တစ်ရောင်တည်းမခြယ် (အပိုင်း ၃)

(21)
နေ့လည်ကမြဦးနဲ့မကေသီတို့ကိုအားရ
ပါးရ ရေကုန်ရေခမ်းလိုးထားခဲ့တော့ အခု
မြနှောင်းကိုလိုးတာတော်တော်နဲ့မပြီးနိုင်
ပဲ ဇိမ်နဲ့ဆွဲလိုးပေးနိုင်သည်။နောက်ပိုင်း
မှာတော့ မြနှောင်းစောက်ခေါင်းထဲမှာ သူ့
စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီမို့ လိုးရတာလီးကြီး
တစ်ချောင်းလုံးအိစိုနေပြိးအချိန်ပြည့် ဆိမ့်
အိနေလို့ ချွတ်ကိုမချွတ်နိုင်။ဇိမ်ဆွဲပြိးလိုး
ပစ်သည်။မြနှောင်းလေးမှာလည်းလီး အ
တုတ်ကြီးအချိန်ပြည့်မာမာတောင်တောင်
နဲ့စောက်ခေါင်းထဲအထည့်ခံအလိုးခံနေရ
တော့ မျက်စေ့တောင်မဖွင့်နိုင်။မျက်စေ့
တစ်ချက်ဖွင့်ကြည့်မိလျင် နှာဇောအရှိန်
တွေဟုန်းကနဲထိုးထိုးတက်လာခါ အပေး
တွေကြမ်းကြမ်းပင့်ကော့ပေးမိပြီး တစ်ချီ
တော့ပြီးလိုက်ရတာချည့်မို့ကြာတော့ သူ့
မျက်လုံးမဖွင့်ရဲတော့။အဖေကတစ်လျှော
လျှောနဲ့လိုးပေးသမျှ မျက်စေ့စုံမှိတ်ပြီးဇိမ်
နဲ့အရသာယူပြီးအလိုးခံသည်။ဒါလဲ သူ့
စောက်ပတ်ကအငြိမ်မနေနိုင်..အဖေ့လီး
မာမာတောင်တောင် တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီး
ကို သူ့စောက်ခေါင်းကမျှဉ်းပြီးညှစ်ထားမိ
တော့ အဖေ့လီးကြီးကရုန်းရုန်းထွက်ပြီး
အရင်းထိအောင်တစ်ဖုန်းဖုန်း တစ်ဖန်းဖန်း
ပစ်ဆောင့်လိုးခံရပြန်သည်။ဆောင့်လိုး
ပေးလေ ကောင်းလေ…စောက်ရည်တွေ
ချောင်းပေါက်အောင်ယိုစီးကာ အကြိမ်
ကြိမ် အခါခါပြီးနေရသည်။ပြီးနေပါပြီဆိုမှ
သူ့လီးကြီးကဆက်ဆောင့်လိုးပေးနေပြန်
တော့အရသာကောင်းလွန်းလို့ဖင်ကြီးလူး
ကော့နေအောင်ပြန်ပေးမိသည်။
” လိုးပါအဖေရယ်..လိုး..သေအောင်သာ
လိုးပါတော့.. အင့်..အင့် လိုး…”
မအော်နိုင်တော့လို့ တိုးတိုးပြောခာမှ
အဖေကအချက်ငါးဆယ်လောက်အဆက်
မပြတ်ဆောင့်လိုးပြီး လီးရည်တွေပန်းပန်း
ထုတ်တာ စောက်ခောင်းထဲမဆန့်လို့ ပြန်
ပြီးလျှံထွက်လာရသည်။အောင်မယ်လေး
ကောင်းလှချည့်လားအဖေရယ်….
ခြခင် ဆိုင်သိမ်းပြီးပြန်လာတော့အဖေကအိပ်ပျော်ဟန်ဆောင်နေသည်။တံခါးလာဖွင့်ပေးသည့်မြနှောင်းထမီကဇောက်
ထိုး..စောက်ရည်တွေကပေပွနေပြန်သေး
တော့မြခင်ရယ်ချင်လိုက်တာမှပြုံးစေ့စေ့။
တမင်ရွဲ့ ပြီးမကြားတကြားပြောပစ်ခဲ့သည်
” ဟင်း…အိပ်ပျော်တဲ့လူကလဲ..လီးကြီး
တောင်နေလိုက်တာ မိုးထိုးတော့မယ်..ဟဲ့
မြနှောင်း နင်လည်းတူတူပဲ ရေလဲထမီနဲ့
များ မှားပြီးဝတ်လာတာလား..နောက်မှာစိုလို့ ရွှဲလို့်…”
မြနှောင်းလေးတခစ်ခစ်ရယ်ရင်း မြခင်
၏ပုခုံးကိုလက်သီးဆုပ်လေးဖြင့်တစ်ဖတ်
ဖတ်ထုနေတော့ကိုကျော်မြ ကြာကြာဟန်
မဆောင်နိုင်..တစ်ဟားဟားရယ်ပြီး အိပ်
ယာကထ,လာသည်။မြခင်က မြနှောင်းကို
ကလိထိုးပြီးနို့ ကိုဆွဲပြန်တော့ မြနှောင်းက
သူ့အစ်မကိုထမီဆွဲချွတ်သည်။နှစ်ယောက်
သား ဆွဲကြ ရုန်းကြရင်း ထမီတွေမရှိကြ
တော့…စောက်ဖုတ်ချင်းအလှပြိုင်နေကြသလို..။ပေါင်လုံး ပေါင်တန် ကြီးတွေက
ဝင်းဝင်းဖန့်ဖန့် တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် အသား
ပြည့်ပြည့် အရိုးအဆစ်ဆိုတာကိုရှိမှန်းသိ
ွှွှိပေမယ့်မြင်ချင်လို့မှမမြင်ရ..ဖက်ပြီးငုံကိုက်
ပစ်ချင်စရာ.. ။ဖင်လုံးကြီးတွေကလည်း
ကားကားစွင့်စွင့်တုန်ခါလှုပ်ရမ်းနေကြတာ
ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်ချင်စရာပေါ့.။သူတို့ရဲ့
အဖေ လီးကြီးက ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ
တောင်မတ်ပြီးအိပ်ယာထဲကထ,လာတာ
ကိုမြင်တော့ မြနှောင်းက အိပ်ခန်းထဲ ကို
နောက်ဆုတ်ဝင်ရင်း
” အဖေရေ..လုပ်ပါဦးအဖေရဲ့.. ဒီမှာမမ
စောက်မွှေးတွေဆွဲနှုတ်နေလို့..သူ့ဖင်ကြီး
အနောက်ကနေပစ်လိုးပေးစမ်းပါ ”
မြခင်ကလည်း သူ့ညီမစောက်မွှေးတွေ
လိုက်ဆွဲနှုတ်နေတဲ့ပုံနဲ့ဖင်ကြီးကုန်းပြီး အ
ခန်းထဲလိုက်ဝင်နေတော့ စောက်ဖုတ်ကြီး
ကဖင်ဆုံနှစ်လုံးကြားက အနောက်ကို ပြူး
ပြူးဖောင်းဖောင်းကြီးထွက်နေတာပေါ့။
ပေါင်ကြီးတွေကလဲချဲကားပြီး ဖင်လုံးကြိီး
တွေကော့တင်ထားတာမို့ အကွဲကြောင်း
အမြောင်းလိုက်ကြီးကို ဟ,ပြဲပြဲကိုနခမ်း
သားတွေနဲ့မြင်ရတယ်။ဖင်ပေါက်ညိုညို
လေးကလည်းကိုကျော်မြကိုလက်ယပ်ပြ
ခေါ်နေသလိုဆိုတော့ စိတ်မဝေခွဲနိုင်ဘူး
ဖြစ်နေရော..
” ဖင်လိုးရမှာလား..စောက်ပတ်လိုးရမှာ
လား သမီးလေးရဲ့…”
” ဖင် အဖေ ဖင်..ဖင်…ဖင်လိုးပစ်..ဒီမှာ
စောက်မွှေးတွေကုန်တော့မယ် ”
” အဲ့..ဟဲ့..ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း…ခ်ခ်..
စောက်ပတ်လိုးအဖေ..စောက်ပတ်လိုး ခ်ခ်
ခွေးမလေး..ငါဖင်အလိုးခံတာဘယ်တုန်းကချောင်းကြည့်ခဲ့လဲမသိဘူး..စောက်ပတ်
ပဲလိုးပေးပါအဖေရာ..ဟီးဟီး..ခွေးမ ”
” ငြိမ်ငြိမ်နေနော်…လီးကမျက်စေ့မပါဘူး…မငြိမ်ရင်ဖင်ထဲဝင်သွားမှာ..”
” အားဟား…မျက်စေ့ တစ်လုံးပါတယ်
လေ အဖေရဲ့..အဲမျက်လုံးနဲ့ သေချာကြည့်
ပြီးတော့ တေ့လိုးပေးပါ အဖေရယ်..ခ်ခ်..”
ဆွဲရင်းလွဲရင်း ရုန်းရင်းကန်ရင်း ကုတင်
နံဘေးကိုရောက်နေပြီဆိုတော့မြခင်က
ကုတင်ပောင်ပေါ်လက်ထောက်ပြီးဖင်မြှင့်
ကော့ပေးထားလိုက်တာမို့ မြနှောင်ကို ဆွဲမထားနိုင်ပဲလွှတ်လိုက်ရတယ်လေ။သူ့
လက်ကလွတ်တော့မြနှောင်းက သူ့အဖေ
လီးကြီးကိုလက်တစ်ဖက်ကကိုင်..လက်
တစ်ဖက်ထဲကိုတံတွေးထွေးထည့်ပြီးမြခင်
ဖင်ပေါက်ကိုပွတ်ပေးတယ်။လီးကြီးကိုင်
ဖင်ပေါက်မှာတေ့ပေးလိုက်..ဖင်ထဲတံတွေး
ထည့်လိုက် လုပ်နေတော့ မြခင်ကဖင်ကြီး
ရမ်းပြီးရုန်းတာပေါ့။
” ဟဲ့..စောက်ပတ်ကိုပွတ်ပါဟဲ့..စောက်
ပတ်လိုးနော်အဖေ..စောက်ပတ်..ဖင်လိုး
ချင်ရင် မြနှောင်းကိုပါကင်ဖွင့်.. သမီးဒီည
စောက်ပတ်ခံချင်တယ်..စောက်ပတ်တအားရွတယ် အဖေ…”
သားအဖသုံးယောက်တစ်ခိခိနဲ့ပွဲကျနေ
တုန်း ကပ်လျက်အခန်းကမြတင်မနေနိုင်
တော့ပဲထ,အော်တော့မှတိတ်သွားတယ်..
” အဖေရေ…မမဖင်မခံရင် သမီးခံမယ်
သမီးဖင်ကိုလာလိုး..သမီးဖင်လဲပါကင်ပဲ
ဒီဖက်ခန်းလာလိုးအဖေ…”
အဲဒီတော့မှမြနှောင်းက လီးကြီးကိုမြခင်
စောက်ခေါင်းဝ,မှာတေ့ပေးပြီးသူ့အဖေကို
မျက်ရိပ်ပြတော့လီးကြီးကိုအရင်းထိဝင်
အောင်တစ်ဆုံးဆောင့်လိုးပစ်တာမြခင်ခါး
ကြီးကုန်းတက်လာပြီးအော်တော့တာပေါ့။
” အောင်မယ်လေး ယောကျင်္ား..ရက်ရက်
စက်စက်..အား….လိုးဟာ ဒီလောက်ရှိလှ
တာ..လိုး..အသေးလေး နင်မြှောက်ပေး
တာငါသိတယ်…လိုးယောကျင်္ား ဆောင့်..
ဆောင့်..အားဟား ကောင်းတယ် တအား
ကောင်းတယ်..ဆောင့်..အဲလိုပစ်ပစ်လိုး.
တအားကြိုက်တယ်..အင့်.. အာ့..”
ဆယ်မိနစ်လောက်နေတော့မြနှောင်းလဲ
မနေနိုင်တော့ဘူး..
” မမကြီးရေ..မြနှောင်းစောက်ပတ်ကို
ယက်ပေးနော်..အင့်..ယက်..မမ ယက် ”
ကုတင်ပေါ်အမြန်တက်..မြခင်မျက်နှာ
ရှေ့စောက်ပတ်ကြီးဖြဲကားပြီးယက်ခိုင်းနေ
တော့….သူ့စောက်စေ့ကြီးကိုမြခင်အညှိုးနဲ့တအားစုပ်ပစ်တာ…ဖင်ကြီးကော့တက်
လာပါလေရော…

(22)
” လန့်သွားတာပဲ အန်တီကေသီရာ..
ရုတ်တရက်ကြီးလင်မယားနှစ်ယောက်လုံး
ရောက်လာကြတော့အဲဒီနေ့ကလိုးတာများအုပ်ကြီးသိသွားပြီးပြဿနာရှာလားထင်မိ
တာ..တော်သေးတာပေါ့. ”
” အဲလိုတော့်..ယောကျင်္ားများ..အန်တီတဲ့..လိုးတုန်းကတော့ မမ..မမ နဲ့..လိုးလို့
ဝ,သွားတော့အန်တီဖြစ်သွားရော..ဟင်း
အဲ ပါးစပ်ကြီးစောက်ပတ်နဲ့ပွတ်ပစ်ချင်လာ
ပြီ..တကယ်..”
လေးငါးရက်နေတော့အုပ်ကြီးတို့လင်မ
ယားကားကလေးနဲ့မြို့ပေါ်ကဆင်းလာကြ
လို့ရင်ထိတ်သွားမိတယ်။ဒါပေမယ့်ကိစ္စက
ဒေါ်သင်းကြိုင်တို့သားအမိကိစ္စဖြစ်နေလို့
ရင်ထဲအေးသွားပြီး အုပ်ကြီးနဲ့သူတို့သား
အမိဆုံပေးခဲ့တာပေါ့။သူတို့စကားပြောနေ
ကြတုန်း မကေသီက ” ရှုခင်းလေးတွေလှ
လိုက်တာ…ကိုကျော်ကြီးအားရင်လိုက်ပြ
ပေးပါလား..” ဆိုပြီးသူ့ယောကျင်္ားရှေ့မှာ
မျက်ရိပ်ပြခေါ်ထုတ်တာနဲ့နှစ်ယောက်သားစမ်းချောင်းလေးဖက်ဆီလမ်းလျှောက်ရင်း
ထွက်ခဲ့ကြတယ်။
” ဟင်းဟင်း..မမရယ်…စိတ်မဆိုးပါနဲ့..
ဒီလောက်အိုးကောင်းကောင်း ထယ်ထယ်
ကြီးကို မမလို့ခေါ်နေရင်…ခေါ်ရင်းလိုးချင်
လာလွန်းလို့…လီးတောင်လာလွန်းလို့ လူ
ရှေ့သူရှေ့စိတ်ထိန်းပြီး အန်တီလို့ခေါ်ရတာ
ပါ…ဒီမှာကြည့်..”
ပြောရင်းဆိုရင်း လမ်းဘေးမှာရပ်ပြီးလီး
လှန်ပြပေးတော့ တဆတ်ဆတ်တောင်နေ
တဲ့လီးကြီးကိုကြည့်ပြီး အဖြေကိုမကေသီ
ကျေနပ်သွားတယ်။ပြီးတော့မှ နှာထန်နေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့သူ့အနားကပ်လာပြီးလီး
ကြီးကိုလက်နဲ့ဖွဖွဆုပ်နယ် ဂွင်းတိုက်ပေး
တာပေါ့။အုပ်ကြီးတို့လှမ်းကြည့်ရင်မြင်နိုင်
ရပေမယ့်သဲသဲကွဲကွဲတော့မမြင်နိုင်ပါဘူး။
” သူ့လီးကြီးက တကယ်အားရတယ်ကွာ
ဒီလောက်တုတ်တဲ့လီး  မြင်တောင်မမြင်ဖူးဘူး…ကေသီမညာဘူး တကယ်..ကေသီ
လေ အုပ်ကြီးအလစ်မှာ လေး.ငါးယောက်
လောက်ကုန်းဖူးပါတယ် ခ်ခ်..သူ့လိုကြီးတဲ့
သန်တဲ့ ပက်ပက်စက်စက်လိုးတဲ့သူမတွေ့
ဖူးဘူး…အဲနေ့ကလဲ ကေသီက လိုးပေးပါ
တော့လို့လဲပြောရော…ခ်ခ်..သူ့လီးကြီးဝင်
လာကတည်းက…ခ်ခ်… ပြောတော့ဘူး
ကွာ.. မောင်ရာ….”
မကေသီရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့ကိုတစ်ချီ
ပြီးသွားအောင်စောက်ပတ်ယက်ပေးပစ်
ပေမယ့်..မိန်းမတို့သဘာဝအတိုင်းအလိုးမ
ခံရသေးသမျှတော့ဘယ်လောက်..ဘယ်
နှစ်ချီပြီးပြီးကျေနပ်တယ်ရယ်လို့ဖြစ်မလာ
ဘူးလေ။မတင်းတိမ်နိုင်ဘူးပေါ့။ဇွတ်ရော
အတင်းရော..အဓမ္မရော…လိုးပေးပါ..လိုး
ပေးပါနဲ့ တတွတ်တွတ်တောင်းဆိုနေတာ
မို့အုပ်ကြီးသိမှာခပ်ကြောက်ကြောက်နဲ့ပဲ
သူ့ ဖင်ဆုံကြီးဒူးတေ့ပြီးလီးကြီးကိုစောက်
ပတ်ပေါ်အမြောင်းလိုက်တင်ထားပေးရင်း
ခဏအမောဖြေရတယ်။မရပါဘူး..ကေသီ
ကအရမ်းထန်နေပြီ…လီးကြီးကိုင်ပြီးဒစ်နဲ့
သူ့စောက်ခေါင်းဝကိုတေ့မွှေနေတာ ပတ်
ချာလည်နေတာပဲ..။
” သိပ်အားရတာပဲကွာ..သူ့လီးကြီးက
ဆုပ်ထား ကိုင်ထားရုံနဲ့တောင် ပြည့်စုံနေ
သလိုပဲ..သိပ်ကြိုက်တာပဲကွာ..ကေသီ့
ဖင်ကြီး စောက်ဖုတ်ကြီးတွေ ဒီလီးမျိုးနဲ့မှ
အားရမှာ.. ထည့်ပေးကွာ..ထည့် ”
ကိုကျော်မပြောမဆိုနဲ့ဆတ်ကနဲဖင်တစ်
ချက်တွန့်လိုက်တော့လဒစ်ကြီးစောက်ပတ်
ထဲမြုပ်ဝင်သွားတာ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကြွ
တက်လာပြီးဖောင်းဖောင်းမို့မို့ဖြစ်လာလေ
သလားတောင်ထင်ရတယ်။ကေသီ့ခမျှာလဲ နင့်ကနဲစည်းစည်းပိုင်ပိုင်ဝင်ချလာလို့
အမှတ်တမဲ့အော်မယ်လို့ပြင်လိုက်ပြီးမှအုပ်
ကြီးတို့ကြားသွားမှာစိုးရတာကိုသတိရပြီး
ပါးစပ်ကိုလက်ဝါးလေးနဲ့အချိန်မီပိတ်လိုက်
ရတယ်။အီး….ကနဲသံရှည်ဆွဲပြီးထွက်လာ
တဲ့လည်ချောင်းသံကိုတော့မတားဆီးနိုင်
တော့ဘူးပေါ့။တနှာရှိန်ကအတိုင်းအဆမဲ့
ထိုးတက်လာလေတော့မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်ပြောင်လက်နေပြီးဇောထက်သန်နေ
တာသိပ်သိသာလွန်းတယ်။အဲဒီတနှာဇော
ဆိုတာကအလွန်ကူးစက်မြန်တဲ့သဘာဝရှိ
လေသလားမသိပါဘူး..ကိုကျော်လည်း
လီးကြောတစ်လျှောက်သွေးတွေတအား
ထိုးတက်လာပြီးတဒိတ်ဒိတ်ခုန်တက်လာ
လို့ လီးအရင်းထိတစ်ချက်ထဲဆောင့်သွင်း
ပစ်တာ ကေသီ့ခြေထောက်တွေမိုးပေါ်
ထောင်..ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြစ်နေပြီးဖင်
ကြီးရမ်းနေရော။လက်တွေကလည်းအား
ပြုဆွဲစရာရှာမရလို့မွေ့ယာခင်းကိုဆုပ်ဆွဲ
ထားပြန်တော့မွေ့ယာခင်းလဲကျေမွတွန့်
လိပ်ပြီးပါလာတယ်။စောက်ခေါင်းအနား
သားတွေတောင်သူ့လီးကြီးနဲ့လိပ်ပြီးပါလာ
သလားလို့တွေးမိတော့စောက်ရည်တွေက
အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိ စိမ့်ယိုထွက်လာပြန်
တာအံ့ဩစရာသိပ်ကောင်းတာပဲ။
သိပ်အံ့ဩချိန်မရလိုက်ပါဘူး။ကိုကျော်
ကသူ့လီးကြီးအဆုံးထိသွင်းပြီးတာနဲ့ချက်
ချင်းပဲ အချက်ပေါင်းငါးဆယ်ခြောက်ဆယ်
လောက်ဆက်တိုက် ဆက်တိုက် ပြင်းပြင်း
သွက်သွက်ကြီးဆောင့်လိုးပေးတာကေသီ
စောက်ဖုတ်ကိုဖွတ်ဖွတ်ကျေသွားတာပဲ။
စောက်ရည်တွေအလိုက်တသိထွက်နေကြ
လေတော့ ပြွတ်ပြွတ်စွတ်စွတ်ဖတ်ဖတ် နဲ့
အသံတွေမရပ်မနား ထွက်နေအောင်လိုး
ပေးတာတာ သိပ်ခံလို့ကောင်းတာပဲ။ပေါင်
ကြီးတွေအတတ်နိုင်ဆုံးဖြဲကားပြီးစောက်
ပတ်ကြီးကိုသူလိုးလို့ကောင်းအောင်ဖွင့်
ပေးထားပစ်တာလေ…။အချက်ခြောက်
ဆယ်လောက်အဲလိုဆောင့်လိုးပေးတော့
ကေသီတအားကောင်းနေတုန်းနှစ်ချက်
သုံးချက်လောက် ခပ်ဆိုင်းဆိုင်းကြီး ပစ်
ပစ်ဆောင့်လိုးပေးပြီးကေသီ့နို့ တွေကိုနယ်
ရင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ချေရင်း တစ်ချက်ချင်း
လီးကိုရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်ပြီးလိုးပေးပြန်တာ
အိုဟိုး…ဒါလဲ တစ်ချက်ချင်းကိုထိထိမိမိ
သိနေပြီးကောင်းနေရပြန်တာပာပဲရှင်။သူ့
လီးကြီးကိုခဏခဏခေါင်းထောင်ကြည့်မိ
တယ်။ကေသီ့စောက်ခေါင်းထဲသူ့လီးကြီးနဲ့
လိုးပေးနေတာ..ဝင်နေထွက်နေတာကို
ကေသီ့မျက်စေ့နဲ့ကိုကိုယ်တိုင်သိပ်ကြည့်
ချင်မြင်ချင်တာပဲ။သူက ကေသီ့ကြောကို
သိတယ်..လူပါးကြီး..မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး
” မြင်ချင်တာလား” လို့မေးတော့ခေါင်းငြမ့်
ပြလိုက်တယ်လေ။ဒါနဲ့ နို့ တွေနယ်နေတဲ့
သူ့လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီးနောက်စေ့ကိုသူ့
လက်ပတ္တာယှက်နဲ့ဆွဲထူပြီးသွက်သွက်ကြီး
ထပ်လိုးပြပေးတာ..အားရလိုက်တာလေ..
အော်နေရတာပဲ။အုပ်ကြီးကြားလဲမတတ်
နိုင်ဘူး..သူ့ကိုလဲသတိမရမိတော့ပါဘူး။
လီးရည်အနှစ်တွေစေးကပ်နေတဲ့သူ့လီး
တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ကြီးကေသီစောက်ခေါင်း
ထဲဝင်နေထွက်နေတာကိုအငမ်းမရစူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်ရင်းပါးစပ်ဟ,အသက်ရှူနေရ
တော့တာပါပဲ…
” လိုး လိုး မောင်..သိပ်ကောင်းတယ်..
ကေသီကြိုက်တယ်မောင်..သိပ်ကြိုက်..
သိပ်ကြိုက်တယ်..သွက်သွက်.သွက်သွက်
အား. ဆောင့်ပါမောင်. လိုး လိုးပါမောင်..
ကေသီပြီးချင်ပြီ..အားဟား..ပြီးပြီ  ပြီးပြီ…
ကေသီပြီးပြန်ပြီမောင်ရယ်…တစ်ချက်နှစ်
ချက်လောက်တအားပစ်ဆောင့်ပြီး ကပ်
ထားပေး…အာ့ အား…”

(23)
အဲလို.. အဲလို ခ်ခ်…သူနဲ့အလိုးခံရတော့မှပဲ ကေသီလဲ လီးအရသာနဲ့ လိုးအရသာကို ကောင်းကောင်းသိသွားပြီး သူနဲ့အလိုးမခံရမနေနိုင်အောင်စွဲသွားမိပြီဆိုတာတစ်
ဖြည်းဖြည်းမှသိလာတာ။သူ့အလိုးမခံရရင်
အလိုလိုနေလို့မရတော့ဘူး..မြင်မြင်သမျှ
စိတ်တိုင်းမကျသလိုဖြစ်လာတော့တာပဲ။
နှစ်ရက် သုံးရက် ကြာတော့သည်းမခံနိုင်
တဲ့အထိဖြစ်လာတယ်လေ…ဒါနဲ့ပဲအုပ်ကြီး
ကိုတစ်ဖက်လှည့်နဲ့ခေါ်ပြီးသူ့ဆီအရောက်
လာခဲ့တာပေါ့။အောင်မယ်လေး…ဖြစ်ပျက်
နေလိုက်တာ ဒီရောက်မှပဲ လူကို အန်တီ
တဲ့…ခ်ခ်။ပြောရက်လိုက်တဲ့ပားစပ်.စပ်ပတ်
နဲ့ကို ဗျင်း ဗျင်း နဲ့နေအောင်ပွတ်ပစ်ချင်မိ
တယ် သိလား…ခ်ခ် ။
ခုလဲ သူကလီးကြီးလှန်ပြနေမှတော့နေမထိထိုင်မသာဖြစ်လာပြန်လို့..သူ့အနားအသာကပ် လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးအားမ
လိုအားမရနဲ့ဂွင်းတိုက်ပေးနေမိတယ်။ဖြစ်
နိုင်ရင်စုပ်တောင်စုပ်ပစ်ချင်တာ.အုပ်ကြီး
တို့မြင်နိုင်တာမို့ ကပ်ပြီးကိုင်ရုံ ဆွရုံနဲ့ ဂွင်း
တိုက်ပေးရုံပဲလုပ်နေရတာ။သိပ်ကျေနပ်
လွန်းလှတာတော့မဟုတ်ဘူး။ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာကကေသီပြောနေတာကိုမယုံသလို ပြုံးထေ့ထေ့လား မဲ့တဲ့တဲ့လား.လုပ်
နေတော့စိတ်မလုံဘူး။
” ဘာလဲကွာ..လူကိုမယုံသလိုလိုနဲ့..သူ
များကိုဘာပြောချင်လို့လဲ ပြော..ဘာမယုံ
တာလဲ…”
သူ့သိက္ခာကိုစော်ကားသလိုလဲဖြစ်မှာစိုး
လို့ကိုကျော်တုန့်ဆိုင်းဆိုင်းနဲ့မပြောတော့ပါ
ဘူးလို့နေပေမယ့် သူကဇွတ်အတင်းပြော
ခိုင်းနေလို့ မပြောချင်ပြောချင်ပုံစံနဲ့..
” ဟိုလေ…လေး.ငါးယောက်လောက်ပဲ
ဆိုတော့..အင်..ဟို..ဟီးဟီး..မဖြစ်နိုင်ဘူး
လားထင်လို့..ပြီးတော့..ဟို..ဗိုက်လဲမကြီး
ဘူးဆိုတော့..မြုံနေသလားလို့..ဟီးဟီး ”
တော်သေးတယ်..သူစိတ်မဆိုးဘူး..ပြုံး
ပြီးတော့ ပြန်မေးတယ်လေ.
” ခ်ခ်..ဒီခေတ်ကြီးမှာ ဗိုက်မကြီးတာက
ဆန်းလို့လား ဆေးစားထားရတာပေါ့ ဟီး.
သူနဲ့တော့ဘာဆေးမှမစားမိဘူး..ကြီးရင်
လဲကြီးပစေပေါ့..ဗိုက်ကြီးအောင်လိုးကွာ
သွေးမဆုံးသေးဘူး..ဒါနဲ့.ဘယ်နှစ်ယေါက်
လောက်အလိုးခံခဲ့တယ်ထင်နေလို့လဲ..သူများသားသမီးကို..ခ်ခ်..”
” အဟဲ…ဒီလောက်မိုက်.ဒီလောက်အိုး
ကောင်းပြီးနယ်စုံရောက်နေရတာလေ..
ထန်တာကလဲအထန်ကြီးဆိုတော့ နဲနေသ
လားလို့..ဟီးဟီး.စိတ်မဆိုးနဲ့နော် ”
” ခ်ခ်..ဆိုးပါဘူး..ဟီဟိ..သူတကယ်မ
လွယ်ဘူး…ဒါပေမယ့်အဲဒါတွေကပြီးခဲ့ပြီပဲ
ကွာ..ဘာမှဟုတ်တာလဲမဟုတ်ပဲနဲ့မနာလို
ဖြစ်နေတာ..ခ်ခ်..”
” နှမျှောတာပါ….”
” အိုး…သူ့မယားလဲဟုတ်ပဲနဲ့..ခ်ခ်..သူ
အခုလိုးချင်တဲ့အချိန်လာလိုးလို့ရနေပြီပဲ
ကျေနပ်ပေါ့..ဒါပဲနော် တစ်ပါတ်နှစ်ရက်
တော့အနည်းဆုံးတက်လာခဲ့..မြမြဦးလဲရှိ
သေးတယ်…သူများသဝန်တိုဖို့ထားဦး ”
ဒီလိုနဲ့ပဲ အုပ်ကြီးတို့ပြန်မယ်ဆိုလို့မချင့်
မရဲနဲ့ပြန်ခဲ့ရတယ်။သိပ်တော့ မကျေလည်
ချင်လှဘူး။ကိုယ့်သားအဖချင်းလိုးနေကြ
တဲ့ကိစ္စကို သတိပေးသလိုလိုနဲ့ထည့်ပြော
တာဆိုတော့ အားနည်းချက်ရှိတဲ့သူပီပီ စိုး
ရိမ်မိတယ်။ရိုးရိုးသားသားပြောတာဖြစ်ချင်
လဲဖြစ်နိုင်သလို အကြပ်ကိုင်တဲ့သဘောများ ပါလေမလားလို့တွေးပြီးစိတ်ထဲမှာခိုးလိုးခုလုဖြစ်ကျန်ခဲ့တယ်။သူ့ကို လိုးရမှာကို
တောင်ကြောက်လဲကြောက်သွားမိပြီးဆုပ်
လည်းစူး စားလည်းရူး ဖြစ်သွားတာပေါ့။သူ့ကုတင်ပေါ်ရောက်သွားပြီးသူ့ကိုလိုးပေး
နေတဲ့အချိန်တွေမှာတော့ အပေးကောင်း
လွန်းလို့ကြောက်စိတ်မရှိတော့ပဲအားလုံး
မေ့နေပြီး ပက်ပက်စက်စက် လိုးပစ်ခဲ့မိ
တာချည့်ပါပဲ။ရှဉ့်လည်းလျှောက်သာ ပျားလည်းစွဲသာ သူ့သဘောသူ့အကြိုက် ကို
လိုက်လိုးပေးရင်း နောက် နှစ်လ သုံးလ
နေတော့မှ သူဗိုက်ကြီးနေပြီ..သူ့မိဖရဲ့အိမ်
မှာကလေးပြန်မွေးမယ်  လို့ဝမ်းသာအားရ
လာပြောပြတော့မှသက်ပြင်းချနိုင်တော့တယ်..။ဟူး …တစ်ချက်တည်းနဲ့လန့်သွားတာပဲ..။
အဲဒီနောက်ပိုင်းတော့ ကိုကျော်ငြိမ်ဆင်း
သွားသည်။မသင်းကြိုင်တို့သားအမိလည်း
ပြန်သွားပြီ..မြမြဦးနှင့်မြတင်တို့လည်းဗိုက်
တွေကြီးကုန်ကြပြီဆိုတော့…မငြိမ်လို့လဲမ
ရ။ကျန်သည့်သမီးနှစ်ယောက်ကမီးခဲတွေ.
သူတို့အဖေကိုအထိမခံ။မြခင်ကကြမ်းသလို မြနှောင်းကလည်း ကျောင်းကိုတောင်
မသွားတော့ပဲ အလိုးခံသည်။ဒီလိုနဲ့..
သင်္ကြန်ရောက်ခါနီး..နယ်အော်ဒါတွေ
များလို့ညကြီးမိုးချုပ်ခါနီးမှာထုံးဖောက်ပြီးသားတွေကို နယ်ပို့ပါကင်တွေထုပ်နေဆဲ
မြနှောင်းကဧည့်သည်ရောက်နေကြောင်း
လာပြောသည်။အိမ်ရှေ့ထွက်ကြည့်တော့
သူ့မယား မလေးရီ၏ ပထမလင်နှင့်မွေးခဲ့
သည့်သမီး…နှင်းရီ ။သူနှင့်မလေးရီညား
တုန်းက နှင်းရီလေးအသက်ရှစ်နှစ်လား..
ကိုးနှစ်လားပဲရှိဦးမည်။သူက သူ့အဖေဆီ
မှာကျန်ခဲ့ပြီး ခဏခဏတွေ့ကြပေမယ့် နီး
စပ်မှုမရှိခဲ့ပါ။သူ့အစ်မနှင်းကြည်နှင့်လည်း
အတူတူပါပဲ..ကိုယ်က ကြာကူရီ ပထွေးမို့
သူတို့က သိပ်မကြည်ကြ။ခုတော့ နှင်းရီက
အသက် သုံးဆယ်ပိုပိုလောက်တော့ရှိပြီ
ထင်သည်..ကိုယ်လုံးကိုယ်ပောက်ကမအေ
တူတွေ..မြခင်တို့မြတင်တို့နှင့်တစ်ပုံစံထဲ။
မလေးရီ ဒီအရွယ်လောက်မှာသူနဲ့ညားခဲ့
ကြတာမို့ သူ့စိတ်ထဲမလေးရီများလားလို့
တောင်ဝိုးတဝါးထင်လိုက်မိသေးသည်။
ကြားရသလောက်တော့သူ့လင်ကနယ်စပ်
ဖက်မှာလူမိုက်လုပ်စားပြီးသူကသစ်သီးပဲ
လက်လီရောင်းနေသလိုလို..အဆင်ပြေ
နေကြသလိုလို ကားသမားတွေဆီက သ
တင်းကြားခဲ့သည်။
” လေးလေး..နှင်းရီ လေးလေးတို့နဲ့လာ
နေမလို့..အဖေလဲသေတာကြာပြီ..လင်လဲ
ဟိုဖက်မှာအသတ်ခံရလို့သေပြီ..အစ်မလဲ
သိပ်အဆင်မပြေဘူး…လေးလေးပဲအဆင်
ပြေတာ..ကျန်တာတွေနောက်မှမေးတော့
ကားခ နှစ်သောင်းအရင်ပေးလိုက်ဦး.ကား
ဆရာရေ..ဒီမှာကားခ…”
အဲဗျား…ဟုတ်နေပြီ။သားအဖ မျက်နှာ
ချင်းဆိုင်မျက်လုံးတွေပြူးပြီးငွေနှစ်သောင်း
ထုတ်ပေးလိုက်ရသည်။သူတို့ညီအစ်မ က
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မမှတ်မိကြ။ဒါ
ပေမယ့် နှင်းရည်ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့လေးလေး
လို့ခေါ်သံကြားတော့မြနှောင်းချက်ချင်းသိ
လိုက်သည်။
” လေးလေးက မိန်းမပွေတုန်းလား..ဒါ
လေးလေးမိန်မလား..ဒီလောက်ငယ်ငယ်
လေးယူထားသတဲ့ အံ့ရော.. ”
” သေပါပြီဟာ…ဒါနင့်ညီမအငယ်ဆုံးဟ
နင်နဲ့တော့ငါစိတ်ညစ်ပါပြီ..ကားဆရာ..
ကားဆရာ..ပြန်ခေါ်သွားဗျာ  ရော့အပြန်
ကားခနှစ်သောင်း…”
နှင်းရည်ကမျက်နှာငယ်လေးနှင့်ပြန်ပြီး
တောင်းပန်နေသလိုမြနှောင်းကလည်းသူ့
အစ်မကိုသနားနေပြန်သည်။ကိုကျော်မြ
တွေဝေနေဆဲ မြတင်ကထွက်လာပြီးသူ့
အစ်မနှင်းရည်ပစ္စည်းတွေအိမ်ထဲသို့သယ်
ွှသွားတော့….

(24)
နှင်းရည်သူ့ပထွေးကိုငယ်ကတည်းက
ကြည်တာမဟုတ်။အမေကတန်းတန်းစွဲယူ
သွားလို့သာလက်လျှော့ခဲ့ရပေမယ့်တွေ့ကြ
တိုင်းဘုနဲ့ဘောက်။ကြာကူရီ လို့တောင်မှ
ပက်ပက်စက်စက်ခေါ်ခဲ့သည်။ခုထိလည်း
အထက်စည်းကပဲ ဆက်ဆံချင်နေတုန်းမို့
ရောက်ရောက်ချင်းပြန်နှင်ထုတ်ခံရတော့
တော်တော်အောင့်သွားသည်။သူ့အမှားမို့
သာပြန်တောင်းပန်ခဲ့ရသည် စိတ်ထဲတော့
မကြည်။မဆင်မခြင် အဖေနဲ့သမီးကိုပြန်
ပေးစားမိတာတော့ သူ့အမှား။ပြန်ထွက်ခဲ့
ရအောင်ကလည်းသွားစရာမြေမရှိသလို
စားစရာငွေလည်းမရှိ။ခပ်အောင့်အောင့်နဲ့
ခေါင်းငုံ့လိုက်ရသည်။
ကိုကျော်မြအနေအထိုင်ကျဉ်းသွားတာမို့နှင်းရည်ကိုလက်မခံချင်။သူ့သမီးတွေက
တော့အစ်မဆိုတဲ့သွေးသားတော်စပ်မှု
ကြောင့်ထင်ပါရဲ့ခါးခါးသည်းသည်းမရှိကြတဲ့အပြင်သနားနေကြတာကိုအကဲခတ်မိ
သည်။သူကိုယ်တိုင်ကလည်းလက်မခံချင်
ပေမယ့် ဖင်ကြီးနို့ကြီးတွေကြည့်ပြီးလီးက
တောင်ချင်နေတော့အခက်။ဒီလိုနဲ့သင်္ကြန်
ရောက်လာခဲ့ရတော့အလုပ်မရှိအကိုင်မရှိ
နှင်းရည်က အခါကြီးရက်ကြီးဘီယာဆိုင်
ဖွင့်ချင်သည်။အချိန်အခါရယ်..နေရာရယ်
အခြေအနေရယ်..မလွယ်ဘူးနော် လို့တား
ပါလျက် အားသန်နေတော့အရင်းအနှီး
ထုတ်ပေးလိုက်သည်။နှစ်ရက်လောက်လုံး
ဝရောင်းကောင်းတော့ နောက်တစ်ရက်
အရက်နှင့်အမြီးပါတင်ရောင်းသည်။အမျိုး
သမီးတောင့်တောင့်လှလှရောင်းနေတဲ့ယမကာဆိုင်..သင်္ကြန်ရက်..လုံခြုံရေးက
လုံးဝမရှိ..မူးပြီးရေပက်တာဆိုဒီလောက်မ
ပြောသေးပါ။ခုတော့ အရက်မူး ရေပက် နို့
ဆွဲခံရရုံမက စောက်ပတ်ပါဝိုင်းနှိုက်ခံသမို့
နှင်းရည်တစ်ချက်တည်းလန့်ပြီးအိမ်ထဲဝင်
ပြေးသည်။ကိုကိုမူးတို့က ဂွင်ပဲဆိုပြီးအိမ်
ထဲထိလိုက်လာတော့ ကိုကျော်ပဲဖြေရှင်းရ
တာကံကောင်းလို့လူသတ်မှုမဖြစ်ခဲ့။ကိုမူး
တို့လူအုပ်စုတောင့်တော့ နည်းနည်းလေး
တော့ခံလိုက်ရသည်။အကျယ်အကျယ် မ
ဖြစ်ရအောင်ရပ်ကွက်ရုံးမှာပဲဖြတ်ခဲ့ပြီးမျက်
ကွင်းညိုညိုနဲ့ပြန်ခဲ့ရတော့နှင်းရည်ခေါင်းငုံ့
ပြီးဝပ်ဆင်းသွားတာပြန်မထောင်နိုင်တော့ပါ။အိမ်ရောက်လို့ဆေးထည့်ပေးပါရစေဆိုလဲအထိမခံ..သူ့သမီးမြနှောင်းနဲ့ပဲအော်နေ
ညည်းနေသံကြားရတော့ အပြစ်ကပိုကြီး
နေသလိုခံစားရသည်။ညနေ..ထမင်းစား
ပြီးသမီးတွေကွမ်းယာဆိုင်ခွဲကိုသွားတော့
ကိုကျော်ထိုင်နေတဲ့ကွမ်းယာခုံ နံဘေးကိုအသာကပ်ပြီးတက်ခဲ့သည်..။နံဘေးက
ခွေးခြေပုလေးမှာထိုင်ပြီး…
” လေးလေး..အနာသက်သာရဲ့လား
ဟင်…ဆေးထည့်ရအောင်နော်..”
အသံက အရင်လိုမဟုတ်။တိုးတိုးလေးနှင့်နူးနူးညံ့ညံ့လေးမို့ပြန်ပြောရမှာအား
တောင်နာသသည်။
” အနာဆိုမှတော့ နာတာပဲပေါ့ဟာ..
ဆေးလဲမြနှောင်းထည့်ပေးသွားပါပြီ..မလို
သေးပါဘူး..”
ပြန်ပြောရင်း အားနာစိတ်နဲ့မျက်လုံးဝင့်
ကြည့်လိုက်တော့…ဟိုက် စွပ်ကျယ်ကြီးနဲ့
ပါလား…နွေရာသီမို့ ပူတာကတော့ပူတာ
ပေါ့..ဒါပေမယ့်သူတို့မိန်းမတွေဝတ်တဲ့စွပ်
ကျယ်က ရင်ပိုပူစေတာသူတို့မသိကြတာ
လား..သိလျက်နဲ့ဝတ်တာလား..။အပူဒဏ်
ကြောင့် ကိုရွှေလီးက ထောင်းကနဲတောင်
လာလို့လက်တစ်ဖက်ကအလိုအလျောက်
ဖိလိုက်သည်။နို့ ကြီးတွေက မကြည့်ရဲစရာ
ကြီးပါတယ်ဆိုမှ စွပ်ကျယ်အဝိုက်ကအိုက်
ကျနေတော့..နို့သီးခေါင်းကလွဲရင်အားလုံး
မြင်ရသည်။နေစားတဲ့အသားအရောင်..
ဘော်လီကြိုးရာအဖြူကြောင်းဖွေးဖွေး နဲ့
နို့လုံးပေါ်ကရင်ပုံရာဝင်းဝင်းတွေက ဇွတ်
အတင်းဖမ်းစားထားတော့မျက်လုံးကိုချက်
ချင်းမဖယ်နိုင်။
” လေးလေးရယ်..နှင်းရည်ကြောင့်ဖြစ်ခဲ့
ရတာ..နှင်းရည်ဒီလောက်လေးမှပြန်ပြီးပြုစုခွင့်မရရင်..ဘယ်လိုလုပ်စိတ်ကောင်းနိုင်
မှာလဲ…ဆေးလေးတော့ထည့်ပေးချင်တာ
ပေါ့…နှင်းရည်ကိုစိတ်ဆိုးနေလို့လား..”
” အာ..စိတ်မဆိုးပါဘူး. လုံးဝစိတ်မဆိုး
ဘူး…ဒါငါ့ဝတ္တရားပဲ နင်တို့ဒုက္ခရောက်နေ
တာကိုငါထိုင်ကြည့်နေရမှာလား..ဒါပေမဲ့
ငါက နင့်ပထွေးလေဟာ…တော့ရုံသင့်ရုံပဲ
နေတာကောင်းပါတယ်..”
နှင်းရည် ငိုင်သွားသည်။ပထွေးမို့အနေအထိုင်ဆင်ခြင်ဖို့ငယ်ကတည်းကခပ်စိမ်း
စိမ်းနေခဲ့သည်။အားကိုးစရာမရှိလို့ တစ်
ခဏလာနေမယ်ဆုံးဖြတ်တုန်းကလည်းဒီ
အချက်ကိုစဉ်းစားပြီးသားပါ။ပထွေးဆိုပေ
မယ့်အသက်ကသိပ်မကွာ..ကွာလှ ခုနစ်
နှစ်ပေါ့..သူကမုဆိုးဖို ကိုယ်ကမုဆိုးမ..ဒါ
တွေကြိုတွေးခဲ့ပြီးသားမို့ ခပ်ကင်းကင်းနေ
နိုင်ဖို့ကိုယ့်ဖက်ကပြင်ဆင်ခဲ့သည်။သူ့အ
နေနဲ့လည်း ဒီနေ့ထိမဆိုးပါ။ဘာတစ်ခုမှ
ပြောမှားဆိုမှားမရိုးသားတာမပြခဲ့။အသား
ချင်းထိအောင်မတော်တဆလိုလို..တမင်
လိုလို ကြိုးစားဖို့ဝေးလို့ ကိုယ်ကထိချင်ထိ
ပါစေ..ဒဏ်ရာလေးဆေးထည့်ပေးပါရစေ
ဆိုတာကို မယားပါသမီးမို့ ဆိုတဲ့ဆင်ခြေနဲ့
ရှောင်ထွက်သွားသည်။ဒါပေမယ့်..နည်း
နည်းလေးပြလိုက်လို့လားတော့မသိ..သူ့
လီးကြီးထောင်းကနဲထောင်တက်လာတာ
ကိုတော့ ဖျတ်ကနဲမြင်လိုက်သည်။သူက
လက်မြန်မြန်နဲ့ပြန်ဖိထားလို့သာပေါ့..ဒီလို
မှမဟုတ်လျင် ခုချိန်ထိတောင်မတ်နေတာ
မြင်နေရမှာသေချာသည်။အင်းလေ..စဉ်း
စားပါဦးမယ် ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ မတ်တပ်ရပ်
ရင်း မိန်းမသားတို့သဘာဝမို့ နောက်ထပ်
တစ်ချက်လောက်ထပ်ပြချင်စိတ်ပေါ်လာ
သဖြင့်ထမီထဲ ပိုးကောင်မွှားကောင်ပဲ ဝင်
နေသလိုလိုငုံ့ကြည့်ရင်းတစ်ချက်နှစ်ချက် အထက်နဲ့အောက် ခါပြီးဝတ်လိုက်သည်။
နှင်းရည်အိမ်ထဲပြန်ဝင်တော့မှာပဲ ဟူသောအတွေးကြောင့်လီးကိုဖိထားသည့်လက်
ဖယ်ပြီးမျက်နှာကချွေးတွေကိုလက်ခုံဖြင့်သုပ်နေဆဲ ထမီကြီးဖြေလျော့ပြီးဗိုက်သားဝင်းဝင်းတွေ..ဆီးခုံပေါ်ကစောက်မွှေးမဲမဲ
တွေမြင်ရလောက်အောင်ဖြည်းဖြည်းချင်းခါနေပြန်တော့..စောစောကငြိမ်သွားသည့်လီးကြီးဖျောင်းကနဲတစ်ဟုန်ထိုးတောင်လါ
ကာဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲမာန်ဟုန်တင်းပြ
နေတာကိုအချိန်မီမတားနိုင်တော့ပါ။
” ဆေးက မြနှောင်းလိမ်းထားပေးပြီးပြီ
ဆိုလည်း..ညအိပ်ခါနီးလိမ်းရင်တော့နှင်း
လိမ်းပေးပါရစေလေးလေးရယ်..ဟို..ခွင့်
လွှတ်ပေးပါလို့တစ်ဖက်လှည့်အဓိပ္ပါယ်နဲ့
ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး..တကယ်ပြုစုပေး
ချင်လို့ အခွင့်အရေးတောင်းတာပါ..လေး
လေးလိုဝတ္တရားမို့ ဆိုတာမျိုးလဲမဟုတ်ဘူး
ပထွေးနဲ့မယားပါသမီး ဆိုတာကိုလဲခဏ
တော့မေ့ထားပြီးသားအဖအရင်းလိုနေပစ်
ချင်လို့ပါ..နော် လေးလေး…”
နှင်းရည်ကသူ့လီးကြီးကိုခိုးကြည့်နေပြီး
ပြောသွားပေမယ့်..ဘာတွေပြောသွားလဲ
ဆိုတာကိုကျော်မြမသိလိုက်ပါ။သူ့မျက်စေ့
ထဲမှာနှင်းရည်ရဲ့ဝမ်းပျဉ်းသားဝင်းဝင်းလေး
နှင့်စောက်မွှေးအုံမဲနက်နက်ကြီးကိုပဲမြင်
နေရင်းကျန်ခဲ့သည်။

(25)
ည ကွမ်းယာဆိုင်သိမ်းတော့မြတင်က
ဗိုက်ကြီးကားကားနဲ့ကူသိမ်းပေးနေတာကို
နှင်းရည်မကြည့်ရက်လို့သိမ်းကူသည်။ကို
လီးတောင်က တစ်ချက်လေးတောင်လှည့်မကြည့်လေတော့ နှင်းရည်အလိုလိုအား
ငယ်လာပြီးမျက်ရည်ဝဲသည်။မီးအလင်း
ရောင်ခပ်ဖျော့ဖျော့အောက်မှာနှင်းရည်၏
မျက်ဝန်းစိုတောက်တောက်ကိုမြင်တော့
မြတင်စိတ်မကောင်း။
” နေ့ခင်းက ဗယုတ်သုက္ခဖြစ်ထားတော့
မမနှင်းရည်တစ်ယောက်တည်း အခန်းထဲမှာအိပ်လို့အဆင်မပြေလောက်ဘူး..အရှေ့
ခန်းပဲထွက်အိပ်တာကောင်းမယ် ”
နှင်းရည်ရောက်ပြီးနောက်တစ်နေ့မှာပဲ
မီးဖိုခန်းအဖီမှာအလယ်ကကန့်ပြီးအခန်းဖွဲ့
ပေးထားခဲ့သည်။ဒီညတော့နှင်းရည်လည်း
တစ်ယောက်ထဲမအိပ်ရဲတော့တာအမှန်။
တွေးမိတော့ကျောကလေးချမ်းစိမ့်စိမ့်.ပုခုံး
လေးနှစ်ဖက် ဆတ်ကနဲ ကျုံ့ တွန့်သွားရပြီး
ကြက်သီးလေးဖျဉ်းကနဲထ,သွားမိသည်။
ကိုကျော်မြက ဘာမှဝင်မပြော။ဘယ်ပြော
ပါ့မလဲလေ..သူအိပ်တဲ့နံဘေးကိုနှင်းရည်
လာအိပ်မှာ မအိပ်နဲ့ပြောလဲအခက်..အိပ်
ပါ ပြောလဲ အခက်။မြခင်နဲ့မြနှောင်းတို့ပြန်
လာကြတော့လို့တိုင်ပင်ပြန်တော့လဲ ဒီလိုပဲဖြစ်သင့်တာမို့ နှင်းရည် ကိုကျော့်နံဘေး
ကိုရင်ခုန်ခုန်နဲ့လာအိပ်သည်။နံဘေးဆိုပေ
မည့်သုံးပေကျော်ကျော်လောက်တော့ဝေး
ပါလိမ့်မည်။ခြင်ထောင်ကိုယ်စီထောင်ပြီး
အိပ်ကြပေမယ့် လူးရင်းလှိမ့်ရင်းဒီဖက်ဝင်
လာရင်ဖြင့်…ဟီဟိ။လင်ယူခဲ့တာဆယ်နှစ်
ကျော် ဆယ့်ငါးနှစ်မှာ ဒီအတွေးမျိုးတစ်ခါမှမတွေးခဲ့ဖူးတော့ ရင်ထဲမှာအပျိုစင်ဘဝပဲ
ပြန်ရောက်သွားသလိုလို..ဘာလိုလို..။
ကိုကျော်ကရော…ဘာထူးမှာမို့လဲ။ဒီဖင်
ကြီးကြီး မယားပါသမီးကိုမြင်ခဲ့ကတည်းက
သွားလေသူမယားကြီးကိုတောင်ပြန်မြင်ရ
သလိုခံစားခဲ့လိုက်ရ ဖူးသည်။အသက်က
ခပ်ငယ်ငယ်.အားကောင်းမောင်းသန်နဲ့ သူ့
လိုပဲဖင်ကြီးမ..မလေးရီကိုနေ့မရှောင် ည
မအိပ် ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ အားရပါးရလိုးခဲ့ရတဲ့
အတိတ်ကပုံရိပ်တွေ အသစ်ဖြစ်လာလွန်း
လို့ သူ့ဖင်ကြီးကိုကြည့်ကွက်ကြည့်ကွက်နဲ့
စိတ်ကိုမနည်းချိုးနှိမ်ခဲ့ရသည်။လစ်တိုင်း
ခိုးကြည့်..ခိုးကြည့်တိုင်းလီးတောင်..ရပေ
မယ့်မယားပါသမီးကအကြောတင်းတင်းမို့
ငါ့လီးအလကား ဖြစ်ခဲ့တာအကြိမ်ကြိမ်။အ
ခုလို ရှောင်မရ တိမ်းမရ အတူယှဉ်အိပ်ကြ
ရတော့ မျက်စေ့မှိတ်ထားပေမယ့်သူတမင်
ပြသလိုဖြစ်ခဲ့တဲ့ စွပ်ကျယ်ပါးပါးထဲကနို့လုံး
ကြီးတွေ..လျပ်တပြက်မြင်ခဲ့ရတဲ့ဆီးခုံမို့မို့
ပေါ်ကစောက်မွှေးအုံထူထူမဲမဲကြီးတွေက
မျက်လွှာကြားမှာနေရာယူပြီး လီးဒုက္ခတွေ့
နေရသည်။ဖတ်ကနဲ အသံကြားမိလို့ရည်
ရွယ်ချက်မရှိပါပဲ ဖျတ်ကနဲလှည့်ကြည့်မိ
လိုက်တော့..အူးဟူး…ခားကထမီလျော့ပြေ
နေလေသလားမသိ ဘေးစောင်းအိပ်နေ
တဲ့ဖင်ကြီးတစ်လုံး..အထက်ဆင်စ,ပေါင်
လယ်ထိရောက်အောင်ကျနေပြီမို့.ပြူးပြူး
ပြောင်ပြောင် ဝင်းဝင်းအိအိ..ဖူးဖူးကြီးမြင်
လိုက်ရသည်။သူကြည့်မိတဲ့အချိန်ကျမှပဲ
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် စောက်ဖုတ်ကိုကုတ်
နေတာလားမသိ..တဂျိဂျိနဲ့အသံတွေမြည်
အောင်ကုတ်ရင်း ဖင်ကြီးနောက်ကိုပိုကော့
ပစ်လိုက်တော့..စောက်ဖုတ်ကြီးကိုတောင်
မြင်လိုက်မိသလိုလို။ကိုကျော်မြ အာခေါင်
ခြောက်လာပြီးလက်တုန်ခြေတုန်ဖြစ်လာရ
သည်။လီးတောင်ရလွန်းလို့ခါတိုင်းလို သူ့
သမီးတွေသွားလိုးရအောင်ကလည်းဘယ်
လိုမှမစွန့်စားရဲ။သူ့ကိုတက်လိုးရအောင်က
လည်း..ကိုယ့်ကိုအားကိုးနေပါတယ်ဆိုမှ
ကျားထက်ရှင်ဆိုးတယ် လို့ဖြစ်ကြတော့
မည်မို့ မလိုးရဲ..တစ်သက်လုံးမျက်နှာကိုမ
ကြည့်ရဲအောင်ဖြစ်တော့မည်။ဒီတော့လဲ
မျက်စေ့ကိုမှမလွှဲနိုင်တာ..လွှဲတော့ပါဘူး
ဖင်လုံးပြောင်ကြီးကိုပြူးနေအောင်ကြည့်
ရင်းစိတ်ထဲကမှန်းပြီး ဂွင်းပဲပိတ်တိုက်ပစ်
နေလိုက်မိတော့သည်။
အခန်းထဲက ညီအစ်မတွေကြည့်လိုက်
ပြန်တော့လဲ..တစ်မျိုး။လိုးပွဲလေးများဖြစ်
လာမလားလို့ထင်မိခဲ့ကြပေမယ့်..မြင်ကြရ
တာက ဖင်လုံးပြောင်ပြောင်ကိုမမှိတ်မသုံ
ကြည့်ပြီးဂွင်းတိုက်နေတဲ့တောင်မတ်မတ်
လီးကြီးပဲဖြစ်နေတော့ အားမလိုအားမရ
နေမထိထိုင်မသာ..ဖင်လူးနေကြရသည်။
မြတင်က စိတ်မထိန်းနိုင်..ပင်ကိုယ်ကနှာ
ကြီးကြီး ဗိုက်ကြီးနေပြန်တော့အင်မတန်
လီးဆာသည်။ဆီးခုံကြီးဖောင်းမို့တက်နေ
ပြီး ပင်ကိုယ်ထက်စောက်ဖုတ်ကြီးကပိုကြွ
တက်နေပြီ။အသာအယာအခန်းအပြင်ကို
ထွက်လာပြီး ဂွင်းတိုက်နေသည့်ကိုကျော့်
ခြေမ,ကိုအသာဆွဲတော့ ကိုကျော်ငဲ့ကြည့်
သည်။နှုတ်ခမ်းမှာလက်ညှိုးလေးထောင်ပြ
ပြီး လက်ယပ်ခေါ်ထုတ်သည်။မီးဖိုခန်းတံခါးပေါက်က အလျိုအလျိုထွက်ခဲ့ကြပြီး အ
နောက်ကပစ္စည်းဟောင်းတွေပုံထားသည့်
တဲလေးသို့လက်တွဲပြေးကြသည်။ပစ္စည်းပုံ
ကြီးနံဘေးမှာတွေ့သည့်မိုးကာစ,တစ်စ,ကိုသူ့အဖေကဖြန့်ခင်းပေးတော့မြတင်ဖင်ကိုချထိုင်လိုက်ပြီးထမီကိုခါးရောက်အောင်ဆွဲ
တင်ပေးသည်။လိုုးနေကျသားအဖမို့ဘာမှ
ပြောနေစရာမလို..မျက်စေ့ချင်းဆုံတာနဲ့
ဘာဆိုတာသိသည်။ကိုကျော်ကသူ့သမီးရဲ့
ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုအသာထိန်းပြီးပက်လက်လှဲ
ချပေးတော့မြတင်ကသူ့ပုခုံးတွေကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ထိန်းကိုင်ထားပြီးဖြည်းဖြည်းချင်း
ပက်လက်လှန်ပေးသည်။ထမီလှန်ပြီးသား
ဆိုတော့ကိုကျော်က သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေ
ကိုလက်ဖျံနဲ့မ,တင်ပြီးဒူးထောက်ထိုင်ကာ
လီးကိုစောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့လိုက်ရုံနဲ့
မြတင်ကလချောင်းကိုကိုင်ပြီးဇိကနဲ ဇိကနဲအသံတွေထွက်နေအောင်မွှေပစ်ပြီးဖင်ကြီးကိုအသာပင့်ပေးသည်။လိုးနေကျ ဝင်
နေကျစောက်ခါင်းမိုုု့ စောက်ရည်ရွှဲရွှဲမှာဒစ်
ပြဲကြီးလျှောနဲဝင်သွားမှမြတင်ကလက်ကို
လွှတ်ပြီး ကိုကျော့်လက်ဖျံတွေကိုအားပြု
ကိုင်ထားလိုက်သည်. ….
” အားမနာနဲ့ယောကျင်္ား..ဗိုက်ကနုသေး
တယ်..အားရပါးရဆောင့်လိုး..သိပ်ပြီးချင်
နေပြီ..ဆောင့်..အင့် အင့်..ဆောင့်ပေး
အင့် အင့် အင့် ပြွတ် စွပ် ပြွတ် စွပ် အင့်
ဖောက် ဖောက် ဖောက် ဖောင်း..ဖုတ်.လိုး
လိုး..ဆောင့်..အား..ကောင်းတယ်.အင့်..
ပြီးပြီကွ..ပြီးပြီကွ..ငါ့ယောကျင်္ားကွ.အား..
ကောင်းလိုက်တဲ့ယောကျင်္ား..သန်လိုက်တဲ့
လီး..တစ်ချက်ဆောင့်..တစ်ချက်ဆောင့်..
အားဟား..အားဟာ့အာ့..ခ်ခ်..များလိုက်
တဲ့လီးရည်တွေ..များလိုက်တဲ့လီးရည်တွေ
အဲလိုလိုးပစ်စမ်းပါ ယောကျင်္ားရာ..”
အိမ်ထဲမှာတော့ နှင်းရည်ကစိတ်ကူးနဲ့
ကြက်သီးထ,နေဆဲ…။ဟင့်…ဖင်ကြီးလှန်
ပြထားတာသူကြည့်မှကြည့်နေရဲ့လားမသိ
ဘူး.ခ်ခ်။စောက်ဖုတ်ကြီးပါမြင်သွားအောင်
ပေါင်ကြီးဟ,ပေးလိုက်ဦးမှ..ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ဖက်လုံးကြီးပေါ်ဒူးတစ်လုံးနဲ့ခွပြီးပစ်တင်
တားပေးလိုက်ရင်း…

(26)
အသွားတုန်းကပုန်းလျှိုးကွယ်လျိုး..ပြန်
လာတော့လေးယောက်သားတခစ်ခစ်။ဆွဲ
လားတွန်းလား.ဗိုက်ကြီးသည်ကိုဝိုင်းစ,နေ
ကြသည်။
” ဗိုက်ကြီးနေလို့သာတော်တော့တယ်..
ပေါင်ကြီးဆွဲမြှင့်ပေးထားလိုက်တာများ သူ့
စောက်ခေါင်းထဲလီးကြီးဝင်နေတာ လီးအ
ရင်းကနေဒစ်ဖျားထိ အစအဆုံးမြင်ရတယ်
ခ်ခ်..ဗိုက်ထဲက ကလေးခေါင်းကိုလဲထိုးမိ
နေဦးမယ်အဖေရေ…ကြည့်လိုးဦး ဟီး ”
” အဖေကလဲ လိုးနိုင်ပါပေ့ ပက်စက်ပါ
ပေ့…သူ့ကလေးလဲမသနားဘူး..ဖုန်းကနဲ
ဝုန်းကနဲ…ကြည့်နေရင်းအသဲထဲတောင်
တုန်တယ် ..မမကြီးရော..”
” ခ်ခ်..အသဲတင်မက,ဘူး..စောက်စေ့ပါ
ိတုန်တာ..ခ်ခ်..အဖေ သမီးကိုတစ်ချီတစ်ပွဲ
လောက် မလိုးပေးချင်ဘူးလား ခ်ခ်.. အာ့
အာ့..အဖေကလဲ ရွနေပါတယ်ဆိုမှစောက်
စေ့ပိတ်ပွတ်နေသေးတယ် အာ့..အီး.. ”
အိမ်ထဲဝင်တော့ နှင်းရည်တစ်ယောက်
တည်းခြင်ထောင်အပြင်ဖက်ခြေရင်းလေး
မှာငုတ်တုတ်မို့သူတို့ပြောလက်စ, စကား
အသံတွေတိတ်သွားကြသည်။ကိုကျော်မြ
နှုတ်ခမ်းနည်းနည်းဖူးရောင်နေချင်သလိုလို..မျက်ဝန်းတွေလည်းပိုပြီးညိုနေသည်။
သမီးတွေအခန်းထဲကိုယ်စီဝင်သွားပြီးမှ..
” လေးလေး ဒဏ်ရာက ပိုများရောင်နေ
လားလို့..အပြင်သွားရင်လဲသတိထားပါ
လေးလေးရယ်..မူးနေလဲနေပါဦးမယ် ”
” အင်း..ဂရုစိုက်ပါတယ်..မနေနိုင်လွန်း
လို့သာအပြင်ထွက်တာပါ..သမီးတွေလဲပါ
တာပဲ ရပါတယ် …နှင်းရည် တစ်ရေးနိုးတာလား..စောစောကကြည့်တာအိပ်ပျော်
နေသလားလို့ ”
ကိုကျော်မြ မသိမသာစကားအစ်ကြည့်
တော့နှင်းရည်ကရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့်တခိခိ ရယ်ရင်း..
” ဟင့်..ခိခိ..လေးလေးကြည့်လိုက်သေး
တာလား..အိဟီး..နှင်းရည် မှေးကနဲအိပ်
ပျော်သွားတာ..ခ်ခ်..နိုးလာတော့ ဟီးဟီး ထမီ..ထမီ မရှိတော့ဘူးလားဆိုပြီး ထိတ်
သွားတာပဲ..ခ်ခ်..ဘယ်အချိန်ကတည်းကကျွတ်သွားလဲမသိပါဘူး..ကန်တော့်နော်
လေးလေး. ခ်ခ်..ဟဝှါတော့မမြင်လောက်
ပာဘူး..ဟီးဟီး…”
” အာ..မမြင်ပါဘူး မမြင်ပါဘူး..ဟီးဟီး
အိပ်ပါ..လွတ်လွတ်လပ်လပ်အိပ်ပါ..ကိုယ့်
မိသားစုတွေပဲ..စိတ်လွတ်လက်လွတ် နေ
လို့ စားလို့ရပါတယ်..ဟဲဟဲ..”
နှစ်ယောက်လုံးကအရိုင်းတွေမဟုတ်ကြ
လေတော့ အရိပ်ပြရင်အကောင်မြင်ကြပါ
တယ်လေ။နှင်းရည်က ကျွန်မစောက်ဖုတ်
လှန်ပြထားခဲ့တာမြင်ရဲ့လား လို့်မေးတော့
ကိုကျော်မြက သိပ်မမြင်ရလို့ဆက်ပြပါဦး
လို့ပြန်ပြောတဲ့သဘောပါပဲ။ဒီတော့လည်း
နှင်းရည်ကမခို့တရို့ပြုံးပြီးမျက်စောင်းလေး
တစ်ချက်လွှင့်ပေးလိုက်ရင်း..
” လေငြိမ်နေလို့ထင်ပါရဲ့…စွပ်ကျယ်နဲ့
တောင်အိုက်တယ်..ခ်ခ်..ချွေးတွေရွှဲနေပြီ
အထက်ဖက်အနေကြာတော့ အပူဒဏ်လဲ
သိပ်မခံနိုင်တော့သလိုပဲ..”
ကိုကျော်မြက ခြေဟန်လက်ဟန်နဲ့စွပ်
ကျယ်ကိုချွတ်ပစ်တဲ့ပုံလုပ်ပြတော့.နှင်းရည်
တခိခိနဲ့ပုခုံးတွန့်အောင်ပါးစပ်ကိုလက်ဖဝါး
လေးနဲ့ ခပ်စောင်းစောင်းလေးကာပြီးရယ်
တယ်။ပြီးတော့မှ မချိုမချဉ်အပြုံးလေးနဲ့
သမီးတွေရှိတဲ့အိပ်ခန်းတွေနဲ့မီးချောင်းကိုလက်ညှိုးထိုးပြတယ်လေ။တစ်ရက်တည်း
နဲ့ အခြေအနေကတော်တော်လေးပြောင်းလဲသွားတာပါလား…လိုးလို့တောင်ရနိုင်
လောက်တဲ့အနေအထားပဲလို့ကိုကျော်မြ
ပိုပိုသာသာတွက်မိတယ်။ချက်ချင်းကြီးဒီ
လောက်ပြောင်းလဲသွားပါ့မလားဆိုတာလဲ
သံသယဖြစ်စရာပဲပေါ့…။ကိုကျော်မြ ခြင်
ထောင်ကိုပင့်တင်ပြီးအိပ်ယာထဲဝင်မယ်
ပြင်တော့ နှင်းရည်လဲသူ့ခြင်ထောင်ကိုမ,
တင်ပြီး ဖက်အုံးကြီးဆွဲထုတ်လာတယ်။ပြီး
မှ ဖက်အုန်းကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့လေးငါး
ချက်ဆုပ်နယ်ပြီး ကိုကျော်မြခြင်ထောင်ထဲထိုးထည့်ပေးရင်း မျက်စေ့ချင်းဆုံအကြာ
ကြီးစိုက်ကြည့်နေသလို သူ့နို့အုံကိုကြီးကို
လဲ ညှစ်လိုက်နယ်လိုက်လုပ်ပြတယ်။ဒါနဲ့
ပဲစိတ်ဖြေဦးဆိုတဲ့သဘောများလားတော့
မသိပာဘူး။
ဒီတစ်ခါတော့ နှင်းရီဖက်ကိုလှည့်ပြီး
ဖက်အုန်းကြီးခွအိပ်ပစ်လိုက်တယ်။ပုဆိုး
ကိုလဲပေါင်လယ်ထိပင့်တင်ထားပစ်တာ
ပေါ့။ဖက်အုန်းဖော့သားတွေကိုနှင်းရည်ရဲ့
နို့အုံကြီးလို့သဘောထားပြီးဆုပ်နယ်ချေမွ
နေမိတယ်။မြတင်ကိုနှစ်ချီလိုးပြီးထားလို့
လီးတော့တင်းတင်းမတောင်ဘူး။ခဏနေ
တော့ အင်းအင်းအိအိ ငြီးသံတွေပေးပြီး
နှင်းရီသူ့ဖက်ကိုလှည့်လာတယ်လေ။စော
စောကဝတ်ထားတဲ့စွပ်ကျယ်ကို ပင့်တင်
ထားတော့ နိုုုု့လုံးအိအိကြီးနှစ်လုံးကို ခြင်
ထောင်ဇာစ,တွေဖောက်ထွင်းပြီးဝိုးတိုးဝါး
တားမြင်ရတယ်။မျက်စေ့ကိုမှိတ်ထားပေ
မယ့်နှုတ်ခမ်းတွေကပြုံးတွန့်တွန့်လေးမို့
ခြင်ထောင်ကူးပစ်ချင်စိတ်ကိုမနည်းသည်း
ခံအောင့်ထားရတယ်။စမ်းတဲ့သဘောနဲ့
လက်တစ်ဖက်ကိုခြင်ထောင်အပြင်ထုတ်ချ
ထားတော့ သိပ်မကြာပါဘူး.သူ့လက်လေး
လာထည့်ပေးပါတယ်။အားမလိုအားမရ
ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေရင်း သူ့ဖက်ကိုဆွဲယူ
တော့ ဆတ်ကနဲပြန်ရုန်းထွက်သွားတယ်။
သူ့မျက်နှာကိုမျက်တောင်မခတ်ငေးကြည့်
နေမိတုန်းသူ့မျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး ပြုံး
ံပြုံးလေးနဲ့ခေါင်းရမ်းပြတယ်။လက်ယပ် ပြ
ပြီးခေါ်တော့လဲ ခေါင်းရမ်းတာပါပဲ။သွားပါ
ပြီ…ထင်ခဲ့သမျှ မှားပါပြီ.သိက္ခာတွေလဲရေ
စုန်မျှောပါပြီ ဆိုပြီးယူကြုံးမရဖြစ်မိတယ်။
ဒါပေမယ့်…သင်္ကြန်ပွဲတွေ..ရန်ပွဲတွေ..
ဒဏ်ရာအနာတရတွေ..ရပ်ကွက်ရုံးသွားရ
ရောက်ရတဲ့အဖြစ်တွေနဲ့ မြတင်ကိုအားရ
ပါးရလိုးပစ်ခဲ့တဲ့ ပင်ပမ်းမှုတွေကြောင့်လို့ပဲ
ထင်ပါရဲ့…အိပ်လို့တော့ပျော်သွားပါတယ်။
နေမြင့်မှအိပ်ယာကနိုးတယ်။အိပ်ယာနိုးပေမယ့် မထ,ချင်သေးလို့ဆက်အိပ်နေ
ရင်း ရှက်နေမိတယ်၊တွက်ကိန်းမှားတော့
အရှက်ကွဲ သိက္ခာကျပြီးဘယ်လိုဆက်လုပ်
ရမလဲ ဝေခွဲမရဖြစ်နေတာ။တိမ်းလာတော့
မလိုနဲ့ယိမ်းသွားတာမို့ နှင်းရည်ကိုပိုပြီးလိုး
ချင်လာတာကလဲ စိတ္တဇပဲ။သူ့ဖင်ကြီးနဲ့နို့
လုံးကြီးတွေတမင်ပြပြီးအနိုင်ပိုင်းသွားတာ
အခံရခက်နေပြီးလီးတောင်နေမိတယ်။
” ဟွန်း..နိုးနေရင်လဲ ထ,တော့လေ..
နေမြင့်နေပြီ..ဆေးလဲထည့်ရဦးမှာ..”
နှင်းရည်ကတော့ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ..
လန်းလန်းဆန်းဆန်းနဲ့ ရေချိုးပြီးစ,ထမီရင်
လျှားနဲ့ဝင်လာရင်းပြောတယ်။
” ထ,နေတာကြာလှပြီ…မနိုးခင်က ထ,
နေတာ.. ”
မျက်စောင်းထိုးပြန်ပြီ။ကိုကျော်ကလဲအမှတ်မရှိသေးဘူး..နှာထန်နေတော့ပြောမိ
ပြောရာ အထိန်းအသိမ်းမရှိပြောမိတယ်။
အိမ်ထဲမှာလူစိမ်းမရှိမှန်းသိနေပေမယ့်မလုံ
မလဲနဲ့ထမီအထက်ဆင်ကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး
ဘေးဘီကိုကြည့်ရင်း
” အဲဒါကြီးထ,ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး..လူ
ထ,ခိုင်းတာ..လူ လူ..ခ်ခ်ခ်..အဲဒါကြီးက
တစ်ညလုံးအိပ်မှမအိပ်ပဲနဲ့..မျက်စေ့ဖွင့်
ကြည့်တိုင်းမြင်နေရတာ..ခ်ခ် ..ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ..အကြီးကြီးပဲ..ခိခိ ”

(27)
မျက်နှာသစ်ဖို့အိမ်နောက်ဖေးကအုတ်
ရေကန်လေးကိုသွားတော့ တဘက်လေး
နဲ့သွားတိုက်ဆေးလေးတွေကိုင်ပြီးလိုက်
လာတယ်။သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်ပြန်ထိုးခဲ့
ကြိတ်ခဲ့လိုက်ရလို့နှုတ်ခမ်းကွဲသွားခဲ့ရပေ
မယ့်သွားတော့တိုက်ရဦးမှာပဲ။
” လေးလေး.အမေ့ကိုရောသတိမရဘူးလားဟင်….”
လမ်းအတူလျှောက်လာရင်းအဆက်အ
စပ်မရှိမေးလာလို့ အူတူတူဖြစ်သွားပြီးသူ့
မျက်နှာလှည့်ကြည့်မိတယ်။မျက်နှာကိုမ
မြင်ဘူး..ထမီရင်လျှားအောက်ကနို့လုံးကြီး
တွေကိုပဲမြင်တယ်။
” သတိရတာပေါ့နှင်းရည်ရာ..သူ့ကိုသ
တိရတိုင်း ကောင်းမှုတွေလဲ လုပ်ပေးခဲ့ပါတယ် ”
နှင်းရည် ခပ်တွေတွေလေးဖြစ်နေပြီး သူ့
မျက်နှာကိုမော့ကြည့်တော့ သူ့နို့တွေကိုပဲ
ကြည့်နေတဲ့မျက်လုံးကြီးတွေမြင်ရတယ်။
တစ်ညလုံးလှန်ပြပေးထားတာတောင်မှ အားမရနိုင်သေးဘူးလား လို့မေးပစ်ချင်မိ
တာအူကိုယားနေတာပဲ။ဒါပေမယ့်…
” လေးလေး မိန်းမထပ်မယူတော့ဘူးမ
လားဟင်…မယူနဲ့နော်..”
” အာ…ငါကအသက်ငယ်ငယ်လေပဲရှိ
သေးတာဘယ်ပြောနိုင်မလဲဟ…လူကနေနိုင်ပေမယ့်….ဟီးဟီး..”
” ခ်ခ်..အဲဒါကြီးကလဲ အမြဲအဲလိုပဲလား
နှင်းရည်ကြည့်လိုက်တိုင်းအဲလိုချည့်ပဲမြင်
နေရတာ..ခ်ခ်..နှင်းရည်တို့ယောကျင်္ားဆို
အဲလိုမဟုတ်ပါဘူး..သူ့ဟာကြီးကလွန်ကို
လွန်လွန်းတယ် ဟီဟိ..”
နှင်းရည်က ပြုံးစေ့စေ့ပြောနေတော့ စ,
ချင်စိတ်ဖြစ်လာတာနဲ့..
” ဘာလဲကွာ…ဘာတွေပြောနေမှန်းလဲမသိပါဘူး…အဲဒါတွေရော အဲလိုတွေရော
ဟာကြီးတွေရော..ရှုပ်နေတာပဲ.နားလည်
အောင်လဲမပြောဘူး..ဘာပြန်ပြောရမှန်း
လဲမသိတော့ဘူး.”
နှင်းရည်ကလည်း တစ်တစ်ခွခွကြီး နဲ့ အားရပါးရ ပြောချင်ပါတယ်..မပြောခဲ့တာ
လဲကြာပြီလေ..ပထွေးနဲ့မို့ပြောရခက်ပြီး
ထိန်းနေရတာပါ။ခုတော့ ပထွေးကမလိမ့်
တပတ်လုပ်ပြီးပြောခိုင်းနေတာ နှင်းရည်
သိတာပေါ့…။နှုတ်ခမ်းကိုလက်ဝါးလေးနဲ့
ကာပြီး တခိခိရယ်ရင်း..
” ဟွန့်..ခ်ခ်..ခ်ခ်..သူ့လီးကြီးပြောတာ..
သိပြီလား..သူ့လီးကြီး ခိခိ..သူ့လီးကြီးကအမြဲတောင်နေတာပဲလား လို့…မနေ့ည
တုန်းကအိပ်ပျော်နေတုန်း ကြည့်လိုက်လဲ
တောင်မတ်နေတာ ခေါင်မိုးဖောက်ထွက်
တော့မယ့်အတိုင်းပဲ..ခုလဲ တောင်မတ်နေ
တာပဲ…မနေ့ကကွမ်းဆိုင်ထဲမှာလဲတောင်
နေတာသူများမြင်သားပဲ..ဟင်းဟင်း.အမြဲ
တောင်နေတာပဲ လို့ ခ်ခ်.. သူများလင်ဆို
တစ်နေကုန်မတောင်ပါဘူး.. လိုးနေတုန်းခဏပဲ..အဲဒါပြောတာ..သိပြီလား ဒါမျိုးကျ
တော်တော်ကြားချင်တယ်..ခ်ခ် ခ်ခ် ”
မပြောခင်ကမြုံနေသမျှ တစ်တစ်ခွခွလဲ
ပြောလိုက်ရော.အုံကြွပြီးပွင့်ကန်လာတော့
တာပဲ။ဟုတ်တယ်လေ..ကိုယ်လဲအပျိုမှ မ
ဟုတ်ပဲ.အလိုးခံခဲ့ဖူးတာဆယ်နှစ် ဆယ့်ငါး
နှစ်ကြာခဲ့ပြီးတဲ့အိမ်ထောင်သည်ပဲ..ဘယ်
လီးကဘယ်လိုဆိုတာ သိနေပြီးသားမို့ နှာ
ကန်ရင်းခံစားရတဲ့အရသာကိုမက်မောမိ
တာ ဘာဆန်းလို့လဲ..။ပြီးတော့ ပထွေးဆို
ပေမယ့် အသက်ကသိပ်ကွာတာမဟုတ်ပဲ
အရွယ်ကလည်း ကောင်းတုန်း..သန်တုန်း
ဆိုတော့..သက်တူရွယ်လိုပဲ တရင်းတနှီး
ဆက်ဆံချင်စိတ်..နွဲ့ဆိုးချင်စိတ်ပေါက်လာ
တော့ မျက်နှာပေးတွေလဲပြောင်းလာတာ
ပေါ့။
” ဟီးဟီး…အဲလိုဖြစ်နေလို့ နောက်ထပ်
မိန်းမ ယူမယ်.မယူဘူး ဆိုတာပြောရခက်
နေတာပေါ့..”
” အံမယ် အံမယ်…သူ့ကျတော့လူပါးဝ
တာ..ပြော ပြော..ပြန်ပြော…ရှင်းရှင်းလေး
ပြန်ပြော..ဘာကဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ  ခ်ခ်
သေချာနားလည်အောင်ပြော…”
ကိုကျော်မြ သူ့အတတ်နဲ့သူစူးတာပေါ့။
စိတ်ထဲကိန်းဝပ်နေတဲ့တနှာအရှိန်တွေတစ်
ဟုန်တည်းထိုးတက်လာပြီးလီးကြီး ဆတ်
ဆတ်ခါတောင်မတ်လာလို့နှင်းရည်ရဲ့မျက်
လုံးကိုစိုက်ကြည့်မိတယ်။နှင်းရည်မျက်လုံး
တွေကလဲ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ပြန်ကြည့်နေလိုက်တာမှ
အရည်လဲ့ပြီးရွှန်းတောက်ဝင်းလဲ့နေတာပဲ။
” လီးတောင်တာပြောတာကွာ..စောက်
ဖုတ်လိုးချင်လို့လီးတောင်နေတာကိုပြော
တာ…အမြဲလီးတောင်နေတော့လို့ချင်တဲ့
အခါတိုင်းလိုးလို့ရအောင်မိန်းမယူရမလား မယူဘူးလားဆိုတာအပြောရခက်နေတယ် လို့ပြောတာ..”
ကြားလိုက်ရတာ နားအရသာရှိလွန်းလို့
နှင်းရည်လည်ချောင်းသံလေးနဲ့ အား…လို့
အသံရှည်လေးထွက်သွားတယ်။တဆက်
တည်းသက်ပြင်းရှည်လေးချလိုက်ပြီး.မျက်
လွှာချလိုက်တယ်..
” ဟင်း….မိန်းမယူမှလိုးစရာရှိမှာကျလို့.
သူ့နံဘေးမှာ လိုးစရာစောက်ဖုတ်တွေရှယ်
တွေချည့်ပဲ..ဘယ်အချိန်လိုးလိုး..လိုးလို့ရ
အောင် ဆွဲချည်ထားလိုက်ပေါ့…လို့”
သူတို့သားအဖ လိုးနေကြတာကိုများသိ
နေပြီလား..စကားနှိုက်နေတာလား..ရိုးရိုး
သားသားပြောတာလား ဆိုတာဝေခွဲမရဘူး..။ဇဝေဇဝါနဲ့မို့ စကားမလွန်မိအောင် ဘာမှပြန်မပြောရဲပဲ ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်ပြီး
မျက်နှာသစ်နေလိုက်တယ်။သွားတိုက်ပြန်
တော့လဲနှုတ်ခမ်းနာ..မျက်နှာသစ်တော့လဲ မျက်ကွင်းပါးရိုးနာ.ရှုံ့ မဲ့ပြီးအော်နေရတော့
နှင်းရည် မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆောင့်ကြောင့်
ထိုင်နေရာက သူ့ပုခုံးကိုလှမ်းကိုင်ပြီးရှေ့ကို
ရွှေ့လာတယ်။ထမီရင်လျှားနဲ့.ထိုင်တာဆို
တော့ အောက်အနားကို တစ်ခေါက်ကွေး
နဲ့ညှပ်ထားရတာလေ။ရှေ့တိုးလိုက်တိုင်း
ထမီအောက်နားစ,က ပွင့်ပွင့်လာပြီးလျော့
လျော့လိုက်လာရတာမို့ စောက်ဖုတ်ကြီး
ဟောင်းလောင်းပေါ်နေတာပေါ့။အနှစ်ပဲ။
အနှစ်ကြီးပြ ပြပြီးကပ်လာတော့..မျက်စေ့
ကလုံးဝမခွာနိုင်တော့ဘူး..။နှင်းရည်ချက်
ချင်းသိသွားတာပေါ့..အိမ်ထောင်သည်ပဲ။
ရုတ်တရက်အသံမထွက်တော့ပဲ မျက်စေ့
ကြီးပြူးပြီးငြိမ်သွားတာ မသိပဲဘယ်နေပါ့
မလဲ။သိပေမယ့် လက်က သူ့ပုခုံးကိုကိုင်
ထားလေတော့ဘာမှလုပ်မရဘူး။မသိဟန်
ဆောင်ပြီး သူ့မျက်နှာကိုဖွဖွမော့တင်ပြီး
မေးရတာပေါ့..
” သိပ်နာနေလားဟင်..ကျွတ်ကျွတ်..
ဖယ်ဖယ်..နှင်းရည်သစ်ပေးမယ်..”
သူ့ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖေးပြီးပင့်ထားပေးပေမယ့်..သူ့မျက်စေ့ကအောက်
စိုက်ပြီး ထမီဟ,နေတဲ့ကြာကစောက်ဖုတ်
ကြီးကိုပဲကြည့်နေတော့ နှင်းရည်အူတွေပွ
လာတယ်။ဒါနဲ့..ဒီလောက်ဖြစ်လှတာ…
” နောက်စေ့ကဒဏ်ရာလဲ.နာနေသေး
လားဟင်..ပြပါဦး..”
ဆိုပြီး ကိုကျော့်နဖူးကို သူ့ဒူးနှစ်လုံးပေါ်
တင် လည်ကုတ်ကိုလက်နဲ့ဖိ နောက်စေ့ကဆံပင်တွေကိုဆွဲပြီး ဖြဲကြည့်ဟန်ဆောင်
ပစ်တာပေါ့။တကယ်တော့နောက်စေ့မှာ
ဘာဒဏ်ရာမှမရှိဘူး။ကိုကျော်မြလက်တွေကလည်းနှင်းရည်ပေါင်လုံးကြီးတွေကိုဆုပ်
ထားရတာလေ..ပေါင်ကြီးတွေကို စုလိုက် ချဲလိုက်လုပ်ပေးနေတာ့ စောက်ဖုတ်ကြီး
ရဲ့ နခမ်းထူထူကြီးတွေက.ပူးလိုက်ခွာလိုက် နဲ့မို့ကြည့်မဝဘူး။နှင်းရည်ကလဲ သူ့နို့လုံး
ကြီးတွေနဲ့ကိုကျော့်လက်ခုံကိုကပ်ဖိထားတာ..ပိကျပ်ကပ်အိ နေတာပဲ..။

(28)
နှင်းရည်စိတ်ထိန်းရတာပင်ပမ်းနေပြီိ။လူ
သားစားဖူးတဲ့ကျား..လူနံ့ရရင်စားချင်တာသဘာဝပဲလေ။နှာထန်ထန်နဲ့အလိုးခံဖူးတဲ့
မိန်းမ..ဒီအခြေအနေမှာစိတ်မထိန်းချင်ဘူး
ဆိုတာသဘာဝကျပါတယ်။ပထွေးနဲ့မယါး
ပါသမီး ဆိုတဲ့တံတိုင်းကြီးခံမနေခဲ့ရင်သူနဲ့
ကိုကျော်မြ ဟိုး အရင်ကတည်းကလိုးဖြစ်
ခဲ့ကြမှာသေချာတယ်။အမေ မသေခင်က
နှင်းရည်အပျိုပေါက်ဘဝပေါ့လေ…သူတို့
နှစ်ယောာက်လိုးနေကြတာကိုခဏခဏပဲ
မြင်နေခဲ့ရတော့ စိတ်ကစားပြီးအလိုးခံဖို့
ကြိုးစားခဲ့ဖူးတယ်။ကိုကျော်မြကလဲသိပေ
မယ့် အမေမလစ်လို့သာ လက်လွတ်ခံခဲ့ရ.
တာ။နောက်တော့ ပထွေးနဲ့မယားပါသမီး
ဆိုတဲ့အမြင်ကိုဇွတ်ရိုက်သွင်းပြီးလင်ယူခဲ့
တာမို့ အတွင်းစိတ်အခံက ကိုကျော်မြနဲ့အ
လိုးခံချင်စိတ်ရှိပါတယ်။မီးခဲပြာဖုံး ပေါ့။အ
ခုအနေအထားကဖုံးထားခဲ့ဖူးတဲ့ရမ္မက်ကို
နှိုးဆွနေတယ်။ကိုကျော်မြ ရဲ့လီးကြီးကလဲ
သူ့အကြိုက် အကြီးကြီးမို့ဘာမှမစဉ်းစား
ချင်တော့လောက်အောင်မွှန်ထူလာမိတာ
မိန်းမသဘာဝပဲ။ပြီးတော့..သူကလဲပေါင်
နှစ်လုံးကြားခေါင်းကြီးဇွတ်ထိုးထည့်နေပြီး
စောက်ပတ်နံ့ရှူနေလို့ ဒူးနဲ့မနည်းညှပ်ပြီး
ချုပ်ထားရတာမောလှပြီ။နောက်ဆုံးတော့
သူ့ဒူးကြားမှာညှပ်ထားတဲ့ကိုကျော့်ခေါင်း
ကိုဆွဲမ,တင်ပြီး” လိုးမှာလား..လိုးရဲလား ” လို့မေးမလို့ပါးစပ်လေးဟ,ရုံပဲရှိသေး…
” ဒီမှာဟေ့..မယုရေ ဒီမှာ..ခ်ခ်.လူကြမ်း
ကြီးဒီမှာဟ..ရေလာလောင်း..”
ကွမ်းဆိုင်ကကောင်မလေးတွေ အနား
ပေးထားလျက် ဆင်းလာပြီးရေကစားရင်း
ရန်ဖြစ်တယ်ကြားလို့ လာမေးကြတာပါ။ဒီ
မှာတော့ လိုးပွဲပျက်သွားပြီ။နှင်းရည် စိတ်
ဓာတ်ကျသွားပေမယ့်..ပထွေးနဲ့အလိုးမခံ
ဖြစ်တာတော်သေးတယ် လို့စိတ်ပြန်ဖြေပြီး
ထ,ပြန်ခဲ့တယ်။ကိုကျော်နဲ့ကောင်မစုတ်
တွေတော့ အုတ်ရေကန်နံဘေးမှာလုံးလား
ထွေးလား..ရယ်လား မောလား..။တစ်နေ
ကုန်.ညနေအထိပလူးနေ ရွနေကြတာများ
မြင်လို့တောင်မကောင်းဘူး။ဒီကေါင်မတွေနဲ့လွတ်မှလွတ်ရဲ့လားလို့တောင်မှ သံသယ
ဖြစ်မိတယ်..လွတ်မယ်လဲမထင်ပါဘူး။
သံသယဟာ မဖြေရှင်းပဲထားရင် ရန်စ,
ဖြစ်သွားတတ်တယ်။ကိုယ်က သူနဲ့လိုးနေတဲ့သူလည်းမဟုတ်.သူ့ရည်းစားလဲမဟုတ်
သူ့သားသမီးလဲမဟုတ်လေတော့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းလည်း မဖြေရှင်းရဲဘူး။ဒီတော့ မိန်းမတို့သဘာဝအတိုင်း စိတ်ကောက်ပြ
ပြီး ညရောက်တော့အိပ်ယာတွေသူ့အခန်းထဲပြန်ရွှေပစ်တာပေါ့။ကိုကျော် ခေါင်းကြီး
ကုတ်ပြီးကြည့်နေတာမြင်လို့ပိုစိတ်ကေါက်
ပြလိုက်သေးတယ်.သူ့လီးကြီးနဲ့တဲ့တဲ့မှန်း
ပြီးဖင်ကြီးပစ်ပေါက်ထည့်တာ သူ့ခါးကြီးကို
ကုန်းသွားတာပဲ။မြမြခင်တို့က လိုးနေကျမိုအထာတွေကို သဘောပေါက်တယ်သိနေ
တယ်။ဒါပေမယ့် နှင်းရည်နဲ့သူတို့အဖေကို
လည်းလွှတ်ပေးချင်နေကြတာမို့ကြိတ်ပြုံး
လေးတွေပြုံးနေကြတာပေါ့။ဒီလိုဖြစ်မှလဲ
အားလုံးပွင့်လင်းပြီး အချိန်မရွေး နေရာမ
ရွေး လိုးလို့ရမှာကိုး။အဖေက ခေါင်းကုတ်
နေတော့ အားမရဘူး..ညီအစ်မတစ်တွေ
မျက်စ,ပစ်ပြီး သူတို့အဖေကိုနှင်းရည်အိပ်
မယ့်အခန်းထဲ တွန်းလွှတ်ကြတာ အိပ်ယာ
ပြင်ခင်းနေတဲ့နှင်းရည်ကမြင်တယ်။ကြိတ်
ပြုံးလေးပြုံးပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီချွတ်ပြ
ပစ်လိုက်တော့ လီးကြီးဖိအုပ်ပြီးလှည့်သွား
တာမြင်သားပဲ ။
သူလာလိုးမယ်မှန်းသိနေလို့..တမင်ပဲ
ထမီကိုရင်လျှား..ဖင်ကြီးပေါ်အောင်လှန်
တင်ထားပြီးဘေးစောင်းလှဲအိပ်နေမိတာ။ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ.ကုတင်ပေါ်အိကနဲတက်
တာနဲ့တစ်ပြိုင်တည်းလက်ကြီးတစ်ဖက်က
နှင်းရည်နို့လုံးကြီးတစ်လုံးကိုဆုပ်.ကိုယ်ကို
ပက်လက်ဖြစ်သွားအောင်ဆွဲလှည့်.ဒူးတွေ
ထိုးချဲပြီးတက်မှောက်လိုးတာပဲ..
” အို..အို..မလုပ်နဲ့. မလုပ်နဲ့လေ..အာ့
ခ်ခ်..မလုပ်နဲ့ဆို.အိုး.အင့်..ခ်ခ်..ဝင်အောင်
လဲမထည့်နိုုင်ပဲနဲ့..ခ်ခ်..ဟိတ်..အို..မလုပ်
နဲ့လို့ ဆို..မရဘူး…လို့ို့…အို့..”
နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုလက်တွေနဲ့အသေဆုပ်
ဆုပ်နယ်ပြီး နှင်းရည်ပေါ်တက်မှောက်လိုး
တာဆိုတော့ ဘယ်ရမလဲ..ဖင်ကြီးရမ်းရမ်း
ပြီးရှောင်ပြေးတာပေါ့..ခ်ခ်။သူ့လီးကြီးက
ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့..တစ်ချက်တစ်လေတော့
စောက်ခေါင်းပေါက်ကိုတေ့မိထိုးမိပါတယ်
နှင်းရည်ကဖင်ရမ်းပစ်တော့လွဲသွားရော။
” နေဦးလေ..နေဦးဆို..သူ့သမီးတွေမြင်
သွားမယ်လေ..အိုး..မရဘူး ခ်ခ်..ဝင်လဲမ
ဝင်ဘူး..ဖယ်ဦးဆို..ဝင်အောင်လိုနိုင်ရင်
လိုးကွာ..ခ်ခ်..အာ့..အို..ခ်ခ် ခ်ခ်.. ”
ကိုယ်ကလဲ ခံချင်နေပြီဆိုတော့ ဆီးခုံ
ကြားလက်လျိုသွင်း..သူ့လီးကြီးလက်နဲ့
စမ်းဆွဲယူပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်တေ့ပေး
လိုက်တော့..နွားသိုးကြိုးပြတ်ဆောင့်လိုး
ပစ်တာ အချက်တစ်ရာကျော်ကျော်မရပ်
မနားပဲ။နှင်းရည်တစ်သက် ဒီလီးမျိုးကြုံဖူး
ပါဘူး..တုတ်ပြဲရှည်ကြီး။လီးကိုအဆုံးဆွဲမ
ထုတ်ပဲ လိုးတတ်ခါစ,ကလေးတွေလိုးကြ
သလိုတစ်လက်မလောက်ပဲဆွဲထုတ်ပြီးအ
သေ တရစပ် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးတာ.
ဖောင်းဖောင်းဖောင်းဖောင်းနဲ့နေတာပဲ။
နှင်းရည်လဲ ပေါင်ကြီးတွေဆွဲမြှင့် ဖင်ကြီး
ကားပြီး အသေပြန်ကော့ပေးထားတာပေါ့
ခံမယ်ခံလဲ..အရသာရှိရှိပဲခံပစ်တော့မယ်။
အချက်တစ်ရာကျော်ကျော် သူ့စိတ်တိုင်း
ကျ စိတ်လွတ်လက်လွတ်လိုးတာဆိုတော့
ကောင်းလားမမေးနဲ့..ငတ်ငတ်နဲ့ကော့ခံ
ပစ်တာစောက်ရည်တွေရွှဲထွက်သွားတာပဲ
စောက်စေ့လဲကျိမ်းရော.။သူမှောက်လျက်
လိုးလို့အားရမှ နှစ်ချက်.သုံးချက်..တအား
ပြင်းပြင်း ပိတ်ဆောင့်လိုးပြီး ဒူးထောက်
ထိုင်လိုးတာ။လက်တွေကနို့ ကြီးတွေကို
တစ်ချက်လေးတောင်မလွတ်ဘူး..တအား
ဆုပ်နယ်တာ အိကနဲ အိကနဲ နေတာပဲ။
” လိုးချင်နေတာ ကြာပြီမလား..ဟင်း.”
” တွေ့တဲ့နေ့ကတည်းကပဲဟီးဟီး.သိနေတာလား”
သူ့လီးကြီးဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်တော့
ကိုင်ကြည့်မိတာစောက်ရည်တွေချွဲကျိချွဲကျိနဲ့တုတ်ခဲမာတောင် နေတာပဲ။လက်ကိုစုပ်
ယက်နေရင်း…
” သိသားပဲ..သူများလဲ အလိုးခံချင်တာပဲ ခ်ခ်…သူ့လီးကအရင်ထက်ပိုကြီးလာသ
လိုပဲနော်..စောက်ခေါင်းထဲမှာပြည့်နေတာ
ပဲ..လိုးကွာ..အားရပါးရလိုးပစ်..ဆောင့်..
စောနလို အသေဆောင့်..ကောင်းတယ်.”
အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့မယ်လို့ လီး
ကိုစောက်ခေါင်းထဲကဆွဲအထုတ်..နောက်
က သမီးသုံးယောက်က ကိုကျော်မြခါးကို
ဝိုင်းဆွဲထားကြပါလေရော..သူတို့ဝင်လာ
ကြတာတောင်မသိလိုက်ကြဘူး….
” အိုး..ဟဲ့..လွှတ်လိုက်ပါဟဲ့ ခ်ခ်..ခါးဆွဲရတယ်လို့..ခ်ခ်.ငါးလွှတ်မလို့ဟဲ့..လွှတ်
ပေးလိုက်ကြပါအေ..ခ်ခ် ခ်ခ်..ရပြီ ဆောင့်
ဆောင့် ရပြီ ခ်ခ် ဆောင့်တော့…အသေသာဆောင့်..အိုး ချော်ထိုးရသေး.စောက်
ပတ်လိုပဲ..”

အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။
မောင်ကျော် ။