မွှေချင်သလိုမွှေ (အပိုင်း ၁)

အကြံတွေ ထုတ်နေပြီ။ နောက်တခါ လာဖက်ခဲ့ရင် တခုခု ဘာလုပ်ရင် ကောင်း မလဲ တွေးရင်း အကြံရတာနဲ့ လက်ကို နောက်ပြစ်ပြီး လက်ဖဝါးလှန်ထားလိုက်တယ်။ ဖင်ပေါ် မှာ လက်ဖမိုးကပ် လို့ ပေါ့ ၊ လာခွာတာနဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်နေရာကို လက်ဖဝါးနဲ့ ကိုင်မိအောင်။

ကံကောင်းချင်တော့ နောက်တခါ မိုးကြိုး ပြစ်လိုက်တဲ့ အသံက ကျယ်လိုက်တာ နှလုံးတုံစရာ။ ပြီးတော့ တဆက်ထည်း ချိန်းလိုက်တဲ့ မိုးခြိမ်းသံ ကလည်း တဂျူံးဂျူံး တဗြုန်းဗြုန်း နဲ့ ဆိုတော့ မေဇွန် ရောက်လာ ပြန်ပြီ။ ခုန အတိုင်းပဲ အနောက်က နေလာခွတာ။ ကျနော့် လက်ဖဝါး နဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်နေရာ ကွက်တိပဲ၊ တမင်လုပ်ထားတာ သူ ရိပ်မိ သွား မစိုးလို့ လက်ချောင်းကို လုံးဝ မလှုပ်ရဲ ဘူး ၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် လက်ဖဝါး ပေါ် မှာ လာဖိမိနေတဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်ရဲ့ အနွေးဓါတ် နဲ့ အိစက်နေတဲ့ အထိအတွေ့ အရသာက စိတ်ကို ထိန်းရအတော် ခက်စေ တယ်။ ကျနော့် ရင်တွေ အရမ်းခုန် နေပြီး အသက်ရူလည်း မြန်နေပြီ။ လီးကတော့ သံချောင်းလို မာတောင့် တင်း နေပြီ။ ကျနော့် လက်ချောင်း ထိပ်လေး က သူ့ ပင်တီအနားစောင်းလေးကို ထိမိနေပြီး၊ လက်ခလည်က သူ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း တည့်တည့် မှာကို ရောက်နေတာ။ မေဇွန် နိုးနေတယ် ဆိုတာ ကျနော် သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက တော့ ကျနော် နိုးနေတယ် ဆိုတာ သိမယ်မထင်ဘူး။ သိရင် သူ အဲလို ဖက်ထားမှာ မဟုတ်ဘူး လေ။ ကျနော် စွန့်စား ကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ လက်ညိုး နဲ့ လက်ခလည်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ရွေ့စမ်းလိုက်တာ ဘောင်းဘီ အနားလေး စမ်းမိတယ်။ အဲဒါကို လက်ကလေးနဲ့ ကုတ်ဆွဲလိုက်တာ ပင်တီ အနားကို ပါ စမ်းမိတယ်။ သူ့ ဘောင်းဘီက အရမ်းတိုတာရယ် အိပ်တော့ ပေါင်ရင်း တက်နေတာ ကြောင့် ဖြစ်မယ်။ အတွင်းခံ အနား က ပေါင်အရင်း ခွဆုံ မှာ ရောက်နေတာမို့ လက်ချောင်းထိပ် လေး နဲ့ ကုတ်လိုက်တော့ လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး က ပင်တီ အတွင်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ပေါင်ခွဆုံ က အသား နွေးနွေး လေးကို စမ်းမိတယ်။ ဒီထက် ထပ်တိုး ဖို့ကလည်း မလွယ်တော့ ဘူး။ အပြင်က ဘောင်းဘီတိုက တင်း ခံနေတယ်။ ကိုယ်ကို အသာလေး မသိမသာ အောက်လျော ပြီး လက်ကို အတွင်းထဲ ထိ ဝင်သလောက် တိုး ကြည့် လိုက်တော့ အသာ အိအိလေး စမ်းမိတယ်။ မေဇွန် ဆီက အင်း ကနဲ အသံလေး တချက်ကြားလိုက် ရတော့ မှ ခေါင်းနပန်းကြီးသွားတယ်။ လူတကိုယ်လုံးရော လက်နှစ်ချောင်း ပါ၊ တုတ်တုတ် မှ မလှုပ်ရဲ ရောက်တဲ့ နေရာ မှာပဲ ရပ်နေလိုက်တယ်။ မေဇွန်က ခွထားရာက နေ သူ့ နေရာကို ပက်လက် လှိမ့်ချလိုက်တယ်။ ပင်တီ သားရည်ကြိုးက ကျနော့် လက်ချောင်းနဲ့ ညှိပြီး ပြန်လွတ်သွားလို့ ဖတ်ကနဲ သူ့ ပေါင် သားကို ရိုက်လိုက်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။ လီး က တအား တောင် နေပေမဲ့ ဂွင်းထု ချင်စိတ် မရှိဘူး။ မေဇွန့် ဆီက ဘာများ ပြော မလဲ ဆိုပြီး အသာငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ဘာသံ မှ မကြားရတော့ ပဲ ပြန်အိပ်ပျော် သွားသလို ငြိမ်သွားတာကြောင့် ခုန လက်နှစ်ချောင်းကို အသာမပြီး နှာခေါင်းနား ကပ်လို့ နမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ ချွေးနံ့ လေးနဲ့ မိန်းမ နံ့ မွှေးမွှေး လေးရလိုက်တယ်။ အဲဒီ လက်နှစ်ချောင်း နဲ့ ပဲ မာနေတဲ့ လီးကို အသာထိပွတ်လိုက်မိတယ်။

နောက်တနေ့ အဖြစ်အပျက်က ကျနော့် ကို ပိုပြီး ရဲတင်းလာစေခဲ့တယ်။

အခန်း ၂။

မနက်အိပ်ယာနိုး တော့ မိုးက ကောင်းတုန်း၊ အိပ်ယာထဲက မထချင်ပဲ ကွေး နှပ်နေချင်တဲ့ အချိန်မျိုးလေ။ အပြင်ထွက်လာတော့ မေဇွန် က လဘက်ရည်တောင် သောက် နေပြီ။ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ သူ့ကို စကားလှမ်း ပြောတော့ သူကလည်း ပုံမှန်ပဲ ပြန်ပြောတယ်။ သူက ညအိပ်ယာဝင်တုန်းက အဝတ်အစား အတိုင်းပဲ ရှိ သေးတယ်။ သူ့ အောက်ပိုင်းကို မသိမသာ လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်ထဲ တွေးမိတယ်။ လီးမှပဲ ညတုန်းက ငါ့ လက်ချောင်း တွေ သူ့ အဖုတ်ပေါ် သေသေခြာခြာ ကို ဖိကိုင်မိခဲ့တာပဲလို့၊ တွေးရင်း လည်း လီးက တောင် လာတယ်။ ဘောင်းဘီအောင်က ဖုဖောင်း ထလာတာကို မသိသာအောင် ခါးကို အသာကုံးပြီး ရေချိုးခန်း ထဲ ဝင်သွားလိုက်တယ်။ မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး ထွက်လာတော့ မေဇွန်က ရေချိုးခန်း ထဲ ဝင်သွားတယ်။

ကျနော်လည်း မီးဖို ခန်းထဲ စား သောက်နေလိုက်တယ်။ စားသောက်နေရင်း ကပဲ မေဇွန် ရေချိုးခန်း ထဲမှာ ကိုယ်တုံးလုံး ချိုးနေသလား ဆိုတာ တွေးရင်း လီးတောင် လာတယ်။ အဲဒီ အချိန် ရေချိုးခန်း ထဲက မေဇွန် လှမ်းပြောလိုက်တဲ့ အသံကြားတော့ ထခုန် မိမတတ် လန့်ဖြတ်သွားတယ်။

“ဟေး ငမျိုး ငါ့ကို အခန်းထဲက မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ယူပေးစမ်း ပါ၊ ငါ ယူခဲ့ဖို့ မေ့ သွားလို့”

အဲလို ပြောသံကြားတော့ မှ စိတ်အေး သွားပြီး သူ့ကို ပြောင်ချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ ၊

“ဟာ ငါ အခု ဘရိတ်ဖတ်စ် စားနေတုန်း၊ ကိုယ့်ဟာကို သွားယူဟာ”

“ဟဲ့ ငါ ချမ်းနေပြီ မြန်မြန်သွားယူပေးစမ်း၊ ငါ အမေနဲ့ တိုင်လိုက်မှာနော်”

“အေးပါ အေးပါ၊ ငါယူလာပေးပါ့မယ် ၊ မျက်စေ့ပိတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့မယ်နော်”

“အောင်မယ် နှာဗူး၊ ဒီမှာ ငါ့လက်ထဲကို ထည့်လိုက်”

ကျနော် ကြည့်လိုက်တော့ ရေချိုးခန်း တံခါးလေး ဟလာပြီး သူ့ လက်ထုတ်လာတယ်။ ကျနော် က မျက်နှာသုပ်ပုဝါကို လှမ်းပေးရင်း ရသ‌လောက် ပြူးပြဲ ကြည့်လိုက်တယ်။ မေဇွန် က တံခါးနောက် မှာ ကွယ်ပြီး လက်ပဲ တံခါးကြားကို လှမ်းထုတ်တော့ သူ့ကို မမြင်ရပေမဲ့ အခန်းထဲက ရေငွေ့ ရိုက်နေတဲ့ မှန်ကနေ သူ့ ကိုယ်နောက်ပိုင်း ဝိုးတဝါးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကိုယ်လုံးတီးမှန်း သေခြာသွားတော့ လီးက တဆတ်ဆတ် တုံသွားတယ်။ ကျနော့် လက်က မျက်နှာသုတ်ပုဝါလည်း လွတ်ကျသွားတယ်။

“ခွေးကောင်လေး”

မေဇွန်က လှမ်းဆဲလိုက်ပြီး ပုဝါကို ကုံးကောက်လိုက်တယ်၊ နောက်က မှန်ထဲ သူ့ ဖင်လုံးကြီး ကားတက်လာတာ မြင်လိုက်ရတော့ ကျနော် တောင်လာတဲ့ လီးကို ဘောင်းဘီပေါ် ကပဲ ဖိပွတ်လိုက်မိတယ်။ လရည်တောင် ထွက်ချင် သွားတယ်။

ဒါပေမဲ့ ဟန်မပျက် ပဲ ထမင်းစားပွဲထိုင်ပြီး မနက်စာ ဆက်စားနေလိုက်တယ်။ မေဇွန်က ရေချိုးခန်းထဲက နေပြီး မျက်နှာသုပ်ပုဝါကြီး ပတ်ပြီး ထွက်သွားတယ်။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ပတ်ထားတဲ့ သူ့ ဖင်လုံးလုံး နဲ့ လက်မောင်း ဖွေးဖွေး တွေကို လိုက်ကြည့် မိရင်း က စားပြီးတဲ့ ပုဂံတွေ ဆေးလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ ရေချီုးခန်း ထဲ အမြန်ဝင် လိုက်တယ်။ အထဲမှာ ရေငွေ့နဲ့ မေဇွန် သုံးသွားတဲ့ ဆပ်ပြာနံ့ ရှန်ပူး နံ့လေး တွေ သင်းနေတယ်။ ဟိုဟိုဒီဒီ ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းထောင့် မှာ အဝတ်လျှော်ဖို့ ထားတဲ့ ခြင်းတွေ့လိုက်တယ်၊ မေဇွန့် ညဝတ်အင်္ကျီ တွေ့လို့ ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ အောင်မှာ ပင်တီ အနက်ရောက်လေး တွေ့လိုက်တယ်။ ရင်ခုံခုံ နဲ့ ပင်တီလေးကို ကောက်ကိုင် ပြီး မျက်နှာမှာ အပ် ရူလိုက်တော့ ကိုယ်နံ့ သင်းသင်း လေး နဲ့ တခြား အနံ့ လေးတွေ၊ သေးနံ့ ပါနည်းနည်း ရတယ်။ ဘောင်းဘီကို အောက် နည်းနည်း ဆွဲချပြီးတော့ လီးကို ထုတ် လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင် ပြီး ထုနေမိတယ်။ ပင်တီကို ရူရတာ အားရသွားတော့ လီးကို ပင်တီနဲ့ ပတ်ပြီး ဆက်ထုတယ်။ ခနနေတော့ လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန် တာ နံရံ မှာလည်း စင်၊ ပင်တီမှာလည်း ပေကုန်တယ်။ နည်းနည်း ပျော့ သွားတဲ့ လီး က လရည်တွေကို ပင်တီနဲ့ သုတ်လိုက်ပြီး ပင်တီကို သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ အောက်ကို ပြန်ထိုးထားခဲ့လိုက်တယ်။

ကံအားလျှော် စွာပဲ ပင်တီကို ပြန်ထားနေတုန်း အပြင်က တံခါးကို တဒုန်းဒုန်းထုသံနဲ့ အတူ မေဇွန်က၊

“ဟဲ့ ငမျိုး ကြာလှခြေလား ရေချိုးခန်းထဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ”

ဆိုပြီး အော်နေလို့ အိမ်သာအိုးထဲ သေးညှစ်ပေါက် ချရင်း၊

“လာပြီလာပြီ”

လို့ ပြောထွက်လာခဲ့ရတယ်။ နောက်ခနနေတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ တွေ့တော့ မေဇွန် မျက်နှာ တမျိုး ဖြစ်နေတာနဲ့ ခြေ‌ဖျား လက်ဖျားတွေ အေးစက်လာရတယ်။ ကျနော် သူ့ ပင်တီ နဲ့ လရည်တွေ သုတ်ထားတာများ တွေ့သွားလို့ လား၊ ဘာလား နဲ့ နောက်တော့ မနေနိုင်တာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး အဝတ်ခြင်းတောင်းထဲ ကြည့်လိုက်တော့ ခုန ပင်တီ အမဲ မရှိတော့ ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ပြီးတာ ပြန်ပြင်လို့ မရတော့ တာမို့ စိတ်ကို တင်းပြီး အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက် လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရှေ့မှာ မေဇွန်က တီဗီ ကြည့်နေရင်းက ၊

“ဟဲ့ ငမျိုး စောက်ကောင် နင်နောက်တခါ သေးပေါက်ပြီး ရင် ရေဆွဲချခဲ့ဦး နင့်သေးတွေက လည်း ဝါထိန်လို့ တခါထည်း မီးနေသည်ကျနေတာပဲ ခွိခွိ”

လို့ ပြောလိုက်မှ နံရံမှာ စင်သွားတဲ့ လရည်တွေကို ရေဆေးချဖို့ မေ့သွားတာ သတိရလိုက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မေဇွန််က ဟားတိုက်နေတာ ဆိုတော့ စိတ်ထဲ တော်တော် ပေါ့ သွားတယ်။

………………………………

အဲဒီနေ့ မှာပဲ မမဖြူ က သူ့ စင်မနာ ကနေ ပြန်ရောက်လာတယ်။ ဒီည မေဇွန် နဲ့ အခွင့်အရေး ကောင်းတော့ မယ်ဆိုပြီး စိတ်ကူးယဥ်ထား ရာက အစီအစဥ်ပျက် သွားတော့ ဖီးအတော် အောက် သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲလေ။ အဲလို နဲ့ အိမ်မှာ အနေအထားက ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားပြန်ရော။

တနေ့ မမဖြူ က ကျနော့် ဖုံးကို ခနတောင်းတယ်။ သူ့ ဖုံး အားကုန်နေလို့ သူ့ ဖေ့ဘုပ် မက်ဆေ့ဘောက်စ် ကြည့် ချင်လို့ ပြောတယ်။ ကျနော် က ဘရောက်ဇာကနေ ကြည့်လို့ ကျနော့် အကောင့်ကို လော့ အောက် မလုပ်ချင် လို့လေ။ အဲဒါ သူ ခန ယူသုံး ပြီး ပြန်ပေးလိုက်တယ်။

အဲဒီနေ့ ညနေပဲ နေလင်း မိဘတွေ က ခရီးထွက်သွားတယ်ဆိုလို့ နေလင်းအိမ်သွားပြီး ဘီယာ သောက်ကြတယ်။ စကားတပြောပြော နဲ့ ဘီယာ သောက်ရင်းက ကျနော့် ဖုံးကို ဖွင့်ပြီး အင်တာနက် တက်မလို့ ဘရောက်ဇာ ဖွင့်လိုက် တော့ မမဖြူ ဖေ့ဘုပ်သုံးပြီး လော့ အောက် လုပ်မထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော် ကလော့ အောက် လုပ်မလို့ ပဲ ဒါပေမဲ့ မက်ဆေ့ တွေ အပြန်အလှန် ချက်ထားတာ တွေ့ရတယ်။ လူက ဘီယာလည်း နည်းနည်း လေး အရှိန်ရနေပြီ ဆိုတော့ သူများ ဖေ့ဘုပ်ထဲ စပ်စပ်စုစု လျှောက်ကြည့် လိုက်မိတယ်။ အဲဒါ ကျနော်လည်း သိတဲ့ မမဖြူ သူငယ်ချင်း ဘဲတဘွေနဲ့ မက်ဆေ့ မှာ မွချိ မွချိ တွေ တွေ့လိုက်ရတော့ အံအားသင့် သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ အဲဒီ ချက်ဘောက်စ် ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် အပြန်အလှန် ချက်ထား တာတွေ တွေ့မိပြီး အရမ်း စိတ်ဝင်စားသွားတာနဲ့ ချက်ဟစ်စတွီ တွေ နည်းနည်း တက်ကြည့်လိုက်တယ်။ နေလင်း က ကျနော် ဖုံးကို စိတ်ဝင်တစား အတင်း ပြူးပြဲ ကြည့်နေတာ တွေ့သွားတော့ ဘာကြည့်နေတာလဲ လို့ ဆိုပြီး ဖုံးကို လု သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော် က အတင်း ပြန်လိုက်တောင်းရင်း အကျိုးအကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ နေလင်း က ဒါဆိုလည်း တို့ အတူတူ ကြည့်ရအောင် ဆိုတော့ ကျနော် လည်း ငြင်းမရတော့ တာနဲ့ သဘောတူ လိုက်ရတယ်။ စဖတ်ကြည့်လိုက်တော့ မှ အဲဒီကောင် နဲ့ မမဖြူ နဲ့ စင်မနာ ကို အတူတူ သွားကြတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။

ဝေယံ: စင်မနာ က မိုက်တယ်၊ ဖြူကလည်း မိုက်တယ် အဟိ၊

ကြည်ဖြူ:ကျေးဇူးပါ၊ ဒါပေမဲ့ ဖြူ့ စာတန်းက မကောင်းဘူး၊ စထွက်တော့ လည်း စိတ်က လှုပ်ရှားနေတာနဲ့၊

ဝေယံ: ကို ပြောနေတာက အိပ်ယာထဲ မှာ ပြောတာလေ၊ အဲမှာတော့ ဖြူ က စိတ်မလှုပ်ရှားဘူးနော် ခွိ

ကြည်ဖြူ:ဟေ့ အဲလို တွေ လျှောက် မပြောနဲ့ လေ၊ တို့ က ဘာမှ လုပ်တာလည်း မဟုတ်ပဲနဲ့

အဲဒါလည်းဖတ်ပြီးရော ကျနော့် လီးက ဆတ်ကနဲ လှုပ်ပြီး လီးက တောင်လာတယ်။ ပထမအချက်က မမဖြူ မှာ ရီးစား ရှိတယ် ဆိုတာတောင် ကျနော် မသိခဲ့ဘူးလေ။ သူက အရမ်း အရှက် အကြောက် ကြီးတာ မဟုတ်လား။ မေဇွန်ကတော့ ထားပါတော့ ဘဲတွေ တယောက်ပြီး တယောက် ထည်လဲ တွဲတာ။ ဘဲတဗွေဆို လေးငါး ခြောက်လ ပဲ ခံတာ။ အဲတာနဲ့ သူတို့ ချက်ကို ဆက်ဖတ်တော့ ရိုးရိုး စကားတွေ ပဲ ပြောနေတယ်။ အဲဒါနဲ့ လျှောက်ဖတ်ရင်းက မနေ့ညတုန်းက မှ ချက်ထားတာ သွားတွေ့တယ်။

ဝေယံ: ဟေးဖြူ ဘာလုပ်နေလဲ
ကြည်ဖြူ: အိပ်တော့ မလို့ ..ဒီနေ့ အရမ်း ပင်ပန်းပြီး နွမ်းနေတယ်၊
ဝေယံ: ဖြူ လန်းသွားအောင် ကို လုပ်ပေးရမလား
ကြည်ဖြူ:တော်တော့ သူ့ စိတ်က ဒါပဲ အမြဲတွေးနေတာပဲ၊
ဝေယံ: အဲလို မပြောပါနဲ့ကွာ၊ ဒါနဲ့ ဖြူ ဘာဝတ်ထားလဲ အခု
ကြည်ဖြူ:အိုကေ ဖြူပြောပြမယ်၊ အဲလောက်ပဲ ဒီထက်မပိုရဘူးနော်
ဝေယံ: အင်းပါကွာ
ကြည်ဖြူ: ဖြူ က အခု ဘောင်းဘီတို နဲ့ တီရှပ် ဝတ်ထားတယ်၊
ဝေယံ: ပြီးတော့ ‌ရော..
ကြည်ဖြူ: လိမ္မော်ရောင်ပင်တီ နဲ့ ဘရာ အဖြူ၊
ဝေယံ: အား ဖြူ့ ကို အဲဒီ နှစ်ခု ပဲ ဝတ်လို့ ကို့ ရှေ့ ရောက်လာတာကို မြင်ယောင်နေမိတယ်..

ကျနော့် လီး ချက်ခြင်းတောင်ထလာတယ်။ မမဖြူ ကို အဲလို ပုံစံ နဲ့ မြင်ယောင်ရင်း စိတ်တွေ ထလာတယ်။ နေလင်းကို ကြည့်လိုက်တော့ အဲကောင်လည်း အတူတူပဲ၊ သူ့ ဘောင်းဘီအောက် က ဖုဖေါင်းထလာတဲ့ လီးကို သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ ဖိထားတာ တွေ့ရတယ်။ ကျနော်တို့ ဆက်ဖတ်ကြတယ်။

ကြည်ဖြူ: တော်ပြီကွာ အိပ်ကြရအောင်၊
ဝေယံ: အတူတူလား၊ ကို တို့ စင်မနာသွားတုန်းက လိုပေါ့၊
ကြည်ဖြူ: မရပါဘူး၊ မေဇွန် က ဖြူ့ ဘေးမှာ ရှိနေတာကို ဟဟ
ဝေယံ: အဲဒီ လိမ္မော်ရောင် ပင်တီ လေးနဲ့ ကို့ ဆီလာခဲ့ ကွာ၊ ကို ချွတ်ပေးချင်လို့၊
ကြည်ဖြူ: ဟာ မရပါဘူး၊
ဝေယံ: ရပါတယ်၊ ကိုယ့် သွားနဲ့ ကိုက်ပြီး ချွတ်ပေးမယ်လေ၊ ဟိုတခါတုန်းကလိုပေါ့၊
ကြည်ဖြူ: အင်း
ဝေယံ: ဒီတခါ အခွင့်အရေးရရင် ကိုယ့်ကို ပေးလုပ်ဦးမလား
ကြည်ဖြူ: ဘာကိုလဲ
ဝေယံ: လျှက်ချင်လို့လေ၊
ကြည်ဖြူ: အင်း

အိုး လခွီး တဲ့မှ ကျနော့် လီး က အစွမ်းကုန် မှာတောင် နေပြီ၊ ကျနော့် မှတ်ညဏ်ထဲ မှာ မမဖြူ ကို တခါတွေ့ဖူးတဲ့ ပင်တီနဲ့ ဘရာဇီယာ နဲ့ ပုံပဲ ပြန်ပေါ် လာတယ်။ နေလင်းက သူ့ ဘောင်းဘီပေါ် ကနေ သူ့ လီး ကို ဂွင်းတိုက် သလို ပွတ်နေပြီ။ ဟေ့ကောင် အဆင်ပြေလားတဲ့ မေးတယ်၊ ကျနော်က ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်တယ်။ ကိုယ်လည်း ဘောင်းဘီချွတ်ပြီးတောင် ဂွင်းတိုက် ပြစ်ချင်နေပြီ။ ဒါပေမဲ့ ခုထိတော့ ထိန်းထားလို့ ရသေးတယ်။

ဝေယံ: ကို ဖြူ့ စောက်ဖုတ် လျှက်ပေးရတာ အရမ်းကြိုက်တယ်။ ဖြူ့ စောက်ရည်တွေလည်း စုပ်ချင်တယ်၊ ဖြူ က ကို့ အတွက် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးထားတာ သိပ်ချစ်စရာကောင်းတာပဲ၊
ကြည်ဖြူ:ဟေး တော်တော့ ဆို၊ ဘေးနားမှာ မေဇွန်ရှိတယ်၊ နောက်မှ ပြောရအောင်ကွာ
ဝေယံ: အင်းအင်း၊ ဒါပေမဲ့ ကို့ကို ဓါတ်ပုံ‌လေး တပုံတော့ ပို့ပေးကွာ၊ လိမ္မာ်ရောင် ပင်တီလေးကို
ကြည်ဖြူ: ပင်တီချည်း သက်သက်လား
ဝေယံ: အင်း
ကြည်ဖြူ: အိုကေ ခနလေး

အောက်က ဓါတ်ပုံလေး ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ရင်တွေ တအားခုန်သွားရတယ်။ မမဖြူ က ဖုံးကို ကိုင်ထားပြီး သူ့ ပင်တီ နေရာကို ရိုက်ပို့ထားတာ။ မမဖြူ ရဲ့ ချက် ကလေးနဲ့ ပေါင်လုံးတွေကို ပါ တွေ့ ရတယ်။ မမဖြူက ဘာမှ တော့ အရမ်းမပြပေမဲ့ အဲလောက်လေး တွေ့တာနဲ့ကို ကျနော့် မှာ လီးတအား ယားလာရတယ်။ မမဖြူ ဓါတ်ပုံ ဘက်ဂရောင်းကတော့ ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်နဲ့ နောက်ခံနံရံပဲ တွေ့ရတယ်။ အဲဒီနံရံ မှာ တလောတုန်း ကတင် ကျနော် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ခဲ့တလေ။

ဝေယံ: အားးး ဖြူလေးရယ်၊ ကို့ လီးတအားတောင် နေပြီကွာ၊ အဲဒီ ဘောင်းဘီ‌လေးကို ချွတ်ပြစ်ချင် လိုက်တာ၊
ကြည်ဖြူ: တော်ပြီနော် ကို၊ မနက်ဖြန် အစောကြီး ထရဦးမယ်၊
ဝေယံ: အင်း ဖြူ ကသိပ်လှတာပဲကွာ၊ အရမ်းချစ်တယ်၊ အိပ်တော့ အိပ်တော့ မနက်ဖြန်တွေ့မယ်နော်၊
ကြည်ဖြူ: အိုကေ၊ ဂွတ်နိုက်၊ မွ၊ မွ၊
ဝေယံ: မွးးးးးးးးးးးးးးးးမွ၊

ချက်တာတွေ ဖတ်ပြီးသွားတော့ ခွေးမသား နေလင်း ကျနော့်ကို တောင် ဂရုမစိုက်တော့ ပဲ သူ့ လီးကို ဘောင်းဘီပေါ် ကနေ ဖိပွတ်နေရင်းက ရေချိုးခန်း သွားလိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ ဂွင်းသွားထု တာပဲ နေမှာ၊ ကျနော်လည်း ခုနက ချက်ထဲက ဓါတ်ပုံနေရာကို ပြန်သွားလိုက်ပြီး ပုံကို ဆေ့လုပ်ထားလိုက်တယ်။

ကျနော် အရင်က တခါမှ မမဖြူ ကို လိုးဖို့ စိတ်ထဲ မတွေးမိခဲ့ဖူးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီညက တော့ မအိပ်ခင် ဖုံးထဲက သူ့ ပုံကို ပြန်ဖွင့်ကြည့်၊ ရင်း ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်တယ်။ သူ့ ဖေ့ဘုပ် အကောင့်ကို လည်း ဖွင့်ကြည့်လိုက်သေးတယ်။ ဘာမှ ထူးခြားတာ မတွေ့ရဘူး။ ပုံမှန် သမီးရီးစား ချက်ထားတာတွေပဲ ရှိတယ်။ ကြည့်ရတာ မမဖြူ က တခါမှ အလိုးမခံဘူးသေးတဲ့ ဗာဂျင် ဖြစ်မယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ ဘဲ က တော့ အတွေ့အကြုံ ရှိပုံပဲ၊ မမဖြူ က အပရိက တွေ တော့ တော်တော် လုပ်ထားဖူးနေပြီပဲ။ နောက် သုံးလေးရက်လောက်ကျတော့ သူ့ အကောင့် က အလိုလို ‌လော့အောက် ဖြစ်သွားပြီး ကျနော် ဝင်လို့ မရတော့ ဘူး။

အခန်း ၃။

နောက်ပိုင်းရက် တွေမှာ မေဇွန် ကျနော့် အပေါ် ဆက်ဆံရေး ပြောင်းလဲ လာတာ သတိထားမိတယ်။ စကားပြော ရင် ဟိုပုတ်ဒီခတ် နဲ့ ပြောလာတယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်က ငယ်ငယ်တုန်းက ခနခန ရန်ဖြစ် နပန်းလုံး သတ်ပုတ် နေကြပါ။ အရွယ်ရောက် လာတော့ မဖြစ်တော့ တာ ကြာပြီ။ ခုနောက်ပိုင်း သူ နောက်သလို ပြောင် သလိုနဲ့ ကျနော် နဲ့ ဖိုက်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ တခါတလေ ရုံးရင်း ဆန်ခတ် ဖြစ်ပြီး ကျနော့် လက်တွေက သူ့ နို့ တွေ ကို သွားထိမိတယ်။ အဟီး အိနေတာပဲ။

တနေ့ မေဇွန် က အိမ်မှာ နေရင်း စကဒ် ဝတ်ထားတယ်။ သူ စကဒ် မဝတ်တာ ကြာလှပြီ၊ တက္ကသိုလ် စတက် ကတည်းက သူ စကဒ် မဝတ်တော့ တာ။ အခု တော့ ထူးထူး ခြားခြား ဝတ်ထားတယ်။ ငယ်တုန်း က ဟာ ဆိုတော့ လည်း တိုတာပေါ့၊ ပေါင်သား တွေက ဝင်းနေတယ်။ အဲဒီနေ့ ခင်း မှာ မမဖြူကလည်း အပြင်ထွက် သွားတယ်။ အန်တီဝင်း ကလည်း အန်ကယ့် ဆိုင်ကို လိုက်သွားတယ်။ အိမ်မှာ မေဇွန်နဲ့ ကျနော် နှစ်ယောက် ထည်း၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အတူတူ နေ့လည်စာ စားပြီးတော့ ၊ မေဇွန်က နေ့လည်ခင်း တရေးလောက် အိပ် မယ်ဆိုပြီး သူ့ အခန်းကို သွားတယ်၊ အခန်းထဲ မဝင်ခင်၊ ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့၊

“ဟေ့ကောင်၊ ငါ အခန်းထဲ မှာ သွားအိပ်လိုက်ဦးမယ်၊ အခန်းတံခါးဖွင့်ထားမယ်၊ တကယ်လို့ နင်လည်း ငါတို့ အခန်းထဲ လိုက်အိပ်ချင်ရင် အိပ်လို့ ရအောင် ဟဟ”

ကျ‌နော် အံ့အား သင့် သွားတယ်။ သူတခါမှ ကျနော့် ကို အဲလို အပြောမျိုး မပြောဘူးခဲ့ဘူးလေ။

ကျနော် ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ နဲ့ အိမ်စာလုပ်စရာ ရှိတာတွေ သွားလုပ်နေလိုက်တယ်။ နောက်တော့ အိပ်ငိုက်လာ တာနဲ့ မေဇွန်တို့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သွားလိုက်တယ်။ မေဇွန်က အခန်းဝကို ကျောပေးပြီး ကုတင်ပေါ် မှာ အိပ်နေတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ နောက်ကျော ဘေးမှာ အသာလှဲပြီး ဝင်အိပ်လိုက်တယ်။ ခနနေတော့ တရေးနိုး လာတယ်။ မျက်လုံး ဖွင့်လိုက်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် လီးက ချက်ခြင်းထောင်မတ် သွားရတယ်။ မေဇွန့် စကဒ်က ခါးပေါ် ထိလန်တက်နေတယ်။ သူ့ ဖင်လုံး နှစ်လုံးက ပင်တီ အပြာရောင်အောက်မှာ လုံးကျစ် နေတယ်။ မေဇွန့် ပေါင်လုံးတွေက ဝင်းနေပေမဲ့ မမဖြူလောက်တော့ ဖွေးဆွတ်မနေဘူး။ ဒီလောက် နီးနီး ကပ်ကပ် ကြီး မြင်နေရတာ လက်နဲ့ လှမ်းကိုင်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားရတယ်။ ကျနော့် ဘောင်းဘီကို အသာ ဆွဲချပြီး မာတောင် နေတဲ့ လီးကို ထုတ်လိုက်တယ်။ လီးထိပ်က အရည်ကြည်တောင် စိမ့် ကျနေပြီ။ လီးထိပ်ကို မေဇွန့် ဖင်နားကို ကပ်နိုင်သလောက် တိုးကပ်လိုက်တယ်။ အခု လို ပုံ နဲ့ မိသွားလို့ ကတော့ သေပြီပဲ ဆရာ။ ဒါပေမဲ့ သုတ်သွေး က ဦးနှောက်ထဲ ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ အရဲစွန့်လိုက်တယ်။ လီးထိပ်လေးနဲ့ မေဇွန့် ပင်တီ လေးကို သွားထိလိုက်မိတယ်။ လီးထိပ်က စိမ့်ထွက် နေတဲ့ ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်လေးက မေဇွန့် ပင်တီ အပြာရောင် တောက်တောက် လေးမှာ စိုကွက် သွားတယ်။

အားးးးးးးးးး အီးးးးးးးးး

လီးထိပ်က မေဇွန့် ပင်တီ အသားကို ထိကပ်မိတာနဲ့ လူက မထိန်းနိုင်တော့ ဘူး လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ကံကောင်းချင်တော့ ကျနော့် လက်နဲ့ လီးထိပ်အရည်ပြားကို လက်နဲ့ ဖိညှစ် ထားလိုက်မိလို့ သူ့ပင်တီပေါ် တော့ ပန်း မထွက် သွားဘူး။ အိပ်ယာက ကမန်းကတန်းထ၊ ရေချိုးခန်းဆီကို အမြန်ပြေးရတော့ တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက အိမ်သာကမုတ်ထဲ လရည်တွေ အကုန်သွန်ချ ပြီး ညှစ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ခုနတုန်းက မွန်နေလို့သာ အခုလို လရည်တွေ ထွက်ကုန်တော့ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာတွေကို လန့်လာတယ်။ တကယ်လို့ သာ ကျနော် ဘာလုပ်သလဲ ဆိုတာ မေဇွန်သာ ရိပ်မိသွားရင် သေပြီပဲ။ ရေချိုးခန်းထဲ လီးကို ရေဆေးပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့၊ မေဇွန်က အိပ်တာ ပုံစံ ပြောင်းနေတယ်။ ခုန ကျောပေးထားရာက အခုတော့ ကျနော့် ဖက်ကို လှည့်နေတယ်။ ပုံကတော့ အိပ်ပျော်နေတုန်းပဲထင်တာပဲ။ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ မသင်္ကာစိတ်က ဝင်လာတယ်။ သူများ ငါ့ ကို တမင် စမ်းတာများလားပေါ့။

အဲလို မျိုး ဟာလေး တွေ မသိမသာ ကြုံလာရတော့ ကျနော့် စိတ်ထဲ ပိုပြီး အရဲတိုးချင်စိတ်တွေ များလာတယ်။ လူက လည်း အရမ်းကို တဏှာသွေးမွန်နေတဲ့ အရွယ်မို့လားမသိ။ လရည်ထွက်သွားပြီးကာစ ပဲ နောင်တ ရတယ်။ ခနနေတာနဲ့ စိတ်က ပြန်ထလာတာပဲ။

တက္ကသိုလ် တက်ပြီးပထမဆုံး နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက် ရတော့ လူက တော်တော် လွတ်လပ်သွားသလိုဖြစ် နေတယ်။ ကျနော့် စိတ်တွေက လည်း တော်တော် ကစား နေတယ်။ မေဇွန် ကလည်း ကျနော်နဲ့ ဆို ပိုပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလာသလိုပဲ။ တခါတလေ သူ အိမ်နေရင်း အောက်ခံ ဘရာဇီယာ မဝတ်ပဲ သွားလာ နေတာ ကြုံဖူးတယ်။ အင်္ကျီအောက်က နို့သီးခေါင်းလေး ချွန်ပြီး ထောင်ထ နေတာတောင် တွေ့လိုက်ရတယ်။ စူးစူးစိုက်စိုက် တော့ မကြည့်ရဲဘူးလေ။ မမဖြူ လည်း မျက်နှာ သိပ်မကောင်းပဲ တိတ်ဆိတ်နေတာကို တွေ့ နေရတယ်။ ဘာဖြစ်လို့ မှန်းတော့ မသိဘူး။ မေးလည်း မမေးရဲဘူး။ ကျောင်းပိတ်ရက် မို့ အငယ်ကောင် ငမိုး ကလည်း ပြန်ရောက်နေတော့။ ကျနော်တို့ မောင်နှမတွေ တရုန်းရုန်းနဲ့ ပျော်စရာလည်း ကောင်းပါတယ်။ အန်ကယ် နဲ့ အန်တီဝင်း ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုင်ထွက်‌ပေါ့၊ ခုတလောတော့ အန်တီဝင်း က အိမ်မှာပဲ နေတာ များနေတယ်။ သူ့ အကြောတက်တက် နေလို့တဲ့။ များသော အားဖြင့် ဇက်ကြောပေါ့၊ တခါတလေနောက်ကျော၊ တခါတလေ လည်း ခြေထောက်။ မမဖြူ က တခါတလေ နှိပ်ပေးတယ်။ မမဖြူ မအားရင် မေဇွန်ပေါ့။ တခါတလေလည်း ကျနော့်ကို နှိပ်ခိုင်းတယ်။

ကျနော့် ကျောင်းက ပိတ်ထားပေမဲ့ မမဖြူ နဲ့ မေဇွန်တို့က ကျောင်းပြန်သွားနေရပြီး စာမေးပွဲတွေ ရှိနေတယ်။ မေဇွန်က ဖိုင်နယ် ဆိုတော့ အရေးကြီးနေတယ်။ သူတို့ မအားတော့ ကျနော် နေလင်း အိမ်မှာ ပို အချိန်ဖြုန်း ဖြစ်နေရတယ်။ များသော အားဖြင့် တော့ ဂိမ်းဆော့ တာပါ။

တနေ့ ကျနော် အခန်းထဲ မှာ ဖုံးပွတ်နေတုန်း၊ အန်တီဝင်း ဝင်လာတယ်။ ဘာလုပ်နေလဲလို့ မေးတော့ ကျနော် လည်း ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး ဖေ့ဘုပ် ကြည့်နေတာပါလို့ ဖြေလိုက်တယ်။ သူက ခြေထောက် တအားနာ နေလို့ အုန်းဆီ လေးနဲ့ လိမ်းပေးလို့ ရမလားတဲ့။ အိမ်မှာ လည်း တခြားလူ ဘယ်သူ မှ မရှိလို့ ကျနော့် ကို ခိုင်းရတာ ပါဆိုတော့။ ကျနော် ကလည်း ဟာ အန်တီဝင်း ကလည်း ကိစ္စ မရှိပါဘူး ကျနော် လုပ်ပေးမှာပေါ့၊ ဆိုတော့ သူက အုန်ဆီကို နည်းနည်းလေး အပူပေးပြီး နွေးခိုင်းတယ်။ နောက်တော့ ဆီနွေးနွေး လေးနဲ့ သူ့ ခြေသလုံးတွေကို လူးရင်း နှိပ်ပေးရတယ်။ အန်တီဝင်းက အိမ်ရှေ့ခန်းက ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ပြီး သူဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို ဒူးလောက်ထိ မတင်ထားပေးတယ်။ သူ့ရဲ့ တင်းနေတဲ့ ကြွက်သားလေးတွေကို ဆီနွေးနွေးလေး နဲ့ အသာဖိနှိပ်ပြီး ပွတ်သတ်ပေးနေတော့ သူတော်တော်လေး သက်သာသွားတယ်ထင်တယ်။ အန်တီဝင်း ခြေသလုံးတွေက ဖွေးမွတ်နေပြီး နူးညံ့လိုက်တာလို့ ပဲ စိတ်ထဲ တွေးမိတယ်။ တဏှာစိတ်လုံးဝ မဖြစ်ခဲ့သေးဘူး။ ခနနေတော့ သူက ရပါပြီသားရယ်၊ ဆိုပြီး သူ့ အခန်း ထဲ တရေးတမောအိပ်ဖို့ ဝင်သွားလေတယ်။

နောက်တနေ့ အန်တီဝင်း ကို ခြေထောက်ဘယ်လို နေသေးသလဲ လို့ မေးကြည့်တော့ ၊ သက်သာသွားတယ်တဲ့။ ဒါပေမဲ့ အခု ကျော က အောင့်နေတယ်တဲ့။ ကျ‌နော် နှိပ်ပေးရမလား ဆိုတော့၊ မေဇွန် ပြန်လာ မှ ခိုင်းတော့ မယ်တဲ့။ ကျနော် လည်း ကိုယ်အခန်းထဲ ကိုယ်ပြန်ဝင်ပြီးတော့ ဖုံးပွတ်နေလိုက်တယ်။

နေ့ခင်းကျတော့ အန်တီဝင်း ကျနော့် အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။

“ကိုမျိုး သားလေး တီဝင်း ခါးက ပိုဆိုးလာသလိုပဲ၊ သမီးငယ် ကလည်း နောက်ကျလိမ့်မယ်တဲ့၊ သားပဲ တီဝင်း နောက်ကျောကို ပရုပ်ဆီပဲ လိမ်းပေးပါလားကွာ”

“ဟုတ်တီဝင်း၊ ပရုပ်ဆီ ဆို အသားတွေ လောင်ကုန်ဦးမယ်၊ ဆီနွေးနွေး လေးနဲ့ပဲ နှိပ်ပေးရမလား တီဝင်း”

“အို သား အတွက် အချိန်အကြာကြီး ဖြစ်နေမှာပေါ့ကွယ်”

“ရပါတယ် တီဝင်း ရဲ့ သားက ခု ကျောင်းစာလည်း မရှိ၊ ဘာမှ လည်းလုပ်စာ မှ မရှိတာ၊ ကျနော် အုန်းဆီကို သွားနွေးလိုက်ဦးမယ်နော်”

“အေးအေး ဒါဆို တီဝင်း အခန်းထဲက စောင့်နေမယ်”

ကျနော် ဆီနွေးပြီး တီဝင်း အခန်းထဲ ရောက်လာတော့ တီဝင်းက အိမ်နေရငင်း ဆီအပေခံအောင် ထင်တယ် တီရှပ် အဟောင်း တထည်နဲ့ ထဘီ ကို ဝတ်ထားပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာ မှောက်လျှက် နေနေတယ်။ ကျနော် ကုတင်ပေါ် တက်လာတော့ တီရှပ်ကို ကျော်ပေါ် တင်ပေးတယ်။ ကျော မှာ ဘရာဇီယာ အနက်ရောက် ကြိုးကို တွေ့နေရတယ်။ ကျနော်လည်း ခါးအထက်နားက နေ စပြီး ဆီလေး လက်ဖဝါးမှာ ပွတ်လို့ စနှိပ်ပေးတယ်။ ကျောပြင်က ဘရာဇီယာကြိုးနား ရောက်တော့ တီဝင်း က ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို လှမ်းဖြုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ရှေ့ပိုင်းကို ဘာမှ မမြင်ရပေမဲ့ ဖြူဖွေးနေနဲ့ တီဝင်း ရဲ့ ကျော ပြင်ကြီးက ကျနော့် မျက်စေ့ တည့်တည့် မှာ ပြီးတော့ ကျနော့် လက်ဖဝါးတွေက လည်း တီဝင်း ရဲ့ ကျောပြင်ကို ပွတ်သတ်ပေးနေရတယ် ဆိုတော့ လီးက ဘောင်းဘီ အောက် က ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထလာရတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ စိတ်က စပြီး ပြစ်မှား မိနေပြီ။

တီဝင်း ကျောပြင်းကို နှိပ်ပေးရင်း ပုခုံးစွန်းနားလောက်ရောက်တော့ အောက်ကို ပြန်ဆင်းလာတယ်။ ခါးနားကို ရောက်တော့ တီဝင်းက အောက်ကို နည်းနည်း တိုးခိုင်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ ထဘီက ခံနေလို့ ရောက်သလောက်ပဲ ပွတ်ပေး နေတယ်။ တီဝင်း က ခါးကို အသာကြွရင်း ထဘီတင်းတင်းဝတ်ထားတာကို လျော့ ပေးလိုက်တယ်။ အောက်ကို နည်းနည်း တိုးပေးလို့ ဆိုတယ်။ ကျနော်လည်း ထဘီကို ဖြည်းဖြည်းလေး အောက်ဆွဲချလိုက်တော့ ပင်တီ အနက်ရောင်လေး တွေ့တယ်။ ပင်တီခါးစည်းကြိုးလေး တစ်လက်မ နှစ်လက်မလောက် အရောက် ထဘီ ကို ဆွဲချထားလိုက်ပြီးမှ ဆီလက်ဖဝါးမှာ ပွတ်ပြီး ခါးနားကို ပြန်နှိပ်တယ်။ အောက်ကို နှိပ်လာရင်း ပင်တီအနားကို ရောက်လာတယ်။ အောက် ထပ်တိုးရဦးမလားလို့ အရဲစွန့် မေးတော့ တီဝင်း က ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး။ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံး လေးမှိတ်ထားတယ်။ လီးကလည်း တအားတောင် နေပြီ ဆိုတော့ လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး တွေကို ပင်တီ ခါးစည်းကြိုး အောက်ထဲ အသာ ထိုးထည့် ကြည့်လိုက်တယ်။ အီးးးး လရည်တောင် ပန်းထွက်ချင်သွားတယ်။ တီဝင်း ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးက မှောက်လျှက် အိပ်နေတော့ နဂိုထဲက ခပ်ကောက်ကောက် စွံ့ကားနေတဲ့ ဟာ၊ အခုတော့ အိုးကြီးက မျက်စေ့ အမြင်မှာတောင် အိစက်နေတာ၊ အခုလက်က ဖင်အကွဲကြောင်း အစပ် ကို ထိမိသွားတာ ဆိုတော့ ကျနော် ဒူးတွေ တောင် ချောင်ချင်လာတယ်။ လက်ကို အသာ ပြန်ရုတ်ပြီး ခါးနားကို ပြန်ပွတ်နေလိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း အောင် ပြန်ဆင်းပြီး ပင်တီအောက်ထဲ လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး ထိုးရင်း လက်ခလည်နဲ့ ဖင်အကွဲမြှောင်း ကြား အသာ ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ လက်ကို အဲဒီနေရာက ပြန်မရုပ်ချင်တော့ ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ရုတ်တရက် အန်တီဝင်း က ၊ တော်ပါပြီကွယ် မောင်မျိုး ဒီလောက်ဆို ရပြီ လို့ ပြောတော့ ၊ ဟုတ်ကဲ့ တီဝင်း ဆိုပြီး ဆီခွက်ယူ ကမန်းကတန်း ရေချိုးခန်းပြေးပြီး ထုရတော့ တယ်။

ရေချိုးခန်းထဲ မျက်စေ့ မှိတ်ပြီး အန်တီဝင်း ဖင်လုံးကြီးတွေ ပြန်တွေးလို့ ဆီလူးထားတဲ့ လက်ဖဝါးနဲ့ သံချောင်းလို မာနေတဲ့ လီးကို အတင်းဆုပ်ပြီး ထုနေမိတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း တိုးတိုးလေး၊

“အားးးး တီဝင်းးးးး ရယ်၊ တီဝင်း ဖင်ကြီးထဲ လီးးးညှပ်ပြီးးးး လိုးးးးလိုးးးးချင်လိုက်တာ……အားးးးးးးး”

ခနလေးပဲ လရည်တွေ ရေချိုးခန်း နံရံကို တဖြွတ်ဖြွတ်ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးသွားတော့ တယ်။ ဒီတခါတော့ ရေနဲ့ လောင်းချပြီး သေသေခြာခြာဆေးလိုက်တယ်။ လီးကိုလည်း ဆေး၊ လက်က ဆီတွေကိုလည်း ဆပ်ပြာနဲ့ တိုက်ချွတ်ဆေးပြီးတော့ မှ အန်တီဝင်း တို့ အခန်းကို သွားကြည့်လိုက်တယ်။ အန်တီဝင်းက သူဝတ်နေကြ ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို လဲထားပြီး တစောင်းလေး လှဲအိပ်နေတယ်။ ကျနော်က တီဝင်း အဆင်ပြေရဲ့လား ဆိုတော့ အင်းလို့ ပဲ ပြောတယ်။ ပြီးတော့ မျက်လုံးလေး ပိတ်ပြီး ပြန်မှိန်းနေလို့ ကျနော်လည်း ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ပြန်လာခဲ့ လိုက်တော့ တယ်။

နောက်နေ့ ကျတော့ မနေ့ က အချိန်လောက်မှာပဲ၊ အန်တီဝင်း က သူ့ကို နှိပ်ပေးဖို့ ပြောတယ်။ ဒီတခါတော့ ခြေထောက်တဲ့။ ကျနော် သူ့ အခန်းကို ဆီလေး နွေးပြီး ယူသွားတော့ အန်တီဝင်း က အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက်လေး မှိန်းနေတယ်။ ထဘီအသား ပျော့ပျော့ ပါးပါး လေးနဲ့ အပေါ် က ရင်ဖုံး ဝတ်ထားတယ်။ ကျနော် အခု တခါတော့ အန်တီဝင်း အသားကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်ရမှာကို တွေးပြီး လီးက တောင်နေပြီလေ။ အစာပိုင်း ခြေသလုံးကို စနှိပ်တော့ အန်တီဝင်း က ထဘီကို ဒူးနားအထိ ဆွဲတင်ပေးတယ်။ ကျနော်က နှိပ်ရင်းနဲ့ ခြေသလုံးကို အောက်က နှိပ်လို့ ရအောင် ဆိုပြီး ဒူးကို ထောာင်လိုက် တယ်။ ဟသွားတဲ့ ထဘီ အောက်က နေ ဖွေးနေတဲ့ အန်တီဝင်း ရဲ့ ပေါင် အတွင်းသား တွေကို တွေ့နေရတယ်။ ဒီတခါတော့ ကျနော့် လီးက ကျနော့် ကြောက်စိတ် ကို ကျော်ပြီး သူလုပ်ချင်ရာကို လုပ်ခိုင်းနေတယ်။ ကျနော်က အန်တီဝင်း ထဘီကို အပေါ် နည်းနည်း ဆွဲတင်ပြီး ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ပါ ဆီပွတ်ထားတဲ့ လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ပွတ်သတ် နှိပ်နှယ်ပေး နေ လိုက်တယ်။ အန်တီဝင်း မျက်နှာကို အကဲခပ်လိုက်တော့ လည်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး မှိန််းနေတယ်။ သူ့ ကြည့်ရတာ ကျနော့် ကို သူ့သား တယောက်လို၊ ကလေးလေး လို့ပဲ ထင်နေတုံးထင်ပါရဲ့။ ပေါင်ရင်း နှစ်ဖက်ကို ကျနော့် လက်ဖဝါးတွေ က ဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့ ထဘီက ပေါင်ခွဆုံလောက်ကို ရောက်နေပြီ။ အန်တီဝင်း ဝတ်ထားတဲ့ ပင်တီကို အထင်းသား မြင်နေရတယ်။ ပင်တီက လည်းကျပ်ထုပ်နေတာ ဆိုတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးဖေါင်းနေတာကို တွေ့နေရတယ်။ ကျ‌နော့် လီးထိပ်က လရည်ကြည်တွေတောင် စိမ့်ကျ နေပြီ။

ဦးနှောက်ထဲ သုတ်သွေး တက်နေပြီမို့ ကျနော် ပင်တီခွဆုံထဲ လက်ချောင်းထိပ် ကလေး ထည့် စမ်းမယ်လို့ ဆုံးဖြတ် လိုက်တယ်၊ မနေ့ ကလည်း ပင်တီ ခါးစည်းကြိုးထဲ လက်ချောင်းထည့်ပြီး ဖင်အကွဲကြောင်း အစပ်ထိ စမ်းခဲ့ပြီးပြီမလား။ ကျနော့် လက် က တဖြည်းဖြည်းချင်း ‌ပေါင်ခွဆုံ နား ရောက်သွားပြီး ပင်တီ အနားကို ထိမယ် ကြံတုံး အန်တီဝင်း က ရပြီသား မောင်မျိုး တီဝင်း အဆင်ပြေပြီ ဆိုပြီး ထဘီကို ပြန်ဆွဲဖုံး ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။ ကျနော် တော်တော် စိတ်ဓါတ်ကျ သွားတယ်။ စားရကာနီး ပါးစပ်နား ရောက်မှ အစာ ပြုတ်ကျ သွားရသလို ခံစား လိုက်ရတယ်။ အန်တီဝင်း ကတော့ အိပ်ယာပေါ် က ထပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလေတယ်။

နောက်နေ့ တွေ ကျတော့ လည်း အနှိပ်တော့ ခိုင်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခွင့်အရေးက မရတော့ ဘူး လေးငါးမိနစ် နဲ့ တော်ပါပြီကွယ် ဆိုပြီး အဆုံးသတ်သွားရတယ်။

အခန်း ၄။

အဲလိုနဲ့ ကျောင်း က ဖိုင်နယ် အိပ်ဇမ်းလည်း နီးလာပြီ၊ မေဇွန်တောင်မှ ဖိုင်နယ်ရီးယား ပြီးတော့ မယ်။ ငမိုး ကျောင်းက စောပြီးလို့ ပိတ်သွားတာနဲ့ သူလည်း အိမ်ပြန်လာနေပြီ။ မမဖြူ တယောက်ပဲ သူ့ မာစတာ ဆက်လုပ်နေတုံးပဲ။ သူ့ ရီးစား နဲ့ လည်း ပြတ်သွားပြီ။ ဒါပေမဲ့ မမဖြူ တယောက် ဖုံးကတော့ ပွတ်နေတုန်းပဲ။

မမဖြူ ရဲ့ မက်ဆေ့ဂျာ ချက်တွေ ဖတ်ခဲ့ ရဘူးတာ ပြန်သတိရမိရင်း အကြံတခု ထွက်လာတယ်၊ မမဖြူဖေ့ဘုပ်အကောင့် ကျနော့် ဖုံးမှာ ပွင့်နေတုံးက သူ့ ဖရင့် တွေထဲက တချို့ နာမည်တွေ ကျနော် သိတယ်။ အဲဒါနဲ့ အဲဒီ ဖရင့် တွေကို ကျနော့် ဖိတ်အကောင့် နဲ့ လိုက်ပြီး အက်လိုက်တယ်။ ဆယ်ယောက်လောက် အက်တာ လေးယောက်လောက်ပဲ လက်ခံတယ်။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မမဖြူ ရဲ့ မြူချယ် ဖရင့် တွေ ကျနော့် ဖရင့်လစ် ထဲ မှာ ရှိနေပြီ ဆိုတော့ မမဖြူ ကို အက်ကြည့်လိုက်တယ်။ တရက် နှစ်ရက် လောက် ရင်ခုံခုံ နဲ့ စောင့်နေရတယ်။ နောက်တော့ လက်ခံလိုက်တယ် ဆိုတော့ ပျော်လိုက်တာ၊ နောက်တဆင့် တက်ရတော့ မယ်ပေါ့။ မမဖြူ က သိပ်ပြီး ပို့စ်တွေ မတင်ဘူး။ တခါတခါ မှ တင်တယ်။ အဲဒီ ပို့စ်လေး တွေ မှန်သမျှ ကို လိုက်လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အရင် အဟောင်းတွေပါ ပြန်လိုက်ခ် လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကော်မန့် အတိုလေး တွေ ဝင်မန့် ပေး တယ်။ တခါတလေ ကျနော့် မန့် တွေကို သူက ရီပလိုင်း ပြန်တယ်။ နောက်တော့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သူဝင်ထား တဲ့ ဆိုရှယ်ဂရု လေးတခု လိုက်ဝင် သွားလိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ မက်ဆေ့ဂျာ မှာ စ စကားပြောဖြစ်တော့ တယ်။
ဖိတ်အကောင့် မှာ ကျနော့် နာမည်က မောင်လေး လို့ ပေးထားတယ်။

မောင်လေး :ဟဲလို
ကြည်ဖြူ  : ဟဲလို
မောင်လေး : ဆောရီး ကျနော် တို့ အရင်က တခါမှ မချက်ခဲ့ဘူးဘူးနော်၊
ကြည်ဖြူ  : ဟုတ်တယ် ရှင် က ဒီဂရု ကို ဘယ်လို ရောက်လာတာလဲ
မောင်လေး : သူငယ်ချင်း တချို့ က စိတ်ဝင်စား စရာကောင်းတယ် ဆိုလို့ လေ လာကြည့်တာ
ကြည်ဖြူ  : ဘယ်လို နေလဲ
မောင်လေး : မဆိုးပါဘူး၊ ကျနော် က မိတ်ဆွေ များများဖွဲ့ပြီး စကားစမြီ ပြောချင်တာလေ
ကြည်ဖြူ  : ဖြူ လည်း ဒီအတိုင်းပါပဲ၊ ရှင်က ဘယ်က လည်း၊
မောင်လေး :မန်းလေး က ပါ၊ ကျနော့် နာမည်ရင်း က မောင်မောင်လေး၊ အသက် ၁၉ နှစ်၊
ကြည်ဖြူ  : အော် မင်းက ချာတိတ်လေးကိုး ခစ်ခစ်၊ မမ က ကြည်ဖြူဝင်း ရန်ကုန်က၊ ၂၆ နှစ် ရှိပြီ
မောင်လေး :ဟုတ်လား၊ မမဖြူ လို့ ခေါ် မယ်နော် ရလား၊
ကြည်ဖြူ  : ရပါတယ်ကွာ၊
မောင်လေး :မမဖြူ က အခု လက်ရှိ ဘဲနဲ့လား၊
ကြည်ဖြူ  : ပြတ်သွားပြီ၊ လောလော ဆယ်တော့ ဘာမှ မရှိ၊
မောင်လေး :မမဖြူ ကို ကျနော် တချို့ ပါစင်နယ် မေးခွန်းလေး တွေ မေးလို့ ရမလား၊ မကြိုက်ရင် ဆောရီးနော်၊
ကြည်ဖြူ  : မေးလေ၊ တို့ ဖြေနိုင်တဲ့ ဟာ ဖြေမှာပေါ့၊
မောင်လေး : ဘယ်အရွယ်မှာ ပထမဆုံး ကစ်စ် ပေးဖူးလဲ
ကြည်ဖြူ  : လွန်ခဲ့တဲ့ လေးငါးနှစ် က ရီးစား ဟောင်းနဲ့
မောင်လေး : အပျိုစစ်တုန်းလား
ကြည်ဖြူ  : ဟုတ်တယ်၊ အဆုံးစွန်ထိ တခါမှ မသွားဖူးသေး၊ မင်းကရော၊
မောင်လေး : ဟင့်အင်း ကစ်စ် တောင်တခါမှ မပေးဖူးသေးဘူး။
ကြည်ဖြူ  : ဟာဟ၊ ယုံလိုက်ပါမယ်၊ တကယ်သာဆိုရင် မင်းလည်း မကြာခင် ပေးဖူးတော့ မှာပါ၊
မောင်လေး : မမဖြူရဲ့ ရီးစား ကလွဲလို့ တခြားလူတယောက်ယောက်က မမဖြူ ကို နိကပ် နဲ့ အမှတ်တမဲ့ မြင်ဖူးလား၊

အဲဒီ မေးခွန်း မေးလိုက်ပြီးတဲ့ အချိန် ကျနော် ရင်တခုံခုံ နဲ့ လီးကလည်း တောင်နေပါတယ်။ မမဖြူ နဲ့ အဲလို စကားတွေ ပြောခွင့် ရလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့ဘူးလေ။

ကြည်ဖြူ  : ဟင့်အင်း၊ မသိဘူး ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ
မောင်လေး : တယောက်ယောက်က အမှတ်တမဲ့ နဲ့ အဝတ်အစား လဲနေတုန်း မြင်သွားတာလေ၊ သူငယ်ချင်း ဒါမှ မဟုတ် မောင်နှမ သို့မဟုတ် ဝမ်းကွဲ၊
ကြည်ဖြူ  : အား ကြုံဖူးတယ်၊ တခါတုန်းက တို့နဲ့ အတူနေတဲ့ ဝမ်းကွဲ မောင်လေး တယောက်၊ တို့ အဝတ်အစားလဲ နေတုန်း အမှတ်တမဲ့ တံခါးဖွင့် ဝင်လာတာကြုံဖူးတယ်၊ အဟီး မျက်နှာပူလိုက်တာ၊
မောင်လေး : ကျနော် တခုခု ပြောလို့ ရမလား
ကြည်ဖြူ  :  ပြောလေ၊
မောင်လေး : မမဖြူ ရဲ့ မောင်လေး က အရမ်းကံကောင်းတာပဲနော်၊ တကိုယ်လုံး ချွတ်ထားတုန်းလား
ကြည်ဖြူ  :  ဟင့်အင်း ဟုတ်ပါဘူး၊ ဘရာနဲ့ ပင်တီ ဝတ်ထားပါတယ်

ကျနော့် လီးက သံချောင်းလို မာတင်းလာပါတယ်၊ အဲဒီကိစ္စကို ဆက်တွန်း ပြောချင်လာတယ်။ ပြောရင်း ကိုယ့်ချက်ကို ဘလော့ လုပ်သွားမှာလည်း ကြောက်နေတယ်၊

မောင်လေး : အဲလိုပုံမျိုးနဲ့ ဆို မမဖြူ က အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်နေမှာ သေခြာတယ်
ကြည်ဖြူ  :  မပြောတတ်ပါဘူး
မောင်လေး : မမဖြူ မောင်လေး ကတော့ လီးတောင် သွားမှာ သေခြာတယ်
ကြည်ဖြူ  :  ဟေး ပေါက်ကရတွေ လျှောက်မပြောနဲ့၊ သူက တို့ ရဲ့ မောင်လေး အရင်းလိုပဲ၊
မောင်လေး : ဟုတ်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ အရင်း မှ မဟုတ်တာ၊ မမဖြူ ဘော်ဒီ ၃၆ ၂၄ ၃၆ လား
ကြည်ဖြူ  :  မသိဘူး၊ ရီးစား ဟောင်းက တော့ ကိတ်တယ် ပြောတာပဲ အဟိ၊
မောင်လေး : မမဖြူ မောင်လေး ကတော့ အရမ်းကံကောင်းတာပဲ
ကြည်ဖြူ  :  အင်း၊ တော်ပြီ ကွာ တို့ လုပ်စရာရှိသေးတယ် အောက်တော့ မယ်
မောင်လေး : မမဖြူ နောက်အားရင် ကျနော် ချက်လို့ ရမလား
ကြည်ဖြူ  :  မင်း က ချက်ချင်လို့လား
မောင်လေး : အင်းပေါ့ ခုတောင် ပြောလို့ မှ မဝသေးတာ၊ စနေနေ့ နေ့လည် ကျနော် အားနေတယ်၊ နှစ်နာရီ နောက်ပိုင်း မမဖြူ အားလား
ကြည်ဖြူ  : အင်း၊ ကြည့်မယ်လေ၊
မောင်လေး : ဟုတ် ကျေးဇူး ဘိုင်ဘိုင်နော်
ကြည်ဖြူ  :  ဘိုင်ဘိုင်

အဲဒီနေ့ အဲဒီ အချိန် ဆို အိမ်မှာ လူရှိမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတော့ အတော်ပဲလေ၊ မေဇွန် က သူ့ ကျောင်း ဖိုင်နယ် နူတ်ဆက်ပွဲ တက်ဖို့ အဝတ်အစား တွေ ရှော့ပင်း ထွက်နေဦးမှာ၊ လာမဲ့ စနေမှာ မမဖြူ ကို ဘယ်လို စည်းရုံး ရမလဲ ဆိုတာကို အကွက်ချပြီး စဥ်းစား နေမိတယ်။ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိပြီ။

နောက်တနေ့ မှာ မေဇွန် နဲ့ ကျနော် နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်။ မေဇွန့် ကြည့်ရတာ စိတ်ရှုတ်နေပုံ ကြောင့် ဘာဖြစ်နေလဲ လို့ မေးလိုက်တော့၊ သူ့ ဖိုင်နယ်ဖဲယားဝဲ မှာ ဘာဝတ်ရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်နေတယ်တဲ့။ ကျနော်က မနက်ဖြန် ငါတို့ စျေးသွားကြည့်တာပေါ့၊ လို့ ဆိုတော့ သူက အင်းလို့ ပြောတယ်။

………………….

နောက်နေ့ ကျတော့ မေဇွန် အဝတ်အစား သွားဝယ်မဲ့ ခရီးစဥ်ကို ကျနော် လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်၊ မေဇွန် က သူ အဝတ်အစား ဝယ်တာကို ဘာလို့ ကျနော့် အကြံညာဏ် လိုချင်မှန်း မသိပါဘူး၊ သူနဲ့ ကျနော် က သူငယ်ချင်း လိုဆိုတော့ တိုင်ပင်ချင်တာလည်း ပါမှာပေါ့၊ သူ က ဟိုဟာစမ်းဝတ် ဒီဟာ စမ်းဝတ်နဲ့၊ တချို့ ကလည်း တအားဖေါ် ၊ တချို့ ကလည်း ခပ်တုန်းတုန်း၊ နောက်ဆုံးတော့ သူ‌ရော ကျနော် ရော သဘောကျတဲ့ အနက် ရောင် တကိုယ်လုံး တဆက်ထဲ ပုခုံးကနေ ဒူးလောက် ရောက်တဲ့ အသားပျော့ပျော့ ဒရက်စ် တထည်ကို ဝယ်ခဲ့ လိုက် တယ်။ အဲဒါက ညနေပိုင်း ဝတ်စုံ နောက် နေ့လည်ပွဲ အတွက် ရိုးရာ ရင်ဖုံးနဲ့ ထဘီ အတွက် ကတော့ အန်ကယ် တို့ ဆိုင် ( သူ့ အဖေဆိုင် ) သွားလိုက်ကြတော့၊ အန်တီဝင်း က ပဲ အစရွေးပေးလိုက်ပြီး ချူပ်ဖို့ အပ်ပေးလိုက် တယ်။ နောက်တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။

အိမ်မှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စားသောက်ပြီး ကိုယ့်အခန်းကိုယ်နှပ်နေကြတယ်၊ ခနနေတော့ မေဇွန်က လှမ်းခေါ် တယ်။ ဘာလဲ လို့ ဆိုတော့ ဒီနေ့ ဝယ်လာတဲ့ ဒရက်စ်ကို သူဝတ်ရမှာ ချီတုံ ချတုံ ဖြစ်နေကြောင်း၊ ပြန်သွားလဲရ မလားလို့ တွေးနေကြောင်းပြောတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်က ဟာနင်ကလည်း ဟိုမှာ စမ်းဝတ်တုန်းက ကြိုက်တယ် ဆို လို့ ဆိုတော့ အေးခု စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်လာလို့ လို့ ဆိုတယ်။ ကျနော်လည်း နောက်တခေါက် ပြန််ထွက်ရမှာ ပျင်းတာနဲ့ ၊ နင်ပြန်ဝတ်ကြည့်ဟာ ငါကြည့်ကြည့်မယ်ဆိုတော့၊ အင်းတဲ့ နင်ခနထွက်ဦး ငါခေါ် မှ ပြန်လာတဲ့။

နောက် ဆယ့်ငါး မိနစ်လောက် ကြာတော့ အခန်းထဲက မေဇွန် လှမ်းခေါ် သံကြားမှ တံခါးဖွင့် ဝင်သွားလိုက်တယ်။ ဘာလို့ လဲ တော့ မသိ မေဇွန့် မျက်နှာလေး က ရှက်တက်တက် နဲ့၊ အဲဒီ ဒရကက်စ် နဲ့ မေဇွန်က အရမ်းလှပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ ဒရက်စ် ပိတ်စ ကလည်း အသားပျော့ပျော့ နဲ့ အလက်စတစ် ဆိုတော့သူ့ ကိုယ်ခန္ဓာ ကောက်ကြောင်းတွေကို အတိအကျ ဖေါ်ပြ ထားသလိုပဲ၊ ဒါတောင်မှ အပေါ်ပိုင်း က နည်းနည်း ပွသလိုပဲ လို့ စိတ်ထဲ ထင်နေတုံး၊ မေဇွန်က သူလက်မမှီလို့တဲ့ နောက်ကျောက ဇစ်ကို ဆွဲတပ်ခိုင်းတယ်။ အဲတော့ မှ ပဲ ကျနော် သဘောပေါက် တော့တယ်။ သူ့ ဒရက်စ်က ခါးအောက်နားအထိ ပဲ ဇစ်ဆွဲရသေးတယ်။ ကျနော်လည်း လက်တုံတုံ နှလုံးတုံတုံ နဲ့ ဇစ် ကို သူ့ လည်ကုတ်နားအထိ ဆွဲတင်ပေးလိုက်တယ်။ ဒီကြားထဲ ကျနော့် လက်ချောင်းတွေက သူ့ ဘရာဇီယာ ကြိုးကို ခလုပ်တိုက်မိသွားသေးတယ်။ အဲဒါကို ကျနော် တမင်လုပ်တယ်များ ထင်သလားမသိ၊ မေဇွန် က ဟွန့် ကနဲ ငေါ့သံ ပေးပြီး၊

“နင်က လေ ငါ အတွင်းခံ တွေ တော်တော် သဘောကျတာ ငါသိသားပဲ”

“ဟာ နင်က လည်း ဘာစကားပြောတာလဲ”

“နင် ရေချိုးခန်းထဲ မှာ ငါ့ အတွင်းခံတွေနဲ့ ဘာလုပ်သလဲ ဆိုတာ ငါသိသားပဲ၊ လာအင်မနေနဲ့”

ကျနော် လန့်သွားတယ်။ ဖင်ညှောင့်ရိုးထဲကတောင် စိမ့် ပြီး တကိုယ်လုံးအေး သွားသလိုပဲ၊ ရုတ်တရက် စကားတောင် ပြန်မပြောနိုင်ဘူး။

“ငါနားလည်ပါတယ်ဟာ၊ ဒီအရွယ်က စိတ်အရမ်းထတတ်တဲ့ အရွယ်ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ နင်က ဘာလို့ အဲဒီဟာတွေ ကို အရူးအမူး ဖြစ်နေရတာလဲ”

“ငါ…..အာ..”

“မှန်မှန်ပြော၊ နို့မို့ ဆို ငါတိုင်လိုက်မယ်”

“အနံ့ဟာ အဲဒီက အနံ့ တွေက အရမ်းဆက်ဆီ ဖြစ်လို့ပါ”

“အဲတော့ နင်က ဘာလုပ်လဲ”

အဲလို မေဇွန်က မေးခွန်းထုတ်လိုက်တော့ ကျနော့် လီးက ချက်ခြင်း မာတောင် တက်လာတယ်။

“နင် က အဲတော့ ပင်တီကို ရူပြီးတော့ နင့် လီးကို နင်ကိုင်တာပေါ့ ဟုတ်လား”

မေဇွန့် အပြောက ကျ‌နော့် လီးကို တောင် တုံခါသွားစေတယ်၊ ကျနော် ပြန်မဖြေပဲနဲ့ ခေါင်းပဲ ရမ်းလိုက်တယ်။

“နင်တို့ ယောက်ျားလေး တွေ အဲလို လုပ်တတ်တာ ငါသိပါတယ်၊ ငါ့ကို လာညာမနေနဲ့”

ကျနော် စိတ်ထဲ မှာ ကြောက်စိတ်နဲ့ တဏှာစိတ် ရောထွေးပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ မတ်တပ်ရပ် ပြီး ငြိမ်နေမိ တယ်။

“နင်ဘာတွေ တွေးနေသလဲ ဆိုတာ ငါတခါတလေ စဥ်းစား နေမိတာ၊ ငါက အစကတည်းက မိန်းက‌လေးချင်း ပဲ စိတ်ဝင်စား မိတာ၊ တခါတလေ တော့ လည်း ယောက်ျားလေး တွေနဲ့ တွဲမိပါတယ်”

“မိန်းကလေးတွေ ဟုတ်လား၊ နင်က ဘိုင်လား”

“မသိဘူး ဒါပေမဲ့ ယောက်ျားလေးတွေကို သိပ်ဖီးလ် မလာဘူး”

“နင်က ငါ့ကို ဘာလို့ အစက မပြောလဲ”

“ငါ့ကိုယ်ငါလည်း မသေခြာသေးဘူးလေ၊ နင်က ငါ့ကို မိန်းမ တယောက် အနေနဲ့ စိတ်ဝင်စား တာတွေ့လာတော့ ငါက နင်ဘယ်လောက် အထိ လှုပ်ရှားလာမလဲလို့ ငါစောင့်ကြည့်နေတာ”

“အင်း”

“အေးဆေးပါ၊ ငါ ဘယ်သူ့ မှ လျှောက်မပြောပါဘူး၊ သိပ်လည်း လန့်မနေပါနဲ့၊ နင် အခုလုပ်နေတာတွေကို ဆက်မလုပ်တော့ ရင် ငါလည်း ပါးစပ်ပိတ်နေလိုက်မှာပါ”

မေဇွန်က ပြောရင်းနဲ့ ကျနော့် ဘောင်းဘီအောက်က ဖေါင်းထ နေတဲ့ လီး ကို မြင်သွားတယ်။

“နှာဘူး၊ အခု ပြောနေရင်းနဲ့ ကို လီးကတောင်နေတယ်”

“ဟာနေကလည်း အဲဒါက သဘာဝ ပါဟာ၊ ရှင်းပြပါရစေဦး”

“ဘာသဘာဝလဲ”

“နင်က ငါ့ လီး အကြောင်း တို့ နင့်ပန်တီ အကြောင်းတို့ လည်း ပြောတယ်။ နောက်ပြီး နင်က မိန်းကလေး ချင်း ရီလိပ်ရှင်းရှစ် လည်း ပြောတယ်ဆိုတော့ ငါ့ခေါင်းထဲ အဲဒီ ပုံရိပ်တွေ တွေးနေမိပြီး တော့ အဲလိုတွေ ဖြစ်ကုန်တာပေါ့ ဟ”

မေဇွန့် မျက်နှာက အပြုံးရိပ်သန်း သွားတော့ ကျ‌နော် နည်းနည်းလေး စိတ်ပေါ့ သွားရတယ်။

“နင် ငါ့ ပင်တီတွေ ဘရာတွေကို လာမထိတာ ကောင်းလိမ့်မယ်။ အဲဒါတွေက နင့် ကို လီးတောင်စေတာလား”

မေဇွန်က ကျနော့် ဘောင်းဘီဖေါင်းနေတာကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော် လက်နဲ့ အုပ်ဖုံးလိုက်မိတယ်။

“နင် က ငါ ပန်တီ လို့ ပြောလိုက်ရင် နင်လီးတောင် တယ်ဆိုတော့ တကယ်လို့ ငါက အခု ပန်တီ ဝတ်မထားဘူး လို့ ပြောလိုက်ရင် ရော ဘာဖြစ်မှာလဲ”

မေဇွန်က အဲလို လည်း ပြောလိုက်ရော အခုန လီးကို ဖုံးအုပ်ထားတဲ့ ကျနော့် လက်က အလိုလို လီးကို ညှစ်ပြီး ပွတ်လိုက်မိတယ်။

အခန်း ၅။

ကျနော် မေဇွန့် ကို သူ့ စကားနဲ့ ဖီးလ် ခံဖို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ သူ့ကို အဲလို မျိုး အပြောတွေ ပိုပြောစေချင်လာ တယ်။ ကျနော့် လက်က အခုန ဘာလုပ်လိုက်သလဲ ဆိုတာလည်း သူမြင်သွားခဲ့တယ်လေ။

“အဲလို တွေ လျှောက်မပြောနဲ့ မေဇွန်ရာ၊ ငါ စိတ်ထိန်းဖို့ မလွယ်ဘူးဟ”

“ဘာလို့လဲ နင်က အခုချက်ခြင်းကို ထုချင်လာလို့လား၊ နင့်ဟာကို ကိုင်မနေနဲ့ လက်လွှတ်ထားလိုက်စမ်း”

ကျနော် အခြေအနေကို ရိပ်မိလာသလိုပဲ၊ ကြည့်ရတာ မေဇွန်က သူ့ကိုယ်သူ မာစတာလို မျိုး ကွန်ထရိုးလုပ်ချင် သလိုပဲ၊ အဲဒါကို သူသဘောကျနေသလိုမျိုးပဲ။ ကျနော် ကိုယ်တိုင်ကလည်း မေဇွန် ရဲ့ အတွင်းသဏ္ဍန် တစိတ် တပိုင်း ကို သိလိုက်ရလို့ လီးက ပိုတောင်လာတယ်။ သူ့ ဖလိုးအတီုင်း ပဲ လိုက်သွားဖို့ စဥ်းစားလိုက်တယ်။ ကျနော် သူ့ကို ကြောက်တဲ့ ပုံစံမျိုး ဖမ်းလိုက်တယ်။

“ဒါဆို နင်က လီး တို့ ပန်တီတို့ ဘရာတို့ ဆိုတဲ့ အသံကြားတာနဲ့ကို လီးတောင်လာတာပေါ့ လေ”

ကျနော် ခေါင်းကို ရှက်သလို ငုံ့လိုက်ပြီးတော့ အသာရမ်းပြလိုက်တယ်။

“အောင်မယ် အခု မှာ လာရှက်နေပြန်ပါပြီ၊ နင် ငါ့ပန်တီကို မျက်နှာပေါ် အုပ်ထားတုန်းက တော့ မရှက်ဘူးလား”

မေဇွန်က ကျနော့် အနား ကပ်လာပြီး သူ့ လက်ဖဝါးကို ကျနော့် မျက်နှာပေါ် လာအုပ်လိုက်ပြီး၊

“ငါ့ကိုယ်နံ့ ကရော နင့်ကို စိတ်ထ စေတာလား”

“မေဇွန် တော်တော့ ကွာ ငါ့ကို လာမဆွနဲ့တော့၊ ငါနောက် မလုပ်တော့ ဘူး ကဲ ကျေနပ်ပလား”

ကျနော် ပြောနေလျှက်နဲ့ သူ့ လက်ကို ပြန်မဖယ်သွားတော့ ကျနော် သူ့ လက်ဖဝါးကို လျှာနဲ့ လျှက် ပြစ်လိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ လက်ကို ဖယ်သွားတယ်၊ ဘာမှ တော့ မပြောဘူး။

“ငါက အမြင်မကျဥ်း တဲ့လူမျိုးမို့ နင်ကံကောင်းသွားတယ်မှတ်၊ မမဖြူ သာ ဆိုရင်တော့ နင် ပါးချခံ ရမဲ့ အပြင် အမေ့ကို ပါ တိုင်ပြောခံရမှာ”

မေဇွန်ပြောလိုက်မှ မမဖြူ ပန်တီနဲ့ ဘရာပဲ ဝတ်ထားတဲ့ ဘော်ဒီကို မြင်ဖူးလိုက်တာ ပြန်သတိရမိပြီး ပြုံးလိုက်မိတယ်။

“နောက်ပြီး ဟို မိုးတွေအရမ်းသည်းပြီး မိုးခြိမ်းတဲ့ နေ့တုန်းက လည်း နင်ဘာလုပ်သလဲ ဆိုတာ ငါသိတယ်။ အဲဒီထဲက နင်နာဘူးကျ တာကို ငါရိပ်မိပြီး အကဲခပ်နေတာ၊ အခု မှာ ငါ နင့်ကို ဘာလို့ ဖွင့်ပြောမိတာလဲ မသိတော့ဘူး”

ကျနော့် အခွင့်အရေးကို ကျနော် မြင်နေပြီလေ။ မေဇွန့်ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲယူပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ပွေ့ဖက် ပြစ်လိုက်တယ်။ သူ့ ရင်သား တွေက ကျနော့် ရင်ဘတ် မှာ အိကနဲ ဖိကပ်မိတယ်။ မေဇွန် ရုတ်တရက် အံအား သင့် သွားပေမဲ့ ဘာမှ တော့ မပြောဘူး။

“နင် အဲလို နှာဘူး ကျမှန်းငါသိပေမဲ့ နင့်ကို ငါ လုံးဝ ကြောက်စိတ်မရှိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ငါ မသိချင်ယောင်တော့ ဆောင်လို့ မရတော့ ဘူးး၊ နင်က ပိုပြီး ဆိုးလာနိုင်တယ်”

ကျနော် မေဇွန့်ကို ဖက်ထားရာက ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။

“အင်းပါ၊ နင်က မိန်းကလေး တွေ ပဲ စိတ်ဝင်စားတာပေါ့ ဟုတ်လား၊ ငါလည်း အတူတူပါပဲဟာ ခိခိ”

“အောင်မယ်၊ တော်စမ်း နင် လျှောက်ဖွမယ်မကြံနဲ့နော်၊ ငါ နင့်လီးကို ဖြတ်ပြစ်မယ် နားလည်လား”

“အေးပါဟာ မဖွပါဘူး၊ နင့်ကောင်မလေး တွေ နာမည် ပြောပြစမ်းပါ”

အဲဒီနောက် မေဇွန်နဲ့ ကျနော်တို့ ဆက်ခ် ကိစ္စ တွေ နည်းနည်းပါးပါး ဆက်ပြောဖြစ်ကြတယ်။ သူက မိန်းကလေး တွေနဲ့ ရော ယောက်ျားလေး တွေနဲ့ ပါ ရီစားထားဖူးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျား လေးတွေက မိန်းကလေးတွေ လောက် သူနဲ့ သိပ်သဟဇာတ မဖြစ်ဘူး လို့ ဆိုတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီတေးတော့ သေခြာ မပြောပြဘူး။

အဲဒီညက အိပ်ယာဝင်တော့၊ ကျနော့် စိတ်ထဲ တွေးစရာတွေ အများကြီး ဖြစ်နေခဲ့ရတယ်။ မေဇွန့် ကို စကားလုံး တွေနဲ့ သူ့ အကြိုက် ကစားပြီး ဘယ်လောက် အထိ ကျနော် လုပ်လို့ ရမလဲ ဆိုတာ စမ်းကြည့်ချင်တယ်။ အဲလို မျိုး ဟိုလိုလို ဒီလိုလို စကားလုံးတွေနဲ့ ဆက်ခ်ကိစ္စ ကို ပြောရတာ ဖီးအရမ်းလာတယ်။ လူက အရမ်း ဏှာကျော တင်းနေပေမဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တဆင့်ချင်း လုပ်မှ ဝမ်းကွဲ အမ နှစ်ယောက်စလုံးကို ရနိုင်မယ် ဆိုတာတော့ ကျနော် သိတယ်။

……………………

နောက်နေ့ တွေမှာ ခေါင်းထဲ ကို အကြံမျိုးစုံ ဝင်လာတယ်။ အဲဒီနေ့က မေဇွန်နဲ့ စကားပြောခဲ့တာတွေ ပြန်စဥ်းစား လိုက်တိုင်း လီးက တောင်တောင်လာတယ်။ မမဖြူ နဲ့ ချက် နေတဲ့ ကိစ္စ တောင် မေတေ့တေ့ ဖြစ်နေတယ်။ နေ့လည် ထမင်းစား ကာနီး ကျမှ မမဖြူ နဲ့ ကျ‌နော် နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ရှိနေတယ် ဆိုတာ သတိထားမိ တဲ့ အချိန််မှာ မှ သတိပြန်ရတယ်။ ဒီတခါတော့ တခုခု ဖြစ်အောင် လုပ်ရမယ်လို့ တွေးထားလိုက်တယ်။ မမဖြူ က သူ့ အခန်းထဲ နေ့လည် တရေးနှပ် ဦးမယ် ဆိုပြီး ဝင်သွားတာနဲ့ ကျနော်လည်း အခန်းထဲ ဝင်ပြီး ဖေ့ဘုပ်ဖွင့်ထား လိုက်တယ်။ မမဖြူ မက်ဆေ့ဂျာ မီးစိမ်းလာမယ့် အချိန်ကို စိတ်ရှည်ရှည် နဲ့ စောင့်နေလိုက်မိတယ်။ ပေါ် မလာ ပေါ် မလာနဲ့ မမဖြူ တော့ တကယ် အိပ်ပျော် သွား ပြီထင်တယ်ဆိုပြီး စိတ်လျော့ လိုက်မယ်ကြံမှ မီးစိမ်းကလေး ပွင့်လာတယ်။ မမဖြူ ကလည်း မက်ဆေ့ဂျာ ဖွင့်လိုက်တာ နဲ့ ကျနော့် အကောင့် လေး စိမ်းနေတာ တွေ့လိုက် လို့ထင်တယ်။ သူက စနူတ် ဆက်တယ်။

ကြည်ဖြူ  : ဟေ့ကောင်လေး ဘာလုပ်နေ
မောင်လေး : ဟော မမဖြူ ကျနော် ကစောင့်နေတာ မမဖြူ တက်မလာတော့ ဘူးလို့ တောင် ထင်နေတာ၊
ကြည်ဖြူ  : ဟုတ်တယ် မတက်တော့ဘူးလို့ ၊ မေ့နေတာ၊ မင်း ကံကောင်းတာပေါ့ ခစ်
မောင်လေး : ဟုတ်တယ် ကျနော် ကံကောင်းဖို့ ဖြစ်လာတာ၊ မမဖြူ ကို စကားတွေ ပြောချင်နေတာ၊
ကြည်ဖြူ  : အော် ဆိုပါဦး ဘာတွေ ပြောချင်နေတာလဲ

အဲလို နဲ့ ကျနော် နဲ့ မမဖြူ တို့ ထုံးစံ အတိုင်း ဟိုဟို ဒီဒီ စကား အတိုအထွာလေး တွေ ပြောဖြစ်ကြတယ်။ ပြီးမှ ကျနော်က၊

မောင်လေး : မမဖြူ ဟိုနေ့ က ကျနော်တို့ ပြောခဲ့ကြသလို ရှက်စရာ မျက်နှာပူစရာ အတွေ့အကြုံလေး တွေ ပြောချင်လား၊
ကြည်ဖြူ  : အိုကေ မင်းရဲ့ မျက်နှာပူစရာ အတွေ့အကြုံက ဘာလဲ၊
မောင်လေး : အဟီး အရမ်းကို မျက်နှာပူစရာကောင်းတာပါဗျာ၊
ကြည်ဖြူ  :  အမလေး ပြောစမ်းပါ၊ ငါတောင် ငါ့မောင်ဝမ်းကွဲ နဲ့ အကြောင်းပြောပြ ခဲ့သေးတာပဲ
မောင်လေး :  ကျနော် အဖြစ်က ဆိုးတာ၊ ဂွင်းထု နေတုန်း အမဝမ်းကွဲက မိသွားတာ
ကြည်ဖြူ  :  ဟိုက် ဘယ်လို ဘယ်လို
မောင်လေး :  ပိုဆိုးတာက ရေချိုးခန်းထဲ မှာ သူ့ ပန်တီကို ကျနော့် လီးမှာ ပတ်ပြီး ထုနေတုန်းမိတာ
ကြည်ဖြူ  :  ဟားဟာားဟားဟား၊ ဆောရီး စိတ်မဆိုးနဲ့ နော် မင်းအဖြစ်ကို တွေးမိပြီး ရီချင်လို့
မောင်လေး : အင်းပါဗျာ၊ ခင်ဗျားကတော့ ရီနိုင်မပေါ့၊
ကြည်ဖြူ  :  မင်း တော်တော် တော့ ရှက်သွားမှာပဲ၊ သူက ရော ဘာပြောလဲ
မောင်လေး : သူက ဆေးကျောင်းတက်နေတာ ဆိုတော့ လူပျိုပေါက် ဟော်မုန်း ထတဲ့ ဟာ သိနေတယ်၊ သူပြောချင်တာကတော့ ကျနော် သူ့ ပန်တီကို သုံးနေတာကိုပဲ၊
ကြည်ဖြူ  :  အော် ငါလည်း အဲဒါ စိတ်ဝင်စားတယ်။ ဘယ်မိန်းကလေး ရဲ့ အတွင်းခံပဲ ဖြစ်ဖြစ်လား၊ မင်းဝမ်းကွဲ အမရဲ့ အတွင်းခံမှလား၊
မောင်လေး : မိန်းကလေး တယောက်ရဲ့ အတွင်းခံဆို ပြီးတာပဲ ထင်တာပဲ၊ ကျနော်က သူ့ ကို ဒီတခါပါပဲ ငါ နောက်ဆို မလုပ်တော့ ဘူးလို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူက မင်း ရီးစား ထားတော့ တဲ့ ၊ မင်းရီးစား ရဲ့ အတွင်းခံကို ပဲ ရူကြည့်တော့ လို့ ပြောတယ်။ ကျနော်က လည်း ဆောရီးပါ လို့ ပြောလိုက်တယ်။
ကြည်ဖြူ  :  အင်း ရီစရာတော့ အကောင်းသား၊ မင်းတို့ ယောက်ျားလေး တွေက မိန်းမ အတွင်းခံကို ရူရတာ ဝါသနာပါကြတာလား

အခု မှ ကျနော် ပြောချင်တဲ့ စကားတွေ စရောက်လာပြီ။ လီးတောင် နည်းနည်းမာလာတယ်။

မောင်လေး : ဟုတ်တယ်၊ အဓိက ကတော့ မမဖြူ တို့ ရဲ့ စောက်ဖုတ်နားမှာ ကပ်နေတာ မဟုတ်လား၊ အဲတော့ စောက်ဖုတ်နံ့လေး သင်းနေတယ်လေ၊ အိုး အဲဒါကို လီးမှာ ပတ်လိုက်ရင်တောင် ဖီးက အရမ်းကောင်းတာ

ကျနော် အခွင့်သာတုံး မသိမသာ မမဖြူတို့ စောက်ဖုတ် ဆိုပြီး လီးတို့ စောက်ဖုတ် တို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး သုံးပေးလိုက်တယ်။

ကြည်ဖြူ  : မင်း တော်တော် ဆိုးတာပဲ
မောင်လေး : မမဖြူ ရဲ့ မောင်ဝမ်းကွဲလေး လည်း မမဖြူ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ရှုမယ်ဆိုတာ ကျ‌နော်လောင်း ရဲတယ်။
ကြည်ဖြူ  : အဲလိုတွေ မပြောနဲ့ ကွ မကြိုက်ဘူး
မောင်လေး : ဟုတ်ပါဘူး၊ သူက မမဖြူ အတွင်းခံဆိုပြီး ဖီးလ်ခံတာ ဟုတ်ချင်မှ ဟုတ်မှာပါ၊ မိန်းကလေး တယောက်ရဲ့ အတွင်းခံ ဆိုပြီးရော ဆိုပြီး ရူတာ ကို ပြောတာပါ၊
ကြည်ဖြူ  :  ငါတော့ မထင်ပါဘူး၊ သူက ရီးစားတောင် မှ မရှိသေးတာ၊ သူက ဆက်ခ် အကြောင်းတောင် ဘာမှ သိမှာ မဟုတ်သေးဘူး ထင်တယ်
မောင်လေး : အမလေး ယောက်ျားလေး တွေ အရွယ်လေး ရလာတာနဲ့ အကုန်သိတယ်။ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ သူတွေ မေးစမ်းပါ ဥပမာကျနော့် ကိုလေ ဟဲဟဲ
ကြည်ဖြူ  :  အေးပါကွာ
မောင်လေး : ဟုတ်တယ် မမဖြူ၊ မမဖြူ မောင်လေး လည်း ဖီးခံမှာပါ၊ ကျနော်ဆို မျိုးစုံ ကို လုပ်ဖူးတယ်၊ ကျနော့် မှာ ရီးစားလည်း ရှိခဲ့ဘူးတယ်၊
ကြည်ဖြူ  :  ဟုတ်လား
မောင်လေး : ဟုတ်တယ်၊ ကျ‌နော် က သူ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ရတာ အရမ်းကြိုက်တာ၊

ကျနော် အဲလို ပြောချလိုက်ပြီး မမဖြူ ဆီက ဘာများ တုံ့ပြန်လာမလဲ ဆိုတာကို ရင် တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်နေလိုက်တယ်။

ကြည်ဖြူ  :  ငါ့ ကို မပြောနဲ့တော့၊ တော်ပြီ၊
မောင်လေး : ပြောချင်လို့ပါ မမ ရယ်၊ မမလို့ ခေါ်လို့ ရမလားဟင်
ကြည်ဖြူ  :  နင်က မမ လို့ ခေါ် ပြီး နင့်မမ ကို အဲလိုစကားတွေ ပြောမလို့လား ဟားဟား
မောင်လေး :  ကျနော် က မမ ကို ဘရာ ပန်တီလေး နဲ့ ပဲ တွေ့သွားတဲ့ မမ မောင်လေး ဖြစ်ချင်တာ၊ အီးးးး တွေးကြည့်ရင်း နဲ့တောင် လီးတောင်လာပြီ
ကြည်ဖြူ  :  ဟေ့ ငါ့ မောင်လေးကို ဆွဲသွင်း မလာနဲ့ နော်၊ တော်ပြီ ငါ ဆက်မချက်တော့ ဘူး၊
မောင်လေး : ဒါပေမဲ့ မမ ခနနားထောင်ပါဦး
ကြည်ဖြူ  :  ပြော
မောင်လေး : ကျနော် ပြောတာကို မယုံရင် မမ ကိုယ်တိုင် ချောင်းကြည့် မမ မောင်လေး က မမ အတွင်းခံကို နမ်းလား မနမ်းလား ဆိုတာ၊
ကြည်ဖြူ  :  ဘာလို့ ချောင်းရမှာလဲ
မောင်လေး : ကျနော် ပြောပြတဲ့ ယောက်ျားလေး တွေရဲ့ အကျင့် ကို မယုံရင်လေ၊ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ကျနော် ပြောပြမယ်၊
ကြည်ဖြူ  :  မလုပ်ချင်ပါဘူး
မောင်လေး : စမ်းကြည့်ပါ၊ မမ မတွေ့ဘူး ဆိုရင် ကျနော် ပဲ နာဘူးကျတယ် ဆိုတာ ဝန်ခံလိုက်မယ်၊
ကြည်ဖြူ  :  ကဲ စမ်းကြည့်ပါမယ်၊ ဘာလုပ်ရမှာလဲ
မောင်လေး : သူမြင်နိုင်လောက်တဲ့ နေရာ မှာ မမ အတွင်းခံလေးကို မသိမသာ တာ ပြစ်ထားလိုက်၊
ကြည်ဖြူ  :  အိုကေ
မောင်လေး : မမ ကျနော် တခု လောက် ပြောလို့ ရမလား
ကြည်ဖြူ  :  ဘာပြောမှာလဲ
မောင်လေး : ကျနော် သာ မမ မောင်လေး လို မြင်လိုက်ရရင် တော့ အဲဒီပန်တီကို ကျနော့် လီးတန် မှာ ပတ်ပြီး လရည်ထွက် တဲ့ အထိ ထုပြစ်မိမှာပဲ၊
ကြည်ဖြူ  : နင် ကလေ တော်တော် နှာဘူးကျတဲ့ မောင်ပဲ
မောင်လေး : ပုံဖေါ် ပြီး မြင်ကြည့်လား
ကြည်ဖြူ  :  မပြောဘူး ဟွန့်
မောင်လေး : ကျနော့် လို ချာတိတ်တယောက်က မမ အတွင်းခံအကြောင်း အဲလို ပြောနေတာ ဖီးမတက်ဘူးလား
ကြည်ဖြူ  :  အင်း နည်းနည်းပေါ့၊
မောင်လေး : မမ အနံ့ လေးက အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်မှာ သေခြာတယ်၊ မမည ကျရင် ပန်တီ လေး စိုနေမယ် ဆိုတာ လောင်းရဲတယ်
ကြည်ဖြူ  :  ဆက်မပြောနဲ့ အဲလို ဟာတွေ
မောင်လေး : အခု တောင် မမ ပန်တီလေး က စိုရွဲနေပလား မသိဘူး
ကြည်ဖြူ  :  နည်းနည်းလေး ပါ
မောင်လေး : ကျနော် လျှက်ချင်လိုက်တာ လျှက်လို့ ရမလား

ကျနော် အဲလို ရိုက်လိုက်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ လီးက သံချောင်းလို တအားကို မာတင်းနေပြီ၊ မမဖြူလည်း အခန်းထဲ မှာ သူတစ်ယောက်ထည်း ဆိုတာ ကျနော်သိတယ်။ သူ ဘာများ လုပ်နေမလဲ ဆိုတာ တောင် သွားချောင်းချင် သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ချက်နေရတာ အရသာ ရှိနေတယ်။ သူ့ ဆီက ခနငြိမ်နေပြီးမှ မက်ဆေ့ ပြန်လာတယ်

ကြည်ဖြူ  : နိုး မရဘူး
မောင်လေး : မမ ကျနော် လီးတအား မာနေပြီ
ကြည်ဖြူ  :  မမ လို့ မခေါ် နဲ့ အခု
မောင်လေး : ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ ကျနော် လျှက်တဲ့ စကား မပြောတော့ ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ပြောသလို မမမောင်လေး ကို စမ်းကြည့်မလား
ကြည်ဖြူ  : အင်း စမ်းကြည့်မယ်
မောင်လေး : နောက်တခါ ကျနော်တို့ ချက်ကြရငင် ပြန်ပြောပြ၊ ဘာတွေ့လဲ ဆိုတာ
ကြည်ဖြူ  :  အင်းပါ၊ ဒါပေမဲ့ သူ လုပ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး၊
မောင်လေး : လုပ်ခဲ့တယ်ဆို ဘာဖြစ်မလဲ ၊ လောင်းကြေးထပ်ချင်လား
ကြည်ဖြူ  :  ဘာကြေး ထပ်မှာလဲ
မောင်လေး : အိုကေ သူ ကလုပ်ခဲ့တယ်ဆိုရင် မမ လုပ်ခဲ့ ဘူးတဲ့ ဆက်ခ် အတွေ့အကြုံတွေ ကျနော့် ကို ပြန်ပြောပြရမယ်၊ သူ မလုပ်ဘူး ဆိုရင် ကျနော်တို့ ဒီအကြောင်းအရာကို ဘယ်တော့ မှ မပြောကြတော့ ဘူး၊
ကြည်ဖြူ  :  အိုကေ စိမ်လိုက်လေ
မောင်လေး : မနက် ဖြန် ဒီအချိန် တွေ့မယ်လေ
ကြည်ဖြူ  :  အင်း

ပြီးတော့ ကျနော်တို့ အွန်လိုင်းက ထွက်လိုက်ကြတယ်။ အခုတော့ မမဖြူ ဘာလုပ်မလည်း ဆိုတာ ကျ‌နော် စောင့်ကြည့်ဖို့ ပဲ ကျန်တော့ တယ်။ သူဘယ်လို ပလန်လုပ်မယ်၊ ဘယ်လို စမ်းမယ် ဆိုတာတော့ ကျနော် လည်း မသိဘူး။

…………………..

အခန်း ၆။

အဲဒီ ညနေပဲ မမဖြူ က ကျနော့်ကို လှမ်းခေါ်တယ်၊ အပြင်မှာ လှမ်းထားတဲ့ အဝတ်တွေ ရုတ်လာဖို့၊ ပြီးရင် သူ့ အခန်းက ကုတင်ပေါ် တင်ထားလိုက်သူ ခေါက်မယ် မီးပူတိုက်မယ်လို့ ဆိုတယ်။ ကျနော်လည်း အပြင်တန်းတွေ မှာ လှမ်းထားတဲ့ အဝတ်တွေ ယူလာပြီး သူ့ အခန်းကုတင်‌ပေါ် တင်မလို့ လုပ်တယ်။ အဲဒီမှာ သူ့ ကုတင်ပေါ် ခြေရင်းဘက်မှာ ဟိုနေ့က ဝတ်ခဲ့တဲ့ ဘရာနဲ့ ပန်တီလေး ကို တွေ့လိုက်ရတယ်၊ အဲဒါနဲ့ အဝတ်တွေကို ချပြီး ပန်တီလေးကို ကောက်လို့ ကမန်းကတမ်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းတံခါးကို သေခြာမပိတ် ပဲ အခန်းထဲမှာ မျက်စေ့ ကို ပိတ်လို့ သူ့ ပန်တီလေးကို ကျနော့် ပေါင်ခွဆုံပေါ် တင်ပြီး ပွတ်နေလိုက်တယ်၊ နောက် ပန်တီကို ကျနော့် မျက်နှာပေါ် မှာ အုပ်ထားလိုက်ပြီး လက်တဖက်က ဘောင်းဘီအောက်က ဖေါင်းထ နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်၊ မမဖြူ ချောင်းကြည့်နေလိမ့် မယ်ဆိုတဲ့ အတွေး နဲ့ လီးက တအား တောင်နေခဲ့တယ်။ ခနနေတော့ မမဖြူ သူ့ အခန်းထဲက လှမ်းခေါ် သံကြားလိုက်ရတယ်၊ အဝတ်တွေ အကုန်ယူ လာပြီးပလားဆိုတော့၊ ဟုတ်ကဲ့ လို့ ဆိုပြီး ကမန်းကတမ်းထွက် သူ့ အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ သူ့ မတွေ့သေး။ မမဖြူ ပန်တီကို ခုနချခဲ့တဲ့ အဝတ်ပုံပေါ် ပြစ်တင်ပြီးအမြန်ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့ တယ်။ အခုတော့ မနက်ဖြန် ကို မြန်မြန် ရောက်ချင်နေမိပြီ။

……………………

နောက်နေ့ အစောကြီးပဲ မက်ဆေ့ဂျာထဲ ဝင်ပြီး ဟိုဖတ်ဒီဖတ် လုပ်ရင်း စောင့်နေမိတယ်။ ဟော လာပါပြီ မမဖြူ။

မောင်လေး : ဟော မမဖြူ ဘယ်လိုလဲ၊ ကျနော် ပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ မဟုတ်လား
ကြည်ဖြူ  :  မင်း က တော်တော် တက်ကြွ နေပါလား ဟဟ
မောင်လေး : အဟုတ်ကဲ မမဖြူရယ်၊ ပြောစမ်းပါဦး
ကြည်ဖြူ  :  ဟုတ်တယ် မင်းပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါဘယ်လို သိတယ် ဘယ်လို လုပ်လဲဒီတေး မမေးနဲ့ မဖြေဘူး၊
မောင်လေး : ဟုတ်ပါပြီ မမ ရယ်
ကြည်ဖြူ  :  မမ လို့ မခေါ် နဲ့ ဆို
မောင်လေး :  မမဖြူ ပေါ့၊
ကြည်ဖြူ  :  ခေါ်ချင်သလို ခေါ် တော့ ကွာ ရှုတ်တယ်
မောင်လေး :  ဒါဆိုရင် မမဖြူ လောင်းထားတာ ရှုံးပြီပေါ့ နော် ခွိ
ကြည်ဖြူ  :  အင်းပေါ့လေ
မောင်လေး :  ဒါဆို ကျ‌နော့် ကို အကုန်ပြောပြ ဖို့ ရယ်ဒီ ဖြစ်ပလား
ကြည်ဖြူ  :  ဆိုပါတော့
မောင်လေး :  အိမ်မှာ မမဖြူ တယောက်ထဲ လား
ကြည်ဖြူ  :  ဟင့်အင်း မောင်လေး ရှိတယ်၊ သူက သူ့ အခန်းထဲ မှာ
မောင်လေး :  ကျနော် တခု တောင်းဆို လို့ ရမလား
ကြည်ဖြူ  :  ပြော
မောင်လေး :  သူနဲ့ တခန်းထဲ အတူတူသွားနေပြီး ကျနော် နဲ့ ချက်လို့ ရမလား
ကြည်ဖြူ  :  ရတယ် ဒါပေမဲ့ ပေါက်ကရတွေ တော့ တွေးမနေနဲ့နော်၊ ခနစောင့်၊

ခနအကြာမှာ မမဖြူ က ကျနော့် အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ ကျနော့် ကို ဘာတွေ လုပ်နေသလဲ လို့ မေးတယ်။ သူတယောက်ထည်း ပျင်းလို့တဲ့ ဆိုပြီး ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် က ကုတင် မှာ တက်ထိုင်တယ်။ ကျနော် က ငမိုးကုတင် မှာထိုင်နေတာလေ၊ မမဖြူ က ကြည့်ရတာ အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ မမဖြူ က အပေါ် ပိုင်းက အုန်းခွံ အနုရောင် လက်စက ရင်ဖုံးဝတ်ထားပြီး အောက်က အဝါပေါ် မှာ အမဲအပွင့်ကြီးတွေ ရှိတဲ့ ဘောင်းဘီ စကဒ် ခေါ်မလား။ စကဒ် ဘောင်းဘီ ခေါ်မလား၊  အဲဒါကြီး ဝတ်ထားတယ်။ ဘောင်းဘီ စကဒ် လို့ ကျနော် ခေါ်လိုက်ရတာက သူက စကဒ်လိုပဲ အပေါ် လွှာက ဖါးဖါး ကြီး အတွင်းလွှာကတော့ ဘောင်းဘီတိုလိုပဲ။ ထပြီး လမ်းလျှောက် သွားရင် စကဒ် ဝတ်ထားတယ်ပဲ ထင်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ အတွင်းက ဘောင်းဘီ၊ စကဒ်က အတော်တိုတာ ပေါင်လည် လောက်မှာ အနားသတ်တယ်။ ဖွေးမွတ်နေတဲ့ ပေါင်လုံး အလှ က မြင်နေရတယ်။

ကြည်ဖြူ  : အိုကေ ငါ သူ့ အခန်းထဲ ‌ရောက်နေပြီ
မောင်လေး : သူက အိပ်ပျော်နေတာလား၊ ဘာလုပ်နေတာလဲ
ကြည်ဖြူ  :  မအိပ်ဘူး၊ ဖုံးပွတ်နေတယ်
မောင်လေး : အင်း သူ့ ရီးစား နဲ့ ကျူနေတာလား၊ အောကားတွေ ကြည့်နေတာလားမသိ
ကြည်ဖြူ  :  ဟဟ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ သူက ရီးစားတောင် မရှိသေးဘူး
မောင်လေး : ဒါကြောင့် သူက မမဖြူ အတွင်းခံတွေ ခိုးရူ နေတာနေမယ်
ကြည်ဖြူ  :  ဒီအရွယ် ယောက်ျားလေးတွေ အကျင့် ထင်ပါတယ်
မောင်လေး :  မမဖြူ ရဲ့ ဆက်ဆီ ဘော်ဒီ ကြောင့် ဖြစ်မယ်ထင်တယ်
ကြည်ဖြူ  :  မင်းက တော်တော် မြှောက်ပြီးကျူ တတ်တာပဲ၊ မင့်အမ ကိုလည်း မင်းအဲလိုပဲ ပြောသလား
မောင်လေး :  ကျ‌နော် မမဖြူ ကို ပြောပြီးလေအဖြစ်အပျက်၊ ကျနော် လျို့ဝှက်ချက်တခု ပြောရမလား
ကြည်ဖြူ  :  ပြောလေ
မောင်လေး :  ကျနော် အမဝတ်ထားတဲ့ ပန်တီ ကို ဒီနေ့ တွေ့တယ်၊ ရေချိုးခန်းထဲမှာ၊ သူကမန်းကတမ်း အပြင်ထွက်သွားရလို့ ထင်တယ် ဒီတိုင်းကျန်ခဲ့တာ၊ အခု ကျနော့် ဆီမှာ ခိခိ
ကြည်ဖြူ  :  လူဇိုးလေး နင် ဘာလုပ်မလို့လဲ
မောင်လေး :  ကျနော့် လီးကို အဲဒါနဲ့ ပွတ်နေတယ်။ မမဖြူ အကြောင်းတွေးရင်းနဲ့ပေါ့
ကြည်ဖြူ  :  အီး နင်ဟာလေ တော်တော် နာဘူးကျတာပဲ၊ အကျင့် မကောင်းဘူး
မောင်လေး :  အား ပန်တီ အသားလေးက ပျော့ ပြီးနူးညံ့လိုက်တာ၊ အနံ့ လည်း ရတယ်၊ သေးနံ့ရော အဖုတ်နံ့ရော၊ ကြည့်ရတာ ညက သူ စောက်ဖုတ်ရည် စိမ့်ကျထားတယ်ထင်တယ်
ကြည်ဖြူ  :  ဟုတ်မှာပေါ့၊
မောင်လေး :  မမဖြူ မောင်လေးကို မကြည်စယ်ချင်ဘူးလား၊ အပျော် ပေါ့၊
ကြည်ဖြူ  :  ဘယ်လို မျိုးလဲ
မောင်လေး : ထိုင်နေရင်း နဲ့ အောက်စ နည်းနည်း လွှတ်ပြ ကြည့်ပါလား၊ အခု မမဖြူ က ဘာဝတ်ထားတာလဲ
ကြည်ဖြူ  :  ဘောင်းဘီစကဒ် အတို
မောင်လေး : ပြီးတော့ ရော..

ကျနော် မေးပြီးတော့ ရင်တွေ ခုံလာတယ်။ မမဖြူ အတွင်းထဲမှာဘာဝတ်ထားသလဲ ဆိုတာကို သိချင်နေတာလေ၊ တွေးရင်းနဲ့ တောင် လီးတောင်နေတယ်။ လီးကို ထုတ်ပီး မမဖြူ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ပေါ်ကို လီးချောင်း နဲ့ ပွတ်ချင်လိုက်တာဆိုတာ။

ကြည်ဖြူ  :  ပန်တီအကြား နဲ့ ဘရာ အဖြူ
မောင်လေး :  အွန်း၊ ကျနော် အရမ်း ချွတ်ပြစ်ချင်နေပြီ
ကြည်ဖြူ  :  အိပ်မက်မက်ထားလိုက် ဟဟ
မောင်လေး :  မမဖြူ အခု မောင်လေးကို ရှိုးနေပလား

ကျနော့် မက်ဆေ့ ပို့လိုက်ပြီးတဲ့ အချိန် မမဖြူ က ဒူးလေး အသာကွေးပြီး ကျနော် ရှိရာဖက်ကို ပေါင်နှစ်လုံး ခွဲကား ပြလိုက်တယ်။ လူကတော့ ဖုံးကို ပဲ အာရုံစိုက်နေသလိုပေါ့။ ကြည့်ရတာ သူလည်း နည်းနည်း စိတ်ထ နေတဲ့ သဘောပဲ၊ ကျနော် နည်းနည်းချင်း အဆင့်တက်ဖို့ပဲ ကျန်တော့ တယ်။

ကြည်ဖြူ  :  အင်း၊ ငါ ဘာလို့ လုပ်နေမိမှန်းတောင် ကိုယ့်ကိုယ်မသိတော့ ဘူး
မောင်လေး :  မမဖြူ က လူတွေကို စချင် အမြည်းပေးချင်လို့ နေမှာပေါ့၊ မောင်ဝမ်းကွဲလေးကိုရောပဲ
ကြည်ဖြူ  :  ထားလိုက်ပါတော့ ကွာ၊ အဲလောက်ပဲ၊ စချင်တယ်၊ အမြည်းပေးချင်တယ်
မောင်လေး :  မမဖြူ အရင်က ရီးစားကိုရောလား၊ တခြားသူတွေကိုရောပဲလား
ကြည်ဖြူ  :  ငါက ရှက်တတ်တယ်ကွ၊ ငါ့ အရင်ရီးစားကိုတော့ အဲလို လုပ်ဖူးတယ် တခြားလူတော့ တခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး
မောင်လေး :  လူတွေ ကြားထဲမှာ လုပ်ဖူးလား
ကြည်ဖြူ  :  အင်း၊ ငါတို့ သမီးရီစား တွဲနေတဲ့ အချိန်တွေက ရုပ်ရှင်သွားရင် ရုံထဲမှာလေ အဟိ၊ တခြားလူတွေ ကြားထဲမှာပေါ့၊ ဟိုဟာဒီဟာလုပ်တာ၊ ဒါပေမဲ့ အမှောင်ထဲမှာ ဆိုတော့ ဘယ်သူမှ မြင်ရမှာ မဟုတ်ပါဘူး
မောင်လေး :  ဘာလဲ ဟိုဟာ ဒီဟာ ဆိုတာ ပြောပြပါဦး
ကြည်ဖြူ  :  တယောက်နဲ့ တယောက် ဟိုဟာဒီဟာ ကိုင်တာပေါ့ ဟာ၊ အောက်ပိုင်းတွေ
မောင်လေး :  အော် သူက မမဖြူ ကို လက်ချောင်းနဲ့ လိုးတာလား
ကြည်ဖြူ  :  အင်း ငါလည်း သူ့ ကို ဂွင်းထု ပေးဖူးတယ်၊ သူ ငါ့ လက်ကိုင်ပုဝါထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်တယ်

ကျနော့် လီးတောင် တဆတ်ဆတ်တုံ သွားတယ်၊ မထင်ထားဘူး၊ မမဖြူ အဲလောက် လုပ်ဖူးလိမ့်မယ်လို့။

မောင်လေး :  မမဖြူ သူ့ လီးကို ရော စုပ်ပေးဖူးလား
ကြည်ဖြူ  :  အင်း ၊ ခနခနတော့ မဟုတ်ဘူး
မောင်လေး :  ကျနော့် လီးတအား တောင်နေပြီ၊ မမဖြူ ကျနော့် လီးကို စုပ်မပေးချင်ဘူးလား
ကြည်ဖြူ  :  မင်း ငါ့အနား မှာ ရှိနေရင်တော့ စဥ်းစားမယ်လေ၊ ဟဟ
မောင်လေး :  ကျနော် တော့ မမဖြူ ကျနော့် လီးကို လည်ချောင်းထဲထိ ဝင်အောင် စုပ်ပေးနေပြီလို့ တွေးနေတယ်
ကြည်ဖြူ  :  အွန်း

အဲလို ပြောပြီးတော့ မမဖြူ က ကုတင်ပေါ် မှာ မှောက်လျှက် နေလိုက်ပြီး ကျနော့် ဘက်ကို ကိုယ်တစောင်းပေး ထားတယ်။ သူ့ စကဒ်ကလေးက ပေါင်ရင်းထိ တက်နေပြီး အတွင်းက ဘောင်းဘီခွဆုံကို လှမ်းမြင်နေရတယ်။ ကျနော့် လက်က အလိုလို ဘောင်းဘီပေါ် ကနေ လီးကို ဖိပွတ်မိတယ်။ မမဖြူ က ကျနော့် လက်လှုပ်ရှား လိုက်တာကို သတိထားမိလိုက်ပုံပဲ။

မောင်လေး :  ကျနော် တော့ မမဖြူ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပြီး မမဖြူ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မမဖြူ ရဲ့ မောင်လေး ရှေ့မှာ တအား လျှက်ပေးလိုက်ချင်တာပဲ
ကြည်ဖြူ  :  ငါလည်း စောက်ဖုတ် လျှက်ခံရတာကို တအားကြိုက်တာ
မောင်လေး :  မမဖြူ က တောရှင်းထားတာလား
ကြည်ဖြူ  :  ညှပ်ထားတာ ငါ က မရိပ်ဘူး
မောင်လေး :  မမဖြူ အခု စို နေပလား
ကြည်ဖြူ  :  အတွင်းထဲကတော့ နည်းနည်း ယားနေတယ်ခနနေ စိုတော့ မယ်ထင်တယ်
မောင်လေး :  ကျနော် အခု မမဖြူ ကို မှန်းပြီးတော့ လီးကို ပွတ်နေတယ် အီးးး
ကြည်ဖြူ  :  မှန်းသာ မှန်း

အခု တော့ ကျနော် ထိန်းမထားတော့ ဘူးဦ မမဖြူ ကို ပြောချင်တာ မှန်သမျှ ကို စိတ်လွှတ်လက်လွှတ်သာ ပြောနေမိပြီ။

မောင်လေး :  ကျ‌နော် က မမဖြူ ကို တကိုယ်လုံး နိကပ် ချွတ်ပြီးတော့ မမဖြူ နို့ တွေကို စို့ချင်တယ်။ မမဖြူ စောက်ဖုတ် ကို လည်း ကျနော့် လျှာ နဲ့ လိုးချင်တယ်၊ မမဖြူ စောက်ဖုတ်က စိမ့်ကျလာတဲ့ စောက်ရည်တွေကို လည်း စုပ်သောက်ချင်တယ်ဗျာ
ကြည်ဖြူ  :  အင်းးးးးး မင်း ငါ့ကို အရည်စို လာအောင် ပြောနေပြီ

မမဖြူ က အဲလို ပြန်ပြောလိုက်တော့ ကျနော့် ကွန်ထရိုးတွေ အကုန်လွှတ်သွားပြီ၊ ကျနော့် လီးကို ပွတ်နေတာ ကို မမဖြူ မြင်စေချင်တယ်။ ကျနော် ထိုင်ရာက နေထပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ကို ထွက်သွားလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်း တံခါးကို နည်းနည်း ဟထားလိုက်ပြီးတော့ အသံထွက် ငြီးပြလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မှ မက်ဆေ့ ဆက်ပို့တယ်။

မောင်လေး :ကျနော် မမဖြူ ရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို တဖက်စီ စို့ပြီးတော့ မနာအောင် အသာ ကိုက်မယ်။ နောက်မမဖြူ ရဲ့ ချက်ပေါက်ထဲကို လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးမယ်၊ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို လျှာနဲ့ လျှက်ပြီးတော့ စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာထိုးထည့် မယ်ဗျာ
ကြည်ဖြူ  :  အင်းးးးးးး
မောင်လေး :  အခု မမဖြူ က ဘာလုပ်နေလဲ
ကြည်ဖြူ  :  ငါ့ စောက်ဖုတ်ကို ပန်တီပေါ် ကနေ ပွတ်နေတယ်
မောင်လေး : ဟင် မမဖြူ မောင်လေး ကရော
ကြည်ဖြူ  :  သူက အခု ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလို့

ကျနော့် သုတ်သွေးတွေက ဦးနှောက်ထဲ ရောက်ကုန်ပြီ။ အသံကျယ်ကျယ် ငြီးပြလိုက်မိတယ်။

မောင်လေး : ကျနော် မမဖြူ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသားကုန် လျှက်ပေးနေပြီဗျာ၊ ကျနော် မမဖြူ ရဲ့ မောင်လေး သာ ဖြစ်လိုက်ချင်ပြီဗျာ၊ အခု မမဖြူ ဝတ်ထားတဲ့ စကဒ်ကို ဆွဲဖြဲပြီး မမဖြူကို အနောက်က နေ လိုးချင်နေပြီ
ကြည်ဖြူ  :  လိုးလေ
မောင်လေး :  အ အားးး မမဖြူ ၊ အမ ရဲ့ စောက်ဖုတ် က စေးကျပ် နေတာပဲ အီးးးးးး ကောင်းးးလိုက်တာ

ကျနော် လီးကို ထုတ်ပြီး တအားထု နေမိပြီ။ စာရေးဖို့ တောင် လက်က မနိုင်တော့ ဘူး။ စိတ်က တအားထနေပြီ။ မျက်စေ့ စုံမှိတ်လို့ ထုနေမိတယ်။ အသံလေး တခု ကြားမိသလိုမို့ မျက်လုံးလေး အသာမှေး ကြည့်တော့ မမဖြူ ကျနော့် ကို ချောင်းကြည့်နေတယ်လို့ အရိပ်အရောင် တွေ့လိုက်တယ်။ ကျနော် ဂရု မစိုက်တော့ ပဲနဲ့ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လို့ သူ့ နာမည်ကို ခေါ်ပြီး ဆက်ထု နေမိတယ်။

….အားးးးး မမဖြူ….အိုးးးးး မမ….အိးးးး မမဖြူ…..

..ဖတ်..ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်..

ကျနော့် လရည်တွေ တဖြောဖြော နဲ့ ရေချိုးခန်း နံရံကို ပန်းထွက် ကုန်တယ်၊ လရည်တွေ တစမကျန် ညှစ်ထုတ်ပြစ်လိုက်ပြီးမှ ရေဆေးပြီး ကျနော့် အခန်းကို ပြန််လာခဲ့လိုက်တော့ တယ်။ ကျနော့် လရည်တွေ ပန်းထွက် နေတဲ့ အချိန်ထိ မမဖြူ ကို ရေချိုးခန်းတံခါး နားမှာ ကျနော့် မျက်စေ့ အစွန်နဲ့ မြင်ခဲ့လိုက်ရတယ်။ ရေချိုးခန်း တံခါး ဖွင့်လိုက်တော့ မမဖြူ မရှိတော့ ဘူး။ ကျ‌နော့် အခန်းထဲ မှာလည်း မရှိတော့ ဘူး။ ကျနော် ခုန မက်ဆေ့ဂျာ ကို ပြန်ဖွင့်လိုက်တယ်။ မမဖြူ ပြောထားတာတွေ့လိုက်ရတယ်။

ကြည်ဖြူ  :  အားးးးးးး ငါ့ စောက်ဖုတ် တအားရွဲနေပြီ အီးးး ငါ စောက်စေ့ လေးကို ပွတ်နေတယ်။

ကြည်ဖြူ  :  ဟော၊ တယောက်ယောက်လာနေပြီ၊ နောက်မှ ဆက်ပြောတော့ မယ်၊ နောက်စနေနေ့ ဒီအချိန်၊

ပြီးတော့ သူ့ အက်တစ် မဖြစ်တော့ ဘူး။

မမဖြူ တို့ အခန်းသွားကြည့်လိုက်တော့ သူမရှိဘူး၊ အဲဒါနဲ့ ပဲ ကျနော့် အခန်းပြန်ပြီး အိပ်ယာပေါ် တက်နား နေလိုက်တယ်။ လရည်ထွက်ပြီးကာစ တော့ ငါလုပ်လိုက်တာ မှားသွားပလားမသိဘူးလို့ စိတ်ထဲ နောင်တ ရနေမိတယ်။ ခနနေတော့ မမဖြူ ကျနော့် အခန်းထဲ ပြန်ရောက်လာတယ်။ သူ့ ကြည့်ရတာလည်း မျက်နှာလေး နီပြီး နွမ်းနေသလိုပဲ။ ဘာမှ မဖြစ်သလို တော့ ဟန်ဆောင် ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကြည့်ရတာ သူလည်း တနေရာ သွားပွတ်ပြီး ပြီးလာခဲ့ပုံပဲ။ ဒီပုံဆိုရင်တော့ ကျနော် လိုချင်တဲ့ လမ်းကြောင်း နီးလာတဲ့ ပုံပဲ။

အခန်း ၇။

ကျနော် မမဖြူ နဲ့ ချက်ထားတဲ့ မက်ဆေ့ တွေကို ပြန်ပြန်ဖတ်ရင်း လီးကတောင် လာတယ်။ နောက် အပတ် ချိန်းထားတာတောင် မစောင့်ချင်တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ နောက်နေ့ မှာ ငမိုး ပြန်ရောက်လာတယ်။ သူတပတ် ကျောင်းနားလို့ အိမ်ပြန်လာတာ။ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ငမိုး က ကျနော် နဲ့ နေလင်း တို့ သွားရာ လျှောက်လိုက် နေပြီး အတွဲညီနေခဲ့တယ်။ ပြဿနာက သောကြာနေ့ ညစတာ။ ငမိုး က စနေနေ့ ကျောင်းပြန်သွားမယ် ဆိုတော့ သောကြာနေ့ ည နေလင်းတို့ အိမ်မှာလည်း လူရှင်းတော့ ကျနော်တီု့ သုံးယောက် ဘီယာသောက်ဖြစ်ကြတယ်။ နောက်တော့ ငမိုးနဲ့ ကျနော် အိမ်ပြန်လာတယ်။ အိပ်ခန််းထဲ ကျတော့ ဟိုဟိုဒီဒီ ပြောဖြစ်ကြရင်းနဲ့ ငမိုး ကကျနော့် ကို စမေးတယ်။ စော်ရှိလားပေါ့။ ကျနော် က မရှိဘူးလို့ ပြောလိုက်တယ်။

“အဲတော့ မင်း က ဗာဂျင်ဘွိုင်း ပေါ့ ဟုတ်လား ဟဟ”

“ငါ့ ကို လာစ မနေနဲ့ကွ”

လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ ငမိုး က သူ့ကုတင်ဆီ လာခဲ့စကားပြောရအောင် လို့ ဆိုတယ်။ ကျနော်လည်း သဘောတူ ပြီး သူ့ ကုတင်ပေါ် သွား သူ့ အနားထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့ကို လည်း ကျနော် က မေးလိုက်တယ်။ မင်းကရော ရီးစား ရှိလို့လား ဆိုတော့ သူက ပြတ်သွားပြီလို့ ပြောတယ်။ မျက်လုံးမှာလည်း မျက်ရည်တွေ နဲ့၊ ပြီးတော့ သူက ပြောတယ်။

“မင်းကို ငါ့ စီးခရက် ပြောလို့ ရမလား”

“ရတာပေါ့ ပြောလေ”

“တကယ်တော့ ငါက အခြောက်ပါ၊ ငါ့ ဘဲက အရင်အပတ် တုန်းက ငါ့ အပေါ် မှာ ဖေါက်ပြန်ခဲ့လို့ ကွဲသွားကြတာ”

ကျနော် ကြက်သည်း ထသွားတယ်။ ဒီကောင် နဲ့ ဒီလောက် ရင်းရင်းနှီးနှီး အတွင်းရေး တစ်ခါ မှ မပြောခဲ့ ကြဖူးဘူး။ သူ့ ကိုလည်း စိတ်ထဲက သနားသလို ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ သူက နဂို ကတည်း ကမှ ပျော့ပျော့ နွဲ့နွဲ့ လေ။ အဲဒါနဲ့ သူ့ကို အားပေးတဲ့ အနေနဲ့ ဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ သူက လည်း ကျနော့် ပုခုံးပေါ် ကို ခေါင်းတင်မှေးရင်း က တရှုံ့ရှုံ့ငိုရင်း ဆက်ပြောတယ်။

“ငါ က စကတည်းက ယောက်ျား လေးတွေကို ပဲ စိတ်ဝင်စား ခဲ့တာ၊ ဒါပေမဲ့ တခြားလူတွေ ငါ့ကို ပြောင်နောက် မှာ စိုးလို့ ဖုံးဖိထားခဲ့ရတာ၊ များသော အားဖြင့် က ငါ့ကို အပျော် ကြံသွားတဲ့သူတွေပဲ။ တကယ်မချစ်ကြဘူး၊ ငါ့ဖင် လိုးမယ်။ ငါ့ကို သူတို့ လီးစုပ်ခိုင်းမယ်၊ ပြီးရင် လစ်သွားကြတာချည်းပဲ”

ငမိုး ပြောစကားကြောင့် ကျနော် အတော် တုံလှုပ်သွားတယ်။ သူက ဆက်ပြောတယ်၊

“မမဖြူ က ငါအခြောက်မှန်း သိပေမဲ့ သူက ဘာမှ မပြောဘူး၊ ငါ့ကို မောင်တယောက်အနေနဲ့ ဆက်ချစ်ရှာတယ်။ သူတခါ က ငါ ဘဲတဗွေနဲ့ ကစ် လုပ်နေတာကို မိသွားခဲ့ဖူးတယ်။ ငါ မင်းကိုလည်း လေးစား တယ် ငမျိုး၊ မင်းက လည်း ငါ့ကို ရိပ်ရင် ရိပ်မိပေမဲ့ ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောခဲ့ဘူး”

ကျနော် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိဘူး။ သူ ခပ်ပျော့ ပျော့ မိန်းမလို နွဲ့နှောင်းတာပဲ သိတယ်။ ဂေးလို့ မထင်ခဲ့ မိဘူးလေ။

“မင်း ဒီည ငါနဲ့ လာအိပ်ပေးပါလားကွာ၊ ငါ အထီးကျန်သလို ခံစားနေရမိလို့ပါ”

ကျနော် ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်တယ်။ သူ့ လက်တဖက်က ကျနော့် ပုခုံးကို သိုင်းဖက်ထားတယ်၊ နောက်လက်တဖက်က ကျနော့် ဘိုက်သား ဆီ လျောကျသွားပြီး ရုတ်တရက် ကျနော့် ဘောင်းဘီ သားရည်ကြိုးကနေ အတွင်းဝင်လာတယ်။ ကျနော့် ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။

“ဟေ့ ကောင် ငမိုး ဒါက..”

“ငမျိုး.. စိတ်ကို အသာလျော့ ထားလိုက်ပါ”

ကျနော် ဘာပြောရမှန်းမသိ ကြောင်နေတုန်းမှာပဲ ငမိုး လက်ဖဝါးက ကျနော့် လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ လီးက လည်း တစိမ်းလူတယောက်ရဲ့ လက်မလို့လားမသိ၊ ချက်ခြင်းကို မာတောင်တက်လာတယ်။ တကယ်လည်း ကျနော့် လီးကို တစိမ်းတယောက် မိန်းမ ဖြစ်ဖြစ် ယောက်ျား ဖြစ်ဖြစ် တယောက်မှ မကိုင်ဖူးသေးဘူးလေ။

“အိုး မင်းကောင်က အကြီးကြီးပဲ ငမျိုးရာ”

ငမိုးက ပြောရင်း နဲ့ သူ့ လက်တဖက်က ကျနော့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လို့ ရှေ့နောက် ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက် ပေးရင်း နဲ့ နောက်လက်တဖက်က ကျနော့် ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချတယ်။ ကျနော်လည်း အလိုက်သင့် ဖင်ကြွပေးလိုက်မိ တယ်။ ငမိုး က ဂွင်းထု ပေးရင်းနဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို အနီးကပ် ကြည့်နေရင်း၊

“မင်း တခါ မှ ပုလွေ အပေးမခံဖူးဘူးလား”

အဲလို မေးပြီး လို့ ကျနော် တောင် ပြန်မဖြေရသေးဘူး၊ သူက ခေါင်းကို ငုံ့ ပြီး သူ့ လက်နဲ့ ဆုပ်ပြီး ထုလိုက်တိုင်း အရည်ပြား လန်သွားပြီး ကားထွက်လာတဲ့ ကျနော့် ဒစ်ဖူးကို လျှာနဲ့ လျှက် လိုက်တာ ကျနော် လီးတောင် ကျင် သွား တယ်။ ကျနော် က ယောက်ျား ချင်းဆို လူချင်း ထိကပ် ရမှာတောင် ရွံ့တဲ့သူ၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်လီးကို လျှာ နဲ့ အလျှက်ခံလိုက်ရတော့ ယောက်ျား ဖြစ်ဖြစ် မိန်းမ ဖြစ်ဖြစ် ဖီးက တက်သွားတယ်ဗျာ။ နောက်တော့ ကျနော့် ဒစ်ဖူး ကို ဒီကောင် ငုံလိုက်တော့ သူ့ အခံတွင်းက နွေးထွေးနူးညံ့ တဲ့ အထိအတွေ့ က လီးကို တဆတ်ဆတ် တုံခါ သွားစေခဲ့တယ်ျိ။ ဒီကောင်က သူ့ နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ကျနော့် လီးတန်ကို ဖိညှပ်ပြီးခေါင်းကို အနှိမ့် အမြင့် လုပ်ပေးတော့ ပါးစပ်နဲ့ ဂွင်းတိုက်နေသလို ဖြစ်နေရတဲ့ အပြင်၊ စုပ်လည်း စုပ်သေးတော့ ကျနော့် မှာ ဘယ်လို မှ ကွန်ထရိုး မလုပ်နိုင်တော့ ဘူး။ သူ့ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး လီးနဲ့ သူ့ ပါးစပ်ကို လိုးညှောင့် နေမိတော့ တယ်။

ခနနေတော့ သူက ကျနော့် ဘိုက်ကို တွန်းထားပြီးတော့ လီးကိုပါးစပ်က နေချွတ်လိုက်တယ်။ နောက် ကျနော့် ဘောတွေကို ငုံစုပ်တယ်။ ကျ‌နော်လည်း ဘာဂျာအမှုတ်ခံရတဲ့ ကောင်မလေး တယောက်လို ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲ ကားပေးမိလိုက်တယ်။ ဒီကောင်က ကျ‌နော့် ဘောတွေကို စုပ်တယ် လျှက်တယ်။ နောက် သူ့ တံတွေးတွေနဲ့ ရွဲနေတဲ့ ကျနော့် လီးတန်မာမာ ကြီးကို လည်း လျှက်တယ်။ နောက်တော့ ကျ‌နော် လည်း မထိန််း နိုင်တော့ ဘူး၊ သူ့မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ကိုင်ထိန်းရင်း ကျနော့် လီးကို သူ့ပါးစပ်ပေါက် ချိန်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ သူက အလိုက်သင့် ပါးစပ်ဟ ပေးပြီး၊ လီးတန်မှာ သူ့ နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်းလေး စေ့ထားတယ်။ ကျနော် သူ့ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူ့ ပါးစပ်ကို ညှောင့်ညှောင့် လိုးတော့၊ သူ့ အာဂေါင် မထိမိ အောင် ကျနော့် လီးတန် အရင်း ကို သူ့ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ အဲတော့ ကျနော် ဘယ်လို ဆောင့်လိုးလိုး ကျနော့် လီး လက်တဆုပ်စာ အရှည်က ပါးစပ်ထဲ မဝင် နိုင်ဘူး လေ။ ငတ အတွေ့အကြုံ ဘယ်လောက် များနေပလဲ မသိဘူး။

ငမိုး ပါးစပ်က လည်း စုပ်အားကောင်း၊ သူ့ နူတ်ခမ်းကလည်း လီးတန်ကို ဖိညှစ်ထားတော့ ကျနော်လည်း တအားကောင်းလာပြီး နောက်ပြီး လရည်တွေ သူ့ ပါးစပ်ထဲ ပန်ထွက်ကုန်တော့ တယ်။ ဒီကောင်က လည်း တဂွပ်ဂွပ် နဲ့ကို မျိုချတယ်ကုန်တဲ့ အထိကို စုပ်တယ်။ ပျော့ သွားတဲ့ လီးကို ပါ လျှာနဲ့ လျှက်ပေးလိုက်သေးတယ်။ ကျနော် တော့ ပက်လက်လှန်လှဲချပြီး မျက်လုံးမှိတ်မှိန်းနေလိုက်ရတယ်။ ပထမဆုံး ပုလွှေပေးခံရတဲ့ အတွေ့အကြုံ မို့ တအားကောင်းနေတယ်။ ပေးတဲ့ ကောင်က ကိုယ့် ညီတဝမ်းကွဲ ဖြစ်နေတာ တခုပဲ ဆိုးတယ်။ မမဖြူ တို့ မေဇွန်တို့ သာ ဖြစ်လိုက်ရင် ဘယ်လောက် ကောင်းမလဲ လို့ တွေးနေမိတယ်။ ငမိုး က ပြီးတော့ သူ့ ဘာသာ သူ ရေချိုးခန်း သွား ဆေးကြောပြီး အိပ်သွားသလို ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်း သွားဆေးပြီး ကိုယ့်ကုတင် ကိုယ်ပြန်လာ အိပ်လိုက်ပါတယ်။
…………….

မနက်ကျတော့ ငမိုး က ဘာမှ မဖြစ်သလို ပဲ ပုံမှန်သွားလာ လှုပ်ရှား နေပြီး သူ့ ကျောင်း ရှိရာကို ပြန်သွား ပါတယ်။ ကျနော် သာ တနေ့ လုံး မနေ့ည က အကြောင်းကို တနုံ့နုံ့ ပြန်တွေးနေမိခဲ့တယ်။ နောက်အပတ် က ကျနော့် ကျောင်းလည်း ပြန်ဖွင့် ပြီး မေဇွန်တို့ ကျောင်း နူတ်ဆက်ပွဲလည်း လုပ်တေ့ မယ်။ မမဖြူ နဲ့ တော့ နည်းနည်း ပဲ ချက်ဖြစ်တယ်။ သူက တနင်္ဂနွေ နေ့ မှာ ဆက်ဆက် ချက် ကြမယ်လို့ ဂတိပေးထားတယ်။

တနင်္ဂနွေ နေ့ကျတော့ မေဇွန်က သူ့သူငယ်ချင်း ဆီ ထွက်သွားသလို ကျနော်လည်း နေလင်းဆီ ထွက်လာခဲ့တယ်။ အဖြစ်အပျက် တွေ ကို တယောက်ယောက် ကို အရမ်း ရင်ဖွင့် ချင်နေပြီလေ။

………………

နေလင်း ဆီ ရောက်တော့ ဒီကောင့်ကို အကုန်ပြောပြလိုက်တယ်။ မမဖြူ နဲ့ ချက်တဲ့ အကြောင်း၊ ငမိုး က ပုလွေမှုတ်ပေးတဲ့ အကြောင်းတွေ ပေါ့။ နေလင်း က နောက်တခါ မမဖြူ နဲ့ ချက်ထားတဲ့ ဟာတွေကို ဆေ့ဖ် ထားပြီး သူ့ ဆီ ကော်ပီ ပို့ပေးဖို့  နဲ့၊ ပုလွှေ မှုတ်ခံရတာ ဘယ်လို နေလဲ လို့ မေးတယ်။ ကျနော် က ကောင်းတယ် လို့ ပြောတော့ သူလည်း အမှုတ်ခံချင်တယ်လို့ ပြောတယ်။ အဲလို နဲ့ ခနနေတော့ အွန်လိုင်းတက်ပြီး မမဖြူ ကို လှမ်းဟိုင်းလိုက်တယ်။ သူက အလုပ်ရှိနေသေးလို့ ညဖက် ကျမှ ပြန်တက်လာခဲ့ ပါလားလို့ ပြောတာနဲ့ ပြန်ပိတ်ထား လိုက်တော့ တယ်။

…………….

ညကျမှ အွန်လိုင်း ကို တက်လာတော့ ကျနော့် မှာ တဏှာစိတ်က တော်တော် ထကြွ နေပြီ။ မမဖြူ ကို ဘယ်လောက် အထိ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် တွေ ပြောလို့ ရမလည်း စမ်းကြည့်ဖို့ တွေးထားတယ်။ အဲဒါ ကြောင့် စပြီး ချက်တာနဲ့ ကျနော်က သူ့ ကို စမ်းတော့ တယ်။

မောင်လေး : မမဖြူ ကျနော့် ကို မမဖြူ ရဲ့ ဖန်တက်ဆီ တွေ ပြောပြပါဦး၊ အညစ်ညမ်းဆုံး ဖန်တက်ဆီ
ကြည်ဖြူ  :  ဟင့်အင်း မရှိပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ငါ ပင်လယ်ကမ်းစပ် မှာ ဆက်ခ် လုပ်တာတော့ စိတ်ကူးယဥ် ဖူးတယ်
မောင်လေး : ဟာဗျာ မမဖြူ က လျို နေပြန်ပါပြီ လုပ်စမ်း ပါ တကယ့် ဟာတွေ ပြောစမ်းပါ
ကြည်ဖြူ  :  နင့် ဟာ အရင်ပြောပြ၊ အဲဒါဆို ငါလည်း စဥ်းစားမယ်
မောင်လေး : ကျနော် က မမဖြူ ပါးစပ်ထဲ မှာ လရည် ပန်းထည့် ပြီး ပြီးချင်တယ်ဗျာ
ကြည်ဖြူ  :  အီး ရွံ့စရာကြီး၊ ဘာလို့ လဲ နင်က ဘာလို့ လုပ်ချင်တာလဲ
မောင်လေး : အော် ဒါဆို မမဖြူ တခါမှ လရည် မမျိုချဖူးဘူးပေါ့
ကြည်ဖြူ  :  ဟင့်အင်း
မောင်လေး : ရှေ့ပြေး အရည်ကြည် နဲ့ အရသာ အတူတူပဲ နေမှာပါဗျာ
ကြည်ဖြူ  :  သိဘူးလေ
မောင်လေး : ဂိုးဒန်းရှာဝါရော
ကြည်ဖြူ  :  အာ့ ဘာလဲ
မောင်လေး : ကိုယ့် ပါတနာ ပေါ် သေးပေါက် ချတာလေ
ကြည်ဖြူ  :  ယိုက်စ် နင် က တော်တော် တဏှာရူး တာပဲ ပေါက်ကရတွေ
မောင်လေး : အဲဒါ ကို ဖက်တစ်ရှ် ဆိုတဲ့ စွဲလမ်းမှုပဲလေ၊ လူတော်တော် များများ လုပ်ကြတာပဲ
ကြည်ဖြူ  :  နင် လုပ်ဖူးလို့လား
မောင်လေး : မမဖြူ နဲ့ ဆိုရင်တော့ လုပ်ကြည့်ချင်တယ်၊ တခု ပြောကြည့်လို့ ရမလား
ကြည်ဖြူ  :  ပြော
မောင်လေး : မမဖြူ ပန်တီမှာ သေးပေါက် ထည့်ပြီး မမဖြူ မောင်လေးကို စမ်းကြည့်ပါလား
ကြည်ဖြူ  :  အွန်း မောင်လေး ဆိုမှ ပြောရဦးမယ်၊ ဟိုတရက်က သူ ရေချိုးခန်းထဲ မှာ ဂွင်းထု နေတာ ငါချောင်း ကြည့်မိတယ်။ သူ့ ပါးစပ် က ရွှတ်နေတာ ငါ့နာမည် လို့ ထင်တာပဲ

အဲဒီ မက်ဆေ့ က ကျနော့် နှလုံးခုံ နှုံးကို ဝုန်းကနဲ ထတက် သွားစေတယ်။ မမဖြူ ပြောလိမ့် မယ်လို့ တောင် ကျနော် မထင်ထားခဲ့မိဘူး။ စိတ်ကို ငြိမ်နိုင်သမျှ ငြိမ်အောင် ထားပြီး မက်ဆေ့ ပြန်ရိုက်လိုက်တယ်။

မောင်လေး : အိုးးးးးး ဝါးးးးး ကျ‌နော် မပြောဘူးလား၊ မမဖြူ မောင်လေး က မမဖြူ ကို ခိုက်နေပါတယ် ဆိုတာ၊ သူ့ကို နည်းနည်းပါးပါး လောက် ရှိုးပေးလေဗျာ၊ အဟီးးး
ကြည်ဖြူ  :  အာ မသိဘူးကွာ၊ သူက ငါ့ မောင်လေးလေ၊ မတော်တဆ တခုခု ဖြစ်ခဲ့ရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ
မောင်လေး : ဒါပေမဲ့ သူ့ ကို မထိတထိ စရတာ မမဖြူ ပျော်တယ် မဟုတ်လား၊ သူက မမဖြူ ကို မှန်းပြီး ဂွင်းထု နေတယ် ဆိုတာကို တွေးလိုက်တော့ မမဖြူ ပိပိလေး ထဲ ရွ မလာဘူးလား၊
ကြည်ဖြူ  :  အင်း ပေါ့၊

ဟုတ်ပြီကွ၊ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ ဒီထက် ပိုပြောလို့ ရမယ်ဆိုတာ သိလိုက်ပြီ၊ ကျနော် ထပ်တိုးပြီး အကဲစမ်းလိုက်တယ်။

မောင်လေး : မမဖြူ သူ့ လီးကြီး ကို မကိုင်ကြည့်ချင်ဘူးလား
ကြည်ဖြူ  :  ဟေ့ တော်တော့ ၊ ငါ က နည်းနည်းပါးပါး လေး အမြည်းပေးရုံ ပဲ၊ ဒီထက် မပိုဘူး၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အဲဒါ က စိတ်ထဲ တောင် ထည့်ထားဖို့ မကောင်းတဲ့ ဟာတွေ
မောင်လေး : ထားပါတော့ ဒါပေမဲ့ မမဖြူ သာ ကျနော့် မမ ဆိုရင် ကျနော် မမဖြူ ကိုယ်ပေါ် ကို သေးပန်းချချင်တယ်
ကြည်ဖြူ  : ဟားဟား ဒါပေမဲ့ မင်းကက ငါ့ မောင် မဟုတ်ဘူးလေ
မောင်လေး : ဒါဆိုလည်း ကျနော့် ကို မမဖြူ ရဲ့ မောင်လေး လို့ တွေးလိုက်လေ၊ ကျနော်လုပ်လို့ ရမလား
ကြည်ဖြူ  :  ငါရေချိုး နေတုန်း မှာ ခြေထောက်လောက် တော့ ဖြစ်ဖြစ် ခစ်ခစ်

ကျနော် အရမ်း ပျော် သွားပြီ အခု တော့ မမဖြူ က ကျနော့် ညစ်ညစ် ပတ်ပတ် စကားတွေကို လိုက်လိုက်လျောလျော ပြောနေပြီလေ၊

မောင်လေး : ကျနော့် လီးပေါ် မမဖြူ သေးပေါက် ချလို့ ရတယ်လေ၊ ကျနော် မမဖြူ ရဲ့ သေးတန်း ကို မြင်ချင်တယ်။ မမဖြူ သေးပေါက်လို့ ထွက်လာတဲ့ တရှီးရှိး အသံလေးကို တောင် ချစ်နေမိပြီ
ကြည်ဖြူ  :  တော်တော် ညစ်ပတ်တဲ့ မောင်လေး ပါလား၊ ဒါနဲ့ စကားမစပ် ငါဒီရက် ပိုင်းအတွင်း စီဘီ ကို လာဖြစ်မယ် မထင်ဘူး၊ ငါတို့ မိသားစု နောက်အပတ် တနေရာကို ခရီးသွားဖို့ ရှိတယ်၊ နောက် အပတ်  စနေ ဒီအချိန် ကျရင် ပြောမယ်။

သူပြောတာ ကျနော် သိတယ်။ ကျနော့် အန်ကယ် နဲ့ အန်တီ တို့က ကျနော် တို့ ရွာက ပွဲတော် တခု ကို တမိသားစု လုံံး သွားဖို့ စီစဥ်ထားတယ်။ ကျနော် က နေလင်း ကိုတောင် လိုက်ခဲ့ ဖို့ ခေါ် ထားသေးတယ်။

မောင်လေး : အာ့ ဆိုလည်း ပြီးတာပဲ လေ မမဖြူ၊ မမဖြူ မောင်လေး ရဲ့ လရည်တွေ မမဖြူ ကိုယ်ပေါ် ပန်းချပါစေ ဗျာ၊
ကြည်ဖြူ  :  ဟားဟားဟား သူ က ဆုတောင်းရင် တောင်းနေမှာပေါ့ ခစ်ခစ်
မောင်လေး : သေခြာတာပေါ့

အဲလို ပြောရင်း က ကျနော့် လက်က အလိုလို ဂွင်းထု နေမိပြီ။ ကျနော် တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် နူတ်ဆက်ပြီး ချက်က နေ ထွက်လိုက်ကြတယ်။

အန်ကယ်တို့ မိသားစု သွားမဲ့ ခရီးစဥ် အတွက်လည်း ကျနော် စိတ်လှုပ်ရှားမိတယ်။ မရောက်တာ ကြာလှပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော်တို့ မိဘတွေရဲ့ မွေးရပ် မြေ ရွာလေး ပေါ့၊ အရမ်း အေးချမ်း သာယာ လှပတဲ့ နေရာလေးပါ။

………………….

အခန်း ၈။

ခရီးသွားမဲ့ နေ့ ကျတော့ ကျနော် တို့ က ကိုယ့် ကားနဲ့ ကိုယ် သွားမှာ ဆိုတော့ အထုပ်အပိုးတွေ တင် ပြီးတာနဲ့ အားလုံး ကားပေါ် တက် ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ သီချင်း တွေ ဆိုကြ ၊ စကားတွေ အလုအယက် ပြောကြနဲ့ ဆူညံနေတာပေါ့၊ ပျော်စရာကြီးပါ၊

နှစ်နာရီ သုံးနာရီလောက် ကြာတော့ ပေါက်တော ဆိုပြီး ကားရပ်တယ်။ လူတိုင်းလိုလို ဆင်းကြတယ်၊ မမဖြူ ကတော့ နေရာက ညစ်ပတ်လို့ ဆိုပြီး မဆင်းဘူး၊ နောက်ထပ် တနာရီလောက် ထိ က ကားမောင်းနေတုန််း လမ်းမှာ နားစရာ ဘာမှမရှိ၊ အဲတော့ မှ မမဖြူ တင်းမခံ နိုင်တော့ ဘူး၊ အန်ကယ့်ကို ကားရပ် ခိုင်းရတော့ တယ်။ နေလည်း စောင်းသွားပြီ ဆိုတော့ အလင်းရောင်က စနည်းလာပြီ၊ အန်ကယ်က ကျနော့် ကို အဖေါ် လိုက်သွားဖို့ ခိုင်းတယ်။ မမဖြူ က ရပါတယ်လို့ ပြောပေမဲ့ တီဝင်း က ပါ အတင်း လိုက်သွားဖို့ ပြောလို့ မမဖြူ က  ခေါင်း ညိမ့် လိုက်တယ်။

အဲလို နဲ့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် လမ်းဘေးက တောအုပ်လေး ထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ ကားကနေ ကျနော်တို့ ကို မမြင်ရတဲ့ နေရာကျမှ မမဖြူ က သေးပေါက် ဖို့ ပြင်တယ်၊ သူက ရှက်နေတယ် ဒါပေမဲ့ ဆီးက အရမ်း သွားချင် နေပြီလေ။

“မမဖြူ ဟို ခြုံ အနောက်ကို သွားလိုက်လေ၊ ကျနော် ဒီက စောင့်နေမယ်”

“အီး ငါ အဲလို အပြင်မှာ တော မထိုင်တာ ကြာပြီ ကြောက်စရာကြီးဟယ်”

“ကိစ္စ မရှိပါဘူး မမဖြူ ရဲ့ ဘယ်သူမှ မမြင်နိုင်ပါဘူး၊ ပရွတ်ဆိတ်သာ သတိထား”

အဲလို ပြောပြီး ကျ‌နော် က တခွိခွိ နဲ့ ရီလိုက်တယ်။ မမဖြူ က ကျနော့် ခြေသလုံးကို လှမ်းကန်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ခြုံဘုတ် အနောက်ဖက်ကို လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ သူ့ ဂျင်းပန် ဇစ်ဆွဲချသံ ၊ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်တာ အရိပ် ကို မြင်ရတယ်။ သူ စပြီး သေးပေါက် ချတော့ သစ်ရွက် တွေ မြေကြီးတွေကို ထိတဲ့ အသံ တရှဲရှဲ နဲ့ ကြားနေရတယ်။ ကျနော့် လီးတောင်လာတယ်။ သူနဲ့ က ခြုံဘုတ်လေးတခုပဲ ခြားတာ ဆိုတော့ သေးနံ့ပါ ရနေတယ်။ ကျနော် အရမ်းချောင်းကြည့်ချင်လာတယ်။ သူ သေးပေါက်တဲ့ အသံ ရပ်သွားပြီး ပြန်ထဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာသံမှ ထွက်မလာဘူး၊ ကျနော် စောင့်နေပေမဲ့ သူ ခြုံဘုတ်နောက်က ထွက်မလာသေးဘူး။ ခနနေတော့ ကျနော့် ဖုံးက အသံမြည်လာတယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ တီဝင်း၊ အဲဒါ ဖုံးကိုင်ပြီး တော့ ဖြေလိုက်တယ်။ အဆင်ပြေတယ်။ နောင် ငါးမိနစ် ဆို ပြန်လာခဲ့မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်ပဲ  မမဖြူ က ၊

“ဟေး ငမျိုး ငါ့ အနောက် မှာ ဆူးခြုံနဲ့ ငြိနေလို့ ဒုက္ခပဲ”

“ကျနော် လာကူပေးရမလား”

“ငါ့ဘာသာ လုပ်မယ် ခနလေး”

ခနလောက် ငြိမ်သွားပြီးတော့ မရဘူးထင်တယ်။ ထပ်ခေါ်လာတယ်။

“ငမျိုး နင်လာပြီး ကူမှ ရမယ်ထင်တယ်ငါ လုံးဝ မမှီဘူး ဖြစ်နေတယ်”

အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ခြုံဘုတ်ကို ပတ်သွားလိုက်တော့ ရင်ထဲ အောင် ဟာကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ မမဖြူ ဂျင်းပင် က ပေါင်လည်မှာပဲ ရှိသေးတယ် သူ့ ပင်တီကိုတော့ ဝတ်ထားတယ်၊ သူ့ အနောက်ဘက်ကိုကုံးအထ မှာ အနောက်က ဆူးခြုံ နဲ့ ချိတ်ငြိသွားတာ ထင်တယ် ကုံးကုံးကွကွကြီး ဖြစ်နေတယ်။ ဖွေးမွတ်နေတဲ့ ပေါင်လုံး ကြီးတွေနဲ့ အနောက်ဖက်ကို ကော့ ထားတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ ကြောင့် ကျနော့် လီးက မာတင်းသွားတယ်။

“လုပ်ဟာ မြန်မြန်လေး”

“မမဖြူ ဘောင်းဘီ ပြဲသွားမယ်ထင်တယ်”

“ပြဲပေစေ့ ဟာ အသားကို ခြစ်မိတော့ လည်း နာတယ် လက်က လည်း ရမ်းကိုင်တာ ဆူးပဲ ကိုင်မိတယ်”

ကျနော် အနားရောက်သွားတော့ ပိုတောင် ရင်ခုံစရာ ကောင်းနေတယ်။ သူ့ ပင်တီက ဆူးနဲ့ ငြိနေတော့ ဖင်အကွဲကြောင်း အစလေး ပေါ် နေတယ်။ ကျနော် က သူ့ ပင်တီကို လက်တဖက်နဲ့ ဆွဲပြီး အသာဟလို့ ဖင်အကွဲကြောင်းလေး ကို တချက် ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ဆူးကို ခပ်ရမ်းရမ်းလေး ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ ကျ‌ေနော့် ခေါင်းထဲ သုတ်သွေးက ရောက်နေပြီ။ ပင်တီ အစလေး နည်းနည်း ပြဲသွားတယ်။ ဆူးလွတ်သွားမှ သူ့ ဖင်လုံးကြီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး တချက် ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ်။ အား အိစက်နေတာပဲ။ မမဖြူက ဖင်အညှစ်ခံရတာကို ဘာမှ မပြောပဲ ကိုယ်ကို မတ်လိုက်ပြီး သူ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ဆွဲမဝတ်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ ခနတာ ငြိမ်သွားတဲ့ အချိန်မှာ သူ ပေါက်ခဲ့တဲ့ သေးအိုင်ရာကို မြေကြီးပေါ် မှာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော် က လီးကလည်း တောင်နေပြီ ဆိုတော့ သူ့ကို မမဖြူ သွားနှင့်တော့ ကျနော် သေးပေါက်လိုက် ဦးမယ် လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော် သူသေးပေါက် တဲ့ နေရာမှာ ရပ်ပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်နေတာ တွေ့တော့ မျက်နှာကို တဖက်လှည့်ပြီး ရပ်နေလိုက်တယ်။ ကျနော် လည်း လီးကို ထုတ်ပြီး သူ့ သေးရာဖြစ်နေတဲ့ မြေကြီးပေါ် မှာ ပဲ သေးပန်း ချလိုက်တယ်။ ကျနော် သေးပေါက် ပြီးသွားတော့ ကျ‌နော် တို့ နှစ်ယောက် ကားစီ ပြန်သွားတော့ မမဖြူ က ကျနော် ပေါက်ခဲ့တဲ့ နေရာကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တာ တွေ့ရတယ်။

အဲဒီကနေ ကျနော်တို့ ရွာ အထိ နောက်ထပ် သုံးနာရီလောက် မောင်းလိုက်ရတယ်။ မမဖြူ နဲ့ ကျနော် စကားတလုံးမှ မပြောဖြစ်ခဲ့ကြဘူး။

……………………..

ရွာလေး က ဆင်းရဲ ပေမဲ့ သဘာဝ အတိုင်း ပဲ ရှိသေးတာမို့ ရူခင်းကတော့ လှနေတုံးပါပဲ။ ကျ‌နော် တို့ နေမဲ့ အိမ် က အိမ် အကြီးကြီးပေမဲ့ အိမ်သာ ကတော့ အနောက်ဖက် မှာ တလုံးထဲ ဒါပေမဲ့ ရေချိုးခန်း နဲ့ ကပ်လျှက်။ မေဇွန် ကတော့ အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး နှာခေါင်းရှုံ့ ပြတယ်။ အိမ်က အန်ကယ့် မိဘ တွေ အိမ် ဆိုတော့ အန်ကယ့် မိဘ တွေရယ်၊ အန်ကယ့် အကို မိသားစု ရယ် နေကြတာ။ ဒါပေမဲ့ တောသူဌေး ထုံးစံ အိမ်ကြီးက အကြီးကြီး။ အန်ကယ်နဲ့ တီဝင်း ကို အိပ်ဖို့ တစ်ခန်း၊ မိန်းကလေး တွေက တစ်ခန်း၊ ကျနော်တို့ ယောက်ျားလေး တွေက တစ်ခန်း ခွဲထားပေးတယ်။

အဲဒီ သုံးလေး ရက်အတွင်း မှာ တော့ အဖြစ်အပျက် က တော်တော် စုံသွားခဲ့တယ်။

………………..

နောက်နေ့ မနက် အိပ်ယာက နိုးတော့ ကျနော် က နောက်ဆုံးမှ နိုးတဲ့သူ ဖြစ်နေပြီ။ ကျနော် အိမ်သာ ဝင်တော့ တဖက် ရေချိုးခန်းက ရေချိုးနေတဲ့ အသံကြားရတယ်။ ကျနော့် စိတ်ကူးထဲ မှာ မမဖြူ တယောက် နိကပ် ရေချိုး နေတယ်လို့ မှန်းလိုက်ရင်း လီးက တောင်လာတယ်။ အကြံကလည်း ထွက်လာတယ်၊ အဲဒါနဲ့ တဖက်ခန်းက ရေချိုး ပြီးတဲ့ လူ ထွက်သွားတာနဲ့ အိမ်သာထဲက ကမန်းကတန်း ထွက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကြည့်လိုက်တယ်။ ပန်တီ တို့ ဘရာဇီယာတို့ များ ကျန်ခဲ့မလားလို့ ပေါ့။ ဘာမှ မတွေ့ရတော့ စိတ်ပျက် သွားမိတယ်။ ရေချိုး ခန်း ဝင် မလို့ တန်းစီနေတဲ့ လူက မေဇွန် ဖြစ်နေတာ နဲ့ အသာလစ်ထွက်ခဲ့ရတယ်။ သူက ကျနော့် ကို နောက်တခါလုပ် ရင် တိုင်ပြောမယ်လို့ ချိန်းခြောက်ထားတဲ့ သူဆိုတော့ သူ့ အနားမနေရဲ ဘူးလေ။ မမဖြူ ဆီ အကြောင်းရှာ ပြီးစကား ပြောချင်တာနဲ့ သွားတိုက်ဆေး တောင်းသလို နဲ့ သွားလိုက်တယ်။

“မမဖြူ မနေ့ တုန်းက အတွက် ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်”

“ရပါတယ် နင့် အပြစ်မှ မဟုတ်တာ ငါ့ ဘာသာ သွားငြိတာလေ”

“ဒါဆိုရင် ဘာလို့ ကျနော့် ကို စကားမပြောပဲ နေတာလဲ”

“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ ပြောစရာ မရှိလို့ မပြောတာပါ”

“အာ့ ဆိုလည်း ပြီးတာပဲလေ”

မမဖြူ က ကျနော် သူ့ ပင်တီ ကို စွဲလမ်းနေတယ် ဆိုတာ သူသိကြောင်း ကျနော်က သိထားတယ်လေ။ အဲတော့ မနေ့ က အဖြစ်အပျက် ကို သူ့စိတ်ထဲ ဘယ်လို ထင်မယ် ဆိုတာကို ကျနော် မတွေးတတ်ဘူး။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မေဇွန် က ရေချိုးပြီးလို့ အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ မေဇွန်က ခေါင်းလျှော်ပြီးလို့ ဆံပင်ဖားလျား ချပြီး အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ် ။ ဒါပေမဲ့ သူ ကျနော့် ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်က သတ်ချင်နေတဲ့ ပုံမို့ လန့်ဖြန့် ပြီး ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

အဲဒီနေ့ ကတော့ ရိုးရိုးပုံမှန်ပါပဲ။ နေ့လည်စာ ဟင်းအမျိုးစုံ အောင် ချက်ထားတဲ့ ထမင်းပွဲမှာ အဝစား လိုက်ကြပြီး ရွာထဲ လျှောက်လည်ကြတယ်။ တချို့ တွေက တောင်ခြေဘက်၊ ဘုရားဖက်။ စျေးဘက် စသဖြင့် လျောက် သွားကြ ပေမဲ့ ကျနော် က သိပ်စိတ်ထဲ မပါသလိုမို့ အိမ်ပဲ ပြန်လာလိုက်တယ်။ မေဇွန်လည်း အိမ်ပြန်လာတယ်။ နေလင်း ကတော့ ငမိုး နဲ့ ထွက်သွားတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ နည်းနည်းတော့ သံသယ ဖြစ်မိတယ်။ ခွေးမသား နေလင်း တခုခု ကြံနေပလားလို့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး၊ ကျနော်လည်း ဂရုမှ မစိုက်တာ။

ကျနော် တယောက်ထဲ ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်နှပ်နေတုန်း မေဇွန် ဝင်ချလာတယ်။ ကြည့် ရတာလည်း ကျနော့် ကို စိတ်ဆိုးနေပုံပဲ။

“ငါ နင့်ကို ပြောထားတယ်မလား ငါ့ အတွင်းခံတွေကို မထိပါနဲ့ ဆိုတာ နှာဘူးကောင်”

“ဟေ နင်ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ ၊ ငါဘယ်တုန်းက ဘာလုပ်လို့လဲ”

“ငါ ငါ့ ဘရာ ကို ရေချိုးခန်းထဲ ခနထားခဲ့ပြီး ရေလျော်ထားတဲ့ အဝတ်တွေ လှန်းဖို့ အိမ်နောက်ဖေးခြံက တန်းမှာ သွားလှမ်းတယ် ပြီးလို့ ပြန်လာတော့ ဘရာပေါ် မှာ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ထားတာတွေ့တယ်”

ကျနော် ကြက်သီး တောင် ထသွားတယ်။ ငါမဟုတ်ပဲ နဲ့ စွတ်စွဲတော့ ခံရပြီပေါ့။ ကျနော် အရင်ဆုံး တွေးလိုက်မိတာကတော့ နေလင်းပဲ၊ ဖြစ်နိုင်ခြေရှိတာ၊ ဒါပေမဲ့ ထုတ်ပြောလို့ တော့ မဖြစ်ဘူး။

“ငါ မသိဘူး၊ ငါလည်း မလုပ်ဘူး နင်ငါ့ ကို အခြောက်တိုက် လာစွတ်စွဲနေတာ”

“ငါ အမေနဲ့ တိုင်ပြောမယ်”

“တီဝင်း နဲ့ တော့ မတိုင်ပါနဲ့ ဟယ်၊ ငါလည်း တကယ်မလုပ်ပါဘူး ”

“နင် အဲလို လိမ်ပြောနေရင် ငါ တကယ်ပြောလိုက်မှာ နင်ဟာ ဝမ်းတွင်းရူး နာဘူး ပဲလို့”

ကျနော် ခေါင်းထဲ မှာ ဖြစ်နိုင်ခြေ တွေ အမြန်စဥ်းစားလိုက်တယ်။ တကယ်လို့ ကျနော်က နေလင်း လို့ ပြောလိုက်တာ နဲ့ သူ က တီဝင်း ကို သွားတိုင်တော့ မှာ သေခြာတယ်။ မဟုတ်ပဲ ဟုတ်တယ်လို့ ဝန်ခံဖို့ စဥ်းစားလိုက်တော့ တယ်။

“အိုကေ ငါ ပြောပြမယ်။ ဒါပေမဲ့ နင် အမေ့ ကို မတိုင်ရဘူးနော်”

“ပြော”

“ငါ နင့် ဘရာကို လည်းတွေ့ရော ငါ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူး၊ ယူပြီး အနံ့ ရူလိုက်မိတယ်”

“နာဘူး”

မေဇွန့် မျက်နှာမှာ ဒေါသ နည်းနည်းငြိမ်သွားပြီး သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ မေဇွန် က စိတ်အရမ်းမြန်တယ်။ ဒေါသထွက်လွယ်တယ်။ ဒေါသငြိမ်းတာလည်း မြန်တယ်။

“ငါနမ်းကြည့်ရင်း နဲ့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ ဘူး ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဖြစ်မှန်းမသိ ငါ့ ဟာမှာပတ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု မိတော့ တယ်”

“ခွေးမျိုး နှာဘူး၊ ပြောစမ်းပါ နင့် လီးလို့ ခုမှ လာရှက်သလို ကြောက်သလို လုပ်မနေနဲ့”

“အေးပါဟာ လုပ်ရင်း စိတ်အရမ်းထ သွားတော့ မထိန်းနိုင်တော့ ပဲ လရည်တွေ ထွက်ကျ သွားတာပါ”

“နင်ဟာလေ၊ နာဘူး အကျင့် က နေ ဘယ်တော့ မှ ဖျောက်နိုင်မှာ မဟုတ်ပဲ သေတဲ့ အထိ နှာဘူး ဖြစ်နေမဲ့ ကောင်ပဲ၊ ကောင်းပြီ ငါ အမေ့ ကို တော့ ပြန်မတိုင်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ နင် ငါ့ ကို လျော်ကြေး ပေးရမယ်”

“အင်းပါ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် နင်လိုချင်တာပြော”

မေဇွန် အခန်းထဲက ပြန်ထွက် သွားပြီး ခနနေတော့ သူ့ ဘရာကို ယူပြီးပြန်ဝင်လာတယ်။ အဲဒီ ဘရာကို ကျနော် အရင်က မြင်ဖူး ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တခါမှ အဲဒါနဲ့ မထုခဲ့ဖူးပါဘူး။ အဲဒီ ဘရာကို ကျနော့် ဆီ လှမ်းပြစ်ပေးလိုက် ရင်း က ဝတ်လိုက်လို့ ပြောပါတယ်။

“ဟင် နိုးပါ၊ ဘာလို့ ဝတ်ရမှာလဲ”

“နင် မဝတ်ရင် ငါ လူတွေ အားလုံးကို လျှောက်ပြောမှာ”

ကျနော့် မှာ ရွေးစရာ လမ်းမရှိတော့ ပြီ။ အဲလို ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ လဲ မထင်ထားဘူးလေ။ ကျနော် သူ့ ဘရာကို တီရှပ်ပေါ် ကနေ ဝတ်လိုက်တယ်။

“နင့် တီရှပ် ကို ချွတ်လိုက်”

ကျနော် လည်း မတတ်နိုင်တော့ တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရတယ်။ ပြီးမှ ဘရာကို ဝတ်လိုက်တယ်။ မေဇွန် က ကျနော့် ကို စူးစိုက် ကြည့်နေတယ်။ ကျနော် အောက်က ဘောင်းဘီတို နဲ့ အပေါ် က ဘရာဇီယာနဲ့ ဆိုတော့ မျက်နှာ ပူပြီး အတော် ရှက်နေတယ်။ မေဇွန် က အနားကပ်လာတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ပျက်နေတာ တွေက ကျနော့် ကို စိတ်ထလာစေတယ်။ မေဇွန်က သူ့ ဖုံးကို ထုတ်ပြီး ကျနော့် ကို ဓါတ်ပုံ ရိုက်တော့ တယ်။

အခန်း ၉။

” ဟာ မလုပ်နဲ့လေဟာ”

လို့ ပြောရင်း သူ့ ဖုံးကို ကျနော် လိုက်လုလိုက်တယ်။ သူက အနောက်ဆုတ် ရှောင် တော့ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လန်ကျသွားတယ် ကျနော်လည်း သူ့ အပေါ် မှောက်လျှက် ထပ်ကျ သွားတယ်။ ကျနော် လီးက သူ့ ပေါင်ခွဆုံကို သွားထောက်မိတော့ သူ့ ဆီက အီးကနဲ အသံထွက်လာတယ်။ ကျနော့် လီးက ဘောင်းဘီအောက် မှာ ထောင်ထ နေပြီး သူ့ အဖုတ်နေရာကို ဒဲ့ ထိုးမိနေတာလေ။ ကျနော် က မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး သူ့ လက်မြောက်ဆန့်ထားတဲ့ နေရာက ဖုံးကို လိုက်လု သလို နဲ့ အောက်က လည်း ညှောင့် ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် ရင်ဘတ်က လည်း သူ့ ရင်သား တွေကို အိကနဲ ဖိမိနေပြီ။ သူ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဖုံးကို လု ဖို့ မကြိုးစားတော့ ပဲ ကျနော် ဖင်ကော့ ပြီး သူ့ ကို ညှောင့် နေမိတယ်။ နောက်ဆုံး သူ ဘာတွေ ပြောမှန်းမသိ ပြောရင်း ကျနော့် အသားကို ဆွဲဆိတ် လိုက်မှ ပဲ ကျနော် အသိ ပြန်ဝင်လာတော့ တယ်။

“ဟဲ့ ငါ့ ကိုယ်ပေါ် က ဖယ်စမ်း ငါ နင့်ကို မပေးနိုင်ဘူး ခစ်ခစ်”

ကျ‌နော်က မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး တချက်နှစ်ချက်လောက် ဆက်ညှောင့် လိုက်တယ်။ လရည်တောင် ထွက်လုလု ဖြစ်သွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကမန်းကတန်း သူ့ ကိုယ်ပေါ် က ထလိုက်ရင်းက။

“အိုကေ၊ အာ့ ဆိုလည်း နင် ဘယ်သူ့ မှ ရှောက်မပြနဲ့နော်”

“အိုကေ ဒါပေမဲ့ နောက်တခါ နင် တခုခု လုပ်တာနဲ့ ငါ အဲဒီပုံကို ဖေ့ဘုပ်ပေါ် တင်ပြစ်မယ် နားလည်လား”

အဲလို ပြောရင်းက ကျ‌နော့် လီး ဘောင်းဘီအောက်က ဖေါင်းထ နေတာကို ငုံ့ ကြည့်လိုက်တယ်။

“ခစ်ခစ် ငါ့ ဘရာ ဝတ် ပြီးတော့ ဖီးတွေ တက်နေပြီ ဟဟ၊ ဟွန်း ငါ စိတ်ကောင်းဝင် နေလို့ ဒီကိစ္စ ကို ဘယ်သူ မှ မပြောတော့ ဘူး အိုကေ”

ပြီးတော့ သူ့ အိပ်ကပ်ထဲက တခု ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကျနော့်ကို လှမ်းပြစ်ပေးလိုက်တယ်။

“နင်ငါ့ ကို နူတ်ပိတ်စေချင်ရင် အဲဒါကို ဝတ်လိုက်”

သူပြစ်ပေးလိုက်တဲ့ ဟာကို ကြည့်ပြီး ကျနော် ဖြုံသွားတယ်။ သူ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး။ သူအိပ်ပျော် နေချိန် တခါတုန်း က ကျနော့် လီး နဲ့ ပွတ်မိခဲ့တဲ့ ပင်တီလေး။ သူ သိနေလို့ ထင်တယ်။ ကျ‌နော့် စိတ်တွေ က အခု ထနေပြီ ဆိုတော့ အဲဒီပင်တီလေးကို ကောက် ကိုင်လိုက်တယ်။

“ငါ့ရှေ့ မှာ ဝတ်ပြ”

အဲလောက် တောင် ဖြစ်လှ သိကြသေးတာပေါ့ လို့ တွေးရင်း သူ့ ကို ကျောပေးလို့ ကျနော့် ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ မေဇွန် အနောက်က နေ ကျနော့် ဖင်ပြောင်ကို ကြည့်နေတုန်း သူ့ ပင်တီကို ကျနော် ဝတ်လိုက်တယ်။ ပင်တီလေးက ခွဆုံသေးတော့ တောင်နေတဲ့ ကျနော့် လီးက ပင်တီကို ဆွဲဖြဲတော့ မတတ် ဖြစ်နေတယ်။ သူ့ ဘက်ကို လှည့်လိုက်တေ့ သူက ဖုံးနဲ့ ဗီဒီယို ရိုက်နေတယ်။ ကျနော် သူနဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင် ဖြစ်သွားတော့ မှ သူက ဖုံးကင်မရာကို ပိတ်လိုက်တယ်။ သူ့ ပင်တီလေး အောက်က ဖေါင်းထ ထောင်နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို ကြည့်နေတယ်။ ကျနော့် ဂွေးဥတလုံးက သူ့ ပင်တီ ခွကြားကနေ အပြင်ကို ထွက်ကျနေတယ်။ လမွှေးတွေက လည်း ဟိုဟို ဒီဒီ ထွက်နေတယ်။ မေဇွန် က အဲဒါကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ရီလိုက်တယ်။

“နင့် အမွှေး တွေ နည်းနည်း တော့ ရိပ်သင့်တယ်”

ကျနော် အခုတော့ ရှက်တာထက် စာရင် လူက တဏှာစိတ်ပိုထလာတယ်။ ကိုယ်က အထူးတလည် မပြရပဲ သူကလာကြည့်နေတာကိုး၊ ဒါပေမဲ့ သူသိအောင်တော့ မပြောရဲဘူး၊ ရှက်ချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေလိုက်တယ်။

“ဟဟ အကောင်တကောင်ကတော့ အနေကျဥ်းကျပ် နေပြီ ခစ်ခစ်”

မေဇွန်က လှောင်ရီရီလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့။

“ကဲ မော်ဒယ် တွေ လို လျှောက်ပြစမ်း”

ကျနော်လည်း သူ့ ရှေ့မှာ စပြီး လျှောက်လိုက်တယ်။ သူ့ပင်တီလေးက နဂိုကတည်းက ကျနော့် အတွက် သေးကွေး နေတဲ့ အပြင်၊ ကျ‌နော့် လီးကလည်း မတရားတောင် လာတော့ ဖြုတ်ကနဲ ဆို ခုန ဥတစ်လုံး ထက်နေတဲ့ ပင်တီ ပေါင်ရင်း အပေါက် ကနေ အပြင်ကို ကန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ မေဇွန် က မာတောင် ပြီး တင်း နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျ‌နော်လည်း ရပ်လိုက်တယ်။ မေဇွန်က သေခြာကြည့်နေတော့ ကျနော့် လီးကြီးကလည်း ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားတယ်။ အဲတော့ မှ သူလည်း သတိ ပြန်ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ် က ထလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း လီးကို အသာကိုင်ပြီး ပင်တီထဲ ဝင်အောင် ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။

“တော်ပြီ ပြန်ချွတ်တော့ တခြားလူတွေ ပြန်မလာခင်၊ နောက် တစ်ခါ နင် ငါ့ အတွင်းခံထဲမှာ လရည်တွေ ပန်းထုတ်လို့ကတော့ အဲလို မျိုး ဝတ်ပြီး လမ်းမ ပေါ် မှာ လျှောက်ခိုင်းမယ် မှတ်ထား”

လို့ ပြောပြီး ကျနော့် ဖင်ကို ဖြတ်ကနဲ လာရိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ခပ်တည်တည် နဲ့ သူ့ ရှေ့ မှာပဲ အကုန် ပြန်ချွတ်လိုက်တယ်။ လီးက တော့ အလံတန်လို ထောင်မတ်နေတာပဲ။ သူ့ အတွင်းခံတွေ သူ့ လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ မေဇွန်က အတွင်းခံဘောင်းဘီကို သူ့နာခေါင်းနားကပ် ရူလိုက်တယ်။

“အင်း နင်ဘာလို့ နာဘူးကျရသလဲ ဆိုတာာ ငါသိပြီ၊ တနေ့လုံးငါဝတ်ထားပြီးတော့ ငါ့ စောက်ဖုတ်နံ့ က ဒီပင်တီမှာ စွဲနေတာကိုး၊ အခု တောင် နင့် လီးနံ့ က ဒီမှာ စွဲနေပြီ”

သူပြောတာ ကြားလိုက်တော့ ကျနော့် လီးက ဆတ်ကနဲ့ တုံ သွားတယ်။ မေဇွန်လည်း ထွက်သွားတာနဲ့ ကျနော်လည်း ကိုယ့်လီးကိုယ် ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ နာမည်ကို ရွှတ်ရင်း ထုပြစ်လိုက်တော့တယ်။ အားးးး ကောင်းလိုက်တာ နည်းတဲ့ လရည်တွေ မဟုတ်ဘူး ထွက်ပြီးတော့ ပြီးသွားခဲ့ရတယ်။

အဲဒီ အဖြစ်အပျက် ဖြစ်ပြီးသွားတော့ မေဇွန့် အပေါ် ကျနော့် သဘောထား လည်း ပြောင်းသွားခဲ့ ရတယ်။ သူက မမဖြူ နဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်၊ အရမ်းကို အနိုင်ရချင်တယ်။ အပေါ် စီးက ဆက်ဆံ ချင်တယ်။ အဲဒါကို ပဲ ကျနော် ကလည်း သဘောကျ မိပြန်တယ်။ သူ့ နဲ့ ဆိုရင် ကျ‌နော့် မှာ ရှက်တာရယ်။ ဒေါသဖြစ်တာရယ်။ လီးတောင်တာရယ်။ သုံးခုပေါင်း တပြိုင်ထဲ ဖြစ်ပေါ် စေတယ်။ ကျ‌နော်က မေဇွန် နဲ့ ဆက်ဆံရေးကို ဒီထက် အဆင့်တိုးလိုက်ချင်တယ်။ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ဆိုတာရယ်။ ဖြစ်နိုင် မဖြစ်နိုင်ဆိုတာရယ်ကတော့ မသိသေး။

……………………….

နောက်တနေ့ ကတော့ လူတွေ အကုန်လုံး ပျော်ရွှင် ကြရတဲ့ နေ့ပေါ့။ အခွင့် အရေးရတာနဲ့ ကျနော်က မမဖြူ နဲ့ တီဝင်း တို့ ရဲ့ ရင်သားမြှောင်း တွေကို ခိုးခိုး ကြည့်မိတယ်။ မေဇွန် ကတော့ ကျနော့် ကို အမြဲ လှောင်ပြုံး နဲ့ ကြည့်နေတတ်တယ်။ ကျနော့် စိတ်တွေက တနေ့ လုံး ထန်နေတယ်။ ညနေပိုင်း ကျတော့ ကျနော်တို့ အုပ်စု အပြင်လမ်းလျှောက် ထွက်ကြတယ်။ ကျနော်တို့ ပြန်လာတော့ အိမ်မှာ လူတွေ မရှိ၊ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ နေလင်းနဲ့ ငမိုး တို့က မောတယ် ခနအိပ်ဦးမယ် ဆိုပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားကြတယ်။ ကျနော် လည်း မီးဖိုထဲ ဝင်လာကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှ စားစရာ ရှာမတွေ့ ဘူး။ ဘိုက်က ဆာလာလို့ တယောက်ယောက်ကို လိုက်ရှာ မိတယ်။ တီဝင်းတို့ အခန်းမှာ တီဝင်း များ ရှိမလားလို့ လာခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းဝ ရောက်တော့ တံခါးက ပိတ်ထားတယ်။ လက်ကိုင်လှည့်ကြည့်တော့ လော့ မလုပ်ထားလို့ လည်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ တယောက်ယောက် များ အိပ်ပျော် နေမလားလို့ တွေးပြီး အသံမထွက်အောင် ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ တွန်းဖွင့် ဝင်လာခဲ့မိတယ်။

အခန်းထဲမှာ မှောင်နေပြီး အပြင်မှာ လည်း နေဝင်စ ဆိုတော့ အလင်းရောင်က မှိန်ပြပြ ပဲ ရှိတယ်။ တံခါးပွင့် သွားတာနဲ့ ကုတင်ပေါ် မှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ကျနော့် တကိုယ်လုံးကို ကြက်သည်းမွှေးညှင်း တွေ ထကုန်တယ်။

တီဝင်း က ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲလို့ ဒူးနှစ်ချောင်းထောင်ထားတယ်။ သူ့ ဂါဝန်ရှည်ကြီးက ခါးနားမှာ ရောက် နေတယ်။ ပင်တီ ကလည်း ခြေသလုံးလောက်မှာ ရောက်နေတော့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက အားရပါးရ မြင်နေရတယ်။ တီဝင်းက နားမှာ အီးယားဖုံး တပ်ထားပြီးဖုံးထဲ မှာ တခုခု ကို ကြည့်နေတော့ ကျနော် ဝင်လာ တာကို မကြားဘူး။ သူ့ ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်လုံးကို မြင်တာနဲ့ တင် ကျနော့် လီးက ထောင်ကနဲ မတ်နေပြီ။ တီဝင်းက ကျနော် ဝင်လာတာကို သတိကို မထားမိတော့ ကျနော်လည်း အနားကို တိုးကပ် သွားကြည့်လိုက် မိတယ်။ အမှောင် ထဲ မှာ ကျင့်သားရလာတဲ့ မျက်လုံးတွေ ကြောင့် တီဝင်း လက်တဖက်က သူ့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ လှုပ်ရှားနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ အခု ဆို ကျ‌နော် ကုတင်နားမှာ ကပ်ရောက်နေပြီ၊ တီဝင်း မျက်နှာ က ဘေး စောင်းလှည့် ပြီး ဖုံးကို ကြည့်နေတာ ဆိုတော့ သူ့ မျက်နှာကို ကျနော် မမြင်ရဘူး၊ သူ့ ဖုံးက အလင်းရောင် က တော်တော် စူးစူး ထွက်နေတယ်။ အဲဒီ အလင်းရောင်နဲ့ ပဲ သေခြာကြည့်လိုက်တော့ သူ့ လက်တချောင်းက စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့် နေတာ တွေ့ရတယ်။ ကျနော် အရမ်းထန်လာတယ်၊ ဘောင်းဘီကို အသာလျော ချလိုက်ပြီး လီးကို ထုတ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းစထု မိတော့ တယ်။

စဥ်းစား ကြည့်တော့ ဗျာ၊ ကိုယ့် အဒေါ် က ဖုံးထဲက အောကားကြည့်ပြီး လက်ချောင်းနဲ့ အာသာ ဖြည်နေတာကို ကြည့်ရင်း နဲ့ ဂွင်း ထု နေရတာ ဘယ်လောက်တောင် စိတ်တက်ကြွ စရာ ကောင်းမလဲ ဆိုတာ။ ကျ‌နော် က သူနဲ့ ဘယ်လောက် တောင် နီးကပ် နေသလဲ ဆို တီဝင်း ဆီက မိန်းမနံ့၊ ချွေးနဲ့၊ စောက်ဖုတ်နံ့ တွေက နှာခေါင်း ထဲမှာ ကို သင်းနေတယ်။ သူ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးတွေ ထူထပ် နေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ တချက်တချက် သူ ဆွဲထုတ် လိုက်တဲ့ လက်ချောင်းကြောင့် အတွင်းသား နီတာရဲ ကိုတော့ အရည်စိုရရွှဲ လျှက် မြင်လိုက်ရတယ်။ အားးး ကျနော် ကုံးပြီးသာ လျှာနဲ့ လျှက်လိုက်ချင်တော့ တယ်။ ကျနော့် စိတ်က လည်း တအားထန်နေပြီ ဆိုတော့ ဘာမှ ခေါင်းထဲ မရှိတော့ ပဲ တီဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပဲ ငုံ့ကြည့်ရင်း လက်က ဂွင်း ကို အဆက်မပြတ် ထု နေမိတယ်။ တီဝင်း လက်က စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ထိုးထည့်တာကို ကျနော့် လီးက ထိုးထည့်လိုက်တယ်လို့ စိတ်ကူးရင်း နဲ့ ထုနေတော့ ကျ‌နော် တို့ လက်နှစ်ခုက စီးဝါး ကိုက်နေတယ်။ တီဝင်း လည်း အရှိန်တအားရပြီး ဖီးအရမ်းမြင့် လာတယ်ထင်တယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လက်ထည့်တာ တစွပ်စွပ် နဲ့ ဖင်ကြီးအောင် မွေ့ယာပေါ် က ကြွကြွ လာခဲ့တယ်။ ကျနော် တယောက်လုံး သူ့ အနီးကပ် ရပ်ပြီး ဂွင်းထု နေတာတောင် သတိ မထားမိဘူးဗျာ။ သူ့ အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်း ကို နားထောင်ရင်း နဲ့ သူပြီးတော့ မယ်ဆိုတာ ကျနော် ရိပ်မိလာတယ်။ ကျနော် လည်း လက်ကို အစွမ်းကုန် အမြန်ထုတော့ လက်ဖနှောင့် နဲ့ ဆီးခုံ ရိုက်မိလို့ တဖတ်ဖတ် အသံတောင် အကျယ်ကြီး ဖြစ်လာပြီ။ ကျနော့် အသံ တီဝင်း ကြားသွားမှာတောင် ဂရု မစိုက်မိတော့ ဘူး ခုပဲ ပြီးချင်နေပြီ။

တီဝင်း က ပြီးတော့ မလို့ ထင်တယ် သူ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ညှပ်ပြစ်လိုက် ပြီး လူက တောင့်တင်းသွား တာတွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ကျနော်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ ဘူး လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့ တယ်။ ကျနော့် လီးထိပ်က ပထမဆုံး ပန်းထွက်သွားတဲ့ လရည်က တီဝင်း ဒူးပေါ် ကို ကျသွားတယ် နောက် လရည်တွေက တော့ သူ့ ပင်တီပေါ်၊ သူ့ ဂါဝန်ပေါ်၊ ပြီးတော့ သူ့ လက်ပေါ် ကို ပါ ကျသွားတယ်။ အဲတော့ မှ သူ ခေါင်းမော့ ကြည့်ပြီး လူတယောက် အနားမှာ ရှိနေတယ် ဆိုတာ သတိထား မိသွားတယ်။ ကမန်းကတန်းထပြီး သူ့ ဂါဝန်ကြီးကို ဆွဲချဖုံး ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့လက်က ဖုံး အလင်းရောင် နဲ့ ကျနော် မှန်း သူ သိသွားတယ်။ တီဝင်း ကလည်း ကျနော့် မျက်နှာကို ထိပ်လန့်တကြားကြည့် ။ ကျနော် ကလည်း သူ့ မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်ရင်း နောက်ဆုံး လရည်တစက်ကို ညှစ်ထုတ်လိုက်တာ သူ့ လက်ပေါ် ကျသွားတယ်။ တီဝင်းက အဲဒီမှာ ကျနော့် လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို သေခြာ ငုံ့ကြည့်နေတယ်။ ကျနော့် လီးက လက်ထဲမှာပဲ တဖြည်းဖြည်း ပျော့ သွားတယ်။ တီဝင်း ကလည်း ဘာမှ မပြောပဲ နဲ့ ပျော့ သွားတဲ့ ကျနော့် လီးကို ပဲစိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော် လည်း ဘယ် လို ဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ တီဝင်း ခုနက သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးကရိုင်းနေတဲ့ လက်ကို ဆွဲယူလိုက် ပြီးကျနော့် မျက်နှာကို ကပ်လိုက်တယ်။ စောက်ရည်တွေ အနံ့က ကျနော့် ကို ကြက်သည်းမွှေးညှင်း ထစေတယ်။ သူ့ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ထားတဲ့ အရည်စိုရွဲနေတဲ့ လက်ခလည်ကို ယူပြီး ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်လိုက်မိတယ်။ အဲဒါ ကျနော့် ရဲ့ ပထမဆုံး စောက်ရည် ကို မြီးစမ်း မိတဲ့ ပထမဆုံး အကြိမ်ပါပဲ။ ညှီစို့စို့ ငံတံတံ လေး ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ အရမ်း ကြိုက်တယ်ဗျာ။ ကျနော် မျက်စေ့ ကို စုံမှိတ်လို့ တပြွတ်ပြွတ် ကို စုပ်နေမိတယ်။ တီဝင်း က ငုတ်တုတ် ထိုင်လျှက်က ဘာမှ လည်း မပြော၊ လက်ကို လည်းပြန်မဆွဲဘူး။

ကျနော်လည်း စုပ်လို့ ဝ သွားမှ သူ့ လက်ချောင်းကို ပြန်လွှတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့် ဘောင်းဘီကို ပြန်ဆွဲမ ဝတ်လိုက်တယ်။ တီဝင်း က ဘာစကားမှ မပြောပဲ ငုတ်တုတ်ကြီး မေ့သလို ထိုင်နေတယ်။ ကျနော် လည်း ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ပြီး အခန်းတံံခါးကို ပြန်ပိတ်ပေးထားခဲ့လိုက်တယ်။

ကျနော် အိမ်ပြင်ကို ထွက်လာခဲ့မိပြီး လမ်းပေါ် မှာ ခနလျှောက်သွားနေမိတယ်။ အဖြစ်အပျက် က မြန်လွန်းလို့ ဘာမှ စဥ်းစားချိန်တောင် မရခဲ့ဘူး။ အိပ်မက်လားတောင် ထင်မိတယ်။ တီဝင်း ရဲ့ စောက်ရည် အရသာ က ကျနော့် ကို အရူးအမူး ဖြစ်စေတယ်ဗျာ။ ပါးစပ်ထဲ မှာ တော်တော် နဲ့ အနံ့ အရသာ က မပျောက်နိုင်သေးဘူး။

……………………..

ညဖက်ကျတော့ တီဝင်း နဲ့ မီးဖိုထဲ မှာ ဆုံတယ်။ တီဝင်း က မျက်နှာတည်တည် နဲ့ နေတယ်။ ထမင်းဝိုင်း မှာလည်း စကား ဟက်ဟက်ပက်ပက် မပြောဘူး။

နောက်တနေ့ က ကျနော်တို့ ခရီးစဥ် ရဲ့ နောက်ဆုံးနေ့။ အကုန်လုံး အပြင်ထွက် ပြီး လျောက်လည်၊ ပျော်ပျော် ပါးပါး ပေါ့။ တီဝင်း ကို တော့ သိပ်မတွေ့ရဘူး။ ညနေပိုင်းကျတော့ ကိုယ့် အခန်းကိုယ် အိပ်ဖို့ ဝင်ကြတယ်။ တနေ့ လုံးလိုလို တီဝင်း ကို သေခြာ မတွေ့ခဲ့ရတော့ တွေ့ချင်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော် တီဝင်း အခန်းကို သွားလိုက် တယ်။ ဒီတခါ တော့ တံခါးကို အပြင်က ခေါက်လိုက်တယ်။ အထဲက အသံကြားမှ ကျနော် အခန်းထဲ ဝင် သွားလိုက်တယ်။

“တီဝင်း နေကောင်းရဲ့လား၊ အန်ကယ်ပြောတော့ နေမကောင်းဘူး ဆိုလို့”

“နည်းနည်း ပါ အခုတော့ သက်သာ နေပါပြီ”

တီဝင်း ကအေးဆေး ပြန်ဖြေ တော့ ကျ‌နော် နည်းနည်း စိတ်သက်သာ ရသွားရတယ်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ဘာဆက်ပြောရမှန်း မသိပဲ ကြောင်နေကြတယ်။ တကယ်တော့ တီဝင်း က ရိုးရိုးအေးအေး နေတတ်တဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မကြီး တယောက်ပါ။ အခုတော့ သူ့ တူဖြစ်တဲ့ ကျနော်က သူ မာစတာဘိတ်လုပ်တာ ကို မိသွားခဲ့တဲ့ အတွက် ရှက်နေရှာမှာပါ။ သူက ကျနော့် ဖက်ကို တောင် မျက်နှာချင်းဆိုင် မကြည့်ရဲပဲ နဲ့ မျက်နှာ ကို တဖက် လွှဲလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လေသံတိုးတိုးလေး နဲ့ ပြောရှာတယ်။

“တီဝင်း နဲ့ မင်းအန်ကယ် နဲ့ သိပ်အဆင်မပြေတာ နှစ်ပေါင်း များစွာ ကြာခဲ့ပြီ။ သူက အပြင်မှာတော့ ကောင်းပါတယ်။ အိပ်ယာထဲ မှာတော့ တီဝင်း တို့ နှစ်ယောက် က တစိမ်းတွေလို ပဲ ဖြစ်နေခဲ့ တယ်”

တီဝင်း က ပြောရင်း နဲ့ ပါးပြင်ပေါ် မှာ မျက်ရည် စီးကျလာခဲ့တယ်။ ကျနော် တော်တော် စိတ်မကောင်းဖြစ် သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျောက်ရုပ်လို ရပ်နေခဲ့ မိတယ်။

အခန်း ၁၀။

“တီဝင်း ကို မိန်းမပေါ့ တယောက်လို့ မမြင်သွားပါနဲ့၊ တခါတလေကျတော့ သွေးသားတောင့် တမှု ကို ထိန်းမရနိုင်ဘူး။ မနေ့ က အဖြစ်အပျက်ကို သား မြင်သွားခဲ့တာ စိတ်မကောင်းပါဘူး။ တီဝင်း က သားကို ကလေး တယောက် အနေနဲ့ပဲ အမြဲ မြင်ခဲ့မိတာ၊ ဒါပေမဲ့ မနေ့ က သားကို တွေ့လိုက်ရတော့ သားက ကလေး မဟုတ်တော့ ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ သား က အရွယ်ရောက်နေပြီပဲ။ ကျေးဇူးပြု ပြီး ဒီအကြောင်းတွေ ကို ဘယ်သူ့ မှ မပြောပြပါနဲ့နော်”

“မပြောပါဘူး တီဝင်း”

“သား ရော မကြာခန ထု တာလား”

အခု ကျတော့ ကျ‌နော် မနေတတ်တော့ ဘူး ရှက်သလို မျက်နှာပူသလို ဖြစ်နေမိတယ်။

“ဟင့်အင်း”

“ရှက်မနေပါနဲ့ ကွာ၊ တီဝင်း ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ ရပါတယ်။ အခု တို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်စီးခရက် တစ်ယောက် သိနေပြီပဲ”

လို့ပြောရင်း ကျနော် နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆိုင် ကြည့်လိုက်တယ်။

“ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဟာကတော့ မှားတယ်ကွာ ငါတို့ မဖြစ်သင့်ဘူး။ သားဘာလို့ လုပ်ခဲ့သလဲ ဆိုတာ တီဝင်း နားလည်လို့ ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါတွေက မဖြစ်သင့်တာ၊ သား ပြန်တွေးမနေနဲ့နော်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ ”

“သား က တီဝင်း အတွက် အမြဲတန်း ခလေးလေး ဖြစ်နေမှာပါ။ လူကြီး မဖြစ်နဲ့ဦးနော်”

တီဝင်း က ပြောရင်း ပြုံးလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်ပဲ အန်ကယ်က အခန်းထဲ ဝင်လာတာနဲ့ စကား နည်းနည်း ပြောပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲ ကျနော့် ငမိုးနဲ့ နေလင်းတို့ က အိပ်ပျော် နေတာတွေ့ရတယ်။ ကျနော်လည်း တဖက် မှာ ဝင်အိပ်လိုက်တော့ တယ်။

…………..

ညဖက် မှာ အသံတခု ကြောင့် အိပ်ယာက နိုးလာတယ်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့ အရာက ကျနော့် ကို ထိတ်လန့် သွားစေတယ်။ ငမိုး က နေလင်း လီးကို စုပ်ပေးနေတာလေ။ လီးတချောင်းလုံးကို ငမိုး ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး စုပ်ပေးလို့ရနေတယ်။ နေလင်းလီးက ကျ‌နော့် လီးထက် သေးတာကိုး။ လုံးပတ်တော့ နည်းနည်းတုတ် ပုံပဲ။ နေလင်း ကလည်း ငမိုးခေါင်းကို ကိုင်ပြီး လိုးနေတယ်။ သူတို့ ကို ကြည့်ပြီး ကျနော့် လီးက တောင်လာ တယ်။ ကျနော် ကိုယ်ကို မှောက်လိုက်ပြီး လီးကို ဘိုက်နဲ့ ဖိထားလိုက်တယ်။ နေလင်း က ပြီးသွားပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့ ငမိုး က ပါးစပ်ထဲ မှာ ငုံထားပြီး မျိုမချပဲ နဲ့ ရေချိုးခန်းဘက် ထပြေးသွားတာတွေ့လိုက် ရတယ်။ နေလင်းက သူ့လီးသူ ဘောင်းဘီထဲ ပြန်ထည့် ပြီး စောင်ခြုံ အိပ်လိုက်တယ်။ ခနနေမှ ငမိုးလည်း ပြန်လာပြီး ကျနော့် ဘေးမှာ လာအိပ်တော့ တယ်။ ကျ‌နော် မျက်လုံးကြောင် ပြီး တော်တော် နဲ့ အိပ်မပျော် တော့ ဘူး၊ အဖြစ်အပျက် တွေက အခု အချိန်ပိုင်း အတွင်း ဖြစ်လိုက်တာ စုံနေတာပဲ ဆိုတော့ ကျနော် တောင် ကောင်းကောင်း အစာ မကြေတော့ ဘူး။
……………………..

နောက်တနေ့ ကျတော့ မြို့ ပြန်လာကြတာ အိမ်ကို ညဖက်မှ ရောက်တယ်။ လူတွေ အကုန်လည်း ပင်ပန်းနေ ကြပြီ ဆိုတော့ ဘာမှ မလုပ်နိုင်တော့ အိပ်ချင်နေကြပြီ။ နေလင်း လည်း သူ့ အိမ်သူပြန်သွားပြီ ဆိုတော့ တုံးကနဲဲ အိပ်ပျော် သွားတော့ တယ်။

မနက်ကျတော့ အန်ကယ် နဲ့ တီဝင်း တို့ က ဆိုင်သွားကြ၊ ငမိုး က ကျောင်းပြန်သွား၊ မေဇွန် လည်း ကျောင်းသွား ဆိုတော့ မမဖြူ နဲ့ ကျနော် နဲ့ပဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်။ မမဖြူ က မနေ့ ညက ဝတ်ထားတဲ့ ပဂျားမား နဲ့ ပဲ မနက်စာ စားပြီးတာနဲ့ သူ့ အခန်းပြန်နှပ်နေတယ်။ ကျနော် ကတော့ နေလင်း ဆီကိစ္စ တခု ရှိတာနဲ့ သွားမလို့ အဝတ်အစား လဲနေတယ်။ အပေါ် က ရှပ်ဝတ်ပြီးတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ ဝတ်ဖို့ အတွင်းခံ ရှာလို့ မရတော့ ဘူး။ ခရီးသွားထား တာနဲ့ အတွင်းခံတွေ အကုန်လုံးက နံစော် နေပြီ ဆိုတော့ ဝတ်မနေတော့ ပါဘူး ဆိုပြီး ကမန်းကတမ်းပဲ ဇစ်ကို ဆွဲတင်လိုက်တာ၊

“အားးးးးးးးးးးး”

လီးအရည်ပြားအနားလေးကို ဇစ်ဆွဲမိသွားတယ်။ နာလွန်းလို့ လှုပ်တောင် မလှုပ်ရဲတော့ ဘူး။ ကျနော့် အော်သံ ကြားလို့ မမဖြူ အခန်းထဲ ပြေးဝင်လာတယ်။

“ဟဲ့ ငမျိုး ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ကျနော့် ..ကျနော့်….”

ကျနော် စကားပြောမထွက်ဘူးဖြစ်နေပေမဲ့ မမဖြူ မျက်လုံးက ကျနော့် လက်အနေအထားကို တွေ့သွားတယ်။ သူ ကျနော့် အနားကမန်းကတန််းကပ်လာပြီး ဇစ်ကို ဖြုံးကနဲ ဆွဲချလိုက်တယ်။

“အားးးးးးးးးးးးး”

ကျနော် နာသွားလို့ တအားအော်လိုက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ လီးအရည်ခွံက ဇစ်ကနေ လွတ်သွားတော့ တော်တော် သက်သာ သွားတယ်။ ကျနော် ကိုယ့်လီးကိုယ်ကိုင်ပြီး သေခြာကြည့်မိတော့ အသား နည်းနည်းလေး ပွန်းသွား တယ်။  မမဖြူ ကလည်း ငုံ့ ကြည့်နေတယ်။

“အရမ်းနာနေလား”

“အင်း”

“ငါ ဆေးတခုခု ယူလိမ်းပေးရမလား”

“ဟင့် အင်း ရပါတယ်၊ တဖြည်းဖြည်း သက်သာသွားမှာပါ။ မမဖြူ ကယ်လို့ လူဖြစ်မရှုံးတော့တာ”

ကျ‌နော် အဲလို ပြောလိုက်တော့ မမဖြူ က အားရပါးရ ရယ်တော့ တယ်။ ကျ‌နော်လည်း လိုက်ရယ်ရင်း နဲ့ အနာလည်း နည်းနည်း သက်သာသွားသလိုပဲ။ အနာသက်သာသွား တော့ မှ မမဖြူ ရှေ့ မှာ ကျနော် လီးတန်းလန်း နဲ့ ဆိုတာကို သတိပြုမိတော့ တယ်။ ညာတာပါတေး နဲ့ ရောချဖို့ စိတ်ကူး ပေါ်လာတယ်။ ရုတ်တရက် နာလာ ချင် ယောင် ဆောင်ပြီး ရေခဲကပ်ရမယ်ထင်တယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခနလေး ငါ သွားယူပေးမယ်လို့ ဆိုပြီး မမဖြူ က ရေခဲသေတ္တာ ထဲက ရေခဲတုန်းလေး တွေ ခွက်နဲ့ ထည့်ယူလာတယ်။ ကျ‌နော် လည်း ရေခဲယူပြီး လီးမှာ ကပ်ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ မမဖြူ ကလည်း ရပ်ကြည့်နေတုန်း ဆိုတော့ လီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း မာ တောင်လာတယ်။ လီးက တဖြည်းဖြည်း တောင်လာတော့ လက်တဖက် နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း တဖက်က ရေခဲတုံး နဲ့ ဒစ်ဖျားက နေ အရင်းအထိ ပွတ်ပေးရင်း ဆုပ်ထားတဲ့ လက်နဲ့ ဂွင်းထု သလို ရှေ့နောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ် ပေးနေလိုက်တယ်။ ရေခဲ့ကိုလည်း လီးချောင်းတင် မက ဂွေးဥတွေ ထိပါ လျှောက်ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဖီးကလည်း တက်လာတော့ မျက်လုံးလေး မှေးရင်း ထုနေလိုက်တယ်။ မမဖြူ ကလည်း ကျနော် ပြနေတဲ့ ရှိုး ကို ကြည့်နေတယ်။ နောက် စိတ်ကူး တခု ရတာနဲ့ မမဖြူ ကို လှမ်းမေးလိုက်တယ်။

“နာတာတော့ အရမ်းကြီး မနာတော့ ဘူး၊ လေလေး နဲ့ နည်းနည်းချင်း မှုတ်ပေးရင်တော့ ပိုသက်သာ မလားမသိဘူး”

“နင် က ဘယ်လို ကုံးမှုတ်မလဲ”

“မမဖြူ လုပ်ပေးပါလား အာ့ ဆို တော်တော် သက်သာ သွားမယ်ထင်တာပဲ”

အဲလို ပြောပြီး ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ ပဲ ကျနော် မျက်လုံးလေး စုံမှိတ်လို့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ထုနေလိုက် တာ လီးပေါ် ကို လေလေး တိုက်သလို ခံစားရတာနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့၊ ကိုယ့်မျက်လုံး တောင် ကိုယ်မယုံ နိုင်ဘူး။ မမဖြူ တယောက် ခါးကို ကိုင်းပြီး ကျနော့် လီးကို လေ လေးမှုတ်ပေးနေတာ။ ကျနော် လီးထိပ် အရည်ပြားကို အနောက် တတ်နိုင် သလောက် ဆွဲပေးလိုက် တော့ လီးဒစ်ကြီးက ဖူးကား ထွက်လာတယ်။ မမဖြူ က ခါးကို ကိုင်းပြီး မှုတ်ပေးနေတာ ဆိုတော့ သူ့ လည်ဟိုက်က အောက်ကို ကျနေပြီး ဘရာဇီယာ နဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဒဲ့ ကြီး မြင်နေရတယ်။ ကျနော့် စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ ဘူး။ အရည်ပြားကို နည်းနည်း ပြန်လျော့ လိုက် ပြန်ဆွဲ လိုက်လုပ်ပေးရင်း က လက်ဖျား လေးပေါ် တံတွေး ထွေးချလိုက်ရင်း ခပ်တည်တည် နဲ့ လီးကို ပြန်ကိုင်ရင်း မမဖြူ ကို လေမှုတ်လို့ ရအောင် ဒစ်ဖြဲ ပေးသလို နဲ့ ဂွင်းထုပြ နေမိတော့ တယ်။ နောက်တော့ တံတွေး ထပ်ဖြည့်လိုက် ထု လိုက်နဲ့ အရှိန်ရလာခဲ့တယ်။ မမဖြူ က ကျနော် ဂွင်းထု နေတာကို သေခြာ စိုက်ကြည့်နေရင်း က၊

“အိုး နင် က တော်တော် တော့ ထိန်းနိုင်သားပဲ”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း မထူးတော့ ပြီမို့ အားရပါးရကို ထုနေရင်းက၊

“ကျ‌နော် က အကြာကြီး ထိန်းနိုင်ပါတယ်”

ပြောတာ ပြောနေတာ ကျနော့် အသက်ရူ ကလည်း တအားမြန်နေပြီ။ မမဖြူ က ခစ်ခစ် ရယ်လိုက်ရင်း၊

“နင် နောက်ထပ် တစ်မိနစ်လောက် မှာ မထွက်ကုန်ရင် ငါ နင် ခိုင်းတာ လုပ်ပေးမယ်”

လို့ ပြောရင်း မျက်စေ့ တဖက်မှိတ်ပြလိုက်တယ်။ ကျနော် ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိတော့ ဘူး။ လက်က အရှိန်ကိုတော့ နှေးချလိုက်တယ်။ နို့မို့ ဆို ချက်ခြင်း ထွက်ကုန်တော့ မှာ၊ ဒါပေမဲ့ မမဖြူ ကသူ့ ပဂျားမား ဘောင်းဘီကို အောက် နည်းနည်းဆွဲချပြီး အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီကို အပေါ် နည်းနည်းလှန်တင်လိုက်တယ်။ သူ့ ဘိုက်သား ဖြူဖြူ လေးနဲ့ ချက်ဝိုင်းဝိုင်းလေး ကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျနော် ပါးစပ်က အသံထွက်ပြီးတောင် ငြီးလိုက်မိတယ်။ လက်က လည်း ပိုမြန်ပြီး ပိုကြမ်းလာခဲ့တယ်။

“အာ……….”

“ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်”

မမဖြူ က ကျနော့် ဖြစ်အင်ကို ပြုံးကြည့်ရင်းက ဘေးတစောင်းလှည့်ပြီး သူ့ ဘောင်းဘီကို အောက် နည်းနည်း ထပ်ဆွဲပြတယ်။ သူ့ ပန်တီ နဲ့ တင်ပါး ဖြူဖြူ ကို တွေ့နေရပြီ။

“အိုးးးး မမဖြူ…လိုးချင်တယ်…အိုးးးးးး”

အဲလို ပြောရင်းက ကို လူက တွန့်ကနဲ အကြောဆွဲသလို ဖြစ်သွားပြီး လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့ တယ်။ ကျနော့် လက်က လီးကို ညှစ်ထားရင်း နဲ့ လရည်တွေက ဖြွတ်ကနဲ ဖြွတ်ကနဲ ကြမ်းပေါ်ကို ထွက်ကျ ကုန်တော့ တယ်။ မမဖြူ က တဟားဟား ရီရင်းနဲ့၊

“နင်ဟာလေ တကယ့်ကလေးလေး ပဲ ရှိသေးတယ်၊ ကြမ်းတွေ ညစ်ပတ်ကုန်ပြီ သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်တော့ ”

လို့ ပြောရင်း အခန်းပြင်ထွက်သွားတော့ တယ်။ ကျ‌ေနော်လည်း အဝတ်စုတ်တခု ယူရင်း ကြမ်းပေါ် ထွက်ကျ ကုန်တဲ့ ကျနော့် လရည်တွေကို သုပ်ပြစ် လိုက်ရတယ်။ နောက်တခါ ဆိုရင် တော့ အဲလို မဖြစ်စေရဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ထဲ ကြုံးဝါး လိုက်မိတယ်။

ပြန်စဥ်းစား ကြည့်မိလိုက်တော့ ကျနော် ဒီတအိမ်လုံးက မိန်းမတွေကို ကျနော့် လီး ကို ပြပြီးနေပြီ။ အဟီး။ အခြေအနေ ကတော့ ကျနော့် အတွက် ကောင်းနေပြီလို့ ထင်ရတာပဲ။ ဟဲဟဲ။

……………………..

ညဖက်က တော့ ကိုယ့်ကုတင် ပေါ် ကိုယ်လှဲ နေရင်းက နေ့ခင်း က အဖြစ်အပျက် ကို စားမြုံ ပြန်ရင်း မမဖြူ ဆီ မက်ဆေ့ ပို့ကြည့်ဖို့ တွေးလိုက်တယ်။

…မမဖြူ ..ကျနော် တကယ်တော့ ဒီထက်ပို ထိန်းထားနိုင်ပါတယ်ဗျာ ဟားဟား…

ကျနော် မက်ဆေ့ ပို့ ပြီးတော့ မမဖြူ ဆီက ဘယ်လီု ပြန်လာမလဲ ဆိုတာ တထိတ်ထိတ် နဲ့ စောင့်နေလိုက်တယ်။ တော်တော် နဲ့ ပြန်မလာတော့ စိတ်ပျက် ပြီး ဖုံးကို ချလိုက်တယ်။ အဲဒီတော့ မှ တောင် ကနဲ မက်ဆ့ ဝင်လာသံ ကြားတာနဲ့ ကမန်းကတမ်း ဖုံးကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။

…ဟားဟား ဟုတ်မှာပါ ငါ့ မျက်မြင်ပဲလေ ခိခိ…

…တကယ်ပြောတာ၊ ဒါပေမဲ့ မမဖြူ က ကျနော့် ရှေ့ မှာ ဟိုဟို ဒီဒီ လုပ်ပြလိုက်လို့ မြန်သွားတာ..

… ငါ ကလည်း တမင် လုပ်ပြတာပဲလေ…

… အင်းပါ ဒါပေမဲ့ အမြဲတော့ အလုပ်မဖြစ်ပါဘူး…

…ဖြစ်ပါတယ်ကွာ၊ မင်းကို အမြဲတမ်း တမိနစ်လောက်နဲ့ ကိစ္စ ပြတ်သွားအောင် ငါလုပ်နိုင်ပါတယ်…

မမဖြူ ဆီက အဲလို မက်ဆေ့ လည်းရရော ကျနော့် လီးက တောင်လာတာပေါ့။

… အာ့ ဆို လောင်းကြေး ထပ်မလား…