ဆောင်းလေပမာညီ (အပိုင်း ၂)

ို သူ့ အိပ်ယာပုခက် ထဲ ထည့် လိုက်ပြီး တော့ မိန်းမ အနား လာလိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ် မှာ ဒူးထောင် ပေါင်ကား နဲ့ ပက်လက်လှဲလို့ သူ့ ရီးစား နဲ့ စကားပြောနေတဲ့ မိန်းမ ကို သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ အနားကနေ ဆွဲမ ပြီး ဘိုက်အထိ လှန်လိုက်တယ်၊ မိန်းမ က ကျနော့်ကို ပြောင်ချော်ချော် မျက်နှာပေး နဲ့ ကြည့်ရင်းက ဖုံးဆက်ပြောနေတယ်။ ကျ‌နော်က သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခေါင်းငုံ့ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ စောက်ဖုတ် တခုလုံးက စိုရွဲနေတယ်၊ အရည်က ဖင်ကြားတောင် စိမ့်ကျ နေပြီ၊ ကျနော်က အဲဒီ စောက်ရည် ကြည်ကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးပြီး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်၊ စောက်ဖုတ်နူတ်ခန်းသား တွေကို လက်ချောင်းနဲ့ ကျနော် ဆော့ ကစားတော့ မိန်းမ ပါးစပ်က ငြီးသံ ထွက်မှာစိုးလို့ ထင်ရဲ့ သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ ပိတ်ထားလိုက်သေးတယ်။ ကျနော်က သူ့စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ကို ငုံ့ နမ်းလိုက်ပြီး လျှာဖျားလေး နဲ့ အကွဲကြောင်းတလျှောက် လျှက်ပေးလိုက်တယ်။ မိန်းမ ဖင်ကြီး ကော့ တက်လာတယ်။ မိန်းမ က ကျနော့် ကို ခေါင်းယမ်းပြပြီး အပြင်မှာ ဦးသာဒင် ကြီး ကို သွား ဧည့် ခံဖို့ လက်နဲ့ အချက်ပြလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ သူလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖုံးပြောလို့ ရအောင် ဆိုပြီး ကျနော် ဧည့်ခန်းကို ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ တနုံ့နုံ့ ဖြစ်နေရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် အနေအေးတဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မ ကနေ ဟော့ဝိုက် ခေါ်တဲ့ ဟတ္တနီ မယား တယောက် အဖြစ်ကို ရောက်နေပြီ။ နောင်ကျရင် တော့ ကျနော့် ညီမလေး ကလည်း သူ့ ယောက်ျားက သူ့ ယောင်းမ နဲ့ ဖြစ်ပျက်နေတာ သိသွားရင် ဘယ်လို များ နေမှာလဲ၊ ကျနော့် ကို  သူ့ ယောက်ျား ကြောင့်  မုန်းတီး သွားတော့ မှာလား။

ကျနော် ဧည့်ခန်းမှာ ဦးသာဒင် ကြီးနဲ့ စကားပြောနေစဥ် ပဲ ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးပြောပြီး သွားလို့ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ခနနေတော့ စကားပြောရင်း နဲ့ နေ့ခင်းဘက် ရုပ်ရှင် သွားကြည့်ကြရအောင် ဆိုပြီး စကားစ မိလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင်က သူ့ အိမ်ပြန်ပြီး အဝတ်အစား လဲလိုက်မယ် ပြင်ဆင်ပြီးတာနဲ့ သူပြန်လာခဲ့မယ်လို့ ပြောပြီး ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း ရေမိုးချိုး ပြီး မုတ်ဆိတ်ရိပ် ဘာရိပ် လုပ် တယ်၊ အချိန်တော့ နည်းနည်း ကြာသွားတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲမှာ အဝတ်အစား လဲဖို့ လုပ်နေတုန်း မီးဖိုဖက်မှာ ခိုင်မြတ်သူ စကားပြောနေသံ ကြားရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဘယ်သူနဲ့ များ ပြောနေတာပါလိမ့် ဆိုပြီး မီးဖိုဖက်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး အသံကြားတာနဲ့ ကျနော်လည်း အခန်းထောင့် ကပဲ ချောင်းကြည့်လိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်နဲ့ သူနဲ့ ကို မိဘတွေ စီစဥ် ပေးလို့ ညားခဲ့ ကြတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်း ကို ပြောပြနေတာ။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး က အပြင်ထွက်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေကြပြီ၊  ဦးသာဒင်ကြီးလည်း ရှပ်အင်္ကျီ အသစ်နဲ့ ပုဆိုးအသစ် နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ပဲ ဟောရှော့ ဖြစ်နေတယ်ဝတ်ထားတာ၊ အပေါ် က ရွှေအိုရောင် အသားအိအိ ဂျိုင်းပြတ် ကိုယ်ကျပ် ဘလောက်စ် ကိုဝတ်ထားတယ်။ ဘလောက်စ်က ပုခုံးမှာ ကြိုးသိုင်းချီထားတယ်၊ လည်ဟိုက်ကလည်း ရင်နှစ်မွှာကို တဝက်လောက် နီးပါး မြင်နိုင်တယ်။ ဟိုက် အောက်က လည်း ဘရာ မဝတ်ထားဘူး။ နို့သီးခေါင်းတွေက ထင်းနေတာပဲ၊ ဆံပင်ခါးလောက်ကိုလည်း ဖါးယားချထားသေးတယ်။ လက်မောင်း အိုးကြီးတွေက ဖွေးနေတာပဲ၊ အောက်က တော့ စကဒ် က အသားပျော့ ပျော့ ရှေ့နဲ့ နောက် အတိုအရှည်မညီပဲ အတွန့်အထပ်လေးတွေ ရှိတဲ့ အောက်ခြေကားကား ဟာမျိုးကို ဝတ်ထားတယ်။ ရှေ့ပိုင်းက ဒူးအောက်ပိုင်းလောက်ပဲ ရှည်ပြီး နောက်ဘက်က ခြေသလုံးလောက်အထိ ရှည်တယ်။ မိန်းမ ကတော့ သူ့ အဘိုးကြီးကို ရှိုးရုံတင်မက ဘူး၊ လမ်းက တခြားလူစိမ်း တွေကိုပါ ရှိုးတော့ မှာပါလား၊ လို့ တွေးမိတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီးက မိန်းမ ကို လှလိုက်တာ လို့ ချီးကျူး နေတယ်။ ကျနော်တောင် ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ် အဲလို အဝတ်အစား နဲ့ မြင်ရတော့ လီးတောင်လာခဲ့ရတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးလည်း သူ့ ပုဆိုးကို မသိမသာ လက်ကလေး နဲ့ ဟိုဖိဒီဖိ လုပ်နေတာတွေ့ရတယ်။

ကျနော်က အခု မှ ရေမိုးချိုးပြီးတဲ့ ပုံနဲ့ မီးဖိုထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ဖက်လှည့်ရင်း သူ့ နိ့ တွေကို ဘလောက်စ် အောက်ကနေ အသာ ပင့် မလိုက်တယ်၊ အပေါ်က အဟိုက်မှာ အကွဲကြောင်းက ပိုနက်သွားတယ်။ ကျနော့် ကိုလည်း မျက်စေ့ မှိတ်ပြလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကျနော်တို့ မီးဖိုခန်းထဲကနေ ဧည့်ခန်းကို ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီးက နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာပေါ် မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျနော်က သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာ မှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလဘက်ရည်ခွက်ယူလာပြီး ကျနော့် ရှေ့မှာ ချပေးရင်း ဦးသာဒင် ရဲ့ ညာဘက်မှာ ထိုင်လိုက်တယ်၊ သူတို့ နှစ်ဘောက် ကိုယ်လုံးချင်းက ထိကပ် သွားတယ်။ တကယ်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း လက်ပြတ်အင်္ကျီ နဲ့၊ ဦးသာဒင်က လည်း ရှပ်အင်္ကျီ လက်တို နဲ့ ဆိုတော့ လက်မောင်းသားချင်း ထိနေကြတာ၊ ကျနော့် လီးက မာသွားတယ်၊ သူတို့ ‌ပေါင်ချင်းကလည်း ဖိကပ်နေတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီးက ခွာတောင် မပေးဘူး ထိပြီး အရသာခံနေလိုက်တာ၊ ကျနော်က မသိချင်ယောင် ဆောင် နေရတယ်။ ဦးသာဒင် က သတင်းစာကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ကျနော်တို့ သွားကြည့်မယ့် ရုပ်ရှင်ရဲ့ အချိန် တွေကို လိုက်ရှာနေတယ်။ အဲဒီမှာ ဦးသာဒင် က ကျနော်တို့ ရပ်ကွက်နား မှာ အစိုးရ က လုပ်မဲ့ ပရောဂျက်တခု နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ သတင်းကို တွေ့လို့ ဖတ်ပြလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း စိတ်ဝင်တစား ဘယ်မှာလဲ လို့ မေးရင်းက သတင်းစာကို ငုံ့ကြည့်တယ်။ ဦးသာဒင်က လည်း သတင်းစာ အောက်ဖက်ပိုင်းကို မေးငေါ့ ပြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက သိသိသာသာ ပဲ ငုံ့ပြီး ကြည့်တော့ သူ့ နို့တွေက ဦးသာဒင် လက်မောင်း ကို ဖိကပ်ထားတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက လည်း လက်ကို မရုတ်ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူက သတင်းစာကို ငုံ့ကြည့်တာကလည်း ဦးသာဒင် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေသလိုပဲ၊ ရှေ့တည့်တည့်ထိုင်နေတဲ့ ကျနော်တောင် ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ က သတင်းစာ နဲ့ ကွယ်နေလို့ မမြင်ရတော့ ဘူး။ ကြည့်ရတာ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ နို့တွေနဲ့ ဦးသာဒင်ကြီး လက်မောင်းကို ပွတ်ပေး နေရတာ ပျော်နေသလို ပဲ၊ ဦးသာဒင် ကြီးက လည်း သူ့ လက်ကို နည်းနည်းလေးတောင် နောက်မရွေ့ပေးဘူး။ အဲလိုပုံစံနဲ့ သူတို့ နောက်ထပ် လေးငါးမိနစ်လောက် နေနေကြတယ်။ ကျနော်လည်း သူတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားလို့ ရအောင် ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပစ္စည်းယူစရာတခု ရှိသလိုလို ဘာလိုလို နဲ့ ဧည့်ခန်းကနေထပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော် ထထွက်သွားတဲ့ အချိန်ထိ သူတို့ နှစ်ယောက်က ခုနက ပုံစံ အတိုင်း ပဲ နေနေကြတယ်။

ကျနော် အိပ်ခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆိုဖာပေါ် မှာ တောင့်တောင့် ကြီးတွေ ထိုင်နေကြတယ်။ ကျနော့် ကို မြင်တော့ ခိုင်မြတ်သူက ကြမ်းကို ပဲ ငုံ့ကြည့်နေတယ်။ ဘာမှ လည်း မပြောဘူး။ ဦးသာဒင်ကြီး ကလည်း သတင်းစာကို အကြီးအကျယ် စိတ်ဝင်စားသလို ငုံ့ ဖတ်နေတယ်။ တခုခု တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်ကြား ဖြစ်သွားတာသေခြာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ အဝတ်အစား တွေကို သူ ဟိုဆန့် ဒီဆွဲ လုပ်နေ တယ်။ ဦးသာဒင် ပုဆိုးကတော့ နည်းနည်း ဖရို ဖရဲ ဖြစ်နေသလိုပဲ၊ ကျနော် အိမ်ရှေ့ ခန်းရောက်တော့ ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ထိုင်ရာက ထရပ်ပြီး ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းတောင် ဆိုင်မကြည့်ပဲ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျနော့် နှလုံးခုံ မြန်လာတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးကို ခနနော်လို့ ပြောရင်း ခိုင်မြတ်သူ နောက် အိပ်ခန်းထဲကို လိုက်ဝင်သွားမိတယ်။

“မြတ် ဘာဖြစ်တာလဲ၊ မောင် အိပ်ခန်းထဲ ခနသွားနေတုန်း တခုခု ဖြစ်သွားတာလား”

လို့မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက၊

“မြတ် သူ့ဘေး ဆိုဖါပေါ် မှာ ထိုင်နေကတည်းက မောင် သတိထားမိပြီးသား မဟုတ်ဘူးလား”

“အင်း မြတ် ရင်သား တွေနဲ့ သူ့ လက်မောင်း ကို ဖိကပ်ထားတာတော့ သိတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ မောင် အိပ်ခန်းထဲ ခနဝင်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ဘာတွေ ဖြစ်ကြသေးလဲ၊ မောင်ပြန်ထွက်လာတော့ မြတ်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အမူအယာတွေ ပျက်နေကြတာ”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး၊

“ဆောရီး မောင်၊ မောင့်ကို မတိုင်ပင်ပဲနဲ့ နောက့်တဆင့်တက်လိုက်မိတယ်၊ မြတ်က သတင်းစာ ကို ငုံ့ ဖတ်နေတုန်း သူက မြတ် နို့တွေကို သူ့လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊ မောင့်ဆီက သတင်းစာနဲ့ ကွယ်နေလို့ မမြင်ရဘူး၊ သူ ကလည်း မြတ်က အထာပေးနေတာကို သိနေတယ်လေ၊ သူ့ လက်ဖဝါး က မြတ် နို့သီးခေါင်းတွေ ထောင်မတ်နေ တာကို သူဖီးရတယ်လေ၊ မောင် ထထွက်သွားတော့ သူက မြတ် နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေး နဲ့ ပွတ်သတ်ပေးရင်းက မြတ်မျက်နှာကို ကြည့်နေတယ်။ မြတ်က ဘာမှ မပြောတော့ သူ့ လက်က မြတ် ဘိုက်သား နေရာကို လာပွတ်တယ်၊ မြတ် က သူ့ ကို မငြင်းတဲ့ အပြင် ရင်သားကို ကော့ ပြီးတော့ လည်ဟိုက်ကို သူ့မျက်နှာ နားကော့ ပြပေးလိုက်တယ်၊ သူက မြတ် ပေါင်ပေါ် ကို လက်တင်လိုက်တယ်၊ သူ့ လက်ချောင်းထိပ်တွေက မြတ် ပေါင်အတွင်းသား ကို ကို ထိနေပြီ၊ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မောင်က အခန်းထဲ ကထွက်လာတော့ မြတ်လည်း လန့် သွားတာနဲ့ သူ့ လက်ကို မြတ်ပေါင် ပေါ် ကနေ ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်၊ မြတ်က မောင့် ကို မတိုင်ပင်ထားပဲ သူ့ ကို အဆင့်ကျော် ပြီး ပေး ကိုင် လိုက်သလို ဖြစ်သွားလို့ မြတ် မျက်နှာ မထားတတ် ဘူး ဖြစ်သွားတာ”

“မြတ်ရယ်၊ မောင် ဘယ်လို ပြောရမလဲ တောင် မသိဘူး၊ မောင် မြတ်ကို ယုံပါတယ်၊ အဖြစ်အပျက် တွေက တော့ နည်းနည်း မြန်သလို ဖြစ်နေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မောင့် ကို စိတ်ချလက်ချ ယုံပါကွာ၊ မောင် က မောင့် မိန်းမ ကို အဖိုးကြီး အလိုးခံ မယ် ဆိုတာကိုလည်း သဘောတူထားပြီးပါပြီ၊ မောင် က မြတ်ကို လည်း စိတ်ကြိုက် ဖီးရစေ ချင်ပါတယ်။ မြတ် စိတ်တိုင်းကျရင်ကို မောင် ပျော်နေပါပြီ၊ မင်္ဂလာဦး ညကတည်းက မြတ် က မောင့်ထက်ကို လိင်ကိစ္စ မှာ ပိုပြီး ကျေနပ် အားရမဲ့ မိန်းကလေး ဆိုတာ မောင် သဘောပေါက် ပြီးသားပါ၊ မောင် က မြတ်ကို အစွမ်းကုန် ဖြည့်ဆည်း ပေးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့လည်း ခံစားမိခဲ့ရပါတယ်။ မြတ် က အရမ်း ချောအရမ်းလှ အရမ်းကိတ် ပြီး အိပ်ယာပေါ် မှာလည်း မောင့်ထက် ပို စိတ်အားထက်သန် တာ မောင် သိပါတယ်၊ မောင် မြတ် ကို မြတ်ဘဝ မှာ မြတ်စိတ်ကြိုက် စူးစမ်း ခံစား စေချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြတ် က အမြဲတမ်း မောင့် ရဲ့ မြတ် ပဲ ဖြစ်ရမယ်။ မြတ် တစိမ်းယောက်ျား တယောက် နဲ့ အိပ်ဖို့ ဆိုတာက လည်း မောင့် ဖန်တက်ဆီ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်၊ အခုကတော့ မောင် နဲ့ မြတ် နှစ်ဦးစလုံး ရဲ့ ဖန်တက်စီ ပါပဲ၊ နှစ်ဦးစလုံး ဖီးခံပြီး ပျော်ရွှင် ကြရမှာပါ၊ ဒီနေ့ မြတ် သူနဲ့ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ ပျော်ရွှင်ဖို့ အခွင့်အရေး ရမှာပဲ၊ မြတ် ကြိုက်သလိုသာ လှုပ်ရှားတော့၊ မောင့် အတွက် ဘာမှ တွေးမနေနဲ့တော့ ဟုတ်ပလား”

တကယ်တော့ စိတ်ထဲမှာ ရှိတာက၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကာမစိတ် တအားထန်တဲ့ မိန်းမ တယောက်ဆိုတာ ကျနော်သိပါတယ်၊ ကျနော် လိုးပေးတာလောက် နဲ့ မကျေနပ် အားမရနိုင်ဘူး ဆိုတာလည်း အစထဲက သိပါတယ်လို့ ပြောချင်တာပါ။ အဲလို ပြောလို့ကလည်း ဘယ်ဖြစ်မလဲလေ။ ပြောရင်းနဲ့ ဖီးတက်လာလို့ ကျနော့် မျက်လုံးထဲက မျက်ရည်တစက်နှစ်စက်လောက် ကျသွားတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က အလျှင်အမြန် အနားကပ်လာပြီး ကျနော့် မျက်ရည်တွေကို သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ သုပ်ပေးရင်း၊

“မောင်ရယ်၊ မောင်ခံစား နေရတာရယ်၊ မောင့် ဖီလင်ရယ်ကို မြတ်နားလည်ပါတယ်၊ ဟုတ်တယ် အခု ကတော့ မောင်နဲ့ မြတ်တီု့ နှစ်ယောက်စလုံး ရဲ့ ဖန်တက်ဆီ ဖြစ်နေပါပြီ၊ မြတ်တို့ တော်တော်လည်း လက်လွန်နေကြပြီ၊ အဲတော့ အနည်းဆုံးတော့ မြတ် တခါလောက်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ခံစားလိုက်ကြည့်ချင်ပါပြီ၊ နို့မို့ ဆိုရင် မလုပ်လိုက်ရ တဲ့ စိတ်ကူးယဥ် က စိတ်ထဲ မှာ တနုံ့နုံ့ နဲ့ ဘဝတလျှောက်လုံး ခံစား သွားနေရတော့ မှာ၊ မြတ် က မောင့် ကို အမြဲတန်း ပွင့်လင်းပါတယ်၊ အခု တော့ စိတ်ကူးယဥ်ကနေပြီး လက်တွေ့ ကျကျ ဒီအဖိုးကြီး ရဲ့ အထိအတွေ့ တွေကို ခံစား ချင်စိတ်ပြင်းပျ နေပါပြီ၊ မောင့် ရဲ့ ကပ်ကိုးဖီလင်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တာထက် မြတ်ကလည်း ခံစားချင်စိတ် ပိုနေရပြီ၊ နို့မို့ ဆို မောင်လည်း ဟိုမရောက် ဒီမရောက်၊ မြတ်လည်း ဟိုမရောက် ဒီမရောက် ဟတ်ကော့ ကြီး ဖြစ်နေကြရတော့ မယ်လေ”

“ဟုတ်ပါတယ်မြတ်ရယ်၊ အဲဒါကြောင့် မောင်က မြတ်ကို လုပ်ချင်သလို လုပ်ဖို့ ခွင့်ပေးလိုက်တာပေါ့၊ ခုလို မြတ် မောင့် ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖွင့်ပြောတာကို ပဲ မောင် ပျော် သွားပါပြီ၊ မောင် ကျေနပ်ပြီကွာ”

ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ပြောဆိုပြီးတော့ ကျနော့် ရင်မှာ တကယ်တော့ နာကျင် သလို ဖြစ်ရပါတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ က ဒီအဖိုးကြီးရဲ့ အလိုးကို ခံဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာရယ်၊ ကျနော့် ကပ်ကိုးဖီးလ် ကို ဖြည့်ဆည်း ဖို့ထက် သူ့ ခံချင်စိတ်ကို ဖြည့်ဆည်းဖို့ က ပိုတယ်ဆိုတာကို သိလိုက်ရလို့ပါ။ ဒီ အကြံအစည် မစခင်တုန်းက ကျနော်က ကိုယ့်မယားကို တခြား ယောက်ျား တယောက်နဲ့ လုပ်တာကို ကြည့်ချင်စိတ် ပြင်းပြခဲ့တာပါ၊ အခု အခြေအနေက တော့ သူက ကိုယ့်ထက် ပိုတက်ကြွ နေတာ တွေ့ရတော့ နည်းနည်း မအီမလည်ခံစား နေရတာပါ။

ကျနော်တို့ ရုပ်ရှင်ရုံ သွားတဲ့ လမ်းတလျှောက် မှာ ခိုင်မြတ်သူ ကို တွေ့သမျှ ယောက်ျား တိုင်းက ငေးကြည့် ကြရတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ အဆင်အပြင်က ဟော့ တဲ့ အပြင် ဘရာမပါလို့ ဘလောက်စ် အပါး မှာ နို့သီးခေါင်း ရာထင်းကနဲ မြင်နေရတာက ပိုပြီး ယောက်ျား သားတွေ ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို ပြူးထွက်လာစေပါတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးကလည်း ခိုင်မြတ်သူ ဘေးက ကပ်လျှောက်ရင်း သူနဲ့ ထိနိုင်သလောက် အရသာခံ ပွတ်တိုက် နေပါတယ်။

ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ကျတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် နဲ့ ဦးသာဒင် ကြီးတို့ နှစ်ယောက် ကြားမှာ ထိုင်ပါတယ်။ ကျနော်က သူ့ ဘယ်ဘက်မှာ ထိုင်ပြီး ဦးသာဒင်ကြီးက သူ့ ညာဘက်မှာ ထိုင်ပါတယ်။ ရုပ်ရှင် ကလည်း ရုံတင်တာ ကြာပြီ မို့ လူလည်း တော်တော် နည်းပါတယ်။ ကျနော်တို့ တတန်းလုံး မှာ လူကို မရှိပါ။ ကျနော်တီု့ သုံးယောက်နဲ့ သားလေး ပဲ ရှိပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဘေးဘက်တွေက လူမရှိတဲ့ ခုံတန်းတွေကို ကြည့်လိုက်ရင်း ကျနော့် ဘက်ကို ကြည့် ပြီး မျက်လုံးတဖက် မှိတ်ပြတယ်။ ကျနော်လည်း အခြေအနေနဲ့ နေရာကတော့ ဂွင်ကောင်းနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက် တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံးတွေက အရောင်တောက်နေတာတွေ့နေရတယ်၊ သူစိတ်ထက်သန်နေပြီ၊ ကျနော် လည်း သူ့ကို အားပေးတဲ့ အပြုံးနဲ့ ပြုံးပြပြီး ခေါင်းကို မသိမသာညိမ့် ပြလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ ရဲ့ တနှစ်သား သားလေးကို လက်ဆွဲထားတယ်။

အခန်း ၁၃။

ဒီတခါတော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ နှစ်ယောက်စလုံးက တယောက် ကို တယောက် တော်တော်လေး ရင်းနှီးနေကြပြီ။ ကျနော် အိမ်မှာ အိပ်ခန်းထဲ ခနဝင်သွားတုန်း သူတို့ တော်တော် ခရီး ရောက်သွားပုံပဲ၊ ဦးသာဒင် ကြီး က အခွင့်အရေးရတာနဲ့ လက်သရမ်းတော့ မဲ့ ပုံ ဖြစ်နေပြီ၊ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဘက်လှည့် ကြည့်လိုက်တော့၊ ပြုံးနေလိုက်တာ နွားပြာကြီး အောက်သွားမရှိဆိုတာလိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် အနားမှ ရှိနေလို့ နည်းနည်းတော့ မရွှံမရဲပုံ ပဲ ရှိသေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကြီးထက် ပိုရဲတင်းနေတယ်။

ရုပ်ရှင် စပြီး ဆယ်မိနစ်လောက်မှာပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကုလားထိုင်လက်ရမ်းမှာ တင်ထားတဲ့ ကျနော့် လက်ကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ကုတ်ပြီး အချက်ပေးတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီး အလုပ်စနေပြီ ဆိုတဲ့သဘော၊ ကျနော်က ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို ဦးသာဒင်ကြီး မမြင်ရအောင် ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာနဲ့ ကွယ်ပြီးတော့ ဦးသာဒင်ကြီးဘက်ကို ချောင်း ကြည့်လိုက်တယ်။ ပထမတော့ မှောင်ထဲမှာ သေခြာ မမြင်ရဘူး၊ သားက လည်း ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ပေါ် ထိုင်နေ တာ၊ ထိုင်နေတာ ဆိုပေမဲ့ အလယ်မှာ မဟုတ်၊ ကျနော့် ဘက် အခြမ်းက ပေါင်တလုံးပေါ် မှာ ထိုင်နေတာ၊ ဦးသာဒင် ဖက် အခြမ်းက ပေါင် ပေါ်မှာတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ရုပ်ရှင်ရုံထဲ ချမ်းမှာစိုးလို့ ဆိုပြီး ယူလာတဲ့ ဆွယ်တာ အပါးလေး ပုံလျှက်တင်ထားတယ်။ ဟောတွေ့ပါပြီ။ ဦးသာဒင် ကြီးလက်က အဲဒီ ဆွယ်တာအောက်မှာပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ဖက်ကိုယ်ကို ယိမ်းလိုက်တယ်။ သူတို့ လက်မောင်းသားချင်းက ပွတ်မိနေမှာပဲ။ အဖိုးကြီးက အတော် သွက်တာပဲ၊ သူ့လက်က ဆွယ်တာအောက် မှာ ကျနော့် မိန်းမ ပေါင်တွေကို ပွတ်နေပုံပဲ။ ရုတ်တရက် ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်လုံးလေး တုံ သွားတယ်။ ဘယ်နေရာကို ထိသွားလို့လဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တာတွေ့တယ်။ သူတို့ နှစ်ဦး တယောက်ကို တယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံကြည့်နေ ကြတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက တော့ ခိုင်မြတ်သူ သူ့ကို အထာပေးနေတာကို ကောင်းကောင်း သိသွားပြီ၊ ခိုင်မြတ်သူ ကို သူ လက်သရမ်းရမှာ မကြောက်တော့ဘူး။ ကျနော် က ဘေးနားမှာ ထိုင်နေတာတခုပဲ သူ့ကို အဟန့်အတား ဖြစ်နေတာ။ သူတို့ တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်လုံးချင်းဆုံ ကြည့်နေပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူက ခေါင်းကို ပြန်လှည့် လိုက်ပြီး ခုံနောက်မှီပေါ် ခေါင်းမော့ ရင်းမျက်လုံးကို မှေးထားတာ တွေ့ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အလျော့ ပေးလိုက်ပုံပဲ၊ ကျနော့် ဘောင်းဘီအောက်က လီးက မာတင်းလာတယ်။ ရင်ဘတ်ထဲမှာ လည်း အောင့် သလိုလို၊ နှမြောသလိုလို ခံစားနေရတယ်။ ဘေးနား ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်လိုက်တော့ လည်း လူတိုင်းက ရုပ်ရှင်ကို အာရုံစိုက်နေကြတာတွေ့ရတယ်။ ကျနော် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထားပေးလိုက် ရင် သူတို့ အဆင့် ပိုတက်လာနိုင်ကြလိမ့်မယ်၊ ကျနော်လည်း တနေရာရာ ကနေ ချောင်းကြည့်လို့ ရမယ် လို့ တွေးရင်း ခိုင်မြတ်သူ လက်ကို လှမ်းတို့လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မျက်လုံးပွင့်လာပြီး ကျနော့် ဘက်လှည့် ကြည့်လိုက်သလို၊ ဦးသာဒင် ကလည်း ကျနော့် ဖက်ကို လှည့်ကြည့်တယ်။ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ပေါ် က ကျနော့် သားကို လက်ဆွဲပြီး။

“ဦးလေးသာဒင်၊ မြတ် နဲ့ အတူ အေးဆေး ဆက်ကြည့်လိုက်ဦး၊ သားလေး အသားတွေ အဲယားကွန်း ကြောင့် တအားအေးနေပြီ၊ ကျနော် သူ့ကို အပြင်ဘက်ခနခေါ် သွားလိုက်ဦးမယ်”

လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့ အပြုံးနဲ့ ပြုံးပြတယ်။ ကျနော် သားကို ချီပြီး အပြင်ထွက်လာတော့ ဦးသာဒင် လက်က ဆွယ်တာအောက် မှာပဲ ရှိနေသေးတယ်။ ကျနော် က သားကို ချီပြီး ရုတ်တရက်ထလိုက်လို့ သူလက်ဆွဲထုတ်ဖို့  အချိန်မရှိတော့ တာပဲ ဖြစ်မယ်လို့ တွေးမိတယ်။ ကျနော် အပြင်ထွက် မဲ့ အပေါက်နားရောက်လို့ ခေါင်းပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းက ဦးသာဒင် ပုခုံးပေါ် ကို စောင်း တင်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ဘယ်နေရာ ကနေ ချောင်းရမလဲ ဆိုတာ အမြန်စဥ်းစား လိုက်တယ်။ ရှေ့ တန်းကရော နောက်တန်း ကရော ဆို သူတို့ကို ခေါင်းနဲ့ ပုခုံးလောက်ပဲ မြင်ရမှာ၊ စဥ်းစားရင်း နဲ့ အကြံတခု ထွက်လာတယ်။ ရမရ ကတော့ စမ်းကြည့်ရမှာပဲ။

ကျနော် ရုံပြင်ထွက်လာပြီးတော့ အပြင်မှာ ရပ်နေတဲ့ လုံခြုံရေးကို သွားပြောလိုက်တယ်။ အခု နေရာမှာ အဲယားကွန်း ပေါက် နဲ့ တန်းနေလို့လားမသိ၊ ငါ့သား အရမ်းချမ်းနေတယ်။ ငါတခြား နေရာ ကောင်းကောင်း တခု ကနေ ကြည့်လို့ ရမလားလို့၊ မေးရင်းက လက်ထဲ ကို ပိုက်ဆံနည်းနည်း ထည့် ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒါ သူက သဘောတူပြီး အပေါ်ထပ် တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး လွတ်နေတဲ့ ခုံသာ ထိုင်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်က ကျေးဇူးလို့ ပြောပြီး ခုံတွေ မှာ သွားမထိုင်ပဲ ဝရံတာ အနားစွန်း ကနေ ခလေးကို ပုခုံးပေါ် တင်ပြီး ချော့ သလိုနဲ့ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ တွေ့ပါတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ နှစ်ယောက်ကို ကျနော် အပေါ်စီး ကကို တည့်တည့် မြင်ရတာ။

ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ခေါင်းကို ဦးသာဒင် ပုခုံးပေါ် စောင်း တင်ထားတယ်။ ဦးသာဒင် လက်နှစ်ဖက် စလုံးက ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်ပေါ် မှာ အပီအပြင် လှုပ်ရှားနေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ဖီးခံ နေတယ်။ ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူက ရုတ်တရက် မျက်လုံးပွင့်လာပြီး သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်နေကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက သူ့ မျက်နှာကို ဦးသာဒင်နား ကပ်ပြီး နူတ်ခမ်းအစုံနဲ့ ဦးသာဒင် ကို ကစ် သွားပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် ရင်ထဲ မှာ ဟာကနဲ တော့ ဖြစ်သွားတယ်။ မိန်းမ ရယ် ဒီအဖိုးကြီးကိုများ လို့ နှမြောတတ ဖြစ်သလို ဖြစ်မိတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ နူတ်ခမ်း တွေက အရမ်းလှတာ၊ ဖူး လုံး ပြီး ထူထူလေး၊ ခုတော့ အဖိုးကြီး ကိုများ သူက စပြီး ကစ်ဆင် ဆွဲနေတာ၊ နောက် ဒီတိုင်းတောင် အားမရလို့ လားမသိ သူ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဦးသာဒင် ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ထိန်းရင်းက ကောင်းကောင်း ကစ်စ် ဆွဲနေတယ်။ ကျနော့် စိတ်ကူးယဥ် ဇာတ်လမ်းက ခုတော့ တမျိုး တမည် ပြောင်းပါရောလား၊ အစက မိန်းမကို တစိမ်း ယောက်ျား တယောက် လိုးတာကို ကြည့်ချင်ခဲ့တာ၊ ခုတော့ မိန်းမ က အဖိုးကြီး ကို တကယ့် ချစ်သူ ရီးစား အလား ဆက်ဆံ နေပါလား။ ပြီး တော့ ကျနော့် ကွယ်ရာမှာ ဖြစ်နေတာ။ အစက တော့ ကျနော့် ရှေ့ မှာပဲ လုပ်ပါ့မယ် ဆိုတယ်။

ခိုင်မြတ်သူက သူ့ ပုခုံးပေါ် ခြည်ထုံးထားတဲ့ ဘလောက်စ် ဦးသာဒင်ဘက်က ပုခုံးသိုင်းကြိုး ကို ဖြည်ချပေး လိုက်တယ်။ ခုတော့ ဦးသာဒင် လက်ဖဝါးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ညာဖက် နို့ကြီးတွေ ပေါ် တိုက်ရိုက် အုပ်ကိုင် နှယ်ပေးနေပြီလေ။ ဦးသာဒင် က နှယ်ရုံနဲ့ အားမရတော့ ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်း နေရာကနေ ငုံ့ပြီး နို့တွေကိုပါ စုပ်နေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မျက်လုံးကို မှိတ် ခေါင်းကို မော့ ပြီး နို့တွေ အစို့ ခံနေတယ်။

ဦးသာဒင် က ဒီလောက်နဲ့ မရပ်သေးဘူး။ လက်က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ပေါ် က ဆွယ်တာအောက် တိုးဝင် သွားပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ စကဒ် က အရှေ့တို နောက်ရှည် ဒီဇိုင်းနဲ့ အသားပျော့ ပျော့ မဟုတ်လား၊ သူ့လက်ကြီးက စကဒ်ပေါ်ကလား စကဒ်အောက် ကလား ဆိုတာကိုတော့ ကျနော် မမြင်ရ၊ ပေါင်ခွဆုံ ထဲ ရောက်နေတာကတော့ သေခြာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်က ငြီးသံ ထွက်လာတာ ကျနော်တောင် ကြားလိုက်မိသလိုပဲ၊ မဖြစ်တော့ ဘူး။ ဒီတိုင်း လွှတ်ပေးထားရင်တော့ ဘေးက လူတွေ အကုန်သတိထား မိကုန်တော့ မှာပဲ၊ စိတ်ပူစ ပြုလာတုန်း အချိန်တဝက် မို့ ရုံထဲ က မီးတွေ ဖြတ်ကနဲ လင်းလာတယ်။ ကျနော် နည်းနည်း တော့ စိတ်သက်သာရသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီး တွေက အပြင်မှာ ပေါ်တင်ကြီး ပွင့် နေတယ်။ သူလည်း သတိထားမိလို့ ကမန်းကတန်း ဘလောက်စ် ကို ဆွဲမပြီး ပုခုံးပေါ် မှာ ကြိုးကို ပြန်ထုံး ချည်နေတယ်။ ကျနော်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် အရှိန်အရမ်းရပြီး ရုပ်ရှင်ရုံထဲ မှာပဲ တက်လိုး နေကြမှာ စိုးလို့ အိမ်ပြန်ခေါ် သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ဆဲဖုံးကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။

“မြတ် ရေ အိမ်ပြန်ကြရအောင်၊ သားက အရမ်းငို နေပြီ၊ နေမကောင်းချင်ဘူးးလားမသိ”

“မောင် က ဘယ်မှာလည်း အပြင်မှာလား၊ မောင် သားကို နည်းနည်း လောက် ထိန်းထားပေးလိုက်ပါလား နောက် အများဆုံး တနာရီပေါ့ ၊ ရုပ်ရှင်က ပြီးတော့ မှာပဲလေ၊ အခု မှ ဇာတ်လမ်းက စိတ်ဝင်စား စရာ ကောင်းလာတာ”

ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စကား ကြောင့် ကျနော် တုန်လှုပ်သွားမိတယ်။ သူ ကျနော့် ကို လိမ်ပြန်ပြီ။ ကျနော် လက်တွေပါ တုံလာတယ်။

“မြတ်၊ အချစ်နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ ရုပ်ရှင်ရုံ ထဲ ဘယ်အဆင့် တွေ ရောက်နေကြပလဲ မောင်မသိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မြတ် ကို ရုပ်ရှင်ရုံထဲ မှာ အပေါစား မိန်းမ လို တက်လိုးတဲ့ အခြေအနေမျိုးတော့ မဖြစ်စေချင်ဘူး။ အိမ် ကို ခေါ်လာပြီး အိမ် မှာ လုပ်ချင်သလို လုပ်ကြပါလား”

ကျနော်လည်း ကျနော် ဘာမြင်တယ် ညာမြင်တယ် ပြောမနေတော့ ဘူး။ အသံကို တတ်နိုင်သလောက် ပုံမှန်ထား ပြီးတော့ အကျိုးအကြောင်း ကို အမှန်မြင်နိုင်အောင် ပြောပြလိုက်တယ်။ အခု အချိန် ကျမှ တော့ ကျနော် သူ့ ကို ဒေါသ ထွက်လို့ မရတော့ ဘူးလေ၊ စကတည်းက ကျနော်က အဲလို ဖြစ်အောင် သူ့ကို မနည်း ဆွဲဆောင် ခဲ့ တာ မဟုတ်လား။ ကျနော် အခု ရှင်းပြတာကိုတော့ သူလက်ခံ သွားတယ်။

“ဟုတ်ကဲ့ မောင်၊ မောင် စိုးရိမ်တာကို မြတ်သဘောပေါက်တယ်။ မြတ်တို့ ထွက်လာခဲ့မယ်၊ ရုပ်ရှင်ရုံရှေ့ မှာ မောင့် ကား နဲ့ လာရပ်ပြီး စောင့်နေလိုက်တော့”

ကျနော်လည်း ကားကို ပတ်ကင်းက နေသွားယူပြီး ရုပ်ရှင်ရုံရှေ့ မှာ စောင့်နေလိုက်တယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မှ၊ သူ့ မိန်းမကို ဖေါက်သည်နဲ့ ထည့်ပေးလိုက်ပြီး ဆက်ရှင် ပြီးချိန် ပြန်အထွက် ကို လာစောင့် နေတဲ့ ကားသမား ဖာခေါင်းတယောက်လို ခံစား နေရမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ နှစ်ယောက်က ရုပ်ရှင်ရုံထဲကနေ၊ အရမ်းချစ်ကြတဲ့ သားအဖ နှစ်ယောက် ထွက်လာသလို ပဲ ၊ ဦးသာဒင် လက်က ကျနော့် မိန်းမ ခါးကို သိုင်းဖက်လို့၊ နောက် ကျနော့် ကို တွေ့လိုက်မှ သူ့ လက်ကို အသာ ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် က ကားရှေ့ခန်း ကျနော့် ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး နောက်ခန်းမှာ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ သား လေးနဲ့ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

“ဆောရီးနော် အူးသာဒင်၊ သားလေး က နေမကောင်းချင်သလို ဖြစ်လာတာနဲ့ ရုပ်ရှင်တောင် ဖြောင့်အောင် မကြည့်လိုက်ရဘူး ဖြစ်သွားတယ်”

“ဟေး အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး မောင်ဟိန်းဇော်ထူး ရဲ့”

လို့ ဦးသာဒင် က ပြန်ပြောလိုက်ပေမဲ့၊ သူ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ အရှိန်ရနေတုန်း၊ ဟတ်ကော့ ကြီး ဖြစ်သွားရတာ ကို တော့ စိတ်ထဲ ကျေနပ်မဲ့ ပုံ မရှိဘူး။ သူ့မျက်နှာ အနေအထားက တော့ ပျော် နေပုံပါ။ ကြည့်ရတာ သူတို့ နှစ်ယောက် တခုခု ပလန်ချလားသလားတော့ မသိဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ မှာလည်း အပြုံး လေးနဲ့ ၊ ကျနော့် စိတ်ကပဲ ထင်နေလို့ လားမသိပါဘူး။ ကျနော် ဦးသာဒင် ကြီး အိမ်ရှေ့ မှာ ကားရပ် သူ့ ကို ချပေးပြီး မှ ကျနော် တို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။

လမ်းမှာ ခိုင်မြတ်သူက၊

“မောင် သူ့ကို သူ့အိမ်ရှေ့ ပြန်ချပေးလိုက်တာ၊ မောင့် မိန်းမ ကို အိမ်မှာ တက်လိုး သွားမှာ ကြောက်လို့လား”

လို့ နောက်သလိုပြောင်သလို ပြုံးရင်းက မေးလိုက်တယ်။ ကျနော်က အိမ်ရှေ့ မှာ ကားရပ်လိုက်ရင်းက၊

“မြတ် ထင်တာ အမှန်ပဲ၊ အခုနေတာ သူ အိမ်ကို လိုက်လာခဲ့ရင်၊ မြတ် အခုလို တက်ကြွ နေပုံနဲ့ ဆိုရင် သူ တက်လိုးသွားမှာ သေခြာတာပေါ့”

ခိုင်မြတ်သူ က နည်းနည်း စိတ်ရှုတ်ထွေး သွားသည့် မျက်နှာဖြင့်၊

“အဲဒါ ဆိုရင် မောင်က မြတ် ကို မြတ် ချစ်သူ တက်လိုးတာကို မကြည့်ချင်တော့ ဘူး ဆိုတဲ့ သဘောလား”

လို့ ပြန်မေးတယ်။

“ဟုတ်ပါဘူး၊ မောင်က ကြည့်ချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ အရွယ်ကြီးနဲ့ မြတ်ကို စိတ်ကျေနပ်အောင် ဘယ်လို သူက ကောင်းကောင်း လိုးပေးနိုင်ပါ့ မလဲ၊ မောင် က မြတ် ရဲ့ ဒုတိယ ချစ်သူ၊ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လိုးတာကို ပဲ ကြည့်ချင်တာ၊ သူက အားကောင်းမောင်းသန် ဆိုတော့ မြတ် ကို ကောင်းကောင်းကြီး စိတ်ကျေနပ်သွား အောင် လိုးပေးနိုင်မှာ”

ခိုင်မြတ်သူ က တခစ်ခစ် ရီမောလိုက်ရင်း၊

“ခစ်ခစ် မောင် ပြောလိုက်ပုံက လည်း အားရပါးရပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မောင် သူ့ ပစ္စည်း ကို ဟိုတလောက ဘောင်းဘီပေါ် က နေမြင်ဖူးတယ် မဟုတ်လား၊ သူ့ ပြောင်ကြီး က မောင့်ထက် တုတ်လည်း တုတ် ရှည်လည်း ရှည်တယ်၊ မောင့် ထက်တော့ ကောင်းကောင်း ဗြင်း နိုင်မဲ့ သဘောရှိတယ်၊ မောင် ပြောသလို ကောင်းထက်ဝင်း က သက်လုံ ပိုကောင်းပြီး အားပိုရှိမယ် ဆိုတာကို တော့ မြတ်လည်း ထင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မြတ် က သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကို ခံကြည့်ချင်တယ်”

“မောင် ရုံအပြင်ထွက်သွားတော့ မြတ် ဦးသာဒင် နဲ့ ဘာလုပ်သေးလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြောင်ချော်ချော် မျက်နှာပေးနဲ့၊

“မောင် စိတ်ကူးယဥ်ထားသလို ဟာမျိုးတွေ မဖြစ်ပါဘူး၊ ဒါ က မြတ်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်လှုပ်ရှားမှု သေးသေးလေးပါ၊ မောင့် စိတ်ကူးယဥ် တွေ အကောင်အထည်ပေါ်လာတဲ့ အချိန် ကျရင် မြတ် သေခြာ ပြောပြပါ့မယ်”

လို့ ပြောတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ သိပ်မကျေနပ် တော့ ဘူး၊ ခိုင်မြတ်သူ ကျ‌နော့် ကို စလိမ်လာပြီ။ သူနဲ့ ဦးသာဒင် တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ကိုင်တွယ်တာ တင်မက သူ့ နို့တွေကို ပါ ဦးသာဒင် စို့ ခဲ့တာ ကျနော် မျက်မြင် တွေ့ခဲ့ ပြီးသားကို ဘာဖြစ်လို့ ကျနော့် ကို ပြန်မပြောနိုင်ရတာလည်း၊ ဘာကြောင့် လျို့ဝှက် ချင်ရတာလဲ။

ညဘက် ၇ နာရီလောက် ကျတော့ ခိုင်မြတ်သူ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်သွားတယ်။ ခါတိုင်း ထက် အချိန် အကြာ ကြီး ယူပြီး ရေမိုးချိုး၊ နောက်ပြီး အမွှေး ရိပ်စက် အသံလည်း တဂျီဂျီ ကြားနေရတယ်။ သူ့ စောက်မွှေး ဖင်မွှေး တွေ ကို ရှင်းလင်းနေတာဖြစ်မယ်။ ကျနော် က အိပ်ယာပေါ် လှဲ နေရင်းက ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်ဦးမလဲ ဆိုတာ တွေးနေမိတယ်။ ရေမိုးချိုး ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ အခန်းထဲကျမှ ရင်လျှားထားတဲ့ မျက်နှာသုပ်ပုဝါကို ချွတ်ပြီး တကိုယ်လုံးကို အခြောက်သုပ်နေတယ်။ ကျနော်က သူ့ ရဲ့ ချောမွှတ် လုံးတုတ် အချိုးကျ လှတဲ့ ဆက်ဆီ ကိုယ်လုံးကို ငေးကြည့်နေမိတယ်။ သူက တကိုယ်လုံး ခြောက်သွားမှ ဘရာဇီယာ နဲ့ ပင်တီ အနီ‌ရောင် ရဲရဲ နှစ်ခုကို ထုတ်ပြီး ဝတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အသားကပ် အလက်စတစ် ဘောင်းဘီ ကျပ် ကို ဆွဲဝတ်လိုက်တယ်၊ အဲကောင်က လေ့ကျင့် ခန်းတွေ ဘာတွေ လုပ်ရင် ဝတ်တဲ့ အစားမျိုး၊ သူ့ ပေါင်လုံး ဖင်လုံးကြီးတွေ က အလုံးအထည်နဲ့ ကို ကြွရွ ပေါ် လာတယ်။ အပေါ် က တီရှပ် ပွပွကြီး ကို ခေါင်းကနေ ကောက်စွတ်ဝတ်လိုက်တယ်။ တီရှပ်က ပွသာပွတာ ခါးက တော့ တိုတိုလေး၊ ဘိုက်သား တောင် ပေါ် ချင်နေတယ်။ ကောလိပ် ကျောင်းသူလေး တယောက် ကျနေတာပဲ၊ တဖက်လှည့် လိုက်တော့ သူ့ ဖင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးက အတုံးလိုက် အတစ်လိုက်ကို ပေါ် နေတာ။ ကြည့်ရတာ သူ့ ဘဲကြီး အတွက် ညစာ ပြင်ဆင်နေတာ ထင်တယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ ကို ငေးကြည့်နေရင်းက လက်မ ထောင်ပြလိုက်ရင်း၊

“ဘာလို့ ဒီည အတွက် ပြင်ဆင်နေတာလဲ”

လို့ မေးလိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ဘာမှ မထူးဆန်းသလို လေသံနဲ့၊ ပြန်ဖြေတယ်။

“အူးအူးသာဒင် ကြီး ဒီည ညနေစာ အိမ်မှာ လာစားမယ်လေ”

အခန်း ၁၄။

“ဟင် မောင်လည်း မသိရပါလား၊ ဘာလို့ မောင့် ကို ကြိုမပြောတာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ မျက်နှာကို လိုးရှင်း မိတ်ကပ်တွေ လိမ်းနေရာက၊

“ဘာပြောစရာလိုလို့လဲ၊ သူ က ညနေစာ ပဲ လာစားမယ့် ဥစ္စာကို”

လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလောက် သူပြင်ဆင်နေတာက ကျနော့်ကို တကယ့် အဖြေအစစ်အမှန် ပေးနေတာပဲလေ၊ ရိုင်းရိုင်း ပြောရရင် သူလုပ်နေတဲ့ ပုံက အလိုးခံဖို့ ပြင်ဆင်နေတာပဲ၊ ထုံးစံ အတိုင်းပဲ၊ ကျနော့် မှာက စိတ်နှစ်ခွနဲ့လေ။ မိန်းမ ကို နှမြောတတ ဖြစ်တဲ့ စိတ်ရယ်၊ မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာ ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ရယ်၊ နှစ်ခု က ဒွန်ဆွဲနေတာဆိုတော့၊ အင်တာနက်ထဲ ကြည့်ခဲ့ ဘူးတဲ့ ကပ်ကိုး မူဗီတွေ ထဲက ဇာတ်ဝင်ခန်းတွေ ကို တွေးတော နေမိပြီး တကယ့် အဖြစ်မှန်ဆို ကိုယ် ခံနိုင်ရည် ရှိဖို့ စိတ်ဓါတ်ကို ပြင်ဆင်ထားမိတော့ တယ်။

ရှစ်နာရီလောက် ကျတော့ အိမ်ရှေ့တံခါး ‌ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျနော် ပဲသွားပြီး တံခါးဖွင့် ပေးလိုက် တယ်၊ မျှော်ထားတဲ့ အတိုင်း ဦးသာဒင် ကြီးပါပဲ၊ ကျနော် က သူ့ ကို ဧည့်ခန်းထဲ ခေါ် သွင်းလိုက်တယ်။ သူက အရက်ပုလင်း တလုံး လက်ထဲကိုင်လာပြီး စားပွဲပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဧည့်ခန်းထဲ လျောက် ဝင်လာတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်မျက်နှာ တယောက် ကြည့်ပြီး သမီးရီးစား နှစ်ယောက် တွေ့ကြ သလို မျက်လုံးချင်းဆုံ ပြုံးပြကြတယ်၊ ( ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ ထင်နေတာလည်း ဖြစ်မှာပါ)၊ ဦးသာဒင်ကြီးက၊

“သမီး ခိုင်မြတ်သူ အူးလေး သမီး ယောက်ျား နဲ့ အတူ သောက်မှာကိုတော့ မကန့်ကွက်ပါဘူးနော်”

လို့ လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ ကြည့်ရတာ ကျနော်ကို့ မူးအောင် တိုက်ပြီး ကျ‌နော့် မိန်းမ ကို လိုးမလို့လားမသိ။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့၊ သူ့ မျက်နှာလေး က နီမြန်းနေတယ်။

“မကန့်ကွက် ပါဘူး အူးဒင် ကလည်း၊ မောင် က တခါတလေ မိတ်ဆွေနဲ့ ဆုံမှ သောက်တတ်တာ၊ မြတ် အတွက် က ဘာမှ ပြဿနာ မရှိပါဘူး၊ လုပ်ပါ၊ သောက်ကြပါ၊ မြတ်တို့ နဲ့ ပျော်ပျော် ပါးပါး ပေါ့”

ကျနော့် နားထဲ နောက်ဆုံး စကား ဖြစ်တဲ့ မြတ် တို့ နဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါး ပေါ့ ဆိုတဲ့ စကား အဓိပ္ပါယ်ကို ဘာသာပြန် နေမိတယ်။ ဟုတ်ကဲ့ ဦးသာဒင် က ကျမ ယောက်ျား နဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါး သောက်နိုင်သလို ကျမ ကိုလည်း ပျော်ပျော် ပါးပါး စားနိုင်ပါတယ် ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။

ခိုင်မြတ်သူ က နောက်ဖေး ကဖန်ခွက် နှစ်လုံး နဲ့ အမြည်း စားစရာတွေ သွားယူလာပြီး စားပွဲပေါ် တင်ပေးတယ်။ ကျနော် က နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာမှာ ထိုင်နေတာ ဆိုတော့ ကျနော့် ဘေးမှာ လာပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျ‌နော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ခိုင်မြတ်သူ က တယောက်ထိုင် ဆိုဖာ မှာ ထိုင်မဲ့ အစား ကျနော့် ဘေးမှာ လာထိုင်လိုက်တာ ကို ဝမ်းသာနေမိတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက သူယူလာတဲ့ ဂျော်နီဝါကား ဘလက်လေဘယ် ပုလင်းကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ဖန်ခွက် နှစ်ခုလုံးကို ငှဲ့ ထည့်လိုက်တယ်။ နောက် တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကောက်ကိုင်ပြီး ချီးယား လုပ်လို့ ပထမဆုံး တခွက် မော့ သောက်လိုက်ကြတယ်။ နောက်တော့ စကား စမြီ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း လျောက် ပြောဆိုဖြစ်ကြတယ်။ အဲလို ပြောလိုက် သောက်လိုက် လုပ်နေကြချိန်၊ ခိုင်မြတ်သူ က၊

“မောင် ၊ မောင်က သိပ်လည်း သောက်နိုင်တာ မဟုတ်ဘူးနော် အများကြီး လိုက်သောက်မနေနဲ့ဦး”

လို့ ပြောပြီး ရီနေတယ်။ ကျနော် လည်း မခံချင်စိတ်နဲ့၊

“အမယ်လေး ဝီစကီ သုံးလေးပက် လောက်က တော့ အာတောင် မစွတ်ပါဘူးကွာ၊ ”

လို့ ပြောရင်း ထပ်ထည့် ပြီးတောင် သောက်လိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် ကတော့ အေးဆေး ပဲ အမြည်းလေး စားရင်း က မြှင်းသောက်နေတယ်။ နောက် တော့ ဝီစကီ ရဲ့ ထုံးစံ အတိုင်း တက်လာတယ်။ အတော့် ကို ရီဝေလာတာမှ မျက်လုံးတောင် ဖွင့် မရချင်တော့ ဘူး၊ ကျနော် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျိုးစား ပြီး မတ်မတ်ထိုင်ဖို့ ကျိုးစား ပေမဲ့ လူက သာခွေ ယိုင်ချင်နေပြီ။ နောက် ဘယ်ကနေ ဘယ်လို အိပ်ပျော် သွားမှန်းတောင် မသိတော့ ဘူး။

ကျနော် အိပ်ရာ က နိုးလာတော့ အချိန် က ည ဆယ်နာရီခွဲ လောက်တောင် ရှိနေပြီ။ ကျနော့် အနားမှာ ဦးသာဒင် ရော ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ရော မရှိကြဘူး။ ကျနော့် ရင်ခုံ သံတွေ မြန်လာတယ်။ အိပ်ခန်းကို ခြေဖျား ထောက်ပြီး သွား ကြည့်တယ်။ မတွေ့ဘူး။ မီးဖိုထဲ က ငြီးသံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျနော့် ရဲ့ အမူးတွေ အိပ်ချင်စိတ် တွေ ရုတ်ခြည်းပျောက် သွားတယ်။ မီးဖိုချောင် နားရောက်တော့ နံရံ ဒေါင့်စွန်းလေးကို ကွယ်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ ဟိုက် ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင်တို့၊ ဖက်ပြီး ကစ်စ် တွေ ဆွဲနေလိုက်ကြတာ။ ဦးသာဒင် လက်ဖဝါးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီးတွေကို အားမနာတန်း ဆုပ်ညှစ် နှယ်နေတယ်။ နောက်လက်တဖက်က လည်း ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ခွဆုံကို ဘောင်းဘီပေါ် ကပဲ အုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် က ကော့ ပြန် နေတာပဲ။ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစား တွေကတော့ အပြည့်အစုံ ပဲ ရှိနေသေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တီရှပ်  ကသာ ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေတာ။ ဦးသာဒင် ရဲ့ ကြမ်း ကြမ်း တမ်းတမ်း အကိုင်အတွယ် အောက် မှာ ဖီးတက်နေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ငြီးသံက ကျနော့် လီးကို မာတောင်လာစေတယ်။ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ ကို သိုင်းဖက်ပြီး တီရှပ် အောက်မှာ လက်လျိုလို့ ဘရာဂျိတ်ဖြုတ်ဖို့ ကြိုးစား နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကဦးသာဒင် လည်ကုတ်ကို ဆွဲခိုပြီး နူတ်ခမ်းတွေကို အတင်းစုပ်နမ်းနေတယ်။

ဦးသာဒင် ကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ကို ခါးက ကိုင်လို့ အသာတွန်းရင်း ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင်ကို ကျောပေးလျှက်သား ဖြစ်သွားပြီး ကိုယ်ရှေ့ပိုင်းက ကိုင်းကိုင်း လေး ဖြစ်သွား လို့ မှောက်ရက် လှဲမကျသွားအောင် စားပွဲကို လက်ထောက် တွန်းထားလိုက်ရတယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ ပုဆိုးအောက် က ထောင်ထနေနဲ့ လီးတန်ကြီးနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်နှစ်လုံးကြားကို ထိုးထောက် ထားရင်း ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ် ကနေ ဆွဲမချွတ်လိုက်တယ် ခိုင်မြတ်သူ ကလက်နှစ်ဖက်ကို အလိုက်သင့် မြှောက်ပေး လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တီရှပ် ကျွတ်သွားတော့ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဘရာဇီယာ အနီရဲရဲ ကို အနောက်က နေ အသာ ဂျိတ်ဖြုတ်ချွတ်လိုက်တယ်။ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ပြုတ်သွားတော့ ခိုင်မြတ်သူ နို့ကြီးတွေက ထွက်ကျလာတယ်။ ဦးသာဒင်က ခိုင်မြတ်သူ နို့နှစ်လုံးကို အနောက်က နေဖက်ပြီး လက်ဖဝါး တဖက် တလုံးစီ ကိုင်လို့ အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးရင်းက ကျောပြင်လေးကို လည်း ငုံ့ နမ်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ ဖင်ကြီးကို အနောက် ကော့ ပေးပြီး ဦးသာဒင် လီးကြီးကို ဖင်ကြား နဲ့ ပွတ်ပေးနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် အိမ်ရှေ့ မှာ အိပ်နေတာ နိုးသွားမလား ဆိုတာတောင် ဂရု မစိုက်တော့ ပဲ အသံထွက်ပြီး အကျယ်ကြီး ငြီးနေတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ကတော့ တကယ့်ကို ထန်တာပဲ၊ ကိုယ့်ယောက်ျား အိမ်ရှေ့ခန်း အိပ်နေတာကို ပြစ်ထားခဲ့ ပြီး မီးဖိုထဲ မှာ အိမ်နီးချင်း အဖိုးကြီး နဲ့ လာပလူးနေတာ၊ ကျ‌ေနော်က ကြည့်ရင်း လီးတောင် လာပေမဲ့ အဖိုးကြီးကို လည်းမနာလို ဖြစ်နေမိတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ မတန် မရာလို့ လည်း တွေးမိတယ်။ မိန်းမ က ဖွေးဥ နေပြီး ဆက်ဆီ ဘော်ဒီ၊ စာတွေ အထဲက အတိုင်းဆို ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ပေါင်တန်နဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီး၊ ဦးသာဒင်ကြီးက အသား ညိုမဲမဲ လူကောင်က တော့ ထွားထွားကြီး၊ ဘီယာဘိုက်ကြီးကလည်း ရှိသေး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ကသူနဲ့ ယှဥ်လိုက်ရင် တော့ ကစား စရာ အရုပ်ကလေး လို ဖြစ်နေရတာ။

စိတ်က မနာလို လည်း ဖြစ် လီးကလည်း တောင် လာတော့ မနေနိုင်တော့ ဘူး၊ ခုန အိပ်ပျော် သွားတဲ့ နေရာ ပြန်လာပြီး ချောင်းဆိုးရင်း မိန်းမ နာမည်ကို အော်ခေါ် လိုက်တယ်။ ခုမှ နိုးသလို ပုံစံ နဲ့ မျက်လုံးတွေ ဘာတွေ ပွတ်ပြီးတော့ ပေါ့။ မီးဖိုထဲက အသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ်၊ ပြီးမှ လာပြီ မောင် ဆိုတဲ့ မိန်းမ အသံ ထွက်လာတယ်။ ခနနေတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်လာကြတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက ကျနော့် ဘေး က ဆိုဖာမှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ သူ့ ပုဆိုး အောက် က ထိုးထိုးထောင်ထောင် ကြီးကို မမြင်ချင်ယောင် ဆောင် ထားရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က တီရှပ် ကို ကမန်းကတန်း ပြန်ဝတ်လာပုံပဲ၊ ဖရို ဖရဲနဲ့။ အောက် က ဘရာက ဂျိတ်တောင် ပြန်မတပ် ရသေးဘူးထင်တယ်။ နို့ကြီး နှစ်လုံးက လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း လှုပ်ခါ နေတာပဲ။ ကျနော်လည်း ခုမှ နိုးလာပြီး ရေငတ်သလို နဲ့ ရေတခွက်တောင်းလိုက်ပါတယ်။ ရေသောက်ပြီး နောက် ရေချိုးခန်း ထသွားပြီး သေးပေါက်တယ်၊ ကျနော် ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကြီးထိုင်နေတဲ့ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖါ မှာ ဝင်ထိုင်နေတယ်။ ကျနော် က သူတို့ နဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် နဲ့ အကြည့်ချင်း လွဲပြီး နေနေတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက တော့ အရက်ခွက်တွေ ဖြည့် အမြည်း ပုဂံ တွေ ဟိုရွှေ့ ဒီရွှေ့ အလုပ်များချင်ယောင် ဆောင်နေတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ အသက်ရူသံ က မမှန် သေးဘူး၊ သူအသက်ရူ လိုက်တိုင်း နို့ကြီးတွေက တက်လိုက်ကျလိုက် သိသိသာသာ ဖြစ်နေတယ်။ နူတ်ခမ်း မှာလည်း နူတ်ခမ်းနီ တွေက အနားဘက်တွေ ပေနေတယ်။ မှန်ကြည့်ပြီး ပြင်ဖို့ အချိန်မရလိုက်လို့ ပေါ့။

ကျနော်လည်း အိပ်ပျော်သွားတာ ဆောရီးဘာညာနဲ့ ပြောတယ်။ ဦးသာဒင် က ရပါတယ်ဘာညာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူဟတ်ကော့ ကြီး ဖြစ်သွားရလို့ သိပ်ကျေနပ်ပုံ မရဘူး။ နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကထမင်းစား ကြရအောင် ဆိုပြီး ခေါ်လို့ ကျနော်တို့ မီးဖိုထဲ က ထမင်းစားပွဲ မျာ သွားထိုင်ကြတယ်။ ကျ‌နော်က စားပွဲ အစွန်မှာ ထိုင်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင်ကြီးဘေး ဝင်ထိုင်တယ်။

စားနေရင်း နဲ့ သတိထားမိတာက ခိုင်မြတ်သူ လက်တဖက် ပျောက်နေတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက လက်နှစ်ဖက်စလုံး စားပွဲပေါ် မှာမို့ ကြည့်ရတာ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် လီးကို စားပွဲအောက် ကနေ ကိုင်နေပုံ ပဲ။ သူက ကျနော် သိပြီးသားမို့ ဂရု စိုက်ပုံ မပေါ် ပေမဲ့ ဦးသာဒင် ကြီးက တော့ ကျနော့် ရှေ့ မှာ ဟန် မပျက်ရအောင် အစားအသောက်ကို စားပြနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ က တချက်တချက် ပြုံးလိုက်တာ လည်း တွေ့ရတယ်။ စားပြီးတော့ လည်း သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေဖို့ ကျနော် ခွင့် မပေးတော့ ဘူး၊ အဲဒါနဲ့ ဦးသာဒင် ကြီးက ပြန်တော့မယ် လို့ နူတ်ဆက်ပြီး ပြန်သွားတယ်။ မပြန်ခင်မှာ ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်ရှေ့ တံခါးဝ မှာ ဦးသာဒင်ကြီးကို ဖက်ပြီး နူတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ကျနော့် ရှေ့ မှာ မို့ ဦးသာဒင် ကြီး တောင် အံ့အား သင့် သွားပုံရတယ်။

ဦးသာဒင်ကြီး အိမ်ထဲက ထွက်သွားလို့ အိမ်တံခါးပိတ်လိုက်ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာလေး နီနီ နဲ့ အိပ်ခန်း ထဲ တန်းဝင်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း အနောက်က နေ လိုက်သွားလိုက်တယ်။ သူက ကျနော် အနောက်က ပါလာမှန်းသိတယ်။ ကုတင်ပေါ် တက် ပက်လက်လှန်လှဲရင်း ဘာမှ မပြောပဲ မျက်နှာကျက်ကို ပဲ ငေးနေတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ ဘေးမှာ ဝင်လှဲရင်း၊

“သူ့ ဟာကြီးက မောင့် ထက်ကြီးလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘက်လှည့်လှည့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။

“ထင်တာပဲ၊ မြင်ရသေးဘူး၊ မောင် ရိပ်မိတယ်မလား၊ ထမင်းစားနေတုန်း မြတ် ကိုင်ကြည့်နေတာ၊ မောင့်ထက် လုံးပတ်လည်းတုတ်တယ်၊ ရှည်လည်းရှည်တယ်၊ မာလည်းမာတယ်”

“မြတ် ဖင်ကြားထဲကို ထောက်ပွတ်နေတုန်းက ဘယ်လိုနေလဲဲ””

လို့ မေးလိုက်တော့ မျက်နှာ နည်းနည်း ပျက်သွားတယ်။

“မောင် ဘယ်အချိန်ကတည်းက ချောင်းကြည့်နေတာလဲ”

“ဆောရီး မြတ်၊ မောင် မြတ်တို့ အရှိန်ရနေတုန်း ပွဲဖျက်လိုက်ရတာ၊ မောင် စိတ်ထဲ နည်းနည်း ဂျယ် ဖြစ်သွားလို့”

“အင်း သူ က မောင့် လို မဟုတ်ဘူး၊ အရမ်း ကြမ်းတယ်၊ လက်ကြီးတွေ ကလည်း မာတင်းနေတာပဲ၊ သူ မြတ်ကို ဖက်ထားတဲ့ အချိန်၊ မြတ်တကိုယ်လုံး ကို သူ့ ကိုယ်လုံးကြီးက ဖိထားသလိုပဲ၊ မြတ် ကိုယ်လုံး လေးက သူ့ ကိုယ်ထဲ မှာ အရုပ်ကလေး လိုပဲ၊ ဒါနဲ့ မောင် ဘယ်အချိန် အိပ်ရာနိုး လာတာလဲ”

“သူက မြတ် တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ် က ဆွဲ မချွတ်ခင်လေးပါ”

“အာ့ ဆို ဘာလို့ ဆက်ကြည့်နေတာလဲ၊ ဘာလို့ ချက်ခြင်း မတားလဲ”

“မသိဘူး၊ ပထမ တော့ ကြည့်ကောင်းသလို ပဲ ဒါပေမဲ့ သူက ဘရာချွတ်ပြီး ကိုယ့် မိန်းမ နို့တွေကို အားရပါးရ နှယ်တော့ မနာလို ဖြစ်လာတယ်။ ဒီအဖိုးကြီး အသက်ငါးဆယ်ကျော်က ငါ့မိန်းမ အသက် နှစ်ဆယ်ကျော် နုနု လှလှလေးကို လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာ မကြည့်ရူစိမ့် တော့ လို့”

“ဟွန့် မောင် ကလေ၊ မြတ်ထင်ပါတယ်၊ မောင် စိတ်ကူးယဥ် ခဲ့သလို မောင့် မိန်းမ သူများ နဲ့ လိုးတာကို မောင် ကြည့်ဖို့ သတ္တိ မရှိလောက်ပါဘူးလို့”

ပြောနေရင်းနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးက ဗိုင်ဘရိတ် ဖြစ်သွားတယ်၊ မက်ဆေ့ ရောက်လာတာ၊ သူက မက်ဆေ့ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ဖုံးကို ကျနော့် ထိုးပြတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးဆီက၊

….နင့် ယောက်ျား အိပ်သွားပလား….

တဲ့ ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း၊

“မြတ် ဘာပြန်ပြောရမလဲ”

လို့ မေးတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲတော အီလယ်လယ်ကြီး။

“မသိဘူးလေ ချစ်က ရော ဘယ်လို စိတ်ကူးလို့လဲ”

“မြတ် ကတော့ ..ဟုတ်..သူအိပ်သွားပြီလို့.. ပြန်ရိုက်မလားလို့ ခစ်ခစ်”

“မြတ် သဘောကျသလို ဆုံးဖြတ်ပါ၊ မောင် ကတော့ မြတ်ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်ဆုံးဖြတ် အားပေးမှာပါ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကုတင်ပေါ် က ဆင်းလိုက်ပြီး သူဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီအကျပ်ရယ်၊ အတွင်းခံ အနီရယ် ကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး၊ ကျနော့် ရှေ့ မှာ ပေါင်ကို ကားလို့၊

“ဒီမှာ ကြည့် မောင်၊ အူးသာဒင် ကြီးကြောင့် မြတ် ပိပိ တခုလုံး စိုရွှဲ နေခဲ့ ရတာ”

ကျနော်လည်း သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်၊ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေက စိမ့ကျလို့ ‌ပေါင်ရင်း အတွင်းသား မှာတောင် စေးကပ် ကပ် နဲ့ဖြစ်နေပြီ။ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးကို ဆွဲယူပြီး ရီပလိုင်း မက်ဆေ့ ရိုက်ပေးလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ send ဆိုတာ မနှိပ်သေးပဲ သူ့ကို ပြန်ပေးလိုက်တယ်။ မက်ဆေ့က၊

….ဟုတ်..ကျမ ယောက်ျား အိပ်ပျော် သွားပြီ….

အခန်း ၁၅။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို သေခြာကြည့်ပြီး၊

“မောင် သေခြာတယ်နော်”

လို့ မေးလိုက်တယ်။

“သေခြာတယ် မြတ်၊ တကယ့် အမှန်တရား ကို မောင် လက်ခံရတော့ မှာပဲ၊ မြတ် ဒီည သူနဲ့ စိတ်ရှိသလို သာ နေပါတော့”

“ဟော သူ့ဆီက ရီပလိုင်းလာပြီ၊ သူ အိမ်နောက်ဖက် တံခါးနားမှာ စောင့်နေမယ်တဲ့၊ မောင် အခန်းထဲ မှာပဲ နေပါလား၊ မြတ် သူ့ ကို တခြား အခန်းတခုခု ထဲ ခေါ် လာခဲ့မလို့၊ မောင် မြတ်တို့ ကို ကြည့်ဖို့ စိတ်ခိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ထင်တယ်”

“အိုကေ၊ မြတ် စိတ်ချမ်းသာ သလိုသာ လုပ်တော့၊ မောင် ဒီည ဘာအနှောက်အယှက်မှ မပေးတော့ ပါဘူး၊ ဒီအခန်းထဲ မှာ ပဲ နေလိုက်တော့ မယ်”

ကျနော် မြတ်ကို သွားခိုင်းလိုက်ပေမဲ့ ရင်တော့ နည်းနည်း နာရတယ်။ ကျနော့် မိန်းမကို သူ့ အဖေလောက် ရှိ တဲ့ လူကြီး အလိုးကို ခံခိုင်းလိုက်ရတာ နှမြောစရာ ကောင်းလိုက်တာလို့ တွေးမိလို့လေ။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို တချက် လှမ်း ကစ်စ် လိုက်ပြီး သူ့ ပင်တီ နဲ့ ဘောင်းဘီကို ပြန်ဝတ်တယ်။ နောက် သူ့ ဖုံးကလည်း အသံမြန်လာရော ဖုံးကို ကမန်းကတန်း ကြည့်ပြီး အခန်းပြင်ကို ထွက် အပြင်ကနေ တံခါးကို ပြန်ပိတ်သွားလိုက်တော့တယ်။ တံခါးမပိတ်ခင် ကျ‌နော့် ကို ဖလိုင်းကစ် လုပ်ပြသွားသေးတယ်၊ သူ့ မျက်နှာက အရမ်းကို တက်ကြွနေတယ်။ ကျနော့် နှလုံးခုန်နှုံး တွေလည်း တအားမြန်လာတယ်၊ မနေနိုင်တော့ ဘူး၊ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲလို့ ပုဆိုးကို လှန်တင်ပြီး ကိုယ့်လီးကိုယ်ကိုင်လို့ ဂွင်း စတိုက်မိတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဦးသာဒင် ကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စောက်ဖုတ် ကိုလိုးလိုက်၊ ပါးစပ် ကို လိုးလိုက် လိုးနေတာကို မြင်ယောင် နေမိ တော့တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ ထွက်သွားတာ လေးဆယ့် ငါးမိနစ် လောက် ရှိသွားပြီ ဘာသံမှ အပြင်က မကြားရဘူး။ ကျနော်တောင် ဂွင်းထု တာ နှစ်ခါလောက် ပန်းထွက်ပြီးသွားပြီ။ ဘယ်လို အခြေအနေ ရောက်နေပြီလဲ သိချင်လာ လို့ သွားချောင်းမလို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ခုန နှစ်ခါလောက် လရည်ထွက်ထားလို့ ထန်တာတော့ နည်းနည်း လျော့ သွားတယ်။

အိပ်ခန်းတံခါး ဖွင့်ပြီး ထွက်ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှာလည်း ဘာသံမှ မကြားရ၊ အနောက်ဖက် မီးဖိုချောင် ဆီ သွားတော့ လည်း ဘာသံမှ မကြားရ။ အဲဒီအချိန်မှာ ပဲ အပေါ် ထပ်က အသံသဲ့သဲ့ ကြားလိုက် ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ လှေခါးထစ် ကနေ ခြေဖျားထောက်ပြီး တက်သွားလိုက်တယ်။ အပေါ်ထပ် ကလုံးဝကို မှောင်မဲ နေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အခန်းတခန်းရဲ့ တံခါး အောက်ခြေက မီးရောင်လေး ထွက်နေတော့ အဲဒီ အခန်းနားကို ကပ်သွား လိုက်တယ်၊ တံခါးလက်ကိုင် လှည့်ကြည့်တော့ အထဲက ဂလန့်ချထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ငြီးသံ ဖီးသံ ကို ကြားနေရတယ်။ တချက်တချက် ထအော်သံ တောင် ကြားရတယ် ဆိုတော့ သူ အလိုးခံနေရတာ သေခြာ သွားပြီ။

“အားးးးးးးးးးအီးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးကျွတ်စ်…အူး ဖြေးးးးးးဖြေးးးးးးးးး”

နောက်ပြီးတော့ တကျွီကျွီ နဲ့ ကုတင်မြည်သံ၊ တဖတ်ဖတ် နဲ့ အသားချင်း ရိုက်သံ တွေက ညဘက် တိတ်ဆိတ်ချိန် ဆိုတော့ အတိုင်းသား ကြားနေရတယ်။ သေခြာတာပေါ့၊ ကျနော့် လီးက ပြန်မာလာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အော်ငြီး သံနဲ့ တဖတ်ဖတ် လိုးသံ တွေက ကျနော့် စိတ်တွေကို တအား ထကြွလာစေလို့ လီးကို ပုဆိုးပေါ် ကကိုင်ပြီး ညှစ် ထားလိုက်မိတယ်။

ခိုင်မြတ်သူ အခန်းထဲက ထွက်သွားပြီး ကျနော်ဂွင်းထုတာ နှစ်ချီ၊ နောက်ပြီး အချိန်ကလည်း တနာရီလောက် တောင် ရှိနေပြီ၊ သူတို့ လိုးနေကြတုန်း ပဲ ဆိုတော့ တော်တော်ကို လိုးနိုင်တယ် ဆိုရမှာပဲ။ ကျနော် တံခါးနားကပ် နားထောင်နေတာတောင် နောက်ထပ် ဆယ့်ငါး မိနစ်လောက် ရှိတော့ သူတို့ ပြီးတော့ မယ်ထင်တယ်၊ အသက် ရူသံတွေလည်း ကျယ်လာ၊ ဆောင့်သံကလည်း မြန်လာတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ အသံက မောနေသလို တုံခါနေတယ်။

“အူးရယ် မြန် မြန်လေး လိုးပါ။ မြတ် ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ပေးစမ်းပါ”

ဟိုက် ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ပါးစပ်ထဲ ကို လရည်တွေ ထည့်ခိုင်းနေပါလား၊ စောက်ဖုတ်က ဘာဖြစ်လို့လည်း၊ ခနနေတော့ အီးအီးအားအား အသံထွက်လာတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ အသံတော့ မဟုတ်။ ဦးသာဒင် ကြီး ဖြစ်မယ်။ မိန်းမ က အသံမထွက်တော့ ဘူး။ ပြီး တော့ အသံလုံးဝ တိတ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားကြတယ်။ သူတို့ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ပြီး နားနေကြ ပြီထင်တယ်။ ကျနော်လည်း လှေခါးက ခြေဖွ နင်းလို့ အောက်ပြန်ဆင်းလာခဲ့ တယ်။ အခန်းထဲက အိပ်ယာပေါ် လှဲလို့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးကြီးကတော့ ပုဆိုးအောက် မှာ မတရားကို ထောင်ထနေတာပေါ့။ အဖိုးကြီး ကျနော့် မိန်းမ ကို တဖတ်ဖတ် လိုးနေတဲ့ အသံ ရယ်မိန်းမ ကောင်းလွန်းလို့ အော်ငြီးနေတဲ့ အသံရယ်က ကျနော့်ကို တကယ် ဖီးတက်စေတယ်။ စောင့်ရင်း စောင့်ရင်း ခိုင်မြတ်သူက ပေါ် မလာ။ ဂွင်းထုထားတာနဲ့ အရက်ရှိန်နဲ့ ကြောင့် ခနအတွင်းမှာ ကျနော်လည်း အိပ်မောကျသွားခဲ့တယ်။
…………………………

မနက် ကျနော် အိပ်ရာ က နိုးလာတော့ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် ကျ‌နော့် ဘေးမှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ အိပ်မောကျ နေရှာတယ်။ သူ့ နို့တွေ မှာရော ဘိုက်မှာ ရော အနီမှတ် တွေ တွေ့ရတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး ညက မညှာ မတာ ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် လုပ်သွားတယ်ထင်တယ်။ လက်သည်း ခြစ်ရာ တွေတောင်မှ တွေ့တယ်။ နောက်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ထားတဲ့ အရာတွေရော။ ပေါင်တွေ ပေါ် မှာတွေ့တယ်။ စောက်ဖုတ်လေးက အရင်ကထက် စာရင် နည်းနည်း တောင် ပြဲလန်နေသလိုပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ သူ့ ရဲ့ ပထမဆုံး ယောက်ျား မဟုတ်တဲ့ သူစိမ်း တယောက် က လိုးတာ ခံလိုက်ရပြီးတော့ မောပန်း သွားပုံပဲ။ သူက တော့ အတွေ့အကြုံ လို့ ပြောပေမဲ့ ၊ သူ့ပုံ က ဦးသာဒင် ကြီးကို ကျနော့် ထက်တောင် ပိုကြိုက်နေပုံပဲ လို့ ချဥ်ချဥ် တူးတူး နဲ့ တွေးလိုက်မိတယ်။ အိပ်မောကျပြီး ဟတတ လေး ပွင့်နေတဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းလေးကို ဖွဖွ လေး တချက်နမ်း ပြီး ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်း ထွက်လာခဲ့ လိုက်တယ်။ မိန်းမ ည က ဘယ်လောက်များ အလိုးခံ ခဲ့သလဲ ဆိုတာ တွေးပြီး ကျနော့် လီး က တောင်လာ လိုက်သေးတယ်။

ကျနော် က ဒီနေ့ ရုံးတက် ရမှာ၊ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကခါတိုင်းလို ကျနော့်ကို မနက်စာ ပြင်ဆင်မပေးနိုင် တော့ဘူး။ ပထမ ဆုံး အကြိမ် မို့ လေလို့ သဘောထားပြီး သူ့ ကို အိပ်ရေးဝ ပါစေတော့ လို့ မနိုးတော့ ပါဘူး။ အိမ်က မထွက်ခင်ပဲ စာတိုလေး တခု ရေးပြီး အိပ်ယာဘေးမှာ တင်ထားခဲ့လိုက်တယ်။

..မောင် တို့ အိမ်နီးချင်း မြတ် ဘဲကြီး  နဲ့ အချိန် ရှိခိုက် ပျော်ပါး နိုင်ပါစေ..

အခန်းထဲ က ကလေး ပုခက်စင် မှာအိပ်နေတဲ့ သားကို တချက် ကြည့်လိုက်ပြီး အပြင်ထွက်လိုက်တယ်။ တံခါး ပြန်မပိတ်မှီ မှာ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် နိကပ် အိပ်နေတာကို သတိရလိုက်တယ်။ အဲလိုကြီး မထားခဲ့ချင်တာနဲ့ ပြန်ဝင်ပြီး ညဝတ်အင်္ကျီ လေးကို သူ့ ကိုယ်ပေါ် ခြုံထားပေးလိုက်တယ်။ အိမ်က ကားမောင်း ထွက်လာပြီး ဦးသာဒင် အိမ်ရှေ့ က ဖြတ်လာတော့ လှည့်မကြည့်ရဲ ဘူး မျက်နှာပူနေမိတယ်။ ရှက်တာလားဘာလား တော့ မသိ။

ရုံး ရောက်တော့ လူတွေက ကျနော့် မျက်နှာ ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ၊ အိမ်မှာ ဘာဖြစ်ခဲ့လို့လည်း လို့ ဝိုင်းမေး ကြတယ်။ ကိုယ်က ကိုယ့် စိတ်ထဲမှာ ပဲ ဖြစ်တယ် ထင်နေတာ မျက်နှာပေါ် မှာ ပေါ် နေမှန်း သတိမထား မိဘူး။ အဲတော့ မှ ဟန်ဆောင် အပြုံးနဲ့ အလုပ်ထဲ အာရုံ နှစ်လိုက်တယ်။ ခနတာတော့ မေ့ သွားတယ်။  ဆယ့်နှစ် ထိုးကာနီး လောက်ကျမှ ဖုံးမှာ မက်ဆေ့ ပေါ် လာတယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ဆီက ။

…ဟေး ကိုသဝန်တိုကြီး ၊ ဘာလို့ ရှင့် မိန်းမ ကလေးကို ဒီအတိုင်း ကြီး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ထားပြစ် ခဲ့ရတာလဲ၊ အိမ် တံခါးမ ကြီးကလည်း လော့ ချ မသွားဘူး…နောက်ပြီး မက်ဆေ့လည်း မပို့ဘူး ဘာဖြစ်နေတာလဲ..

ကျနော် စိုးရိမ်သွားမိတယ်။ ဟိုက် ငါ တံခါးပိတ်ကာနီး သူ့ကို ညဝတ်အင်္ကျီ ပြန်သွားခြုံပေးရင်း တံခါး လော့ချ ဖို့ မေ့ သွားတာထင်တယ်။ ကမန်းကတန်း ခိုင်မြတ်သူ ဆီ ဖုံးခေါ်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ဖုံးကိုင်လိုက်ရော၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ် ဘယ်က ဘာစပြောရမှန်းမသိတော့ ဘူး အထစ်ထစ် ဖြစ်သွားတယ်။

“မြတ်…ဘယ်….အချိန်..က နိုးလာလဲ”

“ဟွန့် နာရီဝက်လောက် ရှိပြီ။ မောင် အဆင်ပြေရဲ့လား”

ကျနော် ကသာ မျက်နှာ ပူပြီး ဘာစကားပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်နေတာ၊ မိန်းမ ကတော့ အေးဆေးပဲ၊ ဘာမှ ရှက်ရွံ့တဲ့ လေသံ မရှိဘူး။ ကိုယ့် မိန်းမ ကို အိမ်နီးချင်း ဦးလေးကြီးက မနေ့ည က ကိုယ့်အိမ်ပေါ် မှာ ကောင်းကောင်းကြီး လိုးသမ သွားတာ သိနေရပြီးမှ ၊ ဘယ်လို အဆင်ပြေနိုင်ပါ့ မလဲ။ ဒါပေမဲ့ ဘာပြောလို့ ရမှာလဲ၊ စိတ်ကို အသာလျော့ အသက်ပုံမှန် ရူပြီးမှ၊ အသံမှန်မှန်နဲ့၊

“မောင်က အဆင်ပြေပါတယ်။ ည က မြတ် တော်တော် ပျော် ရတယ်ထင်တယ်။ မနက် မောင်နိုးတော့ မြတ် တော်တော်လည်း ပင်ပန်းပြီး အရမ်း အိပ်မောကျနေတာ တွေ့တာနဲ့ မနိူးရက် တော့ပဲ ဒီတိုင်း ထွက်လာခဲ့တာ”

“အင်း နည်းနည်း တော့ ပြိုင်းသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ အဆင်ပြေနေပါပြီ။ မောင် ဘယ်အချိန် အိမ်ပြန် ရောက်မလဲ၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကမက်ဆေ့ ပို့တယ်။ သူက ဒီညနေ အိမ်လာခဲ့မလို့တဲ့၊ မြတ်တို့ နဲ့ ဒီလကုန် သွားမဲ့ ခရီးစဥ် အကြောင်း ဆွေးနွေးရအောင် ဆိုပဲ”

ကျနော့် ယောက်ဖ လာမဲ့ တကယ့် အကြောင်းရင်းက ကျနော့် မိန်းမ ကို လာကျူ မှာ ဆိုတာ သိနေတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ နိုင်ဖို့ ဖန်တီးပေးရဦးမှာပေါ့။ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ ကျနော် က ကျနော့် မိန်းမကို ဦးသာဒင် ကြီး လိုးနေတာထက်၊ ကောင်းထက်ဝင်း လို လူငယ် လူသန် လေး လိုးတာ ပိုကြည့်ချင်တာ မဟုတ်လား။

“ဒါဆိုရင် မြတ် တို့ လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ဖို့ အချိန် ရအောင် မောင် ဘယ်အချိန် လောက် ပြန်လာခဲ့ ရမလဲ”

“အင်း မောင် ပြန်နေကျ အချိန်ထက် တစ်နာရီလောက် နောက်ကျ ပြီးမှ ပြန်လာလို့ ရမလား”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြောရင်း ခနနားလိုက်တယ်၊ ပြီးမှ၊

“မောင် က အခု မှ တကယ့် ကပ်ကိုး လင် တယောက် ဖြစ်လာပြီ။ သူ့ မယားကို တခြား ယောက်ျား တယောက်နဲ့ ပျော်ပါး ရအောင် ပရိုက်ဗိတ်စီ ပေးလို့၊ ခုချိန် တော့ မောင် ချောင်းဖို့ အခွင့်အရေး ရမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ မြတ်သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မြတ်တို့ ခရီးစဥ် မှာတော့ မောင် အခွင့်အ‌ရေး ရမှာပါ”

“ဟုတ်တယ်၊ ခု ချိန် မှာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ နဲ့ ခရီးသွားနေတုန်း ဆိုလည်း အန္တရာယ် မများဘူးလား၊ ညီမလေး ကလည်း ခရီးစဥ် မှာ ပါမှာပဲလေ။ မောင် တို့ က စန္ဒာ့ ကို ဒီကိစ္စ တွေ ပေးသိလို့ မှ မရတာ”

“သိပ်လည်း စိတ်ပူ မနေပါနဲ့ မောင်ရယ်၊ အားလုံး အဆင်ပြေသွားမှာပါ၊ မောင့် ယောက်ဖ မြတ် စောက်ဖုတ်ကို လိုးနေတာ မောင် သေခြာ မြင်ရ……”

ခိုင်မြတ်သူ စကားပြောလို့ မဆုံးသေး အိမ်ရှေ့တံခါး ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကဖုံးကိုင်ရင်း တန်းလန်း နဲ့ အိမ်ရှေ့ ကို လျှောက်သွားသံ ကြားတယ်။ သူ တံခါးကြားကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်ထင်တယ်။ ဖုံးထဲမှာ တိုးတိုးလေး လာပြောတယ်။

“အူး သာဒင် ကြီး အိမ်ရှေ့မှာ ရောက်နေတယ်”

ကျနော့် ရင်ခုံသံ မြန်သွားတယ်။ ဖုံးကို မပိတ်ပဲ ထားလိုက် သူတို့ စကားပြောကြတာ နားထောင်ချင်တယ်လို့ ကျနော်က ပြောလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက၊

“မောင် သေခြာလို့လား”

လို့ ပြန်မေးတယ်။ အင်း သေခြာတယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်မှ သူက ဖုံးကို လက်မှာကိုင်ရင်း တံခါးကို သွားဖွင့်လိုက်တယ်။

ဦးသာဒင် ကအပြင်က နေ ခိုင်မြတ်သူ ကို ပုံမှန် နူတ်ဆက်လိုက်တာ ကြားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကျနော် နားထောင် နေမှန်းသိလို့ ပုံမှန် စကား နဲ့ ပဲ နူတ်ဆက် နေတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး အိမ်ထဲဝင်လာသံကြားတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက ကျနော့် အကြောင်းလှမ်းမေးတာကြားတယ်။ ရုံးသွားနေလားပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူ ကအွန်း တလုံး ပဲ ဖြေသံကြားတယ်။ ပြီးတော့ စကားပြောသံ တိတ်သွားတယ်။ တပြွတ်စ်ပြွတ် အသံကြားတယ်၊ အသက်ရူသံ မြတ်တာတွေ ကြားတယ်။ ကြည့်ရတာ ဦးသာဒင် က ကျနော့် မိန်းမကို လှမ်းဖက်ပြီး ကစ်ဆစ် ဆွဲ နေတာ ဖြစ်မယ်။ ဖုံးနဲ့ အဝတ်စရွတ်ရွတ်ရှက်ရှက် ပွတ်သံ ထွက်လာပြီး ဖုံး ကော်နက်ရှင်း ပြတ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ပရိုက်ဗိတ်စီ အတွက် ဖုံးကို ပိတ်လိုက်တာပဲ လို့ ထင်တယ်။ ရင်ထဲ မှာ တမျီုးကြီးပဲ အောင့်သီး အောင့် သက် ဖြစ်သွားတယ်။

နေခင်းကြောင်တောင် ကြီး တောင် ကျနော့် မိန်းမ က သူ့ ဘဲကြီး နဲ့ ကျနော်တို့ အိမ် မှာ ချစ်ပွဲ ဝင် တော့ မှာ ပါလား။ ကျနော် ဖုံး ကို ထပ်ခေါ် လိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ဖုံးတောင် မကိုင်တော့ ဘူး။

အလုပ် ထဲ မှာ အချိန် က ဒရွှတ်ဆွဲသလို တနာရီ တကမ္ဘာလောက် ကြာသလို ထင်နေရတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ကျနော့် ကွန်ပြူတာကို ပိတ်လိုက်ပြီး ကိုယ့် အခန်းထဲမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေမိတယ်။ အလုပ်က သူငယ်ချင်း တယောက်က အပြင်ထွက် ဆေးလိပ်သောက် ရအောင် လို့ ခေါ် လို့ လိုက်သသွားပြီး သူ့ ဆီက စီးခရက် တလိပ် ယူသောက်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် ကို လုံးဝ ပြန်မခေါ် ဘူး ၊ သုံးနာရီ လောက် ရှိသွားပြီ။ ကျနော် ဖီးတွေ အောက် ပြီး သူ့ ဖုံး ကို ထပ်ခေါ် ကြည့်တော့ …လူကြီး ခေါ်ဆိုသော ဖုံး နံပတ်မှာ ဆက်သွယ်ရေး ဧရိယာ အပြင် ဘက်…. ဘာညာကွိကွ မိန်းမ သံပဲ ကြားရတော့ ပိုဒေါသ ဖြစ်မိတယ်။

အခန်း ၁၆။

အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ ကျနော့် ယောက်ဖ က ကျနော့် ကို ဖုံးခေါ်လာတယ်။ သူက ဒီနေ့ ညနေ သူနဲ့ စန္ဒာတို့ ကျနော် တို့ အိမ်ကို လာခဲ့ မယ့် အကြောင်း၊ ကျနော် တို့ မိသား နှစ်စု ဒီလကုန် ထွက်ကြမဲ့ ခရီးစဥ် အကြောင်း ဆွေးနွေး ကြရအောင် ဖြစ်ကြောင်း၊ ပြောတယ်။ သူက ကျနော်တို့ အိမ်လာမဲ့ ကိစ္စကို ကျနော့် ဆီ ဖုံးခေါ် အကြောင်းကြား တာကို တော့ သူ့ ကို အမှတ်ပေးလိုက်တယ်။ သူက ကျနော် ရုံးမှာ ရှိနေတုန်း ကျနော့် အိမ်ကို အသာ သွားပြီး ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ချစ်တင်းနှောလို့ ရနိုင်လျှက်သား နဲ့ ကျနော့် ကို အသိပေးတယ်ဆိုတာ အနည်းဆုံး တော့ ကိုယ့် ကို ရီစပက် ပေးတာပဲ ပေါ့ လို့ တွေးလိုက်တယ်။ တဖက် က ပြန်ကြည့်တော့ လည်း ကျနော့် ညီမလေး သူ့ မိန်းမ လည်းပါလာမှာ ဆိုတော့ သူလည်း ညီမလေး ရှေ့ ဘာမှ လုပ်လို့ မရမဲ့ အတူတူ ကျနော့် ကို လှမ်းပြောတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ အတွက် စိတ်ပူတာတော့ နည်းနည်း လျော့ သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ကျနော့် ကို လုံးဝ ဖုံးပြန်မခေါ်ဘူး။

ညနေ ၇ နာရီလောက်ကျတော့ အိမ်ပြန်တော့ မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ပထမတုန်းက တော့ မိန်းမ နဲ့ ယောက်ဖ ကို အချိန်ပေး ဦးမလို့ ၊ နောက် ညီမ စန္ဒာပါ ယောက်ဖ နဲ့ အတူ ပါလာမှာ ဆိုတော့ အချိန် မဆွဲ တော့ ပဲ ပြန်နေကြ အချိန် ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။

အိမ်ရောက်တော့ လူတွေ အကုန်လုံး ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေကြတယ်။ ယောက်ဖ နဲ့ ညီမလေး ကတော့ ကျနော့်ကို နူတ်ဆက်ကြတယ် ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ကျနော့် အတွက် ရေတခွက် သွားခပ်လာပေးတယ်။ ခနစကားပြောပြီး ကျနော်က အိမ်နေရင်း အဝတ်အစား လဲလိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တော့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ကျနော့် အဝတ်အစား အဟောင်းခြင်းက ဒီအတိုင်းပဲ ခါတိုင်း ဆို ခိုင်မြတ်သူ က လျှော်ပေးထားပြီးသားလေ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နောက်က လိုက်ဝင်လာလို့၊

“မြတ် ဒီနေ့ အဝတ်မလျှော်ဖြစ် ဘူးလား၊ မောင် အိမ်နေရင်း ဝတ်စရာတောင် ကုန်နေပြီ”

ကျနော် ခေါ်သမျှ ဖုံးတွေ ကို သူမကိုင်လို့ ကျနော် စိတ်တိုနေတာလည်း သူသိတယ်။ အခု ကိစ္စ လည်း ကျနော် မကြေလည်ဘူး ဆိုတာ သူသိတော့ မျက်နှာကို အောက်ငုံ့ထားရင်းက၊

“ဆောရီး မောင်ရယ်၊ ဒီနေ့ မြတ် လုံးဝ အချိန်မရလိုက်ဘူး”

တဲ့၊ ကျနော် တော်တော် တုံလှုပ် သွားမိတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက အိမ်မှာ တနေ့ လုံး နေသွားတဲ့ သဘောပေါ့ ၊ မိန်းမ အိမ်အလုပ်တောင် လုပ်လို့ မရအောင် ပဲ သောင်းကျန်း သွားတာလား။ ခိုင်မြတ်သူ လည်ပင်းမှာလည်း အစုပ်ခံထားရတဲ့ အနီမှတ်က အကြီးကြီးပဲ။ ကျနော် ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ ဘူး။ ဦးသာဒင် ကြီး သူ့ ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်ဆံနေတဲ့ ပုံ တွေးလိုက်မိတော့ လီးက လည်း မာချင်သလိုလို ဖြစ်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ အိမ်ရှေ့ မှာ ဧည့်သည်တွေ ရှိနေတယ်ဆိုတော့ ဘာမှ ဆက်မပြောဖြစ်တော့ ပဲ တွေ့တဲ့ အဝတ်ဟောင်း တစုံ ကောက်လဲ ပြီး အိမ်ရှေ့ ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြတယ်။

ကျနော်တို့ လေးယောက် ဒီလကုန် သွားကြမဲ့ အပန်းဖြေ ခရီးစဥ် အကြောင်း ဆွေးနွေးကြတယ်။ လူတိုင်းက ခရီးအတူတူ သွားကြရမှာကို စိတ်အားထက်သန်နေကြတယ်။ ကျနော်တို့ စကားတွေ ပြောနေကြတုန်းမှာ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့က အကြည့်တွေ မျက်နှာ အမူအယာတွေနဲ့ တယောက်ကို တယောက် အထာတွေ ပေးနေကြတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ စန္ဒာ့ ဖုံး က အသံမြည်လာလို့ စန္ဒာက ဖုံးကို ကြည့်လိုက်ပြီး ထိုင်ရာကနေ ထထွက်သွားလိုက်တယ်။ တံခါး အပြင်ဘက်နားလေး မှာ ဖုံး သွားပြောနေတယ်။ စန္ဒာ ထွက် သွားတာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ နေရာကို မသိမသာလေး ရွေ့လို့ ကောင်းထက်ဝင်း နား ကပ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို ရှက်ကိုးရှက်ကန်းပုံ မျိုး နဲ့ လှမ်းကြည့်တယ်။ မျက်လုံးတွေက သူ့တို့ ကို ပရိုက်ဗိတ်စီ ပေးဖို့ ကျနော့်ကို ပြောနေတယ်။ ကျနော်လည်း ထလိုက်ပြီး ကောင်းထက်ဝင်း ကို ခနနော် လို့ ပြောပြီး အိမ်ထဲ ဝင် ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင် တံခါးပိတ်ထားလိုက်တယ်။ ပြီး မှ အိပ်ခန်းထဲက နေ အိမ်ရှေ့ကို မြင်ရတဲ့ ချောင်းပေါက် တခုကနေ ပြန်ချောင်း ကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ နှစ်ယောက်က လူလစ်တာနဲ့ ပူးကပ် ထိုင်ပြီးတော့ တီးတိုးစကားတွေ ပြောနေကြတယ်။

စန္ဒာက အိမ်ရှေ့ ဝရံတာမှာ လမ်းလျှောက်ရင်း ဖုံးပြောနေတာ ဆိုတော့ သူ အိမ်ရှေ့ တံခါး ပေါက်ရှေ့တည့်တည့် ရောက်မှ ဧည့်ခန်းထဲ ကို မြင်ရတာ။ အဲဒါ နဲ့ စန္ဒာလည်း ဧည့်ခန်းထဲ မမြင်ရတဲ့ နေရာရောက်ရော၊ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူ ဘက် ကိုင်းပြီး နူတ်ခမ်းကို လှမ်းကစ်စ် ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကောင်းထက်ဝင်း ရဲ့ ရုတ်တရက် အနမ်းကြောင့် လန့်ဖြတ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ခေါင်းကို သမင်လည်ပြန် နဲ့ စန္ဒာများ သူတို့ကို တွေ့သွားမလားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ စန္ဒာ က ဖုံးပြောရင်း နဲ့ အိမ်ထဲကိုတောင် လှည့် ကြည့် မနေတာ တွေ့လိုက်ရမှ၊ ကောင်းထက်ဝင်း နူတ်ခမ်းကို သူ့လက်ချောင်းနဲ့ တို့ရင်း အေးဆေး နေဖို့ မကဲနဲ့ဦး ဆိုတဲ့ အချက် ပြလိုက်တယ်။ မျက်နှာက တော့ ပြုံးတုံ့တုံ့ ပေါ့။ ကျနော် စိတ်လှုပ်ရှား သွားတယ်။ မိန်းမ က ခပ်ချောချော ဖြောင့်ဖြောင့် ဘဲတဗွေ နဲ့ အဲလို လှုပ်ရှား နေတာ။ ဟိုအဖိုးကြီး ဦးသာဒင် နဲ့ စာရင် တခြားစီ ပဲ။ ကျနော်လည်း အိပ်ခန်း တံခါးကို အသံ မြည်အောင် ဖွင့် ပြီးထွက်လာလိုက်တယ်။ နောက် ယောက်ဖ ကို မင်းတို့ ကြုံတုန်း ဒီမှာ ညအိပ် လိုက်ပါလား ပြန်ရင်လည်း အဝေးကြီး မောင်းရဦးမှာ ဆိုတော့ ၊ ယောက်ဖ က ဝမ်းသာ အားရပဲ အဲဒါ ကောင်းသား ပဲလို့ ထောက်ခံတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ရင် တခုခု ပြောမလို့ ပြင်လိုက်တယ်။ ကျနော် က လည်း ဘာပြောချင်လို့လဲ လို့ မေးမလို့ ကြံနေတုန်း စန္ဒာက ဖုံးပြောပြီး သွား လို့ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။ သူဖုံးပြောနေတာ ကြာသွားလို့ ဆောရီးနော် ဆိုပြီး တောင်းပန်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မီးဖိုဘက်ကို ထလို့ လျှောက်သွားရင်းက ကျနော့်ကို လိုက်ခဲ့ဖို့ မျက်စ ပြစ်ပြတယ်။ ကျနော် လည်း ညီမတို့ လင်မယားကို ခနနော် ဆိုပြီး ခိုင်မြတ်သူ နောက်က လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မီးဖိုထဲရောက် တော့ ကျနော့် နားကို ကပ်ပြီး လေသံလေးနဲ့၊

“မောင် ၊ အူးသာဒင် ကြီးက မြတ်တို့ အိမ်ကို ဒီည လာခဲ့မယ်လို့ ပြောထားတယ်၊ အခု မောင့်ညီမ လင်မယား အိမ်မှာ ရှိနေကြရင် ဘယ်လို အဆင်ပြေပါ့ မလဲ”

တဲ့ ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ သူတကယ်စိုးရိမ်နေပုံပဲ။ သူက ကြည့်ရတာ ဒီည သူ့ အဖိုးကြီး နဲ့ အသားကုန်ကဲ ဖို့ ကြံရွယ်ထားတယ်ထင်တယ်။ နေ့ခင်းက မှ စားထားတာဆိုတော့ ဦးသာဒင် ကြီးကို လောလော ဆယ် သူက ကောင်းထက်ဝင်း ထက် ပိုအလေးထားနေပုံပဲ။ ကျနော် ခန ငြိမ်ပြီး စဥ်းစား နေတာကို တောင် ခိုင်မြတ်သူက စိတ်မရှည်တော့ သလိုပဲ၊ တခုခု ပြောဖို့ ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်နေတယ်။

“ဒီနေ့ ည ကတော့ စန္ဒာ ကလည်း ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ အတူတူ ရှိနေမှာ ဆိုတော့ ကောင်းထက်ဝင်း က ညီမလေး မသိအောင် မြတ် နဲ့ လာလှုပ်ရှားဖို့ ဆိုတာ မလွယ်နိုင်ဘူးလေ၊ မောင် အကြံပြုချင်တာကတော့၊ မြတ် မြတ်ရဲ့ ဘဲအိုကြီး နဲ့ အိပ်မဲ့ အစား၊ ကိုယ့်ယောက်ျား ဖြစ်သူ နဲ့ ကိုယ်အိပ်လိုက်တော့၊ ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ပြောလိုက်တာကို သဘောတူတာလား နောက်တယ်ထင်တာလားတော့ မသိ၊ မျက်နှာလေး ရှက်သွေးဖြန်းသလိုနဲ့ ဖြစ်သွားတယ်။ အိမ်ရှေ့မှာလည်း ဧည့်သည်နဲ့ ဆိုတော့ သိပ်ကြာလို့ မကောင်းတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား အပြင်ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြတယ်။

ညနေစာ ထမင်းစား ကြတော့ စန္ဒာက ကျနော့် ဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော် နဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်မှာ ထိုင်တယ်။ အဲတော့ စန္ဒာ နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်လိုက်တဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူ ဘေး မှာ ဖြစ်သွားတာပေါ့၊ ထမင်းစား ကြတဲ့ တချိန်လုံး မှာ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ စားပွဲ အောက်မှာ လက် တွေ လှုပ်ရှားနေတာ ခိုးပြီး အကဲခပ် နေတဲ့ ကျနော်က သတိထားမိ ပေမဲ့ ၊ စန္ဒာ ကတော့ သိပုံ မရပါဘူး။ ထမင်းစား လို့ ပြီးကာနီးတော့ ကျနော့် သား အိပ်ခန်းထဲ က နိုးလာပြီး အော်ငို လိုက်သံ ကြားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ထမလို့ ပြင်တော့ စန္ဒာက ပဲ နေနေ သူကစားလို့ ပြီးနေပြီ၊ သူ့ တူလေး လည်း မတွေ့ရတာ ကြာလို့ သွားခေါ် လိုက်မယ် ဆိုပြီး ထသွားတယ်။ နောက်တော့ စန္ဒာက ကလေး ချီပြီး ပြန်လာတယ်၊ ကျနော်တီု့ လည်း ထမင်းစား ပြီးပြီ ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူက ပုဂံ ခွက်ယောက်တွေ ဟင်းထမင်းကျန်တွေ သိမ်းဆည်းတာလုပ်တယ်။ စန္ဒာက သူ ကလေး ကို ကြည့်ထားလိုက်မယ်၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကို ကူညီ လုပ်ပေးဖို့ ပြောလိုက်တော့၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကလည်း ဝမ်းသာ အားရ လက်ခံလိုက်တယ်။ နောက် တော့ စန္ဒာ က အိမ်ရှေ့ ခြံထဲက ဒါန်းကလေးကို သူ့ တူလေး ခေါ် သွားပြီး ဆော့ ထိန်းနေတယ်။ ကျနော်က သူတို့ နှစ်ယောက် နဲ့ လိုက်သွားပြီး အိမ်ရှေ့မှာ စန္ဒာ နဲ့ စကားပြောနေလိုက်တယ်။

ခနနေတော့ စန္ဒာနဲ့ သားလေးနဲ့ ဆော့နေတာ ခနထားခဲ့ပြီး ကျနော် အိမ်ထဲ ဝင်လာလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့မှာ လည်း ဘယ်သူ မှ မတွေ့တာနဲ့ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ မီးဖိုချောင်ဘက် ကို ခြေဖျားထောက် လာခဲ့မိတယ်။ နံရံထောင့်ချိုး အကွယ်က နေ အသာချောင်းလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ နှစ်ယောက်၊ ပုဂံဆေးတဲ့ ဘေဆင်နားမှာ ရပ်လိုက် တယောက်ကို တယောက် ချစ်သူ နှစ်ဦးလို ဖက်ပြီး ကစ်စ်ဆင် တွေ ဆွဲနေကြတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း လက်က ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ခွဆုံ မှာ ထဘီပေါ် ကပေမဲ့ စောက်ဖုတ် ကို အုပ်ကိုင် ပြီး ကလိနေတာ သေခြာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကော့ နေတယ်။ .ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးထားတာကိုး။ ခနနေတော့ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာက ပါးစပ်ချင်းခွာလိုက်ပြီး ဘာတိုးတိုးလေး ပြောနေလဲ မသိ။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက ရှက်သွေးဖြန်းနေတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က သူ့ ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဆွဲချပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ပါ အောက်တွန်းချလိုက်တော့ မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီး ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ကျနော့် လီးထက်တော့ တုတ်ပြီး ရှည်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဦးသာဒင် ကိုတော့ မမှီဘူးထင်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူ ပုခုံးလေးကို ကိုင်လိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကောင်းထက်ဝင်း ဘာလိုချင်သလဲ ဆိုတာ သိတော့ သူ့ ရှေ့ ကြမ်း ပြင်မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာက လုံးဝ ဆက်ဆီ၊ မခို့တရို့ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း မျက်နှာကို မော့ ကြည့်ရင်း သူ့ မျက်နှာ ရှေ့ ရောက်နေတဲ့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းတိုက် ပေးနေလိုက်တာ၊ အောမင်းသမီး ကျနေတာပဲ၊ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်း က မာတောင် လာတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရတယ်။

နောက်တော့ ကောင်းထက်ဝင်းက ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး အသာဆွဲလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ နူတ်ခမ်းထူ လုံးလုံးလေး ကို ဝလုံးပုံ ဟပြီး ကောင်းထက်ဝင်း ဒစ်ဖူး ကို ငုံလိုက်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း မျက်လုံးလေး မှေးပြီး ပါးစပ်က ငြီးသံလေးတောင် ထွက်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးနှစ်ဖက်က ချိုင့်သွားလိုက် ဖေါင်းသွားလိုက်နဲ့ ပုလွေ ကောင်းကောင်း ပေးနေပါရော၊ ကျနော်တို့ အိမ်ရဲ့ မီးဖိုချောင် ထဲမှာ ကျနော့် ယောက်ဖ ကို ကျနော့် မိန်းမ ဖြစ်သူက လီးစုပ်ပေးနေတာလေ။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ ကျနော်လည်း ကိုယ့်လီးကိုယ် ပုဆိုးပေါ် က ဆုပ်ကိုင် ရင်း ဂွင်းထု နေမိတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေသလို သူ့ ဖင်ကြီးလည်း ကော့ကော့ ပြီး ကျနော့် မိန်းမရဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေတယ်ဗျာ၊ ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ပါးစပ်ထဲက ကောင်းထက်ဝင်း လီးကြီး ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး တန်းလန်း ကျနေတဲ့ လဥကြီး တွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ငုံစုပ်ပြန်ရောဗျ၊ ကျနော် တောင် အံ့သြသွားမိတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ ဒါတွေ ဘယ်က တတ် လာသလဲ မသိဘူး၊ ကျနော့် ကိုတောင် တခါမှ ဂွေးဥ မစုပ်ပေးဖူးဘူး။ ကောင်းထက်ဝင်း တောင် အတော် ဖီးတက် နေတဲ့ ပုံပဲ၊ ကျနော် သာဆိုရင် ခုချက်ခြင်း လရည်တွေ ပန်းထွက်ကျကုန်မှာ။ ကောင်းထက်ဝင်း ကြည့်ရတာ လဲ ပန်းထွက်နေချင်တဲ့ ပုံပဲ၊ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ကျနော့် သား အသံ အိမ်ရှေ့က ကြားလိုက်ရတယ်။ သူ့ အဒေါ်ကို တခုခု ပြောနေသံ။ ဟိုက် စန္ဒာ အခုနေ ဝင်လာရင်တော့ ဟိုနှစ်ယောက် ကိုးလိုးကန့်လန့် နဲ့ ဒုက္ခ တော့ ရောက်တော့မယ်။ ကျနော် ကမန်းကတန်း နဲ့ ချောင်းဆိုးလိုက်ရတယ်။ နောက် ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထ နေတဲ့ လီးကြီးကို ညီမလေး သတိမထားမိ အောင် ခါးကိုင်းရင်း အိမ်ရှေ့ အမြန်ထွက်လို့၊

“ဟေး သား တို့ ဘာလဲ အိမ်ရှေ့ မှာ ပျင်းသွားကြပလား”

လို့ အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ မေးလိုက်ရတယ်။ မီးဖိုထဲ က ချစ်သူ နှစ်ဦး သူတို့ အဝတ်အစား တွေ ပြန်လည်းပြင်ဆင် ဖို့ အချိန်ရအောင်လေ။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း မီးဖိုထဲက ထွက်လာတယ်။ ဆံပင်တွေ ဘာတွေက ‌တော့ နည်းနည်း ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေတာပေါ့၊ မျက်နှာက နည်းနည်းလေး နီလို့၊ စန္ဒာ့ ဆီက သားကို ယူချီ လိုက်ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားလေတယ်။

ညဖက်ကျတော့ ညီမလေး လင်မယားကို အပေါ် ထပ်က အခန်းတခု မှာ အိပ်ဖို့ ပြင်ပေးလိုက်တယ်။ မနေ့ညက ဦးသာဒင် ကြီး ကျနော့် မိန်းမ ကို လိုးခဲ့ တဲ့ အခန်းပေါ့။ အိပ်ခန်းကို နည်းနည်း ပြင်ပေးဖို့ ဝင်လိုက်တေ့ အိပ်ယာခင်းတွေ ခေါင်းအုံးတွေ က တွန့်ကြေလို့၊ ဦးသာဒင် ကြီး ကျနော့် မိန်းမ ကို ပွဲကြမ်းထားတာ မိန်းမ သေခြာ တောင် ပြန်မဆန့်ထားခဲ့ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ ကမျက်စေ့ မျက်နှာ ပျက်ပျက် နဲ့ အမြန် အိပ်ယာဆီ သွားပြီး ခေါင်းအုံး တွေ အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆွဲဆန့် သေခြာ ပြန်ပြင်လိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း အခန်းဝ မှာ ကျန်နေတဲ့ ညီမလင်မယားကို၊

“ငါတို့ က ဒီအခန်းသုံးတာ မဟုတ်တော့ ဒီတိုင်း ပြစ်ထားတာ၊ မင်းတို့ လည်း အိပ်မအိပ် မသိတော့ ဘာမှ ရှင်းလင်းမထားမိဘူး”

လို့ ရွှီး လိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ကျနော် အာနေတာကို မပြုံးမိ အောင် မျက်နာကို အတင်းထိန်းပြီး ကုတင်ကို ပြင်ဆင်ပေးနေတယ်။ သူ အိပ်ယာဘေးက တခုခု ကို ကောက်လိုက်တာ ကို ကျနော် မြင်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ အဲဒီ အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး လှေခါးက အဆင်းမှာ။

“မြတ် ဟိုအခန်းထဲ မှာ မြတ်ကောက်ပြီး လက်ထဲ ဖွက်ထားလိုက်တာ ဘာလဲ”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ လက်ကို နောက်ပြစ်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော် က အတင်းလိုက်ပြီး သူ့လက်ကို ဆွဲတယ်၊ သူဆုပ်ထား တဲ့ လက်ချောင်းတွေကို ဖြည်လိုက်တော့ တစ်ရူး စလေး ထွက်လာတယ်။ တစ်ရူး က စိုထိုင်းထိုင်းနဲ့ ကျနော် ယူပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ စေကပ်နေတဲ့ အရည်တွေ ရယ် လရည်နံ က ထောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်။ ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို မော့ ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကမျက်နှာ နီမြန်းနေပြီး လှေခါးက ဆင်းပြေးပြီး ကျနော်တို့ အိပ်ခန်း ထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း အနောက် ကလိုက်သွားပြီး ဝင်သွားတယ်။ ကျနော် အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူက အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြေးပိတ်လိုက် တယ်။ နောက် ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်ရင်း ကျနော့်ကို အခန်းနံရံ မှာ ကျောကပ်တဲ့ အထိ တွန်းလာလိုက်တယ်။ ခုန အရည်တွေ စိုသွားတဲ့ ကျနော့် လက်ချောင်းကို သူက ဆုပ်ကိုင်ပြီးသူ့ နူတ်ခမ်း နဲ့ ထိလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လျှာလေးနဲ့ ထုတ် လျှက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ၊

“အဲဒါ အူးသာဒင်ကြီး ရဲ့ လီးရည် တွေလေ၊ သူ မနေ့ညက မြတ် နူတ်ခမ်း မှာ ပေကျံ သွားတာကို သုတ်ပေးခဲ့တာပေါ့”

လို့ ပြောရင်း ကျနော့် လက်ချောင်း ကို ခုန မီးဖိုထဲ ကောင်းထက်ဝင်း လီးစုပ် သလို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးက ချက်ခြင်းကို မာတောင် တက်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ အမူအကျင့် အဲလောက်တောင် ပြောင်းလဲ သွားတာ မြင်ရတော့ ကျနော် အတော် အံ့သြမိသွားရတယ်။ အရင် က အနေအေးတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ခုတော့ အောကား တွေထဲက မင်းသမီးထက်တောင် ကဲနေပါရောလား။

ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ ကို အိပ်ယာပေါ် တွန်းလှဲလိုက်ပြီး သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်း မိတယ်။ ဒီနူတ်ခမ်းတွေ ကပဲ မကြာခင်က မှ ကျနော့် ယောက်ဖ လီးကြီးကို စုပ်ထားခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း စိတ်တွေ တအား ထကြွနေတယ်။ သူကလည်း ကျနော့် အနမ်းတွေကို တုံ့ပြန်ရင်း အောက်မှာ လူးလွန့်နေတယ်။ ကစ်ဆင်ပေးရင်းကမှ ကျနော် သူ့ ပေါင်ခွဆုံကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်ိ။ သူက ကျနော် လက်ဝင်လို့ ရအောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် နောက်လက်တဖက် က သူ့ နို့တလုံး ကို လှမ်းဆုပ်ကိုင် လိုက် တယ်။ သူ့ ဘရာဇီယာက ကျနော့် ယောက်ဖ နှယ်ထားလို့ ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေတုန်းပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့်ကို ရမက်ထန်ထန် အနမ်း နဲ့ ပြန်တုံ့ပြန် နမ်းနေတယ်။

အခန်း ၁၇။

ခိုင်မြတ်သူ က တကယ့်ကို ငထန်မ‌လေး ဖြစ်နေပြီး ကျနော့် ကို အငမ်း မရ ပြန်လည်း နမ်းစုပ်နေရင်းက ကုတင်ပေါ် မှာ ကျနော့်ကို ပက်လက် ဖြစ်သွားအောင် တွန်းလှိမ့်လိုက်တယ်။ ကျနော် ပက်လက် ဖြစ်သွားမှ ကျနော့် ပုဆိုးကို ဖြည်ချပြီးမာတောင် နေတဲ့ လီးကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ကျနော် က ညနေ က တွေ့ခဲ့ ရတဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း လီးထက် ကိုယ့် လီးက နည်းနည်းသေးနေတော့ ရှက်တော့ ရှက်မိသား။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို မော့ကြည့်ရင်းနဲ့မှ ဒစ်ဖူးလေးကို သူ့ နူတ်ခမ်းနဲ့ ထိပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော် ခိုင်မြတ်သူ အပေါ် မနေ့က စပြီး ဖြစ်နေခဲ့ ရတဲ့ အကျိတ်အခဲတွေ အကုန် အရည်ပျော် သွားရတော့ တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် လီးကို ငုံစုပ်တော့ မလို ပြင်တုန်း မှာ သူ့ဖုံးက အသံမြည်လာတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဖုံးစခရင်ပေါ် ကို မျက်လုံး ရောက်သွား ခဲ့ကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနာ့် လီးကို ဆုပ် ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ရုတ်လိုက်ပြီး ဖုံးကို ကိုင်လိုက်တယ်။ ဘယ်သူခေါ်သလဲ ဆိုတာကို ကြည့်လိုက်ပြီး ဖုံးကို ထူးလိုက်တယ်။

“ဟဲလို အူးဒင်”

ကျနော့် လီးက ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မြင်တယ်၊ သူက ပြုံးပြီး ဖုံးကို တဖက်က ကိုင်လို့ နောက်တဖက် နဲ့ ကျနော့် လီးကို လာပွတ်ပေးရင်း ဆက်ပြောနေတယ်။

“ဟင့်အင်း အူးဒင် ဒီနေ့ည တော့ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ မြတ် ယောင်းမ လင်မယားလည်း ရှိနေတယ်။ မနေ့ညတုန်း ကလို ဒီမှာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ပြောနေတာ နားထောင်ပြီး ဒီညတော့ မြတ် ကျနော် နဲ့ အိပ်ရတော့ လို့ ဝမ်းသာ နေမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဆက်ပြောနေတာက၊

“မြတ် ပဲ အူးဒင် အိမ်ကို လာတာ က ပိုအဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်”

လို့ ပြောပြီး ဖုံးချလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို မျက်လုံးချင်း တေ့တေ့ ဆိုင် ကြည့်ပြီး နူတ်ခမ်း ကို ဖြတ်ကနဲ တချက် ထိရုံလေး နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော် တော်တော် စိတ်ပျက် သွားတယ်။ လီးကတော့ တောင် နေလျှက်ပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ အဲလို သူ့ဘာသာ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်လိမ့် မယ်လို့လဲ မထင်ထားတော့ အံအားလည်း သင့်သွားတယ်။ သူက အိပ်ယာပေါ် က နေ ကုတင်အောင် ဆင်းသွားတယ်။ သူ့ ဘလောက်စ် အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီး ကျနော့် ဘက်ကျောပေးလို့ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ မှ အောက်မှာလည်း ပင်တီ မရှိ၊ အပေါ် မှာလည်း ဘရာ မရှိပဲ ညဝတ်ဂါဝန် အပါးလေးကို ကောက်ဝတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နားနား ကို ကပ်ပြီး။

“သူ က ရှင့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို လိုးဖို့ စောင့် နေတာကို သွားခွင့် ပြုလိုက်ပါ၊ ရှင့်မိန်းမ က သူ့ ဒုတိယ ဘဲ နဲ့ ကိစ္စ မပြီးပဲ တန်းလန်း ဖြစ်ခဲ့ရတာကို သူ့ အချစ်ကြီးက လကစသတ်ပေးချင်လို့ တဲ့”

လို့ ပြောတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့် ခွင့်ပြုချက် စောင့်သလို ရပ်ပြီး ကျနော့် ကို ကြည့်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က တကယ်ကို ဦးသာဒင် ကြီးနဲ့ ဒီည သွား အလိုးခံဖို့ကို စိတ်အား ထက်သန်နေပြီ။ ကျနော် မတတ် နိုင်တော့ ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်မိတယ်။ အဝတ်အစား တွေ ကောက်ဝတ် ပြီး အပြင်ဘက်ထွက်လို့ ညီမလေး တို့ လင်မယား အပြင်မှာ ရှိမရှိ ကြည့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခိုင်မြတ်သူကို အနောက်ဘက် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလှည့်တောင် မကြည့်တော့ ပဲ သုတ်ခြေတင် သွားတော့တယ်။

အိပ်ခန်းထဲ ကို ကျနော် တယောက်ထဲ ပြန်လာရင်းက ခိုင်မြတ်သူ စိတ်ထား တွေ အဲလို ပြောင်းသွားတာကို တွေးနေမိတယ်။ ဒီဦးသာဒင် ကြီးကို သူ ကျနော့် ထက် ပိုစွဲလမ်းနေပြီ၊ ဦးသာဒင် ကြီးဆီက ဖုံးသံ ကြားလိုက်တာ နဲ့ ကျနော့် ကိုတောင် ဂရု မစိုက်တော့ ပဲနဲ့ အရူး အမူး ဖြစ်နေရတာလား၊ ကိုယ့် သားလေး ကိုတောင် ဖုတ်လေတဲ့ ငပိ ရှိတယ် မထင်တော့ တာလား။ တကယ်လို့ ကလေး က နို့ဆာလို့ ထငိုရင် တောင် ကျနော် ဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ဦးသာဒင် ကြီးဆီ ဖုံးခေါ် ပြီး ကျနော့် မိန်းမ ရှိနေလားလို့ လှမ်းမေးရမှာလား။ တခုခု ကြောင့် ကလေး ထငို ပြီး ကျနော် ဘယ်လို မှ ချော့ ပြန်သိပ်လို့ မရရင် ညီမလေး တို့ ဆင်းလာရင်ရော။ ခိုင်မြတ်သူ ဘယ်သွားလဲ လို့ မေး ရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ။ ကျနော် ဘယ်လို ဖြေရမလဲ ၊ ကျနော် အိပ်လို့ မပျော် တော့ဘူး။ အောခွေ တခု တီဗီ မှာ ထိုးထည့် ပြီး ထိုင်ကြည့်နေမိတော့တယ်။

ကျနော် တီဗီ ထိုင်ကြည့်ရင်း ကိုယ့်ဘာသာ လီးကို ပွတ်နေလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ထွက်သွားတာ နှစ်နာရီ လောက် ရှိသွားပြီ။ အခန်းပြင်က တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ညီမလေး တို့ လင်မယားလား လို့ စိုးရိမ် သွားတယ်။ တံခါး ဖွင့် ပေးလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ။ သူ အခန်းထဲ ကမန်းကတမ်း ဝင်လာတာ့ မှ တံခါးကို ပြန်ပိတ် လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကြည့်ရတာ အတော် ပြိုင်းနေပုံပဲ။ သူက သူ့ ညဝတ် ဂါဝန်ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ အောက်မှာ ဘာမှ မဝတ်ထားတော့ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတယ်။ သူ က ကျ‌နော့် မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ပြုံး ပြတယ်။ သူ က ရေချိုး မလို့ ပြင်နေတယ်။ ကျနော် သူ့ အနားကပ်တော့ အရက် စော်လည်း နည်းနည်း နံနေတယ်။

“ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ မြတ်၊ ကိုယ်မှာ လည်း အရက်စော်တွေ နံနေတယ်”

“အူးဒင် ကြီးက အရက် တွေ အရမ်းမူး ပြီး လူမှန်းမသိ ဖြစ်နေတယ် အာ့ ကြောင့် ခနလေး နဲ့ ပြန်လာတာ”

ဟိုက်ခနလေးတဲ့၊ နှစ်နာရီလောက်ကိုများ ခနလေးတဲ့။ ထားပါတော့ အဲဒါက၊ ကျနော်က မရှင်းသေးတာနဲ့ သူရေချိုးခန်းသွားနေတုန်းကို ပဲ ဆက်ပြီးမေးလိုက်တယ်။

“သူမူး နေတာက ထားပါတော့ မြတ်ကိုယ်မှာ ဘာလို့ အဲဒီ အနံ့တွေ ဟောင်နေရတာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ရေချိုးခန်းတံခါးကို မပိတ်ခင်ပဲပြန်ဖြေတယ်။

“ဟုတ်တယ်။ သူက မူးတာမှ ကောင်းကောင်းတောင် မရပ်နိုင်ဘူး။ ယိုင်ထိုးနေတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ရှင့်မိန်းမ က တော့ ပုံမှန်ပဲလေ၊ နားလည်လား”

ကျနော် မနေနိုင်လို့ ရေချိုးခန်းတံခါးကို တွန်းလိုက်တော့ သူက အထဲက ဂလန့်မထိုးထားတာနဲ့ ပွင့်သွားတယ်။ အဲဒါနဲ့ အထဲ ဝင်လိုက်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက၊

“ဘယ်လိုလဲ ရှင်က ရှင့်မိန်းမ သူ့ ရီးစား နဲ့ လိုးပြီး ပြန်လာလို့ ရေချိုးမယ့်ဟာတောင် မှ အေးဆေး မချိုး ခိုင်းဘူးလား၊ ကျမ ပင်ပန်းနေပြီ…… ကဲပါ မောင်ရယ်၊ မြတ် ရေချိုးပြီး အိပ်ယာထဲ ကျရင် အကုန်ရှင်းပြ ပါ့မယ် ဟုတ်ပလား”

ကျနော်လည်း သဘောတူပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ပြန်လှည့် မထွက်ခင် ပဲ မိန်းမ ရဲ့ ဘယ်ဘက် တင်ပါး ပေါ်မျာ လရည်တွေ ပေနေသေးတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော့် မျက်လုံးက အဲဒီနေရာကို လှမ်းကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်လို့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကာလိုက်ပြီး သွားတော့လေ လို့ နှင်ထုတ် တယ်။

ကျနော်လည်း အိပ်ယာပေါ် မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း က မိန်းမ အကြောင်း တွေးရင်း စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်မိတယ်။ သူက ဦးသာဒင် ကြီး ဘက်ကနေ ကျနော့် ကို အရှက်ခွဲနေသလိုပဲ လို့ တွေးနေမိတယ်။ ဒီမနက် ကဆို ကျနော့် ဖုံးကော တွေ ကို တခု မှ ပြန်မထူးဘူး၊ ဦးသာဒင် ကြီး အလိုးကို ခံလို့ မဝ ဖြစ်နေတယ်။ ညဦးပိုင်းက လည်း ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချစ်စခန်းဖွင့် ဖို့ အစပျိုးတုန်း ရှိသေးတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီး ဖုံးခေါ် လိုက်တာ နဲ့ ချက်ချင်း ထပြေးသွားတယ်။ ရင်ထဲမှာ နာသလို လည်း ဖြစ်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါက ကျနော် စခဲ့တဲ့ ဖန်တက်စီ မဟုတ် ပါလား ၊ ဒီအဖိုး ကြီးက ကျနော့် မိန်းမ ကို ကောင်းကောင်း လိုးနေပြီ ဆိုတဲ့ တကယ့် အဖြစ်မှန် ကို ကျနော် လက်ခံမှ ရတော့ မှာ မဟုတ်ဘူးလား။

ခိုင်မြတ်သူ ရေချိုးခန်းက ထွက်လာတော့ အိပ်ယာပေါ် ကျနော့် ဘေးမှာ လာလှဲလိုက်ပြီး ဘေးနားစားပွဲက ဖုံးကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ ကျနော့် ဘက်ကို တောင် တချက်လှည့် မကြည့်ဘူး။ ကျနော် က ခုန သူပြောခဲ့တဲ့ အသေး စိတ်ပြော မယ်ဆိုတဲ့ ဟာကို နားထောင်မလို့ စောင့်နေတာ။ ခုတော့ ကျနော့်ကို တောင် လှည့်မကြည့်ပဲ ဖုံးက မက်ဆေ့ တွေကို ဖတ်နေတယ်။ မျက်နှာက လည်း ပြုံးလာတယ်။ ပြီးမှ ကျနော့် ဖက်ကို မျက်နှာလှည့်လာတယ်။

“ဘာတွေ ပြုံးနေတာလဲ မြတ်၊ ကောင်းထက်ဝင်း က မကျေပွဲနွဲချင်လို့တဲ့လား”

ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် မေးခွန်းကို လုံးဝ မဖြေဘူး။ ပြုံးပဲ ပြတယ်။ နောက် ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ခန ငြိမ်သက် သွားကြတယ်။ ပြီးမှ ကျနော် ထပ်မေးလိုက်တယ်။

“ဒီနေ့ မနက်က ဘာလို့ ဖုံးကို ပိတ်ထားလိုက်ရတာလဲ၊ မောင်က မြတ်တို့ စကားပြောတာကို နားထောင်ချင်လို့ လို့ပြောထားရက်နဲ့။ မြတ် က ဒါလေးတောင် နားထောင်ခွင့် မပေးဘူးလား”

“မောင် မနက် က မြတ် တကယ်ပဲ ဖုံးကို ဖွင့်ထားတယ်။ မြတ် တံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ဖုံးကို တောင် ‌သေခြာ မဖွက်ရသေးဘူး အူးဒင် က မြတကို အတင်းဖက်ထားပြီး ကစ်စ် တွေ ပေးတယ်။ နောက် သူက မြတ် လက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ လီးကြီး ကို ကိုင်ခိုင်းတယ်။ အဲဒီမှာ မြတ်လက်ထဲ ကိုင်ထားတဲ့ ဖုံးကို သူတွေ့သွားတယ်။ သူက အဲဒီဖုံးကို ယူပြီး မြတ်တောင် ဘာမှ မပြောခင် ပိတ်ချပြစ်လိုက်တယ်။ နောက်ပိုင်း မောင် ဆက်တိုက်ခေါ် နေတာလည်း တွေ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ အခြေအနေ က ဘယ်လို မှ ဖုံးကိုင်လို့ မဖြစ်တဲ့ အခြေအနေ မို့ မကိုင် တော့တာပါ”

“ဘယ်လို ဖုံးကိုင်လို့ မဖြစ်တဲ့ အခြေအနေလည်း ၊ တနေကုန်လုံး အပြင် ညနေအထိအောင် လား ပြောပြစမ်း ပါဦး”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် သူနဲ့ ဦးသာဒင် တို့ အဖြစ်အပျက် ဒီတေးကို နားထောင် ချင်မှန်း သိတယ်။ သူက ခေါင်းအုံးကို သူ့ ခေါင်းအောက် ထိုး ထည့်ပြီး ဦးသာဒင် နဲ့ ဒီနေ့ မနက် က အဖြစ်အပျက် ကို ပြန်ရှင်းပြတယ်။

” ဒီမနက် အိပ်ရာက ထတော့ မောင် ရေးခဲ့တဲ့ စာလေး တေါ့တယ်။ မြတ် အရမ်းဝမ်းသာ သွားတယ်။ မောင် အခုတော့ မြတ် နဲ့ အူးဒင် တို့ ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ဖီးလာနေပြီ ဆိုတာ သိရလို့၊ အဲဒီ အချိန်ပဲ သားလေး ကလည်း နိုးလာတော့ ထုံးစံ အတိုင်း နေ့တဓူဝ လုပ်ငန်း ဆောင်တာ တွေ ထလုပ် ဖို့ ပြင်တယ်။ မြတ် မှာ နားလည်မှု ရှိတဲ့ လင် နဲ့ သား နဲ့ က ကိုယ်လုပ်ချင်တာကို လုပ်ခွင့် ပေးထားတာကို တွေးမိပြီး ကံကောင်းလိုက်တာလို့ ထင်မိတယ်။ သားလေးလည်း ငိုနေတာနဲ့ သူ့ အိပ်ယာကလေး ကနေထုတ်လို့ နို့တိုက် လိုက်တယ်။ သားလေးလည်း နို့ကို စို့ရော မြတ် နို့တွေကျိမ်း နေတာ ခံစားရတယ်။ မနေ့က အူးဒင် ကြီး မြတ် နို့သီးခေါင်းတွေကို ကိုက်ထားတဲ့ ဒဏ်တွေ ပေါ့။ အဲဒါ နည်းနည်း ကြိတ်မှိတ်ခံလို့ သားလေးကို တိုက်ပြီးတော့ မှ သူ့ ကို အသာချရင်း ရေမိုးချိုး ကိုယ်လက် သန့်စင် လုပ်ရတယ်။ ပြီးမှ အိမ်နေရင်း ပိတ်သား ပါးပါး ဂါဝန် ကို ဝတ်ပြီး မနက်စာ စားသောက် ပြီး မောင့် ကို ဖုံးခေါ် လိုက်တာ၊ မောင်နဲ့ ဖုံးပြောနေတုန်း မှာ အူးဒင် ကြီးက အိမ်ရှေ့ တံခါးလာခေါက်တာပဲလေ၊ မောင် က ဖုံးကို မပိတ်နဲ့ လို့ ပြောတော့ မြတ်က ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလို့ တဖက်က ဖုံးကို ကိုင်ထားရင်း တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တာ၊ သူက တံခါးဖွင့်တာနဲ့ အကြမ်းပတမ်းကို အတင်းဖက် ပြီး အတင်းနမ်းတော့ တာ။ မြတ် လည်းပါးစပ်တောင် ဟလို့ မရဘူး သူက နူတ်ခမ်းတွေကို အတင်းစုပ်နမ်းပြီး မြတ်လက်ကို ဆွဲလို့ သူ့ လီးကြီး ပေါ် တင်ပေးမလို့ လုပ်တော့ ဖုံးကို တွေ့သွားတယ်။ သူက ဖုံးကို ကြည့်လိုက်တော့ မောင် နဲ့ ပြောနေလျှက် တန်းလန်း ဆိုတာ တွေ့သွားတယ်။ ဖုံးကို ပိတ်လိုက်ပြီးမှ သူက၊ မင်းရဲ့ ယောက်ျား ကို သူ့ အလုပ်လုပ်နေပါစေကွာတဲ့ သူက ပိုက်ဆံရှာတဲ့သူ၊ ငါ က သူရှာထားတာတွေကို သုံးပေးမဲ့သူ ဟဲဟဲ၊ အဲတော့ သူ့ ရဲ့ မယားချောလေးကို သူအလုပ် ပေးနေချိန် ငါက အရသာလေး တွေ ပေးပေးရမှာပေါ့၊ ဆိုပြီး ဖုံးကို ဆိုဖါ ပေါ် ပြစ်တင်ထားလိုက်တာ။ ”

“နောက်တော့ သူက မြတ်ကို တပတ်လှည့်ခိုင်းပြီး အနောက်က နေ မြတ် ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ် က မချွတ်လိုက်တယ်။ မြတ် ဖင်ကြီးမှာ သူ့ လီးမာမာ ကြီးနဲ့ အနောက်က နေ ထောက်ပွတ်နေတယ်။ မြတ် တော့ မောင်နဲ့ မြတ် ကြည့် နေကြ ကပ်ကိုး မူဗီ တွေထဲက မင်းသမီး ဖြစ်နေပြီလို့ တောင် တွေးမိတယ်။ အူးဒင် ကြီး ရဲ့ အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်တွေက မြတ်ကို အလိုလို စိတ်တွေ ထလာပြီး စောက်ရည်တွေစိုလာရတယ်”

“မြတ်က သူ့ ဖက်ကို မျက်နှာပြန်လှည့် လိုက်တော့ သူက မြတ်ကို သူ့ ရှေ့မှာ ဒူးထောက် ခိုင်းတယ်။ မြတ်က လည်း သူဘာလိုချင်သလဲ ဆိုတာ သိတယ်လေ၊ ဒူးထောက်ပြီး သူ့ပုဆိုးဖြည်ပြီးကွင်းလုံးချွတ်လိုက်တယ်။ သူက အတွင်းခံ ဝတ်မလာတော့ သူ့ လီးကြီးက မာတောင် လို့ မြတ် မျက်နှာကို တည့်တည့်ကြီး ပေါ့၊ သူ့ ဟာကြီး က တကယ်ကို တုတ်ခိုင်ထွားကျိုင်းလွန်းပါတယ်။ မောင့် ထက် တင်မက၊ ကောင်းထက်ဝင်း ထက်တောင် တုတ် တယ်၊ ရှည်တယ်။ မာလိုက်တာက လည်း သံချောင်းအတိုင်းပဲ၊ မနေ့ ည ကတည်းက မြတ် အုဒင် ကို စွဲသွား ရတာကလည်း သူ့ လီးကြီး ကြောင့် ပေါ့၊ မဲမဲ တုတ်တုတ် ကြီး။ သူ့ လီးအရေပြားကို အနောက် ဆွဲလိုက်တော့ ဒစ်ဖူး ခရမ်းပြာကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလို ကားနေတာပဲ။ လရည် အကြည်လေးက ဒစ်ဖူးထိပ် အကွဲကြောင်းကနေ စိမ့်ကျနေတယ်။ သူ့လီးကြီးက အနံ့ ရှိတယ်၊ အရက်သောက်တာ များလို့ လားမသိဘူး၊ မောင်တို့ လိုမဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီ အနံ့ ကလည်း မြတ် ကို စွဲဆောင်နေသလိုပဲ၊ နောက်ပြီး ညတုန်းက မြတ်ကို လိုးပြီးတော့ မဆေးသေးဘူး လားမသိဘူး၊ ကပ်စေးစေး နဲ့ မြတ် စောက်ရည် အနံ့ ပါ ရှိနေသေးတယ်။ လီးကြီးက ကြီးပြီး ရှည်လွန်းလို့ မြတ် တောင် ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ဖူး တခု ပဲ ထည့်လို့ ရတယ်။ အာ့ ကြောင့် မြတ် ဒစ်ဖူးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့် ငုံ ပြီး တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ စုပ်ပေးနေမိတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ က စကားပြောနေရင်း ကျနော့် ကို လှမ်းကြည့်တော့ ကျနော်က လုံခြည်ကို လှန်ပြီး မာနေတဲ့ ကိုယ့် လီးကို ကိုယ်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်နေတာ သူတွေ့သါားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ရီမောလိုက်ပြီး၊

“မောင်က မြတ်တို့ လိုးတဲ့ အခန်းတောင် မရောက်သေးဘူး အရည်ကြည်စစိမ့်နေပြီလား၊ မောင် မြတ်တခု ပြောလို့ ရမလား”

ကျနော် က ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လက်ကလေးကို ကျနော့် လီး ပေါ် မှာ တင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက။

“မောင့် မယား ကို သူ့ ရီးစား လိုးတာကို မောင် မြင်စေချင်တယ်။ မောင် မြတ်ကို သူများ အလိုးခံနေတဲ့ အချိန် တွေ့ရရင် အရမ်းကို မနာလို ဖြစ်မှာ၊ မြတ် က မောင့်ကိုပါးစပ် က ပြောပြရတာထက် ၊ မြတ် ဘယ်လို ခံစားရတယ်၊ ဘယ်လို တက်ကြွ တယ်၊ အားသန်တယ် ဆိုတာကို မောင့်ကို အလုပ်နဲ့ ပဲ ပြချင်တယ်”

ကျနော် မြတ်ဘာဆိုလိုတယ်ဆိုတာကို သိတယ်။ စိတ်ထဲမှာ ရှက်ပေမဲ့ လီးက ပိုတောင်လာတယ်။ မြတ် က သူ့ ဖီးလ်း အတွက် ကျနော့် ကို ဂရု မစိုက်တော့ပဲ အလိုးခံချင်နေတာ ကို ပြောချင်နေတာ၊ အချိန်မရွေး နေရာမရွေး သူကြိုက်တဲ့ သူနဲ့ အလိုးခံဖို့ ကျနော် က ခွင့်ပေးထားတာမျိုး လိုချင်နေတာပဲ။ ဆိုတာ ကျနော် နားလည်လိုက်တယ်။

အခန်း ၁၈။

“မြတ် ဘာလိုချင်သလဲ ဆိုတာ မောင်သိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အရင်က ဒီကိစ္စတွေ မစခင် မောင်တို့ သဘောတူညီချက် ထားခဲ့ကြတယ်လေ။ မြတ် ဖြစ်သမျှ အကုန်လုံး ကို မောင့်ကို ဒီတေး ပြောပြရမယ်ဆိုတာ၊ အခု တော့ မြတ်က မောင့်ကို တောင် ဂရုမစိုက်တော့ ပဲ နဲ့ လုပ်ချင်ရာကို လုပ်နေခဲ့တာပဲ။ မနေ့ ညက မြတ် တအား ကောင်းနေတဲ့ အသံတွေကို မောင် အခန်းပြင်က နေ နားထာင် နေခဲ့ရတယ်။ ဒီနေ့ လည်း တနေ့လုံးပဲ၊ မြတ်တို့ လိုးလို့ တချီနဲ့ တချီ အကြား နားတဲ့ အချိန်လေး တောင် မောင့် ကို ဖုံးပြန်ခေါ် ဖို့ မကြိုးစားခဲ့ဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ပြောနေတုန်းကို ကြားဖြတ်ပြီးတော့၊

“ဒီမှာ မောင်၊ မောင်က အခြေအနေ ကို လုံးဝ နားမလည်ဘူး။ မောင်ပြောတာ မှန်တယ်၊ မြတ်တို့ နားတဲ့ အချိန်မှာ မောင့် ကို မခေါ် မိဘူး။ နောက်ပြီး မောင် ခေါ်တော့ လည်း ဖုံးမကိုင်ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုတော့ မောင့် မယား က အူးဒင် ကြီးရဲ့ ကြမ်းကြမ်း ပြင်းပြင်း နဲ့ လိုးနေတာကို ခံနေရတယ်။ သူရဲ့ လက်ကြီးတွေက လည်း တအားသန် တာ၊ မြတ် ဘယ်လို မှ ရုန်းမထွက်နိုင်ဘူး။ မောင့် ဖုံသံ မြည်တိုင်း မှာ အူးဒင် ကြီးက လည်း အရမ်းကို ဆောင့်ဆောင့် လိုး သလို မြတ်မှာလည်း မောင်ခေါ်တိုင်း ဖုံးတဖက်မှာ မောင်ရှိလျှက် နဲ့ တခြားယောက်ျား တယောက်ကို အလိုးခံနေရပါလား ဆိုပြီး တအားဖီးတက်ပြီး ပိုခံချင်လာတယ်။ မောင် ကပဲ အဲလို အလိုးခံဖို့ အားပေး အားမြှောက် လုပ်ခဲ့တာလေ။ အခု တော့ မောင်က တကယ့် ဖြစ်ရပ် မှန်ကို လက်ခံရတော့ မယ်လေ။ အူးဒင် ကြီးကို မြတ်က ရွေးချယ်ခဲ့ တဲ့ ချစ်သူ မို့ မောင်က အူးဒင် နဲ့ ပတ်သက်ရင် လွတ်လပ်ခွင့် ပေးပါ၊ မောင် ဖြစ်စေချင်တဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ကျရင်တော့ မောင်ပြောသမျှ ကို ပဲ နား‌ထောင်မယ်၊ မောင်ပြောသလိုပဲ လှုပ်ရှား ပါမယ်”

ခိုင်မြတ်သူ ပြောတာလည်း မှန်သလိုပဲ၊ ကျနော်က သူ့ကို ဘဲ သားသားနားနား နဲ့ လိုးတာကို ပဲ ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကူးယဥ် ရှိတာ။ အာ့ ကြောင့် ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လုပ်ဖို့ တိုက်တွန်းခဲ့တာ၊ ဟိုအဖိုးကြီး နဲ့ က ခိုင်မြတ်သူ ကသူ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ သူရွေးချယ်ခဲ့တာ။ သူပြောတာကို ကျနော် ကလက်ခံရတော့ မှာပေါ့။ အဲဒါမှ ပဲ သူ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လိုးကြတဲ့ အခါ ချောင်းကြည့်လို့ ရမှာလေ။

အဲဒီညက တော့ ကျနော့် အတွက် အတော်ဆိုးတဲ့ ညပါပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ဦးသာဒင် ကြီး အကြောင်းတွေပဲ တွေးနေမိတယ်။ မနေ့ည ကလည်း ဦးသာဒင် ကြီး အလိုးကို ခံခဲ့တယ်။ နေ့ခင်းတနေ့လုံးလည်း ဦးသာဒင် အိမ်ကိုလာပြီး လိုးနေတာခံတယ်။ ညနေကျတော့ ကျနော့် ယောက်ဖ နဲ့ မလိုးရုံ တမယ်ပဲ လုပ်တယ်၊ ညဘက်ကျတော့ ဦးသာဒင် ကြီးအိမ် သွားအလိုးခံတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး က ကောင်းကောင်းတောင် လမ်းမလျှောက် နိုင်လောက် အောင် မူးနေတာတောင် ရအောင် အလိုးခံခဲ့သေးတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ စကား တွေ အရဆို သူ့ ပဲ ဦးသာဒင် ကြီးကို တက်စီးခဲ့ပုံပဲ။ အဲဒါတွေ လျှောက်တွေးနေရင်း က မနက်လေးနာရီ ထိုးးလောက် မှ အိပ်ပျော် သွားခဲ့ရတယ်။

မနက် ကိုးနာရီလောက်မှ အိပ်ယာနိုးလာခဲ့တော့ ကျနော် ရုံးသွားဖို့ အတော် နောက်ကျ နေပြီလေ။ မထူးပါဘူး ဆိုပြီး ဒီနေ့ တော့ ခွင့်ယူလိုက်မယ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဘိုက်လည်း ဆာလာတာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ပြောမလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မတွေ့ဘူး။

အဲဒါနဲ့ အိပ်ယာက ထပြီး မီးဖိုဘက်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ မီးဖိုဘက်ကို ရောက်ကာနီးမှာ အပေါက်ဝ မှာ ရပ်နေတဲ့ စန္ဒာ့ ကို တွေ့လိုက်တယ်။ စန္ဒာက ကျနော့် ကို မြင်သွားတော့ မျက်နှာ ကွက်ကနဲ ပျက်သွားပြီး မီးဖိုခန်းထဲ လှည့် ဝင်သွားတယ်။ တော်တော် တော့ ထူးဆန်းတာပဲ၊ ကျနော့် ကိုတောင် ကိုကို နိုးပလားလို့ မေးမသွားဘူး။ ကျနော် မီးဖို ထဲ လိုက်ဝင်သွားတော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးက မျက်စေ့ မျက်နှာပျက် နဲ့ အဝတ်အစားတွေက လည်း ဖရိုဖရဲနဲ့၊ သေခြာပါပြီ။ သူတို့ ဟိုဟာလုပ်နေကြတာ၊ ခိုင်မြတ်သူ ကို မျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာက မချိုမချဥ် လုပ်ပြီး မီးဖိုပေါ် မှာ တခုခု ချက်သလို ဟန်ဆောင် နေတယ်။ တခု ပဲ ကျနော် နားမလည်နိုင်တာက၊ ကျနော့် ညီမလေးက အလိုတူ အလိုပါ ဖြစ်နေတာလား၊ သူ့ လင် နဲ့ သူ့ ယောင်းမ လှုပ်ရှားတာကို သူက အစောင့် လုပ်ပေးနေတာလား။

အားလုံး ခနတာလောက် ကြောင်စီစီ ဖြစ်နေကြတယ်။ နောက် ညီမလေးက ကျနော့်ကို ရုံးမသွားဘူးလားလို့ မေးတယ်။ ကျနော်ကလည်း ညက အလုပ်တွေ များပြီး နောက်ကျ မှ အိပ်ရလို့ အိပ်ယာထ နောက်ကျပြီး ရုံးချိန်လည်းသိပ်လွန်နေပြီမို့ မထူးတော့ဘူး၊ ခွင့်တရက် ယူလိုက်တော့မယ် လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ညက အလုပ် တွေ များလို့ ဆိုတဲ့ စကား ကြောင့် ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြီး သူ့မျက်နှာလေး နီသွား တယ်။ နောက်တော့ ကျနော်တီု့ သုံးယောက် ဧည့်ခန်းထွက်လာကြတဲ့ အချိန် ညီမလေးက ကျနော်တို့ ဒီလကုန် ခရီးစဥ် မှာ မေမြို့ တက်ကြရအောင် လို့ အကြံပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာတော့ အော် သူတို့ ငါ့မိန်းမကို ကောင်းကောင်းလိုး ဖို့ ငါ့တောင် မတိုင်ပင်ပဲ ခရီးစဥ် ဆွဲလိုက်ကြပြီပေါ့ လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲတော့ ညီမလေး ကသူ့ ယောက်ျား နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ကို ဘယ်အချိန်က လှုပ်ရှားဖို့ သဘောတူ လိုက်တာလဲ ဆိုတာ မရှင်းသေးဘူး။ မနေ့ ညနေလောက်က အထိ က ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ လှုပ်ရှား နေကြတာကို သူလုံးဝ မသိသေးတာ သေခြာတယ်လေ။

ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူ က မနက်စာ စားလို့ ရပြီလို့ နောက်ဖေးကနေ ထွက်လာပြီး လာခေါ်တယ်။ နောက်တော့ မနက်စာ စားကြရင်း ကျနော်တို့ မေမြို့ သွားကြမဲ့ ခရီးစဥ် အကြောင်းတိုင်ပင်ကြတယ်။ စားသောက်ပြီးတော့ ညီမလေး လင်မယား တို့ ပြန်ဖို့ ပြင်ကြတယ်။ အိမ်ရှေ့ မှာ ကောင်းထက်ဝင်း ကကျနော့် ကို လက်ဆွဲနူတ်ဆက် တယ်။ ညီမလေး က လာပြီး ဖက်လို့ နူတ်ဆက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ ကောင်းထက်ဝင်းက ခိုင်မြတ်သူ ကို သွားဖက်ပြီး နူတ်ဆက်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က လည်း ပြန်ဖက်လိုက်တာ သူ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး ကောင်းထက်ဝင်း ရင်ဘတ် မှာ ဖိကပ် နေတဲ့ အထိပဲ။ ကျနော် ရော ညီမလေး ရော ရှေ့မှာမို့ ကျနော့် စိတ်ထဲ ဇဝေ ဇဝါ ဖြစ်နေတာ က ရှင်းသွားတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ခိုင်မြတ်သူကို လိုးဖို့ ညီမလေး ရဲ့ ခွင့်ပြုချက်ရနေပြီ ဆိုတာ။

ညီမလေး တို့ လင်မယား ထွက်သွား ကြပြီးမှ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို မေးလိုက်တယ်။ သူနဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ မီးဖိုထဲမှာ ဘာတွေ ဖြစ်ကြတာလဲ လို့၊ ပြီးတော့ စန္ဒာ့ ရှေ့ ကြီးမှာလို့၊ ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ဖက်လို့ သူ့ မျက်နှာကို ကျနော့် ရင်ဘတ်မှာ အပ်လိုက်ပြီး။

“မောင် တကယ်လို့ မောင့် ညီမလေးက မြတ်ကို သူ့ ယောက်ျား နဲ့ အိပ်ဖို့၊ သူ့ ရှေ့ မှာပဲ မြတ်ကို သူ့ ယောက်ျား လိုးတာခံဖို့ သဘောတူ လိုက်တယ် ဆိုရင် မောင် ဝမ်းသာမှာလား”

ကျနော် ကနည်းနည်း စိုးရိမ်သွားလို့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။

“မောင်တော့ ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ မောင် က မောင်တို့ ကပ်ကိုး ဇတ်လမ်းမှာ မောင့် ညီမလေး ပါလာလိမ့် မယ်လို့ မတွေးထားခဲ့ဘူး။ ဒီမနက်က မီးဖို တံခါးဝမှာ စန္ဒာက စောင့် ပေးနေတာ တွေ့ရတော့ နည်းနည်း တော့ အူကြောင်ကြား ဖြစ်သွားတယ်။ မနေ့ည က အထိ သူ့ လင်က မြတ်ကို လှုပ်ရှားနေတာ စန္ဒာ မသိသေးဘူး လို့ မောင်ထင်ခဲ့တာ”

“ဟုတ်တယ်၊ ပထမ မီးဖိုထဲမှာ ကောင်းထက်ဝင်းက သူ့မိန်းမ ရှေ့မှာပဲ မြတ်ကို အနောက်ကနေ လာဖက် လိုက် တော့ မြတ် တအားလန့်သွားတယ်။ စန္ဒာ က ကော်ဖီသောက်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကောင်းထက်ဝင်းက မြတ် ဖင် တွေ နို့တွေကို လျှောက်ကိုင် ညှစ်နေတုန်း မှာပဲ စန္ဒာ က မြတ်ကို တခြားအကြောင်းအရာတွေ ပြောနေတယ်။ သူ့လင် မြတ်ကို လုပ်နေတာ ဘာမှ မဖြစ်သလိုပဲ မျက်နှာက၊ မြတ် က လန့်သွားတာထက် သူ့ မိန်းမရှေ့ မှာ အကိုင် အတွယ်ခံ ရတော့ နည်းနည်း ရှက်သလိုလဲ ဖြစ်သွားတယ်။ မျက်နှာပူတာပေါ့၊ သူ့ မိန်းမ ကလည်း ကိုယ့် ယောင်းမ မဟုတ်လား။ ကောင်းထက်ဝင်း က သူ့ လီးကြီးနဲ့ မြတ်ဖင်ကြား ထောက်ပွတ်ရင်းက နားကို အနောက် ကနေ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောရင်း လည်ပင်းကိုလည်းနမ်းတယ်။ ” ရှက်မနေပါနဲ့ အချစ်ရယ်၊ ကိုယ့်မိန်းမ က သူ့ အကို မိန်းမကို လုပ်ချင်ရင် လုပ်ဖို့ ခွင့် ပေးထားပြီးပါပြီ”တဲ့၊ သူ့ ပြောစကား ကြားတော့ မြတ် လည်း တဏှာစိတ် ပိုကြွလာတယ်။ မြတ် နူတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ ပေးမိတယ်။ မြတ် ညဝတ်အင်္ကျီကလည်းပါးပါး ပျော့ပျော့ ဆိုတော့ သူ့ တောင်နေတဲ့ လီးထိပ်က မြတ် ဖင်ပေါက် ကလေးကိုတောင် လာထိုးမိတာ။ မြတ်က အတွင်းခံလည်း ဝတ်မထားဘူးလေ။ စန္ဒာ က ကော်ဖီသောက်ရင်း နဲ့ မြတ်တီု့ နှစ်ယောက် အဲလို ပွတ်နေတာ ကို ကြည့်နေတယ်။ နောက် ကောင်းထက်ဝင်း က မြတ်ကိုယ်ကို တပတ်လှည့် ပြီး သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်စေတယ်။ သူက မြတ်ဖင်ကြီးကို မီးဖို ကောင်တာပေါ် တွန်းတင်တော့ မြတ်ခြေဖျား ထောက် ထားရတယ်။ နောက် သူက မြတ် နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်းမြတ် နို့တွေကို အင်္ကျီ ပေါ် ကပဲ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်တယ်။ စန္ဒာ က မြတ်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားလို့ ရအောင် ထင်တယ် မီးဖိုထဲက ထထွက်သွားတယ်၊ မြတ်တို့ နှစ်ယောက် လည်း ဆယ်ကျော်သက် သမီးရီးစား လိုပဲ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ရမ်း နမ်းစုပ်မိတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ မီးဖိုတံခါး ဝ ရောက်နေတဲ့ စန္ဒာ နဲ့ မြတ်တို့ မျက်လုံးချင်း ဆုံမိကြတယ်၊ စန္ဒာ က မြတ်ကို ကြည့်ပြီး ကော်ဖီခွက်ကို မော့ သောက်ရင်း က ပြုံးပြတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က မြတ် စောက်ဖုတ် ကို လက်ဖဝါး နဲ့ ပင့်အုပ် ကိုင်လိုက်တယ်။ မြတ် ရုတ်တရက် လန့်သွားတယ်။ သူ့ မိန်းမ ရှေ့ မှာ ၊ ယောင်းမ စောက်ဖုတ်ကို ပေါ်တင် ကိုင်တာလေ။ မြတ် ပေါင် နှစ်လုံး ကို ကားပေးလိုက်မိတယ်။ သူက မြတ် ညဝတ်အင်္ကျီ အနားအောက် ကလက်လျိူပြီး နိူက်တာ၊ မြတ်စောက်ဖုတ်က လည်း စိတ်တွေ ကြွ တော့ ဖောင်းကား ပြီး အရည်တွေ စိုနေပြီလေ။ သူက သူလက်ချောင်း တချောင်း နဲ့ မြတ်စောက်ဖုတ် ကို ထိုးထည့် ပြီး မွှေတယ်။ သူ့ ပါးစပ်ကလည်း မြတ် နို့တွေကို ငုံ့ စို့ တယ်။ မြတ် က သူ့ လက်ကုတ်ကို မြတ်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခိုထားပြီး ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်တယ်။ မောင့် ညီမလေးက အနားပြန်ရောက်လာပြီး မြတ်တို့ ကို အနီးကပ်လာကြည့်နေတယ်။ မြတ် က ဖီးအရမ်းတက် လာတော့ ပါးစပ်ကတောင် အော်ငြီးမိတယ်။ စန္ဒာက တိုးတိုးလေး၊ “ညီမ အကို နိုးသွားဦးမယ် မမမြတ် အသံ သိပ်မကျယ်နဲ့လေ” တဲ့ လာပြောတယ်။ နောက် ကောင်းထက်ဝင်း က မြတ်ရှေ့ ကြမ်းမှာ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီး မြတ်စောက်ဖုတ် မှာ သူ့ မျက်နှာကြီး အပ်လိုက်တယ်။ သူ့ မိန်းမ ရှေ့မှာပဲ မြတ်စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ် လျှက် တော့တာပဲ။ စန္ဒာကလည်း ကောင်းထက်ဝင်း ခေါင်းကို အနောက် ကနေ မြတ်ပေါင်ကြားထဲ တွန်းထည့် နေတယ်။ မြတ် စောက်ဖုတ်က စောက်ရည် တွေ တအားကို စိမ့်ကျလာတော့တယ်။ မြတ် ဖီး ကလည်း တက်၊ ရှက်ကလည်း ရှက်ပေါ့။

နောက်တော့ ကောင်းထက်ဝင်း က သူ့ မိန်းမကို အပြင်ထွက် မီးဖိုခန်း တံခါးဝ မှာ သွားစောင့်ခိုင်းတယ်။ တော် ကြာ နင့်အကို ထွက်လာရင် တန်းတိုးနေဦးမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မြတ် ကတော့ စိတ်ထဲက ကြိတ်ပြုံးနေမိ တယ်။ မြတ် လင်က ခွင့်ပြုထားပြီးပြီ ဆိုတာ သူတို့ မှ မသိပဲကိုးစိုးရိမ်နေကြတာ။ မြတ် ကလည်း သူတို့ ရှေ့ မှာတော့ ကိုယ့်လင်သိသွားမှာ စိတ်ပူ နေတဲ့ ပုံ ပြရတာပေါ့။ အဲဒါနဲ့ စန္ဒာလည်း အပြင်ထွက် သွားပြီး မီးဖို အခန်းဝ မှာ ရပ်စောင့် နေတာပေါ့။ ကောင်းထက်ဝင်း က သူ့ ခေါင်းပေါ် မှာ မြတ် ညဝတ်အင်္ကျီ အနား က ကျကျလာလို့ ထင်တယ် အနားစကို မပြီး မြတ်ခါးမှာ လာချည်ပြီး ထုံးထားလိုက်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က ဘာဂျာ ကတော့ အတော် ကောင်းတာပဲ။ မြတ် ပေါင်တွင်းသား တွေရော စောက်ဖုတ်ကိုရော အပီအပြင် ကို လျှက်တာ။စုပ်တာ။ အားရပါးရ လျှက်စုပ် ပြီးမှ သူက မြတ်ရှေ့ မှာ မတ်တပ် ပြန်ရပ်တယ်။ နောက် သူ့ လုံခြည်ကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချ လိုက်တော့ လီးကြီးက မာတောင် ပြီး မြတ် စောက်ဖုတ်နဲ့ တန်းနေတာပဲ။  မြတ်ပေါင် အတွင်းသား ကို လာပွတ် မိနေတယ်။ သူက မနေ့ တုန်းက လက်စ ကို ပြန်ဆက်ချင်နေတာလေ။ မြတ် က သူ့ မယား ရှေ့ မှာ သူ့လီးကို ကိုင် ရမှာ နည်းနည်း တော့ ရှက်နေတာပေါ့။ ကောင်းထက်ဝင်းက မြတ် ခါးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲလိုက်တော့ သူ့ လီးဒစ်ဖူး က မြတ် စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းကို လာထိတယ်။ မြတ်က မြတ်ခေါင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်မှီလိုက်တော့ သူက သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး မြတ် စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းကို ဒစ်ဖူး နဲ့ ပွတ်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းတော့တာပဲ။ မြတ် စောက်ဖုတ်က စောက်ရည်တွေ နဲ့ ရွဲနေပြီ ဆိုတော့ လီးကြီး က စေးစေးလေးပေမဲ့ ငြိမ့်ငြိမ့် လေး ဝင်လာတယ်။ နောက်တော့ သူက မြတ် နို့ တွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ပြီး လီးကြီး ကို အဝင်အထွက်လုပ်လို့ စလိုးတော့တယ်။ သူ့လီးက နည်းနည်း ကောက်နေလို့လားမသိ၊ မြတ် စောက်ဖုတ်နံရံ တွေကို ပွတ်ပြီး ဆွဲတာ အရမ်းဖီးလ် ပဲ။ သူက တအား ဆောင့်လိုးတော့ မြတ်လည်းလဲမကျ သွားအောင် သူ့ လည်ပင်းကို ဆွဲခိုထားရတယ်။ စန္ဒာက အခန်းဝ ကနေ၊ သူ့လင် မြတ်ကို လိုးနေတာ ကို သေခြာကြည့်နေတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က လိုးနေရင်း က တခါတခါ မြတ် နူတ်ခမ်းတွေကို ငုံ့ပြီး ကစ်စုပ်ပေးသေးတယ်။ မြတ် ဖီးကောင်းလွန်းလို့ သွားရည်နည်းနည်း ကျချင်တာကို သူက အကုန်စုပ်မျီု ပြစ်လိုက်တယ်။

မြတ်လည်း ကောင်းလွန်းလို့ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားပြီး စောက်ဖုတ် အတွင်းသား ထဲခံစား နေရတဲ့ ဖီးလ်ကို အပြတ်ခံစား နေလိုက်မိတယ်။ နောက်သူ့ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာလို့ မြတ် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်းထက်ဝင်း ကမျက်စေ့ စုံပိတ်ပြီး လိုးနေတာတွေ့ရတယ်။ မြတ်စောက်ဖုတ်လည်း တအားကို ယားလာတယ်။ သူလည်း မျက်စေ့ တွေ ပွင့်လာပြီး ပြုံးပြတယ်။ မြတ်ငြီးငြူတဲ့ အသံက ကျယ်လာ တာကိုး။ သူက မြတ် ပေါင်တလုံး ကို လက်တဖက် နဲ့ မပြီးတော့ ဆက်ဆောင့်လိုးတယ်။ မြတ်လည်း တအင့်အင့် ငြီးရင်း က ကောင်းနေတယ်။ သူ့ မိန်းမ မြတ်ယောင်းမ ရှေ့ကြီးမှာ အဲလို အလိုးခံနေရတာ ဆိုတော့ ရှက်လည်း ရှက် ကောင်းလည်း ကောင်းပေါ့။ ”

ခိုင်မြတ်သူ အဲလို ဇာတ်ကြောင်းပြန်နေတာ နားထောင်ပြီး ဖီးတက်လာတဲ့ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းလေး ကို ငုံ့ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း၊

“ဘယ်လို လဲ ယောက်ျား၊ ရှင့် မိန်းမ ကို စိတ်ဆိုးနေပြီလား”

လို့ မေးလာတယ်။ ကျနော်က နောက်တခါ ထပ်နမ်းလိုက်ပြီး။

“ဟင့်အင်း ပါ မြတ်။ မောင် က မြတ်ဘက်က အမြဲတမ်းရှိနေမှာ၊ ဒါက မောင်တို့ ရဲ့ ဖန်တက်ဆီပဲလေ။ မောင့် ယောက်ဖ နဲ့ မြတ် လိုးနေတာ ၊ မြတ် ဖီးလာတယ်ဆိုရင် မောင် ပျော်ပြီပေါ့။ မောင် က မောင့် ညီမလေး အတွက် ပဲ စိတ်ပူတာ ၊ သူ စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်မှာ စိုးနေတာ။ သူက လည်း သဘောတူ တယ်ဆိုရင်တော့ ဘာပြောစရာ ရှိမှာလဲ၊ ”

“ဟုတ်တယ်မောင်၊ သူတို့ ကလည်း မြတ်တို့လိုပဲ၊ ဖီးလ် ရှိကြတာ။ သူတို့က တော့ လင်မယားချင်းတောင် လဲလှယ် လုပ်ကြသေးတာ။ ဒါပေမဲ့ ခုကိစ္စ ကျတော့ မောင်နဲ့  စန္ဒာက မောင်နှမ အရင်း ဆိုတော့ မဖြစ် နိုင်ဘူးလေ။ ကဲ အခု မောင့် မိန်းမနဲ့ မောင့် ယောက်ဖနဲ့ အတွင်းကျကျ ဇာတ်လမ်း ကြားရတာ သဘောကျလား။ မြတ် ဆက်ပြောရဦးမလား”

ကျနော် ပြန်ပြောတာ တောင် မစောင့် တော့ပဲ ခိုင်မြတ်သူ က စကားဆက်ပြောတယ်။

“မြတ် ဖင်ကလည်း အငြိမ် မနေနိုင်တော့ ဘူး သူ့ အဆောင့် ကို ကော့ကော့ ပေးနေမိတယ်။ သူနဲ့ စည်းဝါးညီညီ လေးအလိုလို ဖြစ်သွားတယ်။ သူက မြတ် ကို လိုးနေရင်းက မျက်နှာတခု လုံးကို လည်း ကြင်ကြင်နာနာ နဲ့ နမ်း တယ်။ နဖူး နာခေါင်း ပါး။ သူ့ ရဲ့ မိန်းမ၊ ချစ်သူ၊ ရီးစား လိုပဲ ယုယ နေတယ်။ စန္ဒာကလည်း အဲဒါကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေတယ်။ မြတ် လည်း သူ အဲလို ယုယ တော့ ပိုဖီးတက်မိတယ်။ အဲလို အနုစိတ်ပြီးတော့ အောက်က ပြန်ကြမ်းလာပြန်ရော၊ ဆောင့်ချက် တွေက ပြန်ကြမ်းလာတယ်၊ မြတ်လည်းဘယ်လို မှ မနေနိုင်တော့ ဘူး အရမ်းအရမ်းကို ကောင်းလာတာ၊ သူ့ကို အတင်းဖက် ကုတ်ခြစ်မိတယ်။ စောက်ဖုတ် ကွဲချင် ကွဲသွားပါစေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသာ ဆောင့်လိုးတာခံချင်တော့တယ်။ ”

အခန်း ၁၉။

“သူ ဆောင့်ချက်တွေ အရမ်းကို မြန်လာတယ်။ မြတ်လည်း ဖင်တခြမ်း ကကောင်တာပေါ် ‌ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ သူ့ ပေါင်တွေကို မြတ်ခြေထောက် တွေနဲ့ ပတ်ပြီး ချိတ်ထားလိုက်တယ်။ မြတ် စန္ဒာ့ ရှေ့ မှာ သူ့ ယောက်ျား အလိုးကို ခံရင်း တအားကို အော်ဟစ် ငြီးငြူနေမိတယ်၊။ မြတ် အဲဒီမှာပဲ ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွား ရတယ်၊ အသက်ရူဖို့ကိုတောင် မေ့သွားရတယ်။ သူ့ ကိုယ်လုံးကို အတင်းကုတ်ခြစ် ဆွဲ ဖက်ထားမိ တယ်။ သူကလည်း မြတ် စောက်ခေါင်းထဲ မှာ အရမ်း လှုပ်ရှား နေတာဆိုတော့ ပြီးသွားတာလည်း သိတယ်။ အဲဒါကို ဆက်ဆောင့်လိုးနေရင်းက မှ သူလည်း ပြီးချင်လာတယ်။ သူက မြတ် စောက်ဖုတ်ထဲမှာ မပြီးပဲ သူ့မိန်းမ ကို ပြချင်လို့လားမသိဘူး။ လီးကို စောက်ဖုတ်အပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ မြတ် ဘိုက်၊ စောက်မွှေး၊ ပေါင်အတွင်း သားတွေမှာ သူ့ လရည် တွေအကုန်ပေပွကုန်တယ်။ ခုထိ တောင် မြတ် သန့်ရှင်းရေး မလုပ်ရသေးဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ငုံ့ကြည့် တယ်။ ကျနော် ကလည်း လိုက်ကြည့်တော့ သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ မှာတောင် စိုထိုင်းထိုင်း အကွက်တွေ တွေ့နေရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မျက်နှာလေး နီသွားပြီး။

“ရှင် က ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ လီးကြီးကြီး ယောက်ျားတယောက် လိုးသွားခဲ့တဲ့ ရှင့်မယား စောက်ဖုတ်ကို သန့်ရှင်း ရေးမလုပ်ပေးချင်ဘူးလား”

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ကျနော့် ယောက်ဖ လိုးသွားတဲ့ မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ် ကို အရမ်းကြည့်ချင်နေ မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီကို နို့ကြီးတွေ အထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ပေါင်တွေမှာ တချို့ လရည်မခြောက်တခြောက် ပေကျံနေနေတဲ့ နေရာတွေ တွေ့ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကကျနော့် မျက်နာနားကို ကပ်လာပြီး သူ့ ဖင်ကြီး ကိုလည်း လှည့်ပြတယ်။ ကျနော်လည်း ဆိုဖာ ပေါ် ကနေဆင်းပြီး ကြမ်းပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး သူ့ ဖင်ကြီးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ သူက ရှေ့ကို ကုန်းပြီး ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲပြီး ပြတော့ ပေါင်ခွဆုံ မှာ သူ့ ‌စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟတတ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း လရည် နဲ့ သူ့ စောက်ရည်တွေ ပေါင်းလို့ စိုရွဲနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဒူးပါကွေးလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကို နောက် ပြစ်လို့ သူ့ စောက်နဲ့ ကျနော့် မျက်နှာနားထိကပ်လိုက်တယ်။ ကျနော့် မျက်နှာပေါ် မှာ လရည်နဲ့ စောက်ရည် ရောနေတဲ့ ကပ်စေးစေး အရည်တွေ ပေကျံ ကုန်တယ်။ နောက်ဖင်ကြီးကို ခါရမ်းပြီး ကျနော့် မျက်နှာကို အတင်း ဖိပွတ်တော့ ကျနော် အသက်ရူလို့ တောင် မရတော့ ဘူး၊ ကျနော် က သူ့ ဖင်ကြီးကို တွန်းဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ သူက အတင်းကို ဖိပွတ်နေတာ အားရ သွားမှ ရပ်လိုက်ပြီး ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြန်လှည့်တယ်။ ကျနော့် ရှေ့မှာ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီးမှ ကျနော့် နူတ်ခမ်း တွေကို လှမ်းကစ်စ် ပေးလိုက်တယ်။

“မောင် ရယ်၊ မြတ် မောင့် ကို တကယ်ချစ်ပါတယ်။ မောင့် လို လင်ယောက်ျား မျိုး ရခဲ့တာ မြတ် တကယ်ကံ ကောင်း ခဲ့တာပါ”

“အင်း မြတ် ဒီကောင့် အလိုးခံရတာ ကြိုက်တယ် ဆိုတာ သဘောပေါက် ပါတယ်။ နောက်တခါ ဆိုရင် တော့ သူ မြတ် ကို လိုးနေတုန်း မောင် မျက်မြင် ကိုယ်တွေ့ ကြည့်ခွင့် ရမယ်လို့ မျှော်လင့် မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင့် ညီမလေး က သူ့ ယောက်ျားကို ယောင်းမ ဖြစ်သူ နဲ့ ဘာလို့ သဘောတူ ခွင့် ပေးခဲ့တာလည်း ဆိုတာ မောင် နားမလည်နိုင် သေးဘူး၊ ညီမလေး က မောင့် ကို သူ့ အကို တယောက် အနေ နဲ့ အရမ်းချစ်တာ မောင်သိတယ်၊ ဒါကြောင့် မောင့် မယား ဖြစ်သူ ကို သူ့ ယောက်ျား က လိုးတာကို ဘာလို့ ခွင့်ပြုခဲ့ရတာလဲ၊ သူ က မောင့် အိမ်ထောင်ရေး ပျက်ဆီး သွားမှာ ကို ဂရု မစိုက်တော့တာလား”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ ကြည့်ရင်းက ပြန်ပြောတယ်။

“ဟုတ်တယ်၊ မြတ်လည်း အစပိုင်း မှာ ကောင်းထက်ဝင်း က မောင့် ညီမလေး ရှေ့ လာပြီး ကိုင်တော့ စိတ်ပူသွား တယ်။ သူ့ ကိုလည်း မျက်ရိပ် မျက်ကဲနဲ့ မီးဖိုထဲမှာ စန္ဒာလည်း ရှိတယ် ဆိုတာ လှမ်းပြလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ က မြတ်ခါးလေးကို နောက်က လှမ်းဖက်ပြီး မြတ်ဖင်နှစ်လုံးကြား သူ့ လီးကြီးနဲ့ လာထောက်ပွတ်ရင်း၊ မြတ်လည်ကုတ် လေးကို နမ်းရင်းက၊ သူ့ မိန်းမ ကို သူနဲ့ မြတ်နဲ့ အကြောင်း ညက ပြောပြီးကြောင်း၊ သူ့ မိန်းမ က သူ့ကို ပထမတော့ ငြင်းဆန်ပေမဲ့ နောက်တော့ အတိုင်းအတာ တခု အထိ ခွင့်ပေးလိုက်ကြောင်း၊ သူတို့ လင်မယား က နှစ် အနည်းငယ်လောက် ကတည်းက စပြီး တခြား စုံတွဲ တွေနဲ့ လင်မယား ဖလှယ်လိုးတဲ့ ဆွင်းကင်း ကို လုပ်ခဲ့ ကြကြောင်း၊ စန္ဒာက သူ့ ယောက်ျား တခြားမိန်းမ တယောက်နဲ့ ဖြစ်တာကို ပြဿနာ မရှိ ခွင့်ပြုကောင်း၊ တခု ပဲ မြတ်ကိစ္စ မှာတော့ သူ့ အကို မိန်းမ ဖြစ်နေတာကြောင့် သာ စိတ်ပူနေမိကြောင်း။ နောက်တော့ စန္ဒာ ကပါ စိတ်ပါလာပြီး တူးအင်ဝမ်း တောင် လုပ်ဖို့ ဆန္ဒပြင်းပြလာကြောင်း၊ ပြောတယ်။ မြတ်လည်း စန္ဒာ့ ကို ပြန်ရှင်းပြမလို့၊ ပြန်ရှင်းမယ်ဆိုတာက မောင်က ခွင့်ပြုတယ် လို့ ပြောမှာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ မြတ်တို့ အိမ်ထောင်ရေးကို မထိခိုက်အောင် ထိန်းထားရင်းကောင်းထက်ဝင်း အလိုးကို ခံမှာပါလို့ ပြောမလို့ပါ။ ဒါပေမဲ့ မြတ်တို့ တချီပြီးကာစလေး ရုတ်တရက် မောင်နိုးလာတော့ မြတ်လည်း ဘာမှ ပြောခွင့် မရလိုက်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ မြတ် ပြောပြလိုက်မှာပါ၊ မောင်ကရော အဆင်ပြေရဲ့လား၊ မြတ် ကတော့ မြတ်နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ အတွဲထဲ စန္ဒာ ပါ ဝင်ပါလာတာကို မောင် ခွင့်ပြုမယ်လို့ ထင်မိတာပဲ”

“အင်း ဟုတ်တယ် မြတ်၊ မောင် တို့ က စန္ဒာ အဲလို ပါလာလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့် ခဲ့ မိဘူးလေ၊ မောင့် အတွက် တော့ သူပါလာတာလည်း ပြဿနာ မရှိပါဘူး၊ မောင်တို့ ဖန်တက်ဆီ ကတော့ သူတို့ လင်မယား ဖန်တက်ဆီ နဲ့ မတူဘူးလေ၊ မောင်တို့ က သူတို့ လို လင်မယားချင်း လဲလှယ်လိုးဖို့ လည်း စိတ်ကူး မရှိဘူး မဟုတ်လား၊ မောင့် မှာ ဒီလောက် လှပြီး ဆက်ဆီ ကျတဲ့ မိန်းမ တယောက်လုံး အိမ်မှာ ရှိနေတာ တခြားမိန်းမ တယောက် လိုးဖို့ စိတ်ကူး မရှိပါဘူး။ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်က ဆန္ဒ ပြည့်အောင် ဖြည့်ဆည်းမပေးနိုင်လို့  သူ့စိတ်ကြိုက် ဆက်ခ် ကို ပျော်ပါးစေချင်တာပါ။ အဲတော့ မြတ် လုပ်ချင်တာကို ဆက်လုပ်ပါ၊ မောင် ဘာမှ ကန့်ကွက် မှာ မဟုတ်ပါဘူး”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို လှမ်း နမ်းလိုက်တယ်။

“ကျေးဇူး ပါ မောင်ရယ်၊ အဲလို မြတ်ကို လွတ်လပ်ခွင့် ပေးတာ၊ ကျေးဇူးတင်လို့ မဆုံးပါဘူး၊ ပထမဆုံး ကပ်ကိုး အကြောင်း မောင်စပြောတော့ မြတ် အရမ်းစိုးရိမ်မိတယ်၊ မောင် ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ပြောတာလဲ လို့ မသေခြာခဲ့ဘူး၊ မြတ်ကို ပဲ စိတ်စမ်းတာလား၊ တကယ်ပဲ ပြောနေတာလားဆိုတာ မသေခြာခဲ့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ မောင့် ဖန်တက်ဆီကို တဖြည်းဖြည်း နဲ့ မြတ် သဘောကျလာခဲ့တယ်၊ မြတ်ကိုယ်မြတ်လည်း မယုံ နိုင်အောင် စိတ်တွေ ကြွပြီး ကာမ စိတ်တွေ ပြင်းပြလာခဲ့ရတယ်။ ခု ဆိုရင် မြတ် က ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လုပ်ဖို့ ဆိုတာ မြတ် ယောက်ျား ဆီကရော၊ ကောင်းထက်ဝင်း မိန်းမ ဆီက ပါ ခွင့်ပြုချက် ရထားတာဆိုတော့ အချိန်မရွေး သူနဲ မြတ် နဲ့ က လိုးလို့ ရနေပြီပေါ့ နော်၊ မောင် သဘောပေါက်တယ်မလား”

“အမှန်ပါပဲ မြတ်၊ နောက်ဆိုရင်တော့ မြတ် ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးဖို့ အခွင့် အရေး ရတော့ မှာပါ၊ အဲဒီ အခါကျရင် သူ လိုးပြီးကာစ မြတ်စောက်ဖုတ်ကို မောင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးခွင့် ရလိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့် မိပါတယ်”

ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး ဒူးထောက်ရာက ထလို့ ကျနော့် မျက်နှာနားကို ဖင်ကုံးပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်လုံး ကြီးတွေ ပို ပြန်ဖြဲ ပြတယ်။ ကျနော်လည်း ပထမဆုံး အနေနဲ့ သူများ လိုးထားတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို လှမ်းလျက် ပြစ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ခနပါပဲ မြတ်က ကိုယ်ကို ပြန်ဆန့်လိုက်ပြီး၊ သူ အရမ်းပင်ပန်း နေကြောင်း မီးဖိုမှာ လည်း ရှင်းလင်းလို့ မပြီးသေးကြောင်း၊ ကျနော့် အကူအညီ လိုကြောင်း ပြောပါတယ်။ ပြီးတော့၊ နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့၊ ကျနော် က သန့်ရှင်းရေး မှာ သိပ်ကောင်းကြောင်း၊ သူ့ စောက်ဖုတ်ကို တောင်မှ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတာကောင်းကြောင်း၊ ခုလည်း မီးဖိုထဲ မှာ သန့်ရှင်းလေး လုပ်တာ ကူပေးရင်ကောင်းမယ် လလို့ ပြောပြီး မီးဖိုထဲ ထွက်သွားပါတယ်။

ကျနော်လည်း ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ မီးဖိုထဲ လိုက်သွားလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်တို့ မနက်စာ စားခဲ့ ကြတဲ့ ပုဂံ ခွက်ယောက်တွေ ဆေးကျော၊ ပြီး ရှင်းစရာ ရှိတာတွေ ရှင်းလင်းကြပါတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ခိုင်မြတ်သူ ဖုံးက အသံမြည်လာပါတယ်။ ဖုံးက ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ မို့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ဖုံးသွား ကိုင်လိုက် ကျနော် ဆက်လုပ် ထားပေးမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူကလည်း မီးဖိုထဲက ထွက်သွား ပြီး တော်တော် နဲ့ ပြန်မလာတော့ ပါဘူး၊ ကြည့်ရတာ သူ့ ဘဲ နဲ့ စကားပြောနေပုံပါပဲ၊ ဘယ်ဘဲလည်း တော့ မသိဘူး။ ဦးသာဒင်လား ကောင်းထက်ဝင်းလား၊ ကျနော် နည်းနည်း တော့ စိတ်ခု သွားတယ်။ အခု သူ့ အလုပ်တွေကို မီးဖို ထဲမှာ ကျနော် က လုပ်ပေးနေတုန်း သူက တော့ သူ့ ဘဲနဲ့ ဖုံးသွားပြောနေတယ်။ ကျနော် က အိမ်ထောင်ဦးစီးလား၊ သူ့ ရဲ့ ခိုင်းဖတ်လား၊

ကျနော် ပန်းဂံ တွေ ဆေးနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ထွက်လာကြည့်လိုက်တယ်။ မတွေ့တာနဲ့ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာကြည့်လိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ ကျနော်တို့ သားလေးက သူ့ ပုခက်ထဲ မှာ သူအိပ်လို့၊ မိန်းမက ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲပြီး တယောက်ယောက်နဲ့ ဖုံးပြောနေတယ်။ သူက ကျနော့် ကို ကျောပေးပြီး ဖုံးပြော နေတာ ဆိုတော့ ကျနော်သူ့ ကို နောက်ကျော ကနေ ကြည့်နေတာ မသိဘူး။ သူ့ ရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေး ကနေ ကားစွံ့ သွားတဲ့ တင်သား တွေက တကယ့် ဂီတာရှိတ်ပဲ၊ သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ က ဒူးအထက်နားလောက် ထိ လန်နေပြီး ဖွေးမွတ် နေတဲ့ ခြေသလုံးသားလေး တွေကို မြင်နေရတယ်။ သူက စကားပြောနေရင်း နဲ့ လက်တဖက်က သူ့ နို့တွေကို အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးနေတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။

ကျနော် အိပ်ခန်းဝ ကနေ ရပ်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်တစောင်းလှိမ့်လိုက်၊ ခြေထောက် နှစ်ဖက် တဘက် နှင့် တဘက် ပွတ်လို့ လက်တဖက်က လည်း သူ့ နို့တလုံး သူနှယ်ပြီး ဖုံးပြောနေတာ ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။

“အိုး အူး ရယ်၊ မြတ် အရမ်း ကို ဆာနေပြီ ”

ဟိုက်၊ ခိုင်မြတ်သူ ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ၊ မနက်က တင် ကျနော့် ယောက်ဖ နဲ့ တချီ လိုးပြီးတာ အခု သူ့ အဖိုးကြီး နဲ့ ဖုံးပြောရင်း ဖီးတွေ တက်နေပါလား။ နောက်မှ ကျနော် စဥ်းစား မိတယ်။ ဒီနေ့ ခိုင်မြတ်သူ အိမ်မှာ ရှိနေတာက ကျနော် အလုပ်မသွားလို့ သူနေနေရတာပါလား။ ကျနော် သာ အလုပ်သွားပြီ ဆိုရင် သူ အဖိုးကြီး အိမ် ရောက်နေ လောက်ပြီပေါ့လို့။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ဂရုစိုက်သားပဲ လို့ လည်း သွားတွေးမိတယ်။ ခု လို အချိန်မှာ သူ သာ ဦးသာဒင် ကြီး အိမ်ကို သွားနေရင် ကျနော် ဘယ်လောက် တောင် အထီးကျန်နေမလဲ ဆိုတာ သူ တွေးမိလို့ ဖြစ်မှာပေါ့။ ဒီမနက်က ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို တောင် ကျနော့် ကို အသေးစိတ် ရှင်းပြခဲ့သေး တာပဲ။ ကျနော် နောက်ဖေး မှာ ပုဂံဆေးရင်း က ငါ့ကို အိမ်ဖေါ် လို သဘောထားနေသလား လို့ တွေးမီခဲ့တာ တောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို နောင်တ ရနေမိသေးတယ်။ တကယ်တော့ သူ့ မှာ ဘာမှ အပြစ်မရှိပါဘူးလေ လို့ တွေးမိသွားတယ်။

ကဲပါ ခိုင်မြတ်သူ သူ့ ဘဲကြီးနဲ့ ဖုံးပြောနေတာ အေးအေး ဆေးဆေး လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောပါစေ၊ ငါလုပ်စရာ ရှိတာပဲ သွားလုပ်လိုက်တော့မယ်၊ လို့ တွေးလိုက်ပြီး မီးဖိုထဲ သွား လုပ်စရာရှိတာလေး တွေ ဆက်လုပ်နေလိုက် တယ်။ ခနနေတော့ ခိုင်မြတ်သူ မီးဖိုထဲ ဝင်လာတယ်၊ မျက်နာလေး က နီရဲရဲနဲ့၊ ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးပြီး  နောက်ဖေး က ရေတပုံးဆွဲလာပြီး ပုဂံဆေး တဲ့ စင်လေးနားကို ယူလာတုန်း အမှတ်တမဲ့ ချော်လဲ ပြီး ရေပုံး လက်ထဲက လွတ်ကျ သွားပါရော။ ရေတွေ မီးဖိုခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ် မှာ အကုန်စိုရွဲ  ကုန်တယ်။ ကျနော်တို့  တယောက်မျက် နှာ တယောက်ကြည့် မိကြတယ်။ အလုပ် က ပိုလာပြန်ပြီပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူက အပြင်မှာ လှမ်းထားတဲ့ အဝတ် စုတ် တွေ သွားယူလိုက်တယ်၊ ကျနော်ကလည်း တံမြက်စည်း နဲ့ ကြမ်းတိုက်ဖို့ ထားတဲ့ ပိတ်စ တွေ သွားယူတယ်။

ကျနော် က တံမြက်ဆီး လှဲ ၊ ရေစိုတွေကို သုတ် လုပ်နေရင်း က ခိုင်မြတ်သူ အဝတ်စုတ် သွားယူတာ ပြန်မလာသေး တာသတိထားမိလိုက်တယ်။ ဘာများ ဖြစ်နေသလဲ ပေါ့၊ လှမ်းထားတဲ့ အဝတ်တွေများ လေလွင့် သွားပြီး ရှာမရလို့လား၊ တခုခု တော့ မှားနေပြီ ဆိုပြီး မီးဖိုချောင်ကနေ နောက်ဖေး ဘက် ထွက်လိုက်သွားမိတယ်။ နောက်ဖေး အဝတ်လှမ်းနဲ့ နားမှာ လည်း ဘယ်သူမှ မရှိ၊ အနောက်ဖက် ခြံတံခါးလေး ဘက်ကို ကြည့်လိုက်မိပြီး ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒီ ဂိတ်တံခါးလေး က ကျနော်တီု့ အိမ်နဲ့ ဦးသာဒင် တို့ အိမ်နောက်ဘေး ခြင်း ကူးတဲ့ အချိန် သွားရတဲ့ ဂိတ်တံခါးလေးလေ။ ကျနော့် မိန်းမ များ သူ့ဘဲ ကြီး အိမ် အခန်းကူး သွားတာလား လို့ သံသယ ဝင်လာတယ်။ အဲဒါ နဲ့ ဂိတ်နားကို အသာ ခါးလေး ကိုင်းပြီး ကပ်သွားလိုက်တာ့ အသံတချို့ ကြားလိုက် ရတယ်။ အဲဒါနဲ့ အနားက ခြုံကွယ် တခု မှာ ကမန်းကတန်း ပုန်း လိုက်တယ်။

ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ လည်း မနာလို တာနဲ့ ဖီးတက်တာ နှစ်ခု ရောထွေး နေတယ်။ ခြံဘုတ်လေး အကွယ်က နေပြီး အသာချောင်းလိုက်တော့ ကျနော် တို့ ခြံဂိတ်လေး အပြင်ဘက်မှာ ဦးသာဒင် ကြီး က ခြံစည်းရိုးကို ကိုင်ပြီး ရပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ အသာလေး အနားကပ်သွားပြီး သစ်သား ခြံစည်းရိုး ကြားတွေ ထဲက နေ ချောင်း ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကြီး ရှေ့ မြေကြီးပေါ် မှာ ဒူးထောက်လျှက် တွေ့ လိုက်ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ပုဆိုးကို လက်တဖက် နဲ့ မတင်ပေးထားတဲ့ ဦးသာဒင် ကြီး ရဲ့ လီးကြီး ကို စုပ်ပေးနေတာ၊ တပြွတ်ပြွတ်တောင် မြည်နေတယ်။ ဦးသာဒင်ကြီးက သူ့ပုဆိုး အောက်စ ကို ခါးထိုးထည့်လိုက် ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို လက်တဖက် နဲ့ ထိန်းကိုင်လိုက်ရင်း တဖက်က ခြံစည်းရုံး ကို ကိုင်ထားတယ်။ နေ့ခင်း ကြောင်တောင် လင်းလင်း ခြင်းခြင်း ကြီးမှာ ဗျာ။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖြူဖွေး မွတ်နေတဲ့ မျက်နှာလေး၊ နီထွေးတဲ့ နူတ်ခမ်းလေး နှစ်ခု ကြားထဲ တိုးဝင်နေတာ မဲညိုပြီး အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေတဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီး။ ဦးသာဒင် ရဲ့ ညိုမောင်းမောင်း အသား ရောင်နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖြူဖွေးနု နေတဲ့ အသားအရည်တို့ အရောင်ချင်း ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်နေတာ နေ့အလင်းရောင်အောက်မှာ သိသာနေတယ်။ ဦးသာဒင် က ခိုင်မြတ်သူ ဆံပင်တွေကို လက်တဖက်က ပွတ်သတ်ပေးနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးတွေက ဖေါင်းလိုက် ပိန်လိုက်နဲ့ အားရပါးရ စုပ်ပေးနေ တယ်၊ ဒါတောင် လီးက တဝက် လောက်ပဲ ဝင်တယ်ထင်တယ် အပြင်မှာ အများကြီး ကျန်နေသေးတယ်။ နောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီး အောက်မှာ မျက်နာကို ဘေးတိုက် မော့ ပြီး လျှာနဲ့ လီးတန် တချောင်းလုံး ကို လျှက်ပေးနေတယ်၊ နောက် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ အဖိုးကြီး လဥကြီး နှစ်လုံးကို တလုံးချင်း တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြန်ရော၊ နောက် အဖိုးကြီး ပေါင်တဖက်ကို လက်နဲ့ မပြီး သူ့ ပုခုံး တဖက်ပေါ် တင်ခိုင်း တယ်။ အဖိုးကြီးက ခိုင်မြတ်သူ ပုခုံးတဖက်ကို ပေါင်တင်လိုက်တော့ သူ့ လီးတန်ရော ဂွေးဥ တွေရော က ခိုင်မြတ်သူ မျက်နာ ပါးစပ် တည့်တည့် မှာ ရောက်နေတာပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လျှာကလေး နဲ့ လီးတန် အောက်ပိုင်းရော၊ လဥတွေရော၊ လဥ ကို မပြီးတော့ လဥ နဲ့ ဖင်ကြားကနေရာတွေရော မြိန်ရည် ရှက်ရည် နဲ့ လျှက်ပေးနေတယ်ဗျာ။ နောက်ပြီး သူ့ သွားကလေး နဲ့ ကိုက်တာလား စုပ်တာလားမသိ၊ အဖိုးကြီးက ခြံစည်းရိုး ကို ခို၊ မျက်လုံးလေး စင်းသွားပြီး တကျွတ်စ်ကျွတ်စ် နဲ့ ငြီးနေလေရဲ့။

ကျနော့် မိန်းမ ဒီအဖိုးကြီး ကို ပြုစု ပေးနေတာ ကြည့်ပြီး ကျနော် တကယ့်ကို အံ့သြမိရတယ်။ အဲလို မျိုး သူ ကျနော့်ကို တခါမှ မလုပ်ပေးဖူးဘူး။ ပြီးတော့ လည်း အိမ်အပြင်ဘက် ခြံစည်းရိုးနား၊ နေ့ခင်း ကြောင်တောင်ကြီး၊ တခြား အိမ်နီးချင်း တယောက်ယောက် အိမ်နောက်ဘေး ပြတင်းပေါက် ကနေ ငုံ့ကြည့်လိုက်ရင် အထင်းသား ကြီး မြင်နေရမှာ။

ခိုင်မြတ်သူ က တကယ့်ကို ထန်လွန်း တဲ့ မိန်းမ တယောက်ပါလား။ အရင်တုန်း က ကျနော် မမြင်ခဲ့ ဘူးတဲ့ သူ့ရဲ့ ကာရိုက်တာတွေကို အခု မှ ပဲ ကျနော် မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်ရတော့ တာပါလား။ ဒီလောက် ညိုတုတ် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လီးကြီးကို သူမို့လို့ လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ မရှက်မကြောက် စုပ်လျက် လုပ်ပေးနေတာ။ အခု လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ပြန်ငုံ သူ့ နူတ်ခမ်းနဲ့ တင်းတင်း စေ့ရင်း က မျက်နှာကို ရှေ့နောက် တိုးဆုတ် လုပ်ပေးနေတယ်။ ရှင်းရှင်း ပြောရရင်တော့ ပါးစပ်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတာပေါ့၊ ဦးသာဒင်ကြီး ကလည်း ခိုင်မြတ်သူ ခေါင်းကို သူ့ လက်တဖက် နဲ့ ထိန်းကိုင်ရင်းက စောက်ဖုတ်လိုးသလို ပါးစပ်ကို ကော့ ကော့ ပြီး လိုးပေးနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ သွားရည်တွေနဲ့ လီးကြီးက စိုရွဲနေပြီး တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေက လည်း ဝေဆာ နေတယ်။ အသံတွေ အဲလောက်ထွက်လာတော့ တခြား အိမ်နီးချင်း တွေ သတိပြု မိသွားမှာကို သူတို့ က မစိုးရိမ်ဘူးလားမသိ၊ ကျနော် ကတော့ စိုးရိမ်နေမိတယ်။ နောက် တော့ သူတို့ လှုပ်ရှားမှု တွေ မြန်လာကြပြီး ဦးသာဒင်ကြီး လုပ်နေတာ နှေးကျ သွားတယ်၊ ကြည့်ရတာ သူ ပြီးသွားပုံ ရတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က လီးကို ပါးစပ် ထဲက မထုတ်သေးဘူး၊ သူ့ ပါးစပ် နဲ့ လည်ချောင်း ကြည့်ရတာ ပန်းထုတ်လိုက်တဲ့ လရည်တွေကို မျိုချနေတာ ထင်တယ်။ ခနကြာတော့ မှ လီးကြီး ကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ဒစ်ဖူး ကို လျှာကလေး နဲ့ ထပ်လျက် သန့်ရှင်း ရေးလုပ်ပေးလိုက်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ဦးသာဒင်ကို ဖက်လိုက်တယ်။ ဦးသာဒင်က လည်း ပြန်ဖက်ထားရင်း သူ့ လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် တီးတိုးစကားတွေ ပြောနေကြတယ်။ ကျနော့် နေရာက ဘာမှန်း သေခြာ မကြားရဘူး။ ပြီးတော့ မှ နှစ်ယောက်သား ဖက်ထားရာကနေ ခွာလိုက်ကြပြီး ဦးသာဒင်ကြီး သူ့ အိမ်ဖက် ပြန်မယ် ပြင်တော့ မှ ကျနော်လည်း ကိုယ့် မီးဖိုချောင် ဖက်ကို အမြန်ပြေးထွက်လာခဲ့ ရပါတော့တယ်။

အခန်း ၂၀။

မီးဖိုချောင် ပြန်ရောက်တော့ ကိုယ်လုပ်စရာ ရှိတာတွေကို ပဲ ဟန်မပျက် လုပ်နေလိုက်တယ်။ လီး ကတော့ အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီ အောက်မှာ မာတောင်လို့ပေါ့။ ကျနော် မလိမ်ညာရပဲ အမှန်ကို ဝန်ခံရရင် တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကို ပုလွေမှုတ်ပေးတာ ပထမဆုံး မြင်ဘူးရတာ အပြင်၊ အဲဒါကို ချောင်းကြည့် ရတာလည်း အရမ်းကို ဖီးတက်မိတာပါပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကြီး ကို ခုနက လုပ်ပေးသလိုမျိုး ကျနော့် ကိုတခါမှ လုပ်မပေးဖူးပါဘူး။ ဟောအပြင်ဘက်က ခြေသံကြားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပြန်လာပြီထင်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က မီးဖိုထဲကို နောက်ဖေး ပေါက် ကနေဝင်လာပြီး ပုဂံဆေးတဲ့ နေရာနားမှာ ရပ်နေတယ်။ သူ့ မျက်နှာ ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာလေး နီနေတယ်။ ကျနော် ဘာမှ မမေးရပဲ နဲ့ သူ့ဘာသာသူ၊

“မြတ် အနောက်ဖက် ခြံထဲ မှာ ရှုတ်ပွနေတာ တွေ့လို့ သွားရှင်းနေတာ”

လို့ ပြောတယ်။ ကျနော် တွေ့တာက တော့ အဖိုးကြီး လီးကို ပဲ သူ့ ပါးစပ် နဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေတာပဲ။ အဲဒါကို ကျနော့် လာလိမ်နေတယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းတွေက တောင် စိုနေတုံးပဲ၊ သူ့ အင်္ကျီ ရင်ဘတ်ပေါ် မှာတောင် အရည်စို ကွက်တွေ တွေ့နေရတယ်။ အဖိုးကြီး လရည်နဲ့ သူ့ တံတွေးတွေ နေမှာ၊ ကျနော့် မျက်လုံး အကြည့် တွေကို တွေ့လိုက်လို့ ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး သူ့လက်နဲ့ အဲဒီ အစိုကွက်တွေကို ပွတ်လိုက်တယ်။ အဲဒီ အစိုကွက် တွေက ဘာတွေလဲ ဆိုတာ ကျနော် သိမှန်း သူရိပ်မိသွားတယ်။ ကျနော်က ဘာစကားမှ ပြန်မပြောပဲ သူ့ကို စိုက် ကြည့်နေတာမို့၊ သူတို့ ကို ကျ‌နော် တွေ့သွားမှန်း သူသိလိုက်ပုံရတယ်။ နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့၊

“မောင်က ဒီမီးဖိုထဲက အစိုကွက် သေးသေးလေး တောင် ဒီလောက် အကြာကြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လို့ မပြီးနိုင်သေး တာ၊ မြတ် အစိုကွက် တွေကို ဘယ်လို သန့်ရှင်းရေး လုပ်မှာလဲ”

လို့ပြောပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တော့ ကျနော် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ချောင်းတာ ရိပ်မိသွား တာ သေခြာသွားပြီပေါ့။ နောက်တော့ သူ ရေချိုးခန်းက ထွက်လာပြီး၊ ကျနော် နဲ့ အလုပ်အတူ လာလုပ်နေတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အတွေးကိုယ်စီ နဲ့ ငြိမ်နေကြတယ်။ တယောက်ကို တယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြ ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ ကျနော့် ကို လိမ်ခဲ့တာ ပေါ် သွားလို့ ဘာပြောရမယ်မသိ အကြံထုတ်နေတာ ဖြစ်ရမယ်။ သူသာ အမှန်ကို ဖွင့်ပြောရင် ကျနော်က ဘာလုပ်မှာ မို့လို့လဲ။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် မီးဖို ခန်း သန့်ရှင်းရေး တွေ လုပ်ပြီးသွားကြတော့ နေ့လည်စာ မစားခင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင် ခနတဖြုတ်နားကြတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး စကားတလုံးမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေကြရာက၊ ခိုင်မြတ်သူ ကစပြီး ပြောလာတယ်။

“ဆောရီး ပါမောင်၊ မြတ် အူးဒင် ကြီးကို ပုလွေ မှုတ်ပေးနေတာကို မောင် မြင်သွားတယ်ဆိုတာ မြတ်ရိပ်မိပါတယ်”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို လှည့်မကြည့်ပဲ ကျနော့် ဖုံးကို ပဲ စိတ်ဝင်စားနေသလို ဟန်ဆောင်ပြီး စိုက်ကြည့် နေလိုက် ပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဆက်ပြီး။

“မောင်၊ မြတ် တကယ့်ကို စိတ်မကောင်းပါဘူး၊ မောင့် ကို လိမ်ပြောမိတာ၊ မြတ်စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်မိတာက မောင့်ကို မီးဖိုချောင်ထဲ မြတ်အလုပ်တွေကို လုပ်ခိုင်းထားပြီး အူးဒင် ကြီးကို ပုလွေ သွားပေးနေတာ မောင်သိသွားရင် စိတ်မကောင်း ဖြစ်မှာ စိုးလို့ မောင့် ကို လိမ်ပြောမိတာပါ”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်တယ်။

“အဲဒါ အတွက် မောင် ဘာမှ မဖြစ်ဘူး။ မောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်တာက၊ မြတ်က မောင့် ကို လုံးဝ မပွင့်လင်းတာကိုပဲ၊ မောင် က မြတ်ရဲ့ လင်ယောက်ျား၊ ပြီးတော့ မြတ်ကို လုပ်ချင်တာလည်း လုပ်ခွင့် ပေးထားတယ်၊ အဲဒီ ကြားထဲက မြတ်က မောင့် ကို ဘာလို့ များ လျို့ဝှက်ချက်တွေ ထားချင်ရတာလဲ”

ခိုင်မြတ်သူ က ကျ‌နော့် ရင်ဘတ် ပေါ် မှာ သူ့ မျက်နှာကို ဖိကပ်လိုက်ပြီး၊ ကျနော့် ဆံပင် တွေထဲ သူ့ လက်တွေ ကို ထိုးထည့် ကုတ်ဖွ ရင်း၊

“မောင် ဒေါသ ဖြစ်မယ်ဆိုလည်း ဖြစ်စရာပါ၊ မြတ် မောင့်ကို လိမ်မိတဲ့ အဓိက အကြောင်းက …ဟင့်…ဘယ်လို ပြော ရမလဲ..ဟိုလေ..နေ့ခင်း ကြောင်တောင် ကြီး မှာ လေ ၊ မောင်က မြတ် အလုပ်တွေကို မီးဖိုချောင်ထဲ လုပ်နေတုန်း မြတ်က အပြင်ဘက်မှာလေ၊ ဟိုလူကြီးရဲ့ လီးကို ကို လေ..စုပ်..စုပ်ပေးနေမိတာ..မပြောရဲ တာပါ.. သူက ဖုံးနဲ့ ခေါ်တယ်၊ သူ့ အိမ်ကို လာခဲ့ဖို့၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်က ငြင်းလိုက်တယ်၊ မြတ်တို့ မီးဖိုချောင်မှာ အလုပ် လုပ်နေကြတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ နောက် မီးဖိုထဲမှာ မောင်လုပ်နေတာ ပြီးကာနီး ဆိုတော့ မြတ် နည်းနည်း တွေဝေသွားလို့ ရေပုံး လက်က လွှတ်ကျပြီး အလုပ်ပိုသွားရတယ်။ အဲဒါ နဲ့ အဝတ်စ ယူမယ် ဆိုပြီး အပြင်ထွက် လာရင်း အူးဒင် ကြီးကိုလည်း အကျိုးအကြောင်း ပြောပြမယ်ပေါ့၊ အဲလို ထွက်လာတာ သူနဲ့ ခြံစည်းရိုး နားဆုံတော့ သူက သူ့ကို ပေးဖို့ ပြောတယ်၊ မြတ်က ခု မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ငြင်းတော့ သူက ဒီမှာ သူ့ ဟာ ကြည့်ပါဦး ဆိုပြီး ပုဆိုးကို လှန်ပြတယ်။ သူ့ လီးကြီးက အရမ်းမာတောင် ပြီး တင်းနေတာတွေ့လိုက်ရတော့ မြတ်လည်း ကိုယ့် ကိုယ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘူး ၊ နောက်ပြီး သူနဲ့ စဖြစ်တော့ သူ့ကို ဘယ်အချိန်မဆို မြတ်က ပေးပါ့ မယ်လို့ ဂတိပေးထားတယ်၊ မောင် အိမ်မှာ ရှိနေရင်လည်း အနည်းဆုံးတော့ ပုလွေ ပေးပါ့မယ် လို့ ပြောထားတယ်၊ ဆိုတော့ မြတ်လည်း မထူးတော့ ဘူး ဆိုပြီး အဲဒီ နေရာမှာပဲ ပုလွေ မှုတ်ပေးလိုက်မိတော့တယ်။ သူက ပြောတယ် မြတ် သူ့ ဘဝ ထဲ ရောက်လာပြီးမှ သူက ဂွင်းမထုတော့ ဘူးတဲ့ သူ့ လရည်တွေ ကို ဒီတိုင်း ထုတ်ပြစ်ရမှာ နှမြောလို့ တဲ့၊ အဲဒါကြောင့် ခု မြတ်ပါးစပ်ထဲမှာ ပဲ ထုတ်ပါရစေတဲ့၊ သူ့ လီးကြီးကို အဲလို မြတ်ရှေ့တည့်တည့် မှာ မြင်လိုက်ရတော့ လည်း မြတ်ဘယ်လို မှ မထိန်းထားနိုင်တော့ ဘူး ထိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်မိတော့တယ် ”

ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဘက်က စတိုရီ ကို ရှင်းပြနေတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့် လီးက မာတောင်တက်လာတယ်။ သူက လည်း သတိထားမိတယ်။ ပြုံးပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို သူ့နူတ်ခမ်းနဲ့ လာဖိကပ် စုပ်နမ်းတယ်။ အဲဒီနူတ်ခမ်း က ဒီမနက်ပဲ လီးနှစ်ချောင်း ကို စုပ်ထားခဲ့တယ် ဆိုတာ ချက်ခြင်း သွားတွေးမိလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်လာပြီး ပုဆိုးကို ဖြည်လို့ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ မာတောင် နေတဲ့ ကျနော့် လီးကို သူ့ လက် ကလေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော့် လီးထိပ်က အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကျလာခဲ့တယ်။ အရည်ကြည် လေးကို ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ လက်ချောင်းကလေး နဲ့ တို့ယူ လိုက်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်း မှာ သုတ်လိုက် တယ်၊ နောက်တော့ သူ့နူတ်ခမ်းကို ဝလုံးလေး လို ဟပြီး ကျနော့် လီးကို အသာငုံစုပ်လိုက်တယ်။ သူ့ အတွက် က မနက်က စုပ်ခဲ့တဲ့ လီးကြီး နှစ်ချောင်းထက် အလုံးသေးနေတာမို့ အေးဆေး ဖြစ်နေသလိုပဲ၊ ဦးသာဒင် ကြီး လီးတုန်းက ဆို သူ့ ပါးစောင်က ဖေါင်းထ နေပြီး လီးကြီးက တဝက်တောင် ပါးစပ်ထဲ မဝင်ချင်ဘူးလေ။ ခုကတော့ ကျနော့် လီးတချောင်းလုံး နီးပါး သူ့ ပါးစပ်ထဲ ဝင်နေပြီ၊ သူက နူတ်ခမ်းကို ကျနော့် လီးတန်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ထား ပြီး ခေါင်းကို အနိမ့် အမြင့် လုပ်လို့ စပြီး ပုလွေ မှုတ်ပေးတော့တယ်။ သူ့ နှာခေါင်းက ကျနော့် လမွှေး တွေကိုတောင် လာထိတယ်၊ ကျနော့် လီးထိပ်က သူ့ အာဂေါင်ထိကို ရောက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ တမနက်လုံး စိတ်တွေ ကြွနေရတဲ့ ကျနော် က မကြာခင်ပဲ ပြီးချင်လာခဲ့တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သိပုံပဲ၊ မျက်နှာက ပြုံးတုံ့တုံ့ နဲ့ ကျနော့် လီးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ် ပြီး လက်နဲ့ တချက်နှစ်ချက် ဆောင့် ပြီး မှ လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ဘယ်လို မှ မထိန်းလိုက်နိုင်ခင် ကျနော့် လီးထိပ်က လရည်တွေက တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ လေထဲ ပန်းထွက် ကုန်တယ်၊ ကျနော့် ဘိုက်ပေါ် လည်း အတော်များများ ကျကုန်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် ဦးသာဒင် ကြီးလီးကို ၁၅မိနစ်မက စုပ်ပေးမှ တချီ ပြီးခဲ့တာ၊ ကျနော် က ခနလေး နဲ့ ထွက်ကုန်တာကို ဟားချင်နေတာလို့ ထင်ပြီး ရှက်သွားမိတယ်။ ကျနော့် ဘဝ မှာလည်း ဘာနဲ့ မှ မထိပဲ လရည် တွေ တပြွတ်ပြွတ်ထွက်ကုန်ရတာ ဒီတခါ ပထမဆုံး အကြိမ်ပါပဲ။

ခိုင်မြတ်သူ က ပျော့ သွားတဲ့ ကျနော့် လီးကို ငုံကြည့်ရင်းက နောက်သလိုနဲ့။

“မောင့် မိန်းမ က သူ့ ဘဲ နှစ်ယောက် နဲ့ လိုးပြီးပြီ၊ မောင်က အိပ်ယာပေါ် မှာ ပုလွေမှုတ်ပေးခိုင်းဖို့ မျှော်လင့် နေတယ်။ တကယ်တော့ မောင့်မယားက ပိုကြီး ပိုတုတ်ပိုရှည်တဲ့ လီးတွေနဲ့ အလိုးခံရတာကို ပျော်မွှေ့ နေပြီမောင်ရယ်”

လို့ ပြောရင်း ကျနော့် လီးကို ကိုင်ပြီး လှုပ်ခါလိုက်တယ်။ ကျနော် က ပြီးကာနီး မှ ခိုင်မြတ်သူ အဲလို လုပ်လိုက်တာ ကို အတော်စိတ်ပျက် နေမိတာ၊ နောက်ပြီး လရည်တွေ ထွက်သွားလို့ ခပ်သေးသေး လေး ဖြစ်သွားတဲ့ ကျနော့် လီးကို သူလာဆော့ နေတာ ဒေါပွလို့ သူ့ ညဝတ်အင်္ကျီ အနားစ ဆွဲယူပြီး သုတ်ပြစ် လိုက်တယ်။

အဲဒီညက မီးဖိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရတာလည်း ပင်ပန်း၊ လရည်လည်းထွက်ပြီး ပြီးသွားတော့ ကျနော်လည်း မိန်းမ ကို လုပ်ချင်စိတ်မရှိတော့ ဘူး။ သူလည်း ကျနော် နဲ့ လိုးချင်ပုံမရပါဘူး၊ ထူးဆန်းတာ က ဦးသာဒင် ကြီးကလည်း သူ့ကို မခေါ်ဘူး၊ ကြည့်ရတာ အဖိုးကြီးလည်း မူးပြီး အိပ်ပျော် သွားတယ်ထင်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လည်း ပုံမှန်အတိုင်းပဲ အိပ်ပျော်သွားကြပါတယ်။

………

နောက်နေ့ ကျနော် အလုပ်ထဲ မှာ ရှိနေတုန်း ခိုင်မြတ်သူ က ဖုံးဆက်လာတယ်။ ကျနော်တို့ မေမြို့ ဘက် တက်ကြဖို့ သုံးရက် ပဲ လိုတော့ ကြောင်း၊ သတိပေးတာပါ၊ ပြင်ဆင်စရာ ရှိတာ ပြင်ဆင်ဖို့ပေါ့။ သူ့ အသံ နားထောင်ရတာ၊ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ လွတ်လွတ် လပ်လပ် လိုးရတော့ မှာကို အရမ်း စိတ်တက်ကြွ နေ ပုံပါပဲ။ အထူးသဖြင့် သူနဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း က သက်ဆိုင်သူတွေ ရဲ့ ကာမပိုင် တွေက ခွင့်ပြုချက် ပေးထားပြီး သား ဆိုတော့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးလို့ ရပြီပေါ့ ။ ကျနော် က ဦးသာဒင် ကြီး အကြောင်းကို မေးလိုက်တော့ အရမ်းမူး နေပြီး သူ့ အိမ်မှာ ပဲ သူအိပ်နေတယ်လို့ ပြောပါတယ်။ နောက်တော့ ဖုံးမချခင်လေးမှာပဲ၊

“ကောင်းထက်ဝင်း ခေါ်နေပြီ၊ မောင် အိမ်စောစော ပြန်လာခဲ့နော်”

လို့ ပြောပြိး ဖုံးချသွားပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က စိတ်ထားတွေ လည်း ပြောင်းပြီး အတော် ကို တက်ကြွနေ ပါတယ်၊ ခုလို မျီုး ကောင်းထက်ဝင်း က ခေါ်တယ် ဆိုရင် ကျနော် ဘာပြောနေနေ၊ ကျနော် စိတ်ထဲ ဘယ်လို ရှိမလဲ ဘာလဲ ဆိုတာတောင် ဂရု မစိုက်တော့ ပဲ ကျနော်နဲ့ ဖုံးပြောနေတာကို ဖြတ်ချပြစ်လိုက်တော့ တာပဲ။

အလုပ်လုပ်နေရင်းလည်း ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ယောက်ဖ ဖြစ်သူ အကြောင်းကို တွေးနေမိတယ်။ အလုပ်ထဲ ဘယ်လို မှ စိတ်သွင်း လို့ မရဘူး၊ နောက်တော့ မနေနိုင်တော့ ဘူး အလုပ်ကနေ တစ်နာရီလောက် စောပြန်လာခဲ့ လိုက်တော့တယ်။

ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက် တော့ ခိုင်မြတ်သူ က ဧည့်ခန်း မှာ တီဗီထိုင်ကြည့်နေတယ်၊ ကျနော့် ကို တွေ့တော့ ရေအေးအေး တခွက် ယူလာပေးတယ်။ ကျနော် လည်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင် အဝတ်အစား လဲပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်ထွက်လာပြီး သူနဲ့ အတူတူ တီဗီ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ နောက် တော့ ကျောဆန့်ချင်တာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်ပေါ် ခေါင်းချ လှဲရင်း ဖုံးကို ပွတ်နေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ တီဗီက သူကြိုက်တဲ့ စီးရီး ကို ဆက်ကြည့် နေတယ်။ ခနနေတော့ သူက၊

“မောင်၊ မြတ်တခု မေးစရာရှိတယ်”

လို့ ပြောတယ်။ သူ့ မျက်နှာ ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့် ကို မကြည့်ပဲ တီဗီကို ပဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ဖုံးကို ပြန်ငုံ့ ကြည့်နေပြီးမှ၊

“မေး လေ အချစ်ဘာများလဲ”

လို့ ဖြေလိုက်တယ်။

“မြတ် အခုလို တခြားချစ်သူ တွေနဲ့ လိုးနေ တဲ့ အချိန်မှာ မောင် စိတ်ပျော် ရဲ့လား၊ မောင် ကရော မြတ်က လွဲပြီး တခြား မိန်းကလေး တွေနဲ့ မလိုးချင်ဘူးလား”

အဲတော့ မှ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို မော့ ကြည့်လိုက်တယ်။

“မြတ်၊ ဘာလို့ အဲဒီမေးခွန်း ကို မေးသလဲ ဆိုတာ မောင် သဘောပေါက်တယ်။ တကယ်တော့ မောင် မြတ်ကို ဘယ်လောက် ချစ်လဲ ဆိုတာ မြတ် သိပြီးနေပြီလို့ ထင်ပါတယ်။ မောင် က မြတ်ကို တခြား ယောက်ျား တွေနဲ့ ဆက်ဆံ ဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်တာဟာ၊ မောင် ကလည်း တခြား မိန်းမ တွေနဲ့ လုပ်ချင်နေတာလို့ မြတ်ထင်ရင်တော့ မဟုတ်ဘူး လို့ ဖြေရမယ်။ မောင်က မြတ်ကီု အိပ်ယာပေါ် မှာ ယောက်ျား တယောက် အနေနဲ့ စိတ်ကျေနပ် အောင် မပြုစု ပေးနိုင်ခဲ့ဘူး ဆိုတာ မောင့် ကိုယ် မောင်သိတယ်။ ဒါက လည်း မောင့် ခန္ဓာကိုယ်က အားနည်း ချက်ပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ မောင်က မောင့် မိန်းမကို ဆက်ခ် အရသာ ကို အပြည့် အဝ ခံစား စေချင်တယ်။ အဲဒီကိစ္စ ကို အားသန်ပြီး အရသာ အပြည့်အဝ ပေးနိုင်မဲ့ ယောက်ျား မျိုး နဲ့ သွား ပြီး ခံစား စေချင်တာပါ။ မောင် က တခြား အမျိုးသမီး တယောက် ကို ဆက်ဆံချင်လို့ လုံးဝ မဟုတ်ပါဘူး”

“ဟုတ် မောင် မြတ်ကို အရမ်းချစ်တယ် ဆိုတာ မြတ်သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တချိန်ထဲမှာပဲ မြတ်က မောင့် ကို အထီးကျန် နေမှာ၊ မောင်စိတ်တွေ ထိခိုက်မှာကို စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့် မောင့် ဖက်က နေတွေးပြီး၊ မောင် ဘာဖြစ်စေချင်သလဲ ဆိုတာကိုလည်း သိချင်မိတာပါ၊ မောင် က မြတ် ဘာလိုသလဲ ဆိုတာကို တွေးသိနေပြီး အလိုလိုက်ပေးနေတာကို လည်း အရမ်းကျေးဇူး တင်နေမိတာပါ”

ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တော့ သူကလည်း တုံ့ပြန်နမ်းလာပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ လှပ ဆက်ဆီကျတဲ့ နူတ်ခမ်းလေး တွေက နမ်းစုပ်လို့ မဝနိုင်ပါဘူး၊ ကျနော်က သူ့ ခါးလေး ကို တီရှပ်အောက်ကနေ တိုးဝင်ပြီး ဖက်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လျှာချင်းလည်း ပွတ်သတ်မိတယ်။ သွားရည်ချင်းလည်း စုပ်ယူမိကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ တံတွေး တွေက အရင် ကထက် ပိုချိုနေသလိုပဲလို့ တောင် ထင်မိတယ်။ ကျနော် သူ့ ဘရာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ချောင်သွားတဲ့ ဘရာ အောက်က လက်လျိူပြီး နို့တွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ပြေလျော့ နေတဲ့ သူ့ ထဘီအောက် လက်လျိူ ပြီးပေါင်ခွဆုံကို နိူက်ကြည့်လိုက်တော့ ပင်တီ ဝတ်မထားဘူး။ စောက်ဖုတ် ကအမွှေးတွေ ပြောင်နေအောင် ရိတ်ထားပြီး ဖေါင်းကား‌နေတာ စမ်းမိတယ်။ ကျနော် ဆိုဖာရှေ့ ကြမ်းပေါ် ဆင်းထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်တယ်။ သူက ဖင်ကို ဆိုဖာစွန်း ရွှေ့ပေးပြီး ခေါင်းကို ဆိုဖာနောက်မှီမှာ လှန်တင်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ စောက်ဖုတ်က အရည်ကြည်လေး တွေ စို့ နေတယ်။ ကျနော်က လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး မျက်နှာကို သူ့ စောက်ဖုတ်ပေါ် အပ်လိုက်တယ်။

ခိုင်မြတ်သူ က သူ့လက်တွေကို ကျနော့် ခေါင်းပေါ် တင်လို့ ကျနော့် ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွ ကစားရင်းက နောက်စေ့ ကနေ ကိုင်လို့ သူ့ စောက်ဖုတ်ဆီ ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ ကျနော်က သူ့ စောက်ဖုတ်ကို နမ်းပြီး လျှက်ရင်းက လျှာကလေး နဲ့ ထိုးသွင်း နေတုန်း သူက ဖင်ကြီးကို မြှောက်လိုက်ပြီး ကျနော့် ခေါင်းကို ဖိလို့ ကျနော့် လျှာကို သူ့ဖင်ပေါက် ဝမှာ တေ့ ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော် အရမ်းအံသြ သွားရတယ်။ သူက ကျနော့်ကို စောက်ဖုတ် မလျှက်စေပဲ ဖင်ပေါက်ကို လျှက်ခိုင်းနေတယ်။