၁
” မေမေ သိပ်အလှပြင်နေတယ်နော် ”
” အင်..ဟုတ်လို့လားသားရဲ့..မေမေက
ဘာမှလဲထူးပြီးမပြင်မိပါဘူး ”
” ခ်ခ်..တို့မေမေက လှပြီးသားပါဟာ.နင်အရင်ကမကြည့်မိလို့ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် ”
” ခ်ခ်..သမီးလေးကတော်တယ်.ဘာမုန့်
စားမလဲသမီး..ဟိဟိ ”
” အွန်..မလတ်ကလဲ..ငါနေ့တိုင်းကြည့်
နေတာမို့သိနေတာပေါ့..မေမေကအခုတ
လော အရင်ထက်ပိုနုနေတယ် နင်သိလား
စမောလ်တွေ့နေလားမသိဘူး ”
” ဟဲ့ ဟဲ့ အောင်..လူကြားမကောင်း ..
ဘာစမောလ်လဲ..ဒီအရွယ်မှ ”
” ဟွန်း မေမေကလဲ..ခုမှလေးဆယ့်နှစ်
ပဲရှိသေးတာ..ဘော်ဒီကလဲသမီးတို့ထက်
တောင်ကိတ်သေးတယ်..ဘာ ဒီအရွယ်မှ
လဲ..လမ်းအတူထွက်ရင်သမီးတို့ထက်အ
မေ့ကိုကြည့်တဲ့သူကပိုမျ ားတာ ခ်ခ် ”
” အဲ..သမီးငယ်လဲ ဟုတ်နေပြီ ခ်ခ် ခက်
တာက သမီးတို့အဖေက အမေ့ကိုမမြင်ရ
ဘူးထင်တယ်ကွ..မကြည့်ဘူး ”
ဒေါ်ဒေစီမကြေမနပ်သံလေးမူနွဲ့နွဲ့ထွက်
လာတော့အဖေကသောက်လက်စအရက်
ဖန်ခွက်ကိုစားပွဲပေါ်ချရင်း
” လုပ်ပြီ ဒေစီက..ဒီခလုတ်မှမတိုက်ရ
ရင်စကားပြောလို့မရတော့ဘူးလား..အေး
အေးသောက်လို့မရရင် အပြင်ထွက်ပြီး
သောက်မှာနော်…”
ဒေါ်ဒေစီ မျက်စောင်းလေးဖြင့်တစ်ချက်
ပစ်ထည့်လိုက်ပြီးမှ သူ့သားဖက်လှည့်ကာ
ပြောသည်။
” နေပါဦး သားက မေမေ့ကိုနေ့တိုင်းပဲ
ကြည့်နေရတာဆိုတော့ မေမေကိုသားရဲ့
အစ်မတွေလိုအပျို လေးတွေမျ ားအောင့်မေ့နေလို့လား..ကလေးလေးမျ ားထင်နေ
လို့လား ခ်ခ် ”
” အင်..အပျိုု လေးတွေ ကလေးလေး
တွေမှကြည့်ရမှာလားမေမေရဲ့..သားက
မေမေ့ကိုချ စ်လို့နေ့တိုင်းကြည့်နေရတာ
ပေါ့..ဘာလဲ မကြည့်စေချင်တာလား ”
ဒီလိုဖြေလာမယ်လို့ ဒေါ်ဒေစီသိပြီးသား
ပါ။ဒီအဖြေကိုကြားချင်လို့လည်းဒီမေးခွန်း
ကိုမေးခဲ့ခြင်းပါပဲ။သူ့သားကိုမျက်စောင်း
ယဲ့ယဲ့ထိုးပြန်သည်..တော်တော်လေးလဲ
မျက်စောင်းထိုးဝါသနာပါသည်…ဘေးတစ်
စောင်းလေးအဆွဲခံချင်နေသလားမသိ..
” ကြည့်ပါရှင်..ကြည့်ပါ မေမေကလဲ
သားအဖေလှည့်ကြည့်ကြည့်မကြည့်ကြည့်
သားကြည့်တာနဲ့ပဲ ကျေနပ်ပါပြီ..”
ဒေါ်ဒေစီ နေရာမှထ,ပြီးအောင့်ပုခုံးကို
ဖက်ကာခေါင်းလေးကိုလက်ဖဝါးဖြင့်ယုယ
စွာရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်သလို လက်
တစ်ဖက်ကလည်းအောင့်လက်ကိုဆွဲယူ
၍သူ့ခါးကိုဖက်ထားစေလိုက်သည်။နို့အုံ
ကြီးထဲကိုအောင့်မျက်နှာတစ်ခြမ်းနစ်မြုပ်
သွားပြီးနွေးထွေးအိစက်သောအထိအတွေ့
နှင့်အတူရင်ခုံသံတစ်ဒိတ်ဒိတ်ကိုလည်း
စည်းချက်မှန်မှန်ကြားနေရသည်။သူတို့ကို
ဦးမောင်မောင်လှည့်မကြည့်အားပါ..သမီး
ငယ်ကိုမျက်ရိပ်ပြပြီးဖန်ခွက်လေးလက်ညှိုး
ထိုးပြတော့မငယ်ကသူ့အမေမသိအောင်
အရက်ပုလင်းထဲကအရက်တစ်ခွက်ငှဲ့ပြီး
သူ့အမေအနောက်ကပတ်၍ယူလာပေး
ကာစားပွဲပေါ်မသိမသာချထားပေးလိုက်
သည်။ဒါကိုဒေါ်ဒေစီတွေ့ပေမယ့်မမြင်ဟန်
ဆောင်နေလိုက်သည်။ပြောလို့လည်းရမှာ
မဟုတ်..မိန်းမထက်အရက်ကိုပိုကြိုက်သူ
ကိုမှတွေ့နေရသည်။ဦးမောင်မောင်ကလဲ
အားကျမခံပါ..မငယ်၏ခါးလေးကိုထိုင်နေ
လျက်ကအသာဖက်ပြီး
” ဟဲဟဲ..ဖေဖေကလဲ သမီးတို့အမေက
လှည့်ကြည့်ကြည့် မကြည့်ကြည့်သမီးငယ်
ကြည့်တာနဲ့ပဲကျေနပ်ပြီ…”
ခဏအတွင်းမှာပဲ ဒေါ်ဒေစီ့ခါးပေါ်က
အောင့်လက်တွေကဖင်လုံးကြီးတွေပေါ်
လျှေ ာကျ သွားသလို ဦးမောင်မောင်လက်
တွေကလည်းမငယ်ရဲ့ဖင်တစ်တစ်ကြီးပေါ်
လျှေ ာကျ သွားပါသည်။
ဦးမောင်မောင်က ငါးဆယ်တင်းတင်း
ဒေါ်ဒေစီကလေးဆယ့်နှစ်..သားသမီး
လေးဦးရှိပါသည်။သမီးအကြီးဆုံးမေကြည်
စာရေးမဝင်လုပ်ရာကစီမံကိန်းမန်နေဂျ ာနဲ့
ညားပြီးအိမ်ထောင်ကွဲသွားပေမယ့်မေသီ
ကဒီနှစ်မှကျေ ာင်းပြီးတော့တစ်ဌာနထဲမှာပဲအလုပ်ရသွားသည်။သူ့အောက်ကအဖေ့
အချစ်တော်လေးမေနီနီကတော့ကျေ ာင်း
မပြီးသေးပဲအငယ်ဆုံးအောင်အောင်က
ဆယ်တန်းဖြေထားသည်။ဦးမောင်မောင်
ကအစိုးရဌာနဆိုင်ရာတစ်ခုမှာမြို့နယ်အဆင့်တာဝန်ခံတစ်ယောက်မို့လက်ညှိုးညွှန်
ရာရေဖြစ်..ရေဖြစ်တော့ ရေတွေသောက်
ရာက ရေရောမှရသည့် အရက်..ကေတီဗီ
မာဆတ်တွေ အကုန်သောက်တတ်သွားသည်။မလွန်ရလေအောင်မိန်းမကထိန်း
ပေမယ့်လွန်တာကမျ ားနေသည်..လူကြီး
ဆိုတော့ အထွာလည်းကြီးပေသကိုး။
ဒေါ်ဒေစီက တရုတ်ကပြား။အဖိုးက တ
ရုတ်အစစ်..အဖေက တစ်ဝက်..ဆိုတော့
ဒေါ်ဒေစီက တမတ်လောက် တရုတ်သွေး
ပါသည်။ဗမာသွေးကမျ ားပေမယ့်မျက်လုံး
မျက်ခုံး..နှာတန်တွေကတရုတ်နွယ်သည်။
အသားအရေကဝင်းဝင်းဖန့်ဖန့် နို့ကြီးကြီး
ဖင်ကားကား ခါးကျဉ်ကျဉ်..အရပ်မြင့်မြင့်
ဆိုတော့ ဘာပဲဝတ်ဝတ် ဘယ်လိုနေနေ
ယောကျ ာင်္းကြိုက်ပုံမျိုး။ပေါင်တန်တွေ ခြေ
သလုံးတွေ အသားပြည့်ပြည့် တင်းတင်း
ဝင်းဝင်း..ခြေမျက်စေ့လေးမျ ားအသား
ပြည့်နေ၍သူမျ ားလိုအရိုးပေါ်နေတာမျိုးကို
တောင်မမြင်ရ။ခြေဖဝါးလေးမျ ားရဲရဲတွတ်
နေသည်အထိကျန်းမာရေးကပြည့်စုံသည်။
အဝတ်အစားကလော်လီတာမဟုတ်ပေ
မယ့် လှတယ်ထင်လို့ခေတ်မီတာတွေဝတ်
တော့ ခပ်ပေါ်ပေါ်ပဲဝတ်လေ့ရှိသည်။နှာကလည်းထန်လွန်းသည်လို့ပဲပြောရမည်
ထင်ပါသည်..ဒါမှမဟုတ်လျင်လည်းထိန်း
ကွပ်မှု ထိန်းချုပ်မှုမရှိပဲ ရုပ်သဘာဝတရား
ကိုအလေးအနက်ထားလွန်းသည်လို့ပြော
လျင်နည်းနည်းယဉ်ကျေးလေမလားမသိ။
သမီးတွေကလည်း ဒီအပင်ကသီးတာဆို
တော့ဒီအသီးတွေပဲပေါ့..။ခေတ်နဲ့အညီ
ဆိုတော့ ပိုလျင်သာပိုမည် လျေ ာ့ဖို့တော့
မရှိနိုင်ပါ။
ပြည့်စုံခြင်း
၂
ဒေါ်ဒေစီကသူ့ပင်တီအောက်အနားကို
ဆွဲဆော့နေသောအောင်၏လက်ကိုခါးဆီ
ဆွဲတင်ပြီးလက်ဖမိုးကိုတိတ်တိတ်ဆွဲဆိတ်
သည်။အောင်ကလက်ကိုအသာရုန်းထွက်
ပြီးပင်တီအနားကိုပြန်ဆွဲသည်။သားအမိ
နှစ်ယောက်အသံတိတ်ရန်ဖြစ်နေကြတာ
ကိုနံဘေးခုံမှာထိုင်နေသည့်မေသီကမြင်
တော့ သူ့ပင်တီလေးကိုအသာဆွဲတင်းပြီး
နေရာကထ,သည်။ရုံးမသွားမီ မိသားစုအဆာပြေစားသောက်ဝိုင်းလေးမှာတင်ပဲ
ဦးမောင်မောင်အရက်တစ်ပိုင်းကျေ ာ်ခန့်
သောက်လို့ပြီးသွားပြီ။
ဦးမောင်မောင်နှင့်မေသီတို့အလုပ်သွား
ဖို့ကိုယ်စီပြင်ဆင်နေကြတော့ဒေါ်ဒေစီက
ပန်းကန်တွေဆေးကြောသိမ်းဆည်းပြီး
မေနီနီကသူ့အမေကိုဆေးကူသိမ်းကူနေတာမို့အောင်အောင်ကယောင်ချာချာလုပ်
နေသည်။သူအမေ့အနားကပ်ချင်နေပေ
မယ့်ဘယ်လိုကပ်ရမှန်းမသိ..မေနီနီက
လည်းရှုပ်နေပြန်သေးတော့ငုတ်တုတ်ပေထိုင်ပြီးသူ့အမေဖင်ကြီးတစ်လှုပ်လှုပ်
တစ်ခါခါ ရမ်းနေတာကိုပဲကြည့်နေလိုက်သည်။
ဒေါ်ဒေစီ..သူ့သားကိုမသိမသာကြည့်
ပြီးပြုံးစေ့စေ့လေးဖြစ်နေသည်။အောင် သူ့ဖင်ကြီးတွေကြည့်ကြည့်ပြီးလီးတောင်နေတာကိုသူရိပ်မိတာတစ်ပတ်လောက်တော့ရှိပြီ။မနက်တိုင်းအကြောင်းမရှိ
အကြောင်းရှာပြီးသူ့ကိုလာလာဖက်သည်ပထမတော့သားနဲ့အမိရိုးရိုးပဲထင်မိခဲ့ပေ
မယ့်ရေစင်မှာပန်းကန်ဆေးနေတုန်းအ
နောက်ကလက်လာဆေးသလိုလိုလုပ်ပြီး လီးကြီးနဲ့ထိုးဖိခံလိုက်ရမှသတိပြုမိလိုက်
ခြင်းပါ။နောက်ကသေသေချာချာကြည့်
ချိန်ပြီးထောက်တာဖြစ်မည်..ဖင်နှစ်လုံး
ကြားတည့်တည့်ကိုထိုးဝင်သွားခဲ့သည်။လက်ဆေးနေတာကလည်းအကြာကြီး..
သွားခါနီးတစ်ချက်ဆောင့်ထိုးထည့်သွားလိုက်သေးသည်။အဲဒီနောက်ပိုင်း လူလစ်တိုင်းအောင်အောင်ရောက်လာတတ်သ
လို မိသားစုစုံရှေ့ညီမှာလည်းဆိုးသလို
နွဲ့သလိုလုပ်ပြီးဖင်ပွတ်ခါးပွတ်လုပ်လာတာများပြီ။ ဒေါ်လေးကြည်ကတောင်မှ
ဒီကောင်လေးကြီးလာမှအမေ့ကိုပိုချစ်တတ်လာတယ်ဆိုပြီးခေါင်းလေးပွတ် မေးလေးဆွဲပြီးချီးမွမ်းယူရပြီ။
သူကိုယ်တိုင်ကလည်းသူ့သားနဲ့သူဒီလို
နေရတာကိုစိတ်ထဲကလိုချင်နေမိသည်။သာယာနေသလိုလို..ရင်ဖိုချင်နေသလိုလိုကြည်နူးနေသလိုလိုအချိန်မကုန်သွားစေချင်။သူ့သားသူ့အနားကမခွာပဲအခုလိုတစ်ဝဲလည်လည်ဖြစ်နေတာကို ကျေနပ်မိနေ
တော့ မခွာနိုင်အောင် ဖင်ကြီးပေးပွတ်ရင်း
နိုု့လုံးကြီးတွေနဲ့မထိတထိလေးပွတ်ပေး
ရင်း ပျေ ာ်နေသည်။အချိန်လေးနဲနဲပိုရလို့
အပွတ်အသပ်ခံရင်း စောက်ရည်စိမ့်လာ
တဲ့အခါတော့သူအသာလစ်ထွက်ပြီး အိမ်
သာထဲမှာစောက်ပတ်ကိုခပ်ကြမ်ကြမ်း
ပွတ်ပြီးစိတ်ဖြေဖျေ ာက်ရသည်။ခုလည်း
သူ့သားက သူ့ဖင်ကြီးတွေကြည့်လိုက်..
မေနီ့ဖင်ကြီးတွေကြည့်လိုက်လုပ်နေတာကိုမြင်ပြီး စိတ်ကလန်းလာသည်။အပျို
ပေါက်လေးလိုရင်ဖိုချင်တာလား..လင်လိုးခံချင်တာလားတော့မဝေခွဲမိ။သူ့သားကသူ့
ကိုလိုးချင်နေပြီဆိုတာတော့သူသိနေပြီ။
အမေပန်းကန်တွေဆေးကြောကာသိမ်း
ဆည်းပြီးဒေါ်လေးကြည်နှင့်အတူနံနက်စာ
ထမင်းတွေဟင်းတွေ ချက်ဖို့ပြင်ဆင်နေချိန်
မှာတော့မေနီကအောင်အောင့်အနားခဏ
လာထိုင်သည်။လည်ဟိုက်အကျႌအောက်ကနို့လုံးကြီးတွေက ဘော်လီဝတ်မထားလို့လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြူ တစ်ပြူ တစ်နဲ့
အောင်အောင့်မျက်လုံးတွေကိုလာကြည့်
နေကြသည်။မေနီ သူ့အမေမကြားအောင်တိုးတိုးလေးပြောသည်..
” အောင်..နင်မဟုတ်တော့ဘူးနော်..နင်အမေ့ဖင်ကြီးကြည့်လိုက်..ငါ့ဖင်လာကြည့်
လိုက်နဲ့..ငါမနေတတ်တော့ဘူး..”
” ဟီးဟီး..ဘယ်ဖင်ပိုတောင့်မလဲကြည့်
နေတာဟ..ခိခိ ”
” ဟွန်း…ကြည့်တတ်လို့လားနင်က..အ
ပျို နဲ့အအို တူမလားဟဲ့..ငါ့ဖင်လုံးတွေကပို
တင်းတာပဲပေါ့..”
” အင်း..ဟုတ်မယ်….နင်ကအဖိမခံရသေးတော့ပိုတင်းမယ်..ဒါပေမယ့်အမေက
ပိုကားတယ်..ခ်ခ် ”
” နင်တို့ယောကျ ာင်္းတွေက တင်းတာ
ကြိုက်လား ကားတာကြိုက်လား..ခ်ခ်
နင်ရော ဘယ်ဟာကြိုက်လဲ ”
” ဟီး..ငါလား…ငါ အဲ..နှစ်ခုလုံးကြိုက်
တာ..ခ်ခ်..တင်းတော့ ဖိန်းဖိန်း ဖိန်းဖိန်း နဲ့
နေမှာ..ခ််ခ်..”
” ဘာလဲ ဖိန်းဖိန်း ဖိန်းဖိန်း…”
” ရှူ း..တိုးတိုး နင်ကလဲ…ဆောင့်လိုက်
ရင်ဖင်ကြီးကတင်းနေတော့ စောက်ဖုတ်က ပြန်ပြန်ကန်ပြီး ဖိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ နေ
မှာပဲလို့ပြောတာ..ဟီး.”
” ခ်ခ်..နှာဗူး…ကားရင်ရော…”
” အဟဲ..ကားတော့ ဖောင်းကနဲဖောင်း
ကနဲပေါ့..စုပ်အားကောင်းမှာပေါ့ဟာ..”
” နင်ကလေ..ကြံကြံဖန်ဖန်တွေးတယ်..
ခ်ခ်..တင်းတင်းကားကားဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..မေသီလို..”
” ဟီးဟီး..သူမျ ားတော့မသိဘူး..ငါက
နင့်ဖင် အကြိုက်ဆုံးပဲ..တစ်ချက်ဆိုတစ်
ချက် သိသိသာသာ ထင်တာပဲ..ဟီး ”
” ခွေးမျိုး…ခ်ခ်..”
မေနီနီက အောင်အောင့်ကျေ ာကိုဘုန်း
ကနဲထုပြီး မျက်နှာနီရဲရဲဖြင့်ထ,ပြေးသည်။
သူ့အနေနှင့်လမ်းမှာရော ကျေ ာင်းမှာရော
ဒီလိုအပြောမျိုးတွေခံခဲ့ရလွန်းလို့ရိုးနေပါပြီ။
တစ်ချို့မျ ားဒီထက်တောင်ဆိုးသေး။ဒါပေ
မယ့် မောင်အရင်းကြီးက ကိုယ့်ကိုလိုးချင်
တဲ့အဓိပ္ပါယ်မျိူ းပြောတော့..ချက်ချင်းကြီး
မခံစားတတ်သေး။အခန်းထဲရောက်မှရင်
ခုန်တာတွေထိန်းပြီး တကယ်အတည်ပြော
တာဟုတ် မဟုတ် အကဲခတ်ကြည့်ဖို့ဆုံး
ဖြတ်မိသည်။သူ့ကြည့်ရတာ မေမေ့ကိုပဲ
ပူးနေသလိုလိုနဲ့ မထင်မှတ်ပဲကိုယ့်ကိုပါ
စိတ်လာနေကြောင်းသိလိုက်ရတော့ဝမ်း
ပဲသာရမလိုလို..ဂုဏ်ပဲယူရမလိုလို..ဒါပေ
မယ့်..သူ့လီးကြီးကိုမကြည့်ခဲ့မိတာ အားမ
လိုအားမရဖြစ်သွားမိသည်။သူကတော့..
ကိုယ့်နို့လုံး နို့အုံကြီးတွေကိုအာသာငမ်း
ငမ်းကြည့်နေတာ သတိပြုမိသည်။ဘာပဲ
ဖြစ်ဖြစ်ချက်ချင်းကြီးတော့မတွေ့ချင်သေး..
မျက်နှာမထားတတ်ပါ ။
ပြည့်စုံခြင်း
၃
မေနီထွက်သွားမှပဲမေမေ့ကိုဦးတည်ပြီး
အေးအေးဆေးဆေးကြည့်မိတော့သည်။
မေမေဘော်လီဝတ်ထားပေမယ့်နို့အုံကြီး
ကိုလုံခြုံမှုမပေးနိုင်ပဲ လှပနှိုးထ,အောင်ပင့်မ,ပေးထားရုံမျှသာဖြစ်ကြောင်းစော
စောကသိလိုက်ပြီးသားဖြစ်သည်။နို့လုံး
ကြီးအထက်ပိုင်းနဲ့ရင်ညွန့်သားအိအိတွေကဘော်လီရင်ပုံအထက်မှာဝင်းဝင်းမို့မို့
ထင်းထင်းကြီးပြူးနေကြသည်။အထိုင်ကျ
ကျဝတ်ထားတာမို့နို့လုံးကြီးတွေပူးထိနေ
ကြပြီးမြောင်းတောင်ဟဟမပေါ်တော့ပါ။ဖင်ဆုံကားကားဖုဖုကြီးနှစ်လုံးဆီကို မျက်
စေ့ရောက်သွားတော့စောစောကလက်နဲ့
ဆုပ်နယ်ခဲ့ရတဲ့အရသာကိုပြန်လည်တ,သ
သတိရပြီးလီးတောင်လာမိသည်။စောက်
ဖုတ်ကြီးတော့ဖောင်းကားနေမှာပဲဟုခန့်
မှန်းတွေးနေမိရင်းလီးကိုလက်တစ်ဖက်က
ဆုပ်ကာညှစ်ပစ်လိုက်တော့တစ်ဖျဉ်းဖျဉ်း
စိမ့်သွားသည်။ဒေါ်လေးကြည်ရှိနေတော့
အသားလွတ်ကြီးသွားထိ သွားကိုင်နေဖို့
လည်းသတ္တိမရှိ..။အမေကအငြိမ်မနေပဲ
သွားလိုက်လာလိုက်ရပ်နေလိုက်ဆိုတော့
လက်လျှေ ာ့ပြီးထွက်လာခဲ့မိသည်။အမေ
တို့အိပ်ခန်းကိုဖြတ်တော့မရည်ရွယ်ပါပဲ
အခန်းထဲဝင်သွားမိသည်။
မဒေစီဟင်းအိုးကိုမီးဖိုပေါ်တင်လိုက်ဆဲအောင်အောင်ထိုင်ရာမှထ,ကာအပြင်
ထွက်သွားတာကိုမျက်ဝန်းထောင့်ကမြင်ရ
တော့စိတ်ထဲဟာတာတာလေးဖြစ်သွားမိ
သည်။သူမရှိတော့မှန်းသိပြီမို့နောက်ဖက်
ကိုလိုက်ကြည့်တော့အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားတာမြင်ပြီးအံ့ဩသသွားမိသည်။
” မလေးကြည်ရေ..ဟင်းအိုးတင်ထားခဲ့တယ်နော်..ရေလေးသာကြည့်ထားပေး..ခဏလေးနော်…”
စကားမဆုံးမီ အခန်းထဲကထွက်ပြီးသူတို့အိပ်ခန်းထဲလိုက်ဝင်သွားတော့အောင်
အောင့်ကိုကုတင်ပေါ်မှာထိုင်လျက်သား
တွေ့ရသည်။လက်ထဲမှာမနက်ကမှချွတ်ချ
ထားခဲ့သည့်ပင်တီအဖြူ လေးကိုကိုင်ထား
ပြီးလက်တစ်ဖက်ကလီးကိုဆုပ်ထားတာ
တွေ့ရသည်။ရုတ်တရက်ဆိုရှက်သွားမှာ
စိုး၍အသာလေးခြေလှမ်းပြန်ဆုတ်ပြီးအ
ခန်းအပြင်ဖက်ကအသံပေးလိုက်သည်။
” မလေးကြည်ရေ..ရေလဲခမ်းသွားဦး
မယ်နော်..မီးနည်းနည်းလျှေ ာ့ချင်လျှော့
ထားပါလား…”
အခန်းထဲပြန်ဝင်လိုက်တော့အောင်က
မတ်တပ်ဖြစ်နေပြီ။ခ်ခ်..လီးကြီးကလှုပ်စိ
လှုပ်စိ တောင်နေဆဲ..လက်ထဲမှာလည်း
ပင်တီအဖြူ လေးကိုကိုင်ထားဆဲ…
” သားကမေမေတို့အခန်းထဲရောက်
နေပါလား..ဘာလိုလို့တုန်းသားရဲ့..”
အောင်အောင်ယောင်နနဖြစ်နေပေမယ့်
ချက်ချင်းပြန်ထိန်းလိုက်သည်။တွေ့သွား
မြင်သွားပြီးမှတော့ဘာမှပြန်ပြင်လို့မရနိုင်
ပြီမို့ညာလို့လည်းမထူး..။သတ္တိတွေအလို
လိုဝင်လာပြီးပင်တီလေးကိုငုံ့ကြည့်ကာ
စောက်ဖုတ်နေရာတည့်တည့်ကိုတအား
နမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်သည်…စောက်ချေးနံ ့က ရင်ထဲအထိဝင်ရောက်သွားပြီးစွဲစွဲမြဲမြဲတည်သွားသည်။
” ဒါလိုချင်လို့..ဒါ..ဒါ ”
အချန်မီ ဝှက်လေမလားလို်အသံပေးခဲ့
ပေမယ့် မဝှက်ပဲအမိခံနေတော့ဒေါ်ဒေစီ
ဘာဆက်လုပ်ရမည်မသိတော့။ဒီကြားထဲ
မမြင်ဟန်ဆောင်လို် ့မရအောင်သူကနမ်း
ပြနေသေးသည်။
” အို…မေနီတို့လဲမြင်သွားပါဦးမယ်သားရယ်..သိပြီ သိပြီ..မေမေဒီလောက်ဆိုသိပြီသေချ ာလဲဖွက်ထားဦး.လူဆိုး..”
” တံခါးပိတ်လိုက်မယ်နော် မေမေ ”
” အို အို..ဟင့်အင်း..မပိတ်နဲ့.. အယ် ”
အောင်အောင်အိပ်ခန်းတံခါးပိတ်ဖို့ကုတင်ဘေးကခွာပြီးဒေါ်ဒေစီကိုဖြတ်တော့
လက်ကလေးကာပြီးတားသည်။အောင်
အောင် သူ့အမေမျက်လုံးပြူ းနေတာလေး
ကိုစိတ်ထဲမချင့်မရဲဖြစ်လာပြီးတံခါးဆီဆက်မသွားနိုင်တော့ပဲ ဖက်ပြီးအားရပါးရ
နမ်းပစ်လိုက်မိသည်။ဒီတစ်ခါတော့ပါးကို
မနမ်း..နှုတ်ခမ်းကိုဖိပြီးစုပ်နမ်းမိသည်။
ဒေါ်ဒေစီ မထင်မှတ်ထားပဲ နှုတ်ခမ်းကိုအားရပါးရစုပ်နမ်းခံလိုက်ရတော့ထူပူသွားပြီးအလိုလိုမျက်စေ့လေးမှေးသွားမိသည်။အနမ်းခံရတိုင်းမျက်စေ့ကိုမှိတ်ပြီးအာရုံယူတတ်တာကအကျင့်ဖြစ်နေတော့အလိုလိုမှေးသွားတာပါ။နောက်တော့မှ
အောင်အောင့်လက်ကြီးနို့အုံကိုဖိနယ်ခံနေရတော့ဖျတ်ကနဲ ငါ့သားပါလား ဟုသတိဝင်လာပြီးမျက်လုံးပွင့်လာကာ အသာရုန်းထွက်သည်။သားက ရုန်းထွက်မခံ..ကျောပြင်နှင့်ခါးကို အတင်းဆွဲဖက်
ပြီးခွာမရအောင် ဖိဖိကပ်ထားပြန်သည်။
သူ့လီးကြီးကဆီးခုံကိုထောင်လိုက်ကြီးဖိ
ကပ်နေတာခံစားမိသည်။
” တံခါးပွင့်နေတယ် ဒေါ်လေးကြည်နဲ့
မေနီလဲရှိတယ်..တော်တော့နော် “.
အောင်အောင်က သူ့အမေလက်တစ်
ဖက်ကိုဆွဲယူတော့ ဒေါ်ဒေစီ ဘာဖြစ်လာမယ်ဆိုတာသိ၍မူနွဲ့နွဲ့ရုန်းသည်။အောင်
အောင်ကအားစိုက်ဆွဲယူပြီးလီးကြီးပေါ်အုပ်တင်ပေးတော့ မကိုင်ချင့်ကိုင်ချင်ပုံစံဟန်ပြုပြီးနှာခေါင်းရှုံ့ပြသည်။အထောက်ခံအထိုးခံနေခဲ့ရတာကြာလှပြီမို့သူကိုယ်
တိုင်ကလည်းကိုင်ပစ်ချင်နေတာကြာပြီ။အသာလေးဖွဖွဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်တော့ပူပူနွေးနွေး မာမာခဲခဲတုတ်တုတ်ကြီးမို့
လီးကြီးကသူ့အဖေထက်တောင်ကြီးနေမ
လားမသိ..အားမလိုအားမရဖြစ်လာလို့တ
အားဆုပ်ညှစ်လိုက်မိသည်။ဒစ်ကြီးပြူ းကားထွက်လာမယ်မှန်းသိနေတော့လက်မ
လေးနဲ့ပွတ်ကစားပေးလိုက်သည်။လီးရည်
ကြည်လေးတွေပုဆိုးကိုဖောက်ထွက်လာ
ပြီးလက်မမှာစိုလာသည်။တော်သင့်ပြီ…
�ာ်ပြီနော်..ခ်ခ် သားလီးကဖေဖေ့ထက်တောင်ကြီးနေပြီလားမသိဘူး.လူပျိုကြီးဖြစ်နေပြီ..ခိခိ ”
” တော်ချင်ဘူးမေမေ..မေမေ့စောက်ပတ်ထဲထည့်ထားချင်တယ် ”
” ဟွန့်..လိုးချင်တာပေါ့ ဟလား ”
” အင်း..တအားလိုးချင်တယ်..မေမေ့ဖင်ကြီးမြင်နေရတာနဲ့ အချိန်ပြည့်လိုးပစ်
ချင်နေတာ..”
” ခ်ခ်..ဒီအချိန်လိုးလိုက်ရင် ချက်ချင်း
ပြီးသွားမှာပဲ..လီးရည်ကထွက်ချင်နေပြီ ခ်ခ် တံခါးသွားပိတ်ကွာ..လိုးမယ်..”
တံခါးပိတ်မယ်လို့နှစ်ယောက်သားလှမ်း
ကြည့်လိုက်တော့ တံခါးဝ,မှာ မေနီနီ ရပ်
နေသည်။
ပြည့်စုံခြင်း
၄
” ဟုတ်ရဲ့လား မေနီရယ်..အဲလောက်
ကြီးတော့သတ္တိရှိမယ်မထင်ပါဘူး ”
” မေသီကလဲလေ.ဟောဒီမျက်စေ့ကြီးနဲ့တပ်အပ်မြင်တာပါဆို.မေမေကအောင့်
လီးကိုကီုင်လိုက်ပွတ်လိုက်လုပ်ပေးနေတာ
မှအကြာကြီး..သူတို့ပြောနေတာလဲငါရှင်း
ရှင်းကြီးကြားရပါ့..လီးမှအကြီးကြီးတော့
နင့်မောင်လေးက ခ်ခ် ”
” လိုးရောလိုးပြီးကြပလား..”
” ဟင့်အင်း..လိုးသေးဘူး.လိုးဖို့တံခါး
ပိတ်မယ်လုပ်တော့ငါရောက်သွားတာ ခ်ခ်
အောင်အောင့်မျက်နှာအီးမှန်သွားတဲ့အ
တိုင်းပဲ..”
” ဟီဟိ..အငြိမ်ပဲနော်..အိမ်ထဲတင်
လူလဲမသိ ရှုပ်လဲမရှုပ်..ငါတောင်စိတ်ပါ
လာပြီ..ခ်ခ်..”
” ဟုတ်တယ်..အငြိမ်ပဲ..အလွတ်ပဲ..
ကြိုက်တဲ့အချိန်ထည့်လိုက်ရုံပဲ ခ်ခ် ”
ဦးမောင်မောင်အရက်ဖန်ခွက်ထဲမေနီနီ့
ဖင်ကြီးရောက်လာလိုက်.နို့လုံးတင်းတင်း
မို့မို့ကြီးရောက်လာလိုက်..ပတ်ချာလည်
နေသည်။အပျိုကြီးဖားဖားမို့ဖင်ကြီးက
တင်းပြီးကားနေသလို နို ့လုံးကြီးတွေကလည်းမို့မို့အိအိ ဖောင်းဖောင်းကြွကြွကြီးမို့.မတော်တဆလိုလို အချစ်သည်းသလို
လိုလုပ်ပြီး ခဏခဏ ထိပစ် ကိုင်ပစ်မိသည်။စားချင် ဝါးချင် လိုးချင်စိတ်တွေ
တစ်ဖွားဖွားမို့ အရက်တွေ ကလည်းတစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်။ရုံးထဲမှာ လီးကြီးဆုပ်ပြီး
ဆော့ရင်းသောက်နေတော့ သူ့အတွင်း
ရေးမှူးစာရေးမကြီးဝင်လာတာကိုမသိ
လိုက်..မမြင်လိုက်။
ဒေါ်မမကြီးက အိမ်ထောင်ရှိပေမယ့်
ဝန်ထမ်းဘဝ တစ်ယောက်တစ်နေရာစီ
ဝေးနေကြရတာ တစ်နှစ်မှာဆယ်လ။အ
လုပ်ကလည်းထွက်လို့မဖြစ်..ပြောင်းဖို့
ရွှေ့ဖို့ကလည်းအိပ်မက်တောင်မမက်ရဲ..
မိအို ဖအိုကြီးတွေကိုထားခဲ့လို့မရတော့
ကိုယ်ကလည်းလိုက်မပြောင်းနိုင်။ဒီမှာ
လုပ်ကိုင်ရတာက လူကြီးနဲ့အနီးကပ်နေရ
တာမို့မပင်ပမ်းတဲ့အပြင် စိတ်လိုလက်ရ
ငွေကလေးနင့်နင့်သည်းသည်းရွှင်လိုက်
သေးသည်။ဦးမောင်မောင်ကအကြံအဖန်
ကောင်းသလိုအစွန့်အကြဲလည်းတော်တာ
မို့အလိုက်အထိုက်နေလို့အဆင်ပြေသည်။
ဒီတော့.လီးဆာတာလေးလောက်ကိုုဖြင့်
ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီးအငတ်ခံရင်း လစ်ရင်
လစ်သလိုဖြေရှင်းလိုက်တော့မည်.ဇယား
မရှုပ်လျင်ပြီးပြီပေါ့။
ဧည့်သည်ရောက်လာလို့ သတင်းလာပို့
ပါမှ ဦးမောင်မောင်က အရက်ခွက်တစ်
ဖက် လီးတစ်ဖက်..မျက်စေ့ကြီးမှိတ်လို့..
ပြန်ထွက်ရအခက် ဝင်သွားရအခက်.အ
သံပေးရအခက် ငြိမ်နေရမှာအခက်..လီး
ကြီးကလဲ လဒစ်ကြီးကပြူးပြဲထွက်နေပြီး
ဒေါ်မမကြီးကိုမျက်စပစ်နေသည်။ဟူး…
ကနဲသက်ပြင်းချမိတော့ဦးမောင်မောင်
ကြားသွားပြီးမျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်ကာကပျာ
ကယာပုဆိုးဆွဲဖုံးသည်။ဆုံလည်ကုလား
ထိုင်ကိုစားပွဲတည့်တည့်လှည့်ထိုင်ပြီးဖန်
ခွက်ကိုအံဆွဲထဲထည့်သည်။မျက်နှာချင်း
ဆုံတော့ နှစ်ယောက်သားမျက်နှာတွေ
မထားတတ်…တစ်ယောက်နှင့်တစ်
ယောက်ကြည့်ပြီးရယ်မလိုပြုံးမလိုဖြစ်နေ
ကြရာက တစ်ခိခိ တစ်ဟားဟား ရယ်ပစ်
မိကြသည်။ဧည့်သည်ပြန်သွားတော့ ဘာ
ရယ်မဟုတ်ပေမယ့် ဒေါ်မမကြီးကိုခေါ်
ပြီးငွေကလေးစို့စို့ပို့ပို့ပေးလိုက်သည်…
” ဦးစီးကလဲ နေ့လည်ကြီးရုံးခန်းထဲမှာ ခ်ခ်..ကလေးကျနေတာပဲ..ရင်တောင်ခုံ
သွားတယ် ဟိဟိ ”
” အင်..ဘာမြင်လို့တုန်း မမကြီးက ”
” ဟွန့်..မြင်တာပေါ့..ပြန်ထိုင်ကြည့်
စောနလို..ဟင်း ပြူးတစ်နေတာပဲ ခ်ခ်
မနက်စာမစားလာရဘူးထင်တယ် ”
” ဟဲဟဲ..ဆောရီး ဆောရီး..နောက်
ဆင်ခြင်မှရမယ်..ဟီး..”
” အောင်မယ်လေး မမကြီးတို့ကအိမ်
ထောင်သည်ပါ..ဒါမျိုးတွေရှက်မနေပါနဲ့
မမြင်တာကြာလို့ ရင်တောင်ဖိုသေး ခ်ခ်”
” စားမလား..”
” ဟင်းနော်..ဦးစီး..နိုင်မှာလဲမဟုတ်
ပဲနဲ့ စိမ်မခေါ်နဲ့..ခ်ခ်..”
” နိုင်တယ်ဆိုရင်ကော..”
” အချိန်မရွေးပဲ..နိုင်မယ့်ပုံတော့မ
ပေါ်ပါဘူး ခ်ခ်..တစ် လောက်နဲ့တော့
တက်မလာနဲ့နော်ဦးစီး..အိုးကြည့်ပြီးမှ
ပြော..”
” အဲဒီအိုးကိုပါထိုးခွဲပစ်မှာ..မြင်ပြီးပြီ
မလား..”
” ဟင့်..လက်ကြီးကကိုင်ထားတာ ခ်ခ်
ခေါင်းပဲမြင်လိုက်ရတယ်..တိုင်တော့မတွေ့လိုက်ရဘူး ”
” ဒီမှာ တွေ့လား..ဒီနားလာ..တံခါး
ပိတ်ထားလိုက်..”
ဦးမောင်မောင်စားပွဲနံဘေးထွက်ပြီး
ပုဆိုးလှန်ပြတော့ မမကြီးတံခါးကိုသေသေ ချာချာပိတ်ပြိီးအနားတိုးသွားသည်။
သူ အစောကမြင်လိုက်ရတာအားမရ..ငွေ တံခိုးကလည်းရှိ..ဆာကလည်းဆာ
နေတာဆိုတော့ အဆာပြေတစ်ချီလေးပဲ
ဖြစ်ဖြစ်ကုန်းပစ်ဖို့စိတ်ကူးသည်။ကြားဖြတ်အလုပ်ပေါ်မလာပါစေနဲ့..
” အိ..တုတ်သားပဲတော့..ခ်ခ်..ဆိုးဘူး..ခြောက်လက်မတော့ကျော်မယ်..
မမကြီးအကြိုက်ပေါ့ ဟီဟိ..ကိုင်ကြည့်
မယ်နော် ဦးစီး….အားပါး လက်အပြည့်
ပဲ..ခုန်တယ် ခုန်တယ်..ခ်ခ်..အားတော့
သန်သား..ထည့်မလားဦးစီး..”
ကလင် ကလင် ကလင် ကလင်
သွားပါပြီ…ဖုန်းက အနီရောင်ဆိုမှ
တော့ ဘာမှလုပ်လို့မရနိုင်တော့။မမကြီး
လီးကြီးကိုကုန်းကိုက်ပစ်လိုက်ပြီးစောက်
ဖုတ်ကြီးလှန်၍ပုတ်ပြကာအခန်းထဲက
ထွက်သွားသည်။
” ကြီးရှည်တော့ကြိုက်သွားပြီးဦးစီး
ရေ…ဒါကြီးသာနိုင်အောင်ဖြိုဖို့စဉ်း
စားထား..ခ်ခ်..”
ဖြစ်နိုင်သည်။ဒီပုံကြီး ဖြိုနိုင်ဖို့ဆိုတာ
အနည်းဆုံးတော့သုံးချီလောက်ဆွဲပေးမှ
ရမည်။တစ်ညလုံးဆွဲမှရမှာမို့ အချိန်နည်း
နည်းစီစဉ်ရမည်။မမကြီးအခန်းအပြင်ကို
ထွက်သွားမှအရက်ဖန်ခွက်ထုတ်ပြီးတစ်
ရှိန်ထိုးမော့ပစ်လိုက်ကာ ဖုန်းကိုကောက်
ကိုင်လိုက်သည်။ဒေစီမနက်ကပြောခဲ့သ
လိုပါပဲ ဦးမောင်မောင်မှာကြည့်စရာတွေကအများသား..
ပြည့်စုံခြင်း
၅
တကယ်တော့ ဒေစီကလေးမမွေးဖူးခဲ့
ပါ။ဒီတစ်သက်အိမ်ထောင်ပြုဖြစ်လိမ့်
မည်လို့လည်းမထင်ခဲ့။သူ့အမွှာညီမဖြစ်သူ
မော်လီ ကသားကလေးအောင်အောင်ကို
မွေးပြီးမီးတွင်းထဲမှာဆုံးသွားခဲ့တော့မိဖတွေ ကသားသမီးတွေရဲ့နောင်ရေး.စီးပွား
ရေးတွေကြိုတင်တွေးပြီး မယူမနေရ အာ
ဏာကြောင့်မျက်ရည်စက်လက်နဲ့ပဲလင်ယူခဲ့ရသည်။ညားခါစ,တုန်းကတော့မတ်
လိုလို လင်လိုလိုနဲ့ ဦးမောင်မောင်ကဂရုစိုက်သား..ဒေစီမှဒေစီ…။အေးလေ သူနဲ့ညားမှတော့သူ့မယားပဲပေါ့..စိတ်လျှော့
ချလိုက်တော့လဲ လင်ယူရတာအကောင်း
သား..ခ်ခ်။သူနဲ့မညားခင် ခပ်ေစာစော
ပိုင်းနှစ်တွေကတည်းက မော်လီမသိနိုင်
အောင်ငမ်း ငမ်းနေတာဒေစီသိနေသလို
လိုတော့ခံစားခဲ့ရသည်။
သူနဲ့ညားတော့ဒေစီအသက်နှစ်ဆယ့်
ငါးနှစ်ရှိပြီ။အလိုးမခံရဖူးခဲ့တော့ကြောက်ခဲ့
လိုက်ရတာသေးတောင်ထွက်သည်။အဲ..
အလိုးလည်းခံလိုက်ရရော..ကြိုက်မိလိုက်
တာမှ သေးတောင်မှထွက်မိရပြန်သည်။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကြာတော့ဦးမောင်မောင်အပေါ်
သားသမီးတွေအပေါ်..ချစ်မိလာခဲ့တာ
ဒီနေ့အထိ။ဦးမောင်မောင်ကတော့ကြာ
လာလေလေ..ခြေရှုပ်လာလေလေ.ကြား
ရတဲ့သတင်းတွေက ရောဂါတောင်ရချင်
နေသလိုလို..။သူ့ကိုလည်း သိပ်မလိုးပေး
တော့တာသတိပြုမိသည်။အဖေါ်တွေဘာ
တွေလဲ မဆောင်စဖူးဆောင်လာပြီ။သား
သမီးတွေအတွက်ရည်စူးပေးစားခဲ့တဲ့မိဖ
များကအမျှော်အမြင်ကြီးခဲ့ကြလို့သာပေါ့.
နို့မဟုတ်ရင်ဖြင့်ဒီသားသမီးတွေရောမိဖ
လက်ငုတ်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေပါ သူ့
နောက်မိန်းမလက်ချက်မိမှာသေချာ သ
လောက်ဖြစ်သည်။
ဒါတွေတွေးတော့လဲသားသမီးတွေအ
ပေါ်အတိုးချပြီးချစ်ပစ်လိုက်မိသည်။အ
ထူးသဖြင့်တော့ သားလေးအောင်အောင့်ကိုအချစ်ပိုခဲ့သည်။သူ့ကိုမွေးမွေးချင်း
ကတည်းကရင်အုပ်မကွာ ထွေးပွေ့စောင့်
ရှောက်ခဲ့ရတာမို့သမီးတွေထက်ပိုချစ်တာ
အမှန်။ဒီထက်ပိုုပြီး လင်လိုချစ်လိုက်ပါ
မယ်ဆိုမှ မေနီနီနဲ့တည့်တည့်တိုးတော့လီး
ကြီးကပျာကယာလွှတ်ပြီးထမိပြင်ဝတ်ရင်း
စောက်ဖုတ်ပြခဲ့လိုက်ရတာပဲ အဖတ်တင်
ခဲ့သည်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်နေ့နေ့တော့
လိုးဖြစ်မှာသေချာနေပြီမို့ စိတ်တော့အေး
ပါသည်။
နောက်တစ်ရက်လဲမေသီနဲ့မေနီတို့က
အလွတ်မပေး။တစ်ယောက်မဟုတ်တစ်
ယောက်ကအကဲခတ်နေ ကြည့်နေတတ်
တာသတိပြုမိသည်။အမေကလည်းနည်း
နည်းခြေလှမ်းတုန့်ပြီးခပ်ခွာခွာဖြစ်သွား
ပြီ။မျက်လုံးတွေကနွေးထွေးဆဲမို့တော်ပါ
သေးရဲ့။ နေ့လည်ထမင်းစားပြီးအဖေတို့
ရုံးပြန်ထွက်သွားတော့အောင်အောင်စိတ်ပျက်ပျက်နဲ့ထမင်းစားခန်းနံဘေးက
ဒါ်လေးကြည်အခန်းထဲဝင်အိပ်ပစ်လိုက်သည်။အမေ့ပင်တီဖြူဖြူလေးကိုမျက်
နှာပေါ်တင်ပြီးနမ်းနေမိရင်း မေနီ့ကိုပဲ
ဒေါပွနေမိသည်။ကိုယ့်အခန်းထဲလဲသွားမအိပ်ချင်..မေနီလာမေးနေလျင်အိုးနင်း
ခွက်နင်းမဖြေချင် မညာတတ်ရှောင်နေ
တာပဲကောင်းမည်ထင်သည်။လီးကြီးက
တော့အမြဲတောင်နေသည်…
” အောင်ရေ..အောင်အောင်…”
မေနီလိုက်ရှာနေမှန်းသိနေ၍အသံမပြု
ပဲအိပ်နေလိုက်သည်။
” အောင်အောင်ရေ..ဒေါ်လေးကြည်
မောင်လေးကိုတွေ့သေးလား..”
” အခန်းထဲမှာလေဟယ်..အိပ်များ
အိပ်ပျော်နေလားမှမသိ..”
” အောင်ရေ..တံခါးဖွင့်ပါဟ..”
မတတ်နိုင်..ပင်တိလေးခေါင်းအုံး
အောက်ထိုးထည့်ပြီးတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ရ
သည်။မေနီဝင်လာတော့ထုံးစံအတိုင်းစွပ်
ကျယ်နဲ့ဘရာပဲဝတ်ထားသည်။ဘောင်းဘီ
ကလည်းတိုနံ့နံ့..ပေါင်လုံးကြီးတွေကဝင်း
ဝင်းအိအိ တုတ်တုတ်ခဲခဲ..။ကုတင်ပေါ်သူပြန်အိပ်နေတော့ သူ့လီးတည့်တည့်ကို
ဖင်ကြီးကပ်တိုးပြီးကုတင်နခမ်းမှာလာ
ထိုင်သည်။ကုတင်ပေါ်ခြေတစ်ဖက်ခွင်ပြီး
ထိုင်ကာအောင်အောင့်နဖူးကိုလက်ဖဝါးနုနုနဲ့အုပ်၍စမ်းပြီး
” နေများမကောင်းဘူးလားလို့..မနေ့
ကလဲမရွှင်ဘူး..ဒီနေ့လည်းမရွှင်ဘူး ”
” ကောင်းပါတယ်မငယ်ရာ..ဘာလဲ
ဆေးခန်းသွားခိုင်းမလို့လား ”
” သွားသင့်သွားခိုင်းရမှာပေါ့ဟ..နင်ဒီနေ့သိပ်မရွှင်လို့ငါစိတ်ဆင်းရဲနေတာ..”
အောင်အောင်စိတ်ထဲရွစိရွစိဖြစ်လာ
တော့ မေနီ့ဘောင်းဘီဇစ်ကလေးကိုကိုင်
ပြီးဆော့နေမိသည်။ဆွဲဖွင့်လိုက်ရင်ဘယ်
လိုနေမလဲဟုတွေးမိလိုက်တော့လက်က
နဲနဲတုန်ချင်လာသည်။မေနီကလည်းစိတ်
ထဲကတုန်ကရင်ကြီးဖြစ်သွားပေမယ့်တား
တော့မတားမိ။ဆွဲဖွင့်ပစ်ရင်တော့ခက်ပြီ.
အထဲမှာပင်တီကဝတ်မထား..။ဖင်ကိုလဲ
နောက်မဆုတ်ရဲ..မတော် ဇစ်ဆွဲဖွင့်သ
လိုဖြစ်ပြီးပွင့်သွားမှ သူ့မျက်နှာကြီးနဲ့
တည့်တည့်..ပြူးကနဲဖြစ်သွားတော့မည်။
” ဖွင့်လိုက်မယ်နော်..မငယ်..”
မေနီ့မျက်နှာ နာမည်နဲ့လိုက်အောင်နီ
ရဲသွားသည်။တကယ်ဖွင့်လိုက်မှ ခက်ရ
ချည်ရဲ့။မခို့တရို့ မဝံ့မရဲ လေးပြုံးပြပြီး
” လုပ်နဲ့ကွာ..ခ်ခ်..ဘာမှပါဝူးကွ..
အဲလောက်ကြီးတော့မငယ်ရဲသေးဘူး
ခ်ခ်..အယ်..ဘယ်လျှောက်စမ်းနေတာ
လဲ..ခ်ခ် ”
အောင်အောင် လက်ချောင်းလေးတွေ
နဲ့စောက်ဖုတ်အလျာကြီးတစ်လျှောက်ကို
လိုက်ပွတ်ဆွစမ်းတော့မေနီလက်ကောက်ဝတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားသည်။စောက်ခေါင်း
ကဘယ်နားမှာပါလိမ့်….
” ဒီနားလား..
ဟုတ်ဝူး…ဒီနားလား…ဟုတ်ဝူးကွ
ဒီနားထင်တယ်…အာ့ အာ့ ဟုတ်ပါ
ဝူးဆိုနေကွာ…ခ်ခ်..အောက်မှာကွ
အာ့..အာ့..အာ့..အောင်ကွာ…”
လက်ချောင်းလေးတွေအစုန်အဆန်
ပြေးလိုက် ဖိလိုက်လုပ်နေတော့မေနီ့ခမျှာ
အောင်အောင့်လက်ကောက်ဝတ်ကိုကိုင်
ထားသည့်လက်ချောင်းလေးတွေမှာတင်း
တင်းကျပ်ကျပ်အားဖြည့်ဆုပ်ထားမိသည်
အထိမချင့်မရဲဖြစ်လာသည်။
ပြည့်စုံခြင်း
၆
အိပ်တော့မယ်လို့အိပ်ယာပေါ်လှဲပြီး
ခေါင်းအုံးပေါ်ခေါင်းကိုစောင်းစောင်း
လေးချ..ခါးကိုဆန့်ပြီးပေါင်လုံးကြီးတွေ
အတင်းဆန့်ထုတ်အညောင်းဖြေကာလက်
ကလေးခေါင်းအုံးအောက်ထိုးထည့်တော့
မွစိမွစိနဲ့ ဘာမှန်းမသိ။မသင်္ကာလို့ဆွဲကာ
ထုတ်ကြည့်တော့ပင်တီဖြူဖြူလေးတစ်
ထည်တွေ့သည်။အရွယ်ကတော့မမလေး
ဝတ်တဲ့အရွယ်ပါပဲ..မမလေးဖင်ကြီးကို
မြင်နေကျမို့ ချက်ချင်းခန့်မှန်းမိသည်။ဒါ
ဆို..ဒီအခန်းထဲ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးရောက်
နေရတာလဲ…ခ်ခ် ဟိုကောင်လေးယူလာ
တာပဲဖြစ်နိုင်သည်။အင်း..ဟင်းဟင်း..
သူတို့သားအမိ ဟီဟိ
နောက်တစ်ရက်စောစောကြီးအမေနဲ့
ဒေါ်လေးကြည် မနက်အဆာပြေစားစ
ရာပြင်ရင်းတွတ်ထိုးနေကြသည်မှာအကြာ
ကြီး။တစ်ခိခိကြိတ်ရယ်တယ်ဆိုပေမယ့်
ဧည့်ခန်းကတောင်မှ တစ်ချက်တစ်လေ
ကြားရသည်။စားပြီးသောက်ပြီး ရုံးသွား
သူတွေသွားကြတော့လည်းပုံမှန်နေ့တွေ
အတိုင်းပါ။ဈေးသွားကြမယ် ဆိုတော့မှ
ဒေါ်လေးကြည်ကမေနီနီ့ကိုခေါ်သွားတာ
ဆိုတော့ဘယ်သူမှ ဘာမှမသိလိုက်ကြ။
ဒေါ်လေးကြည်တို့မြင်ကွင်းကပျောက်
သွားတော့မှအိမ်ရှေ့တံခါးအသေပိတ်ပြီး
ဒေါ်ဒေစီ အောင်အောင့်လက်ကိုရုတ်တ
ရက်ဆွဲပြီးအိပ်ခန်းထဲဝင်ပြေးသည်။
” အင်..ဘာဖြစ်…”.
” လာ.လာ..လိုးမှာ လိုးမှာ..လာ ”
အဲဒီတော့မှ မနက်ကအမေနှင့်ဒေါ်
လေးကြည်တစ်ခစ်ခစ်ကိုနားလည်သည်။
အိပ်ခန်းထဲမရောက်မီကတည်းကဒေစီ
အကျႌကိုပင့်ချွတ်ပစ်သည်။အကြံအစည်
နဲ့မို့ဘရာကမဝတ်ထား။နို့လုံးကြီးတွေ
တင်းအိဝင်းမှဲ့စွာခုန်ပေါက်ပြေးလွှားယိမ်း
ကနေကြသည်။အခန်းထဲလည်းရောက်
ရော..ဒေစီခန္ဓာကိုယ်မှာအဝတ်မရှိတော့
ပြီ။အောင်အောင့်အဝတ်တွေကိုအမော
တကောဆွဲချွတ်ပေးပြီးအိပ်ယာပေါ်ပက်
လက်လန် ဒူးနှစ်လုံးထောင် ပေါင်ကြီးဆွဲ
မြှင့်ပေးသည်။စောက်ဖုတ်ကစောက်မွှေး
တွေအထူကြီး ပတ်ချာလည်ဝိုင်းနေလို့
စောက်ပတ်နခမ်းသားတောင်ရှင်းရှင်းမ
မြင်ရ။အသားလှပေမယ့်စောက်ပတ်နခမ်းသားတွေကမဲညိုညို။အောင်အောင်ဘယ်လိုမှစိတ်မထိန်းနိုင်။ကုတင်ပေါ်အ
တင်းတက်..ဖင်အိုးကြီးခွထိုင်ကာလီးကို
စောက်ခေါင်းထဲအတင်းသွင်းသည်။ဒေစီ
စိတ်တွေကိုပြန်ထိန်းရင်း လီးကိုလုကိုင်
ကာစောက်ခေါင်းပေါက်ဝမှာတေ့ထား
ပေးသည်။လက်ကိုတော့မလွှတ်…
” ဖြည်းဖြည်းထိုးထဲ့နော်သား..မလိုးဖူးတော့ ချက်ချင်းပြီးသွားမယ် မဆောင့်
နဲ့ဦး..”
ဘယ်ရမလဲ..အောင်အောင်ပဲ။စောက်
ခေါင်းပေါက်ပူနွေးနွေးမှာစောက်ရည်ချွဲချွဲ
ကျိကျိတွေကိုလဒစ်ကြီးနဲ့ထိုးမိထိမိ ခံစား
မိတော့ စွတ်ပြွတ်..အားပါး..ဝင်သွားပြီ
မေမေရေ…ကောင်းလိုက်တာ..
သူ့အမေမျက်နှာသူမကြည့်ရဲလေတော့ မျက်စေ့တွေစုံလိုက်မှိတ်..ခေါင်းကြီး
မော့ပြီး တစ်ဇတ်ဇတ်နဲ့အဆက်မပြတ်
ဆောင့်လိုးပစ်တာစက်သေနတ်ပစ်နေသလိုပါပဲ။ဒေစီ့မှာလည်း သူ့သား လီးခပ်
တုတ်တုတ်ကြီးနဲ့အထိုးထည့်ခံ အလိုးခံနေရ တာမို့ နင့်ကနဲနင့်ကနဲ တစ်အင့်
အင့်ခံစားနေရတာကတစ်ဖက်..သူ့သား
ကမလိုးတတ်တာမို့ချက်ချင်းပြီးသွားမှာ
ကိုစိုးရိမ်ရတာကတစ်ဖက်..
အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်လောက်ပဲ
ဆောင့်လိုးလိုက်ရပါတယ်..လီးရည်တွေ
လက်တစ်ခုပ်စာလောက်ဖျောကနဲဖျောကနဲ ပန်းထွက်သွားပြီး ဇန့်ငင် ဇန့်ငင် ဆက်
ဆောင့်နေပါလေရော.။ဒေစီ့ခမျှာ
ငိုရခက် ရယ်ရခက်..စိတ်တိုရခက် စိတ်
လျှော့ရခက်.သူ့ဆောင့်ချက်တွေအတိုင်း
လိုက်ကော့ပေးနေမိပါတော့တယ်။
” အားဟား…ပြီးသွားတယ်မေမေရာ
ကောင်းလွန်းတာမအောင့်နိုင်ဘူး..”
” ခ်ခ်..သားကသိပ်စိတ်လောတာကိုး
ဖြေးဖြေးဆောင့်လိုးပါလို့ပြောရဲ့သားနဲ့
ခ်ခ်..ကောင်းတာတော့ကောင်းမှာပဲ.မေ
မေလဲကောင်းတာပဲ..ပိုကောင်းချင်ရင်
အခုကောင်းနေတာကိုအာရုံမထားရဘူး
သားရဲ့..ခ်ခ်.”
” ဆက်လိုးမယ်နော် အမေ..”
” ခ်ခ်..ဆောင့်လဲဆောင့်နေသေး..
ဆက်လိုးမယ်လဲပြောသေး..ခ်ခ်.ဒီတစ်ခါ
တစ်ချက်ချင်းဆောင့်နော်..လီးကိုအဆုံး
ဆွဲမထုတ်ပဲ ထက်ဝက်လောက်ပဲထုတ်ပြီး
ပြန်ဆောင့်..မေမေအောက်ကဖင်ပြန်
ကော့ပေးမယ်..မေမေမြန်ရင်မြန်မြန်လိုး
မေမေနှေးရင်နှေးနှေးလိုး..ဟုတ်ပြီလား
အားပါး..သားလီးကြီးကလဲတုတ်တာ..
ဟိ..မေမေ့စောက်ပတ်ပြည့်နေပြီ..”
ပြည့်စုုံခြင်း
၇
” ခ်ခ်..ဒါဆို မမလေးတို့က ကျွန်မတို့
ထွက်သွားကတည်းက မချွတ်တမ်းလိုးနေ
ကြတာပေါ့ ဟုတ်လား ခ်ခ် “.
” ခ်ခ်..ဟုတ်ပါတယ်ဆို..ပြောရတဲ့လူ
တောင်ရှက်လာပြီ..ခ်ခ်..သုံးချီလုံးကို မ
ချွတ်တာ..ဟင့် သေးပေါက်ချိန်တောင်
မရဘူး..နောက်ဆုံးအချီမှကျွမ်းသွားတာ
ခ်ခ်..စာမေးပွဲတော့ခဏခဏပြန်စစ်ပေး
ရမယ် ဟီဟိ ”
” က�
��ျန်မစစ်ပေးပါ့မယ် မမလေးကလဲ
ခ်ခ်..ကျင့်သားရလေ ကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာဖြစ်
လေ တဲ့…ဘယ်လိုလဲ..”
” ဟွန့်..လေးကြည်တို့တော့လုပ်ပြီ..
ခ်ခ်..ခုမှပါကင်လေးဖြုတ်ခါစရှိပါသေး
ဆရာစားကတောင်းပြီ..ဟွန်း နဲနဲလေး
တော့စောင့်ပါဦးတဲ့..ခ်ခ် ”
” အလကားပါမမလေးရယ်..ချစ်လို့
စ,တာပါ..တကယ်ပေးလဲ..ဟဲဟဲ..”
” ဒီမိန်းမကြီးဟာလေ…နှာဗူးတော့.
ခ်ခ်..အကြံအဖန်ကြီး..သူများသားနုနု
လေးကို သူမညှာမတာစားမှာ..သူ့ဟာ
ကြီးကအယ်အယ်ဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့..
သွား..ကြောက်တယ် ခ်ခ်..”
” ကဲပါ..အတည်ပြော..ခ်ခ်..မရယ်ပဲ
နေလို့ကိုမရတာ..ဟီဟီး..ကောင်းလား”
” အင်းပေါ့..ပြီးတာကပြီးတာပဲ..တစ်
ချိန်လုံးဆောင့်နေတာပါဆို..လေးကြည်
တို့သွားတော့ရှစ်နာရီခွဲ..ခုဆယ့်တစ်နာရီ
နီးမှပြန်လာတာ..နှစ်နာရီလောက်လိုးတာ
လေ…သူ့လီးရည်တွေရော ဒေစီ့စောက်
ရည်တွေရော..အချိန်ုပြည့်ရွှဲနေတာ.ပြီး
တော့ လေးကြည်သိမှာပါ..သားလီးက
ကြီးတယ် သူ့အဖေလီးထက်တောင်ကြီး
သေး..ကောင်းတာပေါ့..နောက်ဆုံးအ
ချီအကောင်းဆုံးပဲ..ဆောင့်လိုက်တာများ
အိမ်ပြိုမလားတောင်ထင်တယ် ခ်ခ် ”
” အဲဆိုလဲ..နောက်လိုရင်ကျွန်မအ
ခန်းသုံးနော် မမလေး..နေ့ဖြစ်ဖြစ် ည
ုဖြစ်ဖြစ်..ကျွန်မနေတတ်တယ် ”
” အင်း အင်း လာပြီ..ရုံးဆင်းလာကြ
ပြီ..လေးကြည်ပဲဆက်လုပ်တော့.ကျွန်မ
လီးရည်တွေတစ်စစ်စစ်ပြန်ထွက်နေလို့
ခ်ခ်..များပါ့..လူပျိုသိုး..”
နေ့လည်တော့ မေမေတစ်ရေးတစ်
မောအိပ်သည်။အောင်အောင်လည်း
အိပ်ပါသည်..အိပ်လို့မပျော်.။မျက်စေ့ထဲ
မေမေ့စောက်ပတ်ကြီးထဲလီးကြီးဝင်နေ
ထွက်နေတာကိုပဲ စွဲထင်နေသည်။မေမေ့
ကိုလည်း အရင်ထက်အဆပေါင်းများစွာ
ပိုချစ်သွားသည်။မျက်စေ့အောက်က အ
ပျောက်မခံချင်တော့ပါ..အနားကပ်ပြီး
အချိန်ပြည့်သာယုယနေချင်တော့သည်။
အိပ်မပျော်ပေမယ့်လှဲနေဆဲ..အခန်းတံ
ခါးပွင့်သွားပြီးဒေါ်လေးကြည်ဝင်လာပါ
သည်။သူအိပ်နေတာကိုပြုံး၍ကြည့်ပြီး
ခါးကြားတွင်ဝှက်၍ယူလာသောပင်တီဖြူ
ဖြူလေးကိုထုတ်ပေးသည်။ခဏတော့မင်
သက်မိသွားပြီး ချက်ချင်းဆွဲယူကာယုယု
ယယ ရှိုက်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ဒေါ်လေး
ကြည် ပြုံး၍ကြည့်နေပြီး သူ့ထမီကိုပင့်
ကာ ပင်တီနံ့သာရောင်လေးကိုချွတ်နေ
တာကို ခပ်ကြောင်ကြောင်ကြည့်နေမိ
သည်။သူ့ထမီကိုခါးထိလှန်ကာစောက်
ဖုတ်ကြီးကိုပင်တီဖြင့်အကွဲကြောင်းအ
တိုင်းအသေအချာသုပ်ပြီးအောင်အောင့်
ကိုပေးသည်။
” အင့်..ဒါရောနမ်း.အပျိုစောက်ပတ်
နော်..ခ်ခ်..လူစောက်ပတ်ကိုမလိုးခင်
ပင်တီကိုအရင်လိုးထား..ဟင့် ဓာတ်ပုံ
ရိုက်ထားဦး..အင့် ”
အောင်အောင်ဒေါ်လေးကြည်စောက်
ဖုတ်ကြီးကိုပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ပုံတစ်ရာ
လောက်ရိုက်ယူထားလိုက်သည်။ချက်ချင်း
လိုးပစ်လိုက်ချင်ပေမယ့်ဒေါ်လေးကြည်က မပေးပါ။
” အောင်..ဒေါ်လေးကြည်ဘာလာ
လုပ်..”
ဒေါ်လေးကြည်ထွက်သွားလို့မှငါးမိနစ်
မကြာပါ။မေနီ အခန်းထဲဝင်လာပြန်ပါ
သည်။ဘယ်လိုဖြေရပါ့…
” မငယ်လိုပဲပေါ့..နေမကောင်းဘူး
ထင်လို့လာမေးတာ..”
” ဟင့်..ဒါဆို မနေ့ကမငယ်ကိုပြုစု
သလို သူ့ကိုလဲပြုစုလိုက်တယ်ပေါ့ ဟုတ်
လား အောင်…”
” အာ..လုပ်စရာလား မငယ်ကလဲ..
ဟင့်..မနေ့ကလိုလဲဝတ်မလာဘူး ”
” ခ်ခ်..သူ့ကြောက်လို့ ဒါတွေလာခါနီး
မှတမင်လဲဝတ်လာတာ..တော်ပြီနော်
အောင်..မနေ့ကတစ်ချီပြီးသွားတယ် ခ်ခ်
သွားမယ်..ဖေဖေတို့ရုံးဆင်းခါနီးပြီ ”
” နေဦးလေကွာ မငယ်ကလဲ.လာချင်
တော့လဲသူ..ပြန်ချင်တော့လဲသူပဲ..တစ်
ဖက်တည်းပဲကြည့်တယ်..”
” ကဲ ပြော..နားထောင်မယ် ပြော ”
” ဒီမှာကြည့်…”
” ဟူး…သေရော..အဲလောက်ကြီးရ
လားဟယ်..အောင့်လီးကြီးက..အိုးဟိုး.
ငယ်တုန်းကသေးသေးလေးဟာကို…”
ဖေဖေပြန်ရောက်ပြီးခဏလေးပဲနား
လိုက်သည်။ရေမိုးချိုးပြီးတာနဲ့အရက်ကို
တန်းသောက်သည်။ဖေဖေနှင့်မေနီတို့က
တစ်တွဲ..မေမေလည်းဒေါ်လေးကြည်နှင့်
တွဲသွားတော့ အလိုလိုနေရင်းအောင်နှင့်
မေသီကတွဲဖြစ်သွားသည်။မေသီ့အကြည့်
တွေကစူးရဲလွန်းတော့အောင်အောင်စိတ်
မလုံချင်။ပြီးတော့ မေသီကဒီအိမ်မှာအလှဆုံးလို့မပြောရင်သာနေလို့ရချင်ရမည်အတောင့်ဆုံးဆိုတာတော့မငြင်းနိုင်။သူ့
ဖင်ကြီးကိုကြည့်လျင်ကြည့်..မကြည့်လျင်
နို့ကြီးတွေကိုတော့ကြည့်မိမည်သာ။အဲလို
ဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းလို့အောင်အောင်က
အနားသိပ်မကပ်ချင်။မေသီကဒါကိုလုံးဝ
မကျေနပ်..သူ့ကိုမချစ်လို့ဆိုပြီးစကားနာ
အမြဲထိုးသည်။ဒီညနေ သူ့အနားကပ်နေ
တော့တော်တော်ပျော်သွားပြီးထမင်းတွေ
တောင်ခွန့်ကျွေးသွားသည်။သူ့ခါးကိုဖက်
ပြီးဖင်ကြီးကိုနယ်တော့ လက်ကိုမဖယ်
ပစ်ပဲဆွဲဆွဲဆိတ်ရင်း ငြိမ်ငြိမ်လေးအနယ်
ခံနေသည်။ပင်တီကိုဆွဲဆွဲချွတ်တော့ မ
ယောင်မလည်နဲ့လက်ကိုဆွဲယူပြီးဖင်ခုကာ
ထိုင်ထားသည်။အောက်ကနေစောက်
ဖုတ်ကြီးပင့်နှိုက်တော့ဘယ်သူမှမမြင်ရ
အောင်ကိုယ်လုံးနှင့်ကွယ်ပြီးဖင်ကြွပေး
ထားပြန်သည်။မျက်လုံးကအရောင်တွေ
တစ်လက်လက်…
ပြည့်စုံခြင်း
၈
ဖေဖေကမူးပြီဆိုပေမယ့်ညကိုးနာရီထိုးခါနီးလောက်အထိစကားလေးဘာလေး
ပြောနိုင်ရောနိုင်သေးသည်။တီဗီရှေ့မှာ
မေနီနှင့်ဟီးလေးဟားလေးမို့လွတ်လွတ်
ကင်းကင်းအခန်းထောင့်မှာကြမ်းပြင်ပေါ်
ခြေဆင်းတိုင်ရင်းဒေါ်လေးကြည်ပေးထား
သည့်နှာစာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကိုသဲသဲမဲမဲ
ဖတ်နေမိသည်။သဘာဝကျကျစီချယ်ထားသည့်ဇာတ်လမ်းနှင့်ဇာတ်ကောင်တွေ
အကြားနစ်မျောပြီးကိုယ်တိုင်ပဲဇာတ်လိုက်
ဖြစ်နေသလိုခံစားမိ၍သူငိုလျင်ကိုယ်ဝမ်း
နည်း..သူရယ်တော့ကိုယ်ဝမ်းသာ..သူလီးတောင်လျင်ကိုယ်လည်းလီးတောင်မိ
ပေမယ့််…သူလိုးတော့ကိုယ့်မှာလိုးစရာမ
ရှိတော့အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီးလီးကိုသာ
ဆုပ်နယ်နေရသည်။
” ဟိတ်..ဂွင်းတိုက်နေတာ အိမ်ရှေ့ခန်း
ကြီးမှာ..”
” အာ..မလတ်ကလဲ တိုက်ပါဝူး ခ်ခ်
စာအုပ်ထဲဈာန်ဝင်သွားတာပါ..တိုက်စရာ
လား..ကိုယ့်အစ်မရှေ့မှာ..”
” ခ်ခ်..သိပါဘူး..လီးကြီးကိုင်နေလို့.
အဲစာအုပ်မလတ်ကိုပေးဖတ်..”
” အင်…ဟိုစာအုပ်ကြီးဥစ္စာကို..ဖတ်
မှာလား မလတ်က ”
” ဟိဟိ..တိုးတိုးလုပ်ပါ.အဲစာအုပ်မျိုး
ဖတ်ချင်တာပဲ..အင်းစက်ဆိုပိုကြိုက် ခ်ခ်
ရှာပေးမလား ”
” အွန်လိုင်းမှာရှိနေတာပဲမလတ်ရဲ့..
အများကြီးပါ ”
” နင်ပြောမှလားဟယ်..မလတ်ကဒီလိုစာအုပ်နဲ့ရေးထားတာတွေဖတ်ရတာမှ
အားရသလိုပဲ..ရုပ်ပြလဲတူတူပဲ..ဖုန်းထဲ
မှာဖတ်ရတာနဲ့ဖီလင်မတူဘူး..”
” အင်း..အဲလိုဆိုရှာပေးမယ်..မလတ်
ရည်းစားမရှိဘူးလား..”
မေသီ အောင်အောင့်မျက်နှာကိုခပ်
ကြာကြာကြည့်ပြီးပြောသင့်မပြောသင့်
စဉ်းစားနေသည်။တစ်အောင့်လောက်
ကြာမှ…မလတ်ကအင်းစက်ပဲစိတ်ပါတာ
ဟုမျက်လွှာချကာလေသံတိုးတိုးပြောသ
ဖြင့် မေသီပေါင်ကြီးပေါ်လက်တင်ပြိး
အလောတကောမေးမိသည်။
” ဘရာသာ အန် စစ် လားမလတ် ”
” ဟင့်အင်း…ဒီဒီ..ဒယ်ဒီအန်ဒေါတား..”
” သေပါပြီကွာ…ဟီးဟီး..”
အောင်အောင်ကိုယ့်နဖူးကိုယ်ရိုက်ပစ်
တော့ မေသီတစ်ခိခိရယ်သည်။ရယ်လို့
အားရမှ…ဘယ်မိန်းမကတည့်တည့်ဖြေ
မှာလဲအောင်ရယ်…ဘေးတော့နည်းနည်း
လွှဲဖြေဦးမှာပေါ့..ခ်ခ်..ဟုပြောပြီးစာအုပ်
လေးကိုင်ကာအခန်းထဲဝင်သွားသည်။ရင်
ဖိုရင်းကျန်ခဲ့ရပြန်တော့လီးကပြန်တောင်
လာပြန်သည်။ဖေဖေ့ကိုလှမ်းကြည့်တော့
မေနီ့ကိုဖက်ပြီးဆက်တီပေါ်မှာအိပ်ပျော်
နေတာတွေ့ရသဖြင့်မေမေနှင့်အတူတွဲပြီး
အိပ်ယာထဲပို့ပေးလိုက်တော့မေမေက
စောင်အသေအချာခြုံပေးပြီးသိပ်သည်။
ဖေဖေ့နံဘေးမှာစောင်မခြုံပဲမေမေပက်
လက်လေးလှဲအိပ်လိုက်တော့စောက်ဖုတ်
ဖောင်းဖောင်းကြီးကထင်းထင်းကြီးဖြစ်
နေတာမြင်တော့စိတ်မထိန်းနိုင်။အသာ
ဒူးထောက်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအစုန်အ
ဆန် ဖွဖွပွတ်ပေးနေမိသည်။မေမေလည်း
မထိန်းနိုင်ပါ..ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုချဲလိုက်
စုလိုက်..ကားလိုက် လိမ်လိုက်..ဖင်ကော့
လိုက် ရင်ကော့လိုက်ဖြစ်နေသည်။ထမီအနားလေးကဆွဲလှန်တော့ဒူးကလေးတစ်
ချောင်းထောင်ထားပေးသည်။စောက်ဖုတ်ကြီးက ချစ်စရာပါ..။အမွှေးနက်နက်
ထူထူတွေဖုံးနေပြီးအကွဲကြောင်းကိုမမြင်
ရချင်။မျက်နှာအပ်ခါအားရပါးရရှိုက်နမ်း
ပစ်ပြီးအကွဲကြောင်းအတိုင်းအပြန်ပြန်
အလှန်လှန်ယက်ပေးနေမိသည်။မေမေ
ဖင်ကြီးကိုအမြင့်ကြီးကော့ပေးလာတော့
စောက်စေ့ကိုအသားကုန်စုပ်ယူထားမိတာ
အကြာကြီး..မေမေ့ဖင်ကြီးအိပ်ယာပေါ်
ပြန်မကျနိုင်ပဲကော့လန်နေ၍လက်ဖဝါး
ဖြင့်ပင့်မ,ပေးထားလိုက်သည်။စောက်
ခေါင်းကိုအသေစုပ်ပြီးစောက်ရည်တွေမျို
ချရတာအရသာရှိလှ၍မဝ,နိုင်။အတော်
ကြီးကြာမှမေမေသက်ပြင်းကြီးချပြီးဖင်က
တစ်ဖြည်းဖြည်းလေးအိပ်ယာပေါ်ကျလာ
သည်။နှစ်ချက်သုံးချက်လောက်ဆတ်ကနဲ
ဆတ်ကနဲ တွန့်တွန့်တုန်ပြီးအောင့်ခေါင်း
ကိုဆွဲထူကာဆံပင်တွေကိုအတင်းဆုပ်ပြီး
အမောတကောပြောသည်…
” ဒေါ်လေးကြည်အခန်းကစောင့်နေ
မေမေလာခဲ့မယ်သား..”
အပြင်ထွက်ကြည့်တော့ မီးတွေလည်း
ပိတ်ထားပြီ..မေနီလည်းအိပ်ခန်းထဲဝင်
သွားပြီ။ဒေါ်လေးကြည်အခန်းကိုသွား
ကြည့်လိုက်တော့ တံခါးစေ့ထားသဖြင့်အ
သာအယာတွန်းဖွင့်ဝင်သွားပြီးမေမေ့ကို
စောင့်နေမိသည်။ဒေါ်လေးကြည်မအိပ်
သေးပါ..အိပ်ယာပေါ်ထမီရင်လျှားကြီး
အထက်ဆင့်ဖြည်ပြီးပက်လက်လှဲနေသည်။နို့လုံးကြီးတွေမို့မို့အိနေပြီးအလုံးလိုက်အလုံးလိုက်ပေါ်ချင်ေနပါပြီ။သူ့မျက်စေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ ခပ်မှေးမှေး..ပြုံးစေ့
စေ့ မို့စောက်ပတ်ပွတ်နေတာပဲဖြစ်မည်ဟု တွေးမိလိုက်သည်။ထမီအောက်နား
အစကိုရုတ်တရက်ဆွဲလှန်ပစ်တော့..
ဟုတ်ပါ့…စောက်ဖုတ်ကစောက်ရည်စိမ့်
ပြီးစောက်မွှေးတွေတောင်စိုတိုတို..။ဒေါ်
လေးကြည် တစ်ခိခိရယ်ပြီးထမီဆွဲဖုံးနေ
တော့စောက်ဖုတ်ကြီးဖြဲပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်ဆွဲယက်ခါ စောက်စေ့ကြီးကိုစုပ်ပစ်လိုက်သည်။
” တော်ပါတော့..အားဟား..တော်
တော့အောင်..ဖယ်တော့..အီး….”
ထမီကိုအသာလေးပြန်ဖုံးပေးပြီး သူ့
ကုတက်အစွန်းမှာထိုင်တော့မှသူလည်း
ထမီကိုပြန်ပြင်ဆည်းရင်းထိုင်သည်။
” မမလေး လာမှာလား…”
” လာမှာ..ဒီမှာစောင့်လို့ပြောတာပဲ”
” အဲဆို..အောင့်အခန်းမှာဒေါ်လေး
ကြည်သွားအိပ်မယ်..အိပ်ယာပေါ်စောက်ရည်တွေသုပ်ပစ်ခဲ့မယ်..ခ်ခ် ”
” အဲစောက်ပတ်ကြီး လီးနဲ့ထိုးပစ်မှာ
ပေါ့..ဒီမှာကြည့်…”
” ဟွန့် အွန့်…ကြောက်လွန်းလို့ ခ်ခ်
လိုးလဲလိုးတတ်ပဲနဲ့…”
ထိုအခိုက်လေးမှာပဲမေမေအခန်းထဲ
ဝင်လာသည်။
ပြည့်စုံခြင်း
၉
မေမေ ညအိပ်ဂါဝန်ပါးပါးတိုတိုလေး
သာအခုအခံမပါပဲဝတ်လာသည်။အခန်း
ထဲဝင်လာတာနဲ့ သူ့ဂါဝန်ကိုခေါင်းကပင့်
ပြီးချွတ်ပစ်သည်။
” ခ်ခ်..ကြည့်မနေနဲ့. သွား..သားအ
ခန်းမှာသွားအိပ်..ဗီဒီယိုရိုက်ခိုင်းမလို့..
ဟင်း…သူစိတ်ထ,နေမှာသနားလို့.ခ်ခ်
သွားတော့..”
” အင်းပါ…နှင်ပါ..ခုတော့နှင်ပြီပေါ့
ခ်ခ်..အလိုးမခံရခင်ကတစ်မျိုး ခံပြီးတော့
တစ်မျိုး…မိန်းမ အရှက်ကိုမရှိဘူး..
စောက်ဖုတ်ကြီးကဖောင်းဖောင်းကြီး ခ်ခ်
အောင်အောင်ရေ…ဖင်ထောင်လိုးပစ်
လိုက် နင့်အမေစောက်ဖုတ်ကြီးကို..”
ဒေါ်လေးကြည်ပြောပြောဆိုဆိုရယ်ပြီး
ထွက်သွားတော့မေမေအောင့်ကိုအတင်း
ဖက်ပြီးနမ်းသည်။နခမ်းတွေအားရပါးရ
စုပ်ပြီးအောင့်လျှာတွေရှာဖွေစမ်းယူကာ
စုပ်ဆွဲသည်။လူးလွန့်နေသည့်လျှာတွေအ
စွမ်းကြောင့်တနှာရှိန်တက်ရသည်။လီး
တောင်လွန်းလို့အမေ့ဆီးခုံကိုဆောင့်ကာ
ကော့ကာထိုးနေမိပြီးလက်ကလည်းနို့အုံ
ကြီးတွေကိုတစ်လုံးပြီးတစ်လုံးဆုပ်နယ်
ချေမွမိသည်။တစ်လုံးကိုနယ်နေရင်းနဲ့
နောက်တစ်လုံးကိုလည်းနယ်ချင်နေသည်
ဘယ်လိုမှအားမရ..ဘယ်လိုမှမဝ,နိုင်။
နှစ်လုံးစလုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ညှစ်နယ်
ဆုပ်ကိုင်နေရလည်းအားမရ..မဝ,နိုင်ပါ။
စို့လို့လည်းမဝ..နယ်လို့လည်းမဝ.အလွန်
လှပသောနို့အုံကြီးကိုဘယ်လိုလုပ်မှအား
ရမယ် ကျေနပ်နိုင်မယ် လို့လည်းကိုယ့်
ဟာကိုယ်မသိ..မဝ,နိုင်တာတစ်ခုပဲသိ
တော့သည်။နို့ကိုင်ရင်းသတိရတော့
စောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ကိုင်သည်။ဘာကိုပဲ
ကိုင်ကိုင် စုပ်စုပ် စို့စို့ မဝ,နိုင်။အားမရ
နိုင်။မတင်းတိမ်နိုင်။တစ်ခုခုတော့ဟာမြဲ
ဟာနေပြီး လိုတိုတိုကြီးဖြစ်နေသည်။ပြည့်
စုံသွားတယ် ရယ်လို့ရှိမလာပါ။မေမေ့
စောက်ဖုတ်ကြီးထဲလီးထိုးထည့်လိုက်မှပဲ
ပြည့်စုံမှာလား လို့တွေးမိသည်။
မေမေလည်းထို့အတူပဲဖြစ်နေပါလိမ့်
မည်။မျက်နှာတွေ မျက်လုံးတွေနှာခေါင်း
တွေ နီရဲနေပြီး ဖင်ကြီးကလည်းဝေ့ကာ
ဝိုက်ကာ ဖိပွတ်နေသည်။လက်ကလီးကို
ကိုင်ထားပြီး ကယောင်ကတမ်းနဲ့သူ့ပေါင်
ကြားကိုဆွဲထည့်ကာထိနိုင်သမျှစောက်
ပတ်နှင့်ထိအောင်ခွပြီးတွန်းဆောင့် ကပ်
ဆောင့် ဝိုက်ဆောင့်..အမျိုးမျိုးဆောင့်
သည်။လီးကစောက်ခေါင်းထဲမဝင်လေသ
မျှ အားမရနိုင် မတင်းတိမ်နိုင်ရှာ။ကော့
ကာ ကော့ကာ ဆောင့်နေရတာပဲအဖတ်
တင်သည်…မဝ။
” လိုးကြစို့သားရယ်..စောက်ပတ်ထဲ
လီးကြီးမဝင်သေးသမျှတော့အားရနိုင်မှာ
မဟုတ်တော့ပါဘူး..လိုးရအောင်နော်
အာရပါးရကြီးလိုးကွယ် .”
” လိုးမယ်အမေ..သားလီးကြီးကိုလဲ
ကြည့်လိုက်ပါဦး..အမေ့စောက်ပတ်ထဲ
မဝင်ရသမျှတော့ ဘယ်လိုမှအားရနိုင်
မယ်မထင်ဘူး..”
ဒေစီ လီးကြီးကိုအားရပါးရဆုပ်ကိုင်
ပြီးသူ့စောက်ပတ်နှင့်အငမ်းမရပွတ်ပစ်
သည်။ဘယ်လောက်ပွတ်ပွတ် မဝ,နိုင်
အားမရနိုင် ပွတ်လေ မဝလေ။ပွတ်လေ
အလိုးခံချင်လေ ဖြစ်နေသည်။
နောက်ဆုံးဘယ်လိုမှမဝ,နိုင်လွန်းသ
ဖြင့်အောင်အောင့်ကိုကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲ
ပစ်ပြီး အပေါ်မှကားယားယားခွကာထိုင်
လီးဒစ်ကြီးကိုစောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့
အိကနဲ အိကနဲ ထိုင်ချလိုက်မှ လီးကြီးဝင်
နေတာကိုငုံ့ကြည့်နေရင်း အားရကျေနပ်
နိုင်တော့သည်။အောင်အောင်ကအသား
လတ်ပေမယ့် လီးကတော့အညိုဖက်လု
ချင်သည်။ဒစ်ကားကားကြီးတော့နီရင့်ရင့်
တင်းပြီးမာနေတာမို့စောက်ခေါင်းထဲထိုး
ခွဲဝင်သွားတာများပူပူနွေးနွေး မာမာအိအိ
ဘယ်လိုအရသာနဲ့မှမတူ။လီးကြီးအဆုံးထိ
ဝင်အောင်သွင်းတော့ သားအိမ်နဲ့ထိုးထိ
ချင်နေသည်။ဘာဖြစ်ဖြစ် ကွဲချင်ကွဲ ပြဲချင်ပြဲ..လီးအဆုံထိဝင်သွားပြီးဂွေးဥကြီးနဲ့
ဖင်ကြားရိုက်မိတော့မှကျေနပ်သည်။
ခေါင်းကိုမော့ပြီး အောင်အောင့်လက်ကို
ကိုင်ဆွဲအားပြုကာအချက်တစ်ရာလောက်
ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့မှအားမရတဲ့စိတ်တွေပြေပျောက်သွားသည်။
အောင်အောင်ကလည်းအောက်ကပက်
လက်လန်ပြန်ကော့လိုးပေးတော့အရသာ
ကောင်းကိုတွေ့လာပြီး စောစောကစိတ်
တွေဘယ်ရောက်ကုန်သည်မသိ.အရသာ
ကောင်းရဖို့ဆက်ကာ ဆက်ကာဆောင့်
လိုးပစ်သည်။နဲနဲလေးဒူးညောင်းလာ၍
ပုဆစ်တုပ် ထိုင်ပြီးကော့လိုက်ညှောင့်လိုက် ဝိုက်လိုက် လိုးပစ်တော့ လီးဒစ်ကြီးက
သားအိမ်ထိပ်ခေါင်းကိုအချိန်ပြည့်ထိုးထိ
နေတဲ့အပြင် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို
စောက်ပတ်အတွင်းသားနုနုတွေကစိတ်
တိုင်းကျထိပွတ်ထိုးနေရတာမို့အလွန်မှ
အရသာထူးပြီးမူးမူးမိုက်မိုက်ခံစားရပြန်
သည်။လိုးလို့ကောင်းမှကောင်း…လီးက
ကြီးနေတော့ပိုပြီးအားရပါးရလိုးပစ်မိတာ
စောက်ရည်တွေအလီလီထွက်ပြီး ခဏခ
ဏ အထွတ်အထိပ်ထိခံစားရသည်။ဒီလို
အလိုးမခံမိတာကြာပြီမို့ အားရပါးရလိုး
နေဆဲ အောင်အောင်ကအားမရတော့
သူ့အမေကိုယ်ကိုဖက်ပြီးဆွဲလှိမ့်ပစ်တာ
ဒေစီ အောက်ကပက်လက်ကလေးရောက်သွားပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်လိုးခံလိုက်ရသည်။အောင်အောင်ကလည်းတစ်
စက်လေးမှမညှာပါ..ဖင်လုံးကြီးတွေကို
ဆောင့်ကြောင့်ခွ..ကုန်းကုန်းကြီး သူ့လီး
ကြီးအဆုံးအဆုံးဆွဲထုတ်ကာ ဆောင့်လိုး
တော့အလွန်အားရပြီးအလွန်လည်းကောင်းလှသည်။သူ့အမေ အပေါ်ကတက်လိုး
နေတုန်းကခံနိုင်ရည်ရှိပေမယ့် သူကိုယ်
တိုင်ကဝီရိယစိုက်ဆောင့်လိုးတော့ အရ
သာကောင်းကိုကြာကြာသည်းမခံနိုင်ပဲ
လီးရည်တွေတစ်ဗျန်းဗျန်း ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတော့သည်။လီးရည်လဲပန်းထွက်
ရော သူ့အမေကိုသိုင်းဖက်ပြီးနမ်းစုပ်ထား
လိုက်တာများငါးမိနစ်လောက်တော့ကြာ
မယ်ထင်ပါရဲ့..မလွှတ်ပဲဖင်ကြီးကော့ကာ
ကော့ကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပြီး လီးရည်
တွေပန်းထည့်တာ တင်ပါးတွေများချိုင့်
ချိုင့်ဝင်သွားသည်အထိ အားရပါးရထည့်
ပေးသည်။ဒေစီ မှာလည်းအဖေါ်နဲ့သာ
အလိုးခံခဲ့ရတော့ လီးရည်အပန်းမခံရတာ
ကြာပြီ..အခုတော့အပန်းခံလိုက်ရတာမှ
ရေပြွတ်နဲ့ထိƞ
၁၀
တစ်ပတ်ကျော်ကျော်ဆယ်ရက်လောက်
နေ့တိုင်းလိုးနေတော့ဒေစီစိတ်ချမ်းသာပြီး
သီချင်းလေးတစ်အေးအေးဖြစ်နေသည်။
သူ့သားကိုမျက်စေ့အောက်ကအပျောက်မ
ခံနေခဲ့ရာမှ ခုတော့နဲနဲလေးစိတ်လျှော့
လိုက်ပြီ။ဒေါ်လေးကြည်ကိုအားနာတာလဲ
ပါပါသည်။မိသားစုဖြစ်နေတော့ညီအစ်မ
လိုပဲသဘောထားပြီးချစ်တာမို့ ဆိုးလည်း
အတူတူ ကောင်းလည်းအတူတူဖြစ်စေ
ချင်သည့်သဘောပါ။အောင့်ကိုလည်းစိတ်
လွတ်ကိုယ်လွတ်လေးရှိစေချင်သည်။အ
လိုးဆရာကြီးဂုဏ်ထူးပေးသည့်သဘောလို့တွေးရင်းဒေစီပြုံးနေမိသည်။
” မမကြီးရေ..ခဏလောက်..ဒီဖိုင်လေး ”
ဘာမှမဟုတ်ပါ။ဦးမောင်မောင်စိတ်ထဲ
မမကြီးကိုအာရုံမိနေ၍အလုပ်အကြောင်း
ပြပြီးခေါ်မိသည်။ဒေါ်မမကြီးအခန်းထဲကိုဝင်လာတော့ဘာဖိုင်မှမတွေ့။ချက်ချင်း
သဘောပေါက်သည်။အစောပိုင်းရက်
တွေတုန်းကမအားခဲ့ကြတော့ဘာမှလည်း
လုပ်လို့မရခဲ့..ဘာမှမဖြစ်ခဲ့တော့မမကြီး
ဖြစ်ချင်နေပြီ။ဘာဖိုင်မှမတွေ့တော့မမ
ကြီးတံခါးကိုအသာပြန်ပိတ်လိုက်ပြီးနို့အုံ
ကြီးတွေကိုနေသားကျအောင်လက်နှစ်
ဖက်ကမသိမသာပြင်ပြီးမှဦးမောင်မောင်
ဖက်ပြန်လှည့်သည်။ဦးမောင်မောင်အံဆွဲ
ထဲကငွေစက္ကူတစ်ထုပ်ကိုယူပြီးစားပွဲပေါ်
တင်ကာ.
” ပြီးခဲ့တဲ့ရက်တွေကပင်ပမ်းခဲ့ကြတယ်
မမကြီးကအပင်ပမ်းခံဆုံးမို့အားလည်းနာ
တယ်..ဒါလဲရိုင်းတယ်တော့မထင်နဲ့.စေ
တနာပါ..”
မမကြီးအမေဆေးဖိုးလိုနေတာနဲ့ကွက်
တိ..။ဝမ်းသာစိတ်ကိုဖုံးဖိပေမယ့် ပြုံးစိစိ
နဲ့ယူသည်။သူလည်း ကလေးမှမဟုတ်
စားပွဲကိုပတ်ပြီးဦးမောင်မောင်နံဘေးကပ်
ရပ်ခါ လီးကိုစမ်းသည်။မာနေပေမယ့် မ
တောင်သေး။လက်ဖဝါးနဲ့အသာဖွဖွပွတ်
ဆွဲရင်း..
” ဒါကြီးလိုချင်တာဦးစီးရဲ့..ခ်ခ် အိမ်
ကလူပြန်မလာနိုင်လို့အထောင်းခံချင်နေ
တာ..ပေးချင်ကျွေးချင်စိတ်လေးရှိဘူး
လား ခ်ခ်..”
ဦးမောင်မောင် ချက်ချင်းထောင်တက်
လာသည်။
” အိုးဟိုး…အားရပါးရကြီးပါလား
သန်လိုက်တာနော်.မမကြီးတော့လာနေပြီ
ရွှဲနေပြီ ခ်ခ်..မှုတ်ပေးရမလား..တန်းပြီး
ထည့်မလား ဦးစီး..”
” ဒီစားပွဲပေါ်ပဲခြေတစ်ဖက်ကားတင်
လိုက်ပါလား..ကိုယ်နောက်ကထည့်မယ်
ဖြစ်မလား ”
” ထည့်မယ်မလုပ်ပါနဲ့.ခ်ခ်..လိုးမယ်
လို့သာပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပြောပစ်စမ်းပါဦးစီး
ရယ်..အင့် ဒီလိုလေးလား..”
ဒေါ်မမကြီးထမီလှန်ကာစားပွဲပေါ်
ခြေထောက်တစ်ဖက်ဆန့်တန်းတင်လိုက်
ပြီးကိုယ်ကိုဝပ်ချလိုက်တော့စောက်ဖုတ်
ကြီးကဖင်ကြားမှာပြူးပြူးကြီးပေါ်ထွက်
လာသည်။ဦးမောင်မောင်ပုဆိုးမ,ကာ
တစ်ချက်နှစ်ချက်ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြီးဒစ်
ကြီးကိုစောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့၍ဖိ
သွင်းသည်။တစ်နှစ်လုံးမှ တစ်လလောက်
သာအလိုးခံရသည့်စောက်ပတ်မို့စေးစေး
ပိုင်ပိုင်ကြီးဝင်သည်။
” ထည့်..ထည့်..ဦးစီး..အဆုံးထိသာ
ဆောင့်ထည့်..အင့်..ရတယ်..လိုး.လိုး
အာ့ အာ့ အာ့..လိုး လိုး တအားလိုး..
အား.ကောင်းတယ်ဦးစီး..တအားလိုး..
ငတ်ေနတာကြာပြီ..လိုး..အင့်..ကောင်း
ကောင်းထာဦးစီးရယ်..ဆောင့်..”
” မမကြီး..အချိန်သိပ်မရဘူး.ကိုယ်
အပြီးလိုးလိုက်မယ်နော်…”
” ဟင့်..အင့်..ဝသေးဘူးဦးစီးရယ်
ဆောင့် ဆောင့်..အင့် ရုံးပိတ်ရက်အိမ်
လာလဲရတယ်နော်ဦးစီး..မမကြီးအလိုးခံ
ချင်သေးတယ်..အာ့..အိမ်လာလိုးနော်
အို့..လီးရည်တွေထွက်ကုန်ပြီ အာ့.အာ့
ထွက်ကုန်ပြီဦးစီးရယ်…လိုးလို့ကောင်း
ရဲ့လားဟင်..”
” ကောင်းတယ်မမကြီး..အထူးကောင်း
အထူးကောင်း…အားဟား..အင့် ”
” အို..ဟင့် ဟင့်..ခ်ခ် ထမီတွေပေ
ကုန်ပြီ..ခ်ခ်..သိပ်လိုးတာပဲကွယ်..”
” ဟဲ ဟဲ ဟဲ..ကြိုက်လားမမကြီး..”
” ခ်ခ်..ကြိုက်လို့အလိုးခံတာပေါ့ဦးစီး
ရဲ့..အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးပါ
ဘူး..လီးကြီးကတောင်မှတောင် ခ်ခ်..
အိမ်လာလိုးနော်ဦးစီး..နေ့ဖြစ်ဖြစ် ညဖြစ်
ဖြစ်..ဖုန်းဆက်နော်..”
” လာမယ် လာမယ် မမကြီး..အမြဲလာလိုးမယ်..မမကြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို
လိုးလို့မဝ,သေးဘူး..ဟဲဟဲ..”
မေနီနီ မေမေနှင့်အောင့်ကိုမသင်္ကာ။
အလွန် အင်မတန် တအား ပူးတွဲပူးတွဲ
ဖြစ်နေသည်။အောင်ကမေမေ့ကိုဖင်ကြီး
ကြည့်ကြည့်ပြီးလိုးချင်နေတာမေနီသိပြီး
သား။ခုတော့ လိုးများလိုးပြီးနေကြပြီလား
မသိ။ကြည့်ရတာတော့လိုးပြီးတဲ့ပုံပေါ်နေ
သည်။ဘယ်လိုများသွားလိုးကြပါလိမ့်။
” အောင်အောင်ရေ..အောင် ”
အောင်အောင်သူ့အခန်းထဲမှာအိပ်နေ
ရာကမထူး။ညကတစ်ညလုံးလိုးထား၍
ခဏအိပ်ဖို့စိတ်ကူးသည်။သူမထူးတော့
မေနီကအခန်းထဲဝင်လာပြီးထုံးစံမပျက်
ကုတင်ပေါ်ခြေတစ်ချောင်းခွင်ပြီးထိုင်ပြန်
သည်။ဒီတစ်ခါတော့မီနီစကတ်လေးဝတ်
ထားတာမို့မေနီကခါးကလေးကိုင်းပြီးသူ့
နဖူးကိုလက်ဝါးဖြင့်အုပ်စမ်းဆဲ သူစိတ်မ
ထိန်းနိုင်ပဲစကတ်အနားစကိုလှန်ကြည့်
ပစ်လိုက်သည်။ဟွန်း..မရမ်းစေ့ရောင်
ဇာပင်တီလေးဝတ်ထားပြန်တော့ စိတ်တို
သည်။မဝတ်ပဲလာခဲ့ပါတော့လား…။ပင်
တီကြားကိုနှိုက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲလက်
ညှိုးထိုးထည့်ပစ်သည်..
“. အာ့..အောင်..ဘယ်လိုလုပ် အာ.
ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..အာ့.အောင်..
အာ့..လုပ်နဲ့လေကွာ..အာ့ ရှီး.ကျွတ်ကျွတ်..အား..အောင်ရ..ဖယ်လေကွာ..”
မေနီ့ကိုဖက်လှိမ့်လိုက်ပြီးပင်တီလေး
ကြားထဲ သူ့လီးကြီးကိုင်ပြီး ထိုးထည့်ကာ
စောက်ခေါင်းကိုမွှေရှာသည်။စောက်ရည်
လဲ့လဲ့စိုနေတာတွေ့တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း
ဖိသွင်းလိုက်ရင်းမေနီ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်
နမ်းသည်။
” အာ့..ဝင်သွားပြီကွာ..ဟွန့်…
ပြည့်စုံခြင်း
၁၁
တနင်္ဂနွေမို့ရုံးပိတ်ပေမယ့်ဖေဖေကအ
လုပ်ရှိတယ်ဆိုပြီးရုံးသွားခဲ့သည်။ဖေဖေ့
ခြေလှမ်းတွေကြဲနေသည်မှာကြာပြီ။ရုံး
ပိတ်ရက်တိုင်းအိမ်မကပ်..ဘယ်မယား
ငယ်အိမ်သွားနေတယ်မသိ။အမေနဲ့မေနီ
မိုးကုတ်ကိုခဏတက်သွားကြသည်..အဖိုး
မကျန်းမာလို့ပါ။မေသီကအလုပ်တစ်ဖက်
နဲ့မိုးကုတ်ကိုလိုက်ချင်ပေမယ့်မလိုက်နိုင်။
တစ်ယောက်တည်းအားနေတော့ထုံးစံအတိုင်းစိတ်တွေကဟိုတွေးဒီရောက်နဲ့ကာမ စာအုပ်ဖတ်ချင်စိတ်ပေါက်မိသည်။ကိုယ့်
ဆီရှိတဲ့အဟောင်းလေးတွေပြန်ဖတ်ကြည့်
တော့လဲအသစ်ဖတ်ရသလောက်ဆန္ဒတွေ
မဖြေဖျောက်ပေးနိုင်။ဇာတ်လမ်းအသစ်
လေးတောင့်တမိသည်..မောင်နှစ်မဇာတ်
လမ်းဆိုအကောင်းဆုံးပေါ့။မောင်နှစ်မလိုးကြတာကသဘာဝကျသည်ဟုမေသီ
သိသည်။သူ့သူငယ်ချင်းတွေတော်တော်
များများငယ်ကတည်းကအစ်ကိုတွေနဲ့အ
လိုးခံဖူးတဲ့သူ..မောင်တွေနဲ့အလိုးခံဖူးတဲ့
သူတွေရှိကြသည်။တချို့ဆိုကြီးတဲ့အထိ
လိုးနေကြတာမေသီ့ကိုပြောပြကြသည်။
မောင်နှစ်မဆိုတာကလိုးမယ်ဆိုအချိန်လဲ
မလို နေရာလဲမလို..တော်တော်ဖြစ်နိုင်
ပြီးသဘာဝကျတယ်ဟုမေသီခံယူသည်။
တစ်ခါတစ်လေသူ့ကိုယ်သူဇာတ်လိုက်မင်း
သမီးနေရာမှာထားပြီးစိတ်ကူးယဉ်ခံစား
ကြည့်မိသည်။ဇာတ်လိုက်ကတစ်ဦးတည်း
သောမောင်လေးအောင်အောင်ပေါ့။ဖေ
ဖေနဲ့တော့တစ်ခါမှစိတ်ကူးမယဉ်မိ။ကာမ
စာအုပ်ကလဲမရှိလေ ဖတ်ချင်မိလေပါပဲ
လား..တော်တော်ဆိုးတဲ့တနှာ ။
အောင်အောင့်အခန်းကိုချောင်းကြည့်
တော့လူမတွေ့။အခန်းထဲဝင်ပြိီးစားပွဲတွေ
ပေါ်မွှေနေဆဲနောက်ကနေ မျက်စေ့ကိုလက်ဝါးတွေနဲ့အုပ်ထားတာခံလိုုက်ရသ
ဖြင့်လန့်သွားသည်။အောင်အောင်ပါ..ဒီ
အိမ်မှာသူ့ကိုဒီလိုလုပ်မယ့်သူဆိုလို့အောင်
ပဲရှိသည်။ဒါပေမယ့် ဖင်ကြားကိုလီးကြိီးအမြောင်းလိုက်ကပ်ဖိထားတာကိုလဲချက်
ချင်းသိလိုက်သည်။မိန်းကလေးဆိုတော့
ဒီလိုအထောက်ခံရတာများပြီမို့အာရုံက
ချက်ချင်းသိတာမြန်သည်။ဒီအခန်းထဲလာ
လျင်ဒီလိုမျိုးတစ်ခုမဟုတ်တစ်ခုဖြစ်လာ
နိုင်တာကိုကြိုတွေးပြီးသားမို့ဖင်ကြီးကို
မသိမသာကော့ပြီးလက်တွေဆွဲဖယ်တော့
သူ့လီးကြီးကပိုပိုညှောင့်ထိုးပေးလာတာမို့
ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုချဲပေးပြီးလီးအဝင်ရှင်း
အောင်နဲနဲကုန်းပေးရင်းရုန်းဟန်ပြုလိုက်
သည်။အိုး..နောက်ကလီးကြီးကစောက်
ဖုတ်ပေါ်အမြောင်းလိုက်ကပ်ဖိထားတာ
ထမီတောင်ဖောက်ဝင်လာမလားထင်ရ
သည်။ညှောင့်လိုက်တာကလည်းခွေးတွေ
လိုးနေကြတဲ့အတိုင်းအဆက်မပြတ် တစ်
ဇတ်ဇတ်..။နဲနဲလူးပေးလျင်လူးပေးသည့်
အတိုင်းလိုက်ကပ်ဆောင့်သည်။ဘာမှမ
တတ်နိုင်သလိုနဲ့သူ့လက်ကိုကိုင်ထားတာ
ဖယ်ပြီးလက်တစ်ဖက်ကိုဖင်နဲ့သူ့ဆီးခုံအ
ကြားထိုးထည့်ကာစမ်းကြည့်တော့လီးကြီး
ကမာမာတင်းတင်းပူပူနွေးနွေးတုတ်တုတ်
ခဲခဲ ကြီးမို့အားရပါးရရှိလှသည်။ဆောင့်
နေတာလဲ မရပ်..
” အောင်ကွာ..လွှတ်တော့..မလတ်
မရတော့ဘူး..လွှတ်ပေး..”
” ဘာလာလုပ်တာလဲပြော..”
” အာ..ကြာတယ်ကွာ..မလတ်တအားလာနေပါတယ်ဆိုမှ..လွှတ်..”
အောင်အောင်မေသီ့မျက်လုံးတွေကို
ဖွင့်ပေးလိုက်တော့မေသီစားပွဲစောင်းကို
လက်ထောက်ပြီးဖင်ကြီးကုန်းကာ ခါးကို
ကော့ထားပေးသည်။သူ့ဖင်ကြီးက ဖုဖု
ဖောင်းဖောင်းကားကားစွင့်စွင့်ကြီးမို့ လီး
ကိုမဖယ်ပဲဖိကပ်ထားသည်။ဒီအခြေအနေရောက်နေမှတော့မေသီဘာမှမူမနေ
တော့..စိတ်ကလည်းဒီအခန်းမလာခင်
ကတည်းကနှာထန်နေတာ ခုမှပိုပြင်းပြ
လာသည်။
” အောင်..ဒီပို့စ်အတိုင်းလိုးတတ်လား
လိုးလိုရမလား..”
အောင်အောင်ပြန်မဖြေပါ။ထမီကိုပင့်
လှန်လိုက်ပြီးပင်တီကိုဆွဲချွတ်တော့မေသီ
ခြေထောက်တွေဘယ်ညာချွပြီးချွတ်ကူ
သည်။စောက်ဖုတ်ကိုကြည့်မနေအားပါ
တစ်သက်လုံးဘယ်တော့ကြည့်ကြည့်.ရ
သည်။လီးကြီးလက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီိီး
စောက်ရည်တွေရွှဲနေသည့်စောက်ဖုတ်
ကြီးထဲထိုးထည့်တော့ မေသီခါးကြီးကုန်း
တက်သွားသည်။ခါးချိုင့်ကိုလက်နှစ်ဖက်
နဲ့ဖိချပြီးထပ်ထိုးသွင်းတော့မေသီအသဲ
ပေါက်အောင်အော်သည်။
” အားဟား..အောင့်တယ်ကွအောင်
အောင့်တယ်..အောင့်တယ်..”
တစ်သက်လုံးတစ်ခါမှအလိုးမခံဖူးတဲ့
မိန်းမ..ပက်ပက်စက်စက်ကုန်းတော့လီး
ကြီးကနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းကြီးထိုးဝင်သွား
တာ ပါးစပ်ကပြန်ထွက်လာမှာလားလို့
တောင်အလန့်တကြားတွေးမိသည်။ရင်
ညွန့်ကိုဖောက်ပြီးလည်ချောင်းထဲမှာဆို့
နေတာပဲသိသည်။စောက်ဖုတ်ဘာဖြစ်
နေတယ်ဆိုတာရုတ်တရက်သတိမထား
နိုင်တော့ပါ။တစ်ချက် နှစ်ချက် သုံး
လေးချက်လောက်အဆောင့်ခံရတော့မှ
အားပါး..ကောင်းလှချည့်လား အောင့်
လည်းအောင့်..ကောင်းလည်းကောင်း
အောင့်ကောင်းကြီး ဟုခံစားမိပြီးဖင်လုံး
ကြီးတွေနောက်ပြန်တွန်းကာလီးနဲ့အခွာမခံနိုင်လောက်အောင်ကြိုက်သွားမိသည်။
” ကောင်းတာ..ဆောင့် ဆောင့်.ဘွတ်
ဘွတ်..ပလွတ်..ဆောင့်..လိုးကွာ.အင့်
ဘူ..ဘလွတ်..ဘွတ်..ဆောင့် ဖောင်း
အားဟား..လိုး..အသေလိုး.ကောင်းထာ
လိုး..ဘွတ်…”
နာရီဝက်ကျော်ကျော်ကြာတော့ဒူးက
သိပ်ခိုင်ချင်တော့။ဆောင့်လိုးလိုက်ရင်နဲ
နဲညွှတ်ချင်လာပြီ။ဒူးညွှတ်တော့လီးအဝင်
လျော့ပြီးအဆုံးထိမဝင်ချင်။အားမရ။လီး
အဆုံးထိထိုးဝင်ပြီးသားအိမ်ခေါင်းကိုထိုး
တဲ့အောင့်တောင့်တောင့်ကောင်းအရသာ
ကိုလိုချင်တော့ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ချ
ခါဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပေးပစ်လိုက်မိပါသည်။လိုးလိုက်တဲ့ မောင်လေး..စာအုပ်
တွေထဲမှာလိုးတယ်ဆိုတာအလကား..ခု
မှသေအောင်လိုးတာခံလိုက်ရပြီးလီးရည်
တွေအထည့်ခံလိုက်ရပါသည်။ဘွတ်ဘွတ်
ဘွတ် ဖူး..ဖောင်း…အင့်အင့်အင့်.
ပြည့်စုုံခြင်း
၁၂
” ခိခိ..မေမေကအကဲခတ်တော်တယ်
ခ်.အောင်ကမေမေ့ကိုလဲလိုးချင် သမီးကိုလဲလိုးချင်ဖြစ်နေတာ..မေမေ့ကိုလိုးပြီးပြီ
ဆိုတာသိလို့သမီးလဲ ချော်လဲရောထိုင်အ
လိုးခံပစ်လိုက်တာ ခ်ခ်..အောင့်လီးက အကြီးကြီးနော်မေမေ..ထည့်လိုက်ရင်
တစ်နင့်တစ်ပိုးပဲ ခ်ခ်..”
” မေမေတို့လိုးတာသမီးသိတယ်ပေါ့ ”
” သိပါ့..ဒေါ်လေးကြည်အခန်းထဲမှာ
ခ်ခ်..”
မေနီနီပြောပြတော့ဒေစီသိပ်မအံ့ဩ
ပါ။အိမ်မှာကတည်းကထင်တော့ထင်ခဲ့
ပြီးသားမို့ဒေါ်လေးကြည်နှင့်တောင်ပြော
မိခဲ့ကြသေးသည်။သမီးကပွင့်လင်းတော့
မအေကလည်းဖုံးကွယ်ထားဖို့ မကျိုးစား
တော့ပဲအားလုံးပြောပြလိုက်သည်။
” မောင်နှစ်မတွေ..ထမင်းမစားကြ
တော့ဘူးလား..လွန်ပြီနော်..”
အပြင်ကဒေါ်လေးကြည်လာအော်နေ
လဲ အောင်အောင်ကလိုးနေဆဲ။မေသီက
အလိုးခံရင်းပြန်အော်ရသည်။
” လာပြီ.အာ့..လာပြီ ဒေါ်လေးကြည်
ခဏလေး..အင့်..ဖေဖေရော.အာ့..စား
ပြီးသွားပြီလာ့..အာ့..”
” သွားပြီ..အစ်ကိုကြီးက..နင်တို့ကို
မေးနေလို့ရုံးကပြန်မလာသေးဘူးလို့ဖြေ
ထားတယ်..ထမင်းလဲစားဦးနော..လီး
ချည့်ပဲစားမနေနဲ့..”
” အင်းပါ..အင့်..ကျေးဇူးပဲ..အင့်င့်
ဒေါ်လေးကြည်ရေ..အာ့.စကားပြောနေ
တာလေကွာ..အင့်င့်င့်..တော်ပြီ.ဆောင့်
ဆောင့်..စိတ်တိုင်းကျအောင်သာဆောင့်
အင့်င့်င့်..အာ့..ပြီးအောင်လိုးကွာ.အာ့
တအားကောင်းနေပြီ..ပြီးအောင်လိုး ”
မေသီ ရုံးကခွင့်ယူပြီးအလိုးခံသည်။သူ့
အိပ်ခန်းကိုလည်းမပြန်တော့။တစ်နေကုန်
တစ်ညလုံး သ��
သည်။လိုးပြီးရင်းဆွရင်း..အောကားတွေ
ကြည့်ရင်း လိုးရင်း..စောက်ဖုတ်တန်ဖိုး
လီးတန်ဖိုး မောင်နှစ်မအရသာတွေကို
သူ ကောင်းကောင်းသိသွားသည်။မေသီ
ခွင့်ယူထားတော့တကယ်နေမကောင်းဘူး
ထင်ပြီးလူနာမေးလာပါမှမောင်နဲ့နှစ်မလိုး
နေသံကြားလိုက်ရတော့မေကြည်မျက်လုံး
တွေပြူးသွားသည်။သူတို့လိုးရှိန်မြှင့်ကာ
အပြီးလိုးနေကြပြီမို့ပြန်ရခက်..နေရခက်
အမြန်ပြန်ထွက်ပြီးအိမ်ကိုသုတ်ခြေတင်ရသည်။အလိုးခံမယ်စိတ်ကူးပါမှလင်ဖြစ်သူ
ကနယ်ကိုအရေးပေါ်ထွက်သွားသည်။သူ
ကစီမံကိန်းမန်နေဂျာဆိုတော့အိမ်ကပ်တဲ့
ရက်နည်းလွန်းတာမို့အလိုးခံရတာလည်း
အားမရ။တစ်လမှာသုံးပတ်လောက်နယ်
လှည့်နေရပြီးမိန်းမနဲ့လိုးပြန်တော့လဲသက်
လုံညံ့တော့ခဏလေးပဲလိုးနိုင်သည်။ပြီး
တော့..ကုန်ကုန်ပြောရလျင် သူ့လီးကလူ
စဉ်သိပ်မမီ။ရယ်သလိုမောသလိုနဲ့ပေတံ
ယူပြီးတိုင်းကြည့်တာ ငါးလက်မပဲရှိသည့်
အပြင်လီးအလုံးကလည်းသေးသည်။မေ
ကြည်လိုမိန်းမမျိုးကဒီလောက်နဲ့အလုပ်မ
ဖြစ်။တစ်သက်တာအရေးကိုစဉ်းစားတော့
ဘယ်လိုမှတင်းတိမ်နိုင်မှာမဟုတ်လို့လင်ငယ်ထားဖို့တောင်စိတ်ကူးမိသည်။အခုမှ
လင်ငယ်နဲ့ခံမယ့်အစားအောင်နဲ့လိုးကြဖို့
သတိရပြီးပျော်သွားသည်။မေသီနဲ့တောင်
လိုးမှတော့ မေကြည့်ကိုလည်းလိုးမှာသေ
ချာသလောက်ရှိနေပြီ။
ခွင့်စေ့လို့သာမလွှဲသာမရှောင်သာရုံး
တက်နေရပေမယ့်မေသီ့စိတ်ကအိမ်မှာပဲ
ကျန်ခဲ့သည်။ရုံးတက်ရမှာမကြောက်ပေ
မယ့်ခဏလေးလီးနဲ့ဝေးရမယ့်အရေးတွေး
ပြီးအတိုးချကာတစ်မနက်လုံးလိုးခဲ့ကြတာ
မို့ရုံးရောက်တော့ဗိုက်ကဆာချင်ချင်။မုန့်
ဟင်းခါးသွားစားဦးမယ်လို့တွေးပြီးအပြင်
ထွက်လာတော့မေကြည်လိုက်လာသည်။
” မေသီရယ်..နင်နေမကောင်းဘူးဆို
လို့ငါ့မှာဖြင့်စိတ်ပူလိုက်ရတာ.. ”
” ကောင်းသွားပါပြီမေကြည်ရယ်..ပူ
ပါနဲ့တော့..”
” ခ်ခ်..ခုတော့ငါမပူတော့ပါဘူး..နင်
ပဲ ပူလာမှာ ဟုတ်တယ်မလား..”
မေသီရင်ထိတ်သွားပြီးမေကြည့်ကိုမလုံမလဲ ကြည့်သည်။ဘာတွေများဘယ်
လောက်သိနေပါလိမ့်…ပါးစပ်ပိတ်ထား
မိသည်။မေသီဘာမှပြန်မပြောတော့မေ
ကြည်အားမလိုအားမရဖြစ်လာသည်..
” မနေ့က..ငါအိမ်ကိုလာသွားတာ
နင်သိလားမေသီ..”
ဟိုက်…သွားပြီ။ဒီစကားနှစ်ခွန်းကို
ဆက်စပ်တွေးလိုက်ရုံနဲ့ မေကြည်အားလုံး
သိနေပြီဆိုတာသံသယဖြစ်စရာမရှိတော့။
မေသီ့မျက်နှာရယ်ကျဲကျဲလေးဖြစ်သွားပြိး
မထိန်းနိုင်တော့ပဲအသံထွက်ရယ်မိသည်
” ဟိဟိ..နင်မြင်ရောမြင်သေးလား”.
” ငါကတော့ဖြင့်ညီမလေးနေမကောင်း
ဘူးရယ်လို့စိတ်ပူလိုက်ရတာ..ဟွန်း..သူ
ကအပ်ကြီးကြီးနဲ့ဆေးထိုးခံနေတယ်..
ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် နဲ့ပြောလိုက်
ချင်ဘူး..အပြင်ကလူတောင်သူ့အစား
တစ်ချီထွက်သွားတယ် ခ်ခ်..”
သွားပါပြီ..။မေသီမျကိနှာဘယ်သွား
ဖွက်ထားရမယ်မသိတော့။တော်ပါသေးရဲ့
ညီအစ်မချင်းမို့..ပြီးတော့ သူကလဲလင်နဲ့
ဆိုတော့မျက်နှာပူရနည်းနည်းသက်သာ
သည်။မထူးပါဘူး..အားလုံးပဲဖွင့်ပြော
လိုက်တော့မည်…
” ခ်ခ်..တို့မောင်လေးက လီးအကြီး
ကြီးဟဲ့..ခိခိ..အလိုးခံရတော့ငါ့မှာအ
ထင်သေးပြီးဖင်ကုန်းခံမိတာ.ဟီးဟီး..
သားအိမ်တောင်ပွင့်ဝင်သွားလားထင်ရ
တယ် ကော့ထွက်သွားတာပဲ..ခ်ခ် တုတ်
ထာကလဲ တို့လက်ကောက်ဝတ်လောက်
သေရော..စောက်ပတ်ကိုပြဲထွက်သွား
တာပဲ..ဟီးဟီး..”
” တစ်ချီ တစ်ချီ အကြာကြီးလား..
ပြောဦး ပြောဦး..ငါ့ကိုအကုန်ပြောပြ ”
” နင်ကလဲ..နင်တို့လင်မယားလိုပေါ့
ဟဲ့..သူတစ်ချီဆို ငါသုံးလေးချီပြီးတယ်..
တစ်နာရီခွဲလောက်ပေါ့..လူငယ်ဆိုတော့
မရပ်မနားကြမ်းကြမ်းဆောင့်တာဟ..ငါ့
အကြိုက်ပေါ့ဟယ်..ခွီးခွီး..”
” ဒါပဲလား..ဒါအကုန်လား..”
ညီအစ်မချင်းလဲဖြစ်ပြန်..ကိုယ်ကလဲ
စားမြုံ့ပြန်ချင်ချင် ဆိုတော့..မေသီက
အားလုံးကိုပြန်ပြောပြမိရင်းတစ်မနက်လုံး
ကုန်ဆုံးခဲ့ရသည်။မေကြည့်ခမျှာသွားရည်
တစ်မျှားမျှား..စောက်ရည်တစ်စစ်စစ်..
သူ့အဖြစ်ကိုလည်းရင်ဖွင့်ပြမိပြန်ပါသည်။
ကဲ…ရုံးဆင်းချိန်လဲရောက်ရော..
ပြည့်စုံခြင်း
၁၃
” ကိုကြီး..အိမ်မှာထမင်းလိုက်စား
နော်..ဖြစ်တယ်မလား..”
” အင်း…ထမင်းချည့်ပဲတော့ဖြစ်ဘူး
ထင်တယ် မကြီးရဲ့..ကိုယ်ကအတွဲအဖက်
လေးတွေလဲ ပါမှစားလို့ဝင်တာ..”
ဦးမောင်မောင်ရည်ရွယ်တာက အရက်
လေး အမြည်းလေးပြောတာပါ။အဲဗျား..
ဒေါ်မမကြီး နားလည်သွားတာကတစ်မျိုး
ဆိုတော့..ဇာတ်လမ်းလှသွားရော..
” ဟွင့်..စောက်ပတ်ပါကျွေးမယ်..
ခ်ခ်..ဟင်းကောင်းတစ်ခွက်..”
” ဟဲဟဲ.ဒါတော့ကိုကြီးကသိပ်မကြိုက်
သေးဘူးထင်တယ်မကြီးရဲ့..”.
” အချိုတည်းဖို့..ပုလွေလေးလဲပါပါ
တယ်ရှင်..ခ်ခ် ခ်ခ် ..”
ဦးမောင်မောင်စာကြမ်းတွေလက်မှတ်
ထိုးပေးရင်းဒေါ်မမကြီး၏နို့လုံးကြီးတစ်
လုံးကိုဆုပ်ခါဆုပ်ခါနယ်သည်။ဒေါ်မမ
ကြီးကလည်းအားကျမခံပဲဦးမောင်မောင်
၏လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးကိုလီးရည်မ
ထွက်မချင်းဂွင်းတိုက်ပေးပစ်သည်။ပုဆိုးခံ
နေတော့အားမရ..ခါးပုံစ,ကိုဖြည်လျှော့
ပြီးထွက်လာသမျှလီးရည်တွေတစ်စက်မှ
မကျန်အောင်ပါးမို့မို့ကြီးချိုင့်ဝင်သွားသည်
အထိစုပ်ယူမျိုချပစ်တော့ဦးမောင်မောင်
လက်မှတ်တွေပြောင်းပြန်ထိုးပစ်မိတော့
မလိုဖြစ်သွားသည်။
သူများတွေရုံးဆင်းချင်ဆင်း..မဆင်း
ချင်နေ..မြို့နယ်ဦးစီးမှူးနှင့်သူ့ကိုယ်ရေး
အရာရှိတော့ ရုံးဆင်းသွားကြပြီ။” အင်..ဖေဖေကထမင်းစားပြန်မလာ
ဘူးပေါ့..ဟုတ်လားဒေါ်လေးကြည် ”
” ရုံးမှာပဲစားမယ်လို့ဖုန်းဆက်တာပဲ
မေသီရယ်..ပြောတတ်တော့ပါဘူး ”
” ဟွန်း..မေကြည်ထမင်းလာစားတဲ့နေ့မှပဲ ဖြစ်ရတယ်လို့..ဖေဖေတော့ဟုတ်
သေးပါဘူး..အလုပ်တွေချည့်ပဲ ”
ညီအစ်မနှစ်ယောက်မျက်စ,ပစ်ပြီး
အောင်အောင့်တစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာဝင်
ထိုင်ကြသည်။အောင်အောင်ကနေ့လည်
ထမင်းစားပြီးရင်မေသီ့ကိုတစ်ချီဆွဲမယ်
လို့စိတ်ကူးထားတော့မေကြည်ပါလာတာ
သိပ်မကြည်ချင်။ခေါင်းထောင်လာသည့်
လီးကိုအသာပွတ်ချပြီးထိုင်နေပေမယ့်အ
ရှိန်ကချက်ချင်းမသေနိုင်သေးတော့တစ်
ချက်တစ်ချက် ဖြောင်းကနဲဖြောင်းကနဲ
ထောင်တက်နေသေးသည်။မေကြည်က
မျက်ခြည်မပြတ်ငဲ့ကြည့်နေခဲ့တာမို့လှုပ်
လာတိုင်းမြင်နေသည်။အားပါးပါး…
အရှည်ကြီး..။သူ့လက်နဲ့ဆိုတစ်ထွာနီးနီး
တော့ရှိမည်..ခ်ခ် ခုနစ်လက်မပဲ ။တွေး
ကြည့်ရင်းသားအိမ်တောင်အောင့်ချင်လာ
သလိုလို..တုတ်တာကလဲဘယ်လောက်
ကြီးတုတ်လိမ့်မယ်မသိ..မေသီပြောသလို
လက်ကောက်ဝတ်လောက်ကြီးဆိုလျင်..
စိတ်ကူးကလေးယဉ်ရင်းသူ့လက်ကောက်
ဝတ်ကိုသူတင်းတင်းဆုပ်ပစ်မိသည်။သတိ
ရလို့ကြည့်လိုက်တော့အောင်အောင်က
သူ့ထမင်းပန်းကန်ထဲဟင်းတွေပုံလျှံနေတဲ့
အထိထည့်ပေးနေတာမြင်သဖြင့်လက်ကို
ဆုပ်ကိုင်ပြီးတားလိုက်မိသည်..
” အို..အို..လီးတွေအဲလောက်ကြီးမ
ထည့်နဲ့လေ..အဲ…အဲ..ခ်ခ် ခ်ခ် ”
ညီအစ်မနှစ်ယောက်တစ်ခစ်ခစ်ရယ်
ကြတော့အောင်အောင်မျက်နှာကြီးနှင့်
နှာခေါင်းကြီးနီရဲလာသည်။လီးကထိန်းလို့
မရအောင်ထောင်တက်လာတော့ထိန်းမ
ထားတော့။ဒီကြားထဲ..မေသီကအလိုက်
မသိတာလာ..အလိုက်သိတာလားတော့
မပြောတတ်..တိုးတိုးလေးပြောသလိုနဲ့
မေကြည်ကြားရအောင်တမင်တကာပဲ
အတို့အထောင်လုပ်ပေးရင်း မျက်စ,ပစ်
လိုက်သည်..
” အောင်..လီးကြီးကတောင်နေတာ
ကွာ..ကြောက်စရာကြီး ”
မေကြည်မျက်လုံးကိုဝေ့ကြည့်လိုုက်
တော့ဒေါ်လေးကြည်ကအခန်းထဲဝင်သွား
တာတွေ့သည်။သတ္တိတွေဘယ်ကရောက်
လာတယ်မသိ..အောင်အောင့်လီးကြီးကို
လက်တစ်ဖက်ဖြင့်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး
” အင်..ဒါလီးကြီးလား..ဟွန့်..မကြီးက ဒူးထောင်ထားတယ်မှတ်လို့ ခ်ခ်.ခ်ခ်
တို့မောင်က မင်းတုန်းမင်း..ခ်ခ်..”
ပုဆိုးပေါ်ကအုပ်ပြီးဆုပ်ကိုင်တာဆို
တော့ ရှိရင်းထက်ပိုပြီးတုတ်တုတ်ခဲခဲ.
လက်ထဲမဆန့်ချင်။သူ့လင်လီးက အဖေ
လို့တောင်ခေါ်ရမည်။နှစ်ချက်သုံးချက်
လောင်ပွတ်ဆွဲတော့အောင်အောင် အာ
ခေါင်တွေ..နှုတ်ခမ်းတွေခြောက်လာပြီ။
လီးကြီးကမေကြည့်လက်ဆုပ်ထဲမှာငြိမ်
ငြိမ်မနေနိုင်တော့..။ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ
ရုန်း ရုန်းထွက်သည်။အောင်အောင်က
မေကြည့်လက်ကိုဆွဲဖယ်မည်ဟန်ပြင်မိ
တော့မေကြည်ကအောင့်လက်ကိုပြန်ဆွဲ
ယူပြီးသူ့ပုခုံးပေါ်ပတ်ဝိုက်တင်ပေးကာ
နို့အုံကြီးပေါ်ဖိအုပ်ထားပေးသည်။အအို
ဆိုပေမယ့် ကလေးမမွေးသေး..အားရ
ပါးရအစို့အနယ်အဆွဲမခံရသေးတဲ့နို့ကြီး
တွေမို့ မာမာတင်းတင်း ဖောင်းဖောင်း
ကားကား..လက်တစ်အုပ်နဲ့မဆန့်။အားရ
ပါးရညှစ်နယ်ပစ်တော့ မေကြည်အီဆိမ့်
သွားသည်။ထမင်းစားချင်စိတ်တွေအဝေး
ကိုလွင့်ပျောက်သွားပြီးကိုင်မိထားပြီဖြစ်တဲ့
လီးကိုစားချင်စိတ်တွေဝင်လာသည်။ဒီလီး
ကြီးကို သူ့စောက်ပတ်ကြီးနဲ့အားရပါးရ
စုပ်ညှစ်ပြီးစားပစ်ချင်လာသည်။မေသီ့
ကိုကြည့်တော့ မေသီကအိပ်ခန်းဖက်ကို
မေးဆတ်ပြရင်း..
” မမကြီးနော်..အိပ်ခန်းရှိရဲ့သားနဲ့
ထမင်းစားခန်းထဲလာမလုပ်နဲ့..ထမင်း
စားပျက်တယ်…ခ်ခ်..ဟင်းရည်နဲနေပါ
တယ်ဆိုမှ လီးရည်သောက်ပစ်မှာ ဘာ
မှတ်လဲ..သွား..”
အောင်အောင်နှင့်မေကြည်တို့ တစ်
ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ပြီး
ကုလားထိုင်တွေပေါ်ကပြိုင်တူထ,ကာ
မေသီ့အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြေးကြသည်။မေသီ
သက်ပြင်းမချနိုင်သေး..ထမင်းစားရင်း
စောက်ပတ်ပွတ်နေရသည်။မေကြည်ပြီး
မှသူ့အလှည့်ဆိုတော့..တစ်နာရီကျော်
ကျော်လောက်အနည်းဆုံးစောင့်ရဦးမှာ
တွေးပြီးမစောင့်ချင်။
” ဟဲ့..ဟိုနှစ်ယောက်ရော..စားပြီး
သွားကြပလား..”
မေသီနှုတ်ခမ်းလေးပေါ်လက်ညှိုးလေးထောင်ကာပြရင်း သူ့အိပ်ခန်းထဲ
လက်ညှိုးထိုးပြီးလက်ကွင်းကိုဆောင့်ကာ
ဆောင့်ကာထိုးပြလိုက်သည်။
ပြည့်စုုံခြင်း
၁၄
မေသီ့အခန်းထဲရောက်တော့မောင်နှစ်
မနှစ်ယောက်နခမ်းတွေကိုသူ့ထက်ငါအလျင်ဦးအောင်အငမ်းမရစုပ်ယူနမ်းပစ်မိ
ကြသည်။မေကြည်ကလီးကြီးကိုလက်ထဲ
ကမလွှတ်နိုင်..လီးချောင်းကြီးဆုပ်ပွတ်
လိုက်ဂွေးဥတွေပွတ်နယ်လိုက်.တစ်စက္ကန့်
လေးမှငြိမ်ငြိမ်မထိန်းနိုင်အောင်စိတ်တွေ
လှုပ်ရှားသည်။ဆုပ်ကိုင်လို့ပဲထားချင်သလိုလို..စောက်ပတ်ထဲပဲထည့်ထားချင်
သလိုလို….စောက်ပတ်ထဲဝင်လာမှာကို
တော့သေသေချာချာသိထားသည်။စိတ်တွေကဆောက်တည်ရာမရနိုင်။အောင့်မှာ
ကတစ်မျိုး..နို့ကြီးတွေလည်းကိုင်ဆုပ်ပစ်
ချင်သည်..စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်းအုပ်
ဆွဲကိုင်ချင်သည်..သူ့လီးကြီးနဲ့လည်းထိုးထည့်ပစ်ချင်သည်..နောက်ဆုံးတော့ နို့
လုံးမို့ဖောင်းဖောင်းကြီးတစ်လုံးကိုအားရ
ပါးရဆုပ်နယ်ရင်းစောက်ဖုတ်ကြီးကိုလက်
ဖဝါး..လက်ချောင်းတွေနဲ့အစုန်အဆန်
အုပ်နယ်ထိုးဆွပွတ်ပေးနေမိသည်။ထမီခံ
နေတာမို့ပွတ်ရထိရတာကအရသာကတစ်မျိုး..အားတော့ဖြင့်မရနိုင်အောင်ထ,ကြွ
နှိုးဆွနိုင်လွန်းသည်။မေကြည်ကကြိုတင်စီစဉ်ပြီးပင်တီဝတ်မလာတော့ စောက်ရည်တွေကစိမ့်ပြီးထမီပါးပါးကိုဖောက်ထွက်ခါ လက်ချောင်းလေးတွေမှာပင်စိုလာ
သည်။ဒါကလည်းလိုးချင်စိတ်ကိုအလွန်
နှိုးဆွနိုင်လွန်းသည်။စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်
ရင်းထမီကိုဆွဲဆွဲပင့်တင်နေတော့ခံနေရ
တဲ့မေကြည်ကအားမရ..စောက်ပတ်ကြီး
ကိုသူ့လက်ကြီးနဲ့ထိစေချင်လှပြီ..။နမ်းနေ
တာကိုခဏဖြုတ်ပြီးထမီကိုချွတ်ချလိုက်
ရင်းအောင့်ပုဆိုးကိုလည်းဖြည်ချလိုက်လို့
လီးကြီးကဖြောင်းကနဲဆီးပုံးကိုပြေးရိုက်
သည်။သန်လိုက်တဲ့ လီးအား….အိမ်က
ယောကျာင်္းနဲ့တခြားစီ..ဟိုလူကပျော့ကွေး
ကွေးနဲ့မို့လီးတောင်လာဖို့တောင်အဖန်ဖန်
ဆွရသည်။အောင့်လက်ညှိုးကစောက်
ခေါင်းထဲစွတ်ဆိုဝင်လာတော့ဖင်ကိုပင့်ပြီး
ကော့ပေးပစ်လိုက်သည်။လက်နဲ့လည်း
ကောင်းပါသည်.ဒါပေမယ့်လီးကိုပိုလိုချင်
သည်မို့စောက်ပတ်ကြီးအဆက်မပြတ်
ကော့ပေးကာပြောမိသည်..
” လိုးပေးတော့မောင်လေးရာ..ဒီလီး
ကြီး မကြီးစောက်ပတ်ထဲထည့်ပြီးဆောင့်
လိုးပေးတော့..”
ပြောရင်း ကုတင်ပေါ်ခြေထောက်တွေ
တွဲလောင်းချထိုင်ကာအကျႌတွေချွတ်ပစ်
လိုက်သည်။သူ့အကျႌတွေအကုန်ချွတ်ပြိး
ကုတင်ပေါ်လှဲမယ်လုပ်တော့ပုခုံးနှစ်ဖက်
ကိုကိုင်ပြီးပက်လက်လှန်ချခံလိုက်ရတာမို့
ကုတင်စောင်းမှာပဲအလိုးခံရတော့မယ်ဆို
တာသိပြီးဖင်လေးများတွန့်သွားမိသည်။
အွန့်..ဖင်တွန့်ပါတယ်ဆိုမှ စောက်ရည်က စစ်ကနဲစိမ့်ထွက်သွားသတဲ့..ခ်ခ်..
အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့်တစ်ခါလား
နှစ်ခါလား ဒီလိုမျိုးအလိုးခံခဲ့ဖူးတာဆိုတော့ အထာကသိပ်မကျွမ်း။ဒါပေမယ့်
ပေါင်တွေဆွဲမြှင့်ထားပေးရမယ်လို့တော့
သဘာဝကသင်ပေးပြီးသားမို့သိပါသည်။
ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးရင်ပတ်အထိဆွဲတင်ကာ
ဒူးကို�
နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲယူအားပြုထားလိုက်တော့
စောက်ဖုုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကခုံးထနေ
အောင်ပေါ်လာသည်။အောင်ကမတ်တပ်ရပ်လျက်လီးကိုလက်တစ်ဖက်ကကိုင်ပြီး
ဒစ်ဖျားနဲ့စောက်ခေါင်းထဲဝိုက်ပွတ်မွှေရင်း
လက်တစ်ဖက်ကနို့ကြီးတစ်လုံးကိုဆုပ်ခါ
ချေမွသည်။စောက်ရည်သံတွေ ဇိဇက် ဇိ
ဇက် စွတ်ပြွတ် နဲ့ထွက်နေတာကစိတ်ကိုဆွသည်မို့ ဖင်ကြီးကော့ကော့တင်ပေးမိ
သည်။
” လိုးလေကွာ..ထည့်တော့လေ..အာ့
အွန့်…ဝင်တယ်..ဝင်ပါတယ်ဟဲ့ တင်း
တင်းကြီး..ထည့် ထိုးထည့်..”
လီးကြိီးကစောက်ခေါင်းထဲ တအိအိ
ဝင်လာသည်။တစ်ခါတည်းအဆုံးထိမသွင်းလို့အားမရ..။ဒါပေမယ့်စောက်ပတ်အ
တွင်းနံရံကြွက်သားတွေကိုလီးကြီးကထိထိ
မိမိတိုးတိုက်ဝင်လာတာမို့အရသာရှိနေပြီး
သူ့လင်လိုးတုန်းကဒီလိုအရသာမခံစားခဲ့ရ
တော့ခုမှထူးပြီးကြိုက်နေသည်။ကောင်း
လွန်းလို့လက်တစ်ဖက်နဲ့လျှောသွင်းပြီး
လီးကိုစမ်းကြည့်တော့ထက်ဝက်လောက်ပဲ
ဝင်သေးသည်။အသက်မရှူမိပဲပါးစပ်ကြီး
ဟ,ပြီးလီးအဝင်ကိုစောင့်နေဆဲအောင်က
ဆက်မသွင်းပဲဝင်သလောက်နဲ့ပဲလိုးပေး
နေတော့ကောင်းလွန်းလို့စောက်ရည်တွေ
ရွှဲနေအောင်ထွက်သည်။တရုတ်စပ်မျိုးမို့
ပင်ကိုယ်ကစောက်ရည်ခပ်ရွှဲရွှဲ..ဗွက်ကနဲ
ဗွက်ကနဲအသံကြမ်းတွေတောင်ထွက်လာ
ရသည်။အဲ့..လီးကြီးကထပ်တိုးဝင်လာလို့
သားအိမ်ခေါင်ဝ,ကိုဒစ်ဖျားကြီးဖိထောက်
လာတာ တင်းတင်းအိအိဖိမိနေမှန်းခံစား
ရသည်။ဒီလောက်နဲ့ပဲခပ်ကြာကြာလေး
လိုးပေးနေတော့ကောင်းလိုက်တာဥပမာ
တောင်မပြောပြတတ်တော့။လီးကြီးက
စောက်ပတ်တစ်အုံလုံးကိုတိုးဝင်ပွတ်ထွက်
ရက်ရက်စက်စက်ကောင်းသည်။စောက်
ရည်တွေထိန်းလို့လုံးဝမနိုင်တော့။အောင်
သူ့မျက်နှာကိုသေသေချာချာကြည့်ပြီး
လီးအဆုံးထိဆောင့်လိုးထည့်တော့အောင့်
တက်လာလို့အော်မယ်စိတ်ကူးရုံရှိသေး
အောင်ကခါးကြီးကိုင်းကာသူ့နှုတ်ခမ်းတွေ
ကိုစုပ်နမ်းပစ်လို့မအော်နိုင်တော့.။ပေါင်
ကြီးတွေကိုလက်ကလွှတ်..သူ့ကျောပြင်
ကြီးသိုင်းဖက်ပြီးတစ်ဘုန်းဘုန်းထုပစ်ရင်း
ခြေထောက်တွေမိုးပေါ်ထောင် ယက်ကန် ယက်ကန် ဖင်ကော့ခံပစ်မှနဲနဲသက်
သာသလိုခံစားရသည်။မေကြည့်ပုခုံးနှစ်
ဖက်ကိုလက်လျှိုသွင်း..တဇတ်ဇတ်ကပ်
ဆောင့်လိုးပေးနေတော့လီးထိပ်ဖူးကြီးက
သားအိမ်ခေါင်းဝ,နဲ့ဖိလိုက်ဖွလိုက် ဖိလိုက်ဖွလိုက်..ထိုးထိုးထည့်ခံနေရသလိုရင်
ညွန့်ထဲအထိအောင့်ပြီးကောင်းသည်။ခံ
စားချက်တွေထိန်းချုပ်မရနိုင်လွန်းတော့
အသံကုန်ဟစ်အော်ရင်းအထွတ်အထိပ်ထိပြီးသွားခဲ့ရသည်။
အားဟား..အား..အာ့..မောင်လေး
ရေ..ကောင်းလိုက်တာကွယ်..အာ့.ဟာ့
မမပြီးတယ်မောင်လေးရေ..မကြီးပြီးသွား
ပြီ…
ပြည့်စုံခြင်း
၁၅
အခန်းထဲကမေကြည့်အော်သံကနားထဲကိုပီပီသသဝင်လာသည်။မေကြည်ပြီး
ပြီဆိုတော့ကိုယ့်အလှည့်မို့မေသီစောက်
ရည်အရွှဲသားနဲ့ဝင်လာတော့အောင်က
မေကြည့်ကိုကုတင်စောင်းမှာတင်..သူက
ကုတင်ဘေးမတ်တပ်ရပ်ပြီးတစ်ဖုန်းဖုန်း
တစ်ဖောင်းဖောင်းနဲ့ပီပီပြင်ပြင်လိုးနေဆဲ။
မေကြည့်စောက်ခေါင်းထဲအောင့်လီးကြီး
ဝင်လိုက်ထွက်လာလိုက်..ဝင်လိုက် ထွက်
လာလိုက်..အပီလိုးနေတာအသေအချာ
မြင်နေရတော့ ကိုယ်တိုင်ဝင်အလိုးခံချင်
လာပြီးစောက်ဖုတ်အုံထဲကိုပုရွက်ဆိတ်ဝင်
ပြေးနေသလိုရွလာသည်။အောင်အောင်ကအသေဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ တစ်
ချက်ဆောင့်လိုးတိုင်းမေကြည့်ကိုယ်ကြီး
အပေါ်ဖက်တစ်ထွာကျော်လောက်လွှင့်
တက်သွားသည်။မေကြည်ကအောင့်လက်
ဖျံကိုဆွဲကိုင်အားပြုထိန်းပေမယ့်ဆောင့်
ချက်ကပြင်းတော့ဖင်ကြီးကလွင့်တက်သွားသည်။နောက်တော့အောင်အောင်သူ့
အစ်မကိုခါးကကိုင်ကာပြန်ဆွဲလာပြီးကုတင်စောင်းမှာဖင်ဆုံကြီးကိုအထိုင်တစ်ကျ
နေရာချရပြန်သည်။မေသီအားမလိုအား
မရဖြစ်လာတော့ ဝင်ပြောပစ်လိုက်သည်.
” ဘောင်တန်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲပြီး
ပြန်လိုးလေမကြီးရဲ့..သူဆောင့်တိုင်းပြန်
ကော့လိုးပစ်လိုက်..”
မေကြည်ရေအောင်အောင်ပါ ဒီတော့မှမေသီရောက်နေတာကိုသတိပြုမိသည်။
” ကောင်းလိုက်တာမေသီရယ်.ဆောင့်
လိုးတိုင်းလီးကြီးကရင်ညွန်ထဲထိဝုန်းကနဲ
ဝုန်းကနဲ ဝင်ထိုးတာတစ်နင့်တစ်ပိုးပဲ.နင်
ဒီလိုအလိုးခံဖူးလား..”
” ခံပြီးပြီ..သူ့လီးကြီးအကြောင်းလဲသိ
ပြီးပြီ..မေသူပြောသလိုပြန်လိုးပစ်.ကော့
သာလိုးပစ်..တအားကောင်းတယ် ”
” မလတ်နော်..အပြောနဲ့လာမခံနဲ့..
သတ္တိရှိရင်ဘေးမှာအိပ်ပြီးအလိုးခံလိုက်
နှစ်ယောက်လုံးကိုလိုးပေးလိုက်မယ်..
သိတယ်နော်…”
မေသီကအခန်းအပြင်ပြန်ထွက်ရင်း
သမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ကာပြန်ပြောရ
သည်။ကြာကြာကြည့်နေလျင်သူပြောသ
လို ဝင်အလိုးခံမိတော့မှာသေချာနေသည်
” ဟွန့်..မကြီးကို အားရပါးရခံပါစေ
တော့လို့လွှတ်ပေးထားတာ..ဒီစောက်
ပတ်ကကြောက်ကိုမကြောက်တာ ခ်ခ် ”
အောင်အောင်မေကြည့်ကိုအသေလိုး
ပြန်သည်။မေကြည်ကလည်းကုတင်ဘေး
ဘောင်တန်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ဆွဲ
အားပြုပြန်လိုးတော့ ကိုယ်လုံးကြီးပြေး
မတက်တော့ပဲ လီးကအဆုံးအထိနင့်ကနဲ
နင့်ကနဲ ဝင်ကာသားအိမ်ခေါင်းဝ,ကိုထိုး
ဖိသည်။မတ်တပ်ရပ်လိုးလိုက် ခြေတစ်
ချောင်းထောက်လိုးလိုက်..အားရပါးရအ
ရှိန်ယူဆောင့်လိုးနေတော့မေကြည်မကြုံစဖူးအရသာထူးတွေ့ပြီးအကြိမ်ကြိမ်အခါ
ခါပြီးသည်။စိတ်ဇောတွေလည်းမကျနိုင်။
မတင်းတိမ်နိုင်။
” ဆောင့်..အောင်..ဆောင့်.အာ့..
အသေလိုး..အင့်..တို့ကလေးယူရအောင်
လိုး..ဗိုက်ကြီးအောင်လိုး..အင့်..အာ့..
ဆောင့်..အသေဆောင့်….”
အောင်အောင်လိုးလို့အလွန်ကောင်း
နေပါမှ ဗိုက်ကြီးအောင်လိုးခိုင်းနေတော့
အရိုင်းစိတ်တွေမွှန်ထူလာပြီးဆောင့်ချက်
တွေသွက်လာသည်။လီးဆွဲထုတ်ပေမယ့်
ကျွတ်ထွက်မလာပဲ ဖင်ကြီးကကော့ကပ်
ပြီးပါလာကာအချိန်ပြည့်အစုပ်အညှစ်ခံ
နေရတော့လဒစ်ကြီးရွတက်လာပြီးအံကို
တင်းတင်းကြိတ်ကာပိတ်ဆောင့်လိုးတော့
လီးရည်တွေဖျောကနဲပန်းထွက်သွားသည်
မှာရေကာတာကျိုးသည့်အလားထိန်းချုပ်
လို့မရ။ဆက်ကာဆက်ကာပန်းထွက်နေ
တော့မေကြည့်ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုဖက်ပြီး
တစ်ဇတ်ဇတ်ဆောင့်ကာတစ်အားအားနဲ့
အော်နေမိသည်။
” အား..အား.ဟား..ကောင်းလိုက်
တာမကြီးရာ..ကောင်းတယ်ဟ..အား..
ထွက်ကုန်ပြီမကြီးရေ.နင်ဗိုက်ကြီးအောင်
လိုးပေးလိုက်ပြီ..အား…စုပ်တယ်ဟ..
မကြီးစောက်ပတ်ကြီးကလီးကိုညှစ်ထား
တယ်…”
” ခ်ခ်..အော်နဲ့လေကွာ..ကြားကုန်
တော့မှာပဲ..ခ်ခ်..”
မေကြည် အောင်အောင့်ပါးစပ်ကိုသူ့
လက်ဖဝါးဖြင့်လိုက်ပိတ်ပြီးပြောမှသတိရ
ုပြီးအော်သံတိတ်သွားသည်။
” ကောင်းလို့ပါမကြီးရာ..နင့်စောက်
ပတ်ကြီးကအအိုစောက်ပတ်လို့ပြောရင်
ယုံစရာမရှိဘူး..အောင့်လီးကိုဆွဲစုပ်ထား
တာကျပ်သိပ်နေတာပဲ…”
” ခ်ခ်..ကြိုက်လား မကြီးစောက်ပတ်
ကြိုက်ရင် နေ့တိုင်းအိမ်လာလိုး..စပါယ်
ရှယ်အလိုးခံမယ်..”
” ကြိုက်တယ်..သိပ်ကြိုက်တယ် လာ
လိုးမယ်..”
ဒီတစ်ခါအော်သံကပြီးသွားတာသေချာ
လို့မေသီအခန်းထဲပြေးဝင်လာတော့သူတို့
ကဆက်လိုးမယ်ဟန်ပြင်နေလို့ကမန်းက
တမ်း တားရသည်။
” ဟဲ့..ဟဲ့..ဒီစောက်ပတ်လဲကောင်း
ပါတယ်နော်..အပျိုစောက်ပတ်ပါအောင်
ရဲ့..သူ့လီးကြီးနဲ့ပဲပါကင်ဖွင့်ခဲ့ပြီးတော့..
မလတ်အလှည့်လေ..အောင်ရဲ့…”
ဒီတော့မှ မေကြည့်စောက်ပတ်ထဲက
လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်သည်။လီးကြီးကသူတို့
နှစ်ယောက်လုံး၏လီးရည်တွေစောက်
ရည်တွေနှင့်စိုရွှဲပြောင်လက်နေပြီးမာနေ
ဆဲမို့မေသီအငမ်းမရဆွဲစုပ်ပစ်သည်။မေ
ကြည့်စောက်ပတ်ထဲကလီးရည်တွေတစ်
စိမ့်စိမ့်စီးထွက်လာပြီးအိပ်ယာပေါ်အိုင်
ထွက်သွားသည်။လီးကြီးဆွဲထုတ်ခါစ,မို့
စောက်ခေါင်းကြီးကလီးနှင့်တစ်ရွယ်တည်းပွင့်ဟ,နေတာကြည့်လို့ကောင်းလှ
သည်။မေကြည် ပက်လက်ကမထ,သေး
ပဲအကြာကြီးမှိန်းနေသဖြင့်မေသီကုတင်
ဘေးတန်းကိုလက်နှစ်ဖက်ထောင်ကာဖင်
ကုန်းပေးပြီး..
” အင့်..လိုးတော့..မစောင့်နိုင်ဘူး..
ချက်ချင်းတော့တအားမဆောင့်လိုးနဲ့ဦး
နော်..ကြောက်တယ်..”
အောင်အောင် မေသီ့ဖင်နှစ်လုံးကို
လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိထားပြီးစောက်ဖုတ်ထဲ
လီးကိုတစ်အိအိထိုးသွင်းတော့မေသီခါး
နည်းနည်းကုန်းတက်ချင်လာသည်။ခါး
ချိုင့်ကိုလက်နှင့်ထပ်ဖိပြီးအဆုံးထိဆောင့်
လိုးထည့်တော့ မေသီအော်ရပြန်သည်။
” အာ့…အား…သေပြီ..သေပါပြီ ”
ဘွတ်.ဘွတ် ဘွတ် ဖူး ဘူ.ဖောင်း..
ဘလွတ် ဘွတ်..ဖောင်း ဖောင်း ဘွတ်” အောင်..မကြီးကိုနောက်တစ်ဆို
အဲလိုလိုးပေးနော်..အားရလို့…”
ပြည့်စုံခြင်း
၁၆
” ဟား..သားကအိပ်ယာမနိုးသေးဘူး
ထင်တယ်..အဆာပြေလေးတောင်လာမ
စားပါလား…”
မနေ့ညက မေသီတစ်ညလုံးအလိုးခံ
ထားခဲ့တော့မျက်နှာကမလုံမလဲ။အောင်ကမနက်ငါးနာရီထိုးပြိီးမှသူ့အပေါ်က
ဆင်းသည်။မောင်နှမနှစ်ယောက်လိုးလို့
ကောင်းလွန်းသဖြင့်တစ်မှေးတောင်မအိပ်
ခဲ့။မေသီကရုံးသွားစရာရှိသူမို့ပြန်မအိပ်
တော့ပေမယ့်အောင်ကပြန်အိပ်ဟန်တူပါ
သည်။သူသွားနှိုးမယ်ဟန်ပြင်တော့ ဒေါ်
လေးကြည် ထ,သွားလို့အသာငြိမ်ပြီးနေ
လိုက်သည်။
ဒေါ်လေးကြည် အောင့်အခန်းထဲဝင်
သွားတော့အောင်က တုံးလုံးကြီးအိပ်နေ
သည်။ခေါင်းအုံးနံဘေးမှာပင်တီလေးနှစ်
ထည်တွေ့တော့ပြုံးမိသေးသည်။လီးကြီး
ကိုကိုင်လှုပ်နှိုးတော့အောင်အောင်မျက်
လုံးပွင့်လာသည် ။
” အဆာပြေစားဖို့လာနှိုးတာ..ထ,လာ
ခဲ့တော့..မေသီတို့စောင့်နေတယ်..”
ဒေါ်လေးကြည်ထွက်သွားတော့မှ
အောင်အောင်အူကြောင်ကြောင်နဲ့အဝတ်
တွေဝတ်ပြီးထွက်လာကာစားပွဲမှာထိုင်
သည်။မျက်နှာမသစ်ပဲ စားမိတော့မလို
ဖြစ်နေတော့အူကြောင်ကြောင်နဲ့ထပြေး
ရပြန်သဖြင့် ဦးမောင်မောင်ရယ်၍မဆုံး။
နောက်ရက်မှာအမေတို့ပြန်လာတော့
ဒေါ်လေးကြည်နှင့်တွတ်ထိုးနေကြသည်။
အမေကအောင်အောင့်ကိုမျက်စောင်း
တစ်ခဲခဲ။အောင်အောင်ကမျက်နှာချိုသွေး
တော့ဗိုက်ကြောဆွဲလိမ်သည်။
” အာ့..မေမေ..မေမေ..အောက်မှာ
မေမေ..အောက်မှာ…နေရာလွဲနေပြီ..
လီးကအောက်မှာ..”
အမေကဗိုက်ကြောရောလီးကြောပါ
ဆွဲလိမ်နေတော့အောင်အောင်ရုန်းထွက်မရ။ မေနီကရယ်၍မဆုံးပြန်။မေနီ့ကို
မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြတော့
” လုပ်မနေနဲ့တော့အောင်..မငယ် အ
မေ့ကိုအကုန်ပြောပြလိုက်ပြီးပြီ ခ်ခ်..နင့်လီးကသရမ်းလွန်းတာ နင်ပဲခံ..ခ်ခ်..”
ဘယ်သူမှကိုယ့်ဖက်ကမရှိတော့။ကြံရာမရသဖြင့်ကိုယ့်ကိုကိုယ်အားကိုးပြီးအ
မေ့ ခါးကုဖက်ကာ ဒါ်လေးကြည်အခန်း
ထဲဆွဲခေါ်သည်။အမေကမလိုက်ချင်သ
လိုရုန်းထွက်နေပြီး အောင်အောင့်ကိုအ
ခန်းထဲအရင်တွန်းပို့ပြီးမှလိုက်ဝင်လာပြီး
လီးကိုလွှတ်ပေးသည်။
” လီးနာသွားပြီ..ကြည့်..”
” ဟုတ်ပါ့.နာလွန်းလို့ တောင်နေတာ
ဒစ်ကြီးကိုပြူးနေတာပဲ..ခ်ခ်..”
အမေကကုတင်ပေါ်မှာပေါင်ကြီးကား
ပေးထားတော့ဒစ်ကြီးတေ့ပြီးတစ်ချက်တည်းနဲ့အဆုံးထိသွင်းပစ်သည်။
” အိ…ကြမ်းတာကွာ..စောက်ရည်
လေးတောင်မချူဘူး..မေကြည်သင်ထား
ပေးတာဖြစ်မယ်..ဆောင့်..”
ဒီလောက်ဆိုရင်အမေစိတ်ဆိုးတာတွေ
ပြေပြီဆိုတာသိ၍ စိတ်အေးလက်အေး
ဖြစ်သွားပြီး.ခပ်ပြင်းပြင်းသွက်သွက်လေး
ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။အမေစိတ်တွေကြွ
တက်လာပြီးဖင်ကြီးကိုအဆက်မပြတ်
ကော့ခါကော့ခါပင့်တင်သည်။နို့လုံးကြီး
ကိုကိုင်ပြီးပါးစပ်ထဲထည့်ပေးသဖြင့် တစ်
ပြွတ်ပြွတ်စို့ရင်းတစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်ပေး
တော့အမေကအောင့်ခေါင်းကိုအတင်းဖက်
ထားသည်။လိုးလို့ကောင်းဆဲစောက်ပတ်
ယက်ချင်လာ၍လီးကိုချွတ်တော့မေနီတို့
အော်သံကြားလိုက်သည်။ဒေါ်လေးကြည်
နှင့်မေနီတို့အပြင်ကဘာတွေအော်နေကြ
သည်ကိုမသိလိုက်။တံခါးကိုစေ့ရုံသာစေ့
ထားတာမို့ ဝုန်းကနဲတံခါးပွင့်သွားတော့
လန့်ပြီးလှည့်ကြည့်သည်..
ဒေါ်လေးကြည်ကခြေကားယား လက်
ကားယား ထုပ်စည်းတိုးနေပြီး မေကြည်
နှင့်မေသီတို့ တွန်းထိုးဝင်လာကြတာကိုတွေ့ရသဖြင့်ဘာဆက်လုပ်ရမည်မသိပဲ
လီးတန်းလန်းဖြစ်နေတော့ မေကြည်က
လီးကိုကိုင်ပြီးအမေ့စောက်ခေါင်းပေါက်
မှာပြန်တေ့ပေးသည်။
” အင်..အောင်စောက်ပတ်ယက်မလို့
မကြီးရဲ့..”
ဒါမျိုးကျမေသီကမြန်သည်။
” မလတ်ကိုယက်..မလတ်စောက်ပတ်
ကိုယက်..ရော့..”
ထမီကြီးခါးအထိလှန်ခါအမေ့ကိုခွပြီး
ရပ်လိုက်တော့ ဒူးထောက်လျက်လိုး နေ သည့်အောင့်မျက်နှာတည့်တည့်စောက်ပတ်ပြူးပြူးကြီးကော့ခါကော့ခါရောက်သွားသည်။
မေနီနီက လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးပြီးရယ်
မောနေဆဲ…
အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။
မောင်ကျော်။
တစ်ခါမှ မတင်ဖူးသေးခြင်း ကြောင့် pageရဲ့ words စည်းမျဉ်းအရ တစ်ဆက်တည်း မတင်နိုင်လို့ အပိုဒ်ခွဲ ပီး
တင်ရာမှာ တစ်ချို့စကားလုံးများ ဖတ်မရဖြစ်ခဲ့သည်ရှိသော် ကျတော့် မကျွမ်းကျင်မှုကြောင့်သာ ဖြစ်ကြောင်း စာရေးသူ
နှင့် မသက်ဆိုင်ပါကြောင်း သိစေအပ်ပါတယ်။