အခန်း ၁၁။
…ကောင်လေး မင်း မနိုင်ပါဘူးကွာ၊ ကလေးရာ..
…နိုင်ခဲ့ရင်ရော၊ ကဲပါ မမဖြူ နိုင်ရင် မမဖြူ ခိုင်းတာ ကျနော် ဘာမဆို လုပ်ပေးမယ်ဗျာ…
…တကယ်…ဘာမဆိုလား..
…တကယ်ပေါ့ ကျနော် နိုင်ရင်လည်း မမဖြူ က ကျနော် လုပ်ချင်တာတွေ ပေးလုပ်…
…မင်း နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ…
အဲလို ပြောပြီးတော့ မမဖြူ က သူတို့ အခန်းထဲ မှာ မေဇွန် ရှိနေလို့ သူ ကျနော့် အခန်းထဲ လာခဲ့မယ်လို့ ပြောတယ်။ ကျနော် လည်း ရင်တဒိတ်ဒိတ် နဲ့ စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဆယ့်ငါး မိနစ်လောက် ကြာမှ ကျနော့် အခန်းထဲ မမဖြူ ဝင်လာတယ်။
အခန်းထဲ မှာ ညအိပ်မီးလုံး ထွန်းထားပေမဲ့ မျက်လုံးက လည်း ကျင့်သား ရနေတော့ အလင်းရောင် က လုံလုံ လောက်လောက် ရှိပါတယ်။ မမဖြူ က ရှော့ပင် နဲ့ တီရှပ် ပဲ ဝတ်ထားတယ်။ ရှော့ ပင်က အရမ်းကျပ် နေသလို တီရှပ် အောက်က နို့အစုံ ကလည်း မောက်ကြွ ပြီး ဖောင်းနေတယ်။ ကျနော့် စိတ် က တအားထန် သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ကို ထိန်းရမယ်လေ။ နိုင်မှ ဖြစ်မှာကိုး။ မမဖြူ က အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ကျနော့် နားရောက် တာနဲ့ နင်ရှုံးမှာပါဟာ လို့ ပြောတယ်။ ကျနော် ကလည်း။
“ဟုတ် ကျနော် ရှုံးလို့ ကတော့ မမဖြူ ကြိုက်တာသာခိုင်း၊ မမဖြူ ကရော”
ကျနော် က ပြန်ပြောတော့ မမဖြူ က ပြုံးလိုက်တယ်။ ကျနော် က ဘောင်းဘီတို ကို အောက်က အတွင်းခံ မပါပဲ နဲ့ ဝတ်ထားတယ်။ အဲတော့ လည်း အထဲ မှာ ထောင်နေတဲ့ လီးက သိသာနေတယ်။ မမဖြူ က ကျနော့် နားနား ကပ် ပြီး တိုးတိုးလေး။
“နင် တော့ ရှုံးဖို့ သေခြာပြီ ကောင်ကလေး”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မမဖြူ နူတ်ခမ်း က ကျနော့် နားရွက်နား ကပ်လာတာနဲ့ လီးက ဆတ်ကနဲ ကို တုံခါ သွား တယ်။ မမဖြူ က နားရွက် ထဲကို လေ လေးမှုတ်ထည့် လိုက်သေးတယ်။ ကျနော် ကိုယ်လုံးက တုံခါသွားပြီး ဖင်ညှောင့် ရိုးအထိ ကို စိမ့် သွားတယ်။ လီးကြီး မတရား ထိုးထောင်ထလာတာကို ကျနော် ဘယ်လို မှ ကွန်ထရိုး လုပ်လို့ မရတော့ ဘူး။ မမဖြူ က အဲဒါကို ကြည့်ပြီး တခွိခွိ ရယ်မောနေတယ်။
“အဲလောက် လေးနဲ့ ကို ဖြစ်ပျက် နေလိုက်တာဟယ်၊ ဟဟ ကြည့် ကြသေးတာပေါ့ ”
မမဖြူ က ပြောပြီးတော့ နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်တယ်။ မမဖြူ နို့ကြီးတွေက လှုပ်ခါသွားတယ်။ မမဖြူ လို အနေအေး တဲ့ လူတယောက်က အဲလို မျိုး တွေ လုပ်လာတော့ ကျနော့် ကို တကယ် အရူးအမူး ကို ဖြစ်နေ စေခဲ့တာလေ။ သိပ်မကြာခင် ရက်ပိုင်း လောက်တုန်းက သူ့ ပန်တီ ကစောက်ဖုတ်နံ့ ကို ရူခဲ့ ရတဲ့ ကျနော် အခု တော့ တကယ့် စောက်ဖုတ် ကို ရူရဖို့ နီးစပ်လာပြီလို့ တွက်လိုက်မိတယ်။
မမဖြူ က ကျနော့် ကို စေ့စေ့ ကြည့်နေရင်း က သူ့ တီရှပ် ကို ခေါင်းပေါ် ကနေ ဆွဲမ ချွတ်လိုက်တယ်။
အလင်းရောင် က မှိန်မှိန်လေး ပေမဲ့ မျက်စေ့ က ကျင့် သားရနေတော့ အကုန်လုံးကို နေခင်းအလင်းရောင်လို ထင်ထင်ရှားရှား မဟုတ်တောင် အတော် မြင်နေရတယ်။ အဲလို လေး မြင်နေရတာတောင် ပို ဖီးလ် လာသလိုပဲ။ မမဖြူ က ပုခုံးပေါ် က ဘရာ သိုင်းကြိုးကို လက်မောင်းပေါ် ဆွဲချလိုက်တယ် ဘရာကိုတော့ ချိတ်မဖြုတ်ဘူး။ ကျနော့် လက်က ဘောင်းဘီ ထဲထိုးထည့်ပြီး လီးကို ဆုပ်ကိုင်မိသွားတယ်။ မမဖြူက ကျနော့် နားကို ကပ်လာပြီး တိုးတိုးလေးနဲ့ ၊
“နှစ်မိနစ် ပဲ၊ နှစ်မိနစ် မပြည့်ခင် နင့် လီးရည်တွေ ကြမ်းပေါ် ကနေ သုပ်ပြစ်ရမယ်”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်ကလည်း ။
“စိမ်လိုက်လေ”
“နင့် ဘောင်းဘီ ချွတ်ချလိုက်လေ”
လို့ မမဖြူ ပြောလိုက်တော့ လီးက ဆတ်ကနဲ တုံ သွားတယ်။ ကျနော် ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး မာတောင်နေတဲ့ လီးကို မမဖြူ ဆီ ချိန်ရင်း လက်က စပြီး ဂွင်းထု နေမိပြီ။ လူက တအားတော့ ထန်နေပြီ ဒါပေမဲ့ မမဖြူ ကို တော့ ဒီတခါ အရှုံးမခံနိုင်ဘူး လို့ စိတ်ထဲ တွေးနေမိတယ်။
မမဖြူ က ကျနော့် လီးကို သေခြာ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ သူက သူ့ ဘရာကို ဘေးတဖက်တချက်က နေ လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ဖိတွန်းလိုက်တော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက အပေါ်ကို ကြွတက်လာတယ်။ ဘရာဇီယာထဲက နေ ခုန်ထွက်လာတော့ မယ့် အတိုင်းပဲ၊ ပြီးတော့ သူက ခါးကုံး ပြီး ကျနော့် ရှေ့ကို ကုံးပြလိုက်တော့ သူ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက ကျနော့် မျက်နှာ နဲ့ တထွာကျော်ကျော် လောက် မှာ ရောက်လာတယ်။ ဖွေးအိ ဖောင်းကြွ နေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ကြည့်ရင်း ကျနော် ခေါင်းတောင် မူးလာတယ်။ လက်က လည်း လီးကို အတင်းဆုပ်ညှစ် ပြီး ဂွင်းကို သွက်သွက်လေး ထုနေမိတယ်။ စိတ်ထဲ မှာ လည်း အဲဒီ နို့ကြီး နှစ်လုံးကြားထဲ လီးကို ညှပ် ပြီး ပွတ်နေ လိုက်ရရင် ဘယ်လောက် ကောင်းမလဲ မှန်းပြီး ထုလိုက်တာ လီးက အရမ်းကို ယားလာတယ်။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ စက္ကန့် သုံးဆယ်လောက်ပဲ လိုတော့ တယ်။ ကျနော့် စိတ်ကို တနေရာ ပြောင်းမှ ရတော့ မယ် လို့ တွေးနေတုန်း မမဖြူ က သူ့ ဘရာပေါ် ကနေမပင့် ထားတဲ့ လက်တွေကို တဘက်တချက်စီ လှုပ်ရှား လိုက်တော့ နို့ကြီးတွေက လှိုင်းလုံးတွေလို ခုန်ပေါက် လာတယ်။
အီးးးးးး …
ပလွတ် ပလွတ် ပလွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် …
မရတော့ ဘူး ဘယ်လို မှ ထိန်းလို့ မရတော့ ဘူး ကျနော့် လီးချောင်းထဲက တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်လာတာ ထိန်းမရတော့ ဘူး ။ ထိန်းမရတော့ မယ့် အတူတူ မထူး တော့ ဘူး ဆိုပြီး ကျနော် ရှေ့ကို တလှမ်းတိုး လျှောက် လိုက်တယ်။
အိုးးးးးးးးးးးးးးးး ဟီးးးးးးးးးးးးး အားးးးးးးးမ..မ..ဖြူ……..
ကျနော့် လီးထိပ်က လရည် ဖြူဖြူ တွေ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ကျနော့် လီးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး သူ့ နို့ကြီးတွေကို လှုပ်ယမ်း ပြနေတဲ့ မမဖြူ တစ်ယောက် ကျနော့် ကမူးရူးထိုး အခြေအနေ ကို ကြည့်ပြီး ပြီးတော့ မယ် ဆိုတာ သိလို့ ပြုံးလိုက်တယ်။ ကျနော်က လည်း လီးထိပ်ကို အပေါ် မြှောက်ပြီး သူ့ မျက်နှာကို ချိန် လွှတ်ပြစ်လိုက်တာ။ မမဖြူ ကမန်းကတမ်း ကိုယ်ကို မတ်လိုက်ပေမဲ့ နည်းနည်း နောက်ကျ သွားတယ်။ သူ့ ဆံပင်မှာ လရည်တစက် စင်သွားသလို နောက်တော့ ဘရာဇီယာပေါ် မှာ ပြီးတော့ ဘိုက်ပေါ် မှာ သူ့ ဘောင်းဘီ တိုပေါ် မှာ နောက်ဆုံး က သူ့ ပေါင်ပေါ် မှာ လရည်တွေ တဖေါက်ဖေါက် ကျကုန်တယ်။
ကျနော့် လီးက ပျော့ ခွေသွားတဲ့ အထိ ကို လက်က ဆက်ထု နေမိတယ်။ မမဖြူ ရော ကျနော် ရော နှစ်ယောက် စလုံး ပါးစပ် မျာ အာစေး ထည့်ထားသလို ပဲ ၊ မျက်လုံး အပြူးသား နဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို ကြည့်နေမိကြတယ်။
နောက်ဆုံး မှ နှစ်ယောက်စလုံး အသိတရား တွေ ဝင်လာကြတယ်။ ကျနော် က မမဖြူ နားနားကို ကပ်ပြီးတော့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ်။
“မမဖြူ ကျနော် ရှုံးသွားပြီ။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် လရည်တွေ မမဖြူ ကိုယ်ပေါ် က သုတ်ပေးရမလားဟင်”
ကျနော် သူ့ အဖြေ တောင် မစောင့်တော့ ပါဘူး။ မမဖြူ ဆံပင်ပေါ် တင်နေတဲ့ အဖြူဖတ်ကလေးကို လက်နဲ့ လှမ်းသုတ်လိုက်တယ်။ လက်မှာ ကပ်စေးစေး နဲ့ ပါလာတယ်။ နောက်သူ့ ဘိုက်သားလေး ပေါ် မှာ ပေနေတာကို လှမ်းသုတ်လိုက်တော့ ခုန လရည်တွေနဲ့ ဘိုက်ပေါ် က ဟာရောပြီး လရည်တွေ က ပိုပေသလို ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော်က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး လရည်တွေကို မမဖြူ ဘိုက်သားလေး မှာ ပွတ်ပေးနေမိတယ်၊ နောက်တော့ မမဖြူရဲ့ ချက်ကလေးကို လက်နဲ့ ထိုးဆော့ ပေးလိုက်မိတယ်။ လရည်တွေနဲ့ ဆိုတော့ ပထမချောနေပြီး နောက်တော့ ကပ်စေးစေး ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ မမဖြူ က ဘာမှ မပြောတဲ့ အပြင်မျက်လုံးလေး ပိတ်သွားပြီး နူတ်ခမ်းက ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့တယ်။
..အ….အ……အင်းးးးးး
မမဖြူ ဘိုက်သားလေး တခုလုံး မှာ လရည်တွေ သနပ်ခါး လိမ်း သလို ဖြစ်သွားပြီးမှ မမဖြူ ရဲ့ ပေါင်ပေါ် တင်သွားတဲ့ လရည်စက်ကို သွားသုတ်လိုက်တယ်၊ မမဖြူရဲ့ ဘောင်းဘီတိုက အရမ်းတိုတယ်။ ဘောင်းဘီ အနားစွန်းလောက်မှာ ပေနေတဲ့ လရည်တွေကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နဲ့ တို့ ပွတ်ရင်းက ဘောင်းဘီ အောက်နားက နေ ပေါင် အတွင်း သားကို ပါ လှမ်းပွတ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်က မမဖြူ ရဲ့ ပေါင်တွင်း သားလေးတွေကို ပွတ်မိတာနဲ့ မမဖြူ ရဲ့ ခေါင်းက မော့ သွားပြီး ငြီးငြူသံလေး က ကျယ်လာတယ်။
……..အိုးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးးးးဟင်းးးးးးးးးးးးးးးး
မမဖြူ က မျက်လုံး ကို မှိတ်ထားပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားလို့ မျက်နှာလေးက အရမ်းဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ သူ ကျနော့် လက်ကို မဆွဲဖယ်သေးတာမို့ ကျနော်လည်း လက်ကို ဘောင်းဘီ အောက်က ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးထည့် ပြီး ပေါင်တွင်းသားတွေကို ပွတ်နေမိတယ်။ ပေါင်ခွဆုံနားကို လက်ချောင်းထိပ် ရောက်သွားတော့ မှ မမဖြူ က ကျနော့် လက်ကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ မမဖြူ ကျနော့် လက်ကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တော့ ကျနော်လည်း ရှေ့ဆက်မတိုးရဲတော့ ဘူး။ လက်ကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်မှ မမဖြူက လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ဘရာဇီယာပေါ် ကျနေတဲ့ လရည်စက်ဆီကို လက်လှမ်းလိုက်တယ်။ ဘရာပေါ် က လရည်စက်ကို တော့ ခနပဲ လက်ဖဝါးနဲ့ ပွတ်သလို လုပ်ပြီး အောက်ကနေ အသာ အုပ်ကိုင်ညှစ်လိုက်တယ်။ မမဖြူ နို့ကြီးတွေက အိစက် တင်းနေတာပဲ။ ကျနော် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို တဖက်တလုံးဆီ ဘရာပေါ် ကနေပဲ ကိုင်ပြီး ဆုပ်ညှစ်လိုက်တော့ မမဖြူ အနောက်ဖက်ကို တလှမ်းနှစ်လှမ်း ဆုတ်သွားပြီး နံရံ မျာ ကျောကပ် သွားတယ်။ ကျနော်က နို့တွေကို မလွှတ်ပဲ နဲ့ ရှေ့တိုးလိုက် သွားတာပေါ့။
“အီးးးးး ငမျိုးးးးး တော်….တော်,,,,,တော့..”
“အို မမဖြူ ကလည်း အခု မှ အစပဲ ရှိသေးတာကို ဘာမှ တောင် မလုပ်ရသေးဘူး”
“နင် ရှုံး သွားတာကို နင်လုပ်ချင်တာ ဘယ်လုပ်လို့ ရမလဲ အိုးးးးးးးးးးး”
မမဖြူ က တော်တော့ သာ ပြောနေတာ မျက်နှာအမူအယာနဲ့ ပါးစပ်က ငြီးသံလေးက သူလည်း ဖီးတက်နေတယ် ဆိုတာ သိသာနေတယ်။ ကျနော်က မမဖြူ နားနားကို ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး၊
“ကျနော် ဒီနေ့ ရှုံး ပေမဲ့ ကျနော့် အတွက်က တော့ နိုင်တယ်ဗျာ ”
အဲလို ပြောရင်းက နို့ကို ညှစ်နေတဲ့ လက်တဖက်ကို မမဖြူ တင်ပါးလုံး လေး တဖက်ကို သွားအုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ်။
..အ….အီးးးးးး
“ကျနော် ရှုံး တယ်ဆိုတော့ ကျနော် ကို မမဖြူ က ဘာခိုင်းချင်လဲ ပြော”
လို့ မမဖြူ မျက်နှာနားကို ထိလုနီးပါး ကပ်ရင်း မေးလိုက်တယ်။ မမဖြူ က ပြုံးပြရင်း ကျနော့် အကြည့်တွေကို လွဲလို့ ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်တယ်။ မမဖြူ က ခုထိ နံရံကို ကျောကပ် ထားတုန်းပဲ ၊ ကျနော့် လက်တွေက သူ့ နို့ နဲ့ ဖင်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတုန်းမို့ လီးက ပြန်ပြီး မာလာပါတယ်။ ခေါင်းငုံ့ထားတာမို့ မမဖြူ က ကျနော် လီးတောင် လာတာကို မြင်နေရတယ်။
“ဟော ဒီတစ်ယောက်က မဆုံးနိုင်သေးပါလား တက်ကြွနေလိုက်တာ”
“မမဖြူ ကြောင့် ပေါ့ လို့”
ကျနော်က မမဖြူနားကို အတင်းကပ်လိုက်တော့ လီးက မမဖြူ ဘိုက်သား လေးကို ထောက်မိတယ်။ ကျနော်က လက်ကို နံရံမှာ လှမ်းထောက်ရင်း မမဖြူ မျက်နှာနားကို ကျနော့် မျက်နှာနဲ့ ကပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ နူတ်ခမ်း နှစ်ခု က ထိမိဖို့ လက်သုံးလုံးလောက်ပဲ လိုတော့ တယ်။ ကျနော်က မမဖြူ နူတ်ခမ်းကို ကျနော့် နူတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ် နမ်းဖို့ ကြိုးစား လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ နူတ်ခမ်းချင်း မထိမိခင်မှာပဲ မမဖြူ က တွန်းပြစ်လိုက်တာ ခံလိုက်ရတယ်။
“အိုး နိုး နိုး မလုပ်နဲ့”
ကျနော်လည်း အငိုက်မိသွားတော့ နောက်လန်လဲ မကျအောင် နောက်ကို တလှမ်းနှစ်လှမ်း ဆုတ်လိုက်ရတယ်။ မမဖြူက ကျနော့်ကို တွန်းပြစ်ပြီးတော့ ငမိုး ရဲ့ ကုတင်ပေါ် မှာ မှောက်ရက် အိပ်ချလိုက်တယ်။ မမဖြူ က အဲလို မှောက် အိပ်လိုက်တော့ သူ့ ဖင်ကြီးတွေက မို့ထလာတယ်။ မမဖြူ ကျောကလည်း ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ဆွဲထားတဲ့ အပြားလေး တခုပဲ ရှိပြီး ကျောပြောင်နဲ့၊ အောက်က ရှော့ ပင် အောက် ပေါင်လုံးကြီးတွေက လည်း ဖွေးနေတာ။ ကျနော့် အောက်ပိုင်းက လီးတန်းလန်း နဲ့ ပေမဲ့ အပေါ် က တီရှပ် ရှိနေသေးတော့ ဆွဲချွတ်ပြီး ပြစ်ချလိုက်တယ်။ မှောက်အိပ်နေတဲ့ မမဖြူ ကတော့ ကျနော် လုံးဝ နိကပ် ဖြစ်သွားတာကို သိမှာ မဟုတ်သေးဘူး။
ကျနော် ကုတင်ဘေးမှာ ကပ်ပြီးတော့ လည်ကုတ်ကလေးက စကိုင်ပြီး ပွတ်သတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပုခုံး လေးတွေ ကျောပြင်ကို ရောက်လာတော့ ဘရာဂျိတ်ကို ချွတ်ပြစ်ချင်လိုက်တာ စိတ်ကို ထိန်းထားရတယ်။ နောက် ကျော အောက်ပိုင်းကနေ ခါ�
အခန်း ၁၂။
မမဖြူ က ခေါင်းအုံးထဲ မျက်နှာအပ်ပြီး ငြီးနေတာမို့ အသံက သိပ်မထွက်ဘူး။ ကျနော်လည်း အခွင့်အရေး ကောင်းတုံး လက်ကို ဆက်တိုးလိုက်ကြည့်တာ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးက မမဖြူ ဖင်ပေါက် လေးနားကို သွားစမ်းမိတယ်။ လက်ထိပ်လေးနဲ့ ဖွဖွလေး ထိုးလိုက်တော့ ဖင်အဝလေးက ပွစေ့ ပွစေ့ လုပ်လာတာ တွေ့ရတယ် မမဖြူ ဖင်က လည်း အငြိမ်မနေတော့ ဘူး။ ကျနော် က လက်ချောင်းထိပ်လေး ကို ဖင်ပေါက် လေးထဲ ထိုးထည့်ဖို့ ကျတော့ မမှီတော့ ဘူး ဘောင်းဘီ ခါးစည်းကြိုးက တအားလက်ကို ကျပ်နေပြီ အဲဒါနဲ့ နောက်တမျိုး စမ်းမယ်ဆိုပြီး လက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
မမဖြူ ခြေထောက် ဖက်ကို လျှောက်သွား လိုက်ပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကုတင်စွန်းကို ဆွဲလိုက်တယ်။ ကျနော် သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ ဝင်ရပ်လိုက်တော့ လီးက မမဖြူ ဖင်နှစ်လုံးကြား မှာ ရောက်သွားတယ်။ မမဖြူ ရဲ့ ဘောင်းဘီ တိုလေးက ကျပ်တော့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ရဲ့ အကွဲကြောင်းကြားကို ကျနော့် လီး မေးတင်ထားလို့ ရတယ်။ သူ့ ဖင်နဲ့ ကျနော့် ပေါင်ခွဆုံ ထိနေတာ သိပေမဲ့ မမဖြူက ဘာမှ မပြောဘူး။ ကျနော်လည်း သူ့ ဖင်လုံး ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးကို သူ့ ဖင်ကြား မှာ အမြောင်းလိုက် ပွတ်ပြီး လျောတိုက် နေမိတယ်။ နောက်တော့ အရှိရလာတယ်။ မမဖြူကို တကယ်လိုးနေသလို မျိုး အနောက်က နေ တဖတ်ဖတ် လိုးနေမိတယ်။ ကျနော့် အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်တာကို မမဖြူ ကလည်း ဖင်ကြီး ကော့ကော့ ပေးနေတယ်။ မမဖြူ က ငြီးသံလေးနဲ့။
“အီးးး ဟဲ့ ငမျိုး ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါဟယ် ငါဘယ်မှ မပြေးပါဘူး”
လို့ ပြောတယ်။
“မမဖြူ ဖင်လုံးကြီးတွေက လည်း အိတင်းနေတာပဲ ကျနော် အရမ်းလိုးချင်နေတယ်”
“အီးးးး နင့် လီးးကြီးး ကလည်း လူနဲ့ မလိုက်ဘူးနော် အကြီးကြီး ပဲ အိုးးးးး”
ကျနော် အခု နောက်တခါ ပြီးချင်နေပြီ။ အရှိန်ကို မြှင့်တင်လိုက်တယ်။
“အားးး မမဖြူ ကျနော် နောက်တခါ ပြီးး တော့ မယ်”
“ငါ့ ကျော ပေါ် မှာပဲ ပြီးလိုက်တော့ ဟာ အိုးးးး ဟင်းးးး”
“ဖတ်…ဖတ်….”
“အိုးးးးး အားးးးးးး ထွက်ကုန်ပြီ အီးးးးးးး”
ကျနော့် လီးက လရည် တွေ တပြွတ်ပြွတ် ပန်ထွက်ကုန်တယ်။ နည်းတဲ့ လရည်တွေ မဟုတ်ဘူး မမဖြူ ကျောတပြင်လုံး ပေါ်မှ ကျသွားတာ။
“အားး နင့် လီးရည် တွေက လည်း နွေးနေတာပဲ ငါ့ကျော ပေါ် မှာ”
“အား အရမ်းကောင်းတာပဲ မမဖြူ ရယ်”
“ငမျိုး နင် ပြီးသွားပြီလား”
“ဟုတ်ဟုတ်ကဲ့ ”
“အာ့ ဆို ငါ့ကျော ကို သုတ်ပေးဦး”
ကျနော်လည်း ပုဆိုးဟောင်းတထည်ကောက်ပြီး မမဖြူ ကျောပေါ် က ကျနော့် လရည်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးသွား မှ မမဖြူ က အိပ်ရာက ထပြီး သူ့ တီရှပ် ကို ပြန်ဝတ်တယ်။ နောက် ငမိုး ကုတင်ပေါ် မှာ ပဲ ခွေပြီး တက်လှဲလိုက်တယ်။
ကျနော်လည်း ဘောင်းဘီ တီရှပ် ပြန်ဝတ်ပြီး ကိုယ့်ကုတင်ပေါ် ကိုယ်လှဲလိုက်တယ်။ မမဖြူ က ၊
“နင် ကျေနပ် သွားပလား”
လို့ လှမ်းမေးတယ်။
“အင်း မမဖြူရော ပြီးရဲ့လား”
“အင်း အဆင်ပြေပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့ နောက်လုပ်လို့ မဖြစ်ဘူး၊ ဒီနေ့ ကတော့ ထားလိုက်ပါတော့”
“နောက်နေ့ ကျရင် တော့ မမဖြူ ခိုင်းချင်တာ ခိုင်းလေ”
အဲလို နဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မောကျ သွားကြပါတော့ တယ်။
………………………..
ကျနော် အိပ်ယာက နိုးတော့ မမဖြူ အခန်းထဲ မှာ မရှိတော့ ပါဘူး ။ ထုံးစံ အတိုင်း မျက်နှာသစ် ရေမိုးချိုး ပြီး တီဝင်း ကို မေးကြည့်တော့ မမဖြူ က ကျောင်းမှာ အလုပ်ရှိလို့ သွားတယ်တဲ့။ အဲဒါနဲ့ နေ့လည်စာ စားချိန်လည်း ရောက်တာမို့ နေ့လည်စာ အတူစားလိုက်ကြတယ်။ နေ့လည်စာ ပြီးချိန်ကျမှ မမဖြူ အိမ်ပြန်ရောက်လာတယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် မနေ့ည က ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ ပုံမှန် စကားပြောဖြစ်ကြတယ်။ အန်ကယ်က သူ ဆိုင်ကိစ္စ နဲ့ မန္တလေး ကို သွားရမယ်။ တပတ်လောက် ကြာချင် ကြာလိမ့်မယ်လို့ ပြောတယ်။ မေဇွန်က လည်း အလုပ်အင်တာဗျူး တခု လျှောက်ထားတာ ရှိလို့ လိုက်သွားမယ်လို့ ဆိုတယ်။ ကျနော့် အတွင်းစိတ်ထဲ မှာတော့ ပွပြီ ငါနဲ့ မမဖြူ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တော့မယ်လို့ တွေးရင်း ပျော်နေမိတယ်။
ညနေမစောင်းခင် အန်ကယ်နဲ့ မေဇွန်တို့ က အမြန်ကားဂိတ်ကို တက်စီ ငှားပြီး ထွက်သွားကြတယ်။ မမဖြူ က အပြင်ခနသွားဦးမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။ တီဝင်း က ညနေစာ အတွက် မီးဖိုထဲမှာ ချက်ပြုတ်နေတယ်။ တီဝင်း က အိမ်နေရင်း တဆက်တည်း ဂါဝန်အရှည်ကြီး အသားပါးပါး ပျော့ ပျော့ နဲ့ ဟာ ဝတ်ထားတာ။ အောက်က လည်း ဘာမှ အတွင်းခံ မဝတ်ထားဘူး ထင်တယ်။ နို့ကြီးတွေက သူ လက်လှုပ်လိုက်တိုင်း တုံခါ နေတယ်။ ဖင်ကြီးကလည်း ဒီအတိုင်းပဲ။ လှုပ်ရှားမှု တိုင်းက ကျနော့် စိတ်တွေကို ထလာစေတယ်။
တီဝင်းက မီးဖိုခန်းအဝ မှာ ကျနော့် ကို လှမ်းမြင်လိုက်တော့၊
“သား ဘာလိုချင်လို့လဲ”
လို့ လှမ်းမေးတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာပြောရမှန်းမသိတာနဲ့။
“ရေသောက်ချင်လို့ တီဝင်း”
လို့ ပြောဘူး မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေတဗူး ထုတ်ပြီး သောက်နေလိုက်တယ်။ ရေသောက်ရင်းက တီဝင်း ဘာများ ချက်ပြုတ် နေသလဲ လို့ စပ်စုသလိုလို နဲ့ အနားကပ် သွား လိုက်တယ်။ တကယ်က တီဝင်း ဘော်ဒီကို အနီးကပ် ကြည့်ချင်တာပါ။ တီဝင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်အရှည်ကြီး က ရင်ဘတ်မှာလည်း တအားဟိုက် နေတော့ တီဝင်း ရဲ့ နို့ ကြီးတွေ အပေါ် ပိုင်းနဲ့ ရင်သားမြှောင်း ကို ကောင်းကောင်းကြီး မြင်ရတယ်။
“တီဝင်း ကျနော် ဘာကူ ပေးရဦးမလဲ”
“ဘာမှ မလိုပါဘူး သားရယ် ပြီးသလောက် ရှိနေပါပြီ”
တီဝင်း ဘော်ဒီကို အနားကပ် ကြည့်ရင်းက စိတ်တွေထလာတယ်။ ကျနော် ဝတ်ထားတာကလည်း ဘောင်းဘီတို အပျော့ သား ပွပွ ပေမဲ့ လီးတောင်လာတော့ နည်းနည်း သိသာတယ်။ တီဝင်း က သူ့ မျက်စက နေလှမ်းမြင်လိုက် တယ်ထင်တယ်။ မျက်နှာက ပြုံးသွားပြီး။
“သား ငမျိုး နင် ရီးစား လေး ဘာလေး ရှာထားဦး နင့် အတွင်းအား တွေ တအား များနေပြီ”
လို့ ပြောပြီး တခွိခွိ ရီနေတယ်။
“ဟာ တီဝင်း ကလည်း ကြိုက်တဲ့ ကောင်မလေး မှ မတွေ့သေးတာ”
“အင်းလေ ဒါပေမဲ့ သား အရွယ်က ဟော်မုန်း ထ တဲ့ အရွယ်၊ မြင်မြင်သမျှ ကို စိတ်ကြွ နေမှာ”
“ဟာ တီဝင်း ကလည်း မဟုတ်ပါဘူး”
“အော် ဒါဆိုရင် သား ဟိုဟာ မာလာတာ တီဝင်း ရင်အဟိုက်ကို ကြည့်ပြီးတော့ မာတာ မဟုတ်ဘူးပေါ့”
တီဝင်း ရဲ့ ဒဲ့ ကြီး မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းက ကျနော့် ကို တုံလှုပ်သွားစေတယ်။ ကျနော် နည်းနည်း ရှက်သွားပြီး လီးတောင်လာတာကို တီဝင်း မမြင်အောင် ကိုယ်ကို တစောင်းလှည့်လိုက်တယ်။
“အမလေး ခုမှ ရှက်မနေပါနဲ့ ကွာ၊ အရင်တုန်းက တီဝင်း က မမြင်ဘူးတာကျ နေတာပဲ၊ နောက်ပြီးတော့ တီဝင်း ရဲ့ လည်ဟိုက်ကိုလည်း သား မမြင်ဘူးတာကျနေတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ဟိုတလောက နယ်သွားတုန်းက တီဝင်း ကို သား တွေ့ သွားပြီး တော့ စိတ်ထဲမှာ အဲဒီစိတ် ဝင်နေတာ ဖြစ်နိုင်တယ်”
တီဝင်း စကားတွေက ဒဲ့ ဖြစ်လွန်းတော့ ကျနော် ရှက်သွားပြီး လီးတောင်တာတောင် နည်းနည်း ကျသွားတယ်။
“ထားပါတော့ သားက မမှတ်မိတော့ လို့ ၊ သားငယ်ငယ်လေး တုန်းကတည်းက တီဝင်း ကို နိကပ် မြင်ဘူးခဲ့တာ၊ မေဇွန် နဲ့ သားနဲ့ က တီဝင်း နဲ့ အတူတူ ရေချိုးခဲ့ကြတာ၊ နင်တို့ နှစ်ယောက်က ရေချိုးရင်း ဆော့ သလား မမေးနဲ့ ”
“အင်း သားက အရမ်းငယ်သေးတာ ဘယ်မှတ်မိမလဲ တီဝင်းရဲ့”
“ဟုတ်တယ် အရမ်းငယ်သေးတာပေါ့၊ သား မေမေ အက်စီးဒန့် ဖြစ်ပြီးကာစပေါ့”
တီဝင်း က စကားပြောရင်း သူ့ ညီမ ကျနော့် အမေ ကို သတိရ သွားတယ်ထင်တယ် အသံက အက်သွားတယ်။ ငိုသံ ပါလာတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ ကို ပြန်ပြီး အားပေးရတာပေါ့။
“ဟုတ် တီဝင်း ကြောင့်ပေါ့၊ ကျနော် အမေ့ ကို သတိရဖို့ တောင် မလိုတော့ ဘူး တီဝင်း ကို အမေ လိုပဲ စိတ်ထဲ မှာ ရှိနေတာလေ”
“ဟုတ်ပ ပြီးတော့ သားက နို့ အရမ်းကြိုက်တာ”
“ဟုတ်ကဲ့ အခု လည်း သား က ကြိုက်တုန်းပဲ”
တီဝင်း က တခစ်ခစ် ရီမောပြီး ကျနော့် ပါးကို သူ့ လက်ဖျားလေး နဲ့ မနာအောင် လာရိုက်လိုက်တယ်။
“နင်ဟာလေ၊ တမင်အချင်ယောင် ဆောင် နေတာလား။ ငါပြေတာ နို့စို့တာကို ပြောတာဟဲ့၊ အဲဒီ အချိန် ငါ့မှာ မေဇွန် လည်း မွေးကာစ နို့က ထွက်လို့ တော်သေးတာပေါ့၊ သားက အရမ်းငိုတာ၊ ညအိပ်ရင်တောင် တီဝင်း နို့ ကို ပါးစပ်က ချွတ်တာမဟုတ်ဘူး”
တီဝင်း နို့ကို စို့နေတယ် ဆိုတဲ့ အတွေးက ကျနော့် လီးကို ချက်ခြင်း ပြန်မာတောင် လာစေခဲ့တယ်။ ကျနော့် မျက်လုံးတွေက လည်း တီဝင်း ရဲ့ နို့ကြီးတွေဆီ ရောက်သွားတယ်။ တီဝင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်အသားက လည်း ပါး အတွင်းခံ ဘရာဇီယာလည်း ဝတ်မထားတော့ နို့ကြီးတွေကို အလုံးလိုက် မြင်နေရတာ။ တီဝင်း နို့သီးခေါင်းတွေ မာတောင်ပြီး ချွန်ထွက်နေတာကို ဂါဝန်အသား အောက်က မြင်နေရတယ်။ တီဝင်း ကလည်းကျနော် သူ့ နို့သီးခေါင်း ထောင်နေတာကို ကြည့်လိုက်ရင်း အောက်ဘောင်းဘီအောက်က လီးကြီး ထောင်ထ လာတာကို လည်း သတိပြုမိတယ်။
“နင် တကယ့်ကို ရီးစား ရှိဖို့ လိုနေပြီ။ နင် ကိုယ့် အဒေါ်ကို တော့ ကိုယ် စိတ်ထဲ မပြစ်မှားနေပါဘူးနော်”
ဒီတခါတော့ ကျနော် နှာစိတ်ကလည်း ထန်နေပြီ ဆိုတော့ တီဝင်း ကို ပြန်စိတ်စမ်းလိုက်တယ်။
“မပြစ်မှား နေပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ညဖက် အိပ်မက်ထဲ မှာ ဖြစ်ပျက် တာတွေက တော့ သူ့ ဘာသာ ဖြစ်တာလေ၊ ကျနော် ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် ရွံ့ရှာမိတယ်”
“သူ့ ဘာသာ အိပ်မက် မက်တာတော့ ကိုယ်လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ ဘယ်လို အပြစ်တင်လို့ ရမှာလဲ၊ လက်တွေ့သာ မလုပ်ရင် ပြီးတာပဲ၊ သား ဂွင်းရော ခနခန ထုလား”
“ဟင့်အင်း မထု ပါဘူး၊ တခါတလေ အိပ်မက်ထဲမှာ ဆက်ဆံ မိပြီး ထွက်သွားတာမျိုး တွေ တော့ ဖြစ်ပါတယ်”
“သိပ်အများကြီး မဟုတ်ပဲ တခါတလေ ထုတာက တော့ ပြဿနာ မရှိပါဘူး။ သားလည်း အရွယ်ရောက်နေပြီ ပဲဟာ၊ သား တစ်ချို့ ကိစ္စ တွေကို တော့ သေခြာနားလည်သင့်တယ်လေ၊ သားပါးစပ် လုံ မယ်ဆိုရင်တော့ တီဝင်း ပြောပြမယ် ”
“အင်းပါ တီဝင်းရဲ့”
အခန်း ၁၃။
“မာစတာဘိတ် လုပ်တာက လူတိုင်း လုပ်ကြတာပဲကွယ့်၊ တီဝင်းတောင် တခါတရံ လုပ်တာပဲ၊ ဘာမှ အန္တရာယ် မရှိပါဘူး။ သား မိန်းကလေးနဲ့ ရော လက်တွေ့ လုပ်ဖူးလား”
“အာ တီဝင်း ကလည်း သား က အပြင်မှာ မိန်းမ တစ်ယောက်ကို ကိုယ်လုံးတီးတောင် မမြင်ဘူးတာကို”
ကျနော့် မျက်နှာပူပူ နဲ့ ပြန်ငြင်းနေတာကို တီဝင်းက ပြုံးလိုက်ပြီး။
“အင်းပါ လုပ်မယ်ဆိုလည်း အကာအကွယ်လေး ဘာလေး နဲ့ လုပ်ပေါ့”
“မင်္ဂလာ မဆောင်ပဲ နဲ့ ကျနော် တို့ အဲလို လုပ်လို့ ရလို့လား”
ကျနော်က တကယ့် ငရိုးငအ လို ဟန်ဆောင်ပြီး သူ့ ကို အံ့သြတကြီး မေးလိုက်တော့ တီဝင်း တယောက် ဟက်ဟက် ပက်ပက် ရီမောပြီး၊
“အမလေး ဟဲ့ သင်္ချိုင်း ကုံးမှာ ပဲ တွေ့ရမဲ့ လူရိုးလေးရယ်။ ရတာမှ သိပ်ရတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်စိတ်ချ ယုံကြည်ရမဲ့ လူမျိုး တော့ ဖြစ်ပစေနော်”
“တီဝင်း ရော လုပ်ခဲ့ဖူးလား”
” ဟေး ဒါ ကိုယ့် အဒေါ်ကို ကိုယ် မေးရမဲ့ မေးခွန်းလား”
“ပြောပြပါလား တီဝင်း ရယ် သား ဘယ်သူ့ မှ မပြောပါဘူး”
တီဝင်း က ကျနော့်ကို မျက်စေ့ ဒေါင့်ကပ် ကြည့်ရင်း က ထမင်းစားပွဲ ရဲ့ ကုလားထိုင် တခု မှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ မျက်နှာက တော့ နည်းနည်းလေး နီနေတယ်။ ရှက်တာလား စိတ်ထ နေတာလားတော့ မသေခြာဘူး။
“အင်း တီဝင်း သား အန်ကယ် နဲ့ အိမ်ထောင်မပြုခင်မှာ ရီးစား တစ်ယောက် ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ ကဲ အဲလောက်ပဲ သားကို ပြောနိုင်မယ်၊ သဘောပေါက်လိုက်”
“တီဝင်း က အခု တောင် ဒီလောက်မိုက်တာ အဲတုန်းက ဆိုရင် ဘဲတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေမှာပဲ တစ်ယောက် ဆိုတာတောင် တီဝင်း လျိုထားတာနေမယ်”
“အမယ် တော်စမ်း နင်က တီဝင်း ကို ရွယ်တူ မှတ်လို့ လာကျူ နေတာလား”
“တီဝင်း ကလည်း တကယ်ပြောတာ၊ တီဝင်း တာ သား အဒေါ်အရင်း မဟုတ်ရင် သား က ရအောင် လိုက်မှာ ”
တီဝင်း မျက်နှာက ပြုံးပြုံးလေး ဖြစ်သွားပြီး ပန်းနုရောင်လေး ဖြစ်သွားတယ်။
“တီဝင်း က အရမ်းကို ချော အရမ်း ကျက်သရည် ရှိသလို ဆက်ဆီလည်းဖြစ်တာ၊ ဘယ် ယောက်ျားလေး မဆို တီဝင်း ကို ရဖို့ ဆို ဘာလုပ်ပေးရပေးရ လုပ်ပေးကြမယ် ဆိုတာ လောင်းရဲတယ်”
“တော် တော့ ဒီလောက် မြှောက်ရရင် တော်ပြီ”
“တကယ် ပြောတာ တီဝင်းရ”
“ဒါဆို သား ဘောင်းဘီ အောက်က ထောင်ထလာတာ တီဝင်းကြောင့် ပေါ့လေ”
ကျနော့် သုတ်သွေးက ခေါင်းထဲ ရောက်နေပြီလေ။ လူက ရဲလာပြီ။
“ဒါပေါ့ တီဝင်းရဲ့”
“ဘာကြောင့် လည်း အရင်တုန်းက လည်း တီဝင်း ပဲ ဟာ ခု မှ ဘာထူးခြား လာလို့လဲ”
“တီဝင်း အခု ရင်ဟိုက်ထားတော့ အပေါ် ကနေ တီဝင်း ရင်သား တွေကို အလုံးလိုက်မြင်ရတာ, အရမ်းလှတယ်။ နောက် အင်္ကျီ အသား အောက်က ထောင်နေတဲ့ တီဝင်း ချိုသီးထိပ်ကလေး တွေက သားကို အရမ်း ဖီးလာစေတယ်”
“နောက်တော့ ရော”
တီဝင်း က ထမင်းစားပွဲက ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်နေပေမဲ့ စားပွဲကို မျက်နှာပေးထိုင်တာ မဟုတ်ပဲ ကုလားထိုင်ကို နောက်ဆွဲပြီး ကျနော့် ဘက်ကို မျက်နှာပေးထိုင်နေတာမို့ ကျနော်က သူရှေ့ ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လျှောက် သွား ရင်း က ဆက်ပြောနေမိတယ်။ တကယ်တော့ သုတ်သွေး ခေါင်းထဲ ရောက်နေတဲ့ ကျနော်က ကိုယ့် အဒေါ် အရင်းကို ပြောသင့်လား မပြောသင့်လား မသိ ရဲရဲတင်းတင်း ကို ပြောနေမိတာ။
“တီဝင်း နူတ်ခမ်း တွေ လည်း အရမ်း ကို ဆက်ဆီ ဖြစ်တယ်၊ အသားအရည်က လည်း ဖြူဖွေးနု ပြီး ချောမွတ်နေတယ်၊ တီဝင်း ဂျိုင်းကတောင်မှ ချောမွတ်နေတာပဲ၊ တီဝင်း နို့ကြီးတွေ က အရမ်းကို ဖွံ့ဖြိုး လုံးဝန်း လှပနေတာ၊ သား မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို တီဝင်း နို့ကြီး နှစ်လုံး ကြားမှာ မြုတ်ထားချင်တာ”
ကျနော် က အဲလို တွေ ပြောပြီး တီဝင်း နားကို ကပ်သွားတော့ တီဝင်း က မျက်လုံး အစုံ မှိတ်လိုက်တာ တွေ့တယ်။ အခွင့် အရေးကောင်းပဲ ဆိုပြီး ၊ တီဝင်း ရဲ့ မေးစေ့ လေးကို လက်နဲ့ မကိုင်ပြီး တီဝင်း နူတ်ခမ်း အစုံကို ကျနော့် နူတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ် နမ်းလိုက်တယ်။ တီဝင်း က နူတ်ခမ်းတွေကို မဖွင့် ပဲ တင်းတင်း လေး စေ့ထားတယ်။ ကျနော် တမိနစ်လောက် သူ့ နူတ်ခမ်း တစုံလုံးကို စုပ်နေမှ သူ့ နူတ်လေး ပွင့် အာလာပြီး ကျနော့် ကို ပြန်နမ်း လာခဲ့တယ်။
“ပြွတ်စ်..ပလွတ်..”
တီဝင်း ဆီက ကျနော် ပထမဆုံး ပြန်ရတဲ့ အနမ်း၊ အရမ်းကို ချိုမြလိုက်တာ၊ တီဝင်း က ကျနော့် အနေနဲ့ ဆို အရမ်းကို ကစ်ဆင် ကျွမ်းတယ်လို့ ဆိုရမယ်။ ပထမက တော့ ကျနော်က တီဝင်း ရုန်းမှာ စိုးလို့ သူ့ မျက်နှာ ကို လက်နဲ့ ထိန်းထားပြီး နမ်းနေတာ အခု သူက ပြန်နမ်းလာတော့ ကျနော့် လက်တွေကို တီဝင်း ပါးပြင်က နေ လည်တိုင် ပုခုံး စသဖြင့် တဖြည်းဖြည်း လျောချလာပြီး ဂွဝန် အသား ပါးပါး ပေါ် ကနေ နို့ကြီး တွေကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်မိတော့ တယ်။ ကျနော့် လက်တွေက တီဝင်း နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ် လိုက်မိတာနဲ့ တီဝင်း က ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို တချက် ကိုက်ထည့်လိုက်တယ်။ တီဝင်း သွားတွေ အဲလို ဟ သွားတာနဲ့ ကျနော့် လျှာကို တီဝင်း ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့် ပြစ်လိုက်တယ်။ တီဝင်း ပါးစပ်ထဲ မှာ ကျနော့် လျှာကို ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးထည့် ပြီး တီဝင်း ရဲ့ သွား တွေ သွားဖုံးတွေ အာဂေါင် လျှာ အကုန်လုံးကို လျှောက် ထိုး ပြစ်လိုက်တယ်။ ပါးစပ်ဟထားရ လို့ ထွက်ကျလာတဲ့ တီဝင်း ပါးစပ် က သွား ရည်တွေကို စုပ်သောက် ပြီး တီဝင်း နူတ်ခမ်း အပြင်တဝိုက်ကို လည်း လျှက် ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော် ကကုန်းပြီး နမ်းနေရတာ ခါးနည်းနည်း ညှောင်းလာလို့ တီဝင်း ခါးကို ကိုင်ပြီး မလိုက်တော့ တီဝင်း က ခုံပေါ် က ထလာတယ်။ တီဝင်း က ကိတ်ပေမဲ့ အရပ်က ကျနော့် ထက် နည်းနည်း နိမ့်တာမို့ ခေါင်းကို မော့ ပေးပြီး ခြေဖျား ထောက်ပေးလာတယ်။ ကျနော့် လက်တွေက ဂါဝန်ပေါ် ကနေ တီဝင်း ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဖြစ်ညှစ် ဆုပ်ကိုင်လို့ မဝဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော့် လက်တွေက ဂါဝန် ကို ဆွဲမယူပြီး တီဝင်း ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ပွတ်သတ်ပေးတော့ တီဝင်း က ကျနော့် ပုခုံးပေါ် မေးလေးတင်ပြီး တိုးတိုးလေး။
“သား ငမျိုး တီဝင်း တို့ မလုပ်သင့်ဘူးနော်”
“မလုပ်သင့်တဲ့ ဟာမို့ လည်း အရမ်း ဖီးလာနေရတာပေါ့ တီဝင်းရယ်”
အဲလို ပြောပြီးတော့ ကျနော်က တီဝင်းရဲ့ နားဖြားလေးကို ကိုက်လိုက်တယ်။ တီဝင်း ပါးစပ်က ငြီးတွားသံ လေး ထွက်လာတယ်။ တီဝင်း နားတဖက်အတွင်းရော အပြင်ရော လျှာနဲ့ ဆက်ရက်တော့ တီဝင်း ကိုယ်လေး တုံပြီး ဘာမှ မပြောတော့ ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း နားအောက် လည်တိုင် ကို ဆက်လျှက်ရင်းက တီဝင်း ရဲ့ ဂါဝန် ကို ပုခုံး တဖက်ပေါ် ကနေ ဆွဲချလိုက်တယ်၊ တီဝင်း ရဲ့ ပုခုံးသားလေး ကို ကိုက်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်တယ်။ တီဝင်း ရဲ့ လည်တိုင် ပုခုံး တွေကို နမ်းလိုက် ကိုက်လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်ရင်း ဂါဝန်လျောကျလို့ ပေါ် လာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို တချက်ငုံ ပြီး စုပ်လိုက်တယ်။ တီဝင်း ရဲ့ ငြီးတွားသံ တွေက ပိုကျယ်လာ တယ်။ တီဝင်း လက်တွေက လည်း ကျနော့် ကိုယ်ကို တင်းတင်းလေး ဖက်လာတယ်။ တီဝင်း ဖင်ကြီးကော့ လာပြီး တီဝင်း ဘိုက်သား တွေက ကျနော့် မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို လာဖိမိတယ်။ ကျနော် မအောင်နိုင် တော့ ဘူး တီဝင်း ရှေ့ မှာ ဆောင့် ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်ပြီး တီဝင်း ဂါဝန်အောက်က လက်လျှို နိူက်ပြီး ပေါင်လုံး ကြီးတွေကို ပွတ်သတ်ရင်းက တီဝင် ပေါင်ခွဆုံ စောက်ဖုတ် ရှိရာကို မျက်နှာ အပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ် ကြီးက စောက်မွှေးတွေ အထူကြီးနဲ့ အနံ့ က လည်း တမျိုးလေးပဲ၊ မမဖြူ တို့ မေဇွန် တို့ ရဲ့ ပင်တီကို နမ်းတုံး ကနဲ့ မတူ ဘူး။ ကျနော် က တီဝင်း ရဲ့ ဂါဝန်ကို လှန်တင်မလို လုပ်တော့ တီဝင်း က လက်နဲ့ ဖိထားရင်း ၊
“သား ဘာလုပ်မလို့လဲ”
လို့ မေးလာတယ်။
“ကျနော် တီဝင်း စောက်ဖုတ်ကို နမ်းပြီး လျှက်ချင်လို့လေ”
“တီဝင်း ကို ဘယ်သူက မှ တခါမှ မလုပ်ပေးဖူးဘူး”
“အဲဒါဆို သားက ပထမဆုံး လူ ဖြစ်ပါရစေ တီဝင်း”
“မင်း တို့ ခေတ်လူငယ်တွေ အောကား တွေ ပဲ ကြည့်နေကြတယ်ထင်တယ်”
“ဟုတ် တီဝင်း သား စမ်းကြည့်ချင်လို့ပါ”
“ခု တော့ မလုပ်နဲ့ဦးကွာ ၊ သမီးကြီး ပြန်လာတော့ မယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ တီဝင်း”
ကျနော် လည်း မတ်တပ် ပြန်ရပ်လိုက်ပြီး တီဝင်း နူတ်ခမ်း တွေကို ပြန်နမ်း လိုက်တယ်။ အဲဒါတော့ တီဝင်းက လက်ခံတယ်၊ ကျနော့်ကို သူ့ နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ကစ်စ် ပြန်ပေးတယ်။ ကျနော့် လက်တွေက တီဝင်း ရဲ့ နို့ ကြီးတွေ ကို ပြန်အုပ်ကိုင် ပြီး ဆုပ်နှယ်ပေးလိုက်တယ်။ တီဝင်း က ကျနော့် ခေါင်းဆံပင်ထဲ သူ့ လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့် ပြီး ကျနော့် ခေါင်းကို ကုတ်ခြစ်ပေးနေတယ်။ နို့တွေ အားရအောင် ဆုပ်နှယ်ပြီး တော့ ကျနော့် လက်က အောက်ပြန်ဆင်းပြီး ဂါဝန်အနားကို တဖက်က ဆွဲမ ပြီး နောက်တဖက် က ဂါဝန်အနားစ အောက် ကနေ တီဝင်း ပေါင်ခွဆုံကို ပင့်ကိုင်လိုက်တယ်။
“အင့်…ဟင်းးးးး ဟင်းးးးး”
တီဝင်း လျှာက ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတယ်။ ကျနော် တီဝင်း လျှာကို စုပ်ပြစ်နေရင်းက လက်ကလည်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးတွေ ထူထဲ နေပေမဲ့ လည်း စိုစွတ် နေတယ်။ ကျနော့် လက်ခလည်ထိပ် က အမွှေး တွေကို စမ်းဖယ်ရှားရင်းက စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း နူတ်ခမ်းသား ကို စမ်းမိလိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်ခလည် ထိပ်ဖျားနဲ့ အကွဲကြောင်းတလျှောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ တီဝင်း တကိုယ်လုံး တုံတက် သွားပြီး ကျနော့် ကျောကို သူ့ လက်သည်းတွေနဲ့ တောင် ကုတ်ခြစ်လာတယ်။
“အီးးးး အားးးး သားးးးးး တီဝင်းးးးးးး အိုးးးးးး ကြာလှပြီးးးးး အိုးးးးးးး”
တီဝင်း ဆိုလိုတာက ဘာမှန်းတော့ မသိဘူး ၊ အလိုးမခံရတာ ကြာလှ ပြီ လို့ ဆိုလိုတာလားမသိ၊ အခု အချိန် ပြန်ထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်လျှက် ဖို့ကလည်း တီဝင်းက အတင်းကျူံး ဖက်ထားလို့ မဖြစ်နိုင်တော့ မထူးတော့ ပါဘူး ဆိုပြီး လက်ခလည်ကို အရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။
“အားးးးးးးး အိုးးးးးးးးးးးးးဟားးးးးဟ”
တီဝင်း စောက်ခေါင်းက နွေးပြီး တော့ အထဲက အသားလေးတွေက နူးညံ့ နေတာပဲ။ စောက်ရည်တွေက လည်း စိုရွဲနေတော့ ချောမွတ်နေတယ်။ ကျနော့် လက်ချောင်းနဲ့ ပဲ အဝင်အထွက် လုပ်ပြီး လိုးပေးနေလိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး တီဝင်း ကျနော့် ပုခုံးကို ကိုက်ချပြီး တကိုယ်လုံးလည်း တောင့်တင်းသွားတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲက လည်း ကျနော့် လက်ချောင်းကို ရှုံ့ချည်ပွချည်နဲ့ ညှစ်ပေးနေတယ်။ တီဝင်း ပြီးသွား တာပဲ နေမယ်။ ကျနော်က လက်နဲ့ ထိုးကောင်းကောင်းနဲ့ ဆက်ထိုးပေးနေတာ တီဝင်းက ကျနော့် လက်ကို အတင်းလာချူပ်ကိုင် တော့ တယ်။
“အိုးးးး သားးးး တော်တော့ တီဝင်း အထဲက အရမ်း စန်းစန်းတင့် နေပြီး မခံနိုင်တော့ ဘူး”
အဲတော့ မှ ကျနော်လည်း လက်ကို တီဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ထည့် စုပ်လိုက်တယ်။
“ဟဲ့ အို မလုပ်နဲ့လေ”
“တီဝင်း စောက်ရည်က ငံငံလေး အဟိ၊ နောက်တခါ စောက်ဖုတ်ကနေ ဒါရိုက် လျှက်မယ်”
“သား တီဝင်း ပြောတာ နားထောင်စမ်း။ တီဝင်းက သားအန်ကယ့်ကို တကယ်ချစ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက အဲဒီကိစ္စ တွေကို စိတ်မပါတော့ သလားမသိဘူး။ တီဝင်း ကို တောင် မထိတို့ တာ ကြာလှပြီ။ တီဝင်း ကိုယ့်ဘာသာ ပဲ အာသာ ဖြေနေရတာ ၊ ဒါပထမဆုံး တီဝင်း ကို သူများ က လက်နဲ့ လိုးတာ ခံရတာမို့ တီဝင်း စိတ်လက်လွှတ်သွားတယ်။ သား ဘယ်သူ့ မှ လျှောက်မပြောပါနဲ့နော်”
ကျနော်က တီဝင်း နူတ်ခမ်းလေး ကို တချက် ပြွတ်စ် ကနဲ နမ်းလိုက်ရင်းက၊
“မပြောပါဘူး တီဝင်းကလည်း ၊ တီဝင်း အဆင်ပြေတယ်ဆို သားက ပျော်တာပဲ”
အဲလိုနဲ့ အိမ်ရှေ့က မမဖြူ အသံလည်း ကြားရော ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကမန်းကတမ်း လူချင်းခွာလိုက်ကြပြီး တီဝင်းက ညနေစာ အတွက် ပြင်ဆင်တော့ တယ်။ အဲဒီ ညက အန်ကယ်လည်း မရှိ၊ မေဇွန်လည်း မရှိတာမို့ မမဖြူ က တီဝင်း အခန်း သွားအိပ်တယ်။ ကျနော် လည်း ကိုယ့် အခန်းမှာ ပဲ အိပ်ပြီးတော့ တီဝင်း နဲ့ ဖြစ်ပျက် ခဲ့တာတွေ ပြန်တွေးရင်း ဂွင်း တချီ ထု ပြီးမှ အိပ်ပျော် သွားတော့ တယ်။
အခန်း ၁၄။
နောက်တနေ့ ဘာမှ ဖြစ်မလာဘူး။ တီဝင်း စျေးသွား မမဖြူ က ကျောင်းသွား။ တီဝင်း စျေးက ပြန်လာတော့ ထမင်းဟင်းချက်။ နေ့လည်စာ စား ၊ တီဝင်း က သူ့ အခန်းထဲ ဝင်သွား ပြီး နေ့လည်ခင် တရေးအိပ်။ ကျနော် တို့ ဘာမှ မဖြစ်ပျက် ခဲ့သလို ပဲ နေနေတယ်။ သူက ဘာမှ မပြောမဆို ပဲ ဒီတိုင်း နေနေတော့ ကျနော်လည်း မပြောရဲ။
ညဘက်က တော့ တီဝင်း ဆီ မမဖြူ က သွား အိပ်။ နောက်တနေ့ဘာမှ မထူးခြား။ အန်ကယ်နဲ့ မေဇွန်တို့ က သူတို့ နောက် တပတ်လောက် ကြာဦးမယ်လို့ ဆိုပြီး ဖုံးဆက်လာတယ်။ ကျနော် ဒီအိမ်မှာ ကိုယ်လုပ်ချင်နေတဲ့ မိန်းမ နှစ်ယောက်နဲ့ ဒီလောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အချိန်ရနေတာ တခုခု တော့ ဖြစ်အောင်လုပ်ရမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
နောက်နေ့ နေ့လည်ခင်း နေလင်း ရောက်လာတယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ဂိမ်းဆော့ ကြ အာကြရင်း နဲ့ မမဖြူ နဲ့ ကျနော် ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်လေး ကို ပြန်ပြောပြလိုက်တယ်။ တီဝင်း နဲ့ အကြောင်းတော့ မပြောဘူး။
“မင်း တော်တော် ကံကောင်းတဲ့ ကောင်ကွာ”
“ဟားဟား”
“မမဖြူ က တကယ့် ဆက်ဆီ ကြီး။ မင်း က သူ့ ဘောင်းဘီပေါ် ကနေ ညှောင့် လိုက်တာလား”
“နောက်ဆိုရင် တော့ ဘောင်းဘီ အောက်က နေ ညှောင်မယ် ဟဟ”
“အေး ပါ အေးပါ၊ ကြွားထားဦးပေါ့ ကွာ”
“မင်း ကလည်း ငမိုး ပုလွေ ပေးတာ ခံလိုက်ရတယ်မဟုတ်လား ၊ ဟိုတခါသွား တုန်းက လေ”
“အဟီး အဲဒီ တခါပါပဲကွာ ၊ လူက တင်းနေတုန်း လီးစုပ်ပေးမယ် ဆိုတော့ ယောက်ျား ဖြစ်ဖြစ် မိန်းမ ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ ကွာ ခိခိ”
“အင်းပါ ဒီကောင်က လည်း ကျွမ်းနေပါပြီ”
“ဘာ မင်းကိုလည်း စုပ်ပေးဘူးတာလား၊ လိပဲ မင်းတို့ က ညီအကိုချင်းတွေလေ အံ့သြပါ့”
အဲလို ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ပြောကြပြီးတော့ နေလင်း လည်း အိမ်ပြန်သွားတယ်။ အိမ်မှာ မမဖြူ လည်း မရှိဘူး ။ တီဝင်း နဲ့ ကျနော်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတာ သတိရမိရင်း ဟိုနေ့က လို များ ပြန်ရမလားလို့ တွေးရင်း ရင်ခုံလာတယ်။ နေ့လည်ခင်း တီဝင်း က လဘက်ရည် သောက်တတ်တော့ တီဝင်း အတွက် လဘက်ရည် လမ်းထိပ်ဆိုင်က ပါဆယ် သွား ဆွဲလာပြီး တီဝင်း နဲ့ အိမ်မှာ အတူတူ သောက်ကြတယ်။
တီဝင်း ကို အန်ကယ် မန္တလေး ဘာသွား လုပ်သလဲ မေးလိုက်တော့ တီဝင်း က မျက်နှာ သိပ်မကောင်းဘူး။ တီဝင်းက အလုပ်ကိစ္စ တွေ ဆိုင်အကြောင်းတွေ။ အန်ကယ်က ဘယ်လို တိုးချဲ့ ချင်တာတွေ စသဖြင့် အဲဒါတွေ လျှောက်ပြောပြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် စိတ်ထဲ တီဝင်း တခုခု ကို ဖုံးကွယ်နေသလို ပဲ လို့ ထင်နေမိတယ်။
“သား အန်ကယ်က အခု လို အလုပ်တွေ တိုးချဲ့ တော့ နဂိုကတည်းက အလုပ်များပြီးသား သူ့မှာ ပိုဆိုးလာတော့ မှာပေါ့၊ တီဝင်း ကတော့ မလုပ်စေချင်ပါဘူး”
“အန်ကယ်က အလုပ်သမား ထပ်ငှားလို့ ရတာပဲ၊ လုပ်ငန်းချဲ့ ရင် လူလိုလာမှာ ပေါ့”
“အဲဒါကြောင့်လည်း မဟုတ်ဘူး ၊ နင့်အန်ကယ်က အလုပ်ကို လုပ်ချင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ တခါတလေ ကျတော့ လည်း အရမ်းကို အစွန်းရောက် သွားသလိုပဲ”
“အန်ကယ်က တီဝင်း ကို လုံးဝ ဂရု မစိုက်တော့ တာလား”
“တီဝင်း သားကို တနေ့ က ပြောပြီးပြီလေ၊ သူက တီဝင်း အပေါ် လုံးဝ ကို စိတ်မဝင်စားတော့ တာ”
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ငြိမ်သွားကြတယ်။ ကျနော်လည်း တီဝင်း အရမ်း စိတ်ညစ်သလို ဖြစ်နေတာ ပေါ့ သွားရအောင် ငယ်ငယ်တုန်းက ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ရီစရာ အကြောင်းအရာလေး တွေ ပြန်ပြောင်း ပြောပြ တော့ တီဝင်း မျက်နှာ တင်းနေတာ နည်းနည်းလျော့ လာပြီး ပြုံးလာတယ်။ တီဝင်း ကလည်း သူငယ်ငယ်တုန်းက ကျနော့် အမေဖြစ်သူ သူ့ အမနဲ့ သူနဲ့ ဘယ်လို ဆော့ ခဲ့တာ ၊ သူများကို ဘယ်လို ချောက်တွန်းပြီး နောက်ခဲ့တာ စသဖြင့် ပြန်ပြောပြ ပြီး ရီရီမောမော ပြန်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။
အဲလို စကားပြောနေကြတုံး မှာ သူ့ ဂါဝန် လည်ဟိုက်က ရှေ့ မှာ ရှိတဲ့ ကြယ်သီးလေး နှစ်လုံးသုံးလုံး ထဲက အပေါ် တစ်လုံးက ပြုတ်သွားတော့ ဝင်း နေတဲ့ ရင်သား အပေါ် ပိုင်း ကို မြင်နေရတယ်။ ကျနော့် မျက်လုံးတွေက အဲဒီ နို့ ဖွေးဖွေး ကြီးတွေကို တွေ့ တော့ သံလိုက်နဲ့ ဆွဲထားသလို ပဲ စိုက်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ တီဝင်း ကလည်း ကျနော့် မျက်လုံး တွေ ဘယ်ရောက်နေသလဲ ဆိုတာ သတိထားမိတယ်။
“နင်က လေ ငါ့ လည်ဟိုက်တာနဲ့ ကို အလွတ်မပေးတော့ ဘူး တော်တော့် ကို ဖြစ်နေတာပဲ”
ကျနော် ရှက်သွားလို့ ဘာမှ တောင် မပြောနိုင်ဘူး ပါးစပ်က စွံ့အ နေတယ်။
“နင် နင့် မျက်လုံး တွေနဲ့စိတ်တွေကို ထိန်းတော့ ငါက နင့် အဒေါ် ဆိုတာလည်း မမေ့နဲ့ဦး”
“ဟုတ် တီဝင်း ဒါ..ဒါ..ပေမဲ့ ..တီဝင်း က အရမ်း လှလွန်းတယ်”
“လူလိမ်ကြီး”
“အဲဒါ အမှန်တရား ဟာကို ဘယ်လိမ်လို့ ရမလဲ တီဝင်းရဲ့”
“အင်းပါ အင်းပါ ထားပါတော့ ”
ကျနော့် တဏှာကြောက စတင်းလာပြီမို့ ဆက်တွန်းဖို့ တွေးလိုက်တယ်။
“တီဝင်း ကျနော် တခု မေးစရာ ရှိလို့ ၊ ဟိုနေ့ ညနေတုန်းကလေ”
“သား ငမျိုး တီဝင်း တို့ အဲဒီ အကြောင်း မပြောကြရအောင်လေ”
“ဒီတခါထဲ ပါ တီဝင်း ရယ် ကျနော် မရှင်းလို့ပါ”
“ဘာကို မရှင်းတာလဲ”
“တီဝင်း ပြောတာလေ ကြာလှပြီ ဆိုတာ၊ ဘာကို ပြောတာလည်း”
“သား ကိုယ့်အဒေါ်ကို အဲလို မေးခွန်းတွေ မမေးရဘူးလေ”
“သား က တီဝင်း ကို ချစ်လွန်းလို့ပါ၊ တီဝင်း အဲလို ပြောတာလေ ကြာပြီ ဆိုတာ လေ၊ လက်နဲ့ ကရိုင်းပေးတာကို ပြောတာလား ဘာဂျာ ပေးတာကို ပြောတာလား”
တီဝင်း မျက်နှာ ကြီးတခု လုံး ရဲတွတ်သွားတယ်။ တီဝင်း ရှက် သွားတယ်ထင်တယ်၊ ထပြီးတော့ သူတို့ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက် သွားပြီး အထဲ ဝင်သွားတယ်။ အခန်းတံခါးကို ပြန်မပိတ်ခဲ့တာမို့ ကျနော် အနောက် ကနေ အခန်းထဲကို လိုက်သွားလိုက်တယ်။
“တီဝင်း သား က စတာပါ၊ စိတ်မဆိုးပါနဲ့”
“နင် ဆိုးတယ်နော် သား ငမျိုး၊ အဲလို စကားတွေ ကိုယ့်အဒေါ်ကို ပြောစရာလား”
“သားက သိချင်လို့ ပါတီဝင်းရယ်။ ရပါတယ် တီဝင်း ရှက်ရင် လည်း နေပါစေတော့ မပြောပါနဲ့”
“သား အဲဒီနေ့ က ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေက တီဝင်း နဲ့ သား နဲ့ ကြားမှာ မဖြစ်သင့်ခဲ့တဲ့ ဟာတွေ ပါ။ ဒါပေမဲ့ ပြီးခဲ့တာ က ပြီးခဲ့ပါပြီ၊ ဘာမှ စိတ်ထဲမှာ မထားပဲ မေ့လိုက်ကြရအောင် ပါ”
“ကျနော့် အတွက် ကတော့ ဘယ်လို မေ့ပြစ်လို့ ရမှာလဲ တီဝင်းရယ်”
“နင်ဟာလေ ပြောလဲ ဆိုးလေပါလား”
တီဝင်း က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်နေပြီး ကျနော်က တီဝင်းရှေ့ မှာ ရပ်နေတာလေ။ တီဝင်း နားကို တိုးကပ် သွားလိုက်တော့ တီဝင်း က ကုတင်စောင်း ခြေဆင်းချထားတော့ နောက်ဆုပ်လို့ မရဘူး။
“ကျနော်က တော့ လေ အဲဒီ အဖြစ်အပျက်ကို ပဲ ပြန်ပြန်တွေးနေမိတာ။ ကျနော့် ဘဝမှာ ဒီလောက် နူးညံ့တဲ့ နူတ်ခမ်း တွေကို လည်း တခါမှ မစုပ်နမ်းဖူးခဲ့ဘူး။ တီဝင်း ရဲ့ ရင်သား တွေက လည်း အိပြီးတင်းနေတာ လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ရတဲ့ အရသာက ဘာနဲ့မှ မတူဘူး”
တီဝင်း ကဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။
“သား အဲဒီ နူတ်ခမ်းတွေ ကို ပြန်နမ်းချင်တယ် တီဝင်းရယ်”
“……………..”
ကျနော်က တီဝင်း ဒူးခေါင်း တွေနဲ့ ကျနော့် မာတောင်လာတဲ့ လီးကြီး ထိကပ် သွားတဲ့ အထိတိုးလိုက်တယ်။ တီဝင်းက မနက်က ခေါင်းလျှော်ထားလို့ ဆံပင်ကို ဖားလျှားချထားတော့ ပိုငယ်သလို ဖြစ်နေတယ်။ တီဝင်း ရဲ့ ဘယ်ဘက်က ဆံပင်ဖားလျှားကို သူ့ ဘယ်ဘက် နားရွက် နောက်မှာ ကျနော်က သိမ်းပြီး တင်ပေးလိုက်တယ်။ တီဝင်း နားရွက် နဲ့ ကျနော့် နူတ်ခမ်း မထိတထိလောက် ကပ်ပြီးတော့ တိုးတိုးလေး၊
“တီဝင်း ရော တကယ် ပြန်မတွေးနေမိဘူးလား”
လို့ ပြောရင်း က နားရွက်ကလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ ဆံပင်က ခေါင်းရှော်ရည် အနံ မွှေးမွှေး လေးက လည်း သင်း ပျံ့ နေတယ်။ တီဝင်း ဆီက မပီမသ ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ တီဝင်း မျက်လုံးလေး မှေးသွားပြီး အဲလို အသံမျိုးလေး လည်ချောင်းက ထွက်လာတာမို့ ကျနော်လည်း တီဝင်း နားရွက်အနားလေး တွေကို ဖွဖွလေး ကိုက် လိုက်ပြီး တော့ လျှာနဲ့ လျှက် ပေးလိုက်တယ်။ တီဝင်း ဆီက ငြီးသံလေး ပိုကျယ်လာတာမို့ နားအောက် မေးကျောလေးက နေ ပါးကို နူတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်နမ်းလာလိုက်တာ တီဝင်း နူတ်ခမ်းကို ကျနော့် နူတ်ခမ်း နဲ့ ထိမိ တဲ့ အထိပေါ့။ တီဝင်း နူတ်ခမ်းတွေက အိစက်နေတာပဲ။ တီဝင်း နူတ်ခမ်းလေး တွေ ဟလာပြီး ကျနော့်ကို ပြန်နမ်း လာတယ်။ တီဝင်း နှုတ်ခမ်း နှစ်လွှာကို ကျနော့် လျှာနဲ့ ထိုးခွဲပြီး တီဝင်း ပါးစပ်ထဲ ကျနော့် လျှာ ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးထည့် ပြီး မွှေနှောက်တော့ တယ်။ တီဝင်းက ကျနော့် လျှာကို ပြန်စုပ် ပေးပြီး လက်တွေက ကျနော့် လည်ကုတ်ကို သိုင်းဖက်လာတယ်။ ကျနော်က တီဝင်း ရင်ဘတ်က ကျန်နေတဲ့ ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက်ကို ဆက်ဖြုတ်လိုက်တော့ နို့ကြီးတွေ နဲ့ အတူ အောက်က ပင့်မထားတဲ့ ဘရာဇီယာ အဖြူ ရောင်ပေါ် လာတယ်။ ကျနော်က ဘရာသိုင်းကြိုး ကိုပါ ပုခုံးပေါ်က အသာ ဆွဲချရင်း လက်ကို ဘရာထဲ ထိုးထည့် ပြီး ဘယ်ဘက်နို့ ကို အရင် စဆုပ်နှယ်လိုက်တယ်။ တီဝင်း ကျနော့် လျှာကို စုပ်နေရာက အနမ်းတွေ ကြမ်းလာတယ်။ ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေလည်း စုပ်၊ ကျနော့် သွားရည်တွေ လည်းစုပ် မျိုချရင်း အသက်ရူသံ တွေ ပြင်းလာတယ်။ ကျနော့် လက်နှစ်ဖက်စလုံးက တီဝင်း နို့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်မိသွားတော့ တီဝင်း လျှာက ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး ခံတွင်းထဲ မှာ မြွေတကောင်လို လှုပ်ရှားလာတယ်။ ကျနော်လည်း တီဝင်း လျှာကို ပြန်စုပ် ပေးပြီးတော့ မှ ပါးစပ်ချင်းခွာလိုက်တယ်။
ကျနော် တီဝင်း ဂါဝန်ကြီးကို ပုခုံးပေါ်က ဆွဲချပြီး လက်က ပါကျွတ်အောင် ချွတ်လိုက်တယ်။ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို လည်း ဖြုတ်ပြီး ဘရာပါ ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ တီဝင်း ဂါဝန်က ခါးမှာ ပုံသွားတော့ အပေါ် ပိုင်းက ကျွဲကော်သီး လောက်နို့ကြီး နှစ်လုံး က နို့သီးခေါင်း ညိုညိုတုတ်တုတ် တွေ ထောင်မတ်လို့ ပေါ်လာတယ်။ ကျနော်လည်း ကိုယ်ပေါ်က တီရှပ် ကို ခေါင်းက မချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး တီဝင်း ကို ပြန်ဖက်လို့ နူတ်ခမ်းချင်းပြန်စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ် မှာ တီဝင်း နို့ ကြီးတွေက အိကနဲ ဖိကပ် ပြီး နို့သီးခေါင်း မာမာ တွေက ကျနော့် အသားပေါ် မှာ ဖိပွတ်နေကြတယ်။
ကျနော်က နောက်ကို နည်းနည်းဆုတ်ပြီး တီဝင်း ခြေထောက်တွေကို မလို့ ကုတင်ပေါ် လွဲတင်ပေးလိုက်တော့ တီဝင်း က ကုတင်ပေါ် မှာ ကျောချပြီး လှဲလိုက်တယ်။ ကျနော် လည်း ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး တီဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်လို့ တီဝင်း အပေါ် က မှောက်လိုက်တယ်။ တီဝင်း ပေါင်ခွဆုံကို ကျနော့် လီးကြီးက ထောက်မိနေတယ်။ ကျနော် ငုံ့ ပြီး တီဝင်း နို့သီးခေါင်း ညိုညို တွေကို ပထမ လျှာနဲ့ ရစ်ပတ်လျှက်လိုက်တယ်။ ကျနော့် အတွက် ပထမဆုံး လက်တွေ့ ကြုံရတဲ့ အရွယ်ရောက် အမျိုးသမီး တယောက် ရဲ့ နို့ပဲ။ လက်တွေက နို့အုံကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး မာတောင်တင်းထနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။
“အ…အားးးးး သားးးး ငမျိုးးးးး”
ကျနော် က အခု မှ အစားကောင်းစား ရတဲ့ ကလေး တယောက်လို နို့ နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်လိုက် နို့သီးခေါင်း တွေကို ဘယ်တလှည့် ညာတလှည့် စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်း အားမလို အားမရ ဖြစ်ပြီး သွားလေးနဲ့ မနာတနာ ကိုက်လိုက်တယ်။
အခန်း ၁၅။
“အား ဖြည်းဖြည်း သား ရယ် နာတယ်”
ကျနော် တီဝင်း နို့ကြီးတွေကို စို့ပေးနေရင်း လက်က သူ့ ခါးမှာ ရောက်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဂါဝန်ကြီးကို ဆက်ပြီးဆွဲ ချလာလိုက်တာ ပင်တီပေါ်လာတယ်။ တီဝင်းက သူ့ဖင်ကြီးကို ကြွပေးလို့ ဂါဝန်ကို အောက်ခြေ အထိ ဆွဲ ချွတ်ပြစ်လိုက်တော့ တယ်။ အခု တော့ တီဝင်း တယောက် အိပ်ယာပေါ် မှာ တကိုယ်လုံး အဝတ်အစား ဆိုလို့ အတွင်းခံ ပင်တီလေး တခုထဲ နဲ့ ရှိနေတော့ တယ်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါး ကြီး ဆိုတဲ့ အသုံး အနှုံး ကို သွား သတိရမိတယ်။
ကျနော့် လက်တွေက သူ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ပွတ်သတ်ပေးရင်း ကျနော့် မျက်နှာကို အောက် လျော ဆင်းလာလိုက်တာ ပင်တီနားကို ရောက်လာတယ်။
“တီဝင်း ကို ဘယ်သူ မှ လျှက် မပေးဖူးဘူးလား”
“ဟင့်အင်း”
ကျနော် က ပင်တီ အထက်နား က တီဝင်း ရဲ့ ဘိုက်သားလေး တွေကို နမ်းရှုံ့ လိုက်ရင်း က ပင်တီသားရည်မျှော့ ကြိုးကို ဆွဲလိုက်တယ်။
“သား ဒီကိစ္စ ဘယ်သူ့ မှ ပြောလို့ မဖြစ်ဘူးနော်”
“အင်းပါ တီဝင်း ရဲ့ ၊ အန်ကယ်က လည်း တခါမှ မလုပ်ပေးဖူးဘူးလား”
“တီဝင်း တို့ အတူ မအိပ်တာ နှစ်နစ်လောက်တောင် ရှိတော့ မယ်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးစ ကနေ သား ငမိုး မွေးပြီးတဲ့ အထိက အဆင်ပြေသေးတယ်။ နောက်ပိုင်း အလုပ်က လည်း စပြီး တိုးပွားလာ၊ သူ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ စိတ်မပါ တော့ တာဆိုတော့ ၊ ကြာပြီ ပြောရမယ်။ ရပြီးကတည်းက လည်း တခါမှ တော့ အာ့ မျိုး ပါးစပ်နဲ့ မလုပ်ပေးဖူး ဘူး။ တီဝင်း အောကားတွေ ထဲမှာပဲ တွေ့ဖူးတာ”
ကျနော်က တီဝင်း ပင်တီကို ခါးစည်းကြိုး ကနေ လက်တဖက်တချက်က ကိုင်ပြီး ဆွဲချွတ်တော့ တီဝင်းက ဖင်ကြီးကို ကြွပေးရှာတယ်။ ပင်တီလည်း ခြေထောက်ကနေ ဆွဲချွတ်ပြီး ဖယ်လိုက်တော့ တီဝင်းက ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးတယ်။ ကျနော်က ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်ဒူးထောက်လိုက်ရင်း လက်ချောင်းထိပ် နဲ့ စောက်ဖုတ် အမွှေးတွေကို ပွတ်သတ်လိုက်တယ်။ စောက်မွှေး ထူထူ မဲမဲ တွေကို ဖယ်ရှားရင်း အရည်တွေ စို နေတဲ့ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းကို လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ တီဝင်း ဆီက ငြီးတွားသံ အကျယ်ကြီး ထွက်လာပြီး ဖင်ကြီးလည်း မွေ့ယာပေါ် က ကြွတက်လာတယ်။ ကျနော့် လက်ခလည်ကို စောက်ဖုတ်နှစ်ခမ်းလွှာ ကြား ထိုးထည့်လိုက်တော့ တီဝင်း အသက်ရူသံက ပိုပြင်းလာတယ်လို့ ထင်မိတယ်။
“ဖြည်းဖြည်း နော် သား”
ကျနော့် လက်ချောင်းထိပ်ကလေးကို တီဝင်း စောက်ဖုတ် အဝလေး မှာပဲ အပေါ် အောက် ပွတ်သတ် ပေးလိုက်တယ်။ တီဝင်း ရဲ့ ငြီးငြူသံ က ပိုကျယ်လာခဲ့တယ်။
“အင်းးးးးးး ဟင့်………အင်းးးးးး”
ကျနော် တီဝင်း ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီး တွေကို နည်းနည်းတွန်းပြီး ကားလိုက်တယ်။ တီဝင်း ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ကို အခုမှ ပဲ သေခြာ ကြည့်ရတော့ တယ်။ တီဝင်း ရဲ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တွေက အနားလေးတွေ က တော့ ညိုနေပေမဲ့ အတွင်းသား တွေက တော့ ပန်းရင့်ရောင် ရဲနေတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်း တွန့်တွန့် တွေက က အပေါ် ပိုင်းက စောက်စေ့ ကို ဖုံးကွယ်သလို အုပ်နေတယ်။ ကျနော် မျက်နှာကို တီဝင်း စောက်ဖုတ်နား အပ်ပြီး လျှာကို ထုတ်လို့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်း သား တလျှောက် အထက်အောက် လှုပ်ရှား လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ စောက်စေ့ နေရာလေးကို ပါ လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးမွှေနှောက်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့် လေး တဖတ်ကို နူတ်ခမ်းနဲ့ ညှပ် ပြီး စုပ်လိုက်တယ် တီဝင်း ဒူးခေါင်း နှစ်လုံး ထောင်ပြီးတော့ ပေါင် တွေကို တတ်နိုင် သလောက် ဖြဲကားပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်တွေနဲ့ အမွှေး တွေကို နည်းနည်း ဖယ်ရှား ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လျှာကို ဝင်သလောက် ထိုးထည့် ကြည့်တယ်။ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်း၊ စောက်ခေါင်း စသဖြင့် ကျနော့် လျှာ နဲ့ မှီ သလောက်ကို လိုက်ပြီး လျှက်တယ်၊ စုပ်တယ်။ တီဝင်း အဖျားတက် သလို တုံခါ ပြီး ငြီးသံ က အကျယ်ကြီး ဖြစ်လာတယ်။ ဖင်ကြီးက လည်း မွေ့ယာပေါ် ကနေ ကြွကြွ တက်လာခဲ့တယ်။ ကျနော် ကလည်း တီဝင်း ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အပေါ် တွန်းလိုက်တော့ တီဝင်း စောက်ဖုတ် အောက်က ဖင်ဝကလေး ကလည်း ကျနော့် ပါးစပ်နား ရောက်လာတယ်။ အဲဒီ ခရေပွင့်လေးကို ပါ လျှာထိပ်နဲ့ ထိုးလျှက်လိုက်တော့ ခရေပွင့်လေး က ရှုံ့ သွားတယ်။ နောက်တော့ စောက်ဖုတ်ကို ပြန်လျှက်တယ်။
တီဝင်း က သူ့ လက်ချောင်းတွေ ကျနော့် ဆံပင်ထဲ ထိုးထည့် ပြီး ကုတ်ခြစ်လိုက်၊ သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ကျနော့် လျှာ ဝင်တဲ့ အချိန် ပိုဝင်သွားအောင် ဆွဲကပ်လိုက် နဲ့ လုပ်နေတယ်။ နောက်တော့ တီဝင်း ဖင်ကြီး လှုပ်ခါယမးပြီး ငြီးငြူသံ ကလည်း အဆက်မပြတ်ထွက်လာတယ်၊ စောက်ဖုတ်ထဲ လျှာထိုးထည့် ပြီးတော့ သူ့ စောက်စေ့ နေရာလေးကို ကျနော့် လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ဖီပွတ်ခြေလိုက်တော့ တုံကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ နောက် သူ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ကျနော့် ခေါင်းကို ညှပ်လာခဲ့တယ်။ တီဝင်း ပြီးသွားတယ်ထင်တယ်။ သူ့ ကိုယ်လုံးကြီးလည်း တောင့်တင်း၊ ပေါင်လုံးကြီးတွေက လည်း ကျနော့် နားရွက် နှစ်ဖက်ကို တအားဖိညှပ်။ ဖင်ကြီးကို မြှောက်ပြီး သူ့ လက်တွေက ကျနော့် ခေါင်းကို စောက်ဖုတ်က နေ မကွာသွားအောင် ဖိကပ် ထားတယ်။
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးအီးးးးးးးးးးးးးးးးးးဟင်းးးးးးးးးးးးးးးးးးးဟင်းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
စက္ကန့် သုံးဆယ်လောက် ကြာအောင် ညှစ်ထားပြီးမှ တီဝင်း တကိုယ်လုံး ပျော့ ကျ သွားပြီး ကျနော့် ခေါင်းကို ညှပ်ထားတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ခွာသွားတော့ တယ်။ တီဝင်း ရော ကျနော်ရော နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ကို ဝ အောင် မနည်းရူနေကြရတယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်း ရယ်။ တီဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက နွေးပြီး အိနေတာပဲ”
“သား ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလည်းကွာ၊ တီဝင်း အဲလို မျိုး မခံစားရတာကို အတော် ကြာနေပြီ”
တီဝင်း က ပြောရင်းက ကျနော့် ကိုယ်ကို သူ့ ပေါ် ဆွဲတင်ရင်း နူတ်ခမ်းတွေကို လာနမ်းတယ်။ ကျနော် ကလည်း တီဝင်းကို ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ တီဝင်း ပေါ် ကျနော်က တတောင် နှစ်ဖက် ထောက်ရင်း နမ်း နေတာ။ တီဝင်းက ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ကြားလက်လျို ပြီး ကျနော့် လီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။
“ဒီကောင် ကိုရော ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ”
“တီဝင်း ပုလွေ တခါမှ မပေးဖူးဘူးလား”
“မင်းတို့ ယောက်ျား တွေကလေ တခါလာလည်း ပုလွေပဲ”
ကျနော်က တီဝင်း ဘေးမှာ တီဝင်း ဘက်ကို မျက်နှာလှည့်ပြီး တစောင်း လှဲချလိုက်တယ်။ တီဝင်းက ကျနော့် ဘောင်းဘီကို ဆွဲချပြ္း လီးကို သူ့ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ အသာ ပွတ်တိုက် ပေးလိုက်တယ်။ နောက်တော့ တီဝင်း က ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း နဲ့ လက်က ကျနော့် လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ ကျနော့် လီးကြီး က ပွယောင်းထလာပြီး လရည်တွေ ထွက်တော့ မလိုကို ဖြစ်လာတော့ သူက ရပ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ လီးကို လွှတ် လို့ အိပ်ယာက ထပြီး သူ့ ပင်တီကို လှမ်းယူပြီး ပြန်ဝတ်လိုက်တယ်။ ပြီး မှ ကျနော့် ကို ပြန်လာနမ်းတယ်။
“တီဝင်း က မလိုလားအပ်တာတွေ နယ်မကျွံရ အောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရင် ကာကွယ် ရမယ် ခစ်”
ပြီးတော့ မှ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက် အိပ်နေတဲ့ ကျနော့် အပေါ် မိုးပြီး နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းတယ်။ အောက်ဖက် မေးစေ့ တွေ ပြီးမှ ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို နမ်းပြီး နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို စို့တယ်။ ကျနော့် တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းမွှေးညှင်း ထ သွားတယ်။ ခုနက ဂွေးဥ ပေါ်ရုံ ဆွဲချထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ပေါင်လည် ဒူးခေါင်းနား အထိ ဆွဲချလိုက်ပြီး လီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကျနော့် လီးတန်ကို လျှာနဲ့ လျှက် ပြီး ဒစ်အနားတဝိုက်ကို လျှာထိပ်နဲ့ ရစ်ပတ် လျှက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျနော့် ဒစ်ဖူးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲ ထည့် ငုံ လိုက်တယ်။ တီဝင်း ပါးစပ်က နွေးထွေး စိုစွတ်ပြီး နူးညံ့ နေတာ။ ကျနော့် ဒစ်ဖူး တီဝင်း ပါးစပ်ထဲ ငုံခံလိုက်ရပြီး တချက်ပဲ စုပ်လိုက်ရသေးတယ်။ ကျနော့် လရည်တွေ တဖြုတ်ဖြုတ်ပန်းထွက် ကုန်တော့ တယ်။ ကျနော် ဘယ်လို မှ ထိန်းမရတော့ ဘူး။ ဖြွတ်ကနဲ ဖြွတ်ကနဲ လရည်တွေ မပြီးနိုင် မပိုင်နိုင်လောက် အောင်ကို ပန်ထုတ် နေမိတော့ တယ်။ တီဝင်းက အိပ်ယာခင်းတွေ ပေကုန်မှာ စိုးလို့လားတော့ မသိဘူး ကျနော့် ဒစ်ဖူးကို ပါးစပ်ထဲ က လုံးဝ မထုတ်ပြစ်ပဲ ဆက်ငုံ ထားတယ်။ ကျနော် လရည်တွေ ပန်းထုတ်တာ ရပ်သွားမှ သူ့ ပါးစပ်ကို ပိတ်ပြီး ရေချိုးခန်းရှိရာကို ပြေးတော့ တယ်။
တီဝင်း က ရေချိုးခန်းကို ပြေးပြီး သူ့ ပါးစပ် ထဲက ကျနော့် လရည်တွေကို သွားထွေးထုတ်ပြီး ပါးစပ်ဆေးလာတယ်တယ်တယ်။ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်လာတော့ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့။
“အမလေး ဟဲ့ ကိုလူပျို တော်တော့် ကို စိတ်တွေ ထနေတယ်ထင်တယ်၊ နည်းနည်းတော့ ထိန်းဦးမှ ပေါ့၊ အဲလို မျိုး တက်ထွက် ဆိုရင် ကောင်မလေး တွေ ကြိုက်မှာ မဟုတ်ဘူးနော် ခစ်ခစ်”
“အာ တီဝင်း ကလည်း ကျနော်က စိတ်တွေ ထပြီးတင်းနေတာ ကြာပြီလေ။ တီဝင်းက ကောက်ရှိုးခြောက် ကို မီးဖွားချလိုက်သလို ဖြစ်သွားတာကိုး အဟီးး”
“အင်း ပါ အင်းပါ နင်တို့ ဆင်ခြေ တွေက အဲလိုပါပဲ၊ ထထ သွားတော့ ခနနေ သမီးကြီးပြန်ရောက်လာတော့ မယ်”
ကျနော် တီဝင်းကို ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ တီဝင်း ကလည်း ကျနော့် ကို ပြန်ဖက်ပြီးနမ်းတယ်။ သူ့ နို့ကြီးတွေက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိတယ်။ ကျနော် လက်တွေက တီဝင်း ဖင်လုံးကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ်။
“တော်တော့ တော်ကြာ ကို ရွှေဂျိုး ပြန်ဂျိုကြွလာဦးမယ် သွားတော့ ”
ဆိုပြီး ကျနော့်ကို တွန်းလွှတ်လိုက်လို့ ကျနော်လည်း ကိုယ့် အခန်းကိုယ်ပြန်လာခဲ့လိုက်ရတော့ တယ်။
မမဖြူ ကတောက် တစ်နာရီလောက်မှ ရောက်လာတယ်။ ကျနော်တို့ ညစာ အတူတူ စားကြတယ်။ မမဖြူ က ကျောင်းမှာ သူ မာစတာ အတွက် တင်တဲ့ ကျမ်း က အဆင်ပြေလို့ အရမ်း ပျော်ရွင် နေတယ်။
ကျနော်တို့သုံးယောက် တီဗီထိုင်ကြည့် စကားစမြီ ပြောကြရင်း အိပ်ချိန်ကျတော့ တီဝင်း က သူ့ အခန်း ထဲ ဝင်သွားတယ်။ မမဖြူ က ဒီညတော့ တီဝင်း နဲ့ အိပ်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတော့ ကျနော်က စကားစလိုက်တယ်။
“မမဖြူ ကျနော် တို့ ပိုကာ ဆော့ ရအောင်၊ နိုင်တဲ့ သူကို သူဆန္ဒ ရှိတာ ဖြည့်ပေးကြေး”
“အိုကေ”
“ကျနော့် အခန်း သွားရအောင်”
ကျနော့် အိပ်ခန်း ရောက်တော့ ဖဲထုပ်ကို ယူပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကုတင်ပေါ် မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ မမဖြူက ၊
“ငါ့ ကို စည်းကမ်း တွေ အရင်ပြောပြ”
“နိုင်တဲ့ သူက ရှုံးတဲ့ သူကို တခုခု လုပ်ခိုင်းမယ်။ အဲဒါက ဒီအခန်းထဲ မှာ အချိန်တိုတို နဲ့ လုပ်လို့ ရတဲ့ ဟာမျိုး ဖြစ်ရမယ်”
“ပိုကာ က အချိန်အကြာကြီးကစား ရမှာ ဟာ ဖဲသုံးချပ် ပဲ ဝေပြီး ကြီးသူနိုင် ကစား မယ်။ အဲဒါက မြန်တယ်။ နိုင်တဲ့ သူက ရှုံးတဲ့ သူကို မေးခွန်းတခု မေးနိုင်တယ်။ ရှုံးတဲ့သူက ဖြေရမယ်။ တကယ်လို့ နှစ်ပွဲဆက်တိုက်နိုင် ရင် ဘောနပ်စ် အနေနဲ့ နင်ပြောသလိုပဲ ရှုံးနဲ့ သူကို တခုခု လုပ်ခိုင်းလို့ ရမယ်”
“ကောင်းတာပေါ့ ဒါဆိုလည်း သုံးချပ်ပဲ ဝေကစားမယ်လေ”
အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ဖဲဖျက်ပြီး ဝေတယ်။ အရှံးအနိုင်က ချက်ခြင်းပေါ်တော့ မေးခွန်းတွေ မေး ဖြေကြတယ်။ အစပိုင်းကတော့ ရိုးရိုး မေးခွန်းမျိုးတေါ ဘာလုပ်ဖူးလဲ ဘာလုပ်ရဲလဲ စသဖြင့် ပေါ့၊ နောက်ပိုင်း ရိုးရိုး မေးစရာ တွေ ကုန်လာတော့ ဆက်ခ် ဘက်ကို ရောက်လာကြတယ်။
ကျနော် နှစ်ပွဲ ဆက်တိုက်လည်း ရှုံးရော မမဖြူက တီရှပ်နဲ့ ဘောင်းဘီ ချွတ်ခိုင်းပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ တခု ထဲ ဂိမ်းပြီးတဲ့ အထိ နေရမယ်လို့ ခိုင်းတယ်။
“မမဖြူ သူများ ကို ခိုင်းတဲ့ ဟာက နောက်ကိုယ်ရှုံးလို့ ရှိရင် သူများက လည်း ပြန်ခိုင်းမယ်ဆိုတာ မှတ်ထားနော်၊ ကိုယ်လုပ်နိုင်မှ သူများကို ခိုင်း အိုကေ”
“ဟ ဟ ၊ ပထမဆုံး က နင် နိုင်ဖို့ ကြိုးစား ဦးလေ၊ အဲဒါက မရသေးတဲ့ မုန့်ဆီကြော် ကို နူတ်ခမ်းနာ နဲ့ တည့်ပါ့ မလားမေးနေသလိုပဲ၊ ခစ်ခစ် ခစ်”
မမဖြူ က အဲလို ပြောပြီး ရီနေတော့ ၊ နေနှင့် ဦးပေါ့ ကွာလို့ ကြိမ်းဝါးပြီး ကျနော် က သူပြောသလို အဝတ်အစား တွေ ချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး နဲ့ ပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။
နောက်တပွဲ ကျတော့ ကျနော် နိုင်ရော။ ကျနော် က မေးခွန်းမေးလိုက်တယ်။
အခန်း ၁၆။
“မမဖြူ လည်ချောင်းထဲကို ဒစ်ဖူးဝင်စို့နေရင် ဘယ်လောက် ကြာကြာ အသက်အောင့် ထားနိုင်သလဲ”
“စောက်ကောင်လေး ဘာမေးခွန်းကြီးလဲ”
“မမဖြူ က ဖြေလေ၊ ဒါက ကျနော်တို့ ဂိမ်း စည်းကမ်းပဲ၊ ရှုံးသူ က ဖြေရမှာလေ”
“ဆယ်စက္ကန့် လောက်ပေါ့ လည်ချောင်းထဲ ဝင်နေမှ တော့ ဘယ်လို အသက်ရူလို့ ရတော့ မလဲ”
နောက် တလှည့် ကျတော့ မမဖြူ က နိုင်သွားပြန်ရော၊ မမဖြူ ရဲ့ မေးခွန်းက ၊
“မိန်းမ တယောက်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို နင်လျှက် ဖူးလား”
တဲ့။ ကျနော် က မဆိုင်းမတွ ပဲ ဖြေပေးလိုက်တယ်။
“လျှက်ဖူးတာပေါ့၊ ကျနော့် ပါးစပ် မှာပဲ သူ ပြီးသွားတယ်”
“စောက်ပိုတွေ”
“အဲဒီ အရည်တွေလည်း မျိုချပြစ်လိုက်တယ်”
“အော့ ..အော့…ကြီး”
နောက် နှစ်ဂိမ်း ဆက်တိုက် ကျနော် နိုင်လိုက်တော့ မမဖြူ ကို ချွတ်ခိုင်းတော့ တာပေါ့။
“အတွင်းခံ ပဲ ချန်ထားပြီး အကုန်ချွတ်”
“ရတယ်လေ၊ နင်မမြင်ဘူးတာလည်း ဘာမှ မှ မရှိတာ”
မမဖြူ က ပမဆုံး တီရှပ် ကို ဆွဲမချွတ်လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ အောက်က ဘောင်းဘီကို ချွတ်တယ်။ သူ့ ကိုယ်ပေါ် မှာ အသားရောင်ဘရာဇီယာနဲ့ အောက်က အမဲရောင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ကို ဝတ်ထားတယ်။
နောက် တဂိမ်းမှာ လည်း ကျနော် နိုင်ပြန်တယ်။
“မမဖြူ လရည် ကို အရသာ ခံဖူးလား။ ဒါမှ မဟုတ် မျိုချဖူးလား”
“အင်း မျိုချဖူးတယ်”
မမဖြူ အဖြေ ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော့် လီးက တင်းကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော်က အတွင်းခံ ဘောင်းဘီနဲ့ ထိုင်နေတာ ဆိုတော့ ဘောင်းဘီ အောက်က အမြောင်းလိုက် ထောင်ထ လာတဲ့ လီးကြီးကို မမဖြူ လည်း မြင်နေ ရတယ်။
နောက် တဂိမ်း လည်း ကျနော် ဆက်နိုင်ပြန်တယ်။ ဆိုတော့ တခုခု ကို ခိုင်းရတော့ မှာပေါ့။
“လီး နဲ့ တူတဲ့ တကယ့်လီး မဟုတ်တဲ့ အရာဝတ္တု တခုခု ကို လီးအမှတ်နဲ့ စုပ်ပြပါ”
မမဖြူ မျက်နှာ ကြည့်ရတာ သူလည်း စိတ်ထလာပုံပဲ။ ကျနော် အခန်းထဲ မှာ မျက်စေ့ ကစားလိုက်တော့ ကိုကာကိုလာပုလင်း လွတ်တလုံး အခန်းထောင့် မှာ လှမ်းတွေ့လိုက်တယ်။ ကျနော် သွားယူလိုက်ပြီး ပုလင်း အဝကို ပိတ်စ တခု နဲ့ သုတ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ မမဖြူကို လှမ်းပေးလိုက်ပြီး၊
“မမဖြူ ရီးစား ရဲ့ လီးလို့ သဘောထားလိုက်”
မမဖြူ က ပုလင်းကို လှမ်းယူပြီး ကျနော့် ကို စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ အိပ်ယာပေါ် မှာ ထောင်လိုက်ပြီး သူက ခေါင်းငုံ့ လို့ လျှက်လိုက်တယ်။ ပထမ သူ့ လျှာလေးကို ထုတ်ပြီး ပုလင်းနှူတ်ခမ်းက အရစ်လေးကို လျှာနဲ့ ပတ်ဆွဲလျှက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ပုလင်း နူတ်ခမ်းလုံးလေးကို သူ့ နူတ်ခမ်းနဲ့ ငုံလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခေါင်းကို နှိမ့်လိုက် မြှင့်လိုက်နဲ့ ပုလင်းလည်ပင်း ကို သူ့ ပါးစပ်ထဲ မှာ အဝင်အထွက် လုပ်တယ်။ ကြည့်ရတာ အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းလို့ ကျနော် ဘယ်လို မှ ထိန်းမရတော့ ဘူး။ သူလုပ်နေတဲ့ ပုံက လည်း ပုလင်းကို သူ့ ပါးစပ် နဲ့ အလိုးခံနေ သလိုပဲလေ။ ကျနော့် လီးက ဘောင်းလီထဲ ခေါက်ကွေးပြီး နာလာတာမို့ လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ကိုယ့် ဘိုက်ပေါ် ကိုယ် အမြှောင်းလိုက်မတင်ထားလိုက်တယ်။ လီးထပ်ပိုင်းက ဘောင်းဘီ ခါးစည်းကြိုးအောက်က နေ ထွက်နေတာပေါ့။
အကြောင်းမဟုတ်တော့ ဘူးလေ။ မမဖြူ က ပုလင်း လည်ပင်းကို လီးတစ်ချောင်းလို သဘောထားပြီး ပုလွေ ပေးနေတာက ကြည့်ကောင်းလွန်းနေတာကိုး၊ ကျနော် မျက်စေ့ကို မှိတ်ပြီး လက်ကို ဘောက်ဘီထဲ နိူက်လို့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အထက်အောင် လှုပ်ရှား စပြီး ထုနေမိတော့ တယ်။
“ဟေ့ ကောင် စိတ်ကူးယဥ် အိပ်မက်တွေ မက်မနေနဲ့တော့”
လို့ မမဖြူ ရဲ့ အသံကြားမှ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်မိတယ်။ မမဖြူ က ဘရာ နဲ့ ပင်တီလေး ပဲ ကိုယ်ပေါ် ဝတ်ထားလို့ ထိုင်နေရင်း မှ ကျနော့်ကို ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့ ကို ကြည့်ရတာကိုက ဖီးလာလွန်းလို့ ကျနော် လက်တွေက ထုနေတာ မရပ်နိုင်ပဲ ဆက်ထု နေဖြစ်တယ်။ မမဖြူ က ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ ဘူး။
“မမဖြူ နို့ တွေက အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ၊ ကျနော့် မျက်နှာ နဲ့ အပ်ထားလိုက်ချင်တယ်။ ကျနော့် ကို ဘရာ ချွတ်ပြပါလား မမဖြူ”
မမဖြူ က လက်နောက်ပြန်နဲ့ သူ့ ဘရာ ဂျိတ်တွေကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီး တော့ ပုခုံးသိုင်းကြိုး ကို ဖြုတ်ချလိုက် တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ ရင်သား တွေကို အုပ်ဖုံးကာထားသေးတယ်။
“နင် မကိုင် ရဘူးနော်”
လို့ ကျနော့် ကို ပြောတယ်။ ကျနော်က အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ မမဖြူ ရှေ့ တည့်တည့် မှာ သူ့ကို လီးနဲ့ ချိန်လို့ လက်တဖက်က ဂွင်းထု ရင်း နောက်လက်တဖက်က မမဖြူ လက်တွေကို သူ့ နို့ပေါ် ကနေ ဆွဲခွာလိုက်တယ်။ မမဖြူ က သူ့ လက်တွေကို ဖယ်ပေးလိုက်တော့ ကျနော် ဂွင်းထု နေတဲ့ လက်က အရှိန်မြန်လာတယ်။ မမဖြူ က ကျနော့် လီးကို စိုက်ကြည့်နေပြီး ၊ ကျနော်က မမဖြူ နို့ တွေကို စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ကျနော့် လက်တဖက်က မမဖြူ ရင်သား တဖက်ကို လှမ်းအုပ်ကိုင် ပြီး အသာဆုပ်ညှစ် လိုက်တယ်။ မမဖြူ ဆီက ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာတယ်။ မမဖြူ ရဲ့ နူးညံ့ အိတင်း နေတဲ့ နို့ လုံးကြီးကို ကိုင်လိုက်ရတဲ့ အထိအတွေ့ က ကျနော့် လီး က သုတ်ရည်တွေကို မီးသတ်ပိုက်က ရေလွှတ်သလို တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းထွက် သွားစေတော့ တယ်။
မမဖြူ က ကျနော့် ရှေ့ တည့်တည့် မှာ ထိုင်နေတာ ဆိုတော့ သူ့ မျက်နှာ ၊ သူ့ ရင်သား နဲ့ ကျန်တဲ့ တကိုယ်လုံး လိုလို ကျနော့် လရည်တွေ က လျှောက်ပန်းမိကုန်တော့ တယ်။ မမဖြူ မျက်နှာ နဲ့ ကိုယ်ပေါ် မှာ ကျနော့် လရည် အဖြူတွေ တင်သွားတာ ပေကျံ သွားတာ အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ။
“နင် လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ”
“မမဖြူ နို့ကြီးက ကိုင်လို့ တအား ကောင်းအောင် အိစက်နေတာကိုးဗျာ”
“ထားပါတော့ ငါ့ကို ပြန်သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေး”
ကျနော် ကလည်း သူ့ နဖူး ကနေ စပြီး ပေနေတဲ့ လရည်တွေကို သုတ်ပေးဖို့ လုပ်တယ်။ မမဖြူ က ကျနော့် လက်ကို တွန်းပြစ်လိုက်ရင်း၊
“နင့် လျှာနဲ့ လျှက်ပြီး သန့်ရှင်းပေး”
လို့ ပြောတယ်။ ကျနော်က ကိုယ့် လရည်တွေကို တော့ ပြန်လျှက်ရမှာ မလုပ်ချင်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ မမဖြူ ရဲ့ နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေး ဘေးနားရယ်၊ ပေါင်အရင်း ရယ်မှာ ကျနော့် လရည်စက် တွေ တင်နေတာ တွေ့တော့ ဘာမှ ဆက်မစဥ်းစားတော့ ဘူး နဖူးကနေ စပြီး လျှာနဲ့ လျှက်ပေးတော့တယ်။ မမဖြူ ရဲ့ နဖူး နဲ့ ပါးနှာခေါင်း မေးစေ့ တွေမှာ ပေနေတာတွေကို ကျနော် က လျှက်သိမ်းပေးပေမဲ့ မျိုမချပဲ ပါးစပ်ထဲငုံထားလိုက်တယ်။ နောက် နို့သီးခေါင်းနားကို လည်း လျှက်လိုက်တယ်။ ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ငုံနိုင်သလောက် ငုံပြီးတော့ မှ၊ မမဖြူ ခေါင်းကို အသာထိန်းကိုင်လို့ မော့ ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ နဲ့ နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ပြီး ကျနော့် ပါးစပ်ထဲက လရည်တွေ ကို သူ့ ပါးစပ်ထဲ မှုတ်သွင်း ပြစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့ နူတ်ခမ်းကို ဖိကပ် ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ သူက လည်း သူ့ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ ကျနော့် လရည်တွေကို မျိုချလိုက်ပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို ပြန်နမ်းလာတယ်။
မမဖြူ လျှာကလေးက ကျနော့် ပါးစပ်ထဲကို တိုးဝင်လာတော့ ကျနော်က သူလျှာကလေးကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရဲ့ လျှာ မှာ တော့ ကျနော့် လရည် အနံ့ ကို ပဲ ရနေတော့ တယ်။ နမ်းရတာ ဝ သွား တော့ မမဖြူကို မွေ့ယာပေါ် တွန်းလှဲလိုက်တယ်။ ခေါင်းအုံးပေါ် ပက်လက်ကလေး လန်ကျ နေတဲ့ မမဖြူ ရဲ့ မျက်နှာလေးကို ကျနော် ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ နူတ်ခမ်းထူထူ လေးမှာ စိုစွတ်လို့ မီးရောင် အောက်မှာ အရောင် ပြန်လဲ့ နေတယ်။ သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးက လည်း ကားကားလေး ဖြစ်နေတော့ ကျနော် ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဒူးထောက်ဝင်လိုက်တယ်။ မမဖြူရဲ့ နို့ကြီးတွေက လည်း တောင်ပူဆာနှစ်ခု လို မို့မောက် ကြွနေတယ်။ နို့သီးခေါင်းတွေက တော့ တီဝင်းလို ညိုညို တုတ်တုတ် ကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး၊ ပန်းနုရောင် ရင့်ရင့် နဲ့ သေးသေးလေး တွေ။ ကျနော် က သူ့ ပေါ် မှောက်လိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းတွေကို ထပ်နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ ကျနော့် ရင်ဘတ် အသားချင်း ဖိကပ်မိကြတယ်။ မမဖြူ ကလည်း ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးရင်း ဖင်ကို ကော့ ပေးလိုက်တော့ ကျနော်တို့ ပေါင်ခွဆုံချင်း ဖိကပ် မိကြတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး က အတွင်းခံ တွေ ရှိသေးတာမို့ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်က တော့ အသားချင်း မထိကြဘူး။ ဒါပေမဲ့ မမဖြူ က ကော့ ပေးလာတာကြောင့် အဝတ်ကြားထဲ မှာ ခံနေလျှက်နဲ့ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ် ပွတ်မိနေကြတယ်။ ကျနော်လည်း မမဖြူ ကို နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေရင်းက လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်နေရာကို ဖိပွတ်ပေးနေမိတယ်။
ခနနေတော့ ကျနော် အနမ်းကို ရပ်ပြီး မျက်နှာချင်း ခွာလိုက်တယ်။ ကျနော်က မမဖြူ မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်လိုက် မိသလို သူက လည်း ကျနော့် မျက်နှာကို ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်က မမဖြူ မေးစေ့လေးကို ကိုင်ပြီး သူ့ မျက်နှာကို ဘေးလှည့်လိုက်ပြီး ပါးပြင်နဲ့ နားရွက်တွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့ နားရွက် ဖြားကို နှူတ်ခမ်း နှစ်ခု နဲ့ ညှပ်ရင်း စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ မမဖြူ ဆီက ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ နောက်သူ့ လည်တိုင်တွေကို လျှက် ပေးရင်းက ပုခုံးသားလေးကို မနာတနာ ကိုက်လိုက်တယ်။ မမဖြူ က ကြောင်မလေး အော်သလို ငြီးတွားနေတယ်။
နောက် တော့ မမဖြူ နို့ကြီးတွေ ဆိုရောက်လာတယ်။ နို့ကြီးတလုံးကို ကျနော် လက်နဲ့ ဆုပ်ခြေရင်း နောက်တဖက်က နို့သီးခေါင်းကလေးကို စုပ်လိုက်တယ်။ သူ့ နို့သီးခေါင်းလေး တွေက သေးပေမဲ့ မာကျစ် နေတယ်။ ကျနော်က နို့သီးခေါင်းကလေးကို မိသလောက်လေး သွားနဲ့ မနာတနာကိုက်လိုက်တယ်။
“အားးး ငမျိုးးးးး ငါ့ နို့ တွေကို စုပ်စမ်းကွာ..အီးးးးးးးးးးးးးး”
ကျနော် က သူမပြောခင်ထဲက လုပ်နေတာဆိုတော့ ၊ မမဖြူ ပြောသံလည်း ကြားရော နို့သီးခေါင်း ကို အားရ ပါးရ ကို စို့ပြစ်တော့ တာ။
“ပြွတ်စ်…ပြွတ်စ်…..”
“အားးးး ငမျိုးးးး ဖြည်းးးးး ဖြည်းးးးးး နာတယ်……ဖြည်းးး ဖြည်းးးး အားးးးးးးး”
အဲလို ပြောလာတော့ မှ ကျနော့် ပါးစပ်ကို သူ့ နို့တွေက ခွာပြီး မမဖြူ မျက်နှာ ကို ကြည့်ရင်း သူ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို အောက်က မကိုင်လိုက်တယ်။ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို သူ့ နို့တွေ နားရောက်တဲ့ အထိ တွန်းလိုက်တော့ သူ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကြွတက်လာတယ်။ ပင်တီလေးက စောက်ရည်တွေ နဲ့ စိုကွက်နေပြီ။ ကျနော်က ဘောင်းဘီအောက်က အမြောင်းလိုက်ဘိုက်ကပ်နေတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးနဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်နေရာကို ဖိပြီး ပွတ်တိုက်လိုက်တယ်။
“မမဖြူ က ကျနော့် ကို ဖြည်းဖြည်း လုပ်စေချင်တာလားးးး”
“အင်းးးးး ဟင်းးးးးးးး အင်းးးးးး”
ကျနော် က မမဖြူ ဆီက မပီမသ အသံကြားရပြီး အသက်ရူသံ တအားပြင်းလာတာ တွေ့ရလို့ ပွတ်နေရာက နေ ရပ်လိုက်တယ်။
“အီးးး ငမျိုးးး နင်ဟာတော်တော် မလွယ်တဲ့ ကောင်လေးပါလား”
“အိုး ဒါက ဘာဟုတ်သေးလို့လဲ မမဖြူရဲ့”
ပြောရင်းက ကျနော် မမဖြူ နို့ကြီးတွေ ဆီ မျက်နှာအပ်ပြီး ပွတ်လိုက် နို့သီးခေါင်း တွေ စို့လိုက်လုပ်ရင်း ကျနော့် အောက်ခံ ဘာင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့် လီးက ၉၀ ဒီဂရီ မက ထောင်မတ်နေပါပြီ။ ကျနော်က ကိုယ်ကို ပြန်မတ်ရင်း ကျနော့် လီးကို လက်တဖက် နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး မမဖြူ ရဲ့ ဘိုက်သားလေးကို တဖတ်ဖတ် ရိုက်လိုက်ပါတယ်။ မမဖြူ က သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ကျနော့် လီးကို လှမ်းဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး စဂွင်းတိုက် ပေးပါတယ်။ ကျနော်က ဖင်ကို ရှေ့ရွေ့ပြီး မမဖြူ နို့ကြီးတွေကို လီးနဲ့ လှမ်းထိုးပါတယ်။ မမဖြူ ရဲ့ လက်တွေကို ကျနော့် လီးပေါ် က အသာ ဆွဲဖယ်ပြီး လီးထိပ်နဲ့ မမဖြူ မေးစေ့ကို လှမ်းထိုးတယ်။ မမဖြူ မျက်နှာပေါ်ကို လီးကြီး မိုးလာတော့ မမဖြူ က မျက်စေ့ တွေကို မှိတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျနော် က လီးဒစ်ဖူးနဲ့ မမဖြူ နဖူး ကို ပွတ်တိုက်ပြီး မမဖြူ မျက်နှာ အနံ့ ပါးပြင်နှာခေါင်း မေးစေ့ စသဖြင့် လျှောက်ထိုးနေပြီးတော့ မမဖြူ ရဲ့ စေ့ထားတဲ့ နူတ်ခမ်းကို ထိုးပါတယ်။ မမဖြူ က ပထမတော့ နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်း စေ့ ထားပေမဲ့ နောက်တော့ ပွင့်လာပြီး လျှာကလေး ထုတ်လို့ ကျနော့် ဒစ်ဖူးကို လှမ်းလျှက်ပါတယ်။ နောက်တော့ နူတ်ခမ်းပွင့် သွားတော့ ကျနော့် ဒစ်ဖူး ကို ထိုးလိုက်တော့ ပါးစပ်လေး ဟပြီး တချက် စုပ်လိုက်တယ်။
အခန်း ၁၇။
အဲလောက် ကျတော့ ကျနော် လည်း ကျေနပ် သွားပါတယ်။ အရေးကြီး တဲ့ ဟာ လွတ်သွားမှာ စိုးလို့ လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး မမဖြူ ခြေရင်း ဘက်ကို နောက်ပြန်ဆုတ်သွားလိုက်တယ်။
ကျနော်က မမဖြူ ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ၊ ပေါင်း အတွင်းသားလေး တွေကို နမ်းလိုက် လျှက်လိုက်နဲ့ ပေါင်ခွဆုံ ဆီ ရောက်လာပါတယ်။ မမဖြူရဲ့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်နေတဲ့ ပင်တီကို နှာခေါင်းနစ် နမ်းလိုက်တယ်။
“အားးး နင်ဟာလေ..အနံ့ရူရတာ တော်တော် ဝါသနာပါတာပဲ”
“ဟုတ်တယ် ကျနော် မမဖြူ စောက်ဖုတ်မှာ မျက်နှာ အပ်ပြီး တနေ့လုံးနေဆို နေလို့ ရတယ်”
ကျနော် က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မမဖြူရဲ့ ပင်တီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ မမဖြူ က ဘာမှ မပြောပဲနဲ့ ဖင်ကြီးကို ကြွပေးတယ်။ မမဖြူ စောက်ဖုတ်ကြီးက မို့ဖေါင်းလို့၊ အမွှေးက ပါးပါးလေးပဲ ရှိတယ်။ နှူတ်ခမ်းသား နှစ်ခု က ဟတတ လေးနဲ့ အရည်တွေက စိုရွဲနေတယ်။ ကျနော် လျှာလေးနဲ့ နူတ်ခမ်းတွေကို လိုက်လျှက်လိုက်တယ်။ အနံ့လေးက တီဝင်း နဲ့ မတူ တမျိုးလေး ပဲ ၊ အရသာက တော့ သိပ်မကွာ ချွေး လိုပဲ ငံကျိကျိ တော့ ရှိတယ်။ ကျနော့် လျှာက မမဖြူ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား တွေကို ထိုးခွဲပြီး အတွင်းနားတွေကို ပါ ထိုးလျှက်ပေးတော့ မမဖြူ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ကားနိုင်သမျှ ဖြဲကား ပေးရှာတယ်။ စောက်စေ့ နေရာကို မှန်းပြီး လျှာနဲ့ ထိုးကြည့်တယ်။ ဖုတုတုလေး လိုပဲ စမ်းမိတယ် သေခြာတော့ မသိရဘူး။ လက်ဖျားထိပ်လေးနဲ့ အဲဒီ ဖုတုတု နေရာကိုပဲ အသာဖိပွတ်ပြီး လျှာကို စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းအတိုင်း အပြားလိုက်ထိုးထည့် ပြိး အဝင်အထွက် လုပ်ပေးတော့ မမဖြူ လက်တွေက ကျနော့် ခေါင်းကို ဖိကိုင်လာတယ်။
“အားးးး ငမျိုးးးး အီးးးးးးးးးးးးးး ကောင်းးးးးးးးးးကောင်းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးအားးးးးး ဆက် ဆက်လုပ်…..”
ကျနော် လည်း မမဖြူ ပြောသလိုပါပဲ ဆက်လုပ်တာပါပဲ လျှာညှောင်းတော့ လက်ချောင်းတချောင်း ထိုးထည့် ပြီး မွှေပေးတယ်။
“အိုးးး ငမျိုးးးး မရတော့ ဘူးးးးး အရမ်းကို ယားးးး နေပြီးးးးးးးးး”
မမဖြူ တော့ လုံးဝ ထန်နေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ပြီ၊ အခု နေမှ မလိုးတော့ ရင် နောက်ဆိုတာ မသေခြာတော့ ဘူး မလား။ ကျနော် ကိုယ်ကို ပြန်မတ်ပြီး လီးကို ဆုပ်ကိုင်လို့ မမဖြူ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဝ ကို တေ့ လိုက်တယ်။ လီးဒစ်ဖူး နဲ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းကို အကွဲကြောင်း တလျှောက် ဖိပွတ်ပေးတော့ ဒစ်ဖူး မှာ စောက်ရည်တွေ ရွှဲစိုလာတယ်။
“ထည့်လိုက်တော့ ကွာ၊ ငမျိုးးး လိုးးးးတော့ …………အီးးးးးးးး”
ကျနော်လည်း ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ လီးကို ဖိပြီး ထိုးသွင်း ပြစ်လိုက်တော့ တယ်။ စောက်ရည်တွေ လည်း ရွှဲနေလို့ သာ လီးက မပွန်းတာ စောဖုတ်က တော်တော့် ကို စေးကျပ်နေတာ။ တခါမှ မတွေ့ကြုံဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံ ပါပဲ။ ကျနော့် ဘဝ မှာ ပထမဆုံး လီးထည့် ဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်လေ။ အတွင်းသားလေး တွေက နူးညံ့ စိုစွတ်နွေးထွေး နေတယ်။ ဝင်သွားတာက အရည်ပျော် နေတဲ့ ထောပတ် ပြစ်ပြစ်ထဲ လက်ထိုးထည့်ရ သလိုပဲ၊ ကမူးရူးထိုးနဲ့ ထိုးထည့်လိုက်တာ အဆုံးနီးပါး ဝင်သွားတယ်။ နောက်တော့ ပြန်ထုတ်ပြီး ပြန်ဆောင့်ထိုးလိုက်တယ်။
“အီးးးးးးးးးးးးအားးးးးးးးးးးဖြည်းးးးးးဖြည်းးးးးး ဟ…နာတယ်”
မမဖြူ ရဲ့ ငြီးသံကြောင့် အရမ်းကာရော စွတ်ထိုးနေတာကို အရှိန်လျော့ လိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် စဆောင့် လိုးတော့ တယ်။ မမဖြူ ကလည်း ကျနော့် လီးဆောင့် ချက်နဲ့ အညီ သူ့ ဖင်ကြီးကို ကြွကြွ ပြီး အောက်က နေ ကော့ကော့ ပေးတယ်။ ကျနော် ပါးစပ်က မမဖြူ ပုခုံး လည်တိုင် တွေကို လျှောက်စုပ်ပေးနေမိတယ်။ မမဖြူ ကလည်း ကျနော့် ကျောကို ဖက်တွယ် ပြီး သူ့ လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ထားတယ်။ မမဖြူ နား ဝကို ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး။
“ကောင်းနေပလား မမဖြူ မြန်လို့ ရပလား”
လို့ မေးလိုက်တော့ မပီမသ နဲ့၊
“အင်းးးး ဟင်းးးး အင်းးးးးးး”
လုပ်နေတာနဲ့ ကျနော်လည်း အရှိန်ထည့် ပြီး တအားဝုန်းတော့ တယ်။
“ဖွတ်..ဖေါက်…ဖု..ဖတ်…စွိ…ဖတ်..”
“အ….အ….အိ…..အု….အီးးးးးး”
“မမဖြူ ကျနော်….အီးးးးးး ပြီးးးးးးတော့ မယ်…..”
“အားးး ငါလည်းးပြီးးးတော့ မယ်…အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
မမဖြူ က အဲလို ပြောပြီး သူ့ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းသွားပြီး ကျနော့် ပုခုံးကို သူ့ သွားတွေနဲ့ ကိုက်ထည့် လိုက်တော့ ကျနော့် လီးက လည်း သူ့ စောက်ခေါင်းထဲ မှာ ပူကနဲ ဖြစ်ပြီး လရည်တွေ တဖွတ်ဖွတ် ပန်းထည့် နေတော့တယ်။
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားကြရင်း ကျနော့် လီးက လရည်တွေ ကုန်တဲ့ အထိ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ပန်းထုတ်နေတာကို ဖီးခံနေကြတယ်။ အားလုံး ပြီးသွားပြီးတော့ ကျနော့် လီးလည်း တဖြည်းဖြည်း ချင်း ပျော့ လာတော့ မှ တယောက်နဲ့ တယောက် ခွာပြီး ကျနော်က မမဖြူ ဘေးမှာ ယှဥ်လျှက် ပက်လက်လှန်လဲချလိုက်တော့တယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အမောဖြေ ပြီး အသက်ရူလို့ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်လာတော့ မှ မမဖြူ ကစကား စပြောလာတယ်။
“ဝိုးး ငမျိုး ငါ က နင်ဒီလောက် တတ်မယ်မှန်းမသိဘူးး အရမ်းကို ကောင်းတယ်ဟာ”
“ကျနော်လည်း မမဖြူ ကို လိုးချင်လို့ ဒီလို အချိန် စောင့်နေရတာ ကြာလှပြီ”
“ဟဟ နာဘူး၊ ကိုယ့် အမ ကို ကိုယ်နှာဘူး ပြန်ကျတဲ့ ကောင်စုတ်”
အဲလိုသာ ပြောတာ ပြောတဲ့ ပုံက ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့၊ ပြီးတော့ ကျနော့် ဘက်ကို လှည့်လို့ ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာတော့ ကျနော်က လည်း သူ့ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် လေး ပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။ နောက် မမဖြူ ရဲ့ နဖူးလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး နဲ့ နမ်းလိုက်တယ်။
တနေ့ ထဲ မှာ အမေနဲ့ သမီး စောက်ဖုတ်နှစ်ခု စလုံးနဲ့ ကြုံခဲ့ရတယ်။ အမေ ဖြစ်သူကို ဘာဂျာပဲ ပေးခဲ့ ရပေမဲ့ သမီး ဖြစ်သူကို လိုးလိုက်ရတယ်။ ကျနော် ကံထူးပုံများ ။ တွေးရင်းပီတိ ဖြစ်ရင်း နဲ့ မမဖြူ ကို ဖက်ထားရင်း ဘယ်လို အိပ်ပျော် သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။ မနက်မိုးလင်းတော့ အိပ်ယာထဲမှာ မမဖြူ မရှိတော့ ဘူး။ ကျနော့် ကိုယ်ပေါ် မှာ စောင်ပါးတထည် ခြုံပေးသွားခဲ့တယ်။
…………………………
မနက်အိပ်ယာထ ရေမိုးချိုးပြီး မနက်စာ တီဝင်း နဲ့ စားကြတော့ မမဖြူ က အလုပ်လျှောက်ဖို့ ကျောင်းကို သွားတယ်လို့ ပြောတယ်။ သူ့ မာစတာပြီးသွားရင် ကျောင်းမှာ ပဲ စာပြန်ပြ ဖို့ လောလော ဆယ် လုပ်ဦးမယ်လို့ ဆိုတယ်။ တီဝင်း ကလည်း မျက်နှာ သိပ်မသာမယာ တာက တကြောင်း၊ မနေ့ည က မှ မမဖြူကို လိုးလိုက်ရလို့ ကျေနပ် နေတာက တကြောင်းကြောင့် ကျနော့် စိတ်တွေက ပေါ့ ပါး ပြီး တနေရာရာ သွားချင်လာတာနဲ့ နေလင်းတို့ အိမ်ဖက်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ သူ ကျနော့် ဆီက ငှားထားတဲ့ စာအုပ်လည်း ပြန်သွားယူရင်း မမဖြူ နဲ့ အကြောင်း အကုန်မဟုတ်တောင် နည်းနည်းပါးပါး ကြွားလိုက်ဦးမယ်လို့ စိတ်ကူးလာခဲ့တယ်။
နေလင်းအိမ် ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ တံခါးကို ခေါက်တာ ဘယ်သူ မှ လာမဖွင့်ပေးဘူး။ နောက်တော့ သတိရတယ်။ နေလင်း အဖေအမေ က နယ်ပြန်သွားတယ် ပြောတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ အိမ်မှာ နေလင်း အဖေ ရဲ့ ညီမ အပျိုကြီး တယောက် ရှိတယ်။ အသက် ၄၀ နီးပါး။ တီဝင်း ထက်တော့ နည်းနည်းငယ်မယ်။ သူက အမြဲလိုလို ရှိတတ်တာ၊ တခါတလေ နေလင်း အပြင်သွားတယ် ဆိုလည်း သူက ထွက်လာပြောတတ်တယ်။ နောက်နေလင်း ညီလေး လည်း ရှိသေးတယ်ဆိုတော့ သူတို့ အိမ်က အဲလို တံခါးပိတ်ပြီး ဘာသံမှ မကြားရတာ နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းနေတယ်။ နေလင်း နဲ့ ကလည်း တနေ့ ကမှ ဒီကောင် အိမ်လာသွားတာ ဆိုတော့ သူ့ မိဘတွေနဲ့ လိုက်သွားတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ အိမ်ဘေးက နေ ပတ်လျှောက် ပြီး အိမ်နောက်ဖေးဘက်ကို လာလိုက်တယ်။ နေလင်း နဲ့ ကျနော် နဲ့ က သူ့ အိမ်ကို ဘယ်လို ခိုးဝင်ရမလဲ ဆိုတာ လျို့ဝှက် ချက် သိတယ်လေ။ အနောက်ဖက်က မီးဖိုခန်း ပြတင်းပေါက် တခုက ဂလန့် ချလို့ မရဘူး။ အဲဒါကို အပြင်က ကော်ထုတ်ပြီး ကျော်ဝင် လို့ ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဝင်နေကြ အတိုင်း အထဲ ဝင်ပြီး နေလင်း အခန်းဘက်ကို လျှောက်သွားတော့ အသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။
ဟင် ငါ အိမ်ရှေ့ က တံခါးခေါက်တာ တောင် မကြားဘူး ခွေးမသား အခန်းထဲ မှာ အောကား အကျယ်ကြီး ဖွင့် ကြည့်နေတယ်ထင်တယ်လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ သူ့ကို အငိုက်ဖမ်းရအောင် ဆိုပြီးခြေဖျားထောက် ပြီးသွားလိုက်တယ်။ အခန်းတံခါးက လည်း သေခြာ မပိတ်ထားဘူး တထွာလောက် ဟနေတယ်။ အဲဒါ အခန်းဝကနေ အထဲ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့် မျက်လုံး တွေ ပြူးသွားရတယ်။ အဲမှာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ လူနှစ်ယောက်၊ အတိအကျ ပြောရရင် လူနှစ်ယောက် ကာမ ဆက်ဆံ နေကြတာ။ မိန်းမ က လေးဘက် ဒေါကီ စတိုင် ကုန်း နေတာကို နေလင်းက အနောက် ကနေ လိုးနေတာ။ သူတို့ နှစ်ယောက်က အခန်းတံခါးဝကို ဘေးတိုက် မျက်နှာ ပြုထားတာ နေလင်း ကုတင် ပေါ် မှာပေါ့၊ နေလင်းက အမျိုးသမီးရဲ့ ခါးကို ကိုင်ပြီး အနောက်က နေ ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေတာ။ အမျိုးသမီး နို့ကြီးတွေက အကြီးတွေ ပဲ ခါယမ်းနေတယ်။ ဖင်လုံးကြီး ပေါင်လုံးကြီးတွေက လည်း အကြီးကြီးတွေပဲ။ အမျိုးသမီးကလည်း တအင်းအင်း၊ နေလင်းက လည်း တဖုံးဖုံး နဲ့ ဆော်နေတာ၊ ဒီပွဲက သူတို့ ရဲ့ ပထမဆုံးပွဲ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိသာလှတယ်။
ခွေးမသား ငါ့ ကို လျိုထားပြီး လုပ်နေတာ ဆော်ကြီး ကို အိမ်ခေါ် ပြီးတောင် လိုးနေတယ်။ ဒေါ်လေး လည်း သူ့ မိဘ တွေ နဲ့ ပါသွားတယ်ထင်တယ်လို့ တွေးရင်း မှ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ အမျိုးသမီးက ဆံပင်ဖားလျားကျနေပြီး အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်ကြောင့် မျက်နှာကို မမြင်ရဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်လုံး အနေအထားရယ် ဆံပင်အရှည်ရယ်က နေလင်း အဒေါ် ဖြစ်နိုင်တယ် ဆိုတာ ခေါင်းထဲ ချက်ခြင်း သွားတွေးမိလို့လေ။ အရင်တုန်းက ဆိုရင် တော့ ကျနော် ထင်ချင်မှ ထင်ဖြစ်မှာ ဖြစ်ပေမဲ့ အခု မနေ့ ကမှ တီဝင်း စောက်ဖုတ်လည်း လျှက် ပြီးပြီ။ မမဖြူ ကို လည်း လိုးပြီး ပြီ ဆိုတော့ နေလင်း သူ့ အဒေါ် ကို လိုးနေတယ် ဆိုတာ ဘာမှ အထူး အဆန်း မဟုတ်တော့ ဘူးလေ။ တခုပဲ ရှိတယ်။ ဒီကောင်က အဲဒီ အကြောင်းကို လုံးဝ ကျနော့်ကို အရိပ်အခြေ တောင် မပြောပြခဲ့ဖူးဘူး။ စိတ်ဝင်စားတယ် ဆိုတဲ့ ပုံတောင် မပြဘူး။ ဆိုတော့ ကျနော် လည်း ဘယ်လို မှ သံသယ မဝင်ခဲ့ ဘူးလေ။ နေလင်း ဒေါ်လေး ဒေါ်တင်မျိုး လင်း ဆိုတာက လည်း အပျိုကြီး လည်း အပျို ကြီး ၊ မျက်နှာက လည်း အမြဲ ရှစ်ခေါက်ချိုး ၊ တခုခု ဆို မန်ဟောက် နေတာ ဆိုတော့ ကျနော် တို့ ကြောက်ရွံ့ ရိုသေခဲ့ရတာလေ။ အခု နေလင်း လိုးနေတော့ မှ သေခြာ ကြည့်မိတယ်။ ဒေါ်တင်မျိုးလင်း ရဲ့ ဘော်ဒီ အနေအထားက တီဝင်း နဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပဲ။ နို့တွေက တော့ အပျိုကြီးမို့ လားမသိဘူး။ တီဝင်း လောက် မကြီးဘူး။ မမဖြူထက် တော့ နည်းနည်းကြီးမယ်။ တီဝင်း လောက် မပျော့ ပေမဲ့ မမဖြူ လောက်လည်း မတင်းဘူး။
နေလင်း သူ့ အဒေါ် ကို အားရပါးရ လိုးနေတာ ချောင်းကြည့်ရင်း ကျနော့် လီးက လည်း တအားတောင်လာတယ်။ ကျနော် ဖုံးကို အသာထုတ်ပြီး ဗီဒီယို ရိုက်ရင်း ကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ငြီးသံတွေ လည်း ကျယ်လာပြီး နေလင်းလည်း အရှိန်တအား မြင့်လာတော့ ပြီးတော့ မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ပြီးလည်းပြီးရော သူတို့ နှစ်ယောက်သား ထပ်လျှက် အိပ်ယာပေါ် ကျသွားတာနဲ့ ဖုံးကို ပိတ်ပြီး ကျနော်လည်း အမြန် အိမ်နောက်ဖေး က နေ ပြန်လစ်လာခဲ့ လိုက်တယ်။
ကျနော့် စိတ်ထဲ ကတော့ ခွေးမသား နေလင်း ပိရိလိုက်တာ သူ့ အဒေါ် ကို လိုးနေတာ တောင် ကျနော့် ကို မသိအောင် လျို့ ဝှက်ထားပြီး ကိုယ့် ကိုကျတော့ မမဖြူ အကြောင်းတွေ အတင်းကပ်မေးနေတယ်။ တော်ပြီ ဒီကောင် ဖွင့်ပြောမှ ပဲ ကိုယ်လည်း ပြောတော့ မယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ လျို့ ဝှက်ချက်က ကျနော့် ဖုံးထဲ မှာ ရှိနေပြီ ဆိုတော့ ဒီကောင် ဖွင့် မပြောလဲ မေးလို့ ရနေပြီလေ။
လမ်းထိပ်နား ရောက်တော့ နေလင်းဖုံးကို ခေါ်လိုက်တယ်။ ခုကျတော့ ဖုံးလာကိုင်တယ်။
“ဟေ့ ကောင် အိမ်မှာ ရှိလား”
“ရှိတော့ ရှိတယ်ကွ၊ ဒါပေမဲ့”
“ဟေ့ ကောင် ဒါပေမဲ့ တွေ ဘာတွေ လုပ်မနေနဲ့ ငါ မင်းကို ပြစရာ တခု ရှိလို့”
“နောက် နေ့ မှ ပြပါလားကွာ ၊ ငါပင်ပန်းနေလို့ ဒီနေ့ လုပ်စရာတွေလည်း ရှိသေးတယ်”
“ခနပဲ ငါလာခဲ့မှာပါ ၊ ငါးမိနစ် ဆယ်မိနစ်လောက် နေပြီးပြန်မှာပါကွ၊ ငါလည်း အိမ်မှာ လုပ်စရာတွေ ရှိပါတယ်”
သူ့ စကား နှစ်ခွကို ကျနော့် စကား နှစ်ခွ နဲ့ နှိပ်ကွပ်လိုက်တယ်။ ဟဲဟဲ. ဒီကောင်က တော့ အထာပေါက် မှာ မဟုတ်သေးဘူး။ သူ့ လျို့ ဝှက်ချက် လုံတယ် ထင်နေတုန်းပဲ မဟုတ်လား။
ဖုံးချပြီးတာနဲ့ ကျနော် နေလင်းတို့ အိမ်ဘက် ပြန်လျှောက်လာခဲ့ လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ တံခါးခေါက်လိုက်တာ နဲ့ နေလင်းက တံခါးလာဖွင့် ပေးတယ်။ ကျနော် က မသိသလိုနဲ့။
“မင့် ဒေါ်လေး ရောကွ”
“မသိပါဘူးကွာ၊ အိပ်နေတယ်ထင်တာပဲ၊ မင်းဘာအရေးတကြီးပြစရာ ရှိတာလည်း”
“မင်းက လည်း ဖြည်းဖြည်း ပေါ့ အခန်းထဲ သွားရအောင်”
သူ့ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ သူနဲ့ သူ့ ဒေါ်လေး ဗီဒီယို ကို ဖွင့်ပြလိုက်တယ်။
အခန်း ၁၈။
နေလင်း မျက်နှာ ပျက် သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက ကျနော် နောက်ဖေးက ဝင်လို့ ရတယ်ဆိုတာလည်း သတိရ သွားတယ်ထင်တယ်။
“အော် မင်း နောက်ဖေး က နေ ဝင်လာတာပေါ့၊ ဖျက်လိုက်ပါကွာ မကောင်းပါဘူး”
“မင်း ငါ့ ကို အစအဆုံး ပြောပြ မှ ငါဖျက်မယ်။ ခွေးမသား မင်း ငါ့ကို ကျတော့ လျို ထားတယ်၊ ငါက တော့ မမဖြူ နဲ့ အကြောင်း ဖြစ်သမျှ မင်းကို ပြောပြရတယ်”
“အင်း တကယ်က ငါတို့ လုပ်ဖြစ်သွားတာ ရက်ပိုင်းပဲ ရှိသေးတယ်။ အဖေ တို့ နယ်သွားတဲ့ ညက မှ စဖြစ်တာ”
“အော် ဒါပေမဲ့ မင်း ငါ့ ကို ဘာမှ ပြောမပြထားဘူး။ မင်းတို့ အဖေ အမေ နယ်သွားတာနဲ့ ချက်ခြင်းကြီး ထလိုးကြတာက တော့ မဖြစ်နိုင်တာကြီးကွာ”
“အင်း ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်နေတာတော့ ကြာပြီပေါ့ ကွာ ၊ မင်းကို မပြောပြ တာက ဒေါ်လေးက ငါ့အဒေါ် အရင်းကြီးဖြစ်နေလို့လေ မင်း ကတဝမ်းကွဲတွေ နည်းနည်းတော် သေးတာပေါ့”
“ငါတို့ ကလည်း တစ်ဝမ်းကွဲ ဆိုပေမဲ့ ငါ့မှာ မိဘမှ မရှိတော့ တာ အရင်း လိုပဲ နေလာတာ မင်းသိရဲ့ သားနဲ့”
“အေးပါကွာ သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါက မင်းအိမ်က နေ အဲဒီ ဖီးလ်ကို ရလာတာ ကွ”
“ဟေဘယ်လို”
“ငါ မင်းကို အေးဆေး ပြောပြ မယ်ကွာ တဆင့်ချင်း ၊ ဒါပေမဲ့ အခု က အိမ်မှာ ငါနဲ့ ဒေါ်လေး နှစ်ယောက် ထဲ ရှိတဲ့ အခွင့် အရေးက ရှားရှားပါးပါး ရတာ ၊ အခု တော့ မင်း လစ်ဦးကွာ ၊ ငါ မင်းကို အစအဆုံး ပြောပြ မယ် ဂတိပေးတယ်။ ဟုတ်ပလား”
ဒီကောင်ပြောတာ လည်း သဘာဝ ကျနေတော့ ကျနော်လည်း ခေါင်းညိမ့် လိုက်ရပြီး အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက် တော့ တယ်။
ညဖက်ကျတော့ ကျနော် မမဖြူ အခန်း ကို သွားလိုက်တယ်။ မမဖြူ ကုတင်ပေါ် သူ့ ဘေးကို တက်လှဲ လိုက်တော့၊
“ဟေ့ ကောင် ငမျိုး သိပ် အတင့်မရဲ နဲ့ တော် အမေ သိသွားရင် ငါတို့ ပြဿနာ တက် ကုန်လိမ့်မယ်။ ခု တစ်လော အမေ က မျက်နှာလည်း သိပ်မကောင်းဘူး”
“အင်းပါ မမဖြူ ကလည်း အခု အချိန်လောက် ဆို တီဝင်း အိပ်ပျော် နေပါပြီ”
ကျနော် လည်း ပါးစပ်က ပြောရင်း မမဖြူ နို့ကြီးတွေကို ညဝတ်အင်္ကျီ ပေါ် ကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်လိုက် တယ်။ ဘရာ အတွင်းက ဝတ်မထားတော့ နို့ကြီးတွေက တင်းရင်း ပြီး အိစက်နေတယ်။ မမဖြူ ဆီက ငြီးသံ တိုးတိုးလေး ထွက်လာတယ်။
မျက်လုံးလေး မှေး ပြီး ပါးစပ်လေး ဟတတ ဖြစ်သွားတဲ့ မမဖြူ ကို နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် စုပ်နမ်း လိုက်တယ်။ မမဖြူ ကလည်း သူ့ လျှာလေး ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့် ပြီး လျှာချင်း လိုက်ပွတ်တယ်။ ကျနော့် လက်တွေက သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ အပေါ် ပိုင်း ကြယ်သီး ရသလောက် ဖြုတ်ပြီး လက်ထိုးနိုက်လို့ နို့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်ညှစ်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေး တွေကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး တွေနဲ့ လှိမ့်ကိုင်ပေးတယ်။ မမဖြူ ကလည်း ကျနော့် ဘောင်းဘီ ခါးစည်းကြိုးအောက် လက်ထည့်ပြီး မာတောင်နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို ဆုပ်ကိုင်တယ်။
ကျနော် က မမဖြူ နှုတ်ခမ်းတွေနမ်းနေရာကခွာလိုက်ပြီး နို့တွေကိုကုံးစို့ တော့မမဖြူ လက်ကကျနော့်လီးကိုမမှီတော့ဘူး။ အပျိုမလေးဆိုတော့နို့စို့ခံရတာ ထွန့်ထွန့်လူးနေတာပဲ။ ကျနော့် ခေါင်းကိုပဲ သူ့လက်တွေနဲ့ ထိန်းကိုင်ထားတယ်။
နို့တွေကို စို့လို့ဝ မှ ပဲကျနော်က မမဖြူခြေရင်းဘက်လျောဆင်းလာခဲ့တယ်။ မမဖြူကလည်း ကျနော် ဘာကြိုက်တတ်လဲ ဆိုတာသိနေပြီ မို့ သူ့ပေါင်ကြီး နှစ်လုံး ကိုဖြဲကားပေးထားတယ်။ မမဖြူ က ရေမိုးချိုး သန့်စင် ထားပေမဲ့ ညီစို့စို့ အနံသင်း သင်း လေးက တော့ ရှိတယ်။ အဲဒီ အနံ့ လေးက ပဲ လီးကို တအားတောင် စေတာလေ။ အရင်တုန်းက ပင်တီ အဟောင်းကို တောင် ရူပြီး ထုခဲ့ ရသေးတာ အခုတော့ စောက်ဖုတ်က နေ တိုက်ရိုက် ရနေတာ ဆိုတော့ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ။ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း ခွေး ထန်းလျှက်ခဲ ရသလို တပြတ်ပြတ် ကို လျှက်ပြစ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ စောက်စေ့ ကို စုပ်၊ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာ ဝင်သလောက် ထိုး နဲ့ မမဖြူ သည်းမခံနိုင် တော့ ဘူး။ ကျနော့် ဂျိုင်းကို အတင်းဆွဲမပြီး။
“ဟဲ့ ငမျိုး လိုးတော့ ဟာ ငါ မနိုင်တော့ ဘူး ဟိုးထဲက တအားလိုချင်နေပြီ”
ဆိုတော့ ကျနော်လည်း သူ့ ကိုယ်ပေါ် မှောက်လျှက်က လီးကို စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ ပြီး ဖိသွင်း လိုက်တယ်။
“ဖွတ်..ဖလွှတ်..ဗျိ..”
“အားးးး အင်းးးးးးးး အီးးးးး”
မမဖြူ က ငြီးတွားရင်းက သူ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး နဲ့ ကျနော့်ကို ညှပ်ခွပြီး သူ့ ခြေဖနှောက်တွေနဲ့ ကျနော့် ပေါင်လုံးတွေကို အနောက်က နေ ချိတ်ထားလိုက်တယ်။ လီးကြီး သူ့ စောက်ဖုတ်က ပြုတ်မထွက်သွားအောင် နဲ့တူတယ်။ ကျနော် လည်း မမဖြူ ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲက အိစက် နူးညံ့ လှတဲ့ အရသာ ကို လီးချောင်းပေါ် မှာ ခံစား ရင်းက တဖတ်ဖတ် နဲ့ စလိုးပါတော့ တယ်။
အခု တခါတော့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် စည်းဝါး မှန်သွားပါပြီ။ ကျနော့် အလိုး အဆောင့် နဲ့ မမဖြူ ရဲ့ အကော့ အခံက ကွက်တိ ကျနေလို့ နှစ်ယောက်စလုံး အလွန်အရသာ ရှိလှပါတယ်။ မနေ့ ကထက်လည်း ကြာကြာလေး လိုးနိုင်ကြပြီး တော့ ပထမဆုံး အချီကို နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြပါတယ်။
“အားးး လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ မမဖြူရာ၊ မမဖြူ ရောဟင်”
“ငါလည်း ကောင်းတာပဲ၊ နင့်အရင် တုန်းက ငါ့ဘဲတောင် နင့်လောက် အလိုးမကောင်းဘူး။ အဲကောင်က တက်ထွက်ပဲ ငါတောင် ဖီးမလာသေးဘူး သူက ပြီးပြီးသွားတာ”
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဖက်ရင်း နားလို့ တရေးအိပ်ပျော် သွားပါတယ်။ တရေးနိုးတော့ ကျနော် မမဖြူ နို့ တွေကို စို့ ပေးနေရင်း မမဖြူ နိုးလာတာနဲ့ နောက်တချီ လိုးကြတယ်။ အဲဒီ တချီ ပြီးမှ ကျနော်လည်း ကိုယ့် အခန်း ကိုယ်ပြန်လာ အိပ်လိုက်ပါတော့ တယ်။
နောက်နေ့ ကျနော့် အန်ကယ် နဲ့ မေဇွန်တို့ လည်း ပြန်ရောက်လာကြတော့ အိမ်မှာ လူက တစ်ယောက် မဟုတ်တစ်ယောက် ရှိနေကြတော့ သိပ်မလွတ်လပ်ကြတော့ ဘူး။ ညဘက်လည်း မေဇွန် ရှိနေတော့ မမဖြူ က အခန်းကူး ပြီး မလာရဲ တော့ ဘူး။ တခါတလေ အိမ် အခန်းထောင့် တို့ ချောင် တနေရာရာ တို့ မှာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတာ၊ နို့တွေ ဖင်တွေ ကိုင်တာ၊ ကျနော့် မာတောင် နေတဲ့ လီးကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ကိုင်ပေးတာတို့ ပဲ လုပ်ဖြစ်ကြတော့ တယ်။
နေလင်း အဖေအမေ လည်း နယ်က ပြန်ရောက်လာတယ်။ နေလင်း လည်း သူ့ အဒေါ် နဲ့ သိပ် အခွင့် အရေးမရ တော့ ကျနော့် အိမ် နေ့လည်ဘက် ရောက်လာပြီး သူဂတိပေးထားတဲ့ အတိုင်း သူ့ ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြ လာတယ်။
“ငါ က တကယ်တော့ မင်း မမဖြူ နဲ့ ဖြစ်တဲ့ ကိစ္စ တွေကို နားထောင်ပြီး တော့ ဖီးတက်နေတာ၊ နောက် ပြီး တီဝင်း ကိုလည်း ကြည့်ကြည့်ပြီး ပြစ်မှားနေတာကွ၊ တီဝင်း ရဲ့ ဘော်ဒီ တွေ ဖင်ကြီး နို့ကြီးတွေက မြင်တာနဲ့ လီးတောင် တာလေ။ ဒါပေမဲ့ ငါ တီဝင်း ကို မှန်းပြီး ထု တာထက် တီဝင်း ကို မင်း လိုးနေတယ် ဆိုပြီး စိတ်ကူး ထုတာက ပိုပြီး အရသာ ရှိတယ်လို ငါထင်မိတယ်။ နောက် မင်းက တီဝင်း ကို ငယ်ငယ်ကတည်းက အမေ အစား ထိုးထားတော့ ပြစ်မှားမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုပြီး ငါက မင်းကို ဖွင့်မပြောရဲဘူး ၊ ဒါပေမဲ့ ငါက မင်းကို မမဖြူ အစား တီဝင်း နဲ့ ဖြစ်စေချင်နေတာ’
ကျနော့် စိတ်ထဲက တော့ ခွေးမသား ကို တီဝင်း နဲ့ အကြောင်း ငါ မပြောပြ မိလို့ တော်သေးတယ်လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။
“နောက် တော့ မင်း နဲ့ တီဝင်း နဲ့ လိုးတယ် ဆိုပြီး မှန်းမှန်း ဂွင်းထု ရင်း ငါ့ ဒေါ်လေး ကို သွားမှန်းမိတယ်။ အဲဒီမှာ ငါ့ ဒေါ်လေး က ငါ့ရဲ့ ပုံမှန် ဂွင်း ဘုရင်မ ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ နောက် ဒေါ်လေး က ငါ့ အခန်းထဲက လျှော်ဖို့ အဝတ်တွေ လာလာ ကောက်လေ့ ရှိတယ်။ ငါပထမ ဟို လိုးတဲ့ ပုံ တွေ မဂ္ဂဇင်း တွေကို မွေ့ယာအောက် ဖွက် သလိုလို နဲ့ မသိမသာလည်း သူမြင်အောင် မသေမသပ်ဖွက်ထားတယ်။ ဒေါ်လေး ယူဖတ်ရင် သိအောင် စာအုပ် အနေအထား ပုံစံကို လည်း သေခြာမှတ်ထား လိုက် တယ်ဆိုတော့ ။ သူ ယူယူ ကြည့်နေတာ ငါသိနေတယ်။ ငါ့ အဖေ ကို ပြန်မတိုင် ဘူး ဆိုတော့ သူ လည်း ခိုးဖတ်နေပုံပဲ။ နောက် ငါ ဂွင်းထု ပြီး လရည်ပန်းထုတ် ထားတဲ့ ပုဆိုး တွေ လည်း ဒီအတိုင်း ပဲ ထားထား လိုက်တယ်။ သူ လာကောက်ရင် လရည် တွေ နဲ့ စိုထိုင်း နံ နေအောင်”
“တော်တော် အကြံ ကြီးတဲ့ ကောင်ပဲ မင်းကတော့ ”
“အင်း ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေး က ခတ်တည်တည် ပဲ ကွ ဘာမှ မထူးခြားလာဘူး။ ငါ နှာထ နေမှန်းတော့ သူသိတာပေါ့၊ ငါလည်း တအားမွန်လာတော့ ခပ်တည်တည် အရူးကွက် နင်းတာပေါ့။ လစ်ရင် လစ်သလို သူ ငါ့ အတွက် တခုခု လုပ်ပေးတာနဲ့ ကျေးဇူး ဒေါ်လေး၊ အဲဒါတွေကြောင့် ဒေါ် လေးကို ချစ်နေရတာ ဘာညာ ဆိုပြီး သွားသွား ဖက်တယ်။ တခါတလေလည်း တောင်နေတဲ့ လီးနဲ့ ထောက်တယ်။ ပထမဆုံး အကြိမ် ငါ့ တောင်နေတဲ့ လီးနဲ့ သူ့ ပေါင်လုံးကြီး ပွတ်မိတော့ ဒေါ်လေး ဆတ်ကနဲ တွန့် သွားတော့ ငါ့ကို ဆူတော့ မလားလို့။ သူ ဘာမှ မပြောပဲ မသိချင် ယောင် ဆောင်နေလိုက်တော့ ငါ ပိုပြီး ရဲ သွားတာပေါ့။ အဲဒါ သူ မီးဖိုထဲ အလုပ်လုပ်နေတိုင်း အကြောင်း တခုခု ရှာပြီး သွား နောက်ကနေဖက် သူ့ ဖင်ကြီး ကို လီးနဲ့ ထောက် ပေါ့။ အဲလို နေနေတာ သူက သိသိကြီးနဲ့ ခံနေ တော့ ငါလည်း နောက် လက်ပါလာတယ်၊ နောက်က နေ ဖက်ပြီး သူ့ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်လိုက်တယ်။ သူက ဟဲ့ သား နင့် အမေ မြင်သွား ဦးမယ်ပဲ ပြောတယ်။ အဲတော့ ငါက လည်း အမေ လာရင် အသံကြားရ မှာပါ ဒေါ် လေးရဲ့ ဆိုပြီး ဆက်ကိုင်တယ်။ ငါ တို့ အဲလို ပဲ အိမ်ထဲ မှာ ငါ့ မိဘ တွေ လစ်ရင် လစ်သလို ငါ လီးနဲ့ ထောက်လိုက် လက်က ဒေါ်လေး နို့တွေ ဖင်တွေ ကိုင် လိုက်နဲ့ တဖြည်းဖြည်း အသားကျလာတယ်။ သူလည်း ဖီးလာပုံ ပဲ ။ နောက်တော့ ငါက သူ့ ပါးကို နမ်း လည်ကုတ်ကို နမ်း နဲ့ လုပ်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း ပြစ်လိုက်တယ်။ အဲလို နူတ်ခမ်းချင်းလည်း စုပ်နမ်းပြီးရော ငါတို့ အိမ်ထဲ မှာ ဒေါ်လေး နဲ့ ငါနဲ့ သမီးရီးစား လို ဖြစ်လာကြတာ၊ လစ်ရင် လစ်သလို နမ်းလိုက် ဖက်လိုက် နိူက်လိုက် ကိုင်လိုက်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ လူမလစ်တော့ အဆုံးစွန်လုပ်မရဘူး။ ပြီးခဲ့ တဲ့ အပတ်က ငါ့ မိဘတွေ နယ်ကို သွားတော့ ငါ့ ညီလေး ကို ပါခေါ် သွားရော၊ သူတို့ နေ့ခင်းဘက် ထွက်သွားတာနဲ့ ညနေဘက် မှာ ဒေါ်လေး နဲ့ ငါ လိုးဖြစ်သွားတော့ တာပေါ့။ ဟဲဟဲ။ ငါ့ မိဘ တွေ တပတ်လောက် နယ်ရောက်နေချိန် ငါတို့ က ဟန်နီးမွန်း အိမ် မှာ ပဲ ကျနေကြတာပေါ့။ အာ့ ကြောင့် မင်းနဲ့ တွေ့ဖို့ တောင် ငါ အချိန်မပေးနိုင်ခဲ့တာ”
“အင်း အခု မင်းမိဘ တွေ ပြန်ရောက်လာတော့ မင်းတော့ လုပ်မရတော့ ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟဟ ဘယ်နေလိမ့်မလဲ၊ ညဘက် ငါ့ မိဘ တွေ အိပ်ပျော် ချိန်လောက်ကျ ရင် ငါ့ အခန်း မှာ ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဒေါ်လေး အခန်း မှာ ပဲ ဖြစ်ဖြစ် လိုးကြ တာပေါ့။ အရင်လို နေ့လည်ခင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်မရတော့ သလို အသံ လည်း စိတ်ပါသလို ထွက်မရဘူး အောင့် အီး လုပ်ကြရတာပေါ့”
“လီးပဲ ကွာ မင်း ဇာတ်လမ်းနားထောင်ပြီး ငါ လီး တောင် နေပြီ လခွိး ဂွင်းထု ပြစ်မှ ပဲ ရတော့ မယ်”
“ဟဟ မင်း မှာလည်း မမဖြူ ရှိတာပဲ ဟာ ဘာလို့ ဂွင်းထု နေမှာလဲ၊ ရအောင် ဖန်ပြီး လိုးပြစ် ပေါ့ ကွ၊ ငါတောင် အခု တော်ရုံ ဆို ဂွင်း မတိုက်တော့ ဘူး။ အရမ်းတင်း လာရင် ဒေါ်လေး ကို အိမ်ထောင့် တနေရာ မှာ လီးစုပ် ခိုင်းလိုက်တယ် ဟဲဟဲ”
ကျနော် က မမဖြူ ကို ကျနော် လိုးပြီးပြီ ဆိုတာ ပြောချင်လို့ ပါးစပ် က ယားနေပေမဲ့ မမဖြူ မျက်နှာ ရှိသေးတယ် လို့ တွေးပြီး မပြောလိုက်တော့ ဘူး။ နေလင်း အဒေါ်က အပျိုကြီး အိမ်ထဲက ဘယ်မှ သွားတာ မဟုတ်ဘူး။ မမဖြူ က အသိုင်းအဝိုင်း ရှိသေးတယ်။ နောက် သူက တက္ကသိုလ် မှာ ဆရာမ ပြန်လုပ်မှာ ဆိုတော့ သူ့ သိက္ခာ နဲ့ မျက်နှာက အရေးကြီးသေးတယ် ကျနော့် ကြောင့် ပေါက်ကြားပြီး တခုခု ဖြစ်မှာ မလိုလားဘူးလေ။
“အေးပါကွာ မင်းက တော့ အဆင်ပြေနေတာပေါ့၊ မမဖြူ က အခု ပြန်အဆင်မပြေတော့ ဘူးကွ၊ သူ့ ကျောင်းမှာ စာပြန်ပြ ဖို့ အလုပ်လျှောက်တာနဲ့ တခြား အလုပ်များနေတာနဲ့ မအားတဲ့ အပြင် သူစိတ်လည်း ပြောင်းသွား တယ် ထင်တာဲ”
“အင်း မိန်းကလေး တွေ ခပ်ငယ်ငယ် တွေက ကြည့်တော့ သာ လွယ်မယ်ထင်တာကွ ၊ စော်ကြီး တွေက ပိုပြီး အဆင်ပြေတယ်။ မင်း တီဝင်း ကို ကြိုးစား ကြည့်ပါလား”
“ဟာ မင်းကလည်း ငါ့ အဒေါ် အရင်းကြီးကို ၊ နောက်ပြီး သူက ငါ့ကို ငယ်ငယ်လေးကတည်းက မွေးစား လာတာ ငါ့ အမေ လိုလည်း ပြောလို့ ရတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကွာ”
“မင်း ကလည်း ငါကျတော့ ရော ၊ ဒေါ်လေးက ငါ့ အဖေ ရဲ့ ညီမ အရင်းကြီးဟာကို ၊ အခု တော့ ငါတို့ သမီးရီးစား လို ဖြစ်နေကြပြီကွ”
“မင်း ဒေါ်လေး က အပျို ကြီး ကွ၊ တီဝင်း က အန်ကယ် တစ်ယောက်လုံး ရှိတယ်”
“ငါပြောရဲ တယ် မင်းအန်ကယ်က တီဝင်း ကို ထိတောင် ထိမှာ မဟုတ်တော့ ဘူး။ ကလေးသုံးယောက် ရတဲ့ အထိ နှစ်ပေါင်း များစွာ ပေါင်းလာတာ၊ အခု ချိန်အထိ ဟိုဟာ လုပ်တုန်းဆိုတာ ငါ တခါ မှ မကြားဖူးဘူး၊ ငါစာအုပ်ထဲ ဖတ်ဖူးတာ အဲလို အရွယ်ဆိုရင် မိန်းမ တွေက ဆက်ခ် ကို ပိုလိုချင်လာတဲ့ အရွယ် ယောက်ျားတွေက လည်း ကိုယ့်မိန်းမ ကို ရိုးသွားတဲ့ အချိန် ဖြစ်နေတတ်တယ်တဲ့၊ မင်း ကြိုးစား သင့်တယ်”
“အမလေး မင်းက တကယ့် ဆရာကြီးပါလား ၊ ထားပါတော့ ကွာ မင်းက စားနေရတာကိုး ပြောအားရှိ မှာပေါ့ ”
အခန်း ၁၉။
နောက်တနေ့ မှာ ပဲ အန်ကယ့် အဖေ လေဖြတ်လို့ အိပ်ယာထဲ လဲနေတယ်တဲ့ သတင်းရောက်လာတယ်။ အန်ကယ်က လောလော ဆယ် ဆိုင်ကို ပြစ်ပြီး ခရီးသွားထားတာ ကြာပြီမို့ ဆိုင်က အလုပ်တွေက မပြတ်ပဲ အရမ်း အလုပ်များနေတယ်။ မေဇွန် ကလည်း ကျောင်းပြီးတဲ့ ဖဲယားဝဲ ပွဲအတွက် ပြင်ဆင်နေပြီး မလိုက်နိုင်ဘူး။ မမဖြူ ကလည်း အလုပ်ဝင်တော့ မလို့ စပြီး လုပ်အားပေးလုပ်နေပြီ ဆိုတော့ မလိုက်နိုင်ဘူး။ အန်ကယ်က တီဝင်း နဲ့ ကျနော် နဲ့ ကို ပဲ သွားခိုင်းလိုက်တယ်။ အန်ကယ့် အဖေ က အိပ်ယာထဲ လဲနေပြီ ဆိုတော့ ဘာမှ လုပ်မပေး နိုင် ပေမဲ့ သားဖြစ်သူက အနည်းဆုံး တော့ သတင်းမေး သွားရမှာ မဟုတ်လား။ သား မလာနိုင်တောင် ချွေးမ ဖြစ်သူ က တော့ အနည်းဆုံး တပတ်လောက် တန်သည် ပြုစု ပေးမှ တင့်တယ် မယ်လို့ တွေးပြီး လွှတ်လိုက်တာပါ။
လမ်းတလျှောက် ကားပေါ် မှာ တီဝင်း နဲ့ ကပ်ထိုင်ပြီး အသားချင်းထိ၊ အနံ့လေး ရှူ ရင်း ဟိုကျရင် ဖြစ်နိုင်ခြေ တွေ အကုန်လျှောက်တွေး ပြီး ကျနော့် လီးက တချိန်လုံး တောင်နေတာပေါ့။ တီဝင်း က မျက်နှာ လည်း မကောင်း ဘူး။ အဲဒါကြောင့် ကျနော် လည်း ကိုယ်ရှိန်သတ်ပြီး အိန္ဒြေရရ နဲ့ တီဝင်း ကိုယ်နံ့ လေး ပဲ ရူရင်း လိုက်လာတာပေါ့။
အန်ကယ့် မိဘ တွေ အိမ်ရောက်တော့ တီဝင်း က သူ့ ယောက်ခမ အမကြီးကို အန်ကယ်ဘာဖြစ်လို့ မလာနိုင်တဲ့ အကြောင်း အကျိုး အကြောင်း ရှင်းပြပြီး သူက တပတ်လောက် နေမယ့် အကြောင်း၊ သူပြန်သွားတာနဲ့ အန်ကယ် လာလိမ့်မယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်း ပြောပြပြီး တခါထည်း တန်းပြီး ယောက်ခထီး ကြီးကို တွေ့ အကျိုးအကြောင်း မေးပါတယ်။ ပြီးတော့ သူလုပ်စရာ ရှိတာတွေ ဇယ်ဆက်မပြတ် လုပ်ပေးပါတယ်။
ယောက်ခမကြီးကလည်း ခု လို လုပ်နိုင်ကိုင်နိုင်၊ လုပ်တတ် ကိုင်တတ်တဲ့ ချွေးမ ရောက်လာတော့ အားတက် သွားပုံ ပါပဲ။ ကျနော်တို့ ကို အရင်က တီဝင်း တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ အခန်းမှာပဲ နေရာချပေးတယ်။ တီဝင်း က ကျနော့် ကို သားအရင်း လို မွေးစား ပြီး အတူနေခဲ့ကြတာ ကို သိလို့ သူတို့ က ကျနော်တီု့ ကို သားအမိ အရင်း လိုပဲ သဘောထားတယ်လေ။ အဲတော့ တခန်းထဲ တကုတင်ထဲ မှာ အိပ်ဖို့ နေရာ ချထားပေးတာပေါ့။
ညဘက် အိပ်ရာ ဝင် ကြတော့ တီဝင်း က တနေ့ လုံး ဟိုလုပ်ဒီလုပ်နဲ့ မို့ ပင်ပန်းသွားပုံ ရတယ်။ အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက်ကလေး လှဲလို့ နဖူးပေါ် လက်တင်ပြီး မျက်လုံး မှေးထားတယ်။ အိပ်ရာဝင်ကာနီးမှ တကိုယ်လုံး ချွေးစော်နံ နေတယ် ဆိုပြီး ရေမိုးချိုး သနပ်ခါး တွေ လိမ်းထားလို့ တီဝင်း ကိုယ်လုံး က ရှန်ပူး နံ့လေး နဲ့ သနပ်ခါး နံ့ လေး သင်းနေတယ်။ တီဝင်း က ခြေသလုံး လောက်ထိ ရောက်တဲ့ ပိတ်သား ပါးပါး ဂါဝန် အရှည်ကြီးကို ဝတ်ထားတယ်။ ညအိပ်ရာဝင် မှာမို့ အောက်က ဘာမှ ဝတ်ထားပုံ မရဘူး။ နို့သီးခေါင်း ရာ က ဂါဝန်အသား ပေါ် မှာ ထင်းနေတယ်။ တီဝင်း မျက်နှာက အစထည်းက သိပ်မကောင်းတာမို့ ကျနော် လည်း လီးတာ တောင်နေတာ သိပ် မလှုပ်ရှားရဲဘူး၊ အာ့ ကြောင့် တီဝင်း ဘေးနား ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲလျောင်းရင်းက တီဝင်း ရဲ့ နို့ကြီးတွေ ဂါဝန်အောက်က ဖေါင်းမို့ တက်နေတာကို အရသာ ခံ ကြည့်နေမိတယ်။
နောက်တော့ တီဝင်း က မျက်လုံးကို ဖုံးထားတဲ့ လက်ကို ဖယ်လိုက်တော့ ကျနော်နဲ့ တီဝင်း တို့ မျက်လုံး တွေ ဆုံ မိသွားတယ်။
“တီဝင်း ဘာဖြစ်လို့ လည်းဟင် ၊ အိမ်က ထွက်လာကတည်းက တီဝင်း မျက်နှာ မကောင်းဘူး၊ သား မေးချင်ပေမဲ့ မမေးရဲ ဘူး ခုတော့ ဒီပုံ နဲ့ သားလည်း အိပ်ပျော် မှာ မဟုတ်လို့၊ မေးကြည့်တာ၊ သားကူညီနိုင်တာ များ ရှိသလား တီဝင်းရယ်၊ ပြောပြပါလား”
တီဝင်း က ကျနော့် ကို စူးစိုက် ကြည့်ရင်း နဲ့ သူ့ မျက်လုံး ထဲ မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းလာပြီး မျက်ရည်တွေ ကျလာ တယ်။
“သား ရယ် တီဝင်း ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ ဘူး၊ သားတစ်ယောက်ပဲ တီဝင်း ပြောပြ လို့ ရမယ် ဆိုတာ ကို သိပေမဲ့ တီဝင်း ပါးစပ် က ဘယ်လို မှ ပြောမထွက်ဘူး၊ တီဝင်း ရှက်လည်း ရှက်တယ်၊ ဒေါသလည်း ထွက် နေလို့ပါ”
“သား ကို ပြောပြ လို့ ရတယ်ဆိုရင် ပြောပြ ပါလားတီဝင်း ရယ် ဒါမှ လည်း တီဝင်း ရင် ပေါ့ သွားမှာပေါ့”
တီဝင်း က ကျနော့် မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေရင်း နဲ့ မှ၊
“မင်း အန်ကယ် နဲ့ မေဇွန် တို့ ဖြစ်နေကြတယ်”
လို့ အသံတုံတုံ လေး နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော့် မျက်စေ့ ထဲ ကြယ်တွေ လတွေ မြင်လိုက်ရသလိုပဲ ပြာသွားတယ်။
“ဟင် ဘယ်လို ကြီး”
“အင်း မင်း အန်ကယ် နဲ့ မီးလတ် တို့ လိုးနေကြတယ်ကွယ့် ဟီးးးး ရွှတ်..”
နောက်ဆုံး တော့ တီဝင်း စိတ်ကို ချူပ်ထိန်းထားရာက လွှတ်ပေးလိုက်တယ်ထင်ပါတယ်။ ချူံးပွဲ ငိုချလိုက်တယ်၊ ကျနော်လည်း လက်က အလိုလို တီဝင်း ကိုယ်ကြီးကို ဆွဲဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ တီဝင်း က ကျနော့် ရင်ဘတ် မှာ သူ့ မျက်နှာကို အပ်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငို နေပါတယ်။ ကျနော်လည်း ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကို မယုံ နိုင်လို့ ခေါင်းထဲ အပြန်အလှန်တွေး နေမိရင်း က ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ တသိမ့်သိမ့် တုံ နေတဲ့ တီဝင်း ကိုယ်လုံး လေးကို ဖက်ထားရင်း ကျောပြင်လေးကို ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ တီဝင်းရဲ့ ဘရာ မပါတဲ့ နို့ကြီးတွေက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို ဖိကပ်မိနေတယ်။ မေဇွန် နဲ့ အန်ကယ် တို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြပုံ တွေလည်း မျက်စေ့ ထဲ ပြေးမြင် မိပြီး နဂို က တောင်နေတဲ့ လီးက စတီးချောင်းက တောင် အဖေ ခေါ်ရမလောက် တောင့်တင်း တက်လာတယ်။ တီဝင်း နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တစောင်းလှဲရင်း ဖက်ထားကြတာမို့ ကျနော့် လီးချောင်းက တီဝင်း ပေါင်ရင်း ဘိုက်သား တွေကို ထောက်ထိ မိနေတယ်။
တီဝင်း လည်း အားရပါးရ ငိုချလိုက်ရလို့ ထင်ပါတယ်၊ ခနနေတော့ ရှိုက်သံ လေး တွေ နည်းနည်း ချင်း ချဲ သွားတယ်။ ကျနော့် ရင်ခွင်ကို လည်း ပိုပြီးတိုးကပ် ဝင်လာတော့ ကျနော့် လီးတန်ကြီးက တီဝင်း ပေါင် နှစ်လုံး ကြားထဲ တိုးဝင် ပြီး ဆီးခုံ ရှိရာကို ထောက်မိနေတော့ တာပေါ့။
တီဝင်း ရဲ့ ငိုရှိုက်သံလေး တဖြည်းဖြည်း တိုးလာပြီး ရပ်သလောက် ဖြစ်သွားတော့ ကျနော် လက်တဖက်နဲ့ တီဝင်း မေးစေ့ လေးကို ကိုင်ပြီး မော့ ပေးလိုက်တယ်။ တီဝင်း က မျက်ခွံတွေ မို့ နေတဲ့ မျက်လုံး အစုံ နဲ့ ကျနော့် ကို မော့ ကြည့်တယ်။ ကျနော် တီဝင်း ရဲ့ နဖူး ကို ငုံ့ နမ်းလိုက်တယ်။ နောက်တော့ မျက်ခွံ တွေ ၊ ပါးတွေ တရွှတ်ရွှတ်နမ်း ရင်းက တီဝင်း ရဲ့ နူတ်ခမ်း နီထွာထွာ၊ ထူပြဲပြဲ ကို ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိကပ် ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။
တီဝင်း လက်တွေက ကျနော့် ခေါင်း နောက်ဖက်ကို ဖက်တွယ်ပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို လည်း ပြန် စုပ်နမ်းလာတယ်။ ကျနော် က တီဝင်း ပါးစပ်ထဲကို လျှာထိုးထည့် တော့ လည်း ကျနော့် လျှာကို တီဝင်း က စုပ်ပေးတယ်။ ကျနော့် လီးတောင် တဆတ်ဆတ် တုံ သွားရတယ်။
ကျနော့် လက်တွေက တီဝင်း ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ပွတ်ပေးရင်း တီဝင်း ဂါဝန်ကို အပေါ် ဆွဲတင်လာခဲ့တယ်။ တချိန်ထဲ မှာပဲ ကျနော့် ပုဆိုးကို ကိုယ့်ဘာသာ ခြေထောက် နဲ့ ကန်ထုတ် ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။
ကျနော့် လက်တွေက တီဝင်း ပေါင်သား ချောချော မွှေ့ မွှေ့ တွေကို ပွတ်သတ်ကိုင်တွယ် မိတာနဲ့ အလိုလို တီဝင်း ပေါင်ခွဆုံ ဆီ ရောက်သွားတော့ တယ်။ စောက်မွှေး တွေ ထူထပ်လှတဲ့ တီဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို စမ်းကိုင်လိုက် တော့ စောက်ရည်တွေ တောင် စိုတိုတို ဖြစ်နေပြီဗျ၊ အပေါ် က ကျနော်တို့ ချင်း နူတ်ခမ်း အစုံ မလွှတ်တမ်း စုပ်နမ်း နေရင်း က ကျနော့် လက်ချောင်းနဲ့ တီဝင်း စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား ကို ပွတ်သတ်ပြီး စောက်စေ့ နေရာကို ပါ ဖိပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ တီဝင်း သူ့ကိုယ်ကို တစောင်း အနေအထား ကနေ ပက်လက် ပြောင်း လိုက်ပြီး၊ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံး ကို ကားပေးလိုက်တယ်။
ကျနော် လည်း တီဝင်း အပေါ် မှောက်လျှက် တက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ နေရာယူလိုက် တယ်။ ကျနော့် မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးက တီဝင်း ပေါင်ခွဆုံ က စောက်ဖုတ်ကြီးကို ထိုးထောက်နေတယ်။ တီဝင်း က ကျနော့် လီးကို လိုင်းဆုပ်ကိုင် လိုက်ပြီး သူ့ စောက်ဖုတ် ဝ မှာ တေ့ ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော် လည်း အချိန် မဆိုင်း တော့ ဘူး ဖင်ကို ကော့ ပြီး ပေါက်ကွဲလု မတတ် မာတောင် တောင့်တင်း နေတဲ့ လီးကို ထိုးထည့် ပြစ်လိုက်တယ်။
“ဗျစ်..ဖျစ်..ဗြိ…”
“အားးးး ဖြည်းးးးး ဖြည်းးးးလေ….”
“ကန်တော့ ကန်တော့ တီဝင်း”
တီဝင်း စောက်ဖုတ် က အရည်တွေ နဲ့ စိုရွဲ နေလို့ သာပဲ ကျနော်က အလျင်စလို ထိုးထည့် ပြစ်လိုက် တော့ တီဝင်း စောက်ဖုတ် ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးခွဲ ဝင်သွားတာ တီဝင်း ပါးစပ် က အသံအကျယ်ကြီးနဲ့ ငြီးလိုက်ပြီးမှ သတိရ ပြီး လေသံလေး နဲ့ ပြောရှာတယ်။ ကျနော် လည်း ဘာပြောလို့ ပြောမိ မှန်းမသိပါဘူး။ ဆက်လည်း မထိုးထည့် ရဲ တော့ လီးကို တဝက်လောက် နဲ့ ရပ်လိုက်ပြီး ခန ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ တီဝင်း ကလေသံ တိုးတိုးလေးနဲ့၊
“တီဝင်း အဲဒါ မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာလှပြီသားရဲ့ အတင်းကြီး ဆောင့်ထည့်ရသလား၊ တခါထည်း၊ ဟွန်း ”
“ဟုတ် တီဝင်း ဆောရီးနော် အဆင်ပြေရဲ့လား”
“ရတယ်၊ သူ့ ဟာ ပဲ တဝက်လောက် ဝင်နေပြီကို၊ ဆက်ထည့် တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းနော်”
“ဟုတ် ဟုတ် တီဝင်း”
တီဝင်း စောက်ခေါင်းထဲက အတွင်းသား တွေက စိုစွတ်နွေးထွေး ပြီး နူးညံ့ လိုက်တာ၊ ကျနော့် လီးတန်ကြီးကို အမဲအူပြုတ်ကလီစာ တွေ နဲ့ ဖွဖွလေး ရစ်ပတ်ပေးထားသလိုပဲ ခံစား နေရတယ်။ တီဝင်း က သူ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို တတ်နိုင်သလောက် ဖြဲကားရင်း ဒူးနှစ်လုံး ကို ထောင်ပေးထားတယ်။ ကျနော် လည်း တီဝင်း ဂျိုင်း နှစ်ဖက် အောက် နံလေး တဖက်တချက် မှာ တတောင် ကို ထောက် ဒူး နှစ်လုံးကို မွေ့ယာမှာ ထောက် လို့ ဖင်ကို ကြွပြီး လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ လီးက တီဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲက မကျွတ်ခင်လေး ထိ ရောက်မှ ဖြည်းဖြည်း ပြန်ထိုးထည့် တယ်။ ကောင်းလိုက် တဲ့ အရသာ စိမ့်နေတာပဲ။ တီဝင်း စောက်ဖုတ် က မမဖြူ စောက်ဖုတ် လောက် မတင်းကျပ် နေပေမဲ့ စေးစေး လေးပဲ၊ တီဝင်း ကလည်း မျက်လုံးလေး မှေး ပြီး အသံ တိုးတိုးလေး နဲ့ ငြီးပြီး ခံနေတယ်။
“ဟင်းးးးး အီးးးးးးးးးး အ…….”
တီဝင်း ပေါင်လုံး ကြီးတွေ နဲ့ ကျနော့် ပေါင်လုံး တွေ ထိပွတ်နေရတာက လည်း ဖီးလ်၊ တီဝင်း စောက်ဖုတ် အတွင်းသား တွေက ကျနော့် လီးတန် ကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ညှစ်သလို လုပ်ပေးနေတာကလည်းဖီး၊ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး နူတ်ခမ်းထူထူ လေး ဟတတ ဖြစ်နေတဲ့ တီဝင်း မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး လုပ်နေရတာကလည်း ဖီး။ နှစ်နဲ့ ချီ ပြီး မှန်းထုထု လာရတဲ့ တီဝင်း ကို လိုးနေရတာပါလား ဆိုတာ တွေးလိုက်မိရင် ကို ပဲ လီးက နှစ်ဆတိုး တောင် လာပြီး ဆောင့် တဲ့ အားက လည်း ပြင်းလာရတယ်။
“ဖွတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”
“အိ..အိ….အ..အ.. ရှီးးးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်”
မပီမသ ငြီးငြူ ရင်း က တီဝင်း က ဖင်ကြီးကို ကြွကြွ ပြီး အောက်က ကော့ ပေးလာတော့ ကျနော် လည်း လိုးဆောင့် တဲ့ အရှိန်ကို မြှင့်တင်လိုက်တယ်။ တီဝင်း လက်တွေက ကျနော့် ကျောကို ဆွဲဖက်လာတယ်။ မျက်လုံး မှေးနေတဲ့ တီဝင်း မျက်လုံးတွေက အခု တော့ ပွင့်လာပြီး ကျနော့် မျက်နှာကို စိုက်ကြည့် အောက်နူတ်ခမ်းကို ဖိကိုက် ထားတယ်။ မျက်နှာ ကလည်း ပန်းနု ရောင် သန်းလာတယ်။ ကြည့်ရတာ သူ ပြီးကာနီး ပြီထင်တယ်။ ကျနော် လည်း လီးက ပေါက်ကွဲထွက်တော့ မယ်၊ လရည်ထွက်မှ ဖြစ်တော့ မယ် နို့မိုဆို လီးကွဲပြီး သေမလားမသိ။
“အား..သားးးး မြန်မြန်လေးးးးး အီးးးးး”
“အိုးးးး တီဝင်းးး သားးး ပြီးးတော့ မယ် အိုးးးးး”
ကျနော်လည်း အဆက်မပြတ် စက်သေနပ် ပြစ်သလို တဘုံးဘုံး ဆောင့်ရင်း တီဝင်း က သူ့ ခြေဖနောင့် တွေနဲ့ ကျွန်တော့ ဖင်ကို ကုတ်ဆွဲလိုက်ချိန် လီးထိပ်က လရည်တွေက လည်း တီဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ တဖြုတ်ဖြုတ် ပန်းထွက် ကုန်ပါတော့ တယ်။ တီဝင်း လည်း တချိန်ထည်း ပြီးသွား တယ်ထင်တယ်။ သူ့ စောက်ခေါင်းထဲက ကျနော့် လီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်သလို ရှုံ့ချည်ပွချည် လုပ်ပေးနေတယ်။
ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ရင်း နဲ့ ငြိမ် သက် သွားကြပါတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး လည်း အသက်ရူ မဝ ဖြစ်နေလို့ အသက်ကို ဖြည်းဖြည်း ချင်း ရူရင်း က နားနေကြတယ်။ ပြီးမှ ပဲ လူချင်း အသာခွာလို့ တီဝင်း ကိုယ်ပေါ် ကနေ ဘေးကို လိမ့်ဆင်းလိုက်တယ်။ လီးကြီးက တီဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲက ပလွတ်ကနဲ ထွက်ကျလာခဲ့တယ်။ တီဝင်း က ကျနော့် ဘက်ကို စောင်းလှည့် လိုက်ရင်း သူ့ လက်ဖဝါး နဲ့ ကျနော့် မျက်နှာလေးကို ပွတ်သတ်ပေးလိုက်တယ်။
“ဆောရီးနော် သားရေ”
“ဘာဖြစ်လို့ လဲ တီဝင်းရဲ့”
“တီဝင်း စိတ်အလိုလိုက်ပြီး အမှား လုပ်မိပြီ ထင်ပါတယ်”
“မမှား ပါဘူး တီဝင်း ရဲ့ ကျနော် က လုပ်ချင်နေတာ ကြာပါပြီ”
“တီဝင်း သိသား ပဲ ၊ ဒါပေမဲ့ မလုပ်သင့် ဘူးလေ ၊ အဲဒါကြောင့် တီဝင်း က ရှောင်နေတာ၊ ခု တော့ တီဝင်း စိတ်တွေ လည်း ကရောက်ကယက် နဲ့ မို့..”
အခန်း ၂၀။
“ဟုတ်တီဝင်း ၊ အဲဒါ အန်ကယ်နဲ့ မေဇွန် တို့ကြောင့်လား”
“ဟုတ်တယ်၊ သား ဘယ်သူ့ မှ မပြောပါနဲ့ နော် တီဝင်း တောင် ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမှန်း မသိသေးလို့ ၊ စိတ်အရမ်း ရှုတ်နေတာ”
“မပြောပါဘူး တီဝင်း ရဲ့၊ ဒါနဲ့ တီဝင်း က ဘယ်လို သိသွားတာလည်း”
“အင်း တီဝင်း က မသင်္ကာ နေတာတော့ ကြာပြီ၊ မင်းအန်ကယ်ကို ပဲ မသင်္ကာတာပါ၊ သူ တီဝင်း ကို လက်ဖျားနဲ့ တောင် မတို့ တာ နှစ်နဲ့ ချီ နေပါပြီ။ အသက်ကြီးလာလို့ ၊ အလုပ်များနေလို့ ၊ ဟိုစိတ်တွေ မရှိတော့ တာလား၊ ပန်းများ သေ သွားလို့ လားလို့ တီဝင်း က အမျိုးမျိုး တွေးနေခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ညလည် လောက် ဒါမှ မဟုတ် မနက်စောစော လောက် တီဝင်း နိုး ရင် သူ့ ဟာကြီး က သူ အိပ်ပျော် နေလျှက် နဲ့ကို မာတောင် နေတာ၊ တီဝင်း က မိန်းမ ဆိုတော့ အိပ်ပျော် ပြီး လီးတောင် နေတဲ့ သူကို ကိုယ်က ဘယ်လို လုပ်မလဲ၊ အရင်တုန်းက တီဝင်း မနေ နိုင်တော့ သွားကိုင် ပြီး တချက်နှစ်ချက် ထု ပေးလိုက်တာ သူ နိုးလာပြီး တီဝင်း လက်ကို ဆွဲဖယ်တယ်။ ငါ ပင်ပန်းနေပြီ အိပ်ပါရစေ လို့ ပြောတော့၊ တီဝင်း ရှက်တာပေါ့။ အဲဒီ ကစပြီး တီဝင်း က သူ မစရင် မလုပ်တော့ ဘူး ဆိုပြီး လုံးဝကို မထိတော့ တာ”
“အင်း”
“မီးလတ် နဲ့ ကတော့ ဘယ်လို မှ ကို မထင်မိတာ၊ အိမ်မှာလည်း သူတို့ က အနေအထိုင် ပိရီ တယ်လေ။ တီဝင်း ထင်တာ တခြား မိန်းမ တစ်ယောက်ယောက်ပေါ့ ၊ အဲဒါ သူ အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ မန္တလေး ကို သွားမယ် ဆိုတော့ တီဝင်း စိတ်ထဲ ထင့် သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ မေဇွန် ကပါ အလုပ်အတွက် လိုက်သွားမယ် ဆိုတော့ ၊ အင်း သူတော့ သမီး ပါလို့ သူ့ မယားငယ် နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေမရတော့ ဘူးပေါ့ လေလို့ တီဝင်း က ဝမ်းသာ သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ လိုရ မယ်ရ တီဝင်း မိတ်ဆွေ တစ်ယောက် ကို မျက်စေ့ ဒေါက်ထောက် ကြည့်ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူ့ ကိုတော့ တီဝင်း က သမီး နဲ့ လာမယ်လို့ မပြောလိုက်ဘူး။ အလုပ်က အလုပ်သင် စာရေးမလေး တစ်ယောက် ပါလာလိမ့် မယ်လို့ ပဲ ပြောထားတာ။ သူက တော့ တီဝင်း အမျိုးသား က အဲဒီ စာရေးမလေး နဲ့ ဖြစ်နေတာ သေခြာတယ်တဲ့၊ သူတို့ နေတာ ထိုင်တာ သမီးရီးစား မက တဲ့ အဆင့်တဲ့ ၊ ဟော်တယ် ကို ဝင်ထွက် သွားနေတာ လင်မယား စုံတွဲ လိုပဲတဲ။ အဲဒါနဲ့ တီဝင်း က မယုံ နိုင်လို့ ငါ့ ကို ဓါတ်ပုံ ပို့ပေးပါလား လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက ဖုံးနဲ့ ရိုက်ပြီး ပို့ပေးလာတယ်။ မင်းအန်ကယ်နဲ့ မီးလတ် တို့၊ တယောက်ကို တယောက် ခါးချင်း ဖက်လို့ ပြုံးလို့ ရွှင်လို့။ ဟော်တယ် မှာ လည်း တခန်းထဲ အတူနေတာတဲ့။ အဲဒါနဲ့ တီဝင်း က ငါ ပိုက်ဆံ ပေးမယ်ပိုသေခြာအောင် စုံစမ်းပေးပါ ဆိုတော့ ၊ သူက မီးလတ်တို့ နေတဲ့ အခန်းနဲ့ ကပ်ရက် မှာပဲ တည ငှား ပြီး သွားအိပ်တယ်။ အခန်းနံရံ ကို နားကျပ် နဲ့ ကပ် နားထောင်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြတဲ့ အသံတွေ ကြားနေတယ်တဲ့။ ဒီထက် သေခြာ တာ ဘာရှိဦး မှာလဲ”
“ဟုတ်တီဝင်း အဲဒါ ဆိုရင်တော့ သေခြာ တယ်လို့ ပြောလို့ ရပါတယ်”
ကျနော် က တီဝင်း ကို ဖက်ထားပြီး တီဝင်း ပြောတာ နားထောင်နေတာလေ။ စိတ်အတွေးထဲ မှာ အန်ကယ် က သူ့ သမီးလတ် ဖြစ်သူ မေဇွန် ကို လိုးနေတဲ့ ပုံ ၊ ပုံဖေါ် တွေးကြည့်လိုက်တော့ စိတ်က ထလာပြီး လီးက တောင် လာတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး က နိကပ် နဲ့ ဖက်ထားကြတာ ဆိုတော့ ကျနော့် မာတောင် လာတဲ လီးကြီးက တီဝင်း ပေါင်လုံးတွေနဲ့ ဆီးခုံ တွေကို ထိုးထောက် မိလာတယ်။
“ဟယ် သား ဟာကလည်း အခုလေးတင် တခါ ပြီးတာကိုပြန်မာလာပြီ”
“တီဝင်း သား အနားမှာ ရှိနေရင် ကို သား စိတ်တွေက ထထ လာတယ် တီဝင်းရယ်၊ နောက်ပြီး တီဝင်း ကို သနားတာလည်းပါတယ်လေ”
“အမယ် ဘာဆိုင်လို့လဲ”
“အော် တီဝင်း ကို သားက ချစ်တော့ တီဝင်း လိုအပ်နေတာလေးကို ဖြည့်ဆည်း ပေးချင်လို့ ပေါ့”
“တော်ပါ သား အန်ကယ် နဲ့ မီးလတ် တို့ အကြောင်းကို တွေးပြီး စိတ်ထ လာတာ မဟုတ်လား”
ကျနော့် လက်က တီဝင်း ပေါင်ကြား က စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ခြေလိုက်တော့ အရည်တွေက ရွှဲ အိုင်နေတယ်။ ခုန က ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်လိုးထားခဲ့ တဲ့ အရည်တွေ ဖြစ်မှာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ တီဝင်း စောက်ရည် ထပ်ထွက်ကျလာတာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား။ လို့ တွေးပြီး ခပ်တည်တည် နဲ့ ဖြဲလိုက်တယ်။
“တီဝင်း ကလည်း ဘာထူးလဲ သားကို ပြောနေတာ၊ တီဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ လည်း အရည်တွေ ရွှဲနေပြီဟာကို”
တီဝင်း မျက်နှာ ရဲ သွားတယ်၊ ကျနော် မှန်းပြစ်လိုက်တဲ့ မြှား ဒဲ့ မှန်သွားတာကိုး။ ကျနော် က တီဝင်း ကို အသာလေး တွန်းလို့ ပက်လက်လှန်စေပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်လိုက်တယ်။ အရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ တီဝင်း စောက်ဖုတ် ဝ မှာ လီးကို တေ့ ပြီး အသာဖိသွင်းလိုက်တယ်။ အရည်တွေ တအားရွဲနေလို့ လီးက လျောလျော ရူရူ ပဲ ဝင်သွားပေမဲ့ အရသာ ကတော့ ရှိတယ်ဗျာ။ အရမ်းကြီး တင်းကျပ် နေဖို့ မလိုပါအူး၊ ကိုယ် အရမ်းလိုးချင်နေတဲ့ စော် ကြီးကို သူ့ သဘောတူချက်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အားရပါးရ လိုးရတာကိုက စိတ်ထဲ အရမ်း ကို အရသာ ရှိနေတာပါ။ ကျနော်က လီးကို အဆုံးထိ မြုပ် ပြီး တီဝင်း နဲ့ ကျနော့် ဆီးခုံ ခြင်း ဖိကပ် ထားလိုက်ပြီးမှ တီဝင်း နူတ်ခမ်းကို တချက် ပြွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ နောက်တော့ တီဝင်း နှာခေါင်းလေး နဲ့ ကျနော့် နှာခေါင်းချင်း ပွတ် နေရင်း နူတ်ခမ်းချင်းမထိတထိ မှာ သူ့ နူတ်ခမ်းကို လျှာလေး နဲ့ လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ တီဝင်း ဆီက ငြီးသံလေး ထွက်လာပြီး သူက လည်း လျှာထုတ်ပြီးပြန်လျှက်တယ်။ ကျနော်တို့ ခနတာ လျှာချင်း ကစားနေကြပြီးမှ တီဝင်းက ကျနော့် မျက်နှာကို သူ့ လက်ကလေးနဲ့ အသာတွန်းလိုက်တယ်။ ကျနော့်ကို မျက်လုံးချင်း သေခြာ စိုက်ကြည့်ပြီးမှ၊
“သား ကရော တီဝင်း ကို လုပ်ချင်တာ၊ အင်းစက် ဖီးလ် ကြောင့်လား ”
“သား အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင် ၊ အင်းစက် ဖီးလ်လည်း ပါတယ်။ တီဝင်း ကိုယ်နှိုက် ကလည်း ဒီအရွယ်နဲ့ ဒီလောက် ဆက်ဆီ ဖြစ်တာ၊ မျက်နှာ ကိုယ်လုံး၊ အသားအရည် ဘာမှ ပြောစရာ မရှိ။ ယောက်ျားတိုင်းက တီဝင်း ကို လိုးချင်မှာပဲ၊ မလိုးချင်တဲ့ ယောက်ျားက အခြောက်ပဲ ဖြစ်မှာ၊ အခြောက်တောင် နှစ်ဖက်ချွန် ဆို တီဝင်း ကို လိုးချင်မှာ လောင်းရဲတယ်”
“ဖလွတ်…ဖွတ်…ဖတ်..”
ကျနော် က ပြောရင်း နဲ့ လီးကို အသာဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ဆောင့် လိုးလိုက်တယ်။ တီဝင်း ကလည်း ပေါင်ကြီး နှစ်လုံး မြှောက်လာပြီး ကျနော့် ခါးကို ညှပ်လို့ ကျနော့် ဖင်နောက်ဖက်မှာ သူ့ ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို ချိတ်ထားလိုက် တယ်။ ကျနော် ဆောင့် တဲ့ အချိန် အားပိုပါအောင် သူ့ ခြေထောက်နဲ့ ချိတ်ဆွဲမလို့ လား ခြေထောက် မညှောင်းအောင် တင်ထားတာလားတော့ မသိ။ ကျနော်က မဆောင့် ချင်သေး။ တီဝင်း စောက်ဖုတ် နွေးနွေး ကြီးထဲ မှာ လီးကို စိမ်ထားချင်သေးတယ်။ အဲဒါကြောင့် လီးကို အဆုံးထိ ပြန်ထည့် မြုပ်စိမ်ထားရင်းက တီဝင်း မျက်နှာကို အနီးကပ် ကြည့်ရင်း။
“တီဝင်း ကရော သား ကို အလိုးခံတာ အန်ကယ် က မထိ မကိုင်တော့ လို့လား။ အန်ကယ်တို့ ရဲ့ အင်းစက် အဖြစ်အပျက် က တီဝင်း ကို ဖီးလ်တက်စေလို့လား”
“နောက်မှ ပြောမယ်ကွာ သား အဲလို ကြီး မလုပ်ထားနဲ့ တီဝင်း လိုချင်နေပြီ၊ ခါထဲ ခုမှ စကားများလိုက်တာ”
“ဟုတ်တီဝင်း ပြွတ်စ်”
ကျနော် လည်း စကားမရှည်တော့ ပဲ တီဝင်း ကို စလိုးပေးပါတော့ တယ်။
“ဖတ်..ဖွတ်. စွတ်..ဖတ်…ဖွတ်..”
“အ….အ…အီးးး ဟင်းးးး ဟင်းးးး”
ကျနော် က လီးကို တီဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွတ်ခါနီး ထိ ဆွဲထုတ်ပြီး အားနဲ့ တရှိန်ထိုး ဆောင့်ချပြီး လိုးပြစ်လိုက်တယ်။ တီဝင်း ခြေထောက်တွေက လည်း ကျနော့် ပေါင်တွေကို ချိတ်ထားပြီး သူ့ ကိုယ်ဆီကို ဆွဲဆွဲချတယ်။
အချက်သုံးလေး ငါးဆယ် လောက် ဆောင့်လိုးနေတာတောင် မပြီးနိုင်သေးဘူး၊ လောလောလပ်လပ် တချီ ပြီးထား လို့ဖြစ်မယ်။ အနေအထားက ညှောင်းသလို ဖြစ်လာလို့ ကျနော်က ခနနားလိုက်တယ်။
“တီဝင်း ပုံစံ ပြောင်းရအောင် သားညှောင်းလို့ လေးဘက်ထောက်ပေးမလား”
တီဝင်း က ဖီးအရမ်းတက်နေပုံပဲ မျက်နှာလေးနီ အဆီလေးပြန်နေပြီး မျက်လုံးက ရီဝေနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ကုံးထပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာ လေးထောက်လေး ကုံးပေးရှာတယ်။ တီဝင်း ရဲ့ အိုးကြီးက နည်းတာ ကြီး မဟုတ်ဘူး၊ အဲလို ကုံးလိုက်တော့ ပိုစွင့်ကား တက်လာတယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြား က ခရေပွင့် ညိုညိုလေး နဲ့ အမွှေးတွေ နဲ့ နောက် ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး၊ ကျနော် အနောက်က နေ လီးကို စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ ပြီးတော့ ဆောင့် ထိုး ချလိုက်တယ်။
“ဖလွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်..ဖတ်”
“အ…. အင်းးးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးး”
“ဖွတ် ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်”
“ဟင်းးးး အင်းးးးး အူးးးးးးး”
“ဟားးး အိုးးးးး အီးးးး ကောင်းးးး လိုက်တာ တီဝင်း အ အ အ ”
“အင်းး အီးးး သားးးး မြန်းးးးမြန်…..”
“ဟုတ်…တီဝင်းးးးး အားးး သားးးး ပြီးးးးးးးးပြီးးးးးးးး”
“ဖွတ်..ဖွတ်,,ဖလွတ်…ဖွတ်..စွတ်…ဖတ်”
“အားးးး ရှီးးးးးးးးကျွတ်စ်…ကျွတ်စ်..”
တီဝင်း နဲ့ ကျနော် မတိမ်းမယိမ်းပဲ ပြီးသွားကြတယ်။ ကျနော်လည်း အထွတ်အထိပ်ရောက်လို့ လီးက ယားလာတဲ့ အချိန်၊ တီဝင်း စောက်ခေါင်းထဲက လည်း လီးကို လာညှစ်သလို မို့ မနေနိုင်တော့ ဘူး လရည်တွေ တီဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ တဖြုတ်ဖြုတ်ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးလိုက်ရတော့ တယ်။ တီဝင်း ကိုယ်လုံးလည်းတုံခါလို့၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ဖြစ်ကနဲ ဖြစ်ကနဲ ကျနော့် လီးကို ဆုပ်ပေးသလို လုပ်နေတာမို့ တီဝင်းလည်း ပြီးသွားပြီလို့ ထင်တာပဲ။ နှစ်ယောက်သား ထပ်လျှက်နဲ့ အိပ်ယာပေါ် ပြစ်ကျ သွားတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး ချွေးတလုံးလုံး နဲ့ အသက်ကို ဝအောင် ပြန်ရူနေကြရတယ်။
” အား ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ်”
ကျနော် တီဝင်း ကို နောက်က နေ သိုင်းဖက်ထားရင်း က သူ့ နို့ကြီးတွေကို နှယ်ရင်း ပြောလိုက်မိတယ်။ တီဝင်းက ကိုယ်ကို တပတ်လှည့် လို့ ကျနော့် ဖက်ကို လှည့်လိုက်ရင်း ပြုံးလို့၊
“တီဝင်း လည်း ကောင်းတယ် သားရယ်။ တီဝင်း အဲလို မခံစား ရတာ နှစ်နဲ့ ကို ချီ နေပါပြီ”
“အန်ကယ်တို့ ကို ကျေးဇူးတင်ရမှာပေါ့ နော်”
ကျနော် က တီဝင်း ကို စပ်ဖြဲဖြဲ နဲ့ နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောလိုက်တယ်။ တီဝင်း က မျက်စောင်း တချက် လှလှလေး ထိုးရင်းက၊
“အံမယ် ဘာကျေးဇူး တင်စရာ ရှိလည်း သူလည်း လိုးချင်တဲ့သူ သွားလိုး ပေ့စေ၊ ငါလည်း ငါ့ လင်ငယ်လေး နဲ့ အလိုးခံ မှာပေါ့၊ ဘာဆိုင်လို့ သူ့ ကို ကျေးဇူးတင်ရမှာလဲ”
“ဟာ တီဝင်း က သားကို လင်ငယ်လေး အဖြစ် သတ်မှတ်လိုက်ပလား ပျော်လိုက်တာ အဟိ”
“အမယ် ဒီလောက် လူကို တဖတ်ဖတ် လိုးပြီးနေတာ လင်ငယ် အတော် မခံချင်ဘူးလား”
“အတော်ခံ ချင်ပါတယ်တီဝင်း ရဲ့၊ မနက်လင်း မှ တီဝင်း က ငါတို့ မှားကုန်ကြ ပြီး ဆက်လုပ်လို့ မသင့် ဘူး ဘာညာ သရကာ လာလုပ်နေမှာပဲစိုးတာ။ တီဝင်းရဲ့ လင်ငယ် အဖြစ်ကတော့ ပျော်ပျော် ကြီး တောင် ကပြစ်လိုက်ဦးမယ် ဟဲဟဲ”
“အပိုတွေ။ တခါတည်း လူကို အိမ်မှာ သူလူပျို ပေါက် ဖြစ်လာကတည်းက သွားရည်တမြှားမြှား နဲ့ ကြည့်ပြီးပြစ်မှား နေတာ မသိဘူးများမှတ်နေလား”
“ဟိုက် တီဝင်း က သိနေတာပေါ့ လေ ခိခိ၊ ကျနော်က မသိလာက်ဘူး ထင်နေတာ”
“မသိနေမလား မိန်းမ တွေက အဲဒါတွေက မွေးကတည်းက သူ့ အလိုလို တတ်နေတာ။ နင် မီးကြီး ကို လည်း သွားရည် မြှားမြှား ဖြစ်နေတာ သိသားပဲ။ မေဇွန့် ကိုသာ နင် ကြောက်လို့ မထိရဲတာ မဟုတ်လား”
ကျနော့် ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ တော်သေးရဲ့ မမဖြူ ကို ကျနော် လိုးပြီးသွားတာ တီဝင်း မသိသေး လို့။ အခုလို ပုံ ဆိုရင်တော့ နောက်ဆို သိမ်းသွင်းလို့ ရနိုင်ကောင်းရဲ့ လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။
