အခန်း ၃၁။
ချစ်လည်း ဘာပြောလို့ ရမှာလဲ။ ချစ်ကိုယ်တိုင်လည်း ရန်ကုန်မှာ ဘဲရှိနေပြီလေ။ အာ့ ပါပါး ဘယ်လို ကြံလဲ ဆိုတော့ ဒီလိုပဲ ဟိုထိ ဒီထိ အထိအတွေ့လေးတွေနဲ့ စရတာပေါ့တဲ့။ ချစ်မရှိတော့ အိမ်မှာက ပါပါးက ညီမလေး နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တဲ့အချိန်တွေ များလာတယ်လေ။ နောက်ပြီး ပါပါးက လည်း နဂို ကတည်းက ချစ်တို့ ညီအမ ကို ဂရုစိုက်တာ ဆိုတော့ သူ့မှာ အဲလို စိတ်တွေ ရှိနေမယ်လို့ လည်းမထင်ဘူး။ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ က နီးနီးကပ်ကပ် ထိတွေ့နေရရင် တဖြည်းဖြည်းချင်း သာယာလာရော၊ ဆိတ်ကွယ်ရာ ဆိုရင်တော့ ဖေါက်ပြန်တတ်တာ သဘာဝပဲလေ။
ချစ် ကဘဲသာ ရှိနေတာ သိပ်ကြီးလည်း အဆင်မပြေလှပါဘူး။ ဘဲကလည်း လူငယ်ဆိုတော့ လုပ်တတ်တာက များများ ကြွားချင်တာက များများလေ။ ပါပါးတို့ လို စိတ်လည်း မရှည်ဘူး၊ သည်းညည်းလည်းမခံဘူးလေ။ ခနပဲ ခံတာပါပဲ။ နောက် ဆေးရုံမှာ ပါပါးအရွယ် ဦးအုပ်ကြီး နဲ့ ဖြစ်တယ်။ ချစ် အတွက် အဆင်ပြေတယ်။ သူကလည်းပါပါးလို ပဲ သဘောကောင်းတယ်။ အခွင့်အရေးမယူဘူး။ သူ က ပေးရင်ယူတယ် အတင်းလည်းမတောင်းဘူး။ မိန်းမ တွေ အထာလည်း သိတယ်။ နောက် မောင်နဲ့တွေ့တော့ ချစ်လည်း စိတ်ပြောင်းသွားတယ်။ တော်ပြီ ချစ်ရဲ့ စတိုင်ပြောင်းတော့မယ်ပေါ့။ အာ့ကြောင့် မောင့်ကို သမီးရီးစား ဖြစ်တော့ လွယ်လွယ်နဲ့ မပေးတာပေါ့။ မောင့်ကိုလည်း ချစ်က လက်မလွတ်ချင်ဘူး၊ မောင်ကလည်းချစ်ကို တန်ဖိုးထားစေချင်တယ်လေ။ အခု မောင်က ချစ်ကိုလည်း ချစ်မှန်းသိလာတယ်။ မောင် ကလည်းချစ်ရဲ့ လွတ်လပ်မှုကို မထိန်းချူပ်ဘူး ဆိုတာသိလာတော့ ချစ်လောက်ပျော်တဲ့သူ ဘယ်မှာ ရှိတော့မလဲ မောင်ရယ်။ ချစ်ကို တော့ စိတ်ချပါ မောင်မသိပဲနဲ့ မောင့် နောက်ကွယ်မှာ ဘယ်တော့မှ မဖြစ်ပါဘူးလို့ဂတိပေးပါတယ်။ ချစ်လုပ်ချင်ရင်လည်း မောင့်ဆီက အရင်ဆုံးခွင့်ပြုချက်ယူပြီးမှ လုပ်ပါမယ်လို့။
……………
သန့်ဇော်လင်း နိုးလာတော့ အခန်းထဲ အလင်းရောင်တောင်ဝင်နေပြီ။ အားဒီနေ့ စနေနေ့ပဲ အလုပ်သွားစရာမလိုဘူး။ မိန်းမ လည်း အလုပ်သွားစာမလိုဘူး နှပ်အုံးမယ်လို့ တွေးပြီးမှ၊ ဟိုက် မိန်းမရော သူ့ဘေးမှာ မရှိပါလား။ ညတုန်းက မာချိုဝင်း မျိုးးမင်းအခန်းထဲသွားပြီး အလိုးခံနေတာကို ခန သွားချောင်းလိုက်ပြီး သူ့အခန်းသူပြန်လာ၊ မာချိုဝင်း သူ့ကို ပြောခဲ့တဲ့အကြောင်းတွေ တွေးရင်း လီးကို ကိုင်ပြီး ပွတ်ရင်းနဲ့ ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိ၊ တုံးကနဲ၊ တချီထဲပဲ အိပ်ပျော်သွားတာ ခုမှ နိုးသည်။ ခုမာချိုဝင်း ကို ကိုယ့်ဘေးကုတင်ပေါ်မှာ မတွေ့တော့မှ စိတ်ပူသွားသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ ထ ပုဆိုးကို ဖြစ်သလို ပတ်ဝတ်ပြီး မျိုးမင်း အိပ်နေသော အခန်းရှိရာ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
ဟော တော်သေးတာပေါ့ မာချိုဝင်း ရှိနေသည်။ သို့သော်လည်း မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းက သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်စေသည်။ မနာလို ဝန်တိုစိတ်ကလည်း ထောင်းကနဲ ထလာရသည်။ အိပ်နေပုံကလည်း ကြည့်အုံး၊ ပက်လက်လန်ပြီး ကိုယ်လုံးတီး အိပ်နေသော မျိုးးမင်း ကိုယ်ပေါ်မှာ မာချိုဝင်းတယောက် ကိုယ်လုံးတီး နှင့် မှောက်ရက် ကိုယ်တပိုင်းတင်ကာ အိပ်နေသည်။ မာချိုဝင်း ဦးခေါင်းက မျိုးမင်း ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ မျက်နှာတခြမ်း တင်လျှက် လက်တွေက မျိုးမင်းကိုယ်ကို ဖက်ထားသည်။ မာချိုဝင်း ဖင်ဖွေးဖွေး လေးက ပြောင်ဝင်းနေသည်။ အလိုးခံပြီးသွားတာကို ကိုယ့်ယောက်ျား အိပ်ရာတော့ ပြန်မလာပဲ အဲ့ကောင်လေးကို ဖက်အိပ်နေသည်။ အလိုးခံတာကို မနာလို မဖြစ်ပဲ အဲလို ဖက်အိပ်နေတာကိုတော့ သန့်ဖော်လင်း အူတိုသလို ဖြစ်မိသည်။ မျိုးမင်း အသံမကြားအောင် အခန်းထဲ ခြေဖွနင်းဝင်လျှက် မာချိုဝင်း တင်ပါးလေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အသာပွတ်ပြီး နိုးလိုက်သည်။ မာချိုဝင်း မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်တော့ လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် အပြင်လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်ပြီး အခန်းအပြင်သို့ အမြန်ထွက်သွားလိုက်သည်။
မာချိုဝင်းလည်း နိုးနိုးခြင်း သန့်ဇော်လင်းကို မြင်တော့မှ သတိရလိုက်သည်။ သူမလည်း အာရုံတက်လောက်မှာ မျိုးမင်းဆီလာပြီး ပွဲကြမ်းသွားသည်။ တချီလောက် လိုးပြီး ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်မည်ဟု မှန်းထားသော်လည်း လူငယ် အားကောင်းလေး မျိုးမင်း ၏ မဝနိုင်သော ရမက်ဇော နှင့် သက်လုံကောင်းမှု တို့ကြောင့် မာချိုဝင်းတယောက် ပြိုင်းသွားရသည်။ မိုးလင်းခါနီးမှ မျိုးမင်းတယောက် အားကုန်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့ မာချိုဝင်းလည်း မထနိုင်တော့ မျိုးမင်းကို ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားရသည်။ ယခု သန့်ဇော်လင်း က လာပင်ခေါ်နေရပြီ။ သူမ သန့်ဇော်လင်းကို အားနာသွားရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အိပ်ယာမှ ကမန်းကတန်းထတော့ မျိုးမင်းက နိုးလာသည်။ နိုးလာတာနှင့် မျိုးမင်းက မာချျိုဝင်းလက်ကို ဆွဲလိုက်တာ မာချိုဝင်းမှာ မျိုးမင်း ကိုယ်ပေါ်သို့ ပြန်လဲကျသွားလေသည်။ မျိုးးမင်းက မာချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်ရင်း၊
“ဘယ်သွားမလို့လဲ အမလေးရဲ့ ပြွတ်စ်”
“ဟဲ့ မိုးလင်းနေပြီလေ ဟ။ ငါ့အခန်းပြန်ရတော့မယ် အဟီး တော်ကြာ ယောက်ျား စိတ်ပူနေမယ်”
“လင်းဆွဲလေး စာကလေးရှော့ မဆွဲသွားတော့ဘူးလား အမရယ်”
‘အို နောက် အချိန်တွေ အများကြီးရှိသေးတယ် နင်လည်း လုပ်ရမဲ့ လူတွေ အများကြီး၊ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ အဟိး ငါ ငါ့ယောက်ျားကို သွားချော့ရအုံးမယ် တော်ကြာ သူစိတ်ဆိုးနေလိမ့်မယ်”
တကယ်လည်း မိုးစင်စင်လင်းပြီးအခန်းတခုလုံး အလင်းရောက်ဝင်နေပြီမို့ မျိုးမင်း တယောက် မာချိုဝင်းကို လက်လွတ်လိုက်သည်။ ညတုံး က မာချိုဝင်း နှင့် သူပြောခဲ့တာတွေ ပြန်စဉ်းစားရင်းက သူ့လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်း မာတောင်လာရလေသည်။
……………….
မာချိုဝင်းမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျနေသော သူမ ညဝတ်အကျႌကို ကောက်ယူကာ သူမ အခန်းရှိရာသို့ အပြေးအလွှားပြန်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ သန့်ဇော်လင်း ရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင်ကာဖက်ထားလိုက်ရင်း။
“ဆောရီးမောင် ချစ် ပင်ပန်းတာနဲ့ အိပ်မောကျသွားတာ”
“အင်းပါ ကောင်လေးက အလိုးကောင်းတော့လည်း ယောက်ျားကို မေ့သွားတာပေါ့လေ”
“ဟုတ်ပါဘူး ဆို မောင်ကလည်းလေ။ ချစ်က ညကလည်းမောင်နဲ့ ပွဲကြမ်းထား၊ မနက်စောစောကြီးလည်း ဟိုကောင်လေးက ပွဲကြမ်း ဆိုတော့ပင်ပန်းပြီးအိပ်ပျော်သွားတာပါ။ ခုတောင် အိပ်ရေးမဝသေးဘူး။ အဟိ။ ဒါပေမဲ့ မောင့်ကို စိတ်ဝင်စားစရာ အကြောင်းတခု ပြောရအုံးမယ် မောင် အရမ်းကို စိတ်ဝင်စားသွားရမယ် ခစ်ခစ်”
“အင်း ပြောပါအုံးဘာလဲ၊ ကောင်လေးက ဂေါ်လီတွေနဲ့ မို့လို့လား”
“အာ မောင်ကလည်း လာပြီ။ အဲဒါမဟုတ်ဘူး၊ ကောင်လေးက မောင်ထက်ပိုကောင်းလို့လဲ မဟုတ်ဘူး၊ ချစ် ပင်ပန်းသွားလို့ပါဆို၊ ဒီမှာ မောင့်ကို ပြောပြမယ်၊ ကောင်လေးက သူ့အမ ကြည်ပြာကို လိုးနေတာတဲ့ဟိုမှာ”
“ဟင်”
“ဟုတ်တယ် မောင်ရေ၊ ချစ်တောင် ဟင်ကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်၊ ခစ်ခစ်။ ချစ် ကလည်း သူ့ကို အကုန်ပေးလိုက်တော့ သူ့ဆီကလည်းပွင့်လာတာပေါ့၊ အဟိ။ သူတို့ နှစ်ယောက်က စင်္ကာပူမှာ တခန်းထဲ နေပြီး လင်မယား လို နေနေကြတာတဲ့၊ အဲဒါ သူ့အမ မသီတာကိုလည်း မတွေ့ရတာကြာပြီး၊ အခုဒီမှာ ပြန်တွေ့တော့ လိုးချင်နေတာတဲ့၊ ချစ်ကလည်း ချူပေးလိုက်တယ်လေ၊ ချစ်တို့ လင်မယားနဲ့ မသီတာတို့ လင်မယား နဲ့ ဆွင်းနေကြတယ် ဆိုတော့ ကောင်လေးခမြာ စိတ်တွေ တအားထ နေတာ။ အဟိ။ ချစ် ကို လုပ်နေတာတောင် မသီတာကိုများ မှန်းလုပ်နေသလားမသိပါဘူး”
သန့်ဇော်လင်း မှာ ကြည်ပြာ့ ဘော်ဒီလေးကို မျက်စေ့ထဲ ပြေးမြင်လိုက်မိပြီး ပျော်သွားရသည်။ ဟား တယောက်တော့ ဆော်ရတော့မည်။ ကြည်ပြာလေးမှာ စင်္ကာပူမှာ နေနေတာ ဆိုတော့ အဝတ်အစား စတိုင်က ခေတ်မှီသည်။ မနေ့ က ညနေစာ စားကြတော့ သူမ ဝတ်သားသည့် ဘလော့အကျႌအသား ပျော့ပျော့ က ကိုယ်ပေါ်မှာ ကပ်ရပ်နေပြီး မို့မောက် ဖုလုံးနေသော ရင်သားများ ကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်နေရသည်။ မသီတာလောက် မရှိရင်တောင်မှ မာချိုဝင်းထက်မငယ်သော အလုံးးအထည်ဖြစ်သည်။ အောက်ပိုင်းက လည်း ဘောင်းဘီအတိုလေး မို့ ချောမွတ်ပြီး အမွှေးအမြှင်မရှိသည့်ပေါင်တန်လေးတွေက ဝင်းနေသည်။
“မောင် ကြည်ပြာ့ ကို လိုးချင်နေပြီ မဟုတ်လား ဟွန့်”
မာချိုဝင်းက သန့်ဇော်လင်း မျက်နှာရိပ်ကဲ ကို ကြည့်ရင်း ဘိုက်ခေါက်လှမ်းလိမ်ဆွဲကာ နောက်သလို ပြောင်သလိုဖြင့် ကျိန်းလိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်း မျက်နှာအနေအထားတောင် ကြည့်စရာမလို၊ မာချိုဝင်း က ကိုယ့်ယောက်ျား အကြောင်းကိုယ်သိပြီးသား။
“အင်းပါ မောင် က မောင်တို့ အော်ဂီ ကြီး တခု တော့ ဖြစ်တော့မယ်ဆိုတာ တွေးမိလို့ပါ။ဟီးဟီး”
……………….
မျိုးမင်း နှင့် ကြည်ပြာတို့ သူတို့ မိဘဆီ ပြန်ကြမှာကို တခါတည်း မိသားစု အားလုံးစုံစုံညီညီ နှင့် ပျော်ရအောင် သူတို့အမကြီးကိုပါ ခေါ်ထားသဖြင့် ကိုမြင့်အောင်တို့ မိသားစု က လ�
မာချိုဝင်း ကလည်း မျိုးမင်း အနားကပ်ပြီး။
“ဟဲ့ ငါ့ယောက်ျားကို ငါပြောလိုက်ပြီ။ သူက သူ့အကိုကို ပြောမယ်တဲ့၊ အဟီး နင်တော့ ပွပြီ နင့်မကြီးကို လိုးရတော့မယ်”
“ဟာ အမလေး ကလည်း ဗျာ။ ကိုကြီး ကို အားနာစရာကြီး”
“အံမယ် အားနာ မနေနဲ့ နင့်ယောက်ဖ ကိုကြီးမြင့်အောင် ကလည်း နင့်အမလေး ကြည်ပြာကို လိုးချင်နေမှာ။ နင်တို့ ခြင်းသာ ညှိလိုက် အားလုံး အဆင်ပြေသွားမှာ”
သန့်ဇော်လင်းက လည်း ကိုမြင့်အောင်ကို ၊
“ကိုကြီး မျိုးမင်း ကို ဒဲ့သာ ဆွေးနွေးလိုက်၊ သူ့ကို မာချို ပြောထားလိမ့်မယ်၊ ကိုကြီး လိုချင်တာ အကုန်ဖြစ်သွားမယ်။ အခြေအနေ နဲ့အချိန်အခါ ကိုသာ စောင့်၊ အဲဒီမြို့ မှာ အဆင်မပြေရင်လည်း ရန်ကုန်ပြန်ရောက်လာတော့ ဆွဲကြတာပေါ့ ဟားဟား”
ဟု လက်သိပ်ထိုး ပြောလိုက်လေသည်။
………………….
မျိုးမင်း တယောက် သူ့ဘာသာ မနေ့ ညက အဖုတ်မွန်ပြီး မာချိုဝင်း ကို အာချောင်မိတာတွေ အတွက် ဒုက္ခရောက် နေရသည်။ ထို အာချောင်မှုမှာ ကောင်းတာ နှင့် မကောင်းတာ နှစ်ခုစလုံး ဖြစ်နိုင်လေသည်။ သေခြာတာက တော့ အခုအချိန် ကြည်ပြာ သိသွားမှာ ကို သူအစိုးရိမ်ဆုံး ဖြစ်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကိစ္စကို လျို့ဝှက်မှ ရမည်ဆိုတာ သူအသိဆုံး၊ ညက မွှန်တာ လွန်သွားသည်။ မာချိုဝင်းရဲ့ ကျွမ်းကျင်လှတဲ့ ပလွှေ တွေ အပေးတွေ ကြောင့် သူ့ပါးစပ်က အကုန်ထွက်ကုန်သည်။ ခုတော့ ကိုမြင့်အောင် တောင်သိသွားပြီ ဆိုတော့ သူ့မမကြီးလည်း သိနိုင်ပြီပေါ့။ ကောင်းတာကတော့ သူ့မမကြီးက စိတ်မဆိုးပဲ၊မာချိုဝင်း ပြောသလို ဆွင်း ကို စိတ်ဝင်စားသည့်သူ ဆိုလျှင် သူ သူ့မမကြီးကို လိုးခွင့် ရတော့မည်ု။ သူမမကြီးကို လိုးခွင့်ရလျှင် ကြည်ပြာ့ကို ပြောဖို့ အခွင့်ရပြီ။ နောက် ကိုမြင်အောင် ကသာ ကြည်ပြာကို စည်းရုံးပြီး လုပ်ခွင့်ရခဲ့ ရင်။ ကိစ္စအားလုံး ပြီးငြိမ်း သွားပြီဟု ပင် ပြောလို့ ရပြီလေ။
သူတို့မြို့သွားသည့်လမ်း အဲယားကွန်း ဘပ်စ်ပေါ်မှာ မသီတာ နှင့် ကြည်ပြာတို့က သမီးလေး နှင့် အတူထိုင်ကြပြီး ကိုမြင့်အောင် နှင့် မျိုးမင်း တို့က အတူထိုင်ကြသည်။ မသီတာတို့က နောက်ဆုံးတန်းဖြစ်ပြီး ကိုမြင့်အောင်တို့က သူတို့ ရှေ့က အတန်းမှာ ထိုင်ကြသည်။ မသီတာ မှာ ကြည်ပြာ နှင့် ညီအမ နှစ်ယောက် ရှေ့ဟောင်းနှောင်းဖြစ်များ စကားအမြှင်မပြတ်ပြောရင်း လိုက်ပါလာကြလေသည်။
လမ်းမှာ ခရီးတထောက်နားပြီး အစားအသောက်များ ဆင်းစားလိုက်ကြပြီး ပြန်တက်တော့ မသီတာက မျိုးမင်းနှင့် စကားပြောစာ ရှိသေးသည် ဟု ဆိုကာ ကြည်ပြာ့ ကို ရှေ့မှာ သွားထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ သမီးလေးက သူမ ဒေါ်လေး ကို ခင်နေပြီမို့ ဒေါ်လေး နှင့် အတူလိုက်ထိုင်မည်ဟု ဆိုတာ ရှေ့တန်းသွားထိုင်လေသည်။
မျိုးမင်း မှာ မသီတာ နှင့်အတူထိုင်ရတော့ ပေါင်လုံးချင်း ထိကပ်မိနေသည်နှင့် လီးမှာ တောင်လာရလေသည်။ မသီတာက စင်္ကာပူ မှာ အဆင်ပြေလား ဘာညာ စသဖြင့် ပုံမှန်စကားများကို မေးမြန်းပြောဆိုနေသမျှကို မျိုးမင်း က လည်းအလိုက်အထိုက်ပြန်ဖြေနေရလေသည်။ စားပြီး သောက်ပြီး ခရီး ပြန်စသည်မို့ ကားပေါ်က ခရီးသည်များလည်း မျက်လုံးများ မှေးကာ စတင် အိပ်နေကြလေပြီ။ မသီတာ ကလည်း လေသံတိုးတိုး ဖြင့် သူများ မကြားအောင် ပြောသလို မျိုးမင်း နားနားကိုကပ်ပြောလေရာ မသီတာ လက်မောင်းအိုးကြီးများ မှာ မျိုးမင်း နှင့် ထိကပ်နေသဖြင့် မျိုးမင်းတယောက် တဏှာစိတ်တွေ ထကြွနေရလေသည်။ မသီတာ တို့ လင်မယားနှင့် မာချိုဝင်းတို့ လင်မယား ဆွင်းကြသည်ဆိုတာကို မာချိုဝင်းပြောထားသဖြင့် သိနေသော်လည်း ကိုယ့်မမကြီး ဖြစ်နေသည်မို့ မည်သို့ မှ မစရဲ ဖြစ်နေလေသည်။ မသီတာက နည်းနည်း အေးတယ်ဟ ဆိုပြီး စောင်တထည်ကို ထုတ်ကာ ခြုံလိုက်သဖြင့် နှစ်ယောက်စလုံး ၏ ကိုယ်လုံးက စောင်အောက်သို့ ရောက်သွားရလေသည်။ ထိုအခါ စောင်အောက်မှ မသီတာ လက်ဖဝါးမှာ မျိုးမင်း ပေါင်ပေါ် ရောက်လာပြီး မျိုးမင်း ၏ တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်ကို ခံလိုက်ရသည်။
“အာ မမကြီး”
အခန်း ၃၂။
“ရူး ..တိုးတိုး.. နင် မာချိုဝင်းနဲ့ ညက အိပ်လိုက်တယ်ဆို”
“အာ မမကြီး ကလည်း ချက်ခြင်းသိတာ ပဲလား”
“ဟဲ့ ငါနဲ့က လင်ညီအမ ပဲ သိတာပေါ့”
“မမကြီး တို့က အဲထက်ပိုပါတယ်ဗျာ၊ အမမာချို ပြောတာပဲ”
“အင်း မာချို နင့်ကို ပြောပြီးပြီမလား၊ ”
မသီတာ မှာ ပါးစပ်ကလည်း ပြော မျိုးမင်း လီးကြီးကို လည်း စောင်အောက်မှာ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးနေသဖြင့် မျိုးမင်း လီးကြီးမှာ တအားမာလာရသည်။
“ပြောတာပေါ့၊ ကျနော် ထင်တောင်မထင်ဘူး”
“အေးပါ ငါလည်း နင် နဲ့ ကြည်ပြာ ကို အဲလို ဖြစ်မယ်လို့ ဘယ်လိုထင်မလဲ”
မျိုးမင်း စိတ်ထဲမတော့ ဟိုက် သွားပြီ၊ ကြည်ပြာတော့ ငါ့ကို သတ်တော့မှာပဲဟု တွေးရင်းစိတ်ပူသွားသည်။ သို့သော်လည်း မသီတာ လက်က သူ့လုံခြည်ခါးပုံစအောက်ကနေတိုးဝင်ပြီး မာတောင်နေသော လီးကြီးကို လာဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ တဏှာစိတ်က ပိုထလာပြီး၊ နောင်ခါ နောင်လာဈေး ဆိုသလို ဖြစ်သွားသည်။ ကြည်ပြာ့ ပြဿနာကို မေ့သွားပြီ။ သူနှင့်ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်နေသေ သူ့မမကြီး မသီတာ ပေါ်သာ အာရုံ ရှိတော့သည်။ မသီတာမှာ ဂျိုင်းပြတ် ဘလော့ အကျႌဝတ်ထားတာမို့ ချောမွတ်နေသော လက်မောင်အိုးးကြီးတွေက သူနှင့် အိကနဲ့ ဖိမိနေသည်။ စောင်အောက်မှ သူ့လက်တဖက် က အလိုလို မသီတာ ရင်အုံပေါ်ရောက်သွားလေသည်။ ကြည်ပြာထက် ပိုကိတ်သော သူ့မမကြီးကို လိုးချင်စိတ်တွေ အလွန်ပြင်းပြ လာခဲ့ရလေသည်။
မသီတာက ငါခနမှေးအုံးမယ်ဟု ရှေ့မှ ကြည်ပြာတို့ ကြားအောင် ပြောပြီး မျိုးမင်း ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံးရင်း လှဲလိုက်သည်။ နောက်တော့ စောင်အောက်မှာ မျိုးမင်း လီးကြီးကို အားရပါးရ ငုံစုပ်လေသည်။ မျိုးမင်း တယောက်မှာတော့ စောင်စ တဖက်ကို လက်က ကိုင်ထားရင်း ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို လည်း အကဲခပ်ရသေးသည်။ ကားတစီးလုံး ကလည်း ထမင်းလုံးစီ လို့ မှေးနေ အိပ်နေကြပြီ ဆိုတော့ အိုကေ နေသည်။ မသီတာ ၏ အာခံတွင်း နွေးနွေးကလည်း အရသာ ရှိလွန်းလှသည်။ သူငယ်ငယ် က ကြောက်ရွံ့ ရိုသေခဲ့ရသော မမကြီးက သူ့လီးကို စုပ်ပေးနေသည်ဆိုသည့် အသိက သူ့တကိုယ်လုံးကို ကြက်သည်းမွှေးညျင်း တဖြင်းဖြင်းထစေလေသည်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အမှုတ်ခံနေရသည်မဟုတ်တော့ သူ့လီးကြီးကို ကော့ထိုးလိုက်ချင်စိတ် ကို မနည်းထိန်းထားရသည်။ ဒါတောင် ဖင်ကြောကလေး ရှုံ့ပြီး လီးကို နည်းနည်းလေး လှုပ်ပေးလိုက်မိသည်။ အစုပ်ကောင်းသော မသီတာကြောင့် မျိုးမင်း မှာ သိပ်အကြာကြီးပင် မခံလိုက် လီးထဲက လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ် မသီတာ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်ကုန်သလို မသီတာကလည်း အားရပါးရ မျိုချပြစ်လိုက်လေသည်။
……………..
မသီတာတို့ အိမ်ရောက်တော့ မိဘဆွေမျိုးများ က မတွေ့တာကြာနေကြပြီမို့ ပျော်ရွှင်နေကြလေသည်။ ပထမ ရက်ပိုင်းလောက်မှာ လူအဆက်မပြတ်လာကြ စကားတွေ ပြောကြ တအုံးအုံး နှင့်မို့ သူတို့ မှာ နားဖို့ ပင် အချိန်မရကြခြေ။ တရက်နှစ်ရက်လောက် ကြာမှ အသားပြန်ကျသွားကြသည်။ ထိုအိမ်မှာ နယ်မှ အိမ်အကြီးကြီးဖြစ်သဖြင့် အောက်ထပ်တွင် သူတို့ မိဘများက အခန်း တခန်း နှင့် မျိုးမင်းက တခန်းအိပ်လေသည်။ အပေါ်ထပ်တွင် မသီတာတို့ မိသားစု မှာ တခန်း၊ ကြည်ပြာ ကတခန်း၊အိပ်လေသည်။
မျိုးမင်း မှာ ဘပ်စ်ကားပေါ်မှာ စခဲ့ပြီး မပြီးဆုံးသေးသော ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ချင်နေလေသည်။ သို့သော်လည်း လူများလွန်းသဖြင့်အခွင့် အရေးက မကြုံ၊ ကြည်ပြာ ကတော့ ရောက်ရောက်ခြင်း ညမှာပဲ အောကား လိုက်ဖ်ကို ကြည့်လိုက်ရသဖြင့် ပိုးတွေ အရမ်းထ နေရသည်၊ သို့သော်လည်း သူမ လည်း ဘာမှ လှုပ်ရှားဖို့ အဆင်မပြေ။
ဖြစ်ပုံက ရောက်သည့်ညက အိပ်ကြတော့ မသီတာ သမီးလေးက တီတီလေး ကို ကပ်နေသလို ကြည်ပြာက လည်းတူမလေး ကို အခုမှ တွေ့ရတာမို့ သူ့မျက်စေ့အောက်က အပျောက်မခံ။ မသီတာကလည်း သူတို့ လင်မယား လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်ရအောင် သူ့သမီးလေးကို ကြည်ပြာ နှင့် သွားအိပ်စေလေသည်။
ရောက်ရောက်ခြင်းညမှာပဲ မသီတာက သူမ မျိုးမင်းကို ဘတ်စ်ပေါ်မှာ ပုလွေမှုတ်ခဲ့ကြောင်း ကိုမြင့်အောင် ကို ပြောပြရာ ကိုမြင့်အောင် မှာ စိတ်တွေ တအားထလာပြီး မသီတာကို ကောင်းကောင်းလိုးတော့သည်။ ကြည်ပြာ တယောက်မှာ ဘတ်စ်ကား ပေါ်မှ ညှောင်းလာတာရော၊ တူမလေး အိပ်ပျော်နေသည်ကို နိုးသွားမှာ စိုးတာကြောင့် ရော ဖြင့် အိပ်မပျော်ဖြစ်နေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် မသီတာတို့ အခန်းမှ အသံ တိုးတိုး ကြားသဖြင့် အမှတ်တမဲ့ကြည့်လိုက်ရာ၊ သူ့အခန်းက မှောင်နေပြီး တဖက်ခန်းမှ အလင်းရောင်တွေ့ရသဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှာ ပင်လှိမ့်ကာ နံရံအပေါက်တခုမှ ချောင်းကြည့်မိလေသည်။ သူတို့ ကုတင်နှစ်ခုမှာ ကပ်လျှက် ဖြစ်နေသဖြင့် မသီတာတို့ လင်မယား လိုးနေသည်ကို အနီးကပ် မြင်နေရလေသည်။ ပိုပြီး သေခြာမြင်ချင်သဖြင့် ခြေရင်းဘက်သို့ အသာလျှောဆင်းကာ တွေ့သော နံရံကြားမှ ချောင်းလိုက်တော့ မသီတာ အဖုတ်ကြီးထဲ ကိုမြင့်အောင် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသည်မှာ သူမ မျက်စေ့ရှေ့ တတောင်အကွာလောက်တွင် ပြက်ပြက်ကွင်းကွင်းကြီးကို မြင်ရတော့သည်။ ကိုမြင့်အောင်က မသီတာ ပေါင်နှစ်လုံးကို တွန်းမ ပြီး ခြေသလုံး ပုခုံးပေါ်တင်လိုးနေခြင်း ဖြစ်ရာ မသီတာ အဖုတ်ကြီးမှာ အပေါ်သို့ ကော့ ထားသလို ဖြစ်နေပြီး ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးက ထိုးထိုးစိုက်ကာ လိုးနေသည်မှာ အားရပါးရကြီးဖြစ်နေလေသည်။ ကြည်ပြာမှာ သူမ စောက်ဖုတ်လေးကို သူမ လက်ဖြင့် ပွတ်သတ်ရင်းက အသက်ပင် မရှုနိုင်ပဲ ကိုမြင့်အောင်လီးကြီး သူမ အမစောက်ဖုတ်ထဲမှ ဝင်ထွက်နေသည် ကို သေခြာကြည့်နေမိလေသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင် က မျိုးမင်း အလိုးကို ပက်ပက်စက်စက် ခံဖူးသော်လည်း ထိုကဲ့သို့ စောက်ဖုတ် ထဲ လီးကြီးဝင်ထွက်နေသည်ကို ဒီလောက် အနီးကပ် တခါမှ မမြင်ဖူးခဲ့ပေ။ ကိုမြင်အောင် ၏ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထ မာတောင်နေသော ညီးညိုညို ကြီးက မသီတာ ၏တွန့်ခေါက်နေသော အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးများကြားက ခပ်ထူထူ နှစ်ခမ်းသားကြီးကို ထိုးဖေါက်တိုးဝင်သွားပြီး ပြန်အဆွဲထုတ်တွင် အရည်များဖြင့် စိုရွဲနေပြီး စောက်ဖုတ် အတွင်းသား နီနီလေးများကို တစွန်းတစ မြင်နေရလေသည်။ ကြည်ပြာတယောက် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်နေထွက်နေသလိုပင် ခံစားနေရသည်။ သူမ စောက်စေ့လေးကို နာနာ ပွတ်နေမိပြီး ကျင်ကနဲ ဖြစ်ကာ ပြီးသွားရလေသည်။ သို့သော်လည်း မသီတာတို့ လင်မယား လိုးပွဲကို ပြီးသည်အထိ ဆက်ကြည့်နေမိလေသည်။
ကြည်ပြာ တယောက် နောက်နေ့တွေမှာ ကိုမြင့်အောင် သူအနား အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ ကပ်ပြီး ဟိုပြောဒီပြော ပြောနေသည်ကို သဘောကျ နေပြီး သူမ ကိုယ်တိုင်က ပင် လူလစ်ရင် လစ်သလို မသိမသာ လေး ကိုမြင့်အောင် ကို သူမ လက်မောင် ပေါင်တန်တို့ ဖြင့် ထိပွတ်မြူဆွယ်မိနေလေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ စိတ်ထဲမှာတော့ အပရိက ဟုသာ သဘောထားမိလေသည်။ သူမ အမကြီးတယောက်လုံး ရှိနေတာ ဖြစ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်းသိနေသည်။ မျိုးမင်း နှင့်သာ ဘယ်လို လှုပ်ရှားရမလဲ ဟု အကြံထုတ်နေလေသည်။
တနေ့ သူတို့ အမျိုး အိမ်တအိမ်မှ အလှုလုပ်သဖြင့် တအိမ်လုံး မီးခိုးတိတ် သွားစားကြလေသည်။ အမျိုးရင်းမို့လည်း တနေကုန်နေကြရမည်မှာ သေခြာသလောက်ရှိလေသည်။ နေ့လည်စာ စားပြီးချိန်တွင် မသီတာက မျိုးမင်းကို သူတို့ အမျိုးတွေအတွက် ရန်ကုန်က ပါလာသည့် လက်ဆောင် တခု ကျန်ခဲ့သဖြင့် သွားယူရအောင် သူမ ကို အိမ်လိုက်ပို့ဖို့ ပြောလေသည်။ မျိုးမင်း ကလည်း ဟုတ်ကဲ့ ပါဟု ဆိုတာ သူ့ မော်တော်ဆိုင်ကယ်ကို ထုတ်လာလေသည်။ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ထိုသို့ အိမ်ပြန်ကာ ပစ္စည်းယူသည်မှာ အဆန်းမဟုတ်သဖြင့် မည်သူမျှ ပင် သတိပင်မထားမိကြခြေ။ ကိုမြင့်အောင် တယောက်သာ မသီတာ ဘာလုပ်မည်မှန်း သိသဖြင့် တွေးရင်းပင် လီးတောင်နေရလေသည်။
မျိုးမင်း မှာ ဆိုင်ကယ် စမောင်းကတည်းက သူ့ကျော ကို ဖိလာသော မသီတာ နို့ကြီးများကြောင့်လီးတောင် နေရလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် သူတို့ မိဘအိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် အိမ်ထဲဝင် တံခါးပြန်ပိတ်ကာ မသီတာတို့ လင်မယားအိပ်သည့် အခန်းတွင်း ဝင်ကြလေသည်။
မျိုးမင်း မှာ မသီတာ ကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖက်ကာ နူတ်ခမ်းအစုံ နမ်းစုပ်ကစ်စ်ပေးလိုက်ရင်းက၊
“အား မမကြီးရယ် ကျနော့် လီးတောင် ပေါက်ကွဲတော့မယ် အရမ်းကို လိုးချင်နေတာ စရောက်တဲ့နေ့ကတည်းကပဲ”
“ဟဲ့ ကြည်ပြာ တယောက်ထဲ အိပ်နေတာ ကြည့်ပြာ့ကို ညဖက်သွားလိုးပါလားဟ၊ အော် ခစ်ခစ် ငါ့သမီးလေး လည်းရှိနေတာကိုး”
“အင်း နောက်ပြီး ကြည်ပြာက ပြောထားတယ် ဒီမှာ လုံးဝ ကင်းကင်းရှင်းရှင်းနေတဲ့ သူများ နည်းနည်းလေး သံသယ ဖြစ်အောင်တောင်မနေနဲ့တဲ့ ကြိမ်းထားတယ်”
“အော် နင်က နင့်မယား လေးစကားကို တော်တော်နားထောင် နေတာပေါ့လေ ဟွန့် နင် ငါ့ကို လိုးတာသာ ကြာပြာ သိရင် ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူး”
“သိတော့ရော ဘာဖြစ်မလဲ မမကြီးကလည်း ကျနော့်ကို သူတယောက်ထဲ ပိုင်ချင်လို့မှ မရတာ ကျနော်တို့က ယူလို့လဲ မရတဲ့သူတွေလေ”
“အင်းပါ ယူလို့ မရလို့ပဲ နင်က ကိုယ့်အမ တွေကို မယားလုပ်ချင်နေတဲ့ နာဘူးပဲ”
“အို ကိုယ့်အမ တွေကလည်း လိုးချင်စရာ ကိတ်နေကြတာကိုးလို့ အဟိး”
မျိုးမင်းမှာ ပြောလည်းပြော လက်ကလည်း မသီတာ နို့ကြီးတွေကို အကျႌပေါ်က ကိုင်ရတာ အားမရသဖြင့် အကျႌချွတ်ဖို့ကြိုးစားနေရာ မသီတာက၊
“ဟဲ့ အကျႌမချွတ်နဲ့တော့ အချိန်အကြာကြီးနေလို့ မရဘူးလေ၊ ပြန်သွားရမှာ၊ နောက်မှ အေးဆေးလုပ်”
“အင်း ပါ ဒါဆိုရင်လည်း မမကြီး ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ကုံးပေးဗျာ”
မသီတာက ကုတင်စောင်းတွင် လက်ထောက်ကာ ဖင်ကို ကုန်းပေးလိုက်တော့ မျိုးမင်းက ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ချပြီး အတွင်းခံကိုပါ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံ ခွဆုံမှာ ခုနက ဆိုင်ကယ်စီးရင်းက စိမ့်လာသည့် အရည် တို့ကြောင့် စိုကွက်နေလေသည်။ မျိုးးမင်းမှာ မသီတာနောက် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း မသီတာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုယ် ဖြဲလိုက်ရာ ပေါင်ခွဆုံမှ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးလည်း ဟတတ ဖြင့် ထွက်လာလေသည်။ မသီတာကလည်း ဖင်ကို အနောက်ဖက် ကော့ပေးလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မျိုးမင်းး မျက်နှာတည့်တည့်မှာ ရောက်လာသဖြင့် မျိုးမင်း မှာ ကုန်းရက်လိုက်လေသည်။
“ရှလွတ်..ပလတ်…လတ်..”
‘အိုး….အု..”
မျိုးမင်းမှာ မသီတာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ ရက်ပေးရင်း မသီတာ စောက်စေ့လေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ပွတ်ပေးနေလေရာ မသီတာမှာ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်း ဖြစ်လာပြီး၊
“အား ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်၊ အီးးးး ဒါပေမဲ့ အချိန်မရှိတော့ဘူး နောက်မှ ရက် ငါ့ကို ကောင်းကောင်း ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေးတော့ ငါလိုနေပြီ”
မျိုးမင်း ကလည်း နှစ်ခါ မပြောရပါ။ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်ပြိး သူ့ပုဆိုးရော အတွင်းခံကို ပါ ချွတ်လိုက်သည်။ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း မသီတာ ၏ ဟတတ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးဖိကာ လိုးသွင်းပြစ်လိုက်လေသည်။
“အ….”
“ဖျစ်..ဖလွတ်…ဖတ်”
“ဗျိ..ဗျိ..စွတ်…..ဖလွတ်..ဖလွတ်..ဖတ်”
မျိုးမင်း တယောက် မသီတာ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကို ဆောင့်လေသည်။ မသီတာမှာလည်း ကိုယ့်မောင်လေး အရင်း အလိုးကို ခံနေရသည်ဟုသော စိတ်ကြောင့် အရမ်း စိတ်ထကာ သူမ ဖင်ကြီးကို နောက်ဖက် ကော့ကော့ပေးရင်း တအီးအီးအော်ငြီးနေလေသည်။
မျိုးမင်း မှာ မိမိ ငယ်ငယ်ကတည်းက ချစ်ကြောက်ရိုသေခဲ့ရသော အမကြီးကို ကုတင်စောင်းတွင် ဖင်ကုံးးခိုင်းကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေရသည်ဟုသော အသိစိတ်ကြောင့်လားမသိ၊၊ မသီတာ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးကြီးတွင် ခံစားနေရသည့် အရသာ က အရမ်းကို ထူးကဲ စွာ ကောင်းနေပေသည်။ သို့ကြောင့်လည်း ပုံမှန်ထက် ပိုပြီးမြန် ကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာရလေသည်။
“အိုးအိုးး ငါလည်းပြီးပြီ…အီး အပြင်မထုတ်လိုက်နဲ့ ပေကုန်မယ် ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာပဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့ အားးးးးးးး အိုးးးး ကောင်းးးးး ကောင်းးးးလိုက်တာ၊။။။ အို၊ စိမ်ထားအုံးမထုတ်နဲ့အုံး”
ကုတင်ပေါ်သို့မှောက်ရက် ကိုယ်တပိုင်းကျသွားသော မသီတာပေါ်သို့ မျိုးမင်းလည်း ထပ်ရက် လိုက်ကာ ကျသွားတော့သည်။ သူ့လီးကြီးကို နွေးထွေးနူးညံ့သည့် မသီတာ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားလိုက်ရင်းက သုတ်ရည်များကို တချက်ချင်း ညစ်ကာ ပန်ထုတ်နေမိလေသည်။
“အားး…ကောင်းလိုက်တာ မမကြီးရယ်”
….
အခန်း ၃၃။
“အင်း ငါလည်းကောင်းတာပဲကွာ…အီးးးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်၊ ဖယ်တော့ နင့်ကိုယ်ကြီးလေးတယ်၊ ငါတို့ အလှုအိမ်ပြန်သွားရအုံးမယ်”
မသီတာ တို့ အလှုအိမ်ပြန်ရောက်လာကြတော့ အလှုမှာက လူတွေ စည်ကားတုန်း ရှိသေးသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ပျောက်သွားတာကို ကိုမြင့်အောင်မှ လွဲပြီး မည်သူမျှ သတိမထားမိကြခြေ။ ကိုမြင့်အောင် ကတော့ မသီတာ မျိုးမင်းဆိုင်ကယ်အနောက်က ပါသွားသည်ကို မြင်လိုက်ကတည်းက သူတို့ အိမ်ပြန်သွားလိုးကြတော့မည်ဆိုတာ သိရသဖြင့် လီးက တောင်နေရသည်။ ဒီကြားထဲ အလှုမှာ ဝိုင်းကူ လုပ်ပေးကာ ဟင်းပွဲချ ထမင်းပွဲချ လုပ်ပေးနေသော ကြည်ပြာ နှင့်ကလည်း ခနခန တိုးတိုးတိုက်တိုက် ထိမိခိုက်မိသည်။ ကိုမြင့်အောင်က လည်း သူ၏ မာတာတာ လီးကြီး ဖြင့် ကြည်ပြာ့ တင်သားတွေနှင့် ကို မတော်တဆ လိုလို ပွတ်တိုက်ပြီး ဖီးခံမိသည်။ ကြည်ပြာကလည်း ပထမ တခါက သတိမထားမိသော် လည်း နောက်တခါကျတော့ တမင်လုပ်မှန်းသတိထားမိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုမြင့်အောင်ကို တမင်ဆွချင်သော စိတ်ဖြင့် ကိုမြင့်အောင် ရှေ့မှ ဖြတ်လျှောက်လျှင် တမင်မထိထိ အောင် ပွတ်ဆွဲ ပြစ်လေသည်။
ကြည်ပြာ က ထိုသို့ စလာတော့ ကိုမြင့်အောင် ကလည်း ရဲလာသည်။ တခါတလေ မသိချင်ယောင် အမှတ်တမဲ့ လိုဖြင့် ကြည်ပြာ့ ဖင်လုံးလေးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်သည်။ တခါတလေ ဆုပ်ညှစ်သည်။ ကြည်ပြာ့ မျက်စောင်းထိုး ကို ခံရသည်။ သို့သော်လည်း စိတ်ဆိုးဟန်မပြ သဖြင့် ကိုမြင့်အောင် အတော် ရင်ခုံလာရသည်။ မသီတာ နှင့် မျက်နှာပေါက်လည်း ဆင် ကိုယ်လုံးက လည်း ဆင် သဖြင့် စောက်ဖုတ်က ဘယ်လိုနေမလဲ သိချင် နေမိသည်။ တခါတော့ သမီးလေးကို ချီထားတုန်း ကိုမြင့်အောင် သူငယ်ချင်းတွေ လာတော့ စကားသွားပြောရန် သမီးလေးကို လက်လွဲပေးဖို့ ကြည်ပြာ့ကို ခေါ်လိုက်သည်။ ကြည်ပြာက သူ့ဆီမှ သမီးလေးကို လက်ကမ်းယူလိုက်တော့ လူအို ကိုမြင့်အောင် လက်က ခလေး ချီထားသည့် အောက်မှ ကြည်ပြာ့ နို့လေးကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ကြည်ပြာ ရုပ်တရက်မို့ ဒူးက ညွတ်ခွေသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော် ခလေး လွတ်ကျမည် စိုးသဖြင့် ကမန်းကတန်း ခလေးကို ဖမ်းလိုက်ရသလို၊ ကိုမြင့်အောင်ကလည်း ခလေး ကျသွားမည်စိုးသဖြင့် လက်ကို ခလေးပင့်ထားရာမှ မလွတ်ပဲ ထားလိုက်ရာ ကြည်ပြာ့ နို့တွေကို ပိုညှစ်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ ကြည်ပြာ့ မျက်နှာလေး မဲ့သွားသဖြင့် ကိုမြင့် အောင် သူ့လက်ကို ကမန်းကတန်းရုတ်လိုက်ကာ၊
“ဆောရီး ဆောရီး ကြည်ပြာ သမီးလေး ပြုတ်ကျသွားမှာစိုးလို့”
ဟု ပါးစပ်ထဲ ရှိရာ ပြောလိုက်သည်။ ကြည်ပြာက မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်ရင်း၊
“ဟွန့် ကိုကြီးနော် မသိရင်ခက်မယ် မမကြီးနဲ့ တိုင်လိုက်မှာ ဟွန်း”
ဟုတ်ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာပေးဖြင့် ပြောလိုက်သဖြင့် ကိုမြင့်အောင်ခမျာ အလွန်ပင်ဝမ်းသာသွားရလေသည်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူကိုင်သည် ဆိုတာကို ကြည်ပြာ အသိအမှတ်ပြုပြီး စိတ်ဆိုးသည့်ပုံလည်းမရှိသဖြင့် အခြေအနေ ကောင်းသည်ဟု သဘောပေါက်လေသည်။
“အို နင့်မမကြီး ကို မပြောပါနဲ့ဟာ၊ နင်စားချင်တာ ငါကျွေးပါ့မယ်”
ဟု ပြန်ပြောနေရာ ကြည်ပြာမှာ သူမဖာသာ သူမ အတွေးခေါင်ရင်း မျက်နှာလေး ရဲသွားကာ ၊
“ဟိုမှာ ကိုကြီးသူငယ်ချင်းတွေ စောင့်နေပြီ သွားတော့လေ ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ”
ဟု ခပ်ငေါက်ငေါက်လေး ပြောလိုက်မှ ကိုမြင့်အောင်မှာ သုတ်သုတ် လေး ထွက်သွားတော့သည်။
အလှုအိမ်ပြန်ရောက်လာသော မသီတာကို ကိုမြင့်အောင်က အနားကပ်ပြီး ချစ်လေး အလုပ်ဖြစ်လာသလားဟု တိုးတိုးလေး မေးလိုက်ရာ မသီတာက ပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်လေသည်။ ကိုမြင့်အောင်က မသီတာနားကို တိုးကပ်သွားကာ၊ ကိုကိုလည်း ကြည်ပြာ့ကို အရမ်းလိုးချင်နေပြီကွာ ဟု ပြောလိုက်သည်။ မသီတာ က နည်းနည်းစဉ်းစားပြီးတော့ အကြံတခု ရပြီ ကိုကို ဒီည ချစ်လေး ဂွင်ဆင်ပေးမယ်ဟု ပြောလိုက်သည်။
…..
ထိုည မှာ မသီတာက သူ့သမီးလေးကို သူတို့ နှင့် အိပ်ဖို့ ပြန်ခေါ်လိုက်သည်။ ကြည်ပြာလည်း အလွန်ဝမ်းသာ သွား သည်။ သူမ တနေ့ခင်းလုံး ကိုမြင့်အောင် နှင့် အိစိကလိ လုပ်နေရင်း စောက်ဖုတ်က အရည်စို့နေရသည်။ စလုံးမှာ နေ့တိုင်း အလိုးခံနေရပြီးတော့ အခု ပြတ်နေတာကြာလို့ စိတ်တွေက အဲလို ကမောက်ကမ ဖြစ်နေတာလည်းပါမည်။ မျိုးမင်းက ချဉ်းကပ်လာပြီး ညဘက် သူ့အခန်းလာခဲ့မည်ဆိုတော့ ၊ အင်း အခြေအနေကြည့်လိုက်အုံးမယ် ငါ့မှာလည်း တူမလေး က အတူတူအိပ်သည်ဟု ပြောထားခဲ့သည်။ ခု တူမလေး ကို မသီတာ တို့ ပြန်ခေါ်သွားတော့ အတော်ပင်ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
ညဘက် မျိုးမင်း လာလို့ ရအောင် တံခါးကို စေ့ပဲ ထားပြီး အိပ်ယာထဲ တလူးလူးတလိမ့်လိမ့် စောင့်နေရင်းက ၊ နေ့ခင်းတုန်းက အလှုအိမ်မှာ ပင်ပန်းထားတာနှင့် အိပ်မောကျသွားခဲ့ရသည်။ သူမ ရုတ်တရက်လန့်နိုးတော့ မျိုးမင်း ရောက်နေလေပြီ။ ပက်လက် အိပ်ပျော်နေသော သူမ ထမိန်ကို လှန်ပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ကို ရက်နေလေပြီ။ လျှာနွေးနွေးကြီး က သူမ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားတွေကို စိုတိုတို ဖြင့် ရက်ပေးနေတော့ သူမ ကြက်သည်းတွေပါ ထလာရသည်။ ကြည်ပြာက လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်၊
“ဟဲ့ တံခါး ဂလန့်ချလာရဲ့လား”
ဟု မေးလိုက်တော့ မျိးမင်း က ရှုးရှုး ဟု လေသံဖြင့် အသံမထွက်နဲ့ ဟု အချက်ပေးသဖြင့် ဖင်ကြီကို ကော့ကာ ပင် စောက်ဖုတ်ရက်ပေးတာကို ဇိမ်ခံနေလေသည်။ ဒီတခါ မျိုးမင်း ရက်ပေးသည့်ပုံ က တမျိုး ဖြစ်နေသော်လည်း မခံရတာကြာတော့ အရသာက အရမ်းရှိနေလေသည်။ နောက် သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် သူမ စောက်စေ့ကို လာဖိပွတ်ပေးနေတော့ သူမ ပါးစပ်မှ ငြီးသံ ရုတ်တရက် မထွက်ရအောင် စောင်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ပြီး ထိန်းထားရလေသည်။ အတန်ကြာအောင် ဘာဂျာပေးနေပြီးမှ မျိုးမင်း က သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲလိုက်တော့ လိုးတော့မည်မှန်းသိလိုက်သည်။ သူမ ကလည်း ရယ်ဒီဖြစ်နေပြီလေ။ စောက်ရည်တွေတောင် အတော်ရွဲနေပြီ။ မျိုးမင်း သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ရင်းက သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့လာသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ သူမ လည်း ပြန်ပြီး ကော့ပေးလို့ ရအောင် ဒူးကို ထောင်လိုက်သည်။ လီးကြီး အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတော့ အရမ်းတင်းကျပ်နေသလိုပင်။ အလိုးမခံရတာ ကြာလို့ စောက်ဖုတ်လေး ပြန်စေ့သွားသည်ထင်သည်။ နောက် ဆို မင်္ဂလာမဆောင်ခင် တလ အလိုလောက်ဆို စောက်ဖုတ်ကို လုံးဝ မထိပဲ ထားလိုက်ရင် ကောင်းမည်ဟု ကြည်ပြာစိတ်ထဲ တွေးလိုက်မိသည်။ အဲဒါမှ ကိုယ့်ယောက်ျားက ကိုယ့်ကို အပျိုလို့ ထင်မှာ ဟု လည်း တွေးရင်း ပြုံးလိုက်မိသည်။
“အာ့….”
လီးကြီး သူမ အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတော့ ရင်ထဲ ဆို့နစ် သွားသည်အထိကို စေးကျပ်နေတာ ခံစားလိုက်ရသည်။ လီးတန်ကြီးက အကြောတွေ တဒုတ်ဒုတ်ခုံနေတာတောင် သူမ စောက်ဖုတ် အတွင်းနံရံသားတွေက ခံစာသိရေသလိုပင်။ ယခု ချိန်ထိ မျိုးမင်းက သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်လျှက် ရှိနေသေးသည်။ ကြည်ပြာ သူမ ပါးစပ်ပေါ်မှာ စောင်အုပ်ပြီး လက်တဖက်ဖြင့် ဖိထားလျှက် တဖက်က မျိုးမင်း လက်ကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ မျိုးမင်း က ဒူးထောက်လျှက်ကပင် သူ့လီးကြီးကို နှဲ့သွင်းနေသည်မှာ နောက်ဆုံးတော့ သူမ နှင့် မျိုးမင်း ဆီးခုံအချင်းချင်း ဖိကပ်မိသည်အထိ ဖြစ်သွားလေပြီ။ အား သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ။ ထိုအခါကျမှ မျိုးမင်း က သူ့ကိုယ်ကို ကြည်ပြာ့ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဇိမ်ယူ ပြီး ပြန်ထိုးသွင်းရင်က မှ ကြည်ပြာ့ နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ဒီတခါ လိုးနေပုံမှာ မျိုးမင်း တခါမှ မလိုးဘူးသော စတိုင်ဖြစ်သည်။ လီးကြီးမှာ အပေါ်သို့ ထောင်တက်လာပြီး ဂျီစပေါ့ကို ဟစ်ကာ အတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားသည့် နည်းမို့ ကြည်ပြာ ကိုယ်လုံးလေး တုံနေအောင် ကို ကောင်းနေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မျိုးမင်းကို တခုခု ပြောမည်အကြံ နှင့် သူမ ပါးစပ်ပေါ် ပိတ်ထားသော စောင်ကို ဖယ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ သူမ နူတ်ခမ်းအစုံကို မျိုးမင်း က ငုံ့ကာ စုပ်နမ်းလိုက်တာ ခံလိုက်ရလေသည်။
“ပြွတ်စ်..”
“အု…အို..ဘယ်ဘယ် ရှင်ဘယ်သူလဲ”
“ဖွတ်ဖတ်…စွတ်ဖတ်..”
ကြည်ပြာမှာ သူမ နူတ်ခမ်းကို အနမ်းခံလိုက်ရတော့ မျိုးးမင်း မဟုတ်မှန်းချက်ခြင်းသိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ရုန်းကန်ရင်း ထဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးကြီးက အဆုံးထိ ဝင်ပြီး သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ မှ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးတာ ခံနေရပြီဆိုတော့ ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့။ သူမ ကိုယ်တိုင်က ဖင်ကြီး ကြွကာ ကြွကာ အလိုးခံပေးနေမိပြီ မဟုတ်လား။
“အာ..ဖယ်ပေးပါရှင်ရယ် ခနနေ ကျမမောင်လေး လာတော့မယ်..အိုးးး..ကျွတ်စ်….ရှီးးးးး”
“သူမလာ နိုင်ပါဘူး နောက်တော့ ပြောပြမယ်”
“ဟင် ကိုကြီး…အာ့……”
သူ့ကို လိုးနေသူမှာ ကိုမြင့်အောင် မှန်းသိသွားတော့ ကြည်ပြာမှာ နည်းနည်း အကြောက်ပြေသွားသည်။ နောက်တော့ နေ့ခင်းက အိစိကလီလုပ်ခဲ့သည့် အရှိန်ဖြင့် ဖီးလည်း ပိုတက်လာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဟန်ကိုယ့်ဖို့ မဟုတ်လား။
“ဟာ ကိုကြီးရယ် ဖယ်ပေးပါ မမကြီး သိသွားရင် မကောင်းပါဘူး၊ ”
ကိုမြင့်အောင်မှာ အရှိန်ရနေပြီမို့ စကားပြန်မပြောနိုင်တော့၊ သူ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ကြည်ပြာ့ ဂျိုင်းအောက်မှ လျိုကာ ပုခုံးနှစ်ဖက် ဆွဲလျှက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။
“ဖတ်…ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..”
“အင့်..အု..အင့်”
ကိုမြင့်အောင် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း မိမိ ပါးစပ်မှ အင့်ကနဲ အသံလေး ထွက်ထွက်သွားသဖြင့် ကြည်ပြာတယောက် ရှက်သွားပြီး သူမ ပါးစပ်ပေါ်သို့ ခုနက စောင်စ ကို ပြန်ဆွဲကာ ပိတ်ထားလိုက်မိလေသည်။ ကိုမြင့်အောင်က လည်း သူ့လီးကြီးမှာ တအားယားလာပြီမို့ ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် ဆောင့်ကျုံးကာ လိုးနေရင်း ကြည်ပြာတယောက် သူ့ပုခုံးတွေကို ဆွဲကုတ်တက်လာပြီး ပေါင်တွေနှင့် သူ့ခါးကို ညှပ်လာသဖြင့် ကြည်ပြာပြီးတော့မည်မှန်းသိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့လီးကြီး ကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းချလိုက်ပြီး ကြည်ပြာ နှင့်သူ ဆီးခုံချင်းကပ်ကာ လီးထိပ်မှ ကြည်ပြာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ စိတ်ရှိ လက်ရှိပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်တော့သည်။
ကြည်ပြာ နှင့် ကိုမြင့်အောင်တို့ တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ကာ နားနေကြ ရင်းမှ ၊ကြည်ပြာ က ရုတ်တရက် သတိရလာပြီး ။
“ကိုကြီး သွားသွားတော့ တော်ကြာ တယောက်ယောက် တွေ့သွားရင် ဒုက္ခ ရောက်ကုန်မယ်”
ကိုမြင့်အောင်မှာ သူ၏ မပျော့မမာလီးကြီးကို ကြည်ပြာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ စိမ်ထားရင်းက၊ ကြည်ပြာ့ နူတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်သည်။
“ညကြီးသန်းကောင် ဘယ်သူက တွေ့သွးမှာလည်း ကြည်ပြာရဲ့”
ဟု တမင်စလိုက်လေသည်။ ကြည်ပြာမှာ သူမ ဆီ မျိုးမင်း ရောက်လာခဲ့ရင် ဒုက္ခပဲ ဟု တွေးမိနေသဖြင့် ကိုမြင့်အောင်ကို အမြန်ဆုံးပြန်ထွက်သွားအောင် တွန်းလွတ်နေလေသည်။ ကြည်ပြာက အိပ်ယာပေါ်မှ အတင်း ကုန်းရုန်းထလိုက်တော့ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးမှာ ပြွတ်ကနဲ လျှောထွက်လာလေသည်။ ကိုမြင်အောင်ကလည်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ကြည်ပြာ့ကို ပြုံးစေ့စေ့ကြည့်ရင်း၊
“ကဲ လာ ကြည်ပြာ စိုးရိမ်နေတာကို ကိုကြီးပြမယ်လာကြည့်”
ဟု ပြောကာ သူနှင့် မသီတာတို့ အိပ်သည့်အခန်းရှိသည့်ဘက်နံရံသို့ သွားကာ အလင်းရောင်ထွက်နေသည့် အပေါက်တပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်ပြီး၊ သူထင်သည့်အတိုင်းပင်တွေ့ရသည်မို့၊ ကြည်ပြာ့ကို အသံမထွက်ဖို့ အချက်ပြကာ လှမ်းခေါ်လိုက်လေသည်။
ကြည်ပြာမှာ ကိုမြင့်အောင် ဘာကို ပြချင်မှန်း မသိ ဇဝေဇဝါဖြင့် လျှောက်လာပြီး ကိုမြင့်အောင် ပြသော အပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။
“ဟင်”
တဖက်ခန်းမှာတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် မသီတာတယောက် အိပ်ပျော်နေသော သူမ သမီးလေးကိုရင်ခွင်ထဲ ထည့်ကာ တစောင်းလေး အိပ်နေပြီး သူမ အနောက်ဖက်မှာတော့ ယောက်ျားတယောက် က သူမခါးကို ဖက်ကာ ကပ်ရက် အိပ်နေသည်။ သေသေခြာခြာ ကြည့်လိုက်တော့ ထိုယောက်ျား၏ အောက်ပိုင်းမှာ လှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ် ဖြစ်နေသည်ကို မီးရောင်အောက်တွင်တွေ့နေရသည်။ မသီတာရော ထိုအမျိုသားပါ အောက်ပိုုင်းမှာ အဝတ် အစား မရှိကြဖင်ပြောင်ကြီးတွေနှင့် မို့ ထိုသူမှာ မသီတာကို အနောက်မှ အသာညှောင့်လိုးနေသည် ဆိုတာကို ခန့်မှန်းလို့ ရလေသည်။ ကြည်ပြာမှာ အလွန်အံအားသင့်သွာပြီး ကိုမြင့်အောင်ကို လှည့်ကြည့်တော့ ကိုမြင့်အောင်က သူမ ကို ပြုံးပြနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ကြည်ပြာက ထို အမျိုးသားကို သေခြာပြန်ကြည်လိုက်မိတော့၊
“ဟင်..မျိုးမင်း”
……….
အခန်း ၃၄။
“ကိုကြီး သိနေတာလား၊ သူတို့က ဘယ်တုံးက ဖြစ်နေကြတာလဲ”
“အင်း သူတို့ စ ဖြစ်တာ ဒီကိုအလာ ဘတ်စ်ပေါ်မှာတဲ့၊ အဲဒီတုန်းက ကြည်ပြာ့ အမ က သူ့မောင်ကို ပုလွေမှုတ်ပေးခဲ့တာတဲ့၊ ဒီနေ့ နေ့ခင်းက မှ အလှုကနေ သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်ပြန်တော့ အိမ်မှာ လိုးဖြစ်သွားတာတဲ့ ”
“ဟင် ကိုကြီး က ဘယ်လိုသိတာလဲ၊ နောက်ပြီးတော့ မမကြီး အဲလို တခြားလူနဲ့ ဖြစ်နေတာရော ကိုကြီး စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား”
“နင့် မမကြီး ကိုယ်တိုင် ကိုကြီးကို ပြောပြတာလေ၊ ကိုကြီး က နင့်မမကြီးကို ချစ်သလို နင့်မမကြီး ကလည်း ကိုကြီးကို ချစ်တယ် ဆိုတာ သိတယ်လေ။ အဲဒါက ဆက်ခ် ကိစ္စပဲ၊ သူလည်း တခြားလူနဲ့ ဆက်ခ်လုပ်ချင်ရင် လုပ်နိုင်သလို ကိုကြီးကိုလည်း လုပ်ခွင့်သူကပေးထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ တခြားတော့ မတွယ်လာနဲ့ ဆက်ခ် သက်သက်ပဲ၊ နောက်ပြီးတော့ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင် ကြိုပြောထားကြေးပေါ့၊ ရုတ်တရက် မတော်တဆ ဖြစ်သွားခဲ့ရင်လည်း နောက်တော့ ပြန်ပြောပြကြေး၊ တယောက်နဲ့ တယောက်လျို့ဝှက်ချက်မထားရေးပေါ့”
“ဟွန်း ကိုကြီး တို့က တယ်ခေတ်မှီပါလား၊ ကြည်ပြာ က ဒါမျိုးတွေက အနောက်နိုင်ငံမှာပဲ ရှိသလားလို့”
“အို အနောက်နိုင်ငံ လည်း လူတွေပဲလေကွာ”
“နေပါအုံး ဒါဆိုရင်၊ ကိုကြီး ကြည်ပြာ့ အခန်းလာတာလဲ မမကြီး သိတယ်ပေါ့”
“အင်းပေါ့”
“အင်း မျိုးမင်း ကြည်ပြာ့ အခန်းလာမှာကိုလဲ ကိုကြီးက သိနေတယ်၊ ခွေးကောင်မျိုးမင်း ပါးစပ်ဖွာတယ်”
“အော် မောင်နှမ ချင်းချင်းတွေပဲ ကွာ၊ အပြင်လူကို ပေါက်ကြားတာမှ မဟုတ်ပဲ”
သူတို့ နှစ်ယောက် တိုးတိုးတိတ်တိတ်ပြောနေကြရင်းမှ ကြည်ပြာ က အပေါက်လေးမှ ပြန်ချောင်းလိုက်ပြီး၊
“အဟိ မျိုးမင်းတော့ ကိုကြီး မိန်းမ ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲနေပြီ”
ကိုမြင့်အောင်လည်း လိုက်ချောင်းလိုက်သည်။ မသီတာမှာ သမီးလေးကို တဖက်သို့ လှည့်သိပ်ထားပြီး စောင်လေးကို လွှမ်းခြုံထားလိုက်ရင်းက လေးဘက်ထောက်ပေးထားသည်။ မျိုးမင်းက အနောက်မှ နေဒူးထောက်ရက်ဖြင့် မသီတာ ပေါင်လုံးကြီးများကို ဆွဲကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေလေသည်။
ကိုမြင့်အောင် မှာ ကြည့်ရင်းက လီးတောင်လာသဖြင့် ကြည်ပြာ့ ပုခုံးလေးကို ဆွဲလိုက်ကာ၊
“လာကွာ ကိုကြီးလည်း ကြည်ပြာ့ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်တယ်”
“အို ဘာလို့ ဆွဲရမှာလဲ သွား ကိုယ့်မယားကြီး ကိုယ်သွားလုပ်ပါလား”
ကြည်ပြာ ၏ ငြုတုတု နှင့် ငြင်းဆန်ပုံလေးက ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးကို ပိုတောင်လာစေလေသည်။
“ဟာ ကိုယ့်မယားကြိးက သူများ အလိုးခံနေရတယ် မအားဘူးလေ၊ ဒီက မယားလေးကို ဘဲ လိုးတော့မယ်ကွာ”
“ဟယ် သွားပါ မယားလေး မဟုတ်ပါဘူး တခါထဲ တော်တော်”
“အင်းပါကွာ ခယ်မလေးပါ၊ ခယ်မ ဆိုတာ ပေါင်တချောင်းပိုင်တယ်တဲ့ ကြားဘူးတယ်မလား အဟီး”
“ပိုင်ပါလိမ့်မယ် အာကြီး”
“အင်းပါကွာ လာပါ ခုနတောင် တချီးလိုးပြီးသွားပြီ ပဲ ဒီလီးနဲ့ ဒီစောက်ဖုတ်က မစိမ်းတော့ပါဘူးကွာ”
“ဟာ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေလာပြောနေတယ် ကိုကြီးနော်”
ဟု ပြောဆိုကာ အမူပိုပို နူတ်ခမ်းလေး စူပြီး ကုတင်ဘက်ပြန်လှည့်ထွက်သွားသော ကြည်ပြာ့ကို အနောက်မှ လိုက်ကြည့်မိနေသော ကိုမြင့်အောင်တယောက် လီးကြီးမှာာ သံချောင်းကြီးလို မာတောင်လာရလေသည်။ ကြည်ပြာမှာ အောက်ခံမပါပဲ ထမိန်ကို ကပိုကရို ဝတ်ထားလေရာ သူမ ဖင်လုံးကြီးများ မှာ တလုံး စီ အထက်အောက် ဘေးတိုက် ခါယမ်းကာ လှုပ်ရှားသွားနေသည်မဟုတ်ပါလား၊ ကိုမြင့်အောင် မှာ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်ပြီး ကြည်ပြာ့နောက်မှ လိုက်သွားလေသည်။ ကြည်ပြာ ကုတင်ပေါ်တက်ကာနီးတွင် အနောက်မှ ခါးလေးကို ဆွဲကာ ကုတင်စောင်းတွင် မှောက်ရက် လေး ဖြစ်သွားအောင် ကျောကို ဖိလိုက်လေသည်။ ကြည်ပြာက လည်း ကိုမြင့်အောင် အကြံကို သိသည်မို့ ကုတင်ပေါ်တွင် သူမ တတောင် နစ်ဘက်ကို ထောက်ကာ ဖင်ကြီးများကို ကော့ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုမြင်အောင်က ကြည်ပြာ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ရာ မသီတာ ဖင်လုံး နီးပါးမျှ ကြီးထွား ဖွံ့ဖြိုးသည့် ဖင်သားဆိုင်ကြီးက ဘွားကနဲ ပေါ်လာလေသည်။ ကိုမြင့်အောင်က ဖင်နှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးဖြင့် တဖက်တချက်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဘေးနှစ်ဘက်သို့ စက်ဝိုင်းပုံ နှယ်ပေးရင်းက တချက်တချက် ပြူးကနဲ ပေါ်လာသော စောက်ဖုတ်ကြိး အဝ တွင် သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။
“အမေ့..”
“ဖျစ်… ဗြိ..ဖလွတ်….စွတ်…ဖတ်..”
“အ့ ဖြည်းဖြည်း လေ ကိုကြီး လူကို ဘာများ မှတ်နေတာလဲ တအားမလုပ်နဲ့လေ၊ သူ့ဟာကြီးက အရမ်းကို ပြည့်ကျပ်နေတာပဲဟာကို”
“မျိုးမင်း လိုးတာနဲ့ ကိုကြီးလိုးတာ ဘယ်လိုနေလဲ”
“အာ ကိုကြီးနော် တော်ပြီ၊ ကြည်ပြာ မပေးပဲ နေမယ် အဲလို စကားတွေ လာမပြောနဲ့”
“မေးကြည့်တာပါကွာ၊ ကြည်ပြာ့ဟာလေးက စေးပြိး နှစ်နေတာပဲ လိုးလို့ တအားကောင်းလို့ပါ”
“သူ့မိန်းမ သူ မေးကြည့်ပါလား၊ သူ့မိန်းမ လည်း သူ့ယောက်ျားရော မျိုးမင်း ရော အလိုးခံဖူးတာပဲကို”
“အင်းပါကွာ၊ မကြိုက်ရင် မမေးတော့ပါဘူး အူးးးးးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ”
သွားပါတယ်။ ကိုမြင့်အောင်က သူ့လီးကြီး ကြည်ပြာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာကို ကြည့်ချင်လာသဖြင့် ကြည်ပြာ့ ခြေတဖက်ကို မကာ ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ ကြည်ပြာ့ ပေါင်နှစ်လုံးမှာ ပြဲသွားပြိး သူ့လီးကြီး ကြည်ပြာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဝင်ထွက်နေတာကို ကောင်းကောင်းကြီး ငုံ့ကြည့်ရင်းက အရသာခံကာ လိုးနေတော့သည်။
မျိုးမင်း နှင့် မသီတာမှာ လည်း ဒေါ့ကီ ဆွဲရင်း တချီပြီးသွားသဖြင့် ခနနားနေတုံး ကုတင်သံလေး တကျွီကျွီကို သဲ့သဲ့လေး ကြားရလေသည်။ မသီတာက မျိုးမင်းကို လှမ်းဆိတ်လိုက်ရင်း၊
“ဟဲ့ ဟိုဘက်ခန်းမှာလည်း အလုပ်ဖြစ်နေပြီ ထင်တယ် တကျွီကျွီ အသံကြားရတယ် ထချောင်းရအောင်”
မျိုးမင်း ကလည်း နှစ်ခါ ပြောစရာမလို၊ ကုတင်ပေါ်မှ ထကာ ခြေဖြားထောက်ပြီး သူ့ညီမ အခန်းရှိရာ နံရံသို့ သွားခြောင်းလေသည်။ မသီတာ နှင့် မျိုးမင်း တို့ ချောင်းသည့် အချိန်တွင် ကြည်ပြာ နှင့် ကိုမြင့်အောင် တို့မှာ အရှိန်ရနေကြပြီ ဖြစ်လေသည်။ ကိုမြင့်အောင် က ကော့ကော့ ဆောင့်သလို ကြည်ပြာက လည်း ဖင်ကြီးနောက်ပြစ်ကာ ကော့ကော့ပေးနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ မျိုးမင်း မှာ အတော် စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။ ပထမတုန်းက သူတို့ နှစ်ယောက် လျို့ဝှက် ကိစ္စကို ပေါက်ကြားသွားတာ ကြည်ပြာ သိလို့ကတော့ သူသေမည်ဟု တွေးထားမိရာ အခုတော့ ကိုမြင့်အောင် အလိုးကို အားရပါးရ ခံနေသော ကြည်ပြာ ကြောင့် သူစိတ်ပူစရာမလိုတော့ပြီ မဟုတ်လား။
မသီတာက အိပ်မောကျနေသော သမီးလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်းက၊ ဆုံးဖြတ်ချက်တခု ချလိုက်သည်။ နံရံပေါက်ထွက်တော့မလောက်၊ အတင်းကပ်ပြီး တဖက်ခန်းသို့ ချောင်းနေသော မျိုးမင်းကို လက်လှမ်းဆွဲ ခေါ်လိုက်ကာ၊
“ဟေး လာ၊ သူတို့ ချည်းပဲ ပွဲခံနေလို့ ဘယ်ရမလဲ၊ ငါတို့ သွားရှုတ်မယ်”
“ဟာ မမကြီး ကလည်း ဖြစ်ပါ့မလား မလုပ်ပါနဲ့”
“အောင်မလေး နင်က ဘာတွေ ကြောက်နေတာလဲ၊ ကြည်ပြာ့လည်း နင်က လိုးပြီးပြီ။ ငါ့ယောက်ျားက လည်း နင်ငါ့ကို လိုးပြီးပြီ ဆိုတာ သိတယ်၊ ကဲ လာပါ”
မျိုးမင်း မှာ မနေသာတော့ ကြောက်ကန်ကြောက်ကန် နှင့် ပါသွားတော့သည်။ ကြည်ပြာ့ အခန်းတံခါးမှာ စေ့ရုံသာ စေ့ထားတာမို့ မသီတာ အသာတွန်းပြီးဝင်လိုက်သည်။ ကိုမြင့်အောင် က မသီတာနှင့် မျိုးမင်းတို့ ဝင်လာသည်ကို အရင်မြင်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ပြုံးလိုက်ပြီး ကြည်ပြာ့နောက်ကျော်လေးကိုအသာဖိ ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ကြည်ပြာက မျက်လုံးလေး မှေးရင်း အလိုးခံနေရာက ကုတင်ပေါ်သို့ တခုခု ဖိလိုက်သလို လှုပ်သွားသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ၊
“ဟင် မမကြီး..အိုး….ဟင့်..”
ဟု ပါးစပ်မှ ရေရွတ်လိုက်ရင်း ကုန်းထဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ကိုမြင့်အောင်က အပေါ်မှ သူမ ကျောလေးကို ဖီထားရင်း နောက်မှ ညှောင့်လိုး၊ ကော်လိုး၊ တဖုတ်ဖုတ်လိုးနေရာ၊ ဘယ်လိုမှ လှုပ်မရ ဖြစ်နေရသည်။ မသီတာကို ရှက်သဖြင့် စောင်တခုကို ဆွဲယူကာ မျက်နှာပေါ် ဖုံးလိုက်သည်။ မသီတာက ပြုံးရင်း၊
“အို ကြည်ပြာ ကလည်း ဒီအခြေနဲ့ ဒီအနေ ရောက်ပြီးမှ ရှက်နေရပြန်ပြီ။ မျိုးမင်း နင့်အမ ကို အရှက်ပြေသွား အောင် အနမ်းလေး ပေးလိုက်အုံး”
မျိုးမင်းက ကြည်ပြာ့ လက်ထဲမှ စောင်ကို ဆွဲယူပြီး ကြည်ပြာ့ မျက်နှာပေါ်မှ ဖယ်ရှားလိုက်သည်။ ကြည်ပြာက မျိုးမင်း ကို မော့ကြည့်ပြီး၊
“စောက်ကောင် နင်တော့လေ သေမယ် ဟွန့်”
မျိုးမင်း က ဘာမှ မပြောပဲ ငုံ့ကာ သူ့အမလေး ကြည်ပြာ့ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရှုံ့လိုက်ရင်းက နူတ်ခမ်းကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ကြည်ပြာ ကလည်း တကယ်က ပြီးကာနီး သွေးဆူနေချိန်ဖြစ်ရာ ရမက်ဇော်ကြွကြွ နှင့်မို့ ပြန်လည်း စုပ်နမ်းနေလေသည်။ မသီတာကလည်း မျိုးမင်းနှင့် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေသော ကြည်ပြာ ကို အနောက်မှ တဖုံးဖုံး ဆောင့်လိုးနေသော ကိုမြင့်အောင်ကို မော့ကြည့်လိုက်ရာ အကြည့်ချင်းဆုံသွားကြပြီး တယောက်ကို တယောက် ပြုံးပြလိုက်ကြသည်။
မသီတာက ကြည်ပြာ နှင့် နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းနေသော မျိုးမင်း ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး၊ မာတောင်စပြုနေသောလီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ကြည်ပြာ မှာ မျိုးမင်းနှင့် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ ဖေါင်းကားလာသည့် ကိုမြင့်အောင် ဒစ်ဖူးကြီးက မညှာမတာ ပွတ်တိုက်ဆွဲနေသည့်ဒဏ်မခံ နိုင်တော့သဖြင့် ပြီးလုစဲ ဖြစ်လာရာ မျိုးမင်း နှင့် ပါးစပ်ချင်းခွာလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာ မှ မျိုးမင်း လီးကြီးကို အောက်မှာ ထိုင်လျှက် စုပ်ပေးနေသော မသီတာကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုအခါမှာတော့ ကြည်ပြာတယောက် တကိုယ်လုံး တုံတက် ကျင်သွားကာ ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက် သွားရလေတော့သည်ု။
“အား…..ရှီးးးးးး.. ကျွတ်စ်..ကျွှတ်စ်..”
“အိုးးးးးးးး အီးးးးးးးးးး အားးးးးးးးး”
ကိုမြင့်အောင်ထံမှ လည်း ကျိတ်ငြီးသံလေးနှင့် အတူ ကြည်ပြာ့ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ ပူနွေးနွေး သုတ်ရည်ပူများ ညှစ်ထုတ်ပန်းလိုက်ရင်း ပြီးသွားရလေတော့သည်။
မျိုးမင်း မှာသာ အခု မှ ဖီးစတက်လာရသဖြင့် ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ချထိုင်လိုက် ရာ မသီတာက လည်း ကြမ်းမှ ထ ပြီး မျိုးလီးကို လိုက်ကာ စုပ်ပေးနေရလေသည်။ ကြည်ပြာမှာတော့ သူမ မျက်နှာရှေ့ တပေလောက်အကွာတွင် သူမ မောင်လေး ကို သူမ အမကြီး လီးစုပ်ပေးနေသည်ကို ပြက်ပြက်ကွင်းကွင်း မြင်တွေ့နေရလေရာ သူမ စောက်ဖုတ်ကြိးမှာ တင်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ယခုချိန်ထိ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ရှိနေသေးသည့် ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများက ဆုပ်ပေးသလို ပွစေ့စေ့ လုပ်လိုက်မိလေသည်။ ကိုမြင့်အောင် ကလည် သူ့လီးကြီးကို ကြည်ပြာ့ စောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ထားကာ ကြည်ပြာ့ ကျောလေးပေါ် မှောက်နားရင်းက မသီတာ ပုလွေ စွမ်းကို ကြည့်နေလေတော့သည်။
မောင်နှမ သုံးယောက် နှင့် ကိုမြင့်အောင် တို့ ၏ လိုးပွဲမှာ ထိုညမှ အစပြု ခဲ့လေတော့သည်။
………………
အခန်း ၃၅။
နောက်နေ့ ညကျတော့၊ မသီတာတို့ အခန်းက၊ အခန်းလည်းကျယ် ကုတင်လည်း ကြီးတာမို့၊ မသီတာ သမီးလေးကို ကြည်ပြာ့ အခန်းတွင် သိပ်ခဲ့ပြီးမှ သူတို့ လေးယောက် မသီတာတို့ အခန်းတွင် လိုးကြလေသည်။ ကိုမြင့်အောင် နှင့် မျိုးမင်းတို့ မှာ ညီအမ နှစ်ယောက်ကို တယောက်တလှည့်စီ ပြောင်းလိုးကြလေသည်။ ကြည်ပြာ မှာ ပထမ ရှက်နေသေးသော်လည်း မကြာခင်မှာ အသားကျ သွားတော့သည်။ တခါတရံ ညီအမ နှစ်ယောက် ဘေးချင်းယှဉ်လျှက် ယောက်ျား နှစ်ယောက်က တပြိုင်ထည်းလိုးနေစဉ် သူမတို့ တယောက် နှင့် တယောက် လက်ချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားကြလေသည်။ တခါတလေ တော့လည်း တူးအင်ဝမ်း စမ်းကြလေသည်။ မိန်းမ တယောက် ယောက်ျား နှစ်ယောက်၊ သို့မဟုတ် ယောက်ျား တယောက် မိန်းမ နှစ်ယောက် စမ်းလိုးကြသည်။ မသီတာက မျိုးမင်း ကို သူမ ဖင်အားလိုးစေပြီး ကြည်ပြာ့ ဖင် ကိုလည်း ကိုမြင့်အောင် အား ပန်းဦးချွေစေလေသည်။ ထိုသို့ဖြင့် မသီတာတို့ မိဘအိမ်မှ ရန်ကုန်အပြန်တွင်တော့ သူတို့ လေးယောက်မှာ တသားထဲ လို စည်းလုံး နေကြလေပြီ။ မသီတာ နှင့် ကိုမြင့်အောင်တို့ ပြောပြမှုကြောင့်လည်း သန့်ဇော်လင်းတို့ လင်မယားနှင့် ဆုံကြဖို့ကိုလည်း ကြည်ပြာ နှင့် မျိုးမင်း တို့ စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုံနေကြလေတော့သည်။
…………….
မသီတာတို့ ရန်ကုန်မှ ထွက်သွားသည့် အချိန်လောက်မှာပင် သန့်ဇော်လင်း တို့ အိမ်၌ မာချိုဝင်း အမေ ဒေါ်ရှုမေဝင်း နှင့် ညီမလေး လဲ့ချိုဝင်းတို့ ရောက်နေကြလေသည်။ လဲ့ချိုဝင်း သူတို့ မြို့လေးတွင် ဆေးခန်းဖွင့်ရန်၊ လိုအပ်သည့် ပစ္စည်းများ ဝယ်ဖို့၊ ရန်ကုန်သို့ ဆင်းလာကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။ မာချိုဝင်း အားသည့်ရက်တွင် မာချိုဝင်း တလှည့်၊ မာချိုဝင်း မအားသည့် ရက်တွင် သန့်ဇော်လင်း တလှည့် လိုက်ပို့ပေး ကြရသည်။
သန့်ဇော်လင်းမှာ မာချိုဝင်း နှင့် လုံးတူပေါက်တူ အပျိုမလေး လဲ့ချိုဝင်း ကို သူ့ပထွေး ဦးမျိုးခိုင် က လိုးနေတာကိုလည်း သိသဖြင့် သူလည်း လိုးချင်နေမိသလို၊ အခုထိ ကိတ်နေတုန်း သူ့ယောက်ခမကြီး ဒေါ်ရှုမေဝင်း ကိုလည်း ဆွဲချင်နေပြန်မိသည်။ မာချိုဝင်းက တော့ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ကြိုးစား၊ ရရင်လုပ် မတားဘူး ဟုသာ ပြောလေသည်။
စနေနေ့ တနေ့ သန့်ဇော်လင်း နှင့် မာချိုဝင်း တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်ပိတ်သဖြင့် လဲ့ချိုဝင်း ကို ဈေးဝယ်လိုက်ပို့ ကြရာတွင် သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး လိုက်ပို့ ကြမှာ မို့ ဒေါ်ရှုမေဝင်း က သူမ မလိုက်တော့ အိမ်မှာ ပဲ နားပြီး နေခဲ့တော့မည်ဟု ဆိုကာ နေခဲ့လေသည်။
ရှော့ပင်းစန်တာ ရောက်တော့ မာချိုဝင်း တို့ ညီအမ နှစ်ယောက် မိန်းမ အသုံးအဆောင်များ ၊ အဝတ်အစားများ ကို လိုက်လံကြည့်ရှုနေကြရာသို့ သန့်ဇော်လင်း မှာ တကောက်ကောက်လိုက်နေရလေသည်။ နောက်တော့ ဘိုက်ဆာလာကြသဖြင့် အစားသောက် ဆိုင်များ ရှိသည့်အထပ်သို့ တက်ကာ စာသောက်ကြလေသည်။
“မောင် ချစ်တို့ နောက် လိုက်ပြီး စောင့်နေရတာ မပျင်းဘူးလား”
“အင်း လေ ကိုသန့်ဇော်လင်း ကို အားနာ စရာကြီး”
“ရပါတယ်ဟာ၊ နင့်အမ နောက်က လိုက်နေခဲ့ရတာ အိမ်ထောင်မကျခင်ကတည်းကပါ”
“မောင် ဒီလိုလုပ်ပါလား၊ အိမ်မှာ လည်း မေမေ တယောက်ထဲ ပျင်းနေမှာ ခု ဒီက ကြက်ကျော်လေး မေမေ့အတွက် တူဂိုး ဆွဲသွားပြီး အိမ်ပြန်လိုက်ပါလား၊ နောက် ချစ်တို့ ပြီးသွားမှ ပြန်လာခေါ်ဖို့ ဖုံးဆက်လိုက်မယ်လေ။ ဒါမှ မဟုတ်လည်း ချစ်တို့ ကိုယ့်ဘာသာ တက်စီ နဲ့ ပြန်လာမှာပေါ့”
မာချိုဝင်းက သန့်ဇော်လင်းကို လှမ်းပြောလိုက်ရင်း လဲ့ချိုဝင်း မမြင်အောင် မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြလိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်း တယောက် ရင်ခုံသွားသည်။ အိုး ငါနဲ့ ယောက်ခမကြီး နဲ့ အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ပေါ့။ မိန်းမ ကတော့ အခွင့်အရေးပေးနေပြီဟု တွေးရင်း မာချိုဝင်း မျက်နှာကို ချစ်သေခြာရဲ့လားဟုသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ လဲ့ချိုဝင်းက လည်း ပြုံးစေ့စေ့ နှင့်၊
“အင်း ဟုတ်သား ပဲ ကိုသန့်ဇော်လင်းလည်း လဲ့တို့ နောက်လိုက်ရင်း ပျင်းနေမဲ့အတူတူ အိမ်မှာ မေမေလဲ အဖေါ်ရ ကိုသန့်ဇော်လင်းလည်း ပျော်ရတာပေါ့”
ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ လဲ့ချိုဝင်း ၏ အပြောနဲ့ အပြုံးက ယိသဲ့သဲ့ လိုမျိုးမို့ သန့်ဇော်လင်း တယောက် မလုံမလဲ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ခပ်တည်တည်ဖြင့်၊
“အင်း လေ ချစ်တို့ မလိုဘူး ဆိုရင်တော့ မောင်ပြန်လိုက်မယ်၊ မေမေ့အတွက်လည်း ကြက်သား ကျော်ယူသွားလိုက်မယ်လေ”
ဟု ပြောရင်း ထကာ ကြက်သားကျော် သွားမှာလိုက်လေသည်။ ကြက်သားကို ကောင်တာ နားသွားမှာ ပိုက်ဆံပေးလိုက်ကာ မာချိုဝင်းတို့ ညီအမ နှစ်ယောက်ထိုင်နေသော စားပွဲသို့ ပြန်ရောက်လာတော့ ညီအမ နှစ်ယောက် တယောက်နှင့် တယောက် တံတောင်ချင်းတွက်ကာ ပါးစပ်ပိတ်ရင်း ရီမောနေကြသဖြင့် သန့်ဇော်လင်းတယောက် ရှက်တက်တက်ဖြင့် စိတ်ထဲ သိပ်မကြည်ချင်ဖြစ်သွားရသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် သူ့အတင်းချနေကြတာနေမည်ဟု လည်း တွေးလိုက်မိသည်။ အင်း လှောင်ထားအုံးပေါ့၊ နောက်မှ နင်တို့ သားအမိ သုံးယောက်စလုံး ကို တကုတင်ထဲပေါ် တင်ပြီး လိုးပြစ်အုံးမည်ဟု ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် စိတ်ထဲ ကိုယ်လုပ်ချင်တာ ဖြင့် ကျိမ်းဝါးလိုက်သည်။ တဆက်တည်း ထိုမြင်ကွင်းကို စိတ်ထဲ ပုံဖေါ်လိုက်ရင်း လီး တောင် လာလေသည်။
…….
သန့်ဇော်လင်းမှာ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ တံခါးခေါက်သော်လည်း အတွင်းမှ လာမဖွင့်ပေးသဖြင့် သူ့သော့ဖြင့် ဖွင့်ကာ ဝင်လာခဲ့လေသည်။
“မေမေ.. မေမေ”
ဟု အသံပေးလိုက်သောလည်း သူ့ယောက်ခမကြီး ပြန်ထူးသံ မကြားရသဖြင့် နောက်ဖေးဘက်လျှောက်လာတော့မှ ရေချိုးခန်းထဲ မှာ ရေသံကြားနေရသည်။ ယောက်ခမ ကြီး ရေချိုးနေတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွေးရင်း သူယူလာသော ကြက်ကျော်ထုတ်ကို ထမင်းစားပွဲပေါ်တင်ထာလိုက်ပြီး သူ့အခန်းပြန်ကာ အိမ်နေရင်း လုံခြည် စွတ်ကျယ်တို့ကို လဲလိုက်သည်။ ပြီးမှ မီးဖိုဘက်ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
“ဟင် မောင်သန့်ဇော်လင်း”
“အာ မေမေ၊ ဆောရီး ဆောရီး”
ဒေါ်ရှုမေဝင်းမှာ ရေချိုးခန်းထဲမှ ရေချိုးပြီးတော့ ထွက်လာခဲ့သည်။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ကြီးကို ကိုယ်မှာ ရင်လျှားသလို ပတ်ပြီး ထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း သူမခေါင်းက ဆံပင် ရေစိုတို့မှာ သူမ ပုခုံးပေါ် နှင့် ကြမ်းပေါ်သို့ တောက်တောက်ကျ သဖြင့် သဘက်ကို ဖြည်လိုက်ကာ သဘက်အနား နှစ်ဘက်ဖြင့် သူမ ဆံပင်အနားစ များကို သုတ်လိုက်သည်။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ ရှိမနေပဲ သူမ တယောက်ထဲ ဆိုသည့် အသိကြောင့်လည်း ထိုကဲ့သို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ သန့်ဇော်လင်း အိမ်တံခါးမ ဖွင့်ပြီး ဝင်လာချိန်မှာ သူမ က ရေပန်းအောက်မှာ ရေချိုးနေသဖြင့် အပြင်မှ အသံများကို မကြားလိုက် ခြင်း လည်းဖြစ်သည်။ ယခုတော့ သူမ သဘက်ကြီးကို ဖွင့်ရက်သား ရင်သားအစုံ နှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးပါ အိုးပန်းကြီးပွင့်လျှက် သူမ သားမက် ဖြစ်သူ သန့်ဇော်လင်းကို ကြည့်ပါတော့ဟု ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပင်။ သမီး နှစ်ယောက် သားတယောက် ပင် အရွယ်ရောက်နေပြီ ဖြစ်သော လေးဆယ်ကျော် ဒေါ်ရှုမေဝင်းမှာ ကိတ်တုန်း ရှိသေးလေသည်။ နို့နှစ်လုံး မှာ အံဩစရာကောင်းလောက်အောင်ပင် တင်းရင်းတုန်း ဖြစ်သည်။ အလုံးအထည်ကြီးသော ကြောင့် အောက်သို့ အနည်းငယ် တွဲကျနေသလို ရှိသည်။ ဘိုက်သားကတော့ အနည်းငယ် စူစူလေး ရှိသည်။ စောက်မွှေး ထူထူ နက်နက် ကြီးက ရေသုတ်ထားသဖြင့် ပွယောင်ယောင်း ရှိသည်။ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် တို့က တရုပ်မ ပီပီ ဝင်းဝါ ပြီး အကြောစိမ်း တချို့ပင် မြင်နေရသည်။
ဒေါ်ရှုမေဝင်းမှာ သဘက်ကို ချက်ချင်း ပြန်ပတ် ရင်လျှားလိုက်ပြီး အတွေ့အကြုံ ရှိသူပီပီ မျက်နှာကို ဘာမှ မဖြစ်သလို ထားကာ၊
“အော် သား ပြန်လာသလား ၊ သမီးတို့ကရော”
“သူတို့က ဈေးဝယ်လို့ မပြီးနိုင်လို့လေ၊ ကျနော်နောက်မှ ပြန်သွားခေါ်ရမယ်၊ ဒီမှာ မေမေ့အတွက် ကြက်ကျော်ဝယ်လာခဲ့တယ်၊ ”
သန့်ဇော်လင်းကလည်း ပုံမပျက် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်ရှုမေဝင်းက၊
“အင်း မေမေ အဝတ်သွားလဲလိုက်အုံးမယ်၊ လာခဲ့မယ် ခနနေမှ စားတော့မယ်”
ဟု ဆိုတာ သူမတို့ အိပ်သည့် အခန်းဘက်သို့ ထွက်သွားတော့သည်။ သန့်ဇော်လင်းက တော့ ခုန က တွေ့လိုက်ရသည့် နို့ကြီးအဖုတ်ကြီး ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး မာလာသော လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ပွတ်သတ်ပေးရင်း သူပြန်လာသော အဓိက အချက်ကို သတိရသွားမိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်ရှုမေဝင်း ထွက်သွားသည့် ဘက်သို့ လိုက်သွားကာ သူမ ဝင်သားသည့် အခန်းတံခါးကို တွန်းကာ ဝင်လိုက်လေသည်။ ဒေါ်ရှုမေဝင်းက အဝတ်စားလဲမလို့ သဘက်ကို ဖြည်ချတုန်း သန့်ဇော်လင်း အနောက်မှ ဝင်လာသံကြားသဖြင့် ချက်ချင်း လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ နောက်တော့ ဖြည်ချလိုက်သည့် သဘက်ကို ကမန်းကတမ်း ပြန်ဆွဲဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း ၊ သန့်ဇော်လင်း က အနီးအရမ်းကပ်နေပြီ ဖြစ်ပြီး သူမ လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက် သဖြင့် လှုပ်မရ ဖြစ်သွားသည်။
“သား မောင်သန့်ဇော်လင်း၊ မသင့်တော်ပါဘူးကွယ်”
“မေမေ က တအားလှလွန်းလို့ ပါ သားကို ချစ်ခွင့်ပေးပါဗျာ”
“ဟင့်အင်းကွာ လွတ်ပါ၊ တော်ကြာ သမီးတို့ ပြန်လာလို့ တွေ့သွားရင် မကောင်းပါဘူး”
“သူတို့ တော်တော်နဲ့ ပြန်လာမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ချစ် က သားကို တမင်ပြန်လွတ်လိုက်တာပါ”
“ဘာပြောတယ် ဘာလို့ တမင်ပြန်လွတ်ရတာလဲ”
“သား မေမေ့ကို လိုးချင်နေတယ် ဆိုတာ သူသိတယ်လေ၊ အာ့တာကြောင့်”
သန့်ဇော်လင်း က ဒေါ်ရှုမေ ပြန်ဖြေတာကို မစောင့်တော့ပဲ နူတ်ခမ်းတွေကို သူ့နူတ်ခမ်းများနှင့် ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ရှုမေက ရုန်းကန်ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း သန့်ဇော်လင်းက သူမ ခါးကို တဖက်က အတင်းဆွဲဖက်ထားရင်း သူမ ဖင်လုံးကြီးကို နောက်လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ခြေနေလေသည်။
ရုန်းရင်း ဖက်ရင်းဖြင့် ပြေကျသွားသော သန့်ဇော်လင်း ပုဆိုးကြောင့် သန့်ဇော်လင်း ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးမှာ ဒေါ်ရှုမေ ဘိုက်သား ဆီးခုံ တို့ကို သွားထောက်ပွတ်မိနေလေသည်။ ဒေါ်ရှုမေမှာ အသက်ရှုမြန်လာရသည်။ သမီး ယောက်ျား မို့ သမီးကို အားနာ မိသော်လည်း သမီးက လွတ်လိုက်သည် ဆိုတော့လည်း သူမ လို တဏှာကြီးသူ အဖို့ ဘာငြင်းစရာရှိတော့မလဲ၊ သမီး နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ သူမ ယောက်ျား တို့ ဖြစ်နေကြသည်ကို ဟိုးအရင်ကတည်းက သူမ လည်း သိထားသည်။ သို့သော် သမီးက လည်း သူမ အပေါ် လေးစားမှု၊ ချစ်ခင်မှု မပျက်၊ ယောက်ျား ကလည်း ယုယ ကြင်နာသည်မို့၊ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း လွတ်ပေးထားလိုက်သည်။ နောက်တော့ သမီးကြီး အိမ်က ထွက်သွားပြီးတော့ သူမ ယောက်ျားက သမီးငယ် နှင့် ဆက်ဖြစ်သည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေပြီး သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ဇာတ်လမ်းတွေနဲ့မို့ ဘာမှ မပြောတော့၊ သမီးတွေ နှင့် သူမ က ညီအမ လို၊ သူငယ်ချင်းလို ဖြစ်နေကြပြီ။ နောက်ဆုံး တခေါက် သမီးတို့ လင်မယား လာလည်စဉ်က သမီးက သူမကို ဖွင့်ပြောခဲ့သည်။ သန့်ဇော်လင်းကို သူမ ပထွေးနှင့် ဖြစ်သည်ကိစ္စကို ဖွင့်ပြောမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောခဲ့တော့ သူမ ကပင် စိုးရိမ်ခဲ့မိသည်။ သို့သော် သူတို့ လင်မယား မှာ ဘာမှ မဖြစ်ကြပဲ ပြန်ခါနီး သူမ ကို ပင် သမီးက မေမေ့ကို မောင်က စိတ်လာနေတာဟု ပြောသွားခဲ့သည်မဟုတ်လား။ ထို့ကြောင့်လည်း သန့်ဇော်လင်း နှင့် ယခု တခေါက်တွေ့ရတော့ သန့်ဇော်လင်း မျက်လုံးတွေက သူမတို့ သားအမိ ကို တချိန်လုံးကြည့်ကာ ပြစ်မှားနေမှန်း သတိထားမိသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း သားမက် နဲ့ အလိုးခံလိုက်ရရင် ဆိုပြီးတခါတလေ တွေးလိုက်မိတိုင်း စောက်ရည် စို့ ခဲ့ဘူးသည်။ ခုတော့ သားမက်လီးက သူမ ဘိုက်ကို ထောက်နေလေပြီ။
သန့်ဇော်လင်း သူမ နို့တွေကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နှယ်ရင်း သူမ ပါးစပ်ဖြင့်လည်း တပြွတ်ပြွတ်စို့တော့ သန့်ဇော်လင်း ဦးခေါင်းကို သူမ လက်တွေဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးနေမိသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးလည်း ဖေါင်းကြွ အရည်စို့လာခြေပြီ။ သူမ နို့ကို ကုန်းစို့ရင်း လက်တဖက်က သူမခါးကို ဖက်ကာ နောက်တဖက်က လက်ခလည်ဖြင့် သူမ စောက်ဖုတ်ကို မွှေဆော့ကစားတော့ သူမ အနည်းငယ် ရှက်မိသည်။ နောက်ကို အသာဆုတ်လိုက်မိတော့ ကုတင်စောင်းနင့် ပေါင်သွားတိုက်မိပြီး ကုတင်ပေါ် ဖင်ထိုင်လျှက်ကျသွားသည်။ ထိုအခါကျမှ သန့်ဇော်လင်းက ကိုယ်ကို မတ်ကာ သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဝင်လိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်း လီးထိပ်ဖူးကြီးက သူမ စေါက်ဖုတ်အဝ ကို တန်းနေလေပြီ သန့်ဇော်လင်းက သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို မပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေဖဝါးကို အပြားလိုက်ချစေသည်။ ကုတင်စောင်းမှာ ဒူး နှစ်ဖက်ထောင် ပေါင်ကားကြီးဖြစ်နေပြီး သူမ အဖုတ်ကြီးမှာလည်း ပွင့်အာနေလေသည်။
“အို”
ဒေါ်ရှုမေဝင်း နည်းနည်းရှက်ပြီး ခေါင်းကို သန့်ဇော်လင်း ရင်ဘက်ထဲတိုးဝင်ပြီး မျက်နှာကို ဖွက်ထားမိသည်။ သန့်ဇော်လင်းက ရှေ့တိုးလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် တိုးဝင်လာသည်။ ဒေါ်ရှုမေဝင်း လက်သည်းတွေက သန့်ဇော်လင်း ပုခုံးကို ကုတ်ဆွဲလိုက်မိသည်။ သူမ ပေါင်လုံးကြီးတွေဖြင့် သန့်ဇော်လင်း ခါးကို လှမ်းညှပ်ခွလိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်းက ဒူးကို ကွေးလျှက် လီးကို အပေါ်အနည်းငယ်ထောင်စေပြီးတော့မှ ဒူးကို ဆန့် ဖင်ကို ကော့ကာ ထိုးသွင်းပြစ်လိုက်လေသည်။
အခန်း ၃၆။
သန့်ဇော်လင်း မှာ ယောက်ခမကြီး ဒေါ်ရှုမေဝင်းကို ကုတင်စောင်းပေါ်တင်ပြီးတော့ အားရပါးရ လိုးဆောင့်ပေးနေသလို၊ ယောက်ခမကြီးကလည်း သန့်ဇော်လင်း လည်ကုတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲခိုထားရင်း က သူမ ပေါင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကို မြှောက်ကာ သန့်ဇော်လင်း ခါးထစ်ကို ညှပ်ထားရင်း က ပြန်ကော့ပေးနေလေသည်။
“စွိ..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်”
“အိ…အ….အီးးး..ရှီးးးးးးး”
ဒေါ်ရူမေဝင်း နို့ကြီးများ က သန့်ဇော်လင်း ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ဘောလုံး ကြီးတွေလို အိကာ ဖိပြီး လှိမ့်နေသဖြင့် အရသာရှိနေသော သန့်ဇော်လင်း မှာ ယောက်ခမကြီးကို လိုးနေရသည်ဆိုတော့ အသိက စိတ်ကို ပိုကြွစေလေသည်။
“မေမေ သားပြီးတော့မယ် အဆင်ပြေလား..အီးးး”
“အင်းးးးးး ပြီးးးးးး အီးးးးးး ပြီးးးးးလိုက်လေ ရှီးးးးးး”
သန့်ဇော်လင်း မှာ ဒေါ်ရှုမေဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြိးကို အဆုံးစွန်ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်ပြီး ဆီးခုံ နှစ်ခု ထပ်ကပ်လျှက် သုတ်ရည်များကို ဒေါ်ရှုမေဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ တဖြွတ်ဖြွတ်ပန်းထည့်ပြစ်လိုက်တော့သည်။ နှစ်ယောက်သား ခနကြာ ကိုယ်ခန္ဒာများ တောင့်တင်း သွားကြပြီးမှ ကုတင်ပေါ်သို့ ထပ်ရက် လှဲချ လိုက်ကြတော့သည်။
“မေမေ”
“ဟင်”
“ကောင်းလားဟင်”
“အာ ဘာလို့ မေးတာလဲ အာ့မျိုး၊ ကောင်းပါတယ်ကွာ ဒါပေမဲ့ အဲလိုမျိုးတွေ မပြောချင်ဘူး”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ မေမေ ရဲ့”
“တို့ ကလည်း မမေးချင်ဘူးလေ၊ ကောင်းရဲ့လားလို့၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သမီးတွေကို အမေက ဘယ်မှီလိမ့်မလဲ ၊ အဲတော့ တို့မေးရင် သားက အားနာလို့ လိမ်မှာပဲလေ အာ့တာကြောင့် အဲဒါတွေ မပြောရအောင်လား”
“အင်းပါ မေမေ မပြောစေချင်ရင် မပြောပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်မညာပါဘူး မေမေ က တကယ်ကို လိုးလို့ ကောင်းတာပါ။ သား အဲလောက်တောင် မထင်ထားဘူး”
“ဟွန့် ကျေးဇူးပါကွာ၊ လိမ်နေမှန်း သိပေမဲ့၊ အဲလိုလေး ကြားရတာ တို့ ပျော်တာပေါ့ကွာ”
“အာ မေမေ ကလည်း တကယ်ပါဆို”
သန့်ဇော်လင်း က ခုချိန်ထိ ဆွဲမထုတ်ရသေးသည့် သူ့လီးကြီးကို တချက်လောက်ပြန်ညှောင့်ပေးလိုက်ရင်းက ဒေါ်ရှုမေဝင်း ဖင်လုံးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ရှုမေဝင်းက ပြုံးလိုက်ပြီး သန့်ဇော်လင်း နူတ်ခမ်းကို သူမ နူတ်ခမ်း အစုံဖြင့် ဖိကပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ သန့်ဇော်လင်းက သူ့လျှာ ကို ဒေါ်ရှုမေဝင်း နူတ်ခမ်းအစုံကြားမှ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်ရှုမေဝင်း လျှာကို ပွတ်သတ်ပေးရင်းကလိနေလေသည်။ ဒေါ်ရှုမေဝင်း မှာ ခုလေးတင် ရေချိုးပြီးတာမို့ ခေါင်းလျှော်ရည်နံ့၊ ဆပ်ပြာမွှေးနံ့တို့ ရှိနေသေးပြီး ၊ သူမ ခန္ဓာကိုယ်က လည်း အေးအေးလေး ဖြစ်နေသည်။ သန့်ဇော်လင်း ကိုယ်နှင့် ထိကပ်ဖိအပ်နေသည့် အသားနေရာများသာ နွေးနွေးလေး ဖြစ်နေရသည်။
ခနအကြာမှာတော့ ပါးစပ်ချင်း စုပ်နမ်းနေတာကို ခွာလိုက်ကြသည်။ သန့်ဇော်လင်းက ဒေါ်ရှုမေဝင်း ၏ ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးများမှ ခပ်ညိုညို နို့သီးခေါင်း တုတ်တုတ် ကြီးတွေကို စိတ်ဝင်တစား သူ့လက်ညိုးလက်မ နှင့် ပွတ်ကိုင်ရင်း တချက်တချက် ညှစ်လိုက်သေးသည်။ ဒေါ်ရှုမေဝင်းက က အညှစ်ခံလိုက်ရလျှင် အိ ကနဲ ငြီးလိုက်မိသည်။ သန့်ဇော်လင်း က သူ့ မျက်နှာကို ပြုံးကြည့်နေသည့် ဒေါ်ရှုမေဝင်းကို မျက်လုံး ချင်းတေ့တေ့ စိုက်ကြည့်လေရာ၊ ဒေါ်ရှုမေဝင်းက၊
“ဘာကြည့်နေတာလဲ ကွ လူကို မနေတတ်ပါဘူး”
“အော် မေးစရာ ရှိလို့ ၊ မေမေ ဖြေချင်မှ ဖြေပါ”
“အင်း မေးလေ”
“ဦးမျိုးခိုင် အကြောင်းကို မေမေ သိနေတာလား”
“ကိုမျိုးခိုင် နဲ့ သမီးတွေ အကြောင်းလား”
“အင်း၊ သိတယ်ဆိုရင် ဘယ်လို စသိတာလဲ ဘယ်လို ခံစားရသလဲလို့ မေးချင်လို့ပါ”
“သိတာကတော့ ကွာ၊ တအိမ်ထဲ နေတာပဲဟာ၊ ကိုယ့်ယောက်ျား ရော၊ ကိုယ့်သမီးရော သူတို့ ကို ကိုသိနေတာပဲ၊ အခြေအနေတခု ခု လွဲနေပြီ ဆိုတာနဲ့ သတိထားမိတာပေါ့၊ ကိုမျိုးခိုင်က လည်း သိပ်ကြီး ဖုံးကွယ်မနေပါဘူး၊ သူနဲ့ မေမေ နဲ့က သဘောတူညီမှုလည်းရှိပြီးသား တယောက်ကို တယောက်လည်း နားလည်မှု ရပြီးသားလေ၊ သမီးတွေ နဲ့ ကတော့ ကိုယ်သိတယ် ဆိုတာလည်း မပြောချင်တော့ဘူးလေ၊ မသိချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေလိုက်တယ်။ ကိုမျိုးခိုင် ကလည်း မဟုတ်တာ လုပ်မဲ့သူမှ မဟုတ်တာ၊ သူက လည်း သမီးတွေကို သူ့သမီးတွေလိုပဲ သဘောထားတာပဲလေ။ ကာမ ဆန္ဒ လိုအပ်တာချင်း ဖြည့်ဆည်းပေးကြတာပဲ၊ နှစ်ဦးသဘောတူ ပဲဟာ၊ နောက်ကျရင်လည်း သမီးတွေက သူ့အိမ်ထောင်နဲ့ သူဖြစ်သွားကြမှာပဲလေ”
“မေမေ က မေမေ့ မောင်နဲ့ ဖြစ်နေတာကို ချိုမာဝင်းက ချောင်းမိ ပြီး သိသွားလို့ သူ က ဦးမျိုးခိုင် ကို သနားသွား တာလို့ ပြောတာပဲ အဟီး။ အဲဒါက ရော ဘယ်လို စဖြစ်သွားတာလဲ”
“အောင် မယ် တော်တော်သိချင်နေတယ်ပေါ့လေ။ ဒါနဲ့ မေမေ လည်းမေးရအုံးမယ်၊ သားက သမီး အဲလို သူ့ပထွေး နဲ့ ဖြစ်နေတာကို သိတော့ စိတ် မဆိုးဘူးလား၊ မေမေ က လင်မယားတောင် ကွဲမလားလို့ စိတ်ပူနေခဲ့ မိတာ ”
သန့်ဇော်လင်းက သူနှင့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် တို့ ကိစ္စ မာချိုဝင်း သိသွားပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် သဘောတူပွင့်လင်း သွားကြပုံ၊ သူတို့ လင်မယား နှင့် သူ့အကို ကိုမြင့်အောင်တို့ လင်မယား လေးယောက်တူတူ လုပ်ဖြစ်သွားကြပုံတို့ကို ပြောပြ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ရှုမေဝင်း က အတော်စိတ်ဝင်စား သွားသည်။ ပျော်စရာကြီးပဲ ဟုလည်း မှတ်ချက်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ သူမ အကြောင်းကို ပြောပြလေသည်။
ရှုမေဝင်းမှာ မြန်မာပြည်ပေါက် တရုပ်မလေး စစ်စစ် ဖြစ်လေသည်။ ဖခင် ကုန်စုံဆိုင်ကို ငယ်ငယ်လေးကတည်း က စကူညီလုပ်ပေးခဲ့ရပြီး ညဏ်ပညာလည်း ထက်မြက် သဖြင့် ဆယ်တန်းကို ဂုဏ်ထူး များဖြင့် အောင်လေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုစဉ်ကာလက အက်ဖာစီ ဟု ခေါ်သော နိုင်ငံခြားသားများအဖြစ် သာ အသိအမှတ်ပြုခံရသဖြင့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း တက္ကသိုလ်များ တက်ခွင့်မရခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် ရိုးရိုးမေဂျာ ဖြင့် ကျောင်းသွားတက်ပြီး အချိန်ဖြုံးနေမည့်အစား အိမ်က စီးပွားရေးကို ကူလုပ်ရင်း စာပေးစာယူသာ တက်ခဲ့လေသည်။ သူမ ၁၈ နှစ်သမီးမှာပင် မိဘများထံသို့ အောင်သွယ်ဖြင့် ကမ်းလှမ်းလာသဖြင့် အသက်၃ဝ ခန့် အရွယ် တရုပ်အမျိုးသား ပွဲရုံလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်နေသူ ကိုလန်ချောင်း နှင့် လက်ထပ်ခဲ့ရလေသည်။
မိဘ လက်အောက်မှာပင် ကျိုးကျိုးနွံနွံ ဖြင့် ကျောင်းစာ အိမ်အလုပ်၊ တို့သာ လုပ်နေခဲ့ရင်း ကာမ ဆိုသည်ကို ဘာမှန်း သေခြာမသိ သည့် အပျို စစ်စစ်လေး ရှုမေဝင်း တယောက် ဘာမှန်းညာမှန်းမသိ၊ ရီးစား ဆိုသည်မှာ ရှုစရာပင် မရှိသည့်အချိန်မှာ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရလေသည်။ အသက် ၃ဝ အရွယ် ကိုလန်ချောင်းမှာ စီးပွားရေး သမားဖြစ်နေပြီး လူပျိုကြီး ဖြစ်သော်လည်း အတွေ့အကြုံ များစွာရှိလေသည်။ များသောအားဖြင့် ကတော့ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်၊ ဖာများသည် ဖြစ်လေသည်။ ရုပါက လည်း ချူခြာ သဖြင့် ကိုယ့်ဘာသာလည်း ရီးစားမထား နိုင်သဖြင့် စီးပွားရှာ ဖါချ သာလုပ်ခဲ့ရသည်။ တရုပ်ထုံးစံအရ အရွယ်ရောက်လာတော့ စီးပွားရေးကလည်း အောင်မြင်သည့်လမ်းစရောက်နေပြီ မို့ မိန်းမ ယူဖို့ကို အောင်သွယ်များကို အားကိုးရသည်။ နောက်တော့ ကံအားလျှော်စွာပင် အပျိုစစ်စစ်ကလေး ရှုမေဝင်းကို ရလိုက်လေသည်။
အပျိုုစစ်ကလေး ရှုမေဝင်းမှာ ယောက်ကျား ကြီးလီး ဆိုတာတောင် သေခြာမြင်ဖူးသည်မဟုတ် သဖြင့် အတော်ကြောက်လန့်ခဲ့လေသည်။ မင်္ဂလာဦးည တွင် သူမ အတော်အရသာတွေ့သွားရလေသည်။ မကြုံဖူးသေးသော ကာမ အရသာများကို ခံစားခဲ့ရလေသည်။ ကိုလန်ချောင်းလည်း သူ၏ လေးလက်မခွဲသာသာ လီးဖြင့်တောင် သွေးထွက်သွားရသည့် အပျိုမလေး ကို အလွန်သဘောကျသွားရသည်။ များသော အားဖြင့် သူဖာသွားချတိုင်း စောက်ဖုတ်တွေက သူ့လီးနှင့်ဆို ချောင်ဂလောင်လိုက်နေပြီး တော်တော် နှင့် မပြီး နိုင်၊ သူ့ဘာသာသူ ဂွင်းထုတာက ပင် စေးစေးပိုင်ပိုင် အရသာရှိသည်ဟု ထင်ခဲ့မိသည်။ အခုတော့ စိုင်ကော်လို့ ခြုံပေါ်ရောက် ခဲ့ရပြီ။ မင်္ဂလာဦးညက စ၍ ညစဉ်မပျက် တညသုံးလေးချီ လိုးခဲ့ကြသဖြင့် ရှုမေဝင်း ကိုယ်ဝန်ချက်ခြင်း ဆောင်ခဲ့ရပြီး မာချိုဝင်းကို မွေးခဲ့ရသည်။ မာချိုဝင်း မွေးပြီး တော့စောက်ဖုတ်က နည်းနည်းကျယ်သွားခဲ့ရသဖြင့် ( တကယ်တော့ မွေးသည့် ဆရာဝန် ပေါ်မူတည်ပါသည်။ ဆရာဝန်ကို လက်ရာကောင်းကောင်းဖြင့် နဂိုအနေအထားဖြစ်အောင် ပြန်ချူပ်ခိုင်းပါက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်ပါသည်။ ။ဤကားစကားချပ်။) ကိုလန်ချောင်း အတွက် နည်းနည်းချောင်နေတော့သည်။ အရင် အပျိုဘဝကလို ပြန်မရတော့။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုလန်ချောင်း မှာ ရှုမေဝင်း အပေါ် လိင်မှုရေးရာ အားသိပ်မသန်တော့၊ အပြင်မှာ အပြောင်းအလဲ တွေ ထွက်စားစ ပြုလာခဲ့တော့သည်။ ရူမေဝင်း ကတော့ ကိုလန်ချောင်း ဆွပေးခဲ့သဖြင့် ကာမ အရသာကို သိသွားပြီး အခုတော့ ဆန့်တငင်ငင် ဖြစ်နေရလေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုလန်ချောင်း ပွဲရုံမှာ လာကူနေသည့် မောင်ဝမ်းကွဲ အကောင်း နှင့် ငြိတော့သည်။ (အသေးစိတ်ရေးလျှင် ဇာတ်လမ်းတပုဒ်ဖြစ် သွားမည်မို့ မရေးတော့ပြီ။) ထိုအခါကျမှ ကိုလန်ချောင်း လီး က ပုံမှန်ထက် သေးသည်ကို သိရတော့သည်။ အကောင်း လီးက လည်း သိပ်မကြီး ပုံမှန် မြန်မာ အမျိုးသား များ ရှိသည့် ဆိုက်သာ ဖြစ်သော်လည်း ကိုလန်ချောင်း လီး ကိုသာ မြင်ဘူးသော ရှုမေဝင်းအတွက်တော့ အံအားသင့်စရာပင်။ ကိုလန်ချောင်းကလည်း သူမ ကို အလိုမဖြည့်ပေးတော့ မောင်ဝင်းကွဲ အကောင်း နှင့် တိတ်တိတ်ပုန်း ဖြစ်ရတော့သည်။ ကိုလန်ချောင်း ကလည်း တခါတလေ လိုး၊ အကောင်း နှင့်ကလည်း ကြိုကျားဖြစ် နှင့် နောက် လဲ့ချိုဝင်း ကိုယ်ဝန်ရတော့ ခလေးအဖေ က မည်သူ မှန်း သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် မသေခြာတော့။
လဲ့ချိုဝင်း ၂နှစ် သမီးအရွယ်မှာ ကိုလန်ချောင်း ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ်ပြီး ဆုံးသွားခဲ့ရသည်။ သွေးတိုး၊ ကိုလက်စထရော ရှိရက် အစားမရှောင် ဝက်သား အမဲသား အရက် ဆေးလိပ် အကုန်လုပ်တော့ လူက မခံနိုင်။ ရှုမေဝင်း ခမြာ ၂၂ နှစ်အရွယ် သမီးနှစ်ယောက် နှင့် မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ရတော့သည်။ သို့နှင့် မလွဲ မရှောင်သာ ယောက်ျား အလုပ်ကို ဝင်လုပ်ရတော့သည်။ နဂိုကတည်းက သူ့ယောက်ျား နှင့် ရှယ်ယာတူ လုပ်နေသည့် အညာသား ကိုမျိုးခိုင် နှင့် ပက်သက်ရပြီး။ ကိုမျိုးခိုင်က လက်ထပ်ခွင့်တောင်းတော့ အားလုံး အကျိုးကို မျှော်တွေးပြီး ရှုမေဝင်း တယောက် လက်ခံခဲ့လေသည်။ ကိုမျိုးခိုင် နှင့် ကျတော့ ရှုမေဝင်း မှာ တမျိုးတဘာသာ ခံစားရတော့သည်။ သူမ ပထမယောက်ျား ကိုလန်ချောင်းကလည်း တရုပ်၊ သူမ မောင်ဝမ်းကွဲကလည်း တရုပ်၊ အခု ကိုမျိုးခိုင် ကျတော့ အညာသား အသားက ညိုညို၊ ညိုတာမှ မဲလုနီးပါး။ ဆိုတော့ လီးညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးကို တခါမှ မမြင်ဘူးခဲ့။ ထုံးစံအတိုင်း မင်္ဂလာဦးညမှ လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီး အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားလိုက်ရသည်။ ရှုမေဝင်းတယောက် ကိုလန်ချောင်း နှင့် ယူခဲ့ရသော မင်္ဂလာဦးညက အခြေအနေသို့ ပြန်ရောက်သွားရတော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုမျိုးခိုင် နှင့် ယူပြီး တနှစ်အတွင်း သားလေး ခိုင်ဝင်း ကို မွေးခဲ့ရလေသည်။ ကိုမျိုးခိုင် က ဗဟုသုတ များသူမို့ မွေးပေးမည့် ဆရာဝန်ကို ချူပ်ရိုး ကောင်းဖို့ အသေအခြာ ပြောထားခဲ့ရသဖြင့် မွေးပြီးသွားသော်လည်း အဆင်ပြေပြေ ဆက်ဆံနိုင်ကြသည်။ နောက်ပြီး ကိုမျိုးခိုင် က နိုင်ငံခြား စာအုပ်တွေ ဗီဒီယိုခွေ တွေမှ ပုံစံ အသစ်အဆန်း မျိုးစုံ တို့ ကို ရှုမေဝင်း အားပြကာ နှစ်ယောက်သား အစုံ စမ်းသပ် လိုးကြသည်။ ထိုကမှ တဆင့် ကိုမျိုးခိုင် ၏ ကပ်ကိုး ဖန်တက်စီ စခဲ့ရသည်။ ရှုမေဝင်း ကလည်း ထန်သည်မို့ အကောင်း နှင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်ကို ပြန်ပြောပြမိသည်။ ကိုမျိုးခိုင် က သူချောင်းချင်သည် ဆိုကာ ရှုမေဝင်းကို ပြန်ပြီး ဆက်ဆံခိုင်းသည်။ ရှုမေဝင်းက သူမ နှင့် သူမမောင်ဝမ်းကွဲတို့ ကာမ ဆက်ဆံသည်ကို သူမ လင်ဖြစ်သူ ချောင်းကြည့်နေသည် ဆိုသည့် အသိက သူမ ကာမ ရမက် ကို ပိုမို တိုးပွား စိတ်ကြွ စေသည်ကို သိရှိလာခဲ့ရသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင် လည်း သူမ ယောက်ျား တခြား အမျိုးသမီး နှင့် ကာမ ဆက်ဆံတာကို ချောင်းကြည့်ချင်စိတ်ပေါ်လာရသည်။ ကိုမျိုးခိုင် က ကြေးစား အမျိုးသမီး ကို ခေါ်ပြီး လုပ်မယ် ဆိုတာကိုတော့ သူမ က သဘောမတူ၊ ရောဂါတွေ ဘာတွေ ဖြစ်မှာ ကူးမှာ ကို ကြောက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုမျိုးခိုင်ကို အဖဲယား လုပ်ဖို့ သူမ ကသဘောတူခဲ့သည်။ ပွဲရုံက စာရေးမ လေးတယောက် နှင့် ကိုမျိုးခိုင် ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုကောင်မလေး က ယူရမည့် ရီးစား ကလည်း ရှိနေပြီး၊ ကိုမျိုးခိုင်ကို ပိုင်းလုံးခုတ်မည့် သူလည်းမဟုတ်၊ လက်ပွန်းတတီး နေရင်း သဖြင့် သဒ္ဒါလွန်ရင်း တဏှာ ကျွံ ကာ ကိုမျိုးခိုင် ကြိုက်ကုံး ပေးရှာသည်။ ထိုကောင်မလေး နှင့် ကိုမျိုးခိုင် တို့ လိုးပွဲကို ချောင်းရတာ ရှုမေဝင်း အလွန် ဖီးတက်သဖြင့် ကိုမျိုးခိုင် ကပ်ကိုး ဖီလင်ကိုလည်း သူမ နားလည် သဘောပေါက်လာသည်။
နောက်တော့ ကိုမျိုးခိုင် က နောက်တဆင့်တက်လာခဲ့သည်။ သူမ ကို ယောက်ျား နှစ်ယောက် လုပ်တာခံချင်သလားဟု လမ်းကြောင်းသွင်းလာသည်။ နောက်တော့ အကောင်းနှင့် ကိုမျိုးခိုင်တို့ နှစ်ယောက် သူမ နှင့် သရီးဆမ်း လုပ်ဖြစ်သွားတော့သည်။
သန့်ဇော်လင်း ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရသည်။ ထို့ကြောင့်မနေနိုင်တော့ပဲ ကြားဖြတ်မေးလိုက်မိသည်။
“ဟင် ဒါဆိုရင် မေမေ နဲ့ ကိုကောင်း တို့ ဖြစ်နေတာကို မာချိုဝင်း က မြင်သွားတယ် ဆိုတဲ့အချိန်က သရီးဆမ်း တောင် ဖြစ်ပြီးနေပလား”
ဒေါ်ရှုမေဝင်း က ပြုံးရင်း ခေါင်းယမ်းလိုက်ကာ၊
“ဟင့်အင်း မဖြစ်သေးပါဘူး ဒါပေမဲ့ ကပ်ကိုး ကတော့ စနေပြီလေ။ မေမေ နဲ့ အကောင်းနဲ့ ဖြစ်တာကို ကိုမျိုးခိုင် က သိပြီးသား။ ကိုမျိုးခိုင် သူ့ကောင်မလေး နဲ့ လုပ်တာကိုလည်း မေမေ က ချောင်းပြီးနေပြီ။ မေမေ တို့ မသိလိုက်တာက မေမေ တို့လုပ်သမျှကို သမီး မာချိုဝင်း ချောင်းနေလိမ့်မယ် ဆိုတာကို မသိခဲ့လိုက်တာပဲ”
“အော် အဟီးးး မာချို က ကြားထဲကနေ သူ့ပထွေးကို အခြောက်တိုက် သွားသနားလိုက်တာကိုး ဟားဟား”
အခန်း ၃၇။
သန့်ဇော်လင်း မှာ သူ့ ယောက်ခမကြီး ဇာတ်ကြောင်းပြန်ကို နားထောင်ရင်း လီးပြန်တောင်လာခဲ့လေသည်။ သူ့လက်ကလည်း ယောက်ခမကြီး နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေရင်းက ယောက်ခမကြီး နူတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်ရှုမေဝင်း ကလည်း ဖီးပြန်တက်လာပြီမို့ သန့်ဇော်လင်း အနမ်းတွေကို တုံ့ပြန်ရင်းက ပြန်ထောင်လာသော သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို သူမ လက်ဖဝါးကလေးဖြင့် ဖွဖွလေးကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် စကား ဆက်မပြောဖြစ်ကြတော့ပဲ အနမ်းတွေ ကြမ်းလာကြပြီး အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းလာကြသည်။ ခနနေတော့ နူတ်ခမ်းချင်းခွာကာ အသက် ကို ဝအောင် တချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး သန့်ဇော်လင်းက၊
“မေမေ ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်တယ် လေးဘက်ထောက်ပေး”
ဒေါ်ရှုမေဝင်းက လည်း ဘာမှ မပြောပဲ ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဝါဝင်းနေသော အသားအရည်ကြောင့် ဖွေးနေသည့် ဖင်ကြီးမှာ ဖင်ကုံးလိုက်သော ဝိုင်းစက်ပြီး ကားထွက်လာခဲ့သည်။ ဖင်နှစ်လုံးကြား ပေါင်ခွစုံနေရာမှ ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီး အဝ မှာ သူ့ဒစ်ကို တေ့ပြီး သန့်ဇော်လင်း တယောက် အားရ ပါးရ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ပထမ တချီပြီးထားတာ က မကြာသေးတာမို့ တော်တော်နှင့် မပြီးနိုင်ခြေ ။
“မေမေ ဖင်ခံဘူးလား ကျနော် ဖင်လိုးချင်တယ်”
“အင်း သား မှာ ကွန်ဒန်တို့ ဂျယ်တို့ ရှိလား”
ယောက်ခမကြီးက လည်း နယ်မှာ သာ နေတာ အလာသားလား၊ အာ့တာကျတော့ ခေတ်မှီသည်ဟု၊ တွေးလိုက်မိသည်။ သန့်ဇော်လင်း သူ့လီးကြီးကို ယောက်ခမကြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လီးတန်းလန်းဖြင့် သူတို့ အခန်းရှိရာ လျှောက်သွားရင်း က ကွန်ဒန်နှင့် ဂျယ်ဗူးယူကာ ပြန်လာခဲ့သည်။ ယောက်ခမ ကြီးက တော့ ဖင်ထောင်ကုန်းရင်း သူ့ကို ပြုံးကြည့်နေသည်။ သန့်ဇော်လင်းက၊
“ကွန်ဒန်သွားယူလိုက်တာ လီးတောင် နည်းနည်းပျော့သွားပြီ”
ဟုပြောလိုက်ရာ ယောက်ခမကြီးက သူမ ခေါင်းရင်းဘက်ကို လာဖို့ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်း ကုတင်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်တော့ ယောက်ခမကြီးက လေးဘက်ထောက် လာပြီး သန့်ဇော်လင်း လီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက် လောက်ထုပေးရင်း က သူမ ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ယောက်ခမကြီး ၏ အာဂေါင်နွေးနွေးက သန့်ဇော်လင်း လီးကို ပြန်ပြီးတော့ မာလာစေသည်။ ခေါင်းလျှော်ပြီးစ ဖားယား ချထားသည့် ယောက်ခမကြီးဆံပင် မခြောက်တခြောက်ကို သူ့လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့်ကာ ဆုပ်ကိုင် ရင်းက ယောက်ခမကြီး လီးစုပ်ပေးတာကို အရသာခံနေမိသည်။ နောက်တော့ ယောက်ခမကြီးဆံပင်ကို ဆွဲမ လိုက် သူ့ဆီ ဆွဲယူလိုက်ဖြင့် ၊ ယောက်ခမကြီး ပါးစပ်ကို လိုးပေးလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ယောက်ခမကြီးကို လောလောဆယ် ဖင်လိုးချင်နေသေးသဖြင့် ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးထောက်လျှက် ယောက်ခမကြီး ဖင်ဘက်သို့ သွားလိုက်သည်။ ယောက်ခမကြီး ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီး နှစ်လုံး ကြားမှ ခရေပွင့်ညိုညိုလေးကို ဂျယ်တွေ ညှစ်ထည့်ရင်း လက်ညိုး လက်ခလည်တို့ဖြင့် ကလိုင်းလိုက်သည်။ ယောက်ခမကြီးထံမှ ငြီးသံလေး နည်းနည်းကြားရသည်။ နောက် တော့ သူ့လက်နှစ်ချောင်း ကောင်းကောင်း ကရိုင်းလို့ ရသွားမှ ယောက်ခမကြိး ဖင်ဝကို ကွန်ဒန်စွတ်ထားသော လီးကြီးဖြင့် တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်ု။ ဒေါ်ရှုမေဝင်း ၏ ဖင်ကြီးမှာ သူလိုးဘူးသော၊ မိန်းမ များ အားလုံး ထဲတွင် အကြီးဆုံး ပဲ ဟု ထင်မိလေသည်။ ဖြူဝင်းနေသော ဖင်ကြီးမှာ တဖက်ကို ဘောလုံးကြီးတွေလို တလုံးစီ အိစက်နေရာ သူ့လီးကြီး သူမ ဖင်ပေါက်လေးထဲ အဆုံးဝင်သွားပြီး သူ့ပေါင်နှင့် သူမ ဖင်လုံးကြီးများ ရိုက်မိတိုင်း ခါထွက်သွားတော့ တုန်ခါမှုတွေက ပင် အရသာရှိနေလေသည်။ ယောက်ခမကြီးမှာ ဖင်ခံစ ရှိသူမို့ အရသာ ခံတတ်နေပြီ ဖြစ်ရာ တအိးအီးနှင့်သာ အရသာ ခံနေတော့သည်။ သန့်ဇော်လင်းလည်း ယောက်ခမကြိး ခါးသိမ်သိမ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးနေရာ အချစ်လေးငါးဆယ်လောက်တွင် လီးက ယားလာပြီး ပြီးချင်လာသဖြင့် လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကွန်ဒန်ကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သည် ပြီးတော့ ဟတတ ကျန်ခဲ့သည့် ဖင်ပေါက်ဝတွင် လီးထိပ်ကို တေ့ကာ လရည်များ ဖင်ပေါက်ထဲ ပန်းထည့်ပြစ်လိုက်လေတော့သည်။
…………….
“မမ..ကိုသန့်ဇော်လင်း အိမ်ပြန်လွတ်လိုက်တော့ အိမ်မှာ မာမား နဲ့ တွေ့တော့မှာပဲ”
လဲ့ချိုဝင်းက သူမ အမ မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ သူတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် ရှော့ပင်း သွားနေကြရင်း ခြေထောက်ညှောင်းလာကြသဖြင့် အအေးဆိုင်တခု ဝင်ထိုင်သောက်နေကြစဉ်၊ လဲ့ချိုဝင်း က စကားစလိုက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ မာချိုဝင်း က လဲ့ချိုဝင်း ကို ပြန်ကြည့်ရင်း၊
“အဲ ဒီ တော့……”
“ဟာ မမ ကလည်း လဲ့ ကို ခလေး ငတုံး များ မှတ်နေလား၊ လဲ့ က ဆရာဝန်တောင်ဖြစ်နေပြီလေ အဟီး၊ လဲ့တို့ အိမ်မှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေလဲ ဆိုတာာ လဲ့မသိဘူး များ ထင်လို့လားဟွန်း”
“အင်း မမ ကတော့ လဲ့ကို ကလေးပဲ ထင်သေးတာပဲကွယ်၊ ကိုယ့်ညီမလေး က အမြဲတမ်း ပဲ ကိုယ့်ညီမလေးပဲလေ၊ ဆရာဝန်ကြီးမကလို့ ဘာပဲ ဖြစ်နေနေလေ”
“အင်း ပါ အဲဒါ ထားလိုက်ပါတော့ အိမ်မှာ ဖြစ်ပျက်နေတာ မမ မသိသေးတာတောင် လဲ့ သိတာ ရှိတယ်၊ မမ က အိမ်နဲ့ အဆက်သွယ်ပြတ် သွားတာ ကြာမှကိုး”
ဒီတခါ စိတ်ဝင်စားသွားရတာက မာချိုဝင်း၊ သူတို့ အိမ်မှာ သူမ မသိသေးတာ ဘာများ ရှိသေးလို့လဲ၊ မာချိုဝင်း သူမ ညီမလေး လဲ့ချိုဝင်းကို မျက်လုံး ချင်း တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်ကြည့်လိုက်ရင်း၊
“ကဲ ပြောစမ်းပါအုံး မမ မသိတာ ဘာရှိသေးလဲ ဆိုတာကို”
“ဟဟ မမ သိတာ အရင်ပြောလေ၊ အဲဒါမှ ညီမလေးက ဖြည့်ပေးမယ် ကျန်တဲ့ဟာတွေကို”
“ညီမလေးက ဘယ်အကြောင်းအရာ ပြောချင်မှန်းမှ မသိတာကို”
“အိုကေ အာ့တာ ဆို မမ နဲ့ ပါပါး အကြောင်းစပြောမယ်”
မာချိုဝင်း မျက်နှာကလေး ရဲသွားရသည်။ ညီအမ ချင်း အဲလိုမျိုး တိုက်ရိုက် တခါမှ မပြောဘူးခဲံ။ ယခု လဲ့ချိုဝင်း က ဒဲ့ ပြောနေလေပြီ။ မာချိုဝင်း ခုံပေါ်က အအေးဗူး ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း စဉ်းစားလိုက်သည်။ အင်းလေ ညီမလေး လဲ အရွယ်ရောက်နေပြီဟာကို၊ ဘာရှက်နေစရာလိုလဲဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ရင်း၊
“အင်း ညီမလေး နဲ့ ပါပါး အကြောင်းလည်း မမ သိပါတယ်”
“မမ သိတယ် ဆိုတာ ညီမလေး သိတယ်၊ နောက် မမ တို့ လာတုန်းက ညီမလေး နဲ့ ပါပါးကို မမ နဲ့ ကိုသန့်ဇော်လင်းတို့ လာချောင်းတယ် ဆိုတာလည်း ညီမလေး သိတယ်”
“ဟင်”
မာချိုဝင်းက မော့ကြည့်လိုက်တော့ လဲ့ချိုဝင်း ၏ ပြောင်စပ်စပ် အပြုံးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မာချိုဝင်း နောက်တခု မေးကြည့်လိုက်သည်။
“မာမား နဲ့ ကူကူး ရော ညီမလေး သိလား”
“ဟာ မမ ကလည်း အဲဒါက ရာဇဝင်မှာတောင် ထည့်ထားလို့ ရနေပြီ၊ ဒါပဲလား မမ သိတာ”
မာချိုဝင်း လက်လျှော့လိုက်သည်။ လဲ့ချိုဝင်း ဘာ ကို ပြောချင်မှန်းမသိတော့ ဇဝေဇဝါဖြင့်၊
“အင်း ဒါဆိုရင်တော့ မမ သိတာ ကုန်သလောက်ရှိပြီ ထင်တာပဲ”
“အာ့ ဆိုရင် အဟောင်း ထဲက ပြန်မေးမယ်၊ မမ ရှိကတည်းက ဖြစ်နေတဲ့ ကိစ္စ”
“ဘယ်ဟာလဲ”
“မာမား နဲ့ ကျူးကျူး နဲ့ ပါပါး နဲ့ သရီးဆမ်း ကိစ္စ”
“အင်း အာ့တာ တော့ မမ သိတယ်၊ ပါပါး က ပြောပြတယ်”
“နောက်ဆုံး တခုကတော့ မမ သိမှာ မဟုတ်ဘူး၊ အဲဒါက မနှစ် ကမှ စတဲ့ ဇာတ်လမ်း”
“ဟုတ်လား ဘယ်ဇာတ်လမ်းလဲ”
“မာမား နဲ့ ဟိုလေး နဲ့”
“ဘာ… ကျူးကျူး သား ဟိုးလေး နဲ့ ဟဲ့ သူက မောင်လေး နဲ့ ရွယ်တူ မဟုတ်လား”
“အင်းလေ ရွယ်တူပေါ့ သူတို့ နှစ်ယောက် ငယ်ငယ်တုန်းက အတူ ဆော့ဖက်ဟာကို”
“ဟယ် တော့ မာမား ကတယ်ကြမ်းပါလား မနိုင်ဘူး အဟီး”
“ဒီထက် ကြမ်းတာက ကျူးကျူး နဲ့ ဟိုးလေး နဲ့ မာမား တို့ သရီးဆမ်းကြတာ”
“ဟင်….”
မာချိုဝင်း လက်လန်သွားခဲ့သည်။ သူမ ကိုယ်သူမ ကဲလှပြီထင်တာ ခုတော့ သူမ အမေ ကို မမှီသေးမှန်း သိလိုက်ရသည်။
“အင်း ငါတို့က မှ ပထွေး ဆိုတော့ သွေးမတော် သားမတော်ဘူး မာမားကတော့ သူ့မောင်ဝမ်းကွဲ၊တူဝမ်းကွဲ တွေတောင် မရှောင်ပါလား အဟီး ငါတို့ လည်းမျိုးရိုးလိုက်တာထင်တယ်”
“ခစ်ခစ် အဲဒါကြောင့် ပြောတာလေ မမ ကိုသန့်ဇော်လင်း ကို အိမ်ပြန်ခိုင်းလိုက်တာ မာမား နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့တော့မှာပဲလို့ တွေ့လိုက်ရင်တော့ အဟိးးးးး”
“အဟီး ငါကလည်း တမင် မောင့်ကို ပြန်လွှတ်လိုက်တာ၊ မောင်က လည်း မာမား ကို စိတ်လာနေတယ်လေ”
“အင်း အဲဒါဆိုရင် သေခြာနေပြီပေါ့ ခုလောက်ဆို ဘယ်နှစ်ချီတောင် ရနေလောက်ပြီလဲ မသိ ခစ်ခစ်”
“အေးပါ သူတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျော်ပါစေ၊ ငါတို့ အေးဆေး ဈေးဝယ်ပြိးမှ ပဲ ကိုယ့်ဘာသာ တက်စီနဲ့ ပြန်ကြတာပေါ့”
“မမ က ယောက်ျား ရ ကံကောင်းတယ်၊ မမ ကို လည်းချစ်၊ အလိုလည်းလိုက်၊ မမ ကလည်း သူ့ကို အလိုလိုက်၊ အဲလို မျိုး ပွင့်လင်း တဲ့ ယောက်ျားမျိုးရဖို့က မလွယ်ဘူး”
“အို ညီမလေး လည်း ရှာတွေ့မှာပါ။ သူ က အဲ လို မပွင့်လင်းလဲ ပွင့်လင်းအောင် ပညာပေးလိုက်ပေါ့ကွာ ခစ်ခစ်”
………………….
ညနေဘက် မာချိုဝင်းတို့ ညီအမ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သန့်ဇော်လင်း နှင့် ဒေါ်ရှုမေဝင်း တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံး တီး ဖြင့် အိပ်ပျော်နေကြတုံး ရှိသေးသည်။ မာချိုဝင်းက လဲ့ချိုဝင်း ကို ပါခေါ်လိုက်ပြီး သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို ရေစို သဘက်ကလေးဖြင့် သန့်ရှင်း ပေးနေရာ သန့်ဇော်လင်း နိုးလာခဲ့သည်။ သန့်ဇော်လင်း က မာချိုဝင်း ကို ပြုံးပြရင်း လဲ့ချိုဝင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ လဲ့ချိုဝင်း က သူမ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ချွတ်ချလိုက်ပြိး သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို လာကိုင်ကာ စုပ်ပေးလေသည်။ မာချိုဝင်းကလည်း သူမ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ချလိုက်ကာ သန့်ဇော်လင်း ကို ကစ်ပေးလိုက်ရင်း တိုးတိုးလေး၊
“မာမား ဘယ်လိုနေလဲ”
ဟုမေးလိုက်လာသန့်ဇော်လင်းက လက်မ ကို သာ ထောင်ပြလိုက်သည်။ နောက် တော့ လဲ့ချိုဝင်း ကို ဆွဲမ ယူကာ သူ့မျက်နှာပေါ်သို့ ခွထိုင်လိုက်စေသည်။ ပြီးမှ သူ့ခယ်မချော၏စောက်ဖုတ်လေးကို အားရပါးရ ရက်ပေးလေသည်။ မာချိုဝင်းက သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းအစုံ ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ဘေးနားမှ တပြတ်ပြတ် ရက်သံ တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် စုပ်သံ များကြောင့် နိုးလာသည့် ဒေါ်ရှုမေဝင်းက သူမ သမီး နှစ်ယောက် သူမ သားမက် ပေါ် ဝိုင်းထပ်နေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေသဖြင့် ရှက်သလို ဖြစ်သွားသော်လည်း သူမ သမီး နှစ်ယောက်စလုံးမှာ လည်းကိုယ်တုံးလုံး မို့၊ မထူးတော့ပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။
“မာမား နိုးလာပြီလား”
“အင်း”
မာချိုဝင်းက လီးစုပ်နေရာက ကိုယ်ကို မတ်ထလိုက်ပြီး သန့်ဇော်လင်း လီးကြီးကို ဂွင်းထုပေးနေရင်းက ၊
“အခု က သွေးပူ လေ့ကျင့်ခန်းပေါ့ နော် မာမား နဲ့ ညီမလေးတို့၊ မနက်ဖြန်ကျမှ တကယ့်ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေ့မှာ၊ ကိုမြင့်အောင်၊ မသီတာ ရယ် မသီတာ မောင်ရယ် ညီမ ရယ် ပြန်လာကြမယ်။ မာချိုတို့ သူတို့ လေးယောက် နဲ့ ပေါင်းပြီး အော်ဂီ လုပ်ကြရအောင်၊ သမီး မသီတာ နဲ့ ဖုံး ထဲမှာ ပြောထားပြီးပြီ၊ အားလုံး အားသာမွေးထားကြတော့ ခစ်ခစ်..”
……………
ပြီးပါပြီ –
