ဒစ်ခေါင်းကို ဗဟိုပြု၍ (အပိုင်း ၁)

ကားလေးက တရွေ့ရွေ့နဲ့မောင်းနှင်နေလိုက်တာ မော်လမြိုင်ကိုကျော်လို့ ရေးမြို့တောင်ရောက်ခါနီးနေပြီ၊ သူတို့ရဲ့ဦးတည်ရာကတော့ ဗမာပြည်ရဲ့တောင်ဖျားဆုံးဒေသ ဘိတ် ထားဝယ် ကော့သောင်း ခရီးစဉ်လေးပေါ့၊ သွားရတဲ့အကြောင်းအရင်းကတော့ သီရိရတနာဆိုတဲ့ကောင်းမလေးတစ်ယောက် ဆယ်တန်းအောင်တဲ့အထိန်းအမှတ်အနေနဲ့ မိသားစုလိုက်ခရီးထွက်လာကြတယ်၊ အဖိုးဖြစ်သူ ဦးချစ်မောင်ရယ် အဖွားဒေါ်ရွှေတုတ်ရယ် အမေဒေါ်ခင်ခင်သိမ့်ရယ် သူ့အဖေဦးတင်ထွဋ်ရယ် နဲ့ ဦးလေးဖြစ်သူ သန်းထွန်းရယ် ၆ ယောက်သား တောင်ငူကနေထွက်လာခဲ့တယ် သီရိရတနာက အထက်တန်းကိုရိုးရိုးအောင်ယုံတင်မဟုတ်ပဲ ဂုဏ်ထူး ၅၆ ခုပါ ပါပြီး သူ့ရဲ့ အသက် ၆၃၉၃ နှစ်ပြည့် မွေးနေ့လဲနီးနေပြီဖြစ်တာကြောင့် တစ်အိမ်လုံးကသူ့ကိုအလိုလိုက်ပြီး သူသွားချင်တဲ့ မောင်းမကန်ခရီးစဉ်ကိုစီစဉ်ပေးကြရင်း မိသားစုလိုက်ခရီးထွက်ဖြစ်သွားတာပေါ့၊

အဖိုးဖြစ်သူဦးချစ်မောင်က အသက်မှာ ၆၄၃၈ နှစ်ကျော်လို့ ၆၄၄၈ နားကပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ငယ်စဉ်အခါကတော့ နာမယ်ကြီးဓါတ်ပုံဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပြီး ရုပ်ရှင်အသိုင်းအဝိုင်းကြားတွင်  နာမယ်လဲအတော်အသင့်ကြီးခဲ့တဲ့သူတစ်ယောက်ပေါ့၊ သူ့ဇနီးဒေါ်ပန်းအကြည် ကလဲ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးဟောင်းတစ်လက်ဖြစ်ခဲ့ပြီး ဦးချစ်မောင်နဲ့အကြောင်းပါလို့ သမီးလေး ခင်ခင်သိမ့်ကိုမွေးပြီးနောက်မှာမှ ရုပ်ရှင်လောကကနေအနားယူလာခဲ့တာ တော်တော်တောင်ကြာခဲ့ပြီပဲ၊

သူတို့မှာက ခင်ခင်သိမ့်နဲ့ သားငယ် သန်းထွန်းတို့သာရှိပြီး သန်းထွန်းကတော့ ရန်ကုန်မှာအခြေကျနေလေရဲ့ သမီးကြီးကတော့အိမ်ထောင်ကျသွားပေမယ့်လဲအိမ်ခွဲမနေကြပဲမိဘများနဲ့အတူ တောင်ငူမှာပဲနေကြတယ်၊ သူ့အမျိုးသားဦးတင်ထွဋ်ကတော့ ကုန်ကားများ ခရီးသွားကားများစွာပိုင်ဆိုင်ထားပြီး လူအငှားဖြင့်ထားကာ ဦးတင်ထွဋ်ကိုယ်တိုင်ကားတစ်စီးမောင်း၍ကုန်ပို့ လူပို့လုပ်ပါတယ်  သူတို့မိသားစုက အချမ်းသာကြီးမဟုတ်တောင် တော်တော်ပြေလည်ကြတဲ့ထဲပါတာပေါ့ဗျာ၊ ဦးတင်ထွဋ်ကဇနီးနဲ့ ယောက္ခတွေကိုဘာမှလိုလေသေးမရှိအောင်ပြည့်ပြည့်စုံစုံထားပေးတယ်၊

ဒီလို့နဲ့သူတို့ရဲ့ခရီးစဉ်က ထားဝယ်ကိုအရင်မဝင်ပဲနောက်ဆုံးမှလည်ပတ်မယ်စိတ်ကူးပြီး ကော့သောင်းကိုတန်းသွားလိုက်ပါတယ်၊ ကော့သောင်း ဘိတ်တို့မှာ ၄ ရက်ခန့်နေထိုင်ပြီး ထားဝယ်မသွားခင်တစ်ရက်မှာတော့ ဘိတ်ကတည်းခိုးခန်းမှာတည်းကြတော့ ခရီးသွားရာသီမို့လားမသိ ဟော်တယ်တွေတည်းခိုခန်းတွေကလူအကုန်ပြည့် အခန့်ပြည့်နေတော့ သူတို့လဲ နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းထဲမှာတင်ပဲ extra bed တွေထပ်ဝယ်ပြီးစုအိပ်လိုက်ကြတယ်၊

ညဖက်ကျတော့မအိပ်ခင်လေးမှာ တည်းခိုခန်းနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ကဘီယာဆိုင်မှာ ဦးချစ်မောင်ရယ် သမတ်တင်ထွဋ်ရယ် သန်းထွန်းတို့က ညဖက်ဘီယာစုပ်ကြတာပေါ့၊ ဒေါ်ရွှေတုတ်နဲ့သီရိကတော့အခန်းထဲမှာတင် ဖုန်းသုံးရင်းနေခဲ့ပြီး ခင်ခင်သိမ့်ကပါသူ့ယောက်ျားနောက်လိုက်လာပြီး အတူတူဝင်သောက်ဝင်မြည်းလိုက်သွားတယ်၊ လေးယောက်သား စကားတပြောပြောနဲ့ သောက်သောက်စားစားနဲ့ ညမိုးချုပ်လို့ ဆိုင်သိမ်းခါနီးမှ ထပြန်လာလိုက်ကြပြီး လေးယောက်သားလဲတော်တော်ရေချိန်ကိုက်သွားတယ်၊

တည်းခိုခန်းပြန်ရောက်သွားတော့ ဒေါ်ရွှေတုတ်နဲ့ သီရိရတနာတို့ကအိပ်နှင့်နေကြပြီမို့ ဦးချစ်မောင်တို့လဲအိပ်ယာဆီကိုတန်းဝင်အိပ်လိုက်ကြာတာပေါ့၊ အိပ်တဲ့အခါကျတော့ သူတို့အစကစီစဉ်ထားတာက ခင်သိမ့်ရယ် ဒေါ်ရွှေတုတ်ရယ် သီရိရယ်က မိသားစုကုတင်အကြီးမှာအိပ်ပြီး ဦးချစ်မောင်ရယ် သားငယ်သန်းထွန်းရယ်ကတော့ ဘေးနေရာလွတ်မှာ extra bed နဲ့အိပ်မယ် ဦးတင်ထွဋ်ကသူတို့ကုတင်ခြေရင်းမှာအိပ်ယာပြင်ထားလိုက်ပြီးအိပ်မလို့လုပ်ထားပေမယ့် ခင်သိမ့်တို့ကမူးလဲမူးလာ စိတ်လဲနည်းနည်းထနေတော့ ဒေါ်ရွှေတုတ်တို့နဲ့ကုတင်ပေါ်သွားမအိပ်တော့ပဲ သူ့လင်ရှိရာကြမ်းပြင်မှာပဲလိုက်အိပ်တာနဲ့ သန်းထွန်းကကုတင်ပေါ်ရောက်သွားတယ်၊

ဦးချစ်မောင်ကနံရံဘက်မှာအိပ်ပြီး ဦးတင်ထွဋ်ကအလယ်မှာ ခင်သိမ့်ကတော့ဘေးအစွန်းပေါ့ သူ့ဘေးမှာလဲဒေါ်ရွှေတုတ်တို့ကုတင်ပဲရှိတော့တယ်၊ အကုန်လုံးလဲမူးပြဲလာကြတာဆိုတော့အခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း အိပ်ယာထဲတန်းဝင်သွားပြီးထိုးအိပ်ကြတော့တာပဲ၊ အလင်းစူးတဲ့မီးတွေတော့ပိတ်ထားပြီး နံရံကမီးလုံးအသေးလေးတွေသာဖွင့်ထားတာမို့ တစ်ခန်းလုံးအမှောင်ကြီးတော့ဖြစ်မနေဘူး အိပ်ယာထဲရောက်ပြီးအသံတွေတိတ်သွားပြီးမကြာဘူး

ခင်ခင်သိမ့်လဲသူ့လင်နားကိုပူးကပ်သွားကာ ရင်ခွင်ထဲအတင်းဝင်လိုက်ပြီး လေသံတိုးတိုးဖြင့်
-မောင် ခင်တို့မလုပ်တာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲဟင် ၆ လလောက်တောင်ရှိမလားပဲ-
-မင်းကလဲ ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ အိပ်တာမဟုတ်ဘူး-
-မောင်ကလဲ….ခင် ဒီညဘယ်လိုဖြစ်လဲမသိဘူး အရမ်းဆာနေတယ်-
-ဟာကွာ ဘေးမှာအဖေကောအမေပါရှိနေတာကိုဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ-
-ခင်က ဒီနေရာမှာပြောတာမဟုတ်ပါဘူးမောင်ရယ် ခင်တို့အပြင်ခဏထွက်ပြီး…..-
-တော်…တော်…တော် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက်လုပ်နေရင် ကျန်တဲ့သူတွေပါနိုးကုန်လိမ့်မယ်-
-မောင်ကလဲ ခင်ကိုမချစ်တော့ဘူးလား မောင်နော်…..-
-မဟုတ်ပါဘူးကွာ ခင်ကလဲ မောင်ကအကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ပြောနေတာပါ-
-မရပါဘူး ကျမဒီလိုစိတ်လာဖို့ဆိုတာ တော်ရုံဖြစ်ခဲတယ် လာနေတုန်းလေ အတူနေချင်လို့ပါ နော်နော် အပြင်ခဏထွက်ရအောင်ပါ-
-အပြင်မှာ ဘာနေရာရှိမှာလဲကွာ ကဲဒီလိုလုပ်ကွာ နာရီဝက် တစ်နာရီလောက်တော့ အောင့်ထားလိုက်အုံး အဖေအိပ်သွားမှ မောင်တို့ကပ်တိုးလေးလုပ်ကြမယ်လေ-
-အင်း ပြီးရော ရှင်ကြီး ကျုပ်ကိုပစ်ပြီး အိပ်မသွားနဲ့နော်-
-အေးပါကွာ အေးပါ ခုတော့ခဏမှိန်းလိုက်အုံးမယ် ခဏနေပြန်ထကြမယ်လေ နော်- ဆိုကာဦးတင်ထွဋ်နဲ့ခင်သိမ့်တို့လဲအတိုက်အဖောက်ညီစွာ သဘောတူလိုက်ကြပြီးခဏမှိန်းနေလိုက်ကြတယ်၊ မူးကလဲမူးနေတော့ ခဏမှိန်းတယ်ပြောပေမယ့် နှစ်ယောက်သားကတော့တချိုးထဲအိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်၊

ညဖက် ၁၄၈ နာရီကျော်လောက်ကျမှ ခင်သိမ့်လဲအခန်းထဲကအသံတချို့ကြောင့် နိုးချင်သလိုလိုဖြစ်လာပြီး မျက်လုံးဖွင့်အခန်းထဲလှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှမရှိတာကိုတွေ့လိုက်ရပြီး သူ့ဖုန်းကနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ည ၁၄၈ ကျော်နေတာလဲသိကော အကုန်လုံးအိပ်နေကြပြီဆိုတော့ သူဂွင်ဖန်လို့ရပြီဆိုပြီး အနောက်ကနေဖက်အိပ်နေတဲ့သူ့ယောက်ျားဘက်လှည့်လိုက်ပြီး သူ့ပါးကိုလှည့်နမ်းလိုက်ရင်း ပုဆိုးကိုဆွဲဖြည်ကာလီးကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ပေးပြီး ဂွင်းထုသလို ညှစ်ညှစ်ပြီးစွပေးလိုက်တော့ လီးကြီးကလဲသူ့လက်ထဲမှာတင် တဖြေးဖြေးမာလာပါတော့တယ်
-အင်း…………အင်…..- ဆိုပြီးသူ့ယောက်ျားဆီကငြီးငြူသံကြားလိုက်ရတော့ ခင်သိမ့်လဲလေသံဖြင့်
-မောင် အချိန်ရှိတုန်းချစ်ရအောင်နော် သိပ်မကြမ်းနဲ့နော် ဘေးမှာအဖေလဲရှိတော့- ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ ဦးတင်ထွဋ်ဆီကဘာသံမှတော့ထွက်မလာပါ၊

ဒါနဲ့ ခင်သိမ့်လဲသူ့ယောက်ျားကိုကျောပေးလိုက်ပြီး သူ့ထမိန်ကိုလဲခါးအထိဆွဲလှန်လိုက်ကာ လက်နောက်ပြန်ဖြင့်သူ့ယောက်ျားလီးကြီးကိုကိုင်ပြီး သူ့ဖင်ကြားထဲထည့်ထားလိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်လုံးကိုလဲအနောက်ကိုဆုတ်လိုက်ပြီး လီးကြီးနဲ့သူ့စောက်ဖုတ်လမ်းကြောင်းတည့်အောင်ချိန်ညှိနေပါတော့တယ်၊ လီးကြီးလဲသူ့ဆောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထဲနှစ်ဝင်သွားကော သူကိုယ်လုံးလေးဖြင့်အနောက်ကိုပိုဆုတ်လိုက်ပြီး လီးကြီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲအတင်းသွင်းနေပါတော့တယ်၊ သွင်းနေရင်းနဲ့မှလီးတစ်ဝက်လောက်ထိဝင်လာတော့မှ အနောက်ကသူ့ယောက်ျားကသူ့ခါးကိုလာဖက်ကိုင်လိုက်ပြီး ခါးကိုဆွဲကာဆောင့်သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်၊

ခင်သိမ့်လဲအလိုးမခံရတာလဲကြာ အရည်လဲသိပ်မထွက်သေးတော့ လီးကြီးကခင်သိမ့်စောက်ဖုတ်ထဲကိုခြောက်ကပ်ကပ်နဲ့ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားပါတော့တယ်၊ လီးကြီးလဲအဆုံးထိဝင်သွားကော ဦးတင်ထွဋ်ကကိုယ်ကိုနောက်ဆုတ်ကလီးပြန်ထုတ်လိုက် ရှေ့ပြန်တိုးပြီးထပ်ထည့်လိုက်နဲ့ ညှောင့်ညှောင့်ပြီးလိုးနေပါတော့တယ်၊

သူတို့အဖြစ်ကလဲ ဘေးမှမိဘတွေ သားသမီးတွေထားပြီးခိုးလိုးနေရတော့ စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါဆိုသလို ဘေးတိုက်အနေအထားနဲ့ပဲဆောင်းတီးရတာပေါ့၊ နှစ်ယောက်လုံးကတော့အားမရတာအမှန် ခင်ခင်သိမ့်ကပိုဆိုးပြီး ညှောင့်လိုးနေတဲ့သူ့ယောက်ျားဖက်လှည့်လိုက်ပြီး
-မောင် ခင် အားမရဘူး အပြင်မှာသွားလုပ်ရအောင်ပါ- လို့ညှိပေမယ့် ဦးတင်ထွဋ်ကဘာမှမပြောပဲ လီးကိုသာစောက်ဖုတ်ထဲအထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီးဆက်လိုးနေပါတယ်၊

ခင်သိမ့်လဲပြောမဲ့သာပြောတာ ဘီယာတန်ခိုးနဲ့ခေါင်းတစ်ခုလုံးချာချာလည်နေပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲဝင်ထွက်သွားလာနေတဲ့လီးကြီးရဲ့အရသာကိုတောင် ရတချက် မရတချက်နဲ့ဖြစ်နေတော့ လုံးဝမခံရတာထပ်စာရင် နည်းနည်းအဆာပြေသေးတယ်သဘောထားလိုက်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲဝင်ထွက်သွားလာနေတဲ့လီးကြီးဆီကိုသာအာရုံထားပြီး လီးကိုစောက်ဖုတ်နဲ့ညှစ်စုပ်ပေးလိုက်ရင်း အလိုးခံနေတယ်၊

ဦးတင်ထွဋ်ကလဲလိုးရင်းနဲ့ပြီးချင်လာတော့ ခင်သိမ့်ကိုပက်လက်ဖြစ်အောင်ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး ပေါင်တစ်ဖက်ကိုလဲဆွဲမြှောက်လိုက်ကာ အရှိန်သွက်သွက်နဲ့ ဘေးတိုက်ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးလိုက်တာ ပလွတ်…..ပလွတ်….ပလွတ်…. ဆိုတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲလီးအဝင်အထွက်အသံများပင် ခပ်စိပ်စိပ်ထွက်လာပြီး သိပ်မကြာလိုက်ခင်မှာပဲ ခင်သိမ့်စောက်ဖုတ်ကြီးလဲနွေးခနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ဦးတင်ထွဋ်ပြီးသွားတာပေါ့၊ ပြီးသွားပေမယ့်လဲလီးကိုမချွတ်တော့ပဲဆက်စိမ်ထားလိုက်ပြီး ဦးတင်ထွဋ်ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ခြေတစ်ချောင်းကိုပါသူ့ယောက်ျားအပေါ်ခွလိုက်ပြီး ဦးတင်ထွဋ်ဘက်လှည့်ပြီးမျက်နှာကိုစမ်းတဝါးဝါးနဲ့စမ်းကာ ကစ်ဆင်စုပ်နေလိုက်တော့တယ်၊

လီးကလဲဆက်ညှောင့်ဆဲ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကလဲစုပ်နေတာမပြတ်ပဲခင်သိမ့်ကဘေးကိုဖယ်ထားတဲ့စောင်ကိုယူကာနှစ်ယောက်လုံးကိုလုံအောင်ခြုံလိုက်ကြပြီး စောင်အောက်ကနေပဲသူ့ကိုယ်လုံးလေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီးဆက်လိုးနေပြီး တဖြေးဖြေးနဲ့ငြိမ်ကျသွားကာ အနောက်ကဦးတင်ထွဋ်ဆီကဟောက်သံလေးထွက်လာတော့မှ သူလဲစိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ပြန်အိပ်လိုက်ရတော့တယ်။
မနက် ၄ နာရီဝင်းကျင်လောက်မှာတော့ခင်ခင်သိမ့်လဲ တရေးနိုးသွားကာ ညကသူတို့အဖြစ်ကိုပြန်တွေးမိပြီး စိတ်ထဲသိပ်မကျေနပ်သေးတာနဲ့ နောက်ကိုမလှည့်ပဲလက်နဲ့စမ်းလိုက်တော့ ဦးတင်ထွဋ်ရဲ့လီးကြီးကတောင်လျက်နဲ့ပဲ သူ့ဖင်ကိုဆက်ထောက်ထားတာတွေ့လိုက်ရတော့ သူကလဲလီးကိုလက်နဲ့ထိန်းကသူ့စောက်ဖုတ်ရှိရာသို့တေ့သွင်းလိုက်ပြီးအရှေ့ကနေပဲသူ့ဟာသူအနောက်ဆုတ်၍ လီးကြီးကိုသူ့စောက်ဖုတ်ထဲရောက်အောင်သွင်းယူလိုက်တယ်၊

လီးကြီးလဲသူ့စောက်ဖုတ်ထဲရောက်သွားကော ခင်သိမ့်ကသူ့ဖာသာကိုယ်လုံးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီးကြိတ်လိုးနေလိုက်တာ အနောက်ကအိပ်နေတဲ့ဦးတင်ထွဋ်ကလဲ နိုးသွားတာနဲ့ ခင်ခင်သိမ့်နို့အုံကြီးကိုလက်နဲ့ဆွဲညှစ်လိုက်တော့ ခင်သိမ့်လဲခါးကိုကော့ကာပေးလိုက်တော့ ဦးတင်ထွဋ်ကလဲသူ့ဟာသူခပ်သွက်သွက်လေးညှောင့်သွင်းလိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးနဲ့မှန်မှန်လေးလိုးနေလိုက်ပါတော့တယ်၊

စောက်ဖုတ်ထဲမှာလဲညကလိုးထားတဲ့လရည်တွေနဲ့မို့ စိုပြီးချော်လို့ လိုးရတာသိပ်မကောင်းပေမယ့် ဘေးတိုက်စောင်းတီးရတာမို့စောက်ဖုတ်ကြီးကလီးကိုညှပ်ပြီးလိုးရတာကြောင့် နည်းနည်းတော့စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့လိုးလို့ကောင်းနေဆဲပါပဲ၊ အဲ့လိုနဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ဘေးတိုက်စောင်းတီးကာလိုးနေတဲ့အချိန်မှာပဲ သူတို့အခန်းထဲမှာလှုပ်ရှားသွားတဲ့ လူရိပ်‌ယောင်ကို‌ ခင်သိမ့်ကတွေ့လိုက်ရတော့ သူ့နို့တွေကိုညှစ်နေတဲ့ဦးတင်ထွဋ်လက်ကိုဆွဲဆိပ်လိုက်ပြီး အချက်ပေးကာငြိမ်နေလိုက်တယ်၊

ဘယ်သူလဲကြည့်လိုက်တော့ သမီးဖြစ်သူ သီရိရတနာတစ်ယောက်တစ်ရေးနိုးလို့အိမ်သာထသွားတာမို့ သူလဲသီရိကိုလိုက်ကြည့်နေလိုက်တယ်၊ သီရိကလဲအိမ်သာထဲမဝင်ခင် အိမ်သာရှေ့ကမီးကိုဖွင့်လိုက်တော့ တစ်ခန်းလုံးလင်းသွားတော့ ခင်သိမ့်လဲအိပ်ချင်ဟန်ဆောင်ကာ မျက်လုံးကိုမှေးကြည့်နေလိုက်တယ်၊ သီရိကတော့သူတို့အဖြစ်ကိုဘာမှသိဟန်မတူ အိပ်စုံမှုံမွှားပုံစံလေးနဲ့ အိပ်ရင်းယောင်ပြီးလမ်းလျောက်နေသူတစ်ယောက်ပမာဘယ်မှမကြည့်ပဲအိမ်သာထဲတန်းဝင်သွားတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်၊

အဲ့အချိန်မှာပဲဦးတင်ထွဋ်ကလဲ ခင်သိမ့်စောက်ဖုတ်ထဲငြိမ်နေတဲ့လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီး တဖန်ထပ်လိုးကြပြန်တာပေါ့၊ ခင်သိမ့်လဲမျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲဝင်ထွက်နေတဲ့လီးကြီးရဲ့အရသာကိုခံယူရင်း သမီးဖြစ်သူအိမ်သာထဲကပြန်အထွက်အလာကိုလဲ မျက်လုံးမှေးမှေးဖြင့်စောင့်ကြည့်နေရင်း အမှတ်တမဲ့ဘေးကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့ရှေ့မှာလူတစ်ယောက်ကျောပေးအိပ်နေတာကိုသိလိုက်ရပြီး စိတ်ထဲမှာတော့
-အဖေကဘယ်လိုလုပ်အဲ့ဖက်ရောက်သွားတာလဲပေါ့- တွေးနေတုန်းမှာပဲ ဦးတင်ထွဋ်လီးကြီးကမိမိစောက်ဖုတ်ထဲအရှိန်ခပ်သွက်သွက်အထုတ်အသွင်းလုပ်လာတော့ ဦးတင်ထွဋ်ပြီးချင်ပြီအထင်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့လီးကိုပိုညှစ်ပေးလိုက်ပြီး အနောက်ကိုခေါင်းလေးလှည့်ပြီးအနမ်း ဦးတင်ထွဋ်ကလဲခင်သိမ့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုနမ်းစုပ်ရင်း ညှောင့်လိုးနေရင်းနဲ့ သူ့လီးကြီးကလရည်များထပ်ထွက်ကာ ပြီးသွားပြန်တယ်၊

ပြီးသွားတော့ လီးတန်ကြီးကလရည်တွေတောက်လျောက်ထွက်နေပြီး လရည်ကုန်တဲ့အထိလိုးညှောင့်ပြီးထုတ်ပေးရင်း သူတို့နှစ်ဦးနမ်းတာခွာပြီးတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ကြတော့
-ဟင်….အဖေ…….- ဆိုပြီး ခင်သိမ့်တစ်ယောက်အထိတ်တလန့်ဖြစ်သွားတော့ သူ့နောက်ကသူ့ကိုလိုးနေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကလဲမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး
-ဟာ……သမီး……- ဆိုပြီး တ လိုက်ရင်းနှစ်ဦးသားအကြောင်ရိုက်သွားကြတယ်၊ အခန်းမီးယောင်အောက်မှာမို့ အကုန်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်တွေ့နေရပြီးသူ့အနောက်မှာသူ့ကိုလိုးပေးနေတာ ဦးတင်ထွဋ်မဟုတ်တာသိလိုက်ရတယ် ဒါနဲ့ခင်သိမ့်လဲရှေ့ကိုပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ရှေ့မှာသူ့ကိုကျောပေးအိပ်နေတာ ဦးတင်ထွဋ်မှန်းသိသွားပြီး ကုတင်ပေါ်မှာလဲ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ရွှေတုတ်ကကျောပေးလျက်သားအိပ်နေတာတွေ့လိုက်ရတယ်၊

အစကတော့ ကုတင်နဲ့သူ့လင်ကြားမှာအိပ်နေပြီး ဘယ်လိုလုပ်သူက အလယ်ကိုရောက်သွားလဲစဉ်းစားမရ တစ်ခုရှိတာက သူကအိပ်ရင်းလူးလိမ့်ပြီးအိပ်တတ်တဲ့အကျင့်ရှိတယ် ညကသူတို့ပထမဆုံးအကြိမ်စလိုးတဲ့အချိန် သူ့ယောက်ျားကအိမ်သာသွားလို့ နေရာလွတ်ပြီး သူလဲလူးလိမ့်ရင်းအလယ်ရောက်သွားတာနေမယ်လို့ စိတ်ထဲအောင်မေ့နေလိုက်တယ်၊ ဦးချစ်မောင်ကလဲ အိမ်မက်လိုလို တကယ်လိုလိုနဲ့ သူ့လီးကိုလာကိုင်ပြီးစောက်ဖုတ်ထဲအတင်းထိုးထည့်တာခံလိုက်ရတော့ မလိုးရတာလဲကြာပြီဖြစ်တာရယ် အရက်ကလဲမူးနေတာရယ်ကြောင့် ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်းမခွဲမိတော့ပဲ မူးမူးနဲ့ရှေ့မကြည့်နောက်မကြည့် သူ့မိန်းမဒေါ်ရွှေတုတ်အထင်နဲ့စွတ်ဆွတ်လိုးနေလိုက်တာ ဒေါ်ရွှေတုတ်မဟုတ်ပဲ သူ့သမီးဖြစ်သူခင်သိမ့်ဖြစ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရပေမယ့် စောက်ဖုတ်ထဲမှာစိမ်ထားတဲ့လီးကြီးကလရည်များလဲထွက်လို့မကုန်နိုင်သေးပဲ ဆက်လက်ထွက်နေဆဲ၊

သူကလဲညှောင့်လျက်သားနဲ့အရည်တွေအကုန်ညှစ်ထုတ်နေလိုက်ပြီး ခင်သိမ့်စောက်ဖုတ်လေးကသူ့လီးကို ပို ပိုညှစ်ပေးလာသလိုခံစားနေရတယ်၊

အဲ့အချိန်မှာပဲ အိမ်သာရေဆွဲချသံကြားလိုက်ရတော့ ခင်သိမ့်ကောဦးချစ်မောင်တို့လဲနှစ်ယောက်သားဖက်လျက်အနေအထားပြန်နေကာ ဟန်မပျက်အိပ်နေလိုက်ကြပြီး မြေးဖြစ်သူသီရိတစ်ယောက်အိမ်သာထဲကထွက်လာပြီး အခန်းမီးကိုပိတ်ပြီးကုတင်ပေါ်ပြန်တက်လှဲသွားတဲ့အထိ သူတို့နှစ်ဦးသားအသက်ရှုဖို့တောင်မေ့နေကြတယ်၊

အခန်းတစ်ခုလုံးအမှောင်ပြန်ဖုံးသွားကြပေမယ့် သူတို့သားအဖနှစ်ဦးသားလဲလှုပ်တောင်မလှုပ်ရဲ အသံထွက်မှာကြောက်လို့ ငြိမ်နေလိုက်ကြပြီး ဦးချစ်မောင်ရဲ့လီးတန်ကြီးကလဲသမီးဖြစ်သူရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာအစွမ်းကုန်တောင်မတ်လို့နေတော့တယ်၊ ခင်ခင်သိမ့်ကလဲထိုအဖြစ်ကိုမသိမဟုတ် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲထိုးခွဲဝင်ရောက်ကာ နှစ်ချီလိုးထားသောအဖေဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးက သွေကျောတွေတဒုတ်ဒုတ်နဲ့ခုန်လာပြီးပို၍ပင်မာကျောနေသယောင်ယောင်ခံစားလိုက်ရပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့မသိမသာညှစ်ပေးနေလိုက်တယ်၊

တော်တော်လေးကြာလို့သီရိအိပ်သွားလောက်ပြီထင်တော့မှ ခင်သိမ့်ကအရှေ့ကိုကော့ထွက်လိုက်တော့ အဖေဖြစ်သူရဲ့လီးတန်ကြီးလဲသူ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေကျွတ်ထွက်သွားပြီး ဟာတာတာကြီးဖြစ်ကျန်ခဲ့တော့ ကိုယ့်စိတ်ကိုထိန်းကာအဖေဖြစ်သူကိုလဲစကားမပြောရဲပဲနေပြီးဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေပြန်တွေးလို့ ရှက်ကလဲရှက် အဖေ့ကိုလဲမျက်နှာပူနေမိတယ်၊ တအောင့်အကြာမှာ သူ့အဖေကနောက်ကနေသူ့ပုခုံးကိုလာကိုင်တော့ ခင်သိမ့်လဲအနောက်ကိုလှည့်မကြည့်ရဲပါ၊

ဦးချစ်မောင်ကလဲခင်သိမ့်ပုခုံးကိုလှုပ်ပြီးခေါ်နေပေမယ့် ခင်သိမ့်ရဲ့ပြန်မထူးတော့ အရဲစွန့်ကာ ဒီအခြေအနေထိရောက်နေပြီးမှတော့မထူးဘူးဆိုပြီး သမီးဖြစ်သူရဲ့နောက်ကျောကိုကပ်လိုက်ပြီး ပုခုံးကိုပုတ်ပြီးနှိုးလိုက်တော့ ခင်ခင်သိမ့်တစ်ယောက်ရှက်နေဟန်တူတယ် ငြိမ်နေတော့ ဦးချစ်မောင်ကပဲခင်သိမ့်ကိုလှမ်းဖက်လိုက်ပြီး လည်ပင်းလေးကိုနမ်းလိုက်ရင်း အနောက်ကနေနို့အုံလေးတွေကိုဆွဲညှစ်ကာနယ်ပေးနေတော့ ရှက်စိတ် ဝမ်းနည်းစိတ်ပြည့်နေတဲ့ခင်သိမ့်လဲအဖေဖြစ်သူရဲ့လုပ်ရပ်ကြောင့် နားမလည်နိုင်ဖြစ်သွားပြီး သူ့အဖေဘယ်အထိဆက်လုပ်မလဲသိချင်သွားကာငြိမ်နေလိုက်တော့ ဦးချစ်မောင်ကလဲခင်သိမ့်လည်ပင်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်ပြီး နားနားသို့တိုးကပ်ကာ
-သမီး အဖေ မဝသေးဘူး လေးဖက်ထောက်ပေး- ဆိုပြီးတုံးတိတိပြောချလိုက်တော့ ခင်ခင်သိမ့်တစ်ယောက်လဲကိုယ့်နားကိုပင်မယုံနိုင်တော့၊

ဦးချစ်မောင်ရဲ့လုပ်ရပ်ကိုလဲနားမလည်တော့ပဲအကြောင်သားနဲ့အဖေဖြစ်သူကိုလှည့်ကြည့်ကာငေးနေမိတော့တယ် ဦးချစ်မောင်ကပဲသူ့ခါးကိုလာဆွဲလိုက်ပြီး လေးဖက်ထောက်ပုံစံလုပ်ယူနေတာမို့ ခင်သိမ့်လဲရုန်းထွက်ချင်ပေမယ့်လဲ သူကိုယ်တိုင်ကိုက ကာမအရသာအတောမသတ်နိုင်သေးတော့ ဦးချစ်မောင်လုပ်သမျှကိုလိုက်လျောပေးနေမိတယ်၊

ခင်ခင်သိမ့်တစ်ယောက်လေးဖက်ကုန်းပြီး ဖင်ကိုကော့ပေးထားတဲ့အနေအထားရောက်သွားတော့ ဦးချစ်မောင်ကအနောက်ကနေ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး ထမိန်ကိုပြန်ဆွဲလှန်လိုက်ရင်း သူ့လီးကြီးကိုခင်သိမ့်စောက်ဖုတ်မှာတေ့သွင်းလိုက်ပြီး တစ်ချက်ထဲဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ ခင်သိမ့်လဲအောင့်တက်သွားပြီး
-အ…..ရှီး……….ဖြေး….ဖြေး…..အား- တစ်ညလုံးလိုးထားတဲ့လရည်တွေကလဲစောက်ဖုတ်ထဲမှာမခြောက်သေး ရေနဲ့လဲမဆေးရသေးတာကြောင့် ထွက်ပြီးသားစောက်ရည် လရည်တွေနဲ့ချော်ပြီး လီးကြီးကစောက်ဖုတ်ထဲကိုတန်းတန်းဝင်သွားပေမယ့်လဲ ခုသူ့ကိုလိုးနေတာ သူ့ယောက်ျားမဟုတ်ပဲ အဖေအရင်းကြီးဖြစ်နေတာစိတ်ထဲသိနေတော့ ကြက်သီးတွေလဲထ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲဝင်လာတဲ့လီးကြီးကိုလဲ ညှစ်စုပ်ကာပေးနေမိတယ်၊

ဦးချစ်မောင်က ဝင်သွားတဲ့လီးကိုဒစ်ခေါင်းထိပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးတဖန်ထပ်ဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်တယ် ထုတ်လိုက်ဆောင့်သွင်းလိုက်နဲ့ ခင်ခင်သိမ့်လဲအဖေ့ကိုရှက်တာ ကြောက်တာမရှိတော့ ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့ယောက်ျားဖြစ်သူနိုးလာမှာပင်မကြောက်မိတော့ပဲ ကာမဆိပ်တက်လာပြီး ခါးကိုခွက် ဖင်ကိုကော့ကာပေးနေတယ် ဦးချစ်မောင်ကလဲခင်သိမ့်ခါးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကာ သူ့ဂွေးဥကြီးခင်သိမ့်ဆီးခုံသွားရိုက်တဲ့အထိ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ဆောင့်ကာလိုးပါတော့တယ်၊

အသံတွေအရမ်းထွက်လာတော့ ခင်သိမ့်ကနောက်ပြန်လှည့်ကာ သူ့အဖေရဲ့လက်မောင်းကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တော့ ဦးချစ်မောင်ကလဲကုန်းလိုက်ပြီးခင်သိမ့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းစုပ်လိုက်တော့ ခင်သိမ့်လဲခေါင်းကိုခါရမ်းလိုက်ပြီး လေသံတိုးတိုးဖြင့်
-ဘေးမှာ သူများတွေအိပ်နေတယ်လေ အသံတွေတအားထွက်နေပြီ- ဆိုတော့မှအရှိန်ကိုလျော့ချလိုက်ပြီး ခဏငြိမ်နေလိုက် အရှိန်ပြန်တင်ဆောင့်လိုက်နဲ့ ဖီးလ်ကတက်လိုက်ကျလိုက်ဖြစ်နေတော့ ဦးချစ်မောင်လဲမနေနိုင်တော့ပဲ အားရပါးရဆောင့်ပြီးလိုးချင်လာတာနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကလီးကြီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ ခင်ခင်သိမ့်လက်မောင်းလေးကိုဆွဲမလိုက်တော့ ခင်သိမ့်လဲသူ့အဖေကိုမော့ကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှတော့မပြောပဲ ဦးချစ်မောင်ဆွဲခေါ်ရာနောက်ပါသွားတော့တယ်၊

ဦးချစ်မောင်ကတော့ခင်သိမ့်လက်ကိုဆွဲ အိမ်သာထဲခေါ်သွားပြီး အိမ်သာထဲမှာတော့မီးအလင်းရောင်ကောင်းကောင်းနဲ့ သူတို့တစ်ဦးကိုတစ်ဦးရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်တွေ့နေရပြီး အချင်းချင်းဘာမှတော့မပြောနေကြတော့ပဲ ဦးချစ်မောင်ကဘေဇင်ကိုလက်နဲ့ပုတ်ပြလိုက်တော့ ခင်သိမ့်လဲသူ့အဖေလိုချင်တဲ့ပုံကိုသဘောပေါက်လိုက်ကာ ဘေဇင်မှာလက်ထောက်ကုန်းလိုက်တော့ ဦးချစ်မောင်က ခင်သိမ့်အနောက်မှာသွားရပ်ဘို့ ထမိန်းကိုလိပ်တင်လိုက်ပြီး သူ့ဒူးကိုအနည်းငယ်အောက်ကိုကွေးချလိုက်ရင်းလီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကိုထိကပ်ကာတရှိန်ထိုးဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်တော့ ခင်သိမ့်လဲအောင့်တက်သွားပြီးမျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာ ရှေ့သို့ငိုက်ကျသွားတယ်၊ ဦးချစ်မောင်ကဘေဇင်ရှေ့ကကြည့်မှန်လေးမှာပေါ်နေတဲ့ ရှုံ့မဲ့စွာဖီးတက်နေတဲ့ခင်သိမ့်ကိုကြည့်ပြီး သိပ်ညှာမနေတော့ပဲ လီးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပြန်ထုတ်လိုက် အသကုန်ဆောင့်သွင်းလိုက်နဲ့ ထပ်လိုးလိုက်တယ်၊

လိုးရင်းနဲ့လဲ ခင်သိမ့်ကော ဦးချစ်မောင်ပါ မှန်ထဲကတစ်ဆင့်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အကြည့်ချင်းဆုံနေကြပြီး ဖီးလ်များလဲတက်လာကာ ဦးချစ်မောင်ရဲ့လက်က ခင်သိမ့်အင်္ကျီအောက်ကိုထည့် နို့အုံကိုလှမ်းချေလိုက် ခင်ခင်သိမ့်ရဲ့ကျောလယ်ထိကျနေတဲ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲပြီးလိုးလိုက်နဲ့ ဦးချစ်မောင်ကော ခင်ခင်သိမ့်ပါကာမအရသာထူးကိုတူတူခံနေလိုက်ကြပြီး ၁၀ မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်ဆက်တိုက်လိုးဆောင့်အပြီးမှာပဲ လရည်တွေကခင်ခင်သိမ့်စောက်ဖုတ်ထဲကို တဖျောဖျောနဲ့ပန်းထွက်ကာပြီးသွားပါတော့တယ်၊

ပြီးလဲပြီးသွားကော ဦးချစ်မောင်ကလီးကိုစိမ်ထားလျက်နဲ့ ခင်သိမ့်ကိုယ်ပေါ်ကိုကုန်းလိုက်ပြီး လည်ပင်းတွေပုခုံးသား ဂုတ်ပိုးလေးတွေကိုကုန်းစုပ်လိုက်နမ်းလိုက်နဲ့ သူ့ဖင်ကြီးတွေကိုတစ်ဖက်စီတစ်ချက်စီရိုက်လိုက် ညှစ်လိုက်လုပ်လိုက်ပြီးမှ လီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ခင်သိမ့်လက်ကိုဆွဲခေါ်သွားကာ အိမ်သာပေါ်ထိုင်ခိုင်းတော့ ခင်သိမ့်လဲအိမ်သာခွက်ပေါ်ထိုင်လို့ ခေါင်းကိုသာ့ငုံ့လို့ထားတယ်၊ အဲ့နောက်ဦးချစ်မောင်ကခင်သိမ့်ရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲမလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကိုရေးပန်းနဲ့ဆေးကာပေးတော့ ခင်သိမ့်လဲအရှက်ကြီးရှက်မိကာ မျက်နှာကိုလက်နဲ့အုပ်ထားလိုက်ပါတော့တယ်၊

ရေပန်းနဲ့ဆေးပြီးတော့လဲ တစ်ရှူးနဲ့ခင်သိမ့်စောက်ဖုတ်ကိုတစ်ယုတယလေးသုတ်ကာပေးလိုက်ရင်း ခြောက်သွားတော့ ဦးချစ်မောင်ရဲ့ခင်သိမ့်ပေါက်ကြားထဲကိုခေါင်းကြီးငုံ့လို့ စောက်ဖုတ်ဘေးကိုကုန်းလျက်ပါတော့တယ်၊ ခင်သိမ့်လဲဘယ်လိုမှထင်မထားတဲ့အတွက်ကြောင့်မို့
-အို…အဖေ…အ…ရှီး..- ဆိုပြီးဦးချစ်မောင်ရဲ့ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုညှစ်ဆုတ်ဆွဲထားမိပါတော့တယ်၊ ဦးချစ်မောင်က ခင်သိမ့်စောက်ဖုတ်လေးကိုသေချာလေးလျက်ပေးလိုက် စုပ်ပေးလိုက်ပြီး ၅ မိနစ်ခန့်ကြာတော့မှ ရပ်လိုက်ပြီး
-သမီး မိသိမ့် ဖေ့လီးကိုဆေးပေး- ဆိုပြီးပြောလာရင်း ပုဆိုးလှန်ပေးကာနေတော့ ခင်သိမ့်လဲဘာမှပြန်မပြောရဲပဲ သူ့အဖေရဲ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးရေဆေးပေးနေပါတော့တယ်၊ ရေဆေးလို့ပြောင်သွားတော့လဲ ခင်သိမ့်ကတဖန်တစ်ရှူးနဲ့သုတ်ပေးလိုက်ပြီး အတောင်မကျသေးတဲ့ ဖခင်ရဲ့လီးကြီးကိုကြည့်ပြီး သူ့ပါးစပ်လေးဟလို့ခေါင်းကိုရှေ့ငိုက်ကျလာပြီး ဆွဲစုပ်လိုက်ပါတော့တယ်၊

အိမ်သာရေပန်းနဲ့သူ့လီးကိုဆေးကျောကာနေပြီး ခင်သိမ့်ကိုဘာမှမပြော လှည့်လဲမကြည့်ပဲအပြင်ကိုထွက်သွားပါတော့တယ်၊ ခင်ခင်သိမ့်လဲအဖေရဲ့လုပ်ရပ်တွေကိုနားမလည်ပေမယ့် သူ့အဖေကိုလဲအပြစ်မမြင်ရက်ပါဘူး အမေဖြစ်သူသွေးဆုံးနေတာ ၁၆၈၀ နှစ်ကျော်ပြီဆိုတာသိနေတာကြောင့်ကော ညကဇာတ်လမ်းကလဲသူ့ဖက်ကစလို့အဖေဖြစ်သူကရောယောင်ပြီးပါလာတာရောကြောင့် ဖြစ်ခဲ့သမျှကိုသာပြန်တွေးရင်းနောင်တတွေရလို့ အိမ်သာထဲမှာငုတ်တုပ်ထိုင်ငေးနေမိပါတော့တယ်၊

အိမ်သာထဲငုတ်တုပ်မေ့နေတာ ဘယ်နှစ်နာရီကြာသွားလဲမသိ အပြင်ဘက်မှာ ဒေါ်ရွှေတုတ်အသံ သမီးဖြစ်သူအသံတွေကိုကြားလိုက်ရတော့မှ ခင်သိမ့်လဲအသိပြန်ကပ်လာပြီးအပြင်ပြန်ထွက်လိုက်တော့ မိုးတောင်လင်းစပြုနေပြီ၊ ဒါနဲ့ပဲသူလဲခရီးဆက်ထွက်ရမှာမို့လို့ ဖြစ်ခဲ့သမျှကိုမေ့ကာထားရင်း အဝတ်အစားလဲပြင်ဆင်နေပါတော့တယ်၊

ဦးချစ်မောင်ကော ခင်သိမ့်ပါတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ရဲရဲမကြည့်ရဲကြ စကားလဲမပြောကြပဲရှောင်နေကြတယ်၊ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကော့သောင်းနဲ့ဘိတ်ကိုလည်ပတ်ပြီး အပြန် ထားဝယ်ရှင်ကိုးရှင်ဘုရားပတ်ဖူးကြဖို့ ထားဝယ်ကိုထွက်လာတာပေါ့၊ ထားဝယ်မှာဦးချစ်မောင်ရဲ့အသိဘုန်းကြီးကျောင်းရှိတာနဲ့ အဲ့မှာသွားတည်းကြပြီး ဘုန်းကြီးကလဲသူတို့မိသားစုအတွက်အိပ်ဆောင်တစ်ခုသပ်သပ်ပေးထားလိုက်တယ်၊

သူတို့လဲဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ခဏတဖြုတ်နားပြုပြီး ဘုရားပတ်ဖူးနေလိုက်ကြတာ ညနေ နေတော်တော်စောင်းမှဘုန်းကြီးကျောင်းကိုပြန်ရောက်တော့တယ်၊ ညအိပ်တဲ့အခါတော့ ဦးချစ်မောင်လဲ ဘုန်းကြီးနဲ့သွားပြီး စကားပြော လေပစ်ပြီး အိပ်ချိန်ရောက်မှအခန်းပြန်ကာသူ့မိန်းမဘေးမှာဝင်အိပ်လိုက်တယ်၊ ခင်သိမ့်တစ်ယောက်လဲ တစ်နေကုန်လည်ပတ်နေရပေမယ့် စိတ်ကမပါပဲ သူ့အဖေဖြစ်သူကိုသာစိတ်ရောက်နေတယ်

ညအိပ်တဲ့အခါကျတော့လဲ သူ့အဖေရဲ့ဘေးမှာ သူတို့သားအမိအိပ်ရပြီး ခြင်ထောင်နှစ်ခုကြားလူတစ်ယောက်စာတောင်မလွတ် ထိကပ်နေတာပေါ့၊ သမီးဖြစ်သူကိုဘေးမှာထားပြီးနှစ်ယောက်ခြင်ထောင်တစ်လုံးအိပ်တယ် ယောက်ျားဖြစ်တဲ့ကိုတင်ထွဋ်ကတော့ ဘေးမှာမောင်လေးနဲ့ ခြင်ထောင်သပ်သပ်သွားအိပ်တယ်၊

ဒီလိုနဲ့အချိန်တွေလဲတစ်ချက်ချက်နဲ့ကုန်ဆုံးလာပြီးကျန်တဲ့သူတွေအကုန်လုံးက ခရီးပန်းပြီးအိပ်ကုန်ကြပေမယ့် ခင်သိမ့်ကတော့အိပ်လို့မပျော်နိုင်ပါ၊ မနေ့ညကအဖြစ်ကိုပဲပြန်တွေးမိနေပြီး သူ့အဖေအိပ်တဲ့ဖက်လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်နဲ့သာဖြစ်နေတယ်၊ ည ၁ နာရီလောက်နေတော့ အရေးထဲဗိုက်က ထ နာလာပါရော၊ ဒါနဲ့သူ့ယောက်ျားကိုတင်ထွဋ်ကိုနှိုးပြီး အိမ်သာလိုက်ပို့ခိုင်းဖို့လုပ်တော့ ကိုတင်ထွဋ်ကဘယ်လိုမှနှိုးလို့မရ မောင်ငယ်ကိုနှိုးတော့လဲမရဖြစ်နေတော့ ခရီးပန်းထားတော့လဲအိပ်ပါစေဆိုပြီး ခင်ခင်သိမ့်လဲတစ်ယောက်ထဲပဲသွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သူတို့အိပ်ဆောင်တံခါးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဘေးပတ်ဝင်းကျင်ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ခုလုံးကအမှောင်အတိ၊

အိမ်သာကလဲဘယ်နားမှန်းမသိနဲ့ တစ်ယောက်ထဲတိုင်ပတ်နေတယ်၊ ခင်သိမ့်လဲအပြင်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး နေရာစိမ်းဒေသစိမ်းအပြင်အမှောင်ထဲလဲဖြစ်နေတော့ မသွားရဲပဲဖြစ်နေပြီး ဗိုက်ကလဲထွက်ကျတော့မဲ့အတိုင်း မခံမရပ်နိုင်နာလာတော့ ဦးချစ်မောင်ကိုပြေးမြင်လိုက်တယ်၊

သူငယ်ငယ်ကဘုရားဖူးထွက်ရင် အိမ်သာသွားတာဘာညာကိုအဖေကလဲလိုက်ပို့ပေးနေကြ ခုလဲငယ်ငယ်ကအဖြစ်ကိုပြန်မြင်ယောင်ပြီး အဖေ့ကိုနှိုးပြီးလိုက်ပို့ခိုင်းချင်ပေမယ့်လဲ အဖေနဲ့စကားပြောရမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာရှက်နေသေးတယ်၊

ဒီလိုနဲ့တံခါးဝမှာချီတုံချတုံစဉ်းစားခန်းဝင်နေတုန်းမှာပဲ သူ့အနောက်မှာခြေသံကိုသတိထားမိသွားပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် ဦးချစ်မောင်ကလဲသူ့သမီးကိုတံခါးဝမှာမတ်တပ်ရပ်နေတာကိုမြင်တာကြာလို့ ဘာကိစ္စရှိလဲမေးမလို့ထသွားလိုက်တော့ ခင်သိမ့်နားမလှမ်းမကမ်းရောက်ပြီဆိုရင်ပဲခင်သိမ့်ကလှည့်ကြည့်ပြီး
-အမေ့…….- ဆိုပြီးလန့်ပြီးထအော်လိုက်တော့ ဦးချစ်မောင်ကအချိန်မှီလေး ခင်သိမ့်ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့အုပ်ကာ လက်ညိုးကိုပါးစပ်ကပ်ပြလိုက်တော့မှ ခင်သိမ့်လဲခေါင်းလေးငြိမ့်ပြလိုက်မှပဲ ဦးချစ်မောင်ကလွှတ်ပေးလိုက်ပြီး
-သမီး ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ အဖေကြည့်နေတာကြာပြီ-
-ဟို…..သမီး အိမ်သာသွားချင်လို့……..အဲ့ဒါ…..-
-အော်……..ဒါများသမီးရယ်……..အဖေ့ကိုခေါ်လိုက်ရောပေါ့ အဖေလိုက်ပို့ပေးမှာပေါ့………အင်းအပြင်ကတော်တော်မှောင်တာပဲ နေအုံးအဖေ ဓါတ်မီးဝင်ယူလိုက်အုံးမယ်- ဆိုပြီးအိပ်ယာသို့ပြန်ကာ သူ့ဓါတ်မီးကိုယူလိုက်ပြီး ခင်သိမ့်ရှေ့ကနေဦးဆောင်ပြီးအပြင်ထွက်လိုက်တော့ ခင်သိမ့်ကလဲဦးချစ်မောင်ရဲ့နောက် မလှမ်းမကမ်းကနေ တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်နဲ့ပါလာပါတော့တယ်၊

အိမ်သာကလဲ ဘုန်းကြီးကျောင်းရဲ့ဟိုးအနောက်ထဲမှာ သူတို့အိပ်ဆောင်နဲ့ အိမ်သာက ကိုက် ၂၀၀ ၃၀၀ လောက်တောင်ရှိမလားပဲ၊ ဦးချစ်မောင်က သမီးဖြစ်သူနဲ့ပြန်ပြေလည်ဖို့အတွက် ဘယ်ကဘယ်လိုစကား စရင်ကောင်းမလဲဟုတွေးကာသွားရင်း ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းထဲက အပင်တွေအဆောက်အဦးတွေကိုကွေ့ပတ်ကျော်ဖြတ်ပြီး အိမ်သာကိုသွားရင်းစဉ်းစားခန်းဝင်နေတာပေါ့၊ အိမ်သာဆီလဲရောက်ကော မီးပဲပြတ်နေတာလား မီးသီးပဲကျွမ်းနေတာလားမသိ မှောင်မဲလို့နေတာပေါ့၊ ခင်ခင်သိမ့်ကလဲအမှောင်ကိုကြောက်တတ်သူပီပီ အိမ်သာကလဲတက်ချင် ဝင်ကလဲမဝင်ရဲဖြစ်နေတော့
-သမီး ကြောက်နေရင် တံခါးဖွင့်ပြီး တက်လိုက်ပါလား အဖေရှေ့ကစောင့်ပေးမယ်လေ- လို့ပြောလာတော့ ခင်သိမ့်လဲပေါက်တဲ့နဖူး မထူးတော့ပြီဆိုပြီး ဦးချစ်မောင်အကြံကိုသဘောတူက အိမ်သာကိုတံခါးဖွင့်ပြီးတက်နေပါတော့တယ်၊

တံခါးဖွင့်ပြီးတက်လဲ ပတ်ဝင်းကျင်တစ်ခုလုံး အပင်ကြီးအပင်ငယ်တွေအုံ့မှိုင်းကာ ကြယ်ရောင်လရောင်မရှိ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းတစ်ခုလုံးအမှောင်ရိပ်ကြီးဖြစ်နေတော့ ခင်သိမ့်လဲကြောက်လာပြီး ဦးချစ်မောင်ကိုလှမ်းခေါ်ကြည့်လိုက် ဦးချစ်မောင်ပြန်ထူးသံကြားရင်စိတ်ချလက်ချ တက်လိုက် ဦးချစ်မောင်ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်နဲ့ဖြစ်လာတော့

-သမီး စိတ်ချ အဖေဘယ်မှမသွားဘူး ဒီမှာရပ်စောင့်နေတယ် မကြောက်နဲ့နော်၊ ငယ်ငယ်ကလို အဖေကိုယ်တိုင်အိမ်သာထဲထိလိုက်ဝင်ထိုင်ပေးရမလား-
-အို….အဖေနော်………-
-ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ….သမီးကလဲ အဖေ စတာပါကွာ-
-အဖေ…သမီးကို ပစ်မထားခဲ့နဲ့နော်- ခင်သိမ့်ကဘာအဓိပ္ပါယ်နဲ့ပြောလဲမသိ ဦးချစ်မောင်ကအတွေးပေါက်သွားကာ
-သမီးကို အဖေဘယ်တုန်းက ပစ်ထားခဲ့ဖူးလို့လဲကွယ် အဖေ့မှာ သမီးလေးတစ်ယောက်ထဲရှိတာ ပစ်ထားပါ့မလားကွ-
-ပိုးဟပ်တွေ ပင့်ကူတွေများရှိမလားမသိဘူး သမီးကြောက်တယ်…..-
-ဓါတ်မီးနဲ့လှည့်ပတ်ထိုးကြည့်ပေါ့ သမီးရယ် အဲ့အကောင်လေးတွေကသမီးကိုသေအောင်လုပ်နိုင်တာလဲမဟုတ်ဘူး မကြောက်နဲ့ တွေ့ရင်ပြော အဖေဖမ်းပြီးလွှတ်ပစ်ပေးမယ်-
-အို….အဖေကလဲ သမီးဒီမှာတန်းလန်းကြီးလေ ဓါတ်မီးနဲ့ထိုးကြည့်မှဖြင့် အကုန်တွေ့ကုန်……- ပြောတဲ့စကားဘယ်ရောက်လို့ရောက်သွားမှန်းမသိ ညကအဖြစ်ကိုပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ဆက်တောင်မပြောရဲတော့ ဦးချစ်မောင်ကလဲသူ့သမီးကိုအိမ်သာလိုက်ပို့တဲ့အထိအကောင်း ရပ်စောင့်ပေးရင်းနဲ့ ညကအဖြစ်ကိုပြန်တွေးမိကာ လီးပြန်တောင်လာပြီး ဘေးပတ်ဝင်းကျင်အခြေအနေကလဲ သူတို့အတွက်ဂွင်ဖန်ပေးထားသလားအောင်မေ့ရအောင်တိတ်ဆိတ်နေတော့ စိတ်ကူးထဲမှာသမီးဖြစ်သူကိုလိုးကြည့်နေတဲ့ အချိန်မှာမှ ခင်သိမ့်ရဲ့စကားကြောင့် ဦးချစ်မောင်လဲစိတ်ထထနဲ့အရဲစွန့်ပြီး
-တွေ့လဲဘာဖြစ်လဲကွာ အဖေမတွေ့ဖူးတာကြနေတာပဲ-
-ဟာ…………-
-အဖေပြောတာ သမီးငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေရေချိုးပေးတာ အိမ်သာတက်ပြီးတိုင်း ဖင်ဆေးပေးတာကိုပြောတာပါကွ သမီးကဘာကိုအတွေးပေါက်သွားတာလဲ ဟဲ…ဟဲ..- ခင်သိမ့်ဘက်ကတော့ဘာစကားသံမှထပ်ထွက်မလာတော့ အမှောင်ထဲမှာမို့မမြင်ရမယ် ရှက်စိတ်ကြောင့်သူ့မျက်နှာတစ်လုံးရဲနေမှာတော့အသေချာပဲ၊ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အသံများလဲ တဒင်္ကတော့ပြန်လည်တိတ်ဆိတ်သွားပြန်တယ်

ဒါပေမယ့်လဲဘယ်လောက်မှမကြာလိုက်ပဲ ခင်သိမ့်ရဲ့အော်သံက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အမှောင်ထုကိုထိုးခွဲပြီးထွက်လာကာ
-အမေ့…..လုပ်ပါအုံး…..အဖေ….လုပ်ပါအုံး သမီးဖင်ကိုဘာကောင်ကြီးလဲမသိဘူး လာကပ်နေတယ်…..အီး….လုပ်ပါအုံး- ဆိုပြီးထမိန်ကိုခါးအထိဆွဲလှန်ထားလျက်နဲ့ပဲ အိမ်သာထဲကပြေးထွက်လာပြီး ဦးချစ်မောင်လက်ကိုဆွဲကာခုန်ပေါက်နေတော့ ဦးချစ်မောင်ကပဲဓါတ်မီးနဲ့ ခင်သိမ့်ဖင်ကိုထိုးကြည့်လိုက်ပြီး
-အော် ငါ့…သမီးနှယ့် မီးပိုးကောင်လေးပါကွယ်….အကောင်ကဖြင့်သူ့လက်သည်းခွံလောက်တောင်မရှိဘူး ကြောက်တတ်ရန်ကော- ဦးချစ်မောင်ကလဲခင်သိမ့်တင်ပါးမှာလာကပ်နေတဲ့ပိုးကောင်ကိုဖယ်ပေးလိုက်ပြီး ဖင်ကိုခါပေးလိုက်ရင်း
-ဘာမှမရှိတော့ဘူး အဖေဖယ်လိုက်ပြီ-
-သေချာလို့လားအဖေရယ် သေချာကြည့်ပါအုံး ထပ်ကပ်နေပါအုံးမယ် သမီးကြောက်လွန်းလို့ပါအဖေရယ်-
-သေချာပါတယ်သမီးရဲ့ ဒီမယ်- ဆိုကာခင်သိမ့်ဖင်ကိုတဖတ်ဖတ်နဲ့ရိုက်ပြီး ခါပေးလိုက်တော့ ခင်သိမ့်လဲကိုယ်လုံးလေး တုန်ဆတ်ဆတ်နဲ့ကြောက်စိတ်မပြေသေးပဲ ခုန်ပေါက်နေတယ်၊

ဦးချစ်မောင်ရဲ့လက်တွေကတော့ဖင်ကိုခါပေးရင်းနဲ့ လက်ကိုပြန်မရုတ်မိတော့ပဲ ခင်သိမ့်တင်ပါးအိုးလေးကိုလက်နဲ့ကိုင်ညှစ်ထားတာကိုခင်သိမ့်တစ်ယောက်သတိပြုမိဟန်မရှိသေး အိမ်သာအတွင်းထဲသို့လက်နှိပ်ဓါတ်မီးဖြင့်ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ကြည့်ရင်း စိတ်မလုံမလဲဖြစ်လို့နေတယ်၊

အိမ်သာထဲမှာဘာမှမရှိတော့ဘူးဆိုတော့မှ သူ့အဖေဖက်ပြန်လှည့်လိုက်တော့ ဦးချစ်မောင်ကသူ့ကိုငုံ့ကာစိုက်ကြည့်နေပြီး လက်တွေကလဲသူ့တင်ပါးပေါ်ကမခွာသေးပဲ ဖင်ကိုညှစ်ကိုင်ထားတာသိသွားပြီး
-အို…….အဖေ…..- ဟုအသံလေးထွက်ကာ ခေါင်းလေးငုံ့ကျသွားပါတော့တယ်၊ ဦးချစ်မောင်ကလဲဏှာစိတ်ကငယ်ထိပ်တက်ဆောင့်နေပြီမို့ သမီးအရင်းဆိုတာကိုပင်မမြင်တော့ မိန်းမဆီကမရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ကာမအရသာကိုသမီးဖြစ်သူဆီကရနိုင်မှန်းလဲသိကော ဘာမှမစဉ်းစားနိုင်တော့ပဲ သမီးဖြစ်သူရဲ့ဖင်အိုးကြီးတွေကိုသာညှစ်ကာညှစ်ကာနယ်ပေးနေမိတော့တယ်၊ ခင်သိမ့်ကလဲသူ့အဖေရဲ့အကိုင်အတွယ်ကိုကြောင်ပြီးငြိမ်နေမိပေမယ့် ခဏအကြာမှာပဲသူ့အဖေလက်တွေကိုသူ့လက်နဲ့ပုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး
-အဖေရယ် မကောင်းပါဘူး-
-ဝင်သွားရင်တော့ ကောင်းပါတယ်သမီးကလဲ-
-အို အဖေနော်….ကိုယ့်သမီးကို ဒီစကားပြောစရာလား-
-ကောင်းလို့ကောင်းတယ်ပြောတာပဲကွယ် သမီးကလဲ-
-ဟို……ညကလေ….သမီး….အဖေ့ကို…..ကိုတင်ထွဋ်နဲ့…..မှား……-
-သမီးကမှားပေမယ့် အဖေကမမှားဘူး သမီးမှန်းသိသိကြီးနဲ့ လိုးလိုက်တာပဲ……..သမီးကိုချစ်တယ်ကွယ်-
-အို…..- ဦးချစ်မောင်ကပြောလဲပြော ခင်သိမ့်ရဲ့မေးစေ့လေးကိုဆွဲမော့လိုက်ပြီး ကစ်ဆင်ကောက်စုပ်လိုက်ပါတော့တယ်၊

ခင်သိမ့်လဲဦးချစ်မောင်အနမ်းကိုရုတ်တရက်ခံလိုက်ရပေမယ့် ညကလိုမူးနေတဲ့အခြေအနေမဟုတ်တာကြောင့် စိတ်ထဲမှာရှက်တာရော ကြောက်တာပါပေါင်းပြီး ခေါင်းကိုရမ်းပြီးရုန်းလိုက်ကာ
-အဖေရယ်….သမီးတို့က သားအဖအရင်းကြီးတွေလေ….သတိထားပါအုံးအဖေရယ်-
-သားအဖအရင်းတွေ မလိုးရဘူးလို့ဘယ်သူကသတ်မှတ်ထားလို့လဲကွယ် အဖေကတော့ သမီးကိုမလိုးရရင်မနေနိုင်တော့ဘူး-
-အဖေကလဲ ပြောလေ ဆိုးလေပါလား သမီးကအပျိုမဟုတ်ဘူး အိမ်ထောင်နဲ့လေ ကိုတင်ထွဋ်သိသွားရင်…..-
-အဖေတို့တိတ်တိတ်လေး ခိုးလိုးကြရင်မသိနိုင်ပါဘူးကွာ-
-အာ……ကျွတ်စ်…..အဖေကလဲကွာ…..-

-သမီးကအဖေ့ကိုမသနားတော့ဘူးလားဟင်….သမီးလဲ တင်ထွဋ်ကလိုးမပေးတော့ဘူးမလား အဖေလဲငတ်နေတဲ့အတူတူ သမီးနဲ့အတူတူ စိတ်တူကိုယ်တူပျော်ကြရအောင်လေ-
-အဖေကလဲ မသင့်တော်ပါဘူးဆိုမှ ပတ်ဝင်းကျင်ကသိသွားရင်ဘယ်နှယ်လုပ်မလဲ-
-ဘယ်သိနိုင်မှာလဲကွာ လိုးပါတယ်ဆိုမှ လူရှေ့သူရှေ့ပေါ်တင်ကြီးလိုးတာမှမဟုတ်တာ ကွယ်ရာမှာပဲတိတ်တိတ်လေး လိုးကြတာကို ဘယ်သူမှမသိနိုင်ဘူး နော်သမီး-
-အဖေရယ် အဖေမထိန်းနိုင်ရင်လဲ အမေ့ကွယ်ရာမှာ ငယ်ငယ်ချောချောလေးတွေထဲကရှာပြီးတိတ်တိတ်ပုန်းနေပါလား ဘာလို့ကိုယ့်သမီးအရင်းကိုမှပြန်လိုးချင်ရတာလဲ ပြီးတော့သမီးလဲ ၆၄၁၈ ကျော်လာပြီ မကြာတော့တဲ့အချိန်အတွင်းမှာ သွေးဆုံးလာတော့မှာနော်-
-တစိမ်းစောက်ဖုတ်နဲ့ ကိုယ့်သမီးစောက်ဖုတ်က လိုးရတာကွာတယ် သမီးရဲ့ သမီးအမေစောက်ဖုတ်နဲ့ကိုတခြားစီပဲ ပြီးတော့ သမီးကဘာ ၆၄၁၈ ကျော်ရမှာလဲ ဒီနှစ်ထဲမှာမှ သမီး ၆၄၁၈ ပြည့်မှာလေ ခုထိ ၆၄၁၇ လို့သတ်မှတ်လို့ရတုန်း ၆၄၂၈ ကျော်မှသွေးဆုံးကြတာပါ ပြီးတော့ သမီးခန္ဓာကိုယ်က မထင်ရဘူး ၆၄၀၀ ကျော်အပျိုကြီးတွေအတိုင်းပဲ-

-အဖေကတော့လေ တကယ်မနိုင်တော့ဘူး သမီး……..ကြောက်…တယ်-
-ဘာကြောက်စရာရှိလဲကွာ သမီးလဲအမှန်တိုင်းဝန်ခံစမ်းပါ ညကအဖေလိုးတာကောင်းလားမကောင်းဘူးလား-
-အို…..အဲ့ဒါတော့…..-