ဗုံမဟုတ် ပတ်မဟုတ် (အပိုင်း ၃)

ဝတ်ရည်ကသိုင်းဖက်ထားတာကြောင့် ကျော်ကြီးလဲ ဝတ်ရည်ရင်သားတဖက်သာစို့ခွင့်ရပြီး ဖက်လဲမပြောင်းရဲသလို လက်နဲ့လဲမကိုင်ရဲ တလုံးထဲကိုသာဖိစို့နေတော့ ဝတ်ရည်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလဲကျိန်းလာတော့သည်

“တော်တော့” ဆိုပြီးဝတ်ရည်အသံထွက်လာတော့ ကျော်ကြီးလဲချက်ချင်းရပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုပြန်မတ်သွားတယ်၊ အဲ့နောက်မှာ ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးပေါင်ကြားထဲရှိ မတောင်မပျော့အနေအထားဖြစ်နေသည့် လိင်တံကိုသွားကိုင်လိုက်တဲ့အခါမှာ ကျော်ကြီးလဲမတ်ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး သူ့လီးဟာ ဝတ်ရည့်လက်ထဲတွင်ရှည်ထွက်လာပြီး မာထောင်လာတော့သည်၊ ဝတ်ရည်က လီးကိုကိုင်ပြီး ရှေ့နောက်ခပ်သွက်သွက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ လိင်တံကလုံးဝသံချောင်းကြီးပမာ ဖြစ်သွားတော့သည်၊ ဝတ်ရည်က ဂေါ်ထည့်ထားသည့် လီးမမြင်ဖူးသေးတာကြောင့်သေချာကိုင်တွယ် ဆုတ်ကိုင်ကြည့်ရင်း လျှာတွေယား အာတွေယားလာပြီး လျှာတသပ်သပ်ဖြစ်လာတော့သည်

“ကဲ မတ်တပ်ထရပ်စမ်း” ဆိုတော့ကျော်ကြီးလဲချက်ချင်း မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့ လိင်တံကြီးက ထောင်မတ်လို့ရှေ့ကိုတန်းတန်းကြီးဖြစ်လို့နေသည်၊ အဲ့အခါမှ ဝတ်ရည်ကသေချာကြည့်တော့ လိင်တံဆိုက်သည် သူ့အကိုရဲ့လီးနဲ့ တူတူလောက်ဖြစ်ပြီး အရှည်ကတော့နည်းနည်းပိုရှည်မည်ဟုခန်းမှန်းရမိကာ လိင်တံကိုပင့်ကိုင်ရင်း သူလျှာကိုထုတ်ပြီး ဒစ်ခေါင်းအောက်ကမေးသိုင်းကြိုးကို လျှာထိဖြင့်တို့ထိလိုက်တော့ ကျော်ကြီးမှာ တွန်ခနဲ့ဖြစ်သွားတာကို ဝတ်ရည်တယောက်သတိထားမိလိုက်ပြီး ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့်

“နင်က တကယ်လူပျိုလေးပေါ့”

“ဟုတ်ပါတယ် သခင်မလေး ငကျွန်ကြီးက လူပျိုစစ်စစ်ပါ”

“ဒါဆို ငါ့ကိုလိုးချင်လား”

“‌ဗျာ…..အဲ သခင်မလေးကတာဝန်ပေး ခိုင်းစေလာရင် ငကျွန်ကြီးလုပ်ပေးဖို့အဆင်သင့်ပါ” ဆိုပြီးပြန်ပြောလာတော့ ဝတ်ရည်ကဒူးထောက်ရပ်လိုက်ပြီး ကျော်ကြီးရဲ့ လိင်တံကို ပါးစပ်ထဲငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်တော့ ကျော်ကြီးဆီမှ “အ…..ရှီး” ခနဲ့ငြီးသံလေးထွက်လာပြီး တွန့်ခနဲ့ဖြစ်သွားသည်၊ ဝတ်ရည်က ဒစ်ခေါင်းကိုပါးစောင်ထဲထည့်ငုံကာ စက်စီအကြည့်ဖြင့်ပင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးတယောက် ဒူးများပင်ခွေတော့မတက်ဖြစ်သွားတယ်၊ ထိုနောက် ကျော်ကြီးခါးကိုကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲချိန်ဆကာ တချက်ထဲဆောင့်ထည့်ပြီး ဒိသရုတ်လုပ်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်တင်မရ ကျော်ကြီးပါ “အီး….” ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ဝတ်ရည်လဲမျက်လုံးထဲမှ မျက်ရည်များပင်စီးကျလာသည်၊ လိင်တံကိုအာခတွင်းထဲငုံထည့်ထားရင်း လည်ချောင်းကိုညှစ်ညှစ်ပေးလိုက်တော့ ကျော်ကြီးလဲခါးကိုကော့တက်သွားကာ သုတ်ရည်များက ဝတ်ရည်လည်ချောင်းထဲပန်းထွကိသွားတော့သည်၊ ဝတ်ရည်လဲ လီးကိုအမြန်ဆွဲထုတ်ကာ သုတ်ရည်များကိုပြန်အန်ထုတ်နေလိုက်သည်၊ အဲ့နောက် ကျော်ကြီးလီးကိုအားယူ၍ ကုန်းရုန်းထလိုက်ပြီး သူ့ဖင်ထဲထည့်နေကြ လိုးရှင်း‌ဗူးကိုယူ၍ ကျော်ကြီးကိုပေးလိုက်ပြီး ချောဆီ‌ဗူးကိုပါပေးလိုက်ကာ ဝတ်ရည်က အိပ်ယာပေါ်သို့ကိုယ်တပိုင်းတင်၍ ကုန်းပေးလိုက်တယ်၊

“ငါ့ဖင်ကို အဲ့အချောင်းနဲ့ထည့်လိုးပေးစမ်းကွာ….ဖင်နော် ဖင် စောက်ဖုတ်မဟုတ်ဘူး” လို့ပြောလိုက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ လိုးရှင်း‌ဗူးကိုချောဆီသုတ်လိမ်း၍ ဝတ်ရည်ဖင်ပေါက်ကိုလဲချောဆီလူးကာ လိုးရှင်း‌ဗူးကိုဖြေးဖြေးချင်းဖိထည့်လိုက်သည်၊ လိုးရှင်းစဝင်ခါစမှာ တချက်တော့ စူးအောင့်သွားပေမယ့် ဆက်တိုက်တိုးဝင်လာတော့ ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် ဖီးလ်တက်သွားပြီး ခေါင်းကိုမော့ကာ

“အား….ဟား…..ကောင်းလိုက်တာဟာ….အေး ဖြေးဖြေးချင်းအထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးဟာ” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲ ဝတ်ရည်ခိုင်းသည့်အတိုင်း လိုးရှင်း‌ဗူးကိုကိုင်၍ သွင်းကုန် ထုတ်ကုန် လုပ်နေတော့သည်၊ ဝတ်ရည်က သွက်ခိုင်းလျှင်သွက်လိုက် ဆောင့်ခိုင်းလျှင်ဆောင့်လိုက်နှင့် ကျော်ကြီးက သူ့သခင်မလေးစကား တသွေမတိမ်းလိုက်နာရှာတယ်၊ ဝတ်ရည်တယောက်လဲ မျက်ဖြူလန်မတက်ဖီးလ်တက်နေပြီး သူ့ဟာသူအထုတ်အသွင်းလုပ်သည်ထပ်ပိုကောင်းနေတာကြောင့် လိုးရှင်း‌ဗူးကိုဖယ်၍ ကျော်ကြီးလီးနဲ့သာ လိုးခိုင်းလိုက်ချင်တော့သည်၊ သို့ပေမယ့် ကျော်ကြီးကိုခုမှ ကျွန်ဇာတ်သွင်းထားသောကြောင့် ချက်ချင်းကြီးတော့မလုပ်ခိုင်းချင် အထွန့်တက်လာနိုင်တာမို့ နောက်ရက်တွေမှသာ လုပ်ခိုင်းတော့မည်ဟု တွေးရင်း သူ့လိင်တံကသုတ်ရည်များပန်းထွက်ကာပြီးသွားပြန်တယ်၊ ပြီးသွားတော့ ဝတ်ရည်လဲဘယ်လိုမှဟန်မဆောင်နိုင်တော့ ကုတင်အောက်ကိုပြုတ်ကျ လဲကျသွားတော့သည်၊ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြင့် ဖီးလ်တက်နေတော့သည်။

ခဏအကြာမှ အိပ်ယာကိုအားယူပြန်ထလိုက်ပြီး ကျော်ကြီးကိုယ်ပေါ်မှာတပ်ဆင်ထားသည်များကိုဖြုတ်၍

“ခုချိန်မှာတော့ နင့်ကိုခဏလွတ်ပေးလိုက်မယ် နင်ဟာ ငါ့မောင်လေးပြန်ဖြစ်သွား ကျွန်မဟုတ်တော့ဘူး ဟုတ်ပြီလား”

“ဟုတ် မမ”

“အေး နောက်ရက်တွေမှာတော့ နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်မှာ ငါက နင့်သခင် နင်ကငါ့ကျွန်ဆိုတာ မမေ့နဲ့နော်”

“ဟုတ်…ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ”

“ကဲ ဒါဆို လာ ငါ့နောက်ကလိုက်ခဲ့” ဆိုပြီး ဝတ်ရည်ကော ကျော်ကြီးပါ ကိုယ်လုံးတီးများဖြင့် အိပ်ခန်းပြင်ထွက်လိုက်ကြပြီး ဝတ်ရည်က အပေါ်တက်သွားတော့ ကျော်ကြီးလဲနောက်ကထပ်ချပ်မခွာ နောက်ကနေကုတ်ကုတ်လေးပါသွားတယ်၊ အပေါ်ရောက်တော့ ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးအခန်းထဲပြန်ဝင်လိုက်ပြီး ကျော်ကြီးဖုန်းကိုယူကာ သူ့အမေနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ ‌ဗွီဒီယိုများ ဓာတ်ပုံများအားလုံးကိုဖျက်လိုက်ပြီး သူ့အိုးပုံများသာချန်ထားလိုက်ရင်း

“နင် ဒီလိုတွေရိုက်ပြီး ဘာလုပ်တာလဲ သူများတွေကိုပြတာလား”

“မပြပါဘူး မမ သားဖာသာကြိုက်လို့ရိုက်ထားတာတွေပါ ဘယ်သူမှလဲမပြဖူးပါဘူး မမ”

“နင်မလိမ်နဲ့နော်”

“သားမလိမ်ပါဘူး သားအမှန်တိုင်းပြောတာပါ”

“အေး ဒါဆိုလဲ ရော့ ကင်မရာကိုဖွင့်လိုက်” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးက သူ့ဖုန်းကိုကိုင်ပြီး ကင်မရာကိုဖွင့်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးကုတင်ပေါ်လေးဖက်ထောက်တက်သွားပြီး လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်ပြီး

“နောက်ကနေ ဓာတ်ပုံရိုက်လိုက်” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲ အနီးကပ်တပုံ ပုံမှန်တပုံရိုကိလိုက်တယ်၊ ပြီးနောက် ဝတ်ရည်ကဘေးတိုက်လှဲချလိုက်ပြီး ပေါင်တဖက်ကိုမိုးပေါ်မြှောက်ထားကာ ပိပိလေးပေါ်လွင်အောင် ထပ်မံရိုက်ခိုင်းပြန်တယ်၊ ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ကုတင်ပေါ်တည့်တည့်ထိုင်လိုက်ပြီး ဝတ်ရည်ကခါးကိုထောက် ရင်ကိုကော့ပြလိုက်ပြီူ ထပ်မံရိုက်ပြန်သည်၊ နောက်ဆုံးမှာတော့ ဝတ်ရည်ကကျော်ကြီးရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျော်ကြီးလီးကို သူ့လျှာပေါ်တင်ထားသည့်ပုံ တပုံနှင့် လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ပြွတ်ပြွတ်ပေးနေသည့်ပုံတို့ကိုရိုက်လိုက်ပြီး

“ဒီပုံတွေကို သေချာဖွက်ပြီးသိမ်းထား ဘယ်သူ့ကိုမှမပြရဘူး တကယ်လို့အပြင်မှာပျံသွားရင် နင်အသေပဲနော် ကျော်ကြီး”

“‌ဗျာ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ…အဲ ဒီပုံတွေကို သားကိုဘာလို့ရိုက်ခိုင်းတာလဲဟင်”

“အင်း မင်းနေ့တိုင်း ငါ့ပုံတွေကြည့်ပြီး ငါ့ကိုမှန်းရမယ် ငါ့ကိုလိုးနေပါတယ်လို့ မှန်းပြီးဂွင်ထုတာကိုလဲ ‌ဗီဒီယိုရိုက်ထား ပြီးရင် ငါ့ကိုလာပြ နေ့တိုငိးနော်”

“ဟုတ် မမ ထုမယ် နေ့တိုင်းမှန်းထုပေးမယ်”

“အော် ပြီးတော့ရှိသေးတယ် ထုပြီးလို့ထွက်လာတဲ့လရည်တွေကို ရေနွေးကြမ်းခွက်နဲ့ထည့်ပြီး ငါ့ကိုလာဆပ်သ”

“ဟုတ်….မမ….ဟိုလေ မမ ဘာလုပ်မလို့လဲ သားလရည်တွေကို”

“နင့်အပူမပါဘူး မရှည်နဲ့……”

“‌ဗျာ ဟုတ် မမ”

“အေး ဟုတ်ပြီ ဒါဆိုငါသွားပြီ…အော် ဒါနဲ့ ဒီအကြောင်းတွေကို တယောက်ယောက် သိ..””

“မမစိတ်ချ သားဘယ်သူ့ကိုမှမပြောဘူး သားကတိပေးတယ် မမ”

“အေးလေ ကောင်းပြီ” ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်တင်ထားသည့် bdsm equironment မျာထည့်ရာအိတ်ကိုဆွဲကိုင်ပြီး ပြန်ထွက်မယ်ပြင်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးက

“ဟို…မမ…”

“ပြော ဘာလဲ”

“သားလေ….ဟို….ဟို….”

“ဟဲ့ ပြောစရာရှိတာပြောစမ်းပါ နင့်ကိုရှော့တိုက်စရာလဲ ငါ့လက်ထဲဘာမှမရှိဘူး”

“ဟိုလေ သားလဲ မမရဲ့…..ဟို….ဘယ်တော့….ဟို …ရမှာလဲဟင်”

“ဘာလဲ နင်က ငါ့ကိုလိုးချင်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား သေနာကျ ဒါလေးပြောဖို့အရေး ထစ် အ နေလိုက်တာ”

“ဟီး….”

“ငါစိတ်ကူးပေါက်တဲ့နေ့ မင်းလိုးတာခံမယ်လေ လိုးချင်စိတ်ပေါက်နေတဲ့နေ့ဆိုရင်တော့ မင်းဖင်ကိုငါပြန်လိုးမှာနော် ကြားလား” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲဖင်ကိုပိတ်လိုက်ပြီး ဇောချွေးများပျံလာတော့သည်၊ ဝတ်ရည်ထွက်သွားတော့ ကျော်ကြီးလဲ သူ့ဖုန်းထဲက ဝတ်ရည်ပုံတွေပြန်ကြည့်ရင်း လိင်တံကြီးလဲပြန်ထောင်မတ်လာပြီမို့ ဝတ်ရည်ကိုလိုးနေရသည်ဟု တွေးကာ မှန်းပြီးထုလိုက်တာ ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်လောက်သာပွတ်ဆွဲရသေးသည် လရည်များက ပန်းထွက်သွားကာ ကျော်ကြီးလဲ ဒူးများချောင်လို့ ကြမ်းပြင်တွင်ခွေလဲကျသွားတော့သည်။

အဲ့နောက်မှာတော့ ညဖက်တွေမှာဆို ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးကိုဖုန်းဆက်၍ လှမ်းခေါ်ကာ နှိပ်စက်တတ်လာသည်၊ ကျော်ကြီးကိုဖုန်းလှမ်းဆက်လို့ မကိုင်များမကိုင်မိလိုက်ရင် ကျော်ကြီးဘရိတ်ဒန့်စ်ကရပြီသာမှတ်ပေတော့ တကယ်လို့ ဖုန်းကိုင်ခဲ့ရင်လဲ ဖုန်းထဲကနေ
“ဟဲ့ ငကျွန်ကြီး ငါကိုယ်တော် လရည်ဆာတယ် လာဆပ်သ” လို့ဆိုလိုက်တာနဲ့ ကျော်ကြီးလဲအသံများတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ
“‌ဗျာ သခင်မလေး ဟုတ်ကဲ့ ခုလာပါပြီ” ဆိုပြီးထူးကာ ဝတ်ရည်ဆီချက်ချင်းရောက်လို့လာပြီး ဝတ်ရည်ရှေ့မှာတင်ဂွင်းထုလို့ပေးတော့သည် ဝတ်ရည်က သူ့ရှေ့မှာဒူးလေးထောက်လို့ မျက်နှာမော့ထားရင် လရည်ထွက်လို့ပြီး သွားပြီဆို မျက်နှာပေါ်ပန်းခိုင်းသည် ပါးစပ်ထည့်ပန်းခိုင်းတတ်သည်။ တခါတလေ ကျော်ကြီးဖာသာမထုရ ဝတ်ရည်ကစုပ်ပေးရင်း ပြီးသွားရင် တခါတည်းငုံ၍မြိုချတော့သည်။

ဝတ်ရည်က လွန်လွန်ကျူးကျူးတော့ မနှိပ်စက်ပါဘူး သူအဓိကလုပ်ခိုင်းသည်က ဖင်ကိုလျက်ခိုင်းတာ လိုးရှင်း‌ဗူးနဲ့ကလိုင်းခိုင်းတာနဲ့ လီးစုပ်ခိုင်းတာလောက်သာ လုပ်ခိုင်းတတ်တယ်၊ တခါတလေ သူကိုယ်တိုင်စိတ်ပါလာခဲ့ရင် ကျော်ကြီးလီးကိုတဖန်ပြန်စုပ်ပေးတတ်သည်။

ဒီလိုနဲ့ ဝတီနဲ့သာယာနေတဲ့ဘဝမှာ မုန်တိုင်းဝင်လာတော့သည်။ အလုပ်ထဲတွင် ဝတ်ရည်နဲ့ ဝတီ တပူးတွဲတွဲဖြစ်နေတာကို မနာလိုမရှုစိမ့်သူများရှိလာကာ သူတို့ကိုမန်နေဂျာနှင့်ညှောင့်တော့ မန်နေဂျာကခေါ်ဆူပေမယ့် သူတို့လုပ်ရပ်က အလုပ်ကိုလဲမထိခိုက် အလုပ်နားချိန်တွင်းမှာမိမိသဘောနဲ့ မိမိသွားသွားလာလာကိုပိတ်ပင်လို့မရတာ မန်နေဂျာကြီးလဲသဘောပေါက်လေတော့ တိုင်လာတဲ့သူတွေကျေနပ်စေရန် သဘောလောက်သာခေါ်ဆူပြီး ပြန်လွှတ်လိုက်ရသည်၊ အဲ့နောက်မှာတော့ စျေးရောင်းချိန်မှာတွင် သူတို့နှစ်ဦးလဲ ဆင်ဆင်ခြင်ခြင်ပြန်နေထိုင်လိုက်ပြီး လူလစ်သည့်အခါမျိုးတို့ လမ်းကျင်းထဲနှစ်ဦးမျက်နှာချင်းဆိုင်ကပ်ရှောင်သည့်အခါမျိုးတို့မှာ ဖင်ကိုကုတ်လိုက် ခါးတို့လိုက်ဖြင့် ကျည်စယ်နေလိုက်ကြတယ်၊ ထမင်းစားနားချိန်မှာတော့ သူတို့ရဲ့လုပ်နေကြဝတရားအတိုင်း ရှော့ပင်းထွက်လျှင်ထွက် မထွက်ပဲ စိတ်လာနေရင် အိမ်သာထဲသွားလိုးကြနဲ့ တချို့ရက်များတွင်တော့ ထမင်းကိုပါအငတ်ခံပြီး သူတို့စားချိန်ရောက်ပြီဆိုလျှင် အိမ်သာထဲအမြန်ပြေး၍ ခပ်သွက်သွက်လေး မှုတ်ကြစုပ်ကြလိုးကြဆော်ကြရတော့သည်။

ဒီကြားထဲ ဝတ်ရည်အကို ကပါသူတို့ဆိုင်ကိုချောင်းပေါက်မတတ် ခဏခဏလာပြီး ဝတ်ရည်ကိုလာကြည့်တာလိုလိုဖြင့် ဝတီကိုလာလာရှိုးတတ်သည်။ ကြာလာတော့လဲ ဝတ်ရည်တယောက်မျက်စိစပါးမွှေးစူးလာကာ မြန်မြန်ညှိသွားနားအေးရော သဘောထားပြီး အောင်သွယ်ပေးလိုက်တော့ တရက်ပင်မကြာလိုက်ပါပဲ ချစ်သူများဖြစ်သွားကြသည်။

ဝတီ နဲ့ သူရတို့ချစ်သူဖြစ်သွားပြီးနောက်ရက် ဝတီနားရက်ယူတာတောင်မှ ဝတ်ရည်ကိုဖွင့်မပြောပဲ အသိမပေးပဲ သူရနှင့်ဟော်တယ်ပေါ်တက်၍ သာယာနေတာကို ဝတ်ရည်သိသွားတော့ အူတိုသွားပြီး ပြသနာရှာတော့သည်။ အဲ့အခါကျတော့လဲ ဝတီနဲ့ သူရတို့နှစ်ယောက်ပေါင်း၍ ဝတ်ရည်ကိုပြန်ချော့လိုက်ရသည်။ ဝတီက သူရနဲ့ ဝတ်ရည်တို့၏ မောင်နှမချင်းပြန် sex နေသည်ကို သဘောလောက်သာသိရှိပြီး သူရဖင်ခံနေသည့်ကိစ္စကိုတော့ မသိပေ။

နေ့မှာမောင်နှမ ညမှာပေါင်ခွဆိုတာ ဝတ်ရည်တို့မောင်နှမကိုကြည့်ပြောသလားမသိ၊ ညဖက်တွေ ညဖက်တွေမှာဆို သူရက ဝတ်ရည်ဆီကို သုံးရက်တခါ လေးရက်တခါ ဖင်လာလာခံလေ့ရှိပြီး လာတိုင်းလဲ ဝတ်ရည်ကိုဖင်လိုးချင်ကြောင်း တဖွဖွပြောလေတော့ ဝတ်ရည်ရဲ့စိတ်ဟာလဲ နှဲ့ပါများတဲ့တိုင်များ သူရအပေါ်စိတ်ယိုင်လာတော့သည်။

သို့နှင့် ဝတ်ရည်တယောက် သေသေချာချာစဉ်းစား ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး တညမှာတော့ သူရကို အပေါ်ဆုံးထပ် ဆလက်ပြင်ပေါ်တက်ရအောင်လို့ သွားခေါ်တော့ သူရလဲ ကော်ဖီနှစ်ခွက်ဖျော်ကာ ဝတ်ရည်နဲ့အတူ အပေါ်ဆုံးထပ်ကိုတက်လာတော့သည်။ အပေါ်ဆုံးထပ်တွင် သူ့တို့မိသားစုမှာ မကြာခဏလေညှင်းခံ ထိုင်နားတတ်တာမို့ လသာဆောင်ပုံစံလေးဆောက်ထားတယ်၊ လသာဆောင်အတွင်းဝင်ထိုင်လိုက်ကြရင်း

“ကဲ ပြော ညီမလေးဘာပြောချင်လို့လဲ”

“ဟင် ဝတ်ရည်ဘာမှမပြောပါဘူး ဒီတိုင်းပျင်းလို့ခေါ်လိုက်တာကို”

“မဟုတ်ပါဘူး ညီမလေးကိုကြည့်ရတာ ကိုကို့ကိုတခုခုပြောချင်နေတယ်ဆိုတာ ကိုကိုသိပါတယ်ကွာ” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်လဲ မျက်နှာလေးရဲခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး သူရအကြည့်တွေကိုလွှဲသွားကာ ငေးငေးငိုင်ငိုင်လေးနေလိုက်ပြီး ခဏနေမှ သူရဖက်ပြန်လှည့်လာကာ

“ကိုကို မနက်ဖန်အားလားဟင်”

“ဟင် ညီမလေး ဘာလုပ်စရာရှိလို့လဲဟင် မနက်ဖန် ဒယ်ဒီနဲ့မိတင်တခုတက်စရာရှိတယ် နေ့လည်လောက်ဆိုရင်တော့ ပြီးလောက်ပါတယ်”

“မနက်ဖန်ကျ ဝတ်ရည်နားရက်လေ…အဲ့ဒါ…..”

“အဲ့ဒါ ဘာဖြစ်လဲ ပြောလေ…ညီမလေး…”

“ဟင့်…..ဝတ်ရည်မပြောရဲဘူး ရှက်နေတယ်ကွာ…..”

“ပြောပါ ညီမလေးရဲ့ ကိုကိုနဲ့ညီမလေး တယောက်အကြောင်းတယောက် အူမချီးခါးမကျန်အကုန်သိနေမှကို ဘာရှက်စရာရှိလဲလို့” ပြောလိုက်တော့ ဝတ်ရည်လဲ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းနှင့်ခုန်နေပြီး ပြောချင်တဲ့စကားက လည်ချောင်းထဲကထွက်လာတော့မလိုလို မပြောရဲသလိုလို ရှက်သလိုလိုဖြစ်နေတော့ သူရကလဲအလိုက်တသိပင် ဝတ်ရည်ဘေးနားတိုးကပ်လာပြီး ပုခုံးကိုဖက်ကိုင်ထားရင်း ဝတ်ရည်ရဲ့ပါးလေးကိုဖက်နမ်းလိုက်တော့

“အို….ကိုကို…” ဆိုပြီးရှက်သွေးတွေဖြာလို့သွားပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွားတယ်။

“ဟောဗျာ ပါးလေးနမ်းတာနဲ့ ဒီလောက်ဖြစ်သွားတာလား ညီမလေးရဲ့ ပြောပါ ကိုကို့ကို ညီမလေးဘာလိုချင်တယ် ဘာဖြစ်ချင်တယ်ဆိုတာ” သူရက ဝတ်ရည်ရဲ့လက်ကိုအုပ်ကိုင် ဖစ်ညှစ်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်ကလဲ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ကာ သူရကိုကြည့်ရင်း

“ဟိုလေ….ကိုကို ညတိုင်းဝတ်ရည်ကို ဟိုလို လာလာပြောပြောနေတော့လေ…အဲ့ဒါ….ဝတ်ရည်….ဟို…”

“ကိုကိုနားလည်အောင်ပြောကွာ ဝတ်ရည်ပြောချင်တာ ကိုကိုနားမလည်ဘူး” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်လဲ သူရနား နားလေးကပ်ကာ

“ဝတ်ရည် ဖင်တအားခံချင်နေတယ် ကိုကိုရယ်” ဆိုပြီး တီးတိုးလေးပြောလိုက်တော့ သူရလဲ သူ့နားပင်သူမယုံနိင်ဖြစ်သွားပြီး ဝတ်ရည်ဖက်လှည့်ကာ လက်မောင်းအိုးလေးကိုညှစ်ထားရင်း

“ဘယ်လို ညီမလေး ဘယ်လို ဘယ်လို ဘာပြောလိုက်တယ် ကိုကိုမကြားလို့”

“အာ…ကိုကိုကလဲ ဒီမှာ ဝတ်ရည် တအားရှက်နေပါတယ်ဆိုမှ”

“ပြန်ပြောပြပါကွာ သဲလေးကလဲ နော် ကိုကိုသေသေချာချာကြားချင်လို့ပါ” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်က ရှက်ပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး သူရနားနားလေးပြန်တိုးကပ်သွားပြီး

“ဝတ်ရည်ရဲ့ဖင်ကို ကိုကိုလိုးပေးတာ အရမ်းခံချင်နေတယ် လို့….ကဲ ရပြီလား ကိုကို လူညစ်ကြီး”

“ဟားဟား…ဟား….ပျော်လိုက်တာ ညီမလေးရယ်…..ညီမလေးကို ကိုကိုပြောဖူးပါတယ် မှတ်မိလား တနေ့ ကိုကို့ဆန္ဒတွေပြည့်ကိုပြည့်လာရစေမယ်လို့ ခုတော့…..”

“အာ…ဝတ်ရည်က ကိုကိုနေ့တိုင်းလာလာပြောနေလို့ သနားလို့ ခွင့်ပြုလိုက်တာပါနော်….ဝတ်ရည်မှာက ယောက်ျားစိတ်ရှိနေတုန်းပဲ”

“ဘာစိတ်ပဲရှိရှိပါ ညီမလေးရယ်….နောက်ဆုံးတော့ ကိုကိုအရမ်းလိုချင်တဲအရာကို ခုကိုကိုပိုင်ဆိုင်တော့မယ်….လာကွာ ကိုကိုတို့အခန်းထဲပြန်ပြီး လုပ်ငန်းစလိုက်ကြရအောင်”

“အာ ဒီနေ့ညတော့ မလုပ်ချင်ပါဘူး အကုန်လုံးလဲရှိနေတော့ ဖီးလ်မလာဘူး၊ မနက်ဖန်ကျမှပဲ အတူတူနေကြရအောင်လေ နော် ကိုကို”

“မနက်ဖန်ကျ ညီလေးကအိမ်မှာပဲရှိနေမှာနော်..”

“အို သူ့ကိုခေါင်းထဲထားမနေနဲ့ သူ့ကိုအခန်းထဲကအပြင်မထွက်ခိုင်းပဲထားလိုက်မယ်”

“ညီမလေး ပြောလို့ရပါမလား အဲ့ကောင်က ခုနောက်ပိုင်း ဂျစ်ကန်ကန်နဲ့”

“ဝတ်ရည်တာဝန်ထား အဲ့ကောင်က ဝတ်ရည်လက်ခုပ်ထဲကရေပဲ သူ့ကိုပူကိုပူမနေနဲ့”

“ကြည့်ရတာ ဒီကောင်တခုခုလုပ်ထားပြီး ညီမလေးက သူ့ကိုအကြပ်ကိုင်ထားပုံရတယ်….အေးပါ ညီမလေးပိုင်တယ်ဆိုလဲ ကိုကိုစိတ်ချလိုက်ပါမယ်…..ဒါမဲ့ ဒီနေ့ကိုကိုတို့အတူတူမနေဘူး လုပ်ထားပေမယ့် ကိုကို့ကိုတော့ လီးစုပ်ပေးနော် ညီမလေး” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်က “အွန်း….” ဆိုပြီးနှုတ်သီးလေးစူစူနဲ့ ချွဲကာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး သူရဝတ်ထားသည့်ညအိပ်ဘောင်းဘီမျော့ကြိုးကိုဆွဲ၍ လိင်တံကြီးကိုအပြင်ထုတ်လိုက်ပြီး

“ဟာ….ညီမလေး ဒီနေရာမှာလုပ်မလို့လား public ကြီးလေ”

“public ကပိုဖီးလ်ရှိတာ ကိုကိုမသိသေးပါဘူး၊ ကိုကိုကြောက်နေရင် လမ်းမီးလေးတွေသွားပိတ်လိုက်” ဆိုတော့ သူရလဲ ဝရန်တာဘောင်ပတ်ပတ်လည်တွင် ဖွင့်ထားသည့် ဝါကျင်ကျင်လမ်းမီးတွေကို ထပိတ်လိုက်တော့ အပေါ်ထပ်တခုလုံးအမှောင်ကျသွားတယ်၊ အဲ့နောက်အမှောင်ထဲကျင့်သားရအောင် ခဏငြိမ်နေလိုက်ချိန်မှာ ဝတ်ရည်က ဖုန်းဖလက်ချ်ကိုဖွင့်ပြလိုက်တော့မှ သူရလဲ လသာဆောင်လေးဆီတန်းတန်းမတ်မတ်ပြန်သွားလိုက်ကာ ဝတ်ရည်ဘေးမှာဝင်မထိုင်ခင် သူ့ဘောင်းဘီကိုဒူးလောက်ထိလျော့ချလိုက်တယ်။ သူရဝင်ထိုင်ထိုင်ချင်းမှာပင် ဝတ်ရည်က သူရရဲ့လိင်တံကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲ၍ ဂွင်းထုပေးလိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုကိုင်းကာ လီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်ငုံစုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ သူရကတော့ထိုင်ခုံကျောမှီတွင် လက်ကားယားဆန့်တန်းရင်း ခေါင်းကိုလှန်ချထိုင်ရင်း ဖီးလ်ခံနေသည်။ ဝတ်ရည်က လိင်တံကိုဖြေးဖြေးချင်းစုပ်ပေးနေရင်း တချက်တချက် ဒိသရုတ်စုပ်စုပ်ပေးလိုက်တော့ သူရလဲဖင်လေးတကြွကြွဖြင့် ဖီးလ်တက်သွားရှာတယ်၊ ဝတ်ရည်လဲသူရလီးကို ဒိသရုတ်လိုက် ကျော်ကြီးလီးကိုဒိသရုတ်လိုက်ဖြင့် ကြာတော့ကျွမ်းကျင်လာခဲ့ပြီး မအော့မအန်စေပဲ လည်ချောင်းတွင်းထည့်စုပ်လာနိုင်တော့သည်။ လိင်တံကိုပြန်ထုတ်ကာ ဒစ်ခေါင်းကြီးကိုပြွတ်ပြွတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့ပါးစောင်ထဲငုံလိုက်ပြီး ချိုချဉ်စုပ်လုံးသဖွယ် တပြွတ်ပြွတ် တပြတ်ပြတ်ဖြင့် စုပ်လိုက် လီးကိုနှုတ်ခမ်းကြားညှပ်၍ ဂွင်းထုပေးလိုက် ဒိသရုတ်ဆောင့်ထည့်လိုက်ဖြင့် တလှည့်စီနားနားပြီးစုပ်ပေးနေရင်း ခဏအကြာမှာပဲ သူရက ဝတ်ရည်ရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ရင်း

“ညီမလေး ကိုကိုပြီးတော့မယ်နော်….အီး…..လည်ချောင်းထဲမှာပဲ ပြီးလိုက်မယ်….ရတယ်မလား” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ဒိသရုတ်ထည့်လိုက်ရင်း လည်ချောင်းကြွက်သားကိုစကားပေးလိုက်တော့ သူရလဲဖင်လေးတကြွကြွဖြင့် ဝတ်ရည်ရဲ့ခေါင်းကိုဖိကိုင်ထားရင်း

“အား…ထွက်ပြီ ထွက်ပြီး အား….ရှီး…အူး….ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်….အား….” နှင့် လေသံခပ်တိုးတိုးနှင့်သာငြီးငြူနေတော့သည်။ လိင်တံတလျောက်သုတ်ရည်များကုန်စင်သွားသည်အထိ ဝတ်ရည်ကသောက်သုံးနေပြီး ကုန်လို့လိင်တံအနည်းငယ်ပျော့သွားမှသာ ပြန်ထုတ်ကာ မောသွားဟန်ဖြင့် အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူသွင်းနေတော့သည်။

“ကောင်းလားဟင် ညီမလေး” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်လဲ မျက်နှာလေးရဲကာသွားပြီး

“ဟာ ကိုကိုကလဲ ဘာလို့အဲ့လိုကြီးလာမေးတာလဲ…လို့..ဟင့်”

“ကြည့်ပါအုံး ညီမလေးရှက်နေလိုက်တာများ….ညီမလေး သတိထားမိလား…ညီမလေးတဖြေးဖြေးနဲ့ မိန်းမဆန်ဆန်လာတယ်”

“ဟင် ဟုတ်လို့လား….”

“ဟုတ်တာပေါ့…..ရှက်တာလာတာတို့ ခံချင်စိတ်အရမ်းပြင်းပြနေတာတို့ဆိုတာ မိန်းမစိတ်ဝင်နေလို့ဖြစ်တာကွ…..”

“ဟုတ်ဖဲနဲ့….ဝတ်ရည်ဖာသာ ကိုကို့ကိုသနားလို့ပေးခံတာပါနော်….ဘာမှ ဝတ်ရည်ကမိန်းမစိတ်မဟုတ်ဘူး” ဆိုပြီးပါးကိုဖောင်းကာ နှုတ်သီးလေးစူပြီးပြောနေတာကိုတောင် သူရတယောက်အမှောင်ထဲဖြစ်နေတာတောင်မှ ဝတ်ရည်ရုပ်ပုံလေးကိုမြင်ယောင်နေတော့သည်။ ထိုနောက် ဝတ်ရည်ကိုလှမ်းဖက်၍ ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ပြီး ဝတ်ရည်အင်္ကျီအတွင်းသို့ လက်ထိုးနှိုက်ကာ ရင်သားတင်းတင်းကြီးကိုညှစ်ထည့်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်လဲ

“အင်း….” ခနဲ့အသံရှည်လေးငြီးငြူလာပြီး သူရဖက်ကိုမှီ၍အိပ်လိုက်တော့သည်။ သူရက ဝတ်ရည်အင်္ကျီကိုရင်ဘတ်ထိဆွဲလှန်လိုက်ပြီး နို့သီးလုံးလေးတွေကို ပါးစပ်အတွင်းထည့်ကာ လျှာလေးနဲ့ကလိပေးတော့ ဝတ်ရည်တယောက်အရမ်းစိတ်တွေထလာပြီး ဖင်တကြွကြွဖြင့် ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်လို့လာတော့သည်။ ထိုနောက် သူရခေါင်းကိုတွန်းကာ

“ကိုကို တော်တော့ ဝတ်ရည်အရမ်း honey ဖြစ်နေပြီ၊ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဒီမှာဖင်ချွတ်ကုန်းပေးမိလိမ့်မယ်ကွာ…”

“ဒါဆိုလဲ ကောင်းတာ….တာ….” သူရနှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ ဝတ်ရည်ရဲ့လက်ညိုးလေးကန့်လန့်ဖြတ်ရောက်လာပြီး

“ဝတ်ရည်ကတော့ မနက်ဖန်မှပဲ ကိုကိုနဲ့အတူနေချင်တယ်၊ ကိုကို့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ဝတ်ရည်ဖင်ထဲလီးဝင်လာတာကို ပိုဖီးလ်ချင်တာ….”

“အဲ့ဒါဆို မီးဖွင့်လိုးကြမယ်လေကွာ”

“အာ ကိုကိုကလဲ တစ်ရက်လေးတောင်မစောင့်နိုင်တော့ဘူးလား ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ” ဆိုပြီးလေသံနည်းနည်းမာသွားတော့ သူရတယောက်အသာပြန်ငြိမ်နေလိုက်ရတော့သည်။

“နည်းနည်းလေးလောက်တော့ ပေးမြည်းလေ ဖင်လေးဖော်ပြီး ဟိုဖက်စောင်းအိပ်လိုက် ကိုကို့လီးနဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ဖင်ပေါက်လေးကိုထိယုံပဲလေ….နော်”

“ကျွတ်….ပြီးရော ပြီးရော ထိုးမထည့်နဲ့နော်”

“အင်းပါ ညီမလေးရဲ့ ထိယုံလေးပဲ” အဲ့လိုနဲ့ ဝတ်ရည်လဲဖင်ကိုနည်းနည်းကြွလိုက်ပြီး ဖင်တုံးကြီးကိုဘောင်းဘီအပြင်ထုတ်ကာ တဖက်ကိုလက်ထောက်ကုန်းပေးလိုက်တယ်၊ သူရကလဲ ဝတ်ရည်ရဲ့နောက်ဖက်ကိုတိုးကပ်သွားပြီး လီးကိုကိုင်ကာ ဝတ်ရည်တင်းပါးနဲ့ထိလိုက် တဖတ်ဖတ်နဲ့ ရိုက်လိုက်တယ်၊ အဲ့နောက် တင်းပါးကြားကိုထည့်လိုက်ရင်း ဖင်ပေါက်လေးမှာထိကပ်လို့ ငြိမ်နေလိုက်တော့

“အား….ကိုကို့လီးကအပူတွေ ဝတ်ရည်ဖင်ကနေတဆင့်ခံစားနေရတယ် ကိုကိုရေ့ ဓာတ်လိုက်နေသလိုပဲ”

“တူတူပါပဲ ညီမလေးရယ် ကိုကိုတော့ ထိထားရတာနဲ့တင် အရမ်းကောင်းနေပြီ….ဒါနဲ့လေ နည်းနည်းလောက်သွင်းကြည့်လို့ရမလားဟင် ညီမလေး” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ကချက်ချင်းထထိုင်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကိုလဲပြန်ဝတ်ခါ

“မလောပါနဲ့ ကိုကိုရယ် ဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်ပါကင်ကို ကိုကိုပထမဆုံးဖွင့်ရမှာပါ….ဝတ်ရည်မှာ ကိုကိုကလွဲလို့ ဘယ်သူမှမရှိဘူး ဝတီကလဲမိန်းကလေး….”

“အင်းပါ ညီမလေး ကိုကိုနည်းနည်းလောသွားတယ် ဒါဆိုမနက်ဖန်ကျရင် ကိုကိုတို့ အားရပါးရလိုးကြမယ်နော်….ကိုကိုပြောခဲ့သလိုပဲ ညီမလေးကိုဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဖင်ကိုအသေဆောင့်လိုးချင်တာ ဆိုတာမှတ်မိလား….မနက်ဖန်ကျမှ ကိုကိုရယ်တော်ပါတော့ ဝတ်ရည်မခံနိုင်တော့လို့ပါ လာမလုပ်နဲ့ ကိုကိုလုံးဝမညှာဘူး ညီမလေးကိုအကြမ်းဆုံးနည်းနဲ့ လိုးပြမယ် စောင့်ကြည့်” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ကလဲ ပုခုံးလေးမြှောက်ပြလိုက်ပြီး

“အမလေး ကြောက်လိုက်တာနော်…ခိခိ…ခိ” နဲ့မောင်နှမနှစ်ယောက်သား ရယ်အူတက်နေပါတော့တယ်၊ ညဖက်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်လဲ တော်တော်နဲ့မပြန် အဲ့မှာထိုင်လို့ လေညှင်းလေးခံရင်း ကော်ဖီခွက်ကိုယ်စီနဲ့ အတွေးနယ်ချဲ့ကာနေလိုက်တော့သည်။

နောက်တနေ့ နားရက်မှာတော့ ဝတ်ရည်တယောက် လုံလဝရိယများကောင်းစွာဖြင့် မနက် ၉ နာရီကတည်းက ရေမိုးချိုးအလှတွေပြင်ဆင်လို့ထားပြီး နောက်ပေါက်ကိုလဲသန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားလေသည်။ ညက သူရကိုဝတ်ရည်တခုထပ်တောင်းဆိုသည်က ပထမဆုံးအကြိမ်လိုးရသည်မို့ ကွန်ဒုံးလုံးဝမသုံးပဲ လိုးပေးဖို့တောင်းဆိုတော့ သူရလဲလက်ခံသွားပြီး နေ့လည်သူပြန်မလာခင်မှာ သန့်ရှင်းလုပ်ထားရန်မှာထားတော့သည်။ ၉ နာရီကျော်လောက်ကတည်းက အကုန်ပြင်ဆင်ပြီးသွားတော့ ဝတ်ရည်မှာ နာရီကိုတကြည့်ကြည့်ဖြင့် ထိုင်မရ ထမရဖြစ်လို့နေသည်။ ၁ နာရီရယ် မြန်မြန်ထိုးပါတော့လို့ ပါးစပ်ကတတွတ်တွတ်ရွတ်လို့ ဆုတောင်းနေမိတော့သည်။

ဧည့်ခန်းတွင်ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်လမ်းလျောက်နေတာ ၂ နာရီလောက်ပင်ရှိနေပြီ နာရီကိုကြည့်တော့ နေ့လည် ၁၂ ပင်မထိုးသေး ဝတ်ရည်တယောက်သာ ဂဏှာမငြိမ်ပဲဖြစ်နေသည်။ သူမရင်တွေလဲ တဒုံးဒုံးဖြင့်ပေါက်ကွဲထွက်တော့မည့်အလား ခုန်ပေါက်နေတော့သည်။ လမ်းလျောက်ရတာကြာလို့ ညောင်းလာတော့မှပဲ ခုံတန်းရှည်ပေါ်တွင်ကောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျောမှီကိုမှီချလိုက်ရင်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာနေရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ သူ့ကိုယ်ကိုတယောက်ယောက်လာကိုင်သည်ဟုထင်ပြီး ဆတ်ခနဲ့လန့်နိုးလာတော့ ဘေးဘီကိုလှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်သူမှရှိမနေ သူ့ဖာသာအိမ်မက်မက်နေခြင်းဖြစ်မည်ဟုတွေးပြီး ထိုင်ခုံပေါ်ပြန်မှီရင်း အမှတ်တမဲ့ နာရီကိုမော့ကြည့်မိတော့ နေ့လည် ၂ နာရီတောင်ထိုးသွားပြီ၊ အဲ့အခါကျမှ ဝတ်ရည်လဲ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီးခြံထဲဆင်းကြည့်တော့ သူ့အကိုရဲ့ကားကိုမတွေ့ရပေ၊ ဒါနဲ့သူ့အခန်းထဲဝင်ကြည့်တော့လဲ မနက်ကအလုပ်မသွားခင်ကအတိုင်းပင်ဖြစ်နေပြီး ဝတ်ရည်လဲစိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားကာ သူရဆီဖုန်းခေါ်ကြည့်တော့ ပထမတခါ ဆက်သွယ်မှုပြင်ပလို့ပြောနေသည်၊ ဒါနဲ့ထပ်ခေါ်တော့လဲဆက်သွယ်မှုပြင်ပဖြစ်နေပြန်တယ်၊ ဒါနဲ့ထပ်ခါထပ်ခါခေါ်လိုက်တော့ ၅ ကြိမ်မြောက်မှာထိဆက်သွယ်မှုပြင်ပဆိုတာနဲ့ ဒယ်ဒီဖုန်းကိုလှမ်းဆက်လိုက်တော့ ချက်ချင်းဝင်သွားပြီး

“အေး သမီးလေး ဘာပြောစရာရှိလို့လဲကွ”

“အဲ…ဘာမှတော့မဟုတ်ပါဘူး ဒယ်ဒီ….ဟိုလေ…ကိုကိုက နေ့လည်ပြန်လာမယ်လို့ပြောထားလို့ပါ မလာသေးလို့ဆက်ကြည့်တာ သူ့ဖုန်းကလဲဆက်သွယ်မှုပြင်ပတဲ့”

“အယ် သမီးကိုကိုက မိတင်ပြီးကတည်းက သွားစရာရှိလို့ဆိုပြီး ပြန်သွားတယ်လေ ၁၂ လောက်ကတည်းကပဲသမီးရဲ့ ဒယ်ဒီကတော့ ပဲခူးရောက်နေတာ သမီးရေ့ စိုက်တွေကထပ်ထပ်တိုးလာတော့ သေချာစစ်နေရတယ်လေ ညနေလောက်တော့ပြန်ရောက်မှာသမီးရဲ့ ဒယ်ဒီ့ကိုမပူနဲ့နော်” ဝတ်ရည်တယောက် စိတ်အပျက်ကြီးပျက်သွားကာ မျက်ရည်များပင်ဝဲလာပြီး

“ဟုတ် ဟုတ်…ဒယ်ဒီ….အာ့ဆို ဒါပဲနော် ဒယ်ဒီ” ဆိုပြီး သူ့အဖေကိုနှုတ်ဆတ်ပြီး ဖုန်းကိုချလိုက်တော့သည်။ သို့နှင့် သူမစိတ်ထဲ သင်္ကာမကင်းဖြစ်လာတာကြောင့် ဝတီ့ဖုန်းကိုလှမ်းဆက်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ တော်တော်ကြာမှာသာ ဝတီကဖုန်းကိုလာကိုင်ပြီး

“အေး ဝတ်ရည် ဘာလဲပျင်းနေပြီလားဟ” ဆိုပြီးပြန်ဖြေတော့ သူလဲ ဟိုပြောဒီပြောနေရင်း တခုသတိထားမိသွားသည်၊ ဝတီအသံတွေက အားယူပြောနေရသလိုလို မောနေသလိုလိုဖြစ်ပြီး သူ့ဖက်ကလဲ တိတ်ဆိတ်နေတော့  ဝတီဆိုင်မှာမရှိနိုင်ဟု စိတ်ထဲကောက်ချက်ချလိုက်ပြီး

“နင်ခုဘယ်ရောက်နေတာလဲ ဝတီ” ဆိုတော့ ဝတီက

“ဟဲ့ ငါကဘယ်ရောက်ရမှာလဲ ဆိုင်မှာပဲလေဟာ” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်က

“ငါ ခုဆိုင်ရှေ့ရောက်နေတာ နင့်ကိုမမြင်လို့ ဟိုကောင်မတွေမေးကြည့်တော့ နင်ဒီနေ့မလာဘူးတဲ့” ဆိုပြီး လီဆယ်၍ စိတ်ထဲရှိရာပြောချလိုက်တော့ ဝတီဖက်ကအသံခဏတော့တိတ်သွားပြီး ခဏနေမှ စကားသံပြန်ထွက်လာပြီး

“အေး ဟုတ်တယ်ဟ ငါတို့နယ်က အမျိုးတွေရောက်လာလို့လေ အဲ့ဒါသူ့တို့ကိုလိုက်ပို့ဖို့ လစာအဖြတ်ခံပြီး ငါခွင့်ယူလိုက်ရတာပဲ ကောင်မရေ…” ဆိုပြီးပြန်ဖြေနေတယ်၊ အဲ့အချိန်မှာပဲ နားပါးလှသည့် ဝတ်ရည်မှာ ဝတီဖုန်းထဲကနေ သူ့အကို သူရအသံကိုသေချာပေါက်ကြားလိုက်ရတော့ စိတ်ထဲဟာခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ဝမ်းနည်းသွားကာ တုန်နေတဲ့အသံကိုထိန်းရင်း

“ဝတီ နင့်နားမှာ ကိုကိုရှိနေတာလားဟင်” ဆိုတော့ ဝတီဖက်ကအသံတိတ်သွားပြီး ခဏနေတော့ဖုန်းပါချသွားတော့သည်၊ ပြန်ခေါ်တော့ စက်ပိတ်သွားသည်ဟုသာပြန်ကြားလာရတော့တယ်။

ထိုနောက် ဝတ်ရည်လဲအိပ်ခန်းတွင်းပြန်ဝင်သွားပြီး ဝမ်းနည်းစိတ်တို့ ပေါ်ထွက်လာကာ မျက်ရည်များစီးကျလာပါတော့သည်။ သူမစိတ်ကူးထားသည့်အိမ်မက်လေး ပျက်စီးသွားပြီဟုတွေးရင်း ပိုပိုဝမ်းနည်းလာကာ မျက်ရည်များပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာပြီး အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ငိုပါငိုချလိုက်တော့သည်။ ထိုသို့ သူမငိုနေတုန်း သူ့အခန်းတံခါးကပွင့်လာပြီး

“ဟင် မမ….အဲ….သခင်မလေး ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင်” ဆိုပြီးကျော်ကြီးအသံကြားလိုက်တော့ ဝတ်ရည်ကလဲ အိပ်ယာပေါ်ကနေထိုင်လျက် ကျော်ကြီးဖက်လှည့်ပြီး လက်ကိုကားပြလိုက်တော့ ကျော်ကြီးကလဲအလိုက်တသိပင်  ဝတ်ရည်ကိုပြေးဖက်တော့ ဝတ်ရည်ကလဲ ကျော်ကြီးရင်ခွင်ထဲခေါင်းမှီးပြီး  တအိအိဖြင့်ငိုချလိုက်တော့သည်။ ကျော်ကြီးကလဲ ဝတ်ရည်ရဲ့ကျောကိုပုတ်ကာပုတ်ကာပေးရင်း ဘာကြောင့်ငိုမှန်းမသိပေမယ့်လဲ အငိုတိတ်သွားစေရန် ချော့မြူပေးလိုက်သည်။

“သခင်မလေး….သခင်မလေး….ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်…ဟင်”

“မောင်လေး ငါနင့် မမ ပါဟာ”

“ဟုတ် မမ မမဘာဖြစ်နေတာလဲဟင် သားဘာလုပ်ပေးရမလဲ” ဆိုတော့ဝတ်ရည်ကခေါင်းကိုဖြေးငြှင်းစွာရမ်းလိုက်ပြီး

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးကွယ် မမ….မမ…..အီး…ဟီး…ဟီး…..အီး..” နဲ့ထပ်ပြီးငိုလာတော့ ကျော်ကြီးကသူ့ရင်ခွင်ထဲ သွပ်သွင်းကာထပ်မံချော့လိုက်ရပြန်တယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ ဝတ်ရည်လဲ မောသွားကာ အငိုတိတ်သွားတယ်။

“သား နေ့လည်ကတည်းက မမကိုဆိုဖာပေါ်အိပ်နေတာတွေ့တယ် လာမနှိုးရဲလို့”

“အား…ခေါင်းတွေကိုက်လိုက်တာ…ဟုတ်ပ မမ အိပ်ပျော်သွားတယ်”

“နေ့လည်စာ မစားရသေးဘူးမလား သားခူးကျွေးမယ်လေ မမ စားမလား”

“အင်း စားမှာပေါ့ကွ ကဲ လာ” ဆိုပြီး ကျော်ကြီးလက်မောင်းကိုချိတ်က ခိုစီးရင်း ထလိုက်ပြီး ထမင်းစားခန်းတွင်းဝင်လိုက်တော့သည်။ ထမင်းစားခန်းရောက်တော့ ကျော်ကြီးက ဝတ်ရည်ကိုဘာမှမလုပ်စေပဲ ထိုင်ခုံမှာသာဝင်ထိုင်ခိုင်းပြီး သူကိုယ်တိုင် မာမီတို့ချက်ပြုတ်သွားသည့် ဟင်းများအား ကြောင်အိမ်(ဘီဒို) ထဲမှထုတ်ကာပြင်ဆင်ပေးလိုက်တော့ ဝတ်ရည်က

“မောင်လေးကော စားပြီးပြီလား”

“ဟုတ် မမ သားစားပြီးပါပြီ….မမအေးဆေးစားနော်…သားဘယ်မှမသွားဘူး မမနားမှာနေပေးမယ်” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်တယောက်ပြုံးသွားပြီး အနားမှာရှိစေချင်သူက မရှိ ရှိဖို့မလိုအပ်သေးသူက ရှိနေတယ်။ ထို့နောက် ထမင်းကိုအနည်းအကျင်းလောက်စားသောက်လိုက်ပြီး စားလို့မကုန်သဖြင့် အမှိုက်တောင်းထဲထသွန်ပြီး ပန်းကန်ဆေးမယ်လုပ်တော့ ကျော်ကြီးကသူ့လက်ထဲကလုယူလိုက်ပြီး

“မမ သွားနားနေပါ သားပဲလုပ်လိုက်ပါမယ်” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးပါးကိုလိမ်ဆွဲလိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ကိုပြန်ထွက်သွားတော့သည်။

သူမအိပ်ခန်းတွင်းခဏဝင်လှဲနေရင်း သူ့စိတ်ကူးတွေကိုဖျက်လိုက်သည့် သူမအကိုကိုတွေးရင်းတွေးရင်း စိတ်တိုလာပြီး သူကတော့ဦးဦးဖျားဖျားပါကင်ဘဝကိုပေးဖို့စဉ်းစားပေမယ့် သူ့ကိုတန်ဖိုးမထားလေခြင်းဟုတွေးလိုက်မိပြီး ဝမ်းနည်းစိတ်တို့ပြန်ဝင်လာပြီး မျက်ရည်များကျလာပြန်သည်။ ဒါနဲ့ သူတို့အကြောင်းကိုမတွေးပဲနေမှ ကောင်းမည်ဟု တွေးလိုက်ပေမယ့် ဘယ်လိုပင်မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် နေပေမယ့် အဲ့အကြောင်းများကသာ သူ့ခေါင်းထဲရောက်လာတော့သည်။ အဲ့နောက် တယောက်ထဲနေလျှင် မဖြစ်တော့ အထီးမကျန်စေရန် ကျော်ကြီးနားသွားနေတော့မည်ဟုတွေးကာ အပေါ်ထပ်တက်သွားလိုက်တယ်။

ကျော်ကြီးအခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်တော့ ချက်ချင်းလိုလိုပဲ တံခါးကပွင့်လာပြီး အင်္ကျီတုံးလုံးဖြင့် ပုဆိုးကိုဖြစ်ကတတ်ဆန်းဝတ်ကာ ထွက်လာသည့် ကျော်ကြီးက

“ဟင် မမ သားကိုဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ကခေါင်းကိုရမ်းပြလိုက်ပြီး ကျော်ကြီးကိုတိုးတိုက်ပြီး သူ့အခန်းထဲဝင်သွားတော့တယ်၊ ကျော်ကြီးကခေါင်းကို တဗြင်းဗြင်းဖြင့်ကုတ်ရင်း ဝတ်ရည်နောက်ကလိုက်သွားပြီး ဘာလုပ်ဘာကိုင်ရမယ်မသိဖြစ်နေသည်။

ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးကုတင်ပေါ်သို့ တက်ထိုင်လိုက်ပြီး ဟိုဟိုဒီဒီမျက်စိကစားရင်း ခေါင်းအုံးအောက်တွင်တစွန်းတစထွက်နေသည့် ဖုန်းကိုတွေ့တော့ ဆွဲယူလိုက်ချိန်မှာ ကျော်ကြီးကပြေးလာပြီး ဝတ်ရည်လက်ထဲကဖုန်းကိုလုယူထွက်ပြေးလိုက်တော့ ဝတ်ရည်ကစိတ်တိုသွားပြီး

“ဟဲ့ကောင် နင်ဘာလုပ်တာလဲ ငါ့ကိုပြစမ်း နင်ဘာမဟုတ်တာတွေလုပ်နေလဲဆိုတာ” ကျော်ကြီးက ဖုန်းကိုသူ့ကိုယ်နောက်ပို့ထားရင်း ခေါင်းကိုရမ်းပြနေတော့ ဝတ်ရည်မှာပို၍ စိတ်တိုလာပြီး

“ဟဲ့အကောင် နင်က မောင်နှမလိုနေလို့ ငါ့ကိုခံပြောနေတာလား ငါနင့်သခင်မလုပ်လိုက်ရမလား ပြော” ဆိုတော့မှ

“မ….မဟုတ်….ပါဘူး….မမ…..ဟို သားက…..မမ စကားကိုနားထောင်ပြီး မမခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်နေတာပါ” ဆိုလိုက်တော့ ဝတ်ရည်ကမေးငေါ့ကာ ကျော်ကြီးနားတိုးကပ်သွားလိုက်ပြီး

“ဘာငါ့စကားကိုနားထောင်တာလဲ မင်းလက်ထဲကဖုန်းကိုပေးစမ်း မင်းမာမီပုံတွေရိုက်ထားပြန်တာလား” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးကပြာပြာသလဲငြင်းဆန်လိုက်ပြီး ဖုန်းကိုအရှေ့ပြန်ယူကာ ဝတ်ရည်ကိုထောင်ပြလိုက်ရင်း

“သားဖုန်းထဲမှာ မမပုံတွေပဲရှိတာပါ ခုလဲ…..မမ….ဟို….” ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးလက်ထဲကဖုန်းစခရင်ကိုလှမ်းကြည့်တော့ သူကိုယ်တိုင်ပိုစရှင်ပေးကာအရိုက်ခံထားသည် nude photo တွေဖြစ်ကြောင်းမြင်လိုက်ရတော့

“ဒါဆို နင်က ငါ့ပုံတွေကြည့်ပြီး ငါ့ကိုမှန်းနေတာပေါ့…ဟုတ်လား”

“ဟု…ဟုတ် ပါတယ်….မမ”

“ဖေလိုးမလေး သူများကဝမ်းနည်းနေပါတယ်ဆိုမှ သူကလာဖီးလ်နေတယ်”

“ဟို….ဟို မဟုတ်ပါဘူး စောစောက မမကိုဖက်ထားရင်း မမကိုယ်သင်းနံ့လေးရှူမိနေရင်း ကိုယ်လုံးကိုဖက်ထားမိတာ ခုပြန်တွေးမိပြီး ဟိုစိတ်ဖြစ်လာလို့ပါ” အဲ့အချိန်မှာပဲ ဝတ်ရည်စိတ်ထဲ အကိုဖြစ်သူ သူရပုံရိပ်ပေါ်လာတော့ ခေါင်းကိုယမ်းကာစိတ်ထဲကထုတ်လိုက်ပြီး သူရအပေါ်မှာလက်စားချေချင်စိတ်များသာကြီးစိုနေတော့တယ်

“အင်း….ဒါဆိုရင်လဲ မင်းလုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်ပါ မမ မင်းကိုဘာမှမလုပ်တော့ပါဘူး” ဆိုတော့မှ ကျော်ကြီးလဲ ရင်ထဲကအလုံးကြီးကျသွားတော့သည်။

အဲ့နောက်ဖုန်းကိုပိတ်လိုက်ပြီး ကျော်ကြီးလဲပုဆိုးကိုသေချာပြန်ပြင်ဝတ်လိုက်ရင်း အင်္ကျီတန်းပေါ်က အင်္ကျီတထည်ကိုယူ၍ ကောက်စွပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဝတ်ရည်ရှိရာဖက်ပြန်လှည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ ကျော်ကြီးတယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်လို့သွားသည်။ ဝတ်ရည်ကား သူ့မကိုယ်ပေါ်ရှိအဝတ်များကို တလွှာချင်းချွတ်ကာနေပြီး ကျော်ကြီးလှည့်ကြည့်ချိန်မှာတော့ သူမကိုယ်ပေါ်တွင် အတွင်းခံနှစ်ထည်သာကျန်တော့သည်။

ထိုနောက်ဝတ်ရည်က ဘော်လီကိုဖြုတ်ရန်လက်ကိုနောက်ပို့လိုက်ရင်း ကျော်ကြီးကိုမြင်လိုက်တော့ ပြုံးပြလိုက်ပြီး

“မောင်လေး မမ ဘော်လီချိတ်ကိုဖြုတ်မပေးချင်ဘူးလား” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲဆေးမိထားသူတယောက်ပမာ ဝတ်ရည်ကိုစိုက်ကြည့်နေရင်း တလှမ်းချင်းတိုးကပ်သွားတော့သည်၊ ဘော်လီချိတ်ကိုဖြုတ်ပေးလိုက်တော့ ဝတ်ရည်က ဘော်လီကိုမချွတ်သေးပဲ ရင်ဘတ်မှာလက်နဲ့ဖိကပ်ထားရင်း ကျော်ကြီးကိုလှည့်ပြုံးကာ သူ့ဘောင်းဘီကိုမျက်စပစ်ပြလိုက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ ဝတ်ရည်ခါးအထက်ကမျော့ကြိုးပါးလေးကိုနှစ်ဖက်ကိုင်၍ အောက်ကိုဆွဲချလိုက်ပေးလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ဝတ်ရည်က သူ့ဖက်လှည့်လာပြီး ရင်ဘတ်တွင်ဖိထားသည့်လက်ကိုဖြုတ်လိုက်တော့ ဘော်လီကလဲလက်မောင်းကွင်းကတဆင့်အောက်ကိုလျော့ကျသွားတော့သည်။

ကျော်ကြီးမှာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် ငေးကြည့်နေပြီး

“လှလိုက်တဲ့ နို့ကြီးတွေပဲ မမရယ်….”

“ဘာလဲ ကိုင်ကြည့်ချင်နေတာလား လာလေ လာ ကိုင်ချင် ကိုင်” ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တင်ပလွှဲထိုင်လိုက်ပြီး သူမဘေးမွေ့ယာကိုလက်နဲ့ပုတ်၍ ခေါ်လိုက်သည်။ ကျော်ကြီးလဲ ဝတ်ရည်ရဲ့နို့တွေကို မမှုတ်မသုန်စိုက်ကြည့်ကာ ကုတင်နားတိုးကပ်သွားတော့ ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးပုဆိုးခါးပုံစကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်တော့ ပုဆိုးကလဲကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ကွင်းလုံးကျွတ်ပုံကျသွားတော့သည်။

မတောင်မကျအနေအထားဖြင့် ခေါင်းထောင်ခါစ ကျော်ကြီးလီးကြီးဟာ လှုပ်စိလှုပ်စိဖြင့် အပေါ်ကိုတက်လာပြီး အပြည့်အဝတောင်လာဖို့ အရှိန်ယူနေတော့သည်။ ဝတ်ရည်က ဒူးတဖက်ကိုကုတင်ပေါ်တင်၍ ပေါင်ကိုကားလိုက်ပြီး ကျော်ကြီးလက်ကိုလဲဆွဲကာ

“အင်္ကျိကြီးကိုချွတ်လိုက်တော့လေဟာ ဘာလို့ဆက်ဝတ်ထားတာလဲ” ဆိုပြီးချွဲပစ်ပစ်ပြောလိုက်တော့ ကျော်ကြီးမှာ သူ့နားပင်သူမယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လို့သွားကာ ခုလေးတင်ဝတ်ထားသည့်အင်္ကျီကိုချက်ချင်းပြန်ချွတ်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးလဲကိုယ်လုံးတီးဖြစ်လို့သွားတော့သည်။

ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးလက်ကိုလှမ်းဆွဲကာ သူ့ရင်သားတဖက်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ရင်း

“မောင်လေး အရမ်းကိုင်ချင်နေတဲ့ မမ နို့ကြီး မောင်လေးမျက်စိရှေ့ရောက်နေပြီလေ ကိုင်ပေးတော့လေကွာ” ဆိုလိုက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ နို့အုံကြီးကိုတချက်ညှစ်လိုက်ရင်း

“အား….အိတင်းနေတာပဲ မမရာ…” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ကမပွင့်တပွင့်လေးပြုံးလိုက်ပြီး

“စို့ကောမစို့ချင်ဘူးလားဟင် မောင်လေး” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးခေါင်းက ပုတ်သင်ညိုအလား ခေါင်းကိုတငြိမ့်ငြိမ့်လုပ်နေတော့သည်။ ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးအိပ်ယာအလယ်ထိတွန်းတက်လိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးကိုနှစ်ခုပူး၍ ခေါင်းရင်းမှာထောင်ကာ ကျောမှီလှဲလိုက်ပြီး

“မောင်လေး လာလေကွာ….ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ” ဆိုတော့မှ ကျော်ကြီးတယောက် အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ကာ ဝတ်ရည်ဘေးတွင်ဒူးတုပ်၍ ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေရှာသည်။

ကျော်ကြီးပုံစံကို ဝတ်ရည်ကလှောင်ရယ် ရယ်လိုက်ရင်း

“မင်းက ရိုးလိုက်တာကွာ တို့တောင်ပေါင်ကားပေးထားတာကို ကြားမှာလာမထိုင်ပဲ ဘေးမှာဘာလုပ်ဖို့ထိုင်နေတာလဲ” ဆိုပြီး ကျော်ကြီးလက်မောင်းကိုဆွဲ၍သူ့ပေါင်ကြားထဲနေရာချလိုက်ပြီး ဝတ်ရည်က နောက်ကျောကိုမှီလို့ ခပ်လျော့လျော့ထိုင်လိုက်ရင်း ပေါင်တွေကိုလဲအပေါ်ကိုမြှောက်ကာ

“မောင်လေး ပေါင်တွေကို မမပေါင်အောက်ထိုးထည့်လိုက်လေ” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲ ဒူးထောက်ခပ်ကားကားထိုင်ကာ ဝတ်ရည်ပေါင်အောက်ထိုးသွင်း၍ နေရာတကျပြန်ထိုင်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးဂုတ်ပိုးကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး သူလဲရှေ့ကိုကုန်းကာ နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်၍ ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့ ကျော်ကြီးမှာ မနမ်းတတ် နမ်းတတ်ဖြင့် ပြန်နမ်းပေးနေတယ်။

ဝတ်ရည်က နောက်ကိုပြန်ဆုတ်၍ ခွာလိုက်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းကိုတခြမ်းစောင်းကိုက်ထားရင်း သက်ပြင်းတချက်မှုတ်ထုတ်ကာ

“တို့တော့ အစအဆုံးသင်ပေးနေရမဲ့ပုံပါလား…..အင်း….” ဆိုပြီးအိပ်ယာကိုလက်ထောင်အားပြုကာ ထထိုင်လိုက်ပြီး ကျော်ကြီးကိုနမ်းတဲ့အခါ နှုတ်ခမ်းစုပ်ပုံစုပ်နည်းကိုပြောပြလိုက်ပြီး သူတို့ထပ်မံနမ်းကြတော့သည်။ နမ်းရတာ ဝတ်ရည်အတွက်သိပ်အဆင်ပြေမနေ ကျော်ကြီးက သူ့ကိုကြောက်နေရှာတယ် သိပ်မနွေးထွေး မရင်းနှီးသလိုလို တခုခုလိုနေသလိုဖြစ်တာကြောင့် ဆက်မနမ်းတော့ပဲ

“မောင်လေး မမ ဘာလို့ဒီလိုတွေလုပ်နေတယ်ဆိုတာ နားလည်လား” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးကပြူးကြောင်ကြောင်ဖြင့် ခေါင်းကိုရမ်းပြလိုက်တော့ ဝတ်ရည်လဲ ပြုံးပြလိုက်ပြီး

“မင်းရဲ့ လူပျိုရည်ဘဝလေးကို မမနဲ့အတူမကုန်ဆုံးချင်ဘူးလား” ဆိုပြီးထပ်မေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျော်ကြီးတယောက်နားလည်သွားဟန်ဖြင့် ခေါင်းကိုခပ်သွက်သွက်ငြိမ့်ပြလိုက်တော့သည်။ ဝတ်ရည်က လက်ဖဝါးထောင်ပြလိုက်ပြီး

“ဒါပေမယ့် တို့ရဲ့အဖုတ်ကိုတော့ ပေးမလုပ်နိုင်သေးဘူး….မင်းသိအောင်ပြောထားရရင် တို့ရဲ့ အဖုတ်ကော ဖင်ကပါ ပါကင်တွေကွာ…….အဲ ဖင်ထဲကို ဟိုလိုးရှင်းဗူးကြီးထည့်ကလိုင်းပေးထားတော့ ပါကင်မဟုတ်ဘူးလို့ မင်းထင်ကောင်းထင်မယ်၊ တို့ဖင်ထဲကို ဘယ်လီးအစစ်မှ တခါမှမဝင်ဖူးသေးဘူး…….အဲ့လိုပြောလို့ စောက်ဖုတ်ကိုလဲလုံးဝအလိုးမခံဘူးပြောတာမဟုတ်ဘူး ငါစိတ်ပါလာရင် စောက်ဖုတ်ပါအလိုးခံမယ် သေတော့မသေချာဘူးနော် ခုတော့ တို့စိတ်တို့သေချာမသိရဘူး ဖင်ကတော့ သေချာပေါက်ခံမှာပါ….တို့ပြောတာ နားလည်လား” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးက ခေါင်းကိုငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး

“ဟုတ် မမ သားနားလည်ပါတယ်….”

“ကျွတ်…….မင်းကလဲကွာ အရွယ်တောင် ကြီးကောင်ကြီးမားနဲ့ လီးမှာလဲဂေါ်လီနဲ့ စကားပြောရင် သား သား နဲ့ ငါ့နားထဲဖီးလ်မလာဘူး”

“ဟို….အာ့ဆို ကျနောလို့ပြောင်းသုံးရမလားဟင်” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်က လက်ညိုးထောင်ရမ်းပြကာ

“နိုး နိုး နိုး…တို့နဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်ဆိုရင် မင်းကိုမင်း မောင်လို့ သုံးနှုန်းရမယ်…မာမီတို့ရှေ့မှာဆိုရင်တော့ ပုံမှန်အတိုင်း ပြောနေကြအတိုင်းပြောပေါ့….ယူ ဂေါ့ အဒ်”

“ဟုတ် မမ မောင် နားလည်ပါပြီး….ပြီးတော့ မမကို တခုလောက်ပြောလို့ရမလား…ဟင်”

“ပြောလေ ဘာပြောချင်တာလဲ”

“ဟိုလေ….ဟို….မမကို သား…အဲ မောင် ချစ်တယ်” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ကတချက်ကြောင်သွားပြီး ပြီးမှဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်ကာ

“တော်စမ်းပါကွာ မင်းတို့ကောင်တွေက လိုးချင်တာနဲ့ပဲ ချစ်တယ် ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကို တွင်တွင်ကြီးသုံးနေတာပဲ ထွီ….”

“ဟာ….မမ…မောင်က အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး”

“အေး ခုမဟုတ်လဲ နောင်ကျဟုတ်လာလိမ့်မယ်….ငါပြောတာ မှတ်ထားလိုက် အိုခေ” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲ အီလည်လည်ဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ခေါင်းခါလုပ်ပေးနေမိတော့သည်။

ဝတ်ရည်က ကကျော်ကြီးရဲ့တောင်နေတဲ့လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားကပိပိနဲ့ ပွတ်လိုက်ရင်း အစိကိုထိမိတော့ ကျင်ခနဲ့ဖြစ်ပြီး တချက်တွန့်သွားတယ်၊ နောက်ကိုပိုမှီ၍ ဖင်ကိုကြွလိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်မှာတေ့သွင်းပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်ရင်း

“မောင် ဖိထည့်လိုက်တော့လေ….”

“ဟု…ဟုတ်…မမ….အဲ ချက်ချင်းကြီးတန်းလိုးမလို့လား မမ ဟို မောင်လျက်ပေးအုံးမယ်လေ”

“တော်ပြီကွာ မမကိုပါကင်ပဲအရင်ဖွင့်လိုက်တော့ ပြီးမှာ မောင်ဖာသာလျက်ချင်လျက် မမလဲ ပြီးမှ မောင့်လီးကိုစုပ်ပေးတော့မယ်” ဆိုပြီး ဝတ်ရည်ကနောက်ကခေါင်းအုံးကိုဖယ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာကျောခင်းလှဲလိုက်တော့တယ်၊ သူ့ခါးအောက်ကိုခေါင်းအုံးထိုးထည့်ပြီးတော့ ကျော်ကြီးလီးကိုင်ပြီး သူ့ဖင်ပေါက်မှာတေ့လိုက်ရင်း ကျော်ကြီးကိုပင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးကလဲအလိုက်တသိ ခါးကိုကော့ပြီး ထိုးထည့်တော့သည်။ ကျော်ကြီးလီးထိပ်ဖူးက ဖင်ပေါက်ထဲအိဝင်သွားပြီး ဝတ်ရည်လဲတချက်ထဲစူးခနဲ့အောင့်တက်သွားတာကြောင့် ကျော်ကြီးကိုလက်ကာပြလိုက်တယ်၊ ကျော်ကြီးလဲဆက်မထည့်သေးပဲခဏငြိမ်နေလိုက်ပြီး ဝတ်ရည်ကိုစိုက်ကြည့်နေရင်း ဝတ်ရည်ရဲ့ရင်သားတွေဆီလက်လှမ်းလို့ အသာအယာပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပေးနေတော့ ဝတ်ရည်က

“မောင် မ နို့သီးခေါင်းကို လက်ညိုးလက်မနဲ့ညှပ်ပြီး ချေပေးကွာ” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲဝတ်ရည်ပြောသည့်အတိုင်း ဖိချေပေးလိုက်တော့ ဝတ်ရည်လဲမျက်လွှာလေးကျသွားပြီး “အ…” လည်ပင်းကော့တက်သွားတယ်။ ပြီးနောက် ကျော်ကြီးခါးကိုခွဖက်လိုက်ပြီး သူ့ဖက်ဆွဲလိုက်တော့ လီးကဖင်ပေါက်ထဲ ထပ်အိဝင်လာကာ ဒစ်ခေါင်းတဝက်ခန့်တော့စိုက်ဝင်လာတယ်၊ နာကျင်နေတဲ့ဝေဒနာကလျော့မသွားသေးတာကြောင့် ဝတ်ရည်လဲမျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ရင်း

“ရှူး……အား…..ကျွတ်…ကျွတ်….” ကျွတ် တသတ်သတ်ဖြစ်လို့နေတယ်။ နာကျင်တာနည်းနည်းလျော့သွားပြီဆိုတော့မှ ဝတ်ရည်လဲ နို့ကုန်းစို့နေသည့်ကျော်ကြီးပုခုံးကိုပုတ်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးကခေါင်းလေးထောင်လာတော့

“မောင် ဆက်ထည့်ပေးတော့” ဆိုတော့မှ ကျော်ကြီးလဲအသာလေးခါးကိုကော့ကာဆည့်ထည့်လိုက်တော့

“ဗြိ…” ဆိုပြီးဒစ်ခေါင်းက ဖင်ပေါက်လေးထဲဝင်သွားတော့သည်။ ဝတ်ရည်မှာပါးစပ်လေးဟလို့ ကျောလေးကော့ထားရင်း ဖီးလ်နေတုန်း အတွေးတခုကဝင်လာကာ ကျော်ကြီးကိုကြည့်ပြီး

“မောင်….မောင်ဆီမှာ ဖုန်းတင်လို့ရတဲ့ tripod ရှိလားဟင်” ဆိုတော့ကျော်ကြီးကခေါင်းရမ်းပြတာနဲ့

“အာ…ဆိုလဲထားလိုက်ပါ….အား…..ကောင်းလိုက်တာမောင်ရာ….အီး..” ဒစ်ခေါင်းကြီးက ဝတ်ရည်ဖင်ပေါက်ထဲမှာ ဒင်ပြည့်ကြပ်ပြည့်ဖြစ်နေပြီ ဖင်ကြွက်သားကိုကစား၍ ရှုံ့ကြည့်လိုက်ရင်း ဝတ်ရည်ဖီးလ်တက်နေသည်။

“မောင်….လီးကိုခဏပြန်ထုတ်လိုက်ကွာ” ဆိုတော့ကျော်ကြီးက လီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်တော့

“အောက်ထပ်ကိုခဏဆင်း တို့အခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာဖုန်းထားခဲ့တယ် သွားယူပေးပါလား…”ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲ မျက်နှာကမှုံမှုံသုန်သုန်ဖြစ်သွားတော့

“ဟိုဟာလေ တလက်စထဲ မမဘီဒိုအောက်ထပ်ထဲမှာ အိတ်အမဲလေးရှိတယ် ဟိုတခါက မောင့်နို့သီးခေါင်းတွေကို လျှပ်စစ်ရှေ့တိုက်တဲ့ညှပ်လေးနှစ်ခုနဲ့ စက်လေးရှိတယ် အဲ့ဒါပါယူခဲ့ပေးကွာ” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလန့်သွားတာမြင်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်က

“မောင်ကိုလုပ်မလို့မဟုတ်ပါဘူးကွာ မ ကိုယ်မ ပြန်စမ်းချင်လို့ပါ” ဆိုတော့မှ ကျော်ကြီးလဲ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် အိမ်အောက်ထပ်ပြေးဆင်းကာ ဝတ်ရည်အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့သည်။ ခဏအကြာမှာ ကျော်ကြီးလဲပြန်ရောက်လာပြီး ဖုန်းနဲ့ ညှပ်ကိုဝတ်ရည်ကိုပေးလိုက်ရင်း ချောဆီဗူးလေးပါလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်တော့

“ဟင့်အင်း တို့ချောဆီမသုံးချင်ဘူး ဒီတိုင်းခြောက်ကပ်ကပ်နဲ့အလိုးခံချင်တာ” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲဘာမှအထွန့်မတက်တော့ ဝတ်ရည်က သူ့ခေါက်ဖုန်းကိုယူ၍ ဖုန်းကို L ပုံစံခေါက်ကာဖွင့်လိုက်ပြီး ကင်မရာကိုရှေ့ဖက်လှည့်ကာ သူမဘေးခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ချ၍ ချိန်ထားလိုက်ပြီး record ကိုနှိပ်ကာ clamp ညှပ်နှစ်ခုကိုလဲ သူမနို့သီးခေါင်းနှစ်ခုတွင်ညှပ်လိုက်ပြီး

“မောင် ဒီခုလုပ်က ၁၅ စက္ကန့်ခုလုပ် တို့ကိုအဲ့ခုလုတ်နှိပ်ပေးကွာ” ဆိုပြီး စက်ကိုကျော်ကြီးလက်ထဲထိုးပေးတော့ ကျော်ကြီးလဲ မနှိပ်ရဲ နှိပ်ရဲဖြင့် မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်လို့ ခုလုတ်ကိုနှိပ်ချလိုက်တော့ ဝတ်ရည်တယောက် အိပ်ယာပေါ်တွင် ဓါတ်လိုက်နေပြီး တွန့်လိမ့်ကောက်ကွေးကာနေတယ်၊ ၁၅ စက္ကန့်နေတော့မှ သူဟာသူအော်တိုပြန်ပိတ်သွားတော့ ဝတ်ရည်ရဲ့တကိုယ်လုံးတုန်တုန်ဆတ်ဆတ်တွေဖြစ်ကျန်ရင်း ချွေးတွေရွှဲလို့နေတော့သည်။ ဝတ်ရည်လဲ မျက်လုံးကိုမနည်းဖွင့်ကြည့်ရင်း ကျော်ကြီးကိုပြုံးကြည့်ကာ လက်ညိုးကိုထောင်၍

“မောင် one more” ဆိုတော့ကျော်ကြီးလဲ ဝတ်ရည်ခံနေရတာကို မကြည့်ရက်တော့ပဲ အကြည့်ကိုလွှဲကာ ခုလုတ်ကိုထပ်နှိပ်လိုက်ရပြန်တယ်

“အား…အား…..အီး…..အွန်း…..အ….အ..” နှင့်အသံတွေထွက်လာပြီး ဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးလေးတွန့်လိမ်လာပြီး ၁၅ စက္ကန့်ကြာတော့မှာ ပြန်ငြိမ်သွားတယ်၊ ဒါတောင်တချက်တချက် ဆတ်ခနဲ့ ဆတ်ခနဲ့ ဖြစ်နေသေး။

ဝတ်ရည်က သူ့နို့သီးခေါင်းရှိ ညှပ်နှစ်ခုကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျော်ကြီးဆီကမ်းလိုက်ရင်း

“တို့ဂွေးဥအောက်ထဲက ပိပိလေးကအစိမှာတခုညှပ်ပေး နောက်တခုကိုမောင့်ဂွေးဥမှာညှပ်လိုက်” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးမှာမဆိုင်းမတွပင် ဝတ်ရည်ပေါင်ကြားထဲရှိ ပိပိလေးကိုလှန်ကြည့်ရင်း ပိပိကိုအသာဖြဲလို့ အစိလေးကိုလက်နဲ့ကိုင်လိုက်ရင်း ညှပ်နဲ့အသာညှပ်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်တယောက်မျက်နှာရှုံ့သွားတာမြင်တော့

“မမ မနာဘူးလားဟင်” ဆိုတော့ဝတ်ရည်က ခေါင်းကိုယမ်းပြလာတယ်၊ ကျော်ကြီးလဲ ဝတ်ရည်ပြောသလို သူ့ဂွေးဥမှာ ထားလိုက်တာပေါ့

“ညှပ်ပြီးပြီး မမ” ဆိုတော့ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးလီးကိုပြန်ကိုင်ပြီး သူ့ဖင်ပေါက်မှာပြန်ထည့်ခိုင်းတော့ ကျော်ကြီးလဲ လီးကိုထိန်းကိုင်ရင်း ခါးကိုရှေ့ဖိထည့်လိုက်တာ ဒီတခါတော့ “ဗြုတ်…” ဆိုပြီးဒစ်ခေါင်းက တချက်ထဲ ကျင်းဝင်သွားတော့သည်။ ဒစ်ခေါင်းကိုစိမ်ထားရင်း

“မမ ဆက်ထည့်လိုက်ရမလားဟင်” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ကခေါင်းငြိမ့်ပြလာတော့ ကျော်ကြီးလဲဖိထည့်နေလိုက်တာ တော်တော်နဲ့မဝင်ဆက်ထည့်လို့မရဖြစ်ကာနေပြီး ကျော်ကြီးပင်ချွေးပျံလာသည်။ ဝတ်ရည်ကလဲစိတ်မရှည်တော့ပဲ ကျော်ကြီးကိုမော့ကြည့်ရင်း

“ဆက်ထည့်လေ မောင်ရဲ့ ဘာစိမ်လုပ်နေတာလဲ”

“ဟို…ဟို ထည့်နေတာပဲ မမရဲ့ သား…အဲ့ မောင်လီးက ဂေါ်လီက မမဖင်နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ ထောက်ပြီးခံနေတာ”

“ဒါဆို အားနဲ့ဆောင့်ထည့်ဟာ..” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲ ဟုတ်ဆိုပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့ချိုင်းအောက်ကနေ လက်ထည့်၍ လက်မောင်းကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး အားနဲ့ဖိသွင်းလိုက်တော့ “ဗြစ်…” ဆိုပြီး လိင်တံတဝက်ခန့်ဝင်သွားပြီး ဂေါ်လီပါ ပါသွားတော့သည်။ လီးဝင်သွားတော့ လီးကဂေါ်ထည့်ထားသည့်လီးမို့ ဝတ်ရည်အဖို့အတွေ့ထူးဖြစ်နေပြီး ဖင်ခေါင်းထဲတွင်တခုခုကထောက် ခံနေသလိုနဲ့ အရသာတော့တော်တော်ရှိနေပြီး

“အား….ကျွတ် ကျွတ် မောင်ရေ…ကောင်းလိုက်တာ” လီးဝင်သွားတော့ ကျော်ကြီးမှာ ဖင်ခေါင်းသား ပူပူနွေးနွေးဒဏ် အသားနုနုဒဏ်ကြောင့်ဖီးလ်တက်နေပြီး တရှူး ရှူး တရှဲရှဲဖြစ်နေတော့သည်။ ဝတ်ရည်မှာလဲ အေးစက်စက် လိုးရှင်းဗူးနဲ့မတူသည့် ပူပူနွေးနွေးလိင်တံကိုခံစားသိရှိနေပြီး လီးအပေါ်ဖက်ရှိဂေါ်နေရာဖုဖုလေးကိုလဲ ဖင်ခေါင်းနံရံကတဆင့် သိရှိနေတော့သည်။ ဝတ်ရဲ့ခြေထောက်တွေက ကျော်ကြီးခါးကိုခွဖက်လိုက်ပြီး သူ့ဖက်ကိုဆွဲသွင်းလိုက်တော့ လီးကြီးမှာတအိအိဖြင့် သူ့ဖင်ထဲကိုတိုးဝင်လာပြီး ကျော်ကြီးကလဲတချက်ထဲအားနဲ့ပစ်သွင်းလိုက်တော့ ဝတ်ရည်မှာ “အင့်…ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး အိပ်ယာအပေါ်ဖက်ကိုရွေ့သွားတယ်၊ ကျော်ကြီးရင်ဘတ်ကိုလဲလက်နဲ့တွန်းထားရင်း

“အား…မောင်ရယ်….နာလိုက်တာ..ဟာ…” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲ လန့်သွားပြီး

“မမ မောင် ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်” ဆိုတော့ ရှုံ့မဲ့နေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ ဝတ်ရည်က ခေါင်းကိုအသာခါရမ်းရင်း ကျော်ကြီးရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကိုဆွဲဖက်ကာ သူ့ရင်ဖက်ထဲထည့်ထားလိုက်တော့သည်၊ ကျော်ကြီးနှုတ်ခမ်းတွေက နာကျင်ရှုံ့မဲ့နေတဲ့ ဝတ်ရည်နှုတ်ခမ်းတွေကိုသွားစုပ်ပေးတော့ ဝတ်ရည်ကလဲ ကျော်ကြီးအနမ်းတွေကိုသေချာတုံ့ပြန်ပေးလိုက်တော့သည်၊ ဒီတခါတော့ ကျော်ကြီးလဲ ဝတ်ရည်ကိုကြောက်တာရွံ့တာမရှိ ရင်ဘက်ထဲကပေါက်ဖွားလာသည့် အချစ်ရှေ့ပြေးအနမ်းလေးတွေဖြစ်တာကြောင့် သေသေချာချာလေးပင် ဆွဲစုပ် နမ်းရှုံ့ပေးနေသည်၊ ဖင်ထဲလီးစိမ်ထားရင် အတန်ကြာအောင်နမ်းလို့အပြီးမှာ ကျော်ကြီးက ဝတ်ရည်ရင်ဘတ်ပေါ်ရှိ တောင်ပူစာနှစ်လုံးပေါ်က အသီးလေးနှစ်ခုကို ပါးစပ်ထဲထည့်စုပ်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်ရဲ့အသက်ရှူသံတွေပြင်းပြလာတော့သည်။

ခဏအကြာမှာ ဝတ်ရည်ကကျော်ကြီးခေါင်းကဆံပင်တွေကြားထဲလက်လျှိုသွင်းရင်း ဆုတ်ချေပေးရင်းနဲ့

“မောင်….လိုးပေးတော့ကွာ…တို့အရမ်း ဖြစ်နေပြီ” ဆိုပြီးတိုးတိုးညှင်ညှင်သာသာပြောလာတော့ ကျော်ကြီးလဲ နို့စို့နေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး ဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်ကနေထကာ ဖင်ထဲဝင်နေသည့်လီးကြီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ဖင်ခေါင်းနှင့် လီးပွတ်တိုက်သွားတဲ့ဖီးလ်အပြင် ဂေါ်ကပါခံနေသဖြင့် ခံစားရတာဘယ်လိုကောင်းမှန်းမသိ ဖြစ်နေရင်း

“အား ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်….တောက်လျောက်ထုတ်မသွားနဲ့ ပြန်ထည့်ပေးနော်” ဆိုတော့ကျော်ကြီးလဲ လီးကိုပြန်ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်တယ်၊ လီးကဖင်ထဲဝင်သွားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက်ဖြင့် ဖြေးဖြေးမှန်မှန်လေး အထုတ်အသွင်းလုပ်နေတော့ ဝတ်ရည်ကလဲ အိပ်ယာပေါ်တွင်လူးလိမ့်နေပြီး အရမ်းခံလို့ကောင်းနေတော့သည်။  ပုံမှန်အတိုင်းညှောင့်လိုးနေတာ အချက် ၅၀ လောက်တော့ရှိတော့မည်၊ ဝတ်ရည်လဲ အရမ်းကောင်းနေသလို ကျော်ကြီးကလဲ ပါကင်မပွင့်သေးသည့် လူပျိုလေးဖြစ်တာကြောင့် သူ့လိင်တံကတဆင့် ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းခံစားချက်များ ခံစားရင်းဖီးလ်တက်လာတော့သည်။

ထိုသို့ ပုံမှန်လေးလိုးပေးနေရင်း ဝတ်ရည်ကအားမရတော့ပဲ

“မောင် ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်ပေးကွာ…နော်…အား…အင်း…” ဖြစ်လာတော့ ကျော်ကြီးလဲ သူရဲ့လိုးညှောင့်နေမှုကိုအရှိန်တင်ကာ ခပ်သွက်သွက်လိုးဆောင့်ရင်း သူ့လိင်တံကယားလာပြီး ပူထူလာကာ

“မမ မောင်ပြီးတော့မယ် မောင်းပြီးချင်နေပြီ” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်က

“မပြီးနဲ့အုံး မမ မဝသေးဘူးခဏလေး” ဆိုပြီး ဘေးမှာချထားသည့် clamp ခုလုတ်ကိုယူ၍ စက္ကန့် ၃၀ ခုလုတ်ကိုမှားနှိပ်လိုက်တော့ ဖင်ထဲကိုလီးစိုက်ထားလျက်နဲ့ပင် ဝတ်ရည်ကော ကျော်ကြီးပါ အိပ်ယာထပ်တွင် ဆတ်စလူးတွေခါရမ်းကာ

“အား…အား….အီး…..ကောင်း….ကောင်း….အူး…..အ….ရှီး” နှစ်ယောက်သားဓါတ်လိုက်နေတာ စက္ကန့် ၃၀ ကြာသွားမှ ရပ်သွားတော့ ဝတ်ရည်ရဲ့ပိပိလေးထဲကအရည်များပန်းထွက်လာပြီး ခါးလေးကော့ကာကော့ကာနဲ့ ဆန့်ငင် ဆန့်ငင် နဲ့အကျောဆွဲနေသလိုဖြစ်လို့သွားတော့သည်။ ကျော်ကြီးလဲ ဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်ကိုမှောက်ကျလာပြီး အသိစိတ်တို့ကိုမနည်းပြန်ကပ်၍ ဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်ကနေထလိုက်ရပြီး စောစောကပြီးချင်တာတောင် ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိတော့၊ ခဏထိုင်နားပြီးနောက်မှာ ဖင်ထဲစိုက်ဝင်လျက်တန်းလန်းဖြစ်နေသည့် သူ့လီးကိုဆက်ညှောင့်ကာ ပြန်လိုးပေးလိုက်တော့ ဝတ်ရည်လဲ

“အင်း…အဲ..” နဲ့အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာတော့သည်။

“ဆောရီးပါ မောင်ရယ် တို့ခလုတ်မှားနှိပ်လိုက်မိတယ်” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးကဘာမှမပြော သူ့ကိုသာစိုက်ကြည့်ရင်း တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ဆောင့်လိုးနေတယ်၊ ဝတ်ရည်က ဘေးတွင်ချထားသည့်ဖုန်းကိုယူကာ ရီကောဒင်းကိုရပ်လိုက်ပြီး ကင်မရာကို ဆယ်ဖီးဖက်ပြောင်းကာ သူ့ကိုသူပြန်ကြည့်ရင်း record ကိုနှိပ်၍ အလိုးခံနေသည်၊ ကင်မရာထဲတွင် သူ့ကိုယ်လုံးကရှေ့တိုးသွားလိုက် နောက်ဆုတ်လိုက်ဖြင့် ယိမ်းထိုးနေတာကိုမြင်သာနေပြီး ဝတ်ရည်ကတဖြေးဖြေး ကင်မရာကိုအောက်ကိုလျှော၍ ပေါင်ကြားကိုရိုက်လိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်ထဲ လိင်တံကြီးဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြစ်နေသည်ကိုရိုက်လိုက်ရင်း ဖုန်းကိုရှေ့ပြန်ယူ၍ ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ထားလိုက်ရင် နောက်ဖက်ကင်မရာကိုလှည့်လိုက်တော့ သူမအပေါ်ကနေအုပ်စီး၍ လိုးဆောင့်နေသည့် ကျော်ကြီးမျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရတော့သည်။ ကျော်ကြီးမှာ ဖီးလ်တက်နေပြီး မျက်နှာကလဲရှုံ့မဲ့ကာ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ရင်း ဝတ်ရည်ကို အတင်းဆောင့်လိုးနေတာကို ကင်မရာမှာပါသွားတော့သည်။ ပြီးနောက် ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးကိုကြည့်ရင်း

“မောင်…” ဆိုတော့ကျော်ကြီးကဝတ်ရည်ကိုပြန်စိုက်ကြည့်နေတဲ့အချိန်

“မမကိုလိုးလို့ကောင်းလားဟင်…” ဆိုပြီးညုတုတုမေးလိုက်တော့ ကျော်ကြီးလဲမောနေတဲ့မျက်နှာနှင့်

“ကောင်းတာပေါ့ မမရယ် မမဖင်လေးကအရမ်းလိုးလို့ကောင်း”

“ဖင်တောင် ဒီလောက်လိုးကောင်းနေရင် စောက်ဖုတ်ဆိုရင် ပိုလိုးလို့ကောင်းမလားပဲနော်”

“အင်းပေါ့ မမရယ် မမစောက်ဖုတ်လေးကချစ်စရာလေး တအားလိုးချင်နေပြီ” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ ဝတ်ရည်က ဖုန်းကင်မရာကိုသူ့ဖက်ပြန်လှည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းကွေးကာပြုံးလိုက်ရင်း ဘေးမှာပြန်ထားလိုက်ပြီး ရှော့တိုက်စက်လေးကိုပြန်ကိုင်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးကိုယ်လုံးလဲမတ်ခနဲ့ဖြစ်သွားတယ်၊ ဝတ်ရည်က

“မောင် ခံနိုင်တယ်မလားဟင်” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးကခေါင်းလဲမငြိမ့်သလို ခေါင်းလဲမခါ

“ဒါဆို ၁၅ စက္ကန့်လောက် တို့တွေအတူတူ ဖီးလ်ကြရအောင်လေ” ဆိုပြီး ခုလုတ်ကိုနှိပ်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်လဲ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးကာ ဆတ်စလူးတွေခါရမ်းနေသလို ကျော်ကြီးမှာလဲ ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်ဖြစ်နေတော့သည်။ ၁၅ စက္ကန့်ပြည့်သွားချိန် လျှပ်စစ်မစီးတော့သည့်အခါမှသာ ကျော်ကြီးကထ၍ ပြန်လိုးဆောင့်ပေးနေသည်။ ဝတ်ရည်ကတော့ ဖုန်းကိုယူ၍ ရီကောဒင်းကိုပိတ်လိုက်ပြီး ထိုဗီဒီယိုကို ဘိုက်ဘာကနေတဆင့် သူ့အကိုသူရဆီပို့လိုက်တော့သည်။

ထိုသို့ ရှော့တိုက်လိုက် လိုးလိုက်မကြာခဏလုပ်ရင်း သူတို့လိုးပွဲကြီးဟာလဲ ၄၅ မိနစ်ခန့်ပဲရောက်လာတော့ နှစ်ယောက်သားမှာ ချွေးတွေရွှဲနှစ်လို့တော်တော်ပင်ပြိုင်းလို့လာတော့သည်။ ကျော်ကြီးရဲ့ ပထမဆုံးလူပျိုရည်ပျက်ပွဲဖြစ်ပေမယ့် ဝတ်ရည်ရဲ့အထိန်းအကျောင်းကောင်းမှုကြောင့် တက်ထွက်မဖြစ်ခဲ့ရပဲ သူ့ဘဝမှာစံချိန်တင်ရလောက်အောင် ကြာသည့်လိုးပွဲတခုကိုကျင်းပလိုက်ရသလိုပင်ဖြစ်နေတော့သည်။ နောက်ထပ်နာရီဝက်လောက်ကြာအောင် လိုးလိုက်နားလိုက်ဖြင့် ပွဲစဉ်ကဆက်နေပြီး ဝတ်ရည်လဲလေးဖက်ကုန်းပေးထားကာ ကျော်ကြီးကနောက်နေလှိမ့်ဆောင့်ကာလိုးနေရင်းနဲ့ သူ့လီးဟာ ယားယံလာတော့

“မမ မောင်ပြီးချင်လာပြန်ပြီ……..ဟော…….ဒီတခါတော့ပြီးလိုက်တော့မယ်နော်…..ဟူး…..အား….မောင် တအားမောနေပြီ မမရေ” ဝတ်ရည်မှာလဲ ဖင်ပေါက်ကအကျိန်းလွန်ကာ ထုံပါထုံနေပြီမို့ ခေါင်းကိုငြိမ့်ပြလိုက်ရင်း

“မမဖင်ထဲမှာပဲ ပြီးပေးနော်” ဆိုပြီးလှည့်ပြောရင်း သူကပါဖင်ခေါင်းအားနဲ့ညှစ်ပေးလိုက်တော့ အချက် ၂၀ ၃၀ ဆောင့်အပြီးမှာပဲ သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ ကျော်ကြီးလဲဝတ်ရည်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်တွင်မှောက်လဲကျလာတော့ ဝတ်ရည်ကအိပ်ယာပေါ်မှောက်လိုက်ရင်း နှစ်ယောက်သားထပ်လျက်ကြီးလဲရင်း မှိန်းနေကြပြီး အိပ်မောကျသွားတော့သည်။

ဝတ်ရည်ပြန်နိုးလာတော့ ကျော်ကြီးကဘေးကိုရောက်နေပြီး သူ့ဖင်ထဲတွင်တော့ ကျော်ကြီးရဲ့လိင်တံကြီးက မာမြဲမာလျက်စိုက်ဝင်လျက်ပင်ဖြစ်လို့နေတယ်၊ အဲ့ဒါနဲ့ကိုယ်ကိုရှေ့တိုးလို့ ရုန်းထွက်လိုက်တော့

“ပလွတ်…ပြွတ်…” ခနဲ့အသံနဲ့အတူ ကျော်ကြီးလီးက ဝတ်ရည်ဖင်ထဲကထွက်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေကလဲ ဖင်ပေါက်ထဲကပြန်စီးကျနေတော့သည်။ သို့နှင့် သူမလဲအိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် ကုတင်ကိုထိန်းကိုင်၍ အိမ်သာကိုပတ်သွားလိုက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်ပြန်လှဲလိုက်တယ်၊ လူကတကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသည့်နှယ် နှုန်းချိနေပြီး မလှုပ်ချင်လှုပ်ချင်ဖြစ်နေရင်း ဘေးရှိဖုန်းကိုမျက်စိရောက်သွားတော့ ယူကြည့်လိုက်တာ ဝတီဆီကဖုန်းမစ်ကော ၁၀ ခုနှင့် သူရဆီကမစ်ကော ၄၀  ခန့်ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ဝတ်ရည်တယောက်ကျေနပ်ကာပြုံးလိုက်ရင်း ဘိုက်ဘာကိုပြန်ကြည့်လိုက်တော့ သူရက ဝတ်ရည်ကိုတောင်းပန်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်၊ ဝတ်ရည်လဲတခုမှပြန်မဖြေတော့ပဲ ဖုန်းကိုပိတ်ကာဘေးကိုချထားလိုက်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်၍မှိန်းနေတုန်းအိပ်မောကျသွားပြန်တယ်၊ ဘယ်လောက်ကြာအောင်အိပ်ပျော်သွားလဲ ဝတ်ရည်မသိ သူ့နို့သီးခေါင်းက ကျင်ခနဲ့ စူးခနဲ့ဖြစ်ဖြစ်သွားတာ သတိထားလိုက်မိတော့မှ အားယူကာမျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးကသူ့မကိုယ်ပေါ်ကိုပြန်ရောက်နေပြီး သူမရဲ့နို့တွေကိုစို့ပေးနေတာတွေ့လိုက်ရတော့ ကျော်ကြီးကိုသိုင်းဖက်လိုက်ရင်း

“လူဆိုးလေး ဒီမှာသူများအိပ်နေတာကို လာနှောက်ယှက်တယ်” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ ကျော်ကြီးကခေါင်းလေးထောင်သွားပြီး

“မမရဲ့ နို့ကြီးတွေကိုမြင်တိုင်း လီးကတအားတောင်လာတာ ဘယ်လိုမှမအောင့်နိုင်တော့လို့ စို့နေတာပါမမ မောင့်ကြောင့် မမအိပ်ရေးပျက်သွားလားဟင်” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ကနားထင်ကိုလက်နဲ့ဖိနှိပ်ရင်း အသာပြုံးကာ ခေါင်းကိုရမ်းပြလိုက်တယ်

“ကဲပါ နို့စို့ချင်နေတာမလား စို့လေ….ပြီးရင် မောင့်လီးကိုလဲ မမစုပ်ပေးမယ်နော်”

“ဟုတ် မမ မောင်တို့ နောက်တချီလောက်ထပ်လိုးကြမယ်လေ” ဆိုတော့ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးခေါင်းကိုလက်နဲ့ သပ်ပေးနေလိုက်တယ်၊ သူရကိုခုတော့ သူမေ့သွားပါပြီ သူ့စိတ်ထဲတွင် သူရလဲမရှိတော့သလို ဝတီလဲမရှိတော့ သူကိုယ်တိုင်အောင်သွယ်ချိတ်ဆက်ပေးထားသူနှစ်ယောက်က သူ့ကိုနောက်ကျောဓါးနဲ့ထိုးလေခြင်းဆိုပြီးလဲ ခံစားမနေတော့ ကျော်ကြီးနဲ့သာအတူတူလောကစည်းစိမ် ကာမစည်းစိမ်ကိုခံစားချင်တော့သည်။ ကျော်ကြီးကနို့စို့ရင်း အောက်ကိုလျော့ဆင်းသွားကာ ဝတ်ရည်ရဲ့ဗိုက်လေးကိုနမ်းလိုက်ပြီး တောင်မတ်စပြုနေပြီဖြစ်တဲ့ လိင်တံကိုကိုင်ရင်း

“မမ မောင် လီးစုပ်ပေးရမလားဟင်” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ကခေါင်းကိုခါရမ်းပြလိုက်ပြီး

“မောင့်ကိုတော့ အဲ့လိုမဖြစ်စေချင်ဘူးကွယ်…တော်ပါပြီ မမရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လျက်ပေးတော့နော်” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့ပေါင်တွေကိုဆွဲဖြဲလိုက်တယ်၊ ဝတ်ရည်ကသူ့မဖာသာ သူ့ဂွေးဥကိုလက်ဖြင့်ပင်ကိုင် ကာကွယ်ပေးထားလိုက်တော့ ကျော်ကြီးတယောက် ဘာဂျာမှုတ်ရလွယ်ကူသွားတယ်၊ ကျော်ကြီးက ဝတ်ရည်ရဲ့ပိပိလေးကိုလျှာနဲ့လျက်လိုက် အစိလေးကိုစုပ်လိုက်နဲ့လုပ်ရင်း ပိပိလေးထဲကိုလက်နှိုက်သွင်းမည်လုပ်တော့ ဝတ်ရည်က ကြောက်လန့်တကြားနဲ့တားလိုက်ရင်း

“မောင် အဲ့ထဲတော့မနှိုက်နဲ့ကွာ….မမ တအားနာလို့” ဆိုပြီးတားလိုက်ရင်း ပြီးမှသူ့ကိုသူပြန်စဉ်းစားလိုက်ရင်း နာလဲတခါပဲနာမည် ခဏခဏတော့အနာမခံနိုင်တော့လို့သဘောထားပြီး

“မောင် မမ ပိပိထဲကိုလက်နှိုက်ချင် နှိုက်နော်…ဒါပေမယ့် ဖြေးဖြေးတော့လုပ်နော် မောင်” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးကလဲ ပိပိထဲကိုလက်နှိုက်ဖို့ပြန်လုပ်လိုက်တော့တယ်၊ လက်ညိုးထိပ်လေးပိပိထဲဝင်လာတာကို ဝတ်ရည်တယောက် စပ်ဖြင်းဖြင်းနဲ့ခံစားသိရှိနေပြီး သူ့ရဲ့အပျိုအမှေးပါးက တင်းခံနေတာကိုလဲ ခံစားမိနေတယ်။ ကျော်ကြီးကလဲ လက်ညိုးကိုပင်ထည့်ရတာ တော်တော်ကြပ်နေတာကြောင့် အစိကိုကလိပေးရင်း ထွက်လာသည့်အရည်တို့ကို သူ့လက်ချောင်းမှာသုတ်လို့ ပိပိမှာပြန်တေ့ပြီး တချက်ထဲဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်တယောက်ကျောကော့တက်သွားကာ ပေါင်ကိုလဲပူးလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တွင်လူးလိမ့်နေတော့သည်။ ပိပိမှနာကျင်သည်က ဖင်ပေါက်ကနာကျင်မှုလို ချက်ချင်းလျော့မသွားပဲ တော်တော်ကြာတဲ့ထိ စပ်ဖြင်းဖြင်းဖြစ်လို့နေသည်။ ကျော်ကြီးကလဲ ဝတ်ရည်ရဲ့နို့ကိုစို့လိုက် ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ဖြင့် ပြန်နူးနပ်ပေးလိုက်ရင်း ၁၀ မိနစ်ခန့်အကြာမှာ ဝတ်ရည်လဲပေါင်ကိုပြန်ဖြဲကားပေးလာတော့ ကျော်ကြီးလဲပေါင်ကြားမှာနေရာပြန်ယူရင်း ပိပိလေးကိုကြည့်မယ်အလုပ် ဝတ်ရည်က

“မောင် ဖုန်းနဲ့ မမတို့လိုးတာကိုရိုက်ထားပါလားဟင် နောက်ကျပြန်ကြည့်ရတာပေါ့ ပြီးတော့ ကျောင်းမှာ မောင်အယုံကြည်ရဆုံး အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေပြလိုက် ငါ့အမ ငါပြန်လိုးနေတာဆိုပြီး ပြပဲပြနော် ကူးမပေးလိုက်နဲ့ ပြီးတော့ vault password လဲသူတို့မသိစေနဲ့ အပြင်ပြန့်သွားရင် မနဲ့မောင် မိုးမီးလောင်မှာ” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးက

“အာ မပြပါဘူး မမကလဲ ကိုယ်လိုးနေတာ သူများကြည့်တာ ရှက်စရာကြီးပါ မောင့်ဖာသာ ညဖက်တွေမမကိုသတိရတိုင်းဖွင့်ဖွင့်ကြည့်ပါမယ်” ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ ဝတ်ရည်က သဘောကျသွားတယ်၊ ကျော်ကြီးက သူ့ဖုန်းကိုယူကာ ထိုင်ခုံတလုံးပါဆွဲလာပြီး ဖုန်းကိုတင်၍ မှတ်တမ်းတင်လိုက်ရင်း ဝတ်ရည်ပေါင်ကြားမှာခေါင်းပြန်စိုက်သွားတယ်၊ ကျော်ကြီးက ပိပိလေးကိုဖြဲကြည့်ရင်း

“မမ မမဟာလေး နည်းနည်းကျယ်သွားပြီ သိလား” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်လဲသက်ပြင်းကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ

“ဒါဆိုလဲ မမကိုအနာသက်သာအောင် ဘာဂျာပြန်မှုတ်ပေးနော်…မောင်လေး” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲ  ပိပိကိုလျှာနဲ့လျက်ရင်း ပိပိအပေါက်လေးထဲပါ လျှာကိုထိုးသွင်းပြီး တော်တော်ကြာအောင်လျက်ပေးလိုက်တယ်။ ထိုသို့လျက်နေရင်းနဲ့လဲ ကျော်ကြီးက လက်ညိုးကိုပိပိထဲသွင်း၍ သွင်းချည်ထုတ်ချည်လုပ်ရင်း ပိပိအနာကျက်အောင်ဆော့ပေးလိုက်ကာ ခဏအကြာတွင်ပဲ ဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးက ဆတ်ခနဲ့ ဆတ်ခနဲ့ဖြစ်လာပြီး ဖီးလ်တွေတက်လာတော့

“မောင် မမ ကိုလိုးပေးတော့ကွာ” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲငုတ်တုပ်ထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကို ပိပိမှာတေ့သွင်း၍ အနည်းငယ်ဖိထည့်လိုက်တော့ ထပ်ဖျားလေးပဲမြုပ်ဝင်သွားပြီး ဆက်မဝင်တော့ ဝတ်ရည်လဲစိတ်ကိုလျော့၍ ပေါင်ကိုဖြဲပေးထားသော်လည်း ကျော်ကြီးဖိသွင်းလိုက်တိုင်း လီးကမဝင် ဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးလေးသာ အပေါ်ကိုတွန်းတက်သွားရင်း ပိပိကသာနာကျင်လို့နေတာကြောင့် မျက်ရည်များပင်ကျလာတော့သည်။ ကျော်ကြီးက ဝတ်ရည်ငိုနေမှန်းလဲသိကော

“မမ တအားနာနေရင် မောင်မလုပ်တော့ဘူးလေ နောက်မှထပ်လုပ်ကြမယ်နော်…ခုတော့ ဖင်ကိုပဲ လိုးပေးမယ်လေ” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တာနဲ့ ကျော်ကြီးလီးဟာ ပိပိကနေအောက်ကိုလျောသွားပြီး ဖင်ပေါက်မှာတေ့လို့ ခါးကော့လိုက်တာနဲ့ ရှေ့မှာလဲတစ်ကြောင်းဆွဲထားနှင့်ပြီးမို့ ဖင်ပေါက်ကြပ်မနေတော့ပဲ လိင်တံကတအိအိနဲ့တိုးဝင်လို့သွားသည်။ လီးဝင်လာတော့ ဝတ်ရည်လဲမျက်ဖြူများပင်လန်မတက်ကျောလေးကော့သွားပြီး

“အ….ဟား…..ရှီး…..ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရာ” ဆိုပြီးငြီးတွားလိုက်သည်။ လီးကတဝက်လောက်ထိ တအိအိတိုးဝင်ပေမယ့် ကျန်တဝက်ကိုတော့ ကျော်ကြီးကခပ်ဆတ်ဆတ်လေးဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်လဲဖျက်ဖျက်လူးသွားပြီး ကျော်ကြီးကိုတင်းနေအောင်ဖက်ထားရင်း လီးကြီးကျွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား ဖင်ကြွက်သားနှင့်ညှစ်ပေးထားသည်။ ကျော်ကြီးက ဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်မှထကာ ဝတ်ရည်ကိုငုံ့ကြည့်ရင်း ကိုယ်ကိုအထက်အောက်လှုပ်ရှားကာ စတင်လိုးညှောင့်နေတော့သည်။ ဖြေးဖြေးချင်းလိုးညှောင့်ရင်း အရှိန်ယူကာ နှစ်ဦးကာ ကာမဆိပ်တက်လာချိန်မှာတော့ တဦးအလိုတဦးပြောစရာပင်မလိုတော့ အားကြိုးမာန်တက် အားသွန်ခွန်စိုက် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်လို့ လိုးဆော်နေလိုက်ရင်း ၁၅ မိနစ်အကြာမှာပဲ ပြီးချင်လာပြန်တော့ ဝတ်ရည်ကလဲ

“မောင် မမမျက်နှာပေါ်ပန်းချပေးနော် မမ လရည်သောက်ချင်လို့” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲ အချက် ၁၀၀ လောက်ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးလိုက်ရင်း ပြီးလုပြီးခင်မှာပင် လီးကိုဖင်ထဲကဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်ကလဲ အိပ်ယာမှထထိုင်လိုက်ရင်း မျက်နှာကိုမော့ပေးထားလိုက်တော့ ကျော်ကြီးက ဝတ်ရည်မျက်နှာပေါ်ကိုလီးတင်၍ ဂွင်းထုပေးလိုက်ရင် သုတ်ရည်ပူများက ဝတ်ရည်မျက်နှာပေါ်ပန်းထွက်သွားတော့သည်၊ ဝတ်ရည်ကပါးစပ်လေးဟလို့ ကျော်ကြီးလီးကိုပါးစပ်ထဲငုံစုပ်လိုက်ရင်း သူမပါးစပ်ထဲဝင်လာသမျှသုတ်ရည်များကိုမြိုချနေသည်။ ကျော်ကြီးက လီးကိုညှစ်၍ သုတ်ရည်များကုန်စင်တဲ့ထိညှစ်ညှစ်ထည့်ပေးရင်း ကုန်သွားတဲ့အခါပြန်ထိုင်မည်လုပ်တော့ ဝတ်ရည်ကအထိုင်မခံသေးပဲ သူ့ပါးစပ်ထဲကိုလီးပြန်ထည့်၍ စုပ်ပေးနေတယ်၊ လီးကိုကိုင်၍စုပ်ပေးနေရင်း ဒိသရုတ်ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ ကျော်ကြီးတယောက်ခါးကော့တက်သွားတော့သည်။ ကျော်ကြီးလီးကို ဒိသရုတ်လုပ်ရသည်မှာ ဝတ်ရည်အဖို့တော့ သိပ်မလွယ်ကူပါ အာခေါင်ကိုဂေါ်လီကသွားရောက်ထိမိတာကြောင့် နည်းနည်းတော့ခံရခက်လှသည်။ အသက်ရှုလို့မဝဖြစ်လာချိန်မှာသာ ဝတ်ရည်ကလီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကျော်ကြီးကိုကျေနပ်တဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်ရင်း

“မောင်….” ဆိုပြီးတိုးတိုးခေါ်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးကဝတ်ရည်ကိုသွားဖက်ကာ ကစ်ဆင်များစုပ်နေလိုက်ကြတယ်၊ ပြီးနောက် ဝတ်ရည်က

“မမကိုချစ်တယ်ဆိုတာ တကယ်လားဟင်”

“တကယ်ပေါ့ မမရယ် မောင့်နုလုံးသားနဲ့ တကယ်ချစ်တာပါ”

“အို….အဲ့လောက်တောင်ပဲလား….တို့တော့ မယုံပေါင်”

“ဒါဆို မမယုံအောင် မောင်ဘာလုပ်ပြရမလဲဟင်”

“မမယုံအောင်လား အာ့ဆို မောင် ညတိုင်း မမနဲ့အတူလာအိပ်ပေး” ကျော်ကြီးမှာ ဝတ်ရည်ရဲ့စကားကိုကြားပြီး မယုံနိုင်ဖြစ်သွားကာ ခေါင်းကိုခပ်သွက်သွက်ငြိမ့်ရင်း အာစေးမိထားသူတယောက်ပမာ ဘာစကားမှမပြောနိုင်တော့ ဝတ်ရည်ကသာဆက်ပြီး

“မမတော့ နေ့တိုင်း မောင့်အလိုးကိုခံချင်တယ်ကွယ်” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးကသဘောခွေ့သွားကာ

“လာမှာပေါ့ မမရယ်….မောင်လဲ မမကိုလိုးလို့ကိုမဝဘူး နေ့တိုင်း အချိန်တိုင်းလိုးချင်နေတာပဲ”

“နောက်နေ့တွေလဲ ဒယ်ဒီတို့ မာမီတို့အလုပ်သွားရင် တို့တွေလိုးကြမယ်နော်”

“ဟင် မမ အလုပ်မသွားတော့ဘူးလား” ဆိုတော့ဝတ်ရည်က ခေါင်းကိုရမ်းပြကာ

“တို့အလုပ်ထွက်လိုက်တော့မယ် မလုပ်ချင်တော့ဘူး” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးက သူမငိုထားသည်များကိုပြန်အမှတ်ရကာ ဘာအကြောင်းကြောင့်လဲဆိုတာ မမေးတော့ပဲ နှုတ်ဆိတ်နေလိုက်တယ်။

ထိုသို့သူတို့နှစ်ဦးသားဖက်လှဲနေရင်း အိမ်ရှေ့ခြံတံခါးဖွင့်သံကြားလိုက်ရတော့ ဒေါ်မူယာပြန်လာသည်အထင်နဲ့ နှစ်ယောက်သား ပြာပြာသလဲနဲ့ အဝတ်အစားများကိုပြေးဝတ်လိုက်ကြပြီး ဝတ်ရည်ကအတွင်းခံများကိုမဝတ်တော့ပဲ

“မောင့်အတွက် လက်ဆောင် မောင်သတိရတိုင်းရှူဖို့” ဆိုပြီးပေးကာ ကျော်ကြီးပါးကိုတချက်နမ်း၍ အောက်ထပ်ကိုပြန်ဆင်းသွားတော့သည်။

အိမ်ကိုပြန်ရောက်လာသည်က အကိုဖြစ်သူ သူရဖြစ်နေပြီး အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ဝတ်ရည်အခန်းဆီတန်းသွားကာ တံခါးကိုခေါက်လိုက် ပုတ်လိုက်ဖြင့် လှမ်းခေါ်နေတော့သည်။ အထဲကဝတ်ရည်ကလဲ တုံ့ပြန်မနေတော့ပဲ အိပ်ယာပေါ်တက်လှဲချလိုက်ရင်း အလိုးခံလိုက်ရပုံကိုပြန်တွေးကာ ကြည်နူးနေမိတော့သည်။

ဝတ်ရည်က ညနေထိအခန်းအောင်းကာ ဖင်အနားပေးထားလိုက်ပြီး ဒယ်ဒီတို့ပြန်လာတော့မှသာ အခန်းပြင်ထွက်တော့သည်။ ထို့နောက်သူ့မိဘများရှိ အပေါ်ထပ်တက်၍ ဒေါ်မူယာရင်ခွင်ထဲဝင်၍ ချွဲလိုက်တော့ မိဘဖြစ်သူများက သူတို့သမီးတခုခုဖြစ်နေပြီဆိုတာ ချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားကာ ချော့မော့ကာမေးတော့ အလုပ်ထွက်ချင်ကြောင်းနဲ့ အိမ်မှာ နားနေချင်ကြောင်းသိလိုက်ရကာ မိဘများကလဲ ဝတ်ရည်သဘောအတိုင်းလိုက်လျောပေးလိုက်တယ်။ ညစာထမင်းဝိုင်းမှာတော့ သူရက ဝတ်ရည်ကိုလိုက်ကြည့်နေပေမယ့် ဝတ်ရည်ကသူ့ကိုရှိတယ်လို့ပင်သဘောမထား သူ့ဟာသူထမင်းကိုအေးအေးလူလူစားနေသည်။ ထမင်းစားပြီးတော့လဲ အခန်းထဲတန်းပြန်ကာ အခန်းအောင်းနေလိုက်ပြန်တယ်၊ သူရကတော့ သူ့ဆီဖုန်းတွေခေါ်လိုက် မတ်ဆေ့ပို့လိုက်နဲ့ ချော့နေပေမယ့် ဝတ်ရည်ကတော့ ဝင်လဲမဖတ်သလို ဖုန်းလဲပြန်မဖြေတော့ ဝတီလဲတူတူပင်ဖုန်းကိုတောက်လျောက်ခေါ်နေတယ်။ ဝတ်ရည်ကတော့ မန်နေဂျာဆီဖုန်းဆက်၍ အလုပ်ထွက်ကြောင်းနဲ့ နောက်နေ့မှာ ဝတ်စုံများလာအပ်မည်ဖြစ်ကြောင်းပြောလိုက်ကာ အိပ်ယာကိုစောစောဝင်လိုက်တော့သည်။

ညသန်းခေါင် ၂ ချက်ထိုးလောက်တွင် ဝတ်ရည်ပြန်လန့်နိုးလာပြီး သူ့အခန်းတံခါးကိုခေါက်နေသံကြားလိုက်ရတော့ သူရအထင်နဲ့ထမဖွင့်ပေးပဲဆက်မှိန်းထားတယ်၊ အဲ့အချိန်ဖုန်းမှာနိုတီတက်လာပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးဖြစ်နေပြီး

“မမ အိပ်သွားပြီလား မောင် အခန်းရှေ့ရောက်နေတယ်” ဆိုတဲ့စာကိုမြင်တော့မှ တံခါးကိုသွားဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ကျော်ကြီးကိုအထဲခေါ်လိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ကျော်ကြီးကဝတ်ရည်ကိုနောက်ကနေဖက်ထားရင်း ပုခုံးကိုနမ်းလိုက်ရင်း

“မမကိုယ်လုံးလေးကမွှေးလိုက်တာဗျာ….” ဆိုပြီး ရှေ့ကိုကော့ကော့ပြီး ညှောင့်နေတော့ ဝတ်ရည်ကလက်ကိုနောက်ပို့လိုက်ရင်း ကျော်ကြီးပေါင်ကြားထဲကလီးကြီးကိုဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး လှည့်ကြည့်ကာ မျက်စောင်းခဲရင်း

“အော် ငါ့နှယ့်….ငါ့ကိုလွမ်းလို့များ တူတူလာအိပ်တာလားလို့ သူကတော့ လိုးဖို့ပဲသိတယ်…ဟွန်း” ဆိုပြီးနှုတ်သီးလေးစူကာပြောလိုက်တော့ ကျော်ကြီးကတဟဲဟဲနဲ့သဘောကျသွားပြီး

“မမကလဲဗျာ မောင်က တကယ်လွမ်းလို့လာတာပါဗျ…ဟိုဟာမလုပ်ရလဲ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး”

“တကယ်လား အာ့ဆိုသွားကုတင်ပေါ်တက် မမနဲ့အတူဖက်အိပ်မယ် ဘာမှမလုပ်ရဘူးနော်”

“အာ…မမကလဲ မောင်က သဘောပြောတာကို…ဟီးဟီး…ဟီး..” တဟီးဟီးလုပ်နေသည့် ကျော်ကြီးကိုမျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြန်သည်။ အဲ့နောက် အရပ်ချင်းမတိမ်းမယိမ်းသာရှိသည့် ကျော်ကြီးမျက်နှာနားတိုးကပ်ကာ ခေါင်းလေးမော့လို့ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းဖို့ လုပ်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးကလဲ ဝတ်ရည်မျက်နှာနားတိုးကပ်လာပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်ကာ စုပ်လိုက်တော့သည်။ ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း ကျော်ကြီးက ဝတ်ရည်ကိုပွေ့ချီလိုက်ပြီး ကုတင်နားတိုးကပ်သွားလိုက်‌ကာ ကုတင်ပေါ်တွင်ချပေးလိုက်တယ်၊ အဲ့နောက်မှာ

“မ မောင့်ပုဆိုးကိုချွတ်ပေး” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်ကပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ရချိန် သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တယ့်တွင် ပါးပျဥ်ထောင်နေသည့် မြွေဟောက်ကြီးကိုတွေ့လိုက်တော့ ကျော်ကြီးကိုမော့ကြည့်ကာ မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး

“ဟွန့်” ခနဲ့ ချစ်စဖွယ်အမူအရာလေးလုပ်ရင်း လိင်တံကြီးကိုဆုတ်ကိုင်၍ ရှေ့နောက်ပွတ်ဆွဲကာ ထုပေးလိုက်ပြီး ထိပ်ဖူးဒစ်ခေါင်းနီနီကြီးကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးစူကာထိကပ်ထားပြီ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ လှည့်ပတ်နမ်းနေရင်း ပြီးတော့မှပါးစပ်ကိုလဲ ဟလို့ လိင်တံကိုငုံ၍စုပ်ပေးလိုက်တော့သည်၊ ဝတ်ရည်က လီးစုပ်နေတုန်း ကျော်ကြီးကအင်္က်ီကိုဆွဲချွတ်ကာ ဘေးကိုပစ်ချလိုက်ပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့ခေါင်းကိုညှပ်ကိုင်ပြီး ခါးကိုကော့ခါကော့ခါနဲ့ ဝတ်ရည်ပါးစပ်ကိုလိုးနေတော့သည်၊ ထိုသို့လိုးရင်း အရှိန်လေးပါသွားပြီး ဆောင့်မိလို့ လိင်တံကလည်ချောင်းထဲဝင်သွားမိတယ်ဆိုရင်ပဲ ဝတ်ရည်မှာ အွန့်ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ကျော်ကြီးပေါင်ကိုတွန်းကာ လိင်တံကိုပြန်ထုတ်လေသည်၊ ပြီးနောက် သူမဖာသာခေါင်းကိုရှေ့နောက်ကစား၍ ပုလွေမှုတ်နေပြီး တအောင့်နေတော့မှ ပါးစပ်ထဲကထုတ်ကာ ဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီကိုချွတ်ရန်ကျယ်သီးများကိုဖြုတ်နေလိုက်သည်။ အင်္ကျီကျွတ်သွားပြီးနောက် ဘောင်းဘီကိုတော့ ကျော်ကြီးက ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ဝတ်ရည်နဲ့တူတူလှဲကာ အနမ်းချင်းဖလှယ်နေလိုက်ပြန်တယ်။ နမ်းလို့ပြီးသွားချိန်မှာတော့ ကျော်ကြီးကဝတ်ရည်ရဲ့ ရင်သားတွေဆီခေါင်းရွေ့ကာ နို့တွေကိုစို့နေပြန်တယ်။ နို့ကိုစို့ရင်းနဲ့ ကျော်ကြီးက ဝတ်ရည်ရဲ့လိင်တံကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ပေးရင်း အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲကာ ဂွင်းထုပေးလိုက်ရင်း

“မမ လီးကြီးကအကြီးကြီးပဲနော်…သဘာဝအတိုင်းကြီးတာလားဟင် မမ”

“အေးပေါ့ သူ့ဟာသူကြီးနေတာ မမလဲဘာမှလုပ်မထားပါဘူး”

“အားကျတယ် မမရယ် မောင့်ဟာကျတော့ ဘာလို့မကြီးတာလဲမသိပါဘူး”

“လီးကြီးတယ်ဆိုတာ အပေါ်ယံအမြင်ရသာ ကြည့်ကောင်းတာ တကယ့်လက်တွေ့မှာကျတော့ လီးကြီးတာ မကြီးတာ အဓိကမကျဘူး အဓိကကျတာ သိုင်းကျွမ်းဖို့ပဲ၊ သိုင်းကျွမ်းတယ်ဆိုတာ မောင်နားလည်တယ်မလား” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ရင်း

“ဒီလောက်ကတော့ မောင်လဲသိတာပေါ့ မမကလဲ”

“အေး ဒါဆိုသိုင်းကျွမ်းအောင်သာလုပ် ဒါဆို မောင့်လီးကဂေါ်လီကြီးနဲ့ သိုင်းကျွမ်းပုံမျိုးနဲ့ဆို စော်လေးတွေ မောင့်အနားမှာ ဝဲကားနေမှာပဲ သိလား”

“စော်လေးတွေဝဲကားတာထပ် မမဆန္ဒတွေပြည့်အောင် လိုးပေးနိုင်ရင် ကျေနပ်ပါပြီဗျာ”

“ကဲ အပိုတွေပြောလာပြန်ပြီ…..မင်းကတသက်လုံးမိန်းမမယူပဲနေမှာကျလို့”

“ယူတော့ ယူမှာပေါ့မမရယ် ဒါမဲ့ မောင်တို့ကလဲ မောင်နှမတွေဖြစ်နေတော့ တသက်လုံးအတူတူနေချင်သပဆို အပျိုကြီး လူပျိုကြီး ဘဝနဲ့အတူနေလို့ရတယ်လေ မှုတ်ဖူးလား” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်လဲ ကျော်ကြီးစကားကိုနာထောင်ပြီး သူရကိုပြေးသတိရသွားသည်။ ဒါနဲ့ ဝတ်ရည်က‌ ကျော်ကြီးကိုဘာဂျာမှုတ်ခိုင်းလိုက်တော့ ဝတ်ရည်ရဲ့ပေါင်ကြားမှာ ခေါင်းလေးတိုးဝင်သွားပြီး လိင်တံကြီးကိုအထက်ကိုတွန်းကပ်ထားပြီး အောက်ကပိပိလေးကို ကုန်းစုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။

ဝတ်ရည်ကတော့ ဖုန်းကိုယူ၍ သူ့အကိုပို့ထားသည့်စာများကိုဝင်ဖတ်နေလိုက်တော့ သူရကသူ့ကိုတောင်းပန်ထားတာတွေ့လိုက်ရပြီး ဝတီနဲ့လဲ သပ်သပ်ကြီးချိန်းတွေ့တာမဟုတ်ကြောင်းနဲ့ သွားရင်းလာရင်းတွေ့မိပြီး တနေရာရာမှာမုန့်သွားစားမည်လို့ခေါ်သွားရင်းနဲ့မှ ဟော်တယ်ရောက်သွားတာဖြစ်ကြောင်းရှင်းပြနေတယ်၊ ဝတ်ရည်စိတ်ထဲမှာ ဘာမှမရှိတော့လို့ အကြောင်းပြန်မနေတော့ပဲ ဝတီပို့သည့်စာတွေကိုလဲဝင်ဖတ်နေလိုက်တယ်၊ ဝတီမှာလဲ ထိုနည်းလည်းကောင်းပင် သူ့ကိုရှင်းပြနေတော့သည်။ ထိုအချိန် သူရဆီကဘိုက်ဘာမတ်ဆေ့ဝင်လာပြန်တော့ လက်နဲ့ထိမိသွားပြီး ချက်ချင်းဝင်ဖတ်သလိုဖြစ်သွားကာ seen ဖြစ်မှန်းလဲသိကော စာများဆက်တိုက်ပို့တော့သည်

“ညီမလေး မအိပ်သေးဘူးလား ကိုကိုအခန်းထဲလာခဲ့မယ်နော် တံခါးလေးခဏဖွင့်ပေးပါ ကိုကိုရှင်းပြချင်လို့ပါ”

“ဟင့်အင်း မလာနဲ့ မတွေ့ချင်ဘူး ပြီးတော့ ကိုသူ လာလို့လဲမရဘူး ဝတ်ရည်ရဲ့အားလပ်ချိန် ဝတ်ရည်ဖာသာအပန်းဖြေနေတာ လာမနှောက်ယှက်ပါနဲ့”

“မဟုတ်ပါဘူးကွာ ခဏလေးပဲ စကားပြောမှာပါ ခဏလေးပဲလေ နော်”

“ပြောချင် ဒီကနေပဲပြော အခန်းထဲတော့လာလို့မရဘူး”

“ဘာဖြစ်လို့လဲ ညီမလေးရာ” အဲ့အချိန်မှာပဲ ကျော်ကြီးကသူမပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်ထထိုင်နေတော့ ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးလီးကိုသွားကိုင်ကာ သူ့ဖင်ပေါက်မှာတေ့ထိထားရင်း

“မောင် လိုးပေးတော့ကွာ” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးကလဲ

“ဟုတ် မမ ဖြေးဖြေးလေးပဲ စထည့်မယ်နော်”

“အာ မမ အရမ်းခံချင်နေပြီ သွက်သွက်လေးလုပ်လိုက်ရအောင်နော်” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲခေါင်းကိုငြိမ့်လိုက်ပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့ဒူးနှစ်လုံးကိုရှေ့ကိုတွန်းပို့ရင်း ခါးကိုလဲဖိထည့်လိုက်တော့ လီးကြီးဟာ ဝတ်ရည်ဖင်ထဲကိုတိုးဝင်လာတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ သူရကဘိုက်ဘာကနေ ဗီဒီယိုကောခေါ်နေတော့ ဝတ်ရည်ကကိုင်လိုက်တယ်၊ အသံကိုလဲလျော့လိုက်ရင်း သူ့မျက်နှာကိုသာပြထားလိုက်ပြီး သူရကိုကြည့်ရင်း မေးငေါ့ပြလိုက်တော့ သူရကပွစိပွစိနဲ့စကားတွေဆက်တိုက်ပြောနေတာကို ဝတ်ရည်ကတော့ဘာမှသိပ်မကြား သူ့အာရုံကဖင်ပေါက်ဆီကိုသာရောက်နေတယ်၊ အဲ့အချိန်မှာ ကျော်ကြီးလီးကြီးကတအိအိနဲ့ ဖင်ခေါင်းထဲတိုးဝင်လာတော့ ဝတ်ရည်လဲမျက်နှာလေးရှုံ့သွားပြီး ပါးစပ်လေးဟလျက်နဲ့ကော့တက်သွားတယ်၊ သူရက ဝတ်ရည်ကိုကြည့်ရင်း

“ဘာဖြစ်တာလဲ ညီမလေး ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်” ဆိုပြီးမေးနေတဲ့အသံကို ခပ်တိုးတိုးကြားလိုက်ရတော့ ဝတ်ရည်လဲချက်ချင်းပြန်မဖြေသေးပဲ ဖင်ထဲကလီးကြီးကိုညှစ်ပေးနေလိုက်သည်။ ခဏနေတော့မှ ဖုန်းကင်မရာကိုနောက်ဖက်ကိုလှည့်ကာ သူ့ကိုကျော်ကြီးလာလိုးနေတာဖြစ်ကြောင်းပြလိုက်တော့ သူရမျက်နှာမှာ ဝမ်းနည်းသည့်ပုံရိပ်များဖြစ်ပေါ်နေပြီး ဝတ်ရည်ကိုတတွတ်တွတ်ရွတ်လို့ တောင်းပန်နေတော့သည်။ ဝတ်ရည်က ဗီဒီယိုကောကိုချလိုက်ရင်း

“ဝတ်ရည် အပန်းဖြေနေတာမို့ ကောင်းကောင်းပြန်မပြောနိုင်တာ ခွင့်လွှတ်နော် နောက်မှပဲပြောကြရအောင်နော် ကိုသူ” ဆိုပြီးစာပို့လိုက်ရင်း ဖုန်းကိုဘေးချလိုက်တော့သည်။ ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးလီးကိုညှစ်ထားတာရပ်လိုက်ပြီး

“ဆောင့်တော့လေ မောင် ဒီတိုင်းစိမ်ထားတာ အရမ်းကြာနေပြီ” ဆိုကာမှ ကျော်ကြီးလဲ လီးကိုထုတ်ချည်သွင်းချည်နဲ့ လုပ်ရင်း အရှိန်လဲပါလာကာ တဖွတ်ဖွတ် တဖက်ဖက်အသံများထွက်သည်အထိ လိုးဆောင့်နေတော့သည်။ ဝတ်ရည်ကတော့ အောက်ကနေမှိန်းခံရင်း ဖင်ထဲကလီးကြီးကိုဖီးလ်နေရင်း အားမလိုအားမရတွေဖြစ်လာတော့

“မောင် အောက်ကနေပေး မမ အပေါ်ကနေမြင်းစီးချင်လို့” ဆိုပြီးသူတို့ချင်းနေရာလဲလိုက်ကြပြီး ဆက်လိုးကြတယ်။ ၁၀ မိနစ်ခန့်အကြာမှာတော့ ကျော်ကြီးကဆက်လက်အောင့်မထားနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်တွေကို ဖင်ထဲပန်းထည့်လို့ ပြီးချလိုက်တော့သည်။ ဝတ်ရည်ကလဲကျော်ကြီးဘေးကိုပြန်သွားလှဲရင်း မောင်နှမနှစ်ယောက်တူတူဖက်ကာ အိပ်ယာဝင်လိုက်ကြတော့သည်။

သို့နှင့် ဝတ်ရည်လဲအလုပ်ထွက်ကာ အိမ်မှာပဲနေတော့သည်။ တနေ့တနေ့ မနက်လင်းလာပြီဆို ဦးကျော်အောင်နဲ့သူရက ကုမ္မဏီသွားဖို့ရာပြင်ဆင်ပြီး ၇ ခွဲလောက်တွင် ကိုယ်ပိုင်ကားအသီးသီးနဲ့ထွက်သွားကြပြီး ဒေါ်မူယာတော့ မြို့ထဲတွင် စိန်ဆိုင်ဖွင့်ထားတော့ ၉ နာရီမထိုးခင်လောက်မှသာ သူ့ကိုလာကြိုသည့်ကားရောက်လာပြီးမှသွားတယ်၊ မသွားခင်မှာ အိမ်မှာကျန်ခဲ့တဲ့သူ့သားနဲ့သမီးစားဖို့သောင်ဖို့ ပြင်ဆင်ချက်ပြုတ်ရသေးသည်၊ ဝတ်ရည်ကလဲ အမြဲတန်းတော့မဟုတ် ကူတလှည့် မကူတလှည့်သာ၊ အရင်ကတော့ အိမ်ဖော်ခေါ်ပေမယ့် နောက်ကျ အလုပ်ရှုပ်သည်ဆိုပြီး မိသားစုအားလုံးကိုယ်ထူကိုယ်ထ အလိုက်တသိ လုပ်နိုင်သလောက်လုပ်ကြရတယ်၊ သူတို့အိမ်ရဲ့ ‌ဗိုလ်က ဦးကျော်အောင်ဖြစ်ပြီး သူကဒေါသလဲကြီးသလို ခြေမြန်လက်မြန်လဲရှိလှသည်၊ သူမကြိုက်တာတခုခုလုပ်မိသည်နှင့် အပြောကနောက်မှ လက်ကအရင်ရောက်ပြီး အပြစ်လုပ်တဲ့သူဖူးယောင်သွားမှသာ ရပ်တော့သည်၊ သူ့လက်ချက်ကနေလွတ်သည်ဆိုလို့ ဝတ်ရည်တယောက်သာရှိသည်၊ ဝတ်ရည်က ယောက်ျားလေးစိတ်ပေမယ့် သူ့ရုပ်ရည် သူ့ခန္ဒာနဲ့လိုက်အောင် သူ့မိဘများပျော်ကျသွားအောင် ချွဲနိုင်သည်၊ ဒေါ်မူယာကတော့ ဝတ်ရည်ဒါဆို ချက်ချင်းဒါဖြစ်အောင် အလိုလိုက်ပြီး ဦးကျော်အောင်ကတော့ အလိုက်အထိုက်သာအလိုလိုက်ပြီး ဆူသင့် ငေါက်သင့်တဲ့နေရာ ဆူငေါက် ချော့သင့်တဲ့နေရာချော့ကာပြောတတ်သည်။

အကြီးတွေအကုန် သူတို့သက်ဆိုင်ရာလုပ်ငန်းဌာနေကိုအသီးသီးထွက်သွားရင် အရင်လိုကျော်ကြီးကအခန်းအောင်း၍ ဂိမ်းမဆော့တော့ အိမ်အောက်မှာပဲနေတော့သည်၊ အိမ်မှာလုပ်စရာရှိတာ ခြံထဲရှင်းစရာရှိတာများ ရှင်းလင်းလုပ်ကိုင်ရင်း ဝတ်ရည်ကိုသာချောင်းနေတော့သည်။ PUBG/MLBB ထပ်ပိုပြီးဆော့လို့ကောင်းသည့်အရာ သူတွေ့ရှိထားပြီမဟုတ်ပါလား။

ဝတ်ရည်ကလဲ အချိန်တိုင်း အားတိုင်းအလိုးခံသည်တော့မဟုတ် သူလဲသူ့လွတ်လပ်ခွင့်နဲ့သူ သူ့အားလပ်ချိန်နဲ့သူဆိုတော့ အခန်းထဲအောင်း၍ အသဲကွဲနေသည်၊ ပျင်းလာမှအပြင်ထွက်၍ ဟိုဟာရှာစား ဒီဟာလုပ်စားနဲ့ ကျော်ကြီးနဲ့ဆုံမိရင်သာ စကားပြောကြဆိုကြရင်း စိတ်ပါသွားမှသာ အလိုးခံသည်၊နေ့ဖက်လဲဖြစ် တအိမ်လုံး သူတို့နှစ်ယောက်ထဲလဲဖြစ်လေတော့ ဘယ်သူမှအားနာစရာမလို ကြောက်စရာလဲမလိုတော့ ထမင်းစားခန်းလဲမရှောင် ဧည့်ခန်းလဲမရှောင် လှေကားမှာပါမရှောင် သူမခံချင်လာရင် ဖင်လှန်ကာကုန်းပေးတော့သည်၊ ကျော်ကြီးကလဲသူ့ကိုအရိပ်အခြေမပျက်လိုက်ကြည့်နေတော့ ဝတ်ရည်လဲ ကျော်ကြီးစိတ်ကိုသိသည့်အလား သူ့အနားတွင်နေသည်၊ နေ့လည်ဖက်ထမင်းတူတူစားလိုက်ကြပြီး တရေးတမောအိပ်ရင်တောင် ကျော်ကြီးအခန်းထဲလိုက်ကာ တူတူဖက်အိပ်ကြသည်၊ ညစဉ်ညတိုင်းလဲ ကျော်ကြီးနဲ့ အတူတူဖက်အိပ်တတ်တာအကျင့်လိုဖြစ်လာပြီး သူ့ပိပိလေးထဲကိုလဲ ကျော်ကြီးက နေ့တိုင်းလက်ညိုးထိုးထည့်ကာ ကျင့်ကျင့်ပေးလိုက်တော့ ပိပိလေးလဲ သိပ်နာကျင်တာ ဘာညာမရှိတော့ လီးထည့်၍ အလိုးမခံရသေးတာပဲရှိသည် လက်နဲ့ကတော့ကောင်းကောင်းကလိုင်းလို့ရနေပြီး အရင်လို လက်ထည့်မရလောက်အောင်ကျင်းမြောင်း နာကျင်နေတာမျိုးတော့မရှိတော့ပေ၊ ကျော်ကြီးကလဲ ဝတ်ရည် သူ့စောက်ဖုတ်ပေးလိုးလာမဲ့ရက်ကိုသာစောင့်နေတော့သည်။

သင်္ကြန်တွင်းမှာတော့ ဝတ်ရည်က သူ့မိဘများနဲ့အတူ ထိုင်းနိုင်ငံကိုအလည်လိုက်သွားတာကြောင့် ကျော်ကြီးတယောက်ငတ်သွားပြီး သူရကတော့ အိမ်မှာမိဘများ မရှိတာအကြောင်းပြပြီး ဝတီ့ကိုတလှည့် ဆုမြတ်ကိုတလှည့် ခေါ်ခေါ်အိပ်တတ်သည်၊ သင်္ကြန်အပြီးမှသာ ဝတ်ရည်တို့ ထိုင်းကပြန်ရောက်လာသည်။

လေဆိပ်ကနေ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ မနက်အစောကြီးဖြစ်နေပြီး ခဏနားပြုရင်း နေ့လည်ခင်းမှာတော့ ဝတ်ရည်က ခရီးထွက်ရင်း သူမိဘများနဲ့သာ တခန်းထဲအတူတူနေခဲ့ရသောကြောင့် မလွတ်လပ်ခဲ့သမျှ အောင့်ထားရသမျှကို အကုန်ဖွင့်ချလိုက်ပြီး သူ့အခန်းထဲတွင် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ ဖုန်းနဲ့အောကားကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသည်၊ ထိုအချိန်မှာပဲ သူမအခန်းတံခါးကရုတ်တရက်ပွင့်သွားပြီး အခန်းထဲဝင်လာသူက……

သူမမှာကောင်းခန်းရောက်နေပြီး ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်နေသည်မို့ မျက်စိကိုပိတ်၍ မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့ကာ လီးကိုခပ်သွက်သွက်ကိုင်ဆောင့်နေတုန်း သူ့လီးကိုတယောက်ယောက်လာကိုင်တာ ခံစားမိလိုက်တော့ လန့်သွားပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့အမေ ဒေါ်မူယာကိုတွေ့လိုက်ရကာ ကြောင်သွားမိသည်၊ ဒေါ်မူယာက ထိုင်းဟော်တယ်ကအပြန် သူ့ပစ္စည်းပစ္စယများ ဝတ်ရည်အိတ်ထဲရောပြွန်းထည့်လိုက်သည်မို့ ပြန်လာယူခြင်းဖြစ်ပြီး ဝတ်ရည်လုပ်နေပုံကိုတွေ့တော့ လန့်သွားပြီးလှည့်ထွက်မည်ပြုရင်း ဝတ်ရည်ရဲ့လီးကိုမြင်လိုက်ရတော့ သူမလဲအသိစိတ်ပျောက်သွားတော့သည်။

ဝတ်ရည်ရဲ့ လီးကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး သေချာကြည့်ကာ

“သမီးက အဖေတူသမီးပဲ အကြီးကြီးပဲ ကြည့်ပါအုံး….တောက်” သူမဖာသာရေရွတ်တာလိုလိုနဲ့ ဆက်ကိုင်ထားပြီး ဝတ်ရည်လုပ်နေသည့်အလုပ်ကို ဒေါ်မူယာကဆက်လုပ်ပေးနေသည်၊ ဒေါ်မူယာ အသက် ၄၆ သောက်သာရှိသေးပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ မဝ မပိန် အနေတော်နဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းသည့်အထဲတော့ပါသည်၊ ပိန်၍ဖင်ပြားမနေ ကိတ်လဲမနေ အနေတော်မျှသာ၊ ဝတ်ရည်ရဲ့အိုးလောက်လဲမကိတ် ရင်သားတွေမှာလဲ ဝတ်ရည်ဆိုက်လောက်ပင်မဟုတ် အသက်ကြီးလာပြီဆိုတော့ အနည်းငယ်တွဲချင်ချင်၊ ထိုနောက် သူကဆက်ပြောလာသည်

“ညီးအဖေကတော့ ညီးထပ်ပိုကြီး ပိုရှည်တယ် ကြီးရုံရှည်ရုံတင်မဟုတ်ဘူး ၇ စင်ကြယ်လီးနဲ့ တခါတခါလုပ်ပြီဆို မေမေ့မှာ သတိမေ့မေ့သွားတာပဲ ဒါကြောင့် မေမေလဲ သူကိုတလတခါပဲပေးလုပ်တာ မေမေတော့ ကိုယ့်ယောက်ျားမို့သာ ဆက်ဆံနေရတယ် မကြိုက်လှဘူး သူကလုပ်ရင်လဲ ညှာညှာတာတာမလုပ်ဘူး အတင်းကြီး အံကြိတ်ပြီးလုပ်တာ ခံရတဲ့သူမစားသာဘူးသမီးရဲ့….သမီးကတော့ အဲ့လိုကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမလုပ်တတ်ပါဘူးနော်” ဆိုပြီး ဝတ်ရည်ကိုပြုံးကြည့်နေတော့ ဝတ်ရည်လဲယောင်ပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်မိတယ်၊ ပြီးမှ သူဘာလုပ်မိပါလိမ့်ဆိုပြီး မျက်နှာမှာသွေးတို့ခြယ်လှယ်လာပြီး ရဲခနဲ့ ရှက်သွားကာ ဒေါ်မူယာလက်ထဲက သူ့လီးကိုဆွဲလုလေတော့သည်။

“အို မာမီ ဘာလုပ်တာလဲ မလုပ်ပါနဲ့ သမီးရှက်တယ် မာမီရဲ့ အို ဖယ်ပါ”

“အမလေး ညီးကလဲ ညီးကိုမွေးထားတဲ့ကျုပ်ကိုတော့ရှက်တယ် ညီးအကိုကိုကျတော့မရှက်ဘူး သွား သွား လိုးပေးတယ်ပေါ့” ဆိုပြီးပြောလာတော့ ဝတ်ရည်တယောက်ငြိမ်သွားပြီး မျက်နှာမှာစောစောကထပ်ပိုရဲတွတ်လာတော့ ခေါင်းအောက်မှာအုံးထားသည့် ခေါင်းအုံးကိုမျက်နှာပေါ်တင်လိုက်တယ်၊ ဒေါ်မူယာ လီးကိုကိုင်ပြီးထုတာမပျက်သလို နောက်လက်တဖက်ကနေလဲ သူမရင်ဘတ်ပေါ်က ထောင်နေတဲ့ အသီးလေးတလုံးကိုယူညှစ်ပေးလိုက်တော့ ဝတ်ရည်တယောက်ဖင်လေးရှုံ့သွားကာ ခါးလေးကော့သွားသည်။ ခေါင်းအုံးအောက်ကနေမှ

“မေမေရယ် သမီးရှက်လို့ပါ တော်ပါတော့နော် အီး…”

“မတော်နိုင်ပါဘူးအေ ကျုပ်မွေးထားတဲ့သမီးကို ကျုပ်ပြန်ကိုင်တာပဲဟာ……ညီးက သူရကျတော့ ဖင်သွားသွားချပေးနေပြီး ကိုယ့်အမေကိုတော့ မသထာတော့ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား မိဝတ်ရည်” ဆိုပြီးပြန်ပြောတော့ ဝတ်ရည်မှာဘာစကားမှပြောစရာမရှိတော့ပေ၊ စိတ်ထဲကနေ သူနဲ့ သူရအကြောင်းဘယ်လိုများသိပါလိမ့်လို့တွေးနေပြီး ကျော်ကြီးနဲ့ဖြစ်နေတာပါသိနိုင်သေးလားမသိဘူးဟု တွေးရင်း မျက်နှာပူနေတော့သည်၊ ခဏနေတော့ ဒေါ်မူယာက သူ့လီးကိုဆက်မကိုင်တော့သလို ရင်သားပေါ်မှာလဲ ဒေါ်မူယာလက်မရှိတော့တာကြောင့် ခေါင်းအုံးအောက်ကနေ အသာလေးချောင်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ သူမဘေးတွငိဘယ်သူမှရှိမနေတော့ပေ အဲ့အခါကျမှ ခေါင်းအုံးကိုဖယ်ပြီး အသက်ကိုဝဝရှူရင်း ထထိုင်လိုက်တော့ ဒေါ်မူယာကို သူမခြေရင်းတံခါးဝမှာထပ်မံတွေ့လိုက်ရပြန်သည်။

ဒီတခါတော့ ဒေါ်မူယာက ဝတ်ရည်ကိုကျောပေးကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်တွေကိုချွတ်နေတာတွေ့လိုက်ရပြီး ဝတ်ရည်မှာ ကြောင်အမ်းအမ်းနဲ့ ထိုင်ကြည့်နေမိသည်။

“မေမေ ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်” ဆိုတော့ ဒေါ်မူယာကလှည့်ကြည့်လာပြီး သူ့ကိုပြုံးပြရင်း

“နင်က မျက်နှာမလိုက်နဲ့လေဟယ် နင်နဲ့ သားကြီးတို့လုပ်သလို ငါတို့လဲလုပ်ကြမယ်လေ” ဆိုပြီးပြောရင်း ကိုယ်လုံးတီးကြီးဖြင့် သူမကုတင်ပေါ်တက်လာတော့သည်။ ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ဝတ်ရည်ပေါ်ခွထိုင်လိုက်ပြီး ဝတ်ရည်ကိုနမ်းစုပ်လိုက်ပြီး

“ရှက်မနေပါနဲ့အေ ငါလဲနည်းနည်းတော့ရှက်တာပေါ့….ဒါမဲ့ ငါလဲငတ်နေတာကြာပြီဟဲ့…”

“ဟင် ဒယ်ဒီက မာမီကို မဟွာတော့ဘူးလား”

“လိုးတော့လိုးတယ်ဟေ နင့်အဖေအကြောင်း နင်မသိသေးလို့ပါ…သူ့ကိုကျောင်းတုန်းကဆို နာမယ်ပြောင် ဖာပြေးလို့ပဲခေါ်ကြတာ ဖာသွားချတာတောင် ဖာသယ်ကထွက်ပြေးယူရလို့ ဖာပြေးတဲ့….ငါပဲ ဘုမသိ ဘမသိနဲ့ သွားယူမိတာဟေ့….မင်္ဂလာဦးညတုန်းကတည်းက ငါ့မှာသေပြီလို့ထင်တာ ခုထိအသက်ရှက်နေသေးတာကံကောင်းတယ်မှတ်…..အစကတော့ ဂေါ်လေးတလုံး နှစ်လုံးနဲ့ပါဆိုတော့ အေးပေါ့ ခံသာပါတယ် ဖီးလ်ရှိတာကိုး…နောက်တော့ သုံးလေးလုံးဖြစ်လာ အဲ့ကနေ ကျောဖက်မှာအတန်းပြည့် ၁၀ လုံးတို့ နောက်ဆုံးနဂါးပတ်တွေ ဆိတ်မျက်ကွင်းတွေပါ ပါလာတော့ ငါမခံနိုင်တော့ဘူးလေ….ပြီးတော့ နင့်အဖေက ကာမကိစ္စမှာဆို သရဲမရဲစီးတာ လုံးဝညှာတာထောက်ထားတာမရှိဘူးဟ…ငါလဲ တရှောင်ရှောင်လုပ်ရင်း နေလာတာ ၁ နှစ်တောင်ပြည့်တော့မယ်….ငါလဲ လူပဲအေ ဆာတာပေါ့…တအိမ်လုံးမှာရှိတဲ့ယောက်ျားသားတွေအကုန် ငါ့ကိုဘယ်သူမှ စိတ်မဝင်စားကြဘူး နင့်ကိုပဲကျိတ်ချင်နေကြတာ….ဟိုကောင် အငယ်ကောင်ကအစ နင့်ကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေမရိုးသားဘူး….နင်လဲ ရိုးရိုးအအလေးလုပ်မနေနဲ့ အေး….နင့်အကိုက ဂေးလ်မို့ နင့်ကသနားပြီးသွားနေပေးတာ ကြည့်ကြပ်နေ ကျန်တဲ့နင့်အပေါက်တွေပြသနာရှာလာလိမ့်မယ်…..ယောက်ျားတွေဆိုတာ တတက်စားလဲ ကြက်သွန်…နှစ်တက်စားလဲကြက်သွန်တွေချည်ပဲ…..တနေ့နေ့ နင့်အပေါက်တွေကို ပြသနာရှာလာကြမှာ….ခုတော့ မာမီကို သမီးပေးကျွေးရမဲ့အလှည့်ရောက်ပြီ မိဘကျေးဇူးပြန်ဆပ်တယ်လို့ သဘောထားလိုက်ပါ သမီးရယ်….ဟဲ..ဟဲ…ဟဲ” ဒေါ်မူယာကစိတ်ထဲရှိတာတွေအကုန်ဖောက်ထုတ်သွားတော့ ဝတ်ရည်မှာ ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိအောင်ပင်ဖြစ်နေပြီး ဒေါ်မူယာကပြောလဲပြီးသွားကော ဝတ်ရည်ကိုပြန်ငုံနမ်းနေပြန်တယ်၊ ဝတ်ရည်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုသာ ဒေါ်မူယာစုပ်နမ်းနေပေမယ့် ဝတ်ရည်ကတော့ အမေဆိုတဲ့အရှိန်နဲ့ လန့်ကာနေပြီး ပြန်မနမ်းရဲသေး၊ ခဏအကြာမှာ ဒေါ်မူယာကခွာသွားပြီး

“နင်ကလဲ ငါ့ကိုကြောက်နေတာလား မကြောက်ပါနဲ့ဟာ ဒီလိုအနေအထားမျိုးတောင်ဖြစ်နေပြီပဲဟာ….ဘယ်လိုနေနေ ဒီနေ့ကတော့ နင်နဲ့ငါနဲ့ လိုးရတော့မှာပဲကို….”

“ဟိုလေ….ကိုကိုနဲ့ သမီးအကြောင်း အမေဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ”

“အမလေး ဟိုတလောက ညဖက်ကြီးနင့်အဖေ နင့်အသံကြားလို့ ဖုန်းဆက်ကတည်းက ငါကသိပြီးသား၊ နင့်အဖေဖုန်းပြန်ချပြီး အိမ်သာဝင်တဲ့အချိန် ငါကထင်လို့အောက်ဆင်းလာပြီး နင့်အခန်းနားလာခိုးနားထောင်တာ သဲသဲကွဲကွဲတော့မဟုတ်ပေမယ့် နင်တို့မောင်နှမချင်းဖြစ်နေတယ်ဆိုတာတော့ ငါရိပ်မိတာပေါ့…အစကငါထင်တာ ကိုသူက နင့်ကိုမုဒိန်းကျင့်နေတယ်လို့ထင်တာ၊ နောက်ရက်မှ ကိုသူကကုန်းကုန်းကြီး သူ့နောက်မှနင်က ခါးကိုင်ဆောင့်နေတာကို မျက်စိနဲ့တပ်အပ်မြင်မှာပဲ ငါထင်တာဗြောင်းပြန်ပါလားသိလိုက်ရတယ်လေ….”

“မာမီသိထားတာ ဒါပဲလား”

“ဟဲ့…ဒါပဲပေါ့ဟဲ့….နင်ကဘာတွေများထပ်ရှိနေသေးလို့လဲ”

“မဟုတ်ပါဘူးမာမီ….ဟီး..ဟီး…”

“ကောင်မလေးနော် မရိုးသားဘူး မှန်မှန်ဖြေစမ်း ကိုသူက နင့်ကိုဘာလုပ်လိုက်လို့လဲ လိုးလိုက်တာလား”

“အာ မဟုတ်ပါဘူး မာမီကလဲ ကိုသူကသမီးကိုဘာမှမလုပ်ရသေးဘူး”

“ဒါဆို နင်က နင့်ဖေနဲ့လား….”

“အာမာမီကလဲ လျောက်ပြောပြီ ဒယ်ဒီကပိုဆိုး သမီးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ ဘယ်တုန်းကအတူရှိဖူးလို့လဲ ရှိတော့ကော သမီးကဘာလုပ်ရမှာလဲ အဖေကို….ဟွန့်”

“နင့်လီးကလဲ ပျော့သွားပြီလား စကားကများနေတာနဲ့ဟယ်….ငါ့ဟာငါပဲ ပြန်တောင်အောင်လုပ်လိုက်မယ်နော်….” ဆိုပြီးကုန်းစုပ်ပါတော့တယ်၊ ဝတ်ရည်လဲ လီးစုပ်ခံဖူးပေမယ့် အခုကမတူ ခံစားချက်ကတမျိုးဖြစ်နေပြီး လူကရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းနဲ့ စိတ်ထဲအနည်းငယ်ကြောက်လန့်နေသည်။ သို့ပေမယ့် မာမီစုပ်ချက်တွေက သူရနဲ့မတူသလို ဝတီနဲ့လဲမတူ ဝါရင့်ပုလွေဆရာဆိုတော့လဲ ပုလွေကိုလဲတော်တော်ကျွမ်းနေတာပေါ့…. ဝတ်ရည်ရဲ့လီးဟာအစွမ်းကုန် ပြန်တောင်လာတော့ ဒေါ်မူယာလဲခေါင်းကိုပြန်ထောင်လာပြီး

“ငါ့ဟာငါပဲအပေါ်ကနေလုပ်တော့မယ်နော်….ခုလိုနင်နဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြစ်သွားတာ ငါတော့ကြိုက်တယ်….မဟုတ်ရင် ငါမွဲတော့မယ်….အား….ကျွတ်….ကျွတ်…” စကားများသူပီပီ တခွန်းမှမရပ် တလဆက်ပြောသွားပြီး ဝတ်ရည်အပေါ်ကနေခွထိုင်ကာ လီးကိုသူ့အဖုတ်ကြီးမှာတေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်တော့ ဝတ်ရည်က သိပ်အရသာတွေ့ဟန်မတူ…ဒေါ်မူယာကဝါလဲရင့်သလို အဖုတ်ကြီးကလဲဝါရင့်လှပြီဆိုတော့ ကျုံ့အားသိပ်မရှိလှတော့ပေ။

“သမီး နင့်ကြည့်ရတာ သိပ်အရသာရှိပုံလဲမပေါ်ဘူး ဘာလဲ ငါ့စောက်ပက်ကြီးက ကျယ်နေလို့ နင့်အတွက် ဖွယ်တယ်တယ်ကြီးဖြစ်နေတာလား စောက်ရည်တွေတအားရွှဲနေလို့ ဖွယ်တာပါဟယ် တခြားပုံစံတွေလိုးရင် နင်လိုးလို့ကောင်းမှာပါ…..ကိုသူ့ဖင်နဲ့တော့သွားမယှဉ်နဲ့ပေါ့အေ ဟိုကဖင်ကိုးဟ နင်ကြပ်ကြပ်လေးလုပ်ချင် ခဏနေမှ ငါ့ဖင်ကိုချတော့ ခုတော့ ငါစောက်ဖုတ်ယားနေတယ် စောက်ဖုတ်ကိုအရင်လိုးပေးအုံး” ဒေါ်မူယာကပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဟော့ဟော့ဒိုင်းဒိုင်းတွေသာ ပြောဆိုပြီးဆက်ဆံတယ်၊ ဝတ်ရည်ကိုစိတ်ကြွအောင်ပြောပေးနေတာလားတော့မသိ…..အိပ်ယာကိုအားပြုပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့ဗိုက်ကိုလက်နဲ့အသာထောက်ကာ ဖင်ကိုကြွလိုက်ပြန်ချလိုက်ဖြင့် လိုးလာပေးတယ်၊ အထုတ်အသွင်းကစားပေးမှပဲ ဝတ်ရည်လဲ ဖီးလ်များတက်လာတယ်၊ ဒေါ်မူယာကတော့ပြောနေစရာပင်မလို လိင်တံကြီးကိုသူ့အဖုတ်ထဲကနေ သွင်းချည်ထုတ်ချည်နဲ့ တဖွတ်ဖွတ် ဖိဆောင့်ကာလိုးနေတော့သည်။ ထိုသို့ မြင်းစီးလိုးပေးနေရင်း ဒေါ်မူယာလဲချွေးလေးစို့ကာ မောလာတော့ ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နားနေလိုက်သည်။ အဲ့အချီန်ကျမှ ဝတ်ရည်က

“မာမီ မောနေပြီလား အောက်မှာလှဲလိုက်လေ သမီးအပေါ်ကလုပ်ပေးမယ်” ဆိုတော့ ဒေါ်မူယာလဲ ပါးစပ်ဟအမောဖြေရင်း ဘာစကားမှပြန်မဖြေတော့ပဲ ဝတ်ရည်နဲ့နေရာချင်းလဲလိုက်တော့သည်။ ဒေါ်မူယာကိုယ်လုံးက plus ဆိုက်မဟုတ်တော့ ဝတ်ရည်အတွက် ခြေထောက်ထမ်း ပေါင်ကြားလုပ်ရအဆင်ပြေလှသည်။ ခုလဲ ဒေါ်မူယာရဲ့ခြေထောက်တွေကိုပုခုံးပေါ်ထမ်းထားရင်း ဝတ်ရည်က တဖုန်းဖုန်းတဒိုင်းဒိုင်းဆောင့်လိုးရင်း ခဏအကြာမှာ ဒေါ်မူယာရဲ့ခြေချောင်းတွေကကုတ်ခြစ်လာပြီး ပြီးသွားတော့သည်။ ဒေါ်မူယာပြီးသွားတော့မှ စောက်ဖုတ်ကညှစ်ညှစ်ပြီးစုပ်ပေးလာတော့ ဝတ်ရည်လဲပြီးချင်ချင်ဖြစ်နေပြီမို့ တခါတည်းခပ်သွက်သွက်လိုးဆောင့်ရင်း အချက်လေးငါးဆယ်လောက်မှာတင် သုတ်ရည်များကို သူလူဖြစ်လာရာလမ်းကြောင်းထဲပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ဝတ်ရည်ပြီးသွားတော့ ဒေါ်မူယာဘေးတွင်သွားလှဲကာအမောဖြေနေလိုက်တယ်၊ ခဏအကြာမှာ ဒေါ်မူယာက ဝတ်ရည်ရဲ့လီးကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ပြီး

“နင့်အဖေလောက်လဲ မကြီးဘူး ရှည်လဲ သူ့လောက်မရှည်ဘူး ဟိုဟာလောက်လဲမသေးဘူး…အင်း ငါ့အတွက်တော့အနေတော်လေးပဲ….ဒီထိပ်မှာဂေါ်လေးတလုံးလောက်ပါလိုက်ရင် အိုကေမှာ စိုပြေပဲ” သူ့ဟာသူရေရွတ်နေတော့ ဝတ်ရည်ကလဲစိတ်ဝင်စားသွားပြီး

“ဟိုဟာလောက်မသေးဘူးဆိုတာ ဘာလဲမာမီ” ဆိုတော့ ဒေါ်မူယာမှာ အိုးတိုးအမ်းတမ်းဖြစ်သွားလေသည်။ သူ့ဟာသူစိတ်ထဲရွတ်တယ်ထင်နေတာ သူ့နှုတ်ကထွက်နေမှန်း သူသတိမထားမိလိုက် ဝတ်ရည်ကတလက်စထဲ

“စောစောတုန်းက မာမီပြောသွားတဲ့ထဲပါတယ် နင်ရှိနေတော့ ငါပိုက်ဆံကုန်စရာမလိုတော့ဘူးဆိုတာ ဘာလဲဟင် မာမီ”

“ဟို…ဟို….ဟာကွာ…အင်း….”

“ဘာလဲ မာမီ ယောက်ျားအော်ဖာတွေနဲ့ သွားတွေ့တာလား” ဆိုတော့မှ ဒေါ်မူယာက သူ့သမီးကိုရှက်ဖြီးဖြီးနဲ့ ပြုံးပြရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြတော့သည်။

“ငါလဲ လူပဲဟယ် အသွေးနဲ့အသားနဲ့လေ နင့်အဖေလို လီးကလဲဘီလူး လူကလဲဘီလူးစည်းနေတဲ့အတိုင်း အတင်းလှိမ့်ကြမ်းနေတော့ ငါမခံနိုင်ဘူးဟ အဲ့တော့ ငါလဲအပြင်မှာ ငါ့ဟာငါရှာစားရတာပေါ့ဟယ်…ငါသွားတာ သုံးလေးခါပဲရှိပါသေးတယ်အေ…ဟို ပလက်တီနမ်ဒေါ်မြချိတ်ပေးလို့ ကောင်လေးတယောက်နဲ့ သွားသွားတွေ့နေတာပါ…သူ့ဟာက နင့်ဟာလောက်လဲမကြီးဘူး သေးတယ်လဲပြောလို့မရတဲ့ဆိုက်ပေါ့အေ ငါ့အတွက်တော့ အဆင်ပြေတယ် ဒါပေမယ့် သူ့ကိုလိုးပေးခ နှုတ်ပိတ်ခ ပေးရတာမနည်းဘူးဟ အဲ့တော့ နင်ရှိနေရင် ငါ့အတွက်ငွေကုန်သက်သာတယ်….”

“မာမီက ဂေါ်ပါတာမှကြိုက်တာလား..”

“အဲ့လိုလဲမဟုတ်ပါဘူးအေ နင့်အဖေရဲ့ နဂါးပတ်ကြီးနဲ့ နေ့တဓူဝခံလာရတော့ နင်တို့လိုဗြောင်ချောလီးတွေနဲ့ အလိုးခံရပြီဆို နည်းနည်း…ဘယ်လိုပြောရမလဲ ဆားပေါ့တဲ့ဟင်းလို့ပေါ့ဟယ်…စားလို့တော့ဖြစ်တယ် ပေါ့ရွှတ်ကြီးပေါ့…”

“ဟို မာမီသွားကုန်းပေးတဲ့ကောင်က ဂေါ်နဲ့လား”

“အင်း ဟုတ်တယ်…အစကတော့မပါဘူး ငါစပွန်ဆာပေးပြီးထည့်ခိုင်းထားရတာ ဒါတောင်အဲ့ကောင်က နာသလေး ဘာလေးနဲ့ ဆေးဖိုးအနာကျက်ဆေးဘာဆေးနဲ့ထပ်တိုးတွေတောင်းတာမနည်းဘူးဟ ငါလဲအဲ့ကောင်ကိုခွာချင်နေတာကြာပြီ လူပိုလူရံလေးမရှိသေးလို့သာ ဆက်သီးခံနေရတာ” အဲ့နောက် ဒေါ်မူယာက ကုတင်ပေါ်ကနေလှည့်၍ဆင်းသွားပြီး

“စကားကပြောလို့ကောင်းတယ်အေ…အထဲကနင့်အရည်တွေသွားဆေးလိုက်အုံးမယ် စီးကပ်စီးကပ်နဲ့….အော်….ဒါနဲ့ နင်ဖင်ချချင်တာမလား…တခါတည်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ခဲ့မယ်” ဆိုပြီးအိမ်သာထဲဝင်သွားတော့သည်။ အဲ့နောက်ဝတ်ရည်လဲ သူ့မာမီအကြောင်းတွေးကာစဉ်းစားရင်း အကြံတခုရသွားပြီး သူမဖုန်းကိုယူလိုက်ပြီး……..

အိမ်သာကပြန်ထွက်လာပြီး ဒေါ်မူယာကသူမချွတ်ထားသည့်ထမိန်ကိုကုန်းကောက်ကာ သူ့ဖင်ကြား ပေါင်ကြားကရေတွေကိုသုတ်ရင်း ဝတ်ရည်ရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့တွင် ခါးထောက်၍ ကိုယ်ကိုတပတ်လှည့်ကြည့်လိုက် ကုန်းလိုက်ကော့လိုက်ဖြင့် လုပ်နေရင်း

“သမီး နင့်အမေကိုဘယ်လိုမြင်လဲ အဖွားကြီးဖြစ်နေပြီလား…ပြောမဲ့သာပြောတာပါအေ ငါ့နို့တွေက နည်းနည်းတွဲချင်ချင်ဖြစ်နေပြီ အေးပေါ့လေ ကလေးတောင်သုံးယောက်မွေးထားလို့ အပျိုကြီး လူပျိုကြီးတွေဖြစ်နေပြီပဲဟာ”

“မဖြစ်ပါဘူးမာမီကလဲ မာမီက ဝတဲ့ထဲလဲမပါဘူး ပိန်လွန်းတဲ့ထဲလဲမပါဘူး အနေတော်လေးပဲ၊ ဖင်တွေရင်တွေက ကျန်ပါသေးတယ် မာမီရဲ့ အဝတ်အစားကြောင့်သာ သိပ်မပေါ်လွင်တာပါ ချွတ်ကြည့်လိုက်ရင် ဖင်တွေကတော်တော်လှတယ်…” ဝတ်ရည်မြှောက်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်မူယာလဲကျေနပ်သွားပြီး မှန်ကိုတခေါက်ပြန်ကြည့်ရင်း

“အေး ငါ့သမီးပြောတာမှန်တယ် ငါ့ကိုငါလဲ အဲ့လိုပဲထင်ပါတယ်လို့…ဟဲ..ဟဲ…ဟဲ”

“မာမီ ဒီကိုလာ မာမီကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးမယ်…”

“အေ…နင်ပြောမှ သတိရတယ် ငါအမွှေးမရိတ်ရသေးဘူး နည်းနည်းတောင်ပြန်ထွက်နေပြီ”

“ဘာမှဖြစ်ပါဘူး မာမီရဲ့ အမွှေးပါသည်ဖြစ်စေ မပါသည်ဖြစ်စေ အဓိကက အဖုတ်ထဲလီးဝင်ဖို့ပဲဟာ” ဒေါ်မူယာလဲ ကုတင်ပေါ်ဒူးထောက်တက်လိုက်ပြီး ဝတ်ရည်ကိုကျော်တက်ကာ နံရံဖက်ခြမ်းကိုဝင်လှဲလိုက်တော့ ဝတ်ရည်ကထထိုင်လိုက်ပြီး ဒေါ်မူယာပေါင်တွေကိုဆွဲဖြဲလိုက်ရင်း နှစ်ချို့စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ထိုးနှိုက်လိုက်တော့ မိန်းကလေးလက် လေးချောင်းပူးထည့်မှအနေတော်လောက်ဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်မူယာကလဲ ဒူးကိုထောင်၍ ပေါင်ကိုကားပေးလိုက်ပြီး ဖင်ကိုပါကော့ပေးထားကာ သူ့လက်တွေကလဲ ပေါင်နှစ်လုံးကိုပြန်ဖက်ပေးထားတယ်။

ဝတ်ရည်က ဒေါ်မူယာပေါင်ကြားထဲ ဒတောင်နဲ့ထောက်ကာကုန်းလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကိုမျက်နှာကပ်လို့ နမ်းရှုံ့လိုက်ရင်း

“မာမီ…..သမီးကို ခွဲမွေးတာလား ဒီထဲကနေထုတ်မွေးတာလားဟင်”

“အမလေး သုံးယောက်လုံး စောက်ဖုတ်ထဲကထွက်တာချည်ပဲ…ခွဲရဲပါဘူးအေ ကလေးမွေးပြီးလို့အဖုတ်ကြီးကျယ်သွားမှ တော့်အဖေလီးနဲ့ကကွက်တိလေ…အဲ့တော့ ထွေထူးပြန်ချုပ်စရာလဲမလိုတော့ဘူး ဒါနဲ့နင်နဲ့အငယ်ကောင်ကိုပါ ဒီတိုင်းမွေးလိုက်တော့တာ…”

“ဒါဆို ဒါကြီးက သမီးကိုလူဖြစ်အောင် လောကထဲခေါ်ဆောင်ပေးတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ့နော်…” ဆိုပြီးလက်သုံးချောင်းပူး၍ထိုးသွင်းပြီးမွှေပေးလိုက်တော့ ဒေါ်မူယာလဲဖင်လေးကော့သွားပြီး

“အိ…အ…အ…ဟဲ့…ဟဲ့….အရမ်းလုပ်ရလား ခုမှရေဆေးလာတာ ခြောက်ကပ်ကပ်ဖြစ်နေတာကို…ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်….”

“မာမီနာသွားတာလား” ဆိုတော့ ဒေါ်မူယာလဲ ခေါင်းရမ်းပြလိုက်‌ပြီး ပါးစပ်နဲ့ပြန်မဖြေတော့ ဝတ်ရည်ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲဆွဲသွင်းကာဖိကပ်ထားလိုက်တော့သည်။ စကားများတဲ့ ဒေါ်မူယာလဲ ဝတ်ရည်နဲ့တွေ့မှ လက်မြှောက်အရှုံးပေးလိုက်ရတော့သည်။ ဝတ်ရည်က သူ့အမေစောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှာနဲ့ပင့်လျက်လိုက် အပေါက်ထဲကိုလျှာထိုးသွင်းမွှေလိုက် အစိကိုလက်နဲ့ကလိုင်းလိုက် စုပ်လိုက်ဖြင့် အမျိုးစုံကျိုးခုန်လုပ်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်မူယာဆီမှလဲ အသံမျိုးစုံထွက်ကာ ဖင်ကိုကော့လိုက် ခါးကိုကော့လိုက် ဆတ်ခနဲ့ဆတ်ခနဲ့ဖြစ်သွားလိုက်ဖြင့် ဖီးလ်များတက်နေတော့သည်။ ခဏအကြာမှာ ဝတ်ရည်က ပေါင်ကြားကနေထလိုက်ပြီး

“မာမီ ဖင်ကုန်းပေးတော့ သမီးဖင်ကော အဖုတ်ကော နှစ်ပေါက်လုံးလိုးပေးမယ် တလှည့်စီပေါ့”

“အေး…အေး…ကောင်းတယ်သမီး တလှည့်စီလုပ် တပေါက်ထဲကိုအကြာကြီးလုပ်ရင် ရိုးသွားမှာ…” ဆိုပြီးဖင်ကုန်းပေးတော့သည်။ ပြီးနောက် ဝတ်ရည်က သေးပေါက်လိုက်အုံးမည်ဟုပြောပြီး အိမ်သာဆီလျောက်သွားရင်း သူ့အခန်းတံခါးဆီက ‘ဒေါက်’ ခနဲ့အသံထွက်လာပြီး ခဏနေတော့ ‘ဒေါက်..ဒေါက်’ ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ ‘ဒေါက်’ ဆိုပြီးထပ်ကြားလိုက်ရပြန်တယ်၊ ထိုအချက်သည် ကျော်ကြီးနှင့် သူမတို့ရဲ့အချိန်းအချက်လုပ်ထားသော လျှို့ဝှက်ကုဒ်ဖြစ်သည်၊ ဝတ်ရည်ကလဲ တံခါးကိုအသာလေးဖွင့်လိုက်ပြီး ကျော်ကြီးလက်ကိုစွဲ၍ အိမ်သာထဲပြေးဝင်သွားတယ်၊ အိမ်သာထဲရောက်တော့ ကျော်ကြီးက

“မမ မာမီကဘယ်မှာတုန်း မမပြောတာ မောင်တော့ယုံတောင်မယုံဘူး တကယ်လား” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးလက်မောင်းကိုဆွဲလိမ်ကာ နှုတ်ခမ်းရှေ့လက်ညိုးထောင်ပြရင်း အိမ်သာတံခါးပေါက်ကိုမျက်စပစ်ပြလိုက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ တံခါးကိုဟပြီးအသာချောင်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ သူတို့ အမေကိုဖင်ကုန်းလျက်သားကြီးတွေ့လိုက်ရပြီး အဖုတ်ကြီးမှာ ခရမ်းချဉ်သီးကြီးအလား အမွှေးတွေက အဖုတ်ပတ်ပတ်လည်ဝိုင်းကာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် ဖင်ပေါက်ကြီးမှာလဲ ရှုံ့ပွရှုံ့ပွဖြစ်နေရင်းတွေ့လိုက်ရသည်။

“ဟာ တကယ်မာမီဟ….မမ နင်တော်တော်ကံကောင်းတာပဲ….မောင့်ကိုခေါ်တာ ဘာလုပ်ဖို့လဲ ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ်လုပ်ဖို့လား”

“ဘယ်ကသာ ငါက နင်နဲ့ မာမီကိုအောင်သွယ်တော်လုပ်ပေးမလို့ ကဲ စကားများမနေနဲ့ နင့်အဝတ်တွေမြန်မြန်ချွတ်လိုက်ဟာ”

“အာ မမ ဖြစ်ပါ့မလား မောင့်လီးမှာ ဂေါ်နဲ့လေ မမမှာမပါတော့ မာမီချက်ချင်းသတိထားမိမှာပေါ့”

“မပူနဲ့ ငါဂေါ်ပါတဲ့ကွန်ဒုံးစွပ်ထားတာလို့ပြောလိုက်မယ်”

“မမအစီအစဉ်က မောင်က မာမီကို မာမီမသိအောင်လိုးပေးရမယ်…အဲ မာမီကလှည့်ကြည့်လို့ သိသွားရင်ကော”

“ကုန်းလိုးတာပဲဟာ ဆံပင်ကိုဆွဲပြီးလိုးပေါ့ဟာ ပြီးတော့ ငါနင့်နောက်ကကပ်လိုက်ခဲ့မယ် နင်သာအသံမထွက်နဲ့  မာမီတခုခုလှမ်းပြောရင် ငါကအသံထွက်ပေးမယ် နင်က လိုးစရာရှိတာလိုးနေ” အဲ့အချိန်မှာပဲ ကုတင်ပေါ်က ဒေါ်မူယာဆီကအသံထွက်လာပြီး

“ဟဲ့ သမီး ဝတ်ရည် ဘာလုပ်နေတာတုန်း ကြာလိုက်တာဟာ မြန်မြန်လာစမ်းပါ” ဆိုတော့

“ဟုတ်လာပြီမာမီ” ဆိုပြီးကုတင်နားပြေးသွားလိုက်ရင်း

“ဟိုလေ မာမီကိုဖင်ချမှာဆိုတော့ အစွပ်စွပ်နေလို့ပါ သမီးမှာ ဂေါ်ပါပြီးသား ကွန်ဒုံးရှိတယ် အဲ့ဒါစွပ်ပြီးချမလို့”

“အေးအေး မြန်မြန်လိုးတော့ဟာ ငါညောင်းနေပြီဟ ဒါမှမဟုတ် ပက်လက်ပဲလှန်လိုးကြမလား”

“အာ မာမီကလဲ သမီးက မာမီဖင်ကြီးကြည့်ပြီးလုပ်ချင်တာ ခဏလေးပါ မာမီရယ်…နော်…” ဆိုပြီး နောက်ကိုလှည့်ကာ ကျော်ကြီးလက်ယက်ခေါ်လိုက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ သူတို့နားကိုကိုယ်တုံးလုံးဖြင့်ပြေးလာပြီး ကုတင်ပေါ်တက်သွားတော့သည်။

ပြီးနောက် ကျော်ကြီးလဲ ခြေတုန်လက်တုန်ဖြင့် ဒေါ်မူယာဖင်တုံးကြီးကိုညှစ်ကာ နယ်ကာလုပ်ရင်း ဖတ်ခနဲ့ ရိုက်လိုက်တော့ ဒေါ်မူယာက

“အ….လိုးပါတော့ကွယ် မြန်မြန် ဖင်ထဲလီးထည့်လိုက်ပါတော့ မာမီဖင်ယားလာပြီ”

“ဟုတ် ဟုတ် မာမီ ဒါဆိုသမီး လီးထည့်လိုက်တော့မယ်နော်…” ဆိုပြီးကျော်ကြီးပုခုံးကိုပုတ်ကာ အချက်ပြလိုက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ သူ့လီးကိုဒေါ်မူယာဖင်ပေါက်မှာတေ့သွင်းကာ ဖိထည့်လိုက်တော့ လီးကမဝင်ပဲချော်ထွက်သွားသည်၊ နောက်တခါထပ်တေ့ပြီးဖိထည့်တော့လဲချော်ချော်ထွက်နေတော့ ဝတ်ရည်က

“မာမီ ဖင်မရှုံ့ထားနဲ့လေ သမီးထည့်လို့မရဘူး” ဆိုပြီး ကျော်ကြီးလီးကိုကိုင်ပြီး ဖင်ပေါက်မှာတေ့ပေးထားလိုက်တော့ ကျော်ကြီးကခါးကိုနှစ်ဖက်လုံးဆွဲကိုင်ရင်းဖိထည့်လိုက်တော့ “ဗြုတ်” ဆိုပြီး ဒစ်ခေါင်းကဝင်သွားသည်။

“အား…သမီးရယ်….ကောင်းလိုက်တာ….ဆက်ထည့် ဆက်ထည့် နားမနေနဲ့ မာမီကဖင်ခံသက်ကြာပြီ ဖင်ပေါက်လဲ ကျယ်သင့်သလောက်ကျယ်ပြီးနေပြီ ဆက်သာထည့်” ဆိုတော့ ကျော်ကြီးလဲခါးကိုကိုင်ရင် ကိုယ်ကိုရှေ့ဖိ၍ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ လီးကတဆုံးထိမြုပ်ဝင်သွားတော့သည်။ ဒေါ်မူယာလဲခေါင်းလေးမော့သွားပြီး

“အား ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်….သမီးစွပ်ထားတဲ့ဂေါ်ကလဲ ရှယ်ပဲ ဒီလိုမှ မာမီအယားပြေသွားတာ စောစောကတည်းကစွပ်လိုးတာမဟုတ်ဘူး သမီးရယ်…”

“မာမီကြိုက်လား ကြိုက်ရင်နောက်လဲ အမြဲစွပ်ပြီးလိုးပေးမယ်လေ” လို့ဝတ်ရည်ကဝင်ပြောလိုက်ပြီး ကျော်ကြီးကလဲ လီးကိုတရစ်ရစ်နဲ့ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ဒစ်ခေါင်းလောက်နေတော့ တချက်ထဲပြန်ဆောင့်သွင်းပြန်သည်။ ဒေါ်မူယာလဲကော့တက်သွားပြီး ဖင်တုံးကြီးခါယမ်းရင်း ဖီးလ်တွေတက်နေတော့သည်။ ကျော်ကြီးကအရှိန်ကိုတဖြေးဖြေးတင်းရင်း ဖိလိုးနေကာ ဒေါ်မူယာလဲဖီးလ်တွေတက်ပြီးရင်း တက်ရင်းနဲ့ ဖင်ကိုပိုပိုကော့လာပေးတော့သည်။

“သ…သ…မီး….အဖုတ်….ကိုလဲ ဟော….ပြောင်း…ဟူး….လိုးပါအုံး အိ…ဖြေးဖြေး အဲ့လောက်ကြီးကျတော့လဲ မာမီမခံ….အား…..ရှီး….နိုင်……အူး…” ကျော်ကြီးက ဒေါ်မူယာဘာတွေပြောနေမှန်းမသိ မျက်လုံးကိုမှိတ်၍အသကုန်ဖိဆောင့်နေတော့သည်။ ဝတ်ရည်က ကျော်ကြီးနား နားတိုးတိုးဖြင့် အဖုတ်ပြောင်းလိုးဖို့နဲ့ အရှိန်လျော့ဖို့ပြောတော့မှ ကျော်ကြီးလဲ အရှိန်ကိုလျော့ကာ ဖင်ထဲကလီးကိုထုတ်ပြီး အဖုတ်ထဲပြောင်းထည့်လိုးတော့သည်။ အဖုတ်ထဲလီးရောက်သွားတော့ ကျော်ကြီးလဲ ညှာမနေတော့ပဲ အိပ်ယာပေါ်မှထလိုက်ပြီး ဒေါ်မူယာနောက်မှာ ဒူးကိုညွှတ်ချလိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲကိုလီးထည့်၍ တစွပ်စွပ် တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ ဆောင့်ထည့်ပြီးလိုးနေသည်။

ထိုသို့ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး လိုးတဲ့သူကော ခံတဲ့သူကော အရှိန်ရလို့ ကောင်းနေတဲ့အချိန်မှာ ဝတ်ရည်က ကုတင်ဘေးရှိ ဆုံလည်ခုံမှာသွားထိုင်လိုက်ပြီး ကုတင်နားကိုတိုးကပ်ရင်း ဒေါ်မူယာရဲ့နို့တွေကိုညှစ်ကာဆော့ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်မူယာလဲဘေးကိုလှည့်ကြည့်ရင်း ဝတ်ရည်ကိုပြုံးပြလိုက်ပြီး

“နို့သီးခေါင်းလေးကိုညှစ်ပေး သမီး အားကောင်းတယ် ကောင်းတယ်” ဆိုပြီးခေါင်းကိုပြန်ငုံသွားသည်။ အဲ့နောက်ချက်ချင်းလိုလို ခေါင်းပြန်ထောင်လာပြီး ဝတ်ရည်ဖက်ကိုလှည့်ကြည့်လာရင်း

“သမီး နင်က….ဒီ…ဒီ…မှာဆိုတော့ ငါ့နောက်က….ဘယ်သူတုန်း….ဟဲ…” ဆိုပြီးအလန့်တကြားလှည့်ကြည့်တော့ သူ့ဖင်နောက်တွင် မျက်နှာရှုံ့မဲ့ရင်း အသံတိတ်ငြီးရင်း နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်၍ အသကုန်လှိမ့်ဆောင့်နေသည့်ကျော်ကြီးကိုတွေ့သွားကာ

“အမလေး သားငယ်လေး….ဟဲ့….မိဝတ်ရည်…နင်….နင်တို့….အ…ရှီး…အမလေး…ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါ သားငယ်ရဲ့…အ…..ဟား….ဟား….မိဝတ်ရည်….နင်….တော့….ငါ…..အာ…အား….ကျွတ်…ကျွတ်….နင်နဲ့ငါပြီးမှရှင်းမယ်” ဆိုပြီးဒေါ်မူယာအဖြစ်အပျက်ကိုကြည့်ရင်း ဝတ်ရည်ကတခွိခွိဖြင့်ထိုင်ရယ်နေပြီး

“မာမီပဲ ဂေါ်လေးပါမှ အာသာပြေတာဆို….အာ့ကြောင့် ဂေါ်ပါတဲ့သူခေါ်ပေးတာလေ….ဟီး..ဟီး…ဘယ်လိုလဲ သမီးထပ်ပိုကောင်းတယ်မလား မာမီ….”

“အမလေး….သားငယ်ရယ်….ဖြေးဖြေးပါဆို….ကျွတ်ကျွတ်…..ကျွတ်…သေတော့မှာပဲ ခွေးစား ဝက်စား စားသလိုကိုလိုးနေပါလား….ငါလိုးမ အဖေတူသား….အား….ကောင်းလာပြီဟာ…..ခွေးမလေး နင်တို့ နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး ငါ့ကိုလုပ်ကြံတယ်ပေါ့….အမလေး…အေး…အေး…” ဝတ်ရည်မှာလဲ ကျော်ကြီးဆောင့်ချက်တွေကို ဘေးကထိုင်ကြည့်ရင်းပင်လန့်လို့လာသည်။ သူအလိုးခံချိန်တုန်းက ဖင်ပေါက်မို့လို့လား သူ့မို့လို့လားတော့မသိ ဒီလောက်ကြီးလဲမဆောင့်သလို ဒီလောက်လဲမကြမ်းပေ….ဒေါ်မူယာနဲ့ကျမှ သူ့ခရက်ကိုလိုးရတဲ့အတိုင်းပင် အသကုန်း ကျွဲလိုး နွားလိုး လိုးနေတော့သည်။ ဒေါ်မူယာအတွက် ဒုတိယအချီဖြစ်ပေမယ့် ကျော်ကြီးအတွက်ကတော့ ပထမအချီကိုပဲ သူတို့နှစ်ယောက်လိုးဆော်နေတာ မိနစ် ၂၀ ခန့်ပင်ရှိတော့မည်။ ဒေါ်မူယာသာ ဆတ်ဆတ်တုန်လို့ ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်နဲ့ပြီးသွားတာ ဝတ်ရည်သတိထားမိသလောက် နှစ်ကြိမ်ရှိနေပြီ ကျော်ကြီးမှာတော့ အားကောင်းမောင်းသန်ဆောင့်လို့ဆက်လိုးနေသည်။ ပထမတကြိမ်ပြီးသွားပြီကတည်းက ဒေါ်မူယာလဲ ဒူးညောင်းသည်ဆိုကာ ပက်လက်လှန်၍ ပြောင်းလိုးနေပြီး ကျော်ကြီးက ဒေါ်မူယာကိုယ်ပေါ်တက်ပြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်း ရှေ့နောက်လှုပ်ရှားနေသည့် နို့ကြီးတွေကိုစို့လိုက် ထူအန်းအန်းနှုတ်ခမ်းကြီးတွေကိုစုပ်လိုက်ဖြင့် လိုးနေရင်း နောက်ထပ် ၁၀ မိနစ်အကြာမှာပင် ကျော်ကြီးလဲ သူလူဖြစ်လာရာလမ်းကြောင်းတွင်းသို့ သုတ်ရည်များပန်းထည့်ပြီး ပြီးလိုက်တော့သည်။ ကျော်ကြီးပြီးသွားတော့ သူတို့နှစ်ဦးမှာ အတော်ပင်ပြိုင်းသွားပြီး နှစ်ယောက်သားထပ်လျက်ကြီးပင်မှိန်းရင် အိပ်မောကျသွားတော့သည်။

ဝတ်ရည်က အလိုက်တသိပင် အခန်းပြင်ထွက်ကာရှောင်ပေးနေလိုက်ပြီး သူ့အခန်းကိုတော့လော့ချပေးထားလိုက်တယ်၊ ဝတ်ရည်လဲဘာမှလုပ်စရာမရှိ၍ ဧည့်ခန်းဆက်တီတွင်ဝင်လှဲရင်း ဖုန်းသုံးနေတုန်း အခန်းထဲကထွက်လာသည့် သူရနဲ့တိုးတော့ ဝတ်ရည်ကအကြည့်ကိုလွှဲကာ ဖုန်းကိုဆက်သုံးနေပေမယ့် သူကကတော့ ဟိုဟိုဒီဒီကြည့်ကာ ဝတ်ရည်ခြေရင်းမှာသွားထိုင်ပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့ခြေထောက်တွေကိုနှိပ်ပေးသလိုလို ကိုင်လိုက်ပြီး

“ဝတ်ရည် ညီမလေး” ဆိုပြီးလှမ်းခေါ်တော့ ဝတ်ရည်က တုတ်တုတ်မှမလှုပ် သူရကိုလဲဂရုမစိုက် ဖုန်းကိုသာကြည့်နေသည်။ သူရက ခြေရင်းတွင်ထိုင်နေရင်းကနေ ဝတ်ရည်ဘေးကိုရောက်လာပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့လက်ကိုအုပ်ကိုင်ပြီး

“ညီမလေး ကိုကိုလေ…ကိုကို….”

“ဘာလဲ ဒီမှာဖုန်းသုံးနေတာမတွေ့ဘူးလား”

“ကိုကို ညီမလေးနဲ့စကားပြောချင်လို့ပါ”

“ဝတ်ရည်ကတော့ ပြောစရာမရှိဘူး ကိုသူပြောစရာရှိရင်ပြောလေ ပြောပြီးရင် သွားတော့ ဝတ်ရည်ဖာသာအေးဆေးနေနေတာ”

“ခဏလေးပါ ညီမလေးရယ်….ခဏလေးပါ…နော်….” ဝတ်ရည်လဲစိတ်ရှုပ်စွာဖြင့် ဖုန်းကိုပိတ်လိုက်ပြီး ထထိုင်လိုက်တော့ သူရကဝတ်ရည်ရဲ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး

“ကဲ…ပြောပြော မြန်မြန်ပြော…” မျက်နှာကိုမှုန်ကုတ်ကာထားရင်း သူရကိုဘုကြည့် ကြည့်နေသည်။

“ညီမလေး…….ကိုကိုလေ…..ဟို……ဆုမြတ်ကို ဖွင့်ပြောလိုက်မိပြီ ကိုကိုဂေးလ်ဆိုတာ…….သူလက်မခံနိုင်လို့…ကိုကို့……လမ်းခွဲသွားပြီဟာ” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်စိတ်ထဲ ထိတ်ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး သူရကိုစာနာသွားသည်၊ သို့ပေသိ ဟိုရက်ကသူ့အပေါ်လုပ်သွားတဲ့ကိစ္စကြောင့် ချက်ချင်းမျက်နှာကိုပြင်လိုက်ပြီး

“အဲ့တော့ ဘာဖြစ်လဲ အဲ့ကိစ္စ ကျမနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ…”

“ညီမလေးရယ် ကိုကို့ကိုအဲ့လိုကြီးမလုပ်ပါနဲ့ကွာ….ကိုသူတွေ…ကျမတွေ….မပြောပါနဲ့ ညီမလေးရယ်…..ကိုကို့ နားလည်ပေးနိုင်တာ ညီမလေးတစ်ယောက်ပဲရှိလို့ပါကွာ…..ကိုကိုလုပ်ခဲ့မိတာအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်ညီမလေးရယ်….ကိုကိုတကယ်ပြောတာပါ” သူရကဝတ်ရည်ကိုတောင်းပန်ရင်း မျက်ရည်များဝဲလာပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့လက်မောင်းကိုကိုင်လှုပ်ကာပြောတော့ ဝတ်ရည်လဲ အနည်းငယ်ပျော့ကျသွားတော့သည်။ သက်ပြင်းလေးကိုဖြေးဖြေးလေးချလိုက်ရင်း

“ဝတီကောသိပြီးပြီလား ဒီကိစ္စ”

“အင်း သူလဲသိသွားပြီ ဒါမဲ့ ကိုကို….ဟိုလို…ဆိုတာတော့မသိသေးဘူး….”

“အဲ့တော့ သူကပျော်နေမှာပေါ့ ကိုကို့ကိုအပိုင်ရတော့မယ်ဆိုတော့”

“မပျော်ပါဘူး ညီမလေးရာ….သူလဲ သူ့ကောင်လေးဆီက အဆက်အသွယ်ပြန်ရနေပြီ…ဒီကိုအလည်ပြန်လာမလို့တဲ့ သူလဲစိတ်ညစ်နေတာ”

“မမဆုမြတ်နဲ့ပြတ်သွားတဲ့ကိစ္စကော ဒယ်ဒီတို့ မာမီတို့သိပြီးပြီလား မပြောလို့တော့မကောင်းဘူးထင်တယ်နော် မမဆုမြတ်အဖေက ဒယ်ဒီနဲ့ မိတ်ဖက်ဆိုတော့”

“အင်း…ကိုကိုတော့ ဒီတိုင်းထားလိုက်မယ်လို့ပဲတွေးထားတယ်….ဆုမြတ်က မကြာခင် စလုံးသွားတော့မှာလေ…အဲ့ကျမှ ပြတ်သွားပြီလို့ပြောလိုက်မယ်….ဒါမဲ့ ဒယ်ဒီက ကိုကို့ကို ဝတီနဲ့တွဲသွား တွဲလာလုပ်တာတွေသိနေတယ်….ဟိုနေ့က မိတင်ပြီးတော့ ကိုကို့ကိုခေါ်ဆူနေတာ”

“အင်း….အဲ့ဒါကိုကို့အပိုင်းလေ……ရည်းစားရှိရဲ့နဲ့ နောက်တယောက်ထပ်ထားတော့ အပြောအဆိုတော့ခံရမှာပဲ ဝတ်ရည်လဲဘာမှဝင်ပြောပေးလို့မရဘူး”

“အင်းပါ ကိုကိုသိပါတယ် ကိုကိုလဲဝတ်ရည်ကိုဘာမှဝင်မပြောခိုင်းပါဘူး….ကိုကို လိုချင်တာက ညီမလေးနဲ့အရင်လို ပျော်ရွှင်ခဲ့တဲ့အချိန်တွေပြန်လိုချင်တာ” ဝတ်ရည်ကခေါင်းကိုခါယမ်းလိုက်ရင်း

“ကျားကိုက်ပေါက်ရာကို နဂိုအတိုင်းပြန်ဖြစ်ချင်လို့ ချက်ချင်းကြီးမရဘူး အချိန်တော့ယူရတယ်….ဝတ်ရည်လဲ ဒီလိုလေးပဲနေချင်တယ်….ခုမှအတိတ်ကကိစ္စတွေမေ့ခါစရှိသေးတာ အဲ့လိုကြီးနောက်တခါထပ်ကြုံဖို့ဆိုတာ…..”

“မဟုတ်ဘူး ဝတ်ရည် မဟုတ်ဘူး ကိုကိုပြောချင်တာက ကိုကိုနဲ့ဝတ်ရည် ဟိုလိုမျိုးတွေဖြစ်ဖို့ပြောတာမဟုတ်ဘူး….ဝတ်ရည်က ကိုကို့ကိုတွေ့ရင် မျက်နှာလွှဲသွားလိုက် ရှောင်ထွက်သွားလိုက်နဲ့မို့ ကိုကိုခံစားရတယ် ဝတ်ရည်ရယ်…ကိုကို ကိုယ့်စိတ်ကိုအလိုလိုက်မိသွားတာ ကိုကိုဝန်ခံပါတယ်….ဒါပေမယ့် သူစိမ်းနဲ့ ညီမလေးကိုယှဉ်ရွေးရမယ်ဆို ဘာလို့ သူစိမ်းကိုရွေးမှာလဲ ဝတ်ရည်က ကိုကို့ညီမလေးလေ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုကို့အပေါ်မှာဆိုးချင်တိုင်းဆိုး ကိုကို့မုန့်ဖိုးတွေဖြတ်လု ကိုကို့ဘောင်းဘီတွေယူယူဝတ်တတ်တဲ့ကောင်မလေးကို ကိုကိုဘယ်ပစ်ရက်မှာလဲ ညီမလေးရယ်….ကိုကိုနောက်ကို ညီမလေးကိုဘယ်တော့မှ…ဘယ်တော့မှ…..” ဝတ်ရည်က သူရနှုတ်ခမ်းပေါ်လက်ကာလိုက်ပြီး

“ကြမ်းကျွံရင်နှုတ်လို့ရတယ်….စကားကျွံရင် နှုတ်လို့မရဘူး….ကိုကိုသိပါတယ်နော်…”

“မဟုတ်ဘူးလေ ညီမလေးရဲ့…..ကိုကို…….” ဝတ်ရည်ကအပြောမခံ သူရပါးစပ်ကိုလက်နဲ့ကာထားရင်း

“ဝတ်ရည်က ခံရတဲ့သူပါ ကိုကိုရဲ့ ဝတ်ရည်ကိုအချိန်တခုထိတော့ပေးမှရမယ်…”

“အင်းပါ ညီမလေးကြိုက်သလောက်အချိန်ယူပါ နောက်ဆုံးမှာတော့ ကိုကို့မေတ္တာစစ် မေတ္တာမှန်ကို ညီမလေးမြင်လာနိုင်ပါစေလို့ ဆုတောင်းပါတယ်”

“ဆုတောင်း ဆုတောင်း အဲ့မှာသာထိုင်ဆုတောင်းနေလိုက်တော့….” ဆိုပြီး ဝတ်ရည်လဲစကားစကိုမြန်မြန်ဖြတ်ခဲ့ပြီး ဘယ်သွားရမှန်းမသိတာနဲ့ အပေါ်ကိုတက်ကာ ကျော်ကြီးအခန်းထဲဝင်နေလိုက်တော့သည်။

အဲ့နောက်မှာတော့ ကျော်ကြီးမှာ ဝတ်ရည်နဲ့ ဒေါ်မူယာကြား ဟိုလူ့ဆီသွားရမလိုလို ဒီလူဆီသွားရမလိုလိုနဲ့ ဗျာများလို့နေတော့သည်။ ဝတ်ရည်ကတခုသာသည်ကား ဒေါ်မူယာလို့အလုပ်မရှိ ဆိုင်သွားစရာမလို တမနက်ခင်းလုံး တနေ့ခင်းလုံး ကျော်ကြီးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲသာအိမ်မှာရှိလေတော့ မနက်ခင်းအစော ဦးကျော်အောင်နဲ့ သူရတို့အလုပ်သွားပြီဆိုလျှင် ဒေါ်မူယာနဲ့ ကျော်ကြီးတို့က ချစ်ရည်လူးကြသည်။ ဒေါ်မူယာတာဝန်များဖြစ်တဲ့ ထမင်းဟင်းချက်တာဝန်တွေကတော့ ဝတ်ရည်အပေါ်တွင်ရောက်လို့လာပြီး ဟင်းချက် ထမင်းချက် အလွန်ပျင်း အိမ်မှုကိစ္စဝါသနာလုံးဝမပါသည့် ဝတ်ရည်လဲ ခုတော့မှစိတ်ညစ်ရတော့သည်။ ဒါပေမယ့် တမနက်ခင်းလေးပါပဲဆိုပြီး သီးခံလုပ်ပေးနေရတယ်၊ ၉ နာရီဝင်းကျင် ဒေါ်မူယာအလုပ်သွားပြီဆို ကျော်ကြီးကမောပန်း၍ အိပ်ယာပေါ်တွင် ကျိုးနေလေပြီ၊ ဝတ်ရည်တယောက် မနက်မှာလဲ စျေးသွားရ ထမင်းဟင်းချက်ရနှင့်ပင်ပန်းနေပြီး အမောဖြေစရာ ကျော်ကြီးကလဲ အိပ်ပျော်နေတာကြောင့် နေ့စဉ်နေ့တိုင်း မနက်မနက်ဆို ဘူနေရသည်ကများသည်။ နေ့လည်မှသာ ကျော်ကြီးနဲ့နှစ်ပါးသွားရပြီး ကျော်ကြီးကနေ့တိုင်းလဲ လိုးမပေးနိုင်တော့ မနက်ခင်းမှာတင်သူ့တနေ့တာအားအင်းအကုန်လုံးကို ဒေါ်မူယာဆိုသည့် အဖွားကြီးကအကုန်စုပ်ယူသွားသည်မဟုတ်ပါလား။

ဒီလိုနဲ့ ၄ လပိုင်းကုန်တော့ ကျော်ကြီးလဲကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့မှာကြောင့် ကျူရှင်သွားရ ကျောင်းအပ်ရနှင့် အရင်လို သိပ်မလွတ်လပ်တော့၊ ဒါကဝတ်ရည်အဖို့သာဖြစ်ပြီး ဒေါ်မူယာကတော့ လူလစ်ရင်လစ်သလို သားဖြစ်သူအခန်းထဲဝင်လိုက် ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကုန်းလိုက်ဖြင့် သာယာနေတာကို ဝတ်ရည်ကတော့မသိ သူငတ်သလို ဒေါ်မူယာလဲငတ်ရှာမှာလို့ သနားနေသည်။ အမှန်ကိုသိရင်တော့ ဝတ်ရည်တယောက်စွေ့စွေ့ခုန်နေမှာ အမှန်ပင်။

၅ လပိုင်းအကုန်တွင် ဝတ်ရည် သူရတို့အတွဲကိုစိတ်ကောက်တာ သုံးလရှိပြီဖြစ်ပြီး ဒီကြားထဲ သူရကလဲ သူ့ကိုအတင်းဝင်ရောသလို ဝတီကလဲ ဝတ်ရည်ရဲ့အိမ်ကိုချောင်းပေါက်မတက်ရောက်ရောက်လာပြီး ဝတ်ရည်ကြိုက်တတ်တဲ့မုန့်များယူလာပြီး လာလာဖားတော့ ကြာတော့လဲ ဝတ်ရည်စိတ်ပျော့လာပြီမို့ ဝတီနဲ့လဲပြန်အဆက်အသွယ်ရနေသလို သူရနဲ့လဲအခေါ်အပြောမပျက်ပြန်ဖြစ်လာတော့သည်။ သို့သော်လဲ ဖင်လိုးဖင်ခံကိစ္စများတော့ မပါ သာမာန်မောင်နှမလိုသာပြန်ဖြစ်သွားကြသည်။ အဲ့အချိန် ကျော်ကြီးက ကျောင်းပြန်တက်နေရပြီမို့ ဝတ်ရည်လဲအိမ်မှာတယောက်ထဲပြန်ဖြစ်သွားပြီး ကြာတော့လဲ ပျင်းလာတာနဲ့အလုပ်လုပ်ချင်စိတ်ပြန်ဖြစ်လာတယ်။

သူများဆီမှာ လခစားဝန်ထမ်းလဲမလုပ်ချင်၊ သူ့အဖေကုမ္မဏီမှာလဲမလုပ်ချင်သလို သူ့အမေနဲ့လိုက်ပြီးလဲ စိန်ရောင်းဖို့လဲစိတ်မဝင်စား ဒါနဲ့ ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေးလေးလုပ်ချင်သည်ဟုတွေးကာ ဝတီကိုခေါ်တိုင်ပင်လိုက်တော့ သူရပါပါလာပြီး သူတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာပင် ဆိုင်ခန်းငှား၍ အမျိုးသမီးသီးသန့်ဖက်ရှင်ဆိုင်ကိုဖွင့်လိုက်တော့သည်။ ဝန်ထမ်းကိုလဲခေါ်မနေတော့ပဲ ဝတီနှင့်စပ်တူ လုပ်လိုက်တော့တယ်။

ဝတီနဲ့ဆိုင်အတူထိုင်ရင်း ဧည့်သည်ပါးချိန်များတွင် ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်များပြောဆိုကြရင်း အရင်ကခံစားချက်များပြန်ပေါ်လာတာမကြာမကြာဖြစ်လာတော့ လူရှင်းသည့်တရက်တွင် ဆိုင်တံခါးကိုပိတ်၍  ဝတီကိုအဝတ်လဲခန်းအတွင်းဆွဲခေါ်သွားပြီး အတင်းဝင်လုံး၍ မုဒိန်းမကျင့်ယုံတမယ်ပင် လိုးခွဲလိုက်တော့သည်။ အဲ့နောက်မှာတော့ ဝတီကလဲ ဝတ်ရည်နဲ့မကြာခဏဆိုသလို ဆိုင်ထဲမှာတင် နှစ်ပါးသွားလိုက် ဟော်တယ်တက်၍နှပ်လိုက်ဖြင့် သာယာနေတယ်၊ ဝတီက သူရကိုပါခေါ်၍ သုံးယောက်အတူတူ သရီးဆမ်းကြမည်ဟု ပြောတော့ အစပိုင်းတော့ဝတ်ရည်လဲငြင်းဆန်တယ်၊ သူ့အကိုနဲ့ ပြန်မပတ်သတ်ချင်းသေးတာကြောင့်လို့ ငြင်းဆန်နေပေမယ့် ဝတီကမကြာမကြာလာပြောတော့ ဝတ်ရည်ကလဲ ပြီးပြီးရော ခေါင်းငြိမ့်လက်ခံလိုက်တော့သည်။

အဲ့နောက်မှာတော့ ဝတ်ရည်နဲ့ ဝတီပြောဆိုဆွေးနွေးသမျှကို ဝတီက သူရကိုပြန်ပြောလိုက်ပြီး အချိန်းအချက်လုပ်လိုက်ကြသည်။ အဲ့လိုနဲ့ သုံးယောက်သား ကော်ဖီဒိတ်လိုက်ကြပြီး ခေါင်းချင်းဆိုင်ကာ နေ့တနေ့ကိုရွေးကာ ထိုနေ့ကိုဆိုင်ပိတ်လိုက်ပြီး သူတို့အိမ်မှာတင် နေရာထိုင်ခင်းကိုရွေးလိုက်ကြသည်။

အဲ့နေ့ရောက်တော့ ဝတ်ရည်တို့ သုံးယောက်သား စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေကြပြီး ဦးကျော်အောင်နဲ့ ဒေါ်မူယာတို့အလုပ်သွားပြီးမကြာခင်အချိန်မှာ ဝတီရောက်လို့လာပြီး ဝတ်ရည်နဲ့အတူ စျေးကိုသွား၍ ချက်ပြုတ်စားသောက်ရန် ဟင်းချက်စရာများဝယ်လိုက်ရင်း အိမ်ပြန်လာပြီး  သုံးယောက်သားအတူတူ ချက်ပြုတ်နေကြတော့သည်။ အားလုံးချက်လို့ပြီးသွားတော့ နေ့လည်ထမင်းစားချိန်ကလဲ လိုသေးတာနဲ့ သူရက သူ့အခန်းသူပြန်၍ ရေချိုးနေသလို ဝတီနဲ့ ဝတ်ရည်တို့ကလဲ ဝတ်ရည်အခန်းထဲတွင် ရေသွားချိုးနေကြသည်။ ရေလဲချိုးရင်း သူရကွယ်ရမှာ တချီတမောင်းတော့ဆွဲလိုက်သေးသည်။ သူတို့ရေချိုပြီးလို့ အပြင်ဧည့်ခန်းတွင်ဝင်ထိုင်ရင်း စကားလေးတပြောပြောနဲ့ နှစ်ယောက်သားခေါင်းချင်းဆိုင်လို့ အတင်းတုပ်လိုက် ဟာသတွေပြောလိုက်နဲ့ ခဏအကြာမှာအသံလေးတွေတိတ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းလဲပူးကပ်နေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာ သူရကအခန်းထဲကထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲကဝတ်ရည်တို့အဖြစ်ကိုတွေ့တော့ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ရပ်ကြည့်နေတာကို ဝတ်ရည်ကသတိထားမိတော့ ဝတီကိုနမ်းတာခွာလိုက်ရင်း သူ့အကို ကိုဘုရှိုး လှမ်းရှိုးတော့သည်။ သူရက သူ့ညီမအကြောင်းသိထားလေတော့ ဘာမှမပြော သွားလဲ မ စရဲ ပြန်စိတ်ကောက်သွားလျှင် သူတို့ပွဲပျက်သွားနိုင်သည်မဟုတ်လား ဒါနဲ့ ဘာမှမပြောပဲ သူ့အခန်းကိုမေးငေါ့ပြလိုက်တော့ ဝတ်ရည်က ခေါင်းကိုရမ်းပြကာ

“အိုက်အခန်းထဲမသွားပါဘူး ဝတ်ရည်အခန်းထဲပဲသွားမှာပေါ့” ဆိုပြီးဘောက်ဆတ်ဆတ်နဲ့ပြန်ပြောတော့ သူရလဲ ပုခုံးလေးမြှောက်ပြရင်း

“သခင်မလေး သဘောပါဗျာ” ဆိုပြီး လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့ ကြွပါဆိုတဲ့ပုံစံလုပ်ပြတော့ ဝတီကကြိတ်ရယ်နေပေမယ့် ဝတ်ရည်က ဂျိုကြည့်သာကြည့်ရင်း ဝတီလက်ကိုဆွဲသွားတော့သည်။ သို့နှင့် အိပ်ခန်းတွင်းရောက်သွားချိန်မှာတော့ ဝတ်ရည်နဲ့ ဝတီတို့က ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ကြပြီး ထပ်မံနမ်းစုပ်နေကြည့်တယ်၊ နမ်းရင်း စုပ်ရင်းနဲ့ အဝတ်တွေကိုအပြိုင်လုချွတ်ကာ တယောက်ပစ္စည်း တယောက်ကိုင်ကြရင်း စ နောက်နေကြတယ်၊ သူရပါအခန်းထဲလိုက်ဝင်လာတော့မှ ဝတ်ရည်ကငြိမ်သွားပြီး သူရကိုကြည့်ရင်း

“ဘာဝင်လာလုပ်တာလဲ ဝတ်ရည်အရင်ချစ်မယ်လေ ပြီးမှ ကိုသူအလှည့် အဲ့ကျမှလာခဲ့” ဆိုတော့ ဝတီက
“ဟောတော့….”ဆိုပြီးဖြစ်သွားရင်း သူရကိုကြည့်ရင်း လက်ညိုးကိုကွေးပြကာ သရော်နေသည်။ သူရကထွက်သွားဟန်ပြပြီး တံခါးအောက်ခြေမှာငုံလို့ ကုတင်နဲ့ကွယ်ထားတယ်၊ ဝတီကတော့သိပေမယ့် ဝတ်ရည်ကမသိ သူရထွက်သွားတယ်ထင်ပြီး

“သူကလဲအလိုက်ကိုမသိဘူး ဒီမှာအရှိန်ပျက်တယ်”

“ညီကလဲ သရီးဆမ်းပါတယ်ဆိုမှတော့ သူလဲလိုက်ဝင်မှာပေါ့ဟ”

“အို မရပါဘူး ငါပြီးမှ သူ့အလှည့် နင်လဲမရှည်နဲ့ နင့်ဘဲနင်သနားရင် လိုက်သွား ငါ့လာမခေါ်နဲ့” ဆိုပြီးတဖက်ကိုလှည့်မယ်လုပ်တော့ ဝတီကလက်မောင်းကိုဆွဲထားလိုက်ပြီး

“အမလေး ဆရာမရယ် စိတ်မကောက်လိုက်ပါနဲ့ အမလေး အမလေး မနည်းပြန်ချော့ထားရတာတောင် မကြာသေးဘူး ထပ်ကောက်မလို့လား” ဆိုပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့ချိုင်းကြားကိုလက်ထိုးထည့်ကာ ကလိထိုးလိုက်တော့ ဝတ်ရည်လဲ ယားလာပြီး အိပ်ယာပေါ်လူးလွန့်ကာ ဝတီလက်ကနေရုန်းထွက်နေတယ်၊ အဲ့လိုနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် ဆော့လို့ဝသွားတော့မှ ဝတီက ထထိုင်ပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့လိင်တံကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးရင်း

“ငါမစုပ်ရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ လီးကြီး အမလေး မွှေးလိုက်တာ တွေ့တုန်းလေး အားရပါးရစုပ်လိုက်အုံးမယ်” ဆိုပြီး လီးကိုငုံစုပ်လိုက်တော့ ဝတ်ရည်က ဝတီခေါင်းကဆံပင်တွေကိုလက်နဲ့သပ်ပေးနေတယ်၊ ထိုအချိန်မှာပဲ သူရလဲထိုင်လျက်နဲ့ သူ့အဝတ်တွေကိုချွတ်ပြီး ကုတင်ဘေးကနေကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းဖြင့်ပတ်သွားလိုက်ပြီး ဆုံလည်ထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်ရင်း ဝတ်ရည်တို့ချစ်ရည်လူးပွဲကိုထိုင်ကြည့်နေတော့သည်၊ ဝတ်ရည်ကတော့မျက်လုံးမှိတ်ထား၍ သူရကိုမတွေ့ ဝတီကသာပုလွေမှုတ်ရင်းတွေ့သွားပြီး လက်နဲ့အသာနေဆိုတဲ့သဘောလုပ်ပြပြီး ဝတ်ရည်ရဲ့လီးကို ပါးခွက်ဝင်အောင်စုပ်ပေးနေတယ်။

“အား….ဟား….ကောင်းလိုက်တာ ဝတီရယ်….ငါ့မှာတော့ နင့်ပုလွေသံလေးတွေကို လွမ်းနေရတယ်ဟာ….အီး…..ကောင်းတယ်ဟာ….ကျွတ်…ကျွတ်…” ဝတီက ပုလွေမှုတ်ရင်း ဝတ်ရည်ရဲ့ဖင်ကြားကိုလက်ထည့်၍ ကလိုင်းပေးနေတော့ ဝတ်ရည်ကဖင်လေးကော့တက်လာပြီး

“အား ကောင်းတယ်ဟာ…နှိုက် နှိုက် ငါ့ဖင်အနှိုက်မခံရတာကြာပြီဟာ…ကောင်းတယ်….အား…အဖုတ်ထဲပါနှိုက်ပေးဟာ” ဆိုလိုက်တော့ ဝတီကခေါင်းကိုပြန်မော့လာပြီး

“နင့်အဖုတ်က နှိုက်လို့ရနေပြီလားဟ” ဆိုတော့ဝတ်ရည်က ခေါင်းကိုငြိမ့်ပြကာ

“ဒီကြားထဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ်နှိုက်ရင်း အပေါက်ကဟာနေပြီဟ လီးနဲ့သာအလိုးမခံရသေးတာ” လို့ပြောရင်း ဘေးက သူရကိုသတိထားမိသွားပြီး

“အမလေး…လန့်တာဟာ…ဘယ်တုန်းကရောက်နေတာလဲ အဝတ်အစားတွေကကော…ဟင်”

“ကိုကိုကဘယ်မှမသွားတာ တချိန်လုံး ညီမလေးအခန်းထဲမှာပဲရှိနေတဲ့ဟာကို…”

“အာ….အဲ့လိုကြီးကျ ငါမလုပ်ချင်ဘူးဟ ဘေးမှာတယောက်ယောက်ကထိုင်ကြည့်နေတာမျိုးကြီးက ငါ့အတွက်သိပ်အဆင်မပြေဘူး”

“ကဲပါ ဒါဆိုလဲ ကိုကိုပါကုတင်ပေါ်တက်နေလိုက်မယ်လေ ညီမလေးဘေး ဘယ်သူမှရှိမနေတော့ဘူး ကိုကိုဝတီဘေးမှာနေမယ်” ဆိုတော့ ဝတ်ရည်က မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး ဘာမှတော့ဆက်မပြောတော့၊ ဝတီကတော့ တခွိခွိနဲ့ရယ်နေရင်း ဝတီဖက်ပြန်ကုန်းကာ ပုလွေထပ်မှုတ်နေလိုက်တယ်။ သူရက သူ့ကိုဖင်ပေး၍ ကုန်းပြီးဝတ်ရည်ကိုမှုတ်ပေးနေသည့် ဝတီဖင်ကိုကိုင်ပြီးညှစ်လိုက် နယ်လိုက်ဖြင့် ဖင်ပေါက်ကိုလက်ဖြင့်ကလိပေးနေတော့ ဝတီလဲပုလွေမှုတ်ရင်း စိတ်တွေထလာပြီးမနေနိုင်တော့ကာမှ ရပ်လိုက်ပြီး

“တော်ပြီဟာ ကိုကိုကနောက်ကလာကလိနေတာ ငါမရတော့ဘူး စိတ်အရမ်းထနေပြီ လိုးပေးကြတော့ ငါ့ကိုဘယ်သူအရင်လိုးမှာလဲ” ဆိုတဲ့အချိန် ဝတ်ရည်က

“ငါက နင့်ရဲ့အရင်ဘဲလေ ငါအရင်လိုးမှာပေါ့ဟာ နောက်မှဖြစ်တဲ့သူ နောက်မှတန်းစီ စီနီယာအလိုက်ပဲ” ဆိုပြီး သူရကို စောင်းမြောင်းပြောဆိုနေတော့ သူရကလဲ သူ့ညီမကိုကြည့်ကာ အူယားလာတော့ ငုတ်တုပ်ထထိုင်လိုက်ပြီး

“ညီမလေးရာ ကိုကို့ကိုဘယ်လောက်အမြင်ကပ်နေလဲမသိဘူး….လုပ်နေပုံလေးက ကိုကိုအူတွေယားလှပြီ….ကဲကွာ….ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းအုံး ကဲကွာ…” နဲ့ပါးကိုဖက်နမ်းတော့ ဝတ်ရည်ကလဲ လက်လေးကားယား ကားယားနဲ့ သူရဆွဲရာနောက်ပါသွားပြီး သူရပေါင်ပေါ်ဝင်ထိုင်ရင်း အနမ်းခံနေရရှာတော့သည်။ သူရကပါးကိုနမ်းလိုက်ပြီးနောက် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်တော့ ဝတ်ရည်ကအနမ်းမခံ ခေါင်းကိုရှောင်ဖယ်နေတယ်၊ သူရလက်တဖက်နဲ့  ဝတ်ရည်ရဲ့နို့တွေကိုကိုင်ညှစ်ပေးရင်း ထပ်နမ်းမယ်လုပ်တဲ့အချိန်မှာ ဝတီဆီကအသံလေးထွက်လာပြီး

“ဟေး….ကိုယ့်ဆရာတို့ ကြည်နူးချင် နောက်မှကြည့်နူးပါ ခံချင်နေတဲ့သူက ဒီမှာပါနော်….ငါ့ကိုတိုးလို့တန်းလန်းကြီးထားမလို့လား….” ဆိုတော့မှ ဝတ်ရည်လဲ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ သူရပေါင်ပေါ်ကထလိုက်ပြီး ဝတီ့ကိုယ်ပေါ်မှာတက်လှဲရင်း လီးကိုတခါတည်းထည့်ကာ ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။ လှေကြီးထိုးနဲ့ စလိုးရင်း တော်တော်လေးကြာတော့ ဝတီက လေးလာပြီဆိုတဲ့အခါမှာတော့ ဝတ်ရည်ကဘေးကိုဆွဲ၍ ဝတီပေါင်ကိုသူ့ခါးပေါ်ဆွဲတင်ကာ လီးကိုအဖုတ်ထဲပြန်ထည့်၍ မျက်နှာချင်းဆိုင် ကပ်တိုးလေးလိုးနေလိုက်တယ်။ သူတို့လိုးနေသည်ကို သူရကထိုင်ကြည့်နေရင်း စိတ်ပါလာတော့ ဝတီနောက်ကျောတွင်လှဲလိုက်ပြီး လက်ထဲသထွေးစွပ်ကာ ဖင်ပေါက်ကိုသုတ်လိမ်းလိုက်ပြီး လီးနဲ့ထိတွေ့ပေးလိုက်တော့

“အိ…..ကိုကိုကပါတခါတည်းလိုးမလို့လား….သေပါပြီ နှစ်ချောင်းနဲ့တပြိုင်တည်းခံရတော့မယ်” ဆိုပြီးပြောဆိုနေတော့ ဝတ်ရည်က

“ဒါနင့်အိမ်မက်မဟုတ်ဘူးလား နင်ပဲ နှစ်ချောင်းအတူတူလိုးခံချင်တယ်ဆို”

“ဟဲ့ ငါကလျောက်ပြောတာဟ တကယ်ကြီးဖြစ်လာမယ် ဘယ်သူထင်လို့လဲ ကောင်မရေ”

“ခုတော့ တကယ်ဖြစ်လာပြီ အဲ့တော့ ကိုယ့်ထိုက်နဲ့ကိုယ်ကံပဲဟေ့” အဲ့အချိန်မှာ သူရက ဝတီဖင်ထဲထိုးထည့်လိုက်တော့ ဝတီမှာပါးစပ်လေးဟ ခါးလေးကော့သွားတယ်၊ သူရက ဝတီကိုကျော်၍ ဝတ်ရည်ကိုလှမ်းနမ်းလိုက်တော့ ဝတ်ရည်ကခေါင်းကိုနောက်ဆုတ်၍ရှောင်လိုက်ကာ

“ဘာလုပ်တာလဲ” ဆိုပြီး လေသံခပ်စပ်စပ်ပြန်ဖြေလိုက်တော့ သူရမှာ အိုးတို့အန်းတမ်းနဲ့ မျက်နှာလေးငယ်သွားသည်။ အဲ့အခါမှသာ ဝတ်ရည်က သနားသွားပြီး