ပြောင်းလဲချင်းရဲ့ နောက်ဆက်တွဲ (အပိုင်း ၂)

ကျနောတို့လဲ ပထမတချီနဲ့တင် တော်တော်ပြိုင်းသွားတော့ ခဏမှိန်းရင်းအနားယူလိုက်ကြတယ်၊ ခဏနေတော့ ယုနွယ်ကအိပ်နေရင်း ကျနော့ငပဲကိုလာကိုင်ပြီး ညှစ်ဆုတ်ဆော့ကစားလာတော့

“စုပ်ချင်လို့လား ခလေး” ဆိုတော့ သူကမော့ကြည့်ကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလေသည်၊ အဲ့နောက်သူကိုထူပေးလိုက်တော့ ဘေးမှာဝင်ထိုင်ပြီး လီးကိုကုန်းစုပ်နေတော့ ကျနောလဲသူ့ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်နေရင်း ဖီးလ်နေလိုက်တယ်၊ ခဏကြာတော့မှ ကျောကိုပွတ်ရင်းသူ့ဖင်လေးကိုသွားညှစ်လိုက်ပြီး 69 လုပ်ဖို့စိတ်ကူးလိုက်တာနဲ့ သူ့ပေါင်လုံးလေးကို ကိုယ်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ကာ ခေါင်းကိုမော့ပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲက နီညိုညိုအကွဲကြောင်းလေးကိုလျှာနဲ့ပင့်ပင့်လျက်ပေးလိုက်ပြီး တင်ပါးလေးကိုလဲညှစ်ချေပေးလိုက်တယ်၊ အဲ့လိုဆုတ်နယ်ရင်း ကျနော့မျက်စိက အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးအပေါ်က ညိုတိုတိုခရေပွင့်လေးကိုသွားသတိထားမိတော့ ဖင်ပေါက်လေးကိုလျှာကျွေးလိုက်ရင်း လက်ထည့်ကလိတော့ ယုနွယ်က အွန့် ခနဲ့ဖြစ်သွားကာ ခေါင်းလေးမော့လာတော့ ကျနောက

“ခလေး….” ဆိုတော့ သူက ရှင့် ဆိုပြီးပြန်ထူးရင်း ကျနောဖက်ကိုလှည့်ကြည့်နေတယ်၊ ပြီးတော့ ကျနောကလဲ တဆက်ထဲ

“သမီးဖင်ခံဖူးလားဟင်”

“အာ…..ဦးကတော့ လုပ်ပြီ ဘယ်ခံဖူးမှာလဲ…….ဟို….ဦးလုပ်ချင်လို့လား”

“ဟုတ်တယ် ခလေး ဖင်ပေါက်လေးကိုချချင်တယ်”

“အယ် ဦးရယ် ဒီလောက်ကျင်းတဲ့အဖုတ်တောင်လုပ်ရတာ အားမရသေးဘူးလား ဦးဟာကြီးနဲ့ဆို သမီးဖင်လေး ကွဲသွားလိမ့်မယ်”

“မကွဲပါဘူး သမီးကလဲ ဦးကချော့ထည့်မှာပါကွ”

“အာ သမီးကြောက်တယ် ဦးရဲ့”

“မကြောက်ပါနဲ့ အကြောက်ပြေအောင် ဦးလျက်ပေးမယ်လေ”

“ဒီလောက် ဖင်ချချင်နေရင် ဦးသမီးကို ဦးပြန်ချ သမီးတော့ကြောက်တယ် လာမချနဲ့”

“သူ့ကိုလဲချမယ် သမီးကိုလဲချမယ် နှစ်ယောက်လုံးကို ဖင်ချပစ်မယ်” လို့အရွှမ်းဖောက်ပြီးပြောလိုက်တော့ ယုနွယ်က

“အိုး…..ဦးနော် ပေါက်ကရပြောတော့မယ် ကိုယ့်သမီးကိုပြန်ပြီး…”

“ပေါက်ကရပြောတာမဟုတ်ဘူး ဦးတကယ်ပြောတာ ဟိုနေ့က သမီးတို့နှစ်ယောက်နဲ့ ဦးရေတူတူဆော့ရင်း နှစ်ယောက်လုံးကိုကြည့်ပြီး စိတ်ထနေတာ….ရွှေရည်က သမီးလောက်မဟုတ်ပေမယ့် သူ့နည်းသူ့ဟန်နဲ့သူ ကိုင်ချင်စဖွယ်လေးကိုး”

“ဟာ…..ဦးနော်…..ဦး သမီးအရင်းကြီးနော်”

“ဘာဖြစ်လဲ ကိုယ်စိုက်တဲ့ပန်း ကိုယ်ပြန်ခူးတာ ကြက်သားစားချင် ကြက်မွေးရမယ် ဝက်သားစားချင် ဝက်မွေးရမယ်……စောက်ဖုတ်စားချင်ရင် သမီးမွေးရမယ်လေ….ဟားဟားဟား” ယုနွယ်တယောက်လဲ မနိုင်ဘူးဆိုတဲ့အထာနဲ့ ခေါင်းလေးရမ်းပြနေတော့တယ်၊ 69 နေတာကနေ သူ့ကိုမရွေ့လိုက်ပြီး သူ့ကိုဖင်ပူးတောင်းထောင်ခိုင်းလိုက်တော့

“အိ….ဦး တကယ်လုပ်တော့မှာပေါ့…”

“ခလေး ကနောက်နေတယ်ထင်လို့လား ဦးက သမီးဖင်ကိုတကယ်လိုးမှာ” ဆိုပြီးဖင်ကြားထဲကိုမျက်နှာကပ်လို့ ဖင်ပေါက်တလိုင်းဘာဂျာကိုပေးလိုက်တယ်၊ လျှာကိုဖင်ပေါက်မှာထိကပ်၍ မွှေပေးနေရင်း ကျနော့လက်ညိုးနဲ့လဲ သူ့အဖုတ်ထဲကိုထည့်ကလိုင်းနေတော့ ယုနွယ်လေးလဲ ဖင်လေးကော့ခါကော့ခါနဲ့ မရိုးမရွတွေဖြစ်လာပြီး ငြီးငြီးငြူငြုဖြစ်လာတော့တယ်၊ လျှာဖျားလေးနဲ့ ဖင်ပေါက်ကိုထိုးမွှေလိုက် လျက်တာခဏနားပြီး လက်ညိုးကိုထိုးထည့် အထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်နဲ့ လက်ချောင်းတခုလုံးချောချောချူချူဝင်လို့ထွက်လို့ရသွားချိန်မှာ ယုနွယ်ဆီကလဲ အားမလို အားမရသံများ သက်ပြင်းချသံများထွက်လာပြီး

“အီး….ဦးရယ်….တမျိုးကြီးပဲ…..လုပ်ပါတော့ သမီးမနေနိုင်တော့ဘူး အူး…” လျက်တာကြာလာတော့ ဖင်ပေါက်လေးလဲ ကျနော့ရဲ့ သထွေးတွေရွှဲနှစ်လာပြီး ရှုံ့ပွရှုံ့ပွနဲ့ဖြစ်လာတာကိုမြင်တော့ အချိန်တန်ပြီလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ဘာဂျာကိုရပ်လိုက်ကာ သူ့ဖင်ကြားထဲချောဆီလောင်းထည့်လိုက်ပြီး စအိုထဲထိပါနှိုက်၍ ချောဆီသုတ်ပေးလိုက်ပြီး ကျနော့လီးကိုပါလိမ်းလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ယုနွယ်ခါးကိုညှစ်ကိုင်ရင်း

“သမီးလေး…”ဆိုပြီးထပ်ခေါ်တော့ သူကလှည့်ကြည့်ရင်း

“ရှင့်”

“အသက်ကို ဝ ဝ ရှူသွင်းလိုက်၊ ပြီးတော့ ပါးစပ်ကိုအကျယ်ကြီးဟ ပြီး အာ….. လို့အော်လိုက်” လို့ပြောတော့ ယုနွယ်ကကျနောခိုင်းတဲ့အတိုင်း အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူသွင်းလိုက်ပြီး ခေါင်းကိုမော့လို့ အာ…..နဲ့အော်နေတဲ့အချိန် ကျနောကလဲ လီးကိုဖင်ပေါက်မှာတေ့သွင်းပြီး ခါးကိုညှစ်ကာဆောင့်ဆွဲလိုက်တော့ “‌ဗြစ်…”ခနဲ့ ဒစ်ခေါင်းကြီးက တိုးဝင်သွားပြီး စအိုကြွက်သားနာကျင်သွားကာ ကျနော့လက်ကနေရုန်းထွက်ရင်း လူးလိမ့်နေတော့သည်၊

“အား….နာတယ် ဦး….ပြန်ထုတ်ပါ…..အား…ကျွတ်…ကျွတ်….ကွဲကုန်ပြီလားမသိပါဘူး….အမလေး….” ကျနောကလဲလုံးဝမညှာတော့ တခါပဲနာခိုင်းမည် ခဏခဏတော့ပေးမနာစေချင် ကြောက်သွားမည်စိုးတာကြောင့် လီးကိုသာဖိထည့်လိုက်တော့ “‌ဗြိ…”ဆိုပြီး လက်တဆစ်လောက်ထပ်ဝင်သွားပြန်တယ်၊ ယုနွယ်က ကျနော့ကိုလှည့်ပြီး ကုတ်လိုက်ခြစ်လိုက် ထုထောင်းနေပေမယ် လုံးဝညှာလို့မဖြစ်၊ လီးကိုသာဖိ၍ ဖိ၍ ဆောင့်ထည့်နေလိုက်သည်၊ တဝက်ကျော်မျှဝင်သွားချိန်မှာတော့ ယုနွယ်တယောက်အိပ်ယာထက်မှာ ကုန်းကုန်းလေးငြိမ်ကျသွားပြီး တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ငိုနေတော့သည်၊ ကျနောလဲ ဝင်သလောက်ကိုသာအသာဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ထည့်လိုက်နှင့် စတင်လိုးပေးလိုက်တော့ ကျနော့လီးကနဂါးပတ်ကွင်းကြောင့် ယုလေးလဲ အား အင်း နှင့်အသံလေးများထွက်ပေါ်လာပြီး အငိုတိတ်လေးတိတ်သွားပြီး မချိမဆန့်ဝေဒနာကိုခံစားရင်း ငြီးငြူနေတော့သည်။

“ဦးရယ်……သမီးသေရပါတော့မယ် နာလိုက်တာ ဦးရယ်…..အရမ်းနာတာပဲ…..မခံနိုင်တော့ဘူး….အား”

“ခဏလေးပါ သမီးရယ် ခဏလေးပဲနော်…..ခဏနေဆို စောက်ဖုတ်ကိုအလိုးခံရသလို ကောင်းလာမှာ” လို့ပြောလိုက်ပေမယ့်လဲ ယုနွယ်ကတော့ ခေါင်းကိုခါရမ်း၍ နာကျင်ရှုံ့မဲ့စွာ အော်ဟစ်ငြီးငြူနေတော့သည်။ အဲ့အချိန် အဆုံးသတ်တိုက်ပွဲအတွက် ကျနောလဲခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်တွယ်ရတော့မည်ကိုသဘောပေါက်လိုက်ပြီး ယုနွယ်ရဲ့ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့ဖိအုပ်လိုက်ပြီး ခါးကိုအားထည့်လို့ တချက်ထဲဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ ကျနော့လီးကြီးက ယုနွယ်ဖင်ပေါက်လေးထဲ လေးပုံ သုံးပုံခန့်မြုပ်ဝင်သွားကာ ယုနွယ်လဲဖင်လေးကော့တက်သွားပြီး ကျနော့လက်ကနေအတင်းကုန်းရုန်းထွက်နေတော့တယ်၊ ကျနောကလဲဘယ်အလျော့ပေးလေမလဲ၊ လက်ရှိဝင်သလောက်ကိုသာစိမ်ထည့်ထားရင်း ယုနွယ်ဆီကအရုန်းအားလျော့သွားချိန်မှ ပါးစပ်ပေါ်ကလက်ကိုဖယ်ပေးလိုက်တယ်၊ ယုနွယ်မှာတော့ ငိုရလွန်းလို့ ရုန်းရလွန်းလို့ အားပင်မရှိတော့ ကျနော့ရှေ့မှာအရုပ်ကြိုးပြတ် ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေရှာတယ်။

စိမ်ထားတာလဲအနည်းအကျဉ်းကြာသွားပြီမို့ လီးကိုပြန်ထုတ်ပြီး စတင်လိုးညှောင့်ဖို့ခါးကိုနောက်ဆုတ်ချိန်မှာ လီးကထွက်မလာ ယုနွယ်ကိုယ်လုံးလေးကသာ ကျနောနဲ့အတူနောက်ကိုဆုတ်လာတော့ သူ့ခါးနှစ်ဖက်ကိုတွန်းကိုင်ရင်း ဖင်ထဲကလီးကိုမနည်းအားစိုက်ပြီးထုတ်လိုက်ရတယ်။ လီးကဖင်ထဲကပြန်ထွက်တော့မှ ယုနွယ်လဲခေါင်းလေးပြန်ထောင်လာပြီး ကျနော့ကိုလှည့်ကြည့်ရင်း မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့စွာဖြင့်

“ဦးက အရမ်းလုပ်တာပဲ ပြောတော့ ဖြေးဖြေးလေးချော့သွင်းမှာဆိုပြီတော့ အရမ်းပဲ….ဟွန့်” ဆိုပြီး မှုန်ကုတ်ကုတ်လုပ်လာတယ်၊ ကျနောကလဲ ဘာမှပြန်မပြောပဲ သူ့ဖင်ဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်ကို ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်လိုက်တော့ ဖင်လေးမှာ သွေးရောင်များချက်ချင်းလွှမ်းသွားပြီး ဖင်နီတာရဲလေးအလားပင်ဖြစ်နေတော့သည်။ ယုနွယ်မှာတော့ တင်ပါးကိုရိုက်လို့စပ်တာတမျိုး ဖင်ပေါက်ထဲကလီးကြီပြန်ထွက်သွားလို့ နာတာတမျိုးနဲ့ မခံချိမခံသာဖြင့်

“အား….သေပါပြီ ဦးရယ်…..ကျွတ်…ကျွတ်…” လီးတဝက်လောက်အပြင်ရောက်လာတော့ ကျနောလဲ ခါးကိုအားစိုက်ပြီး ပြန်ဖိသွင်းလိုက်တော့ ယုနွယ်ကအိပ်ယာထက်မှာခြေပစ်လက်ပစ်ကုန်းကျသွားတော့သည်။ ဖင်လိုးရသည်မှာ စောက်ဖုတ်လိုးရသည်နဲ့သိပ်မကွာလှ သူတို့လေးတွေမှာငယ်နေသေးလို့လားတော့မသိ ဖင်ပေါက်မှာတအားကျဉ်းပြီး အထုတ်အသွင်းလုပ်ရသည်ကိုက သိပ်မလွယ်ကူနေ၊ ဖင်ထဲအထုတ်အသွင်းလုပ်ရတာကိုက တလက်မကျော်လောက်မျှသာ အထုတ်အသွင်းလုပ်နိုင်သည်။ အဲ့တော့ ကျနော့အတွက်ဆောင့်ရတာ ဘာညာသိပ်ဖီးလ်မရှိသလိုခံစားရတာနဲ့ ဖင်ထဲကလီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ချိန်မှာတော့ ယုနွယ်ရဲ့ဖင်ခေါင်းလေးက ပါးစပ်ဟထားသည့်နှယ့် ဟောင်းလောင်းပွင့်ကာကျန်နေပြီ ခဏအကြာမှ နဂိုအတိုင်းပြန်စေ့သွားတယ်

“အား….တမျိုးကြီးပဲ ဦးရယ်…..အင်…ဟင်…..ဟာ….ဘာလို့ပြန်ထုတ်လိုက်တာလဲ ဆက်လုပ်ပေးလေ” ဆိုတော့ ယုနွယ်အရသာတွေ့နေပြီမို့ ကျနောလဲ လီးကိုဖင်ပေါက်မှာပြန်တေ့လိုက်ရင်း ဖိထည့်လိုက်တော့ ဖင်ပေါက်လေးမှာပြန်စေ့သွားပြီမို့ လီးဝင်ဖို့အရေးနှစ်ယောက်လုံးတော်တော်ပြန်ကြိုးစားလိုက်ရတယ်၊ ယုနွယ်ဖင်ဝလေးမှာ သွေးလေးစို့နေပြီး ခပ်ရဲရဲလေးဖြစ်နေတော့ ဖင်ကွဲမှန်းသိလိုက်ရပြီ၊ ဒါပေမယ့် ယုနွယ်ကိုတော့ သွားမပြောတော့ ပြောလိုက်လျှင်လန့်နေရော့မည်။ သို့နှင့် ခက်ခက်ခဲခဲဖင်ထဲလီးပြန်သွင်းထားလိုက်ပြီး တဝက်လောက်နဲ့ပင်ဆက်မသွင်းတော့ပဲ ဖြေးဖြေးချင်းအထုတ်အသွင်းလုပ်လိုက်တယ်၊ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ဆေးအစွမ်းတွေက ဒုတိယအချီမှအစွမ်းထလာသလားမသိ နှစ်ယောက်လုံးတော်တော်နဲ့မပြီး ပုံစံသာမျိုးစုံသွားသည် အပေါက်လဲနှစ်ပေါက်လုံးပြောင်းထည့်ကြည့်သည် ၁ နာရီကျော် ၂ နာရီနီးပါး လိုးလိုက်ရပြီး ဆေးတန်ခိုးကြောင့် လီးကျိန်းခြင်း အဖုတ်ကျိန်းခြင်းများလဲ မခံစားမိကြပေ။ နောက်ဆုံးနှစ်ယောက်လုံးမောသွားတော့မှ မပြီးလဲနေပေ့စေတော့ နားလိုက်ကြမယ်လို့တိုင်ပင်ပြီး လိုးခြင်းကိစ္စများကိုလက်စသပ်ကာ အိပ်လိုက်ကြတယ်၊ နေ့ခင်း ၂ ချက်တီးလောက်မှသာ ပြန်နိုးလာပြီး ဗိုက်တွေလဲဟာနေတာကြောင့် ယုနွယ်ကိုနှိုးပြီး အနီးအနားစားသောက်ဆိုင်သွားမယ်လုပ်တော့ ယုနွယ်က food panda နဲ့ပဲမှာစားတော့မည်ဆိုပြီး သူ့ဖုန်းနဲ့သူ နေ့လည်စာကိုမှာလိုက်တယ်၊ ကျနောတို့လဲတရေးတမောအိပ်ထားကြတာမို့ အားအင်တွေလဲပြန်လည်ပြည့်ဝနေပြီး လီးကြီးမှာလဲ အတောင်မပျက် ထောင်လျက်ကြီးပဲဖြစ်နေသည်မို့ ယုနွယ်ကိုသိပ်ပြီး မနူးမဆွလိုက်ပဲ ချက်ချင်းတက်ခွပြီးလိုးထည့်လိုက်တာ ၁၀ မိနစ်လောက်နေတော့မှ ကိုယ်ကော သူပါ တူတူပြီးလိုက်ကြတယ်။

အဲ့နေ့ကတော့ နှစ်ယောက်သား ဆေးအစွမ်းနဲ့ တွယ်လိုက်ကြတာဆိုတာမီးကုန်ရမ်းကုန်ပဲ ညနေစောင်း ၆ ခွဲလောက်ထိအတူနေလိုက်ပြီး ဘယ်နှစ်ချီမှန်းမသိအောင်ကိုလိုးဖြစ်သွားပြီး ယုနွယ်လေးဆို မျက်လုံးပင်မပွင့်ချင်တော့ အိမ်အပြန်မှာလမ်းလျောက်တာ ပေါင်လေးကွတကွတနဲ့ကိုဖြစ်သွားတော့တာပဲ ကျနော့လီးဆိုရင်လဲကျိန်းစပ်လို့ ပုဆိုးနဲ့ထိရင်တောင်နာတဲ့အထိဖြစ်သွားပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့တစ်ချိုးတည်းကျိုးတော့တာပဲ၊ ၁၀  နာရီလောက်ကမှ သမီးကထမင်းစားဖို့လာခေါ်ရင်းနှိုးမှပဲနိုးလာတော့တယ်၊ အဲ့မှာတခြားသူတွေကစားပြီးနှင့်ပြီမို့ တီဗွီကြည့်တဲ့သူကကြည့် ဖုန်းသုံးတဲ့သူကသုံးနေကြသည်။

ကျနောလဲရွှေရည်နဲ့စကားပြောမှာမို့ သူ့ကိုကြည့်တော့ မတင်တင်နဲ့ဧည့်ခန်းမှာအတူထိုင်ရင်းသူကဖုန်းသုံးနေတာမို့ ကျနောလဲအခန်းထဲဝင်နားနေလိုက်တယ်၊ ၁၁  နာရီလောက်ကျမှအပြင်ထွက်ကြည့်တော့ ဧည့်ခန်းမီးလဲပိတ်ထားပြီး လမ်းမီးအသေးလေးတွေသာဖွင့်ထားတာမို့ ရွှေရည်အခန်းဘက်ကူးရင်း တံခါးကိုဖွင့်ပြီးဝင်လိုက်တော့ ရွှေရည်တစ်ယောက်လဲအိပ်ယာပေါ်မှာပက်လက်လေးလှန်ပြီးမျက်နှာကပြုံးပြုံး ပြုံးပြုံးနဲ့ဖုန်းပြောနေပြီး ကျနောဝင်လာတာတွေ့သွားမှ ဖုန်းကိုရုတ်တရက်ကောက်ချလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်ထထိုင်နေတယ်။

ကျနောလဲသူ့စာကြည့်စားပွဲကထိုင်ခုံကိုသူ့ကုတင်ဘေးထိရွေ့ယူလိုက်ပြီးဝင်ထိုင်ရင်း သူ့လက်လေးနှစ်ဖက်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး

“သမီးလေး ဘယ်သူနဲ့ဖုန်းပြောနေတာလဲ”

“သူငယ်ချင်းနဲ့ပါ ကျောင်းကိစ္စပြောနေကြတာ ဖေဖေဘာပြောစရာရှိလို့လဲ”

“ဖုန်းထဲကသူငယ်ချင်းဆိုတာ မျိုးညွန့်ဆိုတဲ့သူလား” လို့မေးလိုက်တော့ ရွှေရည်တစ်ယောက်မျက်နှာပျက်သွားပြီး ခေါင်းလေးပဲငုံ့နေတော့

“သမီးရယ် သူ့ကိုဘယ်နားသွားကြည့်ကြိုက်ရတာလဲကွာ သူကလူရှုပ်လူပွေ လူဆိုးတစ်ယောက်ဆိုတာမသိဘူးလား” ဆိုတော့

“ဟိုလေ…..သမီး…..သမီးကအပျော်ထားတာပါ ဖေဖေ စိတ်မပူပါနဲ့”

“စိတ်မပူလို့ရမလားကွာ သမီးကအပျော်ထားပေမယ့် ဟိုကောင်ကလဲသမီးကိုအပျော်ကြံပြီးဖျက်ဆီးသွားရင်ဘယ်နှယ်လုပ်မလဲ” ဆိုတော့လဲဘာမှပြန်မဖြေနဲ့ မြုံစိစိနဲ့နေနေတာမို့

“ဖေဖေ သမီးကိုတစ်ခါမှလဲမရိုက်ဖူးဘူး ဆူလဲမဆူဖူးဘူးနော်….ဒီတခါလဲ ဖေဖေ သမီးကိုမဆူမရိုက်ပဲ ပြောပါမယ် သမီးတို့အရွယ်က ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျလက်တွေ့မြင်မှယုံတတ်တဲ့သူမို့ သမီးကိုဖေဖေလက်တွေ့ပြပါ့မယ် အဲ့ကျမှသမီးဘာသာဆုံးဖြတ်ပေါ့၊ သူသမီးကိုချိန်းထားတာတွေဘာတွေရှိလား” ဆိုတော့သူ့လက်သည်းသူပြန်ကုတ်ပြီးဘာမှမပြောပဲနေနေပြီးမှ

“ဟိုလေ မနက်ဖြန်ကျောင်းကအပြန်နေ့လည်ကိုသူကချိန်းထားတယ်”

“သမီးသွားမတွေ့ပဲ နေပေးလို့ရမလား သမီးကိုဖေဖေ လက်တွေ့မပြခင်အထိသူချိန်းတာကိုသွားမတွေ့ပါဘူးလို့ ကတိပေးနိုင်မလား” ဆိုတော့ ဟုတ် ဆိုပြီးခေါင်းလေးငြိမ့်ပြပြီး

“ဒါဆို မနက်ဖန်နေ့လည် ကျောင်းကိုဖေဖေလာကြိုမယ်နော် သမီး” ဆိုတော့ ဟုတ် ပဲပြောပြီးခေါင်းကိုပဲငုံ့နေတော့တယ်

ဒါနဲ့ကျနောလဲ အခန်းဆီပြန်လာလိုက်ပြီး ကုမ္မဏီက ကျနောလက်စွဲ လူယုံတော် အောင်စိုးဆီဖုန်းဆက်ပြီး မျိုးညွန့်အကြောင်းကိုပြောလိုက်ပြီး သူ့အကြောင်းဘယ်တွေ သွားတယ်ဘယ်အချိန်ဆိုတာ မျက်ခြေမပြတ်စောင့်ကြည့်ဖို့နဲ့ သတင်းပေးဖို့ အဲ့ကောင်ကိုအချိန်ပြည့်စောင့်ကြည့်ဖို့ ပြောလိုက်ပြီးဖုန်းချလိုက်တယ်။

အောင်စိုး ဆိုတာ မုဒိန်းမှု လူသတ်မှုနဲ့ထောင်ကျထားတဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူ့အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ်နဲ့ပင် သူ့ရဲ့တဦးတည်းသော အသက်မပြည့်သေးတဲ့ ညီမအရင်းကို မုဒိန်းကျင့်မှု၊ ညီမရဲ့ဆရာမကိုပါ မုဒိန်းကျင့်သတ်ဖြတ်မှုတို့ကြောင့် နှစ် ၂၀ နီးပါး ထောင်ကျထားပြီး တလောကမှလွတ်ငြိမ်းနဲ့ပြန်ထွက်လာကာ သူ့အိမ်ကလဲ သူ့ကိုပြန်လက်မခံ သူ့အကြောင်းသိသူများကလဲ ဘယ်ကမှအလုပ်မခန့်တာနဲ့ ကျနောကသနားပြီးနေစရာပေး အလုပ်ပေးထားတာမို့ ကျနော့လက်စွဲတော်လူယုံလို့ပြောလို့ရပြီး ကျနော့အတွက် စော်တွေခေါ်ခေါ်ပေးတဲ့ အဓိကဖောက်သယ်ကလဲသူပဲဖြစ်နေတာရယ် သူတို့လူဆိုးလူမိုက်တွေနဲ့လဲအချိတ်အဆက်ရှိတာမို့ သူ့ကိုတာဝန်ပေးထားလိုက်တယ်။

နောက်နေ့နေ့လည်ကျောင်းဆင်းချိန်ရောက်တော့ ရွှေရည်ကိုသွားကြိုလိုက်တော့ ရွှေရည်နဲ့အတူယုနွယ်ပါကျနော့ကားနဲ့ပြန်လိုက်လာပြီး ကျောင်းပေါက်ဝနဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာ အီမိုကေနဲ့ ဆေးလိပ်လက်ကြားညှပ်ပြီးရပ်နေတဲ့ကောင်လေးက ရွှေရည်ကိုလိုက်ကြည့်နေတာသတိထားမိလိုက်ပြီး ယုနွယ်ကိုမျက်စပစ်ပြလိုက်တော့ သူလဲမသိမသာခေါင်းငြိမ့်ပြတာနဲ့ အောင်စိုးဆီကိုမက်ဆေ့ပို့လိုက်ပြီး အဲ့မျိုးညွန့်ရဲ့ပုံပန်းသဏ္ဍန်နဲ့ခုလက်ရှိနေနေတဲ့နေရာကိုပို့လိုက်တော့ အောင်စိုးဆီကလဲစာပြန်ဝင်လာပြီး

“ကျောင်းရှေ့ကလဖက်ရည်ဆိုင်မှာရှိနေပါတယ် ကောင်လေးကိုသေချာစောင့်ကြည့်ပြီးသတင်းပို့ပါမယ်”

ဆိုပြီးစာပြန်လာတာနဲ့ ကျနောတို့လဲအိမ်ပြန်လာလိုက်တော့တယ်၊ ယုနွယ်ကိုအရင်ပို့ပြီး ရွှေရည်ကိုအိမ်ပြန်ခေါ်လာတော့တစ်လမ်းလုံးကျနော့ကိုစကားမပြောပဲခေါင်းအောက်ငုံ့လို့သာလိုက်လာတော့တယ်၊ ကျနော့သမီးလေးကံကောင်းတယ်လို့ပဲ ပြောမလားပဲ နေ့လည်ထမင်းစားပြီးအိပ်နေတုန်း အောင်စိုးဆီကစာဝင်လာပြီး မျိုးညွန့်က xxx လမ်းက xxx နာမယ်နဲ့တည်းခိုခန်းကို စော်ကြီးတစ်ပွေနဲ့ဝင်သွားတဲ့အကြောင်းလှမ်းပြောရင်း သူဆက်စောင့်နေပါတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျနောလဲရွှေရည်ကိုသွားကြည့်တော့ အိပ်နေတာနဲ့ သူ့ကိုနှိုးလိုက်ပြီး အပြင်လိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်လာလိုက်တယ်။

အဲ့မျိုးညွန့်ရှိနေတဲ့တည်းခိုခန်းရှေ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း မှာသွားစောင့်နေလိုက်ရင်း ရွှေရည်ကိုတော့ ကားပေါ်မှာဆက်အိပ်ခိုင်းထားလိုက်တယ်၊ ကျနောကတော့ ဟိုကောင့်အခြေအနေကို ကြည့်ရင်းစောင့်နေလိုက်တာ ၂ နာရီခွဲ ၃ နာရီလောက်နေတော့မှအဲ့ကောင်လဲ စော်ကြီးတစ်ဗွေနဲ့လက်ချင်းချိတ်လို့ပြန်ထွက်လာတာကိုမြင်လိုက်ရတော့ သမီးကိုနှိုးပြီးပြတာပေါ့၊  သမီးလဲမြင်သွားပြီး မျက်နှာတွေပျက်လို့ ငိုမဲ့မဲ့လေးဖြစ်နေပြီးကျ‌နော့ပုခုံးပေါ်မှီကျလာပြီး တရှုံ့ရှုံနဲ့ငိုပါတော့တယ် ကျနောလဲသူ့ကိုဖက်ထားရင်းနဲ့

“ကဲ သမီးတွေ့ပြီမလား အဲ့ကောင်ကဘယ်လိုလူတန်းစားလဲဆိုတာ အဲ့ကောင်နဲ့သမီးဆက်တွဲအုံးမှာလား” ဆိုတော့ခေါင်းလေးရမ်းပြပြီး

“သမီးတောင်းပန်ပါတယ်ဖေဖေရယ် သမီးကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါ သမီးမသိလို့ပြန်အဖြေပေးမိတာပါ” ဆိုပြီးငိုနေတာမို့ သူ့ကိုချော့မော့ပြောဆိုလိုက်ပြီးအိမ်ပြန်ခေါ်လာလိုက်တယ်၊ အိမ်ရောက်တော့လဲသူ့အခန်းထဲသူပြန်မအိပ်ပဲကျနော့အခန်းထဲထိလိုက်ဝင်ပြီးကျနော့ကိုကပ်ချွဲနေတာနဲ့ သူ့နဲ့တူတူဖက်လှဲရင်းချော့ပေးစပေးနဲ့ ပျော်အောင်ထားလိုက်ပြီး

“သမီး ဖေဖေနဲ့သမီးမေမေတို့စယူခါစက ခုသမီးအရွယ်လောက်ပဲ အဲ့တုန်းကလဲခုလိုမသိလို့မှားမိရင်းနဲ့ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာ သမီးကိုလဲအဲ့လိုအမှားမျိုးမဖြစ်စေချင်ဘူး သမီးကျောင်းပြီးမှ အချစ်ရေးကိုစဉ်းစားပါ ကျောင်းသူအရွယ်မှာတော့ကျောင်းသူအလုပ်ပဲလုပ်ပေးပါ ဖေဖေ့ကိုကတိပေးနိုင်မလား” ဆိုတော့သူလဲခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး

“ဖေဖေ့စကားနားထောင်ပါ့မယ် ကတိလဲပေးပါတယ်” ဆိုပြီးဖြစ်လာတော့တာပဲ၊ ဒီလိုနဲ့သူလဲအခန်းထဲမပြန်တော့ပဲကျနော့လက်မောင်းပေါ်ခေါင်းအုံးအိပ်နေရင်းအိပ်ပျော်သွားတာမို့ကျနောလဲမရွေ့တော့ပဲကိုယ့်သမီးလေးကိုပြန်ကြည့်ရင်း သွားလေသူ ဇနီးသည်ဖြစ်တဲ့ ခင်ခင်ကြီးကိုပြန်မြင်ယောင်ကာ သမီးဆိုတဲ့အသိကပျောက်သွားတယ်။

အပြစ်ကင်းစင်ပြီး အပျိုဖော်ဝင်အလှသွေးကြွယ်စ မျက်နှာချောချောလေးကိုငေးကာ တမအေထဲမွေးသည့်ညီမအရင်းကိုတောင် လိုးလာသေးတာ ကိုယ့်သွေးကဖြစ်လာသည့်သမီးကိုလဲ အလွတ်မပေးနိုင် ဟိုနေ့ကယုနွယ်နဲ့သူနဲ့ရေကူးတာ ရေဆော့တာကို စိတ်ထဲပြန်တွေးမိပြီး သူ့ကိုငေးကြည့်နေရင်းနဲ့ ခင်ခင်ကြီးလား သမီးရွှေရည်လားပင်မခွဲနိုင်တော့ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကိုကြည့်ပြီးမနေနိုင်တာနဲ့ ငုံ့နမ်းလိုက်တော့ သူဘက်ငြိမ်သက်လို့ဘာမှတုံပြန်မှုမရတာနဲ့ကျနောလဲအပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်လိုက် အောက်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လိုက်ပဲလုပ်နေပေးလိုက်တော့ သမီးဖက်ကတစ်ချက်တစ်ချက် ပြန်နမ်းသလိုလိုဖြစ်လာပြီး ခဏအကြာမှာ ရင်ခေါင်းသံလေးနဲ့ အင်း…. ဆိုပြီးဖြစ်လာတော့မှကျနောလဲနမ်းတာကိုခွာပြီး ခေါင်းကိုပြန်တည့်ရင်းမျက်လုံးမှိတ်ပြီးအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရင်းမျက်လုံးလေးမှေးပြီးကြည့်တော့ သူလဲမျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး

“ဖေဖေ စောနကသမီးကိုနှိုးသေးလား ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ” ဆိုပြီးမေးတော့ ကျနောကလဲခုမှနိုးလာသည့်ဟန်ဖြင့် အင်…အဲ နဲ့လုပ်လိုက်ပြီး

“မနှိုးမိပါဘူးသမီးရာ ဖေဖေလဲအိပ်ပျော်သွားတယ်၊ ကဲပါ သမီးလေး အိပ် အိပ်လိုက်၊ ဖေဖေလဲအလုပ်ပြန်သွားစရာမလိုဘူး သမီးလေးဖေဖေ့ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ စိတ်ချလက်ချအိပ်လိုက်ပါ” ဆိုပြီးသူ့ကိုဖက်ထားရင်းနဲ့ဖင်လေးကိုပုတ်ပုတ်ပြီးချော့သိပ်ပေးတာ ခဏနေတော့သူလဲတရှူးရှူးနဲ့အိပ်ပျော်သွားတာနဲ့သူ့ကိုကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း ချစ်စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်လာပြီး မနေနိုင်တော့ပဲသူ့ကိုငုံ့နမ်းလိုက်တာ တော်တော်ကြာအောင်ကိုနှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းပေးလိုက်ပြီး ဖင်လေးကိုပုတ်ပေးရမည့်အစား မသိမသာလေးညှစ်ကာ ကိုင်ပေးမိသွားတယ်

သမီးဖြစ်သူလုံးဝအိပ်မောကျသွားတာသေချာမှပဲ ဖင်အိုးလုံးလုံးလေးကို အသာအယာညှစ်နယ်နေလိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲကသမီးဖြစ်သူကို ဘေးကိုထုတ်၍ ထမိန်အောက်ခြေမှလက်ထိုးနှိုက်ပြီး အဖုတ်ကိုလက်နဲ့စမ်းလိုက်သည်၊ ထိုအချိန်မှာပဲ သမီးဖြစ်သူဆီမှ အင်းအဲဖြင့် ပြန်နိုးချင်သလိုလိုဖြစ်ကာ လူးလွန့်လာတော့ ကျနောလဲလက်တွေအကုန်ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး နဂိုမူလပုံစံအတိုင်း သမီးကိုပြန်ဖက်ထားလိုက်ရင်း အိပ်ချင်ဟန်ဆောင်ရင်း မှေးခနဲ့ဖြစ်သွားတယ်။

သမီး အိပ်သွားပြီး ခဏလောက်နေတော့ သမီးရဲ့စူးစူးဝါးဝါးနဲ့အော်နေတဲ့အသံကြားလိုက်ရတာမို့ပြန်နိုးလာတော့ ဘေးမှာအိပ်နေရင်းနဲ့ မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့ပြီး လက်တွေနဲ့လဲလေထဲကိုတွန်းထိုးနေရင်း အော်နေတာနဲ့ သူ့ကိုလှုပ်နှိုးလိုက်တော့ သူလဲနိုးလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးချွေးတွေရွှဲနှစ်လို့ ထထိုင်ရင်း ဟောဟဲဟောဟဲနဲ့အမောဖြေနေရင်း ကျနော့ကိုမြင်တော့လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး

“ကြောက်တယ် ကြောက်တယ် ဖေဖေလုပ်ပါအုံး သမီးကိုကယ်ပါအုံး” နဲ့တသိမ့်သိမ့်လေးငိုနေတော့ ကျနောကလဲသူ့ခေါင်းလေးကိုပွတ်သပ်ပြီး

“အိမ်မက်ဆိုးမက်နေတာပါသမီးရယ် မကြောက်ပါနဲ့ ဖေဖေတစ်ယောက်လုံးရှိပါတယ်….သမီးလေးချွေးတွေရွှဲနှစ်နေတာပဲ ချွေးငုတ်ပြီးဖျားသွားလိမ့်မယ် သွားသမီးအခန်းထဲသွားပြီးအဝတ်အစားလဲလိုက်” ဆိုတော့သူကခေါင်းတစ်ရမ်းရမ်းနဲ့

“သမီးမသွားရဲဘူး ကြောက်တယ် သမီးကိုဖက်ထားပေးပါ” ဆိုတာနဲ့သူ့ကိုပွေ့ဖက်ထားရင်ချော့လိုက်ပြီး ခဏအကြာမှာပဲသူ့ကိုပွေ့ချီကာ သူ့အခန်းထဲကိုခေါ်သွားလိုက်ပြီး သူ့ကိုကုတင်ပေါ်တင်ထားပေးရင်းနဲ့ သူ့ဘီဒိုထဲက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်မဲ့အဝတ်အစားမျိုးရွေးပေးလိုက်တယ်၊  ဂါဝန်လက်ပြတ်လေးတစ်ထည်ထုတ်ယူရင်း သူ့ကိုပေးလိုက်ပြီး

“ရော့သမီးလဲလိုက်” ဆိုပြီး အဝတ်လှန်းစင်မှာတင်ထားတဲ့ တဘတ်နဲ့ သူ့မျက်နှာတွေလက်တွေကချွေးတွေကို သုတ်ပေးနေလိုက်တယ်၊ သူလဲ ကျနောထုတ်ပေးတဲ့အဝတ်တွေကို မလဲပဲ ငူငူငိုင်ငိုင်ဖြင့် ငုတ်တုပ်လေးထိုင်နေတာနဲ့ ကျနောကပဲသူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီလေးကိုမချွတ်လိုက်တော့ အောက်မှာနို့အုံဖောင်းဖောင်လေးနဲ့ အတွင်းခံအဝါရောင်လေးကိုမြင်လိုက်ရပြီး ကျနောလဲတစ်ချက်ကြည့်ပြီးငေးမိသွားရင်း ခဏနေတော့မှ မကောင်းပါဘူးလေ သူသိသွားရင်ဆိုပြီးအကြည့်ကိုလွှဲရင်း တဘတ်လေးနဲ့သူ့အပေါ်ပိုင်းကချွေးတွေကို သုတ်ပေးလိုက်ကျောပြင်လေးကိုသုတ်ပေးလိုက်နဲ့ နောက်ကျောဘက်ကနေပဲ သူ့အတွင်းခံချိတ်ကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး ဂါဝန်လေးကိုသူ့ခေါင်းပေါ်ကစွပ်ချပေးလိုက်တယ်။

သူ့အရှေ့ကိုပြန်သွားရင်း ထမိန်လေးကိုပါဖြည်ချွတ်လိုက်တော့ အောက်ခံဘောင်းဘီကလဲအဝါရောင်လေးနဲ့ ပေါင်ခွကြားမှာ ဝက်ဝံပုံလေးတောင်ဖော်ထားသေးတာကိုငေးမိသွားပြီး ချက်ချင်းပဲ သမီးချိုင်းအောက်ကနေလက်ထည့်မလိုက်ရင်းသူ့ကိုမတ်တပ်ရပ်ခိုင်းပြီး ထမိန်ကိုလဲအောက်အထိချွတ်ချ ဂါဝန်ကိုလဲအောက်အထိရောက်အောင်လုပ်ပေးပြီး သူ့ကိုကုတင်ပေါ်ပြန်ထိုင်စေလိုက်တယ်၊  သူကလဲကျနော့အစအဆုံးလုပ်သွားတာတွေကို ဘာမှမပြောပဲငေးငေးငိုင်ငိုင်လေးပဲဖြစ်နေပြီး အိမ်မက်ဆိုးကိုပဲစိတ်ရောက်ပြီးကြောက်နေတာနေမယ်

“ကဲ သမီးအိပ်လိုက်နော် ဖေဖေအခန်းထဲမှာပဲရှိမယ် တစ်ခုခုဆိုလှမ်းခေါ်လိုက်” ဆိုတော့ သူကခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ ကျနော့လက်ကိုအတင်းဆွဲထားပြီး

“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း တစ်ယောက်ထဲမနေရဲဘူး ဖေဖေနဲ့ပဲနေမှာ ဖေဖေသမီးဘေးမှာလိုက်အိပ်ပေး” ဆိုပြီး ကျနော့ကိုဆွဲရင်း လက်ဆန့်တန်းလာပြီးချီခိုင်းနေတော့ ကျနောလဲ ကလေးလိုကောက်ပွေ့လိုက်ပြီး သူ့ကိုရင်ခွင်မှာပိုက်ထားလျက်နဲ့ပဲ သူ့အခန်းထဲပတ်ပြီးလမ်းလျောက်ပေးရင်းသူ့ကိုသိပ်နေလိုက်တာ၊ သူကလဲ အရွယ်ရောက်လို့ကြီးလဲကြီးလာပြီဆိုတော့ ကျနောလဲကြာကြာဘယ်ချီနိုင်မလဲ အခန်းနှစ်ပတ်သုံးပတ်လောက်ပဲလျောက်ပြီးညောင်းလာတာနဲ့ သူ့ကိုကုတင်ပေါ်ချထားလိုက်ပြီး

“ဖေဖေလဲအလုပ်ပြန်မသွားတော့ဘူး သမီးဘေးမှာပဲနေပေးမယ်နော် ဖေဖေ့အခန်းထဲမှာအိပ်ဆေးရှိတယ် သွားယူလိုက်အုံးမယ် ပြီးရင်သမီးလဲအိပ်ဆေးသောက်ပြီးအိပ်လိုက်နော်  ဖေဖေဘေးကနေဆက်စောင့်ပေးပါမယ်” ဆိုတော့မှသူလဲခေါင်းငြိမ့်တာနဲ့ ကျနောလဲအခန်းပြန်ပြီးအိပ်ဆေးကိုသွားယူပြီး သူ့လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်ပြီး သူ့အခန်းပြတင်းပေါက်များကိုပိတ်၍ ခန်းစီများချကာလိုက်ပြီး အဲကွန်းကိုအမြင့်ဆုံးထိတင်ပေးလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ရွှေရည်ကုတင်ဖက်လှည့်လိုက်တော့ သူကတော့ ကုတင်ပေါ်မှာဘေးစောင်းလေးလှဲနေတာကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ကျနော့ကိုလဲလက်ယက်ခေါ်ကာ သူ့ကျောဖက်ကိုညွှန်ပြတာနဲ့ သမီးနောက်ဖက်မှာ ဝင်လှဲလိုက်တယ်။

ကုတင်ပေါ်တက် သူ့ကိုအနောက်ကနေဖက်ထားလိုက်ပြီး အတူဝင်လှဲနေတော့ သူကကျနော့လက်တစ်ဖက်ကိုသူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲယူထားလိုက်ပြီးသူ့လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့ညှပ်ကိုင်ရင်းအိပ်နေလိုက်တာ၊ ကျနောကတော့ မျက်လုံးကိုမှိတ်လို့ ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ အိပ်ပျော်နိုင်ဖြစ်ပြီး  ခဏကြာတော့ သူ့ကိုငုံ့ကြည့်ရင်းနဲ့သူ့ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လေးကိုမျက်စိရောက်သွားတယ်။

ခေါင်းကနေစကြည့်လိုက်တာခြေထောက်ထိကိုအစအဆုံးကြည့်လိုက်ရင်း ဖင်နေရာလေးမှာအကြည့်ရပ်သွားပြီး ဂါဝွန်ကအဖြူရောင်အပါးစလေးမို့ သူ့ဖင်ကြားအချိုင့်လေးကထင်းထင်းလေးဖြစ်နေတာကိုမြင်လိုက်ရတော့ စောစောက သူ့ကိုအောက်ခံဘောင်းဘီချွတ်မိလို့လားလို့ မချွတ်မိပါဘူးဆိုပြီး တွေးလိုက်ရင်း ကျနောလဲသေချာအောင်လက်တစ်ဖက်နဲ့သူ့ဖင်လေးကိုအုပ်ကိုင်ကြည့်တော့ အောက်ခံဘောင်းဘီမရှိတော့တာစမ်းလိုက်မိတယ်၊ သူ့ဖင်သားကျစ်ကျစ်လေးကို ပဲစမ်းမိသွားပြီး အသာအယာပွတ်ကိုင်ပေးရင်းနဲ့ ကျနောလဲလက်ကိုပြန်မရုတ်မိတော့ပဲ ဆက်ပြီးကိုင်ပေးရင်းတဖြေးဖြေးညှစ်လာနယ်လာပေးလိုက်တယ်။

ဖင်ကြားကိုလက်ထိုးထည့်ကလိလိုက်နဲ့ သူနိုးသွားမှာစိုးလို့သူ့မျက်နှာလေးကိုပြန်လှည့်ကြည့်လိုက် အိုးလေးကိုကြည့်ပြီးဆက်ပြီးကိုင်လိုက်နဲ့လုပ်နေရင်း သူ့ဝတ်ထားတဲ့ဂါဝန်ကလက်ပြတ်လေးမို့လက်မောင်းသား ဝင်းဝင်းဝါဝါလေးကအိကစ်နေပြီး ကိုက်ဆွဲချင်စရာလေးဖြစ်လာတာနဲ့ ကျနောလဲသူ့လက်မောင်းလေးကိုငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး လက်မောင်းတစ်လျောက်ကိုဖွဖွလေးကိုက်လိုက် နမ်းလိုက်နဲ့ သူ့လက်မောင်းနဲ့ချိုင်းနဲ့ကြားမှာ အရစ်ရစ်လေးတွေနဲ့အသားစိုင်လေးတွေကိုမြင်တော့ စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လာပြီး သူ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီး သူ့ချိုင်းကြားထဲနှာခေါင်းကပ်ပြီးနမ်းလိုက်တော့ ချွေးနံနည်းနည်းရပေမယ့် သိပ်အဆိုးကြီးမဟုတ်တာနဲ့ကျနောလဲချိုင်းသားလေးကိုနမ်းလိုက် လျှာလေးနဲ့ထိုးထိုးပြီးဆော့လိုက်လုပ်တော့ သူ့ဘက်ကနိုးလာသလိုလိုနဲ့ရုန်းသလိုလိုဖြစ်ပြီး လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလေးဖြစ်သွားတော့ကျနောလဲရပ်ပြီးအသာငြိမ်နေလိုက်တယ်။

သူကပက်လက်လေးလှန်လာပြီးဒူးတစ်ဖက်ကိုထောင်တစ်ဖက်ကကားကားလေးဖြစ်သွားတာနဲ့ ကျနောလဲ သူ့ဖက်စောင်းကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာချောချောလေးကိုကြည့်ရင်း နဖူးလေးနမ်းလိုက် ပါးလေးနမ်းလိုက်နဲ့ ကစ်ဆင်ပါဆွဲလိုက်ပြီး သူ့ဂါဝန်လေးကိုအပေါ်ဆွဲမြှောက်လိုက်တော့ အောက်မှာ ဆီးခုန်ဖြူဖြူပြောင်ပြောင်လေးကိုတွေ့လိုက်ရပြီး အမွှေးပေါက်ခါစ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုမြင်လိုက်ရတော့တာပဲ။

ဒါနဲ့ သူ့ဘေးကနေထလိုက်ပြီး သူ့ခြေရင်းကနေ သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲထောင်လိုက်ရင် ပေါင်လေးကိုဖြဲပြီးသူ့စောက်ဖုတ်လေးကိုအနီးကပ်ကြည့်တော့ နှုတ်ခမ်းသားဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းလေးကိုတွေ့လိုက်ရပြီး အနည်းငယ်ဖြဲကြည့်လိုက်တော့ ပန်းဆီရောင်အသားအရည်နဲ့ အဖုတ်ကလေးကို အရည်လေးတွေစိုနေတာမြင်လိုက်ရတယ်။

နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုကစေ့စေ့လေးနဲ့ အဖြူထည်လေးအတိုင်းရှိနေသေးတာမို့ ကျနောလဲအစိလေးကိုဖြဲရှာလိုက်ပြီး လက်နဲ့ထိလိုက်တော့ သမီးကိုယ်လုံးလေးက ကျနော့စိတ်ထင် တွန့်ခနဲ့ဖြစ်သွားသလားလို့ ဒါပေမယ့် အိပ်ဆေးတိုက်ထားတာပါလေ ဆိုပြီး စိတ်ကိုရဲဆေးတင်လို့ သူ့ပေါင်ကြားခေါင်းစိုက်ပြီး အစိကိုပါးစပ်နဲ့စုပ်လိုက်တော့ သူ့ခါးလေးကတချက်ကော့တက်လာပြီး
“အင်း….” နဲ့သက်ပြင်းချသံလိုလို အိပ်ရင်းယောင်တာလိုလို ငြီးသံလေးထွက်လာတော့တာပဲ။

သမီးများနိုးသွားတာလားဆိုပြီးမော့ကြည့်တော့ မျက်လုံးတွေကမှိတ်ထားလျက်သားလေးပဲမို့ ခေါင်းငုံ့ပြီးအစိကို ဆက်စုပ်ပေးလိုက်ရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီးလျှာလေးနဲ့ထိုးထည့်လိုက်လျက်လိုက်လုပ်တော့ သူ့ခါးလေးကလူးနေပြီး
“အား….အီး…..” နဲ့ငြီးသံလေးတွေသာကြားရပြီး မျက်လုံးမပွင့်လူလဲမနိုး အိပ်ဆေးအရှိန်နဲ့မှိန်းနေတာမို့ ကျနောလဲစိတ်ရဲလာပြီး စောက်ဖုတ်လေးကိုသာ တပြတ်ပြတ်နဲ့လျက်ပေးလိုက်တော့တယ်။

စောက်ဖုတ်လေးကိုလျက်တာတော်တော်လေးကြာတော့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲကနေ ခပ်ပြစ်ပြစ်အရည်လေးတွေ ဗြစ်ကနဲ့ပန်းထွက်လာပြီး သူလဲ အူး….အဲ…နဲ့ ဘေးကိုပြန်လှည့်သွားတယ်။

ဘေးကခွလုံးလေးကိုခွအိပ်နေတော့ ဖင်လေးကနောက်ကိုပစ်ပေးထားသလိုဖြစ်နေတာနဲ့ ကျနောလဲသူ့နောက်ဖက်ကိုပြန်သွားပြီး ဖင်သားလေးကိုညှစ်ကိုင်ပေး နယ်ပေးလိုက်ပြီးဖင်သားလေးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး ဖင်ကြားလေးကိုဖြဲကြည့်တော့ ညိုတိုတိုဖင်ပေါက်လေးကိုမြင်လိုက်ရပြီး လျှာနဲ့ထိုးထိုးပြီးလျက်ရင်းမွှေရင်းနဲ့ ခရေဘာဂျာတစ်ကြောင်းထပ်ကိုင်လိုက်ရင်း ကျနောလဲမနေနိုင်တော့တာနဲ့ ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့ဖင်နောက်နားလေးကနေဒူးထောက်ရင်း သူ့ဖင်လေးကိုကြည့်ပြီးဂွင်းထုနေလိုက်တာ တော်တော်ကြာတော့မှ ကျနောလဲစိတ်ကူးပြောင်းပြီး သူအိပ်ဆေးဘယ်လောက်စွမ်းမစွမ်းသိချင်တာနဲ့ တင်ပါးကိုခပ်ဆတ်ဆတ်လေးရိုက်လိုက်တော့ ဖြန်းဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ ဖင်သားလေးတွေတုန်ခါနေပြီး သူ့ဘက်ကမနိုးတာနဲ့ ကျနောလဲတင်ပါးကိုဆိပ်ကြည့်တော့လဲ ဘာမှမထူးတော့ တကယ်အိပ်နေတာပဲဆိုပြီး သူ့မှန်တင်ခုံပေါ်မျက်စိကစားကြည့်တော့ ဘော်ဒီလိုးရှင်ပုလင်းတွေ့တာနဲ့ ထယူလိုက်တယ်။

သူ့ဖင်ပေါက်ကိုလိုးရှင်းအနည်းငယ်လိမ်းပေးလိုက်ပြီး လိမ်းရင်းနဲ့ လက်ညိုးကိုအသာထိုးထည့်ကြည့်တော့ သမီးကိုယ်လုံးလေးကတွန့်ခနဲ့ဖြစ်သွားသည်၊ ဒါနဲ့လက်ချောင်းကိုဖင်ထဲနှိုက်ကာမွှေပေးရင်း အထုတ်အသွင်းဖြေးဖြေးလုပ်ပေးနေလိုက်တယ်၊ လက်တချောင်းကောင်းကောင်းနှိုက်လို့ရသွားတဲ့အခါ နှစ်ချောင်းပြောင်းထိုးထည့်ကြည့်တော့ သမီးဖြစ်သူဆီမှ
“အ…” ဆိုတဲ့အသံလေးထွက်လာတာကိုတော့ လိင်စိတ်တက်နေတဲ့ ကျနောသတိမထားမိလိုက်ပါ

လက်နှစ်ချောင်းကိုလိုးရှင်းနိုင်နိုင်လူး သူ့ဖင်ခေါင်းထဲပြန်ထိုးထည့်ရင်း လီးထည့်နိုင်ဖို့အတွက် လမ်းကြောင့်ဖွင့်နေလိုက်တယ်၊ နည်းနည်းကြာလာတော့ ကျနောလဲမနေနိုင်တဲ့အဆုံး သူ့ပေါင်လေးတစ်ဖက်ပေါ်ခွထိုင်လိုက်ရင်း သူ့ဖင်ပေါက်လေးကိုလီးတေ့ထားပြီး အသာဖိပြီးဆောင့်ထိုးထည့်ကြည့်တော့ မဝင်ဘူးဖြစ်နေတာနဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖင်ကိုဖြဲရင်းလီးကိုသာဆောင့်ထည့်တော့ ဗြိ…ဆိုပြီးဒစ်ခေါင်းလေးဝင်သွားတော့တယ် သူ့ဘက်ကနေလဲ “အား…….” ဆိုတဲ့အသံခပ်တိုးတိုးလေးသာထွက်လာပြီးဘာမှလှုပ်လှုပ်ရှားရှားမရှိတာနဲ့ ဝင်သလောက်ဒစ်ခေါင်းလေးကိုမွှေပေးရင်းဖီးလ်ယူနေလိုက်တယ်။

ခဏကြာတော့မှ သူပြန်ပြီးငြိမ်သွားတော့မှပဲ ကျနောလဲခါးကိုအားထည့်ပြီး ခပ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ လီးလဲလက်နှစ်လုံးလောက်ထပ်ဝင်သွားပြီး “အမလေး…ကျွတ်စ်….ကျွတ်စ်….” ဆိုတဲ့ သမီးအသံလေးထွက်လာတော့ တကယ်အိပ်နေတာလား အိပ်ချင်ယောင်များဆောင်နေတာလားဆိုပြီး ဇဝေဇဝါဖြစ်လာပြီးသူ့ပုခုံးလေးကိုလှုပ်နိုးလိုက်တော့ မနိုးဘူး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလှုပ်ကိုင်နှိုးတော့လဲမနိုးတာနဲ့ သူတကယ်အိပ်ပျော်နေတာပါ ခန္ဓာကိုယ်ကနာလို့သာအိမ်မက်မက်တာလိုလိုနဲ့ယောင်ပြီး ငြီးနေတာလို့တွေးလိုက်မိတာပေါ့။

သူ့ဖင်ထဲကိုလဲကျနော့လီးက သုံးပုံတစ်ပုံလောက်ဝင်နေပြီမို့ အဲ့အတိုင်းလေးလီးနဲ့ထိုးကော့မွှေပေးလိုက်ရင်း ဆက်ထည့်တော့ ဗြိ….ဗြစ်…. ဆိုပြီးအသံလေးတွေသာထွက်လာပြီး လီးလဲတစ်ဝက်ကျော်ကျော်ထိဝင်လာတော့တာပဲ၊ ဆက်ထည့်လို့လဲမဝင်တော့ပဲ ခပ်တင်းတင်းဖြစ်နေတာမို့ ဆက်မထည့်ဖြစ်တော့ပဲ ဝင်သလောက်လေးနဲ့တောင် တင်းကြပ်ပြီးကောင်းလွန်းနေတာကြောင့် ၄ ၅ ၁၀ ချက်လောက်ညှောင့်အပြီးမှာတင် သိပ်လဲဆောင့်စရာမလိုတော့ပဲ ရွှေရည်ဖင်ထဲလရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီး ပြီးသွားတော့တာပဲ

ပြီးလဲပြီးသွားကော ကျနော့လီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်တော့ လရည်တွေအညစ်အကြေးတွေရောပြွန်းပြီးဖင်ပေါက်လေးကနေပြန်စီးကျလာနေတော့ ကျနော့ပုဆိုးနဲ့သုတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့ဂါဝန်လေးကိုပါပြန်ဆွဲချပေးရင်းနဲ့သူ့အနောက်ကနေပဲပြန်ဖက်ထားပေးလိုက်ပြီးအိပ်လိုက်တော့တယ်။

နေ့လည် ၃ နာရီခွဲလောက်မှ ကျနောကပြန်နိုးလာတော့ ဘေးမှာသမီးဖြစ်သူက အိမ်မောကျနေဆဲဖြစ်တာကြောင့် သူမနိုးစေရန်အိပ်ယာကအသာထထွက်ခဲ့လိုက်တယ်၊ တံခါးရှိရာသွားဖို့ ကုတင်ကိုပတ်ထွက်လိုက်ပြီး အခန်းပေါက်အရောက်မှာ အမှတ်တမဲ့ သမီးဖြစ်သူကိုပြန်လှည့်ကြည့်တော့ သူ့ဘေးကစားပွဲပေါ်မှာ ရေဗူးတဗူးနဲ့ ဆေးတလုံးကိုမြင်လိုက်ရတော့ ကျနော့စိတ်ထဲ ထိတ်ခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး အဲ့ဆေးလုံးကိုသွားကြည့်လိုက်တဲ့အခါ နေ့လည်က သမီးဖြစ်သူအတွက်သွားယူပေးတဲ့အိပ်ဆေးဖြစ်နေတယ်၊ ဒါဆို သမီးက ဆေးမသောက်ပဲ သောက်ပြီးသလိုနဲ့ဝင်အိပ်နေတာဖြစ်ပြီး သူ့ဖင်ကိုလိုးတာတွေကော သမီးဖြစ်သူအကုန်သိနေတယ်ပေါ့ ဆိုပြီးကျနော့စိတ်ထဲ သံသယတွေဝင်ကာ ပြသနာတက်မှာကိုတွေးကြောက်နေမိတော့တယ်။

ကျနောအခန်းထဲပြန်သွားလိုက်ပြီး ရုံးကပို့လာတဲ့ စာရင်းတွေလုပ်နေတဲ့အချိန် မမတင်ကရေးကြီးသုတ်ဖြာနဲ့ ကျနော့အခန်းထဲပြေးဝင်လာတော့ ကျနောတောင်လန့်သွားတယ်၊ ညနေကကိစ္စများလားဆိုပြီး တွေးနေတုန်း  မမတင်ကိုကျနောဘေးလာပြီး
-ဟဲ့ မောင်ငြိမ်း သမီးပေါင်ခြံမှာအနာပေါက်နေလို့တဲ့ ဆေးခန်းလေးဘာလေးသွားပြရအောင်-
-ဟင်ဘယ်လိုအနာမို့လို့လဲ ဆေးခန်းထိသွားပြရလောက်တဲ့ထိ ကြီးနေလို့လား-
-အဲ့ဒါတော့မသိဘူးကွယ်…သမီးက လမ်းလျောက်ရင်ထော့နင်းထော့နင်းနဲ့ ဘာဖြစ်တာလဲမေးကြည့်မှ အနာဖြစ်နေတာလို့ပြောလို့ မတော်လို့ သွေးစူနာတွေ ဝဲတွေ ပွေးတွေဖြစ်နေရင်ဘယ်နှယ်လုပ်မလဲ-
-နေစမ်းပါအုံး မမတင်ကလဲ သမီးကဘာဖြစ်တယ်ဆိုတာ ကျနောသေချာမေးပါအုံးမယ်- လို့ပြောပြီး အခန်းထဲကထွက်ထွက်ချင်း သမီးကလဲ တံခါးဘောင်ကိုကိုင်ပြီးထိန်းလျောက်လာရင်း သူ့အခန်းထဲကနေထွက်လာနေတယ်၊ ကျနောလဲ သမီးကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာ နည်းနည်းတော့မျက်နှာပူပေမယ့် အဲ့ကိစ္စတွေသူလဲမသိနိုင်တာမို့ ကိုယ်လဲဟန်မပျက်နေလိုက်ပြီး
-သမီး…- ဆိုပြီးလှမ်းခေါ်လိုက်တော့ သမီးကကျနော့ဖက်လှည့်ကြည့်လာပြီး မျက်နှာလဲတချက်ပျက်သွားပြီး ချက်ချင်းခေါင်းကိုချက်ချင်းငုံ့သွားတယ်၊ မျက်နှာလေးကော နားရွက်ဖျားတွေပါရဲတွတ်နေတာ ကျနောမြင်လိုက်ရပေမယ့် သူ့နားကိုတိုးသွားရင်း
-ပေါင်မှာအနာပေါက်လို့ဆို- ဆိုတော့ သူကခေါင်းငြိမ့်ပြလာတော့
-အနာကကြီးလား တအားစပ်နေတာလား လာ ဖေဖေ့ကိုပြစမ်း-
-အာ မပြချင်ပါဘူး ဘာမှမဖြစ်ဘူး ဒီတိုင်းစပ်ပဲစပ်နေတာ သေးသေးလေးပါ-
-မပြဘူး ဘာဘူးလုပ်မနေနဲ့ သေချာကြည့်မှရမယ်- ဆိုပြီးသူ့လက်မောင်းကိုထိန်းပြီး ကျနော့အခန်းဆီတွဲခေါ်သွားလိုက်တယ်၊ မမတင်ကဘေးကကနေ စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်ဖြစ်နေရင်း
-ဆေးခန်းသွားပါမယ်ဆိုမှ ဘာလို့အိပ်ခန်းထဲခေါ်လာပြန်တာလဲ မောင်ငြိမ်းရဲ့- သမီးက သူ့အမေကိုကြည့်ရင်း
-အို….မေမေကြီး သမီးဆေးခန်းမသွားချင်ပါဘူး ဒီတိုင်းအနာလေးပဲပေါက်တာပါ ဆေးလိမ်းလိုက်ရင်ပျောက်ချင်ပျောက်သွားမှာပါ-
-သမီးကလဲ သွေးစူနာဆိုဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဒီတိုင်းထားမှဖြင့် ပြည်တည်သွေးစို့နဲ့ ငါ့သမီးလေးပိုဆိုးနေပါမယ်ကွယ်-
-ကျနော အရင်ကြည့်လိုက်ပါအုံးမယ် မမတင်ရယ်….သွား ထမင်းစားခန်းထဲက ဆေးဘီဒိုထဲမှာ အရက်ပျံတို့ ဂွမ်းတို့ လိမ်းဆေးတို့ရှိတယ် သွားယူလိုက်….သမီးက ဖေဖေ့ကုတင်ပေါ်တက်ပြီးမှောက်နေ- ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ မမတင်ကချက်ချင်းထွက်သွားတော့တယ်၊ သမီးကတော့ ကျနောကုတင်ဘေးမှာ မတ်တပ်လေးရပ်လို့ ခေါင်းကိုငုံ့နေတယ်၊ ကျနောကလဲ
-အယ်…သမီး ကုတင်ပေါ်တက်မှောက်လိုက်ပါဆို မတ်တပ်ကြီးကျ ဖေဖေဘယ်လိုလုပ်ကြည့်လို့ရမှာလဲ- ဆိုပြီးပြောတော့ သမီးကမလှုပ်ပဲ ပေကပ်ကပ်နဲ့ဆက်ရပ်နေပြီး
-ဟို….ဟို….အနာက…. သမီးပေါင်ကြားမှာပေါက်တာ ဖေဖေရဲ့ သမီးရှက်လို့ မပြရဲဘူး-
-အိုကွယ်…..သားအဖချင်းကို ဘာရှက်စရာရှိလဲ သမီးကိုယ်လုံးကို ငယ်ငယ်ကတည်းက ချီးတည်သေးတည်လုပ်ပေးလာရတာ မမြင်ချင်မှအဆုံး-
-အို အဲ့ဒါ ငယ်ငယ်ကလေ ခုသမီးကမှ မငယ်တော့တာ-
-ကဲပါ မှောက်လိုက် အနာသက်သာအောင် ဖေဖေကိုယ်တိုင်ဆေးလိမ်းပေးမယ် မဟုတ်လို့ရှိရင် နင့်အမေကြီးက ဆေးခန်းအတင်းပို့နေမှာနော်…..အဲ့ကျမှ သူစိမ်းဆရာဝန်ရှေ့ ဖင်လှန်ပြနေရမယ်- ဆိုပြီးခြောက်လိုက်တော့ သမီးလဲ စိတ်မသက်မသာစွာနဲ့ ကုတင်ပေါ်ကိုဒူးတဖက်လှမ်းပြီးတက်သွားကာ ခေါင်းအုံးမှာမျက်နှာအပ်လို့ မှောက်လှဲနေတော့တယ်၊

ကျနောက သူ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်ပြီး သူ့ဂါဝန်ကိုဆွဲလှန်လိုက်တော့ တင်ပါးအိုးဖောင်းဖောင်းလေးကမောက်တက်နေပြီး ကျနောလဲ သူ့တင်ပါးပေါ် လက်နဲ့စမ်းရင်း ကိုင်လိုက်တော့ သမီးက
-အိုး…..ဖေဖေ အဲ့လိုကြီး လျောက်မကိုင်နဲ့လေ-
-အနာက ဘယ်နားမှန်းမှ မသိတာ ဒီလိုပဲရှာရမှာပေါ့-
-ဟို…..ဟို…..ကြားထဲမှာပါဆို……တော်ပြီ ဖေဖေရာ ထားလိုက်တော့ သမီးကိုသာဆေးပေး သမီးဖာသာဆေးလိမ်းလိုက်မယ်- ဆိုပြီးကုန်းရုန်းထနေတာကြောင့် ကျနောလဲသူ့ခါးကိုလက်နဲ့ဖိကာချုပ်လိုက်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားထဲကိုလက်ထိုးနှိုက်လိုက်တော့
-အို….ကျွတ်စ်…..အာ….တော်ပြီဖယ်တော့ သမီးပြမယ် သမီးပြမယ်- ဆိုပြီး သူ့တင်ပါးသူလက်နဲ့ဖြဲပေးရင်း ခရေဝက အနာကိုလက်နဲ့ထောက်ပြလာပြီး
-ဒီမှာဖေဖေရ မြန်မြန်ကြည့်ပါ…သမီးရှက်လို့ သေတော့မယ်- ဆိုတော့သူလက်ထောက်ထားတဲ့နေရာက ခရေပေါက်ဝလေးမှာဖြစ်နေတယ်၊ သေချာကြည့်တော့အဲ့နေရာလေးမှာရဲနေပြီး သွေးလေးလဲစို့လို့ နေ့လည်က ကျနော့အတင်းတက်လိုးလိုက်မိလို့ ကျနော့လီးကြောင့်ဒဏ်ဖြစ်သွားပုံရတယ်၊ အဲ့အချိန် မမတင်ကလဲပြန်ရောက်လာပြီး ဆေးအိတ်ကိုလာပေးရင်း
-အယ်….အဲ့မှာပေါက်တာလား….ဖယ် ဖယ်မောင်ငြိမ်းဖယ် ငါလုပ်လိုက်မယ် မင်းအပြင်ထွက်နေ-
-အာ….မမကလဲ ဒါကျနော့သမီးပါ မမရဲ့ ဘာတွေလာဖြစ်နေတာလဲ-
-မင့်သမီးပေမယ့် ဟိုကအပျိုလေးဖြစ်နေပြီလေ မင်းလုပ်ပုံကလဲကြည့်အုံး ဖင်လှန်ကုန်းခိုင်းနေတဲ့အတိုင်းပဲ အကုန်ပေါ်နေပြီ- ဆိုတော့ သမီးကသူ့စကပ်ကိုအတင်းပြန်အုပ်ချနေတော့တယ်
-ဆေးရုံဆေးခန်းသွားပြီး ဆရာဝန်တွေ နပ်စ်တွေကိုသွားလှန်ပြတာထပ် သူ့အဖေသူပြန်လှန်ပြရတာ ပိုအရှက်မသက်သာဘူးလား- ဆိုပြီး မမတင်ကိုလှည့်မံလိုက်တော့ ‘အယ်’ ဆိုပြီးဖြစ်သွားတော့တယ်။

ကျနောကဆေးအိတ်ထဲက ဂွမ်းကိုထုတ်ပြီး အနာကို သုတ်လိုက်ရင်း
-ဒီနားလေး အနာပေါက်ရတယ်လို ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲသမီး….လက်သည်းနဲ့ ကုတ်မိတာလား-
-သိပါဘူး မေမေကြီးရယ်….ကျောင်းကပြန်လာတော့ အိပ်လိုက်တာပဲ ပြန်နိုးလာတော့ ခုလိုအနာပေါက်နေတာပဲ-
-ပူလို့နေမှာပါ ယားနာထွက်ရင်း သမီးမတော်တစကုတ်မိတာနေမှာ ဖေဖေဆေးလိမ်းပေးမယ်နော်- ဆိုပြီး ဂွမ်းနဲ့သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေလိုက်တယ်၊ မမတင်ကပါဘေးကနေဝင်ကူသလိုလို ပြာယာခက်နေတော့ ကျနောလဲ မျက်စိနောက်လာပြီ သေချာလဲမလုပ်ပေးတတ်တော့ဘူး၊ သမီးကလဲရှက်လို့ထင်ပါ ခေါင်းကိုပြန်မဖော်တော့ဘူး၊ ဒါနဲ့ မမတင်ကိုအရှေ့ကိုအကြောင်းပြမောင်းထုတ်လိုက်ရတယ်လေ၊ ပြီးတော့မှ ကျနောလဲ အရက်ပျံထဲကိုဂွမ်းစလေးစိမ်ပြီး သမီးရဲ့ခရေပေါက်လေးကိုဆေးပေးလိုက်တော့  ဖင်လေးကအပေါ်ကိုကော့တက်သွားပြီး
-အား…ဖေဖေ စပ်တယ်…စပ်တယ်…- ဖြစ်နေတော့တာပဲ၊ အဲ့အခါမှာတော့ ကျနောက ဖင်ကြားမှာမျက်နှာကပ်ပြီး အသာလေးမှုတ်ပေးလိုက်တယ်၊ ရွှေရည်လဲ တအားအားနဲ့စပ်ပြီးဖင်ကလူးပြနေတော့ ဖင်ရဲ့အောက်က အဖုတ်အကွဲကြောင်း ပန်းရောင်လေးပါပေါ်လွင်နေတော့တယ်၊ ကျနောအကြည့်ကလဲ ဖင်ပေါက်ကနေ အောက်ကိုရောက်သွားပြီး အရည်စို့ခါစဖြစ်နေတဲ့ ပိပိအကွဲကြောင်းလေးကိုကြည့်ပြီး အနာကိုမှုတ်နေရင်းနဲ့ပါ ပါးစပ်ကအောက်စိုက်သွားပြီး ပိပိကိုမှုတ်ပေးသလိုဖြစ်နေတယ်
-အိ…..ဖေဖေ……ဟို…..အနာက အပေါ်မှာလေ…..အ- ဆိုတော့ ကျနောလဲ ရှက်ရမ်းရမ်းလိုက်ပြီး
-သိပါတယ် သမီးရဲ့ ဖေဖေက အရက်ပျံမြန်မြန်ခြောက်သွားအောင် လိုက်မှုတ်ပေးတာပါ- ဆိုပြီး ဖင်ကအနာကိုမှုတ်ပေးတာလိုလိုနဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကိုလျှာနဲ့ထိုးပြီး ထိလိုက်တော့ သမီးဆီကနေ ‘အိ…’ ဆိုပြီးကြားလိုက်ရရင်း ဖင်လေးကော့တက်လာပြန်ကော။

ကျနောလဲ နောက်ကိုလှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်နဲ့ မမတင်ဝင်လာမလား စိုးတထိတ်ထိတ်နဲ့ ဖီးလ်ပျက်တယ်၊ ဒါနဲ့ အခန်းတံခါးကိုသွားပိတ်ပြီး လော့ချလိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ်ပြန်တက်လာပြီး ရွှေရည်ရဲ့ဖင်ကိုလက်နဲ့ကိုင်ညှစ်လိုက်ပြီး
-သမီး……- ဆိုပြီးလှမ်းခေါ်တော့ သမီးဆီကပြန်ထူးသံမကြားရတာနဲ့ သူ့တင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲလိုက်ပြီး အနာကိုဖိလိုက်တော့
-အီး….နာတယ်ဖေဖေ…- ဆိုတဲ့အသံလေးထွက်လာတော့တာပဲ၊ အဲ့အခါကျမှ
-သမီး….နေ့လည်က အိပ်လို့ကောပျော်ရဲ့လားဟင်- ဆိုပြီးမေးလိုက်တော့ အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာပြီး ဘာမှပြန်မဖြေပဲငြိမ်နေရော
-သမီးအနာကို မြန်မြန်ကျက်အောင်လုပ်မှရမှာ အနာကျက်အောင် ဖေဖေလုပ်ပေးမယ်နော်…..- ဆိုပြီး ဖင်ကိုဖြဲရင်း ဆေးလိမ်းပေးတာလိုလိုနဲ့ လျှာလေးနဲ့ထိုးထိုးပြီးဆွပေးနေလိုက်တယ်၊ သမီးကတော့ခေါင်းအုံးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုတ်ကိုင်ထားပြီး ခြေချောင်းတွေလဲကုတ်ခြစ်လို့ အသဲယားနေပုံရတယ်၊ ဖင်ပေါက်လေးကိုလျှာနဲ့လျက်နေချိန်မှာ အရေးအကြောင်းဆို ဒိန်းဒေါင်ဖျက်ဆိုသလိုပဲ အခန်းတံခါးခေါက်တာကြောင့် ကျနောလဲလန့်ပြီးထထိုင်လိုက်တယ်၊ သမီးကလဲသူ့ခါးပေါ်က စကပ်ကိုပြန်ဖုံးရင်း ဘေးတိုက်စောင်းလှဲလိုက်တယ်၊ တံခါးသွားဖွင့်တော့ မမတင်က အခန်းထဲကိုစွတ်ရွတ်ဝင်လာရင်း
-ဆေးလိမ်းလို့ပြီးပြီလား- ဆိုပြီးမေးတော့ သမီးကလဲကုတင်ပေါ်ကနေဆင်းကာ
-လိမ်းပြီးပြီ မေမေကြီး မနက်ဆိုပျောက်သွားမှာပါ- ဆိုပြီးအပြင်ပြန်ထွက်သွားတော့တာပဲ ကျနောကတော့ တိုးလို့တန်းလန်းကြီးကျန်ရစ်ခဲ့တာပေါ့‌ဗျာ။

ည ၁၁ နာရီလောက်မှာ ကျနောလဲယုနွယ်လေးနဲ့ ချက်တင်ထိုင်ပြီး အီစီကလီလုပ်နေတဲ့အချိန် သမီးရဲ့အော်သံကြားလိုက်ရတာကြောင့် သူ့အခန်းဖက်ကိုသွားတော့ အိမ်မက်ဆိုးထပ်မက်ပုံရတယ် တကိုယ်လုံးလဲချွေးတွေသံတွေရွှဲလို့ ကျနော့ကိုအတင်းဖက်ပြီး ငိုနေတာနဲ့ သူ့ကိုချော့လိုက်ရပြန်တယ်၊ အိပ်ဆေးတိုက်ပြီး အတင်းအိပ်ခိုင်းလိုက်ရင်း
-ဖေဖေလာအိပ်ပေးရအုံးမလား-
-တော်ပြီဖေဖေရတယ် သမီးဖာသာအိပ်မယ် သမီးအိပ်ပျော်သွားတဲ့အထိတော့ စောင့်ပေးနော်-
-ဖေသမီးလေးကိုစိတ်မချလို့ သမီးဘေးမှာပဲအိပ်လိုက်မယ်လေ- ဆိုတော့ သမီးကမျက်လုံးကိုမှိတ်ပြီး ကျနော့ကိုမကြည့်ပဲ နှုတ်သီးလေးစူစွာနဲ့
-တော်ပါပြီဆို ဖေနဲ့အတူမအိပ်ရဲတော့ပါဘူး….- ဆိုပြီးပြောရင်း အသံလေးကတိုးဝင်သွားတယ်၊ ဘာအဓိပ္ပါယ်နဲ့ပြောတယ်ဆိုတော့ နေ့လည်ကကိစ္စသူသိပါတယ်ဆိုတဲ့ သဘောဖြစ်နေရောမလား၊ ဒါနဲ့ ကျနောလဲ ဘာမှတော့မပြောတော့ပဲ သူ့ဘေးမှာပဲထိုင်စောင့်ပေးလိုက်တာ သူအိပ်ပျော်သွားပြီဆိုမှ ကိုယ့်အခန်းဖက်ကိုပြန်ကူးလာပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လှဲယုံရှိသေး သူပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ကျနော့စိတ်ထဲမတင်မကျကြီးဖြစ်နေတာနဲ့ သမီးအခန်းဆီထပ်သွားလိုက်တယ်၊ သမီးကတော့ ဖက်လုံးလေးကိုဖက်ပြီး တရှူးရှူးနဲ့အိပ်မောကျနေတာကိုမြင်လိုက်ရတော့ ယုနွယ်နဲ့အီစီကလီလုပ်ထားကာစဆိုတော့ စိတ်ကလဲထန်နေတုန်းမို့ နေ့လည်ကလို သမီးဖင်ကိုထပ်လိုးကြည့်ချင်ပေမယ့် သူ့ဖင်ကပြဲသွားတာကြောင့် လိုးကလဲလိုးချင် မလိုးလဲမလိုးရဲ ဖြစ်နေတယ်။

သူ့အခန်းတံခါးလော့ကိုသေချာခတ် ခန်းစီးလိုက်ကာတွေချလိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးကစာကြည့်မီးလေးကိုပဲဖွင့်ထားလိုက်ပြီး ကျနော့အင်္ကျီနဲ့ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ နေ့လည်ကလိုမဖြစ်အောင် စောစောက ကျနောတိုက်တဲ့အိပ်ဆေး သူသောက်တာသေချာရဲ့လား ကုတင်အောက်တို့ ဘေးစားပွဲပေါ်တို့မှာ သေချာလိုက်စစ်တော့ ဆေးလုံးကိုမတွေ့ ကျနော့ရှေ့မှာတင်မော့သောက်လိုက်တာကို ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်အနည်းငယ်သက်သာရာရသွားတယ်၊ ဒါနဲ့ သမီးကိုယ်ပေါ်က ညအိပ်ဝတ်စုံလေးကိုချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်ကာ ဘေးကနေသူ့ပေါ်ကိုအုပ်မိုးလို့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုကုန်းစုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့၊ ဒီတခါတော့ သမီးကကျနော့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပြန်လည်မတုန့်ပြန်လာပဲ ငြိမ်လို့သာနေတယ်၊ ကျနောလဲနှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းပြီးသွားတော့ သူ့မျက်နှာတပြင်လုံးအနှံနမ်းရှုတ်လိုက်ရင်း လည်ပင်လေးကိုနမ်းလိုက် အောက်ဆက်ဆင်းသွားပြီး ရင်ညွှန်ကိုနမ်းလိုက် ဘေးကိုသွားပြီး လက်မောင်းဖြူဖြူစင်းစင်းလေးကိုနမ်းလိုက်နဲ့ လက်တွေကိုပါမြှောက်ပြီး ချိုင်းကြားလေးကို စုပ်နမ်းပြစ်လိုက်တယ်၊ အဲ့အခါ သမီးဖြစ်သူဆီက အသက်ရှုသံတွေပြင်းပြင်းလာပြီး
‘အ…..ဟ….အာ…’ နဲ့အားမလိုအားမရသံလေးတွေ ဖီးလ်တက်သံလေးတွေ ခပ်တိုးတိုးလေးထွက်လာတာကြားလိုက်ရတော့ ကျနောလဲ သူ့ချိုင်းနှစ်ဖက်လုံးကိုစုပ်လို့အပြီးမှာ ရင်ဘတ်ပေါ်သွားပြီး အနည်းငယ်မို့မောက်ခါစဖြစ်တဲ့ နို့လေးကိုအသာဖွဖွလေးကိုင်ပေးလိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို အသာလေးချေပေးလိုက်တော့ ခါးလေးကော့တက်လာတော့တာပဲ၊ ကျနောလဲ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံပြီးစုပ်ပေးလိုက် နို့အုံကိုမာကင်စုပ်ပေးလိုက်နဲ့ ခဏနေမှ အောက်ကိုဆက်ဆင်းသွားလိုက်တယ်၊ ပေါင်တွေကိုဆွဲဖြဲပြီး ပိပိလေးကိုသေချာကြည့်တော့ ချွေးလိုလို အရည်ကြည်စို့ထွက်တာလိုလိုနဲ့ ပိပိလေးတောင်စိုနေတာမြင်လိုက်ရတော့ ကျနောလဲသူ့ပေါင်ကြားမှာခေါင်းဝင်တိုးပြီး ပိပိလေးကိုလျက်ပြီး လျှာကျွေးလိုက်တာပေါ့၊ အဲ့လို ဘာဂျာမှုတ်ပေးနေရင်း သမီးရဲ့ အသက်ရှူသံတွေက ပြင်းပြင်းလာပြီး တီးတိုးငြီးငြူသံလေးတွေ မကြားတချက် ကြားတချက် ကြားနေရတယ်၊ သူ့ကြည့်တော့လဲ ပုံမှန်အိပ်မောကျလျက်ပါပဲ။

ပိပိနဲ့ဖင်ပေါက်လေးကိုလျှာနဲ့လျက်ရင်း ပိပိလေးကိုဖြဲပြီးကြည့်တော့ ပါကင်လေးပဲရှိသေးတယ် အပေါက်လေးကတော်တော်ကိုကျဥ်းသေးတာ၊ လက်ညိုးကိုအသာလေးထိုးထည့်ကြည့်တာကို ကျပ်ကျပ်သိပ်သိပ်ဖြစ်နေတော့ ဆက်မထည့်ရဲ လက်ညိုးထိပ်လေးထည့်တာတောင် အိပ်နေတဲ့ သမီးက ခါးလေးကော့ကော့တက်လာပြီး
-အား….ကျွတ် ကျွတ်- နဲ့ယောင်ပြီးငြီးသလိုလိုဖြစ်လာတာနဲ့ ဆက်မလုပ်ပဲနေလိုက်တယ်၊ ဖင်တောင်မှ ပြဲသွားတာမို့  ပိပိကိုလဲ ချက်ချင်းမလိုးရဲသေးဘူး၊ တနေ့နည်းနည်းစီ လက်နဲ့ပဲ အပေါက်ချဲ့ထားဖို့တွေးထားလိုက်ရတယ် တနေ့တလံပေါ့လေ၊ လိုးလက်စဖင်ပေါက်ကိုသာ ဆက်ပြီးလိုးဖို့စိတ်ကူးပေမယ့် ဖင်ကလဲကွဲနေတာဆိုတော့ လီးနဲ့ထည့်မလိုးပဲ ကျနော့လက်ချောင်းတွေကိုပဲ ချောဆီသုတ်လိမ်းပြီး လက်ချောင်းနဲ့လိုးပေးလိုက်တယ်၊ ဖင်ပေါက်ကိုလိုးရင်း သူ့အဖုတ်လေးကိုလဲဆက်ပြီးလျှာကျွေးရင်းပေါ့၊ ဖင်ပေါက်ကိုလက်နဲ့လိုးပေးနေတာ ၄ ၅ မိနစ်လောက်နေတော့ ရွှေရည်ခန္ဓာကိုယ်လေးက ဆတ်ခနဲ့ တုန်သွားတာကို ကျနောသတိထားလိုက်မိတော့ တချက်ပြုံးလိုက်ပြီး သူအိပ်ချင်ဟန်ဆောင်နေတာပဲထင်လိုက်တယ်၊ အဲ့မှာ ကျနောလဲစမ်းသပ်ချင်တာနဲ့ လီးကိုဂျယ်လိမ်းပြီးသွားတော့ သူ့ဖင်ပေါက်မှာတေ့သွင်းကာ ဖြေးဖြေးချင်းနှဲ့ပြီးထည့်ရင်း လီးထပ်လေးမြုပ်ဝင်သွားတဲ့အခါ ဆက်မထည့်သေးပဲ သမီးကိုယ်ပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ရင်း သမီးမျက်နှာကိုအနီးကပ်ကြည့်တော့ မျက်လုံးကိုတင်းတင်းစေ့လို့ မျက်နှာကျောလေးကလဲရှုံ့နေတယ်၊ ကျနောလဲသူ့ပါးကိုတချက်ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး
-ဖေဖေလိုးတော့မယ်နော်…သမီးလေး- ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ သူ့မျက်ခွံတွေအောက်က မျက်စံက ပြေးနေတာကိုသတိထားလိုက်မိတယ်၊ အသာလေးဖိထည့်လိုက်တော့ ဒစ်ခေါင်းတဝက်လောက်မြုပ်ဝင်သွားပြီး
-အ….ဟာ…- ဆိုတဲ့အသံတိုးတိုးလေးကိုကြားလိုက်ရတယ်၊ ကျနောလဲ သမီးရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလျပ်လျပ်လေးကိုငုံ့စုပ်လိုက်တော့ သမီးကလဲနှုတ်ခမ်းလေးပွင့်ဟလာပြီး ကျနော့နှုတ်ခမ်းကို ခပ်ဖွဖွပြန်စုပ်နေတယ်၊ သမီးကိုကစ်ဆင်ဆွဲရင်း လီးကိုလဲဆက်ထည့်ရင်းပေါ့ နှဲ့လိုက်မွှေလိုက်ငြိမ်လိုက်နဲ့ ထည့်လာတာ လီးတဝက်ကျော်ဝင်သွားပြီးချိန်မှာတော့ ဆက်မထည့်တော့ပဲ ဖြေးဖြေးလေးထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့ စတင်လိုးလိုက်တော့တယ်။

လီးပြန်ဆွဲထုတ်သွားရင် -အိ…- နဲ့အသံလေးထွက်ပြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်ရင်လဲ -အ…ဟာ- နဲ့ခပ်တိုးတိုးငြီးသံလေးနဲ့ အိပ်ချင်ဟန်ဆောင်ရင်းအလိုးခံနေတဲ့သမီးကို ကျနောလဲစချင်လာတာနဲ့
-သမီး….ဖေဖေ လိုးတာကောင်းလားဟင်….ကောင်းလို့ ငြိမ်ပြီး အိပ်ချင်ဟန်ဆောင်နေတာပေါ့ ဟုတ်လား- ဆိုပြီးစလိုက်ပေမယ် သမီးလေးက တုတ်တုတ်မှမလှုပ်ဘူး၊ မျက်လုံးကိုတင်းတင်းမှိတ်လို့ ငြိမ်မြဲအတိုင်းသာ ငြိမ်နေတယ်၊ အဲ့မှာကျနောလဲ ဒီလောက်ရှိလှတာ လိုးခွဲပလိုက်အုံးမယ်လို့တွေးပြီး ဒူးတုပ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း သမီးရဲ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုစုံဆွဲကိုင်ပြီး အသကုန်ဆောင့်တော့ ကျနော့လီးကြီးလဲ သမီးရဲ့ဖင်ထဲ တဆုံးထိမြုပ်ဝင်သွားတော့တာပဲ၊ အဲ့အခါမှ သမီးက
-အိ….အိ…..အမလေး….အား……ကျွတ်…ကျွတ်…- နဲ့ မျက်နှာလေးလဲရှုံ့မဲ့လို့ အိပ်ယာခင်းကိုလက်နဲ့ဆုပ်ချေပြီး ငြီးငြူနေတော့တယ်။ ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်က မို့မို့မောက်မောက်နို့အုံလေးက အထက်အောက်လှုပ်ခက်နေတာကိုကြည့်ရင်း ကျနောလဲမနေနိုင်တော့ ကုန်းပြီးစို့ပေးလိုက်တယ်၊ နို့ကိုစို့ရင်းနဲ့ သမီးရဲရင်ခုန်သံတွေကိုအတိုင်းသားနားထောင်ပြီး ကျနောလဲစိတ်တွေပိုထန်လာပြီး အရှိန်ကိုပိုတင်လို့ ဆောင့်လိုးရင်း ၁၀ မိနစ်လောက်နေတော့ လီးကြီးကပူထူ ယားယံလာပြီး ပြီးချင်လာပြီမို့ ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်လောက်ဆက်တိုက် ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်လိုက်ရင်း ပြီးလုပြီးခင်အချိန်လေးမှာမှ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သမီးမျက်နှာဘေးမှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ရင်း သူ့မျက်နှာနားလီးတေ့ထားပြီးခပ်သွက်သွက် ဂွင်းထုလိုက်ရင်း လရည်တွေကို သမီးမျက်နှာပေါ်ပန်းချလိုက်တော့၊ အဲ့လိုသူ့မျက်နှာပေါ်ပန်းချရင်း သမီးက ပါးစပ်လေးဟသွားတော့ လီးကိုသူ့ပါးစပ်ပေါက်မှာတေ့လို့ လရည်တွေညှစ်ချလိုက်တော့ သမီးကချက်ချင်းပါးစပ်ကိုပြန်ပိတ်သွားပြီးခေါင်းကိုတဖက်လှည့်စောင်းသွားတယ်၊ ကျနောလဲလရည်တွေကုန်စင်အောင် သူ့ပါးပြင်ပေါ်ညှစ်ညှစ်ချလိုက်ရင်းလုပ်နေလိုက်တာ

လရည်တွေကုန်စင်အောင်ညှစ်ထုတ်ပေးလိုက်ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ကျနောလဲအားတော်တော်ပြတ်သွားတာမို့ သူ့ဘေးမှာဝင်လှဲရင်း တုံးလုံးပက်လက်လှဲရင်းအိပ်ပျော်သွားတော့တာပါပဲ။ မနက်အစောကြီးမှာမှပြန်နိုးလာတော့ သမီးကကျနော့လက်မောင်းကိုသိုင်းဖက်ထားပြီး ခေါင်းလေးမှီလို့အိပ်နေတာနဲ့ သူ့နဖူးကိုငုံ့နမ်းရင်း သူ့အဝတ်အစားတွေကိုပြန်ဝတ်ပေးလိုက်ပြီး ကျနော့အခန်းဆီပြန်လာလိုက်တယ်။

နောက်တရက် နေ့လည် ကျောင်းဆင်းတဲ့အချိန် ယုနွယ်နဲ့ရွှေရည်အတူလမ်းလျောက်ပြန်လာတုန်း မျိုးညွန့်နဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်က လိုက်လာပြီးရွှေရည်ကိုဘာလို့သူ့ကိုဖြတ်ရတာလဲ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲနဲ့ လိုက်ရန်စတော့တာပဲ၊ အဲ့မှာယုနွယ်က ကျနော့ကိုအဲ့လိုအဲ့လိုတွေမက်ဆေ့ပို့ပေးတော့ ကျနောလဲစိတ်ပူသွားပြီး အောင်စိုးဆီကိုဖုန်းဆက်တော့ ကောင်လေးတွေရဲ့နောက်မလှမ်းမကမ်းမှာသူရှိနေတဲ့အကြောင်းပြောတော့ သူတို့လိုက်နှောက်ယှက်နေတာ ငါ့သမီးကွ ဆိုတော့မှ
-ဟာဟုတ်လား စိတ်ချဆရာ ကျနော့တာဝန်ထားလိုက်- ဆိုပြီးဖုန်းချသွားတော့တယ်၊ ကျနောလဲစိတ်ပူတာနဲ့အလုပ်ကနေချက်ချင်းပြန်လာလိုက်ပြီး အိမ်နားရောက်ခါနီးတော့ သမီးကိုဖုန်းဆက်ပြီးအိမ်ပြန်ရောက်ပြီလားမေးတော့ လမ်းမှာပဲရှိသေးတဲ့အကြောင်းပြောတော့ ကျနောလဲလိုက်သွားတော့ ရွှေရည်နဲ့ယုနွယ်ကိုတန်းတွေ့လိုက်ရပြီး သူတို့နောက်မလှမ်းမကမ်းမှာ မျိုးညွန်တို့သုံးကောင်နဲ့ အောင်စိုးညှိနေတာကိုမြင်လိုက်ရပြီး သမီးတို့ကိုပဲကားပေါ်တက်နေခိုင်းပြီး ကျနောပါသူတို့တွေနားသွားလိုက်တော့ မျိုးညွန့်ကိုအောင်စိုးက
-ငါ့ကိုဘာကောင်မှတ်နေတာလဲ ငါလူသတ်မှုနဲ့ထောင်ထွက်လာတဲ့ကောင်ကွ သေသွားမယ်-
-ခင်ဗျားက ဘလိုင်းကြီးပါလား ခင်ဗျားဟာခင်ဗျားလူသတ်သတ် ခြင်သတ်သတ် ကျနော့အလုပ်မဟုတ်ဘူး- ဆိုပြီးပေစောင်းစောင်းနဲ့ပြန်ပြောတော့ အောင်စိုးကလဲခြေသွက်လက်သွက်ကောင်မို့ ဟိုကောင်ပြောပြီးပြီးချင်းဆွဲထိုးလိုက်တာ ဟိုကောင်လဲလမ်းပေါ်မှာခွေလဲကျသွားတော့တာပဲ၊ အဲ့မှာမျိုးညွန့်နဲ့အတူပါလာတဲ့နှစ်ကောင်ကတော့ ခြေဖဝါးနဲ့တင်ပါးတစ်သားတည်းကျအောင်ကိုပြေးတာ မှုံနေတာပဲ၊ ကျနောလဲသူတို့နားရောက်သွားတော့ အောင်စိုးကလမ်းပေါ်လဲကျနေတဲ့မျိုးညွန့်မျက်နှာကိုခြေထောက်နဲ့ဖြတ်ကန်လိုက်တော့ ဟိုကောင်လဲနောက်ကိုပြန်လဲကျသွားပြီး နှာခေါင်းသွေးလျံသွားတော့တာပဲ အဲ့ကျမှသူလဲအင်း…အဲနဲ့
-ခင်ဗျားနဲ့ဘာရန်ညွှန်းရန်စရှိလို့လဲ ခင်ဗျားလူမှားနေပြီထင်တယ်နော်- ဆိုတော့ကျနောကဖြတ်ပြီး
-ဘာမှလူမှားစရာအကြောင်းမရှိဘူး ဒါငါ့တပည့် မင်းငါ့ကိုဘယ်သူလဲသိလား- ဆိုတော့ခေါင်းရမ်းပြတာနဲ့
-ငါ ရွှေရည့်အဖေပဲ ငါ့သမီးကိုနောက်တစ်ခါထပ်ပြီးနှောက်ယှက်ကြည့် အသေပဲ- လို့ပြောလိုက်တော့မှ သူလဲမျက်နှာကလန့်သွားတဲ့ပုံနဲ့ ရိုရိုကြိုးကြိုးလေးနဲ့
-ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ နောက်ထပ်မဖြစ်စေရပါဘူးဗျ- နဲ့ဖြစ်သွားတော့တာပဲ၊ ဒါနဲ့ပဲအောင်စိုးကိုနေ့တိုင်းသမီးတို့ကျောင်းပြန်ချိန်လိုက်စောင့်ပေးဖို့ပြောလိုက်ရင်း ရွှေရည်တို့ကိုအိမ်ပြန်ခေါ်လာလိုက်တယ်၊ ဟိုကောင်ကလဲ ဆယ်တန်းအရွယ်လူမိုက်တက်သစ်စမို့ မြှောက်ကြွမြှောက်ကြွနဲ့ တကယ့်လူမိုက်နဲ့တွေ့မှပဲအပိုးကျိုးသွားပြီး ကျနော့သမီးလဲနောက်ကျောင်းဆင်းတွေမှာပုံမှန်အတိုင်းအေးဆေးပြန်ဖြစ်သွားတော့တယ်၊ ကျောင်းမှာတွေ့ရင်လဲ စတာနောက်တာကိုမရှိတော့ပဲမသိသလိုပဲနေနေတော့တယ်လို့ ယုနွယ်ကသတင်းလှမ်းပေးတော့မှ အောင်စိုးကိုရုံးပြန်ခေါ်ထားလိုက်တော့တယ်။

နောက်ရက်တွေမှာတော့ သမီးကကျနော့ကို တော်တော်လန့်သွားပုံရတယ် သူ့အခန်းထဲမှာလဲမအိပ်တော့ပဲ  မမတင်နဲ့သွားသွားအိပ်တော့ ကျနောလဲ စိုးတထိတ်ထိတ်နဲ့အိပ်လို့မပျော်ဘူးပေါ့ဗျာ၊ မမတင်ကိုများပြန်တိုင်လိုက်မှာလား တွေးပြီးကြောက်နေတာပေါ့၊ မနက်တွေရောက်ရင်တော့ သမီးကော မမတင်ကကော ဘယ်လိုမှမပြော ပုံမှန်တိုင်းသာဆက်ဆံတာကြောင့် ရင်ဘတ်ထဲကစိတ်အပူလုံးလဲ ကျသွားတော့တယ်၊ ၃ ၄ ပတ်လောက် မမတင်နဲ့ပဲ သွားသွားအိပ်ပြီးနောက်မှာတော့ သူ့အခန်းထဲသူပြန်အိပ်လာတယ်၊ ကျနောကလဲ ညဖက်တွေမှာ ချောင်းပြီး သူ့အခန်းဆီကူးပြီး ဘာဂျာတော့အမြဲမှုတ်ပေးဖြစ်တယ်၊ ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ဝမ်းမနိုင်တွေဘာတွေဖြစ်မှာစိုးလို့ သူ့ဖင်ကိုတော့ ခဏခဏကြီးသွားမချဖြစ်တော့ပါဘူး၊ ကျနောနဲ့ သမီးနဲ့ဆက်ဆံရေးက နည်းနည်းတော့ပြောရခက်တယ်၊ ကျနောကလဲသူ့ကို တလမှာတခါလောက်တော့ ဖင်ကိုချချနေတာ တခါတလေ အိပ်ဆေးဘာညာတောင်မတိုက်တော့ဘူး ဒီတိုင်းဆွဲတာပဲ၊ သူကလဲအလိုးခံနေချိန်ဆို အိ…အား….အင်း နဲ့ခပ်တိုးတိုးငြီးရင်းအလိုးခံရှာတယ်၊ တခါတလေ အရမ်းစိတ်လာနေရင်တော့ ကျနော့ကိုယ်လုံးကိုသိုင်းဖက်ပြီးတော့ကို ကျနော့ဆောင့်တိုင်းအလိုက်သင့်လေး လှုပ်ရှားပြီးတော့ခံသဗျ။

ဒါပေမယ့် ကျနောတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဆက်ဆံရေးက ထူးခြားမလာပါဘူး နှစ်ယောက်သားက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ထင်ထင်သာသာကြီးပြောဆိုပြီးမလိုးယုံတမယ်ပဲရှိတော့တယ်၊ တချို့ညတွေဆို သူကကျနော့အခန်းဆီလိုက်လာပြီး ကျနောအိပ်ပျော်သွားပြီအထင်နဲ့ ကျနော့လီးကြီးကိုကိုင်ကြည့်လိုက် ထုကြည့်လိုက်နဲ့ စူးစမ်းတတ်သလို ပါးစပ်နဲ့ပါစုပ်ပေး လုပ်ပေးလာတယ်၊ ကျနောလဲမသိချင်ဟန်ဆောင်ပြီး နေလိုက်တာပေါ့၊ ဒီလိုဆက်ဆံရေးကိုက ကျနောတို့နှစ်ယောက်လုံးအတွက် ပိုပြီးရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာဖြစ်နေတာမဟုတ်လား၊ တခါကဆို နေ့လည်ခင်းတရေးတမောအိပ်နေတုန်းမှာတင် သမီးကိုအိပ်ဆေးတိုက်ပြီး ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပြီးလိုးနေရင်း အနောက်ကနေယုနွယ်ရောက်လာလို့ လူမိသွားသေးတယ်၊ ယုနွယ်ကတော့ ကျနောတို့ကို သားအဖချင်းလိုးနေတာမို့ အံဩနေတာပြီး ကျနောလဲသူ့ကိုနှုတ်ပိတ်ခ ဘာညာပေးလိုက်ရတာပေါ့လေ။

ကျနောကလဲရှေ့ဆက်မတိုးရဲသလို သမီးကလဲမပွင့်လင်းလာဘူး၊ သူကတော့ တောက်လျှောက် မသိဟန်ဆောင်ပြီး နေနေတုန်းပဲ၊ သူအိပ်သွားပြီဆို အဖုတ်ကိုလျက်လိုက် အစိလေးကလိလိုက်နဲ့ အပေါက်ချဲ့ရင်း ဖင်ကိုလိုးတော့တာပဲ အဲ့လိုနဲ့ ၅ လလောက်နေတော့ ယုနွယ်က
-ဦး….သမီး ဘဲနဲ့ပြတ်သွားပြီ-
-ဟာ ဟုတ်လား ကောင်းတာပေါ့ ဒါဆို ဦးတို့လဲ ခိုးစားနေစရာမလိုတော့တာပေါ့-
-ဟုတ်တယ်…..ဟိုလေ….ကိုကြီးလို့ ခေါ်ချင်လို့ ရလားဟင်-
-အာ ရတာပေါ့ ပိုတောင်ကောင်းသေးတယ် လူရှေ့သူရှေ့ဆိုရင်တော့ ဦးပေါ့ နှစ်ယော်ကထဲရှိတဲ့အခါ ကိုကြီးလို့ခေါ် ကိုကြီးကတောင် အဲ့လိုခေါ်စေချင်နေတာ ယုလေးပြောတာနဲ့ ကွက်တိဖြစ်သွားတယ်-
-ယုလေး…ဟုတ်လား-
-အဟဲ ကိုယ်လဲ သမီးကို ယုလေးလို့ခေါ်ချင်နေတာ-
-ရတယ် ဒါလင့်သဘော ဒါလင်ခေါ်ချင်သလိုခေါ်- ဆိုပြီး ကျနော့ရဲ့တိတ်တိတ်ပုန်းဇနီးမယားလေးဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်လာတော့တာပဲ၊ ၉ တန်းတစ်လျောက်လုံး စနေတနင်္ဂနွေကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်းမှာ အမြဲတွေ့ဖြစ်ကြပြီး ကြားရက်တွေမှာဆိုလဲ သူ့မနက်ကျောင်းဆင်းလို့ နေ့လည်ခင်းအချိန်တွေမှာဆိုလဲ ကြိုးကြားကြိုးကြားလေးတော့စားဖြစ်သေးတာပေါ့၊  နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာတော့ ယုနွယ်က ကျနော့အိမ်ကိုပြောင်းလာနေသလားတောင် ထင်ရလောက်အောင် သူ့အိမ်ကိုတရက်မှမပြန်တော့ဘူး၊ သူ့အမေကလဲ ကျနောနဲ့ရင်းနှီးနေတာမို့ သူတို့ရဲ့တဦးတည်းသောသမီးလေးပျင်းမနေရလေအောင် ကျနောတို့အိမ်လာနေတာကိုခွင့်ပြုပေးတယ်တယ်၊ ယုလေးကြောင့်ပဲ ကျနောလဲသမီးနဲ့သွားသွားပြီး မအိပ်ဖြစ်တော့ဘူး၊ သူကသမီးနဲ့အတူအိပ်ဖို့လာရင်း ညဖက် သမီးအိပ်သွားရင် ကျနော့အခန်းဆီကူးလာရတာမို့ သမီးနဲ့ ကျနောလဲဝေးသွားတာပေါ့ဗျာ။

ဆယ်တန်းနှစ်မှာတော့ အကုန်လုံးငတ်ကြတာပဲ၊ သမီးကို မမတင်က အများကြီးမျှော်မှန်းထားတယ်ဆိုပြီး ကျောင်းအိပ်ကျောင်းစာဘော်ဒါအပ်လိုက်တယ်လေ၊ သမီးမရှိတော့ ယုနွယ်လဲကျနော့တို့အိမ်ကိုလာဖို့ ခက်သွားတာပေါ့၊ အပြင်မှာသွားတွေ့လို့ရပေမယ့် နေ့စဉ်တော့မတွေ့ဖြစ်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ၊ ပိုဆိုးတာက ယုနွယ်လဲပဲ နှစ်ဝက်လောက်မှာ အမှတ်မကောင်းလို့ဆိုပြီး သူ့အိမ်ကဘော်ဒါပို့လိုက်တော့တာပဲ၊ သမီးတက်တဲ့ဘော်ဒါနဲ့တော့မတူဘူး ယုနွယ်တက်တဲ့ကျောင်းက ကျနောတို့နားလေးက မိန်းကလေးသီးသန့်သင်တန်းကျောင်းလေးတခုမှာပါပဲ၊ ယုနွယ်အဆောင်သွားမနေခင်ကတော့ လိုင်းပေါ်မှာနေ့စဉ်မပြတ် အချင်းချင်းစကားတွေပြောကြ ချိန်းကြချက်ကြပေါ့လေ၊ အပြင်မှာလူရှေ့သူရှေ့ဆိုရင်တော့ ပုံမှန်အတိုင်း ‘ဦးနဲ့ သမီး’ ဖြစ်သွားပြီး ကွယ်ရာရောက်သွားရင်ကျတော့ ‘ကိုကြီးနဲ့ ယုလေး’ နဲ့ဖြစ်သွားတော့တာပဲ၊ သူတို့မိသားစုကပိုက်ဆံရှိတဲ့အသိုင်းအဝိုင်းပေမယ့် တရုတ်ဆိုတော့ အသုံးအဖြုန်းစီစစ်ချွေတာတော့ ယုလေးတစ်‌ယောက်လဲ ဘာလိုချင်လိုချင် ကိုကြီးလို့တစ်ခွန်းထဲခေါ်တာနဲ့ ကျနောကအကုန်ဖြည့်ဆီးပေးလိုက်တော့တာပဲ၊ နာရီဆိုလဲနာရီ ဖုန်းဆိုလဲဖုန်း ရွှေရည်တောင်အဲ့လောက်မပူဆာဘူး ယုလေးကသာကျနော့ကိုအတင်းကပ်ပြီးပူဆာတော့တာပဲ ပူဆာလို့ဝယ်ပေးရကျိုးလဲနပ်ပါတယ်လေ တခြားစော်တွေနဲ့မတူတဲ့အထိအတွေ့ကောင်းလေးတွေ နုပျိုမှုလေးတွေသူ့ဆီကရနေတော့ သူဝယ်ခိုင်းတဲ့ပစ္စည်းတွေနဲ့ယှဉ်ရင်ကိစ္စမရှိပါဘူး၊ သူတောင်းမှပေးတယ်လို့ မဖြစ်ရလေအောင် ကျနောကပဲသူ့ဆီကို တပတ်တခါ ကေပေးထဲကို မုန့်ဖိုးဆိုပြီး လှမ်းလှမ်းပို့ပေးထားလိုက်တယ်။

နောက်တော့ တပည့်ကျော်အောင်စိုးရဲ့ စုံစမ်းပြောပြချက်ကြောင့် ယုနွယ်ရဲ့အကြောင်းကိုပိုပိုသိလာရတယ်၊ ယုလေးက ကျောင်းမှာကြိုက်ကုန်းပုံစံမျိုးလေးဖြစ်နေတာတဲ့၊ ကျနောဖြင့်ကြားကြားချင်း ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူးဗျာ၊ ထပ်ပြီးစုံစမ်းခိုင်းလိုက်တော့ သူနဲ့အတူတွဲဖူးတဲ့သူတွေ သူ့ကိုလိုးဖူးတဲ့သူတွေဖြင့် နည်းနည်းနောနောမဟုတ်ပါလား….၊ မိန်းကလေးချင်းလဲကြိုက်လိုက်တာပဲ သူတွဲနေတဲ့ကောင်မလေးအကိုနဲ့လဲ လိုက်အိပ်လိုက်တာပဲ၊ ကျနောကပေးတဲ့မုန့်ဖိုးတွေကို သူ့ဘဲတွေဆီပြန်ပြန်အမ်းနေတာ ကျနောသိလိုက်ရတော့ အလှူရှင့်လက္ဖက်နဲ့မျက်နှာလုပ်တဲ့ ကောင်မလေးလို့တောင်ခေါ်ရမလိုဖြစ်နေပြီ၊ ယုလေးနဲ့ အေးဆေးတွေ့ဖြစ်တဲ့အခေါက်မှာ ဒီအကြောင်းတွေကို မေးကြည့်တော့ ယုလေးကတချက်မှမတွေဝေ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့သာ မလိမ်မညာပဲအကုန်အမှန်တိုင်းဖြေပြီး သူ့ဘဝဖြစ်စဉ်ကိုကျနော့ကိုပြောပြလာတယ်။

ယုလေးက ငယ်ငယ်လေးထဲကမုဒိန်းအကျင့်ခံထားရတာတဲ့…သူ့အမေကလဲ လင်တွေဗွက်ပေါက်အောင်ယူထားတော့ သူလေးလဲ အတုမြင်အတတ်သင်ဖြစ်ပြီး အမေ့ခြေရာအတိုင်း လိုက်တာအစမ်းတော့မဟုတ်ပါဘူးလေ။ သူ့အကြောင်းတွေသိသွားတော့ ကျနောလဲယုလေးကိုပိုပြီး ဂရုဏာသတ်သွားတယ်၊ သူက ကျနော့ကိုဒီအကြောင်းတွေဖွင့်ပြောလို့ ကျနော့ကိုဘယ်လောက်ပဲချစ်နေပါစေအုံးတော့ အပြင်မှာ ရည်းစားတွေထပ်ထားပြီး သူတို့တွေဆီ ကုန်းပေးအုံးမှာပဲတဲ့၊ သူ့အမေလိုပဲ မတူညီတဲ့ လီးတွေရဲ့ အရသာတွေ လိုးနည်းပေါင်းစုံနဲ့တွေ့ချင်တာဆိုပဲ ဒီလောက်လီးမျိုးစုံနဲ့ ခံချင်တဲ့ကလေးမလေး တပည့်ကျော်အောင်စိုးနဲ့တွေ့ပေးလိုက်တယ်၊ အောင်စိုးရဲ့ ဒုတ်ကလဲ ကျနောနဲ့ဆိုက်တူဂိုက်တူဆိုပေမယ့် သကောင့်သားက ကျနော့လိုရိုးရိုးတန်းတန်းစီလီကွန်ဂေါ်ထည့်ထားတာမဟုတ်ပဲ သူကတော့စတီးလ်ဂေါ်တွေလီးပတ်ပတ်လည်အပြည့်ထားတာရယ်၊ သူကလဲ ဒီလိုငယ်ငယ်နုနုထွဋ်ထွဋ်လေးကို မုဒိန်းကျင့်ပြီးထောင်နန်းစံလာရတော့ ဒါမျိုးဆိုအကြိုက်တွေ့တာ ကိုယ်လဲရိပ်စားမိတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ကျနော့မြောက်ဒဂုံကအိမ်မှာလွှတ်ပေးလိုက်တာ ယုလေးတယောက် တော်တော်ကြီးကိုနှာနှပ်ယူရတယ်ဆိုပဲ….။

ကျနောလဲ ဘော်ဒါတွေနဲ့မိတ်ဆုံစားပွဲကအပြန် ကားမောင်းရင်းအတိတ်ကအဖြစ်အပျက်လေးတွေခေါင်းထဲပြန်ရောက်ရင်း စိတ်ညစ်လိုက် ပြုံးလိုက်နဲ့ပေါ့၊ ဒါနဲ့ ယုလေးဆီဖုန်းကောက်ဆက်လိုက်တော့
-ခလေး ဘာလုပ်နေတာလဲ….ကိုကြီးက မင်းကိုသတိရနေတာကွ- ဆိုပြီး ဖုန်းပြောရင်း အီစီကလီရိုက်တော့တာပဲလေ‌
-ယုလေးကလဲရေချိုးတော့မလို့ လုပ်နေတာ ကိုကြီးကော အပြင်သွားတယ်ဆို ပြန်ရောက်ပြီလား-
-ခု ကားမောင်းနေတာ ကလေးရဲ့….ရေချိုးမှာဆို video call ခေါ်မယ်လေ ခလေးရေချိုးတာ ကြည့်ချင်လို့-
-အို….ကားကိုသာ ဂရုစိုက်မောင်းစမ်းပါ ကိုကြီးရယ်….အိမ်ရောက်ရင် ချွတ်ပြဆို ပြပါမယ်-
-မရဘူးကွာ ကိုကြီးကအခုကြည့်ချင်တာ- ဆိုပြီး video call ပြောင်းခေါ်လိုက်ကြတယ်၊ သူရေချိုးတာကို ကျနော့ပြရင်း ကျနောကတော့ ကားကိုပုံမှန်လေးမောင်းလာတာပေါ့၊ အိမ်ရှေ့ကိုရောက်လို့ ဟွန်းတီးလိုက်တော့ အိမ်အကူကောင်မလေးကခြံတံခါးလာဖွင့်ပေးတာနဲ့ ကားကိုမောင်းဝင်လာရင်း မျက်စိကဖုန်းကိုသွားကြည့်တော့ ယုလေးကဖုန်းနားမှာတိုးကပ်ပြီး ပေါင်ကိုဖြဲလို့ ကော့ပေးကာ
-ယု အမွှေးတွေရိတ်မလို့လေ- ဆိုတော့
-ဟား…..ခလေးက ကိုကြီးကိုဆာအောင်လုပ်နေပြန်ပြီ ချက်ချင်းပဲ ခလေးဆီလာခဲ့လိုက်ရ- အဲ့အချိန်  ကိုယ့်အိမ်ထဲကိုယ်မို့လို့ရယ် သေချာမကြည့်မိပဲအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကားဂိုထောင်ဘက်ခြမ်းကိုမောင်းဝင်သွားလိုက်သွားလိုက်တယ်၊ အဲ့မှာ သမီးကအပြေးတစ်ပိုင်းနဲ့ထွက်လာပြီး သူမွေးထားတဲ့ ဟမ်းစတာလေးကိုလိုက်ဖမ်းနေတာကို ဖွန်ကြောင်နေတော့ ကားရှေ့မှာ  သမီးရှိနေတာကိုတောင်သတိမထားမိလိုက်ဘူး၊ သမီးကဟမ်းစတားကို ကောက်ကိုင်ပြီးပြန်မတ်တပ်ရပ်တဲ့အချိန်ကျမှသာ ကျနော့အမြင်အာရုံမှာ သမီးရဲ့ရုပ်လုံးကိုမြင်လိုက်ရပြီး သမီးနဲ့ကျနော့ကားကလဲ ၃ ပေလောက်ပဲကွာတော့တာမို့
-ဟာ…..သမီး- ဆိုပြီးကားကိုဘေး အုတ်နံရံဘက်တစ်ဆစ်ချိုးကွေ့ချလိုက်တော့ ဗုန်းဆိုတဲ့အသံလေးနဲ့အတူ ကားရဲ့နံစောင်းက သမီးကိုယ်လုံးကိုသွားထိမိပြီး လွှင့်ထွက်သွားတယ်၊ ကျနော့ကားကလဲ ဘေးနံရံကိုပြေးဆောင့်ပြီး ကျနော့ခေါင်းနဲ့ စီယာတိုင်နဲ့မိတ်ဆတ်သွားတော့တာပဲ၊ ကျနောလဲ သမီးဇောနဲ့ချက်ချင်းတံခါးဖွင့်ပြီးကားထဲကထွက်တော့ သမီးကို ကားရဲ့ဘေးခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ခွေခွေလေးလဲနေတာကိုနောက်ဆုံးမြင်လိုက်ရပြီး ကျနောမျက်နှာပေါ်လဲ သွေးတွေစီးကျလာတယ်၊ ခေါင်းလဲမူးနေသလိုဖြစ်လာတာနဲ့ ကားတံခါးကိုလက်နဲ့ထိန်းကိုင်ရင်း ကျနော့အမြင်အာရုံတွေဝေဝါးသွားပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကိုမထိန်းနိုင်လိုက်တော့ပဲ ဘေးကိုလဲကျသွားပြီး အမှောင်ထုကြီးထဲရောက်သွားတော့တာပဲ။

ပြန်နိုးလာတော့ မျက်နှာကြက်ကိုကြည့်ရင်း မရောက်ဖူးတဲ့ မရင်းနှီးတဲ့ နေရာစိမ်းတစ်ခုကိုရောက်နေတာမှန်းသိလိုက်ပြီး ကိုယ်ဘာဖြစ်ခဲ့လဲဆိုတာကိုပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့ သမီးကိုကားနဲ့တိုက်မိပြီးသူပါသတိလစ်သွားတာကိုမှတ်မိသွားတော့မှ ဘေးဘီကိုလှည့်ကြည့်တော့ ဘေးကကုတင်မှာလူတစ်ယောက်လဲနေပြီးသူ့ခေါင်းမှာလဲပတ်တီးအဖွေးသားနဲ့ ဆလိုင်းပုလင်းတစ်လုံးပါချိတ်ထားတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်၊ ကျနောလဲထထိုင်ဖို့ကြိုးစားတော့  ခေါင်းကတော်တော်လေးမူးနေတာနဲ့ ဖြေးဖြေးလေးလက်ကိုအားထောက်ပြီးထထိုင်ရင်း ကုတင်အောက်ကိုဆင်းလိုက်တော့ ပေါင်တစ်ချောင်းကလဲပတ်တီးတွေနဲ့မို့ ကောင်းကောင်းထောက်လို့မရပဲ နာနေပြီး ကျနော့လက်မှာဆလိုင်းပုလင်းတန်းလန်းနဲ့မို့ ပုလင်းချိတ်တဲ့တွန်းစင်လေးကိုလက်နဲ့အားထောက်ပြီးထရပ်လိုက်တော့

-ဟာ ငါဘာကြီးဝတ်ထားတာလဲ ဂါဝန်ကြီးလားဟ- ဆိုပြီးအောက်ကိုပြန်ငုံ့ကြည့်တော့ပြန်မူးလာတာနဲ့ အောက်ငုံ့မကြည့်တော့ပဲ လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း ဆေးရုံပုံစံမို့

-အော် ငါဆေးရုံရောက်နေတော့ ဆေးရုံအဝတ်အစားပြောင်းဝတ်ပေးထားတာနေမှာ- ဆိုပြီးတွေးရင်း ဆလိုင်းစင်လေးကိုသာအားပြုပြီးအိမ်သာလို့ထင်တဲ့တံခါးဆီတိုးကပ်သွားလိုက်ရင်းနဲ့ဆလိုင်းချိတ်စင်လေးကိုအားပြုထောက်နေတဲ့ကျနော့လက်ကိုသတိထားမိသွားပြီး ငါ့လက်တွေကဘာလို့ဒီလောက်သေးနေရတာလဲဆိုပြီး ကိုယ့်လက်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်တော့ လက်သည်းတွေလဲ ပန်းရောင် bling bling  လေးတွေ ဆိုးထားတော့ ငါမူးပြီးအမြင်အာရုံတွေလွဲနေပြီဆိုပြီး ဘေးကကုတင်ခြေရင်းကိုလက်ထောက်အားယူဖို့လုပ်တော့ အိမ်သာတံခါးဘေးက တံခါးမကြီးကပွင့်လာပြီး မမတင်ဝင်လာကိုမြင်လိုက်ရတော့ ကျနောလဲဝမ်းသာအားရနဲ့ သမီးကောလို့လှမ်းမေးမယ်အပြု မမတင်က

-ဟော သမီးလေးသတိရလာပြီလား တော်ပါသေးတယ်ကွယ် မသေကောင်းမပျောက်ကောင်းနဲ့ အိမ်သာသွားချင်လို့လား လာလာမေမေကြီးတွဲပို့ပေးမယ်- ဆိုပြီးပြောလာတော့ ကျနောလဲကြောင်သွားတာပေါ့၊ ဒါနဲ့ သမီးကိုစိတ်ပူနေတာမို့

-မမ သမီးကောဟင်- လို့မေးလိုက်တော့

-ဟင်…..ဘယ်က သမီးတုန်း…..သမီးလေးရဲ့ သမီးမူးနေတုန်းထင်တယ် ဟဲ့မိညိုဆရာဝန်ကိုပြေးခေါ်စမ်းပါဟဲ့-

-မမ ကျနောလေ သမီးဘယ်မှာလဲ သမီးဘယ်မှာလဲ- နဲ့မေးလိုက်တော့ မတင်တင်ကြီးကကျနော့လက်မောင်းဘေးကနေလာတွဲလိုက်ပြီး ပါးစပ်ကတီးတိုးလေးရွတ်နေတာကြားလိုက်ရပြီး

-အော် ခက်တာပဲ ဘာတွေပြောနေမှန်းလဲမသိဘူး- နဲ့ အဲ့အချိန်အိမ်ဖော်မလေးမိညိုနဲ့ ဆရာဝန်တစ်ယောက်နစ်ပ်မနှစ်ယောက်ဝင်လာပြီး မိညိုကပါကျနော့ကိုလာတွဲရင်းကုတင်ပေါ်ပြန်လိုက်ပို့တော့မှ ကျနောလဲ ဘေးကုတင်ကလူကိုအမှတ်တမဲ့ကြည့်မိရင်း ရုတ်တရက်ကြောင်သွားပြီး
‘ငါ့ကိုငါပြန်မြင်နေရတာလားဟ ငါသေသွားပြီလား’ နဲ့လားပေါင်းများစွာမေးခွန်းထုတ်နေမိတော့တယ်၊ ကျနော့ကိုကုတင်ပေါ်ပြန်လှဲစေပြီး ဆရာဝန်ကလဲမျက်လုံးကိုဓါတ်မီးနဲ့ထိုးကြည့်လိုက် သွေးခုန်နှုန်းကိုတိုင်းကြည့်လိုက်နဲ့ အဲ့အချိန်မှာပဲ ဘေးကုတင်ပေါ်ကလူဆီကနေ

-ဖေဖေ ဖေဖေ- နဲ့အသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတော့ မမတင်လဲသူ့ဘက်ကိုပြေးသွားပြီး

-ဟော…..မောင်ငြိမ်း သတိရလာပြီလား မောင်ငြိမ်း- နဲ့ကျနော့နာမယ်ကိုတပြီး သူများကိုခေါ်နေတယ်၊  ဆရာဝန်ကြီးကလဲဟိုဖက်ကုတင်ကလူဘက်လှည့်ပြီးစမ်းသပ်နေတုန်း ဟိုဖက်ကသူကလဲ

-မေမေကြီး ဖေဖေကောဟင် ဖေဖေဘယ်မှာလဲဟင်- နဲ့မေးလာတော့ မမတင်က

-ဟဲ့ မောင်ငြိမ်းသတိထားအုံးလေး ငါမမတင်လေ ငါ့ကိုမှတ်မိလား- ဆိုတော့ဟိုလူကခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး တလုံးချင်းပြောလိုက်တာကတော့

-မေမေကြီး- အဲ့အခါမှာတော့ မမတင်လဲခေါင်းကိုတဗြင်းဗြင်းကုတ်နေရင်း

-ဒီနှစ်ယောက်နဲ့တော့ ငါရူးချင်တာပဲဟယ်- ဆိုပြီးငြီးတွားပြောနေလိုက်တော့ ဆရာဝန်ကသူတို့ကိုကြည့်ပြီး

-နှစ်ယောက်လုံးကခေါင်းကိုပြင်းပြင်းထန်ထန်ထိထားတာမို့ ခုချိန်မှာသတိကောင်းကောင်းရကြအုံးမှာမဟုတ်ဘူး ကယောင်ကတန်းတွေပြောနေအုံးမှာပဲ သူတို့ကိုသီးသန့်လွှတ်ထားပေးပြီး ခဏအနားပေးထားလိုက်ပါ- ဆိုပြီးပြောရင်းအပြင်ပြန်ထွက်သွားတော့တယ်၊ အဲ့အချိန်မှာမမတင်ကကျနော့ဘက်လာပြီး

-သမီးဘာသောက်ချင်တယ် ဘာစားချင်လဲ မေမေကြီးကိုပြောနော် ဘာပဲလိုချင်လိုချင် မေမေကြီးကိုသာခေါ်လိုက်နော် မေမေကြီးအပြင်ကခုန်တန်းလေးမှာရှိနေမယ်နော်- ဆိုတော့ဟိုဘက်ကသူက

-မေမေကြီး သမီးကဒီမှာလေ ဘယ်သူ့ကိုဘာတွေသွားပြောနေတာလဲ ဖေဖေ့ကိုခေါ်ပေးပါ ဖေဖေဘာမှမဖြစ်ဘူးမလား ဟင်မေမေကြီး ဖေဖေကောဟင်- ဆိုပြီးပြောလာရင်းငိုနေတော့ မမတင်လဲဟိုဘက်ကိုလှည့်သွားပြီး

-မောင်ငြိမ်းရယ် စိတ်ကိုလျော့ထားပါကွယ် ဘာမှလျောက်မစဉ်းစားနဲ့ အေးဆေးနားလိုက်နော် တစ်ခုခုလိုတာရှိရင် မမကိုလှမ်းခေါ်လိုက်နော်- ဆိုပြီးမိညိုနဲ့အတူအပြင်ကိုပြန်ထွက်သွားတော့ ကျနောလဲဘေးကလူဘက်လှည့်လိုက်တဲ့အချိန် ဘေးကလူကလဲကျနော့ကိုလှည့်အကြည့် နှစ်ယောက်သားကြောင်သွားပြီး

-ဟင်- ဆိုပြီးဖြစ်သွားတော့တာပဲ၊ ကျနောကြည့်နေတဲ့သူက ကျနောကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေပြီး ကျနောနဲ့ရုပ်ချင်းလဲချွတ်စွတ်တူနေတာမို့ ကုတင်ကိုအားပြုပြီးထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ဘက်ကိုတိုးကြည့်တော့ ကျနော့မှကျနော့အစစ် ဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီနာရီပုဆိုးကအစ ကျနော့ပစ္စည်းတွေချည်ပဲ၊ ဒါနဲ့ကျနောလဲကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ငုံကြည့်လိုက်တော့ လက်တွေကသေးသေးသွယ်သွယ်လေးနဲ့ လက်သည်းနီကလဲဆိုးထားသေးတယ်၊ လက်သူကြွယ်မှာလဲ ပလက်တီနမ်လက်စွပ်တစ်ကွင်းစွပ်ထားတာကိုတွေ့လိုက်ရပြီးသေချာကြည့်တော့ သမီးမွေးနေ့တုန်းက ကျနောကိုယ်တိုင်စိတ်တိုင်းကျ ကျနော့နာမယ်နဲ့သမီးနာမယ်ကိုပုံစံဖော်ထားပြီးတဲ့စိန်လက်စွပ်လေးဖြစ်နေတာမို့ ကျနောလဲဘာမှမစဉ်းစားနိုင်တော့ပဲ ဘေးကလူရဲ့ကုတင်မှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး

-ခင်ဗျားနာမယ်ဘယ်သူတုန်း ကျနော့နဲ့ဘာလို့ရုပ်ကချွတ်စွတ်တူနေရတာလဲ- လို့မေးလိုက်တော့

-ကျမနာမယ် ရွှေရည်ထွန်းပါ ရှင်ကကောဘာလို့ကျမနဲ့ရုပ်ချင်းတူနေရတာလဲ- ဆိုပြီးပြန်မေးလာတော့မှ ကျနောလဲကိုယ့်ပါးကိုပြန်ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ မှုတ်ဆိတ်မွှေးတွေလဲမရှိတော့ပဲ ပါးလေးကနုနုလေးနဲ့ သေးသေးလေးဖြစ်နေတယ်၊ ခေါင်းကရိပ်တိတ်တိတ်ဖြစ်လာတာနဲ့ ခေါင်းကိုလက်နဲ့အုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့အခါ  ဆံပင်တွေရှည်နေပြီး ကျောလည်ထိရောက်နေတာကိုစမ်းမိလိုက်ပြီးရှေ့ကိုဆွဲယူလိုက်ရင်းနဲ့ ငါဘယ်တုန်းက ဒီလောက်ထိဆံပင်ရှည်သွားတာလဲဆိုပြီးတွေးနေတုန်း အိမ်သာထဲမှာတော့မှန်ရှိကောင်းမှာပဲလို့တွေးပြီးအိမ်သာဆီဖြေးဖြေးလေးလှမ်းလိုက်တော့ ဘေးကလူကပါထလာပြီး ကုတင်အောက်ဆင်းရပ်နေတော့

-ငါနဲ့တော့ရုပ်တော့အတူသားဟ ဒါမဲ့ငါ့ထက်ခေါင်းတစ်လုံးလောက်အရပ်ပိုရှည်နေပါလား- ဆိုပြီးကြည့်ရင်းသူ့ဘေးကနေဖြတ်သွားပြီး အိမ်သာတံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ တံခါးတည့်တည့်မှာဘေဇင်တစ်ခုနဲ့နံရံမှာမှန်ကပ်ထားတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်၊ မှန်ထဲမှာသမီးရဲ့ပုံရိပ်ကိုမြင်လိုက်ရတော့ ကျနောလဲနောက်ကိုလှည့်အကြည့် အနောက်မှာသမီးကိုမတွေ့ရပဲ ကျနောနဲ့ရုပ်ချင်းတူတဲ့လူပဲရှိတာပါပေါ့ အဲ့မှာမှန်နားတိုးကပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုလူပါထလိုက်လာပြီး နှစ်ယောက်သားအိပ်သာထဲတူတူဝင်လိုက်ရင်း မှန်ကိုကြည့်လိုက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ပြန်ကြည့်လိုက်နဲ့ မသိနားမလည်တွေဖြစ်လာကြပြီး လက်လေးမြှောက်ပြီးကိုယ့်ပါးကိုပြန်ကိုင်ကြည့်တော့ မှန်ထဲမှာရွှေရည်ကပါးကိုပြန်ကိုင်ကြည့်နေတာတွေ့လိုက်ရပြီး ဒါနဲ့ကျနောလဲလက်နှစ်ချောင်းထောင်တဲ့ပိုစ့်လုပ်ပြီးမှန်ထဲကြည့်တော့ ရွှေရည်ကလက်နှစ်ချောင်းထောင်ပြနေတာကိုမြင်လိုက်ရတော့ ကျနောတို့နှစ်ယောက်သားရှော့ဖြစ်သွားပြီး အိမ်သာထဲကပြန်ထွက်လာရင်း အတွေးတွေနဲ့ ခေါင်းကချာချာလည်နေပြီ။

အက်စီးဒန့်ဖြစ်လို့ ခန္ဓာချင်းလဲသွားတာ စိတ်ချင်းပြောင်းသွားတာတွေကို ဇာတ်ကားတွေထဲမှာကြည့်ဖူးထားတာမို့ ကျနော့စိတ်ကသမီးရဲ့ကိုယ်ထဲရောက်ပြီး သမီးရဲ့စိတ်ဝိဉာဉ်ကကျနော့ကိုယ်ထဲရောက်နေတာလားမသိဘူးဆိုပြီးရူးမိုက်မိုက်အတွေးတွေတွေးမိလာပြီး ဟုတ်တာ မဟုတ်တာအပထား စမ်းကြည့်ရမယ်ဆိုပြီးဘေးကလူဖက်လှည့်ပြီး
-သမီးလားဟင်- လို့မေးလိုက်တော့ ကျနော့ရုပ်ခန္ဓာနဲ့လူဆီက
-ရှင်- ဆိုပြီးပြန်ထူးလာတော့ ငါထင်နေတာဟုတ်တော့ ဟုတ်နေပါပြီဆိုပြီး သမီးလက်ကိုဆွဲကိုင်ပြီး ကျနော့ထင်မြင်ချက်ကိုပြောလိုက်တော့ သူလဲစိတ်ရှုပ်သွားဟန်နဲ့
-မေမေကြီးရေ မေမေကြီး- ဆိုပြီးလှမ်းခေါ်တော့ မမတင်လဲချက်ချင်းပြေးဝင်လာပြီး ကျနော့လက်မောင်းကိုလာဆွဲကာ
-သမီးလေးဘာလိုချင်လို့လဲပြောလေ- ဆိုပြီးလုပ်နေတော့ ကျနောကပဲမမတင်ကိုဖွင့်ပြောလိုက်တော့ မမတင်ကလဲ
-အော် ကျွတ်စ်…ဘာတွေမှန်းကိုမသိပါဘူးကွယ် ဆရာဝန်ကိုသွားခေါ်မှပါ- ဆိုပြီး အပြေးတပိုင်းနဲ့ပြန်ထွက်သွားတော့တယ်၊ ခဏနေတော့ဆရာဝန်လဲပြန်ပါလာတော့ သူ့ကိုပါ ကျနောတို့အကြောင်းပြောပြလိုက်တော့ ဆရာဝန်ကရီရီမောမောနဲ့ကျနော့နဖူးကိုလာကိုင်ပြီး
-ဒါတွေကစိတ်ကူးယဉ်ရိုက်ထားတဲ့ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာပဲရှိတာပါ အပြင်မှာတကယ်မရှိပါဘူးကွယ် ခုသမီးက ခေါင်းကိုအပြင်းအထန်ထိမိထားတော့ အတွေးတွေကရောထွေးနေပြီး ဘယ်ဟာအမှန်ဘယ်ဟာအမှားဆိုတာခွဲခြားရခက်နေလို့ပါ ဒီညပြန်အိပ်လိုက်ပါ မနက်ကျရင်အားလုံးကောင်းသွားမှာပါ မပူနဲ့နော် ဆရာအိပ်ဆေးထိုးပေးခဲ့မယ်နော်- ဆိုပြီးသူ့နောက်ကနပ်စ်မတစ်ယောက်ကျနောကိုကုတင်ဆီပြန်တွဲပြီးလိုက်ပို့ရင်းနဲ့ ဆလိုင်းပုလင်းထဲကိုဆေးထိုးအပ်လေးထိုးထည့်ပြီးပြန်ထွက်သွားတော့တယ်၊ ဘေးက ကျနော့ခန္ဓာနဲ့ သမီးကိုလဲ ဆရာဝန်ကအဲ့လိုလုပ်သွားပြီးပြန်ထွက်သွားတော့တာပဲ၊ မမတင်တို့လဲ ကျနော့ကိုကြည့်ပြီး
-မေမေကြီးတို့အပြင်မှာပဲစောင့်နေမယ်နော်- လို့ပြောရင်းနဲ့အပြင်ကိုရောက်သွားတော့ ကျနောလဲ ကျနော့ခန္ဓာဘက်လှည့်လိုက်ပြီး
-သမီး ဖေဖေတို့ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲဟင် ဘယ်သူ့ကိုမှရှင်းပြလို့မယုံကြဘူးဖြစ်နေတယ်-
-ဟုတ်ပါရဲ့ဖေဖေရယ် သမီးတော့စိတ်ညစ်တာပဲသိတယ် ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲဟင်-
-ခုတော့ ဆရာဝန်ပြောသွားသလိုပဲ ဖေဖေတို့အိပ်လိုက်ကြရအောင်ပါသမီးရယ် မနက်ကျရင် ဖေဖေတို့စိတ်တွေလဲပြန်လဲချင်လဲသွားမှာပါ-
-တကယ်လို့ မနက်ထိဒီတိုင်းကြီးပဲဖြစ်နေတယ်ဆိုရင်ကော ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင်-
-အဲ့ကျတော့လဲ……..မသိတော့ဘူး သမီးရယ်…..ကြည့်ကြပ်လုပ်ကြတာပေါ့……ခုတော့ အိပ်လိုက်တာကောင်းပါတယ်- ဆိုပြီးကျနောတို့လဲတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြည့်နေလိုက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

မနက်ကျတော့ကျနောလဲနိုးလာပြီး ဘေးကိုလှည့်ကြည့်တော့ ကုတင်ကအလွတ်ကြီးဖြစ်နေတာနဲ့ သက်ပြင်းလေးချလိုက်ရင်း ‘ငါ့ကွာ ညကအိမ်မက်စောက်ဆန်းကြီးမက်တာဟ’ ဆိုပြီးတွေးလိုက်ရင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ငုံ့ကြည့်တော့ လက်ကသေးသေးသွယ်သွယ်လေးနဲ့ သမီးရဲ့လက်ပဲဖြစ်နေတာမို့ အိမ်မက်မဟုတ်ဘူးတကယ်ဟ ဆိုပြီးကျနောလဲငုတ်တုပ်ထထိုင်နေလိုက်တော့တယ်၊ အဲ့အချိန် မမတင်လဲဝင်လာပြီး
-ဟော သမီးနိုးလာပြီးလား ခေါင်းမူးကောသက်သားလား မေမေကြီးကိုကောမှတ်မိရဲ့လား- နဲ့မေးခွန်းတွေဆက်တိုက်မေးနေတုန်းမှာပဲ အိမ်သာတံခါးပွင့်လာပြီးကျနော့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးထွက်လာတော့ မမတင်လဲနောက်လှည့်လိုက်ရင်း
-အော် မင်းကလမ်းတောင်လျောက်နိုင်နေမှပဲ ခေါင်းကသက်သာလား- နဲ့သူ့ကိုမေးနေတော့ သူကလဲ
-ဟုတ်…..ဟုတ်ကဲ့ မေမေ….အဲ…..မမတင် သမီး..အဲ ကျနောသက်သာပါတယ်- နဲ့သူကပြန်ဖြေရင်းကျနော့ကိုကြည့်နေတော့ ကျနောလဲစိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့အိပ်ယာပေါ်ပြန်လှဲချလိုက်ရင်း မျက်နှာကြက်ကိုသာငေးကြည့်နေလိုက်တာ ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်မသိ၊ အဲ့အချိန်အသံတွေဆူညံဆူညံနဲ့ ဝေမာရယ် ရဲရင့်ရယ် ယုလေးရယ်သုံးယောက်သားအတူဝင်လာကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ယုလေးနဲ့ရဲရင့်ကကျနော့ဘေးနားလာပြီး ယုလေးကလက်ကိုဆွဲပြီး
-ရွှေရည်လေး သက်သာရဲ့လား ငါတို့ကိုကောမှတ်မိလား ပြောကြည့်စမ်းငါ့တို့နာမယ်တွေ- ဆိုတော့ ကျနောလဲ
-ဟင်းနုနွယ်- လို့ပြောလိုက်တော့မှ သူကဆက်ပြီး
-ဒီလိုမှပေါ့ကွ ငါ့သူငယ်ချင်းဘယ်လောက် strong ဖြစ်တယ်ဆိုတာငါအသိဆုံးပါ ဒီလောက်ထိခိုက်တာလောက်တော့အပျော့ပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား ဒါကိုနင့်အိမ်ကသူတွေကအတိတ်မေ့သွားပြီတို့ဘာတို့ပြောနေကြလို့ ငါတို့မှာစိတ်ပူပြီးအပြေးတစ်ပိုင်းနဲ့ထွက်လာရတာ- ဆိုပြီးတစ်တွတ်တွတ်နဲ့ဆက်တိုက်တွေပြောပြီး ကျနော့ခန္ဓာနဲ့ သမီးဖက်ကိုလှည့်လိုက်ရင်း
-ဦးကောသက်သာလားဟင်- လို့မေးလိုက်တော့ သမီးကခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး
-သက်သာပါတယ်ကွယ် ခေါင်းလေးနည်းနည်းမူးယုံလေးပါ- ဆိုပြီးပြောတော့ ယုလေးလဲကျနော့ဘက်ပြန်လှည့်ပြီး
-နင်ဘာစားချင်လဲဘာလိုချင်လဲ ငါတို့ကိုပြော ငါဝယ်လာပေးမယ်- လို့မေးတော့ ကျနောလဲခေါင်းပဲရမ်းပြလိုက်ပြီး ဝေမာနဲ့ကျနောစကားပြောတဲ့ဘက်ကြည့်လိုက်ရင်း ဝေမာကလဲကျနော့ဘေးမှာဝင်ထိုင်ပြီး
-ကိုကိုနင်ဘာစားချင်လဲ နင်ကြိုက်တဲ့ဟင်းငါချက်လာတယ် ကြက်မြစ်ကြက်သည်းလေ နင်ကအသဲကြိုက်ပြီး သမီးလေးကအမြစ်ကြိုက်တာသိတော့ နှစ်ယောက်လုံးအတွက်ငါချက်လာတာ- ဆိုပြီးပြောဆိုနေတုန်း ဆရာဝန်တစ်ယောက်ဝင်လာပြီးကျနောတို့ကိုစစ်ဆေးလိုက်ပြီး
-ကောင်းသွားပါမှာ ခုတောင်တော်တော်သက်သာနေပြီပဲ နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်နေရင် ဆေးရုံကဆင်းလို့ရပါတယ်- ဆိုတော့ ဝေမာက
-နှစ်ယောက်လုံးကထူထူထောင်ထောင်ဖြစ်နေတာပဲဆရာ အိမ်မှာပဲပြန်ခေါ်ထားလို့မရဘူးလား-
-ဆင်းချင်ရင်တော့ ဆင်းလို့ရပါတယ် စိတ်ချရအောင်လို့သာဆက်ခေါ်ထားတာပါ ဆင်းတာမဆင်းတာ ခင်ဗျားတို့သဘောပါ ဆေးလေးတွေတော့ပုံမှန်အတိုင်းဆက်သောက်ပေးပေါ့ ၃ ရက်လောက်နေရင်တစ်ခါထပ်လာပြလှည့်အုံးနော် ဟော့ဒီကသမီးလေးရဲ့ပေါင်ကိုလဲ ဓါတ်မှန်ထပ်ရိုက်ရအောင်လို့- ဆိုပြီးပြောပြီးထွက်သွားတော့ ဝေမာတို့တွေလဲ ကျနောတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ပစ္စည်းပစ္စရတွေကိုသိမ်းဆည်းပေးပြီး ယုလေးနဲ့ရဲရင့်ကကျနော့ဘေးကနေတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီတွဲပေးရင်း ဝေမာကတော့ ကျနော့ရုပ်ခန္ဓာကိုယ်ဘေးမှာသိုင်းဖက်ပြီးထိန်းပေးရင်းပြန်လာလိုက်တယ်။

အိမ်ရောက်တော့လဲ ဝေမာတို့ယုလေးတို့ကတော်တော်နဲ့မပြန်ပဲ ကျနောတို့ဘေးမှာဝိုင်းထိုင်ပြီးတစ်ယောက်တစ်ပေါက်တွေပြောနေတော့ ကျနောလဲသမီးနဲ့အေးဆေးစကားပြောချင်ပြီးမို့

-သမီးမူးနေလို့ခဏသွားအိပ်အုံးမယ်- ဆိုပြီးသမီးအသံလေးနဲ့ဟန်လုပ်ပြီးပြောလိုက်တော့မှ ကျနော့ခန္ဓာနဲ့ သမီးကလဲ

-ငါလဲနားလိုက်အုံးမယ်ကွာ နောက်မှပဲတွေ့မယ်နော်- ဆိုပြီးလက်လေးပြပြီး ရွှေရည်အခန်းထဲမှားဝင်မယ်လုပ်ပြီးမှ ကျနော့အခန်းဘက်ကိုဝင်သွားတော့တယ်၊ ကျနော့ကိုယုလေးကတွဲပြီးရွှေရည်အခန်းထဲလိုက်ပို့ပြီး တစ်ခုခုလိုချင်တာရှိရင်ဖုန်းဆက်ဖို့ ညကျရင်လဲ video call ခေါ်မယ်ဆိုပြီးမှာသွားရင်း ပြန်သွားတော့တယ်၊ အဲ့မှာအပြင်ကအသံတွေကြားနေရပြီး ဝေမာလဲမပြန်သေးပဲ မမတင်နဲ့စကားဆက်ပြောနေတာမို့ သူတို့ပြန်မဲ့အချိန်ကိုစောင့်ရင်း ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ ဘေးကစားပွဲပေါ်က ရွှေရည်ဖုန်းကိုတွေတာနဲ့ယူဖွင့်လိုက်တော့ password မသိပေမယ့် face unlock နဲ့ပွင့်သွားတာမို့ ဝင်လိုက်ပြီးသူ့ဖေ့ဘုတ်အကောင့်လေးကိုဝင်ကြည့်ရင်းနဲ့ မက်ဆင်ဂျာမှာတစ်ချက်ရှိူးကြည့်တော့ ကောင်လေးတွေလာဟိုင်းတာဘာညာရှိပေမယ့် သမီးကရီပလိုင်းမပြန်ပဲ သမီးနဲ့အမြဲပြောဖြစ်တဲ့သူတွေကလဲ ယုလေးနဲ့ ရဲရင့်နှစ်ယောက်ပဲရှိတာမို့ သူတို့ပြောထားတာလေးတွေအပျင်းပြေလိုက်ဖတ်ကြည့်ရင်း ရဲရင့်နဲ့ပြောထားတာတွေဖတ်ပြီး ကျနောလဲသူတို့ကိုနည်းနည်းသံသရဝင်သွားတယ် စကားပြောတာချစ်သူရည်းစားတွေလိုမျိုးဖြစ်နေပြီး အရင်ကတော့ နင်နဲ့ငါနဲ့ပြောဆိုနေပြီးမှ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ ရက်လောက်အကြာကစလို့ အခေါ်အဝေါ်တွေကအစ ကိုကိုတို့ချစ်လေးတို့နဲ့ခေါ်ကြပြီး အပေါ်မှာသူ့တို့ပြောထားတာတွေ ပို့ထားတဲ့ပုံတွေကိုဆက်ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့အဲ့လို ကိုကိုတွေချစ်လေးတွေပြောတဲ့နေ့မှာပဲ ရွှေရည်လဲသူနဲ့ယုလေးတို့ ဘစ်ကနီဝတ်ထားတဲ့ပုံလေးကိုပို့ထားပြီး ရဲရင့်ကအသဲပုံရီအက်ရှင်လေးပြန်ပေးပြီး

-ကိုကို့ချစ်လေးကအရမ်းချစ်စရာကောင်းတာပဲကွာ မနေနိုင်တော့ဘူး လာဖက်နမ်းချင်လာပြီ- တို့ရေးထားပို့ထားတော့ သူ့အမေဝေမာနဲ့ကျနောလဲဒီလိုပါပဲလားလို့ဖြည့်တွေးလိုက်ပြီး ထပ်ကြည့်တော့ လွန်ခဲ့တဲ့ မနေ့ကမှပို့ထားတဲ့ပုံလေးကိုပြန်ကြည့်ရင်း ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်လေးရှေ့မှာကျောလေးပေးပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီဖင်ပြောင်ပြောင်လေးနဲ့ဖင်လေးကော့ထားတဲ့ပုံကိုရိုက်ပြီးပို့ထားတာတွေ့လိုက်ပြန်တယ်၊ အဲ့ပုံအောက်မှာ ရဲရင့်ကို love reaction ပေးထားပြန်ပြီး kiss emoji လေးပြန်ပို့ရင်း

-အာ ကိုကိုတော့မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ ချစ်လေးရဲ့ဖင်လုံးလေးကိုပြေးလာပြီးကိုက်ဆွဲချင်တော့တယ် ဦးငြိမ်းကုမ္မဏီသွားပြီမလား ခုပဲကိုကိုလာခဲ့မယ်နော်- ဆိုပြီးပြောထားတော့သူတို့ဘယ်လိုအဆင့်ထိရောက်နေပြီလဲဆိုပြီး စိတ်ထဲနည်းနည်းသဝန်တိုလာတော့တာပဲ ဆက်ပြီးရှာကြည့်ပေမယ်သိပ်ပြီးထူးထူးခြားခြားမတွေ့ရတော့၊ ဂယ်လာရီထဲဝင်မွှေ ဖျက်ထားပြီးသားအမှိုက်ပုံးထဲဝင်မွှေရင်းနဲ့မှ video တခုထွက်လာပြီး ဖွင့်ကြည့်တော့ ကျနောမျက်လုံးတွေပြာသွားတာပဲဗျို့၊ သမီးကအိပ်ယာမှာမှောက်ချနေပြီး ခါးအောက်မှာလဲဘာမှမပါတော့ပဲ ဖင်ပြောင်ပြောင်လေးနဲ့ သမီးအပေါ်မှာ ရဲရင့်ကတက်ခွနေပြီး သမီးကိုအတင်းချုပ်ပြီးလိုးနေတာ၊ အသံကတိုးနေတော့ ကျနောလဲအသံကိုအဆုံးထိတင်ပြီးကြည့်တော့ ဒီလိုလိုးတာကို သမီးကလက်ခံပုံမရဘူး ရဲရင့်က ခဏလေးပါကွာ ခဏလေးပါ ဆိုပြီးအတင်းချုပ်လိုးနေတယ်၊ ဖုန်းကင်မရာကလဲ ရဲရင့်ကိုယ်တိုင်ကိုင်ရိုက်တာမို့ မြင်ကွင်းကသိပ်မရှင်းနေဘူး လှုပ်လှုပ်ခက်ခက်ဖြစ်နေတာပေါ့။

ဖုန်းကိုကိုင်ရင်း ကျနောလဲကုတင်ပေါ်ထိုင်ကျသွားတယ် ဒီလိုဆိုရင်တော့မဖြစ်သေးပါဘူး ဒီကိစ္စလဲငါဝင်ပါမှပါဆိုပြီး ကိုယ့်သမီးကိုပြန် သဝန်တိုလာတာပေါ့၊ အိပ်မရထိုင်မရထမရနဲ့ စိတ်ထဲခုလုခုလုကြီးဖြစ်နေပြီး အပြင်မှာကလဲဝေမာ့အသံကကြားနေရတုန်းမို့ ပြန်မပြန်နိုင်ဘူးကွာဆိုပြီးစိတ်ထဲကြိန်ဆဲလိုက်ရင်းနဲ့ အခန်းလေးထဲပတ်ပြီး ဟိုဟိုဒီဒီလမ်းလျောက်နေလိုက်ပြီး အတွေးလေးတစ်ချက်ဝင်လာတော့ အခန်းတံခါးကိုလော့ချလိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာသွားရပ်ရင်း ဂါဝန်လေးကိုဆွဲမပြီးချွတ်လိုက်တော့တယ် ဂါဝွန်လေးကျွတ်သွားတော့ အောက်မှာ ပန်းနုရောင်ဝမ်းဆက် အတွင်းခံလေးကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ဘော်လီပေါ်ကနို့အုံလေးကိုကြည့်တော့ ယုလေးဆိုက်လောက်မကြီးပေမယ့် သူ့လောက်နီးနီးထွားနေတာမို့ ဘော်လီနဲ့ဘောင်းဘီကိုတစ်ဆက်ထဲချွတ်ချလိုက်ပြီး ကိုယ့်သမီးရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ဖက်က ပန်းနုရောင်လေးနဲ့ နို့အုံတင်းတင်းလေးတွေကိုပြန်ကိုင်ကြည့်ရင်း ကိုင်လို့ကလဲကောင်း အရသာလဲတက်လာတာနဲ့ ဆက်မထိရဲတော့ပဲ အောက်ကိုကြည့်တော့ အရင်က ကျနောခန္ဓာထဲမှာရှိတုန်းက မကြာခဏမြင်နေကျ သမီးရဲ့ ပိပိလေးကို ကိုယ့်ဟာအနေနဲ့ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်ရတော့ တမျိုးအမြင်စမ်းနေတယ်။

အမွှေးပါးပါးလေးတွေပေါက်နေပြီး အမွှေးလေးတွေရဲ့အောက်ခြေကိုလက်နှိုက်လိုက်တော့ သမီးလေးရဲ့ပိပိလေးကိုစမ်းမိလိုက်ပြီး တစ်ချက်ထိမိလိုက်တဲ့အခိုက်အတန့်လေးမှာတင် ဓာတ်လိုက်သလိုဖြစ်ပြီး တုန်တက်သွားရင်း ဒူးတွေလဲခွေကျသွားတော့တာပဲ၊ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံ့ပုံ့လေးလဲကျသွားတော့ ဘေးကိုလက်ထောက်အားယူရင်ထလိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်လေးကအောက်မှာဘီးလုံးတွေလဲပါတာမို့ ကုတင်ဘေးထိတွန်းရွေ့လာရင်း ကုတင်ပေါ်ထိုင်လိုက်ပြီးပေါင်းလေးကိုဖြဲလိုက်ရင်း ခါးလေးကော့ကာ ရှေ့ကပြန်မြင်ရတဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲလေးကိုကြည့်တော့ တောင်ပူစာလေးလိုခုံးခုံးလေးဖြစ်နေပြီး အစိလေးကော နှုတ်ခမ်းသားပွင့်ချပ်လေးပါမထွက်သေးပဲကြားထဲမှာတင် မြုတ်နေတာမို့ အသားစိုင်လေးနှစ်ဖက်ကိုဖြဲကြည့်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းသားထိပ်လေးနဲ့အစိလေးကနီရင့်ရင့်ရောင်လေးသန်းနေပြီး အစိလေးကိုသွားထိပြန်တော့ ခန္ဓာကိုယ်က ဓါတ်လိုက်သလိုချက်ချင်းတုန်တက်သွားပြန်ပြီး စိတ်ထဲမှာအရမ်းကောင်းတဲ့ဖီးလ်လေးကိုခံစားလိုက်ရတယ်၊

အဲ့နေရာလေးကိုပဲထပ်ခါထပ်ခါထိချင်ပွတ်ချင်စိတ်ပေါ်လာပြီး နောက်ဆုံးကျနောလဲခေါင်းအုံးနဲ့ဖက်လုံးလေးကိုဆင့်ပြီးကျောမှာခုထားလိုက်ရင်း အစိလေးကိုပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ခါးလေးကော့တက်လာပြီး အစိလေးကိုလက်မလွှတ်ချင်တော့ပဲဆက်တိုက်ဆက်တိုက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တာ အရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်လာရင်းအရသာတွေလဲ ဆထပ်တပိုးတဆင့်ဆင့်တိုးလို့သာတက်လာတော့တာပဲ ကျနောလဲပွတ်ရင်းရပ်လို့မရတော့ပဲ လက်ညိုးလေးကအစိလေးပေါ်မှာသာဆက်တိုက် ဆက်တိုက်ဖိပွတ်ရင်း စိတ်ထဲကသေးပေါက်ချင်တာလိုလို အီးပါချင်တာလိုလိုတွေဖြစ်လာပြီး ကျနောလဲမိန်းမအထာနပ်နေတဲ့ကောင်မို့ ဒါပြီးတော့မဲ့လက္ခဏာဆိုတာသိပြီးလက်ကိုခပ်သွက်သွက်လေးပွတ်ရင်းနဲ့ စိတ်ထဲမှာအထွဋ်အထိပ်ရောက်လာသလိုခံစားလိုက်ရပြီး သေးထွက်ထွက်ချီးထွက်ထွက်ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် သဘောထားကာပွတ်တာအဆက်မပြတ်လုပ်လိုက်ရင်းနဲ့ ရုတ်တရက်စိတ်ကလေဟာနယ်ကြီးတစ်ခုကိုရောက်သွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီး တစ်ကိုယ်လုံးပေါ့ပါးပေါ့ရွှတ်လို့တဖြေးဖြေးနဲ့ ပြန်ကျလာပြီး ရိုလာကိုစတာစီးနေရသလိုရင်တလှပ်လှပ်နဲ့ခံစားလို့ကောင်းလွန်းတာကြောင့် နောက်ကိုကျောလေးမှီပြီးမှိန်းလိုက်တာ ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်မသိလိုက်ဘူး။

ကုတင်မှာဘေးတိုက်လေးပေါင်လေးဖြဲကားကားနဲ့မှိန်းနေလိုက်တာကနေပြန်သတိလည်လာတော့မှ အောက်ကြမ်းပြင်ကိုငုံ့ကြည့်ရင်း ကြမ်းပြင်မှာသေးတွေလားဘာလားမသိ ချွဲကျိကျိအရည်တွေအများကြီးရွှဲနှစ်လို့နေပါတော့တယ်၊ ကျနောလဲကိုယ်လေးကိုပြန်မတ်မတ်ထိုင်ရင်း မှန်ကိုရှေ့ပိုတိုးပြီး ပေါင်ကိုအစွမ်းကုန်ဖြဲထားရင်းပိပိပွင့်ချပ်လေးအတွင်းထဲကြည့်တာ သေချာမမြင်ရတာနဲ့ ဖုန်းကိုယူပြီး ဆယ်ဖီကင်မရာကနေပဲ ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ကြည့်ကြည့်လိုက်နဲ့ အဖုတ်အပေါက်ဝလေးရဲ့အတွင်းသားမှာ ပန်းနုရောင်အမှေးပါးလေးကန့်လန့်ဖြတ်နေတာကိုမြင်လိုက်မှပဲ ကျနော့ရင်ထဲအေးသွားပြီး ငါ့သမီးလေးအပျိုရည်မပျက်သေးဘူးပဲဆိုပြီး ထပ်ပြီးသေချာအောင် ပိပိပန်းကထွက်တဲ့အရည်တွေကိုလက်ညိုးမှာသုတ်လိမ်းပြီး ပိပိလေးကြားထဲထိုးစိုက်လိုက်တော့ မဝင်ပဲတင်းခံနေပြီး အတင်းထိုးထည့်ကြည့်ရင်ကျတော့လဲ ဆီးအိမ်ထဲကထိုးအောင့်ပြီးနာလာတာနဲ့ သမီးဟာပါကင်ဆိုတာသေချာပါတယ်ဆိုပြီးစိတ်လျော့လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ်ကပြန်ဆင်းပြီး မှန်ရှေ့မှာဘေးတိုက်ကြည့်လိုက် နောက်ပြန်လေးကြည့်လိုက်နဲ့ ကျနောလဲလက်နောက်ပြန်လေးနဲ့ကိုယ့်ဖင်ကိုပြန်ညှစ်ကိုင်လိုက်တော့ စောစောကနဲ့မတူတဲ့ဖီးလ်လေးတစ်ခုထပ်ရလာပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖင်ကိုဖြဲဖြဲပြီးကြည့်လိုက်တော့ ကျနောလိုးနေကြ အညိုနုရောင်ခရေပွင့်လေးကိုတွေ့ရပြီး ခရေပွင့်လေးကဟစိဟစိ ရှုံ့ပွရှုံပွဖြစ်လာတာနဲ့ လက်ညိုးထိပ်လေးထိုးစိုက်တော့ ဟနေတဲ့အချိန်ဝင်သွားပြီးဖြေးဖြေးချင်းနှိုက်သွင်းလိုက်တာ နာတာပြုတာမရှိပဲလက်ညိုးတစ်ချောင်းလုံးချောချောချူချူဝင်သွားတော့တာပေါ့

လက်တစ်ဖက်ကဖင်လေးကိုညှစ်ကိုင်ပေး ခရေပေါက်လေးကိုလက်ညိုးနဲ့ထိုးပြီးဆော့ပေးရင်း နို့အုံလေးကိုချေပြီးကိုင်လိုက်တော့ နောက်ထပ်ဖီးလ်တစ်မျိုးပါထပ်ရနေပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ မှန်ရှေ့မှာ ခါးကုန်းကုန်းလေးလုပ်နေပြီး အရှေ့နဲ့အနောက်တစ်ပြိုင်တည်းကိုင်ရင်းညှစ်လိုက်နယ်လိုက်နဲ့ ဖီးလ်တွေထပ်တက်လာပြန်ပြီး စော်တစ်ယောက်ယောက်ကိုပြေးလိုးချင်စိတ်တွေဖြစ်ပေါ်နေပေမယ့် ကိုယ့်မှာလိုးစရာလီးမရှိနေတော့ ရှိတာလေးနဲ့အာသာဖြေရတာပေါ့။

ဒါနဲ့ပိပိကိုလက်ထိုးပြီးအာသာဖြေဖို့ကြိုးစားတိုင်း နာတာကျင်တာပဲခံစားနေရတာမို့ ပိပိကိုမထိတော့ပဲ ဖင်ပေါက်လေးကို ကိုယ့်လက်ညိုးနဲ့ကိုအထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီး နို့တွေချေရင်းအာသာဖြေနေလိုက်တာ ကြာတော့လက်ညိုးနဲ့တင်အားမရတော့ဘူး ကစားပွဲပေါ်မျက်စိကစားကြည့်ရင်း ဘောပင်ခပ်တုတ်တုတ်လေးတစ်ချောင်းကိုတွေ့တော့လှမ်းယူလိုက်ပြီး အရွယ်အစားက လက်ညိုးနဲ့ဘာမှသိပ်မထူးတာမို့ တခြားဟာထပ်ရှာရင်း စားပွဲအံဆွဲထဲကနေ ကျပ်စေ့အဝိုင်းလောက်ရှိပြီး ဖန်နဲ့လုပ်တဲ့အချောင်းလေးကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ကျနောရှာနေတာဒါမျိုးကွ ဆိုပြီးလှမ်းယူလိုက်တယ်၊

ဖင်ပေါက်လေးထဲအသာတေ့သွင်းလိုက်တော့ တော်တော်နဲ့မဝင်ဘူးဖြစ်နေတော့ မှန်တင်ခုံပေါ်ကလိုးရှင်းနည်းနည်းသုတ်လိမ်းလိုက်ပြီး ထပ်ထည့်ကြည့်တော့မှ လျောခနဲ့ ဝင်သွားတော့တာပဲ၊ အဲ့အခါမှာ ကျနောရလိုက်တဲ့ဖီးလ်က ပြောမပြတတ်အောင်ကောင်းနေတာမို့ မျက်လွှာလေးချရင်း ဖင်ထဲဝင်နေတဲ့ဖန်ချောင်းလေးကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး အသာလေးထပ်ထည့်နေလိုက်တယ်၊ ဖန်ချောင်းကဘာလုပ်တဲ့ဟာလေးမှန်းတော့မသိပါဘူး အရှည်က ၉ လက်မ ၁၀ လက်မလောက်တော့ရှိမယ် (နောက်မှသိရတာက ရွံရုပ်လေးတွေလုပ်တဲ့အခါသုံးရတဲ့ဟာတဲ့ Polymer Clay tool) ဖန်ချောင်းလေးကဖင်ထဲစိုက်ဝင်နေတာ ခန့်မှန်းအားဖြင့် ၅ လက်မလောက်ရှိမယ် ထပ်ထည့်ကြည့်တော့ ဖင်ခေါင်းကအောင့်လာတာနဲ့ ဆက်မထည့်တော့ပဲငြိမ်နေလိုက်ပြီးအပြင်မှာကျန်နေတာကိုသာ ဆုတ်ကိုင်ပြီးအထုတ်အသွင်းလုပ်ကြည့်တော့ ခံစားလိုက်ရတဲ့ဖီးလ်လေးကပြောပြလို့မရအောင်ကိုကောင်းလွန်းနေတယ်။

ကျနော့ဒူးတွေလဲထပ်ပြီခွေကျချင် သလိုလိုဖြစ်နေတာ​ကြောင့် အိပ်ယာပေါ်မှာပဲဘေးတိုက်လေးတက်လှဲလိုက်ပြီးပေါင်လေးတစ်ဖက်ကိုဆွဲမြှောက်ထားလိုက်ရင်း ဖန်ချောင်းကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ခရေဂူလေးတစ်ခုလုံးပွတ်ဆွဲထိခိုက်တဲ့ခံစားချက်လေးနဲ့အတူ ရင်ထဲမှာကောဖင်ထဲမှာပါဟာတာတာကြီးဖြစ်သွားပြီး ထပ်ထည့်ချင်စိတ်ပဲကြီးစိုးနေတော့ ထပ်ထည့်ဖြစ်တာပေါ့၊ ဖန်ချောင်းကိုဖင်ပေါက်မှာတေ့ပြီးဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်​ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်နဲ့ အထုတ်အသွင်း လေးငါးဆယ်ကြိမ်လောက်လုပ်ကြည့်တော့ ခံစားရတဲ့ဖီးလ်လေးကတက်လာပြီး လက်ကိုလဲအဆက်မပြတ်အထုတ်အသွင်းလုပ်ရင်းနဲ့ ၃ မိနစ်လောက်နေတော့ ဖုန်းကနေ တတောင်တောင်နဲ့ မက်ဆေ့တွေဝင်နေပြီး lock screen noti မှာပြနေတာ ရဲရင့်ဆိုတဲ့နာမယ်လေးကြောင့် ဖင်ထဲ ဖန်ချောင်းစိုက်ထားရင်းတန်းလန်းနဲ့ဖုန်းကိုဖွင့်ကြည့်တော့

-ချစ်လေးအိပ်နေတာလားဟင် သက်သာရဲ့လား ကိုကိုစိတ်ပူတယ် မေမေကကုမ္မဏီကိုအရေးပေါ်ကိစ္စပေါ်လာလို့ပြန်သွားပြီ ကိုကို့ကိုစောင့်ကြည့်ခိုင်းခဲ့တာ ခုကိုကိုချစ်လေးတို့ဧည့်ခန်းထဲမှာရှိတယ် ကြီးကြီးတင်လဲအပေါ်တက်ပြီးအိပ်သွားပြီ ချစ်လေးအခန်းဆီကိုလာတော့လဲ တံခါးလော့ချထားလို့-
ဆိုတာနဲ့ ကျနောလဲ ဖန်ချောင်းကိုဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်အောက်ပစ်သွင်းလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ဂါဝန်လေးကိုပြန်စွပ်ချလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကရေတွေကိုအဝတ်စုတ်တစ်ခုနဲ့သုတ်ရင်း မှန်ကိုနေရာတကျပြန်ထားလိုက်ပြီး တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ ရဲရင့်ကိုအခန်းဝမှာနံရံကိုမှီနေတာတွေ့လိုက်ရပြီး ကျနောတံခါးဖွင့်လာတော့ ကျနော့ဆီကိုအပြုံးလေးတစ်ပွင့်နဲ့အတူကျနော့ဆီပြေးဝင်လာတော့တာပဲ၊ အခန်းထဲကိုရောက်ရောက်ချင်းတံခါးကိုပိတ်ပြီးလော့ချလိုက်ရင်း ကျနော့ကိုတံခါးမှာမှီစေပြီးငုံ့နမ်းလိုက်တော့ ကျနောလဲကြောင်သွားပြီးသူ့အနမ်းတွေ​ကိုငြိမ်ခံနေမိတယ်၊

ခုလိုကိုယ့်ကိုလာနမ်းတယ်ဆိုတော့မှ နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံးပူထူနေပြီး စိတ်ထဲမှာလဲရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းတွေဖြစ်လို့ သူ့အနမ်းတွေကို​သာခေါင်းလေးမော့ပြီးငြိမ်ခံနေမိတော့တယ် နည်းနည်းကြာလာတော့မှအသိစိတ်ပြန်ကပ်လာပြီး �စိတ်ထဲယောက်ျားအချင်းချင်းနမ်းနေရတယ်လို့ခံစားမိပြီးမသတီသလိုဖြစ်လာတာနဲ့ သူ့ကိုတွန်းဖယ်ရင်းရုန်းထွက်လိုက်တော့ သူလဲအလွတ်မခံပဲကိုနံရံနဲ့ဖိကပ်နမ်းရင်း ကျနော့ခါးလေးကိုလဲဖက်ထားလိုက်ပြီး ကျနော့​ဖင်လေးကိုဂါဝန်ပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်ပြီးညှစ်ပေးနေတော့ ကျနော့လဲဖင်လာအကိုင်ခံရတဲ့ဖီးလ်ပါထပ်ရလိုက်ပြီးရုန်းအားမသာတော့၊

သူ့လက်တွေကလဲဖင်ကိုအုပ်ကိုင်ရင်းနဲ့နောက်တစ်ဖက်က ဂါဝန်စကိုမလိုက်ပြီးကျနော့ပိပိလေးကိုလာထိတော့ ကျနော့လဲတွန့်သွားပြီးခွေကျချင်ချင်ဖြစ်နေပြီး သူကလဲကျနော့ချိုင်းအောက်ကနေလက်ထည့်ပင့်ထားရင်းကျနော့ကိုချီပြီးကုတင်ပေါ်ကိုတင်ပေးလိုက်တော့ ကျနောလဲကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လေးနဲ့မှိန်းမောနေရင်း ရဲရင့်ဘာဆက်လုပ်မလဲဆိုတာကိုသာသိချင်နေမိတော့တယ်။