၁
” လိုးပါတော့ဟဲ့..နင့်မလဲ..ခိုးလိုးရ
ပါတယ်ဆိုမှ..အဆင်သင့်လုပ်မလာဘူး
မြန်ဲမြန်လုပ်..”
မြတ်ထွန်းဘောင်းဘီချွတ်ပြီး လိုးဖို့
ပြင်နေဆဲ
” ဝုန်း…”
မခင်ညို ထမီရင်လျှားဖြင့် ပက်လက်အိပ်နေရာမှထ,ထိုင်ပြီးတံခါးပေါက်ကို
ခေါင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့တူဖြစ်သူမောင်တူး တုတ်ကြီးကိုင်ပြီးပြေးဝင်လာသည်။
မခင်ညိုမောင်တူးကိုပြေးဖက်ထားတော့
မြတ်ထွန်းဘောင်းဘီကောက်ယူပြီး ပြူ
တင်းပေါက်ဖွင့်ကာခုန်ကျော်ထွက်ပြေး
သွားသည်။
” ငါလိုးမသား..မအေလိုး..ငါလိုးမသား.ဖယ်စမ်းအရီးလေး..သတ်ပစ်မယ်ငါလိုးမ..”
” မလုပ်နဲ့ကိုတူး..ဟဲ့..မလုပ်နဲ့ဆို..
ငါစောက်ရှက်ကွဲတော့မယ်..ကိုတူး.
ငါ့ကိုအရှက်ခွဲမလို့လား..မလုပ်နဲ့..ဒုက္ခ
ပါပဲ..”
” တောက်..အရီးလေးနော်…ဟင်း
ငါလိုးမ..”
မောင်တူးတို့ရွာက မြို့နှင့်မိုင်နှစ်ဆယ်
ကျော်လောက်ဝေးသည်။ဒေသရေခံမြေခံသိပ်မကောင်းတော့ ကျပ်တည်းကြသည်။
လယ်နည်းနည်း ယာနည်းနည်းပဲရှိပြီးလုပ်
ကွက်လုပ်ငန်းသိပ်မရှိ။ရွာကလူတွေမြို့ကို
ပြောင်းပြီးအခြေချနေကြတာလည်းများပြီ
ဖြစ်သည့်အပြင် ကျန်တဲ့သူတွေကလည်း
ရပ်ဝေးမှာကြုံရာကျပမ်းလုပ်ပြီးငွေရှာကြ
ရသည်။အများစုကတော့ဖားကန့်သွားပြီး
ကျောက်တူး..ကားမောင်း..ကြုံသလို
လုပ်ကြရတာများသည်။ရာသီကုန်လို့ခဏ
ပြန်လာလျင်ငွေကလေးမျိုးမျိုးမျက်မျက်
ပါလာကြသည်။အကြွေးလေးတွေဆပ်ပြီး ပွဲတော်တွေမှာပျော်မဆုံးအောင် သုံးကြ
မူးကြ ပျော်ကြပါးကြ..မိုးကုန်သွားတော့
ဖားကန့်ပြန်တဲ့လူပြန်..မိုင်းရှူးသွားတဲ့လူသွား..သံသရာမဆုံးနိုင်။
မောင်တူးဦးလေးအငယ်ဆုံးကိုစိန်ရွှေ
ကလည်း ဒီတစ်ခေါက်မှအဖော်ကောင်းလို့ ဖားကန့်လိုက်သွားခဲ့တာတစ်လကျော်
ကျော်ကြာသွားပြီ။ဆင်းရဲလွန်းလို့မဟုတ်
ပါ..ချမ်းသာချင်လွန်းလို့ဖြတ်လမ်းလိုက်
ခြင်းဖြစ်ပါသည်။အသက်ကသုံးဆယ်ကျော်..လူကကြံ့ခိုင်သည်။အိမ်နှင့်ခြံနှင့်အ
လိုက်အထိုက်တော့တင့်တယ်ပါသည်။
သားသမီးတော့မရှိ..မိန်းမဖက်ကတူမ
လေးတစ်ယောက်ခေါ်မွေးစားထားသည်။
အရွယ်ရှိတုန်းငွေရှာချင်သည့်သဘောပါ။
ဦးလေးမရှိတုန်း အရီးလေးမခင်ညို
မျက်နှာချင်းဆိုင်အိမ်ကမြတ်ထွန်းနှင့်ဖင်
ဆော့သည့်သတင်းကြားတော့မောင်တူး
မယုံချင်။အရီးလေးမခင်ညိုက လုံးကြီး
ပေါက်လှ မို့မောင်တူးမသိစိတ်ကကြိုက်
နေသည်။လိုးချင်နေသည်။စိတ်ကူးထဲမှာ
လည်းခဏခဏလိုးခဲ့ပြီိးပြီ။အသက်လည်းကွာ ဦးလေးမိ်န်းမလည်းဖြစ် ဆိုလို့သာ
ပြောင်ပြောင်မပြစ်မှားပေမဲ့အထိတော့မခံနိုင်။အရီးလေးကသုံးဆယ်နီးပါး..မောင်တူးက ဆယ့်ခွန်ပြည့်တော့မည်။သူကအထိမခံနိုင်ပေမယ့်မခင်ညိုဖင်ဆော့နေ
တာတော့ အမှန်။အရှေ့မျက်နှာချင်းဆိုင်
အိမ်ကမြတ်ထွန်းနှင့်ချိန်း၍တစ်ခါအလိုးခံပြီပြီ။ရွာမှာဘယ်သတတင်းမှကြာကြာ
မဖုံးနိုင်တော့ချက်ချင်းဆိုသလိုမောင်တူး
နားထဲရောက်သည်။
မယောင်မလည်နှင့်အရီးလေးအိမ်ကို
နေ့ရောညပါ ချောင်းနေတာနှစ်ရက်ရှိနေ
ပေမယ့်ထူးထူးခြားခြားမတွေ့ရတော့ရတဲ့
သတင်းများမှားနေသလားလို့ဝမ်းသာနေ
မိသည်။မခင်ညိုကိုဘယ်သူမှမလိုးစေချင်
ပါ..ဖြစ်နိုင်လျင်သူ့ဦးလေးကိုစိန်ရွှေကို
တောင်မှမလိုးစေချင်။သူတစ်ယောက်ထဲ
မောင်ပိုင်လုပ်ပြီးလိုးချင်နေမိသည်။ဒီနေ့
မနက်အိမ်ရှေ့မှာ ရေမြောင်းရှင်းနေတုန်း
စက်တစ်စီးဖြတ်မောင်းသွားတော့ အရီး
လေးတူမ နွဲ့ရီကိုစက်ပေါ်မှာတွေ့လိုက်ရ
သဖြင့်မေးကြည့်တော့မြို့ပေါ်ဈေးဝယ်
သွားမည်ဆိုပဲ။နွဲ့ရီကသူနှင့်အသက်ရွယ်တူ ကျောင်းနေဖက်။ငါးတန်းထိနေပြီးမှ
ကျောင်းထွက်ပြီးအရီးလေးကအတူနေ
မွေးစားလိုက်သည်။
ချက်ချင်းမစဉ်းစားလိုက်မိပေမယ့်
မြောင်းဆက်ရှင်းနေရင်းမခင်ညိုအိမ်ကို
အရိပ်အခြည်သွားကြည့်ဖို့သတိရသည်။
နွဲ့ရီ ဈေးသွားတယ်ဆိုတော့ညနေမှပြန်
လာလိမ့်မည်။မခင်ညိုတစ်ယောက်တည်း
အိမ်မှာဆိုတော့..တစ်ယောက်တည်းဆို
တော့..ဆိုတော့..ဆိုတော့..ခေါင်းထဲမှာ
ဘာရယ်မသိ လက်ကနဲအတွေးဖြစ်ပြီး
ချက်ချင်းပဲမခင်ညိုအိမ်ဖက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ထင်တဲ့အတိုင်း မဟုတ်ပါစေ
နဲ့ လို့လည်း ဆုတောင်းနေမိသည်။
အိမ်ဝင်းထဲဝင်ကတည်းကစိတ်ထဲမှာ
မသန့်ပါ။အိမ်ရှေ့တံခါးကပိတ်ထားတာတွေ့ရသည်။မလိုသော်ရှိ လိုသော်ရှိ ခြံ
စည်းရိုးနံဘေးက ဝါးလုံးတုတ်ကောင်း
ကောင်းတစ်ချောင်းကောက်ဆွဲခဲ့သည်။
အိမ်နောက်ဖေးဖက်လှည့်သွားကြည့်လိုက်
တော့တံခါးပွင့်နေပြီးမခင်ညိုအိပ်ခန်းထဲ
ကချိုးချိုးချွတ်ချွတ်အသံကြားနေရသဖြင့်
ရင်တွေတစ်ဒိတ်ဒိတ်ခုန်ပြီးလက်တွေခြေ
တွေပါတုန်ရင်လာသည်။အာခေါင်တွေ
ခြောက်လာပြီး မျက်စေ့တွေပူလောင်လာ
သဖြင့် စိတ်ထိန်းကာခြေသံမကြားအောင်
ဖွဖွနင်းလျှောက်လာပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို
ဝုန်းကနဲတွန်းဖွင့်ပစ်လိုက်သည်။မြင်ကွင်း
ကိုကြည့်ပြီးချက်ချင်းဝင်မသွားမိပဲကြောင်
ပြီးတုန့်နှေးနေမိသည်။အရီးလေးက ကုတင်ပေါ်မှာထမီရင်လျှားကိုခါးပေါ်ထိ
လှန်တင်ထားပြီိးဒူးထောင်ပေါင်ကားပက်
လက်။မြတ်ထွန်းက အရီးလေးပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာစွပ်ကျယ်ပဲဝတ်ထားပြီး ကုန်း
ကုန်းကွကွ..အရီးလေးဒူးတစ်ဖက်ကိုသူ့
လက်ဖြင့်ကိုင်ထားသည်။အရီးလေးပေါင်
လုံးတုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးကြီးတွေ ဆတ်ကနဲ
ပူးသွားပြီးထမီကိုဖင်ချွပြီးပြန်ဖုံးနေဆဲ
မြတ်ထွန်းက သူ့ဘောင်းဘီကောက်ယူ
ပြီးခြေရင်းပြူတင်းပေါက်တွန်းဖွင့်ကာခုန်
ကျော်ထွက်ပြေးမှ လိုက်ရိုက်ဖို့သတိရပြီး
အခန်းထဲပြေးဝင်သည်။အရီးလေးလမ်း
ကဖြတ်တားပြီးဖက်ထား ဆွဲထားတော့
လိုက်မရိုက်နိုင်ပဲ ဆဲပြီးကျန်ခဲ့ရသည်။
တန်ဖိုး
၂
မခင်ညို အလိုးခံဖို့အသင့် လိုးမည့်လူ
လည်းအသင့်ဖြစ်နေချိန်မှ လူမိခံလိုက်ရ
တော့ နှမျှောစရာအလွန်ကောင်းသဖြင့်
ဒေါသတွေထောင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။ ဆက်ပြီးတွေးမှ ရှက်စရာ ကြောက်စရာ ဘဝပျက်စရာအတွေးတွေတန်းစီဝင်လာ
ပြီး လင်ဖက်ကတူတော်သူ မောင်တူးကို အတင်းဆွဲဖက်ကာအကျယ်အကျယ်မဖြစ်ကြ ရလေအောင်တိုးတိုး တိုးတိုး ကြိတ်၍တောင်းပန်တားဆီးရသည်။ထမီတွေလည်းကျွတ်.ဆံပင်တွေလည်း ပြည်..နို့
ေတွလည်းပေါ်ကုန်ပြီ။ဘာကိုမှမရှက်နိုင် မကြောက်နိုင်.မောင်တူးစိတ်ပြေဖို့ပဲ
အရေးကြီးသည်။မောင်တူးစိတ်ပြေလျင်
ဒီပြဿနာ ဒီနေရာမှာရပ်လိမ့်မည်။
မခင်ညိုက ဒီရွာဇာတိမဟုတ်ပါ။ ရှစ်
မိုင်လောက်ပိုဝေးသည့်ရွာကလေးမှာဆင်း
ဆင်းရဲရဲပင်ပင်ပမ်းပမ်း ကြီးပြင်းလာခဲ့ရ
သည်။အနေစုတ်ပေမယ့်ရွှေထုပ်တဲ့မြပုဝါ
ဆိုသလိုပါပဲ..အပျိုဖော်ဝင်တော့အလှအပ ကောက်ကြောင်းတွေကမြင်သူတိုင်း
ကိုဖမ်းစားတော့သည်။ရုပ်ရည်က ချောလှတာတော့မဟုတ်ပေမယ့် ရွက်ကြမ်းရေ
ချို လို့လည်းပြောလို့မရ။မျက်ဝန်း နှာတန်
မျက်နှာကျ အလွန်ကြည့်လို့တင့်သည်။အ
ထူးသဖြင့်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကမြင်ရ
သူကိုရင်ခုန်စေသည်။ဒီထက်ပိုဆွဲဆောင်
နိုင်တာက လုံးကြီးပေါက်လှကိုယ်လုံးကြီး
ဖြစ်သည်။
အပျိုဖော်ဝင်ကတည်းက မိုးဦး
ကျမျှစ်စို့ကြီးလို ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား စွင့်ကားပြီး
အရှိန်ယူလာခဲ့သူမို့ ဆယ့်ခွန် ဆယ့်ရှစ်အ
ရွယ်ရောက်တော့ ယောကျာင်္းတကာ လိုး
ချင်စရာ သတင်းကြီးခဲ့သည်။ဆင်းရဲလွန်း
တော့သူ့အလှ သူ့ကိုယ်လုံးကိုအားကိုးပြီလင်ကောင်းတစ်ယောက်ရဖို့မျှော်မှန်းမိ
တာအမှန်ပါ။ပွဲလမ်းသဘင်ဝင်ကြပြန်
တော့လဲ သူများတကာလို အားရပါးရကြီိး
အနှိုက်အဆွဲခံလိုက်ချင်ပေမယ့် နာမည်
ပျက် လင်မရမှာစိုးတော့ လူရွေးပြီး လစ်
မှခံရဲသည်။အားမရ.မတင်းတိမ် ပေမယ့်
သူများတကာလိုပွင့်ပွင့်ကြီးအနှိုက်အဆွဲမ
ခံရဲသည့်ကျေးဇူးကမသေးလှပါ။အသက်ဆယ့်ကိုးနှစ်မှာတစ်ရွာသား ကိုစိန်ရွှေက
မိဖဆွေမျိုးတွေထံ မိသားဖသားပီပီ လာ
တောင်းရမ်းတော့ ထီပေါက်သလိုဝမ်းသာ
ခဲ့ရသည်။ကိုစိန်ရွှေဆိုတာ မျိုးကောင်းရိုး
ကောင်း နာမည်ပျက်မရှိ အလုပ်အကိုင်
ကျိုးစားသူဖြစ်ပြီး သူ့မိဖများကလုပ်ကွက်
များခွဲပေးသဖြင့် အခုတော့ လယ်လေး
ယာလေး အိမ်လေး ခြံလေးပိုင်ခဲ့ပြီ။သား
သမီးတော့မပိုင်ပါ။
မခင်ညိုလည်း ဘဝပေးအခြေအနေ
အရလင်ကောင်းရချင်လို့မြိုသိပ်ခဲ့ရပေ
မယ့် တနှာမီးတောက်ကတစ်မြေ့မြေ့ပါ။
အပျိုဘဝက ထိန်းချုပ်ခဲ့သမျှ လင်ရမှအ
တိုးချလိုက်မယ်ဟဲ့ လို့မောင်းတင်လာခဲ့မိ
ပေမယ့် ကိုစိန်ရွှေကအလိုးညံ့နေသည်။
တခြားနေရာတွေမှာအလွန်လောဘကြီး
ဇွဲကြီးသလောက် လိုးတဲ့နေရာမှာညံ့လွန်း
သည်။တစ်ချီကနှစ်ချီ လိုးလိုက်မယ်ဟဲ့လို့ လောဘလဲမရှိ..နာရီဝက် တစ်နာရီ ပန်းတိုင်ဆီအရောက်ချီတက်မယ်ဟဲ့လို့ ဇွဲလည်းမရှိပါ။အရေးထဲ မိန်းမအလှပျက်
မှာစိုးလို့ ယုယုယယ နုနုရွရွ ဖွဖွလေးများတောင်လိုးပေးနေလိုက်သေး။မခင်ညို
မချင့်မရဲဖြစ်ပြီးအော်ငိုပစ်လိုက်ချင်တာ
ကြိမ်ဖန်များစွာ…
ကိုစိန်ရွှေ တခြားနေရာတွေမှာတော်သလောက်အိပ်ယာထဲမှာစောက်သုံးမကျလွန်းလို့ အဆင်ပြေလျင်ဆွဲစားပစ်ဖို့ မခင်ညိုကြည့်ပြီးမျှောထားတာ နှစ်ယောက်ရှိသည်။အခုပြဿနာဖြစ်တဲ့နှစ်ယောက်ပါ
ပဲ။မြတ်ထွန်းက ကိုစိန်ရွှေ့တပည့်ပါ။အိမ်
မှာရှိသည့်ထွန်စက်လေးရွာနီးချုပ်စပ်က
လာငှါးလျင်မြတ်ထွန်းကိုပင်တိုင်မောင်း
ခိုင်းပြီးနေ့တွက်ပေးသည်။ရွာမှာလုပ်ငန်း
ရှားတော့ဒီစက်လေးမောင်းခွင့်ရဖို့အရေး
ကိုစိန်ရွှေတောက်တိုမယ်ရခိုင်းသမျှလုပ်
နေရတာမို့အိမ်အဝင်အထွက်ရှိသည်။မ
ခိုင်းပဲလဲအလွန်လာချင်လွန်းလို့ ခိုင်းစရာ
ရှိပါစေလို့ပဲအမြဲဆုတောင်းမိသည်မှာနေ့
စဉ်နေ့တိုင်းဆိုပဲ ။မခင်ညိုကလည်းဖင်လုံးကြီးကြီးပေါင်တန်တုတ်တုတ်..စောက်ဖုတ်ကြိီးကိုတောင်တစ်ခါတစ်လေ မသိမ
သာပြပစ်လိုက်သည်။နွဲ့ရီဆိုသည့်သမီးလိုလို တူမလိုလို သူနှင့်ရွယ်တူကောင်မ
လေးကလည်း နို့လုံးကြီးကြီးဖင်ကားကား
ဆိုတော့ လာချင်ရှာပေမပေါ့။
ကိုစိန်ရွှေ ဖားကန့်သွားပြီးတဲ့နောက်
တော့သိပ်မလာရဲတော့။ခေါ်မှပဲလာရဲ
တော့သည်။တစ်ပတ်လောက်အလွန်က
ထင်ပါရဲ့..အမေတို့ရွာမှာမင်္ဂလာဆောင်
ရှိတာမို့ဆိုင်ကယ်မောင်းပြီးလိုက်ပို့ပေးဖို့
မခင်ညို ခွင်ဖန်လိုက်သည်။သူလည်းဆိုင်
ကယ်စီးတတ်ပေမယ့် လမ်းခရီးမှာပျက်
တာတို့ ဘီးပေါက်တာတိုု့ဖြစ်လာလျင်စိတ်
မချရ။မခင်ညိုရေချိုးနေတုန်းသူရောက်
လာတော့ ထမီရင်လျှားကိုလက်တစ်ဖက်
ကကိုင်ထိန်း..ပေါင်ကြီးကိုလိုတာထက်
ပိုကွပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကိုအချိန်ယူပွတ်
ပြနေလိုက်သည်။သူ့မျက်လုံးကြီးပြူးထွက်
နေတာမြင်ရတာမို့..အိမ်ခြံဝင်းထဲကို
အပြင်ဖက်ကလည်းမမြင်နိုင်လို့ဇိမ်နဲ့သာ
ကြည့်ပေရော့ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ရေကပြင်
ဖင်ချထိုင်ကာခြေတစ်ဖက်ဆင်း ဒူးတစ်
ဖက်ထောင် အောက်စ,ကိုတမင်တကာ လွှတ် ခြေဖမိုးကမရှိတဲ့ချေးတွန်းသလိုလို
လုပ် စောက်ဖုတ်ပြရင်းစကားပြောနေ
လိုက်တော့ မြတ်ထွန်းလီးကိုလက်ဖြင့်
အုပ်ပြီးကုိုင်ထားကာဒုက္ခတွေရောက်နေ
သည်။သူ့ကိုဆွလို့အားရတော့မှ မျက်စေ့
တစ်ဖက်မှိတ်ကာ အထာချပေးသည်..
” ဟဲ့..စကားပြောလဲကောင်းပါရဲ့
အချိန်လဲနီးနေပြီသွားရမှာကအသွားအ
ပြန်ရှစ်မိုင်စီလောက်ဆိုတော့ဆိုင်ကယ်ထဲ
ဆီလောက် မလောက် နဲနဲစစ်လိုက်ဦး..
မလောက်ဘူးထင်ရင်လဲ ပိုက်ဆံလာယူ
ုပြီး ဖြည့်ထား..ငါလဲပြီးပြီ ”
မြတ်ထွန်း မသွားချင်သွားချင်ပုံစံဖြင့်
နောက်လှည့်ကြည့်ရင်း ထွက်သွားမှအိမ်
ထဲပြန်ဝင်ခဲ့သည်။မြတ်ထွန်းကဆိုင်ကယ်
နားမှာရစ်ဝဲဝဲ….
ခ်ခ်..တကယ်တော့ လမ်းမှာအလိုးခံ
မယ်လို့ အထာချပေးလိုက်တာပါ။သူနပ)
တန်ဖိုး
၃
မင်္ဂလာဆောင်ကပြန်လာတော့နေ့လည်
တစ်နာရီလောက်ကြီး။နေကပူပူ ချွေးက
ရွှဲရွှဲ..ဆိုင်ကယ်အနောက်ကစီးလာရတာ
ဆိုပေမယ့် မသက်သာ။တစ်လမ်းလုံးမြတ်
ထွန်းခါးကိုကိုင်ပြီးကျောပြင်ကိုနို့လုံးကြီး
တွေနှင့်ဖိကာ ခွာကာ စိတ်ဆွပေးခဲ့တာ
မို့ ပန်းမသေရင်တော့လီးတောင်နေလောက်ပြီ။ဆီကမပြတ် ဆိုင်ကယ်ကမရပ်။ရွာ
ပြန်ရောက်ဖို့လည်းနီးနေပြီ..အိမ်တွေကို
တောင်မှမြင်နေရ ပြီ။ဟုတ်မှဟုတ်သေးရဲ့လားလို့တွေးတောနေဆဲယာခင်းလေး
နားမှာဆိုင်ကယ်ကိုရပ်လိုက်လို့ တော်ပါ
သေးရဲ့ဟုတွေးပြီးသက်ပြင်းချမိသည်။ခပ်
လှမ်းလှမ်းမှာ တဲကလေးတစ်လုံး..အကာ
အကွယ်လည်းကောင်းသည်..။ဆိုင်ကယ်
ပေါ်ကမဆင်းပဲထိုင်နေတော့
” ခဏဆင်းပေးဦး အစ်မ ဆိုင်ကယ်
ဘာဖြစ်လဲမသိဘူး..ကြည့်လိုက်ဦးမယ် ”
” အင်း..နေပူတယ်..ငါယာတဲထဲ
သွားစောင့်မယ် ပြီးရင်လာခေါ်ပေါ့ ”
သူ့ကိုကြာကြည့်တစ်ချက်ပေးပြီးယာ
တဲလေးထဲဝင်လာတော့ အခင်းကမရှိ။
ဖိနပ်ကလေးဖင်ခုထိုင်နေတော့မြတ်ထွန်း
တဲထဲလိုက်လာသည်။ရိုးတိုးရိပ်တိတ် မြင်
ရသလောက်တော့ လီးကတောင်နေပြီ။
လက်တစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ပြီးခါးကုန်းကာတဲထဲခေါင်းငုံ့ပြီးဝင်လာသည်။အမိုးစွန်းကသူ့ခေါင်းနှင့်မလွတ်။
” ဆီပြတ်သွားတာလား ”
” ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..ရပါပြီ .”
” ရရင်ပြန်မယ်လေ..နေပူလှပြီ ”
” အစ်မ.ကျွန်တော်အစ်မကို..ဟို..”
” နင်ကလဲလေ..ဘာ ဟို ဟို ဖြစ်နေ
ရတာလဲ..ဘာလဲ..နင်လီးတောင်နေတာမဟုတ်လား..”
” ဟုတ်..ဟုတ်တယ်အစ်မ..အဲဒါ..
ကျွန်တော်..”.
” ခ်ခ်..လီးတောင်ရင် ဂွင်းသွားတိုက်
ပစ်လိုက် ငါစောင့်နေမယ်..”
” အာ…အစ်မရယ်..စိတ်မဆိုးပါနဲ့
ကျွန်တော်…”
” ကြာလိုက်တာဟယ်…နင့်မနက်က
ငါ့စောက်ဖုတ်ကြီးကြည့်ပြီး ငါ့ကိုလိုးချင်
နေတာမဟုတ်လား..”
” အင့်. ဟုတ် ဟုတ်တယ်အစ်မ ”
” လာ..နင့်ပုဆိုးချွတ်ပြီးခင်းလိုက်..
နင်ဘယ်သူ့ကိုမှတော့အာမချောင်နဲ့..”
မြတ်ထွန်းပုဆိုးချွတ်ပြီးမြေပြင်မှာခင်း
ပေးတော့ မခင်ညိုကျောချပြီးပက်လက်လှန်အိပ်ခါ ဆံပင်တွေသပ်လိုက်သည်။
ုမြတ်ထွန်းကမခင်ညိုနံဘေးတွင် ဘယ်ဖက်တစ်တောင်ဆစ်မြေကြီးပေါ်ထောက်ကာလှဲလိုက်ပြီးညာဖက်လက်ကမခင်ညို
နို့ကြီးတစ်လုံးကိုအုပ်ကိုင်ခါဆုပ်နယ်သည်။လီးကြီးကမခင်ညိုညာဖက်တင်ပါး
ကိုညှောင့်ကာညှောင့်ကာထိုးနေပြီးဘယ်
ဖက်လက်ကခေါင်းကိုပင့်မ,ထားသည်။
မခင်ညိုကမြတ်ထွန်းလည်ပင်းကိုရစ်ပတ်
ဖက်ဆွဲပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းတော့
မြတ်ထွန်းကိုယ်ကြီးမခင်ညိုပေါ်မှောက်ချ
လိုက်ပြီးလက်တစ်ဖက်ကထမီကိုဆွဲလှန်
ကာစောက်ဖုတ်ကိုလက်ဝါးဖြင့်ပွတ်သည်။
စောက်မွှေးပါးပါးလေးများပေါက်နေတာ
စမ်းမိပြီးလီးကမခံမရပ်နိုင်အောင်တောင်
လာသည်။မခင်ညိုစောက်ခေါင်းထဲလက်
ညှိုးထိုးထည့်ကြည့်တော့ဇွိကနဲအသံထွက်
အောင်ဝင်သွားပြီးစောက်ရည်တွေရွှဲနေ
တာတွေ့ရသဖြင့်လိုးချင်စိတ်ကိုထိန်းမရ
တော့။မခင်ညိုကပေါင်ကားပေးထားသ
ဖြင့်အထိုင်တကျမှောက်လိုက်ပြီးလီးတောင်တောင်ကြီးကိုစောက်ပတ်ထဲထိုးထည့်
သည်။လီးကစောက်ခေါင်းထဲမဝင်သေး
သဖြင့်ကိုအထက်ပိုင်းကိုလက်တစ်ဖက်
ထောင်၍မြှင့်လိုက်ပြီးလီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်
ကာစောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့ပြီးထိုး
ထည့်တော့မှထိထိမိမိဝင်သွားသည်။ပူ
နွေးသောစောက်ခေါင်းအတွင်းသားများ
၏နူးညံ့မှုအထိအတွေ့ကို မြတ်ထွန်းအံတုမခံနိုင်။အလွန်ကောင်းလှ၍ဆယ့်ငါးချက်
အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ပြင်းပြင်းထန်
ထန် သွက်သွက်ကြီးဆောင့်လိုးပစ်တော့
လီးရည်တွေမထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ထွက်
သွားသည်။မြတ်ထွန်းဖင်ပေါက်ပိတ်သွား
သည်အထိအားရပါးရရှုံ့ညှစ်ပြီးဆက်ကာ
ဆက်ကာဆောင့်လိုးသည်။နောက်ဆုံး
တော့ လီးရည်တွေထပ်မထွက်လာတော့ပဲ မခင်ညိုကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျသွားပြီး
အသကရှူပြင်းပြင်းနှင့်မျက်စေ့စုံမှိတ်ပြီး
မှိန်းနေလိုက်သည်။ခဏလေးနေတော့
လီးကြီးကမခင်ညိုစောက်ပတ်ထဲမှပလွတ်
ဆိုအသံမည်ပြီးထွက်လာသည်။မြတ်ထွန်း
အမောပြေတော့မခင်ညိုကိုယ်ပေါ်မှထ,
ပြီးမခင်ညိုကိုပါဆွဲထူပေးသည်။မခင်ညို
ပက်လက်လန်နေရာမှမထ,ခင် ဒါပဲလား
ဟုမချင့်မရဲတိုးတိုးပြောသံကိုကြားလိုက်ရ
ပေမယ့်သူမကြားဟန်ပြုနေလိုက်ရသည်။
မလိုးခင်ကလိုးချင်စိတ်တွေကြီးခဲ့သလောက် တစ်ချီလိုးပြီးတော့လန့်သလိုကြောက်
သလို ရွံ့တွန့်တွန့်ဖြစ်နေသည်။ထပ်လိုးဖို့
ကလည်းလီးကချက်ချင်းပြန်မတောင်နိုင်။
ယောင်ချာချာဖြင့်ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိ ပုဆိုးကောက်ဝတ်လိုက်တော့ ဇာတ်လမ်း
ကပြတ်သွားသည်။
မခင်ညို မျှော်လင့်သလောက်ဖြစ်မ
လာ၍အားမရပေမယ့် ဘာမှမတတ်နိုင်။
ရသလောက်နဲ့ပဲကျေနပ်လိုက်ရသည်။ကို
စိန်ရွှေလိုးသလောက်တောင်အရသာမရှိ။
လီးကတော့သေးတယ်လို့မဆိုနိုင်ပါ။အလိုး ညံ့နေသည်။လူပျိုဖြစ်ပြီးနှစ်ချီလောက်မှဆက်မဆွဲ.။လီးရည်တွေတော့ဖတ်
ဖတ်နစ်အောင်ပန်းထုတ်ခဲ့သည်။ပေါင်ခြံ
ထဲအထိထမီနှင့်နှိုက်သုပ်ပြီးတဲအပြင်ထွက်လာခဲ့တော့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာလူရိပ်လူ
ယောင်တွေ့သဖြင့်စိတ်ထဲမလုံ။
” ပြန်ရအောင်မြတ်ထွန်း..နင်နှုတ်လုံအောင်ထိန်း…”
” ဟုတ်..အစ်မ..စိတ်ချပါ..ကျွန်
တော်ဘယ်သူ့မှမပြောဘူးအစ်မ..”
အိမ်ရောက်တော့ မခင်ညိုရေပြန်ချိုး
သည်။ရေအေးအေးလေးခပ်ကြာကြာချိုး
လိုက်မှစိတ်ကပြန်တည်ငြိမ်ပြီးအတွေး
မှန်လာသည်။စောစောကဆောက်တည်
ရာမရခဲ့တာတွေပျောက်သွားသည်။မနေ့
ကတော့မြတ်ထွန်းကတွေ့ပါရစေဆိုလို့
နွဲ့ရီကိုဈေးလွှတ်လိုက်ပြီး ဖန်လိုက်ခါမှ..
မောင်တူးနဲ့တည့်တည့်မိတော့သည်။ဘယ်
လိုများဆက်လုပ်ရပါ့..ဒုက္ခတော့ရောက်
ပြီထင်ပါရဲ့..
တန်ဖိုး
၄
မောင်တူး ပြူတင်းပေါက်နားအထိ
တော့လိုက်သေးသည်။အပြင်ကိုလှမ်းပြီး
လိုက်ကြည့်တော့လူရိပ်လူယောင်မတွေ့ရ
တော့သဖြင့်ပြန်လှည့်သည်။အရီးလေးက
မောင်တူးလက်မောင်းကိုတွယ်ဖက်လိုက်ပါဆွဲထားသဖြင့်ပြူတင်းပေါက်ထိအတူ
ပါလာသည်။ထမီကပါမလာတော့။ဝင်းဝါ
စိုပြေသောအသားစိုင်တွေက လှုပ်ရမ်း
ယိမ်းထိုးနေကြသည်။နှမျှောစိတ် ဒေါသ
စိတ် ယူကြုံးမရစိတ် အထင်သေးစိတ်
တွေက မောင်တူးရင်ထဲလှိုက်လှဲစွာဖြစ်
လာပြီး အသံကုန်အော်ဟစ်ပစ်လိုက်ချင်
လာသဖြင့် မျက်နှာကြီးတင်းမာနီရဲလာပြီး
အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ ဆုံးဖြတ်ချက်
ခိုင်ခိုင်ချပြီး အရီးလေးကိုငုံ့ကြည့်သည်။
မခင်ညိုမျက်နှာကတောင်းပန်တိုးလျိုးအ
သနားခံသည်မို့ညှိုးငယ်လွန်းလှသည်။
မျက်ဝန်းတစ်ခိုမှာမျက်ရည်တွေရစ်ဝိုင်းလျက် သူရက်စက်သမျှခံရတော့မည်။ဒါ
လဲ သူဖင်ဆော့လို့သူဖြစ်တာပဲ..ငါမတွေ့
ရင်ဒီအချိန် လိုးနေ ဆောင့်နေ အော်နေ
ပျော်နေကြမှာ.မသနားဘူး လို့တွေးလိုက်
ပေမယ့် သံယောဇဉ်ကတင်းပြီးခံနေပြန်
သလို။ဒီကြားထဲ ငှက်ပျောဖူးခါးလယ်က
ဖြတ်ထားသလို နို့စူစူဖူးဖူး ဖုဖုကြီးတွေက
လက်မောင်းကို ပွတ်လိုက် ထိုးလိုက် ဖိ
လိုက်..စောက်ဖုတ်ကြီးကိုမြင်နေလိုက်ဆို
တော့ လီးတောင်လာလို် ့ဒေါသဖြစ်ရသေး ။ဒီဒေါသက သူများကိုမဟုတ်.မိမိ
ကိုယ်ကိုဆိုပေမယ့် အရှိန်ကအားလုံးကို
ရိုက်ခတ်သည်။
” အဝတ်တွေဝတ်ဗျာ..အဖေ့ဆီသွား
မယ်..ဥက္ကဌအိမ်သွားကြမယ်.. ”
” ကိုတူးရယ်..အိ..ဟင့်..ဟင့် ရွှတ်
ရွှီး..ဟင့်..ဟီး…”
မခင်ညိုမျက်ရည်ထိန်းမရတော့။ဒီလို
ဘဝမျိုးရဖို့ အပျိုကတည်းက ဆန္ဒတွေကို
ထိန်းချုပ်စောင့်စည်း ရှောင်ကြဉ်ခဲ့ရတာ
အလွန်ပင်ပမ်းခဲ့ရပါသည်။အခုတော့..ပြို
ကျပျက်စီးတော့မည်မှာမြေကြီးလက်ခတ်
မလွဲပါ။ဆွေမျိုးတွေ ပတ်ဝန်းကျင်တွေကို
အသာထား..ကိုစိန်ရွှေကလည်း လုံးဝကို
လက်ခံနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်။ဘဝမျှော်လင့်ချက်ကြီးပြိုကျပျက်စီးသဖြင့်ရင်ထဲဆို့
လာသည်။ငိုရသည်မှာလည်းမျက်ရည်ခမ်းတော့မည်။အားအင်တွေလျှော့ချပစ်
လိုက်တော့ တုံးလုံးကြီးလျှောကျသွားပြီး
မောင်တူးခြေသလုံးကိုဖက်ကာခေါင်းမ
ဖော်ပဲတစ်သိမ့်သိမ်ရှိုက်ငိုသည်။
” ကိုတူး..အိ.အိ.ရွှတ်..ကိုတူးရယ်
ဟင့် အိ အိ ဟီး..ရွှတ်..ကိုတူးရယ်..”
” အရီးလေး..လုပ်စရာတွေအများ
ကြီးရှိသေးတယ်..ဟိုကောင်လဲဘယ်ပြေး
ပြီမသိဘူး..ကြာလွန်းတယ်..အဝတ်တွေ
ဝတ်ဗျာ..ရှင်းစရာရှိတာရှင်းလိုက်ကြရ
အောင်..ငိုနေလို့လဲပြီးသွားမှာမဟုတ်ဘူး
ငိုချင်နောက်မှငို..တစ်သက်လုံးငို..”
” ကိုတူးရယ်..အိ..အရီးလေးကို အိ
မသနားတော့ဘူးလား အိ..ကိုတူး အိ..
နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး အိ ကိုတူးရယ်
အိ..အိ..ဟီး…”
” လူတွေရောက်လာပြီး ဒှီပုံမျိုးမြင်ရင် ပိုဒုက္ခရောက်သွားမယ်အရီးလေး..
အဝတ်တွေဝတ်..သွားရအောင်..”
အရီးလေးမခင်ညိုမျက်ရည်တွေနှပ်
ရည်တွေ သွားရည်တွေ သုပ်ပြီးမောင်တူး
မျက်နှာကိုမော့ကြည့်ပြီးပြောပြန် သည်။
အရေးထဲ မောင်တူးလီးကြီးတောင်နေတာမြင်လို့ ရယ်ပဲရယ်လိုက်ရမလို ဆက်ပဲငိုရမလို ဖြစ်သွားမိသေးသည်။
” အရီးလေးကိုသနားပါကိုတူး..အရီး
လေး ဒီလိုဘဝ..ဒီလိုနေရအောင် ပိုးမွေး
သလို တယုတယကြိုးစားထိန်းသိမ်းခဲ့တာ
ပါ..ခုလဲ ဟိုနေ့ကတစ်ခါပဲမှားခဲ့ဖူးတာပါ
ဘဝမပျက်ပါရစေနဲ့ကိုတူးရယ်..အရီးလေးအသနားခံတာပါ.ဥက္ကဌအိမ်လဲမသွား
ပါရစေနဲ့..အဖေတို့အိမ်လဲမသွားပါရစေ
နဲ့..ကိုတူးကြိုက်သလိုအပြစ်ပေးပါ.အရီး
လေးနာခံပါ့မယ်..”
” ထမီအရင်ဝတ်..”
မခင်ညို ထမီကိုကောက်ဝတ်ပြီးရင်
လျှားထားလိုက်သည်။ပြီးတော့မောင်တူး
ခြေသလုံးကိုပြန်ဖက်သည်။
” ဟာဗျာ…မဖက်နဲ့..ကျုပ်စဉ်းစား
တာ အာရုံပျက်တယ်..ဖယ်..”
” သနားပေးပါနော်..ကိုတူး..အရီး
လေးတစ်ယောက်တည်းအတွက်မဟုတ်ပဲ
အားလုံးအတွက်..ဆွေမျိုးတွေ မိဖတွေ
ကိုစိန်ရွှေအတွက်ရောထည့်ပြီးစဉ်းစား
ပေးပါ..ဒါကြီးပေါ်သွားရင် အားလုံးအ
ကျိုးယုတ်ကြမှာ..ကိုတူးထိန်းထားပေးရင်
အားလုံးအကျိုးရှိကြမှာပါ.စိတ်လိုက်မာန်
ပါ မဆုံးဖြတ်ပါနဲ့နော်…”
” အော…ဟုတ်တယ်…ပညာရှိ..
ခဗျာင်္းအလိုးမခံခင်နဲ့အလိုးခံအဆောင့်ခံနေတုန်းကဒါတွေဒီလိုမစဉ်းစားခဲ့ဘူးမ
ဟုတ်လား.”
မခင်ညို ဖင်တွန့်သွားသည်။သူစကား
လွန်သွားပြီ။တကယ်တော့.မြတ်ထွန်းနှင့်
အလိုးမခံမီ..အလိုးခံဆဲ..ဒါတွေသူစဉ်း
စားခဲ့ပါသည်။စဉ်းစားခဲ့လို့လဲ အရသာ
ဘယ်လိုမှန်းတောင်ခုချိန်ထိမသိ။မမှတ်မိ
နိုင်။လီးရည်တွေများတာသာသတိထားမိ
ခဲ့ပါသည်။ပြောရင်လဲဘယ်လိုလူမှယုံကြ
မည်မထင်။အခု..ကုတင်ပေါ်မတက်မီက
တောင်စဉ်းစားမိလို့ မြန်မြန်လုပ်ဖို့ပြောမိ
ခဲ့သေးသည်ထင်ပါရဲ့…။
မခင်ညိုပြောတာလည်း ဟုတ်တော့
ဟုတ်နေပြန်ရော..။သူ့ပါးစပ်ပိတ်ထား
လျင်..သူ့တစ်ဦးတည်းခံစားချက်ကို ဖယ်
ထားလိုက်လျင်..ဒီကိစ္စ ဒီနေရာမှာပြတ်
မည်။မိဖဆွေမျိုးတွေ..လင်ယောကျာင်္း
ဖြစ်သူ နှင့်ကာယကံရှင်အရီးလေးတို့တွင်
စိတ်ဒဏ်ရာ ကင်းကြပေလိမ့်မည်။ဒီလိုမှ
မဟုတ် ဖွလိုက်လျင်တော့ အားလုံးရင်မှာ
တစ်သက်တာဝေဒနာဆိုးအမြစ်တွယ်ကြ
ရတော့မည်။ကောင်းလာစရာတော့ ဘာ
တစ်ခုမှမရှိ..။နောက်ပိုင်းသစ္စာထိန်းတာ
မထိန်းတာက အခုကိစ္စနှင့်မဆိုင်။ခွေးမြီး
ကောက်မို့ကျည်တောက်စွပ်မရလျင်လဲရှိ
ပါစေတော့..။ကိုယ့်ကြောင့်တော့သူများ
တစ်သက်တာစိတ်ဝေဒနာပျိုးပင် မချချင်
ပါ။ခက်တာက.သူ့အပေါ်ကိုယ်ကမသတီ ချင် မသတီနိုင်တော့ပဲ အရင်လိုမြတ်နိုး
တွယ်တာစိတ်တွေ ချုပ်ငြိမ်းကွယ်ပျောက်
သွားပြီး ကိုယ့်အတွက် တန်ဖိုးလည်းမဲ့သွားခဲ့တာကိုယ်ပဲသိသည်။ခွင့်မလွှတ်ဘူး
လား..ဆိုတော့လဲခွင့်လွှတ်နိုင်ပါသည်။ဆက်ထုံးတော့မပြေနိုင်ပဲကျန်နေသည်။ခက်ပြီ။
၅
မခင်ညို မောင်တူးအရိပ်အခြည်ကို
မျက်ခြည်မပြတ်စောင့်ကြည့်နေတာမို့..
နဲနဲလေးလျော့လာသလိုခံစားရပြီးအား
တက်လာသည်။အားတက်လာတော့ မိန်း
မသားတို့လက်နက် မူယာမာယာလေး နည်းနည်းတော့ ထုတ်သုံးကြည့်ချင် လာသည်..။ရင်ကြားမြောင်းတည့်တည့်နား
အောက်ခြေကိုလက်ဖျားလေးနှင့်ဖိ.မျက်
နှာကိုဇွတ်အတငိးရှုံ့မဲ့ပြီး..
” အားဟာ့..ကျွတ်ကျွတ်..အင်းဟင်း
ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..”
မောင်တူး စဉ်းစားနေရင်း အူလည်လည် လှည့်ကြည့်တော့ လက်ဖျားဖြင့်
နိ့လုံကြီးကြားအောက်ခြေပိုင်းကိုဖိထား
တာမို့ နို့အုံကြီးကအလုံးလိုက်မို့မို့ကြီးဖေါင်းပြီးကြွတက်နေတာကိုအရင်မြင်သည်။
မိန်းမတို် ့အတွင်းပစ္စည်းဆိုတာက အဝတ်
လေးမပေါ့်တစ်ေပါ်ကအဝတ်မပါပဲပေါ်
တာထက် ယောကျာင်္းတွေ၏တနှာစိတ်ကို
နှိုးဆွတတ်သည်မို့ မောင်တူးကြည့်ရင်းနဲ့
လီးက တောင်ချင်လာပြန်သည်။မသတီလို့ကြာကြာမကြည့်ပဲမျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။တစ်ချက်မမိရင် နောက်တစ်ချက်.
” အားဟားဟား..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်
အောင်မယ်လေးနော်..ကျွတ်ကျွတ်.အာ့
အားဟား..အားမလေ့လေ့.ကျွတ်ကျွတ်”
နောက်တစ်ခါကြည့်မိပြန်သည်။လီးက ဇွတ်အတင်းထောင်တက်သည်..
” ဘာဖြစ်နေတာလဲ..အလိုးခံနေတုန်း
ကအကောင်း..ဟိုမအေလိုးမရှိတော့မှ
လိုးဒဏ်ရာကပြန်ပေါ်လာတာလား..”
မခင်ညို သူ့ကိုယ်ပိုင်ဖူးဖူးရွရွနှုတ်ခမ်း
လေးကိုလှလှပပစူပစ်ပြီး မျက်စောင်းပစ်
ထိုးပစ်လိုကိသည်။
” ဘယ်မှာလိုးလို့လဲ ဟွန်း..သူလဲမြင်
ရဲ့သားနဲ့..လီးလဲစောက်ပတ်ထဲမထည့်ရ
သေးဘူး..ဆောင့်လဲမဆောင့်သေးဘူး
မှောက်တောင်မမှောက်သေးဘူး.ကုန်း
ကွကွနဲ့လိုးမလို့လုပ်တုန်းဟာကို..ဟွန့်.”
” ဒါဆိုဘာဖြစ်လို့..”
” ဒီဒဏ်ရာက ကိုတူးကိုလိုက်ဆွဲထားတုန်းကိုတူးတစ်တောင်ဆစ်နဲ့ဆောင့်လို့ရတဲ့ဒဏ်ရာ…သွေးအေးမှနာလာတာ သိပလား..အာ့..အာ့..ဟူး အရှိုက်လားမသိပါဘူး..အိ..”
မောင်တူး မြှားချက်မိသွားသည်။ကိုယ့်
လက်မောင်းကိုသူတစ်ချိန်လုံးဖက်တွယ်
ထားခဲ့တာဆိုတော့ ဖြစ်ချင်လဲဖြစ်သွား
နိုင်သည်။အရှိုက်ဆောင့်မိပြီးဒဏ်ရာ
မပေါ်ပဲသေသွားမှဖြင့်ခက်ရချည်ရဲ့..။
မခင်ညိုနံဘေးမုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချရင်း
” ဘယ်နားတုန်း…”
” ဒီနားရော..ဒီနားရော..ဒီနားက
သိပ်နာတာ..အိ ”
မောင်တူး၏လက်တစ်ဖက်ကိုဆတ်က
နဲဆွဲကာသူ့နို့လုံးနှစ်လုံးကြားကိုအရင်ပြပြီး
နို့လုံးကြီးအောက်နှင့် အရှိုက်နားတို့ကို
လိုက်ရွှေ့ပြသည်။
” ဒီနားကအနာဆုံးပဲ..ဖိထားတော့
နဲနဲသက်သာတယ် ”
ဟုပြောပြီး မောင်တူးလက်ကိုရင်ကြား
မြောင်းတည့်တည့်မှာလက်ဖျားထောက်၍
နို့လုံးကြီးပေါ်သို့လက်ဖဝါးတင်ထားစေ
ကာသူ့လက်ဖြင့်ဖိထားလိုက်သည်။ဝေ့ဝဲကာမျက်စေ့ကစားကြည့်လိုက်တော့ မုဆိုး
ဒူးထောက်ထိုင်ထားတဲ့အကြားကမြှား
တန်တုတ်တုတ်ကြီးတစ်ဆတ်ဆတ်ခုန်နေတာတွေ့ရသဖြင့် ရင်ထဲလှိုက်ကနဲဖြစ်သွားမိသည်။တော်တော်ကြီး တော်တော်
ရှည်တဲ့မြှားတန်ကြီးပါလား..မြင်ဘူးပေါင်
ဒီလောက်ကြီးတာကြီးနဲ့ဆိုရင်တော့.ခ်ခ်.
မောင်တူးမှာလည်း တော်တော်ဒုက္ခ
ရောက်ရရှာသည်။ထမီပါးလွှာလွှာလေး
ဖုံးထားသည့်နို့လုံးကြီးက အဆွဲခံ အစို့ခံ
ရတာနည်းသဖြင့် မို့မို့ကြီးတင်းပြီးမာတာ
တာ..။နူးအိတာကတစ်မျိုး..မာညက်နေ
တာကတစ်ဖုံ…တစ်ဒိတ်ဒိတ်နဲ့သွေးခုန်
နေတာကိုတောင် လက်ဖဝါးကိုလာတိုးနေ သည်။ကိုယ်ကလဲ အရင်ကလိုးချင်
ကိုင်ချင် စို့ပစ်ချင်ခဲ့သည့်နို့ကြီးဆိုတော့
မသိမသာလေးလက်ဖဝါးကိုဖိချကာလက်
ဖျားကိုဖော့ပြီး အိပဲ့ အိပဲ့ ဆုပ်နယ်နေမိ
သည်။လက်မ,ကိုမသိမသာနေရာပွတ်ရွှေ့
တော့ နို့သီးခေါင်းမာမာလေးကိုတိုက်ပွတ်
မိပြီးအရီးလေး ဆတ်ကနဲတွန့်သွားသည်။
မခင်ညို စောက်ပတ်တွေရွလာပြီး
စောက်ရည်တွေပြန်စိမ့်လာပြန်သဖြင့်
မောင်တူး၏လက်ကိုသူ့နို့လုံးကြီးပေါ်တည့်တည့်ပြောင်းရွှေ့တင်ပေးပြီး
” အဲဒီတည့်တည့်လဲအောင့်တာပဲ..
ဖိဆုပ်ညှစ်ထားမှနဲနဲသက်သာတာ..”
ဟုပြောကာ လက်ပြန်ချသလိုလိုနှင့်
မောင်တူးပေါင်ကြားထဲသို့ဝင်သွားသည်။
လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပစ်ပြီး ဆတ်ကနဲပြန်
လွတ်ကာပါးစပ်လေးဟ,သွားသည်။
မောင်တူးသတိထားမိလိုက်သော်လည်း
ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီးဖြစ်၍မတောတဆကိုင်
မိတာနေမှာပါဟုလျှော့တွေးပြီးနို့အုံကို
ဆက်နယ်သည်။
” သက်သာပလား..ရပလာ..”
” အာ..ဘယ်ကသက်သာရမှာလဲ
သူ လုပ်တုန်းကမညှာမတာလုပ်ပြီး ခုမှ
ဟွန့်…ဖိထားပေး…ဆုပ်ပြီးဖိထားပေး
လေ…ဒီလက်က ဒီဖက်တစ်လုံးဖိ..နှစ်
ဖက်လုံးအောင့်နေတာ သိလား ”
ပြောရင်းလက်နှစ်ဖက်လုံးကနို့နှစ်လုံး ကိုဆုပ်ပြီး နယ်ပြီးဖြစ်နေတော့မှ
မောင်တူးမျက်နှာကိုခိုးကြည့်ကာ လက်ကို
အောက်ပြန်ချသယောင်ပြု၍လီးကြီးကို
ဖွဖွလေးဆုပ်နယ်ပေးသည်၊လီးကြီးက
သူ့လက်တစ်ဆုပ်မက,တော့..ဖွဖွလေး
ကိုင်ရတာအားမရ..တအားညှစ်ပစ်လိုက်
သည်။အဲဒီတော့မှ မောင်တူးသတိပြန်ရ
ပြီး ဆတ်ကနဲမတ်တပ်ထ,ရပ်ကာပုဆိုး
ပြင်ဝတ်သည်။လီးကြီးက မခင်ညိုပါးစပ်
တညိ့တည့်မှာ တောင်နေသည်
” ဒီနေ့ည ကျုပ်စဉ်းစားမယ်..အား
လုံးကောင်းဖို့ဦးစားပေးမယ်..အရီးလေး
ည အဲဒီမအေလိုးနဲ့ လိုးဖို့ထပ်မကြိုးစား
နဲ့..လိုးရင်လဲမိမှာပဲ..ကျုပ်တစ်ညလုံး
လာချောင်းမှာ…ခုလဲဒီမသာကိုသွားရှာ
မှာ..စိတ်ချ ကျုပ် အရီးလေးကိုမချစ်နိုင်
တော့ဘူးဆိုရင်တောင် ခံစားချက်နဲ့ဒုက္ခ
မပေးဘူး..ကျုပ်ကိုလာမမြှူ နဲ့တော့
ကျုပ်အရီးလေးကိုလိုးတဲ့ အရီးလေးလင်
ထွန်းမြတ်မဟုတ်ဘူး…”
မောင်တူးတစ်နေကုန် တစ်ညလုံးတုတ်
တစ်ချောင်းကိုင်ပြီးရွာထဲလိုက်လည်သည်
တန်ဖိုး
၆
အရီးလေးမခင်ညိုရင်ထဲကအလုံးကြီး
ပေါ့သွားသည်။ဒီလောက်ဆိုရင် မိသားစု
အရေး ဘဝအရေး မိဖဆွေမျိုးတွေအရေး ရင်အေးသွားပါပြီ။ကိုယ့်အရေးကို
တော့ထည့်မတွေးတော့ပါ..ကိုယ်လုပ်ချင်
တာလုပ်ခဲ့ပြီးမှတော့ ကိုယ်ဖြစ်ကိုယ်ခံပဲ
ပေါ့..။ဒီလောက်တော့ မခင်ညိုခံနိုင်ပါ
သည်။တစ်ဖက်ကပေါ့သွားပေမယ့်တစ်
ဖက်ကပိုပြီးလေးလာသည်ကိုမခင်ညိုသတိထားမိပါသည်။အမှတ်မရှိဘူးလို့ပဲ
ပြောရမယ်ထင်ပါရဲ့..မောင်တူးလီးကြီး
မခင်ညိုလက်ထဲအမြဲပဲကိုင်ထားမိသလို
ဘာပဲကိုင်မိကိုင်မိ ဒါကြီးပဲစိတ်ထဲဝင်ဝင်
လာသည်။ခ်ခ်..ဆုပ်ထားကိုင်ထားရတာ
ကိုက တင်းတင်းပြည့်ပြည့် မာမာတောင့်
တောင့်..မာန်အပြည့်နဲ့အားရစရာ..။ဒီ
လောက်ကြီးနဲ့လည်း မခင်ညိုခံလိုက်နိုင်ချင်မိပြန်ပါသည်..ခ်ခ်။
တစ်နေကုန်တစ်ညလုံး တစ်ငွေ့ငွေ့
တွေးပြီးတစ်မြေ့မြေ့ခံစားနေမိပေမယ့်
တစ်ရေးအိပ်ပြီးနိုးလာတော့ဝေဒနာတွေကနဲနဲတော့လျော့ပါးနေသလိုလိုပါ။ဒါပေ
မယ့်အရီးလေးအပေါ်ခွင့်လွှတ်မှုအလေး
သာသွားသည်နှင့်အမျှမြတ်ထွန်းအပေါ်
အာဃာတတွေအလေးတိုးလာသည်။ဘာ
မှလေးလေးနက်နက်မစဉ်းစားတော့ပဲ
မြတ်ထွန်းအိမ်သွားပြီးယောကျာင်္းပီပီတိုက်
ရိုက်ရှင်းပစ်မယ်..ဟုအတွေးတွေဖြင့်သူတို့အိမ်ထဲဝင်သွားတော့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာနေသည့်အရီးလေးကမြင်သွားပြိီးရင်တစ်ဖိုဖို..အသဲထိတ်ထိတ်။မြတ်ထွန်း
အိမ်ကိုပြန်မလာတော့ပါ..မနေ့ကတည်း
ကစစ်တပ်ထဲဝင်တော့မည်ဟုပြောကာ
အိမ်မှထွက်သွားပြီဖြစ်ကြောင်းသူ့အမေ
ကပြောပြတော့လိပ်ခဲတင်းလင်းဖြင့်ပြန်
ထွက်လာခဲ့ရသည်။မြတ်ထွန်းနဲ့မတွေ့လို့
အိမ်ကပြန်အထွက် အရီးလေးကြည့်ကွက်ကြည့်ကွက်လုပ်နေတာမြင်လို့မျက်စောင်းထိုးပြီးအိမ်ဝင်းထဲဝင်ခဲ့သည်။ဒဏ်ရာအ
ခြေအနေလေးတော့ မေးဦးမှ..လူမှုရေး
လေးတော့ကျေပွန်ချင်သည်..
” ဘယ့်နှယ်နေသေးလဲ.ရင်ဘတ် ”
မခင်ညို ကိုယ်ပိုင်မျက်စောင်းလေးနဲ့
မောင်တူးကိုတည့်တည့်ပစ်ထည့်လိုက်ပြီး
” အောင့်နေတာပေါ့..သူ့အားကြီးနဲ့
တအားလုပ်ခဲ့ပြီးတော့..အထဲမှာအောင့်
နေတာ တစ်ညလုံးအိပ်မရဘူး ဟွန်း ”
” မွှန်သွားတော့ ဘာတွေ ဘယ်လို
လုပ်မိမှန်းတောင်သတိမထားမိလိုုက်ဘူး
တောင်းပန်ပါတယ်နော်..ဆေးလေးဘာ
လေးရောလူးထားရဲ့လား ”
” ဆရာခိုတော့ရှိတယ်..လူးရသေးပါ
ဘူး..လာကြည့် ဒီမှာ သူလုပ်ထားတဲ့ဟာ
ပြီးရင် ဆေးလူးပေး ”
အခန်းထဲလက်ဆွဲခေါ်သွားတော့
ယက်ကန်ယက်ကန်ပါသွားသည်။
” နွဲ့ရိရော..သူ့လူးခီုင်း ”
” ယာတောသွားတယ်..ညနေမှပြန်
လာမှာ..သူမလာခင်ဒဏ်ပိုဆိုးပြီးသေ
သွားရင်ဘယ့်နှယ်လုပ်မတုန်း.ယောကျာင်္း
တွေဟာလေ..သူတို့လုပ်ချင်ရင်တစ်မျိုး
မလုပ်ချင်ရင်တစ်မျိုး တော့ ”
အခန်းထဲရောက်တော့အကျႌကြယ်
သီးတွေတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ရင်း
” စောင့်နေ..အိမ်တံခါးသွားပိတ်ဦး
မယ်..ဒီတစ်ခါတော့နောက်ဖေးတံခါးပါ
ပိတ်ထားမှာ ခ်ခ် ”
ဖင်လုံးကြီးနှင့်မောင်တူးလီးကိုနှစ်ချက်
လောက်ပွတ်ဝိုက်ပြိီး မေးစေ့လေးပွတ်
ပေးခါထွက်သွားသည်။မောင်တူးစိတ်ထဲဘာလိုလို..။လီးကြီးတောင်လာသလိုဖြစ်လာပြန်သည်။နဲနဲလေးလောက်စောပြီးတွေ့ခဲ့လိုက်ပါလားအရီးလေးရယ်….
အခန်းထဲပြန်ဝင်လာတော့ ထမီရင်လျှား
ဖြစ်သွားပြီ။လီးကြီးကိုထိန်းမထားနိုင်တော့…ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်ခါပြီးတောင်
လာသည်။အရီးလေးနို့လုံးကြီးတွေက
ရှေ့ကိုမို့မို့စူထောက်နေတာ ငှက်ပျောဖူး
ကြီးတွေလို..မနေ့ကလည်းဒါကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ပေးခဲ့သေးသည်။မခင်ညိုက
မောင်တူးလီးကြီးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေ
တာကိုမြင်တော့ မျက်စောင်းထိုးပြီးမူနွဲ့နွဲ့
နှုတ်ခမ်းစူသည်..
” ဟွန့်…သူကဆေးလူးပေးမလားလို့
ထင်မိပါတယ်..ခ်ခ်…သူ့လီးကြီးရောင်
နေတာကိုပဲ ကိုယ်ကဆေးပြန်လူးပေးရ
တော့မယ့်အဖြစ်..ခ်ခ် ရောင်ကိုင်းတုတ်ခဲ
နေတာကလဲ လူးဆေးနဲ့မှရပါ့မလားမသိ
ညှစ်ဆေးလေးရွှဲရွှဲလူးပြီး အထဲထိစိမ့်ဝင်
သွားအောင် ပြင်းပြင်းကြီိးဖိဖိပွတ်ပေးရ
မယ်ထင်တာပဲ..ခ်ခ်..”
” ဘာတွေလျှောက်ပြောနေလဲမသိ
ဘူး..ဆေးလူးမယ်ဆိုလဲ ပေးဆေးဘူး”
မခင်ညိုမောင်တူးလက်တစ်ဖက်ကို
ဆွဲယူပြီး ထမီကြားစောက်ဖုတ်တည့်တည့်
ဖိကပ်၍ လေးငါးဆယ်ချက် ဝဲယာပွတ်
ရမ်းရင်းဖင်ကြီးကော့ထားသည်.။ဖင်ကြီး
ရမ်းကော့၍ပွတ်နေရင်းကိုတူး၏ရင်ပတ်
ပေါ်လက်ဖဝါးလေးတင်ကာမျက်လုံးချင်း
ဆိုင်လျက်ရီဝေဝေကြည့်ပြီး
” လူးဆေးနဲ့မရလောက်ဘူးထင်တာ
ပဲကိုတူးရယ်…အပ်ကြီးကြီးတုံးတုံးကြီးနဲ့
ထိုးဆေးထိုးပေးဖို့လိုမယ်ထင်တာပဲ.အွန့်
စမ်းကြည့်..လက်ဖျားနဲ့စမ်းကြည့်ပါလား
ပြည်တွေတောင်ထွက်နေပြီ..အိ..ဟင့် ”
စောက်ရည်တွေကထမီကိုစိုစွတ်နေ
သည့်အပြင် ထမီပါးကိုဖောက်ထွက်၍
ကိုတူးလက်မှာပါ ချောကျိချောကျိ စိုရွဲ
နေပြီ။စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး၏
ဖောင်းမို့နေမှန်းသိစေသည့်နခမ်းသား
ထူထူ ဆိးပုံးအိအိ တို့ကိုလက်ဝါးကြီး
ဖြင့်အုပ်ဆွဲဆုပ်ညှစ်ပစ်တော့ မခင်ညို
လည်ချောင်းသံဖြင့် အီး ..ဟုမချိမဆန့်
ကြိတ်အော်ပြီး ကိုတူးလီးကြီးကိုဆုပ်ညှစ်
သည်။မောင်တူးအတွေးတွေထဲအရီးလေး
၏နို့လုံးပြူးပြူးချွန်ချွန်ကြီးတွေနှင့်မိုမို့ဖောင်းဖောင်း.စောက်ရည်စိုရွ္ထဲအိစက်နေ
သည့်စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်လာလိုက်..မြတ်ထွန်းမျက်ခွက်ကြီးပေါ်လာလိုက်နှင့်ဝေ
ခွဲမရ ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမှန်းမသိ၍နှုတ်
မှဖွင့်ဟညည်းမိသည်..
” ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရပါ့မလဲနော်..”
မခင်ညိုအံကိုစေ့စေ့တင်းတင်းကြိတ်ကာသူ့လက်ထဲမှလီးမာမာတောင်တောင်
ကြီးကိုလေးငါးချက်ဆွဲခါရမ်းညှစ်လိုက်ပြီး
” ဒါကြီး ဘာလုပ်ရမလဲမသိဘူးလားလို့…ဘာလုပ်ဖို့ထားတာလဲဟင်..ဒါကြီးကဘာလုပ်ရမှာလဲ..ဘာမှမလုပ်တတ်ဘူးလား….လို့ ..ဟင့်..အင့်…”
တန်ဖိုး
၇
နှစ်လလောက်ကြာတော့နွဲ့ရီတို့ရွာမှာ
ဘုရားပွဲကျင်းပသည်။ဝေးလံခေါင်သီလှ
သည့်အပြင်စီးပွားရေးမဖွံ့ဖြိုးလှသည့်အ
တွက်တစ်နှစ်လုံးမှဤတစ်ကြိမ်သာပွဲခင်း
နိုင်သော်လည်းကြက်ပျံမကျစည်ကားလှ
သည်။နွဲ့ရီအမေကမခင်ညို၏အစ်မကြီး
ဆိုတော့နွဲရီတို့ကိုလူတန်းစေ့အောင်အရီး
လေးကပံ့ပိုးပေးထား၍ရွာသားတို့အလယ်
မျက်နှာပွင့်လှသည်။ဟိုသွားလည်း…ညို
ဒီသွားလည်း ညို…ကုန်ကုန်ပြောရလျင်
ဘုန်းကြီးကျောင်းကိုသွားရင်တောင်မှ..
ဒကာမကြီးညို….ညိုမပါလျင်ရွာမဖြစ်။
အရီးလေးနှလုံးသားထဲမှာ..ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ ကိုတူးရယ်…ဟုအကြိမ်ကြမ် အထပ်ထပ် ကမ္မည်းတပ်မိပါသည်။ အဲ
လောကကြီးကိုမေ့သွားနိုင်လောက်တဲ့ထိ
လီးကြီးကြီးနဲ့လိုးပေးတာကိုလည်းကျေးဇူး
တင်မိတာကနေ့တိုင်း နေ့တိုင်းပေါ့နော်။
ပွဲမဝင်မီနှစ်ရက်လောက်အလိုကြို၍
ရွာမှာရောက်နေရသည်။ကိုတူးတို့အိမ်က
စက်ဖြင့်ရွာကိုသွားကြတော့အရီးလေးက
အလှူ့အစ်မပီပီစက်မောင်းခန်းမှာထိုင်ပြီး
နွဲ့ရီကနောက်ခန်းမှာအများနှင့်အတူရော
နှောထိုင်ရသည်။ရွာကထွက်လို့ဘာမှမ
ကြာ..နွဲ့ရီ စက်နောက်ခန်းထောင့်က ကိုတူးအနားကိုတစ်အိအိရွေ့လာတာသိသာလွန်းသဖြင့်နားနားကပ်ခါလေသံတိုးတိုး
မေးကြည့်မိသည်..
” ဘာဖြစ်တာလဲ..ကျပ်လို့လား ”
နွဲ့ရီ မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်ထိုးပြီး
နားနားကပ်ခါတိုးတိုးလေးလေသံဖြင့်ပြန်
ဖြေသည်..
” နှိုက်လို့..နှိုက်လို့..နို့နှိုက်ခံရလို့ ”
ကိုတူးတစ်ဟားဟားအော်ရယ်သည်။
နွဲ့ရီကသူ့လက်မောင်းကိုလက်သည်းဖြင့်
နာအောင်ဆွဲဆိတ်သည်..။
” ငြိမ်ခံလိုက်ပေါ့ဟယ်..သူကောင်း
ကိုယ်ကောင်း..ပွဲခင်းထဲရောက်တော့နာ
နာထောင်း…ခ်ခ်..”
နွဲ့ရီတအားဆွဲဆိတ်ပြီးညှို့မျက်စောင်း
ကလေးထိုးကာ..
” ဟင့်..သူတို့နဲ့ခံချင်ပါဘူး.ရုပ်ကြမ်း
ကြီးတွေနဲ့..ခ်ခ်..ကိုတူးလောက်ဆိုတော်
သေး..ဟီဟိ..”
ကိုတူးထီပေါက်ပြီ။စက်ပေါ်ထိုင်ရင်း
ထီပေါက်ပြီ။နွဲ့ရီဆိုတာကပေါ့သေးသေးမ
ဟုတ်။နို့လုံးကြီးတွေကဖူးဖူးထွတ်ထွတ်
စွင့်စွင့်ကားကား..ဖောင်းအိနေသည်။သူ့
အဒေါ်မခင်ညိုလိုရှေ့ထွက်စူစူမဟုတ်..
လုံးလုံးမို့မို့ ကားကားအိအိ ကျွဲကောသီး
ကြီးတွေလိုအဝန်းအဝိုင်းကြီးသည်။အပျို
စစ်စစ်မို့ခါးကလေးကသေးကျဉ်ကျဉ်..
ဖင်ကြီးတွေက ဖူးဖောင်းကားထွက်နေပြီး
မာမာကျစ်ကျစ် လမ်းလျှောက်လိုက်မှဖြင့်
ထစ်ကနဲ ထစ်ကနဲ တစ်လုံးချင်းဆတ်ကာ
တုန်ခါသည်။ပေါင်တန်တွေကတောင့်
တင်းသွယ်တန်းနေပြီးအရင်းတုတ်လှသမို့
အဖုတ်ဖောင်းမှာသေချာသည်။ထမင်းမ
ကျွေးပဲ တစ်နှစ်လောက်ထောင်းမယ်ဆို
တာတောင်မှ သူ့ဖင်လုံးတွေကျသွားမည်
မထင်။ပြောစရာအားနည်းချက်ရယ်လို့
သွားနည်းနည်းခေါပြီးနှုတ်ခမ်းလေးထူနေ
တာပဲရှိပါသည်။အရပ်အမောင်းကလည်း
သူ့အဒေါ်ထက်မြင့်ချင်ချင်ဆိုတော့ကိုတူး
နားရွက်ဖျားလောက်ရောက်သည်။ငါးပေ
ငါးလက်မလောက်နီးနီးပါပဲ။မတ်တပ်ရပ်
လိုးရင်တောင်မှသိပ်အခက်အခဲမရှိနိုင်တဲ့
အနေအထား။တွေးရင်း.တွေးရင်း ကိုတူးလီးကြီးတောင်လာသည်။
နွဲ့ရီကလည်း ဒီယုံမြင်လို့ ဒီခြုံထွင်
လိုက်ခြင်းပါ။ကိုတူး မခင်ညိုကိုညတိုင်း
လာလိုးနေတာနွဲ့ရီ သိသည်။တစ်ခါတစ်
လေနွဲ့ရီယာတောမသွားတဲ့နေ့တွေဆို
နေ့လည်ခင်းတောင်လာလိုးတာတွေ့ခဲ့ရ
ဖူးသည်။ဒေါ်လေးကလည်းအပေးအ
ကမ်းပက်စက် ရက်ရောပါပေရဲ့..ဖင်ကြီး
များထောင်ပေးပြီးတော့တောင်အလိုးခံ
နေတာ အားကျစရာ ရင်ဖိုလှိုက်မောစရာ ရှုခင်းအဖြစ်မြင်ခဲ့ရဖူးသည်။ကိုတူး
ကလည်းနွဲ့ရီနဲ့အသက်တူအရွယ်တူသာ
ဆိုတယ်..လီးကြီးကသူ့ဦးလေးကိုစိန်ရွှေ
ထက်နှစ်ဆလောက် တုတ်လည်းတုတ်..
ရှည်လည်းရှည်..။လဒစ်ကြီးပြူးပြူးတစ်
တစ်နဲ့အရစ်ကြီးထင်းထင်း ငေါက်ကနဲ
ငေါက်ကနဲ ခေါင်းထောင်လိုက်တော့ဖူးဖူး
ကားကား..ကြွားကြွားမောက်မောက်
စောက်ဖုတ်အနားနခမ်းသားတွေတောင်
ချိတ်ချိတ်ပါသွားလောက်အောင်အလိုးက
လည်းကြမ်းလှသည်။ဒေါ်လေးကလီးစုပ်
ပေးနေတုန်းတွေ့လိုက်ပြန်တော့လီးတန်
တုတ်ရုံမျှမက.အကြောတွေကထင်းထင်း
ပြိုင်းပြိုင်း..တင်းတင်းကြီးမာနေတာ သံ
ငုတ်တိုင်ကြီးစိုက်ထားသလိုဒေါ်လေးပါး
စပ်ထဲဆန့်တောင်မှမဆန့်ချင်။ခ်ခ်..ဒါက
ဒေါ်လေးကနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးစုစုလေးမို့နေ
မှာပါ..နွဲ့ရီလိုနှုတ်ခမ်းထူထူ သွားကလေး
ခေါခေါ ပါးစပ်လေးပွင့်ပွင့် ဆိုရင်တော့
ခ်ခ်..သူ့လီးကြီးအကြောတွေပြေလျော့
ခွေကျသွားအောင်စုပ်ပစ်နိုင်ပါတယ် စိမ်
ခေါ်လိုက်ချင်စမ်းပါဘိ..ဟီဟိ ။
ဒိလိုနဲ့ပဲ အခွင့်ကြုံခိုက်ပွဲတော်ရက်
မှာအလိုးခံလိုက်မယ်ဟဲ့ လို့မောင်းတင်
ထားခဲ့ပါသည်။စက်ပေါ်နေရာယူတော့
ကိုတူးထိုင်နေတဲ့နေရာက ခွင်ကျအံဝင်
ခံချင်သလိုအနှိုက်ခံလို့ရတဲ့အနေအထား
ကိုမြင်လို့ ဘယ်သူမှသူ့ကိုနို့မနှိုက်ပါပဲ
နို့နှိုက်ခံမယ့်စကားအစပျိုးပေးပြီးကိုတူး
အနားတိုးကပ်ထိုင်ပစ်လိုက်ပါသည်။ခ်ခ်
ပွဲခင်းထဲရောက်ရင်အထောင်းခံလိုက် တဲ့
သူမို့လို့ဒီစကားမျိုးပြောလို့ထွက်တယ် ။
နွဲ့ရီတို့က ပွဲမဝင်ခင် အိမ်မှာကတည်းက
ကျွန်မဆုုံကြီးထဲ ရှင့်လီးကြီးနဲ့ထောင်းတာ
အားရပါးရ ခံပစ်မှာ သိလား လို့ပြန်ပြော
လိုက်ချင်တာ အူကိုပွနေတာပဲ ခ်ခ်..။
စိတ်ကူးတွေကိုယ်စီနှင့်လမ်းကြမ်းကြမ်း
မှာစက်ကခုန်ခုန်ပေါက်ပေါက်..စက်ခုန်
သလောက်နို့လုံးကြီးတွေကလိုက်လို့ခုန်
နို့လုံးကြီးတွေခုန်ပေါက်နေသလောက်လီးကတောင်…တစ်ယောက်နှင့်တစ်
ယောက်စကားမဲ့နားလည်မှုတွေဖလှယ်
ပြီး နို့ဆွဲ လီးဆွဲတွေဖြစ်ကုန်ကြသည်။
ရွာအဝင် ညောင်ပင်ကြီးအနီးရာက်တော့
ကိုတူး နွဲ့ရီနို့ကြီးတွေကိုခဏတာ လက်လွှတ်ရတော့မှာမို့အားရပါးရဆုပ်ညှစ်
လိုက်ပြီး
” ည..အတူကပ်အိပ်ရအောင်နော် ”
” အင်း..လုပ်ပေးမှာပေါ့..လူများလို့
ပူးကပ်အိပ်ရမှာ..မကြမ်းနဲ့နေ)
တန်ဖိုး
၈
ဆွမ်းစားချိန်မတိုင်မီရွာကိုရောက်ကြ
သည်။ရွာကတောင်ကုန်းတွေပေါ်မှာတည်ထားပြီးအိမ်ဆက်ဝေးလှသည်။တစ်အိမ်နှင့်တစ်အိမ်ခေါ်မကြားအော်မကြား။သီးပင်စားပင်စိုက်၍ရပေမယ့်လယ်မရှိ
ယာမရှိ..ဥယျာဉ်ခြံမြေတွေသာရှိသည်။
ကုန်းတက်ကုန်းဆင်းတွေချည့်သွားရပြီး
ခြေလျင်လမ်းလျှောက်ဆိုတော့ကိုတူးတို့
အတွက်မသက်သာ။ရွာခံလူတွေအတွက်
တော့နေ့စဉ်အလုပ်မို့ရိုးနေပြီဖြစ်သည့်ပြင်
အလေ့အကျင့်တစ်ခုလိုဖြစ်နေလို့လည်း
ကျန်းမာသန်စွမ်းကြသည်။ရေရှားတော့
တစ်နှစ်စာမိုးရေကိုအုတ်ရေကန်ကိုယ်စီ
ဖော်ပြီးသိုလှောင်သုံးစွဲရသည်။ဘုန်းတော်
ကြီးကျောင်းကရွာအဝင်မှာမို့ကျောင်းနှင့်
သိပ်မဝေးသည့်မခင်ညိုအစ်မ..နွဲ့ရီအမေ
မခင်ပိုအိမ်မှာတည်းကြသည်။သိပ်မဝေး
ဘူးဆိုတာကရွာခံတွေအတွက်သာမဝေး
တာပါ..ကိုတူးတို့အတွက်တော့လျှာထွက်
အောင်လမ်းလျှောက်ရသည်။ဖုံတွေကအ
လိမ်းလိမ်း..ချိုးစရာရေကမရှိ။တစ်ခေါက်လောက်လမ်းလျှောက်လိုက်ရုံနဲ့တစ်ည
လုံးအိပ်ပျော်သွားနိုင်သည်။
နွဲ့ရီမိဖတွေကအိမ်ပေါက်ဝ,မှာစောင့်
ကြိုနေကြသည်။နွဲ့ရီအမေကလေးဆယ်
ကျော်လောက်ရှိပြီ..မိတ်ကပ်အပေါစား
နဲ့နှုတ်ခမ်းနီတွေရဲနေအောင်ဆိုးထားပြီး
သားအမိမှန်းသိသာသည့်ရုပ်ရည်။ကိုယ်
လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်းမတိမ်းမယိမ်းမို့
အမှတ်တမဲ့ဆိုလူမှားနိုင်သည်။လူစိမ်းသူ
စိမ်းအရောက်အပေါက်အဆက်အဆံနဲလို့
လားတော့မသိ..အကြည့်ကစူးရဲသည်။
သူ့အဖေကတော့အသက်ငါးဆယ်ကျော်
လောက်ပြီ..နှုတ်ခမ်းမွေးကျင်စွယ်မွေးတွေရှိပြီးတောလိုက်ဝါသနာပါသည်။ကိုယ်
လုံးညှက်ပေမယ့်ကျစ်လျစ်သန်မာပုံရပြီး
စကားပြောပွင့်လင်းသည်။
တစ်နေကုန်နွဲ့ရီနှင့်တစ်ပူးတွဲတွဲ..အ
ရီးလေးတောင်မျက်စောင်းထိုးယူရသည်။
လစ်ရင်လစ်သလိုနို့အုံကြီးနယ်ပေးလိုက်
နမ်းလိုက်..စောက်ဖုတ်နှိုက်လိုက် လီးဆွဲ
ဂွင်းထုပေးလိုက်။ညအတွက် လိုးဖို့ခံဖို့
အစီအစဉ်ဆွဲရင်းတစ်ခိခိကြိတ်ရယ်ကြ
ကာညရောက်ဖို့စိတ်စောနေမိကြသည်။
ညနေ ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားကြ မည်ဆို
တော့ကိုတူးနွမ်းနေပြီ။အရီးလေးကနဖူး
လေးစမ်းခါအိပ်နေခဲ့ဆိုတော့နွဲ့ရီကအိပ်
ယာအိပ်ခင်းမစီစဉ်ရသေးသဖြင့်သူ့မိဖ
အိပ်ယာမှာပဲစောင်ပါးလေးလွှမ်းပေးထား
ခဲ့သည်။ပင်ပမ်းလွန်းတော့နှစ်နှစ်ချိုက်
ချိုက်ကြီးအိပ်ပျော်သွားသည်။
အိပ်မှုံစုပ်ဖွား နိုးသလိုလို မနိုးသလိုလို..လီးကြီးကိုဖင်လုံးကြီးဖြင့်ပွတ်နေတွန်းနေတာသိလိုက်ရတော့နွဲ့ရီအစမ်းလေ့ကျင့်နေတာပဲဟုသိလိုက်သဖြင့်ပုဆိုးခါး
ပုံစ,ကိုုုု ဖြည်လျှော့ပြီးလီးထုတ်ပေးလိုက်
သည်။နွဲ့ရီကလီးကြီးကိုနောက်ပြန်ကိုင်ပြီး
သူ့ပေါင်လုံးကြီးတစ်ဖက်ကိုချွကာဖင်ကြား
ကတစ်ဆင့်စောက်ခေါင်းထဲကိုထည့်ပေး
တော့ပူပူနွေးနွေးစောက်ခေါင်းကြီးထဲတိုး
တိုးတိုက်တိုက်ဝင်သွားတာအိပ်ချင်မူးတူး
မှာတောင်အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းလှ
သည်။နွဲ့ရီဖင်ကြီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်
သွက်သွက်ကြီးဆောင့်လိုးနေတော့မျက်
စေ့မှိတ် မှိန်းခံရင်းစည်းချက်မှန်မှန်ပြန်လိုးပေးနေလိုက်သည်။စောက်ရည်တွေရွှဲအိနေပြီးလိုးလို့အလွန်ကောင်းနေသဖြင့်
ကြိတ်ကြိတ်ပြီးလိုးရသည်။နွဲ့ရီ လီးအဝင်နက်အောင်ကိုယ်ချင်းခွာကာဖင်ကြီးကုန်း
ပြီးအဆက်မပြတ်ဆောင့်သဖြင့်ကိုတူးခပ်
ပြင်းပြင်းလေးပြန်ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေး
တော့သူပြီးချင်လာပြီးလက်တစ်ဖက်ကို
နောက်ပြန်ပစ်ခါကိုတူးလည်ပင်းအောက်
လျိုထိုးပြီးအတင်းဆွဲဖက်စုပ်နမ်းရင်းဖင်
ကြီးလှုပ်ခါလှုပ်ခါဆောင့်လိုးသည်။နှုတ်
ခမ်းတွေစုပ်ယူ လျှာတွေစုပ်ဆွဲ..စောက်
ဖုတ်ကြီးကဆောင့်..အပေါစားနှုတ်ခမ်းနီ
အနံ့ရလာတာမို့မျက်စေ့ကိုဖွင့်ကြည့်မိ
တော့…
ဟိုက်..နွဲ့ရီအမေ ဒေါ်ခင်ပို ကြီး..
ဒေါ်ခင်ပိုဖက်ထားသည့်လက်ကိုမလွှတ်
အတင်းဖက်ထားကာနောက်ပြန်ဆောင့်လိုးနေပြီးသူ့ပေါင်လုံးကြီးတစ်လုံးကိုကား
ပစ်သည်။နမ်းနေရာမှရပ်လိုက်ပြီး
” ဆောင့်ပေးစမ်းပါ..အဲဒီပေါင်ကြီး
ကိုထ,ထိုင်မ,ပြီးတစ်ပေါင်ကျော်ခွလိုးပေး စမ်းပါ..မြန်မြန်လေး..မြန်မြန်လေး
မြန်မြန်လေးလိုးပေးစမ်းပါ..”
ကိုတူးဒေါ်ခင်ပိုခြေဆင်းထားသည့်
ပေါင်ကြီးကိုခွ၍ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ
မြောက်တင်ပေးထားသည့်ပေါင်လုံးကြီး
ကိုတွယ်ဖက်ပြီး သူ့စောက်ပတ်ကြီးထဲ
လီးကိုအဆုံးသွင်း၍တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်
လိုးပစ်သည်။ဒေါ်ခင်ပိုမျက်လုံးကြီးတွေ
ပြူးထွက်လာပြီး
” အား.အင့်.ဆောင့်.အောင့်လိုက်
ထာ..လီးရှည်တယ်ဟဲ့..အောင့်တယ်..
အား..ရတယ်..အဆုံးထိလိုး..အာ့..လိုး
အကြာကြီးလိုးပေး..အာ့..သူတို့မလာ
မချင်းလိုး..အားလာ့..ကောင်းလီုက်ထာ
အာ့..တုတ်ခဲမာတောင်နေတာပဲ..ဟူး.
ကောင်းတယ်ဟဲ့..ဆောင့်.အင့်ဟင့်..
လိုး..လိုး..ဖင်ကုန်းပေးရမလား..ဟင့်
ဖင်ကုန်းမယ်..ဖင်ကုန်းမယ်.အားဟား
ဖင်ကုန်းလိုးပေးပါ..ဖင်ကုန်းလိုးပါ…”
သူ့အလိုကျ လိုးပေးရ၍ ကိုတူးစိတ်
ထဲပင်ပမ်းသည်မထင်မိပါ။ဒေါ်ခင်ပို
စောက်ဖုတ်ကြီးကတစ်လက်ကိုင်ဖြစ်နေ
သည့်အပြင် အမြဲအလိုးခံနေရတာမဟုတ်
သည့်စောက်ဖုတ်အလတ်ကြီးမို့အီဆိမ့်နေ
အောင်လိုးလို့ကောင်းလှသည်။ဖင်လုံးကြီး
ကလည်းဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း
အိကနဲ အိကနဲ မြုပ်ခံနေပြီးဖင်သားတွေ
ကားထွက်လာတာအလွန်ကြည့်၍လှသည်
နှာကလည်းထန်လှသမို့လိုးချင်သလိုလိုး တစ်ချက်ကလေးမှမငြင်းဆန်.။အလိုးခံရလျင်ပြီးရောဖင်ပါလိုးချင်လိုး …ဟုပြော
သဖြင့် စောက်ပတ်ထဲကလီးကိုဆွဲထုတ်ခါ
ဖင်ပေါက်ထဲသို့ဖျစ်ညှစ်ထိုးထည့်လိုက်ပြီး
ဖင်ကြီးကိုပါလိုးခွဲပစ်လိုက်ပါသည်။မခင်ပို
တစ်အီးအီးညည်းခါ အားကျမခံဖင်လုံး
ကြီးနောက်ပြန်တွန်းတွန်းပြီးပြန်လိုးသည်။
အောက်ထပ်ကလူသံကြားမှဒေ
၉
ညအိပ်တော့ မျှော်မှန်းသလိုုဖြစ်မလာခဲ့ပါ။ဧည့်သည်က ညဦးပိုင်းမှထပ်ပြီး
ရောက်လာကြပြန်သည်။နွဲ့ရီ မချိပြုံးလေး
သာပြုံးပြနိုင်တော့သည်။အိမ်ဧည့််ခန်းမှာ
မဆန့်တော့၍သူတို့အိပ်ခန်းမှာပါအတူပူး
ကပ်အိပ်ကြရတော့သည်။လူ့စိတ်ကဆန်း
ကြယ်သည်..နွဲ့ရီနှင့်ပူးကပ်အိပ်နေရင်းနို့အုံကြီးပဲဆွဲနေရတော့လီးကမခံမရပ်
နိုင်အောင်တောင်လာသည်။နွဲ့ရီလည်းခံ
ချင်လွန်းလို့စောက်ရည်တွေရွှဲအိနေသည်
ကိုစောက်ပတ်နှိုက်ရင်းသိနေတော့ပိုဆိုး
သည်။နံဘေးမှာလည်းလူတွေနှင့်ပူးကပ်
နေသည်မို့သက်ပြင်းသာအကြိမ်ကြိမ်ချခဲ့
ရသည်..ကြိတ်လိုးလေးမှလိုးလို့မရခဲ့။အ
တူဖက်အိပ်နေရင်းဖြင့်မိုးလင်းခဲ့ရသည်။
နောက်ရက်တော့မနက်အစောကြီး
ကတည်းကလောင်းကစားဝိုင်းတွေခင်းကြ
သည်။ပွဲမဝင်သေးပေမယ့်စည်ကားလှပြီး
လောင်းကစားခင်းကပွဲခင်းထက်ကျယ်နေ
သည်မှာအံ့ဩ. စရာ။မခင်ညိုခမျှာလည်း
ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျဘာတစ်ခုမှမလုပ်ရပါပဲ နေရာတကာသူမပါလျင်မဖြစ်။မခင်ပို
လည်းမနေ့ကအဝ,စားထားပြီးပြီမို့သူ့ညီမ
နှင့်တစ်တွဲတွဲ တစ်ပြုံးပြုံး..အနားကပ်ပြီး
တီးတိုးမေးကြည့်ခဲ့သေးသည်။ စားဦးမလား ဆိုတော့ နောက်မှ..ဒီမှာမျက်နှာမ
ပြရင်မဖြစ်လို့…တဲ့။နွဲ့ရီကိုလက်တို့ပြီး
သူတို့အလစ်မှာအိမ်ပြန်ပြေးခဲ့ကြရသည်။
နွဲ့ရီက ဖင်ကြီးပြီးပေါင်ရင်းတုတ်တော့
စောက်ဖုတ်ကြီးကဖောင်းမို့စူထွက်နေတာ
သူများထက်ထူးသည်။အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး
ချက်ချင်းအဝတ်တောင်မချွတ် ထမီလှန်
ပုဆိုးချွတ် လိုးပစ်သည်။နမ်းနေဆွနေစ
ရာမလိုတော့..နှစ်ယောက်လုံးအသိကိုယ်
စီနှင့်လီးတောင် စောက်ရည်ထွက်နေကြ
ပြီးသားမို့အခက်အခဲမရှီပါ။
” အင့် ကိုတူး..မြန်မြန်သာလိုးတော့
ခံချင်လှပြီ.ဘယ်သူမှပြန်မလာဘူး စိတ်ချ
အသေသာလိုး..စိတ်ကြိုက်လိုး.ကြမ်းချင်
သလိုကြမ်း..ခံနိုင်တယ်…”
နွဲ့ရီက မခင်ညိုတို့လိုးတာတွေကိုခဏ
ခဏမြင်ဖူးပြီးဖြစ်သဖြင့် ဘယ်လိုခံ ဘယ်
လိုပေးရမယ်ဆိုတာ အထာကသိနေပြီ။မ
ကြာခဏစိတ်ကူးရတိုင်းလည်းညအိပ်ရင်း
လေ့ကျင့်စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့သည်။ခုတော့ သူ
မျှေည်မှန်းတာတွေလက်တွေ့ဖြစ်လာပြီမို့
အမေ့အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှန်ချထမီ
ခါးပေါ်ဆွဲလှန်ကာပေါင်ကြီးနှစ်လုံးမြှောက်ပြီးလက်နှစ်ဖက်ဖြင့််ဆွဲထားပေးသည်။
သူ့ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးတွေကြားမှာ
ညှပ်ကျပ်နေသည့်စောက်ဖုတ်ကြီးက
နခမ်းသားထူထူမိုမို့ဖောင်းဖောင်း ကပ်
ကပ်စေ့စေ့..စောက်စေ့တောင်မမြင်ရ။
ဒါပေမယ့် စောက်ရည်တွေတော့စိမ့်နေပြီ
ဆိုတာ ကိုတူးမမြင်ရပဲအတတ်ပြောနိုင်
သည်။ဒီတော့အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲနွဲ့ရီ
ပေါင်ကားထားတဲ့ကြားဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံး
ကိုခွပြီးဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခြေဖျားကိုခပ်ဖွ
ဖွချွကာထောက်..လီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်..
စောက်ဖုတ်နခမ်းမွှာစေ့စေ့တွေအကြားထိုးထည့်ကာ လေးငါးချက်မွှေထည့်လိုက်
သည်။နွဲ့ရီ အလိုးကလညိးခံချင် လီးကြီးတာကိုလဲခပ်ကြောက်ကြောက်မို့မျက်စေ့ကိုစုံမှိတ်ပြီးစောင့်နေဆဲ နခမ်းလွှာတွေ
အကြားလဒစ်ကြီးထိုးခွဲဝင်လာပြီးဝိုက်ခါ
ဝေ့ခါ အမွှေခံလိုက်ရတော့ ချက်ချင်းကြီး
ဝင်မလာလို့မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်သည်။
ထိုခဏမှာပဲစောက်ရည်တွေအလိုလိုစိမ့်
ထွက်ပြီးစောက်ပတ်နှင့်လီးကိုချောဆီပမာ အောင်သွယ်ပေးလာတော့လဒစ်ဆုံး
သည်အထိ ဇိကနဲဝင်လာတာမို့ ပွင့်ခါစ,
မျက်လုံးကလေးပြူးကနဲဖြစ်သွားသည်။
လီးကြီးကကျပ်ကျပ်သိပ်သိပ်ဝင်လာရပေ
မယ့်စောက်ပတ်မှာအီဆိမ့်နေပြီးနာကျင်
မှုဝေဒနာမခံစားရလို့ဝမ်းသာအားတက်လာပြီးတိုးတိုးပဲအားပေးလိုက်သည်..
” အာ့ ကိုတူး..ရတယ်..ရတယ်..
ထည့် ထည့်..ဝင်တယ်ကိုတူး..ဝင်လာပြီ
ထည့်..ထည့်..ဆက်ထည့်..အင့်..အင့်
ကောင်းတာကိုတူး…”
ကိုတူးလီးကိုအဆုံးထိတစ်ခါတည်းထိုး
မထည့်ပဲ စောက်ရည်ချူပြီးဝင်သလောက်နဲ့ပဲဆွဆွလိုးပေးနေတော့နွဲ့ရီမနာတဲ့
အပြင် ရွရွလာပြီးစောက်ရည်တွေရွှဲနစ်
လာသည်။သူ့စောက်ပတ်ထဲကိုတူးလီးကြီး
တိုးဝင်လာတာကိုမြင်ချင်လှသဖြင့်ပေါင်
ကြီးတွေကိုလက်လွှတ် တစ်တောင်နှစ်ဖက်ထောက် ခေါင်းကလေးထောင်ပြီး
စောက်ဖုတ်နှင့်လီး အချစ်ကြီးချစ်နေကြ
တာကိုလှမ်းကြည့်သည်။ကိုတူးကနွဲ့ရီ၏
လည်တိုင်လေးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲယူ
ပင့်မ,ပေးထားပြီးစောက်ပတ်ထဲကိုလီး
ကြီးဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်
လုပ်ပြပေးတော့ စူးစူးရဲရဲ မျက်တောင်မ
ခတ်တမ်းကြည့်ရင်း အာတွေခြောက်လာ
သည်..နှုတ်ခမ်းတွေခြောက်လာသည်
ရင်ခုံသံတွေပိုမြန်လာသည်။နှုတ်ခမ်းကို
လျှာဖြင့်သပ်လိုက်ပြီး မျက်လုံကလေးပင့်
ကြည့်ကာ
” လီးကြီးကအကြီးကြီးပဲ..ဝင်တယ်
နော်..ကောင်းထာ…”
ကိုတူးပြုံးပြတာမြင်တော့ရှက်သလိုဖြစ်သွားပေမယ့် အရသာကအနိုင်ယူသွား
တော့လည်း ရှက်မနေတော့ပါ။
” ကောင်းလား..”
” အင်း.ကောင်းပါတယ်ဆို..လိုးချင်
နေတာကြာပြီမလား..”
” ဘယ်လိုသိလဲ…”
” ခ်ခ်..နွဲ့ရီဖင်ကြီးလိုက် လိုက်ကြည့်နေတာလေ..ခ်ခ်..သိတာပေါ့ သူ့လီးကြီး
တောင် တောင်လာတာ ..”
ကိုတူး စိတ်ထန်လာသဖြင့် ထပ်ဖိပြီး
သွင်းတော့ ဇိကနဲထိုးဝင်သွားပြီး နွဲ့ရီမျက်
လုံးလေးထက်သန်စိတ်ဖြင့်ဝင်းလက်လာ
သည်။လီးကြီးသူ့စောက်ပတ်ထဲဝင်သွား
တာကိုစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေပြီးသူလည်း
နှာတွေကြွလာသည်။
” ဝင်တယ်..ဝင်တယ်..အဆုံးထိထဲ့
ကိုတူး အဆုံးထိ အဆုံးထိ..အာ့..ဟူး
အူးဟူး..အားမလေ့..ကျွတ်ကျွတ်..”
နွဲ့ရီ ခဏလေးမျက်စေ့မှိတ်ပြီးရှုံ့မဲ့
သွားပေမယ့် တစ်ေအာင့်နေတော့ ပြန်
ဖွင့်လာပြီးပြန်ကြည့်သည်။ဆီးခုံချင်းဖိ
ကပ်နေပြီဖြစ်၍ဘာမှမမြင်ရ..မျက်လုံး
လေးပြူးပြီးသက်ပြင်းကြီးချကာ ခေါင်း
အုံပေါ်သို ့ခေါင်းပြန်ချလိုက်သည်။ကိုတူး
ဆီးခုံချင်းကပ်ဖိထားကာတစ်ဆတ်ဆတ်
ညှောင့်လိုးတော့ နွဲ့ရီခန္ဓာ&#
တန်ဖိုး
၁၀
ကိုတူးဆီးခုံချင်းကပ်ဖိထားကာတစ်
ဆတ်ဆတ်ညှောင့်လိုးတော့နွဲ့ရီခန္ဓာကိုယ်
တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး တအားကော့ထိုး
ပစ်ကာ စောက်ရည်တွေဖျန်းကနဲ ဖျန်းကနဲ ညှစ်ထွက်သွားသည်။သူ့ကိုယ်သူဘာ
ဖြစ်သွားမှန်းမသိလိုက်။သတိတွေပျောက်
သွားသည်။ဖျတ်ကနဲသတိပြန်ဝင်လာမှ
လီးကြီးကသူ့စောက်ပတ်ထဲ ထွက်လိုက်
ဝင်လိုက်..အသံတွေကလည်းတစ်ပြွတ်
ပြွတ် တစ်စွတ်စွတ်…တစ်ဖုတ်ဖုတ် တစ်
ဖောက်ဖောက်။အလိုးခံရလို့ကောင်းတဲ့
အရသာ အသဲစွဲအောင်သိသွားသည်။
” ဆောင့်..ကိုတူး..ကောင်းတယ်
လိုးသာလိုး..ကောင်းလိုက်တာ..ဟင့်.
အင့်..ဆောင့်..မြန်မြန်ဆောင့်…”
ကိုတူး နွဲ့ရီဖင်ဆုံကြီးကိုအားရပါးရ
ခွကာ အပေါ်စီးကနေပြီး ဆယ့်ငါးချက် အချက်နှစ်ဆယ်လောက် သွက်သွက်ကြီး
ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်သည်။နွဲ့ရီခမျှာဈေးဦး
ဖွင့်ကာမှ အကောင်းတကာ့အကောင်းစု
စောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်းဖုတက်လာအောင်
လီးကြီးကပြည့်နေပြီး ကျပ်ကျပ်စေးစေး
အလိုးအဆောင့်ခံနေရတော့ အကြောတွေ စိမ့်စိမ့်တက်လာပြီးကိုတူးလည်တိုင်
တအားဖက်ဆွဲကာဖင်ကြီးကိုသာကော့ပင့်
ပေးထားမိတော့သည်။
နွဲ့ရီ လီးကြိုက်သွားပြီဆိုတာကိုသိလိုက်
ပြီမို့ ကိုတူးစိတ်တွေပြန်တည်ငြိမ်အောင်
ထိန်းပြီးလီးတစ်ချောင်းလုံးဖြည်းဖြည်း
ချင်းဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးအီဆိမ့်နေအောင်ပြန်
ဆောင့်လိုးတော့ နွဲ့ရီရင်ခေါင်းထဲကလေ
တွေတောင်ပြန်အံထွက်လာသည်။
” အားပါး..ရှည်လိုက်တဲ့လီးကြီး.အိ.
ဟု..အု..နွဲ့ရီလိုမိန်းမကို ရင်ခေါင်းထဲ
အောင့်သွားအောင်ဝင်တယ်..အာ့..ဟာ့
လိုးပါ..ဆောင့်..ရတယ်..အောင့်တာလဲ
ကောင်းတာပဲ..လိုး..အားရပါးရလိုး..”
နွဲ့ရီ..အရပ်အမောင်းကလည်းမြင့်..
ဖင်တွေနို့တွေကလည်းကြီး…ဘယ်လီးမှ
သူ့ကိုမြဖိုနိုင်လောက်ဘူး ဟုထင်ခဲ့သမျှ
စောက်ပတ်ပြဲလုလု အလိုးခံရသည့်အပြင်
ရင်ခေါင်းထဲအထိဒစ်ကြီးဝင်ဝင်ထောက်
နေတော့ အရသာထူးကိုမူးမူးမေ့မေ့ခံစား
ရပြန်သည်။ခံလို့ကောင်းလေ ညှစ်ပြီးစုပ်
ဆွဲလေ…စုပ်ဆွဲလေလေ လီးမာမာတင်း
တင်းကြီးကတောင့်ခံလေ..ကောင်းလေ.
စောက်ရည်တွေရွှဲနစ်အောင်ထွက်နေတာ
သူ့ကိုယ်သူတောင်မသိတော့ပါ။တွင်တွင်
သာလိုးခိုင်းနေမိသည်။
စောက်ဖုတ်ကအပျိုစောက်ဖုတ်..အ
ပေးက ပက်ပက်စက်စက်ပွင့်ပွင့်ကြီးဖွင့်
ပြီးပင့်ပေးကော့ပေးညှစ်စုပ်ပေးနေတော့
စေးပိုင်ကျပ်ထုပ်နေတဲ့စောက်ဖုတ်၏စုပ်
အားကိုလီးကခံနိုင်ပေမယ့်စိတ်ကမခံနိုင်
ရှာ..။မောင်တူးခမျှာ စောက်ခေါင်းဝ,မှာ
လီးဒစ်ကြီးဖြင့်အချက်လေးငါးဆယ်ခန့်
အဆက်မပြတ် တစ်ဇတ်ဇတ်ဆောင့်လိုး
ရင်း..လီးတစ်ချောင်းလုံးအရင်းအထိ
မြုပ်ဝင်သွားအောင်တစ်ချက်ဆောင့်ထည့်
လိုက်ပြီး လီးရည်တွေတစ်ဆတ်ဆတ်ပန်း
ထည့်ပေးလိုက်မိတော့သည်။ဖင်ပေါက်
ရှုံ့သွားအောင်ညှစ်ပြီးငါးချက်ခြောကိ
ချက်ခေါက်ဆက်တိုက်ပန်းထုတ်ပြီးခါမှ
လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီးအားမလိုအားမရ ဆက်
ကာ ဆက်ကာဆောင့်လိုးပြန်သည်။
စောက်ပတ်ထဲမှာလီးရည်တွေရော
စောက်ရည်တွေရော ပြည့်လျှံအံထွက်
နေပြီမို့ လိုးရတာအရင်လိုမကျပ်တော့ပဲ
နူးနူးညံ့ညံ့ ချောချောမွေ့မွေ့ဖြစ်နေ
တော့ လီးတောင်တာအားလျော့နေပေ
မယ့် တင်းတင်းကြီးမာနေဆဲ။နွဲ့ရီ က
သူ့စောက်ခေါင်းထဲလီးရည်တွေဖျောကနဲ
ဖျောကနဲ အချက်တော်တော်များများ
ပန်းထည့်ခံလိုက်ရတော့ ပူနွေးသွားပြီး
စောက်ပတ်တစ်ပြုံလုံးနဲ့အားကုန်သုံးပြီး
စုပ်ယူပစ်သည်။သူကစုပ်ယူလေလေ
သူ့စောက်ပတ်ထဲကစောက်ရည်ကထွက်
လေလေ..။စောက်ပတ်ထဲမှာရေအိုင်ငယ်
လေးဖြစ်လို့နေသည်။ဗွက်လည်းပေါက်
နေပါပြီ..ဆောင့်လိုက်တိုင်းဇွိဇွက် သံက
ဗွက်ပေါက်ထာသက်သေပြနေသည်။.
” ပြီးသွားပြီမဟုတ်လား..လီးရည်
တွေစောက်ပတ်ထဲမှာအိုင်နေပြီ ”
” ဆက်လိုးမှာ…ခံမှာလား ”
” အင်…ခံမှာပေါ့..အရည်တွေသုပ်
ဦးမယ်လေ..ပေါင်ခြံတွေမှာရောရွှဲနေပြီ
သူ့ လဥကြီးမှာလဲရွှဲနေတာပဲ..”
” မသုပ်နဲ့ကွာ..ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေး..”
” ဟွန့်…စောက်ပတ်ထဲကဟာတွေ
တော့သုပ်မှရမှာ သူ့လီးရည်တွေကအ
များကြီး…ခဏတော့သုပ်မယ်နော်..”
နွဲ့ရီ အမေ့ထမီတစ်ထည်ကိုကောက်
ယူပြီးသူ့စောက်ပတ်ကိုသုပ်သည်။အထဲ
ထိနှိုက်သုပ်ပြီးအကျႌတွေချွတ်ပစ်သည်။ကိုတူးနှင့်ဒေါ်လေး တုံးလုံးကြီးတွေလိုး
ကြတာကိုသူအလွန် အားကျခဲ့ဖူးသည်။
ကိုတူးလီးကိုကိုင်ပြီးမစုပ်တတ် စုတ်တတ်
နဲ့အားရပါးရစုပ်ပေးလိုက်တော့လီးကြီးက
သံချောင်းကြီးလိုမာတောင်လာပြန်သည်။
လီးစုပ်လို့မဝ, ..လဒစ်ကြီးကိုရှေ့သွား ခေါခေါလေးတွေနဲ့မနာအောင်တေ့ကိုက်
ပစ်လိုက်မိသည်။လီးစုပ်ချင်လွန်းသည့်
စိတ်နှင့်အလိုးခံချင်သည့်စိတ် လွန်ဆွဲနေ
ပြီး နောက်ဆုံးတော့စောက်ပတ်ဖက်ကိုပဲဦးစားပေးလိုက်တော့သည်။
” လီးကြီးကလဲတောင်တာမြန်လိုက်
တာ လိုးပေးတော့ကိုတူး..နွဲ့ရီစောက်ပတ်လဲ အလိုးခံချင်တာ ရွနေပြီ ”
မခင်ညို ပွဲတော်ကိစ္စတွေအလုပ်ရှုပ်
နေရင်းသတိရလို့ဘေးဘီကိုဝေ့ဝဲကြည့်
လိုက်တော့နွဲ့ရီမျက်စေ့အောက်ကပျောက်
နေတာသတိထားမိသည်။ဟိုဟို ဒီဒီလိုက်
ကြည့်ပေမယ့်မတွေ့။ပြန်လာမှာပါ အပေါ့အပါသွားတာထင်ပါရဲ့ ဟုဖော့တွေးပြီးအစ်မကိုမေးကြည့်ပြန်တော့လည်း မသိ။နဲနဲ
ကြာသွားတော့သံသယဝင်ပြီးမောင်တူးကို
ရှာသည်။မောင်တူးလဲမရှိ။လောင်းကစား
ဝိုင်းတွေဖက်များသွားလေသလားလို့သာ
လျှော့ပေါ့တွေးလိုက်မိသည်။နေ့လည်ပိုင်း
ထမင်းစားရုံမှာလည်းနှစ်ယောက်လုံးကို
မတွေ့တော့မှ အဖြေရှာတွေ့သွားသည်။
အစ်မကိုလည်းမပြောရဲ.ကြိတ်မှိတ်မြိုသိပ်
ထားရသည်။ဘယ်က ဘယ်လို ဖြစ်သွား
ကြပါလိမ့်..သူလဲနေ့တိုင်းအလိုးခံနေရဲ့
သားနဲ့…မနေ့ကတစ်ရက်ပဲလွတ်သွားခဲ့
သည်။တော်တော်သွက်တဲ့ မောင်တူး။
ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဒေါသတွေဖြစ်လာပြီး
မျက်ခွက်ကိုစောက်ပတ်န
တန်ဖိုး
၁၁
ညနေရောက်တော့မခင်ညိုရင်ထဲမှာ
ထိန်းမထားနိုင်တော့။ခုထိဒီနှစ်ယောက်
ပျောက်နေတာတော့လွန်ပြီထင်သည်။နွဲ့ရီ
ဆိုသည့်ကောင်မလေးကလည်းနိုလုံးတွေ
ဖင်လုံးတွေက ကြီးမှကြီး။နို့အုံကြီးဆိုတာ
မခင်ညိုထက်တောင်မှထွားနေသေးတာမို့
လူတိုင်းငမ်းနေကြတာသွားရည်တစ်မြှား
မြှား။ဖင်လုံးကြီးတွေကလည်းတောင့်တင်း
ဖူးကားနေတာမိန်းမချင်းတောင်မနာလိုစ
ရာ။မောင်တူးဆိုပြန်တော့လည်းလီးကြီးသလောက်နှာကြီးသည်။လူကြည့်တော့ မ
ခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်လိုလိုနဲ့အိပ်ယာထဲမှသူ့လက်သည်းထုတ်သည်။လိုးလိုက်တာများ..နားပါဦးလို့တောင်းပန်ယူခဲ့ရသည်။
စောက်ပတ်ယက်လိုက်တာကလည်းခံရသူ
ကော့လန်ပျံတက်ကာ တစ်ချီတော့ပြီး
လိုက်ရတာချည့်။အင်း..ဒီနှစ်ယောက်အ
တူပျောက်နေတယ်ဆိုတော့…
” မမ နွဲ့ရီတို့အခုချိန်ထိမတွေ့ဘူးနော်
အိမ်များပြန်သွားကြလား “.
” ဒါပဲနေမှာပေါ့..နင့်တူမလင်လိုချင်
နေလားမှမသိတာ ”
” မဖြစ်နိုင်တာ..မမကလဲ ”
” ဖြစ်နိုင်ပါတယ်ဟဲ့..လင်မလိုချင်ရင်တောင်မှ… အလိုးခံချင်နေတာတော့အသေအချာပဲ ”
” အင်..မမပြောမှပဲ အတုံးလိုက် အတစ်လိုက်..”
” ခ်ခ်..ငါကအတုံးလိုက်အတစ်လိုက်ထက်ပိုတယ်.လဒစ်လိုက်လချောင်းလိုက်
သိတယ် ဟဲ့ ခ်ခ် ”
” ဟွန့်..ဘာသိတာတုန်း..”
” ခ်ခ်..ဒီမယ်..မနေ့က နင်ကျောင်းမှာအလုပ်ရှုပ်နေတုန်း နွဲ့ရီနဲ့လူမှားပြီး သူ့
ကောင်လေးငါ့ကိုလိုးလွှတ်တာ တစ်နေ့
လုံး..သိလား ခ်ခ်..လီးကြီးကလဲလက်ဖျံ
လောက် အီဆောင့်သွားတာပဲ..နွဲ့ရီဖင်
ကြီးမျိုးနဲ့ဒီလီးမျိုးမှထိမိမှာ..နင့်အစ်ကိုလဲမသိစေနဲ့ဦး ခ်ခ် ”
” အန်….”
မခင်ညို ဘုန်းကြီးကိုပင်မကန်တော့
အား အိမ်သို့သာခရီးနှင်တော့သဖြင့်မခင်ပို အပြေးတစ်ပိုင်းလိုက်ရသည်။လမ်းတစ်
လျှောက်လုံး မခင်ပိုပြောလေသမျှမောင်
တူး၏ လီးဋီကာ..မောင်တူး၏အလိုးအ
ဆောင့်..မောင်တူး၏ရမက်ထန်ပုံများ
မခင်ညိုနားထဲမဝင်နိုင်တော့ပါ။အိမ်ထဲမ
ရောက်မီ အိမ်အပြင်ဖက်ကတည်းကလိုး
နေ ဆောင့်နေသည့်အသံတွေကြားနေရသည်။အိမ်ပေါ်အတက်လှေခါးရင်းကို
ရောက်တော့..
” ကော့ထား..နွဲ့ရီ ကော့ပေးထား..
အင့်..ဖုန်း..ကော့..ကော့..ဖုန်း.ဖွတ်..
ပေါင်ကြီးတွေကားပြီးကော့ထား..ပြွတ်.
ဖုန်း..ဖုန်း..ကော့..ကော့..တအားကော့
ပြီးတော့မယ်..ကော့..ပြီးတော့မယ်..ဖုန်း..ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..”
မခင်ညို အပြေးတစ်ပိုင်းလှေခါးထစ်
တွေခုန်ကျော်တက်ရင်း
” ဟဲ့..ဟဲ့..နေအုံး..မပြီးနဲ့အုံး..မပြီး
လိုက်နဲ့အုံး..ငါ့ထဲပြီး..ငါ့ထဲပြီးပေး..ငါ့
စောက်ပတ်ထဲပြီးပေးဟဲ့..ရော့.ရော့..
တအားဆောင့်လိုးပြီးလီးရည်တွေထည့် ”
နွဲ့ရီ နံဘေးအတင်းပက်လက်လှန်..
ထမီကြီးခါးအပေါ်ပင့်..ဒူးနှစ်လုံးထောင်
ပေါင်ကိုမြှင့် စောက်ပတ်ကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖြဲထားပေးသည်။
မောင်တူး နွဲ့ရီစောက်ဖုတ်ကြီးထဲက
သူ့လီးကြီးဆွဲအထုတ်..မခင်ညိုစောက်
ဖုတ်ဖောင်းကားကားကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်
ဖြင်ြ့ဖဲထားပေးတာမြင်လိုက်တော့လီးကြီး
ကလမ်းကြောင်းပြောင်းကာ လိုးနေကျ
သူ့အရီးလေးစောက်ခေါင်းထဲဖောင်းကနဲ
ဖောင်းကနဲ..ဖုန်းကနဲ ဝုန်းကနဲ အချက်
နှစ်ဆယ်လောက်ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုး
ကာလီးရည်တွေပန်းထွက်သွားပါတော့
သည်။ဒီတော့မှ မခင်ညို မောင်တူးကို
အားရပါးရဆွဲဖက်ပြီး ခြေထောက်တွေ
လေထဲမှာ ယက်ကန်ယက်ကန် နဲ့ပါးစပ်
ကတောင်စဉ်ေရမရ တစ်တွတ်တွတ်ရွတ်
ကာ လီးရည်တွေကိုတဆစ်ဆစ်စုပ်ယူနေ
သည်။ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ဘုန်းဘုန်းထုကာ
” သိပ်ဆိုးတာပဲ..သိပ်ဆိုးတာပဲ..
သူများကိုလာမလိုးဘူး..လာလိုးပါ့လား
လာလိုးပါလား..ဒီစောက်ပတ်ကြီးလာလိုး
ပါလားလို့..လာလိုးပါလား..လို့ ”
တစ်တွတ်တွတ်ရေရွတ်ရင်းကော့ကာ
ကော့ကာ..ကော့ကာ ကော့ကာ နောက်
တစ်ချီလိုးပေးဖို့ မျှော်လင့်အားထုတ်နေ
ပါသည်။မခင်ပိုမှာ အခန်းဝ,မှပါးစပ်အ
ဟောင်းသား…သွားရည်တွေကျနေတာ
ကိုပင်မသုပ်မိ..သတိရလို့စမ်းကြည့်မိပြန်
တော့ စောက်ရည်တွေပါစိမ့်ထွက်နေပြန်
ပါပြီ…ခက်ပဲခက်ရချည်ရဲ့..လိုးပေးမည့်
သူတစ်ယောက်လောက်လိုချင်မိသည်။
မောင်တူး လီးရည်တွေအကုန်ညှစ်
ထုတ်ပေးပြီးတော့လည်း မောတယ်ရယ်
လို့အပမ်းမဖြေအားပါ။သူ့အရီးလေး
မျက်နှာစေ့စေ့ကြည့်ပြီး မေးရပြောရပြန်
ပါသည်..
” တစ်ရက်မလိုးရ မနေနိုင်ဘူးဆိုတာ
သိရဲ့သားနဲ့ဘာလို့ပစ်ထားတာလဲ..ဒီမှာ
လီးတောင်လို့ကြံရာမရဖြစ်နေတာ.နွဲ့ရီ
ကယ်လို့…နွဲ့ရီကိုကျေးဇူးတင်..”
” အောင်မယ်လေး..ကျေးဇူးပါရှင်
ကျေးဇူးပါ..ကျေးဇူးပါ…နွဲ့ရီကိုလဲကျေး
ဇူးတင်ပါတယ်..အစ်မခင်ပိုကိုလဲကျေးဇူး
တင်ပါတယ်…ရှင်လိုးချင်တဲ့စောက်ပတ်
ကိုသာလိုး..အားလုံးကျေးဇူးရှင်တွေချည့်
ပါပဲ…ဟွန်း..တော်လီးသရမ်းတိုင်းကျုပ်
ကကျေးဇူးလိုက်တင်ပေးရမှာ..ဟုတ်ကဲ့
ကဲ…စိတ်အေးလက်အေး ဖြည်းဖြည်းလိုး
ပေးစမ်းပါဦး..ကောင်းလွန်းလို့..”
ပြောရင်းဆိုရင်း မခင်ညိုကော့ကော့
လိုးသည်။မောင်တူးက သူ့လီးမာမာကြီးနဲ့
ဆယ်ချက် ဆယ့်ငါးချက်လောက် ဖြည်း
ဖြည်းချင်းဆောင့်လိုးတော့ လီးကတောင်
လာလိုက်ထာမှ သံချောင်း။တစ်ဖုန်းဖုန်း
ဆောင့်လိုးတော့မခင်ညိုအော်နေရသည်
အိမ်မှာတောင်ပတ်ဝန်းကျင်သိမှာစိုး၍
ဒီလောက်ပြင်းပြင်းအလိုးအဆောင့်မခံခဲ့
ရ။အားရပါးရရှိလှသဖြင့်တွန့်လိမ်နေတာ
မို့ နွဲ့ရီအားမလိုအားမရဖြစ်လာကာ သူ့အ
ဒေါ်နိုု့လုံးကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ပစ်မိသည်။
မခင်ညိုမခံစားနိုင်တော့..
” အကျႌချွတ်..အကျႌချွတ်ပြီးစို့ပေး
နွဲ့ရီ.မြန်မြန်လေး.စို့ စို့..အာ့.လိုးကိုတူး ”
၁၂
မခင်ညို ဖားမကြီးလိုကားပေးထား
သည့်ပေါင်လုံးကြီးတွေအကြား ကိုတူးဒူး
ထောက်ထိုုင်ခါသူ့လီးကြီးတေ့သွင်းပြီးအချက်လေးငါးခြောက်ဆယ်မရပ်မနားသွက်သွက်ကြီးဆောင့်ပစ်တော့မခင်ညိုအသဲခိုက်အောင်အော်ပြီးကိုတူးကိုတအား
သိုင်းဖက်ခါစုပ်ယူနမ်းသည်။
” အား..အားမလေး..ကောင်းလိုက်
တာကိုတူးရဲ့..အား..အား..လိုးပါ..လိုး
ဆောင့်..အောင်မလေး..ကောင်းလိုက်ထာ..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်ကိုတူး
ရေ..ကောင်းတယ်..”
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ပူးကပ်နေအောင်ဖက်ထားပြီးအဆက်မပြတ်အချက်ပေါင်းများစွာဆောင့်လိုးပေးနေတော့
မခင်ညိုခဏခဏပြီးသည်။သူပြီးနေလို့လဲ
မောင်တူးကမရပ်ပါ..ဆက်ကာဆက်ကာ
ဆောင့်လိုးပေးနေတော့မခင်ညိုမှာ အ
ကောင်းပေါ်အကောင်းဆင့်ဆိုသလိုကိုတူး၏လိုးဆောင့်ချက်များမှတပါး ဘယ်ကိုမှအာရုံမလွင့်နိုင်လောက်အောင်အရသာထူးကိုလှိမ့်ပြီးခံစားနေရသည်။ကို
တူးဆောင့်ရှိန်ကိုလျှော့ချပြီးလက်ထောက်
လိုက်ခါ တစ်ချက်ချင်းတစ်ချက်ချင်းလီးအဝင်နက်နက်ကြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးပြန်
တော့လည်းမခင်ညိုကောင်းလွန်းလို့အော်
ပြီးခံရပြန်သည်၊
” ဖုန်း..စွတ်..ပြွတ်..ဖောင်း..စွတ်
ပြွတ်ပြွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖုန်း..ပေါက်
ပေါက်..ပေါက်..ဖောင်း..ဖောင်း..ပြွတ်
ကိုတူးရေ..ကိုတူးရေ..ကောင်းလိုက်တာ
ကိုတူးရဲ့..အောင်မယ်လေးလေး..နင့်နေ
အောင်ကောင်းတယ်နော..ကိုတူး.ကိုတူး
ကောင်းတယ်..ဆောင့်.ကောင်းတယ်..
ပြွတ်ပြွတ်..ဖောင်း..ဖုန်း.စွတ်စွတ်..”
မခင်ညိုမောနေပြီ၊ဒါပေယ့်အလိုးခံရ
တာအရသာရှိလွန်းလို့မောနေတာကိုဂရုမ
စိုက်ပါ.တွင်တွင်ကြီးဆောင့်ခိုင်းနေသည်။
ကိုတူးတစ်ချက်ချင်းတစ်ချက်ချင်းလိုးပေး
နေရာက တစ်ဖုန်းဖုန်းတစ်ဖောင်းဖောင်း
အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပြန်သည်၊ဒီတစ်
ခါတော့လက်ထောက်ပြီးဆောင့်လိုးတာမို့
နို့လုံးဝင်းဝင်းကြီးတွေမရပ်မနားခုန်ပြေးနေကြရသည်။မခင်ပိုနှင့်နွဲ့ရီတို့မြင်နေရတာကို အားမလိုအားမရဖြစ်လာကြပြီး
နို့လုံးကြီးတွေကိုတစ်ယောက်တစ်လုံးစီ
ဆုပ်နယ် စို့ဆွဲကြတော့ မခင်ညိုမှာနု့ိက
ကောင်း..စောက်ပတ်ကကောင်း.အော်လို့မရပ်နိုင်တော့ပါ၊ဆောင့်လိုးချက်တွေကလည်းလူငယ်ပီပီ သွက်လွန်းမြန်လွန်း
အားပါလွန်းလှသည်။မခင်ညိုတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါနေပြီး ခြေထောက်တွေလည်း
ကားထွက်သွားလိုက် မြောက်တက်လာ
လိုက် ကိုတူးတင်ပါးတွေကိုညှပ်ဆွဲလိုက်
ဆောက်တည်ရာမရှိတော့ပါ။လီးကြီးကြီးနဲ့သွက်သွက်ကြီးဆောင့်လိုးပေးနေတာမို့
ခဏခဏပြီးနေရပြန်သည်။စောက်ရည်
တွေထိန်းမနိုင်သိမ်းမရထွက်သည်။
” ကောင်းလားအရီးလေး..ခဏနား
ပေးရမလား..”
” အို..ဘာလို့နားမှာလဲ..အလိုးခံလို့
ကောင်းနေပါတယ်ဆိုမှ…ကိုတူးမောနေရင်အရီးလေးဆောင့်မယ်..”
မခင်ညို တစ်တောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကို
အိပ်ယာခင်းပေါ်ထောက်ပြီးပက်လက်လေးထ,လာတော့ သူ့နံကိုင်းနှစ်ဖက်ကိုဖေးမ,ပြီးကိုတူးဆွဲထူသည်။နို့ကြီးတွေကကို
တူးလက်တွေပေါ်အိကနဲပြုတ်ကျလာပြီး
နူးညံ့သည့်အထိအတွေ့ကိုပေးပြန်သည်။
မခင်ညိုနို့လုံးကြီးတွေကစူထွက်နေတာမို့
ကိုတူးပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲစို့ပစ်တော့ခါးလေးကော့ကော့ပြီးနု့ိလုံးကိုပင့်တင်ပေးရုံ
မျှကလက်နှစ်ဖက်နှင့်ပင့်မ,ပြီးပါးစပ်ထဲထည့်ပေးသည်။ကိုတူးနို့စို့နေဆဲမှာပဲမခင်
ညိုကိုတူးခါးကိုသိုင်းဖက်ပြီးကိုတူးပေါင်
ပေါ်ခြေထောက်ကွေးပုဆစ်တုပ်ကားကားကြီးထိုင်ကာတစ်ဗြုံးဗြုံး တစ်ဝုန်းဝုန်း
ဆောင့်လိုးသည်။ကိုတူးနို့စို့နေတာကိုရပ်
ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းပြန်တော့သူ့လျှာကိုအငမ်းမရထိုးထည့်ပေးပြီးစုပ်
ခိုင်းရင်းဆောင့်လိုးသည်။သူ့လိုးရှိန်နဲနဲကျ
သွားလျင်ကိုတူးကသူ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုစုံ
ကိုင်ပင့်မ,ပြီးဆွဲဆွဲဆောင့်ချပေးနေတော့
မခင်ညိုခမျှာမောရမှန်းပမ်းရမှန်းပင်မသိ
လီးတုတ်တုတ်ကြီးသူ့စောက်ပတ်ထဲဝင်နေထွက်နေတာကိုအရသာရှိရှိခံစားနေသည်။မခင်ညိုနည်းနည်းပမ်းသွားပြီဆိုတာ
သိတော့ကိုတူးသူ့ကျောလေးကိုဖက်ထား
ပြီးအထက်အောက်ဆွဲချဆောင့်ပေးနေရာကရပ်လိုက်ပြီးလည်တိုင်နှင့်တင်ပါးကို
ကြက်ခြေခတ်ဖက်ကာ မခင်ညိုကိုဘေး
စောင်းလေးလှဲချလိုက်သည်၊
” အားရလိုက်ထာခင်ညိုရယ်.မမဖြင့်
ကိုယ်တိုင်သာခံလိုက်ချင်တော့တယ်…ခံလိုက်ရမလား..ခ်ခ်..”
” ရန်သူပဲ..ရန်သူပဲ..အသက်နဲ့လဲပြီး
အလိုးခံပစ်မယ်သိလား..ခ်ခ် ”
ကိုတူး မခင်ညိုအနောက်ကဘေးတစ်
စောင်းလှဲအိပ်ပြီးပေါင်တစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်မ,ကာ ဟ,လာသည့်စောက်ခေါင်း
ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းထဲသူ့လီးကြီးလျိုသွင်း
သည်။စောက်ရည်များရွှဲနေသဖြင့်စေး
စေးပိုင်ပိုင်ထိုးဝင်သွားပြီးပေါင်လုံးကို
လက်လွှတ်..နို့လုံးကြီးဆွဲကာနောက်မှနေ၍ဆောင့်လိုးသည်။မခင်ညိုကပေါင်
လုံးကိုဟ,ထားပေးသဖြင့်စောက်ဖုတ်အ
တွင်းသားများနှင့်တကွစောက်ခေါင်းထဲ
လီးကြီးဝင်နေထွက်နေတာကိုမြင်နေရ
သောကြောင့်နွဲ့ရီတို့သားအမိစောက်ပတ်
ကြီးကိုပြိုင်တူကြည့်ရင်းပါးစပ်ဟောင်း
လောင်းဟ,နေကြသည်။ထိုစဉ်ခဏမှာပဲ
ကိုတူးဇယ်စက်သလိုမနားတမ်းဆောင့်လိုး
ပြီးလီးကိုဆတ်ကနဲဆွဲထုတ်ကာမခင်ပိုပါး
စပ်ထဲထိုးထည့်ပြီးလီးရည်များပန်းထုတ်
သည်။ပြီးတော့..နွဲ့ရီ……နောက်ဆုံးမှ
မခင်ညို…လီးတုတ်တုတ်ကြီးထဲကလီးရည်များကိုတစ်စက်မကျန်စုတ်ယူမျိုချနေ
လေသည်။
“. သိပ်ကောင်းတာပဲကိုတူးရယ် ရွာ
ပြန်ေရာက်ရင်လဲ ညတိုင်းဒီလိုလိုးပေးရ
မယ်နော်…”
” ညီမလေး…နင်နဲ့သမီးကရွာရောက်မှအလိုးခံ…ငါအခု အလိုးခံလိုက်ဦးမယ်
ရော့..မောင်တူး..မောင်တူးကြိုက်တဲ့ဖား
ဖောင်းဖောင်းကြီး..လီးကြီးနဲ့သာထိုးပစ်
အားရပါးရလိုးပေး…နော် ”
” ကိုတူးနော်..နွဲ့ရီလဲ စောက်ပတ်ရွ
နေပြီ..ခ်ခ်..အမေနဲ့အတူတူအလိုးခ)
တန်ဖိုး
၁၃
နောက်တစ်ရက်ပွဲဝင်တော့မောင်တူး
မထနိုင်ပြီ။မိန်းမသုံးယောက်တစ်ညလုံး
အမုန်းဆွဲလိုက်တာ မောင်တူးကော့သွား
သည်။ပွဲခင်းထဲလာတော့ဂျင်ဝိုင်းထဲဝင်ပြီး
ဂျင်ထိုးနေလိုက်သည်။မဆိုးလှပါ..ရွာသားတွေတစ်နှစ်လုံးရှာထားသမျှဒီတစ်ပွဲမှာအပြတ်နွှဲကြတာမို့ငါးထောင်တန်တွေ တစ်သောင်းတန်တွေပလူပျံနေပြီး တစ်
ထောင်တန်ပင်မတွေ့ရ။ငွေကလေး သုံး
သောင်းခွဲလောက်နဲ့ဖားမကြီးတွေအောချ
လိုက်တာ ဆင့်ပွားဆင့်ပွားဖားတွေချည့်
ထွက်သည်။မခင်ပိုနောက်ကလာပြီးလက်
တို့ခေါ်လို့ထွက်လာခဲ့တော့သိန်းသုံးလေးဆယ်ေကျာ်လောက်ပါလာပြီး အနွေးထည်အကြီးကြီးတစ်ထည်ဝယ်ဝတ်ကာအိပ်
ကပ်တွေထဲဖွက်ထားလိုက်သည်။ငွေလေး
လက်ထဲရှိလာတော့အူတွေပြန်မြူးလာပြီး
မခင်ညိုအနားကပ်၍လီးတောင်ပြနေပြန်သည်။ဒါမျိုးတော့မခင်ပိုကမခင်ညိုထက်
လည်သည်။နယ်ခံမို့နေရာမရှား.ကျောင်း
အုတ်ကန်နံဘေးက ဇရပ်ပျက်ကြီးအနား
သွားပြီးတစ်ချီကုန်းပေးလိုက်တော့ သူလဲ
အာသီသပြေ..ကိုယ်လဲအဝ,စားဆိုသည့်
သဘော။ပွဲခင်းထဲကဗျောက်အိုးသံတစ်
ဖုန်းဖုန်းကြားမှာတစ်ဖောင်းဖောင်းတစ်
ပြွတ်ပြွတ် လိုးလိုက်ဆောင့်လိုက်တာများတစ်ချီလည်းမရ.နှစ်ချီဆင့်လိုးသွားတော့မခင်ပိုေကာ့ရသည့်အလှည့်ရောက်သွားသည်။ဒါမှပဲတစ်ညလုံး အေးအေးဆေးဆေးပွဲကြည့်လို့ရတော့သည်။
မိန်းမသုံးယောက်ကမျက်စေ့ဒေါက်
ထောက်ကြည့်နေတာမို့ သူတို့လည်းငတ်
ကိုယ်လည်းငတ်။ ကိုတူးဘာမှလှုပ်ရှားလို့မရပါ။ညသန်းခေါင်ပြီးတစ်ချက်တီးကျော်လောက်အားလပ်ချိန်ရောက်တော့
အရီးလေးတို့မင်းသားငမ်းရင်းပန်းစည်း
သွားပေးတော့သူတို့နဲ့အတူဇာတ်ခုံနောက်
ဖေးလိုက်ပါသွားခဲ့ရသည်။မင်းသားကမမ မမနဲ့ချွဲ.မခင်ညိုကလည်းကိုမင်း ကိုမင်း နဲ့ကပ်ပူး.စောက်မြင်ကပ်လွန်းလို့အသက်ခပ်လတ်လတ် မင်းသမီးတစ်ယောက်ကိုကပ်ပစ်လိုက်သည်။မြလေးကြည် တဲ့။နာမည်ကိုသိပ်အလေးထားမနေပါ.ငွေထုပ်
မြင်တော့ မင်းသမီးကစ,ပြီးပေါ်တင်ကြီးရွပြသည်။မင်းသမီးအသားစားဖူးသလား တဲ့။ တိုးတိုးကပ်မေးတော့ ဟင့်အင်း.စား
ဖူးချင်လို့ပါ ဟု ဖဝါးခြေထပ်လိုက်ဖြေပေးလိုက်သည်။ချက်ချင်းတော့မရ အလင်းပိုင်းလေးနာရီကျော်ရင်ဇာတ်စင်နောက်
ကစောင့် ဆိုလို့စရံငွေငါးသောင်းပေးပြီးနို့ကြီးတစ်ချက်ညှစ်ဆွဲ ကြည့်သည်။မဆိုးပါတင်းတင်းမာမာမို့ သိပ်မရွဲလောက်။ညကြေးလေးမစို့မပို့နဲ့ယူပြီးဇာတ်က,နေ
ရတော့တောခြုံအုံကြား ခရီးသွားဟန်လွဲ လူလည်းမသိနိုင်တာမို့ အလစ်မှာငွေဖန်ရင်းကုန်းဖို့စိတ်ကူးလိုက်ပုံရပါသည်။ကိုမင်းနှင့်မမ တို့လည်းဘယ်လိုကဘယ်လိုများအချိတ်အဆက်တွေလုပ်ကြလေမလဲမသိပါ။အိမ်ရောက်မှလိုးသတ်ပစ်မည်။
ဇာတ်ခုံနောက်ဝါးရုံပင်တွေကြားမှာ
ပုဆိုး လေးဖြန့်ခင်းတော့မင်းသမီးကတစ်ခိခိရယ်သည်။ပက်လက်ကလေးလှန်ပေး
ပြီးဘာမှဖော်ရွေမှုမရှိ။တောသားလူအ,မို့
လက်လွတ်စပယ်..ထမီလေးတောင်လှန်မပေးပါ။ဒါနဲ့ပဲ သူနံဘေးမှာအသာလေး
စောင်းပြီးအိပ်..နို့အုံကြီးကိုနယ် ပေါင်အတွင်းသားလေးအစုန်အဆန်ပွတ်ပေး
လိုက်တော့ ဟင့်..ရွတယ်ကွာ မြန်မြန်
လုပ်ပေး..နေနိုင်တော့ဘူး တဲ့။ထမီလှန်
ပြီးစောက်ပတ်ကြီးယက်ပစ်လိုက်တော့မှ
ဖင်ကြီးလူးလှိမ့်ကာရုန်းဖို ့ဖယ်ဖို့ကြိုးစား
တော့သည်။ကိုတူးမလွှတ်တော့ပါ..ယက်
လည်းယက်..စုပ်လည်းစုပ်.စောက်ဖုတ်ကိုအမှုန့်ကျေအောင်လျှာနဲ့ထောင်းပစ်
သည်။စောက်စေ့ကြီးစုပ်ပြီးစောက်ခေါင်း
ထဲလက်နှစ်ချောင်းထည့်ကာလိုးပေးတော့
အော်လိုက်ကော့လိုက်….ကော့လိုက်
အော်လိုက်..စောက်ရည်တွေ ဖျန်းဖျန်း
ဖျန်းဖျန်း နဲ့နေအောင်ထွက်သည်။
လီးအကြီးကြီးမင်းသမီးစောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လာတော့ နင့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး
လက်ဖျံနှစ်ဖက်ကိုဖျတ်ကနဲဆုပ်ကိုင်ကာ
ဖင်ပေါက်ကိုတောင်ရှုံ့ထားလိုက်မိသည်။
” အာ့..အကြီးကြီး.အင့်.ဝင်ဘူးထင်တယ်..အာ့..ဝင်တယ် ဝင်တယ်..ဖြေး
ဖြေးနော်..ဟင့်.ဝင်တယ်..အားဟာ့.ကြီး
တာ..အားဟာ့ အားဟာ့..အောင့်တယ်
နော်..ဖြေးဖြေး..ဖြေးဖြေးရှင့်..အူးဟူး
အူးဟူး…ကျပ်သိပ်နေတာပဲ..ကောင်း
လိုက်ထာ..နင့်နင့်စီးစီး..ဟူး…”
အချက်နှစ်ဆယ်သုံးဆယ်လောက်ပြင်း
ပြင်းသွက်သွက်ဆောင့်လိုးလိုက်တော့မင်း
သမီးကိုတူးကိုသိုင်းဖက်ပြီးသောင်စဉ်ရေမရ တတွတ်တွတ်ရွတ်တော့သည်။
” အားမလေ့ အင့် ကောင်း ကောင်း
ကောင်းတယ်ကိုရေ..ဆောင့် ဆောင့် အဲ
လိုပြင်းပြင်းကြီးဆောင့်..အူး..လီးကလဲ
ရှည်ပါ့..ဆောင့်ကွာ..ကောင်းတယ်.အာ့
ကောင်းထာ..ကောင်းထာ..”
မင်းသမီးတောသားလီးကိုကြိုက်သွား
ပြီ။အေးအေးဆေးဆေး တစ်နာရီနီးပါး
လိုးပြီးမှဖင်ကုန်းခိုင်းပြန်သည်။မင်းသမီး
ငြင်းဆန်နိုင်စွမ်းတွေမဲ့နေပြီ။သေဆိုသေ
ရှင်ဆိုရှင်ဖြစ်သွားသည်။ဖင်ကုန်းပေးထား
ပြန်တော့လဲကြည့်လို့အလှသား။ဝိုင်းပြီး
ကားနေသည့်ဖင်ဆုံကြီးကိုဖိပြီးလီးကြီးရှို
သွင်းလိုက်တော့ခါးတောင်ကုန်းပြီးတက်
လာလို့ခါးချိုင့်ကိုလက်နဲ့ထောက်ဖိထားရသည်။ဖင်ကော့သွားမှအဆုံးထိဆက်သွင်း
ပြီးပစ္စလက္ခတ်ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့
အော်လိုက်တာများဇာတ်စင်ပေါ်က,နေသည့်မင်းသမီး၏ငိုချင်းချသံနှင့်ရောသွားသည်။စောက်ပတ်ကထွက်သည့်အသံတွေကလည်း ငိုချင်းနဲ့လိုက်အောင် ဘူကနဲ
ဘွတ်ကနဲ ဗွီကနဲ ဗလစ်ကနဲ စောက်ရည်
တွေကမျက်ရည်တွေထက်ပိုထွက်သည်။
နောက်ဆုံးတော့ ..ကိုရယ်.လင်းနေပါပြီ
လူတွေမြင်ကုန်တော့မယ်..ပြီးအောင်လိုး
ပြီးလီးရည်တွေထုတ်လိုက်ပါတော့နော်..
ဆိုလို့ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်မနားတမ်း
သွက်သွက်ေဆာင့်ပြီးလီးရည်တွေထုတ်
ပေးလိုက်မိပါသည်။
တန်ဖိုး
၁၄
နောက်ရက် မခင်ညိုနာတော့သည်။
ကိုတူး..ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ဆောင့်လိုက်
လိုးလိုက်တာများ တောင်းပန်လိုလည်းမရ
ချော့လို့လည်းမပျော့..မာလိုက်..တောင်
လိုက်တဲ့ လီးကြီး။စောက်ရည်တွေအကြိမ်
ကြိမ်ထွက် အကြိမ်ကြိမ်ပြီးခဲ့ရပေမယ့် သူ့လီးက တောင်ဆဲ မာဆဲဆောင့်လိုးနေ
ဆဲ။စောက်ချေးနံ့တွေလှိုင်ပြီးလီးတစ်
ချောင်းလုံးစောက်ရည်အနှစ်ဖြူဝါဝါတွေ
စေးကပ်နေအောင်အလိုးခံလိုက်ရသည်။
” အင့်..ဖုန်း. ဗြွတ်..ငါလိုးမမိန်းမ
မင်းမင်းလေ..ဖုန်း..ပြွတ်..ဖောင်း.မင်း
သားလီးလေ..ရော့..ဖောင်း..မင်းသားမှ
အလိုးခံချင်တဲ့မိန်းမ..ဖုန်း..ပြွတ်ပြွတ်..
အားဟာ့..ဟုတ်ပါဝူးကိုတူးရဲ့.ဖုန်း.ဘွတ်
နင့်မယားပါဟဲ့..ဗြွတ်..ဖုန်း..စွတ်.စွတ်
ပြွတ်..ဖောင်း..ပြဲပီ..ပြဲပီ..အားဟာ့..ပြဲ
ပါပီ..ဗြွတ်..ဖောင်း..ခံဦးမလားမင်းသားလီး..ဖောင်း..ရော့..ဖုန်း ပြွတ်စွတ် ဖန်း
ဖောင်း.. ”
ပုံစံမှအမျိုးမျိုး..မခင်ညိုတစ်သက်စာ မှတ်သားလောက်အောင်အလိုးခံလိုက်ရသည်။မနက်လင်းဆွဲ မင်းသမီးကိုလိုး
ခဲ့ပြီးပြီမို့ အိပ်ရေးကပျက်ပျက် လီးက မာမာတောင်တောင် ကြီးဖြင့် တစ်မနက်လုံး
သူ့တစ်ယောက်ထဲကိုစိတ်တိုတိုဖြင့်အသေ
လိုးသွားသည်။ကောင်းလည်းကောင်း.နာ
လည်းနာ…ဖင်ဆုံကြီးပေမယ့်စောက်ရေ
တွေခမ်းတဲ့အထိလိုးသွားတာမို့ စောက်
ပတ်ပွန်းပြီးပြဲထွက်သွားသည်။ဖင်ဆုံထွား
လည်းမခံနိုင်တော့။လိုးလို့တစ်နာရီနီးနီး
ကြာတော့မခင်ပိုကသိပြီ ဒါပြီးငါ့အလှည့်
အသာလျှိုပြီးလစ်ထွက်သွားသည်။တစ်မ
နက်လုံး..တရားနာရေစက်ချမယ်ဆိုခါမှ
လီးရည်တွေပန်းထုတ်ပေးသည်။မခင်ညို
လမ်းလျှောက်လျင်ေစာက်ပတ်ကျိမ်းလာ
လွန်းလို့ မလျှောက်နိုင်တော့။ကွတ ကွတ
ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ ဖင်ကြီးလိမ်ပြီးလျှောက်နေရပြီဆိုတော့လမ်းလျှောက်မသွားရဲပါ။
ရွာထဲကဆိုင်ကယ်လေးနဲ့လာခေါ်တော့မှနွဲ့ရီကိုမျက်ရိပ်ပြ..ပုဝါကလေးပုခုံးပေါ်တင်..ကိုတူးကိုမရဲတရဲ ခိုးကြည့်ပြီးလိုက်သွားရသည်။ရဲရဲတောင် မကြည့်ရဲတော့။
ထမင်းစားပြီးနွဲ့ရီနှင့်အတူဖက်အိပ်ကြ
သည်။နို့လုံးကြီးတွေကအိအိတင်းတင်း
ဖင်လုံးကြီးတွေကမာမာကျစ်ကျစ်..နှုတ်
ခမ်းထော်ထော်ကောင်မလေးကို တစ်နေ
ကုန်အရသာရှိရှိလိုးပေးသည်။နွဲ့ရီစောက်
ပတ် နားလိုက်ရတယ်မရှိပေမယ့်နာတော့
မနာသွားပါ။စောက်ရည်ရွှဲရွှဲနဲ့ အသဲထဲစွဲ
သွားအောင်လိုးသွားသည်။နွဲ့ရီအလိုးခံလို့
အားမရနိုင်..မဝ,နိုင်..ဒေါ်လေးကွတတ
ဖြစ်သွားတာကိုတောင်မယုံချင်သလိုဖြစ်မိ
သည်။ဒေါ်လေးဖင်နှင့်သူ့ဖင်ကသိပ်မကွာပါ။သူ့ဖင်ကပိုတင်းပြီးပေါင်ရင်းတုတ်
လို့စောက်ဖုတ်တောင်ပိုဖောင်းပြီးစောက်
ခေါင်းကပိုကျဉ်းနေသေးသည်။အပျိုမို့
စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးတောင်သူ့
လိုကွမသွား..။
အတူဖက်အိပ်နေကြရင်းကိုတူးကသူ့
နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းတော့သူ့နှုတ်ခမ်း
ထော်ထော်လေးကကိုတူးရဲ့အပေါ်နှုတ်
ခမ်းကိုစုပ်ပစ်သည်။ကိုတူးကသူ့အောက်
နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နေဆဲ..လျှာကလေးစုလိုက်ပြီးသွားတွေကိုထိပွတ်ဖြတ်သန်းကာ
ကိုတူးပါးစပ်ထဲအရောက်ပို့ပေးလိုက်တော့ အလူးအလှိမ့်အစုပ်အဆွဲခံရတာများ
တစ်သိမ့်သိမ့်ကောင်းလွန်းလို့မျက်စေ့လေးတောင်မှေးမှိတ်ခံမိသည်။လက်ကြီး
တွေကလဲနို့လုံးကြီးကိုဆုပ်ချေလိုက်..ဖွချေ လိုက်..နို့သီးခေါင်းလေးကိုလှိမ့်လူး
လိုက် ဆွဲညှစ်လိုက်..အားရှိပါးရှိအကိုင်ခံ
ချင်စိတ်တွေပေါက်ပြီးအကျႌကိုအမြန်ဆုံးချွတ်ကာကော့တောင်ကော့ထားပေး
လိုက်မိသည်။အလိုးခံချင်စိတ်တွေထိန်းမ
ရနိုင်တော့လို့ ဆီးခုံချင်းကပ်ခါအဆက်မ
ပြတ်ကော့ကော့ထိုးပေးနေတော့မှ ကိုတူး
လက်ကထမီပေါ်ကစောက်ပတ်ကိုအုပ်ပြီး
ကိုင်ကာပွတ်ဆွသည်။စောက်မွေးချင်း
ပွတ်တိုက်မိတော့ ဂျလိဂျလိနဲ့အသံလေး
ကြားနိုင်ရုံသိနိုင်ရုံ ခံစားနိုင်ရုံလောက်
လေးထွက်လာတာ အလွန်မှအူယားဖို့
ကောင်း။အားမလိုအားမရဖြစ်လာလို့သူ့
လီးကြီးဆွဲဆုပ်ညှစ်မိလိုက်တော့လဲအား
ပြည့်အင်ပြည့်တောင်ပြ မာပြနေလိုက်တာ သံချောင်းကြီးဆုပ်လိုက်ရသလိုမို့
ဒီလီးကြီးငါ့စောက်ပတ်ထဲဝင်တော့မှာပါ
လား..ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ဖင်ကြောလေးရှုံ့
သွားအောင်ညှစ်မိသည်။ချက်ချင်းပဲလက်
နဲ့ဆွဲပြီးစောက်ပတ်ထဲကောက်ထဲ့ပစ်ချင်
စိတ်တွေဖြစ်မိပါသည်။ဘယ်လိုထိထိ
ဘယ်နေရာထိထိ.အလိုးခံချင်စိတ်ကိုနှိုးဆွသလိုဖြစ်နေပြီးစောက်ရည်တွေရွှဲနစ်
နေအောင်ထွက်ရသည်။ပေါင်လုံးချင်း
ထိထား ကပ်ထား ဖိထားတော့ပိုတောင်
ဆိုးလာသေး။သူ့ဒူးကြီးတစ်လုံးက ပေါင်
ကြားထဲထိုးဝင်လာတော့နွဲ့ရီပက်လက်လှန်ပြီးပေါင်နှစ်လုံးချဲထားပေးလိုက်သည်။
ထမီဆွဲလှန်ခံလိုက်ရတော့ လိုးတော့မယ်
ထင်ပြီးပေါင်လုံးကြီးတွေမြှင့်တင်ပေးခါမှ
စောက်ပတ်ကြီးအယက်ခံလိုက်ရတော့
ရင်ထဲမှာ ဟာ..ကနဲဖြစ်သွားသည်။အကွဲ
ကြောင်းအတိုင်းသူ့လျှာပူနွေးနွေးစိုစိစိ
ကြီးအပြားလိုက်ယက်ပြီးတက်လာတော့
ဖင်ကြီးကိုဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲကော့တက်
သွားအောင်အရသာရှိလှပြီး မခံနိုင်လွန်း
လို့အော်တောင်အော်ညည်းမိပါသည်။
စောက်စေ့ စောက်ဆံ စောက်ဖတ် စောက်ခေါင်း ရှိရှိသမျှ စောက်တွေအားလုံးအ
စုပ်ခံ အယက်ခံရလို့ ရူးမတတ်ဖြစ်နေပါ
ပြီ ဆိုမှ ရွှေကိုယ်တော်ကလီးနဲ့မလိုးလက်
နဲ့လိုးသတဲ့..သူ့လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူး
ပြီးစောက်ခေါင်းထဲတစ်ဇတ်ဇတ်ထဲ့ လိုး
ပေးတော့ နွဲ့ရီမခံနိုင်တော့ပါ။အော်ဟစ်
ကော့လန် ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးတစ်ချီးပြီးခဲ့
ရပါသည်။ကောင်းတာတော့ကောင်းတာ
ပါပဲပေါ့..အပျိုစစ်စစ် အလိုးခံရတာမို့
လီးနဲ့အလိုးခံလိုက်ရမှ ပြည့်ဝလိမ့်မယ်လို့
ပဲယုံကြည်ပြီး သူ့လီးကြီးနဲ့လိုးပေးမှာကိုသာမျှော်လင့်နေမိခဲ့ပါသည်။
၁၅
ကိုတူးမျက်နှာမှာ ရမက်ဇော တနှာဇောတွေကြွပြီးနီရဲထူပြိန်းနေသလို နွဲ့ရီ
မျက်လုံးတွေလည်းတောက်ပြောင်ရွှန်းလဲ့
နေပြီးဝိုင်းစက်ပြူးကျယ်နေသည်။ကိုတူး
နွဲ့ရီ၏ဖင်ဆုံကြီးကိုသူ့ပေါင်ခြံမှာကပ်တေ့
ပြီးသူ့လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာစောက်
ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်လေးငါး
ခြောက်ခါလောက်အစုန်အဆန်ပွတ်ထိုး
ပွတ်ဆွဲသည်။နွဲ့ရီကထည့်ပြီမှတ်လို့ဖင်ကြီး
မသိမသာလှုပ်ရွေ့ပေးနေပေမယ့် မထည့်
သေးပဲ စောက်ခေါင်းဝ,မှာဇတ်ဇတ် ဇတ်
ဇတ် နဲ့မွှေနေပြန်သည်။နွဲ့ရီဖင်ကြီးကိုသိသိသာသာ လိုက်ရွှေ့ပေးပြီး ခါးကိုပင့်
တင်လိုက်ပေမယ့်ဒစ်ကြီးဝင်မလာသေးပါ။အိပ်ယာခင်းတွေလည်းနွဲ့ရီဆုပ်ကိုင်
အားပြုရလွန်းလို့ကျေမွနေပြီ..အားမရ
နိုင်လွန်းလို့ကိုတူးလက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို
စုံကိုင်ပြီးဆွဲယူလိုက်တော့ခါးကြီးကိုင်းပြီး
လိုက်လာသည်။လိုချင်တာက.လီး..လိုက်
လာတာက မျက်နှာကြီး။မတတ်နိုင်တော့
ပါ..မျက်လုံးကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်
မိသည်..
” ထည့်ပေးတော့လေ.လိုးပစ်ေတာ့လေ..အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပစ်တော့လေ.နွဲ့ရီ အလိုးခံချင်နေတာမသိဝူးလားလို့..အင့်..”
ဖင်ကြီးပါ တစ်ခါတည်းကော့ထိုးပေး
လိုက်သည်။လဒစ်ကြီး ဇိကနဲထိုးပြီးဝင်လာတော့နွဲ့ရီဆန္ဒတွေပြည့်သွားတာမို့ သူ့
မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်တောက်ပလာပြီး
အသက်မရှူပဲ ပါးစပ်ဟကာအာင့်ထားမိသည်။ခဏခဏအလိုးခံခဲ့ပေမယ့်စောက်
ပတ်ကကျဉ်းစေ့နေဆဲ အပျိုစောက်ပတ်မို့
တိုးတိုးတိုက်တိုက်ကြီးပဲဝင်လာသည်။ရှေ့
နည်းနည်းတိုးပြီးဖင်ကြီးကော့တင်ပေး
လိုက်တော့လီးကပိုပြီးလမ်းတည့်ကာစူးစူး
နစ်နစ်ဝင်လာပြီ။ဆီးခုံချင်းမကပ်မိသေးလို့ လီးကြီးအဆုံးထိဝင်မလာသေးမှန်း
နွဲ့ရီသိနေသည်။ပါးစပ်မပိတ်နိုင်သေးပါ.
ထပ်လာလိမ့်ဦးမည်..။ကိူတူး..ပွင့်နေသည့်နွဲ့ရီနှုတ်ခမ်းအစုံကိုငုံစုပ်ဆွဲယူတော့မူး
မေ့သွားမလားထင်မိနေသည့်အခိုက်..
ဖောင်းကနဲဆိုလီးကြီးအဆုံးထိထိုးထည့်ခံ
လိုက်ရပြီး အိပ်မက်မှလန့်နိုးသလိုပြူးတူး
ပြာတာဖြစ်သွားသည်။ရင်ခေါင်းထဲထိ
ထိုးဝင်လာသလိုအောင့်သွားတာမို့အော်ဖို့
ကြိုးစားပေမယ့် ကိုတူးကနှုတ်ခမ်းတွေစုပ်ယူထားတာမို့မအော်နိုင်..မအော်အား။
ရင်ခေါင်းထဲကလေတွေအပေါ်ဆန်တက်
ပြီးလည်ချောင်းကိုုဖြတ်သန်းကာ ဟင့်ကနဲ လည်ချောင်းသံထွက်သွားပြီး သက်သာမလားရယ်လို့ကိုတူးရင်ပတ်ကိုတွန်း
ထားမိသည်။လီးကြီးဒစ်ဖျားကသားအိမ်
ခေါင်းဝကိုဖိထောက်နေပြီးရင်ထဲအထိ
ထပ်ထိုးထည့်နေသလိုအောင့်လှပါသည်။
ရှည်လိုက်တဲ့လီးကြီး..အားလုံးကိုမေ့နေမိ
အောင် အောင့်ပြီးကောင်းလှသည်။
” ကောင်းလား ..”
” ကောင်းတယ်..ရင်ခေါင်းထဲများ
ဝင်လာလားထင်ရတယ်..အရှည်ကြီးပဲ
နော်…ကိုတူးရော ကောင်းလား ”
” ကောင်းတယ်..စောက်ခေါင်းက
ကျပ်ထုပ်စေးပိုင်နေတာပဲ..ညှစ်စုပ်ထား
တော့ပိုကောင်းတယ်..နွဲ့ရီစောက်ပတ်က
ရှယ်ပဲ..လိုးလို့တအားကောင်းတယ် ”
” ဟင့်..အပျိုအစစ်..သူ့လီးနဲ့ပဲ လိုး
ခံရသေးတာ..ပြောမှပြောတတ်တယ်..
လိုးမယ့်လိုးတော့ သူ့လီးကအကြီးကြီး..
ဖင်တောင်လျှောလောက်တယ် ခ်ခ် ”
” နွဲ့ရီဖင်ကြီးတောင့်တာနဲ့ကိုယ့်လီးနဲ့
က အတော်လောက်ပါပဲ..နောက်ဆိုဖင်ပါလိုးရအောင်နော်…”
” ဟင့်..ဖင်လျှောသွားပါ့မယ် ဆို..
ဖင်ပါလိုးမလို့တဲ့..ခ်ခ်…ခံမယ်.ခံပေးပါ့
မယ်..ကောင်းတယ်ဆို လိုးသာလိုး ခ်ခ်
အမေတို့လဲခံတယ်မဟုတ်လား..”
” ခံတာပေါ့ .သူတို့နှစ်ယောက်လုံး
ဖင်ခံပြီးပြီ..နွဲ့ရီပဲမခံဖူးသေးတာ..”
” နွဲ့ရီလဲခံမှာပေါ့..ခ်ခ်..သူလိုးပေးတာဆို အကုန်ကောင်းမှာပဲ..ခုတောင်
နွဲ့ရီ တစ်ချီပြီးသွားပြီ..စောက်ရည်တွေလဲ
ရွှဲနေပြီ..တအားကောင်းတာပဲ..သူအမြဲ
လိုးပေးနော်…လင်ရပြီးလဲလာလိုး..”
” လင်ယူဖို့စိတ်ကူးနေပြီလား..လိုးလို့
မဝ,သေးဘူးနော်..ဟင်း ”
” ခ်ခ်..သူလိုးလို့လင်ယူချင်စိတ်ပေါက်လာတာ..သူလဲမယူနိုင်ပဲနဲ့..အသား
လွတ်ကြီးလိုးပြီးတော့.ခ်ခ်..ကဲပါ ဒီတိုင်း
ညှောင့်နေတော့မှာလား..အားမရဘူး
ဆောင့်တော့..ခ်ခ်..အားရပါးရဆောင့်
လိုးပေး..”
ကိုတူး နွဲ့ရီလည်တိုင်ကိုသိုင်းဖက်ထား
ပြီးကိုယ်ကိုဝပ်ခါ အချက်သုံးလေးဆယ်
လောက်သွက်သွက်ပြင်းပြင်းတစ်ဝုန်းဝုန်း
ဆောင့်လိုးပေးတော့နွဲ့ရီတစ်ကိုယ်လုံးခါ
ပြီးကော့လိုက်လာသည်။နှုတ်ခမ်းတွေကို
လည်းအငမ်းမရဆွဲစုပ်ထားပြိီးလည်ချောင်းမှလေသံတစ်ဟင့်ဟင့်ဆောင့်ချက်တွေ
တိုင်းထွက်နေသည်။လက်နှစ်ဖက်ကိုတူး
ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ထားလိုက်..လက်
မောင်းတွေကိုဆုပ်ဆွဲအားပြုထားလိုက်
ရပ်တည်မရတော့။
” ကောင်းလိုက်ထာကိုတူးရယ်..လိုး
လိုး..အားရပါးရလိုးပစ်..ဆောင့်.အာ့..
ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်.ဆောင့်..
အင့်..ကိုတူး..ကောင်းရဲ့လား..နွဲ့ရီပေး
တာကြိုက်ရဲ့လား..အင့်..ကိုတူး.ဆောင့်
အိုးဟို့..လိုးချက်ကတော့..အာ့..”
နွဲ့ရီ ကော့လန်ပျံသွားတော့မှကိုတူး
အရှိန်ကိုလျှော့ချပြီးဖွဖွပြန်လိုးသည်။လီး
ကိုတစ်ဝက်လောက်သာထုတ်လိုးပြီးအိပ်
ယာပေါ်လက်ထောက်လိုက်တော့နွဲ့ရီက
လီးနဲ့စောက်ဖုတ်အဝင်အထွက်ကိုခေါင်း
ကလေးပင့်..တစ်တောင်ဆစ်လေးလက်
ပြန်ထောက်ပြီးသေသေချာချာ စူးစူးစိုက်
စိုက် ကြည့်သည်။
” အီးဟီး..အကြီးကြီးပဲနော်..ကိုတူး
အဆုံးထိဆွဲထုတ်ပြဦး..လထစ်ကြီးမြင်ရ
အောင်ဆွဲထုတ်..အာ့..အာ့..အဝင်နက်
ထာကွာ.လီးကြီးက ..နင့်နေတာပဲ အာ့
ဆောင့်ကွာ..ဆောင့်ကွာ ကောင်းတယ်
တအားကောင်းတယ်..ဆောင့် ..တစ်ချီ
လောက်အပြီးဆောင့်ကွာ..လီးရည်တွေ
ပန်းထည့်..ပန်းထည့်ပေး..အာ့..ဟာ့..”
တန်ဖိုး
၁၆
ညပွဲထွက်တော့ အရီးလေးမရွရဲတော့
ပါ။ကိုမင်းသားကတော့ အလှူ ့အစ်မကြီး
မခင်ညို..အလှူ ့အစ်မကြီးမခင်ပိုစင်ပေါ်က ခေါ်သံမစဲ။မခင်ညိုရောမခင်ပိုပါ
တုတ်တုတ်မှမလှုပ်ရဲတော့။နွဲ့ရီကတခိခိ
ရယ်တော့အရီးလေးက စောက်ပတ်နှိုက်
ပြီးဆိတ်ပစ်သည်။တစ်ညလုံးနှူးပေးထား
ပြီးမနက်စောစောတော့အရီးလေးကိုဝါးရုံ
ပင်အောက်မှာဖြေဆေးလေးစို့စို့ပို့ပို့ လိုး
ပေးလိုက်ပါသည်။ဒီတော့မှပဲသူ့ခမျှာလမ်း
လေးကောင်းကောင်းပြန်လျှောက်နိုင်
တော့သည်။အနာနဲ့ဆေး ကွက်တိ တွေ့ သွားသည်။
ပွဲပြီးသွားပြန်တော့လဲ မခင်ပိုကြီးက
တောကောင်အသားရလာတိုင်း ရွာကိုလာရောင်းရင်းရောက်လာပြန်သည်။သူ့
တစ်ယောက်တည်းတော့မဟုတ်..တစ်ခါ
တစ်လေ သူ့ယောကျာင်္းကြီးပါလာတတ်
ကြီးတစ်ခါတစ်လေတော့မိန်းမအဖေါ်ပါ
လာတတ်သည်။မခင်ညိုအိမ်မှာတည်းခို
တော့ သူ့ယောကျာင်္းကြီးကိုနွဲ့ရီနဲ့အိမ်ရှေ့
ခန်းမှာထားပြီး သူနှင့်မခင်ညိုကိုအိပ်ခန်း
ထဲမှာခိုးလိုးရတာပျော်စရာကောင်းသလို
ရင်ထိတ်စရာလည်းကောင်းလှသည်။အ
လွန်လည်းနှာထန်လှသည့်မခင်ပိုပါ။
မိုးမဝင်သေးပေမယ့် အရီးလေးဗိုက်
ကြီးလို့ ဦးလေးစိန်ရွှေကို အလုပ်တွေအ
ကြောင်းပြပြီးပြန်ခေါ်လိုက်ရသည်။သူ့တ
ပည့်မြတ်ထွန်းမရှိတော့မှန်းသိ၍ဦးလေး
ကလည်းအလုပ်တွေစိတ်မချ နောက်ဆံ
တင်းနေတာနဲ့အတော်ဖြစ်သွားသည်။
မခင်ပိုကအရီးလေးအိမ်မှာတစ်လကျော်
လောက်အတူနေပေးသွားပါသည်။ရွာမှာ
တောင်သူလုပ်ငန်းမရှိသဖြင့်သူ့အတွက်အခက်အခဲမရှိသည့်အပြင်မောင်တူးနှင့်
နေ့တိုင်းအလိုးခံနေရသဖြင့်ပြန်ပါတော့
ဆိုတာတောင်မပြန်ချင်ရှာ။အိမ်မှာမလိုး
လျင်ယာတောမှာသွားလိုးသည်။နေ့မလိုး
ဖြစ်လျင်ညလိုးသည်။သားအမိနှစ်ယောက်လုံး ဖင်တွေတောင်တော်တော်လျှော
သွားပြီးနွဲ့ရီနို့လုံးကြီးတွေအိသွားသည်။
ဝါမဝင်မီ ကျောင်းတွေဖွင့်တော့ အ
သစ်ပြောင်းလာသည့်ကျောင်းဆရာလေး
တစ်ယောက်ကနွဲ့ရီကိုကြိုက်သည်။ကြား
ကြားချင်းဒေါသဖြစ်ပြီးအသေလိုးပစ်ပေ
မယ့်ဘဝရှေ့ရေးကိုတွေးတော့မကန့်ကွက်
ရက်ခဲ့ပါ။ကိုယ်ကလည်းအမှန်ပြောရရင်
ယူနိုင်ဖို့မလွယ်..ပညာရေးကရှိသေးသမို့
သူ့ဘဝအရေးကိုဦးစားပေးပြီးလက်ခံခဲ့ရ
သည်။နှစ်ယောက်သားစိတ်လွတ်လက်လွတ် နေ့နေ့ညည လိုးပစ်လိုက်ကြတာ
သီတင်းကျွတ်လို့မင်္ဂလာဆောင်တော့နွဲ့ရီ
ဗိုက်နှစ်လပါသွားသည်။
မခင်ပိုကတော့ အရင်ထက်တောင်
အလာစိပ်နေသည်။တောကောင်သားမရ
လည်းအကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာပြီး
လာသည်။အပေါစားနှုတ်ခမ်းနီတွေမသုံး
တော့ပဲ ခေတ်မီမီလေးဝတ်လာတော့သူ
လည်း လိုးချင်စရာရုပ်ထွက်လာသည်။
အသက်မှ လေးဆယ်ကျော်ရုံရှိသေးတာ
ဆိုတော့ တကယ်လည်းမဆိုးပါ။ပွဲလယ်
တင့်ပါသေးသည်။သွေးကလည်းမဆုံး
သေးတော့ သတိထားပြီးလိုးနေရသေး
သည်။သူ့သမီးအိမ်မှတည်းတယ်ဆိုတော့
သူ့ဆီသွားရင်း ကျောင်းက ထ/သ လုပ်
တဲ့ကုလားမလေးက ကုန်းချင်ချင်..ချိတ်
တိတ်တိတ်..။မခင်ပိုတလှည့် နွဲ့ရီတစ်
လှည့် ဗိုက်ခေါက်ဆွဲလိမ်တာခံရလွန်းလို့ လန့်များတောင်လန့်နေပြီ။ဒါလဲ လွတ်
သလားဆိုတော့မလွတ်ခဲ့ပါ။ကျောင်းပိတ်
ရက် မြို့ပေါ်ကသူ့အိမ်သွားသွားလည်ပြီး
တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကြိတ်လိုးလိုက်သေး
သည်။ရွာမှာတော့ မလွယ်ပါ..ကုလားမ
လေးကလည်း သိပါသည်။ကြိုက်ကုန်းဆို
တော့နားလည်မှုအပြည့်ရှိသည်..ဘာမှ
လိုလေသေးမရှိ။လိုးပေးရုံနှင့်သိက္ခာထိန်း
ပေးရုံပဲကိုယ့်ဖက်ကလိုက်လျောရသည်။
အထည်ဖိုး အလှကုန်ဖိုးတော့ ကုန်သင့်
သလောက်အကုန်ခံပါသည်။ကုလားမ အ
သားညိုညက်ညက်ဆိုပေမယ့်.ရှေးစကား
ပဲမှားသလားမသိ..စောက်ရည်ကတော့
အလွန်ရွှဲသည်။ဖြူ ရွှဲ ညိုတွဲ မဲနှုတ်မရ ဆိုတာလဲ ခေတ်နှင့်အညီ ပြောင်းလဲသွား
လေသလားမသိပါ။အကြောင်းဆုံလျင်
တော့ ကုလားမလေးအကြောင်းပြောပြ
ချင်ပါသေးသည်။
တန်ဖိုး
ဆုံး
” ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်.စွတ်.
ဖောင်း..ပြွတ်..ပြွတ်..အာ့..ကိုကို.အာ့
ဖွတ်ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ကိုကိုရေ…
အားဟာ့..ကိုကို..ပြီးအောင်လိုးပေးပါ
တော့ကိုကို..ပြွတ်ဖောင်း..စောက်ဖုတ်
ကြီးကျိမ်းနေပြီကိုကိုရဲ့..စွတ် ဖုန်း..ပြွတ်
ပြီးအောင်လိုးပါ..ပြီးအောင်လိုးပါ..အား
များလိုက်တာကိုကိုရယ်..လီးရည်တွေအ
များကြီးနော်..ဟင့်..ကောင်းလိုက်တာကို
ကိုရယ်.ကိုကို ့လင်းဆွဲကလဲ..ဟင့်ဟင့်.”
ဘယ်လိုမှမထင်ထားခဲ့ပါပဲဆယ်တန်း
ကိုဂုဏ်ထူးနှစ်ဘာသာနှင့်အောင်ခဲ့သည်။
ဆယ်တန်းအောင်တယ်ဆိုတော့ကျောင်း
ဆက်တက်ပေါ့။အချိန်တန်တော့ဘွဲ့တစ်ခု
ထိုက်ထိုက်တန်တန်လေးရပြီးဌာနတစ်ခု
မှာမြို့နယ်ဒုဦးစီးမှူးလေးဖြစ်ခဲ့သည်။ အ
သက်ကငယ်ငယ် လူပုံကရုပ်မချောပေမဲ့
အရပ်အမောင်းလေးကသင့် အဝတ်အ
စားလေးသင့်တင့်အောင်ဝတ်လိုက်တော့
မိန်းကလေးတွေကြား နဲနဲတော့စိတ်ဝင်
စားခံရသည်။ကိုယ်ကလည်းမိန်းမမလိုးရ
မနေနိုင်..ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ့်ရာထူးနဲ့ဆို
ဟိုလိုးဒိလိုးလည်းလိုးလို့မဖြစ်..မိန်းမယူ
မှဖြစ်တော့မည်။
ပြောင်းရင်းရွှေ့ရင်း တာဝန်ထမ်းရင်း
မိန်းမရှာသည်။တွေ့မယ့်တွေ့တော့ ကိုယ့်
မြီု့ကမိန်းမကိုမှပြန်တွေ့ရသည်။ကျောင်း
နေဖက်ဆိုပေမယ့်သူကအတန်းငယ်ပါ
သည်။ဖင်အိုးကကြီးကြီးမို့ငယ်စဉ်တုန်းက
တော်တော်လူကြိုက်များခဲ့တာသတိရမိ
သေးသည်။နှစ်ဖက်မိဖကစီစဉ်တာဆိုပေ
မယ့်တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်လည်း
ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပါ။အသက်ကလည်း
သိပ်မကွာ အရွယ်ကလည်းတန်းညီညီဆို
တော့ လိုးလို့ကလည်းကောင်းမှကောင်း.
လီးကြီးကြီးနဲ့လိုးတော့ဖင်ကြီးကြီးနဲ့ခံသည်။ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာလိုးတော့ ကော့
ကာ ကော့ကာခံသည်။ကုန်းကာကုန်းကာ
လိုးတော့ တွန်းကာဆွဲကာ ခံသည်။မမော
နိုင်မပမ်းနိုင်လိုးလာခံလာခဲ့ကြတာဒီနေ့
အထိ။အနည်းဆုံးတစ်ရက်သုံးချီတော့လိုး
သည်။ညားလာတာသုံးနှစ်ကျော်ပြီ တစ်
ရက်မှမပြတ်ခဲ့။ဒါလဲကလေးကမရနိုင်။
ကိုယ့်ဖက်ကအားနည်းချက်တော့မဖြစ်
နိုင်တာကိုယ်သိသည်။ကိုယ်လိုးခဲ့လို့အရီး
လေးရော နွဲ့ရီရော ဗိုက်တွေကြီးပြီးသား
လေးတွေကိုယ်စီမွေးခဲ့ကြပြီးပြီ။အရီးလေး
ကဦးလေးစိန်ရွှေကိုအချိန်မီပြန်ခေါ်ခဲ့ရ
ပြီးနွဲ့ရီကကျောင်းဆရာတစ်ယောက်နှင့်
အချိန်မီလေးမင်္ဂလာဆောင်ခဲ့ရတာက
ကိုယ့်ဖက်ကအားနည်းချက်မဟုတ်တဲ့အ
ကြောင်းသက်သေ။ခုမနက်လဲ လင်းဆွဲကို
အားရပါးရ ဆွဲပစ်တာ မိန်းမက
” စောက်ဖုတ်ကြီးကျိမ်းနေပြီကိုကိုရယ်
ပြီးအောင်လိုးပေးပါတော့…”
ဆိုပြီးတောင်းပန်ယူရသည်။
ဒီနေ့ရုံးရောက်တော့လုံခြုံရေးအခြေ
အနေအရ မနေ့ကပျက်သွားခဲ့သည့် ခရီး
စဉ်ကိုဒီနေ့သွားရမည်..ချက်ချင်းစီစဉ်ပါ
တဲ့.။ရွာတွေကိုငွေထုတ်ပေးရမှာမို့အရေး
ကြီးသည်။ငွေကိုဘဏ်ကထုတ်ပြီးသား မို့
အိမ်ကသေတ္တာထဲမှာသိမ်းထားသည်ကို
သွားယူရမည်။အိမ်ကလည်းရုံးနှင့်သိပ်မ
ဝေးတာမို့အတူသွားမည့်သူတွေကိုခေါ်
ပြီးထွက်လာခဲ့ကြသည်။အိမ်တံခါးပွင့်နေ
တာမို့ငွေထုပ်သယ်မည့်တပည့်လေးနှင့်
တခြားဌာနကအရာရှိတွေကိုခေါ်ပြီးအိမ်ထဲဝင်လာကြတော့အိပ်ခန်းထဲကစကား
ပြောနေသံတွေကြားရသည်။
” အသံကြားတယ်မမ..လူဝင်လာ
တာလားမသိဘူး..”
” ဟွန့်..မောင်ကလဲ..လိုးမှာသာလိုး
စမ်းပါ..ဘယ်လူမှမလာပါဘူး..အိမ်က
ငတုံးကြီး လူဖြစ်အောင်မလိုးတတ်လို့
ရုံးသွားပါပြီ..ခ်ခ်..စိတ်ချလက်ချလိုး..
အကြာကြီးလိုး…ထည့်တော့ကွာ…”
အခန်းတံခါးအသာတွန်းဖွင့်ပြီးဝင်
သွားကြတော့ ဇနီးဖြစ်သူမြကေသီကုတင်
ပေါ်မှာတုံးလုံးပက်လက် ဒူးထောင်ပေါင်
ကား..ခေါင်းငဲ့ကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကဟောင်း
လောင်း။ သူ့ကောင်လေးက သူ့ပေါ်မှာ
လက်ထောက်မှောက်ရင်း..လန့်ဖြတ်ပြီး
ကုတင်အောက်ခုန်ဆင်း မတ်တပ်ရပ်နေ
တော့သူ့လီးပဲမြစ်လေးကအကာအကွယ်မဲ့
ငေါက်တောက်တောက်။ ငွေထုပ်သယ်မည့်အရာရှိတွေကပါးစပ်ဟောင်းလောင်း
ငေးကြည့်နေကြသည်။
ဘာမှလဲမမေး..ဘာမှလဲမပြောတော့
ပါ။တပည့်လေးတစ်ယောက်ကိုသူတို့မိဖ
တွေသွားခေါ်ခိုင်းပြီးအေးအေးဆေးဆေး
အပ်ပေးလိုက်ပါသည်။တရားဝင်ဖြစ်သွား
အောင်တော့ခရီးကပြန်လာမှတရားရုံးမှာ
လုပ်တော့မည်။
အော်…မိန်းမတွေက ဘာကိုများ
တန်ဖိုးထားပြီး….ယောကျာင်္းတွေကဘာ
ကိုတန်ဖိုးထားကြပါလိမ့်….
အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။
မောင်ကျော်