အခန်း ၂၁။
ဦးကြွက်ကြီး က ခြေချောင်း ခြေဖဝါး၊ ခြေဖမိုး လေးတွေက စပြီး ခြေသလုံးသား လေး တွေကို ဖြည်းဖြည်း ချင်း နှိပ်လာရာ၊ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ အကြောအခြင်များ လျော့ ပြီး နေလို့ ကောင်းလာခဲ့သည်။
“မမ လေး ပက်လက်ကလေး လှန်လိုက်ပါလား အရှေ့ဖက် ကို နှိပ်ရအောင်”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က ကုတင်ပေါ် လှိမ့်ပြီး ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်သည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ခြေချောင်းလေး တွေက စပြီး ခြေသလုံးအထိ နှိပ်ပြန်သည်၊ နောက်တော့ ဒူးတဖက်ကို မတင်ကာ ထောင်လိုက်ပြီး နှိပ်တော့ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က သူမ ပေါင်ခွစုံ နေရာကို မပေါ် အောင် လက်ဖြင့် သဘက်အား ဆွဲကာ ဖုံးထားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဦးကြွက်ကြီး က ပေါင် တဖက် ပြီး တဖက်ကို မလိုက် တင်လိုက် စောင်းလိုက် နှိပ်တော့ သူမ မဖုံးထားနိုင်တော့၊ သို့သော်လည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်ထားတာမို့ စောက်ဖုတ်ကို တော့ မမြင်ရပါ။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီက ပန်းရောင်နုနု လေး ဖြစ်သည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ပေါင်လုံးကြီးများ အရင်းပိုင်းအထိ အသာ ဆုပ်နှယ် နှိပ်ပေးရင်း လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး များက ပန်တီအနားထိ ရောက်ရောက် သွားလေသည်။
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ သူမ ခြေသလုံး ပေါင်သား များကို သူစိမ်းယောက်ျား တယောက်က ဖျစ်ညှစ် ကိုင်တွယ်ပေး နေတာခံ နေရပြီး တိတ်ဆိတ်သော ည၊ ဆိပ်ကွယ်ရာ မှာ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင် နှင့် နှစ်ယောက်ထည်း ဆိုသော အသိက သူမ တဏှာစိတ်တွေကို ထကြွလာစေခဲ့သည်။ ဦးကြွက်ကြီး မှာ လည်း အနှိပ်ကျွမ်းသည့် အပြင် အကြော၊ အထာကို လည်း သိနေပြီး။ ယခု သူ့ကို လာခေါ် သော ကောင်ကလေး ပေးနေသည့် အထာက တခါတုန်းက သူလိုးခဲ့သည့် စော်ကြီး လို လုပ်ဖို့ ပြောနေမှန်း သူသိပြီး ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒီကို မလာခင်ကတည်းက သူသိမ်း ထားသည့် ဖျံသို စိမ်ထားသည့် အရက်ကို ချလာခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ ယခု နှိပ်ပေးနေရသည့် စော်ကြီးမှာလည်း ပေါင်လုံး များက ချောမွတ်ဖွေးနု နေကာ အသား အရည်က အရမ်းကို နူးညံ့ လွန်းလှသည်။ သူမ ခြေဖဝါးလေး များကို ကိုင်ထိလိုက်ရကတည်းက ဦးကြွက်ကြီး လီးက မာတောင် နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ အခု ပေါင်ရင်းကို နှိပ်ပေးရင်း ဒူးကို ထောင်လိုက် ချလိုက်ဖြင့် လက်မ ကို ပန်တီ နား အထိ ဖိနှိပ် ပေးနေရင်းက စော်ကြီး အသက်ရူ မြန်လာသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ ထို့ကြောင့် ပေါင်ရင်း နှစ်ဖက်ကို လက်မ နှစ်ဖက်ဖြင့် တဖက် တချက် စက်ဝိုင်းပုံ နှိပ်ပေးလေသည်။ ပေါင်ခွစုံ ပန်တီ မှာ အစိုကွက် ကလေး တဖြည်းဖြည်း ကျယ်ပြန့်လာသည်ကို တွေ့ လိုက်ရသဖြင့် အချိန်ကျပြီ ဆိုတာလည်း သိလိုက်သည်။
“မမလေး ပြန်မှောက်လိုက် ပါလားပုခုံး ကျောလေး ဆွဲမလို့”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က ကုတင်ပေါ် မှာ လှိမ့် ပြီး ပြန်မှောက်လိုက်ပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က သူမ ပေါင်ပေါ် မှ လန်သွား သည့် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ပြန်မဆွဲချတော့ပေ။ ဦးကြွက်ကြီး က ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ချဲကားလိုက်ပြီး ကြားတွင် ဒူးထောက်ကာ နေရာယူလိုက်သည်။ သူ့ ပုဆိုးအောက်မှာ လီးကြီးက အစွမ်းကုန်ထောင်မတ် လို့ နေသည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ရှေ့ကို ကုန်း၍ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် တဖက်တချက်ကိုင်ကာ လှမ်းနှိပ် ပေးလေသည်။ သူ့ လီးကြီးက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ တည့်တည့် ကြီး ထောက်လို့ နေပေ သည်။ ပုံမှန် ဆိုရင် တော့ ထိုသို့ ဒဲ့ ကြီး လုပ်ရဲမှာ မဟုတ်ပေမဲ့ စိုးမိုးမောင် က အချက်ပြထားသဖြင့် စော်ကြီး ကလည်း လိုချင်နေသည်ဟု အထင်မှားပြီး ဦးကြွက်ကြီးက ရဲတင်းနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာလည်း စိတ်တွေက ကြွနေလေပြီ၊ စိုးမိုးမောင် ပြောပြထားသည့် သူ့သူငယ်ချင်း ကောင်းထက်ဝင်း အမေ အကြောင်း များကြောင့် စိုးမိုးမောင် လည်း ကပ်ကိုး ရောဂါ နည်းနည်း စွဲကပ်နေလို့ သူမကို တမင် ခုလို လွှတ်ပေးတာလား ဆိုတာလည်း သံသယ ဝင်လာမိသည်။ ဦးကြွက်ကြီး လီးမာမာ နွေးနွေး ကြီး သူမ ဖင်ကြားကို လာထောက်နေတာကိုလည်း သူမ သတိထားမိလေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်က စောက်ရည်တွေက တော့ စိမ့်ကျလာနေလေပြီ။
စိုးမိုးမောင် နေရာမှ ဦးကြွက်ကြီး တယောက် သူ့ မာမီကို အပေါ် က နေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ညှောင့် ပေးနေတာ မြင်နေရသည်။ သူ့ မာမီ ဆီမှ ဘာမှ မတုံ့ပြန်ပဲ အိပ်ပျော် သလို ဖြစ်နေတာကို ပဲ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ၏ ကိုယ်မှာ ပတ်ထားသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ကြီးမှာ ခါးထိ လန်တက်နေပြီး သူမ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး မှာ ပန်းနုရောင် အတွင်းခံ ပန်တီလေး သာ ရှိနေသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ မှောက်လျှက် နေတာမို့ ဦးကြွက်ကြီး ဘာလုပ်နေသည်ကို မမြင်ရ၊ ဦးကြွက်ကြီးက နှိပ်နေရင်း မှ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ သူ့လီး တုတ်တုတ် ရှည်ရှည် ကြီး ကို မြင်လိုက်ရတော့ စိုးမိုးမောင် လီးမှာလည်း အဆမတန် မာတောင် နေပြီ။ သူ့ဘောင်းဘီကို ဇစ်ဖြုတ်ကာ လီးကို ထုတ် လို့ လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးနေမိသည်။ ဦးကြွက်ကြီးက သူ့ကိုယ်ကို နှိမ့် ပြီး လီးကို ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပေါင်ခွဆုံအောက် ထိုးထည့်ကာ ဖိထိုးလိုက်သည်။ လီးကြီးက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ပန်တီပေါ် မှ ထိုးပွတ်ထိ သွားတော့ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကြက်သည်း တွေ ထသွားသည်။ ပါးစပ်မှ လည်း ငြီးသံလေး မပီမသ ထွက်သွား သည်။
ဦးကြွက်ကြီး လက်တွေက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပုခုံးပေါ်မှ ကျောပြင် သို့ ရောက်လာသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကိုယ်ပေါ် ပတ်ထားသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဖြည်လိုက်သဖြင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ကန့်လန့်ဖြတ်ခင်းကာ မှောက်အိပ်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ ဘရာဇီယာ နှင့် ပန်တီ ရှိနေသေး၍သာ တော်သေးတော့သည်။ ဦးကြွက်ကြီး က မုံညှင်းဆီ ပုလင်းကို ယူကာ သူ့လက်ဖဝါး ပေါ် နည်းနည်း လောင်းချပြီး လက်ဖဝါး နှစ်ဖက် ပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကျောခလည် ရိုးမှ ခါးနားအထိ ဆွဲချကာ ဖိပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ထိုသို့ ပွတ်ပေးနေစဥ် သူ့လီး ဒစ်ဖူး ကြီးက လည်း ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပန်တီ ပေါ် မှ ထိုးထောက်ကာ ဖိပွတ်ပေးနေခဲ့သည်။ ထိုသို့ လီးထိပ်ဖူးကြီး အဆက်မပြတ် ထိုးထောက် ဖိပွတ်နေမှုကြောင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ဖင်ကြီး မှာ အငြိမ်မနေနိုင် မွေ့ယာပေါ် မှ လေးငါးလက်မ ခန့် ကြွကြွ တက်လာခဲ့ရသည်။ ဦးကြွက်ကြီးက လည်း သူ့ တားဂက် ကောင်းအောင် မွေ့ယာပေါ် မှ ခေါင်းအုံးတလုံးကို ဆွဲယူကာ သူမ ဘိုက်အောက် ပေါင်ရင်း သို့ ထိုးသွင်း ပေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ဖင်ကြီးမှာ အပေါ် သို့ မြှောက်လာပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးက ဦးကြွက်ကြီး လီးထိပ် နှင့် တတန်းထဲ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ စောက်ဖုတ်ကြီးမှ စိမ့်ကျလာသော စောက်ရည်များက သူမ ပန်တီ ပေါ် မှာ စွတ်စိုလာသည်မို့ ဦးကြွက်ကြီး လီး ဒစ်ဖူးကို ပင် စိုစွတ်လာခဲ့ရသည်။ အချိန်ကျပြီ ဆိုတာကို သိသော ဦးကြွက်ကြီး က လက်တဖက်ဖြင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပေါင်ကို ထိန်းကိုင်ရင်း နောက်တဖက် ဖြင့် ပန်တီ ကို ပေါင်ရင်း မှ ဆွဲကာ ဘေးသို့ ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ ပန်တီကို လက်တဖက်က ဆွဲဖယ်လိုက်တော့ ပေါ်လာသည့် စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကြီး အဝတွင် သူ့ လီးကြီးကို တေ့ကာ ဖိသွင်း ချလိုက်လေတော့သည်။
“ဖွတ်….ဖလု…ဖြစ်”
“အ….အီးးးးးး ကျွတ်စ်…”
လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာသဖြင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပါးစပ်မှ ယောင်ယမ်းပြီး ငြီးငြူလိုက်မိသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ ဖြစ်သွားသည်။ သူမ ထင်သည်မှာ ထိုလူကြီး က မသိမသာ ကိုင်ရုံ တွယ်ရုံ လောက်သာ လုပ်ရဲလိမ့်မယ်။ လိုးသည့် အဆင့် လောက်တော့ သူမလို အဆင့် နှင့် ဒီအဖိုးကြီး အဆင့် လုပ်ရဲလိမ့်မည်ဟု မတွေးထားခဲ့၊ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ က တစိမ်းယောက်ျား တယောက် ၏ အထိအတွေ့ တို့ကို ဇိမ်ခံ၊ ဖီးလ်ခံ ရင်း နေခဲ့ မိသည်။ အခု တော့ လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဒဲ့ကြီး တန်းဝင် လာခဲ့ပြီ၊ အခု အချိန်မှ ထအော် ဟစ်ရအောင် ကလည်း ထိုသူ နှင့် သူမ နှစ်ယောက်ထဲ၊ ကြောက်ကြောက် နှင့် သူမ ကို အနာတရ လုပ်သွားခဲ့ရင် ၊ ဘယ်လို လုပ်မလဲ၊ တကယ်လို့ လူတွေ လာရင်လည်း အရှက်ကွဲပြီး သူမ သိက္ခာလည်း ကျဦးမည်။ သူမ စိတ်ထဲက သာ လျှောက်တွေးနေတာ ထိုအချိန်တွင် လီးကြီးက သူမ စောက်ခေါင်းထဲ အတင်းတိုးဝင် လာခဲ့ပြီ၊ သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေး များပင် နည်းနည်း နာ သွားရသည်။ လီးက အတော် တုတ်ပြီး အတော် ရှည်ပုံ ရသည်။ စောက်ဖုတ်လေး တခုလုံး တင်းကျပ် ပြီး လီးကြီးက သူမ ရင်ခေါင်းထဲ ထိ ရောက်လာသလို တောင် ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ စိတ်က သာ ရုန်းထွက် ဖို့ ကြိုးစား နေတာ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စိမ့်ကျပြီး သူမဖင်ကြီးကလည်း မြှောက်ပေးနေမိပြီ။
“အာ.. ရှင်..ရှင်..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ဖယ်ဖယ်..အိ အားးးးး နာနာတယ်,……..”
“မမလေး ကောင်းဖို့ပါ… အစပိုင်းတော့ နည်းနည်း တော့နာမယ်..နောက်တော့ ကောင်းသွားမှာပါ”
“ဟာ မလုပ်ပါနဲ့ ဆို ထပ်ထိုးထည့်နေပြန်…အီးးးးးးး သေပါပြီ…..အိုးးးးးးး”
“ဗျစ်….ဖြစ်…ဖွတ်….ဖတ်”
“အား ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်ဗျာ….စေးကျပ်ပြီး အတွင်းက နုမွတ်နေတာပဲ”
“အိုးးးးးးး အ…”
“အီးးးးး ဟူးးးးး”
“ဖွတ်…ဖတ်…..ဖွတ်…ဖတ်”
ဦးကြွက်ကြီးက မြှောက်ပြီးကုံးထလာသော ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ဖင်ကြီးကို ထိန်းကိုင်ရင်းက သူ့ လီးတန်ကြီး ဖြင့် အားရ ပါးရ ဆောင့်လိုးချ လိုက်ရာ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ တယောက် တကိုယ်လုံးကို ကြက်သည်းတွေ ထပြီး မျက်လုံးပင် ပြာကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ တကိုယ်လုံးလည်း ပူရှိန်းနေပြီး လီးကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း သူမ ဖင်ကြီးကို အလိုက် သင့် ကော့ကော့ ပေးနေမိသည်။ ဦးကြွက်ကြီးက လည်း ဒီလောက် အီစိမ့် နေအောင် ကောင်းသော စောက်ဖုတ်ကြီး ကို လိုးရဖို့ အခွင့် အရေးဆိုတာ ရတောင့် ရခဲမို့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်း ဖြင့် အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပေးနေ တော့သည်။
“ဖွတ်..ဖလွတ်…ဖတ်..ဖတ်..”
“အင့်..ဟင့်…အင့်….ဟင့်…အို…..အူးးးးးး”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ ခေါင်းအုံးကို သူမ ပါးစပ်ကလေး ဖြင့် ကိုက်ကာ ဦးကြွက်ကြီး ဆောင့်လိုးသမျှ ခေါင်းတယမ်းယမ်း ဖြင့် ခံနေရှာသည်။ စိုးမိုးမောင် မှာ သူ့ မာမီ အား ဦးကြွက်ကြီး အနောက်မှ ဆောင့်လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း သူ့လီးကြီးကို လည်း လက်ဖြင့် ဆုပ်ညှစ်ကာ ဂွင်းတိုက် နေမိသည်။
ဦးကြွက်ကြီး က အားရပါးရ အချက် ပေါင်း များစွာ ဆောင့်လိုးနေရင်း အရှိန်ကောင်းလာတော့ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းပြီး ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။ ဦးကြွက်ကြီး မှာ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပြီးသွားသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ သူက တော့ မပြီးနိုင်သေး အခု မှ အရှိန်ကောင်းတုန်း ရှိသေးသည်။ သို့သော်လည်း ပုံစံ ပြောင်းလိုး မည်ဟု ကြံပြီး သူ့လီးကြီးကို အရှိန်သတ်ကာ တချက်ချင်း ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဆောင့်လိုးပေးရင်းက ရပ်လိုက်လေသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ သူမ တချီ ပြီးသွားသဖြင့် တကိုယ်လုံး တောင့်တင်း သွားရာမှ ပြန်လည်း ပျော့ ခွေသွားသည့် အချိန်၊ သူမ စောက်ခေါင်းထဲ မှ လီးကြီးမ�
စိုးမိုးမောင် လည်း သူ့ မာမီ ကိုယ်လုံး လှုပ်ရှားပုံကို ကြည့် ရင်း က တချီ ပြီးသွားမှန်း သူသိလိုက်သည်။ သို့သော် ဦးကြွက်ကြီးကို ကြည့် ရသည်မှာ ပြီးသေးပုံ မပေါ် သဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ဖြင့် ငေးရင်း လက်က လည်းသူ့လီးကို ဂွင်းထု နေမိသည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ဒူးထောက် ထိုင်နေရာမှ နောက်ဆုတ် ထလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးမှာ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပလွတ် ကနဲ မြည်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ စိုးမိုးမောင် အထင်မှာ မှန်နေပေသည်။ လီးကြီးမှာ စောက်ရည်များ ဖြင့် ရွဲပြောင်ကာ မာတောင် တောင့်တင်းနေတုန်းပင်။
ဦးကြွက်ကြီးက ကုန်းကာ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကျောပြင်မှ ဘရာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်၊ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပန်တီကိုလည်း ဖင်လုံးကြီးများ ပေါင်လုံးကြီးများမှ တဆင့် လိမ့်ဆွဲချကာ ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပေါင်လုံး တဖက်ကို မကာ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကို ပက်လက် ဖြစ်သွားအောင် လှိမ့်ချလိုက်သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ ဦးကြွက်ကြီး လုပ်သမျှကို မငြင်းဆန် ပဲ အလိုက်သင့် လှုပ်ရှားပေးသည်။ သို့သော်လည်း သူမ မျက်စေ့ အစုံကို တင်းတင်းလေး ပိတ်ထားလေသည်။
ဦးကြွက်ကြီးက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်တော့ မျက်လုံးအစုံကို တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ပိတ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ပြုံးလိုက်သည်။ အခုတော့ နေဦးပေါ့ကွာ ဟု စိတ်ထဲ တေးလိုက်သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပေါင်နှစ်လုံးကို မ ကာ ဒူးထောင် ပေါင်ကား အနေအထားလုပ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ စောက်ဖုတ်ကြီးကာ အခု မှ လိုးထားတာမု့ ဟာတာတာ ဖြင့် စောက်ရည်တို့ က စိုရွဲနေသည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ရှေ့တိုးကာ သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်မြုတ်နှံလိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေလည်း ရွဲ ခုနကလေး တင်က မှ ကောင်းကောင်းလိုးထားတာမို့ လျောလျောရူရူ ပင် လီးကြီးက အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ ပြီးမှ ကိုယ်ကို ကုံးကာ ဂျိတ်ဖြုတ်ထားပြီးမို့ လျော့ ပြေ နေသည့် ဘရာဇီယာကို ဆွဲဖယ်ကာ ကြမ်းပေါ် လွှတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ၏ ကျွဲကောသီး အရွယ် နို့ကြီး နှစ်လုံးမှာ ခုမှ သူ့မျက်စေ့ ရှေ့မှာ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာလေသည်။ နို့ကြီးများ မှာ ကလေး သုံးယောက် အမေ၊ အသက် ၄၀ကျော် ဖြစ်သော်ငြား လည်း ရွဲပြဲ မနေပဲ ၊ အနည်းငယ် လျော့ နေတာက လွဲလျှင် လှနေတုန်း ဖြစ်လေရာ၊ ဦးကြွက်ကြီးမှာ သွားရည်ပင် မျိုချလိုက်ရသည်။
ဦးကြွက်ကြီးက လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထည့်ကာ စိမ်ထားရင်း မှ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နို့ကြီးများကို သူ့ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် တဖက်တချက်စီ ဆုပ်ကိုင် နှယ်ရင်း နို့သီးခေါင်း ညိုညို တို့ကို ငုံ့ကာ စုပ်လိုက်သည်။
“ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်”
“အာ…..အိုး…ကျွတ်စ်..”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ လက်တွေက အလိုလို ဦးကြွက်ကြီး ခေါင်းက ဆံပင်များကို လာဆုပ်ကိုင်မိလေသည်။
အခန်း ၂၂။
ဦးကြွက်ကြီး က ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နို့များကို တဖက် တလှည့် စီ စို့ရင်း ခါးကို အားယူကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ လည်း သူမ စောက်ခေါင်းထဲ သို့ ပြည့်ကျပ် စွာ တိုးဝင် နေသော လီးကြီးကြောင့် မကြာခင်မှာပဲ စိတ်တွေ ပြန်ထ လာကာ သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ ပေးနေမိပြန်သည်။
ဦးကြွက်ကြီးမှာ ခု မှ အတိုင်အဖေါက် ညီကာ ကော့ကော့ ပေးလာသော ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကြောင့် လိုးလို့ အရှိန်ပြန်ရလာခဲ့သည်။ ဦးကြွက်ကြီးက နို့စို့နေရာမှ ခေါင်းကို ကြွကာ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ကာ အံကလေး ကြိတ်ခံ နေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် နူတ်ခမ်းလေးကို သွားနမ်းလိုက် လေသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ ရုတ်တရက် နူတ်ခမ်းမွှေး ကြမ်းကြမ်း အရက်နံ့ ပြင်းပြင်း တို့ကြောင့် မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက် သည်။ သူမ မျက်နှာနားကပ်နေသည့် ဦးကြွက်ကြီး၏ အဆီပြန်မျက်နှာကြီးကြောင့် သူမ မျက်နှာကို တဖက်သို့ လှည့်ကာ ရှောင်လိုက်သည်။ ဦးကြက်ကြီး နူတ်ခမ်းက သူမ နူတ်ခမ်းနှင့် လွဲသွားပြီး ပါးပြင် မေးရိုး တို့ကို ထိကပ် မိသွားသည်။ ဦးကြွက်ကြီးက မိရာ သူမ နားရွက်အောင် လည်တိုင်လေးကို ဖမ်းစုပ်လိုက်ရာ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ တကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။
ဦးကြွက်ကြီးက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ဂျိုင်းအောက်ကို လက်နှစ်ဖက် လျိုကာ သူမ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကာ ဆောင့်ပြန်သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ခမြာ လီးကြီးကြီး ဖြင့် မော်တာ တပ်ထားသလို ဆောင့်တာမျိုး တခါမှ မခံဘူးပေါ့ အရမ်းကို ကောင်းနေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးကြွက်ကြီး လက်နှစ်ဖက်က သူမ ပုခုံးကို လွှတ်ကာ သူမ မျက်နှာအား ပါးတဖက်တချက်မှ ကိုင်ပြီး ရှေ့တည့်တည့် လှည့်စေတော့ မရုန်းတော့ ဦးကြွက်ကြီး နူတ်ခမ်းအစုံက သူမ နူတ်ခမ်းအစုံပေါ် ဖိကပ် ကာ စုပ်နမ်းလာသည်ကို ငြိမ်ခံနေမိတော့သည်။ ဦးကြွက်ကြီးက သူမ လျှာကလေးကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် ထိုးထည့် ပွတ်သပ်ပေးတော့ ဦးကြွက်ကြီး သွားရည်များက သူမ ပါးစပ်ထဲ စီးဝင်လာသည်ကို ပင် မျိုချမိတော့ သည်။ သူမ မှာ နောက်တချီ ပြီးကာနီး မွန်ထူ နေပြီ မဟုတ်လား။ ဘာလုပ်လို့ ဘာလုပ်နေမိမှန်းပင် မသိတော့၊ ကာမ ဒီရေ အရှိန် မြင့်တက်လာပြီး နောက်ဆုံး ဦးကြွက်ကြီး အရက်စော်နံ နေသော လျှာကြီးကို ပင် အတင်း စုပ်ယူနေရင်းက ဒုတိယ အကြိမ်မြှောက် ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်သွားရပြန်လေပြီ။
ဦးကြွက်ကြီးက လည်း ဒီတချီ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပြီးသွားသော်လည်း သူမပြီးသေးခြေ။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပြီးသွားမှန်းသိ၍ သူဆောင့်နေတာကို အရှိန်လျော့ လိုက်ပြီး လီးကို မချွတ်ပဲ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကိုယ်လုံးကို တစောင်းလှည့်လိုက် သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပေါင်လုံးကြီး တလုံးကို သူ့ကိုယ်ပေါ် မှ ကျော်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးထပ်လျှက် တစောင်းဖြစ်နေစေ၏ ပြီးမှ အနောက်မှ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဆွဲကာ အရှိန်အဟုန်မြှင့်လျှက် ဆက်ဆောင့်လိုးလေသည်။ နောက်ထပ် အချက်လေးငါးဆယ်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ သူ့လရည်များကို ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်ရင်း သူလည်း ဒုတိယ အချီ ပြီးသွားရလေသည်။
“ဖယ်ပါတော့ရှင် ဟို ဟို မောင် ပြန်လာတော့မယ်”
“မလာနိုင်သေးပါဘူး ဗျာ အခုမှ နာရီဝက်လောက်ပဲ ရှိသေးတာ”
“ရူးပေါက် ချင်တယ်ရှင့်၊ ”
“အော် အင်းအင်း အဲလို ပြောမှ ပေါ့ကွာ ငါလည်း ပေါက်ချင်လာပြီ”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နှင် ဦးကြွက်ကြီး တို့ ကုတင်ပေါ် မှ ထဖို့ ပြင်နေတာတွေ့တော့ စိုးမိုးမောင် ကမန်းကတန်း စတိုခန်းသို့ ပြေးဝင်လေသည်။ စတိုခန်းတံခါးကို လက်တလုံးခန့် သာ ဟထားပြီး အထဲမှ ချောင်းနေလိုက်သည်။ စတိုခန်းနှင့် ရေချိုးခန်း တို့မှာ တံခါးပေါက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သဖြင့် ရေချိုးခန်း တံခါးကို ဖွင့်ထားပါက အိမ်သာ ဘိုထိုင် နှင့် ဘေးကပ်လျှက် ရေချိုးသည့် ရေပန်း ကို စတိုခန်း တံခါးကြား မှ မြင်နိုင်လေသည်။
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ကိုယ်မှာ ရင်လျားသလို ပတ်ဝတ်ထားပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ကမန်းကတန်းဝင်ကာ အိမ်သာဘိုထိုင်မှာ ထိုင်လျှက် ရူးပေါက်ချနေလေသည်။ သူမ က ရေချိုးခန်းထဲ အဝင်တွင် တံခါးကို ပြန်ဆွဲစေ့ သွားသော်လည်း အနောက်မှ ပါလာသည့် ဦးကြွက်ကြီးက တံခါးကို ဖွင့် လိုက်ဝင်ကာ ပြန်ပိတ်ဖို့ကို ဂရု မစိုက်ပဲ ထားခဲ့သဖြင့် စိုးမိုးမောင် က ရေချိုးခန်းအတွင်းကို အကုန်လုံးနီးပါး မြင်နေရလေသည်။
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က အိမ်သာအိုးတွင် ထိုင်ကာ ရူးပေါက်နေစဥ်၊ ဦးကြွက်ကြီးက သူမဘေး ရေပန်းအောက် အခန်းဒေါင့် ကို သေးကော့ ပန်းနေလေသည်။ နောက်တော့ ရှာဝါခေါင်းကို လှမ်းယူကာ ရေပန်းဖြင့် သေးပန်းထားရာကို လှမ်းဆေးသလို သူ့လီးကြီးကို လည်း ရေဖြင့် ဆေးနေလေသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကလည်း သေးပေါက် ပြီးသဖြင့် အိမ်သာဘေးမှ ရေဆေးသည့် ပိုက်ကလေးဖြင့် သူမ စောက်ဖုတ် ဖင်တို့ကို ဆေးနေသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က ရေဆေးပြီး လို့ ထမလို အလုပ်တွင် သူမ အနား ရောက်နေပြီ ဖြစ်သော ဦးကြွက်ကြီးက သူမ ပုခုံးကို ဖိကာ ပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက် သည်။ ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ထားသော ဦးကြွက်ကြီး လီးကြီးက သူမ မျက်နှာနား မှာ တဝဲဝဲ ဖြင့် ရှိနေသည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပုခုံးကို ကိုင်ထားပြီး တခုခု ပြောနေသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က ခေါင်းကို ရမ်းပြနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ သို့သော်လည်း ခနနေတော့ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ လက်များက ဦးကြွက်ကြီး ၏ မပျော့ မမာ ဖြစ်နေသော လီးကြီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေသည်ကို တွေ့နေရသည်။ နောက်တော့ ဦးကြွက်ကြီး နောက်လက် တဖက်က ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ဦးခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ထားရင်း ရှေ့ကိုလည်း ထပ်တိုးလိုက်ရာ သူ့၏ မာတောင် လာသော လီး ဒစ်ဖူးကြီးက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နူတ်ခမ်းကို ထိုးမိလေသည်။
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က သူမ နူတ်ခမ်းကို အသာဟ ၍ ဦးကြွက်ကြီး ၏ ဒစ်ဖူးကြီးကို အာခံတွင်းထဲ ထည့်ငုံပေးရင်း က စပြီး တပြွတ်ပြွတ်ဖြစ် စုပ်ပေးနေလေသည်။ စိုးမိုးမောင် မှာ သူ့ မာမီ ထိုသို့ ဦးကြွက်ကြီး လီးကို အိမ်သာ ခုံပေါ် ထိုင်ရင်း စုပ်ပေးနေတာ ကြည့်ရင်း လီးပြန်တောင်လာပြန်သည်။
ဦးကြွက်ကြီးက လည်း ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က သူ့လီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့်ကိုင်ကာ စုပ်ပေးနေတော့။ သူ့လက်များက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ရင်လျားသလို ပတ်စည်းထားသည့် မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နို့ကြီး များ က အခုတော့ အကာအကွယ်မရှိ ခုန်ပေါက် ထွက်လာခဲ့သည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နို့ကြီးများကို တဖက်တချက် ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ရင်းက ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ ဖြင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပါးစပ် ကို လိုးပေးနေလေသည်။
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှ ဦးကြွက်ကြီး လီးကြီးကို ပထမတော့ စိတ်မပါသလို ပါသလို စုပ်ပေးနေရင်း တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာတော့ သူမ ပါးပြင်ကြီး ဖေါင်းသွားလိုက် ချိူင့်သွားလိုက် နှင့် တပြွတ်ပြွတ်မည်အောင် စုပ်ပေးနေရုံ မက သူမ နူတ်ခမ်းတွေကို လီးတန်ကြီးတွင် တင်းတင်း စေ့ပြီး သူမ မျက်နှာကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးနေ သည်။ အတန်ကြာတော့ ဦးကြွက်ကြီး လီးကြီးမှာ တအားမာတောင် တောင့်တင်းလာပြီး သူမ အာဂေါင်ကို ပင် ထိုးမိသဖြင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ အော့ အံ ချင်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ခေါင်းကို သေခြာထိန်းကိုင်ပြီး သူ့ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ ကာဖြင့် ပါးစပ်ကို လိုးနေရာ၊ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က သူမ လက်ဖြင့် ဦးကြွက်ကြီး လီးတန်အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
“အွတ်..အွတ်..အု..အု..”
“ဖွတ်..ဖလွတ်..ဖု…ဖလွတ်..”
ဦးကြွက်ကြီး ဖင်ကို ကော့ကော့ ပြီး အမြန်လုပ်နေရာမှဆတ်ကနဲ ဆန်ကနဲ ဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်လိုး နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဦးကြွက်ကြီး သူ့ အမေ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားပြီ ဆိုတာကို စိုးမိုးမောင် ရိပ်မိ လိုက်သည်။ သို့သော် ဦးကြွက်ကြီးက သူ့ အမေ ခေါင်းကို မလွတ်ပဲ ထိန်းကိုင်ကာ သူ့လီးကြီးကို သူမ ပါးစပ်ထဲ မှ မချွတ်ပဲ ငြိမ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ သူမ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်လာသည့် ဦးကြွက်ကြီး သုတ်ရည် များကို တဂွတ်ဂွတ် နှင့် မျိုချနေရလေသည်။ စိုးမိုးမောင် ကတော့ သူမြင်နေရသည့် မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း သူ့လီးကို သူဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထု နေလေပြီ။
ဦးကြွက်ကြီးက သူ့လရည်တွေ အကုန်ညှစ်ထုတ်ပြီးသွားလို့ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ခေါင်းကို ချူပ်ကိုင်ထားရာမှ လွှတ်လိုက် သော်လည်း ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က ဦးကြွက်ကြီး လီးမှ လရည်များ ကုန်အောင် မျိုချလိုက်ရုံ မက ဦးကြွက်ကြီး လီးတန် ကြီးကို ပါ ပြောင်စင် အောင် လျှက်ပေးနေလေသည်။ ဦးကြွက်ကြီးမှာ သူ့လီးညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးကို အားရပါးရ လျှက် ပေးနေသော ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ၏ မျက်နှာ ခန့်ခန့် ချောချော ကြီးကို ကြည့်ရင်း က လီးကြီး ချက်ခြင်း ပြန်မာလာ လေသည်။ သူ့ မသောက်ရက် ပဲ စု သိမ်းထားရသည့် ဖျံသို ကျေးဇူး ကြီးလှပါလားဟု လည်း တွေးမိလေသည်။
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာလည်း ယခု မှ သူမ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ထားခဲ့သည့် လီးကြီး ချက်ခြင်း ပြန်မာတောင် လာသည်ကို ကြည့်ရင်း အံ့အား သင့် နေမိသည်။
ဦးကြွက်ကြီး က ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကို ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျိုကာ မပြီး ရပ်လိုက်စေပြီး ဘေစင် မှန်ကို မျက်နှာမူ ရပ်စေလိုက်သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကျောလေးကို အသာဖိတွန်းလိုက်တော့ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က ရှေ့မှ ဘေစင် ပေါ် တတောင်ထောက်ကာ ကုံးပေးလိုက် သည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ဘေစင်ပေါ် တင်ထားသည့် ဟော်တယ်မှ ပေးထားသော လိုးရှင်း ဗူးလေးကို ယူကာ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားကို ညှစ်ချလိုက်သည်။ ဦးကြွက်ကြီး လက်ခလည်ဖြင့် လိုရှင်းဆီ စီးကျသွားသည့် ဖင်ကြားသို့ လိုက်စမ်းရင်း ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ဖင်ပေါက်လေးကို ဖိထိုးလိုက် သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ ဦးကြွက်ကြီး အကြံကို ရိပ်မိသွားပြီး ကုန်းနေရာမှ ထဖို့ ပြင်လိုက်ရာ ဦးကြွက်ကြီးက နောက် လက်တဖက်ဖြင့် သူမ ကျောကို ဖိထားလိုက်ရာ ဖင်ကြီးမှာ ပိုကော့ တက်လာရလေသည်။
“အို…ဟို..အာ့ တော့ မ…မ..လုပ်ပါနဲ့…ရှင်……တောင်းးးးးပန်း အိုးးးးးးး”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က တောင်းပန်နေတုန်း ဦးကြွက်ကြီး လက်ခလည်က သူမ ဖင်ပေါက်လေးထဲကို ကရိုင်းနေလေပြီ။ ပြောလို့ လည်း ရတော့ မည် မဟုတ်မှန်းသိသဖြင့် မျက်လုံးအစုံကို ပိတ်ကာ အံကလေး ကြိတ်ထားလိုက်သည်။ ဦးကြွက်ကြီး က ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ၏ ဖြူဖွေး မွတ်နေသည့် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖြင့် ဖြင့် ဆုပ်ညှစ် နှပ်ကာ ဖြဲလိုက်သည်။ ဖင်လုံးဖြူဖြူကြီး နှစ်လုံးကြား မှ ခရေပွင့် ညိုညို လေးက လိုးရှင်း ဆီ ဖြင့် စိုစွတ်နေကာ ဟတတ လေး ဖြစ်နေသည်။ သူ့လက်ချောင်း နှင့် ခုနက ကရိုင်းထားလို့လား သူပဲ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဘေးသို့ အစွမ်းကုန် ဖြဲကားထားလို့ လားတော့ မသိ။ ဦးကြွက်ကြီးက သူ့ လီးဒစ်ဖူးကြီးကို ထို ဖင်ပေါက်ဝလေးထဲ တေ့ကာ အသာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“အား…နာတယ်..ဖြည်းဖြည်းးးးး အီးးးးးးးး”
ဦးကြွက်ကြီး က ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ အော်ဟစ် ငြီးငြူ တာကို ပိုဖီးလာသလား မသိ သူ့လီးကြီးကို ပုံမှန်သာ ဖိပြီး ထိုးသွင်း ပြစ်လိုက်သည်။
“အ..အားးးး အူးးးးး”
“ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်…”
ဦးကြွက်ကြီးက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ခါးကလေးကို ကိုင်ကာ အနောက်မှ အရှိန်တဖြည်းဖြည်း မြင့်ကာ ဆောင်လိုးလာသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ဖင်လုံး ဖြူဖြူ ကြီး တွေက ဦးကြွက်ကြီး ပေါင်ခြံ နှင့် ရိုက်မိတိုင်း တုံကနဲ တုံကနဲ ခါတက်သွားသည်။
စိုးမိုးမောင် မှာ သူ့ မိခင်ဖြစ်သူကို ဦးကြွက်ကြီး ဖင်လိုးနေတာကြည့်ပြီး လီးကို တအားဆုပ်ထုလိုက်ရာ မကြာခင် ပင် လရည်များထွက်ပြီး နောက်တချီ ပြီးသွားပြန်လေသည်။
ဦးကြွက်ကြီးမှာလည်း ဂုဏ်ကြီးရှင် မမ ကို အိမ်သာထဲ ကုံးခိုင်းပြီး ဖင်လိုးခွင့် ရသဖြင့် အရမ်းကို ကောင်းပြီး ကြာကြာ မထိန်းနိုင် ပြီးချင်လာတော့ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ဖင်လုံး ကျောပြင်တို့ တွင် ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးလိုက် ရပြန်လေသည်။
နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ဘောက် ရေပန်းအောင် တွင် အတူ ရေချိုး ဖြစ်ကြသည်။ ရေချိုးပြီး အိပ်ယာပေါ်သို့ ပြန်သွားကြ တော့ စိုးမိုးမောင် လည်း အနောက်ပေါက် မှ အသာထွက်လာခဲ့လေသည်။ ကမ်းစပ်ဘက်သွား လေသန့်လေး များ ရူပြီး မှ သူတို့ အခန်းရှိရာ သို့ ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။ အခန်းရှေ့ရောက်တော့ တံခါးကို ဆွဲကြည့်ရာ အထဲမှ လော့ ချထားတာ တွေ့ရသဖြင့် တံခါးကို ခေါက်လိုက်လေသည်။
“မမ မမ ဦးကြွက်ကြီး ဦးကြွက်ကြီး”
သူက အသံပေးခေါ်ကာ တံခါးခေါက်လိုက်သော်လည်း တော်တော် နှင့် လာမဖွင့်။ နောက်မှ လာပြီလာပြီ ဆိုသော အသံနှင့် အတူ ဦးကြွက်ကြီး တံခါးလာဖွင့် သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“အော် ဦးလေး ရှိတုန်းလား”
“ပြီးပါပြီကွာ မောင်ရင်လေး ပြန်လာတာနဲ့ အချိန်ကိုက်ပဲ၊ ကဲ ဦးကြီး ပြန်တော့မယ် ကွယ် မိုးချူပ်နေပြီ မနက်ဖြန်ကျ မှ ဒီနေ့ လို အချိန် ပြန်လာခဲ့မယ်နော်”
“ဟုတ်ကဲ ဦးလေး ရေ ပိုက်ဆံ ရပြီလား”
“ရပါတယ် မနက်ဖြန်ကျမှ ပေါင်းပေးပါ အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး”
“ဟုတ်ကဲ ဦးလေး ဖြည်းဖြည်းပြန်နော်”
ဦးကြွက်ကြီး ထွက်သွားတော့ စိုးမိုးမောင် က တံခါးကို ပိတ်၊ လော့ချကာ အိပ်ယာဆီသို့ လာခဲ့လိုက်သည်။
အခန်း ၂၃။
“ဆောင်း ဘယ်လိုလဲ အနှိပ်ခံလို့ကောင်းရဲ့လား”
“အင်း ကောင်းပါတယ်၊ မောင်က လည်း သွားလိုက်တာ တခါတည်း ပေါ် မလာတော့ဘူး”
“သူငယ်ချင်းတွေ က အတင်း ဆွဲထားလို့ပါ ဆောင်း ရဲ့၊ ဦးကြွက် ကြီးက သေခြာရော နှိပ်ပေးရဲ့လား”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မျက်နှာကလေး နီပြီး မျက်လွှာ ချလျက်၊
“အင်း”
ဟု အသံတိုးတိုး လေး ဖြင့် ပြောလေသည်။ စိုးမိုးမောင် က ပြုံးလျှက်၊
“ဘယ်လို သေသေခြာခြာ နှိပ်ပေးတာလဲ ဆောင်း ရဲ့ ”
“ဟာ ကွာ မောင်ကလည်း သိဘူး၊ ဆောင်း က သိပ်အနှိပ်ခံဘူးတာ မဟုတ်ဘူး၊ အခု အနှိပ်ခံရတော့ အကြောအခြင် တွေ ပြေသွားတာပေါ့ အာ့ ပဲ သိတယ်၊ ”
စိုးမိုးမောင် က အိပ်ယာပေါ် တက်ကာ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကို ဖက်ပြီး မျက်နှာ အနှံံ့ နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။
“အင်း ဆောင်း အကြောအခြင်တွေ ပြေသွားပြီ ဆိုတော့ မောင့် အကြောတွေကို ရော လျှော့ ပေးပါလား”
စိုးမိုးမောင် က ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကို ပြောရင်း ဆိုရင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ နူတ်ခမ်းကို စုပ်နေရင်းမှ ခုန သူချောင်းကြည့်နေတုန်း ရေချိုးခန်းထဲ ဦးကြွက်ကြီး လီးကို စုပ်ကာ လရည်များ မျိုချခဲ့တာ ဒီပါးစပ်ပဲ ဟု တွေးရင်း အနည်းငယ် တွန့်ဆုတ် သွားရသည်၊ သို့သော် ထိုမြင်ကွင်း ကို ပြန်တွေးလိုက်မိသည်နှင့် လီးက ချက်ခြင်းကို မာတောင် တောင့်တင်းလာတော့သည်။
“ဆောင်း မောင့်လီးကြောတွေ တအားတင်းနေပြီ၊ စုပ်ပေးတော့ကွာ”
ဟု ပြောရင်း ပက်လက်လန်လှဲလိုက်ကာ ပုဆိုးကို ကန်ချွတ်လိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို မတ်မတ်ထောင်လျှက် ရှိလေသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က အိပ်နေရာမှ ထကာ ဒူးပဆစ်တုတ် ထိုင်ရင်း စိုးမိုးမောင် လီး ကို ငုံခဲကာ စုပ်ပေးတော့သည်။ စိုးမိုးမောင် လက်တွေက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ခေါင်း လက်ကုတ် တို့ကို ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ပေးရင်း မျက်လုံးကို မှေးကာ ခုန ဦးကြွက်ကြီး နှင့် သူ့မာမီ တို့ ရေချိုးခန်းထဲမှ ဖြစ်စင်တွေကို ပြန်လည်တွေးရင်း ဇိမ်ခံ နေလေသည်။ ဦးကြွက်ကြီး နှင့် လိုးခဲ့တာကို သူ့ကို ပြန်ပြောရမှာ ရှက်နေသည့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကို ဘယ်လို ပွင့်လင်းလာ အောင် လုပ်ရမလဲ ဟု လည်း တွေးနေမိသည်။
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ လည်း စိုးမိုးမောင် လီးကို စုပ်ပေးနေရင်း မှ ခုနက ရေချိုးခန်းထဲ က အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးမိပြီး စောက်ဖုတ် ထဲ ရွစေ့စေ့ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ သူမ ဘဝမှာ ထိုကဲ့သို့သော တောသား အနှိပ်သည် အဖိုးကြီး မျိုးကို လီးစုပ်ပေးဖို့ မပြောနှင့် တခါမှ တောင် နီးနီးကပ်ကပ် မနေဖူးခဲ့။ အခု ကျတော့ သား ဖြစ်သူ အလိုးလည်း ခံပြီး၊ ထိုသို့ တစိမ်းတရံ အောက်ခြေ လူတန်းစား ဦးလေး အရွယ် အနှိပ်သည် တယောက် အလိုးလည်းခံ၊ လီးလည်း စုပ်ပေးခဲ့ရသည့် အပြင် လရည်တွေပါ မျိုချခဲ့ရသည်။ နောက် သူမ ဖင်ကို ပါ လိုးသွားတာ ခံခဲ့ရသည်။ ထိုအရာ ကို တွေးလိုက်မိတာနှင့် သူမ စောက်ဖုတ်က အရည်စိမ့် ပြီး ကာမ ဆန္ဒတွေ လည်း ထကြွလာခဲ့ရသည်။ သူမ ဘယ်လို ဖြစ်နေပြီလည်း ကိုယ့်ကိုယ်တောင် မသိတော့။
“အားးးးးး ကောင်းလိုက်တာ ဆောင်းရယ် စုပ်စုပ် မောင် ပြီးတော့မယ် အိုးးးး”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ သူမ အတွေးတွေ ပျံ့လွင့်လျက် ပါးစပ်ထဲမှ စိုးမိုးမောင် လီးကို စုပ်ကောင်းကောင်း နှင့် စုပ်ပေးနေမိရာ၊ ရုတ်တရက် ငြီးငြူလိုက်သော အသံကြားမှ သတိပြန်လည်လာသည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် စိုးမိုးမောင် လီးကြီး မှ လရည်ပူနွေးနွေး တွေက သူမ အာခံတွင်းထဲ သို့ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ် ထည့်နေတာ ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ အသက်ကို အောင့်ပြီး ပါးစပ်တွင်း ပြည့်လျှံသွားသည့် လရည် များကို တဂွပ်ဂွပ် မျိုချလိုက်ရသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ပွေ့ဖက်ထားကာ အိပ်ယာပေါ် တွင် လှဲလျှောင်း နေကြရင်း အတွေးကိုယ်စီ ဖြင့် ငြိမ်သက်နေကြပြန်သည်။
စိုးမိုးမောင် က ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ သူ့ အပေါ် ကို ဘယ်တော့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဝန်ခံမလဲ ဆိုတာကို တွေးနေသလို၊ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကလည်း သူမ ယခင်တုန်းက စိုးမိုးမောင် ကပ်ကိုး ကိစ္စ ပြောတုန်းက ခါးခါး သီးသီး ငြင်းခဲ့ပြီး အခုတော့ ဦးကြွက်ကြီး အလိုးခံခဲ့မိတာကို ရှက်နေမိသည်။ အခု တခါပဲလေ၊ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ရင် ဘယ်သူမှ သိတော့ မှာ မဟုတ်ပါဘူးး၊ မပြောပဲ နေတာပဲ ကောင်းမှာပါဟု တွေးထားလိုက်သည်။
………………..
နောက်တနေ့ နေ့ခင်း အစားအသောက် ဝယ်ဦးမည် ဆိုကာ စိုးမိုးမောင် တယောက် အပြင်ထွက် ပြီး ဦးကြွက်ကြီး ရှိရာ သွားကာ သူ့ ပလန်ကို အကောင်အထည်ဖေါ် ဖို့ ဦးကြွက်ကြီးကို တီးတိုး မှာကြားခဲ့လေသည်။ ဦးကြွက်ကြီး မှာ အံ့အားသင့် သော်လည်း စိတ်အားထက်သန်နေပြီး မျက်လုံးများမှာ တောက်ပြောင် နေလေသည်။
ညနေဘက် ရေမိုးချိုးပြီး စိုးမိုးမောင် နှင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ တို့ နှစ်ယောက် အပရိက သာ တယောက်နှင့် တယောက် ပွတ်သတ် ဆုပ်ကိုင် နေကြပြီး စားသောက် ကာ တီဗီထိုင်ကြည့် နေကြသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က စိုးမိုးမောင် ရင်ခွင်ထဲ လှဲလျောင်းကာ စိုးမိုးမောင်က ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နို့ကြီးတွေကို တီရှပ်အောက်မှ လက်သွင်း ကာ ဖွဖွလေး ဆုပ်နှယ်ရင်း နို့သီးခေါင်း ကြီးများကို ဆော့ကစား နေလေသည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က ဘောင်းဘီတို ပွပွ နှင့် တီရှပ် ကို အောက်မှ ပင်တီ ဘရာဇီယာ မပါပဲ ဝတ်ထားသဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကိုင်တွယ် ပွတ်သတ် ပေးလို့ ရနေလေသည်။
စိုးမိုးမောင် က ဘီယာ တလုံးဖွင့် သောက်ပြီး ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က ဝိုင်တလုံး ဖွင့်ကာ စုပ်သောက်နေကြသည်။ ည ၇ နာရီလောက် တွင် တံခါးခေါက်သံ ကြားရသဖြင့် စိုးမိုးမောင် က၊
“ဟော ဦးကြွက်ကြီး လာပြီ ထင်တယ်”
ဟု ပြောလိုက်တော့ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မျက်နှာလေး နီရဲ သွားခဲ့သည်။ စိုးမိုးမောင် က တံခါးဆီသွားပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ဦးကြွက်ကြီး အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။
“ဦးကြွက်ကြီး စားပြီးပလားဗျ”
“ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျာ၊ ညီလေး နဲ့ မမလေး တို့ရော ”
“ကျနော် က အနှိပ်ခံမယ် ဆိုပြီး အစောကြီးကတည်းက စားထားတာဗျ၊ အာ့ အခုတော့ ဦးကြွက်ကြီး စောင့်ရင်း ဘီယာ သောက်နေတာ နည်းနည်းတောင် ရစ်နေပြီး ဟဲဟဲ၊ ”
“ဟုတ်ကဲ့ အနှိပ်ခံတာ အစာ နဲ့ ဝေးလေ ကောင်းလေပါပဲ ခင်ဗျာ”
“အော် ဦးကြွက်ကြီးရေ မမေ့ခင် ရော့ အနှိပ်ခံ တဲ့ ကန်တော့ ငွေလေး ယူထားလိုက်ပါဦး”
“ဟာ ညီလေး ကလည်း ရပါတယ်ဗျာ၊ အေးဆေး ပြီးမှ ပေးလဲ ရတာပဲဟာ”
“ဟုတ်ဘူးဗျ၊ ကျနော်က အဲလို စားပြီး သောက်ပြီး ဘီယာလေးလည်း အရှိန်နဲ့ ဆို အနှိပ်ခံရင်း အိပ်ပျော် သွားတတ်လို့ ဗျ၊ ကျနော် အိပ်ပျော်သွား ရင် တော်ကြာ မပေးဖြစ်မှာ စိုးလို့ ၊ ”
“ဟုတ်ကဲ့ ပါ ညီလေး တို့ အိပ်ပျော် သွားရင်လည်း ကျနော် ကိုယ့်ဘာသာ တံခါးကို ပြန်ပိတ်ပေးခဲ့ပြီး ပြန်သွားပါမယ်”
ဦးကြွက်ကြီး က စိုးမိုးမောင် ထံမှ ပိုက်ဆံကို ယူကာ သူ့ ရှပ်အင်္ကျီ အိပ်ထောာင်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ စိုးမိုးမောင် က ကုတင်ဆီသို့ ဦးတည်လျှောက်သွားရာ နောက်သို့ လိုက်သွားရင်း တီဗီရှေ့ နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံရှည်တွင် ထိုင်ကာ တီဗီကြည့်နေသော ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က ဦးကြွက်ကြီးကို မမြင်ဟန်ဆောင်ကာ တီဗီ ကို စိတ်ဝင်စား သလို ဟန်ဆောင် ရင်း စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေလေသည်။
ကုတင်ပေါ် တွင် ပက်လက်လှန်ကာ လှဲလျောင်း နေသည့် စိုးမိုးမောင် အားဦးကြွက်ကြီး က စတင် နှိပ်နှယ်ပေး လေသည်။ စိုးမိုးးမောင် က လေသံတိုးတိုးဖြင့်၊
“ဦးလေး ကျနော် ညနေက ပြောထားသလိုနော်”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဦးကြွက်ကြီးကလည်း။
“ဖြစ်ပါ့မလား ညီလေးရယ်၊ တော်ကြာ၊ ကျူပ် အချောင် အချူပ်ထဲ ရောက်နေပါဦးမယ်”
“ဟာ ကြံကြံဖန်ဖန်၊ ခင်ဗျား မနေ့က တောင် လုပ်ချင်သလို လုပ်ထားပြီးပြီဟာကို”
“အင်း ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ”
သို့ဖြင့် ဆယ်ငါးမိနစ် မိနစ် နှစ်ဆယ်လောက် နေတော့ စိုးမိုးမောင် က ဟောက်သံလေး မသိမသာ ပေးရင်း က ဦးကြွက်ကြီးကို လုပ်ငန်း စဖို့ အချက်ပြလိုက်လေသည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ကုတင်ပေါ် မှ အသာထ ပြီး တီဗီရှေ့ ထိုင်နေသော ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ရှေ့သို့ လျှောက်သွားလေသည်။
“ညီလေး တော့ အိပ်ပျော် သွားပြီ မမလေး ခင်ဗျာ”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က တီဗီကြည့်နေရာမှ စိုးမိုးမောင် ဘက်သို့ ခေါင်းလည် ကြည့်လိုက်ရင်း။
“အော်…ဒါဆိုလည်း ဦးလေးကြီး ပြန်တော့လေ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ရှေ့ ရပ်နေရာမှ နေရာမရွေ့သေးပဲ၊
“မမလေး တို့ မနက်ဖြန်ပြန်ကြတော့မယ်ဆို”
“အင်း…ဟင်…ရှင်..ရှင်..ဘာလုပ်တာလဲ”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က စိတ်မရှည်သလို ဖြင့် ပြန်ဖြေရင်း မော့ ကြည့်လိုက်တော့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီး က ထောင်မတ်ကာ သူမ မျက်နှာ တည့်တည့် ချိန်ထားသည့် ဦးကြွက်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် လန့်ဖြန့် သွားသည်။ ထိုင်နေရာက ကမန်းကတန်း ထမည်လုပ် တော့ ဦးကြွက်ကြီး က အပေါ် စီးမှ သူမ ပုခုံး နှစ်ဖက် ကို လက်ဖြင့် တဖက်တချက် ဖိထားလိုက်၏။
“မမလေး မပြန်ခင် နူတ်ဆက်လိုက်ချင်လို့ပါ၊ မနေ့ က သိပ်မဝလိုက်ဘူးလေ”
ဦးကြွက်ကြီးက ကိုယ်ကို ကိုင်းကာ သူမ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဖိထားလိုက်သဖြင့် သူ့ လီးတန်ကြီးက သူမ မျက်နှာ ရှေ့ မှာ ဒစ်ဖူးကြီးက ထိလုထိခင် ဖြစ်နေသည်။
“ဟင့် အင်း မလုပ်ပါနဲ့ ရှင် ကျမ မောင်လေး နိုးသွားးးး အု ဖု ဖု ပလွှတ်”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က ပါးစပ်ကို ဟ ပြီး ငြင်းဆန်လိုက်တော့ ဦးကြွက်ကြီး လီးကြီးက သူမ ပါးစပ်ထဲ တန်းဝင် သွားတော့ သည်။ ဦးကြွက်ကြီးက ပုခုံးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဖိထားရင်း နောက်လက်တဖက်က သူမ ခေါင်းကို ဆွဲထားရာ သူမ ပါးစပ်ထဲ မှ လီးကြီးကို ကျွတ်အောင် ရှောင်မရ ဖြစ်သွားလေသည်။
“မမလေး ရယ် သူမနိုးပါဘူးး မမလေး အသံတိုးတိုး နဲ့ သာ လုပ်ပါ၊ သူ အကြောအခြင်ပြေပြီး အိပ်ပျော် သွားတာ မနက်လောက်မှ နိုးမှာပါ”
ဦးကြွက်ကြီး က သူမ ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ထားပြီး သူမ ပါးစပ်ကို လီးဖြင့် အဝင်အထွက်လုပ်ကာ စလိုးနေတော့ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ တယောက် ဘာမှ လုပ်မရတော့ပေ။ မြန်မြန်ပြီးအောင် စုပ်ပေးလိုက်လျှင် ဒီလူကြီး မြန်မြန်ပြန်သွား မှာပဲ ဟု တွေးရင်း လီးကို စတင်ကာ စုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ သို့ သော်လည်း စုပ်ရင်း စုပ်ရင်းမှ စိတ်တွေ ထလာ တော့ သည်။ သားဖြစ်သူ က မလှမ်းမကမ်း မှာ အိပ်နေလျှက် နှင့် အနှိပ်သည် တော အဖိုးကြီး လီးကို စုပ်ပေး နေရပါလား ဆိုသည့် အသိက သူမ ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်လားမသိ။ စုပ်ရင်း စုပ်ရင်း က သူမ ခေါင်းကို ထိန်းချူပ်ထားစရာပင် မလိုတော့ ၊ သူမ လက်လေး တဖက်ဖြင့် ဦးကြွက်ကြီး လီးတန် အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်လျှက် သူမ မျက်နှာကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လှုပ်ရှားကာ ပါးစပ်ထဲ မှ လည်း တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေး နေမိတော့ သည်။
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ တီဗီကို မျက်နှာပြုကာ အိပ်ယာကို ကျောပေး ထိုင်နေခြင်း ဖြစ်ပြီး သူမ ရှေ့တည့်တည့် မှာ ဦးကြွက်ကြီး က ရပ်နေခြင်း ဖြစ်ရာ စိုးမိုးမောင် က ဦးကြွက်ကြီး ကို လက်မ ထောင်ပြကာ ပြုံးပြ လိုက်တာကို သူမ မမြင် နိုင်ခြေ။
ဦးကြွက်ကြီးက သူမ နို့နှစ်လုံးကို တီရှပ်ပေါ် မှ ပင် အုပ်ကိုင် ဆုပ်ခြေရင်း နို့သီးခေါင်းလေး များကို ဖိပွတ်ခြေပေး လေရာ၊ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ ထွန့်ထွန့် လူးရလေသည်။
………………………………………………….
အခန်း ၂၄။
ဦးကြွက်ကြီး က ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ပါးစပ်ထဲမှ သူ့လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ဖို့ လုပ်တော့၊
“မလုပ်ပါနဲ့ ဦးကြီးရယ် မောင် နိုးသွားပါဦးမယ်၊ ပြန်ပါတော့၊ ကျမ တောင်းပန်ပါတယ်”
“မနိုးပါဘူးကွာ ခနလေးပါ ဒီတချီလေး အမြန် လိုးပြီးရင် သွားမှာပါ ကဲပါ ”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ လည်း ကိစ္စ အမြန်ပြတ်ရင် ပြီးရော သဘောမျိုးဖြင့် ဖင်ကြီးကို ကြွပေးလိုက်တော့ ဦးကြွက်ကြီးက သူမ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ အပေါ် က တီရှပ်နှင့် အောက်က နိကပ် ဖြစ်နေရှာသည့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကို ဦးကြွက်ကြီးက ဆွဲထူပြီး သူ့ကို ကျောပေးစေကာ ကျောကုန်းကို ဖိလိုက်တော့ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ အလိုလို ဖင်ကုံးပေးပြီး သား ဖြစ်သွားရသည်။ ရှေ့ကို မှောက်ထိုး မကျသွားစေရန် ထိုင်ခုံ လက်ရမ်းကို သူမ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ထားလိုက်ရသည်။ ဦးတုတ်ကြီးက ပေါင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး နှစ်လုံးကြားက အနောက်သို့ ပြူးထွက်လာသည့် စောက်ဖုတ်အဝတွင် သူ့ လီးကြီးကို တေ့ကာ တချက်ထည်း ထိုးသွင်း ချလိုက်သည်။
“အားးးးးးးးးး ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါ နာတယ်ရှင့်”
“ဟွန့် ကောင်မကြီး ပါးစပ်က သာ ပြန်ပါတော့လို့ နှင်လွှတ်နေတာ စောက်ဖုတ်ထဲ မှာတော့ စောက်ရည်တွေ ရွဲလို့ ပါလား”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ စောက်ဖုတ်မှာ တကယ်လည်း စောက်ရည်တွေ ရွဲနေခဲ့ပါသည်။ ဦးကြွက်ကြီး စိုးမိုးမောင် ကို နှိပ်ပေးနေ စဥ် သူမ မှာ တီဗီကို သာ ထိုင်ကြည့်နေသော်လည်း၊ မနေ့က ဦးကြွက်ကြီး နှင့် အတွေ့အကြုံတွေကို ပြန်စဥ်းစား မိပြီး စောက်ရည်တို့ စိမ့်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ယခု ဦးကြွက်ကြီးက မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ပြောလိုက်သည်ကို ကြားရ သော်လည်း အမှန်ဖြစ်နေသဖြင့် ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ ပါ။ စိုးမိုးမောင် နိုးသွားမည် စိုးသဖြင့် အသံကို တတ်နိုင်သမျှ တိုးတိုး ထားကာ ငြီးတွားနေမိသည်။
ဦးကြွက်ကြီးက သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ကာ အနောက်မှ ဆောင့်လိုးရင်း အရှိန်ရလာတော့ သူမ စောက်ဖုတ် တွင်းမှာ လည်း အရသာ ရှိလာပြီး အကြောအခြင်တွေ တဖျင်းဖျင်း ထလာသဖြင့် ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ တယောက် မျက်စေ့ စုံမှိတ်ကာ ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်ကော့ ကော့ ပေးနေမိလေသည်။
“ဖွတ်..ဖွတ်…ဖတ်..ဖတ်”
“အိ….အီးးးး”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ မျက်စေ့ စုံမှိတ်ကာ ဖင်ကြီးကုံးလျှက် အလိုးခံနေရင်း အရမ်းကောင်း၊ အရှိန်ရချိန် သူမ နူတ်ခမ်းသို့ စိုစွတ်စွတ် ပူနွေးနွေး အရာတခု လာထိသဖြင့် မျက်စေ့ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့၊
“ဟင်..မောင်..”
သူမရှေ့တွင် ကိုယ်တုံးလုံး နှင့် ပြုံးပြုံး ကြီး ရပ်နေသော စိုးမိုးမောင် ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ စိုးမိုးမောင် က မာတောင်နေသော သူ့ လီးကြီးကို လက်တဖက် နှင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နှူတ်ခမ်း ကို ဒစ်ဖူ ဖြင့် ပွတ်သပ် နေသည်။
“မောင်..ဆောင်း ရှင်းရှင်းးးပြ ..ပလု ..ဖု ..အု ”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ စကားပြောဖို့ ပင် အခွင့် မရလိုက်၊ သူမ ပါးစပ် အဟ တွင် စိုးမိုးမောင် လီးတန်ကြီးက သူမ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာလို့ ဖြစ်သည်။ ဒီညထဲ ဒီလို အဖြစ်မျိုး ဖြစ်တာ နှစ်ခါ တိတိ ရှိလေပြီ။ ဦးကြွက်ကြီးက တခါ၊ ခု စိုးမိုးမောင် ကတခါ။
“ရှင်းပြ မနေပါနဲ့ ဆောင်းရယ်၊ မောင် နားလည်ပါတယ်။ မောင် ပိုတောင် ကြိုက်သေးတာ သိတယ်မလား”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ ပြောနေလို့ လည်း မထူးးတော့ ပြီ ဆိုတာသိသည်။ ယခုလို ယောက်ျား နှစ်ယောက်က သူမကို စောက်ဖုတ် နှင့် ပါးစပ် တပြိုင်ထဲ လိုးချင်း ခံနေရတာ ပထမဆုံး အကြိမ်မို့ ကာမရာဂ စိတ်ကလည်း ပိုထကြွ လာခဲ့ရသဖြင့် စိုးမိုးမောင် လီးကို သာ အားရပါးရ စတင် စုပ်ပေးလေတော့ သည်။
………………………………………………….
ရန်ကုန်အပြန်လမ်း အဲယားကွန်း ဘပ်စ် ကြီးပေါ် တွင် သူ့ ကိုယ်ပေါ် ခေါင်းမှီကာ အိပ်နေသော ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကို စိုးမိုးမောင် က ခါးလေး အသာဖက်ထားလိုက်သည်။ ကားက ဂျိုင့်ထဲ တချက်အကျ တွင် ကိုယ်ခန္ဓာလှုပ် ခါသွားသဖြင့် မျက်လုံးလေး ပွင့်လာသော ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ကို စိုးမိုးမောင်က၊
“ဆောင်း တော်တော် အိပ်မောကျ သွားတာပဲ ကားစထွက်ကတည်းက အိပ်လိုက်တာ”
ဟု ပြောလိုက်တော့၊ ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က မျက်စောင်း ပြန်ထိုးပြီး၊
“တညလုံး အိပ်မှ မအိပ်ရတာကိုး၊ သူ တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဆောင်းကို ဝိုင်း နှိပ်စက်လိုက်ကြတာ၊ ဟွန်း၊ ပြောကို မပြောချင်ဘူး။ နောက်မနက်ဖြန်ကျရင် ဆေးရုံ ပြန်ဆင်းရဦးမှာ မျက်လုံး ဟောက်ပက်နဲ့ သွားလို့ မဖြစ်ဘူး၊ တော်ကြာ အပန်းဖြေ ခရီးသွားတာ မျက်လုံးဟောက်ပက်နဲ့ ပြန်လာရသလား ဖြစ်နေဦးမယ်”
“အဟီးးး ဆောင်း ကရော မကြိုက်တာ ကြလို့ တခါထဲ၊ ကိုယ့် မိန်းမ ဒီလောက် တက်ကြွတာ တခါမှ မတွေ့ဖူးဘူးး”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မျက်နှာလေး နီရဲ သွားသည်။ စိုးမိုးမောင် လက်မောင်း ကို ဆိတ်ဆွဲလိုက်ပြီး၊
“ဘာမိန်းမ လဲ အပြောအဆို သတိထားဦးနော် အိမ်ပြန်ရောက်ရင်၊ သတိလက်လွှတ်ပြောနေမိဦးမယ်”
“အင်းပါ ဆောင်းရဲ့ မမေ့ပါဘူး”
နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အတွေးကိုယ်စီ ဖြင့် ငြိမ်သက်သွားကြပြီး အဲယားကွန်းဘပ်စ်ကြီး ခေါ်ဆောင်ရာ သို့ လိုက်ပါသွားကြလေသည်။
………………………..
စိုးမိုးမောင် နောက်တနေ့ ကောင်းထက်ဝင်း အိမ် သွားလည် ရင်း စကား စမြီ ပြောဖြစ်ကြသည်။
“အင်း မင်း တို့ အဆင်ပြေခဲ့ ကြတယ်ပေါ့”
“အေး မင်းကျေးဇူးပါကွာ၊ မင်း အဆက်အသွယ် နဲ့ ဦးကြွက် ကြီးကို ချိတ်လို့ အဆင်ပြေ သွားတာ”
“ဘယ်လို နေလဲ မင်း ကပ်ကိုးဖီးလ် ကို ကြိုက်သွားပလား”
“အေး ကွ ဖီးလ် တော့ တအားတက် တယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ စိတ်က တမျိုးပဲကွ”
“ဘယ်လို မျိုး တမျိုးလဲ”
“ငါ က ငါမသိအောင် မာမီက ခိုး ကုံး တာကို ချောင်းရတာ ဖီးလာတယ်”
“ဟုတ်တယ် အဲဒါက မင်းနဲ့ ငါ နည်းနည်း ကွာသွားတယ်၊ ငါက ငါ့ အမေ ကို အလိုးခံ ဖို့ အားပေး ပြီး မှ ချောင်းတာ၊ သူက လည်း ငါချောင်းတာ ကို သိနေပြီးတော့ တခြားလူ အလိုးခံနေရတာကို ဖီးလာတာ”
“မင်း ဖီး က တော့ ပိုလွယ်မယ်ထင်တယ်၊ မင်း အမေ နည်းနည်း ကြွေချင် တဲ့ ဘဲနဲ့ ဖြစ်အောင် တိုက်တွန်းပေး ပြီး သူတို့ လုပ်မှ ချောင်းတာကိုး၊ ငါ ကျတော့ ငါမသိအောင် သူက ဖြစ်ရမယ်၊ ပြီးတော့ ငါက သိပြီး ချောင်းမယ်၊ ဟာ ခွိခွိ ငါ့ ဟာ ငါ တောင် တွေးပြီး အဓိပ္ပါယ် မရှိသလို ဖြစ်နေပြီ ဟားဟား”
“မင်း ကလည်း ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမလဲ ခု တောင် မင်း မာမီ နဲ့ ဦးကြွက်ကြီး တို့ ကို မင်း ချောင်း ပြီးပြီ မဟုတ်လား၊ မင်း ချောင်းတာရော၊ မင်း သိနေတာရော သူက သိလို့လား”
“အင်း ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ဒါမျိုး အခြေအနေ ပေးဖို့ က တခါကြုံဖို့ မလွယ်ဘူးလေကွာ”
“မကြုံရင်လည်း ကြုံ အောင် ဖန်တီး ရမှာပေါ့ ကွ”
“လခွီး မှ ပဲ မင်းက ပြောလိုက်ရင် တော့ အလွယ်ချည်းပဲ”
“ဟေ့ ကောင် ငါပြောပြ မယ် မင်းကို ပြောရင်း နဲ့ ငါ့ ခေါင်းထဲ မှာ အကြံ ထွက်လာလို့”
“ဘယ်လို အကြံလည်း”
“ဒီလို လုပ်မယ်ကွာ မင်း မာမီကို ငါကြံ မယ်၊ ငါနဲ့ သူနဲ့ ဖြစ်သွားရင် မင်း ကို သူပြန်ပြောရဲ မှာ မဟုတ်ဘူး၊ အဲခါ ကျရင် ငါနဲ့ မင်းမာမီ လုပ်တာကို မင်းချောင်းလို့ ရမယ်၊ သူဖေါက်ပြန်တာကို ချောင်းချင်တဲ့ မင်းဆန္ဒ ပြည့် မယ်”
“အော် ငါ့ မာမီ က မင်းကို လက်ခံ ဦးမှ ပေါ့ကွ မင်းကလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးလိုက်တာ ဟားဟား”
“အော် အထင်ကြီးတာ တော့ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ကြိုးစား ရမှာပေါ့၊ ငါ့ အမေ အတွက်က တော့ လွယ်လွယ်လေး၊ ငါ့ အမေ ကို ပြောလိုက်ရုံပဲ၊ စိုးမိုးမောင် ကို အထာပေး ပြီး အလိုးခံလိုက်ပါ အမေ ကျနော် ချောင်းချင်လို့ ဆို ပြီးပြီ”
“အော် အဲလို ကြေးလား၊ လုပ်လိုက်ကွာ ဘယ်တော့ စမလဲ”
………………………
ဦးစောတင်မောင် နှင့် သူ့ သမီးကြီး မေသက်ထားမောင် တို့ စိတ်ကြိုက် လိုးကြပြီးတော့ နှစ်ဦးစလုံး ပြိုင်းကာ အိပ်ယာပေါ် တွင် ယှဥ်လျှက် နားနေကြရင်းမှ ဦးစောတင်မောင် က၊
“မီးကြီး ဒီနေ့ ဒက်ဒီ့ ဆရာ နဲ့ တွေ့ခဲ့တယ်။ သူက မီးကြီးကို ဟိုနေ့ က ဖွင့်ပွဲတခု မှာ တွေ့လိုက်တယ်တဲ့”
“ဦးမိုးမျှော် မဟုတ်လား၊ မီး တွေ့သားပဲ နူတ်ဆက်လိုက်တော့၊ ဒက်ဒီ နေကောင်းလားလို့ မေးတယ်”
“သူက ကမ်းလှမ်းလာတယ်၊ သူ့ သား နဲ့ သမီး ကို ကြောင်းလမ်း ဖို့”
“တိုးဦးမျှော် နဲ့ လား ”
“အင်း မီးကြီး ဘယ်လို သဘောရသလဲ”
“မီး သဘော ကတော့ ဘယ်လို မှ မရဘူး၊ ယောက်ျား လည်း မယူချင်သေးဘူး၊ ဖေကြီး နဲ့ ချစ်လို့ မှ မဝသေးတာ”
“အင်း ဖေကြီး လည်း တူတူပါပဲ မီးကြီး ကို ချစ်လို့ မဝသေးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မီးကြီး အတွက် ကရှိသေးတယ်လေ”
“မီး က အပျို ကြီး ပဲ လုပ်တော့ မှာပေါ့၊ ဖေကြီး တသက်လုံး ချစ်လို့ ရအောင်လေ”
“အဲလို မဟုတ်သေးဘူးလေ၊ ဖေကြီး တကိုယ်ကောင်း မဆန်ချင်ပါဘူး၊ မီးကြီး ဘဝ တက်လမ်းလဲ ရှိသေးတယ်လေ၊ နောက်ပြီး မီးကြီး အိမ်ထောင် ကျသွားလည်း ဖေကြီး နဲ့ ဝေးသွားမှာ မှ မဟုတ်တာ၊ ချစ်မယ် ဆို ချစ်လို့ ရသေးတာပဲဟာ”
မေသက်ထားမောင် တွေဝေ သွားသည်။ တိုးဦးမျှော် ကို သူမ သိသည်။ ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်၊ အဖေ ကလည်း အကောင်ကြီး ဆိုတော့ လုပ်တိုင်း အောာင် နေသည်။ သူ့ ကုမ္ပဏီ က အကြီးကြီး၊ တကယ်က နာမည် ခံ ထားတာသာ ဖြစ်ပြီး သူက ဘာမှ လုပ်စရာ မလို၊ အားလုံး ငွေက လုပ်ပေးသွားသည်။ သူမ အိမ်ထောင်ပြု မည် ဆိုက သူမ ထက် မြင့်တာ ဆိုလို့ ယောက်ျားလေး တွေ သူမ အရွယ်က လက်ချိုးရေလို့ ရသည်။ ယခု သူမ လုပ်နေတာတောင် ကိုယ့် အထက်မှာ ဘော့စ် ရှိသေးသည်။ တိုးဦးမျှော်ကို ယူလိုက်ရင်တော့၊ သူမ လုပ်ချင်သည့် အလုပ်၊ ကိုယ်ပိုင်ကုမ္ပဏီပင် ထောင်ပြီး လုပ်လို့ ရနိုင်သည်ဆိုတာ သိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း၊
“ဖေကြီး အဲလို သဘောထားတယ် ဆိုရင်တော့ မီး မငြင်းတော့ ပါဘူး၊ မီးလည်း ကိုယ့်စိတ်ကြိုက် ကုမ္ပဏီ တခု ထောင်ချင်နေတာ၊ နောက် မီး အိမ်ထောင်ကျလည်း ဖေကြီးကို အငတ်မထားဘူး၊ သေခြာတယ်”
“အင်း ပေါ့ ၊ ဖေကြီး လည်း စဥ်းစားတာ မီးကြီး အတွက်လည်း ကောင်းဖို့၊ ဖေကြီးလည်း ဆရာသမား ကမ်းလှမ်းတာကို နိုးပြောဖို့ အားမရှိဘူးလေ။ ခုလို သမီးကြီးက ပါ သဘောတူတယ် ဆိုရင်တော့ အတိုင်းထက် အလွန်ပေါ့၊ အဲတော့ ဆရာ့ ဆီ သတင်း ပြန်မကြားသေးခင် မီးကြီးကို အတိုးချ ချစ်ထားရအောင် လာခဲ့တော့”
“ခိခိ ခုလည်း ဘယ်မှ မသွားသေးပါဘူး၊ ဒက်ဒီ့ ဘေးမှာပဲလေ ခိ”
“လာခဲ့တော့ ဆိုတာ ဒက်ဒီ့ ကောင်ကြီးကို အာငွေ့ ပေးဖို့ ပြောတာလေကွာ၊ မသိသလို လုပ်နေတယ် တခါတည်း ဒဏ်ပေးလိုက်ရ”
အခန်း ၂၅။
ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နှင့် စိုးမိုးမောင် တို့ နှစ်ယောက် ငွေဆောင် ရောက်နေသည့် အချိန်၊ သူတို့ အိမ်က မေသဇင်မောင် ၏ အခန်းထဲမှာတော့။
“ဖွတ်ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်….”
“အ အ….ရှီးးးးးး ကိုကို ဆောင့်ဆောင့် အိုးးးးး ချစ်လေး ပြီးတော့ မယ် အားးး ကျွစ်……..
“အီးးးးးးးးးး ကိုကို လည်း ပြီးးးးးးးးး ပြီးးးးးးးးးးးးး ”
မေသဇင်မောင် နှင့် နေလင်းမောင် တို့ တဦးကို တဦး တင်းကျပ် စွာ ဖက်ထားကြပြီး ခနငြိမ်သက် သွားကြ သည်။ ပြီးမှ တဦးကို တဦး ခွာလိုက်ကာ အိပ်ယာပေါ် ဘေးခြင်းယှဥ်လျှက် ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်ကြသည်။ နေလင်းမောင် လီးကြီးက မေသဇင်မောင် စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ပလွတ်ကနဲ မြည်ကာ ထွက်လာခဲ့လေသည်။
ခနအကြာမှ မေသဇင်မောင် က နေလင်းမောင် မျက်နှာလေးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်းက၊
“ဒီအချိန် ဆို မာမီ နဲ့ စိုးမိုး တို့တော့ ဟန်းနီးမွန်း ကောင်းကောင်း ဆွဲနေကြပြီပေါ့ ခစ်ခစ်”
“အင်း ကိုကို တို့ လိုပေါ့၊ သူတို့ လည်း လွတ်လပ်၊ ကိုကို တို့လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပေါ့၊ ဟားဟား”
တကယ်တော့ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နှင့် စိုးမိုးမောင် တို့ နှစ်ယောက် မှာ မိမိ တို့ ကိုယ် ကို လုံလှပြီဟု မှတ်နေ သော်လည်း နေလင်းမောင် နှင့် မေသဇင်မောင် တို့ နှစ်ဦး က သိနေကြ ပြီး ဖြစ်သည်။ မေသဇင်မောင် က ပထမဆုံး သတိထားမိတာ ဖြစ်ပြီး သူမချောင်း နေတာကို နေလင်းမောင် သိတော့ အတူ ချောင်းကြ ရင်း ဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက်လည်း အိုးချင်း ထိ သွားကြလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ ငွေဆောင် ခေါ်တာ မအားချင်ယောင် ဆောင် ကြပြီး နေခဲ့ ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ နှစ်တွဲ စလုံး လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးလို့ ရကြရန် ဖြစ်လေသည်။
နေလင်းမောင် က ရီးစား ရှိနေပြီ ဖြစ်ပြီး၊ မေသဇင်မောင် ကတော့ ရီးစား မရှိသေးပေ။ မေသဇင်မောင် မှာ အမေနှင့် မတူ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဆလင်းဘော်ဒီ ဖြစ်ပေမဲ့ ၊ မိန်းမ ပီပီသသ သူ့ နေရာ နှင့် သူ အဖု အဖေါင်း အမို့ အရှိုက် တို့ တော့ ရှိလေသည်။
“မကြီး နဲ့ ဒက်ဒီ တို့ ရော လိုးနေကြ မလားမသိဘူးနော် ၊ သူတို့ က နှစ်ယောက်ထဲ အတူနေတာ ဆိုတော့”
“အာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးဟာ”
“ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာ လဲ ကိုကို ကလည်း၊ ကဲ စိုးမိုး နဲ့ မာမီ နဲ့ လိုးနေတာရော၊ ကိုကို နဲ့ ချစ်လေး တို့ လိုးနေတာ ရော၊ အပြင်က လူတွေ အတွေးမှာဆို ဖြစ်နိုင်မယ်လို့ ထင်သလား”
“အင်း အာ့ လည်း ဟုတ်တာပဲ ဘယ်သူမှ တော့ ဖြစ်နေကြလိမ့် မယ်လို့ ထင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုကို တို့ တောင် ကိုယ့် မျက်စေ့ နဲ့ တတ်အပ် မို့သာ ယုံရတာ”
“ကိုကို ကရော မကြီး တို့ မာမီ တို့ ကို လိုးချင်စိတ်မပေါ် ဘူးးလား”
“တခါတလေတော့ ဖြစ်မိသား၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို က သူတို့ လို အကိတ်ကြီးတွေထက် စာရင် ချစ်လေး လို ဆလင်းမော်ဒယ် ဘော်ဒီလေးကို ပိုကြိုက်တာ အဟိ”
“သွားပါ လူရှေ့လာပြီး အပိုတွေ ချွဲပြမနေပါနဲ့၊ ကိုကို့ စော် ခေါ်ထားတယ်မဟုတ်လား သွားတော့”
“မသွားတော့ ဘူး အလုပ်က အရေးပေါ် နေလို့ ဘီးဇီးနေတယ် ပြောထားတယ်၊ ခုလို အိမ်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်လေး နဲ့ နေဖို့က ရှားရှားပါးပါး မို့ အိမ်မှာပဲ နေတော့မယ်၊ ဟောကြည့် ခုတောင် ငတ က ပြန်မာလာပြီ”
နေလင်းမောင် က ပြန်မာတောင် လာသော သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကာ ရှေ့နောက် ဂွင်းတိုက်ပြလိုက်သည်။ မေသဇင်မောင် က ခစ်ကနဲ ရီလိုက်ရင်း၊
“ပြန်မာလာလည်း ကိုယ့်ဘာသာ ဂွင်းတိုက်လိုက်တော့၊ ချစ်လေး တော့ ယောက်ျား မယူခင် ကိုယ့် ပစ္စည်းလေး ဘလပိုင်အလိုက်မခံနိုင်ပါတော်”
“ဟာ အဲလို တော့ ဘယ်ရမလဲကွာ မရဘူးလာလာ”
“အား ကိုကို နော် မလုပ်နဲ့ ဆို ခစ်ခစ်”
ကုတင်ပေါ် မှ လှည့် ထွက်ပြေးမလို ကြံသော မေသဇင်မောင် ကို နေလင်းမောင် က ခုန်အုပ်လိုက်တော့ မေသဇင်မောင် က မှောက်ရက် သူမ အပေါ် နေလင်းမောင် ကအုပ်ရက် သား ကျသွားသည်။ နေလင်းမောင် လီးကြီးက မေသဇင့်မောင့် ဖင်ကြားမှ တိုးဝင်ကာ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကို ထိုးပွတ် သွားသည်။ ခုနက စနောက် နေသော မေသဇင်မောင် ကိုယ်လုံးလေး တုံခါပြီး ဒူးတွေ ညွတ်ခွေ သွားသည်။ နေလင်းမောင် လက်နှစ်ဖက်က သူမကိုယ်ကို သိုင်းဖက်ပြီး ရင်သား အစုံကို အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ သူမ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးပြီးသား ဖြစ်သွားရသည်။ နေလင်းမောင်လီးကြီး နောက်ဖက်မှ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ထိုးခွဲ ဝင်လာတော့ အီးကနဲ သက်ပြင်း ရှိုက်လိုက်မိသည်။ နောက်တချီ ပွဲ ပြန်စလေပြီ။
……………………………….
ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ နှင့် စိုးမိုးမောင် တို့ လည်း အိမ်ပြန်ရောက်ကြပြီး တလလောက် အကြာတွင် ဦးစောတင်မောင် က ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ အား ဖုံးခေါ် ကာ၊ သမီးကြီး မေသက်ထားမောင် ကို ကမ်းလှမ်းသည့် အကြောင်း၊ သမီး ကြီးကလည်း သဘောတူ ကြောင်း ပြောပြ သည်။ နောက် တလ မှာတော့ မေသက်ထားမောင် နှင့် တိုးဦးမျှော် တို့ စေ့စပ်ပွဲကို အကြီးအကျယ် လုပ်လေသည်။ နောက်ခြောက်လ မှာ မင်္ဂလာ အခန်းအနား လုပ်ကြ ဖို့လည်း အစီ အစဥ် ဆွဲထားကြလေသည်။
………………………………….
တနေ့ ကောင်းထက်ဝင်း က စိုးမိုးမောင် ကို ခေါ် သည်။ သူ နှင့် သူ့ အမေ တို့ နှစ်ပတ်လည် ဆရာကန်တော့ ပွဲ သို့ သွားကြမည်။ သူ့ အမေ ကျောင်းအုပ်လုပ်ခဲ့ သည့် မြို့ လေးသို့ နှစ်ညအိပ် ခရီး ဟုဆိုသည်။ စိုးမိုးမောင် ကို လည်း ကြိုပြော ပြီးသား၊ တကယ်က ထိုမြို့ လေး နှင့် မနီးမဝေး က မြို့ ကြီး တခု မှာ ဟော်တယ် ငှားထားသည်။ ဆရာကန်တော့ပွဲ မတိုင်မှီ တရက် ကြိုသွားမည်။ ထိုမြို့ တွင် ညအိပ်မည်၊ မနက်ကျမှ ထပြီး ဆရာကန်တော့ ပွဲ လုပ်မည့် မြို့ သို့ သူ့ အမေ သွားမည်။ ပြီးတာနှင့် နေ့ခင်းဘက် ဟော်တယ် ရှိရာမြို့ ပြန်လာမည်။ တညအိပ် ပြီးမှ ရန်ကုန် ပြန်လာကြမည်။ စိုးမိုးမောင် လည်း ကောင်းထက်ဝင်း အမေ ကို လိုးချင်တာ နှင့် အိုကေ လို့ ပြောပြီး၊ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မှာ ခွင့်တောင်း ကာလိုက်သွားတော့ သည်။ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ လည်း စိုးမိုးမောင် ပြောပြ ထားသည်မို့ ကောင်းထက်ဝင်း နှင့် သူ့ အမေ လိုးနေကြသည်ကို သိပြီးသား ဖြစ်ရာ၊ ပြန်လာလျှင် သူမ ကို ဒီတေး ပြောပြ ဖို့ မှာလိုက်သည်။
…………………….
ကောင်းထက်ဝင်း တို့ က တည်းခိုခန်း မှာ ကုတင် နှစ်လုံး ပါသည့် တခန်း ကို ငှားထားပြီး သူတို့ သုံးယောက် တခန်းထည်း မှာ နေကြသည်။ မနက်အစောကြီး ကတည်းက ထွက်လာကြတာမို့ နေ့လည်ခင်း ရောက်လေသည်။ နေ့လည်စာ ထွက်စားကြပြီး မှ တည်ခိုခန်း မှာ နားမည်ဆိုကာ ပြန်လာကြသည်။ သူတို့ သုံးယောက် ဟော်တယ် ခန်းထဲ ရောက် သည်နှင့် ကောင်းထက်ဝင်း က အခန်းတံခါးကို ဂလန့်ချကာ ပိတ်လိုက် သည်။ ကောင်းထက်ဝင်း အမေ ဒေါ်ခင်မာဝင်း က ရေချိုးခန်း ဝင်ကာ အဝတ်အစား လဲ နေစဥ် စိုးမိုးမောင် က တီဗီရီမုတ်ကို ကိုင်ကာ တီဗီ မှ ချန်နယ် တို့ကို ပြောင်းကြည့်နေလေသည်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ဝတ်လာသော ရှပ်အင်္ကျီ ကို ချွတ် လိုက်ပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို လည်းချွတ်ကာ ပုဆိုးကိုသာ ဝတ်ထားလိုက်သည်။ စိုးမိုးမောင်ကို မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်ပြီး။
“မင်း အသာသာ ထိုင်ကြည့်နေ ဟုတ်လား”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ကုတင်တလုံးပေါ် ခေါင်းရင်းဘက်မှာ ခေါင်းအုံးများကို ထပ်ကာ နောက်ကျောမှီ ရင်း တီဗီ ကြည့်နေသည့် စိုးးမိုးမောင် က ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် ရေချိုးခန်းထဲမှ အဝတ်အစား လဲပြီး သော ဒေါ်ခင်ဝင်းမာ က ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းမာ က အနားယူတော့မှာ မို့ အသားပျော့ပျော့ ဂါဝန် ပုံစံ ပခုံးမှ ပေါင်လည်ထိ တဆက်ထည်း ဒရက်စ်ကို ဝတ်ထားလေသည်။ ကောင်းထက်ဝင်း က သူမခါးလေးကို ဆွဲ ပြီးပွေ့ဖက်လိုက်တော့၊ ဒေါ်ခင်ဝင်းမာ က ရုတ်တရက်မို့၊ ကောင်းထက်ဝင်း ရင်ဘတ်ကို သူမလက်ကလေး ဖြင့် တွန်းကာ တားထားပြီး စိုးမိုးမောင် ဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ စိုးမိုးမောင် က တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှ အထူးအဆန်းမမြင်သလို နှင့် တီဗီကို ပြန်ကြည့်နေလိုက်သည်။
“ဟဲ့ ဟိုမှာ သား စိုးမိုး ရှိတယ်လေ”
“အမလေး စိုးမိုး က သိပြီးသားပါ မိန်းမရာ၊ သူလည်း မအေလိုးပါပဲ”
ဟု ကောင်းထက်ဝင်း က ပြောလိုက်တော့ စိုးမိုးမောင် မျက်နှာ နည်းနည်းပူသွားသည်။
“ဟေ့ကောင် မင်း လုပ်စာရှိတာလုပ်ပါကွာ၊ သူများကို ဆွဲထည့် မနေပါနဲ့”
ဟု လှမ်းပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းမာ ကလည်း နဂို ကတည်းက ကောင်းထက်ဝင်း ကြိုပြောထားပြီး ၍ ထင်ပါသည်၊ သိပ်ကြီးတော့ အကြောက်အကန် မငြင်းပါ။ ကောင်းထက်ဝင်း လည်ကုတ်ကို သူမ လက်ကလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်းခိုဆွဲလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် မှာ ချစ်သူ နှစ်ဦးအလား နူတ်ခမ်း ခြင်းစုပ်ကာ တပြွတ်ပြွတ် ဖြင့် နမ်းနေကြသည်။ စိုးမိုးမောင် အဖို့လည်း အောကားကို လိုက်ဖ် ကြည့်နေရသည် မို့တီဗီကို ဟန်ဆောင် မကြည့်တော့ ခြေ။ ကောင်းထက်ဝင်းတို့ သားအမိ ကစ်ဆင်းဆွဲနေကြသည်ကို သာ ပေါ် တင်ကြည့်နေတော့သည်။ အရင်တုန်းက သူငယ်ချင်း အမေ အဖြစ် ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆန်ခဲ့ရသည့် အမျိုး သမီး ကြီးကို သူ့သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ၊ သူမ သား နှင့် ယခုလို သမီးရီးစား၊ လင်မယား သဖွယ် နူတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နမ်း နေတာ ကြည့်ရင်း စိုးမိုးမောင် လီးကြီးက မတရား တောင်တက်လာရလေသည်။
ကောင်းထက်ဝင်းက ဒေါ်ခင်မာဝင်း နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်းမှ သူမ ဂါဝန်ပေါ် မှ ပင် ဖင်လုံးကြီးများကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်ရင်း ဂါဝန်စကို အပေါ် သို့ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဆွဲတင်လာသည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ၏ ချောမွတ် ဖြူဖွေးနေသည့် ပေါင်လုံးတုတ်တုတ် တွေကို မြင်ရတော့ စိုးမိုးမောင် သူ့ ပုဆိုးပေါ် မှ ပင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်မိသည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း မှာ အောက်ခံ ပင်တီ မဝတ်ထားတော့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးပါ ပေါ်လာသည်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ် ဖြစ်ညှစ်နေလေပြီ။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း က လည်း ကောင်းထက်ဝင်း ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ ပေါ်လာသည့် လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ကာ ဂွင်းတိုက် ပေးနေလေသည်။
ကောင်းထက်ဝင်း က ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကို ကစ်စ် ပေးနေရာမှ ပါးစပ်ချင်း ခွာလိုက်ပြီး ဒေါ်ခင်မာဝင်း ဂါဝန်ကြီးကို အနားမှ မကာ ခေါင်းပေါ် မှ ဆွဲချွတ်ဖို့ လုပ်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းမာ က မျက်မှောင် ကြုတ်ကာ မျက်လုံးချင်း ဆုံ ကြည့် ပြီး စိုးမိုးမောင် ဖက် မေးငေါ့ ပြသည်။ ကောက်ထက်ဝင်း က စပ်ဖြဲဖြဲ နှင့် ။
“မိန်းမ ကလည်းကွာ အဲကောင်က မိန်းမ ဘော်ဒီ ကို မြင်ချင်နေတာ၊ ကိုယ့်ကို တချိန်လုံး ပြောနေတာ”
ဟု ပြောရင်း ဆက်ဆွဲမနေသဖြင့် ဒေါ်ခင်မာဝင်း က သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ပေးလိုက်ရသည်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ခေါင်းပေါ် မှ ဆွဲမ ချွတ်လိုက်ကာ ကြမ်းပြင်သို့ ပြစ်ချလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း မှာ ဘရာဇီယာလည်း မဝတ်ထားတော့ နို့ကြီးတွေက ဖွေးကနဲ ထွက်လာသည်။ စိုးမိုးမောင် က သူ့ မာမီ နှင့် နိူင်းယှဥ် ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ မာမီက ဘော်ဒီ ပိုလှသည်ဆိုတာက တော့ သေခြာသွားသည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း က မဂိုစပ်မို့ အရပ်က မြင့်မြင့် အသားက လည်း ဖြူဖွေး နေပြီး နို့ကြီးတွေက လည်း အတော်ကြီးသည် ကျွဲကောသီး ကြီး တွေ လောက်ရှိသည်။ သို့သော် ဘိုက်ကတော့ ဒေါက်တာဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီလို ချပ်ယပ်မနေ၊ နည်းနည်းလေး ခပ်ပူပူ လေး ဖြစ်နေသည်။ ဒေါက်တာဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ က တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အနေအထား ဂရုစိုက်လို့ ထင်သည် ကလေး လေးယောက် မွေးထားပေမဲ့ ဘိုက်က အဲလောက် မပူ၊ ချပ်ယပ်နေသည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း က ဘိုက်နည်းနည်းပူ ခါးတုတ်ပေမဲ့၊ ဖင်ကြီးကြီး နို့ကြီးကြီး မို့ ကြည့် ရတာက တော့ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေသည်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ဒေါ်ခင်မာဝင်း ခေါင်းက ထုံးထားသည့် ဆံထုံးကို ပါ ဖြည်ချလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ၏ ဆံပင်က ဖားလျား ဖြစ်သွားသည်။ ဆံပင်အုပ်က ကောင်းပြီးခါးနားအထိ ရှည်လျားလေရာ ဆံပင်ဖားလျားနှင့် တမျိုး ဆက်ဆီ ဖြစ်နေပြန်သည်။
ကောင်းထက်ဝင်း က ဒေါ်ခင်မာဝင်း လက်ကို ဆွဲကာ ကုတင်နားခေါ် သွားပြီး သူက ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ပက်လက်လှန်လှဲ ချလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကို ခြေဟန်လက်ဟန်ဖြင့် အချက်ပြလိုက်ရာ သူတို့ အချင်းချင်း သဘောပေါက် ပြီးသား သင်္ကေသ မို့ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကကုတင်ပေါ် တက်ကာ ကောင်းထက်ဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ကာ လေးဘက်ထောက်ရင်း လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ စိုးမိုးမောင် ဘက်ကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း၊
“ကောင်လေး မျက်စေ့ မှိတ်ထားနော်”
ဟု စပ်ဖြည်းဖြည်း နှင့် ပြောလိုက်သည်။ စိုးမိုးမောင် က သူတို့ နှစ်ယောက်ကို တောက်လျှောက် မျက်တောင်မခပ် ကြည့်နေရာက အားနာပြီး တီဗီဘက်ကို မျက်နှာ လှည့်ထားလိုက်ရသည်။ သူတို့ ဆီမှ ပြွတ်စ်ပြတ် အသံကြား ရသည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း လီးစုပ်နေလေပြီ၊ မကြည့်ရ မနေနိုင်တော့ စိုးမိုးမောင် ပြန်လှည့် ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒီတခါတော့ ဒေါ်ခင်မာဝင်း သူ့ကို မမြင်နိုင်တော့ ကောင်းထက်ဝင်း လီးကြီးကို ဖင်ထောင်ကာ ကုံးစုပ်နေသည်။ ခေါင်းပေါ် မှာ သူမ ဆံပင်ထွေးကြီးက ဖုံးကျ နေကာ၊ ကောင်းထက်ဝင်း လက်တဖက်က ဆံပင်အုပ်ကြီးကို ဖွ ကာဆော့ ပေးနေသည်။ ကောင်းထက်ဝင်းက စိုးမိုးမောင်ကို လှမ်းကြည့်ကာ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ဖင်ကြီးဆီကို မေး ငေါ့ပြလိုက်သည်။ စိုးမိုးမောင် က အသံမထွက်ပဲ သေခြာလို့လားဟု မျက်နှာ အမူအယာဖြင့် ပြန်မေးသည်။ ကောင်းထက်ဝင်းက သူ့ လက်တဖက်ကို မြှောက်ပြကာ လာခဲ့ ဟု ခေါ်သည်၊ သူ့ အမေဖင်ကြီးကို လက်ညိုးထိုးပြ လိုက်သည်။ စိုးမိုးမောင် ကမန်းကတန်းထကာ သူတို့ ကုတင်ဆီသို့ ကူးသွားလိုက်သည်။
အခန်း ၂၆။
ကောင်းထက်ဝင်းကို ဖင်ကုံးကာ လီးစုပ်ပေးနေသည့်၊ ဒေါ်ခင်မာဝင်း အနောက်သို့ စိုးမိုးမောင် ရောက်သွားသည်။ ဖင်ထောင် ကုံးထားတာမို့ ဘိုက်ပူတာလည်း မမြင်ရတော့။ ကားစွင့် နေသည့် ဖင်လုံးကြီး နှင့် ခါးကျင် သွားသည်ကို သာ တွေ့ရသည်။ ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခု ကြား အောက်မှ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြားမှာ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူထွက်နေသည်။ အမွှေးနက်နက် တွေ က မထူမပါး၊ ညှပ်ထားလို့ ထင်သည်။ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားထူထူ ကြီးက ဖေါင်းနေသည်။ စိုးမိုးမောင် က ဒေါ်ခင်မာဝင်း ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုံးလျှက်လိုက်တော့ ဒေါ်ခင်မာဝင်း တွန့် သွားသည်။ သူမ ပါးစပ်ထဲက ကောင်းထက်ဝင်း လီးကြီးကို တော့ မထုတ်ပြစ်ပဲ ဆက်စုပ်နေသည်။
စိုးမိုးမောင် က ဒေါ်ခင်မာဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှက်ပေးနေရင်းက လက်တဖက်ဖြင့် စောက်စေ့ နေရာလေး ကို မှန်းကာ ဖိပွတ်ခြေပေး ရာ၊ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ဖင်လုံးကြီးတွေ ရမ်းခါလာရသည်။ စောက်ရည်တွေက လည်း ရွဲနစ်နေပြီမို့ အချိန်ကျပြီလို့ စိုးမိုးမောင် တွက်လိုက်သည်။ အနှစ်နှစ်အလလ က လိုးချင်လာခဲ့ သည့် သူငယ်ချင်း အမေ မို့ လီးကလည်း မတရားတောင် နေပြီ။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီး အဝမှာ သူ့ ဒစ်ဖူးကို တေ့ အသာ မြုတ်ပြီး မှ ဆောာင့်ထည့်လိုက်တော့ သူ့ လားလီး ကုံးစုပ်နေသည့် ဒေါ်ခင်မာဝင်း လည်ချောင်းထဲ လီးကြီးက တိုးဝင် သွားသည်။
“အု….ဖု…..ဖလူးးးးး”
သို့ပေမဲ့ ခနလေး နှင့် ရယ်သမ် ရသွားသည်။ ယောက်ျား နှစ်ယောက် ဆင်းဒဝတ်စ် ညှပ် လိုးသည့် အရသာ ကို ကြိုက်သည့် သူမို့ ဖင်ကြီးကို ကော့ ကော့ ပေးကာ ခံရင်း ပါးစပ်က လည်း တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် စုပ်နေလေသည်။
“ဟေ့ကောင် စိုးမိုး နေရာ ပြောင်းရအောင်”
လို့ ကောင်းထက်ဝင်း က ပြောတော့ စိုးမိုးမောင် လည်း ဆောင့် နေတာ ရပ်လိုက်သည်။ သူထင်တာက သူ့ လီးကို ဒေါ်ခင်မာဝင်း က စုပ်ပေးရင်း ကောင်းထက်ဝင်းက ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကို အနောက်က လိုးမည်ဟုပင်။ သို့သော် ကောင်းထက်ဝင်း က ထိုသို့ မဟုတ်။ စိုးမိုးမောင်ကို ပက်လက် နေစေပြီး ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကို အပေါ် မှ မှောက်ရက် လိုးစေသည်။ သူက ကမန်းကတန်း ကွန်ဒန် စွတ်ကာ ချောဆီ ထိုးပြီး ဒေါ်ခင်မာဝင်း ဖင်ကို လိုးလေသည်။ သူတို့ လီး နှစ်ချောင်း ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကိုယ်ထဲမှာ နံရံတခုလောက်သာ ခြားပြီး လှုပ်ရှားနေသည့် ဖီးလ်ကို ခံစား နေရသည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကလည်း တအင်းအင်း နှင့် နတ်ပြည်ရောက်သည့် အရသာလို ခံစားနေရလေသည်။ နှစ်ဦးစလုံးက အတွေ့အကြုံ ရှိကြသူတွေ မို့ အတော်ကြာကြာလေး ထိန်းထားနိုင်ပြီး စောက်ဖုတ် နှင့် ဖင်ကို ညှပ်လိုး တာ ခံရခြင်း ဖြစ်ရာ ဒေါ်ခင်မာဝင်း တယောက် ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ နှစ်ခါလောက် ရောက်ပြီးမှ သာ သူမ ဖင်နှင့် စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်များ ပန်းထည့် ကာ ပြီးသွားကြတာ ခံစားလိုက်ရတော့ သည်။
ထိုနေ့ က သူတို့ သုံးယောက် လိုးလိုက်ကြ၊ ညနေစာ ထွက်စားကြ၊ ပြန်လာတော့ ညနက်ထိ ပုံစံ မျိုးစုံ ဖြင့် လိုးကြ ပြီးမှ ကုတင်တလုံးထဲတွင် သုံးယောက်ပူးပြီး အိပ်ပျော် သွားကြသည်။
နောက်နေ့ မနက် သူတို့ အိပ်ပျော် နေကြသည့် အခန်းထဲ အလင်းရောင် စဝင်လာတော့ စိုးမိုးမောင် နိုးလာခဲ့ သည်။ သူ့ ဘေး ကုတင် အလယ်မှာ သူ့ ကို ကျောပေးလျှက် ဒေါ်ခင်မာဝင်း က အိပ်ပျော် နေတုန်း၊ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ဘေး တခြားတဖက်မှာက ကောင်းထက်ဝင်း၊ အိပ်ပျော်နေတုန်း။ သုံးယောက်စလုံး က ကိုယ်လုံးတီးတွေ နဲ့ အိပ်ပျော် သွားကြတာမို့ သူ အနောက်က ဒေါ်ခင်မာဝင်း ရဲ့ ကျောပြင်၊ ခါးလေး နဲ့ ကားတက်လာသော တင်ဆုံကြီး ကို မြင်နေရသည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ဆံပင်တွေက ခုတော့ တပတ်လျိုထားလို့ ခေါင်းအုံးပေါ် မှာ မပြေ့ တပြေလေး ရှိနေသည်။ အိပ်ယာထ မို့ မာတောင် နေသည့် သူ့ လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်မာဝင်း ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြား အသာ ထိုးပွတ်ရင်းက ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကျောပြင်ကို ချည်းကပ်လိုက်သည်။ သူ့ လက်တဖက်က ဒေါ်ခင်မာဝင်း ဂျိုင်းအောက် မှ လျိုကာ နို့ကြီး ကို အုပ်ကိုင် ကာ အသာ ညှစ်လိုက်တော့ ငြီးသံလေး ဖြင့် ဒေါ်ခင်မာဝင်း လူးလွန့်လာသည်။
“ဂွတ်မောနင်း အန်တီ”
လို့ စိုးမိုးမောင် က တိုးတိုးလေး ပြောရင်း၊ ဒေါ်ခင်မာဝင်း လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။
“အင်း ဂွတ်မောနင်း မောင်စိုးမိုး၊ ဘယ်နှစ်နာရီတောင် ရှိသွားပလဲ၊ အန်တီ သွားဖို့ ပြင်ဆင်ရတော့ မယ်ထင်တယ်”
“ဟုတ် နည်းနည်း စောပါသေးတယ်၊ လင်းဆွဲလေး တချီလောက် တော့ ရပါသေးတယ် အန်တီရယ်”
ဒေါ်ခင်မာဝင်း က သူမ ပေါင်တလုံးကို မြှောက်ပေးလိုက်သဖြင့် စိုးမိုးမောင် က သူ့ လီးကြီးကို ဖင်ကြားမှ အသာနှိမ့်ကာ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း ရှိရာ မှန်းထိုးလိုက်သည်၊ ဒေါ်ခင်မာဝင်း က စိုးမိုးမောင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း ကို ဒစ်ဖူးကြီး ဖြင့် ဆွဲဖိပွတ်လိုက်သည်။ ခနအကြာ စောက်ရည် ကြည်လေး တွေ စိမ့်ကျလာတော့ သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ လီးတန် နှင့် စောက်ဖုတ် လမ်းကြောင်း ဖြောင့်သွားတော့ စိုးမိုးမောင် က သူ့ လီးကြီးကို အသာဖိသွင်းလိုက်သည်။
“အီးးးးးးးးးးးး အူးးးးးးးးး၊ မင်းလေး က တော်တော် ထန်တာပဲနော်၊ အဟင်း၊ မင်း မာမီရော အဲလိုပဲလား”
သူ့ မာမီ အကြောင်း ပြောလာသဖြင့် စိုးမိုးမောင် လီးက ပိုမာလာသည်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိသွင်းလိုက်ပြီး။
“ဟုတ်တယ် အန်တီ သူလည်း အန်တီ့လိုပဲ ခွိ”
“ဟဟ မအေလိုးလေး၊ အခု ကျတော့ သူငယ်ချင်း အမေ ကို လာလိုးနေတာပေါ့လေ”
“ဟုတ်အန်တီ၊ ပက်လက်လှန်ပေးပါလား ကျနော် အန်တီ့ မျက်နှာကြည့်လိုးချင်လို့”
ဒေါ်ခင်မာဝင်း က ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ စိုးမိုးမောင်က သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှောက်လျှက် ဝင်ပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်ဝတေ့ ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို သူမ ဂျိုင်းအောက်မှ လျိုကာ ပုခုံး နှစ်ဖက် ကို ဆွဲလျှက် တချက်ခြင်း အားထည့်ကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေသည်။
“ဖွတ်..ဗျိ…စွတ်..”
“အိ….အီးးးး ..အု”
သူ့ရင်ဘတ်အောက်မှ ဒေါ်ခင်မာဝင်း နို့ကြီးများမှာ အိစက် နေပြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်း မျက်နှာလေး က အရသာခံရင်း ပါးစပ်က တအီးအီး ငြီးနေသည့် ဒေါ်ခင်မာဝင်းကို စေ့စေ့ ကြည့်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကလည်း စိုးမိုးမောင်ကို ပြန်စိုက်ကြည့်ရင်း၊
“လူကို ဘာလို့ အဲလို ကြည့်နေရတာလည်း မမြင်ဘူးတဲ့ လူကျ နေတာပဲ”
“အဲလို ကြည့်ပြီး လိုးချင်လို့ အန်တီရယ်၊ အရင်ကတည်းက အန်တီ့ ကို လိုးလိုက်ရရင် ဆိုပြီး မှန်းခဲ့ ဘူးတာ ဆိုတော့ ခုလို မျက်နှာကြည့်လိုးရတာ အရမ်းအရသာ ရှိလွန်းလို့ပါ”
“ဟွန့် မင်း အမေကို လည်း အဲလို ပဲ အမြဲ မျက်နှာ ကြည့်လိုးတာပဲလား”
“မာမီ့ ကို စလိုးကာစ လောက်က တော့ အဲလိုပဲ၊ နောက်တော့ လည်း ပုံစံ မျိုးစုံ ပြောင်းလိုးတာပါပဲ”
စိုးမိုးမောင် လိုးနေသည်မှာ အရှိန်ရလာလို့ တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာသလို ၊ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကလည်း သူမ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို မြှောက်ကာ စိုးမိုးမောင် ခါးကို ညှပ်လျှက် သူမ ခြေဖနောက် ဖြင့် စိုးမိုးမောင် ဖင်ကို ဖိကာ ဆွဲလေသည်ိ။ စိုးမိုးမောင် က လိုးဆောင့် နေရင်း နှင့် ဒေါ်ခင်မာဝင်း နူတ်ခမ်းအစုံ ကို ငုံ့ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သလို ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကလည်း တုံ့ပြန်နမ်းလေသည်။
“သား စိုးမိုး မြန်မြန်လေး အန်တီ ပြီးတော့မယ်”
“ဟုတ် အန်တီ”
“ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်”
စောက်ရည်စိုရွဲနေသော စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး အမြန်အဝင်အထွက်လုပ်နေသဖြင့် အသံက ထွက်လာသလို၊ ကုတင်ကလည်း လှုပ်ခါလာသဖြင့် အိပ်နေသော ကောင်းထက်ဝင်း နိုးလာလေသည်။
“ဟား ခွေးမသား စောစောစီးစီး ထပြီး သူများ အမေကို တန်အောင် လိုးနေတယ်”
စိုးမိုးမောင် မှာ စကား ပြန်မပြောနိုင်တော့ သူလည်း ပြီးကာနီးမို့ လီးက အရမ်းကို တင်းကားနေလေပြီ၊ နောက်ဆုံး လေးငါးဆယ်ချက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပြီးချိန် ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကလည်း သူ့ကို တင်းကျပ် စွာ ဖက်လာပြီး သူလည်း လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိမြုပ်ထားလိုက်ကာ လရည်များ စောက်ခေါင်းထဲ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်လေတော့သည်။
ဒေါ်ခင်မာဝင်း က စိုးမိုးမောင် ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားရာမှ ဖြေလျော့ လိုက်ပြီး သူမ လက်တဖက် ဖြင့် ကောင်းထက်ဝင်း မျက်နှာကို လှမ်းပွတ် ရင်း ဆံပင်များကို ပါ ထိုးဖွ ပေးလိုက်လေသည်။
“ယောက်ျား နိုးသွားပလား”
ဟု လှမ်းမေးလိုက်သည်။ ကောင်းထက်ဝင်းက ခေါင်းညှိမ့် ပြလိုက်ရင်း၊
“ဟုတ်သားပဲ သူများ အမေ တင်မကဘူး သူများ မိန်းမ ကို ပါ တက်ဆော်တဲ့ ကောင်”
ဟု ပြောပြီး သူ့ ခြေတောက် ဖြင့် စိုးမိုးမောင် ဖင်ကို လှမ်းကန်လိုက်သည်။ စိုးမိုးမောင် က ရီမော လိုက်ပြီး သူ့ လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်မာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပလွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်ကာ သူမ ဘေးတွင် ပက်လက်လှန်လှဲလျောင်း လိုက်လေသည်။
ကောင်းထက်ဝင်း က ကိုယ်ကို လှိမ့်ပြီး မှောက်လျှက်ဖြင့် ဒေါ်ခင်မာဝင်း အနားကပ်ပြီး မျက်နှာပေါ် မိုးကာ ဒေါ်ခင်မာဝင်း နူတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။
“ဂွတ်မောနင်း ဟာနီ”
“မောနင်း စွီတီ”
“ယောက်ျားကို အနားမှာ ထားပြီး ယောက်ျား သူငယ်ချင်း နဲ့ ဖေါက်ပြန်နေတာလား”
“ခစ် ဟုတ်ပါဘူးကွယ်၊ မိန်းမ တောင် မနိုးသေးဘူး။ ယောက်ျား သူငယ်ချင်းက မိုးလင်တာနဲ့ အနောက်က နေ တိတ်တခိုး ဝင်လိုးတာပါ။ ကြာကူလီ ကောင်လေ ခစ်ခစ်”
“အင်း ဟုတ်ပါ့ ကြာကူလီကို သူငယ်ချင်း တော်မိတာမှားပြီပေါ့”
“အေးပါကွာ မင်းတို့ သားအမိ၊ လင်မယား လုပ်တာနဲ့ ငါက အချောင် ကြာကူလီ ဖြစ်ရသေးတယ်”
စိုးမိုးမောင်က အိပ်ယာပေါ် မှ ထကာ သေးပေါက်ရန် ရေချိုးခန်းဘက် သွားရင်း ကောင်းထက်ဝင်း တို့ ကို ငေါ့လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်းက၊
“ဟေ့ ကောင်လေး အန်တီ နောက်ကျ နေပြီ၊ရေမိုးချိုးပြီး ကန်တော့ ခံ သွားဖို့ ပြင်ရမယ်နော် ရေချိုးခန်းထဲ အကြာကြီးမနေနဲ့ ”
“သေးပေါက် ရုံပါ အန်တီ၊ အန်တီ ရေချိုးတာ ချိုးလို့ ရပါတယ်၊ တံခါးဖွင့်ထားမယ်”
စိုးမိုးမောင် သေးပေါက် ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့၊ ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက် လှဲနေသည့် ကောင်းထက်ဝင်း လီးကြီးကို ကုံးစုပ်ပေးနေသည့် ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ပြုံးလိုက်မိသည်။
“အမလေး ခုနက တော့ ရေချိုးခန်းထဲ မကြာနဲ့ တဲ့ ချက်ခြင်းပဲ ရေဝင်ချိုးတော့ မလိုနဲ့ အခုကျတော့ သူ့လင်လေးကို ပုလွေ ပေးနေပါလား”
ကောင်းထက်ဝင်း က စိုးမိုးမောင်ကို ပြုံးပြ လိုက်သော်လည်း ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကတော့ စကားမပြန်နိုင်တော့၊ သူမ ပါးစပ် မှာ ကောင်းထက်ဝင်း လီးကြီး ပလုပ်ပလောင်း နှင့် ခေါင်းကို နှိမ့်ကာ မြင့်ကာ ဖြင့် လီးကို စုပ်ပေးနေသလို လက်ကလည်း လီးအရင်းကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထု ပေးနေလေသည်။ ခနနေတော့ ကောင်းထက်ဝင်း မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ ပြီး ဖင်ကို ကော့ သွားသဖြင့် ပြီးသွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း မှာ သူမ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့် လာသော ကောင်းထက်ဝင်း လရည်များကို တဂွပ်ဂွပ် မျိုချနေရှာသည်။ ပြီးသွားတော့ လည်း လီးကြီးမှာ ပေကျံနေသော လရည်များကို လျှာ အပြားကြီး ဖြင့် လျှက်ကာ သန့်ရှင်း ပေးပြီးမှ ထကာ ရေချိုးခန်းသို့ ပြေးဝင်သွားလေတော့သည်။
ဒေါ်ခင်မာဝင်း က ရေမိုးချိုး ပြင်ဆင်ပြီး ဆရာကန်တော့ ပွဲ သွားရန် အဖြူအစိမ်း ဆရာမ ဝတ်စုံကို လဲလှယ် ဝတ်ဆင်ပြီး ဆံထုံးကြီးကိုလည်း ခေါင်းမှာ သေခြာ ထုံးထားလေသည်။
“အာပါး အန်တီ ဆရာမ ဝတ်စုံနဲ့ မြင်လိုက်ရတော့ လီးတောင် ပြန်တောင်လာပြီ”
စိုးမိုးမောင် အပြောကြောင့် ဒေါ်ခင်မာဝင်းက၊
“နိုးနိုး နောက်ကျနေပြီ၊ အပြန်ကျမှ ”
ဟု ပြောလေသည်။ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ဆရာကန်တော့ပွဲ သို့ သွားကာ ကန်တော့ခံ နေစဥ်၊ ကောင်းထက်ဝင်း နှင့် စိုးမိုးမောင် တို့ နှစ်ယောက် အပြင်ထွက် မနက်စာ စား၊ တည်းခိုခန်းပြန်လာကာ အိပ်ရေးဝအောင် တရေးပြန် အိပ်ပြီး အားမွေးထားကြလေသည်။
အခန်း ၂၇။
“အဲတော့ ကောင်းထက်ဝင်း အမေ ဆရာကန်တော့ ပွဲက ပြန်လာတော့ မောင် တို့ နှစ်ယောက် ဝိုင်းလိုး ကြတာပဲလား”
“အင်း ပေါ့၊ တညလုံး နီးပါးပဲ အဟီး”
ဒေါက်တာဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ တယောက် ခရီးသွားရာမှ ပြန်လာသော စိုးမိုးမောင် ကို အင်တာဗျူး နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ စိုးမိုးမောင် က သူတို့ နှစ်ယောက် ဒေါ်ခင်မာဝင်း ကို ဘယ်လို လိုးကြသည် ဆိုတာကို အသေး စိတ်ပြောပြ သမျှ စိတ်ဝင်တစား နားထောင်ပြီး အသက်ရူမြန်လာကာ မျက်နှာပင် ရဲတက်လာသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း စိုးမိုးမောင် နှင့် ဦးကြွက်ကြီး တို့ နှစ်ယောက် အလိုးခံရစဥ်က အဖြစ်အပျက် တို့ ကို ပြန် မြင်ယောင် ပြီး ဖီး အရမ်း တက်လာခဲ့ရသည်။ စိုးမိုးမောင် ကလည်း သိသည်။ သူအရင်က သူ့ မာမီကို သူမ ဖာသာ သူမ ဘဲရှာလုပ်စေခြင်ပြီး သူက ချောင်းချင်ခဲ့သည်။ ယခု ကောင်းထက်ဝင်း တို့ သားအမိ နှင့် ခရီးသွား က ပြန်လာတော့ သူ့ စိတ်ပြောင်းသွားလေပြီ။ ကောင်းထက်ဝင်း နှင့် ဒေါ်ခင်မာဝင်း တို့ နှစ်ယောက် ချစ်ကြပုံ၊ ဒေါ်ခင်မာဝင်း နှင့် သူ လိုးနေတာကို ကောင်းထက်ဝင်း က ကြည့် ပြီး သဘောကျ၊ ဖီးတက်နေပုံ တို့ကို တွေ့ ရပြီး သူလည်း သူ့ မာမီ နှင့် ထိုကဲ့ သို့ ဖြစ်ကာ တယောက်နှင့် တယောက် ပွင့်လင်း လာစေချင်မိတော့ သည်။
“ဆောင်း ရယ် မောင်လေ၊ သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် ချစ်ကြတာ၊ ပွင့်လင်းကြတာ တွေ မြင်ပြီး မောင်နဲ့ ဆောင်းလည်း အဲလို ဖြစ်ချင်နေမိတယ်”
“ဟင် ခုရော မောင် နဲ့ ဆောင်းက မချစ်ကြလို့လား၊ မပွင့်လင်းကြလို့လား”
“ပွင့်လင်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ လိုတော့ မဟုတ်ဘူးးလေ၊ မောင်နဲ့ လိုးနေရင်းနဲ့ ဒေါ်ခင်မာဝင်း က သူ့ သားကို ကြည့်နေတဲ့ အကြည့်တွေ။ မောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေးလို့ ဒေါ်ခင်မာဝင်း ဖီးတက်နေချိန်၊ သူ့ အမေ မျက် နှာလေးကို ကြည့်နေတဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း ရဲ့ မျက်လုံးတွေက မောင့်ကို တအား မနာလိုတောင် ဖြစ်စေခဲ့တယ်”
“တော်ပါတော့ မောင်ရာ စကားတတ်တိုင်း လှည့်ပတ်ပြော မနေပါနဲ့ တော့ မောင် ဆိုလိုချင်တာက ကောင်းထက်ဝင်း ကိုလည်း ဆောင်းက ပေးအလိုးခံရမယ်ပေါ့ ဒါပဲ မဟုတ်လား”
“ဟင့်အင်းလေ ကောင်းထက်ဝင်း မှ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဆောင်းစိတ်ပါတဲ့ သူပေါ့”
“ဆောင်းစိတ်ပါတဲ့ သူက မောင် မနှစ်သက်တဲ့ သူ ဖြစ်နေရင်ရော”
“ပိုတောင် ကောင်းဦးမလား မသိဘူး။ မောင်က ရင်နာနာ နဲ့ ဆောင်းလုပ်ချင်တာကို ခွင့်ပေးရတာ၊ မောင် ဘယ်လောက် ချစ်တယ်ဆိုတာ ပြသလိုပဲ ဖြစ်နေမှာ မဟုတ်ဘူးလား”
“အမလေး ကိုကိုလိပ် ရယ်၊ သူပဲ ဆောင်းကို လုပ်ဖို့ ဆွယ်ပြီး ဆောင်းလုပ်ချင်တယ် က ဖြစ်ရသေးတယ်”
“မောင်က မောင့် ကြောင့် ဆောင်း က လုပ်ရတယ် ဆိုတာကို မဖြစ်စေချင်တာပဲ၊ ဆောင်း ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ပါပြီး ဖြစ်သွားတာကို မောင်က ဖြစ်စေချင်တာ၊ ဥပမာ ဦးကြွက်ကြီး လိုပေါ့၊ ”
ဒေါက်တာ ဒေါ်ဆောင်းနှင်းဆီ မျက်နှာလေး နီရဲ သွားသည်။ သူမ အနေဖြင့် စိုးမိုးမောင် ကို သံသယ ဖြစ်မိသော် လည်း ဦးကြွက်ကြီး ကို သူမ ပထမဆုံး အလိုးခံလိုက်စဥ်က မည်သူမှ တိုက်တွန်း လို့ မဟုတ်တာ သူမ ကိုယ် သူမ သိလေသည်။ စိုးမိုးမောင် အကွက်ဆင်သည်ပဲ ထားဦး သူမ ကိုယ်တိုင်က ပါမှ ဖြစ်မှာ မဟုတ်လား။
“အင်းပါ မောင်ရယ်၊ ဆောင်း နောက်ဆို မောင့်ကို ဖွင့်ပြောပါမယ်၊ ခု သိပ်မိုးချူပ်နေပြီ မနက်ဖြန် ဆေးရုံ သွားရဦး မယ်လေ”
“အင်း ဟုတ်ပါပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ဒီ အရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ ညီမလေး ကို ဒီအတိုင်း ထားပြီး အိပ်လို့ ရမှာလား”
“ဟွန်း အဲဒါက တော့ အလိုက်သိတဲ့ သူက လုပ်ပေးပေါ့လို့ ”
သို့ ဖြင့် ၊ ……………………..
…………………………………..
လအနည်းငယ်ကြာပြီးသော အခါ…..
တိုးဦးမျှော် နှင့် မေသက်ထားမောင် တို့ မင်္ဂလာအခန်း အနား ကို မန္တလေး မှ ဟော်တယ်ကြီး တခုတွင် အကြီးအကျယ် ကျင်းပ လေသည်။
ဒေါက်တာဆောင်းနှင်းဆီ နှင့် သားသမီး များ လည်း မင်္ဂလာပွဲ သို့ လာရောက်ကြလေသည်။ ဒေါက်တာဆောင်းနှင်းဆီ မှာ သူမ ယောက်ျား နှင့် အတူ တခန်းထဲ အိပ်ရသော် လည်း စိုးမိုးမောင် က ဦးစောတင်မောင် နှင့် မလုပ်ရဟု သူမ ကို တားမြစ်ထားသဖြင့်၊ သူမ ဗဂျိုင်းနား မှာ အင်ဖက်ရှင်း ဖြစ်နေသည်ဟု အကြောင်းပြထားလိုက်သည်။ ဦးစောတင်မောင် ကလည်း သိပ်တော့ ဂရု မစိုက်ပါ။ သူ လိုးနေကြ သမီးကြီး ခွဲခွာသွားတော့ မည် ဆိုတော့ နှမြော ပြီး ဖီးအောက် နေသည်။ မေသက်ထားမောင် ကတော့ သူမ ဒက်ဒီ့ ဆီ မကြာ မကြာ ပြန်လာပေးပါ့ မည်ဟု ဂတိ ပေးထားခဲ့သည်မို့ သာ ဖြေသာ နေသည်။
……………………………..
မေသက်ထားမောင် မရှိတော့ လို့ ဟာတာတာ ဖြစ်နေသော ဦးစောတင်မောင် တစ်ယောက် မကြာခင်မှာပင် အစားထိုးဖို့ တစ်ယောက် ရောက်လာတော့ သည်။ အဲဒါက တော့ သမီးငယ် မေသဇင်မောင် ဖြစ်လေသည်။ သမီးငယ် မေသဇင်မောင် ကျောင်းပြီးလို့ အလုပ်လုပ်မည် ဆိုတော့ မေသက်ထားမောင် က သူမ ညီမ ဖြစ်သူ ကို သူမ ကုမ္ပဏီ မှာ အလုပ် သွင်း ပေးလိုက်သည်။ မန္တလေး ရုံးခွဲ မှာ ဆိုတော့ မေသဇင်မောင် က လာနေရမည် ဖြစ်ရာ အဖေ့ အိမ်မှာ ပင် နေဖို့ ပြင်ရလေသည်။
ဦးစောတင်မောင် ရုံးပိတ်သည့် တနေ့ မေသက်ထားမောင် တစ်ယောက် သူ့ အဖေ အိမ်သို့ လာလည်လေသည်။ သားအဖ နှစ်ယောက် တနေ့ခင်းလုံး အိမ် အပေါ်ထပ် ဦးစောတင်မောင် အခန်းတွင် အပြင်းအထန် ချစ်နလံထ ကာ လိုးကြ ဆော်ကြ ပြီးတော့ ပြိုင်းသွားကြ မှ အိပ်ယာပေါ် တွင် ဖက်ကာ နားနေကြ လေသည်။ မေသက်ထားမောင် က ၊
“ယောက်ျား အတွက် မိန်းမ အစီအစဥ် လုပ်ပေးထားတယ်နော်”
“ဘာလုပ်ပေးထားတာလည်း မိန်းမရဲ့”
“မိန်းမ နေရာ အစားထိုးဖို့လေ”
“ဟင် ဘယ်သူလဲ”
“ညီမလေးလေ ခစ်ခစ်”
“အာ မီးငယ် ကို ပြောတာလား၊ ကိုယ့်သမီးကို”
“ဟင် မိန်းမကရော ဘယ်သူ့ သမီး မို့လဲ”
“ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊ ဒါပေမဲ့ ဒီမိန်းမ က ကိတ်တယ်လေ၊ အားရပါးရကြီး၊ မီးငယ်က အရိုးဂေါင်ဂင်”
“မဟုတ်ပါဘူးနော်၊ ညီမလေး က အရိုးမဟုတ်ပါဘူး၊ ဆလင်းပါ၊ သူက မှ တကယ့် မော်ဒယ်တွေ ဘော်ဒီမျိုး”
“တော်ပါကွာ ယောက်ျား က ဒီ မိန်းမ ကို သာ အချစ်ဆုံး ပါ၊ ဒါနဲ့ မိန်းမ ရဲ့ လင်ငယ်လေး ကရော အဆင်ပြေရဲ့လား”
ဦးစောတင်မောင် က သူ့ သားမက် ကို လင်ငယ်ဟု သုံးစွဲလိုက်သည်၊ သူက လင်ကြီး ဟု သူ့ ကိုယ်သူ ရာထူး ပေးထား ပြီး ပြီ မဟုတ်လား။
“ပြေပါတယ်၊ ဘာမှ ဒီလောက် ဖွဲ့နွဲ့ စရာ မရှိပါ ဘူး၊ မိန်းမ သွားရတော့ မယ် ယောက်ျား၊ နောက် အပတ် မှ ဆုံမယ်နော်၊ မွမွ”
………………………
နောက်တလ လောက်တွင် မေသဇင်မောင် တစ်ယောက် သူ့ အဖေ အိမ်သို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။ မေသဇင်မောင် မှာ သူ့ အမကြီး မေသက်ထားမောင် ထက် အရပ်အနည်းငယ် မြင့် ကာ ခပ်သွယ်သွယ်မို့ ပိန်သလို ထင်ရသော်လည်း ဖင်လုံးကျစ်ကျစ်လေး နှင့် ရင်သား မို့မို့ လေး တို့ မှာ သူ့ နေရာနှင့် သူ အချိုးကျ ကာ မော်ဒယ် တွေလို ဆက်ဆီ ဖြစ်လေသည်။
မေသဇင်မောင် သူ့ အိမ်ရောက်ပြီး တရက် နှစ်ရက် အတွင်း မှာ ပင် တဏှာရာဂ ကြီးသူ ဦးစောတင်မောင် တစ်ယောက် လိုးခွဲချင်စိတ် ထလာရလေပြီ။ ထုံးစံ အတိုင်း ရဲပီပီ မိမိ အိမ်တွင်း ၌ပင် စပိုင်ကင်မရာ များ တပ်ထားလေရာ မေသဇင်မောင် အဝတ်အစား လဲတာ ရေချိုးတာ၊ အကုန် မြင်နေရသည်။ ထိုဗီဒီယို များ ကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်စိတ်တွေ က ပိုပို သောင်းကျန်းလာခဲ့ ရသည်။ တနေ့တော့ မေသဇင်မောင် သူမ အိပ်ယာ တွင်း မှ ညဖက် တွင် ဖုံးပြောနေတာ ကို ခိုးနားထောင် မိပြီး သူ မမျှော်လင့်ထားသည့် သူတို့ အိမ်တွင်း အဖြစ်အပျက် များကို သိလိုက်ရလေတော့ သည်။
“ကိုကို ကလည်း နော် ခုမှ ပဲ ခေါ်တော့ တယ် ဟွန့် ချစ်လေး မရှိတာနဲ့ သူ့ စော် နဲ့ အလုပ်များနေတာ မဟုတ်လား”
ပထမ တော့ ဦးစောတင်မောင် စိတ်ထဲ ဒေါသ ထွက်သွားသည်။ သမီးဖြစ်သူ က စော်လား မိန်းမလား မသိ ရှိနေသည့် အကောင်တစ်ကောင် နဲ့ ဖြစ်နေတယ် ဟု သူ့ စိတ်ထဲ ထင်လိုက်မိသည်။ နောက်ပိုင်း ပြောစကား များ က သူ့ နားကို ပင် သူမယုံ နိုင် ဖြစ်သွားရသည်။ သမီးငယ် နှင့် ဖုံးပြောနေသူ မှာ သူ့ သားလတ် နေလင်းမောင် ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ သူတို့ က မောင်နှမချင်း ဖြစ်နေကြတာလား။ နောက်ဆက်တွဲတွေ က သူ့ အိမ်တွင်း မှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေမှန်းကို ရဲဘဝ ဖြစ် နှစ်ပေါင်း များစွာ အကျင့်ပျက်လာသော ဦးစောတင်မောင် ပြက်ပြက်ကွင်းကွင်း ကြီး သိသွား ရတော့ သည်။
“အော် အိမ်မှာ လည်း စိုးမိုး နဲ့ မာမီ တော့ လွတ်လပ်ရေးရနေမှာပေါ့ နော်၊ ကိုကို သွားသွား ချောင်းနေတယ် မဟုတ်လား၊ ခစ်ခစ်၊ သူတို့ က တော်တော် လိုးနိုင်တာနော်၊ အဟီး၊ မာမီ ကလည်း တအားဟော့ တာ အံ့သြစရာ ကြီး”
ဦးစောတင်မောင် မှာ သမီးကြီး မေသက်ထားမောင် အား လိုးနေရသည်ကို ဟုတ်လှပြီ မှတ်နေရာမှ ယခုတော့ သူ့ မိန်းမ ဒေါက်တာဆောင်းနှင်းဆီ ကို သား ငယ် စိုးမိုးမောင် က လိုးနေပြီး။ သမီးငယ် ကို သားလတ် နေလင်းမောင် က လိုးနေကြကြောင်း သိလိုက်ရတော့ ၊ ဒေါသလည်း အတော် ထွက်သွားပြီး။ လီးကလည်းတောင်လာခဲ့သည်။
မေသဇင်မောင် ဖုံးပြောနေတာကို ပြီးအောင် စောင့်လိုက်သည်။
မေသဇင်မောင် က ဖုံးအတော်ကြာကြာ ပြော ပြီးမှ ဖုံးကို ချလိုက်သည်။ မေသဇင်မောင် က အိပ်တော့ မည်ဟု နှုတ်ဆက်ကာ ဖုံးချလိုက်သည်နှင့် သူမ တံခါး မှာ ဝုန်းကနဲ ပွင့် သွားပြီး သူမ အဖေ ဦးစောတင်မောင် ဒေါသ တကြီးဖြင့် ဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
“ဟင်.. ဒက်ဒီ..ဘာ..ဘာ…”
အခန်း ၂၈။
“ဆင်းစမ်း ကုတင်ပေါ် က ”
ဦးစောတင်မောင် ၏ ဒေါသသကြီး အော်ငေါက်လိုက်သည့် အသံကြောင့် မေသဇင်မောင် ကုတင်ပေါ် မှ ကမန်းကတမ်းဆင်းကာ ကြမ်းပေါ် မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ကျမှ ဦးစောတင်မောင် လက်ထဲ မှာ ကိုင်ထားသည့် ရဲတွေ ဝတ်သည့် ပိတ်သား ခါးပတ် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အား သေပါပြီ။ ဦးစောတင်မောင် စိတ်ဆိုးလျှင် ငယ်ငယ်ကတည်းက ဖင်လှန် ရိုက်တတ်တာကို သူမ သိတာမို့ တကိုယ်လုံး တုံတက် ပြီး ကျော ပင်ချမ်းသွားရသည်။
“ဒက်ဒီ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်၊ သမီးဘာလုပ်မိလို့လဲ”
“အောင်မယ် ငါ့ကို ငတုံးများ မှတ်နေလား၊ ငါရဲလုပ်စားလာတာ နင့်တသက် မကတော့ ဘူး. ငါ့ကို လာပြီး အူကြောင်ကြောင်တွေ ၊ မသိသလို ဘာလိုလို လုပ်မနေနဲ့၊ နင်နဲ့ နင့် အကို လိုးနေကြတာကို ငါသိတယ်”
မေသဇင်မောင် မျက်နှာ တခုလုံး သွေးဆုတ် သွားပြီး တကိုယ်လုံးနူံးကျ သွားတော့ သည်။ သေပြီ၊ ငါ အသုံး မကျတာ၊ သူ့ အိမ်မှာ မဆင်မခြင် ဖုံးပြောလိုက်မိတာဟု တွေးရင်း လူလည်း တုံရီလာခဲ့သည်။
“နင့် အဝတ်အစား တွေ ချွတ်လိုက်စမ်း၊ တစ မှ မကျန်နဲ့”
“ဒက်ဒီ သမီး…ဟို..”
“ဖြန်း….”
တွန့်ဆုတ်ဆုတ် ဖြစ်နေသော မေသဇင်မောင် ၏ တင်ပါး ပေါ်သို့ ဦးစောတင်မောင် ခါးပတ်ပြား က ဖြန်းကနဲ တချက် ကျရောက်သွားသည်။ တင်ပါး မှာ ပူကနဲ ပင် ဖြစ်သွားသဖြင့် မေသဇင်မောင် အားကနဲ ပင် အော်လိုက် ရသည်။
“အားးးးး နာတယ်”
“ချွတ်လို့ ပြောနေတာ ဘာ အချိန်ဆွဲနေတာလဲ ထပ်နာချင်သေးတာလား”
“ဟုတ်…ဟုတ်..ဒက်..အဟီးးးးးးးးဟင့်..ရွှတ်..”
မေသဇင်မောင် မျက်ရည် တွေ စီးကျလာပြီး တဟင့်ဟင့် ငိုကာ သူမ အဝတ်အစား တို့ ကို စချွတ်တော့ သည်။ ဦးစောတင်မောင် က မေသဇင်မောင့် ကုတင် ပေါ် တွင် ထိုင်ပြီး သူ့ သမီးငယ် အဝတ်အစား တို့ တခုချင်း ချွတ်နေသည်ကို မျက်စေ့ အရသာ ခံကာ ထိုင်ကြည့်နေလေသည်။
မေသဇင်မောင် နှင့် သေခြာမတွေ့ ဆုံ ရသည်မှာ အတော် ကြာနေခဲ့ပြီ ဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံး အကြိမ် သူမ ကို ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး ရိုက်ခဲ့တာက တောင် ဆယ်နှစ်လောက် ကြာခဲ့ ပြီထင်သည်။ ယခုတော့ အရပ် ကြီး ကလည်း ရှည်လို့ ၊ အရင် ကလို အရိုးဂေါင်ဂင် လေး မဟုတ်တော့။ အသားအရည် ပြည့်ဖြိုးပြီး မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်း သူ့နေရာ နှင့် သူ ကြည့်လို့ ကောင်းနေသည်။ မေသဇင်မောင် က သူမ ဝတ်ထားသည့် ပဂျားမား အင်္ကျီ ကို ကြယ်သီး ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်တော့ ဘရာဇီယာအသားရောင် လေးက သူမ ရဲ့ လိမ္မော်သီး အကြီးစား အရွယ် နို့တွေကို မနိုင့်တနိုင်ထိန်းထားတယ်။ အောက်ခံ ပဂျားမား ဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်လိုက်တော့ ဖင်ကြားညှပ် ဘောင်းဘီ အမဲရောင်လေး က ပေါင်ခွဆုံကြား မှာ ညှပ်နေသည်။ မေသဇင်မောင် က ပင်တီ၊ ဘရာဇီယာ တို့ သာ ကျန်လျှက် ရပ်ရင်း ငိုရှိုက်လျှက် ဦးစောတင်မောင်ကို လှမ်းကြည့်တော့၊
“ဆက်ချွတ်လေ ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ တစမကျန် နဲ့ လို့ ပြောထားတာ နားမလည်ဘူးလား”
“ဟုတ်..ဟုတ်..ဟင့် ဟင့် ရွှတ်..”
မေသဇင်မောင် က သူမ ဘရာဇီယာကို လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ချွတ်လိုက်သည်။ နို့လုံးလုံးလေး တွေ က တင်းမာ လို့ စလင်းဘော်ဒီ လေး ပေါ် မှာ မောက်မောက်ကြွားကြွား ဖြင့် ပေါ်လာသည်။ လှလိုက်တာ လို့ ဦးစောတင်မောင် စိတ်ထဲက ပြောနေမိသည်။ သူ့ လီးကြီးလည်း တဖြည်းဖြည်း မာလာလေပြီ။ မေသဇင်မောင် က သူမ ပင်တီလေး ကို ခါးကြိုး မှ လက်မ နှစ်ဖက် ဖြင့် ချိတ်ကာ အောက် သို့ ဆွဲချလိုက်သည်။ ခြေသလုံးလောက် ရောက်တော့ သူမ ခြေတဖက်ဆီ ဖြင့် ချိတ်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် သလို့ ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ မေသဇင်မောင် စောက်ဖုတ်လေး မှာ အမွှေးပါးပါး လေး တိတိကျကျ ညှိပြိး ညှပ်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းလေး အတွန့် လေးကို မြင်နေ ရသည်။ ဦးစောတင်မောင် က သူ့ လက်ဖဝါးကို ပြောင်းပြန်လှန်ပြီး လက်ချောင်းများကို ကွေးကာ သူ့ နား လာဖို့ အချက်ပြလိုက်သည်။
မေသဇင်မောင် က သူမ နို့လေး များကို လက်တစ်ဖက် ဖြင့် တစ်တောင်ဆစ်ကွေးကာ ကွယ်ထားပြီး နောက် တဖက် က လက်ဖဝါးကို စောက်ဖုတ်လေး ပေါ် အုပ်ထားလေသည်။
“လက်တွေ က ဘာလုပ်ထားတာလဲ ဖယ်လိုက်စမ်း”
မေသဇင်မောင် က ဦးစောတင်မောင် ပြောသလိုသူမ လက်တွေကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။ ဦးစောတင်မောင် က သူ့ ရှေ့ လက်တကမ်းမှာ ရောက်လာကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် ရှိနေသည့် သမီးငယ် မေသဇင်မောင် ကို သေခြာကြည့် လိုက်သည်။ သူမ နို့လေး မှာ တင်းရင်းလုံးမောက် နေပြီး နို့သီးခေါင်းလေး များ မှာ ချွန်ထွက် မာတင်းနေသည်။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား ညိုညိုလေး နားမှာ မီးရောင်ဖြင့် လဲ့ နေသော အရည်ကြည် စိုစိုလေး တို့ ကိုတွေ့ နေရသည်။ ဦးစောတင်မောင် က လက်ထဲ ကိုင်ထားသည့် ရဲခါးပတ်ကို ကြမ်းပေါ် ပြစ်ချလိုက်ပြီး၊
“လာစမ်း ငါ့ပေါင်ပေါ် မှောက်လိုက်၊ နင့်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပဲ ရိုက်တော့ မယ်”
မေသဇင်မောင် က ဦးစောတင်မောင် ပေါင်ပေါ် သို့ ကန့်လန့်ဖြတ်ကာ ကုံးမှောက်လိုက်သည်။ ဦးစောတင်မောင် ၏ လက်ဖဝါးတဖက်က တင်းရင်းတုံခါ နေသော တင်ပါးလုံးလေး ပေါ် သို့ ဖြန်းကနဲ ရိုက်ပြစ်လိုက်သည်။
“ဖြန်း.”
“အား…အီးးးးးးးးးးနာတယ် ဒက်ဒီ..ဟင့်…ရွှတ်”
ဦးစောတင်မောင် လက်တဖက်က မေသဇင်မောင် နို့လုံးတလုံးကို အောက်မှ ပင့်ကိုင် ဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး နောက်တဖက်က တင်ပါးလုံးလေး တဖက်ကို ထပ်ရိုက်လိုက်ပြန်သည်။
“ဖြန်း”
“အားးးး သေပါပြီ ဒက်ဒီ ဟီးးဟီးးးး”
ရိုက်ချက် မှာ ပြင်းလှ သဖြင့် မေသဇင်မောင် တင်ပါးလေး မှာ လက်ဝါးရာ ဖြင့် နီမြန်းသွားရသည်။ ဦးစောတင်မောင် လီးကြီးကလည်း မာတင်းထောင်မတ်လာသဖြင့် မေသဇင်မောင် ဘိုက်သားလေးကို ထောက်မိ နေလေသည်။
“ဖြန်း..ဖြန်း…ဖြန်း.”
“အားးးးး အီးးးးး အိုးးး ဒက်ဒီ…နာတယ်…သမီးး မှားးးပါတယ်….”
ဦးစောတင်မောင် ရိုက်ချက်တွေ ကြောင့် မေသဇင်မောင် တင်ပါးလေး တွေ နီမြန်းလာပြီး မေသဇင်မောင် စောက်ဖုတ် မှ လည်း စောက်ရည်ကြည်တို့ က စိမ့်ကျလာခဲ့ သည်။ ထို စောက်ရည်ကြည်တို့ က ဦးစောတင်မောင် ပုဆိုးပေါ် သို့ စီးကျလာပြီး ပေါင်မှာ စိုလာသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ဦးစောတင်မောင် လီးကြီးကလည်း မတရားတောင်မတ်နေတာမို့ မေသဇင်မောင် ဘိုက်က ဖိထားမှု ကြောင့် အနည်းငယ် နာလာ ခဲ့ရသည်။
ဦးစောတင်မောင်က မေသဇင်မောင် ပေါင်ခွဆုံကြားမှ မြင်နေရသည့် အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို သူလက်ချောင်းထိပ် ဖြင့် ဖိပွတ်လိုက်သည်။
“အ…..အီးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးး”
ဦးစောတင်မောင် လက်ချောင်း က မေသဇင်မောင့် စောက်စေ့ကို ဖိပွတ်ခြေရင်းက စောက်ဖုတ်ထဲကို ပါ ထိုးသွင်း မွှေနှောက်လေရာ၊ မေသဇင်မောင် မှာ ဖင်လုံးလေး ကုံးကာ ကြွလာရတော့ သည်။
“ဒီစောက်ဖုတ် က ဒီလောက်တောင် ရွ ပြီး ခံချင်နေတာလား၊ ဟင်၊ ခံစရာ ရှားလို့ အကိုအရင်း လိုးတာကို တောင် ခံနေရသလား ကောင်မ ဟင်၊ ကဲဟာ ၊ ကဲဟာ”
ဦးစောတင်မောင် က ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မေသဇင်မောင် စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့ လက်ခလည်ဖြင့် ထိုးသွင်း မွှေနေ ရာက လက်ညိုးလက်ခလည် နှစ်ချောင်းပူး ဖြင့် တစွတ်စွတ် ထိုးထည့်ကာ လက်ချောင်းဖြင့် လိုးပေးနေလေ သည်။ မေသဇင်မောင် မှာ ဖင်ကြီးကို ကုံးကြွလာအောင် ဖီးတက်လာခဲ့ရသည်။
“ဒီလောက် တောင် ခံချင်တဲ့ စောက်ဖုတ် တကယ့် လီးစစ်စစ် နဲ့ လိုးပြ လိုက်ဦးမယ်၊ ထစမ်း ၊ ဒီကုတင်စောင်း မှာ ကုံးမှောက်လိုက်စမ်း”
ဦးစောတင်မောင် က မေသဇင်မောင် ကိုယ်လုံးကို မ ကာ ကုတင်စောင်း ကို ဘိုက်တင်မှောက်စေသည်။ မေသဇင်မောင် က ကုတင်ပေါ် မှာသူမ တတောင်နှစ် ဖက်ကို ထောက်ကာ ဘိုက်မှောက် ကုံးပေးလိုက်သည်။ ဦးစောတင်မောင် က သူမ အနောက် မှာ ရပ်ရင်း သူ့ လုံခြည် ကို ကြမ်းပေါ် သို့ ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်။
ဦးစောတင်မောင် က သူ့ မာတင်းထောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်သည့် လီးကြီးကို မေသဇင်မောင့် ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှ ပြူးထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်လေး အကွဲကြောင်းအဝ တွင် တေ့ကာ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ မေသဇင်မောင် လည်း လီးဒစ်ဖူးကြီး သူမ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းကို ပွတ်တိုက်ပေးတာ ခံလိုက်ရလို့ ခြေဖျား ကလေး များ ပင်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို ကော့ ပေးလိုက်မိသည်။
“ဖလွတ်..ဗျိ..စွတ်..ဖတ်..”
“အား………….သေပါပြီ…………အိုးးးးးးးးးးးးဒက်ဒီ …..ရှီးးးးးးးးးးးးကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”
ဦးစောတင်မောင် လီးကြီး က ရုတ်တရက် ဆောင့်တိုးပြီး သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ မညှာမတာ ထိုးဝင်လာတော့ မေသဇင်မောင် တယောက် ကိုယ်လေးပင်တုံတက်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုလေး တွေ လည်း လီးကြီး ပွတ်တိုက် သွားမှု ကြောင့် နာကျင် သွားသဖြင့် အော်ဟစ်ကာ ငိုငြီးလိုက်မိလေသည်။
အခန်း ၂၉။
ဦးစောတင်မောင် ကတော့ လီးကြောကြီးထဲ တွင် စိမ့် နေအောင် ပင် ခံစားလိုက်ရသည်။ မေသဇင်မောင် သူ့ အိမ် ရောက်လာကတည်းက ဗီဒီယို ကင်မရာ ထဲ က တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရင်း လိုးချင်နေမိတာ အခုတော့ သူ့ အိပ်မက် အကောင်အထည် ပေါ် သွားရပြီ မဟုတ်ပါလား။ မေသဇင်မောင် မှာ ရုတ်တရက် ကြည့်လျှင်သာ ပိန်ပိန်လေး ထင်ရသော်လည်း ယခု ကိုယ်လုံးတီးနှင့် မိမိ ရှေ့ မှောက်ကုံးနေတော့ ဖင်လုံးလုံးလေးက စွံ့ကား လျှက် ကြည့်လို့ကောင်းပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်နေသည်။ ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြား မှ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး က မိမိလီးကြီး တိုးဝင် သွားသည်နှင့် နှုတ်ခမ်းသားလေး များ အထဲသို့ လိပ်ဝင် သွားပြီး ၊ လီးကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်သည် နှင့် လီးတန်ကြီးမှာ ကပ်ပါလာသည်ကို ကြည့်ရသည်မှာ အရသာရှိလှသည်ဟု ဦးစောတင်မောင် တွေးနေမိသည်။
မေသဇင်မောင် က သူမ အမကြီး နှင့် မတူ ဆံပင်ကလည်း အရှည်ကြီး ဖြစ်ကာ ခါးနားအထိ ရောက်သည်။ ယခု အိပ်ကာနီးမို့ ဖားယား ချထားသည့် ဆံပင် ရှည်ကြီးကို ဦးစောတင်မောင် က ဆွဲယူလိုက်ကာ မြင်းဇက်ကြိုးဆွဲ သလို ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။ အောက် က လီးကြီးကလည်း အင်ဂျင်စက်က ပစ်စတင်ကြီးလို တဒိန်းဒိန်း ဆောင့်လိုး နေလေရာ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် အကြာမှာတော့ လီးရည်တွေ တဖြွတ်ဖြွတ် သူ့သမီးငယ် စောက်ဖုတ်တွင်း သို့ ပန်းထည့် ရင်း က ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရလေတော့ သည်။
မေသဇင်မောင် အတွက် မှာလည်း ဒီအရွယ်ကျမှ မိမိ အဖေ ရှေ့ မှာ ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ပြရခြင်း၊ သူ့ ပေါင်ပေါ် မှောက်ပြီး တင်ပါးကို လက်ဖဝါး ဖြင့် အရိုက်ခံရခြင်း၊ ဒက်ဒီ့လီးကြီး မာတောင်ကာ သူမ ဘိုက်ကို လာထောက် နေခြင်း တို့ က တဏှာစိတ်ကို ထကြွ စေပြီး စောက်ရည်ကြည်ပင် ယိုစိမ့် နေပြီဖြစ်သည်။ နောက်တော့ သူမကို ကုံးခိုင်းကာ အနောက် မှ အဖေအရင်း ဖြစ်သူ က လီးကြီး ဖြင့် မညှာမတာ လိုးတော့ ခနလေး ဖြင့် တချီ ပြီးသွားခဲ့ရသည်။ နောက်ပိုင်း ဦးစောတင်မောင်က အရှိန်ရလာပြီး သူပြီးကာနီး အမြန်ဆောင့်လိုးတော့ သူမ စိတ်တွေ ပြန်ကြွလာကာ၊ လရည်ပူပူနွေးနွေး များစောက်ခေါင်းထဲ အပန်းခံရတော့ သူမ နောက်တချီ ပြီး သွား ခဲ့ရပြန်ပါသည်။
ဦးစောတင်မောင် က သူ့ လီးထဲ က လရည်တွေ ကုန်သွားအောင် ညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီးတော့ မှ လီးကို အသာ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ် ဘိုက်မှောက်ကာ ကိုယ်တပိုင်းတင်လျှက် စောက်ဖုတ်လေး မှ လရည်များ ယိုကာ ပေါင်တွင်းသို့ စီးကျနေသော သူ့ သမီးငယ်ကို ကြည့်ရင်း အနည်းငယ် သနားစိတ်ဝင်သွားသည်။
ရေချိုးခန်းရှိရာသို့ လျှောက်သွားပြီး သဘက် အသေးတထည်ကို ရေစွတ်ကာ ရေညှစ်လိုက်သည်။ ထိုရေစို သဘက်ကလေးကို ယူလာကာ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ မေသဇင်မောင် က ကုတင်ပေါ် တက်ကာ မှောက် ရက်ကလေး ဖြစ်နေလေပြီ။ ဦးစောတင်မောင် က ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ပြီး မေသဇင်မောင် ပေါင်လုံးလေးကို ဖြဲကာ ပေါင်တွင်းသား နှင့် စောက်ဖုတ်လေး တဝိုက် ပေကျံ နေသော အရည်များကို သဘက်စိုကလေးဖြင့် သုပ် ကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးလိုက်သည်။ မေသဇင်မောင် ကတော့ မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးပေါ် အပ်ကာ မှောက်လျှက် နေနေလေသည်။ ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ပင် ရှိနေသေး၍ သူမ ဖင်လေး က မို့ မေါက် တက်နေကာ ဦးစောတင်မောင် ရိုက်ထားသဖြင့် နီတာတာလေး ဖြစ်နေသည်။ မေသဇင်မောင့် စောက်ဖုတ် နှင့် ပေါင်တန်တို့ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးသွားတော့ ဦးစောတင်မောင် က ရေချိုးခန်း ပြန်သွား ကာ သဘက်ကို ရေပန်းအောက် ကြမ်းပြင်သို့ ပြစ်ချ ထားခဲ့ပြီး သူ့ လီးကြီးကိုလည်း ရေဆေးသန့်စင် လိုက်သည်။
ဦးစောတင်မောင် က သူ့ လီးနှင့် ပေါင်တို့ ကို ရေခြောက်အောင် သဘက်တထည်ဖြင့် သုတ်လိုက်ပြီးမှ မေသဇင်မောင့် အခန်းသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့ ပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ မေသဇင်မောင် က သူမ ကိုယ်လုံးလေး ပေါ် စောင်ကို လည်ပင်းအထိ ဆွဲခြုံ ကာ မျက်စေ့လေး မှိတ်ထားပြီး မှိန်းနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဦးစောတင်မောင် က သူကိုယ်ပေါ် မှ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ချ လိုက်ပြီး၊ မေသဇင်မောင် ဘေးဝင်လှဲကာ သူမ ခြုံထားသော စောင်တွင်း ဝင်လိုက်သည်။ မေသဇင်မောင် က စောင်အောက်တွင် ခုနက အတိုင်းကိုယ်လုံးတီး နှင့် ရှိတုန်း မို့ သူတို့ နှစ်ဦး ချင်း အသားတွေ ထိကပ်မိသွားသည်။ ဦးစောတင်မောင် က မေသဇင်မောင် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ကာ သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့် လိုက်တော့ မေသဇင်မောင် ကလည်း တိုးကပ် ကာ သူမ မျက်နှာကို ဦးစောတင်မောင် ရင်ခွင်ထဲ ဖွက်ထားလိုက်သည်။ မေသဇင်မောင့် နို့လုံးလေး များက ဦးစောတင်မောင် ရင်ဘတ်ကို ဖိကပ် မိနေပြီး သူတို့ နှစ်ဦး ပေါင်လုံးချင်းလည်း ထိကပ်မိနေကြသည်။
“နာသွား လည်း မီးငယ်လေး”
“အင်း..သူက အရမ်း လုပ်တာကိုး”
“ဒက်ဒီ ရုတ်တရက် ဒေါသ ထွက်သွားလို့ ပါကွာ.. ဆောရီးနော် မီးငယ်လေး”
“ဟွန့် ခုထိ မီးငယ်လေး ခေါ်နေတုန်းလား၊ ”
“ဘာဖြစ်လို့လဲကွယ်”
“သူ လုပ်ချင်တာ အကုန်လုပ်ထားပြီးမှ ခုထိ မီးငယ်လေး ခေါ်နေတုန်းလားလို့”
မေသဇင်မောင် ၏ အိစက်သော အသားစိုင်လေးများ အထိအတွေ့၊ ညုတုတု လေသံ လေးက ဦးစောတင်မောင် လီးကြီးကို တဖြည်းဖြည်း ချင်း မာတောင်လာစေခဲ့ ပြန်ပါသည်။ လီးမာမာ နွေးနွေး ကြီးက သူမ ပေါင်ကို လာထောက်မိနေတာ သတိထားမိသော မေသဇင်မောင် က သူမ လက်ကလေး ဖြင့် စမ်းကာ ဆုပ်ကိုင် လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေလေသည်။ ဦးစောတင်မောင် လီးကြီးက မေသဇင်မောင် လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးတာ ခံရတော့ ပိုပြီး မာတောင် တောင့် တင်းလာခဲ့ရသည်။
“အားးး ကောင်းလိုက်တာ၊ မီးငယ်လေး လို့ မခေါ်လို့ ဒက်ဒီက ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲ”
“သူ့ ဟာကြီး နဲ့ မီးဟိုဟာလေးကို စိတ်ကြိုက် လိုးပြီးနေမှ တော့ မီးငယ်လေး ဟုတ်တော့ ဘူးလေ၊ ”
ဦးစောတင်မောင် စိတ်တွေ တအားထလာလေပြီ၊ သမီးကြီးတောင် မှ သူ့ ကို အဲလောက် မညု ဘူးခဲ့၊ ဦးစောတင်မောင် လက်တွေက မေသဇင်မောင့် နို့တွေကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်ခြေနေမိပြီ။
“အင်း ဒါဆိုလည်း ငါ့ ရဲ့ မယားလေး ပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟွန့် မယား မတော်ချင်လည်း လူကို မလုပ်နဲ့လေ၊ အား အရမ်း မညစ်နဲ့ လေ နာတယ် ယောက်ျား ရဲ့”
ဦးစောတင်မောင် မအောင့်အီး နိုင်တော့၊ မေသဇင်မောင့် ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်ဖြစ်အောင် တွန်းလှိမ့် လိုက်ပြီး အပေါ် မှ မှောက်လိုက်သည်။ မေသဇင်မောင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ့ ဒူး များဖြင့် ချဲကားစေပြီး လီးကြီး ကို မေသဇင်မောင့် စောက်ဖုတ်ဝလေးတွင် တေ့ လိုက်သည်။ မေသဇင်မောင့် စောက်ဖုတ် လေးကလည်း စောက်ရည် တို့ ဖြင့် စိုစွတ်နေလေပြီ။
“ဖွတ်…ဗျိ..ဖလွတ်…ဖတ်”
“အား…ရှီးးးးးး အိုးးးး ကျွတ်စ်”
ဦးစောတင်မောင် က သူ့ တစ်တောင် နှစ်ဖက်ကို မေသဇင်မောင့် နံဘေး ဂျိုင်းအောက် တဖက်တချက် တွင် ထောက်ကာ ဒူးကို အားပြုလျက် ဆောင့်ဆောင့် လိုးသည်။ မေသဇင်မောင် ကလည်း သူမ ပေါင်လုံး နှစ်ဖက် ဖြင့် ဦးစောတင်မောင် နံဘေးကို ညှပ်ကာ သူမ ခြေနှောင့် နှစ်ဖက်ဖြင့် ဦးစောတင်မောင် ပေါင်နောက်ဖက်တွေကို ဖိကပ်ထားသည်။
“ဖွတ်…ဖတ်..ဖွတ်..”
“အီးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေး..အီးးးး စီးနေတာပဲ အိုးးးး ”
“ဆောင့် ..ဆောင်…ယောက်ျားးးးး ကောင်းးးးတယ်..အူးးးး”
ဦးစောတင်မောင် က မေသဇင်မောင့် အပြောကြောင့် ပိုပြီး အားမာန်ထည့်ကာ ဆောင့်လိုးနေရင်းက အောက်ကို ငုံ့ကြည့်တော့ မေသဇင်မောင့် မျက်နှာလေး ကို တွေ့ရသည်။ မေသဇင်မောင့် မျက်နှာလေး မှာ တဏှာရမက် ထန်ထန်လေး ဖြင့် နီမြန်းနေပြီး နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေး မှာလည်း ဟတတ ဖြင့် သူ့ ကို မျက်လုံးချင်း ပြန်ဆုံ ကြည့်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ဦးစောတင်မောင် က မေသဇင်မောင့် နှုတ်ခမ်းအစုံကို သူ့ နှုတ်ခမ်းများ ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်း လိုက်သည်။ မေသဇင်မောင် ကလည်း သူမ လျှာလေး ကို ထုတ်ကာ ဦးစောတင်မောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်း ပေးလိုက်သည်။ မေသဇင်မောင် က သူမ အကို နှင့်လည်း လိုးနေခဲ့ပြီး၊ သူမ အမေ ဖြစ်သူ ကလည်း သားအငယ်နှင့် လိုးနေသည်ကို သိနေခဲ့တော့၊ သူမ ကိုယ်တိုင်က အဖေ ဖြစ်သူ နှင့် လိုးချင် နေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ သူမ စိတ်အတွေး ထဲ တွင် တခါတရံ အဖေ ဖြစ်သူ ကို မှန်းပြီးတော့ မာစတာဘိတ် ပင် လုပ်မိခဲ့ သေးသည်။ ထို့ ကြောင့် ယခုလို သူမကို သူမ အဖေ ဖြစ်သူ က လိုးနေပြီ ဆိုတော့ သူမ စိတ်ကူးယဥ် က အကောင်အထည်ပေါ် ခဲ့ရတာမို့ စိတ်တွေ လည်း တအားထ၊ အရသာ ကလည်း အလွန်ရှိနေလေသည်။
ဦးစောတင်မောင် အတွက်က လည်း သမီး အကြီးတုန်းက သူက ပင် ချိန်းခြောက် ကာ စလိုးခဲ့ ပြီး နောက်ပိုင်း သမီးအကြီး က စိတ်ကူ ကိုယ်တူ အလိုးခံ ခဲ့ သော် လည်း ယခု သမီးငယ် နှင့် မတူ၊ သမီးငယ် ကတော့ ယခု ပုံ အရဆိုလျှင် မိမိ မစလျှင်တောင် သူမ က စမည့် သဘော။ တဏှာရမက်ထန်လှသည်ကို တွေ့ ရသဖြင့် ဖီးပိုတက် ကာ တအားကို ဆောင့်လိုး နေမိတော့သည်။
“အားးးး မြန်မြန်လေး ယောက်ျားရယ်, မိန်းမ ပြီးတော့ မယ် အိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
“အီးးးးးးးးးးးးးးယောက်ျားလည်း ပြီးးးးးးးးပြီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တဦးကို တဦးဖက်ကာ ဒုတိယ အချီ ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရှိ သွားကြတော့ သည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ ယောက်ျားရယ်၊ မိန်းမ ကို ခွဲမသွားပါနဲ့နော်”
“အင်း”
သူတို့ နှစ်ယောက်သား အသာငြိမ်သွားပြီး မှိန်းနေကြလေသည်။ ခနအကြာမှ ဦးစောတင်မောင် က မေသဇင်မောင့် ကိုယ်လုံးလေးကို အသာပွတ်သပ်ပေးရင်း က နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ပြီးမှ
“ကဲ မိန်းမ ကို ယောက်ျား ဘယ်လို မှ စိတ်မဆိုးတော့ ဘူး အိုကေ၊ ဒါပေမဲ့ ယောက်ျား မေးတာတွေကို တော့ မှန်မှန်ကန်ကန်ဖြေရမယ်နော်”
“အင်း ပါ ယောက်ျား က ဘာတွေ သိချင်တာလည်း မေး၊ မိန်းမ သိတာတွေ အကုန်ပြောပြပါ့မယ်”
“အင်း ပထမဆုံး မိန်းမနဲ့ မိန်းမ အကို နဲ့ ဘယ်တုန်းက ဘယ်လို စဖြစ်တာလဲ ဆိုတာရယ်၊ အငယ်ကောင်နဲ့ သူ့ အမေ နဲ့ ဘယ်လို စဖြစ်ပြီး ဘယ်လို လုပ်နေကြလဲ ဆိုတာရယ်ကို ယောက်ျား အရမ်းသိချင်နေပြီ”
“အင်း ပြောပြမယ်လေ”
အခန်း ၃၀။
ဦးမိုးမျှော် မှာ ချွေးမ လေး မေသက်ထားမောင် ကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ထ နေသည်မှာ အတော်ကြာခဲ့ပြီ။ သူတို့ ပွဲတပွဲမှာ သူ့ တပည့်ဟောင်း တဦး ဖြစ်သူ စောတင်မောင် နှင့် အတူပါလာသော မေသက်ထားမောင် ကလေး ကို တွေ့ မိပြီး သဘောကျ နေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ တနေ့ တော့ ကုမ္ပဏီဖွင့် ပွဲတခု တွင် ဆုံတော့ ကိုယ်လုံးလေး ပြည့်ဖြိုးကိတ် လာသော မေသက်ထားမောင် သူ့ သား ဖြစ်သူ တိုးဦးမျှော် နှင့် စကားလက်ဆုံ ကျနေတာ ကို တွေ့ရတော့ အကြံ တခု ရသွားသည်။ သူ့ မှာ က သားတစ်ယောက်ထည်း ၊ နိုင်ငံတော်က ခိုးထားသည့် ပိုက်ဆံ တွေ ဖြင့် သုံးလို့ မကုန်အောင် ချမ်းသာ နေသူ မို့ ၊ သားက လည်း ဆိုးသည်။ လီးသရမ်းနေသည်မှာ ဘယ်နေ့ ဒုက္ခတွေ့ မလဲ မသိ။ မိန်းမ ဖြစ်သူ ကလည်း မြေး လိုချင်နေပြီ၊ ဆိုတော့ ဒီကောင်မလေး နဲ့ ပေးစားလိုက် ရရင် ကောင်းမှာပဲ ဟု တွေးလိုက်သည်။
နောက် မေသက်ထားမောင် ဘက်ဂရောင်းကို လိုက်ခိုင်းလိုက်တော့ လက်ရှိ ရီးစား မရှိ နာမည်ပျက် မရှိ၊ အဖေဖြစ်သူ နှင့် အတူနေပြီး ကုမ္ပဏီ တခု မှာ ရာထူး ကြီးကြီး ဖြင့် လုပ်နေသည်။ ကျောင်းတုန်းက ရီးစား တစ်ယောက် ရှိခဲ့ ပေမဲ့ ပြတ်သွားပြီ၊ သို့ နှင့် သား ဖြစ်သူ တိုးဦးမျှော်ကို မေးကြည့်လိုက်သည်၊ ကြိုက်လား ပေါ့၊ တိုးဦးမျှော် ကလည်း ငပါး ၊ သူ့ အဖေ မေး တော့ သူ့ကို ပေးစား ချင်နေတာကို သိသည်။ အဖေ့ ပိုက်ဆံ ဖြစ် သုံးဖြုံးကာ သူဌေးသား လုပ်နေရတာကို သူက ပျော်မွေ့ နေသည်။ မေသက်ထားမောင် ကလည်း အမိုက်စား၊ အဖေ နဲ့ အမေ က သူ့ ကို မိန်းမ ယူဖို့ ရစ်နေတာ က ကြာလှပြီ၊ သူက ဟိုအကြောင်းပြ ဒီအကြောင်းပြ နဲ့ အချိန်ဆွဲထားတာ သိပ်မကြည်ချင်တော့၊ အဖိုးကြီးကိုက သူကြောက်ရသည်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက စစ်ခါးပတ်နဲ့ တီးခံလာရခဲ့ဘူးတာမို့ ကြီးတဲ့ အထိ ကြောက်စိတ်က မပျောက်၊ ပိုဆိုးတာက အဖိုးကြီး နိုင်ငံတော် က ခိုးဝှက်ထား သည့် ငွေတွေ ကြောင့် သူက သူဌေးလို နေပြီး အဲဒီ ပိုက်ဆံတွေနဲ့ ကုမ္ပဏီ တွေ ဖွင့်ကာ ချမ်းသာ လာတာ မဟုတ်လား ၊ သူ ပြန်မလှန်ရဲ၊ နောက်တခုက မေသက်ထားမောင် ကလည်း အပျံစား ၊ ချောလည်းချော ကိတ်လည်းကိတ်တော့ ယူလိုက်ရတာ သူ့ အတွက် တချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်၊ အဲဒါနဲ့ ခေါင်းညှိမ့်လိုက်သည်။
မေသက်ထားမောင်တို့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ခြောက်လ လောက်အထိ ဦးမိုးမျှော် မှာ သူ့ သားအိမ် မကြာမကြာ သွားလည် ပြီး ချွေးမလေး ကို အကဲခတ်သည်။ မေသက်ထားမောင် ဘော်ဒီ က လုံးဝ ကို မကျ ပိုတောင် ကိတ်လာသလိုပင်၊ သားဖြစ်သူ နိုင်အောင် မဖြိုနိုင်ဘူး ဟု ထင်သည်။ သူ့ မှာသာ သွားသွား ပြီး သွားရည်ကျ နေခဲ့ရသည်။ မေသက်ထားမောင် အိမ်၊ အလုပ် စသဖြင့် သူမ ရှိရာနေရာသို့ အကြောင်းတခု မဟုတ် တခု ပြ ပြီး လာရစ်နေလေ့ ရှိသည်။ မေသက်ထားမောင် ကလည်း အခြင် မဟုတ်ပါ၊ ယောက်ခထီး ကြီး သူမ ကို ရစ်နေတာ သူမသိသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်က အဖေ ဖြစ်သူ နှင့် ဖြစ်နေခဲ့တာမို့ ဒီလို ဘဲကြီးတွေကို သူမ အနေဖြင့် ပိုတောင် ဖီးလာသေးသည်။ ဦးမိုးမျှော် ကလည်း ငယ်ငယ် က အောက် ခြေ စစ်သားလောက်က နေ တက်လာခဲ့သူမို့ အကြမ်းခံ ၊ ဘော်ဒီ ကလည်း တောင့်သေးသည်။ သားဖြစ်သူ တိုးဦးမျှော် နှင့် ယှဥ်လိုက် လျှင် ပိုတောင် သန်မာ တောင့်တင်းပုံ ပေါက်သည်။ နောက်ပြီး သူမ ဖခင် ဦးစောတင်မောင် ၏ အထက်အရာရှိလည်း ဖြစ်ခဲ့သူ။ အခု လက်ရှိမှာလည်း မြန်မာပြည် ထိပ်တန်း အကောင်များ နှင့် တန်းတူ ပါဝါ အာဏာရှိပြီး ကုမ္ပဏီပေါင်း များစွာ လည်း ပိုင်ဆိုင်ထားသူမို့ သူမ အတွက် နည်းနည်းပါးပါး အီလိုက်လို့ ကိစ္စမရှိလို့ တွေးထားသည်။
ယခုလည်း ယောက်ခထီး ကြီး က သူမ အလုပ်ရှိရာ အဆောက်အဦးထဲ ရောက်လာသည်။ သူ ဘယ်သူမှန်း လူတိုင်းက သိနေတာမို့ ပြာပြာသလဲ နှုတ်ဆက်ကာ သူမ ရုံးခန်းသို့ လိုက်ပို့လာသည်။
“ဟော ဖေဖေ ဘာလား ဘယ်က နေလှည့်လာတာလဲ လာလေ ထိုင်ဦး၊ အေးမြ ရေ ဖေဖေ့ အတွက် ကော်ဖီ တခွက် ယူလာပါဦး၊ ဘလက်နော် ”
ဦးမိုးမျှော် က ဧည့်သည်အတွက် ထားထားသော ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူရောက်လာသဖြင့် ပြာပြာသလဲ၊ သူမ ၏ အိပ်ဇက်ကတစ် ချဲ မှ ထလိုက်ကာ အခန်းဝ သွား ပြီး စက္ကတရီမလေး ကို ကော်ဖီ မှာနေသော ချွေမချောကို မျက်စေ့ အရသာခံ ကာ ကြည့်နေလိုက်သည်။ မေသက်ထားမောင် ကလည်း အလုပ်ကို လာသည်၊ ကုမ္ပဏီ ဒါရိုက်တာမို့ ဘစ်စနက်ဆု အပျံ စား ဝတ်ထားသည်။ အပြင်သွားလျှင် ဝတ်သည့် သူမ ဂျက်ကတ် ကို ချွတ်ထားတာမို့ အတွင်းက ရင်စေ့ ခါးတို နှင့် အောက်က ဒူး အထက်နည်းနည်း ရောက်သည် အထိ တိုသော စကဒ်အမဲကို ဝတ်ထားသည်။ စွံ့ကားသော တင်သား အလှ က သွားရည်ကျစရာ ကြီး ဖြစ်သည်။ စကဒ် ကလည်း အောက်က အနည်းငယ်ခွဲထားသေးရာ ဝင်းနေသော ပေါင်အတွင်းသား တို့ က လမ်းလျှောက် လိုက်တိုင်း မြင်နေရသည်။ အပေါ် က အင်္ကျီ ကလည်း ဖစ်ဆိုက် ချူပ်ထားတာမို့ မို့ ဖေါင်းသော နို့ ကြီးများက လုံးတစ်ထွက်နေသည်။
“ရပါတယ် သမီးရဲ့ အထူးအထွေ လုပ်မနေပါနဲ့ ဖေဖေ ကလမ်းလဲ ကြုံ ရင်း၊ သားလည်း စလုံး သွားနေတယ် ဆိုလို့ သမီးများ ဘာအကူအညီလို မလဲ လို့ ဝင်ကြည့်ကြည့်တာပါ”
“ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပါ ဖေဖေ ရယ်၊အားလုံး အဆင်ပြေပါတယ်၊ မေမေ ရော နေကောင်းလား”
“သမီးမေမေ က နေကောင်းပါတယ်၊ ဟေး ဒီ အရက်ပုလင်းက ရှားပါး အရက် ပါလား သမီး ဘယ်က ရလာတာလဲ”
ဦးမိုးမျှော် က မေသက်ထားမောင် စားပွဲပေါ် မှ မက်ကော်လန် ဝီစကီ 25 years old ဘူးကို တွေ့ သွားသဖြင့် လှမ်းယူ ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။
“အော် သမီး သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် အမေရိက ကလာလည် ရင်း လက်ဆောင် ပေးသွားတာပါ၊ ဖေဖေ သောက်ချင်ရင် ယူသွားလေ”
“အာ သမီးကို လက်ဆောင်ပေးသွားတာ ဖေဖေ ဘာလို့ ယူရမှာလဲ၊ သမီးသောက်မယ် ဆိုရင်တော့ လာကပ်သောက်မယ်လေ၊ ဖေဖေ အမြည်းဝယ်လာခဲ့ မယ် ဒီညနေ သမီးအားလား”
“အားပါတယ် ဖေဖေ ဒီနေ့ တောင် သမီးစောစော ပြန်မလို့ ပြင်ထားတာ”
“အိုကေလေ၊ ဒီညနေ သမီးတို့ အိမ် ဖေဖေ လာခဲ့မယ်”
………………………………
ဦးမိုးမျှော် သူတို့ အိမ်ရောက်လာတော့ မေသက်ထားမောင် က တံခါးဝ မှ ဆီးကြိုလေသည်။ မေသက်ထားမောင် က ဆွဲဆန့်သား လက်ရှည်တဆက်ထည်း ပေါင်လည်လောက်အထိသာ ရှည်သည့် ဒရက်စ် အုန်းခွံရောင်လေးဝတ် ထားသည်။ အပေါ်ပိုင်း ရင်ဘတ်မှာက ရင်ညွှန့်နား ရောက်သည်အထိ ဗီရှိတ်ပုံ ခွဲထားပြီး အလယ်မှာ ဖိနပ်ကြိုး ချည်သလို ကြိုးတချောင်းဖြင့် ယှက်နွယ်ထားသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ရင်သား နှစ်မွှာကို ရှင်းရှင်း ကြီး မဟုတ်သော်လည်း ဝင်းဝင်း ကြီး မြင်နေရသည်။
ကားပေါ် မှ ဆင်းလာသော ဦးမိုးမျှော် ကို ကားတံခါး အနီးထိ ဆင်းကြိုသော မေသက်ထားမောင် ၏ ရင်အဟိုက် ကို မျက်စေ့ ရောက်သွားသည့် ဦးမိုးမျှော် မှာ သွေး တွေ ပင် ဖြင်းကနဲ ပူသွားရသည်။ မေသက်ထားမောင် ၏ ထွားအိ တင်းရင်း လှသည့် နို့အစုံ က တခြမ်းဘရာဇီယာ ဝတ်ထားတာမို့ အပေါ်ပိုင်း ရင်သားမြှောင်း ကြားက နက်ရှိုင်းစွာ မြင်နေရသည်။
“အားး လှလှခြေလား သမီးရယ်”
သူမ ရင်သား မြှောင်းကို စူးစိုက် ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည့် ဦးမိုးမျှော် ၏ အားမလို အားမရ အသံကြောင့်၊ မေသက်ထားမောင် တစ်ယောက် ပြုံးလိုက်မိသည်။
“ဟွန့် ဖေဖေ ကလည်း သမီးကို ခုမှ မြင်ဘူးတာ ကျနေတာပဲ မြှောက်ပြီ၊ ခစ်ခစ်၊ ဖေဖေ ကြိုက်တဲ့ ဝီစကီ အဆင်သင့် ပါပဲ၊ ကြိုက်သလောက် သာ သောက် ခစ်ခစ်”
ဦးမိုးမျှော်က ပါစင်ဂျာထိုင်ခုံမှာ တင်ထားသည့် စားသောက်စရာ အထုပ်များကို လက်နှစ်ဖြင့် ဆွဲယူရင်းက၊
“သမီးအိမ်က ကောင်မလေး တွေရော၊ ဒီမှာ စားစရာတွေ လာယူလို့ ခေါ်လိုက်ဦးလေ”
“သမီးပဲ သယ်ပါ့ မယ် ဖေဖေ ရဲ့၊ ကောင်မလေး တွေ သူတို့ မြို့ ခနပြန်မယ်ဆိုတော့ ဒီနေ့ ပဲ ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်၊ အခု ကို လည်း မရှိ၊ အိမ်မှာ သမီးတစ်ယောက်ထဲ ပဲ ဆိုတော့ မလိုပါဘူးလေ၊ တခါတလေ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရတာပေါ့”
ဦးမိုးမျှော် စိတ်ထဲ မတော့၊ အာပါး၊ ဒီလို နေ့ မျိုးမှ ဒီကောင်မလေးကို မလိုးရရင် နောက် ဘယ်တော့ မှ လိုးရမှာ မဟုတ်တော့ ဘူး ၊ ကောင်းလိုက်တဲ့ အခွင့်အရေးဟု၊ တွေးမိပြီး မျက်နှာကြီးတခုလုံးက ပြုံးဖီးဖီး ကြီး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ မေသက်ထားမောင် ကလည်း စိတ်ထဲမှာ၊ ဖေဖေ လှုပ်ရှားလို့ ရအောင် ကောင်မလေး တွေကို မုန့်ဖိုးပေးပြီး ရွာကို တမင်ပြန်လွှတ်လိုက်တာ ဖေဖေ ရေ လို့ ပြောနေမိသည်။
မေသက်ထားမောင် က စားစရာသောက်စရာများကို သူမတို့ ထမင်းစားခန်း က ထမင်းစားပွဲပေါ်တွင် ပန်းကန်ခွက်ယောက် များဖြင့် လှဲလှယ် ထည့်လေသည်။ ဦးမိုးမျှော် က ထမင်းမဆာသေး ထိုအရာများကို ခနအုပ်သိမ်းထားခဲ့ပြီး အမြည်းကိုသာ အိမ်ရှေ့ခန်းယူလာခဲ့ ဖို့ ပြောလေသည်။ မေသက်ထားမောင်က၊
“ကဲ အဲဒါဆို ဖေဂျီး အိမ်ရှေ့သွားလိုက် သမီး ဖန်ခွက် နဲ့ ရေခဲ ယူလာခဲ့မယ်၊ ပုလင်းက ဧည့်ခန်းက ဘားကောင်တာ စင်ကလေးပေါ် မှာ”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဦးမိုးမျှော် မှာ မေသက်ထားမောင် က ဖေဂျီး ဟု အခေါ် အဝေါ် ပြောင်းသုံးလိုက်သဖြင့် လီးတောင် ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ မှိုရသည့် မျက်နှာ ဖြင့် ဦးမိုးမျှော်တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်လာ ခဲ့လေသည်။
ခဏကြာတော့ သူတို့ ယောက်ခထီး နှင့် ချွေးမ တို့ နှစ်ယောက်သား ခွက်တလုံး စီဖြင့် မက်ကောလန် ၂၅နှစ်သား လေးကို အရသာခံ ကာ သောက်ရင်း စကားတွေ ဖေါင်ဖွဲ့ ကာ ရီဝေ လာကြတော့ သည်။ ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ် တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လျှက် သောက်နေကြသည်မို့ မေသက်ထားမောင် ၏ ပေါင်နှစ်လုံး ထပ်လိုက်၊ ချလိုက်၊ ချဲလိုက် ကို မျက်ခြေမပြတ် ကြည့်နေသော ဦးမိုးမျှော် မှာ အမြီးစား ဖို့ ပင်မေ့လျှက် မေသက်ထားမောင် ၏ ပေါင်တွင်းသား များကိုသာ မြီးရင်းက အရက်ကို သောက်နေလေသည်။ လီးကြီးကလည်း မဆအတန် မာတောင် နေပြီ ဖြစ်ရာ ရေလာမြောင်းပေးစကားတို့ ကို စလေတော့သည်။
“သမီး က သား မရှိတော့ ပျင်းနေမှာပေါ့နော်၊”
“ပျင်းတော့ ပျင်းတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ခုလို ဖေဂျီး က အဖေါ်လာလုပ်ပေးတော့ လည်း မပျင်းတော့ ဘူးလေ”
“ဒါပေမဲ့ သမီးတို့ က အိမ်ထောာင်ကျကာစလေ၊ သမီးအတွက် ညရေးညတာ လိုအပ်တာတွေ တော့ ရှိနေမှာပေါ့”
“အို ဖေဂျီး ကလည်း ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလည်း၊ အဟိ၊ ”
“လျှောက်မပြောပါဘူးကွယ့် သမီးလို အရမ်းလှ အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ မိန်းကလေး ကို စိတ်ထဲ လစ်ဟာသလို မျိုး အဖြစ်နဲ့ တစ်ယောက်ထဲ မထားသင့် ပါဘူး”
“သူက အလုပ်ကိစ္စ အရေးကြီးလို့ သွားတာပါ၊ သမီး လစ်ဟာ နေတာကို ဖေဂျီးက ဘာလုပ်ပေးချင်လို့လဲ ဟိ”
