အခန်း ၅၁။
ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ မျက်နှာ အနေအထား၊ ငြီးသံ အရဆို ခိုင်မြတ်သူ တယောက် ပြီးတော့ မယ် ဆိုတာ ကျနော် သိနေပါပြီ။ ဦးသာဒင် ကြီးက တော့ ဆောင့် လိုးကောင်းနေတုန်းပါပဲ။
“အ..အ….အား…အူးးးးးးးးးးးးးးးး မီးးးးးးးးပြီးးးးးးးးးးးးးးးးးးပြီးးးးးးးးးအီးးးးးးးးးး”
ခိုင်မြတ်သူ အဲလို အော် နေတုန်း မှာ ပဲ ဦးသာဒင် က အဆက်မပတ် အမြန်ဆောင့်လိုးရင်း ကမှ သူလီးကြီးကို ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ မြုတ်လိုက်ပြီး ဆီးခုံခြင်းဖိကပ် ထားလို့ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ကြည့်ရတာ ဦးသာဒင် လည်း ပြီးသွားလို့ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် နေပုံ ပါပဲ။ ဟိုက် မနက်ဖြန်တော့ ကျနော့် မယား ကို ဆေးတိုက်ထားမှ ရတော့ မယ်၊ တော်ကြာ ဒီခွေးမသားကြီး ရင်သွေးကို ကျနော့် မိန်းမ လွယ် နေရဦးမယ်။
ဦးသာဒင် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်ပြီးနားနေကြတော့ ကျနော်လည်း နံရံ ကို မှီထိုင် ပြီး နားနေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို ဘယ်လို ရှင်းပြရမလဲ စဥ်းစား နေမိတယ်။ ကျနော် တမင် ရှောင် သွားတယ် ဆိုတာကိုတော့ ခိုင်မြတ်သူ သေခြာပေါက် သိမှာပဲ၊ ဒီတခါ တော့ သူ့ အမှား မဟုတ်တော့ ဘူး၊ ကျနော့် အမှား ဆိုပြီး သူပြန်ကိုင်လေ မလား မသိ။ တကယ်လို့ ခိုင်မြတ်သူ က မနက်ကျမှ ပြန်လာမယ်ဆိုရင် ကျနော့် ညီမလေး ကို ဘယ်လို ရှင်းပြရမလဲ မသိ။ ခိုင်မြတ်သူ က ညီမလေး ယောက်ျား ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ဖြစ်တာကို တော့ ညီမလေး က သိထားပြီးသား၊ ညီမလေး ကိုယ်တိုင်က လည်း ခွင့်ပြုထားတယ် ဆိုတော့ ၊ ဦးသာဒင် ကိစ္စ ကိုရော ညီမလေး ဘယ်လို ထင်မလဲ၊ ညီမလေး ကိုယ်တိုင်က လည်း အဲလို မျိုး ကပ်ကိုး တွေ ဆွင်းတွေကို လက်ခံ ကျင့် သုံး နေတာ ဆိုတော့ သူ့ အတွက်က အရေးမကြီးပေမဲ့ သူ့ အကို ကျနော့် ကို သူ ဘယ်လို များထင်သွားမလဲ။
ကျနော် အတွေးတွေ လျှောက်ပြန့် နေတုန်း ဟိုဘက်အခန်းက စကားသံ ထွက်လာတာမို့ အပေါက် နားကို နားကပ် ပြီး နားထောင်လိုက်တယ်။
“အူးဒင် ဖယ်တော့ နော် တော်ကြာ မောင် စိတ်ပူနေဦးမယ် သမီး ပြန်မလာလို့”
“အမလေး စိတ်မပူ ပါဘူးကွာ၊ မင်း ကပ်ကိုး လင်ကြီးက ပိုတောင် သဘောကျဦးမှာ ပါ၊ ခုလောက်ဆို သူ့ မယားကို တခြားဘဲ ကြီး ကောင်းကောင်းလိုး နေပြီ ဆိုတာကို စဥ်းစားရင်း နဲ့ ဂွင်းထု နေလောက်ပါပြီ”
ကျနော် အပေါက် ကနေ ပြန်ချောင်းလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လို့ တစောင်းလေး လှဲနေကြရင်းက ဖက်ထားကြတာ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့်ကို ကျောပေးထားတာမို့ သူ့ ကိုယ်လုံး နောက်ကျော ဗြောင်နဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို တွေ့နေရတယ်။ ဦးသာဒင် က စကားပြောနေရင်း က သူ့ လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကျော ကို ပွတ်သတ်ပေးရင်း အောက်ကို လျောချပြီး ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်နှယ်ပေးနေတယ်။
“အို့”
ခိုင်မြတ်သူ ဆိုက အော်လိုက်တဲ့ အသံလေး ထွက်လာလို့ သေခြာကြည့်လိုက်တော့ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြားထဲ လက်ချောင်းတချောင်းနဲ့ ထိုးနေတာ တွေ့ရတယ်။ ဖင်ပေါက်ကို စမ်းနေတာ ဖြစ်ရမယ်။
“နင့် လင် က နင့်ကို အပေါက် ချဲ့ ပေးထားပြီးပြီလား”
“အင်း”
“ဟားဟား အလိုက်သိလိုက်တဲ့ ကပ်ကိုး ယောက်ျားပဲ၊ အားကိုးရပါတယ်ကွာ၊ ငါ ဒီညတော့ နင့် ဖင်ကို လိုးရမယ်”
“နောက်နေ့ မှ နော် အူး ရယ် ဒီနေ့ က အစမို့လို့ သမီး ကို အိမ်ပြန်ခွင့် ပြုပါ၊ တော်ကြာ မောင် စိတ်တို သွားရင် နောက် အခွင့် အရေး မရပဲ နေပါဦးမယ်”
“နေပါဦး ဆိုကွာ စကား မရှည်နဲ့ တော့ ထ ငါ့လီးကို စုပ်ပေးစမ်း နောက်တချီ လိုးရအောင်”
ခိုင်မြတ်သူ က မငြင်းဆန်နိုင်တဲ့ပုံနဲ့ အိပ်ယာပေါ် မှာ ထထိုင်လိုက်တယ်။ ပက်လက်လှန်ထားတဲ့ ဦးသာဒင် ရဲ့ လီးကြီးက မတ်မတ်မထောင်ပေမဲ့ လည်း အရမ်းကြီး ပျော့ နေတာ တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ခုန လေးတင် လိုးထားလို့ စောက်ရည်တွေ ၊ လီးရည်တွေ တောင် မခြောက်တခြောက် ဖြစ်နေတဲ့ လီးညိုညို ကြီးကို ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တချက်နှစ်ချက် လောက် ဂွင်းထု ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့ မျက်နှာကို ငုံ့ လို့ နူတ်ခမ်းလွှာအစုံ ဖွင့်ပြီးဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံခဲလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့် ကို ဆိုရင်တော့ ဂျီးများပြီး ရေဆေးပြီးမှ တို့ ဘာတို့ နဲ့ အကြောင်းပြ ငြင်းတတ်တဲ့ မိန်းမ သူ့ လင်ငယ် အဖိုးကြီးကျတော့ ရေမဆေးပဲ စုပ်ပေးနေပြီ။
“ပြွတ်..ပလတ်..ပလွတ်”
ဦးသာဒင် လီးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေရင်းက တဖြည်းဖြည်း မာကျော လာပါတယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ လီးကြီးက တုတ်လည်း တုတ် ရှည်လည်း ရှည်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ပါးနှစ်ဖက်က ဖေါင်းတင်း နေရုံ မက အထဲလည်းတဝက်လောက်ပဲ ဝင်ပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက လီးအရင်းကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုက်ထားရင်းက နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်း စေ့လို့ ခေါင်းကို အနှိမ့် အမြင့် လုပ်ပြီး စုပ်ပေးနေတယ်။ ဦးသာဒင်က တခါတလေ အားမလို အားမရ ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို သူ့ လက်နဲ့ ကိုင် ပြီး ဖိချလိုက်ရင် ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံးတောင် ပြူးပြီး အော့ ကနဲ ဖြစ်သွားတတ်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် ဒါတောင် စိတ်ရှည်လက်ရှည် နဲ့ ဦးသာဒင် လီးကို စုပ်ပေးနေတာ ဆယ်မိနစ်လောက်တောင် ကြာမလားမသိဘူး။ ကျနော့် တောင်နေတဲ့ လီးတောင် ညှောင်းလာတယ်။
ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာတော့ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို အသာတွန်းလိုက်ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းတွေကို သူ့ နူတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ် ပြီး နမ်းစုပ်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ဦးသာဒင် ကို ပြန်နမ်း ပြီး ဦးသာဒင် လည်ပင်းကို တွဲခိုလာတယ်။ ဦးသာဒင် လက်တွေက ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရကို ဆုပ်နှယ်ပေးရင်း တချက်တချက် နို့သီးခေါင်းတွေကို ပွတ်ခြေနေတာလည်း တွေ့ရတယ်။ လေးငါး မိနစ်လောက် ကြာမှ လူချင်းခွာလိုက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူနားက ခွာကာ ကုတင်ပေါ် က ဆင်း လာတယ်။ သူ့ ကုတင်ဘေးက အံဆွဲထဲက ပစ္စည်း တချို့ ထုတ်လိုက်တယ်။
“ကောင်မ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ထားလိုက်စမ်း”
လို့ ပြောလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက သူပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ ဖင်ဘူးတောင်းလေးထောင်ပေးရှာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အိုးကြီးက ကားကနဲ စွင့် တက်လာလိုက်တာ တကယ့် ရေအိုးကြီး ပြောင်းပြန် ထောင်လိုက်သလိုပဲ။ ဦးသာဒင်က ကွန်ဒန်တခုကို ဖေါက်ပြီး သူ့ လီးကြီးမှာ စွတ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ လက်ထဲ မှာ ပုလင်းလေး တခု တွေ့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲ လောင်းချပြီးတော့ သူ့ လက်ချောင်းတွေ နဲ့ ပွတ်ပေးနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို ဖင်လိုးတော့ မယ်ထင်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အစား ကျနော် တောင် ရင်တွေ ခုံ နေမိတယ်။
“အူးဒင် ဖြည်းဖြည်း နော် ဦးဒင် ဟာကြီး နဲ့ က သမီး နာမှာ ကြောက်တယ်”
“ဘာမှ မစိုးရိမ်နဲ့ ငါ နင်ခံနိုင်သလောက်ပဲ လုပ်မှာပါ၊ နင့်ယောက်ျား ကောင်းကောင်းချဲ့ ပေးထားတယ်မလား”
ဦးသာဒင် က ပြောလည်း ပြော လက်တဖက်က ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံး တဖက်ကို ဖြဲလို့ နောက်တဖက်က သူ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း၊ ဖင်ကြားထဲ လီးထိပ်နဲ့ အထက်အောက် ပွတ်နေတယ်။ ကြည့်ရတာ သူ ခုန လောင်းထည့် ထားတဲ့ ဆီတွေကိုဖင်ပေါက် ထဲ တွန်းထည့်နေပုံပဲ၊ နောက်တော့ ဖင်ပေါက်လေး မှာ တေ့ ပြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဖိသွင်း လိုက်တယ်။
“အားး အူးးးး ကျပ်တယ်..နော် တော်ကြာ…”
“တော်ကြာ ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ”
ခိုင်မြတ်သူ က ပါးစပ်က ထုတ်ပြောရမှာ ရှက်နေပုံ ရတယ်။ ဦးသာဒင် ကလည်း အဲလို ပြောစေချင်ပုံ ရတယ်။
“ဟိုလေ မီးး ဖင်လေး ကွဲသွားမှာ စိုးးးး လို့”
“အမလေး နင် နင်ဝမ်းချူပ်ပြီး စမြင်းတုံး ပါချပြီးရင် ခံစားရသလောက်ပဲ ရှိမှာပါဟာ စိတ်ကို လျော့ ဖင်ပေါက်ကို လည်း မတင်းထားနဲ့”
ဦးသာဒင် တစ်ယောက် သူ့ လီးကြီး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက်ကို ထိုးခွဲဖို့ ကြိုးစားနေတာ ကြည့်ပြီး၊ ကျနော့် မှာ ချွေး ပြန်လို့ လီးတောင် သိပ်မတောင်နိုင်ဘူး။ ကိုယ့် မယားကိုယ် သနားနေမိတာ။
“အားးးးးး နာတယ်..ဦးးးးးး အမလေးးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”
ခိုင်မြတ်သူ အော်သံ ကြောင့် ကျနော် တောင် အခန်းထဲ ပြေးဝင်ပြီး အဲဒါတော့ မလုပ်ပါနဲ့ တော့ ဦးရယ်လို့ တောင်းပန်ချင်စိတ် ပေါ် သွားတယ်။
ဦးသာဒင် ကတော့ ဘာမှ ကို မပြောတော့ ဘူး။ သူ့ လီးကို လက်တဖက်က ကိုင် ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ကြီးကိုလည်း မလှုပ်နိုင်အောင် နောင် တဖက်နဲ့ ဖိထားပြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဖိသွင်းနေတယ်။ နောက်တော့ သူ့ လီးကြီး ထိပ်ဖူး လောက်ဝင်သွားတယ်ထင်တယ်။ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွှတ်လိုက်တယ်၊ ဘေးနားက ချထားတဲ့ ဆီပုလင်းလေးကို ယူပြီး ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ကြားကို အပေါ် ကနေ နည်းနည်း လောင်းချလိုက်တယ်။ နောက်မှ ပုလင်းကို ဘေးချပြီး သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို တဖက်တချက်အုပ်ကိုင် ဖြဲ လိုက်ပြီး လီးကို ဖိတွန်းတယ်။
“အားးး ရှီးးး ကျွတ်စ််”
ဒီတခါတော့ ခိုင်မြတ်သူ ကြိတ်ပြီး ငြီးရှာတယ်။ ဖင်ဝ က အရည်ပြားကွင်းကို ဒစ်ဖူး က ဖြတ်သွားပြီမို့ ခုနလောက်တော့ မနာတော့ ဘူးထင်တယ်။ ဦးသာဒင် ကလည်း ဆီလေး နည်းနည်း လောင်းလိုက် လီးကို နည်းနည်း ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ပြန်ထည့်လိုက်နဲ့ ။ သူပဲ ကျွမ်းလို့လား။ မနေ့ က မှ ကျနော် ပဲ လိုးထားလို့ လား မသိ။ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် အရမ်းကြီး မအော် တော့ ပဲ နဲ့ ဦးသာဒင် လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်။ ဦးသာဒင် ပေါင်ခြံ နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တင်သားကြီးတွေ ဖိကပ် မိတော့ မှ ဦးသာဒင်က ခနရပ်ထားလိုက်ပြီး သူ့လက်တွေကို ခိုင်မြတ်သူ နို့ ကြီးတွေ ဆီ လှမ်းကိုင် ဆုပ်နှယ်တော့ တယ်။
“အင်းးး အိးးးး”
ခိုင်မြတ်သူ ငြီးသံလေး တိုးတိုး နဲ့ ဖင်ကြီး လှုပ်လာတာ တွေ့ရတယ်။ ဦးသာဒင်က သူ့လီးကြီးကို တလက်မလောက် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်သွင်းလိုက် ၊ နှစ်လက်မလောက် ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်း လိုက်၊ လုပ်နေရင်းက တဖြည်းဖြည်း မြန်လာပြီး လီးတချောင်းလုံး နီးပါး ဆွဲထုတ်လိုက် အားနဲ့ ပြန်ဆောင့်လိုက် လုပ်လာတယ်။
“ဖလွတ်..ဖွတ်…ဖွတ်..ဖတ်..”
“အ..အ…အိ….အိ….အီးးးးးးးအီးးးး ဟင့်းးးဟင့်..”
ဦးသာဒင် အားကုန် အဆောင့် တိုင်းကို သူ့ ဖင်ကြီး ပြန်ပြန်ကော့ ပေးနေသော ခိုင်မြတ်သူ ကို ကြည့်ရင်း ကျနော့် လီးက မာတောင်လာတယ်။ အရှိန်ရလာတော့ ဦးသာဒင် က နို့တွေ ဆုပ်ဆွဲနေသော လက်ကို လွှတ်ကာ ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်လုံး နှစ်လုံးကို ဆွဲကာ အသားကုန် ဆောင့်လိုးတေ�
“ဖတ်.ဖတ်..ဖန်းဖန်း..ဖတ်..”
“အီ’းးးးးး ရှီးးးးးး အိုးးးးးးး းးးး”
နောက်တော့ အရှိန်တွေ တအား မြန်လာပြီးမှ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်တွေကို လွှတ် ပေးလိုက်ရင်း သူ့ လီးကြီးကို ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ လက်တဖက်က ကွန်ဒန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး နောက်လက်တဖက်နဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတချက်နှစ်ချက် တိုက်လိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ လီးတုတ်တုတ် ကြီးက လရည် အဖြူ တွေက တဖြွတ်ဖြွတ်နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကျောပြင်၊ တင်သားတွေ ပေါ် အကုန်ပန်းကျကုန်တော့ တယ်။
ခိုင်မြတ်သူ လည်း အိပ်ယာပေါ် မှောက်လျှက် ကျသွားတယ်။ ဦးသာဒင် လည်း လက်က လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး လရည်တွေ ကုန်သွားမှ ပဲ လွှတ်လိုက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ဘေးမှာ လှဲချလိုက်တော့ တယ်။
“ဟီး လီးမှ ပဲ ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ နင့် ဖင်ပေါက် လေးက ကျပ်နေတာပဲ ငါတောင် အကြာကြီး မထိန်းနိုင်ဘူး”
“မီးဖင်လေးပြဲသွားပလားမသိဘူး အူးရယ် စပ်နေပြီ၊ တအားလုပ်တာပဲ လူဇိုးကြီး”
“အစမို့ ပါကွာ နောက်ဆို အဆင်ပြေသွားမှာပါ”
“အင်း မီးသွားတော့ မယ်နော် တော်ကြာ မောင်စိတ်ပူ နေမယ်”
“သွားမနေပါနဲ့ ကွာ သူ အိပ်ပျော် နေလောက်ပါပြီ၊ ငါ လိုးလို့ မဝသေးဘူး ၊ ခနနားပြီး ပြန်လိုးရအောင် နင်လည်း မဝသေးပါဘူး ၊ နင့်အကြောင်းငါသိပါတယ်”
“မဖြစ်ဘူးထင်တယ်အူး ရယ် နောက်နေ့ မှ နော်”
“မပြန်ရဘူးဆို နင်ဘာဖြစ်နေလဲ၊ နင့်လင်ကို ငါပြောပြီးပြီ ငါ ဒီတညလုံး နင့်ကို ခေါ်ထားမယ်လို့”
ဟိုက် ခွေးမသားကြီး ငါ့ကိုလည်း မပြောပဲနဲ့ အင်ထု နေတယ်၊ လို့ ကျနော် စိတ်ထဲ ဒေါပွသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် သူ့ကို လိုးဖို့ တော့ ခွင့်ပြု ပေးခဲ့တယ်မဟုတ်လား၊ ခု မှ ဘာပြောလို့ ရတော့ မှာလဲ။
အခန်း ၅၂။
“အာ့ ဆိုလည်း မီး ရေသွား ဆေးဦးမယ် မီးတကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေ ၊ အူး ဟာ တွေနဲ့ လူးဖယ်နေပြီ”
“အေးပါ သွားချင်လည်း သွား၊ ပြီးရင် ပြန်လာခဲ့ ငါ ခနနားဦးမယ်”
ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်ပေါ် ကနေ ဆင်းပြီး ရေချိုးခန်း ဖက်ကို ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း အခု မှ တော့ ထွက်မရတော့ ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ ဦးသာဒင် အခန်းထဲ ပြန်ရောက်မှ ပဲ ကျနော် ထွက်လို့ ရမှာ ဆိုတော့ နံရံကို မှီ ပြီး မှိန်းနေလိုက်တယ်။
ညနေပိုင်းက သောက်ထားတဲ့ ဘီယာ အရက် တွေရယ်၊ ဂွင်းထု ပြီး လရည်တွေ ထွက်ထားတာရယ်။ စိတ်ပင်ပန်း လူပင်ပန်း တာတွေ ပေါင်းပြီး ကျနော် မှေးကနဲ အိပ်ပျော် သွားပါတယ်။ နောက်မှ နားထဲ အသံ တွေ ဝင်လာလို့ နိုး လာခဲ့တယ်။
နိုးနိုး လာခြင်းတောင် ဟာ ငါ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ လို့ ကြောင်သွားသေးတယ်။ နောက်မှ တဖက်ခန်းက မီးရောင် တွေ နဲ့ အသံတွေ ကြောင့်၊ ငါ ဦးသာဒင် ကြီး အိမ်မှာပါလား ဆိုတာ ပြန်သတိရသွားရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ပဲ အပေါက် ကနေ ချောင်းလိုက်တော့ ဦးသာဒင် ကြီးက ခိုင်မြတ်သူကို အနောက်က နေ တပေါင်ကျော် လိုးနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကုတင်ပေါ် မှာ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ချောင်းနေတဲ့ ဘက်ကို မျက်နှာပေးလို့ တစောင်း လှဲ နေတယ်။ ဦးသာဒင်က သူ့ အနောက် မှာ ကပ်လို့၊ ဦးသာဒင် ကိုယ်လုံးကိုတော့ မမြင်ရဘူး ခြေထောက် တွေပဲ တွေ့ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ခြေထောက်တဖက်ချ ခြေထောက် တဖက်ထောင်ထားတယ်။ သူ့ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကြားမှာက ဦးသာဒင် ခြေထောက် ကို မြင်ရတယ်။ သေခြာ ကြည့်မှ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်တလုံးကို မ ထားပြီး သူ့ ပေါင်တလုံးကို ကြားမှာ ထိုးထည့်လို့ အနောက်က နေလိုးနေတာ။ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ ဦးသာဒင် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေတာ ကျနော့် နေရာက နေ ကောင်းကောင်းမြင်နေရတယ်။
ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ကြီးတလုံး အောက်က သူ့ ခြေဝင်ပြီး ညှောင့် လိုးနေတာတောင် အားပြင်းပြင်း နဲ့ ဆောင့် နေလိုက်တာ ၊ ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီးတွေက ခါယမ်းနေတာပဲ။ ခိုင်မြတ်သူက လည်ပင်းကို လိမ်လို့ ခေါင်းနောက်ပြန်လှည့် ရင်း ဦးသာဒင် နူတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ်နမ်းနေတယ်။ စောက်ကောင်မ သူ့ လင်ငယ် အဖိုးကြီး ကို ချစ်ပြနေလိုက်တာ စောက်မြင်တောင် ကပ်လာတယ်။
ဦးသာဒင် ကလည်း အတော် လိုးနိုင်တဲ့ ငတ ကြီးပဲ။ လီးက လည်း ကြီးသေး ၊ စတန်မနာ ကလည်း ကောင်း တော့ ခိုင်မြတ်သူ စွဲမယ်ဆိုလည်း အပြစ်တော့ တင်မရပါဘူး။
ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ကို အဲလို တပေါင်ကျော် နဲ့ ဆယ်မိနစ် လောက်လိုးနေရာက အားမရတော့ လို့ ထင်တယ်။ လီးကို ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို သူ တခုခု ပြောလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက ကုံးထတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ဦးသာဒင် ကိုယ် ပေါ်ကို ခွတက်လိုက််တယ်။ အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ်နေတဲ့ ဦးသာဒင် လီးကြီးကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ကိုင်လို့ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်း ချင်းထိုင်ချလိုက်တာ လီးကြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံး ဝင် သွား တဲ့ အထိပဲ။ နောက်တော့ ရှေ့ကို ကုံးလိုက်တော့ ဦးသာဒင် မျက်နှာ နား သူ့ နို့ကြီးတွေ ကျနေတယ်။ ဦးသာဒင်က သူ့ နို့ကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် နှယ်နေတုန်း သူက ဖင်ကြီး ကြွကြွ ပြီးတော့ ဦးသာဒင် ပေါ် မှာ မြင်းစီးသလို လိုးနေပါတော့ တယ်။ တော်တော် ထန်တဲ့ ငါ့ မိန်းမပါလား။ ပါးစပ်က တော့ မောင် စောင့် နေတော့ မယ်။ မောင်စိတ်ပူ နေလိမ့်မယ်နဲ့ ၊ သူ့ အဖုတ်ထဲက သူ့ လင်ငယ်ကြီး လီးကို လေးငါးမိနစ် တောင် အပြတ်မခံ ပါလား။ ဒီညတော့ အိမ်တောင် ပြန်ဖို့ တကယ် စိတ်ကူး မဲ့ ပုံ မရပါဘူး။
“အိ..အီးးးးအိုးးးးးးးးးး”
“ဖတ်…ဖတ်..ဖတ်..ပလွတ်..ဖွတ်…ဖြွတ်…ဖတ်”
ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ကြွလိုက်တိုင်း ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြားက ပေါ်ပေါ် လာတဲ့ ဦးသာဒင် ရဲ့ လီးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ စောက်ရည်တွေ နဲ့ စိုရွဲ ပြောင်လက်နေပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အပေါ် ကနေ တအင်းအင်း နဲ့ ကို အသံထွက် အောင် ဆောင့် ချလိုး နေတာ ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ သူ အသက်ရူ မမှန်တော့ ပါဘူးဆောင့်ချတဲ့ အချက်တွေက လည်း ကဘောက်တိကဘောက်ခြာနဲ့ ခနအကြာ တုံတက်ပြီး ဦးသာဒင်ပေါ် မှောက်ချလို့ ဦးသာဒင် ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပြီးသွားပြန်ပြီပေါ့။ ဦးသာဒင်က ခနတော့ မလှုပ်မယှက် နေပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ အသက်ရူ မှန်သွားလောက်တဲ့ အချိန်မှာ ခိုင်မြတ်သူ ကို ဖက်လျှက်နဲ့ အိပ်ယာပေါ် လှိမ့်ချလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက ပက်လက် သူက အပေါ်က မှောက်လျှက် ဖြစ်သွားတယ်။ သူ့လီးကြီးကတော့ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲက မကျွတ်သေးဘူး။
ဦးသာဒင် က သူ့တတောင် နှစ်ဖက်ကို ခိုင်မြတ်သူ ဂျိုင်းအောင် နံဘေး တဖက်တချက်မှာ ထောက်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့ ဒူးကို ဟန်ချက်ယူပြီး ဖင်ကို ကြွလို့ လှေကြီးထိုး ပုံစံ နဲ့ ပဲ ခိုင်မြတ်သူ ကို ဆောင့်ဆောင့် လိုး ပြန်ပါတယ်။ သူ့ မျက်နှာရှေ့ မှာ ဇီးသီး စကောလိမ့်သလို လိမ့်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို တချက်တချက် မှာ ငုံ့ ပြီး လိုက်စို့ လိုက်သေးတယ်။ ဦးသာဒင် အဲလို လေးငါးမိနစ်လောက် လိုးဆောင့် နေတော့ အခုနက မှ တချီ ပြီးသွား တဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နောက်တခါ စိတ်ပြန်ထလာတယ်ထင်တယ်။ သူ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို မြှောက်ပြီး ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ဦးသာဒင် ဖင်နောက်ဖက် မှာ ခြေကျင်းဝတ်ချင်း ချိတ်လိုက်တယ်။ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို လည်း ကားပေးလိုက်သလို ဖြစ်တော့ ဦးသာဒင်ကြီး ဆောင့်လိုးနေတာ တာ တဖုံးဖုံး ပဲ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာလေး မဲ့ မဲ့ သွားပေမဲ့ အံကြိတ်ခံနေတယ်။
“ဖန်း..ဖတ်..ဖတ်..ဖန်..ဖွတ်..ဖွတ်..စွတ်..”
“အ..အ..အ..အ..အ..ရှီးးးးးးအ..အ..”
ဦးသာဒင် က အဆောင့် ကြမ်းလာသလို ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ဖင်ကြီး ကြွကြွ လာပြီး အခံကြမ်းလာတယ်။ ကျနော်လက်က လည်း အလိုလို ကိုယ့်လီးကိုယ်ကိုင်ပြီး ထုနေမိပြီ။ ဘယ်ဘဝက ဝဍ် ကျွေးများလည်း မသိ၊ ကိုယ့် မိန်းမ ကို အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီး လိုးချင်သလို လိုးတာကို ချောင်းကြည့်ပြီး ဖီးတက်၊ ဂွင်းထု နေရတဲ့ ဘဝ။
“အီးးးးးးဟားးးးးးးးးးး”
ဟိုက် လရည်တွေ ထွက်ကုန်ပြီ။ ဦးသာဒင် က လိုးလို့ တချီ မပြီးခင်ပဲ ကျနော့် မှာ လရည်တွေ ထွက်ကျ ပြီး ပြီးသွား ရတယ်။ ကျနော်လည်း လက်ပန်းကျသလို ဖြစ်သွား ပြီး ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချ နားနေလိုက်မိတယ်။ ကျနော် ပြီးသွားပြီးလို့ သုံးလေး မိနစ် ကြာတော့ မှ တဖက်ခန်းက ဦးသာဒင် ရော ခိုင်မြတ်သူ ပါ နှစ်ယောက် စလုံး အူးအဲ အီးအား နဲ့ အော်ဟစ် လိုက်ကြသံ ကြားလို့ သူတို့ ပြီးသွားကြပြီ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။
ကျနော် လည်း အတော် နွမ်းနေပြီ။ ဒါတောင် ခုနက မှေးကနဲ အိပ်ပျော် သွားလို့ ၊ ဟိုဘက် အခန်းကို ပြန်ချောင်း လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်ပြီး အိပ်ပျော် နေကြသလား အနားယူနေကြသလား မသိ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ပြီး ငြိမ်နေကြတယ်။
ကျနော်လည်း ခြေဖျားကို ထောက်လို့ ကြမ်းပြင် အသံ မမြည်အောင် ဖြည်းဖြည်း ချင်း ထွက်လာပြီး တံခါးတွေကို အသံမမြည်အောင် ဖွင့်ပိတ်လို့် အိမ်ဆီ ပြန်လာခဲ့ လိုက်ပါတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ခုန အတိုင်းပဲ ညီမလေး နဲ့ သားလေး က အိပ်ပျော် နေကြတုန်း ပဲ။ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ပေကျံ နေတဲ့ လရည်တွေကို သန့်ရှင်း ဆေးကြော လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ပုဆိုး တထည်နဲ့ တီရှပ်တထည် လဲဝတ်ပြီး ညီမလေး အတွက် ပြင်ထားတဲ့ ဧည့် သည် အိပ်ခန်း မှာ ဝင်လှဲလိုက်ပါတယ်။ ဒီအခန်းထဲ မှာ ဦးသာဒင် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ ပထမဦးဆုံး အကြိမ် လိုးခဲ့ ကြတယ်ဆိုတာကို ရုတ်တရက် သတိရလိုက်မိပါသေးတယ်။
ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ တနေ့လုံး စိတ်ရော ကိုယ်ရော ပင်ပန်းတာရယ်။ အရက် ဘီယာလည်း သောက်ထားတာရယ်ကြောင် ခနလေး ပဲ၊ ခေါင်းအုံးနဲ့ ခေါင်းထိ လိုက်တာနဲ့ အိပ်မောကျ သွားပါတော့ တယ်။
……………
လူက အထိအတွေ့ တခု ကြောင့် နိုးလာတယ်။ အိပ်မက်လိုလို ဝိုးတဝါး ဖြစ်နေတယ်။ လီး က လည်း စိုစိုစွတ်စွတ် နွေးထွေးတဲ့ ခံစား မှု နဲ့ အတူ စုပ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေပြီး ဦးသာဒင် ကို ခိုင်မြတ်သူ လီးစုပ်နေတဲ့ ပုံရိပ်က လည်း ပေါ် လာတယ်။ အင်း ငါ သူတို့ ကို ညက ချောင်းတာ စိတ်စွဲပြီး အိပ်မက်မှာ လာမက်နေ ပြီ လို့ တွေးလိုက်မိပေမဲ့ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ လီးစုပ် ခံရတာက အသေအခြာကြီးကို အိပ်မက်နဲ့ မတူအောင် ကောင်း နေတော့ လီးက လည်း မာတောင် လာပြီး မျက်လုံးလည်းကျယ်သွားတယ်။
“ဟင် ညီမလေး”
အခန်းထဲက မီးရောင် အောက်မှာ မြင်လိုက်ရတာ ကျနော့် ညီမလေး စန္ဒာမိုးထူး၊ ညီမလေး က ညအိပ်ယာဝင် မို့ သူ့ ခါးလောက် ဆံပင်ကို တပတ်လျို လေး ထုံးချည် ထားပြီး သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ကျနော့် လီးကို လက်တဖက်က ကိုင်ပြီး သူ့ နူတ်ခမ်းပါးပါးလေး တွေ နဲ့ စုပ်ပေးနေတယ်။ ရုတ်တရက် လန့် သွားပြီး ကုံးရုန်း ထမလို့ လုပ်နေတဲ့ ကျနော့် ကို ဘိုက်ကနေ တွန်းဖိ ထားလို့ ကျနော် ထလို့ မရဘူး။ ညီမလေး ရဲ့ လီးစုပ် ပညာ ကလည်း အတော် ကျွမ်းကျင် တာ ဆိုတော့ ကျနော့် ဘော က တောင် အကြောတွေ တထွတ်ထွတ် နဲ့ လှုပ်သွားရတယ်။ ရင်ထဲ လည်း ဟာကနဲ ခံစား လိုက်ရတယ်။ တကယ်တော့ ကျနော့် ညီမလေး က အတော် ချောမော တဲ့ မျက်နှာ လေးရှိတယ်။ နှာတန်လေး က စင်း နေပြီး မျက်လုံးလေး တွေက ဝိုင်းစက် လို့ နူတ်ခမ်းလေး က ပါးပါးလေး ပေမဲ့ အရမ်း သေသပ်လှပတယ်။ အသား အရည်က ခိုင်မြတ်သူ လို ဖြူဖွေး နေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ အသားလတ် ပြီး ချောမွေ့ ဝင်း နေတာ။
” မလုပ်နဲ့ လေ ညီမလေး မကောင်းပါဘူး”
လို့ ကျနော် လှမ်းပြောတော့ ညီမလေး က ကျနော့် လီးကို သူ့ ပါးစပ်က မချွတ်ပဲ သူ့လက်တဖက်က လက်ညိုးထောင် ပြီး ယမ်းပြတယ်။ မပြောနဲ့ ဆိုလားအသံမထွက်နဲ့ ဆိုလားအဲလို သင်္ကေသ မျိုး ဆို တော့ ကျနော် လည်း ငြိမ်နေလိုက်တော့ တယ်။ နံရံ က နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မနက် တစ်နာရီထိုး နေပြီ။ ကျနော် ပြန်လာတာ ဆယ့်တစ်နာရီလောက်ဆိုတော့ ကျနော် နှစ်နာရီလောက် တော့ ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော် သွားတာပဲ။
ညီမလေး က ပုလွေ တော်တော် ကောင်းတာပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ ထက်တောင် ကောင်းနေတယ်။ သူက အတွေ့ အကြုံ ပိုများလို့လား။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် အပေါ် မှာ စေတနာ မပါလို့လား။ အဲဒါတော့ သူတို့ ကိုယ်တိုင်ပဲ သိတော့ မယ်။
ညီမလေး က ကျနော့် လီးကို သူ့ ပါးလေးခွက်ချိုင့် သွားအောင် စုပ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့် လီးတန်ထဲက အကြောလေး တွေ များ ပါသွားသလား တောင် ထင်ရအောင် စစ်စစ် စစ်စစ် ဖြစ်သွားရလို့ ကျနော့် ဖင်တောင် အိပ်ယာပေါ် က ကြွသွားရတယ်။ ညီမလေးက ကျနော့် ဆီးခုံ အထက် ဘိုက်ကို ပြန်တွန်းဖိထားရင်း က သူ့ မျက်နှာ ကို နှိမ့် လိုက်မြင့် လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးတော့ သူ့ ပါးစပ်လေးကို ကျနော် လိုးနေသလို ဖီးလ်ခံ စား နေရတယ်။ ကျနော့် လီးကလည်း မတရားကို တင့်တင်း နေပြီ။
ညီမ လေးက နောက်ဆုံးတော့ ကျနော့် လီးကို ပလွတ်ကနဲ နေအောင် သူ့ ပါးစပ် ကနေ ချွတ်လိုက်တယ်။ လီးအရင်း ကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ကိုင် ထားပြီး လှုပ်ယမ်းလိုက်တော့ သူ့ သွားရည်တွေ နဲ့ စိုရွဲ ပြီး မီးရောင် အောက်မှာ ပြောင်တင်း လဲ့ နေတဲ့ ဒစ်ဖူး ကြီးက မှိုပွင့် ကြီး လေတိုက်သလို တယမ်းယမ်းပေါ့။
ညီမလေးက ကျနော့်ကို ပြုံးပြ ပြီး ကျနော့် လီးကို လည်း လက်က မလွှတ်ပဲ ကျနော့် ပေါင်နှစ်လုံးပေါ် တက်ခွ ထိုင်လိုက်တယ်။ ညီမလေး ပေါင်လုံးလေး တွေက လည်း လုံးကျစ်ပြီး အဆစ်အမြစ် မမြင်ရအောင်ကို ခြေသလုံးထိ ချောမွေ့ နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လို ပေါင်လုံး ကစ်ကစ် တုတ်တုတ် မဟုတ်ပေမဲ့ ပိန်ညှောင်ညှောင်တော့ မဟုတ်ဘူး။ ညီမလေးက သူ့ ညဝတ်ဂါဝန်အနားစ ကို တဖက်က လှန်ပြီး လီးကိုင်ထားတဲ့ လက်တဖက် က လီးကို ထိန်းလို့ သူ့ စောက်ဖုတ်အဝကို တေ့ လိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးထိပ်နဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ် ဝလေးကို ပွတ်လိုက်တော့ အရည်လေးတွေ စိုစွတ်နေတာ ခံစား လိုက်ရတယ်။
ညီမလေး မျက်လုံးလေး မှေးစင်း သွားပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးက ညီမလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း စေးစေးလေး နဲ့ ဝင်သွားတော့ တယ်။ ကျနော် တော့ ပါးစပ်ထဲ အာစေး ထည့်ထား သလို ဘာမှ မပြောဖြစ်၊ လူက လည်း မရုန်းဖယ်မိ တော့ ပဲ မင်သက် နေမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ညီမလေး ရဲ့ နွေးထွေး စိုစွတ် စေးပိုင်လှတဲ့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား တွေ က ကျနော့် လီးကို ဆုပ်ညှစ်တဲ့အထိ အတွေ့ ကိုကျတော့ အသံထွက် ပြီး မငြီးပဲ မနေနိုင်တော့ ဘူး။
“အားးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးးးးးး ကောင်းးးးးးးးးးလိုက်တာ”
“အင်းးးးး ဟင်းးးးးးးးးးးးးး ကိုကို ..ကောင်းလား”
ညီမလေး က လည်း ငြီးသံ လေး နဲ့ မေးရှာတယ်။ အခု တော့ ကျနော့် လီးက သူ့ စောက်ဖုတ်လေး ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားခဲ့လို့ သူ့ ဖင်လုံးလေး က ကျနော့် ပေါင်ပေါ် မှာ ဖိကပ် ထိုင်နေမိပြီလေ။
“အင်းးးးး ကောင်းးးးး တယ် ညီမလေး ရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို တို့ မလုပ်သင့် ဘူးးးး ထင်တယ်”
“ဘာလို့ မလုပ်သင့် ရမှာလဲ ကိုကို ရယ်။ ကိုကို က သိပ်ရှေးဆန်တာပဲ အီးးးးးးးးးးးးးးးးး”
“ဟုတ် ဘူး ညီမလေး ရယ် ကိုကို က ညီမလေး ကို ကိုယ့် ညီမလေး တစ်ယောက်အနေနဲ့ တအားချစ်တာလေ”
“ညီမလေး က လည်း ကိုကို့ ကို ကိုယ့် အကို တစ်ယောက်အနေနဲ့ တအားချစ်ပါတယ်”
“အဲတော့ မောင်နှမ အချစ်မှာ အဲဒါတွေ လုပ်လို့ မကောင်းဘူးလေ”
“အဲဒါ ပိုကောင်းတာပေါ့ ကိုကို ညီမလေး တို့ က ငါးရာ့ နှစ်ဆယ့်ရှစ်ထက် ပိုချစ်ကြတာပေါ့ ”
“အားးးးးးး ညီမလေး ရယ် အိုးးးး”
ပြောလည်း ပြော ငြီးလည်း ငြီးမိတာက ကျနော်ရယ်ပါ။ မငြီးပဲ ခံနိုင်မလား၊ ညီမလေးက ကျနော့် လက်တဖက်စီ ကို သူ့ လက်တဖက် စီ နဲ့ လက်ဝါးချင်း ဆုပ်ကိုင်စေပြီး သူ့ ဖင်လေးကို ကြွကာ ကြွကာ နဲ့ ကျနော့် ထောင်မတ်နေတဲ့ လီး ကို သူ့ စောက်ဖုတ်လေး နဲ့ လိုးနေပြီလေ။ သူ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသား လေးတွေ က ကျနော့် လီးတန်ကြီးကို ပွတ်ပေးနေတဲ့ အရသာ က ကျနော် ပါးစပ်က အသံထွက် မငြီးပဲ မနေနိုင်အောင် ကောင်းလွန်းနေတာကိုးဗျာ။
အခန်း ၅၃။
“ဖွတ်…ဖတ်…ဖွတ်…ဖလွတ်…ဖတ်..ဖတ်..”
ကျနော် အရှိန်ရပြီး လီးက တအားကို မာတောင် တောင့်တင်းပြီး ညီမလေး စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ တိုးဝင် တိုးထွက် ဖြစ်နေတုန်းပဲ ညီမလေး ကိုယ်လုံးက တောင့်တင်းပြီး သူ တချီ ပြီးသွားရှာတယ်။ ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက် ကျလာပြီး အသက်ကို ဝအောင် ရူနေရရှာတယ်။ ညီမလေး စောက်ခေါင်းအတွင်းသား တွေက လည်း ကျနော့် လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပေးနေသလို လုပ်ပေးနေတယ်။ ကျနော်က တော့ ဦးသာဒင် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ ကို ချောင်းရင်း ထုလိုက်ပြီးလိုက်မို့ အခု တော်တော် နဲ့ မပြီးပဲ လီးက မာတောင် ပြီး ကျန်နေတာ။ အခု ညီမလေး ပြီးသွားတော့ လီးမာမာ ကြီးကို ညီမလေး စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ညီမလေး က အမော ဖြေပြီး အသက်ရူ ဝသွားမှ ။
“ကိုကို မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား၊”
“အင်း”
“ကိုကို့ ဟာကြီးက ညီမလေး ထဲ မှာ သံချောင်းကြီး ထည့်ထားသလိုပဲ မာတင်းနေတာပဲ ရှီးးး”
“ညီမလေး အဆင်ပြေရဲ့လား”
“ပြေတယ် ကိုကို ညီမလေး လည်း မလုပ်ရတာ ကြာပြီလေ၊ ကိုကို မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား ပြီးအောင် လုပ်လိုက်လေ”
“အင်း ညီမလေး ညှောင်းမှာပေါ့ နေရာ ပြောင်းရအောင်”
“အင်း”
ညီမလေးက ကျနော့် ကိုယ်ပေါ် က နေ ဘေးကို လှိမ့်ချလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးက အရည်တွေ နဲ့ ချောမွေ့ နေပြီး၊ ညီမလေး စောက်ဖုတ်ထဲက ပလွတ်ကနဲ ထွက်လာတယ်။ ပထမဆုံး အကြိမ် မောင်နှမချင်း ဆိုတော့ အကိုတစ်ယောက် အနေနဲ့ မျက်နှာ ပူနေမိတယ်။ အဲဒါကြောင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လည်း မလုပ်ချင်တာကြောင့်၊
“ညီမလေး လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား”
“ဟုတ် ကိုကို”
ညီမလေး က လေးဘက်ထောက်ပေးတော့ သူ့ ပေါင်တန် သွယ်သွယ် ဖင်လုံးလေး က ခိုင်မြတ်သူ လို အထွား အကိတ်ကြီး တွေ မဟုတ်ပေမဲ့ ကြည့်လို့ ကောင်းပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်တယ်။ နောက်ပြီးတော့ ကိုယ့် ညီမလေး ပါလား ဆိုတဲ့ အသိက လည်း လီးကို ပေါက်ကွဲထွက်တော့ မတတ် မာတောင် လာစေတယ်။ ညီမလေး ပေါင်နှစ်လုံး ကြားက အနောက်ကို ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ဘေးနှစ်ဘက် ဖုဖုဖေါင်းဖေါင်း နဲ့ လုံးပြီး အကွဲကြောင်းက လည်း အရည်တွေ နဲ့ စိုရွှဲနေတယ်။
ကျနော်လည်း ကိုယ့်လီးကိုယ် ဆုပ်ကိုင် ပြီး ဒစ်ဖူး ကို ညီမလေး စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ ပြီးတော့ အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။
“အင်းးးးးးးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးကျွတ်စ် ကျွတ်စ်”
“အ………….. အီးးးးးးးးးးးး”
နောက်တော့ ကျနော့် လီးတန်ပေါ် မှာ ဖွဖွလေး ဆုပ်ညှစ်ထားသလို ဖြစ်နေတဲ့ ညီမလေး စောက်ခေါင်း ထဲက အသားနု လေးတွေရဲ့ အရသာ ကို ခံစား ရင် လူက စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ ပဲ အားပြင်းပြင်း နဲ့ အဆက် မပြတ် ဆောင့်လိုးမိနေတော့ တယ်။
“ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..”
“အီးးး အင်းးး ဟင်းးးး ဟင်းးး ”
ညီမလေး က တိုးတိုးလေး ငြီးရှာတယ်။ ကျနော် လည်း အရှိန်ရလာရော သူလည်း နောက်တချီ ပြီးဖို့ အရှိန်တက် လာတယ်ထင်တယ်၊ သူ့ ဖင်လုံးလုံးလေးကို နောက်ပြန်ကော့ ကော့ ပေးလာတယ်။ သူ့ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး အသားကုန် ဆောင့် နေမိတဲ့ ကျနော် လီးထိပ် ကျင်ကနဲ ဖြစ်ပြီး လရည်တွေ တဖွတ်ဖွတ်ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ညီမလေး လည်း လေးဘက်က နေ အိပ်ယာပေါ် မှောက်လျှက် ကျသွားတယ်။ သူလည်း ပြီးသွားပုံပဲ။ ညီမလေး ကျော ပေါ် ကျနော် လည်း မှောက်လျှက် ထပ်ကျ သွားတယ်။ ကျနော်တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် အသက် ပြင်းပြင်း ရူရင်း ခန အမောဖြေ နားနေလိုက်ကြရတယ်။
“ကိုကို ဖယ်တော့ ၊ ကိုကို့ ကိုယ်ကြီးက လေးတယ်”
“အင်းး ဟုတ် ညီမလေး ဆောရီး”
ကျနော် လည်း ညီမလေး ပေါ် ထပ်လျှက် သားကနေ ဘေးကို လှိမ့်ချလိုက်တယ်။ ညီမလေးက မှောက်လျှက် ကနေ ကျနော့် ဖက်ကို ခေါင်းလေး လှည့်ကြည့် လို့ ပြုံးပြတယ်။ ကျနော့် မှာသာ ညီမလေး မျက်နှာကို ရဲရဲ မကြည့်ရဲ ဘူး။ ကိုယ်က စောင့်ရှောက် အကာအကွယ်ပေးရမဲ့ ကိုယ့် ညီမလေးကို ကိုယ်က ပဲ တက်လိုးလိုက် မိတာကိုး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် ဘာသာ ကျနော် အိပ်နေတာကို သူက လာပြီးစတာပါ။ လို့ ကိုယ့်ဘာသာ ဖြေသိမ့် တွေးနေလိုက်မိတယ်။
“ကိုကို က ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
“ဘာဖြစ်လို့ လည်း ညီမလေးရဲ့ ”
“မျက်နှာကြီးက လည်း နီလို့ ၊ ညီမလေး မျက်နှာ ကိုလည်း သေခြာ မကြည့်ဘူး၊ ဘာလဲ ညီမလေးကို လိုးရတာ မကောင်းလို့လား”
“ဟာ အဲလို မပြောနဲ့လေ၊ မကောင်းပဲ နေပါ့ မလား။ အိုး ဆောရီးနော်၊ ညီမလေးကို ကိုကို က မဟုတ်တာ လုပ်မိလို့ ကိုယ့် ကိုကိုယ် စိတ်မကောင်းဘူး ဖြစ်နေလို့ပါ”
“ဘာမဟုတ်တာ လုပ်တာလဲ ကိုကို ကလည်း ညီမလေးကို လိုးတာ မဟုတ်တာ လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ”
“ညီမလေး ကလည်းကွာ ပြောလေကဲလေပဲ၊ အဲလို မသုံးပါနဲ့ ကွာ ကိုကို့ မှာ အပြစ်ရှိနေတယ်လို့ ခံစားရတယ်”
“ဘာလို့ အပြစ်ရှိရမှာလည်း ကိုကို ကလည်း ၊ တနေ့ မဟုတ် တနေ့ ညီမလေးနဲ့ ကိုကို က အဲလို ဖြစ်ရမှာ ပဲလေ”
“ဟင် ဘာဖြစ်လို့ လဲ”
ညီမလေး က ပြုံးလိုက်ရင်း သူ့ လက်ဖဝါးလေး နဲ့ ကျနော့် မျက်နှာကို လာပွတ်ပေးတယ်။ ကျနော်လည်း ညီမလေး ရဲ့ လှပတဲ့ မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။
“ခု မမခိုင်မြတ်သူ ဘယ်မှာလဲ”
ကျနော် ရုတ်တရက် မျက်နှာပျက် သွားတယ်။ ညီမလေးက အပြုံး မပျက်ပဲ၊
“ကိုကို ဖြေစရာ မလိုဘူး၊ ညီမလေး သိတယ်။ စကားအဖြစ်မေးတာ။ အခု ဦးသာဒင် အိမ်မှာ မဟုတ်လား”
ကျနော် ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ညီမလေး က ဆက်ပြောလာတယ်။
“ကိုကို မမခိုင်မြတ်သူ ညီမလေး ယောက်ျား နဲ့ ဖြစ်နေတာလည်း ကိုကို သိတယ်မဟုတ်လား”
“……………….”
“အဲဒါတွေ ကိုကို ရှက်စရာ မလိုပါဘူး၊ ယောက်ျား တွေမှာ အနည်းနဲ့ အများက တော့ ကပ်ကိုး ဖီးလ် ရှိကြသူ တွေပါပဲ၊ ညီမလေး ယောက်ျား ကိုကောင်းထက်ဝင်း လည်း ကပ်ကိုး ဖီးလ် ရှိတာပဲ၊ မမခိုင်မြတ်သူ ကို ကိုကောင်းထက်ဝင်း က စပြီး ကြံ တော့ ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ဆိုတာ ကိုကို သိလား”
“ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ အိပ်ချင်လို့ မဟုတ်ဘူးလား”
“အဲဒါလည်း ပါတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ နောက်တစ်ခု ရှိသေးတယ်”
“ကိုကို မသိတော့ ဘူး”
“အဲဒါက ညီမလေးကို ကိုကို နဲ့ ဖြစ်စေချင်လို့”
“အင် ဘယ်လို ဘယ်လို”
“ညီမလေး ခုမှတော့ ကိုကို့ ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပဲ ပြောတော့ မယ်။ ညီမလေးတို့ လင်မယား က နဂိုကတည်း က အိုးပန်းမဲရိတ် လေ၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေကြတဲ့ လင်မယား၊ ကိုကောင်းထက်ဝင်း က လည်း တခြား အမျိုး သမီး နဲ့ ဖြစ်ရင် ဖြစ်မယ်၊ ညီမလေး က လည်း တခြား အမျိုးသား တစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ရင် ဖြစ်မယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့် အိမ်ထောင်ပျက် အောင်တော့ အနွယ်မခံဘူး။ တခါတလေလည်း ဆွင်းကင်း လိုမျီုး လင်မယား စုံတွဲတွေ အလဲအလှယ်လုပ်ပြီး အိပ်တာမျိုး လုပ်တယ်။ ကိုကောင်းထက်ဝင်း မှာ နောက်ထပ် ချဥ်ခြင်း တမျိုး က အင်းစက် ပဲ၊ သူက တဦးတည်းသော သားဆိုတော့ မောင်နှမ အရင်း မရှိဘူး။ အဲတော့ သူက ညီမလေး နဲ့ ကိုကို့ ကို ဖြစ်စေချင်တယ်။ အဲဒါ ဆိုရင် သူ့ အတွက် ကပ်ကိုးရော အင်းစက် ရော ဆွင်းကင်းရော ၊ တချက်ခုတ် သုံးချက် ပြတ်၊ ပဲလေ။ အဲဒါကြောင့် သူက ခိုင်မြတ်သူ ကို ကြံတော့ တာ၊ ကြံပြီးတော့ သူ ထင်တာထက် လွယ်နေတဲ့ အပြင်၊ ကိုကို က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပေးတဲ့ အခွင့် အရေးတွေ ပါ မြင်တော့ ညီမလေး တို့ တွက်တာ ကိုကို က ကပ်ကိုး ဖီးလ် ရှိလို့ တမင်လွှတ်ပေးတာပဲ ဖြစ်ရမယ်လို့၊ နောက် တော့ ညီမလေး က မမခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ အခြေအနေကို မှန်းဆ မိတော့ ကိုကို့ ကို လည်း သနားမိတယ်။ အခု ကိုကောင်းထက်ဝင်း က နယ်ရောက် နေတုန်း၊ ညီမလေး ကို ကိုကို တို့ နဲ့ အနီးကပ် နေပြီး ကြိုးစား ခိုင်းတာလေ၊ အဟိ”
“အော် ဒါဆို ညီမလေး က ကိုကို့ ကို ၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကြိုးစား ခိုင်းလို့ လာပြီး ဟိုဟာ လုပ်တာပေါ့”
“ဟာ အဲလို ကြီးလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ညီမလေး က ကိုကောင်းထက်ဝင်း ခိုင်းတိုင်း လုပ်တဲ့ လူစားမျိုး မှတ်လို့လား၊ ညီမလေး စိတ်ထဲ မမခိုင်မြတ်သူ ကို ကိုကို မနိုင်ဘူးလို့ တွေးမိပြီး စိတ်မကောင်းတာရယ်၊ ကိုယ့်ကိုကို ကို အရင်ကတည်းက ချစ်လာခဲ့တာဆိုတော့ သနားတာရယ် ချစ်တာရယ် အပြင် အင်းစက် ကလည်း ဖီးတမျိုး ကို ဖြစ်စေတယ်လေ၊ အဲတော့ ကိုကောင်းထက်ဝင်း ကလည်း တိုက်တွန်း ညီမလေး ကလည်း စိတ်ပါ လို့ ခုလို ခု လို ကိုယ့် အကို ဘယ်လောက် ကောင်းမှန်းစမ်းသပ်ခွင့် ရသွားတာပေါ့ ခစ်ခစ်”
“တကယ်လား ညီမလေး ကိုကို က ကောင်းလား”
“အင်း တအားကောင်းတယ်၊ ညှင်သာတယ်၊ ညှာတယ်၊ နောက်ပြီး ကိုယ့် အကိုမို့ လားမသိဘူး အရသာ ကလည်း အပြည့်ပဲ၊ ညီမလေး အဖုတ်ထဲ ကိုယ့် ကိုကို ရဲ့ လီးကြီး ဝင်နေတယ် ဆိုတဲ့ အတွေးတခုထဲက ကို လူတကိုယ်လုံး ကို ကြက်သည်းတဖြမ်းဖြမ်း ထစေတယ်”
ညီမလေး အဲလို မျိုး သူ့ ပါးစပ်က ကျနော် တခါမှ မကြားခဲ့ဖူးတဲ့ အသုံးအနှုံး တွေ နဲ့ ပြောဆိုတာ ကြားရတော့ ကျနော့် လီးကြီး လည်း တဆတ်ဆတ် ခါ ပြီး မာလာတယ်။ ကျနော့် လက်တဖက် နဲ့ ညီမလေး ခေါင်းကို လှမ်း ဆွဲပြီး ပါးလေး နှာခေါင်းလေး တွေကို တရွှတ်ရွှတ် နမ်းလိုက်တယ်၊ နောက်တော့ မဟတဟ လေး ဖြစ်နေတဲ့ ညီမလေး နူတ်ခမ်း အစုံ ကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ညီမလေးက လည်းသူ့ လျှာလေးကို ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့် လာတယ်။ အဲဒီ လျှာလေးကို လည်း အားရပါးရ စုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ ညီမလေး ရဲ့ တံတွေးတွေ ကိုပါ မျို ချပြစ်လိုက်တယ်။
ကျနော့် လက်တွေက လည်း ညီမလေး ရဲ့ အနေတော် လေး လုံးဖွင့် နေတဲ့ နို့လုံးလေး တွေကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်ညှစ် နေမိပြီ၊ ညီမလေးပါးစပ် က ငြီးသံလေး တွေနဲ့ အတူ ကိုယ်လေး လည်း လူးလွန့် ကော့ ပျံ လာတယ်။ ညီမလေး လက်တဖက်က ကျနော်ရဲ့ မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီ ဖြစ်တဲ့ လီးကြီးကို လာဆုပ်ကိုင် ပြီး ဖွဖွ လေး ရှေ့နောက် တိုးလို့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ ကျနော် က ညီမလေး ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေး ဝွေကို ငုံ့ ပြီး စို့ လိုက်တယ်။
“အင်းး ဟင်းးးးး အို့…ကိုကို ရယ်”
“ပြွတ်စ်…ပလပ်..ပြွတ်စ်..”
“လုပ်တော့ ကိုကို ရယ် ညီမလေး လည်း မရတော့ ဘူး လိုချင်နေပြီ”
ဒီတခါတော့ ပေါင်လေး နှစ်လုံး ကားပေးလာတဲ့ ညီမလေး ပေါ် တက်မှောက်လိုက်ပြီး လီးကို လက်တဖက် နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ ညီမလေး စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ ပြီး ဖိသွင်း လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ဒူး နှစ်လုံး ထောင်လို့ ခြေဖဝါး ကို အိပ်ယာမှာ ဖိပြီး ဖင်ကို ကော့ မြှောက်ပေးလာတယ်။ ကျနော် လက်နှစ်ဖက်ကို ညီမလေး ဂျိုင်းအောက် တဖက်တချက်မှာ ထောက်လို့ ညီမလေး ရဲ့ ဆက်ဆီ ကျလှတဲ့ မျက်နှာလေးကို စေ့စေ့ ကြည့် ရင်း ဖင်ကို မြှောက် ကာ အားကုန်ထည့် လိုးနေမိပြီလေ။
“ဖွတ်..ဖလွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”
“အ….အ…အိ….အိ…..အု…..ရှီးးးးးးး ကျွတ်စ်…..”
အခန်း ၅၄။
ကျနော် အိပ်ယာက ပြန်နိုး လာတော့ နေတောင် တော်တော် မြင့် နေပြီ၊ ဒီနေ့ က ရုံးပိတ်တဲ့ နေ့ ဆိုတော့ တော်သေးတယ်လို့ တွေးပြီး ပြန်နှပ်မလို့ ဟာ ရုတ်တရက် ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုးဝင် ထားပြီး အိပ် နေတဲ့သူကို သတိထားလိုက်မိတော့ ရုတ်တရက် လန့် သွားတယ်။
“ဟာ ညီမလေး”
ပြီးတော့ မှ ညတုန်းက ညီမလေး နဲ့ လိုးခဲ့တာ ကို ပြန်သတိရပြီး အသာငြိမ်နေလိုက်မိတယ်။ ညီမလေး အိပ်ရေးပျက် သွားမှာ စိုးလို့လေ။ ဒါပေမဲ့ နောက်ကျ နေပါပြီ။ ဆတ်ကနဲ ကျနော့် ကိုယ် တွန့် သွားကတည်းက ညီမလေး က နိုးနေပြီ။ ကျနော့် မျက်နှာကို မော့ ကြည့်ပြီးပြုံးပြ တယ်။ ပြီးမှ ကျနော့် မေးစေ့ လေးကို ရွှတ်ကနဲ တချက် နမ်းလိုက်တယ်။
“ကိုကို့ ”
“ဘာလဲ ညီမလေး”
“ညီမလေး ကို ချစ်လား”
“ချစ်တာပေါ့ ညီမလေးရယ်”
“ညီမလေးကို လိုးရတာရော ကြိုက်လား”
“ဟာ အဲလို တွေ မမေးနဲ့ ကွာ၊ ကိုကို တို့ ထရတော့ မယ် တော်ကြာ မြတ် လာရင် အထင်လွဲကုန်”
“ဘယ်နှယ့် အထင်လွဲရမှာလဲ အထင်တည့်မှာလေ ကိုကိုရဲ့ ခစ်ခစ်”
“မကောင်းဘူး ထင်တယ် ညီမလေးရယ် ကိုကို ရှင်းပြရ ခက်ကုန်မယ်”
“အမလေး ကိုကို ရယ် စိတ်ပူ မနေပါနဲ့ ၊ သူလည်း တညလုံး ဦးသာဒင် အလိုးကို သွား ခံ နေတာ ကိုကို့ ကို သူ အပြစ်ပြောလို့ ရမှာလားလို့”
ညီမလေး က အဲလို ပက်ပက် စက်စက် ပြောလိုက်တော့ ကျနော့် အာရုံ ထဲမှာ မနေ့ ညက ခိုင်မြတ်သူ ကို ဦးသာဒင် ကောင်းကောင်း လိုးနေတာ ပြန်မြင်ယောင် မိပြီး လီးက မာတောင်လာပါတယ်။ ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင် ဖက်ထားတဲ့ ညီမလေး ဘိုက်ကို ကျနော့် လီးထိပ်ဖူး က သွားထိုး မိတော့ ညီမလေးက ငုံ့ ကြည့် ပြီး ခွိ ကနဲ ရီလိုက်ပါတယ်။
“ဟော ကြည့် ဒါလေး ပြောတာနဲ့ ကိုကို့ ဟာကြီးက မာလာပြီ မနိုင်ဘူးကွာ တကယ်ပဲ”
ကျနော့် ကပ်ကိုး ဖီးလ် ကို ညီမလေး က ဒဲ့ ကြီးကို ပြောလိုက်တော့ ကျနော် နည်းနည်း ရှက်သွားတယ်။ ကိုယ့် ကို များ ညီမလေး ဘယ်လို များ ထင်မလဲ။ သူငယ်ငယ် ကတည်းက အားကိုး ခဲ့ တဲ့ အကို ဖြစ်သူက သူ့ မိန်းမ ကို တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်က ကကြိုက်သလို လိုးနေတာ ခံနေတာကို ဖီးလ် ဖြစ်နေတာသိသွားလို့ အထင် အမြင် သေးသွားမှာလား။ ကျနော် တွေးနေတုန်း ညီမလေး က သူ့ ပေါင်တလုံး ကို မြှောက်ပြီး ကျနော့် ခါးပေါ် ခွလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးကြီးက သူ့ အဖုတ်လေး နဲ့ တန်း သွားတော့ သူက ဖင်ကို ကော့ ပြီး ရှေ့ကို တိုးလိုက်တယ်။ ကျနော် လည်း သူ့ အလိုလို လီးကို စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထိုးထည့် ပြီးသား ဖြစ်သွားတယ်။
“ကိုကို ညက မမခိုင်မြတ်သူ ကို ဦးသာဒင် ကြီး လိုးတာ ချောင်းကြည့်ခဲ့သေးလား”
ညီမလေး က ကျနော့် ကို စကားလုံး တွေနဲ့ တိုက်စစ် ဆင်နေသလား လို့ ထင်မိတယ်။ ကျနော့် လီးက ဆတ်ကနဲ တုံ သွားပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို အင့် ကနဲ့ ဆောင့် လိုးလိုက်မိတယ်။
“အ…. ကိုကို ကလည်း ချောင်းတယ် ဆိုလည်း ချောင်းတယ်လို့ ပြောပါလား ၊ ဘာလို့ လီးကြီးနဲ့ တအား ဆောင့် လိုးရတာလဲ ရှီးးးးးးး”
ကျနော် စကား မပြောနိုင်၊ ညီမလေး ဖင်လုံးလေးကို လက်တဖက် နဲ့ အုပ်ကိုင် ပြီး ကျနော့် ဖက် ကို ဆွဲလို့ လီးကို ထပ်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။
“ဖွတ်..ဗျိ..ဖတ်..”
“ဦးသာဒင် လီးကြီးက အကြီးကြီးပဲလားဟင်”
“အင်းးးး”
“ဖွတ်..ဖတ်…ဖွတ်…ဖတ်”
“ဦးသာဒင် က သူ့ လီး တုတ်တုတ်ကြီး နဲ့ မမခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ကို တအားလိုးတာလား”
“ဟင်းးး အင်းးး အီးးး”
“ဖွတ်…ဖတ်…ဖတ်”
ညီမလေး ရဲ့ စကားတွေ ကြောင့် ကျနော့် လီးကြီးက လည်း မတရား တောင့်တင်းလာပြီး စိတ်တွေ ကလည်း မွန်လာတာမို့ ညီမလေးကို ပက်လက်လှိမ့် လှဲချလိုက်ပြီး အပေါ် ကနေ မှောက်လျှက် တက်လိုး နေမိတယ်။ နောက် ညီမလေး ပေါင် နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းမြှောက် လို့ ကြွလာတဲ့ စောက်ဖုတ်လေး ပေါ် အတင်း ဆောင့် ဖိလိုးပြစ်လိုက်တာ ညီမလေး စကားမပြောနိုင်ပဲ တအင့် အင့် ဖြစ်နေရတယ်။ နောက် တော့ ကျနော် နည်းနည်း လေး ညှောင်းသွားတာနဲ့ အရှိန် လျှော့ ပြီး မှန်မှန်လေး ပြန်ဆောင့် လိုးတော့ မှ ညီမလေး ဆီက အသံ ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။
“ဦးသာဒင် ကြီးက မမခိုင်မြတ်သူ ကို ပုံစံ မျိုးစုံ နဲ့ လိုးတာလား”
“အင်း..ဟင်းးးး”
“ဖွတ်…ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်”
“ကိုကောင်းထက်ဝင်း က မမခိုင်မြတ်သူ ကို လိုးတာရော ကိုကို ကြည့်ချင်လား”
“အင်းးးး အီးးးးးးးးးးးး”
“အားးး ကိုကို ..မြန်မြန်လေးးးးး ညီမလေးး ပြီးးတော့ မယ် အာာာာာာာာာ”
“အအအအအအအ အီးးးးးးးးးးးးးးအူးးးးးးးးး”
ညီမလေး ကလည်း သူ့လက်ကလေး နဲ့ ကျနော့် လက်ဖျံတွေကို ဖမ်းပြီး ဆုပ်ကိုင်လို့ မျက်လုံးတင်းတင်းမှိတ် အံလေးကြိတ်ထားတယ်။ စောက်ခေါင်းထဲက လည်း ကျနော့် လီးကို ဖျစ်ညှစ်နေတယ်။ ကျနော့် လီးထဲက လရည်တွေ ညီမလေး စောက်ခေါင်းထဲ တဖြစ်ဖြစ်နဲ့ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။
ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းလေး ဖက်ပြီး ခန နား အမောဖြေကြရတယ်။ ကျနော့် တကိုယ်လုံး ဖိန်းတိန်းရှိန်းနဲ့ ဘယ်လို ကောင်းသွားမှန်းမသိလိုက်ဘူး။
ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူ ကို သတိရပြီး ကုတင်ပေါ် က ကမန်းကတန်း ထလိုက်တယ်။
“ကိုကို မြတ်ကို သွား ကြည့်လိုက်ဦးမယ်”
လို့ ပြောလိုက်တော့ ညီမလေး ကလည်း။
“ဟုတ် ကိုကို ညီမလေး လည်း ထတော့ မယ်၊ ဘိုက်ဆာလာပြီ”
ညီမလေး စန္ဒာ က အိပ်ယာခင်း တွေ ဆွဲဆန့် ခေါင်းအုံးတွေ နေရာချ လုပ်နေတုန်းပဲ ကျနော် က ကြမ်းပေါ် ကျနေတဲ့ ပုဆိုးကို ကောက်ယူ ဝတ်၊ တီရှပ်ကို ခေါင်းက စွပ်ချရင်း အိမ်အောက်ထပ် ကို ဆင်းလာခဲ့လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ လင်မယားခန်းကို အသာ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့။
ကျနော် တို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကုတင် ပေါ် မှာ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ယောက် အိပ်မောကျနေလေရဲ့၊ ပါးစပ်လေး ဟ ပြီး ဟောက်သံ လေး တောင် ထွက်နေရှာတယ်။ ညက ဘယ်လောက် တောင် ပြိုင်း သွားပြီး ဘယ်အချိန် ပြန်ရောက် လာတာလဲ မသိ။ သားလေး လည်း သူ့ ပုခက်ကုတင် မှာ အိပ်နေတုန်း ရှိသေးတယ်။
ကျနော်လည်း ခိုင်မြတ်သူ အိမ်ပြန်ရောက် နေပြီ ဆိုတော့ စိတ်ပူတာတွေ နည်းနည်း လျော့ သွားတယ်။ မျက်စေ့ ကဟိုကြည့်ဒီကြည့် ကြည့်ရင်း ကုတင် ခြေရင်း လောက်မှာ ကျနေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ပင်တီ မရမ်းစေ့ရောင် လေးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒါ မနေ့ည က ခိုင်မြတ်သူ ဝတ်ခဲ့တဲ့ ပင်တီလေးပဲ၊ ပင်တီလေးကို ကောက်ယူကြည့်လိုက် တော့ စိုထိုင်းထိုင်းပဲ ရှိသေးတယ်။ မနေ့ က ဦးသာဒင် ရဲ့ အလိုး ကို ကောင်းကောင်းခံလာခဲ့ ပြီး အိမ်ပြန်ကာနီး မှ ပြန်ဝတ်လာတာ ထင်တယ်။ သူ့ စောက်ရည်တွေ ဦးသာဒင် ရဲ့ လရည်တွေ ပြန်စိမ့်ကျပြီး စိုနေတာ နေမှာပေါ့။
ကျနော် နှာခေါင်းနား ကပ်ပြီး ရူကြည့်လိုက်တယ်။ အောက်သိုးသိုး အနံ့ နဲ့ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့ တွေက ပြင်း ထန်လှတယ်။ ကျနော့် လီးက မာလာတယ်။ မဟုတ်သေးပါဘူး ကွာလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဒေါသဖြစ်ပြီး ပင်တီကို ကြမ်းပေါ် ပြန်ပြစ်ချပြီး ခိုင်မြတ်သူ ကို ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အိပ်လိုက်တာ မှ တုန်းနေတာပဲ။ ဟောက်သံလေး တောင် တချက်တချက်ထွက်တယ်။ ကျနော့် ကို ကျောပေးပြီး တစောင်း အိပ်နေတာမို့ သူ့ ဖင်လုံးကြီးက လည်း ကားနေတယ်။ ညဝတ်ဂါဝန်က ပေါင်လည်ထိ လန်နေလို့ ပေါင်လုံး ဖွေးဖွေး ကြီးတွေက ဝင်း နေတယ်။ ကြည့်နေရင်းက မှ ပုဆိုးပေါ် က ပဲ ကိုယ့် လီးကို ကိုယ် ပြန်ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ အခု ချိန် သူ့ ကို သွားထိရင် သူ ဖီးလာမှာ မဟုတ်တဲ့ အပြင် အရမ်း အိပ်ချင်နေလို့ ကိုယ့်ကို ပြဿနာ ရှာဦးမှာ တွေးမိလို့ နောက် ဆုတ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့တယ်။ နောက်ဖေး မီးဖိုချောင် ဘက်ကို လျှောက်လာတော့ ရေချိုး ခန်းထဲ မှာ ရေကျသံ ကြားနေရတယ်။ ညီမလေး ရေချိုး နေပြီထင်တယ်။
ကျနော် ရေချိုးခန်းတံခါးကို အသံခေါက်လိုက်တယ်။
“ဒေါက် ဒေါက်”
“ဘယ်သူလဲ ကိုကိုလား”
“ဟုတ်တယ် ညီမလေး ကိုကို ပါဝင်လို့ ရမလား”
ညီမလေးက ရေချိုးခန်းတံခါး ဖွင့်ပေးတယ်။ သူရေမချိုးရသေးဘူး ထင်တယ်။ ထဘီရင်လျား နဲ့ သွားတိုက် ပြီး ပါးလုပ်ကျင်းနေတုန်းထင်တယ်။ ကျနော်က ရေချိုးခန်းတံခါးကို ပြန်စေ့လိုက်တယ်။
“မမခိုင်မြတ်သူ မနိုးသေးဘူး မလား၊ ခစ် ဒီပုံနဲ့ ဆို သူ နေမြင့် မှ နိုးမယ်ထင်တယ်”
“အင်း”
ညီမလေးက ကျနော့်ကို ပြုံးစစ နဲ့ ပြောလိုက်ရင်း ကျနော့် ပုဆိုးအောက်က ထိုးထောင်ထ နေတာကို တွေ့သွားတော့ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွားတယ်။
“ဟဲတော့ ကိုကို အဲဒါ တော့ လွန်တယ်။ မမခိုင်မြတ်သူ ကို သွားကြည့်ပြီး လီးတောင် လာတာ မဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ်”
ကျနော့် မျက်လုံးတွေက ထဘီရင်လျား ထားတဲ့ ညီမလေး ကိုယ်ပေါ် ရောက်သွားတယ်။ ရေလဲထဘီ အရောင်မှိန်လေး ပေမဲ့ ညီမလေး ရဲ့ လုံးဝင်းတဲ့ ရင်သားလေးတွေက တဝက်လောက် ပေါ် နေတယ်။ အောက်က လည်း ဖင်အိုးလုံးလေး က ခိုင်မြတ်သူ လို အကိတ်ကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ လုံးပြီး ဝိုင်းစက်နေတယ်။ အောက်ခံ ဘာမှ မဝတ်ထားပဲ ထဘီရင်လျားထားတာမို့ ဖင်လုံးလေး က တလုံးစီ ခုန်နေတယ်။ ကျနော့် လက်တွေက အလိုလို ညီမလေး ဖင်လုံးလေးကို အုပ်ကိုင် ညှစ်လိုက်မိတယ်။ ဖင်သားလေးက ထဘီပါးပါး အောက် မှာ အိတင်းနေ တာပဲ။
“ကိုကို နော် သူ့ မိန်းမ ကို သူများ အလိုးခံခဲ့ရတာ တွေ ကြည့် စမြုံ့ ပြန်ပြီး ညီမလေးကို လာလာ လုပ်မနေနဲ့နော်”
“ဟုတ်ပါဘူးကွာ ညီမလေး ကလည်း ချစ်စရာ ကောင်းနေလို့ပါ”
ကျနော့် လက် က ညီမလေး ရင်လျားကို ဆွဲဖြည်ချလိုက်တော့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှာ ထဘီက ကွင်းလုံး ပုံကျ သွားခဲ့တယ်။ နို့လုံးလေး တွေက ချစ်စရာလေး တွေ တင်းရင်းလို့ ၊ နို့သီးခေါင်းလေး တွေက မာတင်း ပြီး ထောင်ထောင်လေး တွေ ဖြစ်နေတယ်။ ညီမလေး လည်း စိတ်တွေ လာနေပြီပဲ။ ညီမလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ပြီး မော့ လာတဲ မျက်နှာလေးကို နမ်းရှုံ့ လို့ နူတ်ခမ်းပါးလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်မိတယ်။
ညီမလေးက လည်း ကျနော့် လည်ကုတ်ကို လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆွဲခိုရင်း ပြန်နမ်းလာတယ်။ ညီမလေး ရဲ့ ထောင်မတ် နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေး တွေက ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို လာထိုးထောက် မိတော့ လီးက ပိုတောင်လာတယ်။ ကျနော့် လက်တွေက ညီမလေး ရဲ့ ဖင်လုံးလုံး လေးကို အားမလို အားမရ ဆုပ်ညှစ်လိုက်မိတယ်။
“အင်းးးးးး အိုးးး ကိုကို ရယ်”
အခန်း ၅၅။
ကျနော့် လီးက တအားတောင် လာတယ်။ ညီမလေးကို ဖင်လိုးချင်လာတယ်။ ကျနော့် ရေချိုးခန်းထဲက မှန်နောက်က ဘီဒိုလေးထဲ မှာဖွက်ထားတဲ့ ကွန်ဒန်တခု ကို ထုတ်လိုက်တယ်။ ညီမလေး က ကျနော် ကွန်ဒန် ကို ဖေါက်နေတာ တွေ့တာနဲ့ သဘောပေါက်တယ်။ မျက်နှာလေး နီလို့ ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့။
“ကိုကို ကတော့ လုပ်တော့ မယ်။ အကုန်ရယ်ဒီ ပြင်ထားတာပဲလား”
“အဟီး အကုန်တော့ မဟုတ်ပါဘူး ညီမလေး ရယ်၊ ချောဆီတော့ မရှိဘူး၊ ခေါင်းရှော်ရည်က ကွန်ဒင်ရှင်နာကို ပဲ သုံးရတော့မှာပဲ၊ ညီမလေး ရေကန်ဘောင် ကိုင်ပြီး ကုံးပေး”
ညီမလေးက ကျနော် ပြောတဲ့ အတိုင်း လုပ်ပေးရှာတယ်။ ကျနော်က ကွန်ဒင်ရှင်နာ ဗူး ကို ညှစ်ပြီး ကွန်ဒန်စွတ်ထားတဲ့ ကျနော့် လီးပေါ် လောင်းချလိုက်သလို ညီမလေး ဖင်အကွဲကြောင်းကြား ကိုလည်း လောင်းချလိုက်တယ်။ နောက်ကျနော့် လက်ချောင်းတချောင်းနဲ့ ညီမလေး ဖင်ကြားကို စမ်းပြီး လက်ထိပ် ကလေးနဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ကွန်ဒစ်ရှင်နာ တွေ ထိုးထည့် ပေးလိုက်တယ်။ ကွန်ဒစ်ရှင်နာ ကြောင့် ချောနေတော့ လက်တချောင်း အေးဆေး ဝင်သွားတယ်။ နောက်တော့ နှစ်ချောင်း နဲ့ ကရိုင်းတယ်။
“အားးး အူးးးးး”
ညီမလေး ဆီက ငြီးသံလေး ထွက်လာတယ်။ ဖင်လေး လည်း ကော့ လာတာမို့ ညီမလေး ဖင်လုံးနှစ်လုံးကို လက်တဖက်တချက်ကိုင် ဖြဲပြီး လီးကို ဖင်ပေါက် လေးမှာ တေ့ လိုက်တယ်။ လီးက ချောဆီတွေ ကြောင့် ချောချွတ်ပြီး ဝင်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖင်ပေါက်လေးက ကျပ်နေတာမို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့ သွင်းရတယ်။ ညီမလေးက အံကြိတ်ခံတယ်။ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်နဲ့ စိတ်ရှည်လက်ရှည် လုပ်ရင်းက လီးတချောင်းလုံး ညီမလေး ဖင်ပေါက် ထဲ ဝင်သွားတော့ တယ်။ ညီမလေး ဖင်ပေါက် လေးက လည်း ကျဥ်းကျပ် လို့ ၊ ဖင်လုံးလေး ကလည်း တနိုင်တပိုင် လုံးကျစ်ကျစ်လေး။ ဟိုတစ်နေ့ ကမှ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ကို ညီမလေးလို့ မှန်းပြီး လိုးခဲ့ သေးတယ်။ အခု တော့ ညီမလေး ဖင်ကို တကယ်လိုးနေရပြီ ဆိုတော့ ကြက်သည်းတောင်ထတယ်။ ညီမလေး ကလည်း လူကသာ စလင်း နဲ့ ကျစ်ကျစ်လေး အခံက တော့ တကယ်ခံနိုင်တယ်။ အသံတိုးတိုးလေးပဲ ထွက် ငြီးတယ်။ သူ့ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်မိတယ်။
“ဖွတ်..ဗျိ..စွတ်..ဖတ်..”
“အ…အ…..အု….အု….”
အဲလို အရှိန်ကောင်းနေတုန်းမှာ ပဲ ရေချိုးခန်းတံခါးက ပွင့်လာတယ်။
“အို”
“ဟင် မြတ်”
“အိုးး မမ”
ခိုင်မြတ်သူ အိပ်စုံ မှုံမွှားပုံစံ နဲ့ တံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို တွေ့ တော့ သူ ရုတ်တရက် ကြောင်သွားတယ်။ မျက်လုံးလည်း ကျယ်သွား ပုံရတယ်။ ပြီးတော့ မျက်နာက အပြုံးလေး သန်းလာတယ်။
“အော် မောင် နဲ့ စန္ဒာပါလား ကောင်းပါ့၊ မြတ်က ရူးအရမ်းပေါက် ချင်လို့ ထလာတာ ၊ ပြန်အိပ်မှာ မောင်တို့ ဆက်လုပ်ကြပါ”
လို့ ပြောတယ်။ ကျနော်တို့ အနောက်က နေ ဖြတ်ပြီးတော့ အိမ်သာအိုးဆီ သွားထိုင်လို့ တရူးရူးနဲ့ သေးပေါက် နေတယ်။ ဒီအခြေ အနေရောက်မှ တော့ မထူးဘူး ဆိုပြီး ကျနော်လည်း ညီမလေး ဖင်ကို ဆက်လိုးနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်သာအိုးပေါ် ထိုင်လို့ သေးပေါက်ရင်းက ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လိုးနေတာကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကအဲလို ကြည့်နေတာ တွေ့ရတော့ ကျနော် လည်း ဖီးပိုတက်လာပြီး ညီမလေး ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်မိတယ်။
ကျနော် ညီမလေး ကို လိုးနေတုန်းပဲ ခိုင်မြတ်သူ က သေးပေါက် ပြီးသွားလို့ ရေဆွဲချပြီး အိမ်သာက ထလာတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက မထွက်ခင် ကျနော်တို့ ကို ပြုံးပြပြီး ပြောသွားသေးတယ်။
“မောင်နဲ့ စန္ဒာ တို့ ဆက်လုပ်ကြနော်၊ မြတ်ကို လာမနိုးနဲ့ တော့၊ မြတ်ကို မနေ့ညက တညလုံး အူးဒင် ကြမ်းထား လို့ ရှေ့ရော နောက်ရော နာနေတယ်။ မြတ် အိပ်ရေးဝ အောင် အိပ်ဦးမယ်၊ အားမနာနဲ့ နော် စန္ဒာ၊ သားလေး နိုးရင် သူ အစာလေး ကျွေးထားပေးနော်၊ ဘိုင်”
ခိုင်မြတ်သူ ကနူတ်ခမ်းကလေး တွန့် ပြုံးပြရင်း ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းဖက်ကို ပြန်လျှောက်သွားလေရဲ့၊ ညဝတ်ဂါဝန် အသား ပါးပါး အောက်က ဖင်လုံးကြီးတွေက တလုံးတက်တလုံးဆင်း လှိမ့် ရင်း နဲ့ လှုပ်ခါယမ်း သွားတာကို အနောက်က လှမ်းကြည့်လိုက်မိပြီး၊ လူက ညီမလေး ဖင်ကို ပဲ ဆောင့်လိုးမိနေတော့ တယ်။
“ဖွတ်….ဖလွတ်..ဖတ်..”
“အအ …ဟင်းးး ဟင်းးး”
“အိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ကျနော် ပြီးချင်လာလို့ လီးကို ညီမလေး ဖင်က အမြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး၊ ကွန်ဒန်ကို ချွတ်လို့ ကြမ်းပေါ် ပြစ်ချလိုက်တယ်။ ညီမလေးကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲလှည့် ပြီး ကျနော့် ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ရင်း သူ့ မျက်နှာကို လီးနဲ့ ချိန်ပြီး ဂွင်း ထုလိုက်တယ်။ ညီမလေးက လည်း ကျနော် ဘာလိုချင်မှန်းသိပါတယ်။ ကျနော့် မျက်နှာကို မော့ ကြည့်ရင်းက ကျနော့် ဂွေးဥနှစ်လုံးကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ပွတ်ပေးတယ်။
“အားး အီးးးးးး”
ကျနော့် လရည်တွေက လီးထိပ်က နေ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ကို ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ လရည် အဖြူ ဖတ်တွေ က ညီမလေး မျက်နှာ နဖူး ပါးပြင် နူတ်ခမ်းတွေပေါ် တင်မက ညီမလေး ရဲ့ ဆံပင်တွေ နို့တွေ ပုခုံးတွေ ပေါ် ကို ပါ စင်ကျကုန်ပါတယ်။
လီးရည်တွေ ကုန်စင် အောင် ညှစ်ထုတ်လိုက်ပြီးမှ ပဲ ကျနော့် ရှေ့ မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတဲ့ ညီမလေး ကို ငုံ့ ကြည့်မိတယ်။ မျက်နှာရော ခေါင်းမှာရော ကျနော့် လရည် တွေနဲ့ ပေပွနေတဲ့ ညီမလေး ကို ကြည့်ပြီး သနားသွား မိတယ်။ အဲဒါနဲ့ သူ့ လက်မောင်းလေးက နေဆွဲမပြီး နူတ်ခမ်းလေးကို ညှင်ညှင်သာသာ နမ်းလိုက် မိတယ်။
“ဆောရီးနော် ညီမလေး”
“အာ ကိုကို ကလည်း ဘာလို့ လဲ၊ ညီမလေး လည်း ကြိုက်ပါတယ်”
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ ပဲ ရေမိုးချိုးလိုက်ပါတော့ တယ်။
………………..
ညီမလေး ပြင်ပေးတဲ့ မနက်စာကို မီဖိုထဲ ထမင်းစားပွဲမှာ ထိုင်စားရင်းက ညီမလေး ကို ကြည့်ရမှာ မျက်နှာပူ နေမိတယ်။ ညီမလေး ကတော့ ဘာမှ မဖြစ်သလို ပဲ ကျနော့် အတွက် ပြင်ဆင်ပေးပြီးတော့ သူလည်း ထိုင် စားတယ်။ နှစ်ယောက်သား တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် စားနေကြရင်းက ညီမလေးက ကျနော့် ကို မော့ ကြည့်ရင်း၊
“ကိုကို ညီမလေး မေးစာ ရှိတယ် အမှန်တိုင်း ဖြေနော်”
“အင်း”
“ဟို ကိုကို မနေ့ ညကရော ဒီမနက် ရော ညီမလေး ကို လုပ်တာလေ မမခိုင်မြတ်သူ ကို ဦးသာဒင် ကြီး လုပ်နေတာ တွေ့ခဲ့ ရလို့လား၊ ညီမလေးကို လုပ်ချင်နေတဲ့ စိတ်ကြောင့်လား”
ညီမလေး မေးခွန်းက ကျနော့် ကို တွေဝေ သွားစေတယ်။ ကျနော် စိတ်တွေ ထနေရတာ တကယ်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကြောင့် ဆိုတာက တော့ သေခြာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ညီမလေး ကို လုပ်တဲ့ အချိန်ကျတော့ အတွေးထဲ မှာ ကိုယ့် ညီမလေး ကို လုပ်နေရပါလား ဆိုတဲ့ အသိက ဝင်လာတော့ နှစ်ထပ်ပွားပြီး ဖီးရသလို ဖြစ်ရတာပါ။
“အင်း အမှန်တိုင်း ဝန်ခံ ရရင် တော့ ကိုကို စိတ်အရမ်းထ လာရတာ မြတ်ကြောင့်ပါ။ ဒါပေမဲ့ ညီမလေး ကို လုပ်ရတော့ ကိုယ့် ညီမဆိုတဲ့ အသိရယ်။ မြတ်နဲ့ မတူတဲ့ ဘော်ဒီ စတွပ်ခြာ အထိ အတွေ့ ရယ် ကြောင့် ရယ်။ ဖီးက နှစ်ဆတိုးပြီး တက်သွားရတာပါ”
“အင်းပါ ညီမလေး သဘောပေါက်ပါတယ်။ ကိုကောင်းထက်ဝင်း သာ သိရင် ဘယ်လောက် များ စိတ်လှုပ်ရှား နေမလဲ မသိဘူး ခစ်ခစ်။ သူ အလုပ်တွေတောင် ခနပြစ်ပြီး ပြန်ပေးလာမလား မသိဘူး”
“ဟင် တကယ်လား”
“ဟုတ်ပါ့ ကိုကို ပဲ စဥ်းစားကြည့်လေ ကိုကောင်းထက်ဝင်း က နဂိုကတည်းက အင်းစက်ဖီးလ် နဲ့ ကပ်ကိုးဖီးလ် ရှိနေတာ။ အခု ညီမလေး နဲ့ ကိုကိုသာ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သူသိရင် နှစ်ခု စလုံး သူ တပြိုင်ထဲ ဖိးလ် ရလို့ အရမ်း ဝမ်းသာ မှာ၊ ခု မပြောသေးဘူး ။ သူ့ ဘာသာ အလုပ်တွေ ပြီးအောင် ဆက်လုပ်နေပေ့စေဦး။ အဟိ”
ကျနော်တို့ စားကြသည့် မနက်စာ မှာ တကယ်တော့ အနည်းငယ်တောင် နောက်ကျ နေပါပြီ။ စားပြီးလို့ စန္ဒာ က သားလေး ကို သွားကြည့်တော့ နိုးနေတာနဲ့ ခေါ်ပြီး ရူးတည် မျက်နှာသစ် ဘရိတ်ဖတ်စ် ကျွေး စသဖြင့် လုပ်ပေး နေချိန် မှာ ခိုင်မြတ်သူ တယောက်က တော့ ကောင်းကောင်းကြီး အိပ်မော ကျ နေပါတယ်။ ကျနော် လည်း အိမ်ရှေ့ခန်း ထွက်ထိုင်ပြီး တီဗီကို ဖွင့်ထားရင်း ဟိုဟို ဒီဒီ လျှောက် ကြည့်နေတယ်။ ရုံးပိတ်ရက် မှာ ခိုင်မြတ်သူ က နေ့ခင်းကြောင်တောင် ကြီး အိပ်နေတာမို့ ကျနော် လည်း ဘာလုပ်ရမယ်မသိ အူကြောင်ကြား ဖြစ်နေရတယ်။ ကံကောင်းချင်တော့ စန္ဒာ ရှိနေတော့ သူ့ တူလေးကို သူက ထိန်းကျောင်း ပေးနေလို့ တော်တော့ တယ်။
ကျနော့် ဖုံးက အသံမြည်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မောင်မောင်တိုး ဖြစ်နေတယ်။
“ဟေး မောင်တိုး ”
“ဟယ်လို ကိုကြီး ငြိမ်လှခြေလားဗျ၊ ဝိအန်း ဘာမှ လှုပ်ရှားမှု မရှိဘူးလား”
“မရှိပါဘူးကွာ၊ မင်းရော ဘာတွေ လုပ်နေလို့လဲ”
“ကျနော် လည်း ပျင်းလို့ အကို့ ဆီ ဖုံးဆက်ကြည့်တာ၊ အကို တို့ ဘယ်မှ မသွားရင် ကျနော် စားစရာ သောက်စရာတွေ ယူလာခဲ့မယ်လေ တခါတလေပေါ့”
“အော် ဒီနေ့ တော့ အိမ်မှာ သိပ်မသေခြာဘူးကွ၊ ညီမလေး လည်း ရှိတယ်၊ မြတ်က လည်း အိပ်နေတုန်း ဘယ်တော့ မှ နိုးမလဲ မသိဘူး၊ ဒီလို လုပ်ကွာ ငါတို့ တနေရာရာ မှာ သောက် ပြီးစကားလေး ဘာလေး ပြောရအောင်”
“ကောင်းသား ပဲ အကို ဘယ်ဆိုင်သွားချင်လည်း ”
အဲလို နဲ့ ကျနော်လည်း မောင်မောင်တိုး နဲ့ ချိန်းပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ စန္ဒာ့ ကိုတော့ ပြောခဲ့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နိုးရင် ပြောပြလိုက်ဖို့ ညနေ ပြန်လာခဲ့မယ်လို့။
မောင်မောင်တိုး နဲ့ က ကမ်းခြေ ခရီးစဥ် က ပြန်လာကတည်းက နှစ်ယောက် ထည်း စကား ကောင်းကောင်း မပြောရသေးတာနဲ့ အတော်ပဲ ဖြစ်သွားတယ်။ မောင်မောင်တိုး ကလည်း ကျနော့် အိမ်ကို တန်းလာရမှာ အားနာ လို့ ထင်ပါတယ်၊ သူက အိမ်မှာ သောက်ဖို့ စကားခေါ် ပေမဲ့ ကျနော်က ဆိုင်ကို ချိန်းလိုက်တာ၊ ကျနော်လည်း သူ့ ကို ပြောစရာ တွေ ရှိနေလို့လေ။
နှစ်ယောက်ဆုံ တော့ စားရင်း သောက်ရင်း အရှိန်ရလာကြတယ်။ ကျနော့် ပါးစပ်က မေးချင်တာတွေ လည်း သူ့ အလိုလို ထွက်လာခဲ့တယ်။
“ဟေး မောင်တိုး မင်း မြတ်ကို ဘယ်လို သဘောရလဲကွ”
“ဘာကို မေးတာလဲ အကို”
“ဟာကွာ မင်းကလည်း အဆင်ပြေရဲ့လား သဘောကျလားလို့ မေးတာကွာ ရှီးမှ ပဲ ငါက ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထားပြီး မေးနေရတာ”
“ဟာ အကိုရယ်။ ကန်တော့ နော်၊ အမ ကဗျာ၊ အနှစ်ကြီးပဲ အဟီးးးး ၊ အကို မေးတာကို ဖြေဖို့ တောင် ကျနော့် မှာ အရမ်းအရမ်းကြိုက် ဆိုတာထက် ပိုပြီး ဖြေစရာ စကားလုံး ရှာမတွေ့လို့ ဗျ ဟားဟား၊ အကို က တအား ကံကောင်း တာပဲဗျာ”
“အင်းပါကွာ မင်းသဘောကျတယ်ဆိုရင်လည်း ဝမ်းသာပါတယ်ကွာ”
ကျနော့် ဘာသာ ကျနော် ဘာပြောလို့ ပြောမိမှန်းမသိ။ ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ထဲ တွေးမိတယ်။ ဘယ်လို ယောက်ျားမျိုး ဘာလိမ့်၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကို လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ လို့ အပြောခံရတာကို ဝမ်းသာပါတယ်လို့ သွား ပြောမိတဲ့ အဖြစ်။ ဒါပေမဲ့ အရက်ရှိန်လေး နဲ့ ရီဝေလာတော့ အဲလို အပြောခံရတာကို ဖီးတက်လာသလိုပဲ။
“စိတ်မရှိနဲ့ နော် အကို၊ အမက ရော ကျနော့် အကြောင်းဘာပြောသေးလဲ အဟီးး”
အခန်း ၅၆။
“မင်း အကြောင်း ကိုတော့ ဒီလောက် ကြီး ထူးထူးထွေထွေ မပြောဘူးကွာ၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့ မနေ့ ည ကတော့ အဖြစ်အပျက် စုံ သွားတယ်”
“ဟုတ်လား အကို ပြောပြပါဦး၊”
ကျနော် လည်း မထူးတော့ တာက တကြောင်း၊ ဖွင့်ဟ တိုင်ပင် လို့ ရတာကလည်း မောင်မောင်တိုး ပဲ ရှိတာက တကြောင်း မို့ အဖြစ်အပျက် အကုန် ပြောပြလိုက်တော့ တယ်။
“ဟာ အကိုရယ်၊ အကို့ အတွက် ကျနော် ဝမ်းသာ တယ်ဗျာ၊ အကို နောက်ဆုံး တော့ အကို့ ညီမလေး ကို ဖြုတ်လိုက် ရတာပေါ့၊ အင်းစက် က ဘာနဲ့ မှ မတူဘူး ဆိုတာ ကျနော် ကတော့ သိထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမမြတ် က ဦးသာဒင် ကြီးဆီ ပြန်သွားတယ် ဆိုတော့ သူတို့ ပြန်အဆင် ပြေသွားပြီ ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့ နော်”
“အင်း အဲလို ပဲ ပြောရမှာ ပေါ့ ”
“အကို စိတ်မရှိရင် ကျနော် တခု လောက် ပြောချင်တယ် အကိုရာ”
“ပြောပါကွ မင်းက လည်း ငါတို့ က စကား အဲလောက် ပလင်ခံ စရာ မလိုပါဘူးကွာ”
“ကျနော် မမမြတ် ကို ချစ်လို့ မဝ သေးဘူး အကိုရာ အဟီး”
ကျနော် လည်း သောက်ရင်း အရှိန် က ရလာတော့ ၊
“ကဲကွာ မထူး ပါဘူးကွာ ၊ ငါတို့ စားစရာ သောက်စရာတွေ ဝယ်သွားပြီး အိမ်မှာ ဆက်သောက်ကြရအောင်”
“ဟုတ်ကဲ့ အကို ကျနော် ဝယ်လိုက်မယ်”
မောင်မောင်တိုး နဲ့ ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက် လာတော့ ညီမလေး နဲ့ သားလေး က အိမ်ရှေ့ ခန်း မှာ ရှိနေတော့ မောင်မောင်တိုး နဲ့ မိတ်ဆက် ပေးလိုက်တယ်။ မောင်မောင်တိုး က ညီမလေး ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေ ကို ကျနော် က သိပ်မ ကြိုက်ချင်၊ ကိုယ့် မိန်းမ နဲ့ ကျတော့ ဖြစ်တာ ဖီးလာပေမဲ့ ညီမလေး ကျတော့ သဝန်တို သလို ဖြစ်နေမိသည်။
“ကိုကို တို့ စားစရာ တွေ ဝယ်လာတာ အတော်ပဲ၊ မမမြတ် လည်း အခု မှ နိုး လို့ ရေချိုးနေတယ်”
ညီမလေး က မောင်မောင်တိုး လက်ထဲ က စားစရာ အထုတ်တွေကို ခွက်တွေ နဲ့ ပြောင်းထည့် ဖို့ မီးဖိုထဲ ယူသွားသည်။ မောင်မောင်တိုး က သားလေး နဲ့ ကစား နေ တုန်း ကျနော် က အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး အိမ်နေရင်း အဝတ်အစား တွေ လဲလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်ပဲ ခိုင်မြတ်သူ ရေချိုးခန်း ကထွက်လာတယ်။ မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ကြီးကိုယ်မှာ ပတ်လို့ ထွက်လာတဲ့ မိန်းမ က ခုတင် ရေမိုးချိုး ခေါင်းလျှော်ထားလို့ သန့်ပြန့်နေတယ်။ မျက်နှာသုပ် ပုဝါ က ရင်လျားထားတာ အောက်က ပေါင်ရင်း လောက်ထိ ပဲ ရောက်တာမို့ ဖွေးဥ နေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေ က ဝင်းနေတယ်။ ည က အဲဒီ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဦးသာဒင် ကြီး ထမ်း ပြီး လိုးနေတဲ့ ပုံ ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး လီး ကတောင်လာတယ်။
“ဟော မောင် ပြန်ရောက်လာပလား၊ မြတ်လဲ အခု မှ နိုးတယ်၊ ခုန စန္ဒာ့ ကို မေးကြည့်တော့ မောင် အပြင်ထွက်သွားတယ် ဆိုလို့၊ ဒီနေ့ တော့ မြတ်တို့ တခုခု ဝယ်စား မှ ပဲ ရတော့ မယ် အဟီး မြတ် ချက်ဖို့ အချိန် မရှိတော့ လို့”
“မောင်တို့ အပြင်က စားစရာတွေ ဝယ်လာတယ်၊ အဲဒါပဲ စားကြတာပေါ့ လောက်မှာပါ”
“မောင်တို့ ဆိုတာက ဘယ်သူတွေ လဲ”
“မောင် နဲ့ မောင်တိုး ပါ”
“အော် ကိုမောင်တိုး ပါပါလာတာလား”
“ဟုတ်တယ်၊ ကဲ ကို အပြင်ထွက်လိုက်ဦးမယ်၊ ညီမလေး တော့ မီးဖို ထဲ မှာ စားစရာတွေ ပြင်နေပြီ”
ကျနော် အပြင်ထွက်လာတော့ မောင်တိုး နဲ့ သားလေး က ဆော့ နေတုန်း ရှိသေးတယ်။ အဲဒီ အချိန်ပဲ အိမ်ဘေး က ကောင်မလေး က ကျနော့် သား ကို လာခေါ်တယ်။ သူတို့ အိမ်က အပျိုကြီး တွေ နဲ့ သူတို့ တူမလေး တွေကို သားကို သိပ်ချစ်ကြတော့ သူတို့ အိမ်မှာ ဆော့ ဖို့ ကို လာလာခေါ်တယ်။ ခု လည်း လာခေါ် တော့ အတော် ပဲ ဆိုပြီး ထည့် ပေးလိုက်တယ်။ သားလေး ကောင်မလေး နဲ့ လိုက်သွားမှ မောင်တိုး နဲ့ ကျနော်လည်း ပါလာတဲ့ ဘီယာဗူး ဖေါက် ပြီး စသောက် ကြတယ်။
“ဟော ကိုမောင်တိုး ကြီး ပျောက်ချက်သား ကောင်းနေတာ ခု မှ ပဲ ပေါ်လာတော့ တယ်”
ခိုင်မြတ်သူ က အဝတ်အစား လဲပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲ က ထွက်လာတယ်။ အိမ်ရှေ့ ခန်းမှာ မောင်တိုး ကို လှမ်းရီပြ ပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ သူ့ ပုံ က ပုံမှန် ရင်းနှီး တဲ့ မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်ကို နှုတ်ဆက် သလိုပဲ။ မိန်းမ တွေ တတ်လည်း တတ်နိုင်ပါရဲ့ လို့ တွေးမိတယ်။ မောင်တိုး ကလည်း ကျနော့် ရှေ့ မှာမို့ ပြုံးပြီးပဲ၊
“ဟုတ် မမမြတ် ကျနော် လည်း ဘာမဟုတ်တဲ့ အလုပ်တွေ နဲ့ ရှုတ်နေလို့ပါ၊ စိတ်က တော့ လာလည်ချင်နေတာ”
လို့ ပြောတယ်။ မျက်လုံး ကတော့ အရောက်တောက် နေပြီး ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်ပေါ် က မခွာ တော့ ဘူး။ ဘယ်ခွာ နိုင်မလဲ ခိုင်မြတ်သူ ဝတ်ထားတာက လည်း ကြည့်ဦး။ အပေါ် က ကျနော့် ရှပ်အင်္ကျီ အဖြူပါးပါး လက်ရှည်ကို ဝတ်ထားပြီး အောက်က ဘရာဇီယာ ပန်းရောင် တောက်တောက် ကို ဝတ်ထားတာ။ အင်္ကျီ အသား က ပါးလွန်းလို့ ကျနော် တောင် အောက်က စွတ်ကျယ်နဲ့ မှ ဝတ်တာ၊ အခု သူဝတ်ထားတော့ အောက်က ဘရာကို အထင်းသား။ အောက်ပိုင်းကလည်း ဂျင်းဘောင်းဘီအတို၊ တိုတာကမှ သူ့ ဖင်လုံးကြီးကို အုပ်မိရုံပဲ ရှိမယ်။ တထွာလောက် ပဲ ရှည်မလားတောင် မသိဘူး။ ဆိုတော့ ပေါင်လုံး ဖွေးဖွေး ကြီးတွေ က ဝင်းမွှတ် နေတာ။
“ကျေးဇူးပါပဲကွယ် စားစရာ တွေ ဝယ်လာတာ၊ မမမြတ်လည်း အခု မှ နိုးတော့ ဘာမှ မချက်ဖြစ်၊ မောင် သားလေးရော”
“သား ခြေရင်းအိမ်က လာခေါ် သွားတယ်”
“မောင် တို့ သောက်ကြ ဦးမှာ မလား၊ မြတ်နဲ့ စန္ဒာ နဲ့ စားလိုက်ကြတော့ မယ်၊ ဘိုက်တအားဆာနေပြီ”
“အင်း စားနှင့်လိုက်မြတ် မောင်နဲ့ မောင်တိုး ခနနေမှ စားမယ်”
ခိုင်မြတ်သူ က မောင်တိုး ကို ကြာဆန်ဆန် မျက်လုံးတွေ နဲ့ ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေး တွန့် ပြုံး လိုက်ကာ အိမ်နောက်ဖေး ဘက်ဝင်သွားလေသည်။ မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ နောက်ပိုင်း ကို မျက်စေ့ တဆုံး လိုက်ကြည့် နေရင်းက၊
“ကန်တော့ နော် အကို၊ အကို့လောက် ကံကောင်းတဲ့ သူ ဒီကမ္ဘာမှာ မရှိတော့ ဘူးဗျာ ”
“ဟဟ မင်း ကလည်း လုပ်ပြီ၊ ဘာလဲ ခု ငါ့မိန်းမ ကို ပြန်တွေ့ ရတော့ မနေနိုင်တော့ ဘူးလား၊ ငါ့ကို အတင်းလာမြှောက်နေတာ”
“ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင်စိတ်တအား ထန်လာတာတော့ အမှန်ပါပဲ အကို၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ပြောတာ ကလည်း မြှောက်တာ မဟုတ်ပါဘူး ၊ အကို့နေရာ ကနေ တွေးကြည့်တာ၊ မိန်းမ ကလည်း တအားလှ တအားဆက်ဆီ၊ ညီမကလည်း တအားချော တအားဆက်ဆီ ကျတာ၊ အကို့ လို မျိုး လူ ဘယ်နှစ်ယောက် ရှိမလဲ ဗျာ.. ချီးယားစ်”
“ချီးယားစ်”
ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ဖန်ခွက်ချင်းတိုက်ပြီး ချီးယားစ် လုပ်လိုက်ကြသည်။ ကျနော်တို့ ငပလီ ခရီးစဥ် တုန်းက မောင်တိုး နှင့် ခိုင်မြတ်သူ တို့ လိုးကြသည့်ပုံ တွေ ကို ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ကျနော့် လီးက တောင်လာခဲ့သည်။
“အေးပါကွာ၊ ထားပါတော့၊ ငါတို့ ဒီတခါ နီးနီး နားနား ခရီးစဥ် လေး တခု လောက် ဆွဲပြီး သွားကြရင် ကောင်းမလားလို့၊ ဒီတခေါက် ညီမလေး ပါ ခေါ်လာခဲ့ မယ်”
“ဟာ ကောင်းတာပေါ့ အကို ရဲ့၊ အခု ဆို ငွေဆောင် လည်း အရမ်းကို ကောင်းနေပြီ။ တချို့ ရီဆော့ အသစ်တွေ လည်း ဖွင့်တာ ကြားတယ်၊ နောက် ဟောလီးဒေး တခု ကြရင် သွားကြ မယ်လေ”
ကျနော် နဲ့ မောင်တိုး တို့ သောက်လို့ စားလို့ တော်တော် လေး အရှိန် ရလာကြတယ်။ ညီမလေး စန္ဒာ က သူမ ယောက်ျား ကောင်းထက်ဝင်း လူကြုံ ပေးလိုက်တဲ့ ပစ္စည်း ကားဂိတ် မှာ သွားယူ ရမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွား တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘေး က ကုလားထိုင် မှာ ဝင်ထိုင် ပြီးတော့ စကား ဝိုင်း ဝင်ပြောလာတယ်။
“ဟုတ်တယ် မောင်၊ မြတ်တို့ ဒီတခါ ခရီးစဥ် က နီးနီးနားနား ပဲ ကောင်းတယ်၊ အဝေးကြီး သွားရတာ က လမ်းမှာ အချိန် ကုန်တာ ပဲ ၊ သွားလည်တဲ့ နေရာမှာ အချိန် နည်းသွားတာပဲ ရှိတယ်”
ညီမလေး လည်း မရှိ၊ သားလည်း မရှိ၊ မောင်တိုး ကလည်း စကား ပြောရင်း အရက်သာ သောက်နေတာ မျက်လုံး က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်လုံး ကြီးတွေ မှာ ပဲ ဆိုတော့ ကျနော် လည်း လီးတောင်လာတယ်။
“အား ငါ ည က အိပ်ရေးပျက် လို့ ထင်တယ်၊ မူးလာပြီ၊ အစာ တောင် စားနိုင်မယ် မထင်တော့ ဘူး။ မောင်တိုး မင်း စာ ရင် သွားစား လိုက်တော့ ငါ ဒီမှာပဲ၊ နည်းနည်းလေး မှိန်းလိုက်ဦးမယ်”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို စူးစမ်း သလို ကြည့်လိုက်ပြီး၊ မှ မောင်တိုး ဘက်ကို လှည့်လို့၊
“အင်း ဟုတ်တယ် မောင်တိုး မင်းစား ထားလိုက် မောင် က အဲလို ပဲ သူနဲ့ အတူ စား ဖို့ စောင့်နေလို့ ကတော့ မင်းငတ် သွားလိမ့်မယ် လာလာ မမမြတ် ပြင်ပေးမယ်”
ခိုင်မြတ်သူ က ပြောပြီး အိမ်နောက်ဖေး ဘက် ထထွက်သွားလိုက်တယ်။ မောင်တိုး က ကျနော့် ကို ကြည့်ပြီး၊
“အကို တကယ်မစား သေးဘူးလား၊ အာ့ ဆို ကျနော် နည်းနည်း စားလိုက်တော့ မယ်၊ ဘိုက်နည်းနည်းဆာနေလို့”
အခန်း ၅၇။
ကျနော် က မောင်တိုး ကို ကြည့်ပြီး မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်သည်။ မောင်တိုး မျက်နှာ က အရမ်း ပျော် သွား ပြီး သွားကြီးတွေ ဖြီးသွားသည်။
“ကျေးဇူး ပဲ အကို”
လို့ ပြောပြီး ထိုင်ရာမှ ထကာ ခပ်သွက်သွက် ကလေး အိမ်နောက်ဖေး သို့ ဝင်သွားလေသည်။ ကျနော် လည်း အိမ်ရှေ့ တံခါးကို ဂလန့် သွားချလိုက်ကာ မီးဖိုခန်းဖက်ကို လိုက်သွားလိုက်သည်။ မီးဖိုခန်းကို ချောင်းလို့ မြင်ရမည့် နံရံ အကွယ်ကလေး မှာ ရပ် ကာ ငုံ့ ပြီး ချောင်းလိုက်တော့ ထမင်းစားပွဲ ပေါ် ပုဂံ များ ပြင်ဆင် နေသော ခိုင်မြတ်သူ အနားသို့ ကပ် သွားသည့် မောင်တိုး ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“ဆာနေပလား ကိုမောင်တိုး”
“ကျနော် ဆာနေတာ က မမမြတ် ပါ အဟိ၊ မမမြတ် က အမြဲတမ်း အဲလို လှနေတာလားဗျာ”
“ခစ်ခစ် ကိုပိုလေး လူကို လာမြှောက်နေတယ်၊ ဟေ့ မကဲ နဲ့လေ မောင် ကရှေ့ မှာ ငုတ်တုတ်ကြီး နော် ”
မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ အနား ရောက် သွားတာနဲ့ အနောက် ကနေ ကပ်ရပ် ပြီး ဘိုက်သား လေးကို သိုင်းဖက်လို့ လည်ကုတ်လေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပါးစပ် က မကဲနဲ့ လို့ ပြောပေမဲ့ မျက်နှာ က ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ ထမင်းပန်းကန်ထဲ ထမင်း တွေ ခူးထည့် ပေးနေတယ်။
“ကိုကြီး က ဒေါင်း နေပါပြီ၊ ခနနေ အိပ်ယာပေါ် တွဲ တင်ပေးရတော့ မှာ”
“အိုကေ၊ အိပ်ယာပေါ် တွဲ တင်ပေးပြီး မှ နောက်ဆက်တွဲ ကိစ္စ ဆက်ပြောကြ တာပေါ့ အခု နည်းနည်းတော့ စားလိုက်ဦး ၊ လူက အစားလေး ဝင် ထားမှ”
“အစား လေး ဝင်ထား မှ ဘာဖြစ်မှာလဲ မမမြတ်ကလည်း”
“အစားလေး ဝင်ထားမှ လေ ခစ်”
ခိုင်မြတ်သူ က စကားပြောရင်း အပျို မလေး အလားခစ်ကနဲ ရီလိုက်သည်။ မောင်တိုး လက်နှစ်ဖက် က သူမ နို့ကြီး တွေ အပေါ် အုပ်ကိုင် ပြီး ဆုပ်နှယ်နေ လေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ က မောင်တိုး လက်တွေကို သူမ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ကာ အသာ ဖယ်လိုက်ရင်း။
“အစား ဝင် ထားမှ အလုပ်လုပ်နိုင်မှာလေ၊ ကိုမောင်ဆိုး..ခစ် ကိုမောင်တိုး မဟုတ်တော့ ဘူး ကိုမောင်ဆိုး”
“ဟုတ်ပါပြီ မမမြတ် ရယ်၊ အဲဒီ အစားလေး မဝင်ခင် အမြည်းလေး တော့ ပေးမြည်းပါဦးဗျာ မအောင့် နိုင်လို့ပါ”
မောင်တိုး က ပြောပြောဆိုဆို ဖြင့် ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်လုံး ကို သူ့ ဖက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့် လိုက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်း အစုံ ကို သူ့ နှူတ်ခမ်း ဖြင့် ဖိကပ် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူမ လက်တွေ ဖြင့် မောင်တိုး လည်ကုတ်ကို တွဲခိုကာ ပြန်လည် နမ်းစုပ်လေသည်။ မောင်တိုး လက်ဖဝါးတွေက ခိုင်မြတ်သူ တင်သား တွေကို အုပ်ကိုင် ကာ ဆုပ်ညှစ်နေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်း အားရအောင် စုပ်နမ်း ပြီးမှ ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်တော့၊ မောင်တိုး က ၊
“မမမြတ် ကလည်း အမြည်းလေး ပေးပါလား ကိုယ့် မောင်လေး ပဲ ဟာကို”
“အာ့ ဆို လည်း ထိုင် စား အမြည်း လုပ်ပေးမယ်”
မောင်တိုး က ထမင်းစားပွဲ ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ပြီး သူ့ အတွက် ပြင်ထားတဲ့ ထမင်းပန်းကန် က ဇွန်းခရင်းကို ကောက် ကိုင် ပြီး စားဖို့ ပြင်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မောင်တိုး ကုလားထိုင်ဘေး ကြမ်းပေါ် ဒူးထောက်ထိုင် ပြီး မောင်တိုး ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြည်လိုက်တယ်။ မောင်တိုး ရဲ့ လီးကြီးကို အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ရှေ့ဘက် ဆွဲချ ပြီး ထုတ်လိုက်တော့ ထောင်လျှက် ထွက်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မောင်တိုးကို ကြာမျက်လုံးလေး နဲ့ ကြည့် ရင်း။
“ကဲ ပါ စားမှာ စားပါ ဒီမှာ အမြည်းပေးထားမယ်”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မောင်တိုး က သူ့ ပုဂံ ထဲ ဟင်းတွေ ခပ်ထည့် လို့ စ ပြီးစားတာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မောင်တိုး လီးကို စပြီး စုပ်တော့ တာပဲ။ မောင်တိုး လည်း ဘိုက်ဆာနေလို့ ထင်တယ် ထမင်းကို ကမန်းကတမ်း ပြီး စလွယ် အမြန်စားလိုက်တယ်။ ဘယ်နှစ်ဇွန်းလောက်မှ မရှိပါဘူး။ ဇွန်းတွေ ခရင်း တွေ ချပြီး ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို ပဲ ကိုင်ထားရင်း ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ် ကို လိုးနေတာတွေ့ ရတယ်။ ခနနေ တော့ ခိုင်မြတ်သူ က လီးကို ပါးစပ် က ချွတ်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။
“ဟင် ထမင်းစား တာက လည်း ပြီးပြီလား၊ အာ့ ဆိုလည်း သွားတော့ အိမ်ရှေ့ သွားကြည့်လိုက်ဦး မောင် က အခု မှ ဆာတယ် ဆိုပြီး ထလာဦးမယ်”
ဟု ပြောကာ မောင်တိုး စားပြီးသည့် ပုဂံ ကို ယူကာ ဘေဆင်ထဲ ဆေးဖို့ ထည့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ထမင်းစား ပွဲပေါ် က ဟင်းခွက်များကို ဇကာ အုပ်ဆောင်း ဖြင့် လာအုပ်လေသည်။ ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်နေသေး သော မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ကာ သူ့ ပေါင် ပေါ် ထိုင်ခိုင်း တော့ ခိုင်မြတ်သူ က တစောင်းလေး ထိုင်လိုက်သည်။ မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ ဖါးလျား ချထားသည့် ရှပ်အင်္ကျီ အနားအောက် မှ လက်လျိုထည့် ကာ နို့ ကြီး များ ကို ဆုပ်နှယ် ရင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလေသည်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကိုယ်လေး ကို တစောင်းလှည့်ကာ မောင်တိုး ကို ပြန်နမ်းသည်။ ခနအကြာ မောင်တိုးလက်တွေ က ခိုင်မြတ်သူ ဘောင်းဘီကြယ်သီး ကို ဖြုတ်လေရာ၊
“အို ကိုမောင်မောင်ဆိုး ကလဲလေ ခစ်ခစ် ၊ နည်းနည်းလေး မှ ကို မစောင့်နိုင်တော့ ဘူးလား”
“ဟင့်အင်း မရတော့ ဘူး မမမြတ်ရာ၊ အခု မမမြတ်ထိုင်ထားတာတောင် ကျနော့် ကောင်ကြီး ကျိုးတော့ မယ်”
မောင်တိုး က ပြောရင်း သူဖြုတ်နေသည့် ကြယ်သီး ပြုတ်သွားသည့် ခိုင်မြတ်သူ ဘောင်းဘီမှ ဇစ်ကို ဆွဲချလေသည်။ ဇစ်ပွင့် သွားသည့် ခိုင်မြတ်သူ ဂျင်းဘောင်းဘီတိုကို ဆွဲချွတ် ဖို့ ကြိုးစား တော့ ခိုင်မြတ်သူ က အလိုက်သင့် ဖင်ကြီးကို ကြွပေးလေသည်။ မောင်တိုး က ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံ ပင်တီ အနက် ကလေး ကိုရော နှစ်ခု စလုံး ရော ကာ ဆွဲချလိုက်တော့ ဘောင်းဘီနှင့် ပင်တီ မှာ ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်လုံး ကြီးများ မှ တဆင့် ခြေသလုံး သို့ ကျသွားသည်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ခြေထောက် နှစ်ဖက် ကို အပေါ် တက် အောက်ဆင်း လှုပ်ရှားလိုက်ရာ ဘောင်းဘီ မှာ ကြမ်း ပေါ် သို့ လုံးလုံး ကျသွားတော့ သည်။
အခုတော့ ခိုင်မြတ်သူ မှာ အပေါ် ပိုင်း ရှပ်အင်္ကျီ လက်ရှည် နှင့် အောင်က ဖင်တုံးလုံး ဖြစ်သွားကာ မောင်တိုး အပေါ် ထိုင်လျှက် သား ဖြစ်နေရသည်။ မောင်တိုး က သူ့ လက်တွေ ဖြင့် ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်လုံး ပေါင်ခွ ဆုံ တို့ ကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကလိ နေပုံ ရသည်။ ကျနော့် နေရာ ကတော့ သေခြာ မမြင်ရ။ ခိုင်မြတ်သူ မှာ သူမ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် မောင်တိုး လည်ပင်း ကို ခိုတွယ်ပြီး မောင်တိုး မျက်နှာ အနှံ့ ကို နမ်းရှုံ့ ပေးနေသည်။ ကြည့်ရတာ မောင်တိုး အကိုင် အတွယ် ကြောင့် ခိုင်မြတ်သူ စိတ်တွေ ထ လာနေပြီ ဆိုတာ သိသာနေလေသည်။
မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ ခါးကို ကိုင်ကာ မတ်တတ်ရပ်စေလိုက်သလို၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ကုလားထိုင်ကို အနောက် သို့ တွန်းကာ ခိုင်မြတ်သူ အနောက် မှ မတ်တပ်ကပ်ရပ် လိုက်သည်။ ခိုင်မြတ်သူ ကျောလေးကို တွန်းပေးလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က စားပွဲပေါ် မှာ တတောင်ထောက်ရင်း မှောက်ကာ ဖင်ကြီးကို အနောက် ကော့ပေးလိုက်သည်။ မောင်တိုး က သူ့ ပုဆိုး ကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ပေါင်လည် လောက် လျောချလိုက်တော့ လီးကြီးက မာတောင်လို့ ခေါင်းတရမ်းရမ်း နဲ့ ထွက်လာတယ်။ မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ ရှပ်အင်္ကျီ အောက်အနားစ ကို လှန်ပြီး ကျောပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင်ကြီး က ကားစွင့် ပြီး ဖွေး မွတ်နေတယ်။ မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ ကျောလေး ပေါ် လက်ဖဝါး နဲ့ ဖိထားပြီး နောက်လက်တဖက် က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ခွဆုံ ကြားကို ပင့်ကိုင် ပြီး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ နိူက် နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ငြီးသံတိုးတိုးလေး က ဖီးအရမ်း တက်နေသံဆိုတော့ မောင်တိုး သူမ စောက်ဖုတ် ကို ကောင်းကောင်း ကလိ နေပုံပဲ။
“မမမြတ် အဖုတ်ကြီးက အမြဲတမ်း နွေး ပြီး စောက်ရည်တွေ က လည်း ရွှဲနေတာပဲ၊ ဖင်ကြီးက လည်း လုံးဝိုင်း ပြီး ဖွေး အိ နေတာ လိုးချင်စရာကြီးဗျာ”
“ဟင့် အခု ဘယ်သူ ကရော သူ့ ကို တားနေလို့လဲ လို့ ”
မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ခပ်ညုညု အသံလေး ကို ကြားတော့ ပြုံးလိုက်ပြီး။
” ဘယ်သူ မှ မတား နေပါဘူး ၊ ကျနော့် ဘာသာ ကျနော် ပြောနေတာပါ၊ အဲဒီ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးစိမ်ထားလိုက်ပြီးရင် မချွတ်ချင် တော့ ဘူးလို့”
“မချွတ်ချင်လည်း မချွတ်နဲ့ တော့ ကွာ ၊ ရှီးးးးးးးး အခု ထည့်မှာ ဖြင့် ထည့် တော့ အရမ်း ယား နေပြီ ကျွတ်စ်”
မောင်တိုး ကသူ့ လီးတန်ကြီး ကို လက်တဖက် နဲ့ ထိန်းကိုင် လို့ ဒူးကို အသာညွှတ် ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်း တယ်။ ဒစ်ဖူး လောက် ဝင်သွားမှ လက်ကို လွှတ်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ခါးကို ကိုင်လို့ ဖင်ကို ကော့ ပြီး ဆောင့် သွင်း ချလိုက်တယ်။
“ဖွတ်…ဖလွှတ်..စွိ…ဖတ်”
“အား…အိ….ရှီးးးးးကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်….အိုးးးး ကောင်းလိုက်တာ ရှီးး”
ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံးလေး မှိတ်ရင်း ငြီးငြူ လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဒီအိမ်ထဲ မှာ သူမ တို့ နှစ်ယောက် နဲ့ ကျနော် နဲ့ ပဲ ရှိတယ် ဆိုတာ သိတာမို့ ဂရု မစိုက်တော့ ပဲ အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ ငြီးတာ။ မောင်တိုး ကလည်း ကျနော် အထာပေးပြီးသား ဆိုတော့ ဘာမှ ကို ဂရုမစိုက်တော့ ဘူး ခိုင်မြတ်သူ ခါးကို ကိုင်ပြီး ဆောင့် တာ တဖန်းဖန်း ပဲ။ ထမင်းစားပွဲ က တဒုန်းဒုန်း နဲ့ ကို လှုပ်နေတယ်။ တချို့ ဟင်းပန်းကန် တွေ တောင် တခွပ်ခွပ် ထိနေတာ ကြားနေရတယ်။
“ဖွတ်..ဖတ်….ဖလွတ်..ဖတ်..စွိ..ဖတ်..”
“အားးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး အိုးးး ကလေး တစ်ယောက် မွေးထားပြီးတာတောင် စေးး နေတာပဲ,,အီးးးး”
“ဖြန်း..ဖြန်း..”
“ဖင်ကြီးက လည်း တင်းအိတုံ နေတာပဲ၊ ဘယ်လို မှ ပြုတ်မဲ့ပုံ မရှိဘူး”
“အာ့ ရှီးးးးးးးးးးးးးးကျွတ်စ်…ကျွတ်စ်..”
အခန်း ၅၈။
မောင်တိုး က တအား ဆောင့်လိုးရင်း က ဖီးတွေ တက်လာလို့ ထင်တယ် ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီးတွေ ကို သူ့ လက်ဖဝါး နဲ့ တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ပလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း တအင်းအင်း နဲ့ သာ ငြီးရင်း အံကြိတ်ခံနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မနေ့ည က ဦးသာဒင် တညလုံး လိုးတာ ခံခဲ့ ရတာတောင် အခု မောင်တိုး နဲ့ ကျတော့ လည်း တက်ကြွ ပြီး နှာထန်နေသေးတာပဲ၊ ဒီမိန်းမ မျိုး ကို ကျနော် မလုပ်နိုင်တာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် အပြစ် တင်စရာ မရှိတော့ ဘူးလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ အခု မောင်တိုး အနောက်က နေ သူ့ဖင်လုံးကြီး တွေ တဖြန်းဖြန်း ရိုက် ပြီး ဆောင့်လိုးနေတာကို ဖင်ကြီး ခါယမ်းလို့ အနောက်ကို ကော့ကော့ ပေးနေလိုက်တာ အားရပါးရပဲ။ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ကျနော် တောင် လီးက တောင်မတ်ပြီး ဆတ်ဆတ် တုံ နေရတယ်။
“အိုးးးးးးးး ရှီးးးးးးးး မမမြတ် အီးးးးးးးးးးးကောင်းးးးးးးးးးးလိုက်တာအိုးးးးးး”
စားပွဲပေါ် ရင်ဘတ်မှောက် ကုန်းပေးနေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံး စုံမှိတ်ပြီး အံလေး ကြိတ်ထားတော့ သူပြီး သွား ပြီ လို့ ထင်နေတုန်း ၊ မောင်တိုးက လည်း အော်ဟစ် ပြီး သူ့ လီးကြီး အဆုံးထိ ဆောင့် ထည့်လို့ သူ့ ဆီးခုံ နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီးတွေ ကို ဖိကပ်ထားလိုက်တာ တွေ့ လိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ လရည်တွေ ညှစ်ထုတ် နေပုံပဲ။ ကျနော့် လီးကို ပုဆိုးပေါ် က အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက် အသာ လွှတ်လိုက်ရ တယ်။ ဆက်သာ ဆုပ်ကိုင်ထားရင် ကျနော် လည်း လရည်တွေ ပန်းထွက် ကုန်လိမ့်မယ်။
ကျနော် ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်သွားပြီး ဆိုဖာပေါ် မှာ အသာလှဲရင်း မျက်လုံး စုံပိတ်လို့ နားနေလိုက်တယ်။ ခနအကြာမှာ တော့ ခြေသံတွေ ကြားရပြီး ခိုင်မြတ်သူ အသံကြားလိုက်ရတယ်။
“ဟောတော့ မောင် တော့ ဆိုဖာပေါ် အိပ်ပျော်နေပြီ၊ ကိုမောင်ဆိုး ရေ အိပ်ခန်းထဲ ရွေ့ပေးရအောင် ကူပါဦး”
“ရတယ် မမမြတ်၊ မမမြတ် သာ သိမ်းစရာရှိတာ သိမ်းထားလိုက်၊ အကို့ ကို ကျနော် အိပ်ခန်းထဲ ရွှေ့ပေးလိုက်မယ်”
ကျနော် အိပ်ပျော်ချင်ဟန်ဆောင် နေတာကို သိသော မောင်တိုး က အနားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး၊
“အကို အိပ်ခန်းထဲ ကျနော် တွဲပို့ပေးမယ်နော်”
ဟု ပြောကာ ကျနော့် လက်တဖက်ကို သူ့ ပုခုံး ပေါ် တင် ကာ သူ့ လက်တဖက်ဖြင့် ကျနော့် ခါးကို သိုင်းဖက် လျှက် ကျနော်တို့ လင်မယား အိပ်သည့် အခန်းသို့ တွဲခေါ် လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲ ရောက် ပြီး ခိုင်မြတ်သူ မမြင် နိုင်လောက်သည့် နေရာ ရောက်မှ ကျနော့် ကို တွဲထားတာလွှတ်လိုက်ပြီး။
“အကို ကန်တော့ နော် အဟီး၊ အမ က ရက်ရက် စက်စက် ကို ကောင်းတာဗျာ၊ အဟီး။ ကျနော် ဇာတ်လမ်းဆက်လိုက်အုံးမယ်နော် အကို၊ အရမ်း ကျေးဇူး ပါ”
“အေးပါ အေးပါ၊ အသံလေး ဘာလေး လည်း နားစွင့် အုံးနော် နောက် တနာရီလောက် ဆို ညီမလေး ပြန်လာတော့ မှာ”
“ဟုတ်ကဲ့ အကို”
မောင်တိုး ပြန်ထွက် သွားတော့ ကျနော် လည်း အိပ်ယာထဲ အသာလှဲ နားရင်း သူတို့ အသံကို နားစွင့် နေလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ခုန က သောက်ထားတဲ့ အရှိန်က လည်း ရှိတော့ ဘယ်က ဘယ်လို မှေးကနဲ အိပ်ပျော် သွားမှန်း မသိဘူး။ ဖြတ်ကနဲ ပြန်နိုးလာတော့ တအိမ်လုံး က တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ ကျနော် ငုတ်တုတ်ထထိုင် လိုက်တယ်။ အာလည်း ခြောက်ပြီး ရေတအားငတ်နေတယ်။ ခေါင်းထဲ ဘာကိုမှ ပီပီပြင်ပြင် မတွေးရသေးခင် မှာပဲ ကျနော် တို့ အိပ်ခန်းထဲကို ညီမလေး ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။
“ဟင် ညီမလေး ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ၊ မြတ်တို့ရော”
“ရောက် နေတာ ၁၅မိနစ်လောက် ရှိပြီ၊ ခုနဝင်လာတော့ ကိုကို အိပ်မောကျနေလို့ ညီမလေး အပေါ့ ခနသွားနေတာ၊ မမမြတ် တို့ လည်း အိပ်ပျော် နေကြတယ်”
ညီမလေး က မမမြတ်တို့ လို့ ပြောလိုက်တော့ ကျနော် မျက်နှာ ဘယ်လို ထားရမှန်း မသိဘူး ဖြစ်သွားတယ်။ ဟာ သွားပြီပေါ့၊ ဒီကောင် မောင်တိုး သေခြာပြောထားရက် သားနဲ့ ကွာလို့ စိတ်ထဲ ဖြစ်မိတယ်။ ညီမလေးက ကျနော့် မျက်နှာကို ပြုံးကြည့်ပြီး၊
“အမလေး ကိုကို ကလည်း မျက်နှာ က ဘယ်လို ဖြစ်သွားတာလည်း၊ ညီမလေး မသိတာကျ နေတာပဲ၊ ကိုကို မမမြတ် ကို ခွင့်ပေးထားတာ ညီမလေး သိနေတာပဲဟာ၊ အခု ကိစ္စ ဆန်းတာမှတ်လို့၊ ”
“အင်း လေ ဒါပေမဲ့ သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့ ဆိုတာမျိုးပေါ့၊ ကိုကို က ကိုယ့် မယားကို ခွင့်ပေးထားတာကတော့ ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ လူတကာသိလို့ မဖြစ်ဘူးလေ”
“ညီမလေး က လူတကာ မှ မဟုတ်တာကို ကိုကို ကလည်း၊ ညီမလေး လည်း ကိုကို နဲ့ အိပ်နေတာကို မမမြတ် သိနေတာပဲဟာ”
“မြတ် က တော့ ဟုတ်တယ်လေကွာ ၊ ဒါပေမဲ့ မောင်တိုး က တစိမ်း မဟုတ်လားလို့”
“ကိုကို ရယ် စိတ်ထဲ ဘာမှ ထားမနေပါနဲ့ ၊ ကိုမောင်တိုး ကိုလည်း ကိုကို တော်တော် လေး ယုံလို့ ကိုယ့် အိမ်မှာတောင် ကိုယ့် မယား နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လွှတ်ပေးထားတာပဲဟာ၊ သူ့ ကြည့်ရတာလည်း ပေါက်ကရလူ နဲ့ မတူပါဘူး”
“အင်း မောင်တိုး က ယုံရပါတယ်၊ ကိုကို သေခြာ မှာထားရဲ့ နဲ့၊ ညီမလေး ပြန်လာတာတောင် သူတို့ မကြားကြဘူးလားမသိဘူး”
“ညီမလေး ပြန်လာတော့ တအိမ်လုံး က တိတ်ဆိတ်နေတာ၊ ညီမလေး ထင်တာက ကိုမောင်တိုး ပြန်သွား ပြီး ကိုကိုတို့ တရေးတမော အိပ်နေကြပြီထင်လို့၊ တံခါးကို အသံမကြားအောင် ဖွင့်ပြီး ခြေဖျား ထောက် ဝင်လာတာ၊ ကိုကို့ ကို ဒီအခန်းထဲ အိပ်မောကျနေတာ တွေ့လို့ နောက်တခန်း သွားကြည့်လိုက်တာ၊ မမမြတ် နဲ့ ကိုမောင်တိုး တို့ လည်း အိပ်မောကျနေကြတယ်၊ အဲဒါနဲ့ နောက်ဖေးသွား အပေါ့ အပါးသွားပြီး ကိုကို့ ဆီ ပြန်လာတော့ ကိုကို နိုးနေတာ”
“အင်း ကိုကို လည်း မောင်တိုး နဲ့ အရက်သောက်ရင်း များသွားလို့ အိပ်ပျော် သွားတာ၊ ခု မှ အာခြောက်ပြီး ရေငတ် လို့ နိုးလာတာ”
“ညီမလေး ရေသန့်ဗူး သွားယူပေးမယ်လေ”
“အာရပါတယ် ကိုကို ပဲ သွားယူလိုက်ပါမယ်”
ကျနော်လည်း အခန်းထဲ က ထွက်လာပြီး မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာတော့ ညီမလေး က အနောက်က လိုက်လာခဲ့ တယ်။ ကျနော် ရေခဲသေတ္တာထဲက သောက်ရေဘူးတဘူးထုတ်သောက်လိုက်ပြီးတော့ ညီမလေး မျက်နှာ ပြုံးစေ့စေ့ ကို တွေ့ရတယ်။
“ညည်းက ဘာပြုံးနေတာလဲ”
“ဟိုလေ မမမြတ် တို့ ကို ကိုကို သွားမချောင်းချင်ဘူးလား၊ ခုလောက် ဆို နိုးရင် နိုးလောက်ပြီ ခစ်”
“ဟာ ဒီကောင်မလေး ဟာလေ”
“လာပါ ကိုကို ရဲ့ အချိန်ကို အကျိုးရှိရှိ သုံးရအောင်ပါ”
ညီမလေး က ကျနော့် လက်ကို အတင်းဆွဲပြီး ခိုင်မြတ်သူ တို့ အိပ်နေတဲ့ အခန်းဘက်ကို ဆွဲခေါ်သွားတယ်။ အိပ်ရာက နိုးကတည်းက သွားချင်နေတဲ့ ကျနော် က မလိုက်ချင်သလိုလို နဲ့ လိုက်သွားခဲ့တော့ တာပေါ့။ အခန်းဝ နားရောက်တော့ တံခါး က လက်နှစ်လုံး လောက်ကို ဟနေတယ်၊ မောင်တိုး က ကျနော် ချောင်းကြည့်ချင်မှန်း သိလို့ တမင် ဟထားခဲ့တာ ဖြစ်မှာပါ။ ညီမလေး က တံခါးနား လေးငါးပေလောက် အကွာကျတော့ ကျနော့် ကို ခေါင်းလှည့်ကြည့်ပြီး သူ့ နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညိုးကန့်လန့် ထောင်ပြီး အသံမထွက်နဲ့ လို့ အမူအရာ ပြတယ်။ ကျနော်လည်း ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်တယ်။ ညီမလေး က အခန်းတံခါးနားကို ခြေဖျားထောက် ပြီး တလှမ်းချင်း သွားနေတယ်။ ကျနော် ဘာရယ်မဟုတ် ညီမလေး ကိုယ်လုံး နောက်ပိုင်းလေးကို ငေးကြည့်လိုက်မိတယ်။
ညီမလေး က ကားဂိတ်က ပြန်လာတဲ့ အဝတ်အစား မလဲရသေးဘူး။ အပေါ် က ခါးတို ဘလော့ အဖြူပေါ် မှာ ကော်ဖီရောင် အပွင့်လေး တွေ နဲ့ လက်စက ကို ဝတ်ထားပြီး အောက်က စကဒ် ထမီ နို့များများ ရောထားတဲ့ ကော်ဖီရောင် ဆွဲဆန့်သား ပါးပါးလေးကို ဝတ်ထားတယ်။ ညီမလေး က ခိုင်မြတ်သူ လိုမျိုး အကိတ်ကြီး မဟုတ် ပေမဲ့ တင်လေး က လုံးဖွံ့ ပြီး အနောက်ဖက်ကို နည်းနည်းလေး ကော့ နေတယ်။ စကဒ်ထမီ ရဲ့ ဒေါက် ကလေး တွေက တင်ပါးလုံး အကော့ အဖွံ့ လေးကို ထင်ထင်ရှားရှားလေး ဖြစ်အောင် ပုံဖေါ် ပေးနေသလိုပဲ။ ညီမလေး ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံ ပင်တီ အနားစောင်းလေး က ပေါင်ရင်း မှာ ထမီသားပေါ် က ထင်းနေအောင် မြင်နေ ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူတို့ အခန်းနား မရောက်ခင် မှာကို ကျနော့် လီး က နည်းနည်း မာလာပြီ။
ညီမလေး က အခန်းနားရောက်တော့ သူမ လက်နောက်ပြန်နဲ့ ကျနော့် ကို ခနရပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျနော် က ရပ်လိုက်တော့ ကျနော့် ဖက်ကို ခေါင်းနောက်ပြန်လှည့်ပြီး တိုးတိုးလေး၊
“ကိုကို.. မမမြတ် တို့ နိုးနေကြပြီ၊ ညီမလေး အောက်မှာ ထိုင်ပြီး ချောင်းမယ် ကိုကို အပေါ် ကချောင်း”
ကျနော် လည်း ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကြမ်းမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ပြီး တံခါး ဟအကြားကချောင်းတော့ ကျနော် လည်း ရှေ့တိုးပြီး ညီမလေး ခေါင်းအပေါ် တံခါးကြားကနေ ချောင်း လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ မောင်တိုး တို့ နှစ်ယောက်စလုံး က ကိုယ်လုံးတီး တွေ နဲ့ ကုတင်ပေါ် မှာ ဖက် ရင်းက နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ပြီး နမ်းနေကြတယ်။ မောင်တိုး လက်တွေက ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ် ပေးနေသလို ခိုင်မြတ်သူ လက်က လည်း မောင်တိုး လီးကို ဆုပ်ကိုင် ပြီး ပွတ်သတ်ပေးနေတယ်။ ကြည့်ရတာ နိုးတာနဲ့ ချက်ခြင်း နှစ်ယောက်သား စပြီး လိုးဖို့ တာစူ နေကြတာပဲ ဖြစ်မယ်။
ကျနော့် ခြေသလုံး သ ညီမလေး ကျောနဲ့ ထိမိနေတယ်။ ကျနော် ခြေမကို ကြွပြီး ကော့ ကြည့်လိုက်တာ ညီမလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြား စောက်ဖုတ်ကို ဒဲ့ သွားထိုးမိ လိုက်တာ ညီမလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ညီမလေး က နောက်ပြန်မကြည့် ပဲ ကျနော့် ခြေသလုံးကို ဆွဲဆိတ်လိုက်တယ်။
အခန်းထဲက မောင်တိုး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ ရဲ့ ကစ်ဆင် ကလည်း ပွဲကြမ်းလာတယ်။ မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီးတွေ ကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ် ရင်းက မှ လက်လွှတ်လိုက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အသာဖိချလိုက် တော့ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက မောင်တိုး ဘိုက်နား ရောက်သွားတယ်။ မောင်တိုး က သူ့ ကိုယ်ကို ပက်လက် အနေအထား ပြင်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က မောင်တိုး ကိုယ်ပေါ် မှာ လီးကို မျက်နှာ အပ်လျှက် ဖြစ်သွားတယ်။
အခန်း ၅၉။
ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မောင်တိုး ဘာလိုချင်မှန်း ချက်ခြင်းသိပါတယ်။ မောင်တိုး လီးကြီးကို သူမ လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက် ပေးရင်းက ဒစ်ဖူး ကို သူမ နှုတ်ခမ်း နဲ့ ငုံခဲ လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူ ကြီးတွေက မောင်တိုး လီး ကြီးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး စေ့ လို့ သူမ ခေါင်းကို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် လုပ်ပေးရင်း ပုလွေ စပေးနေတော့ မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ ဆံပင် တွေ ထဲ လက်ထိုးထည့် လို့ ဆုပ်ဖွ ပေးနေပါတယ်။
ကိုယ့် မိန်းမ ကို တခြားလူ တစ်ယောက် က လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာကို ကြည့် နေရတာ ကျနော့် အတွက် ဖီးလ် ပေမဲ့ ညီမလေး ကလည်း ကြည့်နေတာဆိုတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်မိတယ်။ မောင်တိုး က ကုတင်ဘေးက နံရံ ကို မှီပြီး ကုတင်ပေါ် မှာ ကန့်လန့် ဖြတ် ခြေဆင်း ထိုင် နေပြီး ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်ပေါ် ဒူးတုတ် လို့ မောင်တိုး လီးကြီးကို ငုံ့ စုပ်ပေးနေတယ်။ မောင်တိုးက ခိုင်မြတ်သူ ဆံပင်တွေကို သူ့ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို ဆွဲမ လိုက် အောက်ပြန်ချလိုက် လုပ်နေတာ သူ့ လီးနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ် ကို လိုးနေသလို ပဲ။ မောင်တိုး က တံခါး မဟတဟ နေရာလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ ချောင်းကြည့်နေတာကို သတိထားမိတယ်ထင်တယ် ပြုံးပြပြီး အားနေတဲ့ လက်တဖက် နဲ့ လက်မ ထောင်ပြ တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ မမြင်ဘူး။
ညီမလေး က ချောင်းကြည့်နေရာက နေ နောက်ပြန်လှည့်လိုက်တယ်။ သူက ကြမ်းပေါ် မှာ ဒူးတုတ် ထိုင်နေတာ ဆိုတော့ နောက်ပြန်လှည့်လိုက်တာနဲ့ သူ့ မျက်နှာက ကျနော့် လီးနဲ့ တန်းနေတယ်။ သူက ကျနော့် ပုဆိုး ကို ကွင်းလုံး ဆွဲချ ချွတ်လိုက်တယ်. မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးကို သူ့ လက်ကလေး နဲ တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက် ပေးလိုက်ပြီးမှ သူ့ နှုတ်ခမ်းလေး ကို ဟ ပြီး ပါးစပ်ထဲ ငုံ သွင်းလိုက်တယ်။ ဖွဖွလေး စုပ်လိုက် ပြင်းပြင်းလေး စုပ်နဲ့ နဲ့ ညီမလေး ရဲ့ ပုလွေစွမ်း ကလည်း ခေသူ မဟုတ်ပါ။ ကျနော့် ကို ညီမလေး ပုလွေ ပေးတာကို ခံပြီး မောင်တိုး ကို ခိုင်မြတ်သူ ပုလွေ ပေးနေတာ ကို ချောင်းကြည့်နေရတာ ဘယ်လို ကောင်းတဲ့ ဖီလင် မှန်း မသိတော့ ပါဘူးဗျာ။ ခနတာလောက် ခိုင်မြတ်သူ ဘက်ကို မကြည့်မိတော့ ပဲ ညီမလေး ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ် ကို လိုးပေးနေမိတယ်။ ကျနော့် လီးက မတရားတင်းမာလာပြီး လရည် ပန်းထွက် ပြီး ပြီးချင်လာတော့ မှ စိတ်ကို ထိန်း ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ချောင်းလိုက်တော့ မောင်တိုး က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ် တင်ထမ်းလို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးနေပြီ။ ကျနော် လည်း ညီမလေး ပါးစပ် ကို အတင်း လိုး နေမိလို့ ညီမလေး က ကျနော့် ပေါင်ခြံ ကို သူ့ လက်နဲ့ တွန်းထားတယ်။ ကျနော့် လီးကို လည်း မနာတနာလေး ကိုက်လိုက်တော့ ကျနော် လည်း ဘယ်လို မှ ထိန်းမထားနိုင်တော့ ပဲ လရည်တွေ ညီမလေး ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထွက် ကျကုန်တော့ တယ်။ အခန်းထဲ မှာတော့ မောင်တိုး က အရှိန်ကောင်းကောင်း နဲ့ တဖန်းဖန်း မြည်အောင်ကို လိုးနေတုန်းပဲဗျာ။ ခိုင်မြတ်သူ ဆီက ငြီးသံ ကလည်း သူမ ကောင်းနေပြီ ဆိုရင် ထွက်လေ့ ရှိတဲ့ အသံ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ အိမ်ထဲ မှာ ရှိနေ တယ်ဆိုတာတောင် ဂရု မစိုက်တော့ ပဲ နဲ့ အကျယ်ကြိးကို အော်ဟစ် ငြီးနေတော့တာပဲ။
နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ပြီးသွားတယ်ထင်တယ် တအားအော် လိုက်ပြီး မောင်တိုး ကို အတင်း လှမ်းဆွဲ ဖက်နေ တယ်။ မောင်တိုး ကမပြီးသေးဘူးထင်တယ်။ ခုန လိုတော့ တအား မဆောင့် တော့ ပဲ နဲ့ လီးကို ဖြည်းဖြည်း ချင်း အသွင်း အထုတ်နဲ့ ဇိမ်ခံ လိုးနေတယ်။ အဲလို စတန်မနာ ကောင်းကောင်း လိုးနိုင်တာကြောင့်လည်း ခိုင်မြတ်သူ စွဲနေတာ ဖြစ်မှာပဲလို့ သဘောပေါက် လိုက်တယ်။ တကယ်က ဦးသာဒင် နဲ့ ကတည်း က အဲလို သဘောပေါက် ပြီးနေပါပြီလေ။
ညီမလေး ကလည်း အခန်းထဲ လှမ်းကြည့်ပြီး သဘောပေါက် တယ်ထင်တယ်။ မတ်တပ်ထရပ် ပြီး ကျနော့် လက်ကို ဆွဲလို့ သူမ အိပ်တဲ့ အခန်းဖက်ကို ဆွဲခေါ် သွားတော့ တယ်။
ညီမလေး အခန်းထဲ က ကုတင်ပေါ် မှာ ကျနော်ပက်လက် လှန်လှဲလိုက်တော့ ညီမလေး က ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ် သူမ ပါးလေး အပ်ပြီး အိပ်လာတယ်။ ကျနော်လည်း သူမ ကျောလေးကို ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။
“ညီမလေး ကိုကို့ ကို အထင်သေးသွား ပလား”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကို ရဲ့”
“အခု ကိုကို့ မယား က ကိုကို့ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်ကို အားရပါးရ အလိုးခံနေတာကို ကိုကို ဘာမှ မပြောတာကိုလေ”
“ဒါများ ကိုကို ကလည်း ညီမလေး ယောက်ျား လည်း အဲလို ပဲဟာ၊ ညီမလေး က မှ ပိုတောင် ဆိုးသေး။ တခါ က ဆို လူနှစ်ယောက် က ညီမလေး ကို တပြိုင်ထဲ လိုးနေတာ တူးအင်ဝမ်း ဆွဲတာ။ ကိုကောင်းထက်ဝင်း က အခန်းဝ ကပဲချောင်း ကြည့်နေ ရတာ၊ ခစ်ခစ်”
“ဟင် ဟုတ်လား ညီမလေး ကို သူ့ မိတ်ဆွေတွေ နဲ့ လွတ်ပေးတာလား”
“ဘယ်ကလာ၊ ညီမလေး တို့ ငပလီ သွား တုန်းက။ ညီမလေး က အဲဒီနားက ကမ်းစပ် က တံငါသည် ဦးလေး ကြီး နှစ်ယောက်ကို သွားကြူ ပြီး ဘန်ဂလို ခေါ်လာ ခဲ့တာ။ ဦးလေး ကြီးတွေ က အသက် ၅၀ နီးပါး ၊ နေလောင် ထားလို့ အသားတွေ က ညိုမောင်းနေတာ။ ဒါပေမဲ့ မိုးထဲလေထဲ အလုပ်လုပ်နေတာ ဆိုတော့ အရမ်းသန်တာ။ သူတို့ နှစ်ယောက် ပေါင်း ပြီး ညီမလေးကို လိုးတာ တနေကုန်တော့ ညီမလေး မျှော့ ကျန်ခဲ့တယ်။ ညဖက် ကိုကောင်းထက်ဝင်း ကိုတောင် ပေးမလိုး နိုင်တော့ ဘူး။ သူ ညီမလေး ကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းပဲထုရရှာတာ အဟီး”
“အာ ညီမလေး က လည်း တော်တော် ဆိုးတာပါလား”
“ကိုကို က ဆိုးတယ်ထင်တာလား၊ ညီမလေး ယောက်ျားကတော့ သဘောကျလွန်းလို့၊ အပြင်က နေ ဖုံးနဲ့ ဗီဒီယို ရိုက်ထားပြီး အဲဒါ ကို ပြန်ပြန်ကြည့်၊ ရင် ဖီးအရမ်းတက်တယ် ဆိုပဲ၊ ညီမလေး ကလည်း အရမ်းကောင်းတာလေ အဲတုန်းက”
“အင်း”
ကျနော့် စိတ်အတွေး ထဲမှာတော့ ခိုင်မြတ်သူ ကို လူစိမ်း နှစ်ယောက်က တူးအင်ဝမ်း လိုးနေကြတာ ကို မြင်ယောင်လိုက်မိရင်း လီးက မာလာခဲ့ပါတယ်။
“ဟောတော့ ကိုကို က မမမြတ် ကို တူးအင်ဝမ်း အလိုးခံ နေတယ်လို့ သွားတွေးမိပြီထင်တယ် ခစ်ခစ်၊ ကိုကို့ဟာ က ပြန်မာလာပြီ”
ညီမလေး က ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ် ပါးကပ် မှောက်အိပ်နေပြီး သူမ ပေါင်တလုံးက ကျနော့် ပေါင်ခြံပေါ် ခွတင်ထားတာမို့ ကျနော့် လီးမာလာတော့ သူ့ ပေါင်ကို တိုးမိနေတာ ချက်ခြင်း သတိထားမိသွား တယ်။
“ဟာကွာ ညီမလေးကလဲ”
“ကိုကို ကလည်း ဒီလူ နဲ့ ဒီလူ ကို ရှက်နေပြန်ပါပြီ။ ကိုကို စိတ်ထဲ ဘယ်သူတွေ နဲ့ မမမြတ်ကို ပုံဖေါ်နေလဲ ၊ ကိုမောင်တိုး နဲ့ ဦးသာဒင်လား။ ဦးသာဒင်နဲ့ ကိုကောင်းထက်ဝင်းလား။ သုံးယောက်စလုံး နဲ့လား ခိခိ”
ကျနော့် လက်တွေက ညီမလေး ရင်သား တွေကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်မိတယ်။ လီးကလည်း တဆတ်ဆတ် တုံလာ တယ်။
“အား နာတယ် ကိုကို အရမ်း မညှစ်နဲ့လေ”
ကျနော် ညီမလေး ကို ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို ဆွဲတင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေး တွေ စုပ်နမ်း လိုက်တယ် လက်ကလည်း ညီမလေး တင်ပါးကြီးတွေကို ထဘီပေါ် ကပဲ အုပ်ကိုင် ပြီး ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေး ကလည်း ကျနော့် ကို အနမ်း တွေ နဲ့ ပြန်တုံ့ ပြန်တယ်။ ညီမလေး က ကျနော့် ပေါင်ပေါ် တက်ခွလာတော့ ကျနော်လည်း သူ့ ထဘီကို ခါးအထိ ဆွဲလှန်တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် ပုဆိုး ကလည်း ပြေပြီးတော့ လီးက ငုတ်တုတ်ထထောင် နေပြီ။
ညီမလေး က ကျနော့် ကိုယ်ပေါ် မှာ မြင်းစီး သလို တက်ပြီး လိုးတော့ ကျနော် လည်း အောက်က နေ ကော့ ကော့ ပေးနေမိတယ်။ နဂို ကလည်း ခိုင်မြတ်သူ ကို သရီးအင်ဝမ်း နဲ့ လုပ် နေတာ တွေးပြီး ဖီး က အရမ်း တက်နေတာ ရယ်၊ ကျနော် ကိုယ်တိုင် က အကြာကြီး မထိန်းနိုင်တာရယ် ကြောင့် ခနလေး နဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက် ပြီး ပြီးသွား ခဲ့ရပါတယ်။ ညီမလေး က ပြီးပုံ မရပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် လီးက ပျော့ သွားတာကြောင့် သူ ကျနော့် ကိုယ်ပေါ် မှောက်လျှက် အိပ်ချလိုက်ပါတယ်။
“ဆောရီး ညီမလေးရယ်၊ ကိုကို မထိန်းနိုင်လိုက်ဘူး”
“ရတယ် ကိုကို စိတ်ထဲ မထားပါနဲ့ ၊ ညီမလေး က ကိုကို့ ကို ဆက်ခ် အတွက် ချစ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုကို့ ကို အကို တယောက် အနေနဲ့ ချစ်တာပါ”
“ကိုကို အဲလို စတန်မနာ မကောင်းလို့ မြတ်လည်း သူများ နဲ့ ဖြစ်ရတာ ထင်ပါတယ်နော်”
“အင်း မမမြတ် ကို ညီမလေး အပြစ်မတင်ပါဘူး။ ကိုကို ကိုယ်တိုင် ကလည်း ကပ်ကိုးဖီးလ် ရှိနေတာပဲဟာ နှစ်ဦး ကောင်းဖို့ ဖြစ်လာတာ ပေါ့။ ကိုကို ညီမလေး တူလေးကို သွားခေါ် လိုက်ဦးမယ်နော် သူများအိမ်မှာ သိပ်ကြာ နေပြီ”
“အင်းအင်း”
ကျနော် လည်း ပင်ပန်းသွားတာနဲ့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲ အိပ်ပျော် သွားပါတော့ တယ်။
………………………………….
နိုးလာတော့ ညဘက်တောင် ရောက်နေပါပြီ။ ညီမလေး နဲ့ သားလေး က ဧည့်ခန်းမှာ ဆော့ နေပြီး ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ မီးဖိုထဲ မှာ ညနေစာ ပြင်ဆင်နေပါတယ်။
“မောင်တိုး ရော မြတ်”
“ဟော မောင်နိုးလာပြီ ၊ ကိုမောင်ဆိုး တော့ ပြန်သွားပြီ။ ခိခိ။ မောင့် ကို နှုတ်ဆက်မလို့ ရှာသေးတယ်။ ညီမလေး အခန်းထဲ မောင် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် နေတာနဲ့ အိပ်ပါစေ တော့ ဆိုပြီး ပြန်သွားတာ”
“အင်းအင်း၊ မြတ်ရော မအိပ်ဘူးလား”
“အင်း တရေးတော့ အိပ်လိုက်ပါတယ် မောင်ရဲ့ ၊ ဘိုက်ဆာပလား ခနနေရင် ရတော့ မှာ ရေမိုးချိုးလိုက်အုံး”
“အိုကေ”
အခု ကျတော့ လည်း ခိုင်မြတ်သူ က ဘာမှ မဖြစ်သလို ၊ ပုံမှန် အိမ်ရှင်မ တစ်ယောက်လို ပါပဲလား။ အိမ်နေရင်း ဂါဝန် အရှည်ကြီး နဲ့ မိသားစု စားဖို့ ပြင်ဆင်နေတာ။ အဲလို လေး သာဆို ငါတို့ အိမ်ထောင်ရေးက ပုံမှန် ဖြစ်နေမှာ မဟုတ်လားလို့ ၊ ဒါဆိုရင်ရော ကျနော် က ကျေနပ် နေမှာလား ဆိုတာလည်း မသိနိုင်ပါဘူးလေ။ ဟု တွေးရင်း ရေချိုးခန်း ဆီ ထွက်လာခဲ့ ပါတော့ တယ်။
အခန်း ၆၀။
ညနေစာ စားကြတော့ ထမင်းဝိုင်း မှာ ညီမလေး က သူမ ယောက်ျား ကောင်းထက်ဝင်း ပြန်လာတော့ မယ်လို့ ပြောတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ပြုံးပြီး ကြည့်နေတယ်။ ကျနော် က စန္ဒာ့ ကို ၊
“အော် ဒါဆို ညီမလေး ဘယ်တော့ အိမ်ပြန်မှာလဲ ”
“မနက်ဖြန်ပြန်မယ် ကိုကို”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို တချက် အကဲခပ်လိုက်ရင်း က၊
“စန္ဒာ အဲဒါဆို ဒီမှာ နောက်ဆုံး ညပေါ့ နော်၊ တို့ နဲ့ ပြောထားတာ ဘယ်လို လဲ အဆင်ပြေ မလား”
စန္ဒာ့ မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားသည်။ ကျနော် က စန္ဒာဘာများ ပြောမလဲ လို့ စောင့်ကြည့်နေမိသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘာတွေ များ ပြောထားကြတာလဲ။ စန္ဒာက ကျနော် နှင့် မျက်လုံးချင်း မဆုံ မိအောင် ရှောင်နေသည်။
“အာ မမမြတ် ကလဲ၊ ကိုကို့ ရှေ့မှာ”
စန္ဒာက လေသံ တိုးတိုးလေးဖြင့်ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံး လိုက်ပြီးတော့။
“အိုကေ သဘောပေါက် ပြီ၊ မမမြတ် တာဝန်ထားလိုက် အိုကေ”
“ဘာတွေ လည်းကွာ မင်းတို့ က တီးတိုးတီးတိုးနဲ့”
“ကိုကို ခနနေ နောက် မှ မြတ် ရှင်းပြမယ်”
ညနေစာ စားသောက် ပြီးတော့ ညီမလေး က ပုဂံခွက်ယောက် တွေ သိမ်းဆည်းပြီး ရေမိုးချိုး ဖို့ ပြင်နေသည်။ ဧည့်ခန်းထဲ တွင် သား နှင့် ကျနော် က ဆော့ နေစဥ် ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နား ကပ်ထိုင်ပြီး ကျနော့် ပါးကို ရွှတ် ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။ ခိုင်မြတ်သူ တစ်ခုခု ကျနော့် ကို ပူဆာတော့ မည် ဆိုတာ ကျနော် သိနေပြီလေ။
“ကို..”
“အင်..”
“ကို ဒီည သားလေး ကို စောင့်ကြည့်ပေးနော်၊ မြတ်နဲ့ စန္ဒာ အပြင် ခန သွားမလို့ ”
“ဘယ်သွား ကြမှာလဲကွာ အရေးထဲ”
“ဒီနား ဟိုနား ပါ ကို ရဲ့ ”
“အင်း ပါ အာ့ ဆိုလည်း သိပ်ည မနက်စေနဲ့ နော် ”
“ဟုတ်ကဲ့ ပါ ကို ကလည်း ညီမလေး စန္ဒာလည်း ပါမှာ ပဲဟာကို”
ညီမလေး စန္ဒာလည်း ရေမိုးချိုးပြီး တော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ နှစ်ယောက် ကျနော့် ကို နှုတ်ဆက် ပြီး ထွက်သွားကြပါတယ်။ သားလေး ကလည်း အိပ်ချင်နေပြီ ဆိုတော့ သူ့ကို ချီလာပြီးအခန်းထဲက သူ့ ပုခက် ထဲ ထည့် ပြီး ချော့ သိပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သားလေး အိပ်ပျော် သွားမှ အိမ်ရှေ့ ပြန်ထွက် ပြီး တီဗီ ရီမုတ် ကိုင်လို့ ဟိုနှိပ် ဒီနှိပ် လုပ်နေလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲ က သိပ်မကျေနပ်ဘူး။ ညီမလေး မနက်ဖြန်ပြန်မယ် ဆိုတာကို ခိုင်မြတ်သူ က တနေရာ သွားဖို့ ခေါ် သွားတယ် ဆိုတော့ ဘယ်လိုနေရာ ဖြစ်မလဲ။ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ လူက မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်လာတယ်။ အခန်းထဲ ကို ပြန်ဝင် ကြည့်လိုက်တော့ သားလေး က အိပ်ပျော် နေတုန်းပဲ သူ ဒီပုံ ဆိုရင် တော့ တော်တော် နဲ့ နိုးမှာ မဟုတ်ပါဘူးလေ လို့ တွေး ပြီး အခန်းပြင် ပြန်ထွက်လာခဲ့ လိုက်တယ်။
ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် စိတ်ထဲ ခု နေတာကို ရှင်းသွားအောင် လုပ်လိုက်မယ် ဆိုပြီး အိမ်နောက်ဖေး တံခါးက နေ ကျနော် ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကျနော့် ခြေလှမ်းတွေ က ဦးသာဒင် အိမ်နောက်ဖေး ကို အလိုလို ရောက်သွားတယ်။ သူ့ နောက်ဖေး တံခါးကို ဖွင့်ထားတတ် တာရယ်။ သူ့ အိပ်ခန်းကို ချောင်းလို့ ရမဲ့ စတိုခန်း ရယ်က ကျနော် သွား ခဲ့ ဖူး တာမို့ တခါတည်း တန်းဝင် သွား လိုက်တယ်။ အခန်းထဲ ရောက်လို့ နံရံ ပေါက် တွေ ထဲက ချောင်းကြည့်လိုက် တော့ တွေ့ ပါပြီဗျာ၊ သူတို့ နှစ်ယောက် နဲ့ ဦးသာဒင်။
သုံးယောက် စလုံး ကိုယ်လုံးတီး နဲ့။ ‘မြန်လှခြေလား။ ဦးသာဒင် က ကုတင်စောင်းမှာ မတ်တပ်ရပ်လို့ ၊ ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်လှန် လှဲနေတာက ညီမလေး။ ညီမလေး ပေါင် နှစ်လုံး ကြား မှာ ခေါင်းငုံ့ အလုပ်ရှုတ် နေတာက ခိုင်မြတ်သူ။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဘာသာသူ ကုံးချင်တာကို ဘာလို့ ညီမလေးကို ဆွဲခေါ် သွားရတာလဲ ၊ ကျနော် ရုတ်တရက် ဒေါပွ သွားပေမဲ့ မြင်ကွင်း က ကျနော့် လီးကို တောင်လာစေတယ်။
ညီမလေး က ကုတင်စောင်းမှာ ခေါင်းကို နောက်လှန်ထားပြီး ဦးသာဒင် လီးကြီးကို စုပ်နေတာ။ အဲလို ပုံ မျိုး က လည်ချောင်း နဲ့ လီး တဖြောင့်ထည်း တန်းနေလို့ ဒိသရုပ် လုပ်တဲ့ အခါ လုပ်ကြတဲ့ ပုံစံ မျိုး။ ခိုင်မြတ်သူ က ညီမလေး ပေါင် နှစ်လုံးကြား မှာ ခေါင်းငုံ့ ပြီး ညီမလေး စောက်ဖုတ်ကို လျှက်နေတယ်။ လက်တဖက် ကလည်း ညီမလေး စောက်စေ့ ကို ပွတ်နေပုံ ရတယ်။ ညီမလေး ဖင်လေး မွေ့ယာ ကတောင် မြှောက်မြှောက်တက်လာ တာတွေ့ နေရတယ်။ ညီမလေး လက်နှစ်ဖက်က လည်း ဦးသာဒင် ပေါင်နှစ်လုံး ကို လက်မြောက်ပြီးကိုင်ထား တယ်။ ဦးသာဒင် ကတော့ သူ့ လီးကြီးကို ညီမလေး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့် အသွင်းအထုတ် လုပ်နေရင်း က ညီမလေး ရဲ့ နို့တွေကို သူ့ လက်ဖဝါးကြီး တွေ နဲ့ အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ် နေတယ်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ နင့် ယောက်ျား ညီမလေး က ပုလွေ အတော်ကောင်းတာပဲ။ နို့လေး တွေ ကလည်း အတော်ပဲ နင့် လို အလုံးကြီးကြီး တွေ မဟုတ်ဘူး။ ချစ်စရာလေး ဟဟ”
ခိုင်မြတ်သူ ရော ညီမလေး ရော က ပါးစပ်မအားကြလို့ ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ဘူး။ ခု လို လုပ်နေတာ ဘယ်ကတည်း ကလည်း မသိဘူး ဦးသာဒင် က သူ့ လီးကြီးကို ညီမလေး ပါးစပ်ထဲက ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။
“ပုလွေ ကောင်းတာတော့ သိပြီ၊ စောက်ဖုတ်လေး လိုးကြည့်ရအောင် နင် အဆင်သင့် ပြင်ပေးထားတယ် မလား၊ ငါ့လီး အဝင်အထွက် ကောင်းအောင်”
ခိုင်မြတ်သူ က အခု မှ ညီမလေး စောက်ဖုတ် ကနေ ပါးစပ် ခွာလိုက်ပြီး၊
“ဦးဒင် က လည်း လောလိုက်တာ တညလုံး အချိန် ရှိပါသေးတယ်”
“အမလေးတည နဲ့ လောက်တောင် လောက်မှာ မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ ကဲကဲ လေးဘက်ထောက် ပေး ခွေးလိုးလိုး မယ်။ နင့် မရီး ကို စောက်ဖုတ် လျှက် ပေးလိုက်ဦး တလှည့် ”
အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံး ကလည်း ပြောစရာ မလိုအောင်ကို အလိုက်သိလိုက်တာ။ ညီမလေး က ကုတင်ပေါ် မှာ လေးဘက်ထောက်ကုံး ပေးသလို ခိုင်မြတ်သူ က ခြေဆင်းပေါင်ဖြဲ ပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်း ကို ကျောမှီထိုင် လိုက်တယ်။ ညီမလေး မျက်နှာ က ခိုင်မြတ်သူ ပေါ်ခွဆုံ ကြားကို အပ်လိုက်ချိန်၊ ဦးသာဒင် လီးကြီးက ညီမလေး စောက်ဖုတ်ကို အနောက် ကနေ တိုးဝင်သွားတယ်။
“အွင်းးးးးး အင်းးးးးး မွူးးးးးးးး”
ညီမလေး ညီးညူသံ က ပါးစပ် နဲ့ စောက်ဖုတ်ကပ် နေတော့ ဗလုံး ဗထွေး ထွက်လာတယ်။
“အားးး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေး စေးကျပ် နေတာပဲ ဒါတောင် စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေလို့၊ နင့် ယောက်ျား လည်း ဟိန်းဇော်ထူး လီးလောက်ပဲလား ဟားဟား၊ အိုး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေး အထဲမှာ လည်း နူးအိ နေတာပဲ ရှီးးးးးးးးးးးး”
ဦးသာဒင် ရဲ့ ဧရာမ လီးတုတ်တုတ်ကြီး က ညီမလေး စောက်ဖုတ်ထဲကို တအိအိ နဲ့ ဝင်သွားတယ်။ ဦးသာဒင် အရင်က ခိုင်မြတ်သူ ကို လိုးခဲ့သလိုပဲ အစပိုင်း မှာ မှန်မှန်လေး အဝင်အထွက် လုပ်နေရာက နေ အရှိန်ရလာတော့ တဖန်းဖန်း နဲ့ နေအောင်ကို ဆောင့် လိုးတော့ တာပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ညီမလေး ကို အားရ ပါးရ ဆောင့်လိုး နေတာကို သေခြာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ပေးနေတဲ့ ညီမလေး ခေါင်းကို လည်း ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။
“ဖွတ်…ဖတ်…ဖတ်…ပလွတ်…ဖုတ်”
“ရှီးးးးးးးးးးးးး အားးးး ကောင်းးးးး လိုက်တာ ကျွတ်စ်…..”
ဦးသာဒင် ညီမလေး ကို လိုးနေတာ ကြည့်ရင်း က ကျနော် လည်း ကိုယ့်လီးကိုယ် ဆုပ်ကိုင် ပြီး ထုနေမိပြီလေ။ ညီမလေး ကိုယ်လုံးလေး လူးခါ နေတာကို ကြည့်လိုက်ရင် ညီမလေး လည်း ဘယ်လောက် ကောင်းနေပြီလဲ ဆိုတာ ခန့်မှန်းလို့ ရတယ်။
“အိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးး ကောင်းတယ်ဟ၊ စောက်ဖုတ်လေး က စုပ်ပေးနေသလိုပဲ အီးးးးးးးးးးးး”
ညီမလေး ပြီးသွားပုံ ရတယ်။ ဦးသာဒင် က သူ့ လီးကို ညီမလေး စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံး ထိ ဝင်အောင် ထည့် ၊ သူ့ ပေါင်ခြံ နဲ့ ညီမလေး ဖင်လုံး ကို ဖိကပ် ပြီး ငြိမ်လို့ ဇိမ်ခံ နေတယ်။ သူတော့ ပြီးပုံ မရသေးဘူး။ တော်တော် တော့ ထိန်းနိုင်တဲ့ ဘဲကြီးပဲ လို့ ချီးကျူး လိုက်မိတယ်။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ သူ့ လီးကြီး ကို ညီမလေး စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ညီမလေး စောက်ရည်တွေ ရွဲစို နေတဲ့ လီးတန်ကြီးက အကြောပြိုင်းပြိုင်း မာတောင်လျှက် ပဲထွက်လာခဲ့တယ်။ ညီမလေး လည်း လေးဘက် ကနေ အိပ်ယာပေါ် ဘေးတိုက် လှဲချ ပြီး အသက်ဝ အောင် ရူနေတော့ တယ်။
ဦးသာဒင် က ဒူးထောက်လျက်က နေ ခိုင်မြတ်သူ ကို လှမ်းကြည့် ပြီး။
“ဟဲ့ ကောင်မ လာလေ၊ နင့် လင်ညီမ စောက်ရည်တွေ ပေနေတဲ့ ငါ့ လီးကို လာစုပ်ပေးစမ်း”
ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်ခေါင်းရင်း ကို နောက်မှီထိုင်နေရာက လေးဘက်ထောက်လို့ ဦးသာဒင် နား တွားတွား သွားလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် လီးတန်ကြီးကို ခွေးသားလေး တွေ သူ့ အမေ နို့ မော့ စို့ သလိုပဲ ငုံခဲ စုပ်လိုက်တယ်၊ နောက်လျှာ အပြားလိုက်နဲ့ လီးတန်ကြီး တစ်လျှောက်ကို လျှက် ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးတယ်၊ နောက်တော့ လီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက် ထည့် ပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဂွင်းတိုက် သလို လုပ်ပေးတယ်။ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ် ကို စောက်ဖုတ် လိုးသလို လိုးနေတော့ တယ်။
ကျနော် လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထုနေတဲ့ ကျနော့် လီး က လည်း ကျင်ကနဲ့ ဖြစ်သွား ပြီး လရည် တွေ ပန်းထွက် ကုန်တော့ တယ်။ ကျနော် လုံခြည်နဲ့ တောင် ခံဖို့ မကျိုးစား တော့ ဘူး ၊ ဦးသာဒင် စတိုခန်း နံရံ ကိုပဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ တယ်။
