ရူပါန္တရာ

ဧရာဝတီတိုင်း ညောင်းတုန်းမြို့နယ်အနောက်ဖက် တောရွာလေးတရွာအစွန်းဖက်ရှိ သင်္ချိုင်းကုန်း၏ဘေးတွင် ခြံဝင်းကျယ်ကျယ်ဖြင့် ရေနံကြီးသုတ်အိမ်ကြီး ရှိလို့နေသည်။ ထိုအိမ်ထဲတွင်တော့ အောက်လမ်းမှော်ပညာရှင် စုန်းကဝေတယောက်နှင့် လက်တိုလက်တောင်းခိုင်းစေရန် မွေးထားသည့် တပည့်မောင်ပုတို့ နေထိုင်ကြသည်၊ ထိုအိမ်၏အပေါ်ထပ် ဆေးကုခန်းတွင် အင်္ကျီချွတ် ယောက်ျားတယောက်က အရိုးခေါင်းစင် နတ်နန်းဖက်ကိုမျက်နှာမူလို့နေပြီး သူ့နောက်ဖက်တွင်တော့ ကတုံးပြောင်ပြောင် နှုတ်ခမ်းမွှေးစစနဲ့ အသားမဲမဲလူဝကြီးတယောက်နှင့် အသက် ၁၃ ၁၄ နှစ်အရွယ် ကောင်လေးတယောက်တို့ရှိလို့နေပြီး ထိုလူကြီးမှာ ကြေးမီးဖိုလေးတလုံးဖို၍ မီးဖိုပေါ်တွင် ဒယ်အိုးကိုတင်ကာ ဆေးကြိုနေလေသည်။

-အထက်လမ်းဆရာ ၅ ယောက်ရဲ့ ခြေသည်းလက်သည်းတွေကိုထည့်မယ်၊ အောက်လမ်းကဝေ ၁၃ ယောက်ရဲ့ သုက်ရည် နည်းနည်းထည့်မယ်- ဆရာယောစမ်းအသံကြောင့် ဆေးအထိုးခံမည့်သူ အောက်သိုက်မှာလဲ ကြောင်လို့သွားပြီး

-ငင့် ဆရာ အာ့တွေကောလိုလို့လား-

-လိုလို့ထည့်နေတာပေါ့ မင်းလီးမရှည်နဲ့ မသိရင်အသာနေစမ်းပါ ဝင်ဝင်မရှည်နဲ့…မောင်ပု ဟိုးစင်ပေါ်က သေတ္တာလေးယူစမ်းကွာ- လို့ဆရာကြီးကအမိန့်ပေးလိုက်တော့ မောင်ပုဆိုသည့် တပည့်က ခြေမြန်လက်မြန် ခပ်သွက်သွက်ဖြင့် ထယူပေးလိုက်တော့ လူဝကြီးက သေတ္တာငယ်လေးကိုဖွင့်ပြီး အထဲကပုလင်းအသေးလေး ၉ လုံးကိုဖွင့်ကာ ပုလင်းထဲကဆံချည်မျှင်လေးတွေကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူ့တို့ရှေ့က ဒယ်အိုးလေးပေါ်ကိုထည့်ကာ

-ကိုးသင်္ချိင်းစောက်စိနဲ့ စောက်မွှေးတွေကိုထည့်မယ်-

-ဗျာ….ကိုးသင်္ချိင်းဓါးလို့ပဲကြားဖူးပါတယ် ကိုးသင်္ချိင်းစောက်စိရယ်လို့ တစ်ခါမှမကြားဖူးဘူး-

-မင်းဝင်ရှုပ်ပြန်ပြီ မင်းသိထားတဲ့ ဓါးဆိုတာက သရဲတစ္ဆေနှိမ်နင်းတဲ့နေရာမှာသုံးရတာကွ အခုလို ရူပါန္တရမှော် ဖော်တဲ့နေရာမှာဘာသွားအသုံးတည့်မှာလဲ အခုငါသုံးတဲ့ ကိုးသင်္ချိင်းစောက်မွှေးဆိုတာကလဲ သင်္ချိုင်းကိုးခုကနေသွားဖော်ထားရတာပဲ သင်္ချိုင်းတစ်ခုစီက အပျိုဖော်ဝင်စ ဆယ်ကျော်သက်မိန်းကလေးအလောင်းတွေကနေယူထားရတာ မောင်၊ အဲ့သေတဲ့မသာကလဲ အပျိုစင်စစ်ဖြစ်မှရမှာကွ ခဲရာခဲဆစ်ယူထားရတာ အထင်မသေးလိုက်နဲ့…ဟွင်း…ဟွင်း…-

-ကဲ ထည့်ပြီးရင်တော့ အပျိုဟိုင်းကြီးတွေရဲ့ ဖင်မွှေးနဲ့ လူပျိုကြီးတွေရဲ့ ချိုင်းမွှေးပဲကျန်တော့တယ်၊ အဲ့စင်ရဲ့အောက်ခြေနားမှာ ကတ္ထီဖာအနီနဲ့ထုတ်ထားတယ် သွားယူစမ်းကွာ- မောင်ပု သွားယူပေးလိုက်တော့ ကတ္ထီဖာရှုံအိတ်လေးကိုဖွင့်ကာ ပလက်စတစ်အိတ်ငယ်လေးတွေအသီးသီးကိုထုတ်ယူလိုက်ပြီး

-အင်း…ဒီအမွှေးတွေကလဲ စောစောကလိုပဲခပ်ဆင်ဆင်ပေါ့ကွာ၊ အသက် ၈၀ ကျော်အပျိုကြီးတွေရဲ့ ဖင်မွှေးတွေကွ သေတဲ့မသာဆီကယူလို့မရဘူး အသက်ရှင်နေတဲ့အဘွားကြီးတွေဆီကယူထားရတာ ဒီထဲကတစ်ချောင်းချောင်းမှာလဲ မင်းအဘွားလေးရဲ့အမွှေးပါလောက်တယ်-

-အော့…ထွီ…ဆရာဟာတွေကလဲ ရွံ့စရာကြီးတွေဗျာ၊ ဒါနဲ့ ဆရာကဒါတွေရောစပ်ပြီး ဘယ်လိုအသုံးချမှာလဲ-

-ဒါတွေကို ရောသမမွှေပြီး အင်းထိုးတဲ့နေရာအသုံးချရမှာပေါ့၊ အရင်ဆုံးမင်းကလဲ စတိအနေနဲ့ နည်းနည်းသောက်ရလိမ့်မယ်-

-ဟာဗျာ…ဆရာ့ဟာတွေကလဲ ချိုင်းမွှေးတွေကော ဖင်မွှေးတွေကော ရွံ့စရာကြီးဗျာ၊ ကျနောမသောက်လို့မရဘူးလား-

-မရဘူး မင်းရူပါန္တရမှော်အောင်ချင်တယ်ဆိုရင် ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်းတသွေမတိမ်းလိုက်နာမှရမယ်၊ ကဲ မင်းဆက်လုပ်ချင်လား မလုပ်ချင်ရင်လဲ အစီအရင်ကိုဖျက်လိုက်ယုံပဲ-

-ဟို…ဟို…လုပ်ပါမယ်ဆရာ လုပ်ပါ့မယ်….-

-ဒါဆိုလဲ နောက်ဆုံးတစ်ခုပဲကျန်တယ် အဲ့ဒါက ငါ့ရဲ့လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ထုတ်ထားတဲ့ သုက်ရည်ပဲ-

-ဗျာ……-

-ဗျာ မနေနဲ့ ကဲ မောင်ပု ရော့ မင်းဒယ်အိုးကိုဆက်မွှေနေစမ်း ငါဂွင်းသွားထုလိုက်အုံးမယ် ငါ့လရည်ကိုရရင် ထည့်မွှေပြီး အင်းကွက်စထိုးပေးလို့ရပြီ-

-ဟုတ်…ဟုတ်…ဟုတ်….ဆရာ…- လူဝကြီးလဲ စင်ပေါ်ကဖန်ခွက်ကလေးကိုကိုင်ပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲကိုဝင်သွားတော့ မောင်ပုမှာလဲ ဒယ်အိုးထဲကိုယောင်းမထိုးမွှေရင်း လှုပ်ရွနေသည့် အောင်သိုက်ကို

-ခင်ဗျားမလှုပ်နဲ့နော် ဆရာကြီးကငြိမ်ငြိမ်နေခိုင်းတယ်မလား- ဆိုပြီး လှမ်းဟောက်လိုက်သည်၊

၅ မိနစ်အကြာမှာပဲ လူဝကြီးဆိုသူ အောက်လမ်းဆရာဦးယောစမ်း ဖန်ခွက်လေးကိုင်ပြီးအပြင်ကိုပြန်ထွက်လာတယ်၊ ဖန်ခွက်ထဲက သူ့ရဲ့သုက်ရည်တွေကို ဒယ်အိုးထဲသွန်ချလိုက်ပြီး

-ကဲ မောင်ပု မင်းဖယ်တော့ ငါဂါထာရွတ်ရင်းဆက်မွှေလိုက်မယ်- နာရီဝက်လေးဆယ့်ငါးမိနစ်ကြာအောင် ဦးယောစမ်းကယောင်းမလေးကိုမွှေပေးရင်း ပါးစပ်ကနေလဲတတွတ်တွတ်နဲ့ရွတ်ဆိုနေတယ်၊ အားလုံးလဲပြီးသွားကော

-ကဲ ရပြီ မင်းအဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်တော့-

-ချွတ်ထားတယ်လေ ဆရာရဲ့ အကုန်ချွတ်ရမှာလားဆရာ-

-အေး အကုန် တုံးလုံးချွတ်ရမှာ မင်းဂုတ်ပေါ်ကိုအရင်ထိုးရမယ် ပြီးရင် ကျောပြင်ပေါ်ကိုထိုး မင်းပေါင်နှစ်ဖက် ခြေသလုံးနှစ်ဖက်နဲ့ ခြေဖဝါးပေါ်အထိထိုးရမှာ ဒါတွေပြီးရင်လဲ မင်းပလက်နေပြီး စောစောကလိုအစအဆုံးပြန်ထိုးရမှာ မောင် မင်းမျက်နှာပေါ်ကအစ ဖင်ပေါ်လီးပေါ်အထိ ထိုးမှရမှာ မောင်-

-ဟူး…….ဝက်ဖြစ်မှတော့ မစင်ကြောက်မနေတော့ပါဘူးလေ- ဆိုပြီးအောင်သိုက်လဲ ခပ်တိုးတိုးငြီးလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်တွေကိုချွတ်ချလိုက်ကာ ဦးယောစမ်းလက်ညိုးညွှန်ရာနေရမှာဝင်မှောက်လှဲလိုက်တော့တယ်၊

ဦးယောစမ်းရဲ့စုတ်တံက သူ့ဂုတ်ပိုးပေါ်မှာ ဆစ်ခနဲ့ဆစ်ခနဲ့ ခပ်ဆတ်ဆတ်ထိုးဆိပ်နေပြီးနောက် ကျောဘက်ကိုရွေ့သွားလိုက် ပေါင်ပေါ်ရောက်သွားလိုက်နဲ့ သူ့အနောက်ဖက်ခြမ်းတစ်ခုလုံး ထိုးပြီးသွားတယ် အချိန်တွေကလဲ ဘယ်လိုကုန်လို့ကုန်သွားမှန်းမသိလိုက် ဦးယောစမ်းအင်းထိုးနေတာတောင် သူ့အနောက်ဖက်အခြမ်းပြီးသွားလို့ အရှေ့ဖက်ပင်ရောက်လို့နေလေပြီ၊

တစ်ကိုယ်လုံးအနောက်ကော အရှေ့ပါထိုးသွားတာအကောင်း ပုရွတ်ဆိတ်ကိုက်တာလောက်ပင်မနာလိုက်ပဲ အခုမျက်နှာပေါ်ထိုးတဲ့အခါကျမှ သေလောက်အောင်နာနေတော့ အောင်သိုက်လဲအံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ

-အား…..နာလိုက်တာ ဆရာရယ် မပြီးသေးဘူးလား-

-ခဏလေးအောင့်ခံထား ပါးပေါ်ထိုးပြီးရင် နဖူးပေါ်ထိုးဖို့ပဲကျန်တယ် တဆင့်ပဲကျန်တော့တယ်-

-အား..လား..လာ…..အမလေး…ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်….- အောင်သိုက်ရဲ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး သွေးတို့ချင်းချင်းနီ နေတယ်၊ ၁၅ မိနစ်ခန့်ကြာတော့ ဦးယောစမ်းကရုတ်တရက်ကြီးထအော်လို့ အောင်သိုက်လဲလန့်ဖြန့်သွားပြီး

-အောင်ပြီ ငါ့ကောင်ရေ အောင်ပြီ မင်း ရူပါန္တရသိဒ္ဒိပီယမှော်အောင်သွားပြီ-

-ဗျာ ဆရာပြောတော့ နောက်တဆင့်ကျန်သေးတယ်ဆို-

-ဖြေးဖြေးပေါ့ မလောနဲ့လေ ခုတော့မှော်ရဲ့အောက်ခြေအုတ်မြစ်ချနိုင်သွားပြီ မင်းမပူနဲ့ ရူပါန္တရမှော်ကို မင်းအောင်ကိုအောင်စေရမယ် ကဲ ခုတော့ဒီဆေးလေးသောက်ပြီး ခဏမှိန်းလိုက်ကွာ- ဆိုတာနဲ့ ဆရာယောစမ်းပေးတဲ့ ရေနွေးပန်းကန်လေးကိုယူပြီး အောင်သိုက်ပါးစပ်မှာတေ့ပြီးတစ်ချက်ထဲမော့သောက်လိုက်တော့ ပူနွေးနွေး ခါးသက်သက်အရသာတစ်ခုက သူ့လည်ချောင်းတစ်လျောက်စီးဝင်သွားတာခံစားလိုက်ရပြီး ပါးစပ်ထဲမှာကျန်နေတဲ့ဆေးကိုမနည်းကျိတ်မှိတ်ခါမြိုချလိုက်ရတယ်၊ ဆေးသောက်ပြီးသွားလို့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ပုံရိပ်တွေနှစ်ထပ်ဖြစ်ကာ အမြင်အာရုံတွေကဝေဝါးလာပြီး ခေါင်းတစ်ခုလုံးလဲမူးနောက်နောက်ဖြစ်လာပါတော့တယ်

-ကဲ လှဲအိပ်လိုက် မင်းခဏတော့အနားယူဖို့လိုတယ် အနားယူလိုက် ဟုတ်ပြီ အိပ်လိုက်တော့ကွာ-
အောင်သိုက်တစ်ယောက် ဘယ်လောက်ကြာအောင်အိပ်ပျော်သွားတယ်မသိ ပြန်နိုးလာတော့လဲ စိတ်ထဲမကြည်မလင်နဲ့ မူးနောက်နောက်ဖြစ်လို့နေတုန်းပင်၊

အိပ်ယာကမထပဲဘေးဘီကိုလှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ဘေးမှာဘယ်သူမှရှိမနေပဲ ခပ်လှမ်းလှမ်းက အရိုးခေါင်းစင်အောက်မှာတော့ ကိုယ်လုံးတီးလှဲလျောင်းနေသည့် ယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုမြင်တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ ထိုသူရဲ့ ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာလဲ အပ်ချည်ကြိုးအနီရောင်များဖြင့်ပတ်ထားကာ ထောင့်လေးထောင့်တွင် ဝါဆိုဖယောင်းတိုင်ကြီးများထွန်းညှိလို့ထားတော့သည်။ ပြီးနောက် နတ်ခန်းအပြင်ဘက်ကိုမျှော်ကြည့်လိုက်ရင်း

-ငါအိပ်ပျော်သွားတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲမသိဘူး- လို့တွေးလိုက်မိပြီး အိပ်ယာကနေလူးလဲထထိုင်လိုက်တော့ ထလို့မရပဲသူ့ခေါင်းကိုတစ်ခုခုကဆွဲထားသလိုဖြစ်နေတော့သူ့လက်နဲ့ပြန်စမ်းလိုက်တဲ့အခါမှ ဆံပင်ချည်သားတစ်ခုကိုစမ်းလိုက်မိပြီး ဒီဆံပင်ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်နေလဲလက်နဲ့လိုက်စမ်းလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သူ့ခေါင်းကထွက်နေတာကိုအံဩဖွယ်သိလိုက်ရတော့ သူ့ဆံပင်ကလက်တစ်ဆစ်လောက်ပဲရှိတာပါ ခုတော့ဘယ်လိုဖြစ်လို့ဆံပင်ကအရှည်ကြီးဖြစ်နေပါလိမ့်ဆိုပြီးတွေးတောရင်း နတ်ခန်းအပေါက်ဆီကအသံကြားလိုက်ရလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် ဆရာယောစမ်းကိုမြင်လိုက်ရတော့မှ ဝမ်းသာအားရ

-ဆရာ ကျနော….ကျနော…-
‘ဟင် ငါ့အသံကြီးကဘယ်လိုဖြစ်နေပါလိမ့်….မိန်းမအသံလိုလို..နှာသံကြီးနဲ့ ငါနှာများစီးနေတာလား’

-ဆရာ…ကျနောလေ…ကျနော- ဆိုပြီးထပ်ပြောကြည့်တော့လဲ စောစောကကြားလိုက်ရတဲ့ မိန်းမအသံလို နှာသံလိုလိုကြီးပဲထွက်ပေါ်လာတော့ ရှေ့ဆက်ပြောမရနေတာကို ဆရာယောစမ်းကလဲမြင်သွားပြီး လက်ကလေး ကာပြလိုက်ရင်း

-သတိရပြီလား ကဲ ထိုင်လိုက်ကွာ….ငါရှင်းပြမယ် မင်းရောက်နေတာ ရူပါန္တရကာမမှော်ရဲ့နောက်ဆုံးအဆင့်ပဲကွ၊ မင်းအခု မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲရောက်နေတာ-

-ဗျာ…….-

-အေး ဟုတ်တယ် မင်းမိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာကွ ဟော ဟိုမှာလှဲနေတာ မင်းခန္ဓာကိုယ်ပဲ- ဆိုတော့မှ နတ်စင်အောက်ကလူကိုသေချာကြည့်ကာ မျက်နှာကိုကြည့်တော့မှ သူမှသူအစစ်၊ သေများသွားတာလား ရင်ဘတ်ကိုကြည့်တော့ ရင်ဘတ်ကနှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့ အသက်ရှုနေတာကိုမြင်လိုက်ရတော့မှ စိတ်အေးသွားပြီး

-ကျနော…ဘယ်လို…ဖြစ်…-

-ငါရှင်းပြမယ် ရူပါန္တရာမှော်ဆိုတာ နှစ်ရှည်လများကျင့်ကြံရတယ်လို့ ငါပြောဖူးတယ်မှတ်မိတယ်မလား၊ အေး မင်းရောက်နေတာ ပထမအဆင့်ပဲ ဒီအဆင့်မှာက ယောက်ျားမိန်းမ ရုပ်ပြောင်းရုပ်လွှဲစေတာ၊ ဒီမှော်ကအဆင့်ဆင့်သွားရတာကွ အခုတော့ အင်းထိုးတာရဲ့နောက်ဆုံးအဆင့်ဖြစ်တဲ့ လက်ခံသူက သူ့ရဲ့ဆန့်ကျင်ဘတ်ခန္ဓာကိုယ်ထဲခဏဝင်မှ အောင်တာကွ-

-ကျနောက ဒီမိန်းကလေးခန္ဓာကိုယ်ထဲဘာဝင်လုပ်ရမှာလဲ ဘယ်လောက်ကြာအောင်နေရမှာလဲဆရာ-

-အင်း…..မင်း..ဒီမိန်းကလေးခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ အနည်းဆုံး ၆ လတော့နေရမယ် ဒီ ၆ လအတွင်းမှာလဲ အင်းစောင့် မှင်စာရဲ့ သတ်မှတ်ထားတဲ့စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတွေကိုလိုက်နာဖို့လိုတာပေါ့ကွာ တကယ်လို့  သူသတ်မှတ်ထားတာတွေကို ၆ လအတွင်းမပြီးဘူးဆိုရင် မင်းဒီခန္ဓာကိုယ်ထဲနေရမဲ့သတ်တမ်းကအဲ့ထက် ထပ်တိုးသွားမှာပေါ့-

-ဘယ်လိုစည်းကမ်းတွေလဲ ဆရာ-

-အလိုးခံရမှာလေ-

-ဗျာ………-

-ရှင်းရှင်းလေးပါကွာ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းကလဲအထွေထူးကြီးမဟုတ်ပါဘူး အင်းစောင့် မှင်စာညွှန်ကြားတဲ့အတိုင်း မင်းလိုက်နာယုံပဲ…..ဘာတွေညွှန်ကြားမယ်ဆိုတာတော့ ငါလဲအတိအကျမသိရဘူး မောင် သေချာတာတော့ မင်းဒီကလေးမခန္ဓာကိုယ်ထဲဝင်ပြီး ယောက်ျားတကာနဲ့ လှည့်အလိုးခံရမှာပဲ-

-ဗျာ….ဆ..ရာ…ရယ်….မလုပ်….-

-မလုပ်ချင် မင်းဘဝဆုံးပြီ မင်းခန္ဓာကိုယ်ထဲပြန်ဝင်လို့မရတော့ဘူး မင်းဒီကောင်မလေးခန္ဓာကိုယ်ထဲတစ်သတ်လုံးပိတ်မိပြီးနေရတော့မှာ-

-ဟာ……ဒါဆို ဒီကောင်မလေးရဲ့ ဝိဉာဉ်ကကောဟင်-

-သူ့ဝိဉာဉ်ကလဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာရှိတယ် တစ်ထောင့်တစ်နေရာမှာပေါ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကဘာတွေလုပ်နေတယ်ဆိုတာ သူအကုန်သိနေတယ် ဒါပေမယ့်ထိန်းချုပ်လို့မရဘူး ထိန်းချုပ်နေတာကမင်းပေါ့-

-ဟင်…အဲ့လိုကြီးလား……သတ်မှတ်ထားတဲ့သူတွေနဲ့အလိုးခံရမှာဆိုတာက ဘာပြောတာလဲဆရာ ကျနောမရှင်းဘူး-

-အဲ့ဒါတော့ ငါလဲအတိအကျမသိဘူး အင်းစောင့်ကလိုအပ်လာပြီဆို အမိန့်ပေးလာလိမ့်မယ် အဲ့ကျ မင်းအကောင်အထည်ဖော်လိုက်ပေါ့-

-ဖြစ်ပါ့မလား ဆရာရယ်-

-ဒါတော့ မင်းဟာမင်းကြံရမှာပဲ ဒီအဆင့်မှာတော့ မင်းမှာ ဘာပီယသိန္ဒိတွေ ကာမသိန္ဒိတွေရှိအုံးမှာမဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ဟာကိုစွဲဆောင်ရမှာပဲ-

-သူခိုင်းတာတွေ လုပ်ပေးယုံနဲ့ ပြီးပြီပေါ့နော်-

-ဘယ်ပြီးအုံးမှာလဲကွာ အဲ့လောက်လွယ်နေရင် လူတိုင်း ရူပါန္တရာမှော်အောင်တာကြာပေါ့ဟ ဒီမှော်ထိုးတော့မယ်ဆိုရင် ပထမတစ်ချက်က စုန်းမျိုးရိုးဖြစ်ရမယ် ပြီးတော့အဲ့သူကလဲအထုံပါလာတဲ့သူ တစ်နည်းပြောရရင် ပါရမီပါတဲ့သူဖြစ်ရမယ် မင်းကတော့အဲ့အချက်တွေနဲ့ပြည့်စုံလို့ထိုးလို့ရတာပဲ၊ ဒုတိယအချက်က သတ်မှတ်ထားတဲ့စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းနဲ့ ပထမဆုံး လက်ခံသူရဲ့ ဆရာသမားလုပ်တာကိုအရင်ခံရမယ် ပြီးရင် နောက်ထပ်အလိုးခံရမဲ့သူတွေက သူ့အလိုလိုနေရင်းသိလာလိမ့်မယ် မင်းကိုတစ်နည်းနည်းနဲ့ပြတာပဲဖြစ်ဖြစ် အိမ်မက်ပေးတာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ကွာ အရှင်းဆုံးပြောရရင် သူ့မိသားစုဝင်တွေနဲ့ဆက်ဆံဆိုလဲ မင်းငြင်းခွင့်မရှိဘူး ဆက်ဆံရမှာပဲ ဒါမဲ့တခုတော့ရှိတယ် အဲ့မိသားစုဝင်တွေက အရင်းတွေဖြစ်ရမယ်နော် အကိုဝမ်းကွဲတွေ ဦးလေးဝမ်းကွဲတွေမရဘူး ဦးလေးအရင်း အကိုမောင်အရင်းတွေပဲဖြစ်ရမယ်၊ သူတို့နဲ့ဆက်ဆံပြီးရင် နောက်ထပ် အိုမင်းမစွမ်းနိုင်တဲ့ သေခါနီးလူရယ် အရူးရယ် လူသေရယ် တိရိစ္ဆာန်ရယ် အာ့တွေနဲ့ ထပ်ဆက်ဆံရအုံးမှာ အားလုံးပေါင်း ၁၀ ယောက်တိတိပဲ ငါ့ကောင်-

-ဟာ….သေရချည်ရဲ့ ဆရာရယ် ကျနော်မလုပ်ခင်က ဒါတွေဘာလို့ ကျနော့ကိုမပြောခဲ့တာလဲဗျာ-

-မင်းကကော မေးလို့လား မအေလိုးလေး တစိတ်ရှိ ရူပါန္တရာမှော်ထိုးချင်တယ် ရူပါန္တရာ နဲ့ဖြစ်နေတာကိုး နားငြီးအောင် တပူပူတဆာဆာလာကပ်နေပြီးတော့များ ငါလိုးမသား ငါ့ရည်းစားဟောင်းရဲ့ မြေးမို့ တပြားမှမယူပဲ အကောင်းလဲလုပ်ပေးရသေးတယ် လီးပဲ-

-စိတ်မဆိုးပါနဲ့ အဘဆရာရယ် လုပ်ဆိုလဲလုပ်ပါ့မယ်ဗျာ၊ ဒါနဲ့ လက်ခံသူရဲ့ဆရာသမားဆိုတာ ကျနောဘယ်သွားရှာရမှာလဲဟင်-

-အဲ့ဒါ ငါလေ……မအေပေး အဖွားပေးရဲ့…..အရင်ဆုံးငါလိုးတာကိုခံပြီးမှ အင်းစောင့်ခိုင်းတာဆက်လုပ်ရမှာ-

-အာ….ဆရာကလဲ…ကျွတ်စ်…မဟုတ်သေးဘူးနော်….-

-ဒါတော့မတက်နိုင်ဘူးမောင်ရေ့ မင်းထိုက်နဲ့မင်းကံပဲ-

-ဟူး………အင်းလေ….လုပ်တုန်းက လုပ်ပြီးမှတော့ ဘယ်တက်နိုင်မလဲ-

-တစ်ခုတော့ရှိတယ်ကွ ဒီကောင်မလေးမှာ မိသားစုဝင်များမယ်ဆိုရင် မင်းကိုအထက်ကပြောခဲ့တာတွေလွတ်သွားနိုင်တယ်၊ ဥပမာကွာ အကိုဆယ်ယောက်ရှိတာတို့ဘာတို့ပေါ့လေ အဲ့လိုအဖေကအစ ရှိရှိသမျှအကိုမောင်ပတ်ပတ်လည်နဲ့ အလိုးခံလိုက်လို့ ၁၀ ယောက်ပြည့်သွားရင်တော့ အရူးတို့ လူသေတို့နဲ့လုပ်စရာမလိုလောက်တော့ဘူးကွ ငါလဲအတတ်တော့မပြောတတ်ဘူးနော်  မင်းကငါ့လက်ထဲမှာ ပထမဆုံး ရူပါန္တရာအင်း အောင်တဲ့သူပဲ-

-အမလေး လုပ်မှလုပ်ရက်ပါပေ့ဗျာ…ဒီကောင်မလေးအကြောင်း ဆရာဘာမှမသိဘူးလား တကယ်လို့ မိဘမဲ့ တစ်ကောင်ကြွက်ဖြစ်နေတယ်ဆိုရင်ဘယ်နှယ်လုပ်မလဲဗျာ-

-မဖြစ်ပါဘူးကွ သူ့မှာအကိုတစ်ယောက်ရှိတာတော့ ငါသေချာပေါက်ပြောရဲပါတယ် အဲ့တစ်ယောက်အပြင်ထပ်ရှိသေးလား မရှိတော့ဘူးလားသာငါသေချာမသိတာပါ ကဲပါလေ အဲ့ဒါတွေက နင့်ဟာနင့်ကြည့်ကြပ်လုပ်ပေတော့ ခုတော့ နင့်အဝတ်တွေကိုချွတ်လိုက်တော့ အချိန်မရှိဘူး ဒီကောင်မလေးလဲ မိုးမချုပ်ခင်သူ့အိမ်သူပြန်ရမှဖြစ်မှာ- ဆိုပြီးဦးယောစမ်းကပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့အဝတ်အစားတွေကိုထချွတ်နေလိုက်တာ အောင်သိုက်လဲ ဦးယောစမ်းကိုထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်၊

ဦးယောစမ်းရဲ့ ပုဆိုးလဲကျွတ်သွားကော ပေါင်ကြားထဲမှာ Royal-D ဗူးအရွယ်လောက်ရှိတဲ့လီးတန်ကြီးကိုလဲမြင်ကော ကျက်သီးများထလို့သွားတော့သည်၊ ဒါတောင် တောင်နေတာမဟုတ်သေး တောင်များတောင်လာခဲ့ရင် ဘယ်ဆိုက်များဖြစ်မလဲ တွေးတောင် မတွေးရဲတော့

-ဟာ ဆရာ့ဟာက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး အာ့ကြီးနဲ့ဒီကောင်မလေးကိုလိုးရင် သေသွားမှာပေါ့၊ ဒါနဲ့ ဒီကောင်မလေးက အပျိုလား အအိုဆိုရင်ကိစ္စမရှိပါဘူးခံနိုင်လောက်ပါတယ်-

-မင့်အဘ အအိုပါလား အပျိုမှ စစ်စစ် စစ်စစ်နဲ့မြည်သေး အသက်ကလဲ သောဠသမနှစ်ပဲရှိသေးတယ် မောင်-

-ငင့် အာ့ဆို သူတော့သေပြီပေါ့-

-သူကမသေဘူး သေမှာကမင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုမင်းကအပိုင်ဝင်စီးထားတာ ခန္ဓာကိုယ်ကနာကျင်တာတွေလဲမင်းပဲသိနေမှာ သူကအသိစိတ်လေးပဲ ဘယ်သူဘယ်ဝါကသူ့ကိုဘယ်လိုလုပ်သွားတယ်ဆိုတာလောက်သိမှာ-

-ဗျာ….သေပါပြီဗျာ…..ကျနောတော့ သေသာသေလိုက်ချင်တော့တယ်-

-မသေပါနဲ့အုံးဟ ငါလဲဒီကောင်မလေးကိုလိုးချင်လို့ ကြံနေတာကြာပြီ မင်းလဲ ဒီမှော်ထိုးချင်တယ်လဲဆိုကော အခွင့်အခါသင့်မို့တစ်ခါတည်း ဒီကောင်မလေးကိုသုံးလိုက်ရတာပဲ-

-ဟာ အဘဟာက မဟုတ်သေးဘူးနော်-

-စကားမရှည်နဲ့ကွာ မင်းထမိန်တွေအင်္ကျီတွေချွတ်လိုက်တော့- ဦးယောစမ်းဆီကစိတ်မရှည်သံကြားလိုက်ရတော့ အောင်သိုက်လဲ မလုပ်ချင်လုပ်ချင်နဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကမိန်းမအဝတ်အစားတွေကိုချွတ်နေလိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးလဲဖြစ်သွားကော ကောင်မလေးရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်ရင်း

‘စော်လေးကအသားညိုပြာညက်နဲ့ နို့တောင်ခပ်စူစူပဲရှိသေးတယ် ကောင်းကောင်းမထွက်သေးဘူး စောက်မွှေးကလဲနည်းနည်းပဲပေါက်သေးတယ် အငုံးလေးဟ ဒီလီးကြီးနဲ့တော့ သေပါပြီကွာ’ လို့စိတ်ထဲမှာငြီးလိုက်မိတယ်၊ ဦးယောစမ်းကအောင်သိုက်ခြေရင်းမှာဒူးတုပ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း အောက်သိုက်ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကိုဆွဲဖြဲလိုက်တော့ အောက်သိုက်လဲရှက်စိတ်ဖြစ်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ပိပိလေးကိုကွယ်ထားတော့

-မင်းစောက်ဖုတ်လဲမဟုတ်ပဲနဲ့ ဘာလို့လာရှက်ပြနေတာလဲ ဖယ်စမ်း မင်းအလိုးခံရသက်သာအောင် ငါဘာဂျာမှုတ်ပေးမယ်- ဆိုတော့ သူပြောတာဟုတ်တုပ်တုပ် ကိုယ့်ပစ္စည်းလဲမဟုတ်ပဲ ရှက်စိတ်ကဝင်နေသေးဆိုပြီး လက်ကိုပြန်ဖယ်လိုက်ပြီး ဒူးနှစ်လုံးထောင်ပေါင်ကားပေးလိုက်တော့ ဦးယောစမ်းကလဲအောင်သိုက်ပေါင်ကြားထဲ ဝမ်းလျားမှောက်ဝင်လိုက်ပြီး မပြောမဆိုနဲ့ ပိပိလေးကိုကုန်းလျက်လိုက်တော့ အောင်သိုက်တစ်ယောက် အ…ခနဲ့ငြီးလိုက်မိပြီး ခြေဖျားတွေနဲ့ကြမ်းပြင်ကိုထောက်ကာ ကော့တက်သွားတော့တယ်

အရင်ကစော်တကာကိုလိုက်ကျိတ်ဖူး ဘာဂျာတွေလဲမှုတ်ပေးဖူးပါရဲ့ မှုတ်တဲ့သူကတော့ဘယ်လိုမှမနေပေမယ့် အမှုတ်ခံရတဲ့သူဖက်က ရတဲ့ဖီးလ်ကိုမသိခဲ့မိဘူး ခုမှအောင်သိုက်တစ်ယောက်လက်တွေ့သိရှိလိုက်ရတော့တယ်၊ ကွမ်းယာအမြဲစားလို့ ကွမ်းဂျိုးတွေပြည့်နေ ကြမ်းထော်နေတဲ့ ဦးယောစမ်းရဲ့လျှာကြီးက သူ့ပိပိလေးတစ်လျောက်လုံးအထက်အောက်ပွတ်ဆွဲနေရင်းနဲ့ လျှာဖျားလေးနဲ့ပိပိအတွင်းထဲထိုးနှိုက်သွင်းကာလျက်လိုက်တော့ သူ့ကိုယ်လုံးကိုတစ်စုံတစ်ယောက်က ပွေ့ချီပြီးလေထဲမြှောက်လိုက်သလား ရင်ဘတ်ထဲအလုံးကြီးတစ်လုံးဆောင့်ဝင်လာသလား ခံစားလိုက်ရပြီး မျက်လုံးကိုစုံမှိတ် နှုတ်ခမ်းတွေကိုကိုက်ကာ ဦးယောစမ်းပြုသမျှငြိမ်ခံနေလိုက်တော့တယ်

ဦးယောစမ်းကလဲသူ့ပိပိလေးကိုလျှာနဲ့လျက်နေရင်း အစိလေးကိုလက်နဲ့ကလိပေးတာ ၅ မိနစ်ခန့်ကြာလာတော့ အောင်သိုက်ရဲ့စိတ်ထဲမှာ ရယ်ချင်တာလိုလို ငိုချင်တာလိုလိုတွေဖြစ်လာပြီး ခြေမကိုင်လက်မကိုင်မိနဲ့ ဦးယောစမ်းရဲ့ ကတုံးပြောင်ကြီးကိုသာ အုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့ပိပိလေးရှိရာဆွဲကပ်ထားလိုက်မိတယ်၊ ဦးယောစမ်းကတော့ ပိပိလေးတစ်လျောက် တပြတ်..ပြတ်..နဲ့သိမ်းကျူံးလျက်ပေးနေပြီး အစိလေးကိုလဲလျှာကြမ်းကြီးနဲ့တို့ထိပြီးဆော့ကစားပေးလိုက် နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားညှပ်ပြီးစုပ်လိုက်နဲ့လုပ်ပေးနေတော့ အောင်သိုက်လဲအသိစိတ်လွတ်တစ်ချက် မလွတ်တစ်ချက်ဖြစ်လာနေပြီး တစ်ကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့အားအင်တွေက ခေါင်းကနေသူ့ပိပိလေးရှိရာစုဆင်းသွားသလိုခံစားလိုက်မိပြီး ပိပိထိပ်လေးမှာယားယံလာတော့

-အဘ ကျမပိပိလေးယားနေပြီ ဘာဖြစ်တာလဲမသိဘူး- အောက်သိုက်လဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လဲ အံဩမိသွားပြီး  သူ့ကိုသူရည်ညွှန်းသည့်အသုံးအနှုန်းများပင် ခန္ဓာကိုယ်အလိုက် ပြင်ပြီး ကျမ တွေဘာတွေပြောင်းလို့သုံးလာတယ်။

-မင်း စော်တကာပတ်လိုးလာပြီး ဒါလေးတောင်မသိဘူးလား ဒါပြီးချင်တာကွ မင်းပြီးချင်ပြီးလိုက်တော့လေ- ဆိုပြီးဦးယောစမ်းခေါင်းက သူ့ပိပိလေးဆီပြန်ရောက်သွားပြီး လျှာကိုအဆက်မပြတ်အရှိန်ခပ်သွက်သွက်လေးပင့်ကာလျက်ပေးနေတဲ့အချိန် သူ့စိတ်ထဲအမျိုးအမည်မသိတဲ့ဝေဒနာကြီးတစ်ရပ်ဖြစ်ပေါ်လာပြီး ပိပိလေးအတွင်းကနေအရည်တချို့ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်

-အ…အား…အဘရယ်…ကောင်းလိုက်တာ…ဟာ..ဟာ..- အောင်သိုက်လဲပြောရခက်တဲ့ ခံစားမှုကြောင့်မှိန်းခနဲ့ဖြစ်သွားတဲ့အချိန်မှာပဲ ဦးယောစမ်းကြီရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက အောင်သိုက်ပိပိပေါ်မှာမနေတော့ပဲ အထက်ကိုပြောင်းလာပြီး ဗိုက်သားညိုညိုလေးကိုနမ်းလိုက် လျှာနဲ့လျက်လိုက် ချက်ပေါက်လေးထဲလျှာကြမ်းကြီးထိုးမွှေလိုက်လုပ်ကာ နောက်ဆုံးသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်က ထွက်ခါစ နို့သီးစူစူလေးဆီဘူတာဆိုက်သွားပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကိုလျှာနဲ့လှည့်ပတ်လျက်ပေးလိုက်တော့ အောက်သိုက်တစ်ကိုယ်လုံးဓါတ်လိုက်သလိုတဆတ်ဆတ်နဲ့တုန်ခါနေမိပြီလေ၊ စိတ်ထဲမှာလဲအရမ်းကောင်းတဲ့ခံစားချက်ကြီးရနေတာမို့ ဦးယောစမ်းရဲ့ ခေါင်းကိုသာသိုင်းဖက်ကာ ဆံပင်တွေကြားထဲလက်ချောင်းထိုးသွင်းပြီးဆွဲဖက်နေမိတော့တယ်၊

ဦးယောစမ်းကနို့စို့လို့ဝသွားတော့ သူ့လည်တိုင်လေးတွေကိုမော့နမ်းရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုငုံစုပ်လာတော့ အောင်သိုက်လဲစိတ်ထဲကမသိုးမသန့်ဖြစ်သွားပြီး နောက်မှ အော် ယောက်ျားအချင်းချင်းနမ်းတာမှမဟုတ်တာ ငါကမိန်းမခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာလေ ဆိုတဲ့အတွေးဝင်လာပြီးမှပဲ ဦးယောစမ်းရဲ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေကိုပြန်လည်စုပ်ယူပေးလိုက်ကာ နှစ်ဦးသားအနမ်းချင်းဖလှယ်နေကြတော့တယ်

ဦးယောစမ်းက အောင်သိုက်ကိုနမ်းရင်းနဲ့ သူ့ပိပိလေးကိုလဲလက်နဲ့အဆော့မပျက် လက်ခလယ်ကိုထိုးထိုးသွင်းကာ ဆော့ပေးနေတော့ ပိပိထဲက နာပြီး အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ခံရခက်ခက်ကြီးဖြစ်နေပေမယ့် ဖီးလ်ကလဲကောင်းနေတော့ ငြိမ်နေပေးလိုက်တာပေါ့၊ ခဏနေတော့မှ ဦးယောစမ်းကနမ်းတာကိုခွာလိုက်ပြီး အောက်သိုက်ကိုငုံ့ကြည့်ကာ

-ငါလိုးတော့မယ်နော်- ဆိုပြီးပြောတော့ အောင်သိုက်ရဲ့စိတ်ထဲ ရှိန်းတိန်းတိန်းကြီးဖြစ်လို့သွားတယ်၊ ထိုနောက်မှာတော့ ဦးယောစမ်းကအောင်သိုက်ပေါင်ကြားထဲနေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ၇ လက်မကျော်ရှည်ပြီး ၆ လက်မခန့်တုတ်တဲ့လီးညိုညိုကြီးပေါ်ကိုသထွေး ထွေးချလိုက်ပြီးလက်နဲ့နှဲ့စပ်အောင်သုတ်လိမ်းပေးရင်း သူ့ပိပိလေးကိုလီးနဲ့အထောက် အောင်သိုက်ရဲ့ကျောထဲစိမ့်ခနဲ့ဖြစ်သွားကာ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေပင်အေးသွားတယ်၊

အဲ့နောက်ဦးယောစမ်းက သူ့လီးကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ပြီးခါးကိုကော့ကာထိုးသွင်းနေတော့ အောင်သိုက်လဲဦးယောစမ်းရင်ဘတ်ကိုတွန်းလွှတ်ရင်း သူ့ကိုယ်လုံးလေးကလဲအထက်ကိုရွေ့သွားတယ်

-အား….နာတယ်…ဆရာရဲ့ မရဘူး….ဖြေးဖြေးထည့်ပါ- ဆိုတော့ ဦးယောစမ်းကဆက်မထည့်တော့ပဲ နတ်ခန်းဖက်ကိုထသွားပြီး ပုလင်းလေးတစ်လုံးထယူလိုက်ပြီး အနားကိုပြန်ရောက်လာကာ

-ကဲ အောင်သိုက်ရေ ဒါလေးအရင်ရှုလိုက်ကွာ- ဆိုပြီး ပုလင်းထဲကအဖြူရောင်အမှုန့်လေးတွေကို စာရွက်ပေါ်တောက်ချပေးနေတော့

-ဘာတွေလဲဆရာ ဘိန်းတွေလား-

-မင်းအဘ ဘိန်းပါလား ဒါ ကဝေပျို ၇ ပါးရဲ့အရိုးပြာနဲ့စီမံထားတဲ့ ဖီးဆေးကွ ဒီအထဲမှာမင့်အဘွားရဲ့အရိုးပြာတောင်ပါသေးတယ်- ဆိုတော့ အောင်သိုက်လဲထွေထူးစဥ်းစားမနေတော့ပဲ စာရွက်ကိုနှာခေါင်းနားကပ်ပြီး တစ်ချက်ထဲရှိုက်သွင်းလိုက်တော့ ခေါင်းတစ်ခုံးလုံးပွင့်ထွက်သွားသလား အောင်မေ့ရတယ်၊ စူးခနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး အသက်ရှုတွေပါကြပ်လို့ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ခဏငြိမ်နေလိုက်ရတယ်၊ ခဏကြာတော့မှ အသက်ကိုဖြေးညှင်းရှုလိုက်ပြီး မျက်လုံးကိုဖွင့် အကြည့် သူ့အမြင်အာရုံတွေက ဝေတေဝါးတားနဲ့ မြင်မြင်သမျှအရာအားလုံးက အလင်းတွေထွက်နေသလို glow ဖြစ်လို့နေတယ်၊ ပြီးတော့လဲ ထိုပစ္စည်းများက လှုပ်ရှားနေသလိုမျိုး ခံစားမိရင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျောက်လဲကျက်သီးမွှေးငြှင်းများထကာ ဟိုနားကယားတာလိုလို ဒီနားကယားတာလိုလိုဖြစ်လာကာ စိတ်တွေကြွကာ လန်းဆန်းပေါ့ပါးလာသည်။

စောက်ဖုတ်လေးကအရည်တွေစိမ့်ထွက်နေသယောင်ယောင် ယားယံနေသယောင်ယောင်နဲ့အလိုးခံချင်စိတ်ပြင်းပြလာပြီး လူးလွန့်လာပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲကဦးယောစမ်းကိုကြည့်တော့ နဂိုသူတွေ့ဖူးနေကျ ဦးပြည်းကတုံး နှုတ်ခမ်းမွှေးစစနဲ့ ဗိုက်ရွှဲရွှဲလူကြီးမဟုတ်တော့ပဲ သူ့ထပ်အသက်လေးငါးနှစ်ကြီးလောက်သည့်အရွယ် လူတယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရတော့သည်၊ အောင်သိုက်လဲ အယောင်ယောင်အမှားမှားဖြင့်
-ရှင်က ဘယ်သူလဲဟင်- ဆိုတော့ ထိုသူက
-ငါက ဦးယောစမ်းလေ…..မင်းဆေးစွမ်းပြနေပြီထင်တယ်….ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် မင်းအမြင်နဲ့ ငါ့အမြင်နဲ့မတူဘူး အဲ့တော့ မင်းဖာသာအေးဆေးဖီးလ်ပေတော့- ဆိုတဲ့စကားကိုပြန်ကြားလာရတော့ အောင်သိုက်လဲ နောက်ကိုပြန်မှီ၍ လှဲချလိုက်တော့သည်။

ဦးယောစမ်းက အောင်သိုက်ခါးအောက်ထဲကိုခေါင်းအုံးတစ်ခုထိုးထည့်လိုက်ပြီး သူ့လွယ်အိတ်ထဲကနေ လက်ညိုးလောက်အရွယ်ပုလင်းလေးကိုထုတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးထဲကိုလောင်းထည့်ခါ အောင်သိုက်ရဲ့ပိပိကိုလိမ်းပေးနေတယ်၊ ဘာဆေးရည်တွေလဲတော့မသိပေမယ့် လိမ်းခါစမှာ အေးခနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး နောက်မှပူသလိုလို ခံစားလာရတယ်၊ အဲ့နောက်တော့ ဦးယောစမ်းကဒူးတုပ်ထိုင်နေရင်း သူ့လီးကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ထားရင်း အောင်သိုက်ပိပိလေးမှာလာတေ့ကာ တစ်ချက်ထဲဖိသွင်းလိုက်တော့ အောင်သိုက်လဲတင်းကြပ်စွာတိုးဝင်လာတဲ့ လီးကြီးရဲ့ဒဏ်ကို ဘယ်လိုပြောလို့ပြောရမှန်းမသိတဲ့ ခံစားချက်ကိုရလိုက်ပြီး ပိပိလေးတစ်ခုလုံးပူ ခနဲ့ဖြစ်သွားတော့တယ်။

နာကျင်တဲ့ဖီလ်င်တော့မဟုတ် သူပြော၍မပြတဲ့သော ကောင်းသည့်လက္ခဏမျိုးဖြစ်လို့နေသည်၊ အဖုတ်ထဲမှာ ယားကျိယားကျိဖြစ်နေပြီး အနီးစပ်ဆုံးပြောရရင် နားယား၍ နားထိုးတံထည့်ကလိနေရသည်နှင့် ဆင်တူလှသည်။ အဖုတ်ထဲမှာလဲ ယားယံနေတော့ အောင်သိုက်တယောက် အူတွေအသဲတွေယားလို့လာပြီး မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ကာ အံကိုသာတင်းတင်းကျိတ်၍ အောင့်အီးသီးခံနေတော့တယ်၊  ဦးယောစမ်းရဲ့လီးကြီးက သူ့အဖုတ်ထဲကို တိုးဝင်လာလိုက် ပြန်ထွက်သွားလိုက်ဖြင့် လီးကြီးရဲ့ပွတ်တိုက်မှုဖီးလ်င်ကိုခံစားရင်း ပတ်ဝင်းကျင်တစ်ခုလုံးဘာမှ မခံစားမိတော့ပဲ သူ့ပိပိလေးရဲ့ယားယံမှုနှင့် သူ့ကိုယ်တွင်းကိုတင်းကြပ်စွာဝင်လာနေတဲ့ လီးကြီးရဲ့ဒဏ်ရယ်ကိုသာ ခံစားနေရပြီး ဦးယောစမ်းရဲ့အားနဲ့မာန်နဲ့ ဆောင့်လိုးသံတွေကိုသာနားထဲကြားယောင်နေရတော့တယ်၊

ဦးယောစမ်းကသူ့လီးကြီးကိုနှဲ့ကာမွှေကာသွင်းယူနေပြီး ခဏအကြာ သူ့ဆီးခုံနဲ့အသားချင်းထိကပ်သွားသလိုခံစားလိုက်ရတော့မှ ခေါင်းကိုထောင်ကြည့်လိုက်တော့
-ဘုရားရေ သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးငါ့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲဝင်သွားပါရောလား- ဆိုပြီးတွေးမိကာ အံအားသင့်နေတုန်း ဦးယောစမ်းကလဲကျနော့ကိုကြည့်ပြီး

-ကဲ ဘယ်လိုလဲ ငါ့ကောင် နာသေးလား အရမ်းမနာတော့ဘူးမလား ငါမင်းကိုမနာအောင်သေချာဆေးလိမ်းပေးထားတာ အဲ့ဆေးကအနာစိမ်းတွေကိုတောင်အရှင်လတ်လတ်ခွဲလို့ရတယ်မောင် လုံးဝမနာဘူး မင်းကော ဘယ်လိုနေလဲ နာတာကိုမသိဘူးမလား- ဆိုတော့ အောင်သိုက်လဲခေါင်းလေးငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး

-ကဲ ဒါဆိုလဲငါဆောင့်ပြီးလိုးတော့မယ်နော်- ဆိုကာ အောင်သိုက်ရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုတွန်းပြီးသူ့လီးတန်ကြီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်သွားတဲ့အခါကျမှ အောင်သိုက်လဲမျက်လုံးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်မှိတ်ထားပြီး ဘာမှမခံစားမိဘူးဆိုပေမယ့် တချက်တချက်တွင်တော့ စပ်ဖြင်းဖြင်းဝေဒနာကို ခံစားသိရှိမိလိုက်သည်။ ဦးယောစမ်းက ဖြေးဖြေးနဲ့မှန်မှန်လေးလိုးပေးရင်း ဘာမပြောညာမပြောနဲ့သူ့လီးတန်ကြီးကိုအတင်းဖိဆောင့်ချလိုက်တော့ အောင်သိုက်ကိုယ်လုံးလေးအထက်ကိုရွေ့သွားပြီး ထွက်ခါစနို့အုံလေးတောင်ရမ်းခါသွားတယ်၊

နာကျင်တဲ့ဝေဒနာထပ် သူ့စိတ်ထဲခိုးလို့ခုလုဖြစ်နေတယ်လို့ပြောရင်ပိုမှန်မလားပဲ ဦးယောစမ်းရဲ့လီးတန်ကြီးသူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲဝင်ထွက်သွားလာနေတာကိုခံစားရပြီး သူ့ရင်ထဲမှာလဲချားရဟတ်စီးနေရသလိုဖြစ်လာပြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်းဆောင့်လိုက်တိုင်း ရင်ဘတ်ထဲတလှပ်လှပ်နဲ့ခံစားနေရတယ်၊ အဲ့နောက်မှာတော့အောက်သိုက်ရဲ့ပိပိလေးက အရမ်းစိုရွှဲလာပြီး ဦးယောစမ်းရဲ့လီးတန်ကြီးသူ့ပိပိထဲဝင်လိုက်တိုင်း ထွက်သွားလိုက်တိုင်းမှာ အသံတွေ တပြွတ်…ပြွတ်…တပြတ်…ပြတ်…နဲ့အသံတွေဆူညံစွာထွက်ပေါ်လာတဲ့အထိကိုဖြစ်လာတော့တာပါပဲ၊

အောင်သိုက်ကအရင်ကမိန်းမအတွေ့အကြုံကောင်းကောင်းရှိထားသူတယောက်မို့ ဒါတွေကသူ့အတွက်တော့အဆန်းမဟုတ် ပေမယ့် သူခံစားနေရတာက သူ့အရင်ကလို မိန်းမတစ်ယောက်ကိုလိုးနေရသလိုခံစားနေရတာမဟုတ်ပဲ တခြားမတူတဲ့ဖီးလ်တစ်ခုကိုရနေတာမို့ မျက်တောင်များစင်းကျလာပြီး သူ့ပိပိထဲဝင်ထွက်သွားလာနေတဲ့ ဦးယောစမ်းရဲ့လီးတန်ကြီးဆီကိုသာအာရုံစိုက်နေလိုက်တော့တယ်၊

ဦးယောစမ်းက အလိုးကသန်သန် ကြာကြာကလဲလိုးပေးနဲ့ အချိန်တွေကဘယ်လိုတွေကုန်ဆုံးသွားတယ်မသိတော့ ဦးယောစမ်းလိုးနေရင်း သူ့ပိပိလေးထဲက ယားကျိယားကျိနဲ့ဖြစ်လာပြီး ဗိုက်ထဲကအူတွေကလီဇာတွေပါယားသလိုလိုဖြစ်လာပြီး သေးပဲပေါက်လိုက်ချင်တာလိုလို အီးပဲပါချလိုက်ချင်တာလိုလိုဖြစ်လာတော့ သူလဲဆက်စပ်တွေးလိုက်မိပြီး မိန်းမတွေကိုလိုးတုန်းက စော်တွေပြီးချင်ရင်ဒီလိုမျိုးလားမသိဘူးဆိုပြီးတွေးလိုက်ရင်း

-ဆရာ ကျနောပြီးတော့မယ်ထင်တယ် တစ်ကိုယ်လုံးယားနေတယ်-

-အေး ပြီးလိုက်လေ ငါလဲပြီးချင်နေပြီ ပြိုင်တူပြီးလိုက်ကြစို့ကွာ- ဆိုပြီးဦးယောစမ်းကအောင်သိုက်ကိုလှမ်းပြောလိုက်ရင်း ဆောင့်တဲ့အရှိန်ကိုလဲပိုတင်လိုက်ခါ အချက် ၄၀ ၅၀ ဝန်းကျင်လောက်မှာပဲ အောင်သိုက်ရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးတုန်တုန်ရင်ရင်တွေဖြစ်လာပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲကအရည်တွေက ခေါင်းထိပ်ကနေပိပိရှိရာသို့စုဆင်းသွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီးနောက်မှာတော့ သေးတွေပေါက်ချလိုက်ပါတော့တယ်၊ အဲ့အချိန်မှာပဲအောင်သိုက်ရဲ့ပိပိလေးထဲကအရည်တွေကပန်းထွက်နေတုန်း ဦးယောစမ်းရဲ့လီးတန်ကြီးကလဲထိပ်ကပွစိပွစိနဲ့ဖြစ်လာပြီး လရည်ပူတွေ တဖျောဖျောနဲ့ ပန်းထွက်လာတာကို အောင်သိုက်ရဲ့ပိပိလေးအတွင်းပိုင်းကခံစားသိရှိလိုက်ရပြီး လရည်အပန်းခံရတဲ့ဖီးလ်ကလဲတမျိုးကောင်းတာမို့ ဖီးလ်လေးကိုမှိန်းကာခံနေလိုက်ပါတော့တယ်။

ဦးယောစမ်းနဲ့သူနဲ့မှောက်လျက်ကြီးမှိန်းနေကြပေမယ့် ဦးယောစမ်းရဲ့လီးတန်ကြီးကအတောင်မကျသွားသေးသလို အောင်သိုက်စိတ်ထဲကနေလဲ အားမလိုအားမရဖြစ်နေမိပြီး ဦးယောစမ်းရဲ့လီးတန်ကြီးကပိပိလေးနဲ့ဖစ်ညှစ်ပေးလိုက်တော့ ဦးယောစမ်းခေါင်းထောင်လာပြီး အောင်သိုက်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး

-မင်း မိန်းမဘဝရောက်တာ ရက်တောင်မကူးသေးဘူး အလိုးခံရတဲ့ဖီးလ်ကိုကြိုက်နေပြီလား- လို့ဒဲ့အမေးခံလိုက်ရတော့ အောင်သိုက်လဲမျက်နှာတစ်ခုလုံး ပူသွားပြီး ထူထူအန်းအန်းကြီးဖြစ်သွားကာ ရှက်စိတ်တွေတက်လာပြီး

-အို…အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးနော်- ဆိုပြီးမိန်းမသံလေးနဲ့တိုးငြှင်းစွာထွက်ပေါ်လာတော့ အောင်သိုက်တစ်ယောက်သူ့ဟာသူပင်မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်သွားတယ်၊ ဦးယောစမ်းကတော့ အောင်သိုက်ကိုကြည့်ပြီး အောင်နိုင်သူအပြုံးနဲ့ ငုံ့ကြည့်ရင်း

-ကဲပါ ရှက်မနေနဲ့ မင်းဖင်ကိုလိုးပေးဖို့ကျန်သေးတယ်-

-ဗျာ ဖင်ကောလိုးမှာလား အဘလီးကြီးနဲ့ဆို ကျမသေရချည်ရဲ့ ဖင်ကွဲသွားလိမ့်မယ် ကြည့်ကြပ်လုပ်ပါအုံးရှင်-

-ငါမလုပ်လဲ နင်နဲ့ဖြစ်မဲ့ကောင်တွေက လုပ်မှာပဲလေ အဲ့တော့ငါကအရင်ဦးအောင်လိုးထားမှ- ဆိုတော့ အောင်သိုက်တစ်ယောက်လဲစိတ်ထဲက ဘုရားတ ကာနေလိုက်ရတော့တယ်၊

ဦးယောစမ်းက လေးဖက်ကုန်းခိုင်းတာနဲ့ အောင်သိုက်လဲ ထထိုင်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ပေါင်တံတစ်လျောက်မှာသွေးစီးကြောင်းလေးတွေတွေ့လိုက်ရပြီး လက်နဲ့ပိပိကိုစမ်းကြည့်လိုက်တော့ စပ်ဖြင်းဖြင်းလေးဖြစ်သွားကာ လက်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့လက်မှာသွေးတွေပေပွနေတာကြောင့် ဘေးကထမိန်လေးနဲ့သုတ်ယူလိုက်ကာ ဦးယောစမ်းရဲ့လီးချောင်းကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့ လီးတန်ကြီးမှာလဲသွေးတွေအရွှဲသား၊ ဒါနဲ့ ဦးယောစမ်းဘက်ကိုဖင်ပေးကာကုန်းလိုက်ရင်း နောက်လှည့်ပြီး

-ဒီတိုင်းကြီးမလုပ်နဲ့နော် စောစောကလိုဆေးလိမ်းပေးအုံး-

-အေးပါ ငါသိပါတယ် ငါဖင်ကိုတန်းမလိုးသေးဘူး မင်းစောက်ဖုတ်ကိုလိုးလို့မဝသေးဘူး ထပ်လိုးအုံးမှာ- ဆိုတော့အောင်သိုက်လဲဘာစကားမှမပြန်ဖြေမိ သူလဲအလိုးခံရတဲ့အရသာကို မသိစိတ်ကကြိုက်မိနေပြီမလား၊

အဲ့နောက်မှာတော့ ဦးယောစမ်းကသူ့ကိုပုံစံမျိုးစုံနည်းပေါင်းစုံနဲ့ နှစ်ချီထပ်လိုးကာ နောက်ဆုံးကျမှဖင် အလှည့်ကျလာတော့တယ်၊ ဖင်ပေါက်ကို ဦးယောစမ်းက ဘာဂျာကုန်းမှုတ်ပြီး လက်နဲ့အရင်တွင်းချဲ့တယ်၊ တချောင်းတည်းအဆင်ပြေသွားရင် နှစ်ချောင်းပူးထည့်ပြီး ဆက်နှူးတယ် ဖင်ပေါက်လေးလဲ အတော်အသင့်ကျယ်နေပြီဆိုတော့မှ ဦးယောစမ်းက လီးကြီးကိုတေ့သွင်းပြီး ဖင်ကိုလိုးတော့တယ်၊

ဖင်ခံရသည်ကလဲ ပိပိကိုအလိုးခံရသည့်နှယ့် အရသာတော့ရှိလှတယ်၊ ဦးယောစမ်းလဲ ဖင်ကိုလိုးတော့မှပဲ သူ့လီးကြီးနဲ့ ကျမဖင်ကိုစိတ်ကြိုက်လိုးဆောင့်လို့ရသွားတော့တာပေါ့၊ ရှေ့မှာလဲ နှစ်ခါလောက်လိုးထားပြီးသားဆိုတော့ ဦးယောစမ်းကြီးလဲ အားတော်တော်ပြတ်လို့နေပြီး ဖင်ကိုလိုးတာ တော်တော်နဲ့မပြီးနိုင်၊ ကျမလဲဖင်ကုန်းပေးထားရတာ ကြာတော့ ဒူးတွေညောင်းလို့လာတယ်၊ ဒါနဲ့ သူ့ကိုပြောပြီး ပိုစက်ရှင်ပြန်ချိန်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုအောက်မှာထားလို့ ကျမကပဲ မြင်းစီးပေးလိုက်ရင်း ခဏအကြာမှာပဲ သူ့လရည်တွေလဲ ကျမဖင်ခေါင်းထဲကိုပန်းထွက်လာပြီး ကျမတို့လဲရပ်လိုက်ကြတော့တယ်။

-ကဲ မင်း ကောင်မလေးအိမ်ကိုပြန်တော့၊ အိမ်ကိုမသိလဲကိစ္စမရှိဘူး စိတ်ထဲမှာအလိုလိုနေရင်းပေါ်လာလိမ့်မယ်၊ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့စိတ်နဲ့ သဟဇတမဖြစ်သေးလို့ချက်ချင်းတွေး ချက်ချင်းမသိသေးတာ ဖြေးဖြေးချင်းသိလာလိမ့်မယ်-

-ဟုတ်အဘ၊ ဒါနဲ့ ကျမကဒီကောင်မလေးခန္ဓာကိုယ်ထဲဝင်နေတော့ ဟို ကျမခန္ဓာကိုယ်ကြီးကကော အဘ-

-မင့်ကိုယ်လုံးကို ငါကြည့်ထားလိုက်ပါမယ့် စိတ်မပူနဲ့ ၁ လတစ်ခါပဲအစာကျွေးစရာလိုတာပါ ကျွေးတာကလဲ စီရင်ထားတဲ့ နို့တစ်ခွက်ပါပဲ မင့်ပါးစပ်ထဲကနေလောင်းထည့်ရမှာ ကဲပါ သွားတော့ ဒါတွေကိုနောက်တော့မင်းကိုရှင်းပြပါ့မယ့် ခုတော့ လစ်တော့- အဲ့လိုနဲ့ အောင်သိုက်လဲ ဦးယောစမ်းအိမ်ကနေခြေကျင်ထွက်လာခဲ့လိုက်ပြီး ကောင်မလေးနေအိမ်ရှိရာရွာဖက်ကိုဦးတည်ကာ လျောက်လာရင်း ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့အတွေးခန်းဝင်နေလိုက်တာပေါ့။

ဒီကောင်မလေးနဲ့ပါတ်သတ်ပြီး နာမယ်ကော သူ့အိမ်လိပ်စာပါမသိပေမယ့် အောင်သိုက်ခေါင်းထဲမှာတွေးလိုက်တိုင်း အတွေးတွေက ချာချာလည်နေပြီး ဘာမှအာရုံစူးစိုက်၍မရဖြစ်လို့နေသည်၊ ဦးယောစမ်းရဲ့ ရှူဆေးတွေကြောင့်လား ဒါမှမဟုတ် ကောင်မလေးဦးနှောက်ကို သူအပြည့်အဝမထိန်းချုပ်နိုင်သေးတာကြောင့်လား တော့သေချာမသိပေ၊

လမ်းလျောက်လာရင်းနဲ့မှ အောင်သိုက်လဲထွေထူးကြီးစဉ်းစားနေစရာမလိုတော့ပဲ  ကောင်မလေးနဲ့ပတ်သတ်တာတွေအလိုလိုပေါ်လာတော့သည်။ သူ့အိမ်က တစ်ဖက်ရွာလယ်မှာရှိပြီး  သူတို့မိသားစုများ၏ပုံရိပ်များ အတွေးထဲဝင်ရောက်လာတော့သည်။

ကောင်မလေးမှာ အမေကတော့မရှိတော့ သူ့အိမ်တွင် အဖိုးရယ် အဖေရယ် အကိုရယ် သူ့မရီးရယ် သူရယ်ပဲနေကြတာ ဆိုတော့ တစ်အိမ်ထဲမှာတင် အဖေကော အဖိုးကော အကိုပါရှိနေတော့ သုံးယောက်လုံးအိုကေကောင်းပါရဲ့လို့ တွေးလိုက်နေမိတော့သည်။

ထိုသို့ လျောက်လာရင်းနဲ့ ကောင်မလေးနာမယ်က မိညိုဆိုတာသိလိုက်ရပြီး ဘာအလုပ်မှတော့မလုပ်  အိမ်မှာပဲသွားလေသူ သူ့အမေကိုယ်စားအိမ်မှုကိစ္စထိန်းသိမ်းသည်၊ သူ့အကိုနဲ့အဖေကသစ်စက်ထောင်ထားတယ် အဖိုးဖြစ်တဲ့သူက အသက် ၈၀ ကျော်ပြီ ဘုန်းကြီးကျောင်းနဲ့အိမ်နဲ့သာကူးလူးသွားလာနေတယ်၊

မိညိုမှာ မျိုးကိုဆိုတဲ့ရည်းစားတစ်ယောက်ရှိပြီး သူတို့ချင်းချစ်သူဖြစ်တာ ၃ ရက်သာရှိသေးတာတယ် လက်ကိုင်ပါးနမ်းအဆင့်လောက်ပဲဆိုတာ အောင်သိုက်သိလိုက်ရတယ်

ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ သူ့အဖေဖက်မှာ ညီတွေအကိုတွေများရှိမလားတွေးကြည့်လိုက်တော့ သူ့အဖေ ဦးဘသောင်းမှာ ညီအကိုတွေချည် ၇ ယောက်တောင်ပါလား ဘယ်သူတွေလဲ ဘယ်မှာနေလဲဆက်စပ်တွေးလိုက်မိတော့ ၃ ယောက်ကမန်းလေးမှာနေပြီး ၂ ယောက်ကရန်ကုန်မှာ ၁ ယောက်ကရွာမှာပဲဘုန်းကြီးဝတ်နဲ့ ကျောင်းထိုင်နေတာကိုသိလိုက်ရပြီး ကျန်တဲ့တစ်ယောက်က စစ်သား တပ်ထဲမှာနေတာဆိုတော့စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားမိသည်။

သူ့အမေဖက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့အမေမှာမောင်တစ်ယောက်ရှိပြီး တစ်ရွာထဲ တစ်အိမ်ကျော်မှာနေတယ်ဆိုတာလဲသိလိုက်ရကော အောင်သိုက် တစ်ဖြစ်လဲ မိညိုတစ်ယောက်အပျော်ကြီးပျော်ကာသွားမိတော့သည်။

ယောက်ျား ၁၀ ယောက်လိုးတာခံပြီး မြန်မြန်ကိစ္စပြတ်ဖို့သာ သူ့ခေါင်းထဲရှိနေတယ်၊ လောလောဆယ်တော့ ဆရာဖြစ်သူနဲ့အလိုးခံပြီးပြီး နောက်သူ့မိသားစုဝင်တွေနဲ့သွားအလိုးခံဖို့ပဲကျန်တယ် အကိုဖြစ်သူကအိမ်ထောင်သယ်ဆိုတော့ သူ့ကိုဘယ်လိုညှိပြီးဂွင်ဖန်ရမယ်မသိသေးဘူး အဖေကတော့သူ့အမေဆုံးသွားတာလဲကြာပြီမို့ ဆာနေလောက်ပြီ လွယ်လွယ်နဲ့ရနိုင်တယ်ပေါ့၊ အဖိုးဖြစ်သူကလဲ ၈၀ ကျော်ဆိုတော့ လီးကတောင်ပါ့တောင်ပါအုံးတော့မလားမသိဘူး ဟူး….တွေးရင် ရင်မောလိုက်တာ သူ့ဘဝဟောင်းအောင်သိုက်ခန္ဓာကိုယ်ထဲသာမြန်မြန်ပြန်ဝင်ပြီး စော်တကာပတ်လိုးလိုက်ချင်တယ် ဆိုပြီးတွေးရင်းအိမ်ကိုပြန်ရောက်လာတာပေါ့။

(မိညိုအနေနဲ့သာ ဆက်ရေးပါတော့မယ်)

အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ခြေတောက်လက်တောက်ဆေးပြီး အဖေတို့နဲ့အတူညစာဝင်စားရင်း မိညိုရဲ့မိသားစုဝင်တွေကို နည်းနည်းအကဲခတ်ကြည့်တော့ မိညိုရဲ့အကိုဖြစ်သူ အောင်တင့်နဲ့ မိညိုကအလွန်ချစ်တဲ့မောင်နှမတွေဖြစ်ကြသည်။

အောင်တင့်ကမိညိုထပ် ၆ နှစ်ကြီးပြီး မိညိုမှာ ခုဆို “ဧကဝီသတိ” ကျော်ပြီ သူယူထားတဲ့မိန်းမက သူ့ဆရာဦးယောစမ်းနေတဲ့ရွာက ရွာသူတစ်ယောက်ပဲ ယောင်းမဖြစ်သူနဲ့ သူနဲ့လဲတည့်ကြပါတယ်၊ အဖေဖြစ်တဲ့သူကတော့ ခပ်တည်တည်နဲ့ ဘယ်သူနဲ့မှသိပ်စကားမပြောဘူး ပုံစံကြည့်ရတာနည်းနည်းလဲသောက်တတ်စားတတ်ပုံပဲ၊

အဖိုးဖြစ်သူကတော့ ပုတီးကိုလက်ထဲကမချဘူး တစ်ချိန်လုံးတစ်တောက်တောက်နဲ့စိပ်နေတယ်၊ စားသောက်ပြီးသွားတော့ အကုန်လုံးအိပ်ယာဝင်ကုန်ကြပြီ အောင်သိုက်ဘဝမှာတုန်းက ရန်ကုန်မှာမွေး ရန်ကုန်မှာပဲကြီးပျင်းလာတဲ့ မြို့သားစစ်စစ်ဆိုတော့ ခုလို ၈ နာရီဆိုတာ အိပ်ချိန်လို့ဘယ်ခေါ်အုံးမလဲ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာအချိန်ဖြုန်းလို့ကောင်းတုန်းရယ်မလား၊

ခုတော့ သူများခန္ဓာကိုယ်ထဲဝင်နေရတော့ သူ့အရပ်နဲ့သူဇာတ်ပဲပေါ့လေ၊ ဦးယောစမ်းအိမ်က သူ့ခန္ဓာကိုယ်ဟောင်းဆီမှာကျန်ခဲ့သည့်  သူဖုန်းလေးတောင်ယူမလာမိတာ နောင်တရချင်ချင်ဖြစ်လာတယ်၊

အိပ်နေကြအချိန်မဟုတ်ပေမယ့်လဲ လူကဘာမှမလုပ်ရတော့ စားသောက်ပြီးတာနဲ့ဗိုက်ကလေးလာပြီး အိပ်ခန်းလေးထဲဝင်ကာလှဲလျောင်းရင်း ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ အဲ့အချိန်မှာ သူ့ပိပိလေးကနာကျင်တဲ့ဝေဒနာကခံစားလိုက်ရပြီး ပိပိတစ်ခုလုံးကျိန်းစပ်လို့လာတော့တာပဲ၊

ဦးယောစမ်းရဲ့ မီးကုန်းယမ်းကုန်အလိုးခံလာရတော့ တစ်ကိုယ်လုံးလဲကိုက်ခဲလို့ ပိပိကလဲကျိန်းစပ်တဲ့ဒဏ်ရာကြီးနဲ့ပဲ အသာမှိန်းနေရင်းအိပ်ပျော်သွားတော့တာပဲ၊

မိညိုတို့အိမ်ကခြေတံရှည်အမျိုးအစားပဲ အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း အောက်ထပ်မှာ စားပွဲနဲ့ ကုလားထိုင်တွေရှိတယ်၊ နောက်ဖက်မှာတော့အခန်းဖွဲ့ထားပြီး အကိုတို့လင်မယားနေကြတယ်၊ အဲ့နောက်မှာတော့ မီးဖိုခန်းနဲ့ ထမင်းစားခန်းတို့ပဲရှိတော့တယ်၊ အပေါ်တက်တဲ့လှေကားက အိမ်အပြင်ဘက်မှာပဲ လှေကားရင်းမှာကွပ်ပစ်တစ်ခုရှိပြီး လှေကားကဝင်ဝင်ချင်း တွေ့လိုက်ရတာက ဘုရားစင်တစ်ခု အဲ့အောက်မှာတော့ အိပ်ယာတစ်ခုတွေ့လိုက်ရပြီး သူ့အဖိုးဖြစ်သူရဲ့အိပ်ယာပေါ့၊ ဘုရားခန်းနဲ့ကပ်လျက်ကတော့ ဦးဘသောင်းအိပ်တဲ့နေရာ သူ့ဘေးကပ်ရပ်က မိညိုရဲ့အခန်းပေါ့၊

ပထမဆုံးရောက်တဲ့ညတော့ နေ့လည်ကဦးယောစမ်းကြီးရဲ့အလိုးအဆောင့်ကို လှိမ့်ခံထားရလို့ ပင်ပန်း၍လားမသိ အိပ်ယာပြောင်းအိပ်ရတာတောင် တစ်ရေးမှမနိုးပဲ မနက်လင်းအားကြီး ၅ နာရီခွဲမှသာနိုးလာတော့တယ်၊ နိုးလာတော့ အောင်သိုက်ဘဝရဲ့အကြောင်းတွေက မိညိုရဲ့စိတ်ထဲရှိမနေတော့ပဲ မိညိုရဲ့နဂိုမူလစိတ်အတိုင်းပင်  မိသားစုဝင်တွေစားဖို့သောက်ဖို့အတွက် ထပြီးချက်ပြုတ်ပေးနေတယ်၊

အောင်သိုက်ဘဝတုန်းကတော့ ပေါင်းအိုးနဲ့ ထမင်းကောင်းကောင်းမတည်တတ်ဘူး ခုတော့မိညိုဘဝမှာ ထမင်းဟင်းချက်တာတွေက စဉ်းစားစရာတောင်မလို သူ့အလိုလိုလက်ကလုပ်သွားလိုက်တာ တစ်ခုပြီးတစ်ခုပါပဲ၊

မနက်စာကိုအဖေနဲ့ အကိုတို့ခလင်မယားကစားသောက်လိုက်ပြီး သူတို့ကသစ်စက်ရှိရာ တောင်ခြေကိုထွက်သွားကြတယ်၊ အိမ်မှာတော့မိညိုနဲ့ အဖိုးအောင်မောင်းတို့သာကျန်ခဲ့တာပေါ့၊

မိညိုလဲမနက်ခင်းချက်ပြုတ်ပြီးသွားတော့လဲ ထိုင်ချိန်မရပါဘူး အဖိုးဖြစ်သူကိုထမင်းခူးပေးလိုက်ရ ရေနွေးတည်ပေးလိုက်ရ ဘုရားဆွမ်းတော်ကပ်ဖို့ပြင်ဆင်ရနဲ့ နားချိန်ကိုမရှိဘူး မနက် ၉ နာရီကျော်သွားတော့ နေ့လည်စာအတွက်စျေးသွားဝယ်ရတယ်၊

စျေးမှာတော့သူ့ရည်းစားဖြစ်သူ မျိုးကိုနဲ့စုံမိပြီး ညကျရင်သူအိမ်ကိုလာခဲ့မယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းချိန်းတွေ့တာလက်ခံလိုက်ပြီး စျေးဝယ်ကာအိမ်ပြန်ချက်ပြုတ်နေလိုက်တော့တယ်၊

အဖေကသစ်စက်ကိုဦးစီးတယ် အကိုကတောထဲကသစ်သမားတွေနဲ့အရောင်းအဝယ်လုပ်တယ် အကို့မိန်းမ မတင်လှကတော့သစ်စက်မှာ စာရင်းကိုင်အနေနဲ့လုပ်တာပေါ့လေ၊

မိညိုကတော့အိမ်မှုကိစ္စနဲ့ပဲအချိန်ကုန်နေတယ်၊ ဒီလိုနဲ့တစ်နေ့တာအလုပ်တွေ ဇယ်ဆတ်သလိုတစ်ခုပြီးတစ်ခုလုပ်သွားရင်း အချိန်ကုန်လို့ညတောင်ရောက်သွားပြန်တယ်

ညကျတော့ စောစောအိပ်ယာဝင်တာကိုကျင့်သားမရသေးပေမယ့် ဘာမှလုပ်စရာမရှိမဲ့အတူတူ အိပ်တာပဲကောင်းပါတယ်ဆိုပြီး ဘာမှမတွေးပဲမျက်လုံးမှိတ်ပြီးငြိမ်နေလိုက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်၊ ညဖက် သန်းခေါင်အချိန်လောက်မှာ မိညိုရဲ့အခန်းခေါင်းရင်းက ပြတင်းပေါက်ကို တဒေါက်ဒေါက်နဲ့ကြားလိုက်ရတော့ ခေါင်းကိုထောင်ပြီးနားစွင့်ကြည့်တာ အသံကဆက်ထွက်နေတုန်းမို့  ပြတင်းပေါက်ကိုတစ်ခုခုနဲ့ပစ်ပေါက်နေတဲ့အသံဖြစ်နေပြီး မိညိုလဲမနည်းကုန်းရုန်းထလိုက်ရတယ်၊

ပြတင်းပေါက်ကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်ဘေးခြံဝင်းအပြင်ကနေ ဓါတ်မီးကိုပိတ်လိုက်ဖွင့်လိုက်လုပ်ကာ အချက်ပြနေတော့ သူလဲရုတ်တရက်ကြောင်သွားပြီး နောက်တော့မှ ခေါင်းထဲမှာပုံရိပ်တစ်ခုပေါ်လာပြီး မနက်ကစျေးအသွားမှာ သူ့ရည်းစားမျိုးကိုက ညဖက်တွေ့ဖို့ချိန်းထားတာကိုပြန်အမှတ်ရလာပြီး သူလဲလက်ကာပြလိုက်ရင်း တဖက်အခန်းကအဖေဖြစ်သူရဲ့အရိပ်အခြေကိုကြည့်ကာ ခြေကိုဖွဖွလေးနင်းပြီးအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့လိုက်ရတယ်၊ အိမ်အောက်ထပ်လဲရောက်တော့ မျိုးကိုကသူတို့ခြံဝင်းထဲကိုကျော်ဝင်နေပြီး မိညိုလဲမျိုးကိုရှိရာသို့သွားလိုက်တော့တယ်၊

အဲ့နောက်သူတို့နှစ်ဦးသားတစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ဆွဲကာ အိမ်နောက်ဖေးက သစ်သားပုံဘက်ကိုဦးတည်လိုက်ကြတယ်၊ သစ်သားပုံဆီကိုသွားဖို့ ခြံဝန်းနားကကပ်လျောက်ရင်း သူ့အကိုတို့အခန်းခေါင်းရင်းကဖြတ်အလာမှာ သူတို့နှစ်ယောက်သား ခြေသံတိုးတိုးဖွဖွလေးနင်းရင်းလျောက်လာလိုက်တော့ အခန်းခေါင်းရင်းပြတင်းပေါက်နားအပေါက် ပြတင်းပေါက်ကခပ်ဟဟလေးပွင့်နေပြီး အထဲမှာ ဖယောင်းတိုင်အလင်းရောင်ကိုမြင်လိုက်ရတယ်

အဲ့မှာ ငြီးငြူသံသဲ့သဲ့ကြားလိုက်ရတော့ သစ်သားပုံဆီသွားနေတဲ့သူတို့နှစ်ဦးရဲ့ခြေလှမ်းတွေလဲရပ်တန့်သွားပြီး နှစ်ယောက်သားအတူတူ ပြတင်းပေါက်ဆီကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းတွင်းမှာသူ့အကိုဖြစ်သူနဲ့ ယောင်းမ မတင်လှတို့ဟာ ကိုယ်လုံးတီးများဖြင့် ကုတင်ပေါ်လှဲနေကြပြီး အကိုဖြစ်သူရဲ့ဘေးမှာ မတင်လှကထိုင်နေပြီး  အကို့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး ပုလွေမှုတ်ပေးနေတာကိုတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

မိညိုကဆက်မကြည့်ပဲ သစ်သားပုံဆီကိုဆက်သွားမယ်ခြေလှမ်းတော့လဲ မျိုးကိုကပါးစပ်ကိုလက်ညိုးကပ်ပြပြီးဆက်ကြည့်နေတော့ မိညိုလဲမကြည့်ချင် ကြည့်ချင်နဲ့ကြည့်မိနေတာပေါ့၊ မတင်လှက အောင်တင့်ကိုပုလွေမှုတ်ပေးပြီးနောက် အောင်တင့်ကိုယ်ပေါ်ကိုတက်ခွကာ အကိုဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးကိုထိန်းကိုင်ပြီးသူ့ပိပိလေးထဲထိုးထည့်ပြီး မြင်းစီးတဲ့ပုံစံလိုးနေကြတာ၊

မိညိုလဲမကြည့်ချင်ပဲကြည့်လိုက်ရပြီး မနေ့ နေ့လည်ကဦးယောစမ်းရဲ့ အလိုးခံထားရလို့ နာကျင်နေတာတောင်မေ့သွားပြီး အရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်လာတော့တယ်၊ သူ့ရည်းစားမျိုးကိုကလဲ မိညိုကိုနောက်ကနေဖက်ထားပြီး သူ့လီးနဲ့မိညိုရဲ့ဖင်ကိုထောက်ကာ အရှေ့ကိုကော့ကော့ထိုးပြီး အဝတ်အစားအပေါ်ကနေလိုးနေတယ်၊

မိညိုရဲ့စိတ်ထဲမှာလဲ အမျိုးအမည်မသိတဲ့ခံစားချက်ကိုရလိုက်မိပြီး ရည်းစားဖြစ်သူမျိုးကိုနဲ့ သူရဲ့ပုံရိပ်ကိုစိတ်ထဲမှန်းဆကြည့်တော့ မျိုးကိုနဲ့က ရည်းစားဖြစ်တာမှ ၃ ရက်သာရှိသေးသည်မို့ သူ့ကိုလိုးဖူးဖို့နေနေ နှုတ်ခမ်းချင်းပင်မနမ်းဖူးသေးပေ၊  အခုလိုမြင်တွေ့ပြီးချိန်းတွေ့တဲ့အခါမှာတော့ သူ့ရည်းစားသူ့ကိုလိုးတော့မယ်ဆိုတာ အလိုလိုနေရင်း သိနေလိုက်မိတယ်၊

ဒါမဲ့လဲ မျိုးကို လိုးတာကိုလဲ သူ မခံချင် သူ့ရည်ရွက်ချက်စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းအတိုင်း  မိသားစုဝင်တွေနဲ့ပဲအလိုးခံရမယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့ သူ့စိတ်ထဲမှာဖြစ်လာတဲ့ခံစားချက်ကိုမြိုသိပ်ထားလိုက်ပြီး  သူ့ရည်းစာလက်ထဲကအတင်းရုန်းထွက်ကာ ချိန်းတွေ့ရာသစ်သားပုံဆီကိုမသွားတော့ပဲ အရှေ့ကိုပဲ ပြေးထွက်လာလိုက်တော့ အနောက်ကနေမျိုးကိုကလဲပြေးလိုက်လာပြီး အတင်းဆွဲခေါ်နေပြီး

-မလိုက်ဘူး မလိုက်ဘူး နင်ကငါ့ကိုအဲ့လိုလုပ်တော့မှာ ငါမလိုက်ဘူး တော်ပြီနောက်နေ့မှတွေ့တော့မယ်-

-ငါမလုပ်ပါဘူးဟာ နင်ကလဲ ငါနင့်ကိုဘယ်လောက်တန်ဖိုးထားပြီးချစ်လဲဆိုတာ နင်အသိဆုံးပါ-

-အို မလုပ်ဘူးသာပြောတယ် စောစောကငါ့အနောက်မှာရပ်ပြီးဘာလုပ်တာလဲ-

-အဲ့ဒါတော့ဟာ သူ့ဖာသာခန္ဓာကိုယ်ကတောင့်တလို့ဖြစ်တာပါဟ ငါနင့်ကိုလက်ဖျားနဲ့တောင်မတို့ဘူးနော် စိတ်ချပါဟာ ငါနင်နဲ့စကားပြောချင်လို့စောင့်နေတာပါဟာ ငါတို့စကားပြောကြယုံပါပဲနော်- ဆိုတော့မိညိုလဲရပ်ပြီး သူ့ရည်းစားအကြောင်းတွေးကြည့်လိုက်တော့ သူ့ရည်းစားပြောတာဟုတ်နေတာပဲ၊

သူတို့ရည်းစားဖြစ်ကတည်းက အေးဆေးပင်မတွေ့ဖြစ်ကြသေး စကားလဲမပြောဖြစ်ကြသေးတာမို့ ခုလိုအချိန်လေးသာ အေးဆေးတွေ့နိုင်သည်၊ နေ့ဖက်မှာလဲ မိညိုကအိမ်ထဲကအိမ်ပြင်မထွက်ရတော့ မျိုးကိုနဲ့မတွေ့ဖြစ် အပြင်သွားရင်းတွေ့ဖြစ်တော့လဲ မေးငေါ့နှုတ်ဆတ်ယုံသာရသည်၊ ဒီလိုနဲ့ မိညိုလဲ  သူ့ကိုယုံလိုက်ပါမယ်လေဆိုပြီး သက်ပြင်းလေးချကာ

-အေး စကားပြောယုံပဲနော် ငါ့ကိုဘာမှမလုပ်ရဘူး-

-အေးပါဟာ နင် ငါ့ကိုယ်ကျင့်တရားကိုသံသယမဝင်ပါနဲ့ ငါနင့်ကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်တာပါဟ- ဆိုပြီးပြောရင်း မိညိုလက်ကိုဆွဲကာ သစ်သားပုံဆီခေါ်သွားပါတော့တယ်၊

သစ်သားပုံရောက်တော့လဲ မျိုးကိုကသူပြောတဲ့အတိုင်းပဲ မိညိုကိုဘာမှမလုပ်လက်ပင်မကိုင်ပဲနှစ်ယောက်တူတူ ယှဉ်တွဲထိုင်ပြီးစကားတွေပြောနေကြတာပေါ့၊ ကြာတော့မိညိုလဲ ထိုင်နေတာညောင်းလာပြီးသူ့ရည်းစားမျိုးကိုရဲ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲခေါင်းလေးမှီလိုက်တော့မှ မျိုးကိုကသူ့ပုခုံးကိုလာဖက်ပေးတယ်၊ စကားပြောကြရင်းအချိန်တော်တော်လင့်လာတော့ မျိုးကိုလဲပြန်ဖို့သင့်ပြီဆိုပြီးထရပ်လိုက်တယ်၊ မိန်းမတွေရဲ့ စိတ်ကအမျိုးမျိုးဆိုတာ အောင်သိုက်ကောင်းကောင်းသဘောပေါက်လို့သွားပြီး စောစောက အလိုးမခံချင်သည့် မိညိုမှာ မျိုးကို ကိုအတန်တန်ငြင်းဆန်နေပြီး အခုမှာတော့ အလိုးခံချင်စိတ်က ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်လာပြီး မျိုးကိုရှေ့မှာရပ်လိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကိုသိမ်းကြုံးဖက်လိုက်တော့ မျိုးကိုလဲမိညိုကိုပြန်ဖက်လိုက်ရင်း သူ့ခေါင်းကိုငုံ့နမ်းနေတယ်။

မိညိုကမျိုးကိုကိုမော့ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် လရောင်ကြောင့် ကွင်းပြင်ထဲမှာသူတို့နှစ်ဦးသားတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လင်းလင်းချင်းချင်းမြင်နေရပြီး မိညိုရဲ့ဆာလောင်နေတဲ့အကြည့်တွေ ငတ်မွတ်နေတဲ့အနမ်းတွေကိုမြင်တွေ့သွားပေမယ် မျိုးကိုက ဇ ရှိတဲ့သူတော့မဟုတ်

သူ့စကားနဲ့သူ မိညိုကိုလက်ဖျားနဲ့တောင်တို့ထိမသွားပဲ မိညိုရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုအသာတွန်းလွှတ်ပြီး
-အညို….ငါပြန်တော့မယ်နော်….နောက်ရက်ကျ ထပ်တွေ့ရအောင်နော်- ဆိုပြီး ပါးပြင်ကိုနမ်းရှုံ့လိုက်ပြီး ဝင်းထရံကိုခုန်ကျော်ပြီးပြန်သွားပါတော့တယ်၊

အဲ့အခါကျမှ မိညိုလဲသူတို့အိမ်မကြီးဆီကိုပြန်လာရင်း အကိုဖြစ်သူရဲ့အိပ်ခန်းပေါက်လေး မရောက်ခင် သူ့ရှေ့တွင် အရပ် ၃ ပေခန့်ကောင်လေးတယောက်လျောက်လို့လာတာကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်၊ မိညိုလဲ သူတို့အိမ်တွင် ကလေးမရှိပါပဲ ဘယ်က ကလေးများအိမ်ထဲရောက်နေပါလိမ့်စဉ်းစားနေချိန် ထိုကလေးဆီမှအသံထွက်လာပြီး
-အောင်သိုက်….- ဆိုသည့် သူ့ယောက်ျားနာမယ်ကို အသံဟိန်းဟိန်းဖြင့်ကြားလိုက်ရတော့ မိညိုလဲ လန့်ကာ နောက်ဆုတ်လိုက်တော့သည်၊ ထိုကောင်လေးကတော့ အမှောင်ထဲတွင်ရပ်နေတာကြောင့် ရုပ်ရည်ပုံပန်းသဏ္ဍန်ဘယ်လိုမှန်း သေချာမမြင်ရပေ၊ ထိုကောင်လေးဆီက ဘာသံမှထပ်ထွက်မလာတော့ပဲ သူ့အကိုအိပ်ခန်းဖက်ကိုလက်ညိုးထိုးပြကာ အငွေ့များအဖြစ်ပြောင်းလဲ၍ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။

မိညိုလဲ အိပ်မက်မက်နေလားဟုထင်ပြီး မျက်လုံးများကိုပွတ်ကြည့်လိုက်ပြီး ဘေးဘီကိုပြန်ရှာကြည့်တော့ ကောင်လေး၏အရိပ်အယောင်ကိုမမြင်ရတော့ပေ၊ ဒါနဲ့ မိညိုလဲ အိပ်မက်ယောင်ယောင် ဘာယောင်ယောင်ဖြစ်လို့နေပြီး အိမ်အတွင်းသို့ဆက်ဝင်သွားတော့ အကိုရဲ့အိပ်ခန်းပေါက်နားရောက်တော့ သူ့အကိုတို့များလိုးနေကြသေးလားဆိုပြီး ပြတင်းပေါက်နားတိုးကပ်ပြီးချောင်းကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် အိပ်ခန်းအတွင်းမှာ ဘာဖယောင်းတိုင်မီးအလင်းရောင်မှရှိမနေတော့ပဲ အမှောင်အတိနဲ့ပြီးနေပြီး အရာရာတိုင်းလဲတိတ်ဆိတ်လို့နေတယ်၊

ဒါနဲ့ သူ့အကိုတို့အတွဲလိုးပြီးလို့ အိပ်မောကျသွားပြီဆိုပြီး ဆက်သွားလိုက်တယ် လှေကားရင်းနှင့် သူ့အကိုတို့အိပ်ခန်းထောင့်ရောက်တော့  ရုတ်တရက်သူ့ကိုယ်လုံးကိုအနောက်ကနေဆွဲဖက်တာခံလိုက်ရပြီး သူ့ပါးစပ်ပါလက်နဲ့အုပ်ကာ ချုပ်ထားခံလိုက်ရတော့ မိညိုလဲကြောက်လန့်သွားတယ်၊ အနောက်ကချုပ်တဲ့သူက မိညိုကို နောက်ဖေးခန်းဘက်တရွတ်တိုက်ဆွဲခေါ်သွားတော့ မိညိုလဲကြောက်ကြောက်နဲ့လိုက်သွားမိတယ်လေ၊

မီးဖိုချောင်ထဲရောက်မှ အနောက်ကချုပ်တဲ့သူကလွှတ်လိုက်ပြီး

-မင်းဘယ်သူလဲ- ဆိုတဲ့မေးသံနဲ့အတူ မီးဖိုချောင်ထဲက led မီးအိမ်လေးကိုဖွင့်လိုက်တော့ သူ့ရှေ့မှာရပ်နေသူက အကိုဖြစ်သူအောင်တင့်ဖြစ်လို့နေတော့ မိညိုလဲကြောက်စိတ်ပြေသွားပြီး

-ဟာ ကိုကြီး-

-ဟေ ညီမလေး ညကြီးမိုးချုပ် ဘာလုပ်နေတာလဲ ငါကသူခိုးကြပိုးမှတ်နေတာ တစ်ခါတည်းဒုတ်နဲ့မရိုက်လိုက်တာ နင်ကံကောင်းတယ်မှတ်-

-ညီမလေးက ဟိုလေ…ဟို..ဟို…အိမ်သာသွားချင်လို့ထလာတာ-

-ဟဲ့ အိမ်သာက အိမ်ရှေ့ခြံဝင်းထောင့်မှာလေ နင်ခုရောက်နေတာ အိမ်နောက်ဖက် ငါ့အခန်းခေါင်းရင်းရှေ့မှာ-

-အဲ…ညီမလေးလဲ…ရေဆာလို့…လျောက်လာရင်း…ဟို…ဟို…-

-ရေဆာတယ်ဆိုလဲ အိမ်ထဲဝင်သောက်ရောပေါ့ဟာ နင့်ဟာက ငါတို့အိပ်ခန်းခေါင်းရင်းဘက်ကိုရောက်နေတာ ငါတို့အိပ်တာကို…များ…- ဆိုပြီးအကိုအောင်တင့်လဲ စကားသံထွက်မလာတော့ပဲ ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိဖြစ်ကာသွားပြီး ညီမငယ်မိညိုကိုကြည့်တော့ မိညိုလဲခေါင်းကြီးငုံ့ကာ သူ့လက်သည်းတွေကိုသူပြန်ဆိပ်ကာနေတယ်

-ဟဲ့ ငါမေးတာဖြေအုံးလေ..- ဆိုပြီးအောင်တင့်လေသံမာမာနဲ့ ကိုယ့်ညီမတစ်ယောက် ညကြီးအချိန်မတော် ခြံဝင်းထဲလျောက်သွားတာကိုဆူချင်ပေမယ့် ကိုယ့်မှာချစ်လို့မဝနိုင်တဲ့ညီမတစ်ယောက်ထဲရှိလေတော့ မဆူရက်ဘူးဖြစ်နေတယ်၊

မိညိုကတော့အောင်တင့်အဖြေကိုဘယ်လိုပြန်ပေးရမှန်းမသိတော့ပဲ ခေါင်းကိုသာတွင်တွင်ငုံ့လို့နေတယ်၊ အောင်တင့်လဲမိညိုကိုလက်လျော့လိုက်ပြီး

-ကဲပါ သွားအိပ်တော့ သွားသွား နင် ရည်းစားတွေဘာတွေထားပြီး ချိန်းတွေ့တယ်ဘာညာဖြစ်မှာဆိုးလို့ ငါစိတ်ပူတာပါဟာ သွားတော့- ဆိုပြီးမိညိုခေါင်းလေးကိုပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ မိညိုကလဲသူ့အကိုရှေ့မှာခေါင်းလေးငုံ့ပြီးဖြတ်လျောက်လာလိုက်တယ်၊

မီးဖိုခန်းအပေါက်ကကျဉ်းတော့သူတို့နှစ်ဦးရှောင်လို့မလွတ်တာနဲ့ အောင်တင့်ကအနောက်ကိုဆုတ်ပေးလိုက်ပြီး မိညိုကလဲအောင်တင့်ကိုကျောပေးကာ အပြင်ထွက်လိုက်တော့ မိညိုရဲ့ဖင်အိုးလေးကိုမာမာတောင့်တောင့်အချောင်းကြီးတစ်ခုထိကပ်သွားတာကို မိညိုသိလိုက်ရပြီး မိညိုကိုယ်ထဲဝင်စီးနေတဲ့‌ အောင်သိုက်တစ်ယောက်ခေါင်းထဲအပြေးအလွှားစဉ်းစားရင်း ဒါကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီးအသုံးချရမယ်လို့တွေးလိုက်ကာ သူ့အကိုရှိရာနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အောင်တင့်ကသူ့ညီမဖြစ်သူရဲ့ဖင်ကိုငေးကြည့်နေတာ မိညိုနဲ့တည့်တည့်တိုးမိကာသွားတော့ မျက်နှာကိုဘေးကိုလွှဲချလိုက်ရင်း

-မပြန်သေးဘူးလား ဘာလုပ်မလို့လဲ- ဆိုပြီးမေးလိုက်တော့ မိညိုလဲအောင်တင့်ရှိရာကိုပြေးသွားလိုက်ပြီး အောင်တင့်ကိုပြေးဖက်လိုက်တယ်၊

အောင်တင့်လဲသူ့ကိုလာဖက်တဲ့မိညိုကိုကြောင်ကြည့်လိုက်ရင်း

-ဟဲ့ ကလေးမဘာဖြစ်တာလဲဟ-

-ဟို..ကိုကြီးနဲ့ မမတို့ မအိပ်ခင်ဟိုဟာလုပ်…လုပ်…တာ…-

-တော်..တော်..တော် နင်ဒါကိုတွေ့သွားပေါ့လေ ဟုတ်လား ငါတို့မှားတာပါဟာ ပူလို့အိုက်လို့ ပြတင်းပေါက်ဖွင့်လိုက်မိတာ-

-ဟို..ဟုတ်…ဟုတ်…ဟိုလေ..-

-ကဲပါ နင်မမြင်သင့်တာတွေမြင်သွားတဲ့ ကိုကြီးတောင်းပန်ပါတယ်ကွာ နော် သွားအိပ်တော့-

-ဟင့်အင်း…မိညိုလေ…ကိုကြီးတို့…လိုမျိုး….ဟို…ဟို- ဆိုပြီးပြောထွက်ချင်ပေမယ့် အောင်သိုက်တစ်ယောက်ပါးစပ်ကိုထိန်းချုပ်လို့မရ ပြောလို့မထွက်နိုင်ဖြစ်ကာနေပြီး ဒီခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင် မိညိုကပဲ သူနဲ့ပြိုင်တူဝင်စီးပြီးပြောမထွက်အောင်လုပ်နေသလား အောင့်မေ့လိုက်ရပြီး အောင်သိုက်လဲကြံရာမရတော့တဲ့အဆုံး မိညိုအကိုအောင်တင့်ကိုဖက်ထားလျက်နဲ့ သူ့အကိုလီးနေရာမှန်းပြီးလက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်လိုက်တော့

-ဟဲ့…ဟဲ့…ဘယ်နေရာတွေလျောက်ကိုင်တာလဲဟ ဖယ်စမ်း ဖယ်စမ်း နင်တော့နော်-

-ကို…..ကြီး….ညီမလေးလေ…ညီမလေး…ကိုကြီး…လိုး…တာ…ဟို…အလိုးခံချင်တယ်-

-ဟာ…ကွာ…ညီမလေးရာ ကိုကြီးတို့ဖြစ်လို့မရဘူးလေ….ကိုယ်တို့က မောင်နှမအရင်းကြီးတွေလေ ဒါကိုနားလည်စမ်းပါညီမလေးရာ…ကျွတ်စ်…-

-ဟင့်အင်း အဲ့ဒါတွေမသိဘူး ညီမလေးပေါင်ကြားကအရည်တွေရွှဲစိုနေပြီ အရမ်းလဲယားနေတယ် ကိုကြီးလိုးတာခံချင်တယ်…ကွာ-

-ဟာ…ညီမလေးရာ သွားပါတော့ကွာ သွားတော့ ကိုကြီးတို့မှားကုန်ကြတော့မယ်- ဆိုပြီးအောင်တင့်ကအတင်းငြင်းနေတာနဲ့ မိညိုလဲအောင်တင့်ကိုမော့ကြည့်လိုက်ပြီး

-ကိုကြီးရယ် လိုးပေးလို့မရဘူးလားဟာ ညီမလေးမနေနိုင်တော့လို့ ဖွင့်ဟတောင်းဆိုမိတာပါ-

-မရဘူးလေကွာ ကျွတ်စ်….-

-ဟင်း…..ရတယ်လေ ကိုကြီးကငြင်းမှတော့ ညီမလေးဘဝနဲ့ညီမလေးဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ ရွာထိပ်ကမီးကင်းဆီသွားပြီး ကင်းသမားကိုလိုးခိုင်းတော့မယ်-

-ဟာ…အဲ့လိုလုပ်လို့မရဘူး ငါ့ညီမလေးကအဲ့လိုကောင်တွေနဲ့မတန်ဘူး မဖြစ်ရဘူးနော်-

-ဟင့်အင်း..မသိဘူး….ညီမလေးစိတ်ထဲ အရမ်းကြီးဟိုဟာဖြစ်နေတယ်ကွာ…မနေနိုင်တော့ဘူး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် သွားတော့မယ်- ဆိုပြီးဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်မျက်ရည်တွေ နှပ်တွေထွက်ပြ ငိုပြလိုက်ပြီး အောင်တင့်ရင်ခွင်ထဲကထွက်ပြေးသွားတော့ ကိုအောင်တင့်ကလဲအနောက်ကနေလိုက်ဆွဲပါတော့တယ်၊

သူတို့အိပ်ခန်းပေါက်လောက်မှာ မိညိုကိုပြန်မိသွားပြီး ကိုအောင်တင့်ကမိညိုကိုယ်လုံးအိအိလေးကိုနောက်ကနေထွေးဖက်ထားလိုက်ပြီး ပါးစပ်ကနေလဲတတွတ်တွတ်နဲ့

-မသွားပါနဲ့ ညီမလေးရာ မသွားပါနဲ့ ကိုကိုတို့အဖြေရှာကြည့်ကြရအောင်ပါ….နော်- ဆိုပြီးတီးတိုးလေးရေရွတ်နေကာ မိညိုကိုဖက်ထားတယ်။

မိညိုက သူ့အကိုရဲ့စကားကိုလဲကြားကော

-စဉ်းစားမနေပါနဲ့ ကိုကိုရယ် အချိန်တွေကြာလှပါတယ်….တခါတည်း ညီမလေးကို လိုးပစ်လိုက်ပါလား-

ဆိုပြီး အောင်တင့်ဖက်လှည့်လိုက်ပြီး ကိုအောင်တင့်ရင်ခွင်ကြီးထပ် မျက်နှာအပ်လို့တရှုံ့ရှုံ့လုပ်ပြနေရင်း ကိုအောင်တင့်ပေါင်ကြားထဲလက်ထိုးနှိုက်လိုက်တော့ တောင်လက်စလီးတန်ကြီးကိုဖမ်းဆုတ်လိုက်မိပြီး ကိုအောင်တင့်လဲတွန့်ခနဲ့ဖြစ်ကာသွားတယ်

မိညိုကကိုအောင်တင့်ရဲ့ပုဆိုးကိုဆွဲဖြည့်နေလိုက်တော့ ကိုအောင်တင့်ကမိညိုရဲ့လက်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး

-ဒီနေရာမှာတော့ အဆင်မပြေဘူး ညီမလေးရာ-

-ဒါဆို ညီမလေးတို့ဘယ်သွားကြမလဲဟင် အခန်းထဲသွားမလား-

-ဘယ်ဖြစ်မလဲ ဘေးမှာအဖေအိပ်နေတော့ ကြားသွားလိမ့်မယ် …..အင်း….သစ်ပုံဘက်သွားကြတာပေါ့ကွယ်…အဲ့မှာကိုကိုနေ့လည်ဘက်အိပ်တဲ့ဖျာရှိတယ်…-

-ဟုတ် ဒါဆိုသွားကြမယ်လေ..နော်- ဆိုကာစောစောကမိညိုနဲ့မျိုးကိုတို့ချိန်းတွေ့ရာ သစ်သားပုံဆီကိုလျောက်လာလိုက်တာပေါ့။

သစ်သားပုံတွေရဲ့အလယ်လဲရောက်ကော အောင်တင့်ကခါးကြားမှာထိုးထားတဲ့ဓါတ်မီးနဲ့ ဟိုထိုးဒီထိုး လျောက်ရှာကြည့်နေပြီး ဟိုနောက်ဆုံးထောင့်ပိန္နဲပင်ခြေရင်းမှာ လိပ်ပြီးထောင်ထားတဲ့ဖျာလိပ်ကိုလဲတွေ့ကော မိညိုရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီးဖျာလိပ်ရှိရာကိုခေါ်သွားကာ ဖျာလိပ်ကိုဖြည်ပြီးမိညိုနဲ့အတူဖျာပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်၊ ထိုင်လိုက်ကြပေမယ့် သူတို့နှစ်ဦးလဲဘယ်က ဘယ်လိုစရမယ်မသိ ဘယ်သူဖက်ကစရမလဲမသိ ငုတ်တုပ်ထိုင်နေကြပြီး ကြာလာတော့မိညိုဖက်ကမအောင့်နိုင်တော့ပဲ သူ့အကိုဘက်ကိုလှည့်ပြီး

-ကိုကြီး- -ညီမလေး- နဲ့နှစ်ယောက်သားပြိုင်တူတွေခေါ်မိကုန်တာပဲ၊

အဲ့နောက်မှာ မိညိုကအရှက်ပြေလေးရယ်လိုက်မိပြီး

-ကိုကြီး ညီမလေးကိုလေ လိုးပေးတော့လေ-

-ဟာ ညီမလေးရာ ဘယ်လိုကြီးပြောလိုက်တာလဲ အဲ့လိုစကားက ညီမလေးတို့လိုမိန်းကလေးတွေမသုံးရဘူးကွ-

-မသိတော့ပါဘူးကိုကြီးရာ ညီမလေးဘယ်လိုမှမခံစားနိုင်တော့ဘူး မမ ကိုကြီးကိုလုပ်ပေးတာကြည့်ပြီး အဲ့လိုပဲလုပ်ချင်မိတယ်- ဆိုပြီးပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အောင်တင့်ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးကိုဆွဲဖြည့်လိုက်တော့ အောင်တင့်ကလဲမိညိုလက်ထဲကနေအတင်းလိုက်ဆွဲပေမယ့် ပုဆိုးကတော့ပြည်သွားကာ လီးတန်ကြီးကလဲထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးဖြစ်နေတာကို မိညိုလက်နဲ့ထိမိသွားတာပေါ့၊ ဒါနဲ့မိညိုလဲပုဆိုးထဲကိုအမိအရလေးလက်နှိုက်သွင်းလိုက်ပြီး သူ့အကိုရဲ့လီးတန်ကြီးကိုဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖစ်ညှစ်လိုက်တော့ အောင်တင့်တစ်ယောက်

-အ….- ခနဲ့ဖြစ်သွားကာ ကိုယ်လေးလဲမတ်သွားတယ်၊

မိညိုရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲဖက်လိုက်ပြီး မိညိုရဲ့ပါးပြင်တွေကိုနမ်းရှုံ့လိုက်ရင်း

-ညီမလေး ကိုကြီးတစ်ခုမေးမယ်နော်-

-မေးလေ ကိုကြီး-

-ညီမလေး ဒီလောက်ရဲရဲတင်းတင်းကိုင်ရဲ ပြောရဲနေတာ ညီမလေးအပျိုရည်ပျက်သွားပြီလားဟင် ဘယ်သူနဲ့လဲဆိုတာ ကိုကြီးကိုပြော- ဆိုတော့မိညိုလဲအမှန်ကိုဖုံးကွယ်ထားလိုက်ပြီး

-ဟင့်အင်း ညီမလေးဘယ်သူနဲ့မှဘာမှမဖြစ်သေးပါဘူး ညီမလေးကအပျိုပါကိုကြီးရဲ့-

-ဟေ ညီမလေးက ပါကင်လေးပေါ့နော် ဒါဆို ဘာလို့ဒီလောက်ကြီးပြောရဲဆိုရဲနေရတာလဲကွာ-

-အဲ့..ဒါကလေ ဟို…ဟို…မိကျော့တို့အတွဲချိန်းတွေ့ရင် ညီမလေးကအဖော်လိုက်ပေးနေကြလေ သူတို့အတွဲလုပ်တာခဏခဏမြင်ဖူးပြီး မိကျော့နဲ့လဲဒီလိုမျိုးတွေပြောဆိုဖြစ်တော့ ခုလိုစိတ်ထနေတဲ့အချိန် ပြောရဲနေတာပါ-

-အော်…ဒါကြောင့်ကိုး…ကဲပါ…ညီမလေးဖက်ကမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်နေတော့လဲ အကိုဖြစ်တဲ့သူက ဘယ်ကြည့်နေနိုင်မှာလဲ ညီမလေးဆန္ဒဖြည့်ဆည်းပေးရမှာပေါ့-

-ဟုတ် ကိုကြီး ဒါနဲ့လေ မိကျော့တုန်းက သူ့ကောင်လေးက သူ့ပေါင်ကြားထဲခေါင်းကြီးနှစ်ပြီးလျှာနဲ့လျက်ပေးတယ်ကိုကြီးရဲ့ ကိုကြီးကော မမကိုအဲ့လိုလုပ်ပေးဖြစ်လားဟင်-

-အင်း…အဲ့ဒါကို ဘာဂျာမှုတ်တယ်လို့ခေါ်တယ်ကွ…ကိုကြီးတို့လား တစ်ခါတစ်လေပေါ့ညီမလေးရာ မတင်လှရဲ့ပိပိကသိပ်မသန့်ရှင်းဘူး နံတယ်ကွ ရေချိုးပြီးစဆိုရင်တော့ကိုကြီးလုပ်ပေးဖြစ်တာပေါ့ ကျန်တဲ့အချိန်ဆိုအနံမခံနိုင်လို့မလုပ်ဖြစ်ဘူး ဘာလဲညီမလေးကောအဲ့လိုအလျက်ခံချင်လို့လား-

-ဟုတ်…..ကိုကြီးက နံရင်မလျက်ပေးဘူးပေါ့ ရွံတယ်ပေါ့လေ-

-ကိုယ့်ညီမလေးပဲဟာ ဘယ်လောက်ကြီးနံနံ ကိုကြီးလျက်ပေးမှာမပူနဲ့ တစိမ်းမို့လို့နံရင်ရွံ့တာ ကိုယ့်ညီမကိုတော့ အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်ကိုကြီးလုပ်ပေးမယ်နော်-

-ညီမလေးလဲ ကိုကြီးဟာကိုပြန်စုပ်ပေးမယ်နော်-

-အင်းပါ ညီမလေးရဲ့ ညီမလေးကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ- ဆိုပြီးစကားတွေပြောဆိုနေကြပေမယ့် ပါးစပ်နှစ်ခုကလဲအသံထွက်နေကြပြီး ထိုသူနှစ်ယောက်ရဲ့လက်တွေကတော့ တစ်ယောက်ပစ္စည်းတစ်ယောက်ကိုင်ကာ ဆော့ကစားပေးနှင့်နေကြတယ်၊ အဲ့နောက်မှာတော့ အောင်တင့်ကမိညိုခေါင်းလေးဖက်ငုံ့ကျလာပြီး မိညိုရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုငုံ့ကာစုပ်လိုက်တော့ မိညိုရဲ့မျက်တောင်များလဲစင်းကျလာပါတော့တယ်၊ အောင်တင့်ကမိညိုကိုနမ်းစုပ်ရင်းအောက်ကဖျာပေါ်ကိုလှဲချလိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကိုလဲဆွဲချွတ်လိုက်ရင်း မိညိုရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ကိုတက်ခွလိုက်တာပေါ့၊

နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဘယ်သူမှမနမ်းရသေးဘူးအထင်နဲ့ နမ်းလိုက် ခွာပြီးနမ်းပုံနမ်းနည်းတွေပြောပြလိုက်နဲ့ သေချာလေးသင်ပြနေပြီး ကစ်ဆင်တစ်လိုင်းပဲစုပ်နေကြတာ ၁၀ မိနစ်လောက်ကြာမယ်၊ မိညိုရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေထူအမ်းအမ်းဖြစ်သွားတော့မှ အောင်တင့်ရဲ့ရင်ဘတ်ကိုလက်လေးနဲ့အသာလေးတွန်းလိုက်ပြီး

-မောလိုက်တာ ကိုကိုရယ် မီးနှုတ်ခမ်းတွေလဲဘယ်လိုကြီးဖြစ်နေမှန်းမသိတော့ပါဘူး…ဟူး…ဟော…ဟဲ…-

-အင်း ပထမဆုံးအနမ်းဆိုတော့လဲ နှုတ်ခမ်းရောင်တာနေမှာပါ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ကိုကို့အညိုလေးရာ- ဆိုပြီးနှုတ်ခမ်းကိုမနမ်းတော့ပဲ မိညိုရဲ့နဖူးပြင်လေးကိုနမ်းလိုက်ပြီး ပါးလေးနှစ်ဖက်ကိုတစ်ရွှတ်ရွှတ်နဲ့နမ်းလို့ အောင့်တင့်ရဲ့လက်ကမိညိုရဲ့အင်္ကျီအောက်ထဲနှိုက်သွင်းလိုက်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့မြင်းခြံထည်ဖျင်အင်္ကျီလေးကကျယ်သီးတွေကို တစ်စေ့ချင်းနှိပ်ချွတ်နေတယ်၊ အင်္ကျီကျယ်သီးတွေအားလုံးလဲပြုတ်သွားကော မိညိုရဲ့ရင်ဘတ်လေးကဟောင်းလောင်းပွင့်သွားပြီး မိညိုရဲ့ရွှေရင်စုံဟာ လရောင်အောက်မှာ ဝင်းပပကြီးပေါ်ထွက်လာတော့ အောင်တင့်လဲပါးစပ်ဟောင်းလောင်းနဲ့ငေးကြည့်မိရင်း

-အညိုရာ နို့တွေတောင်မထွက်သေးဘူး ကိုကိုလိုးရမှာတောင်အားနာတယ်-

-ဟင့်အင်း အားမနာနဲ့ကိုကို လိုးပေး မီးကိုကိုလိုးတာခံချင်တယ်-

-ချစ်လိုက်တာ အညိုရာ ကဲဖင်လေးနည်းနည်းကြွ ထမိန်ကိုချွတ်လိုက်မယ်နော် တုံးလုံးချွတ်လိုးမှအရသာပိုရှိတာ-

-ဟုတ် ကိုကို၊ ကိုကို့သဘော- ဆိုပြီးခြေဖျားထောက်ကာဖင်ကိုကြွပေးတော့ အောင်တင့်ကလဲမိညိုရဲ့ထမိန်အနွမ်းလေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ခြေရင်းဘက်မှာပစ်ထားလိုက်တယ်၊ မိညိုကလဲအားကျမခံ သူ့အင်္ကျီကိုထချွတ်လိုက်ပြီး အောင်တင့်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကတစ်ခုတည်းသော ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်တော့ အောင်တင့်အောက်ပိုင်းမှာဘာမှမပါပဲ လီးတန်မဲမဲကြီးက ဖြောင်းခနဲ့ကန်ထွက်လာကာ ထွေးညိးရဲ့မျက်နှာရှေ့မှာ တရမ်းရမ်းဖြစ်လို့နေတာပေါ့၊ မိညိုကိုယ်ထဲဝင်နေတဲ့ အောင်သိုက်ကလဲ လီးကြီးကိုမြင်ပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိဘူး အဲ့လီးကြီးကိုစုပ်ပေးချင်တအားဖြစ်ကာနေတယ်၊ သူ့ဆရာ ယောစမ်းတောင်သူ့ကိုပုလွေမလုပ်ခိုင်းခဲ့ဘူး ခုကျမှသူ့စိတ်ထဲလီးစုပ်ချင်စိတ် နေမထိုင်ထိုင်မသာနဲ့ဖြစ်နေတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မိန်းမခန္ဓာကိုယ်ထဲရောက်နေတာဘယ်လောက်ကြာအုံးမယ်မသိတော့ ဒီခန္ဓာကိုယ်နဲ့အသားကျအောင် လိုက်လျောညီထွေနေမှလို့ပဲစိတ်ဆုံးဖြတ်ကာထားလိုက်တယ်၊ ဒါနဲ့အောင်တင့်လီးကြီးကိုဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး

-ကိုကို လီးဘယ်လိုစုပ်ရတာလဲဟင် ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ယုံပဲလား-

-အင်း ဟုတ်တယ်အညို ငယ်ငယ်ကအညိုတို့စားနေကျ အုန်းမွှေးလုံးစားရတာကိုမှတ်မိတယ်မလား အဲ့လိုပဲပါးစပ်ထဲထည့်ငုံလိုက် ပြီးတော့လျှာနဲ့လီးထိပ်ကိုလှည့်ပတ်လျက်ပေးရတာ- မိညိုလဲသူ့အကိုပြောသလို လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ နှာခေါင်းဝမှာညှီစို့စို့အနံ့လေးခံစားလိုက်ရပေမယ့်လဲ အဲ့အနံ့လေးကပဲသူ့ကိုစွဲဆောင်မှုဖြစ်စေပြီး သူ့ပိပိလေးကိုလဲယားယံလာစေတယ်၊ ဒါနဲ့လီးထိပ်ကိုပါးစပ်ထဲထည့်ငုံလိုက်ချိန် လီးထိပ်ကထွက်တဲ့အရည်ကြည်တို့ကလဲလျှာနဲ့သွားထိမိသွားတော့ လည်ချောင်းထဲပျို့ချင်သလိုလိုဖြစ်လာပေမယ့်လဲ စိတ်ကဆောင်နေလို့လားမသိ လီးကိုပြန်မထုတ်ဖြစ်တော့ပဲ ဆက်သွင်းလိုက်ပြီး လီးထိပ်ဒစ်ခေါင်းကြီးကိုငုံစုပ်လိုက်ပါတော့တယ်

-အား…ကောင်းလိုက်တာ အညိုရာ…စုပ်..စုပ်..အညိုစုပ်တာမှန်တယ် ကောင်းတယ် အဲ့လိုစုပ်ရတာ…ဟူး…ကောင်းလိုက်တာကွာ-

-ပြွတ်…ပလက်…ပလက်…ပြွတ်…ပြစ်…ပလု- လီးစုပ်တာလဲအသံတွေကပေါင်းစုံထွက်နေပြီး အကိုဖြစ်သူရဲ့အသက်ရှုသံခပ်ပြင်းပြင်းကိုလဲကြားရ လီးကြီးသူ့နှုတ်ခမ်းတိုးဝှေ့ဝင်ထွက်နေတဲ့အသံတွေကလဲအတိုင်းသားကြားနေရတယ်၊ လီးကိုစုပ်ရင်းစုပ်ရင်းနဲ့ လီးစုပ်ရတဲ့အရသာတွေ့လာပြီး မိညိုလဲခါးကိုကုန်ပြီးစုပ်နေရတော့ ညောင်းလာတာနဲ့ ပါးစပ်ထဲကလီးကိုခဏချွတ်လိုက်ကာ

-ကိုကို ဒီမှာလှဲလိုက်ပါလား မီးကုန်းကုန်းကြီးစုပ်ရတာညောင်းနေပြီ-

-အေး ဟုတ်သားပဲ ခဏဖယ် ကိုကိုလှဲလိုက်မယ်နော်- ဆိုပြီးဖျာလေးပေါ်ဝင်လှဲချလိုက်တော့ မိညိုကအောင့်တင်ကိုပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ပြီး မိုးပေါ်ထောင်မတ်နေတဲ့လီးတန်ကြီးကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲထပ်မံထိုးထည့်ရင်းစုပ်လိုက်ပြန်တယ်၊ အောင့်တင့်ကလဲလီးစုပ်ပေးနေတဲ့သူ့ညီမငယ်ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုသိုင်းဖက်ကာ ကျော်ပြင်ပြောင်ပြောင်လေးကိုပွတ်သပ်ပေးလိုက် ဖင်အိုးလုံးလုံးကစ်ကစ်လေးကိုညှစ်လိုက်နဲ့ ညီမဖြစ်သူကိုတစ်လှည့်ပြန်လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်

မိညိုက အောင်တင့်လီးတန်ကြီးကိုလှည့်ပတ်စုပ်လိုက် လျှာနဲ့အထက်အောက်လျက်လိုက် လီးကြီးကိုဘေးတိုက်တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေတော့ အောင်တင့်မှာလဲ သူ့လီးကိုစုပ်ပေးနေတာ ညီမအရင်းပါလားဆိုတဲ့အသိနဲ့တင် လီးကြီးကနှစ်ဆထောင်မတ်ကာနေတယ်၊ မိညိုရဲ့ခေါင်းကိုထိန်းကိုင်ပြီး တအားအားနဲ့လီးစုပ်ခံနေတဲ့အောင်တင့်ဟာ ပြီးချင်လာပြီဖြစ်တာမို့

-အညို ကိုကိုပြီးတော့မယ် အညိုပါးစပ်ထဲပန်းထည့်ပြီး ပြီးလိုက်မယ်နော်-

-အု…အွန်း….ပြွတ်စ်….ပလက်..ပလပ်…ဟု….ဟုတ် ကိုကို ပန်းထည့်လိုက်….ပြွတ်စ်…ပြွတ်စ်…- အောင်တင့်ပြောတာကိုတောင် မိညိုကောင်းကောင်းမပြန်မဖြေနိုင်တော့ လီးကိုစုပ်ပြီးရင်းစုပ်ချင်ရင်းနဲ့သာ ဆက်စုပ်ပေးနေလိုက်တယ်၊ မိညိုကပါးစပ်ထဲလီးတန်ကြီးကိုထုတ်ကာ အောင်တင့်လီးကြီးရဲ့မေးသိုင်းကြိုးကို လျှာဖျားလေးနဲ့အထက်အောက်ခပ်သွက်သွက်ဆော့ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ဖြင့် အောင်တင့်လီးတန်ကြီးကပေါက်ထွက်တော့မဲ့ မီးတောင်ကြီးပမာ ရှုံ့ပွပွနဲ့ဖြစ်လာပြီး လရည်များလဲမိုးပေါ်ကိုထောင်ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်၊ လရည်တွေထွက်နေတော့မှ မိညိုကသူ့အကိုရဲ့လီးတန်ကြီးကိုပါးစပ်ထဲပြန်ထည့်ကာငုံစုပ်လိုက်ရင်း လရည်တွေကိုပါးစပ်နဲ့စီးကာခံပေးနေတယ်၊ စောစောကမှ မိန်းမကိုလိုးလာခဲ့ပြီးသားဖြစ်ပေမဲ့ အောင်တင့်ဂွေးဥထဲမှာလရည်တွေတော်တော်များများကျန်နေသေးကာ ညီမအရင်းဖြစ်သူမိညိုရဲ့ပါးစပ်ထဲပန်းထည့်လိုက်တာ လက်ဖက်ရည်ပန်းကန်လုံးတစ်ဝက်လောက်ထိတောင်ရှိမလားပဲ၊ မိညိုလဲပါးစပ်ထဲရှိနေတဲ့ လရည်တွေကိုဖြေးညှင်းစွာ ကြိတ်မြိုချလိုက်ပြီး မိညိုကိုယ်တွင်းက အောင်သိုက်ပင်လျှင်သူ့ကိုသူနားမလည်နိုင်တော့ ဘယ်နှယ်ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့လရည်တွေကိုမြိုချပေးနေပါလိမ့်လို့တွေးမိနေပေမယ် စိတ်ထဲတော့ရွံ့ရှာစိတ်ဖြစ်မလာပါ၊ ကျေကျေနပ်နပ်နှင့်ပင်လရည်အရသာကိုခံပြီးမြိုချပေးနေလိုက်တယ်၊ အောင်တင့်လီးကြီးကလရည်တွေလဲဆက်မထွက်လာတော့ပြီမို့ မိညိုကလဲပါးစပ်ထဲလီးတန်ကြီးကိုထုတ်လိုက်ပြီး အကိုဖြစ်သူရဲ့လက်မောင်းမှာဝင်လှဲလိုက်တော့ အောင်တင့်ကမိညိုရှိရာဖက်စောင်းလှည့်လိုက်ပြီး မိညိုရဲ့ကိုယ်ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်လိုက်ပြီး ကစ်ဆင်တွေထပ်ကာနမ်းစုပ်ပြန်တာပေါ့၊ နမ်းရင်းနဲ့ အောင်တင့်ကမိညိုရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ခွတက်လိုက်ပြီး မိညိုရဲ့ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲဖြဲလိုက်ရင်း ပေါင်ကြားမှာနေရာဝင်ယူလိုက်ပါတော့တယ်၊ ပြီးတော့အောင်တင့်ကသူ့လီးတန်ကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး မိညိုရဲ့ပိပိလေးနဲ့တေ့ထိထားလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးနဲ့ ပိပိလေးကိုအထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးနေပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေတာကနေခွာလိုက်ပြီး

-အညို ကိုကိုပြီးမှ အညိုစောက်ပတ်ကိုလျက်ပေးတော့မယ်နော် ကိုကိုအရမ်းလိုးချင်နေပြီ-

-အင်း ကိုကို လိုးချင်လိုးတော့ မီးလဲတအားခံချင်ပြီး စပက်မလျက်ရလို့လဲဘာမှမဖြစ်ဘူး လိုးကိုကို လိုး-

-အင်းကွာ ချစ်လိုက်တာ ငါ့ညီမလေးရာ ငါ့ညီမလေးရဲ့ပန်းဦးလေးကို ကိုကို့ကိုပေးတဲ့အတွက် ကိုကိုအရမ်းဝမ်းသာတာပဲကွာ-

-အား….ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရာ အထဲထည့်လိုက်တော့လေ ဘာလုပ်နေတာလဲ-

-အာ့ဆို ထည့်ပြီနော် အညို နာရင်ပြောနော် ကိုကိုဖြေးဖြေးလုပ်ပေးမယ်-

-ရတယ် နာမှပြောမယ်ကိုကို လိုးပေးတော့ကွာ….ဟူး….- ဒါနဲ့ အောင်တင့်လဲမိညိုရဲ့ပိပိအပေါက်ဝလေးမှာ သူ့လီးတန်ကြီးကိုတေ့သွင်းထားလိုက်တော့ မိညိုကလဲနေ့လည်ကဦးယောစမ်းလိုးသွားတာကြောင့်အပေါက်ချောင်နေတာကိုမသိစေချင်တာနဲ့ အပျိုဟန်ဆောင်ကာပိပိလေးထဲအသွင်းမခံပဲညှစ်ကာထားလိုက်တာပေ့ါ၊ အောင်တင့်မှာတော့ လီးကြီးကိုပိပိလေးမှာတေ့သွင်းကာ အံကိုတင်းတင်းကျိတ်ပြီးဖိထိုးထည့်နေပေမယ် သူ့လီးကဝင်မသွားပဲ ချော်ချော်ထွက်နေတော့

-အညို ကိုကိုလီးကြီးကိုထိန်းကိုင်ပေးထားပါလား ကိုကိုလက်ထောက်ပြီးဆောင့်ထည့်ကြည့်မယ်နော်-

-ဟုတ်ကိုကို- ဆိုပြီးမိညိုက သူ့အကိုရဲ့လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ပြီးမိမိ စပက်အဝလေးမှာတေ့သွင်းထားလိုက်တော့ အောင်တင့်ကလဲမိညိုရဲ့ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီကိုလက်ထောက်ကုန်းလိုက်ပြီး ခါးကိုကော့ကာ လီးကြီးကိုမိညိုရဲ့ ပိပိလေးအတွင်းထိုးထည့်နေပါတော့တယ်၊ မိညိုလဲကြာကြာညှစ်မထားနိုင်တော့ပဲ လီးထိပ်လေးလောက်တော့ ပေးဝင်မှဆိုပြီးစိတ်ကိုလျော့လိုက်ပြီး အောင်တင့်လီးတန်ကြီးကိုပိပိနှုတ်ခမ်းသားကြားထဲစိုက်ထည့်ထားကာ အောင်တင့်ဆောင့်သွင်းမဲ့အချိန်စောင့်ပြီး စပက်ကိုအကျောလျော့ထားပေးလိုက်တယ်၊ အောင်တင့်ကလဲအံကိုတင်းတင်းကျိတ်လို့ ခါးကုန်းကအရှိန်ယူလိုက်ပြီး

-ဆောင့်တော့မယ်နော် အညို- လို့ပြောပြီးအားကုန်တစ်ရှိန်တည်းထိုးညှောင့်လိုက်တော့ အကိုဖြစ်သူရဲ့လီးတန်ကြီးက ညီမငယ်ရဲ့ပိပိလေးကြားထဲထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားပြီး ဒစ်ခေါင်းလောက်ထိတိုးဝင်သွားတာပေါ့၊ မိညိုကလဲနာချင်ဟန်ဆောင်လိုက်ရင်း

-နာလိုက်တာ ကိုကိုရယ်….ရှီးစ်…..အား….ကျွတ်စ်…ကျွတ်စ်…-

-အရမ်းနာသွားလားဟင် အညို ဆောရီးပါကွာ ကိုကိုလောကြီးသွားတယ်-

-နာတော့နာတယ် ဒါမဲ့ ကောင်းလဲကောင်းတယ် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မီးအောင့်ခံနိုင်တယ်ကိုကို ဆက်လိုးချင်လိုး-

-ဟာ ချစ်လိုက်တာ ကိုကို့အညိုရာ ဒါဆိုကိုကိုဆက်ထည့်မယ်နော်- ဆိုပြီးသူ့ခါးကိုကော့လိုက် ဖိချလိုက် မွှေလိုက်နဲ့လီးတန်ကြီးကိုဖိထည့်နေလိုက်တာ မိညိုလဲလီးတစ်ဆစ်ဝင်လာနိုင်အောင် အကျောလျော့ပေးလိုက် ဝင်လာရင်ပြန်တင်းလိုက်နဲ့လုပ်ပေးလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ အောင်တင့်လီးတန်ကြီးလဲမိညိုရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲစုန်းစုန်းမြုပ်ဝင်ရောက်သွားပါတော့တယ်၊ လီးတန်ကြီးလဲအဆုံးထိဝင်သွားကော ဆီးခုံချင်းနှစ်ခုပူးကပ်သွားပြီးအောင်တင့်လဲ မိညိုကိုယ်လုံးပေါ်မှောက်အိပ်လို့မှိန်းကာနေလိုက်တယ်၊

မိညိုကတော့ တအားနာသွားချင်ဟန်ဆောင်က ရှိုက်သံလေးပေးပြီးငိုဟန်ဆောင်နေပေမယ် အောင်တင့်တစ်ယောက်သတိမထားသေးပဲ လီးကြီးဝင်ဖို့အရေးကြိုးပန်းလိုက်ရတာကြောင့်မောသွားပြီး မိညိုအပေါ်ကနေမှောက်လျက်လေးအမောဖြေနေတယ်၊ အဲ့နောက်မှာမှ အောင်တင်လဲမိညိုရဲ့စောက်ပတ်လေးကသူ့လီးကြီးကိုညှစ်ညှစ်ဆုတ်ပေးနေတာကြောင့် အမောပြန်ပြေသွားတာနဲ့ထလိုက်ပြီး မိညိုရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုနမ်းစုပ်ပေးလိုက်ပြီး

-ဟာ အညို ငိုနေတယ် ကိုကိုလုပ်တာနာလို့လားဟင် ကိုကို..တောင်း..ပန်…-

-ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း…မီးကျေနပ်တယ် မီးရဲ့အပျိုစင်ဘဝကို ကိုကို့ကိုပေးလိုက်ရတဲ့အတွက် မီးကျေနပ်လို့ ဝမ်းသာလို့ကျတဲ့မျက်ရည်ပါ-

-ဟာ….ချစ်လိုက်တာကွာ ညီမလေးရာ….ပြွတ်စ်….ပလပ်….အွင်း…ပြွတ်စ်….အင်း…ဒီလိုမှန်းသိ မိန်းမမယူပဲညီမလေးကြီးတဲ့အထိစောင့်ပြီး ညီမလေးနဲ့တစ်သတ်လုံးနေသွားပါတယ်ကွာ-

-မီးလဲတူတူပါပဲ ကိုကိုရယ် ကိုကိုနဲ့အသက်တွေကြီးတဲ့အထိ အဖိုးကြီးအဖွားကြီးဖြစ်တဲ့အထိ လူပျိုကြီးအပျိုကြီးဘဝနဲ့ပဲ အတူနေသွားချင်တယ်-

-ဘာမှမပူနဲ့ အညို ဒီတစ်ခါ မတင်လှစိတ်ဆိုးလို့အိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားရင် ကိုကိုလိုက်မခေါ်တော့ဘူး အာ့ဆိုညီမလေးနဲ့ကိုကိုအမြဲနေလို့ရသွားပြီ- လို့ပြောပြီး မိညိုအပေါ်မှထလိုက်ပြီး ဒူးတုပ်ထိုင်လိုက်ရင်း ညီမဖြစ်သူရဲ့စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲမြုပ်ဝင်နေတဲ့သူ့လီးတန်ကြီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း လီးပေါ်ကသွေးစ သွေးနလေးတွေကိုမြင်သွားကာ အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်သွားပြီး

-အညိုက တကယ်ပါကင်လေးပါပဲလား ဒီမယ် ကိုကိုလီးမှာအညိုရဲ့သွေးတွေ ကြည့်စမ်း-

-သွားပါ ဒီကဖြင့်သူ့ကိုယုံလို့ပုံအပ်လိုက်ပြီးတော့ကို သူကအပျိုစစ်လား မစစ်လားလိုက်ကြည့်နေသေးတယ်-

-ဟာ အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး အညိုရာ ကိုကိုကဂုဏ်ယူချင်လို့ပါကွာ ငါ့ညီမလေးကိုပါကင်ဖောက်လိုက်ရလို့ ပျော်လွန်းလို့ပါကွာ-

-ဟွန်း…ပြီးတာပဲ ကဲပါ ကိုကိုစကားတွေကိုလျော့ မီးကိုလိုးပေးတော့လေ-

-အေး ဟုတ်သား ကိုကိုပျော်လွန်းနေတာနဲ့အချိန်တွေပုတ်ကုန်ပြီ ကဲ လာတော့ ဒီလောက်အလိုးခံချင်နေတဲ့ကောင်မလေးကို အကိုအရင်းကြီးကလိုးခွဲပေးလိုက်ရသေးတာပေါ့ ဟွင်း…ဟွင်း…- ဆိုပြီးမိညိုပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကိုလက်နဲ့တွန်းကာ သူ့လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အရှိန်လေးနဲ့လီးကြီးကိုဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ ဘယ်လောက်ပဲဟန်ဆောင်တယ်ပြောပြော ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ချက်ကြောင့် မိညိုရဲ့သားအိမ်လဲအောင့်တက်သွားပြီး

-အ….နာတယ် ကိုကိုရဲ့ ဖြေးဖြေးလုပ်တာမဟုတ်ဘူး-

-ဟာ ဆောရီး အညို ဆောရီး ကိုကိုလောကြီးသွားမိတယ်ကွာ ဆောရီးနော်- မိညိုကိုမျက်နှာချိုသွေးတောင်းပန်လိုက်ရင်း အောင်တင့်လဲမိညိုရဲ့ပိပိလေးထဲမြုပ်ဝင်နေတဲ့သူ့လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ဖြေးဖြေးနဲ့မှန်မှန်လေးထိုးထည့်လိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ စတင်လိုးနေလိုက်ပါတော့တယ်၊

မိညိုလဲသူ့အကိုလီးကြီကဦးယောစမ်းလိုမဟုတ် မကြီးလွန်းမသေးလွန်း အနေတော်ဆိုက်မို့ ပိပိထဲဝင်ထွက်သွားလာနေတဲ့လီးကြီးရဲ့အရသာကိုပြည့်ပြည့်ဝဝခံစားနေလိုက်ရပါတော့တယ်၊

ထိုညမှာတော့ အောင်တင့်လဲ နှာကြီးကြီးနဲ့ နှမတော် မိညိုကိုလိုးပေးလိုက်တာ တစ်ညလုံးပါပဲ မနက်လင်းကြက်တွန်ချိန် ၄ နာရီခန့်မှသာ နှစ်ယောက်သားလူချင်းခွာလိုက်ကြပြီး ရပ်လိုက်ကြတယ်၊

နောက်ရက်မှာတော့ အောင်တင့်တစ်ယောက်သစ်စက်ကိုပင်မလိုက်နိုင်တော့ပဲ အိမ်မှာတင်အိပ်ပြီးနေခဲ့လိုက်တယ်၊ နေ့လည်ပြန်နိုးလာတော့လဲ အဖိုးဖြစ်သူဘုန်းကြီးကျောင်းအသွားကိုချောင်းနေလိုက်ပြီး မိညိုနဲ့ အောင်တင့်တို့ဇာတ်လမ်းကထပ်ဖြစ်ကြပြီး ညနေ သူတို့အဖေနဲ့ မိန်းမသစ်စက်ကပြန်မလာခင်အထိ လီးကိုအဖုတ်ထဲကအထုတ်မခံ ထပ်လျက်ကြီးပဲနေလိုက်ကြတော့တယ်။