နောင်တ မရခဲ့တဲ့ မှားယွင်းမှု (အပိုင်း ၁)

�ခံ သောက်ရင်း တီဗီ ကြည့်နေလိုက်သည်။ မနေ့ ညက သူမ စိတ်တွေ ထ နေပြီး အလိုးခံချင်နေသော်လည်း ဦးကျော်မိုးအောင် က အိပ်ပျော် သွားတာမို့ ဘာမှ မလုပ်လိုက်ရ၊ အခုလည်း သူမ အတွက် ဦးကျော်မိုးအောင် က စိတ်ကြွဆေးတွေ ထည့်ထားသည့် ဝိုင်ကို မသိပဲ စုပ်ကာ သောက်နေမိသည်။

ဦးကျော်မိုးအောင် လည်း ညနေဖက် သူ့ ရုံးချူပ်မှ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ဆွီးဒစ်(ဆွီဒင်လူမျိုး) များနှင့် တခြား မြို့လေး တခု မှ ရုံးခွဲသို့ ရောက်နေကြပြီး နှင်းတွေ အရမ်းကျလာတော့ ကားမောင်းပြန်ဖို့ အန္တရာယ် များသဖြင့် ထိုမြို့မှာပင် အိပ်ဖို့ ပြင်ကြရလေသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို ဖုံးဆက်ခေါ်ကာ အခြေအနေ ကို ပြောပြ လိုက်သည်။ နိုင်ငံခြား အဝေးမှာ အပြင်ဘက် နှင်းမုန်တိုင်း နှင့် ပိတ်နေသည်မို့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက်ထဲ ကြောက်နေမည်ကို စိုးမိသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကလည်း တကယ်ကို ကြောက်ရွံ့မိသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင်က သူမ ကို သားဖြစ်သူ အား ဒီည သူတို့ အခန်း ကို ခေါ်သိပ်ရန်ပြောလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကလည်း ထိုအကြံ ကို လက်ခံသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို ဖုံးခေါ် ပြီး အကျိုးအကြောင်း ပြောလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် မှာ သူ့လီး မာတောင် တောင်ကို ဆီလိမ်းပွတ်ကာ ဇိမ် ခံ ပွတ်သတ်နေတုန်း ဖုံး ဝင်လာသဖြင့် ဖီးအောက် သွားလေသည်။ သူ့ ကို သူ့ အမေ ဖြစ် သွားအိပ်ဖို့ ပြောတော့ ဘာမှ မတတ် နိုင်တော့။ နောက်နေ့ ညမှ ပဲ ဇိမ်ခံ တော့ မည်လေဟု တွေးကာ ဘတ်စကက်ဘော ဘောင်းဘီ အပွ တထည်ကို ကောက်ဝတ်ကာ အပေါ် မှ တီရှပ်စွတ် ပြီး သူ့ မိဘ တွေအခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့ ရတော့ သည်။

ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အခန်းသို့ ရောက်တော့ သူ့ လီးတောင် တာက သိပ်မကျချင်သေး၊ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်လာမိတာ နောင်တရနေမိသည်။ သို့သော် အခန်းတွင်း ၌ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကြည့်နေသော တီဗီမှ အလင်းရောင် သာ ရှိသဖြင့် အသာကုန်းကုန်းလေး ဝင်လာခဲ့သည်။အိပ်ချင်ပြီဟု ညာပြောပြီး ကုတင်ပေါ် တက်ကာ စောင်ဆွဲခြုံထားလိုက်သည်။ ဒေါ်တင်းပပအောင် ကတော့ မြန်မာပြည်နှင့် နေ့ည လွဲနေသဖြင့် မျက်လုံး ကြောင်ကာ မအိပ်ချင်သေးပေ။ ထို့ကြောင့် အခန်းထဲက ဆိုဖာ မှာ ထိုင်ကာ ဝိုင်ကို စုပ်သောက်ရင်းတီဗီ ကြည့်နေ လေသည်။

အခန်း ၂။

တကယ်က ရဲရင့်အောင် လည်း အတူတူပင် မျက်လုံးက ကြောင်နေသည်။ အိပ်ချင်ပြီဟု ဟန်ဆောင်ကာ အိပ်ယာထဲ ဝင်ထားသော်လည်း အိပ်မရသဖြင့် လက်က ဘောင်းဘီအောက် လျိုကာ သူ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထား မိသည်။ အောကား ကလည်း ကြည့်လို့ မဖြစ်နိုင်တော့ သဖြင့် နေ့လည်က တွေ့ခဲ့သည့် ဆွီဒင်မလေး များကို ပြန်မြင်ယောင် မှန်းရင်း ဂွင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုနေလေသည်။ ထိုအချိန် တွင် ဆိုဖာပေါ် မှ လှုပ်ရှားသံ ကြားသဖြင့် လှုပ်ရှားနေသည့် လက်ကို ရပ်ကာ မှောင်ထဲ မျက်လုံးမှေးရင်း လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။

ရဲရင့်အောင် ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ အသံကြီး မြည်သွားသလိုပင် ခံစား လိုက်ရကာ သူ့ လီး မှာလည်း ဖြင်းကနဲ တင်းတက်လာရသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် နောက်ဆုံး လက်ကျန် ဝိုင်ပုလင်းထဲ မှ ဝိုင်ကို ဖန်ခွက်ထဲ အကုန်ထည့် လိုက်ရင်း ဆိုဖာမှာ ပြန်ထိုင်ရင်း တီဗီကို ပြန်ကြည့်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ဝိုင် မှ တက်လာ သည့် အအရှိန် ဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်သော်လည်း  ဖင်ထိုင်လျှက် ကျသလို ဖြစ်သွားသဖြင့် အသံ မြည်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ အသံမြည်သွားတာက အကြောင်းမဟုတ်။ ကိုးယိုးကားယာ ပြုတ်ကျ တော့ ဝိုင်ခွက် မှောက်မှာ စိုးပြီး လက်က လည်း မြှောက် ခြေထောက် တွေက လည်း ကိုးယိုးကားယာ မို့ ညဝတ် အင်္ကျီ ကလည်း ရှေ့ပိုင်း ပွင့် ဟထွက်သွားသည်။ ရဲရင့်အောင် လှမ်းကြည့်လိုက်ချိန်မှာ တီဗီမီးရောင် အောက် က ပြဲကား နေသော ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး နှင့် အလယ် က မထင်မရှား ပေမဲ့ စောက်ဖုတ်ဟု သိသာ နိုင်သည့် အရိပ်၊ စသည်တို့ ကို မြင်လိုက်ရသည်။ စိတ်ကူး ထဲ မသေခြာ မရေရာသည့် စော်လေး တွေကို မှန်းရင်း လက်က လီး ကို ကိုင်ကာ ပွတ်နေသော ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် ရုတ်တရက် အမေ ဆိုတာ မေ့သွားသည်။ သူ့ ရှေ့ ပြဲကားထိုင်ချ လိုက်သည့် ပေါင်လုံး ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်လုံး နှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့ ကို ဗြုံးကနဲ ဖမ်းစား လိုက်လေပြီ။

ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဖင်ထိုင်ကျပြီး ဝိုင်ခွက်ကို လက်မြှောက်ထိန်းထားရင်း မဖိတ်သွားမှန်း သေခြာသွားမှ တီဗီ ကို ပြန်ကြည့်နေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် သူမ အခန်းထဲ သားဖြစ်သူ ရောက်ပြီး အိပ်နေသည်ကို ပင် သတိမေ့ နေလောက် အောင် မူးနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ သူမ ကြည့်နေသော ဇာတ်ကား မှာ လည်း အီတလီရုပ်ရှင် ကားတကား ဖြစ်ပြီး၊ အင်္ဂလိပ်စာတမ်းထိုး ဖြစ်သည်။ မင်းသား နှင့် မင်းသမီး မှာ တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် အချစ်ကြမ်းနေကြသည့် အခန်း မှာ လီးနှင့် စောက်ဖုတ် မပေါ် ရုံသာသာ ဖြစ်ပြီး အလွန်ဆက်ဆီ ဖြစ်လှလေသည်။ ယောက်ျား ဖြစ်သူ နှင့် ကာမ မဆက်ဆန်ဖြစ်သည်မှာ လည်း ကြာ နေပြီး ယောက်ျား က သူမ မသိအောင် ဝိုင်ထဲ ထည့်ထားသည့် ဆေး စွမ်းတွေက လည်း ပြနေပြီမို့ ဒေါ်ဝင်းပပ တစ်ယောက် စိတ်တွေ အလွန်ထ ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးလည်း ဖောင်းကြွ ၊ စောက်ရည်တွေလည်း စိမ့်ထွက် နေလေပြီ။

သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း မင်းသမီး ဖြစ်ခဲ့သူမို့ နာမည်ကြီးစဥ်ကာလ က ရုပ်ရှင်ရိုက်ကွင်း ကို ပြန်လည် သတိရနေမိသည်။ သူမ ဇာတ်ကားထဲ တွင် မင်းသား နှင့် နမ်းရှုပ်ပွေ့ဖက်သည့် ဇာတ်ဝင်ခန်း များ ရိုက် မည့် နေတွင့် ယောက်ျား ဖြစ်သူ ကိုကျော်မိုးအောင် က အမြဲတမ်း ရိုက်ကွင်း ကို လိုက်လာလေ့ ရှိသည်။ ဝင်းပပအောင် ကလည်း မင်းသား ဖြစ်သူ က ပွေ့ဖက် နမ်းရှုတ်သည့် အခန်းတွင် အထိ အတွေ့ နှင့် လူအများရှေ့ အလုပ်ခံနေရသည်ကို ဖီးတက်ကာ စောက်ရည်တို့ စိမ့်နေတတ်သည်။ ထိုနေ့ ရိုက်ကွင်း မှ အပြန်တွင် ကိုကျော်မိုးအောင် နှင့် မဝင်းပပကျော် တို့ အိမ်မှာ အချစ်ကြမ်း တတ်သည်မှာ ထုံးစံ ပင် ဖြစ်သည်။ လူအများ နှင့် မိမိ ယောက်ျား ဖြစ်သူတို့ စောင့်ကြည့်နေတချိန် မင်းသား က နမ်းရှုံ့ ပွေ့ဖက်ခံရသည်ကို ဝင်းပပအောင် က အလွန်ဖီးလာပြီး စိတ်တွေ ကြွနေတတ်သလို၊ ကိုကျော်မိုးအောင် ကလည်း သူ့ မိန်းမ ကို သူများ က လူရှေ့ မှာ ပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့တာ ကြည့်ပြီး လီးအရမ်းတောင် လေသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် ထိုမင်းသား အသွင် ရိုးပလေး လုပ်ကာ မိန်းမ ကို လိုးလေသည်။ တကယ်တော့ ကပ်ကိုး ဖီးလ် ပင် ဖြစ်လေသည်။ သို့သော် လည်း ဝင်းပပအောင် ကလည်း နာမည်ကြီး မင်းသမီး၊ ကိုကျော်မိုးအောင် ကလည်း အောင်မြင်နေသော သူဌေး တစ်ယောက် မို့ လက်တွေ့ တော့ အပြင် လူစိမ်း များ နှင့် မရှုတ်ကြပါ။ အိမ်တွင်း ရိုးပလေး နှင့် သာ စိတ်ဖြေဖျောက် ကြခဲ့သည်သာ။

ယခုလည်း သူမ သား ဖြစ်သူ အခန်းထဲ ရှိနေသည်ကို မူးမူး ဖြင့် သတိလွှတ်နေပြီး ရုပ်ရှင်ကို ကြည့်ရင်း ဖီးတက် လာသဖြင့် ကုလားထိုင်ပေါ် ဒူးနှစ်လုံးထောင် ပေါင်ဖြဲကာ စောက်ဖုတ်ကို သူမ ဘာသာ သူမ လက်ဖြင့် ပွတ်ကာ ဖီးတက်နေလေသည်။ ရဲရင့်အောင် လည်း ထိုအခြေအနေ ကြောင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို သူ့ အမေ ဆိုတာ မေ့ သွား ပြီး ကြည့်ကောင်းကောင်း နှင့် ကြည့်ရင်း သူ့ ဘောင်းဘီ ကို ‌ပေါင်လည် အောက်တွန်းချလို့ လီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ညှစ်ကာ ဂွင်းထု နေမိတော့သည်။

ထိုအချိန်မှာ ပင် ရုပ်ရှင်က ပြီးသွား ခဲ့သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဘေးက ရီမုတ်ကို ကိုင်ကာ တီဗီကို ပိတ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် တက်လာခဲ့သည်။ တီဗီပိတ်လိုက်တော့ တခန်းလုံး မှောင်ကျ သွားသည်။ ခုနတုန်းက ကုတင်ခေါင်းရင်းက မီးလုံးသေးကို ဖွင့်ဖို့ မေ့သွားခဲ့သည်။ အခု မှ တော့ လိုက်စမ်းရှာမနေချင်တော့ ၊ မူးလည်း တအားမူး၊ စိတ်ကလည်း တအားထန်နေပြီ။ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်တော့ ဘေးက ကိုကျော်မိုးအောင် ကို သွားစမ်း မိသည်။ ( တကယ်က သူမ မေ့လျော့ နေတာ၊ အဲဒါက ရဲရင့်အောင်ဖြစ်သည်) အခန်းထဲက လုံလို့ အိုက်စပ်စပ် မို့ စောင်ကို ကန်ချလိုက် ပြီး သူမ လက်က အလိုလို ကိုကျော်မိုးအောင် ( ရဲရင့်အောင် ) ပေါင်ပေါ် ရောက်သွား သည်။ ဘောင်းဘီကို အောက်ဆွဲချပြီး မာတောင်နေသော လီးကို ဆုပ်ပြီး ပွတ်နေသည့် ရဲရင့်အောင် အငိုက်မိ သွားသည်။ မှောင်ထဲ မှာ သူ့ လီးကို သူ့ အမေလက်က လာထိ တော့ ရဲရင့်အောင် လန့်သွားသည်။ ဝင်းပပအောင် ကလည်း မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကို ထိမိလိုက်တော့ သူမ လက်ဖြင့် အလိုလို ဆုပ်ကိုင် လိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။ သူ့ အမေ ဖြစ်သူ က မူးနေပြီး သူမ ယောက်ျား ထင်လို့ လုပ်တာလား၊ သူမှန်းသိရက် နှင့် တအားထန်နေလို့ လုပ်တာလား၊ ဘာမှန်း သူသေခြာမသိ။ သုပ်သွေး ကတော့ ဦးနှောက်ထိ ရောက်နေပြီမို့ အလိုက်သင့် မှိန်းခံ နေလိုက်ဖို့ သာ ပြင်ထားလိုက်သည်။ သူလက်တွေကို အသာ ဘေးသို့ ချထားလိုက်သည်။

ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းဆောင့် ထုပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ကုတင်ပေါ် ဒူးတုတ်ထိုင်လို့ သူမ နူတ်ခမ်းလေး ဖြင့် ဒစ်ဖူး ကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် တကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်း တက်ကာ လီးထိပ်မှ လရည်များ ချက်ခြင်း ပန်းထွက် ချင်သလို တောင် ဖြစ် သွားရသည်။ မိန်းမ နှင့် လက်တွေ့ တခါမှ မကြုံဖူးသော လူပျိုလေး တယောက်၊ အခု တော့ သူ့ လီးကို အမေ ဖြစ်သူက ငုံစုပ် ကာ ပုလွေ ပေးခြင်းခံနေရသည် ဆိုတော့ တွေးသာကြည့်တော့ လေ။

ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် တအားထန်နေပြီ မို့ ပုလွေ ပညာပြကာ ရဲရင့်အောင် လီးကို အသားကုန် စုပ်မှုတ် တော့သည်။ ရဲရင့်အောင် ကတော့ လရည်မထွက်အောင် စိတ်ကို အတင်းထိန်းကာအောင့် အီး ထားသော်လည်း အမေဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင်က လီးစုပ်ပေးတာ ခံနေရသည်ဆိုသည့် အသိက တကြောင်း ၊ တခါမှ အတွေ့ အကြုံ မရှိတာက တကြောင်း၊ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ၏ ပုလွေ ပညာစွမ်းကြောင့် လည်းကောင်း၊ ငါးမိနစ် အတွင်း မှာ ပင် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပါးစပ်ထဲ သို့ လရည်များ တဖြောဖြော ပန်းထုတ် ပြစ်မိလေတော့ သည်။

အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကတော့ သူမ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက် လာသည့် လရည်များ ကို အလျှင် အမြန် မျိုချ ပြစ်ပြီး လီးဒစ်ဖူး လိင်ချောင်း  ပေါ် ကို ပါ သူမ လျှာ ပြားဖြင့် မှောင်မဲ ထဲမှာ ပင် လျှက် ပြီး သန့်ရှင်း ပေးလိုက် သေးသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူ့ လီးကြီး ကို အဲလို လျှာနဲ့ လျှက် သန့်ရှင်း‌ရေးလုပ်ပေးတော့ ၊ လူပျိုပေါက် သွေးဆူတဲ့ အရွယ်လည်းဖြစ် ၊ ဗာရာကလာလည်း သောက်ထားတဲ့ ရဲရင့်အောင် လီးကြီးက ဖြောင်း ကနဲ ပြန်ပြီး မာတင်း ထောင် မတ်လာခဲ့တယ်။ နောက်ဆက်ဖြစ်တဲ့ အဖြစ်အပျက် ကလည်း ရဲရင့်အောင် အဖို့ ဘယ်လို မှ ယုံနိုင်စရာ မရှိပါ။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် သူ့ ကိုယ်ပေါ် ခွကာ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လျှက် သူ့ လီးကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ ထည့် လိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ လီးကြီးက နွေးထွေးစိုစွတ် အိစက် နေသည့် သူ့ အမေ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားတာ ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် ကြက်သည်းမွှေးညှင်းတောင် ထသွားရသည်။ လီးကြီးက တုတ်ခိုင် ရှည်လျား လှသဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပင် အင့်ကနဲ အသံလေး ထွက် သွားရပြီး တရစ်ခြင်း တရစ်ခြင်း သူမ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားအောင် စိတ်ရှည်ရှည် ထိုင်ချ လိုက်ရသည်။

ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်သလို ဖြစ်နေလေပြီ။ မိန်းမ တခါမှ မလိုးဖူးသေးတဲ့ လူပျိုလေးတစ်ယောက်၊ လိုးမဲ့ လိုးရတော့ အမေအရင်း ဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင်က သူ့ အပေါ် တက်လို့ မြင်းစီးနေလေပြီ။ သူ့ လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံးက သူ့ အမေ စောက်ခေါင်းတွင်း အဆုံးထိ အောင် စုံးစုံးမြုပ်လို့ နေလေပြီ။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက်လည်း အလိုးမခံရတာ ကြာသော စောက်ဖုတ်နှင့် ကြွရွနေသော စိတ်ကြောင့် လီးတုတ်တုတ်ကြီး သူမ စောက်ခေါင်းတခု လုံးကို တင်းကျပ် နေအောင် တိုးဝင်ထားတာ ခံနေရလို့ ဒူးတွေ တောင်ချောင် သလို ၊ အားနည်း နူံးခွေ သလို ပင် ဖြစ်သွားရသည်။ မူလက တွေးသလို ဆောင့်ကြောင့် ခွထိုင်ကာ အပေါ် က ဆောင့် လိုးဖို့ အားမရှိတော့ ခြေ။ သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို ရဲရင့်အောင် ရင်ဘတ်ပေါ် ထောက်၌ ဖင်ကြီးကို ကြွကာ ကြွကာ သာ လိုးနိုင်တော့ သည်။

တုတ်ခိုင်လှသော လီးတန်ကြီးက သူမ စောက်ခေါင်းနံရံ တွေကို ပွတ်တိုက် မှုကြောင့် သူမလည်း ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ ပြီးချင်လာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အားအင်ချိနှဲ့ သလို ဖြစ်ကာ ဖင်ကြီး ကြွ ကြွ လိုးနေမှု နှေးကွေးလာရသည်။ ရဲရင့်အောင် က အခု မှ သွေးက ပိုဆူလာပြီး၊ သတ္တိကလည်း ရှိလာလေပြီ။ လီးလည်း အစုပ်ခံရပြီးတော့ သူမပါးစပ်ဖြင့် လရည်တွေ မျိုချပေးတာ ခံရပြီးပြီ။ သူမ ကိုယ်တိုင် သူ့ ကိုယ်ပေါ် တက်ခွ ပြီး သူ့ လီးကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ တေ့သွင်းတာလည်း ခံရပြီးပြီ။ သူက စလုပ်တာ ဘာမှ မရှိ။ သူ့ အပြစ် ဘာမှ မရှိ။ အခု သူအရှိန်ရလာတော့ သူမ လုပ်ကိုင်တာတွေ က နှေးကွေးသလို ခံစား လာရသည်။ အားမရတော့။
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကျောကို သိုင်းဖက် ကာ ဘေးတဖက်ကို လှိမ့်ချလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက် အနေအထား ပေါင်နှစ်လုံးကားကာ ရဲရင့်အောင် ကိုယ်အောက် သို့ ရောက်သွားရသည်။ ရဲရင့်အောင် လီးကြီးက ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ နှစ်မြုပ်နေဆဲ ဖြစ်သည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဖင်လုံးကြီး နှင့် မွေ့ယာကြား သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ကို တဖက် တချက်စီ ထိုးထည့် ကာ ပင့် မ ရင်း ဖြင့် သူ့ ဖင်ကို ကော့ ကာ ဆောင့် လိုးတော့ သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က အောင် မှ ရဲရင့်အောင် ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားရင်း သူမ ဖင်ကြီးကို မွေ့ယာမှ အလိုက်သင့် ကြွကာ ကြွကာ ပင့်ခံလေသည်။ တချက်တချက်လည်း ဘယ်ညာ‌ဝှေ့ ဝိုက်ရင်း စကောဝိုင်းပမာ လုပ်ပေး သဖြင့် ရဲရင့်အောင် အတွက် စိမ့်နေအောင် ကောင်းလှလေသည်။ ရဲရင့်အောင် မှာ ခုနလေးက မှ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပါးစပ်ထဲ တချီ ပြီးထားခဲ့တာမို့ တော်တော် နှင့် ပြီးမဲ့ ပုံ မပေါ် သော်လည်း အလိုးမခံရတာ ကြာပြီး ဖီးဆေး တွေ သောက်ထားသည့် ဒေါ်ဝင်းပပတစ်ယောက် တော့ မကြာခင် မှာ ကော့ လန်တက်ကာ ပြီးသွားရသည်။

လီးမာမာ ကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆက်မပြတ် ဆောင့်ကာ လိုးနေတာ ခံရသဖြင့် မကြာခင်မှာ သူမ ကာမ ဆန္ဒတွေက ပြန်ထလာရပြန်လေသည်။ သူမ ဆန္ဒတွေ ပြန်ထလာတော့ မှ ရဲရင့်အောင် လီးကြီးက ယားယံလာပြီး ဒုတိယ အချီ အဖြစ် သူ့ အမေ စောက်ခေါင်း ထဲ လရည်များ ပန်းထည့် ကာ ပြီးသွားရလေတော့ သည်။

ရဲရင့်အောင် က သူ့ ဆီးခုံ နှင့် သူ့ အမေ ဆီးခုံကို ဖိကပ်ထားပြီး လီးကြီးထဲ မှ လရည်ကုန်အောင် ညှစ် နေမိသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ခနတာ ငြိမ်နေလိုက်ပြီး ရဲရင့်အောင်ကို ဘေးသို့ တွန်းချလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင်က သူ့ အမေ ရိပ်မိသွားပြီဟု ထင်ကာ ထိပ်လန့် သွားခဲ့သည်။ သို့ သော် ဒေါ်ဝင်းပပအောင်က အိပ်ယာမှ ကုန်းထကာ မပျော့ မမာ ဖြစ်လျှက် လရည်များ ပေကျံ နေသော လီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်တော့ အတော် အံ့သြသွားခဲ့ရသည်။ တကယ်က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အရှိန်တက်လာကာစ မှာ ရဲရင့်အောင် က ပြီးသွားပေမဲ့ သူမ မှာ ဖီးတက် နေသည့် အချိန် ဖြစ်တာမို့၊ အတွေ့အကြုံ ရှိသူ ပီပီ လီးကြီးကို ပြန်အာငွေ့ ပေးခြင်း ဖြစ်လေသည်။

လူငယ် သွေးကြွ ချိန်၊ ဗာရာကလာ သောက်ထားသည့် ရဲရင့်အောင် အတွက်က နှစ်မိနှစ်ပင် မကြာလိုက်၊ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပါးစပ်ထဲ မှာ သူ့ လီးကြီး က ခနလေး ဖြင့် မာတောင် တောင့်တင်းလာရတော့ သည်။ ဒီတခါတော့ မိန်းမ လိုးဖြစ်လျှင် သူ စမ်းသပ်ချင်သည့် ဒေါ့ကီစတိုင် ဖြင့် လိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က အိပ်ယာမှ ကုံးထပြီး ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အနောက်ဖက် မှာ နေရာယူလိုက် သည်နှင့် အတွေ့အကြုံ ရှိပြီး ဖြစ်သည့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လည်း ဖင်ဘူးတောင်းလေး ထောင်ပေးလာသည်။ မှောင်ထဲ မှာ ပင် စွံကား အိထွားလှသည့် သူ့ အမေ အိုးကြီးကို ရဲရင့်အောင် စမ်းမိလေသည်။ ဖင်လုံးကြီး အနောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်၌ လီးကို လက်တဖက်မှ ကိုင်ကာ ဖင်ကြားသို့ လှမ်းထည့်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင်က သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ပေါင်ကြားမှ တဆင့် ရဲရင့်အောင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ ပေးလိုက်သည်။ နောက် တော့ လည်း သဘာဝ က သင်ပေးထားသည့် အတိုင်း ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် သူ့ အမေ ခါးကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ကိုင်ကာ တဖန်းဖန်း မြည်အောင်ကို ဆောင့်လိုးနေမိလေပြီ။ ဒီတခါက တော့ ရဲရင့် အောင် တော်တော် နှင့် မပြီးနိုင်၊ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် လည်း မပြီးနိုင်၊ တော်တော် ကြာ မှ နှစ်ဦးသား တပြိုင်နက် ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်ရှိ သွားကြ ရတော့ သည်။

အခန်း ၃။

ဒီတချီ ပြီးသွားတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် ဝိုင် အရှိန်၊ ပြိုင်းသွားတာလည်း တပိုင်းမို့၊ တုံးကနဲကို အိပ်မော ကျသွားပါတယ်။ အိပ်မပျော်နိုင်တာက တော့ ရဲရင့်အောင် ပေါ့၊ သူ့ ရဲ့ လူပျိုရည် ကို သူ့ အမေ နဲ့ ပျက်လိုက်ရမယ် လို့ သူတခါမှ တွေးမထင်ထားခဲ့ ဘူးလေ။ ခု တော့ စိတ်လည်း အရမ်း လှုပ်ရှား။ ခံစား ရတဲ့ အရသာကလည်း ကောင်း ဆိုတော့ ဘယ်လို စိတ်ထားရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ သူ့ အမေ ကို မိန်းမ တစ်ယောက် အနေနဲ့ လည်း ချစ်သွားမိပြီး ပိုင်ဆိုင်ချင်လာခဲ့တယ်။ မှောင်ထဲ မှာ လိုးလိုက် ရလို့ မပြည့် စုံ သလို ဖြစ်ခဲ့ ရပေမဲ့ စိတ်ကျေနပ်မှု ကတော့ အပြည့်အဝ ရခဲ့တယ်လေ။ သူ့ အမေ က သူမှန်း မသိလို့ ဆိုတာကိုတော့ သူ ရိပ်မိတယ်။ မနက်ကျရင် သူ ဘယ်လို ရင်ဆိုင်မလဲ ဆိုတာကို သူလည်း မတွေးတတ်တော့ ဘူး။ မျက်လုံးလည်း ကြောင် နေတာမို့ သူ့ ဖုံးကို ထုတ်လိုက်ပြီး လက်နှိပ်ဓါတ်မီး လေးကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ သူ့ အမေ မျက်နှာ ကို မီးမထိုး မိအောင် ရှောင်ပြီး သူ့ အမေ ဖင်ကြီး နောက်က နေ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အနီးကပ် ကြည့်မိတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ခုနကတင် အလိုးခံထား ရလို့ ဟတတ နဲ့ လရည်အဖြူနဲ့ စောက်ရည် အကြည်တို့ က ပေကျံ နေတယ်။ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားက ခရေပွင့် ညိုညို လေးက လည်း ညီညီညာညာ နဲ့ ကြည့်ကောင်းနေတယ်၊ ကြည့်ရတာ တခါမှ အလိုးမခံဖူးသေးဘူး ထင်တယ်။ ရဲရင့်အောင် အခွင့်အ‌ရေးရတုန်း အနီးကပ် ဓါတ်ပုံ တွေ တော်တော် ရိုက်လိုက်တယ်။

နောက်တော့ သူစဥ်းစား မိတယ်၊ တကယ်လို့ သူ့ အမေ က နိုးပြီးသူက အနားမှာ အိပ်ပျော် နေတယ် ဆိုရင် သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးကြတယ် ဆိုတာ ဘယ်လို မှ ငြင်းလို့ မရတော့ ဘူး။ သူမရှိနေဘူး ဆိုရင် သူ့ အမေ မူးမူး နဲ့ အိပ်မက် မက် နေတာလို့ တွေးရင် လည်း တွေးမိသွားမှာပေါ့။ တကယ် အိပ်မက် မဟုတ်မှန်း သိခဲ့ ရင်လည်း သူမရှိနေတော့ မျက်နှာ ပူစရာ မလို ဘူး ၊ ဖြည်းဖြည်း ချင်း စိတ်ကို ငြိမ်အောင် လုပ်ပြီးမှ မသိချင်ယောင် ဆောင် ကြလို့ ရမှာ မဟုတ်လား။ နောက်ဆုံးတော့ သူ စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တယ်။ သူ့ အမေ ကိုယ်ပေါ် စောင်လေး အသာ လွှားတင်ပေးခဲ့ ပြီး အခန်းထဲက ထွက် တံခါးကို အသံမကြားအောင် ပိတ်ခဲ့ လိုက်တယ်။ သူ့ အခန်းမှာ ပဲ သွားပြီး လှဲအိပ်လိုက်တော့ တယ်။

………………………………

မနက် မိုးလင်းတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တယောက် ခေါင်းတွေ ခဲ ပြီး နိုးလာခဲ့သည်။ သူမဘေး အိပ်ယာ ကို စမ်းလိုက် တော့ မည်သူ မှ မရှိ။ ကိုကျော်မိုးအောင် ဒီနေ့ လည်း ရုံး အစောကြီး သွားပြန်ပြီဟု တွေးရင်းက ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဟင် မနေ့ က ကိုကျော်မိုးအောင် မှ ပြန်လာမအိပ်ပဲ၊ ခု ထိ သူ တခြား မြို့ တမြို့ မှာ ရှိနေမှာလေ။ ဒါဆိုညက။ ညက ကိုကျော်မိုးအောင် နှင့် ကာမ ဆက်ဆန်ခဲ့တာ အိပ်မက်လား။ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ယောင်ယမ်း ပြီး ကိုင်လိုက်မိသည်။ စောက်ဖုတ်တွင်း မှ နည်းနည်းလေး နာတာတာ အောင့်တောင့်တောင့် ခံစား ရသည်။ စောက်ဖုတ် အပြင်နူတ်ခမ်း တို့ စောက်မွှေးပါးပါး တို့ ပေါ် မှာ၊ ပေါင်အတွင်းသား တို့ မှာ စေးကပ်ကပ် နှင့် ရှိနေသည်။ မီးရောင် အောက် မှာ သေခြာကြည့်လိုက်တော့ အဖြူရောင် အရည်ခြောက် လေး တွေ ကပ်နေသည်။ ညက သူမ အလိုးခံလိုက်ရတာတော့ သေခြာသည်။ သူမ မှတ်မှတ်ရရ လီးစုပ် ခဲ့သည်။ လှေကြီး ထိုး တခါ။ ဒေါ့ကီ တခါ အလိုးခံရတာ မှတ်မိသည်။ သူမ စောက်ဖုတ် မှာ တင်းကျပ် လွန်း နေတာ ခံစား ရသည်။ အလိုးမခံရတာ ကြာလို့ စောက်ခေါင်းက ကျဥ်းသွားတာလား။ ကိုကျော်မိုးအောင် လီးက ကြီးလာတာလား။ ဟိုက်၊ ကိုကျော်မိုးအောင် မှ မရှိတာ၊ ဒါဆို ညက။ ဟင်၊ သူ ညဦးပိုင်းက သား ကိုရဲ ကို ခေါ်သိပ် ဖို့ ကိုကျော် က အကြံ ပေးသဖြင့် သူမခေါ် လိုက်တော့ သား လာအိပ်သည်။ အခု တော့ အိပ်ယာပေါ် မှာ မရှိတော့။ ဘုရား ဘုရား ၊ဒါဆိုရင် ညက သူမ ကို လိုးခဲ့တာ ၊ မပြောကောင်း ပြောကောင်း သား များလား။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ခေါင်းထဲ မှာ ပင် မိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူမ ဘယ်လို ပဲ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဟု တွေး ရန် ကြိုးစား သော်လည်း ညက သူမ လိင်ဆက်ဆန် ရသည်မှာ အိပ်မက် မဟုတ်တာကို သူမ ကောင်းကောင်းသိသည်။ သက်သေခံ တွေ ကလည်း မျက်မြင်လည်း သူမ အဖုတ် နှင့် ပေါင် မှာ တွေ့နေရသည်။ စောက်ခေါင်းတွင်း မှာ လည်း နည်းနည်း အောင့် နေသည်။ သူမ ဘာလုပ်ရမှာလဲ။ သား ကို လည်း သွားပြီး ၊ ညက ငါ့ ကို နှစ်ချီတိတိ လိုးသွား တာ နင်မဟုတ်လား ဟု မေးဖို့ ရာက လည်း မဖြစ်နိုင်။ ညက အလိုးခံရတာလည်း သူမ အတွက် အရမ်းကောင်းသည့် ဖီလင်။ ဒါမျိုး ဖီးလ် မခံစား ရသည်မှာ ကြာလှပြီ။ သို့ ပေမဲ့ သူမ သာ သား နှင့် ဖြစ်ခဲ့ တာဆိုရင် အင်းဆက် ပင် ဖြစ်တော့ သည်။ အင်းဆက် ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာကိုတော့ သူမ ကောင်းကောင်းသိသည်။ ကိုကျော်မိုးအောင် က တဏှာ သမား မို့ သူ့ မှာ ဆက်ခ် နှင့် ပတ်သက်သည့် စာအုပ်၊ မဂ္ဂဇင်း၊ ဗီဒီယို အစုံ ရှိသည်။ သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက် က အကြောင်းအရာ မျိုးစုံ လည်း ကြည့်ဖူး ဆွေးနွေး ဖူးသည်။ အင်းစက် ကို ကြည့် ရတော့ သူမ ထင်သည်က လူတွေ စိတ်လှုပ်ရှားအောင် လုပ်ဇာတ်ထွင်ထားတာ လို့ပဲ တွေးမိသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်လှုပ်ရှား မိသည်။ သို့ သော် အပြင်လောက တွင် တကယ်ဖြစ်လာလိမ့် မည်ဟု သူမ မတွေးမိခဲ့။ အခု တော့ ဖြစ်ခဲ့ ရပြီ။ သူမ သား ဖြစ်သူ ကို ဘယ်လို မျက်နှာခြင်း ဆိုင်ရမှာလဲ။

“တီတီ…တီတီ..”

ရုတ်တရက် သူမ လက်ကိုင်ဖုံး မှ အသံမြည်လာတော့ လန့်ဖြန့် သွားခဲ့သည်။ ဖုံး ကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ ယောက်ျား ဦးကျော်မိုးအောင်။

“ဟဲလို ကို”

“ဟေး ချစ်လေး နိုးပြီလား”

“အင်း နိုးပြီ ကိုရောခု ဘယ်မှာလဲ”

“ကို တို့ ဒီနေ့ ပြန်လာမယ်လေ၊ နေ့လည်လောက် ရောက်မယ်။ သား ရော နိုးပြီလား”

“မသိသေးဘူး ခေါ် မကြည့်ရသေးဘူး”

“ဟောဗျာ၊ ချစ်လေး ညက တစ်ယောက် ထည်း ဖြစ်နေမှာ စိုးလို့ သားကို အခန်းခေါ် အိပ်ပါ ဆိုတာ မခေါ် ဘူးလား”

“ရပါတယ်၊ သားလည်း သူ့ ဘာသာ တစ်ယောက်ထည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိပ်ချင်မှာပေါ့၊ တညတလေပဲ ဒီလောက် စိတ်ချရတဲ့ မြို့ မှာ ဘာမှ ကြောက်စရာ မရှိပါဘူး ကိုကလည်း”

“အင်း လေ အဲဒါဆိုလည်း ပြီးတာပဲ၊ ဟော်တယ်က ဘရိတ်ဖတ် သွားစားလိုက်ဦးနော်၊ သူတို့ က ၁၁နာရီ ဆို ပိတ်မှာ၊ သားကို လည်း နိုးလိုက်ဦး”

“ဟုတ် ကို၊ ချစ်လေး ရေချိုး လိုက်ဦးမယ်”

“အိုကေ၊ လဗ်ယူ၊ မွမွ”

“လဗ်ယူတူး မွမွ ကို”

ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ရေပန်း ကို ဖွင့်ကာ ရေပူ အအေး ချိန်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ကာ ရေပန်းအောက် ဝင် လိုက်သည်။ ရေပူနွေးနွေး လေး ဖြင့် ခေါင်းမှ ရေပန်းအောက် ဝင် ကာ ချိုးရင်း မှ လူက တဖြည်းဖြည်း လန်းလာခဲ့သည်။ သူမ တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက် ခေါင်းလျှော်လုပ်ရင်း မှ စောက်ဖုတ်လေးကို သေခြာ ဆေးကြောမိသည်။ စောက်စေ့ လေးကို ပွတ်မိတော့ လူက ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွား သည်။ သူမ ကိုယ်တွင်း မှာ မစင်သေးသော ကာမကြွဆေး တန်ခိုးက ပြန်ထလာသည်။ သူမ စောက်ခေါင်း ထဲ မှာ နည်းနည်း လေး အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ် နေသည်။ ဘယ်လို ပဲ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ဟု အတင်း လွဲတွေး နေသော်လည်း သား ဖြစ်သူ သူမ ကို ညက ပက်ပက်စက်စက် လိုးသွားသည်ဆိုတာက ဘယ်လို မှ ငြင်းမရ သည်မှာ အမှန်။ သူမ ကိုယ်တိုင်က ကိုကျော်မိုးအောင် မှတ်ပြီး သားဖြစ်သူ ကို ပုလွေ စမှုတ်ပေးခဲ့ သည်မဟုတ်လား။ နောက်တော့ သူမ က ကပင် တက်ခွ တက်စီးကာ လိုးခဲ့သည်။ သားဖြစ်သူက တန်ပြန်ကာ လှေကြီးထိုး၊ ဒေါ့ကီ စသဖြင့် ပက်ပက် လိုးခဲ့တာတွေ အတွေးထဲ ပေါ်ပေါ် လာပြီး စောက်ခေါင်းတွင်း မှာ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူမ လက်က အလိုလို သူမ စောက်စေ့ လေးပေါ် ရောက်သွားပြီး ဖိကာ ပွတ်ခြေလိုက်မိသည်။

“ဟင့်အင်း …..အုးးးးး ရှစ်..ရှီးးးးးးး”

သူမ ကိုယ်လေး တုံ တက် သွားသည်။ အင်း ငါ ဒီ အတွေး တွေ ဖျောက်မှ ပါဟု တွေးကာ ရေချိုးတာကို ကမန်းကတန်း ပင် အပြီးသတ်လိုက်ကာ မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ဖြင့် သုပ်မျက်နှာ ပြင်ဆင် အဝတ်အစား လဲလိုက်သည်။ အချိန်က မနက်ဆယ်နာရီ ဖြစ်နေပြီ။ ဟော်တယ်က မနက်စာ မပိတ်ခင် သွားစား ရမှာမို့ ရဲရင့်အောင် အခန်း သို့ ဖုံးခေါ် လိုက်သည်။

“ကလင်းးးးးးးးးးးးးးးးး””

အခန်းထဲက ဖုံး မြည်သံ ကြောင့် ရဲရင့်အောင် လန့်နိုးလာခဲ့သည်။ ညက သူအခန်းသို့ ပြန်ရောက်လာသော်လည်း တော်တော် နှင့် အိပ်မပျော်။ သူ့ ဘဝ ရဲ့ အချိုးအကွေ့ တခု ၊ ကြီးမားလှသည့် အဖြစ်အပျက် ကြောင့် ဘယ်လို မှ အိပ်မရ လီးက လည်း ဆက်တောင် နေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ့ အမေ ကို မှန်းကာ တချီ ထု လိုက် ပြီး မှ ပင်ပန်း ပြီး အိပ်ပျော် သွားရသည်။ အခု ဖုံးသံ ကြောင့် လန့် နိုး ပြီး ကမန်းကတန်း ဖုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

“ဟဲလို”

“ဟေး သား  ကိုရဲ မနိုးသေးဘူးလား”

တဖက် မှ သူ့ အမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အသံကို ကြားလိုက်ရတော့ တကိုယ်လုံး အေးစက် သလို ဖြစ်သွား သည်။ ချွေးစေး လည်း ပြန်လာ၏။ သူ့ အမေ သူ့ ကို ဘာများ ပြောမလဲ ဟု ထိတ်လန့် နေမိသည်။

“ဟုတ် ခု ပဲ နိုးတယ် မေမေ”

“အာ့ ဆို ရေမြန်မြန်လေး ချိုး လိုက် မေမေ တို့ ဟော်တယ် က ဘရိတ်ဘတ်စ် ခန်း မပိတ်ခင် သွားစား လိုက်ရအောင်”

“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ မေမေ သား အမြန်ချိုးလိုက်မယ်”

သူ့ အမေ အသံ က ပုံမှန်လို မို့ ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် စိတ်သက်သာ သွား ပေါ့ပါး သွားသည်။ ရေချိုးခန်း ထဲ ဝင်ကာ ရေပန်းဖွင့် ရေပူရေအေး ချိန်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ ဆပ်ပြာဖြင့် တကိုယ်လုံး တိုက်ရင်း မှ လီးကိုလည်း သေခြာ စင်အောင် ဆေးကြောလိုက်သည်။ လီးက လည်း ကိုင်လိုက်တာ နှင့် ထောင်မတ်လာခဲ့သည်။. ညက မေမေ့ ကို လိုးခဲ့ တဲ့ လီးကြီး လို့ တွေးလိုက်မိတာနဲ့ လီးကြီး က သံချောင်းကြီးလို မာတင်းလာခဲ့ ရသည်။ ညတုန်းက သူ့ ကို သူ့ အမေ က ပုလွေမှုတ်လီးစုပ်ပေးခဲ့တာ၊ သူက အမေ့ ကို ဒေါ့ကီ စတိုင် လေးဘက်ထောက် အနောက် မှ လိုးခဲ့တာတွေ တွေးပြီး လီးက တဆတ်ဆတ်တုံ လာခဲ့သည်။ ဆပ်ပြာ မြုပ် များများ လူး ပြီး အမေ့ ကို မှန်းကာ ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်ပြီး လရည် တွေ ရေချိုးခန်းနံရံ ပန်းထွက် သွားမှ ပဲ လီးက အနည်းငယ် ပျော့ သွားပြီး စိတ်က လည်း နောင်တ ပြန်ရလာခဲ့သည်။ အိုး ရှစ်၊ ငါ အမေ့ မျက်နှာ ကို ဘယ်လို ရင်ဆိုင် ကြည့်ရမှာလဲ။ လီးပဲ မတတ် နိုင်ဘူး ၊ ဝက်ဖြစ် မှ တော့ မစင် ကြောက်နေလို့ မဖြစ်ဘူး။ မီးစင်ကြည့်ကရတော့ မှာပဲ အမေ့ အသံ ကလည်း ဘာမှ မဖြစ်သလို၊ ပုံမှန်အသံပဲ၊ သူက မသိချင်ယောင် ဆောင်မလား၊ ဒါမှမဟုတ်၊ ဇာတ်လမ်းတွေ ထဲက လို ငါ့ကို များ မောင်ဟု ခေါ်တော့ မလားဟု အမျိုးမျိုး အဖုံဖုံ တွေးကာ အင်္ကျီ အဝတ်အ စား လဲလှယ် ပြီး အခန်းထဲ မှ ထွက်လာခဲ့ လေသည်။

အခန်း ၄။

ရဲရင့်အောင် သူ့မိဘတွေ အခန်း ရှေ့ ရောက်တော့ တံခါးခေါက် လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က တံခါး ဖွင့် ကာ ထွက်လာပြီး၊ သူ့ မျက်နှာ ကို စေ့စေ့ မကြည့်၊ သွားရအောင် ဟု သာ ပြောပြီး ဟော်တယ် ဓါတ်လှေခါး သို့ ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ခပ်သုတ်သုတ် ရှေ့ မှ သွား လေသည်။ ရဲရင့်အောင် က သူ ပဲ စိတ်ထင်လို့လား မသိ သူ့ အမေ မျက်နှာ နည်းနည်းလေး နီနေသည်ဟု ထင်မိသည်။ မိမိ ရှေ့ မှ အမြန်လျှောက် သွား နေသည့် အမေ ဖြစ်သူကို အနောက်မှ လိုက်လာရသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ ဟော်တယ်တွင်း သွား တာ ဖြစ်လို့ အပေါ် မှ အနွေးထည် အထူကြီး များ မဝတ်ထားသေးပဲ အတွင်း မှ ဂါဝန် ဒရက်စ် ကိုပဲ ဝတ်ထား သည်။ ခြေထောက်များ ကို နွေးထွေး စေရန်တော့ လက်ဂင်း (leggings) ဟု ခေါ် သော အသားကပ် ဘောင်းဘီ ရှည် အမဲ ကို ဝတ်ထားလေသည်။ ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် သူ့အမေ ၏ ကိုယ်လုံး အနေအထားကို ယခု မှ ပင် သတိထား ကြည့်ရူ မိလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ မြန်မာ အမျိုးသမီး တစ်ယောက် အနေနှင့် အရပ် ရှည် သည်ဟု ပြောရမည် ဖြစ်သော်လည်း ၅ ပေ ၁၁ လက်မ ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သော သူ နှင့် ယှဥ် ပါက သူ့ နှာခေါင်း ဖြား လောက် ထိသာ မြင့်လေသည်။ ကျောလယ်လောက် ရှိသည့် ဆံပင် နက်နက် တို့ ကိုလည်း အရင်းမှာ သာ ဖဲကြိုး တခု နှင့် ချီထားပြီး ဖားလျား ချထားသည်။ ခါးလေး မှာ သိမ်သွား ပြီး အောက်မှ ကားစွင့် တက်လာသော အိုးကြီး က ဝိုင်းစက်နေပြီး၊ ဂါဝန်သား အောက်မှာ ပင် အထင်းသား ပေါ် နေရသည်။ ငါညတုန်းက ဒေါကီ ဆွဲခဲ့တာ ဒီအိုး ကြီးပါလားဟု အတွေးထဲ ရောက်သွားတော့ သူ့ လီးက အတွင်းခံ ထဲ တင်းကျပ် သွားအောင် ပင် မာလာခဲ့သည်။

ဓါတ်လှေခါး ရောက်လာတော့ ဓါတ်လှေခါးထဲ ဝင်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဘရိတ်ဖတ်စ် ကျွေးသည့် အထပ် ခလုပ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။ မျက်လုံးတွေက ဓါတ်လှေခါး တံခါးရွက် များကို သာ စိုက်ကြည့်နေလေသည်။ ရဲရင့်အောင် လည်း ဘာ စကား မှ မစမိ၊ သူ့ မိခင် ကိုသာ ဘေးတိုက် မသိမသာ အကဲခပ် ခိုးကြည့်နေမိသည်။

ဘရိတ်ဖတ်စ် စား သည့် အခန်းရောက်တော့ တခြား တည်းခိုသူ များလည်း ရောက်ပြီး အစား အသောက်များ ယူစား နေကြတာတွေ့တာမို့ သူတို့ လည်း လိုချင်သည့် အစား အသောက်များ ရွေးခြယ်ယူကာ စားပွဲအလွတ် တလုံး တွင် ထိုင်စား ကြသည်။ ရဲရင့်အောင်က သူ့ အမေ အတွက် လိမ္မော်ရည် ကော်ဖီ စသည်တို့ ကို ယူပေး ပြီး သူကိုယ်တိုင်လည်း ယူစားသောက်ကြသည်။ တဖြည်းဖြည်း နှင့် တယောက်ကို တယောက် အိုးတိုးအန်းတန်း ဖြစ် နေတာများ အနည်းငယ် လျော့ သွားကြပြီး ပုံမှန် နီးပါး သား အမိ သဖွယ်၊ ပြောဆို ခဲ့နိုင်ကြလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ၏ စိတ် တွင်း မှ လည်း ညတုန်းက အကြောင်းအရာကို မေ့ပြစ်ထားရမှ ရမည်ဟု သဘောထားကာ လုံးဝကို မသိခြင် ယောင် ဆောင် နေကြရသည်။

ရဲရင့်အောင် စိတ်ထဲ မှာတော့ သူ့ အမေ ညက ကိစ္စ ကို အိပ်မက်လို့ များ ထင်နေသလားဟု သံသယ ပင် ဝင်မိသည်။ သူတို့ မနက်စာ စား ကြ ပြီးတော့ ရဲရင့်အောင် က၊

“မေမေ ဒီနေ့ ကျနော်တို့ ဘယ်သွားကြမှာလဲ”

ဟု မေးလိုက် သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ၊

“ကိုယ့် အခန်းကိုယ် ခနပြန်နားကြမယ်၊ သား အဖေ နေ့လည်စာ မတိုင်မှီ ပြန်လာမှာတဲ့၊ ဒီနေ့ သူ ရုံး ပြန်မသွားတော့ ဘူး ဆိုတော့ မေမေ တို့ ကို ခေါ် ပြီး လျှောက်လည် မယ်ပြောတယ်”

“အော် ဟုတ်ကဲ့ မေမေ”

သို့ နှင့် စားသောက်ပြီးကြတော့ သား အမိ နှစ်ယောက် သူတို့ အခန်းရှိရာသို့ ဓါတ်လှေခါး စီးကာ တက်လာ ကြလေသည်။ ဓါတ်လှေခါး မှ ထွက်လျှင် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တို့ အခန်း သို့ အရင် ရောက်လေရာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင်က သူမ အခန်းတံခါး ကို ကီးကဒ်ပြား ဖြင့် ထိပြီး တံခါးလက်ကိုင် ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် ကလည်း သူ့ အခန်းရှိရာသို့ ဆက်လျှောက် သွားသည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် သူမ အခန်းတံခါး လက်ကိုင်ကို ဆွဲကိုင်ရင်း အနည်းငယ်သာ ဖွင့်ရသေးသည့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က၊

“သား ကိုရဲ”

ဟု လှမ်းခေါ် လိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က ကိုယ်တစောင်း နှင့် ခေါင်းကို လှည့်ကာ သူ့ အမေရှိရာ လှမ်းကြည့် လိုက်ပြီး။

“ဟုတ် မေမေ”

ဟု ထူးလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က၊

“သား ဖေဖေ က မနေ့ ညက မေမေတို့ အခန်းကို ဘာလို့ သွားမအိပ်ပေးတာလဲ လို့ မေးရင်၊ သား အစောကြီး အိပ်ပျော် သွားလို့ လို့ ဖြေနော်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ”

ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရုတ်တရက် သူမ အခန်းတွင်း သို့ အလျှင်အမြန်ဝင် သွားကာ အခန်းတံခါးကို ပိတ် လိုက် လေသည်။ ရဲရင့်အောင် စိတ်ထဲ မတော့၊အော် ငါ့ အမေ ညက ကိစ္စ ကို သိတာကိုး၊ အဖေ မေးရင် ငါတို့ နှစ်ယောက် အဖြေ တွေ လွဲနေမှာ စိုး လို့ ငါ့ ကို ညှိ လိုက်တာပဲ ဟု သဘောပေါက် သွားသည်။ သူည တုန်း က သူ့ အမေ နှင့် လိုးခဲ့တာ သူ့ အမေ သိသည်ဆိုတာ ကို သိလိုက်ရတော့ သူ့ လီး က မာတင်းလာခဲ့ ရသည်။ ရဲရင့်အောင် သူ့အခန်း ဆီသို့ အလျှင် အမြန် လျှောက်ပြန်လာခဲ့ လေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဘောင်းဘီ နှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းလီကို ချွတ်ချလိုက်ရာ မာတောင် တောင့်တင်းနေသည့် လီးတန်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက် လာခဲ့ ရသည်။ အိပ်ယာပေါ် တက်ကာ ပက်လက်လှန်လှဲချရင်းက လီးကြီး ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ပူနွေး မာတင်းနေသော လီးတန်ကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ပေးရင်းက သူ့ အမေ မျက်နှာဘော်ဒီ တို့ ကို မှန်းရင်း တရူးရူး တရှဲရှဲ ဖြင့် ဂွင်းထု နေမိလေပြီ။
…………………………..
နေလည် ဘက် ဦးကျော်မိုးအောင် ပြန်ရောက်လာပြီးတော့ သူတို့ မိသားစု စတော့ဟုမ်း မြို့ ကို လျှောက်လည်ကြ လေသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် အတွက် အလုပ်ကိစ္စ များလည်း ပြီးသွား ပြီမို့ မိသားစု နှင့် သာ အတူ လျှောက် လည် လျှောက်သွား ကာ နောက်တော့ မြန်မာပြည်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြတော့ သည်။
……………………………..
မြန်မာပြည် ပြန်ရောက် တော့ ရဲရင့်အောင် ၏ စိတ်ထား မှာ အရင် ကနှင့် မတူတော့ ၊ သူ့ ကာမ ဆန္ဒ ဖီးလင် တွေက အင်းစက် ပေါ် ကို လုံးလုံး ကျရောက် သွားတော့ သည်။ တိတ်တခိုး မှာ ရှိသမျှ အင်းစက် ဇာတ်လမ်း များ အပြင် ဖေ့ဘုပ်မှာ အတိုအစ ရေးထားသော ဇာတ်လမ်းများ ပါ ရှိသမျှ အကုန်ရှာဖွေ ဖတ်ရူ လေသည်။ အင်းစက် စတိုရီ များကို လည်း သူ စတင် ရေးသား တော့ သည်။ သူ့ဇာတ်လမ်း တွေ ထဲ မှာ မင်းသမီး က တော့ သူ့ မေမေ ‌ပေါ့၊ အိမ်တွင်း မှာတော့ သူ နှင့် သူ့ မိခင် မှာ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ ကြသလို အကုန်မေ့ဖျောက်နေ ခဲ့ ကြပြီး ပုံမှန် သားအမိ နေရိုး နေစဥ် အတိုင်း ပြန် ပြီး နေနေကြလေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် ထိုတည က ဘာမှ မဖြစ်သလို ဟန်ဆောင် မေ့ဖျောက် နေကြသော်လည်း ရဲရင့်အောင် မျက်လုံး ထဲမှာ တော့ သူ့ အမေ က သူ့ရဲ့ လိင်နတ်သမီး လေး ဖြစ်နေလေပြီ။ သူ့ အမေ ဘာအဝတ်အစား ပဲ ဝတ်ဝတ်၊ အိမ်နေရင်း ရော၊ ပွဲနေပွဲထိုင်သွားရင်ရော၊ ဘယ်လို ဝတ်ဝတ် ကြည့်ရတာ ဆက်ဆီ ဖြစ်နေသည်။ ရင်ဖုံးဝတ်ထားလျှင် ဖေါင်းကြွနေသော ရွှေရင်အစုံ၊ ထဘီ ဝတ်ထားလျှင် ကားစွင့် ဝိုင်းစက် သလိုနှင့် အောက် နည်းနည်းတွဲကျသလိုလို အိထွားလှသည့် ဖင်လုံးကြီးတွေ။ စကဒ် ဝတ်လျှင် ဖွေးမွတ် လုံးဝန်း တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ပေါင်တန်ကြီးတွေ။ အကုန် သူ့ အတွက် ဆက်ဆီ ဖြစ်နေသည်။ ဝိုင်းစက် ရွှမ်းလဲ့ နေသည့် မျက်ဝန်း အစုံ၊ စင်းတန်းနေသည့် နှာတန်။ ထူအန်းအန်း ခပ်ပြဲပြဲ နူတ်ခမ်း အစုံ။ စသဖြင့် ပေါင်းစပ် ထားသည့် မျက်နှာ ကလည်း လှလွန်းနေသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း စိတ်ဖြေရာ အနေနှင့် ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် တိတ်တခိုး မှာ အင်းစက် ဇာတ်လမ်း အတို အစ တွေ စရေးဖြစ်လာသည်။ ရေးတာ ပို့စ်ကလေး တွေ များလာသည်နှင့် အမျှ အင်းစက် ဇာတ်လမ်း ရေးသား သူ တခြား စာရေးသူ များ နှင့်လည်း ဖေ့ဘုပ် အကောင့် မက်ဆက်ဂျာ တို့ မှ တဆင့် သိကျွမ်းလာခဲ့ ရသည်။ အထူး သဖြင့် ငယ်ချစ်ဦး ဆိုသည့် ဇာတ်လမ်း ရေးသား ခဲ့သူ ဆရာခြာကိုး ဆိုသူ နှင့် မက်ဆေ့ ဂျာ မှာ အတော်လေး စကားပြောဖြစ်လာခဲ့သည်။

“ဆရာ ရေးတဲ့ ဇာတ်လမ်း အရမ်း ကောင်းတယ် ဗျာ၊ တကယ်ဖီးလ် ပဲ၊ ဆရာ က အပြင် မှာ ရော ဆရာ့ အမေ ကို တကယ် ဖီးလ် တာလား ဗျ”

“ဆရာလို့ မခေါ် ပါနဲ့ ဗျာ၊ ခင်ဗျားနဲ့ ကျနော် အသက် သိပ်ကွာ ပုံ မရပါဘူး ခင်ဗျား ကျနော့် ထက် ငယ်ရင်လည်း လေးငါး ဆယ်နှစ်ပေါ့၊ ”

“ဟုတ်ကဲ့ ပါဗျာ ဘရိုခြာကိုး လို့ ခေါ် ပါမယ်ဗျ”

“အင်း ပါ၊ တကယ်တော့ အပြင်မှာလည်း ကျနော် က အမေ့ ကို တကယ်ဖီးလ် နေတာဗျ၊ လူပျို ပေါက်ထည်းက ဖီးနေတာ၊ အဲဒီတုန်းက တော့ အမေ က တကယ့် အကိတ်ကြီးဗျာ၊ အခု တော့ နည်းနည်းလေး အရွယ်ရလာပြီဗျ၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်းတုန်း ပါပဲ၊ ကျနော့် မျက်စေ့ထဲ တော့ ဆက်ဆီ ဖြစ်တုန်းပဲ၊ အချိန် ကတော့ သိပ်မကျန်တော့ ဘူး၊ မကြာခင် အမေ က သွေးဆုံး တော့ မှာ ၊ ကျနော် ငယ်တုန်းက မကြိုးစား ခဲ့တာ နောင်တ ရနေတယ်”

“အော် ငယ်ငယ်တုန်းက မကြိုးစား ခဲ့တာ နောင်တ ရနေတယ် ဆိုတော့ ခု ကြိုးစား နေတယ်ပေါ့လေ၊ ခိခိ၊ စတာပါ ဘရို”

“ဟုတ် ရပါတယ်ဗျ၊ ခင်ဗျား ပြောတာလည်း အမှန်ပဲ အခု ကြိုးစား နေတယ် ဟဟ၊ ငယ်ငယ်တုန်းက ကြိုးစား ရင် ပိုပြီး ဖြစ်နိုင်ခြေ များတယ်လို့ ဆိုလိုတာပါဗျ၊ ဇွဲက တော့ မလျော့ သေးပါဘူး၊”

ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် ဆရာခြာကိုး နှင့် စကား ပြောရတာ အတော်လေး ကွန်ဖေါ့တေဘယ် ဖြစ်လာခဲ့ရ သည်။ ရင်ဘတ်ချင်းတူ လို့ စကားပြောကောင်းတာလားမသိ၊ ဆရာခြာကိုး ကလည်း သူများ ကို အတင်း မမေး၊ သူ့ ကို မေးတာများ သာ ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ဖြေသည်။ ရဲရင့်အောင် ကသူ မြိုသိပ်ထားရသည်ကို ဖွင့် ချချင်နေတာ ကြာလှ ပြီ မို့ တနေ့ တော့ ဆရာခြာကိုး ကို သူ နှင့် သူ့ အမေ အဖြစ် အပျက် တို့ကို ဖွင့် ပြောလိုက်မိ တော့သည်။

“ဟာဗျာ၊ ခင်ဗျား ကတော့ ကမ္ဘာ့ ကံအကောင်းဆုံး လူသား ပဲဗျာ၊ ကျနော်တို့ များ ဖြစ်ချင်လို့ အခွင့် အရေးရှာနေတာ တောင် အခွင့်အရေးက မကြုံဘူး၊ အခု ရော အခြေအနေ ဘယ်လို ရှိလဲ ဗျ”

“အခု ကတော့ အခြေအနေ မကောင်းပါဘူး၊ အမေ က လုံးဝ ကို အဲဒီ အဖြစ်အပျက် မဖြစ် ခဲ့ သလို ပဲ နေတယ်ဗျ၊ ပုံမှန်ပဲ၊ သူ့ မျက်လုံး ကလည်း ကျနော့် ကို အမေ တစ်ယောက် အကြည့်မျိုး ပဲ ကြည့်တယ်၊ ကျနော် တော့ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိတော့ ဘူး”

“ခင်ဗျားကရော မလိုးချင်ဘူးလား”

“ဟာ ဘယ့်နှယ့် ပြောပါလိမ့် ဘရိုရယ်၊ လိုးချင်တာမှ သေမတတ်ပေါ့၊ အခု ကျနော့် ဂွင်းထု တိုင်း မှန်းတဲ့ မင်းသမီး က အမေ ကလွဲရင် ဘယ်မိန်းမ မှ မပါတော့ ဘူးဗျာ၊ အဲလောက်ထိပဲ”

“လိုအင်ကြံဆ နည်းလမ်း ရပါဗျ၊ ဘယ်အရာမဆို ကြိုးစား ရင် အောင်မြင် နိုင်ပါတယ်”

“ဟုတ်ပါတယ် ဘရိုရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် က အတွေ့အကြုံ နု တော့ ဘာလုပ်ရမှန်း ကို မသိတာပါ”

“အေးဗျ၊ ကျနော် က အခု မှ အခွင့် အရေး ကောင်း ချောင်းတုန်း၊ ခင်ဗျား က လိုးတောင် ပြီးသွားပြီ၊ အဲလို လူကို အကြံ ပေးရမယ် ဆိုတော့ ပြောင်းပြန်များ ဖြစ်နေမလား မသိဘူး ခွိခွိ”

“အဲလို လဲ မဟုတ်ပါဘူး ဘရိုရယ်၊ ဘရိုက ကျနော့် ထက် အသက်လည်း ကြီးတယ် ဆိုတော့ တခြား အတွေ့ အကြုံ လည်း များပါတယ်၊ တခုခု တော့ စဥ်းစား မိရင် အကြံ ပေးပေးပါဗျာ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့”

အခန်း ၅။

အဲလို နေ့ နေ့ တွေ တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးလာခဲ့သည်။ ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် တောင် စပြီး တက်နေလေပြီ။ သူ တောက်လျှောက် ရေးနေသော အမေ နှင့် သား အင်းစက် ဇာတ်လမ်း တိုများ ကြောင့် သူ ၏ ကလောင် နာမည် MAL19  ဆိုတာ က အတော် လူသိ များ စ ပင် ပြုလာလေပြီ။

ထို အတော အတွင်း မှာ ပင် သူ့ အွန်လိုင်း မိတ်ဆွေ ဘရိုခြာကိုး မှာ လည်း သူ့ အမေ နှင့် တော်တော် လေး အခြေ အနေ ကောင်း နေတာကို သူသိ နေရသည်။ ဘရိုခြာကိုး ၏ စိတ်ရှည် မှု၊ ဇွဲကောင်း မှု တို့ ကို သူ အတော် ပင် လေးစား နေခဲ့ ရသည်။ သူတို့ မှာ ဖေ့ဘုပ် မက်ဆေ့ဂျာ ချက်ဘောက်စ် မှာ တပတ် နှစ်ခါ လောက် အမြဲ စကား ပြောဖြစ် ကြလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ရင်ဘတ်တူ တော့ ပိုပြီး ဒီတေး တွေ ပြောဖြစ်ကြသည်။ သူတို့ အမေ တွေ ရဲ့ မျက်နှာ မပေါ် သော ပုံ တွေ လည်း ဖလှယ် မိကြသည်။ ရဲရင့် အောင် အတွက် ကတော့ အထူး သတိထား နေရသည်။သူ့ အမေ က နာမည် ကြီး မင်းသမီး တဦး ဖြစ်ပြီး၊ ယခုထိတိုင် တချို့ မဂ္ဂဇင်း၊ ဖေ့ဘုပ် စသည့် စာမျက်နှာများတွင် သူမ နာမည် ဖြင့် ထုတ်သည့် အလှပြင်ပစ္စည်း အသုံး အဆောင် များ အတွက် မော်ဒယ် လုပ်ပေးနေရတုန်း ဖြစ်သည် မဟုတ်လား။

တခါ မှာတော့ ခြာကိုး တစ်ယောက် မက်ဆေ့ဂျာ မှာ မပေါ် လာပဲ ခနပျောက် သွားသည်။ သူအွန်လိုင်း တက်ကြည့် တိုင်း မီးစိမ်း မတွေ့ရ၊ သင်္ကြန်တွင်း မို့ အလုပ်များနေသည်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်ဟု သာ တွေး နေလိုက်မိသည်။ ရဲရင့်အောင် ကိုယ်တိုင် ကလည်း သူ့ အမေ ၏ အလှကုန်ပစ္စည်း ကြော်ငြာ ရေပက်မဏ္ဍပ် ဖွင့်ထားသည့် နေရာ သို့ နေ့စဥ် သွား ကာ ကူညီ လုပ်ဆောင် ပေးနေရသည်မို့ မအား၊ မဏ္ဍပ် မှာ ရေလာပက် ကြသည့် ကောင်မလေး ငယ်ငယ်လေး များ အား သူ စိတ်မဝင်စား နိုင်၊ ပိတောက်ရောင် ထဘီ အဝါ၊ အင်္ကျီ လက်ရှည် ရင်ဖုံး အဖြူ နှင့် သူ့ အမေ ဖြစ်သူ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို သာ မသိမသာ ခိုးကြည့် ပြီး လီးတောင် နေရသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကလည်း မြီးကောင်ပေါက် မလေး အလား မဏ္ဍပ် မှ ကောင်မလေး များ နှင့် အပြိုင် ရေပက် ဆော့ ကစား နေသည်။ သူမ ၏ ရေစိုရွဲနေသော အဝတ်အစား ကြောင့် ထင်းနေသည့် ဘော်ဒီ က ရဲရင့်အောင် ကို လီးမတရား တောင် လာစေသဖြင့် နေ့လည်ကြောင်တောင် အိမ်သာထဲ ဂွင်းဝင်ထု ပြစ်ခဲ့ ရလေသည်။

သင်္ကြန်ပြီး တပတ်လောက် ကြာတော့ သူ ဖေ့ဘုပ် မှ စာတွေ လျှောက်ဖတ် နေစဥ် ခြာကိုး အကောင့် မှ မီးလေး စိမ်းကာ အက်တစ် ဟု ပြလာသဖြင့် ဝမ်းသာအားရ မက်ဆေ့ဘောက်စ် ဖွင့်လိုက်လေသည်။

“ဟေး ဘရို ပျောက်လှခြေလား၊ သင်္ကြန်တွင်း တနေရာရာ ကို သွားနေလား”

“အဟီး မသွား ပါဘူး ဗျ၊ ခင်ဗျား ကို ဂွတ်နယူး သတင်းကောင်း ပေးမလို့”

“ဟုတ်လား ပြောစမ်း ပါဦး၊ ဗျ၊ ဘာတွေ ထူးတာလဲ”

“ကျနော် မားသားကြီး နဲ့ အဆင်ပြေသွားပြီ”

“ဟိုက် မိုက်လှခြေလား လုပ်စမ်း ပါဦး ဘရိုရယ် ဒီတေးလေး”

“သိပ်တော့ ဒီတေး မရှိပါဘူး ဗျာ၊ ကျနော် ကြိုးစား နေတဲ့ အဆင့်ဆင့် ခင်ဗျား သိပြီးသား ပဲ၊ မားသား ကြီးက ကျနော် သူ့ အပေါ် မရိုးသား ဘူး ဆိုတာ ရိပ်မိနေတာ ကြာပြီလေ၊ အရင် ကသူက ရှောင်ဖယ်ဖယ် လုပ်နေပေ မဲ့ ကျနော့် အကပ် အချွဲတွေ မှာ သူ မသိမသာ ပြုံးတုံးတုံး ဖြစ်လာခဲ့တာ ခင်ဗျား ကို ပြောပြခဲ့တယ် မဟုတ်လား”

“ဟုတ် ဘရို”

“အခု သင်္ကြန် မှာ ကျနော်တို့ ရေပက်ခံ ထွက်ကြ တော့ မာသား ကြီးလည်း လိုက်လာတယ်ဗျ၊ နေ့လည် နားချိန် ကမ်းစပ် မှာ ရေသွားဆော့ ကြတယ်ဗျ၊ မားသား ကြီး က စတိုင်ဘောင်းဘီ အကျပ် ဝတ်လာတာ ရေစို တော့ အောက်က ပင်တီလိုင်းကြီးလည်း ပေါ်၊ ဖင်လုံး ကြီး တွေက လည်း ကြွရွ နေတော့ ကျနော် လီးက တောင် နေ တာဗျ၊ သုတ်သွေး က ဦးနှောက် ကို တက်နေပြီ အဟီး၊ နောက် ကား ပေါ် တက် ပြီး ရေပက်ခံ ပြန်ထွက်ကြတော့၊ စကား မစပ် ကားက လင်းရိုဗာကို အနောက် အမိုးဖွင့် ထားတာဗျ၊ တချို့ သိပ်မရင်နှီးတဲ့ သူတွေ လည်းပါတယ်။ မားသားကြီး က ကျနော့် နား ကပ်နေတာ၊ ရေအရမ်း ထိုးပက်တဲ့ နေရာရောက်ရင် ကျနော့် ရင်ခွင် ထဲတိုးဝင် လာတာ၊ ကျနော့် လီးက လည်း ငိုးတိုး ငေါက်တောက် ဆိုတော့ သူ့ ဖင်ကြီးတွေ ပေါင်တွေ ထိုးထောက် မိတာပေါ့၊ ကျနော် လည်း မထူး ဘူး ဆိုပြီး အခွင့် အရေးရတာနဲ့ သူ့ ကို ဆွဲပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကို ဖက်ထားလိုက်တာ၊ ခိခိ၊ ရေပက်မဏ္ဍပ် က ထွက် လာတာတောင် မလွှတ်မိဘူး။ အဲလို မျိုး သုံးလေး နေရာ လောက် ဝင်ထွက် လုပ်ပြီး တော့ နောက် မဏ္ဍပ် တခု ကို တော်တော် နဲ့ မရောက် နိုင်ဘူး ဗျာ အဲတော့ မှ မားသားကြီးက ကျနော့် လက်မောင်းကို ဆွဲ‌ဆိပ်ပြီး၊ လွှတ်ဦး ကွာ၊ ရေပက်တာလည်း မရှိတော့ ပဲနဲ့ တော်တော် အသားယူနေ၊ ဆိုပြီး ပြောလာတယ်။ မျက်နှာလေးက လည်း နီလို့ ၊( နေပူလို့လား၊ ရှက်သွေးလား တော့ သေခြာ မသိပါဘူးဗျာ) ကျနော် နဲ့ မျက်နှာချင်း မဆိုင်ပဲ မျက်စောင်းပဲ တချက်ထိုး ပြောတာဗျ၊ နောက် တအားကြီးလည်း တွန်း မပြစ်ဘူး ဆိုတော့ အခြေအနေ ကောင်းနေတာ သိပြီ လေဗျာ။ ရေပက်တာ မရှိ လည်း လေတိုက် တော့ ချမ်းနေလို့ ပါ အမေရ၊ ဆိုပြီး မလွှတ်တော့ ပဲ ဆက်ဖက် ထားလိုက်တယ်၊ အဟီး၊ ကျနော့် လီးက သူ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်နေတာပေါ့၊ ကျနော့် လက်တွေက သူကျောကို ပွတ်၊ သူ့ ဖင်ကြီးကို ညှစ် နဲ့ ပေါ့။ ဘာမှ မပြောဘူး ဗျ၊ ဟဲဟဲ။ နောက် ရေပက် မဏ္ဍပ် တခု ရောက်တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ခေါင်းပေါ် မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ကြီး အုပ်ပြီး အမေ့ နူတ်ခမ်း ကို ကစ်ဆင် ဆွဲပြစ်လိုက်တယ်။ သူလည်း မငြင်းဘူး ပြန်နမ်းတယ်။ အဲဒီ နေ့ က အိမ် ကို မြန်မြန် ပြန်ချင်တာ အရမ်းပဲ ၊ နေ့တာ က အရမ်းကို ရှည်နေတာဗျာ၊ အိမ်လည်း ပြန်‌ရောက် ရော ကျန်တဲ့ လူတွေ ရှိနေလို့ ဘာမှ တော့ လုပ်မရဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်က ကျားချောင်း ချောင်းနေတာ၊ အကွက်ကောင်းရတာနဲ့ ကျနော့် အခန်းထဲ အမေ့ ကို လက်ဆွဲခေါ် သွားပြီး ကစ်ဆစ်ဆွဲ ထဘီလှန် လိုး ပြစ်တော့ တာ။ သူက လည်း မငြင်းတော့ ဘူးဗျ၊ အဲက စလို့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် အိမ်မှာ လူလစ်ရင် လစ်သလို ဆွဲကြတာ ခိခိ၊ ကျနော်လည်း အမေ့ ကို လိုးရဖို့ အိမ်က လူတွေ အလစ် ချောင်းနေရတာနဲ့ လိုင်းပေါ် မတက်ဖြစ်တော့ တာ”

“မိုက်ပါ့ ဗျာ၊ ခင်ဗျား အောင်မြင်မှု ကို နားထောင်ရင်း ကျနော့် ဘောတောင် အောင့်လာတယ်၊ ကောင်းလိုက် တာဗျာ၊ ဒါနဲ့ ခင်ဗျားကြိုးစား နေတာ ကြာပြီ အခု မှ အောင်မြင်မှု ရသွားတာ ဆိုတော့ ၊ ခင်ဗျား အနေနဲ့ ဘာကြောင့် လို့ ထင်သလဲ ဗျာ၊ ကျနော် သိချင်လို့ ၊ ကျနော်လည်း ဘယ်လို ဝင်ရမလဲ စဥ်းစား မရလို့”

“ထင်စရာ မလိုတော့ ဘူး ဘရို ရ၊ ထင်တာထက် ပိုသေခြာတယ်၊ ကျနော် က ကောင်းကောင်းလေး နှစ်ရက် သုံးရက် လောက် စိတ်ကြိုက် လိုးပြီးတာ နဲ့ မေးကြည့်တာ ဟဲဟဲ”

“ဟာ အာ့ ဆို လုပ်ပါဦးဗျာ၊ ဘာကြောင့်တဲ့လည်း”

“ဒီလိုဗျ၊ ကျနော် သူ့ အပေါ် စိတ်ကစား နေတယ် ဆိုတာ မားသား ကြီးက ရိပ်မိနေတာ ကြာပြီ၊ ကျနော် တို့ က သာ အင်းစက် ဆိုပြီး အထူးအဆန်း အခု မှ စပြောနေတာ၊ သူတို့ ရွာတွေ မှာ ဟိုးအရင် ကတည်းက ဒီလို ကိစ္စ တွေ က ဖြစ်နေတာ၊ အဲလို သွေးသား ရင်း တွေ ဖြစ်တယ် ဆိုတာ မဆန်းဘူး ဗျ၊ တောခေါင်ခေါင် လူနေအိမ်ခြေ နည်း လေ ပို အဖြစ်များလေပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မားသား ကြီးက မဖြစ်သင့် ဘူး ဆိုပြီး ရှောင်နေတယ်၊ ဖားသားကြီး ပါဖောင်းမန့် ကလည်း ကျနေတယ်၊ ဆိုတော့ ကျနော့် ကိုတော့ စိတ်ဝင်စား တယ်၊ ဒါပေမဲ့ မလုပ်သင့် ဘူး ဆိုပြီး သူက ရှောင် နေတာတဲ့”

“ခုသင်္ကြန်ကျ မှ သူက ဘာလို့ စိတ်ပြောင်းသွားရတာလဲဗျ”

” လောလိုက်တာ ဘရိုရာ အေးဆေးပေါ့၊ ဒီလို ဗျ၊ အဲဒီ ရက်ပိုင်း မတိုင်ခင် လေး မှာ အိမ်ကို သူ့ ညီမ တစ်ယောက် ခနလာလည်တယ်ဗျ၊ အဲဒီ သူ့ ညီမ၊ ကျနော့် အဒေါ်က သင်္ဘောသား မယား၊ အရမ်း ဟော့ ရှော့ နေတာ၊ သူ့ ယောက်ျား သင်္ဘောတက် နေတုန်း တပတ်လောက် ကျနော်တို့ နဲ့ လာနေတာ၊ အ‌ဒေါ်က ဟော့ တော့ ကျနော်တို့ နဲ့ နေတာ ထိုင်တာက ပွင့်လင်း တယ်လေ၊ အဲမှာ မားသားကြီး က ကျနော် ပါသွားမှာ စိုးရိမ်လာတယ်။ ပေါ်တင်ကြီး လည်း ပြောမကောင်းတော့ ကျနော်တို့ မဖြစ်သွား အောင် အမြဲ စောင့်ကြည့်နေတယ်၊ အဲမှာ သင်္ကြန်လည်းကျ အတူလည်တော့ သူ့ စိတ်ကို လျော့ ပေးလိုက်တာပဲတဲ့ ၊ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်၊ ကျနော့် ကို သူ့ ညီမလက်ထဲတော့ အပါမခံ တော့ ဘူး ဆိုပြီး ခိခိ”

“အော် ဂျယ်လက်စီက စတာကိုး၊ ဟားဟား သဘောပေါက် ပြီ၊ ကျေးဇူးဗျာ ဘရို၊ စဥ်းစား စရာ တချက် ရသွားတာပေါ့ ဗျာ”

“အင်းဗျာ စကား ပြောလို့ တော့ ကောင်းတယ်၊ အခု အိမ်လူတွေ အကုန်အိပ်ပျော် နေကြပြီ၊ ကျနော့် အခန်း ခနနေ မာသားကြီး လာတော့ မယ်၊ နောက်မှဆက်ပြောကြတာပေါ့၊ ”

“အိုကေဗျာ ခင်ဗျားကြီးကို မနာလိုဘူးဗျာ ဒါပဲ ဂွတ်နိုက်”

ရဲရင့်အောင် အကြံ ထုတ်ပြီလေ၊ သူ့အခြေအနေထဲ က ဘယ်လို ကောင်းအောင် ခွင်ဖန်ရမလဲ ဆိုတာ။ သူ စဥ်းစား ရပြီ။ ကျောင်းက သူငယ်ချင်း မိန်းကလေး တွေ အိမ်ခေါ်လာရင်ရော၊ အဲဒါ မျိုး ကို သူ့ အမေ က မနာလို ဖြစ်ပါ့ မလား။ သူ့ ကို ရီးစား ထားဖို့ တိုက်တွန်း နေတဲ့ အမေ မျိုး ကို အဲလို ကောင်မလေး တွေ နဲ့ တွဲပြ ပြီး မနာလို အောင် လုပ်လို့ ဖြစ်နိုင်ပါ့ မလား။

ဆရာခြာကိုး ပြောပြတဲ့ သူ့အမေ ညီမ သင်္ဘောသား မယား ဆိုတာကို တွေးလိုက်မိတာနဲ့ အန်တီသု ကို ချက်ခြင်း တန်းမြင်လိုက်သည်။ အန်တီသု ဆိုတာက သုန္ဒာအောင် လို့ ခေါ်တဲ့ သူ့ အဖေ ဦးကျော်မိုးအောင် ရဲ့ ညီမ၊ အသက် က တော့ အမေထက် ကြီးသည်။ လေးဆယ်ကျော်ကျော် လေး ဖြစ်သည်။ သို့ ပေမဲ့ ခေတ်မှီသည်။ သူနှင့် သူ့ ယောက်ျား နှစ်ယောက်စလုံး က အိပ်စ်ပို့စ် အင်ပို့စ် လုပ်နေကြသူ များဖြစ်ပြီး ယောက်ျား က စလုံး နှင့် မြန်မာ အိမ်ဦးကြမ်းပြင် သွားနေသူ ဖြစ်ပြီး၊ အန်တီသု က မြန်မာပြည် မြို့ ကြီးများက ဆိုင်ခွဲတွေ ကို သွားလာနေသူ ဖြစ်သည်။ သူတို့ မှာ သားသမီး မရှိ၊ ရဲရင့်အောင် ကို သား တစ်ယောက် လို ချစ်ကြသည်။ ရဲရင့်အောင် ဘာလို ချင်သည် ဆိုတာ ကို အိမ်မှာ ပူဆာလို့ မရရင် အန်တီသု တို့ အိမ် သွားလိုက်ရုံပင်။ သူ တို့ က ရဲရင့်အောင် ကို သူတို့ သား အရင်း ကဲ့ သို့ ပင် ချစ်ကြသည်။ အန်တီသု က သူ့ အမေ လိုတော့ မချော၊ ဆိုလိုတာက မင်းသမီးချော မချော၊ ပုံမှန် အမျိုးသမီး ထဲမှာတော့ ကြည့်ကောင်းအောင် ချောသည်။ သို့ ပေမဲ့ ကလေး မရှိ သူ၊ ပိုက်ဆံတတ်နိုင်သူ မို့ ဂျင်ကစား၊ ကျန်းမာရေး လိုက်စား သည်မို့ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည် ကတော့ တောင့် သည့် ဖြောင့် သည် ဟု ပြောရမည်။ ရဲရင့်အောင် အနေဖြင့် အန်တီသု အပေါ် မှာ တော့ ဟိုလို ဒီလို စိတ်မပေါ် ခဲ့ ဖူး ခဲ့။ အခု သူ့ အမေ ကို ဂျယ်လက်စီ ဝင်ဖို့ အကောင်းဆုံး လက်နက် မှာ အန်တီသု ဖြစ်နိုင်သည် လို့သူ တွေး လိုက်သည်။

စနေနေ့ တရက် ရဲရင့်အောင် အန်တီသု တို့ အိမ် သွား လည်လိုက်သည်။ သူတို့ အိမ်နှင့် က ကားမောင်း သွားလျှင် ငါးမိနစ် သာသာလေးဖြစ်သည်။ အန်တီသု တို့ အိမ် ရောက်တော့ အန်ကယ်ဝေမိုးထက် ရောအန်တီသု ပါ ရှိနေ ကြသည်။

အခန်း ၆။

“ဟော သား ကိုရဲ လာကွ အတော်ပဲ မင်း အန်ကယ် ခရီးမသွား ခင် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကြုံရတယ်၊ ဟင်းလည်း ကောင်းတယ်၊ ဒီမှာ ပဲစားသွား”

အန်တီသု က လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ကြိုသည်။ အန်ကယ်ဝေမိုးထက် ကလည်း။

“လာကွ ငရဲ မင်း ဘီယာ ချမလား တလုံး လောက်ချကွာ မင်း တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား တောင် ဖြစ်နေပြီပဲဟာ”

သို့ နှင့် ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် ဘီယာတဗူး ဖေါက် ပြီး အန်ကယ်ဝေမိုးထက် နှင့် ဝိုင်းထိုင်လိုက်သည်။
အန်ကယ်ဝေမိုးထက် က ညနေ လေဆိပ်ဆင်းမည်၊ စလုံး သို့ သွားမည်၊ နှစ်ပတ်လောက် ကြာမည် ဟု ဆိုသည်။

“ကိုရဲ ရေ မင်း အန်တီသု ကို တချက်တချက် လောက် လာကြည့်ပေးနော်၊ မိသဲ က မန်းလေး တက် သွားလို့ မင်းအန်တီ ဒီမှာ တစ်ယောက်ထည်း ဖြစ်နေမှာမို့”

မိသဲ ဆိုသည်မှာ အန်ကယ်ဝေမိုးထက် ၏ တူမ ဖြစ်ပြီး ဘွဲ့ရပြီး အပျိုကြီး ဖြစ်ကာ သူတို့ လုပ်ငန်းကို ဝိုင်းကူ လုပ်ပေးနေသူ ဖြစ်သည်။ အန်တီသု နှင့် အတူနေသဖြင့် အဖေါ် လည်း ရသူ ဖြစ်သည်။

“အော် မမသဲ က အိမ်မှာ မရှိဘူးလား၊ ဒါဆို အန်တီသု တစ်ယောက်ထည်း ဖြစ်နေမှာပေါ့ သား လာအိပ်ပေးရမလား၊ ဒီနှစ်ပတ် က သားတို့ မစ်တမ်းဘရိတ်လည်း ဖြစ်တော့ ကျောင်းပိတ်ထားတာ”

“ဟယ်ဟုတ်လား သား လာအိပ်မယ် ဆို အန်တီသု အဖေါ် ရတာပေါ့ သားအဖေ ကိုကျော့် ကို တီသု ခေါ် ပြီး ပြောကြည့်လိုက်မယ်လေ”

အန်တီသု က ပြောပြောဆိုဆို ပင် သူမ ဖုံးဖြင့် သူမ အကို ဖြစ်သူ ကို လှမ်းခေါ် လိုက်သည်။ အကျိုးအကြောင်းကို ပြောပြလိုက်တော့ ဦးကျော်မိုးအောင် က ရတယ်ဟု ပြောလိုက်သည်။ ခါတိုင်းလည်း ရဲရင့်အောင် က တရက်တလေ လာအိပ်နေကြ ဖြစ် သဖြင့် အထူးအဆန်းတော့ လည်း မဟုတ်ခြေ။

ညနေဖက် ကျတော့ ဦးဝေမိုးထက် ကို လေဆိပ်လိုက်ပို့ ပြီးတော့ အပြန်တွင် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ရဲရင့်အောင် အိမ်သို့ ဝင်ခေါ်လေသည်။ ရဲရင့်အောင် မှာ ရေမိုးချိုးပြီး ကာစ ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှေ့ တွင် စကားပြောသံ ကြားသဖြင့် နားစွင့် လိုက်ရာ သူ့ အမေ နှင့် အန်တီသု တို့ စကား ပြောနေကြသည်ကို ကြားနေရလေသည်။

“ဟုတ်မမသု သား ရှိတယ်၊ အခုန ရေချိုးခန်းဝင်သွားသံကြားတယ်၊ ကိုကျော် ဖုံးဆက်ပြောတယ်၊ သား မမသု တို့ အိမ် လိုက်အိပ်မယ်ဆို”

“ဟုတ်တယ် ပပ ရဲ့ ၊ သား လည်း ကျောင်းပိတ်၊ မိသဲ မရှိတော့ မသု လည်းတစ်ယောက်ထည်း ဖြစ်နေတာ၊ သားက သူလာအိပ်ပေးမယ် ဆိုတော့ အားရှိသွား တာပေါ့”

သူတို့ သမီးယောင်းမ နှစ်ယောက် စကား ပြောနေကြတုန်း မိမိ အခန်းထဲ ဝင်ကာ ရဲရင့်အောင် က အဝတ်အစား များကို ခရီးဆောင် အိပ်တခု တွင်း ထည့်လိုက်သည်။ အဝတ်အစား လဲ ပြီးတော့ အိပ်ကို ဆွဲကာ ဧည့်ခန်း သို့ ထွက်လိုက်သည်။

“သား ကိုရဲ ရယ်ဒီလား”

အန်တီသု က လှမ်းမေးလိုက်သလို၊ ခရီးဆောင်အိပ်ကြီး ဆွဲလာသည့် ရဲရင့်အောင် ကို သူ့ အမေ ဒေါ်ဝင်းပပ က မျက်ခုံးပင့်ကာ ကြည့်လိုက်ပြီး၊

“ဟင် သား က မမသု တို့ အိမ် မှာ သွားအိပ်မှာကို ခရီးရှည်ကြီး ထွက်မှာ ကျနေတာပဲ အဝတ်အစား တွေ အများကြီး သယ်လို့ ပါလား၊ အိမ်မှာနေ့တိုင်း ပြန်လာ ‌ရေမိုးချိုး အဝတ်လဲ လုပ်လို့ ရနေတာပဲဟာ”

“ဟုတ် မေမေ အဲလို လုပ်နေရမှာ အလုပ်ရှုတ်လို့ တခါထည်း အဝတ်အစား တွေ ယူသွားတာ၊ ဟိုမှာပဲ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစား လဲ တော့ အိမ်ကို ခနခန ပြန်မနေရတော့ ဘူးပေါ့”

‌ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဘာပြောရမှန်းမသိ ပါးစပ် အဟောင်းသား ဖြစ်နေတုန်း ရဲရင့်အောင် က၊

“ကဲ အန်တီသု သွားလိုက်ကြရအောင် လက်စ်ဂိုး”

ဟု ဆိုကာ အိမ်ရှေ့ တံခါးသို့ ထွက် သွားတော့ သည်။ ရဲရင့်အောင် နှင့် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တို့ ကားပေါ် ရောက်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က အိမ်ရှေ့ မှာ ထွက် နူတ်ဆက် သည်၊ သူမ မျက်နှာ ကတော့ တမျိုးလေး ဖြစ်နေလေသည်။

“သား အစားအသောက်မှန်မှန်စား၊ ညဘက် တညလုံး မအိပ်ပဲ ဂိမ်းဆော့ တာတွေ မျိုး မလုပ်နဲ့နော်၊ အိမ်ကို လည်း တနေ့ တစ်ခေါက် တော့ ပြန်လာဟုတ်လား”

“ဟယ် ပပ ကလည်း သား ကို ဟိုးအဝေးကြီး အကြာကြီး သွားမှာ ကျနေတာပဲ ခစ်ခစ်၊ ငါးမိနစ် ဒရိုက် နေရာကို၊ နောက် သားကို လွမ်းရင် မမသု ဆီ ပပ ကားမောင်းလာခဲ့ပေါ့ ၊ မမသု ဆီမှာလည်း အိပ်လို့ ရတယ်နော်”

“ဟုတ်မမသု၊ သား က သူ့ ကိုယ်သူ ဂရုမစိုက်တတ်လို့ပါ၊ သူတို့ သားအဖ က မစောင့်ကြည့် နေလို့ မရဘူး”

“အမလေး ကွယ် သူ့ သား လူပျိုကြီး ကို စိတ်ပူနေရပြန်ပြီ၊ ကဲကဲ သွားမယ်နော် ”

အန်တီသု ရဲ့ နောက်ဆုံးစကား၊ သူ့သား လူပျိုကြီး ဆိုတာ ကြားလိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မျက်နှာ နီရဲ သွားခဲ့ ရသည်။ ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ ပဲ လက်သာ ဝှေ့ယမ်း ပြရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့လေတော့ သည်။

…………………..

ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် ညဘက် အန်တီသု နှင့် တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေကြရင်း ဖုံး က တင် ကနဲ မြည်လာသဖြင့် ကြည့်လိုက်တော့ ဘရိုခြာကိုး ဆီမှ မက်ဆေ့ ဖြစ်နေသည်။ တီဗီမှာ သူတို့ ကြည့်နေကြသော စီးရီး ကလည်း ပြီးကာနီး မို့ အန်တီသု ခွင့်ပန်ကာ သူအိပ်မည့် အခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့ လေသည်။

ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက် လှဲရင်း မှ ခြာကိုး မက်ဆေ့ကို ဖွင့် လိုက်သည်။

“ဟေး ဘရို အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ”

ရဲရင့်အောင် က သူ့ အကြံကို ပြောပြလိုက်သည်။ ခြာကိုး ကလည်း စိတ်ဝင်စား သွား သည်။

“ဒါနဲ့ ခင်ဗျား ရဲ့ အန်တီသု ကရော ဘယ်လို လဲဗျ”

“ဘာကို ဘယ်လို လဲ မေးတာလဲ ဗျ”

“ချောလား တောင့်လား ဆက်ဆီကျလား အသက်ဘယ်လောက်လဲ စသဖြင့် ပေါ့ ဗျာ”

“ဟာ ကျနော် အန်တီသု အပေါ် အဲလို စိတ်တွေ မရှိပါဘူးဗျ။ ချောတာက တော့ အမေ့ လောက် မချောဘူး၊ ဒါပေမဲ့ တောင့်တယ် ဆက်ဆီကျတယ်၊ အသက်က အမေ့ ထက် နည်းနည်းကြီးတယ်၊ လေးဆယ်ကျော်ကာစ ပေါ့၊ ဘရို မေးလို့ ဖြေတာနော်၊ ”

“ခင်ဗျား အန်တီသု ကိုရော မဝိုက်ချင်ဘူးလား”

“အာ မလုပ်ချင်ဘူးဗျ၊ အဲလို စိတ်မဖြစ်ဘူး။ အမေ့ တောင် အရင်က အဲလို စိတ်မရှိခဲ့ဘူး။ အမှတ်တမဲ့ နဲ့ မှားယွင်းသွား ပြီး မှ အဲလို စိတ်ပေါ် သွားခဲ့တာ”

“အင်း ပါ ကျနော် ကလည်း မေးကြည့်တာပါ၊ ဆိုလိုတာက အန်တီသု က ခင်ဗျား အမေ မနာလိုလောက် တဲ့ အနေ အထားဖြစ် မှ လည်း ဖြစ်မှာလေဗျာ မဟုတ်ဘူးလား”

ခြာကိုး ပြောသည်မှာ သဘာဝ ကျသဖြင့် ရဲရင့်အောင် လည်း သဘောပေါက် သွားသည်။

“ဟုတ်သား ဗျ၊ ခင်ဗျား ပြောမှ ပဲ ကျနော် လည်း အဲဒါကို တွေးမိ သွားတယ်၊ ခိခိ”

………………….

တကယ်တော့ ရဲရင့်အောင် အပြောစော သွားခဲ့သည်။ အန်တီသု မှာ ကလေး မရှိတာကြောင့် လူက လည်း အရမ်းနု သည်။ နေတာထိုင်တာ ပွင့်လင်း ခေတ်မှီသည်မို့ အိမ်မှာ နေရင်း ဆိုလျှင် အပေါ် က ပိတ်သား အင်္ကျီ ပါးပါး ကို အောက်က ဘရာ မပါပဲ ဝတ်သည်။ အောက်က လည်း များသော အားဖြင့် ရှော့ပင် သာ ဝတ်လေ့ ရှိသည်။ ရှော့ပင် ဆိုတာထက် ဟော့ပန် ဆိုလျှင် ပိုမှန်လိမ့်မည်၊ တခါတလေ တိုလွန်းလို့ ဖင်လုံး တခြမ်းလောက် ပင် မြင်ရသည့် ဘောင်းဘီတို မျိုး ဖြစ်လေသည်။ အပြင်သွားရင် တော့ ကုမ္ပဏီ ပိုင်ရှင် မို့လားမသိ၊ သေသေသပ်သပ် ဝတ်တတ် သည်။ အိမ်နေရင်း ဝတ်တာ စားတာတော့ အခု မှ ရဲရင့်အောင် သတိထားမိတာ ဖြစ်သည်။ သူအရင် လာနေတုန်းက အဲဒီ စိတ်တွေ သိပ်မရှိသေးလို့ သတိမထား မိတာလား မသိ၊ အခု တော့ သူ့ လို အရွယ် လူငယ် ယောက်ျား လေး တစ်ယောက်အဖို့ တချိန်လုံး လီးတောင် နေရမည့် အခြေအနေ ဖြစ်နေရသည်။

အန်တီသု ကလည်း သူ့ ကို တူ အရင်း ဆိုတော့ ဘယ်လို မှ စိတ်မထားလို့ လား မသိ၊ သူတစ်ယောက်ထည်း နေသလို ပင် နေသည်။ ရဲရင့်အောင် အနေနဲ့ ကလည်း သူ့ အဖေ ရဲ့ ညီမ အရင်း၊ သူ့ အဒေါ် အရင်း ကြီးကို ဘယ်လို မှ စိတ်ဖေါက်ပြန်ဖို့ ရာ အကြောင်းမရှိ၊ သို့သော်၊ သို့သော်လည်း ပေါ့လေ၊ ယခုလို အခြေအနေ၊ ရဲရင့်အောင် အနေဖြင့် ကိုယ့် အမေ ကိုယ် ပြန်လိုး ဖို့ ပင် လမ်းကြောင်းရှာ နေသူ အဖို့ အဒေါ် ဆို တာ အနေသာကြီး မဟုတ်ပါလား။

အန်တီသု ကလည်း သူ့ ကို သားသား ဟု ခေါ်ကာ ပွတ်သီးပွတ်သတ် နေသည်။ အဲဒါက လည်း ငယ်ငယ် ကတည်း က အဲလို နေလာမို့ မဆန်း၊ ဆန်းနေတာက ရဲရင့်အောင်၊ မိန်းမ တစ်ယောက် ရဲ့ အထိ အတွေ့ အနံ့အသက် က သူ့ လို ဟော်မုန်း ထနေချိန် လူငယ် တစ်ယောက် အဖို့ လီးက အမြဲ တောင် နေသည်။ အမျိုးအရင်းကြီး မို့ ဘယ်လို မှ စိတ်မလာ ဟု ကိုယ့်ဘာသာ ပြောနေမိ သော်လည်း လီးက တောင် တောင် လာတတ်သည်၊ လီးတောင်လာသည်နှင့် တခုခု အကြောင်းပြကာ အိမ်သာ ထဲ ဝင် ဂွင်းထု ပြစ်ရသည်။ ဂွင်းထု ရင် တော့ ဖြင့် သူ့ ဖုံးထဲဲ ရိုက်ထားသည့် သူ့ အမေ ဖင်ကြီး နှင့် စောက်ဖုတ်၊ ဖင်ပေါက် စသည့် ဓါတ်ပုံ တွေကို ပြန်ကြည့်ကာ ထိုည က အကြောင်းတွေး ထုသည်။

ဒီအတိုင်းနေလျှင် ခက်တော့ မည်ဟု ရဲရင့်အောင် တွေးမိသည်။ ကိုယ့် အတတ် ကိုယ်စူး လေပြီ။ တကယ်လို့ သူက အန်တီသု အပေါ် သွား ပြီး အသားယူ လိုက်တာ ဖီးယူလိုက်တာ အန်တီသု သိသွားခဲ့ရင်၊ ဘယ်လို ဖြစ်မလဲ။

အခန်း ၇။

ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက်၊ စိတ်ထဲ မချင့်မရဲ ဖြစ်နေရသည်။ သူမ အနေနဲ့ ကလည်း သား ကို မသွားဖို့ တားလို့ မရ၊ ခေါ်တာက သူ့ အဒေါ်အရင်း၊ အရင် ကလည်း သား က သွားအိပ်နေကြ ဖြစ်သည်။ အခု မှ သူမ စိတ်ထဲ ဘာလို့ မသွား စေချင်ရတာလဲ။

ပြန်တွေးလိုက်ရမည်ဆိုလျှင်၊ သူမ တို့ မှားယွင်း ခဲ့ကြသည့် စတော့ဟုမ်း ဟော်တယ်ည က စ လေသည်။ ထို သို့ သူမ နှင့် သား တို့ ဖြစ်ခဲ့ ပြီး မနက် အိပ်ယာနိုး တာနှင့် သူမ မှားခဲ့ ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ တပြိုင်နက်ထဲ ပင် ညက ခံစား ရသည့် ကာမ အရသာ က သူမ အတွက် ထူးခြား သည်ဆိုတာကို လည်း သူမ ကောင်းကောင်း သိ နေသည်။ မနက် ဟော်တယ် ဘရိတ်ဖတ်စ် သွားစား ကာနီး ကျတော့ သူမ အနေဖြင့် သား ဖြစ်သူကို ဘယ် လို မှ  ရှောင်ပုန်း နေလို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိသည်။ ကိုယ်က လူကြီးလည်း ဖြစ်၊ တော့ ရင်ဆိုင်ရမည် ဆိုတာ ကို သဘောပေါက် ခဲ့သည်။ သရုပ်ဆောင် မင်းသမီး လုပ်လာတာ ဆိုတော့ ဟန်ဆောင်သည့် နေရာ မှာတော့ မိမိ က သူများ ထက် သာရမည် မဟုတ်လား။ ထို့ကြောင့် သား နှင့် ရင်ဆိုင် တွေ့ တော့ ဘာမှ မသိသလို ခတ်တည် တည် ဖြင့် နေခဲ့သည်။ သား ၏ မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲ က ကြောက်ရွံ့ သလို မို့ သူမ စိတ်သက်သာ ရခဲ့ သည်။

နေ့လည် ကိုကျော်မိုး အောင် ပြန်လာ လို့ မိသားစု လျှောက်လည်ကြ၊ ညဘက်ရောက်တော့ ကိုကျော်မိုးအောင် က သူ မလုပ်လိုက်ခဲ့ရသည့် နှစ်ရက် စာ အတိုးချ လိုးဖို့ ကြိုးစား သည်၊ ဝင်းပပအောင် ဘယ်လို မှ စိတ်မပါ။ ကိုကျော်မိုးအောင် က ဘာဂျာ မှုတ်ပေးပြီး တက်လိုးတော့ မှောင်ထဲမှာ သူမ မျက်စေ့ ကို ပိတ်ကာ အလိုးခံသည်။ ဘယ်လို ပင် သူမ စိတ်ကို မပြန့်အောင် ထိန်းသော်လည်း သား သူမကို လိုးနေသည်ဟု သွားသွား တွေးမိသည်။ ကြက်သည်း တွေ ထလာပြီး ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားခဲ့ ရသည်။

မြန်မာပြည်ပြန်ရောက် တော့ သားရဲရင့်အောင် အကြည့်တွေ က မရိုးသား တော့ တာ သူမ သတိထားမိသည်။ မိခင်ပီပီ၊ ရုပ်ရှင်မင်းသမီး ပီပီ၊ မသိချင်ယောင် ဆောင် နေခဲ့သည်။ မျက်နှာပေါ် မှာ ဘယ်လို ပုံ ရိပ်မှ မပေါ် အောင် နေနိုင်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူမ ရိုးတွင်းခြင်ဆီ က စိမ့် သွားတတ်သည်။ သူမ ပိပိလေး မှာ လှုပ်ခါ သွားတတ်သည်။ စတော့ဟုမ်း ဟော်တယ် ညက အဖြစ်အပျက် ကို ပြန်သတိရနေတတ်သည်။ သူမ နှင့် ကိုကျော်မိုးအောင် တို့ လိုးကြတိုင်း သူမ စိတ်ကို မနည်းထိန်းရသည်။ နောက်ပိုင်းကျတော့ ဘယ်သူသိတာ မှတ်လို့ ဟု တွေးကာ တခါတရံ ကိုကျော်မိုးအောင် လိုးနေချိန်တွင် သူမကို ရဲရင့်အောင် လိုးနေသည်ဟု တွေးကာ အလိုးခံ မိတော့ သည်။

ယခု သား က သူ့ အန်တီသု တို့ အိမ် သွားအိပ်မည်ဆိုတော့ ဝင်းပပအောင် စိတ်မချတော့၊ မမသု က ဘယ်လောက် ခေတ်မှီပြီး ၊ အိမ်မှာ ဘယ်လို လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေတတ်သည် ဆိုသည်ကို သူမ သိသည်။ ရဲရင့်အောင် ၏ အဒေါ် အရင်း ဟု ဆိုသော်လည်း မမှားယွင်းနိုင်ဟု မည်သူ အာမခံ မည်နည်း။ သူမ ကိုယ်တိုင် ပင် အမေ အရင်း ဖြစ်လျှက် နှင့် တိုက်ဆိုင်မှု တွေ ကြောင့် မှားယွင်း ခဲ့ကြရသေးသည်မဟုတ်လား။

ဒါပေမဲ့ ဒါတွေက ဘယ်သူ့ ကိုမှ ဖွင့်ပြောပြ၊ တိုင်ပင်လို့ လည်း မရတဲ့ ကိစ္စ မဟုတ်၊ ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် စိတ်အလို မကျ ဖြစ်နေရပြီး အိမ် မှ အကူ ကောင်မလေး တွေကို နင်းကန် ဆူဟောက် နေမိလေသည်။ သား ဖြစ်သူ ကလည်း တချက်လေး မှ ပင် ပြန်မလာ အခု ဆို နှစ်ရက် တိတိ ရှိနေပြီ၊ အိမ်ကို ပြန်လာ ရေမိုးချိုး ထမင်းစား ဟု ပြောထားတာတောင် ဂရုမစိုက်။ သူမ သား ဖြစ်သူ က သူနှင့် ရွယ်တူ ကောင်းမလေး တစ်ယောက် ယောက် နှင့် ဖြစ်သွားရင် ကိစ္စ မရှိ၊ မပြောကောင်း မဆိုကောင်း မမသု နှင့် ဖြစ်သွား မည် ဆိုလျှင်၊ ဝင်းပပအောင် ဆက်မတွေးရဲတော့၊ မမသု မှာ သူမထက်ပင် ကြီးသေးသည်။ သား အရွယ်ကောင်းလေး အညွှန့် ကျိုးသွား လိမ့် မည်။ တွေးရင်း တွေးရင်း ဂဏှာ မငြိမ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ မနေနိုင်၊ ဖုံးကောက်ကိုင်လိုက်မိသည်။

“ဟဲလို မမသု လား”

“အေး ပပ ပြော၊ ဘာလဲ နင့်သား ကို လွမ်းနေပလား”

“ဟုတ်ပါဘူး မမသု ရဲ့ မမသု ကို ဒုက္ခပေးသလို များ ဖြစ်နေသလားလို့၊ မမသု က တစ်ယောက်ထည်း ဖြစ်နေပြီး သူ့ ကိစ္စလည်း လိုက်လုပ်ပေးနေရသေးတယ်ဆိုရင်”

“ဘာမှ လုပ်မပေးရပါဘူး ပပရဲ့၊ သားက လိမ္မာပါတယ်၊ ညဘက်ဆို မမ နဲ့ တောင် တီဗီထိုင်ကြည့်ပေးတယ်၊ မမ အိပ်ချင်ပြီ ဆိုမှ သူလည်း သူ့ အခန်းထဲ ဝင်အိပ်တာ”

“အော် အော်၊ သူက တခါ တလေ ဂိမ်းကို မိုးလင်းပေါက် ဆော့ တာ မမသု ရဲ့ ၊ ပပ သူ့အခန်းတံခါးခေါက် ပြီး အိပ်ဖို့ ပြောရတယ်”

“ဟုတ်လား ဒီမှာတော့ သူ အဲလို ဆော့ တာ သတိမထားမိပါဘူး၊ အဲလို မျိုး တွေ့ရင် ‌တော့ မမသု သူ့ ကို ပြောပါမယ်၊ ဒါနဲ့ ပပ ဒီနေ့ အားရင် အိမ်လာခဲ့ ပါလား၊ မမသု တို့ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ ချက်ထားတယ်၊ ကိုကျော့် ကိုပါအလုပ်က အပြန်ဝင်ခိုင်းလိုက်၊ တို့ တွေ မဆုံဖြစ်တာတောင် ကြာပြီ မလား။တကယ်လို့ ကိုကျော် မလာနိုင် ဘူး ဆိုလည်း သူ့ အတွက် ယူသွားလိုက်လေ”

ဝင်းပပအောင် ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲ ကျ သလို ဖြစ်သွားရသည်။ အခု တော့ မမသု ခေါ် လို့ ဆိုသည့် အကြောင်း ပြချက် ဖြင့် သား ကို သွား တွေ့ လို့ ရပြီ။

“ဟုတ်ကဲ့ မမသု၊ ပပ ရေမိုးချိုးပြီး တော့ ထွက်လာခဲ့ မယ်၊ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲတောင် မစား ဖြစ်တာ ကြာပြီ”

“အင်းအင်း လာခဲ့ လိုက် မမသု တို့ စောင့်နေမယ်၊ တူတူ စား ရအောင်”

ဖုံးချပြီး သည်နှင့် ဝင်းပပအောင် ရေချိုး ဖို့ ပြင်လေသည်။ သူမ အိပ်ခန်းထဲ မှာပင် အဝတ်အစား များ ကို ချွတ်ချ လိုက်ပြီး သူမ ကိုယ် သူမ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးမှာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ မင်းသမီး ဝင်းပပအောင် ဆိုတာ နာမည်ကြီး သည့် အချိန်တုန်း က ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းလို့ လူတိုင်း ပါးစပ် ဖျား၊ အထူးသဖြင့် အကိုကာလသား တွေ ကြားထဲ ရေပန်းစား ခဲ့ ရတာ နည်းနည်းနောနောလား၊ သူမ တကိုယ်လုံး မှာ နို့ တွေ က လည်း လုံးကြွ မောက်ထ နေပေမဲ့ ပွန်မင်းသမီးတွေ လို ခပ်ရိုင်းရိုင်း အလုံးအတစ်ကြီး မဟုတ်။ သူမ ဘိုက်သား လေးများ မှာ ကလေး တစ်ယောက် အမေ ပေမဲ့ ခပ်ချပ်ချပ် သာ၊ မင်းသမီးမို့ လေ့ကျင့်ခန်း တွေ လုပ်နေကျ ဆက်လုပ်ပေးနေတော့ ကျစ်လစ် တဲ့ ပေါင်တန်၊ လုံးကြွ နေတဲ့ တင်သား တွေ က တင်းရင်း တုန်း ရှိသေးသည်။ သူမ စောက်ဖုတ် မှာ စောက်မွှေး တွေ ကို အထူကြီးမထား ကပ်ကြေး လေး ဖြင့် ခပ်ပါးပါး လေး ညှပ်ထားသည်။ မျက်နှာသုပ်ပုဝါ တစ်ထည် ကို ယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ရေပန်းအောက် ဝင် ပြီး ခေါင်းရှော် ဆပ်ပြာတိုက် စဥ် သူမ စောက်ဖုတ်လေး ကို ပွတ်တိုက်ရင်း အတွေးထဲ ရဲရင့်အောင် က ဝင်လာခဲ့သေးသည်။ သူမ လက်က စောက်စေ့ လေးကို အမှတ်မထင် ကိုင်ပြီး ဖိပွတ်မိလိုက်သည်။ အာ မဟုတ်သေးပါဘူး ငါ ဘာဖြစ်နေလဲ ဟု ကိုယ့်ကိုယ် ကို ပြောကာ ရေပန်း ပိတ်လိုက်ရသည်။

ကိုယ်ကို ရေခြောက်အောင် သုတ်ပြီး အဝတ်အစား လဲတော့ လည်း တထည်ပြီး တထည် စိတ်တိုင်းမကျ နိုင်၊ အပျို မလေး တစ်ယောက် ပထမဆုံး အကြိမ် ရီးစား နှင့် ချိန်းတွေ့ တာ သွား ကာနီး ကဲ့ သို့ ဖြစ်နေရသည်။ ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် ကိုယ့်ကိုယ်တောင် နားမလည်နိုင်။ ယောက်မအိမ် သွားပြီး အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ စား သား နဲ့ တွေ့ဖို့ ရာကို အရမ်းကြီး ဝတ်စားလို့ လည်း မဖြစ်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဆိုပြီး ရင်ဘတ်မှာ အမဲရောင် အသဲပုံ ကြီးနှင့် တီရှပ် အဖြူ တထည် ကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဂျင်းဟော့ ပင် တထည် ကောက်ဝတ်လိုက် သည်။ ဟော့ ပင်က ခါးမှ ဆို ကိုးလက်မ၊ ဆယ်လက်မခန့် သာ ရှည်သဖြင့် သူမ ဖင်လုံး မပေါ် ရုံ သာ ရှည်လေ သည်။ ထိုသို့ ဝတ်စား ပြီး ကိုယ်လုံး ပေါ် မှန်ထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လှည့် ပတ်ကြည့်ရင်း၊ သိပ်များ လွန်နေပလား ဟု တွေးကာ ဘောင်းဘီတို ကို ပြန်ချွတ်လိုက်သည်။ စကင်နီ ဂျင်း ဘောင်းဘီ အရှည်ကို ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ စကင်နီဂျင်း မှာ သူမ ဖင်လုံး၊ ပေါင်တန် ခြေသလုံး များ မှာ တိတိ ရိရိ တင်းကျပ် နေသော ဆွဲဆန့် သား ဂျင်း ဖြစ်သဖြင့် သူမ အောက်ပိုင်း အလှ မှာ ထင်းထင်းကြီး ပေါ်လေသည်။ မှန်ထဲ မှ သူမ ဖင်လုံးလေးကို လှည့်ပတ် ကြည့်လိုက်ပြီး မှ ခါးတို တီရှပ်လေးကို အနား မှ တင်းတင်းလေး ဆွဲချလိုက်တော့ ဖောင်းမို့ နေသည့် သူမ ရင်သား တွေ က ကြွတက်လာခဲ့သည်။ ဆံပင်ကို ဖွဖွလေး ခါပြီး ဖါးလျား ချလိုက်သည်။ အင်း ဒီလောက် ဆို အနေတော်ပါပဲ ဟု ကိုယ့်ကိုယ်လို ပြောကာ အမ်ကေ ဆလင်းဘက်အသေးလေး ကို ဆွဲကာ ထွက်လာခဲ့ တော့ သည်။
………………..

သုန္ဒာအောင် တစ်ယောက် ရဲရင့်အောင် ၏ အပြောင်းအလဲ ကို သတိထားမိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကောင်လေး မကြာခင် သူမ ညွှတ်ကွင်း ထဲ သက်ဆင်း လာ တော့ မည်ဆိုတာ ကောင်းကောင်း သိနေသည်။ သုန္ဒာအောင် တို့ လင်မယား မှာ အလွန်ပွင့်လင်း ကြသော လင်မယား ဖြစ်သည်။ တခါတလေ၊ သူတို့ နိုင်ငံခြား ရောက် သည့် အချိန်၊ ဦးဝေမိုးထက် ၏ သူငယ်ချင်း လင်မယားတစုံတွဲ နှင့် လင်ချင်း မယားချင်း လှဲလှယ်လိုးခြင်း၊ လေးယောက် သား ဖိုးဆမ်း အတူတူ လိုးကြခြင်း စသဖြင့် ကာမဂုံ ကို ခံစား ကြသူ များ ဖြစ်သည်။ ဦးဝေမိုးထက် က သူ့ တူမ အရင်း ဖြစ်သူ၊ သဲမိုးမိုးမြင့် ခေါ် မိသဲ ကို လိုးနေသူ ဖြစ်သည်။ သုန္ဒာအောင် ကလည်း သိသည်။ သူမ က ခွင့်ပြုထားတာ ဖြစ်သည်၊ တခါတရံ သူတို့ အိမ်မှာ ပင် သရီးဆမ်း ကြသည်။ မသဲ မှာ ယောက်ျား မယူပဲ အပျိုကြီး ဘဝ ဖြင့် သူတို့ လုပ်ငန်းကို ကူလုပ်နေရင်း၊ သူမ ဦးလေး ဖြစ်သူ အလိုး ခံနေသူ ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သုန္ဒာအောင် အတွက် တူအရီး အင်းစက် ဆိုသည်မှာ မဆန်းတော့။ အခု လည်း တခြားလူတွေ သိလို့ မကောင်းသဖြင့် မိသဲ မန်းလေး သွားသည်ဟု အသံထွက် ထားသော်လည်း တကယ်တော့ ဦးလေး ဖြစ်သူ နှင့် နိုင်ငံခြား လိုက်သွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဦးဝေမိုးထက် က သူ နိုင်ငံခြား သွားချိန် ရဲရင့်အောင် အိမ်လာစောင့် ပေးမည်ဆိုတာ သိရတော့ မသွင်းခင်၊ သုန္ဒာအောင် ကို နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောသွားသည်။ တူလေး ကို ရအောင် ဖြားယောင်းပြီး အာပုံ ကျွေးလိုက်ဦး ဟု။ သုန္ဒာအောင် က အမလေးတော်၊ ကိုယ့်သား လို သဘောထားထားတဲ့ ကလေးကို မလုပ်ပါနဲ့၊ ဟု ပြောခဲ့သည်။ သို့သော် တကယ်တမ်း ရဲရင့်အောင် အိမ်ရောက် လာတော့ လူပျိုပေါက်၊ ချောချောထွားထွား လေး နှင့် အနီးကပ် ပြန်နေရတော့ နဂိုကတည်းက ထန်သည့် စိတ် က ယောက်ျား ဖြစ်သူ စကား အတိုင်း လုပ်ချင်စိတ် ပေါက် သွားရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ပုံမှန် အနေအထား ထက် ပိုပြီး သူမ အသား တွေ ၊ ကိုယ်လုံး တွေ ရှိုးသည့် အဝတ်အစား မျိုး ဝတ်၊ တူတော် မောင် နှင့် ပွတ်သီး ပွတ်သတ် လည်း နေပေးလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် ၏ ဘောင်းဘီအောက် မှ ဖုဖောင်းလာတာ၊ ရဲရင့်အောင် မျက်နှာ အနေအထားပြောင်းတာ စတာတွေကို အတွေ့အကြုံ ရင့် သူ ပီပီ သတိထားမိသဖြင့် ကောင်လေး လည်း ဇ သေးသူမဟုတ်မှန်း သိနေလေသည်။ သူမ အနေဖြင့် ကောက်စား လိုက်ရုံ ပဲ ဆိုတာ သူမ သိသည်။ သို့သော် လည်း ကောင်လေး သူ့ဘာသာ သူ ၊ သူ့ အစွမ်း နှင့် သူ့ အဒေါ် ကို လိုးလိုက်ရသည်ဆိုသော ယောက်ျားလေး မာန် တက်သွားစေ ရန် ကစား ထားလေသည်။ သူ မဖက်က မသိလိုက်မသိဖာသာ နှင့် ရဲရင့်အောင် အကွက်ထဲ သူမ က သက်ဆင်း သွား ရသည်ဟု ကောင်လေး ထင်စေရန် သာ လှုပ်ရှား ပေးနေလေသည်။

ယနေ့ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ ချက်ထားပြီး ဝင်းပပအောင် သူမတို့ အိမ်လာစား မည်ဟု သိရတော့ ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် နည်းနည်း အချိုးပြောင်းနေတာ သတိထားမိသည်။ ဘတ်စကက်ဘော ဘောင်းဘီပွပွ ကြီးကို အောက်က အတွင်းခံ မပါပဲ ဝတ်ထားလို့ လီးကြီး က မတောင်တာတောင် ငေါငေါ ထွက်နေတာ ပုံမှန်နေ့ တွေနဲ့မတူ၊ နောက်ပြီး သူမ အနားကိုလည်း တအားကပ် ပလူးပလဲ လုပ်နေတာ ထူးခြားသည်ဟု သုန္ဒာအောင် သတိထားမိနေသည်။ ဝင်းပပအောင် လာခါနီး အချိန်သူတို့ တူအရီး နှစ်ယောက် ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီ ထိုင်ကြည့် နေကြတော့ ရဲရင့်အောင် က သူမ ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံးအိပ်ပြီး ကြည့်မည်ဟု ဆိုသဖြင့် ခွင့်ပြုထားလိုက်သည်။ သူမဝတ်ထားတာက လည်း ရှော့ပင် မှ တကယ့် တိုတိုလေး၊ အပေါ် က ယောက်ျား ရှပ်အင်္ကျီ အဖြူ လက်ရှည်ကို လက်စက ခေါက်ထားပြီး အပေါ် ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက် ဖြုတ်ထားလိုက်သည်။ ဝင်းပပအောင် လာမည်ဆိုတော့ အောက်က ဘရာဇီယာ မဝတ်ထားလို့ မဖြစ်၊ တော်ကြာ သူ့ သား ကို မြူဆွယ်နေတာ ပေါ်တင်ကြီး မိသွားဦးမည်။ နိုင်ငံခြားဖြစ် တဝက် ဘရာ ကို ဝတ်ထားလိုက်သည်။ နို့သား အပေါ် ပိုင်း တွေက တော့ ရှပ်အင်္ကျီ ကြယ်သီး အပြုတ်မှ မြင်နေရသည်။

ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် အန်တီသု ပေါင်လုံးကြီးပေါ် မှာ ပါးအပ်ပြီး တီဗီကြည့်နေရာ၊ အိစက် ချောမွှတ်သော အသားအရည် အထိ အတွေ့ ရော၊ပေါင်ခွဆုံ က ရေမွှေးစွတ်ထားပုံ ရသဖြင့် အမွေးနံ့သာ တို့ ရောတို့ ကြောင့် သူလီး က တဖြည်းဖြည်း မာလာရသည်။

အခန်း၈။

အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ရဲရင့်အောင် အမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အိမ်ရှေ့တံခါး သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့ သံပန်းတံခါး မှ ဧည့်ခန်း ကို တန်းမြင်နေရရာ၊ သုန္ဒာအောင် ပေါင် ပေါ် ခေါင်းအုံး အိပ်နေသည့် သား ကို တွေ့လိုက်ရတော့ မျက်နှာ တချက်ပျက် သွားခဲ့သည်။ ချက်ခြင်းပင် မျက်နှာကိုပြန်ပြင်လိုက်ပြီး၊

“ဟိုင်း မမသု”

ဟု ပြုံးပြုံးလေး ဖြင့် လှမ်းခေါ် လိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က ကမန်းကတန်း လှဲနေရာက ထကာ အိမ်ရှေ့ သံပန်းတံခါး ကို ဖွင့်ပေးဖို့ လာခဲ့သည်။ သူ့ ဘတ်စကက်ဘောဘောင်းဘီ ပျော့ပျော့ အောင် မှ မာတောင် နေသော လီးကြီး က ခါယမ်း ကာထနေသည် ကို ဝင်းပပအောင် မျက်လုံး က စူးစိုက် ကြည့်နေမိသည်။ ရဲရင့်အောင် က သူ့ အမေ မျက်လုံး ဘယ်ရောက်နေသည်ကို သိလျှက် နှင့် မမြင်ဟန်ဆောင်ကာ တံခါးဂလန့် ကို ဖြုတ်ဖွင့် ပေးလိုက် သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို မျက်မှောင်ကြုပ်ကြည့်လိုက်ပြီး မှ ဧည့်ခန်းထဲ လှမ်းဝင်ကာ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ရှိရာ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ဝင်းပပအောင် စိတ်ထဲ မှာတော့၊ ဟယ် မမသု ကလည်း သား ရှေ့ မှာ ဝတ်ထားလိုက်တာ အကုန်ပေါ် နေပြီ၊ သားကို များ မြူဆွယ်နေလား မသိပါဘူး။ ဒီအရွယ်ကလေး တွေ ခေါင်းထဲ အဲဒါမျိုး မြင်လိုက်ရရင် ကို လီး က အလိုလို တောင်နေမဲ့ ဟာ၊ အခု တောင် သား ထလာတော့ သူ့ လီးကြီး က ဘောင်းဘီ အောက်မှာ ထိုးထိုး ထောင်ထောင် နဲ့၊ မဖြစ်ပါဘူး၊ ငါသား ကို ဒီအိမ်ကနေ ဘယ်လို ခေါ်ထုတ် သွားရမလဲ ၊ တခုခု တော့ ကြံ ဦးမှ ဟု တွေးနေလိုက်သည်။ အပြင်ပန်းက တော့ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် နှင့် သမီး ယောင်းမ နှစ်ယောက် စကား တွေ ရွှမ်းရွှမ်း ဝေအောင် ပြောဆိုနေကြတော့ သည်။

နောက် တော့ ထမင်းစားပွဲ မှာ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲ ထိုင်စား ကြပြီး၊ ဦးကျော်မိုးအောင် အတွက် ထည့်ပေးလိုက်သည့် အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲပွဲကို ယူကာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အိမ်သို့ ပြန်လေသည်။ သူမ ခေါင်းထဲ တွင်တော့ အစီအစဥ် တခု ကြံစည်နေလေသည်။ သူမ သားကို မမသု အိမ်မှာ ဆက်ထားလို့ မဖြစ်တော့ဘူး ဟု သူမစိတ်ထဲ မှာ ပြောနေ မိသည်။ သူမ ယောက်ျား ကို လည်း ပြောလို့ အဆင်ပြေမှာ မဟုတ်။ သား ကို မမသု တို့ အိမ်မှာ ဦးဝေမိုးထက် ပြန်လာမည့် အချိန်လောက် ထိ မနေစေခြင်တော့။  ဝင်းပပအောင် က ခေါင်းပူလောက်အောင် အကြံဥာဏ် ထုတ် သော်လည်း ဘာမှ ကောင်းကောင်းက ထွက်မလာ၊ သူမ လက်တော့ ကို ယူပြီး သူမ နာမည် ဖြင့် မဟုတ်ပဲ ဖွင့် ထားသော ဖေ့ဘုပ် အကောင့် ကို ဝင်ကြည့်လိုက်သည်။

တကယ်တော့ သူမ ဖေ့ဘုတ် အကောင့်အစစ် မှာ ဆယ်လီ မို့ ဖောလိုဝါ တအားများလေသည်။ သူမ ကလည်း သူမ ပုံ လှလှ လေး များသာတင်သည်။ ဖေ့ဘုပ်ပေါ် မှာ အကောင့်အစစ် နှင့် ဘာမှ မလုပ်နဲ့ ဟု ကိုကျော်မိုးအောင် က ပြောထားသဖြင့် သူမ ဖိတ် အကောင့် ကို သား ဖြစ်သူ အား ဖွင့်ခိုင်းထားခြင်း ဖြစ်သည်။ သား ဖြစ်သူ ကလည်း မြန်မာ နာမည် ဆို ပေါက်ကရ ကောင်တွေ က အနှောက်အယှက် ပေးနေဦးမည်ဆိုပြီး အင်္ဂလိပ် နာမည်ဖြင့် Pink Cherry ဟု ပေးကာ ဘာပုံ မှ မတင်ဖို့ သတိ ပေးထားခဲ့သည်။ ကိုယ့်ကို ဘယ်သူမှန်းမသိ မှ ကိုယ်ကြည့်ချင်တာ ကိုယ်သွားချင်တာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် သွား လို့ ကြည့် လို့ ရမည်ဟု ပြောထားခဲ့ဖူးသည်။ စဖွင့် ပေးကာစ တော့ သား ပြောတာ ချက်ခြင်း သဘောမပေါက် ခဲ့။ ခု နောက်ပိုင်း ကျမှ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကောင်းကောင်း သဘောပေါက် လာခဲ့ရသည်။ အခု ဆို သူမ တခုခု ကို ဖတ်ချင် ရှာချင်လျှင် ပင့်ချယ်ရီ အကောင့် ဖြင့် ပင်ဝင်ကြည့်တော့ သည်။ မိမိ ကို ဘယ်သူ မှ မသိဆိုသော အသိ က သူမ ကို ပိုမို ရဲတင်းစေလေသည်။ ပထမ တော့ သူမ မရဲတရဲ ဖြင့် အင်းစက် ဆိုတာကို မြန်မာလို့ ရိုက်ပြီး ရှာလိုက်မိသည်။ ဖေ့ဘုပ် မှာ အင်းစက် နှင့် ပတ်သက် တာတွေ ပလူပျံ အောင် ထွက်လာတော့ လန့် တောင် လန့် သွားမိသည်။ နောက် တော့ မသိမသာ အရဲကိုးပြီး ဟိုဖတ် ဒီဖတ် ဖတ်ရာမှ တဖြည်းဖြည်း နှင့် မြန်မာ အင်းစက် စာပေ နှင့် ရင်းနှီးလာခဲ့ ရလေသည်။

ယခု ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဖေ့ဘုပ်ပေါ် တက်ကြည့်မိတာကတော့ သူမ သားကို မမသု အိမ်မှ ဘယ်လို ခေါ်ထုတ် ရမလဲ ဆိုတာ အကြံဥာဏ်ကောင်းလေး များ ထွက်လာမလားဟု တွေး ပြီး နီးစပ်သော ဇာတ်လမ်း များ လိုက် ရှာဖတ် ခြင်းဖြစ်လေသည်။ အကြံဥာဏ်ကောင်း တော့ ချက်ခြင်းထွက် မလာပေမဲ့၊ သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးရွ လာပြီး စိုစွတ်လာရအောင်တော့ ဖီးလ် တွေ တက်လာရလေသည်။ အခု သူမ လိုက်ရှာ ဖတ်နေတော့ မှ ပဲ ဇာတ်လမ်း တွေက အမေလိုး တဲ့ ဇာတ်လမ်း တွေ မနည်းပါလား။ ထိုအထဲ မှ MAL19 ဆိုသူ ရေးသည့် ဇာတ်လမ်း တခု မှာ သားအမိ သုံးယောက် နိုင်ငံခြား သွားရာ၊ ဟော်တယ် တွင် ညဖက် သားအမိ တို့ အရက်မူး ပြီးမှားယွင်း ခဲ့ကြသည်။ ထို အဖြစ်အပျက် မှာ မိမိတို့ အဖြစ်အပျက် နှင့် တူလှသည်ဟု ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စိတ်ထဲ ထင်မိသည်။ ထိုကဲ့ သို့ အဖြစ်အပျက် များ အပြင် မှာ ဘယ်လောက်တောင် ဖြစ်နေကြပြီလဲ ဟု သူမ တွေးနေမိသည်။ ထိုဇာတ်လမ်းထဲက သားအမိ က သူမ တို့ နှင့် မတူသည့်အ ချက်မှာ သားဖြစ်သူ က သူ့ အခန်း သူ ပြန်မသွား ပဲ မနက်လင်းတော့ အမေ ကို လင်းဆွဲ လည်း ဆွဲ၊ အမေ ဖြစ်သူ ကလည်း မငြင်းဆန်တော့၊ ဟော်တယ်မှာ မနက်စာ ခနသွားစား ပြီး သူတို့ အခန်းသူတို့ ပြန်လာကြကာ၊ အဖေ ဖြစ်သူ ပြန်မလာခင် အထိ လိုးကြဆော်ကြသည်ဟု ရေးထားလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမနှင့် ရဲရင့်အောင် သာ ထိုကဲ့ သို့ ဖြစ်ခဲ့ လျှင် ဟု တွေးမိလိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးဖေါင်းကြွ လာကာ အရည်တို့ ပင် စိုစွတ်လာခဲ့သည်။ သူမ လက်က အလိုလို အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ တွင်း ရောက်သွားပြီး စောက်စေ့ လေးကို ဖိပွတ်မိလေသည်။

“အ…ရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးး ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”

ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တကိုယ်လုံးပင် တုံတက် သွားကာ ကြက်သည်းမွှေးထလာသည်အထိ အရသာ ကောင်းလှ သဖြင့် သူမ စောက်စေ့ လေးကို ပိုဖိအားပေးကာ အတင်း ပွတ်ခြေနေမိသည်။  မကြာခင်မှာပင် စောက်စေ့လေး ကျင်တက်သွားကာ တကိုယ်လုံး တောင့်တင်း ပြီး ပြီးသွားရတော့သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် သူမ ကိုယ် သူမ မယုံကြည်နိုင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ သူမ စိတ်ထဲ တွင် အားရ ကျေနပ်မှု မရှိပဲ၊ ရဲရင့်အောင် လီးဖြင့် အလိုးခံ ချင်စိတ်တွေ သာ တဖွားဖွား ပေါ် နေရသည်။ ဖေ့ဘုပ်ထဲ က ဇာတ်လမ်းတွေ လို ဘယ်သူ မှ မသိပဲ သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက်ထဲ သာ သိရင် ပြီးတာပဲ မဟုတ်လား။ ဟု စပြီး တွေးစ ပြုလာခဲ့သည်။ ဒီတခါ သား အိမ်ပြန် လာနေသည့် အချိန်တွင် တော့ သူမ က ပင် စပြီး အထာပေးတော့ မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်မိလေတော့ သည်။

………………………………..

‌ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က၊ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် လို မဟုတ်။ အတွေ့အကြုံ များသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က မင်းသမီး လည်း ဖြစ်ခဲ့၊ ယောက်ျား ကလည်း ဂရုစိုက်၊ လိုလေသေးမရှိတော့ ပြင်ပလောက ကို သိပ်မသိ၊ သူမ အတွက် က တော့ ကိုယ့်ကို ဘေးနား မှာ ဝိုင်းမြှောက် ပေးကြသူ တွေ နှင့် ကိုယ့် မိသားစု အသိုင်းအဝိုင်းသာ ရှိသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တို့ လင်မယား က နှစ်ယောက်စလုံး စီးပွားရေး သမားတွေ။ နိုင်ငံခြား နှင့် မြန်မာပြည် အိမ်ဦးကြမ်းပြင် လို သွားလာနေကြပြီး။ ကလေး လည်း မရှိသော အိမ်ထောင်မို့ လွတ်လပ်ကြသည်။ နှစ်ဦးစလုံး ကလည်း တဦး နှင့် တဦး ရိုသေမှု နှင့် လွတ်လပ်မှု ကို လေးစား ကာဆက်ဆံကြသည်။ လိင်မှု ကိစ္စ တွင်လည်း ပွင့်လင်း ကြသည်။ အိမ်ထောင်ရေး ကို မထိခိုက်လျှင် ပြီးရော၊ အပြင်ဘက်မှာ ကိုယ်စား ချင်ရင် စား လို့ ရသည် ဟု အချင်းချင်း ခွင့်ပေးထားကြသည်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်လည်း ပွင့်လင်း ကြသူ များမို့ တစ်ယောက် အတွေ့အကြုံ တစ်ယောက် ပြန်ပြောကြရင်း ဖီးတက်ကြသည်။ နှစ်ဦးသား ၏ အိမ်ထောင်ရေး နှင့် လိင်မှု ရေး ကလည်း အမြဲလိုလို သစ်ဆန်း နေကြသည်။ ဦးဝေမိုးထက် က သူတို့ အလုပ်တွင် သူ့ တူမ ဖြစ်သူ သဲမိုးမိုးမြင့် ကို ခန့်ထားပြီးနောက်။ သဲမိုးမိုးမြင့် က သူတို့ အိမ်တွင် အတူတူ လာနေသည်။ သဲမိုးမိုးမြင့် ၏ နုပျိုမှု နှင့် ခပ်ကိတ်ကိတ် ဘော်ဒီ တို့ ကို ကြည့်ရင်း ဦးဝေမိုးထက် က ဖီးလာနေတာကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က သိသည်။ ဦးဝေမိုးထက် က သူ့ တူမ အရင်းမို့ လူမှုရေး အတားအဆီး ၊ အယူအဆ များကြောင့် မလုပ်ကိုင်ရဲ တာကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က အားပေးပြီး ထိုးဖေါက်ခိုင်းခဲ့သည်။ ဦးဝေမိုးထက် က မိသဲ ကို လုပ်လို့ ရသွားတော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကို ပိုပြီး ချစ်ကာ သံယောဇဥ်လည်း ပိုကြီးလာခဲ့ရသည်။ ‌ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဘာလုပ်လုပ် သူက လည်း ခွင့်လွတ်ပြီးသား ပင်ဖြစ်နေတော့ သည်။

ယခုလည်း သူ စလုံး ကို အလုပ်ကိစ္စ ဖြင့် သွားမည် ဆိုတော့ သူမလည်း မလိုက်နိုင်၊ ယောက်ျား တစ်ယောက် ထည်း ပျင်းနေမည်စိုးသဖြင့် တူမ ဖြစ်သူ ကို ပင် ထည့်ပေးလိုက်သည်။ အလုပ်လုပ်ရင်း ဟန်နီးမွန်း သွားကြ ဟု မှာလိုက်သည်။

ယခု ဒေါ်ဝင်းပပအောင် သူတို့ အိမ်လာတော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် အနေဖြင့် အခြေအနေတခု ကို ချက်ခြင်း ရိပ်စား မိလိုက်သည်။ သူတို့ သားအမိ ကြား တခုခု ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာကို။ ကောင်လေး ကို ဒီတိုင်းမေး လို့ ကလည်း ဖြေ မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သူမ သိသည်။ ကောင်လေး က သူ့ အမေ လာကာနီး မှ သူမနှင့် ပွတ်သီးပွတ်သတ်လာ နေပြီး သူမ ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံး အိပ်ကာ ၊ ထသွား တော့ လည်း ‌ဘောင်းဘီ အောက် က ဖုဖေါင်းထ နေတာက၊ အသိသာကြီး၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဒီည ကောင်လေး ကို စမ်း တော့ မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

ညဖက် ထုံးစံ အတိုင်း တူအရီး နှစ်ယောက် ဧည့်ခန်း မှာ တီဗီကြည့်ကြတော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ညဝတ်အိပ် ဂါဝန် အပါးလေး ကို ဝတ်ထားပြီး အတွင်းခံ ပင်တီဘရာ ဘာမှ ဝတ်မထားခြေ။ ဂါဝန်ကို က ပေါင်လည် အထိသာ အရှည်ရှိတာမို့ ဝင်းမွတ်တုတ်ခိုင်သော ပေါင်လုံး ကြီးတွေက ဖွေးနေသည်။ သူမ ဘေး မှာ ထိုင်ကြည့် နေသော တူတော်မောင် ရဲရင့်အောင် မျက်လုံးတွေက သူမ ပေါင်လုံး တွေကို ခိုးကြည့်လိုက်၊ သူမ ရင်သား တွေကို ကြည့်လိုက် လုပ်နေသည်ကို မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည်။

“သား ကိုရဲ ရေ အန်တီသု  ဒီနေ့ အကြောတက် သလို ပဲ တကိုယ်လုံး ညှောင်းညာ နေလို့ နည်းနည်း နှိပ် ပေးမလား”

“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီသု”

ရဲရင့်အောင် ထီပေါက် သလို ပဲ ဝမ်းသာ သွားသည်။ ဒီနေ့ သူ့ အမေ လာမှာ မို့ အန်တီသုန္ဒာအောင် နှင့် ပူးပူးကပ်ကပ် နေမိတာက တစ်ကြောင်း၊ နေ့လည်က သူ့ အမေ လာတော့ လည်း ဝတ်ထားသည့် တီရှပ် အဖြူရောင် အကျပ်  ကောင့် လုံးဝန်းမို့ မေါက်နေသည့် နို့ကြီးတွေ။ အောက်က ဂျင်းဘောင်းဘီ အကျပ် ကြောင့် လုံးတစ်နေသည့် ပေါင်တန်ဖင်လုံး ကြီးများ၊ အဲဒါတွေက လည်း သူ့ စိတ်တွေက ထကြွ နေစေသည်။ သူဖတ်ဖူး သည့် အောစာ တွေ မှာတော့ အဲလို အနှိပ်ခံ ရင်း ဖြစ်သွားကြတာ တွေ က အများကြီး မဟုတ်လား။ တကယ်တမ်း ကတော့ ဖြစ်မဖြစ် မသေခြာ၊ စမ်းရမှာပဲ၊ တက်သာ ဆုတ်သာ တော့ လုပ်ရမှာပေါ့ ဟု တွေး ထားလိုက်သည်။ အိပ်ယာ ပေါ် ဆိုရင် တော့ မလိုးရလည်း အန်တီသု အနှိပ်ခံ ရင်း အိပ်ပျော် သွားပါက ဟိုကိုင် ဒီကိုင် ဖြင့် ဖီးလ်ယူ လို့ ရမည်ဟု လည်း တွေးလိုက်သည်။

“အန်တီသု အာ့ ဆို အိပ်ယာပေါ် မှာ အနှိပ်ခံ ပါလား သား နင်းပေးလို့ လည်းရတယ်၊ နောက် အန်တီသု အကြောလျော့ အညှောင်းပြေလို့ အိပ်ချင်သွားရင်လည်း တခါတည်း အိပ်လို့ ရတာပေါ့၊”

“ကောင်းသားပဲ အန်တီသု တို့ အခန်းထဲ သွား ကြတာပေါ့”

ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ King Size ကုတင်ကြီးက ကြီးမား ကျယ်ပြန့်ပြီး မွေ့ယာကလည်း တပေလောက် ထူးသော မယ်မိုရီဖောင်း ဖြစ်သဖြင့် အိစက် ငြိမ့်ငြောင်းလှလေသည်။ သူတို့ လင်မယားက အိပ်စ်ပို့ အင်ပို့စ် လုပ်နေသူ မို့ နိုင်ငံခြား မှ ဝယ်ယူ ထားတာ ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကမွေ့ယာ အလယ်တွင် မှောက်ရက် လှဲလိုက်ရင်းက၊

“အန်တီသု ခြေသလုံး တွေ က အရမ်းတင်းနေတာ အဲဒါလေး အရင် နှိပ်ပေးပါလားသား”

ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ခေါင်းအုံး ပေါ် ပါးတဖက် အပ်အိပ်ရင်းက ပြောလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် ရဲ့ မြင်ကွင်း ကတော့ အရမ်းကို ဆက်ဆီ ကျလွန်းနေတယ်။ ညဝတ်ဂါဝန်လေးက နဂိုကတည်းက ပေါင်လည်လောက် ထိပဲ ရှည်တာ၊ အခုလို မှောက်နေတော့ ကော့ တက်နေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးရယ်၊ ဖွေးမွတ်နေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေရယ်။ ရဲရင်အောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကြား ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်တယ်။ ခြေသလုံး လှလှလေး နှစ်ဖက်ကို အသာတွန်းပြီး ကားလိုက်တယ်။ ပေါင်လုံးကြီးတွေ လည်း ဟ သွားတယ်။ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြား ဂါဝန်အောက်က နေရာလေး ကို အရိပ်အောက်မှာ ရေးရေးလေး လှမ်းမြင်ရတယ်။ မဲမဲလေး ဆိုတော့ အတွင်းခံ လည်း ဝတ်ထားပုံ မရဘူး။ ရဲရင့်အောင် လီး က ခုနကတည်းက မာနေတာ အခု တော့ သံချောင်း လို ဖြစ်နေရပြီ။

အခန်း ၉။

ရဲရင့်အောင် က ခြေသလုံး သား လေးများကို ဟန်ပြ ဆုပ်နှယ်ပေးပြီးတော့ သူအရမ်း ကိုင်ချင်နေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီး တွေဆီကို ခနလေး နဲ့ ပြောင်းပြီး နှိပ်နှယ်ပေးလိုက်သည်။ ပေါင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကို ဆုပ်နှယ် ရင်းခေါင်းကို ငုံ့ ပြီး စောက်ဖုတ်မြင်ရ မလားဟု ခေါင်းငုံ့ ကြည့်တော့ စောက်ဖုတ်နံ့ က ရနေသည်။ ပေါင်ကို နှိပ်ပေးတာထက် ပွတ်ပေးနေသည်ဆိုတာက ပိုမှန်ပေမည်။ ပေါင်လုံး အသားတွေကို ပွတ်ပေးနေရင်း က ဂါဝန်အောက် လက်လျို ကာ အရင်းထိ ပွတ်ပေးလာတော့ ဂါဝန်က လည်း အပေါ် လန်တက်လာခဲ့သည်။  ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကတုတ်တုတ်တောင် မလှုပ်၊ ရဲရင့်အောင် ပိုရဲလာသည်။

ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကို တဖက်တချက်အုပ်ကိုင်မိသည့် အချိန်မှာတော့ ဂါဝန်အနားက ခါးပေါ် လန်ကျ သွားသည်။ ပေါင်ခွဆုံ မှာ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက စောက်မွှေး တမြှင်မှ မရှိ၊ ပြောင်ရှင်းလို့ အကွဲကြောင်း ကြီးက ထင်းထင်းကြီး၊ ရဲရင့်အောင် ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်တော့ မျက်လုံး အစုံ က မှိတ်ထားတယ်။ ရဲရင့်အောင် သုတ်သွေးတွေ က ဦးနှောက်ထဲ ရောက်နေပြီ၊ ခု အချိန်မှာတော့ ဖြစ်ချင် ရာဖြစ်တော့ နောင်ကိစ္စ နောင်မှ ရှင်းတော့ မယ်ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီးနေပြီ။

ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  ရဲ့ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကို ညာဖက်က လက်ယာရစ် ဘယ်ဖက်က လက်ဝဲရစ် စက်ဝိုင်းပုံ လှိမ့် ပေးတော့ ခရေပွင့်လေး က စူပွ စူပွ၊ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟ မလိုလို မီးရောင် အောင်မှာ အရည်ရွှမ်းလဲ့ နေသလိုလို။ ရဲရင့်အောင် ကုံးပြီး လျှက်ချင်လာခဲ့သည်။ ဘေးနားက ဖက်လုံး တလုံးကို ဆွဲပြီး ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  ဘိုက်အောက်ထဲ ထိုးထည့် တော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  က အလိုက်သင့် ကြွပေးလာသည်။ အဲလို ဖက်လုံး အောက်က ခုလိုက်တော့ ဖင်ကြီးက အပေါ် ကော့ တက်လာပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးလည်း မြှောက်လာသည်။ ရဲရင့်အောင်က ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြား ဝမ်းလျှားထိုး မှောက်လိုက်တော့ သူ့မျက်နှာနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီး တတန်းထည်း ဖြစ်လာသည်။ စောက်ဖုတ်နံ့ ကလည်း သင်းပျံ့ ထွက်လာသည်။

အမွှေး အမြှင် မရှိ ပြောင်တင်းဖောင်းကြွ နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့ လျှာ ဖြင့် အပြားလိုက် ပင့် လျှက်လိုက်သည်။ စိုစွတ်နွေးထွေးနူးညံ့ သည့် လျှာက သူမ စောက်ဖုတ်ကို လာထိတော့ အိပ်ချင်ယောင် တောက်လျှောက် ဆောင်ထားမည်ဟု ကြံရွယ်ထားသော ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကိုယ်လုံး လေး တုံတက် သွားသည်။ သူမ ပေါင်လုံး လက်မောင်းတို့ မှာ ကြက်သည်းမွှေးညှင်း ထ သွား ရသည်။ ခန္ဓာကိုယ် ၏ သဘာဝ တုံ့ပြန်မှု ကို တော့ သူမ လို အတွေ့အကြုံ ရှိသူတွေ ပင် ထိန်းမထားနိုင်။ သူမ တူလေး လျှာက ပိုပြီး လျှက်ရ လွယ်အောင် ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကားလျှက် ဖင်ကြီးကို ကော့ ပေးလိုက်မိသည်။ ရဲရင့်အောင် လျှာပေါ် မှာ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ရဲ့ စောက်ရည်ကြည် ညှီစို့စို့ လေး ရလိုက်သည်။ ခနတွင်း မှာပင် အနံ့ ရော အရသာ ပါ သူ့ နှာခေါင်း နှင့် လျှာမှာ ယဥ် သွားခဲ့သည်။ နွေးထွေး အိစက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း ကြီးကို အားရပါးရ လျှက်ရင်း က သူ့ လျှာကို စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းထဲ ရအောင် ထိုးထည့် ပြီး ၊ အောကား တွေ ထဲက လို ပလပ်ပလပ် ဖြင့် လုပ်သည်။ မြွေတကောင် ရဲ့ လျှာလိုပေါ့၊ သူ့ လက်ဖျား နဲ့ လည်း စောက်စေ့ နေရာလောက်ကို မှန်းပြီး စမ်းကာ ဖိပွတ်ခြေပေးလိုက်တော့၊ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် အသံလေး ထွက်ကာ ငြီးလာတော့ သည်။

ရဲရင့်အောင် အချိန်မဆွဲချင်တော့၊ သူ့ လီးကြီးက ပေါက်ကွဲထွက် တော့ မည်ဟု ပင်ထင်ရသည်။ သူ့ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ကာ ကြမ်းပေါ် လှမ်းပြစ်ချလိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  ပေါင်ခွဆုံ မှာ ဒူးထောက်ပြီး နေရာယူလိုက်တော့ သူ့ လီးကြီး က ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား ကို တန်းနေသည်။ ရဲရင့်အောင် က ကိုယ်ကို ကိုင်း၍ ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  ပေါင်ရင်း နှစ်ဖက်ကို ဆွဲမလိုက်ရာ ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  က အလိုက်သင့် ကြွပေးလိုက်သဖြင့် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပုံစံ ဖြစ်သွားသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း က သူ့ လီးထိပ် နှင့် တန်းနေသည်။ လက်တဖက်က လီးတန်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူး ဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးကို အထက်အောင် လျှောတိုက်ပွတ်လိုက်သည်။ စောက်ရည်ကြည် တွေ နှင့် သူ့ လီးထိပ်က ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တို့ ရောနှောကာ ဒစ်ဖူး မှာ ချွဲတဲတဲ ဖြစ်လာသည်။ သူ့ကိုယ်ကို ရှေ့တိုးလိုက်တာနှင့် ဒစ်ဖူး က စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲ တိုးဝင်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီး အတွင်းသား တွေက နွေးထွေးပြီး နူးညံ့လွန်းလှသည်။ သူက ခပ်သာသာလေး ဖိထိုးထည့်လိုက်တော့ လီးတန် က တဝက်လောက် ဝင်သွားသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  ပါးစပ် မှ ရှီးးးးးးးးး ဟု အသံထွက်လာပြီး အသက်ရူသံ မြန်လာတာ သတိထားမိလိုက်သည်။

ရဲရင့်အောင် က ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး အရင်းကို သူ့ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် တဖက် တချက် ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ ပေါင်ခြံ ရှိရာ ဆွဲသွင်း လိုက်တော့ လီးကြီးက စေးစေးပိုင်ပိုင် ဖြင့် အဆုံးထိ ဝင်သွားခဲ့သည်။ သံချောင်းသဖွယ်မာကြော နေသော လီးတန်ကြီးမို့ သူမ စောက်ခေါင်းနံရံ တွေကို တိုးဖိပွတ်ကာ ဝင်လာတာကြောင့် ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  အသံကို မထိန်းနိုင် ပဲ ငြီးတွားလိုက်မိသည်။

“အ…အားး ဟားးးးးးး ရှီးးးးးးးးး ”

ရဲရင့်အောင် က အတွေ့အကြုံ မရှိသေးသော်လည်း ကံစွတ်ပြီး အနေအထားပိုဇေရှင် က အမှန်အကန် ဖြစ်သွား တော့ လီး က စောက်ဖုတ်တည့်တည့် အဝင်ဖြောင့် သွားခဲ့သည့် အပြင် ဆောင့် လိုးဖို့ လည်း အင်မတန် ကောင်း သည့် အနေအထားဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  ခါးအောက် ပေါင်ရင်း နေရာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် လို့ ဆွဲဆွဲ ပြီး ဆောင့် လိုးတော့ သည်။

“ဖလွတ်…ဖွတ်…ဖြွတ်…ဖတ်..ဖတ်..”

“အင့်….အိ….အိ….အ….”

“ဖတ်…ဖတ်….ဖတ်…ဖတ်…”

ရဲရင့်အောင် က သူ့ လီးကြီးကို ဒစ်အရစ် နား ရောက်သည်အထိ စောက်ဖုတ်တွင်း မှ ဆွဲထုတ်ပြီး တချောင်းလုံး ကို အရင်း အထိ ဖုံးကနဲ ဖုံးကနဲ တချက်ခြင်း အားပါပါ ဆောင့် လိုးတော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  မှာ ပါးစပ် က တအင်းအင်း နှင့် ငြီးငြူရင်း ခေါင်းမှ ဆံပင်များ ပင် ခါယမ်း နေရလေသည်။

ရဲရင့်အောင် မှာ နေ့လည်က သူ့ အမေ ပြန်သွားတော့ သူ့ အမေ ကို မှန်းကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး တချီ ထုထားတာ ကြောင့် ယခု တော်တော် နှင့် မပြီးပဲ တောင့် ခံနိုင်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မှာတော့ နေ့လည်ကတည်း က ဖီးတက်ပြီး စောက်ဖုတ် ကို ဆွကာ နေနေခြင်း ကြောင့် ယခုလို အားကောင်း မောင်းသန် လူပျို အရွယ်လည်း ဖြစ်၊ မိမိ တူ အရင်း လည်း ဖြစ်သူ ကောင်ကလေးက ဖင်ဘူးတောင်းထောင် လိုးထောင်း နေတာ ခံရတော့ မကြာခင်ပင် ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း ရဲရင့်အောင် က မသိလိုက်၊ သူ့ အတွက် အခု မှ အရှိန်ရနေတာမို့ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုး ပေးနေတာ ခံနေရလေသည်။ ရဲရင့်အောင် ၏ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီး ဖြင့် အားအင် အပြည့် အဆက်မပြတ် လိုးဆောင့် နေတာ ခံနေရတော့ လည်း ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ရမက်သွေးတွေ ကလည်း နောက်တချီ အတွက် ပြန်လည်း ထကြွလာခဲ့ရသည်။

“အားးးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးးးးး အီးးးးး အိုးးးးးးး”

ရဲရင့်အောင် ပါးစပ် မှ ပင်ထုတ်အော် ပြောလိုက်မိသည်။ သူ့ လီးတန်ကြီးမှာလည်း ဒေါ်သုန္ဒာအောင် စောက်ခေါင်းထဲ မှ စောက်ရည်များ ကြောင့် တဗွတ် ဗွတ် ပင် မြည်နေလေပြီ။ လီးတန်ကြီး ပူလာပြီးအတွင်းထဲ မှ လည်း ယား ပြီးသုတ်ရည် တွေ တက်လာသည်ကို ခံစား ရသဖြင့် နောက်ဆုံး သတ်အဖြစ် တဖန်းဖန်း အရှိန်အဟုန်မြှင့် ကာ လိုးဆောင့်လိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် လည်း တကိုယ်လုံးတုံတက် တောင့်တင်းကာ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ် ရောက် ရှိသွားရသလို၊ ရဲရင့်အောင် လီးကြီးမှ လည်း လရည် ပူနွေးနွေး များ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် စောက်ခေါင်းထဲ တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းထုတ် လိုက်မိလေတော့ သည်။

လရည်များ ထွက်သွားသော်လည်း သူ့ လီးကြီးမှာ လုံးလုံး ပျော့ သွားခြင်း မရှိသေး သဖြင့် ရဲရင့်အောင် က လီးကြီးကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်း မှ သူမ ကိုယ်ပေါ် မှောက် ချလိုက်လေသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  က သူမ ပေါင်အောက် မှာ ခုထားသော ဖက်လုံး ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဘေးမှာ ချလိုက်ရင်းက ကိုယ်ကို တစောင်းလှည့်လိုက်ရာ ရဲရင့်အောင် ကလည်း သူမ ကို နောက်မှ ဖက်လျှက်သား ဘေးတစောင်း လှဲလျှက် ဖြစ်သွားတော့ သည်။

“အီး အဲလို လေး လုပ်စမ်းပါကွာ သားကိုယ်ကြီး ကအလေးကြီးကို”

“အင်း အန်တီသု သား ကို စိတ်မဆိုးဘူးနော် ”

“ဘာကို စိတ်ဆိုးရမှာလဲ ကွ”

“သား အခု လို မပြောမဆို နဲ့ အန်တီသု ကို တက်လိုးတာလေ”

“ခွိ စိတ်ဆိုးရင် အခုလို ငြိမ်ခံ နေမလား ၊ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကော့ကော့ ပြီး အလိုးခံမလားကွ”

“ဟုတ်၊ သိတော့ သိပါတယ် ဒါပေမဲ့ လေ ဟို၊ သားက အန်တီသု ရဲ့ တူ အရင်းလေ”

“ဟွန့် အဲဒါ ကြောင့် လည်း ပိုဖီးလ် တာပေါ့ ကွ၊ သားက ၊ အင်းစက် ဆိုတာ က ပိုပြီးစိတ်ကို ထစေတယ်လေကွာ”

“သား အရမ်း ဝမ်းသာ တာပဲ၊ တကယ်က အန်တီသု လို အရမ်းလှ အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ အဒေါ် တစ်ယောက် ကို ခုလို လိုးခွင့် ရလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်လို မှ မထင်ထားဘူး ၊ မှန်းပြီး ဂွင်းထု တဲ့ အဆင့်လောက်ပဲ လို့ တွေး ထားမိ တာလေ”

“ဟင်းဟင်း၊ သား ကအဒေါ် ကို ပဲ မှန်းပြီး ထု တာလား တခြား ဘယ်သူတွေရော မှန်းထုသေးလဲ”

“တခြား သူ တွေက စာ မဖွဲ့ လောက်ပါဘူး အန်တီသု ရဲ့ အန်တီသု လို မျိုး ဆက်ဆီ အကိတ်ကြီး မျိုး ကို သား တို့ အရွယ် တွေက လူတိုင်း မှန်းကြ မှာ သားက တော့ ကိုယ့် အဒေါ်အရင်း ဆိုတော့ မှန်းတဲ့ အဆင့်က ပိုပြီး မတွေးထား ပါဘူး၊ ခုလို တကယ်လိုးရဖို့ ဆိုတာ လူတစ်သန်းမှာ တစ်ယောက် ကြုံရခဲ တဲ့ အခွင့်အရေးပါ”

“ဟေး ညာတာပါတေးနဲ့ စကား တွေ ဟိုလှည့် ဒီလှည့် ပြောမနေနဲ့ အန်တီသု မေးနေတာက သား မှန်း နေတဲ့ နောက် ဆွေမျိုး အရင်းကြီးထဲ က အမျိုးသမီး ကို ပြောတာလေ။ သူ့ ကိုရော သား တကယ်လိုး ရမယ်လို့ တွေးထားသေးလား”

“ဘယ်သူ လည်း အန်တီသု ရဲ့ သား မှာ မရှိပါဘူး”

“အမယ်လေး အန်တီသု ကို နလဗိန်းတုံး များ မှတ်နေလား၊ နေ့လည်က လာသွား တဲ့ စော် အကိတ်ကြီးလေ”

ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် ခုမှ အန်တီသု ဘယ်သူ့ ကို ရည်ရွယ်‌ပြော လိုက်မှန်းသဘောပေါက် တော့ သည်၊ ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  ရည်ရွယ်ပြီး ပြောနေတာ သူ့ အမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပါလား။ အန်တီသု ဘယ်လို များ အထာ ပေါက် သွားပါလိမ့်၊ ဟု တွေးလိုက်သည်။ တဆက်ထည်းမှာပင်၊ သူ့ အမေ ကို လိုးခဲ့ရသည့် ညကို ပြန်သတိရ သွားပြီးသူ့ လီးကြီး က ဆတ်ကနဲ တုံကာ မာတင်းလာခဲ့ ရသည်။ ခုချိန်ထိ သူ့လီးကြီးက ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ စိမ်လျှက် ရှိသေးတာ မို့ သူလီးကြီး တုံခါ ပြီး မာလာတာကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင်  က ခံစား သိရှိလိုက်သည်။

“ဟော တွေ့လားဒါလေး ပြောလိုက်တာနဲ့ ကို သူ့ ဟာကြီးက ပြန်မာလာပြီ ခစ်ခစ်၊ ပါးစပ်က ပဲ လိမ်လို့ ရမယ်၊ လီးက လိမ်လို့မရဘူး တွေ့လား၊ ဟဟ၊ ”

အခန်း ၁၀။

“ဟာ အန်တီသု ကလည်းဗျာ”

ရဲရင့်အောင် က ရှက်ရှက် နှင့် ငြင်းဖို့ ကြံလိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က သူမ ရှေ့ဘက်ကို ရွှေ့လိုက်တော့ ရဲရင့်အောင် လီးကြီးက စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကျွတ်သွားသည်။ သူမ က ပက်လှန်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားကာ ရဲရင့်အောင် အား သူမ ကိုယ်ပေါ် မှောက်လျှက် တက်ရန် လက်ပြလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင်က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် အပေါ် မှ မှောက်လျှက် တက်ပြီး သူ၏ မာတောင် နေသော လီးကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်တပ်ထည့် လိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က သူမ ညဝတ် အင်္ကျီ ရှေ့ ကြယ်သီးတွေ ကို ဖြုတ်လိုက်တော့ ရင်ဘတ်က ပွင့်သွား ပြီး ဘရာ ဝတ်မထားသဖြင့် ဖွံ့ထွား လှသော နို့ကြီး နှစ်လုံးက ပေါ်လာခဲ့သည်။ ရဲရင့်အောင် က အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင် နှယ်လိုက်တော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က။

“အား..ဖြည်းဖြည်း လေကွာ ငါ့ နို့တွေက အထိမခံဘူးကွ၊ ထိလိုက်ရင် နို့သီးခေါင်းက ထောင်တက် လာပြီး စောက်ရည်ပါ စိမ့်လာတာ၊”

ရဲရင့်အောင်က ခုန အတင်းဆုပ်ညှစ်လိုက်မိတာ အားနာ သွား ပြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဆုပ်နှယ်ရာမှ မာတောင် လာသော နို့သီးခေါင်း လေး များကို ငုံ့ စုပ်လိုက်သည်။

“ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်..”

“ဟင်းးး အီးးး ဟင်းးးး”

ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မှာ နို့ကြောထဲ မှာ တင်းနေအောင် စို့ခံလိုက်ရသဖြင့် တုံတက် သွားရသည်။ ရဲရင့်အောင် မှာ အရသာ တွေ့ သွားသဖြင့် နို့ကြီးများ ကို တဖက် တလှည့် စီ ပြောင်းစို့ နေလေသည်။

“သား က မေမေ့ နို့ တွေကို စို့ရတာ ကြိုက်တာလား၊ ငယ်ငယ်တုန်းက နဲ့ ဘာကွာလို့လဲ”

ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ရဲရင့်အောင် အား သား နှင့် မေမေ ဟု သုံးလိုက်သဖြင့် ၊ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ တွင် ရှိနေသော ရဲရင့်အောင် လီးကြီး မှာ မာတောင် တင်းတက်လာလေသည်။

“မလုပ်ပါနဲ့ အန်တီသု ရယ် ငရဲ ကြီးနေပါ့မယ်”

“အမယ် ငရဲ တော့ မသိဘူး နင့်လီးကြီးကတော့ ချက်ခြင်းကြီးလာတာ ငါသိတယ်နော်ဟင်း”

ရဲရင့်အောင် စကား ဆက်မများတော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ပုခုံးအောက် လက်လျိုထည့်ကာ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲပြီး အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်း ဖြင့် ဆောင့် လိုးတော့ သည်။

“အား သား ဖြည်းဖြည်း ၊ လေ၊ မေမေ့ ကို ဖြည်းဖြည်း လိုးပါ၊ အဲဒါ သား ကို မွှေးခဲ့ တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးလေလေ”

“အီးးးးးးးးးးအူးးးး အားးးးး”

ရဲရင့်အောင် စကား မပြောနိုင်တော့ သူ့ လီးကြီး က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ အဆက်မပြတ်ဝင်ထွက် နေပြီး ရွှဲနစ်နေသော စောက်ရည်နှင့် ခုနက သူ့ လရည်များ ကြောင်း အသံတွေက တဗြွတ်ဗြွတ် ထွက်နေသည်။ သူ့ ခေါင်းထဲ မှာတော့ စတော့ဟုမ်း ဟော်တယ် မှာ သူ့ အမေ နှင့် လိုးခဲ့ကြတဲ့ ပုံရိပ်တွေ က ပေါ် နေသည်။ သူ့ မျက်စေ့ ကို တင်းတင်း ကြီးပိတ်ကာ သူ့ အမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို လိုးနေသည်ဟု မှန်းရင်း က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကို အတင်း ဆောင့်လိုး နေမိသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကလည်း သိနေသည်၊ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဟန်ဆောင် ကာ မီးကို မွှေး ပေးနေမိပြီး၊ လူပျို အားကောင်းမောင်းသန်လေး က တအားဆောင့် လိုးတော့ သူမ ပင် ဟန်မဆောင် နိုင်တော့ အရမ်းကို အကောင်းကြီး ကောင်းပြီး ရဲရင့်အောင်ကို တွယ်ဖက် ကုတ်ခြစ်ထားမိသည်။ ဒီတခေါက်က တော့ နှစ်ဦးစလုံး အရသား ကောင်းကောင်းကြီးခံစား နေရပြီး ကာမဆန္ဒအထွတ်အထိပ်ကို တပြိုင်ထဲ ရောက်ရှိသွား ကြတော့ သည်။

“အားးးး အားးး သားးးးး မေမေ..ပြီးပြီ၊ မေမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲ သားး လရည် တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့ အူးးးးးးးးးး”

“အအ သား သားးးးးးး လည်းးးး ပြီးးးးးးပြီးးးးးးပြီ..မေမေ….”

နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားကြပြီး တော်တော်လေး ကြာမှ ဖြေလျော့ လိုက်ကြသည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကိုယ်ပေါ် မှ ဘေးသို့ လှိမ့် ချလိုက်ပြီး ပက်လက် လှန်လျှက် အမော ဖြေနေလေသည်။
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ရဲရင့်အောင် ဘက်ကို ပြုံးစစ နှင့် ကြည့်ရင်း၊

“သား က သား မေမေ ကို လိုးချင် နေတာ ဘယ်လောက် တောင် ကြာနေပလဲ ကွ”

ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကို ပြုံးပြီး ပြန်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒီအခြေအနေ ရောက်မှ တော့ သူ့အနေ ဖြင့် လိမ်လို့ လည်း ထူး မည် မဟုတ်။ အမှန်ကို ပြောပြ လျှင် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဆီမှ အကူအညီ ရနိုင်ခြေ ရှိသည် မို့ အမှန်အတိုင်း ပြော ပြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“အန်တီသု က ဘယ်လို သိလည်း ကျနော် က မေမေ့ ကို လိုးချင်နေတယ်ဆိုတာ”

“အမလေး နင် တို့ အနေအထား အကြည့်တွေကို ကြည့်လိုက်ရင် သိတာပဲ၊ သား က သား အမေ ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်က သားတစ်ယောက် အမေကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်မှ မဟုတ်တာ၊ အဲဒါက သိပ်တော့ မဆန်းပါဘူး အရွယ်ရောက်တဲ့ လူပျို တစ်ယောက် က ဆက်ဆီ အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ကို ကြည့်တာ၊ ဆန်းတာက သား မေမေ၊ ဝင်းပပ က သား ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်က ဆန်းနေတာ။ နောက်ပြီး တို့ ကသူ့ သား ကို ပဲ အဓမ္မတက် ကျင့်တော့ မလို မယုံသင်္ကာ နဲ့ ဟဟ၊ သားတို့ ဆက်ဆံရေး က တမျိုး ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာ အန်တီသု သိတာ‌ ပေါ့၊ ကဲ ပြောစမ်း ပါဦး သား က ရိုးရိုး လိုးချင်တဲ့ စိတ် ပေါ် နေတာ တော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူး။ သားတို့ နှစ်ယောက်ကြား မှာ တခုခု ဖြစ်နေတယ် မလား”

“အင်း ဒီ လို အန်တီသု ရ …….”

ဟု အစ ချီကာ ရဲရင့်အောင် က သူနှင့် သူ့ အမေ တို့ စတော့ဟုမ်း မှာ ဖြစ်ပျက် ခဲ့ကြသည်များကို ပြန်ပြောပြ လိုက်သည်။

“ဟယ် သား က လိုးတောင် ပြီးသွားပလား ခစ်ခစ်၊ ခုခေတ် ကလေး တွေ များ လီးသွက်ချက်က တော့”

“ဟုတ် တယ် အန်တီသု  လိုးတော့ ပြီးသွားပြီ၊ ဒါပေမဲ့ အမေ က လုံးဝ မသိချင်ယောင် ‌ဆောင်ပြီး သား ကို လုံးဝ အထိ မခံတော့ တာက ပြဿနာ ပဲ အန်တီသု ရဲ့”

“အင်း အန်တီသု ဒီနေ့ အမြင် အရတော့ ပပ ကလည်း စိတ်လာနေတာပါ၊ အမေ ဆိုတော့ ထိန်းထားတာ၊ မြန်မာပြည်မှာ က အတွင်းကျိတ် သာ ဖြစ်နေကြမယ် အပြင်မှာကျတော့ ဘာယဥ်ကျေးမှု၊ ဘာဘာသာတရား အဲဒါတွေ နဲ့ ထိန်းကွပ်ထားတော့ လူတွေ သာ သိသွားရင် သူများ တံတွေးခွက် ပက်လက်မျော မယ် ဆိုပြီး လန့် နေကြတာကိုး”

“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီသု သား လည်း မြန်မာပြည်မှာ တော့ အဲလို ဖြစ်ကြတာ မကြားဖူး လို့လေ”

“အမယ်၊ အခု သား လိုးနေတာကရော၊ သား အဒေါ် အရင်းကြီး မဟုတ်ဘူးလား”

“ဟုတ်ပါတယ် အန်တီသု ရဲ့ သား က အပြင်မှာ ပြောတာ”

“နေစမ်း ပါဦး သား က အခု သား နဲ့ အန်တီသု နဲ့ လိုးတာကို အပြင်မှာ လျှောက်ပြောမလို့လား”

“ဟာ ဘယ်ပြောမှာလဲ အန်တီသု ကလည်း ကြံကြံ ဖန်ဖန်”

“အေး အဲလို ပဲပေါ့ ကွာ၊ အိမ်ထဲ မှာ ဖြစ်နေတာကို ဘယ်သူ က လျှောက်ပြောနေမှာမို့လဲ၊ အဲလို မပြောရင် ဘယ်သူက သိမှာလဲ”

“အင်း အဲဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ အန်တီသု၊ သား သဘော‌ပေါက်ပါပြီ”

“သား အဲဒီ ည က ပပ ကို လိုးတာ ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား”

“ဟာ အန်တီသု ရယ် ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ၊ သားအတွက် ပထမဦးဆုံး အကြိမ်လည်း ဖြစ်၊ နောက်ပြီး ကိုယ့် အမေ အရင်းလည်း ဖြစ်တော့ သား ရင်ခုံတာ အရမ်းပဲ၊ နှလုံးခုံ တောင် ရပ်သွားနိုင်တယ် အဟီး၊ သား က ဂွင်းတညလုံး ထုမယ် ဆိုပြီး ဗာရာဂလာ သောက်ထားတာနဲ့လည်း တိုက်ဆိုက်သွားတော့ တဖုံးဖုံး ဆော် ကောင်းလိုက်တာ အန်တီသုရယ်၊ မေမေ ကလည်း တအားထန်တာ မူးနေလို့ များလား မသိဘူး အဟီး”

“ဟွန့် အဲဒါက တော့ နောက် သား မေမေ ကို သား လိုးရတဲ့ အချိန်ကျ ရင် သိမှာပေါ့ ကွာ ဟဟ၊ အန်တီသု သိနေတယ် ဝင်းပပ သား ကို အကြောင်းတခုခု ပြပြီး အန်တီသု အိမ်က ခေါ် ထုတ်မှာ သေခြာတယ်၊ မနေ့ က ပုံစံ က အန်တီသု ဟော့ရှော့ ဝတ်ပြီး သား နဲ့ ပူးကပ် နေတာ သူလုံး ဝ မကြိုက်ဘူး ဆိုတာသိသာလွန်း နေတယ်၊ အဲဒီ အချိန်ကျရင် သား အပီသာ ကြံပေတော့၊ အန်တီသု အကူအညီလိုရင်လည်းပြော”

“ဟုတ် အန်တီသု ရယ် သား လည်း ဦးနှောက်ပွင့်မတတ် စဥ်းစား နေတာပါပဲ သားကို ကူနိုင်ရင် ကူပေးပါ”

“အမေလေး ကူပေးမှာ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ အန်တီသု တို့ က ဒါမျိုး ဝါသနာပါမှပါ၊ အခု လောလော ဆယ်တော့ သား က သားမေမေ ပပ ကို လိုးလို့ ရရင် ဘယ်လို ပုံစံ နဲ့ လိုးမှာလဲ ၊ အန်တီသု ကို လက်တွေ့ ပြစမ်းပါဦး ဟဟ”

“သား က ပထမဆုံး ကတော့ မျက်နှာချင်းဆင် ကစ်ဆင်ပေးရင်း လိုးချင်တယ်၊ ပြီးတော့ ဒေါ့ကီ စတိုင် လေးဘက်ထောက် ခိုင်းပြီး အနောက် ကနေ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်တယ်။ နောက် မေမေ့ နူတ်ခမ်း လှလှလေး နဲ့ သား လီးကို စုပ်ပေးတာ ခံပြီး ငုံ့ ကြည့်နေချင်တယ် အဟီး၊ ပြောရင်း တောင် လီးတောင် လာပြီ၊ အန်တီသု သား လီးကို စုပ်ပေးပါလား”

“မေမေ က သား လီးကို စုပ်ပေးမှာပေါ့၊ ပြီးရင် မေမေ့ ကို ဒေါကီ လိုးပေး ရမယ်နော် မအေလိုးလေး”

ရဲရင့်အောင် လီးက ဖြောင်းကနဲ မာတောင် တက်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က အိပ်ယာပေါ် ထထိုင်ကာ တူတော်မောင် ပေါင်ဘေးမှာ ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်ရင်း မာတောင် လာသည့် လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် တချက် နှစ်ချက် ဖွဖွလေး ဂွင်းထု ပေးလိုက်ရင်း ခေါင်းကို ငုံ့ကာ သူမ နူတ်ခမ်း အစုံ ဖြင့် ငုံခဲလိုက်လေသည်။