( အခန်း ၁၁ )
🍒🍒🍒🍒🍒🍒
” အားးးး းးးးးးးး … မရဘူး ဖြိုးသူ ပြန်ထုတ်ဟာ … ကျွတ် ကျွတ် ”
ဖြိူးသူက မရပ်ဘူးရှင့်။ကျမခါးကို ပြန်မှတင်ပြီး အတင်းအဓမ္မလိုးတော့တာပဲ။တောင်းပန်လို့ မရမယ်အတူတူ လုပ်စမ်းဟာဆိုပြီး ကျမ စိတ်လျော့ပစ်လိုက်ပါတယ်။ဖင်အတွင်းကြွတ်သားတွေ ဖျော့ခံပေးတော့ နာကျင်တာတွေ သက်သာလာပြီ။လီးဝင်လာတိုင်း အလိုက်သင့်လေး ခါးကော့ရင်း ဖင်အလိုးခံရတဲ့ အရသာတွေ့လာတာပေါ့။တချက်တချက်တော့ အောင့်နေသေးတယ်။ဖြိူးသူဆောင့်လိုးတိုင်း အမှတ်တမဲ့ ခါးညွတ်ညွတ်ကျတော့ မောင့်နဖူးလေးနဲ့ ကျမစောက်စိလေးက မထိတထိလေး။မောင့်ကို စိတ်ထဲကပဲ တောင်းပန်မိတော့တယ်။
” အ … … ကန့်တော့ပါ … မောင်ရယ် ”
ဖြိုးသူမှာ ဂျမ်ပုံခါးသေးကျဉ်လေးအားဆွဲကာ ကော့ပေးထားသော ဖင်ကြီးအားကြည့်ရင်း တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဆွဲလိုးနေသည်။ဆရာဖြစ်သူမိန်းမအား ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် ခွခိုင်းကာ လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး နောက်မှ လိုးနေသဖြင့် ပက်လက်လေးမူးအိပ်နေသောဆရာဖြစ်သူဒေါက်သက်ပိုင်၏ ခေါင်းပေါ် ဖြိုးသူလဥနှစ်လုံးက ဝဲနေတော့သည်။ဂျမ်းပုံမှာလည်း လင်ဖြစ်သူဒေါက်တာသက်ပိုင်မျက်နှာပေါ်ခွကာ ဖင်အားအစွမ်းကုန်ကော့ပေးရင်း ဖြိုးသူ၏ ထိထိမိမိလိုးချက်များအား တောင့်ခံပေးထားသည်။ဖြိုးသူမှာ မနားတမ်းပစ်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက်ဆွဲဆောင့်ကာ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးအရင်းထိကပ်ထားရင်း လရည်များညှစ်ထုတ်လိုက်တော့သည်။ဂျမ်းပုံလည်း ဖင်ခေါင်းထဲနွေးကနဲ့ဖြစ်သွားသည်နှင့် ထိန်းထားသောစောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်းပန်းထုတ်ရာ အောက်မှ လင်ဖြစ်သူဒေါက်တာသက်ပိုင် မျက်နှာအား ရွှဲနှစ်သွားစေတော့သည်။
” အားးး … … ကောင်းလိုက်တာ … မ…ရယ် ”
” အင်းးးး းးး … ဟုတ် ဟုတ် … ဟုတ်တယ်ဟာ …… ရှီးးး းးးး ”
ကျမလည်း ဖြိုးသူလီးထုတ်သွားမှ မောင့်ဘေးနား လှဲချ အမောဖြေရတော့တယ်။ဖြိုးသူက ကျမမျက်နာအနံ့နမ်းပေးရင်း နို့လေးတွေ ပွတ်သပ်ပေးပြီးမှ အောက်ထပ် ပြန်ဆင်းသွားပါပြီ။ခဏအမောဖြေပြီးမှ ကုန်းထလိုက်တော့ ဖင်ဝက စပ်လိုက်တာရှင်…ကွဲသွားတာနေမှာ။အဝတ်ဟောင်းတခုရှာပြီး မောင့်မျက်နှာပေါ်က ကျမစောက်ရည်တွေ သုတ်ပေးပြီးမှ ကျမလည်းအိပ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။မနက်လင်းတော့ လမ်းလျှောက်ရတာအဆင်မပြေပါဘူး ဖင်ဝက တအားနာနေတာ။နေမကောင်းချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အိပ်ယာထဲလှဲနေရတယ်။ဖြိုးဝေက မနက်စာလာပို့ရင်း ဖင်ကိုကြည့်ပေးတော့ ဖင်ဝလေနဲနဲကွဲသွားကြောင်း ပြောပြသွားတာ။နေ့လည် မောင်မရှိချိန် ကျမတို့အိပ်ခန်းထဲဝင်လာပြီး ဖင်ဝလေးယက်ပေးရင်း ဆေးထည့်ပေးတော့ ထပ်လိုးမလို့လားတွေးရင်း စိုးရိမ်မိသွားမိတာပေါ့။ဖြိုးသူ အောက်ပြန်ဆင်းမှ သက်ပြင်းချရင်း ပြန်မှေးနေလိုက်တာ။၂ရက်လောက် ကွတကွတဖြစ်နေတော့ မောင်က ရိပ်မိပြီး ဖွင့်မေးလာပါတယ်။
” မိန်းမ … ကွတကွတဖြစ်နေတာ … မောင့်စိတ်ထင် … ဖင်များ … တခုခု ”
” ဟုတ်တယ်မောင် … ဖြိုးသူက ဖင်ပါလိုးပြီးသွားပြီ ”
မောင့်မျက်နှာ ချက်ချင်း မဲကနဲ့ ဖြစ်သွားတော့တာပဲ။၂ရက်လောက် မောင့်ဘက်ကစတိုင်း ကျမ အလိုးမခံခဲ့တာ ဖင်ဝက တအားကျိန်းစပ်နေလို့ပါ။ဒီနေတော့ နာကျင်တာတွေ သိသိသာသာ သက်သာလာပြီမို့ မောင်လိုးရင် ခံဖို့ အဆင်သင့်ပေါ့။ညရောက်တော့ ကျမနဲ့ဖြိုးသူ လိုးခဲ့တာတွေ ပြန်မေးရင်း မီးပွင့်မတတ် လိုးတော့တာပဲ။မောင့်မျက်နှာပေါ်ခွပြီး ဖင်အလိုးခံခဲ့တာကိုတော့ လွဲပြောလိုက်ပါတယ်။အားနာစိတ်ရယ် မောင့်ကိုလည်း မခံစားစေချင်တာကြောင့်ပါ။အဲဒီနောက်တော့ မောင်က ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားပြီး အရင်လိုပြန်ဆက်ဆံလာပါတယ်။ထူးခြားတာက ကျမစောက်ဖုတ်လိုးရင်း ဖင်ဝလေးကိုပါ လီးထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးကြည့်နေတတ်တာ။အထဲထိတော့ မသွင်းဘူးရှင့် ဘာလဲတော့ နားမလည်ပါဘူး။ဖြိုးသူကတော့ နောက်ပိုင်း ဖင်ပဲလိုးတော့တာရှင် စောက်ဖုတ်ကိုကျမပါးစပ်က ထုတ်ပြောမှ လိုးတော့တာ။တရက်ကျ မောင့်အဖေ နေမကောင်းလို့ မောင်အိမ်က ဖုန်းဆက်တာ ကျမပါ ခေါ်ခဲ့ခိုင်းတာ။
မောင်တို့အိမ်ရောက်တော့ မောင့်အေမေ ဒေါ်ဖြူဖြူသက်က ဒါရိုက်ဘာကိုမျိုးရယ် ထမင်းချက်ဒေါ်သန်းရယ် နောက်ထပ် ခြံစောင့်လင်မယားရယ် အကုန် ကျမနဲ့အိတ်ဆက်ပေးပါတယ်။မောင့်အဖေဦးစိုးပိုင်ကိုတော့ မတွေ့ရသေးပါဘူး။မောင့် အမေကတော့ ကျမကို သိပ်မကြည်ဘူးပေါ့ရှင်။သူ့သား ဆရာဝန်ကို အရယူတဲ့ ဈေးသည်မ ဆိုတဲ့အမြင်နဲ့ပါ။ရောက်ရောက်ချင်း ကျမတို့ အိပ်ခန်းကို မောင့်အမေကိုယ်တိုင် လိုက်ပြပေးတာ။ကျမလည်း ယူလာတဲ့ အဝတ်စား အိတ်တွေ အသင့်ရှိနေတဲ့ ဘီရိုထဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ထည့်ပြီး ခဏနားနေတုန်း မောင်လာခေါ်လို့ မောင်နဲ့အတူ မောင့်အဖေရှိတဲ့ အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ခဲ့လိုက်တာ။
” လာ … သမီးလေး ”
” ဟုတ် … အဖေ ”
မောင်က ဒယ်ဒီခေါ်ပေမယ့် ကျမက အဖေပဲခေါ်လိုက်တာ။လက်မောင်းသွင်းထားတဲ့ ဆေးရည်ပိုက်ကို မောင်က အတိုးအလျော့လုပ်ပေးတုန်း ကျမလည်း မောင့်ဒယ်ဒီ ကုတင်ဘေးက ခုံပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်တာ။မောင့်ဒယ်ဒီမျက်လုံးတွေက ခုံပေါ်ကားထွက်နေတဲ့ ကျမဖင်သားကြီးတွေဆီ ချက်ချင်းကျရောက်လာပါတယ်။မောင်ကတော့ ဆေးရည်ပုလင်းကြည့်လိုက် ဆေးသွင်းပိုက်ချိန်လိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတော့ သတိထားမိပုံမရပါဘူး။ကျမလည်း ကုတင်ဘေးနား ဆေးပုလင်းအခွံတွေ တစ်ရှုးအဟောင်းတွေ စားလက်စ မုန့်ထုပ်တွေ ရှင်းလင်းပေးလိုက်တာပေါ့။အခန်းတွင်း အဝတ်ဟောင်းတွေ တခြားမလိုတဲ့ အသုံးဆောင်ပစ္စည်းတွေ သက်သက်ခွဲပြီး မောင့်အမေ ဝင်လာတာ။တခဏတွင်း သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်သွားတဲ့ အခန်းကိုကြည့်ရင်း အနည်းငယ် ကျေနပ်သွားပုံပါ။မောင်နဲ့ သားအမိ စကားပြောရင်း ခဏနေတော့ မောင့်ကိုခေါ်ပြီး အောက်ဆင်းသွားကြတာပေါ့။အခန်းထဲ မောင့်အဖေနဲ့ ကျမပဲ ကျန်နေရစ်တာပဲ။
” သမီး ”
” ရှင် အဖေ ”
” ခုမှ ရောက်တာ … နားနားနေနေ လုပ်ပါ သမီးရာ ”
” ရပါတယ် အဖေရဲ့ … သမီးလည်း … မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ခုမ အဖေနဲ့ တွေ့ရတော့တာ ၁နှစ်တောင် ကျော်ပြီ ”
” ဒယ်ဒီက … ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး … ညည်း အမေသာ တည့်အောင်ပေါင်းထား ”
” ဟုတ် အဖေ … သမီး နားလည်ပါတယ် ”
မောင့်အဖေနဲ့ကျမ ခဏတွင်းလေးပဲ စကားလက်ဆုံကြရင်း ရင်းနှီးသွားကြတာပါ။ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းလို့ တင်ပလွဲထိုင်ရင်း နေမကောင်းဖြစ်တဲ့ကြောင်းမေးတော့ အလုပ်ပင်းပန်းပြီးဖျားကြောင်း စိုးရိမ်ဖို့မလိုကြောင်း ပြန်ရှင်းပြနေတာပေါ့။ရယ်မောရင်း ညာဖက်လက်က ကျမပေါင်ပေါ်ရောက်ရောက်လာတတ်တာ။ဘယ်ဖက်က ဆေးသွင်းထားတော့ လှုပ်မရပုံပဲ။မောင် ဝင်လာတော့ အဖေ့လက်တွေ ကျမပေါင်ပေါ်ကနေ အောက်ပြန်ရွေ့သွားတာပဲ။အဖေ့ဖို့ ထမင်းဟင်းကို လင်ဗန်းလေးနဲ့သယ်လာရင်း ကျမကို အောက်ထပ် ထမင်းစားဖို့ ပြောနေတာပေါ့။အဖေ့ကို မောင်ထမင်းကျွေးနေတုန်း ကျမလည်း အောက်ဆင်းခဲ့တာ ဗိုက်လည်းဆာနေပါပြီ။အောက်ထပ်ရောက်တော့ မောင့်အမေက ဧည့်ခန်းထဲ အချိုပွဲစားရင်း တီဗွီကြည့်နေတာ။ကျမမြင်တာနဲ့ ပြုံးပြီး စကားစပြောလာပါတယ်။
” ဂျမ်းပုံ … ထမင်းစားခန်းထဲ ထမင်းစားလိုက်သမီး … ”
” ဟုတ် အမေ ”
မောင့်အမေ့ဘေးနား ရပ်နေတဲ့ ထမင်းချက်အဒေါ်ကြီးက ကျမကို ထမင်းစားခန်းဖက်ခေါ်ပြီး ထမင်းဟင်း ပြင်ဆင်ပေးပါတယ်။ထမင်းစားသောက်ပြီးမှ ဧည့်ခန်းဘက် မောင့်အမေ နားလေးဝင်ထိုင်လိုက်တာ။ကျမထိုင်တာနဲ့ ထမင်းချက်အဒေါ်ကြီးကို ခြံစောင့် လင်မယား သွားခေါ်ခိုင်းပြီး မောင်တို့ ခြံဝင်းကြီးထဲ လိုက်ပြပေးခိုင်းတာပဲ။ခြံစောင့်လင်မယား ကိုတင်ထွန်းနဲ့မမြ တို့က ခြံထဲလိုက်ပြပေးပါတယ်။ပေ၇ဝ ပေ၁၀ဝလောက်ရှိတဲ့ မောင်တို့ ခြံဝင်းကြီးက လူတရပ်စာမက မြင့်တဲ့ အုတ်တံတိုင်း ဖြူဖြူကြီးနဲ့ကာရံထားတာရှင့်။အိမ်ရှေ့ထွက်လိုက် ကျမဝင်လာတုန်းက သတိမထားမိတဲ့ အိမ်ရဲ့ညာဖက်ခြမ်းသစ်ခွရုံကြီးအရင်တွေ့လိုက်ရာ အပြာရောင် ဇာအပါးလေးတွေ ပတ်ကာထားပြီး ပေ၂ဝ ပေ၃ဝလောက်ရှိမယ်ထင်တယ်။အိမ်ရဲ့ ဘယ်ဖက်ခြမ်းမှာတော့ ပန်းခြံအသေးစားလေး လုပ်ထားတာပါ။ရှေ့ကို ပန်းခြံနဲ့သစ်ခွရုံလေး လုပ်ထားပြီးမှ မောင်တို့နေတဲ့ နှစ်ထပ်တိုက် အဝါရောင်ကြီးကို ကားဂိုဒေါင်နဲ့ တွဲလျက်လေးဆောက်ထားတာပေါ့။ကားဂိုဒေါင်အနောက်ဘက် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ခြံစောင့်လင်မယားနေတဲ့ ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတစ်လုံး သွပ်မိုးလေးနဲ့ပါ။အဲဒီအနောက်ဖက်အုတံတိုင်းအဆုံးထိ ဆောက်ထားတဲ့ ဂိုဒေါင်ကြီးကလည်း အကြီးကြီးပေါ့ရှင်။ခြံတစ်ခုလုံး လိုက်ပြပြီးတော့ ခြံစောင့်ကိုတင်ထွန်းတို့ လင်မယားက သူတို့အိမ်လေးထဲ နေရစ်ခဲ့ကြတာ။ကျမ အိမ်ထဲပြန်ဝင်တော့ မောင်လည်း အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းထဲပြန်ရောက်နေပါပြီ…သူ့အမေနဲ့ စကားပြောရင်း ကျမဝင်လာတော့ မြင်တော့ လှမ်းခေါ်နေတာ။
” မိန်းမ … ဒီလာဟေ့ … သစ်သီလာစားဦး ”
ကျမ မောင့်ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ဒီအိမ်မှာ မောင့်အဖေ နေကောင်းတဲ့ အထိနေကြဖို့ ပြောနေတာ။ဆေးခန်းကိုလည်း ဖြိုးသူကို ဖွင့်ခိုင်းထားပြီး မောင်က ဒီကနေပဲ သွားလိုက်ပြန်လိုက်ပေါ့။မောင်တို့ဘက်က အထက်တန်းလွှာတွေမို့ လူသွားလူလာနည်းပုံပဲ…ည၈နာရီလောက်ဆို လူခြေတိတ်ရောပဲ။တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာပြီး ည၉နာရီလောက်ကျ ဒါရိုက်ဘာ ကိုမျိုးက မောင့်ကိုခေါ်ပြီး ဘီယာသောက်နေကြတာပဲ။ကျမက အဖေ နေမကောင်းလို့ သိပ်မသောက်ဖို့ပဲ ပြောလိုက်ပါသေးတယ်။ကျမတို့ အိပ်ခန်းကနေထွက်လာပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်တက်တော့ မောင့်အဖေတို့အခန်းထဲ ဒေါ်ဖြူဖြူသက်ကို တွေ့လိုက်ရတော့တာပဲ။
” လာ … သမီး … ဒီဘက်ထိုင် ”
” ဟုတ် အမေ ”
တဖြည်းဖြည်း မောင့်အမေက အမြင်ကြည်လာလို့ ကျမဝမ်းသာမိတာပေါ့။စကားပြောရင်း လည်ပင်းစောင်းပြီး တဂျွတ်ဂျွတ်ချိုးနေလို့ ကျမလည်း မောင့်အမေကို ဇတ်ကြောတွေ နှိပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။အဆင်ပြေနေတဲ့ ဆက်ဆံရေးလေး ကျမထိန်းထားချင်မိတာပါ။ခဏကြာ မောင်တက်လာတော့ နဲနဲမူးလာပုံပဲ…အမေကတော့ ဘာမှ မပြောပါဘူး။မောင်ဝင်လာပြီး ဒီနေည အဖေနဲ့အိပ်မယ် ဆိုလို့ ကျမလည်း အောက်ထပ်က စောင်တွေ ခေါင်းအုံးတွေယူပြီး အဖေ့ကုတင်ဘေး အိပ်ယာပြင်ပေးလိုက်ရတယ်။အမေက အဖေနဲ့အတူမအိပ်ပဲ ကန့်ထားတဲ့ နောက်ထပ်အိပ်ခန်းတခုမှာအိပ်ကြောင်းပြောပြရင်း အဖေခြေရင်းဘက် မျက်နှာချင်ဆိုင်က တံခါးပေါက်လေးဖွင့်ပြီး အမေဝင်သွားပါပြီ။မောင်လည်း စကားခဏပြောပြီး ကျမပြင်ပေးထားတဲ့ အိပ်ယာပေါ်လှဲနေတာ။အဖေ့ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်နေပုံပေါ်တာနဲ့ ကျမလည်း မောင့်ဘေးနား ဝင်အိပ်လိုက်တာပဲ။အိပ်ယာအပြောင်းလဲကြောင့် နဲနဲကြာမှ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရတာ။အိပ်မောကျနေရင်း အသံကြားမိလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ အဖေ့ဆီက ဖြစ်နေတာရှင့်။ရေသောက်ချင်ကြောင်း ပြောတာနဲ့ အခန်းထဲက ရေခဲသေတ္တာ ဖွင့်ပြီး ရေဖူးထုတ် ဖန်ခွက်လေးထဲ ငှဲ့ပေးလိုက်တော့…ရေခဲရေ မသောက်ချင်ဘူးဆိုလို့…အောက်ထပ်က ဧည့်ခန်းထဲ ရေဘူးယူမလို့ ဆင်းလာခဲ့လိုက်တာ။ဧည်ခန်းဘက်အကွေ့ ကပ်လျက်အခန်းမှာနေတဲ့ ဒါရိုင်ဘာကိုမျိုးအခန်းက အသံသဲ့သဲ့လေး ကြားလိုက်လို့ ကျမခြေလှမ်းတွေ တုံ့ကနဲ့ ရပ်မိသွားရတာ။
” အဖိုးရီးက မသက်သာသေးဘူးလား မမသက် ”
” သက်သာပါတယ်ကွာ…သူ့သားကို လွမ်းပြီးခေါ်ထားချင်လို့နေမှာပါ ”
” ကျနော်တို့ကိုများ ရိပ်မိနေလား ”
” မရိပ်မိပါဘူး မောင်မျိုးကလည်း … တနေကုန် အိမ်မကပ်ပဲ အလုပ်မှအလုပ်လေ မိန်းမဖြစ်သူကိုတောင် သတိမရတဲ့ဟာကြီး ”
” ဟုတ်ပါပြီ မမသက်ရယ် … မမသက်ဆန္ဒတွေ ကျနော်ပဲ ဖြည့်ဆည်းပေးရမှာပေါ့ … ကဲ ရော့ မမသက်အကြိုက်လေး ”
ကျမလည်း မောင့်အမေက ဒါရိုင်ဘာ အိပ်ခန်းထဲ ဒီအချိန်ကြီးဘာလာလုပ်တာပါလိမ့် စဉ်းစားရင်း အခန်းတခါးကို အသာဖိတွန်းကြည့်တာ။အမလေး ထင်ကိုမထင်ထားတာရှင့်။ညဝတ်အကျင်္ ီအပါးလေးနဲ့ မောင့်အမေပေါ့ ဒါရိုင်ဘာကိုမျိုးလီးကို ကုတင်အောက်ကနေ ဒူးထောက်ပြီးစုပ်နေတာ။ကိုမျိုးက ကုတင်ဇောင်းထိုင်ပြီး လီးစုပ်ခံရင်း ဘီယာဗူးကိုင်ပြီးသောက်နေတော့တာ။ကျမ ကြည့်နေတုန်းလေး ကိုမျိုးက မောင့်အမေ ပါးစပ်ထဲက လီးကို ထုတ်ရင်း သူပြောထားတဲ့နာရီလေး နက်ဖန်ဝယ်ပေးဖို့ ပူဆာနေတာရှင်။မောင့်အမေက ခေါင်းအမြန်ညိတ်ရင်း ကိုမျိုးလီးကို အငမ်းမရ တပြွတ်ပြွတ် ပြန်စုပ်နေတော့တာပဲ။ကိုမျိုးက မောင့်အမေရဲ့ကာမဆန္ဒကို ချုပ်ကိုင်ရင်း ခြူနေတဲ့ပုံစံပဲလေ။
” မောင်မျိုး ပက်လက်လှန်ကွာ …ဒီနေ တနေကုန် သားတို့လင်မယားရှိလို့ ဆင်ခြင်နေရတာ မမအဖုတ်ကြီးယားနေပြီကွယ် ”
ကုတင်ပေါ်ထိုင်လျက်တန်းလန်း ကိုမျိုးလည်း ပက်လက်လှန်ချတော့ ခြေနှစ်ချောင်းက ကုတင်အောက်ချထားတုန်းပဲ။ပေါင်ကြားက လီးကြီးက ထောင်မတ်နေပြီး မောင့်အမေ ဒေါ်ဖြူဖြူသက် တံတွေးတွေနဲ့ ပြောင်လက်နေတာပေါ့။လီးအောက်က လဥကြီးနှစ်လုံးကလည်း တွဲလောင်းလေးပေါ့ရှင်။ဒေါ်ဖြူဖြူသက် က ညဝတ်အကျင်္ ီ အောက်အနားစကို မှတင်ပြီး ခေါင်းပေါ်က ချွတ်တော့ ခန္ဓာကိုယ်က မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားတာပေါ့။ကျမဒေါ်လေးမြင့်ကြည်နဲ့ အသက်က မကွာပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်က အများကြီးကွာတာ။မောင့်အမေက ဝလည်းဝ နို့အုံတွေတွဲကျနေပြီး ဗိုက်ခေါက်ကြီးကလည်းထူပြီးရွှဲနေတာ အတော်သင့်ယောကျင်္ားတော့ စိတ်လာမယ် မထင်ပါဘူး။သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်တက်ပြီး ကိုမျိုးအပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးရင်း ညည်းနေလေရဲ့။ကျမလည်း မောင့်အဖေဖို့ ရေဘူးယူပြီး အိမ်ပေါ်ပြန်တက်လာတာပေါ့။အခန်းထဲရောက်တော့ ခုန ရေခဲရေထည့်ထားတဲ့ ဖန်ခွက်ကို ကျဉ်းပြီး ရိုးရိုးရေ တခွက် ငှဲ့ပေးလိုက်တယ်။ရေသောက်ဖို့ မောင့်အဖေကို ကျောကနေပွေ့ထူပေးတော့ အဖေ့ညာဖက် တံတောင်က ကျမနို့အုံကို ထိမိရက်သားလေး။ရေသောက်ပြီး ပြန်လှဲပေးတော့ အိပ်ရတာညှောင်းလို့ဆိုပြီး ကျမကို သူ့ပေါင်တွေ နှိပ်ခိုင်းတော့တာပဲ။စောင်အပါးလေးကို ရင်ဘတ်ထိခြုံပေးရင်း ကျမလည်း မောင့်အဖေဦးစိုးပိုင်ကို နှိပ်ပေးနေရတာပေါ့။ဒူးအထက်နားကနေ ညာဖက်ပေါင်ကိုစနှိပ်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ဦးစိုးပိုင်ပေါင်ကြားက ခုံးခုံးကြီးဖြစ်လာတာရှင့်။ဦးစိုးပိုင်မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ဘေးနားဒူးတုတ်ထိုင်ပြီးနှိပ်ပေးနေတဲ့ ကျမဖင်ကြီးကိုစိုက်ကြည့်နေတာလေ။ကျမလည်း ခါးနဲနဲညွတ်ပြီး ဘယ်ဘက်ပေါင်နှိပ်ပေးလိုက်တော့ မကြာပါဘူး ပေါင်ကြားက ခုံးကြွနေတဲ့အရာကြီးက မြှောက်တက်လာပြီး ကျမ လက်မောင်းသားတွေကို ထိလိုက် ပြန်ကျသွားလိုက်နဲ့ပေါ့။အတော်ကြာကြာလေးနှိပ်ပေးရင်း ကျမစိတ်ထဲလည်း တဖိန်းဖိန်းလေးခံစားမိတုန်း……
” ကလစ် … ကျွီ … အီ့ ”
အခန်းတံခါး ဖွင့်သံနဲ့အတူ မောင့်အမေ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပါလေရော။
………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၁၂ ဆက်ရန်………
( အခန်း ၁၂ )
” ဟော … သမီးဒယ်ဒီ နိုးနေတာလား မာမီက ဗိုက်ဆာတာနဲ့ အောက်မုန့်သွားစားနေတာ ဟင်းဟင်း ”
ဒေါ်ဖြူဖြူသက်က ဦးစိုးပိုင်ကို တချက်ကြည့်ပြီး ခြေရင်းဘက် သူမအတွက် သက်သက်ခွဲထားသော အိပ်ခန်းလေးထဲဝင်သွားတော့တာပါပဲ။မောင်ကလည်း ကွေးနေအောင်အိပ်နေတော့ ကျမနဲ့မောင့်အဖေ ပဲရှိတော့တာပေါ့။ပေါင်တွေအထက်အောက် နှိပ်ပေးရင်း မောင့်အဖေလက်တဖက်က ကျမဘယ်လက်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်တာ။
” သမီး ”
” ရှင် … အဖေ ”
” ဒီနေရာလေးရော နှပ်ပေးပါဦးကွာ ”
” အာ … အဖေကလည်း ”
ကြိုတွက်ထားပေမယ့် ရုတ်တရက်မို့ ကျမလန့်မိတာပါ။မောင့်အဖေက ကျမလက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ ထည့်နေတာလေ။အလိုလျောက်ကိုင်မိတော့ မောင့်အဖေဟာက ပုံမှန်ပဲရှိတာ။ဒါကြောင့်မို့များ မောင့်အမေက ဒါရိုက်ဘာကို ကုန်းနေတာနေမှာ။ဒါရိုက်ဘာ ကိုမျိုးဟာက အကြီးကြီးရှင့်။ပထမရက် ဆိုတော့ ကျမလည်း သိပ်မရဲပါဘူး ပုဆိုးအပြင်ကပဲ မောင့်အဖေကို ဂွင်းထုပေးလိုက်တာပေါ့။လီးက သိပ်လည်း မမာလာပါဘူး လရည်တော့ထွက်တယ်…တစ်ရှုးနဲ့လီးထိပ်ကို ပုဆိုးလှန်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးရသေးတာ။တခူးခူးနဲ့ အိပ်မောကျသံ ထွက်လာမှ ကျမလည်း ကုတင်အောက်မှာ အိပ်နေတဲ့ မောင့်ဘေးနားလေး ဝင်အိပ်လိုက်တယ်။မနက်လင်းတော့ မောင်တို့အိမ်က အစောကြီးထကြပုံပါပဲ။ကျမ အောက်ဆင်းတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ကော်ဖီနဲ့ မုန့်တချို့စားသောက်နေကြတာ။
” ဟော … လာလေ မိဂျမ်း ”
မောင်က လှေကားအောက်ဆုံးထစ်ရောက်နေတဲ့ ကျမကို လှမ်းခေါ်လိုက်တာ။မောင့်ဘေးနား ဝင်ထိုင်တော့ ထမင်းချက်ဒေါ်ကြီးက ကော်ဖီလာငှဲ့ပေးတော့တာပဲ။စားသောက်ပြီးတာနဲ့ မောင်အမေစကားသံ ထွက်ပေါ်လာတာပဲ။
” သား … မင်းတို့လင်မယား ဒီမှာနေကြဦးမယ်ဆို အဝတ်စားတွေ ပြန်ယူထားကြပေါ့ … အမေလည်း မင်းဒယ်ဒီကို ပြုစုရတာ ပင်ပန်းလှပြီး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သွားတွေ့ဦးမယ် ”
” ဟုတ် မာမီ ”
” မောင်မျိုးရေ … မမကို … အပြင်လိုင်ပို့ပါဦးကွယ် ”
မောင့်အမေက မောင်နဲ့ပြောရင်း ဒါရိုင်ဘာ ကိုမျိုး အခန်းဘက်လှမ်းအော်နေတာ။အပြင်သွားမလို့ ပြင်ဆင်ထားတာ ခုမှ သေချာ ကြည့်မိတာပါ။ပါတိတ်အပွင့် ဝမ်းဆက်နဲ့ မိတ်ကပ်ပါးပါး လူးထားပြီး ပိုက်ဆံအိတ်အနက်ကြီးလွယ်ထားတာလေ။ကိုမျိုးထွက်လာတော့ ကျမနဲ့မောင့်ကို ပြုံးပြပြီး ကားဆီလျှောက်သွားတော့တာ။ကျမက အဖေ့ဖို့ မုန့်ပြင်ခိုင်းတော့ မနက်၉နာရီလောက်မှ စားတတ်တာပြောတယ်။ကျမလည်း ဧည့်ခန်းတွင်း အမှိုက်လှဲရင်း အမြင်မတော်တာလေးတွေ ရှင်းနေတော့…ထမင်းချက်ဒေါ်ကြီးက ပြေးလာပြီး…
” အမလေး … သမီးရယ် … ဒေါ်ထွေးလုပ်ပါ့မယ် … ထားလိုက် ”
” ရပါတယ် … ဒေါ်ထွေးရဲ့ ”
ဒေါ်ထွေးက ကျမကို အားနာနေပုံပါပဲ။ခဏနေတော့ မောင်က အိမ်ပြန်အဝတ်စားယူမလို့ ပြောနေတာပဲ။ဆေးခန်းလည်း ခဏထိုင်ချင်ပုံပါ။မနက် ၉နာရီလောက်ကျ မောင်ထွက်သွားတော့ ကျမလည်း မီးဖိုချောင်ဝင်ပြီး ဒေါ်ထွေးကို ခဏကူလိုက်သေးတယ်။ဒေါ်ထွေးက မာန မရှိတဲ့ ကျမကို တခဏတွင်း ခင်သွားတာပေါ့။မီးဖိုချောင်က ထွက်ပြီး ခြံထဲ လျှောက်ကြည့်ရင်း ခြံစောင့် ကိုတင်ထွန်းတို့ နေတဲ့ အိမ်လေးနာရောက်လာမိတာ။စကားသံသဲ့သဲ့ ကြားမိတာနဲ့ ခြေလှမ်းတွေ ရပ်လိုက်မိတယ်။ကျမ နာမည် ပါလာလို့ သေချာနားထောင်ချင်မိတာပေါ့။
” တော်ပါ ကိုတင်ထွန်းရယ် … ခုမှ ဟွန့် … မနေ့က ဂျမ်းပုံဆိုလား ဂျမ်းဆုံဆိုလား အကိုလေးမိန်းမကို ငမ်းနေတာများ တော့်မျက်လုံးတွေက အဲဒီမမလေးဖင်ကို ကပ်နေတော့တာ ”
” ဒါကတော့ မမလေးက ချောလည်းချော ဖင်ကြီးတွေကလည်း တင်းထုတ်နေတာကိုးဟ … မမြ ကလည်း ”
” တော်ပါ … ရှင်တို့ ယောကျင်္ားတွေများ မလွယ်ပါဘူး … ဟွန်း … ဒေါ်ထွေးနဲ့ ရှင် သွားသွားလိုးနေတာ ကျမ မသိဘူး မထင်နဲ့ ”
” ဟာ မမြကလည်းကွာ … ဒေါ်ထွေးကို ဆရာကြီးက လိုးပြီး ပြစ်ထားလို့ … ဒေါ်ထွေးကိုယ်တိုင်က ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့ ခံတာပါဟ ”
” ဒါပဲနော် … မမလေး ကို ရမလားဆိုပြီး သွားမစမ်းနဲ့ … ရှင်ရော ကျမရော… ခေါင်းနဲ့ဆင်းပြေးနေရမယ် ”
” အေးပါဟ … ပြောလို့သာပြောတာ မမလေးလိုဟာမျိုး မလိုးရက်ပါဘူး စောက်ပတ်ကို အားရပါးရ ယင်ပေးချင်တာ ”
” မအေလိုး တဏာရူးကြီး ခုထဲက ဇာတိ ပြနေတာ… ဒီလောက်ယက်ချင်နေရင် … ရော့ ငါ့ စောက်ဖုတ်ကြီးလာယက်လိုက် ”
ကိုတင်ထွန်းစကားတွေကြောင့် ကျမစောင်ပတ်လေး ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်သွားရတာပေါ့။ကျမကွယ်ရာမှာ ကျမစောက်ဖုတ်လေးကို ယက်ပေးချင်ကြောင်း သူ့မိန်းမ ကိုပြောပြနေတာရှင်။ကိုတင်ထွန်းက အိမ်လေးအတွင်း ကုတင်ရှေ့ အကျ င်္ ီမပါပဲ ပုဆိုးတိုတိုနဲ့ ရပ်ပြောနေတာ… မမြက ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရဲ့လေးပြောပြီး ပက်လက်လှန် လှဲချပစ်တာ။ကိုတင်ထွန်းက ခါးကုန်းပြီး ကုတင်ပေါ်ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့မိန်းမ မမြ ထမိန်ကို ဆွဲလှန်ပြီး တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်ပါလေရောရှင်။
” ယက်ယက် … ကိုတင်ထွန်း … မမလေး စောက်ဖုတ်လိုသဘောထားပြီးယက် … အင်း အင်း ”
အော် … ဘယ်လိုဟာပါလိမ့်နော် … လင်ဖြစ်သူကို တစိမ်းမိန်းမတစ်ယေက်ဟာကို မှန်းပြီး ယက်ခိုင်းနေတာ။မမြ ပေါင်ကြားထဲ ကိုတင်ထွန်းခေါင်းကြီးက လှုပ်ခါနေတော့တာပဲ။တော်တော်လေးကြာမှ ကိုတင်ထွန်းက ခါးဆန့်ပြီး ပုဆိုးခါးပုံစဖြည်ရင် သူ့ပါစပ်က မမြ စောက်ရည်တွေသုတ်ပစ်နေတာ။
” မမြ … နင့် ထမိန်ချွတ်လိုက်ဟာ ”
” အင်းပါ … ရှင့်လီး ကျမစုပ်ပါရစေဦး ”
” ရတယ်ဟာ ပြီးမှစုပ်တော့ ဒီမှာ တအားတောင်နေပြီ လိုးချင်လှပြီဟ ”
ကိုတင်ထွန်းက ပြောပြောဆိုဆို သူ့ပုဆိုးကို ခေါင်းကမှချွတ်ပြီး လီးကြီး ထောင်ပြနေတာရှင်။မမြမျက်လုံးတွေ လက်ကနဲ့ဖြစ်သွားရင်း ထမိန်ကို ပြာယိပြာယာ ချွတ်နေတော့တာ။
” ကဲလာ … လိုးတော့ … ကျမစောက်ပတ်ကို မမလေး စောက်ပတ်လို သဘောထားပြီး နာနာလေးလိုးပေး ”
မမြစကားတွေက ကျမ ရမ္မက်စိတ်ကို ထကြွစေတာပဲရှင်။ခုချိန် မောင်ဖြစ်ဖြစ် ဖြိုးသူဖြစ်ဖြစ် တစ်ယောက်လောက်ကို ကုန်းပေးချင်လိုက်တာ။ကိုတင်ထွန်း လိုးနေတာကလည်း တကယ်ကို အားပါတာပဲ။မမြပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ပစ်လိုးနေတာ။ကျမစောက်ဖုတ်လေးလည်း အရည်တွေ စီးကျနေရတာ။ပိုဆိုးတာက ကိုတင်ထွန်းပေါ့ အားရပါးရ စောင့်လိုးရင်း…မမလေး ကောင်းလား …မမလေး ကောင်းလားနဲ့ … ကျမကို လိုးနေတဲ့ အတိုင်းပဲရှင်။ကျမလည်း မနေနိုင်တော့ပါဘူး ပေါင်ကြားလေးထဲ လက်သွင်းပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ဖိပွတ်ပေးနေရတာ။ဒါမှ အယားပြေတာရှင့်။ကိုတင်တွန်းမျက်နာကြီး မော့တက်လာပြီး မနားတမ်းလိုးတာ ကုတင်ပါ တကျွိကျွိနဲ့ အသံပေါင်းစုံထွက်နေတော့တာ။
” လိုး လိုး … အားးးးး … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုတင်ထွန်းရယ် … ခု ရှင်လိုးနေတာ မမလေး စောက်ပတ်ကြီး … ကွဲသွားအောင်လိုး ”
မမြစကားသံတွေနဲ့ အတူ ကိုတင်တွန်းလည်း မီးကုန်ရမ်းကုန်လိုးရင်း ပေါင်ကြီးတွေတဇပ်ဇပ်တုန်ပြီး မမြကိုယ်လုံးပေါ် ဝုန်းကနဲ့ ပစ်ကျသွားတာ။မမြက ချွေးတွေရွှဲနှစ်နေတဲ့ ကိုတင်တွန်းမျက်နှာကို နမ်းရင်း တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းနေတာပေါ့။
” ကောင်းလိုက်တာ … သူတောင်းစား တဏာရူးကြီး … မမလေး စောက်ဖုတ်လည်း မှန်းလိုးခိုင်းရော ရက်ရက်စက်စက်ကို လိုးတော့တာပဲ ကျမ ၂ခါတောင် ပြီးရတယ် ”
” အေးဟာ … မမလေး စောက်ဖုတ်သာ တကယ်လိုးခွင့်ရရင် ကောင်းမှာ မမြရာ ”
ကျမလည်း စောက်စိလေး ချေရင်း တချီပြီးသွားခဲ့ရတာပါပဲ။ကာမစိတ်ကတော့ မကျဘူးရှင် ညနေ မောင်ပြန်လာရင် မောင်နဲ့တခါလောက် လိုးမှဖြစ်မယ်။ကျမလည်း ချောင်းနေရာက နောက်လှည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးဒေါင့်ထဲ လူရိပ်တရိပ်မြင်လိုက်ရတာ…စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ ဖြစ်မိသေးတယ်။ခြေဖွဖွ နင်းရင်း အိမ်မကြီးဘေးက ကပ်လျှောက်ရင်း အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်တာ။ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေငတ်တာနဲ့ ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေဘူးထုတ်ပြီး ဖန်ခွက်အပြည့်ထည့်ရင်း အကုန်မော့သောက်ပစ်လိုက်ရတာ။ရေဘူးပြန်ထည့်ပြီး လှည့်အထွက် ကျမ ပေါင်ကြားထဲ လက်တဖက်က ဗြုံးကနဲ့ ရောက်လာတာရှင်။
” ဟင် … ကိုမျိုး … ရှင် ရှင် … ဒါ ဘာ လုပ် ……… ”
ကျမ စကားမဆုံးသေးဘူး နူတ်ခမ်းကို တေ့စုပ်ခံလိုက်ရတော့တာပဲ။ကျမလည်း ကိုမျိုးပုခုံးကို တွန်းရင်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းနေတာပေါ့။ကိုမျိုးကလည်း ကျမ ရမ်းတဲ့ဘက် လိုက်နမ်းရင်း ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကို မိမိရရ နိုက်နေတော့တာပဲ။ဒီလောက်ထိ အတင်းရဲနေတဲ့ ကိုမျိုးကို ကျမ အချိုသပ်လိုက်ရတယ်။အိမ်မှာ ကိုမျိုးရောက်မှတော့ မောင့်အမေလည်းပြန်ရောပေါ့။ပြီးတော့ ထမင်းချက်ဒေါ်ထွေး…မောင့်အဖေကတော့ ထားပါ အိမ်အပေါ်ထပ်မှာမို့ အောက်ဆင်းမလာလောက်ဘူး။
” ခဏ … ကိုမျိုး … ဟို ဟို … အမေ မြင်သွားရင် မကောင်းပါဘူး ”
” မမြင်ပါဘူး … ဆရာဝန်ကတော်ကြီးရယ် … မမသက်ကို မနက်က လမ်းမှာပဲ တချီလိုးပြီး ဖဲဝိုင်းပို့ထားခဲ့ပါပြီ ”
” အ …… ကျွတ် …… ဒါပေမယ့် … ဒေါ်ထွေးက … ”
” ဒေါ်ထွေးလည်း ဈေးသွားပြီလေ နေ့လည်မှ ပြန်လာတော့မှာ ”
ဟူးးး းးး … ကျမ မေးခွန်းတွေဖြေရင်း စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေတော့ စောက်ရည်တွေက အလိုက်ကန်းဆိုး မသိပဲ ထပ်ထွက်လာပြန်ပေါ့။ကိုမျိုးက တကယ့်ကို ဆရာကြပါတယ်။အိမ်မှာလူမရှိတဲ့ အချိန်တွေကို တွက်ချက်ပြီးမှ ကျမစောင်ဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးသွားခဲ့တာ။ရေခဲသေတ္တာကို လက်ထောက်ခိုင်း နောက်ကနေ ဖင်ရော အဖုတ်ရော ယက်ပေးတော့တာပဲ။မတ်တပ်ရပ်ရဲ့ တချီလိုးင်္ပြးမှ သူအိပ်ခန်းထဲ ကျမကို ပွေ့ခေါ်သွားတာ။အဝတ်စားတွေ ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ပက်လက် အိပ်စေခဲ့တာ… ကျမရင်ဘတ်ပေါ်ခွပြီး ကျမပါးစပ်ကို ၁၅မိနစ်လောက်လိုးသေးတာ။ပြီးမှ ကုတင်ပေါ်လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဖင်ရော အဖုတ်ရော ၂ပေါက်လုံး သူ့စိတ်တိုင်းကျ လိုးတော့တာပဲ။မောင့်အမေ စွဲနေတာလည်း မပြောနဲ့ ကျမလည်း တခါခံပြီး ဆက်တိုက်ခံချင်လာတာပါပဲ။လီးကလည်း စံချိန်မှီပြီး မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်လိုပြုစုရမယ်ဆိုတာ နောကျေနေတဲ့ လူတစ်ယောက်ပေါ့။မောင်မလာ မချင်း ကျမလည်း ကိုမျိုးစိတ်တိုင်းကျအလိုးခံနေမိတော့တာ။မောင်လာကာနီးလေးပဲ ကျမစောက်ရည်တွေရော လရည်တွေရော ပေကပ်ပြီး ပျော့နေတဲ့ ကိုမျိူးလီးကြီးကို အားရပါးရ စုက်ပေးရင်း အပေါ်က ခွလိုးပစ်လိုက်တာ။အပေါ်က စောင့်ရတော့ ကျမ စိတ်တိုင်းကျပေါ့ လိုချင်သလို ဖိဖိချပစ်တာ။စောက်ရည်ထွက်ကာနီး ကိုမျိုးမျက်နှာပေါ်ခွရင်း ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။အရည်ထွက်ရင်း တန်းလန်းကို စောက်စိဆွဲစုပ်ပေးတော့ ကျမလည်း တဗြန်းဗြန်းနဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်ရတာ။ညပိုင်း မောင်နဲ့ လိုးတော့ မောင့်လီးကို ကျမ တက်မက်စိတ် မရှိသလောက်ပါပဲ။မောင့်နေရာကို ကိုမျိုးလိုးနေတယ်ဆိုပြီး တွေးမှ ပြီးခဲ့ရတာ။ကျမလည်း တဖြည်းဖြည်း မောင်မသိအောင် အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်က ပြင်းပြင်းပြပြကို ဖြစ်လာပါပြီ။
……………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၁၃ ဆက်ရန်………
( အခန်း ၁၃ )
🍂🍂🍂🍂🍂🍂
မနက်ပိုင်း မိုးအုံ့နေမယ့် နေ့လည်ခင်းကျ နေရောင်ခြည်က လင်းထိန်နေပါရော။မောင်လည်း ဆေးခန်းသွား မောင့်အမေကလည်း ထုံးစံအတိုင်း ကိုမျိုးနဲ့ထွက်သွားတာပေါ့။ကျမလည်း ဒေါ်ထွေးကို ထမင်းဟင်းကူချက်ပြီး အိမ်ပေါ်ခဏတက်နားနေလိုက်တာ။မောင့်အဖေကိုလည်း နေ့လည်စာကျွေးပြီးတော့ ဘာမှ လုပ်စရာလည်း မရှိတော့ဘူးလေ။ကုတင်ပေါ်လူးလိမ့်ရင်း အိပ်မရတာနဲ့မို့ အောက်ထပ်ပြန်ဆင်းခဲ့လိုက်တာပေါ့။အောက်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ခြံဝတံခါးဖွင့်နေတဲ့ မမြကို ဒေါ်ထွေးက လှမ်းမှာနေတာ။
” ဟေး မမြ … လက်ဖက်ရည်ဝယ်လား … ငါ့ဖို့ အကိုက်ခဲပျောက်ဆေးလေး ဝယ်ခဲ့စမ်းပါအေ ”
” ဟုတ် … ဒေါ်ထွေး … နဲနဲကြာဦးမှာနော် ဈေးဘက် ခဏဝင်ဦးမှာမို့ ”
” အေးပါဟဲ့ … ညည်းပြန်တဲ့ချိန် ဝယ်ခဲ့ပေါ့ … အပြန်ကျမှပိုက်ဆံယူတော့ ”
မမြထွက်သွားတော့ ဒေါ်ထွေးလည်း သူ့အခန်းသူ ဝင်ပြီး အနားယူတော့တာပဲ။ကျမလည်း အိပ်မရတာနဲ့ ခြံထဲလမ်းလျှောက်ရင်း မမြတို့ အိမ်လေးနား အလိုလို လျှောက်မိရဲ့သားဖြစ်နေတာ။ကိုတင်ထွန်း တစ်ယောက်ထဲရှိချိန်မို့ စပ်စုချင်တဲ့ စိတ်ကလည်း ပေါ်လာတာပေါ့။ဘေးဘီကြည့်ရင်း အိမ်လေးနားကပ်လိုက်တာ…လှမ်းချောင်းကြည့်လိုက်တော့ … ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ကိုတင်ထွန်းကြီးလေ ပုဆိုးလှန်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ။ပါးစပ်ကလည်း မမလေးရယ် ကောင်းလိုက်တာနဲ့… ကျမကို မှန်းပြီးထုနေတာရှင့်။ကျမကြည့်နေတုန်းလေး ကိုတင်ထွန်းလီးထိပ်က လရည်တွေ ပန်းထွက်လာတော့တာပဲ။ကျမလည်း သူစိမ်းယောကျင်္ားလီးတွေမြင်ရင် စောက်ဖုတ်က ယားယားလာတာ အကျင့်ဖြစ်နေပါပြီလေ။တံခါးပေါက်ရှေ့ ရပ်ပြီး အလိုလျောက် တံခါးခေါက်မိလိုက်တော့တာပဲ။
” ဒေါက် … ဒေါက် … မမြရေ မမြ ”
” ဗျာ … မမလေး … မမြ မရှိဘူး … ဈေးဘက်သွားတာဗျ ”
စကားသံနဲ့အတူ ကိုတင်ထွန်းက တံခါးဖွင့်ပေးပါတယ်။
” အော် … ကျမ ဇတ်ကြောတွေ တက်နေလို့ … နှိပ်ခိုင်းမလို့ပါ … မရှိလည်း နေပါစေတော့ရှင် ”
မမြ အပြင်သွားမှန်း ကျမ သိပြီးသားပဲ။သေချာကို လမ်းစဖွင့်ပေးလိုက်တာပါ။ထင်တဲ့ အတိုင်း ကိုတင်ထွန်းမျက်နာကြီး ဝင်းကနဲ့ဖြစ်သွားတော့တာပဲ။
” ရပါတယ် မမလေးရဲ့ … မမြမရှိလည်း ကျနော်နှိပ်ပေးပါ့မယ် ”
” ဒေါ်ထွေးကလည်း အိပ်နေလို့ … အားနာလိုက်တာ ကိုတင်ထွန်းရယ် … ဒါဆိုလည်း ကျမ အခန်းထဲက စောင့်နေပါ့မယ် … ကိုတင်ထွန်း အားရင် လာနှိပ်ပေးပေါ့ ”
” မနက်ကတည်းက ခြံထဲရှင်းပြီးပါပြီ မမလေးရဲ့ … အားပါတယ် … မမလေးသွားနှင့်လေ နောက်က လိုက်လာခဲ့မယ် ”
ကျမလည်း အိမ်မကြီးဘက် ပြန်လျှောက်လာပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်က ကျမ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တယ်။မှန်ရှေ့ ကျမကိုယ်လုံးလေး တပတ်ပတ်ကြည့်ပြီး ကိုတင်ထွန်းပြောပြောနေတဲ့ ကျမဖင်ကြီးကို ရမ်းကြည့်လိုက်တာ။ခါးသေးပြီး ဖင်ကကော့ထွက်ဝိုင်းစက်နေတော့ ကိုတင်ထွန်း စွဲလန်းနေတာထင်တယ်။အောက်ခံဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ကျမလည်း ကုတင်ပေါ်မှောက်နေရင်း စောင့်နေလိုက်တာ။မကြာပါဘူး … မမလေး …ကျနော်ဝင်ခဲ့မယ်နော်ဆိုတဲ့ စကားသံနဲ့အတူ တံခါးဖွင့်သံပါ ကြားလိုက်ရတယ်။ခြေသံက ကုတင်နားအရောက်မှ ရပ်သွားတာမို့ ကျမလည်း ခေါင်းထောင်ပြီး လှည့်ကြည်လိုက်တာ။ခန္ဓာကိုယ် ထွားထွားနဲ့ စွပ်ကျယ်ဝတ်ထားတဲ့ ကိုတင်ထွန်းကြီးပေါ့ ကုတင်ပေါ်မှောက်အိပ်နေတဲ့ ကျမဖင်ကို မက်မက်မောမောကြီး ကြည့်နေတာရှင်။
” နှိပ်လေ … ကိုတင်ထွန်း ဘာကြည့်နေတာလဲ ”
” အော်… ဟုတ်ဟုတ် … မမလေး … ခြေသလုံးကနေ စနှိပ်ပေးမယ်နော် ”
ပြောပြောဆိုဆို ကိုတင်ထွန်းက ကျမခြေသလုံးကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း ခြေချင်ဝတ်ကစပြီး သူ့လက်ဘယ်ညာသုံးပြီး နှိပ်တော့တာပဲ။တဖြည်းဖြည်း ကိုတင်ထွန်းလက်တွေက ကျမဖင်အောက် ပေါင်ရင်းထိရောက်လာတာပေါ့။ဝတ်ထားတဲ့ ထမိ်န်က ပါးတော့ နောက်ကနေ ထမိန်အောက်က ကျမအဖုတ်ကို ခပ်ရေးရေး မြင်နေရမှာပါပဲ။ပေါင်အတွင်းဘက်တွေပါနှိပ်တော့ ကျမအဖုတ်လေးလဲ ယွလာရတာပေါ့နော်။ကိုတင်ထွန်း သက်ပြင်းချသံ ခပ်တိုးတိုးလေး ကြားနေရသေးတာ။ဇိမ်ယူကောင်းနေတုန်းလေး ကိုတင်ထွန်းက ကျမပေါင်တွေကို စိခိုင်းနေတာ။ပေါင်လေးစိပေးလိုက်တော့ ကိုတင်ထွန်းက ဖင်အောက်နားလေးခွပြီး ခါးကနေ ဇတ်ကြောထိ အထက်တက်လိုက် အောက်ဆင်းလိုက် နှိပ်ပေးနေပြန်ရော။ဖင်ကြားထောက်ထားတဲ့ ခပ်နွေးနွေးဟာကြီးက တဖြည်းဖြည်း မာလာပြီရှင်။ကျမ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းနဲ့ တမျိုးလေးပေါ့။သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ဦး ဖင်ပေါ်ခွထိုင်ပြီး နှိပ်ပေးတဲ့အရသာ ပထမဆုံး ခံစားဖူးတာပါပဲ။အတော်လေး ကြာတော့ ကျမလည်း ကိုတင်ထွန်းကို ဖင်ပေါ်က ဆင်းခိုင်းပြီး ပက်လက်လှန်ပြီး အနှိပ်ခံနေလိုက်တာ။ဒီတခါလည်း ကိုတင်ထွန်းက ကျမခြေထောက်တွေဖြဲပြီး ခြေသလုံးကြား ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း အောက်ကနေ စနှိပ်ပေးနေတာပါ။ကိုတင်ထွန်းမျက်လုံးတွေကတော့ ကျမပေါင်ကြားထဲက စောက်ဖုတ်နေရာလေးမှာပေါ့။အဖုတ်လေး ကြည့်လိုက် ကျမ မျက်နှာလှမ်းကြည့်လိုက်နဲ့ တံတွေးတွေ မျိုချနေတော့တာ။
” ကိုတင်ထွန်း ”
” ဗျာ … မမလေး ”
” ရှင့် မျက်လုံးက … ဘယ်ကြည့်နေတာလဲ … ခ်ခ် ”
” ဟို ဟို … ဟို ”
” တဟိုဟိုနဲ့ … ဘာဖြစ်နေတာလဲ … ကဲပါရှင် ရော့ … အားရအောင်ကြည့် ”
ကျမကို ရှိန်းနေလို့ ကျမဘက်ကပဲ ဦးဆောင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ရင်း ထမိန်အောက်နားစကို ချက်ပေါ်ထိဆွဲတင်ပေးလိုက်တာ။ကိုတင်ထွန်းမျက်နှာက ချွေစေးတွေပြန်နေတာလေ။ကျမစောက်ပတ်ကို ကြည့်လိုက် ကျမမျက်နှာကိုကြည့်လိုက်နဲ့ ကိုတင်ထွန်း မျက်လုံးတွေက ဝေခွဲမရသေးတဲ့ ပုံစံလေး။ကျမလည်း မျက်လုံးလေးမိတ်ထားပေးတော့ မကြာပါဘူး အဖုတ်နားလေး ခပ်နွေးနွေးဝင်သက်ထွက်သက် အငွေ့လေးတွေ ရောက်လာတာပဲ။မျက်လုံးပြန်ဖွင့်တော့ ကိုတင်ထွန်းကကျမပေါင်ကြားထဲ ကုန်းကုန်းကြီး အဖုတ်ကို တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ ကပ်ရှုနေတာလေ။
” ဟောတော် … ရှုပဲ ရှုနေတော့မှာလား … ရှင်ပဲ ကျမစောက်ပတ်ကို ယက်ချင်လှချည်ရဲ့ဆို ”
” ဟင် … မမလေးက … ဘယ်လိုသိနေတာလဲ ”
” ရှင် ကျမကို မှန်းလိုး မှန်းပြီး ဂွင်းထုတာတွေက အစ သိနေတာရှင့် ”
” ဗျာ ”
” ကဲပါ … နောက်မှ ပြောတော့မယ် … ခု ရှင့်စိတ်တိုင်းကျ ယက်တော့ ”
ကိုတင်ထွန်းခေါင်းကို ကျမ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဆွဲကပ်လိုက်မှ တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်တော့တာပဲ။တကယ်ကို မက်မက်မောမောနဲ့ ယက်ပေးနေတာရှင်။စောက်ပတ်ယက်ပေးရင်းနဲ့ ကိုတင်ထွန်းလျှာက ကျမဖင်ဝလေး လာလာထိုးမိတော့ ကိုမျိုး သတိရမိသေးတယ်။ကိုမျိုးက စောက်ပတ်ယက်ရင်း ဖင်ဝတွေပါ ထိုးကလိတတ်တာလေ။ကြံကြံဖန်ဖန် တွေးမိသေးတယ်ရှင် ကိုတင်ထွန်းကို အဖုတ်ယက်ခိုင်းပြီး ကိုမျိုးကို ဖင်ပေါက်ယက်ခိုင်းလိုက်ရင် တပြိုင်ထဲ ဖင်ရော အဖုတ်ရော ယက်ပေးတဲ့ခံစားမှု့ကို သိချင်လိုက်တာနော်။ကိုတင်ထွန်း လျှာကြမ်းကြီးအောက် ကျမစောက်ရည်တွေ ထွက်ကျလာခဲ့ရပါပြီ။သူ့မျက်နာကို ဖိကပ်ရင်း ကျမ စောက်ရည် ကုန်တဲ့ထိ ပွတ်ပစ်လိုက်တာ။ကိုတင်ထွန်းကလည်း လိုလိုလားလားကို စောက်ပတ်နဲ့ အပွတ်ခံနေတာရှင်။ကျမ အမောဖြေတုန်း စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ယက်နေတာ သူခမျှ ကျမအဖုတ်ကို စွဲလမ်းနေတာနေမှာ။ကျမလည်း ကိုမျိုးလီးကြီးကို စွဲလမ်းနေရတာပဲလေ။ကိုမျိုးလီးအကြောင်းတွေးမိတော့ လီးစုပ်ချင်တဲ့ စိတ်က ပေါ်လာပြန်ရောပဲ။ဒါနဲ့ ကိုတင်ထွန်းကို ကုတင်အောက်ဆင်းခိုင်းပြီး မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ကျမလည်း ကုန်းထပြီး ကိုတင်ထွန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထား ကုတင်ပေါ်ကနေ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်လိုက်တာပေါ့။ကိုတင်ထွန်းပုဆိုး ဆွဲချွတ်တော့ သူ့မျက်နာက အံအောနေတဲ့မျက်နှာဘေးနဲ့ပါ။ကိုတင်ထွန်းပေါင်ကြားထဲက လီးကြီးကလည်း တုတ်လိုက်တာရှင် ဒစ်ကြီးက ကားပြီးလန်နေတာ။အရှည်က ကိုမျိုးကို မမှီပေမယ့် အတုတ်က နဲနဲနောနော မဟုတ်ဖူး။
ကျမလို ဆရာဝန်ကတော်တစ်ယောက်က ခြံစောင့်လီးကို စုပ်ပေးနေတယ်ဆို ယုံကြပါ့မလား။ကာမစိတ်တောက်လောင်လာရင် ဒါရိုင်ဘာတို့ ခြံစောင့်တို့ဆိုတာတွေ စိတ်ထဲ မရှိတော့ပါဘူးရှင်။လမွှေးအုံထူထူကြီးအောက်က ထောင်မတ်နေတဲ့ ကိုတင်ထွန်း လီးတုတ်ကြီးကို ကျမလက်ဖက်နဲ့ အရင်းကကိုင်ပြီး ဒစ်ကြီးကို စငုံလိုက်တာ။ပထမဆုံး လချီးနဲ့ ချဉ်စူးစူးကြီး ကျမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတော့တာပဲ။ကျမ ပျို့တက်မတတ်ပဲ အောက်သိုးသိုးအနံ့ကြီးလေ … ခြံစောင်ဆိုတော့ နေတာထိုင်တာ ညစ်ပတ်တာလည်းပါမှာပေါ့။ပြီးတော့ လင်မယားလိုးပြီးလည်း သေချာဆေးပုံမရလောက်ဘူး။အသက်အောင့်ပြီး လီးတဝက်လောက်ထိ မျိုပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကစားပေးမိနေတာ။လီးက တုတ်တော့ အရင်းထိ မမျိုနိုင်တာပါ။ဒစ်နောက်နားက အရည်ပြားကြားထဲမှာလည်း လချီးဖတ် ဖြူဖြူလေးတွေကပ်နေတာရှင်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ချဉ်စူးစူး အောက်သိုးသိုး လီးနံ့က ယဉ်ပါးပြီး ကျမ ရမ္မက်စိတ်ကို ပိုပြီးထကြွစေခဲ့တာပါ။ဒစ်ဖူးကို ဖြဲချပြီး ဒစ်နောက်နားကပ်နေတဲ့ လချီးဖတ်တွေပါ စုပ်ယူမျိုချပစ်မိတော့တာပါပဲ။အစက ကိုတင်ထွန်းကို စောက်ပတ်ပဲ ယက်ခိုင်းပြီး အာသာဖြေမလို့ပေါ့။နောက်ပိုင်း ကိုတင်ထွန်းလီး စုပ်မိတော့ အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်က ပေါ်လာရတာ။မူမနေတော့ပါဘူး လချီးနံ့ တထောင်းထောင်း ထနေတဲ့ လီးကို အားရပါးရ စုပ်ပြီး ကုတင်ပေါ် လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တာပဲ။ကိုတင်ထွန်းလိုးချက်က ကြမ်းပေမယ့် ကိုမျိုးလောက် ထိထိမိမိတော့ မလိုးတတ်ပါဘူး။ဒါပေမယ့် လီးက တုတ်တော့ စောက်ခေါင်းထဲ ခပ်စီးစီးလေး ဖြစ်နေပြီး နှစ်ချီဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရတာ။ကိုတင်ထွန်က ထပ်လိုးချင်တဲ့ ပုံစံပြပေမယ့် ကျမ ထပ်မပေးတော့ပါဘူး။ဒါမျိုးက ပီအောင်ချုပ်နိုင်မှရှင့်။ဒါတောင့် စောက်ရည်ရွှဲနေတဲ့ ကျမစောက်ပတ်ကို ပြောင်နေအောင် ယက်ပြီးမှ အောက်ဆင်းသွားတာ။ကိုတင်ထွန်း ထွက်သွားမှ ကျမလည်း မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတာ။အိပ်ပျော်နေရင်း ပါးပြင်လေးကို တစ်စုံတစ်ယောက် လာနမ်းသလို ခံစားမိတော့ ဖျက်ကနဲ့ နိုးလာရတာ။
” ဟင် … မောင် ”
” ဟုတ်တယ် မိန်းမရေ … ဆေးခန်းဖို့ လိုတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေ ဝယ်ရင်း ခဏဝင်လာတာ ”
ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ကျမပေါ် မောင်က တက်ခွပြီး နူတ်ခမ်းကို တေ့နမ်းနေတာ။ကျမ ပါစပ်လေးထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီး ချက်ချင်းပြန်ထုတ်ရင်း ကျမမျက်နာစိုက်ကြည့်နေတော့တာပဲ။
” မိန်းမ ပါးစပ်က … အနံ့က ပျင်းတာ ဘာအနံ့ကြီးလဲ ”
” ခ်ခ် … လချီးနံ့လေ မောင်ရဲ့ ”
” ဟေ ”
ကျမလည်း ဟိုးတခါ မောင်နဲ့ စကားများပြီးနောက်ပိုင်း မောင့်စိတ်ကို နားလည်သွားတာပါပဲ။မောင်မသိအောင် အလိုးခံပြီးတိုင်း မောင့်ကို ပြန်ပြောပြရတဲ့ ခံစားမှု့က မောင်ရော ကျမရော စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်နေကြတာပေါ့။
” ကိုမျိုးလည်း မရှိပါဘူး မိန်းမကလည်း ”
” ကိုမျိုးလီး မဟုတ်ဖူးလေ မောင်ရဲ့ ဒါက အသစ် ”
” ဒယ်ဒီ လီးကလည်း အမြဲ သန့်ရှင်းနေတာပါ … ဒီအိမ်မှာ ယောကျင်္ားဆိုလို့ … အဲ ”
” ဟုတ်တယ် မောင် … ကိုတင်ထွန်း လီးပါ ”
” ဟာ … မိန်းမရာ ”
မောင်က ချက်ချင်း ကိုတင်ထွန်းကို တွေးမိတဲ့ဟန်မို့ ကျမလည်းဖွင့်ပြောရော နူတ်ခမ်းတွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပြန်စုပ်နေတောတာပဲ။
” ဘယ်လို စပြီး စုပ်ဖြစ်တာတုန်း မောင့်လည်း ပြောပြလေ ”
” ဒီလို မောင်ရဲ့ ………… ………… ”
ကျမလည်း ကိုတင်ထွန်းက သူ့မိ်န်းမ မမြကို လိုးတိုင်း ကျမနာမည် တပြီးလိုးကြောင်း… ကျမကိုလည်း မှန်းပြီး ဂွင်းထုတတ်ကြောင်း ပြောပြလိုက်တာပေါ့။ကျမ စကားအဆုံး မောင်က ကျမကိုယ်လုံးပေါ်က လိမ့်ချပြီး ပုဆိုးအပြင်ကနေ သူ့လီးသူ ပွတ်နေတော့တာ။
” ဒါနဲ့ပဲ မိန်းမက ဘယ်လိုများ … အလိုးခံလိုက်တာတုန်း ”
” နောက်ကျောတက်နေလို့ ဘာညာပေါ့ မောင်ရယ် ခေါ်နှိပ်ခိုင်းလိုက်တာ… နောက်ပိုင်း အလိုးခံတဲ့ အဆင့်ထိ ရောက်ခဲ့တာပေါ့ ”
” အာ … မိန်းမရယ် ”
မောင်က ပုဆိုးလှန်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေပါပြီ။ကျမလည်း ထထိုင်ပြီး မောင့်လက်ကိုဖယ်ရင်း လီးကို ကိုင်လိုက်တာပေါ့။ပုံမှန်လေး ဂွင်းထုပေးရင်း မောင်မေးတာတွေ ဖြေပေးနေမိတာ။
” ကိုတင်ထွန်း လီးက နံဆော်နေတာလား ”
” အင်းပေါ့ မောင်ရဲ့ … စစုပ်ပေးတော့ ပျို့တက်မတတ်ပါပဲ…ထူးဆန်းတာက အဲဒီ လချီးနံ့ ချဉ်စူးစူး အောက်သိုးသိုး အနံ့တွေလေ တဖြည်းဖြည်း ရမ္မက်စိ်တ်ကို တောက်လောင်စေတာ ”
” ကိုမျိုးလီးစုပ်တုန်းက မနံဘူးပေါ့ ”
” ကိုမျိုးက လီးကိုဆေးတယ် မောင်ရဲ့ … ကိုတင်ထွန်းက လိုးပြီး လီးကို ဆေးတဲ့အကျင့်မရှိဘူးနေမှာ … လီးကတော့ ကိုမျိုးထက် တုတ်တယ်မောင် ”
” ကိုမျိုး နဲ့ ကိုတင်ထွန်း ဘယ်သူက လိုးတာကောင်းလည်း … အားးး ရှီးးး းးးး ”
မောင်လည်း မေးရင်း ပြီးချင်လာပြီထင်ပါရဲ့ မောင့်လီးက ကျမလက်ထဲ ဒုတ်ကနဲ့ဒုတ်ကနဲ့ … သွေးတိုးလာပြီ။
” တမျိုးစီပေါ့ မောင်ကလည်း … ကိုမျိုးက နဲနဲသာတာပေါ့ ”
” မောင်လိုး တာရော ဟင် ”
” ကျမ လိုးပေးတဲ့ အထဲ မောင် အညံ့ဆုံးပဲ လီးကလည်း အသေးဆုံးလေ ”
” အီး … မိန်းမရယ် … အားးး အ … ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီ ”
ကျမ စကားအဆုံး မောင့်မျက်နာ တချက်ပျက်သွားရင်း လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်လာတော့တာပါပဲ။ကျမလည်း နောက်ဆုံးလရည်ကုန်တဲ့ထိ ခပ်သွက်သွက်လေး ဂွင်းထုပေးလိုက်တာပေါ့ရှင်။
……………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၁၄ ဆက်ရန်………
( အခန်း ၁၄ )
🐛🐛🐛🐛🐛🐛
ဘာလိုလိုနဲ့ မောင်တို့အိမ်ရောက်တာ၂လပြည့်တော့မှာပါ။မောင်ကတော့ အိမ်ပြန်ဖို့ပြောပြီး အဝတ်စားတွေ ဖြည်းဖြည်းချင်း သယ်နေတာပေါ့။ကျမကိုလည်း သုံးလေးရက် နေပြီး ပြန်ဖို့ ပြောထားတာပဲ။ကျမ အတွက်က မောင်တို့အိမ်က နတ်စည်းစိမ်ပေါ့ရှင်။ကျမရဲ့ ကာမစည်းစိမ်တွေက မောင်ကိုယ်တိုင် လမ်းဖေါက်ပေးခဲ့တာပဲလေ။မောင်ဆေးခန်း သွားတာနဲ့ ကိုမျိုးနဲ့လိုးလိုက် ကိုတင်ထွန်းနဲ့လိုးလိုက်ပေါ့နော့်။ကိုတင်ထွန်းက ကျမ စကားအတိုင်းလိုက်နာပေမယ့် ကိုမျိုးက မရဘူးရှင့်။အတင်းရဲလိုက်တာလည်း လွန်ပါရောပဲ။မနေ့ညကကို မောင်အိပ်တော့ ကိုမျိုးအခန်းတံခါး လာခေါက်တော့တာပဲ။အခန်းဝလေးမှာပဲ သူ့စိတ်ကြိုက် လိုးသွားတာ။ကျမကလည်း အလိုလိုက်မိတာတွေ ရှိပါတယ်လေ။မောင်တို့နဲ့ မနက်စာ စားချိန်တိုင်း ကိုမျိုးက ဧည့်ခန်းဝကနေ မသိမသာ အချက်ပြတတ်တာ။ကိုမျိုးအချက်ပြပြီး ခဏနေဆို ကျမလည်း မယောင်မလည်နဲ့ ဧည့်ခန်းက ထွက်ပြီး ရှာတတ်နေတာပေါ့။နေရာတွေက အများကြီးတော့မဟုတ်ပါဘူး ရေချိုးခန်း မီးဖိုချောင် အိမ်နောက်ဖေးပေါက်နားက စတိုခန်း အဲလိုနေရာတွေမှာ ကိုမျိုးကို တွေ့တတ်ပါတယ်။လူချင်းကပ်တာနဲ့ ဘာမှမပြောပဲ ကျမထမိန်လှန်ပြီး စောက်ပတ်ကို ယက်တော့တာပဲ။ကျမလည်း သူယက်ပြီးတာနဲ့ ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးကြီးကို အားရပါးရ စုက်ပေးတတ်တာပဲလေ။ပြီးတဲ့အထိ မရောက်ပေမယ့် မနက်ပိုင်း အာသာပြေပေါ့ရှင်။
နောက်ပိုင်း မောင်တို့အိမ်အတွက် ၁ပတ်စာဈေးဝယ်ထွက်တော့ ကျမကိုပါ ဒေါ်ထွေးနဲ့ အတူလိုက်ဖို့ပြောတော့တာပဲ။လိုက်သွားတိုင်း အိမ်အတွက် ၁ပတ်စာဆိုတော့ ဒေါ်ထွေးဈေးပတ်ရင် ၁နာရီခွဲကျော်ကျော်လောက် ကြာတတ်တာပေါ့နော့။ကားပက်ကင်ထိုးပြီး ဒေါ်ထွေးကားပေါ်က ဆင်းတာနဲ့ ကားမှန်တွေအလုံပိတ်ပြီး ကားရှေ့ခန်းကနေ ကျမရှိတဲ့ နောက်ခန်း ကူးလာတော့တာပဲ။ဈေးကြီးဆိုတော့ ကားဘေး လူတွေ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ ရှိတာပေါ့ရှင်။ကိုမျိုးက နောက်ခန်းရောက်တာနဲ့ ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းလိပ်တင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကျကျနနလေး ယက်တော့တာပဲ။ကျမဖြင့် ကားဘေး လူလာတိုင်း ရင်တွေတုန်ရင်း စောင်ပတ်အယက်ခံနေရတာပေါ့။စိတ်ထဲလည်း လူမြင်သွားမလား စိုးရိမ်စိတ်လေးနဲ့ စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းနေရတော့တာပဲရှင်။ အသစ်အဆန်းခံစားမူ့ အမျိုးမျိုးပေးတတ်တဲ့ ကိုမျိုးလေ။မနေ့ည ကတော့ အခန်းဝလိုးရင်း ဒီနေ့ အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ပို့ပေးမယ်လို့ ပြောလို့ ကျမလည်း မောင်ဆေးခန်း မြန်မြန်သွားဖို့ ဆုတောင်းနေမိတာ။မောင်ဆေးခန်းသွားပြီး မကြာပါဘူး မောင့်အမေကို ကိုမျိုး ချိန်းဝိုင်းပို့ပေးပြီး ပြန်ရောက်လာတာပေါ့။
ကျမလည်း ဆံပင်ကို ခွဲစည်းထားရင်း ဂါဝန်အဖြူ အပါးလေးဝတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲက စောင့်နေမိတာ။သိပ်မကြာပါဘူး တံခါး၂ချက် ခေါက်ပြီး ကိုမျိုးဝင်လာတာပါပဲ။ရောက်တာနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ကုတင်ပေါ်မှေးနေတဲ့ ကျမကို ဆွဲလှန်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ယက်တော့တာ။အဖုတ်အယက်ခံရင်း ကျမလည်း ဂါဝန်ကို ချွတ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ကျမ ဂါဝန်ချွတ်ပြီးတော့ ကိုမျိုးလည်း သူ့အဝတ်စားတွေ အကုန်ချွတ်တော့တာပဲ။ကုတင် ကန်လန့်ဖျက် ပက်လက်အိပ်ရင်း ကျမကို ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အပေါ်က ခွခိုင်းနေတာ။ကျမလည်း ကိုမျိုးစိတ်တိုင်းကျ လိုက်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေတုန်း ကိုမျိုးဆီက အသံထွက်လာတော့ ကျမ အံအောသွားရတာပေါ့။
” ကိုတင်ထွန်း ရောက်ရင်လည်း ဝင်ခဲ့လေဗျာ ”
” ဟင် ”
ကျမလည်း ရုတ်တရက်မို့ ကိုမိုးမျက်နာ ခွထားရာက ဘေးဘက် လိမ့်ချပစ်လိုက်တာ။မရဘူးရှင့် ကိုမျိုးက ကျမခါးကို သူ့လက်နဲ့ဆွဲကပ်ထားတာ။
” ရှက်မနေပါနဲ့ မမလေးရ … ကိုတင်တွန်းနဲ့ မမလေးတို့ လိုးတာ ကျနော်သိပြီးသားတွေပါ ”
” ရှင် … ကိုတင်ထွန်းက ပြောတာလား ”
မထူးဘူးလေ ကိုမျိူးက သိနေမှတော့ ကျမလည်း ဗြောင်ဖွင့် မေးလိုက်တာပေါ့။
” မဟုတ်ပါဘူး တရက်က မမလေးကို လာလိုးမလို့ … ကြည့်လိုက်တော့ ကိုတင်ထွန်းက အရင်ရောက်ပြီး လိုးနေတာပါ ”
အော်…ကျမ ကိုတင်ထွန်းကို စောက်ပတ်ခေါ်ယက်ခိုင်းတဲ့နေ့ကတည်းက ကိုမျိုး သိနေခဲ့တာကိုး။ကျမ တွေးနေတုန်း ကိုမျိုးမျက်နှာပေါ်ခွထားတဲ့ ကျမ ဖင်ဝလေးနွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရတာရှင်။အားပါးပါး…စောက်ပတ် အယက်ခံရင်း ဖင်ပေါက်လေးပါ ယက်ခံရတဲ့ အရသာက ဖေါ်ပြဖို့တောင် စကားလုံးရှာမတွေ့ပါဘူး။ကိုမျိုးခေါင်းက ကုတင်စွန်းမှာဆိုတော့ ခွထားတဲ့ ကျမဖင်က ကိုတင်ထွန်းကို မြူသလိုဖြစ်နေမှာပေါ့လေ။ကိုမျိုးလီးကို ခပ်ပျင်းပျင်း တချက်ဆွဲစုပ်ပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုတင်ထွန်းက ကုတင်ဘေး ဒူးထောက်ရင်း ကျမဖင်သားကြီးတွေကိုင်ပြီး ဖင်ဝထဲ လျှာဖျားထိုးထည့်ပြီး ကလိနေတာပဲ။ကျမပေါင်ဂွအောက်က ကိုမျိုးကလည်း ပက်လက်အနေထားနဲ့ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း လျှာအပြားလိုက်ပွတ်ဆွဲလိုက် အစိလေးကို စုပ်လိုက်နဲ့ပေါ့။ကိုမျိုး စောက်စိလေးစုပ်တဲ့အချိန်နဲ့ ကိုတင်ထွန်းက ကျမဖင်ဝထဲလျှာထိပ်လေးထိုးထည့်တဲ့အချိန် ဆုံလိုက်ရင် အူတွေအသဲတွေ ပြောင်းပြန်လှန်သွားသလိုပါပဲရှင်။ခဏလေးပဲ စောက်ရည်တွေ ကိုမျိုးမျက်နှာပေါ် ပန်းချပစ်လိုက်မိတာပေါ့။ကိုမျိုးက ကျမစောက်ရည်တွေ နှာခေါင်းထဲဝင်လို့ မွန်းပြီး ခဏရပ်ပေမယ့် ကိုတင်ထွန်ကတော့ ဖင်ဝလေးကို နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်သလို တေ့စုပ်နေတော့တာပဲ။
” အားးးး းးးးး … သေပါပြီ ……… အမလေးးး … ခဏ ရပ်ကျပါဦးရှင် ”
ကျမ ဘယ်လိုမှကို မခံစားနိုင်တော့တာပါ။စုပ်လက်စ ကိုမျိုးလီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး တောင်းပန်ယူရတာပေါ့ရှင်။ခဏပဲနားလိုက်ရတာပါ…ကိုမျိုးက ကုတင်ပေါ်ပဲ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး ကျမနောက်က နေရာယူရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေပါပြီ။လိုးနေရင်း ကိုမျိုးက ကိုတင်ထွန်းကို ကျမရှေ့ရပ်ခိုင်းလိုက်တော့…ထောင်မှတ်နေတဲ့ကိုတင်ထွန်းပေါင်ကြားက လီးတုတ်ကြီးက ကျမ ပါးစပ်နားဝဲနေတာပေါ့။ စိုက်ကြည့်နေတုန်း ကိုတင်ထွန်းက ဟနေတဲ့ကျမပါးစပ်လေးထဲ လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်တာ။
” အု … ဖလု … အွပ် … အွပ် ”
လှုပ်မရအောင် ကိုတင်ထွန်းက ကျမခေါင်းကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးတောတာပဲ။နောက်က ကိုမျိုးက ပစ်လိုးတိုင်း ကျမကိုယ်လုံးက ရှေ့စိုက်သွားတော့ ကိုတင်ထွန်း လီးတုတ်ကြီးက ပါးစပ်ထဲအပြည့် အာခေါင်ထိ လာလာထောက်မိနေတာ။ကျမ ပါးစပ်က သွားရည်တွေကျလာပြီး မျက်လုံးတွေလဲ ပြာလာတော့တာပဲ။ကိုမျိုးနဲ့ ကိုတင်ထွန်းက ရပ်မပေးတော့ပါဘူး။ကိုမျိုးပြီးကာနီးကျ နေရာချင် ချိန်းလိုးပြီး ကျမပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်နေတာ။ပါးစပ်ထဲ တဖျောဖျော ဝင်လာတဲ့ လရည်တွေ မြန်မြန်မျိုချပစ်နေရတာပေါ့။နောက်က ကိုတင်ထွန်းကလည်း ကျမပါးစပ်ထဲ ကိုမျိုးလရည်တွေ ပန်းနေတာမြင်တော့ ချက်ချင်း မီးပွင့် မတတ် ဆွဲလိုးတော့တာ။ကုတင်ပေါ်လည်း ကျမ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနှစ်နေတော့တာပဲ။ကိုတင်ထွန်း ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာရင်း နောက်ဆုံးတချက်စောင့်အပြီးမှာ ကျမဖင်နဲ့သူ့လမွှေးအုံ ဖိကပ်ရင်း ကျမစောက်ခေါင်းထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်နေတာပေါ့ရှင်။ကျမ လည်း မျက်ရည်တွေ လက်ခုံနဲ့ သုတ်ပြီး အသက်ဖြေးဖြေးရှုရင်း အနားယူနေရတာ။အမောပြေတာနဲ့ ကျမကို ကုတင်စောင်းမှာထိုင်ခိုင်းပြီး ကိုမျိုးနဲ့ကိုတင်ထွန်းက ကြမ်းပြင်ပေါ်မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကျမဘေးတဖက်တချက်ဆီကနေ သူတို့လီးကြီးတွေ ကျမ ပါးစပ်နား တေ့နေကြတာ။ပုံစံမတူတဲ့လီးနှစ်ချောင်း ပထမဆုံးအကြိမ် အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတာပါ။
” ကြည့်နေတော့မလား မမလေးရဲ့ စုပ်ပေးဦးလေ ”
ကိုမျိုးက လက်ရဲဇက်ရဲဆိုတော့ ပြောပြီးတာနဲ့ ကျမပါးစပ်ထဲ ဒစ်ကြီးစသွင်းတော့တာပေါ့။ကိုမျိုးလီးက ကိုတင်ထွန်းလီးထက်ရှည်တာက အနီးကပ်ကျ သိသာပါတယ်။လီးက အရင်းကနေအဖျားထိ လုံးပတ်ညီပြီး ဒစ်ကြီးက မဝိုင်းပဲ လေးထောင့်ပုံစံ ရှည်မျောမျောလေးပါ။ကိုမျိုးလီး စုပ်ပေးနေတုန်း ကိုတင်ထွန်းက မစောင့်နိုင်ဘူးနေမှာ ကျမပါးတဖက်ကို လီးထိပ်နဲ့ထိုးပြီး တဟင်းဟင်း ညည်းနေတာ။ကိုမျိုးလီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး ညာဖက်လက်နဲ့ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ဘယ်လက်နဲ့ ကိုတင်ထွန်းလီးကို အရင်းကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး ဒစ်ကြီးကို ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။လက်ထဲခပ်ပြည့်ပြည့်မို့ ကိုတင်ထွန်းလီးကြီး တုတ်တာက အားရမိတယ်။လချီးနံ့ထောင်းထနေတဲ့ လီးကြီးက လီးအရည်ပြားတလျှောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေပြီး ဒစ်ကြီးက မှိုပွင့်လို ကားထွက်နေတာ ပါးစပ်ထဲ မနည်းထဲ့စုပ်ပေးရတာပေါ့။လီးနှစ်ချောင်းကို တချောင်းပြီးတချောင်းပြောင်းစုပ်ရင်း လီးကြီးတွေက ကျမတံတွေးတွေနဲ့ တင်းပြောင်ပြီး မာထင်လာပါပြီ။ကိုမျိုးလီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်ပြီး ပါးစပ်ကအထုတ် ကိုမျိုးဆီက စကားသံထွက်ပေါ်လာတာရှင်။
” မမလေး … လီးစုပ်တာ ရပ်လိုက်ဦးနော် … ကိုတင်ထွန်း ခင်ဗျား ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲဗျာ … မမလေး အပေါ်က လိုးပါစေ ”
ကိုတင်ထွန်းကလည်း ကိုမျိုးစကားအဆုံး ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ပက်လက်အနေထားနဲ့ သူ့လီးတုတ်ကြီးကို ထောင်ပေးထားတာရှင့်။ကျမလည်း ကိုတင်ထွန်းအပေါ်တက်ခွကို လီးထိပ်နဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်လေး ချိန်ပြီး ဖိချပစ်တာ။စောက်ရည်စို့နေပေမယ့် လီးကတုတ်တော့ ခပ်စီးစီးလေး ဗျစ်ကနဲ့ ဝင်လာတာပေါ့။လီးကြီးက ဖြည်းဖြည်းဝင်တာတောင် ထိထိမိမိနဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေချိတ်ဆွဲသွားတာ အီစိမ့်နေအောင်ကောင်းလိုက်တာရှင်။ကျမပုခုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး မျက်နာချင်းအပ်တော့ ကိုတင်ပါးစပ်က ဆေးလိပ်နံ့ခပ်ပျင်းပျင်းလေးက ကျမနှာခေါင်းထဲ ဝင်လာပါရောပဲ။နှုတ်ခမ်းလာစုပ်တော့ အသက်အောင့်ထားလိုက်ရတာပေါ့။ကျမလည်း ဒူးကွေးလျက်လေးနဲ့ ဖင်ကို အပေါ်ပြန်ကြွပြီး ဒုတိယအကြိမ် ပြန်ဖိကြည့်တာ…တကယ်ကို ခပ်စီးစီးလေး လီးအရသာခံစားမိနေတာ။ကိုတင်ထွန်းက မလှုပ်သေးပါဘူး ကျမပါသာပဲ ဖင်ကို လိုသလိုမြောက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေတာပါ။ကုတင်ပေါ်တက်တဲ့ခြေသံကြားပြီး ခဏကြာတော့ ကျမဖင်ဝထဲ လျှာနွေးနွေးလေး ထိကပ်လာပါပြီ။လှည့်ကြည့်စရာကို မလိုတာ ကိုမျိုးပေါ့ … ဖင်ဝလေးကို လျှာအပြားလိုက် အထက်အောက်ယက်ပြီး လျှာထိပ်လေးထိုးသွင်းတတ်တာ သူ့အကျင့်လေ။ဒီတခါ ကျမ ခံစားမူ့ မြင့်တက်လာတာက စောက်ခေါင်းထဲ လီးမြုပ်ထားရင်း ဖင်ဝအယက်ခံနေရလို့ပေါ့ရှင်။
” အားလားလားးး … ရှီး ရှီးးးးး ”
ကျမလည်း တကိုယ်လုံးတုန်သွားပြီး ၁ဝချက်လောက် ကိုတင်ထွန်းလီးကို ဖိဆောင့်ပစ်မိတာ။
” ရှီးးး … ဘွတ် ဘွတ် …… အ …… အားဟားးး …… ဗျစ် ဖွပ် ဖွပ် ”
ကောင်းလိုက်တာရှင် ဘယ်လိုအရသာလဲဆိုတာ ပြောပြဖို့ ခက်ပါတယ်။ဒါပေမယ့် ကျမ ကြာကြာ အရသာ မခံလိုက်ရပါဘူး နတ်ပြည်ကနေ ရုတ်တရက် ငရဲပြည်ရောက်သွားခဲ့ရတာပါ။ဖင်ဝလေးထဲ ကိုမျိုးလီးကြီးဝင်လာတဲ့အချိန် ကျမ တကိုယ်လုံးသပ်လျိုထားသလို ခံစားလိုက်ရတော့တာပဲ။စောက်ခေါင်းထဲ ကိုတင်ထွန်းလီးကြီးက အပြည့်နေရာယူနေတုန်း ဖင်ပေါက်ထဲ ကိုမျိုးလီးကြီးက တစ်စို့ကြီး ဝင်လာတော့ ကျမ တကယ်မခံနိုင်တော့ပါဘူး။
” အမလေးးး … သေပါပြီ … ကိုမျိုးရယ် … ပြန်ထုတ်ပေးပါ … တစ်ယောက်ပြီးမှ တယောက်လိုးကြပါ့လားရှင့် … အားးး အဟင့် ဟင့် ”
” ခဏလေးပါ မမလေးရာ … နောက်ကျ လီးနှစ်ချောင်း အရသာ တွေ့လာမှာပါ ”
” ဟင့်အင် … အားးးး … မ … မ … မရလို့ပါရှင် … အမလေးးး ”
ကျမလည်း ဖင်ကို ရှေ့တိုးရင် လီးတွေကို ချွတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် မရဘူးရှင့်။ကိုမျိုးက ပါးပါးနပ်နပ် နဲ့ ကျမခါးကို ဆွဲထားတာ တဆက်ထဲ ကိုတင်ထွန်းကိုပါ ချုက်ထားဖို့ သတိပေးလိုက်သေးတာ။ကိုတင်ထွန်းပေါ် ဒူးကွေးခွပြီး ရင်ဘတ်ချင်းအပ်ထားတဲ့ကျမကို ကိုတင်ထွန်းက ကျောကုန်းသိုင်းဖက်ရင်း ချုပ်လိုက်ပါပြီ။ကျမ ဘယ်လိုမှ လှုပ်မရတော့ပါဘူး။ဖင်ရော အဖုတ်ရော နာလိုက်တာရှင်။ဒီလို တပြိုင်ထဲ လိုးခံရလိမ့်မယ်လို့ ကျမ ထင်မထားမိပါဘူး။တစ်ယောက်ပြီးမှ တစ်ယောက်လိုးမယ်လို့ပဲ တွေးထားမိတာပါ။ကိုတင်ထွန်းကလည်း ကျမမျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့နေတာ ကြည့်ရင်း အောက်ကနေ ပင့်လိုးနေပါပြီ။ကိုတင်ထွန်းလီး စောက်ပတ်ထဲဝင်လာလို့ ဖင်ကော့မိတဲ့ချိန် ကိုမျိုးက ဖင်ပေါက်ကို ဖိလိုးတာရှင့်။
” ဘွတ် … ဖလွပ် … အမလေး … အ အ … ဗျစ် ဗျစ် …… ကယ်ကြပါဦးရှင် … အမလေး မောင်ရေ … မောင့်မိန်းမ ကို လာကြည့်ပါဦးးး … အားးး အားးး သေပါပြီ …… ကျမတောင်းပန်ပါတယ် လီးတွေ ပြန်ထုတ်ပေးကြပါ … အီးဟီးးး ဟီးးးး ”
” အာ … ဖေလိုးမ … နားညီးတာကွာ … ကိုတင်ထွန်း ခပ်ပြင်းပြင်း ပင့်လိုးစမ်းဗျာ … အင့် အင့် … ”
ကိုမျိုးက ဇိမ်ပျက်တဲ့ပုံစံနဲ့ ကျမကိုဆဲဆိုပြီး တရကြမ်း လိုးတော့တာပဲရှင်။ကျမ အော်ဟစ်နေပုံကို ကြည့်ရင်း ကိုတင်ထွန်းကလည်း တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အောက်ကနေ ပင့်လိုးနေတော့ အဖုတ်ရော ဖင်ရော ပူထူပြီး ကျိန်းစပ်လာရတာ။မျက်လုံးတွေ ဝေဝါးလာပြီး အသိစိတ်တွေပါ လွတ်ကုန်တော့တာ။နားထဲ တချက်တချက် ကိုမျိုးနဲ့ ကိုတင်ထွန်းတို့ရဲ့ အံကြိတ်သံတွေ ကြားနေရင်း မှောင်အတိ ကျသွားခဲ့ရပါပြီ။ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်နဲ့ အပေါ်ရောက်သွားလိုက် အောက်ပြန်ကျလာလိုက် … တခါတခါ လှိုင်းလုံးတွေရိုက်ခတ်လာသလို တရှိန်းရှိန်းနဲ့ အရာအားလုံး မှုံဝါးဝါး ခံစားမူ့တွေနဲ့ပေါ့။ နွေးကနဲ့ ပူကနဲ့ ခံစားမိမှ မျက်လုံးကို အားယူဖွင့်ကြည့်တော့ လီးနှစ်ချောင်းထိပ်ဝ အပေါက်လေးထဲက လရည်ပျစ်ပျစ်တွေ ကျမမျက်နှာတပြင်လုံး ပန်းချနေကြတာရှင်။
” ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ လိုးရတာ စီးပိုင်နေတာ … အင့် အင့် … ”
” စောက်ပတ်တင် မဟုတ်ပါဘူး ဖင်ကြီးကလည်း ကျပ်ထုပ်နေတာ ကိုမျိုးရေ … အားဟားးး … လိုးရတာ မဝသေးပါဘူးဗျာ … သေသွားမဆိုးလို့ … အင့် ”
နှစ်ယောက်သား စကားပြောရင်း ကျမမျက်နှာကို လရည်တွေနဲ့ ဝိုင်းပန်းနေကြတာ။ပြန်ပြောဖို့ အားတောင် မရှိတော့ပါဘူးရှင်။တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို မလှုပ်နိုင်တော့တာပါ။ကျမ သတိလစ်နေတဲ့ အချိန် ဘယ်လောက်များ လိုးထားကြလည်း မသိပါဘူး စောက်ပတ်လည်း ကျိန်းနေပြီး ဖင်ဝလည်း စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ ခံစားနေရတာ။လရည်တွေ ကုန်အောင်ပန်းပြီးမှ ကျမ မျက်နာကို လီးတွေနဲ့ တဘတ်ဘတ်ရိုက်ပြီး ကိုမျိုးနဲ့ကိုတင်ထွန်း အခန်းထဲက ထွက်သွားကြတော့တာပဲ။ကျမလည်း မျက်ခွံတွေ လေးလံလာပြီး တဖြည်းဖြည်း စိတ်လျော့ချလိုက်ပါပြီ။ညနေပိုင်း မောင်ပြန်လာပြီး မျက်နှာပေါ်က ခြောက်နေတဲ့ လရည်တွေ ရေဝတ်လေးနဲ့ သုတ်ပေးမှ ကျမလည်း လန့်နိုးခဲ့ရတာပေါ့။ကျမကိုယ်ပေါ်မှာလည်း အဝတ်စားတစ်စုံ ဝတ်ပေးထားတာပါ။
” ဟင် … မောင် ”
” ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း မိန်းမရယ် … အဖုတ်လည်း နီရဲယောင်ကိုင်းနေတာ ဖင်ပေါက်လည်းစူထွက်ပြီး အနားစလေးတွေကွဲထွက်ကုန်ပြီ ”
” ကိုမျိုးနဲ့ကိုတင်ထွန်း ဝိုင်းလိုးသွားတာ မောင်ရယ် … အဟင့် ဟင့် ဟင့် ”
” ဟေ ”
………………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
ဇတ်သိမ်း ဆက်ရန်………
✌✌✌✌✌✌✌✌✌✌✌✌
အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ အထိ စိတ်နဲ့လူ မကပ်သေးဘူး ဖင်ရော အဖုတ်ရော နာနေတာရှင်။၅ရက်လောက်နေမှ သက်သာတာပါ။၂လလောက်နေတော့ ဖြိုးသူလည်း နယ်မြို့လေးတစ်မြို့ပြောင်းသွားပါပြီ။ဖြိုးသူ မသွားခင် ၅ကြိမ်လောက် မောင်မသိအောင် ခိုးပြီး အလိုးခံလိုက်သေးတယ်။မောင်က သူတို့အိမ်ကပြန်ရောက်ပြီးကတည်းက ကျမကို အရင်လို ဘယ်သူနဲ့မှ မတိုက်တွန်းတော့ပါဘူး။ကိုမျိုးနဲ့ကိုတင်ထွန်း ဝိုင်းလိုးပြီးကတည်းက ကျမအပေါ်သနားသွားတာလား သူ့ကိုယ်သူ နောင်တရသွားတာလားတော့ ဝေခွဲမရပါဘူး။မောင်နဲ့လည်း ပုံမှန်လိုးဖြစ်ပါတယ်။ဒါပေမယ့် မောင်ရော ကျမရော ခံစားမှု့က အေးစက်သွားခဲ့ရတာပါ။ပြက်သနာ တခုက မောင့်ကို ဆေးခန်း ကူပေးရင်း ယောကျင်္ားလူနာတွေလာရင် လီးနေရာတွေ ကျမ သတိလက်လွတ် ငေးကြည့်နေမိတော့တာပဲ။မောင်က ရိပ်မိတော့ ကျမကို ဆေးခန်းတွင် ကူမလုပ်ဖို့ပြောပြီး အသက်၅ဝကျော် လူကြီးတစ်ယောက်ကို ဆေးခန်းအကူခေါ်ထားလိုက်တာပဲ။ညတော့ မအိပ်ခိုင်းတော့ဘူး မနက်လာ ညပြန်ပေါ့။
” သမီးရေ … ဦးစံကို ရေနွေးလေးပေးပါဦး ”
ကျမ ဟင်းချက်နေတဲ့ချိန် နောက်ကျောဘက်က အသံကြားလိုက်ရတာနဲ့ လှည့်ကြည်တော … ဦးစံ က စတီးဇလုံ အလတ်စားတစ်လုံးကိုင်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လာနေတာ။မောင်ခေါ်ထားတဲ့ လူကြီးပေါ့ နာမည်အရင်းက ဦးစံမြင့် လိပ်စာတော့ မောင်မပြောပြတော့ ကျမလည်းထွေထူး မေးမနေပါဘူး။မျက်နှာလေးထောင်နဲ့ အရပ်မနိမ့်မမြင့် အသားတော့မဲတယ်။မနက်လင်းတာနဲ့ စက်ဘီးလေးနဲ့ရောက်လာပြီး ညပိုင်းဆေးခန်းပိတ်မှပြန်တာပါ။
” ဟုတ် … ဦးစံ ခဏစောင့် သမီး ရေနွေးတည်လိုက်မယ်နော် ”
ကျမလည်း ရေနွေးတည်တဲ့ အိုးလေး ရေ တဖလားထည့် ပလပ်ထိုးပြီး ဟင်းဆက်ချက်နေလိုက်တာ။ဂျလောက်ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ မီးနီလေး လင်းမှ ပလပ်ဖြုပ်ပြီး စတီးဇလုံထဲ ရေနွေးတဝက်ကျော်ကျော်ထည့်ပြီး ဦးစံ လှမ်းခေါ်လိုက်တာ။
” ဦးစံ ရပြီ နော် ”
ဦစံ ကျမဆီလျှောက်လာတော့ ပုဆိုးကြားက ဖေါင်းထွက်နေတဲ့အရာကို လက်နဲ့ကွယ်ထားတာ။ရေနွေးဇလုံကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ယူတော့ အောက်ကထောင်ထွက်နေတော့တာပဲ။ကျမက အိပ်ယာထပြီဆို ညဝတ်မလဲပဲ မီးဖိုချောင်ဝင်နေကြပါ။အထက်ရော အောက်ရော အတွင်းခံမပါပဲ အကျင်္ ီလက်တကိုင်းစကပ်တွဲလျက်လေးက ဒူးထိတော့ ဖုံးတာပေါ့။မီးဖိုချောင်ထဲ ဖွင့်ထားတဲ့ ဖန်ချောင်းအလင်းရောင်ကြောင့် ကျမ ကောက်ကြောင်းတွေ နောက်ကကြည့်ရင်း ဦးစံလည်း စိတ်ထလာတာနေမှာ။အဲဒီနေ့ကတော့ ကျမစိတ်က ပုံမှန်ပါပဲ အသက်ရွယ်ကွာခြားမှု့ကြောင့်လည်း ဖြစ်မှာပေါ့။ကျမစိတ်တွေ ထကြွလာခဲ့ရတာက မှတ်မှတ်ရရ နေ့ခင်းဘက် လက်ဖက်သုပ်ရင်း ဆေးခန်းထဲ ဝင်ပို့မိတာ နေ့ခင်းအိပ်ချင်ပြေလေးပေါ့။ကျမဆေးခန်းထဲ ရောက်တော့ ဦးစံက ခုံတစ်လုံးပေါ်ဒူးတစ်ဖက်ထောင်ပြီး သတင်းစာဖတ်နေတာရှင်။ပုဆိုးက အောက်စလွတ်ပြီး ပေါင်ကြားက လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်နားစကနေ အပြင်ထွက်နေတာ။အံအောမှင်သက်မိရပါတယ်။မထင်မှတ်လောက်အောင် လီးကြီးက မဲမဲတုတ်တုတ်ကြီး မောင့်တိုအိမ်က ခြံစောင့် ကိုတင်ထွန်းကို မျက်လုံးထဲ ပြန်မြင်လာမိတော့တာပဲ။
” ဦးစံ လက်ဖက်သုပ် စားဦး … မောင်ရော မရှိဘူးလား ”
” အော် … အေးအေး သမီး … ဆေးရုံက အရေးတကြီး ဖုန်းဆက်လို့ ဆရာထွက်သွားတာ … ဆေးခန်းခဏ ပိတ်ခိုင်းလို့ ဦးစံလည်း ဆေးခန်းတံခါးပိတ်ပြီး သတင်းစာ ဖတ်နေတာ ”
ကျမ အသံကြားမှာ ခုံပေါ်တင်ထားတဲ့ ဒူးတဖက်ကို အောက်ချပြီး ထရပ်လိုက်တာ။ခုံတစ်လုံးပေါ်တင်ပေးရင်း ခုံပုလေးနှစ်လုံး ဘေးချပြီး ဦးစံနဲ့ကျမ လက်ဖက်သုပ် စားနေကြတာပေါ့။စားရင်း ဦးစံ မျက်လုံးတွေက ကျမ ပေါင်ကြားထဲရောက်ရောက်နေတာ။ဒူးဖုန်းစကပ်ဆိုပေမယ့် ခုံပုလေးပေါ်ထိုင်လိုက်တော့ စကပ်အောက်နားစက ဒူးခေါင်းပေါ်တင်ပြီး ပေါင်အတွင်းသားတွေ ပေါ်နေမှာလေ။လက်ဖက်သုပ်ကုန်တော့ မောင်ပြန်ရောက်လာတာနဲ့ ကျမလည်း လက်ဖက်ပန်းကန်လေး ယူပြီး ဆေးခန်းထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တာပါပဲ။ညပိုင်းကျ မောင်က ဘာမှ မမေးတာနဲ့မို့ ကျမလည်း ပြောမပြတော့ပါဘူး။ဆေးခန်းပိတ်ရက်ကျ မနက်စာစားပြီး ကုတင်ပေါ် လင်မယားနှစ်ယောက်လှဲနေရင်း မောင့်ဆီက မထင်မှတ်တဲ့ စကားလုံးတွေ ကြားလိုက်ရတော့တာပဲ။ဒီလိုစကားတွေ မကြားရတာ ၆လကျော်ကျော်လောက် ရှိနေပြီလေ။
” မိန်းမ ”
” ရှင် … မောင် ”
” ဟိုလေ … နေ့လည်ကျ … ဦးစံ လာလိမ့်မယ် ”
” အွန် … ဆေးခန်း ပိတ်ရက်လေ မောင်ရဲ့ ”
” ဒီလိုကွာ မိန်းမကလည်း … မောင့်စိတ်တွေ အရင်လို ပြန်ဖြစ်နေလို့ မနေ့ကတည်းက ဦးစံကို အကူညီတောင်းလိုက်တာ ”
” ဟမ် ”
” ဦးစံက အသက်လည်းကြီးပြီ ပြီးတော့ မောင့်ဆီမှာ အလုပ်လုပ်နေတော့ တခြားလျှောက်ပြောမှာတွေလည်း မပူရဘူး ပြောလည်း သူအသက်ရွယ်နဲ့ဆို ဘယ်သူ့ကမှ ယုံမှာ မဟုတ်ပါဘူး…ပြီးတော့ ဒီတခါ မောင်က အနီးကပ်ကြည့်ချင်တာ ”
” မောင်ရယ် ဦးစံက အသက်ကြီးပါပြီ လုပ်နိုင်ပါ့မလား ”
” လုပ်နိုင်သလောက်ပေါ့ မိန်းမကလည်း သဘောတူတယ်မလား ”
မောင်က ပြောရင်း ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ကျမပေါ် ဘေးတိုက်ခွပြီး ပေါင်ရင်းကို သူ့လီးနဲ့ထိုးနေတော့တာ။ဒီလိုပြောရုံနဲ့ကို စိတ်ကြွနေပုံပါပဲ။ကျမကတော့ ဦးစံ အသက်အရွယ်ကြောင့် စိတ်သိပ်မပါပါဘူး။
” ကောင်းပြီလေ … မောင်ပြန်စတာနော် ပြီးမှ ကျမကို အပြစ်မပြောရဘူး ”
” အေးပါ မိန်းမရယ် ”
သူ့ဆန္ဒလိုက်လျောပေးလို့ ဝမ်းသာပျော်ရွှင်နေရင်း ကျမပါးတဖက်ကို တပြွတ်ပြွတ် နမ်းနေတော့တာ။မောင့်ရှေ့မှာတင် သူစိမ်းယောကျင်္ားကို အလိုးခံရမယ် ဆိုတော့ ကျမလည်း တွေးရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေးတော့ ဖြစ်မိတာပေါ့။ခါတိုင်းဆို ကျမကို စီစဉ်ပေးပြီး တနေရာကနေပဲ ချောင်းတာလေ။မောင်တို့အိမ်ရောက်တော့ ကျမက ကိုမျိုးနဲ့ကိုတင်ထွန်းကို မောင်မသိအောင် အလိုးခံတာတွေက မောင့်အတွက် စိတ်ကျေနပ်မှု့ အပြည့်ဝမရတာနေမှာ။ခဏအကြာ အောက်ထပ်ဆင်းပြီး ရေအတူချိုးတော့ နှစ်ယောက်သား တုံးလုံးချွတ်ချိုးရင်းမောင်ကိုယ်တိုင် ဦးစံလိုးမယ့် ကျမစောက်ပတ်ကို သေချာ ပွတ်သတ် ဆေးပေးနေတာရှင်။ကျကျနန တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးပြီးမှ ရေပြန်ချိုးကြတာ။ကျမက မောင့်လီးကို ဆပ်ပြာတိုက်မယ်လုပ်တော့ မောင်က လက်မခံပါဘူး သူပါသာပဲ ခပ်မြန်မြန်တိုက်ရင်း ရေချိုးပစ်တာပဲ။အိမ်အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ မောင်ကိုယ်တိုင် လုပ်မပေးတာ ကြာပီဖြစ်တဲ့ ကျမဆံပင်တွေကို ရေခြောက်အောင် ဒွိုင်ယာမှုတ်ပေးနေပြန်ရော။မှန်တင်ခုံရှေ့မို့ မှန်ထဲပေါ်နေတဲ့ ကျမ နို့အုံကြီးတွေ ကြည့်ရင်း ဦးစံတော့ ငါ့မိန်းမ မြင်တာနဲ့ တန်းထလာမှာ သေချာတယ် ပြောရင်း ဆံပင်တွေဒွိုင်ယာမှုတ်လိုက် လက်နဲ့ခါပေးလိုက်နဲ့ တက်ကြွနေတာ။ဆံပင်တွေခြောက်တော့ ချိုင်းနှစ်ဖက်ကို ရေမွှေးဆွတ်ပြီး မောင်ကိုယ်တိုင်ရွေးပေးတဲ့ အစိမ်းရောင် လက်တကိုင်းအကျင်္ ီအပါးလေးဝတ်လိုက်ထားလိုက်ပါတယ်။အကျင်္ ီလေးက ခါးနားလေးကျုံ့ထားပြီး ပေါင်လယ်ထိရှည်တော့ အောက်ပိုင်း ဘာမ ထပ်မဝတ်ခိုင်းဘူး။အတွင်းခံတွေ မပါတော့ ကျမနို့သီးခေါင်းလေးတွေက အကျင်္ ီထဲကနေ ဖုထွက်နေတာပေါ့။အကျင်္ ီအောက်နားစ ခပ်ဝဲဝဲလေးက ပေါင်လယ်ထိဖုံးပေမယ့် ကော့ထွက်နေတဲ့ကျမဖင်သားကြီးတွေကြောင့် အသားကပ်ပုံစံလေး ဖြစ်သွားရတာ။အားလုံးပြီးစီးတော့မှ မောင်နဲ့ကျမ ကုတင်ပေါ်ခြေတွဲလောင်း ချရင်း စကားပြောနေကြတော့ သူဘေးနားရှိလည်း အာရုံမစိုက်ဖို့ မရှက်ဖို့ မှာနေတာ။မောင်မျက်နှာလေးက ဝင်းလက်နေပြီး သူ့ဆန္ဒတွေပြည့်တော့မှာမို့ ပျော်ပြီးရင်းပျော်နေပုံပေါ့။မောင်နဲ့ကျမ စကားပြောနေတုန်း အခန်းတံခါးခေါက်သံကြားလိုက်ရပါပြီရှင်။
” ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် … ဆ ရာ ကျနော် … ရောက် ပါ ပြီ ”
ဦးစံ အသံက ပျက်တောင်းပျက်တောင်းနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံပဲ။အလုပ်ရှင်ရဲ့ မိန်းမကို လိုးရမယ်ဆိုတော့ သူလည်း စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်နေမှာပေါ့ … ကျမလည်း ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ပဲ မောင့်ရှေ့မှာ အလိုးခံရတော့မှာမို့ မျက်နှာပူနေမိတယ်။
” ဝင် လာ ခဲ့လေ … ဦး စံ ”
မောင်လည်း အသံတွေ မသိမသာလေး တုန်နေတာပါ။တခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ ဦးစံ ဝင်လာတော့ ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ဘူးရှင့် ဆံပင်ခပ်တိုတိုညှပ်ပြီး နူတ်ခမ်းမွှေး မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေ ရိတ်ထားရင်း အကျင်္ ီ လက်တိုအဖြူနဲ့ ကချင်ပုဆိုးအစိမ်းကွက်လေး ဝတ်လာတာ။ဘာပြောပြော ခါတိုင်းထက်တော့ ကြည့်ကောင်းနေတာပေါ့ရှင်။
” ဦးစံ လာဗျာ … ဒီဘေးထိုင်လိုက် ”
မောင်က ကျမဘေးထိုင်ခိုင်းနေပါပြီ။ဦးစံ ဘေးနားထိုင်ရုံနဲ့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကျမခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာတော့တာပဲ။မောင့် လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း မောင့်မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်မိတယ်။မောင်လည်း ဘာဆက်ပြောရမှန်း မသိပဲ လည်ချောင်းရှင်းသလို တဟမ်းဟမ်း လုပ်နေတာပဲ။ဦးစံဘက် မသိမသာလေး ခိုးကြည့်တော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်ပွတ်ရင်း ခေါင်းငုံ့ထားတာပေါ့။မောင်က ရုတ်တရက် ထပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲက တခါတရံသောက်တတ်တဲ့ ရွှမ်ပုလင်းအဖုံးဖွင့်ရင်း ဖန်ခွက်ထဲ လက်နှစ်ဆစ်လောက်ငှဲ့နေတာ။ပြီးမှ ရေဗူးတစ်ဗူးယူပြီး ဖန်ခွက်အပြည့် ရေရောပြီး တခါတည်း မော့သောက်ပစ်တော့တာပဲ။နောက်တခွက် ထပ်ငှဲ့ပြီး ကျမနဲ့ဦးစံ ထိုင်နေတဲ့ ကုတင်နားပြန်လျှောက်လာရင်း ဦးစံကို သောက်ခိုင်းပြန်ရောပဲ။အရက်သောက်ပြီး ခဏကြာတော့ ပြောရဲဆိုရဲရှိလာတဲ့မောင်က စပြီး သူ့ဖြစ်ချင်တာတွေ ပြောတော့တာပေါ့ရှင်။
” ဦးစံ ”
” ဗျာ … ဆရာ ”
” ခင်ဗျား ပုဆိုး ချွတ်ဗျာ ”
” ဟုတ် ဟုတ် ”
ဦးစံက ကျမဘေးထိုင်နေရင်း ထရပ်ပြီး ခါးပုံစဖြည်ရင်း ပုဆိုးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ချွတ်ချလိုက်တာပေါ့။ကျမက ဘေးတိုက်မို့ ဦးစံရဲ့ လီးကို မမြင်ရပါဘူး ပေါင်သားကြီးတွေက ကြွက်သားအမြှောင်းလိုက်ထနေတာပဲ မြင်ရတာ။မောင်က ဦးစံရှေ့ မတ်တပ် ရပ်လျက်အနေထားမို့ ဦးစံဟာကြီးကို အနီးကပ်မြင်ရပုံပါပဲ မောင်မျက်မှာ မယုံကြည်နိုင်တဲ့ခံစားမှု့မျိုးနဲ့ မျက်လုံးကြီးပြူးထွက်နေတာရှင့်။
” ဟာ … ခင်ဗျား ဆေးထိုးထားတာလား ဦးစံ ”
” မထိုးပါဘူး ဆရာရယ် ကျနော် အဲဒါမျိုးတွေ နားမလည်ပါဘူး ”
ကျမ … ဦးစံနဲ့မောင်တို့ စကားတွေကြောင့် ဦးစံဟာကြီးကို ကြည့်ချင်ပေမယ့် မောင့်ရှေ့မို့ စိတ်ကို မနည်း ထိန်းနေရတာ။ဦးစံရဲ့ ဒစ်ကြီးကိုတော့ မောင်ဆေးရုံ အရေးပေါ်သွားတဲ့နေ့က ခဏမြင်ဘူးလိုက်ပါတယ်။လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုတော့ မမြင်လိုက်ရပါဘူး။
” ဦးစံ … ကျနော့်မိန်းမဘက် လှည့်ပြလိုက်ဗျာ ”
ဒီတခါတော့ ဦးစံက တုံ့ဆိုင်းတာမျိုး မရှိတော့ပါဘူး မောင့်စကားဆုံးတာနဲ့ ကျမဘက် လှည့်ပြနေတာ။
” အိုရ် ”
ကျမ တကယ်ကို မှင်သက်နေမိတာရှင်။ငြိမ်နေတာတောင် ကိုတင်ထွန်းတောင်သလောက် တုတ်နေတာ ခပ်ညိုညိုလီးကြီးပေါ့ လမွှေးအုံကြီးအောက်ကနေ ငိုက်ဆင်းနေတာ အရှည်က ၅လက်မကျော်တယ်။ထလာတဲ့အချိန်ဆို ၈လက်မလောက် အသာလေးပဲလေ။ကျမလည်း လီး ၅ချောင်းလောက် စုပ်ဖူးထားတော့ မှန်းတတ်တာပေါ့ရှင်။ကျမ ဦးစံ လီးကြီး စိုက်ကြည့်နေတာ မောင်ဘေးနား ပြန်ထိုင်တာတောင် သတိမထားမိလိုက်ပါဘူး။မောင့်ဆီက စကားသံကြားမှ သတိပြန်ကပ်လာတာ။
” မိန်းမ … ကြိုက်လား … အတုတ်ကြီးပဲနော် … ကိုတင်ထွန်းနဲ့ ဘယ်သူပိုလည်း ”
မောင်ကတော့ အရက်၂ပက်လောက်သောက်ထားတာမို့ အာသွက်ရှာသွက် ဖြစ်နေတော့တာပဲ။ကျမ ပြောပြထားလို့ မောင်တို့အိမ်က ခြံစောင့်ကိုတင်ထွန်းလီး တုတ်တာကို မှတ်ထားတဲ့ပုံပါ။
” ဦးစံက ပိုတုတ်တယ် မောင်ရဲ့ ”
ကျမ ဦးစံ လီးကြီးဆီက မျက်လုံးမခွာနိုင်ပဲ မောင့်ကို ပြန်ပြောလိုက်တာပါ။
” မိန်းမ စုပ်ချင်စုပ်လေ … မောင်ခွင့်ပြုပါတယ် ”
ဒီစကား အတွက်တော့ မောင့်ကို ကျေးဇူးတင်လိုက်တာရှင်။အမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင် ဦးစံ လီးကြီးမြင်ကတည်းက ကျမ စုပ်ပေးချင်နေတာပါ။ဟန်ဆောင်မနေတော့ပါဘူး ဦးစံခါးကို ဆွဲပြီး ကျမမျက်နား ကပ်ရင်း ငိုက်ကျနေတဲ့ လီးကြီးကို ဒစ်ဖူးကစပြီး လီးအရင်းနား လမွှေးအုံကြားထဲထိ လျှာအပြားလိုက် ယက်ပေးလိုက်တာပေါ့။လီးအရင်းကနေ အောက်ပြန်ဆင်းတော့ ဦးစံဆီက ညည်းသံလေး ထွက်လာတော့တာပဲ။အထက်အောက် ၁ဝကြိမ်လောက်ယက်ပေးတော့ လီးကြီးက အပေါ်ထောင်လာပြီး ဆန့်ထွက်လာတာ လက်နဲ့အုပ်ကိုင်တော့ ကျမထင်တဲ့အတိုင်း ၈လက်မခွဲလောက်ရှိနေတာပေါ့။အတုတ်ကလည်း ကျမ လက်ခလယ်နဲ့လက်မ မထိဘူးရှင့်။စိတ်ထဲ တမျိုးလေးဖြစ်မိတာက မောင့်ရှေ့မှာ သူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးမိတာကိုပဲ။မောင်လည်း သူ့မိန်းမက သူစိမ်းယောကျင်္ားလီးကို စုပ်တာမြင်တော့ ဘယ်လိုခံစားနေမလည်း တွေးရင် မောင့်ဘက် လှည့်ကြည့်မိလိုက်တာ။မောင်က ကျေနပ်အားရတဲ့ပုံပါပဲရှင် ညာဖက်လက်နဲ့ ပုဆိုးအပြင်ကနေ သူ့လီးသူ ကိုင်စွနေတာလေ။ကျမ ဦးစံလီးကို အားရအောင် မစုပ်ရပါဘူး ခဏကြာတော့ မောင်က အသံတုန်တုန်ရီရီနဲ့ ဦးစံကို ကျမ တက်လိုးခိုင်းတော့တာပဲ။
” ဦးစံ … ကျနော့် မိန်းမကို လိုး ပေး တော့ ဗျာ ”
ကျမလည်း မောင့်ဆန္ဒအတိုင်း ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲရင်း ပေါင်လေးနှစ်ချောင်း ဖြဲပေးလိုက်တယ်။မောင်က ကျမဘယ်ဖက်ဘေး ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ပေါင်လယ်ဖုံးနေတဲ့ အကျင်္ ီအောက်နားစကို ဗိုက်ပေါ်ဆွဲလှန်ပေးနေတာပေါ့။ဦးစံက ကျမပေါင်ကြားနေရာတုန်း မောင်က ကျမစောက်ပတ်လေးကို ကုန်းယက်ပေးပြန်ရော။မောင့်ကို အံအောပြီးရင်းအံအော မိရပါတယ်။သူများလိုးဖို့အတွက် ကိုယ့်မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနေတာလေ။စိတ်ထဲ သနားစိတ်လေးဝင်ရင်း အရင်ထက် ပိုချစ်မိသွားရသလိုပဲ။စောက်ခေါင်းထဲ အရည်အိုင်လာမှ ဦးစံကို လိုးဖို့ အချက်ပြနေတာ။ဦးစံဒစ်ဖူးစမြုပ်ကတည်းက စောက်ခေါင်းတခုလုံးပြည့်နေလို့ ကျမ မောင့်လက်ကို လှမ်းဆွဲမိတော့တာပဲ။တကယ်လည်း လိုးရော ကျမ ရင်ဘတ်တွေ ကော့တက်ပြီး အော်လိုက်မိတာ။
” အ … ဖြည်း ဖြည်း နော် … ဦးစံ ”
” ရရဲ့လား … မိန်းမ ”
” နဲနဲ ကျပ်နေတာ မောင်ရယ် ”
မောင်စိတ်ပူမဆိုးလို့ နဲနဲကျပ်တာပြောလိုက်ပေမယ့် … စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်သားတွေ လိပ်ဝင်နေတာ မောင်မြင်ရမှာပါလေ။မောင့်က လက်တဖက်နဲ့ ဦးစံလီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးအရင်းထိ မဝင်အောင် တားပေးနေတော့ ကျမ နာကျင်တာ သက်သာနေရတာပေါ့။ဦးစံ ဖိလိုးတိုင်း မောင့်လက်ကခံနေတော့ လီးအရင်းထိ မဝင်တော့ပါဘူး။မောင်က ဘေးကနေ ဦးစံလီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကျမအကျင်္ ီလှန်တင်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေ တဖက်ပြီး တဖက်စို့ပေးပါသေးတယ်ရှင်။တဖြည်းဖြည်း ဦးစံလီးကြီးရဲ့ အရသာကို ခံစားမိပါပြီ။စောက်ခေါင်းထဲ ချိတ်ဆွဲနေတဲ့ ဒစ်ကြီးကလည်း ခံရတာ အားရလိုက်ရှင်။ပေါင်တွေ မသိမသာ ထပ်ဖြဲရင်း ဦးစံလီးအရင်းကိုကိုင်ထားတဲ့ မောင့်လက်ကို ဖယ်ဖို့ ပြောမိလိုက်တာပေါ့။မောင့်လက်ဖယ်တာနဲ့ ဦးစံလည်း ကျမ ခံနိုင်လာတာကို ရိပ်မိပုံပဲ ပုံမှန်လေး၅ခါလောက်လိုးလိုက် လီးအရင်းထိ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုးလိုက်ပဲ။မောင်က စောက်ပတ်ထဲဝင်ထွက်နေတဲ့ ဦးစံလီးကြီးကြည့်လိုက် ကျမမျက်နာလေး ကြည့်လိုက်နဲ့ စိတ်ထဲ အားရနေပုံပါရှင်။စံချိန်မှီလီးကြီးရဲ့ လိုးချက်တွေကို အံကြိတ်ခံနေတဲ့ ကျမကို နို့သီးခေါင်းလေး စို့လိုက် ပါးလေးနမ်းလိုက်နဲ့ အားပေးနေတဲ့ မောင့်ကို ကျမလည်း ပြန်ကြည့်နေမိလိုက်တယ်။
” အဆင်ပြေပြီ မလား မိန်းမ ”
” အင်း မောင် … ခံလို့ ကောင်းလာပြီ ”
မောင့်မေးတာ ဖြေရင်း မောင့်မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်တော့ မချိတင်ကဲ ခံစားမှု့ကနေ လွတ်မြောက်ပြီး ကာမအရသာခံနေတဲ့ ကျမကို ပြုံးပြနေတော့တာ။မောင့်မျက်နှာမှာ ကျမပေါ် အားနာမှု့ ကျေးဇူးတင်မှု့လေးတွေ ထင်ဟပ်နေတာပေါ့ရှင်။ကျမလည်း မောင့်ကို ဒီ့ထက် ခံစားမှု့ပိုကောင်းအောင် ပြန်ပေးချင်နေပါပြီ။ဦးစံလည်း မနားတမ်းလိုးနေတော့ လိုးအားလျော့လာတာပေါ့ အသက်အရွှယ်ကြောင့်ထင်တယ်။ကျမ မောင့်အတွက် ဦးဆောင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ။
” ဦးစံ … ခဏ ရပ်ပြီး … သမီးနေရာ လာလှဲလိုက် ”
နေရာချင်းချိန်းပြီး ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ဦးစံပေါင်ကြား ကျမ ဒူထောက်နေရာယူလိုက်တာပါ။ဦးစံပေါင်ကြားက ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကိုကြည့်ရင်း ဘေးနားထိုင်နေတဲ့ မောင့်ကို လှမ်းပြောလိုက်တယ်။
” မောင် … မောင့်မိန်းမ က အခု … သူများ လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်တော့မှာ သေချာကြည့် ”
မောင်မျက်နှာလေး ချက်ချင်း ခံစားမှု့တွေ မြင့်လာတာပေါ့ရှင့်။ဦးစံလီးကြီးကို အရင်းကနေ အဖျားထိ ယက်ရင်း မောင့်ဘက်ကို မျက်လုံးဆွေကြည့်လိုက်တာ။ဦးစံရဲ့ လီးအရည်ပြားတလျှောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လီးညိုကြီးကို အားရပါးစုပ်ပြီးမှ ပါးစပ်က ထုတ်လိုက်တော့ တဇပ်ဇပ်တုန်နေတော့တာပဲ။ကျမလည်း လီးစုပ်ရတာ ဝပြီမို့ ဦးစံခါးပေါ်ခွပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ဦးစံချိုင်းကြားထဲထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို အပေါ်မြှောက်ပစ်လိုက်တာပေါ့။ကျမလုပ်သမျှကို မလွတ်တမ်းလိုက်ကြည့်နေတဲ့ မောင်းဘက် လှည့်ရင်း…
” မောင် … ဦးစံလီးကြီးကို မိန်းမစောက်ပတ်လေးထဲ တေ့ပေးပါဦး ”
မောင်က လက်တဖက်နဲ့သူ့လီးစွရင်း ကျလက်တဖက်က ထောင်မတ်နေတဲ့ဦးစံလီးကို ကိုင်ပြီး ကျမ စောက်ခေါင်းဝလေးနဲ့ တေ့ပေးလိုက်တာပဲ။ဦးစံလီးကြီးကို ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ဖိချပစ်တော့ အဖုတ်ထဲ လီးကြီးတရစ်ချစ်ဝင်သွားတာကို အနီးကပ်ကြည့်နေတဲ့ မောင်မျက်နှာက အားရကျေနပ်ရင်း ခံစားမှု့အပြည့်နဲ့ပေါ့ရှင်။မောင်ကြည့်နေမှန်း သိလို့ ကျမလည်း ဖင်ကိုကော့ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး အချက်၄ဝလောက် မနားတမ်း ဆောင့်ပြလိုက်တာ။ဦးစံလက်နှစ်ဖက်က ကျမနို့အုံတွေကို ညှစ်ပြီး တဟင်းဟင်းညည်းရင်း မောင်လည်း သူ့လီးကို ခပ်မြန်မြန် ဂွင်းတိုက်နေတော့တာပေါ့။
” မောင် … မတ်တပ်ရပ်လိုက် ”
ကျမ စကားသံဆုံးတော့ မောင်က ချက်ချင်းပဲ သူ့လီးကို ဂွင်းထုမပြတ် ထရပ်လိုက်တာပါ။ကျမနားလေး တိုးခိုင်းပြီးတော့ မောင့်လက်တွေဖယ်ရင်း ကျမကိုယ်တိုင်ပဲ လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ဦးစံလီးကြီးကို အရင်းထိကပ်ရင်း ကျမခါးလေးပဲ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကစားနေတော့တာ။အပေါ်ကခွလိုးရင်း မောင့်ကို ဂွင်းထုပေးရတာ အံဝင်ဂွင်ကျ မဖြစ်လို့လေ။မောင်က သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ဦးပေါ်ခွလိုးရင်း သူ့လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ ကျမ မျက်နာလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်နေတော့တာပဲ။ဦးစံလည်း ယောကျင်္ားဖြစ်သူကိုဂွင်းထုရင်းသူလီးကြီး နှဲ့ကစားနေတဲ့ကျမကို အားမလို အားမရ ဖြစ်လာတာနဲ့တူတယ်။ကျမဖင်ကိုမြှောက်ပြီး အောက်ကနေ ပင့်လိုးတော့တာ။အချက် ၃ဝလောက်ကျ စောက်ခေါင်းထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်ပွတ်ဆွဲနေတဲ့ ဦစံလီးကြီးရဲ့ အရသာက လွန်ဆန်လို့မရတော့ပါဘူး။မောင့်ကိုဂွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ လက်ကို လွတ်ပြီး လက်နှစ်ဖက်လုံး ဦးစံ ရင်ဘက်ပေါ်ထောက်ရင်း လီးကြီးဝင်အလာကို အပေါ်ကနေ ပြန်ဆောင့်ချမိပါတယ်။
” အားးးးး … ကောင်း … ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ ဦးစံရယ် … ဟုတ်တယ် … အ … အ … အဲလိုလေး လိုးပေး … အားပါးပါးးးး … မောင့်ရှေ့မှာ တင်… သူ့မိန်းမ စောက်ပတ်ကို ကွဲထွက်အောင် လိုးပြလိုက် … အားးး ရှီးးး … မောင် … ကြည့်ကြည့် … မောင့်မိန်းမကို သူများ ပင့်လိုးနေတာ … လီးကြီးကလည်း အတုတ်ကြီးပဲ … အမလေး … ခံလို့ ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ”
ကျမ စကားမဆုံးခင် မောင်က မတ်တပ်ရပ် ဂွင်းတိုက်ရင်း လရည်တွေပန်းထွတ်လာတာ။ဦးစံနဲ့ ကျမ က ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားကြတာပေါ့။ပြီးတာနဲ့ ကျမက ဘေးလိမ့်ချတော့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက ဦးစံလီးကြီးကျွတ်ထွက်သွားပြီး စောက်ခေါင်းထဲက တဘူဘူ တဗွီဗွီ နဲ့ လေတွေ အန်နေတော့တာ။မောင်ကလည်း ကျမဘေး လှဲအိပ်တော့ ကျမက ခလယ်ထဲ အိပ်သလို ဖြစ်သွားတာပေါ့။အနားယူနေတုန်း ပေါင်ကြားလေးနွေးကနဲ့ ဖြစ်လာလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မောင့်ပေါ့ … ဦးစံ လရည်တွေရော ကျမစောက်ရည်တွေရော ပွနေတဲ့ ကျမစောက်ပတ်လေးကို တပြက်ပြက်နဲ့ ကုန်းယက်နေတာ။ရမ္မက်စိတ် မကုန်သေးတဲ့ပုံစံနဲ့ပါ။ကျမလည်း ကာမစိတ်တွေ ပြန်ကြွလာရင်း လက်ထောက်ပြီးထထိုင်လိုက်တာ။ကိုယ်တစောင်းလှည့်ပြီး မောင့်ကို အဖုတ်ယက်ခိုင်းရင် ဦးစံ ဗိုက်ပေါ်ကပ်နေတဲ့ လီးကြီးဆွဲစုပ်လိုက်တာပေါ့။ဦးစံလည်း မခေပါဘူး ခဏလေးနဲ့ ပြန်ထလာတာပဲရှင်။နောက်ပိုင်း ညနေထိ ဦးစံမပြန်မချင်း နားလိုက်လိုးလိုက်ပေါ့။မောင်က တအားကို တက်ကြွပြီး ပုံစံအမျိုးမျိူး နဲ့ ဦးစံကို လိုးခိုင်နေတာ။ဦးစံလီးကြီးကို မောင်ကိုယ်တိုင် ကိုင်ထည့်ရင်း တခါတခါ ဦးစံခဏနားရင် ကျမစောက်ပတ်လေးကို ယက်ပေးသေးတာရှင်။ညနေ ၅နာရီလောက်မှ လိုးတာရပ်ပြီး ဦးစံကို ပြန်ခိုင်းလိုက်တာ။ကျမလည်း စောက်ရည် တဗြန်းဗြန်း ပန်းရင်း မျော့ကျန်ခဲ့တာ။ညစာကို မောင်ကိုယ်တိုင် သွားဝယ်ပြီး နေ့လည်စာနဲ့ညစာ ပေါင်းစားလိုက်ကြတာပေါ့။အိပ်ရာဝင်တော့ ကျမကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း အရင်ကထက် ပိုချစ်လာကြောင်း တဖွဖွပြောရင်း နှစ်ယောက်သား နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားခဲ့တာပါ။
နောက်ရက်တွေကျ မောင်မသိအောင် ကျမ ဦးစံကို အလိုးခံနေမိတော့တာပါပဲရှင်။ကျမ ရေချိုးချိန်ဆို ဦးစံက မယောင်မလည်နဲ့ ရောက်လာပြီး ရေချိုးခန်းထဲ လိုးသွားတတ်တာ။နေခင်း ထမင်းဟင်း ချက်ချိန်ဆိုလည်း မောင်လစ်တာနဲ့ လီးစုပ်ခိုင်းလိုက် အဖုတ်လာယက်လိုက်ပေါ့။ကြာလာတော့ ကျမနဲ့ဦးစံ လည်း အတင်းရဲလာပြီး မောင် လူနာကြည့်ချိန်တွေပါ မရှောင်ပဲ ဆေးခန်းနောက်ဖေးတံခါးဝမှာ ကျမက အမှိုက်လှည်းရင်း ဦးစံဝင်လာတာနဲ့ အချိန်ရသလောက် လီးကြီးကို စုပ်ပေးတတ်တာ။ဦးစံကလည်း တခါတခါ ဆေးခန်းပိတ်ပြီး မောင်ရေချိုးချိန်ဆို မပြန်သေးပဲ ကျမကို မီးဖိုချောင်ထဲ ခေါ်လိုးတော့တာရှင်။ဦးစံနဲ့ ဇပ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်နေတဲ့ကျမ တဖြည်းဖြည်း အပြင်ထွက်ပြီး ရှာတတ်လာပါပြီ။အပြင်လောက မှာလည်း ကျမကို ဆီးကြိုနေသူတွေက အများကြီးပါနော့။အပြင်ထွက်တာ စိတ်လာတဲ့ကျမကို မောင်လည်း ဘာမ မပြောသာပါဘူး။ကျမဘက်ကလည်း မောင့်အကြိုက် အစွမ်းကုန် လိုက်လျောပေးခဲ့တာလေ။တရက်က လှေကားကွေ့လေးမှာ ဦးစံနဲ့ကျမ မတ်တပ်ရက်လျက်လေး မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးနေတာ မောင်မြင်ပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီးလှည့်ထွက်သွားတာ ကျမ သိလိုက်ပါတယ်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxx
မနက်ခင်းအလင်း ကျေးငှက်အော်သံလေးနဲ့အတူ နေရောင်ခြည်နွေးနွေးလေး ပေါ်လာချိန် ဒေါက်တာသက်ပိုင်တစ်ယောက် ဆေးခန်းတံခါးလေး ကိုယ်တိုင်ထဖွင့်နေပါပြီ။မနက်အိပ်ယာထတော့ ဘေးနား စမ်းကြည့်ပေမယ့် ဇနီးဖြစ်သူ မတွေ့ရပေ။အောက်ထပ်မှ ဟင်းနှံ့များ ရနေသဖြင့် ထူးထူးခြားခြား မနက်အစောရီး ထမင်းဟင်းချက်နေသဖြင့် စဉ်းစားနေမိသေးသည်။ခဏ ပြန်မှေးကာ နေရောင်ထွက်လာမှ အောက်ဆင်းလာရာ ရေချိုးခန်းအတွင်းမှ ရေသံများကြားနေရသည်။ဆေးခန်းအကူ ဦးစံအား အလုပ်ထုတ်လိုက်သဖြင့် သူကိုယ်တိုင် ဆေးခန်းအဖွင့်အပိတ် လုပ်လာသည်မှာ ၃လကျော်လောက်ရှိလေသည်။ဆေးခန်း တံခါးဖွင့်ပြီး ဆေးခန်းရှေ့ ခုံလေးပေါ်တွင် သတင်းစာ တစ်ဆောင်ဖတ်နေရာ တန်ဖိုးကြီး ဇိမ်ခံကားအနက်ရောင် တစ်စင်း ဆေးခန်းရှေ့ ထိုးရပ်လာတော့သည်။ကားပေါ်မှာ ဥပဓိရုပ်ကောင်းကောင်း အသားဖြူဖြူ လူကြီးတစ်ယောက် အနောက်တိုင်းဝတ်စုံးဖြင့် နေကာမျက်မှန်အမဲကြီးတပ်ကာ ဆင်းလာနေသည်။မြင်ဖူးသလိုရှိနေသောကြောင့် ကြည့်နေရာ မျက်မှန်ချွတ်လိုက်မှ သေချာသိလိုက်ရသည်။ဆေးရုံအုပ်ကြီး ဒေါက်တာ ဦးခန့်ကြည်ပါ။
” ဟာ … ဆရာ … ကျနော့်ဆီလာတာလား ”
” မဟုတ်ဖူးမောင်ရဲ့ … ကျမနဲ့ပြင်ဦးလွင် သွားမလို့ ဦးခန့်က လာခေါ်တာ … ထမင်းဟင်းတွေ ညမနက်စာ ချက်ထားခဲ့တာ … မျှော်မနေနဲ့ဦးနော် … ညနေမှပြန်ဆင်းလာပြီး လမ်းမှာဝင်စားမှာ ညပိုင်းလောက်မှာ ကျမ ပြန်ရောက်မယ် ”
မတ်တပ်ရပ် နုတ်ဆက်နေတုန်း နောက်ကျောဘက်မှ ဇနီးဖြစ်သူ စကားသံကြောင့် ဒေါက်တာသက်ပိုင်တစ်ယောက် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားရသည်။သူ့ဘေးမှ ကပ်ဖြတ်သွားသော ဇနီးဖြစ်သူ၏ ထမိန်စကပ်အောက်မှ ဖင်သားကြီးများအားကြည့်ရင် ငေးကျန်ရစ်ခဲ့သည်။အိမ်ထောင်ကျကတည်းက အေးအေးဆေးဆေး နေတတ်သော ဇနီးဖြစ်သူအား သူ၏ ရမ္မက်စိတ်များကြောင့် ကာမလမ်းကြောင်းပေါ် ဇွတ်အတင်းမောင်းနှင်ခဲ့ရာ နောက်ပိုင်း ဇနီးဖြစ်သူ၏ ကာမဆန္ဒများအား မထိန်းနိုင်တော့ပေ။တဖြည်းဖြည်း ထွက်ခွာသွားသော အနက်ရောင်ကားလေးအား ငေးကြည့်ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့တော့သည်။
………………………………
စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
