အပိုင်း (၂၁)
ကျနော်ကညီမလေးကိုယ် ပေါ်မှာဖက်မှောက်ထားရင်း လီးကိုမချွတ်ပဲစောက်ခေါင်းထဲစိမ်ထားမိတယ်။
နောက်ဆုံးသုက်ရည်တစ်စက်မှမကျန်တော့အောင်ညှစ်ထုတ်ချလိုက်မိပြီးတော်တော်လေးကြာတော့မှ၊ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
အဲဒီတော့မှချိုမာက ကမန်းကတန်းကုန်းထလို့၊ အပြစ်ရှိသူတစ်ယောက်လိုအခန်းထောင့်ထဲမှာ သွားရပ်ပြီး ခေါင်းလေးငုံ့လို့ငြိမ်ကုတ်နေတော့တယ်။
ကျနော့်လရည်တွေက ညီမလေးစောက်ခေါင်းကြားကနေအတန်းလိုက်ပေါင်ပေါ်စီးကျပြီး၊ ကြမ်းပေါ်ကိုတတောက်တောက်
ကျနေတာကိုမြင်နေရတယ်။ ညီမလေးလျှောက်သွားရာလမ်းတစ်လျောက်ကျနော်တို့လိုးခဲ့တဲ့အိပ်ရာကနေ
သူသွားရပ်နေတဲ့အခန်းထောင့်အထိကြမ်းပေါ်မှာစီးကြောင်းအစက်အစက်တွေနဲ့..။
အခုမှပဲကျနော့်ရဲ့အသိစိတ်ထိမ်းချုပ်နိုင်စွမ်းသတိတွေပြန်ဝင်လာပြီးပူလောင်နေတဲ့ရမ္မက်စိတ်၊ အထန်စိတ်တွေက ပြန်ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။
အခုမှတော့ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ဘူး ။ကျနော်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက် အဝတ်အစားမပါကိုယ်တုံးကြီးတွေနဲ့၊ အမေနဲ့ကြီးနုတို့ရဲ့မျက်စိရှေ့မှာပေါ့။
ကျနော့်မှာ ညီမလေးကိုလိင်ပညာပေးသင်ခန်းစာနဲ့ဗဟုသုတကိုသင်ပေးလို့ အချီးမွမ်းပဲခံရမလား၊
ဒါမှမဟုတ်လူကြီးတွေမရှိတုန်းကိုယ့်ညီမလေးအရင်းကိုမတော်တာကြံပြီး၊ ခိုးလိုးတယ်ဆိုပြီးတော့ အဆူအဆဲပဲခံရမလားဆိုတာ
အမေ့ဆီကဘယ်လိုထွက်လာမလဲလို့ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ပဲစောင့်နေရတော့တယ်။
“သေလိုက်ပါတော့အောင်လေးရယ်..၊ ဘယ်အချိန်ထဲကကြံနေတာလည်း..ဟင်..။
ချိုမာကအပျိုတောင်ဖြစ်မယ်မကြံသေးဘူး၊ သားကဆွဲစားလိုက်ပြီလား..။
ညီမလေးကိုလုပ်တာတော့အမေဘာမှ မပြောတော့နိုင်တော့ပါဘူး၊ အမေကိုယ်တိုင်ကိုကအမေကောင်းမှမဟုတ်တာ..”
“ဒါပေမယ့်အခုလိုညီမလေးအထဲမှာပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ကြီးပြီးချလိုက်တာကတော့မဟုတ်သေးပါဘူး။
နင့်ညီမဗိုက်ထွက်လာမှာမကြောက်ဘူးလားဟင်။ အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို လင်ကောင်လဲပြစရာမရှိ၊ အကုန်ရှုပ်ကုန်တော့မှာပဲ..”
“နင့်လရည်တွေကလည်းတစ်ခါတစ်ခါထွက်ရင်အောတိုက်ပဲ၊ တခါထဲ ရေပိုက်ကွဲသလိုထွက်တာ..။
ငါတောင်မမနုနဲ့ပြောဖြစ်သေးတယ်၊ ချိုမာတော့အပျိုဖော်ကောင်းကောင်းဝင်နေပြီ၊ လင်စိတ်သားစိတ်တွေဝင်တော့မယ်လို့..”
ဒီအချိန်မှာကြီးနုကလည်းဝင်ပြောတယ်။
“အေး.. ငါလည်းအဲဒါကိုကြောက်နေတာ။ ဒီခေတ်ကြီးကရောဂါတွေကလည်းများသား။
ကောင်မလေး ရည်းစားသနာထားချင်ပြီး၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကတွေ့ကရာကောင်လေးတွေနဲ့ သွားဖြစ်ခဲ့ရင် မတော်လို့ရောဂါရှိတဲ့ကောင်နဲ့တွေ့ပြီး
ဗိုက်တွေဘာတွေရှိလာခဲ့ရင်သေပြီပဲ..။ ဒါကြောင့် ချိုမာ့ကိုတားဆေးကြိုကျွေးထားဖို့တောင်တို့နှစ်ယောက်တိုင်ပင်ကြသေးတယ်..”
အမေကဆက်ပြောပြန်တယ်။
“ပြီးတော့..သားကိုပဲ ညီမလေးကိုဘယ်လိုလိုးရတယ်လို့လိင်ပညာပေးသင်ခန်းစာသင်ခိုင်းမလို့ပဲ၊
အမေတို့မိသားစုကမထူးတော့ပါဘူး။ ကိုယ်မိသားစုအချင်းချင်းထဲပဲဘေးကင်းစိတ်ချရမှာ..”
ဒါပေမယ့်..အခုဆေးတောင်မတိုက်ရသေးဘူး၊ နင်ကိုယ်တိုင်ကညီမလေးကိုဗိုက်မရှိရှိအောင်လုပ်တဲ့ တရားခံဖြစ်နေပြီ၊ သိရဲ့လား..”
အမေနဲ့ကြီးနုတို့ရဲ့မြည်တွန်တောက်တီးသံတွေဆုံးသွားတော့မှကျနော်လည်းရင်တွေပေါ့ပြီးဟင်းချလိုက်နိုင်တော့တယ်။
ထင်ထားတာက၊ ငါတော့အကြီးအကျယ်အထောင်းခံရတော့မယ်ပေါ့။
တကယ်တော့ကျနော့်ကိုတောင် ညီမလေးကိုသိမ်းသွင်းသင်ကြားပေးခိုင်းဖို့ပလန်ချထားသေးဆိုပဲ။
ဒါပေမယ့်အပြစ်တော့လုံးလုံးမလွတ်ပြန်ဘူး၊ မဆင်မခြင်နဲ့ကိုယ့်ညီမအပျိုလေးကို လရည်တွေဒလဟောပန်းပြီး
အထဲမှာပြီးထည့်လိုက်တာလေ။ အမေ့မှာ ပွစိထိုးလို့မဆုံးနိုင်ဘူး။
ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ ကျနော်ကဒီလိုလုပ်ရတာကြိုက်လည်းကြိုက်၊ ထိမ်းလည်းမထိမ်းန်ုင်တဲ့အရွယ်လေ။
အမေနဲ့ကြီးနုတို့ကတော့ အခုကျနော်နဲ့ ချိုမာဖြစ်တဲ့ကိစ္စကိုအရမ်းကြီးအလေးအနက်၊ အစွဲအလမ်းထားပုံမရကြဘူး။
သူတို့ကိုယ်တိုင်ကိုက ကိုယ့်တူအရင်းကိုယ့်သားအရင်းဖြစ်တဲ့ကျနော့်ကိုလင်လုပ်ပြီးအတူအိပ်နေကြတာပဲဟာ။
ညီမလေးကိုလည်းနုနုထွတ်ထွတ်လေးဆိုပြီးသိပ်မနှမြောတော့ဘူး။
အခုခေတ်မိန်းကလေးအများစုက၊ မှတ်ပုံတင်တောင်လုပ်တဲ့အရွယ်မရောက်သေးဘူး၊ လင်ယူသားမွေးနေကြတာ မဆန်းတော့ဘူးလေ။
ကာမတဏှာစိတ်ကဘယ်သူမှမကင်းကြဘူးလေ၊ အရွယ်ရောက်လို့သွေးသားဖွံ့ဖြိုးလာတာနဲ့
ဒါမှမဟုတ်အရွယ်ရှိသေးတယ်ဆိုရင်လည်းအသက်ဘယ်လောက်ကြီးလာပစေ၊
ကာမရာဂကိုလိုချင်တပ်မက်သူတွေချည်းပဲမဟုတ်လား။ တားလို့မှမရတာ။
ဒါကြောင့်ချိုမာနဲ့လာငြိပြီးဆက်ဆံမယ့်ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ယောက်ကရောဂါကင်းစင်နေတာပဲအမေတို့ကလိုလားတယ်။
အရွယ်ရောက်လို့လင်ယူသင့်တဲ့အရွယ်ရောက်မှ၊ သူ့ဟာသူသင့်တော်တဲ့လူနဲ့ယူပစေ၊ အဲအီတော့မှပဲလွှတ်ပေးတော့မယ်။
အခုကတော့အန္တရာယ်အကင်းဆုံးက မိသားစုထဲကတစ်ဦးတည်းသောယောက်ျားက ကျနော်ပဲရှိတော့တာပဲလေ။
အမေနဲ့ကြီးနုတို့အတွက်အခုလောလောဆယ်၊ ပြူးတူးပြဲတဲအရေးကြီးနေတာကတော့၊ ချိုမာရဲ့ရာသီသွေးအခြေအနေကိုစစ်ဖို့ပဲ။
မေးစမ်းကြည့်ကြတော့ ချိုမာ့ဆီကသိရတာက သူရာသီလာတာကုန်ပြီးရပ်သွားတာမနေ့တစ်နေ့ကမှလို့သိလိုက်ကြရတော့မှ
ဟင်းချပြီးစိတ်အေးသွားကြတယ်။
ညီမလေးချိုမာလည်းပထမတော့ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း အခန်းထောင့်မှာခေါင်းလေးငုံ့မတ်တပ်ရပ်ပြီးတကိုယ်လုံးဆတ်ဆတ်တုန်အောင်
ကြောက်နေခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံးတော့အကျိုးအကြောင်းတွေအားလုံးရေလည်သွားပြီး၊ အမေနဲ့ကြီးကြီးတို့ကသူ့ကိုမဆူဘူး၊
ဗွေမယူဘူးဆိုတာသိသွားတော့မှရယ်နိုင်ပြုံးနိုင်လာပြီး အဝတ်အစားတွေသွားလဲနိုင်တော့တယ်။
အမေတို့က ဒီနေ့ကိစ္စဘယ်လိုကဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလည်းမေးတော့..ချိုမာက..၊
“ဒီကိစ္စက ကိုကိုအောင့်အပြစ်မပါပါဘူး၊ သမီးကစတာပါ။ ကိုကိုကဒီအခန်းထဲမှာ ပိုးလိုးပက်လက်ကြီးအိပ်ပျော်နေတာ၊
ပုဆိုးကလည်းပေါင်ရင်းရောက်နေတော့၊ ဟို..ဟို..ဂျိုးကြီးကတန်းလန်းကြီးပေါ်နေတာလေ..အဲဒါနဲ့ သ..သမီးမနေနိုင်လို့..”
ကြီးနုကဖြတ်ပြီး..
“ဘာ..ဂျိုးလည်း..! အဲဒါဂျိုးလို့မခေါ်တော့ဘူး၊ လီးဖြစ်နေပြီ..၊
ဘာလဲ..နင့်အကိုလီးပေါ်တာနဲ့ပဲ နင်ကဒါရိုက်တန်းခံချင်သွားပြီးတက်ခွတာပေါ့လေ..”
ကြီးနုရဲ့ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်အပြောကြောင့် ချိုမာ့မျက်နှာလေးကရှက်ပြီးသွေးဖြန်းဖြန်းထအောင်ရဲတက်သွားတယ်။
“အို..ကြီးနုကလည်း..မဟုတ်ပါဘူး။ ပထမတော့သမီးကအခန်းဝကရပ်ကြည့်နေမိသေးတယ်။ မမြင်လည်းမမြင်ဖူးတော့
ရင်တွေကလည်းအရမ်းခုန်တာပဲ။ ဒါနဲ့အိမ်ထဲမှာလည်းဘယ်သူမှမရှိလို့ အနီးကပ်ကြည့်ချင်တာနဲ့ အရဲစွန့်ပြီးဝင်လာခဲ့တာ..”
“အကို့ဟာကြီးကြည့်ပြီးသမီးရင်တွေအရမ်းခုန်လာတယ်၊ ပြီးတော့ ဟို..ဟို..အကိုက ဟို..
အမေနဲ့ကြီးနုကိုအခန်းထဲမှာလုပ်နေတာတွေပြန်မြင်ပြီး၊ စိတ်တွေတအားထလာလို့ပါ။
သမီးပထမတော့ လက်နဲ့အာသာဖြေပြီးပွတ်ပါသေးတယ်။ နောက်တော့မှစိတ်မထိမ်းန်ုင်တော့ပဲဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး..”
“ဟောတော့..တွေ့လား..ငါထင်သားပဲ။ မမ..မမကိုယုမပြောဘူးလား။ ဘယ်အရာမှကြာကြာဖုံးကွယ်ထားလို့မရပါဘူးဆိုတာကို။
မမပဲတိတ်တိတ်လေးကြိတ်လုပ်မယ်ဘာညာနဲ့။ ပြီးတော့သူပဲအသံဗြဲကြီးနဲ့ညည်းနေတာ။ အခုသမီးအကုန်မြင်သွား၊ သိသွားးပြီ..”
“အမယ်..နင်ကပဲငါ့ကိုပြောရတယ်ရှိသေး၊ နင်ကုန်းအော်နေတာက..ငါ့ထက်ကျယ်သေး..”
“ဟွန့် …”
“ကဲပါလေ..သမီး၊ သမီးဘာတွေမြင်ခဲ့လဲ၊ ပြောပြစမ်းချိုမာ..၊ ဒီမှာကြီးနုတို့မိသားစုလေးယောက်ပဲရှိတယ်။ ဘာမှရှက်မနေနဲ့..”
“သ..သမီးကို အပျိုလေးဖြစ်လာပြီဆိုပြီး၊ ဟိုဘက်တစ်ခန်းကျော်မှာ သပ်သပ်ပေးအိပ်ပေမယ့်၊ ရွာကအိမ်မှာလိုကိုယ့်အိမ်မဟုတ်တော့၊
တစ်ယောက်ထဲအိပ်ရတာအဆင်မပြေဘူး။ ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့သိပ်ပြီးအိပ်မပျော်ချင်ဘူး”
ဒါနဲ့သမီးလည်းအမေနဲ့အတူသွားအိပ်မယ်ဆိုပြီးအမေ့အခန်းကိုသွားတော့၊ အမေကမရှိဘူး၊
ဟိုဘက်ကကြီးနုအခန်းမှာစကားသံတွေမသဲမကွဲကြားရတော့၊ အမေကြီးနုနဲ့ ဘာများသွားတိုင်ပင်နေလဲမသိဘူးဆိုပြီးပြန်လာခဲ့တာ..”
“နောက်ရက်တွေမှာလည်း၊ အမေနဲ့ဝင်အိပ်မယ်လို့စိတ်ကူးရတိုင်းအမေ့အခန်းကိုကူးသွားပေမယ့်၊ အခေါက်တိုင်းမှာအမေရှိမနေဘူး..”
“နောက်..အမေ့အခန်းထဲကိုဝင်တိုင်းတစ်ဖက်က၊ ကြီးနုအခန်းထဲကစကားသံတွေကိုသတိထားနားထောင်မိတော့၊
စကားပြောသံထက်စာရင်၊ ညည်းသံအော်သံတွေလို့ထင်မိတယ်။ ဒါနဲ့ကြီးနုအခန်းဘက်ကိုချောင်းကြည့်မလို့လုပ်တော့
ဘာပေါက်မှမရှိဘူး။ သေချာရှာကြည့်တော့မှသံပေါက်သေးသေးလေးတွေ့ပေမယ့် ကြည့်တော့မြင်ကွင်းမရှင်းဘူး..”
“ဒါနဲ့နောက်တစ်နေ့၊ အမေနဲ့ကြီးနုတို့ရှေ့ကဆိုင်မှာအလုပ်များနေတုန်း အခန်းထဲဝင်ပြီး ကွန်ပါဘူးကအချွန်နဲ့အပေါက်ကိုချဲ့ထားခဲ့တယ်
အဲဒီညမှာအမေ့အခန်းသွားတော့ထုံးစံအတိုင်း၊ အမေကရှိမနေပြန်ဘူး။ ဒီနေ့ကျမှပဲဟိုဘက်ခန်းက
တအင့်အင့် တအိိအိနဲ့အသံတွေပိုပြီးပီပီသသကြားလာရတယ်။ ဒါနဲ့ချဲ့ထားတဲ့နံရံအပေါက်ကနေချောင်းကြည့်လိုက်တာ..”
“ဘုရား..ဘုရားး..ကိုကိုရယ်လေ၊ အမေ့ကိုလိုးနေပါလား။
ဘေးနားမှာလည်းကြီးနုကကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့တစောင်းအနေအထား၊ ကပ်အိပ်နေပြီး ကိုကိုနဲ့အမေလိုးနေတာကို
စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ရင်းကနေ သူ့ပေါင်ကြီးတွေကားထောင်ထားလို့ စောက်ပတ်ကြီးဖြဲပြီး စောက်စိကြီးကိုလက်နဲ့ပွတ်နေတယ်..”
“သမီးလည်းမျက်လုံးတွေပြာသွားတယ်၊ တစ်ခန်းလုံးမှောင်သွားသလိုဝေဝါးသွားတာ။
မျက်လုံးကို ၁၀စက္ကန့်လောက်မှိတ်ထားပြီးပြန်ကြည့်လိုက်တော့၊ သမီးအမြင်မမှားဘူးဆိုတာသိရတယ်။
ကြီးနုအခန်းကမီးပွင့်ကထိန်နေအောင်ထွန်းထားတာမပိတ်ရသေးဘူးလေ..”
“ဒါ..ဒါ..ကိုကိုကအမေ့သားအရင်းလေ၊ အမေကပဲသမီးတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကိုမွေးထားတာ။
အခုကိုကိုလုပ်နေတာကအမေ့ကိုလိုးနေတယ်ဆိုတာသေချာတယ်။ ဖေဖေနဲ့မေမေလည်းရွာမှာအခုလိုလုပ်ကြတာကို မြင်ဖူးခဲ့တယ်လေ။
အမေနဲ့သားအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးလင်မယားတွေလိုပြန်လိုးနေကြပါလား။ ယုံနိုင်စရာတောင်မရှိဘူး..”
“အမေက၊ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းထောင်၊ တံကောက်ကွေးကချိုးပြီးဖားပေါင်စင်းကြီးကားလို့
စောက်ဖုတ်ကြီးအပြဲသားနဲ့ခံနေတယ်။ ကိုကိုကလည်းခါးမှာပုဆိုးလုံးဝမရှိဘူး ဖင်ကြီးအပြောင်သားနဲ့၊
အမေ့ပေါင်ကြားမှာတကူကူး ကစားသလိုခွစီးပြီး အမေ့ကိုသူ့လီးကြီးနဲ့ကုန်းကုန်းဆောင့်နေတယ်..”
“သမီးကြည့်တဲ့မြင်ကွင်းက ကိုကို့ဖင်ကြီးနောက်ဖက်တည့်တည့်၊ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေတဲ့ကိုကို့လီးကြီးကိုပြတ်ပြတ်သားသားမမြင်ရပေမယ့်
ကိုကို့ရဲ့တွဲလောင်းကျနေတဲ့ဥကြီးနှစ်လုံးကအမေ့ဖင်ကြီးကိုတဖတ်ဖတ်နဲ့ပြေးပြေးရိုက်နေတာကိုတော့အထင်းသားမြင်နေရတယ်..”
“အမေကလည်းခါးကိုကြွ၊ ဖင်ကြီးကိုလေပေါ်ဝဲမြှောက်ပြီးပင့်ပင့်ခံနေတော့ဖြဲကားထားတဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို
အတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။ ကိုကိုတစ်ချက်ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ကိုကို့လဥကြီးတွေကအမေ့ဖင်ဆုံကြီးကို
ပြလောက်..ပြလောက်.. ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..နဲ့ပြေးပြေးရိုက်နေတာ..”
“သမီးလည်းအမေနဲ့ကိုကိုလိုးနေကြတာကိုကြည့်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးပူထူပြီးတွန့်လိမ်လာတယ်။
သမီးပေါင်ကြားထဲကအရည်တွေတရွှဲရွှဲကျလာတယ်။
သမီးလည်းကိုယ့်စောက်ပတ်ထဲကိုယ်နှိုက်ပြီးလက်ပူတိုက်အာသာဖြေမိတော့တာပေါ့..”
—————————————–
အပိုင်း (၂၂) ဆက်ရန်
အပိုင်း (၂၂)
ကြီးနုက..
“အမလေး..နင်ပြောတာက အသေးစိတ်ကျလိုက်တာဟယ်..၊ နားထောင်ရင်းငါတို့တောင်အရည်တစ်တောက်တောက်ကျလာပြီ။
ကိုယ်တွေ၊ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်သာလိုးနေခံနေကြတာ၊ ကိုယ်ဖာသာကိုယ်အခုလိုကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမမြင်မိသေးဘူး။
ဆက်ပြောစမ်းပါဦး၊ နင့်ကိုကိုအောင်က ငါ့ကိုကျတော့ဘယ်လိုလုပ်သလဲ..”
“ကိုကိုနဲ့အမေက ပက်လက်ခံ၊ ကုန်းဆော်နေကြတာမပြီးသေးဘူးကြီးနုရဲ့၊
ခဏကြာတော့ကိုကိုကအမေ့ကိုဆွဲထူပြီးဖင်ပူးတောင်းကြီးထောင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ အမေ့ဖင်ကြီးကပြူးတင်းပြီ
းစောက်ဖုတ်ကြီးကဖင်ကြားကပြူထွက်လာတယ်။ ဖောင်းဖောင်းကြီးအလုံးလိုက်ကြီးပေါ့..”
“ကိုကိုကအမေ့ဖင်ကြီးနောက်ဒူးဝင်ထောက်ပြီး သူ့လီးကြီးနဲ့အမေ့စောက်ဖုတ်မှာတေ့လိုက်တယ်။
အဲဒီတော့မှပဲကိုကို့လီးကြီးကိုကျကျနနနမြင်လိုက်ရတော့တာ၊ ကိုကိုကခါးကိုကော့ထိုးပြီး..ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့၊
အမေ့မှာအင့်ကနဲ အသံထွက်လာတယ်။ ဖြေးဖြေး..သား..ဖြေးဖြေးဆိုတဲ့အမေ့အသံကိုလည်းကြားရတယ်..”
“သမီးစိတ်ထင်..ကိုကိုကအမေ့ကိုခွေးတွေမိတ်လိုက်သလိုလိုးနေတာ ၁၀မိနစ်လောက်ကြာလိမ့်မယ်။
ပြီးလဲပြီးရောအမေကတအီးအီး..တအင်းအင်းနဲ့အော်ညည်းပြီးခေါင်းကြီးမွေ့ယာပေါ်ခေါင်းစိုက်ကျသွားပြီးငြိမ်သွားတာတွေ့ရတယ်။
ကိုကိုကလည်း၊ အားးး..အားးး နဲ့အော်ပြီး အမေ့ဖင်ကြီးကိုလက်ဝါးနဲ့တဖြန်းဖြန်းရိုက်နေတာတွေ့တယ်..”
“အမေငြိမ်သွားပေမယ့်၊ ကိုကိုတော့ပြီးသေးပုံမရဘူး။ အဲဒီအချိန်မှာပေါင်ကြီးဖြဲပြီးသူ့စောက်ပတ်ကြီးထဲကိုပလပ်စတစ်လို၊
အနီရောင်ကြည်ကြည်အတံကြီးတစ်ခုနဲ့ထိုးသွင်းပြီးကစားနေတဲ့ကြီးနုက၊
အမေ့ဖင်ကြီးပေါ်မှာကုန်းမှောက်နေတဲ့ကိုကို့ ဟဲ့..အောင်ရဲ့၊ ငါ့ဆီကိုလည်းလာစမ်းပါဦးဆိုပြီး၊ သူ့ဘက်ကိုလှမ်းဆွဲချလိုက်တယ်။
ဒါနဲ့..ကြီးကြီး၊ ကြီးကြီးကိုင်ထားတဲ့ နီနီအတံကြီးက၊ လီးအတုကြီးလား..ဟင်”
“အေး..ဟုတ်တယ်၊ နောက်မှဘယ်လိုသုံးရမယ်ဆိုတာ၊ ဗဟုသုတရအောင်ပြပေးမယ်။ အခုဆက်ပြော..”
“ကြီးနုကလည်း၊ ကြီးကြီးကိုယ်တိုင်လုပ်ခဲ့တာ၊ မမှတ်မိဖူးလား..ခိခိ..၊ ကိုကို့ကို ကြီးနုအတင်းဆွဲလှဲပြီးမြင်းတက်စီးတာလေ၊
အမေ့ကိုအားရပါးရလိုးပြီးတာတောင်၊ ကိုကို့လီးကြီးကမကျချင်သေးဘူး၊ တခါထဲ၊ သံချောင်းကြီးကျနေတာပဲ။
ကြီးနုကကိုကို့ခါးပေါ်တက်ခွဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကိုကြွလို့လီးကြီးကိုစောက်ခေါင်းဝမှာတေ့လိုက်တယ်လေ။ ပြီးတော့မှဗြိခနဲဆို ထိုင်ချတာ”
“ကြီးကြီးလည်းကိုကို့လီးကြီးအတောင့်လိုက်ဝင်သွားတော့ မျက်နှာကြီးရှုံ့လို့မော့ရင်းပါးစပ်ကြီးဟပြီးဟားးခနဲညည်းလိုက်သေးတာပဲ..။
ပြီးလဲပြီးရောကိုကိုကို့ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့စုံဖိပြီးဖင်ကြီးကိုတဖတ်ဖတ်နဲ့ဆောင့်ချနေတာမဟုတ်လား..”
“ဆောင့်ဆောင့်ချနေတဲ့ကြီးကြီးရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်းဘယ်ညာရမ်းပြီးဘောင်ဘင်ခတ်နေတယ်။
ကိုကိုကလည်းအဲဒါကြီးမြင်ပြီးမနေနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်။ ကြီးကြီဂုတ်ကိုဆွဲချပြီးကြီးကြီးပါးစပ်ကိုနမ်းတယ်။
မျက်နှာပေါ်အိကျလာတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဖမ်းကိုင်ပြီးနယ်လိုက်၊ ပါးစပ်နဲ့လှမ်းဟပ်ပြီးစို့လိုက်လုပ်နေတာလေ..”
“ကျန်တာတော့သမီးအဆုံးအထိမကြည့်တော့ဘူး၊ သမီးစပလေးသမီးနှိုက်ပြီးမောနေတော့တာ၊
ဘယ်နှစ်ချီပြီးသွားမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး..။ သမီးလည်းစိတ်တွေအရမ်းထန်ပြီးကိုကို့အပေါ်မှာစိတ်ဖောက်ပြန်မိတယ်”
“ကိုကိုကကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုတောင်လိုးလို့ရသေးရင်၊ ညီမလေးလောက်တော့အပျော့ပဲ၊
ရှောင်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုပြီး၊ ဒီနေ့ဘယ်သူမှမရှိတုန်းကိုကို့ပေါ်တက်ခွမိလိုက်တာပဲအမေရယ်။ သမီးမှားရင်ခွင့်လွှတ်ပေးပါမေမေ..”
“သမီးမမှားပါဘူးကွယ်..၊ ဒါပေမယ့်လိင်ဆက်ဆံတယ်ဆိုတာအမှားအယွင်းတွေအမြဲရှိနိုင်တာ၊ရှိတတ်တာမို့လို့
အမြဲတမ်း၊ အသိ၊ သတိနဲ့ယှဥ်ပြီး စဥ်းစားပြီးမှလုပ်ရမယ်ကွဲ့၊ အပြင်လူနဲ့လုပ်မိလို့ရောဂါကကူးလာတာတို့၊
မောင်နှမချင်းလုပ်ရင်းလည်းချွတ်ချော်ပြီးဗိုက်ထွက်လာရင်ရှင်းရခက်ကုန်မှာ။ အခုအမေတို့ကိုယ်တိုင်ထိမ်းချုပ်ပေးမှာဆိုတော့သမီးမပူနဲ့တော့နော်..”
အဲဒီကျနော်ညီမလေးနဲ့လိုးပြီတဲ့ညမှာပဲ၊ ချိုမာနေမကောင်းဖြစ်ပြီးအဖျားတက်ပါရောဗျို့။
အကြမ်းပတမ်းပါကင်အဖွင့်ခံထားရတဲ့စောက်ပတ်လေးကယောင်ကိုင်းလာပြီးနာနေရာကအဖျားဝင်တာပေါ့။
ကျနော်လည်းအခွင့်ကောင်းယူပြီးညီမလေးအခန်းမှာပဲသွားစောင့်ရှောက်ပေးနေလိုက်တယ်၊ ဆေးတိုက်၊ ရေပတ်တိုက်ပေး။
စောက်ဖုတ်လေးကိုကြပ်ထုတ်ထိုးပေးရင်းနဲ့ မယားအထွေဆုံးလေးတစ်ဖြစ်လဲ ညီမလေးကိုယုယပြုစုရတော့တာပေါ့။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အဲဒီနောက်ပိုင်းတော့ကျနော်အိမ်တွင်းအလုပ်တာဝန်တွေကပိုပြီးကြီးလေးလာခဲ့တော့တယ်။
ပြောရရင်တော့မင်းတုန်းမင်းကြီးနဲ့မယှဥ်ကောင်းယှဥ်ကောင်း၊ မယှဥ်တော့ပါဘူး။ ဟိုဘုရင်ကြီးသူ့မိဖုရားတွေကိုစာရင်း
တော်နဲ့တကွ အလှည့်ကျတန်းစီပေးရတယ်ဆိုလားပဲ။
ကျနော်ကတော့အခုအိမ်မှာရှိတဲ့မယားသုံးယောက်ကိုအလှည့်ချရတော့တာပေါ့ဗျာ။
ဒါပေမယ့်အမေနဲ့ကြီးကြီးတို့ကအလှည့်ယူတာများပါတယ်။ ချိုမာက ငါးလှည့်တစ်လှည့်၊ ဆယ်လှည့်တစ်လှည့်ပါ။
ကျွန်တော့်မိသားစုအားလုံး သာယာသုခအပြည့်ပျော်ရွှင်စွာ နေထိုင်ရတဲ့အချိန်ကာလကိုဖြတ်သန်းနေရပြီဆိုတာသေချာပါတယ်။
ကျနော်အိမ်အပြင်ကဘယ်မိန်းမကိုမှစိတ်ဝင်စားမှုလုံးဝမရှိတော့ဘူး။ ကျနော်ဘယ်လောက်ကာမသုခတွေနဲ့
ပြည့်စုံနေရတယ်ဆိုတာစဥ်းစားသာကြည့်တော့..။ ကျနော်လည်းအခုမှအိမ်တွင်းထဲကမိန်းမသုံးယောက်စလုံးနဲ့၊
င်းနှီးမှုဆိုတာထက်ပိုတဲ့၊ အလွန်အမင်းလက်ပွန်းတတီးရှိတဲ့ဆက်ံရေးနဲ့ပေါင်းသင်းဆက်ဆံနေမိပြီလေ။
ဒါပေမယ့်ထိတွေခံစားရတဲ့ရင်းနှီးမှုအရဆိုရင်..
၁။ ကြီးကြီးနု – ကြီးနုက ကျနော်နဲပထမဦးကိုယ်ခန္ဓာချင်းနှီးနှောပြီးနဲ့ရင်းရင်းနှီးနှီးဆက်ဆံခဲ့တဲ့မိန်းမဖြစ်တယ်။
ကျနော့်ရဲ့ဘဝအပြောင်းအလဲနဲ့အခက်အခဲတွေဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ၊ သူ့ဆီခေါ်လာမွေးပြီးအစစအရာရာတိုးတက်မှုတွေရှိအောင်
ပြုစုပျိုးထောင်ပေးတဲ့၊ စောင့်ရှောက်ကြည့်ရှုပေးခဲ့တဲ့၊ ကျေးဇူးရှင်ဖြစ်တဲ့အပြင်၊
သွေးသားနှီးနှောမှုအရကျနော့်ရဲ့အချစ်ဦးကျနော့်ဘဝရဲ့ပထမဆုံးမိန်းမ၊ အချစ်ဦးဖြစ်ခဲ့တယ်။
၂။ ညီမလေးချိုမာ – ချိုမာကကျနော့်ရဲ့နောက်ဆုံးချစ်သူအထွေးလေးလာဖြစ်ခဲ့ပေမယ့်ကျနော့်ညီမထွေးလေးအနေနဲ့ပဲအချစ်ပိုလာခဲ့တာလေ၊
ကြာရှည်ခွဲခွာခဲ့ရာက ရုတ်တရက်ပြန်တွေ့တောာ့အပျိုရည်အပျိုသွေးလေးနဲ့လှပကျော့ရှင်းနေတဲ့ညီမလေးအပေါ်
စိတ်ဖောက်ပြန်မိပေမယ့်၊ ကိုယ့်ညီမနုနုထွတ်ထွတ်လေးကိုညီမလေးလိုပဲပိုချစ်ခဲ့တယ်။
မယားတစ်ယောက်လိုတစ်သက်တာလုံးချုပ်ကိုင်ထားဖို့တော့မလိုလားမိဘူး။ တစ်နေ့ကျလို့ အရွယ်ရောက်၊ ပညာရေးပြီးဆုံးပြီး၊
သူ့ဘဝအနာဂတ်ရှေ့ရေးအတွက်သင့်တော်တဲ့လူတစ်ယောက်နဲ့အိမ်ထောင်ပြုမယ်ဆိုရင်လည်းခွင့်ပြုလိုက်ရမှာပဲလေ။
၃။ မေမေ မေယု – အမေကကျနော့်ရဲ့မွေးမိခင်အရင်းပါ။ အခုတော့ကျနော့်ရဲ့ချစ်ဇနီးသုံးယောက်ထဲကတစ်ယောက်ပေါ့။
ဘယ်လိုမှမထင်မှတ်ပဲနဲ့ကိုယ့်ရဲ့အမေအရင်းကိုဇနီးမယားအဖြစ်ပြန်ပေါင်းသင်းနေရတာလေ။
အစကထဲကတော့အမေ့ကိုဘယ်လိုမှစဥ်းစားပစ်မှားခဲ့ခြင်းမရှိခဲ့ပါဘူး။ ကြီးနုရှိတဲ့မြို့ကိုအမေရောက်မလာခင်အထိပေါ့။
နောက်မှကြီးနုပြောလို့အမေရဲ့အထီးကျန်ဆန်နေရတဲ့ဘဝရယ်။ နာတာရှည်လင်ကြီးကိုနှစ်ရှည်လများပြုစုနေရလို့ မပြည့်ခဲ့ရတဲ့လိင်ဆန္ဒတွေကို
ချုပ်တည်းနေခဲ့ရတဲ့ဘဝကိုသနားသဒ္ဓါလွန်ပြီးအမေနဲ့အချစ်ကျွံတဲ့ဘဝအထိရောက်ခဲ့ရတယ်။ ကြီးနုရဲ့အရောက်ပို့ပေးမှုတွေလည်းပါတာပေါ့။
ဒါပေမယ့်အမေနဲ့အချစ်ကျွံမိပြီး ခန္ဓာကိုယ်အသွေးအသားချင်းရင်းနှီးပေါင်းစပ်မှုရော၊ နှလုံးသားချင်းနီးစပ်မှုကပါ
အမေနဲ့ကျနော့်အကြားမှာခိုင်မြဲတဲ့အချစ်တွေတည်ဆောက်မိကြတယ်။ အမေကကျနော့်ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းလို့မှတ်ယူလာခဲ့မိတယ်။
အမှန်ကလည်း ကျနော်ကအမေ့ဗိုက်ထဲမှာနေခဲ့တဲ့အမေ့သွေးသားအစစ်တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်ခဲ့တယ်မဟုတ်လား။
အခုအတိုင်းအမေ့လိုသွေးသားစစ်စစ်ကိုဇနီးမယားအဖြစ်ပြန်ပြီးပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရခဲ့တာကမ္ဘာပေါ်က
တခြားတော်ရုံလူသားတွေလွယ်လွယ်နဲ့မရနိုင်တဲ့၊ ရတောင့်ရခဲအခွင့်အရေးကြီးမဟုတ်လား။
ကျနော်အမေ့ကိုတကယ်ပဲနှစ်နှစ်ကာကာအရမ်းချစ်မိသွားမိပြီလေ၊ အဖေမသေခင်ကလည်းအမေ့ကိုတစ်သက်လုံး
ကိုယ်ဖိရင်ဖိစောင့်ရှောက်ပေးသွားမယ်လို့လည်းကတိပေးခဲ့သေးတယ်။ ဒီတော့အခုအိမ်မှာရှိတဲ့မိန်းမသုံးကယောက်ထဲမှာ
ကျနော်ပြတ်ပြတ်သားသားစိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးရွေးလိုက်တာကတော့ ကျနော့်အမေအရင်းမယားလေးမေယုကိုပါဘဲ။
ကျနော်ဖြစ်နိုင်ရင် သူနဲ့တရားဝင်အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ်ပေါင်းသင်းချင်တယ်။ သွေးသားအရင်းအချင်းချင်းထပ်မံသွေးစပ်ထားတဲ့
ရင်သွေးစစ်စစ်လေးတွေလဲလိုချင်လာမိတယ်။ ဒါအခုကျနော်ဖြစ်နေတဲ့မိုက်မိုက်မဲမဲဆန္ဒအမှန်ပါ။
ကျနော်ပြောထားသားပဲ၊ အမေ့ကိုကျနော်တစ်လလောက်အောင်းထားတဲ့အရည်တွေနဲ့အခွင့်ချောင်းပြီး
ဗိုက်မကြီးကြီးအောင်တွယ်မယ်လို့အားခဲထားတာလေ၊ ညီမလေးချိုမာ ကြားဝင်သွားလို့သာမဖြစ်ခဲ့ဘူး။
ဒါပေမယ့်ကျနော်အခွင့်အရေးကိုအမြဲစောင့်ပြီးမျှော်လင့်နေမိတယ်။ တစ်နေ့မဟုတ်တစ်နေ့ပေါ့။
ပြောလို့သာပြောရတယ်။ကျနော်အိမ်မှာအမေနဲ့ချစ်တင်းနှောတိုင်းကြီးနုအလန်းထဲမှာချည်းပဲ၊ အမြဲတမ်းလိုလို 2 in 1 ပုံစံချည်းပဲလေ၊
တစ်ခါမှအမေနဲ့နှစ်ယောက်ချင်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်အိပ်ရတယ်လို့ရတယ်လို့သိပ်မရှိခဲ့ဘူး။
တစ်ခါမှာတော့ ဒီမြို့ကိုပြောင်းစကထဲကြီးနုရဲ့ရင်းနှီးနေပြီးဖြစ်နေတဲ့တောဘက်ကဖောက်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့မိတ်ဆွေရင်းတွေက
ရှင်ပြုနားသ၊ ရဟန်းခံဖိတ်လို့အလှူရှိတဲ့ရွာကို ၂ညအိပ်လောက်သွားရမယ်တဲ့၊ ကြီးကြီးကအမေ့ကိုရော၊ ချိုမာ့ကိုပါခေါ်ပေမယ့်၊
အမေကသူနဲ့မျက်နှာသိပ်မရင်းသေးလို့မလိုက်ချင်ဘူး၊ လိုက်သွားရင်ဆိုင်ကလည်းနှစ်ရက် သုံးရက်လောက်ပိတ်ထားရဦးမှာ။
အမေက ကြီးနုကို ချိုမာနဲ့ပဲအတူသွားဖို့ပြောပြီး၊ သူဆိုင်စောင့်ရင်းနေခဲ့မယ်ပြောတယ်။
ကျနော်လည်းအမေနဲ့အတူ အိမ်မှာပဲအဖော်ရအောင်နေခဲ့မယ်ပေါ့။
ချိုမာကလည်းအလှူလိုက်သွားရင်ကွမ်းတောင်ကိုင်ရမှာလေ။ သူကပျော်တာပေါ့။ ဒါနဲ့အဲဒီအတိုင်းသဘောတူပြီး၊
ကြီးနုနဲ့ချိုမာတို့အလှူကိုထွက်သွားကြတယ်။ အဲဒီရွာက မြို့နဲ့ဆိုဆယ်မိုင်ကျော်လောက်သွားရသေးတယ်လေ။
မနက်ဘက်ဆိုင်ဖွင့်တုန်းကျနော်အမေ့နားမှာတပူးကပ်ကပ်နဲ့ ကူညီပေးရင်းပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ပေးနေတယ်လေ။
အခုလိုအမေနဲ့နှစ်ယောက်ထဲနေလို့ရတဲ့အခွင့်အရေးမျိုးက၊ ရှားတောင့်ရှားပါးပဲမဟုတ်လား။
ဒီအခွင့်အရေးကိုကျနော်မျှော်နေတာကြာလှပြီလေ။ အမေကလည်းကျနော့်အနေအထားကိုသိတယ်။ ပြုံးစိပြုံးစိနဲ့ပေါ့။
—————————————–
အပိုင်း (၂၃) ဆက်ရန်
အပိုင်း (၂၃)
ပဉ္စမ တစ်ဖြစ်လဲ (အမေနဲ့ပဲ တဝဲလည်လည်)
ကျနော်အမေ့နားမှာတမနက်လုံးပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ရင်းကပ်ချွဲနေတော့ အမေက..။
“အောင်လေး..ဒီနေ့မရိုးဘူးနော်..၊ ဘာတွေလာပြီးကပ်ထိုးပွတ်တိုးလုပ်နေတာလည်း။
ဆန်းတော့ဆန်းတယ်။ သွားကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်သွားလုပ်ချည်..”
“ဟဲ..ဟဲ..အမေကလည်း၊ အမေနဲ့ဒီလိုလွတ်လွပ်လပ်လပ်ကောင်းကောင်းနေခဲ့ရတယ်လို့မှသိပ်မရှိတာ။ ကြီးနုကအမြဲရှိနေတာလေ..၊
အခုကြီးနုတို့တူအရီးအလှူသွားတော့မှ ကိုယ့်အမေနဲ့နီးနီးကပ်ကပ်၊ စိတ်ကြိုက်နေခွင့်ရတာလေ..”
“သွားပါ..နင့်စိတ်ကြိုက်နေချင်တာကြီးက ငါသိပါတယ်နော်..၊ ပြောတော့..အမေ..အမေနဲ့၊
မျက်လုံးကြီးတွေကျွတ်ကျတော့မယ်။ ဒါလားအမေကိုကြည့်တဲ့မျက်လုံး၊ နို့တွေဖင်တွေမှာချည်းပဲ..”
“အမေကလှတာကိုးလို့..၊ ညတိုင်းအမြဲကြည့်နေရပေမယ့် ရိုးကိုရိုးမသွားဘူး..”
“နင့်အကြံကြီးငါသိပါတယ်။ တော်ပြီ.. မမနုတို့မရှိတုန်းငါလဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်နားခွင့်အိပ်ခွင့်ရမှာ။
ဒီညငါ့အခန်းမှာပဲငါအိပ်မယ်နော်..။ လုံးဝလာမရှုပ်နဲ့..”
အမေကပြုံးစိစိနဲ့ပြောနေပြန်တယ်။
“အာ..အမေကလည်း၊ ဒီနေ့လိုနေ့မျိုးကိုသားစောင့်စားနေရတာကြာလှပြီလေ၊ အဲ့လိုတော့မရက်စက်ပါနဲ့၊
အမေနဲ့နှစ်ယောက်ထဲနေရတုန်းငယ်ငယ်ကလိုအမေ့ရင်ခွင်မှာနွေးနွေးထွေးထွေးအိပ်ချင်လို့..”
“အမယ်..အမယ်၊ ပြောတော့ ခလေးလေးလို၊ အမေ့ရင်ခွင်မှာတဲ့၊ ပြီးတော့ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊
အပေါ်ကတက်ခွလိုက်၊ နောက်ကတက်ခွလိုက်နဲ့ နေမှာ..”
“ဟဲ..ဟဲ..အမေကလည်း၊ ရင်ခွင်ထဲငြိမ်ငြိမ်လေးနေမှာပါ..”
“နင့်စကားနင်မှတ်ထားနော်..”
“အမေရယ်..ဒီကိုအမေစရောက်ကထဲကသားတို့သားအမိနှစ်ယောက်ထဲတစ်ခါမှအပြင်ထွက်ပြီးစိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်လည်ပတ်တာတို့၊
စားကြသောက်ကြတာတို့မရှိဖူးသေးဖူးနော်၊ အခုအမေနဲ့နှစ်ယောက်ထဲရှိတုန်း ညနေဘက်တစ်ခုခုထွက်လည်ထွက်စားကြရအောင်လေ..”
“အင်း..ကောင်းသားပဲ၊ အောင့်သဘော..”
အဲဒီညနေဆိုင်စောစောသိမ်းပြီးအိမ်ပိတ်ထားလိုက်တယ်။
ညနေဘက်အချိန်ရသေးတော့ အရင်အမေနဲ့ကြီးနုတို့သွားနေကျကုန်တိုက်ဘက်သွားပြီးလမ်းသလားကြတယ်။
နေအတော်လေးစောင်းတော့ ကမ်းနားလမ်းဘက်လေညှင်းခံပြီးရောက်တတ်ရာရရာပြောကြတယ်။
ကျနော့်မှာအမေတွေအဒေါ်တွေနဲ့သာဆိုင်းမဆင့်ဗုံမဆင့်ညားခဲ့တာ။ တစ်သက်လုံးရည်းစားမှမထားဖူးတာ။
အခုအမေနဲ့ကမ်းနားတစ်လျှောက်လေညှင်းခံပြီးပန်းခြံဘက်ကိုတွဲပြီးလျှောက်နေရတာက
ရည်းစားနဲ့တွဲလျှောက်နေရတာလိုရင်ခုန်ကြည်နူးနေမိတယ်။ မေမေ့ပုံကလည်းလန်းဆတ်နုပျိုနေတယ်။
အဖေ့နာရေးပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း၊ အမေဒီမြို့ကိုအပြီးပြောင်းလာပြီးကထဲက၊ တစ်သွေးပြောင်းပြီး
လန်းလန်းဆန်းဆန်းပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နေလာတတ်ပြီ။ အခုအမေ့အဆင်အပြင်တွေကရှိရင်းစွဲအသက်ထက်အများကြီးနုပျိုနေတယ်။
အမေ့ကိုတစ်သက်လုံးကျနော်မြင်နေကျက ရင်စိအင်္ကျီ၊ ဘလောက်စ်အင်္ကျီလေးတွေနဲ့
ရှေးရိုးဆန်တဲ့လက်စကအင်္ကျီပွပွဖားဖားကြီတွေနဲ့၊ ထမီနဲ့ဝတ်တာသာမြင်ခဲ့ဖူးတာ။
ဒီနေ့ကျနော်နဲ့ထွက်လည်မယ်ဆိုတော့မှ၊ ဘာစိတ်ကူးပေါက်တယ်မသိဘူး၊ မဝတ်စဖူးဂါဝန်ဝတ်လာတယ်။
အမေဝတ်ထားတဲ့ဂါဝန်က ဒူးဖုံးရုံလောက်ပဲရှိပြီး ဇာချည်ဆန်ဆန်ခပ်ပါးပါးအတွန့်တွန့်အလွှာလွှာနဲ့၊
ဒူးလောက်ပဲတိုတော့ခြေသလုံးသားပြည့်ပြည့်ဝင်းဝင်းလေးတွေကိုမြင်နေရတယ်။
ဒူးအထက်မှာလည်းဂါဝန်ဖုံးထားပေမယ့် အတွန့်အတွန့်နဲ့ဂါဝန်သားပါးပါးအောက်ကပေါင်လုံးဖွေးဖွေးတစ်တစ်ကြီးတွေကို
ဖုံးကွယ်ထားလို့မရဘူး။ အပေါ်အင်္ကျီကလည်း အနက်ရောင်ကိုယ်ကြပ်တီရှပ်လေးဝတ်ထားတာကြပ်ထုတ်နေတာပဲ။
အမေ့ရဲ့လက်မောင်းဝင်းဝင်းတစ်တစ်လေးကိုထင်းနေအောင်မြင်နေရတယ်။ အင်္ကျီကြပ်ကလေးကအတင်းဆွဲစုစည်းထုပ်ထားခံရတဲ့
အမေ့ရဲ့ရင်အုံထွားထွားကြီးတွေကကန်ထွက်နေပြီး ဗွီပုံသဏ္ဌာန်လည်ပင်းအဟိုက်ကနေပြီးနို့ကြီးတွေကအန်ထွက်ကျနေတယ်။
ကျနော်အရင်ကပြောခဲဖူးသလို အမေတို့ညီအစ်မကအသားလတ်တဲ့အညာသူအဖြူမျိုး။
ဟိုမှာနေတုန်းကအညာနေထိပေမယ့် အခုဧရာမှာလာနေတော့ခြေသလုံးသားတွေပေါင်သားတွေဖွေးပြီးဝင်းနေတာမဆန်းဘူး။
ဆန်းတာကကျနော့်မျက်စိအမြင်ပဲ။ အမြင်ရိုးရိုးထမီနဲ့ပဲအမြဲမြင်နေကျမို့၊ ကျနော့်မျက်စိထဲမှာတစ်မျိုးဆန်းနေတယ်။
အမေနဲ့အမြဲဖက်အိပ်နေကျဗျ..ာ၊ အမေ့ရဲ့ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်ခန္ဓာကိုမမြင်ချင်အဆုံးလေ။
ဒါပေမယ့် အခုလိုခြေသလုံးသားလေးတွေ၊ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကိုလှစ်ခနဲဝှစ်ခနဲမြင်နေရတာရယ်၊
ဖုံးဖုံးဖိဖိအင်္ကျီတွေနဲ့မြင်နေကျကနေ၊ လည်ဟိုက်တီရှပ်မှာနို့အလုံးလိုက်ကြီးပြူးထွက်ပြီးရှိုးပြနေတာကတော့
တစ်ကိုယ်လုံးကျွတ်နေတာထက်စာရင်တော့ကြည့်ရတာပိုပြီးတော့ဆက်စီကျ၊ ရင်ခုန်စရာကောင်းနေတော့တာပဲ။
အမေကစုံတွဲခုတ်ထွက်တဲ့အချိန်မှာ၊ သူ့ဘဲလေးဖြစ်တဲ့ကျနော်နဲ့အသက်အရမ်းကြီးကွာတဲ့ပုံမပေါ်အောင်လို့ဒီလိုပြင်လာတာနဲ့တူတာပဲ။
ခါတိုင်းဆို ထုံးရင်ထုံး၊ ဒါမှမဟုတ်ခေါက်ပြီးကလစ်နဲ့ပြီးစလွယ်ညှပ်ထားတတ်တဲ့ ဆံပင်ကို လည်းကျောဝိုက်ဖားလျားလေးချလာခဲ့တယ်လေ။
ကျနော်ကအမေ့လက်ကလေးကိုလှမ်းဆွဲပြီးတွဲလျှောက်လာခဲ့မိတယ်။ အမေ့မျက်နှာကပြုံးပြုံးလေးနဲ့ကျေနပ်နေတယ်။
ဘာမှအငြင်းအဆန်မရှိဘူးကျေကျေနပ်နပ်ပဲ။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အခုတွဲလျှောက်လာတာကိုတချို့ကလှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့စူးစမ်းကြတယ်။
ကျနော်တို့သားအမိဒီလိုအတူတွဲပြီးသိပ်မှမထွက်ဖြစ်ကြတာပဲလေ။ အေးလေ..မထွက်သလောက်ကိုရှိခဲ့တာပဲ။
အမေကလည်းဒီမြို့ရောက်တာမကြာသေးပဲဆိုင်ထိုင်ပဲများတော့အပြင်လူတွေကမကျက်မိကြဘူး။
အခုနုပျိုနေတဲ့အမေနဲ့တွဲလျှောက်လာတဲ့ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကို ချစ်သူစုံတွဲလို့ပဲထင်ကြ၊ သတ်မှတ်ကြပုံပဲ။
ကျနော်စိတ်တွေလည်းကြည်နူးပြီးလေစိုင်တိမ်လွှာထဲမှာလွင့်မြောနေသလိုကြီးပေါ့။
မိုးစချုပ်တော့ကျနော်တို့ မြို့စွန်ဘက်က ဘားနဲ့တွဲထားတဲ့စားသောက်ဆိုင်ကြီးကိုရောက်ခဲ့ကြတယ်။
ခန်းမဘက်မှာတော့အသောက်သမားတွေရုန်းရုန်း၊ ရုန်းရုန်းနဲ့ဆိုတော့ ဥယျာဥ်ဘက်က သီးသန့်ခန်းလေးတစ်ခန်းမှာပဲယူပြီ
းညစာအစားအသောက်မှာစားကြတယ်။ ကျနော်တို့သောက်လို့ရတာက အပြင်းစားတွေမဟုတ်တော့စည်ဘီယာပဲပေါ့။
အခန်းလေးကမှောင်နေပြီးမီးရောင်ပြာလဲ့လဲ့မှိန်မှိန်လေးထွန်းထားတယ်။ စားပွဲပေါ်ကအစားအသောက်တွေကိုမြင်ရအောင်တော့
ဖယောင်းတိုင်မီးအိမ်နီနီလေးထွန်းပေးထားတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကရိုမန်းတစ်အရမ်းဆန်နေတယ်။
ကျနော်အမေ့ပန်းကန်ထဲကိုဟင်းတွေခပ်ထည့်ပုံထည့်ပေးပေမယ့် မစားဖြစ်ကြသေးပါဘူး။ ဘီယာတစ်ယောက်တစ်ဖန်ခွက်စီနဲ့
ခွက်ချင်းတိုက်ပြီး သောက်နေမိကြတယ်။ စကားပြောရင်း၊ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ရင်းပေါ့။
ဘီယာကအပြင်းစားသာမဟုတ်တာ၊ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးကအူရိုင်းတွေဆိုတော့ သောက်ရင်းနဲ့ တော်တော်လေးရီဝေလာကြပြီ။
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ထိုင်နေတာကမျက်နှာချင်းဆိုင်တော့မဟုတ်ဘူး။ စားပွဲထောင်စွန်းမှာတစ်ဘက်တစ်မျက်နှာစီ ၉၀ ° ထားပြီ
ထိုင်နေကြတာ။ ကျနော်ကအခန်းတံခါးဝကိုမျက်နှာဆိုင်ထားပြီး။ ကျနော်ရဲ့ဘယ်ဘက်စားပွဲအစွန်းထောင့်မှာအမေကထိုင်တယ်။
ကျနော်ကစားပွဲထိုးကိုလှမ်းမခေါ်သးပဲ၊ လျော့သွားတဲ့အမေ့ဘီယာခွက်ထဲကို ကျနော့်ခွက်ထဲကဘီယာကိုကဲ့ပြီးငှဲထည့်ပေးလို့
အမေ့ကိုဂရုစိုက်မှုတွေပြလိုက်တော့၊ အမေကရီဝေတဲ့မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ပြုံးပြီးကြည့်နေတယ်။
အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကပန်းရောင်သန်းပြီးဖူးထွတ်နေတယ်။ ကျနော်ကအမြည်းအဖြစ်မှာထားတဲ့
အာလူးချောင်းကြော်လေးကိုကောက်ပြီးအမေ့ကိုခွန့်ပေးလိုက်တော့နှုတ်ခမ်းလေးဟပေးပြီးလှမ်းကိုက်လိုက်တယ်။
အပြုံးလေးကကြည်နူးအပြုံးလေး။ ကျနော်မနေနိုင်တော့ဘူးအရမ်း “ရို” တဲ့စိတ်တွေဝင်သွားပြီ။
အမေ့လက်လေးကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီကျနော့်လက်ဖဝါးနှစ်ဘက်ထဲမှာထည့်ပြီးဆုပ်ကိုင်ထားရင်းပြောလိုက်မိတယ်။
“အမေရယ်။ သားနဲ့အမေတို့က၊ လင်မယားလိုအတူနေလာတာကြာပြီ၊
တစ်ခါမှချစ်သူလိုလင်မယားလိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်လည်းစကားမပြောရသေးဘူး..နော်..”
“နေပါဦး..ဘယ်သူက..သူ့မယားမို့လို့လဲ..”
“အမေကလဲ..အမှန်တရားကိုမျက်ကွယ်ပြုထားလို့မရဘူးလေ။ အခုသားတို့နှစ်ယောက်ရဲ့တကယ့်ဆက်ဆံရေးက၊
သားအမိလိုမှမဟုတ်တော့ပဲ။ ညတိုင်းလိုလိုလင်မယားလိုနေနေကြတာပဲလေ..။ ချစ်သူရည်းစားတွေလိုတစ်ခါမှယုယုယယမခေါ်ဖူးကြသေးဘူး..”
“အထူးသဖြင့်အခုလိုနှစ်ယောက်ထဲနေခွင့်ရတဲ့အချိန်တွေမှာအိပ်မက်ထဲကရည်းစားတွေလို
ကြည်ကြည်နူးနူးချစ်ရည်လူးပြီးခေါ်ကြည့်ချင်တယ်အမေရယ်..အခုတော့ တစ်ခုခုမှားနေသလိုကြီးပဲ။
အမေ..သား။ သား..အမေ..နဲ့၊ ချစ်သူနဲ့လည်းမတူဘူး။ လင်မယားနဲ့လည်းမတူဘူး..”
“ဒါကတော့ တို့နှစ်ယောက်ကတကယ်ပဲသားအမိကြီးလေကွာ။ သူများတွေရှေ့ဘယ်ခေါ်လို့ထွက်မှာလဲ၊
ဟိုဟာလုပ်နေရင်းနဲ့တောင် မမနုကြီးရှိနေတော့ သူ့ရှေ့မှာပြောမထွက်ဘူး။ မပြောရဲဘူးလေ”
“ဒါကြောင့်ဒီနေ့လိုနေ့မျိုးကိုသားအရမ်းမျှော်လင့်နေခဲ့ရတာပေါ့ အမေရဲ့..”
“ခိ..ခိ..ခိ..ကြည့်လေ၊ ရိုချင်လိုက်တာကလည်းတစ်ပိုင်းကိုသေလို့၊
အခုထိတသားသား..တမေမေနဲ့..ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုလင်မယားလိုဘယ်လိုခေါ်လို့ရမှာလဲ..”
“ဟောဒီက..ကျနော့်မိန်းမလေးကခေါ်ဆိုရင်အခုပြာင်းခေါ်မှာပေါ့..၊ နေဦး..လင်မယားလိုကတော့ကုတင်ပေါ်မှာချစ်ကြမှခေါ်တော့မယ်။
အခုရိုမန်းတစ်ဆန်တဲ့နေရာဆိုတော့ ချစ်သူလိုပဲအရင်ခေါ်မယ်လေ..”
“ခေါ်ပေါ့ဘယ်လိုခေါ်မှာလည်း..”
“ကိုယ့်ထက်အသက်ကြီးတဲ့ချစ်သူရထားတော့ ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ..မမ..၊ မမလို့ခေါ်မယ်မကောင်းဘူးလား၊
နေဦး..မမကယေဘုယျဆန်တယ်။ နာမည်ပါ ပါအောင်၊ မမ..မမယု၊ ဟုတိပြီ..၊ မမယုကအောင့်မိန်းမနော်။
မမယုဆိုတဲ့နာမည်လေးနဲ့လိုက်အောင်၊ ဒီက..လင်..အောင်လေးကိုလည်းတစ်သက်လုံးယုယုယယနဲ့ချစ်သွားပေးနော်..မမ”
“အမလေး..ဟိဟိ..ဟိ..ကောင်းလိုက်တဲ့ရိုချက်ကလေးပါလား၊ မမရဲ့မောင်လေးရယ်။
ဘာတဲ့..မမယုတဲ့လား..၊ မမတော့ကြွေသွားပြီ၊ မရဲ့မောင်လေး၊ ယုရဲ့မောင်.. အောင်လေးရယ်..”
အမေနဲ့ကျနော်တို့အခေါ်အဝေါ်လေးတွေပြောင်းခေါ်ပြီးတခိခိနဲ့ကြိတ်ထိုး၊ စကားတွေတွတ်တွတ်နဲ့ပြောနေမိကြတယ်။
—————————————–
အပိုင်း (၂၄) ဆက်ရန်
အပိုင်း (၂၄)
“မမရယ်..စောစောကကမ်းနားမှာလမ်းလျှောက်လာရင်း လူတွေက မမနဲ့မောင့်ကိုလှည့်ကြည့်၊ လှည့်ကြည့်လုပ်သွားကြတယ်နော်၊
သတိထားမိလား၊ မမနဲ့အောင်တို့ကလိုက်လို့လားမသိဘူး..”
“အမယ်..ကိုယ့်ငါးချဥ်ကိုယ်ချဥ်..၊ ဒီရုပ်ကြီးလားလိုက်မှာ..၊
မရဲ့ ရုပ်ကရင့်စပြုတာလိမ်လို့မရဘူးနော်၊ ကြည့်ရတာသားအမိလို့ပိုထင်နေကြတာနေမှာ..”
“အဲလိုမပြောပါနဲ့လား..မရာ..၊ အောင့်မမယုကမအိုသေးပါဘူး။ ဒီနေ့မမဝတ်ထားတာကလန်ပျံပြီးဖလန်းဖလန်းထနေတာ၊
ဘော်ဒီကလည်းအပျိုရှုံးတယ်၊ ဘယ်လိုမှသားအမိထင်မှာမဟုတ်ဘူး။ သူတို့ဒီမြို့မှာမမြင်ဘူးသေးတဲ့အတွဲမို့ကြည့်ကြတာနေမှာ.. ”
“ကြည့်ရတာမနဲ့အောင့်ကိုဒီမြို့မှာကောင်းကောင်းမသိကြသေး၊ သတိထားမိကြပုံမရသေးဘူး။
အောင့်ကိုလည်းအရင်ကခလေးလေးဆိုတော့သိပ်မမှတ်မိကြဘူး။ သူတို့စိတ်ထဲမှာ ဘယ်ကလင်မယား
အသစ်ပြောင်းလာတယ်မသိဘူးလို့ပဲထင်ကြမှာပဲ။ အဲဒါလည်းတမျိုးကောင်းတာပဲ။ မမနဲ့အောင်တို့ပေါ်တင်တွဲလို့ရတာပေါ့”
“ဟိ..ဟိ..တွက်ရေးကတော့စက်သူဌေးပဲ။ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ကတော့ဟုတ်နေတာပဲ။ ပိုက်ဆံမှမကုန်တာ။ ယဥ်ထားလိုက်စမ်းစိတ်ကူး..”
အခုညနေမှာပဲအမေနဲ့ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အကြားမှာ၊ အရမ်းရင်းနှီး၊ အရမ်းစိတ်ချင်းကိုယ်ချင်းနီးကပ်သွားကြတယ်လို့ထင်မိတယ်။
အမေနဲ့သားဆိုတဲ့ဖီလင်တွေ၊ စိတ်တောင့်တင်းမှုတွေလည်းအတော်လျော့သွားတယ်။ ဒီနေ့ကျနော်ကြိုးစားချင်တဲ့အချက်ကလည်းဒါပဲလေ။
အချိန်တော်တော်လေးကုန်သွားတော့ ဘီယာလည်းတစ်ယောက်လေးခွက်စီလောက်ကျပြီ။ လူတွေလည်းတော်တော်ထွေနေကြပြီ။
ကျနော်မူးပြီးအမေ့ပါးလေးကိုဆွဲနမ်းတော့..အမေကမူးပေမယ့်သတိသိပ်မလွတ်ဘူး။
“ဟဲ့..အောင်..၊ ဒါကသီးသန့်ခန်းဆိုပေမယ့် စာပွဲထိုးတွေအချိန်မရွေးဝင်လာနိုင်တယ်နော်၊
မြင်သွားရင်မကောင်းဘူး၊ သတိထားဦး။ ဟိုးထား..ဟိုးထား..”
ကျနော်လည်းအတော်မူးနေပြီဆိုတော့..
“မမကလည်းဗျာ..မြင်တော့လည်းဘာဖြစ်မှာလည်း၊ သူတို့ကသမီးရည်းစားအတွဲလို့ပဲထင်နေကြတာလေ..”
ပြောရင်းကနေ ကျနော်လက်တွေက အမေ့လိမ္မော်ရောင်ဂါဝန်ပါးပါးထဲလျှိုဝင်သွားပြီးပေါင်ကြားထဲရောက်သွားတာပေါ့။
စောက်ဖုတ်အုံမို့မို့ကြီးပေါ်လက်တင်မိတာနဲ့ အမေကကျနော့်လက်ကိုအုပ်ကိုင်ပြီးဘေးကိုတွန်းထုတ်ချရင်း..။
“တော်တော့အောင်..၊ မလုပ်နဲ့တော့၊ စိတ်ထိမ်းထားစမ်း။ ဘေလ်ရှင်းဖို့ခေါ်လိုက်တော့။
အမေတို့..အဲ..မမတို့အိမ်ပြန်ကြမယ်ကွာ၊ အိမ်ကျမှအောင်ကြိုက်တာလုပ်၊ ဟုတ်ပလား..”
မူးပြီးလက်သောင်းကျန်းနေတဲ့ကျနော့်ကိုအမေကအတင်းထိမ်းပြီး ဆိုင်ကကောင်လေးတွေကို
တုတ်တုတ်သုံးဘီးဆိုင်ကယ်လေးခေါ်ခိုင်းပြီးအိမ်ပြန်ခဲ့ကြတယ်။ အိမ်ရောက်တော့တံခါးကိုပိတ်ပြီးတာနဲ့
အမေကကျနော့်ကိုတွဲပြီး ကျနော်တို့အိပ်နေကျအခန်းဖြစ်တဲ့ကြီးနုအခန်းကိုပဲတန်းဝင်ခဲ့ကြတယ်။
နှစ်ယောက်စလုံးမူးနေကြတယ်ဆိုပေမယ့် ကျနော်ကပိုပြီးရီဝေနေတာ။
ကျနော့်ကိုအမေကတွဲလာပြီးကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးတာနဲ့ ကျနော်ကအမေ့ကိုဖက်ပြီးလှဲချလိုက်တယ်။
“ဟဲ့..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါအောင်ရယ်..”
“ဘယ်သူ့မိန်းမလည်းမသိဘူးကွာ၊ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ။ လှလိုက်တာနော်..”
“ဘယ်သူ့မိန်းမမှမဟုတ်ဘူး..၊ နင့်အမေဟဲ့..ဖယ်စမ်းပါဟယ်..”
အမေကပြန်ထထိုင်ရင်းပြောလိုက်တယ်။
“ဟာ..အဲ့လိုတော့ မနောက်ပါနဲ့မမရယ်၊ ဒါ..အောင့်မမ..မမယုပါ။ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား။
မမပဲအိမ်ကျမှအောင်ကြိုက်တာလုပ်ဆို ပြောခဲ့ပြီးမှ..”
“အာ..သားရာ..အရမ်းကဲတာပဲကွာ..”
ကျနော်အမေ့ကိုပက်လက်ကလေးပြန်တွန်းလှဲချလိုက်ပြီး အမေ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ်တက်ဖိပြီးမှောက်လိုက်တယ်။
ပြီးတော့အမေ့ပါးတွေကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်မွှေးမွှေးပေးလိုက်တော့အမေငြိမ်ကျသွားတယ်။
နောက်တော့မျက်လုံးလေးစင်းပြီးမဟတဟလေးဖြစ်နေတဲ့အမေ့နှုတ်ခမ်းထွတ်တွတ်လေးတွေကိုကစ်ဆင်ဆွဲပြီးနမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။
ဆံပင်လေးဖားလျားကျပြီးလှဲနေတဲ့အမေ့ပုံစံလေးကအရမ်းဆက်စီဖြစ်နေတယ်။
အမေကဒီနေ့ပန်းနုရောင်ရင့်ရင့်နှုတ်ခမ်းနီကိုဆိုးထားတယ်။အရင်ကကျနော်နှုတ်ခမ်းနီဆိုးထားတဲ့အမေ့နှုတ်ခမ်းကိုတစ်ခါမှမနမ်းဖူးဘူး။
ကျနော်က အမေ့ရဲ့စွဲမက်ဖွယ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုတမေ့တမောနမ်းစုပ်နေရင်း၊ လက်တွေကအမေ့တီရှပ်အနက်လေးရဲ့
လည်ပင်းအဟိုက်ထဲကိုဝင်သွားပြီး နို့လုံးကြီးတွေကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ပွတ်သပ်နှိုက်နယ်နေတော့တယ်။
အမေလည်းနှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံရကထဲကမိန်းမောကျသွားပြီ။ နို့တွေပွတ်ပြီးအညှစ်ခံလိုက်ရတော့
ကြွက်သားတွေတဆတ်ဆတ်တုန််တက်လာတယ်။ ကျနော်ကနှုတ်ခမ်းစုပ်နေတာကိုရပ်ပြီးအနမ်းကခွာလိုက်တယ်။
ပြီးတော့အမေဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်အနက်လေးကိုခါးကနေမပြီးပင့်ချွတ်လိုက်တယ်။
အမေကအထာသိတယ်။ ခါးလေးကိုကြွပေးရင်းလက်လေးတွေကိုမြှောက်ပြီးချွတ်ရလွယ်အောင်ကူပေးတယ်။
အင်္ကျီကိုပင့်ချွတ်ရင်းအမေ့ဘရာစီယာလေးကိုပါချိတ်ဖြုတ်ပြီးတပါတည်းရောချွတ်ချလိုက်တယ်။
အမေရင်ပွင့်သွားပြီးနို့အုံကြီးတွေဘွားကနဲပေါ်လာပြီ။ ကျနော်လည်းအမေ့ရင်ဘတ်ကြီးပေါ်မှောက်ချပြီး
နို့တွေကိုအားရပါးရဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးလိုက်တယ်။ အင်းကနဲအော်ပြီးအမေကရင်တွေကိုကော့ပေးလိုက်တယ်။
ကျနော့ပါးစပ်တွေကနို့တွေပေါ်ပြောင်းပြီးအလုပ်ရှုပ်နေချိန်မှာတော့ လက်တွေကနောက်ပစ်မှတ်တစ်ခုကိုပြောင်းသွားပြီ။
ဒူးအောက်မှာရှိနေတဲ့ဂါဝန်အောက်နားစကိုလှန်ပြီးရှင်းရှင်းကြီးတွေရှိနေတဲ့အမေပေါင်တန်စင်းစင်းကြီးတွေကိုဆွဲပွတ်လိုက်၊
ညှစ်လိုက်နဲ့ကစားတော့တယ်။ အမေထမီထဝတ်ထားတုန်းကဒီလိုလွယ်လွယ်နဲ့ရှင်းရှင်တစ်ခါမှမကစားခဲ့ရဘူး။
ပေါင်သားအိအိလေးတွေအပေါ်မှာတရွရွတရှပ်ရှပ်နဲ့ပွတ်တိုက်ခံနေရတော့၊ အမေလည်းတွန့်တွန့်တက်သွားရတယ်။
ကျနော့်လက်တွေကဒီမှာတင်မရပ်သေးပဲ၊ ပေါင်ကြားအထိရောက်အောင်ဆက်သွားပြီး၊ ပင်တီကြားကနေစောက်ဖုတ်ဆီလက်ဝင်သွားပြီ။
“အားးဟား…ဟင်းးး..”
စောက်ခေါင်းထဲလက်ခလယ်ဝင်သွားတာနဲအမေထွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ညည်းသံလေးထွက်လာတယ်..။
စောက်ခေါင်းထဲမှာကအရည်တွေရွှဲရွဲထနေပါပကော။ ကျနော်ကိုင်လက်စနဲ့ ပင်တီအလယ်စပေါင်ကြားအုပ်ထားတဲ့နေရာကို
ဆွဲစုလိမ်လိုက်ပြီးဘေးတစ်ဘက်ကိုတွန်းပို့လိုက်တယ်။
စောက်ဖုတ်ကြီးဟင်းလင်းဖြစ်သွားပြီးကျနော့်လက်တွေကလက်တစ်အုပ်စာမကရှိတဲ့ငါးပြေမဖောင်းဖောင်းကြီးကိုမိမိရရကိုင်မိတယ်။
အမေ့အဖုတ်ကြီးကအိပြီးနွေးနေတာပဲ။ စောက်ရည်တွေကအဖုတ်ကြားကနေတစိမ့်စိမ့်စီးထွက်ကျနေတာကို လက်ကခံစားနေရတယ်။
အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကကြီးတယ်လေ၊ လက်တစ်ချောင်းထဲလောက်နဲ့ဆင့်ပါးစပ်နှမ်းပက်သလိုဖြစ်နေမှာမို့၊
ကျနော်ကလက်ညှိုးနဲ့လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကိုရွှဲအိနေတဲ့စောက်ခေါင်းထဲနှိုက်၊ နှစ်ချလိုက်ပြီး၊
လွတ်နေတဲ့လက်မကတော့ ထိပ်ကစုနေတဲ့စောက်စိအသားဖတ်ထူထူကြီးကိုဖိချေပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။
အမေကတဟင်းဟင်းညည်းရင်းခါးလေးကတွန့်လိမ်ကော့ထိုးလာတယ်။
ကျနော့်ပါးစပ်တွေကလည်းအမေ့နို့လုံးကြီးတွေကိုမြိန်ရေယှက်ရေနဲ့ တလစပ်ဆက်စို့ပေးနေတော့အပေါ်ပိုင်းခန္ဓာကိုယ်ကလည်
ငါးရံ့လူးသလိုတွန့်ခါနေတာပေါ့ အမေ့လက်မာင်းတွေကကျနော့်ကျောကုန်းနဲ့လည်ပင်းတွေကိုသိုင်းဖက်လာတယ်။
“အားးး..ဟားး..ဘာတွေလုပ်နေတာလည်းကွာ..အောင်ရာ..”
ကျနော်အမေ့နို့တွေကိုစို့နေရာကရပ်လိုက်ပြီး။
“အောင်လုပ်ပေးတာ မမယု..ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား..၊ အခု မမမောင်က ဒီ့ထက်ကောင်းပြီးနတ်ပြည်ရောက်အောင်ပို့ပေးတော့မယ်။ ခဏစောင့်..”
ကျနော်ထရပ်လိုက်ရင်းကျနော်ဝတ်ထားတဲ့အဝတ်အစားတွေအားလုံးကို အမြန်ချွတ်ချလိုက်ပြီးဘေးကိုဝဲလိုက်တယ်။
ကျနော့်တစ်ကိုယ်လုံးလည်းလီးတန်းလန်းချည်းပဲကျန်တော့တယ်။ ကျနော်ဆက်တိုက်လှုပ်ရှားလိုက်တာ၊
အမေဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်ရောပင်တီရောပါဘယ်လိုကျွတ်လို့ကျွတ်သွားလည်းတော့မသိဘူး။ အခုကုတင်ခြေရင်းမှာအပုံလိုက်လေး။
အဲဒီနောက်တော့ကျနော်ကအမေ့ပေါင်ကြားထဲမှာဝမ်းလျားထိုးဝင်ပြီးအမေ့ပေါင်လုံးတစ်တစ်ကြီးနှစ်ခုကိုဘေးကိုတွန်ပြီးဖြဲထုတ်လိုက်တယ်။
ပေါင်ကြီးတွေဘေးကိုကားသွားတော့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကဟက်ပဲ့ကြီအထင်းသားပေါ်လာတယ်။
အမေကကျနော်ဘာလုပ်မလဲဆိုတာကိုမျက်စိလေးမှေးကြည့်ရင်းငြိမ်ခံနေတယ်။
ကျနော်ကစောက်စိကြီးကိုလက်မနဲဖိပွတ်ညှစ်ပေးနေရင်း၊ လက်ချောင်းတွေနဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ဖက်ကိုဖြဲဟပြီးကြည့်လိုက်တယ်။
အမေ့အဖုတ်မို့မို့ကြီးကအမွှေးခပ်ပါးပါးတွေနဲ့ယှက်နေတာ။ အမေကအမွှေးကိုပုံမှန်ရိတ်ပြီး သန့်ရှင်းလေ့ရှိပုံပဲ။
အခုယှက်သန်းနေတဲ့အမွှေးအုံကသိပ်မထူဘူး။ အလွန်ဆုံးပြီးခဲ့တဲ့နှစ်ပတ်လောက်ကမှရိတ်ခဲ့ပုံပဲ၊
ဒီတော့မထူမပါးအမွှေးအုံကြောင့်၊ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကခပ်ညို့ညို့ဖြစ်နေတာ။
အမေ့ဖင်ကြီးကလည်းဝိတ်ကြီးပိကျနေတော့မွေ့ယာပေါ်မှာပိပိ၊အိအိကြီးနဲ့ဖြဲထားတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုယှဉ်တွဲပြီးမြင်နေရတာ
လီးကတအားတောင်ထပြီးအရမ်းထန်လာတယ်။ ကျနော်လည်းအမေ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို
ဘေးတစ်ဘက်တစ်ချက်ဖြဲထုတ်ကြည့်လိုက်တော့မှစောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေပေါ်လာတယ်။
အမေကသွေးသားကောင်းနေတုန်းအရွယ်ဆိုတော့စောက်ဖုတ်အပြင်ပန်းကညို့မှိုင်းမှိုင်းရှိပေမယ့်၊
စောက်ခေါင်းထဲကအရောင်ကတော့နီစွေးရဲတွတ်နေတယ်။ အတွင်းသားတွေကသေချာကြည့်ရင်လှုပ်ရှားနေပြီး
စောက်ရည်တွေကလည်းတစိမ့်စိမ့်ပွက်ပြီးညှစ်ချနေတော့အမေ့စောက်ခေါင်းကြီးကသက်ရှိပင်လယ်ကမာကောင်ကြီးကိုအခွံဟပြီးကြည့်နေရသလိုပါဘဲ။
“ဟဲ့…အောင်..ဘာတွေလာပြီးသေချာဖြဲရဲကြည့်နေတာလဲ၊ အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ..၊ တော်တော့..မရှက်လာပြီ..။
ကြည့်စမ်း…၊ မနက်ကပြောတော့၊ အမေ့ရင်ခွင်မှာ၊ ခလေးလိုပြန်နေချင်တယ်လေးဘာလေးနဲ့။
ရင်ခွင်ထဲမှာပဲငြိမ်ငြိမ်နေမယ်လို့ပြောခဲ့ပြီး၊ အခုကျတော့ဟိုခွဒီခွ၊ ဟိုဖြဲဒီဖြဲလုပ်နေပြီမဟုတ်လား၊ ကောင်ဆိုးလေး..”
“အမေ..”
“ဘာလဲ..”
“အဲဒါကြီးကိုကြည့်ပြီးစဥ်းစားမိလို့၊ သေချာအောင်မေးကြည့်ချင်လို့..”
“ပြော..”
“ဟောဒီက မမယုဆိုတဲ့ မမက၊ အောင့်အမေသေချာလား၊ ဒီအမေကအောင့်ကိုမွေးခဲ့တာသေချာလား..”
“ဘာလဲ..မသေချာဘူးထင်လို့လား၊ ဟောဒီကမေယုဆိုတဲ့ကောင်မက နင့်ကိုကိုယ်တိုင်မွေးခဲ့တာ။ ငါကနင့်အမေအရင်းခေါက်ခေါက်၊
ဟောဒီဗိုက်ထဲကနေပြီး၊ ဟောဒီနင်အခုဖြဲကြည့်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေညှစ်မွေးလာတာ..။ ဒီထက်သေချာတာမရှိဘူး..”
“ဒါဆိုပြောမယ်။ အောင်က ခလေးလိုပြန်နေချင်တယ်ဆိုတာက၊ အမေ့ရင်ခွင်ထဲတင်နေချင်တာမဟုတ်ဘူး။
ဖြစ်နိုင်ရင်အမေ့ဗိုက်ထဲ၊ အရင်နေရာထဲတောင်ပြန်ဝင်နေချင်တယ်။ အဲ့လိုတောင်ဖြစ်ချင်တာ..”
—————————————–
အပိုင်း (၂၅) ဆက်ရန်
အပိုင်း (၂၅)
“ခိခိ..ငါကဘာများလဲလို့၊ အခုအရွယ်ရောက်နေမှတော့၊ ဘယ်လိုလုပ်ပြန်ဝင်လို့ရတော့မလဲ။
ကိုယ်လုံးကြီးဒီလောက်ထွားနေမှ..၊ လျှောက်ပြောနေ..”
“မရတော့လဲဝင်လို့ရသလောက်ပဲပြန်ဝင်ကြည့်တာပေါ့။ ဖြစ်မလား..မောင့်မေမေ..”
“အမယ်..နင့်အကြံကြီးကိုငါသိပါတယ်နော်။ ဝင်လို့ရတဲ့အပိုင်းက ဟိုဟာကြီးပဲရှိတော့တာ၊
နောက်ဆုံးတော့လည်းလိုးမှာပဲမဟုတ်လား။ ပြောပါဦး မမ၊ မမနဲ့ ခေါ်လိုက်၊ မေမေခေါ်လိုက်နဲ့
ငါကနင့်အမေလား၊ နင့်မိန်းမလား။ နောက်ဆုံးတော့လိုးပြီး မယားလုပ်မလို့ဘူတာကိုပဲဆိုက်မှာပဲ.. ”
နောက်ဆုံးမတော့ကျနော်ကြိုးစားဆင်ထားတဲ့ဂွင်အတိုင်းပဲဝင်လာပါပြီ။ အမေ့စကားအပြောအဆိုတွေကပွင့်လင်းလာပါပြီ။
ကြီးနုရှိနေစဥ်ကလိုမဟုတ်တော့ပါဘူး၊ နှစ်ယောက်ထဲနေတုန်းမှာပွင့်ထွက်ပြီးလင်မယားတွေလိုမရှက်မကြောက်တွေပြောလာပါပြီ။
“မမဖြစ်ချင်လဲရတယ်၊ မေမေဖြစ်ချင်လည်းရတယ်။ မိန်းမဖြစ်ချင်လဲရတယ်။ အမေကအောင့်အတွက်အားလုံးပဲ။
အောင်ကလည်းအမေ့အတွက်အားလုံးဖြစ်စေချင်တယ်။ အမေကျေနပ်ရင် အောင့်မိန်းမအစစ်ဖြစ်ပေးပါတော့နော်.. ”
အမေ့မျက်နှာလေးကပြုံးပြီးဝင်းတက်သွားတယ်၊ ပြီးမှ..
“ကျေနပ်ပါသတဲ့ရှင်၊ ကဲ မိန်းမပဲလုပ်လုပ်၊ မယားပဲလုပ်လုပ်၊ သဘောရှိပါတဲ့..၊ လုပ်စရာရှိတာစပါတော့..မိန်းမအတုတော့မဖြစ်ပါရစေနဲ့..”
“အောင်ကမေမေ့ကိုစားသောက်ဆိုင်မှာတုန်းကချစ်သူတွေလိုရိုမန်းတစ်ဆန်ဆန် ခေါ်ကြပြောကြဖို့ခွင့်တောင်းခဲ့ပြီးပြီ။
လင်မယားလိုကျတော့အတူအိပ်ကြမှခေါ်မယ်လို့ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား။
အခုကအောင်တို့လင်မယားလိုဆက်ဆံကြတော့မယ်နော်..အသင့်ဖြစ်ပြီလား..မောင့်မိန်းမ..”
“ကဲပါ..စကားတွေအများကြီးပြောမနေပါနဲ့တော့ အလုပ်နဲ့သက်သေပြစမ်းပါ..”
ကျနော်ဘာမှဆက်မပြောတော့ပါဘူး။ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလှမ်းဟပ်လိုက်ပါတော့တယ်။
အမေ့ရဲ့ချွန်ချွန်လေးပြူးထွက်နေတဲ့စောက်စိလေးကိုပါးစပ်နဲ့ကပ်ပြီးစုပ်လိုက်တော့၊ ဖင်ကြားလေးကတွန့်သွားပြီး
အမေ့လက်တွေကကျနော့်ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုလာဆုပ်တယ်အဖုတ်အုံကြီးပေါ်လျှာဗြားကြီးနဲ့တလွှားခြင်း
သုံးလေးကြိမ်လောက်အုပ်လျက်ပြီးထွက်ကျလာတဲ့စောက်ရေတွေကိုအရင်သပ်ပြီးသိမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှစောက်ခေါင်းဝကို
ဖြဲဟလိုက်ရင်းပေါ်လာတဲ့အတွင်းသားနုနုနီနီရဲရဲအခေါင်းပေါက်ထဲကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ဇောင်းလိုးပြီးတဇတ်ဇတ်ထိုးယက်ပေးလိုက်တယ်။
“အားးး..စစ်ရှ်ရှ်..အု..အူးးးး”
အမေမနေနိုင်တော့ပဲအသံရှည်ဆွဲပြီးညည်းတော့တယ်။
ခေါင်းကိုကိုင်ထားတဲ့လက်တွေကဆံပင်တွေကိဖွပေးနေရာကနေအားမလိုအားမရဆုပ်ဆွဲလာတယ်။
ကျနော်ကလည်းထွက်လာသမျှအရည်တွေကိုတရှူးရှူးမြည်အောင်စုပ်ပစ်၊ ယက်ပစ်တယ်။
စောက်ခေါင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးပြီးအတွင်းသားပတ်ချာလည်ကို လှည့်ပြီးမှုတ်ပစ်လိုက်တာ၊ မှတ်ကရော။
အမေကအိမ်ကမထွက်ခင်ရေမိုးချိုးသနပ်ခါးလိမ်းလာပြီး၊ နှုတ်ခမ်းနီတွေဘာတွေဆိုး၊ အမွှေးနံ့သာတွေနဲ့ရှိုင်းလာခဲ့ပေမယ့်
မြို့တစ်ပတ်နီးပါလမ်းလျှောက်လာတာရယ်၊ ဘီယာဝင်ကစ်လာတာတွေကြောင့်စို့နေဆဲ့ချွေးနံ့ဘီယာနံ့လေးတွေတော့ရှိနေပြီပေါ့။
စားသောက်ဆိုင်မှာလည်းရှူရှူးဝင်ပေါက်ထားတော့ အဖုတ်နံ့သေးနံ့လေးတွေရီတီတီနဲ့ရှိနေပြီလေ။
အိမ်ရောက်တော့အမေ့ကိုကုတင်ပေါ်ခေါ်ပြီးရေမဆေးတော့ပဲ၊ တန်းကိုင်တန်းမှုတ်ပစ်တာလေ။
ဒါပေမယ့်အမေ့အပေါ်ကျနော်ရွံရှာစိတ်နဲနဲမှမရှိခဲ့ဘူး။ ချစ်တာပဲသိတယ်။ အမေ့စောက်ဖုတ်နံ့နဲ့ကိုယ်နံ့ကမရိုင်းလှပါဘူး၊
ဒါပေမယ့်အဲဒီသက်တက်တက်အနံ့လေးကပဲ၊ ကျနော့်ရဲ့အမေနဲ့အတူနေချင်စိတ်၊ ချစ်တင်းနှောချင်စိတ်တွေကိုတွန်းအားပေးနေတာလေ။
ခဏကြာဘာဂျာကိုင်ပြီးတဲ့နောက်၊ ကျနော်အမေ့ကို ဒီအတိုင်းတစ်လမ်းသွားပဲမထားတော့ဘူး။
မှုတ်ပေးနေရာကနေအမေ့လက်တွေကိုခွာထုတ်ပြီးဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ပြောင်းခွလိုက်တယ်။ အခုကျနော်ကအမေ့ဖင်ကြီးနဲ့
ခြေထောက်ဖက်ခေါင်းလှည့်ထားပြီး၊ ပြောင်းပြန်ခွလိုက်တော့ကျနော့်လီးကြီးကအမေ့မျက်နှာပါ်မှာတဝဲဝဲနဲ့ရမ်းနေတယ်။
အမေကဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာကောင်းကောင်းအထာပေါက်သွားတယ်။
သူ့မျက်နှာပေါ်မှာရမ်းနေတဲ့ကျနော့်လီးကြီးကိုဖမ်းကိုင်ပြီး ခပ်ကျစ်ကျစ်ဆုပ်လို့သုံးလေးငါးချက်လောက်ဖလပ်ဖလပ်နဲ့
ဂွင်းအရင်ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှခေါင်းလေးကိုကြွပြီးလီးကြီးကိုကိုင်ရက်ကနေပါးစပ်ထဲစုပ်သွင်းလိုက်တော့တာပဲ..။
ကျနော်လည်းအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်ကိုနောက်တစ်ကြိမ်ပါးစပ်ရောက်သွားတယ်။
မကြာခင်မှာပဲကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက် တက်ညီလက်ညီနဲ့ ဘာဂျာမှုတ်၊ ပုလွေကိုင်နေကြပြီ။ အရှိန်လေးနဲနဲရလာတော့..၊
“မမ..အောင်တို့နည်းနည်းလောက် ပုံစံလေးပြောင်းရအောင်လား..”
ကျနော်အမေ့ကိုမှုတ်ရက်သားကြီးတန်းလန်းကတစ်ပတ်ဆွဲလည့်လှန်ချလိုက်တယ်။ ကျနော်ကပက်လက်လှန်ရက်သားဖြစ်သွားပြီး
အမေကမှောက်ခုံကြီးကျနော့်အပေါ်မှာရောက်သွားတယ်။ ပိုဇေရှင်ကတော့အရင်အတိုင်းဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ပဲ။
အမေကလီးကိုတောင်ပါးစပ်ကမချွတ်ပဲကုန်းကုန်းကြီးလေးဘက်ထောက်ရင်းဆက်မှုတ်နေတယ်။
ပက်လက်လန်သွားတဲ့ကျနော့်မျက်နှာပေါ်မှာအမေ့ဖင်လုံးကြီးကဝဲနေတယ်။
ဖင်ကြားထဲကအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကနောက်ဘက်ကိုအပြူးသားကြီးထွက်နေတယ်။ ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးပေါ့။
ကျနော်လည်းခေါင်းကိုမော့၊ ဖင်ကြီးကိုဆွဲနှိမ့် ပြီးအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုမငြီးငွေ့နိုင်တမ်းတမေ့တမောကြီးဘာဂျာဆက်မှုတ်နေမိတယ်။
ခဏကြာတော့အမေ့ပါးစပ်စွမ်းကြောင့်ကျနော့လီးထဲကအကြောတွေကတဖြင်းဖြင်းဖြစ်လာပြီ။ ဒီလက္ခဏာက
မကြာခင်မှာဆက်မထိမ်းနိုင်ပဲထွက်တော့မယ်လို့သတိပေးလာသလိုပဲ။ အရှိန်ရနေတဲ့အမေကလည်း၊ အင်နဲ့အားနဲ့စိတ်လိုက်မာန်ပါစုပ်နေတယ်။
ဖင်ကြီးကလည်းအငြိမ်မနေတော့ပဲ၊ ကျနော့်မျက်နှာကိုနောက်ပြန်အတင်းကြီးဖိပြီးတွန်းနေတော့
ကျနော့်နှာခေါင်းပေါ်ပိပြီးအသက်ရှူတောင်ကောင်းကောင်းမဝတော့ဘူး။ ကျနော်ကအမေ့ဖင်ကြီးကိုရှေ့တွန်းထုတ်ပြီး၊
စောက်ခေါင်းထဲကိုလျှာနဲ့ဒလစပ်ထိုးမွှေရင်းရေကုန်ရေခန်းမှုတ်ပေးလိုက်တော့၊ အမေ့ဖင်ကြီးအသကုန်ရမ်းလာပြီး။
“အားး..မရတော့ဘူး..၊ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ အောင်..ထ..၊ မမကိုလိုးပါတော့..၊ အမေ့ကိုလိုးပေးပါတော့..၊ လုပ်..လုပ်စမ်း..”
ကျနော်အမေ့အောက်မှာပက်လက်အိပ်နေရာကထလိုက်တော့ အမေကလီးကိုပါးစပ်ကချွတ်ပေးလိုက်တယ်။
အမေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ရမ္မက်ဇောထနေတဲ့အမေ့မျက်နှာလေးကရွဲပြီးတော့ အရမ်းဆက်စီဖြစ်နေတယ်..။
ပါးစပ်နဲ့ပါးမှာသွားရည်တွေရော၊ လရည်တွေရောနဲ့ရောထွေးပြွန်းယှက်ပြီးပေရွှဲနေတာပဲ။
အခုပုံစံကကျနော်မြင်နေကျ၊ ချစ်ခင်လေးစားရတဲ့ကျနော့်အမေနဲ့မတူတော့ပဲ၊
ရာဂရမ္မက်ထန်တဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ကျနော့်ရှေ့မှာအစားထိုးရောက်နေသလိုပါပဲ။
ကျနော်ကထထိုင်လိုက်ပေမယ့်၊ အမေကတော့ပုံစံမပျက်ကုတင်ပေါ်မှာလေးဘက်ကုန်းရက်ကြီးကျန်ခဲ့တယ်။
အမေကသူ့ကိုနောက်ကတက်ဆော်စေချင်တဲ့သဘော၊ အနေအထားမပြောင်းပဲပုံစံပေးနေတာကျနော်သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။
ဒါကြောင့်ကျနော်အမေ့နောက်ဘက်ကိုသွားပြီးဖင်ကြီးနောက်မှာဒူးထောက်ဝင်လိုက်တယ်။
“မမယုရယ်…မကအောင့်မိန်းမနော်..အမေလည်းအမေ၊ မိန်းမလည်းမိန်းမ၊ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား။
အောင်မနေနိုင်တော့ဘူးမိန်းမရာ.. လိုးတော့မယ်နော်..”
“လုပ်ရင်လဲလုပ်တော့ကွာ..၊ မလည်းအရမ်းခံချင်နေပြီ..”
ကျနော်သံချောင်းကြီးလိုမာတောင့်တင်းနေတဲ့လီးကြီးကိုဆွပြီးဖင်ကြီးကုန်းထားလို့
နောက်ဘက်ပြူးထွက်နေတဲ့ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးအဝမှာဒစ်ကြီးနဲ့တေ့လိုက်တယ်။
“ယုရယ်..မိန်းမ..ငါလိုးပြီနော်..။ နင်ကငါ့အမေကဖြစ်လာတဲ့မိန်းမဆိုတော့သိပ်ချစ်တယ်ကွာ..။
ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးထဲထဲကငါ့ကိုမွေးခဲ့တယ်လို့စောစောကပြောခဲ့တာမဟုတ််လား..
အခုဒီစောက်ဖုတ်ထဲကြီးတကိုယ်လုံးပြန်ဝင်လို့မရတောင် ဝင်လို့ရတဲ့လီးကြီနဲ့ပဲမေမေမိန်းမကိုအကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်..ကဲ..”
ပျိ..ပျိ..ဗြိ..ဗြစ်..ဗြစ်..စွပ်..
“အားးး..အမလေး..အောင်..အင့်..”
“နာလို့လား..မ..”
“အူးး..အူးးး မနာပါဘူး..ကောင်းနေတာ..”
“ကောင်းရင်ဆက်လိုးမယ်..ကဲဟာ..ကဲဟာ..”
“အားး..အားး..အားး အိ..အိ..”
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖြန်း..ဖြန်း..ဖန်း..
“အားး ကောင်းလိုတ်တာကွာ..ကိုယ်ထွက်လာခဲ့တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြန်ထည့်ရတာ၊ အရသာကိုဆိမ့်ပြီးဂွမ်နေတာပဲ..၊ မိန်းမရောဘယ်လိုနေလဲ..”
“သွားပါ.. ဒီနေ့မှစကားတွေအားလုံးပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ကြီးပြောနေတာ..၊ နှစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့ရက်တွေကိုစောင့်နေတာဒါတွေပြောဖို့လား”
“ဒါဆိုလည်း ဘာမှပြောစရာမကျန်အောင်ပြောလိုက်တော့။ လင်မယားလိုပြောပြီးလိုးချင်တယ်မှလား၊
ဟောဒီကနင့်အမေ မိန်းမကလည်းစောက်ဖုတ်ဆိမ့်အောင်ကောင်းနေတယ်။
နင့်အမေကဖြစ်လာတဲ့ နင့်မိန်းမကိုအားရပါးရလိုးလိုက်စမ်း.. အားး..အာ့..”
“လိုးမှာ..လိုးမှာ..အင့်..အင့်..”
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ပလောက်..ဖျစ်..ဖျစ်..ဒုတ်
“လိုးစမ်း..ဆောင့်စမ်း..နင်ဒါကိုကြားချင်နေတယ်မှလား..၊ ဒါကြီးကနင့်ကိုဖြဲပြီးမွေးထုတ်ထားတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးပဲ၊ လိုးသာလိုး။
မညှာနဲ့အားရပါးရသာလိုး..ဟုတ်ပလား၊ ကိုယ်မေကိုယ်လိုးလေး..အားးးစစ်စ်စ်..ရှ်..ရှီးးး..”
“လိုးပြီမိန်းမရေ။ ငါလိုးမအမေ၊ ငါလိုးမမိန်းမ ကဲဟာ..ကဲဟာ..။ ငါ့ကိုတော့ခလေးတစ်ယောက်တော့မွေးပေးဦး..အားးဟား..”
“နင်ကြိုက်သလိုလိုးနိုင်တယ်.. ခလေးတော့ငါမယူဘူးဟေ့..၊ ငါအမြဲဆေးသောက်ထားတာ၊
နင်လိုချင်နင့်ဘာသာဆုတောင်းလေ..အင့်..အင့်..ယောက်ျား..အိ..အိ..”
ဒီလိုနဲ့ကျနော်တို့သာအမိလင်မယားနှစ်ယောက်သား၊ ကြီးနုနဲ့ညီမလေးတို့မရှိတဲ့ရက်မှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပွင့်လင်းကြပြီး၊
မီးကုန်ယမ်းကုန်ကာမပွဲကြီးကြဲပြီးလိုးဖြစ်ဆော်ဖြစ်ကြတယ်။
ကျနော်တို့အောင့်အည်းထားတာတွေကိုလည်းဖွင့်ထုတ်ပြီး၊ လင်ခန်းမယားခန်စစ်စစ်ဖွင့်ပြီး၊
သားပြောမယားပြောပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်တွေပြောပြီးလိုးလိုက်ကြတာ၊ နှစ်ယောက်စလုံးအားရသွားကြတော့တာပဲ။
—————————————–
အပိုင်း (၂၆) ဆက်ရန်
အပိုင်း (၂၆)
(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
ဒါပေမယ့်အမေ့ကိုခလေးယူဖို့ကတော့ဘယ်လိုမှစည်းရုံးလို့မရဘူး။ ကျနော်ကအမေ့ကိုလင်မယားလိုချစ်ပြီးမှတော့၊
ညားလည်းညားပြီးမှတော့၊ နောက်ပြန်ဆုတ်လို့လည်း အရင်အတိုင်းမှပြန်မဖြစ်လာတော့တာ။ အမေနဲ့တကယ့်လင်မယားတွေလို
ရင်သွေးလေးတစ်ယောက်လောက်တော့လိုချင်မိနေတာအမှန်ပဲ။ ဒါမှကျနော်နဲ့အမေတို့ရဲ့မျိုးဆက်လေးတွေကျန်မှာလေ။
ကြီးနုကိုတော့အားနာသနားပါရဲ့။ သူကလည်းသွေးဆုံးခါနီးပြီးခလေးလဲလိုချင်ပုံလဲမရပါဘူး၊
ပြီးတော့ ကြီးနုဗိုက်ရှိလာတယ်ဆိုမှပတ်ဝန်းကျင်မှာမီးမောင်းထိုးပြသလိုဖြစ်နေမှာ၊ သူကဒီမှာအခြေချလာတာကြာပြီဆိုတော့
လူတိုင်းကမျက်မှန်းတန်းမိနေတယ်။ သူ့ယောက်ျားလို့လူတိုင်းသိနေတဲ့ဦးရီးလှဆွေကလည်းသူ့ကိုထားခဲ့ပြီးထွက်သွားခဲ့တာကြာပြီလေ။
နောက်ပြီးကြီးနုနဲ့ကျနော့်ကိုလည်းဒီပတ်ဝန်းကျင်က သားအမိလို့ပဲမြင်ထား၊သတ်မှတ်နားလည်ထားကြတာလေ။
အမေ့နဲ့ကျနော့်ကိုကျတော့ကျနော့်အမေလို့မထင်ကြပဲ၊ ဆွေနီးမျိုးစပ်လို့ပဲထင်နေကြတာ။
ကြီးနုကလည်း ကျနော်နဲ့အမေကိုသားအမိလို့သိပ်ပြီးဂုဏ်ပုဒ်မဖော်ထုတ်တော့ဘူး၊
ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်းဖာသိဖာသာမေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ဖြစ်သွားတယ်။ သူတို့စိတ်ထဲမှာကျနော်နဲ့အမေကို၊ တူအရီးတွေလိုလို။
မောင်နှမဝမ်းကွဲတွေလိုလိုတွေနဲ့ မသဲမကွဲပဲသိထားကြတော့တယ်။
ဒီလိုနဲ့မိသားစုထဲမှာလည်းအချင်းချင်းပွင့်လင်းလာကြတော့၊ ကျနော်နဲ့အမေလည်း လင်မယားပုံစံကပိုပြီးပီပြင်လာခဲ့တယ်။
သိပ်ဖုံးကွယ်တာတွေမရှိတော့ဘူး။ ချိုမာကလည်းသူ့အမေနဲ့အကိုညားနေတာကိုရိုးသွားတယ်။ ဘာမှမပြောတော့ဘူး။
သူကလည်းလင်တူမယားလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့၊ ဝေစားနေရတာဆိုတော့လည်းငြိမ်နေတာပေါ့။
ကျနော့်ရဲ့ရင်တွင်းဆန္ဒက အမေနဲ့ခလေးရချင်တယ်၊ အမေကလည်းသတိမလွတ်ပဲဆေးအမြဲသောက်တယ်။
အမေဘယ်လိုပဲလက်မခံပေမယ့်ကျနော်ဘယ်တော့မှစိတ်မလျှော့ခဲ့ဘူး။ ကျနော်အမေနဲ့ဆက်ဆံပြီးတဲ့အခါတိုင်း
အမေ့အထဲမှာပဲပြီးခဲ့ပြီးသုက်ရည်တွေကိုသားအိမ်ထဲပန်းထုတ်ညှစ်ချခဲ့တာချည်းပဲ။
ကျနော်ကမမြင်နိုင်တဲ့အခွင့်အရေးကောင်းတစ်ခုခုကိုပဲမျှော်လင့်နေခဲ့မိတယ်လေ။ အမေကိုယ်ဝန်ရလိုရငြားပေါ့။
ဒီလိုနဲ့နှစ်နှစ်ကျော်လောက်အကြာကျနော်၁၀တန်းအောင်အပြီးမှာတက္ကသိုလ်ကိုကျောင်းမတက်တော့ပဲ
အိမ်ကနေအဝေးသင်နဲ့ပဲဖြေဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးကြီးနုဆန္ဒအရဆိုင်နဲ့ငါးဒိုင်လုပ်ငန်တွေကြီးကြပ်နိုင်အောင်ခြေစုံပစ်ဝင်ခဲ့တယ်။
ကျနော်လည်းလူကြီးလုံးလုံးဖြစ်နေပြီ။ တအားလဲထွားလာတော့၊ ကျနော်နဲ့အမေကအသက်အရွယ်သိပ်ကွာတယ်လို့တောင်မထင်ရတော့ဘူး။
အမေကလည်းလူပျိုအားကောင်းမောင်းသန်လေးကိုအဝစားနေရတော့ တသွေးတမွေးကိုဖြစ်ပြီးနုနေတုန်းပဲ၊
အဖေနဲ့နေတုန်းကထက်လည်းအများကြီးပိုကိတ်လာတယ်။ ကျနော်တို့တွေလည်းသိပ်ရှိုးတိုးရှန့်တန့်မဖြစ်တော့ဘူး။
မြို့ထဲမှာပေါ်တင်စုံတွဲခုတ်တတ်နေပြီ။ မြို့ထဲကလူတွေလဲကျနော်တို့စုံတွဲကိုမှတ်မိနေကြပြီ။
ချိုမာလေးလည်းအပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်နေပြီဆိုတော့ပြည့်ပြည့်စုံစုံတင်းတင်းရင်းရင်းဖြစ်နေတဲ့အပြင်စိတ်ကချမ်းသာပြီးရွှင်လန်းနေတယ်။
သူကအမေနဲ့ ကြီးနုတို့လောက်မစားရပေမယ့်၊ သူ့ဝေစုကိုအပြည့်အဝစားရတဲ့အပြင်၊ နည်းလည်းမနည်းဘူးလေ။
ကျနော်ကလည်းညီမလေးကိုအရမ်းမဆွဲဘူး၊ ထိမ်းပြီးတော့ပဲဆွဲတယ်။ တက်တဲ့အပျိုအရွယ်လေးမှာသူ့အလှလေးပျက်ပြီးအရမ်းကျသွားမှာစိုးလို့လေ။
ကျနော့်ရဲ့အမေနဲ့ပတ်သက်တဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေကအဲဒီနှစ်မှာပဲ ဂျက်ပေါ့ပေါက်သွားခဲ့ပါတော့တယ်။
ကျနော်အမေမှာလိုက်တဲ့သန္ဓေတားဆေးကိုဆေးဆိုင်မှာဝယ်ဖို့သွားခဲ့ပေမယ့် သက်တမ်းကုန်မယ့်အိပ်စပိုင်ယာရက်ကို
သေသေချာချာ ဖတ်မကြည့်မိခဲ့ဘူး။ ဆေးဆိုင်တွေကလည်းကလိမ်ကကျစ်တွေ၊ သက်တမ်းကုန်နေတဲ့ဆေးတွေနဲ့ရောပြီးဂျင်းထည့်ထားတယ်။
အမေလည်းရက်ကိုသေချာမကြည့်မိပဲသောက်မိသွားတယ်။
ဒီလိုနဲ့အမေရာသီလာရမယ့်အချိန်မှာမလာတော့ပဲနှစ်လလောက်ပျောက်သါားမှသတိထားမိကြတယ်။
ပြီးတော့မူးမော်ပြီးအော့အန်ချင်တဲ့လက္ခဏာတွေပြလာတယ်။ ဒီအခြေအနေရောက်မှအားလုံးသိလိုက်ပြီ၊ အမေ့မှာဗိုက်ရှိနေပြီဆိုတာ။
သေချာအောင်လို့ကိုယ်ဝန်ရှိမရှိစစ်တဲ့တက်စ်ကစ်ကိုဝယ်ပြီးစစ်ကြည့်တော့လိုင်းနှစ်လိုင်းပေါ်နေတယ်လေ၊ သေချာပြီပေါ့။
ဝမ်းအသာဆုံးကဘယ်သူဖြစ်မလည်း၊ စဥ်းစားသာကြည့်ကြတော့..။ ဒီအမေ့ဗိုက်ထဲကခလေးရဲ့အဖေက ကျွန်တော်ဆိုတာမြေကြီးလက်ခတ်မလွဲပါပဲ။
ပထမတော့..အမေလည်းတော်တော်စိတ်ညစ်သွားပုံရတယ်။ ဖျက်ချမလို့တောင်လုပ်သေးတယ်။
ကိုယ့်သားအရင်းနဲ့ညားပြီးရတဲ့ဗိုက်ကြီးမပါ်လာမှာကိုရှက်တယ်တဲ့။ ဒါပေမယ့်ကြီးနုကနားချပြီးတားတယ်။
ခလေးကကိုယ်နဲ့နေရမယ့်ကုသိုလ်ရှိလို့ဒီလောက်သတိထားပြီးတားနေတဲ့ကြားထဲကကိုယ့်ဆိရောက်လာတာကသူ့ကံပဲမို့လို့ ဖျက်မချဖို့အကြောင်း။
ပြီးတော့ကိုယ်ရဲ့မသိနားမလည်အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ခလေးအပေါ်မရက်စက်ဖို့၊ ခလေးဖျက်ချတယ်ဆိုတာကလည်း၊
အရမ်းကြီးတဲ့အကုသိုလ်အပြစ်ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း။
အရေးအကြီးဆုံးက၊ ကြီးနုနဲ့အမေနှစ်ယာက်လုံးအတွက်ပဲပေါ့။
သူတို့နှစ်ယောက်မျက်ကွယ်ပြုသွားခဲ့ရင်တောင်မှ၊ အဖေဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အတွက်ဒီခလေးကအားကိုး အားထားရာ၊
အထောက်အပံ့ဖြစ်လာနိုင်တဲ့အကြောင်းတွေပြပြီး အမေ့ကိုခလေးကိုယူထားဖို့ သိမ်းသွင်းခဲ့တယ်။
အမေလည်း.. ဟင်း..ချပြီးလက်ခံလိုက်ရတာပေါ့..။
ခလေးအဖေဖော်ဖို့ကိစ္စကျတော့ကြီးနုကပဲ ဆုံးဖြတ်စီစဥ်ပေးတယ်။
ကျနော့်ကိုကြီးနုကစာချုပ်စာတမ်းနဲ့မွေးစားထားပြီး အမေဖြစ်သူကိုဖျောက်ထားတော့ အမေနဲ့ကျနော့်အကြားမှာ၊
ဥပဒေကြောင်းအရဘာမှမတော်သလိုဖြစ်နေတယ်။ အမေ့ကိုလည်းသွေးခပ်ဝေးဝေး ညီအစ်မဆွေမျိုးတစ်ယောက်လို့ရုံးမှာပြောပြီး။
အမေနဲ့ကျနော်တို့မေတ္တာမျှကြလို့ပေါင်သင်းလက်ထပ်လိုကြောင်းတရားရုံးမှာတင်ပြပြီးလက်ထပ်စာချုပ်လုပ်၊ အကျဥ်ရုံးလက်ထပ်လိုက်ကြရတယ်။
ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုကျနော်တို့ဒီမြို့မှာပဲနေကြရတော့မယ်။ အညာကမြို့ကိုတော့လင်မယားလုပ်၊ မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီးပြန်လို့မရတောဘူးပေါ့။
ရှိစေတော့၊ကံကြမ္မာကဒီလိုပဲဖန်တီးပေးခဲ့တာမဟုတ်လား..။
ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ကျနော်တိုနဂိုထဲကညားနေတာကြာပြီဆိုတာရိပ်မိနေကြတယ်။
သူတို့အမြင်မှာတော့ကြီးနုရဲ့သားနဲ့ဆွေမျိုးဝေးဝေးမောင်နှမဝမ်းကွဲအချင်းချင်းပြန်ကြိုက်ပြီညားနေကြတယ်လို့ပဲထင်နေကြတာကြာပြီ။
အနီးအနားကမကင်းရာမကင်းကြောင်းအိမ်တွေကိုလက်ထပ်ပွဲအဖြစ် လ္ဘက်ရည်တိုက်၊ မုံ့ကျွေးလိုက်တော့၊
အမေနဲ့ကျနော်တို့တရားဝင်ဇနီးမောင်နှံအဖြစ်အသိအမှတ်ပြုခံလိုက်ကြရတယ်။
၉လဆိုတဲ့ကာလကလည်းဘယ်လောက်မှမကြာလှဘူးဗျ။ အချိန်တန်တော့လည်း အမေကျနော်တို့မိသားစုရဲ့
အချစ်တုံးရင်သွေးလေးကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တယ်။ ကျနော်တို့ရတာကသမီးလေးဗျ၊ ချစ်စရာတုတ်တုတ်ခဲခဲလေးရယ်။
သမီးလေးကကျနော်တို့ရဲ့ဒီအန်အေ စစ်စစ်တွေပေါင်းစုပြီးနေတာပဲလေ။ အမေနဲ့လည်းတူ၊ ကျနော်နဲ့လည်းတူပေါ့။
သွေးရင်းချင်းစပ်လို့ဒီအန်အေချင်းတိုက်ပြီး ခလေးကပြည့်မှပြည့်စုံပါ့မလားလို့စိုးရိမ်ထားမိကြပေမယ့်ကျနော်တို့ကံကောင်းပါတယ်။
သမီးလေးရဲ့ကျန်းမာရေးဖွံ့ဖြိုးမှုကပုံမှန်ပါပဲ။ ကျနော်တို့လည်းစိတ်ချမ်းသာသွားရတယ်။
ကျနော်ကသမီးလေးကိုမိုးမခလို့နာမည်ပေးခဲ့တယ်။
သမီးလေးအရွယ်ရောက်လာရင်သူ့အမေနဲ့ချွတ်စွပ်တူပြီအရမ်းလှလာဦးမလားကျနော်လည်းမသိဘူးဗျို့။
ကျနော်ကအဝေးသင်ဆက်တက်ပြီးကြီးနုရဲ့လုပ်ငန်းကိုဦးစီး။ မယားတွေနဲ့သမီးလေးကိုအုပ်ထိမ်းစောင့်ရှောက်ဂရုစိုက်ပေးနေရတာနဲ့ကိုမအားနိုင်ဘူး။
အရေးအကြီးဆုံးကတော့ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ကျနော့်အနေနဲ့၊ ကြီးနုရဲ့အစီအစဥ်တွေနဲ့ညှို့ကွက်တွေကနေလုံးဝရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။
ကြီးနုကကျနော်နဲ့အမေ့ကိုမရရအောင်ယူခိုင်းပြီးကျနော်လုံးဝရုန်းထွက်မသွားနိုင်အောင်ချုပ်ထားနိုင်ခဲ့တယ်။
တပါတည်းပဲကျနော်ကြီးနုရဲ့အလိုတွေကိုတစ်သက်လုံးလိုက်လျောသွားရတော့တာပါပဲ။
ကြီးနုက ညီမလေးချိုမာကိုတော့ တက္ကသိုလ်ကိုပို့ပြီးဘွဲ့ရတဲ့အထိဆက်ထားပေးတယ်။
ချိုမာကကျောင်းပြီးပြီးတော့သိပ်မကြာဘူး သူလည်းရေတပ်ကအရာရှိဗိုလ်ကြီးတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ပြီးအိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့တယ်။
ချိုမာလည်းကံကောင်းပါတယ်၊ သူရတဲ့ယောက်ျားကအသက်ကြီးပြီးတည်ငြိမ်တယ်။ သူ့ထက်၁၅နစ်လောက်ကိုကြီးလိမ့်မယ်..။
ဒီတော့..ယောက်ဖကြီးကအသက်ကကျနော့်ထက်လည်းအများကြီးပိုကြီးတယ်ဗျ။
ဘာဖြစ်လို့ချိုမာက အဖိုးကြီးကိုသွားကြိုက်တယ်လည်းကျနော်တော့နားမလည်နိုင်ပါဘူး။
ချိုမာကနောက်တော့ပြောပြပါတယ်။ အမေနဲ့ကြီးနုတို့ရဲ့အာဘော်ကြောင့်သူမလည်းရှုပ်တဲ့ပွေတဲ့သက်တူရွယ်တူလူငယ်တွေ
အကပ်မခံရဲပဲတည်ငြိမ်ပြီးအခြေခိုင်တဲ့အိမ်ထောင်ဖက်ကိုပဲရွေးလိုက်ကြောင်းပြောပါတယ်။
သူ့အဖိုးကြီးက အိပ်ရာပေါ်ကသူမရဲ့အပြုအစုနဲ့စွမ်းဆောင်ရည်တွေကိုအရမ်းစွဲနေတော့တာပဲတဲ့။
ဒါကလည်း၊ ချိုမာက၊ ကြီးနု၊ အမေနဲ့ကျနော်တို့ကြောင့်ပရယ်တီကယ်အဆင်းကောင်းပြီး၊ ပညာစုံတတ်ထားပြီးတာကြောင့်ဖြစ်မှာပေါ့။
သူတို့ဇနီးမောင်နှံလက်ထပ်ကြပြီးသိပ်မကြာပါဘူး၊ သူတို့လည်းသမီးလေးတစ်ယောက်ရကြတယ်။
ကျွန်တော့်တူမလေးကလည်းအရမ်းချစ်စရာကောင်းပြီး နာမည်လေးကသစ်သစ်တဲ့။
ရုပ်ကလေးကသူ့အဖေနဲ့တူတာမဟုတ်ဘူး၊ ကျနော်နဲ့ပိုတူနေသလားလို့ပဲ။
သူ့အမေနဲ့ကျနော်ကလည်းမောင်နှမအရင်းတွေဆိုတော့ တူတာကလည်းဆန်းတယ်လို့ပြောမရဘူးလေ။
တစ်ခုရှိတာကလက်ထပ်အပြီး၊ ယောက်ဖကြီးပင်လယ်ထွက်ပြီးစစ်သင်္ဘောတွေနဲ့လေ့ကျင့်ရေးဆင်းတဲ့နှစ်ခေါက်သုံးခေါက်မှာ၊
ချိုမာကကျနော်တို့အိမ်မှာတစ်ပတ်ကိုးသီတင်းလာနေလေ့ရှိတယ်လေ။ သိကြတဲ့အတိုင်းပေါ့..
မောင်နှမနှစ်ယောက်ကလည်းပွတ်သီးပွတ်သပ်နေနေကျ။ ဇကရှိပြီးသားဆိုတော့၊ ထုံးစံအတိုင်းအချစ်ကျွံကြ၊ လိုးကြတာပေါ့။
ပြီးတော့လင်ယူပြီးကထဲကချိုမာကတားဆေးလုံးဝမသုံးတော့ဘူးလေ။
ဒီတော့ရလာတဲ့ခလေးကလည်း။ ဘယ်သူ့သမီးလည်းဆိုတာအတိအကျမသိနိုင်ဘူးပေါ့။
ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းတွေထဲကလို ဒီအန်အေများစစ်ကြည့်ရင်ကျနော့်သမီးများဖြစ်နေမလားတောင်မသိဘူး။
ဒါကလည်းအကြောင်းရှိတယ်။ အဲဒီကျနော့်တူမလေးသစ်သစ်လေးကလည်း၊ ဒီအိမ်ကိုသူ့အမေအလည်ခေါ်လာတိုင်း၊
ကျနော့်ကိုဆိုရင်အရမ်းကပ်တာပဲ။ ကျနော်နဲ့တွေ့တိုင်းအတင်းပြေးဖက်ပြီးချီခိုင်းတော့တာ။
ကျနော်သူ့ကိုအိမ်ခေါ်လာထိမ်းထားပြီးအတူခေါ်ထားရင်လည်း၊ ပြန်ပို့တဲ့အခါကျရင်မပြန်ချင်ဘူးအတင်းပေကပ်နေတော့တာပဲ။
ဒီလောက်တွယ်ကပ်နေကြမှတော့နောက်ထပ်၁၀နှစ်၁၅နှစ်လောက်ကြာရင်၊ ဒီမိုးမခနဲ့ သစ်သစ်ဆိုတဲ့သမီးလေးနှစ်ယောက်နဲ့တော့ခက်နေပြီလေ။
ပြောလို့တော့မရဘူး၊ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါအထပ်ထပ်ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ကျနော့်ဘဝရဲ့၊ တစ်ဖြစ်လဲ၊ တစ်ဖြစ်လဲ၊ တစ်ဖြစ်လဲ၊ ဆိုတဲ့
အဖြစ်အပျက်လေးတွေက၊ ကျနော့်ဘဝကိုထူးတူးဆန်းဆန်းပြောင်းလဲစေခဲ့တယ်။
အဲဒီ..တစ်ဖြစ်လဲ၊ တစ်ဖြစ်လဲ၊ တစ်ဖြစ်လဲ ဆိုတာလေးတွေက၊ နောက်ထပ်အရှိန်မသတ်နိုင်သေးပဲ
ထပ်ထပ်ပြီး ဖြစ်လာလိမ့်ဦးမလားဆိုတာကိုတော့…….။
ကျနော်လည်း..မ..သိ..နိုင်..တော့..ပါ..ဘူး….။
ပြီးပါပြီ…။
အစအဆုံး ပြီးအောင်ဖတ်ရှုအားပေးတဲ့အတွက်
ကျေးဇူးတင်လျက်..
