” ငါတော့ နင့်အဖေနဲ့ဆက်မပေါင်းနိုင်တော့ဘူးလူဇော်ရာ..အဖေတို့အိမ်ကိုပဲ ပြန်နေတော့
မယ် ”
အိမ်အပေါ်ထပ်ဧည့်ခန်းကျယ်ထဲမှာလူဇော်
တစ်ယောက်ထဲဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်ကောင်းနေ
ဆဲ အဖေ့မယားတင်တင်ချိုက မျက်နှာညိုညိုဖြင့်
လာပြောသည်။အဖေ့မယားလို့ပြောရသည်က
အမေတစ်ယောက်လုံးငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် လှလှ
ပပ တောင့်တောင့်တင်းတင်း သက်ရှိထင်ရှား ရှိ
နေပါလျက် လူဇော်နှင့်သက်တူရွယ်တူကျေ ာင်း
နေဖက်ကစားဖော် တင်တင်ချိုကို ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းယူပြီး တစ်အိမ်တည်းမှာပဲအတူပေါင်း
နေခြင်းကြောင့်ပြောရခြင်းပါ။
” ဘာလဲဟ, နင်က..သုတ်ကြောင်နေတာလား..အာရုံနောက်တယ် ”
ဇာတ်ရှိန်ကောင်းနေတုန်း အာရုံပြောင်းလိုက်
ရသဖြင့်လူဇော်သိပ်မကြည်..အဖေ့မယားဆိုပေ
မယ့် သူငယ်ချင်းလည်းသူငယ်ချင်းမို့ သူ့ကိုလှည့့်
ကြည့်မနေပဲဘုတောလွှတ်သည်။
” အေးဟ.နင်ပြောတာကွက်တိပဲ..ငါတကယ်
သုတ်ကြောင်နေပြီထင်တာပဲ ”
ကိုယ်ကဘုတောလိုက်ပေမယ့် သူ့အသံက
တိုးတိုးညင်ညင် ခြောက်ခြောက်သွေ့သွေ့အက်ကွဲကွဲ။သူ့စကားနှစ်ခွန်းကဆက်စပ်မှုရှိနေတော့
အတည်ပြောနေတာပဲဟုတွေးမိသဖြင့်လူဇော်ဇာတ်လမ်းတွဲကိုမျက်နှာလွှဲပြီးသူ့မျက်နှာကိုတစ်ချက်လှည့်ကြည့်မိသည်။တင်တင်ချို မျက်နှာကစွဲ
မက်စရာအလှမျိုးမရှိပါ။နဖူးပြေပြေ မျက်ခုံးလှပေ
မယ့်..အသားကညိုု နှာတန်ကတိုပြီး သွားကကျဲ
ချင်နေပြန်သေးသည်။ဆံပင်တိုတိုလေးထားပြီး
ယောကျၤ ားဝတ်ရှပ်အကျႌတွေအဝတ်မျ ားကာ
တစ်ခါတစ်လေမှသာ တီရှပ် စပိုရှပ်လိုမျိုးတွေကိုဝတ်လေ့ရှိသူမို့ မိန်းမသားဆန်သည့်အလှမျိုးကို သူ့ဆီမှာမတွေ့နိုင်ပါ။ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်အလှ
ကို အဝတ်အစားတွေကဖုံးထားသဖြင့်မြင်ကြသူ
တိုင်း၏ နှစ်ခါပြန်ကြည့်ပြီးအလေးပေးအငမ်းခံရ
သူလည်းမဟုတ်ပါ။ဒါပေမယ့်သူ့နို့သူ့ဖင်တွေနှင့့်
့သူ့ကိုယ်လုံးအလွန်လှသည့်အကြောင်းလူဇော်ကတော့သိပါသည်။
” ဘာလဲဟာနင်ကလဲ..မဟုတ်တာတွေပြော
ပြီး မမှန်တာတွေတော့မလုပ်ပါနဲ့..အမေနဲ့လည်း
အဆင်ပြေနေရဲ့သားနဲ့ ”
သေသေချ ာချ ာကြည့်တော့မှ သူဝတ်ထားသည့် ဂျင်းအပါးစားရှပ်အကျႌကအပေါ်ကျယ်သီးသုံးလုံးကြီးမျ ားတောင်ပွင့်နေသည်။ဂျင်းအကျႌ၏အောက်အနားစ,တွေကိုထမီထဲထည့်သွင်းဝတ်ထားသည်မို့ ဖွံ့ထွားသည့်နို့ကြီးတွေကရှေ့
ကိုတွန်းရုန်းပြီးထွက်ပြေးတော့မည့်အလားတာစူ
နေကြသည်မှာ အကျႌရှေ့အနားပတ်တွေဟ,စိ
ဟ,စိ ကွဲနေပြီ။
” သုတ်ကြောင်နေတာပါဆိုမှ ဒေါ်လေးနဲ့ဆိုင်
ပါ့မလားဟဲ့ ငဇော်ရဲ့..နင်ကလဲ ဒူပါ့..နင့်အဖေနဲ့
ဆိုင်တာ..နင့်အဖေ..နင့်အဖေငါ့ယောကျၤ ား.အဲဒီ ငါ့ယောကျၤ ားကငါ့လာမလိုးလို့ကြောင်နေတာ..
သိပလား..ကဲ ”
ဒေါနဲ့မောနဲ့စူစူဆောင့်ဆောင့်ပြောပြီးနဖူးပေါ်
ဝဲကျလာသည့်ဆံစ,တွေကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပင့်
တင်တော့ အကျႌရင်ခြမ်းကဟ,ပြဲပြဲကြီးကွဲသွား
ကြပြန်သည်။အသားညိုပေမယ့်အကျႌ ဟ,ပြဲနှစ်
လွှာကြားက ပြူ.ထွက်လာသည့်သူ့နို့လုံးကြီးတွေကဝါဝါဝင်းဝင်း။လူဇော်မျက်လုံးတွေပေကလပ်..
ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် သူ့စိတ်တွေအတိတ်ဆီကိုရိပ်ကနဲပြေးသွားချင်သည်။တကယ်တော့
လူဇော်နှင့်တင်တင်ချိုက ရည်းစားမဖြစ်ခဲ့ကြပေ
မယ့်လွတ်သလားဆိုတော့ လွတ်လည်းမလွတ်ကင်းခဲ့ကြပါ။အတိတ်ဆီကိုပြန်ပြေးချင်ချင်ဖြစ်နေသည့်စိတ်ရိုင်းလေးငြိမ်သွားအောင်အကြည့်လွှဲ
လိုက်ရင်း
” နင်ကလဲဟယ်..စကားပြော ပက်စက်တာ..
အဖေလာမလိုးတော့နင်တောင်မှသက်သာသေးတယ်..ဘာကြောင်စရာရှိလဲဟဲ့..”
သူ့စကားကိုတင်တင်ချို မခံချိမခံသာဖြစ်သွား
ဟန်တူသည်။လူဇော့်နံဘေးကဆက်တီပေါ် ဖင်
တေ့ထိုင်ပြီးလက်ဖျံကိုဆွဲဆိတ်လျက်
” ဘာ ပက်စက်တာလဲ..ဟွန်း နင်ပဲငါ့ကိုသုတ်
အကြောင်းစ,ပြောတာ..သုတ်အကြောင်းပြောမှ
တော့လိုးတာပါမှာပေါ့ဟဲ့..ဟွန်း..ခုမှယဉ်ကျေးပြ
မနေနဲ့ ငါ့သားလေးရဲ့ ”
လူဇော့်မှာငိုရခက် ရယ်ရခက်ဖြစ်ရသည်။
” လက်သည်းရှည်ကြီးတွေနဲ့ဟာ..နာတယ် ”
မိချိုလက်ကိုအသာဆွဲဖယ်တော့မလွှတ်ပေး။
ကျန်သည့်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပါပူး၍ဆုုပ်ပြီး တစ်
ဆတ်ဆတ်လှုပ်ရမ်းခါသည်။သူကအငြိမ်မနေပဲ
လှုပ်ခါနေတော့ အကျႌရင်စေ့ကကျယ်လာလိုက်
ကျဉ်းသွားလိုက် နို့ကြီးတွေတစ်ရမ်းရမ်းလူးလှိမ့်
နေတာကိုမျက်စေ့နှင့်ကပ်လျက်အကျႌအဖွင့်ကြားကမြင်နေရသည်။
” တကယ်ပြောတာဖိုးဇော်ရဲ့..နင့်အဖေက
ငါနဲ့လာမအိပ်တာတစ်လလောက်ရှိပြီ..ဒေါ်လေး
ဆီလဲသွားမအိပ်ဖူးတဲ့..ကြည့်ရတာ ဟိုမယားဆီပဲ သွားလိုးနေတယ်ထင်တာပဲ..”
အဖေ့ကဒီမြို့မှာတရားဝင် မိန်းမသုံးယောက်
ပြောင်ပြောင်ယူထားသည်။အမေနှင့်သူ့အပြင်
ရပ်ကွက်ထဲမှာအိမ်တစ်ဆောင်မီးတစ်ပြောင်ဖြင့်
ထားသည့်မချယ်ရီဆိုသည့်မိန်းမတစ်ယောက်ရှိ
သေးသည်။မချယ်ရီကခပ်တောင့်တောင့် ဖွံ့ထွား
ထွား အရပ်မြင့်မြင့်ဆိုတော့သူထင်မည်ဆိုလည်းထင်စရာ..
” နင် သိပ်အလိုးခံချင်နေတာလား မိချို..”
လူဇော့်မေးခွန်းကဘာလိုလိုကြီး.သူပဲလိုးပေး
တော့မလိုလိုအဓိပ္ပါယ်မျိုးခံစားလိုက်ရသဖြင့်ဖျတ်
ကနဲကြည့်မိသည့်အကြည့်မှာညှို့ငင်မှုတွေပျေ ာ်
ဝင်သွားသည်..
” အင်း..နင်တို့ယောကျၤ ားတွေတော့သဘော
ပေါက်ပါ့မလားမသိဘူး..ငါတို့မိန်းမတွေအနေနဲ့
တော့လင်မယူသေးခင်ကဒီလောက်ကြီးမတမ်း
တခဲ့ပေမယ့်..ယူပြီး အလိုးခံရပြီးတဲ့နောက်တော့
အရသာကို အဓိကလိုစွဲသွားပြီ ဟ..နင် ငါ့ကိုနားလည်နိုင်လား..”
တစ်လောကလုံးမှာရှိတဲ့မိန်းမတွေအားလုံးက
သူ့လိုချည့်မျ ားဖြစ်နေမလားဟုလူဇော်ဖြန့်ကျက်
တွေးမိသွားသည်။
” အင်း…နည်းနည်းနားလည်သလိုလိုပဲ..ဘာ
ပဲဖြစ်ဖြစ် နင်မပြန်ပါနဲ့ဟာ..နင်မရှိရင် ငါတို့လဲ
ဟာတာတာဖြစ်သွားမှာ.အဆင်ပြေ
သွားမှာပါ ”
” ပေါ့ပေါ့မပြောနဲ့နော် လူဇော်..ငါက ဟိုအရင်နင်လိုးခဲ့ဖူးတဲ့မိချို မဟုတ်တော့ဘူး ”
ပုံပြင် (2)
အဖေကယောကျားချင်းအားကျယူရလောက်
အောင်တော်တော်ချောသည်။အသားလတ်ပြီး
မျက်နှာပေါက်ရှင်းရှင်း..နှာတန်လုံးလုံး နှုတ်ခမ်း
ထွေးထွေးကပန်းရောင်ပြေးနေသည်၊မေးရိုးက
ခိုင်ခန့်ပြီးသူ့နှုတ်ခမ်းစွန်းမှာချစ်မွှေးရှည်ရှည်လေး
တွေပူးစုနေသည့်မှဲ့နက်ကြီးကထင်းနေပြန်တော့
တော်ရုံလူယှဉ်တု၍မရနိုင်။အရပ်မြင့်သည်ဟုမဆိုနိုင်သော်လည်းငါးပေခွဲတော့ရှိပါသည်။အနေ
အထိုင်သန့်ပြီးဆံပင်လေးတစ်သ,သ.သွားတက်
လေးကပါနေပြန်တော့ အမေ့လိုငယ်ငယ်တောင့်
တောင့် အပျိုစစ်စစ်ဆယ့်ခြောက်နှစ်ကိုရအောင်ယူနိုင်ခဲ့သည်။ယောက္ခမအမွေတွေဖြင့်မြို့စွန်မှာ
ဆီစက်ထောင်ပြထားပေမယ့် တကယ်လုပ်တာ
ကဖဲဝိုင်းဒိုင်။မြို့ခံမို့ ရောက်လာသမျှ ဌာနဆိုင်ရာ
တွေကိုမျှတအောင်ပေါင်းပြီးလောင်းကစားဒိုင်ချုပ်
အကြီးအကျ ယ်လုပ်သည်။အပြောကောင်း ရုပ်ချေ ာပါဆိုမှဖြစ်လာသမျှ တာဝန်ယူရဲ..တာဝန်ယူ
နိုင်တော့ပျိုပျို အိုအိုမိန်းမတွေပတ်ချာလည်ဝိုင်းနေတာများအဖေကိုမနည်းလိုက်ရှာယူရသည်။အဲဒီ
လောက်မိန်းမပေါလာတော့ အဖေကမိန်းမတွေ
ကိုတန်ဖိုးသိပ်မထားတတ်တော့သည့်ဘဝပေးအမြင် အကျင့်စွဲသွားတာကြာပါပြီ။
လူဇော်ကလည်းမိချို ကိုလိုးခဲ့တာကြာပါပြီ။ တင်တင်ချို့အိမ်ကလူဇော်တို့အိမ်၏အရှေ့ဖက်..
ခြံချင်းကပ်မှာနေကြသလို အိမ်ချင်းကလည်းကပ်
နေသည်။ခြံဝင်းအရှည်ကြီးကိုယ်စီ.သူတို့ကအိမ်ပုလေး..လူဇော်တို့ကအိမ်အမြင့်..နှစ်ထပ်။အိမ်အပေါ်ထပ် လူဇော့်အခန်းကကြည့်လျင်မိချို တို့
့တစ်အိမ်လုံးနှင့်ခြံဝင်းတစ်လျေှ ာက်လုံးကိုစီးပြီး
မြင်နိုင်သည်။လူဇော်ခြောက်နှစ်..ခုနစ်နှစ်သားအရွယ်လောက်ကစ,ပြီးအစ်မနှစ်ယောက်နှင့်တူ
တူပုန်း.ခွေးရူးလိုက်..လင်မယားလုပ်တန်းကစား
ကြလျင် တင်တင်ချိုအမြဲပါသည်။သူတို့ခြံထဲမှာ
ဘာအပင်မှမရှိပေမယ့် လူဇော်တို့ခြံဝင်းကျယ်ထဲ
မှာက သီးပင်စားပင်မျိုးစုံသည့်အပြင်သရက် ပိန္နဲ
မာလကာ ဩဇာ ငှက်ပျေ ာအစုံစိုက်ထားသည်။ပုန်းလို့ကောင်း အောင်းလို့ကောင်း..တိတ်တိတ်
ခိုးပြီးလိုးလို့ကလည်းကောင်းမှကောင်း။အစ်မနှစ်
ယောက်သင်ပေး၍ လီးငုံလေးကိုလက်ဖြင့်ဖြဲပြီး
သူတို့စောက်ပတ်ထဲတေ့တေ့ထိုး.မလိုးတတ်လိုးတတ်နဲ့အစ်မနှစ်ယောက်လုံးကိုရော..မိချိုကိုရော
မျက်နှာချင်းဆိုင်အိမ်ကရပ်ကွက်လူကြီး၏သမီးသန်းနုဆိုသည့်အစ်မကြီးကိုပါ ကလေးသဘာဝလိုးပစ်ခဲ့သည်။
ှ လေးငါးနှစ်ကြာလို့လူဇော်ဆယ့်နှစ်နှစ်သား
အရွယ်လာက်မှာအထက်ပိုင်းကိုကျေ ာင်းသွား
နေရသည်။ကြီးဒေါ့်တို့လင်မယားကယောကျၤ ား
လေးလိုချင်သည်ဆိုပြီး အဖေ့ဆီကသားအဖြစ်
တောင်းသွားခြင်းပါ။ရောက်လို့မှတစ်နှစ်တောင်မနေလိုက်ရ လူဇော်လူပျိုပေါက်ဖြစ်သွားသည်။ဆယ့်ငါးနှစ်သားလောက် .နွေကျေ ာင်းပိတ်ရက်ခဏပြန်လာတော့အစ်မတွေရောမိချို ပါအပြိုင်း
အရိုင်း.အကြီးကြီးဖြစ်နေပြီ။ရောက်ရောက်ချင်း မနက်အိပ်ယာထ, ခေါင်းရင်းပြူ တင်းပေါက်ဖွင့်လိုက်ချိန်သူတို့အိမ်နောက်ဖေးရေကပြင်မှာမိချို
မျက်နှာသစ်နေသည်ကိုမြင်ရသည်။လူဇော်ထက်
အသက်လေးငါး ခြောက်လလောက်ပိုကြီးသည့်အပြင်အပျိသွေးဝင်ချိန်ဖြစ်၍ဖင်ရောနို့လုံးတွေပါအကြီးကြီး ဖြစ်နေသည့်မိချိုကိုကြည့်နေမိသည်မှာမျက်တောင်ပင်မခတ်မိ။အခိုက်အတန့်လေးတစ်ခုမှာတစ်စုံတစ်ရာကနှိုးဆော်ပေးလိုက်လေသလားတော့မသိပါ.ဟိုအရင်ကလေးဘဝတုန်းကလို သူကလည်းလူဇော်ရပ်ကြည့်လေ့ရှိသည့် ပြူတင်းပေါက်ကိုမော့ကြည့်သည်။မျက်လုံးချင်းဆုံသည့်ခဏအခိုက်အတန့်မှာ ဝင်းလက်သည့်အပြုံးတစ်စ,ကိုမြင်ရသည်။အကျင့်ပါနေခဲ့သည့်
စိတ်နှင့်လက်ကိုထိန်းသိမ်းဖို့သတိမထားတော့ စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်ပါ..ငယ်တုန်းကလိုပဲလက်ကွင်းထိုးပြီးအိမ်နောက်ဖေးဖက် အရိပ်ပြခေါ်ပစ်
မိလျက်သားဖြစ်သွားသည်။မိချိုုက ခဏတော့ပါး
စပ်အဟောင်းသားကြီးနဲ့မော့ကြည့်နေပြီးသတိ
ဝင်သွားတော့ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်လာသည်။ချက်ချင်းပဲ
ထပ်တစ်ခါမေးငေါ့ ခေါင်းဆတ်ပြီးခေါ်တော့သူ့
နှုတ်ခမ်းပြုံးယောင်ယောင်ကိုလက်ဝါးဖြင့်ပိတ်၍
အခန်းထဲဝင်ပြေးသည်။ဟိုတုန်းကဆို လူဇော်က
လက်ကွင်းထိုးပြလျှင် သူကပြန်ခေါင်းညိတ်ပြပြီး
အိမ်နောက်ဖေးစည်းရိုးတန်းကိုဖြတ်၍လာအလိုး
ခံနေကျ။အခုတော့ ဘာမှအချက်ပြန်မပေးပဲအိမ်
ထဲဝင်ပြေးသဖြင့် ငါလုပ်မိတာမှားမျ ားမှားသွား
ပြီလား ဟူသောစိုးရိမ်အတွေးဖြင့်တစ်မနက်ခင်းလုံး စိတ်မပျော်နိုင်။အမေတို့အစ်မတို့မီးဖိုထဲမှာအလုပ်ရှုပ် နေကြတုန်းခရမ်းရောင်စက္ကူ ပန်းလေးတစ်ပွင့်ခူးပြီးတင်တင်ချိုတို့အိမ်ဖက်ကူးခဲ့သည်။
ချဲတွက်နေသည့်သူ့အဖေဦးညိုကြီးကို အိပ်ထဲက
ငွေငါးထောင်တန်တစ်ရွက်ထုတ်ပေးပြီးဖားရင်း
တင်တင်ချို့ကိုစက္ကူ ပန်းလေးလှမ်းပေးသည်.။
ဦးညိုကြီး အရက်ကြိုက်ချက်က ဖြုတ်ကနဲအပြင်
ထွက်သွားသည်မှာ လေထက်တောင်မြန်သည်
” အတော်ပဲကွ..ဟီးဟီး.မပြန်နဲ့ဦးကွာဖိုးဇော်..
အိမ်မှာမိချို နဲ့အဖော်လုပ်ထားပေး..အိမ်ကဟာ
တွေဈေးထွက်နေလို့..ဒီလောက်ဆိုငါတော်တော်ခိုင်သွားပြီ..”
တင်တင်ချိုက သူ့မျက်နှာကိုစူးစိုက်ကြည့်ပြီးစက္ကူပန်းလေးကို ခပ်ကြာကြာကြီးနမ်းနေသည်။နမ်းနေရင်းမျက်နှာကတစ်ဖြည်းဖြည်းပြုံးလာပြီး..
” တအားလည်တယ်..အဖေ့ကိုအနုနည်းနဲ့အ
ပြင်လွှတ်လိုက်တာပေါ့ ဟလား..”
စိတ်ထဲမှာကတုန်ကယင်ဖြစ်နေတော့အသံကလည်းတုန်ယင်ချင်နေသလိုလိုထင်မိသည်။
လူဇော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း သူ့နို့ကြီးတွေကိုမြင်
နေရပြီးဆွဲချင် ဆုပ်ချင်နယ်ပစ်ချင်နေပေမယ့်မဝံ့
ရဲ..ဟိုတုန်းကလိုထမီလှန်လိုးပစ်ချင်နေပေမယ့်လီးကမတောင်ရဲသလိုလို
ပုံပြင် (3)
တင်တင်ချိုက ရုပ်မချောပါ။ရုပ်ချောအောင်
ပြုပြင်ချယ်သ,ဖို့လည်းအားမသန်တော့သနပ်ခါး
ပါးကွက်ကြားလောက်နဲ့ပဲသူအဖို့တင်းတိမ်ပြည့်
စုံ နိုင်သူဖြစ်သည်။အမေကကြာဆံချက်ရောင်း..
အဖေကယောင်ခြောက်ဆယ်..စီးပွားရေးမခိုင်မာ..အလုပ်လက်ကြောမတင်း.ချို့တဲ့တာကတစ်ကဏ္ဍ..သူတို့နှစ်ယောက်လုံးကအရပ်အမောင်း
ကောင်းပြီးအရိုးအဆစ်သန်မာထွားကြိုင်းတာက
တစ်ကဏ္ဍ။ဒီအဖေနှင့်ဒီအမေကမွေးသည့်ဒီသား
သမီးတွေထွားကြသည်မှာမဆန်းပါ။မချိုကဆယ့်
ငါးနှစ်ကျေ ာ် ဆယ့်ခြောက်နှစ်ဆိုတာယုံနိုင်စရာ
မရှိ..သူနှင့်ယှဉ်လျင်လူဇော်ကအရပ်ပိုမြင့်တာက
လွဲပြီး ပိန်နေသလိုတောင်ဖြစ်နေသည်။ဘော်လီဝတ်ထားလို့လားတော့မသိ.နို့ကြီးတွေလုံးထွတ်
ဖူးမောက်နေပြီး ဝမ်းပိုက်သားတွေကလည်း သူ
ဝတ်ထားသည့်စပို့ရှပ်ကျပ်ကျပ်အောက်မှာအိအိ
ပြည့်ပြည့် ဖြစ်နေသည်။လက်မောင်းသားတွေက
ပြည့်.တစ်တောင်ဆစ်တွေကလည်းငယ်တုန်းကလိုအရိုးဂေါက်ဂက်မဟုတ်တော့..လူဇော့်ထက်ပို
တုတ်သည်။ဝမ်းပျဉ်သားကလည်းယောင်ယောင်
လေးစူမို့နေပြီး ဆီးခုံးသားမောက်မောက်ထိပြို
ဆင်းသွားတာကိုအပီအပြင်မြင်နေရသည်။ဖင်ခုံ
ဖင်လုံးကြီးတွေကြီးချက်ကသူ့အစ်မရောလူဇော့်
အစ်မတွေပါ သူ့ကိုမမီ..အုန်းသီးစိမ်းကြီးတွေလို
ဖုဖောင်းပြီးထွက်နေသည်။အဲလောက်ကြီးဖုတစ်
ထွက်နေပေမယ့်တင်ပါးကဘေးကိုသိပ်ကြီးကားမထွက်သလို ဖင်ကောက်တယ်ရယ်လို့လည်းမထင်ရ..ခါးနှင့်ဖင်..ဖင်နှင့်ပေါင်တန် အညီအမျှ
ထိန်းပြီးလှသည်။
” ဟွန်း..လူကိုလာငမ်းနေတာ..ပြော.ငမ်းရုံပဲလား.အိမ်မှာလူမရှိဘူးနော် ”
လူပျို ဖြစ်လာလို့လားမသိ.ငယ်စဉ်တုန်းကလို
လိုးချင်လို့လာတာကို လိုးဖို့လာတာဟုပြောဖို့မရဲ
တော့ပဲနှုတ်ဆွံ့နေသည်။ချစ်တယ်လို့လည်းနားမ
လည်..ချစ်လို့လာတာဟုပြောဖို့စိတ်မပါ..ကြိုက်တာတော့ကြိုက်နေ.လိုးချင်နေပြီးပြန်ဖြေဖို့စကားလုံးရှားပါးနေသည်။
ှု ” ကြည့်လေ..ဘာမှလဲမပြောဘူး..အိမ်မှာလူမရှိပါဘူး လို့ဆို ”
ဘယ်လိုကဘယ်လို ဘာတွေသတိရလိုက်မိ
တယ်မသိ..
” အင်းလေ.ဘယ်သူမှမရှိတုန်းခပ်သွက်သွက်
လေးလိုးလိုက်ကြတာပေါ့..လာ.ငါ့မိန်းမ..ဟား..
ဖင်ကြီးက အယ်နေတာပဲ.. ”
စကားမစ,မီကပင်သူ့လက်မောင်းကိုဆွဲပြီးအနားကအိပ်ယာခင်းထားသည့်လေးတိုင်စင်
ပေါ်ဆွဲခေါ်တော့ မိချိုပါးစပ်လေးဟ,ပြီး အိအိ အအ အသံတွေထွက်ရင်းလိုက်လာသည်..
” အာ့..ဟိုဒင်း..အဲဒါကိုဝင်းအိပ်ယာကြီးဟဲ့..ငါကအခန်းထဲမှာအိပ်တာ..”
လူဇော်ကမိချို ခါးကိုဖက် ဖင်ကိုဆုပ်ညှစ်ရင်း
ဆွဲခေါ်ပြန်သည်။အိပ်ခန်းကအရှည်ကြီး။အခန်း
အလယ်တည့်တည့်မှာပဲတံခါးပေါက်ရှိပြီးဘေး
နှစ်ဖက်မှာစင်ရိုက်ပြီးအိပ်ကြသည်။အိပ်ယာက
လည်းသိမ်းမထား..ခြင်ထောင်တွေကလည်းချ
ထားသေးသည်..ဘယ်ဖက်စင်ကိုခေါ်တင်ရမှန်းမသိ..။လုပ်မိလုပ်ရာ သူ့ဖင်ကြီးတစ်လုံးကိုဆုပ်
ဖက်ဆွဲပြီး နို့ကြီးကိုအတင်းဆုပ်ထားမိမှန်းအိပ်
ခန်းထဲရောက်မှသတိပြု မိသည်..
” ဒီဖက်တက်လေ ယောကျ်ားရဲ့.အသံတော့
သိပ်မထွက်စေနဲ့နော်.လာမြန်မြန်..တိုးတိုးတိတ်
တိတ်နဲ့..ကြာကြာလေးတော့လိုးပေး..”
မိချို ဈာန်ဝင်သွားမှ လူဇော်ခေါင်းကြည်သွား
သည်။ဒီကိုမလာခင်တစ်လလောက်ကကြီးဒေါ်
နှင့်တစ်ပါတ်လောက်ကြီးနေ့စဉ်ရက်ဆက်လိုးခဲ့
ကြတော့ ကြီးဒေါ်သင်ပေးခဲ့တာတွေကသူ့အလို
အလျေ ာက်အသက်ဝင်လာသည်။ပက်လက်လှဲ
နေသောမိချိုပေါ်သူ့ကိုယ်တစ်ပိုင်းတင်မှောက်ချ
ပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက်မှဒူးဖြင့်မိချိုပေါင်နှစ်လုံး
ကိုတွန်းချဲသည်။ပေါင်နှစ်လုံးကားသွားတော့မှပဲ
စောက်ဖုတ်တည့်တည့် ဒူးဖြင့်ဖိမိအောင်ခွင်ချ
ဆင်ပြီးဖိပွတ်..သူ့နို့အကြီးကြီးတစ်လုံးကိုဆုပ်
ပြီးဖက်ရင်းနှုတ်ခမ်းအစုံကိုငုံစုပ်နမ်းသည်။မိချိုက
လည်း ဒူးတစ်လုံးကိုလူးလွန့်ထောင်ပေးရင်းထမီ
ကိုဆွဲတင်ကာငယ်တုန်းကလိုလျှာကလေးထိုးထုတ်ပေးသည်။ငယ်တုန်းကနမ်းရတာနှင့် အခု
နမ်းရတာက နမ်းပုံချင်းတူပေမယ့် ခံစားလိုက်ရသည့်အရသာချင်းကမတူ။သွေးကြောတွေထဲမှာတစ်ဖျဉ်းဖျဉ်းကြွတက်ပူရှိမ်းလာပြီး လီးကဖျောင်းကနဲထိုးတောင်လာသည်။နို့ကိုင်နေသည့်လက်ဖြင့်စောက်ဖုတ် ကိုအုပ်..စောက်ခေါင်းထဲလက်ညှိုးထိုးထဲ့စမ်းကြည့်တော့စောက်ရည်တွေမှ ရွှဲရွှဲစို..ဖတ်ဖတ်နစ်.။အသားဖြူ သည့်မိန်းမတွေမှ..စောက်ရည်ရွှမ်းသည် ဆိုသည့်စကားက မိချိုအတွက်တော့အမှားကြီးမှားနေပြီ။သူ့ဖင်လုံးတင်းတင်းကြီးကိုလီးတောင်တောင်ကြီးကခိုးလိုးခုလုကပ်နေသဖြင့် နှုတ်ခမ်းချင်းပူးစုပ်နမ်းနေကြရာမှ မိချိုကကိုယ်ကိုလူးကာ ပုဆိုးခါးပုံစ,ကိုတွန်းချွတ်ချရင်း လက်ထိုးသွင်းပြီးဆုပ်ယူစမ်းသည်။လီးကိုကိုင်လိုက်မိတော့ချက်ချင်းပဲ နှုတ်ခမ်းတွေကွာသွားပြီး.လက်တစ်ဖက်ကရင်ဘတ်ကိုတွန်းရင်း..
” ဟား..အကြီးကြီး ယောကျ်ား..အဲလောက်ရီးကြီးလာတာလား..အူးဟူး..ခံတော့ဘူး .ငယ်တုန်းကလိုမှတ်လို့ ”
လူဇော်ကလည်းငယ်စိတ်တွေပြန်ဝင်လာပြီ
ဖြစ်၍ ထ,ထိုင်ကာထမီကိုရဲရဲကြီးဆွဲတင်လှန်ပစ်သည်။မိချိုကလည်း ခံတော့ဘူးဟုပါးစပ်ကပြော
နေပေမယ့် ဖင်ကြီးချွပေးနေတော့ပေါင်ကြီးတွေကိုမ,ယူပင့်တင်ပစ်သည်၊
မိချို ကငယ်တုန်းကလိုပေါင်နှစ်လုံးကိုဆွဲတင်
ကားပြီးဒူးတွေကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲထားပေး
သည်။စောက်ဖုတ်ကအရှည်ကြီး.အမြောင်း အ
မြောင်းလိုက်ကြီးခုံးဖောင်းကြွတက်နေပြီးဟ,ဟ
ကြီးကွဲနေတော့စောက်စေ့ပြူ းတောက်တောက်
မှာ စောက်င်္ဆလေးပြူ ထွက်နေသည်ကိုပါ်အသဲ
ယားစရာမြင်ရသည်။ဖင်ကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်
ပင့်မ,ပြီးစောက်ခေါင်းကိုလျှ ာဖျ ားလေးဖြင့်တေ့ယက်ပေးတော့
” အာ့..ဟာ့. ယောကျ်ား.လိုးများလိုးလိုက်ပြီလားလို့..အို့..အိုးဟို့..ရှီး..ယက်..ဟား.
ကောင်းလိုက်တာ ”
ပုံပြင် (4)
မီးဖိုထဲမှာဟင်းအိုးပြင်ရင်း တင်တင်ချိုကသူ့
မျက်နှာကိုကြည့်ကွက် ကြည့်ကွက်လုပ်နေတာ
မခင်မေသတိထားမိသည်။နာမည်ကရိုးလွန်းနေ
၍မလှပေမယ့် လူကတော့လှချက်တွေကမ်းကုန်သည်။အသားအရေ နဖူးမျက်ခုံး မျက်လုံးနှာတန်
အပြင်ဆိုစရာမရှိသည့်ကြားမှာမှ ခါးသေးသေး
နို့ဝန်းဝန်း..ဖင်ဆုံကြီးတွေကကောက်ချိတ်တက်
နေအောင်ထွားသည်။ဆံပင်ကပေါင်လည်အထိ
ရှည်သလို မျိုးကောင်းရိုးကောင်းအရပ်အမောင်းကလည်းသာမန်ယောကျၤ ားလေးတွေနှင့်တန်းတူလိုက်ပြီး ငါးပေလေးလက်မကျေ ာ်လောက်ရှိတော့ အပျိုတောင်အားရအောင်မလုပ်ခဲ့လိုက်ရပါ..ဆယ့်ခြောက်နှစ်ဖြင့်လင်ရခဲ့သည်။
လင်ဖြစ်သူကသူနှင့်အသက်အမျ ားကြီးကွာ
ပေမယ့် သွက်လက်ချက်ချ ာအကွက်မြင်တတ်
သည့်လူချေ ာ။အရည်အချင်းကောင်းတွေရှိသည့်
လူဆိုပေမယ့်အခုအခံအရင်းအနှီးမရှိတော့ သာ
မန်ဝန်ထမ်းလေးပဲလုပ်ခဲ့ရသည်။ ချမ်းသာသည့်
မခင်မေနှင့်ညားတော့အလုပ်ကထွက်ပြီးပြင်ပမှာ
စီးပွားရှာလိုက်တာသုံးနှစ်ကျေ ာ်လို့..သမီးလေး
နှစ်ယောက်ရတော့သူတို့မြို့တစ်မြို့လုံးသာမက,
တစ်နယ်လုံးမှာပင် လျမ်းလျမ်းတောက်ဖြစ်သွားသည်။သုံးနှစ်ကျေ ာ်ပဲရှာရတာဆိုတော့ တော်လှ
ချည့်လားလို့ထင်စရာပေမယ့်.သူအဓိကထားပြီး
ကျိုးစားသည့်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းကယောက္ခမငွေ
ဖြင့်မ,တည်ပြီးသူ့ပင်ကိုယ်စွမ်းရည်တွေနှင့်ပေါင်း
စပ်စိုက်ထုတ်အားဖြည့်ရသည့်လောင်ကစားဒိုင်။
သားသမီးလေးယောက်မွေးပြီးသွားသည့်အချိန်
မှာတော့အရွယ်ကောင်း ရုပ်ချေ ာ ချမ်းသာသည့်
ယောကျၤ ားတို့သဘာဝ.မယားငယ်တစ်ယောက်
ပြီးတစ်ယောက်..
တင်တင်ချိုလေးကသူတို့နှင့်အိမ်ချင်းကပ်လျက်
သမီးတွေနှင့်ကစားဖော် ကျေ ာင်းနေဖက်သူငယ်
ချင်း။ဒုတိယသမီးထက်ခြောက်လလောက်ငယ်နေသေးသည်။သူလေးကိုပါ မယားငယ်လုပ်ပစ်
လိုက်တော့ မခင်မေဒေါသထွက်ပေမယ့်မတတ်
နိုင်။မျက်စေ့အောက်မှာလူဖြစ်လာသည့်ကလေး
မို့ တခြားမယားငယ်တွေလိုပေလယျကံဥပေက္ခာ
ပြု ပစ်မထားရက်.အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်စောင့်ရှောက်ထားရပြန်သည်။လင်ဖြစ်သူ ကိုလူပေါ်ကတော့
ခပ်ပေါ့ပေါ့ ခပ်ကျေ ာ့ကျေ ာ့..နှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်နီးပါးကိုဒီပုံစံအတိုင်းဖြတ်သန်းလာခဲ့သူဆိုတော့အချိုးကခေါက်ရိုးကျိုးသွားပြီ။
အခု..ဒီကောင်မလေးကြည့်ကွက်ကြည့်ကွက်
လုပ်နေတာဘာသဘောပါလိမ့်။ဗိုက်မျ ားကြီးနေ
လို့လား..ဗိုက်ကြီးရအောင်ကလည်းသူနှင့်ညား
ခဲ့သည့်ဒီတစ်နှစ်အတွင်းမှာ ကိုလူပေါ်ကတစ်လ
မှာတစ်ပါတ်တောင်အိမ်ပြန်အိပ်တာမဟုတ်။ပြန်
အိပ်လို့ လိုးတယ်ပဲဆိုဦးတော့..ဒီကောင်မလေး
အလိုးခံရလှလျင် သုံးညပေါ့။မိန်းမပေါ.အပြုအစု
ကောင်းတွေပေါလေတော့ မယားကြီးဖြစ်သည့်
မခင်မေကိုတောင်မှကိုလူပေါ်ကစိတ်မလာ။မလွှဲ
သာလို့်လိုးတာကမှသုံးညလုံးကိုတစ်ချီထက်ပိုပြီး
မလိုး.စိတ်မလာလို့အလိုးမခံလိုက်ရတာကပဲခပ်
များများ။တကယ်တော့သူအိမ်ပြန်လာအိပ်တာ
ကလည်း လိုးရတာများပြီးလီးပမ်းနေလို့ခဏပြန်
အနားယူသည့်သဘောသက်သက်ပါ။မိချို ပုံစံက
လည်းဗိုက်ကြီးနေသည့်အရိပ်အယောင်မျိုးမပေါ်ပါ..သွက်သွက်လက်လက် လန်းလန်းဆန်းဆန်းပဲမို့ ဗိုက်ကြီးလို့ကြည့်တာတော့မဖြစ်နိုင်။အပေါ်ထပ်ကိုတက်သွားပြီး ပြန်ဆင်းလာမှဒီလိုကြည့်ကွက်ကြည့်ကွက်ဖြစ်လာတာဆိုတော့..ဟား… သားလူပျိုလေးလူဇော့််ကိုများဒီကောင်မလေးကဇာတ်လမ်းရှာပြီလေလား။ရင်တွေပူကနဲဖြစ်သွားတော့ဖြုတ်ကနဲထ,ပြီးမခင်မေအိမ်အပေါ်ထပ်ကိုတက်သွားမိသည်။
” ဟယ်..ငါ့ပင်တီကြီးပါလား.ကြည့်စမ်း.မနေ့ကသေသေချာချာအဝတ်ခြင်းထဲထည့်ထားတာ
ကို..ဟောတော်..ဘရာစီယာစီယာတွေရော..”
ရင်ပူပူနဲ့မို့ အသံမပေးဘာမပေးပဲလူဇော့်အိပ်ခန်းထဲစွပ်ဝင်သွားပစ်တော့ကုတင်ပေါ်မှာတုံးလုံး
ကြီးချွတ်ပြီး လီးတန်ကြီးပေါ်သူ့ပင်တီပန်းရောင်
ဖျေ ာ့ဖျေ ာ့လေးအုပ်တင်၍ဆုပ်နယ်နေသော သူ့သားလေးလူဇော့်ကိုမြင်ရသည်။လီးကြီးကလဲ..
တုတ်ခဲသန်မာလိုက်ပါဘိသနဲ့..အိမ်မှာသောက်
နေကျ သုံးရာ့ငါးဆယ်မီလီလီတာမက်စ်အချိုရည်ဘူးရဲ့သိမ်နေတဲ့ခါးအရွယ်..လက်တစ်ဆုပ်တော့အပြည့်..သူ့အဖေလီးထက်တုတ်သည်။တဆတ်ဆတ်နဲ့တောင့်တောင့်ကြီးတောင်မတ်ရုန်းထွက်
နေပုံက သူ့အဖေလီးထက်ပိုသန်မာတာသိသာသည့်အပြင်လီးကြီးကရှည်လွန်းတော့ခပ်ယောင်
ယောင်လေးတောင်မှကော့ပြီးကွေးချင်နေသလိုလို။လူဇော့်မျက်နှာပေါ်မှာကလဲ သူ့ဘရာစီယာပါပဲ.အနက်လေး။လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ဖိနမ်းနေရင်းက.
မေမေ မေမေ.လိုးမယ်နော်.လိုးမယ်.လိုးပီ.လိုးပီ
အာ့.အာ့.အားဟာ့.ကောင်းလိုက်တာမေမေ..ဟုညည်းနေသံမပီမသ.ဝိုးဝါးကြားနေရသည်။
လီးရည်တွေဖျန်းကနဲ ဖျန်းကနဲ မိုပေါ်ထောင်
ပန်းထွက်နေတာကိုမြင်တော့သူ့ကိုယ်သူတောင်
သတိမထားမိ..ဖျတ်ကနဲနောက်ကိုခြေတစ်လှမ်းဆုတ်၍ အောက်ထပ်သို့ပြေးဆင်းလာခဲ့မိသည်။
မီးဖိုခန်းထဲပြန်မဝင်နိုင်.အိပ်ယာပေါ်ပြေးတက်ပြီး
အရုပ်ကြိုးပြတ်ပစ်လှဲချလိုက်မိသည်။နို့ကြီးတစ်လုံးကိုပင့်ကိုင်လျက်ပါးစပ်လေးဟ,လို့သက်ပြင်း
ချရင်း သားလေးကတကယ်များအဲလိုလိုးလိုက်
ရင်ဖြင့် လို့ ယောင်ယမ်းတွေးမိသွားတာကြောင့်
ခေါင်းတစ်ရမ်းရမ်း ဖြစ်သွားသည်၊လက်ဖဝါးတစ်
ဖက်ကသူ့စောက်ဖုတ်ကိုအလိုလိုစမ်းလိုက်မိပြန်
တော့.အိုး..စောက်ရည်တွေဘယ်အချိန်တုန်းက
များယိုထွက်နေခဲ့သည်မသိ.ထမီချည်သားထည်
ကိုဖတ်ဖတ်နစ်လို့ လက်ချေ ာင်းဖျ ားတွေအထိပါ လာစိုကုန်ကြပါရော့လား..
ဘယ်လောက်မျ ားမိန်းမူးနေမိသည်မသိ..
” ထမင်းခူးပြီးပြီတဲ့ မေမေရေ..ဟွန်း အိပ်နေတုန်း..နေမကောင်းလို့လား မေ ”
ကုတင်ဘေးကပ်လာပြီးနဖူးပေါ်လက်ဖဝါး
လေးအုပ်တင်စမ်းကြည့်နေသည့်လူဇော့်မျက်နှာကိုပြန်မြင်
ပုံပြင် (5)
” အွန်း..ကိုယ်လဲမနွေးပါဘူး..သားထူပေးမယ်
နော်..မေမေထ..”
အဖြေကိုစောင့်မနေပဲ ခေါင်းအုံးနဲ့လည်တိုင်
ကြားကိုလက်မောင်းလျှိုသွင်း..လက်တစ်ဖက်ကမခင်မေ့လက်မောင်းအိအိပြည့်ပြည့်ကိုကိုင်ထိန်းရင်းပင့်ထူမ,ပေးနေတော့ရင်ထဲကတစ်ဒိတ်ဒိတ်ခုန်ပြီးထူပူနေမိသဖြင့် လူဇော့်ရင်ခွင်မှာခေါင်းခိုမှီ
မှေးမိသည်။သူ့လီးထဲကတစ်ဖျန်းဖျန်းနဲ့ပန်းထွက်ခဲ့သည့်လီးရည်တွေကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်မလာခဲ့ဘူးထင်ပါရဲ့..လက်တွေမှာရော ရင်ခွင်ကြီးရော.
လီးရည်နံ့တွေသင်းပျံ့ ပျံ့လေးရနေတော့အရှိန်က
ပြန်တက်ချင်လာသလိုလို..စောက်ပတ်ကစိမ့်ချင်
လာသည်။လက်မောင်းသားအိအိဖြိုးဖြိုးကြီးကို
ဆုပ်ထားသည့်လူဇော့်လက်ကိုဖယ်သလိုနဲ့ဆွဲယူကာ အားရပါးရနမ်းရှိုက်ပစ်ပြီး
” ဟွန်း..ဘာနံ့လေးလဲကွာ..သင်းသင်းလေးနဲ့ ရင်ထဲကိုအေးသွားတာပဲ..”
ဒီလက်ကြီးက သူ့လီးကြီးကိုဆုပ်ထားခဲ့သည့်
လက်။သူ့လီးရည်နံ့တွေကခုချိန်ထိလက်ဖဝါးပြင်မှာစွဲထင်နေဆဲမို့ အဆုပ်ထဲထိအနံ့တွေပြေးဝင်
အောင်နမ်းရှိုက်ပြီးတာတောင်မှအားမရနိုင်.နှုတ်
ခမ်းနှစ်မွှာဖြင့်ပင် တေ့စုပ်နမ်းမိသည်။လီးရည်နံ့ရ
တော့ စောက်ပတ်ကမနေနိုင်..စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ
တဖျစ်ဖျစ်စိမ့်လာသည်။လူဇော့်လက်ဖဝါးကိုသူ့နို့
လုံးဖြိုးဖြိုးကြီးပေါ်ခွင်ကျအောင်ဆွဲတင်လျက်ကျန်
သည့်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ဆွဲထိန်းထားပြီး ကု
တင်ပေါ်မှတင်ပါးလွှဲဆင်းရင်းခါးကိုဖက်မိသည်။
လူဇော့်အရပ်က မခင်မေထက်ခေါင်းတစ်လုံးပို
မြင့်တော့ရင်ခွင်ကိုပဲတိုးမှီထားတာ..သားဖြစ်သူ
၏မြန်လွန်းလှသည့်ရင်ခုံသံကိုအကျယ်ကြီးကြား
နေရပြန်သည်။မိန်းမသားတို့သဘာဝအာရုံနဲ့တစ်ခုခုတော့ထူးနေပြီပဲဆိုတာခံစားသိလိုက်သဖြင့်..
အမှတ်မထင် ကိုယ့်ကိုကိုမလုံမလဲငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ဟွန်း..ကုတင်ပေါ်လှဲအိပ်ပစ်ရင်းသူ့လီး
ကြီးကိုတမ်းတမိရာက အားမလိုအားမရနဲ့နို့ကြီး
တွေကိုပင့်နယ် ပွတ်ချေဆော့နေခဲ့မိတာမို့ ဝတ်ခဲ့
သည့်ဘလောက်စ်အကျႌကျယ်သီးတွေကဖြင့်ပွင့်
ဟ,နေတာ နှစ်လုံးလား.သုံးလုံးလား..နို့သားအိ
အိဝင်းဝင်းကြီးရော ဘရာစီယာကြီးပါပေါ်နေပြီ။
” မေမေက တအားနု..တအားလှတာပဲနော်..
သားတောင်စိတ်မချတော့ဘူး ”
လူဇော့်မျက်နှာကိုမော့ကြည့်တော့ ရှက်ရဲရဲနဲ့
နို့ကြီးတွေဆီကနေမျက်လုံးလွှဲသွားတာကိုဖမ်းမိလိုက်သည်။
” ဟင်းဟင်း..အိုပယ် ပါသားရာ.မေမေကသုံး
ဆယ့်ရှစ်ထဲတောင်ရောက်နေပြီ..သားသမီးလဲ.
လေးယောက်တောင်မွေးထားတော့လျေ ာ့လျဲ..
ပျေ ာ့တွဲ..လှတော့ပါဘူး သားရာ..”
လူဇော်ကပြန်ငုံ့ကြည့်တော့မျက်လုံးချင်းဆုံကြ
ချိန်မှာစပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ နို့ကြီးတွေကိုမျက်စ,ပစ်ပြပြီး.
” အာ…လျေ ာ့ပါဘူးမေကလဲ..ဟိုဟာတွေ.ဒီ
ဟာတွေ အကုန်တင်းနေတုန်းပါ..”
မခင်မေ လှဆဲ..ဆူဖြိုးတောင့်တင်းဆဲဆိုတာကိုသားဖြစ်သူကအသိအမှတ်ပြု ခံစားနေမှန်းဖွင့့်ဟ,ပြောသံကြားရတော့ရင်ခုံသည်။သားအမိချင်းပွင့်ပွင့်လင်းလင်းကြီး မပြောချ ရကောင်းလားလို့
မချင့်မရဲနဲ့လူဇော့်လက်ကိုဆုပ်ညှစ်မိသည်။သူက
လူဇော့်လက်ဖဝါးကိုသူ့နို့ကြီးပေါ်တင်ထားပေးခဲ့မိတာမို့ နို့ကြီးတစ်လုံးလုံးကသူ့သားလက်ဆုပ်ထဲမှာမဆန့်မပြဲအဆုပ်အနယ်ခံနေရလျက်သား.။မခင်မေက သူဆုပ်ညှစ်မိတဲ့အားတွေထက်ပိုပြီးတင်းတင်းကြီးညှစ်ဆုပ်ခံနေရတာကိုသတိထားလိုက်မိသလို..သူဖြေလျေှ ာ့ချလိုက်သည့်အချိန်မှာတောင်မှလူဇော့်လက်ကမဖြေလျေှ ာ့နိုင်သေး
တာကိုလည်းသိနေသည်။
” လျေ ာ့တာပေါ့ကွ..လျေ ာ့လို့လဲသူမျ ားတွေ
မပြောနဲ့ သားဖေဖေတောင်မေ့ကိုမကြည့်တော့
ဘူး..နေဦး နေဦး..ဟိုဟာတွေ ဒီဟာတွေအကုန်
တင်တုန်းပဲဆိုတာက ဘာတွေပြောတာတုန်း..”
သားအမိမို့ အမေကမှလမ်းဖွင့်မပေးရင် သား
ကလျေှ ာက်ရဲမည်မထင်။နည်းနည်းလေးတော့လမ်းခင်းပေးထားဦးမှ..။နည်းနည်းလေးပဲ..နည်း
နည်းလေးနဲ့ အဆုံးစွန်ထိမျ ားရောက်သွားမလား
မသိ။တင်တင်ချိုကလဲ သွက်ပါဘိသနဲ့..အဖေ့ကို
ရော သားကိုပါဝါးမြိုသွားမှဖြင့် မခင်မေတို့ရင်က်ျိုး
ရလိမ့်မည်။သူကလည်း ကိုယ့်ကိုမှန်းပြီးလီးရည်
တွေတောင်မှပန်းထွက်ခဲ့ပြီးပြီမို့အဆုံးစွန်ရောက်
ရင်လဲ ရောက်ပါစေတော့..
” ဒီဟာတွေလေ..မေမေရဲ့..ဒီဟာရီးတွေက
မာမာ ပြူ းပြူ းကြီးတွေဗျ..လက်ထဲမှာမို့မို့ကြီးအိ
ပြီး တင်းတုန်းပဲ..လို့ပြောတာ..”
လူဇော်ကလည်း သားတစ်ယောက်၏အခွင့်
့အရေးကိုရသမျှ ယူသည်၊အမေနှင့်သား.ပြောင်
သလိုနောက်သလိုနဲ့ လက်ဆုပ်ထဲကနို့လုံးကြီး
ကိုဆုပ်၍ဆုပ်၍ချေပြီးပြောသည်။လွတ်နေသည့်
လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျယ်သီးတွေပြုတ်နေသည့်သူ့အမေဘလောက်စ်အကျႌ၏အဟ,ကြားကို လက်လျှိုသွင်း.ဘရာစီယာကိုပင့်တင်ပြီးဆုပ်
ချေသည်။သူ့အပြုံးစပ်ဖြဲဖြဲက ယဲ့ယဲ့ကျန်နေသေး
ပေမယ့်..ရမ္မက်သွေးကြောင့်ထင်ပါရဲ့.နီရဲနေပြီး
ချွေးစို့စို့နဲ့အဆီပျံနေပြီ။မခင်မေကသားအမိချင်းမို့ ဘာမှမခံစားရသလိုဟန်ဆောင်ပြီးသူဆုပ်ချေနေသည့်နို့လုံးပြူ းပြူ းကြီးကိုအခြေကနေလက်ဖဝါးတစ်ဖက်ဖြင့်ပင့်မ,တင်ပေးသည်။ အမှတ်မထင်ငုံ့ကြည့်မိတော့မျက်ဝန်းထောင့်မှာ ပုဆိုးအောက်ကလီးကြီးထိုးထိုးပြီးတောင်နေတာမြင်ရသည်။
သန်လှချည့်လားဟယ်.အခုပဲလီးရည်တွေမိုးပေါ်
ထောင်ပန်းထုတ်ထားတာ..ခုချက်ချင်းမတ်မတ်
ကြီးပြန်ထိုးပြီး တောင်နေရတယ်လို့..။သူ့လင်နဲ့
ကြိမ်ဖန်မျ ားစွာအလိုးခံခဲ့ရဖူးပေမယ့် လင်ဖြစ်သူ
ကတစ်ခါမှဒီလောက်မြန်မြန်လီးပြန်တောင်တာ
မမြင်ဖူးခဲ့တော့သူ့သားလီးတောင်နေတာကိုမယုံချင်။ခါးကိုဖက်ထားသည့်လက်တစ်ဖက်က လီးတန်ချေ ာင်းကြီးဆီလှမ်းချင်နေပြီ..
” ကဲပါ..တော်ပါတော့.ဒီဟာရီးတွေဆိုတာက
မေ့နို့ကြီးတွေတင်းနေ..မာနေတုန်းလို့ပြောမှန်းသိပါပြီ တဲ့.ဟိုဟာကြီးတွေဆိုတာကရော.ဘယ်
ဟာကိုပြော..”
ပုံပြင် (6)
သားအမိနှစ်ယောက်သား..ရင်ထဲမှာကိုယ်စီ
နှာထ,နေကြတာကိုသားအမိဆိုသည့်မျက်နှာဖုံး
ဖြင့်ကွယ်ဝှက်၍ မခင်မေကမသိဟန်ဆောင်ကာ
သွေးတိုးစမ်းလမ်းဖွင့်သည်။လူဇော်ကသူ့အပေါ်
သူ့အမေကဘာကြောင့်စိတ်လာနေသည်ကိုမသိ
နိုင်သေးပေမယ့် ပင်ကိုယ်ကပစ်မှား လိုးချင်နေခဲ့သူမို့ အခွင့်အရေးကြုံခိုက်မှာ ရနိုင်သလောက်အကုန်ယူသည်။သားအမိချင်း ဖင်ပုတ် ခေါင်းပုတ်ရယ်သလို မောသလိုကြီးဆိုတော့..အခြေအနေ
ကပေးသလိုလို..မပေးသလိုလို။အချိန်အခါနဲ့နေရာတွေ မသင့်သေးသည့်အပြင်..သားအမိကြီးမို့
ပိုလန့်သည်။မောင်နှစ်မချင်းတောင်မှပြတ်ခဲ့သည့်
ဇာတ်လမ်းကိုပြန်ဆက်ဖို့ လမ်းစ,ကိုရှာရခက်နေ
တာ..အမေနဲ့ဇာတ်လမ်းအသစ် ဆိုတာကိုတော့မစဉ်းစားရဲခဲ့။မစဉ်းစားရဲခဲ့လို့လည်း ပင်တီလေး ဘရာစီယာလေးတွေခိုးတဲ့အဆင့်နဲ့ပဲနှစ်သိမ့်နေ
ခဲ့ရတာ.ဒီနေ့မှထူးထူးခြားခြား။ဘာကြီးပဲဖြစ်ဖြစ်
ဒီလောက်ဆိုရင်ပဲမဆိုးပါ.အစိမ်းသက်သက်ကြီး
အမေ့ကိုလိုးပစ်လိုက်ဖို့အဆင့်ထိတော့မစွန့်စားရဲသေး။သားအမိနှစ်ယောက်ထမင်းစားခန်းထဲကိုဝင်လာတော့ ခပ်တည်တည်။
” ဒီနားနဲ့ဒီနား.အမေ့သွားခေါ်တာကလဲ ကြာလိုက်တာဟယ်..ငါ့လင်တောင်မှမှော်တောတစ်
ခေါက်သွားလို့ပြန်ရောက်လာပြီ ”
လူဇော့်အစ်မအကြီး..မခင်ညိုက လင်ရနေပြီ။
ယောက္ဖဖြစ်သူကဘွဲ့ရ ကျေ ာက်တူးသမား..အ
တူတူနေကြပေမယ့် မှော်ထဲသွားတဲ့ရက်တွေက
ခပ်မျ ားမျ ား။ထမင်းစားစောင့်နေရတာ ကြာနေလို့ဗိုက်ဆာလှပြီ..
” မေမေ မူးနေလို့ဇက်ကြောဆွဲပေးနေရသေးတာညို ကြီးရ..မေမေ နေကောင်းရဲ့လားတော့မမေးဘူး.”
လူဇော်ကကြံကြံဖန်ဖန် ညာပြီးအမှတ်ယူပစ်
သည်။အိပ်ယာထဲကဆွဲထူလာရသည့်မခင်မေ၏
ဖရိုဖရဲပုံစံက သူညာတာနဲ့ကွက်တိ..ခင်ညိုလျှ ာ
လေးတစ်လစ်ဖြစ်သွားသည်..
” ဆောရီးပါ.မောင်လေးရယ်..ဘာဖြစ်တာလဲ
မေမေ..ဘာဆေးသောက်ထားလဲ..ထမင်းရော စားနိုင်ပါ့မလား.ဆီးစပ်ကရောကိုက်သေးလား ”
ရာသီလာခါနီးမို့ မအီမသာဖြစ်သလားထင်ပြီး
ခင်ညိုကမေးသည်။မခင်မေကသူ့သားလိမ်တာကိုသဘောကျတော့ခေါင်းခါပြရင်းပြုံးစ,စ။ထမင်း
စားလို့ပြီးသွားကြတော့ မခင်မေနှင့်တင်တင်ချိုက
ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေကိုဆေးရင်းကြောရင်း
တွတ်ထိုးနေကြပြန်သည်။
” မိုးမကျခင် နောက်ကထင်းတဲလေးပြန်ပြင်ရအောင်ကွာ..လူဇော်အားတယ်မလား..ဒါလေး
ပြီးမှငါ့ကိုမှော်ထဲတစ်ခေါက်ဆင်းဆိုလို့ ”
ယောက်ဖဖြစ်သူက မှော်တောမဆင်းခင်မှာ
အိမ်နောက်ဖေးကဂိုဒေါင်ဟောင်းလေးကိုပြန်ပြင်
သွားချင်လို့ပြောနေတာကြာပြီ။ဟိုတုန်းက ဒီတဲ
လိုလို ဂိုဒေါင်ထဲကအခန်းလေးထဲမှာ လူဇော်က
သူ့အစ်မတွေနှင့်အားတိုင်းချိန်းပြီးလိုးနေကျ ။သူ့
အစ်မခင်ညိုမျက်နှာကိုဖျတ်ကနဲလှမ်းကြည့်လိုက်
မိတော့မချိုမချဉ်..ခင်ဖြူ့ဖက်ကိုခေါင်းလှည့်သွား
ပြီးတခစ်ခစ်တွတ်ထိုးရင်းရယ်နေကြသည်။
” အားတယ်..အခုလား.”
လူဇော်အရှေ့ကထွက်သွားတော့ယောက်ဖ
ကလိုအပ်သည့်ပစ္စည်းတွေယူပြီးနောက်ကလိုက်လာသည်။ခပ်လှမ်းလှမ်းက ဂိုဒေါင်လေးရောက်
တော့ လူဇော်ကစကားတစ်ပြောပြော.ယောက္ဖ
ကိုချည့်လှိမ့်ခိုင်းသည်။အထူးသဖြင့်သူ့အစ်မတွေ
ကိုလိုးခဲ့ဖူးသည့်အခန်းလေးကိုစင်တွေ ဆင့်တွေကအစ, ခိုင်ခန့်အောင်သေသေချ ာချ ာပြင်ခိုင်း
သည်။ယောက်ဖက အလုပ်သမား..မြှောက်ပြော
ချွန်ပြောလျင် အကုန်လုပ်..ဆိုတော့ညနေပိုင်းမှာ
အားလုံးပြီးသွားသည်။ယောက်ဖဖြစ်သူအိမ်ဖက်
ပြန်သွားတော့ အိပ်စင်ကြမ်းလေးပေါ်ကိုအခင်း
တွေ အလွှားတွေပြန်ခင်းပြီးခဏမှေးကြည့်လိုက်
သေးသည်။အိမ်ဖက်ပြန်လာတော့တံခါးဝ,မှာ
ခင်ဖြူ က ပြုံးစေ့စေ့။အစ်မတွေကိုရယ်ရယ်ပြုံးပြုံး
မြင်ရတိုင်း အလိုလိုကြည်နူးပြီးငယ်တုန်းကလိုအကျင့်တွေပြန်ပေါ်လာတတ်သည်။
လှောင်သလို ရိသလို..မြှူ သလို မူသလို.ဘာ
လိုလိုလုပ်ပြနေသည့်ခင်ဖြူ့မျက်နှာပြုံးစ,စကိုမြင်
တော့လည်း ဖျတ်ကနဲမျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြ..
လက်ကွင်းကိုတဖတ်ဖတ်ထိုး..ဂိုဒေါင်လေးဖက်ကိုမေးတစ်ချက်ဆတ်ပြလိုက်မိတာ.လွန်သွားပြီး
မှပဲကိုယ့်ကိုကိုယ်သတိပြုမိတော့သည်။ခင်ဖြု က
မျက်လုံးအဝိုင်းသားကြီးပြူ းသွားပြီးပါးစပ်လေး
ဝိုင်းဝိုင်းဟ,နေတော့..လွန်သွားမိတာကိုနောက်
ပြန်ဆုတ်လို့မရနိုင်။အိမ်နံရံကိုပုခုံးမှီရပ်လျက်သူ့
မျက်စ,ထပ်ပစ်ပြီးတိုးတိုးမေးမိသည်..
” ဘယ်လိုလဲ..လာမှာလား..ညငါလာစောင့်
နေမှာ..”
ဒီတော့မှခင်ဖြူ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ပျ ာပျ ာသလဲ
အသက်ပြန်ဝင်လာသည်၊ဟိုကြည့်ဒီကြည့်..အ
သံကကျယ်ကျယ်မထွက်ရဲ..တိုးညှင်းတုန်ယင်
လွန်းလှသည်..
” ဟဲ့..တို့က ကလေးမှမဟုတ်တော့တာ..ဖြစ်
မလားဟဲ့ မောင်နှစ်မချင်းကြီး ”
တစ်ချက်က နှစ်ချက်..လွန်ပြီးရင်းလွန်သွားပြီ
ဆိုမှတော့
” အာကွာ..ကလေးမဟုတ်တော့လို့ခေါ်တာ
ပေါ့ဖြူ မ ရဲ့..လိုးတယ်ဆိုတာ လူကြီးတွေမှလုပ်တဲ့အလုပ်ပဲ..လာခဲ့နော်..ငါရင်တစ်ထိတ်ထိတ်နဲ့
ပြောရတာ..လာရမယ် ဒါပဲ..”
ခင်ဖြူ သတိတွေ သတ္တိတွေ ပြန်ဝင်လာလို့ပဲ
ထင်ပါရဲ့..မျက်နှာလေးကသွေးရောင်လျမ်းပြီးရဲတွတ်လာပြီ။မျက်လုံးလေးတွေလည်း ပင်ကိုယ်
အရှိအလှအတိုင်း လဲ့လဲ့လေးရွှန်းရီလာပြီ..အသံ
လေးကတော့ တိုးလျတုန်ယင်ဆဲ..
” မောင်နှစ်မချင်းကြီးလေ..”
လူဇော့်အသံကလည်းသူ့လိုပဲတိုးလျတုန်ယင်
နေပါလိမ့်မည်..
” မောင်နှစ်မမို့ ပိုချစ်တာ ဖြူ မရဲ့..နင်လင်ယူ
သွားလို့တစိမ်းကလိုးနေမှာကိုမြင်ယောင်တိုင်း ငါရင်ထုမနာဖြစ်တယ် သိလား..နင့်ကိုငါတအား
ချစ်တာ..လာခဲ့နော် ”
ကြားရသည့်လေသံတိုးတိုးထဲမှာသည်းထန်
တဲ့ရမ္မက်တွေနဲ့အတူနွေးထွေးမှုအပြည့်ပျေ ာ်ဝင်
နေမှန်းခံစားသိလိုက်ရတော့မျက်လုံးချင်းစူးစူးရဲရဲ
ကြည့်နေမိကြရာမှ ခင်ဖြူ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြုံးလာ
သည်..
” ငါကလင်မယူဘူး.နင့်ကိုယူမှာ..လာဘူး ”
ပုံပြင် (7)
ညနေထမင်းစားတော့..မကြာမီဖြူ မကိုလိုးရ
တော့မည့်အရေးတွေးပြီးရင်ခံနေသည်။သူလည်း
ရင်ခုံနေလို့ပဲလားတော့မသိ..လူဇော့်မျက်နှာကိုတစ်ချက်မှတည့်တည့်မကြည့်ပဲအမေ့နားကပ်ချွဲ
နေသည်။အမေ့နံဘေးမှာ ခြေဖနောင့်လေးတစ်ဖက်ကြွကာ ကပ်ထိုင်ချွဲနေသည့်ဖြူ မကို နောက်ကနေဘေးစောင်းလေးမြင်နေတာမို့ ဖင်အိုးကား
ကြီးတပွေ့တပိုက်က ယပက်လက်ပုံသဏ္ဍာန်..
နို့ကြီးတွေကအုံလိုက်ကြီးအိအိထွေးထွေး။ဝတ်ထားသည့်အကျႌ၏နောက်ကျေ ာသားတွေကိုပါ နို့ကြီးတွေကဆွဲယူသွားတော့ ကျေ ာပြင် လက်ပျဉ်သားတွေထင်းထင်းနှင့် အကျႌသားကအစင်းအစင်းထင်ကျန်ရစ်တာ ချက်ချင်းတက်လိုးပစ်ချင်စရာ၊ညရောက်ရင်တော့အဲဒီနို့ကြီးကို အသေစို့ အသေဆွဲပြီး.အသေဆောင့်လိုးပစ်မည်ဟု စိတ်ထဲကကြိမ်းဝါးနေမိသည်။ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကျေ ာ်ပြီး..
အဖူးလို့လည်းမမည် ဖားဖားကြီးပွင့်အာနေပြီလို့
လည်းမဟုတ်..မေမေ့ကိုမီမလားလို့တန်းညှိနေ
တာလား ဟုတွေးမိတော့ စိတ်ထဲမှာနှစ်ယောက်
လုံးကိုလိုးမိနေပြန်သည်။
” အဟမ်း အဟမ်း..နာတိနေဒယ်နော..မောင်
လေး.ခိခိ.. ”
ခင်ညိုဝင်လာပြီး အမေနှင့်ခင်ဖြူ့ဖင်တွေကို
ငမ်းနေသည့်လူဇော်မျက်စေ့ရှေ့မှာလက်ဝါးတစ်
ဖက်ကာရင်းပြောသည်။မောင်နှစ်မဆိုတဲ့အသိနဲ့
ရှက်ရမ်း ဖက်နမ်းပစ်လိုက်စဉ်နှုတ်ခမ်းချင်းမသိ
မသာထိမိသွားတော့
” ဟဲ့ ဟဲ့..တော်တော့..အရှိန်လွန်မယ်..ဒါကငါ့လင်အတွက်.လင်တော်မောင်ကမှော်ထဲတက်
တော့.ရိက္ခာအဝ,ပေးလိုက်ရမှာဟဲ့..”
မခင်ညိုအမေတို့နှင့်တစ်ခိခိအူ
မြူ းနေကြဆဲညီမလေးခင်ဝါက သူ့ခဲအို လူဇော့်
ယောက်ဖကိုကျေ ာက်စိမ်းလက်မောင်းကိုတွဲလွဲ
ခိုစီးပြီးခိုးခိုးခစ်ခစ်အသံပေး၍ဝင်လာပြန်သည်။
မျက်မှောင်ကုပ်ပြလိုက်ပြီးလူစုံတက်စုံပျေ ာ်ပျေ ာ်
ပါးပါးထမင်းစားရင်း နံဘေးကညီမလေးပေါင်ကို
သိသိသာသာ နာနာကြီးဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်သည်။
ကိုယ့်ရင်ခုံသံ ကိုယ်ပြန်ကြားနေရလောက်
အောင်တစ်ဒိတ်ဒိတ်နဲ့စောင့်နေဆဲ..အိမ်နောက်
ဖေးတံခါးပွင့်လာပြီးခင်ဖြူ ကဟိုကြည့်ဒီကြည့်..
ဂိုဒေါင်ရှေ့ကမီးရောင်အောက်ကိုလူလုံးထွက်ပြ
လိုက်မှခပ်သုပ်သုပ်လေးလျေှ ာက်လာသည်ကို
မြင်ရတော့ လီးကတောင်နေပြီ။ဂိုဒေါင်ရိပ်အထိ
ထွက်ကြိုပြီး အခန်းလေးထဲအထိလက်ဆွဲခေါ်ခဲ့
ကာ နှုတ်ခမ်းအစုံကိုရမ္မက်ပြင်းပြင်းနမ်းစုပ်တော့
ခင်ဖြုကလည်းပြန်နမ်းသည်။သူ့အနမ်းကပီပြင်
သပ်ရပ် ရမ္မက်ထန်လွန်းပြီး ကြီးဒေါ်နီးပါးကျွမ်း
ကျင်နေတော့..တစ်ဆင့်တက်ပြီးနို့ကြီးကိုအုပ်နယ်ပေးလိုက်မိသည်။နို့လုံးက သိသိသာသာ မာမာတင်းတင်း..သူ့လက်ဆုပ်ထဲမှာပြည့်လျှံ နေသည်။ဘော်လီချိတ်တွေကိုဖြုတ်တော့ ဖြူ မက
ကျေ ာလေးကို ကော့လိုက် ပခုံးကိုတွန့်လိုက်..
ဖြုတ်လွယ်အောင်ကူပေးနေပေမယ့်တပြွတ်ပြွတ်
တပျတ်ပျတ်နဲ့ အနမ်းကမပျက်။ခါးလေးကိုဖက်ရင်းလက်တစ်ဖက်ကနို့အုံကိုပြန်ဆုပ်ကာ အိပ်စင်ပေါ်ဖင်ထိုင်ကျအောင်တွန်းပြီးပို့တော့ဖြူ မက
လည်းအလိုက်တသိထိုင်ချပေးတာနှုတ်ခမ်းချင်း လျှ ာချင်းခွါလိုက်ရပြန်သည်၊ ပလွတ်ကနဲမြည်သံ
က ရမ္မက်ကိုနှိုးဆွလေတော့ ဖြူ မငြိမ်ငြိမ်မနေနိုင်
ပါ..ပုဆိုးပေါ်ကလူဇော့်လီးတောင်တောင်ကြီးကို
ဖျတ်ကနဲလှမ်းဆုပ်သည်။အာခေါင်တွေခြောက်
သွေ့နေလေသလားမသိ..ပါးစပ်လေးဟ,နေပေ
မယ့် အသံကချက်ချင်းထွက်မလာ..
” ကြီးရီးပဲနော်..ခဲအိုထက်ကြီးတယ်…ခံနိုင်ပါ့မလားမသိဘူး ”
လူဇော်မျက်နှာတောင်မှပျက်သွားမိသလားမပြောတတ်။တောင်နေသည့်လီးကလည်းအရှိန်
လျေ ာ့ပြီးငြိမ်ကျသွားသည်။
” ကိုကျေ ာက်စိမ်းနဲ့လိုးပြီးသွားပီပေါ့..ဟလား
ကြာပီလား ”
” အာ.မဦးမချွတ်..လိုးဖူးပါဘူး..မညို နဲ့လိုးနေတုန်းချေ ာင်းကြည့်ဖူးတာ.လီးကသိပ်မတုတ်ဘူးသိလား..မညိုကအေးဆေးပဲ ”
အိပ်စင်ပေါ်မှာအခင်းရောခေါင်းအုံးပါညဦးက
လာစီစဉ်ပြီးသားမို့ ဖြူ မကိုအိပ်ယာပေါ်အသာအ
ယာဖေးပြီးလှဲချရင်း သူကဒူးထောက်လျက်တက်လိုက်သွားသည်။ဖြူ မကပုခုံးနှင့်လက်မောင်းကိုဆွဲယူဖက်ထားအားပြုနေ၍ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက
ထပ်လျက်သား..
” နို့ကြီးတွေကအကြီးကြီးကွာ..အိစက်နေ
နေတာပဲ..”
အဝတ်အစားမပါ နို့ဗလာကိုထိရကိုင်ရ ဆုပ်
နယ်ရတာနှင့် အဝတ်အစားပေါ်ကနို့ကိုကိုင်ရ
တာချင်းကအရသာမတူ။လောဘကြောင့်နို့ဗလာ
ကိုမက်မောနေပေမယ့် လူဇော့်စိတ်ထဲမှာအဝတ်
ပါးပါးလေးအောက်ကနို့ကိုကိုင်ရသည့်အရသာကိုပိုကြိုက်သည်။ရာဂရမ္မက်ကိုပိုနှိုးဆွနေသလိုပဲ
နူးအိသည့်အထိအတွေ့အရသာကိုခံစားရင်းအ
ရှိန်တစ်ငြီးငြီးတက်ရသည်။လက်ထဲမှာတစ်မွမွဆုပ်လိုက် နို့သီးကိုနို့အုံသားထဲကဆွဲထုတ်လှိမ့်
ချေလိုက်..ယုယပေးနေတော့ဖြူ မမှိန်းပြီးခံနေပါ
သေးသည်။တဖြည်းဖြည်းတော့မျက်လုံးတွေက
အရောင်တောက်လာပြီးသူ့ခါးလေးလိမ် လိမ်ပြီးနို့ကြီးကိုပင့်တင်ကော့ပေးကာ
” အင်း..အဟင်း.ဟား..နို့တွေကြီးကုန်တော့
မှာပဲ..ရှီး.ကျွတ်ကျွတ်.နဂိုကအကြီးကြီးပါဆိုမှ..
စို့ပေး ”
နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးကအတော်တော့ကြီးပါ
သည်။လက်ညှိုးထိပ်ဖျ ားထက်ပင်ယောင်ယောင်
လေးပိုကြီးလေမလားမသိ။ဇီးကွက်မျက်ပြူ းလိုနို့
စက်ဝန်းညိုညိုကြီးအလယ်မှာကြက်သီးဖုဖုလေး
မျ ားဝန်းရံ၍လှနေသည်။နို့သီးခေါင်းညိုညိုကိုသူ့
လျှ ာဖျ ားဖြင့်တို့ထိယက်ကစားပြီးဆွဲစို့လိုက်ချိန်
မှာ လက်ကစောက်ဖုတ်ခုံးမို့မို့်ကြီးပေါ်အုပ်ဖုံးမိ
သွားပြီ။ထမီပေါ်ကအုပ်ကိုင်ရတာအရသာရှိပေမယ့် ဒါကလည်းနို့ကိုကိုင်ရတာနှင့်မထူးပါ။ထိရ
ပွတ်ရ နှိုက်ရတာဘယ်လိုမှအားမရ..ပြည့်စုံပြီလို့
မခံစားရ..နှစ်ယောက်လုံးတွန့်တွန့်လူးနေသည်။
ထမီကိုတစ်ရစ်ချင်းအပါ်ဆွဲတင်တော့ပေါင်တွင်းသားတွေကိုလက်ဖျ ားတွေကဖွဖွပွတ်မိနေတာမို့
အထိအတွေ့ကအရသာရှိလှသည်။ရမ္မက်သွေး
တွေကိုယ်စီတငြီးငြီး တောက်နေပြီ..
ပုံပြင် (
” လိုးလေ.စောက်ပတ်ယက်မလို့လား..ယက်
မနေနဲ့တော့ကွာ..တအားအလိုးခံချင်နေပီ ”
ကလေးဘဝ ငယ်စဉ်ကတည်းကလိုးလာကြ
တာမို့အနေအထိုင်ကပြောဖို့မလို..ဖြူ မပေါင်ကြီး
ကိုဆွဲတင်လိုက်ရုံနှင့် သူကအလိုက်တသိပဲပေါင်
ဖြဲကားပေးပြီးပြီ။လူဇော်ကပုဆိုးချွတ်ရင်းဖြူ မ၏
ခြေထောက်တွေဆွဲပင့်ထောင်ကာပေါင်ကြားမှာ ဒူးချထိုင်လျက်သူ့ဖင်ကြီးကိုပေါင်တွေပေါ်တင်ခွင်
ကျ ကျ နေရာပြင်ရင်းစောက်ဖုတ်ကြီးကိုငုံ့ကြည့်
မိသည်။ဖအေမအေရဲ့မျိုးရိုးဗီဇအဆက်အပေါက်ကိုလိုက်စမြဲမို့ ဆူဖြိုးလွန်းသည့်ဆယ့်ရှစ်နှစ်သမီး ဖြူ မ၏စောက်ဖုတ်ကြီးက တုတ်ခိုင်ဖြူ ဝင်း ပြည့်
ဖြိုးလှသည့်ပေါင်တန်နှစ်လုံးအရင်းထိပ်မှာ..ခုံးခုံး
ကြီးမောက်နေပြီး ဖူးဖူးကြီးကြွကာ.ကားကားကြီး
ကြီးလှနေသည်။စောက်ဖုတ်သားပြည့်ပြည့်ကြီးမို့
နခမ်းသားထူကြီးတွေကပူးပူးကြီးစေ့နေသည်မှာ
စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကိုအရာလေးလောက် ပဲမြင်ရ..မြင်နိုင်သည်။သူလိုးခဲ့ဖူးသည့်ကြီးဒေါ်၏
စောက်ပတ်ကြီးလို ပြူ းကား ပြဲအာပွင့်လန် မနေ
တော့စောက်စေ့စောက်ဆံ ကြွက်နားရွက်ဖားဖား
နှင့်စောက်ခေါင်းတို့ကိုဒီအတိုင်းကြည့်ရုံဖြင့်မမြင်ရ။စောက်မွှေးတွေပြောင်နေအောင်ရိတ်ထားပေ
မယ့် ဆီးစပ်ကနေစောက်ပတ်အဖျ ားထိပ်အထိ အကွဲကြောင်းတည့်တည့်အတိုင်းလက်သန်းဖျား
လောက်အတန်းလေးမရိတ်ပဲချန်ထားသည်။သူ့
စောက်မွှေးရှည်လေးတွေကစောက်စေ့ထိပ်မှာ
မဲနက်နက် စုစုလေးဖြစ်နေသည်။
သူ့ဒူးတစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်တွန်းတင်ထိန်းရင်း
လီးတန်ကိုကိုင်ကာစောက်ပတ်အခြေထဲကို ဖိ
ထိုးသွင်းတော့နခမ်းသားကြီးတွေဟ,ကွဲသွားပြီး
စောက်စေ့ကပြူ းတောက်တောက်လေးပေါ်လာ
ပြီ။စောက်ခေါင်းဝ,မှာစောက်ရည်စ,တွေစုနေပြီ
မို့နှစ်ချက် သုံးချက်ဖိနှဲ့ထိုးသွင်းတော့လဒစ်ဖူးက
နွေးနွေးစေးစေး ချွဲချွဲကျိကျိဖြစ်လာပြီ။သူ့စောက်
ခေါင်းကလည်းအလိုက်သင့်ကျယ်ကျယ်ပွင့်လာ
သလားမသိ..နောက်ထပ်သုံးလေးချက်ဖိဖိထိုး
သွင်းတော့တထစ်ထစ် တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ လဒစ်ပါမြုပ်ဝင်သွားပြီ။ဖြူ မ ပါးစပ်လေးဟ,လို့ မျက်လုံးပြူ.း
ကျယ်ကျယ်နဲ့ အသက်အောင့်ထားရာကလေပူ
ကြီးမှုတ်ထုတ်ရင်း
” ဟား..ဝင်ပီ.ဝင်လာပီ.အာ့.အာ့.ဟား.ဟင်း.
အပြည့်ရီးပဲ..ဝင်တယ်နော် ”
လူဇော်က ဖင်ကိုချွကာ ချွကာနဲ့ထပ်ဖိထိုးထဲ့
နေရင်းစောက်ပတ်ထဲလီးဝင်နေတာကိုငုံ့ု ကြည့်
၍
” အင်း.အင့်.အင့် ဝင်တယ်.ဝင်တာပေါ့..
ကျပ်တာကွာ..စေးစေးကြီးညှစ်ပြီးဆွဲစုပ်နေတာ
တအားကောင်းပဲ..နင်ရော ကောင်းလား ”
တုတ်တုတ်ခဲခဲ မာမာတောင့်တောင့်လီးကြီး
ကသူ့စောက်ခေါင်းထဲတိုးဝင်လာလိုက်.ပြန်ဆွဲ
ထုတ်လိုက်..လေးငါးခြောက်ခါချေ ာ့သွင်းအလိုးခံရတာကို အရသာရှိလွန်းလာတော့ခင်ဖြူ ကဖင်ကြီးကိုပိုပြီးပင့်တင်မြှောက်ပေးနေမိပြီး
” ကောင်းတာပေါ့..တအားကောင်းတာ..ထဲ့.
အဲလိုထပ်လိုး..ကြိုက်တယ်..အာ့..ကြိုက်တယ်..
လိုး လိုး..ဟား..တအားကောင်းတာပဲကွာ.အာ့
အားဟား..ကျွတ်ကျွတ်..ကောင်းလိုက်တာ.”
စောက်ရည်တွေ ရွှဲအီအောင်လိုက်လာတာ
ချွဲချွဲအိအိ..လိုးလို့အရှိန်မြင့်လာပေမယ့်လူဇော်လီးတန်ကို စောက်ခေါင်းထဲအရင်းထိဝင်သွား
အောင်မသွင်းသေးပဲတစ်ဝက်သာသာလောက်နဲ့ပဲခပ်ဖွဖွလျေှ ာလိုးပေးသည်။သူ့လီးတန်အရှည်
ကြီးဖြင့်တစ်ချက်တည်းအရင်းထိဆောင့်လိုးလျင်
ခင်ဖြူ လို အခုမှအလိုးခံဖူးသည့်မိန်းမမျိုးမပြောနဲ့
ကြီးဒေါ်လိုမိန်းမကြီးပင်မခံနိုင်တာကို သူသိနေ
သည်။တင်တင်ချို့ကိုလိုးခဲ့တုန်းကလည်းခုလိုပဲ
ချေ ာ့လိုးခဲ့ရပြီးပြီမို့..နို့တစ်လုံးကိုကုန်းစို့ရင်းနဲ့အ
ချက်မှန်မှန်လေးလိုးပေးနေလိုက်သည်။ဒီလိုဖွဖွ
လိုးပေးနေတာကိုပဲ..ခင်ဖြူ အဖို့ကကောင်းလွန်း
မက, ကောင်လှပြီ။ခပ်သွက်သွက်ကြီးမနားတမ်း
်ဆက်တိုက်လိုးတော့ လူးလွန့်ကော့ထိုးနေပြီ..
” အားဟား.တအားကောင်းတယ်.တအား..
တအား..တအားကောင်းတယ်.လိုးပါ..လိုး လိုး
ဆောင့်လိုးပါလားကွာ..ဆောင့်ဆောင့် လိုးပစ်
ပါလား.အားဟား..”
” အင်း အင့်.လိုးမယ် လိုးမယ်..အင့်..ရော့..
ပြွတ်ပြွတ် စွပ်စွပ်ပြွတ် ပလောက် ပြွတ် ”
ခပ်ဖွဖွနဲ့သွက်သွက်ကြီးလိုးပေးနေရင်းနှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပေးလိုက်တော့ ခင်ဖြူ ကအတင်းဆွဲ
ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကိုအငမ်းမရ စုပ်နမ်းသည်။
ထိုအခိုက်မှာပဲ လီးကိုအဆုံးထိ အရင်းထိပစ်ဖိ
ဆောင့်လိုးခံလိုက်ရတော့..ဝမ်းခေါင်းသံကြီးက
လည်ချေ ာင်းဝ,မှာတစ်ဆို့ဆို့ိနဲ့တအူးအူးအော်
နေရတော့သည်။လူဇော်က အားမနာပါ..ဆီးခုံ
ချင်းအတင်ဖိပြီး ခင်ဖြူ့ဖင်ကြွလာတိုင်းပစ်ပစ်ဖိ
ဆောင့်လိုးသည်။ခင်ဖြူ ကလည်းတစ်ချက်လေးမှ
အငြိမ်မနေနိုင်။ငါးရံ့ပြာလူးဖြစ်နေသည်။လူဇော်
ကလည်းသူလှုပ်တိုင်းဆောင့်လိုးတော့ညည်းသံ
အော်သံ ရုန်းထွက်သံ ဆောင့်လိုးသံတွေကနာ
ရီဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ်လောက်မရပ်နားနိုင်။အိပ်စင်တစ်ပြင်လုံးမှာ ခင်ဖြူ မရောက်သည့်နေရာမရှိ။
အော်လွန်းရုန်းလွန်းသဖြင့်ခင်ဖြူ့ဖင်ကိုအိပ်စင်အစွန်းမှာတေ့တင်ထားပြီးလူဇော်ကအောက်ကိုဆင်း.မတ်တပ်ရပ်လိုးပစ်မှခင်ဖြုကောင်းကောင်း
ကြီးငြိမ်ဆင်းသွားသည်။
” အာ့.အာ့..ကောင်းတယ်..အဲလိုလိုးတာက
ပိုကောင်းတယ်..ဟား..ကောင်းတယ်.လီးကြီး
က တအားမိုက်တယ်ကွာ.လိုး ကြိုက်တယ်
လိုး လိုး.ကြမ်းချင်သလောက်ကြမ်းတော့..လိုး.
လီးအရင်းထိဝင်အောင်သာဆောင့်လိုး..”
စောစောက သူလူးလှိမ့်ပြီးအော်နေခဲ့ရသမျှ
အတိုးချပြီးခင်ဖြူ ကပင့်ပင့်ပေးကာပြန်လိုးတော့
သိပ်ကြာကြာမခံနိုင်။ဆောင့်ချက်တွေအသွက်
ကြီးသွက်လာပြီးအထွတ်အထိပ်အရသာ၏ဟို
ဖက်ကြောထဲမှာတစ်ငြိမ့်ငြိမ့်မျေှ ာစီးရင်း
” ကောင်းလား ဖြူ မ ”
” အင်း.တအားကောင်းပဲကွာ..လီးရီးက အထဲမှာတောင်နေပြန်ပီ..ထပ်လိုးလေ ”
ပုံပြင် (9)
အဲဒီညက တစ်ညလုံးလိုးတဲ့အပြင်နောက်ည
ထပ်ချိန်းတော့လဲခင်ဖြူ ကလာတာပဲ။နှစ်ည သုံးညဆက်တိုက်လိုးတော့ ခင်ဖြူ ကပိုတောင်မှ ကဲလာသေးတယ်..နေ့လည်ပါမျက်ရိပ်ပြခေါ်အလိုး
ခံတော့တာပဲ။တင်ချို ကလဲပထမတစ်ခေါက်လာ
ညည်းပြပြီးတဲ့နောက်မလာတော့ဘူး။မေမေနဲ့ပဲ
အချိန်ရှိတိုင်းတစ်တွတ်တွတ်..တစ်တွဲတွဲဖြစ်နေ
တယ်။နောက်ပိုင်းမှပြန်သိရသလောက်ကသူနဲ့
မေမေက အဖေ့ကိုလိုက်ချေ ာင်းနေတာကိုး။အ
ရပ်ထဲကမချယ်ရီအိမ်ရော.ဆီစက်ရော.ကေတီဗီ
မာဆတ်..အရပ်ပျက်အိမ်တွေပါအထိသတင်းရ
တိုင်းလိုက်ချေ ာင်းတာ။ချက်ပြုတ်စားသောက်လို့
ပြီးပြီ.အားပြီဆိုရင်နှစ်ယောက်သားအိမ်ကထွက်
ကြတော့တာပဲ။မမညိုကလည်းသူ့လင်နဲ့တစ်တွဲ.
ခင်ဝါလေးကလည်းကျေ ာင်းသွား ကျူ ရှင်သွား
ဆိုတော့ခင်ဖြူ နဲ့လူဇော်ကလွတ်ချင်တိုင်းလွတ်
လိုးချင်တိုင်းလိုး..နေ့လိုး ညလိုးဖြစ်နေတာပေါ့။
ဆယ်ရက်လောက်လိုးတော့ နေ့လည်ဂိုဒေါင်ထဲ
မှာသွားစောင့်နေတာ ခင်ဖြူ ထွက်မလာဘူး။သူ
တို့ငယ်တုန်းကလို လက်နှစ်ဖက်ဆုပ်ပြီးဂျို းကူ
သံလေးပေးလိုက်တော့ ကျီးကြည့်ကြောင်ကြည့်
နဲ့ခင်ဖြူ နောက်ဖေးပေါက်ကထွက်လာတယ်..
” မြန်မြန်လာပါဟယ်..စောင့်နေတာကြာလှ
ပြီ..ဒီမှာကြည့်ဦး.”
စိတ်စောနေတာနဲ့အခန်းလေးထဲကပဲကြိုပြီး
စောင့်..ပုဆိုးချွတ်ပြလိုက်တော့ခင်ဖြူ အပြေးဝင်
လာပြီးလီးကြီးဆုပ်ထားတယ်။အတင်း အတင်း
ဖိညှစ်ဆုပ်ရင်း
” သိတယ် သိတယ်..လာချင်လိုက်တာမှ ငါ့
စောက်ပတ်က အုံလိုက်ကြီးရွနေတာ..ရာသီလာ
နေလို့ဟဲ့ ဇော်ကြီးရဲ့..သေလိုက်ချင်တယ် ”
လူဇော်ပါးစပ်ကြီးဟ,ပြီးလေပူတစ်ချက်မှုတ်
ထုတ်လိုက်မိတယ်။ဒါဆိုရင်တော့သုံးလေးရက်
နားပြီ..
” ဟူး..စောင့်နေရသမျှ .ငါ့လီး အလကားပဲ..
တတ်နိုင်ဘူးကွာ..နော ဟီးဟီး ”
သူစိတ်မကောင်းဖြစ်မှာစိုးလို့သွားကြီးဖြီးပြီး
လျေှ ာချ ပေးလိုက်တာ..ခင်ဖြူ သိတာပေါ့..
” သုံးရက်လောက်ပါ မောင်လေးရာ..ကိုယ်
တို့အမျိုးကိုက သွေးသားတအားရွှင်တာ.အမေ
ဆိုလဲ အဲလိုပဲ..စောင့်မယ်မလား မောင်လေး ”
လူဇော်ကပုဆိုးပြန်ကောက်ဝတ်ရင်း
” မစောင့်ရင်လဲ နင့်ဖင်တက်လိုးရုံပဲရှိတယ်..
တော်ပါပီဟာ..မပြောနဲ့ ငါစိတ်ပိုထ,တယ် ”
ခင်ဖြူ ကလက်မောင်းကိုဆုပ်လျက်သားမျက်
နှာငယ်လေးနဲ့ကြည့်နေတော့ အသာအယာပွေ့
ဖက်ထွေးလို့နဖူးပြင်လေးကိုဖွဖွနမ်းရင်း..
” တို့က လိုးဖို့်တစ်ခုထဲချစ်တာမှမဟုတ်တာ
ဖြူ မရယ်..စိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့နော်..ငါနင့်ကို
အမြဲချစ်နေတာပါ..လာ သွားကြစို့ ”
လိုးနေကြတုန်းမှာသာ ဇောနဲ့မို့မကြောက်ကြ
ပေမယ့်..အခုလိုအချိန်မျိုးမှာတော့ လူမြင်မှာစိုးရ
တယ်။မောင်နှစ်မမို့ရှင်းလို့ရပေမယ့်.အမြင်မခံ
ချင်ဘူး။အဲဒါနဲ့နှစ်ယောက်သားတစ်ယောက်ကို
တစ်ယောက်နှစ်သိမ့်ရင်းအိမ်ဖက်ပြန်လျေှ ာက်
လာခဲ့ကြတယ်။အခန်းထဲရောက်တော့လည်းအူ
ကြောင်ကြောင်နဲ့ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး..ခဏ
လေးနေတော့ သူ့အတွက်ဆေးဝယ်ပေးဦးမှပါ
ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ မြို့ထဲဖက်ထွက်ခဲ့တယ်။ဆေး
ဆိုင်ရှေ့မှာဆိုင်ကယ်ပေါ်ကဆင်းတော့..အမျိုး
သမီးတစ်ယောက်..မျက်နှာကိုတည့်တည့်ကြီးလာကြည့်ပြီး..
” ဟိတ်..လူဇော် မလား..ပြန်ရောက်နေတာ
တောင် လာမလည်ဘူး..”
အိုးတိုးအမ်းတမ်းဖြစ်သွားတာနဲ့သေသေချ ာ
ချ ာကြည့်တာပေါ့။အမျိုးသမီးက နှစ်ယောက်တွဲ.
ဒီခေတ်မှာက အပျို မှန်းမသိ.အအိုမှန်းမသိ..အပျိုု
ဆိုရင်တောင်မှ သူတို့ရဲ့ဖင်တွေနို့တွေကတော့ အပျိုစစ်စစ်မဟုတ်တော့မှန်းသိသာတယ်။မှတ်မိသလို..ရေးရေးလေးပဲ အရိပ်ထင်တာနဲ့ရောချ လိုက်တယ်..
” ဟုတ်..ဟုတ်..လူဇော်ပါ..ပြန်ရောက်တာ
မကြာသေးဘူး မမရဲ့ ”
အဲဒီအစ်မ ကလဲရောချနေမှန်းသိတော့ရယ်
တာပေါ့..
” ခစ်ခစ်..သန်းနုပါရှင်..ရှင့်မမသန်းနုပါ..
ဟင်းဟင်း..ယောကျၤ ားတွေမျ ား အဲတိုင်းချည့်ပဲ.
ပြောလိုက်ရင်မကောင်းတော့ဘူး..ခစ်ခစ် ”
လူဇော်..သူ့နဖူး သူရိုက်မိလိုက်တယ်။ငယ်
တုန်းက သူလိုးခဲ့ဖူးတဲ့ မိန်းမ..
” အဲဗျ ား..ဟား..တကယ်မမှတ်မိလိုက်ဘူး..
တအားရီး ကြီး..ဟို.အဲ..တအားရီးပြောင်းလဲနေ
တာကိုး..ဆောရီးနော်..မှတ်မိသွားပီ..ဟိုအစ်မ
ကိုတော့ မှတ်မိဘူး..”
မသန်းနုကတော့ရယ်ပြီးရင်းရယ်နေတာပဲ..
အဲဒီအစ်မဖက်လှည့်ကြည့်ပြီး လူဇော့်နားနားအ
သာကပ်ပြောတယ်..
” မှတ်မိပါ့မလားကွ..နင်မှ သူ့ကိုမလိုးဖူးတာ..
အဲဒါ..မချယ်ရီ..လူဇော့်အဖေရဲ့နာမည်ခံမယား..
သူ့ကိုလိုးမလား..မမဖန်ပေးမယ် ”
မသန်းနုစကားကိုနားထောင်နေရင်းနဲ့သူ့ကို
ကြည့်တော့ပြုံးနေတာတွေ့တယ်။နားနားကပ်ပြီး
ပြောပေမယ့်..ဘာမှဝေးတာလဲမဟုတ်..ကားသံ
လူသံတွေကြားထဲမှာကြားရအောင်ပီပီသသကြီး
ပြောတာမို့ ကြားမျ ားကြားသွားလားမသိဘူး။ပြီး
တော့မှ ဘာမှမဟုတ်သလိုနဲ့..
” ရွှီးပြီးရင်းရွှီးတာ..ခစ်ခစ်..သူနဲ့လဲမသိပဲနဲ့..
ဟင်းဟင်း..တွေ့တယ်မလား မချယ်..ဦးလူပေါ်
သား ကိုလူဇော်က လူချေ ာလေး..ခစ်ခစ် ”
လူဇော်က အဖေ့မယားတွေက မျက်နှာတွေ
မလှရင်နေမယ်..ဘော်ဒီတွေကအမိုက်စားတွေ
ချည့်ပါလား လို့တွေးရင်းစပ်ဖြီးဖြီးလုပ်နေတော့
” အခုသိပြီပဲကွယ်..မမကိုလဲ ခင်ပေးပါနော်..
နားလဲ နားလည်ပေး..ဟုတ်ပီလား ”
လူဇော်ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်ညိတ်လိုက်မိ
တယ်။
” ခင်ပါတယ်မမ..ခင်တတ်ပါတယ်..အဲ..မမ
ဖက်က..”
စကားမဆုံခင်ပဲ မသန်းနုက
” စိတ်ချမောင်လေး..စိတ်ချ..မချယ်ဖက်ကလဲ
တဖန်ပြန်ခင်ပေးချင်နေလို့ စိတ်ချရမယ့်လူရှာနေ
တာ.အဲ့ ဟဲ့..ဘာလဲမချယ်ရဲ့..ခစ်ခစ်..သူခင်လို့
တဖန်ပြန်ခင်တာပဲ..အို့ ”
မချယ်ရီကမသန်းနုဖင်ကြီးကိုကြိတ်ဆွဲဆိတ်
ရင်းတခစ်ခစ်ရယ်နေတယ်။သူတို့အားရအောင်
ပလူးနေပြီးတော့မှ လူဇော့်ဖက်ကိုကြည့်ပြီး
” အိမ်လာလည်နော် မောင်လေး..နေ့ဖက်ဆို
မောင်လေးအဖေက မမအိမ်ကိုဘယ်တော့မှ မလာဘူး..ဟင်းဟင်း..ညလဲ မလာတာကြာပါပီ..
အားလုံး သန်းသန်းနုကိုမေးကြည့် ”
ပုံပြင် (10)
မျက်နှာချင်းဆိုင်အိမ်က ရပ်ကွက်လူကြီးသမီး မသန်းနုက မမညိုထက်တောင်မှနှစ်နှစ် သုံးနှစ်
လောက်အသက်ကြီးသေးတယ်။အခုဆိုရင် နှစ်ဆယ့်သုံးနှစ်လောက်ရှိမယ်ထင်တာပဲ။ငယ်တုန်း
ကလဲ သူတို့အုပ်စုလေးမှာ မသန်းနုကဆရာကြီး
ပေါ့..လိုးပုံလိုးနည်းတွေအကုန်သူသင်ပေးတာလို့ပြောရင်လည်းမမှားဘူး။လူဇော်သူ့ကိုစ,လိုး
တဲ့အချိန်ကတည်းက မသန်းနုအပျိုဖြစ်ချင်နေပြီ၊
နို့တွေကြီးချင်နေတာက မညိုတို့နဲ့မတူဘူးလို့သ
တိထားခဲ့ မေးခဲ့မိသေးတယ်။သိပ်မကြာပါဘူး
သူ့စောက်ပတ်ကစောက်မွှေးတွေပေါက်လာတာ
ကိုမြင်ဖူးခဲ့ရတော့တာပါပဲ။ဒါပေမယ့်သူ့ကိုတော့
ဆယ့်လေးငါးခါလောက်ပဲ လိုးဖူးမယ်ထင်တာပဲ.
အထက်ဖက်ပြောင်းသွားရခါနီးမှာတော့ နောက်
ဆုံးအနေနဲ့သူ့စောက်ခေါင်းထဲအထိလီးဝင်သွား
အောင်ထဲ့ပေးပြီး အကြာကြီးလိုးပေးရဖူးတာကို
မှတ်မိတယ်။ကိုယ်လီးကခပ်တုတ်တုတ်လေးနဲ့ လီးရည်ထွက်တဲ့အရွယ်လည်းမဟုတ်လေသေး
တော့ သူကျေနပ်လို့ထ,ပြန်သွားတဲ့အချိန်အထိ
ညောင်းနေအောင်လိုးပေးခဲ့ရလို့စိတ်ထဲမှာ ထူးထူးခြားခြားကြီးမှတ်မိခဲ့တာပါ..
အခုတော့ သူကအဖေ့အလုပ်သမားလို့ပဲဆိုပါတော့..ကော်မရှင်ကြေးနဲ့အလုပ်လုပ်တာ။ရပ်
ကွက်လူကြီးသာဆိုတယ်..အဖေနဲ့မကင်းတော့
သူ့သမီးကလဲအဖေနဲ့မကင်းဘူးလို့ကြားရတာပါ
ပဲ။အပျို မစစ်တော့ဘူးလို့ အမြင်အထင်နဲ့ခန့်မှန်း
နိုင်ပေမယ့်သူ့ဖင်တွေကတင်းတုန်းပြည့်တုန်းပဲ။
နို့ကလဲ သာမန်အချိန်မှာဘော်လီတို့ဘရာစီယာ
တို့နဲ့ထိန်းထားတာဆိုတော့ လှတာပဲပေါ့။ချွတ်ချ
လိုက်ရင်တော့ လုံးလုံးဝန်းဝန်းကားကားကြီးကို
အိတွဲနေပါပြီ။ဆေးဆိုင်ကပြန်လာပြီးသွားစရာကလည်းမရှိ..မြို့ထဲမှာဟိုပတ်ဒီပတ်နဲ့ပြန်လာခဲ့
ရင်းဆိုင်ကယ်လေးထားပြီးသူတို့အိမ်သွားတော့
နှစ်ယောက်တွဲသစ်သားဆက်တီလေးပေါ်မှာ
ခြေတွဲလောင်းချလို့ အလျ ားလိုက်ပက်လက်ကြီး
အိပ်ပျေ ာ်နေတယ်။ထမီအထက်ဆင်က လုံးဝ
ဖြည်ထားပြီးဗိုက်ပေါ်မှာတင်ရုံလေးပဲတင်ထား
တာ။ဖြစ်သလိုအိပ်နေတာဆိုတော့ဒူးတစ်လုံးက
ထောင်လျက်သားနဲ့ဆက်တီကျေ ာမှီကိုမှေးထား
ပြီးကျန်တဲ့ခြေထောက်တစ်ချေ ာင်းကလက်တင်
တန်းကိုကျေ ာ်ပြီးတွဲလောင်းချထားတယ်။ပေါင်
ကြီးတွေကကားနေပြီ ထမီလျေ ာ့လျဲလျဲကအဲဒီ
ပေါင်နဲ့ဆီးခုံ..စောက်ဖုတ်တွေပေါ်မှာတင်ထားရုံ
တင်ထားတဲ့အနေအထားမျိုး။စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့
ပုံသဏ္ဍာန်က ထမီအောက်မှာထင်းထင်းကြီးဖြစ်
နေတယ်။အိပ်ပျေ ာ်နေလား..မပျေ ာ်ဘူးလား..
အသက်ရှူ သံကခပ်မှန်မှန်..နို့ကြီးတွေကလှိုင်းပုံ
မှန်.။ငယ်ကတည်းကလိုးဖူးခဲ့တဲ့အပြင်.နေ့လည်
တုန်းကဆက်ဆံတဲ့ပုံစံကိုထောက်ပြီး ကြောက်
တဲ့စိတ်ကတစ်စက်မှမရှိဘူး။ဘာရယ် ညာရယ်
လိုးမယ် ရယ်လို့စိတ်ကူးမရှိပေမယ့်.စောက်ဖုတ်
ကိုမျ ားမြင်ရမလားလို့ သူဖြည်ချထားတဲ့ထမီအထက်ဆင်စ,ကိုအသာလေးဆွဲမ,ကြည့်တာပေါ့..
” အင်.ကွာ..ဖေရာ..ဒီနားကြီးမှာ လိုးပါနဲ့လို့
ဆိုမှ..ညမှ သမီးအခန်းထဲလာလိုးပါကွာ..သမီး
စကား နားမထောင်ရင်ညလဲ ပေးမလိုးဘူး ”
အိပ်ချင်မူးတူး..ဝူးဝါးနဲ့ပြောနေပေမယ့်မျက်စေ့လည်းဖွင့်မလာဘူး။လူဇော်ကြောင်အမ်းအမ်းနဲ့
ထမီအထက်ဆင်စ,ကိုမလွှတ်မိပဲကုန်းကွကွကြီး
ဆက်ကိုင်ထားမိတာ..ထွက်သက်ဝင်သက်က
သူ့ဆံနွယ်တွေ ပါးပြင်တွေကိုတိုးဝှေ့နေတယ်..
” ဟင့်ဟင့် ဟင့်..အဖေကွာ..ထမီကြီးကိုလဲလွှတ်ပေးသေးဘူးကွာ..ဟင့်ဟင့်..စောက်ဖုတ်
ကြည့်လို့မဝ,သေးလို့လား..”
လူဇော်မျက်လုံးတွေပြူ းကျယ်သွားပြီးတံတွေး
တွေကိုဂလုကနဲမျို ချမိတယ်..
” ဟင့်ဟင့်..အဖေ့တံတွေးမျို ချသံကြီးကလဲ..
ဒီလောက်လိုးချင်ရင်နေလဲ ကုတင်ပေါ်အဖေပဲပွေ့ချီသွားကွာ..နော်.အဖေ..ကိုယ့်သမီးကိုယ်လိုးတဲ့အဖေ..ဟင့်ဟင့်..အင့်..”
လူဇော့်လက်တစ်ဖက်က သူ့တစ်ခေါက်ကွေး
တွေအောက်လျှို သွင်းပြီးပွေ့တော့ ချီတော့မလိုဟန်ပြင်တော့ မျက်စေ့မဖွင့်ပဲ သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့လူဇော့်လည်တိုင်ကိုသိုင်းဖက်ဆွဲတာ..ခေါင်းကငိုက်ပြီးပါသွားတယ်။လူဇော့်နားက သူ့နှုတ်ခမ်းနှစ်မွှာနဲ့ထိကပ်နေတော့လေသံနဲ့
” နှုတ်လုံရမှာနော် အဖေ..မူးပြီးဘယ်သူ့ကိုမှလိုက်မပြောရဘူး..သားအဖချင်းလိုးနေတာကို
သူမျ ားမသိစေနဲ့.ကတိပေးမှာလား.ကတိပေးမှ
ပေးလိုးမှာ.ပြော ”
” အင်း..”
မဖြေလို့မဖြစ်တော့တာနဲ့လူဇော်ကပါးစပ်ကြီးပိတ်ပြီးဖြေတာပေါ့..
” ဟင့် ဟင့်..ဒီလီးရီးက ကိုယ့်သမီးကိုယ်..
တအားလိုးချင်နေပီပေါ့ ဟလား..လိုးတော့မယ်
ပေါ့..အားဟား..အကြီးကြီး..အဖေ့လီး အဖေ့လီး
ဒါအဖေ့လီးလား.ဟား ”
ဖက်ထားတဲ့လက်ကိုရော လီးကိုင်ထားတဲ့
လက်ကိုရောလွှတ်ပြီးလူဇော့်ရင်ပတ်ကိုတွန်း
တင်ရင်းမျက်လုံးပွတ်သပ်ကြည့်တယ်။လူဇော်
ကမတ်တပ်ငုံ့ကြည့်..သူကပက်လက်မော့ကြည့်
မျက်လုံးချင်းဆုံတော့လူးလဲထ,ထိုင်တာ ထမီက
ဖရိုဖရဲ.။စောက်ဖုတ်လုံအောင်ပြန်ဖုံးရင်း..
” ဘာ..ဘာ.ဘာလုပ်တာလဲ..သွား သွား.
ခု ထွက်သွား ”
လူဇော်ဘာမှပြန်မပြောတတ်ဘူး။ထွက်သွား
ဖို့ကျေ ာခိုင်းလိုက်တော့..
” ဟဲ့.ဟဲ့..လူဇော်.အလကားပြောတာ.မသွား
နဲ့ မသွားနဲ့..လာ လာ..ငါပြောပြမယ်..လာ.”
နောက်ပြန်လှည့်မနေတော့ပဲ
” အဖေမလိုးအားသေးဘူးသမီးရယ်..ငါ့သမီး
လေးနဲ့အဖေ..လိုးနေကြတဲ့အကြောင်း အရပ်ထဲ
လိုက်ပြောလိုက်ဦးမယ်..”
မသန်းနု ဆက်တီပေါ်ကဆင်းပြေးလာပြီးဆွဲဖက်ထားတာလူဇော်ခြေတစ်လှမ်းတောင်မှမ
ရွေ့နိုင်တော့ဘူး..
” လာပါမောင်လေးရယ်..မမရှင်းပြပါရစေ..
ဟိုလေ..အမေကလင်ငယ်နဲ့ပဲအိပ်တာ.အဖေကလဲအရှက်ကွဲမှာစိုးလို့မပြောရဲ..ပြောမထွက်.. မမသန်းနုကလဲအဖေ့ကိုအားပေးရင်း အားပေးရင်း
နဲ့..”
” တစ်ပျော်တစ်ပါးကြီးလိုးကြတာလို့ပဲ ပြောလိုက်ပါတော့.. ရိုးနေပြီ..”
” အဟင့်.အဟင့်..မောင်လေးလီးကအကြီးရီး
နော်..လာပါ လို့ဆို့ .ဟင့် ..လာလို့ဆို့ ”
” လိုးစို့.. ! ? “
