ဒီဇာတ်လမ်းကို၊ ပထမ အတွေး က တိုက်ရိုက်ဘာသာပြန်မလားလို့၊ ဖတ်ရင်း ဖတ်ရင်း နဲ့ စာရေးသူက ဇာတ်လမ်းကို အရမ်း ဆွဲလာတယ်၊ နောက်တော့ တချို့ အိုင်ဒီယာတွေက ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ ဟာတွေ တော့ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ တချို့ စာဖတ်သူ တွေ တော့ ကြိုက်လိမ့်မယ်၊ နောက်ပြီး သူ့ ဇာတ်လမ်းက လည်း အခန်းပေါင်း များစွာကို နှစ်ပေါင်း များစွာ ရေးခဲ့ ပြီး ခု ထိ မပြီးနိုင်သေးဘူး၊ ခု ရော ဆက်ရေးဦးမှာလား လည်း မသိဘူး၊ ကျနော် တောင် အစပိုင်း စဘာသာပြန်ထားပြီး မှ သူ့ ဇာတ်လမ်းကို ဆက်ဖတ်တော့ နောက်ပိုင်းလည်း သိပ်မကြိုက်တော့ ဘူး၊ ခွိ၊ အဲဒါနဲ့ ဘာသာပြန်၊ မှီငြမ်း ဆိုပြီး လုပ်ချလိုက်တယ်၊ ကိုယ်တိုင်ရေး မု တွေ ပျောက်နေတဲ့ အချိန် သူ့ ဇာတ်လမ်း ဘာသာပြန်ပေးမယ်၊ ကိုယ့် အိုင်ဒီယာ နဲ့ မကိုက်တာဆို နည်းနည်း ပြင်ရေးမယ်၊ အဲလို စိတ်ကူး ကြောင့်ပါ၊ မူရင်း ရေးသူ ရဲ့ လုပ်အားကို အလွဲသုံးစား လုပ်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ အဲလောက် အရှည်ကြီးကို ဘာသာပြန်ဖို့ ကျတော့ ကိုယ့် အချိန်တွေလည်း အများကြီး သုံးရတာမဟုတ်လား၊ ကဲ စမ်းဖတ်ကြည့်ကြဗျာ၊ စာဖတ်သူတွေ အကြိုက်ပေါ် မူတည်ပြီး ဆက်ရေးဖို့ မရေးဖို့ က စဥ်းစား တာပေါ့။
လောလော ဆယ်တော့ ဘာသာပြန်ပြောလို့ ရပေမဲ့ ဇာတ်ကွက် ကို ကျနော် ပြောင်းချင်ရင် ပြောင်းဖို့ စိတ်ကူးထားလို့ သူ့ အတိုင်းဖြစ်မယ်လို့ မဆိုလိုဘူးးနော်၊ မူရင်း ဇာတ်လမ်းနာမည်က My wife Keerthana ပါ။ ရေးသူနာမည်က Puppycuckold တဲ့။ ဂူဂယ်လုပ်ရှာရင် တွေ့မှာပါ။ တခုပဲ ဖတ်ပြီးတဲ့သူတွေ က ကိုယ်ဖာသာ ကိုယ်ပဲ စိတ်ထဲထားပြီး ကျနော် ရေးလို့ မပြီးမချင်း မဆွေးနွေးကြပါနဲ့လို့၊ ကျနော် ရေးတာကိုပဲ စောင့်ဖတ်နေတဲ့ လူတွေ အတွက် စပွိုင်လာ လို ဖြစ်သွားမှာ စိုးလို့ပါ။
အခန်း၁။
ကျနော့် အမည်က ဟိန်းဇော်ထူး၊ အသက် ၃၀ ၊ ကျနော့် မိန်းမ အမည်က ခိုင်မြတ်သူ၊ အသက် ၂၃ နှစ်။ ကျနော်တို့ လင်မယား က ရန်ကုန်မြို့ ဆိပ်ငြိမ်ရပ်ကွက် တခု မှာ နေတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ် လောက် က မင်္ဂလာဆောင်ခဲ့ ကြပြီး သားကလေး တယောက် မွေးခဲ့တယ်။ ကျနော် က ကုမ္ပဏီတခုက မန်နေဂျာ ဆို တော့ သူတို့ က ကျနော့် ကို အဲဒီ နေရာမှာ အိမ်လေးတလုံး ငှားပေးထားတယ်။ ကျနော့် ဝင်ငွေ ကလည်း ကောင်းတာ မို့ မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်မှာပဲ နေပြီး ကလေးကို သူကိုယ်တိုင်ပဲ ဂရုစိုက်ပြုစုထိန်းကျောင်း ပြီး၊ အိမ်မှုကိစ္စ မှန်သမျှ လည်း သူပဲ လုပ်တယ်။ အိမ်ကို လည်း အမြဲတန်း ရှင်းလင်း သန့်ပြန့် နေအောင် လုပ်ထားပြီး ဒက်ကရေးရှင်း လည်း ကောင်းကောင်း လုပ်ထားတတ်တော့ အိမ်လာလည်တဲ့ ဧည့်သည်တိုင်း က ပထမဆုံး အကြိမ် အိမ်ထဲ ဝင်တာနဲ့ အံ့သြချီးမွမ်း မိကြတယ်။
ကျနော်တို့ အိမ်ထောင်ရေး ကလည်း အရမ်း အဆင်ပြေချောမွေ့ ပါတယ်။ တယောက်နဲ့ တယောက် ချစ်တယ်၊ ဂရုစိုက်တယ်၊ လိင် ကိစ္စ လည်း အတိုင်အဖောက် ညီတာမို့ ဘာမှ ကို ပြောစရာ မရှိတဲ့ အိမ်ထောင် ကလေး လို့ ဆိုရမှာပါပဲ။ အိပ်ယာဝင် ကိစ္စ မှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး က ပုံမှန် သံဝါသ ပြုကြတဲ့ လင်မယား တွေ အတိုင်း ပါပဲ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား အထူးအဆန်း လိင်ကိစ္စ တွေလည်း မလုပ်ကြပါဘူး။ ကျနော့် မိန်းမ နဲ ယှဥ် ရင် ကျနော် ဟာ သာမာန် သူလို ငါလို ယောက်ျား တယောက်လို့ ဆိုရမှာပါ။ ဘာလို့ ဆိုတော့ ကျနော့် မှာ ဘာ ထူးခြားချက်မှ မရှိပါ။ ဆိုလိုတာက၊ ရုပ်ချော၊ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း စသဖြင့် ဂုဏ်အင်္ဂါတွေ ပေါ့။ မိန်းမ ကတော့ ရုပ်ချောတယ်၊ အသား လတ်တယ်။ ဖြူဖွေး နု နေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ တော်တော် လေး ဝင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် တို့ အပြင် ရှော့ပင်း တွေ ဘာတွေ သွားလိုက်ရင် ယောက်ျား တွေရဲ့ မျက်လုံး တွေက သူ့ မျက်နှာ နဲ့ ကိုယ်လုံး ပေါ် မှာ တဝဲလည်လည် ရှိကြတယ်။ ပြောရမယ် ဆိုရင်တော့ ဆွဲဆောင်မှု ရှိတယ် ပေါ့။ အဲလို အပြင် စျေးဝယ်တို့ ၊ အလည်တို့ ထွက်ပြီး အိမ်ပြန်လာတိုင်း ကျနော်က သူ့ ကို စ လေ့ ရှိတယ်။ ဘယ်ဘဲ ကတော့ ဘယ်နေရာ မှာ ဘယ်လို ကြည့်နေတာ ပေါ့၊ သူက လည်း ကျနော့် ဆီက အဲလို ဟာမျိုး ပြောတာတွေကို သဘော ကျတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်က တယောက်နဲ့ တယောက် ပွင့်လင်း တယ်လို့ ပြောလို့ ရတယ်။ ကျနော်တို့ လင်မယား က တခါတလေ၊ တခြား စုံတွဲတွေရဲ့ ကိုယ်လုံး တွေ ပုံသဏ္ဍာန် တွေကို တယောက်နဲ့ တယောက် ပြန်ပြော သုံးသပ်ဆွေးနွေး မိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အတိုင်းအတာ တခု အထိပေါ့၊ သူက လည်း ကျနော့်ကို ခင်ပွန်း ယောက်ျား တယောက် ဆိုတဲ့ ရီစပက် ရှိသလို ကျနော်က လည်း သူ့ အပေါ် ရီစပက်ထားတယ်။
အိပ်ယာပေါ် က အကြောင်းကို ပြန်ကောက်ရရင်၊ ကျနော်တို့ လိင်ကိစ္စ ကတော့ သာမန်ပဲ လို့ ပြောရမယ်။ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ ကျနော်က နဂိုကတည်းက ကျနော်က သာမန် ခပ်ပျော့ ပျော့ သမား၊ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ အကိတ် နဲ့ ဆက်ဆီ ဆိုတော့ သူ့ကို ဘယ်လို မှ မဖြို နိုင်ဘူးလေ၊ သူက အိပ်ယာပေါ် မှာ ဆိုရင် အရမ်း တက်ကြွတယ်။ တခါတလေ ကျနော် သိပ် စိတ်မပါရင်တောင် သူက အစပျိုး ပြီး မရရအောင် ဆွပေး တာနဲ့ ကျနော် စိတ်ထ လာပြီး လုပ်ဖြစ်ရတာ တွေ ရှိတယ်။ နောက်တခု က တော့ ကျနော့် လီး ပဲ ၊ လီးက သိပ်အသေးကြီး မဟုတ် တောင်လာရင် တော့ ငါးလက်မခွဲ လောက် တော့ ရှိပါတယ်။ လုံးပတ် ကလည်း ပုံမှန်လို့ ဆိုရမယ့် အရွယ်ပါ။ မိန်းမ က ကျနော့် လီးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲ ငုံထားရင်း နဲ့ စကား ပြောလို့ ရတဲ့ လုံးပတ် ဆိုက် ပေါ့ ဗျာ၊ စကားတော့ ပီချင်မှ ပီမှာပေါ့၊ ဟဲဟဲ။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမ က တော့ ဘာမှ မပြောဘူးဗျ။ လီးဆို ဒါလောက်က ပုံမှန်ပဲလို့ သူလည်း လက်ခံထားတယ်။
မိန်းမ က အသန့် အပြန့် ကြိုက်တယ်၊ သူ့ စောက်မွှေး တွေကို ပုံမှန်ရိပ်တယ်၊ ဂျိုင်းမွှေး ဖင်မွှေး အကုန်၊ ပြောင်စင် အောင် ရိပ်ပြီး အမြဲတမ်း သန့်ရှင်းအောင်ထားတယ်။ စောက်ဖုတ် တွေ ဖင်တွေကလည်း သူ့ ပေါင်သား ဖင်သား တွေနဲ့ အရောင်အတူတူ ပဲ ၊ ဆိုလိုတာက နူတ်ခမ်း အတွန့် ကြီး မဲနေတာတွေ နီနေတာတွေ ဖင်ပေါက် မဲနေတာတွေ ဘာမှ မရှိဘူး။ အဲဒါကြောင့်လည်း ကျနော် က သူ့ကို လျှာကျွေး ရတာ အရမ်း သဘောကျတာ၊ စောက်ဖုတ်တို့ ဖင်ပေါက် တို့က တစက်မှ ရွံစရာ မရှိဘူးလေ။ တလကို တခါ သို့ မဟုတ် နှစ်လ တခါလောက် အနီးအနား ခရီးတိုလေး တွေ ထွက်ပြီး ဟော်တယ်တို့ အနားယူစခန်း တို့ မှာ ကျနော် တို့ ရဲ့ ရိုမန်းတစ်၊ အချစ် စခန်းလေး သွားသွား ဖွင့်လေ့ရှိတယ်။ အတိုချူံး ရရင်တော့ ကျနော်တို့ လင်မယား နဲ့ သားကလေးက မိသားစု ဘဝကို အလွန် ပျော်ရွှင် စွာနဲ့ နေထိုင် နေကြတယ် လို့ ဆိုရမှာပေါ့ဗျာ။ ကျနော်တို့ အိမ်နီးနားချင်း အချို့ ဆို ကျနော် တို့ကို မနာလို တောင် ဖြစ်ကြတယ်ထင်ရတယ်။ အဲ ကျနော် တို့ ရဲ့ အိမ်နီးချင်း ဦးသာဒင် ဆိုတဲ့ လူကြီး တယောက်က လွဲလို့ ပေါ့။
ဦးသာဒင်ကြီးက အသက် ၅၅ နှစ်လောက် ရှိပါပြီ၊ ကျနော် တို့ နဲ့ လည်း အလွန်ရင်းနှီး ပါတယ်။ နောက်ပိုင်း အရမ်း ကို သံယောဇဥ် တွယ်မိသွားတာက မနှစ်က သူ့ မိန်းမ ဖြစ်သူ အက်စီးဒန့် ဖြစ်ပြီး ဆုံးသွား ကတည်း ကဆိုပါတော့၊ အရင်က သူ့ မိန်းမ က ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်ဝန် ဆောင်ထားချိန် ရော ကလေး မွေးကာစ မှာ ရော၊ အရမ်းဂရု စိုက်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ တိုင်ပင်ဖေါ် တိုင်ပင်ဖက် တီးတိုးဖေါ် တီးတိုး ဖက် ဖြစ်ခဲ့တယ်လေ။ အခု တော့ ဦးသာဒင်ကြီး တယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့ တော့ ကျနော်တို့ ကလည်း သနားဂရုဏာ ဖြစ်မိတာပေါ့၊ တခြား အိမ်နီးချင်း တွေက မေးထူးခေါ် ပြော အပေါ် ယံ ဆက်ဆံ ကြ ပေမဲ့ ကျနော် တို့ တကယ့် စိတ်ရင်း နဲ့ ဆက်ဆံ မိတာ ဦးသာဒင် တယောက် ပဲ ရှိတယ်လေ။ သူ့ မယား ဆုံးသွားတော့ ဦးသာဒင် ကြီးက တယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့ တာမို့ အရက် နဲ့ ပဲ နှစ်ပါး သွားနေတော့ တယ်။ သူ့ မှာ ဘယ်ဆွေမျိုး မှ လည်း ရှိပုံမပေါ် ၊ ခိုင်မြတ်သူ က တခါတလေ ဦးသာဒင် ကြီး အိမ်သွား အစားအသောက် လေး ဘာလေး သွားပို့ပေး၊ အဝတ်အစား တွေ ဘာတွေ အဝတ် လျှော်စက် ထဲ ထည့်ပေး၊ အိမ်ကို ဖုံခါ တံမြက်စည်းလှဲပေး သွားလုပ်ပေးလေ့ ရှိတယ်။ ဦးသာဒင် ရဲ့ သနားစရာ ကောင်းတဲ့ အခြေအနေ ကြောင့်လည်း ခိုင်မြတ်သူ သွားကူညီပေးနေတာကို ကျနော့် မှာ ပီတိဖြစ်ရသေးတယ်။
အဲလို နဲ့ အိမ်ထောင်သက် နှစ်နှစ် ကျော် လောက်မှာပဲ ကျနော် တို့ရဲ့ ကာမ ဆက်ဆံ တဲ့ အရှိန် က တဖြည်းဖြည်း ကျလာခဲ့တယ်။ အိမ်ထောင်ကျကာစ နဲ့ ယှဥ်လိုက်ရင် လိုးဖြစ်တဲ့ ရက်တွေက တဖြည်းဖြည်း ကျဲလာခဲ့ရတယ်။ ကျနော့် အတွက် လည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှု တွေ သိပ်မရှိတော့ အော ကားတွေ ကို ပြန်ကြည့်ဖြစ်လာတယ်။ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ပဲ တီဗီ ကို ဆင်လိုက်ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူ ရှေ့ မှာပဲ ကျနော် အောကားတွေကို ကြည့် နေလိုက်တယ်။ သူက လည်း ဘာမှ မပြောပါဘူး။ တခါတလေ သူလည်း ဝင်ကြည့်ပါတယ်။ ကြည့်ရင်း နဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ထ လာကြရင် လိုးပွဲ ကောင်းကောင်း ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ နောက် တော့ အောကား တွေ ကို အကြောင်းအရာတွေ တခုပြီး တခု ပြောင်းကြည့်ဖြစ်လာတယ်။ MILF တို့ အုပ်စုလိုက် မုဒိန်းကျင့် တာတို့၊ မျက်နှာပေါ် တက်ထိုင်တာတို့ စသဖြင့်ပေါ့။ နောက် တော့ ဆွင်းဂါ တို့ ကပ်ကိုး တို့ ဆီ ရောက်လာတယ်။ ပထမပိုင်း ကျနော် တို့ အဲဒီ အသုံးအနှုံး ကို သိပ်နားမလည်ဘူး၊ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း မေးတယ်။ ကျနော်လည်း သိပ် မသိဘူးပေါ့၊ အဲဒါနဲ့ ဂူဂယ်ခေါက် ပြီး ရှာလိုက်တယ်။ ဆွင်းဂင်း ဆိုတာ လင်မယား စုံတွဲတွေ သူ့ မယား ကိုယ်လိုး ကိုယ့်မယား သူ့ ပေးလိုး တာပေါ့။ ကျနော် တို့ အတွက် က အဆန်းဆိုတော့ ရုပ်ရှင် အနေနဲ့ လုပ်ရိုက်တာပါ၊ အပြင် မှာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးပေါ့၊ ရီပဲ ရီလိုက်ကြတယ်။
နောက်နေ့ ရုံးရောက်တော့ မကျေနပ်သေးပဲ အင်တာနက်မှာ ထပ်ရှာကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ မယား ကိုယ်လုပ်၊ ကိုယ့်မယားသူလုပ် ဆိုတာက နည်းနည်း တော်သေးတယ်။ ကပ်ကိုး ဆိုတာကို ကျနော် က ဘဝင် မကျနိုင်ဘူး။ ဘာဖြစ်လို့ ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာ ကြည့်ပြီး ကြား ပြီး ဘယ်လို များ အရသာခံသလဲပေါ့။ အဲဒါနဲ့ ကပ်ကိုး ကို အင်တာနက်မှာ ရှာကြည့်လိုက်တော့ အမလေးဗျာ များလိုက်တဲ့ ဆောင်းပါးတွေ ၊ ပို့စ်တွေ။ စတိုရီတွေ။ အင်တာနက်၊ ဖေ့ဘုပ်၊ ယူတု၊ နောက် ပွန်ဆိုက်တွေ မှာရော၊ ဖိုရမ် ဆွေးနွေးခန်းတွေမှာရော၊ နောက်တော့ မြန်မာ ပွင့်လင်းရသစာပေ တွေ ရေးတဲ့ တင်တဲ့ ဆိုက်တွေမှာ ဇာတ်လမ်းကောင်းကောင်းနဲ့ ဝတ္တုတွေပါတွေ့တော့ ဒေါင်းလိုက်တယ်။ အဲ ပြီးတော့ ဇတ်လမ်းလေး တခု အစပျိုးထားတာ ဖတ်မိလိုက်တော့ အဆုံးထိကို ဖတ်မိသွား တယ်။ ဇာတ်လမ်းက လင်မယား နှစ်ယောက် ယောက်ျားက မိန်းမ ဖြစ်သူကို သူ့ အိမ်နီးချင်း ဘဲတဗွေနဲ့ နေခိုင်း ပြီး အဲဒီကောင် မသိအောင် ချောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်း။ အဲဒီ ဇာတ်လမ်းကို ဖတ်ရင်း ဖင်ရင်း ကျနော့် လီး မတရား တောင်လာတာ၊ ဇာတ်လမ်းလည်း ပြီးရော ကျနော့် လီးထိပ်က လရည်အကြည်တောင် စိမ့် ကျလာနေပြီ။
အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ကျနော့် ဖုံးက ထမြည်လာတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ပေါ့။ သူက ဒီအချိန် အမြဲတမ်း ခေါ်နေကြလေ။ သူက ကျနော် နေ့လည်စာ စားပြီးပလား လို့ လှမ်းမေးတာ။ အခု သူက အန်ကယ်ဦးသာဒင် အိမ်မှာ ရောက်နေတယ်တဲ့၊ ကျနော့် ခေါင်းထဲ ဒိန်းကနဲ ဝင်လာတာက ခုနက ဖတ်ထားတဲ့ ဇာတ်လမ်း၊ ကျနော် မိန်းမကို ဖုံးမှာ ဘာမှ တောင် သေခြာ ပြန်မပြောဖြစ်ပဲ ဖုံးကို ကမန်းကတမ်း ချပြီး ရုံးက အိမ်သာ ဆီကို အမြန် ပြေးသွားလိုက်မိတယ်။ ရုံးက အိမ်သာ ထဲ မှာ ပထမဦးဆုံး အကြိမ် အဖြစ် ဂွင်းထု မိတာပဲ။ အဲဒီ ကပ်ကိုး ဆို တဲ့ စကားတလုံး ကြောင့် ပါပဲ။
ညကတော့ ကျနော် အရမ်းကို စိတ်တွေ ထ နေလို့ ခါတိုင်းလို အောကား တွေ ဘာတွေ ကြည့်မနေတော့ ဘူး။ မိန်းမ ကို အကြမ်းပတမ်း ပဲ တက်လိုး ပြစ်လိုက်မိတယ်။ မိန်းမ ကတော့ အကြိုက်တွေ့ နေတာပေါ့။ အဲလို အလိုးမခံရတာ ကြာပြီကိုး။ ပြီးလို့ သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့် ပြီး တာကို အောက်လျောဆင်း ပြီး ကိုယ့်လရည်တွေ ပြည့်နေတဲ့ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ကုံးလျှက် မိတယ်။ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ရင်း စုပ်ရင်း နဲ့ မိန်းမ တယောက် သူ့ ရီးစား အသစ်နဲ့ လိုးလာပြီးလို့ သူ့ လရည်တွေကို ကျနော် က သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေ တယ်လို့ တွေး ပြီးတော့ လီးက ပြန်တောင်လာပြန်တယ်။ ကျနော် အဲလို တအားထန်နေတာကို မိန်းမကလည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ မျက်နှာလေး တောင် နီပြီး ရှက်သွေးဖြန်းလို့၊ ကျနော့် လီးကို လည်း ကုံးစုပ်ပေးတယ်။ ကျနော့် ဂွေးဥ တွေကို တောင် တခါမှ မစုပ်စဘူး စုပ်ပေးလာတယ်။ သူ့ နို့သီးခေါင်းတွေက မာတောင် ကျစ်နေ တာ တောင်ထိပ်တွေလို ချွန်မြ နေတယ်။ အဲလို မိန်းမ နဲ့ ကျနော် အချိန် နှစ်နာရီ နီးပါး ၊ လိုးလိုက် နားလိုက် လိုးလိုက် နဲ့ ပွဲဆက်တိုက် ကြမ်း ပြီး သွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်းပြီး အိပ်ယာပေါ် ဖက်လို့ နားနေကြတယ်။ မိန်းမ က ထူးထူးခြားခြား ဒီနေ့ ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ လို့ မေးတယ်။ ကျနော် လည်း ခဏတော့ တွေဝေပြီးမှ။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ မိန်းမ ကို လူစိမ်း တယောက်က လိုးနေတယ်လို့ မှန်းပြီး လိုးနေမိတာ။ ပြီးတော့ အဲဒီကောင် ပန်းထည့် သွားတဲ့ လရည်တွေကို ကျနော်က သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေး နေတာလို့ တွေးနေမိတာလို့။ အဲလို လဲ ပြောရော မိန်းက က ကုတင် ပေါ်က နေကြမ်းပေါ် ဆင်း မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကျနော့်ကို ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ လို့ မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့်ရင်း မေးတယ်။
“မသိဘူး မြတ် ရယ်၊ မြတ်ကို လူစိမ်း တယောက်က လိုးးနေတယ်လို့ တွေးလိုက်မိတာ နဲ့ မောင် စိတ်တွေ တအားထ လာရတော့ တာပဲ”
မိန်းမ က မျက်နှာမှာ ဝေခွဲမရတဲ့ ပုံနဲ့ ၊ ကုတင်စောင်း မှာ ပြန်ထိုင်ပြီး။ ကျနော့် ကို ဘာတွေ ဖြစ်နေရတာလဲ လို့ ထပ်မေးတယ်။ ကျနော်လည်း အမှန်အတိုင်းပဲ၊ အွန်လိုင်း မှာ သွားပြီး ကပ်ကိုး အကြောင်းတွေ လျှောက်ဖတ်ရင်း ဇာတ်လမ်းတွေ တွေ တွေ့တာနဲ့ ဖတ်ကြည့်လိုက်မိပြီး စိတ်တွေ ထလာရတဲ့ အကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ နောက် ကျနော့် လက်တော့ ကို ယူပြီး ကျနော် ဒီနေ့ ဖတ်ခဲ့ တဲ့ အကြောင်း အရာတွေ ဆောင်းပါးတွေ ဇာတ်လမ်း တွေကို သူ့ ကို ပြလိုက်တယ်။
မိန်းမ က ရိုးလည်း ရိုးတယ်။ ကျနော့် ကို လည်း ယုံကြည်တာမို့ အားလုံးကို အကြမ်းဖျဥ်း ကြည့်လိုက်ပြီး၊
“အင်း ကပ်ကိုး အကြောင်းတွေးပြီး မောင် ဘာလို့ စိတ်ထလာရသလဲ ဆိုတာတော့ မြတ်လည်း မသိဘူး။ အဲဒါတွေက စိတ်ကူးယဥ် တွေ ပဲလေ။ တကယ်လည်း ကိုယ့်မိန်းမ ကို တခြားလူစိမ်းတယောက်က လိုးနေတာ ကြည့်ပြီး စိတ်ထ နေတယ်ဆိုတာ တကယ့် ဘဝမှာ ဖြစ်မှ မဖြစ်နိုင်တာ၊ စိတ်ကူးယဥ် သက်သက် ပဲ ဆိုတော့။ တကယ်လည်း မောင်က မြတ်ကို အဲလို တွေးပြီး စိတ်ကူးယဥ်ပြီး အခု ညလိုသာ ပွဲကြမ်းမယ် ဆိုရင်တော့ ဘာမှ ကို ပြဿနာ မရှိပါဘူး။ ဒီနေ့ ည ကတော့ မြတ်အတွက်လည်း အရမ်းကို ကောင်းရတဲ့ ညတညပါ မောင်”
“ဟုတ်တယ် မောင့် ကို မြတ် နာ
ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ခနတာ ငြိမ်သက် သွားကြတယ်။ ပြီးတော့ မှ ကျနော်က ပဲ စပြီး။
“အချစ် သိတယ်မလား အချစ်ကို ရှော့ပင်း စန်တာ ထဲမှာ တခြား အပြင်နေရာ တွေမှာ လူတွေ က ဝိုင်းပြီး ငမ်းကြတာ အရင်က မောင့် စိတ်ထဲ ဂုဏ်ယူနေတာပဲ ရှိတယ်။ အခု ကျတော့ အဲဒါတွေ ပြန်စဥ်းစား လိုက်မိ တော့ မောင် စိတ်အရမ်းထလာရတယ်။ မောင့် မိန်းမ အကိတ်ကို လူတွေက စိတ်နဲ့ ဝိုင်းလိုးနေကြတာကို တွေးမိနေပြီလေ”
ခိုင်မြတ်သူ က ရီလိုက်ရင်း၊
“ခစ်ခစ် မြတ်လည်း သိပါ့ ၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်က ကိုယ့် လင်သား အပေါ် မှာ ဘယ်တော့ မှ သစ္စာဖေါက် မှာ မဟုတ်ပါဘူးနော်၊ လုံးဝ လုံးဝပါ”
နောက်တော့ မိန်းမ က ရေချိုးခန်း ရှိရာကို လမ်းလျှောက် သွားရင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် တံခါးကို ပြန်မပိတ်မှီ နောက်တောက်တောက် မျက်နှာနဲ့၊
“ကိုဟိန်းဇော်ထူး ကျမ ဖုတ်ဖုတ်လေးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနိုင်မလားရှင် ၊ ကျမ ဘဲကြီးက တအားလိုး သွားလို့ စောက်ဖုတ်ကလေး ကျိမ်းနေလို့ပါ၊ ခစ်ခစ်”
လို့ ပြောရင်း တံခါးကို အမြန်ပိတ်သွားပါတယ်။ အဲလို ပြောတာ ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော့် ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်ပြီး သွေတွေ ဖြန်းကနဲ ပူသွားသလို လီးကြီးကလည်း ဒိန်းကနဲ ထောင်မတ် လာပါတယ်။ အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲရင်းက ထောင်မတ်လာတဲ့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ ဖွဖွလေး ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်။ မိန်းမ က ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာတော့ ကျနော် မျက်စေ့လေး မှေးပြီး ဂွင်းတိုက်နေတာ တွေ့ရတော့ ကျနော် တခြား လူစိမ်းတယောက်နဲ့ သူနဲ့ လိုးနေတာကို မှန်းပြီး ထုနေပြီ ဆိုတာကို သဘောပေါက် သွားတယ်။ မိန်းမ က ကျနော့် ကို တိတ်တိတ်ကလေး လက်နောက်ပြစ် မတ်တပ်ရပ်လို့ ကြည့်နေတယ်။ ခနနေတော့ ကျနော့် အတွက် ဒီနေ့ အဖို့ လေးကြိမ်မြောက် သုတ်ရည်တွေကို အိပ်ယာပေါ် ပန်ထုတ်ရင်း ပြီးသွားရပါတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် ဒီနေ့ တအားတဏှာကြွ နေတာကို ပြုံးပြုံးတုံးတုံး နဲ့ ကြည့်နေရင်း၊
“အမလေး ဒါ ဒီနေ့ အဖို့ သုံး ကြိမ်မြောက် မဟုတ်လားမောင်”
လို့ မေးတယ်။ ကျနော်က ။
“ဟင့်အင်း လေးကြိမ်မြောက်၊ မောင် ရုံး မှာ တခါထုပြီးပြီ”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမ က ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ပဲ၊
“အား မောင် ခုလို တအားထန်နေတာ မြတ် ပထမဆုံး မြင်ဖူးတာပဲ၊ မောင် တကယ်ပဲ မြတ်ကို တခြား လူစိမ်း တယောက် နဲ့ နေတာကို ကြည့်ချင်နေတာလား”
လို့ မေးလိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ ကျနော် ခုန ထုနေတုန်း မိန်းမ ဘေးကနေ ရပ်ကြည့်နေတာကို သတိရသွားတယ်။ နည်းနည်းလည်း ရှက်သွားတယ်။
“မြတ် ရယ်၊ အဲဒီ စိတ်ကူးယဥ် တွေက အဲဒီ ဇာတ်လမ်းတွေ ဖတ်လိုက်မိပြီးမှ ဖြစ်လာတာပါ။ မောင့်ကို စိတ်တအား ထလာစေတယ်၊ မောင် ပို့ပေးလိုက်မယ် မြတ်ဖတ်ပြီး ပြောကြည့် ဖတ်ပြီးတဲ့ အခါ ဘယ်လို ခံစား ရသလဲဆိုတာ”
“အင်း ဖတ်ကြည့်မယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ မြတ် မေးခွန်းကို မောင် မဖြေသေးဘူး”
ကျနော် မိန်းမ မျက်နှာကို စေ့စေ့ မကြည့်ရဲ ပဲ ကြမ်းပြင်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း၊
“အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင်တော့ အဲဒီ ဇာတ်လမ်းကို ဖတ်ပြီးတဲ့ အချိန် မောင့် စိတ်ထဲ မှာ မြတ်ကို တခြား တစိမ်း တယောက် နဲ့ အတူနေတာကို မြင်ချင် နေမိတယ်”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘေးမှာ လာထိုင်လိုက်ပြီး ဘာမှ မပြောသေးပဲ နံရံ ကို ငေးစိုက်ရင်း ငြိမ်နေတယ်။
“ဆောရီး ပါမြတ်၊ မောင်ပြောလိုက်တာတွေက စကားလွန်သွားပြီး မြတ် စိတ်ထဲ နာကျည်း သွားတယ်ဆိုရင် တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ၊ မောင့် ကိုခွင့်လွှတ်ပါ”
“မောင် မောင့်ကို လွန်ခဲ့ တဲ့ နှစ်နှစ် ကတည်းက စပြီး အတူတူ နေလာခဲ့တာ၊ မောင့် စိတ်သဘောလည်း သိပြီး၊ မောင့်ကို လည်း ယုံကြည်မှု အပြည့်ရှိပါတယ်၊ တောင်းပန်ဖို့ မလိုပါဘူး”
အဲဒီညက ကျနော်တို့ ရဲ့ စကား အပြန်အလှန်ပြောဆိုမှုတွေက စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ တောင်းပန်မှုတွေနဲ့ အဆုံးသတ် သွားခဲ့ ရပါတယ်။
အခန်း ၂။
နောက် တပတ်နှစ်ပတ် လောက် ကုန်လွန် သွားခဲ့တယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ အချစ် မုန်တိုင်း တွေကအရှိန် ကောင်းလာခဲ့တယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် ဘာမှ ပြောစရာ မလိုပဲ နဲ့ တခါလိုးပြီး သွား ရင် မြတ် က ကျနော့်ကို သူ့ စောက်ဖုတ် ပေးလျှက်စုပ် စေတယ်။ ကပ်ကိုး အကြောင်းကို ကျနော် တို့ ဖွင့်မပြောကြ ပေမဲ့ ကျနော့် လရည်တွေ နဲ့ ပြည့်နေတဲ့ သူ့ စောက်ဖုတ်ကို လျှက် ပေးနေတာ၊ ဘာလဲ ဆိုတာ သူ သိတယ်။ ကျနော့် အတွေး ထဲမှာ သူ့ ရီးစား နဲ့ လိုးပြီးကာစ စောက်ဖုတ်ကို လျှက်နေတယ်လို့ တွေးနေမှန်း၊ သူရော ကျနော် ရော ဖွင့်မပြောပဲ နဲ့ သိနေကြတယ်။
တနေ့ ကျနော် အလုပ်က အိမ်ပြန်လာတော့၊ အိမ်ရှေ့ မှာ တီဗီထိုင်ကြည့် နေတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကို တွေ့တယ်။ ကျနော် လည်း သူ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးတော့၊ ပုံမှန်ပြောရိုး ပြောစဥ် လေသံနဲ့ပဲ၊
“ဟေး မြတ်၊ မောင် ပေးထားတဲ့ ဇာတ်လမ်း တွေ ဖတ်ပြီးပလား”
“ဘယ်ဇာတ်လမ်းလဲ”
“ဟင် မေ့ သွားပလား၊ ဟိုနေ့ ကပဲ ပေးထားတာလေ”
လို့ ကျနော် က ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ ပြောလိုက်တော့ မှ၊ မျက်နှာလေး နီသွားပြီး၊
“အင်း ဖတ်ဖြစ်တယ်”
လို့ ပြန်ဖြေတယ်။
“ဟုတ်လား၊ ဘယ်လို နေလဲ၊ စိတ်ဝင်စား စရာ ကောင်းလား”
“မဆိုးပါဘူး”
အဲလို ပဲ ပြောပြီး ရုပ်တရက် ထိုင်ရာက ထလို့ မီးဖိုခန်းဘက် ထ ထွက်သွားတယ်။ မျက်နှာ ကတော့ ပြုံးတုံးတုံး ဖြစ်ချင်နေတာကို တမင် ထိန်းထားရသလိုပုံပေါ် နေတယ်။ ကျနော် တော့ သူလည်း ကပ်ကိုး ဖန်တီဆီ ကို ကြိုက် တယ်ထင်တာပဲ။ ဘာလို့ လည်း ဆိုတော့ အဲဒီ ဟာ မကောင်းဘူးလို့ တလုံး မှ မပြောလို့လေ။ နောက်ပြီး ကျနော် တို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ အချစ်ပွဲ ဆင်နွဲတာ တွေက လည်း ပိုတိုးတက်လာတယ်။ အရင် ကနဲ့ ယှဥ်လိုက် ရင် ခိုင်မြတ်သူ က ပိုပြီး တက်ကြွ စိတ် လှုပ်ရှား လာသလိုပဲ။ လိုးပြီးလို့ သူ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျနော် လျှက်ရင် သူပိုပြီး စိတ်ကြွ လာသလိုပဲ၊ တခါတလေ ကျရင် အောကားထဲက မိန်းမ တွေလို မျက်စေ့ မှိတ် အသံထွက်ပြီး တောင် ငြီးတတ် သေးတယ်။ သူ့ စိတ်ထဲမှာ ကျနော် က တကယ်ပဲ သူ့ ရီးစား လရည်တွေကို လျှက်ပေးနေတယ်လို့ များ စိတ်ကူး ယဥ်နေသလား မသိဘူး။
ကျနော် သူ့ နောက်က လိုက်သွားတော့ မီးဖိုရှေ့ မှာ ရပ်လို့ တခုခု ကို ချက်နေပုံပဲ။ သူ့ နောက်ဖက် မှာ ကပ်ရပ် ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခါးကို သိုင်းဖက်လို့ နားနား ကို ကပ် မေးလိုက်တယ်။
“မြတ် က ကြိုက်လား မကြိုက်ဘူးလားလို့ ပြောလေကွာ”
အဲလို မေးနေရင်းက ကျနော့် လီးကို သူ့ ဖင်နှစ်လုံးကြား မှာ ညှပ်ပြီး ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သူက ဖင်ကို ကော့ ပေးလိုက်တော့ ကျနော့် လီးကြီး မာနေတာကို သိသွားတယ်။
“ဘယ်လို ဖြစ်လို့ ဒီအချိန်ကြီးမှာလဲ”
လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ကျနော်ကလည်း ၊
“မေးတာကို ဖြေဦးလေကွာ”
လို့ ဆက်တွန်းအား ပေးလိုက်တယ်။ အဲတော့ မှ မိန်းမက၊
“ဖတ်လို့ ကတော့ ကောင်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ လက်တွေ့ မှာ တော့ ဖြစ်မှ မဖြစ်နိုင်တာ၊ နောက်ပြီး အိမ်ထောင် ရေး လည်း ထိခိုက် သွားမှာပေါ့”
လို့ ပြောတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ ခါးလေး ကို တင်းတင်း ဆွဲ ဖက်ထားရင်းက၊
“ဟေး အချစ် ကလည်း မောင်က ဇာတ်လမ်း က ဖတ်လို့ စိတ်ဝင်စား စရာ ကောင်းလား မကောင်းဘူးးလား လို့ မေးတာပဲလေ၊ မြတ် က အတွေး လွန်သွား ပြီ ထင်တယ်။ ဟားဟား”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဖက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ပြီး သူ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ရင်ဘတ် ကို တွန်းပြစ်လိုက်ရင်း။
“အရူး”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တစောင်း ပြန်လှည့် ပြီး ဟင်းအိုးကို မွှေနေတယ်။ ကျနော် နားလည် လိုက်တာက မိန်းမ ကလည်း အဲဒီ ကပ်ကိုး ဖီလ်း ကို ကြိုက်တယ်။ သူ ကြောက်တာက ကျနော်တို့ အိမ်ထောင် ပျက်သွားမှာ ရယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်က အပြောခံရမှာရယ် ကိုပဲ။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို လှမ်းဆွဲပြီး တခုခု ပြောမလို့ ကြံတုန်း အိမ်ရှေ့ က တံခါး ခေါက်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။ မိန်းမ က ကျနော့်ကို တံခါး သွားဖွင့် ပေးဖို့ ပြော လိုက်တော့ ကျနော့် ခေါင်း ထဲမှာ အတွေးတခု ဒိန်းကနဲ ပေါ်လာတယ်။ အာ့ နဲ့ မိန်းမကို၊
” ကဲ မိန်းမ ရေ အိမ်ရှေ့ မှာ ရောက်နေတာ ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ မောင်တို့ မသိဘူးဟုတ်တယ်မလား၊ နောက်ဒါက မောင် တို့ အိမ်ဆိုတော့ ဘာမှ လည်း ကြောက်စရာ မလိုဘူး။ မောင်တို့ ဂိမ်းတခု ကစားရ အောင်လား”
မိန်းမ မျက်နှာက နားမလည်နိုင်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကျနော့် ကို ကြည့်ရင်း၊
“ဘာဂိမ်းလဲ”
“ဒီလိုကွာ၊ အခု ရောက်လာတဲ့ ဧည့်သည်ကို မောင်တို့ ကောင်းကောင်း ပြုစု လိုက်ရအောင်လား၊ မောင်တို့ ရှော့ပင်း စန်တာ တွေ မားကက် တွေ သွားသလိုပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အိမ်မှာ ဆိုတော့ ပိုရှိုး လို့ကောင်းတာပေါ့၊ မြတ်ရဲ့ နို့ တွေ ဖင်တွေကို နည်းနည်း ပို ဆက်ဆီ ဖြစ်အောင် အဝတ်အစား လဲလိုက် အဲလို လုပ်ပြီးတော့ မှ ဧည့်သည် မျက်လုံး တွေ ဘယ်လို ဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ မောင်တို့ ကြည့်ရအောင်၊ အပျော် ပေါ့ကွာ”
“အာ မောင် ကလည်း အပြင်မှာ ရောက်နေတာ ဘယ်သူမှန်းလည်း မသိပဲနဲ့ အန္တရာယ် မရှိနိုင်ဘူးလား”
အချိန်လည်း သိပ်မရတော့ ကျနော်လည်း ဘာမှ ရှည်ရှည်ဝေးဝေး ရှင်းပြမနေတော့ ဘူး၊
“ကဲ ပါ ဂတ်စ်မီးကို ပိတ်လိုက်တော့ ၊ ပြီးရင် မောင်တို့ အခန်းကို သွား အဝတ်အစား နည်းနည်း ဟော့ရှော့ လေး သွားလဲလိုက်၊ မောင် တံခါး သွားဖွင့်တော့ မယ်”
လို့ ပြောပြီး အိမ်ရှေ့ ခန်းကို အမြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ မြတ် က တခုခု ပြောလိုက်သေးတယ်ထင်တယ်၊ ကျနော် လည်း မကြားတော့ ဘူး၊ နောက်ဘာဖြစ်မလဲ ဆိုတာ တွေးရင်း လီးတောင် တောင်ချင်လာတယ်။
အိမ်ရှေ့တံခါးလည်း သွားဖွင့် ပေးလိုက်ရော၊ အပြင်မှာ ဦးသာဒင် ကြီး ရပ်နေတာ မြင်လိုက်ရတော့ ကျနော် တော်တာ် စိတ်ဓါတ်ကျ သွားတယ်။ လီးတောင် နေတာတောင် ပျော့ ခွေ ရှုံ့ သွားတယ်။ ပထမဆုံး အကြိမ် မအောင်မြင်မှု ပဲ လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျနော် မျှော်လင့်ထားတာက ခပ်ချောချော ချာတိတ် ကောင်လေး ဖြစ်ဖြစ် ခန့်ခန့်ငြားငြား လူငယ်ပိုင်း အသက် ၂၀ နဲ့ ၄၀ ကြား ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အခုလို အသက် ၅၀ အရွယ် ဦးသာဒင် ကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျနော့် ကံ မကောင်းပါလားလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ ကျနော့် ရဲ့ စိတ်ပျက် သွားတာကို မျက် နှာပေါ် မထင်စေပဲနဲ့ သူ့ကို အိမ်ထဲ ခေါ် သွင်းလိုက်တယ်။ ဒီတခါ တော့ ဦးသာဒင် ကြီး အရက် မူး မနေဘူး၊ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်း ဆိုဖာပေါ် မှာ ထိုင်ပြီး စကားစမြီ ပြောနေကြတယ်၊ ဦးသာဒင် က ကျနော့် ကို ခိုင်မြတ်သူ သူ့အိမ်လာပြီး ကူလုပ်ပေးတာကို ကျေးဇူးတင် တဲ့ အကြောင်း၊ ဘာညာကွိကွ တွေ ပြောနေတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲ မှာ တံခါးပိတ်ထားပြီး ရှိနေတာကြောင့် သူက ဧည့်သည် ဘယ်သူလည်း ဆိုတာ ခုထိ သိဦးမှာ မဟုတ်သေးဘူး။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ ခနနေတော့ ကျနော့် မိန်းမ အိပ်ခန်းတံခါး ဖွင့် ပြီး အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။
ခိုင်မြတ်သူ က အပြင်ထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေတဲ့ ဦးလေး ဦးသာဒင် ကိုလည်း တွေ့လိုက်ရော၊ ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်၊ သူ့ အပြုံးက ကဲ ဘယ့်နှယ့် ရှိစ လို့ အဓိပ္ပါယ် ပေါက် နေတယ်လေ။
ကျနော့် မိန်းမ ဝတ်ထားတဲ့ ပုံကလည်း ကြည့်ဦး။ ကြိုးတချောင်းထဲ ပုခုံးပေါ် ချိတ်ထားတဲ့ ခါးတို ဘလောက်စ် အကြပ် အဖြူရောင် စွတ်ကျယ်သားလိုမျိုးဟာ။ ဘလောက်စ် က ကျပ်ကျပ် တိုတို မို့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အပေါ် မှာ တဝက် လောက် ထွက်နေတယ်။ လက်မောင်းသားတွေက လည်း ဖွေးနေတာ မဟုတ်လား၊ ခါးတို မို့ ဘိုက်သား လက်နှစ်လုံးလောက် ကလည်း လွတ်နေပြီး ချက်တောင် ပေါ် နေတာ၊ အောက် ကလည်း ဟော့ပန့် လို့ ခေါ်တဲ့ ဘောင်းဘီတို၊ အနားတွေက ဖွာထားတဲ့ ကောင်၊ တိုတာမှ ပေါင် တဝက်တောင် မရောက်ချင် တဲ့ ဟာ ဆိုတော့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ဖွေးပြီး လုံးတုတ် နေတာတွေက ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်တောင် ကိုက်စား ချင်စိတ် ပေါက် လောက် အောင် တလုံးတခဲကြီး။ ဦးသာဒင် ကြီး မျက်လုံးတွေက လည်း ပြူး ပြီး မြတ် တကိုယ်လုံးကို စုန်ဆန် ကြည့်ရင်း ဇလုပ်ကြီး တွေ လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော် တောင် ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်ကြည့်ရင်း စိတ်ထ လာတာ သူလို တစိမ်း ကတော့ ဘယ်နေလိမ့် မလဲ။ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ဦးသာဒင် ကြီး ဘယ်လောက် အိုနေ နေ ဂရု စိုက်ပုံမရ၊ ကျနော် ပြောထားတဲ့ ဂိမ်း အတိုင်း လုပ်မလို့ ကျနော့် ရှေ့ မှာ ရှိုး ဖို့ လုပ်နေတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီး ကလည်း တော်တော် ကို ဂလု နေတဲ့ ပုံ ပဲ မျက်နှာကြီး က ပြုံးဖြီးဖြီး နဲ့။ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာလေး တော့ နည်းနည်း နီနေတယ်။ ကျနော်တို့ ရှေ့ စားပွဲပုလေး ပေါ် က ဖန်ခွက် အလွတ်တွေကို လာပြီး ခါးကိုင်း ယူ လိုက်တော့ သူ့ နို့ ကြီး နှစ်လုံးက သူ့ ဘလော့ ကနေ လျှံထွက်လာတော့ မလိုပဲ၊ ဦးသာဒင် ကြီး မျက်လုံး ပြူး ပြီး ပါးစပ် အဟောင်းသား နဲ့၊ မျက်လုံးက အဲဒီ ရင်ညွှန့် နေရာက လုံးဝ မလွဲဘူး။ ကျနော့် လီး ကလည်း ချက်ခြင်း ကို မာတောင် လာတယ်။ ကိုယ့် မယား က လင်ကို ရှေ့ထားပြီး တခြား ယောက်ျား တယောက်ကို သူ့ ဘောဒီ တမင် ရှိုး ပြနေတာကိုး။
အဲဒီ ဖန်ခွက်တွေ အနောက်မှာ သွားထားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ လည်း မြတ်က ဦးသာဒင် ကြီး ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာ လက်ရမ်း ပေါ် မှာ သွားထိုင်တယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက ကျနော် နဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင် မှာ ထိုင်နေပြီး မြတ် ကလည်း ကျနော့် ကို မျက်နှာပေးထားတယ်။ မြတ်က မျက်စ နဲ့ သူ့ ဖင်တခြမ်းဖက်ကို ပြစ်ပြတယ်။ သူ က နည်းနည်းလေး တိုးလို့တော့ သူ့ ဖင်ကြီး တခြမ်းက ဦးသာဒင် လက်မောင်း နဲ့ ဖိကပ်မိနေတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးကလည်း ကိုယ်ကို ဘေး မရွေ့ ပဲ သူ့ လက်မောင်းကို မသိသလို နဲ့ မြတ်ဖင်ကို ထိကပ်ထားတယ်။ ခနနေတော့ မြတ်က လဘက်ရည် ဖျော်လိုက် ဦးမယ် ဆိုပြီး မီးဖိုဖက်ထွက်သွားတယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက အဲတော့ မှ သူ အရေးတကြီး လုပ်စရာ တခု ရှိတာ မေ့ နေလို့ အိမ် အမြန် ပြန်လိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး ထထွက်သွားလေတယ်။
ဦးသာဒင် ကြီး ထွက်သွားမှ ကျနော်လည်း မီးဖိုချောင် ဝင်လိုက်သွားတယ်။ မြတ် ရဲ့ အနောက်မှာ ကျနော် သွားရပ် နေတော့ သူက ကျနော့် ဖက် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။
“မြတ် ရယ် ဦးသာဒင် ကြီး က အိုလှပါပြီကွာ ဘာလို့ လူကြီး ကို သွားစရတာလဲ”
“ဟုတ်တယ် သူက အိုပါပြီ ဒါပေမဲ့ မြတ် က သူ့ ကို ရှိုးလုပ်လိုက်တာ ရှင့် ကို တကယ့် ကပ်ကိုး ဖီးလ် ကို အတွေ့ အကြုံ ရစေချင်လို့ ပဲ”
“အင်း မောင် အိမ်တံခါး သွားဖွင့်လို့ ဦးသာဒင်ကြီး ကို တွေ့လိုက်ရတော့ တော်တော် လေး ဖီးအောက် သွားတယ်၊ မောင်က ခပ်ချောချော ခပ်ငယ်ငယ် ကောင်လေး တယောက် များ တွေ့ရမလားလို့ မျှော်လင့် ထားတာလေ၊ နောက် ပြီး မြတ် ကလည်း ဦးသာဒင် ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ နဂို အတိုင်း ပိပိပြားပြား အိမ်ထောင်ရှင်မလေး တယေက် လို နေမလားလို့ ထင်ထားတာ ဦးသာဒင် ကြီးကို မောင့် ရှေ့ မှာ ရှိုး ပြလိုက်တာ မောင် တောင် အံ့အား သင့် သွားရတယ်”
“မြတ်လည်း ပထမ တော့ ခုလို ပြင်ဆင်ပြီး တစိမ်းတယောက် ရှေ့ ကို ထွက်လာဖို့ ဆိုတာ လန့်နေတာ၊ အိပ်ခန်းထဲက တထိတ်ထိတ် နဲ့ ထွက်လာပြီး ဦးသာဒင် ကြီး မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ရဲ သွားတယ်၊ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ မြတ်က သူ့ ကို ကောင်းကောင်း သိတယ်လေ။ နောက်ပြီး တော့ လူကြီး သူကြီး တယောက် လဲ ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား။ တကယ်လို့ သာ ဧည့်သည်က ကောင်လေး တယောက် ယောက် ဖြစ်နေရင် သူက မြတ် အပြု အမူ ကို သူ့ သူငယ်ချင်း တွေ လျှောက် ပြောမှာပဲ၊ ဦးသာဒင် ကြီးကတော့ သူ့ မှာ သူငယ်ချင်း မပြောနဲ့ ဆွေမျိုး ရင်း တွေတောင် မှ မရှိတာ ၊ သူအခင်ဆုံး မိသားစု က မြတ်တို့ ပဲ ရှိတာ မဟုတ်လား၊ အာ့ ကြောင့် လည်း မောင် ပြောခဲ့ တဲ့ ဂိမ်းကို ဆက်လုပ်လိုက်တာ၊ မောင် စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားရင်တော့ တောင်းပန် ပါတယ်”
“အိုး မြတ်ကလည်း၊ တကယ်က မြတ် ကိုင်တွယ်သွားတာ အရမ်းမိုက်တာ၊ ခုလို မောင်တို့ ကပ်ကိုး အကြောင်း စ သဘောပေါက်ပြီး အချိန်တိုလေး အတွင်းမှာ မြတ်ကပီပီပြင်ပြင် ကို လုပ်လိုက်နိုင်တယ်၊ ဘယ်လိုလဲ မောင်တို့ လက်တွေ့ ဆင်းကြဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား”
“ဟာ မောင်က လည်း မဖြစ်နိုင်သေးပါဘူး၊ အချိန်တော့ ယူရဦးမှာပေါ့၊ ပထမဆုံးက မြတ် က အရင်ဆုံး တခြား ယောက်ျား တယောက် ရှေ့ မှာ ဘယ်လို ဆွဲဆောင်မှု ရှိအောင် နေရမယ် ဆိုတာ အစမ်းကျင့် ရဦးမယ်။ ပြီးမှ တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်နဲ့ အိပ်ဖို့ ဆိုတာစိတ်ရဲ ဖို့ ကြိုးစား ရမယ်၊ နို့မို့ ဆို သူ့ကို မြတ်က ကြောက်လန့် ပြီး ဘာမှ အလုပ်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး”
“မြတ် ပြောတာ လည်း သဘာဝ ကျပါတယ်၊ မြတ်က တခြား ယောက်ျား တယောက်ကို ဆွဲဆောင်မှု ရှိအောင် လေ့ကျင့် ဖို့ က ဘယ်လို စိတ်ကူးထားလဲ”
“မြတ်တို့ လစဥ် သွားတဲ့ ခရီးစဥ်က ဘယ်တော့ လဲ၊ မြတ်တို့ အဲဒီ ခရီးစဥ် သွားရင်း နဲ့ တနေရာရာ မှာ စမ်းလို့ ရတယ်လေ။ တခြား နေရာဆိုတော့ ကိုယ့်ကို သိတဲ့ လူ မရှိဘူး၊ မြတ်တို့ အတွက်လည်း စိတ်ရဲတယ်၊ ”
“အိုကေ၊ ဒီလာမဲ့ အင်္ဂါနေ့ အစီစဥ် ဆွဲလိုက်မယ် မောင်လည်း အလုပ်က သုံးရက် ပိတ်တယ်”
အခန်း ၃။
သားကို သူ့ အဖိုးအဖွားအိမ်မှာ ဝင်ထားခဲ့ ကြပြီး တော့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်သား ဟန်နီမွန်းအသေးစား လေး ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ ဒီတခါတော့ လူပြောများနေတဲ့ ဆောင်းလှိုင်ကြီး ရေတံခွန် ဘက် ကို မရောက်ဘူးသေးတာ ရယ်၊ ဟော်တယ်တွေ လည်း ကောင်းတယ် ဆိုတော့ နှစ်ဦး သဘောတူ အဲဒီဘက်သွားမယ်လို့ ရွေးလာခဲ့ တာ။
ဟော်တယ် ရောက်တော့ တောတောင် ရူခင်းတွေ မြင်ရတဲ့ အခန်း ရတယ်။ အဲဒီ မှာ ဟော်တယ်က အလုပ်သမား လေး က ဒေသခံ မွန်ကလေး၊ အသက် ၂၀ လောက် နာမည်က မိုးအောင်ဟိန်း တဲ့၊ ကျနော်တို့ ပစ္စည်း တွေ ကူသည်ပေး၊ ခိုင်းရတာလည်း ဖင်ပေါ့ ပြီး တော်တော် လေး ရိုကျိုး တာမို့ ဘောက်ဆူး လေးဘာလေး ပေးလိုက် တယ်။ ဒီငတ လေး က ကျနော့် မိန်းမ ကို မသိမသာ လှမ်းလှမ်း ကြည့်နေတာ သတိထားလိုက်မိတယ်။ ဟော်တယ် ဧည့်ကြိုကောင်တာ မှာ ဒီနားတဝိုက် လှည့်ပတ်သွားဖို့ လမ်းပြ ပေးမဲ့ ဂိုက်လို မျိုး ရှိလားလို့ မေးလိုက် ဆော့ သူက မိုးအောင်ဟိန်း လေးကို ညွှန်းတယ်။ ကျနော် က သူ့ကို လှည့်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်တော့ သူကလည်း သဘောတူတယ်၊ အားပါတယ်တဲ့။ သူ့ ကြည့်ရတာ လည်း တော်တော် ပျော် သွားပုံပဲ၊ ကျနော့် မိန်းမ ကို တဝကြီး ငမ်းရတော့ မယ်လို့ တွေးမိလို့လားမသိဘူး။
အခန်းပြန်ရောက်တော့ မိန်းမ ကို ပြောလိုက်တယ်၊ တိုးဂိုက်ရပြီလို့။ ခုန ပစ္စည်းလိုက်သယ်ပေးတဲ့ ကောင်လေး ပဲ၊ ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူ က သဘောကျ သွားတယ်။ အခု တောင်ပေါ် ဗြူးပွိုင့် တခု သွားကြည့်ရအောင် အဝတ်အစား ကောင်းကောင်းလဲကွာ ဆိုတော့ မိန်းမ က သဘောမပေါက်ချင်ဘူး၊ ဟိုနေ့က ဦးသာဒင်ကြီး လာလည်တုန်းက လေကွာ ဆိုတော့ မှ အထာပေါက် သွားပြီး ရှက်ပြုံးပြုံးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ပြောလိုက် တဲ့ အတိုင်း ဝတ်လာပါတယ်။ အင်္ကျီက ရင်အတော်ဟိုက် တာမို့ နို့တွေ တဝက်လောက်က ပြူးနေအောင် မြင်ရတယ်လေ။ ကျနော်တို့ ဟော်တယ် လော်ဘီရောက်တော့ မိုးအောင်ဟိန်း ကိုတွေ့တယ်။ ကောင်လေး က ကျနော့် မိန်းမ ဝတ်စားထားတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ပါးစပ်ကြီး အဟောင်းသား တောင် ဖြစ်သွားတယ်။
ကျနော်တို့ က တောလမ်း ကြမ်းကို သွားမှာ ဆိုတော့ ပထမ အဲဒီတောလမ်းသွားဖို့ ကားတွေ ရှိတဲ့ နေရာကို ကျနော့် ကားနဲ့ သွားလိုက်ကြတယ်။ တောင်ခြေနားက ကားငှားတဲ့ နေရာမှာ ကျနော်တို့ ကားကို ရပ်ထားခဲ့ပြီး ဂျစ်ကားတစီး ငှားလိုက်တယ်။ ဂျစ်ကား မောင်းတဲ့ လူကြီးက အသက်လေးဆယ်လောက် နေလောင်ထားတဲ့ အသားနဲ့ သဘောကောင်းပုံပါပဲ။ ကျနော်က ဂျစ်ကား အရှေ့ဘက် မှာ ထိုင်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်း ကတော့ အနောက်ဖက် ဘေးခုံ တွေမှာ တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ကြတယ်။
ထိုင်လိုက်တာနဲ့ မိုးအောင်ဟိန်း မျက်လုံးတွေက မိန်းမ ရင်သားတွေ ပေါ် ရောက်လာတယ်။ မိန်းမ က သူ့ကို ပြုံးပြလိုက်တော့ ရှက် သွားပြီး မျက်နှာကို တဖက်လွဲထားလိုက်တယ်။ ကားနောက်ကြည့်မှန် ကနေ သူတို့ ကို ကျနော်က မြင်နေရတယ်။ ကောင်လေး ရှက်တက်တက် ဖြစ်နေတာကို ကျနော်တို့ လင်မယား သဘောကျ နေပြီး ကောင်လေး မမြင်အောင် မိန်းမကို မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်တယ်။ ကားက ထွက်ပြီး တောထဲ စဝင်တာနဲ့ လမ်းက ကြမ်းသလားမမေးနဲ့ စကောထဲ ဇီးသီးလှိမ့်သလိုပဲ။ မိန်းမ က ဒရိုင်ဘာ နောက်က ခုံမှာ ထိုင်နေတာ ဆိုတော့ ဒရိုင်ဘာ က မမြင်ရဘူး၊ ကျနော်က နောက်ကြည့်မှန် ထဲက ကြည့်နေတာ ဆိုတော့ မြင်နေရတာ။ မိန်းမ နို့ကြီးတွေက သူ့ ဘလော့ အပြင် ခုန်ထွက်လာတော့ မဲ့ အတိုင်း ပဲ ခုန်ပေါက် လှုပ်ရမ်းနေတာ၊ မိုးအောင်ဟိန်း က တော့ မျက်စေ့ အရသာ တွေ့နေတော့ မှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း သူ့ ကိုယ်ကို ထိန်းတဲ့ အနေနဲ့ အနောက်ဖက်က တန်းကို လက်နောက်ပြစ် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တော့ သူ့ ရင်သားတွေက ပိုပြီး မို့မောက်တက် လာရတာပေါ့။
ခိုင်မြတ်သူလည်း ကောင်လေးကို ရှိုးနေရတာ သဘောခွေ့ နေပုံရတယ်။ နောက်ကြည့်မှန်ထဲမှာ ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆုံ မိတော့ သူက မသိမသာ မျက်လုံးလေး တဖက်မှိတ်ပြပြီး သူ့ ရင်သားတွေကို ပိုကော့ ပေးထားလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ဒရိုင်ဘာကို ခရီးလမ်း အကြောင်းတွေ၊ တခြား သွားစရာနေရာတွေ ဘာညာသရကာတွေနဲ့ ရွှီး ပြီး လေပေးနေလိုက်တယ်။ ကျနော့် မျက်လုံးက တော့ အနောက်ဖက်ကို မှန်ထဲက နေ ကြည့်နေတာပေါ့။ လမ်းက ကြမ်းလွန်းလို့ တချက် ချိူက့် ကြီးကြီး အကျ မှာ သူ့ ဘယ်ဘက် နို့တလုံးက ဘလော့ ထဲက ခုန်ထွက်လာတော့ မလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကတော့ မျက်လုံးကြီးကို ပြူးနေတာပဲ။
တောင်ထိပ် က ဗျူးပွိုင့် ကို ရောက်တော့ မှ ကျနော်တို့ ဆင်းပြီးတော့ ရူခင်းကောင်းတဲ့ နေရာ တွေကို သွားကြည့် ကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ဘလော့ ကို ပြန်ဆွဲတင်ပြီး နို့တွေကို ပြန်တွန်းထည့် နေရတယ်။ ဒရိုင်ဘာ က နေခဲ့ ပြီး ကျနော်တို့ သုံးယောက် လမ်းလျှောက်လာကြရင်း ခိုင်မြတ်သူက တိုးတိုးလေး မောင့်ကို ပြောစရာ ရှိတယ် ဆိုလို့၊ မိုးအောင်ဟိန်းကို ညီလေး ခနနော် လို့ ထားခဲ့ ပြီး ကျနော်တို့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကို လျှောက်လာလိုက်တယ်။
မိုးအောင်ဟိန်းနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း နေရာရောက်တော့ မိန်းမက၊
“မောင် အကုန်မြင်တယ်မဟုတ်လား”
“အကုန်နီးပါးပဲ၊ မြတ် က နို့တွေကို ထွက်ကျတော့ မတတ် ခုန်လှုပ်နေတာကို ကော့ တောင် ပြထားတာ၊ ဟိုချာတိတ် က ဂလု နေတာ လေ။ မြတ် သဘောကျ နေတယ်မလား”
“ခစ်ခစ် ဟုတ်တယ်၊ သူက မြတ်တို့ ပတ်ဝန်းကျင် နဲ့ လုံးဝ မဆက်စပ်နေတဲ့ တစိမ်းလေ၊ အာ့ ကြောင့် မြတ် က နည်းနည်း စိတ်ရဲနေတာ၊ မောင် ကရော အဆင်ပြေရဲ့လား၊ မြတ် ဆက် လှုပ်ရှားရမလား”
“လုပ်ရမှာပေါ့၊ အဲဒါ မြတ်အတွက် လေ့ကျင့် ဖို့ လှေခါး တထစ်ပဲလေ၊ တစိမ်း တယောက် ကို ရှိုးလို့ ဘယ်လို ဖီးရတယ် ဆိုတာ သိရမှာပေါ့၊ မောင် က မြတ် အနား မှာ အမြဲ ရှိနေမှာပဲ၊ ဆက်သာလုပ်”
ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလိုက်ပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို လှမ်း နမ်းလိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း နေရာက ကျနော်တို့ စကားပြောတာကို မကြားနိုင်ပေမဲ့ ကျနော်တို့ ကို မြင်နေရတယ်။ ဒါဟာ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် ကို လူရှေ့ သူရှေ့ မှာ ပထမဆုံး ကစ်ဆင် ပေးဘူးတာပဲ။ မိုးအောင်ဟိန်းက လည်း ကျနော်တို့ နမ်းတာကို သေခြာကြည့််နေတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း သူ့ ရှေ့ မှာ ကောင်းကောင်း ကစ်ဆင် ဆွဲပြလိုက်ကြတယ်။ ကောင်လေး က ရှက် တတ်တာရယ်။ ကျနော်တို့ ကို ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံတာရယ်ကြောင့် ကျနော်တို့ က သူ့ ရှေ့ မှာ ရှိုးလုပ်ပြနေ ရတာ အတော် ပျော်ဖို့ ကောင်းနေတယ်။
အပြန်တောင်ဆင်း ခရီး စဥ်မှာလည်း အလာတုန်းက လိုပဲ ခိုင်မြတ်သူက မိုးအောင်ဟိန်းကို ကောင်းကောင်း ရှိုးလာခဲ့လိုက်တယ်။
ဂျစ်ကားဂိတ်ရောက်ပြီး ကျနော်တို့ ကားဆီ ပြန်လာခဲ့ လိုက်တော့ ကျနော်က ကားသော့ ကို မိုးအောင်ဟိန်း လက်ထဲ လှမ်းထည့်ပြီး၊
“ဟေး ငါ ဒီနေ့ မနက်ကတည်းက အိမ်က မောင်းလာတာ ညှောင်းနေလို့ မင်းမောင်းလို့ ရမလား မောင်းတတ်တယ်မလား”
“ဟုတ်ကဲ့ မောင်းတတ် ပါတယ် အကို”
ဆိုပြီး ဝမ်းသာ အားရနဲ့ ယူသွားတယ်။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ကို ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်ဖို့ ပြောလိုက်ပြီး ကျနော် က နောက်ခန်းကို တက်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် တခုခု ကြံနေတယ် ဆိုတာ ကို သဘောပေါက် ပြီး ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ရှေ့ခန်းမှာ တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကားမောင်း နေစဥ် အတွင်း ကျနော်တို့ က အလာဘသလာဘ သူ့ မိဘ တွေ အကြောင်း သူငယ်ချင်း တွေ အကြောင်း မေးမြန်း ရင်း နဲ့ ရင်းနှီး လာကြတယ်။ သူ့ ဆဲဖုံး နံပတ်လည်း ကျနော် ယူထားလိုက်တယ်၊ နောက် ငါတို့ လာလည်တိုင်း သူ့ ကို ခေါ် မယ်လို့ လည်း ပြောလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့ကို ကျနော် က ၊
“ဟေ ညီလေး ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေနိုင်မဲ့ နေရာများ မင်းသိလား”
လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာနဲ့ လှည့်ကြည့်လာတယ်။ မိုးးအောင်ဟိန်းက ပထမတော့၊
“ဘယ်လို လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရာလဲ”
လို့ မေးတယ်။ ကျနော်က၊
“ဒီလိုညီလေးရ၊ အကို တို့က ဒီကို ဟန်းနီးမွန်း သဘောမျိုး လာတာလေကွာ၊ ဟော်တယ်ခန်း ထဲ ကြီးမှာပဲ မနေချင်ပါဘူး၊ သိတယ်မဟုတ်လား ၊ အပြောင်းအလဲလေး တနေရာရာ အသစ်အဆန်းပေါ့ကွာ”
အဲတော့ မှ မိုးအောင်ဟိန်း သဘောပေါက် သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာလေး နီပြီး ကျနော့် လက်ကို ဖြန်းကနဲ လာရိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကျနော်တို့ ဘက်ကို လှည့်မကြည့်ပဲ ကားလမ်းကို ပဲ သေခြာကြည့်ပြီး ဂရုစိုက် မောင်းနေရင်းက ပြုံးရင်း စဥ်းစားနေပုံရတယ်။ ခနနေမှ၊
“ဆရာသမား ရယ် အခု အချိန် က မိသားစု တွေ အလည်အပတ် သွားလာကြတဲ့ ရာသီ ဖြစ်နေတော့ လူပြတ်တဲ့ နေရာ ကခပ်ရှားရှားရယ်။ လောလောဆယ် ဘယ်နေရာမှ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ စဥ်းစားလို့ မရဘူး”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို လှည့်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆုံစူးစိုက် ကြည့်နေတယ်။ သူ့ မျက်နှာက ရှက်သွေး နဲ့ ရဲတွတ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ ကြည့်ရတာ အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ပုံပဲ။ ဘာမှ တော့ ဝင်မပြောဘူး။ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ထိုင်ခုံအနောက်ကို တိုးကပ်လိုက်ရင်းက၊
“ငါ့ညီရယ်၊ လမ်းဘေး တနေရာရာ မှာ ခနလောက် ရပ်ပေးပါလား”
လို့ ပြောလိုက်တော့၊ မိုးအောင်ဟိန်း လန့်သွားပုံရတယ်။
“ဆရာရယ်၊ ဒီနား မှာတော့ မလုပ်ပါနဲ့ ဗျာ၊ ကားတွေ ရော လူတွေ ရော ဥဗဟို သွားလာနေတာ အလွန် အန္တရာယ် များပါတယ်ခင်ဗျာ၊ လူတွေ က ချက်ခြင်း သတိထားမိမှာပေါ့”
မိုးအောင်ဟိန်း ပြောနေတာကို ကျနော်က မကြားချင်ဟန်ဆောင်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ပုခုံးကို နောက်က နေ အသာ ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ထိုင်ခုံကို ကျော်ပြီး ခိုင်မြတ်သူ ကိုယ်လုံး ကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ ထိုင်ခုံကို နောက်လှန်လိုက် လို့ မိန်းမ ကို တိုးတိုးလေး ပြောတော့ မိန်းမ က သူ့ ထိုင်ခုံ နောက်မှီကို နောက်လှန်ချ လိုက်တယ်။ မိန်းမ ဘိုက်သားလေးကို လက်တဖက်က ပွတ်ပေးရင်းနဲ့ မိန်းမ ပါးကို နမ်းလိုက်တော့ သူက ကျနော့် ဖက်လှည့်လာတယ်။ ကျနော်တို့ နူတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်သွားကြတယ်။ မိန်းမ ကလည်း ရမက် ပြင်းတဲ့ အနမ်း တွေနဲ့ တုံ့ပြန်လာတယ်။ ဘေးနား မှာ ကားမောင်းနေတဲ့ တစိမ်းကောင်လေး ရှိနေတာက ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကို ပိုပြီး ထန်လာစေခဲ့တယ်။
နမ်းနေရင်းက မှ ကျနော် က ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ရင်သားတွေကို အောက်က နေပင့်ကိုင်လိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း က မသိမသာ မျက်လုံးစွေ ကြည့်တယ်၊ ဒီကောင် တော့ တော်တော် ကြည့်ချင်ရှာမှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ ကျနော့် လက်နှစ်ဖက်စလုံး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရင်သား အစုံကို ပင့်ကိုင်လိုက်တယ်၊ နဂိုက မှ အပေါ် က ခုန်ထွက်ချင်နေတဲ့ သူ့ နို့ကြီးတွေက တဝက်လောက် ရင်ဟိုက်က နေပေါ်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက လည်း လက်ပြန်နဲ့ ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကုတ်ဖွတယ်။ ကျနော် မိန်းမ ရင်ဘတ်က နှိပ်ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက် ဖြုတ်လိုက်တယ်၊ ဘရာဇီယာ အပျော့ လေးက မနိုင်မနှင်း ထိန်းထားရတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး က ပေါ် ထွက်လာတယ်။ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို လက်လျို ဖြုတ်တော့ မိန်းမ က ကျောကို ကော့ ပေးတယ်။ ဘရာဂျိတ်လည်း ပြုတ်ရော နို့ကြီး နှစ်လုံးက ပေါ်တင် ထွက်လာတယ်။ ဖြူဥ နေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး ထိပ်က နို့သီးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ်လေး တွေက မာတောင် နေပြီ။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နေစဥ်မှာပဲ ကျနော်က သူ့ နို့သီးခေါင်း တွေကို လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ ပွတ်ခြေ ပေးလိုက်တယ်။ မိန်းမ အသက်ရူသံ တွေ တအားပြင်း လာတယ်။ ကျနော့် နှလုံးခုံသံ ကလည်း တဒိန်းဒိန်းကို ဖြစ်နေရတယ်။ ကိုယ့် မိန်းမ ရဲ့ အတွင်းပစ္စည်း တွေကို တစိမ်း တယောက်ရှေ့ မှာ ပေါ်တင် ရှိုးနေရတာလေ။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အတွက် ပထမဆုံး အတွေ့ အကြုံ မဟုတ်လား။ လုပ်ရင်း ကိုင်ရင်း က နည်းနည်း ပိုရဲလာတယ်။ လူကလည်း ထန်နေပြီ ဆိုတော့ လက်တဖက်က မိန်းမ ရဲ့ ဘိုက်သား တွေဆီ ပြန်ဆင်းသွား ပြီး ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ အံသြစရာ ကောင်း လောက်အောင်ပဲ။ မိန်းမ က သတိကို မထားမိတာလား၊ လုပ်ပေ့စေလို့ လွှတ်ပေးလိုက်တာလားမသိဘူး။ လက်တဖက်နဲ့ ရအောင် ဇစ်ကို ဆွဲချပြီး ဘောင်းဘီ ရှေ့ပိုင်းကို ဖြဲလိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကားမောင်း ရင်းက ခိုးမကြည့်တော့ ဘူး ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်ကို ဗြောင်ပဲ မျက်လုံး အပြူးသား နဲ့ ကြည့်နေတယ်။ မိန်းမကို ကစ်ဆွဲနေရင်းက တိုးတိုးလေး အဆင်ပြေလား ဆက်လုပ်ရမလားဆိုတော့ ငြီးသံလေး နဲ့ ရော ပြီး အင်းးး ဆိုပြီး လုပ်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း သူ့ ပင်တီခါးသရေမျှော့ ကြိုးအောက်က လက်ထိုးထည့် ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုရွဲနေပြီ။ မိန်းမ က မျက်စေ့ နှစ်လုံးကို စုံပိတ်ထားပြီး အသက်ကို မနည်းရူနေရတယ်။ ကျနော် ကိုယ်ကို ကိုင်းပြီး မိန်းမရဲ့ ပင်တီနဲ့ ဘောင်းဘီ ကို ပေါင်လည်လောက်ထိ တွန်းချပြစ်လိုက်တယ်။ အခုတော့ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ စောက်မွှေး ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးက တစိမ်းကောင်လေး ရဲ့ မျက်စေ့ အောက် မှာ ဘွားဘွားကြီး ပေါ် နေပြီပေါ့။ မိုးအောင်ဟိန်းက ကားကို အရမ်းနှေးသွားအောင် အရှိန်လျှော့ ချလိုက်ပြီး ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်လုံး အပြူးသား နဲ့ အပီအပြင် ကြည့်နေတော့တယ်။ ကျနော်လည်း လက်နှစ်ချောင်း မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ မိန်းမ အီးအီးအားအား နဲ့ ကော့ ကက် တက်လာတယ်။ စောက်ရည်တွေက တအားရွဲနေတော့ ကျနော့် လက်နှစ်ချောင်းက အေးအေးဆေးဆေး ရှောကနဲ ရှောကနဲပဲ။ တချက်နှစ်ချက် ထိုးထည့်ပြီး လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလည်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းမှ လက်မ နဲ့ စောက်စေ့ ကို ဖိခြေလိုက်တော့ မိန်းမ တကိုယ်လုံး တုံတက်သွားတယ်။ ကျနော့် နောက်လက်တဖက်က မိန်းမ ရဲ့ နို့တလုံး ကို ညှစ်ခြေ ပေးနေတုန်း။ မိန်းမ ရဲ့ နို့တွေ စောက်ဖုတ်တွေ အကုန်လုံး ကို မိုးအောင်ဟိန်းက တော့ တံတွေးတွေ မျိုချရင်း ဂလု နေလေရဲ့။ ခနနေတော့ မိန်းမ တကိုယ်လုံးတောင့်တက် သွားပြီး တချီ ပြီးသွားရတော့ တယ်။ သူပြီးသွားတဲ့ အရှိန် မကုန်မခြင်း ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နေပြီး ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကိုလည်း ဆုပ်ဆွဲထားတယ်။ အရှိန်ကုန်သွားတော့မှ မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာပြီး ကိုယ်ကို ချက်ခြင်း ပြန်မတ်လိုက်တယ်။ မျက်နှာက ရှက်သွေးနဲ့ နီမြန်းနေပြီး သူ့ ဘောင်းဘီတွေ ပြန်ဆွဲတင် အင်္ကျီတွေ ပြန်ဆွဲချ နဲ့ လုပ်တယ်။ မိန်းမ က ကျနော့် မျက်နှာကို လည်း ရှက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီး မိုးအောင်ဟိန်းဘက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဟိုချာတိတ်လည်း မျက်နှာ ဘယ်လို ထားရမှန်းမသိဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး စကားတခွန်း မှ မပြောပဲ ငြိမ်နေကြတယ်။ ခနနေတော့ မှ ကျနော်က စလို့ ပုံမှန်လေသံနဲ့။
“ညီလေး ခု ကိုယ်တို့ ဘယ်သွားနေတာတုန်း”
လို့ မိုးအောင်ဟိန်းကို မေးလိုက်တော့မှ၊ သဘာဝ သစ်တော တခု ကို သွားနေတာလို့ ပြန်ပြောတယ်။ အဲဒီနေရာ ရောက်တော့ လူတွေ အများကြီးပဲ မိသားစု လိုက် လာနေကြတာ၊ ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ကြ ပြုကြ နဲ့ ပေါ့။ ကျနော့် မှာလည်း ဒီအက်စ်အယ်လ် ကင်မရာ တလုံး ပါလာတော့ မိန်းမ နဲ့ ကျနော် နဲ့ ဖက်လိုက် နမ်းလိုက် ပုံတွေ မိုအောင်ဟိန်း ကို ရိုက်ခိုင်း၊ နောက့် သူပါ အပါ သုံးယောက် ဆဲလ်ဖီဆွဲ ၊ နောက် မိန်းမ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်းကို တွဲရက် ရိုက်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီပုံ ရိုက်တော့ မိုးအောင်ဟိန်းက ရှက်ပြီးခပ်ခွာခွာ နေတယ် မိန်းမ က သူ့ လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး သူနဲ့ ကပ်ရပ်ခိုင်းတယ်။ သူ့ လက်မောင်းကို မိန်းမ နို့ကြီးတလုံးဖိမိနေတာပေါ့။ မိန်းမ ကကျနော့်ကို မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်သေးတယ်။ မိန်းမ တော်တော် ပျော်နေပုံ ရတယ်။
အခန်း ၄။
အဲဒီနေ့ ကတော့ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက်၊ မိုးအောင်ဟိန်းပါ ထည့်တွက် မယ်ဆိုရင် သုံးယောက် စလုံး ပေါ့ဗျာ၊ အလွန် စိတ်ဝင်စားစရာ၊ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းတဲ့ နေ့လေး ပေါ့။ ညနေကျတော့ ကျနော်တို့ ဟော်တယ်ကို ပြန်ရောက်ကြတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက တော့ မနက်ဖြန် မနက် မှာ ဆက်ဆက် လာခဲ့ပါ့ မယ်လို့ ပြောပြီး ပြန်သွားတယ်။ ညဖက်ကျတော့ သိတဲ့ အတိုင်းပေါ့၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချစ်မုန်တိုင်း ထန်ကြတာပေါ့။
…………………………..
မနက်ကျတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ယာတောင် မနိုးသေးဘူး မနက်ခြောက်နာရီလောက် တံခါးခေါက်သံ ကြားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းပေါ့၊ ကျနော် တို့ ဟော်တယ် အခန်းအကြောင်းမပြောရသေးဘူး၊ ကျနော် က ဟန်နီးမွန်း ဆွိ ဆိုပြီး ငှားထားတာ ဆိုတော့ ဧည့်ခန်း အသေးလေး ပါတယ် အိပ်ခန်း ထဲမှာ က ရေချိုးခန်း ရှိတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ရောက်တော့ ကျနော်တို့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံးက ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ အိပ်ယာပေါ် မှာလေ။ ကျနော်က ဘေးက မျက်နှာသုတ်ပုဝါ တထည် ခါးမှာ ကောက်ပတ်လိုက်ပြီး တံခါးဖွင့်ပေးဖို့ ဧည့်ခန်းထဲ ထွက်လာခဲ့သလို၊ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း စောင်ဆွဲခြုံလိုက်တယ်။ ကျနော်က မိုးအောင်ဟိန်းကို တံခါးဖွင့် ပေးလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာမှာပဲ စောင့်ခိုင်းထားလိုက်တယ်။ ကိုယ်တို့ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်လို့ ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ခိုင်မြတ်သူ က၊
“မောင်ရေ မြတ် ခြေထောက် ကြွက်တက် နေလို့ လာလုပ်ပေးပါဦး”
လို့ လှမ်းအော် ပြောတယ်။ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ အကြံတခု လက်ကနဲ ပေါ် လာတယ်။ ကျနော်လည်း မိုးအောင်ဟိန်း ကြား အောင် အသံကျယ်ကျယ်နဲ့၊
“မောင် ရေစိုနေပြီ၊ မိုးအောင်ဟိန်းကို ခေါ် လိုက်ကွာ သူ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ရှိတယ်”
လို့ ပြောပြီး တဆက်ထဲ မိုးအောင်ဟိန်းကို လည်း၊
“ဟေး ညီလေး မင်းအမ ကို ခြေသလုံး ကြွက်တက်နေတာလေး သွားနှိပ်ပေးလို့ ရမလား၊ ကိုယ် ရေချိုးနေတုန်း တန်းလန်းကြီးမို့”
လို့ လှမ်းအော် ပြောလိုက်တယ်။ ပြောပြီးတာနဲ့ ကျနော်တို့ ကုတင်ကို ချောင်းဖို့ နေရာလိုက်ရှာတော့ ရေချိုးခန်း တံခါး အပေါ် မှာ လေထွက် ပေါက် သံပြားလေးတွေ တွေ့တယ်ဒါပေမဲ့ ဘေးနားက လက်ဆေး ကောင်တာပေါ် တက်ချောင်းမှ ရမှာ၊ အဲဒါနဲ့ ရေချိုးခန်း က ရေပန်းကို ရေဖွင့်ချထားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လက်ဆေးကောင်တာ ပေါ် တက်ပြီး အပေါက် ကနေ ချောင်းတော့ တယ်။
မိုးအောင်ဟိန်းက လည်း ဟုတ်ကဲ့ အကို လို့ ပြောပြီးတော့ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာတယ်။ မိန်းမ က ရေချိုးခန်းတံခါးဖက်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးပြတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ တကယ်လည်း ကြွက်တက်နေပုံ ရတယ် မျက်နှာ ကခပ်မဲ့မဲ့ လေးတော့ ဖြစ်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက နည်းနည်း တွန့်ဆုတ်ဆုတ် နဲ့ ကုတင်နား ရောက်လာ တယ်။ မိန်းမ က ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက် အိပ်ရင်း စောင်ကို လည်ပင်းထိ ခြုံထားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းကို လှမ်းကြည့်ပြီးတော့၊
“မောင်လေး ရယ် မမ ခြေသလုံး ကြွက်တက် နေလို့ နည်းနည်းလောက် နှိပ်ပေးလို့ ရမလား၊ ဟို စားပွဲပေါ် မှာ မမ လိုးရှင်းဆီလေး ရှိတယ်”
လို့ ပြောပြီး သူ့ရဲ့ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်တဖက်ကို စောင်အောက်က ထုတ်လိုက်တယ်။ ခြေထောက်က ဒူးလောက်အထိ စောင်က ဖုံးနေပါတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက ဆီပုလင်းလေး ယူပြီး သူ့လက်ဖဝါးမှာ ပွတ်လို့ ခြေသလုံး ကို စပြီး နှိပ်ပေးတယ်၊ သူ့ မျက်နှာ တခုလုံးက တော့ တအားကို စိတ်ထက်သန်နေတာပေါ့၊ ဒီလောက် ဖွေးနု ဝင်းမွတ်နေတဲ့ အမျိုးသမီး တယောက်ရဲ့ ခြေသလုံးသားကို ပွတ်သတ် နှိပ်ပေးနေရတာ ဘယ်လူပျိုလေး တွေ မကြိုက်ပဲ နေပါ့ မလဲလေ။ ကျနော့် ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံလည်း ထွက်နေတာမို့ သူတို့ ကတော့ သူတို့ ကို ချောင်းနေမှန်း သိမှာ မဟုတ်ပါဘူး။
မိုးအောင်ဟိန်းက တဖြည်းဖြည်း နဲ့ အရှိန်ရလာတယ်။ ခြေသလုံး တခုလုံးကို ဆီပွတ်လိမ်းပြီး သေခြာကို နှိပ်ပေးနေတာ၊ မျက်နှာက တော့ ရှက်တက်တက် ပုံမျိုး လူကလည်း နည်းနည်းတော့ တုံရီနေသလိုပဲ စိတ် သိပ်လှုပ်ရှားနေလို့ ထင်တယ်။ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေ လည်း ခြောက်လာလို့ ထင်တယ်၊ လျှာနဲ့ တောင် သပ်လိုက် သေးတယ်။ ကောင်လေး ကအဲလို ရှက်တက်တက် ပုံစံ ဖြစ်နေလို့ ထင်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူက စိတ်တွေ ထလာပုံ ရတယ်၊ သူ့စောင်ကို အဲဒီ ခြေထောက် ရဲ့ ဒူးလောက်က နေ ပေါင်ရင်းထိ ဆွဲတင်လိုက်တယ်၊ ဖြူဖွေးမွတ်နေတဲ့ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ် ကြီးတွေက ကျနော့် ကိုတောင် ရင်ခုံ လီးတောင်လာစေတယ်။ မိန်းမ တော့ လုပ်ချပြီ လို့ တွေးနေသေးတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ညာဘက်ဒူး ကို ထောင်လိုက်တယ်။ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကို ဆန့်ထားပြီး ညာဖက်ဒူးကို ထောင်လိုက်တော့ စောင်က တစွန်းတစနဲ့ ဟ သွားတယ်။ မိန်းမ ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံ ကို ခပ်မှောင်မှောင် လေး မြင်ရတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကလည်း စောင်ဟနေတဲ့ နေရာကို တချက်လှမ်းရှိုးလိုက်ပြီး မသိဟန်ဆောင် လို့ ခြေသလုံးကို ဆက်နှိပ်နေတယ်။
ခိုင်မြတ်သူ က ပေါင်ကို ပါ ဆက်နှိပ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမ တော့ နောက်တဆင့် တက်လေပြီလို့ တွေးလိုက် မိတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ကလည်း ရေချိုးခန်းဘက် ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရတယ်။ လုပ်လည်း လုပ်ချင် လန့်လည်းလန့် တဲ့ပုံမျိုး၊ မိုးအောင်ဟိန်းက ခိုင်မြတ်သူ ပေါင် ကို နှိပ်တော့ မျက်နှာကို တခြား လွဲထားတယ်။ မကောင်းပါဘူးဆိုတဲ့ ပုံစံနဲ့ ပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူ က အဲဒါတွေ့ တော့ ပိုရဲတင်းလာတယ်၊ ကောင်လေး ကို ပေါင်ရင်းနားထိ တိုးနှိပ်ဖို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ကောင်လေးက ပေါင်ရင်းနားအထိ နှိပ်နေတုန်းမှာ ခိုင်မြတ်သူ က စောင်အောက်မှာ သူ့လက်ကို ထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို သူ့ ဖာသာ ပွတ်နေတယ်။ နောက် အရှိန်ရလာတော့ မျက်စေ့ ကို မှိတ်ပြီးတော့ ကို မာစတာဘိတ် လုပ်တော့တာပဲ၊ မိုးအောင်ဟိန်း လည်း စောက်အောက်မှာ လှုပ်ရွ နေတာ ဘာဖြစ်နေတာလည်း ဆိုတာ အထာပေါက် မှာပဲ၊ သူ့ လက်တွေကလည်း မသိမသာ ပေါင်ရင်း ခွဆုံ နားအထိ အရောက် ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း အရှိန်တက်ပြီး လက်လှုပ်ရှားတာ မြန်လာတော့ စောင်က ဘေးကို ပုံကျ သွားတယ်။ ဟိုက် ခုတော့ မိန်းမ တယောက် နိကပ် နဲ့ အိပ်ယာပေါ် မှာ ပက်လက်ကြီး၊ မိုးအောင်ဟိန်း မျက်လုံးကြီးတွေ ပြူး သွားတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း တံတွေးတွေ မျိုချနေတယ်။ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ကျနော်တောင် လီးက မတရားတောင်လာလို့ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အသာ ညှစ်ပေး နေရတယ်။ မိန်းမ ဘော်ဒီက လည်း မိုးအောင်ဟိန်းလို လူပျိုပေါက် ကောင်လေး မပြောနဲ့ သူနဲ့ ညားထား တဲ့ သူ့လင် ကျနော်တောင် မြင်တာနဲ့ လီးတောင် လာရအောင်ကို ဆက်ဆီ ကျတာ၊ နို့ တွေ ကလည်း ကျွဲကောသီး အငယ်စား လောက် လုံးကြွ မောက်တက် ပြီး တင်းရင်းလို့ ၊ သားက ခုထိ နို့ ဆွဲတုန်းကိုး၊ နို့သီးခေါင်း တွေက လည်း ညိုညို တုတ်တုတ်လေးတွေ ခုတော့ မာတောင်နေတယ်။ ပေါင်လုံးကြီးတွေက လည်း ချောမွေ့လို့ ခြေသလုံး လည်း တုတ်တုတ်လေး တွေ၊ အသားက လည်း ဖွေးနု ချောမွတ်နေတာ။
အခု တော့ မနေ့ တနေ့ ကမှ သိတဲ့ အသက် ၂၀ အရွယ် တစိမ်းကောင်လေး တယောက် ရှေ့ မှာ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ မာစတာဘိတ် လုပ်ပြနေလိုက်တာ၊ အသံတွေ တောင် ထွက်နေတယ်။ အသက်ရူလည်း တအားပြင်းလာပြီး တော့ မာစတာဘိတ် လုပ်နေတာကို ရပ်လိုက်ရင်း မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်လိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း တယောက် သူ့ နိကပ် ဘော်ဒီ ကို မျက်လုံးပြူး နဲ့ ကြည့်ရင်း တံတွေး တွေ မျီုချနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အထူးသဖြင့် တော့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ့။
ခိုင်မြတ်သူက ရုတ်တရက် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာက မိုးအောင်ဟိန်း ရဲ့ လက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်၊ သူတို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက မိုးအောင်ဟိန်းလက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ စောက်ဖုတ် အနားကို တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးတောင် တဆတ်ဆတ် တုံ သွားရတယ်။ မိန်းမ အဲလောက် တောင် ရဲတင်း သွားပါလား။ သူတို့ နှစ်ယောက် အခု တယောက်ကို တယောက် ကြည့်နေကြတဲ့ မျက်လုံးတွေက ငယ်ကျွမ်း ဆွေ ချစ်သူတွေ ကျလို့၊ မိန်းမ က ကောင်လေး လက်ချောင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး ကို ထိပေးလိုက်တယ်။ ကောင်လေး ကလည်း စိတ်ရှည်တာလား ကြောက်တာလား မသိ၊ လက်ချောင်းလေး စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းပေါ် တင်ပေးထားတဲ့ အတိုင်းလေး ထားပြီး ငြိမ်နေတယ်။ မလှုပ်ရှား သေးဘူး။ ခိုင်မြတ်သူက ကောင်လေးလက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လိုက် တယ်။ ကောင်လေးက မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အနီးကပ် သေခြာကြည့်နေတယ် သူ့ မျက်နှာနဲ့ က တထွာ လောက်ပဲ ကွာတော့ တာ။ မိန်းမ လည်း အရမ်းထန်နေပုံ ရတယ်။ သူ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို မြှောက်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆွဲထားလိုက်တယ်။ ကောင်လေး မျက်လုံး ရှေ့တည့်တည့် မှာ သူ့ စောက်ဖုတ်ကြီးရော ဖင်ပေါက် ပါ တခါတည်း တန်း မြင်နေရတယ်။ ဒါတောင် ကောင်လေး က မလှုပ်ပဲ နေလို့ ကောင်လေး လက်ကို ဆွဲပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကြီး အပေါ် တည့်တည့် ကို တင်ပေးလိုက်ပြီး၊ လက်တဖက်က လက်ညိုးကို ပါးစပ် မှာကန့်လန့် ထောင်ပြလို့ အသံမထွက်ဖို့ အထာပေးရင်း၊ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့၊
“မောင် ရေ၊ ရေချိုးနေတာ ပြီးတော့ မှာလား”
လို့ လှမ်းမေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ပြန်ပြီး။
“ဟင့်အင်း အချစ်ရေ မောင် ကြာဦးမယ်။ လူက ငြီးစီစီ ဖြစ်နေလို့ ဇိမ်ခံချိုးလိုက်ဦးမယ်”
လို့ ပြန်ပြောပေးလိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် စိတ်ကြိုက်ကဲ ဖို့ အချိန်ရသေးတယ် ဆိုတာ အထာပေးလိုက် တာပေါ့။ မိန်းမ က ကျနော် ချောင်းနေတာတော့ သိပုံ မရဘူး၊ နောက်မှ သူ အဖြစ်အပျက် အစုံ ပြန်ပြောပြ မလားမသိ။
ကျနော့် ဆီက ပြန်ဖြေသံ ကြားလိုက်ရတော့ မိုးအောင်ဟိန်း လည်း ရဲသွားတယ်ထင်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မြှောက်ထားတဲ့ ဖင်ကြီးနား ကပ်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လုပ်နေပုံကလည်း ကြည့်ဦး ပက်လက်လှန်အိပ် ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို လေထဲ မြှောက်ကားပြီး လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆွဲထားတော့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ဖြဲ ပြနေသလိုပဲ။ ကျနော်သာ မျက်မြင် မဟုတ်ရင် ကျနော့် မိန်းမ တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်ရှေ့ အဲလို လုပ်ပြနေတယ် ဆိုတာ ဘယ်လို မှ ယုံမှာ မဟုတ်ဘူး။
မိုးအောင်ဟိန်းက သူ့ လက်ကလေးကို စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသား တွေ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးရင်းက၊ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြားကို ပါ ဖြဲကြည့်ရင်း လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ခရေပွင့်လေးကို ပွတ်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်တောင် ခုချိန်ထိ ကိုယ့်မိန်းမ ဖင်ကို မလိုးဘူးသေးဘူး။ မိန်းမ အသက်ရူတွေ တအားပြင်းလာတယ်။ ကောင်လေး က သူ့ ဖင်ပေါက် ကို စိတ်ဝင်စား နေတာသိရလို့ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားလာပုံပဲ၊ ပါးစပ်က ငြီးသံလေးတောင် ထွက်လာတယ်။ ကောင်လေးကို သူ့ ဖင်ပေါက်ထဲ လက်ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့ လို့ တောင်း ဆိုနေသလိုပဲ။
တကယ်ပဲ မိုးအောင်ဟိန်း က သူ့ လက်ချောင်းလေးတချောင်းကို ခိုင်မြတ်သူ ခရေပွင့်လေး ကို ပွတ်သတ် ပေးရင်း နဲ့ အသာထိုးထည့် လိုက်တာ တွေ့တယ်။ ကျနော် တောင် တခါမှ မထိုးထည့် ဖူးခဲ့ဘူး၊ တော်တော် တော့ ကျပ်နေမှာပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က အထဲကို ပိုထိုးထည့်စေချင်တယ် ထင်တယ်။ သူ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ့နို့ ကြီးတွေ နဲ့ ထိကပ် သွားအောင် လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆွဲထားလိုက် တော့ ဖင်ကြီးက ပိုမြှောက်တက်လာတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း တော့ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက်ဝ ကို ရှင်းရှင်း ကွင်းကွင်း ကြီးကို မြင်နေရပြီ။ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း ပြူး ထွက်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း ရဲ့ လက်ချောင်းကလေး က တချောင်းလုံး ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ ဖင်ပေါက် ထဲ ဝင်သွားပြီ၊ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လို့ ပါးစပ် က တဟင်းဟင်း အသံထွက်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက သူ့ လက်ချောင်းလေးကို ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက်ထဲ အခု တော့ လွန်ဖေါက်သလို သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်လို့ လိုးပေးနေတယ်။
အဲဒီ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း နဲ့ ကျနော့် မှာ လရည်တွေ ပန်းထွက် ချင်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ လည်း ခေါင်းအုံးကို ဆွဲယူပြီး သူ့ မျက်နှာကို အုပ်လိုက်တယ်။ ကြည့်ရတာ သူအသံထွက်တာ ကျယ်လာလို့ ထင်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း က ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ပေါက်ထဲက သူ့ လက်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့် လိုက်တယ်။ နောက် လက်တဖက်က လက်ချောင်းတချောင်းကို ဖင်ပေါက် ထဲ ပြန်ထိုးထည့်တယ်။ အခုတော့ သူက လက်နှစ်ဖက်စလုံး နဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ဖင် နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တပြိုင်နက်ထဲ လိုးပေးနေတော့ တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က သူ့ ငြီးသံကို သိပ်မထွက်အောင် ခေါင်းအုံး နဲ့ မျက်နှာ အုပ်ထားပေမဲ့၊ အသံက ပိုပို ကျယ်လာခဲ့တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း လက်နှစ်ချောင်း အရှိန် မြှင့်လာတာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ရဲ့ ငြီးသံက အကျယ်ကြီး အားးး အီးးး ရှီးးးး ဆိုတာ ကျနော့် ရေချိုးခန်းထဲက တောင် ကြားလာရတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ဘာမှ မသိသလို ဟန်ဆောင်ရင်းက၊
“ဟေး မြတ် ဘာဖြစ်လို့လဲ”
လို့ လှမ်းအော် မေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ဆတ်ကနဲ တုံသွားပြီး ရုတ်တရက် ထထိုင်လိုက်တယ်။ အသက်ကို ဝအောင် ပြင်းပြင်းရူရင်း အသံကို တတ်နိုင်သလောက် ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ထိန်းရင်းက၊
“ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး၊ မောင်လေး ခြေသလုံးနှိပ်တာ နဲနဲ နာသွားလို့ အော်လိုက်မိတာ”
“အိုကေ အိုကေ၊ မောင်လည်း ရေချိုး ပြီးပါပြီ ထွက်လာတော့မယ်
လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းလည်း ကမန်း ကတန်း ထပြီး ဧည့်ခန်းဘက်ကို လစ်ပြေးသွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က အိပ်ယာက ထပြီး အနားက ညဝတ်အင်္ကျီ တထည်ကို ကောက်စွပ်ဝတ်လိုက်တယ်။ ကျနော် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ကျနော့် ကို ဘာမှ မပြော ပဲ ရေချိုးခန်းထဲ ကမန်းကတန်း ပြေးဝင်သွားပြီး အထဲက တံခါးကို ပိတ်သွားလိုက်တယ်။
…………
အခန်း ၅။
ဒီနေ့ ကျနော်တို့ နေရာ တော်တာ် များများ ကို လျှောက်လည် ကြတယ်။ လမ်းမှာ မနက်တုန်းက ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ဟိုချာတိတ် လေး တို့ ကိစ္စ ကို ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကျနော့် ကို ဘယ်အချိန် ပြောလာမလဲ ဆိုတာ စောင့်နေခဲ့တာ လုံးဝ မပြောဘူးဗျာ။ ရင်ထဲ မကောင်းဘူး။ ဒီကမ္ဘာပေါ် မှာ ကျနော် အယုံကြည်ဆုံး လူက ကျနော့် မိန်းမ ပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ အခု မနက်က အဖြစ်အပျက်ကို ကျနော့် ကို ဖွင့် မပြောပဲ ဘာလို့ ထိန်ချန်ထားတာလည်း ဆိုတာ ကျနော် နားမလည်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းလည်း တနေ့လုံး စကားနည်းနေတယ် အရင်လို အာသိပ်မများ တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကတော့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပါပဲ ၊ အဲ ကျနော် သူ့ကို မေးခွန်း မထုတ်ခင်အချိန်ကလေး အထိပေါ့။
ကျနော်တို့ အလည်သွားတဲ့ နေရာတခု မှာ မိုးအောင်ဟိန်းက သူ သိပ်နေမကောင်းချင်လို့ ဆိုပြီး မလိုက်လာခဲ့ဘူး။ ကားပေါ် မှာပဲ နေခဲ့တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ထဲပဲ လျှောက်လာခဲ့ ကြတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ ကျနော်က မေးလိုက်တာ။
“မြတ် ကြည့်ရတာ ဒီနေ့ တော်တော် ပျော်နေသလိုပဲ၊ တခုခု ထူးထူးခြားခြား ဖြစ်လို့လား”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်လုံး တွေကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ မဆိုင်းမတွပဲ၊
“ဟင့်အင်း၊ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မရှိပါဘူး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
လို့ ပြန်ပြောတယ်။ ကျနော် ကလည်း ။
“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ မေးကြည့်တာပါ၊ ဒါနဲ့ ခြေသလုံး ကြွက်တက်တာရော ဘယ်လို နေသေးလဲ”
လို့ မေးလိုက်ရော ခိုင်မြတ်သူ လမ်းလျှောက်နေရာက နေ ချက်ခြင်းရပ် သွားတယ်။ ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားတော့ ကျနော်က တဖက်ကို လွဲပြီး ငေးနေလိုက်တယ်။ ခနလောက် ကြာပြီးမှ ခိုင်မြတ်သူက၊
“မောင် အကုန်မြင်တာလား”
လို့ မေးတော့ ကျနော်က ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်တယ်။
“ကောင်လေးက မြတ် ဖင်ကို လက်ချောင်းနဲ့ လိုးတော့ ဘယ်လို ခံစားရလဲ ကောင်းလား”
ခိုင်မြတ်သူ က မြေကြီးကို ငုံ့ကြည့်နေရင်း နည်းနည်း တော့ စိတ်ရှုတ်နေပုံရတယ်။ ကျနော် ကပဲ သူ့ကိုယ်လုံး ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ရင်းက၊
“အချစ် ဒီမနက်က အဖြစ်အပျက်ကို မောင့် ကို အပြောပြရခက်နေမယ် ဆိုတာ မောင်သိပါတယ်”
လို့ ပြောလိုက်မှ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ရင်ဘတ် မှာ သူ့ မျက်နှာကို အပ်လို့ ကျနော့် ကို ပြန်ဖက်ရင်းက။
“ဟုတ်တယ်မောင်၊ မြတ် မောင်ကို ပြန်ပြောပြ ဖို့ နည်းနည်း လန့်နေတယ်။ မြတ် ဒီမနက် လုပ်လိုက်တာက မောင် ပြောထားခဲ့ ဘူးတာထက် အဆင့် ကျော် သလို ဖြစ်သွားလို့လေ။ မြတ်တို့ အစီအစဥ်က မြတ်ရဲ့ ဘော်ဒီကို တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်ကို ရှိုး ဖို့ပဲလေ။ ဒါပေမဲ့ မနက်က အဲကောင်လေး က မြတ် ခြေသလုံးကို ကိုင်လိုက်တော့ မြတ် စိတ်တွေ လွှတ်သွားတယ်။ ကောင်လေး က အရမ်း ရှက်တတ် ပြီး ရိုးသား တဲ့သူ ဆိုတော့ မြတ်က သူ့ ကို မကြောက်ပဲ စိတ်က တအား ရဲသွားတာ၊ အဲဒါကြောင့် မြတ်လည်း ကိုယ့်စိတ်ထဲ ဖီးလာသလို လုပ်လိုက်မိတယ်။ မောင့်ဆီက ခွင့်ပြုချက်မယူလိုက်မိပဲ နောက်တဆင့်ကို တက်လိုက်မိတာ၊ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ မောင်ရယ်၊ မြတ်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ”
“မောင် က မြတ် အဲလို အဆင့် တက်လိုက်တာကို ဘယ်လို မှ မနေပါဘူး၊ ခွင့်လွှတ်ပါတယ်၊ မောင် စိုးရိမ်တာက မြတ်က မောင့် ကို ထိန်ချန်ထားပြီး အခု မေးတော့ မှ ဖွင့်ပြောတာကိုပါ”
“ဟုတ်ပါတယ် မောင်ရယ် ဆောရီးပါ၊ အဲဒါ မြတ်ရဲ့ အမှားပါ။ နောက် ဘယ်တော့ မှ မဖြစ်စေရပါဘူး၊ ဂတိပေးပါတယ်မောင်”
“အင်း ကျေးဇူးပါမြတ််ရယ်၊ မောင် စိတ်ကျေနပ်ပါပြီ။ ဒါနဲ့ မြတ် ဖင် ကို လက်ချောင်း နဲ့ အလိုးခံရတာ ဘယ်လို နေလဲ”
ခိုင်မြတ်သူ က ရှက်ပြုံးပြုံးရင်း ကျနော့် လက်မောင်းကို ထုလို့ ရပ်နေရာကနေ ထွက်လျှောက် သွားပါတယ်။ ကျနော် က အနောက်က နေ ကပ်လိုက်သွားရင်း က ထပ်ပြီး မရ မက မေးပါတယ်၊ အဲတော့ မှ သူက ပြန် ဖြေတယ်။
“မောင် သိတဲ့ အတိုင်းပဲ အဲဒါ မြတ်ရဲ့ ပထမ ဦးဆုံး အတွေ့အကြုံလေ၊ ဘယ်လို မှ မမျှော်လင့် ထားဘူး၊ ပထမ ကောင်လေးက သူ့လက်ထိပ်ကလေး နဲ့ မြတ် ဖင်ပေါက်ကို ပွတ်ပေးလာတော့ မြတ် စိတ်ပူသွားတယ်၊ သူက သူ့ ရဲ့ လက်သန်းလေး နဲ့ ပဲ လုပ်တာရယ်၊ သူ့ လက်ကလေး ကလည်း မိန်းကလေး လက်လို ပျော့ ပျော့ ပြောင်းပြောင်း နဲ့ သေးသေးလေးရယ် ဆိုတော့ မြတ် အတွက် သိပ်မနာဘူးလေ၊ ဒါနဲ့ မောင် ကရော ပြောပါဦး၊ ကိုယ့် မိန်းမ ကို ဒီလို အလုပ်သမား ကောင်လေး တယောက် က စောက်ဖုတ်တွေ ဖင်ပေါက် တွေ ကိုင်တွယ် နေတာ ဘယ်လို ခံစား ရလဲ”
“အဟီး မောင့် လီး က အဲဒီ အချိန် ကတည်းက တောင် တာ မကျချင်သေးဘူး ခွိ၊ မောင်က မြတ် က တယောက်ယောက် က ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးတာကို ကြည့်ချင်နေတာ၊ ဘယ်အပေါက်ပဲ လိုးလိုး ဖင် လိုးလိုး စောက်ဖုတ်လိုးလိုး ပါးစပ် ပဲလိုးလိုးကွာ”
ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့ ပြောင်ချော်ချော် ဖြင့် ကြည့်ရင်းမှ၊
“မောင် က မောင့်မယားကို ယောက်ျား တကာ လီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်လိုးတာကို ခံချင်တဲ့ ကြိုက်ကုံးမ လို ဖြစ်စေချင်တာလား”
“အဲလို ကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ယုံကြည်စိတ်ချ ရတဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မ၊ ကလေးအမေ၊ သူ ချစ်ပြီး အလိုးခံချင်တဲ့ ဘဲကို ခင်ပွန်း ရဲ့ ခွင့်ပြုချက် နဲ့ အလိုးခံ၊ ပြီးရင် အဖြစ်အပျက် အကုန် ကို ခင်ပွန်းကို အသေးစိတ် ပြန်အစီရင်ခံ၊ နောက် သူ့ ဘဲ က ပန်းထုတ်ထားခဲ့တဲ့ လရည်တွေနဲ့ ကောင်းကောင်း အလိုးခံထားရတဲ့ စောက်ဖုတ် ကို သူ့ ခင်ပွန်း သည် လျှာနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်း၊ အာ့ မျိုး”
ခိုင်မြတ်သူက ခစ်ခစ်ခစ် ရီမောရင်းက၊
“ကောင်းပြီ ကျမ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစား ပါမယ်တဲ့ ရှင့်”
လို့ ပြောပြီး ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲက ထွက်ပြေးသွားပါတယ်။ ကျနော် လည်း အနောက်က ပြေးလိုက်ရင်း သူ့ ဖင်လုံးကြီးကို လက်ဖဝါး နဲ့ ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်ပါတယ်။ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ဟာ ဒီကမ္ဘာ မှာ အပျော် ရွှင်ဆုံး အတွဲ ညီဆုံး အပွင့်လင်းဆုံး လင်မယား ဖြစ်လိမ့် မယ်လို့ ခံစား မိလိုက်ပါတယ်။
……………
အဲဒီည ကတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ခုချိန်အထိ ကျနော် ကြုံဘူးခဲ့သမျှ ညတွေထဲ မှာ အထန်ဆုံး ည ဖြစ်မယ်လို့ ထင်မိတယ်။
“မောင် ရေ ဒီည က မြတ်တို့ အတွက် ဒီမှာ နောက်ဆုံးည ပဲနော်၊ နောက်တရက်လောက် ထပ်တိုးနေလို့ ရမလားဟင်”
“မဖြစ်နိုင်ဘူး ချစ်လေးရယ်၊ သန်ဘက်ခါ မောင် အရေးကြီးတဲ့ မိတင် တခု တက်ရမယ်၊ အာ့ ပြင်ဆင်ဖို့ မောင် မနက်ဖြန်ညနေပိုင်း တော့ အိမ် ပြန်ရောက်မှ ရမှာ”
ခိုင်မြတ်သူ ကကျနော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မှီလှဲနေရင်းက မျက်နှာကျက်ကို ငေးကြည့်နေတယ်။
“အင်း မြတ် တို့ မိုးအောင်ဟိန်း လေးကို မေ့ပြစ်လိုက်ရတော့ မှာပေါ့နော် ”
“အဲလိုတော့ မဟုတ်ဘူး၊ တကယ်က တော့ ကောင်လေးက မြတ် အတွင်းပစ္စည်းတွေ အကုန်လည်း မြင်ဖူးသွားပြီ၊ နောက် သူ့ လက်ချောင်းနဲ့ တောင် မြတ် ဖင်ပေါက် ရော စောက်ဖုတ် ကိုရော လိုးပြီးသွားပြီ၊ သူ့ ကို မောင်တို့ အဲလို ပေးလုပ်လိုက်တာက သူက မောင်တို့ အတွက် တစိမ်းလူ တယောက် သက်သက် ဖြစ်နေခဲ့ လို့လေ၊ ခုချိန််ထိက မောင်တို့ ထွက်သွားလိုက်ရင် မောင်တို့ အတွက် အန္တရာယ် ကင်းသေးတယ်၊ အဲ ဇာတ်လမ်း ကို ဆက်ရှည် လိုက်ရင် တော့ မောင်တို့ အတွက် အန္တရာယ် ရှိလာနိုင်တယ်”
“ဟုတ်တယ်နော် မောင်ပြောတာ မှန်တယ်၊ မြတ်လေ မောင့် ကို တကယ်ကို ကျေးဇူး တင်ပါတယ်။ မြတ်ကိုလေ ခုလို မျိုး လွတ်လပ်ခွင့် ပေးတာလေ၊ မြတ်ကိုယ် မြတ် ကံအကောင်းဆုံး မယား တယောက် အနေနဲ့ ခံစား မိတယ်။ အဲဒါ မောင့် ကြောင့်ပါပဲ၊ မောင်ကို အရမ်းချစ်တယ် မောင်ရယ်”
လို့ ပြောပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို လာနမ်းတယ်။ ကျနော်က လည်း ဖွဖွလေး ပြန်နမ်းလိုက်ရင်း၊
“မောင် ကလည်း မြတ်ကို ချစ်ပါတယ်၊ အခု မြတ် ဘယ်လို ခံစား ရပြီလဲ၊ မောင့် ရဲ့ အတွေးစိတ်ကူးယဥ် ဖန်တက်စီ တွေကို တကယ် ဖြစ်လာအောင် လုပ်ပေးတော့ မှာလား”
လို့ မေးလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကပြုံးပြီး၊
“မြတ် ကတော့ ဘယ်လို စရမယ်၊ ဘယ်နေရာက စရမယ် ဆိုတာ မသိသေးဘူး၊ မြတ်ထင်တာက သူ့ အလိုလို ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ ထင်တယ်၊ ပိုကောင်းတာကတော့ ဘယ်လိုတွန်းအားမှ မပေးပဲ အတင်းတိုက်တွန်းတာမျီုး မဟုတ်ပဲ သူ့ အလိုလို သဘာဝ အတိုင်း ဖြစ်သွားတာက ပိုကောင်းလိမ့်မယ်လို့ ထင်တာပဲ”
အဲဒီ ညကတော့ ကျနော်တို့ အတွက် အရမ်းကောင်းခဲ့တဲ့ ညပါပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူကို နှစ်ချီ တိတိ အားကုန် လိုးဖြစ် လိုက်တယ်။ မနက်မိုးလင်းတော့ ကျနော်တို့ အိမ်ပြန်ဖို့ ပြင်ကြရတယ်။ အဝတ်အစား တွေလဲ ၊ အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်ထည့် ပေါ့၊ ခိုင်မြတ်သူ က အပေါ် က အင်္ကျီ လက်ရှည် ရင်ဖုံး၊ ပိတ်စက ပါးပါး ပျော့ပျော့ အဖြူအများကြီး သန်းတဲ့ မီးခိုးရောင် ဗြောင် ဝတ်ထားတယ်။ ပိတ်စက အသားမှာ ကို အဖုအဖုလေးတွေ ပါတဲ့ အလက်စတစ် လိုမျိုး ဆိုတော့ အောက်က ဘရာဇီယာ အရာကို ခပ်ရေးရေးမြင်ရတယ်။ ဘရာဇီယာ အပျော့ စားမို့ အောက်က မို့မောက်ထနေတဲ့ နို့ကြီးတွေက ကိုယ်ကျပ် ခါးကျပ်မို့ ဖူးထနေတယ်။ အောက်က တော့ အင်္ကျီထက် အရောင် နည်းနည်း ရင့်တဲ့ မီးခိုးရောင် ပေါ် မှာ ပန်းအပွင့်ကလေး တွေ ခပ်ကြဲကြဲ ရိုက်ထားတဲ့ ဖဲထဘီ လိုမျိုး ကို ဝတ် ထားတယ်။ ခါးမှာ ထဘီကို တင်းတင်းလေး ဆွဲစည်းပြီး ဝတ်ထားတာမို့ စွံကားတဲ့ တင်သား တွေက ကော့ ထွက်နေတယ်။ အခု တစိမ်းတရံ တွေကို ပေးစား မယ် စိတ်ကူး ယဥ်မိ နေလို့ လားမသိဘူး မိန်းမ က မြန်မာ ဆန်ဆန်နဲ့ တောင် အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတာ။
ကျနော် တို့ အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်ဆင်၊ အဝတ်အစား တွေ လဲပြီး လို့ အခန်းအပြင်ထွက်မလို့ ကြံတုန်း မိုးအောင်ဟိန်း ရောက်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ချာတိတ်လေးကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်က ဝမ်းနည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတဲ့ ပုံပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ အနေနဲ့ သူ့ ခင်ပွန်း ကလွဲရင် ပထမဆုံး သူ့ အတွင်းပစ္စည်း တွေကို မြင်ခွင့် ကိုင်ခွင့် ရခဲ့တဲ့သူ၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကို တောင် လက်နဲ့ လိုးပေးခဲ့ တဲ့ ချာတိတ် လေးကို နောက်ဆုံးတွေ့ဆုံ ရပြီး ခွဲခွာ သွားရတော့ မယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ဖြစ်မှာပေါ့။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မခွဲခွာခင် တယောက်ကို တယောက် ဖက်ယမ်း နူတ်ဆက်ချင်ကြမှာပဲလို့ ကျနော် စိတ်ထဲ ခံစား မိတယ်။ အဲဒါနဲ့။
“ဟေး ညီလေး အတော်ပဲ မင်းရောက်လာတာ၊ ဒီမှာမင်းအမ နဲ့ အခန်းထဲ ခနလောက် စောင့်ပေးပါလား၊ ငါ ဟော်တယ် မန်နေဂျာနဲ့ စာရင်းတွေ သွားရှင်း ပြီး ချက်အောက် သွားလုပ်လိုက်မယ်။ ပြီးမှ ပြန်လာခေါ် လိုက်မယ်”
လို့ ပြောပြီး အခန်းပြင်ထွက်လိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ ကိုလည်း လှမ်းပြုံးပြပြီး အထဲက နေတံခါးပိတ်ထားလိုက်ဦးနော်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမ ကလည်း ကျနော် သူ့ကို နောက်ဆုံး အချိန် အနေနဲ့ အခွင့်အရေးပေးတာမှန်း အထာပေါက်တယ်။ ပြန်ပြုံးပြလိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို လာပိတ်သွားတော့တယ်။
ကျနော်လည်း မိန်းမကို အဲဒီကောင်လေး နဲ့ ကဲနိုင်ဖို့ အခွင့်အရေးပေးလိုက်တယ် ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ လီးက မာတောင် လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းပြီး ဟော်တယ် ဧည့်ကြိုကောင်တာမှာ ကုန်ကျသလောက် ကို စာရင်း တွေရှင်း ငွေပေး။ ဟိုတယ်က ကောင်လေး တွက်ချက်တာနဲ့ ငွေပေးတာနဲ့ ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာသွားတယ်။ မိန်းမ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်း တို့ အခန်းထဲမှာ ဘာတွေ လုပ်နေကြမလဲ ဆိုတာ တွေးရင်း နဲ့ ရင်တွေ ခုံနေမိတယ်။ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး တော့ ဟော်တယ်လော်ဘီမှာလည်း ဆက်နေလို့ မကောင်းတော့၊ မိန်းမ နဲ့ မိုးအောင်ဟိန်းကိုလည်း နည်းနည်း အချိန်ထပ်ပေးချင်တာနဲ့ လောဘီထဲက အိမ်သာ ကို သွားပြီး အိမ်သာထဲ ထိုင်ရင်း ဖုံးပွတ်နေ လိုက် တယ်။ နောက်ထပ် ဆယ်မိနစ်လောက် အိမ်သာထဲ အချိန်ဖြုံးပြီးမှ ပဲ ဟော်တယ်ခန်းကို ပြန်တက်လာခဲ့ လိုက်တယ်။
အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်တော့ ပထမ ဘာသံ မှ မကြားဘူ။ နောက်တခါ ပြင်းပြင်းလေး ခေါက်လိုက်မှ၊ ခိုင်မြတ်သူ က လာပြီခနလေး ဆိုပြီး အော်ပြောလိုက်တဲ့ အသံကြားတယ်။ ကျနော့် နှလုံးခုံသံက တဒိန်းဒိန်း ကို ဖြစ်နေရတယ်။ အဲလို ပြောပြီးတောင် နည်းနည်းလေးကြာမှ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က တံခါးလာဖွင့်ပေး တယ်။ မျက်နှာက လည်း နီလို့၊ ကျနော့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ မကြည့်ရဲဘူးး အကြည့်တွေကိုလွဲဖယ်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းက တော့ စားပွဲလေး နေရာချသလိုလို၊ အိပ်ယာခင်း ဆွဲဆန့် သလိုလို ဟိုလိုလို ဒီလိုလို လုပ်နေတယ်။ သူလည်း ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း မဆုံရဲဘူး။ မျက်စေ့ မျက်နှာပျက်တာ ကောင်လေးက ဟန်မဆောင်တတ်ဘူး။ ခိုင်မြတ်သူ နူတ်ခမ်းနီတွေက တော့ နည်းနည်း ပျက်ပြီး မေးစေ့ အပေါ် နားလောက်မှာ စွန်းပေနေသေးတယ်။ ကျနော်က ဘာမှ မသိတဲ့ ပုံနဲ့ ။
“ကဲ မောင်တို့ သွားဖို့ ရယ်ဒီလား”
လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ သုံးယောက်စလုံး ဟော်တယ် ပေါ် ကနေ ကားဆီကို ဆင်းလာခဲ့ကြတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်း က လည်း အထုပ်အပိုးတွေ လိုက်ကူသယ်ပေးရင်းပေါ့။ ကားထွက်ကာနီး မှ မိုးအောင်ဟိန်း ကို ဘောက်ဆူး ခပ်များများလေး ပေးခဲ့လိုက်တယ်။ ကားထွက်လာတော့ မိုးအောင်ဟိန်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ က ခွဲခွာကာနီး ချစ်သူတွေ တယောက်နဲ့ တယောက်ကြည့်နေသလို မျက်လုံးချင်း ဆုံကြည့် နေကြသေးတယ်။
“ဘိုင်ဘိုင်ကွာ သွားပြီ၊ နောက်ရောက်ရင်လည်း မင်းကို ခေါ်လိုက်မယ် နော် ညီလေး”
“ဟုတ်ကဲ့ ပါခင်ဗျာ။ ကျေးဇူးပါခင်ဗျ”
…………………
အခန်း ၆။
အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ကားမောင်းရင်းနဲ့ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ လမ်းကို ပဲ ကြည့်နေရင်းက၊
“မြတ် နဲ့ ဟိုချာတိတ် နောက်ဆုံး နူတ်ဆက်ပွဲက ဘယ်လိုလဲ”
လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက လည်း လမ်းကိုပဲ ငေးကြည့်နေရင်းက။
“မြတ် တို့ကို နောက်ဆုံး အနေနဲ့ အခွင့်အရေးပေးလိုက်တာ မောင့်ကို ကျေးဇူး အရမ်းတင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင့် စိတ်ကူးယဥ်ထဲက လိုတော့ မြတ်တို့ အကုန်လုပ်ဖို့ အခွင့်အရေးလည်းမရ အချိန်လည်း မရပါဘူးး။ မောင် စိတ်ကူးယဥ်နေသလို သူက လည်း မြတ်ကို မလိုးပါဘူး။ ကောင်လေး က ရှက်တတ် ပြီး အမြဲတမ်းလိုလို ကတုံကယင် နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာပဲ”
“အဲဒါဆို ရင် မနေ့ မနက်တုန်း က လိုတောင် မဖြစ်လိုက်ရဘူးလား”
“အဲလို တော့ မဟုတ်ဘူး၊ နည်းနည်းတော့ လုပ်ဖြစ်တယ်၊ မောင်လည်း အခန်းထဲက ထွက်သွားရော သူက ကျောက်ရုပ် လိုပဲ တောင့်တောင့်ကြီး ရပ်နေတယ်၊ မြတ်က တံခါးကို အတွင်းက ဂလန့်ချလိုက်တာတောင် သူက လန့်နေသေးတယ်။ အဲဒါနဲ့ သူ့ နားသွားပြီး သူ့ ကိုဖက်လို့ ကျေးဇူး အများကြီးတင်တဲ့ အကြောင်း၊ အခုခရီးစဥ် မှာ လိုက်ပြတာရော ရှင်းပြတာရော ဘာညာပေါ့၊ သူက သူ့ မျက်နှာကို မြတ် ရင်နှစ်မွှာကြား မှာ လာအပ်ထားလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မြတ် ပေါင်မှာ မာမာ ကြီး လာထောက်မိတယ်။ သူ့ လီး လေးပဲ။ အရမ်းမာတောင် နေပြီး မြတ် ထဘီခံနေတာတောင် မှ သိနေရတယ်။ အဲဒါနဲ့ မြတ်လည်း သူ့ ကို နောက်ဆုံး မခွဲခွာခင် ဆုကလေး ပေးလိုက်ဦးမယ်လို့ စိတ်ကူးပြီး ထဘီကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ကောင်လေး က မြတ် ကိုယ်ကို သူက စထိကိုင်ရမှာ တအား ကြောက်ရွံ့ ပြီး မရဲဖြစ်နေတာနဲ့ မြတ်လည်း ပိုပြီး စိတ်ရဲလာတာ။ သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး ကုတင်နား ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မြတ်က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံး ကို ဖြဲကား ပြီး စောက်ဖုတ်နေရာကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်တယ်။ သူက မြတ်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ရပ်နေရာက ကုံးပြီး မြတ် စောက်ဖုတ်နေရာကို သေခြာ ငုံ့ကြည့်တယ်။ မြတ် စောက်ဖုတ်က စောက်ရည်တွေ စိုနေတာက ပင်တီမှာတောင် ကွက်နေပြီ။ ပြီးမှ သူက မြတ်ပင်တီ ခါးသရေမျှော့ကြိုး ကနေ လက်မနှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ်ပြီး ဆွဲချွတ်ချ လိုက်တယ်။ နောက် သူ့လက်ချောင်းကလေး တွေနဲ့ မြတ် ရဲ့ စောက်ဖုတ် နှတ်ခမ်းကို ပန်းပွင့် ကလေးလို ယုယုယယ ကိုင်တွယ်ပြီး ဖြဲကြည့်တယ်။ သူ့ မျက်နှာ မှာ စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှား နေတာကို မြတ် သေခြာကြည့်နေမိတယ်။ သူသေခြာ ကြည့်လို့ ရအောင် မြတ်လည်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲနိုင်သမျှ ဖြဲကား ပေးလိုက်တယ်။ သူက ကုတင်ဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်းနဲ့ မြတ် ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ငုံ့နမ်းတယ်။ သူက မြတ် စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းလေးကို ပထမဆုံး ကစ်ပေးလိုက်ပြီးမှ မြတ်မျက်နှာကို မော့ ကြည့်တယ်။ မြတ်အတွက် လည်း တကိုယ်လုံးကို တုံခါ သွားတာပဲ။ ဒါ မြတ်အတွက် ပထမဆုံး အကြိမ် ကိုယ့် လင်သား မဟုတ်တဲ့ ယောက်ျားသား တယောက်က ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုလာကစ်ပေးတာ ခံရခြင်းပဲလေ။ နောက်တခါ တော့ သူ့ မြတ် စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းကို သူ့ နူတ်ခမ်း နဲ့ ဖိကပ်ထားလိုက်ပြီး သူ့ လျှာကလေး နဲ့ ထိုးပြီး ရက် တယ်။ မြတ် စောက်ပတ် ကလည်း စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွဲနေပြီ ဆိုတော့ သူ့နူတ်ခမ်းတွေ မေးစေ့ တွေမှာ မြတ် စောက်ရည်တွေ ပေကုန်တယ်။ နောက်တခါ သူမော့ ကြည့်တော့ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေ မှာ စောက်ရည်တွေ ရွဲလို့လေ။ မြတ်လည်း မနေနိုင်တော့ ဘူး သူ့ကို ဆွဲမ ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် စုပ်ပြစ်လိုက်မိတယ်။ သူက လည်း မြတ် ကို ပြန်စုပ်နမ်းပြီး လက်တဖက်က မြတ် ရင်သား တွေကိုအင်္ကျီ ပေါ် ကပဲ အုပ်ကိုင်ပြီး နောက်တဖက်က မြတ် စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေတယ်။ မြတ်တို့ နောက်ထပ် အဆင့် ထပ်မတက်ခင်မှာပဲ မောင်က တံခါးလာခေါက်တာ လေ။ မြတ်လည်း ကမန်းကတန်း ထပင်တီ လိုက်ကောက်ပြီးပြန်ဝတ်၊ ထဘီလည်း ပြန်ကောက် သေသေ သပ်သပ် ဖြစ်အောင် ပြန်ဝတ် ရနဲ့ တံခါးဖွင့် ပေးဖို့ အချိန် နည်းနည်း ကြာသွားရတာ”
“အော် အဆင့်တော့ တက်သွားတာပေါ့ နူတ်ခမ်းချင်း ကစ်ဆင် ပေးတာရယ်၊ ဘာဂျာပေးတာရယ်။ ဒီကောင်လေးက ဘာဂျာတော့ နားလည်သားပဲ”
“ဟင့်အင်း သူက မောင့် လို ဘာဂျာပေးတာ မဟုတ်ဘူးး၊ သူ့ နူတ်ခမ်း နဲ့ မြတ် အဖုတ်ကို ဖိကပ် ပြီး လျှာအသေး လေးနဲ့ ဟိုလျှက် ဒီလျှက် လုပ်တာပါ”
“အင်း ပြန်စဥ်းစား လိုက်မိရင် မနာလိုတောင် ဖြစ်မိတယ်။ ငါ့ မယား အချော အကိတ် ကြီးကို ဟော်တယ် အလုပ်သမား ကောင်လေး က စောက်ဖုတ်လျှက် ပေးတာ၊ ငါ့မယား ကလည်း သာယာ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ၊ တမျိုးကြီးခံစား ရတယ်”
ခိုင်မြတ်သူ က မျက်နှာနီမြန်း သွားပြီး။
“ဘယ်လို၊ မောင် က အခု တော့ ကိုယ့်မယားကို တစိမ်းတယောက် ကိုင်တာ ပြုတာကို မကြိုက်တော့ ဘူးပေါ့။ မောင်သာ အချိန်ပိုပေးခဲ့ မယ် ဆို မြတ် တို့ လိုးတောင် လိုးဖြစ်ကြတော့ မှာ၊ ခုတမျိုး တော်ကြာ တမျိုး မလုပ်နဲ့ လေ”
“မြတ်ရယ် ကျေးဇူးပြု ပြီး မောင့် ကို မလှောင်ပါနဲ့လား၊ မောင် က မြတ်ကို တအားချစ်ပါတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်၊ မောင်က မြတ်ကို တခြားလူ တယောက်နဲ့ ဖြစ်နေတာကို ဖန်တက်ဆီ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်း ကိုယ့် မိန်းမ ကလည်း ကိုယ့်ထက် ပိုပြီး ဖီးတက်နေတာ တွေ့ရတော့ စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်မိတာပါ၊ အကောင်းဖက်က တွေးမယ် ဆိုရင်တော့၊ မြတ်နဲ့ ကောင်လေး နဲ့ အခန်း ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တော့ မောင့် လီးက သံချောင်း ကတောင် အရှုံးပေးရလောက် အောင် မာတောင် နေခဲ့တာပါ။ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ဖြစ်ရသလို တဖက်က လည်း တမျိုးကြီးခံစား ရတယ် ဆိုတာကို ပဲ ပြောချင်တာပါ”
ခိုင်မြတ်သူက တခစ်ခစ် ရီမောရင်း၊
“မောင်ပဲ အဲဒီ အတွေးတွေကို စခဲ့တာပဲလေ၊ ဒီလောက် တော့ လှောင်ပြောင်တာ ခံရမှာပဲ မဟုတ်ဘူးလား”
“အင်းပါ အင်းပါ၊ ထားပါတော့”
ကျနော်တို့ အိမ်ပြန်လမ်းမှာ ကျနော့် မိဘာတွေ အိမ်မှာ ထားခဲ့ သား ကို ဝင်ခေါ် ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ ကြပါတယ်။
အဲလို နဲ့ ခရီးစဥ် ကပြန်လာပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း ကျနော်တို့ ရဲ့ အိမ်ထောင် ရေးက ပိုပြီးတော့ ကောင်းလာတယ် လို့ ပြောရမယ်ထင်တယ်။ ကျနော် နဲ့ မြတ် နဲ့ နားလည်မှု ပိုရှိလာပြီး၊ ပိုပြီးလည်း ရို လာကြတယ်။ မြတ်က လည်း အိပ်ယာပေါ် မှာ အရင် ကလို ကျနော် ပြုသမျှ မဟုတ်ဘူး၊ သူက ဦးဆောင်လာတာတွေ ရှိပါတယ်။ ဟော်တယ်က ချာတိတ်လေးက ခိုင်မြတ်သူ ကို ပိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်စိတ်ချမှု တွေ ပိုလာစေခဲ့တယ်လို့ မြင်မိတယ်။
တနေ့ တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်၊ ကျနော့် ဖန်တက်ဆီအကြောင်း စ ဆွေးနွေး ဖြစ်ကြတယ်၊ မြတ် က တကယ် တော့ ပိုပြီး တက်ကြွ ပါးနပ် တဲ့ ဘဲမျိုး လိုတယ်။ မိုးအောင်ဟိန်းလို ရှက်ရွံ့ လက်နှေး တဲ့ လူမျိုး နဲ့ ဆို ရင် အလုပ်မဖြစ်ဘူး။ ကျနော် ဖြစ်စေချင်တာက တော့ မြတ် ရဲ့ ဘဲဟာ ဘော်ဒီ မိုက်မိုက် နဲ့ ရုပ်ရည် ချောမော ပြီး မြတ်နဲ့ ရှေ့သွား နောက်လိုက် ညီတဲ့ သူ ဖြစ်ရမယ်၊ မိုးအော်ဟိန်း က အရမ်း ရှက်တတ် ပြီး မြတ်က ပဲ ဦးဆောင် နေရတယ်၊ အဲဒါမျိုး ကို ကျနော်က မလိုချင်ဘူး။ မြတ်ရဲ့ ဘဲ က မြတ်ကို ကွန်ထရိုး လုပ်နိုင်မှ မြတ်လည်း ကာမဂုံ အရသာ ကို အပြည့်အဝ ရနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ထင်မိတယ်။ အဲဒါမှ လည်း မြတ်တယောက် သူ့ ဘဲဆီ က ဘယ် လို အရသာ အပြည့်အဝ ရတယ်ဆိုတာ ကျနော့်ကို ပြောပြနိုင်လိမ့်မယ်။ ကျနော်က အဲလို ကျနော့် အတွေးတွေကို ချပြတယ်။
မြတ် က ကျနော် ပြောသမျှ တွေကို သေခြာ နားထောင် ပြီးတော့ မှ၊
“မောင်၊ မောင်ဘာတွေ လိုချင်သလဲ ဆိုတာတွေကို မြတ် သဘောပေါက် တယ်။ ဟုတ်တယ်၊ မိုးအောင်ဟိန်း အပေါ် မှာ မြတ် က ရဲရင့် ပြီး သူ့ကို ကွန်ထရိုး လုပ်နိုင်တယ်ဆိုတာလည်း မှန်တယ်။ အဲဒါက ပထမအချက်က နေရာက အစိမ်း မြတ်တို့ကို ဘယ်သူမှ မသိတဲ့ နေရာ၊ နောက်တချက်က ကောင်လေးက လည်း တစိမ်း၊ သူနဲ့ မြတ်တို့ နောက်ပိုင်း ဘယ်လို မှ ပြန်ဆုံစရာ အကြောင်းမရှိတော့ ဘူးဆိုတာလည်း သိနေလို့၊ လည်း မြတ်က သူ့ အပေါ် မှာ ခပ်ရဲရဲ ဆက်ဆံခဲ့နိုင်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ခုန မောင်ပြောတဲ့ အချက်တွေ အတိုင်းသာ ဆိုရင် မောင်ထင်သလို ဖြစ်လာမယ်လည်း မထင်ဘူး။ မြတ် ရဲ့ဘဲက မြတ်ကို ကွန်ထရိုး လုပ်နေမယ် ဆိုရင် သူက မြတ်ကို ကိုယ့် လင်သား နဲ့ တောင် ပေးမအိပ်ဘူး ဆိုဘယ်လို လုပ်မလဲ၊ ဒါကြောင့်လည်း မြတ်က ရေရည် စီမံကိန်း နဲ့ ကို မလုပ်ချင်တာ၊ မြတ်လည်း အဲလို အတွက် ကြိုတင် ပြင်ဆင် မထားဘူး၊ မြတ် ရဲ့ ပထမဆုံး ဦးစားပေးက မြတ် တို့ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေး၊ ဒုတိယ ဦးစားပေးက မြတ်တို့ ရွေးချယ်ကြမဲ့ လူ”
“မြတ် ပြောတာ မှန်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မောင်က တော့ မြတ်ကို ယုံတယ်၊ မြတ်က မောင်တို့ ရဲ့ အိမ်ထောင်ကို တော့ အထိခိုက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူးး ဆိုတာ၊ မောင်က မြတ်ကို အကျွမ်းမဲ့ ယုံကြည်လို့ လည်း ဒီဇာတ်လမ်းမျိုး ကို ကခိုင်းတာပေါ့။ မောင် က ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရှက်ခွဲခံချင်တဲ့ ဖီလင်၊ မြတ် ဖီးခံနေတဲ့ မျက်နှာလေး။ အဲဒါတွေကို ခံစားချင် တွေ့ချင်လို့လေ။ မိုးအောင်ဟိန်းက မြတ်နဲ့ အတူတူ အိပ်ခန်းထဲ နေခွင့်ရတာတောင်မှ အကျိုးရှိအောင် မနေသွားခဲ့ နိုင်ဘူး။ မြတ်လည်း မစို့ မပို့ ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ တယ်မလား”
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် အဲဒီ ကိစ္စ ကို အကြာကြီး ဆွေးနွေး ဖြစ်ကြတယ်။ အနည်းဆုံး တော့ ကျနော့် မိန်းမ က ကျနော် ဖြစ်စေချင်တာကို သူ လက်ခံတယ်။ အခု လို ဆွေးနွေး နေကြရင်း နဲ့ ကို ကျနော့် လီး က ပုဆိုးအောက် ကနေ ထကြွ ထောာင်မတ် နေတာ သူ သတိပြု မိတယ်။ ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထ နေတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို သူ့ တချက်ငုံ့ ကြည့်ပြီး ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး၊
“မောင်တကယ် ကို ဖြစ်စေချင် နေရင် မြတ် မောင့် ကို တောင်းဆိုချင်တာ တွေ ရှိတယ်။ မောင် နားလည် ပေးလိမ့် မယ်လို့ မျှော် လင့်ပါတယ်”
“အင်း မြတ်ဖြစ်ချင်တာကို ပြောလေ၊ မောင့် ကိုတော့ မြတ် တသက်လုံး ယုံကြည်စိတ်ချ နိုင်ပါတယ်။ မောင် မြတ်ကို တောင်းဆိုချင်တာတခုပဲ ရှိတယ်၊ မြတ် ကို မောင် လုံးဝ ယုံကြည်စိတ်ချ ချင်တယ်။ မောင့် ကို ဘာမှ ထိန်ချန်လျို့ဝှက်ထားတာမျိုး ကို မလိုချင်ဘူး၊ မောင် က မြတ်ရဲ့ တရားဝင် လင်ယောက်ျားလည်း ဖြစ်တယ်လေ”
“မြတ် က မောင် တောင်းဆိုတာကို သဘောတူပါတယ်။ မြတ် မောင့် အပေါ် မှာ ဘယ်တော့ မှ သစ္စာမဲ့ မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘာမှ လည်း ထိန်ချန် မထားဘူး ဆိုတာလည်း ဂတိပေးပါတယ်၊ မြတ် တောင်းဆိုတာတွေ ကိုသာ မောင် သဘောတူ မယ်ဆိုရင် မောင် ဖြစ်စေချင်တာတွေ ဖြစ်ရပါစေ့မယ်၊ မြတ်လိုချင်တာတွေကတော့ ၊
၁၊ မောင်က မြတ်ကို လွတ်လပ်စွာ မြတ်ကြိုက်သူ ရွေးချယ်ခွင့် ပေးရမယ်။
၂၊ မြတ် နဲ့ အဲဒီ လူ နဲ့ တခုခု လုပ်နေချိန်မှာ အနှောက်အယှက် မပေးရဘူး
၃၊ မြတ် ကို ဘာလုပ်ပါ ညာလုပ်ပါလို့ အတင်းမတိုက်တွန်းရဘူး၊ မြတ် က သူ့ဘာသာ သဘာဝ အတိုင်း ဖြစ်လာတာကို ပဲ လုပ်မယ်၊ ဘာမှ လည်း လောစရာ အကြောင်းမရှိဘူး၊
၄၊ မြတ် တို့ ဖြစ်နေကြတဲ့ အချိန်မှာ အဲဒီ ဆက်ဆံရေးကို ချက်ခြင်းရပ်ပြစ်ဖို့ မတောင်းဆိုရဘူး၊ မြတ် ကို ဖြတ်စေချင်ရင် နည်းနည်း တော့ အချိန်ပေးရမယ်၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ လူတယောက် နဲ့ ဆက်ဆံရေးတခု ကို ချက်ခြင်း ရပ်ပြစ်ဖို့ ဆိုတာ အချိန် တော့ ယူရမှာပဲ၊
အဲဒီ အချက် လေးချက်ကို သာ မောင် သဘောတူ မယ် ဆိုရင် မောင် ဖြစ်စေချင်တာကို မြတ် လှုပ်ရှား ပေးမယ်”
ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ တောင်းဆိုတဲ့ အချက်တွေက ကျနော် စိတ်နဲ့ တော့ မကိုက်ပါဘူး၊ သဘောလည်း မတူ ချင်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့် လီး က ကျနော့် ဦးနှောက်ကို ကျော် ပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချနေပြီလေ။
“အိုကေ မြတ်၊ မြတ်က တကယ့် ကို လေးလေးနက်နက် စဥ်းစား ထားတာကိုး၊ တကယ်ပဲ မောင့် ကို မြတ်ရဲ့ ဘဲ နဲ့ အရှက်ခွဲ တော့ မှာလား၊ မြတ် တောင်းဆိုတာတွေကို မောင်လက်ခံပါတယ်၊ တခုပဲ၊ မြတ် ကုံးမဲ့ ဘဲကို မောင်က သဘောတူ တာပါလို့ မပြောကြေး၊ မောင်နဲ့ မြတ် ခုလို သဘောတူညီချက် ထားတာက မောင်တို့ ရဲ့ စီးခရက် ပဲ ဖြစ်ရမယ်၊ ”
“အင်း အဲဒါတော့ သဘောတူပါတယ်။ မောင် က တကယ်ပဲ မောင့် မယား နဲ့ တခြား ဘဲ တယောက် လိုးတာကို ကြည့်ချင်နေတာပေါ့လေ၊ အဲဒီဘဲ က လီးအကြီးကြီး နဲ့ မောင့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို အပေါက်ကျယ် အောင် ချဲ့ သွား နိုင်တယ်နော်၊ မောင် အဲဒါမျိုး တွေ တကယ်ရော ခံနိုင်ရည် ရှိပါ့မလား”
“မြတ်ရယ်၊ မောင်ချစ်ရတဲ့ ဆက်ဆီဟော့ဝိုက် ခိုင်မြတ်သူရယ်၊ မောင် အရမ်းအရမ်းကို အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ၊ အဲဒါ ဆိုရင် မြတ် ကုံးချင်တဲ့ သူက ဘယ်သူ ဖြစ်မလဲ ကွာ”
“မသိသေးဘူးလေ၊ မြတ် က ဘဲရှာဖို့ ဆိုတာ အချိန် ယူရဦးမှာ၊ မောင် သဘောတူ ထားတဲ့ အချက်တွေကို သာ မမေ့ပါနဲ့ နော်၊ ဘယ်ဟာ မှ အရမ်းမလောပါနဲ့၊ သူ့ ဟာနဲ့ သူ အကုန်လုံးက အလိုလို ဖြစ်လာမှာပါ”
အဲဒီည မှာ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လိုးပွဲက ခပ်ကြမ်းကြမ်း နဲ့ ဆန္ဒတွေ အထွတ်အထိတ်ရောက်ပြီး ပြည့်ဝကြ ရပါတယ်၊ လိုးနေတုန်းမှာ မြတ်က ကျနော့်ကို စပြီး၊
“ရှင့် မိန်းမ ကတော့ သူ့ ရီးစား ရဲ့ လီးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေပြီ”
လို့ ပြောရင်း လီးကို စုပ်ပေး၊ လျှာနဲ့ လျှက်ပေးပါတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ခုလို ပြောင်းလဲ သွားတာ မိုးအောင်ဟိန်း ကျေးဇူးလည်း ပါမယ်ထင်ပါတယ်၊ အဲကောင်လေး နေရာမှာသာ သူ့ လို့မရှက်တတ်ပဲ၊ ခပ်ရိုင်းရိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကောင်တယောက်သာ ဆိုရင် ကျနော့် မိန်းမ လန့်ဖြတ်သွားပြီး လုပ်ရဲ မှာ မဟုတ်တော့ ပါဘူး၊ မိုးအောင်ဟိန်း လို ရှက်ကြောက်ရိုသေ တတ်တဲ့ ကောင်လေး ကြောင့် မိန်းမ က သူ့ ကွန်ထရိုးလုပ်လို့ ရတယ် ဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်စိတ်ချမှု တွေ တက်လာတဲ့ အတွက် ခုအခြေအနေထိ တိုးတက်သွားရတာပါ။ ကျနော့် စိတ်ထဲက မိုးအောင်ဟိန်း လေးကို ကျေးဇူး အထူးတင်နေမိပါတယ်။
အခန်း ၇။
နောက်နေ့ မနက် ကျနော် အိပ်ယာက နိုးတော့ ခိုင်မြတ်သူ က မီးဖိုထဲ မှာ ထုံးစံအတိုင်း မနက်စာ ပြင်ဆင်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ညဝတ် အင်္ကျီကို အောက်က ဘာမှ အတွင်းခံ မဝတ်ထားပဲ တထပ်ထည်း ဝတ်ထားတယ်။ ကျနော် သူ့ နားကပ်သွားတော့ ပြုံးပြတယ်။
“သွားသွား အလုပ်သွားဖို့ ပြင်တော့ နောက်တောင် ကျနေပြီ”
လို့ ပြောပြီး တွန်းလွှတ်တော့ ကျနော်လည်း ရေချိုးခန်းဝင် မျက်နှာသစ် ရေမိုးချိုး လုပ်ရတာပေါ့၊ မိန်းမ ပြင်ဆင် ပေးတဲ့ မနက်စာ ထိုင်စား ရင်းမှ ဒီနေ့ ဘာအစီအစဥ် ရှိလဲ လို့ မေးတော့၊ မိန်းမ က ၊
“ဟင်၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ စောစောစီးစီး မောင်ကလည်းလေ၊ တချိန်လုံး ဒါပဲ တွေးနေတာလား၊ မြတ်ဘာမှ မဆုံးဖြတ်ရသေးဘူး၊ စဥ်းစား ပြီးမှ မောင့်ကို အသိပေးမယ်၊ ကဲ ကျေနပ်ပလား”
ကျနော် က နံနက်စာ စားရင်း နဲ့ မိန်းမ ရဲ့ ဘော်ဒီကို ပြန်ကြည့်နေမိတယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ ခိုင်မြတ်သူ က တကယ့်ကို ဆက်ဆီ ဘော်ဒီပါ၊ သူများ တွေ ပြောနေသလို ရင်မောက် ဖင်ကောက်လို့ နောက်နေကြ သလိုပဲ ဖင်လုံးကြီးတွေက ကားစွင့် လို့ အနောက်ကို လည်း နည်းနည်း ကောက်နေတယ်၊ ရင်သား ထွားမို့မို့ တွေက လည်း ဖုဖေါင်းထ လို့။ ကျနော် အလုပ်သွားတော့ မလို့ အိမ်တံခါးဝ ရောက်တော့ သူ့ ကို ဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ သူက သားလေးကို တဖက်က ချီထားရင်း နဲ့ နောက်လက်တဖက်နဲ့ ကျနော့်ကို လှမ်းဖက် ပြီး ကစ် ပြန်ပေးတယ်။ နမ်းရင်း ဖီးတက်လာတော့ ကျနော်က သူ့ကို တွန်းပြီးအနားက စားပွဲတလုံးမှာ ဖင်တစောင်းနဲ့ ထိုင်ခိုင်း လိုက်တယ်။ မိန်းမ က ဘာလုပ်မလို့လဲ၊ ရုံးသွားမယ့် အဝတ်အစားတွေ နဲ့ တွန့်ကြေကုန်မယ်တဲ့။ ကျနော်က သူ့ ပေါင် နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်တော့ သူက အလိုက်သင့် ဖြဲပေးတယ်။ ညဝတ်အင်္ကျီ ရှေ့ အောင်ပိုင်း က နှစ်ခြမ်း ကွဲသွားတော့ သူ့ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျနော်က ငုံပြီး သူ့ စောက်ဖုတ်နှစ်ခမ်း ကို တကယ့် ပါးစပ်နူတ်ခမ်းကို နမ်းသလို ကစ်စ် တချက်ပေးလိုက်တယ်၊ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ သားကို သူ့ လက် နှစ်ဖက်စလုံးနဲ့ ပွေ့ချီကိုင်ရင်းက မတ်တပ် ပြန်ရပ်လိုက်တယ်။ နောက် ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို ဖွဖွလေး နမ်း လိုက်ပြီး မှ။
“သွားတော့ မောင် ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာကို သွားလုပ်တော့၊ မြတ်လည်း ကိုယ်လုပ်စရာ ရှိတာကို ဒီနေ့ စလုပ် တော့မယ်”
“မြတ် အချိန် ယူဦးမယ် မဟုတ်လား၊ ပထမဆုံးက ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ ဘဲတဗွေကို ရှာရဦးမှာ”
“မလောစမ်းပါနဲ့ မောင်ရယ်၊ မြတ်စိတ် ထဲမှာ တယောက်တော့ တေးထားပြီးပြီ၊ ဘယ်သူလဲလို့ တော့ လာမမေးနဲ့ ဦး၊ မြတ် စိတ်ထဲ သေခြာပြီ ဆိုမှ မောင့် ကို အသိပေးမယ်။ တကယ်လို့ သာ မြတ် ရွေးထားသူက အလုပ်ဖြစ်မယ် ဆိုရင် မောင့် မိန်းမ ကို လုံး ဝ စိတ်မပူနဲ့တော့၊ မောင်နဲ့ မြတ်နဲ့ ဒီတသက် ဘယ်လို မှ မကွဲကွာ နိုင်တော့ ဘူး၊ ဟုတ်ပလား။ မြတ် ဂတိပေးတယ်”
“အိုး ဒါသတင်းကောင်းပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မောင့်ကို အသိပေးနော် အဆင့်တက် တော့ မယ်ဆိုရင်”
…………..
နေ့လည်ခင်း ကျတော့ ထုံးစံ အတိုင်း ခိုင်မြတ်သူ ဆဲဖုံး ကို ခေါ်လိုက်တယ်။ ဖုံးကို မကိုင်ဘူး၊ တော်တော်လေး ကြာမှ ခိုင်မြတ်သူ က ပြန်ခေါ်တယ်၊ သူ ဦးသာဒင် အိမ် ရောက်နေတယ်တဲ့၊ ကျနော် ကလည်း ထပ်သတိပေး လိုက်တယ်။ ကိုယ့် အလုပ်ကိုယ် လုပ်လေ၊ ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ ဘဲ တဗွေကို အရင်ရှာပါလား လို့ ၊ ခိုင်မြတ်သူ က မြတ် တော့ တယောက်ကို စိတ်ထဲ ရွေးချယ်ပြီးနေပြီ။ နောက်တခု ကျိမ်းသေ အောင် စမ်းသပ် ကြည့် ဖို့ပဲ လို တော့တယ်တဲ့။ ခိုင်မြတ်သူ အဲလို ပြောလိုက်တော့ ကျနော် အတော် အံ့အား သင့်သွားတယ်။ ဘယ်သူများ လည်း ဆိုတာလည်း ကျနော် တအား သိချင်သွားမိတယ်။ သူက တော့ ခုချိန် မှာ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ မပြောချင်သေးဘူး တဲ့၊ ကျနော်တို့ ဖုံးပြောပြီးလို့ လည်း ဖုံးချလိုက်ရော လီးက မာနေတာ သတိထားမိတယ်။ ညနေဘက် အလုပ်က နေအိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ဆီ အမြန် သွားပြီး အခြေအနေ ဘယ်လို ရှိလဲ လို့ သွားမေးမိတယ်။ သူက တော့ စိတ်ရှည်ရှည် ထားပါ၊ စောင့်ပါဦး လို့ ပြောတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အနောက်က နေ သူ့ ခါးလေးကို သိုင်းဖက် ရင်း မောင့် မျက်နှာပေါ် လာထိုင်ကွာ လို့ ပြောမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ပထမတော့ စိတ်ရှုတ်သလိုမျက်နှာဖြစ် နေတယ်၊ နောက်တော့ လှလှလေး ပြုံးပြီးတော့ ကျနော့် ကို ဆိုဖာရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းကို နောက်လှန်ပြီး ဆိုဖာပေါ် နောက်စေ့ တင်မျက်နှာကို မော့ ခိုင်းတယ်။ ကျနော့် ပေါင်ပေါ် သူ့ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းတဖက်တချက်စီ နောက်ပြန်ခွလိုက်တယ်။ သူ့ ထဘီကို အောက်ခြေ အနားက ဆွဲမပြီး ခါးနားအထိ လှန်လိုက်တယ်။ သူ့ ဖင်အကွဲကြောင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော့် မျက်နှာနားမှာ လေးငါး လက်မ အကွာ ရောက်နေပြီ။ သူက ကိုယ်ကို ရှေ့ဖက် နည်းနည်း ကိုင်းလိုက်တာနဲ့ ပေါင်ခွဆုံက စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟတတ နောက်ပြစ်လာတယ်။ စောက်ရည်တွေက ရွှဲနေပြီ။ ကျနော်က လျှာထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းမလျှက် သေးခင်၊ စောက်ရည်တွေ ဘာလို့ ဒီလောက် ရွှဲနေရတာလဲ လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက၊
“ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ မြတ် ချစ်သူ ကို ဒီနေ့ ရှာတွေ့ သွားပြီးတော့ သူ့ကို ဒီနေ့ အစပျိုး ကျီစား လာခဲ့ ရလို့လေ”
လို့ ပြောတယ်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျနော် လျှက်ပေးနေတုန်း အဲလို ပြောတာ ကြားလိုက်ရတော့ မနေနိုင် တော့ ဘူး ကြမ်းပေါ် ထိုင်နေရာက ထပြီး ဆိုဖာပေါ် မှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကိုလည်း ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်က ဆိုဖာပေါ် မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ က ရှက်သွေးဖြန်းနေတယ်။
“ဘာလဲ မောင်က မောင့် မယား တဏှာမွန်ပြီး ကျလာတဲ့ စောက်ရည်ကြည် ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်မပေးချင်ဘူးလား”
“မိန်းမ ရာ၊ ပြောစမ်းပါဦး၊ ကိုယ့်မယား အလှအပ ကို အားပါးတရမှီဝဲ မဲ့ ဘဲက ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို”
“မောင် အရမ်း ကြီး စိတ်ကို မတင်းထားပါနဲ့ဦး၊ အဲဒီလူကို မြတ် က အဖက်ဖက်က နေ စဥ်းစား ပြီးမှ ရွေးချယ်လိုက်တာပါ။ ပထမဆုံးက မြတ်တို့ ရဲ့ အန္တရာယ်မရှိလုံခြုံမှု။ နောက်တခါ၊ သူ့ ရုပ်ရည်ချောမောလှပ မှုထက် ယုံကြည်ရမှု က ပိုအရေးကြီးတာက တကြောင်း၊ အဲဒါကြောင့် အခု မြတ်ပြောမဲ့၊ မြတ်ရွေးချယ်လိုက် တဲ့သူကို မောင် သဘောတူမလား ဆိုတာ သိချင်ပါတယ်။ သဘောတူရင် ရှေ့ဆက် သွားမယ်၊ သဘောမတူဘူး ဆိုရင် တော့ မောင် စိတ်ကူးယဥ် ထားတဲ့ ကပ်ကိုး အစီစဥ် ကို ဖျက်သိမ်း လိုက်ပေတော့၊ နောက်ဆုံး ကတော့ မောင့်ရဲ့ အဆုံးအဖြတ်ပါပဲ”
“သူ့ နာမည် ကိုသာ မောင့်ကို ပြောစမ်းပါကွာ”
ကျနော် အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို သေခြာစိုက်ကြည့်ရင်းက၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောလိုက်တယ်။
“ဦးလေး ဦးသာဒင်”
“ဟာကွာ မြတ်ကလည်း မဟုတ်တာကြီး၊ ဘာဖြစ်လို့ လူငယ် ခပ်ချောချော ထဲက မရွေးပဲ ဒီအဖိုးကြီးကို မှ ရွေးရတာလည်း၊ သူ့ အရွယ်က မြတ်တို့ လို အရွယ်ကောင်း မိန်းမ တွေနဲ့ မထိုက်တန်ပါဘူး၊ မြတ်က အားကောင်း မောင်းသန်၊ ရုပ်ချောချော လူငယ်လူလတ် တွေမျိုး အချိန်မရွေး ရနိုင်ပါတယ်။ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“စိတ်ရှည်ပါမောင်ရယ်၊ မြတ် မှာ အချက်တွေ အများကြီးရှိတယ်၊ ရှင်းပြပါရစေဦး၊ တစ် အချက်က သူက လူကြီး အသက်လည်း ကြီးပြီ ဆိုတော့ မြတ်တို့ ဘယ်တော့ မှ ပြဿနာ တက်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ သူ့ကို လည်း ယူခိုင်းမှာ မဟုတ်တာ သေခြာတယ်။ လူငယ် ဆိုရင် မြတ်ကို ယူချင်တယ် ဘာညာ ဆိုရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ၊ နှစ် အချက်က သူက မြတ် နဲ့ လျို့ဝှက်ချက်ကို ဘယ်သူ့ ကိုမှ ပြန်ပြောပြ မှာ မဟုတ်ဘူး၊ သူ့ မှာ အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်း မိတ်ဆွေ မပြောနဲ့ ဆွေမျိုးသား ချင်းတောင် ရှိတာမဟုတ်ဘူး၊ လူငယ်သာ ဆိုရင်သူ့ သူငယ်ချင်းတွေကို ပြန်ကြွား ဖေါက်သည်ချရင်း နဲ့ မြတ်တို့ ကိစ္စ တွေ အကုန်ပေါ် ပြီး အရှက်တကွဲ ဖြစ်သွားနိုင်တယ်။ သုံးအချက်က ဦးသာဒင် ကြီးက မြတ်တို့ နဲ့ အိမ်ချင်း ကပ်နေတာ၊ ဆိုတော့ အိမ်ကို အချိန်မရွေး လာလို့ ရတယ်။ သူ့ အိမ်ကိုလည်း အချိန်မရွေး သွားလို့ ရတယ်။ တကူးတက သွားနေစရာ ချိန်းနေစရာ၊ မလိုတော့ ဘူး။ ဘယ်သူ မှ လည်း သံသယ ဖြစ်စရာ အကြောင်းမရှိဘူး၊ မြတ်တို့က ခုထဲက နှစ်အိမ့်တအိမ် နေနေကြတာလေ၊ လေးအချက်က မောင် က ချောင်းကြည့်ချင်တယ် ဆိုရင် အလွယ်တကူ ချောင်းလို့ ရနိုင်တယ်။ တခြား လူတယောက်သာ ဆိုရင် သူက သူ့ တိုက်ခန်း ဖြစ်ဖြစ် အိမ်မှာ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်ချင်တယ် ဆိုရင် မောင်လည်း ချောင်းလို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး၊ မြတ်လည်း မလာဘူးလို့ ငြင်းနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါးအချက်က တော့ ဦးလေး ဦးသာဒင် ကြီးက သူ့ မိန်းမ မသေခင် အချိန် တုံးကတောင် အသက်ကြီးတာရော၊ ရောဂါ ကြောင့် ရော နဲ့ သူ လုပ်လို့ မရပဲ အောင့်အီးထားရတာ ဆယ်နှစ် လောက် ရှိရောပေါ့၊ သူလည်း ဆာနေမှာပဲ၊ နောက်ပြီး အတွေ့အကြုံလည်း အများကြီးရှိခဲ့မှာပဲ၊ အဲတော့ အဲဒီ လူကြီးရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကိုလည်း မြည်းစမ်း လေ့လာ လို့ ရမှာပေါ့။ အဲဒီ အချက် တွေ နဲ့ မြတ်က ဦးသာဒင် ကို ရွေးချယ်ခဲ့တာပါ၊ ကဲ အဲတော့ မောင် ကပြောပါဦး၊ မောင် တကယ်ပဲ မောင်က ကိုယ့်အိမ်မှာ တယောက်ထဲ အိပ်နေပြီး မောင့်မယားကို အိမ်နီးချင်း ဦးလေးကြီး နဲ့ ပျော်ပါး မှာကို လွတ်ပေးဖို့ အဆင်သင့် ရော ဖြစ်ပြီလား”
“မြတ် ပြောတာ တွေ အကုန်လုံးဟာ မှန်ကန်တဲ့ အချက်တွေ ဖြစ်တယ် ဆိုတာ မောင် မငြင်းနိုင်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မောင်ကတော့ မောင့် မယားကို အဲလို အဖိုးကြီးက လိုးနေတာကိုတော့ ကြည့်ပြီး ဖီးလာပါ့ မလားမသိဘူး”
“တကယ်တော့ မောင် ပိုတောင် ကြိုက်ဦးမှာ၊ မောင့်မိန်းမ ကို အတွေ့အကြုံ ရင့်နေတဲ့ အဖိုးကြီးက လိုးပေးတာက အတွေ့အကြုံ မရှိတဲ့ ကောင်ချောချောလေး မလုပ်တတ် မကိုင်တတ် နဲ့ လုပ်နေတာထက် တောင် ပိုကြည့်ကောင်း၊ ပိုဖီးလ်ကောင်းဦးမှာ၊ မြတ်အတွက်လည်း ဆန္ဒ အပြည့်အဝ ရနိုင်မယ်လို့ ထင်တယ်”
ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် မျက်နှာကို စူးစမ်းသလို ကြည့်နေရင်းက အဖြေကို စောင့်နေတယ်။ ကျနော်လည်း အကြာကြီး ခေါင်းပူ အောင် စဥ်းစားပြီး တော့၊ မထူးတော့ ပါဘူးဆိုပြီး၊
“ကဲပါ မောင် သဘောတူ တယ် ပဲ ထားလိုက်တော့ ကွာ၊ မြတ် ရဲ့ အစီအစဥ်က ဘယ်လိုလဲ၊ ဘယ်တော့ စမှာလဲ၊ သူကို တန်းပြီး သွား ညှိ မှာလား”
“ဟင် မောင် ကလည်း မြတ်က ဦးသာဒင် ကြီးကို သွားပြီး တခါထဲ ကျမကို လိုးပေးနိုင်မလားလို့ ၊ ပြောလို့ ရမှာလား လို့၊ ဒီနေ့ မြတ်က တွေးနေတာ သူက မြတ်ကို အိပ်ယာထဲမှာ ဘယ်လို များ ပြုစု ပေးနိုင်မလဲလို့၊ မြတ် တို့က တယောက်နဲ့ တယောက် အဖေ နဲ့ သမီး လို ဖြစ်နေကြတာ မဟုတ်လား”
“အမလေး၊ မြတ်က ခေါင်းထဲမှာ တောင် သူနဲ့ စပြီး အတွေးစိတ်ကူး ယဥ်နေပြီပဲ၊ မောင်က ဒီအဖိုးးကြီးကို စိတ်က တဝက်ပဲ သဘောတူရသေးတာ၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်ကို မောင် လုံးဝ ယုံကြည်ပါတယ်။ မောင်က ဖီးမလာခဲ့ရင်တောင် မှ မြတ်အနေနဲ့ သူနဲ့ ဖီးကောင်းကောင်း ရမယ်လို့ ထင်ပါတယ်”
“မောင်လည်း ဖီးလာမှာပါ၊ မယုံရင် စောင့်သာ ကြည့်တော့”
………………………………
နောက်သုံးရက် က သီတင်းကျွတ်လပြည့် နှင့် စနေတနင်္ဂနွေ ဆက်စပ်ပြီး သုံးရက် ပိတ်တယ်။ ကျနော့် ညီမ စန္ဒာမိုးထူး က သူတို့ အိမ်မှာ အလှူနဲ့ မိသားစု တွေ့ဆုံ ပွဲ လုပ်မယ် ဆိုလို့ ကျနော်တို့ သွား ဖို့ ပြင်ကြတယ်။ သူတို့ က ပဲခူး ဘက်မှာ နေတာ။ ကျနော်တို့ သုံးရက်စာ အဝတ်အစား အသုံးအဆောင်တွေ ထည့်၊ အဝတ်အစား လဲ ပြီး တော့ မနက် ၇နာရီလောက်ထဲက ထွက်ဖို့ ပြင်ကြတယ်။ ကျနော်က ဂျင်းဘောင်းဘီ နဲ့ တီရှပ် သာ ဝတ်ထားတယ်၊ မိန်းမ ကတော့ ပွဲနေပွဲထိုင်မို့ အပေါ်က ရင်ဖုံး မှန်နိုင်လွန်လို မျိုး အပါးစား လက်ပြတ် နဲ့ လက်စကကြား အရှည် ကိုယ်ကျပ် မရမ်းရောင်နု ကလေး နဲ့ အောက်က မရမ်းရင့်ရောင် ဗြောင်ထမီဖဲသား လိုမျိုးကို တင်းတင်းလေး ဝတ်ထားတော့ ဖင်ကြီးက ကားစွံ့ ထွက်နေတယ်။ ကျနော်တို့ အိမ်က ထွက်ကာနီးမှာ ပဲ မိန်းမက ကျနော်တို့ သုံးရက်တောင် ခရီးထွက်မှာ ဆိုတော့ ဦးသာဒင် ကြီးကို အသိပေးသွားသင့် တယ်ထင်တယ်လို့ ပြောတယ်။ တကယ်တော့ သူခုလို လှလှပပ ဝတ်ဆင်ထားတာကို အဖိုကြီးကို ပြပြီး စိတ်ဆွ မလို့ စိတ်ကူးတာလို့ ကျနော် တွေးမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ သဘောတူပြီး ဦးသာဒင် ကြီးအိမ်ကို ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ ဦးသာဒင် အိမ်ရှေ့က တံခါးခေါက် ပေမဲ့ ဘာမှ ပြန်ထူးသံ မကြားဘူး။ မိန်းမ က၊
“အူးသာဒင် အိပ်နေတာ ဖြစ်နိုင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်တို့ သူ့ကို ပြောခဲ့ မှ ရမယ် တော်ကြာ သူ မြတ်တို့ ကို မတွေ့ရင် စိတ်ပူနေလိမ့်မယ်၊ သူ့ သော့ အပို ဘယ်မှာထားလဲ မြတ်သိတယ်၊ ခနလေး”
ဆိုပြီးတော့ အိမ်ဘေးက နေပတ်ပြီး အနောက်ဘက် သော့ ဖွက်ထားတဲ့ နေရာက သော့ သွားယူလာခဲ့တယ်။ ကျနော်က အိမ်ရှေ့ တံခါး နားကနေ ဦးသာဒင် ကို ခေါ် နေတုံး ခိုင်မြတ်သူ က တံခါးကို သော့ဖွင့် ပြီး သူ့ အိမ် အလားပဲ ခပ်တည်တည် ဝင်ချသွားလေရဲ့၊ ကျနော်လည်း ခိုင်မြတ်သူ အနောက်က ကမန်းကတန်းလိုက်သွား လိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းတံခါးကို တွေ့တော့ ခိုင်မြတ်သူက တွန်းဖွင့် ပြီး ဝင်သွားတော့ ကျနော်လည်း လိုက်ဝင်သွား လိုက်တယ်။ ဦးသာဒင် ကြီးက ကုတင်ပေါ် မှာ လုံးဝကို ဂေါက်နေပြီ၊ ကြည့်ရတာ မူးပြီး အိပ်ပျော် နေပုံ ရတယ် ပုဆိုးတွေလည်း ဖရို ဖရဲနဲ့၊ ကုတင်ဘေးက ဆေးလိပ်ပြာခွက်မှာ စီးကရက် တလိပ်က ပြာတောင့်လိုက်ကြီးနဲ့ ဖင်စီခံနား ရောက်ပြီး အငွေ့လေး ရှိနေသေးတယ်။ မနက်အစောကြီးကျမှ အိပ်ပျော် သွားပုံပဲ။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ဦးသာဒင် ကြီးကို နာမည်ခေါ်ပြီး နိူးကြည့်တယ်။ နောက် ပုခုံးကို လှုပ်နိူး ကြည့်တော့ ဝူးဝူးဝါးဝါး နဲ့ ကိုယ်အနေအထားပြောင်းပြီး ပြန်အိပ်သွားတယ်။ အဲဒီ အလှုပ်အရှားကြောင့် သူ့ ပုဆိုးက လုံးဝကို ခါးက ကျွတ်သွားပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ထဲက သူ့ဒုတ်ကြီးက သီးမွှေး ငှက်ပျောသီး ကြီး ထည့်ထားသလိုပဲ ထင်းနေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်လုံး ဝိုင်းစက် သွားတယ်။ ကျနော်တို့ တယောက်မျက်နှာ တယောက် ကြည့်မိလိုက်ကြတယ်။ ဦးသာဒင် ပစ္စည်းကြီးက ကျနော့် ပစ္စည်းထက် ရှည်လည်း ရှည်တယ်၊ လုံးပတ်က လည်း နှစ်ဆလောက် တောင် တုတ်မလားမသိဘူး။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်သား သူ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က ဒုတ်ရာကြီးကို ခနတာ ငေးကြည့်နေမိပြီး ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ ကို လက်ဟန်ခြေဟန်နဲ့ အပြင်ထွက်ကြ ဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ အခန်းပြင်ထွက်လာပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်မပိတ်ခင် ခိုင်မြတ်သူက လီးကြီး ပုံစံကို တချက် ပြန်ကြည့် လိုက်သေးတယ်။
ကျနော့် ညီမ အိမ်ကို ကားမောင်းလာကြတဲ့ လမ်းမှာ နှစ်ယောက် အတွေးတွေထဲ နှစ်ပြီး ငြိမ်နေကြတယ်၊ ခိုင်မြတ်သူက သား ကို နို့တိုက်လာတယ်။ တချက်တချက် သူက ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းလှမ်းကြည့်ပြီး တခုခု ပြောမလိုလို နဲ့ ဘာမှ မပြောဘူး၊ နောက်တော့ ကျနော်က ပဲ မေးလိုက်တယ်။
“ဘာဖြစ်တာလည်း အူးသာဒင် ကြီး ပစ္စည်းကို တွေ့ ပြီးကတည်းက မြတ် လုံးဝကို အသံတိတ်သွားပါလား”
“အင်း ဟုတ်တယ် မြတ် နည်းနည်း တော့ စိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်၊ ဒီဟာက မောင့် ပစ္စည်းကလွဲရင် တစိမ်း ယောက်ျား တယောက် ရဲ့ ပစ္စည်းကို အပြင်မှာ မြင်ဖူးတာပဲ၊ ဒါတောင် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပေါ် ကမြင်ရတာ၊ သူ့ ဟာကြီးက မြတ်တီု့ ကြည့်နေတဲ့ အောကားထဲက မင်းသားတွေလောက် ရှိတယ်နော်”
“အဲတော့ မြတ်က လန့် သွားပလား၊ အာ့ ဆိုလည်း မြတ် ရွေးထားတဲ့ ဘဲ ကို လူငယ် ခပ်ချောချော နဲ့ ပြန်ပြောင်းလိုက်တော့ လေ၊ မောင် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အတွက် အဆင်ချော သွားအောင်”
လို့ ရီမော ပြောရင်း မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြလိုက်တယ်။
အခန်း ၈။
ခိုင်မြတ်သူ က မချိုမချဥ် မျက်နှာပေးနဲ့၊
“မြတ် မောင့်ကို ပြောပြပြီးပြီလေ၊ အူးသာဒင် ကြီးနဲ့ ဆိုရင် စိတ်ချရမဲ့ အချက်တွေ။ အဲလို လူမျိုး နောက် တယောက် ဘယ်မှာ သွားရှာလို့ ရမလဲ၊ အိမ်ထောင်ပြင်ပ ဖေါက်ပြန်တယ်ဆိုတာ လွယ်တာ မဟုတ်ဘူးလေ မောင်၊ မြတ်တီု့ အိမ်ထောင်ရေးကို အထိခိုက် မခံနိုင်ပါဘူး”
“ဟုတ်ပါပြီ၊ ဒီအဖိုးကြီး နဲ့ ကိစ္စ မောင်သဘောတူပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင် ကတော့ မြတ်ကို ဆောင်းလှိုင်ကြီး တုန်းကလို တခြား လူစိမ်း တွေ ရှေ့ မှာ ဘော်ဒီ ရှိုး တာမျိုး တွေ တွေ့ချင်သေးတယ်။ အဲဒါက မောင့် ကို တကယ် ပဲ ဖီးတက် စေတယ်၊ မြတ် တကယ့် ရီးစား အသစ် မရခင် အဲလို ရှိုးလေး တွေလည်း မောင် တွေ့ချင်သေးတယ်”
“မောင် ဟာလေ၊ တကယ့် အရူးပဲ၊ ဘယ်လို လင်မျိုးလဲကွာ၊ ကိုယ့်မယား ဘော်ဒီ ကို တခြား လူစိမ်းတွေ မြင်တာ များ၊ မနာလို ဖြစ်ရမဲ့ အစား ဖီးတက်ရတယ်လို့၊ ကြည့်နေ မြတ် တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်ကို မြတ် ပစ္စည်း တွေ မောင့် ရှေ့မှာ အကုန်ထုတ်ပြပြီး မောင့် ကို အရှက်ခွဲဦးမယ်၊ သတိသာထား”
ခိုင်မြတ်သူ က ချစ်စရာ အပြုံးလေးကို နူတ်ခမ်းကိုက် ပြီး ကျနော့် ကို ဆူသလို ပုံနဲ့ ပြုံးရင်းက ပြောလိုက်တယ်။ အဲလို ကျနော် တို့ တယောက်ကို တယောက် အပြန်အလှန် ပြောဆိုရင်း နဲ့ ကျနော့် ညီမ စန္ဒာ့ အိမ် ရောက်ခဲ့ ကြပါတယ်။
ကျနော်တို့ က နောက်ဆုံးမှ ရောက်တဲ့ မိသားစု မို့လားမသိ၊ အားလုံးက ကျနော်တို့ ကို စောင့်နေကြတယ်။ ကျနော့် ညီမ စန္ဒာမိုးထူး နဲ့ သူ့ ယောက်ျား ကောင်းထက်ဝင်း တို့ က သူတို့ အိမ်မှာ မိသားစု မိတ်ဆုံ စားပွဲ သဘောမျိုး ဖိတ်ထားတာ။ ကျနော်တို့ မိဘ တွေလည်း ရောက်နေကြတယ်။ စန္ဒာမိုးထူး က ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ အသက်ရွယ်တူ၊ ကောင်းထက်ဝင်း က အသက် ၂၈ လောက် ရှိပြီ၊ သူက ပဲခူးမှာ စီးပွားရေး သမား အစဥ် ပြေ နေတာ။ ကျနော်တို့ လင်မယား အတွက် ပထမထပ်က အခန်းတခန်းမှာ နေရာ လုပ်ပေးထားတယ်၊ အခန်းက အကျယ်ကြီး ဝရံတာလည်း ရှိတယ်။ ကျနော်တို့ ယူလာတဲ့ ခရီးဆောင် သေတ္တာတွေ ပါ သယ်လာပြီး အခန်း ထဲမှာ နေရာချ၊ ပြီး တော့ မိသားစု တွေ နဲ့ နေလည်စာ အတူစား ကြ သောက်ကြတယ်။ ပြီးမှ ခိုင်မြတ်သူ က ဦးသာဒင် ကြီးကို ဖုံးခေါ် ပြီး ကျနော်တို့ သုံးရက်လောက် ဒီမှာ ရောက်နေကြမယ် ဆိုတာ သတင်းပေး လိုက် တယ်။
ညနေစောင်းကျတော့ အိမ်ရှေ့ က ခြံထဲမှာ ကျနော့် ညီမ လင်မယား နဲ့ ကျနော်တို့ လင်မယား စကားစမြီ ထိုင်ပြောကြပါတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ကျနော်က အလုပ်အကြောင်းပြောဆိုကြတာ မိန်းမ နှစ်ယောက်စလုံး က ငြိမ် နားထောင်နေကြတယ်၊ နောက်တော့ ခရီးသွားတဲ့ အကြောင်းရောက်လာတော့၊ သူတို့ က ကျနော်တီု့ လင်မယား တလ တခါလောက် ခရီးထွက် တာကို အားကျတဲ့ အကြောင်း၊ နောက်တခါ သွားရင် သူတို့ လည်း လိုက်ချင်လို့ ခေါ် ဖို့ ပြောတယ်၊ အဲလို ပြောတာ ကြားတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးပြ တယ်၊ အဓိပ္ပါယ်က တော့ သူတို့ သာ လိုက်လာရင် ကျနော်တို့ အရင်တခေါက်က မိုးအောင်ဟိန်း ကလေး နဲ့ လုပ်သလို စွန့်စား ခန်း မျီုး လုပ်လို့ မရနိုင် ဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပါ။ သူတို့ က လိုက်ချင်တယ် ဆိုတော့ လည်း ကျနော်တို့ က ဘယ်လို သွားပြီး မလိုက်နဲ့ လို့ ပြောလို့ ရမှာလဲ၊ အိုကေပေါ့၊ နောက်တခါ သွားရင် ခေါ် မယ် ပေါ့။ အဲလို ပဲ အလိုက်သင့် ပြောရတာပေါ့ ။ အဲဒီ ညက ကျနော်တို့ လေးယောက် စကားတွေ အတော် ဖေါင်ဖွဲ့ ခဲ့ကြ ပါတယ်။
ညဘက် အိပ်ယာဝင်ဖို့ ကျနော်တို့ အခန်းထဲ ကျနော် ဝင်လာတော့ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော်တို့ သားငယ်ကို နို့တိုက်နေတယ်။ သူက ကျနော့် ကို လှမ်းမော့ ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်း ကို ကိုက်လို့ မရီမပြုံးမိအောင် ထိန်း ထားတဲ့ပုံ ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ အားကပ် သွားပြီး၊
“ဘာတွေ သဘောကျပြီး ပြုံးစေ့စေ့ ဖြစ်နေရတာလဲ”
လို့ မေးလိုက်တော့ မျက်နှာကို ခပ်တည်တည် ပြန်လုပ်ရင်း၊
“ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး”
လို့ ပြန်ဖြေတယ်။ ခနနေတော့ သားကို ကုတင်ပေါ် ချ။ ခေါင်းအုံးတွေ ဘာတွေနဲ့ ခုပြီးတော့ ညဝတ် အင်္ကျီ လဲ ၊ ပြီးမှ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ကျနော့် ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး လာလှဲပါတယ်။
“ကဲ အဲတော့ နောက်တခါ သွားမဲ့ ခရီးစဥ် မှာ မောင့် ရဲ့ ဖန်တက်စီ ကို မလုပ်ရတော့ ဘူးပေါ့ ”
ကျနော်လည်း ခေါင်းညှိမ့် ပြလိုက်ပြီး။
“အင်းပေါ့၊ မောင့် ညီမ လင်မယား ရှေ့ မှာတော့ မောင်တို့ ဘယ်လုပ်လို့ ရမလဲ”
ခိုင်မြတ်သူ က တခုခု ပြောတော့ မလို ကျနော့် မျက်နှာနားကို မော့ ကြည့်ပြီးမှ စိတ်ပြောင်းသွားသလို ခေါင်းကို ပြန်လှဲနေလိုက်လို့၊ ကျနော်က၊
“ဘာပြောမလိုလဲ၊ ပြောလေ မြတ်”
“မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ်၊ မြတ်စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်နေလို့ပါ၊ မြတ် စိတ်ထဲ ထင်တာလည်း ဖြစ်မှာပါ”
“ဘာကို စိတ်ထဲထင်တာလဲ အချစ်ရယ်၊ မောင့်ကို ပြောပြ မှ မောင်ပါ ဝိုင်းစဥ်းစား ပေးလို့ ရမှာပေါ့၊ စိတ်ထဲထင် တာလား တကယ်အမှန်လားဆိုတာ”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်ရင်း၊
“ညနေက အိမ်ရှေ့ ခြံထဲမှာ စကားပြောနေကြတုံး၊ ကိုကောင်းထက်ဝင်း က မြတ် ဘော်ဒီ ကို ချက် လုပ်နေတယ်၊ မြတ်လည်း မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်ရတယ်၊ မြတ်စိတ်ထင်လို့ နေမှာပါ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ မျက်လုံး တွေက မြတ်ကိုယ်ပေါ် မှာ တဝဲလည်လည် ပဲ လို့ ခံစားနေရတယ်”
ကျနော့် စိတ်ထဲ နည်းနည်းတော့ ရှော့ ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့် ညီမ ယောက်ျား က ကျနော့် မိန်းမ ကို လာချက် နေတယ် ဆိုတာ၊ ကြက်သည်းမွှေးညှင်းတောင် ထသွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ဆက်ပြီးတော့၊
“ဒီလောက် မိသားစု ဝင်တွေ မကင်းရာ မကင်းကြောင်းတွေ ကြားထဲမှာ သူက ဘာလို့ အဲလို မျက်လုံးသရမ်း ရတာလဲ”
“အင်း သူက အဲလို မြတ် ဘော်ဒီ ကို ကြည့်နေတယ် ဆိုရင်တော့ သူက မြတ်ကို စိတ်ဝင်စား နေလို့ပဲ နေမယ်၊ မြတ် နဲ့ သူနဲ့ က သွေးသား မှ မတော်ပဲ ဟာကို၊ ”
“အင်း ဟုတ်တယ်၊ အခု ပြန်စဥ်းစား လိုက်ရင် သူ မြတ်ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့် က သေခြာတယ်၊ အထူးသဖြင့် မြတ်က စားပွဲပေါ် က ရေနွေးကြမ်း ပုဂံကို ကုံးယူလိုက်တော့ မြတ်လည်ဟိုက်ကို မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီးကို စိုက် ကြည့်နေတာ”
ခိုင်မြတ်သူ ပြောပြ နေတာ နားထောင်ရင်းနဲ့ ကျနော့် ပုဆိုးအောက်က လီးက တောင်လာတယ်။ မိန်းမ က ကျနော့် ယောက်ဖ ရှေ့ မှာ သူ့ ဘော်ဒီကို ရှိုးပြချင်လို့ များ ပြောနေတာလားလို့ တွေးမိတယ်။ ဘယ်လို ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော့် လီးက တဖြည်းဖြည်း ချင်း မာတောင် တက်လာတယ် ခိုင်မြတ်သူလည်း သတိထားမိသွားတယ်။
“မြတ် က မောင့် ယောက်ဖ မြတ်ကို မျက်စေ့ ကစား တယ် ဆိုတာ ပြောလိုက်တာနဲ့ ကို မောင့် လီးက တောင်လာပြီ အဟီး”
ကျနော် တောင် ကိုယ့် မိန်းမ ကိုယ်ပြန် ရှက်သွားမိတယ်။
“ဆောရီး မြတ်ရယ်၊ ဟုတ်တယ်။ တစိမ်းယောက်ျား တယောက်က မောင့် မယား ကို မျက်စေ့ ကစား တယ်ဆိုတာ ကြားတာနဲ့ ကို မောင့် လီးက တောင်လာတယ်၊ တစိမ်းယောက်ျား ဆို ဘယ်သူ ဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့် ယောက်ဖ ပဲ ဖြစ်ဖြစ်”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော် နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆိုင် စေ့စေ့ ကြည့်ရင်းက၊
“မြတ် က တော့ မောင့် ယောက်ဖ ရှေ့ မှာ ရှိုးရမယ် ဆိုလည်း ဘာမှ ပြဿနာ မရှိဘူး၊ မောင်ပဲ အဆင်မပြေ မှာ စိုးတာ၊ မောင်က မြတ်ကို အဖိုးကြီး တယောက်ထက် ငယ်ပြီး ချောတဲ့ ယောက်ျား တယောက် ရှေ့ မှာ ရှိုး လုပ်စေချင်တာ ဆို မဟုတ်လား”
ခိုင်မြတ်သူ ကအဲလို လည်း ဆက်ပြောရော ကျနော့် လီးက မတရားကို မာတင်းလာခဲ့ တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက သူ့ လက်ကလေးကို ကျနော့် လီးပေါ် တင်ပြီး ပုဆိုးခံနေလျှက်နဲ့ ကို ပွတ်သတ်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ လီးကြီးက ခေါင်းတယမ်းယမ်း နဲ့ ထောင်မတ်လို့ ပေါ်လာတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်ရင်း လီးကြီးကို သူ့ လက်ဖဝါးလေး နဲ့ ဖွဖွလေး ကိုင်လို့ ပွတ်သတ် ပေး လိုက်တယ်။ နောက် ကျနော့် မျက်နှာကို မော့ ကြည့် ရင်း၊
“မောင် က မြတ်ကို မောင့် ယောက်ဖ ရှေ့ မှာ ဘောဒီ ရှိုး ပြစေချင်လား”
လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျနော်က ခေါင်းညှိမ့် ပြလိုက်ပြီး။
“မှန်လား မှားလားတော့ မောင်မသိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မောင့် မယား ကို တခြား ယောက်ျား ခပ်ငယ်ငယ် တယောက် ရှေ့ မှာ ဘော်ဒီ ရှိုးလုပ်ပြီး အဲဒီကောင်က သွားရည် တမျှားမျှား ဖြစ်နေတာကို မြင်ချင်တာ၊ အဲ မောင့် ညီမ စိတ်ထဲ ဘယ်လို နေမလဲ ဆိုတာတောင် သိပ်ဂရု မစိုက်ချင်တော့ ဘူး”
ကျနော် ပြောတာ နားထောင်ပြီး တော့ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ဒစ်ဖူးကို ငုံ့ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပုလွေ ကောင်းကောင်း ပေးတော့ တာပဲ၊ အဲဒီည က ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ကို သူ့ စောက်ဖုတ် ပေးမလိုးဘူး၊ လျှက်လည်း မခိုင်းတော့ ပဲ၊ သူ့ ပါးစပ် ထဲ မှာ ကျနော် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတဲ့ အထိ လီးစုပ် ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲ သွားပါးစပ်ဆေးပြီး မှ ကျနော့် ဘေး လာလှဲအိပ်တယ်။
“မောင်၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကို မြတ် ရှိုး ရမယ် ဆိုတာ သေခြာတယ်နော်”
လို့ မေးတယ်။ ကျနော်လည်း ခေါင်းညှိမ့် ပြပြီး၊
“မောင် ကတော့ သေခြာတယ်။ ဒါပေမဲ့ မြတ် ဘယ်သူ မှ သတိမပြုမိ အောင် လုပ်မှ ရမယ် ၊ ကောင်းထက်ဝင်း က မောင်တို့ အတွက် တစိမ်း ယောက်ျား တယောက် မဟုတ်ဘူး၊ အထူးသဖြင့် စန္ဒာ မသိအောင် သတိထားရမယ်၊ ကောင်းထက်ဝင်း ဆိုတဲ့ ကောင်က စော်မြင်တိုင်း အဲလို လိုက်ကြည့်နေတတ်တဲ့ ကောင် ဆိုရင် သူ့ အကျင့် ကို မောင်တို့ ဘယ်လို မှ ပြောင်းလဲ ပြစ်လို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး၊ မောင့် ညီမ ရဲ့ ပြဿနာပဲ၊ သူတို့ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး နောက်ပိုင်း ဖေ့ဘုပ်ဓါတ်ပုံ တွေထဲမှာ ဒီကောင့် ကို တခြားစော်တွေ နဲ့ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ရိုက်ထားတဲ့ ပုံတွေ တွေ့မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင် က ကိုယ့်ယောက်ဖ ဆိုတော့ ဘာမှ မပြောပဲ နေခဲ့တာ”
“အော် အဲလို ဆိုတော့ ကိုကောင်းထက်ဝင်း က ဒါမျိုး စော်ပွေတဲ့ လူလား။ ဒါပေမဲ့ မောင့် ညီမ နဲ့ သူနဲ့ ကတော့ အိမ်ထောင်ရေး အဆင်ပြေကြပုံပဲ၊ တခြားလူတွေ ရှေ့မှာတော့ အမြဲတမ်း ချစ်ချစ်ခင်ခင် ယုယုယယနဲ့ ပဲ”
“အင်း မောင်လည်း တွေ့တယ်၊ သူတို့ နှစ်ယောက်က အမြဲတမ်း ပူးပူးကပ်ကပ် နဲ့ တယောက်ကို တယောက် ယုယ ကြင်နာနေကြတာပဲ၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်လေ၊ မြတ် စမ်းကြည့်ပေါ့ ဘယ်လိုလဲ ဆိုတာ သိရအောင်”
……………………………..
နောက်တနေ့ မှာတော့ ကောင်းထက်ဝင်း ကျနော့် မယား ကို မျက်စေ့ကစား နေတယ် ဆိုတာ ကျနော်တို့ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး အသေအခြာ သတိထားမိ သွားတော့ တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို ပြုံးပြကာ ကျနော် တို့ အခန်းကို ပြန်သွားလို့ အဝတ်အစား လဲ ပြီး ပြန်ဆင်းလာပါတယ်။ ဒီတခါတော့ ဘောင်းဘီအပျော့ စား အလက်စတစ် လို အသားကို ကျပ်နေအောင် ဝတ်ထားတာမို့ တင်လုံး ပေါင်လုံးကြီးတွေက ထင်းပေါ် နေတယ်။ အပေါ် ပိုင်းကလည်း အရောင်တူ အသားတူ ကိုယ်ကျပ် မို့ ရင်သား တွေက ဖောင်းမို့ နေရတဲ့ အထဲ အပေါ်ဆုံးက ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက်ကို ဖြုတ်ထားသေးတယ်။
နေ့လည်စာ စားကြတော့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ စန္ဒာမိုးထူး တို့ နှစ်ယောက်က ထမင်းဟင်းတွေ ခူးခပ်ပေးကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကောင်းထက်ဝင်း အနားကို ကပ်ပြီး သူ့ ပုဂံထဲ ထမင်းခူးထည့် ပေး တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း လက်မောင်း နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ ပေါင်တန် တို့ ထိကပ်နေတာ ကျနော် သတိထားမိတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း ကလည်း လက်ကို မဖယ်ပဲ ဒီအတိုင်း ထားထားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက အဲဒီနေရာမှာပဲ ရပ်နေရင်းက အနောက်ဖက်မှာ ရှိတဲ့ စန္ဒာ့ ကို တခုခု လှမ်းမေးတယ်။ သူဘာမေးနေလည်း ဆိုတာ ကျနော် မကြားရပေမဲ့ အဲလို လှည့်လိုက်တော့ ကားစွင့် ကောက် ကော့ နေတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ ဖင်လုံးကြီးက ကောင်းထက်ဝင်း လက်မောင်းနဲ့ ဖိကပ် နေတာ သတိ ထားမိတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း မျက်နှာ အနေအထားကလည်း တမျိုး ဖြစ်နေတယ်။ အဲဒါ ကြည့်ရင်း နဲ့ ကို ကျနော့် လီးက လည်း တအားကို တောင်တက်လာတယ်။ မိန်းမ က ကျနော် မြင်အောင် ကျနော့် ယောက်ဖ ကို မြူဆွယ် သလို လုပ်နေတာဟာ ကျနော့် ကို အတော် ဖီးတက်လာစေတယ်။ ကိုယ့် ညီမ အတွက်တောင် ကိုယ်မတွေးတော့ မိတဲ့ အထိ ကျနော် တကိုယ်ကောင်းဆန် လာခဲ့တယ်။
တနေ့ လုံး ကျနော့် မိန်းမ ဘယ်လောက် တောင် ကျူလိုက်သလဲ မသိဘူး၊ ညနေဘက် အိမ်ရှေ့ခြံထဲမှာ စုဝေး စကားထိုင်ပြောကြတော့၊ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ခိုင်မြင့်သူ တို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် မျက်လုံး အကြည့်တွေက တမျိုး ဖြစ်နေကြပြီ။ တယောက်ကို တယောက် ရီတီတီ ပြီတီတီ နဲ့ အပျိုလေး နဲ့ လူပျိုလေး တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ကြည့်နေကြသလိုပဲ၊ ကျနော်က ကောင်းထက်ဝင်း မသိအောင် ခိုးပြီး လေ့လာနေတာ၊ ကြည့်ရတာ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် သူ့ ဘော်ဒီ ရှိုးရုံ အဆင့်တော့ မကတော့ ဘူးဆိုတာ ကျနော် သဘောပေါက် နေတယ်။ တခါတလေ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် စိုက်ကြည့်နေလိုက်ကြတာ၊ ကျနော် ဖြစ်ဖြစ် ကျနော့် ညီမ ဖြစ်ဖြစ် စကားတခွန်းခွန်း ထပြောလိုက်မှ အကြည့်တွေ လွဲသွားကြတယ်။
အခန်း ၉။
ညကျတော့ ကျနော် နဲ့ ခိုင်မြတ်သူ တို့ ကောင်းထက်ဝင်း အကြောင်း ပြောဖြစ်ကြတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ အပြော ကတော့ ကောင်းထက်ဝင်း က သူ့ကို ပေါ်တင် ရှိုးလာခဲ့တယ်တဲ့။ ခိုင်မြတ်သူ ကလည်း ကောင်းထက်ဝင်း ကို အညှာလေး တွေ ပေးခဲ့တယ်ဆိုပဲ၊ သူ့မယား မလုပ်ပေးခင်၊ ရေနွေးခွက် ယူထည့်ပေးတာတို့၊ ခိုင်မြတ်သူ ဖင်ကြီးနဲ့ မသိမသာ ပွတ်ထိပေးတာတီု့ စသဖြင့်ပေါ့။ ဟိုကောင်က လည်း ငပါး စော်ဝါး ဝ နေပြီ ဆိုတော့ ခိုင်မြတ်သူ အထာပေးတာကို ချက်ခြင်းသိတယ်။
“မောင် ကမြတ်ကို ဘော်ဒီ ရှိုးရုံ ပဲလို့ ပြောထားတာ မလား၊ ခုဟာက ကိုယ်ထိလက်ရောက်နီးပါး ဖြစ်နေပြီ”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ကို နားမလည်သလိုနဲ့ မျက်မှောင်ကြုပ် ကြည့်ရင်း၊
“မြတ်နားလည်ထားတာက မောင် သူ့ကို စိုးရိမ်တာက သူက မိသားစု တွင်းထဲက လူဖြစ်နေလို့ ရယ်၊ မောင့် ညီမ အရင်းရဲ့ ယောက်ျား ဖြစ်နေလို့ ရယ် မဟုတ်လား၊ ဒါပေမဲ့ မောင့် ဖန်တက်ဆီ က ရုပ်ချောရုပ်ဖြောင့်တဲ့ ယောက်ျားတယောက်က မောင့် မယားကို လိုး တာ ကို ဖြစ်စေချင်တာ မဟုတ်ဘူးလား။ အဲတော့ ကောင်းထက်ဝင်း က မြတ်တို့ စာရင်းထဲ မှာ အလိုလို ထိပ်က ရောက်နေပြီလေ၊ သူက ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ ယောက်ျား တဦး၊ ပြီးတော့ မိန်းမ ကိစ္စ လည်း ဝါသနာကြီးတဲ့သူ၊ အဲတော့ မောင့် မယားကိုလည်း သူက အိပ်ယာထဲ မှာ ကောင်းကောင်း ပြုစု ပေးနိုင်မဲ့ အခြေအနေ ရှိတယ်။ ပိုကောင်းတဲ့ အချက်က သူက မိသားစု အတွင်းစည်းက လူဆိုတော့ မြတ် တို့ အိမ် ကို လည်း အချိန်မရွေး ဝင်ထွက်သွားလာလို့ ရတယ်၊ ဘယ်သူက မှလည်း သံသယ ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ”
“အဲဒါဆိုရင် အူးသာဒင် ကြီးကရော၊ မြတ်က မောင် ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ဆက်လှုပ်ရှားဖို့ သဘောတူလိုက်ရင် အဲဒီ အဖိုးကြီးနဲ့ ကိစ္စကို ဖျက်လိုက်တော့ မယ်ပေါ့၊ အဲလိုလား”
“မောင် နားလည်နိုင်မလားမသိဘူး၊ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက မတူညီတဲ့ အပြုအမှု စတိုင်နဲ့ ကျွမ်းကျင်မှု တွေ အသီးသီး ရှိကြတယ်၊ မောင့် အတွက် လည်း အတွေ့ အကြုံတမျိုး စီရတာပေါ့၊ အဖိုးကြီး နဲ့ ကတမျိုး၊ လူလတ်ပိုင်းနဲ့ကတမျိုးလေ၊ မြတ် ကဟိုချာတိတ်လေး မိုးအောင်ဟိန်း နဲ့ တုန်းကလည်း စိတ်လှုပ်ရှား ပြီး ဖီးကောင်းခဲ့ရတယ်။ အဖိုးကြီး အူးသာဒင်နဲ့လည်း ဖီးခံစားကြည့်ချင်တယ်။ မောင်နားလည်ပေးနိုင်လိမ့် မယ်လို့ ထင်တာပဲ”
“ဟုတ်တယ်၊ မောင်က မြတ်ကို ငယ်ရွယ်ပြီး ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ ယောက်ျား တဦးနဲ့ အိပ်တာကို ကြည့်ချင်သေးတာ မို့ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ဖြစ်မယ် ဆိုရင် သဘောတူတယ်။ မောင့် ညီမ ကို ခေါက်ထားလိုက်တော့၊ ဒါပေမဲ့ အူးသာဒင်ကြီး နဲ့ ကိစ္စ တော့ တမျိုးကြီးပဲ၊ ကိုယ့်မိန်းမ ကို အဖိုးကြီးတယောက်က လိုးနေတာကို ကြည့်ရမှာ စိတ်ထဲ ဖီးအောက်သလိုပဲ”
“မောင့် ကို မြတ်က အတင်း ဆန့်ကျင်ဘက် လိုက်လုပ်နေတာတော့ မဟုတ်ဘူးမောင်၊ ဒါပေမဲ့ တခု ပြောပြမယ်၊ မောင်က မြတ်ကို တခြား ယောက်ျား တယောက် နဲ့ ဖြစ်နေတာကို ကြည့်ချင်တဲ့ ဖန်တက်ဆီ ရှိနေတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း မြတ်က မောင့် အလိုကျ ဖြစ်အောင် စိတ်ကူးယဥ် ကြည့်ရင်းနဲ့ အူးသာဒင် ကြီးကို မြတ် ဖန်တက်ဆီ ထဲမှာ ထည့်ထားပြီး အစစ အရာရာ ပြင်ဆင်ထားခဲ့ ပြီးပြီ၊ အဲဒါက မြတ် ရင်ထဲ မှာ စွဲနေပီ၊ တကယ်လို့ သာ အူးသာဒင် ကြီးနဲ့ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ရင် မြတ် ရင်ထဲ တခုခု လိုနေသလို ဖြစ်နေတော့ မှာပဲ၊ တကယ်လို့ သာ မောင်က မြတ်ကို ယောက်ျား တယောက်နဲ့ ပဲ ဖြစ်စေချင်ပြီး အဲဒီ တယောက်ကလည်း ကောင်းထက်ဝင်း ဆိုရင် တော့၊ မြတ် မောင့် အလိုကျ လုပ်ပေးပါ့မယ်။ မြတ် အရင်က ချပြထားတဲ့ စည်းကမ်းချက်တွေကို မောင် သဘောတူခဲ့ ပေမဲ့လည်း နောက်ဆုံးကျတော့ မောင်ဖြစ်စေချင်တာတွေကို ပဲ ဆွဲပြီး ပြောပြော နေတော့ မြတ် မငြင်းတော့ ပါဘူး၊ မောင့် ကို ဖီးမအောက် စေချင်ဘူး၊ မောင့် ရဲ့ အဆုံးအဖြတ်ကို ပဲ မြတ်လိုက်နာပါမယ်”
ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ခနတာ ငြိမ်သက် သွားကြတယ်။ နောက်တော့ ကျနော်က ပဲ စလို့၊
“အိုကေလေ မြတ်၊ မြတ် အူးသာဒင် ကြီးအပေါ် ထားတဲ့ ဖီလင် ကို မောင်နားလည်ပါတယ်။ မြတ် စိတ်ထဲ မှာ အူးသာဒင် ကြီး အတွက် ပြင်ဆင်ထားပြီး နေပြီ ဆိုတာလည်း သဘောပေါက်တယ်။ မောင် ကလည်း မြတ်ကို ဆွဲဆောင်မှု ရှိတဲ့ ယောက်ျား တယောက်နဲ့ အိပ်တာကို ဖန်တက်ဆီ ရှိနေတာဆိုတော့ ၊ မောင့် ယောက်ဖ ကိုရော အူးသာဒင် ကြီး ကိုရော မြတ် စိတ်ပါရင် နှစ်ယောက်စလုံး နဲ့ နေဖို့ မောင် ခွင့်ပြုတယ်ကွာကဲ”
“မောင် မြတ်စိတ်သဘောကို နားလည်လိမ့်မယ် ဆိုတာမြတ်သိတယ်။ မြတ် က မောင့် အပေါ် မှာ လုံးဝ သစ္စာ စောင့်သိမဲ့ မယားပါ၊ မောင့် မယားက နောက်လူတယောက်နဲ့ လိုက်သွားမယ်ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ် လုံးဝ မထားပါနဲ့၊ အခု မြတ်တို့ ရွေးချယ်ထားတဲ့ လူနှစ်ယောက်စလုံးက မြတ်ကို သူတို့ ရဲ့ ဘဝထဲကို ခေါ်ချင်မဲ့ သူတွေ မဟုတ်ပါ ဘူး၊ သူတို့ မှာ သူတို့ ချစ်ရမဲ့ အိမ်ထောင် ရှိတယ် ၊ အူးသာဒင် ကြီးဆိုလည်း နောက်အိမ်ထောင်ထူဖို့ ဆိုတာ စဥ်းစား မှာ မဟုတ်ပါဘူး”
ကျနာ်လည်း ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်မိတယ်။ အခုတော့ အဖိုးကြီး တယောက် ရယ်၊ လူငယ်တယောက်ရယ်၊ လူငယ် ဆိုတာတောင် တခြားမဟုတ်ပဲ ကျနော့် ယောက်ဖ အရင်းကြီးပါ။ အဲဒီ နှစ်ယောက်စလုံးကို ကျနော့် မယားက အလိုးခံ ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ၊ နောက် မကြာမှီ ရက်ပိုင်းအတွင်းမှာ ကို ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိနေပြီ။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အတွေးကိုယ်စီ နဲ့ အိပ်ပျော် သွားကြ ပါတော့ တယ်။
…………………..
နောက်တနေ့ ကျတော့ ကျနော်တို့ ရဲ့ ကြိုတင် စီစဥ် ထားတဲ့ အတိုင်းပဲ၊ ခိုင်မြတ်သူ က ရေမိုးချိုးပြီး မျက်နှာသုပ် သဘက်ကြီး ကိုပဲ ကိုယ်မှာ ရင်လျှားသလို ပတ်ပြီး အခန်းထဲမှာ စောင့်နေတယ်။ ကျနော်နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း ကတော့ အောက်ထပ်မှာ ဗီဒီယိုဂိမ်း ဆော့ နေကြတယ်။ ကျနော့် အလှည့် ကျလို့ ဆော့နေတုန်း ခိုင်မြတ်သူ က အပေါ် ထပ်က နေလှမ်းအော်တယ်။
“မောင် ရေ၊ ခန အခန်းထဲလာလို့ ရမလား စားပွဲခုံလေး နေရာရွေ့ချင်လို့”
ကံအားလျှော်စွာပဲ ကျနော့် အလှည့်မို့ ဂျိုင်းစတစ်ကို အဆက်မပြတ် လှုပ်ရှားနေရင်း သူ့ အလှည့်ကို စောင့်နေတဲ့ ကောင်းထက်ဝင်းကို၊
“ဟေး ကောင်းထက် မင်း ခနလောက် မြတ်ကို သွားကူပေးလို့ ရမလား”
ကျနော်က သူ့ ဘက်ကို လှည့် မကြည့်ပဲနဲ့ လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ မျက်နှာက ဂိမ်းကို အရမ်းစိတ်ဝင်စား သလို လုပ်ရင်း ဆော့ နေလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲက တော့ မိန်းမ ဘယ်လို ကြံမလဲ ဆိုတာကိုတွေးနေမိတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်းက ဝမ်းသာအားရ စွာပဲ လှေခါးထစ်ဆီ ပြေးပြီး အပေါ်ထပ် ကို အမြန် တက်သွားတော့တယ်။ ကျနော့် ရင်ခုံသံ တွေက တဒိန်းဒိန်း ကို ဖြစ်နေပြီ၊ ကျနော်တို့ အခန်းထဲမှာ ဘာဖြစ်မလဲဆိုတာ မမြင်နိုင်ဘူး။ ကျနော့် ညီမလည်း မီးဖိုချောင်ထဲ မှာ အလုပ်ရှုတ်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ကျနော့် မိဘတွေက လည်း ကျနော့် သား သူ့မြေးလေးနဲ့ အပြင်မှာ ကလေးထိန်းရင်း ထွက်နေကြတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့က အရင်နေ့ ကတည်းက မျက်လုံးချင်း စကားပြောနေကြပြီ ဆိုတော့ အခုလို သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ လွတ််လွတ် လပ်လပ် အခန်းတခုထဲမှာ ဆိုတော့ ဘာတွေ ဖြစ်ကြမလဲ၊ ကျနော်က တော့ ခိုင်မြတ်သူ ကို ကုတင်ပေါ် မှာ ကောင်းထက်ဝင်း က ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးနေတာကို ခိုင်မြတ်သူ က အောက်က နေ အော်ဟစ် ညီးညူနေ တာကို မြင်ချင်နေမိတယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း အပေါ်ထပ် တက်သွားတာ ဆယ်မိနစ်တောင် ရှိသွားပြီ။ ဘယ် အဆင့် ရောက်နေကြပြီလဲ။ ကျနော် အသက်ရူတောင် မဝချင်တော့ ဘူး။ ခနနေတော့ ကောင်းထက်ဝင်း ပြန်ဆင်းလာတယ်။ ဒီတခါတော့ ကျနော့် ဘေးမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေတယ်။ ခုနက အပေါ်ထပ် မတက်ခင်တုန်းက ကျနော့် ဆီက ဂိမ်းဂျွိုင်းစတစ် ကို လုဖို့ ငြင်းဖို့ ပဲ လုပ်နေတာ၊ သူနဲ့ ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ တခုခု တော့ ဖြစ်ခဲ့တာ သေခြာတယ်။ ကျနော် ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်နေရတယ်။ လီးကလည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအတွင်းမှာ အရမ်းမာတောင် လို့ နာတောင် နာနေပြီ။ ဂိမ်းက ကျနော့် အလှည့် လည်းပြီးတာနဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း လက်ထဲကို ဂိမ်းဂျွိုင်းစတစ် ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ ထပြီး အပေါ်ထပ်က ကျနော်တို့ အခန်းဆီ ပြေးတက်လာခဲ့ လိုက်တော့တယ်။ စိတ်ထဲမှာ လည်း ယောက်ဖ နဲ့ မိန်းမ နဲ့ ဘယ်အဆင့် တွေ ရောက် ဘာတွေ ဖြစ်ခဲပြီလည်း အရမ်းသိချင်နေမိတယ်။
အပေါ်ထပ် ကျနော်တို့ အိပ်တဲ့ အခန်း ရောက်တော့ အခန်းတံခါးက အထဲက လော့ ချထားတယ်။ ကျနော် ခေါက် လိုက်မှ ခိုင်မြတ်သူ ကလာပြီး တံခါးဖွင့်ပေးတယ်။ ကျနော် အခန်းထဲ ဝင်လာတာနဲ့ သူက ပြုံးပြတယ်။ ကျနော်က အခန်းတံခါးကို ပိတ်ပြီး ဂလန့်ချလို့ ခိုင်မြတ်သူ ဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့၊ သူက ညဝတ် အင်္ကျီ ဝတ်ထားပြီး ဆံပင်ကို ဒရိုင်ရာ နဲ့ အခြောက်မှုတ်နေတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ကို အနောက်က နေ ချဥ်းကပ် သွားပြီး သူ့ ခါးလေးကို သိုင်းဖက်လို့ ဘိုက်သားလေးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး မှန်ထဲမှာ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာ က ရှက်သွေးဖြန်းပြီး နီမြန်းမြန်း လေး ဖြစ်နေတယ်။
“အလုပ်ဖြစ်သွားလား”
ကျနော်က အသက်မရူနိုင်ပဲ မေးလိုက်မိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ဖက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့် လိုက်ပြီး တော့ ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ၊
“မြတ် နူတ်ခမ်း က ဘာထူးခြားတဲ့ အရသာ တွေ့လဲ”
လို့ မေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးက ဗြောင်းကနဲ ကို ထောင်မတ်သွားတယ်။
“သူက မြတ် ကို ကစ်ဆင် ပေးသွားတယ် ဟုတ်လား”
ခိုင်မြတ်သူ ကကျနော့် မျက်လုံးတွေကို သေခြာ စိုက်ကြည့်ရင်း၊
“ဟုတ်ပ ရှင့် ယောက်ဖက ရှင့် မိန်းမ ကို ကစ်လည်း ပေးသွားတယ်။ တကိုယ်လုံးလည်း ကိုင် သွားတယ်”
“ဟာ မြန်လှခြေလား၊ ဒီအိမ်ရောက်တာတောင် နှစ်ရက်လောက် ရှိသေးတယ်။ ဇာတ်လမ်းတောင် မစရသေးဘူး၊ ပွဲစကြမ်းနေပလား၊ မောင် အများဆုံး မျှော်လင့်ထားတာက မြတ် ဘော်ဒီကို ရှိုးရုံလောက်ပဲလို့ ထင်ထားတာ၊ ဒီကောင်က ကစ်စင်တောင် ပေးသွားပြီ”
ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး ကျနော့် နူတ်ခမ်း မှာ သူ့ နူတ်ခမ်းလာဖိကပ်ရင်း လက်တဖက်က ကျနော့် လီးကို ပုဆိုးပေါ် ကနေလာကိုင်ပွတ်သတ်ပေးတယ်။
“မနေ့က မောင် နဲ့ မောင် ညီမ တို့ တွေ အဖိုးကြီး အဖွားကြီးနဲ့ အလုပ်ရှုတ်နေကြတုန်း မီးဖိုထဲက စတိုခန်းမှာ သူက မြတ် နို့တွေကို လာကိုင်တယ်။ မြတ်က ဆီပုံးသွားရှာတာ အခန်းလေး က ကျဥ်းကျဥ်း ကျပ်ကျပ် ၊ မြတ်က ဆွဲထုတ်လို့ မရတော့ သူ့ကို လာထုတ်ခိုင်းတာ၊ သူက မြတ်ပုခုံးတဖက်ကို အားယူပြီး လှမ်းဆွဲတယ်။ နောက် မြတ်က ဘာမှ မပြောမှန်းသိတော့ ဆီပုံးလည်း အောက်ချပြီးရော လက်တဖက်က မြတ် နို့တဖက်ကို လှမ်းအုပ် ကိုင်ပြီး ညှစ်လိုက်တာ၊ မြတ်လည်း သူ့ ပထမဆုံး အကိုင်မှ စိတ်တွေ အတော် ထသွားတယ်။ တော်သေးတယ်၊ အဲဒီ အချိန်ပဲ စန္ဒာ က မီးဖိုထဲ ဝင်လာသံ ကြားလိုက်လို့ မြတ်တို့ လူချင်း ချက်ခြင်းလူချင်းခွာလိုက်ရတယ်။ မြတ် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး က တယောက် ကိုတယောက် နားလည်မှု ရနေပြီ။ အခွင့်အရေးကို ပဲ စောင့်နေကြတာ၊ အခု နက အိပ်ခန်းထဲမှာ အခွင့်အရေးရလိုက် တာပဲလေ”
“ဟား တရက်ထဲ နဲ့ ကို အဆင့် တွေ တက်သွားလိုက်တာ အတော်မြန်တာပဲ၊ မနေ့ည က မောင်တို့ ကောင်းထက်ဝင်း အကြောင်း ဆွေးနွေးကြတော့ အဲဒီ စတိုခန်းထဲ က အဖြစ်အပျက် ကို ဘာလို့ မပြောတာလဲ”
“မနေ့ တုန်းက မောင် က ဘယ်လို မှန်းမသိဘူးလေ၊ စိတ်ပါလားမပါလား၊ ခွင့်ပြုမှာလား ခွင့်မပြုဘူးလားလည်း သေခြာ မသိသေးလို့ ခန မပြောပဲ ထားထားတာပါ၊ နောက်ကျမှ ပြန်ပြောမယ်လို့ တွေးထားခဲ့တာလေ”
“ကောင်းပါပြီကောင်းပါပြီ၊ အခုနက ရောဘာတွေ လုပ်ဖြစ်ကြသေးလဲ”
ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးလျှက် ကျနော့် လီးကို ပုဆိုးပေါ် ကပဲ ဆက်ပွတ်ပေးနေရင်းက၊
“သူ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတော့ မြတ်က မြတ်တို့ ပလန်အတိုင်းပဲ မျက်နှာသုပ်ပုဝါကို ပဲ ပတ်ပြီး ရင်လျှား ထားတာလေ၊ သူက အဲလို ပုံလည်း တွေ့သွားရော အံ့အားတော့ သင့် သွားတဲ့ ပုံပြတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက မိုးအောင်ဟိန်း လို ချာတိတ် မဟုတ်ဘူးလေ၊ မြတ်လည်း ဒါပထမဆုံး အကြိမ် ကိုယ့်လင် မဟုတ်တဲ့ တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်ရှေ့ မှာ မျက်နှာသုပ်ပုဝါလေး ရင်လျှား နဲ့ ဆိုတော့ နည်းနည်း တော့ ရှက်လည်း ရှက်၊ စိတ်က လည်း လှုပ်ရှားတာပေါ့၊ သူက တန်းပြီး မြတ် ခါးကို ဆွဲပြီး ဖက်လိုက်တယ်။ မြတ်လည်း ကိုယ့်ကိုယ် ကိုတောင် ကွန်ထရိုး မရှိတော့ ဘူး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပျော့ ကျသွားတာ။ သူက အရမ်းသန်တာ၊ မိုးအောင်ဟိန်း တို့ မောင် တို့ ထက် အများကြီး သန်တယ်။ သူက မြတ်တကိုယ်လုံးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ပြီးတော့ နူတ်ခမ်း ကို ဖိစုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့ ကြည့်ရတာ အချိန်ကို လည်း တွက်ပုံရတယ်။ အရင်ကလည်းလိုနေတယ်။ မြတ် ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုပ်ပုဝါကို စောင့်ဆွဲချွတ်ချပြစ်လိုက်တယ်။ မောင့် မယားတယောက် မောင့်ယောက်ဖ ရှေ့ မှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ချက်ခြင်း ဖြစ်သွားတော့တာပဲ မောင်၊ သူ့ လက်တွေက မြတ်တကိုယ်လုံးကို နေရာ မလတ် အောင်ကို ပွတ်သတ် ကိုင်တယ် ဆုပ်ညှစ်တော့ တာပဲ”
ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့်ယောက်ဖ ဘယ်လို သူ့တကိုယ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်ဖျစ်ညှစ် တာတွေကို အသေးစိတ် ပြောပြတော့ ကျနော် လရည်တောင် ပန်းထွက်ချင်လောက်အောင် စိတ်တွေ ထလာရတယ်။ မြတ်က ကျနော့် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး ကျနော့် လီးကြီး တချောင်းလုံး သူ့ ပါးစပ်ထဲ ငုံထည့် ပြီး အောကား ထဲက မင်းသမီးတွေလို ပုလွေ ကောင်းကောင်းပေးတော့ တာပဲ။ ကျနော့် လရည်တွေ သူ့ပါးစပ်ထဲ မှာ ပန်းထွက် သွားတဲ့ အထိကို စုပ်ပြစ်လိုက်တာ။ လရည်တွေ အကုန်ပန်းထည့် ပြီးသွားမှ ပါးစပ်ပိတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ ပါးစပ်ဆေးပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ကျနော်က ၊
“နောက်ပြီးတော့ ရော ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်သေးလဲ”
လို့မေးလိုက်တော့ ခိုင်မြတ်သူက ပြုံးပြီး။
“မောင် က မြတ် ပါးစပ်ထဲ တခါ ပြီးသွားတာတောင်မှ စိတ် က ထန်နေတုန်းပဲလား”
လို့ မေးတယ်၊ ကျနော်ကလည်း၊
“ပြောစမ်းပါကွာ မောင် တအားကို ဖီးလာ လို့ပါ”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။
အခန်း ၁၀။
“မြတ်တို့ ဒီထက်လည်း ပိုပြီး ဘာမှ မလုပ်နိုင်ပါဘူး၊ မောင့် ညီမ တက်လာမှာ စိုးလို့၊ သူ့ ကို အပြင်တွန်းထုတ် လိုက်ရတယ်”
“အင်း ထားပါတော့၊ မြတ်က ဒီကောင့်ကို သဘောကျလား၊ မြတ်တို့ နှစ်ယောက်ကို မောင် ဘယ်တော့ လောက် ကုတင်ပေါ် မှာ တွေ့ရမလဲ”
“သူ့ ရဲ့ စိတ်ထက်သန်မှု ကို ကြိုက်တယ်၊ သူက မောင့် ထက် မာရည်ကျောရည် ရှိပြီးတော့ နည်းနည်းလေး မှ စိတ်မရှည်ဘူး၊ သိပ်လည်း စိတ်မလောပါနဲ့ ယောက်ျားရယ်၊ အချိန်တွေ ရှိပါသေးတယ်။ ဒီနေ့ ပဲ မြတ်တို့ က အိမ် ပြန်ကြတော့ မှာ၊ ကိုယ့်အိမ် နဲ့ ကိုယ်ဆို ဘာမှ စွန့်စွန့်စားစား သူများ မိသွားမှာ ကြောက်စရာ မလိုတော့ ပဲ နဲ့ မောင့်မိန်းမ သူများ လိုးတာ ခံလို့ ရသွားပြီ”
“မြတ် က တကယ် ပဲ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရဲ့ အလိုးကို ခံဖို့ စိတ်ဆုံး ဖြတ်လိုက်ပလား၊ နှစ်ယောက်စလုံး ကို တချိန်ထဲ မှာ ခံနိုင်ပါ့မလား”
ခိုင်မြတ်သူ မျက်နှာလေး ကနည်းနည်း ရှက်သွေးဖြန်းသွားတယ်။
“အင်း မြတ် ကတော့ အဆင်ပြေမယ်ထင်ပါတယ်။ မောင် က သာ နည်းနည်း တော့ စွန့်လွှတ်ပေးရမယ်။ တကယ်လို့ သာ တနေ့ ထဲမှာ အူးသာဒင် နဲ့ ရော ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ ပါ အလိုးခံဖြစ်ရင် အဲလိုနေ့ မျိုး မောင့်မယား ကို မောင် လိုးခွင့် ရမှာ မဟုတ်ဘူး၊ မောင်က မောင့် မယားကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ခွင့် ပဲ ရမယ်၊ သဘောတူလား”
“အော် မြတ်က မောင့်ကို မောင်တို့ စိတ်ကူးယဥ် ထဲက လို အရှက်ခွဲ မလို့လား”
ခိုင်မြတ်သူ က ရီမောလိုက်ပြီး ကျနော် သူ့ကို ဖမ်းမမီခင် အိမ်အောက်ထပ် ကို ဆင်းပြေးသွားပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ့ က ညီမလေး အိမ်မှာ သွားလာလှုပ်ရှားနေရင်းက ခိုင်မြတ်သူ နဲ့ ကောင်းထက်ဝင်း တို့ ခနခန အကြည့်ချင်း ဖလှယ်နေကြတာ ကျနော် သတိထားမိတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်က တယောက်နဲ့ တယောက် ဆယ်ကျော်သက် သမီးရီးစား တွေလို တယောက်ကို တယောက် တပ်မက်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ စူးစူး စိုက်စိုက် ကြည့်နေကြတာ။ နေ့လည်စာ စားတော့ ကျနော် က ညီမ လင်မယားကိုလည်း ကျနော်တို့ အိမ်လာလည်ကြ ဖို့ ဖိတ်လိုက်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း က လည်း၊ သူ့ ရုံးခွဲလေးတခု ကျနော်တို့ ပတ်ဝန်းကျင် မှာ ဖွင့် ဖို့ အစီအစဥ် ရှိကြောင်း ပြောတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်ကလည်း၊
“ကောင်းထက် အဲဒါဆိုရင်တော့ ငါတို့ အိမ်ကို အချိန်မရွေးသာလာခဲ့ပါ။ အမြဲတမ်းဝဲကမ်းပဲ။ အိမ်မှာ ငါအလုပ် ဆင်းနေတဲ့ အချိန််လည်း မြတ် ကတော့ တချိန်လုံးရှိနေမှာပဲ”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကောင်းထက်ဝင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်သလို၊ ကောင်းထက်ဝင်းကလည်း ခီုင်မြတ်သူ ကို ပြန်ကြည့်ပြီး၊ သူတို့ ချင်း အသံမထွက်ပဲ အကြည့်တွေနဲ့ စကားတွေ ပြောနေကြပုံပဲ။
ညနေဖက် ကျနော်တို့ မိသားစု အိမ်ကို ကားမောင်း ပြန်လာကြတော့ လမ်းမှာပဲ ခိုင်မြတ်သူ ကို ကျနော်က မေးလိုက်တယ်။ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ သူနဲ့ ဘယ်တော့ လောက် အလုပ်ဖြစ်မှာလဲ ဘာပလန်လုပ်ထားသလဲ ပေါ့။ ခိုင်မြတ်သူက ၊
“မြတ် ဘာမှ ပလန် လုပ်မထားဘူး၊ သူ့ အလိုလို ဖြစ်သွားပါလိမ့်မယ်၊ ဒါမှ မဟုတ် နောက်တော့ မြတ်တို့ လည်း အိုင်ဒီယာတခုခု ရမယ်၊ နောက်မှ မြတ်လည်း အတွေးတခုခု ပေါက်မယ်၊ အဲတော့ မှ မီးစဥ် ကြည့်က ကြတာပေါ့၊ အခုတော့ ကောင်းထက်ဝင်း က မြတ် ရဲ့ ဝပ်စ်အပ် အက်ပ ကို ယူထားလိုက်တယ် သူအာ့ နဲ့ မက်ဆေ့ ပို့မယ် ထင်တာပဲ”
ကျနော်က မနေနိုင်တော့၊ ကားကို လမ်းဘေး တနေရာမှာ ခနထိုးရပ်လိုက်ပြီးတော့ ခိုင်မြတ်သူကို ခုရော ခေါင်းထဲ မှာ ဘာအိုင်ဒီယာ ရှိလဲ လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ရီမောပြီး၊
“ကဲ ဒါဆိုရင် မြတ်နဲ့ မောင် တို့ ရဲ့ ဖန်တက်ဆီကို သူ့ ပြောပြလိုက်မလား၊ အဲဒါ ဆိုရင် သူက သူနဲ့ မောင့် မိန်းမ တို့ ရဲ့ ရှိုးကို နေ့တိုင်း လုပ်ပြလို့ ရမှာပေါ့”
လို့ ပြောလို့ ကျနော်က ခိုင်မြတ်သူ လက်မောင်းကို တချက်လှမ်းရိုက်လိုက်ရင်း၊
“ဟင် အဲလို ပြောလို့ ဘယ်ရမလဲ၊ သူသာ အဲလို သိသွားရင် ဒီကောင့်ကို မောင် ဘယ်လို မျက်နှာချင်းဆိုင် ရတော့ မှာလဲ၊ မောင် တို့ ရဲ့ စီးခရက် ကိုတော့ လျို့ဝှက် ထားပါကွာ”
“ခစ်ခစ် မောင် ကလည်း မြတ် ကတမင်စတာပါ၊ ဘယ်သူက သူများကို သွားပြီး ကျမလင်က ကျမ ကို အလိုးခံဖို့ ခွင့်ပြုထားပါတယ်သူကလည်းကြည့်ချင်လို့ ပါလို့ သွားပြောမှာလဲ၊ တကထဲ စိတ်ပူတတ်ရန်ကော”
လို့ ပြန်ပြောပါတယ်။
…………………………………..
နောက်နေ့ မနက် ရုံးသွားခါနီး မိန်းမ ကို နူတ်ဆက်တော့ မိန်းမ မျက်နာလေး ရှက်သွေးဖြန်းပြီး အဝေး ကနေ ဖလိုင်းကစ် လှမ်းပေးတယ်။ သူ့ ခေါင်းထဲ ဘာတွေ များကြံ နေပလဲ မသိဘူး။ ရုံးရောက်တော့ လည်း အလုပ်ထဲ အာရုံ မရဘူး၊ ခနကြာတော့ မနေနိုင်တော့ ဘူး။ မိန်းမ ကို ဖုံးလှမ်းခေါ် ပြီး ဘာတွေ ထူးသေးသလဲ လှမ်းမေး မိ တယ်။ မိန်းမက အခု သူ ဦးသာဒင် အိမ် သွားတော့ မလို့ လို့ ပြောတယ်။ နောက်ပြီး ကျနော့် ယောက်ဖက သူ့ကို မက်ဆေ့ ပို့တယ်လို့ ပြောတယ်။ ဟိုက် အဲကောင် က တကယ် လက်သွက်လှခြေလား၊ ကျနော် တော့ မိန်းမ နဲ့ ကျနော့် ယောက်ဖ ဖုံးထဲမှာ ဘာတွေ အပြန်အလှန် ပြောပြီးပလဲ အရမ်းကို သိချင်နေမိတယ်။ တဖက်က ဦးသာဒင် ကြီးနဲ့ ပတ်သက်လို့လည်း စိတ်ပူနေမိတယ်။ ခိုင်မြတ်သူ အသံက တော့ ပျော်ရွှင် နေပုံပဲ။ လွန်ခဲ့ တဲ့ သုံးယောက်လောက် က ဦးသာဒင် ကြီးရဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို အတွင်းခံ ပေါ် ကနေ မြင်ပြီး နေပြီ ဆိုတော့ မိန်းမ သေခြာပေါက် အဖိုးကြီးကို သွား ကလူ တော့ မှာပဲ၊ ယောက်ဖကလည်း မိန်းမ အပေါ် အတော်လေး ထဲထဲ ဝင်ဝင် စ ကျူ နေပြီမဟုတ်လား။ ကျနော် စိတ်တွေ ဂဏှာမငြိမ် ဖြစ်နေရတယ်။ နောက်ပြီး မိန်းမ က ဖုံးထဲ မှာ ဆက်ပြောသေးတယ်။ ဒီနေ့ သူ ညဝတ်အင်္ကျီကို အောက်က ဘာမှ မခံပဲ ဝတ်ထားတယ်တဲ့၊ ကျနော် တောင် လန့် သွားတယ်၊ မိန်းမ ရယ် ဖြစ်ပါ့ မလားဆိုတော့ ဘာမှ စိတ်မပူပါနဲ့ တဲ့ ညနေကျ မှ သူရှင်းပြမယ်တဲ့၊ နောက် ကျနော်က ကောင်းထက်ဝင်း အကြောင်းမေး မလို့ ကြံနေတုန်း ဖုံးချသွားတယ်။ အလုပ်ထဲ ဘယ်လို မှ စိတ်နှစ် လို့ မရဘူး စိတ်က ကိုယ့် မယား နဲ့ ဦးသာဒင် ကြီး တို့ သူ့ အိမ်မှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေမလဲ ဆိုတာပဲ စိတ် ကရောက် နေတယ်။ အချိန်တွေကလည်း ကုန်ခဲ လိုက်တာ၊ တမိနစ်က တကမ္ဘာလောက် ကြာတယ်လို့ကို ထင်ရတယ်။
ညနေဖက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ခိုင်မြတ်သူ က အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီတိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျနော်လည်း သူ့ဆီကို တန်းသွားပြီး ဘာထူးလဲ တန်းမေးတော့တာပဲ။ မိန်းမ က ဘာမှ မပြောသေးပဲ ထပြီး မီးဖိုချောင်သွား တယ် ရေအေး တခွက် ယူလာပြီးကျနော့် ကိုပေးတယ်၊ နောက် ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆိုဖာ မှာထိုင်ပြီး ပြုံးပြရင်း၊
“ဆရာကြီးရယ်၊ ခုမှ ပထမဆုံး နေ့ပဲ ရှိပါသေးတယ်၊ အရမ်းကြီး မျှော်လင့် မထားနဲ့လေ”
လို့ ပြောတယ်၊ ကျနော်က သာ မအောင့် အီးနိုင်ပဲ၊
“အင်းပါ အင်းပါ၊ ပြောစမ်း ပါဦး သူ့ အိမ် မှာ ဘာတွေ ဖြစ်သလဲ”
လို့ မေးလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူ က ကျနော့် ဘောင်းဘီခွဆုံကို ပြောင်ချော်ချော် အပြုံးလေး နဲ့ တချက် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး တော့ မှ အေးအေး ဆေးဆေး စပြောတယ်။
“ဒီနေ့ မြတ် က အဖြူရောင် ညဝတ် အင်္ကျီ ကို အောက်က ဘာမှ မခံပဲ ဝတ်ထားပြီး တော့ အူးသာဒင် ကြီး အိမ်ကို သွားလိုက်တယ်။ သူ့ အိမ်ရောက်တော့ သူက ဧည့်ခန်း ထဲမှာ ဘောလုံးပွဲ တီဗီက လာတာ ကြည့်နေတယ်။ အရက် လည်း သောက်နေတယ်။ မြတ် က ထုံးစံ အတိုင်း တံမြက်စည်း လှဲ ဖုံခါ စလုပ် ပေးတယ်။ အဓိက ကတော့ ဧည့်ခန်းပေါ့၊ သူထိုင်နေတဲ့ နားတဝိုက်မှာ၊ ကုံးလိုက် ကွလိုက် ဆောင့် ကြောင့် ထိုင်လိုက် နဲ့ ရှိုးတာပေါ့၊ အဝတ်အစား ကလည်း ပါးတော့ ပြတင်းပေါက် နေရောင် နဲ့ ဆို အတွင်းကို အတိုင်း သား မြင်နေရမှာလေ။ မြတ် ဘီရို မှန်ထဲက မသိမသာ ချက်တော့ သူ အနောက် ကနေ မျက်လုံးကြီး ပြူးနေ အောင်ကို ကြည့်နေတာ၊ တခါ သူ့ ရှေ့တည့်တည့် မှာ ကုံးပြီး စားပွဲလေး အောက်က ဂျာနယ်တွေကို စီပေးနေတာ သူများ အနောက်ကနေ မြတ်ဖင်ကြီးကို ကိုင်ဆွဲပြီး တက်များလိုးမိမှာတောင် ကြောက်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ စိတ်ကို တော်တော် ချူပ်တည်းပြီး ဒီတိုင်းလေး ပဲ ထိုင်နေတယ်။ သူ့ ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထနေတဲ့ ကောင်ကြီး ကိုတော့ ဟိုဖိဒီဖိ နဲ့ မြတ်မမြင်ရအောင် တော့ ကြိုးစား နေတာ၊ မြတ်လည်း ဒီနေ့ အဖို့ တော့ တော်လောက်ပြီလို့ တွေးပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်၊ နို့မို့ ဆို မြတ်ကို ယောက်ျား မှန်သမျှ ကုံးချင်နေတဲ့ အပေါစား ကောင်မ လို့ ထင်သွားဦးမယ်”
“အော်အော်၊ ဟုတ်ပါပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ဒီ အဖိုးကြီး ကို ဘာလို့ များ စိတ်ဝင်စား နေသလဲ ဆိုတာ မောင် ခုထိ မြတ်ကို နားမလည်သေးဘူး၊ နောက်ပြီး တကယ့် ပရိုလိုပဲ တဆင့်ချင်းကို လှုပ်ရှားနေတာ”
“မြတ်က အူးသာဒင် ကြီးကို အစစ အရာရာ စဥ်းစား ပြီးမှ ရွေးချယ်ခဲ့တာလေ။ အဲဒါမှ မောင့် ကို သူ့ ရှေ့ မှာ အရှက်ခွဲလို့ ရမှာ၊ မနက်ဖြန် သူ့ ကို အိမ် ဖိတ်ထားတယ်။ မောင်လည်း ရုံးပိတ်ရက် ဆိုတော့ အိမ်မှာ ရှိနေမှာ၊ မောင့် မယား ကို မောင့် အိမ် မှာ သူလာပြီး ဖီးယူတာ ခံလိုက်ဦး ဟုတ်ပလား”
“ဟင် မောင်လည်း ရှိတဲ့ အချိန်မှာ ၊ မြတ်က ဘယ်လို ပလန်လုပ်ထားလို့လဲ”
“စောင့်ကြည့်လေ၊ တခုခု အဆင့် ကျော်မယ် ဆိုရင် မောင့် ကို ကြိုအသိပေးမှာပေါ့၊ မောင် ကရော မောင့် မယားကို အိမ်မှာ အဲဒီ အူးလေးကြီး နဲ့ ထားခဲ့ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်ပလား၊ ဟဟ”
ကျနော့် မယား က သူ့ ဘဲကြီးနဲ့ သူနဲ့ ပျော် မြူးရအောင် ကျနော့်ကို အိမ် ကနေ ရှောင်ပေး ဖို့တောင် နောက်သလို ပြောင်သလိုနဲ့ ပြောနေပါရောလား၊ ခိုင်မြတ်သူ တယောက် ဒီ အဖိုးကြီးကြောင့် တော်တော့် ကို ပြောင်းလဲ သွားတာပါ လားလို့ တွေးမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ မိန်းမ ပြောထားတဲ့ အချက်တွေကို သဘောတူ ပါမယ်လို့ ကျနော် လည်း ဂတိပေးပြီးပြီလေ။ သူလည်း သူ့ ဖန်တက်ဆီ နဲ့ သူ လှုပ်ရှားမှာပေါ့၊ ကျနော်လည်း ကျနော့် ဖန်တက်စီ ပြည့်ဖို့ သူက လုပ်ပေးမှာလေ။ ကျနော်က တကယ့်ကို မိန်းမ နဲ့ ကျနော့် ယောက်ဖ တို့ လိုးတာကို မြင်ချင်လှပြီ။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်ကလည်း ခပ်တည်တည်နဲ့၊
“မောင် အိမ်ကို ပြစ်ပြီး ဘယ်မှ မသွားနိုင်ပါဘူးကွာ၊ အိမ်ထဲက တနေရာရာ မှာတော့ နေမှာပေါ့၊ မောင့် စိတ်ထဲမှာ မိန်းမ ကို ဒီအဖိုးကြီးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့ ရမှာ စိတ်မချပါဘူးကွာ”
“ရတယ်လေ၊ မြတ်တို့ လည်း ဒီဖန်တက်ဆီကို အကောင်အထည်ဖေါ် ဖို့ စဥ်းစား လာကြတာ နှစ်လ လောက် ရှိနေပြီပဲ ၊ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း အကောင်အထည်ပေါ်လာတော့ မှာပဲလေ။ ကောင်းပါတယ်။ မောင်လည်း မောင့် မိန်းမ ကို ဒီဦးလေးကြီး ပထမဆုံး အကြိမ် လိုးတာကို မြင်ခွင့် ရသွားမှာပေါ့”
“ဟွန့် မိန်းမ ကတော့ ဘာမှ မဖြစ်ခင်တောင် ယောက်ျား ကို စပြီး အရှက်ကွဲအောင် လုပ်နေပြီ။ ကျေးဇူး ပြုပြီး ဒီအဖိုးကြီး မတိုင်မှီ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ အရင် ဖြစ်လိုက်ပါကွာ၊ အဲဒါ ဆိုရင် မောင် တော်တော် စိတ်ချမ်းသာ မှာပဲ”
ခိုင်မြတ်သူ က ပြုံးပြီး ကျနော့် ကို ကြည့်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံပြီး ခနတာ ကြည့်နေကြ ပြီး စကားမပြောပဲ ငြိမ်နေခဲ့ကြတယ်။ နောက်မှ ခိုင်မြတ်သူက၊
“ဒီမှာ ချစ်ယောက်ျား ရယ်။ ယောက်ျား က ဒီအဖိုးကြီးနဲ့ မိန်းမ ဖြစ်မှာကို ဒီလောက်တောင် သဘောမတူ ဖြစ်နေရ တာလဲ၊ တကယ်လို့သာ ယောက်ျား ရဲ့ ယောက်ဖ သာ ကြားဖြတ် ပေါ် မလာခဲ့ရင် ဒီ အဖိုးကြီး တယောက်ပဲ မောင့် ဖန်တက်ဆီကို ဖြည့်ဆည်း ပေးဖို့ တရားခံ ဖြစ်ရမှာ။ မြတ်တို့ ရဲ့ သဘောတူ စည်းမျဥ်း အရဆိုရင်ပေါ့၊ မောင်က ဒီ အဖိုးကြီး နဲ့ မြတ် ကို သဘောတူ တယ်လို့ ဂတိပေးထားခဲ့တာလေ။ ဒါပေမဲ့ အခု မောင့် တောင်းဆိုချက်ကို တော့ မြတ် စိတ်ပူမိတယ်။ အဖိုးကြီး မတိုင်မှီ ကောင်းထက်ဝင်း နဲ့ အရင် လုပ်ရမယ်ဆိုတာလေ၊ အဲဒါ ဆိုရင်တော့ အချိန်ကြာသွားလိမ့်မယ်။ မောင့် ယောက်ဖ က မန္တလေးကို အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ သွားဦးမှာ လို့ ပြောတယ်။ သူက နောက်တပတ်လောက်မှ ပြန်ရောက်မယ်တဲ့၊ အဲလောက် မောင်က စောင့်နိုင်လား”
ကျနော်လည်း ခိုင်မြတ်သူ ပြောတာ ခန လောက် ငြိမ် စဥ်းစားလိုက်တယ်။
“မောင် ကတော့ မြတ် ကို ပထမဆုံး တစိမ်း တယောက် အနေနဲ့ ဆို အသက်ငယ်ငယ် ရုပ်ချောချော ဘဲ တဗွေလောက် နဲ့ ဖြစ်စေချင်တာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မောင် က အတင်းတော့ မတိုက်တွန်းပါဘူး၊ မြတ် ဒီအဖိုးကြီး နဲ့ အရင် စမယ်ဆိုလည်း ဖြစ်ပါတယ်”
ခိုင်မြတ်သူက ကျနော့် ရဲ့ နည်းနည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေတဲ့ ပုံကို ကြည့်ပြီးတော့၊
“မောင် ၊ မောင်က မြတ်ရဲ့ ခင်ပွန်းပါ၊ မြတ် ဘယ်တော့ မှ ကိုယ့် ခင်ပွန်းသည် စိတ်ညစ် ရမဲ့ ကိစ္စ ကို မလုပ်ချင်ပါဘူး၊ မောင် က မြတ်ရဲ့ တောင်းဆိုထားတဲ့ အချက်တွေကို သဘောတူပြီးတာတောင်မှ မြတ် မလုပ်ရက်ပါဘူး၊ ကောင်းထက်ဝင်း ကို အူးသာဒင် ကြီးထက် အရင် ဖြစ်စေချင်တယ်ဆိုလည်း မြတ် မောင့် အလိုလိုက်ပါမယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြတ်တီု့ တပတ်ကျော်ကျော် လောက်တော့ စောင့် ရမယ်၊ မောင့် အတွက် အဆင်ပြေရဲ့ လား၊ သူ့ အလိုလို နချရယ်ဖလိုး နဲ့ ဖြစ်သွားတာက တော့ အကောင်းဆိုးပေါ့ ၊ မြတ် က ဖီးအလာဆုံး အချိန် နဲ့ တိုက်ဆိုက်နေတဲ့ အချိန်မှာ ငြင်းဆန် ဖို့ အင်အား မရှိဘူး ဆိုရင် မောင် အပြစ်ပြော မှာလား”
နောက်ဆုံး တော့ ကျနော် က ကျနော့် မယား ဖြစ်စေချင်နဲ့ သူ၊ သူရွေးချယ်တဲ့ ကြာကူလီကောင် ကို လက်ခံလိုက်ရတော့ တာပေါ့။ အဲဒီည ဖက် ကျနော်တို့ ကပ်ကိုးမူဗီ ကို ကြည့်ကြတော့ မြတ် က ကျနော့် ထက်တောင် စိတ်ပိုထက်သန်နေတာ တွေ့ရတယ်။ အဖြူမ တယောက်ကို အမဲကောင်က ကောင်းကောင်း လိုးနေချိန်မှာ အဲဒီမိန်းမ က သူ့ ယောက်ျား ကို စိတ်မကောင်းတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ အခန်း ရောက်တော့၊ ခိုင်မြတ်သူက ရှက်သွေး ဖြန်းရင်း၊ ကျနော့် ဖက်လှည့် ပြောတယ်။
“မောင် အဲလို အခြေအနေ မျိုး အတွက် စိတ်ဓါတ် ကို အဆင်သင့် ပြင်ထားပြီးပြီလားတဲ့”
ကျနော်က သူ့ ကို လှမ်းဖက်ရင်း နို့တလုံးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်လို့၊
“မောင် က မြတ် ရဲ့ ချစ်သူ က သူ့ လီးကြီးနဲ့ မြတ်စောက်ဖုတ်ကို ပြဲအာနေအောင် ထိုးထည့်တာကို အနီးကပ် ကြည့်ချင်နေတာ”
လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခိုင်မြတ်သူက၊
“မြတ် မောင့် သဘောအတိုင်း ဖြစ်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစား ပါ့မယ်၊ မောင်ကသာ မြတ် အလိုးခံနေတာ ကို မကြည့်ခင် စိတ်ဓါတ်ခိုင်အောင် ပြင်ဆင်ထားပါ”
တဲ့။
