မောင်မောင်ရဲ အခန်း ၄၀။
မီးငယ်
ကျမလဲ နေ့လည်က ဦးဇော်နဲ့ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးလာခဲ့ ရလို့ ညစာစားပြီး သောင်ပြင်ပေါ်မှာ အန်တီစောတို့နဲ့ လမ်းလျှောက်၊ ဘန်ဂလိုပြန်ရောက်တာနဲ့ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ တရေးနိူးလာတော့ အသံတခုကြားလိုက်တယ်၊ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့လည်းအခန်းတခုလုံးက မှောင်ပိန်းလို့ အခန်းထဲက နောက်ကုတင် တခုမှာ အိပ်နေတဲ မလတ်ကိုတော့င်မမြင်ရဘူး၊ ကမ်းစပ်က လှိုင်းပုတ်သံ တဝေါဝေါက နားယဉ် နေလို့ အဲဒါတော့ မဖြစ်နိူင်ဘူးလို့ ငါအိမ်မက်လား မသိဘူးလို့ ထင်နေတုန်း၊ ဦးဇော်နဲ့ အန်တီစောတို့ အခန်းဖက်က အသံသဲ့သဲ ကြားလိုက်ရတယ်၊ ဟင်း ဦးဇော် နေ့ခင်းက ငါ့ ကိုဒီလောက် အသေ လိုးထားတာတောင် ညဖက်မှာ အန်တီစောနဲ့ အလုပ်ဖြစ်နေသေးတယ်၊ လို့တွေးမိတယ်၊ နောက်ပြီးတော့ ကျမတို့ အခန်းက မှောင်ပိန်းနေတော့ အနတီစောတို့ အခန်းက မီးရောင်က နံရံ အပေါက်တွေ ကနေ ကျမတို့ အခန်းထဲဖြာကျနေတယ်၊ ကျမ လည်း ဝါသနာက မပါဘူးမဟုတ်လား အန်တီစောတို့ကိုချောင်းရအောင် မီးရောင်ဝင်နေတဲ့ အပေါက်ကျယ်ကျယ် တခု ကျမခေါင်းအုန်း နားမှာ တွေ့တာနဲ့ မှောက်ရက် အနေအထားကဘဲ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ဟဲတော့.. ဦးဇော်တို့ အခန်းထဲမှာ ဖယောင်းတိုင်မီးရောင်အောက် တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ကျမကို အကြီးအကျယ် အံ့အား သင့်သွားစေခဲ့ပါတယ်၊
ဦးဇော်က ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီး မလှုပ်မရှားနဲ့ အိပ်နေပါတယ်၊ လှုပ်ရှားနေတာကတော့ အန်တီစောနဲ့ ကိုသောင်းထွေး တို့ပါပဲ၊ဦးဇော်အိပ်နေတဲ့ ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကိုသောင်းထွေး က ဒူးထောင်ပေါင်ကား ထိုင်လို့ အန်တီစောက လေးဖက်ကုန်း ပြီး ကိုသောင်းထွေး လီးကြီးက စုပ်နေပါတယ်၊
ကျမ အဒေါ်က သဘောကောင်းပေမဲ့ သူများတွေနဲ့ ဆိုရင် မြို့နယ်တရားသူကြီး ပီပီ ခတ်တည်တည်ပဲနေလေ့ရှိတယ်၊ ဦးဇော် နဲ့ကျမဖြစ်တော့တောင် ကျမထင်တာက ဦးဇော် တယောက် အန်တီစောဆီက သူလိုချင်တာ စိတ်တိုင်းကျ မရလို့ ကျမဆီမှာ လာကဲ နေတာလို့၊ အန်တီစော ဒီလို ပုလွေတွေ ဘာတွေ ပေးတတ်မယ်လို့တောင် မထင်ဘူး၊
ကိုသောင်းထွေး လီးကြီးကလည်း ဦးဇော်နဲ့ မတိမ်းမယိမ်း ပဲ ကြံခြောင်းကြီးလိုပဲ လုံးတုတ်တုတ် ကြီးနဲ့ မာတောင်တောင်၊ အန်တီစောရဲ့ ပါးစပ်က သရေတွေနဲ့ စိုစွတ် ပြောင်ရွှဲနေတာပဲ၊ အန်တီစော တယောက် ကားစွင့်နေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ကုန်းမုတ် နေတာ ကိုသောင်းထွေးက အန်တီစောရဲ့ ဆံပင်အုပ်ထူထူကြီး ကိုလက်နူစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် လို့ အန်တီစောရဲ့ ပါးစပ်ကို အားရပါးရလိုးနေတယ်၊ ကျမ အဖုတ်လေးတောင် ယားတားတားဖြစ်လာတယ်၊ နောက်တော့ ကိုသောင်းထွေးက အန်တီစော မေးစေ့လေးကို ကိုင်မပြီး ဖယ်လိုက်တော့ အန်တီစောရဲ့ ပါးစပ်ထဲက ကိုသောင်းထွေး လီးကြီးက လျောကနဲ ထွက်လာတယ်၊ လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ တင် တယောက်နဲ့ တယောက် နားလည် နေတဲ့ ပုံကြည့် ရတာ သူတို့ နူစ်ယောက် လုပ်နေကြဆိုတာ သေခြာတယ်၊ ကျမဆိုရင် ဦးဇော်က ပုံစံပြောင်းခိုင်းရင် ဘာမှန်းမသိလို့ တခါတလေ ဦးဇော် သေသေခြာခြာ ရှင်းပြမှနားလည်တာ၊ အန်တီစောက ကိုသောင်းထွေးကိုကျောပေး လှည့်လိုက်ပြီး ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်တယ်၊ ကိုသောင်းထွေး ကဒူးတဖက်ထောက် ဒူးတဖက်ထောင် အနေအထားကနေပြီး အန်တီ့ကို အနောက်က စလိုးပါတော့တယ်၊ အန်တီ့ ကားစွံ့နေတဲ့ တင်လုံးကြီးတွေ အရင်းက ခါးသေးလေးကိုကိုင်ပြီးတော့ ကိုသောင်းထွေးက ဖြေးဖြေးချင်းစ လိုးနေပါတယ်၊
နောက်တော့ တဖြေးဖြေး မြန် လာကြတာ၊ လီးကြီးက အရည်ရွဲနေတဲ အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ တရွတ်ရွတ် အသံ အန်တီ့ဖင်ကြီး တွေနဲ့ ကိုသောင်းထွေးရဲ့ ပေါင်ရင်းတွေ ရိုက်မိလို့ တဖတ်ဖတ် မြည်သံတွေက ကျယ်လာလိုက်တာ ကျမတောင်မှ ကြားထဲက ဦးဇော် နိူးသွားမှာ စိုးရိမ်နေ သေးတော့တယ်၊ အဲဒီလို ဦးဇော်နိူးသွားခဲ့ရင် ဆိုတဲ့ အသည်းယားတာနဲ့ သူတို့ နူစ်ယောက် အားရပါးရလိုးနေ ကြတာနဲ့ ပေါင်းစပ်လိုက်တော့ ကျမ အဖုတ်လေးက တောင်အရည်တွေ စိုစွတ်ပြီး ကြွရွလာခဲ့ရပါတယ်၊
ပေါင်ကြားမှာညှပ်ထည့် ထားတဲ စောင်အလုံးအထွေးကို ဘဲ နင်းကန် ပွတ်ပေး နေမိပါတယ်၊ ကိုသောင်းထွေး ပြီးသွားလို့ တော့င့်တင်းပြီး နောင်ဆုံး ၃-၄ ချက်လောက် မှာ တချက်ချင်း တချက်ခြင်း အားကုန် ဆောင့်လိုးချတာ တွေ့ရတဲ့ အချိန်မှာ ကျမလည်း ကြက်သည်း တဖျန်းဖျန်းထပြီး ကိုယ့်ဖာသာ ပြီးသွား ခဲ့ရပါတော့တယ်၊
x x x x x x x
( ဆက်ရေးအုန်းမှာနော်
) x x x x x x x x
04/27/10
သောင်းထွေး
ကျနော် တို့ ပင်လယ်ကမ်းစပ်ပျော်ပွဲစား ကပြန်လာပြီး နောက် သိကြတဲ့အတိုင်း ကျနော်နဲ့ မီးလတ်တို့ တရားဝင် သမီးရီးစား ဖြစ်ခဲ့ ကြပါတယ်၊ ပထမတော့ မီးလတ်က ရှက်တွန့်တွန့်လေး ပေမဲ့ တဖြေးဖြေး အသားကြသွားတော့၊ ကျောင်းမှာ ကျနော်တို့ သွားအတူ လာအတူဖြစ်ပြီး လူတိုင်းက ကျနော်တို့ ကိုသမီးရီးစား အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုလာကြ ပါတယ်၊
ဒါပေမဲ ခက်တာက ကျနော်တို့ ဘန်ဂလိုမှာတုန်းကလို နယ်ကျွံ ဖို့ အခွင့်အရေး ကောင်းကောင်း မရခဲ့သေးပါဘူး၊ ကျနော်က အရမ်း မကြိုးစားတာလည်း ပါမှာပေါ့လေ၊ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ မီးလတ် ကကိုယ့်ကိုစိတ်ဓါတ် ညစ်ညမ်းတဲ့ နှာဘူးလို့ ထင်သွား မှာစိုးနေတယ်၊ မီးလတ်ကိုလည်း ကျနော်က အရမ်းချစ်နေမိတော့ ပန်းလေးလိုပဲ ယုယထားချင်တယ်၊ ကိုယ့်ကြောင့် ညိူးနွမ်း သွားမှာ စိုးတယ်၊ သူကလည်း ကျနော့် အပေါ် အရမ်း ဂရုစိုက်တယ်၊ ကျနော်တို့ ကျောင်းဝင်းထဲ ကသစ်ပင်ကြီး အောက်မှာ စားပွဲခင်းပြီး ဖွင့်ထားတဲ့ လဘက်ရည်ဆိုင် မှာထိုင်လေ့ ရှိတယ်၊ ကျနော့် လက်သည်း တွေ ရှည်ရင် ညှပ်ပေးတယ်၊ ထမင်းဗူး မှာ အပိုထည့်လာပြီး ကျနော်နဲ့ ဝေမျှစားတယ်၊ တကယ်တန်းက သူစားနေရင်းက ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့် ပေးတာပါ၊ ကျနော့် ဘော်ဒါတွေကတောင် မီးလတ်နဲ့ ခင်နေပြီ၊ သူတို့က အမြဲနောက် တယ်၊
” ဟေး အားကျ တယ်ကွာ၊ ငသောင်းတို့ ကံကောင်းပုံများ၊ အမေက မွေး မိလတ်ကကျွေး လို့ ပြောရမလိုပဲ”
ကျနော်ကသာ ကိုယ့်ဖာသာ တခါတလေ စိတ်မလုံဘူး ၊ ငါနဲ့ သူ့ အဒေါ် လိုးနေတာများ သိသွားရင်၊ ဆိုပြီးတော့ပေါ့ဗျာ၊ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်ဒေါ် စောနဲ့ ကျတော့လည်း၊ စိတ်ကမထိန်းနိူင်ဘူး၊ ဒီလိုလေ ဒေါ်ဒေါ်စောနဲ့ က လည်း ကျနော်လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်လို့ရတာ မှမဟုတ်တာ၊ အခြေ အနေနဲ့ အချိန်အခါသင့်မှရတာ၊ ဦးဇော် ဆိုက်ထဲ ညအိပ်ညနေ သွားတဲ့ ညတို့၊ တခါတလေ ဒေါ်ဒေါ်စော ဦးဇော်နဲ့ အလုပ်မဖြစ်တာ တပတ်လောက်ကြာသွားရင် ဒေါ်ဒေါ်စောက မနေနိူင် လောက်အောင် ရွလာရင်၊ ဦးဇော်ရှိနေလည်း ၊ ညနက် သန်းကောင် ကျနော့်အခန်းထဲဆင်းလာပြီး အလုပ်ဖြစ် တတ်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် အရွယ် ယောက်ျားလေး ဆိုတာ နာရီတိုင်း မဟုတ်ပေမဲ့ နေ့တိုင်း ကတော့ ဆာနေတာလေ၊ ဝတယ်ရယ်လို့ ဘယ်ရှိပါ့မလဲ၊ အဲတော့ကာ မိလတ်နဲ့ အတူတူချစ်သူတို့ ဘဝကြည်နူးပြီး ပါးလေးနမ်းလိုက် နူတ်ခမ်းလေးစုပ်လိုက်နဲ့ နေခဲ့ပြီး၊ အိမ်ပြန်လာရင် ဒေါ်ဒေါ်နဲ့ ကင်းကင်း ဘဲနေတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ ပေမဲ့၊ ဒေါ်ဒေါ်က ချဉ်းကပ်လာခဲ့ရင် ရတော့င့်ရခဲ အခွင့်အရေးကိုလည်း လက်မ လွှတ်ချင်ဘူး၊ စိတ်က ပြောင်းသွားပြီး လီးကတောင်လာရော၊ အဲဒီတော့ အဲဒိကာမညွံအိုင်ထဲ လက်ပစ်ကူးမိပြန်ရော၊
ကြာတော့လည်း ကျင့်သားရသွားပြီး စိတ်ထားတတ်လာတယ်၊ မီးလတ်က လည်းသွေးနဲ့ သားနဲ့ဘဲလေ တခါတလေ ကျနော့် အတွေ့အကြုံ အရ သူလည်း ရွ တဲ့ထတဲ နေ့ရှိတာ သတိထားမိတာပဲ၊ ဒါပေမဲ ဘယ်နေရာ သွားဖြုတ်ရမလည်း ဆိုတာကလည်း ပြဿနာတခု၊ ကျနော်တို့လို နယ်မြို့ လေးက တည်းခိုခန်းလည်းသွားလို့ မရဘူး၊ သွေးသားမတော်တဲ့ ယောက်ျား လေးနဲ့ မိန်ခလေး နူစ်ယောက်ထဲ လမ်းထဲ တွဲလျှောက်သွားရင်တော့င တမြို့လုံးက ပြောချင်နေပြီ၊
အဲဒီလိုနဲ့ တနေ့မှာ ဒေါ်ဒေါ်စော တယောက် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မြို့တမြို့ကိုသွားတယ်၊ မြို့နယ်ပေါင်းစုံက တရားသူကြီး တွေတွေ့ ဆုံဆွေးနွေး ပွဲဆိုလား၊ အဲဒိမြို့က လေယာဉ်နဲ့ သွားရတယ်၊ တပါတ်လောက်ကြာချင်ကြာမယ်တဲ့၊ ကျနော်ဝမ်းသာသွားတယ်၊ ဦးဇော် ဆိုက်ကိုသွားတဲ့နေ့ မီးလတ်ကို အိမ်ခေါ်လာပြီး ဖြုတ်လို့ ရပြီပေါ့၊
ဒါပေမဲ့ ကြမ္မာငင်ခြင်တော့ ဦးဇော်ရဲ့သား ဆောင်းဦး ရန်ကုန်ကရောက်လာတယ်၊ သူက နိူင်ငံခြားထွက်တော့မယ် ဆိုလား၊ မသွားခင်၊ သူ့အဖေဆီလာလယ်တာဆိုဘဲ၊ ကျနော်နဲ့ အရွယ် မတိမ်းမယိမ်းဘဲ၊ သဘောလည်းကောင်းတယ်၊ ကျနော်နဲ့ တရက်ပဲ တွဲလိုက်ရတယ်၊ ငယ်သူငယ်ချင်း လိုဖြစ်သွားတယ်၊ မီးလတ် ကိုကျနော့် ရီးစားမှန်းသိသွားတော့ ကိုသောင်းထွေး ကံကောင်းလိုက်တာဗျာ လို့ပြောတယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့ကို နေရာစုံလိုက်ပို့ ပေးလိုက်တယ်၊
အဲလိုနဲ့ လေးငါးရက်ကြာပြီး တရက်မှာ မီးလတ်က ပြောလာတယ်၊ သူ့အဖေ ရွာမှာသွားပြီး ကြီးမေ ရောင်းထားတဲ့ ပစ္စည်းဖိုးတွေသွားကောက် မလို့တဲ ၊သူ့ အမေ (ကြီးမေ) ကလည်း ကုန်အသစ်တွေ သွားဝယ်နေလို့ မြို့မှာ မရှိဘူးတဲ့၊ သူ့ညီမ မိငယ်လည်း သူငယ်ချင်းအိမ်သွားအိပ်မလို့ အိမ်မှာ သူတယောက်ထည်း ကြောက်လို့တဲ့၊ ကဲဒီထက်ကောင်းတဲ အခွင့်အရေး တသက်လုံး ရှာလို့တောင် ရနိူင်ပါ့မလား၊ ဆောင်းဦးကို အကျိုးအကြောင်း ပြောပြတော့ သူကအတင်းပဲ သွားဖို့ တိုက်တွန်း တယ်၊ အဲဒါနဲ့ အဲဒီည မှာမီးလတ် အိမ်ကို ရင်ခုံသံ ပြင်းပြင်း နဲ့ ရောက်လာခဲ့တော့တယ်၊
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ဆောင်းဦး
ကိုသောင်းထွေး ထွက်သွားပြီး ကတဲက ရွာလိုက်တဲ့မိုး စဲသွားလိုက်သည်းလာလိုက်နဲ့ ဒီဘက်နယ်မှာကဒီလိုဘဲတဲ ရွာလိုက်ရင်လည်း တခါတလေ ၂ပတ်လောက် မတိတ်ဖူး ဆိုဘဲ၊ ကျနော့်လို ရန်ကုန်သားအတွက်တော့ ပျင်းတာပေါ့ဗျာ၊ ညမအိပ်ခင် တီဗီကြည့်တော့ မိုးစက်တွေ ခေါင်မိုးပေါ် တဗြောင်းဗြောင်းကျ တဲ့အသံက ဆူလွန်းလို့ တီဗီအသံ အကျယ်ကြီး ဖွင့်ထားတာတောင် မကြားရချင်ဘူး၊ တီဗီ အစီအစဉ်တွေကလည်း ပျင်းစရာကောင်း တော့ ကြည့်စရာဆိုလို့ အိမ်ဖေါ်မမ မခိုင်တယောက်ပဲရှိတယ်၊ ရုပ်ကလေးကရွက်ကြမ်းရေချို ပေမဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က လုံးကျစ်ကျစ်လေး၊ ဖင်လေးနူစ်လုံးက ရေအိုးလေးလို ဝိုင်းပြီးလုံးနေတယ်၊ ကိုသောင်းထွေး စုထားတဲ အပြာစာအုပ် မဂ္ဂဇင်းတွေ ကြည့်ပြီး ဖတ်ပြီး လူက တင်းနေတော့ ဘယ်အပေါက်မဆို ထိုးထည့် ခြင်လောက်အောင်က လီးကတောင်နေတာ၊ အဲဒါ မခိုင်က ကြည့်ပြီး သူဘာလုပ်လုပ် နဲနဲလေး ကုန်းလိုက် ထမိန်လေး ကျပ်ကျပ် ဝတ်ပြီးရှေ့ကဖြတ်လျောက်သွားလိုက် အဲဒါတွေ အကုန်လုံးက ကျနော့်ကာမ မီးကို မီးစာ ထိုးထိုးပေးနေသလိုပဲ၊ အိမ်မှာကလည်း ဖွားဖွားနဲ့ မခိုင်နဲ့ ကျနော်နဲ့ ၃ယောက်ဘဲရှိတာ ဆိုတော့ ပိုပြီး စိတ်က မရိုးမရွ ဖြစ်စေတာပေါ့၊
အဲဒါနဲ့ တော်ကြာ ဏှာတအားမွန် ပြီး မဖြစ်သင့်တာတွေ ဖြစ်ကုန်ရင် နိူင်ငံခြား သွားဖို့ စီစဉ်တာ တွေဘာတွေကော မဆီမဆိုင် ထိခိုက်ကုန်မှာစိုးရတယ်၊ ငါ့စိတ်ကိုတော့ တနည်းနည်းနဲ့လျော့မှ ဖြစ်တော့မယ ဆိုပြီး အိမ်သာထဲ မှာဂွင်းသွားထုလိုက်ရတယ်၊ အောင့်ထားရတာကြာလို့လား မသိဘူး ၊ ဒီတခါဂွင်းထ ရတာစည်းဇိမ် ရှိလိုက်တာ မိုးရေကျသံ တဗြောင်းဗြောင်း ကြားမှာ ကိုယ့်လီးကိုယ်ဆုပ်ပြီး ထုရတာ ပူလာလို့ ရေတောင်စွတ်စွတ် ပေးရသေးတယ်၊ ထုနေရင်းနဲ့ မျက်စေ့မှိတ်ပြီး မခိုင်ကို ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ စိတ်ကူးယာဉ်လိုက်၊ ပျင်းသွားရင် နောက်ခတ်တော့င့်တော့င့် ကောင်မတယောက် ပြောင်းစဉ်းစားလိုက်၊ ထုတာမပြီး မခြင်း မိန်းမတွေတယောက်ပြီး တယောက်ပြောင်း မှန်းလိုက်တာ ကိုသောင်းထွေးရဲ့ စော် မီးလတ်တောင်ပါသွား သေးရဲ့ဗျာ ၊ ခင်လည်းခင်တယ်၊ အားလည်းနာတယ်ဆိုတာမျိုးပေါ ဟီးဟီး၊
နောက်ဆုံး ထွေးခံတလုံးစာလောက် (အဲလောက်တော့မရှိပါဘူး အားရအောင်ပိုပြောတာပါ) လရေတွေ ထွက်သွားမှ ပဲမောပန်း ပြီး နည်းနည်း စိတ်ငြိမ် သွားတော့တယ်၊ မိုး သံလေး တဗျောင်းဗျောင်း နဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ ကွေးရင်း ကိုသောင်းထွေး တယောက်တော့ အခုအချိန် မမီးလတ်နဲ့ ဇိမ်ကျနေပြီ ပေါ့လို့ တွေးရင်း မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်၊
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
မခိုင်ကပြုံးပြုံး လေးကျနော့်ကိုကြည့်ရင်းက ဘယ်အချိန်တုန်းက တော့င်နေမှန်းမသိတဲ လီးကြီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က တခုခုပြော မလို့ အားပြုလိုက်ပေမဲ့ လည်း ပါးစပ်က အာစေးထည့်ထား သလို ပဲတလုံးမှ ထွက်မလာဘူး၊ မခိုင်က ကျနော့်ကို ပါးစပ်စေ့ ပြီး သူ့လက်ညိုး ထောင်ပြလို့ ငြိမ်ငြိမ်နေ ဖို့ အထာပြတော့ ကျနော်လည်း အသာငြိမ်နေလိုက်ရပါတယ်၊
နောက်တော့ သူမရဲ့ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး ကျနော့်ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီး ဒစ်ကို ငုံခဲလိုက် ပြီး ပုလွေ စမှုတ်ပါတော့တယ်၊ သူမ အာဂေါင်လေးက နွေးပြီး နူးညံ့ နေလို့ အထိအတွေ့မှာ ကောင်းတဲ့ အပြင် တချက်တချက် စုတ်လိုက်လို့ စူးကနဲ စစ်ကနဲ ခံစားလိုက်ရတာက ကျနော့်မှာ ကောင်းလွန်းလို့ ပြီးတော့မလို သေးပေါက်ခြင် သလိုတောင် ခံစားရပါတယ်၊ ကျနော့်ရဲ့ ဦးနှောက် တနေရာက လည်းပြော နေတယ်၊ ဟေ့ကောင် အဲဒါ အိမ်မက်ကွ မင်းတကယ် သေးပေါက်လိုက်ရင် အိပ်ယာတွေစို ကုန်မယ်၊ ဒါပေမဲ့ အတွေ့အထိက အိပ်မက်နဲ့ မတူပဲ တကယ် ခံစားနေရတယ်၊ အဲလိုနဲ့ ကျနော် အိပ်ယာက နိူးလာခဲ့ရတယ်၊
ကျနော်မှောင်မဲနေတဲ့ အခန်းထဲက အိပ်ယာပေါ်မှာချွေးပြန်ပြီး နိူးလာခဲ့တယ်၊ မိုးက အရှိန် အဟုန်ပြင်းပြင်း နဲ့ရွာနေတုန်း မို့ သွပ်ခေါင်မိုးပေါ် ကျတဲ့အသံက တဝုန်းဝုန်းနဲ့ပေါ့၊ ဒါပေမဲ ကျနော် ချက်ခြင်းသတိထာ�
ကျနော့်လီးက လည်း တအားက မာတောင်ထနေပြီ ဆိုတော့ အဖုတ်က မလုပ်လိုက်ရ ပဲ ပြီးသွားမှာစိုးလို့ သူမကိုယ်ပေါ် လိမ့်တက် လိုက်တော့ သူမ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက် လန်ကျသွားတယ်၊ ကျနော်က သူမ ဂျိုင်းနူစ်ဖက်ကိုမ ဆွဲပြီး ကျနော့် ခေါင်းအုန်းပေါ် သူမခေါင်းကျသွားအောင် ဆွဲတင်ပေးလိုက်တယ်၊ သူမပေါင်ကြီး နူစ်လုံးကို ချဲ့ကားလိုက်ပြီး ပေါင်ခွဆုံကြား ကိုလက်နဲ့ စမ်း ကြည့်လိုက်တော့ အရည်တွေ စိုရွဲနေတဲ့ နူတ်ခမ်းသား နန နဲ့ အဖုတ်ကြီးကို စမ်းမိတယ်၊
ကျနော် စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ အသက်ရူတောင် အောင့်ထားပြီး ကျနော့်ရဲ့ မာတော့င်နေတဲ့ လီးကြီးကို အမှောင်ထဲမှာ ပဲ အဖုတ်ဝ ကိုလက်နဲ့စမ်းတေ့ပေးလိုက်ပြီး အားပါးတရ ထိုးသွင်းထဲ့လိုက်ပါတယ်၊ သူမ တောင် အသံလေး အင့်ကနဲတချက်ထွက်သွားပါတယ်၊ ကျနော် ညမအိပ် ခင်တုန်းက ဂွင်းအားရပါးရ ထုထားလို့သာ ဒိလောက်ကြာကြာ ခံနေတာ၊ ဒီလောက် စိတ်လှုပ်ရှားပုံ မျိုးနဲ့ ဆိုရင် ခနလေးနဲ့ ထွက်သွားနိူင်တယ်၊
အဖုတ်ကြီးကလည်း လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ အရည်တွေ ရွဲနေပြီး အတွင်းသားတွေက နူးညံ့ ပြီး ကျနော့်လက်ဝါးနဲ့ တခြားစီပဲ (ဂွင်းထုတာနဲ့ နိူင်းယှဥ် မိတာပါ)၊ ပေါင်လုံးကြီးတွေကလည်းတုတ်ခိုင် လိုက်တာ ထမီဝတ်ထား တုန်းမြင်ရတာ ဒီလောက်တုတ်ပုံမရဘူး၊ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး လိုးပေးနေရင်းက ကျနော့်လက်တွေက သူမရင်သားတွေဆီရောက်သွားတယ်၊ အားပါးပါး ဒီကောင်မ လူမြင်ရင်မသိသာအောင် ဘရာဇီယာ အကြပ်များ ဝတ်ထားသလားမသိဘူး အခု လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချွတ်ထားတော့ အင်းကျီပေါ် က မြင်ရတာနဲ့ တခြားစီပဲ ဖွံ့ထွားလိုက် တာကျွဲကောသီးကြီးတွေလိုပဲ၊ အင်္ကျီဝတ်ထားတော့ ရှောက်သီးလုံးလောက်ပဲ ထင်ရတယ်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ငါကောင်းဖို့ ဖြစ်တာပဲလေ၊ ကျနော် လည်းနိူု့ကြီးနူစ်လုံးကို လက်တဖက် တချက်နဲ့ တအားကုန ညှစ်ဆွဲရင်း လီးကြီးကိုလည်း အသားကုန်ပစ်ပစ်ဆောင့်ပေး လေရာ ကျနော်တို့ ဆီးခုံ နူစ်ခုရိုက်မိသံ တဖတ်ဖတ် နဲ့ သူမညီးသံ တအင့်အင့် က မိုးသံတဗျောင်းဗျောင်း ကိုတောင် ထိုးဖေါက် ထွက်ပေါ်လာနေခဲ့ရပါတယ်၊
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
04/27/10
ဒေါ်စောစော
ကျမတို့ တွေ့ဆုံပွဲဟာ တကယ်တော့ ဆွေးနွေးပွဲ ထက်စာရင် ပြန်လည် တွေ့ဆုံပွဲ (ရီယူနီရမ်) ဆိုရင် ပိုမှန်လိမ့်မယ်၊ ဒါပေမဲ့ အစိုးရ စားရိတ်နဲ့ပေါ့ ဟီဟိ၊ ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်းတွေ ကွဲကွာသွား ကြတာကြာပြီး တနယ်ဆီမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေကြတာ ခုလို တစုတစည်းထဲတွေ့ဖို့ဆိုတာ မလွယ်ဖူးလေ၊ စားကြသောက်ကြ ကျောင်းတုန်းက အကြောင်းတွေ၊ စားမြုံ့ပြန်ကြ နဲ့ လေး ငါးရက် ဆိုတဲ့ အချိန်ဘယ်လိုကုန်သွားမှန်းတော့င်မသိဘူး၊ ကိုဇော်နဲ့ တောင်ဖုန်း တခါလောက်ပဲ ဆက်ဖြစ် တယ်၊ အဲဒီလိုနဲ့ ပြန်ဖို့ အချိန်ရောက်လာတော့ ပထမ အေးအေးဆေးဆေး မှ ပြန်မလို့ ပဲ၊ လေယာဉ်က သိတဲ့အတိုင်းပဲ နောက် ၂ရက်လောက် ကြာမှ ပြန်ဖို့ လုပ်ထားတာ၊ သူငယ်ချင်း လိုက်ပို့ရင်းနဲ့ တနေရာ ဂိုးရှိး (လေဆိပ်က တန်းတက်တာကို ပြောတာ) ရမယ်ဆိုတော့ မထူးပါဘူးလေ၊ လိုက်သွားတော့ မယ်၊ ကိုဇော်နဲ့လည်း ခွဲလာတာ တပတ်ပြည့်တော့မယ်ဆိုတော့ ၊ တည်းခိုခန်းက ပစ္စည်းတွေ ပြန်ယူ ပြီးလေဆိပ်ပြန်လာလိုက်တယ်၊
နောက်တော့ ကိုဇော့်က ဖုန်းခေါ်တာ ခေါ်လို့လည်း မရဘူး ၊ ကိုဇော် ဆိုက်ထဲသွားတယ် ထင်တယ်၊ အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူးလေ၊ ကိုယ်နဲ့အတူပါတဲ သူငယ်ချင်းက ကျမတို့ မြို့မှာ လေယာဉ်က ဆင်းပြီး ကားနဲ့ တခြားမြို့ ဆက်သွားရအုန်းမှာ သူကအိမ်လိုက်ပို့ပေးမှာပဲ၊
လေယာဉ်တက်ဖို့ ပစ္စည်းထုတ်တွေ ပေါင်ချိန်ပြီး လက်ဂေ့ချ် တွေ အကုန်လုပ်ပြီးမှ မိုးက သည်းသည်းမဲမဲ ရွာချတော့တယ်၊ ဒီလိုနယ်တွေက ဒီလိုပဲဖြစ်နေကြလေ၊ ရာသီဥတု ကောင်းရင်လည်း ကောင်းသလိုပေါ့၊ အချိန်ကလည်း ဘယ်သူမှ ဂရုမစိုက် ကြပါဘူးလေ၊ လေယာဉ်ပေါ် ရောက်ရင်ပြီးရော ပဲ၊ မကောင်းရင်လဲ စောင့်ပေတော့ပဲ၊ တနေ့လုံးစောင့်လို့မ ရာသီဥတု ကောင်းမလာရင် ခရီး သည်တွေ ကိုယ့်စားရိတ်နဲ့ ကိုယ် ပြန်ပေတော့ပဲ နောက်နေ့မှ ပြန်လာကြပေတော့၊
အဲတော့ ရာသီဥတု မကောင်းမခြင်းစောင့်လိုက်ရတာ ညနေတောင်စောင်းသွားတယ်၊ နောက် ပျံတော့လည်း ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် လေယာဉ်က အသံမြည်သလား မမေးနဲ့ အပြင်က မိုးခြိမ်းသံနဲ့ အပြိုင်၊ လေယာဥ် နံရံတွေက တကျိကျိ ဆိုတော့ မျက်စေ့ပိတ်ပြီး ဘုရားစာရွတ်နေလိုက်ရတယ်၊ ခနနေလို့ နဲနဲအသားကျသွားလို့ ဘေးဘီ ကြည့်လိုက်တော့ အကုန်လုံးနီးပါး အိပ်ပျော်နေကြပြီ၊ ကျမတယောက်ပဲ မျက်လုံးကြောင်ပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ပျင်းနေတယ်၊ အဲဒါနဲ့ မောင်သောင်းထွေး ဆီက ကလိုရမယ်ရဆိုပြီး ကောက်ထည့်လာတဲ့ အပြာစာအုပ်လေးက ထုတ်ပြီး ဖတ်နေလိုက်တယ်၊ သောင်းထွေးက အဲဒါတွေ သိပ်ဝါသနာပါတာ၊ အရင်တုန်းကတော့ ဖွက်ပြီးဖတ်တယ် လို့ ပြောတာပဲ၊ နောက်ကျမနဲ့ ဖြစ်ပြီးတော့ မဖွက်တော့ဘူး သူ့အခန်းက အံဆွဲတွေထဲမှာ ဒီတိုင်းထားထား တယ် သူအတတ်ဆန်းချင် ရင်ကျမ ကိုပုံပြပြ ပြီး ပူဆာတတ် တယ်၊ အခုခရီးသွားမှာ မို့လိုရမယ်ရ အပျင်းပြေဖတ်ရအော်င စာတွေကြီးပဲ ပါတဲ့ဟာ ယူလာတယ်၊ စာဆိုတော့ သူများအမြင်မှာ မသိသာဘူးပေါ့၊ ကျမလည်း တကယ်တော့ မယ်မယ်ရရ မဖတ်ဖူးပါဘူး၊ သေသေခြာခြာ ဖတ်မိတာကတော့ အခုတခါက ပထမဆုံးပါ၊ ဇာတ်လမ်းထဲမှာ မင်းသမီးက ယောက်ကျားအလုပ်နဲ့ နယ်လိုက်သွားပြီး ဟော်တယ်မှာ တည်းနေရင်း ယောက်ျားက အလုပ်များလို့ မအား၊ သူလဲဘာမှလုပ်စရာမရှိလို့ ပျင်းနေတဲ့ အချိန် ဟော်တယ် အလုပ်သမား လေးက ကျုံးသွင်း ပြီး လိုးတဲ့ အကြောင်း ဇတ်လမ်းဖွဲ့ထားတာ၊ တစ်တစ် ခွခွအရေးအသားတွေ ကြောင့် ကျမရဲ့ အဖုတ်လေးတောင် ယားကျိကျိ ဖြစ်တာခဲ့ရတယ်၊ အလိုး မခံရတာလဲ တပတ် ကျော်သွားပြီကိုး၊ အိမ်ရောက်မှ ကောင်းကောင်း ကုန်းပစ်ရမယ်၊ ကိုဇော် ဆိုက်ထဲသွားနေလဲ မောင်သောင်းရှိ တာပဲ၊တယောက်ယောက်တော့ အိမ်မှာရှိမှာပေါ့၊ ရှီး တွေးရင်းနဲ့ တောင် အိမ်အမြန်ဆုံးပြန်ရောက်ချင်နေပြီ၊
XXXXXXXXXXXXXXXXXXX
လေဆိပ်ရောက်တော့လည်း မိုးကကောင်း လိုက်တာ အရာရာတိုင်းက စောင့်လိုက်ရတာ ကြာလိုက်တာ၊ ဒီမြို့မှာက ကျမ က မြို့မျက်နှာဖုံးတယောက်ဆိုတော့ အရာရှိတွေအကုန် လုံးလိုလိုက သိတယ်၊ ကျမမျက်နှာ နဲ့မို့ ကျမတို့ ပစ္စည်း တွေကိုအရင် အပြင်ရအောင် လုပ်ပေးလိုက်ကြတယ်၊ အဲဒါပြီးတော့ လေဆိပ်လုံခြုံရေးကျ နေတဲ့ ဒုရဲအုပ်တယောက်က မိုးတွေလည်းအရမ်းရွာနေတယ်၊ အရေးကြီးတာတွေမပါရင် မမပစ္စည်း တွေ မနက်ကျမှ အိမ်ကို ပို့ခိုင်းပေးလိုက်မယ်လေ ဆိုတော့ ကျမလည်း ကိုယ့်လက်ဆွဲလေး တလုံးပဲယူလာခဲ့တယ်၊ သူငယ်ချင်း သူ့ပစ္စည်းတွေ ကားပေါ်တင်တာစောင့်ပြီး မှသူတို့ ကားပေါ်တက်လိုက်ခဲ့တော့တယ်၊
အိမ်ရောက်တော့ တော်တော်မှောင်နေပြီ မိုးသံလေသံနဲ့ဆိုတော့ မိခိုင်လည်း ခေါ်လို့ကြားမှာ မဟုတ်ပါဘူးဆိုပြီး ပါလာတဲ့ ကိုယ့်သော့နဲ့ပဲ ကိုယ်ဝင်လာခဲ့တယ်၊ အိမ်ထဲမှာကြတော့လည်း အိုက်လိုက်တာ၊ တအိမ်လုံးလဲ တိတ်ဆိတ်လို့ အားလုံး အိပ်မောကျနေကြပြ ထင်တယ်၊ ကျမအိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပါဘဲ ကိုဇော် မရှိဘူး၊ ဆိုက်ထဲမှာ ထင်တယ်၊ ဘယ်နူစ်ရက်ကြာ မလဲမသိ၊ နောက်မှ မိခိုင်က မေးကြည့်ရအုန်းမယ်၊
ဟိုမြို့ကလေဆိပ်မှာလည်း တနေကုန်စောင့်ရလို့ ငြီးစီစီ နဲ့လေယာဉ်ပေါ်မှာလဲ ကုတ်ကွေး ပြီးညှောင်းညှာလာတာမို့ ၊ မအိပ်ခင်ရေချိုးလိုက်အုန်းမယ်လေ ဆိုပြီး ထမိန်ရင်လျှားနဲ့ သဘက်တထည် ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းရှိရာဆင်းလာခဲ့တယ်၊
ရေချိုးခန်းထဲမှာ ထမိန်နဲ့ သဘက်ကို တန်းပေါ်လွှားလိုက်ပြီး ရေဖလားနဲ့ အားရပါးရ လောင်းချိုးလိုက်တယ်၊ အဲဒီတော့မှ နဲနဲလန်းသွားတယ်၊ နောက်တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာ တိုက်ရင်းကမှ လေယာဉ်ပေါ်မှာဖတ်ခဲ့ တဲ့ ဇာတ်လမ်းက ပြန်စဉ်းစားမိ ပြီး အဖုတ်က နဲနဲရွလာတယ်၊ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း လက်ကအလိုလို အဖုတ်ပေါ် ရောက်သွားရင်း ကိုယ့်လက်ချောင်း ထိတ်ကလေးနဲ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ပွတ်ပေးရင်း စောက်ခေါင်းထဲပါ တချက်နူစ်ချက် ထိုးသွင်းဆော့ လိုက်မိသေးတယ်၊ အခု အိမ်မှာ ကိုဇော်လည်းရှိမှ မရှိတာ မောင်သောင်းကိုပဲ သွားဆွပေးလိုက် အုန်းမယ်၊ ဒီကောင်လေး ကဘယ်အချိန်စစ၊ အချိန်မရွေး ဆာနေတာ၊ ငါလည်း မခံရတာကြာနေပြီ၊ ၊ တွေးရင်းနဲ့ ကမာန်းကတန်းဆပ်ပြာစင်အောင် ရေလောင်းချလိုက်ပြီး တကိုယ်လုံး သဘက်နဲ့ သုတ်၊ ပြီးတော့ တန်းပေါ်က ထမိန်က ယူရင်လျှားလိုက်ပြီး သဘက်ကို တန်းပေါ်မှာ ပဲ ပြန်လှန်း ထားလိုက်တယ်၊ ထမိန်ရင်လျှားနဲ့ပဲ မောင်သောင်းအခန်း ရှိရာထွက်လာ ခဲ့တော့တယ်၊
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
06/02/2010
ဒေါ်စောစော
ကျမ မောင်သောင်းအခန်း တံခါးကို အသာလေးတွန်းဖွင့် လိုက်ပြီး မှောင်ထဲမှာပဲ ပြန်ပိတ် ဂျက်ချ လိုက်တယ်၊ ကျမ က ဒီအခန်းက လာနေကြဆိုတော့ မျက်စေ့မှိတ်ပြီးတောင် သွားလို့ရတယ်၊ ဘယ်နေရာဘာရှိသလဲ ဆိုတာသိနေတယ်လေ မိုးကလည်း ကောင်းလိုက်တာ ဝုန်းကနဲ လေနဲ့ အတူပါလာပြီး သွပ်ခေါင်မိုးပေါ်ကို တဗျမ်းဗျမ်းနဲ့ ရေတွေကိုသွန်ချသွားလိုက်တယ်၊ ပြီးရင်သူမဟုတ်သလိုပဲ ချက်ခြင်းငြိမ် ကျသွားလိုက်တာ၊ အခန်းထဲမှာ မှောင်ပိန်းနေပေမဲ့ ကျမရဲ့ အလွတ်ရနေတဲ ခြေထောက်တွေက ကုတင်စီကို ရောက်သွားတယ်၊ မှောင်ထဲမှာပဲ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ စမ်းလိုက်တာနဲ့ မောင်သောင်းရဲ့ ခြေထောက်က သွားစမ်းမိတယ်၊ မှောင်ထဲမှာ ကျမကိုယ့်ဘာသာ ပြုံးမိတယ် ဒီဖိုးသောင်း ဟာလေ အိပ်လိုက်ရင် ပုဆိုးလည်ပင်း ကွင်းလုံးရောက် နေရောပဲ၊ အင်းလေ ပိုကောင်းတာပေါ ပုဆိုးလှန်ရတဲ့ အလုပ်သက်သာတာပေါ့၊ ဟင်းဟင်း၊
မှောင်ထဲမှာပဲ စမ်းလိုက်တာ ဒူးခေါင်း ပေါင်ရင်း နောက်တော့ မပျော မမာနဲ့ လီးကြီး၊ လီးကြီးက နဲနဲလေးပျော့ သလိုဖြစ်နေပေမဲ့ ကျမလက်နဲ့ ထိလိုက်တာနဲ့ ချက်ခြင်းမာလာတယ်၊ အဲဒါတွေ ကြောင့်လည်း ချစ်နေရတာပေါ့အဲဒီလီးကြီးကိုလေ၊
ကျမပြန်ရောက်လာတာ မသိသေးတဲ့ မောင်သောင်းကိုတော့ အံအားသင့်သွားအောင် အငိုက် ဖမ်းလိုက် အုန်းမယ်လေ လို့တွေးရင်း လီးကြီးက ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ပြီး ထိတ်ကိုလျှာလေး နဲ့ရက်လိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ဒစ်လုံးကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံခဲ စုပ်လိုက်တယ်၊ လီးကြီးက ကျမပါးစပ်ထဲမှာပဲ တဖြေးဖြေးချင်း ဖေါင်းတင်းလာပြီး ပြည့်ကျပ်လာတယ်၊ ကျမက ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်နှိမ့်လိုက်နဲ့ ဂွင်းတိုက်သလိုလုပ်ပေးနေလိုက်ရင်းက တချက်တချက်မှာ စုပ်စုပ်ပေးလိုက်တယ်၊ သိပ်မကြာပါဘူး မောင်သောင်းတယောက်နိူးလာတယ်ထင်ပါတယ်၊ ကျမရဲ့ ခေါင်းကိုစမ်းကိုင်ရင်းက ကျမရဲ့နိူ့ကြီး တွေကိုသူ့လက်တွေနဲ့ စမ်းပွတ်ပြီး မှဆုပ်ချေ ဖြစ်ညှစ်ပေးနေတယ်၊ ကြည့်ရတာ မောင်သောင်း တယောက် အိမ်မက်မက်နေတယ်ထင်တယ်၊ ခါတိုင်းဒီလိုမဟုတ် ပါဘူး၊ အခုသူ့လက်ဝါးတွေက ကျမနိူ့ကြီးတွေကို တခါမှမကိုင်ဘူးသလိုနဲ့ မထိတထိ ပွတ်သပ်ပြီးတော့ မှတ ဖြေးဖြေး ခြင်းကြမ်း လာပြီး တအားညှစ်ပြီးဆုပ်နှယ်နေတော့တာဘဲ၊ ကျမလည်း တအားခံခြင်စိတ်တွေက ကြွရွထ လာလို့ နေပေစေအုန်း ဒီကောင်လေး အိမ်မက်ထဲမှာ ဘယ်သူနဲ့ တွေ့နေပေစေ အိမ်မက်ထဲက ကောင်မနဲ့ ပဲပြီးခိုင်းလိုက်တော့ မယ်၊ လို့တွေးပြီး သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ကာ တက်ခွရင်းနဲ့ ကျမ ရဲ့ စိုရွဲဖေါင်းရွနေ တဲ့အဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်၊ ပထမတော့ မြင်းလုပ်စီးမယ် အကြံနဲ့ပေါ့၊ ဒါပေမဲ သူ့လီးကြီးက ကျမအဖုတ်ထဲစီးစီးကြပ်ကြပ် ကြီးဝင်လို့ တချက်နစ်ချက်ပဲ အဝင်အထွက် လုပ်ရသေးတယ်၊ကျမကို တွန်းလှဲပြီး အပေါ်ကနေတက်ဆောင့်တော့တာပါပဲရှင်၊ ဒီတခါကြမ်းလိုက်တာ ငသောင်းရယ်၊ ကျမလည်းခံကောင်းကောင်းနဲ့ အောက်က ပြန်ကော့ကော့ ပေးနေမိတယ်၊ မိုးသံလေသံ တဗျောင်းဗျောင်း ကြားမှာ ကျမတို့ ရဲ့ ဆီးခုံခြင်း ရိုက်သံက တဖတ်ဖတ်ပေါ့ရှင်၊ခံချင်လွန်း လို့အရည်တွေလျှံနေတဲ ကျမအဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီးဝင်ထွက် နေတာက လည်း တစွတ်စွတ်နဲ့…အိုး ကောင်းလိုက်တာရှင် လီးနဲ့ ပြတ်နေတာ တပါတ်လောက်မို့ လားမသိ၊ ကျမ ရဲ့တကိုယ်လုံး တဖြိုးဖြိုး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ဖြစ်ရအောင်ကို အရသာတွေ့နေရတယ်၊ ကျမ တကိုယ်လုံးတော့င့်တင်းလို့ တချီပြီးသွားတာတောင် ကိုယ်တော်ချောက မပြီးသေးလို့ ဆက်ဆောင့်နေသေးတယ်၊ ခနနေတော့ ကျမအဖုတ် ကလည်း ပြန်ယားလာပြီး အလိုက်သင့် ပြန်ကော့ပေးနေမိတော့တာပေါ့၊ အဲလို တဖုတ်ဖုတ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ အချက်နူစ်ဆယ် သုံးဆယ် လောက် ဆောင့်ပြီးမှာတော့ ကျမအဖုတ်ထဲမှာလည်း အရမ်းယားလာ သူ့လီးကြီးကလည်း ပိုကြီးလာပြီး ကျမ စောက်ခေါင်းထဲကို အရည်တွေ နွေးကနဲနွေးကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်တော့၊ ကျမတို့ နူစ်ယောက် တယောက်ကိုတယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားကြရင်း ပြိုင်တူ ကာမရဲ့ အထွတ်ထိတ် အရသာကိုခံစားလိုက်ရပါတယ်၊
ကျမတို့ နူစ်ယောက်စလုံး အမောဖြေနားနေရင်းက တယောက်ကိုတယောက်ဖက်ထားကြပါတယ်၊ ကျမကိုဖက်ထားတဲ့သူ့ လက်တွေက ခနနေတော့လျော့သွားပြီး ကျမနိူ့တွေဆီကို ရောက်လာပြီး ဖျစ်ညှစ်ပွတ်သပ် ပေးနေပါတယ်၊ နောက်တော့ ငုံ့ပြီး တပြွတ်ပြွတ် စို့နေပါတယ်၊ ကျမရဲ့ နိူ့သီးခေါင်း က တအားဆွဲစုပ်လိုက်လို့ ကျမရဲ့ နိူ့သီးမှာ စစ်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ယားလို့ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပါတယ်၊ ကျမက ကျမ နိူ့ကြီးတွေကို အားရပါးရ စုပ်နေတဲ သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို အသာဆုပ်ဖွ ပွတ်သတ် ပေးရင်း နဲ့ ကျမကိုယ်က တစောင်းလှည့်လိုက်တော့ ကျမပေါင် အတွင်းသားနဲ့ သူ့ရဲ့ စိုစွတ်စွတ် လီးကြီးက တိုက်မိသွားတော့ သူ့လီးကြီးက ချက်ချင်း ပြန်ထောင်မတ် လာပါတယ်၊ အောင်မလေး ငသောင်းလည်း ပြတ်လတ်နေတယ်ထင်တယ်၊ ခါတိုင်းအဲလောက်မမြန်တော့ဘူးလားလို့၊ ဟင်းဟင်း ကျမအတွက်ကတော့ အကြိုက်ပေါ့၊
ကျမ သူ့ရဲ့ထိုးတောင်ထလာတဲ့ လီးကြီကို လက်ဖဝါးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တချက်နူစ်ချက်ဆောင့်ပေးလိုက် တော့ ပိုပြီး မာတော့င်ထလာတာပေါ့၊ အဲဒါနဲ့ ကျမအဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တော့ သူကဖိသွင်း လာပါတယ်၊ သူက ကျမနိူ့တွေကိုစုပ်နေရာကလွတ်လိုက်ပြီး ကျမ ပေါင်ကြီး နူစ်လုံးကို ထမ်းပြီး အားရပါးရဆောင့် ပါတော့တယ်၊ ကျမစိတ်ထဲမှာ တမျိုး ဖြစ်သွား သလိုပဲ၊ ဒီကောင်လေးရဲ့ လုပ်ပုံကိုင်ပုံထူးခြားနေသလိုပဲ၊ ကျမစိတ်ထင်လို့နေမှာပါ၊ မောင်သောင်းထွေး အခန်းထဲမှာအိပ်နေ တာ မောင်သောင်းကလွဲလို့ ဘယ်သူဖြစ်နိူင်အုန်းမှာလဲ၊ ကျမအဖုတ်ခေါင်းထဲ လီးထွားထွား ကြီးက စည်းစည်းကျပ်ကျပ်ဝင်ထွက်ဆောင့်လိုး နေမှတော့ နောက်လာနောက်ခါဈေး ပေါ့၊ လောလောဆယ် အရသာ ခံလိုက်အုန်းမယ်လေ၊ သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက မိုးလေ နဲ့အတူ ပြင်းထန်လှ သလို တပါတ် ကျော် လီးနဲ့ ကင်းကွာခဲ့တဲ့ ကျမအဖုတ်ကလည်း အီစိမ့်နေအောင်အရသာခံစားနေရပါတယ်၊ ကျမအတွေ့ အကြုံအရ အခန်းထဲမှာမှောင်ပိတ် နေပေမဲ့ အခုကျမကိုလိုး နေတဲ့သူဟာ မောင်သောင်း မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သေခြာနေပါပြီ၊ အဲဒါနဲ့ တအင်းအင်း ကျမပါးစပ်က ညီးညူ ရင်းအောက်က နေ ကျမဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီး အလိုးခံနေတဲ့ ကြားက ဘယ်ဘက်လက်နဲ့ စမ်းပြီး ကုတင်ဘေးက စာကြည့်မီး ခလုပ်ကိုလှမ်းဖွင့်လိုက်ပါတယ်၊
” ဟင် ဆောင်းဦး မင်းမင်း…..”
” ဟင်..မာမီ..မာမီ..စောစော.”
xxxxxx xxxxxxx xxxxxx xxxxxx xxxxx
(ကဲ သူတို့ ဘာဆက်လုပ်မလဲ..သိချင်ရင်မျှော်….ငှဲ ..ငှဲ…ငှဲ..)
06/02/10
ဆောင်းဦး
” ဟင် မာမီ စောစော…”
မီးဖြတ်ခနဲ အပွင့်မှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ အမျိုးသမီး ကြီးရဲ့ မျက်နှာက ကျနော့်ကို လန့်ဖြတ်သွားစေ ခဲ့ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် ရဲ့ လိုးနေတဲ့ အရှိန်ကတော့ ဘယ်လိုမှရပ်လို့ မရတော့ပါဘူး ၊ ကျနော် ရင်ဘတ်က လက်နူစ်ဘက်နဲ့ စုံတွန်းထုတ် နေတဲ့ ကျနော့်ရဲ့ မိထွေး ဒေါ်စောစောကိုကျနော် လွှတ် မပေးနိူင်တော့ပါဘူး၊ သူမရဲ့ ခါးကိုလက်နူစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်း ဆုပ်ထားရင်း က ကျနော့်အားကုန် ထည့်ပြီး ဆက်ဆောင့်နေမိပါတယ်၊ ကျနော့်လီးကြီးက အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မာမီစော အဖုတ်ထဲ တဖုန်းဖုန်းဆောင့်ချ လိုက်တိုင်း မာမီစောရဲ့ ပါးစပ်က အင့်ကနဲအင့် ကနဲ အသံထွက်လာပါတယ်၊ နောက်တော့ လည်း ကျနော့်ကို တွန်းဖယ်နေတဲ လက်တွေက အားလျှော့ကျသွား ပါတယ်၊ ကျနော ဖင်ကိုကော့ပြီး အားကုန်ဆောင့်နေရင်းက ကျနော့်မိထွေးရဲ့ ချွေးလေးစို့စို့နဲ့ ကြက်သရေ ရှိရှိ ချောမောတဲ့ မျက်နှာ လေးကို ကြည့်နေမိပါတယ်၊ မာမီစောက ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်းစုံသွားတော့ မျက်နှာလေးနီရဲတွတ် သွားပြီး ရှက်သွားတယ် ထင်တယ်၊ သူမရဲ့ လက်နဲ့ပဲ လှမ်းပြီး မီးခလုပ်ကို ပိတ်လိုက်ပါတယ်၊အခုတော့ အခန်းက အခုနကအတိုင်း ပိန်းပိတ်အောင် ပြန်မှောင်သွားပါတယ်၊အဲဒီ အခါတော့ ကျနော်တို့ ရဲ့လိုးပွဲက ပထမ အချီမှာတုန်းကလို အပေးအယူ ပြန်ကောင်းလာပါ တယ်၊ မိုးနဲ့လေနဲ့ ကလည်းဘယ်တုန်းကရပ်သွားမှန်း မသိ တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်တဲ ညပြန်ဖြစ်နေပြီး ကျနော်တို့ နူစ်ယောက်ရဲ့ အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်း နဲ့ ဆီးခုံခြင်း ရိုက်တဲ့ တဖတ်ဖတ် အသံသာ အခန်းထဲမှာ ဖုန်းလွှမ်းနေပါတယ်၊
ကျနော စိတ်ထဲမှာသာ ငါ ငါ့မိထွေးကို လိုးနေရပါလား၊ စိတ်ကူးယဥ် အဖြစ်က လက်တွေ့ဖြစ်လာ ရတာဆိုတော့၊ ပြောမပြနိူင်အောင် ခံစားမှု ကပြင်းထန်ခဲ့ရပါတယ်၊
ဖေဖေ နောက်အိမ်ထောင်ပြုမယ် ဆိုတော့ ကျနော် သဘောတူ ခဲ့ပါတယ်၊ ကျနော့်မေမေ ဆုံးသွားပြီးကတဲက ဖေဖေ ဟာအထီးကျန်သလို ဖြစ်နေခဲ့တယ်၊ သူ့အလုပ်က နယ်တွေပြောင်းတိုင်း ကျနော်တို့ တမိသားစုလုံး ပြောင်းခဲ့ ကြပေမဲ့ မေမေဆုံးသွားပြီး တဲ့နောက်ပိုင်း၊ အိမ်မှာ ကျနော် တယောက်ထည်း ထားခဲ့လို့မရတာရယ်၊ ကျနော့် ပညာရေးရယ်ကို ငှဲ့ ပြီးဖေဖေ ကကျနော့်ကို ရန်ကုန်မှာပဲ ထားခဲ့တယ်၊ ဖေဖေ့ညီ လေးလေးထူး တို့လင်မယားက ခလေးလည်းမရှိတာနဲ့ သူတို့က ပဲ ကျနော့်ကို ကြည့်ရူစောက်ရှောက်ဖို့ တာဝန်ပေးထားခဲ့တယ်၊
ဖေဖေ အဲလို ပရောဂျက်ရှိတဲ့ နေရာတွေ တယောက်ထဲရှောက်သွားပြီး နေရတာ ကျနော် အရွယ် ရောက် လာလို့ သိတတ်လာတော့ စိတ်မကောင်းမိဘူး၊ အဲဒါကြောင့် ဖေဖေ အိမ်ထောင်ပြုမယ် ဆိုတော့ ကျနော်က အားပေးခဲ့တယ်၊ နောက် ကျနော့်မိထွေး မာမီစောက တွေ့လိုက်ရတော့လည်း ငါ့အဖေ တယ်တော်ပါလား လို့တွေးမိတယ်၊ မျက်နှာက မေးရိုးနဲနဲကားကားနဲ့ တိုင်းရင်းသူတွေ လိုမျက်နာခန့်ခန့်ချောချော၊ ကော့ညွတ်သွယ် တဲ့နူတ်ခမ်းလေးကလည်း မထူလွန်းမပါးလွန်း၊ ကိုယ်လုံကိုယ်ပေါက်က ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား ခါးကျင်ကျင် ဖင်လုံးကြီးတွေက အိအိစက်စက် တတုန်တုန် နဲ့၊ တွေ့ပြီး စ ကျနော့်မျက်လုံးထဲက မထွက်ခြင်ဘူး၊ ငါ့အမေဖြစ်လာတော့ မှာ မတင့်တော်ပါဘူးလေ လို့တွေးရင်း တဖက်ကလည်း ငါစိတ်ထဲက လုပ် တာ ပဲ ဘယ်သူမှ သိစရာမလိုပါဘူးလေ၊ ဆိုပြီးမှန်းပြီး ဂွင်းထုပြစ်လိုက်တာကလည်း ခဏခဏ၊
ကျနော့်မှာ မိန်းမ လိုးခဲ့တဲ့အတွေ့ အကြုံအရ လည်း ကျနော်က ကိုယ့်ထက် အသက်ကြီးတဲ့ မိန်းမ မျိုးတွေကိုပိုကြိုက်နူစ် သက်ခဲ့တာကလည်း တပိုင်းပေါ့၊
(ဆောင်းဦး ရဲ့ အရင်က အတွေ့အကြုံ များကလည်း အပီစုတ် Episode တခုအနေနဲ့ သတ်သတ် လာပါမည်။ ။ဤကားစကားချပ် (တနည်းအားဖြင့် ကြော်ညာဖြစ်လေသတည်း))
ကဲအဲဒါတွေထားလိုက်ပါတော့ ကျနော် မာမီစောကို ပုံစံမျိုးစုံ နဲ့မှန်းပြီး ဂွင်းထုနေခဲ့ တုန်းက စဉ်းစားမိတယ်၊ နိူင်ငံခြား ဝတ္တုတွေ ရုပ်ရှင်တွေ ထဲကလို မိထွေးနဲ့ လင်ပါသားနဲ့ဖြစ်တာမျိုး အပြင်မှာဖြစ်လာခဲ့ရင်….ဟီးဟီး တကယ်မဖြစ်နိူင်မှန်း သိနေပေမဲ့ ကြက်သည်းတောင် ဖျန်းဖျန်း ထတယ်ဗျ၊ အဲဒီတုန်းကပြောပါတယ်၊
အခုတော့ တကယ် မာမီစောက လိုးနေရပါလားဆိုတဲ့ အသိက ကျနော့်ရဲ့ လီးကြီးက အစွမ်းကုန်မာ စေပြီး သုတ်တောင် ခနလေးနဲ့ ထွက်ခြင်လာရတယ်၊အဲဒါကြောင့် မာမီစော ပြီးကာနီးလို့ တောင့်ကနဲ တချက်ဖြစ်ပြီး ကျနော့်လက်မောင်းကို သူမလက်ချောင်းတွေနဲ့ ဆုပ်ညစ်လာတာနဲ့ ကျနောလည်း လိုးဆောင့်တဲ့အရှိန်ကို မြှင့်တင်လိုက်ပြီး မာမီစော ငြိမ်ကျသွား တာနဲ့ ကျနော့်လီးကြီး မာမီစော စောက်ခေါင်းအတွင်းဆုံးထိဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး အချစ်ရေတွေ ကိုအမြောက်ပစ်သလို တထုတ် ထုတ် နဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်၊
ကျနော်တို့ နူစ်ယောက တယောက်နဲ့ တယောက်အသာအယာ ပွေ့ဖက် အနားယူမှေးနေကြရင်းက နဲနဲအမောပြေသွား တော့ ကျနော်က မှောင်ထဲမှာ ပဲ မာမီစောရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံကို လှမ်းနမ်း ဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်၊ မှောင်ထဲမှာမို့ ချိန်သားမ ကိုက်ပဲ မာမီစော မေးစေ့လေးကို ထိသွားတော့ ကျနော့် အကြံရိပ်မိသွားတဲ့ မာမီစောကခေါင်းကို တဖက်လှည့်လိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ သိပ်အကြမ်း ကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ကျနော်သူမကိုဖက်ထားတဲ့ လက်တွေကို ဖယ်ရှားဖို့ ကြိုးစားရင်းက
” သား ဆောင်းဦး မာမီ့ကို လွတ်ပါ မာမီတို့ စကားပြောရမယ် ”
” အခုလည်း ဒီအတိုင်းပြောလို့ရနေတာပဲ မာမီရယ် သားမလွှတ်ချင်ဘူး ဘာပြောမလို့လဲ”
” မာမီတို့ မှားတယ် မလုပ်သင့်ဘူး တခါမှားပြီးပြီ နောက်ထပ်မှားဖို့ မသင့်တော့ဘူး”
” ဘာမှားလို့လဲ မာမီရယ် သားတော့ မှားတယ်လို့မထင်ပါဘူး၊ မာမီက သားရဲ့ အမေမှ မဟုတ်တာဘဲ”
” ဒါပေမဲ့ မာမီက သားဖေဖေရဲ့ မိန်းမလေ လူကြားလို့ မကောင်းဘူး တခုခုဖြစ်သွားရင် သားဖေဖေ လည်း စိတ်ဆင်းရဲရမှာပဲ”
” ဘယ်သူမှ မသိစေရဘူး ပေါ့ မာမီရဲ့ ဒါသားတို့ရဲ့ စီးခရက် ပေါ့”
” ဟင့်အင်း ကွယ် သားလည်း ငရဲကြီးလိမ့်မယ်၊ မာမီလည်း သူများ အထင်အမြင် သေးခံရမှာပေါ့”
” ဒါဆို မာမီ သားကို မလိမ်နဲ့ မာမီ ကိုသောင်းထွေး နဲ့ နောက်မီးလင်းနေတယ်မဟုတ်လား”
အဲဒီအခါမှာတော့ မာမီစော တယောက်ငြိမ် ကျသွားပါတော့တယ်၊ သူကျနော့်ကို နဲနဲတော့ သဘောပေါက်သွားမှာပေါ့၊ ခလေးလို နပ်ချလို့ရမယ်မဟုတ် ဘူးဆိုတာ၊
” အင်းလေ ဒီအခြေ အနေရောက်မှ တော့ မာမီ လည်းအမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင် ဟုတ်ပါတယ်လို့ ပြောရမှာပဲ ၊ ဒါပေမဲ သူက သားသား လိုမဟုတ်ဘူးလေ ၊ သားသားက သွေးအရင်းမဟုတ်ပေမဲ့ မာမီရဲ့သားပဲလေ”
” မာမီ ဘယ်လို ပြောပြော သားကတော့ မာမီ့ကို စွဲသွားပြီ မာမီသားသား ကိုမပေးရင် ကိုသောင်းထွေး နဲ့ အကြောင်း တွေ ဖေဖေ ကိုတိုင်ပြောလိုက်မယ် ဒါပဲ”
မတတ်နိူင်တော့ဘူးလေ အနုနည်းနဲ့ မရရင် အကြပ်ကိုင်ရတော့မှာပဲ၊
” မသင့်တော်ပါဘူး သားသားရယ် ”
” ဟင့်အင်း တော်ပါတယ်မာမီရယ်”
ကျနော်က ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း လက်တွေကလည်းမာမီစောရဲ့ ဖွံ့ထွားလှ တဲ့နိူ့ကြီးတွေဆီ ရောက်သွားတယ်၊ မာမီစော ကကျနော့်လက်တွေကို ဆုပ်ဖမ်းထားပြီး တွန်းနေပေမဲ့ ကျနော် ကလည်းဖိပြီး ရအောင် နိူ့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်ဆုပ်ညှစ်ပစ်လိုက်တယ်၊ မာမီစော အင်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး၊
” သားသား မင်းဟာလေ ပြောလေကဲလေပါလား ဖယ်တော့”
” ဟင့်အင်း မဖယ်ဘူး မာမီ သားသား တကယ် မတိုင်ပြောဘူးထင်လို့လား”
” အဲလိုမလုပ်ပါနဲ့ သားသားရယ်၊ အေးပါ၊ မာမီ့ကို အဲလိုတော့ အနိူင်မကျင့်ပါနဲ့ အို အို့”
ကျနော် စကားမပြောနိူင်တော့ပါ ပြောရင်းဆိုရင်း အတင်းဇွတ်နိူက်ပြီး ဆုပ်နယ်နေရတဲ့ မာမီစော နိူ့သီးခေါင်းတွေက ကျနော့် လက်ဖဝါးအောက်မှာ ထိုးထောင်ထလာသလို ကျနော့်လီးကလည်း ပြန်အသက်ဝင် တောင့်တင်း လာတာမို့ မာမီစောပေါ်ကို တက်ခွရင်း ထောင်ထနေတဲ့ နိူ့သီးခေါင်း တွေကို ကုန်းစုတ်လိုက်မိပါတယ်၊ မာမီစောလည်း စကားမပြောနိူင်တော့ပါဘူး သူမရဲ့ နိူ့သီးခေါင်းကို အသားကုန်စုပ်ပေးနေတဲ့ ကျနော့် ကို အတင်းပြန်လည်ဖက် တွယ်လာပြီး ကျနော့်ရဲ့ ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွလို့ ကျနော့် ခေါင်းကို ဆွဲကုတ် ခြစ်ပေး နေပါတယ်၊ သူမရဲ့ ပေါင်ကြီး နူစ်လုံးကဖြဲဟပေးလိုက်လို့ ခေါင်းတယမ်းယမ်း ထိုးထောင် ထ နေတဲ့ ကျနော့်လီးကြီးကလည်း အရည်ရွဲ နေပြီဖြစ်တဲ့ သူမ အဖုတ်ဝကို ဟိုချော်ဒီချော် ထောက် ရင်း က ဝင်သွားပါတော့တယ်၊ ကျနော်လည်း နိူ့စို့နေတာက လွှတ်လိုက်ပြီး လီးကြီး မာမီစော အဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာကို ပဲ အာရုံစိုက်လိုးပေးနေလိုက်ပါတယ်၊ ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ဆောင့်ပြီး တော့ ဆောင့်နေတာကို အသာရပ် ပြီးမှောင်ထဲမှာ မာမီစောရဲ့ နူတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းဖို့ ကြိုးစားပါတယ်၊ ဒီတခါတော့ မာမီစော မရုန်းတော့ပါဘူး ချိုမြိန်တဲ့ နူတ်ခမ်းတွေက ရမက်ထန်ထန် အနမ်းအစုပ်တွေနဲ့ တုန့်ပြန်လာ ခဲ့ပါ တယ်၊ ဒါပေမဲ အကြံနဲ့ ကျနော်ကနမ်းနေရင်းနဲ့ လက်တဖက်က မီးခလုပ်ကိုစမ်း ပြီး ဖြောက်ကနဲဖွင့် လိုက်ပါတယ်၊ ဒီတခါတော့ လက်လျှော့သွားပြီထင်ပါတယ်၊ မာမီစောက မျက်လုံးတွေစုံမှိတ် ထားပေမဲ့လည်း သူမရဲ့ အနမ်းတွေကတော့ မရပ်နားသေးပါ၊ ကျနော်က မာမီစောရဲ့ မျက်နှာ ချောချော ခန့်ခန့် လေးကိုကြည့်ပြီး နူတ်ခမ်းခြင်းစုပ်နမ်းရတာ ဖော်မပြနိူင်လောက်အောင်၊ ကြေနပ်အားရမိပါတယ်၊ အဲဒီလို နမ်းနေချိန်မှာ ကျနော်က လိုးတာက ရပ်ထားလို့ သတိပေးတာလား မစောင့်နိူင်လောက်အောင်ရွလာလို့လားမသိ မာမီစောက အောက်ကကော့ပြီး ညောှင့်လိုက်ပါတယ်၊ အဲဒီတော့မှ ကျနော်လည်း ဖြေးဖြေးခြင်း စအဝင်အထွက်လုပ် ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်အရမ်း စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ ဘူးတာကို အကောင အထည်ဖေါ်ဖို့ အကြံရလိုက်ပါတယ်၊
ချွေးလေးစို့စို ချစ်စရာ နီမြန်းမြန်း မာမီစောရဲ့ မျက်နာပြင်ပေါ်က မျက်လုံးကြည်ကြည် အစုံကို စေ့စေ ကြည့်ပြီး
” မာမီ မာမီ့ ကို ကျနော် လေးဘက်ထောက် ခွေးလိုးလိုးခြင်တယ်”
လို့ပြောချလိုက်တယ်၊
( ကိုယ့်ဘာသာ ဆက်တွေးပြီး ပြီးလိုက်ကြတော့ဗျာ လက်ညှောင်းသွားပြီ…..ဆက်တော့ရေးအုန်းမှာပါ…မျှော်…..)
June 22, 2010
ဆောင်းဦး ပုံပြင်
ဆောင်းဦး လူပျိုပေါက်ဖြစ်တော့ သူ့အဖေ အလုပ်နဲ့ နယ်တကာသွား နေရတာ မဆန်းတော့ပြီ၊ သူ့အဖေရဲ့ညီ ဦးဇော်ထူးက အစိုးရဌာနတခုမှာ အတွေတွေ မန်နေဂျာ၊ သူ့မိန်းမက အထက်တန်းပြ ဆရာမ ၊ သူတို့က သား သမီး မရှိလို့ ဆောင်းဦးကို သူတို့ သားလို ဂရုစိုက် ကာ ပြုစုပြိုးထောင် လာခဲ့သည်၊ ဦးဇော်ဦးမှာ ရန်ကုန်တွင် အိမ်ရှိသော်လည်း ဆောင်းဦး မှာ ဦးဇော်ထူးတို့ အိမ်မှာသာနေ ရ၏၊
ဦးဇော်ထူးတို့ နေအိမ်မှာလည်း လူချမ်းသာများသာနေသော ရပ်ကွက်ဖြစ်ပြီး ဝန်းခြံ အကျယ်ကြီး တွေနဲ့ ဖြစ်သည်၊ တနေ့တော့ ဆောင်းဦး ခလုပ်တိုက်မိထားသော ခြေမဒဏ်ရာမှ ခြေသည်း အောက်တွင် ပြေတည်ကာ တအားကိုက်သည် မှာမခံရပ်နိူင်အောင် နာသည်မို့၊ အော်ညည်းနေတာ မကြည့်ရက်လို့ သူ့အဒေါ်က ခြံခြင်း ကပ်ရက်မှ ဆရာဝန်မ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ဆီဖုန်းဆက်မေးတော့ သူတို့အိမ်ကို ခေါ်လာခိုင်းသည်၊ ဦးဇော်ထူးကလည်း ဒီနေ့ကြမှ အိမ်အပြန်နောက်ကျမယ် လို့ ဖုန်းဆက် ထား တော့သူမကိုယ်တိုင်ပဲခေါ်သွားရသည်၊
ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး မှာ ပြည်သူ့ဆေးရုံကြီး တခုမှ အရိုးအကြော အထူးကု ဆရာဝန်မ ကြီးဖြစ်ပြီး တပတ်မှာ နူစ်ရက် သုံးရက်လောက် ရွှေဘုံသာလမ်းပေါ်က ပုဂ္ဂလိက ဆေးခန်းထိုင် သည်၊ သူ့ယောက်ကျား ဦးတီလူးမှာ ဦးနှောက်နဲ့ အာရုံကြော အထူးကုဆရာဝန်ကြီး ဖြစ်သည်၊ ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးမှာ အသက် ၄၅နူစ်ခန့် ရှိပြီး ဦးတီလူးမှာ သူ့ထက် ၁၀နူစ်ကျော်ကျော် ကြီးလေသည်၊ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ဆေးကျောင်းသူ ဘဝမှာတင် အိမ်ထောင်ကျ သဖြင့် သူတို့ တွင်ကောလိပ်ကျောင်းသားအရွယ် သားတယောက် သမီးတယောက်ရှိပြီး နူစ်ယောက်စလုံး မှာ နိူင်ငံခြား မှာ ကျောင်းသွားတက်နေ ကြသည်၊
ဆောင်းဦး၏ အဒေါ်မှာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ကလေးများ ငယ်စဉ်က သူတို့ ဆရာမဖြစ် ခဲ့ဘူးတာ တကြောင်း ၊ အိမ်နီးခြင်း ဖြစ်နေသည်မှာလည်း နူစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့ပြီမို့ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး တို့နဲ့ တအားခင်သည်၊ ဒါကြောင့် တော်ရုံတန်ရုံဆို တယောက်နဲ့ တယောက် အားမနာတမ်း အကူအညီ တော့င်း လို့ရကြသည်၊
ဆောင်းဦး ကို သူ့အဒေါ်က ခေါ်လာတော့ ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးက ပြာပြာသလဲပင် သူတို့ အိမ်မှာ ဆေးခန်းလို လုပ်ထားသော အခန်း လေးထဲခေါ် သွားသည်၊ ဆောင်းဦးကို လူနာ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး ကြည့် လိုက်ရာ
” အို မောင်ဆောင်းဦး အင်ဖက်ရှင် ဝင်ပြီး ပြည်တည်နေတာကိုး ပထမဆုံးက ခြေသည်း ခွဲပြီး ပြည်ဖေါက်ထုတ်လိုက်မှ ကိုက်တာ သက်သာသွား မှာ နောက်တော့ အန်တီဘိုင်အိုတစ် ဆေး ပေးလိုက်မယ် အဲဒါ သောက်လိုက်တော့နော်”
ဟုဆိုပြီး ခွဲစရာ ဒါးနဲ့ အပ် ကပ်ကြေး အစရှိသည်တို့ ကို လျှတ်စစ် ရေနွေးအိုးလေးဖွင့် ကာပြုတ် နေလိုက်၏၊ ဆောင်းဦး အဒေါ်မှာ ခွဲတာ ဖေါက်တာကြည့်ရမှာ ကြောက်သဖြင့် အခန်းဝ က ကုလားထိုင် မှာ စိတ်ပူပူ နဲ့ ထွက်ထိုင်နေလိုက်သည်၊ နောက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးက လက်အိပ် စွတ်ပြီး ဆောင်းဦး ကိုကုတင်ပေါ် ခြေထောက် တဖက်တင် ခိုင်းလိုက်သည်၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်ရအောင် လုံခြည်ကို ပေါင်ရင်းထိတင်ခိုင်းလိုက်သည်၊ နောက်တော့ ဆောင်းဦး၏ ယောင်နေသောခြေမတဝိုက်ကို အရက်ပျံ နဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်သည်၊ နည်းနည်းပဲ ထိရသေးသည် ဆောင်းဦးမှာ နာလို့ အားကနဲ တချက်အော်ကာ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး၏ လက်မောင်းတွေကို လှမ်းဆုပ်ကာတွန်း ထားမိသည်၊
ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးမှာ အိမ်နေရင်း မို့လက်ပြတ် ဘလောက် ဂျိုင်းပြတ် လည်ဟိုက် ပွပွ ကိုဝတ်ထား သဖြင့် လက်မောင်းအိုး ကြီးများမှာ အေး ပြီးအိစက်နေ ရာ ဆောင်းဦးမှာ နဲနဲ အနာ သက်သာသွား လဲ မလွတ်ပဲမသိမသာ ဆက်ကိုင်ထားမိ၏၊
ဒေါ်မာလာနွယ်လူးမှာ ရှမ်းတရုပ်ကပြား မဖြစ်ပြီး ကျန်းမာရေးလည်း လိုက်စားသဖြင့် အသက် လေးဆယ်ကျော်ပေမဲ့ ဖြူ ဖြူဖွေးဖွေး တော့င့်တော့င့် ထွားထွားကြီးဖြစ်၏၊ ဆောင်းဦး ခြေမကို ငုံ့ကြည့် နေသဖြင့် ကုတင်ပေါ် ထိုင်နေသော ဆောင်းဦး အတွက်တော့ ဘလောက် အင်းကျီ လည်ဟိုက် အပေါက်ထဲမှ ဖြူဖွေး ဥထနေသော နိူ့ကြီး နူစ်လုံး အပေါ် ခြမ်းကို ပေါ်တင်ကြီးမြင် နေရ၏၊ နိူ့အုံကြီးတွေရဲ့ အောက်ဖက်တခြမ်းနဲ့ နိူ့သီးခေါင်း တွေကိုတော့ ဇာ ဘရာဇီယာ အနက် ရောင်ပျော့ပျော့က ဖုံးကာ သိမ်းဆည်းထားသည်၊
ခြေမက နာနေတာတောင် လီးက ရုတ်ချည်းထ တော့င်လာ၏၊ လူငယ်ဟိုမုန်းကြွချိန်ကိုး၊ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးက လည်းရိပ် မိသည်၊ သူ့အဖို့ ယောက်ကျားတွေ သူ့ကို ဒီလို အကြည့်နဲ့ ကြည့်တာ မဆန်းတော့ပြီ၊ ဒါပေမဲ့ အခု အသက် လေးဆယ်ကျော် ပြီး နောက်ပိုင်း ဦးတီလူးမှာ လည်း သိပ်စိတ်မထတော့ တလမှ တခါတလေ တခါလောက် လုပ်ဖြစ်ကြသည်၊ သူမ မှာသာ သွေးသားတွေက ထကြွ နေသည်မှာ အရင် သားသမီးတွေ ငယ်ငယ်တုန်းက ထက်ပိုဆိုး နေသည် လို့ထင်မိသည်၊ အခုအချိန် သားသမီးတွေကလည်း လက်လွတ်ရတဲ့ အရွယ်ရောက်နေ၊ ဆီဦး ထောပတ် အကောင်းစားတွေ ပဲစားသုံး၊ ကျန်းမာရေးကလည်း လိုက်စား၊ လို့လားမသိ၊ အပျိုလေး လိုပြန်ပြီးရွနေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်က အထူးက ဆရာဝန်မကြီး ဆိုတဲ ဂုဏ်သိက္ခာ နဲ့ အဲဒီ ထကြွ နေတဲ့ စိတ်တွေက ဖိထိန်းနေရသည်၊ အခုလိုည အချိန် ထမင်းစားပြီး ဦးတီလူးကလည်း ညဘက် ဆေးရုံ ဂျူတီကျနေလို့ ကိုယ်တယောက်ထည်း နိူင်ငံခြားက အပြာကားလေး ထိုးကြည့်ပြီး ကိုယ် အဖုတ် ကိုယ်ပွတ်နေတုန်း ဘေးအိမ်က ကျောင်းဆရာမ ဒေါ်တင်လေး ဖုန်းခေါ်လာလို့ အခု ဆောင်းဦးကို ကြည့်နေရတာ၊ သူမထမီ အောက်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီတောင် ဝတ်မထားမိဘူး၊ ဟီးဟီး၊ ကောင်လေး သူမလက်မောင်းဆုပ်ထားပြီး သူမရဲ့ နိူ့ကြီးတွေကို ပုဇွန် မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေတာ မသိခြင်ယောင် ဆောင်ပြီး ကောင်လေးရဲ့ ခြေမကို တခါမှမမြင်ဖူးသလိုငုံ့ ကြည့်ရင်း သူ့မရဲ့ နိူ့ကြီးတွေကို ရက်ရက်ရောရော ရိူးနေလိုက်တယ်၊ ဒေါ်တင်လေးက လည်း အခန်းအပြင် မှာလေ၊
” ကဲကဲ ကိုသတ္တိ ခဲ လက်ကိုလွှတ်ပါအုန်း ကပ်ကျေးယူလိုက်အုန်းမယ် ”
ဆိုမှ ဆောင်းဦးကမလွှတ်ခြင်လွှတ်ခြင်နူင့်လွှတ် လိုက်ရသည်၊ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး သူ့ကိုကျောပေးပြီး ရေနွေးအိုး ထဲမှာ ကပ်ကြေး ဆယ်နေတုန်း အနောက်က မြင်နေရတဲ့ သူမရဲ့ ကားစွံ့ နေတဲ့ တင်လုံးကြီးတွေကိုကြည့်ရင်း စိတ်ကလည်းကြွ သည်ထက်ကြွလာ တော့၊ ဘာလုပ်ရကောင်းမလဲ ၊ ဖတ်ထားဘူးတဲ့ နှာစာအုပ်ထဲက ဇာတ်ကောင်လုပ်တာ သတိရပြီး သူပုဆိုးကို မသိမသာအောက်စလွှတ်ထားလိုက်သည်၊
” အိုကေ ကိုသတ္တိခဲ အခု ငါခြေသည်းကိုခွဲလိုက်မယ် ပြည်တွေထွက်သွားအောင်၊ မကြည့်ရဲရင် တနေရာရာကိုကြည့်နေ”
ဒေါ်မာလာနွယ်လူးက ပြုံးစစ နဲ့ အဓိပ္ပါယ် နူစ်ခွ ပြောလိုက်လို့ ဆောင်းဦး မျက်နှာ နီပြီး နဲနဲတော့ ရှက်သွားသည်၊ဒါပေ မဲ့ကာမစိတ မွန်နေပြီဆိုတော့ အရှက် အကြောက်က ပုံမှန်ထက်နည်းလာပြီး မျက်နှာ ပြောင်လာတတ် သည့် သဘောအတိုင်း
” ဖြေးဖြေးလုပ်ပါအန်တီရယ်နော်”
ဟ ပြောရင်း နာမှာ ကြောက်သလိုနဲ့ မျက်စေ့က သူမရဲ့ နိူ့ကြီးတွေက စူးစူး စိုက်စိုက် ကြည့်ရင်း လက်တွေက ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ရဲ့ လက်မောင်းအိုးကြီး တွေကို ပွတ်ကိုင်ကိုင်လိုက်သည်၊ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးတောင် ကောင်လေး ငယ်ငယ်ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ယားကနဲ တချက်ဖြစ် သွားပြီး ပေါင်ကြားက အဖုတ်တောင်နဲနဲ ပွစိစိ ဖြစ်သွား၏၊ အခုနလေးကမှ ကြည့်နေတုန်း တန်းလန်း အပြာကားရဲ့ အရှိန်က သူမစိတ်ထဲမှာ နိူးကြွလို့ ကောင်းတုန်းရှိသေးတယ်မဟုတ်လား၊ ဆောင်းဦး ခြေမပေါ်က ခြေသည်းကို ကပ်ကျေး ထိတ်ခလေးနဲ့ ခွဲဖြတ်လိုက်တာနဲ့ အထဲမှာ တင်းနေတဲ့ ပြီတွေ ဖေါက်ကနဲထွက်လာသည်၊ ဆောင်ဦး နာကိုက်နေတာ ချက်ခြင်း ကောက်ပစ်လိုက်သလို လျော့ သွား၏၊ ဒါပေမဲ့ နှာကမွန်နေပြီမို့ ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ငြီးညူရင်း ဒေါက်တာမာလာနွယ်လူး ရဲ့ လက်မောင်းတွေကို မဆီမဆိုင် ထက်အောက်လျောတိုက် ပွတ်ပေးနေရင်း အရသာခံနေလိုက်သည်၊ ဒေါက်တာ မာလာနွယ်လူးက လည်း မသိခြင်ယောင် ဆောင်ပြီး ငြိမ်ခံလျက်ဆောင်းဦး ခြေမ ပေါ်က ထွက်လာသောပြည်တွေကို ဂွမ်းနဲ့သုတ်ပြီး ပါရောက်ဆိုက် နဲ့ဆေးကြောပေး နေလိုက်၏၊ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မြွေကြီးပါးပြင်း ထောင် သလို မာကြောတောင်ထနေသော ဆောင်းဦး ၏ အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် ထွားကျိုင်း လှသည့် လီးကြီးကို အောက်စလွတ်နေ သော ပုဆိုးအောက်မှ တွေ့လိုက်ရလေသည်၊
” အာ”
ဒေါက်တာ မာလာနွယ်လူး ပါးစပ်က အသံလေးတိုးတိုးလေး ထွက်သွားသည့်အထိတောင် စိတ်လှုပ်ရှား သွားရသည်၊ ငတ်မွတ်နေတာ ကြာပြီ မို့ အာခေါင်တောင် ခြောက်တောက်တောက် ဖြစ်သွားရ၏၊ အာဂေါင်ကတာ ခြောက်သွားတာ အောက်က အဖုတ်ကတော့ ဆန့်ကျင်ဖက် အရည် ရွမ်းပြီး စိုစွတ်လာသည်၊ သူမရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာနဲ့ အသက်အရွယ်ကြောင့် မည်သူမှ ပြောင်ပြောင် တင်းတင်း အခုလို နှာဘူးကျတာမျိုးမ ကြုံဖူးတော့ နဂိုက ဝင်းဝါနေသော ရှမ်းတရုပ်မ မျက်နှာ ရှက်သွေးဖြန်း ပြီး နီရဲသွား၏၊
သူမစိတ်ထဲမှာတော့ ဒီကောင်လေး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ လီးကြီးကကြီးလိုက်တာ၊ ငါ့ယောက်ျား ထက် တောင်သေခြာ ပေါက် ကြီးတယ်၊ နှာဘူးလေး ငါလက်မောင်းတွေကို လည်းညာတာပါသေးနဲ့ လာပွတ်နေတယ်၊ ကျောင်းမှန်း ကန်မှန်း သိအောင် လှန့်လိုက်အုန်းမယ်၊ တွေးပြီး ထောင်မတ်ပြီး သူ့ဘက်က ဦးတည်ချိန် ထားတဲ့ လီးကြီးထိပ် ကို လှမ်းဆုပ် ညှစ်လိုက်တယ်၊
” အား”
ဆောင်းဦး တယောက်က မွန်နေပြီမို့ ကြောက်ရမှန်း မသိတော့ပါ၊ အခန်းဝမှာ ထိုင်စောင့်နေသည့် သူ့အဒေါ် မကြား ရ တိုးတိုးလေး အော်ငြီးလိုက်ပြီး နဂိုထဲက သရည် သမျှားမျှားနဲ့ ငေးကြည့်မိ နေသော ဒေါက်တာမာလာနွယ်လူး နိူကြီးတွေ ကိုသူမ ရဲ့ဘလောက်စ် အင်္ကျီ ပေါ်ကပဲ သူ့လက် နူစ်ဖက်နဲ့ စုံအုပ်ကိုင်ဆုပ်ပစ်လိုက်၏၊
” ဟေး ”
ဒီတခါ တကယ်လှန့် သွားရတာကတော့ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး တယောက်ရယ်ပါ၊ ဒီကောင်လေး ဒီလောက်ရဲမယ် မှန်းမသိလို့ ၊ အခုတော့ ဆေးဆရာ မျက်ဖြူ ဆိုက်ကိန်း ရောက်သွားသည်၊ ဟေးကနဲ တချက်ဟန့်လိုက်ပြီး ဆောင်ဦးကို မျက်လုံးပြူးကြည့် လိုက်ပြီး အခန်းဝဖက်ကို မျက်စပစ်ပြလိုက်တော့ ဆောင်းဦးလက်တွေက သူမလက်မောင်းအိုးတွေပေါ် ပြန်ရောက်သွား၏၊ သူမ လက်ဖဝါးကတော့ တင်းမာ တောင်မတ်နေပေမဲ့ နွေးတွေး နူးညံ့လှတဲ့ ဆောင်းဦး ရဲ့ လိင်ချောင်း ကြီးကို လက်မလွတ်နိူင်သေးပါ၊ ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ငင် တချက်နူစ်ချက် ပွတ်တိုက်ပေးနေမိသည်၊ လက်လွတ်လိုက်ရမှာလည်း နှမြောသလ ဖြစ်နေ၏၊
ဆောင်းဦးကလည်း သူ့လီးကြီးက ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ထားတဲ နူးညံ့လှတဲ့ ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်ထူး ရဲ့ လက်ဖ ဝါး လေးတွေကအရသာရှိလွန်းလို့ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး သူမလက်မောင်းအိုးကြီး တွေကိုပဲပွတ်ပေး နေမိသည်၊
ထိုအခိုက် အခန်းဝမှ လှုပ်ရှားသံကြားလို့ ဆောင်းဦး လီးကြီးကို ကမာန်းကတန်းလွတ်ချပြီး အနာပတ်ဖို့ ပါတ်တီးလိုက်ရှာမိတော့သည်၊
” ဟင်ပြီးသွားပြီလား မမမာလာ ဘယ်လိုနေလဲဟင်”
” ပြီးသွားပါပြီ ညီမရဲ့ ပြည်တွေထွက်သွားတော့ လောလောဆယ် ကိုက်တာသက်သာသွားမှာပါ၊ သောက်ဆေးပေးလိုက် မယ်၊ အနာသက်သာအောင်၊ မနက်ဖြန် လောက်တော့ လာပြလိုက်အုန်း အနာကို နည်းနည်းဆေးကြောရအောင်နဲ့ အခြေနေလည်းသိရအောင်”
” ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ မမမာလာရယ် နိူ့မို့ဆို ဆေးခန်း က အဝေးကြီးသွားရမှာ မမ နားနေ တဲ့အချိန် အနှောက်အယှက်ပေး ရတာအားနာ စရာကြီး ”
” အောင်မလေး ညီမကလည်း အားနာစရာမရှိ တို့က ကိုကို ဆေးရုံဆင်းနေလို့ အိမ်မှာတယောက်ထဲ ပျင်းနေတာ၊ မနက်ဖြန်လည်း ဒီအတိုင်းပဲ၊သူက ဆေးရုံ ဆင်းရအုန်းမှာ လာသာလာခဲ့ မမ တယောက် ထဲရှိမှာ”
” ကျေးဇူးပါပဲ မမရယ်”
စကားပြောရင်းဆိုရင်းပဲ ဒေါက်တာမာလာနွယ်လူး က ဆောင်းဦး အနာကို ပါတ်တီးစည်း ပြီးသွားလို့ သောက်ဆေးပါထုတ်ပေးလိုက်၏၊
ဆောင်းဦးမှာသာဒုက္ခ ရောက်နေ၏၊ အောက်ခံမပါ ပုဆိုးတထပ်ထည်းမို့ သူကမာတောင်ထနေသည့် လီးကြီး ပျော့ သွားအောင မနည်း စိတ်တွေ ပြောင်းနေရသည်၊ ဒါတောင် နဲနဲ ပဲလျော့ သွားလို့ သူ့အဒေါ် သတိမထားမိအောင် ပုဆိုးကို ပွပွလေး စီးပြီး ခါးကိုင်းကိုင်းလေး လုပ်ထားရ၏၊ သူ့ဒုက္ခကို ရိပ်မိသော ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးက ရီခြင်သည့် မျက နှာကို အတင်းထိန်းထားပြီး တဖက်လှည့်ပြုံး လိုက်မိသည်၊
ဆောင်းဦး အဲလိုခါးကိုင်းပြီး ကွတတ လျှောက်တာကို အနာက တအားနာလို့ဟု ထင်မှတ်သွားသော ဒေါ်တင်လေးက ပြာပြာသလဲ
” အာ မောင်ဦး ဖြေးဖြေး ဒေါ်လေးကိုတွဲ လာလာ”
ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး တို့ အိမ်နဲ့ ဆောင်းဦး ဦးလေးတွေ အိမ်က ခြံခြင်း ကပ်ရက် ဆိုပေမဲ့ ခြံဝန်းကြီးတွေက အကျယ် ကြီးတွေမို့ တော်တော်တော့ လှမ်းသည်၊ ခြံနူစ်ခုကြား အလယ်လောက် မှာ လူတယောက်စာဝင်ရုံ ဂိတ်တံခါး သေးသေးလေး လုပ်ထားသည်၊ ထိုလမ်းလေးမှာ သစ်ပင် ပန်းခြုံတွေ ကြားမှာ ကွေ့ကွေ့ကောက်ကောက် လေးသွားရသည့် မြေလမ်းကျဉ်းကျဉ်းလေးဖြစ်၏၊၊ ဆောင်းဦးကို ဒေါ်တင်လေးက လက်တဖက်သူမပုခုံး ပေါ်တင် ခိုပြီး လျှောက်လာစေခဲ့သည်၊ ဆောင်းဦး၏ နိူးကြွနေသော ကာမဇော အဟုန်မှာ အရှိန်မသေ သေးခင်မှာပင် ဒေါ်တင်လေး ၏နူးညံ့သော အထိအတွေ့ကြောင့်ပြန်လည်တက်ကြွလာခဲ့ ရပြန်သည်၊ ဒေါ်တင်လေး၏ နူးညံ့ အိစက်သော ပုခုံးသား လေးတွေ၊ သင်းပျံ့ သောကိုယ်သင်းနံ့တို့နူင့်တကွ စောစောကပင် ဒေါ်တင်လေးထက် ၁ဝနူစ်ခန့်ကြီးသော ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်ထူး ၏ ရမက်လွှမ်းသော အကြည့်နဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သော လက်ဖဝါး၊စသည့် အဖြစ်အပျက် တွေသာ မက ဦးလေးနဲ့စပ်မှသာတော်ရသည့် အဒေါ် မို့ သူနဲ့ ဘာမှမတော်စပ်သော တစိမ်း သွေးနဲ့ သားနဲ့ တည် ဆောက် ထားတဲ့ မိန်းမ တဦးပါ ဆိုတာကို အခုမှ ရုတ်ချည်း သတိထားမိ လာတာလည်းပါ တာပေါ့၊
ဒေါ်တင်လေးက ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးလို တောင့်တောင့်ထွားထွားကြီးမဟုတ်ပဲ သေးသေး သွယ်သွယ် အရပ် မှာ၅ပေ လောက်သာရှိတာမို့ ၅’ ၄” လောက်ရှိနေ ပြီဖြစ်သော ဆောင်းဦးက သူမအပေါ်စီးမိုးနေ၏၊ ဆောင်းဦးက သူ့လက်မောင်းကြီးကို ဒေါ်တင်လေး ပုခုံးပေါ် ဖိတင် ထားသဖြင့် မနည်း အားယူလျှောက်နေရသဖြင့် တချက်တချက် ဒေါ်တင်လေး ရဲ့ တင်သားလုံး အိအိလေးတွေကလည်း ဆောင်းဦး ရဲ့ ပေါင်ခြံ နဲ့ တချက်တချက် ဖိဖိမိ၏၊ ပြန်လည် ထောင်မတ် လာသော သူ့လီးကြီးနဲ့ ဒေါ်တင်လေးက သွားမထိမိအောင်ထိန်းရင်း ခါးကို ကုန်းထားရသဖြင့် ဆောင်းဦး မျက်နှာမှာ ဒေါ်တင်လေး ပါးနားကို ပိုနီးကပ် သွားရ လေသည်၊ ဒေါ်တင်လေး ဆီမှ သင်းပျံ့သော သနပ်ခါးနဲ့ ချွေးနံ့ လေးကဆောင်းဦးကို မုဒိန်းကျင့် ခြင်စိတ်ပေါက်လာအောင်ပင် ဒုက္ခ ကောင်းကောင်း ပေးနေလေသည်၊
ဒါပေမဲ့ ငယ်စဉ်ကတဲက အဒေါ်အဖြစ် နဲ့သာစိတ်ထားခဲ့ပြီး တခါမှ မပစ်မှားမိတာမို့ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး နဲ့မနိူင်းယှဥ် မိဖို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆုံးမနေမိသည်၊ အဲဒီ အိမ်အပြန်လမ်း လေးဟာ မြန်မြန်လည်း အိမ်ပြန်ရောက်ခြင် မိပြိး သိုင်းဖက်ထားရတဲ့ ဒေါ်လေး ကိုယ်လေးကို လက် လွတ်လိုက်ရမှာလည်း နှမြော နေမိပါသည်၊
(ဆက်ရေးပါမယ်…မျှော်…ဟီးဟီး)
7/11/2010
ဆောင်းဦး တို့အိမ်ရောက်တော့ ဦးဇော်ထူး ကပြန်မရောက်သေး ၊ဒေါ်တင်လေးမှာ မနိူင်မနင်းဖြင့် ဆောင်းဦး အားတွဲ ပြီးအိမ်ပေါ်သို့ ခေါ်လာခဲ့ရသည်၊ ဆောင်းဦး မှာခြေထောက်က သိပ်မနာ တော့ပေမဲ့ ဒေါ်တင်လေး ကိုလက်မလွတ် ခြင်တော့ အသာမှိန်း လိုက်လာခဲ့သည်၊ နူးညံ့သော အထိအတွေ့နဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ သင်းပျံ့ ပျံ့ က ဆောင်းဦး ရဲ့ ကာမတဏှာ စိတ်ကို ပိုမိုထကြွ သောင်းကျန်း လာစေခဲ့ပေမဲ့ ဘာမှ မလုပ်ရဲ တာမို့၊ ကိုယ်တောင်နေတဲ လီးကို တတ်နိူင် သမျှ မသိသာအောင် ခါးကိုင်း လို့ အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့ပါသည်၊
ဆောင်းဦး အတွက် ဆေးနဲ့ သောက်ဖို့ ရေယူပေးပြီးမှ ဒေါ်တင်လေးက ဆောင်းဦးကို ထားပြီး ထွက်သွားပါသည်၊ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ဦးဇော်ထူး ပြန်ရောက်လာ ပါသည်၊ ဒေါ်တင်လေး ပြောပြသည့် အတွက် ဦးဇော်ထူး အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ဆောင်းဦး အားကြည့်ရူမေးမြန်း ပြီးထွက်သွားပါသည်၊
ဆောင်းဦး မှာ သူ့ဦးလေးနူင့် အဒေါ် အိပ်ယာဝင် သည်အထိစောင့် နေရပါသည်၊ သူ့မျက်လုံးထဲက မထွက်နိူင်သေးသော ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ၏ နိူ့ကြီးများနူင့် ဒေါက်တာမာလာနွယ်လူးက သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်ပါလား ဟူသော အသိက ဘောထဲက အောင့်လာ စေခဲ့တာမို့ ဂွင်းထုဖို့ အခွင့် အခါစောင့် နေရပါသည်၊
ဦးဇော်ထူးနဲ့ ဒေါ်တင်လေးတို့ သူတို့အခန်းထဲ ဝင်သွားကြသံ ကြားမှ ဆောင်းဦးမှာ ဂွင်းထုဖို့ ပြင်ဆင်ရပါ တော့သည်၊ ပုံမှန်မှာ ဆောင်းဦးက အိမ်သာထဲတွင် သို့မဟုတ် ရေချိုးခန်း ထဲတွင် ထုလေ့ရှိပါသည်၊ ရေဆေးချ ဖို့လည်း လွယ်ကူလို့၊ဖြစ်ပါသည်၊ အခုတော့ မတ်တတ် ကြာကြာ ရပ်လျှင် သွေးကျ လို့လားမသိ အနာက နာတင်းလာလို့ အိပ်ယာပေါ်မှာ ပဲလုပ် ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်၊
ဆောင်းဦးက ညအိပ် မီးလုံးပြာလဲ့လဲ အောက် အိပ်ယာပေါ်မှာ ပဲ ပုဆိုးလှန်ပြီး နည်းနည်းပျော့ စပြုနေ ပြီဖြစ်တဲ့ သူ့လီးကြီးကို စပွတ်သတ် ပေးနေလိုက်တယ်၊ မျက်စေ့ ကို တင်းတင်းပိတ်လို့ ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးရဲ့ နိူ့ကြီး တွေက ပုံပြန်ဖေါ် စဉ်းစားရင်း ဂွင်းထုလို့ အရှိန် ရလာခဲ့သည်၊ အဲဒီ နိူ့ကြီး နူစ်လုံးကြား သူ့လီးကြီး ကို ပွတ်သပ် ပေးနေ တာကိုလည်း တွေးနေမိသည်၊ နောက်တော့ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး ရဲ့ကားစွံ့ နေတဲ့ ဖင်ကြီး ကိုမျက်စေ့ထည်း မြင်ယောင်ပြီး စိတ်ကူးထဲမှာ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းလို့ အနောက်က အားရပါးရ ဆောင့် နေတော့ ဆေင်းဦးလက် ကလည်း အရှိန်ရလာပြီး သူ့ရဲ့မာတောင် တောင့်တင်းနေတဲ့လီးကြီး အပေါ်မှာ အတင်း ဖိဆုပ်ပွတ် တိုက်နေတာကြောင့် ယားလာပြီး ပြီးခြင်လာပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့် ဆောင်းဦးက သူအသင့်ဆောင်ထားတဲ သတင်းစာစက္ကူ အဟောင်းတရွက်ကို အိပ်ယာပေါ် သူ့လီးကြီး နားမှာ ဖြန့်ခင်းလိုက်ပါတယ်၊ အိပ်ယာပေါ် သူ့လရည်တွေ စင်မကျအောင် သူ့လီးထိတ်ကို စာရွက် ပေါ် ချိန်ပြီး ဂွင်းကိုဆက်တိုက်မယ် အလုပ်မှာ သူ့မျက်စေ့က အခန်းဝ တခါးအောက်ခြေမှာ အရိပ်တခုတွေ့ လိုက်ရပါတယ်၊ ရင်ထဲမှာ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတာနဲ့ အတူ သူ့စိတ်ထဲလည်း အဲဒါဒေါ်လေး ဘဲဆိုတာ ချက်ခြင်း သိလိုက်ပါတယ်၊ ဒီအိမ်မှာ သူတို့ ၃ယောက်ပဲ နေတာ ဦးလေးထူးက ဘယ်တော့မှ ညင်ညင်သာသာ လမ်းမလျောက် တတ်ဘူး၊ ကြမ်းကို တဝုန်း ဝုန်း နဲ့ နေတာ၊ ဒေါ်လေးက ဘာပဲလုပ်လုပ် ညှင်ညှင်သာသာ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့၊ အဲဒါကြောင့် ဒေါ်လေး မှန်း ချက်ခြင်း သိလိုက်တာနဲ့ ညနေတုန်းက အထိအတွေ့ တွေချက်ခြင်း ပြန်သတိရလာပြီး၊ အခုန လူမိခါနီး ရေခဲတုံးလိုဖြစ် သွားတဲ့ တကိုယ်လုံးပြန် နွေးထွေးလာခဲ့ရပါတယ်၊ အဲဒါနဲ့ မျက်လုံးကို တင်းတင်း ပိတ်ခြင်ယောင်ဆောင် ပြီး မှေးစင်းပြီး တံခါးအောက်ခြေက အရိပ်ကို ကြည့်ရင်း ထုလက်စဂွင်းကို ဖြေးဖြေး ခြင်းဆက်လုပ် ပေးနေမိပါတော့သည်၊
တံခါး ကဖြေးဖြေး ခြင်းပွင့်လာပြီး လေးငါးလက်မလောက်ပဲ ဟပြီးရပ်သွား တာတွေ့ရတော့ ဆောင်းဦး ထင်တာဒေါ်လေး စိတ်ပြောင်း ပြီးထွက်သွားပလားပေါ့၊ ဒါပေမဲ တံခါးအောက်က အရိပ်က ရှိနေသေးတယ ဆိုတော့ အင်း…
ဆောင်းဦး ရဲ့ စိတ်ကူးယဥ် ကမ္ဘာ ထဲမှာ သူဖတ်ဖူးတဲ့ နှာစာအုပ် တွေထဲကလို ကောင်လေး ဂွင်းထုနေတာ မြင်လို့ စိတ်မထိန်းနိူင်တော့ပဲ အခန်းထဲ ဒေါ်လေးတယောက် ဝင်လျှောက်လာရင်းနဲ့ ဆောင်းဦးရဲ့ လီးကြီး ကိုင်ဆုပ်လို့ သူမပါးစပ်နဲ့ ငုံခဲပြီး ပုလွေမှုတ်ပေး နေတယ်လို့ တွေးရင်း စိတ်တွေလဲ တက်ကြွ လီးကြီးကလည်း ယားသည်ထက်ယားလာ လို့ အသားကုန် ဆောင့်ထုနေမိ ပါတော့တယ်၊ မကြာခင်မှာပဲ ထိန်းမနိူင်တော့ပဲ သုတ်ရည် တွေ ပန်းထွက်လာခဲ့ရတာမို့ အိပ်ယာ မပေအောင် စာရွက်ပေါ်ပဲ တဖြစ်ဖြစ် ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်ရ ပါတော့သည်၊
နောက်ဆုံးပြီးခါနီးမှာ ဘာကိုမ ဂရုမစိုက်နိူင်ပဲ ဖီလင်တွေ တအားတက်ပြီး ပြီးသွားရတာမို့ သတိရလို့ ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်လေးမရှိတော့ကြောင်းတွေ့ လိုက်ရသည်၊ သူ့ အခန်း တံခါးလည်း ပြန်စေ့ လို့ ငါများ နှာထန်ပြီး စိတ်မှတ်မှားတာလား၊ ငါဂွင်းထုတာတော့ ဒေါ်လေး လာမချောင်းကြည့် လောက် ပါဘူးလေ၊ ဟုတွေးရင်း ဆောင်းဦး တယောက် အိပ်မောကျသွား လေတော့သည်၊
xxxx xxxxx
(ဆက်ပါအုန်းမည်)
July 12, 2010
ဆောင်းဦး တယောက် ညက ဂွင်းအားရပါးရထုပြီး တုန်း ကနဲအိပ်ပျော်သွား လိုက်တာ ဗိုက်အရမ်းဆာ ပြီးနိူးလာ ခဲ့ရသည်၊ မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့၊ ဦးလေးထူး ဧည့်ခန်းထဲမှာ သတင်းစာထိုင်ဖတ် နေ၏၊ ဆောင်းဦး ခြေသံကြားတော့ ဦးလေးထူး က သတင်းစာပေါ်မှ သူ့ကို ကျော်ကြည့်လိုက်ပြီး
” ဟေး ဘယ်လိုလဲကွ နေလို့ သက်သာလား အနာကကိုက်သေးလား”
” သက်သာသွားပါတယ်လေးလေးထူး ဆေးသောက်ရင်းနဲ့ ကောင်းသွားမှာပါ”
ဦးလေးထူး ကခေါင်းတချက်ငြိမ့်လိုက် ပြီး သတင်းစာပြန်ဖတ် နေလိုက်သည်၊ ဆောင်းဦးက မီးဖိုချောင်ထဲ ဆက်လျောက်သွားတော့ ဒေါ်တင်လေး က မီးဖိုပေါ်မှာ တခုခုကြော်နေ၏၊ ဆောင်းဦး ဝင်လာတာ သံကြားတော့ သူ့ဖက်လှမ်းကြည့်လိုက် ပြီး
” ဟေး သားနိူးပြီလား အနာဘယ်လိုနေသေးလဲ”
” သက်သာပါတယ် ဒေါ်လေး ခု ဗိုက်အရမ်းဆာနေလို့ ဟီးဟီး”
” အမလေး ဒီမှာ အကုန်ရယ်ဒီပါပဲ၊ နင့်ဦးတောင် စားပြီးသွားပြီ၊ သားအိပ်ရေးဝအောင်လို့ တမင် မနိူးပဲထားထားတာ”
ဒေါ်တင်လေး ရဲ့ အမူအယာက ဘာမှ မထူးခြားတာမို့ ဆောင်းဦးတယောက် ညက သူစိတ်ထင်တာပါ ဟု တွေးရင်း နဲနဲ စိတ်သက်သာရသွားသည်၊
မနေ့ညနေက လည်းအစားအသောက်ကောင်းကောင်း မစားဖြစ်တာရယ်၊ ညက အားရပါးရ မာစတာဘိတ်လုပ် ထားတာရယ်ကြောင့် လို့ထင်ရသည်၊ ဆောင်းဦး မှာဗိုက်ဆာဆာနူင့် ဒေါ်တင်လေး ချပေးထားသော ထမင်းကျော် တပုဂံလုံး ပြောင်အောင တီးပြစ်လိုက်သည်၊ ဗိုက်ဝသွားမှ ကော်ဖီ အရသာခံသောက်ရင်း မီးဖို တွင်းမှာ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ လှုပ်ရှား တောက်တိုမယ်ရ လုပ်နေသော ဒေါ်တင်လေးဆီ မျက်လုံးရောက်သွား သည်၊ ဒေါ်တင်လေးမှာ အိမ်နေရင်းမို့လား မသိ ထမိန်သားပါးပါးပျော့ပျော့လေး ဝတ်ထားပြီး သူမရဲ့ ရေအိုးလေးလို လုံးပြီးတင်းနေတဲ့ တင်ပါးပြင် မှာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အနားအရာ မတွေ့ရလို့ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်ထားဘူးထင်တယ်လို့ ဆောင်းဦးတယောက်တွေးနေ၏၊ ဒါ့အပြင် နံရံကပ်စင်လေးတွေပေါ်တင်ထားတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေ ခြေဖျား ထောက်ယူလိုက် ရေဇလုံဆီမှာ ကုန်းလိုက်နဲ့ ဖင်လုံးလေးက တုန်တုန် တုန်တုန် ဆိုတော့ ၊ဆောင်းဦး တယောက် ကြည့်ရင်း လီးက မာတက်လာ ခဲ့ရသည်၊ ညတုန်းက သူ မာစတာဘိတ် လုပ်နေတော့ ဒေါ်လေး လာချောင်းတာ သေခြာ ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ လူကြီးပီပီ မျက်နှာ အမူအယာ မပျက်နေနိူင်တာ ဖြစ်မယ်လို့ လည်း အတွေးနယ်ချဲ့ နေမိပါသည်၊
ဒါပေမဲ ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေလာခဲ့ရတဲ အဒေါ် ဆိုတော့ ကြောက်ရွံ့ ရိုသေတာကလည်း ရှိသေး တော့ စိတ်ဆင် သိပ်မရိုင်းခင်ရှောင်ထားမှရမယ်လို့ တွေးရင်း အိမ်ရှေ့ခန်းဘက်က သွားမယ် လုပ်တုန်း
” မောင်ဆောင်းဦး ဒေါ်လေးကို တန်ပူရာ မှုန့် အထုတ်လေးရှာပေးပါအုန်း ဟိုနေ့ကပဲ တင်လိုက်တာ ငါအခုရှာမတွေ့တော့ဘူး တစင်စင်ပေါ်မှာပဲ ”
ဆောင်းဦးလည်းထပြီး ဟိုစင်ဒီစင် တွေလျှောက် လက်နဲ့ စမ်းကြည့် တယ် ၊ မတွေ့ဘူး၊ ဒေါ်တင်လေး တန်ပူရာကျော် လုပ်မယ်ဆိုပြီး ပုဇွန်အခွန် ဇလုံ တလုံးနဲ့ ချွတ်နေတဲ့ နေရာရှေ့ တည့်တည့် အပေါ် ဖက် က စင် တခုပဲကျန်တော့ တယ်၊ အဲဒီစင်က ဆောင်းဦး အရပ်နဲ့ တောင် လက်မှီရုံလေး ဆိုတော့ ခြေဖျားထောက် ပြီးစမ်း မှရမှာလေ၊ ဒေါ်တင်လေးကလည်း လက်မှာ ပုဇွန်ခွာရင်း ရေစက်လက်နဲ့ ဆိုတော့ ရေတွေတောက်တောက်ကျ မှာစိုးလို့နေရာမရွှေ့ပေးခြင်ဘူး၊ ခါတိုင်းလဲ ဒီလိုပဲ တူဝရီး ခြင်းက ကိုယ်ခြင်းထိကပ်တာက ဆန်းတာမဟုတ်တော့ ၊ဆောင်းဦးက ဒေါ်တင်လေး အနောက်က ကပ်လျက် ခြေဖျားထောက်ပြီး စင်ပေါ် လှမ်းစမ်းလိုက်တယ်၊ ဒေါ်တင်လေးရဲ့ တင်းရင်းအိတုန် နေတဲ့ တင်လုံးလေးတွေ ဆောင်းဦးရဲ့ ပေါင်ခြံ ကိုအိကနဲ ထိမိသွားတာနဲ့ ဆောင်းဦးရဲ့ လီးကြီးက ဆပ်ကနဲ ခေါင်းထောင်ထလာတယ်၊ ဒါပေမဲ ဒေါ်တင်လေးရဲ့ တင်သားလုံးတွေခံနေလို့ ၉ဝ ဒီဂရီ ထိတော့ ထောင်မတ်လို့မရပေမဲ့ ဒေါ်တင်လေး ရဲ့ ထမိန် ပါးပျော့ပျော ကြောင့် ဖင်ကြားထဲကို အမြောင်းလိုက်ဝင်သွားခဲ့ပါတယ်၊ ကာမစိတ် ကလည်း တွေးရင်း တွေးရင်း တအားမွန် နေပြီမို့ ဒေါ်တင်လေး ဆီက ဘာမှ အသံမ ထွက်မလာ မခြင်း စင်ပေါ်မှာ ဟိုး အနောက်ထဲ စမ်းပြီး ရှာသလိုနဲ့ အချိန်ဆွဲ ရင်းက သူ့ လိင်တန် အပေါ်ပိုင်းနဲ့ ဒေါ်တင်လေး ဖင်ကြားကို ပွတ်တိုက် အရသာခံ နေမိပါသည်၊
ဆောင်းဦး ပဲစိတ်ထင်လို့လား မသိပါ၊ ဒေါ်တင်လေးရဲ့ ဖင်ကြီး တွေကလည်း အနောက်ဖက်ကို ပိုပစ်ပေးလာ သလိုပဲ၊ ဆောင်းဦး ဒူးလေး နည်းနည်း ကွေးလိုက်တာနဲ့ သူ့လီးကြီးက ၉ဝ ဒီဂရီ ထောင်မတ်သွားပြီး ဒေါ်တင်လေး ဖင်ကြားက ဂွဆုံအောက်မှာ လွှကို ပြောင်းပြန်လှန် ပင့်တိုက်သလို ဝင်ထွက်နေပါတော့တယ်၊
ဒေါ်တင်လေး မှာလည်း ရင်တွေတုန်ပြီး အသက်ရူမြန်လာခဲ့ရ ပါတယ်၊ မနေ့ညတုန်းက အခန်းထဲက ညမီး လုံးရောင် အောက်မှာမြေ ဟောက်ကြီးလို မာန်ဖီ နေတဲ့ လီးတုတ်တုတ် ကြီးကို ဆောင်းဦး အားရပါးရ ကိုင်ထု နေတာ တွေ့လိုက်ရတုန်းက ဒေါ်တင်လေးတယောက် ရုတ်တရက် အသက်ရူ မှားသွားခဲ့ရပါတယ်၊ မကောင်းပါဘူးလေ ဆိုပြီး ထွက်သွားခြင်ပေမဲ့ မာန်ဖီထနေတဲ့ ဆောင်းဦးရဲ့ လီးကြီး ဒစ်ဖူး နီရဲပြောင်တင်း ကသံလိုက်ဓါတ်နဲ့ ဆွဲထားသလို သူမ မျက်လုံးတွေက ဆွဲဆောင်ထား တာမို့ ထွက်မသွားနိူင်ခဲ့ပဲ အစအဆုံး ကြည့်နေခဲ့မိပါတယ်၊ ဆောင်းဦး ပြီးသွားလို့ သုတ်ရည်ဖြူဖြူ တွေ အိပ်ယာပေါ်က စက္ကူထဲမှာ တထုတ်ထုတ် ပန်းထွက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ဒေါ်တင်လေး ခမျာ ဒူးတွေချောင်လို့ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေတောင် စိမ့်ထွက်လာ ခဲ့ရပါတယ်၊ ယိုင်ထိုးယိုင်နဲ့နဲ့ ခြေကို ဖွဖွနင်း ပြီး ကိုယ့် အခန်းပြန်လာခဲ့တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ တရူးရူး ဟောက် ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ ဦးဇော်ထူး ဆီက ဘာအကူအညီမ မရခဲ့ ပါဘူး၊ အဲဒါကြောင့် ကိုယ့် အဖုတ် ကိုယ် လက်နဲ့ တအားပွတ်ရင်း ပြီးခဲ့ ရပါတယ်၊ မနက်အိပ်ယာထတော့ သူမအဖုတ်ရည်တွေခြောက်သွားလို့ ကော်ထိုးထား သလို မာတောင့် နေတဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ကမာန်းကတန်း ချွတ်၊ လျှော်မဲ့ ခြင်းအောက်ဆုံးထဲ ထိုးထဲ့၊ အဖုတ် ကိုရေဆေးပြီး ဝတ်စရာ အတွင်းခံ အလွယ်ရှာမတွေ့တာနဲ့၊ အိမ်နေရင်းပဲလေ၊ နောက်မှ မနက်စာလုပ်ပြီးမှ ရေမိုးချိုး တော့မယ်ဆိုပြီး အောက်ခံမဝတ်သေးပဲ မီးဖိုချောင် ထဲလုပ်နေတာ၊ အခုတော့ ဆောင်းဦး ရဲ့ တောင့် တင်းနေတဲ လီးကြီးက ထမီပါးပါး လေးနဲ့သူ့ပုဆိုးနူစ်ခုသာ ခြားပြီး သူမ အဖုတ်ပေါ်မှာ ပွတ်သတ်နေတာ ခံနေရပြီ၊ ဟေ့ကောင်လေး ဘာလုပ်နေတာလဲ လို့ ဟောက်လွှတ်ဖို့ ဟာ ကလည်း ပါးစပ်က အာစေးထည့်သလိုဖြစ်နေတယ်၊ ရှေ့က စားပွဲ စွန်းကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ပြီး သူမရဲ့ ဖင်လုံးလုံး လေးကို သာနောက်ပြန် ကော့ ပေးနေမိပါတယ်၊
ဆောင်းဦး တယောက်ကလည်း အပေါ်က စင်ပေါ် မှာတောင် လက်မရှိတော့ပါဘူး ၊ ဒေါ်တင်လေးရဲ့ ကိုယ်ဘေး တဖက်တချက်ကနေ ဒေါ်တင်လေး ရှေ့က စားပွဲ စွန်းကို လှမ်းကိုင် အားပြု ပြီး ခါးကို ကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ သူ့လီးကြီး ကိုဒေါ်တင်လေး အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားပေါ် အမြောင်းလိုက် ပွတ်တိုက် ပေးနေ မိပါတော့တယ်၊
အဲဒီအချိန်မှာပဲ အိမ်ရှေ့ ခန်းက မီးဖိုဖက် လျှောက်လာတဲ့ ခြေသံကြားလိုက်တာနဲ့ ဆောင်းဦး ကမာန်း ကတန်း မတ်မတ်ရပ်လိုက် ပြီး စင်ပေါ်က စမ်းမိတဲ့ အထုတ်တထုတ်ဆွဲယူလိုက်ပြီး
” ဒေါ်လေး အဲဒါလား ”
ဆိုပြီး ဒေါ်တင်လေးက လှမ်းပေးလိုက်ပါတယ်၊ ဒေါ်တင်လေးလည်း ဆတ်ကနဲ သတိဝင်လာပြီး
” အေးအေး သား ဟုတ်တယ် အဲဒါပဲ ”
ဆိုပြီး လှမ်းယူလိုက်ပါတယ်၊ မီးဖိုခန်း ဝရောက်လာတဲ့ ဦးဇော်ထူးက
” ဟေ ဒီတူ အရီးတွေ ဘာတွေ ချက်ဖို့ လုပ်နေလည်း ငါဒီနေ့ အိမ်မှာ မစားဘူးနော်၊ နယ်က သူငယ်ချင်း ရောက်နေလို့ ဂေါက်ရိုက်ရင်းကလပ်မှာ စားမလို့”
ဦးဇော်ထူးက ဖြတ်ပြီး အိမ်ပေါ်ထပ်တက်သွားတဲ့ ဆောင်းဦးကိုလည်းလှမ်းလို့
” ဟေ့မောင်ဆောင်းဦး ဒီနေ့ သိပ်လမ်းမလျှောက်နဲ့နော် သွေးကျမယ် လှဲနေနော်”
ဆောင်းဦး ကလှည့်မကြည့်တော့ပဲ
” ဟုတ်ကဲ့ လေးလေးထူး ”
ဟုပြောကာ သုတ်သုတ်လေးတက်သွားလေတော့သည်၊
ဒေါ်တင်လေး ခမျာမှာ နွမ်းလျ နူံး ချည့်စွာ နဲ့ သူ့လက်ထဲမှာ ဆောင်းဦးထိုးထည့် ပေးသွားလို့ကိုင် ထားမိသည့် အထုတ် ကိုသေခြာကြည့်လိုက်တော့၊
” ခွေးကောင်လေး”
မျက်နှာတောင်ပြုံး စိစိဖြစ်သွားရသည်၊ သူမလက်ထဲမှာကိုင်ထားတာက ကုလားလေး မဆလာထုတ်ကြီး ဟီးဟီး…
(ဆက်ပါအုန်းမယ်)
July 18, 2010
ဦးဇော်ထူး အိမ်ကထွက်သွားပြီးတော့ ဒေါ်တင်လေးလည်း အိမ်မှာမနေရဲတော့ပါ၊ ခါတိုင်း စနေနေ့ လာလာပြီး အဝတ်လျှော် ပေးတဲ့ အဒေါ်ကြီးကလည်း ၊ ဒီအပတ် အဝတ်သိပ်မရှိလို့ မလာဖို့ ပြောထားတယ်ဆိုတော့ လာမှာမဟုတ်ဘူး၊ မနက်ကတုန်းက ကိုယ့်ပါးစပ်က အာစေးထည့် ထားသလို ဖြစ်ခဲ့ရတာ လည်း ကိုယ့်ကိုယ် ကိုမကျေနပ်ဘူး၊ အခုတော့ ကောင်ကလေးက ငါ့ကို ဘယ်လိုထင်တော့ မလဲ၊ ဘာမှ ရေရေရာရာ ဆုံးဖြတ်ချက် ချမရတာနဲ့ ခါတိုင်းသွားနေကြ သူငယ်ခြင်းဆီ ထွက်သွားလည် အုန်းမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက် တယ်၊ အဲဒါနဲ့ အဝတ်အစား ကမာန်းကတန်း ကောက်လဲပြီး ဆောင်းဦး အခန်းဝကပဲ အသံကျယ်ကျယ် လေးနဲ့
“မောင်ဆောင်းဦးရေ ဒေါ်လေး အန်တီနီလာတို့ဆီသွားလယ်လိုက်အုန်းမယ်၊ မီးဖိုပေါ်က အိုးထဲမှာ ဟင်းတွေရှိတယ် ၊အဲဒါပဲစားလိုက်တော့နော် ဒေါ်လေးကို စောင့်မနေနဲ့တော့၊အော် ဒေါက်တာ မမာလာ ပြန်လာတာတွေ့ရင် အနာဆေးဖို့ သွားပြလိုက်အုန်းနော် ၊သိပ်လမ်းလျှောက်မနေနဲ့”
ဒေါ်တင်လေးက သူပြောစရာရှိတာတွေကို အဆက်မပြတ်ပြောပြီး ကမာန်းကတန်း အောက်ထပ် ဆင်းလာခဲ့တော့သည်၊ ဆောင်းဦး တယောက်မှာလည်း ရာဂ နည်းနည်း ကျသွားပြီမို့ ကြောက်ရွံ့ရွံ့ ဖြစ်နေကာ မျက်နှာ ခြင်း မဆိုင်ရဲ၊ ဒေါ်လေး အပြင်သွားမယ်ဆိုတော့ စိတ်နည်းနည်း ပေါ့သွားပြီး
” ဟုတ် ..ဟုတ်ကဲ့ ..ပါဒေါ်လေး..”
ဟုလှမ်းပြောလိုက်သော်လည်း ဒေါ်တင်လေးကမရှိတော့ပြီ၊
XXXXXX XXXXXXXX XXXXXXXXX
ဆောင်းဦး တယောက်ထည်း အိမ်မှာ ဗီဒီယို ပဲ ထိုင်ကြည့်နေရာက ပျင်းလာပြီး မနက်က် အဖြစ် အပျက် က ခေါင်းထဲ က ထုတ်ပစ်လို့ မရပဲဖြစ်နေ၏၊ တွေးရင်းတွေးရင်းကလည်း လီးက တောင်လာ၏၊ လီးတောင်တာ နဲ့အတူတူ မုန်ကလည်း နဲနဲယို လာ၏၊ ဒါနဲ့ ပဲ ဦးလေးထူး တို့ အိပ်ခန်းထဲဝင်လာပြီး ဘာရယ်မဟုတ် ဟိုကြည့် ဒီကြည့် တခုခုတွေ့မလားလို့ လိုက်ကြည့်နေမိ သည်၊ ဦးလေးထူးတို့ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ အခန်းထောင့် ကလျှော်မဲ့ အဝတ်တွေထည့် ထားတဲ ခြင်းတွေ့တော့ မျက်လုံးတွေ အရောင်တော့က်လာ၏၊ အဝတ်ဟောင်း တွေထဲ လှန်လှော ရှောက်ကြည့်ရင်း အောက်ဆုံးလောက်မှာ ဒေါ်လေးရဲ့ အသားရောင် ဖျော့ဖျော အတွင်းခံ လေးကို တွေ့ရသည်၊ ဆောင်းဦး ကောက်ကိုင်ကြည့်လိုက် တော့ ခွဆုံ နေရာမှာ ကော်တင်ထားသလို မာမာလေး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်၊ ကြည့်ရတာ ဒေါ်လေးစောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်ထားပြီး ခြောက် သွားတာပဲ ဖြစ်ရမယ်၊ သူညဖက် အိပ်မက်ကောင်းပြီး လုံချည် ထဲ သုတ်ထွက်သွားရင် မနက်ကျ တော့ အဲလိုဖြစ်တတ် တာ သူသတိထားမိ လို့ ဖြစ်သည်၊ ဆောင်းဦး ဒေါ်လေး ပင်တီ ခွဆုံလေးက သူနှာခေါင်း နားကပ် လို့ အားရပါးရ ရူလိုက်သည်၊ ငြီစို့စို့နဲ့ ပေါင်ဒါနံ့ လို သင်းသင်း အနံ့ ရောလို့ တမျိုးလေး ဖြစ် နေ၏၊ ဆောင်းဦး အားရပါးရ ရူရိူက်လိုက်ရင်း က သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ပုံချလိုက်သည်၊ ထောင်မတ် ထကြွနေ သော သူ့လီးကြီး ထိတ်ပေါ်မှာ ဒေါ်လေးရဲ့ ပင်တီ တင်ပြီး မှခွဆုံ နေရာလေးက ချိန်တေ့ပြီးအုပ်ကိုင်လိုက်ကာ မာစ တာဘိတ် စလုပ်တော့သည်၊ ခနလေးမှ ခနလေးပါပဲ၊ သူ့လီးထိတ်က တအားယားလာပြီး သုတ်ရည်တွေ ဒေါ်လေး ပင်တီ ထဲကို တထုတ်ထုတ် ပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်၊ သုတ်ရည်လည်းကုန် လူလည်း နွမ်းသွား မှဒေါ်လေး ပင်တီကို လုံးထွေး အဝတ်ဟောင်းတွေ အောက် ပြန်ဖွက်ထားခဲ့ပြီး ကိုယ့် အခန်းဆီသို့ သုတ်သုတ် ပြန်လာခဲ့မိတော့ သည်၊
XXX XXX XXX
ဆောင်းဦး တရေးနိူးလာတော့ ညနေစောင်း နေပြီ လေးလေးထူးရော ဒေါ်လေးပါ ဘယ်သူမှ ပြန်မလာကြသေး၊ နေ့ခင်းက ဒေါ်လေး ပင်တီထဲမှာ ဂွင်းထုပြီး ၊ နေ့လည်စာစား ကုတင် ပေါ်လှဲချလိုက်ရာ၊ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော် သွားခဲ့သဖြင့် လူက အားအင်ပြည့်ဖြိုးနေ၏၊ ဘွားဖက်တော်ကလည်း နိူးတာနဲ့ ခေါင်းထောင်ထ လာ၏၊ အဲဒါနဲ့ မျက်နှာသစ်ပြီး နည်းနည်း လန်းသွားအောင် ရေချိုးခြင်သော်လည်း အနာနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိ၊ အော် အနာဆိုမှ၊ အိမ်ဘေးက ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးဆီ သွားရအုန်းမှာပဲ၊ တောက် လီးကတောင်လာပြန်ပြီ၊ ဒီတခါတော့ အဲဒီဒေါက်တာမကြီးက စမ်းကြည့်ရမယ်၊ မနေ့ညတုန်းကတောင် သူ ငါ့လီးကို ကိုင်သေးတာဘဲ၊ အခုချိန်ဆိုရောက်နေလောက်ပြီ၊ သွားလိုက်အုန်းမှပဲ….
အိမ်ရှေ့ တံခါးခေါက် တော့ တော်တော်နဲ့ ဘယ်သူမှ တံခါးလာမဖွင့်တော့ ဒီနေ့တော့ ကံမလိုက် ဘူးထင်တယ် လို့တွေးပြီး လှည့်ပြန်မယ် အပြုမှာ တံခါးက ပွင့်လာ၏၊
“အော မောင်ဆောင်းဦး လာလာ တံခါးခေါက်နေတာ ကြာပြီလား အန်တီက ရေချိုးနေလို့ မကြားဘူးလေ”
” ရပါတယ အန်တီရဲ့ အိမ်ခြင်းကပ်ရက်ပဲဟာ ကျနော်နောက်မှ ပြန်လာလဲရတာပဲ ၊ အန်တီ ထမင်းစားပြီး ချိန် လောက်မှ ပြန်လာမယ်လေ”
” အမလေး ကိုယ်တော်ရယ် မလိုပါဘူး အန်တီဗိုက်လည်း မဆာသေးပါဘူး မင်း အနာ ဘယ်လိုနေသေးလဲ ”
” အန်တီကလဲ အားနာစရာကြီး အန်တီ လုပ်စရာ ရှိတာ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ကျနော် ထိုင်စောင့်ပါ့မယ်”
တကယ်တော့ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးက ရေချိုးပြီးကာစမို့ ဗိုလ်ဆန်ဆန် အမွေးပွ သဘက်ကို ကီမိုနိူလို ချုပ်ထားသော ရေချိုးခန်း ဝတ်ရုံနဲ့ ဖြစ်လို့ အင်းကျီလေးဘာလေးသွားလဲ လို့ရအောင် ဆောင်းဦးက သွယ်ဝိုက် ပြောနေခြင်းဖြစ်သည်၊ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်ဦးကတော့ အတင်း ဆောင်းဦးကို ဦးဆော်င ခေါ်သွားသဖြင့် ဆောင်းဦးတယောက် မနေ့က အခန်းလေးထဲ ပြန်ရောက်ခဲ့ ရပေတော့ သည်၊
ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးရဲ့ ဆံပင်များမှာ နက်မှောင်ပြီး ရေ မခြောက်တခြောက်မို့ ဖားလျှား ချထားရာ ကျောလည် ခန့်ရောက်လေသည်၊ ရေချိုးတဘက် ဝတ်ရုံက ခါးမှာ အဝတ်ခါးပတ် နူင့် သာဆွဲ ချီထုံးပြီး ဝတ်ထားရာ ရင်ညွန့်နေရာမှာ နိူ့ကြီး နူစ်ခု ဆုံရာ အကွဲကြောင်းကို တွေ့နေရ၏၊
“ဆရာမ မပါဘူးလားကွ ဒီနေ့”
စကားမေးပြောလေးပြောရင်း ဆောင်းဦး ခြေမ အနာမှ ပတ်တီးကို ငုံဖြည်နေသော ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ၏ ဟသွားတော့ ဝတ်ရုံ ပေါ်မှ တွဲလဲလှုပ်ခါနေသော နိူ့ကြီးနူစ်လုံး သူ့ မျက်နှာနဲ့ တထွာလောက်မှာ ရောက်နေတော့ ဆောင်းဦး ပါးစပ်တွေက စူပါဂလူး မျိုချ မိသလို ဖြစ်နေရ၏၊ ဆောင်းဦးရဲ့ ဖြစ်အင်ကို ကောင်းကောင်းရိပ်မိတဲ့ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးက နူတ်ခမ်းဒေါင့် လေးမှ ပြုံးရင်း ကိုယ်ကို ပိုညွတ်ပေးလိုက်၏၊
ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး ၏ ရေချိုးဝတ်ရုံမှာ အောက်က ပိုဟိုက်သွားရာ လွတ်လပ်စွာ လှုပ်ရှားနေသော နိူ့ကြီး နူစ်လုံးမှာ ခလေးအမေလည်းဖြစ် အသက်ကလည်းရလာ လို့ နဲနဲ တွဲခြင်သော်လည်း ထွားထွားကြီးမို့ လူပျိုရိုင်း ကလေး ဆောင်းဦး အဖို့တော့ ချက်ခြင်းပင် သုတ်ထွက်ခြင်သွားရ အောင် ဖီးတက်သွားလေသည်၊ ဒီဒေါက်တာမကြီး ဒီလောက်တောင် ရှိုးနေတာ ငါစွန့်စားလိုက်တော့မယ် ဆိုသော လူပျို ဦးနှောက်က နောင်ခါ နှောင်လာဈေး လို့ စိတ် ဒုံးဒုံး ချပြီး သကာလ၊ လက်က ချက်ခြင်းရောက်သွားတော့၏၊
” အို့”
ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးမှာ မျှော်လင့်ထားပြီးသား ဖြစ်သော်လည်း ရုတ်တရက် ကြီး ဖြစ်တာက တကြောင်း ရေချိုးပြီး စလတ်ဆတ်နူးညံ့ နေပြီး ထောင်မတ်နေပြီဖြစ်သော နိူ့သီးခေါင်းများက ဆောင်းဦး၏ လကဝါးများနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်မိသွားသဖြင့် အသက်ရူမှားသွား ကာ တကိုယ်လုံး ဖြန်းကနဲ ကြက်သည်းထသွားသဖြင့် အို့ကနဲ တွန့်သွားခြင်းဖြစ်သည်၊
ဆောင်းဦး ခြေမမှ ဖြေပြီးကာစ ပတ်တီးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပြုတ်ကျသွား ပြီး လက်တဖက်က လူနာကုတင် စွန်းကို ထောက်လိုက်မိပြီး နောက်တဖက်က ဆောင်းဦး ပေါင်တဖက်ကို ရောင်ယမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်၊
ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးမှာ တကယ်တမ်းကျတော့ ယောက်ကျား ဆိုလို့ သူ့ယောက်ကျား တယောက် နဲ့သာ အတွေအကြုံ ရှိဘူးသူဖြစ်လေသည်၊ မိဘများ ငယ်ငယ်က တင်းကြပ်လွန်းပြီး ဆေးကျောင်း ရောက်ရန် စာကြိုးစားခဲ့ ရပြီးကျောင်းမပြီး ခင်ပင် မိဘများသဘောကျသော လူပျိုကြီး ဒေါက်တာတီလူးနူင့် အိမ်ထောင်ကျ ခဲ့ တယ်၊ ကာမအရသာ သေသေခြာခြာ မခံစား ရသေးခင်ဘဲ ခလေး တယောက်ပြီးတယောက်မွေးခဲ့ရသည်၊ ခလေး နူစ်ယောက် အလုပ်နဲ့ ဘွဲလွန် အထူးကု သင်တန်းတွေသွားနူင့် အလုပ်တွေရှူတ်ခဲ့ ရသည်၊ အခုလို ချမ်းချမ်းသာသာ အေးအေး ချမ်းချမ်း နေရမဲ အချိန် ကျတော့ဒေါက်တာတီလူး တယောက်လည်း သိပ်မစွမ်းဆောင် နိူင်တော့ပြီ၊ ကိုယ်ကလည်း အချိန်ပိုလေးတွေ ရလာတော့ ကာမစိတ်တွေက ထကြွလာခဲ့သည်၊ အခုတော့ ကိုယ်က အပျော်သဘောနဲ့ ကောင်ကလေး မလုပ်ရဲလောက်ဘူး ဟုတွေးပြီး စလိုက်မိသည်၊ ကောင်လေးက လက်ရဲဇက်ရဲ လာတော့ ကိုယ့်မှာ ရှက်လည်းရှက် ကာမမီးဖွားကြီးကလည်း တဟဲဟဲ တက်လာခဲ့သည်၊ အခုတော့ ဦးတီလူးတယောက်သာ ထိတွေ့ ဖူးခဲ့ပြီး သူမခလေးတွေသာ အဟာရ အဖြစ နိူ့ချို သောက်သုံးခဲ့ဘူး သော နိူ့ကြီးတွေမှာ၊ ကိုယ့်သားထက်ပင် ငယ်အုန်းမည့် ကောင်လေးက အားရပါးရ ဖြစ်ညှစ် ဆုပ်နှယ်နေတာခံနေရသည်၊ သူမရဲ့ ဒူးခေါင်းတွေကလည်း မတ်မတ်ဆန့် ဖို့တောင် အားမရှိ အောင်ခွေခေါက်နေပြီမို့ လဲပြို မကျအောင် လူနာကုတင် စွန်းကို လက်နူစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထိန်းထား နေလိုက် ရ၏၊
ဆောင်းဦးမှာ လက်နူစ်ဖက်က မနိူင်မနှင်းနဲ့ အိစက်နေသော နိူ့လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေရင်းက မျက်စေ့ကိုတင်းတင်းမှိတ် ပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရူနေ ရသော ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးကို အံ့ဩတကြီး တွေ့လိုက်ရ၏၊ သူထင်တာက သူ့ကို အော်ငေါက်ပြီး နင်ထုတ်မယ်လို့ အဆုံးစွန် တွေးထားတာ၊ အခုတော့ မထင်ရလောက်အောင် ရှက်သွေးတွေနဲ့ နီမြန်းနေတဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ဆရာဝန်မကြီးရဲ့ မျက်စေ့တင်းတင်းပိတ်ထား တဲ့ မျက်နှာသူ့ မျက်နာနားမှာ အနီးကပ်တွေ့ လိုက်ရတော့ အတော်ကို အားတက် သွားပါတယ်၊
ဆောင်းဦး တော်တော့်ကို ရဲသွား၏၊ နှာစာအုပ်တွေ ထဲမှာ ဖတ်ဖူးပေမဲ့ အဲလောက်လွယ်မယ် လို့သူမထင်ခဲ့ဘူး၊ အခုတော့ ဆရာဝန်မကြီး အတွက် ရိုးနေလောက်ပြီလို့ ထင်ရတဲ့ နိူ့နှယ်တာနဲ့ ဆရာဝန်မကြီး မျက်လုံးတောင် စင်းနေပါလား၊ မျက်လုံးစင်းထားပေမဲ့ မဟတဟလေးပွင့်နေတဲ့ နူတ်ခမ်းနီပါးပါးကို ဆောင်းဦးက သူ့ပါးစပ်နဲ့ ဖိကပ် စုပ်နမ်းတော့ ဒေါ်မာလာနွယ်ဦးက လည်း အငမ်းမရ တုန့်ပြန် လာပါတယ်၊ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးက ရှေ့ ကိုကိုင်းကျလာလို့ ဆောင်းဦး ခြေမကို တိုက်မိတော့ အားကနဲ ဆောင်းဦး ပါးစပ်ကထွက်သွားမှ
” အို ဆောရီးနော် မောင်ဆောင်းဦးနာသွားလား”
ဆောင်းဦး အနာက ငုံ့ကြည့်လိုက်တဲ့ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးရဲ့ မျက်နာက သူ့ပေါင်နားရောက်သွားလို့ ဆောင်းဦးက ပေါင်ရင်းကို လန်တက်နေ တဲ့ ပုဆိုးက ခါးပေါ်ထိလှန်တင် လိုက်ပါတယ်၊ နဂိုက ထဲကမာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးက ထောင်ကနဲထပြီး ဒေါ်မာလာနွယ်လူးမျက် နှာရှေ့ ခေါင်းတ ရမ်းရမ်းနဲ့ ဖြစ်နေပါတော့တယ်၊
” အန်တီ ကျနော့် ကိုမှုတ်ပေးပါလားဟင်”
ပါးစပ်က တောင်းဆိုနေသော်လည်း ဆောင်းဦးလက်က ဒေါ်မာလာနွယ်လူးရဲ့ ခေါင်းကိုဖိထားပြီးပြီ ဆိုတော့လည်း ဒေါ်မာလာနွယ်လူးမှာ ငြင်းဖို့တောင် အခွင့်အရေး မရရှာတော့ပါ၊ ပါးလျှလျှ နူတ်ခမ်း အစုံကို ထိုးခွဲပြီး ဒေါ်မာလာနွယ်လူးရဲ့ နူးညံ့နွေးထွေးလှတဲ့ ပါးစောင်ထဲ သူ့လီးကြီး ဝင်သွားတာ အမြင် မှာတင် အရသာ ရှိလှတာမဟုတ်ပဲ လီးတချောင်းလုံးမှာလည်း ထူးခြားတဲ အရသာတမျိုး ခံစားလိုက်ရပါတယ်၊ သူ့ရဲပထမဆုံး အတွေ့ အကြုံကိုး……
(ဆက်ပါအုန်းမယ်)
Aug 23, 2010
ပထမတော့ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး က မရဲ တရဲနဲ့ ဆောင်းဦး ရဲ့လီးထိတ်ဖျား ကို လျာလေးနဲ့ တို့ရက်ပြီး ထိပ်ဖူးကို အာဂေါင်တွင်း သွင်းကာ ဖွဖွလေး စုပ်လိုက်၏၊ နောက်တော့ လည်း အရှိန်ရ လာပြီး သူမနူတ်ခမ်း တွေကို ဆောင်းဦး ရဲ့လိင်ချောင်း ပေါ်တင်းတင်းလေး ဖိညှပ် ကာ ခေါင်းကို နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နူင့် လုပ်ပေး နေမိတော့သည်၊ ဆောင်းဦး ၏ လက်နူစ်ဖက်မှာလည်း ဒေါ်မာလာနွယ်လူးရဲ့ နိူ့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေး နေမိတော့သည်၊
ဆောင်းဦးမှာ တခါမှ မကြုံဖူးသော အရသာထူးကို ခံစားနေရသဖြင့် လီးကြီးမှာ တအား တော့င်တင်း နေတော့ ရာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ၏အာဂေါင် ကိုပင် တချက်တချက် ထိုးမိသွားရာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ခမျာ အော့ကနဲ ဖြစ်သွားရလေရာ ကမာန်းကတန်း ခေါင်းထောင်ထ လိုက်ရလေသည်၊ အဲဒီအချိန်မှာ ဆောင်းဦး လက်များ ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ဒေါ်မာလာနွယ်လူး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ သဘက်ဝတ်ရုံ မှာလည်း ကြမ်းပေါ်သို့ ပုံကျသွားပြီ ဖြစ် လေရာ ဖြူဖွေး ဝင်းဝါ ဖွံ့ထွားစွံ့ ကားသည့် ကိုယ်လုံးအလှကို မျကဝါးထင်ထင် တွေ့လိုက်ရလေသည်၊
ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ၏ကိုယ်လုံးတီး အလှကို မျကလုံးကျွတ် ကျမလိုကြည့်နေသော ဆောင်းဦးကို ဒေါ်မာလာနွယ်လူးက ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်ပြီး ဆောင်းဦး ရင်ဘတ်ကို အသာဖိတွန်း လိုက်ရာ ဆောင်းဦးမှာ လူနာကုတင ပေါ်သို့ ပက်လက်လှန် ကျသွားရလေသည်၊ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ကဆောင်းဦး ခြေထောက်အစုံကို မပြီး ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက် လို့ အခုနတုန်းက ကန့်လန့်ဖြတ် ဖြစ်နေတဲ့ ဆောင်းဦး ကလည်း အလိုက်သင့် လူနာကုတင်ပေါ်မှာ အလျားလိုက် ပက်လက်လေး ဖြစ်သွားတော့၏၊
ဒေါ်မာလာနွယ်ဦး ကကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဆောင်းဦး ၏ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့် ခွထိုင် လိုက်သည်၊ ပြီးမှ အလံတိုင်ကြီးလို မတ်မတ်ထောင် နေသော ဆောင်းဦး ရဲ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမအဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖြေးဖြေး ခြင်းထိုင်ချလိုက်သည်၊ အရည်တွေစိုရွဲ နေတဲ့ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးရဲ့ အဖုတ်ထဲ ဆောင်းဦးလီးကြီး တအိအိ ဝင်သွားတာ အရသာရှိလွန်းလို့ ဆောင်းဦး ခမျာ ချက်ခြင်းတော့င်ပီး ခြင်သလိုဖြစ်သွားရသည်၊
ဒေါ်မာလာနွယ်လူးမှာလည်း သံချောင်းကြီးလိုမာတောင်နေတဲ့ ဆောင်းဦးရဲ့ လီးကြီးလိုမျိုး နဲ့ မခံရတာ ကြာပြီဆိုတော့ အပျိုလေးလို နူးညံ့နေ ပြီဖြစ်တဲ့ သူမ စောက်ခေါင်းထည်းမှာ ပြည့်ပြည့်ကြမ်းကြမ်း ကြီး ဝင်ရောက်လာတဲ့ လီးကြီးက အတွင်းကြော တသိန်းလောက် စိမ့်နေအောင် ခံစားနေရလေသည်၊ ငတ်မွတ်နေတာကြာ လို့အရသာကောင်းကောင်းနဲ့ တွေ့ရတော့ စောစောကအပေါ်ကနေမြင်းလိုတက် စီးလိုက်မယ်လို့ ကြံထားတဲ့ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးခမျာ ဒူးတွေညွတ်ခွေပြီး ကြာကြာမထိုင်နိူင်ပဲ ဆောင်းဦး အပေါ်မှောက်ရက်ကျကာ သူမဖင်ကြီး ကို ကြွကာကြွကာ နဲ့သာလုပ်ပေးနိူင်ရှာတော့သည်၊ ဆောင်းဦးလည်း အောက်ကညှောင့် ရတာအားမရတော့သဖြင့် ဒေါ်မာလာနွယ်လူးပေါ် လိမ့်တက်် ပြီး သဘာဝက သင်ပေးသည့် လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးနူင့် ဆောင့်မိနေပေတော့သည်၊ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးက လည်း အောက်က အလိုက်သင့်ကော့ ကော့ပေးရင်းနူင့် နူစ်ဦးသား စည်းဝါးမိလာကြတော့ကာ အခန်းတွင်းနိူက် ဆီးခုံခြင်း ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ် နူင့် ညီးတွားသံ တဟင်းဟင်းတို့သာ ဖုန်းလွမ်းနေပေတော့သည်၊
…အင်း..အင်း..ဟင်..ဟင်..
..ဖုတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်…
..အား…အီး…အင်း…
သိပ်တော့ မကြာလိုက်ပါ၊ အချက်၃ဝ လောက် အားရပါးရ ဆောင့်ပြီးချိန်မှာ ဆောင်းဦး၏ လိင်တန် အတွင်း ထဲမှာယားယံ လာပြီး သုတ်ရည်များ ထုတ်ကနဲ ထုတ်ကနဲ ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်၊ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး မှာလည်း ကိုယ်လုံးကြီး တောင့်တင်းလာပြီး ဆောင်းဦးကို အောက်မှ ဆွဲကာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားနေမိ တော့သည်၊
ဆောင်းဦး ၏လီးကြီးမှာ သုတ်ရည်များ ထွက်သွားသော်လည်း ပျော့မကျ သွားသေးဘဲ မပျော့ မမာလေးဖြစ် နေ၏၊ တကယ်တော့ ပထမဦး ဆုံးအကြိမ် မိန်းမ အဖုတ်ကိုလိုးရ ခြင်းမို့ အတွေ့ အကြုံမရှိဘဲ မထိန်းနိူင်ကာ သုတ်ထွက်သွားရခြင်း ဖြစ်သော်လည်း၊ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးကဲ့ သို့ ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး ဖွင့်ဖွင့်ထွားထွား ရေဆေး ငါးကြီးကို ချရတာကြောင့် စိတ်ကမဝ နိူင်ပဲရှိသော ကြောင့်ဖြစ်လေသည်၊ ထို့ကြောင့် မောင်ဆောင်းဦး တယောက် သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်မာလာနွယ်လူး စောက်ခေါင်းထဲမှာပဲစိမ်ထားရင်းက ဖြူဖွေးဝင်းဝါ လွန်းသဖြင့် အကြောစိမ်းလေးတွေပါ မြင် နေရသော ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ၏နိူ့ကြီးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်း အနားယူနေ လိုက်သည်၊
ဆောင်းဦး၏ ပါးစပ်များက တချက်တချက် အားရပါးရ စုပ်လိုက်တိုင်း ဒေါ်မာလာနွယ်လူး၏ နိူ့သီးခေါင်းမှာ စစ်ကနဲစစ်ကနဲ ဖြစ်သွားသလို သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများ ကလည်း တွန့်ကနဲတွန့် ကနဲ ဖြစ် သွား ရ၏၊ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး၏ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများ၏ လှုပ်ရှားမှုက ကျင်းစိမ်ကာ အနားယူ နေသော ဆောင်းဦး လီးကြီးကို ဆွပေးသလိုဖြစ်တော့ ဆောင်းဦး၏လီးကြီးမှာလည်း တဖြည်းဖြည်း မာတောင်ထလာ ရတော့သည်၊
သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆောင်းဦး၏လီးကြီး မာတင်းလာတာကို ခံစားမိသော ဒေါ်မာလာနွယ်လူး မှာ အံ့ဩခြင်း နဲ့အတူ ကျေနပ်မိလေသည်၊ ငါတော့ စွန့်ရတာတန်သွားပြီ ဒီကောင်လေးက လရည်ခမ်း သွားတဲ့ အထိ ကုန်း ပစ်လိုက်အုန်းမယ်ဟုတွေးရင်း နူတ်ခမ်းပေါ်က အပြုံးစစ နဲ့ အတူ ဆောင်းဦး ရဲ့ ဆံပင်ကြား ကိုသူမလက်ချောင်း တွေနဲ့ ထိုးသွင်း ကုတ်ဖွရင်း ဆော့ကစားလိုက်လေသည်၊
XXXX XXXX
(ဆက်ပါအုန်းမယ်)
Aug 25, 2010
ဒေါ်တင်လေး တယောက် အိမ်မှာ ဆောင်းဦး နူင့် နူစ်ယောက်ထဲ နေရမှာ စိတ်မလုံလို့ သာထွက် လာခဲ့တာ၊ ဘာမှရည်ရွယ်ချက်လည်း မရှိသဖြင့် ခါတိုင်း ပျင်းရင် အချိန်ဖြုံးနေကျ ငယ်သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ဒေါ်နီလာဖြိုး ဆိုင်သို့ရောက်သွားလေတော့သည်၊
ဒေါ်နီလာဖြိုးဟုသာဒေါ်တတ်ခေါ်ရသော်လည်း ဒေါ်တင်လေးနဲ့ ရွယ်တူ ၃၅နူစ်ခန့်သာရှိသေးသည်၊ ဒေါ်တင်လေးနူင့် မူလတန်းမှ အထက်တန်းထိ အတူတူ တက်ခဲ့ တွဲခဲ့ကြသော သူငယ်ချင်းများ ဖြစ် သည်၊ ဒေါ်နီလာဖြိုးမှာ ချမ်းသာသော စီးပွားရေးသမား တယောက်နူင့် အိမ်ထောင်ကျ ကာသူမ ယောက်ျား ဖွင့်ထားပေးသော စတိုးဆိုင် တခုကို ဦးဆောင်လုပ်နေခဲ့သည်၊ သမီးတယောက်ရှိကာ အခု၈တန်းပင် တက်နေပြီ ဖြစ်လေသည်၊ သူမ ယောက်ျား က ဒီပြင်စီးပွားရေး လုပ်ပြီး သူမကို ဝင်မရူတ်အောင် စတိုးဆိုင် လုပ်ငန်းဖြင့် ဒေါ်နီလာဖြိုးအား အလုပ်ရှုုတ်စေခဲ့သည်၊ ဒေါ်နီလာဖြိုး ၏စတိုးဆိုင်လေးမှာ ၂ထပ် ဖြစ်ပြီး အပေါ်ထပ်မှာ သူမ ရဲ့ ရုံးခန်းလေး ရှိသည်၊ စတိုးမှာ အဲယားကွန်း တချိန်လုံး ဖွင့်ထား သဖြင့် ဒေါ်တင်လေးမှာ ဒေါ်နီလာဖြိုးဆီလာလည်လို့ ဒေါ်နီလာဖြိုး အလုပ်များနေ ချိန်တွင် ဒေါ်နီလာဖြိုး၏ ရုံးခန်းတွင်းက ဧည့်သည်ထိုင် ဆိုဖာပေါ်တွင် လဲလျှောင်း ပြီး စာဖတ်နေလေ့ရှိသည်၊ ဒီနေ့တော့ရောက်ရောက်ခြင်း ဒေါ်နီလာဖြိုးက
” ဟေး မိတင်လေး ညီး မပြောမဆိုနဲ့ ပေါက်ချလာပါလားထူးထူးခြားခြား”
” အေးဟာ ဒီနေ့ ကိုကိုလည်းမရှိလို့ ပျင်းတာနဲ့ ထွက်ချလာတာ နင်အလုပ်ရှုတ်နေလား”
” အခုတော့မရူတ်သေးပါဘူးဟာ လာလာ အတော်ပဲ ငါ နန်းကြီးသုတ်မှာထားတာစားရအောင် မျိုးလင်းရေ ကောင်မလေးတွေကို မတင်လေး အတွက်ပါ ပုဂံအပိုယူလာခဲ့ဖို့မှာလိုက်ပါဟေ့”
မျိုးလင်းဆိုသောကောင်လေးမှာ အသက်၂ဝကျော် ပိန်ပိန်ပါးပါးနဲ့ နီလာဖြိုးက သူမ အရောင်းသမ လေးများကို ကွပ်ကဲရန် နူင့် ပစ္စည်းဝယ်၊ ဘဏ်ငွေသွင်းစသည် တို့လုပ်ရန်ခန့်ထားသော လူယုံ မန်နေဂျာ ဖြစ်သည်၊
ဒေါ်တင်လေးမှာ လူသွားလူလာနဲ့ ကားများဖြင့် ရူတ်ထွေး စည်ကားနေသော လမ်းမဖက်သို့ ငှေးကြည့်နေရာ သူမရှေ့ မှန်ချပ်ပေါ်မှာ ရိပ်ခနဲမြင် လိုက်ရသော အဖြစ်အပျက်က သူမ ကိုရုက်တရက် အံအားသင့်သွားစေ ခဲ့သည်၊
တခြားတော့ ဟုတ်ပါရိုးလား မျိုးလင်းပေါ့၊ ဒေါ်နီလာဖြိုးပြောလိုက်သောစကားကို အသံကျယ် ကျယ်နဲ့ ဟုတ်ကဲ့မမ ဟုအော်ပြောလိုက်ပြီး လှေခါးမှ ဆင်းမသွားခင်လေးမှာ ဒေါ်နီလာဖြိုး၏ ကားစွင့်နေတဲ့ တင်ပါးဆုံ ကြီးကို လက်နူင့် ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်ကို လည်းကောင်း၊ ဒေါ်နီလာဖြိုးက သူမလက်ဖြင့် ပုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ဒေါ်တင်လေး ရဲ့ ကျောဖက်ကိုမျက်စပစ်ပြပြီး မျက်လုံးပြုးပြ တားလိုက်တာကိုလည်းကောင်းပျက် ပျက်ထင်ထင် မြင်လိုက်ရလို့ပေါ့၊
ဒေါ်တင်လေးရဲ့ စိတ်ထဲမှာလည်း ဒီနေ့ မနက်က ဆောင်းဦး လီးကြီး သူမ ပေါင်ကြားကနေ ထမိန်ပါးပါးနဲ့ လုံချည် ပါးပါးကြားမှာခံလို့ သူမအဖုတ်ပေါ် လွှပြောင်းပြန်လှန်တိုက်သလို ပွတ်သပ်ပေးတာ ကိုခံခဲ့ ရတာပြန် သတိရပြီး အဖုတ်တွင်းမှာစိုစို စွတ်စွတ်ဖြစ်လာခဲ့ရပါသည်၊ နောက်တော့ ဒေါ်နီလာဖြိုး၏ ရုံးခန်းထဲမှာ နန်းကြီးသုတ်စားကြ ရင်းနဲ့ နူစ်ယောက်ထဲရှိ တုန်းမအောင့်နိူင်တော့ တာနဲ့ ငယ်ပေါင်းခြင်းဆိုတော့ ဗြောင်ပင်ဖွင့် မေးလိုက်တော့သည်၊
” ဟေ နီလာ ဒါနဲ့ နေပါအုန်း မင်းနဲ့ မျိုးလင်းက ဘယ်အခြေအနေတောင်ရောက်နေပြီလဲ”
ဒေါ်နီလာဖြိုးမှာ ရုတ်တရက်အံအားသင့်သွားတဲ့ပုံနဲ့
” တင်လေး နင်ဘာတွေပြောနေတာလဲ ငါနားမလည်ဘူး”
” အမလေးကွာ သူငယ်ချင်းချင်း ရှိုုမနေပါနဲ့ ငါမှန်ထဲက မြင်လိုက်ပါတယ်၊ နင်တို့အဆင့်က မရိုးတော့ဘူးဆိုတာ ငါသိပါတယ်၊ ငါဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး ကျိန်ဆို ကျိန်ပါ့မယ်”
ဒေါ်နီလာဖြိုးမှာခနတော့ တွေဝေနေပြီး နောက်တော့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပုံမျိုးနဲ့ သက်ပြင်းတချက်ချပြီး
” အေးကွာ ငါမင်းကိုယုံပါတယ် ကျိန်စရာမလိုပါဘူး မင်းဟာငါ့ဘဝကို ပျက်စီးအောင် မလုပ်ဘူးဆိုတာ ငါသိပါတယ် သူငယ်ချင်းရယ်”
ဒေါ်နီလာဖြိုးက သူ့ရုံးခန်းတခါးကို ထပိတ် ဂျက်ချပြီးတော့မှ သူ့ဇာတ်လမ်းအစုံ ကိုပြောပြတော့တယ်
………….
နီလာဖြိုးမှာ တက္ကသိုလ် တက်တုန်းက အားကစားမျိုးစုံ ပါလေရာဝင်ပါပြီး ထူးလည်းထူးချွန်ခဲ့တော့ ကိုယ်လုံး လေးမှာ သွယ်သွယ်လျလျ နဲ့ အဖေါင်းအမို့တွေ ကလည်းသူ့နေရာနဲ့သူ အချိုးကျကျ လှပခဲ့လေသည်၊ အိမ်ထောင်ကျပြီး သမီးတယောက်မွေးပြီး အချိန်ထိလောက်ထိ လေ့ကျင့်ခန်းများ ယူခဲ့သေး၏၊ နောက်တော့ ဒီစတိုးဆိုင်ကို ဦးစီးလုပ်ရတဲ့ အချိန်က စလို့ လေ့ကျင့်ခန်းလည်း သေခြာ မလုပ်ဖြစ်တော့ နဲနဲခြင်းဝလာခဲ့သည်၊
တကယ်တော့ သူ့ကိုယ်သူသာဝလာတယ်လို့ထင်တာ ယောက်ျားတွေရဲ့ မျက်စေ့ထဲမှာ ပိုဟော့ လာတာ သူမသတိမထားမိ၊ သူမ သိတာက သူမ လင်တော်မောင် သူမ နားသိပ်မကပ်တော့ တာပဲ၊ သူပဲတကယ် အလုပ်များနေတာလား၊ လင်မယားနူစ်ကြာလို့ပဲ ရိုးသွားတာလား၊ သူမပဲ သိပ်ဝ နေလို့လား၊ နီလာက သူ့ယောက်ျားကို ခနဲ့ တော့ ယောက်ကျားလုပ်သူကလည်း စိတ်တို လာရော၊ အဲဒီတော့ ခနခန ပူညံ ပူညံ နောက်တော့ အိမ်မှာတောင် တယောက် တခန်းစီခွဲ အိပ်တဲ့ အဆင့် ရောက်လာတယ်၊
နီလာက အခုမှ ၃ဝ ကျော်ရုံလေး မိန်းမတွေအတွက် သွေးသား အဆူဖြိုးဆုံး၊ အရသာခံ တတ်ဆုံး အရွယ် တဲ့ ကင်းဆေးရဲ့ သုတေသန ကျမ်းထဲမှာလား အဲလိုရေးထားတယ်၊အဲဒီ အချိန်မှာ လိုတဲ့အစာ မစားရတော့ စိတ်ဖြေတဲ့ အနေနဲ့ အလုပ်ကိုဖိလုပ် ဖြစ်တယ်၊ အဲဒီမှာ လူယုံ မျိုးလင်းနဲ့ စပြီး ပါတ်သက်လာတယ်၊
(မျိုးလင်းက လည်း လူပျိုပေါက်တာဆိုတယ်၊ မိန်းမ အတော်ဝါသနာကြီးတယ်၊ အရက်မသောက် ဖဲမရိုက် ဘူး၊ ဖာပဲချတယ်၊ ဖာချရုံနဲ့ အားမရဘူး၊ တခါတလေ စတိုးဆိုင်က အရောင်းသမလေး တွေထဲက လွယ်တာတွေ့ ရင်ဝါး လိုက်သေးတယ်၊ ဒေါ်နီလာဖြိုးကတော့ မသိပါဘူး ငွေကြေး စိတ်ချရတယ် ခိုင်းကောင်းတယ် ဒါပဲသိတာ၊)
ဒေါ်နီလာဖြိုး ကြီးကိုဖြိုခြင်နေတာ သေမတတ်ပဲ၊ ကိုယ့်သူဌေးမ မို့လို့ ကြောက်ရလို့မထိရဲတာ၊ တခါတလေ ဖာသွားချရင်တောင် ဒေါ်နီလာဖြိုးနဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ဆင်တဲ့ခပ်ဝဝ ကစ်ကစ် ကေင်မလေးတွေ့ရင် တောင်းသလောက်ပေးပြီး၊ ကောင်မလေးကို မနီလာ၊ မနီလာ လို့ခေါ်ခေါ် ပြီး စိတ်ထဲမှာ ဒေါ်နီလာဖြိုး အမှတ် နဲ့ မှန်းပြီး အားရပါးရဆော်ခဲ့လေ့ရှိတယ်၊
ဒေါ်နီလာဖြိုးနဲ့နောက်တော့အလုပ် အတူတူလုပ်ရင်းက ရင်းနှီးလာခဲ့ ရာက လက်ပွန်းတတီး ဖြစ်လာခဲ့တယ်၊ စတိုးဆိုင်ထဲ လူကြပ်တာတို့ နေရာကျဉ်းတဲ့ နေရာတို့ မှာ တယောက်နဲ့ တယောက် တိုးခွေ့ ပွတ်သတ်ရင်း အထိ အတွေ့မှာ ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်း နဲ့ သာယာလာတယ်၊
မျိုးလင်း အဖို့ မှာလည်း နဂို ထဲကမှ ချခြင်နေရတဲ ပစ္စည်းကြီးကို နည်းနည်း အခွင့်အရေး လေး ပေးလာတာ သိတာနဲ့ ဖြေးဖြေးခြင်း တဆင့် ပြီးတဆင့် တက်လာခဲ့တယ်၊ တခါတခါ လက်မောင်း လေး ကိုင် စကားပြောလိုက်၊ ဖင်ပုတ် ကျောပုတ်လိုက် ကနေ သူ့ရဲ့မာကျောနေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ မသိမသာ နဲ့ မနီလာဖြိုး တင်ပါးတွေ၊ ပေါင်တွေ နဲ့ ပွတ်သွားလိုက်နဲ့ လုပ်နေခဲ့တယ်၊
တနေ့ ဒေါ်နီလာဖြိုးကား ဆားဗစ်လုပ် ထားလို့ ကားက မရှိ ၊ဘဏ်သွားဖို့ လိုတာနဲ့ တက်စီနဲ့ ဘဲ မျိုးလင်းနဲ့ အတူထွက်လာခဲ့တယ်၊ ဘဏ်မှာကိစ္စ ဝိစ္စ တွေပြီးတော့ အထွက်မှာ ရုတ်တရက် မိုးကရွာချလိုက်တယ်၊ အဲဒါနဲ့ တက်စီ ကမာန်းကတန်းလှန်းတားရင်းနောက်ဖက်ထိုင်ခုံကို ပြေး ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်၊
မိုးကလည်း အပြင်မှာသည်းသည်း မဲမဲရွာချနေ ပြီးမှန်အလုံပိတ်ထားတဲ့ တက်စီအနောက်မှာ သူတို့ နူစ်ယောက် ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်မိကြတာနဲ့ မျိုးလင်းလက်က သူမပေါင်လုံးကြီးတွေပေါ် ရောက် လာတယ်၊ ဒေါ်နီလာဖြိုးက ဆွဲဖယ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ သူမရဲ့ လက်ကို ပြန်လည် ဆုပ်ကိုင်ထား တာခံလိုက်ရတယ်၊ မျိုးလင်းက ဒေါ်နီလာဖြိုးရဲ့ နားနားကပ်ပြီး ကားသမား မကြားအောင် လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့
“..မမနီလာ..မမနီလာကို ..ကျနော် ချစ်နေမိပြီ..”
“..ဟင့်အင်းကွာ..ငါ့မှာ ယောက်ကျားရှိတယ်လေ..”
ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိ ဒေါ်နီလာဖြိုးကလည်း ကားသမားမကြာအောင် တိုးတိုးလေး ပြန်ပြောနေမိသည်၊
“..ဟင်..မမနီလာကလည်းဗျာ..ကျနော်က..လက်ထပ်ခွင့်တော့င်း နေတာမ မဟုတ်တာ..”
ဒေါ်နီလာဖြိုး သူမလက်ကို အတင်း ရုန်းမပစ်တာတွေ့တော့ မျိုးလင်းတယောက်ပိုကဲလာသည်၊ သူရဲ့ ညာဖက်လက်က ဒေါ်နီလာဖြိုး ကြောပြင်က သိုင်းဖက်ပြီး ခါးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ထား လိုက်တယ်၊ ဒေါ်နီလာဖြိုးမှာ လည်း ဖိုမဓါတ် အထိ အတွေ့ကြောင့်တွေဝေ နေပြီး နည်းနည်း စသာယာသလိုဖြစ်နေသည်၊ မျိုးလင်းက ဒေါ်နီလာဖြိုးကို တခုခု ပြောမလို နားနားကို ကပ်ပြီးမှ နသယ်စလေးကို တရိူက်မက်မက် နမ်းရူပ် လိုက်တော့ ဒေါ်နီလာဖြိုး ရှက်သလိုဖြစ်သွား ပြီးခေါင်း ကိုငုံ့ထား လိုက်၏၊ သူမ အဖုတ်တွင်းမှာ တော့ အရည်ကြည် ဥစပြုနေလေပြီ၊ မျိုးလင်းက ဒေါ်နီလာဖြိုး ခါးကို သိုင်းဖက်ထားသော လက်ကို နေရာပြောင်း ကာ ဒေါ်နီလာဖြိုး ရဲ့ လက်မောင်းအိုးကို အထက်အောက်စုန် ဆန်ပွတ်ပေး နေလိုက်သည်၊ စကားသံ မထွက်တော့ဘဲ ငုံ့ကျလာသော ဒေါ်နီလာဖြိုး ၏ခေါင်းမှာ မျိုးလင်းရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာ ခဲ့လေသည်၊ မျိုးလင်းက ကားသမားကို သူငှားနေသော အိမ်ခန်း လိပ်စာပြောလိုက်တာကိုပင် ဒေါ်နီလာဖြိုး သတိမထားမိလိုက်၊ ကားရပ်သွားမှ
” ဟင် အခုဘယ် ရောက်နေတာလဲ မောင်မျိုးလင်း..”
” ကျနော်နေတဲ့ အိမ်ပါမမ နီလာရဲ့ ကျနော့် အဝတ် အစားတွေ မိုးစိုကုန်လို့ လဲရအောင်ပါ. ခနလေးပါ မမနီလာရဲ့”
အဲလိုနဲ့ မျိုးလင်းရဲ့အခန်းထဲ ဒေါ်နီလာဖြိုး ရောက်ခဲ့ ရပါတယ်၊ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ မျိုးလင်းက တံခါးကိုဂလန့်ချလိုက် ပြီး ဒေါ်နီလာဖြိုးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်၊
” အ…အဲလိုမလုပ်..နဲ့ကွာ မောင်မျိုးလင်းရာ..”
ငြင်းဆိုတဲ့ လေကပျော့နေပြီဆိုတာ သိတဲ့ မျိုးလင်းကတော့
” ချစ်လို့ ပါဆို မမနီလာကလည်း ဗျာ”
ဟုပြောပြောဆိုဆို နူင့် ဒေါ်နီလာဖြိုး ၏ ထူအမ်းအမ်း နူတ်ခမ်းအစုံကို သူ့ပါးစပ်နူင့် ဖိကပ် စုပ်ယူ ဆွဲလိုက် လေတော့သည်၊
ဒေါ်နီလာဖြိုး ခမျာမှာ လည်း မီးနားရောက်နေသော ထောပတ်တုံးလို ပျော်ခြင်နေပြီ ဆိုတော့၊ မျိုးလင်းရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ပျော့ခွေကျ သွားကာ မွတ်သိတ်တဲ အနမ်းတွေကသူတပြန် ငါတပြန်၊ အနမ်းတွေရဲ့ အနောက်ကတော့ နူစ်ယောက်စလုံးက အတွေ့ကြုံ ရှိသူတွေဆိုတော့ ခနလေးနဲ့ အင်္ကျီတွေ လုံချည်တွေ ကြမ်းပေါ်ပုံကျ သွားပြီး ကျောက်ခေတ်က လူသားနူစ်ဦး တွေ့ကြသလို၊ လုံးထွေးပြီး ကုတင်ပေါ် ရောက်သွားကြတော့တာပေါ့၊
မျိုးလင်းက လပေါင်းများစွာ မှန်းထုခဲ့ရတဲ သူဌေး မမကြီးရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးအလှ ကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့နေရပြီဆို တော့ကြည့် လို့မဝနိူင်ဖြစ်နေရ ပါတယ်၊ မျိုးလင်းက ဒေါ်နီလာဖြိုးရဲ့ ပေါင်နူစ်လုံး ကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားထားလို့ ပေါင်နူစ်လုံးဆုံရာကြားမှာ အမွှေး နက်နက်များဝိုင်းလျှံထားသော် လည်း ဖေါင်းကြွပြီး အရည်တွေ စွတ်စို ကာ မဟတဟ ပွင့်နေတဲ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား ထူထူ ဆီကို ငုံပြီး သူ့ပါးစပ်နဲ့ ဖိကပ် ဆွဲစုပ် လိုက်ပါတယ်၊
” အား…ကျွတ်ကျွတ်..အို့..မောင်မျိုးလင်း..လင်း…လင်း..ရယ်..”
မျိုးလင်းက ဒေါ်နီလာဖြိုးရဲ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား နုန လေးတွေ ဆွဲစုပ်စုပ်ပေး ရင်းမှ နားရင်း လျှာကို အဖုတ်အကွဲကြောင်း အတိုင်း အပြားလိုက် ဝင်သလောက် တစပ်စပ် ထိုးထည့်ပေး လိုက်ရာ ဒေါ်နီလာဖြိုး ခမျာ တော့င့်တင်း တက်ပြီး တချီ ပြီးသွားရရှာလေသည်၊ ဒါပေမဲ့ တင်းပြည့် ကျပ်ပြည့် အရသာလိုနေသေးသဖြင့် မအောင့်နိူင်ရှာတော့ ပဲ မျိုးလင်း ၏လက်မောင်းနူစ်ဖက်မှ ဆွဲမ ကာ သူမကိုယ်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်လေသည်၊
” မောင်မျိုးလင်း ရယ် လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပါတော့ကွာ ”
မျိုးလင်းက ပြုံးစစနဲ့
“ဘာလုပ်စရာလည်းမမနီလာ ရဲ့ အင်္ကျီလဲဖို့လား”
ဒေါ်နီလာဖြိုးမှာ ရှက်တက်တက်လေးနူင့်
“ဟိုဟာလေကွာ မင်းကလည်း သိရဲ့သားနဲ့”
” ဟင့်အင်း မမနီလာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောမှ”
“အာ ကွာ သူ အနိူင်ကျင့် ပြီ အခုထဲက ဒါနဲ့ မမနီလာကို ချစ်တယ်ဆို”
“ချစ်တာပေါ့ မမနီလာရယ် ဒါကြောင့်မို့ ကိုယ့်ချစ်သူ ပါးစပ်က အသံလေးကိုကြားခြင်တာပေ့ါလို့”
“ကဲကဲ ဒါဆို ဘယ်လိုပြော ပေးရမလဲ တကထဲ မသိလို့ပါ ဈေးကိုင်လိုက်တာ”
” မောင်မျိုးလင်း မမနီလာ ကို အသားကုန် လိုးပေးပါလို့ ပြော”
“ဟင့်အင်း တို့ပါးစပ်က ပြောမထွက်ဘူးကွာ”
” ကျနော့် ပါးစပ်နဲ့တောင် မရွံမရှာ မမနီလာစောက်ဖုတ်ကို ရက်ပေးပြီပြီပဲ မမနီလာရယ် စကားလေးပြောတာများ”
” အေးပါပေးပါ မောင်မျိုးလင်း ရယ် မမနီလာကို အသားကုန်လိုးပေးပါတော့”
မျက်နှာလေးနီတာရဲ နဲ့ ချစ်စရာ ဒေါ်နီလာဖြိုးရဲ့ အမူအယာလေးက မျိုးလင်း အဖို့ ဘယ်လိုမ တင်းမခံနိူင်တော့ပါ၊ ဒေါ်နီလာဖြိုးရဲ့ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ် ကြီးနူစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင် လို့ မြောင်တက်လာသော စောက်ပတ် အဝမှာ သူ့ရဲ့ လီးသံချောင်းကြီးကိုတေ့ကာ မညှာနိုင်တော့ပဲ အသားကုန် ဆောင့် ချလိုက်မိပါတော့တယ်၊
…ပြွတ်..ဖလွတ်..ရွတ် ဖတ်…
” အား..အမလေး..အင်း..အားဖြေးဖြေး..မောင်မျိုးလင်း…လင်းးးရယ်…”
ဒါပေမဲ့ သိပ်မကြာပါဘူး ခလေးတယောက်အမေ ပဲ ခနလေးနဲ့ အနာပျောက်ပြီး အရသာ ပေါက်လာတော့ နူစ်ယောက်သား ဝုန်းဒိုင်ကျဲ ကာ ချစ်ပွဲ သဘင်ကို လက်ရည်ညီစွာဖြင့် လှော်ခတ် ဆော်ချ ကြလေတော့သည်၊
အဲဒီနေ့က နူစ်ယောက်သား လက်ရည်ညီ ကြသဖြင့် ဘယ်နူစ်ချီမှန်းပင်မသိ နားလိုက်လိုးလိုက်ဖြင့်၊ စတိုးဆိုင် ပိတ်ခါနီးမှ ကမာန်းကတန်း တက်စီငှားကာ ပြေးကြရလေ သည်၊
ထိုနေ့မှ စကာ ကြုံရင်ကြုံသလို မမ နဲ့မောင်လေး တို့ မျိုးလင်း အခန်းတွင်လည်းကောင်း၊ အချိန်ပိုင်းနူင့် ငှားရသော တည်းခို ခန်းများတွင်လည်းကောင်း၊ တခါတရံ ဒေါ်နီလာဖြိုး ၏ ရုံးခန်းတွင်မှာပင် လိုးကြ ဆော်ကြတော့သည်၊ နေရာမျိုးစုံ ပုံစံမျိုးစုံ ၊နူင့် ဒေါ်နီလာဖြိုး ၏ အပေါက် ရှိသမျှ စောက်ပတ်၊ ပါးစပ်၊ ဖင်ပေါက် အကုန် လိုးပစ်သည်၊ မောင်မျိုးလင်း က သူ့ သူဌေးမ၀ဝ ချောချောကြီး၏ ဖင်ကြီးမှာ လုံးတစ်ကားစွံ့ ကာကောက် နေသည်မို့ သူမအလုပ် စားပွဲတွင် လက်ထောက်လျှက် အနောက်ဖက် ဖင်ကိုပစ်ပြီး ကော့ပေးထားတာကို အနောက်ကနေ ဖင်ချရတာ အရမ်းကြိုက်သည်၊ အားရပါးရဆောင့်ချလိုက်တိုင်း ဖင်းကြီး နူစ်လုံး တုန်တုန်သွား တာက လည်းကြည့်လို့ကောင်း၊ ဒေါ်နီလာဖြိုး ဖင်ပေါက်ကလည်း သူ့ယောက်ကျားတောင် မလုပ်ဖူး ပဲ သူက ခရေပန်းဦး ပန်တဲ့သူ ဆိုတော့ စေးကျပ် လို့ချကောင်း တာလည်းပါတာပေါ့၊ ဒေါ်နီလာဖြိုးက ပထမတော့ ဖင်ချခံရတာသိပ် မကြိုက် ဒါပေမဲ့ ကျွမ်းကျင်သူ မျိုးလင်းက အုန်းဆီများ များစွတ်ပြီး အစပျိုး လာ ခဲ့သဖြင့် တဖြေးဖြေး အသားကျလာပြီးသူမလည်း အရသာတွေ့လာခဲ့ရလေသည်၊
……….
ဒေါ်နီလာဖြိုး၏ ဖွင့်ဟဝင်ခံချက် အဆုံးမှာတော့ ဒေါ်တင်လေး ခမျာ ပင်တီတခုလုံးရွဲ စိုနေလေပြီ၊ သူမကိုယ်တိုင် ပင်ဘယ်နူစ်ခါပြီးသွား မှန်းမသိလိုက်တော့ပါ၊
“နင် ဟယ် နင့်လင်ကြီးလည်း ရှိရက်သားနဲ့ သူကဘာဖြစ်လို့လဲ”
” အန်မယ် မိတင်လေးရယ် နင်မကြုံ ဖူးလို့ပါဟယ်၊ ငါတို့ ယောက်ကျားတွေက အသက်တွေ ထောက်လာပြီ လေဟာ ဒီလို လူပျိုနုန ထွတ်ထွတ်လေးတွေနဲ့ ဘယ်လိုမှယှဥ် လို့မရဘူးဟ၊ ဒါမျိုးဆိုတာ ပြောမယုံ ကြုံဖူးမှ သိမှာပါ၊ နောက်တခုက ငါ မှာ ဦးနှောက်တော့ရှိ ပါသေးတယ်ဟ ငါ့ အိမ်ထောင်က အပျက်ခံလို့မ မရတာ ၊အဲတော့ ငါတို့က ရှင်းရှင်းဘဲ သဘောတူညီမှု ယူထားတယ်၊ ငါတို့ နူစ်ယောက်ဆက်ဆန်ရေးဟာ သွေးသားဖျော်ဖြေမှုပဲ ငါ့မိသားစု မပြိုကွဲခြင ဘူးဆိုတော့ သူကလည်း လက်ခံတယ်လေ၊ သူလိုးခြင်တဲ အချိန လိုးရရင် ပြီးရောတဲ”
……
ဒေါ်နီလာဖြိုး ရဲ့ ဆိုင်က နေ အိမ်ပြန်လာတဲ လမ်းတလျှောက်လုံးမှာတော့ ဒေါ်တင်လေး ခမျာ အတွေးတွေ ရောက်ရက် နဲ့ ကြောက်သလိုလို ဒေါ်နီလာဖြိုးကို ပဲ မနာလိုသလိုလိုနဲ့………..
XXXXXXXX
(ဆက်ပါအုန်းမယ်)
August 29, 2010
(စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်၊ လက်တွေ့ မစမ်းကြစေလိုပါ၊ ။စာရေးသူ)
ဆောင်းဦး နူင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး တို့မှာ တယောက်နဲ့ တယောက် လိုးလို့ ကုန်းလို့ မဝ နိူင် ဖြစ်နေကြရသည်၊ ပထမဆုံး ညမှာထဲက တယောက်နဲ့ တယောက် အရှက်ကုန်ခဲ့ ကြလေသည်၊ ဆောင်းဦး အတွက်ကလည်း ပထမဆုံး လိုးဖူး သောမိန်းမဖြစ် ပြီး ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး အတွက်ကလည်း ငတ်မွတ်နေသော သူမရဲ့ ဆန္ဒတွေက ပြည့်ပြည့် ဝ၀ ပေးစွမ်းနိူင်သော လူပျို ပေါက်ကလေး လည်းဖြစ် ဦးတီလူးက လွဲလျှင် ပထမဆုံး ဖြစ်သော တခြားယောက်ျား သား လီးလည်းဖြစ် သဖြင့် နောက် ရက်တွေ ကြာလာ သည်နဲ့ အမျှ ဆောင်းဦး လိုသမျှ စိတ်ကူးယဥ် ထားသမျှ ကို လိုက်လျှော ခဲ့လေသည်၊ ဆောင်းဦး မှာ လည်း ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးဆီက အတွေ့ အကြုံ များ အတော် သင်ယူတတ်မြောက် သွားယုံမက၊ နိူင်ငံခြား စာအုပ်များ၊ ရုပ်ရှင်များမှ တွေ့ရှိလေ့ လာရသမျှ နည်းပညာ အသစ်များကို လည်း ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး နူင့် အတူ စမ်းသပ် ခွင့်ရနေပေတော့ ရာ ၊ နေ့ခြင်း ညခြင်း၊ ရက်ခြင်း လခြင်း၊ လို ပင် ကာမသုခ ပေးစွမ်း နိူင်မှုမှာ ဆရာ တဆူ အဆင့် လို့ ခေါ်ဆိုနိူင်လောက်အောင် ပင် တိုးတက်လာခဲ့ပေသည်၊ ဆောင်းဦး ကျွမ်းကျင် လာလေ ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး မှာ ဆောင်းဦးကို ပိုစွဲမက်လာလေ ဖြစ်ရတော့ သည်၊
တပတ်လောက် ကြာပြီး ဆောင်းဦးအနာ ပျောက်သွားတော့၊ ဆောင်းဦး မှာ လစ်ရင် လစ်သလို ဦးတီလူး အိမ်မှာ မရှိ တဲ့ အချိန်မျိုး ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး ဆီကို ဆောင်တော်ကူးရ လေသည်၊ တခါတလေ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ၏ သူငယ်ခြင်း တယောက်အိမ်အားရင် လည်း သွားလုပ်ကြသေး၏၊ တခါတလေ ဘယ်လိုမှ အခွင့်အရေး မရရင်တောင် ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ဆေးခန်း သို့သွားပြီး စာကလေး ရှော့ အမြန် ရသလို သွားလုပ်တတ်သေး၏၊၊ အဲဒါကြောင့် ဆောင်းဦး မှာ ဒေါ်တင်လေး နူင့် ပါတ်သက်သော အဖြစ်အပျက်တွေတောင် မေ့မေ့ ပျောက်ပျောက် ဖြစ်သွားခဲ့လေပြီ၊ လောလောဆယ် ဒေါ်မာလာနွယ်လူးရဲ့ ဖြူဖွေးဝင်းဝါ လတ်ဆပ်တဲ့ ရှမ်းတရုပ်မ အဖုတ်မွန် နေတာကိုး၊ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးက လီးအစုတ် အမှုတ်လည်းကောင်းတယ်၊ အဲဒါကြောင့် ဆောင်းဦး ကလည်း ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး အကြိုက် သူမရဲ့ အာပုံ ကိုကောင်းကောင်း ဖုတ်မှုတ်ပေးရ တော့ ကျွမ်းကျင်လာတယ်၊ ဘယ်လိုမှုတ်ရင် ဘယ်လို မြော သွားတတ်တယ်ဆိုတာ မျိုးပေါ့၊
ဆောင်းဦး တယောက် လေးငါးခြောက်လလောက် ကြာဆက်တိုက် ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးနဲ့ စိတ်ကြိုက်လိုး နေရပြီးမှ ပုံမှန ပြန်ဖြစ်လာခဲ့ရတယ်၊ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး နဲ့မွန်နေတုန်း က ကိုယ်နဲ့ ရွယ်တူ ဆော်လေးတွေ တောင် မကြည့် ဖြစ်ခဲ့တာ အခုတော့ တောင့်တောင့်လေးတွေ မြင်ရင် အသားသစ်စားခြင်စိတ် ပေါက်လာသည်၊ ဒါပေမဲ့ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယလူးလို တောင့်တောင့် တင်းတင်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီး ကို အားရပါးရလုပ်ခဲ့ရပြီး ကောင်းမှန်းလည်း သိသွား တော့ အဲလို ရင့်ကျက်ပြီး တဲ့ အရွယ် အမျိုးသမီး ကြီးတွေကို ပိုပြီး စိတဝင်စား လာခဲ့ရတယ်၊
အဲဒီမှာ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီနူင့် ပါတ်သက်လာရသည်၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ မှာအပျိုကြီး အသက် ၄ဝခန့်ရှိပြီး၊အသားမဖြူ မညို လုံးကြီးပေါက်လှကြီး ဖြစ်သည်၊ ဆောင်းဦး တက်နေသော အထက်တန်းကျောင်းမှာ သင်္ချာပြသည်၊ ဒေါ်တင်လေးနူင့် လည်းခင်သည်၊ ဒေါ်တင်လေးမှာသာ ယောက်ျား ကလည်း ဝင်ငွေကောင်း ပြီး ချမ်းသာသဖြင့် ဆရာမအလုပ်ကို ဂုဏ် သဘောမျိုးနူင့် လုပ်နေတာ၊ အခြားသော ဆရာ ဆရာမများမှာ တော်တော်များများက ကျူရှင် သဘော မျိုး ဝိုင်း ပေးကြ ရ၏၊ ဒေါ်တင်လေးမှာလည်း အင်္ဂလိပ် ဆရာမသာ ဖြစ်သဖြင့် ဆောင်းဦးကို သင်္ချာအတွက် ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ဆီမှာဝိုင်းသွားတက်ခိုင်းထား၏၊ ဆောင်းဦးတို့ ဝိုင်းမှာ ပိုက်ပိုက် တတ်နိူင်သူများသာ ဖြစ်သဖြင့် ကျောင်းသား ၃ယောက်သာ ရှိသည်၊ ဆောင်းဦး ဦးလေးအိမ်မှာ လူချမ်းသာ များသာနေသောရပ်ကွက်ဖြစ်သဖြင့် မြို့ထဲနူင့် အလှမ်း ဝေး၏၊ ဒါကြောင့် ဆောင်းဦးကကျောင်းဆင်းပြီးလျှင် အိမ်မပြန်ပဲ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ နူင့်အတူ …..ရပ်ကွက် က သူမ နေအိမ် လေးလွှာ တိုက်ခန်းလေး ကိုလိုက်သွားလေ့ရှိသည်၊ ကျန်တဲ့ ကျောင်းသားနူစ်ယောက်ကတော့ အိမ်တခေါက်ပြန်ပြီးမှ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ အိမ်သို့ လိုက်လာ ကြလေသည်၊
အဲဒီတော့ ဆောင်းဦး မှာ ဘစ်ကားနဲ့ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီအိမ် နာရဝက်လောက်စီး၊ ဒေါ်ထွေးရီအိမ်မှာ နာရီဝက်လောက စာဖတ်ရင်ဖတ် တီဗီ ကြည့်ခြင် ကြည့်နဲ့ နာရီဝက်လောက် အချိန်ဖြုံး ပြီးမှ သူနဲ့ ဝိုင်းဖေါ် ကျောင်းသား နူစ်ယောက် ရောက် လာလေ့ရှိသည်၊ အဲဒီနာရီဝက်လောက်မှာ ဒေါ်ထွေးရီက ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲ နူင့် ကျောင်းသားဆုံတာနဲ့ သူမလည်း စာပြဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပြီ၊ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ အခန်းမှာက သူ့ တူမလေး တယောက် သူနဲ့ အတူနေသည်၊ သူအဖေကြီး (ဘကြီးထောင်) က တခါ တလေ ရှိသည်၊ သူမ အဖေကြီးက သူ့သားသမီး တွေအိမ် လည့်ပတ်ပြီး နေလေ့ရှိသည် ဆိုတော့ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ အိမ်မှာ တနူစ်ကို ၃လလောက် နေလေ့ရှိသည်၊
အဲဒါတွေထားလိုက်ပါတော့၊ အတိုချုံးပြောရရင် အဲဒါ တွေက ဟိုးအရင်ထဲက နေ့တဓဝ ဖြစ်စဉ်၊ ဒါပေမဲ့ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး နဲ့အတွေ့ အကြုံ ရှိပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း ဆောင်းဦး မိန်းမတွေပေါ် ကြည့်တဲ အကြည့်က ပြောင်းလာ ပြီ၊ အတန်းထဲမှာ စာသင် တဲ့ အခါ သင်ဘုန်းပေါ် ကမြေဖြူ တွေ ဖျက်နေရင် တုန်တုန် နေတဲ့ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ရဲ့ ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက်က တင်ပဆုံ ကြီးတွေက ဆောင်းဦးရဲ့ လီးကြီးကို မာမာ လာစေခဲ့တယ်၊ တခါတလေ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးကို သူမအိမ်က ရေချိုးခန်းမှာ ဖြစ်ဖြစ်၊ သူတို့ ရဲ့ ပထမဆုံး အချစ်နယ် ကျွံခဲ့တဲ အိမ်ထဲက ဆေးခန်းထဲမှာဖြစ်ဖြစ် မတ်တတ် အနေအထား နဲ့ အနောက်က လိုးမိတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီရဲ့ ဖင်ကောက်ကောက်က ဆောင်းဦး အတွေး ထဲ ဝင်ဝင်လာ တတ်လေသည်၊
အရင်တုန်းက ကျောင်းအပြန် ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ အိမ်အသွား ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ ၊ ကိုယ့် ဆရာမနဲ့ မထိမိအောင် လူဘယ်လိုဘဲ ကျပ်ကျပ် ဂရုစိုက် ရှောင်လေ့ရှိသည်၊ အခုနောက်ပိုင်းတော့ တမင်သွား မထိပေမဲ့ တကူးတက တော့ရှောင်မနေတော့၊ လူတိုးလို့ လာထိရင် ထိသလိုပဲနေလိုက်တော့သည်၊
ဘတ်စ်ကား ပေါ်မှာကလည်း ကျောင်းဆင်း ချိန် ရုံးဆင်းချိန်တွေ မှာ အထောက်တော် တွေကလည်း များမှများ၊ အချို့ ယောက်ျား တွေဆို ဘယ်မှ သွားစရာမရှိပဲ ဘတ်စ်ကားပေါ်တက်စီး ကြသည်၊ နည်းနည်းပါးပါး ထိကိုင်ရလည်း ဖရီး ဆိုတော့ လုပ်စားနေကြသည်၊ ဘတ်စ်ကား အတွေ့အကြုံ ရင့်နေပြီ ဖြစ်သော ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ တို့လို မိန်းမသားတွေက ထိုသို့သော စားဖားများကပ်လာလျှင် ရိုးသားမည်ထင်သော လူတွေဘက်တိုးကပ်ကာ အကာအကွယ် ယူလေ့ရှိကြသည်၊
ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ က အပျိုကြီး ပီပီ စည်းကမ်းအလွန် ကြီးသဖြင့် ကျောင်းသားများ အလွန် ကြောက် ရ၏၊ ဆောင်းဦးမှာ ဆရာမဒေါ်တင်လေး တူဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်ထွေးရီက နဲနဲ မျက်နှာသာပေး သော်လည်း ဆောင်းဦး က အခြားကျောင်းသား များနည်းတူ နည်းနည်းတော့ ကြောက်သည်၊
အရင်တုန်းက ဘတ်စ် ကားပေါ်တွင် ဒေါ်ထွေးရီ သူ့အနား ရောက်လာလျှင် ကိုယ်ခြင်းတတ် နိူင်သမျှ မထိအောင် ရှောင်လေ့ရှိသော ဆောင်းဦး တယောက် အခု ဒေါက်တာဒေါ်မာလာထွေး နူင့် အတွေ့ အကြုံ ရှိပြီး သွားကထဲက မရှောင်တော့ ပြီ၊ တခါတလေ ဒီ့ပြင့် ယောက်ျား တွေ ငမူးတွေကို ရှောင် ရင်းနဲ့ ဆောင်းဦးရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာလို့ သူမရဲ့ ဖင်သား အိအိ ကြီးက ဆောင်းဦး ပေါင်ခြံ ကို လာထိတာနဲ့ ဆောင်းဦး လီးကြီးမှာ မာတက်လာတတ်သည်၊ ဆောင်းဦးမှာ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ၏ မျက်နှာ နီအမ်းအမ်း ကို မသိခြင်ယောင်ဆောင်ပြီး ထုံအ ခြင်ယောင် ဆောင် နေလိုက်သည်၊ ရက်နည်းနည်းရလာတော့ ဒေါ်ထွေးရီလည်း ရိုးသွား သလိုဖြစ် လာပြီး ၊ ငမူးတို့ အထောက်တော် တို့ မပါပဲနဲ့ ကားပေါ်မှာ နည်းနည်းလေး လူ များ လာတာနဲ့ ဆောင်းဦး ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေတတ် သည် ကို ဆောင်းဦး သတိထားမိ လာသည်၊
အဲလိုနဲ့ ရက်လေးရလာတော့ ဆောင်းဦး မှာ အကြံ ရိုင်းတွေ ပေါ်လာသည်၊ ကျောင်း လွှတ်ခါနီး တာနဲ့ ဆောင်းဦး အိမ်သာထဲသွား လုံခြည် အောက်က အတွင်းံခ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး လွယ်အိပ် ထဲ ထည့် ထားလိုက်သည်၊ ဆောင်းဦး၏ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မရှိသဖြင့် လွတ်လပ်စွာ တောင်ထလာသော လီးကြီး၏ ထိတွေ့ မှုက သိသာ သဖြင့် အဲဒီ နေ့ က ဒေါ်ထွေးရ တယောက် ဆောင်ဦး မျက်နှာ ကိုအကဲ ခတ်နေသော် လည်း ဆောင်းဦးက ထုံးစံ အတိုင်း ငထိုင်းငအ လိုလုပ်နေ သဖြင့် ဘာမှမပြော၊ ကားမှတ်တိုင်ရောက် လို့ဆင်းကြလျှင် ဆောင်းဦးမှာ လွယ်အိပ်ကို ရှေ့မှာ ကာပြီး လမ်းရှောက်ရ လေသည်၊ အဲလိုရက်ကလေးရတော့ လည်း ဒေါ်ထွေးရီက အဆန်းလို့ မမှတ်တော့ ပါ၊ ဆောင်းဦး ကတော့ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ သာယာစ ပြုနေပြီလို့ မှတ်ချက် ချမိတယ်၊ ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုတော့ ဘပ်စ်ကားပေါ် ရောက်တာနဲ့ ဆရာမက ဆောင်းဦး ရင်ခွင်မှာ သူ့ကျောပြင် အပ်ပြီးသားဖြစ်နေပြီ၊ ဆောင်းဦး ရဲ့ အလံတိုင်ကြီးကလည်း အစက လုံးဝင်းကားစွင့်နေတဲ တင်လုံးကြီးနူစ်ခု ကြားမှာ နေရာယူလို့၊ ကားဆောင့် ဘရိတ်အုပ် လူတိုးတာတွေ နဲ့ အညီ ရှေ့နောက် အပေါ်အောက် ပွတ်သပ် လှုပ်ရှားနေတော့တာပေါ လေ၊
တနေ့မှာ ဒေါ်ထွေးရီ တယောက် ကားသမား အနောက်က နံရံ ကိုကျောပေး ကပ်ပြီး ရပ်လို့ ရတဲ့ နေရာလေးကို ရသွားတယ်၊ ဆောင်းဦးကတော့ သွားပါပြီ ဒီနေ့တော့ မထောက်ရ တော့ဘူးပေါ့ ၊ ဆရာမဘေးမှာပဲ ရပ်လိုက်လာတယ်၊
နောက်မှတ်တိုင်ကျတော့ လူတွေအများကြီး တက်လာကြပြီး ငမူးသမားတွေ လည်း အရက်နံ့ ထောင်းလို့ ပါလာတာတွေ့ တော့ ဆရာမ က မျက်နှာရိပ်ခြေ နဲ့ ဆောင်းဦးကို သူ့ရှေ့လာနေဖို့ ပြတယ်၊ ဆောင်းဦးက ဆရာမရှေ့မှာမျက်နာခြင်းဆိုင် ရပ်လိုက်ပြီး ကားပေါ်ကတိုးကျပ်နေတဲ့ လူအုပ်ကို ကျောပေးလိုက်တယ်၊ သူနဲ့ဆရာမ ကြားမှာ သူ့လွယ်အိပ် ကြီးခံ နေလို့ ညာဖက်ဘေးကို တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် လှည့်ရွေ့လိုက်ရတယ်၊ ဆရာမက အို့ ကနဲဖြစ်သွားတယ်၊ သူမရဲ့ရှေ့ အုပ်ထားတဲ့ ထမီ ခေါက်က လွယ်အိပ်နဲ့ အတူတူပါသွားတာကိုး ဒါပေမဲ့ လူတွေက ငပိသိပ် ငချဉ်သိပ်များနေပြီဆိုတော့ သူမထမီပြန ဖုံးချဖို့ တောင် လက်ဝင်လို့ မရတော့ပါဘူး၊ ဆရာမရဲ့ ရွေရင် အစုံကလည်း ဆောင်းဦး ရင်မှာ ဖိကပ်လို့ပေါ့၊
ဆောင်းဦး ရဲ့ လီးကြီးက ထုံးစံ အတိုင်း ထောင်မတ်လာပါတယ်၊ ဆရာမ ထမီ ကလည်း ရှေ့မှာ တလွှာထဲ ကျန်တော့ တာမို့ ဆောင်းဦး လီးထိတ်ကြီးက ပိတ်စ ပါးပါးလေးနူစ်ခုခံ ပြီးတော့ ဆရာမရဲ့ ပေါင်ခွဆုံတည့်တည့် ကိုသွားထောက် မိနေပါတော့တယ်၊ အတွေ့အကြုံ ရှိတဲ ဆောင်းဦးက သူ့ လီးထိတ် ကြီး ဆရာမရဲ့ အဖုတ်ဝ တည့်တည ကိုသွားထောက် မိနေပြ ဆိုတာ ချက်ခြင်း သိလိုက်ပါတယ်၊ ကားဘရိတ် အုပ်တိုင်း ဆောင်းဦး ကလည်း မသိမသာ ဒူးလေးကွေး ဖင် ကော့ ပြီး ထိုးထိုးပေးလိုက်တယ်၊ ဒီတခါ မျက်လုံးခြင်း မဆိုင်မိအောင် လွဲနေရသူကတော့ ဆရာမ ပါပဲ၊ ချွေလေး စို့စို့ မျက်နှာ နီနီ လေးနဲ့ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ခမျာ အသက်ရူတောင် မမှန် တော့ဘူးဖြစ် နေရပါတယ်၊ ဆရာမရဲ့ နိူ့သီးခေါင်း နူစ်လုံးက လည်းမာကျစ်ပြီး ထောင်မတ်နေလိုက်တာ သူမရဲ့ ဘရာဇီယာနဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ ကိုတောင် ကျော်ဖြတ် ပြီး ဆောင်းဦး ရင်ဘတ်ကို ထိုးထောက်နေတယ်၊
ဆောင်းဦးက ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး နဲ့ မလိုး ခင် အကြို နူးနပ်တဲ့ အခါ ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး စိတ်တအား ထလာပြီဆို အဲလိုဖြစ်တတ်တာ သိထားတော့၊ ဆရာမတယောက် အောက်မှာ အရည် ရွဲနေပြီ ဆိုတာ သိနေပါပြီ၊ ဆောင်းဦး က အခ အချိန်ဟာ အကွက်ကောင်းပဲ ဆိုတာသိလို့ ပွဲစပြီး ကြမ်းပါတော့တယ်၊
ချွေးလေးစို့စို့နဲ့ သနပ်ခါးနံ့ လေးသင်းနေတဲ့ ဆရာမရဲ့ လည်တိုင်ကို အသာလေးငုံ့ နမ်းလိုက်ပြီး ဘယ်သူမ မမြင် နိူင်တာသေခြာ တာနဲ့ သူ့ရဲ့လျှာလေး တစ်လစ်ထုတ် ပြီးရက်လိုက်ပါတယ်၊ ဆရာမ ရဲ့ ကိုယ်လုံး တွန့် ကနဲ ဖြစ်သွား တာနဲ့အတူ ဆရာမ ဒူးတွေ ညွတ်သွားလေတော့ ဆောင်းဦး ၏ ပုခုံးကို လှမ်းတွယ် ဆုပ်ကိုင်ထားမိလေတော့ သည်၊
ဆောင်းဦးက ဆရာမရဲ့ ခါးလေးကို လက်နဲ့ ထိန်းပြီး ကိုင်ထားပေးလိုက်တယ်၊ ဆောင်းဦး ရဲ့လီး ကြီးကလည်း စတီး သံချောင်းကြီး လို မာတော့င်နေပြီး ဆရာမ အဖုတ်ထဲကို ပိတ်စတွေ ထိုး ပေါက်ပြီး ဝင်သွားတော့မလောက် ကို ဖြစ်နေတော့ ဆောင်းဦး ရဲ့ လီးထိတ်တောင် နဲနဲ နာခြင် သလိုဖြစ်ရ ရှာသည်၊
ဆောင်းဦး လက်နူစ်ဖက်က ဆရာမ ရဲ့ခါး ကိုထိန်းကိုင်ထား ရာက အသာလျောချလိုက် ရာ အနောက်ဘက် နည်းနည်း ကောက် ပြီး ကားစွံ့ နေသော ဆရာမ ၏တင် သားများပေါ် ရောက်သွား တော့သည်၊ အိစက်နေသော တင်သား များကို လက်ဖဝါး ဖြင့် တဖက် တချက် ဆုပ် ကိုင် ညှစ် ပေးလိုက်ရာ ဆရာမဆီမှ ညီးသံ သဲ့သဲ့ ထွက်ပေါ်လာ ခဲ့လေသည်၊ ကားနည်းနည်း ဆောင့်လိုက် တိုင်း ဆောင်းဦး က ဆရာမတင် ပါးကြီးများ ကို သူ့ဆီသို့ ဆွဲဆွဲ သွင်း ပေးရင်း သူ့ ဖင်ကိုလည်း ကော့ကော့ ပေးလိုက်ရာ သူတို့ နူစ်ယောက် အင်္ကျီ လုံခြည် မချွတ်ဘဲ လိုးနေကြ သလို ဖြစ်နေ ရပေသည်၊ ဆရာမက ရုတ်တရက်
” ဟယ် တို့ မှတ်တိုင် ကျော်သွား ပြီ ”
ဆိုမှ ဆောင်းဦး လည်း သတိရပြီး ရပ်တဲ့ မှတ်တိုင်မှာ နူစ်ယောက်စလုံး ကမာန်းကတန်း အတင်း တိုးထွက်ပြီး ဆင်းလိုက် ကြရသည်၊ ဆရာမ ဆင်းရမည့် မှတ်တိုင် တတိုင်ကျော်သွား ပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဆိုက်ကားငှားပြီး စီးလာခဲ့ရသည်၊ လမ်းတလျောက် လုံး ဆရာမ အိမ်ရောက်သည် အထိ တယောက် နူင့် တယောက် စကားတခွန်းမှ မပြောဖြစ် ကြပါ၊
ဆိုက်ကားပေါ်က ဆင်းပြီး ဆရာမ အခန်းရှိရာကို တက်လာကြတော့ ဆရာမ ထမိန်နောက် ဖင် အောက် နေရာမှာ ကျပ် ပြားဝိုင်းသာသာ စိုပြီး ကွက်နေသည် ကို အနောက်က လိုက်တက်လာသော ဆောင်းဦး ကမြင်ရသည်၊ ဆရာမ ရဲ့ စိုရွဲနေ သော အဖုတ်မှအရည်က အတွင်းခံမှာ ရွဲနစ်သွားပြီး ဆိုက်ကားပေါ် မှာထိုင်လိုက်တော့ ထမိန်ပေါ် ကျသွားတာပဲ ဖြစ်မယ် ဆိုတာ ဆောင်းဦး တွေးမိသည်၊ အခုရက်ပိုင်း ဆရာမအိမ်မှာ တူမလေးသာရှိ ပြီး ဆရာမ အဖေ မရှိဘူးဆိုတာ သိထားတော့၊ အခုဘယ်လို ကြံရပါ့မလဲ ဟုဆောင်းဦး အကြံထုတ်ရင်း နူင့် ဆရာမ အခန်းဝသို့ ရောက်လာ ကြသည်၊ အခန်းပေါက်ဝ ရောက်တာနဲ့ တခါးပေါက် ဝမှာ ဆရာမ တူမလေးက ထွက်လာပြီး
” ဟယ် အန်တီ ဒီနေ့ ပြန်လာတာ နောက်ကျလိုက်တာ ”
” အေးဟယ် ဘတ်စ်ကားတွေ အရမ်းကျပ်နေလို့”
” ကျမ ဒီနေ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားတာ အန်တီ မေ့သွားပလား လို့ အခုနောက်ကျနေ ပြီ”
ဆရာမတူမလေးက ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ဘာမှ ပြောချိန် မရလိုက် ပါ သုတ်သုတ် သုတ်သုတ် နဲ့ လှေခါးက ပြေ။ဆင်းသွားလေတော့သည်၊ ဆောင်းဦးမှာ ဒီလို အခွင့် အရေးမျိုး က ထီပေါက် တာထက်တောင် ခဲယဉ်း အုန်းမယ် လို့တွေးမိတယ်၊ သူကိုယ်တိုင်ပဲ တခါးကို အလျင်အမြန်ပိတ်ပြီး ဂလန့် ထိုးလိုက်သည်၊
နောက်တော့ သူမ အခန်းရှိရာသို့ သုတ်သုတ်လေး သွားနေသော ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ နောက် အမြန်လိုက်သွားတော့သည်၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီက သူမအခန်းထဲသို့ သူမနောက်မှ ကပ်လိုက် လာသော ဆောင်းဦးကို ကြောက်လန့် တကြားနူင့်
” ဟင် ဆောင်းဦး မင်းမင်း ငါ အခန်းထဲ ဘာလိုက်လုပ်တာလဲ ”
ဆောင်းဦး မှာ အခုအချိန်မှာ စကားပြောနေလည်း အပိုပဲဖြစ်မှာ ဆိုတာသိတော့ ဘာမပြော ညာမပြော နူင့် ဒေါ်ထွေးရီ ကိုအတင်း ဝင်ဖက်လိုက် လေသည်၊ ဒေါ်ထွေးရီမှာ နောက်ဆုပ် ရုန်းကန်ရင်း ကုတင်စောင်းနဲ့ တိုက်မိပြီး ကုတင်ပေါ် ဖင်ထိုင်ရက်ကျ သွားရာ ဆောင်းဦးက တဆက်ထဲ ဖိတွန်းလိုက်သဖြင့် ပက်လက်လန်ကျ သွားတော့၏၊ ကိုယ်တပိုင်း ပက်လက်လန်ကျ နေသော ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ၏ ကိုယ်ပေါ် မှာဆောင်းဦးက မှောက်ရက် တက်ဖိထားပြီး နူတ်ခမ်းခြင်း စုပ်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီက လည်း မျက်နှာကို ဟိုဘက်ဒီဘက်လှည့် ရှောင် နေရာ မရသည့် အဆုံး ဆောင်းဦး က သူမလည်တိုင်ကို ကုန်းစုပ်လိုက်၏၊
ဆောင်းဦး၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကလည်း ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ အဖုတ်ကို ထိုးထောက် ပြီးပွတ်သတ် ပေးနေရာ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ခမျာ တဖြည်း ဖြည်းငြိမ်သက်လာခဲ့ ရ လေသည်၊
ဆောင်းဦးကလည်း သူတို့မှာ အချိန် သိပ်မရှိတာသိတော့ သိပ်ဇာ မချဲ့နိူင် ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ကို သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ဖိထားရင်းက ဘယ်ဘက်လက်နူင့် ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်၏၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ၏ ပေါင်ခွဆုံမှ စိုရွဲနေသော အတွင်းခံ အပေါ်ကလက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ဖေါင်းတင်းနေသော အဖုတ်ကြီးကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နယ် ပေးလိုက် သည်၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ကတုံတက်ပြီး ငြီးသံ လေးထွက်လာ၏၊ ဆောင်းဦးက သူ့ပုဆိုးကိုကန်ချွတ်ရင်း တဆက်ထည်း ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ခက်ခက်ခဲခဲ ချွတ်ယူလိုက်ရသည်၊ ဒီနောက်မှာတော့ ကျွမ်းကျင်ပြီးသား ကောင်ဆို တော့ ငုံ့ကြည့်နေ စရာမလို သူလက်နဲ့ လီးကြီးကိုထိန်းကိုင် ပြီး အရည်တွေ စိမ့်ထွက် နေတဲ့ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီရဲ့ အဖုတ်ဝ ကိုတေ့ပြီး ဖြေးဖြေး ခြင်း ဖိသွင်းလေတော့သည်၊
သူ့လီးကြီး၏ ဒစ်ထိတ်ဖူးသာ ဝင်ရသေးသည်၊ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ မှာ အားကနဲ တချက်အော်ပြီး
” မောင်ဆောင်းဦး မရဘူးထင်တယ် ဆရာမ တခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး မလုပ်ပါနဲ့ တော့ တောင်းပန် ပါတယ် နော်…”
ဆောင်းဦး ကဘာမှ ပြန်မပြော ဝင်သလောက်ကိုသာ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်လုပ်ပေးနေ၏၊ အရည်များ အဆမတန် ထွက်နေလို့ ကျပ်သော် ကျပ်ငြားလည်း တဖြေးဖြေးချင်း နူင့် ဆောင်းဦး လီးကြီး က ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ အဖုတ်ထဲ သုံးပုံ နူစ်ပုံလောက် ဝင်သွားသည်၊ အဲဒီအခါတော့ အချိန်နည်းနေပြီမို့ စိတ်လောလာသော ဆောင်းဦးက လီးကြီးကို ဒစ်နားရောက်သည် အထိဆွဲ ထုတ်ပြီး အားနဲ့ ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ အဆုံးထိဝင်သွားတော့၏၊
” အား…အမလေး..နာတယ်..နာတယ်..ဆောင်းဦး..ဖယ်ဖယ်တော့..”
ဆောင်းဦးကမဖယ် ဆီးခုံခြင်းပူး ကပ်ထားပြီး ဆရာမဒေါ်ထွေးရီကိုလည်း အတင်းကြုံး ဖက်ထားသည်၊ ခေါင်းတယမ်းယမ်း နူင့် ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ရဲ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကိုလည်း နမ်းရှုံ့ ပေးနေလေသည်၊ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီလည်း ညိမ်သွား ပြီး သူ့လီးကြီးကို ဆရာမဒေါ်ထွေးရ ၏ စောက်ခေါင်း နံရံများက အသားကျ သွားလောက်မှ စပြီး အဝင်အထွက်ကို ဖြေးညှင်းစွာ လုပ်တော့ သည်၊ ပထမတော့ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီက ဒီအတိုင်းလေးပဲ ငြိမ်နေသည်၊ ဆောင်းဦးလီးကြီး ဖြေးဖြေး ခြင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်တာ အချက်နူစ်ဆယ်ကျော် လောက်ကျမှ ဖင်လေးနဲနဲ ကြွကာ အောက်မှ ကော့ပေးလာသည်၊
ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ တယောက် ဖီလင် ကောင်းလာပြီဆိုတာ သိတဲ့ ဆောင်းဦးက အဲဒီတော့မှ အချက်မြန်မြန် အားပါပါ နဲ့ တဖတ်ဖတ် ဆောင့်တော့သည်၊ ဆောင်းဦး အရှိန်နဲ့ တချက် ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ခမျာ အင့်ကနဲ အင့် ကနဲ ဖြစ်သွားရရှာ၏၊ နောက်ထပ် အချက် ၃ဝလောက် မှာတော့ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ တယောက် တော့င့်တင်း ပြီး ဆောင်းဦး ကိုတင်းကြပ် စွာ ဖက်တွယ်လာသည့် အပြင် သူမ အဖုတ် အတွင်းသားများကလည်း တင်းကြပ်စွာ လှုပ်ရှားလျက် ဆောင်းဦး ၏လိင်တန် ကြီးကို ဆုပ်ကစားသလို လုပ်ပေးလို့ ဆောင်းဦးလည်း မထိန်းနိူင တော့ပဲ သုတ်ရည်များ ဖုတ်ကနဲဖုတ်ကနဲ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီ ရဲ့ စောက်ဖုတ် အခေါင်း ထဲသို့ပန်းထုတ်နေလိုက်မိပါတော့သည်၊
ဆောင်းဦးနူင့် ဆရာမဒေါ်ထွေးရီတို့ တယောက်ပေါ်တယောက် ထပ်လျက် အမောဖြေနေကြစဥ် ပဲ အိမ်ခန်းရှေ့မှ တိန်းတောင် ဆိုသော တံခါး ဘဲသံ ထွက်လာသဖြင့်၊ သူမ၏ ကျောင်းသားများ ရောက်လာပြီ ကိုသိသွားသော ဆရာမဒေါ် ထွေးရီ က ဆောင်းဦးကို တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး
” ခနနေမှ သွားဖွင့် ငါ အဝတ် အစားလဲ နေတယ် နင်က အိမ်သာထဲမှာလို့ပြော”
XXXXXXXXXXXXXX
(ဆက်ပါအုန်းမယ်)
August 29, 2010
ဆောင်းဦး နူင့် အတူတက်သော ကျောင်းသားနူစ်ယောက်မှာ ( တကယ်တော့ တယောက်က ကျောင်းသူပါ) တရုပ်များ ဖြစ်ကြသည်၊ ဝင်းစိန် နူင့် ရူကြည် တို့ ဖြစ်ကြသည်၊ ဝင်းစိန်မှာ ခပ်ပေါပေါ ဝတုတ်တုတ် တရုပ် ဖြစ်ပြီး ရူကြည်မှာ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် တရုပ်မလေး ဖြစ်သည်၊ ပိန် ပိန်သွယ်သွယ် ဆိုသည်မှာ ဆောင်းဦး ၏ ရူတောင့် မှသာဖြစ်လေသည်၊ တကယ်တော့ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ်မို့ အမို့ အဖောင်းတွေ စထွက်တဲ့ အရွယ် ဖြစ်လေရာ သိပ်အကြီး မဟုတ်ပေမဲ မို့မို့ ဖောင်းဖောင်း လေးတွေတော့ ရှိနေပြီဖြစ်သည်၊ မျက်နှာ ဝိုင်းဝိုင်း နှာတံ ပြားပြား မျက်ရစ် မရှိသော တရုပ်မလေး ရူကြည် ကို တရုပ် ငပေါ ဝင်းစိန်က အသေခိုက် နေ လေသည်၊ စာသင် နေသည့် အချိန်တိုင်း ရူကြည် ကိုသာ ခိုးခိုး ကြည့် နေတတ်ပြီး စာပြန်မေးလျှင် အတီး အတ ဖြစ်နေတတ်သည်၊
ဆောင်းဦးက အိမ်ခန်းတခါးကို သွားဖွင့်ပေးတော့ သူတို့ နူစ်ယောက်ဝင်လာကြသည်၊
အဲဒီ နေ့ကတော့ ဘာမှ လှုပ်ရှားလို့ မရတော့ပါ၊ ဆောင်းဦး တခုသာ အံ့ဩ ရသည်မှာ ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီက ခါတိုင်း သင်နေကြ ပုံအတိုင်းပင်၊ ပုံစံလုံးဝမပျက်၊ ပြီးခဲ့တဲ ၁၅ မိနစ်လောက်က မှ သူ့ကျောင်းသား ဆောင်းဦး ရဲ့ အလိုးခံရ ပြီး ပထမဆုံး အပျို ရည်ပျက် ခဲ့ရတယ် လို့ ဘယ်သူမှ မထင် နိူင်လောက်အောင်ဘဲ တည်ငြိမ် နေခဲ့ တာပါပဲ၊
မိန်းမတွေ တယ်လည်း တတ်နိူင်၊ တယ်လည်း ဟန်ဆောင် ကောင်းပါလား ဆိုတဲ့ သင်ခန်းစာ ဆောင်းဦး မှတ်မှတ်သားသား ရခဲ့လိုက်လေတော့သည်၊
XXXXXXXXXXXX
ဆောင်းဦး ဆရာမ ဒေါ်ထွေးရီကို ပါကင်ဖေါက် ခဲ့တဲ့နေ့က သောကြာနေ့၊ သူတို့ သင်္ချာဝိုင်းက တနင်္လာ၊ဗုဒ္ဓဟူး၊ သောကြာ ဆိုတော့၊ ကျောင်းမှာရော ကျူရှင်မှာပါ ဒေါ်ထွေးရီနဲ့ ဆုံဖို့က တနင်္လာ နေ့မှဖြစ်နိူင်မည်၊ ဆောင်းဦး မှာ အပျို နုနုထွတ်ထွတ် ကြီးကို ပါကင်ဖောက် ခဲ့ရသော် လည်း တခါထည်း ဆိုတော့ ဆန့်တငံ့ငံ့ ကြီး ဖြစ်နေ၏၊
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဟာတိဟာတာ နဲ့ လီးကတောင် နေသည်၊ အဲဒါနဲ့ ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာ နွယ်လူး ကိုသူတို့ခြံစပ်က နေ မသိမသာ သွားခြောင်းသည်၊ တခါတလေ ညနေစောင်း ဒေါ်မာလာနွယ်လူးက ခြံထဲ ဆင်း အညှောင်းပြေ လမ်းရှောက် တတ်သည်၊ ထင်သည့် အတိုင်း ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးကို တွေ့တော့ ခတ်သုတ်သုတ်လေး အနား ကပ်သွားလိုက်သည်၊
” ဟေ မောင်ဆောင်း ထူးထူးခြားခြား ပါလားကွ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
ခါတိုင်းဆိုရင် အချိန်းအချက် နူင့်မှ လာတတ်လို့ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးက မေးလိုက် ခြင်းဖြစ်သည်၊
” ကျနော အန်တီ့ကို အရမ်း သတိရလို့ပေါ့”
ဟုဆိုပြီး ဘေးဘီက မျက်လုံးတချက်ဝှေ့ ကြည့်ပြီး ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး၏ လက်ကိုဆွဲကာ သူမတို့ တိုက်နံရ နူင့် ခြံဘုတ် ကြီး နူစ်ခုကြား သို့ ခေါ်သွားလိုက်၏၊ ခြုံ အကွယ်ရောက် တာနူင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ကိုသိမ်းကြုံးဖက် ကာမျက်နှာ တခုလုံးနမ်းရှုုံ့ရင်းက နူတ်ခမ်းခြင်း ဖိကပ် စုပ်ပေးလိုက်၏၊ လက်ဖဝါး နူစ်ဖက်ကလည်း ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ၏ တင်ပဆုံများ က အုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် လိုက်သေး၏၊
ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးက ပြုံးစိစိနူင့် ဆောင်းဦးကို ကြည့်ပြီး
” ဘယ်က ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး စိတ်ထလာတာလဲ အဲဒါကြီးက တို့ ကိုသတိရလို့လား တကယ်လား”
ဟုနောက်သလို ပြောရင်း မာတောင်ထနေပြီး သူမဗိုက် ကိုလာထောက်နေသော ဆောင်းဦး၏ လိင်ချောင်းကြီးကို ကိုင်ကာပြောလိုက်၏၊
” ဟုတ်တယ်အန်တီရယ် လာ ဒီတိုက်နံရံ နားမှာ ပဲ တချီ အမြန်ဆွဲလိုက်ရအောင်နော်”
” အို မဖြစ်ဘူး မောင်ဆောင်းဦးရဲ့ ကိုကြီး အခုပဲ ပြန်လာတော့မှာ အန္တရယ်များတယ် ကွာ နောက်နေ့ တို့စီစဉ်ပေးမယ်”
“အဲဒါဆိုလဲ ကျနော့်ကို မှုတ်ပေး အန်တီရယ် ခနလေးပဲ ကားသံကြားတာနဲ့ ကျနော် လစ်သွားမယ်”
အဲလိုဆိုတော့လည်း ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်ဦးမှာ မငြင်းဆန်ရက်ပါ၊ ဆောင်းဦး ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်တော့ ဆောင်းဦးက သူ့ပုဆိုးကို အောက်ကမပင့် လှန်လိုက်သည်၊ မာတောင်နေသော ဆောင်းဦး ၏လီးကြီးက ဒေါ်မာလာနွယ်လူးရဲ့မျက်နှာ ရှေ့မှာ ရစ်ဝဲဝဲ၊ ဒေါ်မာလာနွယ်လူးက ခေါင်းတဆတ်ဆတ် တုန်နေသော ဆောင်းဦး၏ လီးကြီးကို အရင်းမှ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ထိပ်ဖူးကို သူမ၏လျှာဖျား လေးဖြင့် ရက်လိုက်၏၊
” အီး အူး ကောင်းလိုက်တာ အန်တီရယ်”
ဆောင်းဦးက လုံခြည် ကိုလက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ထိန်းရင်း တဖက်က ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး ၏ ခေါင်းကိုင်ထိန်း ထားလိုက်ရ၏၊ ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူးက ဆောင်းဦး၏ ဒစ်အဖူးကို အသာငုံပြီး တချက် ဖွဖွ လေးစုပ်လိုက်၏၊ နောက်တော့ထုံးစံအတိုင်း သူမနူတ်ခမ်း အစုံက လိင်တန်ပေါ်မှာ စေ့ရင်း သူမ မျက်နာက ရှေ့တိုး နောက်ဆုပ် စလုပ် တော့သည်၊ အဲလိုမျိုး ခနပဲ လုပ်ရသေးသည် ခြံဝမှ ကားသံ ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် လီးကြီးကကို ပါးစပ်မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကမာန်းကတန်း မတ်တတ် ရပ်လိုက်၏၊
” ဟော ကိုကြီး ပြန်လာပြီ သွားသွားတော့ နောက်တော့ မင်းအလိုကျ နော်သွားသွား”
ဟုဆိုကာ ဆောင်းဦးကို တွန်းလွတ်ပြီး သူမကိုယ်တိုင်လည်း သုတ်သုတ် လေး ထွက်သွားတော့ သဖြင့် ဆောင်းဦးခမျာ သူ့အိမ်ဖက်ရှိရာကို တောင်ပြန် လစ်လာခဲ့ရပါတော့သည်၊
XXXXXXXXXXX
ဆောင်းဦးမှာ ဒီနေ့ တော့ တော်တော့ ကသိကအောင့်ဖြစ်နေရပေသည်၊ တနင်္လာနေ့ ကျရင်တော့ ဆရာမဒေါ်ထွေးရီ ကို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ဟုစဉ်းစားနေမိသည်၊ နေ့ခင်းတုန်းက ဆရာမတူမလေးက သူ့ သူငယ်ခြင်း နဲ့ချိန်းထားတာရယ် သူနဲ့ ဆရာမ ဘတ်စ် ကားပေါ်မှာ အရှိန် ရလာတာရယ် ပေါင်းစပ်ပြီး အလုပ်ဖြစ်သွားခြင်း ဖြစ်လေသည်၊
အိုလေ အဲဒီနေ့ကျမှ ပဲ ဖြစ်သလို စခန်းသွား တော့မယ်လို့တွေးလိုက်မိသည်၊ ဒေါက်တာ ဒေါ်မာလာနွယ်လူး ၏ ပုလွေ တပိုင်းတစမှာလည်း သူ့ ကိုအနေအထိုင် ရခက်စေကာ ကာမ စိတ်များက တဖွားဖွား ထကြွလျှက်ရှိလေသည်၊ အဲလိုနဲ့ ဆောင်းဦးတို့ တူအရီးတွေ စားသောက်ရင်း တီဗီ ထိုင်ကြည့် နေကြရာမှ မပျက်တာကြာပြီ ဖြစ်သော လျှတ်စစ်မီးကဖြတ်ကနဲ ပျက်သွား လေသည်၊
“လခွီးတဲ့ မှပဲ မီးကလည်း”
ဦးဇော်ထူးက ပြောပြော ဆဲဆဲနူင့် BBC, VOA တို့ နားထောင်ရန် ဓါတ်ခဲ ရေဒီယို ကလေးနဲ့ သောက်လက်စ ဘီယာ ဘူးပါ ယူပြီးထိုင်နေကြ အိမ်ပေါ်ထပ် ဝရံတာ သို့ ထွက် သွားလေသည်၊
ဒေါ်တင်လေး က ပြတင်းပေါက်က ရ သော လရောင် မှိန် ပြပြ ကို အားကိုးပြီး ဧည့်ခန်း ထဲက စင်တွေပေါ် မှာ ဖယောင်း တိုင် လိုက်စမ်းရှာနေပေသည်၊
ဆောင်းဦး၏ မွတ်သိပ်နေသော စိတ်ဆင်ရိုင်းက အကွက်ကောင်း ကို ချက်ခြင်းမြင်လိုက်၏၊၊ တခါတုန်းက မီးဖိုချောင်ထဲ က အဖြစ်အပျက် ကိုလည်း သတိရလိုက်၏၊ အဲဒီတုန်းက လင်းလင်း ခြင်းခြင်း ကြီးမှာတောင် ဒေါ်လေး ကစိတ်းဆိုး ပုံမပြဘူး အခုမှောင်ထဲမှာ ဆိုတော့….
” ဒေါ်လေး နေအုန်း ကျနော် ဒီ စင်ပေါ်မှာ တွေ့ မိသလိုပဲ”
ဆောင်းဦး က ပြောပြောဆိုဆို နူင့် ဒေါ်တင်လေး နောက်ကို ကပ်ရပ်လိုက်ပြီး ၊ ဒေါ်တင်လေး ရွှေ့သွားလို့ မရအောင် လက်တဖက်က သူမပုခုံးကို ကိုင်ထား ကာ နောက်တဖက်က ဒေါ်တင်လေး ခေါင်းပေါ် ကျော် ပြီး အပေါ်က စင်ကို လှမ်း ကိုင်ထားလိုက်သည်၊ ဒေါ်တင်လေးမှာ ဆတ်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွား ပြီး အသံမထွက်တော့ပဲ ငြိမ်သွား၏၊ သူမ တင်ပါး နူစ်ခုကြား မှာ ပူနွေးနွေး အချောင်းကြီး အမြောင်းလိုက် လာကပ်တာ ကို ချက်ခြင်းသိလိုက်သည်၊
ဒေါ်တင်လေးမှာ ပထမဆုံး အကြိမ် မီးဖို ထဲမှာ ဖြစ်တုန်းက ဘာ ပြောရမှန်း မသိနူတ်ဆွံ့အနေခဲ့၊ သူငယ်ချင်း နီလာဖြိုး ဆီသွားတော့ လည်း နီလာဖြိုး နူင့် သူမရဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း လင်ငယ် လေး မျိုးလင်း တို့အကြောင်း တစ်တစ်ခွခွ ပြောတာ နားထောင်ပြီး စိတ်တွေ ကစားလာ ခဲ့ရ၊ နီလာဖြိုး ကိုပဲ အားကျ မနာလိုသလိုလို၊ နောက် လင်တော်မောင် ကိုဇော်ထူးက လည်း ၊ အခုနောက်ပိုင်း သူငယ်ခြင်းတွေနဲ့ ဂေါက်သွားရိုက် လိုက်၊ ဘီယာလေး သောက်လိုက်နဲ့ ၊ အိပ်ယာပေါ် ရောက်ရင် တုန်းကနဲ၊ အိပ်ပျော် သွား ဆိုတော့ မသိမသာ တညွန့်ညွန့် လောင်မြိုက် ထလာသော မဝတဝ ကာမ မီးစ လေးက ငြိမ်းပေးမဲ့ လူမရှိ တဖြေး ဖြေး မီးညွန့် ကြီးလာခဲ့၊ရသည်၊
ဆောင်းဦး ကလည်း ဒေါက်တာဒေါ်မာလာနွယ်လူး ကိုကောင်းကောင်း ဝါးနေရလို့၊ ဒေါ်တင်လေး ကို အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်၊ ဒေါ်တင်လေးတယောက် တခါတခါ ဖီးတွေ တအားတက် ပြီး အပျို လေးလို ကိုယ့် အဖုတ် ကိုယ်ပြန်ပွတ် ရင်း အတွေးထဲမှာ သူမ ဖင် နူင့် ပေါင်ကြားကို ပွတ်သပ် သွားခဲ့ ဖူးသော ဆောင်းဦး ၏ လီး ပူနွေးနွေး ကြီးကို တမ်းတမိ၏၊
ကဲအခုတော့ မမျှော်လင့်ပဲ ဗြုန်းစားကြီး ဖြစ်လာပြန်ပါပကော၊ ဒီတခါလည်း အငိုက်မိသွားတော့ ဒေါ်တင်လေး တယောက် ပါးစပ် အာစေးထည့် ခံလိုက်ရပြန် သလိုဖြစ် သွားပြန်၏၊ ဒါပေမဲ့ အခုကတော့ မှောင် ထဲမှာ တယောက်နဲ့ တယောက် သဲသဲ ကွဲကွဲ မမြင်ရ အထိ အတွေ့သာ ခံစားနေရ တော့ နည်းနည်း ပိုရဲ သလိုဖြစ်နေကြ သည်၊ ဆောင်းဦး လီးကြီး မှာလည်း ချက်ခြင်းပင် မာတော့င်နေရ ကား၊ ဒေါ်တင်လေး၏ ပေါင်ကြားသို့ ထိုးထောက် ဝင်ရောက်နေပေသည်၊
ဒေါ်တင်လေးမှာ မတ်မတ် ပင်မရပ် နိူင်ရှာပါ၊ ဖြစ်ပုံက ဒေါ်တင်လေး ဖယောင်းတိုင် စမ်းရှာနေတဲ့ နံရ ကပ်စင် ရှေ့မှာ စာအုပ်တင်တဲ့ စာပွဲလေးက ခါးလောက် အမြင့် ရှိသည်၊ အနောက်က ဆောင်းဦး ဖိထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ ဆောင်းဦး လက်တ ဖက်ကသူမ ဘယ်ဘက် ပုခုန်းပေါ်တင်ထားပြီး၊ ဆောင်းဦးရဲ့ ညာဘက်လက်က သူမရဲ့ ညာဘက်ပုခုံး ပေါ်က ကျော် ပြီး စင်ပေါ် လှမ်း ဆွဲတာဆိုတော့ ဘေးထွက် ဖယ်လို့လဲ မရ ရှေ့ငိုက်ကျသွားတော့ ဟန်ချက် ထိန်းတဲ အနေနဲ့ ရှေ့က စာအပ်တင် တဲ့ စားပွဲလေး ပေါ် လက်ထောက် ထားလိုက် မိတယ်၊
အဲလိုကုန်းကုန်းလေး ဖြစ်နေရှာ တဲ့ ဒေါ်တင်လေး ကို ဆောင်းဦး တယောက် ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင် တောင် လုပ်မနေတော့ ပါဘူး၊ သူ့လီးကြီးနဲ့ ပွတ်လို့လွယ်အောင် ဒူးလေးအသာ ကွေးပြီး အနောက် ကနေ ဖိထိုးပေး နေမိပါတော့တယ်၊
အခန်းထဲမှာမှောင် နေလို့ ဒေါ်တင်လေး တယောက် မျက်လုံးလေး ပိတ်လို့ အသက်ကို ပါးစပ်ဟ ရူနေရ တာကို ဆောင်းဦး မမြင် ရပေမဲ့၊ အင် အင် နဲ့ တိုးတိုးလေး အသံထွက်လာတာ ကိုတော့ ကြားလိုက်ရပါတယ်၊
ဆောင်းဦး က ပေါက်တဲ့ နဖူး မထူးတော့ပြီ မို့ သူ့ ကိုယ်ကို အနောက် မသိ မသာ လေး ဆုတ် လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်ကာ တချိန်ထဲမှာပဲ ဒေါ်တင်လေးရဲ့ ထမီ ကိုပါ ဆွဲ လှန် လိုက်ပါတယ်၊ ဒေါ်တင်လေးဘာမှန်း မသိလိုက်ချိန်မှာ ပဲ ဒေါ်တင်လေးရဲ့ စိုစွတ်စ ပြုနေပြီဖြစ်တဲ့ အတွင်းခံ ပေါ်က ဆောင်းဦး လီးကြီးက တထိုးထိုး ဖြစ်နေပြီပေါ့၊ လှန်တင်လိုက် တဲ့ ထမိန်စကို ဆောင်းဦး က သူ့ဗိုက်နဲ့ ဒေါ်တင်လေး ကျောပြင်မှာ ညှပ်ထား၊ လက်တဖက်က ဒေါ်တင်လေးရုန်း မထွက် နိူင်အောင် ဒေါ်တင်လေး ခါးကို သိုင်းဖက်ထားရင်းက အားသွားတဲ့ လက် တဖက်နဲ့ ဒေါ်တင်လေး ရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ ဒေါ်တင်လေးရဲ့ ခြေရင်းမှာ ပုံကျသွားတယ်၊ ဒေါ်တင်လေးက အသံတိုးတိုး တုန်တုန်လေးနဲ့
” သား ဘာတွေလုပ် နေတာလဲ…လွှတ်ပါတော့..ဒေါ်လေး ကို သနားရင် သားလည်း ငရဲကြီး မယ်နော်..”
ကာမသရဲ စီးနေတဲ့ ဆောင်းဦး ကတော့ ခုလတ်တလောတော့ ငရဲ နဲ့ ခြောက်လို့လဲရမှာ မဟုတ်တော့ပါ၊ ဒီတခါ မရလိုက်ရင် တော့ နောက်ဆိုတာ မရှိတော့ဘူး ၊ ဆိုပြီး ကျွမ်းကျင်နေသူ ပီပီ သူရဲ့ လီးကြီးက ဆုပ်ကိုင်လို့ အရည် တွေ ရွဲနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဒေါ်တင်လေးရဲ့ အဖုတ်ဝ မှာတေ့ လို့ ဖြေးဖြေးခြင်း ဖိသွင်း လိုက်ပါတော့တယ်၊
” အိုး..အို့..သား..သား…ဆောင်းဦး…အင့်…အမေ့..”
ဆောင်းဦးရဲ့ လီးကြီးက စီးစီး ပိုင်ပိုင်ပဲ တရစ်ရစ် ဝင်သွားတော့ တအို့ အို့ ဖြစ်နေတဲ့ ဒေါ်တင်လေး စောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင်းဦးက အဆုံး ထိဝင်သွားအောင် ပင့်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်တော့ အမေ့ ကနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်၊ နောက်တော့ ဆောင်းဦးက ဖြေးဖြေး မှန်မှန်လေး အသွင်း အထုတ် လုပ် ပေးတော့ တဖွတ်ဖွတ် နဲ့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ညမှာ အသံတွေ ထွက်လာပါတယ်၊ တော်သေးတာပေါ့ ဦးလေးထူးက အပေါ်ထပ် ဝရံတာမှာ ဘီဘီစီ နားထောင်ရင်း ဘီယာသောက်နေလို့၊
နောက်တော့ အရှိန်ရလာကြတာ ဆောင်းဦး ဆောင့်တဲ့အချက်ကို ဒေါ်တင်လေးက စားပွဲလေးပေါ် တတောင်နူစ်ဖက်ထောက် ပြီး သူမ ရဲ့ဖင်လုံး ကျစ်ကျစ် လေးကို ပြန်ပြန်ကော့ပေး နေရာ ဆောင်းဦး ရော ဒေါ်တင်လေး မှာအလွန်ပင် ကောင်းမွန်လှ သော အရသာများ ခံစားနေ ကြရလေသည်၊
ဆောင်းဦး မှာ ဒေါ်လေးက တော်တော် အပေးကောင်းတာပဲ ငါ အသိ နောက်ကျလေခြင်းဟု တွေးပြီး အားရ ပါးရ အသားကုန် ဆောင့်လေတော့သည်၊
ဒေါ်တင်လေး မှာ အရပ် ၅ပေ လောက်ပဲရှိ ပြီး သေးသေးကျစ်ကျစ် လေး ဖြစ် ရာ ကိုယ်ခန္ဓာ မှာ အတော် ပေါ့ပါး လေရာ ဆောင်းဦး အနောက်က ပင့်ဆောင့်လေတိုင်း မြောက်မြောက်သွား သဖြင့် ဆောင်းဦး မှာ သူမခါးကျင်ကျင်လေးကို ဆွဲကိုင်ထားရလေသည်၊
ဒေါ်တင်လေး ၏ဖင်မှာလည်း ရေအိုးလေးလို လုံးလုံးကျစ်ကျစ် လေး ဖြစ်ရာ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖင်တုန်ကြီး တွေလို အိကနဲ မနေပဲ လေပြည့် နေသော ဘောလုံးလေးလို တတန်တုန် နူင့် တင်းတင်း လေး ပြန်ကန်နေရာ တမျိုး အရသာ ကောင်းလှပေသည် လို့ ဆောင်းဦးမှာ တွေးမိသည်၊
ဆောင်းဦး တယောက် တနေ့ခင်းလုံး အောင့်အီးထားရ သဖြင့် သိပ်ကြာကြာမခံလိုက်ပါ ဆယ် မိနစ် လောက်မပြည့် ခင်ပင် သူ့လီးကြီးထဲက သုတ်ရည်များ ဒေါ်တင်လေး၏ စောက်ဖုတ်ထဲကို တဖြော ဖြော နူင့် ထွက်ကျသွားပါတော့သည်၊
…အား…ကောင်းလိုက်တာ…ဒေါ်လေးရယ်…
…… ………….. …………………..
XXXXXXXXX
(ဆက်ရေးပါအုန်းမည်)
