( အခန်း ၁ )
🍃🍃🍃🍃🍃🍃
” ကျွီ…ကျိ…ကျွီ……ကျလိ…ကျွီ ”
ကြမ်းပြင်များလှုပ်ကာ တအီအီ တကျွီကျွီ အသံများထွက်လာလို့ ကျမ အိပ်ရာနိုးခဲ့ရတာပါ။ခြင်ထောင်အသာမှပြီး ထရံပေါက်လေးက ချောင်းကြည့်လိုက်တာ။ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ ကျမအဒေါ်ယောကျင်္ား ဦးလှမောင်ကြီးပေါ့ ဒေါ်လေးအပေါ်က တက်လုပ်နေတာ။ဒေါ်လေးကလည်း နေသာမကောင်းတာ လင်ပေါ်ကျ အလိုလိုက်လွန်ပါတယ်။ခုလည်း နေမကောင်းတဲ့ကြားက တဟင်းဟင်းနဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲခံပေးနေတာ။ မနက်၅နာရီကျော်ကျော်လေး ရှိသေးတာ။ဦးလှမောင်ကြီးကလည်း လူကသာ ပိန်တာ လီးကကြီးတယ်ရှင့်။အသောက်အစား သိပ်မရှိပေမယ့် ဏာတအားထတာ။ကျမဖြင့် မမြင်ချင်မှ အဆုံးပါ။
‘ အ… အမေ့ … ကျွတ်ကျွတ်… ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ ကိုလှမောင်ရယ် … ကျုပ်နေမကောင်းလို့ပါတော် ”
” အင့် … ဘွတ် … ဖလွပ် … … အေးပါ မမြင့်ရာ … ဘွတ်ဘွတ်… ညကလည်း မလိုးလိုက်ရတော့ … ငါတအားတောင်နေလို့ပါဟ ”
” အင်းးးးးးး … အ … အ … တကယ်တည်းတော် ရှင့်ဟာလည်း နေတိုင်းလိုးနေရတာကို … ဟွန့် ”
ဦးလှမောင်ကြီးက စကားဆက်မပြောတော့ပဲ တဖန်းဖန်းနဲ့ လိုးနေတော့တာ။ကျမအခန်းနဲ့ကပ်လျက်ဆိုတော့ အသားချင်းရိုက်သံတွေပါကြားနေရတာပေါ့။အတော်လေးကြာမှ ဦးလှမောင် ကိုယ်လုံးကြီး ဆက်ကနဲ့တုန်တုန်ပြီး ဒေါ်လေးမျက်နှာကို နမ်းရင်း တဟင်းဟင်း ညည်းရင်း ငြိမ်ကျသွားတာပဲရှင်။
” ကောင်းရဲ့လား … မမြင့် ”
” ကောင်းတာပေါ့ … ကိုလှမောင်ရယ် … ဒါပဲနော် … ကျမ နေမကောင်းတဲ့ကြားက ရှင့်ကိုအလိုလိုက်တာ တခြားမိန်းမတွေနဲ့ မနေရဘူးနော် ”
” ဟားး … ဒါတော့ စိတ်ချပါ မိန်းမရာ … လှမောင်တို့က မမြင့်မှမမြင့်ပါကွာ … ဟားး ဟားးး ”
” ရှုး … တိုးတိုးလုပ်ပါရှင်… မနက်အစောကြီးရှိသေး … ဟိုဘက်ခန်းက ဂျမ်းပုံလေး နိုးသွားဦးမယ် ”
” အေးပါ မမြင့်ရယ် … မိဂျမ်းလေးလဲ … မနက်ဈေးရောင်း ပြန်လာ အိမ်အလုပ်တွေလုပ်နဲ့ ညှောင်းကိုက်ပြီး အိပ်ပျော်နေမှာပါ ဒီလောက်အစောကြီး မနိုးလောက်ပါဘူးဟ ”
ဟုတ်တယ်…ကျမနာမည် ဂျမ်းပုံပါ။အမေနဲ့အဖေဆုံးတော့ အမေ့ညီမ ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်တို့ဆီရောက်ခဲ့ရတာ။ဂျမ်းပုံ ဘဝက ခါးတယ် မလှဘူးရှင်။၈နှစ်သမီးမှာ အဖေဖြစ်သူက ထောင်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ ထောင်ထဲဆုံးသွားတာပါ။အမေက ကြုံရာကျဘမ်း လုပ်စားရင်း ကျမ ၁၅နှစ်သမီးမှာပဲ ဆုံးသွားပြန်တာ။အတန်းပညာ လေးတန်းထိနေခဲ့ရပြီး ဝမ်းရေးအတွက် ဈေးရောင်းတဲ့ပညာကို အမေက ကျမ အမွေပေးခဲ့တာပါ။ဒီလိုနဲ့ ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်တို့အိမ်ရောက်လာတာ ၅နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီပေါ့။ကျမရောက်ကာစ ဒေါ်လေးက ပထမ အိမ်ထောင်နဲ့ပါ ဦးသံလုံးတဲ့။အသားမဲမဲ ဗိုက်ပူကြီးပါ။နေတိုင်း အရက်မူးနေပြီး ဒေါ်လေးကို နှိပ်စက်နေတာပါပဲရှင်။အရက်ဖိုးတောင်းလို့မရရင် ဒေါ်လေးလဲရိုက်လား ပုတ်လားနဲ့ ကျမလည်း နှင်ထုတ်နေတာ။နောက်ပိုင်းဒေါ်လေးက ကျမမျက်နှာနဲ့ သည်းခံနေခဲ့ရတာ။ရာဂစိတ်ကလည်းကြီးလိုက်တာ မပြောနဲ့ နေ့ခင်းကြောင်တောင်လည်း မရှောင်တဲ့သူပါ။တရက်ကဆို နေ့လည်ဘက်ကြီးရှင် ကျမလည်း ဈေးအရောင်းပါးတာနဲ့ အိမ်စောစောပြန်လာတာ…အိမ်ထဲဝင်မလို့ လုပ်တုန်းလေးပဲ။
” ကောင်မ … စုပ်စမ်း … နင်က ငါ့လီးမစုပ်လို့ ဘယ်လင်ငယ်လီး စုပ်ချင်တာလဲ … ဟမ် ”
” တိုးတိုးပြောပါ … ကိုသံလုံးရယ် … ဘေးလူတွေကြားပါ့မယ် ”
” ထွီ … …… နင် အဲလို ရှက်တတ်ရင် … ချက်ချင်း စုပ်လေ … ဖေလိုးမ ”
ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်လည်း ဘေးအိမ်ကြားမှစိုးတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဖြဲကားထိုင်နေတဲ့ ဦးသံလုံး ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူရင်း ခါးပုံစဖြည်ပြီး လီးစုပ်ပေးရတာပေါ့။ဦးသံလုံးမျက်နှာက အရက်ခိုးတွေနဲ့ အဆီပြန်ပြီး သူ့လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ဒေါ်လေးမြင့်ကြည့် ခေါင်းကို ဖိဖိချနေတာ။
” ဖူးးး …ဖလူးး … အဟွတ်ဟွတ် … ငြိမ်ငြိမ်နေပါ … ကိုသံလုံးရယ် … ရှင်စုပ်ဆိုလို့ စုပ်ပေးနေတာကို ”
” အံမာ … စောက်ကောင်မ … စကားမများနဲ့ … လီးအရင်းထိ စုပ်ပေးစမ်း ”
လီးစုပ်နေတဲ့ ဒေါ်လေးမျက်နှာက ရှုံ့မဲ့နေတာရှင်။ဦးသံလုံး လီးမဲမဲကြီးက ဒေါ်လေးပါးစပ်ကို ကော့ထိုးလိုက် တဟွတ်ဟွတ်နဲ့ သီးသွားလိုက်ပေါ့။လီးကို စိတ်ကျေနပ်အောင် အစုပ်ခံပြီးမှ ဦးသံလုံးက ဒေါ်လေးကို အဝတ်တွေချွတ်ဖို့ပြောနေတာ။ဒေါ်လေးက ပထမ ငြင်းဆန်ပေမယ့် ဦးသံလုံးဆီက တစ်တစ်ခွခွဆဲဆိုသံတွေကြောင့် နောက်ပိုင်း တုံးလုံးချွတ်ပေးလိုက်ရတာပါ။ကျမလည်း ဒေါ်လေးရဲ့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အလှကို ပထမဆုံးမြင်ဖူးရတာပါပဲ။နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးနဲ့ ခါးလေးခွက်ပြီး ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်သားအိအိ ကြီးတွေက မိန်းမချင်းတောင် ငေးယူရပါတယ်။နှစ်ဦးယှဉ်ကြည့်မှ ဦးသံလုံးနဲ့ ဘယ်လိုမှ မလိုက်ဖက်ပါဘူးရှင်။ကျမကြည့်နေတုန်းလေး ဒေါ်လေးက ကြမ်းခင်းပေါ်ဒူးအောက် စောင်အပါးလေးခုပြီး လေးဖက်ကုန်းပေးနေပါရော။ဖင်းကြီးနှစ်ခြမ်းအောက်က ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီး ပြူးထွက်လာတော့ ဦးသံလုံးကြီးပေါ့…ထန်းလျက်ခွေးယက်သလို စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုန်းယက်တော့တာပါပဲ။ဒေါ်လေးလည်း ဘယ်လောက်ခံရခက်လဲ မသိပါဘူး ပါးစပ်က တအီးအီးနဲ့ ညည်းနေရတာ။ဦးသံလုံးမျက်နာကြီး ဒေါ်လေးဖင်က ခွာတော့ ပါးစပ်နားတဝိုက်က အရည်တွေ လက်နေတာ ဒေါ်လေးစောက်ရည်တွေလေ။မကြာပါဘူး လေးဖက်ကုန်းထားတာ ဒေါ်လေးဖင်နောက်က နေရာယူပြီး ဦးသံလုံးကြီး လိုးပါလေရော။ခုနက ဆူပူကြိမ်းမောင်းသံတွေ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် … ပျောက်ကုန်ပြီး လီးဝင်သံထွက်သံတွေ ပေါ်လာတာပေါ့။စကားအပြောအဆိုက အစ ပြောင်းကုန်တာရှင်။တတ်လဲတတ်နိုင်ပါပေတယ်။
” အင့် … ဗြွတ် … ဘွတ် … ကောင်းလား … အကြည်လေး ”
” အားး … ကောင်း … ကောင်း … တယ် … ဘွတ် ဘွတ် … အ … လိုး လိုး … နာနာလေး လိုးစမ်းပါ ကိုသံလုံးရယ် … မညှာနဲ့ … အားးး အ ”
လင်မယားနှစ်ယောက် ခုနက သူတို့မဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ လိုးနေလိုက်ကြတာရှင်။ဒေါ်လေးဆို စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်နေတာ ကြမ်းကြားထဲတောင် စီးကျနေတာ။တခါပြီးတာတောင် ဒေါ်လေးက အားမရသေးဘူးရှင့်။ဦးသံလုံးကို ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းပြီး ပျော့ခွေနေတဲ့ လီးမဲမဲကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ မခိုင်းပဲ ဆွဲစုပ်ပေးနေတာ။လီးကြီးပေါ်ပေပွ နေတဲ့ လရည်တွေရော စောက်ရည်တွေရော ဒေါ်လေးက မျိုချပစ်တာ။သူ့ပါးစပ်ထဲ လီးမဲကြီး မာထင်လာမှ အပေါ်က ခွလိုးနေတာ။ဦးသံလုံး ပူနေတဲ့ဗိုက်ပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို မြောက်မြောက်ဖိချနေတာ အိမ်ပြိုမတတ်ပါပဲ။နှစ်ဦးသား မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးပြီးမှ ငြိမ်သွားကြတော့တာ။ဒါပေမယ့် ဦးသံလုံးတစ်ယောက် အရက်ဒဏ်ကြောင့် ကြာကြာမနေရပဲ လူ့လောကကြီးကို စွန့်ခွာသွားရတာပေါ့။ဒေါ်လေးကလည်း လီးနဲ့အဝေး မခံပါဘူး ဦးသံလုံးဆုံးပြီး တနှစ်မကြာပါဘူး ခုလက်ရှိ ယောကျင်္ား ဦးလှမောင်ကြီး ထပ်ယူတော့တာပဲ။ဦးလှမောင်က အချိုရည်စက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်တာပါ။မနက်ဆို အလုပ်သွား ညနေ မမှောင်တမှောင်လေးမှ ပြန်လာတတ်တာ။ရသမျှ ကြားပေါက် လစာ အကုန် ဒေါ်လေးကို အပ်တာပါပဲ။ကျမပေါ်လည်း သားသမီးလို ဆက်ဆံပါတယ်။
” ဟော ”
ကျမ အတွေးလွန်နေတုန်း ဦးလှမောင်ကြီးက အောက်ရောက်နေပြီး ဒေါ်လေးက အပေါ်ရောက်နေပါပြီ။ဦးလှမောင် ဖိလိုးတုန်းက ကျမကြားမှာစိုးတဲ့ ဒေါ်လေးလေ သူလည်းအပေါ်က စိတ်ကြိုက်ခွလိုးရတော့ ပန်းကန်းစင်က ပန်းကန်တွေ ဖန်ခွက်တွေပါ တခွမ်ခွမ် တချွင်ချွင် ဖြစ်ကုန်ပါလေရောပဲ။ကျမလည်း သူတို့လိုးတာ ပြီးအောင် ငြိမ်နေလိုက်ပြီးမှ အိပ်ရာထလိုက်တော့တယ်။ကျမတို့အိမ်က မြေစိုက်အိမ်ဆိုပေမယ် နဲနဲတော့ ကျယ်ပါတယ်။မိုးတွင်း ရေဝင်လို့ ကြမ်းခင်းသဘောမျိုး နှစ်တောင် အမြင့်လောက် ဝါးနဲ့ အခင်းလုပ်ထားရတာ။ဒေါ်လေးက အရင်အိမ်ထောင်နဲ့ ကတည်းက ကျမဖို့ အခန်းဖွဲ့ထားပေးတာ။ထွေထွေ ထူးထူးတော့ မဟုတ်ပါဘူး သူတို့လင်မယားခန်းဘေး ဝါးထရံ ကန့်ပေးလိုက်တာပါ။အိမ်ရှေ့ ညာဘက်ခြမ်းက မီးဖိုချောင် သဘောမျိုး စွယ်လေးချထားလိုက်တာ။အိမ်အနောက်ဖက် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ အိမ်သာ ဆောက်ပြီး အိမ်သာနဲ့ အိမ်အလည်လောက်မှ ရေဘုံပိုင်လေး တူးပြီး အင်တုံအကြီးနှစ်လုံးနဲ့ ရေချိုးဖို့ လုပ်ထားပေးတာ။ကျမ အခန်းတခါး ဖွင့်တော့ မိုးစင်စင် လင်းနေပါပြီ။ရေဘုံပိုင်ဆီ သွားတိုက် မျက်နာသစ်ပေါ့။ပြီးမှ အခန်းထဲ တဘက်သုတ်ရင်း ဈေးဘမ်းတွေ ချပြီး ဝယ်ရမယ့် သားငါးစရင်းလေးတွေ ထိုင်မှတ်နေလိုက်တာ။ဈေးစရင်းတွက်ရင်း ဗိုက်က ရစ်လာတာနဲ့ အိမ်သာ အမြန်ပြေးရသေးတာပေါ့ရှင်။အိမ်သာကလည်း ထံရံကာ သွတ်မိုး ရေလောင်းအိမ်သာပါ။ကျမလည်း လုံချည်လေး ခါးထိလိပ်တင်ပြီး အိမ်သာခွက်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်တုန်း အိမ်သာအပြင်က တရှုးရှုးနဲ့ သေးပေါက်နေတဲ့ အသံရှင့်။အိမ်သာတံခါးကလည်း ထရံတံခါးမို့ အပြင်ဘက် မနက်ခင်းအလင်းရောင်နဲ့ အပေါက်လေးတွေကြားမှ ထင်းထင်းလင်းလင်း မြင်နေရတာပေါ့။ဦးလှမောင်ကြီးပါရှင် အိမ်သာဘက် လှည့်ထိုင်ပြီး သေးပေါက်နေတာ။အထဲ ကျမရှိမှန်း သိပုံမရဘူးနေမှာ။ကျမလည်း ထံရံပေါက်လေးနား တိုးပြီး အနီးကပ် ကြည့်မိလိုက်တာ။အမလေး… လမွှေးအုံ ထူထူကြီးအောက်က လီးတန်ကြီးက အောက်စိုက်နေတာ ဒစ်ကြီးကလည်း ကားထွက်နေတာရှင်။အောက်က လဥကြီးတွေက မြေကြီးနဲ့ ကပ်နေတာ တွဲလောင်းကြီး။သေးရပ်သွားမှ ဦးလှမောင်က လက်တဖက်နဲ့ သူ့လီးကြီး အရင်းကကိုင်ပြီး ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ လီးထိပ်ကို ခါလိုက်တာ။လီးထိပ်အပေါက်က ကျန်နေတဲ့ သေးစက်လေးတွေ ထပ်ထွက်လာတာ။ကြည့်ရင်း … ပလွတ် ဆိုပြီး ကျမဖင်က အီးတုံးက အိမ်သာခွက်ပေါ်ကျသွားမှ အိမ်သာတံခါးဘက် တချက်ကြည့်ပြီး ဦးလှမောင်ကြီး ထသွားတော့တာ။ကျမလည်း အိမ်သာအမြန်တက် ကိုယ်လက်သုတ်သင်ပြီး ဆွဲနေကြ ကြိမ်ခြင်းနှစ်ချင်းနဲ့ လိမ်းထိပ် ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။မနက်အစောလိုင်းကားတိုးစီးပြီး ဈေးကြီးဘက် အသားငါး ဟင်းသီးဟင်ရွတ် တနေ့စာရောင်းဖို့ သွားဝယ်ရမှာလေ။ကျမအလုပ်က ဈေးရင်း ၅သောင်းလောက်ဆိုရပါပြီ။တနေ့တာ အမြတ်က ရထောင် ၈ထောင် ပြေးမလွတ်ပါဘူး။ကျမ အိမ်က စထွက်တာနဲ့ အသံမျိုးစုံက အားမစိုက်ရပဲ နားထဲဝင်လာကြပါပြီ။
” ဟဲ့ … မသာ … တညလုံးလည်း မူးရူးနာ မအေလိုး…မနက်အစောကြီး ငါ့အသံ လူမကြားချင်ဘူးနော် ”
” အောင်မှာ … နင့်ပိုက်ဆံ … ငါက လီးလုပ်ရမှာလား … အောင်မိုးဆိုတဲ့ကောင်က မယူဘူးဆို မယူဘူးပဲ … အေ့…ဂေ့ ”
” သဒေါင်းဇား … ငါ ခေါင်းအုံးအောက်ထားတာလေ… နင်မယူလို့ ဘယ်သူယူမှာလည်း ”
” အာ့ … ငါမရှိချိန် … နင့်လာလိုးတဲ့ … နင့်လင်ငယ် ယူတာနေမှာပေါ့ … ထွီ ”
ဟော…ပြောရင်းဆိုရင်းပဲ…ကျမတို့အိမ်နဲ့ ၂အိမ်ကျော်က ကိုအောင်မိုးတို့ လင်မယားလေ…နောင်ချိန်ပလေးကျတော့မှာ။ကျမလည်း လှည့်မကြည့်ပဲ လမ်းဆက်လျှောက်ခဲ့လိုက်တာ။
” ဟိတ်…ဂျမ်းပုံ…ယောင်းမ…ရော့…ဒေါ်လေးမြင့်ကို ပေးလိုက်ဟာ နေ့ပြန်၃ရက်တွက် ၂ရက်ရှိပြီမလာဘူး ဒီနေ့တွက်ရော ”
” အမလေး …အစောကြီး မင်္ဂလာပါတော်…ဟုတ်ပ စမ်းမြရေ … ဒေါ်လေးနေမကောင်းဘူးဟ…ငါပေးလိုက်ပါ့မယ် ”
ရပ်ကွက်ထဲ ဆိုက်ကားနင်းတဲ့ ကိုပြူးမိန်းမ စမ်းမြပါ…ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ထဲက နေ့တိုးနေ့ပြန် ထုတ်တဲ့သူတစ်ပေါ့။ဒီရပ်ကွက် ထဲ အတော်များများကတော့ ဒေါ်လေးနဲ့ မကင်းကြပါဘူး။ဆက်လျှောက်လာရင်း ကားမှတ်တိုင်မရောက်ခင် လမ်းချိုးတစ်ခုထဲ ကျမလည်းကွေ့လျှောက်လာလိုက်တာ…ဗြုံးဆိုတော် သစ်ပင်အောက် ဆိုင်ကယ်ဘေးမှာ အတွဲတတွဲ။လူပြတ်တဲ့နေရာမို့ ရဲတင်းနေလိုက်ကြတာ မနက်စောကြီးရှိသေး။မတ်တပ်ရပ်လျက် မျက်နှာချင်းဆိုင်နမ်းနေကြတာတော်ရေ့။ငယ်ပါသေးတယ် ကောင်လေးလက်တဖက်က ကောင်မလေး ပေါင်ကြားမှာ လှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ်နဲ့။ကျမ အနားရောက်မှ ကောင်မလေးက ကောင်လေးလက်ကို ဆွဲဖယ်ရင်း…
” အမ ဂျမ်းပုံ … ဈေးဝယ်လား ”
အသံကြားမှ ကျမလည်း လှည့်ကြည်မိတာ။ရပ်ကွက်ထဲ နောက်ပြောင်းလာတဲ့ ဝန်ထမ်းမိသားစုထဲက အငယ်မလေးပါ။နာမည်တော့ ကျမလည်းမသိပါဘူး။သူ့အမေက ကျမဖေါက်သည်မို့ မျက်နှာချင်း ရင်းနှီးနေတာ။
” အေး … ညမရေ … လိုင်းကားမမှီမှာ ဆိုးလို့ သွားဦးမယ် ”
ကျမလည်း ပြန်နုတ်ဆက်ပြီး လမ်းချိုးအတိုင်းလျှောက်ခဲ့တာ ကားမှတ်တိုင်ရောက်မှ ခဏနားရတာပေါ့။ကျမတို့ရပ်ကွက်က မြို့အစွန်တနေရာမှာပါ။ဟိုးအရင်က အိမ်ခြေနည်းနည်းလေးရယ် နောက်ပိုင်း လူတွေလည်း စီးပွားရေးအဆင်မပြေကြလို့ မြို့ထဲကမြေနေရာတွေရောင်းပြီး ကျမတို့ဘက်ရွေ့လာကြတာ…၃နှစ်အတွင်း အိမ်ခြေတွေ များလာပြီး ရပ်ကွက်ကြီး ဖြစ်သွားရတာ။တော်တော်များများကတော့ အောက်ခြေလူတန်းစားတွေပေါ့။ဈေးသည်…ကုန်တင်ကုန်ချအလုပ်သမား…သာမန်လက်လုပ်လက်စားတွေ များပါတယ်။ဒါပေမယ့် ထူးထူးခြားခြား နံကပ်တိုက် ၂လုံးရှိတယ်ရှင့် ရပ်ကွက်ထဲ သာရေးနာရေးတော့ သူတိုက ဦးစီးပြီး ကမကထ လုပ်ပေးကြပါတယ်။လိုင်းကားလာတော့ ကျမလည်း ကားပေါ်တက် ဈေးကြီးဘက် သွားပြီး တနေ့စာရောင်းဖို့ သားငါး ဟင်းသီးဟင်းရွတ်လေး ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။အိမ်ရောက်တော့ ခဏနား ဒေါ်လေးဆေးတိုက်ပြီး ဈေးထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်ရတာပေါ့ရှင်။ခေါင်းရွတ်ဗန်းထဲ သားငါးတွေ အရင်စီထည့် ပြီးမှ ဘေးက နေရာအလွတ်လေးတွေကို ဟင်းသီးဟင်းရွတ်လေးတွေ သိပ်ထည့်ပြီး ဈေးရောင်းထွက်ခဲ့တော့တာ။လမ်းတလျှောက်ရောင်းရင်း လမ်းထိပ်ရောက်တော့မှ ထိုင်ရောင်းရတာပါ။ကျမတို့ ရပ်ကွက်ထိပ်မှာ သူလိုကိုယ်လို လာရောင်တဲ့ ဈေးသည်လေးတွေ များလာတော့ ဈေးတန်းလေး တခု ဖြစ်နေတာပေါ့ရှင်။
” မိဂျမ်းရေ … အာလူးဘယ်ဈေးလည်း… ဝက်သားလေးနဲ့ ရောချက်ချင်လို့ ”
” ဟော … ဒေါ်လေးမိုး … ဈေးနဲနဲတက်တယ်ရှင့် … ဘယ်လောက်ယူမှာလည်း အာလူးက ”
စထွက်တာနဲ့ ဒေါ်လေးမိုးတို့ အိမ်ရှေ့အရောက် ဈေးဦးတော့ပေါက်ပြီပေါ့။ဒေါ်လေးမိုးဆိုတာ ယောကျင်္ားက အရာရှိဝန်ထမ်း ကျမတို့ရပ်ကွက်ပြောင်းလာတာ မကြာသေးပါဘူး။မနက်က လမ်းချိုးကွေ့ သစ်ပင်အောက် ဆိုင်ကယ်နားလေး ပေါင်ကြားအနိုက်ခံနေတဲ့ ကောင်မလေး အမေပေါ့။နားထင်က ကျလာတဲ့ ချွေးစက်တွေသုတ်ရင်း ကျမဈေးဗန်းကို အချ ဒေါ်လေးမိုးနောက်က ကပ်ရပ်နေတဲ့ သူ့ယောကျင်္ားက ကူထိန်းပေးပါတယ်။မနက်လင်းကတည်းက တောက်လျှောက်လုပ်နေရတော့ ချွေးကထွက်ပြီပေါ့။ပင်ပန်းခြင်းဆိုတာ ကျမအတွက် မထူးဆန်းပါဘူး ဒေါ်လေးမိုး ယောကျင်္ားကို ပြုံးပြရင်း ဈေးဗန်းအောက်ချပေးလိုက်ပါတယ်။ဒေါ်လေးမိုးက အာလူးရွေးရင်း ကြက်သွန်နီဈေးပါ မေးနေတာရှင်။
” ကြက်သွန်နီလည်း နဲနဲတက်တယ် ဒေါ်လေး…တစ်ဆယ်သား ၄၀၀… တစ်ပိသာယူရင် ၃၅၀ဝနဲ့ ပေးမယ်လေ ”
” အမလေး … မိဂျမ်းရယ် … ဈေးသည်လို့ မပြောရဘူး … ဟင်းဟင်း … ဇွတ်ကို ရောင်းတော့တာပဲ ”
ဒေါ်လေးမိုးနှင့် စကားပြောရင်း ဈေးဗန်းနား စောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာ ဂျမ်းပုံမှာ ထမိန်ကို ဒူးဆစ်ထိဝတ်ထားသဖြင့် ဒူးဂေါက်ကွေးအတွင်းဘက်က ပေါင်သားဖြူဖြူလေးများမှာ ပေါင်ရင်းထိပေါ်နေတော့သည်။ဒေါ်လေးမိုးယောကျင်္ားက ဂျမ်းပုံ၏ပေါင်ဂွမှ စောက်မွှေးအုံလေးအား ဒူးခေါင်းထက်ထမိန်အောက်နားစကြားလေးမှ စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို ဂျမ်းပုံတစ်ယောက် မသိခဲ့ပါ။
………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၂ ဆက်ရန်………
( အခန်း ၂ )
🌋🌋🌋🌋🌋🌋
ဒေါ်မိုးစိတ်ကြိုက် အာလူးနဲ့ကြက်သွန်ရွေးပြီးမှ ကျမကို ဝက်သား၅ဝသားချိန်ခိုင်းနေတာ။ကျသင့်ငွေရှင်းပြီး ကျမလည်း ဈေးဗန်းရွတ်ရင်း ထရပ်လိုက်တာပေါ့။
” လစာတိုးတာ နဲနဲရယ် … စားသောက်စရိတ်က ပိုကြီးနေတာ ဂျမ်းပုံရေ ”
” အမလေး … ဒေါ်မိုးရယ် အစိုးရလခစားတွေဖြစ်ပြီးညည်းနေလိုက်တာ…ကျမတို့ လက်လုပ်လက်စားတွေ ညည်းဖို့ ထားပါဦးရှင့် … ခ်ခ် ”
ဒေါ်မိုးပြောတာလည်းမှန်နေတာမို့ ကျမလည်း ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ပြောပြလိုက်တာပါ။ဈေးသည်ပီပီ အာဝဇ္ဇန်းရွှင်ရွှင်လေး ပြောတတ်တဲ့ကျမကို ဒေါ်မိုးက တကယ်ခင်တာရှင့်။
” ဂျမ်းပုံတို့ကတော့ … တကယ်ပါအေ … ငါ့ထဲ သားယောကျင်္ားပါရင် ညည်းနဲ့ပေးစားပစ်မှာ ”
” မယ့်လေးတော် … ဈေးလာရောင်းတာ လင်ရနေပါ့မယ် … သွားပြီ ဒေါ်မိုးရေ ”
ပြောပြီးကျမလည်း ရပ်ကွက်ထိပ်က ဈေးတန်းလေးမှာ ရောင်းနေကျနေရာလေး ထိုင်ရောင်းနေတော့တာ။ဈေးဦးပေါက်ကောင်းတော့ ခဏပဲ ဗန်းထဲရှိတဲ့ သားငါး အသီးအရွတ်တွေ ကုန်ပါလေရော။ဝက်သား ၄ဝသားလောက်နဲ့ ဟင်းနုနယ်ရွတ်ကလေး နဲနဲပဲ ကျန်တော့တာ။အိမ်ဖို့ဟင်းစား ချန်မလို့ ဈေးဘမ်းလေး အဝတ်နဲ့အုပ်ပြီး ဘေးနား ရှင်းလင်းနေလိုက်တာ။ပိုက်ဆံအလိပ်လိုက်လေး စုပြီး အိပ်ထဲထည့် ခါးကြားထိုးလိုက်ပြီး တံမျက်စည်းလှည်း အမှိုက်စုလိုက်တာပေါ့။ဒီလိုပဲလေ ကိုယ်ထူကိုယ်ထ ကိုယ်နေရာကို အမှိုက်ရှင်း ရေဖြန်း တဈေးလုံး လုပ်ကြတာပါ။
” ဟဲ့ … မိဂျမ်း … ဈေးသိမ်းတာ စောတာအေ ”
” ဟယ် … မဆု … ဗိုက်ကြီးတကားကားနဲ့ ကောင်မ … ပြောတော့ဖြင့် ဟွန့် ”
” ရော့ မိဂျမ်း ဒေါ်လေးမြင့်ကြည် အပတ်ပြန်လေး ပေးလိုက်ဟာ ငါ နင်တို့အိမ် မလာတော့ဘူး ”
” အေးပါ ကောင်မရဲ့… ပေးပေး … ဗိုက်လည်း ဂရုစိုက်ဦး ”
” စိုက်ပါတယ်အေ … ကိုစိုးက ပိုစိုက်သေးတာ ”
” အံမယ် ကိုစိုးက နင်ပြောတော့ ဟိုဟာမထဘူးဆို ”
ကျမစကားကြောင့် မဆု မျက်နာပျက်သွားပေမယ့် ချက်ချင်းပြုံးပြပါတယ်။ကျမတို့အိမ်နှင့် ၃ပြလောက်အကွာ လမ်းညာဘက်ခြမ်းမှာ ခြံဝင်းကြီး တခြံရှိတယ်ရှင်။ပေ၁၅ဝပတ်ပတ်လည်မို့ ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်ထဲတွင် အကျယ်ဆုံးခြံကြီးပေါ့။အလယ်မှာ ငါးကန်ကြီး…ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာ သရက်ပင်လေးတွေနဲ့ ငါးကန်ရဲ့အရှေ့ဘက်ချမ်းက မြေစိုက်အိမ်လေးတွေ ၁ဝလုံး အနောက်ဖက်ခြမ်းမှာလည်း မြေစိုက်အိမ်၁ဝလုံးဆောက်ပြီး အိမ်ငှားစားတာပါ။ခြံပိုင်ရှင်က ၁လ ၁ခါ လခ လာလာလာတောင်းလေ့ရှိတာ။မဆုတို့ တူအရီးနှစ်ယောက်က နယ်ကတက်လာပြီး အဲဒီခြံမှာ အိမ်ငှားနေကြတာပေါ့။သူတို့ပြောင်းလာပြီး နောက်မှ ကိုစိုးက ပြောင်းလာတာပါ။အခန်းခြင်း ကပ်လျက်မို့ တွေ့ပါများတော့ မေတ္တာမျှသွားကြတယ် ဆိုပါတော့။မကြာပါဘူး မဆုနဲ့ကိုစိုးတို့ လက်ထပ်လိုက်ကြတာ။မဆုက ကျမနဲ့ဈေးအတူရောင်း ကိုစိုးက တိုက်ဆေးသုတ်အလုပ် လုပ်တာပါ။နှစ်ဦးသား မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ ကိုစိုး အခန်းတွဲလေး ပြန်အပ်လိုက်ကြတာပေါ့။မဆု အဒေါ်ကလည်း တူမဖြစ်သူ အိမ်ထောင်ကျတော့ စိတ်ချသွားတဲ့သဘော မွေးရပ်မြေကို အပြီးပြန်သွားတော့တာပဲ။မဆု အခန်းတွဲလေးမှာပဲ လင်မယားနှစ်ယောက် ပေါင်းနေလိုက်ကြတာ။ကျမနဲ့က ပြောမနာ ဆိုမနာ ဈေးရောင်းဘက်တွေပေါ့။ဗိုက်ထွက်လာတော့ ကိုစိုးက ဈေးမရောင်းခိုင်တော့တာ။လိုရင် ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ထဲ အပတ်ပြန်ထုတ်သုံးနေကြတာ။ကိုစိုးက တိုက်ဆေးသုတ်လုပ်တာ ဒီရက်ပိုင်း အလုပ်ဖြစ်ပုံပဲ ရပ်ကွက်ထဲ သိပ်မမြင်ရပြန်ဘူး။
” မိဂျမ်း နင်အားပြီဆို အိမ်ခဏလိုက်ခဲ့ဟာ စောပါသေးတယ် ငါပြောစရာရှိလို့ ”
” မယ့်လေး … ရပါတယ် မဆုရယ် နင်နဲ့ငါက ပြောစရာလား … လာသွားစို့ ”
ကျမလည်း ဈေးဘမ်းကောက်ရွတ်ပြီး မဆုနောက်က လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။ကျမအိမ်နဲ့ တလမ်းထဲပါပဲ။မဆု အိမ်ရောက်တော့ လက်ဖက်နဲ့ရေနွေး ချပေးရင်း မဆုမျက်နာလေး ညိုးကျသွားတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်မိသေးတယ် ဘာများလည်းလို့ပေါ့။
” မိဂျမ်း … ငါလေ … ငါ……ငါ … နင့်ကို ရင်ဖွင့်ချင်လို့ဟ … ငါနေရတာ အဆင်မပြေဘူး ကိုစိုးအပေါ်မှာလည်း ရက်စက်သလိုကြီးဟာ ”
” ဟယ် … ကောင်မရယ် … ရှင်းရှင်း ပြောပါအေ … ငါနားမလည်ဘူး ”
” ဒီလို မိဂျမ်းရ … ကိုစိုးက … ဟိုလေဟာ ဟိုဟို … ”
” တဟိုဟိုနဲ့ မဆုရယ် … ပြောမှာသာပြောပါဟ ”
” ကိုစိုးက ယောကျင်္ား မပီသဘူးလေဟာ ”
” ဟောတော် … နင့်ဗိုက်က… ကိုစိုးလီး မဟုတ်လို့ ဘယ်သူ့လီးလဲ … ဟွန့် ”
” အေး… အဲဒါ ငါပြောပြချင်တာ မိဂျမ်းရ ”
” ဟမ် ”
” နင် … ဆိုက္ကားနင်းတဲ့ ကိုချစ်မောင် သိတယ်မလား ”
” အေး သိတယ်လေဟာ … ခေါင်းဖြူကြီးမလား … ရေစည်လှည်းလည်း တွန်းတယ်ထင်တယ် ”
” ဟုတ်တယ် မိဂျမ်း…ရေဝယ်တာကနေ စခဲ့ကြတာဟ … ဒီလိုဟာ ”
……………………………………
“မဆုရေ … မဆုရှိလား… နင့်ယောကျင်္ားက ရေပို့ပေးပါဆိုလို့ ငါလာပို့တာ ”
” ဟော…ကိုချစ်မောင် ပါလား … ဟုတ်ဟုတ် လာပြီရှင့် ”
မဆုတစ်ယောက် ဈေးရောင်းသွားဖို့ သနပ်ခါးလိမ်းရင်း အိမ်ရှေ့ ကိုချစ်မောင် ခေါ်သံကြောင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ပါတိတ်ထမိန်အနက်ကလေးရင်လျားထားလို့ လက်မောင်းအိုးတုတ်တုတ်နဲ့ လည်ပင်းကနေ နို့အုံတဝက်လောက်ထိ သနပ်ခါးဖွေးဖွေးနဲ့ပေါ့။မျက်နှာပေါ်က သနပ်ခါးကတော့ မခြောက်တစ်ခြောက်လေးပါ။လင်ရပြီးမှ အနည်းငယ်ဝလာပြီး ခါးလေးတုတ်လာသော်လည်း ဖင်သားကြီးများက ကော့ထွက်နေတုန်းပဲ။
” အင်တုံထဲရော စည်ပိုင်းထဲရော အပြည့်ထည့်လိုက်မယ် ”
” ဟုတ် … ကိုချစ်မောင် … ဖြည့်ထားလိုက်နော် … ပြီးမှ ကျမ ပိုက်ဆံရှင်းပေးပါ့မယ် ”
မဆုလည်း စကားပြောပြီး အိမ်ခန်းလေးထဲ ပြန်ဝင်လာလိုက်တယ်။ဈေးတောင်းတွေချ ဝယ်ရမည့် စာရင်းလုပ်ပြီး မှန်ရှေ့ ပြန်ထိုင်ရင်း သနပ်ခါးအမြန်ခြောက်အောင် ယက်တောင်တစ်ချောင်းနဲ့ ယက်ခပ်နေလိုက်တာပါ။အခန်းတွဲလေးက ၁၂ပေ ပတ်လည်မို့ လင်မယားအိပ်ခန်းကို ရပေလောက် ခန်းစီးစလေးနဲ့ကာပြီး ကျန်တဲ့၅ပေကို ထမင်းစားဖို့ နေရာလေးခွဲထားလိုက်တာ။အခန်း အရှေ့ဘက် ပြတင်းတံခါးပေါက်အောက်ကို မှန်ထောင်ပြီး သနပ်ခါးလိမ်း ပြီးရင် မှန်ပြန်ရွေ့ ထမင်းစား စားပွဲခုံလေးပြန်ကပ်ထား ဒီလိုပဲ အဆင်ပြေသလို လုပ်နေရတာ။သနပ်ခါးခြောက်တော့ အဝတ်စားဝတ် အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်လာတော့ စည်ပိုင်းထဲ ရေက ပြည့်နေပါပြီ။အင်တုံကြီးထဲ စထည့်နေတော့ မဆုလည်း အခန်းပေါက်ဝထိုင်ရင်း ကိုချစ်မောင် ရေထည့်တာကို ကြည့်နေမိတာ။ကိုချစ်မောင်က စွပ်ကျယ်နဲ့ လာတုန်းက ပုဆိုးတိုတို ဝတ်ထားပေမယ့် ရေထည့်ပေးချိန် ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းပစ်လိုက်တယ်။အောက်က ဘောင်းဘီတို အပွအပြာကြီးနဲ့ပါ။အင်တုံထဲ ရေဖြည့်ဖို့က မဆုအနားက ဖြတ်သွားရတော့ အောက်က ဘောင်းဘီထဲ လီးကြီးက အမြှောင်းလိုက် ခုံးထွက်ပြီး လမ်းလျှောက်တိုင်း ရမ်းနေတော့တာ။ကိုချစ်မောင် ဘောင်းဘီဂွကြားထဲ စိုက်ကြည့်ရင်း မဆုတစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားမိနေတော့တာ။လင်ဖြစ်သူကိုစိုးမှာ လက်ထပ်ပြီး ၃လခန့်လောက်သာ မာမာတင်းတင်း လိုးပေးနိုင်ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် စိတ်ကျေနပ်အောင် မလုပ်နိုင်တော့ပေ။တဖြည်းဖြည်း လင်ဖြစ်သူလီးမှာ စလုပ်လုပ်ချင်း ၁၅ချက် အချက်၂ဝခန့်သာ မာနေပြီး နောက်ပိုင်း ပျော့ခွေသွားသဖြင့် မဆုတစ်ယောက် အားမလိုအားမရ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ကိုချစ်မောင်ဘောင်းဘီထဲမှ လီးကြီးအား မှန်းဆကြည့်ရင်း ရင်ဖို့နေတော့သည်။နောက်ပိုင်း ကိုချစ်မောင် ရေလာရောင်းတိုင်း အသားချင်းထိကပ်အောင်နေရင်း စိတ်ဖြေမိနေသည်။ကိုချစ်မောင်ကလည်း ရိပ်မိနေသည်။ကိုစိုး မရှိတဲ့အချိန်များတွင် ရေလာဖြည့်ပေးရင်း ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ် လုပ်တတ်လာသည်။မဆုကလည်း ကိုချစ်မောင်အနီးတွင် ထမိန်အား ဖြန့်ဖြန့် ဝတ်ပြသည်။ထိုအခါမျိုးတွင် ကိုချစ်မောင်မှာ မဆုဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးအောက်မှ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ငုံကြည့်နေတတ်သည်။ကိုချစ်မောင်ကလည်း အခန်းထဲရေဝင်သောက်ချိန်မျိုးတွင် မဆုအား ပုဆိုးခါပြကာ လီးကြီးအား မမြင်မြင်အောင် ပြတော့သည်။တရက်တွင် ကိုချစ်မောင်မှ ရေလာဖြည့်ရာ အိမ်ခန်းတွင်းမှ အသံမကြားရသဖြင့် ဝင်လာခဲ့ရာ လိုက်ကာ ကာထားသော အခန်းလေးထဲ ဒူးတဖက်ထောင်ကာ အိပ်ပျော်နေသော မဆုအား တွေ့လိုက်ရသည်။ကြမ်းခင်းပေါ်တွင် ဒူးတဖက်ထောင်ကာ ထမိန်အောက်နားစက ပေါင်ရင်းထိလန်တက်နေသဖြင့် ပေါင်ကြားမှ စောက်မွှေးအုံ တဝက်လောက်က အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ကိုချစ်မောင်လည်း မဆုခြေရင်းဘက် ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ထမိန်အောက်နားစအား ဗိုက်ပေါ်ထိ ဆွဲတင်လိုက်သည်။မဆုပေါင်ကြားမှ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်လေးအား ကုန်းယက်တော့သည်။မဆုမှာလည်း အိပ်ပျော်နေစဉ် သူမပေါင်ကြားမှ နွေးကနဲ့နွေးကနဲ့ ဖြစ်လာသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည်ရာ သူမစောက်ပတ်လေးအား တပြက်ပြက်နှင် ယက်နေသော ကိုချစ်မောင်အား တွေ့လိုက်ရတော့သည်။
” ဟင် … ကိုချစ်မောင် … မသင့်တော်ပါဘူး … ငရဲငအုံတွေ ကြီးနေပါ့မယ်ရှင် ”
” ငရဲမကြီးပါဘူး မဆုရ … ငြိမ်ငြိမ်လေးသာ နေပါဟာ… ငါ နင့်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးချင်နေတာ ကြာပါပြီ ”
” ဟာ … မဟုတ် … မဟုတ်ဘူးလေ … အ … အမလေးးး ”
မဆုမှာ ယောကျင်္ားယူကတည်းက စောက်ပတ်အယက်မခံဘူးပေ။လင်ဖြစ်သူ ကိုစိုးမှာလည်း တခါမှ ယက်မပေးခဲ့ပါ။နှစ်ဦးသား လက်နဲ့စွပေးကြပြီး လင်ဖြစ်သူလီး မာလာလျင် ပေါင်လေးဖြဲကာ ပက်လက်လှန်ပြီး ခံပေးလိုက်သည်။ကိုစိုးကလည်း အပေါ်မှ တက်လိုးကာ အချိန်တန် လရည်များထွက်ကာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။သူမ မခံစားဖူးသော ကာမအရသာမို့ ပါးစပ်က ဟန်ဆောင် ငြင်းနေပေမယ့် ခါးလေးကော့ထိုးကာ ကိုချစ်မောင် မျက်နှာနှင့် စောက်ဖုတ်လေးအား ကပ်ထားမိသည်။ကြာကြာအယက်မခံနိုင်ပေ စောက်စိလေး အစုပ်ခံရတိုင်း အူတွေအသဲတွေဗြောင်းပြန်လှန်ပြစ်သလိုဖြစ်ကာ ခြေမလေးကုတ်လာပြီး စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့သည်။ကိုချစ်မောင် လီးကြီး၏ လိုးချက်များအောက် မချိမဆန့် ခံရင်း စောက်ရည်များ ခဏတိုင်းပန်းထုတ်နေရပြန်သည်။ထို့နောက် လင်ဖြစ်သူ ကိုစိုး ပြန်မလာမချင်း ကိုချစ်မောင်၏ ဦးဆောင်မှု့ဖြင့် ပုံသဏ္ဍန်အမျိုးမျိုး အလိုးခံခဲ့ရသည်။ညပိုင်း ကိုစိုးပြန်လာကာ ထမင်းစားသောက် အိပ်ရာဝင်ချိန် လင်ဖြစ်သူအား အလိုးမခံနိုင်တော့ပေ။စောက်ပတ်လေးမှာ ယောင်ကားပြီး အထိမခံနိုင် လောက်အောင် ကြိမ်းစပ်နေရသည်။သို့သော် နောက်ရက်များတွင် လင်ဖြစ်သူ ကိုစိုးလီးထက် တုတ်လဲတုတ် ရှည်လဲရှည်သော ကိုချစ်မောင်လီးကြီးအား စွဲလမ်းခဲ့ရတော့သည်။ကိုချစ်မောင်၏ အပြုစုများအောက် ငြိတွယ်ရင်း လီးပါ စုပ်ပေးတတ်လာတော့သည်။လင်ဖြစ်သူ မရှိချိန် အကြောင်းတခုခု ပြကာ ကိုချစ်မောင်အား အိမ်သို့ခေါ်ကာ အားရပါးရ အလိုးခံတတ်လာသည်။တခါတရံလည်း ကိုချစ်မောင် အိမ်သို့ ဈေးရောင်သလိုနှင့် သွားကုန်းပေးတော့သည်။ကိုယ်ဝန်ရှိလာချိန်မှ နှစ်ဦးသား အရှိန်သတ်လိုက်ကြသည်။
……………………………………
” ဟင် ဒါဖြင့် … နင့်ဗိုက်ထဲက ကလေးက ”
ကျမလည်း သူပြောသမျှ နားထောင်ပြီး မေးလိုက်မိတာပါ။
” ဟုတ်တယ်ဟာ … ကိုစိုးနဲ့ ညားတာ တနှစ်ကျော်ထိ ကလေးမှ မရတာ … ကိုချစ်မောင်နဲ့ ဖြစ်ပြီး ၁လကျော်တော့ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့တာ ”
” ကိုစိုးက … မရိပ်မိဘူးလား မဆု ”
” သူ မသိလောက်ဖူးဟ … ကလေးမွေးရင်တောင် ကိုချစ်မောင်ကို အိမ်စောင့်ထားမလို့ ပြောနေတာ ”
” အေးပေါ့လေ မသိတော့လည်း နင့်အတွက် ကောင်းတာပေါ့ ”
” ငါ့အတွက် ကောင်းပေမယ့် … ကိုစိုးပေါ် မတရားသလိုကြီးဖြစ်နေတာ စိတ်မကောင်းဘူး မိဂျမ်းရာ ”
ဒီစကားပြောချိန်တော့ မဆု တကယ်ကို စိတ်မကောင်းတာနေမှာ ပြောရင်း အသံလေး တိမ်ဝင်သွားပြီး မျက်နှာလေးငုံ့သွားတာရှင်။
” အံမယ် … ကောင်မ … စောက်ပတ်ရွတုန်းကရွပြီး … ခုမှ စိတ်မကောင်းဖြစ်သလေး ဘာလေးနဲ့ ဟွန့် ”
” တကယ်ပါ မိဂျမ်းရယ် … ငါ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေမိတာပါ ”
” ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလည်းအေ … စိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့ ငါမေးတာ မှန်မှန်ဖြေ ”
” ဟမ် … မေးလေ မိဂျမ်း … နင်က ဘာသိချင်တာတုန်း ”
” နင်… ကိုချစ်မောင်ကို ချစ်လား ”
” ဟာ … မချစ်ပါဘူးဟ … ငါ … ကိုစိုးပဲ ချစ်တာပါ ”
” ဒါပေမယ့် နင် … ကိုချစ်မောင် လိုးရင် ခံချင်နေတာမလား ”
” ဟာ … နင်ကလည်း ဟယ် ”
” ဟာမနေနဲ့ … စောက်ပတ်ရွမ … အလိုးခံတုန်းက ခံပြီး … ခုမှ နောင်တရနေတာ မလား ”
” ဒါတော့ဟာ … နင်မှ မခံဖူးသေးတာ မိဂျမ်းရ ”
” ဖီ …… နင်သိအောင် ငါကပဲ အလိုးခံပြီး ပြောရမှာလား … ကောင်မနော် ”
” အေးပါဟယ် ငါက နင်နဲ့ပြောရင်း စိတ်ပေါ့သွားရလို့ စမိတာပါ … ခု ငါ ဘာလုပ်ရမလဲဟင် ”
” ဘာမှမလုပ်နဲ့ … ကိုစိုးလည်း ဖွင့်မပြောနဲ့ … ကလေးကို စိတ်ချမ်းသာလက်ချမ်းသာမွေး ”
” ဒါပေမယ့်ဟာ … ကိုစိုး အပေါ် … ငါ … ငါ … ”
” ထားလိုက်ပါ မဆုရာ … နင် ကိုစိုးကို ချစ်တယ် … ကိုစိုးကလည်း နင့်ကို ချစ်တယ် ရပြီလေဟာ … ကိုချစ်မောင်က ကိုစိုးထက် လိုးပေးနိုင်လို့ နင်စွဲလမ်းနေတာပါ … ကိုချစ်မောင်ကိုလည်း နားလည်အောင်ပြော … ရှောက်မဖွဖို့ ”
” အေးပါ မိဂျမ်းရ … နင်ပြောမှ ငါလည်း စိတ်ချမ်းသာလာရတာ … နင်က လင်သာ မယူတာ အကုန်သိအကုန်တတ်ပါအေ ”
” မယ့်လေး … ငါလည်း အကြိုက်တွေ့ရင် ယူမှာပေါ့အေ့ … ငါစောက်ပတ် မှိုအတက်မခံပါဘူး ”
” အေးပါ ကောင်မရယ် … နင် လင်ယူရင်သာ ငါ့လို မဖြစ်စေနဲ့ ”
” ဝေးပါသေးရဲ့အေ … ဒီကိစ္စတွေက ငါမမြင်ချင်လည်းမြင် ငါမသိချင်လည်း သိခဲ့ရတာတွေပါ ”
” ဟဲ့ … မိဂျမ်း … မျက်နှာက ဘာဖြစ်တာလဲ ငါက သဘောပြောတာပါဟ ”
မဆုစကားကြောင့် ကျမ အတိတ်တချို့ ဖျက်ကနဲ့ သတိရပြီး ရင်ထဲ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားသွားရတာပါ။
” ရပါတယ်ဟာ … နင့် ကိုယ်ဝန်က ရင့်နေပြီ ဂရုစိုက် … ကိုချစ်မောင် လည်း အလိုမလိုက်နဲ့ဦး ”
” အေးပါဟ … အလိုမလိုက်ပါဘူး … ဒါပေမယ့် အရင်တရက်က ရေလာဖြည့်ပေးရင်း တခါတော့ အလိုးခံလိုက်မိတယ် ”
” ဟင် … စောက်ပတ်ပြဲမ … နင့်ဟာ မလွန်လွန်းဘူးလား … မွေးဖြင့် မွေးတော့မယ် ”
” ခ်ခ် … ခ်ခ် ”
ခုမှ … မဆုမျက်နှာလေး ကြည်လင်လာတော့တယ်။ကျမလည်း ငှဲ့ပြီးသား ရေနွေးခွက်ကို အကုန်မော့သောက်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်တယ်။ပြီးမှ ဈေးဘမ်းလေးရွတ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာပေါ့ရှင်။
……………………………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၃ ဆက်ရန်………
” ( အခန်း ၃ )
💘💘💘💘💘💘
အိမ်ရောက်တော့ ဒေါ်လေးလည်းမရှိဘူး ရပ်ကွက်ထဲ နေ့တိုးနေ့ပြန်တွေ လိုက်ကောက်နေတာနေမှာ။ကျမလည်း ခဏတဖြုတ်နားပြီး ညနေစာ ဝက်သားလေးကို မနေ့က ကျန်တဲ့ ပုန်းရည်ကြီးနဲ့ ရောချက်လိုက်တာ။အရည်သောက်ကတော့ ပါလာတဲ့ ဟင်းနုနွယ်ရွတ်လေးကို ပါးဇွန်ခြောက်လေးခပ်ပြီး ချိုချိုလေး လုပ်ထားလိုက်တယ်။ပြီးမှ ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်း ဒီနေ့ရောင်းရတဲ့ အမြတ်တချို့ကို စုဗူးလေးထဲ ထည့်လိုက်တာ။ဈေးရင်းပိုက်ဆံကို ကျမသေတ္တာလေးထဲပြန်ထည့် အမြတ်တဝက်ကို ဒေါ်လေးပေးဖို့ သက်သက်ဖယ်ထားလိုက်တာပါ။ခဏနေတော့ ခမောက်လေးဆောင်းပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတာ။
” ဒေါ်လေး ပြန်လာပြီလား ”
” အေး … ဂျမ်းပုံရေ … သမီးဒီနေ့ စောသားပဲ ”
” ဒီနေ့ ရောင်းကောင်းတာ ဒေါ်လေးရဲ့ … ဒါတောင် မဆုတို့အိမ် ခဏဝင်ပြီး စကားပြောနေရလို့ ”
” အော် … ဟိုး ခြံဝင်းထဲက မဆုလား ”
” ဟုတ်တယ် … ဒေါ်လေး … ဒီမယ် မနက်က ဒေါ်လေးနေ့ပြန်တိုးတွေ ကျမလှမ်းပေးကြတာ … မိဆုပိုက်ဆံရောပဲ ”
” အေး … သမီး … ခေါင်းရင်းက ခုံလေးပေါ် စာအုပ်လေး ယူပေးပါဦး … ပေးပြီးသားသူတွေ … ဖျက်လိုက်အေ … မပေးရသေးတဲ့သူတွေ ထား ထားလိုက် … ခဲတန်က စာအုပ်ကြားလေးထဲမယ် ”
ဒေါ်လေးလည်း ကျမပေးတဲ့ပိုက်ဆံတွေစုပြီး သူအကျင်္ ီအတွင်းက အိတ်ရှုှုံ့လေးထဲ လိပ်ထည့်နေတာ။ကျမလည်း ဒေါ်လေးအခန်းထဲ ဝင်ပြီး နေ့ပြန်စာအုပ်လေးယူပြီး နေ့ပြန်တိုးပေးပြီးသား လူတွေ စာရင်းဖျက်ပေးလိုက်တယ်။ပြီးမှ ဒေါ်လေးနဲ့ ရေနွေးသောက်ရင်း စကားပြောဖြစ်တာ။
” ငါပြန်လာတော့ … ဒီနှစ်ကထိန်ထူးတယ် မိဂျမ်းရေ ”
” ဟုတ်သား ကထိန်တောင်နီးလာပြီ… ဘာလို့လဲ ဒေါ်လေးရဲ့ ”
” မယ့်လေး … မြန်မာမှု့တီးဝိုင်း ပြန်ထည့်မလို့တဲ့အေဟဲ့ ”
” ကောင်းတာပေါ့ ဒေါ်လေးရဲ့ … ကျမတို့ ရပ်ကွက် လူစည်တာပေါ့ ”
” ငါတော့ … မောင်လမင်းကြီး သတိရတာအေ … သူ့ခမျ ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်ပေါက်နေလည်း မသိပါဘူး ”
” ဟုတ်တယ်နော် ဒေါ်လေး … အရပ်ထဲ သာရေးနာရေးဆိုလည်း ရှေ့က … အဲဒီတခါလေး ဖြစ်တာ … ဘယ်ပြောင်းသွားလိုက်လဲ မသိတော့ပါဘူး ”
ဒေါ်လေးပြောမှ ကျမလည်း စဉ်းစားမိတာ။ကိုလမင်းကြီးက အချိုရည် စက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်တာပါ။ခပ်ဝဝ နဲ့ မျက်နှာက ကြည့်ပျော်ရှု့ပျော်ရှိပါတယ်။အမြဲပြုံးနေတတ်ပြီး တနေကုန်ကွမ်းစားတတ်တော့ သွားတွေက ကွမ်းဂျိုးတွေနဲ့လေ။ရပ်ကွက်ထဲ အမြင်မတော်ရင် အကုန်ကူညီတတ်တာ ထူးခြားချက်က သီချင်းဆိုဝါသနာ ကြီးတာပါ။ညဘက်ဆို ဂစ်တာတစ်လက်နဲ့ သူ့အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် သီချင်းဆိုနေတတ်တာ။အသောက်အစားမရှိပေမယ့် လကုန်ရက် ငွေလေးရွှင်လာရင် ခပ်ထွေထွေလေးဖြစ်နေတတ်တာ။ဒေါ်လေးက ကထိန်လှူဖို့ ကျမနဲ့တိုင်ပင်နေတုန်း ဦးလှမောင် ပြန်ရောက်လာပါရော။အပြင်ကြည့်လိုက်တော့ ညနေ အတော်စောင်းနေပါပြီ။
” ကဲ … မိဂျမ်းရေ နောက်ရက်မှ ဆက်ပြောရအောင် … ညည်းဦးလေးလဲ လာပြီ … ထမင်းခူးထားလိုက်တော့ … ဒီနေ့ စောစော အိပ်မယ်အေ ”
” ဟုတ်ဟုတ် … ဒေါ်လေး … သမီး ထမင်းခူးထားလိုက်ပါ့မယ် ”
ကျမလည်း မီးဖိုချောင်ဝင် ဟင်းခပ်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းလေးမှာပဲ စားပွဲခုံ အပုလေးခင်းပြီး တင်ထားလိုက်တယ်။ထမင်း ပန်ကန်တွေ ထမင်းမထည့်ခင် ရေကျင်းဖို့ နောက်ဖေး ရေဘုံဘိုင်နား သယ်လာခဲ့တာ။
” ဟင် ”
ကျမလည်း ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် အံအောမှင်သက်သွားရတာရှင့်။ဒေါ်လေးယောကျင်္ား ဦးလှမောင်ပေါ့…ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို သူ့နှာခေါင်းနားတေ့ပြီး နမ်းနေတာ…ကျမနာမည်ကို တိုးတိုးရွတ်ပြီး နမ်းနေတဲ့ဘောင်းဘီလေးကို သူ့ပေါင်ကြားထဲ ပုတ်ပုတ်နေတာ။ နေ့လည်က အိမ်ပြန်လာတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီ မလျှော်မိတာ။ရေချိုးပြီးမှ လျှော်ဖို့လုပ်ရင်း ဘုံဘိုင်ဘေး ကာထားတဲ့ ဝင်းထရံကို ချိတ်ထားခဲ့မိတာပါ။ဒုက္ခပါပဲရှင် မနက်ကတည်းက နေ့လည်ထိ ဝတ်ထားတော့ သေးနံ့စောက်ချီးနံ့တွေ ဟောင်နေမှာပေါ့။ကျမလည်း ပြန်လှည့်ထွက်ပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ ချောင်းသံပေးပြီးမှ ဘုံဘိုင်နားလေး ပြန်လျှောက်လာလိုက်တာ။ဦးလှမောင်က ချောင်းသံကြောင့် ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ကမန်းကတန်း ပြန်ချိတ်ပြီး ကျမဘက်လှည့် စကားပြောနေတာပေါ့။
” လာလေ … သမီးဂျမ်းပုံ … ပန်းကန်ဆေးမလို့လား ”
” ဟုတ် … ဦးကြီး ”
ကျမက ဦးလှမောင်ကို ဒေါ်လေးယောကျင်္ားမို့ လေးလေးစားစားပဲ ဆက်ဆံတာပါ။ဦးလှမောင်ကလည်း ကျမပေါ် သမီးတစ်ယောက်လိုပါပဲ။ဒီနေ့ကြမှ ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ မသိတော့ပါဘူးရှင်။ကျမလည်း ထမင်းပန်ကန်တွေ ရေကျင်းဖို့ ဘုံဘိုင်ရှေ့ ကျောက်ကန်နား အချ ဦးလှမောင်က မျက်နာသစ်ပြီး ထရပ်လိုက်တာ။အမလေး…သူ့ပုဆိုးကြားက လီးကြီး ထောင်ထွက်နေတာရှင့်။ကျမလည်း အမှတ်တမဲ့ကြည့်မိလိုက်တာပေါ့။ကျမကြည့်တာရိပ်မိသွားလို့လားမသိဘူး…သူ့လက်တဖက်နဲ့ ထောက်ထွက်နေတဲ့လီးကို ပုဆိုးအပြင်မှဖိရင် အိမ်ရှေ့ဘက်ထွက်ပြန်ထွက်သွားတော့တာပဲရှင်။ခဏနေ ကျမတို့ သုံးယောက် ထမင်းစားပြီး အိပ်ရာဝင်လိုက်ကြတယ်။ထူးထူးဆန်းဆန်းပဲ ညနက်တဲ့အထိ အိပ်မရသေးဘူး ကျမအောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို နမ်းနေတဲ့ဦးလှမောင် ပုံစံက ပြန်ပြန်ပေါ်လာနေတာ။ရပ်ကွက်ကင်းတဲက … ဒေါင်ကနဲ့… တချက်ထည်း တီးမှ ၁နာရီထိုးမှန်း သိလိုက်ရတာ။အတွေးတွေဖျက်ပြီး ကြိတ်မှိတ်အိပ်လိုက်ရတာပါပဲရှင်။မနက်ခင်း ကျေးငှက်တို့အော်မြည်သံကြောင့် ကျမလည်း မထချင်ထချင်နဲ့ အိပ်ယာက ထလိုက်ရတယ်။ခေါင်းရင်း တံခါးဖွင့်ကြည့်တော့ မိုးတောင် စင်စင်လင်းနေပါပြီ။ကျမလည်း ထုံးစံအတိုင်း ဈေးရောင်းထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်ရတော့မှာပါ။မျက်နှာသစ်ဖို့ အိမ်နောက်ဖက် ဘုံဘိုင်နားရောက်တော့ ကျမဘောင်းဘီလေး မြေကြီးပေါ်ကျနေတာရှင့်။တခါထည်းလျှော်မလို့ ကောက်ယူလိုက်တော့…
” ဟင် … ဒါ ဟိုဟာတွေပါလား … ငါ့နယ်နော် … ဒုက္ခပါပဲ ”
ဟုတ်တယ်ရှင့်…ကျမ ဘောင်းဘီးဂွကြားလေးထဲ ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်အရည်တွေကပ်နေတာ…ဒါ ဦးလှမောင် လရည်တွေနေမှာပေါ့။မထင်မှတ်ပဲ ကျမလည်း ဘောင်းဘီကို နမ်းကြည့်မိတော့…စောက်ချီးနံ့အောက်သိုးသိုးနဲ့ လရည်နံ့ ခပ်ညှီညှီလေး နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာ။မျက်နှာသစ်ပြီးမှ အတွင်းခံလေးကိုလျှော်ပြီး တခြားနေရာ ရွေ့လှမ်းလိုက်တာ။ကျမအိပ်တဲ့အခန်းဘေး ထရံမှာပေါ့။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်ဆို ကျမ ဆင်ခြင်ရတော့မှာလေ။မနက်ပိုင်း ဈေးရောင်း နေ့လည် ၂နာရီလောက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်တော့တာ။ဟော … မကြာပါဘူး … အရပ်ထဲ ဆိုင်းသံဘုံသံတွေ ကြားနေရ ပါပြီ။ အသံတွေက တဖြည်းဖြည်း နီးလာလို့ အိမ်ရှေ့ထွက် ရပ်ကြည့်လိုက်တာ။
” ငါက ဗိုလ်အောင်ဒင်…နင်က ဒါကိုမမြင် … ငါ့အသဲကို ခလုပ်တိုက်သွားတယ် … မင်းမိုက်တယ် မိန်းကလေးရယ် ”
” ဟေ့ … ဟေ့ … ယေ့ ယေ့ … ဟားးး ”
ရပ်ကွက်လမ်းမကြီးတစ်လျှောက် လူအုပ်ကြီးကလည်း တဟေးဟေး တဝါးဝါးနဲ့ ဆူညံနေတာပေါ့ရှင်။လူအုပ်ကြီးရှေ့က ကိုအောင်မိုးကြီးပေါ့။ဂျင်းဘောင်းဘီဒူးပြဲနဲ့ အပေါ်က ကုတ်အကျင်္ ီအမဲကြီးဝတ်ပြီး စတိုင်အပြည့်နဲ့ ကနေတာ။ကထိန်အတွက် အလှူခံထွက်ကျတာရှင့်။အံမယ် ကိုအောင်မိုးမိန်းမ မခင်သန်းကြီးက ဒါမျိုးကျ ပြုံးလို့ပျော်လို့ တော်ရေ့။လင်ဖြစ်သူဘေးကနေ လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးပြီး အားပေးနေတာ။မြင်ကွင်းလေးက ပျော်စရာလေးပေါ့။ခဏနေ သီချင်းသံရပ်တော့ မခင်သန်း လက်တဖက်က ရေဗူးလေးကိုင်ထားပြီး တဘက်အသေးတထည်နဲ့ ကိုအောင်မိုး မျက်နှာကို သုတ်ပေးနေတာရှင်။ကျမတို့ရပ်ကွက်က ရပ်ကွက်ကြီးဆိုတော့ ကထိန်ခင်းပြီဆို တခြားရပ်ကွက်တွေဘက်ပါ အတီးအမှုတ် အကတွေနဲ့ အလှူခံလေ့ရှိတာ။အလှူခံအဖွဲ့ကလည်း သီတင်းကျွတ် လဆန်းဆို အလှူခံ စထွက်တော့တာပဲ။ကထိန်းခင်းမဲ့ကျောင်းကိုတော့ မဲနှိုက်ပြီး ရွေးချယ်လေ့ရှိကြတယ်။မဲပေါက်တဲ့ကျောင်းကို သီးတင်ကျွတ်လဆုတ်အတွင်း ခပ်စောစောခင်းပစ်လိုက်တာပါ။ဟိုး အရင်နေသွားတဲ့သူတွေ လက်ထက်ကတည်းကပေါ့ရှင်။ဒေါ်လေးမြင့်ကြည် အိမ်ထောင်မကျခင်ကတည်းကလို့ ပြောပါတယ်။အလှူခံရတဲ့ငွေပေါ်မူတည်ပြီး ကထိန်ကူခင်းပေးတဲ့သူတွေရော ရပ်ကွက်ခံတွေရော စတုဒီသာ သဘောမျိုး ထမင်းဟင်းနဲ့လည်း ဧည့်ခံကျွေးမွေးနိုင်ကြပါတယ်။ညဘက် အလှူခံအဖွဲ့ပြန်ရောက်ပြီဆို ဓမ္မာရုံ အတွင်းလူစုပြီး နောက်ရက်အတွက် ဘယ်ရပ်ကွက် အလှူခံမာ်ဆိုတာ အစီအစဉ်ဆွဲကြတာပေါ့။သီချင်းသံ ဝေးသွားမှ နောက်က ဘကြီးပုတို့ အဖွဲ့က ဖလားကိုယ်စီနဲ့ ဆိုက္ကားတစ်စီးပေါ် အသံချဲ့စက်တွေတင်ပြီး အလှူခံနေပါပြီရှင်။တဖြည်းဖြည်း ကျမတို့ အိမ်ရှေ့နား ရောက်လာပါပြီ။
” ဟေ့ … မြင့်ကြည် ရှိလားဟေးးး … ကထိန်ဖို့ အလှူခံဟေ့ ”
” ဒေါ်လေး မရှိဘူး … ဘကြီးပု … လာလာ … သမီးပြောထားပါတယ် ”
ဘကြီးပုတို့အဖွဲ့လည်း ကျမတို့ အိမ်ထဲ ဝင်လာကြတာပေါ့။ရေနွေးသောက်သူ သောက်နဲ့ စာရင်းစာအုပ်စစ်သူစစ်ပေါ့။ငွေတစ်သောင်းလှူတော့ ဘကြီးပုက ဘယ်သူ့နာမည်မှတ်ရမလည်း မေးနေတာ။ကျမလည်း ဒေါ်လေးနာမည်ပဲ မှတ်ခိုင်းလိုက်တာ။စာရင်းရေးတဲ့ လူကြီးက ပြုံးပြတော့မှ ရပ်ကွတ်အလယ်လောက်က နံကပ်တိုက်နဲ့တဲလူမှန်း သိလိုက်ရတာ။အဲဒီဦးကြီးနဲ့မရင်းနှီးပေမယ် သူ့မိန်းမ ဒေါ်စိမ်းစိမ်းက ကျမဖေါက်သည်မို့ အတော်လေးရင်းနှီးပါတယ်။ဘကြီးပုတို့ ထွက်သွားမှ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂နှစ်က ဖြစ်ရပ်တွေ ပြန်တွေးမိနေတာ။
အဲဒီချိန်ကဆို ဘကြီးပုတို့ နောက်က ကိုလမင်းကြီးတို့ အဖွဲ့က လိုက်နေကြ။ကိုလမင်းကြီး အဖွဲ့ကလည်း ရပ်ကွက်သာရေးနာရေးဆို ရှေ့ဆုံးက ကူညီပေးတဲ့အဖွဲ့လေ။လူပျိုအပျိုတွေရော အိမ်ထောင်သည်တချို့ရော စုဖွဲ့ကူညီနေတဲ့အဖွဲ့လေးပေါ့။မနှစ်က ကထိန်ခင်းတော့ အောင်ပွဲအဖြစ် မြန်မာမှု့တီးဝိုင်းလေး ထည့်တာ။ဆယ်အိမ်ခေါင်းကလည်း အသစ်ဆိုတော့ တီးဝိုင်းကို ကိုယ့်ရပ်ကွက်ခံတွေလည်း ပျော်ပါစေဆိုပြီး တက်တက်ကြွကြွရှိတဲ့ ကိုလမင်းကြီးကို တာဝန်ပေးလိုက်တာပေါ့။အဲဒီမှာပဲ ကိုလမင်းကြီး စပြီးလှုပ်ရှားတော့တာ။ဒီလိုနဲ့ ကထိန်အောင်ပွဲရောက်တော့ ကိုလမင်းကြီး သီချင်းတက်ဆိုဖို့ ဖြစ်လာတာရှင့်။ဆယ်အိမ်ခေါင်းဦးနီ၏တောင်းဆိုမှု့နဲ့ အစီအစဉ်လေး ထပ်ဖြည့်ပေးရင်း ဖျော်ဖြေရတာ ဝမ်းသာမိပါကြောင်း ဘာညာပေါ့ရှင်။ပြက်သနာက သီချင်းနဲ့အကတိုက်ဖို့က အချိန်သိပ်မရကြတာ။လူရွေးတော့လည်း သူ့အဖွဲ့တည်းက လူပျိုအပျိုတွေပဲ ခပ်တည်တည်ရွေးပစ်တာ။လာပြက်သနာရှာလည်း ဆယ်အိမ်ခေါင်းနဲ့လွဲချပစ်တာပေါ့။ဆယ်အိမ်ခေါင်းဦးနီက လူငယ်လူရွယ်တွေ စည်းလုံးဖို့ဆိုပြီး ဇော်ဝင်းထွဋ် ရဲ့ စည်းလုံးချင်းရဲ့ သီချင်းတစ်ပုဒ် ဆိုခိုင်းလိုက်တာ။တေးသရုပ်ဖေါ်အတွက်က ကိုလမင်းကြီးအတွက် အခက်ခဲမရှိ သူ့လူတွေက အလှူခံလိုက်ရင်း ယိမ်းကတတ်ပြီးသား။ခက်တာက အဲဒီသီချင်းကို ကိုလမင်းကြီး ရောရောနေတာ။အချိန်လည်းမရှိတော့ သီချင်းမပြောင်းနိုင်…ပြောင်းလည်း ဆယ်အိမ်ခေါင်းဦးနီက လက်ခံမည်မထင်။သီချင်းစာသားတွေ အကုန်အလွတ်ရပေမယ့် ခေါ်ရမယ့် တိုင်းရင်းသားမျိုးနွယ်တွေ ရှေ့နောက်မမှတ်မိဘူး ဖြစ်နေခဲ့တာပေါ့။ကထိန်အောင်ပွဲနေ့ လမင်းကြီး စင်ပေါ်တက်လာတာနဲ့ အောက်က ပရိတ်သတ်က ဝေါကနဲ့ ဆူညံ့သွားတာပေါ့ရှင်။ကျမလည်း ဘေးကပ်ပေးလိုက်ရတယ် နောက်က ရပ်ကွက်ခံတွေက တအားကို ရှေ့တိုးကပ်လာကြတာ။ဒီကြားထဲ ဘယ်သဒေါင်းဇားမှန်းမသိဘူး ကျမဖင်ကို အထဲထိနိူက်နေတာ။လှည့်ကြည့်ဖို့ကလည်း ကိုယ်လုံးက လှုပ်မရပြန်ဘူး။တဖြည်းဖြည်း လူပြန်ချောင်သွားမှ ဖင်နိူက်နေတဲ့လက်က အလိုလို ပျောက်သွားရတာ။ကျမနောက့်လှည့်ကြည့်တုန်း စင်ပေါ်က ကိုလမင်းကြီးက ပရိတ်သတ်ကို နူတ်ဆက်နေတာ။ကိုယ်လုံးကြီး တပတ်လှည့်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က သူ့ပါးစပ်ကို ကပ်လိုက်ခွာလိုက်နဲ့ တပြွတ်ပြွတ် လုပ်ပြနေတာ။
” ဟေးးး … ဟေးးး … ရွှီးးးး ဖျောင်း ဖျောင်း ဖျောင်းးးး ”
” မိုက်လှရီလား … ယွဖရ … အေ့ ဂေ့ ”
” ၆ရမ်း လမ်းနေတာပါလားးးး …… အဟေးးး ဟေးးး ”
” ယေ့ ယေ့ … ခမောင် ခမောင် ”
ရပ်ကွက်ခံကိုလမင်းကြီး ဘော်ဒါတွေကလည်း ဆူညံနေအောင် အားပေးနေတာရှင်။ကိုလမင်းကြီးကလည်း ဘောင်းဘီတို အပွကြီးဝတ်ပြီး အကျင်္ ီလက်ပြက်အနက်က အရိုးခေါင်းပုံတွေနဲ့ပါ။ဗိုက်ပူနေတော့ တကယ့်အဆိုတော်ကြီးကျနေတော့တာပဲ။စင်ပေါ်တောင်လျှောက်လိုက် မြောက်လျှောက်လိုက်နဲ့ မိုက်ကို… ဟလို…ဟလို ဆိုပြီး စမ်းကြည့်နေတာ။ရူပါ ပိုတက်အောင် ဆိုပြီး တေးသရုပ်ဖေါ်မိန်းကလေးတွေ ငှားလိမ်းတဲ့ အခြောက်မိကျော့ကို မိတ်ကပ်ပါးပါး လူးခိုင်းနေသေးတာရှင်။မိကျော့ကလည်း အဆီပြန်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးကို မိတ်ကပ်ကပ်ပါးပါးလေးပုတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနီပါ ဆိုးပေးသွားတာ။စင်ပေါ် လမ်းလျှောက်နေရင်း အရှေ့တည့်တည့်ရပ်လိုက်ပြီးမှ ကိုလမင်းကြီး စကားသံ ထွက်လာတော့တာရှင်။
” ဟဲလို … ဟလို … ကျွီ ကျီ ”
” ဟဲလို … တက်စီ … ဟဲလို ”
” ရွှီးးး ရွှီးးးး ……… ဖျောင်းးး ဖျောင်းးးး ဖျောင်းးးးးး ”
အသံကြားကြားချင်း ဘာမ မပြောရသေးဘူး အောက်က ပရိတ်သတ်က ဒုတိယအကြိမ် ဆူညံနေတာရှင်။
” အခု တင်ဆက်မယ့် အစီစဉ်လေးကတော့ … စည်းလုံးခြင်းအတွက် သီးချင်းတစ်ပုဒ်ဆိုတဲ့ တေးသရုပ်ဖေါ်လေး ဖြစ်ပါတယ် ခင်မျာ ”
” စပါတော့ဗျို့ ”
” ရွှီးးး ဖျောင်းးး ဖျောင်းးးးးး ”
” ရွှီ … … ရွှီ ……… ရွှီးးးးးးးး ”
ကိုလမင်းကြီး ကြေငြာအပြီးမှာ သီချင်းတီးလုံးသံလေးနဲ့ အတူ တိုင်းရင်းသားဝတ်စုံဝတ် အတွဲလေးတွေ စင်ပေါ်တက်လာတာပေါ့ရှင်။စပြီလေ ပထမဆုံးထွက်လာတာ ကချင်စုံတွဲ။ကိုလမင်းကြီး စဆိုပြီးပေါ့ လာပါပြီ။
” မေခနဲ့မလိခ ဆုံဆည်းတဲ့နေရာ ဂျိမ်းဖေါတို့ ရှိတဲ့ဌာနေ … တနယ်စီခြားနေလည်း ရင်မှာအမြဲ တည်တဲ့ … စည်းလုံးချင်းတွက် သီချင်းတပုဒ် ရှိနေမယ် ”
” ဝိုးးးး မိုက်လှရီလား ယွဖကြီးရ … ယေစ့် ယေစ့် ”
” လုပ်ထားကွ အားပေးနေတယ်ဟ ”
ပရိတ်သံ အားပေးသံကြား လမင်းကြီးတစ်ယောက် ချွေးပြန်နေရသည်။ကချင်အတွဲပြီးတော့ ဘယ်အတွဲခေါ်ရမလည်း မသိပေ။တီးလုံးသံအတိုင်း ခေါင်းလေးညိတ်ရင်း ရမ်းကြိတ်လိုက်သည်။
” လှမ်းကြည့်ရင် မဆုံးတဲ့ တောင်တန်းအလှပေါ် ကချင်တိုင်းရင်းသားတို့ မွေ့လျော်တယ်လေ ”
သူ့စာသားအဆုံးမှာ ခုန ပြန်ဝင်သွားတဲ့ ကချင်စုံတွဲ တဒွန့်ဒွန့် နဲ့ ပြန်ထွက်လာတာပေါရှင်။လမင်းကြီးလည်း ခပ်တည်တည်ပါပဲ ဘေးက ဝင်ဒွန့်နေတာပေါ့။ကချင်စုံတွဲပြီးတော့ ဒုံယိမ်း အကလေးနဲ့ တွန့်လိမ်ဝင်လာသော ကရင်စုံတွဲမှာ လမင်းကြီး စာသားကြောင့် ရူးချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဒွန့်လိုက်ရင်း မူလနေရာသို့ ပြန်ဝင်သွားကြပါလေရော။
” ခ်ခ် … ခ်ခ် … ခ်ခ် ”
ကချင်စုံတွဲက ၂ခါ ကလိုက်ရတော့ သဘောကျပြီး ရယ်နေကြတုန်း ကရင်စုံတွဲက မကျေနပ်တဲ့ပုံစံနဲ့ ခြေလေးမြှောက် လက်လေးမြှောက်ကာ ဒွန့်ပြရင်း မယောင်မလည်နဲ့ အဆင်သင့်လုပ်ထားလိုက်နေတာ။ဒါပေမယ့် လမင်းကြီးက ကရင်အတွဲ ခေါ်ဖို့နေနေသာသာ ပရိသတ်အားပေးသံကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး အရူးကွက်နင်းရင်း ကချင်စုံတွဲနားလေး ပဲ ပတ်ကနေတာပါ။စာသားတွေ မေ့နေတုန်း ရှမ်းစုံတွဲက မြောက်ကြွမြောက်ကြွလေး ကရင်းထွက်လာတော့ လမင်းကြီး ပျော်ပီပေါ့။ရှမ်းတွေအတွက် ဆိုလိုက်ရင် ရပြီလေ။ပြုံးနေတဲ့မျက်နာလေး ပြန်ပျက်သွားတာ ရှမ်းစာသားလည်း မေ့နေပြီထင်ပါရဲ့ရှင်။
” ရှမ်းဟာလည်း ရှမ်းတွေပါပဲ … တောင်ရှမ်း မြောက်ရှမ်း အတူပါပဲ မခွဲခြားရဘူး … စည်းစည်းလုံးလုံး နေကြပါလို့ ”
” အဟေးးး … စာသား အသစ်တွေ မိုက်တယ်ဟေ့ ”
” ရွှီးးး … ဖျောင်းး ဖျောင်းးးး ”
အောက်က ပရိတ်သတ်က စာသားအသစ် ထည့်ဆိုတယ်မှတ်ပြီး ဝေါကနဲ့ အားပေးနေကြတာ။ရမ်းကြိတ်တာ လမင်းကြီး ဒီတခါ အမှတ်ရသွားပြန်ရောပဲ။ရှမ်းစုံတွဲ ကြားတည်း ခပ်တည်တည် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ တွန့်လိမ်ပြနေသေးတာ။အဲဒီမှာ သည်းမခံနိုင်တော့တဲ့ ကရင်စုံတွဲက ဒုံးယိမ်းအကလေးနဲ့ ကပြီး လမင်းကြီးဆီ မျက်စပစ်ပြနေကြပါပြီ။လမင်းကြီးကလည်း လူလည်လေရှင်… ကရင်စာသား မေ့နေတော့ ရှမ်းစုံတွဲကြားက မထွက်တော့ဘူး။ကရင်စုံတွဲလည်း ရှေ့ဇွတ်ထွက်လညပြီးမှ မျက်စိမျက်နာ ပျက်နေကြတာပေါ့။လမင်းကြီး ဘာများဆိုလိုက်မလည်းဆိုပြီး ဟန်မပျက် ဒွန့်နေကြတာ။တီးလုံးသံကတော့ ပုံမှန်လေး ထွက်နေတာ။
” ဖားစည်သံ နားထဲ ချိုပြန့်လွင့်ရာ … ချစ် ညီအကိုတို့ ဇွဲကပင်မြေ … တောင်ပေါ်သားတွေနဲ့ မြေပြန့်သားတွေလည်း … စည်းလုံးချင်းအတွက် သီချင်းတပုဒ်ရှိနေမယ် ”
အဲကျမှပဲ ကရင်စုံတွဲ အားရပါးရ ကခွင့်ရတော့တာ။အတော်ပျော်သွားတဲ့ ပုံပဲ သူတို့အခန်းပြီးလို့ ပြန်ဝင်တာတောင် ခါးလေးတွေ တွန့်လိမ်ပြီးဝင်သွားကြတာ။ဒါပေမယ့် လမင်းကြီး နောက်ထပ် ဆက်ဆိုတဲ့ စာသားကြောင့် ပွဲဆူသွားရသေးတာရှင်။
” ရခိုင် နဲ့ ကယား ဟာလည်း အမျိုးတွေမို့ စည်းလုံးချင်းတွက် သီချင်းတပုဒ် ရှိနေတယ် ”
” အမိုက်စား ပါလားးး … စာသားတွေက လန်ထွက်နေတာ … ရွှီးး ရွှီးးး ”
” ဖျောင်းးး ဖျောင်းးး ”
အောက်က လူအုပ်က အားပေးနေသလောက် ရခိုင်အတွဲက ဒုက္ခရောက်နေတာရှင်။ကယားစုံတွဲက တီးလုံးအတိုင်းကနေပေမယ့်…ရခိုင် စုံတွဲက မိန်ကလေးမှာ သူတို့အလှည့် မလာသေးဘူးထင်သဖြင့် စင်နောက်ဖက်ဘေး သေးသွားပေါက်နေတာပါ။ရခိုင်အမျိုးသားလည်း ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ တစ်ယောက်ထဲ ထွက်ကနေရတာ။လမင်းကြီးက ဒါမျိုးက ပါးနပ်ပါတယ် ရခိုင်အမျိုးသားနား တိုးကပ်ကပေးလိုက်တာ။ရခိုင်မလေး ထွက်လာတော့ သီချင်းစာသားပြောင်းသွားလို့ မကလိုက်ရရှာပါဘူး။နောက်ပိုင်း လမင်းကြီးလည်း ကချင်နဲ့ကရင်ပဲ လှည့်ဆိုနေတော့ ကျန်တဲ့တိုင်းရင်းသားတွေ ပွဲပြီးတဲ့အထိ မကရတော့ဘူးပေါ့ရှင်။ကျန်တဲ့အတွဲတွေက အေးဆေးပြန်သွားပေမယ့် မွန် အတွဲက မပြန်ဘူး လမင်းကြီးကို ပြက်သနာရှာကြတာပေါ့။မွန်အမျိုးသားလုပ်တဲ့ မောင်တိုးက ငွေကုန်ကြေးကြခံကာ စီစဉ်ထားရတာပါ။နယ်မှ သူ့အမျိုးတွေကလည်း ကထိန်မတိုင်ခင် ကြိုရောက်နေကြပြီး မောင်တိုးကပြမှာကို လာအားပေးကြတာ။ခုတော့ မောင်တိုး မကလိုက်ရလို့ ပေါက်ကွဲကုန်တော့တာပဲ။
” ဟိတ်ရောင် … လမင်းကြီး … ဆင်းစမ်း … မင်းသေမယ် ”
စင်အောက်က စိန်ခေါ်နေတော့ လမင်းကြီးလည်း မဆင်းရဲတော့ပါဘူး။ဆင်းတာနဲ့ မောင်တိုး အမျိုးတွေက ဝိုင်းသမကြတောမှာလေ။လမင်းကြီးလည်း စင်ပေါ်က မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ တောင်းပန်နေရတော့တာ။မောင်တိုး ခမျလည်း စင်ပေါ်မကလိုက်ရသဖြင့် စင်အောက်၌ပင် အမျိုးတွေအား ဒီလိုကမလို့ ကျင့်ထားရတာဆိုပြီး ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကာ ကပြရင်း မျက်ရည်တွေကျလာတာပေါ့။နောက်ဆုံး မောင်တိုး အမျိုးများက လမင်းကြီးငှားနေတဲ့ အိမ်ကို မီးရှို့ကြဖို့ အော်ဟစ်ပြောဆိုနေတာ။လမင်းကြီးအိမ်ရှင်နဲ့ ဆယ်အိမ်ခေါင်း ဦးနီ ရောက်လာပြီး တောင်းပန်လို့ ပွဲကပြီးသွားရတာ။လမင်းကြီးကိုတော့ လုံခြုံရေးအဖွဲ့က အိမ်ပြန်ပို့ပေးတာပါ။နောက်ရက်မနက်က စပြီး ကိုလမင်းကြီး ကျမတို့ ရပ်ကွက်ကနေ ပျောက်သွားလိုက်တာ ဒီနေ့ထိ ပါပဲရှင်။ခုနောက်ပိုင်းတော့ တိတ်တခိုးဖိုရမ်မှာ စာရေးနေတယ်လို့ ကြားသိရပါတယ်။ စာဖတ်သူတွေ လမင်းကြီးတွေ့ရင် ပြောလိုက်ကြပါ မွန်အမျိုးသားအဖြစ် သရုပ်ဆောင်တဲ့ မောင်တိုးလည်း အိမ်ထောင်ကျသွားပါပြီရှင်။လမင်းကြီးရေးတဲ့ဖူးစာဆိုပြီး ကျမတို့ တရပ်ကွက်လုံးက ပြောနေကြတာပါ။မွန်မလေးနဲ့ပဲ လက်ထပ်လိုက်ကြတာပါ။
ကျမလည်း ကိုလမင်းကြီးအကြောင်းတွေးရင်း ထမင်းချက်ဖို့ နောက်ကျနေပြီ။နောက်တပိုင်းမှ ဒေါ်စိမ်းစိမ်းနဲ့သူ့အိမ်က ယဉ်မောင်းထွန်းလှိုင် အကြောင်းပြောပြတော့မယ်။
” တာ့တာ… အာမွမ့် ”
………………………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၄ ဆက်ရန်………
( အခန်း ၄ )
🌵🌵🌵🌵🌵🌵
မြောက်ပြန်လေ တဟူးဟူးနဲ့ ဆောင်းတွင်းမနက်ခင်းလေး တခု ကျမ အိပ်ယာနိုးလာချိန်ပေါ့။ရပ်ကွက်အလည်ထဲ ဦးသူရိန် မိန်းမ ဒေါ်လေးစိမ်းက ဝက်သားနဲ့ ခရမ်းသီး မှာထားတာ ခေါင်းထဲ တန်းဝင်လာရော။မျက်နှာသစ် လိုင်းကားလေး စီးပြီး ဈေးကြီးပြေးရတော့တာ။လိုင်ကားက မနက်ဝေလီဝေလင်းဆိုတော့ လူမပါဘူးလေ ခပ်ချောင်ချောင်လေး စီးခဲ့ရတာ။သားငါး အစုံနဲ့ ဟင်သီးဟင်းရွတ် ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဒေါ်လေးစိမ်း မှာထားတဲ့ ဝက်သားနဲ့ခရမ်းသီး သက်သက်ထုပ်လိုက်တာ။ခြင်းတောင်းထဲ ထည့်နေတုန်း ဒေါ်လေးမြင့်ကြည် ဆီက အသံကြားလိုက်ရတာပဲ။
” ဟဲ့ … ဂျမ်းပုံ … သမီး … ဒီနေ့ စောတာအေ ”
” ဟုတ်… ဒေါ်လေး … ဝက်သားနဲ့ ခရမ်းသီး ဆွမ်းလောင်းဖို့ ဒေါ်လေးစိမ်းမှာထားလို့ … အစောကြီး ပြေးဝယ်လိုက်တာ ”
” အော် … အေးအေး … လမ်းချိုးကျ သတိထား မောင်မြင့်အိမ်က ခွေးကျားမ သားကျနေတာ မနေ့ညက လိုက်ဆွဲနေတာ ”
” အင်းပါ … ဒေါ်လေးရဲ့ … သမီးသွားပို့ လိုက်ဦးမယ်နော် ”
ကျမလည်း ဒေါ်လေးနူတ်ဆက်ပြီး ရပ်ကွက်လမ်းမကြီးအတိုင်း ဝက်သားနဲ့ခရမ်းသီးထည့်ထားတဲ့ ဆွဲခြင်းလေးကိုင်ပြီး လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ်။လမ်းချိုးရောက်တော့ ဒေါ်လေးစကားသတိရလို့ ခွေးကျားမ သတိထားနေရသေးတာ။ဟုတ်ပရှင် သစ်ပင်ဘေးက ကားတာယာအစုပ်ကြီးထဲမှာ တအီအီနဲ့ ခွေးပေါက်လေးတွေအော်နေတာ။ခွေးမကြီးကတော့ ကလေးတွေ နို့တိုက်ရင်း မှိန်းနေလေရဲ့။ကျမလည်း ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်ခဲ့တာ ဒေါ်လေးစိမ်းတို့ နံကပ်တိုက်လေးရှေ့ရောက်လာတာပေါ့။အရင်လည်း ဝင်ထွက်နေကြမို့ အသံပေးရင်း သံတံခါးလေးဖွင့်ပြီး ဝင်ခဲ့လိုက်တာ။ဒေါ်လေးစိမ်းတို့က အိမ်ရှေ့ မြေကွက်လပ်လေးချန်ပြီး နောက်ဖေးဘက် အိမ်ပြည့်ဆောက်ထားတာ။မြေကွက်လပ်လေး ဘယ်ဘက်က ပန်းအလှလေးတွေ အစီအရီနဲ့ မြင်ရတာ လှလိုက်တာရှင်။အိမ်ရဲ့ညာဘက်ခြမ်းက ကားဂိုဒေါင်နဲ့ စွယ်ချထားတဲ့ အခန်းလေးတခန်းတွဲဆောက်ထားတာ။ဘေးပတ်ပတ်လည်က အုတ်တံတိုင်းကြီး အုတ်ရိုးစီပြီး ကာထားတာပေါ့ရှင်။ကျမလည်း ဒေါ်လေးစိမ်း အိမ်ဧည့်ခန်းထိ ဝင်လာလိုက်တာ။ဧည်ခန်းက ကျွန်းစားပွဲခုံလေးပေါ် ဝက်သားနဲ့ခရမ်းသီးကို ခြင်းထဲကထုတ်ပြီး တင်လိုက်ရင်း အသံလှမ်းပေးလိုက်တာပေါ့။
” ဒေါ်လေးစိမ်း … သမီး ဝက်သားလာပို့တာနော် … လာကြည့်ပါဦး ”
အိမ်အတွင်းဘက် အော်ပြောပြီး ကျမလည်း ခုံအလွတ် တစ်လုံးပေါ် ဝင်ထိုင်ရင်းစောင့်နေလိုက်တာပါ။ဈေးဦးပေါက်ရောင်းသလို ဖြစ်တော့ ပိုက်ဆံလည်း တခါတည်းတောင်းသွားချင်တာပေါ့။အတော်ကြာအောင် ဒေါ်လေးစိမ်းအသံမကြားရတော့ တိုက်အနောက်ဖက် ဒေါင့်ချိုးအခန်းနားထိ သွားအော်သေးတာ။ဒါလည်း မကြားရပြန်ဘူးရှင်။ကျမလည်း အိမ်ပြင် ပြန်ထွက်လိုက်တယ် ဒေါ်လေးစိမ်းများ ဟိုနားဒီနား သွားသလားပေါ့။ကားဂိုဒေါင်ဖက် လျှောက်မိတော့ ကားလည်းမတွေ့။အပြင်များ သွားကြသလား အပြင်သွားရင်လည်း အိမ်တံခါးသော့ခတ်သွားရမှာလေ။ ကြံဖန်တွေးရင်း အိမ်တံခါးပေါက်ဆီပြန်လှည့်အထွက် ကားဂိုဒေါင်ဘေးအခန်းထဲက အသံသဲ့သဲ့ ကြားလိုက်မိတာပါ။အဲဒီအခန်းရှေ့လျှောက်လိုက်ရင်း အကဲခတ်လိုက်တော့ အခန်းတံခါး တချပ်က ဟနေတာရှင်။ဟနေတဲ့ တံခါးဘက်ခြမ်းက အသာကြည့်မိလိုက်တော့။အမလေးးး … ကျမလေ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ရုတ်တရက် ကြောင်နေခဲ့တာ။ကားဂိုဒေါင်ဘေးက အခန်းလေးထဲ ကုတင်ပေါ်မှာလေ ဒေါ်လေးစိမ်းက မှောက်ရက်ကြီး ညာဖက်ခြေထောက်က ဆန့်ထားရင်း ဘယ်ဘက်ခြေထောက်က ခပ်ကွေးကွေးလေး။သူ့ဘေးက သူ့တိုအိမ်ကားမောင်းတဲ့ ထွန်းလှိုင်လေ… ဒေါ်လေးစိမ်းဘေးနား ဒူးတဖက်ထောက်ပြီး လက်တဖက်က ဇက်ပိုးကို ဖိထားပြီး ကျန်တဖက်က ဖင်သားကြီးတွေကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်နေတာ။ဒါ…ဒါ… အနိုင်ကျင့်နေတာလေ…ကားဂိုဒေါင်ထဲ ကားကလည်း မရှိ။သေချာပါပြီ ဒေါ်လေးစိမ်းယောကျင်္ား ဦးသူရိန် မရှိတုန်း ထွန်းလှိုင်က အနိုင်ကျင့်တာပါ။ထွန်းလှိုင်ဆိုတာ ဦးသူရိန်တို့ ပြောင်းလာပြီး ၃လလောက်နေမှ နယ်ဘက်က ခေါ်လာတာပါ။ဦးသူရိန် နဲ့ ဆွေမျိုးမကင်းဘူးပြောတယ်…ရောက်ကာစက ပိန်ပိန်မဲမဲလေးပါ…အသက်က ကျမတို့နဲ့ မတိမ်းမယိမ်းလောက်ပဲ … ခုမှ အသားလေးဝင်းလာပြီး ကြည့်ကောင်းနေတာ။ဘယ်လောက်မိုက်ရိုင်းသလဲရှင် ကျေးဇူးရှင်ကိုယ့်ဦးလေး မိန်းမကိုမှ ဦးလေးမရှိတုန်း အနိုင်ကျင့်နေတာ။ဒေါ်လေးစိမ်းကို ပါးရိုက်လိုက်သေးတာ ပါးစပ်ကလည်း မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ မေးနေတာရှင့်။မအေလိုးတွေ့မယ်…ကျမလည်း အခန်းပြင်ဘေး မျက်စိကစားလိုက်တော့ အုတ်တံတိုင်းဘေး ထောင်ထားတဲ့ ဂေါ်ပြားတလက်တွေ့တာ။ဂေါ်ပြားကို ကောက်ကိုင်ပြီး အခန်းရှေ့ပြန်လာကြည့်လိုက်တယ်။အလစ်ဝင်ရိုက်ဖို့လည်း အဆင်သင့်ပြင်ထားလိုက်တယ်။
” ဖြန်း ဖြန်း … ကဲကွာ ငါလိုးမကြီး ”
” အ … အမေ့ ”
ထွန်းလှိုင်က ဒေါ်လေးစိမ်းဖင်ကြီးကို တဖြန်းဖြန်းထပ်ရိုက်နေတာရှင်။ဒေါ်လေးစိမ်း ပါတိတ်ထမိန်အောက်နားစက ခါးပေါ်ထိလှန်တက်နေပြီး ဖင်ကြီးက ဖေါင်းကြွပြီးဘေးကားထွက်နေတာ ဖင်နှစ်ခြမ်းက ရဲတွတ်နေပြီ ဟိုမအေလိုးက မတအားရိုက်နေတာလေ။
” ပြောစမ်း ငါလိုးမကြီး ကောင်းလား ”
” အင်း … ကောင်း ကောင်း … ကောင်းတယ် ”
ဟောတော် … ဘယ်လိုပါလိမ့် ဒီလောက် ဖင်ကိုလက်ဝါးရာထင်အောင် ရိုက်ခံနေရတာ ကောင်းသတဲ့ရှင်။ကြည့်နေတုန်းလေး ဒေါ်လေးစိမ်းကို ထွန်းလှိုင်က ပက်လက်လှန်ပစ်လိုက်တာ။ဒေါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်ထဲ သူ့လက်နှစ်ချောင်းထည့်ပြီး အာကောင်ထဲထိ နိုက်နေပုံပဲ…ဒေါ်လေးစိမ်း လည်ပင်ကြောတွေထောင်လာပြီး ချောင်းတဟွတ်တွတ် ဆိုးနေတော့တာ။သွားရည်တွေလည်း ထွက်လို့ပေါ့ရှင်။
” အကျင်္ ီတွေ ချွတ်စမ်း … ဖေလိုးမ … နင့်စောက်ပတ်က တအားရွနေပြီမလား ”
” အုဝု … အု … ဖွီးးး … အုဝု ”
ဒေါ်လေးစိမ်းပါးစပ်က လက်ထည့်ထားတော့ အသံက ဗလုံးဗထွေး ဖြစ်နေရတာ။ပါးစပ်ထဲက လက်ထုတ်ပြီး ထွန်းလှိုင်က သူ့ပုဆိုး ခါးပုံစဖြည်ပြီး အောက်ချွတ်ချပစ်တာ ဒူးထောက်လျက်ပါပဲ။အမလေး … နဲတာကြီးမဟုတ်ဖူးရှင် လီးကြီးက ကျမအဒေါ်ယောကျင်္ားဦးလှမောင်လီးထက် ထွားလိုက်တာရှင်။လီးက အောက်စိုက်နေပြီး လီးတန်အောက်က လဥကြီးတွေက တန်းလန်းတန်းလန်းနဲ့ပါ။ဒေါ်လေးစိမ်းက အဝတ်စားတွေချွတ်ပြီး ထွန်းလှိုင် လီးကြီးကို မက်မက်မောမော ကြည့်နေတာ။ကလေးမယူလို့လား မသိဘူး ဒေါ်လေးစိမ်းက အသက်သာ ကြီးနေတာ နို့အုံတွေက သိပ်မတွဲသေးဘူး။ဖင်ကြီးတွေကလည်း ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်တော့ လှလိုက်တာရှင် ကုတင်ပေါ်ကားထွက်ကျလာတာ။
” ဖြန်း ဖြန်း … ဖြန်း ”
” အမလေး … အ … ရိုက် ရိုက် … အဟင့် ”
ထွန်းလှိုင်က သူ့လီးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်း မျက်နာကို ဆွဲလှန်ပြီး နို့အုံတွေကို ပိတ်ရိုက်နေတာ။နို့အုံကြီးရိုက်လိုက် နို့သီးခေါင်း မဲမဲတွေကို ဆွဲချေလိုက်နဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်းလည်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေး ပြန်ဖြစ်သွားရတာ။
” ပြောစမ်း ငါလိုးမကြီး မနက်အစောကြီး ငါ့အခန်းထဲ ဘာလာလုပ်တာလဲ ”
” အလိုးခံချင် လို့ပါကွယ် ”
” ဖြန်း … ဖြန်း … ဘယ်ဟာနဲ့ အလိုး ခံချင်တာလလဲ … ဖြန်း … ဖြန်း … ပြောစမ်း ”
” ဟောဒီ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ခံချင်တာပါ … အ … အ ”
ဒေါ်လေးစိမ်းက ပါးရိုက်ခံနေရင်း ပြန်ဖြေနေတာရှင့်။ဒီတခါ သူ့ဖင်ကြီးပါ ကော့ပြပြီး စောက်ပတ်က အလိုးခံခြင်ကြောင်း ပြနေတာ။ကျမအောက်ပိုင်းလည်း ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ကိုင်ထားတဲ့ ဂေါ်ပြားအရိုးကို အောက်ချရင်း ပေါက်ကြားထဲ ညှပ်ထားမိနေတာ။စိတ်ထဲတမျိုးကြီးရှင် ဒေါ်လေးစိမ်းစောက်ဖုတ်ကြီး ထွန်းလှိုင်လီးကြီးနဲ့များ လိုးလိုက်ရင် ဆိုတဲ့အတွေးက တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းနဲ့ပေါ့။ဒေါ်လေးစိမ်းကလည်း ပါးစပ်က တစ်တစ်ခွခွကို ပြန်ပြောနေတာ။မနက်တိုင်း အိမ်ရှေ့ ရင်ဖုုံးအကျင်္ ီ ယောထမိန်လေးနဲ့ ပုတီးစိပ်နေတဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်းဆိုတာ မျက်မြင်မို့ ယုံလိုက်ရတာပါ။
” ပြောစမ်း ငါလိုးမ … ဦးလေးလီးနဲ့ ငါ့လီး ဘယ်လီး ပိုကြိုက်တာလည်း ”
မေးပြီးပြီးချင်း ထွန်းလှိုင်က နို့အုံတွေကို ညှစ်ဆွဲပစ်တာ။
” အ … အမလေး … ငါ့တူလေး လီးကို ပိုကြိုက်တာပါ ”
” သေချာလို့လား ဖေလိုးမကြီးရ … ဟမ် ”
” သေချာပါတယ် … အားးး ……… အမလေးးး … လီးကြီးက … တုတ်လည်းတုတ် … ရှည်လည်း … အားးး ”
စကားဆုံးအောင်မဖြေလိုက်နိုင်ဘူး ထွန်းလှိုင်က ကော့တက်လာတဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်းပေါင်ကြားတည့်တည့် လက်ဝါးနဲ့ ပစ်ရိုက်လိုက်တာလေ။ကျမဖြင့် ကြည့်ရင်း လန့်ပြီး သေးတောင် စို့လာတာ။ထွန်းလှိုင်က နို့တွေဆွဲညှစ်လိုက် စောက်ပတ်ကြီးပစ်ရိုက်လိုက်နဲ့ အားရကျေနပ်မှ ဒေါ်လေးစိမ်းကို ကုတင်ပေါ်ကဆင်းခိုင်း အောက်က အုတ်ခင်းပေါ်ဒူးထောက်ခိုင်းတာ။ကုတင်ပေါ်ကဆင်းတော့ ဒေါ်လေးစိမ်းပေါင်ကြားမှာ အရည်တွေရှင်…သေးတွေလား စောက်ရည်တွေလားတော့ မသိပါဘူး။ဒူးထောက်နေတဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်းရှေ့ ထွန်းလှိုင်က ပေါင်ဖြဲပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကို တွဲလောင်းချထိုင်လိုက်တယ်။မျက်နှာရှေ့က လီးကြီးစိုက်ကြည့်ရင်း ဒေါ်လေးစိမ်းပါးစပ်က တပြင်ပြင်ဖြစ်နေတာရှင်။
” ဖြန်း … ပါးစပ်ဟထားစမ်း ငါလိုးမဟာကြီး ……… ထွီ ”
ထွန်းလှိုင်က ပြောပြီးပြီး ဟပေးတဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်ထဲ တံတွေး ထွေးထဲ့ပစ်တာ။မျက်နှာကို သူပေါင်ကြားဆွဲကိုင်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို လီးနဲ့ တဘတ်ဘတ် ကိုင်ရိုက်နေသေးတာ။ဒေါ်လေးစိမ်းက မျက်နာကို လီးနဲ့ အရိုက်ခံရင်း သူမပေါင်ကြားထဲလက်ကလေးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး ဖိပွတ်နေတာရှင်။ကျမလည်း ပေါင်ကြားညှပ်ထားတဲ့ ဂေါ်ပြားအရိုးကို ယောင်ပြီးစောက်ပတ်နဲ့ ပွတ်မိသွားတာပေါ့်။စောက်စိနဲ့ ဂေါ်ပြားအရိုးထိုးမိတော့ တကိုယ်လုံးကျင်တက်သွားပြီး စောက်ရည်ထွက်ကျကုန်တော့ လုံချည်အပြင်ကနေ စောက်ပတ်ကို ဖိသုတ်ပစ်လိုက်ရတာပေါ့။ထွန်းလှိုင်က ဒေါ်လေးစိမ်းမျက်နာကို လီးနဲ့ အားရအောင်ရိုက်ပြီးမှ စုပ်ခိုင်းနေတာ။လီးကို အငမ်းမရနဲ့ ကလေးနို့ဆာသလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဆွဲစုပ်တော့တာပဲရှင်။လီးစုပ်နေတုန်း ထွန်းလှိုင်က ထရပ် ပြီးမှ ဒေါ်လေးစိမ်းပါးစပ်က သူ့လီးကြီး အပြင်ထုတ်ကြည့်နေတာ။လီးကြီးက ပြောင်တင်းပြီး ဒေါ်လေးစိမ်း တံတွေး တွေနဲ့ ပြောင်လှဲ့နေတာ အားရစရာကြီးရှင်။ဒစ်ကြီးက ကားထွက်နေပြီး ဇပ်ကနဲ့ တုန်နေသေးတာ။ထွန်းလှိုင်လည်း လီးထိပ်ကို ဒေါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်ထဲ ပြန်သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်နေတာပေါ့။
” အု … ဖလွပ် … ဗြွတ် ”
” ပြွတ် … ပလပ် … ပလပ် … ပြွတ် ”
ပါးစပ်ထဲဝင်လာတဲ့ ဒစ်ကြီးကို ဒေါ်လေးစိမ်းက မက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်ပေးနေတော့တာ။မကြာပါဘူး ဒေါ်လေးစိမ်း ခေါင်းမော့တက်လာပြီး တဝူးဝူး နဲ့ ထွန်းလှိုင် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖိတွန်းနေရတော့တာပဲ။ထွန်းလှိုင်က ဖျက်ကနဲ့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဒေါ်လေးစိမ်းခေါင်းကို ကိုင်လိုးနေတာရှင့်။လီးကြီးက ပါးစပ်အပြည့် အရင်းထိ ထိုးကပ်သွားတော့ မခံနိုင်ရှာဘူးနေမှာ။ဒါပေမယ့် ထွန်းလှိုင်က လွတ်မပေးတော့ပါဘူးရှင် ဒေါ်လေးစိမ်းပါးစပ်ကို လီးတဝက်လောက်ထုတ်လိုက် အရင်းထိ ပြန်ထဲ့လိုးလိုက်ပေါ့။တဖြည်းဖြည်း ဒေါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်က သွားရည် အကျိအချွဲတွေ လျှံကျလာပြီး လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်တက်လာတာ။
” အားးး … ရှီးးး …… အင့်အင့် … ကောင်းတာ ငါလိုးမရာ … ဖွပ် ပလွပ် … ဗြိ … အ အားးးး ”
ဒေါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်ကို ဆွဲလိုးရင်း ထွန်းလှိုင်ကိုယ်လုံးကြီး ဆက်ကနဲ့ တုန်လာတော့တာပဲ။ပါးစပ်နဲ့ လီးအရင်းထိကပ်ရင်း လရည်တွေ ဒေါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်ပစ်နေတာ။ခဏနားပြီးတော့မှ ဒေါ်လေးစိမ်းတို့ ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ လိုးကြတာပေါ့။ထွန်းလှိုင်က တကယ်ကို လိုးတတ်တာရှင် ကျမ မမြင်ဘူးတဲ့ လိုးနည်းတွေစုံနေတာပါပဲ။လိုးတိုင်းလည်း ဒေါ်လေးစိမ်းကို ပါးရိုက် ဖင်ရိုက်နဲ့ နှိပ်စက်ပြီးလိုးတာ။ဒေါ်လေးစိမ်းကလည်း အနှိပ်စက်ခံပြီး လိုးခံရတာကို နှစ်ခြိုက်နေပုံပါပဲ။မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးပြီးမှ နောက်ဆုံး စောက်ရည်တွေ လရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ ထွန်းလှိုင်လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးရင်း ငြိမ်သွားကြတာ။ကျမလည်း ဂေါ်ပြားကို အုတ်တံတိုင်းဘေးပြန်ထားရင်း ဧည်ခန်းဘက် ပြန်ဝင်လာလိုက်တာပေါ့ရှင်။လမ်းလျှောက်တော့ ပေါင်ကြားက ကပ်စီးကပ်စီးနဲ့ စောက်ပတ်ကလည်း အရည်စိမ့်ထွက်နေလို့ လက်နဲ့ထမိန်ကို ပေါင်ဂွထဲဆွဲကပ်ထားရသေးတယ်။ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့မှ ထမိန်လှည့်ဝတ်ရတာ အမလေး စောက်ရည်တွေက အကွက်လိုက် ပွနေတာ။ခဏကြာမှ ဒေါ်လေးစိမ်း အိမ်ထဲဝင်လာတာရှင့်။ကျမမြင်တော့ မျက်နှာလေး တမျိုးဖြစ်သွားပြီး စကားလမ်းပြောပါတယ်။အပေါ်အကျင်္ ီက ကြယ်သီးနှစ်လုံးပြုတ်လျက်လေး။ဆံပင်တွေလည်း ဖရိုဖရဲနဲ့ပေါ့။
” ဟော … မိဂျမ်းလေး … ရောက်နေတာပါလား … ကြာပြီလား သမီး ”
” မကြာသေးဘူး … ဒေါ်လေးစိမ်း … သမီး ခုပဲရောက်တာ ”
” အော် … အေးအေး … ညက ကိုသူရိန် ခရီးထွက်သွားလို့ … မောင်ထွန်းလှိုင် ကို ဆန်အိတ်လေးသယ်ခိုင်းချင်လို့ သွားနိုးနေတာ ”
” ဟုတ် … ဒေါ်လေး ”
ကြည့်ရတာ ဦးသူရိန်ခရီးထွက်သွားတော့ မနက်လင်းလင်းချင်း ထွန်းလှိုင်ဆီ သွားအလိုးခံတာနေမှာ။
” ဝက်သားဖိုးတွေ တခါထဲ ယူသွားသမီး … ခဏလေးစောင့် ”
အိမ်ခန်းထဲဝင်သွားပြီး သိပ်မကြာပါဘူး ဝက်သားဖိုးရှင်းပေးတော့…ကျမလည်း နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တာ။နေတောင်ထွက်လာပါပြီ အပြန်လမ်းမှာ ဒေါ်လေးစိမ်းတို့ လိုးကြပုံတွေ တွေးရင်း လမ်းလျှောက်လာခဲ့လိုက်တာ။ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ အိမ်ရောက်တာတောင် သတိက သိပ်မကပ်ဘူး။အိမ်ပေါက်ဝအဝင် ယောကျင်္ားတစ်ယောက်အသံကြားမှ ခြေလှမ်း တုန့်ကနဲ့ ရပ်မိလိုက်တာ။ဒီချိန် ဦးလှမောင်လည်း အလုပ်သွားပါပြီ။ဒေါ်လေးအခန်းထဲ ဘယ်သူပါလိမ့်။စဉ်းစားရင်း ကျမလည်း ခြေဖွဖွနင်းပြီး ဒေါ်လေးအခန်းထဲ ထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်တာပေါ့ရှင်။အံမယ် … ရပ်ကွက် အနောက်ခြမ်းက မောင်သိန်းပါ။ဒေါ်လေးဆီ အစောကြီး ပိုက်ဆံလာချေးတာနေမှာ။
” ဒီတခါ နောက်မကျပါဘူး မမမြင့်ရယ် ”
” အောင်မာ မအေလိုးလေး ပိုက်ဆံမရခင် ဒါမျိုးပြောတာ … ပြီးရင် အကြာကြီးနေမှ ဆပ်တာ ”
” တကယ်ပါ မမမြင့်ကလည်း … ကျနော့်ကြက် ဒီနေ့ချိန်းထားတာမို့ပါ … နိုင်မှာဗျ … လုပ်ပါဗျာ ”
အံမယ် … ငသိန်းတို့များ အမေလောက်အရွယ်ကြီးကို မမမြင့်တဲ့။ယောကျင်္ားတွေများ သူတို့လိုရင် တတ်လဲတတ်နိုင်ပါပေတယ်။
” ဟဲ့ … မောင်သိန်း … လက်မသရမ်းနဲ့ဟ … ခဏနေ … မိဂျမ်း ပြန်လာတော့မာ ”
” မတွေ့တာ ကြာလို့ပါ … မမမြင့်ကလည်း ”
အော်… မအေဘေး ငသိန်း ငါ့အဒေါ်ကို စကားပြောရင်း လက်က ထမိန်အပြင်ကနေ စောက်ဖုတ်နိုက်နေတာကိုး။
” ဟာ … ပြောမရလည်း … ရော့ဟာ … မအေလိုးလေး … အစောကြီးကို အကြောက ထနေတာ ”
ဒေါ်လေးက ထိုင်လျက်နဲ့ပဲ ထမိန်လှန်ပြီး ငသိန်းလက်ကို ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲထည့်လိုက်တာရှင်။ဒေါ်လေးလည်း အသက်ကြီးမှ ရမ္မက်စိတ်တွေ ကြီးနေတာ။ငသိန်းက ထမိန်အောက်က ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးနိုက်ရင်း ဒေါ်လေးပါးကို နမ်းနေတာရှင်။တဖြည်းဖြည်းဒေါ်လေးလက်တဖက်က ငသိန်းပေါင်ကြားက ထောင်ထွက်နေတဲ့ လီးဆီ အုပ်ကိုင်ရင်း စွပေးနေတာပေါ့။ကျမလည်း ထွန်းလှိုင်နဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်းတို့ လိုးတာကြည့်လာတာမို့ ချက်ချင်း စောက်ရည်က ပြန်ထွက်လာတာပါ။ဒါပေမယ့် ကျမအဒေါ်ကိုတော့ ကျမမျက်စိရှေ့ မဖေါက်ပြန်စေချင်ပါဘူး။အိမ်ရှေ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ အသံပေးပြီးမှ အိမ်ထဲ ဝင်လာလိုက်တယ်။ငသိန်းက ကျမ ဝင်လာတာနဲ့ ရီပြပြီး ခပ်မြန်မြန်ထွက်သွားတာပေါ့။ဒေါ်လေးကတော့ ငသိန်း ပိုက်ဆံလာချေးကြောင်း ပြောပြီး သူ့အခန်းထဲက ထွက်မလာပါဘူး။ကျမလည်း ထုံးစံအတိုင်း ဒေါ်လေးနူတ်ဆက်ပြီး ရပ်ကွက်ထိပ် ဈေးရောင်းဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တာပေါ့ရှင်။
…………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၅ ဆက်ရန်………
( အခန်း ၅ )
⚡⚡⚡⚡⚡⚡
သီချင်းသံမြူးမြူးလေးနဲ့ မိဂျမ်းတို့ရပ်ကွက်က ကာလသားတွေ ကထိန်အတွက်ပြင်ဆင်နေကြပါပြီ။
” ဖိုးထောင် … ဒီဘက် ကနေ သစ်ပင်ထိ ဖြောင့်ဖြောင့်လေးတူးကွာ ”
” ဟုတ် … ဘကြီးပု ”
” အေး … မောင်စိုးတို့က ဒီဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင် တူးကြကွာ… ပြီးမှ တိုင်တွေလိုက်စိုက် ”
ဘကြီးပုက ဦးဆောင်ပြီးလူငယ်တွေခိုင်းနေတာပေါ့ရှင်။ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ လမ်းအရှေ့ဘက်ကနေ ရပ်ကွက်ဘက်မျက်နာမူပြီး ညှပ်မကြီးအတွက် မဏ္ဍပ်ကိုတော့ ကိုအောင်မိုးတို့ အုပ်စုဆောက်နေကြတာ။အရက်တော့ ခွက်ပုန်းသောက်နေကြတာပါပဲ။
” ဟေးးး … ဂျမ်းပုံတို့ အေးလှတို့ နင်တို့က ဒီအဖွဲ့တွေ လက်ဖက်နဲ့ ရေနွေးကြမ်းလေး လုပ်ပေးပါဟ ”
” ဟုတ် … ဘပု ”
ကျမတို့အဖွဲ့လည်း ဘကြီးပု အော်တော့ အသင့်ပြင်ထားတဲ့ လက်ဖက်နဲ့ ရေနွေးကြမ်းလေး ကျင်းတူးနေတဲ့ မောင်စိုးတို့အဖွဲ့ဆီ သယ်လာပြီး ချပေးလိုက်တာပေါ့။ကျမတို့ အပျိုတသိုက် တည်ခင်းထားတဲ့ လက်ဖက်ပန်းကန်တွေနား ကာလသားတွေ အုံလာကြတာ။တချို့က လက်ဖက်လာစားကြတာ အမောပြေ ရေနွေးကြမ်းလေး သောက်ရင်းပေါ့။တချို့ကတော့ ကျမတို့ကိုယ်လုံးတွေ လာငမ်းကြတာပါ။ကာလသား အများစုမျက်လုံးတွေက ကျမဆီမှာပါပဲ။ပါတိတ်ကြက်သွေးရောင်အပွင့် ဝမ်းဆက်လေး ဒေါ်လေးက ဝတ်ခိုင်းလို့ ဝတ်လာခဲ့တာ။ဒီရက် နဲနဲဝလာတော့ အကျင်္ ီက ကျပ်နေသလိုပါပဲ။ကျမရင်သားတွေ ကျပ်ထုတ်နေတော့ နေရထိုင်ရခက်လိုက်တာလဲမပြောပါနဲ့တော့။အပေါ်အကျင်္ ီက ခါးတိုသလိုဖြစ်ပြီး ထမိန်နဲ့အကျင်္ ီကြားခါးနေရာက ဗိုက်သားဖြူဖြူလေးက စူထွက်နေပြန်ရော။ဒူးတုတ်ထိုင်ထားတော့ ကျမဖင်ကြီးက မြေကြီးပေါ်ခင်းထားတဲ့ဖျာပေါ် ကားထွက်နေတော့ကျမနားပဲ ကာလသားတွေအုံနေကြတာပါပဲရှင်။
” ဂျမ်းပုံ … လှတာဟာ ”
ကျမလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဘကြီးပု တူ ကိုမင်းပေါ့။
” မသာ … မူးနေပလား … လာရွမနေနဲ့ ”
” ဟားး ဟားးး ”
” ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ် ”
ကျမဆဲလိုက်တော့ ဘေးနားက အေးလှတို့နဲ့ တခြားကာလသားတွေ ဝါးကနဲ့ ဝိုင်းရီလိုက်ကြတာ။ဒီလိုပါပဲ အရပ်ထဲ ပြောမနာ ဆိုမနာတွေ။ကျမတို့ စကားပြောလိုက် စားလိုက်သောက်လိုက်လုပ်နေချိန် ရုတ်တရက် မပြုံးရီ ရောက်လာပါလေရော။ကောင်းသောလာခြင်းတော့မဟုတ်ခဲ့။
” ဟဲ့ … မိဂျမ်း … ညည်းတို့ကလည်း ဒီမှာပဲ အချိန်ဖြုံးနေတော့မှာလား … ငါ့ယောကျင်္ား ထူးကျော်တို့အဖွဲ့လည်း ပါးစပ်နဲ့ပါအေ ”
” အော် … လာဧည့်ခံမှာပါ မကြီးပြုံးကလည်း … ဒီဘက် မပြီးသေးလို့ပါ ”
မပြုံးရီ ပြောစကားကို အေးလှက ဝင်ဖြေနေတာပါ။ကျမကတော့ ဘာမပြန်မပြောပဲ ကြည့်နေလိုက်တယ်။မပြုံးရီဆိုတာ ရပ်ကွက်အရှေ့ဖျားကပါပဲ။သူ့ယောကျင်္ား ကိုထူးကျော်က ချဲထီရောင်းပြီးထောင်ကျဖူးတယ်။ထောင်ကထွက်တော့ လူမိုက်ပုံစံဖမ်းပြီး မိန်းမဖြစ်သူ မပြုံးရီကပါ အရပ်ထဲ စွာပြနေတာ။
” ညည်းတို့ဟာကလည်း … ယောကျင်္ားမမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ … မပြောချင်ဘူးအေ ”
” မပြုံး … မိုက်ရိုင်းလှချီလား ”
ကျမလည်း မနေသာတော့ ပြန်ပြောမိတာပေါ့။
” ရိုင်းအောင်လုပ်နေကြတော့ ရိုင်းတာပေါ့ဟဲ့ … မိဂျမ်း … နင်က မကျေနပ်တာလား ”
” ခု … အေးလှက လာမယ်ပြောနေတာ … ဘာလို့ထပ်ပြောနေတာလဲ ”
” အောင်မှာ လမ်းဘေးဈေးသည်ကများ … ထပ်ပြောတော့ နင်က ဘာလုပ်ချင်လည်း ”
ကျမလည်း ဒေါသက ငယ်ထိပ်ရောက်သွားပါပြီ။အမှန်တော့ မပြုံလည်း နေ့တိုးနေ့ပြန်ပေးနေတာပါ။တဖြည်းဖြည်း သူ့ထဲငွေယူတဲ့ လူတွေက ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ဆီ ပြောင်းယူတော့ မကျေနပ်နေတာ။ဒေါ်လေးက အတိုးပေးလို့အရင်းကျော်လာရင် ယူတဲ့ငွေရင်းကို တဝက်ပဲ ဆပ်ခိုင်းတာ။ရက်နောက်ကျလည်း သည်းခံစောင့်ပေးတာပါ။မပြုံးရီက သူထဲပိုက်ဆံယူပြီး အချိန်တန် မရလို့ကတော့ ခုနှစ်အိမ်ကြား ရှစ်အိမ်ကြားအော်ဆဲတတ်တာ။ကြာလာတော့ သူ့လူတွေ ဒေါ်လေးဆီ ရောက်ကုန်တာပေါ့။ကျမလည်း ဝုန်းကနဲ့ ထရပ်ပြီး ထမိန်တိုတို ပြင်ဝတ်လိုက်တယ်။ဘေးက လူတွေက စကားမများဖို့ ကျမနဲ့မပြုံးရီကို တားနေတာပါပဲ။တဖြည်းဖြည်း ရင့်သီးလာတဲ့ မပြုံးရီစကားတွေကြောင့် ကျမကစပြီး ပါးရိုက်ချလိုက်တာ။
” လာစမ်း … ကောင်မ ”
ကျမလည်း ပါးရိုက်ပစ်ပြီး သူ့ဆံပင်စောင့်ဆွဲလိုက်တာ။ဘေးကကြည့်နေတဲ့ လူအုပ်က နောက်ကိုရှဲသွားကြပြီ။မကြာပါဘူး မြေကြီးပေါ်လုံးသတ်ကြတာ။ကျမကလည်း ဖအေက ထောင်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ပဲလေ။ငယ်ငယ်ကတည်းက လူဆိုးလူမိုက်တွေကြား ကျင်လည်ခဲ့ရတာ။သတ်တာပုတ်တာလောက်က မသင်ပဲ တတ်ခဲ့ရတာ။လူတွေလည်း အော်ဟစ်ပြီး တားနေတဲ့ အသံတွေ နားထဲကြားနေရတာပါ။ကျမကတော့ မပြုံးဆံပင် စောင့်ဆွဲရင်း ပါးတွေပဲ ဖိရိုက်ပစ်တာ။ရုတ်တရက် မပြုံးက ကျမ နို့အုံကို လှမ်းကိုက်တာရှင်။သူကအောက်ရောက်လိုက် ကျမက အောက်ရောက်လိုက် လူးလိမ့်နေကြတာပေါ့။နို့သီးခေါင်းအထက်နား ကိုက်ခံရတော့ ကျမလည်း အသဲခိုက်အောင် နာကျင်လာတာပါ။နောက်ဆုံး ကျမ သူ့အပေါ်ရောက်တဲ့ချိန် သူ့ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်ရင်း တဆက်ထည်း သူ့ပေါင်ကြား ထဲစမ်းပြီး စောက်မွှေးအုံကို ဗျစ်ကနဲ့ ဆွဲနုပ်ပစ်တာ။ဘယ်မိန်းမမှ မခံနိုင်ပါဘူးရှင်။မပြုံးလည်း ကျမနို့အုံကိုက်ထားတဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို ခွာပြီး ပေါင်ကြားလက်ဝါးအုပ်ရင် အော်ငိုတော့တာပါပဲ။ကျမလည်း နို့အုံက တဆစ်ဆစ်နာနေတော့ ဒေါသအလိပ်လိုက်နဲ့ မျက်နှာတွေ ပိတ်ရိုက်ပစ်တာ။မပြုံး မလှုပ်နိုင်တော့ဘူးလေ။ကျမဆွဲနှုတ်တုန်းက သူ့စောက်မွှေးတွေ လက်ထဲ အုံလိုက်ကျွတ်ပါလာတာ သေစမ်း။
” ဟ … ဟ … တော်ကြပါတော့ဟ … ဘေးကလည်း မဆွဲကြဘူး ”
ဘကြီးပု အသံကြားမှ ကျမလည်း စိတ်လျော့လိုက်တာ။ကျမလက်နှစ်ဖက်ကို နောက်က လူတစ်ယောက်က သိုင်းဖက်လိုက်တာရှင့်။သတိပြန်ကပ်လာမှ ကျမလည်း အသက်ဝအောင်ရှုပြီး နောက်ကသိုင်းဖက်ထားတဲ့သူ ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာစိမ်းဖြစ်နေတာ။ကျမကိုစိုက်ကြည့်ရင်း အောက်ကိုမျက်စပစ်ပြလို့ ကျမလည်း အောက်ပိုင်းပြန်ကြည့်မိတော့။အမလေး … ရှက်လိုက်တာရှင် သူစိမ်းယောကျင်္ားရှေ့မှ ဖြစ်ရတယ်လို့။ထမိန်က ဒူးအောက်ရောက်နေပြီး ကျမဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီဂွကြားဘေးက စောက်မွှေးတချို့ ထွက်နေတာလေ။မျက်နာအမ်းကနဲ့ဖြစ်သွားရင် အဲဒီလူလက်က ရုန်းထွက်လိုက်တယ်။ပြီးမှ ထမိန်ကို ခါးပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ထရပ်လိုက်တာပေါ့။ဒေါ်လေးမြင့်ကြည့်လည်း အူယားဖားယားနဲ့ ပြေးလာနေတာ။ဘကြီးပုက အကျိုးကြောင်းပြောပြပြီး မပြုံးရီကို ဆူငေါက်နေတာ။အဲဒီနေ့ကတော့ ကျမဘဝအတွက် အမှတ်တရပဲရှင်။အရွယ်ရောက်မှ သူစိမ်းတစ်ယောက်ဖက်ခံရတာ ပထမဆုံးပဲ။ပြီးတော့ ကျမကို ဒူးထောက်ပြီး ဖက်ဆွဲထားတော့ သူ့ပုဆိုးကြားက ခပ်နွေးနွေးဟာကြီးက ကျမခါးကို ထိထားတာရှင်…စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်နေခဲ့မိတာ။ရေစက်ပါလာပြီလား မသိတော့ပါဘူး။ကထိန်ပြီး ၂ပတ်လောက်နေတော့ ကိုလူစိမ်းနဲ့ ကျမ ဒုတိယအကြိမ် ပြန်ဆုံကြပါပြီ။
” မြင့်ကြည်ရေ မြင့်ကြည် … ဟေး မြင့်ကြည် ”
” ဟော … ကိုကြီးပု … ရှိပါ့တော် လာလေ ”
” အေး လာပြီဟေ့ … တိုင်ပင်စရာလေး ပါလာသေးတယ် ”
” ဟဲ့ … မိဂျမ်းရေ … ကိုကြီးပု လာနေတာ လက်ဖက်နဲ့ … ရေနွေးကြမ်းလေး လုပ်ပါဦး ”
ကျမလည်း ဒေါ်လေးအော်သံကြောင့် အခန်းပြင်ထွက်လာလိုက်တာ။ဘကြီးပုနဲ့ ကိုလူစိမ်းရှင့်။ကိုလူစိမ်းက မြင်မြင်ချင်း ကျမကို ပြုံးပြနေတာ။ကျမလည်း ပြန်ပြုံးပြရင်း မျက်နာလေးနွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားမိတယ်ရှင်။အရင်နှစ်ပတ်လောက်က အဖြစ်ပျက်လေးကြောင့်ပါ။လက်ဖက်နဲ့ရေနွေးကြမ်း ချပေးတော့ ဘကြီးပုက မိတ်ဆက်ပေးနေတာပေါ့။
” မြင့်ကြည့် … ဒါက … ငါ့တူ အရင်းခေါက်ခေါက်ဟေ့ ”
” ဟုတ် … ကိုကြီးပု ”
” ဂျမ်းပုံလည်း မှတ်ထားဦး … နောက်ကျ နင့်အကူညီလိုချင် လိုနေမှာ ”
ဘကြီးပုက ဒေါ်လေးနဲ့ပြောရင်း ကျမဘက်လှည့်ပြီး ပြောနေတော့တာ။ကျမက ဘာမှန်း နားမလည်သေးဘူး။ဘကြီးပုက ရပ်ကွက်အနောက်ဖျားက ခြံဝင်းကြီးထဲ အလုပ်လုပ်တာ ကျမ ဒီရပ်ကွက် စရောက်ကတည်းက သိခဲ့ရတာပါ။နေတာကတော့ ကျမတို့ရပ်ကွက်က ဓမ္မာရုံနဲ့ မျက်စောင်းထိုးအိမ်လေးမှာနေတာ။သူအလုပ်လုပ်တဲ့ ခြံဝင်းက သစ်စက်ကြီးရှင့်။သစ်စက်ကလူတစ်ချို့ကလည်း ကျမဖေါက်သည်တွေပါ။တပတ်စာ သားငါး ဟင်းသီးဟင်းရွတ် လာလာဝယ်နေကြတာ။ဘကြီးပုကတော့ သစ်စက်မန်နေဂျာသဘောမျိုးပေါ့။အလုပ်သမား ၃ဝလောက် ဦးစီးပြီး လုပ်ကိုင်နေတာ။ပိုင်ရှင်က သူ့ညီလို့တော့ ပြောသံကြားဖူးပါတယ်။တခါနှစ်ခါတော့ သစ်စက်ပိုင်ရှင်ကို မြင်ဖူးနေတာ။ရုပ်ရည်သန့်သန့်နဲ့ မျက်မှန်အနက်ကြီး တပ်ထားတတ်တယ်။သစ်စက်ထဲ ကျမကလည်း ဈေးသွားရောင်းလေ့ရှိတာ တပတ်တကြိမ်လောက်ပေါ့။သူတို့ လာဝယ်ရင်တော့ မသွားဖြစ်ပါဘူး။ကျမတွေးနေတုန်း ဘကြီးပုက ဒေါ်လေးကို လာရင်းကိစ္စပြောပြနေတာ။ကျမလည်း ရေနွေးငှဲ့ပေးရင်း အသာလေးငြိမ်ပြီး နားထောင်နေတာပေါ့။
” ဒီလိုဟေ့ … မြင့်ကြည်ရ … ငါ့တူက ဆရာဝန်ဟ … ဒီရပ်ကွက်ထဲ ဆေးခန်းလေးဖွင့်ချင်တာ … သူ့အဖေ သစ်စက်နဲ့လည်း နီးတော့ နေရာရှာနေတာ ”
” ဟုတ် ကိုကြီးပု ”
” ရှာရင်းနဲ့ နင်တို့ နေရာလေး သဘောကျနေတာ… ငါ့ပြောခိုင်းလို့ လာခဲ့ကြတာ ”
” ရှင် ”
” ဒီလိုပါ မြင့်ကြည်ရ … နင်တို့ အိမ်ဘေးက လွတ်နေတဲ့ မြေနေရာလေးကို သူ့ပါသာ အိမ်လေးဆောက်ပြီး ဆေးခန်းဖွင့်ချင်တာ … နင်တို့နေရာလေးက ရပ်ကွက်လမ်းမကြီး တည့်တည့်ဆိုတော့ အသွားအလာလည်း အဆင်ပြေတာ ”
” ဟုတ် … ကိုကြီးပု … မြေငှားပေးရမှာပေါ့ ”
” ဟုတ်ပါတယ် … ဒေါ်လေး …ကျနော်နာမည်က သက်ပိုင်ပါ… ဆေးပညာနဲ့ကျောင်းပြီးထားတာ…အဖေက သစ်စက်ကို ဦးစီးခိုင်းနေတာ… ကျနော့်က ကျနော်တတ်တဲ့ပညာလေးနဲ့ မရှိဆင်းရဲသားတွေကို ကူညီစောင့်ရှောက်ချင်လို့ပါ ”
ဒေါ်လေးနဲ့ ဘကြီးပု စကားပြောနေတုန်း ကိုလူစိမ်းက ဝင်ပြောနေတာရှင့်။ကျမလည်းခုမှ ကိုလူစိမ်းကို သေချာကြည့်မိတော့တာ။မျက်လုံးမျက်ခုံး ကောင်းကောင်းနဲ့ အတော်ချောတာ။သူဋ္ဌေးသားဆိုတော့ အသားကလည်း ဖွေးဥနေတာ။စကားပြောတိုင်း နူတ်ခမ်းလေး ပြုံးနေတာက တမျိုးလေး ကြည့်ကောင်းနေတာပါပဲ။စကားပြောပြီးကြတော့ ဘကြီးပုက ဈေးဖျက်ပေးပြီး မြေငှား တည့်သွားကြတာပေါ့။ဒေါ်လေးကလည်း ပိုက်ဆံအထပ်လိုက်မြင်တော့ ပြုံးရွှင်နေတာ။မကြာပါဘူး ကိုသက်ပိုင် နေဖို့ အိမ်လာဆောက်ကြပါပြီ။သစ်စက်ပိုင်ရှင်သားဆိုတော့ သစ်ကလည်း အလွယ်တကူပေါ့ရှင်။ကျမတို့ အိမ်ဘေး ပေ၂ဝ ပေ၇ဝ မြေနေရာ အလွတ်လေးထဲ ထရံကာ သွပ်မိုးလေး ဆောက်ပြီးသွားတာပေါ့။အိမ်ရှေ့ မျက်နှာပွင့် ၁၅ပေ ပေ၂ဝလောက်က ဆေးခန်းအတွက်ဆောက်ပြီး နောက်ဖေးက ကိုသက်နိုင်နေဖို့ အိမ်တစ်လုံး သက်သက်ဆောက်တာ။အိမ်ရဲ့ အနောက်ဖက်က ရေလောင်းအိမ်သာနဲ့ အိမ်သာဘေးမှာ ရေကန်အသေးလေးတွဲလျက်ကို အုတ်နဲ့ဆောက်တာရှင့်။အိမ်ပြီးသွားတော့ ကိုသက်နိုင်ပြောင်းလာပါပြီ ပရိဘောဂ ပစ္စည်းတော့ အများသားပဲ။နောက်ဖေးအိမ် အပြည့်ပေါ့။ကျမလည်း ပစ္စည်းကူသည်ပေးရင်း အိမ်ထဲဝင်ဖူးတာ။အောက်က အုတ်ခင်းနဲ့ ကိုသက်ပိုင် အိပ်ခန်းရယ် ဧည့်ခန်းသဘောမျိုးတခန်းရယ် ပဲရှိတာ။အိမ်တက်လုပ်ဖို့ သူ့မိဘတွေနဲ့ပြောပြီး ထမင်းကျွေးဧည့်ခံဖို့ ကျမကို ချက်ခိုင်းကြတာ။ကိုသက်ပိုင်အဖေက သဘောကောင်းသလောက် အမေဖြစ်သူက ကျမကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေ မနှစ်မျု့ိတဲ့ပုံစံပါပဲ။ကိုသက်ပိုင် အဖေနဲ့အမေက မပြန်ခင် သူတို့သားလေးကို စောင့်ရှောက်ဖို့ အထပ်ထပ်မှာပြီး ပြန်သွားကျပါတယ်။ညပိုင်း ကိုသက်ပိုင်ကို ဒေါ်လေးက ထမင်းခေါ်ကျွေးတော့ ထမင်းစားရင်း ကိုသက်ပိုင်က သူ့အတွက် စားရေးသောက်ရေး စီစဉ်ပေးနိုင်မယ့် လူတစ်ယောက်ရှာခိုင်းနေတာ။နောက်ဆုံးကျ ကျမဆီပဲ ရောက်လာတာပေါ့။ကိုသက်ပိုင်က ထမင်းကို လပေးသဘောမျိုးနဲ့ စားသောက်ချင်ကြောင်း ပြောလာပါတယ်။ဒေါ်လေးကလည်း ကူညီပေးချင်တဲ့ ပုံမို့ ထမင်းစရိတ် တလ ၆သောင်းနဲ့ တည့်သွားကြတာ။နောက်ရက်မနက်ကျ ကိုသက်ပိုင်အိမ်က ကားလေး တစ်စီး လာပို့ပေးတာ သူတို့သားဆရာဝန်မို့ ဂုဏ်မငယ်စေချင်တဲ့ သဘောထင်တယ်။ကိုသက်ပိုင်လည်း ဆေးခန်းအတွက်လိုအပ်တာတွေ တနေကုန်ပြင်ဆင်နေတာ… ကျမလည်း ဈေးရောင်းထွက် ထမင်းဟင်းချက် ဆိုတော့ ညပိုင်းမှ စကားပြောဖြစ်တာပဲ။အိမ်တက်အတွက် ရက်ကောင်းရက်မြတ်ရွေးပြီး အိမ်တက်မတိုင်ခင် တရာက်အလို ဆွမ်းကပ်ဖို့ ဈေးဝယ်ထွက်ရတာပေါ့။မနက်လင်းလင်းချင်း ကျမလည်း ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်းပြီး ကိုသက်ပိုင်အိမ်ဘက် ကူးလာခဲ့တာ။ကျမတို့အိမ်နဲ့ကိုသက်ပိုင်အိမ်ကြား အကာမလုပ်ရသေးတော့ နောက်ဖေးပေါက်ကပဲ သွားနိုးလိုက်တယ်။
” ဆရာ ကိုသက်ပိုင် … ဈေးသွားရင် ရပြီနော် ”
” ဟုတ် … မဂျမ်းပုံ … လာပြီနော် ပြီးပါပြီ ”
စကားသံနဲ့ အတူ ကိုသက်ပိုင် ထွက်လာတော့ ကျမစိတ်ထဲ ရှပ်ရှင်မင်းသားထွက်လာတယ် ထင်မိနေတာ။ဆရာဝန်မို့လားမသိ စတစ်ကော်လံအဖြူ အောက်ကပုဆိုးက ပိုးပဆိုး ခရမ်းရောင်လေးနဲ့ ဆံပင်ကို နောက်လှန်ဖီးထားတော့ သန့်ပြန်နေတာပေါ့ရှင်။မျက်နာလေးက ပြုံးနေရင်း ကျမနား အရောက် သူ့ပုဆိုး ဖြန့်ဝတ်ပြီး ကားသော့လေး ခါးပြန်ချိတ်တော့…
” အိုရ် ”
ကျမ ရင်တွေခုန်လိုက်တာရှင်…စိတ်ထဲ ရှိန်းတိန်းတိန်းနဲ့ သူကတော့ ဘာမှမသိသလိုပါပဲ။ကျမနားရောက်မှ ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်တော့ ကိုသက်ပိုင်ပေါင်ကြားက လီးကို အမှတ်တမဲ့ မြင်လိုက်မိတာ။အောက်ခံဘောင်းဘီမပါတော့ လမွှေးအုံပါးပါးလေးအောက်က လီးက ခပ်ငိုက်ငိုက်နဲ့ တန်းလန်းကြီးရှင်။အသားဖြူတော့ လီးကလည်း ဖွေးနေတာ ခပ်တုတ်တုတ်ကြီး။ကိုသက်ပိုင် ကားလေးနဲ့ ဈေးကြီး အတူသွားဝယ်ခဲ့စဉ်က ကားပေါ်ရောက်တော့လည်း ကိုသက်ပိုင်ပေါင်ကြားက လီးကြီးပဲ မြင်နေမိတာ။
……………………………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၆ ဆက်ရန်………
( အခန်း ၆ )
🍃🍃🍃🍃🍃🍃
အိမ်တက်အတွက် ချက်ပြုပ်နေရင်း နောက်ဖေးဘက်ထွက်ခဲ့လိုက်ရာ
” ဒုတ် … အားးး ”
ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ်မို့ မြေကြီးပေါ်မှထွက်နေသော ခဲမှု့အား ခလုပ်တိုက်တာ ရှေ့ဟပ်ထိုးလဲကျခဲ့ရသည်။
” အားးး ကျွတ်ကျွတ် ”
” ထနိုင်ရဲ့လား…မိဂျမ်း ”
” ဟုတ် … ကိုသက်ပိုင် ”
အသံကြားတာနှင့် ကိုသက်ပိုင်မှန်း ကျမသိလိုက်တာပေါ့။အနားရောက်လာတော့ ကတီဘာဖိနပ် အပြာရောင်လေး မြင်လိုက်မိတာ။ယောကျင်္ားတန်မဲ့ ခြေချောင်းလေးများက ခပ်သွယ်သွယ်လေးရှင်။လက်ကောက်ဝတ်က နာလို့ပွတ်သပ်ရင်း ကျမ မော့ကြည့်လိုက်တော့…
” အိုရ် ”
ကျမ ရင်သားတွေကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကိုသက်ပိုင်ရဲ့ အကြည့်ရိုင်းရိုင်းတွေပေါ့။သေသာ သေလိုက်ချင်ပါရဲ့ အကျင်္ ီကြယ်သီးနှစ်လုံး ပြုတ်ထွက်နေတော့ ကျမ နို့အုံဖွေးဖွေးလေးက အတွင်းခံအပြင်ဘက် တဝက်ကျော်လောက် ထွက်ကျနေရောပဲ။သူဆွဲထူတဲ့အထိ ကျမ တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြစ်နေရတာ။ခပ်ကြမ်းကြမ်းနေတတ်တဲ့ ကျမ … ကိုသက်ပိုင်နဲ့မှ ရင်ခုန်တတ်နေပါပြီ။အိမ်ထဲထိ တွဲပို့တော့ သူ့ကိုယ်နံ့လေးက ကျမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပေါ့။အိမ်တက်ဆွမ်းကပ်ပြီး ၆လလောက်ကြာတော့ ဆေးခန်းလေးက နာမည်ရလာပါပြီ။ရပ်ကွက်ထဲ သာမန် ဖျားတာနာတာလောက်က ကိုသက်ပိုင်ဆေးခန်းလေးမှာပဲ လာလာပြကြတာ။လူနာများလာတဲ့ အခါမျိုး ကျမလည်း ရေနွေးအိုးတည်ပေး အမှိုက်ရှင်းပေးနဲ့ ကူပေးရသေးတယ်လေ။ကျမလည်း ဈေးထွက်မရောင်းတော့ပဲ အိမ်ရှေ့မှာပဲ ဆိုင်ခန်းလေးဆောက်ပြီး ဈေးရောင်းရင်း လူနာတွေလာရင်း မေးတတ်တဲ့ ရေသန့်ဗူး တစ်ရှုးထုပ် အခြားသုံးဆောင်ပစ္စည်းလေးတွေတင်ရင်း ကျမဆိုင်လေးလည်း အရောင်းသွက်လာတာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း ဆန် ဆီ ဆားနဲ့ လူအသုံးဆောင် ပစ္စည်းလေးတွေတင်ရင်း အရပ်ထဲ ဆိုင်ကြီးသဖွယ်ဖြစ်လာခဲ့တာ။ကိုသက်ပိုင် ကားထားတဲ့နေရာလေးချန်ပြီး ဆိုင်ကို အပြည့်ချဲ့ပစ်လိုက်တယ်။ရင်းနှီးမှု့တွေပိုလာတော့ကျမလည်း အချစ်ဒိန်းတလိန်း နတ်ပူးပြီထင်ပါရဲ့ရှင်။နေ့တိုင်း ကိုသက်နိုင်ဖို့ ထမင်းဟင်းပို့ကာ ပြင်ဆင်ပေးရင်း ခန္ဓာကိုယ်ချင်း မထိချင်မှအဆုံးပေါ့။သူကလည်း ကျမရှေ့တင် အဝတ်စားလဲရင်း လျှော်ဖို့ပစ်ပေးတတ်တယ်။တခါတခါ သူ့ပေါင်ကြားက ဟာကြီးကို ကျမ မမြင်မြင်အောင် လုပ်ပြသေးတာ။ကျမလည်း သူ အိမ်ဘက်ကူးလာရင်း ထမိန်ကို ခပ်လျော့လျော့လေး ဖြန့်ဝတ်ပြလိုက်တာပေါ့။ချစ်သူမဖြစ်ခင်ထဲက ကျမ ဖင်တွေနို့တွေ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်ခွင့်ပေးခဲ့တာပါ။သူ့လီးကြီးကိုင်ပြီး ဂွင်းထုခိုင်းတော့လည်း ကျမ ထုပေးလိုက်တာပဲ။
မြေငှား တစ်နှစ်ပြည့်တော့ စာချုပ်ထပ်ချုပ်ရင်း လက်ထပ်ဖို့ သူ့မိဘတွေ ဖွင့်ပြောဖြစ်ပါတယ်။သူ့အဖေကတော့ သူ့သားစိတ်တိုင်းကျ ဘာမှ မပြောပေမယ့်…သူ့အမေက သဘောမတူဘူးရှင့်။ကိုယ်ချင်းစာပါတယ် သူဋ္ဌေးသား ဆရာဝန်နဲ့ ကျမလို ဈေးသည်ကို ဘယ်သဘောတူပါ့မလဲ နော့။နောက်ပိုင်း ကိုသက်ပိုင်ဇွတ်ပြောမှ သူ့အမေက သဘောတူတာရှင်။နောက်ဆုံး ကျမအဒေါ်ကလည်း မြေကိုတဝက်တိတိ အမွှေသဘောမျိုး လွဲပေးတာပေါ့။ကိုသက်ပိုင်မိဘတွေကလည်း ကျမရတဲ့ မြေနေရာလေးကို အုတ်တံတိုင်းခတ်ပြီး နံကပ် နှစ်ထပ်လေးဆောက်ပေးပါတယ်။အုတ်အပြည့်ခင်းပြီး အောက်ထပ် တဝက်က ဆေးခန်းပေါ့ နောက်ခြမ်းက နားနေခန်းသဘောမျိုး အခန်းဖွဲ့ပြီး ပရိဘောဂ ပစ္စည်း နဲနဲလောက်ပဲ ထားတာ။အပေါ်ထပ်ကတော့ ကျမတို့လင်မယားနေဖို့ အခန်းတခန်းရယ် နောက်ထပ်အခန်းပို တခန်းရယ်ဖွဲ့ထားလိုက်တယ်။မင်္ဂလာဆောင်တော့လည်း သူ့အမေက ရှက်လို့ထင်ပါရဲ့ ကျမတို့ရပ်ကွက်မှာပဲ ဆောင်ခိုင်းပြီး သူတို့ဘက်က ဆွေမျိုးအသိုင်းဝိုင်းလောက်ပဲ လာကြတာ။မင်္ဂလာပွဲပြီးတော့ နှစ်ဖက်မိဘတွေ ကန်တော့ကြပေါ့။သူ့မိဘတွေ ပြန်တော့မှ ကျမနဲ့ကိုသက်ပိုင်လည်း အေးဆေး စကားပြောရတော့တယ်။ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ကတော့ ဆိုင်ကိစ္စတွေ အတွက် နောက်မှ အေးဆေးပြောမယ်ဆိုပြီး အိမ်ဘက်ပြန်ကူးသွားတာ။ထမင်းစား ရေချိုး အဝတ်စားလဲရင်းနဲ့ ည ၉နာရီခွဲလောက်မှ ကျမတို့အိပ်ခန်းထဲက မင်္ဂလာကုတင်ကြီးပေါ်ရောက်ခဲ့ကြတာပေါ့နော့။ဘာပြောကောင်းမလဲရှင်…ကိုသက်ပိုင်ရဲ့ လိုးချက်ကြမ်းကြမ်းတွေအောက် ခွေခေါက်သွားခဲ့ရတာ။
အဲဒီညမှာပဲ လီးအရသာကို စသိခဲ့ရတာပေါ့။ကိုသက်ပိုင်က တကယ်ကိုလိင်မှုှု့ကိစ္စတွေမှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့်ရှင့်။ကျမ ငယ်ငယ်ထဲက မိဘတွေဆက်ဆံတာကို မြင်ဖူးနေခဲ့တာလေ။အရွယ်ရောက်လာတော့လည်း ဒေါ်လေးမြင့်ကြည် အရင်ယောကျင်္ားနဲ့ရော…ခု လက်ရှိယောကျင်္ားနဲ့ပါ ဆက်ဆံပုံတွေ မြင်ဖူးနေတာ။ထူးခြားတာကတော့ ကိုသက်ပိုင်နဲ့ ချစ်သူဘဝမှာ မလုပ်ဖူးတဲ့ အတွေ့ကြုံသစ်တွေပေါ့။ကိုသက်ပိုင်လီးကြီးကို စုပ်ပေးရတာ။ကျမအတွက် ပထမဆုံးအတွေ့ကြုံဆိုတော့ စိတ်ထဲမသိုးမသန့်ဖြစ်ခဲ့မိတယ်။ဒါပေမယ့် ချစ်လို့ယူထားတဲ့လင်မို့ သူ့အကြိုက် လိုက်လျောပေးခဲ့တာပါ။ရလဒ်ကတော့ ပါးစပ်ထဲ လရည်ပူပူတွေပေါ့။ငြီစို့စို ချွဲကျိကျိအရသာမို့ ပျို့တက်ပြီးအမ်မိမလိုဖြစ်တော့ ကိုသက်ပိုင်က ပါးစပ်ချင်းတေ့ သူ့လျှာနဲ့ လိပ်ပြီး လရည်တွေကို ပြန်သွင်းပေးတာ။အသက်အောင့်ပြီး မျိုချပစ်ခဲ့ရတာပေါ့။ကျမဟာကိုလည်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုယက်ပေးတော့စောက်ရည်တွေပန်းထွက်တာက မြင်မကောင်းပါဘူး။ကိုသက်ပိုင် မျက်နှာတွေရော အိပ်ယာခင်းတွေရော ရွှဲနှစ်ကုန်တာ။ပထမဆုံးစလိုးတော့ ကျမ ဘာအရသာမှ မခံစားရပါဘူး အပျိူမှေးပေါက်တော့ အထဲက စပ်လိုက်တာရှင်။ခဏနားပြီး ကျမစောက်ပတ်ကို ပြန်ယက်ပေးပါတယ်။ဒုတိယအကြိမ်ကျတော့ ကျမ သိပ်မနာတော့ပါဘူး ကိုသက်ပိုင်လီးရဲ့ အဝင်အထွက်တွေကို ခံစားသိရှိလာပါပြီ။ နို့သီးခေါင်းလေးဆွဲစုပ်ပြီး တချက်ချင်း ဖိလိုးပေးတော့ အတော်ကြမှ ကျမစောက်ခေါင်းလေးထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်သွားရတာ။မိန်းမသား သဘဝ ကျမစောက်ပတ်လေးကလည်း အလိုအလျောက် လီးကြီးကို ပြန်ညှစ်ပေးရင်း စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်တာပေါ့ရှင်။နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ ရပ်ကွက်ကင်းတဲက ၂ချက်ခေါက်မှ နောက်ဆုံးတချီလိုးပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတာ။မနက် အိပ်ယာနိုးတော့ရနာရီ ကျော်နေပြီ…ခါတိုင်း ၄နာရီခွဲ ၅နာရီဆို ကျမ နိုးနေကြပါ။
နိုးနိုးချင်း ပထမဆုံး ယောကျင်္ား ကိုယ်သင်းနံ့လေးက ရင်ထဲနွေးသွားခဲ့ရတယ်။ကျမနို့အုံလေးကို ကိုင်ရင်အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကိုသက်ပိုင်လက်တွေ မှပြီးရွေ့လိုက်ရသေးတာပေါ့။တကယ်ကိုနှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေတာ…တညလုံး ကျမကို လိုးပေးရတော့ ပင်ပန်းနေပြီထင်ပါရဲ့နော့။မျက်ခုံးကောင်းကောင်း နှာတံပေါ်ပေါ်နဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ကျမလင်ကို ရွှတ်ကနဲ့နမ်းပြီး ကျမ အိပ်ယာထလိုက်ပါတယ်။ကိုသက်ပိုင် ပုဆိုးက ပေါင်လယ်ထိလျောကျနေလို့ ပြန်ဖုံးပေးခဲ့ရသေးတာ။အမလေးးး…ကျမ ရုတ်တရက်လန့်သွားမိတယ်။ကိုသက်ပိုင် လီးမှာ သွေးစသွေးနတွေကပ်နေတာရှင့်။ထူပူသွားရပါတယ်။ကျမလည်း အဝတ်တခုခုနဲ့ သုတ်ပေးမလို့ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းတော့ စောက်ပတ်လေးက ဆစ်ကနဲ့ ကျင်သွားရင် နာလာတော့တာ။အဲဒီကျမှ တွေးမိတော့ ကျမအပျိုမေး ပေါက်ပြီးထွက်တဲ့သွေးတွေက ကိုသက်ပိုင်လီးကို ပေသွားတာနဲ့တူပါတယ်။ကျမစောက်ပတ်လေး လှန်ကြည့်လိုက်တော့လည်း စောက်မွှေးတွေပါ ရဲနေတာရှင်။အောက်ထပ်ဆင်းပြီး ရေဇချိုး သနပ်ခါးပါးပါးလေးလူးပြီး ဒေါ်လေးအိမ်ဘက် ကူးလာလိုက်တာ။ဦးလှမောင်တော့ မမြင်မိဘူး အလုပ်သွားပြီနေမှာ။ကွတကွတနဲ့ လျှောက်လာတဲ့ ကျမကိုမြင်တော့ ဒေါ်လေးက ပြုံးစိစိ လုပ်နေတာရှင့်။
” ဂျမ်းပုံ … သမီး … ညက အိပ်ပျော်ရဲ့လား ”
” အိုရ် … ဒေါ်လေးကလည်း ”
” ဟဲ့ … အိပ်ပျော်လား မေးနေတာကို … ညည်းက ဘာဖြစ်နေတာလဲ ”
” ဒေါ်လေးမေးတာ … သမီးသိလို့ပေါ့ ”
” ခ်ခ် … ခ်ခ် … ဂျမ်းပုံရယ် … အဆန်းမဟုတ်ပါဘူးအေ … လင်ယူတဲ့မိန်းမတိုင်း … မင်္ဂလာဦးည အလိုးခံရတာပါအေ ”
” ဟာ … ဒေါ်လေးနော် ”
ကျမအဒေါ်ကတော့ ခုထိ အသက်သာကြီးတာ စကားပြောရင် တစ်တစ်ခွခွ ပြောလိုက်ရမှ။ကျမလည်း ရှက်တာနဲ့ လာရင်းကိစ္စပြောရင်း စကားလမ်းကြောင်းလွဲလိုက်ရတာပေါ့။
” ဒေါ်လေး ကျမဆိုင်ကို ပိတ်ပစ်ရမလား ”
” အလိုတော်… မပိတ်နိုင်ပါဘူး … ဘာလဲ … ညည်းက ဆရာဝန်ကတော်ဖြစ်သွားလို့ သွေးကြီးသွားတာလား ”
” မဟုတ်ပါဘူး ဒေါ်လေးရဲ့… မင်္ဂလာ မဆောင်ခင်ကတည်းက သမီးတို့က တိုင်ပင်ထားကြတာ … ကိုသက်ပိုင်အမေ ကြည်ဖြူအောင်လို့ သမီးက ဈေးဆက်မရောင်းတော့ဘူး … ကိုသက်ပိုင် အနားပဲ ပြုစုပေးရမှာ ”
” အေးပါ သမီးရယ် … ဒေါ်လေးနားလည်ပါတယ်…ဒါပေမယ့် ဆိုင်ကိုတော့ မပိတ်ချင်ပါဘူး … ဒေါ်လေးတို့ရပ်ကွက်က လူတွေ အဝေးမသွားရတော့ဘူးလေ… ဒီဆိုင်လေးမှာပဲ အကုန်ရနေတော့ … သူတို့အတွက် အချိန်ကုန်သက်သာတာပေါ့ ”
” ဈေးဝယ်လာတယ်ရှင့် … လူမရှိကြဘူးလား ”
ကျမနဲ့ဒေါ်လေး စကားပြောနေတုန်း ဈေးဝယ်ရောက်လာတာပါ။ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်ကြီးမြရင်ပေါ့…ကျမကို ပြုံးပြနေတာ။
” ဟော … ဒေါ်ကြီး ယူလေ … ဘာယူမလဲ ”
” အမလေး … ဆရာဝန်ကတော်ကြီး ကိုယ်တိုင်ဈေးရောင်းနေပါလား … ပဲဆီ၅ဝသားနဲ့ ဆားတစ်ထုပ်ပေးအေ ”
” ဈေးသည်ပဲ ဒေါ်ကြီးရ … ဈေးရောင်းရ မှာပေါ့ ”
” ဟုတ်ပါပြီတော် … အော် … နေဦး … ကြက်သွန်၁ပိသာလောက် ချိန်ဦးအေ … ဈေးမသွားတော့ပါဘူး … အချိန်ကုန်တယ် ”
” ဟုတ် … ဒေါ်ကြီး … ဒါပဲလား ”
” အေး … သမီး … မြင့်ကြည်ရော နေကောင်းရဲ့လား ”
” ကောင်းပါ့ … အမ မြရင်ရေ ”
ဒေါ်လေးက ဝင်ဖြေလိုက်တာပါ။ဈေးဝယ်ပြန်သွားမှ ကျမတို့ပြောလက်စ စကား ထပ်ဆက်ကြတာ။ဒေါ်လေးက ခေါင်းမာတယ်ရှင့် ဆိုင်ကို မပိတ်ချင်ဘူး။ဒါနဲ့ ကျမလည်း အကူတစ်ယောက်ရှာဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်။ခဏကြာတော့ ဒေါ်လေးက သူ့အိပ်ခန်းက သေတ္တာအစိမ်းလေး ယူလာခိုင်းနေတာရှင်။ကျမလည်း ဒေါ်လေးရှေ့ ချပေးလိုက်တော့ သူ့အကျင်္ ီအတွင်းက အိတ်ရှုံ့လေးထုတ်ပြီး သော့တွဲလေး ထုတ်လိုက်ပါတယ်။သော့ဖွင့်လိုက်တော့ အထဲမှာ ငါးရာတန်ကနေ ငါးထောင်တန်ထိ ပိုက်ဆံတွေ အလိပ်လိုက်ရှင် ကျမ အံအောသွားရတာပေါ့။ကျမအတွက် မင်္ဂလာ လက်ဖွဲ့တဲ့။ကျမ မျက်ရည်တွေကျလာပြီး ဒေါ်လေးကို ဖက်ငိုမိတာပါပဲ။ဒေါ်လေးကလည်း ကျမပုခုံးလေး ပြန်ဖက်ပြီး နှစ်သိမ့်ပေးနေပါတယ်။
” မငိုပါနဲ့ … မိဂျမ်းရယ် … ငါ့မှာလည်း သွေးသားရင်း ဆိုလို့ ညည်းတစ်ယောက်ပဲရှိတာ … ဒါက ညည်းပေးတဲ့ ပိုက်ဆံတွေဟဲ့ … တချိန်ချိန်များ ညည်းအိမ်ထောင်ကျရင် ပြန်လက်ဖွဲ့ဖို့ သေချာစုထားပေးတာ ”
” အဟင့် … ဟင့် … ဒေါ်လေးရယ် … သမီးစိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေလို့ပါ ”
” ကဲ … မျက်ရည်တွေ သုတ်ပါဦးအေ … လင်တောင်ရနေပြီ … ထစ်ကနဲ့ရှိ ငိုတုန်း ”
” ဟော … ဘာဖြစ်ကြတာလဲဗျ ”
ရုတ်တရက် ကိုသက်ပိုင် ရောက်လာပြီး ကျမတို့ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်တာ။
” အမလေး … မင်း မယားက … လက်ဖွဲ့ပေးတာ … ငိုတော်မှုနေလေရဲ့ ”
” ဟားးး ဟားးးး ”
ဒေါ်လေးနဲ့က်ုသက်ပိုင်တို့ စကားပြောနေတော့ ကျမလည်း ဘေးက နားထောင်နေလိုက်တယ်။
” သားတို့အတွက် မလိုပါဘူး ဒေါ်လေးရ … ဒီပိုက်ဆံနဲ့ ဒေါ်လေးအိမ်အသစ်ဆောက် … လိုတာကျနော် ဆိုက်ပါ့မယ် ”
” တော်ပါပြီ သားရယ် သာဓုပါတော် … ဒီလိုနေလာတာ ကြာပါပြီ ”
ကိုသက်ပိုင်က အတင်းပြောတော့ ဒေါ်လေးလည်း ခေါင်းညိတ်သဘောတူသွားပါတယ်။၁ပတ်လောက်ကြာတော့ ကိုသက်ပိုင်က သူ့အသိတွေခေါ်ပြီး ဒေါ်လေးအိမ် အသစ်ဆောက်ဖို့ စတင်ခဲ့တာ။မြေစိုက်အိမ်လေး ဖျက်လိုက်တော့ ဒေါ်လေးတို့လင်မယား ကျမတို့အိမ်ဘက် ခေါ်ထားရတာပေါ့။ဆေးခန်းနောက်က အခန်းပိုလေးထဲ နေခိုင်းလိုက်တာ။အဲဒီမှာ ကိုသက်ပိုင်ရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ အကျင့်တွေ သတိထားမိလာတာပဲ။ညတိုင်းအောက်ထပ်ဆင်းပြီး အတော်ကြာမှ ပြန်တက်လာတာ။ရောက်တာနဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို မီးပွင့် မတတ် ရက်ရက်စက်စက်လိုးတာရှင့်။တညတော့ ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင်အောက်ဆင်းတာနဲ့ အသာလေး ကပ်လိုက်သွားတာ။ဒေါ်လေးတို့ အခန်းတံခါးနား ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ချောင်းကြည့်နေတာ မြင်မှ သဘောပေါက်တော့တယ်။ဒေါ်လေးတို့ လိုးတာချောင်းကြည့်ပြီးမှ ကျမကို တက်လိုးတာပေါ့ရှင်။ကျမကိုလည်း ကွန်ပြူတာ တစ်လုံးဝယ်ပေးပြီး အကုန်သင်ပေးတာပါ။ညညဆို အပြာဇတ်ကားဆိုဒ်တွေ လင်မယားနှစ်ယောက် အတူကြည့်ပြီး လိုးတတ်နေပါပြီ။ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင် ဆေးခန်းလူကျလို့ ပင်ပန်းပြီး မလိုးပေးတဲ့ရက်တွေဆို အပြာကားကြည့်ရင်း အာသာဖြေတတ်နေတာပေါ့နော့။လရည်လည်း ကြိုက်တတ်နေပြီရှင့်။ကိုသက်ပိုင် အကြိုက်အလိုးခံရင်း တခါတခါ ကျမက ဦးဆောင်ပြီး သူ့အပေါ်က တက်လိုးပစ်တာ။မနက်လင်းတာနဲ့ ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင် လီးကြီးကိုလရည်ထွက်အောင်စုပ်ပြီး လရည်ပူပူနွေးနွေးလေး သောက်ရတာ အကျင့်ဖြစ်နေပါပြီ။ပြီးတာနဲ့ ကိုသက်ပိုင် မျက်နှာပေါ်ခွထိုင်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်နဲ့ သူ့ပါးစပ်လေး တေ့ပေးလိုက်ရင် ကိုသက်ပိုင်ကလည်း စောက်ရည်ပန်းထွက်တဲ့အထိ ယက်ပေးရင်း ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေကို တဂွတ်ဂွတ်နဲ့ မျိုချနေတတ်တာ။တဖြည်းဖြည်း ဒေါ်လေးတို့ အိမ်အုတ်ခင်းပြီးတိုင်တွေထောင်နေပါပြီ။အိမ်ရှေ့ ဆိုင်ခန်းပါ တွဲဆောက်ခိုင်းနေလို့ ကျမလည်း ဒေါ်လေးဖို့ အကူတစ်ယောက်ရအောင် ရှာရတော့တာပေါ့။ဒေါ်လေးတို့အိမ် ပြီးကာနီးလေ လူတစ်ယောက်ရလိုက်ပါတယ်။ကျမ ဆေးခန်းထဲ အမှိုက်လှည်းနေတုန်း ရပ်ကွာအနောက်ဖျားက ကြီးဒေါ်ထွေး နေမကောင်းလို့ လာပြတာ။
” ဟော … ဒေါ်ထွေး နေမကောင်ဘူးလား ”
” ဟုတ်ပ … ဂျမ်းပုံရေ … ဖြစ်တာ … ၄ရက်လောက်ရှိပြီ … ပိုက်ဆံအဆင်မပြေတာနဲ့ မလာရတာ ”
” အော်…အတူးလေးက … ပွဲဈေး မထွက်တော့ဘူးလား ”
” ထွက်တော့ ထွက်ရှာပါတယ်အေ … သူ့ခမျလည်း … ဈေးရောင်းရတာတဖက် … လူတွေနှောက်ယှက်တဲ့ဒဏ် ခံရတာ တဖက်နဲ့ … မလွယ်လှပါဘူး ”
ကျမလည်း ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ဆိုင်ဆက်ဖွင့်ရင် လူလိုနေတာနဲ့ အတူးလေးကို မျက်လုံးထဲမြင်မိလာတာပါ။အတူးလေးဆိုတာ ဒေါ်ထွေးသားပေါ့။မိန်းမလျှာလေးပါ။၁၂ပွဲဈေး မှန်ချပ်လေးတွေလိုက်ရောင်းနေတာ အသက်က ကျမထက် ၃နှစ်လောက်ငယ်ပါတယ်။အတူးလေးကို ကျမတို့ဆိုင်ခေါ်ထားပြီး ဈေးရောင်းပညာသင်ပေးရင် ဒေါ်လေးလည်း မပင်ပန်းပဲ အတူးလေးလဲ အဆင်ပြေတာပေါ့လေ။ကိုသက်ပိုင် လာတော့ ဒေါ်ထွေးကို ဆေးတစ်လုံးထိုးပေးပြီး သောက်ဆေး ၂ရက်စာ ပေးလိုက်တယ်။ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင် အကျိုးကြောင်းပြောပြတော့ ဆေးဖိုးဝါးခ မယူပါဘူး။ဒေါ်ထွေးပြန်တော့ အတူးနဲ့စကားပြောကြည့်ဖို့ တခါတည်းလိုက်သွားခဲ့တာ။
………………………
ဂျမ်းပုံ ဒေါ်ထွေးနဲ့ လိုက်သွားချိန် ဆေးခန်းနောက်ဖေးဘက် အခန်းလေးထဲမှ အဖြစ်ပျက်များအား မသိလိုက်တော့ပေ။
………………………
” ဒေါ်လေး … အိပ်နေတာလား … အင့် ”
” ဂျမ်းပုံ … ပြန်လာရင် … တွေ့နေဦးမယ် … သားရယ် ”
” ဒေါ်လေးဖို့ အကူလူတစ်ယောက်ရှာမလို့ … ဒေါ်ထွေးဆိုတဲ့ အဒေါ်တစ်ယောက်နဲ့ လိုက်သွားပါတယ်ဗျာ ”
” အသားဖြူဖြူ ပုပုနဲ့လား … သားလေး ”
” အားးး ရှီးးး … ထုထုဒေါ်လေး … ဟုတ်တယ် အသားဖြူတယ် ”
” ဒါဆို … ရပ်ကွက် အနောက်ဖျားထဲက မထွေးနေမှာ … ”
အိပ်ခန်းလေးထဲ ဒေါက်တာသက်ပိုင် လီးကြီးအား ဂွင်းထုပေးနေရင်း ဒေါ်မြင့်ကြည်တစ်ယောက် တူမဖြစ်သူ ရှိမရှိ သေချာရန်မေးနေလိုက်သည်။ဒေါ်မြင့်ကြည့် ဒီဘက်လာနေပြီး ၂ပတ်အကြာတွင် ညှောင်းကိုက်ဖျားရာမှ စခဲ့ရသည်။ ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှာ ဒေါ်မြင့်ကြည်အား ဦးလှမောင်အလုပ်သွားချိန် အိပ်ခန်းလေးထဲပင် အဖျားတိုင်းရင် ဆေးတစ်လုံးထိုးပေးအပြီး တက်လိုးပစ်လိုက်ရာ…ဒေါ်မြင့်ကြည့်မှာ နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်တွင် ချက်ပြုတ်နေသော တူမဖြစ်သူ သိမှာ စိုးရိမ်သဖြင့် အသံမထွက်ပဲ ကြိတ်မိတ်အလိုးခံလိုက်ရသည်။ဒေါ်မြင့်ကြည်ကိုယ်တိုင်လည်း ရာဂစိတ်အားကြီးသူမို့ အလိုးခံရပြီးနောက်ပိုင်း အိမ်ထဲ၌ပင် တူမဖြစ်သူအလစ် ဒေါက်တာသက်ပိုင်အား ကုန်းပေးတော့သည်။ခုလည်း ဂျမ်းပုံ အပြင်သွားသည်နှင့် ဒေါက်တာသက်ပိုင် သူမအခန်းထဲဝင်လာရာ ပုဆိုးလှန်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့သည်။ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှာ လူနာရောက်လာလျင် အိမ်ရှေ့ခန်း ဆေးကုလိုက်နှင့် လူနာပြန်သွားလျင် ဆေးခန်းနောက်ကျောဘက်ပြန်ဝင်ကာ ဒေါ်မြင့်ကြည့်အား လီးစုပ်ခိုင်းလိုက် ဂွင်းထုခိုင်းလိုက် လုပ်နေလိုက်သည်။
” ရှီးးး … တော် … တော် … တော်တော့ ဒေါ်လေး … သားထွက်တော့မယ် … လေးဘက်ထောက်လိုက်တော့ ”
ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ ဒေါက်တာသက်ပိုင် အလိုကျ ကုတင်ပေါ်တွင် ကုန်းပေးလိုက်ရာ ဖင်သားကြီးများကြားမှ ပြူးထွက်လာသော ဒေါ်မြင့်ကြည့်စောက်ဖုတ်ကြီးအား ဒေါက်တာသက်ပိုင်က မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် နောက်မှ တဖုန်းဖုန်း ပစ်လိုးလိုက်သည်။
” အ … သားရယ် … လိုးလိုး … ကောင်းတယ် ”
ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ လင်ဖြစ်သူဦးလှမောင်ထက် အလိုးသန်သော ဒေါက်တာသက်ပိုင်အား အစွမ်းကုန်လိုက်လျောပေးခဲ့သည်။ခုလည်း သူမခါးအားစုံကိုင်ပြီး အနောက်မှ ဆောင့်လိုးနေသောဒေါက်တာသက်ပိုင်အား ပါးစပ်မှ ညည်းငြူရင် ဖင်ကြီးအား အစွမ်းကုန်ထောင်ကာ အလိုးခံနေတော့သည်။
” အ … ဒေါ်လေး … ရှီး … ဘွတ် ဘွတ် … … ပြီးတော့မှာ ”
အသံကြားသည်နှင့် ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ ကုန်းနေရာမှ ခန္ဓာကို တပတ်လှည့်ကာ ဒေါက်တာသက်ပိုင် လီးထိပ်နား ပါးစပ်လေး ဟပေးနေရာ … ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှ ဒစ်ဖူးမြုပ်ရုံသာ တေ့ပြီး လရည်များ ဂွင်းထု ပန်းထည့်လိုက်သည်။နောက်တချီထပ်လိုးစဉ် ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ ဒေါက်တာသက်ပိုင်လီးအား တင်းပြောင်းလာအောင်စုပ်ပေးပြီးမှ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ဒုတိယအချီမို့ အတော်နှင့် မပြီးကြပေ။လီးကြီးဝင်လာတိုင်း ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ သူမဖင်သားကြီးများ နောက်ပြန်တွန်းကာ လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင် ဖိကပ်ပေးနေတော့သည်။အသားချင်းရိုက်ခတ်သံများ ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်နေချိန် ဆေးခန်းရှေ့မှ ဂျမ်းပုံ စကားသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။
” မောင်ရေ … ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ဖို့ အကူလူတစ်ယောက်ရလာပြီ ”
ဇနီးဖြစ်သူ အော်သံကြောင့် ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှာ လိုးရင်းတန်းလန်း လီးအား အမြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အခန်းပြင်ထွက်လာရာ ဒေါ်မြင့်ကြည် စောက်ဖုတ်ကြီးမှ … ဖလူး … ဖလွပ် … ဘူ … ဘွမ် … နှင့်လေများအန်ထွက်နေတော့သည်။
………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ရ ဆက်ရန်………
( အခန်း ရ )
🐚🐚🐚🐚🐚🐚
မျက်လုံးထဲ အလင်းတစ်ချို့စူးစိုက်လာတာနဲ့ ကျမလည်း ပျင်းကြောတချက်ဆန့်ပြီး အိပ်ယာထလိုက်တာပေါ့။ မနက်မိုးလင်းနေပြီမို့ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး အိပ်ခန်းထဲ မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်ရင်း ကျမကိုယ်ကျမ သေချာကြည့်နေမိတာ။မောင်ကတော့ အိပ်တုန်းပဲ။အိမ်ထောင်သက် ၁နှစ်ကျော်လာမှ ကိုသက်ပိုင် အပြုအမှုတွေပြောင်းလာတာရှင်။သူ့ကိုလည်း မောင်လို့ခေါ်ခိုင်းနေတာ။ကျမက အနုအရွတွေ သိတ်မတတ်ဖူးရှင့်။ဝယ်ပေးတဲ့ အဝတ်စားတွေကလည်း လက်ပြတ်နဲ့ ပေါင်တဝက်သာဖုံးတဲ့ စကပ်တွေ ဂါဝန်အတိုတွေများနေတာပါ။မောင်နဲ့အတူ ပွဲတက်တဲ့အခါ ကျမ မဝတ်ချင်လည်း ဝတ်နေရတာပေါ့။အရင်က ဈေးသည်လေ ခုတော့ ဆရာဝန်ကတော်ဆိုတော့ အထက်တန်းလွှာအသိုင်းဝိုင်းထဲ ဝင်ဆန့်နိုင်ဖို့ မောင်က အကုန်သင်ပေးပါတယ်။သနပ်ခါးကြိုက်တတ်တဲ့ကျမပါးပြင်မှာ တခါတခါ မိတ်ကပ်တွေ နှုတ်ခမ်းနီတွေက နေရာယူနေကြပြီလေ။ဒါတွေက ကျမ လက်ခံလိုက်နာလို့ ရပေမယ့်… မောင်တောင်းဆိုတဲ့ အရာတခုက ကျမအတွက် ကမ္ဘာ ပျက်မတတ်ပါပဲ။မောင်ပြောနေတာ ၃လလောက်ရှိပြီ ဒီအကြောင်းနဲ့ပတ်သက်လို့ ကျမနဲ့သဘောထားကွဲလွဲပြီး စကားကောင်းကောင်း မပြောဖြစ်တာ ကြာရောပေါ့။မနေ့ညက အဲဒီအကြောင်းပြန်စ ခဲ့တာ မောင့်ဘက်ကလေ။
” ဂျမ်းလေး ”
” ရှင် … မောင် ”
” မောင်ပြောထားတဲ့ … ကိစ္စလေး … စဉ်းစားပေးပါကွာ … မောင် ပညာတော်သင်သွားတဲ့ခါ … ဆရာဦးခန့်ကြည်ရဲ့ အကူညီပါမှရမှာ ”
ဦးခန့်ကြည် ဆိုတာ မောင်တို့ ဆေးရုံအုပ်ကြီးပေါ့ရှင် … ကျမ မောင့်အလိုကျ တခါ ဆုံဖူးပါတယ်… အသက် ၅ဝကျော်လောက် အသားဖြူဖြူနဲ့ အရပ်အမောင်းက မနှိမ့်မမြင့်ပေါ့။မောင် နိုင်ငံခြားပညာတော်သင်ထွက်ဖို့က ဦးခန့်ကြည်ရဲ ထောက်ခံမှု့က ၇၀%လောက် အရေးပါနေတာပေါ့။တွေးနေတုန်း ကျမပုခုံးပေါ် လက်တွေကျရောက်လာနေတာ မောင့်လက်တွေပေါ့။
” ဂျမ်းလေး ”
” ခဏ … မောင် … ကျမမေးတာ အရင်ဖြေပေးပါ ”
” မေးလေး … မောင့် မိန်းမလေး ကြိုက်တာမေး ”
” မောင့်ဆန္ဒကို လိုက်လျောရင် … ကျမတို့ အိမ်ထောင်ရေး တည်မြဲပါ့မလား ”
” မဆိုင်ပါဘူး ဂျမ်းရာ … ဒါက မောင့်ဆန္ဒပါ … ဂျမ်းက ဖေါက်ပြန်တာမှ မဟုတ်တာ ”
” ဟူးးးးးးး … ကောင်းပြီလေ … မောင် စီစဉ်လိုက်ပါ … ကျမ … မောင့်စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးမှာပါ ”
” တကယ်လား မိန်းမရယ် … ဒါဆို မောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း စီစဉ်ပေးမယ်နော် … ဝမ်းသာလိုက်တာကွာ … ရွှတ် ”
မောင်တကယ်ဝမ်းသာနေပုံပါ ကျမပါးကို ရွှတ်ကနဲ့ ဖိနမ်းပြီးမှ အိပ်ခန်းအပြင် ထွက်သွားတာ။ကျမမျက်လုံးထဲက ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တစ်ချို့ကိုတော့ မောင်မမြင်အောင်ပဲ သုတ်ပစ်လိုက်ပါပြီရှင်။ဒီနေ့မနက် ထမင်းဝိုင်းလေးက ကျမအတွက် အချိုမြိန်ဆုံးပါပဲ မောင်ဆီက မမြင်ရတာကြာပီဖြစ်တဲ့ အပြုံးလှလှလေး ပြန်မြင်လာရတာလေ။ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ မောင်က ဒီနေ့တရက် ဆေးခန်းပိတ်ဖို့ ပြောပြီး အပြင်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေတာပေါ့။ကျမလည်း မောင်ထွက်သွားပြီး အိပ်ယာပေါ်ခဏမှေးကြည့်နေတာ လူးလိမ့်ရင်း အိပ်မရတာနဲ့မို့ ဒေါ်လေးအိမ်ဘက် ကူးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတာပါ။အိမ်ဘက်တန်းမသွားပဲ ဈေးဆိုင်ဘက် အရင်ဝင်မိတာ အတူးလေးလည်း မသိတာလေးတွေ ပြောပြပေးမလို့စဉ်းစားမိရင်း စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဒေါ်လေးနဲ့ စကားပြောချင်မိတာ။နောက်ဖေးဘက် ပတ်ဝင်လာရင်း ဆိုင်နောက်ကျောဘက်နား က ညည်းသံကြားလိုက်တာရှင်။ဆိုင်နောက်တံခါး ဖွင့်ပြီးဝင်လာတော့ အသံက ပိုပြီ ပီပီပြင်ပြင် ကြားလာရတာ။
” အမလေး … ဒေါ်လေးရယ် … ခဏရပ်ပါဦးရှင် … မနေနိုင်တော့လို့ပါနော် ”
” အတူးလေးရယ် … နင်ကလည်း ခဏလေးတောင် မခံနိုင်ဘူးလား ”
ဒေါ်လေးနဲ့ အတူးတို့ အပြန်လှန်ပြောနေကြတာရှင့်။ကျမလည်း အသံကြားတဲ့နားလေး လျောက်လာမိတာ မြင်ကွင်းက အံအောနေမိတော့ပါပဲရှင်။ဒေါ်လေးပေါ့… အတူးထမိန်လေးကို လှန်ပြီး အတူးပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတလှုပ်လှုပ်နဲ့ကုန်းကုန်းကွကွဖြစ်နေတာ။အဲ … အတူး ထမိန်ဆိုတာ အတူးက မိန်းမလျှာလေးမို့ ပုဆိုးအစင်းလေးတွေကို ထမိန်လို လုပ်ဝတ်တတ်တာမို့ပါနော်။ကျမလည်း စိတ်လှုပ်ရှားလာပြီး ဆီပုံးတွေထားတဲ့ဘက်က ပတ်ပြီးချောင်းကြည့်လိုက်တာပါပဲ။အပြင်က ဈေးလာဝယ်ရင် အတူးလေးထိုင်နေတာပဲ မြင်ရမှာ ဒေါ်လေးက မြေကြီးပေါ်ဒူးထောက်ပြီး အတူးလီးကို စုပ်ပေးနေတာရှင့်။
” ဒေါ်လေးရယ် မနေ့ကလည်း … အတူးဟာလေး ထိပ်တွေနာနေတာ ”
” အံမယ် … အဲတာ ငါက ချစ်လွန်းလို့ နင့်ဒစ်လေးကို ကိုက်မိတာပါဟ ”
” မနေ့ကလို … လုပ်ရဦးမှာလား ဒေါ်လေး ”
” အေးပေါ့ အတူးရဲ့ … ကိုလှမောင်က ဒီရက် အလုပ်ပန်းတော့ ဒေါ်လေးကို လိုးမပေးနိုင်ဘူးလေ ”
အတူးလေးကတော့ မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နဲ့ ဒေါ်လေးပြောသမျှနားထောင်းရင်း ခုံပေါ်က ဆင်းထိုင်လိုက်တာပေါ့။ဒေါ်လေးက အတူးလေးအပေါ်က ခွထိုင်းပြီး လိုးတော့တာပါပဲ။ခဏကြာတော့ အတူးမျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လာပြီး ဒေါ်လေးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်တာ။မကြာပါဘူး ဒေါ်လေးဆီးက အံကြိတ်သံ တိုးတိုးလေးထွက်လာပြီး ဖင်ကြီးတဖုံးဖုံးနဲ့ မြောက်ချနေတာပေါ့။
” အားး … ဒေါ်လေး … အတူးဟာလေး မရတော့ဘူး … လုပ် လုပ် … အမလေး ကောင်းလိုက်တာနော် ”
” ဘွတ် … ဖလွပ် … အားးး … ဗျစ် …… ဒေါ်လေးလည်း … အ …… ကောင်းတယ် အတူးရယ် ”
နောက်ဆုံး ဒေါ်လေးဖင်ကြီး အတူးပေါင်ရင်းထိ ဖိကပ်ရင်း ပြီးသွားကြပုံပဲ အတူးလက်လေးတွေက ဒေါ်လေးဖင်သားကြီးတွေကို ဆွဲကုပ်နေတော့တာ။ဒေါ်လေး ထရပ်တော့မှ အတူးပေါင်ကြားက လီးကြီးမြင်လိုက်ရတာ။အမလေးးးး … နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး … မောင့်ထက် တုတ်လိုက်တာ အရှည်ကတော့ အတူတူလောက်ပါပဲ။ကျမလည်း ဒေါ်လေးထွက်ရင် ပက်ပင်တိုးမှာဆိုးလို့ ခြေဖွဖွနင်းပြီး ဈေးဆိုင်ထဲက ပြန်ထွက်လာရတာပေါ့။အိမ်ဘက်ပြန်လာပြီး မောင်ပြန်အလာ စောင့်နေမိရင်းဆေးခန်းကလည်း ပိတ်တော့ ပျင်းနေတာပေါ့။ပထမဆုံး စတင်လှုပ်ရှားဖို့ ကျမဆုံးဖြတ်ချက်ချရင်း ရပ်ကွက်ထိပ် အငှားကား တစ်စီးခေါ်ပြီး မြို့ထဲထွက်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။မိန်းကလေးသီးသန့် ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်ရှေ့အရောက် မှန်ချပ်တခုရှေ့ ကျမကိုယ်ကျမ ပြန်ကြည့်မိရင်း မောင့်စကားတွေကြောင့် ရင်ထဲနှစ့်ကနဲ့ ဖြစ်မိသွားသေးတယ်ရှင်။ကိုယ်ချစ်လို့ ယူထားတဲ့ မိန်းမကို သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ယောက်နဲ့ နေဖို့ အတင်းတိုက်တွန်းနေတော့ သိမ်ငယ်မိတာပေါ့နော့။ကျလာတဲ့ မျက်ရည်ဥတွေ မျက်ခွံတွေနဲ့ ပုတ်သိမ်းပြီး ကျမ ဆိုင်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်တာ။ချက်ချင်းပဲ ညီမအရွယ်လေး သုံးယောက်လောက် ပြေးကြိုနေပါတယ်။
” ဟာ … မမ … ဘော်ဒီက အမိုက်စားကြီး … မိန်းမချင်း ဒဲ့ကြွေတယ် … ဘာကူညီရမလည်းရှင့် ”
” ကျေးဇူးပါ ညီမတို့ရယ် … အမဆံပင်ကို သင့်တော်သလို ညှပ်ပေးပါ့လား ”
” လာ … မမ … ညီမလေး ကိုယ်တိုင် ပုံသွင်းပေးမယ် ”
ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဟန်တူတဲ့ ညီမတစ်ယောက်က ကျမကို အထဲခေါ်သွားတာပေါ့။အထဲရောက်တော့ ညှပ်လက်စဧည့်သည်တွေနဲ့ အခြားဝန်ထမ်းမလေးများရဲ့ မျက်လုံးတွေက ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကျရောက်လာတော့ပါပဲ။ကျမလည်း ကျမကိုယ်လုံးကို ယုံကြည်မှု့ရှိလာပါပြီ။မိန့်းမချင်းတောင် ငေးကြည့်နေကြတော့ ဘဝင်ကျခဲ့ရပြီပေါ့။ခေါ်လာတဲ့ ညီမလေးက ဆံပင်အဖျားတွေ ညှိလိုက် ဘီးနဲ့ သပ်ချလိုက် လက်နဲ့စုပြီး ကိုက်လိုက်နဲ့ အတော်လေးကြာမှ ပုံသွင်းဖို့ ပြင်ဆင်နေတော့တာ။ကျမလည်း စပ်စုနေတာ အိမ်ထောင်သည်မှန်းမသိသာဘူး ဘာညာနဲ့ပေါ့။အားကစားက ထွေထွေထူးထူး သိပ်မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး ငယ်ငယ်တည်းက ဘဝက ကြမ်းတော့ ကိုယ်လက်တွေက အမြဲလှုပ်ရှားနေရတာ…အမေရော ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ရော ကိုယ်လုံးတွေက ခပ်တောင့်တောင့်တွေ ဆိုတော့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ကလည်း မျိုးရိုးလိုက်တယ်ခေါ်မလားပဲ။အချိန် ၄နာရီကျော်ကျော်လောက်မှ ဆံပင်ပုံသွင်းတာ အကုန်ပြီးတာ။ကျမ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မောင်က စူးစူးစိုက်စိုက်ကို ကြည့်နေတာရှင်။အိမ်ထဲ ခြေးလှမ်းတဝက်လှမ်းနေတဲ့ ကျမနားရောက်လာပြီး ကိုယ်လုံးကို တစ်ပတ်ပတ်ကြည့်လိုက် ဂုတ်ကျော်ကျော်ထိအဖြောင့်ထားရင်း အဖျားဘက်လိပ်ခွေသွားတဲ့ ရွှေအိုရောင် ဆံနွယ်လေးတွေကို တယုတယ ကိုင်ကြည့်နေလေရဲ့။
” ဟာ … ဂျမ်းလေးရယ် … ဒီပုံစံနဲ့ ဆို ဘယ်ယောကျင်္ားမှ မငြင်းနိုင်တော့ပါဘူး … အားပါးပါး မိန်းမရာ ”
ကျမ မျက်နာအနှံ့နမ်းရင်း တတွတ်တွတ်ပြောနေတာပါ။နက်ဖန်ညနေ သူနဲ့အတူ ဆရာဦးခန့်ကြည်ကို ကလပ်တခုမှာ ဆုံဖို့ ပြောပြနေသေးတယ်။cd ချပ်ဖွင့်ပြီး ကျမကို အကလေ့ကျင့်ခိုင်းတာ ညအိပ်ခါနီးမှ နားရတော့တယ်။ထူးထူးခြားခြား ဒီည မောင်ဘက်က မလှုပ်ဘူး… ကျမဘက်က အချက်ပေးတာတောင် မောင်က တဖက်လှည့်သွားတာပါ။ကျမလည်း မနက်က ဒေါ်လေးနဲ့အတူးတို့ လိုးကြပုံတွေတွေးရင်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး လက်နဲ့အာသာဖြေလိုက်မိတယ်။မနက်လင်းတာနဲ့ မောင်က အစစအရာရာ သူတာဝန်ယူကြောင်း အိမ်ထောင်ရေးမထိခိုက်ကြောင်း သူဆန္ဒအလျောက်မို့ ကူညီပေးတာ ကျမကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း တဖွဖွပြောနေတော့တာ။ကျမလည်း မောင့်စကားတွေကြားတိုင်း ရင်ထဲဆူးကနဲ့ခံစားရပေမယ့် ချစ်လို့ယူထားတဲ့လင်မို့ ခံစားချက်တွေသိမ်းထားခဲ့ရတာပေါ့ရှင်။ညနေ ၅နာရီလောက် မောင့်ဆီ ဖုန်းဝင်လာတော့ မောင်က အခန်းပြင်ထွက်ပြောပြီးမှ ကျမနဲ့ မြို့ထဲ နာမည်ကြီး ကလပ်တခုကို ဦးတည်မောင်းနေတာ။ကားမောင်းလာရင်း မြို့ထဲအရောက် ညနေပိုင်းမို့ လမ်းတစ်လျှောက် ရောင်စုံမီးလေးများ ရိပ်ကနဲ့ရိပ်ကနဲ့ ကျန်နေရစ်တယ်။ခဏ အကြာမှာပဲ ရောင်စုံမီးတဖျက်ဖျက်နဲ့ လေးထပ်တိုက် အဆောက်အဦးရှေ့ရောာက်လာပါတယ်။ကားပါကင်ထိုးရင်း မောင်က ရွှေရောင်ကဒ်ပြားလေး ၂ကဒ် ကားထဲကယူပြီး ကလပ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်တာ။
အထဲရောက်တော့ လူအတော်တော်များများအကြည့်တွေကြောင့် ကျမ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာရပြန်တယ်။မောင်ဆီက မေးတဲ့အသံတောင် မသဲကွဲတော့ပါဘူး ဘာမေးမှန်းမသိပေမယ့် ခေါင်းတချက်ညိတ်ပြမိလိုက်တယ်။သိပ်မကြာခင်မှာပဲ လူတစ်ယောက် စကားလာပြောတော့ မောင်က ကဒ်လေးထုတ်ပြနေတာ။ထိုလူနောက်က ကျမနဲ့မောင် ကပ်လိုက်သွားရင်း ဒေါင့်ချိုးတခုအရောက် ဓတ်လှေကားနဲ့ အပေါ်ဆုံးအထပ်ထိ တက်ခဲ့လိုက်တာပေါ့။အပေါ်ဆုံးထပ်ရောက်တော့မှ တခါးဝမှာ ကဒ်ပြားလေးတွေအပ်ရတာ။မောင်နဲ့ကျမ အတွက် မျက်နှာဖုံးလေးတွေလာပေးပါတယ်။တံခါးပွင့်သွားတာနဲ့ ကျမလည်း မောင့်လက်ကို ချိတ်ပြီး အတူလိုက်ဝင်ခဲ့တော့ အတွင်းထဲက အပြင်ဆင်တွေက ကျမအတွက် ပထမဆုံးမြင်ကွင်းတွေပါ။နံရံကပ် ရေတခွန်အတုကြီးက ဖေါင်းကြွပုံစံနဲ့ ရေစီးသံတွေထွက်နေသေးတာ။ဘဲဥပုံ ခုံအဝိုင်းကြီးတွေဘေးမှာ အတွဲကိုယ်စီ စားသောက် စကားပြောနေကြတာပေါ့။ထူးခြားတာက စကားသံတွေက ဆူညံမနေပဲ နှစ်ကိုယ်ကြားတီးတိုးသံလေးတွေခပ်တိုးတိုး။ပန်းပုရုပ်တွေကလည်း အသက်ဝင်လှတာရှင် မြင်းရုပ် ကျားရုပ် သမင်ရုပ် အစုံပါပဲ။ကျမ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ကြည့်နေတုန်း ရုတ်တရက် နောက်ကျောဘက်က အသံတသံ ကြားလိုက်ရတာ။
” ရောက်ပြီလား … မောင်သက်ပိုင် ”
” ဟာ … ဆရာ … ဟုတ်ကဲ့ ”
ကျမလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အရင်တခါဆုံဖူးတဲ့ ဆရာဦးခန့်ကြည့်ပါ။ဒီနေ့တော့ ဆရာက အပြတ်ဟော့နေတာပေါ့။ဘောင်းဘီအနက် ကုတ်အကျင်္ ီအနက် ဝမ်းဆက်နဲ့ ကျမတို့လို့ မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားတာပါ။ဦးခန့်ကြည် ဦးဆောင်မှု့နဲ့ ခန်းမအတွင်းဘက် ဘေးခန်းတခန်းထဲဝင်လာခဲ့ကြတာ။မှန်အလုံတံခါးကြီးတွေက အပြင်ကနေ အထဲဘာမှ မမြင်ရပေမယ့် အထဲရောက်တော့ အပြင်ဘက်ကို အကုန်မြင်နေရပြန်တယ်။ရောက်တာနဲ့ မောင်က အရက်တစ်လုံးဖေါက်ပြီး ကျမအတွက် ဝိုင်တစ်လုံးဖေါက်ပေးတာပါ။ဦးခန့်ကြည် အကြည့်တွေက မောင်နဲ့စကားပြောရင်း ကျမပေါင်ကြား ခဏတိုင်းရောက်နေတာပေါ့ရှင်။ခရမ်းရောင်စကပ်အတိုလေးက ဒူးအထက်ကိုလှိုင်းတွန့်လေးတွေနဲ့ ရှေ့ဘက်က ပေါင်လယ်ထိ ခွဲထားတော့ ကျမပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေ မြင်နေမှာပေါ့ရှင်။အကျင်္ ီဇာအဖြူအကပ်နဲ့ အတွင်းက ခရမ်းရောင်ဘရာစီယာအောက်က နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးကလည်း တဝက်လောက်လျှံထွက်နေသေးတာလေ။ရွှေအိုရောင်ဆံနွယ်လေးတွေကအောက်အနားကနေ လိပ်တက်နေအောင် ကောက်ပြီးပုံသွင်းထားတော့ ကျမအလှကို ပိုပြီးကြွစေတာပေါ့။ဝဲကျလာတဲ့ ဆံပင်တစ်ချို့ ကျမပင့်တင်အပြီး တီးလုံးသံ ခပ်တိုးတိုးလေး ထွက်လာပါပြီ။အခန်းထဲ ကျမရယ် မောင်ရယ် ဦးခန့်ကြည်ရယ် သုံးယောက်ထဲလေ အတူတွဲကဖို့ တောင်းဆိုတော့ ကျမမငြင်းနိုင်တော့ဘူးပေါ့။မောင်ကတော့ အရက်သောက်ရင်း ကျမနဲ့ဦးခန့်ကြည်တို့ ကနေတာကို ကြည့်တချက် မကြည့်တချက်ပဲ။မျက်နှဖုံးစွပ်ထားကြပေမယ့် ရင်ဘတ်ချင်းကပ်နေတော့ တစ်ယောက်အသက်ရှုသံ တစ်ယောက်ကြားနေခဲ့တာ။ဦးခန့်ကြည်ရဲ့ ပါးသိုင်မွှေးစိမ်းစိမ်းကြီးတွေက ကျမကို အူယားစေပါတယ်။နှစ်ဦးသားကနေရင်း ဦးခန့်ကြည်လက်တဖက်က ကျမခါးဆီရွေ့လာနေပါပြီ။
” လှလိုက်တာ … ကလေးရယ် ”
” ရှင် …… ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ”
” ဆရာလို့ မခေါ်ပါနဲ့ ကလေးရာ … နာမည်ခေါ်ကွာ ”
စကားပြောနေတုန်း ဦးခန့်ကြည့် လက်တဖက်က ကျမပေါင်ကြား ရုတ်တရက် ရောက်လာတော့ ကျမ လန့်သွားမိတယ်။ပထမဆုံးကြောက်စိတ်ဝင်လာပြီး နားရွတ်တွေအေးလာတာပေါ့။ဒီလောက်ကြီး အတင်းရဲမယ် မထင်မိဘူးလေ။ခန္ဓာကိုယ်တပတ်လှည့်တိုင်း မောင်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် မြင်နေရတော့ ချွေးတောင်စို့လာရတာပေါ့။မောင်ကတော့ အရက်သောက်ရင်း ကျမတို့ကတာ ကြည့်နေတာရှင့်။လင်ဖြစ်သူရှေ့ သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်က ပေါင်ကြားနိုက်နေတာ ကျမ တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အရသာမျိုး ရနေမိတာ။ကြောက်လဲကြောက် ရင်လည်းခုန်ပြီး စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ပေါ့။
” စိတ်မလှုပ်ရှားနဲ့လေ ကလေး ”
” ဟုတ် … ဦးခန့် ”
ကျမ ပါးစပ်က အလိုလို ဦးခန့်လို့ ခေါ်မိသွားတာပါ။ဦးခန့်က ပေါင်ကြားထဲ ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ကျမဟာလေးကို ပွတ်နေပေမယ့် မောင့်ဘက်ရောက်ရင် သူ့လက်ကို ခါးပေါ်ပြန်ရွေ့နေတာ။မောင်ကြည့်နေရင်တောင် ခါးကိုင်ပြီးကနေတဲ့ပုံစံမျိုးပေါ့ရှင်။တဖြည်းဖြည်း ကျမဟာလေးက အရည်စို့လာခဲ့ရပါပြီ။ရုတ်တရက် အခန်းတွင်းမီးက မှိန်ကျသွားတော့ ဦးခန့်လက်က ထိထိမိမိကို ကျမပေါင်ကြားထဲ နိုက်ကလိနေေ့တာပဲ။သူ့ကိုယ်လုံးကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ ကျမလက်ကိုလည်း ဖြုတ်ပြီး သူဘောင်းဘီးထဲ ထည့်ပေးနေတာ။ကျမလက်တွေ အေးစက်နေလို့လား မသိဘူး ဦးခန့်ပေါင်ဂွထဲက ခပ်ပျောပျောကြီးကိုင်မိတော့ နွေးကနဲ့ပဲ။ကျမနူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဖျက်ကနဲ့ ဆွဲစုပ်ရင်း လျှာလေးထိုးထဲ့နေတော့ ကျမလည်း ဦးခန့်လျှာဖျားလေးတွေ လိုက်ဖမ်းနေမိပြန်ရော။အောက်ကလည်း ဆစ်ကနဲ့ဆစ်ကနဲ့အရည်တွေစီးကျလာပါပြီ။ဦးခန့်က သူ့လက်တွေ ထုတ်ပြီး လက်ချောင်းထိပ်ကပ်နေတဲ့ ကျမစောက်ရည်လေးတွေ သူ့ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ယူတဲ့အချိန် ကျမပေါင်ကြားထဲနွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရင်း ဦးခန့်လီးကြီးကို လက်က ညှစ်မိသွားတော့တာပေါ့။အသိစိတ်တွေလွတ်ပြီး ဦးခန့်လက်ချောင်းလေးတွေ အတူလိုက်စုပ်ပေးလိုက်မိတာ။မောင့်ကိုလည်း သတိမရတော့ပါဘူးရှင်။
” ကလေး စောက်ရည်လေးတွေက ချိုလိုက်တာကွာ ”
” အာ … ဦးခန့် ”
ခက်တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပေမယ့် ကျမနားထဲ ထပ်ကာထပ်ကာ ကြားမိနေတာ။ကျမ စောက်ပတ်လေးပြန်နိုက်တော့ မသိမသာလေးဖြဲပေးလိုက်မိတယ်။ဒီတခါ ဦးခန့်က ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီထဲက နိုက်တာလေ။ကျမ စိတ်တွေကြွတက်လာပြီး ဦးခန့်နူတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်မိတော့ စောက်ရည်နံ့လေး ကျမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပါပဲ။နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေရင်း ဦးခန့်ဆီက စကားသံတိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ်လာပြန်ရော။
” ကလေး … စောက်ပတ်လေး ယက်ချင်တယ် ”
” အိုရ် … ဟင့် ”
ကျမအဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲရောက်နေတဲ့ ဦးခန့်လက်ချောင်းလေးကို ပေါင်နစ်ဖက်စိပြီး ညှစ်မိသွားရင်း ပွက်ကနဲ့ စောက်ရည်တစ်ချို့ ထွက်ကျလာရပြန်ပါပြီ။ကျမလက်ထဲက ဦးခန့်လီးကြီးကလည်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့သွေးတိုးနေတာပေါ့ရှင်။တကယ်လို့သာ မတ်တပ်ရပ်လျက် မောင့်ရှေ့မှာပဲ ဦးခန့်က လိုးရင် ကျမငြင်းနိုင်ပါ့မလား။ကျမကိုယ်ကျမ ယုံကြည်မှု့ မရှိတော့ပါဘူး။အတွေးရပ်ပြီး သတိပြန်ကပ်တော့ ဦးခန့်လီးကြီးက ဘောင်းဘီအပြင်ရောက်နေတော့တာပါပဲ။ကျမ စကပ်လေး ဆီးခုံးထိလှန်ရင်း ဒစ်ဖူးကြီး ပေါင်ကြားထဲ မြုပ်နေပြီရှင့်။
……………………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၈ ဆက်ရန်………
( အခန်း ၈ )
🌠🌠🌠🌠🌠🌠
ကျမပေါင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေးဦးခန့်လီးကြီးက အလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲနေတော့ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေက အလိုလို ညှစ်ပေးမိပြန်ရော။တီးလုံးသံမဆုံးခင် ကျမနူတ်ခမ်းလေးကို ဦးခန့်က ခပ်ပြင်းပြင်းဆွဲစုပ်ရင်း နဖူးကြောတွေ ထောင်တက်လာတာ။မျက်နှာချင်းဆိုင်မတ်တပ်ရပ်လျက်ပဲ ခါးလေးကို အတင်းဖိကပ်ပစ်ရင်း ကျမပေါင်ကြားထဲ ခပ်ပျစ်ပျစ်အရည်တွေက ပူကနဲ့ ပန်းထုတ်ခံလိုက်ရပြီ။
” အ … ကောင်းလိုက်တာ … ကလေးရာ ”
” ပြွတ် … အင့် … ပြွတ်ပြွတ် … ဟုတ် … ပြွတ် … ဦး…ခန့် ”
ကျမလည်း ဦးခန့် နူတ်ခမ်းတွေဆွဲစုပ်ရင်း ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားမိတာပေါ့။ကျမလူချင်းခွာပြီး မောင်ဘေးနားပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။ဦးခန့်က မောင့်ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း တဖွဖွပြောနေတာ။နောက်တကြိမ် တွေ့ကြဖိုလည်း မှာနေတာရှင်။အိမ်အပြန်လမ်းမှာ တချိန်လုံးငြိမ်နေတဲ့ မောင်လေ … အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိပ်ခန်းအဝမှာပဲ ကျမရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်ပါတယ်။မော့ကြည့်နေတဲ့ မောင့်မျက်ဝန်းတွေက တစုံတခုကို ပျင်းပျင်းပြပြ သိချင်နေပုံပဲ။ပေါင်ကြားတည့်တည့်မျက်နာအပ်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်နေရာလေးကို မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်နေတာ။ကျမ စကပ်လေးကို ဗိုက်ပေါ်ထိဆွဲတင်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို အောက်ထဲဆွဲချလိုက်ပါပြီ။ဘောင်းဘီဂွကြားမှာ ကျမစောက်ရည်တွေနဲ့ ဦးခန့်လရည်တချို့ လိပ်ပါလာတော့ မောင်ကသေချာ ကြည့်နေတာပေါ့။ပေါင်ကြားထဲ ဒုတိယအကြိမ် မောင့်မျက်နှာလေး တိုးဝင်ရင်း ကျမဆီးခုံးလေးနား ထိကပ်နမ်းရှိုက်ပြီး မေးနေပါပြီလေ။
” ဂျမ်းလေး ”
” မောင် ”
” ဟိုလေ … ဆရာ့လီးကြီး … ဂျမ်းထဲ ဝင်သွားတာလား ”
” မဝင်ဘူး မောင် ”
” ဟင် … ဒါဖြင့် … ဒါတွေက ”
မောင်က ကျမ အဖြေကို သိပ်သဘောကျပုံ မရဘူးဖြစ်နေတာ။တကယ်လည်း ဦးခန့်လီးကြီး ကျမဟာထဲ မဝင်ခဲ့ပါဘူး။ပေါင်ကြားထဲ လိုးရင်း ပီးသွားတာလေ။ကျမ တွေးနေတုန်းလေး အဖုတ်လေးထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်လာရပြန်ပြီ။မောင်တစ်ယောက် ဦးခန့်လီးကြီးပွတ်ထားတဲ့ ကျမစောက်ပတ်လေးကို ထိုးယက်နေလို့ပေါ့ရှင်။အရင်ထက်ကို မက်မက်မောမော ရှိနေပုံပဲ။ခါတိုင်း ကျမက သူရင်ဘက်ပေါ်ထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ပါးစပ်တေ့ပေးမှ ယက်ပေးတတ်တဲ့မောင် ခုတော့ ထူးထူးခြားခြားပါပဲလား။ညရောက်တော့ မောင့်ဆီက မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးချက်တွေ ကျမ အားရပါးရ ခံနေမိတာ။မောင်မျက်နှာလေးက ပြုံးပျော်နေတော့ ကျမလည်း ပျော်ရွှင်မိပါတယ်။
နှစ်ပတ်လောက်နေတော့ ကျမကိုယ်ကျမ မယုံနိုင်လောက်အောင် အဖြစ်ပျက်တခု ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်ရှင်။မနက်လင်းတာနဲ့ မောင်က ဆေးခန်းအတွက် ကုန်တဲ့ ဆေးတွေ ဆေးထိုးအပ်တွေ မြို့ထဲသွားဝယ်နေတဲ့ချိန်ပေါ့။ကျမလည်း အောက်ထပ် နောက်ဖေးဘက်က မီးဖိုချောင်ထဲ ချက်ပြုပ်နေတုန်း ရုတ်တရက် နောက်ကနေ လက်တစုံက သိုင်းဖက်လာတာ။ထူးခြားတဲ့ရေမွှေးနံ့တမျိုးနဲ့ ရနေပြီး ကျမ ဂုတ်သားလေးတွေပေါ် နမ်းနေတဲ့ နူတ်ခမ်းတစ်စုံဘေးက အမွှေးငုတ်တို့လေးတွေကြောင့် စူးကနဲ့စူးကနဲ့ပေါ့ရှင်။မောင်မဟုတ်မှန်း သိတာနဲ့ ကပြာကယာ လှည့်ကြည့်မိတာ။
” ဟင် … ဦး…ခန့် … ဘယ်…လို…… ”
ကျမ စကားမဆုံးခင် နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ခံလိုက်ရရင်း ဦးခန့် လက်တွေက ကျမ လက်တကိုင်းအကျင်္ ီပေါင်လယ်ထိဖုန်းတဲ့ အနားစလေးအောက်က ပင့်ပြီး နို့အုံတွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတာပေါ့။အိမ်တွင်မို့ အတွင်းခံက အပေါ်အောက်ဝတ်မထားမိဘူးရှင့်။ဒယ်အိုးထဲက ဟင်းရည်ပွက်လာလို့ မီးလှည့်ပိတ်ပြီး ပြန်အလှည့် ပေါင်လယ်ထိသာရှည်တဲ့ ကျမအကျင်္ ီလေးကို ဦးခန့်က လည်ပင်းနားထိ ဆွဲတင်ပစ်တာရှင်။ကျမ ကြည့်နေတုန်းလေး ဦးခန့်ပါးစပ်က နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဆွဲစုပ်နေပါပြီ။လက်တွေကလည်း ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပွတ်သပ်ပြီး နို့အုံတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့နေတော့တာပါပဲ။နို့အုံ ထိပ်ကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး နို့သီးခေါင်းအထဲရောက်မှ လျှာနဲ့ ဝိုက်ပေးနေတာ။ပါးသိုင်းမွှေးစိမ်းစိမ်းတွေက နိုု့အုံသားလေးတွေပေါ် စူးကနဲ့စူးကနဲ့ … ပေါင်ကြားထဲလည်း လက်တဖက်က ဘယ်ချိန်ရောက်နေမှန်း မသိလိုက်ပါဘူး။စောက်စိလေးကိုဖိချေရင်း နို့စို့နေတော့တာပေါ့။ကျမစိတ်တွေငြင်းဆန်ဖို့ မေ့လျော့နေခဲ့တာပါ။ဒီတကြိမ်က မောင့်ဆန္ဒမပါဘူးလေ။မောင်နဲ့မတူတဲ့ အထိအတွေ့တွေက အနိုင်ယူနေပါပြီ။
ဦးခန့်ပါးသိုင်းမွှေးတွေက ကျမဗိုက်သားလေးတွေ မထိတထိပွတ်ဆွဲရင်း အောင်ဖက် ဆင်းနေတော့ အလိုက်သင့် ခေါင်းလေးကို ဖိပေးမိနေပြန်ရောပဲ။ကာမစိတ်တွေထကြွလာတဲ့ ကျမပေါင်တဖက်က ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တဲ့ ဦးခန့်ပုခုံးပေါ် တင်မိရက်သားပေါ့။မကြာပါဘူး ကျမစောက်ပတ်လေးထဲ ဦးခန့်လျှာကြီးက ထိုးမွှေးနေတာလေ။မနက်ပိုင်းမို့ ဆေးကြောမထားမိတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေတဲ့ ဦးခန့်ကို အားနာမိတော့တာပါပဲ။အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးကလိပေးပြီး အစိလေးကို ဖိစုပ်နေတော့ ကျမခါးလေးကော့ပြီး ဦးခန့်မျက်နာကို ဆွဲကပ်မိနေတာ။ခါးအောက်ပိုင်းကျင်တက်လာရင်း ထိန်းထားတဲ့ကြားက စောက်ရည်တွေပန်းထွက်ကုန်တော့ ဦးခန့်ခေါင်းကို တွန်းထုတ်လိုက်ပေမယ့် မမှီတော့ပါဘူးရှင် ဦးခန့်မျက်နှာတပြင်လုံး ပန်းမိလျက်သားဖြစ်သွားခဲ့ရတာ။
” အားးးးးး … ကန်တော့နော် … ရှီးးး းးးး ”
ကျမလည်း ဒူညွတ်ကျသွားရင်း ဦးခန့်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားဖြစ်သွားတာပေါ့။ဦးခန့်မျက်နာပေါ်က စောက်ရည်တွေလက်နဲ့သပ်ချပေးတော့ ကျမလက်ချောင်းလေးတွေ စုပ်ပေးနေပြန်ရော။ဒီအနေထားမှာ ရပ်ပစ်ဖို့စဉ်းစားတုန်း ကျမလက်တဖက်က အလိုလျောက်ဦးခန့်ဘောင်းဘီဂွကြားကို ပွတ်ပေးနေမိတာ။ကျမနားလည်တာပေါ့ အိမ်ထောင်သက် ၁နှစ်ကျော်လာပြီလေ…ယောကျင်္ားတစ်ယောက်ရဲ့ခံစားချက်ကို။မောင့်ကွယ်ရာမို့ နဲနဲတွန့်နေမိတာပါ။ဦးခန့်က မတောင်းဆိုပါဘူး ကျမစိတ်ကို ခန့်မန်းမိပုံပါပဲ။
” ချစ်လိုက်တာ … ကလေးရယ် … မမျော်လင့်ပဲ ချစ်မိသွားတာပါ ”
” ရှင် ”
မနက်ဖန် သူ့အိမ်မှာ ပါတီအသေးလေးလုပ်မှာမို့ မောင့်ဆီလာဖိတ်တာပါ။ဒီရောက်တော့ မမျော်လင့်ပဲ ဖြစ်သွားမိတာ ရှင်းပြရင်း ထရပ်လိုက်တော့တာပါပဲ။ကျမနဖူးလေး တချက်ကုန်းနမ်းပြီး လှည့်ထွက်သွားပါပြီ။
” ဦးခန့် ”
ဦးခန့် တံခါးဝနားအရောက် ကျမပါးစပ်က မမျော်လင့်ပဲ ခေါ်မိလိုက်တာ။လှည့်ကြည့်နေတဲ့ဦးခန့်ဆီ ကျမထသွားရင်း မီးဖိုချောင်နံရံနဲ့ ဖိကပ်ပစ်တော့ နားမလည်နိုင်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ပြန်ကြည့်နေတော့တာပေါ့။ဦးခန့်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေရာက ကျမဒူးထောက်ချလိုက်ပါပြီရှင်။ဘက်ကီဘောင်းဘီအညိုလေးကို ဇစ်ဖွင့်ရင်း ဦးခန့်ပေါင်ကြားက မပျောမမာဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဒစ်ဖူးကို ဆွဲငုံပစ်လိုက်မိတာ။ကျမဘဝမှာ သူစိမ်းယောကျင်္ားလီးကို ပထမဆုံး စုပ်ဖူးတာပါ။ ပါးစပ်ထဲပြည့်ကျပ်နေလို့ မောင့်လီးထက် နဲနဲပိုတုတ်တာကိုတော့ ခံစားသိရှိလိုက်ရပါတယ်။ဦးခန့်ရဲ့ ညည်းသံများက ကျမစိတ်ကို ပိုကြွစေလို့ အားရပါးရ စုပ်ပေးနေမိပြန်ရောပဲ။လီးအရင်းကနေ အဖျားထိယက်ပေးပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို ဖိစုပ်ပေးတိုင်း ဦးခန့်ခါးကော့လာရင်း ကျမပါးစပ်လေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိလိုးနေတော့တာပဲ။
” ဟူးးးးး းးးး …… ရှီးးး းးးးးး … ကလေးရယ် ……… ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီကွာ … အားးး းးးးးး ”
ကျမခေါင်းလေးဆွဲလှန်ရင်း ပါးစပ်လေးထဲ သူ့ဒစ်ကြီးတေ့ပြီး ဂွင်းတိုက်ချနေပါပြီ။ပါးစပ်ထဲခပ်ပျစ်ပျစ် လရည်တွေနဲ့အတူ ငြီစို့စို့ အနံ့လေးက ကျမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပေါ့ရှင်။ကျမကိုယ်လုံးကို ဆွဲမှပြီး နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း နူတ်ခမ်းထောင့်က စီးကျနေတဲ့ လရည်တချို့ကို လျှာနဲ့လိပ်ပြီး ကျမပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ပေးနေပါတယ်။မျက်နာချင်းဆိုင် ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားကြရင်း ခဏကြာမှ လူချင်းခွာလိုက်မိတာ။
” ကလေး … မနက်ဖန် ဆက်ဆက်လာခဲ့နော် … ဦးခန့်ကို လိုးခွင့်ပေးပါကွာ ”
” အာ … ဦးခန့်ကလည်းနော် ”
ဦးခန်ကြည် ပြန်သွားပြီး ကျမလည်း ဟင်းပြန်ချက်ရတာပေါ့။မောင့်အကြိုက် ငါးအိုးကပ်ချက်လေးကျက်ပြီးတော့ ချဉ်ရည်ဟင်းကျကာစလေး မောင်ပြန်ရောက်လာပါတယ်။မျက်နှာမှာချွေးလေးစို့ရင်း ကျမနားလေး လာရပ်နေတာလေ။
” မောင် ထမင်းစားတော့မလား … ငါးအိုးကပ်ရယ် ချဉ်ရည်ဟင်းလည်းရတော့မယ် ငြုပ်သီးလေး ထောင်းပြီး စားရုံပဲ ”
” အာမို့ ငါ့မိန်းမ ကိုချစ်နေရတာ… ရွှတ် ”
မောင်က ကျမပါးပြင်လေးနမ်းရင်း မျက်မှောင်ကြုတ်နေတာ။ကျမလည်း ချဉ်ရည်ဟင်းမွှေရင်း သတိထားမိလိုက်တာပါ။
” ဧည့်သည်လာသေးလား … ဂျမ်းလေး ”
ကျမ ရုတ်တရက် ကြောင်သွားရတာရှင့်။စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်မိသွားတာ။တကယ်ဆို ဦးခန့်လာတာ ကျမဘက်က အရင်စပြောသင့်တာပေါ့နော်။
” လာတယ်လေ မောင်ရဲ့ … မောင့်ဆရာ ဦးခန့်ကြည်ပေါ့ … နက်ဖန် သူ့အိမ်မှာ ပါတီလုပ်လို့ လာဖိတ်တာ … မောင်နဲ့ ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်လေး ထွက်သွားတာပဲ ”
မောင်မျက်နှာက စိတ်ရှုပ်သွားပုံပါ။ထမင်းစားတော့လည်း ခါတိုင်းလို မဟုတ်ပြန်ဘူး။စကားကောင်းကောင်း မပြောတော့ တခုခု စိတ်ခုနေတာ ကျမရိပ်မိပေါ့။ဒီအပြုအမှုက မောင့်အကျင့်ပဲလေ။ညပိုင်း အိပ်ယာထဲရောက်တော့ မောင်က တဖက်လှည့်ပြီး အိပ်တော့တာပဲ။ကျမက အိပ်မပျော်တာနဲ့ စားပွဲခုံပေါ်က ကွန်ပျူတာဖွင့်ပြီး နာရီဝက်လောက် ဇတ်ကားထိုင်ကြည့်နေတာ။တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်းပဲရှင်။မင်းသမီး ခင်ပွန်းမရှိချိန် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ သူငယ်ချင်းက မင်းသမီးကို လိုးတာ…မင်းသမီးယောကျင်္ားက ရိပ်မိပြီး စကားများကြတဲ့ အခန်းပေါ့။
” ဟင် … မောင် … မောင်ရိပ်မိနေတာလား ဦးခန့်နဲ့ကိစ္စက ”
ကျမတွေးရင်း စိတ်ထဲလေးလံလာတာပေါ့။မဖြစ်ဘူး မဖြစ်ဘူး မောင့်ကို ဖွင့်ပြောရမယ် မောင်မကျေနပ်ရင် နက်ဖန် မသွားရုံပဲလေ။ဒါတွေက မောင်စခဲ့တာပဲ။
” မောင် … အိပ်ပီလား …… မောင်လို့ ”
ဒုတိယတခါ ခေါ်မှ မောင်က ကျမဘက်လှည့်လာတာ။ကျမလည်း ညဝတ်စကပ်လေးချွတ်ရင်း မောင့်ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်တာပေါ့။
” မောင့်ကို ပြောစရာ ရှိတယ် မောင်ရဲ့ ”
” အင်း ”
မောင်က စိတ်မပါတဲ့ပုံစံနဲ့ပါ…ဒါပေမယ့် မောင့်လက်တွေက ကျမပေါင်ပေါ်ပွတ်သပ်နေတာ။
” ဦးခန့် ရောက်လာပြီး … ဟိုလေ … ဟို …… ”
မောင့်မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာပါပြီ ကျမပေါင်တွင်းသားလေးကို တချက်ကုတ်လိုက်ပါတယ်။
” ပြောလေး မိန်းမရ … ဆရာ ရောက်လာပြီး ဘာတွေဖြစ်ကြလည်း မောင်တအား သိချင်နေတာ ”
ခုမှပဲမောင်စိတ်ခုနေတာကို ရိပ်မိလိုက်တာပေါ့။ကျမလည်း မောင့် ပေါင်သားလေးတွေ ပွတ်ရင်း ပြောပြနေမိတာပါ။
” ရောက် လာလာချင်း … မပြောမဆိုနဲ့ မောင်ရယ် … ကျမ နို့တွေ တန်းစို့နေတာ ”
” ဟုတ်လား … မိန်းမ … ဘာဆက်လုပ်သေးလဲ ”
မောင့်သိချင်စိတ်က ဟန်မဆောင်နိုင်ရှာပါဘူး ချက်ချင်း အငမ်းမရ မေးနေတာပဲလေ။
” ပြီးတော့ ဦးခန့်က စောင်ဖုတ်လေး ယက်ပေးတာ မောင်ရဲ့ ”
မောင့်လက်တွေ ကျမပေါင်ကြားထဲ စမ်းနေပါပြီ။ကျမလည်း အလိုက်သင့်ဖြဲပေးရင်း မောင့်လီးကြီးကို အုပ်ကိုင်ပစ်လိုက်တော့…
” အင်း … မိန်းမ ပြီးသွားလား … ”
” ပြီးတာပေါ့ မောင်ရဲ့ … ဦးခန့်မျက်နှာပေါ် ပန်းမိသွားသေးတာ ”
” ဟာ … ဂျမ်းရယ် ”
မောင် ထထိုင်ပြီး ကျမနူတ်ခမ်းတွေ စုပ်ရင်း စောက်စိလေးကို ဖိချေပေးနေတော့ ကျမလည်း မောင့်ပုဆိုးကို ချွတ်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်တယ်။
” ပြီးတော့ မောင်ရယ် … ဦးခန့်ကို ”
” လီးစုပ်ပေးလိုက်တာ မလား ”
” ရှင် ”
ဒီတခါ စိတ်လှုပ်ရှားသွားရတာ ကျမရှင့်။မောင်ဘယ်လို သိနေတာပါလိမ့်။ကျမ မောင်မျက်နှာလေး ငေးနေတုန်း…
” မောင်သိနေပါတယ် မိန်းမရယ် ”
” ဘယ်လိုသိတာလည်း မောင်…ဦးခန့်က ဖုန်းဆက်ပြောတာလား ”
” မဟုတ်ပါဘူး မိန်းမရ … ဆရာက အလကားပြောပါ့မလား ”
” ဒါဆို ”
” မောင်ပြန်လာတော့ နမ်းမိတာလေ … မိန်းမနူတ်ခမ်းတဝိုက်က လီးနံ့ ရနေခဲ့တာ ”
” အော် … ကျမ မျက်နှာမသစ်မိတာ မောင်ရဲ့ … ဟင်းကျက်ရင် ရေချိုးမလို့ မောင်က ပြန်ရောက်လာတာကိုး ”
” နောင်တခါ ဆို မောင့်ကို အကုန်ပြောပြကွာ နော် မိန်းမ ”
” အင်းပါ မောင်ရဲ့ … ခုလည်း ဖွင့်ပြောပါတယ်နော် ”
” ဆရာက လိုးသွားသေးလား ”
” ဟင့်အင့် မောင် … နက်ဖန် လိုးခွင့်တောင်းသွားတာ ”
” အော် ဒါဆို … မိန်းမ ပါးစပ်က … ”
” လရည်တွေက စုပ်ပေးရင်း ပြီးကာနီး ကျမ ပါးစပ်ထဲ ဂွင်းထုပန်းသွားတာ မောင်ရဲ့ ”
မောင့် အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းလာပြီး ကျမကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲလည်းပစ်တော့တာပါပဲရှင်။ရင်ဘတ်ပေါ်ခွပြီး ကျမပါးစပ်ကို လိုးတော့တာပါပဲ။ပါးစပ်ထဲ မောင့်လီးကြီးက တင်းမာနေတာရှင့်။ပါးစပ်ကို လိုးရင်း ဦးခန့်လီးစုပ်ပေးတာတွေကို တတွတ်တွတ်မေးနေတော့တာပေါ့။ပြီးမှ ကျမမျက်နှာပေါ် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်တာ။ထူးထူးခြားခြား မောင့်လီးက ခါတိုင်းလို ပျော့မသွားပါဘူး ချက်ချင်းပဲ ကျမ စောက်ဖုတ်ကို ခွလိုးနေတာ။ကျမ က ဦးခန့် လိုးလိုး လို့ အော်တိုင်း မောင့်ဆီက ထိထိမိမိလိုးချက်တွေ ဝင်လာတော့တာပဲ။ကျမလည်း မောင့်လိုးချက်တွေ အားပျော့လာတာနဲ့ ဦးခန့်နာမည်ရွတ်ပြီး လိုးခိုင်းတော့တာပေါ့။တကယ်ကို ပက်ပက်စက်စက် လိုးပေးတာရှင်။တခါမှ မောင် ဒီလောက်ကြီး လိုးမပေးဖူးပါဘူးရှင်။ကျမစောက်ခေါင်းထဲလည်း တဇွိဇွိ တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ လရည်တွေရော စောက်ရည်တွေရော ဆူပွက်နေတာပဲ။မနားတမ်းလိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက်ဖိစောင့်ပြီး မောင်လည်း ငြိမ်သွားတော့တာ။
ခဏနေမှ မောင်က နက်ဖန် သူချောင်းကြည့်ရန်အတွက် ဆရာဦးခန့်ကြည်ရဲ့ ပြတင်းတံခါးတွေ ဟထားပေးဖို့ ကျမကို သေချာသင်ပေးနေတာရှင်။အစီစဉ်တွေပြောပြီး မောင်က ဘေးလှဲချတော့ ကျမလည်း မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ထိုး အိပ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။မနက်လင်းတော့ မောင်က တအားကိုတက်ကြွနေတာ။ကျမထက် အရင်နိုးပြီး ကြက်ဥကြော်နဲ့ ကော်ဖီ အဆင်သင့်လုပ်ထားပေးတယ်။စားသောက်ခဏနားပြီး ကျမရေချိူးထွက်လာတော့ ဝတ်ရမယ့် အဝတ်စားတွေ မောင်ကိုယ်တိုင်ရွေးထားပြီးသားရှင့်။ကျမ အဝတ်စားလဲနေတုန်း မောင့်ဆီ ဖုန်းဝင်လာပါတယ်။ဆရာဦးခန့်ကြည်က အရေးပေါ် နေပြည်တော်ထွက်သွားရလို့ ပါတီပွဲလေးကို အပြန်မှ လုပ်မယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းပေါ့။ဖုန်းကို အိပ်ယာပေါ်ပစ်တင်ရင်း မောင်မျက်နှာ မဲကနဲ့ဖြစ်သွားရတာပေါ့။
” တောက်!! သွားပါပြီ မိန်းမရာ … မောင်တို့ စီစဉ်ထားသမျှ အလကားဖြစ်ရော ”
” မောင်ကလည်း … ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ … သူ့ဘက်က အဆင်မပြေတာလေ … နောက်တခါပေါ့ မောင်ရယ် ”
ကျမလည်း မောင့်ကို ထွေးပွေ့ထားရင်း နှစ်သိမ့်လိုက်ရတာပေါ့ရှင်။ဆေးခန်းဖွင့်တော့ မောင့်စိတ်က သိပ်မကြည်တဲ့ပုံစံလေး။ဒီကြားထဲ ဆေးရုံက ဖုန်းဆက်လို့ နှစ်ခေါက်သွားရသေးတယ်။အိမ်အပြန်ကျ လူနာ ၁ဝယောက်လောက်ကြည့်ပြီး ထမင်းတန်းစားတော့တာ။မောင်ခဏ နားတုန်း ကျမလည်း ဆေးခန်းထဲ အမှိုင်ရှင်း တံမြက်စည်း လှဲနေတုန်း… တချွင်ချွင်နဲ့ … ဆေးခန်းတခါးပေါက်တပ်ထားတဲ့ အလှဆင်စတီးချောင်းလေးတွေလှုပ်သွားရင်း လူတစ်ယောက်ဝင်လာပါတယ်။
” ဆရာ ဦးသက်ပိုင် ရှိလား ခင်ဗျာ ”
” ရှိပါတယ်ရှင် … ကျမ သူ့မိန်းမပါ … ဘာကိစ္စရှိလို့ပါလဲ ”
” ကျနော့်ကို … ဆရာဦးသက်ပိုင်ရဲ့ မိတ်ဆွေ ဦးထွန်းနိုင်က လွတ်လိုက်လို့ပါ … ဆေးခန်းအကူ လူလိုတယ်ပြောလို့ပါ ”
” အော် … ခဏနော် … မောင်ရေ … မောင် … ဧည့်သည်လာလို့ ”
ကျမခေါ်ပြီး ခဏအကြာ မောင်ဝင်လာပါတယ်။ဧည့်သည်က သူ့ကိုယ်သူမိတ်ဆက်ရင်း မောင့်သူငယ်ချင်းက လွတ်လိုက်ကြောင်း ပြောဆိုနေတာ။
” ကျနော့်နာမည် ဖြိုးသူပါ ဆရာ … ဆရာဦးထွန်းနိုင်က လွတ်လိုက်တာပါ ”
” အော်… အေးကွ … ငါ ထွန်းနိုင်ကို မှာထားတာ … ဒါနဲ့ မင်းက ဆ/မ လက်မှတ်ရပြီးသားလား ”
” ဟုတ်ဆရာ … အထူးကုတွေမှာလည်း ၆လလောက် ပညာယူဖူးပါတယ် … နယ်ကဆိုတော့ နေဖို့ထိုင်ဖို့အတွက် အခက်ခဲ့ရှိလို့ပါဆရာ ”
” အေးပါ … မင်းအနေနဲ့ … ခန့်မှန်းလစာ သတ်မှတ်ထားတာမျိုးရှိလား ”
” မရှိပါဘူး ဆရာ … ကျနော် နေဖို့စားဖို့နဲ့ လစာက ဆရာသင့်တော်သလို စီမံပေးပါ ”
” အေး … ငါလည်း လက်ထောက်သဘောမျိုး လူလိုနေတာတော့ အမှန်ပဲ … စမ်းလုပ်ကြည့်ပေါ့ကွာ ဒီမှာ အဆင်မပြေလည်း နောက်ဆေးခန်းတခု ရှာပေါ့ ”
” ကျေးဇူးပါ ဆရာရယ် ”
” မင်းပစ္စည်းတွေရော ”
” အပြင်မှာ လက်ဆွဲအိတ် နှစ်လုံးပါပဲ ဆရာ ”
ဒီလိုနဲ့ ဆရာဝန်ပေါက်စ ဖြိုးသူအတွက် ဆေးခန်းနောက်ကျော ကပ်လျက် အရင် ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်တို့ နေသွားတဲ့အခန်းလေး စီစဉ်ပေးလိုက်ရတယ်။ဖြိုးသူက အရပ်မနိမ့်မမြင့် ဆံပင်ခပ်တိုတိုနဲ့ လူချောစာရင်းဝင်တစ်ယောက်ပါ။အပြောဆို ယဉ်ကျေးတော့ ဆေးခန်းလာတဲ့ လူနာတွေနဲ့လည်း အဆင်ပြေပါတယ်။မောင်နဲ့ကျမ အပေါ်လည်း လေးလေးစားစားဆက်ဆံရင်း သူမသိတဲ့ဟာတွေ မောင့်ဆီက သင်ယူနေခဲ့တာပေါ့။ဆေးခန်းပိတ်ရက်တွေလည်း ကျမ ချက်ပြုပ်နေတာတွေ ကူလုပ်ပေးရှာပါတယ်။တဖြည်းဖြည်း မိသားစုဝင်လို ဖြစ်လာတာပေါ့ရှင်။မောင်မအားတဲ့ အချိန်တွေဆို ရိုးရိုးဖျားတာနာတာလောက် ဖြိုးသူပဲ ကြည့်ပေးနေတာပေါ့။အစားသောက်လည်း ဂျီးမများရှာပါဘူး။ဆေးခန်းသိမ်းလို့ ညစာ စားပြီးတိုင်း ကျမနဲ့အတူ ပန်းကန်ခွက်ရောက်တွေ ကူဆေးနေကြပဲ။တခါတခါ လူရှင်းချိန် အမဆိုပြီး နှိပ်ပေးတတ်သေးတာ။ကျမလည်း တခါတလေ ပွဲသွားပွဲလာ သူ့ပုဆိုးလေးတွေ လျှော်ပေးလိုက်တာပဲလေ။မောင်ကတော့ သိသိသာသာကို သက်သာနေတော့ ဖြိုးသူကို လစာအပြင် အဝတ်စားလေးတွေပါ ဝယ်ပေးတတ်ပါတယ်။မောင်နိုင်ငံခြား ပညာတော်သင် ကိစ္စက လူရွေးတာ ပြည့်သွားလို့ ဦးခန့်ကြည်ဘက်ကလည်း အဆက်သွယ်မလုပ်တော့ပါဘူး။မောင်နဲ့ ပုံမှန်တော့ လိုးဖြစ်တာပေါ့နော်။စိတ်ကျေနပ်လောက်တဲ့ အပြုမှုမျိုး မောင့်ဆီမှာတော့ မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ကလေးယူဖို့ ပြောကြည့်တော့လည်း မောင်က လက်မခံသေးဖူးလေ။မောင့်စိတ်ကို ပြန်ကြွစေမယ့် အဖြစ်ပျက်တခုက ရောက်ရှိလာပါတော့တယ်။တညက ထူးထူးဆန်းဆန်း မောင်က သူ့ဖုန်းထဲက သူကိုယ်တိုင်ရိုက်ယူထားတဲ့ မူဗီအတိုလေး ပြတာရှင်။ဖြိုးသူပေါ့ ကျမ အတွင်းခံဟောင်းကို ခိုးခိုးရှုပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဂွင်းထုနေတာ။
” ဟောတော် … အဲတာ … ကျမ အတွင်းခံ မောင်ရဲ့ ”
” အင်းလေ … မောင်လည်း သတိထားမိတာ ကြာပြီ … ဒီနေ့ မနက်က ခိုးရိုက်ထားတာ ”
ကျမ ပေါ့လျော့မှု့လည်း ပါပါတယ် … အတွင်းခံ အဟောင်းကို နေ့လည်လျှော်ဖို့ လှေကားအတက် ရေချိုးခန်းဘေးက အဝတ်တန်းစင်လေးမှာ ထားလေ့ရှိတာ။မောင်က ဖြိုးသူနဲ့ ကျမကို နေစေချင်တဲ့ပုံစံ စကားစပြောလာပါပြီ။ကျမလည်း စိတ်ရှုပ်ရပြန်ပြီပေါ့။ဒါပေမယ့် မောင့်ဆန္ဒကို လိုက်လျောဖို့တော့ ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။ကျမလည်း မောင့်ကို အချိန်နဲနဲ ပေးဖို့ ပြောထားရတာပေါ့ရှင်။ကျမအတွင်းခံတွေ ခိုးရှုနေတဲ့ ဖြိုးသူကို သိမ်းသွင်းဖို့ မခက်လောက်ဖူး ထင်ပါတယ်။ကျမ ဂတိပေးလိုက်မှ မောင့်မျက်နှာလေးက ဝင်းပလာတော့တာ။
နောက်ရက်က စပြီး ကျမလည်း မာယာသုံးရတော့တာပေါ့နော့။ဖြိုးသူ ကျမနားကပ်လာတိုင်း ထမိန်ဖြန့်ဝတ်ပြလိုက် မသိမသာလေး ရင်သားလေးတွေ ဖေါ်ပြလိုက်နဲ့။ဖြိုးသူ ကလည်း မောင်မရှိချိန်ဆို ကျမနား အကြောင်းတခုခု ပြပြီး ကပ်နေတော့တာပဲ။တရက်ကျတော့ ကျမလည်း ခေါင်းမှုးချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တာ။အတွင်းခံမဝတ်ပဲ အကျင်္ ီလက်ပြတ်နဲ့ ဂါဝန် တဆက်ထည်း စပန့်သား အိအိလေး ကြိုဝတ်ထားလိုက်တာပေါ့။မကြာပါဘူး ဖြိုးသူက သွေးပေါင်ချိန်ဖို့ ဆေးခန်းထဲက လူနာစမ်းသပ်တဲ့ ကုတင်အမြင့်လေးမှာ ပက်လက်အိပ်ခိုင်းတော့တာပဲ။စပန့်သားမို့ ကျမ နို့အုံကြီးတွေ ပေါင်သားတွေက ကုတင်ပေါ်အတိုင်းသားပေါ့ရှင်။ညာဖက်လက်ကို သွေးပေါင်ချိန်ဖို့ လက်ပတ်လေးပတ်ပြီး လေမှုတ်ထုက်တဲ့ လက်ကိုင်အသီးလေးကိုနှပ်နေရင်း ဖြိုးသူ မျက်လုံးတွေက ကျမ နို့အုံကြီးတွေပေါ်ဝဲနေတာပေါ့။ကျမ ညာဖက်လက်ကို မသိမသာလေး ကုတင်ဇောင်းဖက် ချလိုက်တော့ ဖြိုးသူ ပေါင်နဲ့ ကျမ လက်မောင်းသားလေး ထိကပ်နေတာ။ခဏအတွင်းမှာပဲ ဖြိုးသူပေါင်ကြားက ခပ်နွေးနွေးဟာကြီးနဲ့ ကျမ လက်မောင်းသားလေးတွေ ထိမိနေပြီလေ။ဖြိုးသူက နားကျပ်တပ်ရင်း ကျမနို့နှစ်လုံးကြားထဲ နားကျပ်ခေါင်းလေးဖိပြီး စမ်းသပ်နေရင်း ဗိုက်သားလေးတွေ ဖိကြည့်နေတာ။မသိမသာကြည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေက ကျမပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေတာပေါ့ရှင်။ကျမကြည့်နေတာ မြင်တော့မှ စမ်းသပ်တာတွေ ရပ်လိုက်တာပါ။ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းတော့ သူ့ပုဆိုးကြားက ဖေါင်းထွက်နေတာ ကျမမြင်မှာဆိုးလို့ ထင်ပါရဲ့ ချက်ချင်းတဖက်လှည့်သွားတော့တာပဲ။
……………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၉ ဆက်ရန်………
( အခန်း ၉ )
🌵🌵🌵🌵🌵🌵
နေမြင့်လေ အရူးရင့်လေတဲ့ မောင့်အတွက်က ညနက်လေ အရူးရင့်လေ ဖြစ်နေတာ။
” မိန်းမ … အခြေနေ ဘယ်လိုလဲ တိုးတက်ရဲ့လား ”
ကျမလည်း ခေါင်းမူးလို့ သွေးပေါင်ချိန်တဲ့ ကိစ္စ ပြောပြရတာပေါ့။မောင်က သဘောကျသွားပုံပါ မြန်မြန်ကြိုးစားခိုင်းနေတာ။မနက်စာ စားတော့ ခါတိုင်း ရယ်စရာလေးတွေ ပြောတတ်တဲ့ ဖြိုးသူတစ်ယောက် သိသိသာသာ ငြိမ်နေတာရှင့်။ကျမလည်း သတိထားမိသလို မောင်ကလည်း ထမင်းစားရင်း မျက်ရိပ်ပြနေတာ။
တကယ်လည်း ဖြိုးသူ တစ်ယောက် ညည အိပ်မရတော့ပေ။နေ့တိုင်း တွေ့နေမြင်နေရတဲ့ မိဂျမ်း နို့အုံကြီးများ ဖင်သားအိအိကြီးများအား စွဲလမ်းနေတော့တာ။စရောက်ကတည်းက မောင်နှမလို ဂရုစိုက်ပေးတဲ့ ကျေးဇူးရှင်ကို လိုးချင်နေမိသည်။ဂွင်းထုတိုင်းလည်း မိဂျမ်းအားမှန်းထုတတ်သည်။တနေ့က မိဂျမ်းတစ်ယောက် ခေါင်းမူးသဖြင့် သွေးပေါင်ချိန်ရင် သူ့လီးဖြင့် လက်မောင်းသားလေးအား စမ်းပွတ်ကြည့်သည်။မိဂျမ်းဘက်မှ မငြင်းပဲ ပြန်လည်တုန့်ပြန်ပေးနေသည်ကို ရိပ်မိခဲ့သည်။သို့သော် ဆရာကတော်အား ဖြိုးသူအနေဖြင့် မစရဲပေ။
” ဟဲ့ … ဖြိုးသူ စားလေ … ဘာငိုင်နေတာလည်း ”
” ဟုတ် … အမ … ရင်နဲနဲ ပြည့်နေလို့ပါ ”
” မင်းလည်း ဒီရောက်တာ ကြာပြီ … တခါမှလည်း အပြင်မထွက်ဖူး … ဒီနေ့ ဆေးခန်းပိတ်ရက်ပဲ… မင်းအမ နဲ့ အပြင်လေးဘာလေး ထွက်လည်ကွာ … ကားထားခဲ့မယ် … ငါလည်း မရောက်တာကြာတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေဆီ သွားမလို့ ”
မောင်ဝင်ပြောတော့ ဖြိုးသူမျက်နှာလေး ဝင်းပလာတာ။ထမင်းစားပြီး ခဏနေတော့ မောင်က ရေမိုးချိုးပြီး သူ့ သူငယ်ချင်းလာခေါ်တာနဲ့ လိုက်သွားပါပြီ။အိမ်မှာ ကျမနဲ့ဖြိုးသူ ပဲ ကျန်တော့တာပေါ့ရှင်။ကျမလည်း ထမိန်ရင်လျားပြီး အောက်ထပ်ရေချိုးဖို့ ဆင်းလာခဲ့တာ။ရေချိုးခန်းနားအရောက် မျက်လုံးဒေါင့်က လူရိပ်တရိပ် မြင်လိုက်ရပါတယ်။အသာလေး မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး တံခါးကို ဟထားခဲ့တာ။ကျမရေချိုးပြီး ဆပ်ပြာတိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ တံခါးကြားက လူရိပ်တရိပ် ပေါ်လာပါပြီ။ကျမလည်း တံခါးဘက်လှည့်ရင်း ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်အပေါ်အနားစကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ထမိန်အထက်ဆင်စကို ပေါင်ကြားညှပ်ပြီး နို့အုံတွေ ဆပ်ပြာတိုက်နေတာပေါ့။အခန်းပြင်က အသားချင်းပွတ်တိုက်သံ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ခပ်တိုးတိုး ကြားနေရတာ။ဖြိုးသူတစ်ယောက် ဂွင်းထုနေပြီဆိုတာ ကျမ မကြည့်ပဲ သိလိုက်ပါတယ်နော်။
ဆပ်ပြာမြုပ်လေးတွေကို နို့အောက်ဖက်ကနေ ပင့်ပြီး နို့အုံနှစ်ဖက်လုံး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖိပွတ်ရင်း နို့သီးခေါင်းအပေါ်ရောက်မှ လက်ညိုးနဲ့လက်မ သုံးပြီး နို့သီးခေါင်းတွေ ညှစ်ချလိုက်တာ။နို့အုံတွေ ပွတ်တိုက်ပြီးမှ ကျမလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဗိုက်သားလေးတွေ ဝိုက်ပွတ်ရင်း ဆီးခုံးလေးပေါ်ရွေ့ပစ်လိုက်တာပေါ့။စောက်မွှေးလေးတွေ ဆွဲကုတ်ရင်း ပေါင်လေးမသိမသာ ဖြဲလိုက်တော့ ညှပ်ထားတဲ့ ထမိန်က ခြေရင်းပုံလျက်သားပဲ။ညာဘက်လက်နဲ့ ကျမစောက်ပတ်တပြင်လုံး ပွတ်သပ်ပြီးမှ ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်တော့ ဖင်သားကြီးတွေက တံခါးပေါက်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီပေါ့ရှင်။ဘယ်လက်နဲ့ ဖင်ကြားထဲ နိုက်ဆေးတော့ အပြင်က အသားချင်းပွတ်သံတွေ ပီပီပြင်ပြင်ကို ကြားနေရတာ။အမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင် ကျမလည်း သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ဦးကို ပထမဆုံး မြူဆွယ်ရင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ကာမစိတ်ကလေး ထကြွနေရတာပါ။အ…ကနဲ့ ခပ်တိုးတိုး အံကြိတ်သံလေးနဲ့အတူ အခန်းပြင်က အသားချင်းပွတ်တိုက်သံလေး ဖြည်းဖြည်းချင်းပျောက်ကွယ်သွားပါပြီ။ဖြိုးသူ ဂွင်းထုတာ ပြီးသွားပုံပါပဲ။ရေချိုးပြီး အပြင်ထွက်တော့ တံခါးပြန်အစိ တံခါးဘေးက နံရံမှာ လရည်တွေရှင် ခပ်ပျစ်ပျစ်လေး စီးကျနေလေရဲ့။လှေကားနားအရောက် ကျမလည်း လှမ်းအော်ပြောလိုက်ပါသေးတယ်။
” ဖြိုးသူရေ … အမ ပြီးပြီဟေ့ … နင်ရေချိုးပြီး သွားရုံပဲ ”
” ဟုတ် … အမ ”
အပေါ်တက်ပြီး ကျမ တဘက်သုတ်နေတော့ အောက်က ဖြိူးသူ ရေချိုးနေတဲ့အသံ ကြားရပါတယ်။ဆံပင်တွေခြောက်အောင် ဒွိုင်ယာနဲ့မှုတ်ပြီးမှ မိတ်ကပ်ပါးပါးလူးရင်း နူတ်ခမ်းနီ အရဲလေးဆိုးလိုက်တာပေါ့။ဘရာစီယာ အနက်ခံပြီး အပြာနုရောင်ပန်းပွင့်ရိုက်ထားတဲ့ ဇာအကျင်္ ီအကပ်လေးဝတ်လိုက်ပါတယ်။ရေလဲထမိန်ချွတ်ချရင်း ထမိန်စကပ် အဝါလေးပြီး မှန်ရှေ့ ကျမကိုယ်လုံးကို တပတ်ပတ်ကြည့်လိုက်တာပဲ။ကျေနပ်အားရမှ အောက်ထပ်ဆင်းခဲ့လိုက်တာ။အောက်ထပ်ရောက်တော့ ဖြိုးသူမျက်လုံးတွေက ကျမတကိုယ်လုံး သိမ်းကျုံးကြည့်ရင်း အရောင်လက်နေတော့တာပဲ။
” ဟာ … လှလိုက်တာ အမရယ် ”
” အံမယ် … နင်ကလည်း လူချောပါဟ ”
ကျမ ပြန်ပြောတော့ လူချင်းကပ်နေပြီမို့ ဖြိုးသူ မျက်နာလေး ရဲတက်သွားတာ။ဒီကောင်လေး ရည်းစားသနာ မရှိလောက်ဖူးနေမှာပါ။ စိမ်းညို့ညို့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျမကိုစိုက်ကြည့်နေသေးတာရှင့်။မျက်နာသွယ်သွယ် ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် စတစ်ကော်လံအဖြူ အောက်က ယောပုဆိုးအနက်လေးနဲ့ တကယ်ကို ကြည့်ကောင်းနေတာပါ။အိမ်ကထွက်တော့ ကားရှေ့ခန်းထဲ ကျမဝင်အထိုင် ကူရှင်ပေါ်ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေ ငေးနေလို့ ကျမ သတိပေးရသေးတယ်။
” မောင်းလေ … ဖြိုးသူ ”
” ဘယ်သွားမလဲ … အမ ”
” နင် ကြိုက်တဲ့ဆီသွားလေ … နင်မပျင်းအောင် နင့်ဆရာက ငါ့ကို အဖေါ်လုပ်ခိုင်းနေတာ ”
ရပ်ကွက်လမ်းမအတိုင်း မောင်းထွက်ပြီး မြို့ထဲဘက် မောင်းတော့ လမ်းသွားလမ်းလာလူတချို့နဲ့ မီးပွိုင် ၅ခုလောက်ကျော်ပြီး ပန်းခြံတစ်ခုထဲ မောင်းဝင်လာတာ။ကျမတို့နှစ်ယောက် ကားပေါ်ကဆင်းတော့ ပန်းခြံထဲရှိလူအတော်တော်များများ စုပ်တသပ်သပ်နဲ့ ပြောနေကြတယ်ရှင်။
” ဆော်က တင်းထုပ်နေတာ … ဟိုကောင် မဖြုတ်နိုင်ဘူးနေမှာ ”
” ငါသာဆို … ဘာဂျာ အမုန်းဆွဲမှာ … ဟီးးးးး ”
” ဗိုက်ပေါ်အသက်ထွက်ရင် ထွက်ပါစေကွာ တနေကုန်ဆွဲလိုးပစ်ချင်တာ ”
ပါးစပ်သရမ်းတဲ့ လူငယ်တစ်ချို့ကြောင့် ကျမလည်း ပူထူလာရတာပေါ့။ခပ်သွက်သွက်လျှောက်ရင်း ပန်းခြံထဲက အသုပ်ဆိုင်ဝင်ခဲ့လိုက်ရတယ်။လက်ဖက်သုတ်နဲ့ ဂျင်းသုပ် မှာပြီး စကားပြောနေကြရင်း ဖြိုးသူက ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ ပြောလာပါတယ်။ နှစ်နာရီလောက် ပန်းခြံထဲ အချိန်ဖြုံးရင်း မြို့ထဲပတ်မောင်းပြီး ရုပ်ရှင်ရုံထဲ လက်မှတ်ဝယ်ပြီး ဝင်လာခဲ့ကြတာ။ရုပ်ရှင်စပြလို့ ရုံအတွင်းက မီးတွေမိတ်တော့ တရုံလုံး မှောင်သွားတာပေါ့ရှင်။အတူထိုင်နေတဲ့ ဖြိုးသူနဲ့ကျမတောင် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် မမြင်နိုင်ကြပါဘူး။နေကြာစေ့စားလိုက် ရေသောက်လိုက်နဲ့ ခဏအကြာတော့ ဖြိုးသူလက်တဖက်က ကျမပေါင်ပေါ်လာတင်နေပါပြီ။တဖြည်းဖြည်း သူ့လက်လေးတွေက ပေါင်ရင်းရောက်လိုက်ပြန်ဆင်းသွားလိုက်နဲ့ပါ။ကျမကငြိမ်နေတော့ နဲနဲရဲလာပါတယ်။ဘေးနှစ်ခုံကျော်မှာအတွဲတစ်တွဲရှိပေမယ့် မှောင်နေတော့ တဖက်နဲ့တဖက် မမြင်ရပါဘူး။လူရိပ်လောက်ပဲ မြင်နေရတာပေါ့ရှင်။ရုတ်တရက် ကျမပါးပြင်နား ဖြိုးသူရဲ့ နှာခေါင်းပေါက်က ဝင်သက်ထွက်သက် နွေးနွေးလေး ရောက်လာပါပြီ။ကျမပါးပြင်ကို တချက်နမ်းရင်း လက်တဖက်က ကျမ ညာဖက်နို့အုံပေါ်ကျရောက်လာတာ။ပါးစပ်ကလည်း ချစ်တယ် ချစ်တယ်နဲ့ပေါ့။
” အမကို ချစ်နေတာ ကြာပြီဗျ ”
” အွန် … ငါက အိမ်ထောင်သည်လေဟာ ”
” ဟုတ်ပါတယ် အမရဲ့ … ဒါမို့ ကျနော် မျိုသိပ်ထားရတာပေါ့ ”
စကားပြောရင်း ကျမ နို့အုံတွေ ဖျစ်ညှစ်နေတော့တာပဲ။ဘေးက စုံတွဲကြည့်လိုက်တော့ သူတို့လည်း သူတိုပါသာ အလုပ်ရှုပ်နေကြပုံပါ။ကျမ မျက်နာလေး ပြန်အလှည့်မှာ နူတ်ခမ်းကို တေ့စုပ်ခံလိုက်ရပြန်ရော။ပါးစပ်ထဲ လျှာနဲ့မွှေပြီး ကျမလျှာဖျားလေးကို ဆွဲစုပ်နေတော့ အလိုက်သင့်လေး တုန့်ပြန်ပေးနေမိတာပေါ့။ဖြိုးသူကို ရိုးရိုးအေးအေးလေး ထင်ထားတာ ကျမ အမှားပဲလေ။လက်တွေက နို့အုံတွေ ညှစ်လိုက် ဗိုက်သားလေးတွေပွတ်လိုက်နဲ့ ဘရာစီယာမပါရင် ဆွဲစို့ချင် စို့နေမှာ။တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ကြားထဲ ကလိပြီး ကျမလည်ပင်းလေး ဆွဲစုပ်တော့ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး သိမ့်ကနဲ့ သိမ့်ကနဲ့ အသိစိတ်တွေ လွတ်ထွင်မတတ်ပါပဲ။မောင်ကလည်း ဒီလို နုနုညံ့ညံ့လေးတွေ လုပ်မပေးဖူးဘူးလေ။ဦးခန့်ကလည်း စောက်ပတ်ကို ဒါရိုက်ရက်ပေးသွားတာ။ခု…ဖြိုးသူနဲ့ကျ ခံစားမှု့က နုညံ့နေရတာမျိုး။
” ဟူးးးးးး … နင်လည်း မခေဘူးနော် … ငါက ချစ်သူဘာညာ မထားဖူးသေးဘူးပဲ ထင်ထားတာ … အင်းဟင်း ”
” ရည်စား ထားဖူးပါတယ် အမရဲ့ … ဆေးကျောင်းပြီးတော့ ဝေးသွားခဲ့တာ ”
စကားပြောနေရင်း ဖြိုးသူလက်က ကျမ အစိလေးကို မထိတထိလေး ဝိုင်းပေးပြီး ဖိနေတာ။တရှိန်းရှိန်းလေးနဲ့ ကျမလက်ကလည်း ဖြိုးသူပေါင်ကြားထဲ အလိုလို ရောက်သွားရတာပေါ့။ပုဆိုးထဲကနေ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ရုန်းကန်နေတာရှင်။ခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးရင်း ဒစ်နားရောက်တော့ အဖုလေးတခု စမ်းမိလိုက်တာ။ဖိကြည့်တော့ ဖြိုးသူဆီက အိ့ကနဲ့ ခပ်တိုးတိုးလေး ညည်းသံထွက်လာတော့တာပဲ။လီးက မသေးလောက်ဖူးရှင့်… ကျမလက်ထဲ ခပ်ပြည့်ပြည့်ကြီး တင်းနေတာ။
” ဖြိုးသူ … နင့်ဟာကြီး ထိပ်က ဘာလေးလဲ ဟင် ”
” ဂေါ်လီလေ … အမ ”
ကျမ စိတ်ဝင်စားသွားတာပေါ့။မောင်ပြောပြလို့ ဂေါ်လီတို့ ဆပ်မျက်ကွင်းတို့ ကြားဖူးပေမယ့် အပြင်မှာ လက်တွေ မမြင်ဖူးသေးပါဘူး။ကျမ လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေတုန်း ဖြိုးသူက ထိုင်ခုံပေါ်ကနေ အောက်ဆင်းပြီး ကျမပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။
” ဟာ … ဘာလုပ်မလို့ … ဘေးမှာ လူတွေနဲ့ဟ ”
” ခဏလေးပါ … အမရယ် … ကျနော် မနေနိုင်လို့ပါ ”
အသံတုန်တုန်ရီရီနဲ့ ပြောရင်း ကျမ စကပ်ထမိန်အောက်နားစလေး လှန်ပြီး ခေါင်းတိုးလာတာ။ကျမလည်း ဘေးကလူရိပ်လူခြေ ကြည့်နေလိုက်တယ်။ကျမအတွင်းခံလေးအပြင်ကပဲ တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေတာပါ။ပေါင်ကိုရသလောက် ဖြဲပေးပြီး သူ့ကျောကုန်းလေးပေါ် ကျမပိုက်ဆံအိတ်လေး တင်ရင်း ဘေးပတ်ဝန်းကျင် အကဲခတ်နေရတာပေါ့။ကျမ ဘောင်းဘီဂွလေး ဘေးဆွဲကပ်ပြီး ယက်ပေးတော့ ဖြိုးသူလျှာနဲ့ အဖုတ်က မထိတထိလေးဖြစ်နေတာရှင်။အသဲတောင်ယားလာရတယ်။အတွင်းခံ ချွတ်ပေးဖို့ကလည်း အဆင်မပြေတာမို့ ရသလောက်လေး ဇိမ်ယူနေလိုက်တာပဲ။ကြာကြာတော့ မရဘူးရှင့်… ရုတ်တရက် ရုပ်ရှင်ရုံတရုံလုံး မီးတွေ လင်းလာတာလေ။ဖြိူးသူလည်း ကျမ ထမိန်အောက်က ထွက်ပြီး ခုံအောက် ပစ္စည်းရှာသလို လုက်ပြီးမှ ထရပ်လိုက်တာ။ဘေးနားက အတွဲတွေလည်း ကျမတို့လိုပါပဲ… ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ရုတ်တရက် ဆိုတော့။ကျမလည်း မတ်တပ်ရပ် စကပ်ထမိန်ကို ဆွဲတင်ရင်း ဖင်ဘက်ကြည့်ရသေးတာ စောက်ရည်မထွက်သေးပေမယ့် အဖုတ်ထဲ စိုစိစိုစိနဲ့မို့ပါ။ပြီးမှ ဖြိူးသူဘက် ကြည့်လိုက်တော့ စိတ်ထဲရီချင်တာ ထိန်းမရတော့ပါဘူးရှင်။ဖြိုးသူ နူတ်ခမ်းမှာ ကျမစောက်ရည်တချို့ပွနေပြီး စောက်မွှေးကောက်ကောက်လေး တမျှင်ကကပ်နေတာပေါ့။
” ခ်ခ် ”
” ဘာလဲ … အမ ”
” နင့် ပါးစပ်တွေ သုတ်ဦးဟာ ”
ကျမ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက တစ်ရှုးထုတ်လေး ထုတ်ပေးလိုက်တော့ သူ့ဟာသူ သုတ်နေပါတယ်။ရုပ်ရှင်ရုံက ပြန်တော့ ဗိုက်ဆာလာတာနဲ့ အိမ်ရောက်မှ စားဖို့ဆိုပြီး ခေါက်ဆွဲကြော်တပွဲ ထမင်းကြော်နှစ်ပွဲ ကြံမဆိုင်ဟင်းရည်တပွဲဝင်ဝယ်ခဲ့ကြတာ။အိမ်ရောက်တဲ့ထိ မောင်ပြန်မလာသေးဘူး။အိမ်ထဲရောက်တော့ ကျမလည်း ထမင်းစားခန်းထဲ စားပွဲခုံပေါ် အထုပ်တွေချပြီး ထမင်းကြော်နဲ့ ခေါက်ဆွဲကြော်တဝက်ကို မောင့်ဖို့ သက်သက် ခွဲထားလိုက်ပါတယ်။ကြံမဆိုင်ဟင်းရည်ကို ပန်းကန်လုံးအကြီးထဲ ထည့်နေတုန်း နောက်က ခြေသံကြားလိုက်ရတယ်။ဖြိုးသူ ကားထားပြီး ထမင်းစားဖို့ ဝင်လာတာနေမှာ။ဟင်းရည်ခွဲထည့်နေတုန်း ဗြုံးဆို ကျမ ထမိန်အောက်နားစလေး ဆွဲလှန်ခံလိုက်ရတော့တာပဲရှင်။အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို အောက်ဆွဲချပြီး ကျမ ဖင်သားတွေကို နောက်က နမ်းခံလိုက်ရတာလေ။
” ဟဲ့ … ဖြိုးသူ … ထမင်း အရင်စားမယ်လေဟာ ”
” ပြီးမှ စားတော့မယ် အမရယ် … ကျနော် မအောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျ ”
ဖင်သားတွေကို လျှာအပြားလိုက်ယက်ရင်း ကျမဖင်ဝလေးကို ရုတ်တရက် လျှာနဲ့ထိုးပေးတာရှင့်။ထမင်းစားပွဲကို လက်အမြန်ထောက်ရင်း ကျမ ပေါင်တွေ တဆက်ဆက် တုန်နေတော့တာ။
” ဟာ … အဲတာ ဖင်ပေါက်နော် … ဖြိုးသူ … အ … ဘယ်လိုတွေ …… ရှီးးး းးး …… လုပ်နေတာလဲ ”
တသက်တကိုယ် တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အရသာလေး။ဖေါ်ပြလို့ မရတဲ့ ခံစားမူ့တခု။ကျမစိတ်တွေလည်း လေလှိုင်းထဲရောက်သွားရသလို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ … ဖင်ဝလေးကလည်း ယားတက်နေတာ။ဖင်အတွင်းထဲ လျှာနွေးနွေးလေး တိုးဝင်လာပြီရှင့်။ပြန်ထွက်သွားတော့ ဖင်ဝလေးလျှာဖျားလေးနဲ့ဝိုင်းပေးနေတာ။မရတော့ဘူးရှင်… လက်တဖက်က ဖြိုးသူခေါင်းကို ကျမဖင်နဲ့ဆွဲကပ်ရင်း ကျန်လက်တဖက်က စားပွဲပေါ်ထောက်ထားလိုက်ရပြီ။လျှာအပြားလိုက် ယက်လိုက် လျှာကိုချွန်ပြီး ထိုးစွလိုက်နဲ့ မခံစားနိုင်တဲ့အဆုံး ကျမစိတ်တွေ လျော့ချပစ်လိုက်ရတာ။ပွက်ကနဲ့ ပွတ်ကနဲ့ စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းရင်း အော်ဟစ်နေရတာပါရှင်။ပထမဆုံးအကြိမ် စောက်ပတ်ကိုမထိပဲ စောက်ရည်ထွက်အောင် လုပ်နိုင်တဲ့ ဖြိုးသူကို ကျမ ဖြုံသွားရပါပြီ။စောက်ရည်ပန်းထွက်နေတုန်းအဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ခပ်ဆက်ဆက်လေး ရိုက်ခံရတော့ ကျမလန့်ပြီး ဖင်ကိုအစွမ်းကုန်ကော့ပေးမိတာပေါ့။ဘာလို့များ ရိုက်တာလဲ လှည့်ပြီးမေးမလို့ လုပ်တုန်း ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ဖြိုးသူလီးက တိုးဝင်လာပြန်ရော။အတွင်းထဲ တစ်စို့ကြီးမို့ မောင့်ထက်လီးက တုတ်မှန်းသေချာသွားပါပြီ။
” အ … ကျပ်တယ်ဟာ … ကျွတ်ကျွတ် … ဖြည်းဖြည်း ”
” အင်းပါ … အမရဲ့ … တဝက်ပဲ သွင်းထားတာပါ ”
အမလေး … နင့်ဟာကလည်း … တဝက်သာဆိုတယ် သားအိမ်ထိတော့မယ်ဟ … အထဲလည်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ”
” ဗျစ် … ဗျစ် … အားးးး းးးးး … မ … မ… ရဘူး … အမလေး သေပါပြီဟာ … ခဏလေးပါ … အမရ … ဘွတ် … ဖလွပ် … ရှီးးးး ဟူးးးးး းးးးး ”
ဖြိုးသူက လီးတဝက်ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးနေပေမယ်။ဒေါက်တာသက်ပိုင်ထက် လီးက တုတ်နေသည်အပြင် ဒစ်နောက်နားက ဂေါ်လီကလည်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် မိဂျမ်းတစ်ယောက် အော်ဟစ်နေရရှာသည်။
” ဘွတ် … ဘွတ် … ဇွိ … ဖွပ် … အားးး … ဗျစ် … သေပါပြီ … အမလေး ”
တကယ်မခံနိုင်တော့သဖြင့် ဖြိုးသူမှာ သူ့လီးကြီးအား ထုတ်ကာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း မိဂျမ်း ဖင်ဝလေးအား ပြန်ယက်ပေးနေတော့သည်။ဖင်ဝလေးယက်ရင်း သူလီးဆွဲထုတ်စဉ် ပြန်မစိသေးသော စောက်ခေါင်းထဲမှ အတွင်းသား နီတာရဲလေးများကိုလည်း လျှာဖြင့် ထိုးယက်ပေးလိုက်တော့သည်။
ကျမ ထင်မထားမိဘူး ဖြိုးသူလီးက အတော်တုတ်တာရှင့်။လီးထိပ်က အဖုလေးကလည်း အတွင်းထဲ ချိတ်ဆွဲနေတာ။ဖင်ဝလေးပြန်ယက်ပေးတော့မှ နာတာသက်သာလာတယ်။တဖြည်းဖြည်း စောက်ခေါင်းထဲက ယားတက်လာတော့ လိုးပေးဖို့ ပြောမိပြန်ရော။ကျမလည်း မတ်တပ်ကုန်းရတာ ညှောင်းနေတော့ ဆေးခန်းထဲက လူနာစမ်းသပ်တဲ့ ခုံပေါ်ပဲ ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တာ။ကျမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဒူးကွေးမြောက်ပြီး သူ့လီးထိပ်ကို တံတွေးတချက်ထွေးချရင်း စွနေတာရှင်။ သေချာကြည့်မိတော့ နီညိုရောင်နဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့လီးက ထိပ်နားကြမှ ကော့တက်နေတာ။
ဒစ်ဖူးခပ်ရဲရဲကြီးက ခရမ်းချဉ်သီးအမှည့်ပုံမျိုး ကားထွက်ပြီး ဒစ်နောက်နားအဖုကြီးက ပေါက်ထွက်မတတ်တင်းပြောင်နေတာရှင့်။
ကြည့်နေတုန်းလေးပဲ ကျမစောက်ပတ်လေးထဲ ဖြိုးသူလီးကြီး ဒုတိယ အကြိမ်ပြန်ဝင်လာပြန်ပြီ။ဒီတခါတော့ မညှာဘူးရှင် လီးအရင်းထိ ဖိလိုးပစ်တာ။ကျမကိုယ်လုံးပေါ် မိုးထားပြီး လက်တဖက်က ကျမပါးစပ်ကို ပိတ်ထားတာပေါ့။စောက်ခေါင်းတခုလုံး ကျင်နေပြီး သပ်လျိူထားသလိုပါပဲ။ကျမ သူ့လက်ကို ဆွဲဖယ်တုန်း တဖုန်းဖုန်း ပစ်လိုးတော့တာ။ပါးစပ်ပိတ်ခံထားရလို့ ကျမလည်း ဖြိုးသူ ရင်ဘတ်ကို တဘုံးဘုံးနဲ့ ထုရိုက်ပစ်တာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်စိမ့်ထွက်လာမှ ကျမ နာကျင်တာတွေလျော့လာပြီး ခံနိုင်လာတာတာပါ။ကျမ ခံနိုင်လာမှ ဖြိုးသူက ပါးစပ်ပိတ်ထားလက်ကို ခွာပေးတာ။ကျမ မျက်နာကို စိုက်ကြည့်ရင်း လီးအရင်းထိဖိဆောင့်တိုင်း စောက်ခေါင်းထဲ မီးပွင်မတတ်ပါပဲ။ကော့တက်လာတဲ့ ကျမနို့အုံတွေကို ညှစ်ချေရင်း ဘရာစီယာကို အောက်ဆွဲချလိုက်ပါပြီ။အကျင်္ ီမချွတ်ပေမယ့် ဘရာစီယာ အပြင်ဘက်ထွက်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို စုပ်လိုက် သွားလေးနဲ့ ကိုက်လိုက်လုပ်နေတာပေါ့။လိုးချက်တွေက မချဘူးရှင်။ရက်ရက်စက်စက် ဖိဖိလိုးနေတာ။နဲနဲကြာတော့မှ ကျမလည်း ဂေါ်လီအရသာကို ခံစားမိလာတာ။လီးအဝင်အထွက်တိုင်း စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်နေတော့ စောက်ရည်တွေလည်း တဗြန်းဗြန်း ပန်းထုတ်နေရတာပေါ့။
ဖြိုးသူက ကျမ တချီပြီးတော့ လီးကို စိမ်ထားရင်း မျက်နာအနံ့နမ်းပေးလိုက် လည်တိုင်လေးစုပ်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးစို့လိုက်နဲ့ပေါ့။အဲဒီခံစားမှု့ကလည်း ဘာနဲ့မှ မလည်းနိုင်အောင် အရသာရှိတာရှင့်။မောင်ဆို သူလိုးပြီးတာနဲ့ ဘေးချက်ချင်းလှဲအိပ်ပစ်တာ။တခါတခါ ကျမ အဆုံးထိ မရောက်ခဲ့ရပါဘူး။ဖြိုးသူက ခဏနားပြီး နို့လေးတွေစို့ရင်း ထပ်လိုးပေးနေပြန်တာ။ကျမ ဒုတိယ အချီမှ သူလည်းပြီးတာ။အတော်ကြာမှ ကျမပေါင်ကြားထဲနေရာပြန်ယူပြီး စောက်ပတ်ကို ပြန်ယက်ပေးနေတော့ အားနာစိတ်လေးဖြစ်မိရတယ်။စောက်ဖုတ်ထဲ ကျမစောက်ရည်တွေရော သူ့လရည်တွေရောလေ။ဆေးပေးမယ်ပြောတာတောင် သူချစ်လို့ပါတဲ့ရှင်။ကျမပါးစပ်က လိုးပေးဖို့ မပြောမချင်း ဖင်ရော အဖုတ်ရော ယက်ပေးတော့တာပဲ။သူအပေါ်က လိုးရင်း ခဏကြာတော့ ကျမကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းတာ။နောက်ကနေ ကျမခါးလေးစုံကိုင်ပြီး ပစ်ပစ်လိုးတော့တာပါပဲ။ကျမ နာတယ်ငြီးတိုင်း လိုးတာရပ်ပြီး စောက်ပတ်ကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ယက်ပေးတာပါပဲ။ယက်လိုက်လိုးလိုက်နဲ့ ကျမ တတိယအချီ ပြီးသွားပြန်ပြီ။သူဆက်လိုးဖို့ ခါးကော့ရင်း ဖင်ကို ရသလောက်မြှောက်ပေးထားလိုက်တာပေါ့။
” ဘွတ် … ဗြိ … ဖွပ် ဖွပ် … ဗျစ် ……… ကောင်းလိုက်တာ အမရယ် … အင့် … ရှီးးး းးးးးး ”
” အမလည်း ကောင်းတယ် … လိုးကွာ … လိုးလိုး ”
ကျမ စကားသံကြောင့် ဖြိုးသူ ဆောင့်ချက်တွေပိုပြင်းလာတာပေါ့။အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းလာပြီး သူပြီးတော့မယ့် အကြောင်း မောနေတဲ့ အသံနဲ့ ပြောနေပြီရှင့်။
” ဘွတ် … အားးး … ဘွတ်ဘွတ် …… အမပါးစပ်ထဲ ပြီးချင်တာဗျာ ”
” ပြီးလေ … ဖြိုးသူ … ”
စောက်ခေါင်းထဲ လီးကြီးဆီက တင်းကနဲ့တင်းကနဲ့ ခံစားမိလာတာမို့… ကျမလည်း လေးဖက်ကုန်းနေရာက ခန္ဓာကိုယ် တစ်ပတ်လှည့်ပြီး ဖြိုးသူလီးရှေ့ ပါးစပ်လေး ဟပေးလိုက်တာပေါ့။စောက်ရည်တွေပေကပ်နေတဲ့ ဒစ်ဖူးကြီး ပါးစပ်ထဲ အရောက် တပျစ်ပျစ်နဲ့ လရည်ပူပူတွေ ပန်းထွက်လာပါရော။လရည်တွေက ကျမပါးစပ်ထဲပြည့်လာပြီး နူတ်ခမ်းထောင့်က လျှံကျလာမှ ဖြိုးသူက ဒစ်ဖူးကြီးကို ပြန်ထုတ်ပေးတာ။ကိုယ်လုံးလေး မတ်ပေးရင်း သူလရည်တွေမျိုချဖို့ ပြောတာနဲ့ ကျမလည်း ကြိုးစား မျိုပစ်ရတယ်။လရည်တွေကုန်မှ ကျမကိုယ် ခပ်တင်းတင်းဖက်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေတာ။ခဏအကြာမှ လူချင်းခွာပြီး အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်လိုက်ကြတာ။ထမင်းစားခန်းထဲ ပြန်ဝင်ပြီး ထမင်းအတူစားပြီးမှ ကျမလည်း အပေါ်ထပ်က ကျမတို့အိပ်ခန်းထဲ အနားယူလိုက်တာပေါ့နော်။
မိဂျမ်းရော ဖြိုးသူရော ဆေးခန်းထဲက ပြန်မထွက်ခင် အိမ်အတွင်းတံခါးပေါက်က မျက်ဝန်းတစ်စုံကိုတော့ မမြင်လိုက်ကြပေ။
………………………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၁ဝ ဆက်ရန်………
( အခန်း ၁ဝ )
🍌🍌🍌🍌🍌🍌
ညပိုင်း အိပ်ယာထဲ မောင့်ဆီက သက်ပြင်းချသံ တိုးတိုးက ခဏတိုင်းကြားလာရတယ်။ညနေပြန်လာကတည်းက မျက်နှာလည်းမကောင်း ထမင်းတောင်သိပ်မစား။မောင်ဆန္ဒရှိရင် ခံပေးမလို့ပါ…တခြားဘက်လှည့်အိပ်နေတာလေ။ကျမလည်း ဖြိုးသူနဲ့ နေ့တပိုင်းနီးပါးလောက် လုပ်ထားတော့ စိတ်ကသိပ်မပါတော့ပါဘူး။ကျမအိပ်ပျော်မလို့ရှိသေး မောင်ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ရေထသောက်နေတာ။ခါတိုင်း ကျမကို ကျော်ခွဆင်းတာ ဘာလို့များ ဟိုဘက်ကဆင်းတာပါလိမ့်…ရေခဲသေတ္တာက ကျမဘက်နဲ့ပိုနီးတာလေ။အတွေးမဆုံးခင်လေး မောင်ဆီက စကားသံထွက်ပေါ်လာတာ။
” မိဂျမ်း ”
” ဟင် … မောင် ”
” ဖြိုးသူက သူပြီးတိုင်း မိဂျမ်းပါးစပ်ထဲ ပြီးတာလား ”
” ဟမ် … မောင် အိမ်ထဲရှိနေတာလား ”
” ငါမေးတာ ဖြေစမ်းပါဟာ ”
ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှာ နေ့ခင်းသူပြန်ရောက်ချိန် ဆေးခန်းတွင်း ဂျမ်းပုံနှင့်ဖြိုးသူတို့ လိုးနေကြသည်ကိုမြင်တွေ့လိုက်ရာ အားရကျေနပ်စွာ ချောင်းကြည့်နေမိသည်။သို့သော်ဖြိုးသူမှာ ပြီးခါနီး ဂျမ်းပုံပါးစပ်အား ပြောင်းလိုးကာလရည်ပန်းထည့်လိုက်သဖြင့် စိတ်ထဲ အူတိုသလိုမျိုးခံစားလာရတော့သည်။အရင်တကြိမ် ဦးခန့်ကြည် လရည်နံ့များ ဇနီးဖြစ်သူ ပါးစပ်မှ အနံ့ရချိန် မမြင်လိုက်ရသဖြင့် သိပ်မသိသာသော်လည်း ဒီတကြိမ်ဖြိုးသူမှ ဇနီးဖြစ်သူ ပါးစပ်အားလိုးနေချိန် အနီးကပ်မြင်လိုက်ရသည်မို့ ဇနီးဖြစ်သူပေါ်ကြိတ်၍ မကျေမနပ်ဖြစ်နေမိခဲ့သည်။
” ဟုတ်တယ် … မောင် ”
” အောက်ထဲပြီးရင် ရသားနဲ့ကွာ ”
” ခုမှ အပြစ်ပြောချင်တာလားမောင် … ဒါတွေက မောင့်ဆန္ဒတွေလေ ”
” ဟူးးးးး ”
ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှာ ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ကိုယ်မို့ ငြိမ်နေရပေမယ့် စိတ်ထဲတနုတ်နုတ်နဲ့ခံပြင်းနေရသည်။
” မတားနဲ့တော့မောင်ရယ် ကျမ ဖြိုးသူလီးကို မောင့်လီးထက် စွဲလမ်းမိနေပြီ “…ဒီစကားကိုတော့ ကျမစိတ်ထဲကနေပဲ ပြောမိလိုက်တာပါ။မောင်လည်း ငြိမ်သွားပြီး ကျမဘေးနားပြန်အိပ်သွားပါပြီ။မနက်ခင်း အိပ်ယာအထ ခါတိုင်းလို မောင့်ဆီက အပြုစုလေးတွေ မရှိတော့ပါဘူးလေ။အိပ်ရာနိုးတာနဲ့ ကျမနို့လေးတဖက်စို့ရင်း စောက်ပတ်လေးပွတ်ပေးနေတတ်တာ…ခု… ဘယ်ချိန် နိုးမှန်းတောင် မသိလိုက်ရပါဘူး။စကားကို လိုတာထက် ပိုမပြောဖြစ်ကြပဲ ခပ်တန်းတန်းနေဖြစ်ခဲ့ကြတာပေါ့။ကျမလည်း ဖြိုးသူလီးကြီးကို စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်မိပြီး တနေ့ တခါတော့ အလိုးခံချင်လာတာ။အခွင်းရေးရရင် ရသလို ဖြိုးသူက လိုးပေးတတ်ပါတယ်။တခါတခါတော့ ကျမဘက်ကပဲ အခွင့်ရေးဖန်တီးပေးမိတာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း အတင်းရဲလာရင်း မောင် ဆေးခန်းလူနာများချိန် ဖြိုသူက အိမ်ထဲခဏဝင်ရင်း သူ့လီးကိုစုပ်ခိုင်းတတ်တယ်။တခါတခါတော့လည်း ထမင်းဟင်းချက်နေတဲ့ ကျမကို မီးဖိုခန်းလေးမှာ ရေနွေးလာယူရင်း ထမိန်လှန်ပြီး ယက်ပေးတတ်လာပြီလေ။မီးဖိုချောင် … ရေချိုးခန်း… ဧည့်ခန်းဒေါင့်လေးတွေက မောင်မသိအောင် ကျမတို့ ခိုးလိုးတဲ့ နေရာလေးတွေပေါ့ရှင်။
တဖြည်းဖြည်း မောင်နဲ့လိုးတဲ့ခါ ကျမစိတ်တွေ သွေးအေးသွားရပေမယ့် ဖြိုးသူနဲ့ဆို အမြဲတမ်း ထကြွလာခဲ့ရတာပေါ့။မောင်နဲ့ကတောက်ကစ စကားများတိုင်း ဖြိုးသူကို စိတ်တိုင်းကျ လိုက်လျောပေးပစ်လိုက်တာ။ထူးထူးခြားခြား တရက်က ဧည့်ခံပွဲ တခု မောင်နဲ့ဖြိုးသူတို အတူသွားရင်း ညနက်မှ ပြန်လာကြတာ။မောင်က တအားမူးလာတာရှင့် ဖြိုးသူက မောင့်လောက်တော့ မမူးပါဘူး။ဖြိုးသူကိုယ်တိုင်ပဲ မောင့်ကို အိမ်ပေါ်တွဲပို့ပေးတာ။ကျမလည်း အိပ်ယာခင်းတွေ အမြန်ဆွဲဆန့်ပေးရင်း မောင့်ကို အဝတ်စားလဲပေးတော့ ဖြိုးသူကပါ မောင့်အဝတ်စားတွေ ကူချွတ်ပေးနေတာပေါ့။
” ကျိ … ဂျွိ … ကျိ ကျလိ ”
မောင်က မူးလာရင် ထုံးစံပေါ့ရှင်။သူများတွေလို ရမ်းကားတာမျိုး မရှိပေမယ့် အံတကြိတ်ကြိတ် လုပ်နေတတ်တာ။အဝတ်စားလဲပြီး မောင့်အကျင်္ ီကြယ်သီးတွေပြန်တပ်တော့ ကျမညဝတ် ဝတ်စုံ အကျင်္ ီနဲ့တွဲရက် ပေါင်လယ်ထိဖုံးတဲ့ စကပ်လေးက ပေါင်းရင်းဘက်တခြမ်းလှန်တက်နေတာ သတိမထားမိလိုက်ဘူး။ဗြုံးဆို ဖြိုးသူလက်တဖက်က ကျမပေါင်ကြားရောက်လာတာပေါ့။ကျမ မောင့်အကျင်္ ီကြယ်သီးတပ်ပေးနေရင်း လက်တဖက်နဲ့ဖယ်ထုတ်ပစ်လိုက်တာ။မောင်က မူးပြီးအိပ်နေပေမယ့် လင်ဖြစ်သူရှေ့ ဖြိုးသူကို အလိုးခံဖို့ထိ စိတ်က မရဲပါဘူး။ဒါပေမယ့် ဖြိုးသူက ချက်ချင်းပဲ ကျမစောက်ဖုတ်ကို မိမိရရ ပြန်နိုက်နေတာ။မောင့်အကျင်္ ီကြယ်သီးပြန်တပ်နေရလို့ ဖြိုးသူကို လှည့်ကြည့်ရင်း မျက်လုံးနဲ့ပဲ မောင့်မျက်နာဘက် မျက်စပစ်ပြလိုက်တာ။ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တစောင်းထိုင်ရင်း ကြယ်သီးတပ်ပေးနေတဲ့ ကျမကို ဖြိုးသူက ဘယ်ဖက်ပေါင်ကိုမှပြီး ညာဖက်ခြေသလုံးပေါ် လိမ်တင်လိုက်တာ။ရုတ်တရက်ပဲ ကျမခါးလေးညွတ်ပြီး မောင့်ရင်ဘတ်ပေါ် နို့အုံတွေနဲ့ ဖိမိသလို ဖြစ်လို့ ပက်လက်အိပ်ပျော်နေတဲ့ မောင်ညာဖက်လက်မောင်းဘေး လက်လှမ်းထောက်ထားရတာပေါ့နော့။မောင့်ရင်ဘတ်ပေါ်ကန့်လန့်ဖျက်မိုးပြီး လက်ထောက်ထားရတဲ့ ကျမအောက်ပိုင်းက ဘေးတစောင်းအနေထားလေးပဲ။ ကွေးထားရတဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ထိပ်က ဖင်ဝလေးထဲ လျှာနွေးနွေးလေး ထိကပ်လာတော့ တွန့်ကနဲ့ဖြစ်မိရသေးတယ်။
ဖင်ပေါက်လေးထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့လျှာလေးက ကန့်လန့်ဖျက် စူထွက်နေတဲ့ ကျမစောက်ပတ်လေးဆီ တချက်ချက်ရောက်ရောက်လာတော့ မခံနိုင်တော့ပါဘူး။လင်ဖြစ်သူကို အပေါ်က မိုးထားပြီး သူစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ယောက်ကို အယက်ခံနေမိတဲ့ ကျမ ဖေါ်ပြမရတဲ့ ခံစားမှု့တွေအပြည့်ပေါ့။စောက်ပတ်တပြင်လုံးကန့်လန့်ပျက်အနေထားတိုင်း လျှာအပြားလိုက်ယက်ပေးပြီး ဖင်ဝထိတောက်လျှောက် ထိုးကလိပေးတိုင်း တကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်မိနေတာ။ခပ်ကြာကြာလေးယက်ပေးပြီးမှ ဖြိုးသူက ကျမခါးလေးမှပြီး လေးဖက်ထောက်အနေထားလေး ဖြစ်စေခဲ့တာ။ပက်လက်လေးအိပ်ပျော်နေတဲ့ မောင့်ဗိုက်နေရာလောက် ကန်လန့်ပျက်လေးမိုးပြီး လေးဖက်ထောက်ပုံစံလေးဖြစ်မှ ဖြိုးသူက နောက်ကနေ ကျမစောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်ဖူးနဲ့တေ့လိုက်တာရှင့်။
” ဟင် … နင် လိုးမလို့လား ”
” အင်းလေ … မ… ”
” ကျွတ် … ဒုက္ခပါပဲ … ဖြိုးသူရယ် … မောင်နိုးလာရင် … ”
” ရှုးးး … မ … စကားပြောမှ နိုးလာလိမ့်မယ် ထင်တယ် ”
” အောက်ထပ်က … နင့် … အခန်းထဲ … သွား …… အ … အ ”
ကျမ စကားမဆုံးခင် ဖြိုးသူက လီးကို စောင့်သွင်းလိုက်တာ… အလိုးခံနေကြ လီးဖြစ်ပေမယ့် လီးထိပ်က ဂေါ်လီက အစပိုင်းနဲနဲနာတယ်ရှင့်။ခံနေကြမို့ ခဏကြိတ်ခံလိုက်တာပဲ သိပ်မကြာပါဘူး ဂေါ်လီရဲ့အရသာ ခံစားမိပါပြီ။
” ကျိ … ကျလိ … ကျိ ကျိ ”
ရုတ်တရက် မောင့်ဆီက အံကြိတ်သံထွက်လာလို့ ကျမ ခေါင်းနပမ်းကြီးသွားရသေးတယ်။ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာရင်း ကြောက်စိတ်တွေပေါ်လာတာပေါ့။သူကိုယ်ပေါ်မှာ တစိမ်းယောကျင်္ားတစ်ယောက်ကို လေးဖက်ထောက် အလိုးခံမိနေတာလေ။ဖြိုးသူလည်း လိုးတာ ခဏရပ်ပြီး အခြေနေကြည့်နေပုံပါ။မောင့်ဆီက အံကြိတ်သံတွေ ငြိမ်သွားမှာ ဖြည်းဖြည်း ပြန်လိုးနေတာ။ကျမလည်း လင်ဖြစ်သူနိုးလာရင်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက်ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးရဲ့ပွတ်တိုက်မှု့ ဒွန်တွဲပြီး ခံစားနေမိတာပါ။
” ဘွတ် … ဖွပ် …အိ့ …… ဘွတ် ဘွတ် …… ဗျစ် … အိ့ ”
ဖြိုးသူ လိုးချက်တွေမြန်လာပေမယ့် ကျမအသံထွက် မညည်းရဲဘူးရှင့်။စိုးရိမ်စိတ်နဲ့အတူ အလိုးခံရတဲ့ အရသာလေးကလည်း တရှိန်းရှိန်းလေး။ဖင်ကို မသိမသာထပ်ကော့ပေးပြီး အလိုးခံနေတုန်း ကျမဖင်ဝလေးထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်ပြီး ဖြိုးသူလက်ချောင်လေး ဝင်လာပါပြီ။ဖင်ဝထဲ တင်းကနဲ့ ဖြစ်တော့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေက လီးကိုညှစ်ပေးမိသလိုဖြစ်တာပေါ့။ညှစ်ပေးမိရင်း စောက်ခေါင်းထဲ ဂေါ်လီကပွတ်ဆွဲတော့ ဖင်အတွင်းကြွတ်သားတွေလျော့ချပစ်လိုက်ရတာပေါ့ရှင်။တဖြည်းဖြည်း ဖြိုးသူက ဖင်ထဲလက်အသွင်း လီးကိုနောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်…လီးပြန်သွင်းချိန် ဖင်ထဲကလက်ကို နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်နဲ့ … ကုတင်ပေါ်ထောက်ထားတဲ့ ကျမပေါင်သားတွေ တဇပ်ဇပ်တုန်လာရင်း စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ခဲ့ရတာပေါ့။
” အ …… မ … ရ …တော့ဘူး … ရှီးးး းးးး … ဟူးးးး းးးးး ”
ကျမ ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့ပါဘူး…ဒီချိန်ခဏတော့ မောင်နိုးသွားလည်း ဂရုမစိုက်တော့ဘူးလေ။အသံထွက် ညည်းတွားရင်း ခါးကော့ပြီး ဖြီူးသူဆီးခုံးထိ ကျမဖင်ကို ကပ်ထားပစ်လိုက်မိတာ။ဖြိုးသူက လီးကိုထုတ်ပြီး ကုတင်စောင်းပြန်ထိုင်နေတာ။ကျမသိပါတယ် သူမပြီးသေးခင် ဘာလုပ်ပေးရမလဲဆိုတာ။ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီးသူ့ပေါင်ကြားထဲ ထိုင်ရင်း ပါးစပ်လေး ဟပေးလိုက်တာပေါ့ရှင်။ကျမခေါင်းကို ဘယ်ဖက်နဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး ညာဖက်က သူ့လီးသူ ဂွင်းထုနေတာ။အချက်၂ဝလောက်ထုလိုက် ကျမ ပါးစပ်ထဲ လီးထဲ့လိုးလိုက်…ပြန်ထုတ်ပြီး ဂွင်းပြန်ထုလိုက် ကျမပါးစပ်လိုးလိုက်နဲ့ပေါ့ရှင်။နောက်ဆုံး သူလရည်ထွက်ကာနီးဆို ကျမမျက်နာကို သူ့ဆီးခုံးထိဆွဲကပ်ရင်း လရည်တွေ တဖျောဖျောနဲ့ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်တော့တာပဲလေ။အဲတာ ဖြိုးသူ အကြိုက်ပေါ့နော့။မောင်ကတော့ဟိုးတနေ့ကမြင်ပြီး ကြိတ်ဆွေးကြိတ်ခံစားနေရတာလေ။လရည်တွေကုန်မှ လီးကိုထုတ်ပေးလေ့ရှိတာ။လီးအပြင်ရောက်ရင်လည်း ထုံးစံအတိုင်း လီးတချောင်းလုံး ပြောင်စင်အောင် ကျမက ယက်ပေးရတာ…ပြီးမှ ကျမလျှာကို အပြင်ထုတ်ခိုင်းပြီး ဒစ်ဖူးနဲ့ တဘတ်ဘတ် ရိုက်ချတာသူ့အကျင့်ပါပဲ။ခဏပဲနားရတာပါ…လီးကို တင်းမတ်လာအောင် ပြန်စုပ်ခိုင်းနေပြီ။
” ဖြိုးသူ … အောက်ဆင်းမယ်ကွာ … တော်ကြာ မောင်နိုးလာရင် မကောင်းဘူး ”
” ဟာ … မ…ကလည်း…မနိုးပါဘူးစိတ်ချ…ဘီယာထဲ ကျနော်ကိုယ်တိုင် ဆရာမသိအောင် အရက်ပြင်းတွေရောပေးခဲ့တာ…ပြီးတော့…”
” ဟင် … ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လဲ … ဆက်ပြောဟာ ”
” ဆရာ ရှေ့မှာ … မ…ကို လိုးချင်လို့ ”
” ဟာ … နင်ကလည်း ”
” မ…ရော ခါတိုင်းနဲ့တူလား အလိုးခံရတာ ”
” မတူတော့ မတူဘူးဟ … ကြောက်သလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ … ခံလို့တော့ ကောင်းတယ်ဟာ ”
ထူးထူးခြားခြား ဒီနေ့ညမှ ဖြိုးသူက … ကျမကို … မ …ဆိုပြီး ပြောင်းခေါ်နေတာ။ကျမလည်း ဖြိုးသူက မောင့်ကို ဘီယာထဲ အရက်ရောတိုက်ထားတယ်ပြောလို့ စိတ်အေးပြီး ရဲရဲတင်းတင်း စကားပြန်ပြောနေမိတာ။မောင်မျက်နှာ ကြည့်မိတော့ စိတ်ထဲအားနာမိသလိုလို ခံစားမှု့တော့ ဖြစ်မိပါတယ်။စကားပြောလိုက် စုပ်လိုက်နဲ့ လီးက ပြန်မာလာတော့ ဖြိုးသူက မောင့်ဘေးနား ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်တာပဲ။ကျမကို အပေါ်က ခွလိုးပေးဖို့ ခြေဟန်လက်ဟန် ပြနေတာရှင့်။တချီုပီးထားပေမယ့် ရမ္မက်စိတ်တွေ မကျသေးတဲ့ကျမ ဖြိုးသူပေါ်တက်ခွပြီး လီးအရင်းကထိမ်းကိုင်ပြီး ကျမစောက်ခေါင်းပေါက်လေးနဲ့တေ့ရင်း ဖိချပြစ်လိုက်တာပါပဲ။တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ တိုးဝင်လာတဲ့ လီးအရသာကို မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ခံစားရင်း လီးအရင်းထိကပ်မှ ကျမစောက်ပတ်လေးကို ငုံကြည့်လိုက်တာ။စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားတွေ လိပ်ဝင်နေပြီး ဖြိုးသူလမွှေးနဲ့ကျမစောက်မွှေးတွေပါ ရောပြီး ထိနေတာပေါ့ရှင်။ခဏငြိမ်ပြီးမှ ဖြိုးသူရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကိုအသာကြွပြီး ပြန်ဖိကြည့်တာ။ကျမ စောက်ပတ်ထဲ ခပ်စီးစီးလေး ပြန်ဝင်သွားရောပဲ။
မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး နောက်တကြိမ် ထပ်လုပ်တယ်…တစ်ခါ နှစ်ခါ သုံးခါ… စီးပိုင်နေတုန်းပါပဲ။အချက်ရေ နဲနဲများလာမှ မျက်လုံးပြန်ဖွင့်ကြည့်တော့ ဖြိုးသူက ကျမမျက်နှာလေး စိုက်ကြည့်နေတာပေါ့နော့။ဖြည်းဖြည်းချင်း အဆောင့်မပျက်ပဲ ဖိချရင်း ဖြိုးသူဘေးနာ း မူးအိပ်နေတဲ့ မောင့်မျက်နှာလေး ကြည့်မိပြန်တယ်။တကယ်ပါရှင်…လင်ဖြစ်သူဘေးထားပြီး တခြားယောကျင်္ားပေါ်ခွလိုးနေမိတဲ့ ကျမခံစားချက်က တထိတ်ထိတ်နဲ့ စိတ်လူပ်ရှားမှု့မြင့်တက်လာနေပါပြီ။ဖြိုးသူလီးကြီးကလည်း ကျမအဖုတ်ထဲ လျှောလျှောရှုရှု ဝင်ထွက်နေပြီမို့ ခပ်ဆက်ဆက်လေး ဖိဆောင့်ပေးလိုက်မိပြန်ရော။ဖြိုးသူလက်နှစ်ဖက်က ကျမခါးလေးကို ထိန်းပေးရင်း ကျမဖင်ပြန်အကျကို အောက်ဆွဲကပ်နေတော့တာ။ကျမလည်း မောင့်မျက်နှာလေးကြည့်လိုက် ဖိဆောင့်လိုက်နဲ့ ဖြိုးသူလက်နှစ်ဖက်က နို့အုံတွေညှစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေချေပေးချိန်မှာ သတိလက်လွတ် ဖိလိုးမိပါတော့တယ်။ကုတင်တခုလုံး ရမ်းခါနေအောင်ကို ဖိဖိဆောင့်ပစ်အိတာ။ဆောင့်ချက်နဲ့အတူ ဖြိူးသူလီးထိပ်က ဂေါ်လီရဲ့ ချိတ်ဆွဲနေမှု့က ထပ်ခါထပ်ခါ ဖိလိုးပေးချင်အောင် ဆွဲဆောင်နေတာရှင့်။ကျမ မောင့်မျက်နှာကို တချက်ကြည့်ပြီး မျက်လုံးအစုံမှိတ်ရင်း စောက်ရည်ထောင်ပန်းတဲ့အထိ မနားတမ်း ဖိဆောင့်ပစ်တာ။ဒီတခါတော့ ဖြိုးသူလည်း ကျမနဲ့ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားရတာ။နို့အုံနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ရင်း အောက်ကနေပင့်ဆောင့်ပြီး ညည်းနေတော့တာပေါ့။
” အားးးး းးးးး …မ…ရယ်……လုပ်တတ်လိုက်တာ…… ရှီးးး းးးး းးးးး ”
စောက်ရည်ပန်းပြီး စိတ်လျော့လိုက်မှ ပေါင်တွေနာလာတာရှင်။ဒီလောက်ကြာကြာ အပေါ်က မလိုးဖူးသေးဘူး။မောင်နဲ့တောင် ခဏပဲဆောင့်ပြီး ပက်လက်ပဲလှန်ပြီး အလိုးခံတာများတယ်။ဖြိုးသူရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်ချရင်း ခဏအမောဖြေရသေးတယ်…ပြီးမှ ကုန်းထပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ရတာ။ရေခဲသေတ္တာထဲက နို့အေးနှစ်လုံးဖေါက်ပြီး ဖြိုးသူနဲ့ကျမ သောက်ရင်း ကုတင်အောက်ထိုင်လိုက်ကြတာ။ကျမထင်တာက ခဏနေ ဖြိုးသူ အိမ်အောက်ဆင်းမယ်ပေါ့။အထင်နဲ့အမြင် တက်တက်စင်အောင်လွဲတဲ့အပြင် မောင်တောင်မရခဲ့တဲ့ ကျမဖင်ကို ပက်ပက်စက်စက်လိုးခံလိုက်ရတာပါ။နို့အေးကုန်တော့ ကုတင်အောက်မှာပဲ ပက်လက်လှန်ပေးတဲ့ သူ့မျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ခိုင်းတော့တာ အဖုတ်ရော ဖင်ရော အားရအောင်ယက်ပေးပြီး ကျမကိုကုတင်ပေါ်ပြန်တက်ခိုင်းတာ။ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ မောင်မျက်နှာပေါ် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် ခွခိုင်းပြန်ရောပဲ။ခေါင်းရင်းဘက်ရောက်နေတဲ့ ကျမဖင်နောက်က ဖြိုးသူ နေရာယူပြီး ဖင်ကိုတန်းလိုးတာရှင့်။
” အ … သေပါပြီ … ဖြိုးသူရယ် ”
ဖင်ပေါက်ထဲတစ်စို့ကြီးဖြစ်လာပြီး အသဲခိုက်အောင်နာလိုက်တာရှင်။မခံနိုင်တော့လို့ ခါးညွတ်ချမိတော့ ကျမစောက်ပတ်က မောင့်နှဖူးပေါ်ကပ်မိရက်သားပေါ့။
……………………………………………………
#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
အပိုင်း ၁၁ ဆက်ရန်………
