မိန်းမရေ..အဖေအပီးပြန်လာတော့မယ်တဲ့”
မနက်စာစားနေရင်ယောက်ျားဖြစ်သူဆီမှရုတ်တရက်စကားကြားမိ၍..မအိ..တယောက်အံသြမိလေသည်…
“ဘာလို့လဲမောင်ရဲ့ဟိုမှာအလုပ်အဆင်မပြေလို့လ့”
“မဟုတ်ဘူးအိရေ..အိမ်ကိုလွမ်းလာလို့တဲ့လေ”..
မအိအနည်းငယ်ပြုံးလျက်..
“အင်းလေသူလဲအမေ့ကိုလွမ်းနာနေမှာပေါ့”..
ထူးအောင်သက်ပြင်းချပြီး..
“ဘယ်တတ်နိုင်မလဲအိ ရေသူ့သဘောပဲ.. အိမ်ပေါ်ထပ်မှာနေမယ်ပြောတယ်..အိပဲပြင်ဆင်ပေးလိုက်ပါ..မနက်ဖြန်ရောက်မယ်တဲ့..ကဲ..မောင်အလုပ်သွား တော့မယ်”
ယောက်ျားအလုပ်သွားပြီးနောက်.. မအိ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်းယောက်ကထီး.. ဦးထွန်းညိုအကြောင်းစဉ်းစား နေမိသည် ဦးထွန်းညို..အသက်က ၄၈နှစ်သာရှိသေးသည်..၁၈နှစ်မှာအိမ်ထောင်ကျပီး ထွန်းအောင်ကိုမွေးကာ အလုပ်များစွာ ကိုလုပ်ပီးသာသာယာယာနေတတ်သူဖြစ်သည်. စင်ကာပူမှာ ဆယ်နှစ်လောက် အလုပ်လုပ်ပီး မိမိတို့နေသောအိမ်လေးကိုဝယ်ပေး ထားသူလည်းဖြစ်သည်.. ထွန်းအောင်အမေ နှလုံးရောဂါနှင့်ဆုံးပီးနောက်မြန်မာပြည်ပြန်မလာတာအတော်ကြာနေပီ.. ခုတော့အပီးပြန်လာမယ်ဆိုတော့ .အဖေတယောက်ရသလိုခံစားမိနေသည် အိအိဖြူ နှင့်ဖြူဖြူအောင်..ညီအမနှစ်ယောက်.အသက်က ၂၅နှစ်နှင့် ၂၀ နှစ်..မိဘနှစ်ဦးဆုံးပါးပီးနောက်..အိအိဖြူမှာညီမဖြစ်သူကို ခေါ်ပီး လင်တော်မောင် ထူးအောင်နောက်လိုက်လာခြင်းဖြစ်သည်
ဖြူဖြူအောင်..အသားဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေး..တက္ကသိုလ် ဒေးတတ်နေသူ အမဖြစ်သူနှင့်အိမ်မှုကိစ္စဝိုင်းကူလုပ် တချိန်လုံးဖုန်းပွတ်နေတတ်သူ.ဦးထွန်းညိုမိမိအိမ်ရှေ့ရောက် လို့ဘဲလ်တီးလိုက်သည်..တံခါးရုတ်တရက်ပွင့်လာပီး..ပေါင်တဝတ်တိုဘောင်းဘီလေးနှင့်ချက်ပေါ်အင်းကျီအပါးလေးဝတ်ထား သောကောင်မလေးတယောက်…
“မမအိရေ..ဧည့်သည်လာတယ်”
ငင့်..င့ကိုဧည်သည်တဲ့..ဘလိုဟာလေးလဲ.ထွန်းညိုသူ့ရှေ့ မှာရပ်နေသောကောင်မလေးရဲ့ပေါင်ဖြူဖြူလေးတွေကိုငေးနေရင်း..
“ဟာ.. အဖေ..မနက်ဖြန်မှလာမှာဆိုပီးတော့ခုရောက်လာ ပီ..”
မအိအံသြရင်းပြေထွက်လာသည်.
“ဟုတ်ပ..နင်တို့လာကြိုနေမှာစိုးလို့.. တမင်ပြောတာ.ဒါနဲ့သူလေးကဘသူလဲဟ”..
“သမီးညီမလေးပါ အဖေ့ကိုထွန်းအောင်မပြောဘူးလားအတူနေကြတာ”…
မအိနှင့်မဖြူ ဦးထွန်းညိုရဲ့ ခရီးသွားအိပ်များကိုဆွဲယူ ရင်းအိမ်ထည်းဝင်ကြလေသည်.. ဦးထွန်းညိုမှာသူ့ရှေ့မှညီအမနှစ်ယောက်ရဲ့ နောက်ကျောများတင်ပါးများကိုငေးရင်း တံထွေးကြိတ်မျိုချနေမိသည်… မအိမှာ ထွန်း အောင်နဲ့ညားတာတနှစ်ကျော်ပီခလေးမယူကြသေး..ခါးသေးသေး ရင်သားမို့မို့နှင့် တင်လုံးလေးများမှာသိပ်မကြီးပေမဲ့ ကျစ်ကျစ် လေးတွေ ဆံပင်အရှည်လေးကိုခေါင်းအလည်ထိစုစည်းထားတော့ဂုတ်သားဖွေးဖွေးလေးက အသည်းယားစရာ… မဖြူမှာ..မအိ နှင့်ကိုယ်လုံးသိပ်မကွာ.. ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးနှင့်ခလေးတယောက်လို ဆော့ချင်စိတ်မကုန်သေးဘူးထင်သည် ဘောင်းဘီတိုလေး အောက်မှပေါင်သားနှင့်ခြေသလုံးကဖွေးဖွေးလေးတွေ… ဦးထွန်းညိုပေါင်ကြားမှ ငပဲက တဖြေးဖြေးတင်းမာလာနေမိသည်…
“အဖေရေ..ဒီအခန်းမှာနေလိုက်ပေါ့နော် ဟိုဘက်ခန်းက ညီမလေးနေတာ သမီးတို့က အောက်ထပ်အခန်းမှာအိပ်ကြတယ်..”
မအိမှာပြောဆိုရင်းအိပ်ယာခင်းများကိုကုတင်ပေါ်မှာဖြန့်ခင်းနေသည်… မဖြူမှာ ဦထွန်းညို အထုပ်များအခန်းတွင်းသို့သွင်းပေးပြီး မျက်လုံးဝိုင်းလေးနှင့် ဦးထွန်းညိုအားစောင်းကြည့်၍သူ့အခန်းထဲပြေးဝင်သွားလေသည်… ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်လေး ကုန်း၍အိပ်ယာခင်းညှိနေသောမအိက သူမအနောက်မှ ဦးထွန်းညိုမှာသူမရဲ့ဖင်ကိုငေးကြည့်နေတာမသိရှာပေ အိမ်အပေါ်ထပ်တွင်အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းပူးလျက်ရှိသလို..နောက်ဆုံးအခန်းကရေချိုးခန်းအိမ်သာဖြစ်သည်… အောက်ထပ်တွင် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းနှင့်အိပ်ခန်းတခုကအလည်မှာ နောက်ဖေးမှာမီးဖိုချောင်နှင့်ရေချိုးခန်းတခုစီနှင့်နှစ်ထပ်တိုက်ကလေးဖြစ်သည်.. ဦးထွန်းညို မအိဖင်ကိုကြည့်ရင်းပေါင်ကြားမှ ငပဲကအရမ်းကိုတင်းမာနေမိသည်.. အိမ်သာရေချိုးခန်းဘက်သွားလျင်မဖြူအခန်းရှေ့မှဖြတ် လျှောက်ရသည်… အခန်းတခါးလေး နည်းနည်းဟနေ၍ ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ဝင်းလျှားမှောက်၍ဖုန်းပွတ်နေသောကောင်မလေး ဖင်လေးကိုကော့နေတာပဲ… စိတ်မထိန်းနိုင့် ဦးထွန်းညို အိမ်သာထဲပြေးဝင်၍ တချီတမောင်းထုရပေတော့သည်.. မိန်းမငတ်နေ တာကြာပေမဲ့တနေ့တခါတော့ အောကားကြည့်ရင်းထုဖြစ်မိသည်.. ခုတော့အောကားမလို ညီအမ တွေရဲ့ဖင်ကိုမှန်းရင်း အေးဆေး ထုနေစဉ်..
“ဒုန်း”…
အိမ်သာတံခါးရုတ်တရက်ပွင့်သွား၍ဦးထွန်းညိုလန့်သွားသလိုတံခါးဝမှအံသြငေးကြည့်နေသော မဖြူ တွေ့ ကြပီလေ ..အိမ်သာတံခါးနှင့်ဘေးတိုက်ရပ်လီးကြီးကိုကိုင်နေသော ဘဲကြီး..လီးအရှည်မှာ လက်တဆုတ်စာအပြင်ဘက်ကို သုံး လက်မခန့်ထွက်နေပြီးထွန်းရွှေဝါပရုတ်ဆီပုလင်းလုံးပါတ်ခန့်ရှိမည်.မဖြူမှာ လီးကိုငေးရင်း တခါးချက်ချင်းပြန်ပိတ်လိုက်ရ သည်.. ဖုန်းပွတ်နေရင်းသေးပေါက်ချင်လာ၍အိမ်သာထွက်လာမိတယ် တံခါးကလော့မချထားတော့လူမရှိဘူးထင်မိတာ..မအိ ယောက်ခထီးတဲ့လား ကိုထွန်အောင်အဖေနိုင်ငံခြားမှာဆယ်နှစ်လောက်နေပီး ပိုက်ဆံတွေလိုအပ်ရင်ပို့ပေးနေတာသူလား..သူမကျောင်းစရိတ်မလောက် ရင်မအိဆီကအမြဲတောင်းနေရပေမဲ့အလုပ်အကိုင်မကောင်းရင် အဖေဆီကတောင်းပီးပေးတာအမြဲပြောပေမဲ့လူမမြင်ဖူးပေ မအိလင်တခါတလေ အရက်မူးပြီးအလုပ်ကပြန်လာရင်.ပုဆိုးမနိုင် အောက်စလွတ်ချိန် လီးကိုမြင်ဖူးမိသည်..ဘဲကြီးဟာလောက်မ ကြီး..
“အို..ငါဘာတွေတွေးနေတာလည်း”..
မဖြူလေးမှာ ကုတင်ပေါ်ပစ်လှဲရင်းပိပိလေးယားလာ၍ပွတ်ကြည့်တော့ အရည်လေး တွေစိုနေပါပီ ဦးထွန်းညို အရမ်းကျေနပ်မိပီ သူ့လီးကို မဖြူ မြင်သွားပီ..အခန်းချင်းကဘေးချင်းကပ်လျက်ဆိုတော့ လိုးဖို့ဂွင် ဆင်ရပေတော့မည် ဦးထွန်းညို ငယ်စဉ်ဘဝကို ပြန်သတိရမိသည်…အိမ်ငှါးဘဝနှင့်နေစဉ်က ထွန်းအောင်အမေ မ နွယ်ရဲ့အိမ်မှာငှါးနေရသည်.. အိမ်က ပေ၂၀အိမ် အလည်မှာထရံကာထားပီးမနွယ်တို့က ခေါင်းရင်းခန်းနေပီး ထွန်းညိုတို့က ခြေရင်း ခန်းငှါးနေသည် ရေချိုးရင် အိမ်နောက်ဖေးရေကပြင်မှာဝင်းထရံလေးကာပီးမနွယ်ကရေချိုးနေကြ… အလုပ်မရှိသေး၍ထွန်းညို မှာအိမ်တွင်းအောင်းနေရတာများသည် မိဘများအလုပ်သွားလျှင် သူတယောက်ထည်းကျန်တတ်သည်..
မနွယ်မှာ သူမအမေနှင့် ဘေထုပ်အထည်များရောင်းချသူဖြစ်သည်.. အဖေမရှိ… မနွယ်ဈေးရောင်းပြန်လာရင်ရေချိုးနေကြ..ထွန်း ညိုအတွက်တော့ ဂွင်မိနေသည်.. ထွန်းညို အလည်အိပ်ခန်းနှင့် မနွယ်အိပ်ခန်းကထရံပဲခြားသည်… ရေချိုးပီးအဝတ်လဲတိုင်းထရံ ပေါက်လေးကခြောင်းပီးဂွင်းထုရတာစွဲမတ်နေမိသည်
တနေ့ ထွန်းညိုအလုပ်ရသည် ဆောက်လုပ်ရေးလက်သမားအကူ.. အလုပ်ပီးအပြန်လိုင်းကားကြပ်ကြပ်တိုးစီးနေရင် ဘက်စကားထဲမနွယ်ကိုတွေ့လိုက်သည်.. မနွယ်အနောက်မှ အသက်ကြီးယောက် ကျားတယောက်ကကပ်ရပ်ရင် ငပဲနှင့်ထောက်နေတာ.. မနွယ်မှာ ကားကလည်းကြပ် လှုပ်လို့မရမျက်နှာမအိမသာဖြစ်နေ၍မနွယ် အနားထွန်းညို့ကပ်သွားရင်း..
“ဟာမနွယ်..ဈေးကပြန်လာတာလား”
မနွယ်မျက်နှာကလေးဝင်းလက်သွားပီး..
“ဟာ ထွန်းညို နင် အလုပ်ပြန်တာလား”
“ဟုတ်မနွယ်”
ထွန်းညိုမနွယ်အနောက်အတင်းတိုးဝင်ရပ်လိုက်သည် ကယ်တင်ရှင်ကြီးလိုပေါ့.. မနွယ်မှာထွန်းညိုထက်အသက်၂နှစ်ကြီးပေမဲ့ ရွယ်တူလိုဖြစ်နေ၍ ဘေးလူများအတွဲဟုထင်သွားကြ သည်.. အိပဲ့အိပဲ့သွားနေသောဘက်စကားထဲ.. အလုပ်အကြောင်းများပြောရင်း… ထွန်းညို့မှာမနွယ်အနောက်မှမခွာချင်တော့ ပေ.. မနွယ်မှာ အရပ်၅ပေကျော်နှင့်တင်လုံးရင်သားများကို ထွန်းညို မြင်နေကြဖြစ်၍ သူလည်း စိတ်မထိန်းနိုင်ပါ… မနွယ်မှာ ထွန်းညိုရင်ခွင်ထည်းမသိမသာရောက်နေပီး တင်သားအကွဲကြောင်းလေးနှင့် ထွန်းညိုပုဆိုးကြားမှ ငပဲကကွက်တိဖြစ်နေသည်… ကားဘရိတ်အုပ်တိုင်း ယိုင်သွားတတ်သောမနွယ်မှာလက်ကိုင်တန်းကိုမကိုင်တော့ပဲ ထွန်းညိုလက်မောင်းကို ဆွဲကိုင်လာသည်. ထွန်းညိုလည်း မနွယ်နဲ့လည်တိုင်လေးကို ခိုးနမ်းလိုက် မသိသလိုနေလိုက်ပေါ့.. မနွယ်လည်းတချက်တချက်ဖင်လေးကော့သလို သူ့ငပဲနှင့်ပွတ်နေတတ်သည်.. အိမ်ရောက်ဖို့က နာရီဝက်လောက်လိုသေးသည် ညနေစောင်းနေဝင်ချိန် အလုပ်ပြန်ချိန်မို့ ကားထည်းတွင်လူထပ်ကြပ်လာပီးမှောင်လာတော့သည်.. ထွန်းညိုအချိန်မဆွဲတော့ ပဲ..အတွင်းခံထဲမှငပဲကို ပုဆိုးအပြင်မှ နှိုက်ထုတ်လိုက်သည်. မနွယ်ဖင်ကြားနှင့်ကွက်တိ.. ဖင်ကြားနှင့်လီးကြား ပုဆိုးနှင့်ထမိန်ခံ နေ၍ အထဲမဝင်ပေမဲ့အရမ်းကောင်းတာသိကြသည်..တချီပီးသွားသည်.. မနွယ်လည်ပင်နားလေကပ်နမ်းရင်..
“မနွယ်ကိုချစ် တယ်”…
သူမမျက်နှာအပြုံးလေးနှင့်ခေါင်းညိတ်ပြသည်.နောက်တနေ့ မနွယ် အခန်းဘက်ခြောင်းကြည့်လိုက်သည်သူမအ မေကိုမတွေ့ရ..ဂွင်ပဲလေ.. ချက်ချင်းအိမ်ရှေ့ထွက်၍…
“မနွယ်..မနွယ်..”
ထမီရင်လျားလေးနှင့်မနွယ်ထွက်လာသည်..
“ပြော စရာရှိလို့ မနွယ်.ဝင်လာမယ်နော်”
“လာလေ”
အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း…
“ချစ်တယ်မနွယ်ရယ်”..
“အဲ့တာ ပြောမလို့လား ခဏလေး ရေချိုးမလို့ပီးမှပြော”
မနွယ်လှည့်အထွက်..ထွန်းညို..မနွယ်ရဲ့လက်ကိုဆွဲပီး နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်လေသည် ထွန်းညိုရဲ့လက် တွေမှာမနွယ်ရဲ့ထမိန်ကိုချွတ်ချလိုက်ပီး နို့လုံးဖြူဖြူအိအိတွေကိုစုပ်နယ်လိုက်တယ်.မနွယ်တီကောင်ဆားပတ်သလို ထွန့်ထွန့်လူး နေသည်.. အဝတ်ဗလာဖြစ်နေသောမနွယ်ကိုအိပ်ယာထဲဆွဲခေါ်ပီးလှဲချလိုက်သည်.. ပက်လက်အနေအထားနှင့်မနွယ်အသားညို ပေမဲ့အတွင်းသားများမှာဝင်းအိနေသည် ပေါင်တံနှစ်ခုမှာအရင်ထိ ထိနေပီး အမွှေးယေးယေးနဲ့အဖုတ်လေးမှာအရည်တလဲ့လဲ့ထ နေသည် ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးအပေါ်မှာ ဖြူဝင်းနေသော နို့နှလုံးမှာ ဘေးကားမနေပဲ အလယ်မှာစုနေသည် မကြီးလွန်းပါ အုန်းသီးအတွင်းသားအရွယ်သာရှိသည်..
“ထွန်းညို မလုပ်ပါနဲ့ဟာ အမေလာတော့မယ်”
“ခဏလေးပါ မနွယ်”
ထွန်း ညို မြန်မြန်မနွယ်ပေါ်မှောက်ချပီး ပုဆိုးကိုချွတ်၍ လီးကို မနွယ်ပေါင်ကြားထောက်လိုက်သည်.. မနွယ်ပေါင်ကိုအတင်းစိထားပီး လက်တဖက်က အဖုတ်ကိုအုပ်ထား၍တဖက်ကနို့ကိုအုပ်ထားလေသည်.. ထွန်းညို ပေါင်နှဖက်ကို အတင်းဆွဲမကာဖြဲချလိုက် သည်..ခိုးစားသည်ဖြစ်၍ အချိန်ဆွဲနူးနှပ်နေလို့မရတော့ ထွန်းညို ဒူးထောက်ချလိုက်ပီး လက်တဖက်ကတင်းမာနေသောလီးကိုကိုင် တဖက်က ပေါင်ကိုအတင်းဖြဲ၍ အဖုတ်ဝ လီးတွေကာ လိုးချလိုက်တော့သည်.. ထူးထောင်ပေါင်ကားနှင့်မနွယ် မှာထွန်းညိုရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုဆုတ်ကိုင်ပီး အံကြိတ်ခံနေသည်
.. ဗြစ်…ဖောက်
“အား..နာတယ်..နာတယ်..”
ထွန်းညို လီးမှာလက်တ ဆုတ်စာရှိပီး.. အပျိုစင် အဖုတ်လေးမှာ ထိုးခွဲခံလိုက်ရ၍ သွေးအနည်ငယ်ထွက်လာလေသည်.. ခြောက်လက်မအရှည်လီးမှာ တဝက်လောက်ဝင်သွားပေသည်…
“လိုးခါစမလို့ပါမနွယ် နောက်မနာတော့ဘူးကောင်းသွားမှာ”
“..အင်း..မြန်မြန်လုပ်ပါ… နာ တယ်…”
ထွန်းညို မနွယ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုကုန်းစုပ်လိုက်ပီး.. လီးကိုတဆုံးထိ သွင်းလိုက်တော့သည် နှုတ်ခမ်းချင်းကပ်ထား၍ မနွယ်အကျယ်ကြီးမအော်နိုင်တော့.. ထွန်းညို ကျောကို ကုတ်ခြစ်ရင်း ခံနေတော့သည်.. သိပ်မလိုးလိုက်ရပါ..အချက်၅၀ခန့်အကြာမှာ မနွယ်တကိုယ်လုံးအကြောများတင်းလာပီး အရည်များပန်းထုတ်လာသည်..။ ထွန်းညို ပုံစံပြောင်းဖို့အချိန်မရတော့… အမြန်လိုးရသည်ဖြစ်၍.. သုတ်ရည်များ.. အဖုတ်ထည်းပန်းထည့်လိုက်လေသည်.. မနွယ် ရင်ဘက်ပေါ့မှာ မှောက်လှက်သားခဏအမောဖြေပီး လီးကိုဆွဲထုတ်၍..
“ကောင်းလား..မနွယ်….”
“နင်အရမ်းလုပ်တယ် နာ လိုက်တာ..ငါ့ကိုယူရမယ်နော်”.
“အင်းပါ..မနွယ်ရယ်..လူကြီးတွေလာတော့မယ်..နောက်မှဆက်ပြောကြမယ်
ထိုနေ့မှ စ၍ လူလစ်တိုင်းခိုးစားနေကြရာ မနွယ်မှာ ကိုယ်ဝင်ရှိလာပီးလက်ထပ်လိုက်ကြကာ.ထွန်းအောင်ဆိုသောသားလေး မွေးဖွားခဲ့ သည် မနွယ်မှာကံမကောင်းနိုင်ရှာ..ထွန်းအောင်..လက်ထပ်ပီးတနှစ်အကြာမှာနှလုံးရောဂါဖြင့် ဆုံးရှာလေသည် ဦးထွန်း ညို တယောက် အိမ်ရှေ့ ပက်လက်ကုလားထိုင်လေးမှာထိုင်ရင်း.. ဇနီးမနွယ်ကိုသတိရနေမိသည်…
“ဦးလေး…မမအိက ထမင်းစားမယ်တဲ့. ခေါ်နေတယ်”
တွေးလက်စများကိုဖျက်ပီး သူ့ဘေးမှလာရပ်နေသော ကောင်မလေးဖြူဖြူ ကိုလှည့်ကြည့်လိုက် သည်… မျက်လုံးချင်းဆုံသွား၍ရှက်သွေးဖြန်းကာ. .
“ခုလာခဲ့ပါတဲ့”.
ပြောပီးထွက်ပြေးသွားလေသည်.
“အော်..အေးအေး…လာပီ”. .
ည၈နာရီထိုးလေပီ..ညစာထမင်းဝိုင်းလေက ဆီးကြိုနေသည်
“ဟဲ့..မအိ..ထွန်းအောင် မလာသေး ဘူးလား…”
“မလာသေးဘူးအဖေရေ..နောက်ကျမယ်ပြောတယ်..မစောင့်နဲ့တဲ့..” ..
ဦးထွန်းညိုစင်ကာပူကပြန်လာပီးသားတော် မောင်နှင့်ကောင်းကောင်းမဆုံရသေးပေ..ထွန်းအောင်မှာ အလုပ်နောက်ကျမယ်ပြောပီးအပြန်မှာအရက်ကလေး တမျမျနှင့် မူးပီး ပြန်လာတတ်သည်… မနက်မိုးလင်းလျှင်လည်းစောစောထအလုပ်သွားတတ်၍ မဆုံကြပြန်ပေ.. ထို့ကြောင့် အိမ်တွင် မအိ မဖြူ နှင့်.. ဦးထွန်းညိုသာအမြဲရှိတတ်သည်.. ခုလည်းညစာထမင်းဝိုင်းက လူမဆုံပြန်… .. မဖြူလေးမှာကျောင်းပိတ်သဖြင့်..အိမ်မှာ အမြဲရှိတတ်သည်..မအိမှာလည်းအလုပ်မရှိ ဈေးဝယ်ထမင်းချက် အိမ်အလုပ်များနှင့် ရှုပ်နေတတ်သည်… ဦးထွန်းညို အိမ်တွင်းပုန်း နေရတာပျင်းလာသည်… ထို့ကြောင့် ထမင်းစားနေရင်း..
“မအိရေ..မနက်ဖြန် အပြင်ထွက်လည်ရအောင် မဖြူလည်းကျောင်းပိတ် တာပဲလိုက်ခဲ့ပေါ့..”
“အဖေ့သဘောလေ သွားကြတာပေါ့”
မဖြူလေးက..
“ဦးအလည်သွားရင် သမီးကြိုက်တာဝယ်ပေးမှာ လား…”
” အေးပါဟ..နင့်တို့နှစ်ယောက်လုံးကိုဝယ်ပေးမယ်.ဟုပီလား”. ..
ဝင်ငွေမရှိသောအမနှင့်နေရ၍ မဖြူမှာ အဝတ်အစား အကောင်းမရှိတာဦးထွန်းညိုရိပ်မိသည် ညီအမနှစ်ယောက်လုံးမှာ ဖြူဖြူလုံးလုံးလေးတွေ တင်သားလေးများမှာ လုံးတင်းနေကြသည် ရင်သားများမှာလည်း အကိတ်စာရင်းမဝင်ပေမဲ့ နို့နှစ်ယောင်အတင်းလေးတွေ..မအိမှာကလေးမမွေးသေးသဖြင့် အပျိုအတိုင်းပင် တင်းရင်းနေသေးသည်.. ထိုနှစ် ယောက်ကို နေ့တိုင်းမှန်းထုနေရတာ ပျော်ဖို့ကောင်းလှသည်… ည ၉ နာရီထိုးတော့မည်..ဦးထွန်းညို နှင့် မဖြူမှာ အိမ်ရှေ့တွင်တီဗွီ ကြည့်နေကြသည်.. မအိမှာ အိပ်ငိုက်သည်ဟုဆိုကာ အခန်းထည်း ဝင်လေသည်… အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှာ ၁၀ ပေလောက်သာရှိ သည်..တီဗွီမှာခေါင်းရင်းဘက်မှာထားပြီး အဝင်တံခါးဘေးမှာ ဆိုဖာခုံတခု နှင့် မအိအိပ်ခန်းအလည်ခန်းဘေးမှာ ဆိုဖာနောက်တခု ထားလေသည်… ထိုခုံတွင် မဖြူထိုင်နေသည်.. ဦးထွန်းညို တခါးဘေးခုံမှာထိုင်ရင်းတီဗီ ကြည့်သည်.. မဖြူမှာ ဂါဝန် ဝတ်ထားပီး ခုံပေါ်ဒူးနှစ်ချောင်းတင်ကာ ဒူးပေါ်တွင်လက်တင်၍ ဖုန်းဂိမ်းဆော့နေသည်.. အောက်စလွတ်နေတာသတိမထားမိပေ.. ဦးထွန်းညို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်..
မဖြူအောက်ခံမဝတ်ထားပေ..ဂါဝန်လေးမှာ ဒူးကိုသာအုပ်မိ၍ တင်အရင်းနားအထိမရောက်ပေ.. အဖုတ်ကလေးမှာ သိသိသာသာ ပေါ်နေသည်.. ဂိမ်းမဲဆော့နေ၍ အဖုတ်ပေါ်နေတာသတိမထားမိသောမဖြူ.. အမွေးကလေးများသိပ်မရှိ..တီဗီအလင်းရောင် ကြောင့် သိသိသာသာမြင်နေရသည်.. ဦးထွန်းညို လီးမှာ နိုးထလာပြန်သည်.. ချွေးမ၏ညမ ဖြစ်နေ၍ ချုပ်လိုးဖို့ကလည်း မဖြစ် နိုင်… ဦးထွန်းညို အကြံရလိုက်သည်… သူလဲအတွင်းခံဝတ်မထားပေ..အဲ့တော့.. တီဗီငေးသလိုနှင့် ဘယ်ဒူးကိုအပေါ်တင်လိုက် ပီး.. အောက်စလွတ်သလို ပုဆိုးကိုအသာလေး ဆွဲတင်လိုက်သည်… ညာဘက်လက်မှာ လီးယားသလို အထာလေးနှင့် လီးကိုဂွင်း ဖြေးဖြေးထုရင်းတီဗီငေးနေလိုက်သည်… မဖြူ..ဂိမ်းရှုံးသွားသဖြင့် ဖေ့ဘွတ်ပြောင်းသုံးမလိုလုပ်စဉ်..ဦးထွန်းညို ဒူးတင်တာတွေ့ လိုက်သည်..ထို့နောက်တီဗီကြည့်ရင်း..သူ့ဟာကို ကုတ်သလို အထက်အောက်ဆွဲသလိုနှင့် အောက်စလွတ်နေသည် မိမိမှာလည်း ဂါဝန်နှင့် ခြေထောက်ဖုံးသည်ထင်ကာခုတော့အောက်စလွတ်နေသည်..ဦးထွန်းညို မြင်လားမမြင်လား မသိနိုင်… သေခြာတာကတော့သူ့လီးကိုမြင်နေရသည်..အကုန်မဟုတ်ပေမဲ့.မီးရောင်ကြောင့်လီးထိပ်ညိုကြီးတချက်ချက်ပေါ်လာတတ်သည်.. လည်ချောင်းများခြောက်သလိုခံစားလာ၍ မီးဖိုချောင် သို့ ရေသွားသောက်လိုက်သည်.. ပေါင်ကြားမှ စိုစိစိနှင့်ဖြစ်၍ မဖြူကိုင် ကြည့်လိုက်ရာ အရည်ကြည်လေးများထွက်နေသည်… ဦးထွန်းညို အခြေအနေသိလိုက်သည်.. ဒီကောင်မလေး လီးမြင်သွား ပီ..ချက်ချင်းနောက်ဖေးသို့လိုက်သွားလိုက်သည်… မီးဖိုးခြောင်ထောင့်လေးမှာ ဂါဝန်လှန်၍ ကိုင်ကြည့်နေသော မဖြူကိုတွေပီး နောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်သည်
“အမလေး…”
“မလန့်ပါနဲ့ခလေးရယ်..ဦးချစ်လို့ပါ..”
“မလုပ်ပါနဲ့..လွှတ်ပါ.. မအိကြားသွားမယ်”
“သူအိပ်နေတယ်ခလေးရဲ့..ခ လေးကိုစမြင်ထဲကချစ်မိတာပါ…”
ထွန်းညို မဖြူ ကိုသူဘက်ဆွဲလှည့်ပီးကစ်ဆင်ဆွဲပလိုက်သည်.. ထွန်းညို ဘယ်ဘက်လက်က ဖက်ရင်း.. ညာလက်က ဂါဝန်ကိုဆွဲမလိုက်သည်.. မဖြူ လက်နှစ်ဖက် သူ့ရင်ဘက်ကိုတွန်းနေသည်.. ညာလက်ညိုးက ပိပိလေး အဝကို ရှာပီးအစိလေးကိုကလိလိုက်စဉ်စောက်ရေတွေထွက်နေသောကြောင့်ချောမွတ်နေသည်.. မအိ အိပ်ခန်းနှင့် ထမင်းစားခန်း ကကပ်လျက်ဖြစ်ပီး..ထမင်းစားခန်းနှင့်မီးဖို့ချောင်က သက်သက်စီဖြစ်၍ မအိမကြားနိုင်ပေ.. ဦးထွန်းညို မဖြူကို ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း နံရံကိုကပ်လိုက်သည်.. ကောင်မလေးမှာ ထွန်းညို ဖက်အားကိုမရုံးနိုင်ပေ အော်လဲမအော်ရဲမအိကြားမှာလည်းကြောက်သည်…
“ဦး ရယ်မလုပ်ပါနဲ့..တောင်းပန်ပါတယ်”
ချစ်လို့ပါခလေးရယ်..
ပြောရင် ဦးထွန်းညိုထိုင်ချ လိုက်ပီးမဖြူရဲ့ပေါင်ကိုဖြဲကာ ပိပိလေး ကို နမ်းလိုက်လေသည်.. မဖြူရဲ့ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကို ပုခုံးပေါ်မတင်လိုက်ရာ အဖုတ်လေးမှာ မျက်နှာရှေ့ဘွားခနဲပေါ်လာ သည်… သူ့ရဲ့လျှာကို အဖုတ်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ထိုးထဲ့၍ စုပ်လိုက်လေသည်.မဖြူ…
“အင်း..အား..ဦး..မလုပ်နဲ့..ရှီး..”
ညီးညူရင်း လက်နှစ်ဖက်က ဦးထွန်းညိုဆံပင်ကို ဆွဲထားလျက် အဖုတ်နှင့် ဆွဲကပ်နေ မိသည်… ပါကင်အဖုတ်ကိုရေခဲမုန့်လို မပျက်ပျက်ယက်နေရတာ အရသာရှိလှသည်… မဖြူ ဦးထွန်းညိုဆပင်တွေကိုပိုဆွဲကိုင် ရင်း ပီးချလိုက်သည်…
“အား…ဦး…သမီးထွက်ကုန်ပီ..အား..”
ဦးထွန်းညို မျက်နှာတဝိုက် အရည်များရွှဲကုန်လေသည်… ပုဆိုးနှင့် သုတ်လိုက်ပီး… မတ်တပ်ရပ်လိုက်၍..
“ခလေး.အပေါ်ခန်းသွားကြမယ်..မအိကြားမှာစိုးလို့”. ..
“ဟုတ်..ဦး…
မဖြူလက်ကိုဆွဲ ပီး..အပေါ်ထပ် ဦးထွန်းညို အခန်းရှိရာ သို့ တိတ်တိတ်လေးသွားစဉ်…
“ဦး မဆိုးရဘူးနော် ကြောက်တယ်..”
မဖြူ မျက်နှာငယ် လေးနဲ့ပြောတော့… ဦးထွန်းညိုအရမ်းချစ်မိသွားသည်… … အခန်းထဲရောက်တော့ မဖြူဂါဝန်လေးကို ပခုံးသားလေးပေါ်မှ ဆွဲချ လိုက်သည်.. ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလေးလှဲချလိုက်သည်… အတွင်းခံဝတ်မထားသော်လည်းဘော်လီလေးဝတ် ထားသည်..နို့သားလေးမှာ ဘော်လီအပြင်သို့ပြူထွက်နေသည်… ပေါင်လေးနှစ်ခုကို ပူးကပ်ထားပီး.. မျက်လုံးလေးတွေ ပိတ်ကာ..လက်တဖက်ကအဖုတ်ကိုအုပ် ကျန်တဖက်က နို့ကိုအုပ်ထား သည်.. ခလေးရယ် ကဗျာဆန်လိုက်တာ… ညမီးလေး ထွန်းထားသော အိပ်ခန်းထည်းနတ်သမီးလေးရောက်နေသလို..အသားဖြူဖြူ ဗိုက်ချပ်ချပ်လေး..ဆံပင် ဂုတ်ဝဲလေးနှင့်လည်တိုင် လေးက ကျော့လို့..ဦးထွန်းညို အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ချလိုက်ပီး..ကုတင်ပေါ်တက်၍ မဖြူဘေးလှဲချလိုက်သည်…
အဖုတ်ငတ်နေသော ဦးထွန်းညိုလီးကြီးမှာတဆတ်ဆတ်နှင့်အစာရှာနေလေပီ.. မဖြူလေး ရှက်၍တဖက်ကိုလှည့်လိုက်ရာကျော သားလေးတွေ မွှေးညှင်းနုလေးတွေစိမ်းလို့… ဘော်လီကြိုးလေးကိုအသားဖြုတ်ပီးချွတ်လိုက်ရာ နို့ဖြူလေးမှာကွယ်ရာမဲ့လှလွန်း သည် လက်တအုပ်စာနို့အုံလေးကိုအသာလေးပွတ်ပေးနေမိသည်… အုန်းသီးအရွယ်တင်သားလေးမှာမကြီးလွန်းမသေးလွန်း ဖင် ကွဲကြောင်းလေးမှာ ပန်းရောင်သန်းနေသည်… မဖြူလေးရဲ့ညာလက်လေးကိုဆွဲယူပီးသူ့လီးကို ပေးကိုင်လိုက်သည်… ဂွင်းထုသလို လုပ်ခိုင်းလိုက်ပီး… မျက်နှာလေးဆွဲလှဲ့ကာနမ်းလိုက်မိသည်..
“ဦး ဟာကြီးလိုက်တာ အဲ့တာကြီး သမီးထည်းထဲ့မှာလား..”
“အင်း လေ..အစပိုင်းလေးပဲနာမှာပါသမီးရယ်..နောက်တော့ ကောင်းသွားမှာပါ… မအိနဲ့သူ့ယောက်ျားလည်း အဲ့လိုပဲ နောက်မနာတော့ဘူး လေ”. ..
“ဦး မအိကို မပြောနဲ့နော်..သမီးကြောက်တယ်…”
“အင်းပါ..မကြောက်ပါနဲ့..ခု.ဦးတို့ အပြန်အလှန် စုပ်ကြမယ်နော်…”
“သမီးမလုပ်တတ်ဘူး”. .
“လာ..ဦးပြမယ်..သမီးက ဦးပေါ်တက် မျက်နှာက ဦးလီးဘက်ထား..သမီးအဖုတ်ကို ဦးမျက်နှာပေါ်ထား”
ဦးထွန်းညို..69 ပုံစံလုပ်ခိုင်းလိုက်သည်.. လီးကြီးမှာလက်နှစ်ဆုပ်စာရှည်ပြီး..ခရမ်းသီးလိုညို၍ ထိပ်ဒစ်ဖူးမှာ မှိုပွင့်ကြီးလိုဖြစ် နေသည်… မဖြူ ချက်ချင်းမစုပ်ရဲပဲကိုင်ကြည့်နေသည်… ဦးထွန်းညို လီးကို ကော့ပေးလိုက်ပီး… မျက်နှာပေါ်မှ အဖုတ်လေးကို လက်ညိုးနှင့်ကလိလိုက်သည်… အဖုတ်မှာအရည်များတလက်လက်ထွက်နေပီး လက်ညှိုးတောင်မဝင် အပျိုအဖုတ်လေးပါ…
“သမီး စုပ်တော့လေ ထိပ်လေးကိုအရင်စုပ် ပီးမှ ထပ်သွင်းနော်”
မဖြူ မှာ အဖုတ်တွင်း ကလိခံရ၍ အော်ချင်စိတ်ပေါ်လာပီး လီးကို စုပ်ချလိုက်သည်… လီးထိပ်အရည်ကြည်လေးရဲ့အရသာငံငံလေး ကိုခံစားရင်း ငှက်ပျောသီးစုပ်သလိုလုပ်နေတော့သည်…
“အား..ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ်..မြန်မြန်လုပ်ပါ ဦးပီးတော့မယ်”. .
အဖုတ်ကိုလျှာနှင့်ကလိနေရင်း မဖြူတချီပီးသွားကာ အရည်များထွက်ကျလာသည်… မဖြူ အံကြိတ်ငြီးရင်းလီးကို ဆက်တိုက်စုပ်လိုက်ရာ ဦးထွန်းညို ခြေထောက်များကွေးရင်းသုတ် တွေပန်းထဲ့လိုက်သည်…
“ဦးရယ် များလိုက်တာ ပါးစပ်ထည်း အပြည့်ပဲ”. ..
သမီးပက်လက်လှန်လေ ဦးတို့စလိုးကြမယ်… သုတ် ထွက်သွားသော်လည်းလီးမှမငြိုးပဲ တဆတ်ဆတ်ထောင်နေသေးသည်..
“အာဂ လီး ပါတကား….”
ပက်လက်လေး မဖြူရဲ့ နို့လေးကိုအသာကိုင်ပီး..ပေါင်ကိုဖြဲကာ လီးကို အဖုတ်ဝတေ့လိုက်သည်.. ချက်ချင်းသွင်းလို့မဖြစ် ပါကင်လေးဖြစ်၍ မိမိလီးနှင့်ကမမျှ..တံတွေးကိုလီးထိပ်မှာသုတ်ပီး အဖုတ်ဝဖိချလိုက်သည်… ဗြိ…
“အား…နာတယ်..ဖြေးဖြေး ဦး…”
“အင်း..သမီး..ဦးလည်း ထိပ်နာတယ်.. ဖြေးဖြေးလိုးမယ်…”
လီးဒစ်မြုတ်သွားပီ..ထပ်ဖိလိုက်သည်… အလွှာပါး..အပျိုမှေးလေးတင်းခံနေသည်.. ဦး ထွန်းညို ပျော်သွားပီ တကဲ့ပါကင်…အံကြိတ်၍ ဖိချလိုက်ရာ…
ဖောက်…
“အား..အီး..နာတယ်…”
မဖြူ အတင်းဖက်လာသည်… မဖြူရဲ့ ပုခုံးသားလေးကိုကိုင်ပီး စတင်၍ လိုးပါတော့သည်
“အ..အ..ကောင်းတယ်..လိုးလိုး… သမီး ထပ်ပီးချင်ပီ…”
“အင်း..လိုးမယ် တညလုံးလိုးမယ်သမီး…”
အဖုတ်ကြပ်ကြပ်ကလေးကိုလိုးနေရ၍ အစုပ်ခံရသလို ဦးထွန်းညို ထပ်ပီးချင် နေသည်…ကောင်မလေးမပီးမချင်း သုတ်ထိန်းထားရမည်…
ကြာကြာလိုးမည်…
ဖွတ်. ဖွတ်..ဘတ်..ဘတ်…
.အင်း…
လဥနှင့် တင်သားရိုက်သံက ပုံမှန်ထွက်နေသည်…
“ဦး ကောင်းတယ် လိုးပါ…အား..ပီး..”
အရည်များအဖုတ်တွင်းမှ ထွက်လာပြန်သည်..မဖြူပီးပြန်ပီ…
“သမီးကုန်းပေးလေ..ဦးမပီးသေးဘူး.. လိုးရ အူးမယ်…”
မဖြူ ကုန်းသည် လက်မထောက်နိုင်တော့ ဒူးထာက်ခါးကော့ ပေးလာသည်… ခေါင်းအုန်းပေါ်မှာ ခေါင်းနှင့်လက်နှဖက် ကို ချထားပီးကုန်းနေသည်… ဦးထွန်းညို ဒူးထောက်ပီးလိုးလို့မရတော့ ထိုပုံစံကုန်းခြင်းမှာ ဖင်က အပေါ်သို့ ကော့ တက်နေ၍ဖြစ်သည်.. ထို့ကြောင့် ထွန်းညို တင်ပါးနောက်မတ်တပ်ရပ် ပီး ခြေထောက်ကွေးကာ လက်တဖက်ကလီးကိုကိုင် တဖက်က တင်သားကိုကိုင်၍ နောက်ပြူထွက်နေသော အဖုတ်လေးအပေါ်မှ လီးစိုက်ချရလေသည်… မြေစိုက်လိုးနည်း ဖြစ်သည်..အဖုတ်လေးမှာသွေးအနည်ငယ် နှင့်ဖူးရောင်နေသည်… တင်နှစ်ဖက်ကိုင်၍ စိုက်လိုးရတာအရသာရှိလှသည် မဖြူမှာ ခေါင်းအုံးနှင့်မျက်နှာအုပ်၍ ကြိတ်အော်နေလေသည်… ပန်းရောင် ဖင်ကွဲကြောင်းလေးနှင့်အညိုရောင်စအိုလေးကိုကြည့်လိုးရင်း ဦး ထွန်းညို ဖင်လိုးချင်လာသည်…. တံတွေးကိုဖင်ဝထွေးချလိုက်ပီး လီးကို အဖုတ်မှ ထုတ်၍ စအိုဝ ထိုးချလိုက်သည်… မဖြူမှာ ဖ င်လိုးမယ် မထင်ထား ရုတ်တရက် ဖင်ထဲလီးဝင်တော့မှ
အား..နာတယ် နာတယ် မလုပ်ပါနဲ့…အီး အီး…ဦး နာတယ်”
မ ဖြူ ငိုချပါတော့သည် မတတ်နိုင်တော့ လီးက တဝတ်ဝင်နေပီ… ဖင်လိုးမှ သုတ်ထွက်ချင်လာ၍ ဆက်တိုက် လိုးချလိုက် တော့သည်… ခါယမ်းနေအောင်မဖြူခံရင်း…မျက်ရည်တပြိုက်ပြိုက်ကတော့သည် ဦးထွန်းညို လည်းသုတ်များကို ဖင်ထည်း ပန်း လိုက်လေသည် ထို့နောက် နှစ်ဦးသား ခွေလဲရင်း..
“ဦးအရမ်းဆိုးတယ်..ဖင်လိုးတာ အရမ်းနာတယ်..”
“မှား..ဝင်သွားတာပါ သမီးရယ်.. ခဏခဏလိုးရင် မနာတော့ဘူး”
သူမရဲ့ နို့လေးတဖက်ကိုစို့ တဖက်နို့ကိုပွတ်ပေးလိုက်သည်…ထိုစဉ်…
“အိ ရေ..မိန်းမ…”
အောက်ထပ်မှ အသံပြဲကိုကြားရလေသည်…
“ထွန်းအောင် ပြန်လာပီ ဦးရေ မူးလာပြန်ပီ..သမီး အခန်းသွားတော့မယ်နော်..မနက်ကျအပြင်လည်သွားရင်.. သမီးအတွက်လက်ဆောင်ဝယ်ပေးနော်”
“အင်းပါ သမီးရယ်..ဂုည”. .
မဖြူ ပါးလေး နမ်းလိုက်ရင်း နှုတ်ဆက်လိုက်သည်… အဖုတ်နှင့်ဖင် ပါကင်ဖွင့်ခံရ၍..လမ်းကောင်းမလျှောက်နိုင် ဂါဝန်လေးဝတ် ကာ ထွက်သွားလေးသည်
မအိမှာအအိပ်ကြီးသူဖြစ်သည် ထွန်းအောင်ဆယ်ခါလောက်ခေါ်မှ တံခါးဖွင့်ပေးတတ်သည်… ထွန်အောင် ခုရက်ပိုင်း အရက်သောက်ပြန်တာ များပီး.. ဘာတွေဖြစ်လို့ပါလိမ့်ဟု..ဦးထွန်းညိုတွေးနေမိသည် ထမင်းစားဖို့ ထည့်ပေးပီး..မအိ ပြန်အိပ်တတ်သည်..ထွန်းအောင်မှာ မူးမူးနှင့်ထမင်းစားပီး အိမ်ရှေ့ဆိုဖာပေါ်မှာအိပ်ပျော်သွား တတ်သည်..ဦးထွန်းညိုစိတ်မကောင်းဖြစ်၍ စောင်ခြုံပေးတတ်ရသည်မှာ.. မကြာခဏဖြစ်နေသည်… ခုညလည်း ထိုအတိုင်းပင်.. ဦးထွန်းညိုအပေါ်ထပ်မှနေ၍ ထွန်းအောင်စားသောက်ပီး ဟောက်သံကြားမှ စောင်ခြုံပေးရန်အောက်ဆင်းလာလိုက်သည်… ဆိုဖာပေါ်မှာ အမူးလွန်အိပ်နေသော သားတော်မောင်ကို စောင်ခြုံရင်း… စားပီးသားပန်ကန်များကို နောက်ဖေးပို့ရန်သွားစဉ်… မအိ အိပ်ခန်းတံခါးပွင့်နေတာတွေ့မိသည်.. ပန်ကန်များကို တိတ်တိတ်လေး သွားထားပီး.. မအိ အိပ်ခန်းနားသွား၍ ပီးခြောင်း လိုက်သည်…
“အားပါးပါး…ရှလွှတ်….”
ဦးထွန်းအောင်အိမ်သည် တိုက်ခံအိမ်ဖြစ်၍ ခြင်လုံဇကားများတပ်ထားသည်..ထို့ကြောင့် ခြင်မဝင် အိပ် လျှင် ခြင်ထောင်မလိုပေ… ထို့ကြောင့် ကုတင်ပေါ်တွင် အိပ်မောကျနေသောမအိ စောင်မခြုံ ခြင်ထောင်မလို ထမိန်ပြေလျှော့ကာ တင်သားလုံးလုံးကြီးများပေါ်၍ အိပ်နေသည်… အခန်းတခါးကိုကျောပေးအိပ်နေသဖြင့် ဦးထွန်းညို ခြောင်းနေတာကိုမသိနိုင်ပေ…
“ရှ..လွတ်….” ..
မအိ အိမ်ထောင်ရေးမှာမသာယာပါ.. အပြင်လူမိတ်ဆွေများမြင်လျှင်မအိမှာအပျိုလေးလိုလှနေဆဲဖြစ် ပီး..ပြုံးရိပ်ပေါ်နေသောမျက်နှာလေးနှင့်လှနေသူဖြစ်သည်.. အသားဖြူ ဆံပင်မှာ ခါးလောက်ထိရှည်ပီး ရင်၃၅ ခါး၂၈တင်၃၇ ဆိုက် အရပ်က ၅ပေ ခွဲ.. မယ်ရွေးပွဲပြိုင်ရင်ဆုရနိုင်ပေသည်.. အိမ်ထောင်သက် ၂ နှစ်ရှိပေမဲ့ ခလေးမရသေးပေ..လင်ဖြစ်သူထွန်းအောင် မှာလည်း ခလေးလိုချင်သော်လည်း.. ခလေးမရ၍ စိတ်ညစ်ပီး အရက်သောက်တတ်သည်.. မျိုးမအောင်တာသေခြာနေ ပီ..ဆရာဝန်လည်း မပြကြပေ..တယောက်ယောက်မျိုးမအောင်မှန်းသိကြလျှင် စိတ်ညစ်၍ လင်မယားကွဲမှာစိုးကြသည်..ထွန်းအောင်တို့ညားခါစက နေ့တိုင်းနီးပါးလိုးကြသည် တခါတလေနှစ်ချီးဆက်တိုက်လိုးသည်.. ဒါလဲခလေးမရ..ဘယ်တတ်နိုင်မ လည်းကံပဲလေ.. ခုအရက်လေးကသောက်တတ်လာတော့.. တပါတ်တခါတောင်မလိုးနိုင်တော့… မအိ တခါတလေ ဈေးဝယ် ထွက်ရင် ကာလသားတချို့တီးတိုးကပ်ပြောတာကြားဖူးသည်
“ဆော်ကြီးမိုက်တယ်ကွာ တင်တွေကအယ်နေတာပဲ..မှုတ်ပီးလိုး လိုက်ရရင် ရှယ်ပဲ”
မအိစိတ်မဆိုးပါမကြားသလိုနေလိုက်သည်..စိတ်ထဲတော့ ကြေနပ်နေမိသည်… အသက်၂၆နှစ်သာရှိသေး သည်..ကာမစိတ်ကထန်နေတဲ့အရွယ် လင်ကကောင်းကောင်းမလိုး၍ မအိရေချိုးတိုင်း အိပ်တိုင်း လက်နှင့်အာသာဖြေရတာ နေ့ တိုင်းဖြစ်နေသည်… ခုညလည်းကြည့်လေ..ထွန်းအောင်မူးလာပြန်သည်..မိန်းမဝတ်တရားအညီစားဖို့ပြင်ဆင်ပေးပီး…
“မောင် ရေ…အိ..အိပ်ယာကစောင့်နေမယ်နော်..စားပီးရင်ဝင်လာခဲ့…”
“အေးအေး..လာမယ်..အဖေနဲ့ညမလေးရောအိပ်ပီလား”. .
“အိပ်ပီ ထင်တယ်မောင်..အသံမကြားရဘူး”. ..
မအိ အိပ်ယာထဲမှပြန်ဖြေရင်း လင်တော်မောင် ထမင်းစားပီးဝင်လာရင် လိုးချင်စိတ်ထ အောင် အောက်ခံဘောင်းဘီကိုချွတ်.. ထမိန်လေးကိုလျှော့ဝတ် တင်လေး တဝက်ပေါ်အောင်လုပ်၍ ဘေးစောင်းလေးလှဲ့ကာအိပ်နေ လိုက်သည်… တကယ်တော့ ထွန်းအောင်မှာလူရိုးတယောက်ဖြစ်သည်.. မိန်းမအလိုခံချင်နေလား မမေးဖူးပေ.. အတူအိပ်လို့ မိန်းမလီးကိုလာစွ တောင်လာမှ မိန်းမအပေါ်မှောက်ပီး တချီးလောက်လိုးပီး ရင် အိပ်ပျော်သွားတတ်သူဖြစ်သည်… ခုမူပီး ထမင်းစား ငိုက်လာ၍ ဆိုဖာပေါ်လှဲလိုက်ရာချက်ချင်းအိပ်ပျော်သွားသည်.. … ဦး ထွန်းညို..သားဖြစ်သူအားစောင်ခြုံပေးပီး.. စားစရာများကို သိမ်းပေး.၍.. မအိ အိပ်ခန်းတံခါး အနည်းငယ်ပွင့်ဟ နေရာအမြန်လာ ပီးခြောင်းနေမိသည်… ညမီးမှိန်မှိန်လေးဖွင့်ထားသောအခန်းဆိုပေမဲ့..ကုတင်အထက်မှ တခါးဝကိုကျောပေးအိပ်နေသောမအိ… တင်သားဖွေးဖွေးကြီးမှာ ပေါင်အရင်းထိ ပေါ်နေသည်.. မဖြူလေးကိုလိုးထားသော လီးမှာ ပြန်ထောင်လာပြန်သည်.. အိမ်ရှေ့မီး ပိတ်လိုက်၍ အမှောင်ကျသွားသည်..ထွန်းအောင်ဟောက်သံပဲကြားရတော့သည်.. ဦးထွန်းညို တံခါးကိုဖြေးဖြေး အသံမထွက် အောင်ဖွင့်ပီး လေးဘက်ထောက်လေး ဝင်သွားလိုက်သည်.. ကုတင်ခြေရင်ဘက်နားရောက် ဖင်နှင့်မျက်နှာ ကပ်သည်အထိ တိုး ကြည့်လိုက်သည်… မအိမှာပုဇွန်ထုတ်ကွေးလေးအိပ်နေရာ.. ခပ်လျော့လျော့ထမိန်ကို အသာလေး.. ဆွဲချ လိုက်သည်…
အားပါးပါး…တင်ဖွေးဖွေးကြားညက်နေသောစောက်ဖုတ်လေးမှာ အစိလေးပြူး၍.. အရည်ကြည်ထွက်နေသည်… ဦးထွန်းညို လက်ညိုးနှင့်အဖုတ်ကွဲကြောင်းကြားထိကြည့်သည် နူးအိနေလိုက်တာ.. အဖုတ်နံ့ကိုကပ်ရှူ လက်ကလည်းဂွင်းထိုင်ထုလိုက် သည်… ချုပ်လိုးလို့မဖြစ်ထွန်းအောင်ဝင်လာရင်ပြသနာ ကြီးသွားနိုင်သည်… မအိအသက်ရှူပြင်းလေးနှင့်အိပ်နေလျက်ပါ.. ဦးထွန် ညို အားရပါးရ အဖုတ်နှင့်ဖင်ကိုကြည့်ပီး ဆက်တိုက်ထုလိုက်ရာ လရည်များ.. ပန်းထွက်လာသည်.. ကြမ်းပြင်ပေါ်မ ကျအောင်..လက်နှင့်ထိန်းထားသော်လည်းအရည်များ၍ လျှံ့ကျကုန်သည် လက်ပေးတာပုဆိုးနှင့်သုတ်၍ တိတ်တိတ်လေးပြန် ထွက်ကာ.. မိမိအခန်းသို့ပြန်အိပ်လိုက်တော့သည်… မနက် ၁၀ နာရီထိုးမှ ဦးထွန်းညို အိပ်ယာထသည်..ညက သုတ်ထွက်များ၍.. တော်တော်အိပ်ကောင်းသွားသည်… ရေခန်းသွားစဉ် ဘေးခန်းကိုကြည့်ရာ.. တံခါးပွင့်နေပီး..မဖြူလေးမှာ မရှိ.. တွေ့ရင်ထပ် ချရ အူးမည်… ကော်ဖီသောက်ရန် ထမင်းစားခန်းသွားစဉ်. မဖြူလေးနှင့်ပက်ပင်းတိုးလေသည်.. မျက်စောင်းကလေးထိုးရင်း..
“ဦး အရမ်းဆိုးတယ်..တကိုယ်လုံးနာနေပီ..”
ဟုတိုးတိုးလေးပြောပီး ထမင်းစားပွဲမှာထိုင်ကြလေသည်..မအိမှာ ကော်ဖီဖျော်လာပေးပီး…
“အဖေရေ..အလည်သွားမယ်ဆို.. အရမ်းနောက်ကျနေပီ..ထွန်းအောင်က အဖေ့တွက် မုန့်ဖိုးပေး သွားတယ်”
“ဟာ ရပါတယ် သမီးရဲ့ အဖေ့မှာပိုက်ဆံရှိပါတယ်.” ..
ထိုအခါ မဖြူလေးက..
“ဦးမယူချင်နေလေ..သမီးအတွက်.. လက်ဆောင်ဝယ်ပေး..”. . ..
ဦးထွန်းညိုမှာ ငွေကြေးပြည့်စုံသူဖြစ်သည်.. စင်ကာပူ အလုပ်လုပ်ပီး ရန်ကုန်မှာတိုက်ခန်းဝယ်ထား ကာ.. အိမ်ငှါးတင်ထားလိုက်သည်.. အိမ်ငှါးခများကို လစဉ်ဘဏ်မှာစုထားသဖြင့် မပူပင်ရပေ.. ဒါကို ထွန်းအောင်တို့ မသိကြပါ…ခုလည်း ပိုက်ဆံမရှိဘူးထင်၍ ထုတ်ပေးခြင်းဖြစ်ပေမည်…
“ကဲ.. ဒါဆိုသွားကြမယ်လေ..နင်တို့လိုက်ခဲ့..” ..
“မအိပဲ လိုက်မယ် အဖေ..မဖြူက.. နေမကောင်းလို့နေခဲ့မယ်တဲ့”. .. ..
ဦးထွန်းညို သိပါသည်..မဖြူလေး ညက ဖင်ရောအဖုတ်ရော ပါကင်ဖွင့်ခံ ရ၍..နာနေမည်ဆိုတာ…မအိနှင့်ထွန်းညို နှစ်ယောက်သားဘက်စကားစီးရန်မှတ်တိုင်ထွက်လာသည်… တက်စီငှါးစီးရင် ပိုကုန်မှာစိုး၍လိုင်းကားစီးမည်ဟုဦး ထွန်းညိုက အကြံပေးရာ မအိလက်ခံသည်.. ဒါလဲ ဦးထွန်းညိုဂွင်ဆင်တာပါ.. ထောက်ဂွင်… ထမိန်အပျော့လေးနဲ့မအိ ပင်တီလိုင်း လေးတောင်ပေါ်နေသည်.. လမ်းလျှောက်တိုင်းတုန်နေသောတင်သားလေးက ကိုင်ချင်စရာ ဆံပင်ရှည်ကိုနောက်မှာစုစီးထား ပီး ဆ လင်းဘတ်အိပ်လေးလက်မှာချိတ်ထားပြန်သည်..ရင်ဖုံးအင်းကျီ လက်တိုလေးဝတ်သောကြောင့် လက်မောင်းသားအိအိလေးများ မှာစွဲမက်စရာ..ဦးထွန်းညိုမအိဘေးမှာ ကပ်လျှောက်ရင်းခိုးကြည့်နေမိသည်.. ဘောလီအချွန်ဝတ်ထားပုံထင်ရသည်.. ရင်သား လေးမှာကော့တက်နေပြန်သည်. … ကျေးဇူးရှင်ဘက်စကား ဆိုက်ရောက်လာသည်..ထုံးစံအတိုင်းလူကြပ်နေပြန်သည်..
“သမီး ရေ တက်ကြစို့ ကြပ်လဲ ခနပါပဲ..”
မအိကိုရှေ့မှတက်စေသည်.. သူကနောက်မှလိုက်သည်..ကားအလည်ရောက်တော့ထပ်တိုးလို့မ ရတော့..
“အမလေး ကြပ်လိုက်တာအဖေ..”
“ဟုတ်ပ မတက်နိုင်ဘူး အပေါ်တန်းကိုင်လို့မရရင် အဖေ့လက်မောင်းကိုင်ထား”
“ဟုတ်”. .
ဦးထွန်းညိုရင်ခွင်ထဲမအိရောက်နေသည် လက်တန်းကို ဦးထွန်းညိုက တဖက်နဲ့ကိုင်ပီး..တဖက်က မအိလက်မောင်အိုး လေးကိုဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ထိန်းထားသည်..မအိမှာ ဆလင်ဘက်အိတ်ကို တဖက်ကကိုင်ပီးတဖက်က ထွန်းညိုလက်ကိုကိုင်၍ မှီနေ လိုက်သည်..မအိ တင်သားနှင့် လီးက တထပ်ထည်းကျနေသည်… ပုဆိုးနှင့်အတွင်ခံကိုတွန်းကန်၍လီးကတောင်လာသည်..မအိသိလိုက်သည်.. ဦထွန်းညို လီး တောင်နေသဖြင့်..ပို၍မှီခိုလိုက်သည်.. ဘာစကားမှမပြောဖြစ်တော့..ကားလှုပ်တိုင်း ဦးထွန်းညိုကအလိုက်သင့် လီး နှင့်ပွတ်နေသလို လက်မောင်းလေးကိုညစ်လာသည်… မအိ မှာ ခြေဖျားလေးထောက်လိုက်ပြန်ချလိုက်နှင့်မသိမသာ ဖင်ကြားနှင့် လီးကိုပွတ်ရင်း ငြိမ်ကောင်းနေလိုက်သည်… .. မအိ ညက အဖြစ်အပျက် ပြန်တွေးမိသည်…မိမိ တရေးနိုး သေးပေါက်ချင်၍ ကု တင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်တာ အေးစက်စိုစိတာနင်းမိ၍ လက်နှင့်ကိုင်ကြည့်လိုက်ရာ သုတ်ရေတွေတွေ့ရသည်..သေခြာအောင်ရှူ ကြည့်လိုက်သည်..အမှန်ပင်.. ထွန်းအောင်ဝင်လာရင် စိတ်ထအောင် ဖင်ကိုဖော်တံခါးလေးဟ ပီးအိပ်လိုက်သည်..ထွန်းအောင်မှာ ဝင်မလာဟောက်သံကြား၍ မိမိလည်းစိတ်ကုန်ပီး ဆက်အိပ်လိုက်သည်.. အိမ်မှာ ကျန်တာ ယောက်ကထီးပဲရှိသည် သူ ငါ့ဖင်ကို ကြည့်ပီး ဂွင်းထုသွားတာဖြစ်ရမည်… ခုလည်း ကားကြပ်တာကိုစီးပီးတမင်ထောက်ချင်ပြန်သည်… မအိကျေနပ်လိုက်သည် ယောက်ကထီးနှင့်ချွေးမ ဇာတ် ကရတော့မည်..
“အဖေ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါနော် ကားကြပ်လို့ထိမိပီး စိတ်ထမိလို့ပါ.. အဖေနေရာ ပြောင်းပေးမယ်နော်”
ဦးထွန်းညိုလေသံတိုးလေးနှင့်တောင်းပန်လိုက်သည်..
“မပြောင်းနဲ့အဲ့လိုပဲနေပါ..တခြားသူဝင်ထောက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..ညက.သမီးအခန်းထဲ အဖေလာတယ်မလား”
ရုတ်တရက် ကြီး မအိကမေးလာတော့ ဦးထွန်းညိုလန့်သွားသည်…
“ဟုတ်..ထွန်းအောင်ကိုထကြည့်ရင်း.. သမီး ကိုတွေ့…”
“တော်တော့..ရပီ အဖေ..လူတွေကြားမယ်ကားကကြပ်တယ်”. .
မအိ ထွန်းညိုလက်မောင်းကိုကိုင်သောလက်မှာဆလင်းဘက်ကိုချိတ်လိုက်သည်.. ကျန်လက်တဖက်က အောက်ချပီး…
“အဖေ..သမီးထုပေးမယ်နော်”
ဦးထွန်းညို ပျော်ပီလေ…မအိဘေးလူတွေကို ခိုးကြည့်လိုက် ပီး..ဦးထွန်းညိုလီးကို ပုဆိုးအပြင်မှနေ၍လှမ်းကိုင်သည်.. လီးကို အတွင်းခံအပြင် နှိုက်ထုတ်ပီး.. ပုဆိုးသားနှင့်ရောကာ ထု ပေးလိုက်သည်.. သိပ်မကြာပါ လရည်များပန်းထွက်လာသည်.. ပုဆိုးအပြင်ထိစိမ့်ထွက်လာလေသည်…
“အဖေတို့ ရှေ့မှတ်တိုင် ဆင်းကြမယ်”. .
လိုရာခရီးက မရောက်နိုင်တော့.. ကားပေါ်ကမြန်မြန်ဆင်းပီး တက်စီငှါးရတော့သည်… … နီစပ်ရာဟော်တည် တ ခုဆီသို့ငှါးလိုက်သည်…ဟော်တည်ခန်းမှာ သပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့် နှစ်ယောက်ကုတင်ကြီးက အလည်မှာ
“မအိ..သမီးကို အရမ်းလိုးချင်နေပီ..”
“သမီး လည်း ခံချင်နေပီ ”
ကုတင်ပေါ် နှစ်ဦးသားအမြန်လှဲချပီး အဝတ်တွေချွတ်ချလိုက်သည်… စိတ်တွေအရမ်းထန်နေကြသည်… မအိ ဘော်လီကိုအမြန်ချွတ်ပီး နို့လုံးကြီးကို ကုန်းစို့လိုက်သည်…
“အား..စို့ပါ.. လိုးပါတော့…”
မအိ.. မျက်နှာပေါ် လီးတင်ပေးပီး.. ထွန်းညို အဖုတ်ပေါ် မှောက်ကာ.. 69 လုပ်လိုက်သည်
“.အား…”
ရေငတ်သလို လီးကိုစုပ်နေသောမအိ.. အဖုတ်မှာ အရည်တွေထွက်ပီး ခြောမွတ်နေသည်..အမွှေးများရိတ်ထားသောကြောင့် ဆီခုံမို့မို့ ကိုလျက်ချလိုက်ပီးအဖုတ်ထဲလက် နှစ်ချောင်းထိုးထဲ့လိုက်သည်…
“အား….လိုးပါတော့… သမီး အပေါ်က လိုးပေးပါ.. .ပင့်လိုးပေးမယ်…”
မအိ လီးပေါ်ခွထိုင် လိုက်သည်… အဖုတ်နှင့်တေ့ပီး ထိုင်ချကာ စောင့်ပါတော့သည်…
ဗြစ် ဗြစ်..
ကောင်းလိုက်တဲ့အဖုတ်စီးပိုင်နေတာ ဦးထွန်ညို လိုး ရတာအားမရတော့..
“မအိ ကုန်းပေးစမ်းပါ…”
“ဟုတ်… လီးကြီးက ကောင်းလိုက်တာ ကြိုက်သလိုလိုးပါ…”
မအိကို လေးဘက်ထောက်လိုးရင်း..
“ထွန်းအောင်လီးထက်ကြီးလား”
“ကြီးတယ် အ.အ..လိုးလိုး ပီးတော့မယ်”
ပေါင်နှစ်ခုကိုဆွဲဖြဲပီး ၇ လက်မလီးကြီးဆုံးအောင် ထိုးထဲ့တာအားမရ..ဥပါသွင်းချင်နေသည် မအိ အရည်များပန်းထွက်ပီးချလိုက်သည်.. မှောက်လျက်အနေအထား..
“အဖေ မပီးသေးဘူးသမီး..ဖင်လိုးမှရမယ်”
“ဖင်မခံဖူး ဘူး စမ်းကြည့်လေ အဖေ”
အိုကေ..ပေါင်ကားထား..ဖင်ကော့ထား..
ဖင်သားဖြူဖြူ ကြား စအိုလေးက ပွင့်အာလာသည်..လီးမှာ တံတွေးစွပ်ပီး စအိုထဲဖိသွင်းလိုက်သည်..
“ဗြစ်..ဒုတ်..ဗြိ..ဗြိ..အား…နာတယ်..အဖေ..”
“တင်းမထားနဲ့သမီးလျော့ထား လီးတ ဝက်ဝင်နေပီ..”
.ဖြေးဖြေးနှဲ့သွင်းရာ တဆုံးထိရောက်လေသည်… အချက်၃၀ခန့်ပုံမှန် လေးလိုးလိုက်ရာ.. ဦးထွန်းညို လရေများစ အိုထဲ့ပန်းထဲ့လိုက်တော့သည်.. ခပ်နွေးနွေး အရသာကို ခံစားရင်း မအိမှိန်းနေမိသည်…
“နေ့တိုင်းလိုးချင်တယ် မအိရယ်..”
“လိုးပါ အဖေ..အဖေ့ကလေးကို ကိုယ်ဝန်ဆောင်ချင်တယ်”
“ဟေ..ဘာလို့လဲဟ..နင့်လင် မလိုးဘူးလား”
“ခလေးမရနိုင်လို့ပါ.. ပီးတော့ ညမလေးမဖြူကိုလည်းအဖေမွေးစားပါလား..”
“အဖေက မွေးပီးစားရင်ရော လက်ခံလား”
“ဟာ..ဦးနော်..မဆိုးနဲ့…”
“ဦးတဲ့လား..”
