ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၆)

အပိုင်း-၃၀-ခ

နောက်နေ့မနက် ကျုပ်အိပ်ရာနိုးတော့ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ဘေးမှာ မရှိတော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ ရေချိုးပြီးမှ အပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတဲ့ အဖိုးနဲ့ အဖွားကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ မီးဖိုထဲတွင် အန်တီငုဝါတစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ဘဲ အန်တီကြီးတစ်ယောက်ကိုပါတွေ့ရသည်။ အန်တီငုဝါရဲ့ အဒေါ်အပျိုကြီးဆိုတာဖြစ်မည်။ ကျုပ်ဝင်လာတော့ အန်တီငုဝါ ရော အန်တီကြီးကပါ လှည့်ကြည့်သည်။
“ဟော… သားနိုးလာပြီလား… လာထိုင်… မနက်စာစားမယ်… ဒါ မေမေလေးရဲ့အဒေါ်လေ ဒေါ်မြညိုတဲ့”
“ဟုတ် အဲ ဖွား.. အဲ… အန်… ဖွားဖွား… ဟီး… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့ အဒေါ်ဆိုလို့သား အဖွားခေါ်လိုက်ရတာ အသက်အရွယ်က အန်တီငုဝါနဲ့ သိပ်မကွာလို့ ခေါ်ရခက်နေတာ။
“ဟင်းဟင်း… သားကတော့လုပ်ပြီ… အန်တီပဲခေါ်ပါကွာ… အန်တီညိုပေါ့… မင်းမေမေလေးနဲ့ အန်တီနဲ့မှ ၂နှစ်ပဲကွာတာ… တူရီးဆိုပေမယ့် ငယ်ငယ်ကတည်းက သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းလာတာ… ”
“ဟုတ်ကဲ့… အန်တီညို…. သားလဲ ဘယ်လိုခေါ်ရမှန်းမသိလို့…. ခေါ်လိုက်မိတာပါ…. ”
“ငုဝါပြောသလိုပဲ သားကလူရည်လည်လေးပဲ… ဟင်းဟင်း… ”
“ဟုတ်တယ် အညိုရေ… သားကလိမ်လဲ လိမ္မာတယ်… မိသားစုကိုလဲ အရမ်းဂရုစိုက်တာ… ခစ်ခစ်… သမီးလေးဆို… သူ့ကိုကို ကို အရမ်းချစ်တာလေ…. ”
ကျုပ်လဲ စကားပြောရင်း မနက်စာစားနေလိုက်တယ်။ အန်တီညိုကလဲ ညိုချောဗျ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်လေး။ အရွေးလွန်ပြီး အပျိုကြီးဖြစ်တာထင်တယ်။
ကျုပ်လဲ မနက်စာစားပြီးတော့ အဝတ်အစားကျော့နေအောင် လဲဝတ်လိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါလဲ အဝတ်စားသစ်တွေလဲပြီး ကျုပ်နဲ့ မန္တလေးမြို့ထဲ လျှောက်လည်ကြတယ်။ မဟာမြတ်မုနိဘုရားကြီး ကိုအရင်သွားဖြစ်တယ်။ အန်တီငုဝါနဲ့ ကျုပ် နှစ်ယောက်တူ စုံတွဲဦးချတော့ အန်တီငုဝါက ကျုပ်ကို ကြည်နူးတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ပြုံးကြည့်နေသေးတာ။ မဟာမြတ်မုနိဘုရားဖူးပြီးတော့ ကျုံးဘက်တွေသွား၊ နှစ်ယောက်အတူ ကျုံးဘေးမှာ လမ်းတွေဘာတွေလျောက်ကြတယ်။ သိပ်ပူးပူးကပ်ကပ်တော့ မနေပါဘူး အန်တီငုဝါရဲ့မြို့မလား။ မန္တလေးတောင်တွေဘာတွေ တက်ပြီးမှ ဦးပိန်တံတားဆီသွားကြတယ်။ ဦးပိန်တံတားမှာတော့ လက်ချင်းတွဲပြီး လမ်းလျှောက်ဖြစ်တယ်။ အန်တီငုဝါ အရမ်းကိုပျော်နေတာ။ မန္တလေးက ဟိုအစားအစာကောင်းတယ်ဆိုစားလိုက် ဒီအစားအစာ ကောင်းတယ်ဆိုစားလိုက်နဲ့ ဗိုက်ဆာချိန်ကိုမရဘူး။ အစားအသောက်ကောင်းလေးတွေ စားမိတော့လဲ မေမေ့ကို သတိရသား။ ကျောင်းမြန်မြန်ပြန်တက်မှပဲ မေမေနဲ့ အားရပါးရချစ်လိုက်အုံးမယ် လို့တွေးမိတယ်။ ပြီးတော့ စစ်ကိုင်းဘက်ကူးပြီး ကောင်းမှုတော်ဘုရားကို သွားဖူးကြတယ်။ ဘုရားဖူးပြီးတော့မှ တစ်နေရာမှ နားကြမယ်ဆိုပြီး ဟိုတယ်တစ်ခုထဲ မောင်းခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ဆိုဖာလေးပေါ်ထိုင်ရင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ထားမိတယ်။
“မောင်… ”
“ငုဝါ.. ”
“ငုဝါ ပျော်လိုက်တာမောင်ရယ်… ငုဝါ ဟိုးငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့ ဒီလိုလျှောက်သွားချင်ခဲ့တာ… အခုမှပဲဆန္ဒတွေပြည့်တော့တယ်… အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက ပျော်ရွှင်တယ်ဆိုတာ ဘာမှန်းကိုမသိတော့တာ… မောင့်ကြောင့်ငုဝါဘဝလေး စိုပြေရတယ်… ချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
“မောင်လဲ ငုဝါနဲ့အတူရှိရတာ အရမ်းပျော်တယ်သိလား… ”
“မောင်ရယ် ချစ်လိုက်တာ… မောင်က ငုဝါနှလုံးသားထဲမှာ အမြဲရှိနေမယ်ဆိုတာယုံနော်… ဒီအချိန်လေးတွေ မကုန်ဆုံးချင်ဘူးမောင်ရယ်… ”
“ငုဝါလေးရယ်… မောင်တို့လဲ မချစ်မိအောင်နေမယ်ဆိုပြီးမှ အရမ်းကိုချစ်မိသွားကြတာ အံ့သြဖို့ကောင်းတယ်နော်… ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ငုဝါ… ပျော်အောင်နေရမယ်နော်… မောင်… ငုဝါပျော်ရွှင်နေတာပဲ မောင်မြင်ချင်တယ်… မောင့်ကိုချစ်ရင် ပျော်အောင်နေပါကွာ… ”
“မောင်ရယ်… ”
အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကို ပါးချင်းယှက်ဖက်ထားရာကနေ ခွာပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ပါးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး သေသေချာချာကြည့်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နဲ့ နမ်းတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်နမ်းမိတယ်။ ကျုပ် အန်တီငုဝါနှုတ်ခမ်းတွေကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး စုပ်ယူရင်း နို့တွေကို နယ်ပေးလိုက်တော့ အန်တီငုဝါ ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကျုပ်လီးကိုလာပွတ်တယ်။ ကျုပ် အန်တီငုဝါ နမ်းရင်းကနေပဲ ထူရင်းမတ်တပ်ရပ်စေလိုက်ပြီး ရင်ဖုံးအင်္ကျီကြယ်သီတွေကိုဖြုတ်ပြီး အင်္ကျီချွတ်ပစ်တယ်။ အန်တီငုဝါ လဲ ကျုပ်အင်္ကျီကို ပြန်ချွတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျန်တဲ့ အဝတ်အစားတွေပါ ဆက်ချွတ်ကြပြီး နှစ်ယောက်သားကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားမှ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး ဆက်နမ်းကြပြန်တယ်။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကိုဖက်ထားရင်း လက်တစ်ဖက်ကလီးကိုထုပေးနေသလို ကျုပ် အန်တီငုဝါရဲ့ နို့တွေပါ်မှာ လက်တစ်ဖက်ကဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်နေပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့ အဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ်နေတယ်။ အန်တီငုဝါလဲ တစ်အင်းအင်းညည်းရင်း အဖုတ်က အရည်ရွှဲအိုင်နေပြီ။ ကျုပ်အန်တီငုဝါကို ဆိုဖာပေါ်လှဲချလိုက်တော့ အန်တီငုဝါနဲ့ ထပ်လျှက် လဲကျသွားတယ်။ အန်တီငုဝါက ကျုပ်လီးကို မလွှတ်ဘဲ ဆက်ကိုင်ထုပေးရင်း ပေါင်ကားကာ ကျုပ်လီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အဖုတ်ထဲကို လီးထိုးထည့်လိုက်ပြီး နမ်းတာရပ်ကာ အန်တီငုဝါမျက်နှာရဲ့ ခံစားမှုတွေကို ကြည့်ပြီး လိုးနေလိုက်တယ်။ အိမ်မှာတုန်းက မကြမ်းခဲ့ရသမျှ အခုမှ အတိုးချကြမ်းနေမိတယ်။
“အား… ရှီး… ဟင်းဟင်း… ထိတယ်မောင်… လိုး… လိုး… ငုဝါကိုလိုးပါ… ယောက်ျားရယ်… ”
“ကြိုက်လား… ငုဝါမောင့်လီးကိုကြိုက်လား…. အူးဟူး… ငုဝါစောက်ပက်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… မိန်းမ… မောင့်မယား… ရှီး… ”
“ကြိုက်တယ်… မောင့်လီးကိုကြိုက်တယ်… မောင်လိုးပေးတာလဲကြိုက်တယ်… မောင်ကိုလဲအရမ်းချစ်တယ်… ငုဝါအရမ်းကောင်းနေပြီ… ကြမ်းလိုက်တာမောင်ရယ်… ငုဝါကိုလိုးသတ်နေတာလား… သတ်လိုက်စမ်းပါ…. မောင့်လိုငယ်ငယ်ချောချောလေးကိုမှ ချစ်နေတဲ့ မေမေလေးကို.. သားလီးနဲ့လိုးသတ်လိုက်…အ… ”
“မေမေလေးက…သားမယား… ငုဝါကမောင့်မယား…. ဟူး… မောင်ဘယ်သူ့ကိုမှမပေးချင်ဘူး…. မောင်အမြဲလိုးချင်မိတယ်…. ”
“လိုး…. လိုးပါမောင်… မောင်စလာရင်ငုဝါ… ခံပေးမိမှာပဲ… မောင်လိုးပေးတာ အရမ်းစွဲနေပြီ…  အူး… ပြီးပြီ… ထွက်ကုန်ပြီကွာ…. ဟူး…”
ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါတစ်ချီပြီးသွားလို့ လီးကို ခဏချွတ်ပေးလိုက်တယ်။
“ဘာလို့ချွတ်လိုက်တာလဲ မောင်ရာ… မောင့်လီးကိုဘာလို့ချွတ်လိုက်တာလဲ… ”
“ငုဝါကို… မောင်ဖင်ထောင်လိုးမလို့… ဖင်ကုန်းပေးကွာ… ”
အန်တီငုဝါ ချက်ချင်းထပြီး ဖင်ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့ နောက်ကနေ စောက်ပက်ထဲလီးထိုးထည့်လိုက်တယ်။ စောက်ရည်ဖြူပျစ်ပျစ်တွေ စီးကျနေတဲ့ အန်တီငုဝါ စောက်ပက်ထဲကို လီးက ပြန်တိုးဝင်သွားပြန်တယ်။ လိုးနေရင်းနဲ့ အန်တီငုဝါရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးက အရာမယွင်းသေးတာ တွေ့ရတယ်။ ကျုပ်လဲ ခါးကိုင်ကာဆောင့်လိုးရင်း အန်တီငုဝါရဲစောက်ရည်ကိုယူကာ ဖင်ပေါက်လေးကို ကလိနေလိုက်တယ်။
“အ… ဟား… မောင်ရာ ဘာလို့ဖင်ပေါက်ကို ကလိနေတာလဲ…. အူး… အသည်းယားလိုက်တာကွာ… ”
“ဖင်လိုးချင်လို့လေ… ငုဝါဖင်မခံဖူးဘူးမလား… ”
“ရှီး… မခံဖူးပါဘူးမောင်ရာ…. နာမှာစိုးလို့ အရင်လူတွေ တောင်းတာတောင် မပေးခဲ့ဘူး… ”
“မောင်လိုးချင်တယ်… ငုဝါဖင်ကိုမောင်လိုးချင်တယ်… ပေးလိုးမှာလား… ”
“ငုဝါကြောက်တယ်မောင်ရယ်… ဒါပေမယ့်မောင်လိုးချင်ရင်လိုးလေ… ငုဝါရဲ့အပျိုပန်းလေး မောင့်ကိုမပေးရလို့…. ငုဝါဖင်အပျိုလေးကို လိုးခွင့်ပေးမယ်… ”
“ချစ်လိုက်တာ…ငုဝါရယ်… ဟူးကောင်းနေပြီ…. မောင်ပြီးတော့မယ်…”
“ပြီးလိုက်တော့မောင်…. ငုဝါလဲပြီးတော့မယ်.. ”
ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို ခါးကကိုင်ပြီး အသားကုန်ဆောင့်လိုးတာ အန်တီငုဝါပြီးသွားပြီး မရှေးမနှောင်းပဲ ကျုပ်လဲပြီးသွားကာ စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တယ်။ ကျုပ်လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အန်တီငုဝါ တစောင်းလေး အမောဖြေနေတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါနောက်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချပြီး အမောဖြေနေလိုက်တယ်။ ကျုပ်လက်ကတော့ အန်တီငုဝါရဲ့ တင်ပါးတွေကိုပွတ်သပ်မိနေတုန်းပဲ။ အမောပြေတော့ အန်တီငုဝါ ထလာပြီး ကျုပ်ဘေးမှာထိုင်ကာ ရင်ခွင်ဝင်လာပြီးဖက်ထားလို့ ကျုပ်လဲ  ပြန်ဖက်ထားပေးမိတယ်။
“မောသွားပြီလားမောင်… ”
“မမောပါဘူးငုဝါရဲ့… ငုဝါကို ဒီနေ့အားရပါးရချစ်အုံးမှာ… ”
“မောင်ချစ်မယ်ဆို… ငုဝါကအချိန်မရွေးပဲသိလား..”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ငုဝါရယ်… ”
အန်တီငုဝါရဲ့ မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့ရင်း အနမ်းလေးတွေ ပေးနေမိတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ချစ်စကားလေးတွေပြောကြရင်း နောက်တစ်ချီဆွဲဖို့ပြင်ကြတယ်။ အန်တီငုဝါကို ပွေ့ချီပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုခေါ်သွားတော့ အန်တီငုဝါ ကျုပ်လည်ပင်းကို တွဲခိုရင်း လိုက်လာတယ်။ အိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့ စစ်စတီနိုင်း ပုံစံမျိုးနဲ့ ကျုပ်လီးရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ အန်တီငုဝါရဲ့ စောက်ပက်ကိုကျုပ်ကယက်ပေးနေသလို အန်တီငုဝါလဲ သူ့စောက်ရည်တွေပေနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို စုပ်ပေးတယ်။ ထန်နေကြတော့လဲ မရွံကြတော့ဘူးဗျာ။ ကျုပ်လဲ ဖင်လိုးမှာဆိုတော့ အန်တီငုဝါရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးတွေကိုပါ လျာလေးနဲ့ ယက်ပေးရင်း လက်ညှိုးလေးစသွင်းကာ ဖင်ပေါက်ချဲ့ပေးနေမိတယ်။ ဖင်ထဲ လက်နဲ့ချဲ့နေချိန် အစိလေးကို ယက်ပေးနေတာဆိုတော့ အန်တီငုဝါ တစ်အင်းအင်းညည်းရင်း ကိုယ်လေးက တုန်ခါနေတော့တယ်။ နောက်တော့ အန်တီငုဝါဖင်လေး လက်နှစ်ချောင်းစာ ဝင်ချောချောချူချူဝင်လာပြီ။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး စောက်ပက်ကို အရင်လိုးပေးလိုက်တယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်ကို ဖင်လိုးနေကြဆိုတော့ ဖင်မလိုးခင် စောက်ပက်ကို တစ်ချီပြီးအောင် အရင်လိုးပေးရတယ်ဆိုတာ ကျုပ်ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ အန်တီငုဝါကို စောက်ပက်တစ်ချီလိုးပြီးတော့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖိချပြီး ဖင်လေးအပေါ်ရောက်လာမှ စောက်ရည်လေးကို ဖင်ဝမှာသုတ်ပေးပြီး လက်နဲ့အရင် နည်းနည်းကစားပေးလိုက်သေးတယ်။
“ငုဝါ… မောင်ဖင်လိုးတော့မယ်နော်… ”
“အင်းမောင်… ငုဝါကြောက်တယ်… ဖြည်းဖြည်းနော်… ”
“အင်းပါ… ငုဝါခံနိုင်သလောက်ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးမှာ … မကြောက်နဲ့နော်… ဖင်ကိုလဲရှုံ့မထားနဲ့… ရှုံ့ထားရင်နာလိမ့်မယ်… အရသာသစ်လေးကို ခံစားကြည့်နော်ငုဝါ.. ”
“အင်းမောင်… ငုဝါဖင်ထဲမှာလဲ မောင်ကလိထားတာ… ယားကျိကျိဖြစ်နေပြီ… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါဖင်ထဲကို လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိထိုးထည့်တယ်။ ဒစ်ခေါင်းလေးက ဖင်ထဲကို ဝင်သွားတယ်။ နည်းနည်းလေးထပ်ဖိထည့်လိုက်တော့ လီးက ၂လက်မလောက်ဝင်သွားပြီ။ အန်တီငုဝါကိုကြည့်တော့ နှုတ်မ်းလေးကိုကိုက်ပြီး မျက်လုံမှိတ်ထားတယ်။
“ငုဝါ… မောင့်အချစ်ကလေး … စိတ်ကိုတင်းမထားနဲ့… စိတ်လျှော့ထား… ငုဝါကိုမောင် နာအောင်မလုပ်ဘူး… စိတ်ချနော်… ”
“အင်းပါမောင်ရယ်… ငုဝါကြောက်လို့ပါ… ”
“အခုဘယ်လိုနေလဲ… အရမ်းနာနေလား… ”
“ကြပ်ကြပ်ကြီးနဲ့ သိပ်တော့မနာပါဘူး…. ငုဝါခံနိုင်မယ်ထင်တယ်… ”
“ဒီအတိုင်းလေးပဲ ဖြည်းဖြည်းလိုးကြည့်မယ်နော်”
“အင်း… မောင်… ”
ကျုပ်လီးမှာရော အန်တီငုဝါ ဖင်မှာပါ စောက်ရည်တွေရွှဲနေလို့သာ တော်တော့သည်။ ကျုပ်လဲ ဖင်ကို ဝင်သလောက်လေးဖြည်းဖြည်းလိုးပေးရင်း စောက်စိလေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါ မျက်လုံးလေးမှေးရင် ညည်းသံထွက်လာပြီ။ ဖင်ဆိုတာကလဲ အဖုတ်လိုမဟုတ် အဝတင်ကြပ်တာဆိုတော့ လိုးရင်းနဲ့ပဲ လီးက အဆုံးထိဝင်လာတယ်။
“ငုဝါ… အဆင်ပြေရဲ့လား… ”
“အင်းမောင်…. ဖင်ထဲလီးဝင်ပြီး အဖုတ်ထဲကယားနေတာ… တစ်မျိုးကြီးပဲ… ကောင်းနေပြီ.. ”
“မောင်လဲ… ငုဝါဖင်က အရမ်းကြပ်တော့ ကောင်းနေပြီ… နည်းနည်းမြန်မယ်နော်… မခံနိုင်ရင်ပြောသိလား…  ”
“အင်းပါ… ငုဝါကမောင့်မယားပါ… မောင့်စိတ်ကြိုက်လိုးပါမောင်ရယ်.. အင်းဟင်း… ”
ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါဖင်ကို ခပ်မြန်မြန်လိုးပေးရင်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။
“ဟင်း… ဟင်း…. ကောင်းတယ်မောင်.. ဖင်ခံရတာ… ဒီလောက်ကောင်းမှန်းမသိခဲ့ဘူး… အ..ဟား.. လိုးပါ…. ငုဝါဖင်ကိုလိုးပါမောင်… ”
“ရှီး…. ကောင်းလိုက်တာငုဝါရယ်.. မောင်ပြီးချင်နေပြီ…. ဟူး… ပြီးပြီ… အူး…”
“အား.. မောင်… ချစ်တယ်… ”
အန်တီငုဝါလဲ ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ လီးရည်ကုန်အောင်ပန်းထည့်ပြီးမှ အန်တီငုဝါဖင်ထဲက လီးကို ပြန်ထုတ်လိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီငုဝါ ဘေးမှာဝင်လှဲပြီး နှစ်ယောက်သားဖက်ရင်း အမောဖြေရပြန်တယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အနမ်းတွေပေးရင်း ခဏကြာမှ ရေချိုးခန်းအတူဝင်ကြတယ်။ နှစ်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ရေချိုးရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဆပ်ပြာတိုက် ပွတ်သပ်ပေးရင်း စိတ်ပြန်ထလာကြလို့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မတ်တပ်လိုးလိုက်ကြသေးတယ်။ အန်တီငုဝါပြီးသွားပေမယ့် ကျုပ်မပြီးသေးလို့ ဘိုထိုင်ပေါ်ထိုင်ပြီး အန်တီငုဝါက အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပေးတယ်။ ကျုပ်ပြီးတော့ အန်တီငုဝါ နောက်တစ်ချီပြီးတယ်။ ရေချိုးပြီးလို့ အဝတ်အစားတွေ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြန်ဝတ်ကြပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာပေနေတဲ့ ကျုပ်တို့အရည်တွေကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရသေးတယ်။ ပြီးတော့ ဆိုဖာပေါ်ခဏထိုင်ကာ စကားပြောကြတယ်။
“ငုဝါ… အားရရဲ့လားဟင်… မောင်နဲ့ချစ်ရတာ… ”
“ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲမောင်ရယ်… ငုဝါတစ်ခြားလူနှစ်ယောက်နဲ့ ဆက်ဆံဖူးပါတယ်… ဒီလောက် အကြိမ်များများမပြီးဖူးဘူး… မောင့်ကို အရမ်းလဲချစ်သလို… အရမ်းလဲစွဲလမ်းမိတယ်သိလား… ”
“ငုဝါဖင်ရော နာနေသေးလာ… ဘယ်လိုနေသေးလဲ..  ”
“နည်းနည်းတော့ အောင့်တောင့်တောင်နဲ့… သိပ်မနာပါဘူး… မောင်… မောင်လို့… ”
“အင်း… ငုဝါ… ”
“ငုဝါတို့ဇတ်လမ်းလေး … ဒီမှာပဲ အဆုံးသတ်လိုက်ရအောင်နော်… နော်…မောင်… မောင့်အချစ်တွေကို… ငုဝါနှလုံးသားထဲမှာ… အမြဲသိမ်းထားမယ်နော်… မောင်… ငုဝါမောင့်ကို အရမ်းချစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာယုံနော်… ”
ပြောရင်း အန်တီငုဝါ မျက်ရည်တွေကျလာသည်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့မျက်ရည်လေးတွေ သုတ်ပေးနေမိတယ်။
“ငုဝါရယ်… ဒါတွေမပြောပါနဲ့ကွာ… ငုဝါရယ် အဖေရယ် ညီမလေးရယ် … မိသားစုပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေရတော့မှာပဲ… တွေးပြီးပျော်ပါနော်… မောင်လဲ ငုဝါကိုတစ်ကယ်ပဲချစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာယုံ… မောင်နှလုံးသားထဲမှာ.. ငုဝါအမြဲရှိနေမယ်… သိလား…”
“ချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကိုဖက်ပြီးတစ်သိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုတယ်။ ကျုပ်လဲ ခပ်တင်းတင်းပြန်ဖက်ထားပေးရင်း မျက်ရည်ကျမိတယ်။
“ငိုပါ… ငုဝါအားရအောင်ငိုနော်… ဒီကနေထွက်သွားပြီးရင်… မောင် ငုဝါရဲ့မျက်ရည်တွေမမြင်ပါရစေနဲ့တော့ ငုဝါလေးရယ်… ”
“စိတ်ချပါမောင်ရယ်… အခုတော့မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ငိုပါရစေ… ”
ပြောရင်း အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကိုတင်းတင်းဖက်ကာ ငိုနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ငိုနေမိတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် မြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်နေမိပြန်တယ်။
“ငုဝါကို နောက်ဆုံးအနမ်းလေး ပေးပါအုံးမောင်ရယ်.. ”
“ငုဝါလေးရယ်.. (ရွှတ်)…(ရွှတ်)… (ရွှတ်)… ”
ကျုပ် အန်တီငုဝါရဲ့ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေခြွေချပစ်လိုက်တယ်။ နူးညံ့ညင်သာတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ အတူ မျက်ရည်ချင်းကူးလူးကြတယ်။ ပါးပြင်ချင်း ပွတ်တိုက်ကြတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းခပ်ဖွဖွထိတွေကြတယ်။ မဆုံးနိုင်အောင်ပါပဲလား ငုဝါရယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲစုပ်ပြီး အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေပေးပြီးမှ လူချင်းခွာလိုက်ကြတယ်။
“ချစ်တယ်နော်ငုဝါ… ”
“အရမ်းချစ်တယ်မောင်… ဒီဟိုတယ်အပြင်ရောက်တာနဲ့ ငုဝါက မောင့်ရဲ့ မေမေလေးပြန်ဖြစ်သွားပြီ.. မောင်လဲ… ငုဝါရဲ့ သားပြန်ဖြစ်သွားပြီ… ”
“အင်းပါ… မောင်နားလည်ပါတယ်.. လာမျက်နှာသစ်ကြစို့… အပြုံးလေးနဲ့ နှုတ်ဆက်ရအောင်နော်… ”
ကျုပ် အန်တီငုဝါကိုခေါ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး မျက်နှာသစ်လိုက်ကြတယ်။ အန်တီငုဝါလဲ ပါလာတဲ့ မိတ်ကပ်လေးပြန်ဖို့တယ်။ ပြီးတော့ တစ်ယောင်ကိုတစ်ယောင် ခဏ ဖက်ထားမိကြသေးတယ်။
“သွားရအောင်နော်… ငုဝါ… ဒါနောက်ဆုံးခေါ်တာပါ”
“အင်းပါ… မောင်… ”
ကျုပ်နဲ့ အန်တီငုဝါ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပြုံးပြီး ကြည့်နေကြသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ လက်ချင်းတွဲပြီး အခန်းပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်ကြတယ်။ အခန်းအပ်ပြီးတော့ ဟိုတယ်အဝရာက်တော့မှ လက်ချင်း မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်လိုက်ကြရင်း မျက်ရည်ဝဲမိကြသေးတယ်။ ကျုပ်အားတင်းပြီး ပြုံးပြလိုက်တော့ ပြန်ပြုံးရှာပါတယ်။ ကားပေါ်တက်ပြီး နှစ်ယောက်သား ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ကားပေါ်မှာတော့ နည်းနည်းတိတ်ဆိတ်နေကြလို့ ကျုပ်ကပဲ စပြီး
“မေမေလေး… သားတို့ဘယ်တော့ ပြန်ကြမလဲ”
“ဒီညပဲပြန်ရင်ကောင်းမလားလို့… မနက်မှပြန်ရင် ဟိုကို ညမှရောက်မှာ… အဲ့လိုမပြန်ချင်ဘူး… ”
“အင်းပါ… အဲ့ဒါဆိုလဲ ထမင်းစားပြီးပြန်ကြတာပေါ့.. ”
“အင်း… အပြန်လက်ဆောင် ထိုးမုန့်လေးဘာလေးဝယ်ရအောင်… မြို့ထဲခဏဝင်ရအောင်နော်… ”
“ဟုတ်ကဲ့… မေမေလေး… ”
“ဟင်း…. ”
အန်တီငုဝါ သက်ပြင်းရှည်ကြီး တစ်ချက်ချတယ်။ ကျုပ်လဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မန္တလေးမြို့ထဲ သွားပြီး လက်ဆောင်လေးတွေ ဝယ်ကြတယ်။ ပြီးတော့မှ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ မိသားစုလူစုံ ထမင်းစားကြတော့ ကျုပ်ရော အန်တီငုဝါပါ သိပ်မစားနိုင်ကြဘူး။ ပြီးတော့ အထုပ်ကိုယ်စီ ကားပေါ်တင်ပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်ကြတော့တယ်။ လမ်းမှာ အဆာပြေစားဖို့ မုန့်အချို့ဝယ်ပြီး မောင်းခဲ့ကြတယ်။ တောက်လျှောက်မောင်းလာကြပြီး ည၂နာရီလောက်ကြ အိပ်ချင်လာတာနဲ့ ကားရပ်ပြီး အိပ်ကြတယ်။ အန်တီငုဝါကို နောက်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်စေပြီး ကျုပ်ကတော့ ခုံလေးနည်းနည်းလှန်ပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား သက်ပြင်းတွေ ခိုးချမိကြပေမယ့် ထပ်မဖြစ်အောင် ထိန်းခဲ့ကြပါတယ်။ တစ်လမ်းလုံးလဲ စကားသိပ်မပြောဖြစ်ကြပါဘူး။ မနက်မိုးလင်းတော့ ကားပေါ်မှာပါတဲ့ ရေဘူးနဲ့ပဲ မျက်နှာသစ်လိုက် ကြပြီး အနီးအနားက ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ မနက်စာ စားလိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ကားမောင်းပြီးထွက်ခဲ့ကြတော့လဲ စကားမပြောဖြစ်ကြဘူး။ ကားမောင်းနေရင်း ပျင်းလာတာနဲ့ သီချင်းဖွင့်လိုက်တယ်။
(မနက်ခင်းလေးကို xxx ကိုယ်မြင်တွေ့ရနိုင်ဖို့ xxx လမ်းပျောက်တဲ့ ညတွေကို စတေးမယ် xxx အနီရောင်အလှဆုံးနှင်းဆီ xxx ပွင့်လန်းဖို့ဆို xxx ဆူးခက်များအဖြစ်စတေးမယ် xxx ဝမ်းနည်းခြင်းစကားတွေကို xxx မလိုအပ်တော့ပြီလေ xxx အားလုံးမင်းယူသွားပါ xxx ဒီကြေကွဲခြင်းတွေရယ် xxx အတိုင်းအဆနဲ့ထပ်တူကွယ် xxx မင်းကမ္ဘာလေးဟာ ငြိမ်းစေ xxx မင်းအတွက်ဆိုအားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx မင်းလေးပျော်ရွှင်စေမယ် xxx အို မင်းအတွက်ဆို အားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx အချိန်တိုင်းမင်းအတွက် xxx မင်းလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းမှာ xxx အချိုဆုံးသောရယ်သံ xxx ခဏလောက်ကြားရနိုင်ဖို့ xxx ဒီငိုကြွေးခြင်းတွေရယ် xxx အတိုင်းအဆမဲ့မျက်ရည်ရယ် xxx မင်းကိုပေးဆပ်ကာ စတေးမယ် xxx အို မင်းအတွက်ဆိုအားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx မင်းလေးပျော်ရွှင်စေမယ် xxx အို မင်းအတွက်ဆို အားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx အချိန်တိုင်းမင်းအတွက် xxx အလှဆုံးကဗျာလေး xxx မွေးဖွားဖို့လေ xxx ကိုယ့်အသွေးတွေနဲ့ xxx ရေးသားခဲ့မယ် xxx အိုးဟူးအိုးဝူဝိုးအို xxx မင်းယုံကြည်ထား xxx ဖြေသိမ့်ခြင်းစကားတွေကို xxx မလိုအပ်တော့ပြီလေ xxx အားလုံးမင်းယူသွားပါ xxx ဒီငိုကြွေးခြင်းတွေရယ် xxx ထာဝရမျက်ရည်ရယ် xxx မင်းကိုပေးဆပ်စတေးမယ် xxx အို မင်းအတွက်ဆိုအားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx မင်းလေးပျော်ရွှင်စေမယ် xxx အို မင်းအတွက်ဆို အားလုံးကို xxx အမြဲပေးဆပ်ဖို့ရှိတယ် xxx အချိန်တိုင်းမင်းအတွက် xxx အိုးဟူးအိုးဝူဝိုးအို xxx မင်းယုံကြည်ပါ )
သီချင်းသံနဲ့အတူ အန်တီငုဝါရဲ့ အိကနဲ ငိုချသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်တွေနဲ့ တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေပြီ။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့ လက်လေးကို လှမ်းယူပြီး ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပေးမိတယ်။ အန်တီငုဝါလဲ ကျုပ်လက်ကလေးကိုပြန်ဆုပ်ပေးထားတယ်။
“ကြီးမှဝက်သက်ပေါက်တယ်ဆိုတာ.. ဒါမျိုးပြောတာနေမယ်နော်… ”
အန်တီငုဝါ မျက်ရည်ကြားထဲကနေ ရယ်ရင်းပြောလာတယ်။
“ဒါဝက်သက်ဆိုရင်လဲ အဲ့ဒီဝက်သက်တွေက ခမ်းနားလွန်းပါတယ်လေ ဘာပဲပြောပြော သားကျေနပ်တယ် ”
“ဟင်းဟင်း သားကသိပ်အပြောကောင်းတာပဲနော် သားနဲ့ သမီးပုံ့က အရမ်းချစ်ကြတာပဲလား.. ”
“ဟုတ် မေမေလေး… ငယ်ငယ်လေးထဲက ချစ်ခဲ့ကြတာလေ… သူက သားအပေါ်မှာ မေမေပြီးရင် နားအလည်နိုင်ဆုံးပဲ.. ”
“ဒါနဲ့များ… ဘာလို့လမ်းခွဲလိုက်ကြတာလဲကွာ… ”
“ဒါတော့မေမေလေးရယ်… ဘဝက မျှော်လင့်ထားတာထက် ဆန်းကြယ်တယ်လေ…. သားလဲဒီလောက်ပဲပြောတတ်တယ်… ”
“အင်းပါ… သား မေမေလေးလက်ကို ကိုင်ထားပေးတာ တစ်ကယ်အားရှိတယ် သိလား… ရန်ကုန်ရောက်တဲ့အထိ ကိုင်ထားပေးနော် … ”
“ဟုတ်မေမေလေး… ညီမလေးတော့ တော်တော်ပျော်နေလောက်ပြီနော်… ”
“အင်း… ပျော်မှာပေါ့… သားလဲပျော်တယ်မလား ..”
“ဟုတ် … ပျော်တယ်မေမေလေး… ”
ကျုပ်တို့လဲ စကားတစ်ပြောပြောနဲ့ နေ့လည်လောက်မှာ အိမ်ကိုပြန်ရောက်တယ်။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ညီမလေးက သူ့အမေကို ဝမ်းသာအားရ ဖက်ထားတော့တာပဲ။ အဖေလဲ ဝါလေး ဝါလေးနဲ့ ပါးစပ်ဖျားက မချတော့ဘူး။ မေမေ တို့ တီခင်တို့ရော ဖွားသီပါ ပျော်နေကြတယ်။ အဲ့ဒီညက အဖေကပဲ ဟိုတယ်မှာ မိသားစုအကုန်လုံး ညစာလိုက်ကျွေးတယ်။ အန်တီငုဝါလဲ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားသလိုပါပဲ။ ဒီညကတော့ အဖေနဲ့ အန်တီငုဝါတို့ရဲ့ တစ်ကြော့ပြန် မင်္ဂလာဦးညလေးပေါ့။ အဲ့ဒီညမှာပဲ မေမေ နဲ့ ကျုပ်နဲ့ တီခင် အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်ကြတယ်။ ညီမလေးကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူကိုယ်တိုင် လုပ်ပေးတယ်။ အကုန်လုံးက တားကြပေမယ့် မေမေက ကျုပ်စာအရမ်းနောက်ကျမှာစိုးလို့ ဆိုပြီး ပြောမှ မတားကြတော့ဘူး။ ကျုပ်တို့ရဲ့ အချစ်အိမ်လေးဆီ ပြန်ချင်ပြီလေ။ ပြီးတော့ တီခင့်ဆီက ကျုပ်ရင်သွေးလေးကိစ္စကလဲ ရှိသေးတယ်မလား။ အဲ့ဒီညက ညီမလေးဆီသွားပြီး နှစ်ချီလောက် လိုးပေးခဲ့လိုက်သေးတယ်။ အန်တီငုဝါ နဲ့ အဖေက မင်္ဂလာဦးညဆိုတော့ လာဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ ညီမလေးက အတူအိပ်ဖို့ပြောပေမယ့် မနက်အိပ်ယာထနောက်ကျရင် အန်တီငုဝါတို့ တွေ့သွားမှာစိုးလို့ ဆိုပြီး ချော့မော့ထားခဲ့ရတယ်။ မနက်ကြတော့ မေမေလာနှိုးမှ နိုးတယ်။ ညီမလေးကို ကျုပ်ပဲ ဝင်နှိုးတော့ ကျုပ်တို့ အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေ ပေးမိကြသေးတယ်။ ပြီးမှ ညီမလေးကို မျက်နှာသစ်ခိုင်းပြီး မနက်စာ အတူစားကြတယ်။  ပြီးတော့ ကျုပ်တို့ အဝတ်အစားထုပ်တွေ တင်ပြီး အကုန်လုံးကို ပွေ့ဖက်နှုတ်ဆက် အနမ်းလေးတွေပေးပြီး နယ်မြို့လေးဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

(အပိုင်း-၃၁ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၃၁-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 6th January, 2020.

ဒီလိုနဲ့နယ်က ကျောင်းတက်တဲ့မြို့လေးဆီပြန်ရောက်မှပဲ စိတ်ထဲမှာအေးချမ်းသလိုခံစားရတယ်။ လူမှန် နေရာမှန် ပြန်ရောက်သလိုပေါ့။ မေမေနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ သဘာဝလွန်အချစ်တွေကြောင့်ပဲလားတော့မသိဘူး။ ဘေးမှာ ကျုပ်တို့အကြောင်းမသိတဲ့ သူတွေနဲ့ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးနေနေရတာ တကယ် အနေကြပ်လှတယ်။ အခုမှပဲ မေမေ နဲ့ တီခင့်ကို စိတ်လွတ်လက်လွတ် လိုးရတော့တယ်။ ရောက်ကာစကတော့ ကျောင်းတက်၊ ကျောင်းပြန်လာရင်စာကြည့်။ ပြီးရင်း လိုးကြတာပေါ့။ တီခင့်ကို တစ်ချီပြီးအောင်လိုးပေးပြီးရင် မေမေ့ကိုတော့ လိုးနိုင်သလောက်လိုးပေးတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်လိုးသမျှ ခံပေးတယ်။ နောက် သုံးပတ်လောက်နေတော့ မေမေက ကျုပ်စာကျက်နေရင်တောင် ပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးရင်း လီးစုပ်ပေးသလို ကျုပ်လဲ မေမေ့အဖုတ်လေးနှိုက်ရင်း စာကျက်တတ်တယ်။ စာထဲကို အာရုံတော့ဘယ်သိပ်ရောက်မလဲဗျာ။ နောက်ဆုံး ဆွမိကြရင်း မနေနိုင်ရင် ထလိုးကြကုန်ရော။ ကျုပ်မနေနိုင်လို့ ထလိုးရင် မေမေက တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ကျုပ်စိတ်ကြိုက်ခံပေးတယ်။ မေမေ မနေနိုင်လို့ ထလိုးပြီဆိုရင်လဲ ထိုင်ပြီးစာကျက်နေတဲ့ ကျုပ်ကိုတွန်းလှဲပြီး အပေါ်ကနေ အတင်းတက်ဆောင့်လိုးတာပဲ။ ကျုပ်လဲ သဘောကျပြီး တစ်ခွိခွိရယ်ရတာပေါ့။ မေမေ ထန်နေတာလေးကို ချစ်တာလေ။ တီခင်လဲ ကျုပ်တို့သာအမိကိုကြည့်ပြီး ရွနေမှာပဲ။ ကိုယ်ဝန်ရှိနေလို့သာ စိတ်ထိန်းနေရတာ။ ကျုပ်တို့သားအမိ ပလူးနေပြီဆို တီခင်ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေတတ်သလို တခါတလေလဲ ကျုပ်တို့နဲ့ပူးပေါင်းပြီး ကျုပ်နဲ့မေမေ့ကို ပြုစုပေးပါတယ်။ ကျုပ်နဲ့မေမေလဲ တီခင့်ကို တစ်ချီပြီးအောင်ပြန်ပြီး ပြုစုပေးရတာပါပဲ။ ပြန်ရောက်တာ အချိန်တစ်လနီးပါးလောက်မှာပဲ ကျုပ်နဲ့မေမေ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အရင်ထက် အဆပေါင်းများစွာ တွယ်တာမိကြပြီ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မျက်စိအောက်က အပျောက်မခံနိုင်ကြလောက်အောင် ဖြစ်လာကြတယ်။ တခါတလေ ကျောက်ဖွင့်ရက်ကြီးကိုပဲ မေမေက ကျုပ်ကိုကျောင်းမသွားစေဘဲ လိုးဖြစ်ကြပြန်တယ်။ ကျုပ်အတွက် အားရှိစေမယ့် အစားအသောက်မျိုးစုံကလဲ အိမ်မှာရှိနေတယ်။ တစ်ရက် ကျောင်းတက်နေတုန်း မေမေ့ဆီက ဖုန်းဝင်လာတယ်။ စာသင်ခန်းထဲမှာထိုင်နေတုန်းဗျ။ ဆရာမတော့ မဝင်သေးဘူး။ အတန်းထဲမှာ ကျောင်းသားတွေလဲ ရှိတာပေါ့။
“ဟယ်လို… မေ… ”
“မောင်… အခုဘယ်မှာလဲ… ”
“စာသင်ခန်းထဲမှာ… ”
“ဟုတ်လား…. မေအခုဘာဝတ်ထားလဲသိလား… ”
“ဘာဝတ်ထားလို့လဲ (လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့)”
“မောင့်ရှပ်အင်္ကျီကော်လာလေးနဲ့ အဖြူရောင်လေးကို အောက်က ဘာမှမခံပဲဝတ်ထားတာ… အပေါ်ကြယ်သီးနှစ်လုံးပါဖြုတ်ထားတယ်… မောင့်အင်္ကျီကကြပ်လို့ထားမသိဘူး အင်္ကျီအဖြူပေါ်မှာ နို့သီးခေါင်းအရာလေးတွေပါပေါ်နေတယ် သိလား.. ခစ်ခစ်”
ဟာ။ မေမေက ရယ်နေနိုင်သေးပေမယ့် ကျုပ်အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲက လီးက အတင်းရုန်းကန်တက်လာတယ်။
“မေ… ခဏလေးနော်… ”
“အင်း… မောင်… ”
ကျုပ်လဲ အခန်းထဲက မြန်မြန်ထွက်ပြီး လူရှင်းတဲ့နေရာမြန်မြန်ရှာရတော့တယ်။ လူရှင်းပြီး ဖုန်းပြောလို့အဆင်ပြေတဲ့နေရာရောက်မှ
“မေ… ”
“အင်း… မောင်… ”
“မေအဲ့ဒီအဝတ်အစားနဲ့ တစ်မျိုးလေးချစ်ဖို့ကောင်းနေမှာနော်… တွေ့ချင်လိုက်တာကွာ… ”
“ခစ်ခစ်… အောက်က ဘာဝတ်ထားလဲသိလား… ”
“ဘာဝတ်ထားလဲ… ”
“ထမိန်ထဲမှာ ခံဝတ်ရတဲ့ ဇာစကပ်ပါးပါးလေးကို ဒီအတိုင်းဝတ်ထားတာသိလား… ဒီအတိုင်းကြည့်ရင်တောင် အဖုတ်မွှေးကို လှမ်းမြင်နေရတယ်… ”
“မေရယ်… မောင်လီးတောင်လာပြီကွာ… လိုးချင်လိုက်တာ…. ”
“လိုးချင်ရင်လာလိုးပေါ့… ဒီက စောက်ပက်ယားနေလို့ ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တာ… ရှီး… ကြည့်… မမခင်က စောက်ပက်ယက်ပေးနေပြီကွာ… မောင့်လီးနဲ့ အလိုးခံချင်ပါတယ်ဆို… အူး…. စောက်ရည်တွေလဲ မတရား ထွက်နေပြီ… ဟူးဟူး… ”
ကျုပ်လဲ လီးကတင်းလာတာ မရတော့ဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်တော့ ကျုပ်ရှိနေမှန်းတောင် မသိနိုင်အောင် အပင်နဲ့ ပန်းရုံ ခြုံနွယ်တွေက ကာကွယ်ပေးနေတာမို့ ပုဆိုးဖြေချပြီး ဘောင်းဘီထဲက လီးကိုထုတ်ရင်း ဂွင်းထုနေမိတယ်။
“မေ… မောင်လဲ ဂွင်းထုနေတာသိလား… မေ့စောက်ပက်ကြီးကိုလိုးချင်နေပြီကွာ… ”
“လိုးချင်ရင်လိုးပေါ့မောင်ရယ်… လာမေ့စောက်ပက်ဖြဲပေးမယ်… မောင်လီးထိုးထည့်လိုက် အူးဟူး… ”
“အင်း… ထည့်လိုက်ပြီ… မောင့်လီးမေ့စောက်ပက်ထဲ ဝင်သွားပြီ… အီဆိမ့်နေတာပဲကွာ… ”
“အင်းဟင်း… ကောင်းတယ်မောင်ရယ်… မေ့ကိုလိုးပါ… ”
“မေ့စောက်ပက်ကြီးက လိုးရတာ အရသာရှိလိုက်တာ… ”
“အူး… ကောင်းတယ်မောင်ရယ်… ဆောင့်လိုးပေးကွာ… ”
“အင်း… ဆောင့်လိုးပေးမယ်နော်… မိန်းမ အင်းကွာ… ကြိုက်လား… မောင့်လီးကိုကြိုက်လား… ”
“ကြိုက်တယ်မောင်…. ဟားရှီး… မြန်မြန်လေး… ပြီးပြီ.. ဟင့်… ဟင်း… ချစ်တယ်မောင်ရယ်”
“မောင်လဲ ပြီးပြီ… မိန်းမရယ်… ကောင်းလိုက်တာကွာ…  ချစ်တယ်နော်မိန်းမ… ”
“အင်း… မောသွားပြီကွာ… မောင်ရောမောသွားပြီလား… မမခင်ပြီးရင်ညီမလေးပြန်ယက်ပေးမယ်နော်… ”
“ကောင်းသွားတာမေရ… အရမ်းချစ်တယ်… ညနေကျ အဲ့ဒီအတိုင်းလေး ကြိုနေနော်… သိလား… ”
“အင်း… မောင်… မေ…. မမခင်ကိုပြန်ပြုစုလိုက်အုံးမယ်…. ခစ်ခစ်… ဘိုင့်ဘိုင်နော်… သူများတွေ မောင့်လီးမြင်ပြီးခံချင်လာအုံးမယ်… ခစ်ခစ်… ”
“ပေါက်ကရ… ဟွန်း… ဘိုင့်ဘိုင်နော်မေ… ခင့်ကိုလဲ ချစ်တယ်လို့ပြောလိုက်အုံး… ”
“အင်းပါမောင်ရဲ့… ”
ဖုန်းချပြီး ဘောင်းဘီထဲ လီးပြန်သွင်းပြီး ပုဆိုးပြန်ပြင်ဝတ်ကာ ရပ်လိုက်တော့မှ ဘေးခြုံပုတ်က ချွတ်ကနဲအသံကြားလိုက်ရတယ်။ ဟိုက်။ ဟိုဘက်အခြမ်းမှာ လူရှိနေတာပဲ။ ကျုပ်လဲ ခြုံပုတ်ကို ဖယ်ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် လှစ်ကနဲ ထပြီး ထွက်ပြေးသွားတယ်။ ကောင်မလေး ဖင်မှာလဲ ကျပ်စေ့လောက်ရှိမယ့် အစိုကွက်လေး။ ကျုပ်လဲ အစက မလိုက်တော့ဘဲ နေမလို့။ ဒါပေမယ့် ဖင်ကအကွက်လေး သူများတွေမြင်ရင် ဒီကောင်မလေး ပိုအရှက်ကွဲမှာစိုးလို့ သူနောက် ပြေးလိုက်ပြီး လက်ဆွဲထားလိုက်မိတယ်။
“ရှင် … ရှင်… ဘာလုပ်မလို့လဲ လွှတ်နော်”
ကောင်မလေးကြည့်ရတာ ကျုပ်သူ့ကို တစ်ခုခုလုပ်မယ်ထင်ပြီး ကြောက်နေတဲ့ပုံဗျ။ ရုပ်လေးကတော့ အချောသား။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ မဆိုးပါဘူး။ မျက်ရည်တွေကလဲ ကျလို့။ ပါးပြင်မှာ စီးကြောင်းက အထင်းသားနဲ့။ အခုမှငိုတာတော့မဟုတ်လောက်ဘူး။
“ညီမ အစ်ကို့ကို တစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့… ညီမကို အစ်ကို… ဘာမှမလုပ်ပါဘူး… ညီမအရှက်ကွဲမှာစိုးလို့ပါ… ”
“ရှင်… ဘာလို့ကျမက အရှက်ကွဲရမှာလဲ… ”
“ဟို… ဟိုလေ.. ညီမနောက်မှာ… ဟို… ဟို… ”
ကျုပ်လဲ ဆက်မပြောရဲတော့ဘူး။ သူ့မျက်နှာလေး ရဲသွားပြီး အလန့်တကြား သူ့နောက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီးတော့မှ
“အို.. ရှက်လိုက်တာရှင်… ”
သူတော်တော်ရှက်သွားပုံရတယ်။ ကိုယ်လေးတောင်တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လို့ရယ်။
“အစ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်နော်… ညီမရှိနေမှန်းမသိလို့ပါ… အစ်ကိုဖုန်းပြောတဲ့ အကြောင်းတွေ … ဘယ်သူ့မှ ပြန်မပြောပါနဲ့နော်… အစ်ကိုရှက်လို့ပါ…”
“အာ… မပြောပါဘူး… ”
ပြောပြီးမှ ကျုပ်ပြောတာ သူအကုန်ကြားတယ်ဆိုတာ ဝန်ခံသလိုဖြစ်သွားလို့ ရှက်သွားတဲ့ပုံပဲ။
“ဟိုလေ မျက်နှာသစ်လိုက်ပါလား… ညီမမျက်နှာက… ငိုထားတာအရမ်းသိသာနေတယ် အစ်ကို့မှာရေဘူးပါပါတယ်… ”
ပြောရင်း ရေဘူးထုတ်ပေးလိုက်တော့ သူကကျေးဇူးတင်သလိုမျိုး ကျုပ်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ရေဘူးကိုလှမ်းယူတယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာသစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့လွယ်အိတ်ထဲက ပုဝါလေးထုတ်ပြီး မျက်နှာသုတ်တယ်။ ပြီးတော့မှ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ထမိန်လှည့်ပြင်ဝတ်တော့ ကျုပ် သူ့ကိုမကြည့်ဘဲ ကျောပေးလိုက်တယ်။ သူ ထမိန်ဝတ်ပြီးတော့ ကျုပ်သူ့ကိုမကြည့်ဘဲ ကျောပေးထားတာမြင်လို့ထင်တယ်
“ကျေးဇူးပဲနော် အကို… ညီမက အကို့ကို ဖုန်းပြောနေတာကြားပြီး တစ်မျိုးထင်သွားတာ တောင်းပန်ပါတယ်… ”
သူ့စကားသံကြားမှ ကျုပ်သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ ခုနကလို ကြောက်နေ ရှက်နေတဲ့ ပုံစံမရှိတော့ဘဲ ကျုပ်ကို ခင်မင်တဲ့အရိပ်အယောင်လေးနဲ့ ပြုံးကြည့်နေတာ။
“ရပါတယ်… ထင်လဲထင်စရာပဲလေ… အစ်ကိုလဲ ဖုန်းနဲ့ဒီလိုပြောဖူးတာပထမဆုံးပါပဲ… ညီမကရောဘာလို့ ဒီမှာတစ်ယောက်ထဲလာငိုနေရတာလဲ… ”
“ခဏထိုင်ရအောင်လေ … ညီမလဲ အတန်းမတက်ချင်လို့… အကိုရော … ”
“အခုတစ်ချိန်တော့ ဆရာမလဲ ဝင်နေလောက်ပြီဆိုတော့ နောက်တစ်ချိန်မှပဲ တက်တော့မယ်.. ”
ပြောရင်း ပြန်ထိုင်ဖြစ်ကြတယ်။ ခပ်ခွာခွာပဲ ထိုင်ကြတာပါ။
“ညီမ ချစ်သူက သစ္စာဖောက်ပြီးနောက်တစ်ယောက်နဲ့ တွဲနေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ပါ… အဲ့ဒါကြောင့် စိတ်ညစ်ပြီး ဒီမှာလာငိုနေတာ… ”
“သြော်… ညီမရယ်… သစ္စာမရှိတဲ့သူအတွက် အဲ့လောက်ခံစားမနေပါနဲ့… ပြီးတော့ ဒီနေရာကလူပြတ်တယ်လေ… မသမာသူနဲ့တွေ့ရင်… ညီမဒုက္ခ ရောက်သွားနိုင်တယ်… စိတ်ညစ်နေချိန်မှာ… သူငယ်ချင်းတွေနားမှာပဲနေပြီး… စိတ်ကိုကုစားသင့်တယ်… သူငယ်ချင်းတွေနဲ့နေတော့ စကားလေးပြော စရင်းနောက်ရင်း နေသာတယ်လေ… ”
“အင်းပါ… အခုလိုပြောပေးတာကျေးဇူးပါအကို… ပြောမယ့်သာပြောတယ်… အစ်ကိုလဲသိပ်မထူးဘူးလားလို့… ခုနက အစ်ကို မေဆိုတဲ့တစ်ယောက်နဲ့ ပြောပြီးတော့… ခင့်ကိုလဲချစ်တယ်လို့ပြောလိုက်ပါဆိုလား… အယ်… သူတို့နှစ်ယောက်က သိနေတာလား… ဘယ်လိုကြီးလဲ… ”
“ဟား… ညီမက အကုန်ကြားသွားတာကိုး… အစ်ကိုတော့အထင်သေးစရာဖြစ်ပြီထင်တယ်… ဒီလိုညီမရဲ့… သူတို့က ညီအစ်မတွေလေ… ”
ကျုပ်လဲ အမေနဲ့ အဒေါ်လို့ပြောလို့မဖြစ်တော့ နားထောင်လို့အဆင်ပြေအောင် သုံးလိုက်ရတယ်။
“အယ် … ပိုထူးဆန်းသွားပြီ… အကိုက စွံလှချည်လား… ခစ်ခစ်… ”
သူက စသလိုလေးပြောလာတော့လဲ ကျုပ်လဲ ပြောပြချင်လာတယ်။
“ဒီလို ညီမရဲ့… မေက အငယ် ခင်က အကြီးပေါ့… အစ်ကိုက မေ့ကိုသိပ်ချစ်တာ မေကလဲ အစ်ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်လေ… ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးမှ ခင်က အစ်ကို့ကို အရမ်းချစ်နေမှန်းသိတာ… မေကိုယ်တိုင်က… ခင့်ကိုလဲ မျှဝေချစ်ပေးဖို့တောင်းဆိုလာတော့… အစ်ကိုလဲ ခင်နဲ့ပါ ချစ်သူတွေဖြစ်သွားတာ.. သူတို့ညီအစ်မချင်းလဲ အရမ်းချစ်ကြတယ်လေ… အစကတော့ အစ်ကိုကမေ့ကိုပဲ ချစ်တာပါ…  နောက်ကျတော့လဲ ခင့်ကိုပါချစ်လာတယ်… ကြာလာတော့ သံယောဇဉ်တွယ်လာတာပေါ့… ခင့်ကိုချစ်လာတယ်ဆိုပေမယ့်… မေ့ကိုတော့ ဘယ်သူနဲ့မှ မတူအောင်ချစ်တာပေါ့နော်… ခုနကတောင်… အစ်ကိုနဲ့ မေ ဖုန်းပြောနေတုန်း ခင်က မေ့ကို နမ်းပေးနေတာ… ”
“ဟယ်… တစ်ကယ်ပဲ ထူးဆန်းလိုက်တာ… မေဆိုတဲ့အစ်မကိုတော့ လေးစားသွားပြီ… နေပါအုံး နမ်းနေတော့ဖုန်းက ဘယ်လိုပြောလဲ… အယ်… ”
“ဟီး… ဟုတ်တယ်… ခင်က မေ့ဟိုဟာကိုနမ်းပေးနေတာ… အစ်ကိုတို့က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲလေ… နှစ်ယောက်လုံးနဲ့လဲ အတူနေဖူးတယ်… ဖုန်းချကာနီးတော့လဲ မေက ခင့်ကိုပြန်နမ်းပေးမယ်ဆိုပြီး ချသွားတာ… ”
“နှစ်ယောက်လုံးနဲ့လဲ အတူနေဖူးတယ်ဆိုတာ… တစ်ပြိုင်ထဲလား… ”
“အင်း.. ဆိုပါတော့… ”
“အယ်… အဲ့လောက်တောင်ပွင့်လင်းတာလား… ညီမလဲ အကိုနဲ့မှ ဘာလိုဒီအကြောင်းတွေပြောဖြစ်နေလဲမသိပါဘူး… ဒါပေမယ့်အကိုက ယုံကြည်ရတဲ့သူလို့တော့… စိတ်ထဲကသိနေတယ်… ”
“ကျေးဇူးပဲ အစ်ကို့ကို ယုံကြည်ပေးလို့… ညီမရော ညီမချစ်သူနဲ့ အတူနေဖူးပြီလား… တစ်မျိုးမထင်နဲ့နော် ဒီအတိုင်း သိချင်ရုံမေးတာ… မဖြေချင်လဲရတယ်… ”
“ဟင့်အင်း… မနေဖူးဘူးအကို… သူကတော့တောင်းပါတယ်… ညီမက… မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ ပေးမယ်လို့ ပြောထားတာ… အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ ညီမကိုထားခဲ့တာထင်တယ်… ”
“အဲဒါဆိုရင်တော့ … ညီမကံကောင်းတာပဲ… ”
“ဘာလို့… ”
“ထပ်ပြောပြရင်… ညီမ အစ်ကို့ကို အထင်သေးမလားမသိဘူး… ”
“မသေးပါဘူး… အကို့အကြောင်းတွေက အထူးအဆန်းတွေချည်းမို့… ညီမတော့ နားထောင်ချင်တယ်… ”
“ဒီလိုညီမရဲ့… အစ်ကို့မှာ မေ့အရင် ချစ်သူတစ်ယောက်ရှိခဲ့သေးတယ်… မေလဲသိတယ်… အဲ့ဒီတုန်းက မေ့ကိုအရမ်းချစ်ပေမယ့် အကြောင်းကြောင်းတွေကြောင့် မေနဲ့ နီးစပ်ဖို့ ဖွင့်ပြောဖို့ မဖြစ်နိုင်ခဲ့ဘူး… မေကိုယ်တိုင်လဲ ကိုယ့်ကိုအရမ်းချစ်ပေမယ့် အခြေအနေကို… နားလည်လို့… အဲ့ဒီတစ်ယောက်နဲ့ သူကိုယ်တိုင်အောင်သွယ်ပေးခဲ့တာ… အစ်ကို့ကိုအရမ်းဂရုစိုက်တဲ့ သူပေါ့… သူကတော့ ပုံ့ တဲ့… ”
“ဟင်… မေဆိုတဲ့ အစ်မက အရမ်းအံသြဖို့ကောင်းတယ်နော်… ”
“ဟုတ်တယ်… ပုံနဲ့အစ်ကိုက … ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပဲလေ… အစ်ကို့ကို အရမ်းနားလည်ပေးတတ်တယ်… အစ်ကို ပုံ့ကိုချစ်မိပေမယ်… မေ့ကိုချစ်လွန်းလို့ ဖွင့်မပြောဘဲ သိမ်းထားခဲ့တာကို… မေက ဇွတ်အောင်သွယ်တော့… ချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့ကြတယ် … ပုံ့ နဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးတော့မှ ဟိုတယ်တွေဘာတွေရောက်ခဲ့ဖူးပေမယ့် မဖြစ်အောင်ထိန်းနိုင်ခဲ့ကြတယ်… သူ့ကိုတန်ဖိုးထားတာလဲပါတာပေါ့ … အခုတော့ တစ်နယ်စီဝေးလို့…သူက မိဘပေးစားတဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ရတော့မယ်လေ… အဲ့ဒီအတွက် … အစ်ကို … ခံစားရတဲ့အချိန်တွေမှာ… မေက အနားမှာ အမြဲနှစ်သိမ့်ပေးခဲ့တယ်… အစ်ကို ပုံ့အပေါ်မှာ ထိန်းနိုင်ခဲ့တာကိုပဲ… ဝမ်းသာမိတယ်…  သူယူမယ့်သူက ပုံ့ကို အထင်သေးတာမခံရတော့ဘူးပေါ့… တစ်ကယ်ချစ်ရင်… ကိုယ့်အတွက် တွေးပေးလိမ့်မယ်… အဲ့လိုမဟုတ်ရင် ကိုယ့်ကို မချစ်လို့ပဲ ”
“ဟုတ်တယ်နော်… ဒီလိုကျတော့လဲ… စိတ်ထဲပေါ့သွားသလိုပဲ… ဒါပေမယ်… ဟို… မေနဲ့ ခင်ကကျတော့… ဘာလို့အတူနေဖြစ်တာလဲ… အကိုတို့က မယူရသေးဘူးမလား… ”
“ဟင်း… ညီမမေးတာနဲ့ အစ်ကို့အကြောင်းအကုန်ပေါ်တော့မှာပဲ… မထူးပါဘူးလေ.. ညီမဘယ်သူမှပြန်မပြောရဘူးနော်…. ”
“စိတ်ချပါအကိုရယ်… ညီမက နှုတ်လုံပါတယ်…”
“အင်း… ဒါဆိုလဲပြောပြရတာပေါ့… ဒီလိုကွာ… မေနဲ့အစ်ကို အရင်က နီးစပ်ဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာက… မေက အိမ်ထောင်သည်လေ… သူ့ယောက်ျားဆုံးပြီးသွားပြီး တော်တော်ကြာမှ အစ်ကိုနဲ့ ချစ်သူဖြစ်တာ… ဒီတော့ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားမို့ အတူနေဖြစ်သွားတာ… မေကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလား လက်ခံခဲ့တာ… အပျိုဆိုရင်တော့ ယူပြီးတဲ့အထိ အစ်ကိုထိန်းမှာပါ… ဒါကြောင့် ညီမကို အစ်ကိုပြောချင်တာက အချစ်ဆိုတာ… တစ်ယောက်ထဲနဲ့ သေဆုံးမသွားဘူး… နောင်တစ်ချိန်မှာ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ပြန်ရှင်သန်လာနိုင်တယ်… ညီမကို တစ်ကယ်ချစ်တဲ့သူက … ညီမကို တန်ဖိုးထားလိမ့်မယ်… ညီမလဲတစ်ကယ်ပဲ ချစ်မိတဲ့အခါ… အတူနေဖို့ ကြည်ဖြူချင်ကြည်ဖြူလာလိမ့်မယ်… သူက ညီမကိုတောင်းဆိုနိုင်ပေမယ့်… ညီမခွင့်မပြုလဲ… သူဆက်ချစ်နေလိမ့်မယ်… ”
“ညီမက အခုတစ်ယောက်ကို အရမ်းချစ်ခဲ့တာ… ဒါပေမယ့် ညီမအချိန်ယူချင်သေးလို့… သူ့ကိုမပေးခဲ့တာ… တခြားဟာတွေတော့ ညီမ အတတ်နိုင်ဆုံး လိုက်လျောခဲ့ပါတယ်… ”
“အင်းပါ… ညီမချစ်တဲ့သူကို ညီမရင်ထဲမှာ တစ်သက်လုံးသိမ်းထားလို့ရတယ်… လွမ်းလို့ရတယ်… သတိရလို့ရတယ်… ကိုယ်အိမ်ထောင်ဘက်ပေါ်မှာ မဖောက်ပြန်ဖို့ပဲလိုတာ… ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဘက်ကိုလဲ… ဖွင့်ပြောပြလို့ရတယ်… ညီမကိုတစ်ကယ်ချစ်ရင် နားလည်ပေးလိမ့်မယ်… ”
“ဟုတ်… အကိုနဲ့စကားပြောခွင့်ရတာ… ညီမတစ်ကယ်အားရှိတယ်… ကျေးဇူးတင်တယ်နော်အကို… ညီမက စက္ကင်းရီးယား(Second Year) စေဗယ် (civil)ကပါ … ညီမနမည် နှင်းနုပါ… နှင်းနုနုဝေ တဲ့”
“အစ်ကိုနာမည်က တေဇာပါ… မေဂျာတူပဲ… ဖို့သ်ရီးယား(Fourth Year)ကပါ… ”
“ခစ်ခစ်… စကားတွေအများကြီးပြောပြီး အခုမှ မိတ်ဆက်ရတယ်… ”
“ဟုတ်ပါ့… သွားစို့ အတန်းတက်ကြစို့လေ… ”
“ဟုတ် အကို… ”
ပြောပြီး နှစ်ယောက်သားထကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့မှ သူ့ကိုအရင်သွားခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်မှ ကျုပ်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ နှင်းနုဆိုတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ပက်သက်လို့ ဘာခံစားချက်မှရှိမနေပါဘူး။ တစ်ယောက်ထဲလာငိုနေတဲ့ ကောင်မလေးကို သနားလို့ အားပေးနှစ်သိမ့်ခဲ့တာပါပဲ။ ညနေ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မေမေက ကျုပ်နဲ့ ဖုန်းဆက်တုန်းက ပုံစံအတိုင်းကြိုနေလို့ စိတ်ထပြီး ကြုံးလိုးလိုက်သေးတယ်။ မေမေကတော့ ကျုပ်စိတ်ထပြီး အတင်းဆော်တာကို သဘောတွေကျနေတာ။

အပိုင်း-၃၁-ခ

ဒီလိုနဲ့  မေမေကျုပ်ကို အရင်လို ကျောင်းစာ သိပ်အားမပေးတော့တာ သတိထားမိလာတယ်။ ညအိပ်ချိန်ကျတော့ ကျုပ် မေမေ့ကို ဒီအကြောင်းမေးဖြစ်တယ်။ ကျုပ်က မေမေနဲ့တီခင်ကို တစ်ချီစီလိုးပေးပြီးလို့ ခေါင်းအုံးလေးတွေကျောမှာ မှီလျှက် နှစ်ယောက်စလုံးကိုဖက်ကာ အနားယူနေချိန်ပေါ့။
“သြော်… ဒါလား… ခစ်ခစ်… မမခင်…. ပြောပြလိုက်ပါအုံး… ”
တီခင်က သူ့ကိုဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကို ဆွဲယူပြီးတော့ သူ့ဗိုက်ပေါ်တင်ပေးတယ်။
“ဘယ်လို နေလဲမောင် ခင့်ဗိုက်က ”
“အင်း နည်းနည်းပူချင်နေပြီထင်တယ်… ”
“ခစ်ခစ်… အဲ့ဒါကြောင့် မောင်ကျောင်းပြီးတဲ့အထိစောင့်လို့မရတော့ဘူး သိလား… ”
“ဟုတ်တယ်မောင်… မောင်ဘာမှပူစရာမလိုဘူး သိလား… မောင်ရယ်… ခင်ရယ်… ယမင်းရယ်… ဒီကနေပြီး ထွက်သွားကြမယ်လေ… ဟိုးအဝေးကမြို့သေးသေးလေးမှာ… ခြံကွက်လေးဝယ်မယ်… စျေးဆိုင်လေးဖွင့်မယ်… ခင်တို့သုံးယောက်ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေကြမယ်လေ… မောင့်အဖေပစ္စည်းတွေလဲ ယူစရာမလိုပါဘူး… ခင့်မှာ ရန်ကုန်ကတိုက်ခန်းရောင်းထားတာရယ်… နယ်က အဒေါ်တို့ရဲ့ ဝိုင်းနဲ့လယ်တွေရောင်းထားတာရယ်… ဘဏ်ထဲမှာ သိမ်းထားတာ အများကြီးပဲ… မောင်က ယမင်းနဲ့ခင်နဲ့ကို ချစ်ပေးရင်ပဲ လုံလောက်ပါပြီကွာ… နော်… ယမင်း… ”
“ကျန်သေးတယ်လေ… မမခင်ရဲ့… ဒီကနေထွက်ရင်… မြို့တစ်မြို့မှာ မောင်နဲ့မေက မိဘတွေသဘောမတူလို့ခိုးပြေးလာတာပါဆိုပြီး လက်ထပ်ကြမယ်… နောက်တစ်မြို့ရောက်ရင် … မောင်နဲ့မမခင်က လက်ထပ်မယ်… အဲ့ဒါဆို မေရော မမခင်ရော မောင်နဲ့ချစ်လို့ရပြီလေ… ကလေးတွေလဲ အများကြီးမွေးကြမယ်… ခစ်ခစ်… ပျော်စရာကြီးနော်… ”
“ဒါဆို… မောင်တို့သုံ့ယောက်ရဲ့… သီးသန့်ကမ္ဘာလေး တစ်ကယ်ဖြစ်လာတော့မှာပေါ့နော်… ပျော်လိုက်တာကွာ…. ”
“အင်းပေါ့… အဲ့ဒါကြောင့်… မေလဲ မောင့်ကျောင်းကိစ္စကို စိတ်ထဲသိပ်မထားတော့တာ… ”
“ဒါနဲ့ ဘယ်ကိုသွားကြမလဲ… မေကဘယ်မှာနေချင်လဲ… ခင်ကရော… ”
“မေကတော့… မောင်နဲ့ဆို ဘယ်မှာဖြစ်ဖြစ်ရတယ်”
“ခင်ကတော့ အေအေးချမ်းချမ်းနဲ့… လုပ်ကိုင်စားလို့ရမယ့်နေရာပေါ့… ရှမ်းပြည်နယ်ဘက်ဖြစ်ဖြစ်… မွန်ပြည်နယ်ဘက်ဖြစ်ဖြစ်… တနင်္သာရီဘက်ဖြစ်ဖြစ် တစ်ခုခုပေါ့…. မောင်ဘယ်သွားချင်လဲ.. ”
“ပြေးမယ့်ပြေးတော့… ခပ်ဝေးဝေးပြေးတာကောင်းတယ်… ရှမ်းပြည်ဘက်သွားမလားလို့… အဲ့ဒီမှာ တောင်တွေလဲပေါတယ်လေ… တောင်ပေါ်ရွာလေးတစ်ရွာပေါ့… မြို့နဲ့မနီးမဝေးလေး… ကုန်ပစ္စည်းတွေဘာတွေလဲ ဝယ်ပြီးရောင်းလို့ရအောင်… ဘယ်လိုသဘောရလဲ… ”
“မေကတော့ မောင်ရှိရင်ပြည့်စုံပါပြီဆို… ”
“ခင်လဲ အဆင်ပြေတယ်… ”
“အဲ့ဒါဆို နောက်နေ့ကျမှ ရှမ်းပြည်မြေပုံလေးဝယ်ပြီး နေရာရွေးကြတာပေါ့… ”
“အင်း… ယမင်းတို့သားအမိကိုကြည့်ရတာ… ဒီပြန်ရောက်ပြီးမှ… အရမ်းကိုသဲသဲလှုပ်နေကြတာ… မောင်ကျောင်းသွားရင်တောင် ဒီကနေ လှမ်းကလိနေသေးတယ်… ”
“ဟီး… မောင့်ကိုအပိုင်ရတော့မှာမို့… အရမ်းပျော်နေတာ…. မမခင်ရဲ့… မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ အချိန်တိုင်းနေချင်တာ… နေ့တိုင်း မောင့်အလိုးခံနေရတာတောင် ခံလို့မဝဘူးရယ်… ဟိဟိ… မောင်ရိုးသွားမှာတောင်စိုးရတယ်… ”
“မရိုးပါဘူးမေရယ်…. ကိုယ့်အမေဆိုတဲ့အသိနဲ့တင်… စိတ်ကအလိုလိုထလာတာ… ”
“အခုလဲ… အဖုတ်ကယားလာပြန်ပြီ… မောင်နဲ့ကလေးလိုချင်လို့… ဆေးထိုးတာတောင်ရပ်လိုက်ပြီ… သိလား… ”
“မေခံချင်ရင်မောင်က လိုးပေးမှာပေါ့… ”
“ယမင်းခံချင်ရင် လိုးပေးလိုက်လေ… ခင်ကတော့တော်ပါပြီ… ခင်မောင့်လီးကိုစုပ်ပေးမယ်… ”
ပြောရင်း တီခင်က ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တယ်။ မေမေကတော့ ကျုပ်ကိုဖက်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပြန်နမ်းရင်းလျာချင်းကစားကာ မေမေ့နို့တွေကိုညှစ်ပေးလိုက်တယ်။ တီခင်စုပ်ပေးလို့လီးက အရမ်းတောင်လာတော့ တီခင့်ကို နားခိုင်းလိုက်ပြီး မေမေက ကျုပ်အပေါ်တက်ခွကာ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်နဲ့ တေ့ကာ ဖိထိုင်ချတယ်။ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးက တိုးဝင်သွားတာနဲ့ ကျုပ်နဲ့မေမေ မျက်လုံးလေးစဉ်းသွားပြီး ဖီးလ်တက်ကာ ညည်းသံလေးထွက်လာကြတယ်။
“အီး…. မေမေရယ်… ဘယ်အချိန်လိုးလိုးမဝပါလားကွာ…. ဟူး… ”
“မေမေလဲ… အရမ်းကောင်းတာပဲ… သားလီးက လိုးတိုင်းပဲ မေမေ့ကို ရင်ခုန်စေတယ်ကွာ… ဟူး.. ”
မေမေ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖင်လေးကြွလိုက် ချလိုက် ခါးလေးနဲ့မွှေလိုက် နဲ့ ကျုပ်လီးတစ်ချောင်းလုံး အီဆိမ့်နေတာပဲ။ တီခင်က မေမေ့နို့တွေကို စို့ရင်း စောက်စိလေးကို ပွတ်ပေးနေတယ်။
“မေမေရယ် … ဆောင့်ဆောင့်… အင်း … စောက်ရည်တွေကလဲရွှဲလိုက်တာ… ”
“သားလီးဝင်တာနဲ့…. စောက်ရည်က မတရားထွက်တာ… အင်း…. မမခင်ရယ်… ချစ်လိုက်တာ…  ”
“ခင်ဗိုက်ကြီးနေတုန်း… ယမင်းအလှည့်ပေါ့… ယမင်းဗိုက်ကြီးမှ… မမက မောင့်ကို အသေလိုးခိုင်းမှာ… ”
“လိုးခိုင်ပေါ့… ဒီရက်ပိုင်းလိုးပုံမျိုးနဲ့… ညီမလေးလဲ… သိပ်မကြာခင်ဗိုက်ကြီးလောက်တယ်… ခစ်ခစ်… အူး… အရမ်းကောင်းနေပြီ… ပြီတော့မယ်… ဟင်း… ”
“နှစ်ယောက်လုံးတော့ ဗိုက်မကြီးပါနဲ့ကွာ… မောင်ငတ်နေအုံးမယ်.. တစ်ယောက်မွေးပြီးမှ… တစ်ယောက်ကြီး… ရှီး.. အင်း… အဲ့လိုမွှေပေးမေမေ … ဟုတ်တယ်…. ကောင်းလိုက်တာ…. မိန်းမရယ်”
“မိန်းမလဲအရမ်းကောင်းနေပြီ… အ… ဟား… မရတော့ဘူး ထွက်ပြီ… ချစ်တယ်မောင်ရယ်…”
မေမေ့ကိုယ်လုံးလေး တစ်ဇတ်ဇတ်တုန်ကာ ပြီးသွားတော့ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို ခဏဖက်ထားပြီး အမော ဖြေစေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ကို ထခိုင်းပြီး လေးဘက်ထောင်ခိုင်းတော့ တီခင်က မေမေ့စောက်ရည်တွေပေနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် စုပ်လိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့မှ တီခင်က ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ကျုပ် မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးကိုသွင်းပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့တာ။ မေမေလဲ ကောင်းလွန်းလိုထင်တယ် ညည်းသံတွေ ဆူညံနေတာပဲ။ တီခင်က မေမေ့ဗိုက်အောက်ထဲဝင်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ကို လျာလေးနဲ့ ယက်ပေးတော့ မေမေကလဲ တီခင့်စောက်ပက်ကို ကုန်းယက်နေပြန်တယ်။  ကျုပ်လဲ မေမေ့ခါးကိုကိုင်ရင်း အသားကုန် ကြုံးလိုးတော့ မေမေနဲ့ ကျုပ် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ ပြီးသွားလို့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေကို ပန်းထည့်ပစ်တယ်။ တီခင်လဲ ပြီးသွားပုံပါပဲ။ ကျုပ်လဲ ထိုင်ပြီးအမောဖြေနေတော့ တီခင်လဲ ကျုပ်ပေါင်ကြားမှာ ပက်လက်လေး အမောဖြေနေတယ်။ မေမေကတော့ တီခင်ဗိုက်ပေါ်ပိမိမှာစိုးလို့ ဘေးမှာ လှဲချပြီး အမောဖြေနေတယ်။ အမောပြေတော့မှ မေမေက ကျုပ်လီးကိုစုပ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ဘေးမှာ ဝင်လှဲရင်း ကျုပ်ကိုဖက်ထားကြတယ်။
“မေ… မောင်တို့ဘယ်တော့လောက်သွားကြမလဲ…”
“တစ်ပတ်လောက်ပဲ နေတော့မလားလို့… မမခင်ဗိုက်ပူလာရင်… ခရီးသွားလို့သိပ်အဆင်မပြေဘူးလေ….”
“ဟုတ်တယ်မောင်… မောင်က ဒီကြားထဲ ပုံမပျက် ကျောင်းတက်နေအုံး… မောင်ကျောင်းပိတ်ရက်ကျမှ သွားကြမယ်လေ… ”
“အင်းပါ… ချစ်တယ်နော် မောင့်မယား နှစ်ယောက်လုံးကို… ”
ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့ သွားဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲကြတယ်။ သွားမယ့်နေရာရော တစ်ယောက်စီ လက်ထပ်မယ့်မြို့ကိုလဲ ရွေးပြီးပြီပေါ့ဗျာ။ အားလုံးစီစဉ်ပြီးတော့ ကျုပ်ပုံ့နဲ့ ညီမလေးဓါတ်ပုံလေးတွေ ကြည့်နေမိတယ်။ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ပုံ့နဲ့ ညီမလေးကိုလဲ လွမ်းမိတယ်။ ပုံ့က အချိန်တန်ရင် မိဘပေးစားတဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်တော့မှာမို့ ကျုပ်သိပ်မခံစားရတော့ပေမယ့် ညီမလေးကိုကျတော့ ကျုပ်အရမ်းခံစားရတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ကိုချစ်လွန်းလို့ သူ့ရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကိုတောင် ပေးခဲ့တာ။ အခုတော့ ညီမလေးကို နှုတ်မဆက်ပဲ ထွက်သွားရတော့မယ်။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးက နေ့တိုင်းအဆက်အသွယ်မပျက်ပါဘူး။ ထူးခြားတာတစ်ခုက ညီမလေးက အရင်လို ကျုပ်ကို ချော့သိပ်မခိုင်းတော့တာပဲ။ ကျုပ်တို့ ဒီကိုပြန်လာပြီးနောက်ပိုင်း သူ့ကိုယ်တိုင်ပဲ ရင့်ကျက်သွားတာလား ဘာကြောင့်လဲတော့ မသိဘူး ညဘက်တွေ ချစ်စကားလေးပြောပြီး နှုတ်ဆက်ပြီးတာနဲ့ ဖုန်းချပြီး အိပ်သွားရော။ ကျုပ် ညီမလေးကို တစ်သက်လုံးမခွဲဘဲ အတူနေမယ်လို့ ကတိတွေပေးခဲ့ဖူးတယ်။ ကျုပ် မိန်းမရရင်တောင် ညီမလေးကို ချစ်ပေးမယ်လို့ ပြောခဲ့ဖူးတယ်။ အခုတော့ ညီမလေးကို ကျုပ် လက်လွတ်စပါယ် ထားခဲ့ရတော့မယ်။ ကိုကို့ညီမလေး ခံနိုင်ရည်ရှိပါ့မလား။ ကျုပ်တော့ ညီမလေးဘဝကို ကိုယ်တိုင်ဖျက်ဆီးမိပြီ။ ကျုပ်ငိုရပြီ။ ညီမလေးတစ်ကိုယ်လုံးကို စိတ်တိုင်းကျစားသုံးပြီးမှာ စားပြီးနားမလည်လုပ်ပြီး ထားခဲ့ရတော့မှာလား။ မေမေနဲ့ နီးဖို့ကလဲ ဒီအခွင့်အရေးလေးပဲရှိတော့တာ။ ညီမလေးရယ် ကိုကိုရင်ကွဲပြီကွာ။ ကျုပ် ညီမလေးအတွက် ယူကျုံးမရတဲ့စိတ်နဲ့ ငိုနေမိပြီ။ ကျုပ်ငိုနေတာကို မေမေက မီးဖိုထဲမှာ ချက်ပြုတ်နေရာကနေ လာကြည့်ရင်း မြင်တော့
“မောင် ဘာဖြစ်လို့လဲ…ဘာလို့ငိုနေတာလဲ”
ကျုပ်လဲ အနားကိုလာပြီး စိုးရိမ်တကြီးမေးတဲ့ မေမေ့ကို ဖက်ပြီး ဆက်ပြီး ငိုမိပြန်တယ်။
“မောင်ရယ်… ဘာဖြစ်နေတာလဲကွာ… ”
“မေ… မောင်ညီမလေးကိုသနားတယ်သိလား… ညီမလေးကမောင့်ကို အရမ်းချစ်တာ… မောင်မပြောမဆိုနဲ့ ပျောက်သွားရင်… ညီမလေးအရမ်းခံစားရမှာ… ”
“ဟင်… မောင်ရယ်… ”
မေမေလဲ ကျုပ် ညီမလေးအကြောင်းပြောလိုက်တော့ သူလဲဝမ်းနည်းသွားပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ကာ သူပါငိုတော့တယ်။
“မောင်ရယ်… မေအတ္တကြီးလွန်းသွားပြီးလားဟင်… မေလဲလေ… မောင်နဲ့အတူနေရတော့မယ်ဆိုပြီး… သမီးလေးကို မေ့နေခဲ့တာ… ”
“မေရယ်… မောင်ညီမလေးကိုသနားပေမယ့် … မေနဲ့တော့ ဝေးလို့မဖြစ်ဘူး… ဒါမောင့်တို့အတွက် တစ်ခုတည်းသော အခွင့်အရေးဆိုတာမောင်သိပါတယ်…. မောင် ညီမလေးကို သနားလွန်းလို့ပါ… ”
“မောင်ရယ်… မေလဲ သမီးလေးကိုသနားလိုက်တာ… ”
“ဒီသားအမိ… ဘယ်လိုဖြစ်နေကြတာလဲ… ”
“ခင်ရယ်… မောင်ညီမလေးကိုသနားလို့ပါ… ညီမလေးက မောင့်ကိုအရမ်းချစ်တာ… ချစ်လွန်းလို့ သူ့အပျိုစင်ဘဝကိုတောင် မောင့်ကိုပေးခဲ့တာ… အခုလို ညီမလေးအပေါ် ပစ်ပစ်ခါခါလုပ်ခဲ့ရမှာ… ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရင်နာလွန်းလို့ပါ… ”
“ဟင်း… ခင်တို့လဲ… ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ် ပူနေရတာနဲ့… သမီးလေးဖူးကို မေ့သွားတယ်ကွာ… ”
“ဘယ်လိုလုပ်ရင် ကောင်းမလဲဟင်… မမခင်… ”
တီခင်လဲ ကျုပ်တို့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ခဏစဉ်းစားနေတယ်။ ပြီးတော့မှ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး။
“ခင်တော့… နည်းလမ်း နှစ်ခုစဉ်းစားမိတယ်… ပထမနည်းကတော့ ခင်ဗိုက်ထဲကမောင့်ကလေးကို ခင်ပဲသွားမွေးလိုက်တော့မယ်… ခင်က မောင်နဲ့ကလေးယူမယ်လို့ဆုံးဖြတ်ပြီးကထဲက… စဉ်းစားထားပြီးသားမို့ မောင်ရော ယမင်းရော ဘာမှစိတ်မပူနဲ့… ခင့်ဘာသာခင် ဖြေရှင်းနိုင်တယ်… မွေးပြီးမှ… ကလေးနဲ့အတူ… ခင်ပြန်လာခဲ့မယ်… ”
“ဒါတော့မဖြစ်ဘူးခင်ရာ… ခင့်ကိုမောင်စိတ်မချဘူး… ပြီးတော့ မေနဲ့လဲ ထပ်ပြီး ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ချစ်မနေချင်တော့ဘူး… ”
“ဟုတ်တယ်မမခင်… မမခင်နဲ့ ကျမမြေးလေးကို စိတ်မချဘူး… ဒီလောက်မောင့်ကိုစွဲလမ်းပြီးမှလဲ… ထပ်ပြီးမခွဲချင်တော့ဘူး… ”
“ဟင်း … ဒါဆိုရင်တော့ နောက်တစ်နည်းပေါ့…. ခင်တို့ ဒီကမသွားခင် မောင်ပဲ သမီးလေးဆီစာရေပြီး.. ခင်နဲ့ ယမင်းနဲ့အကြောင်းရော… မောင့်ရင်သွေးလေးအကြောင်းပါ… ပြောပြလိုက်ပါ… အဲ့ဒါကြောင့် ဘယ်သူမှမသိတဲ့ … တစ်နေရာကိုထွက်သွားတဲ့အကြောင်းရေးပေးလိုက်… သူက နားလည်ပြီးခွင့်လွှတ်ပေးမယ်ဆိုရင်… သူရင့်ကျက်လာတဲ့အခါ… ခင်တို့နဲ့အတူလာပြီး နေနိုင်တဲ့အကြောင်း… ပြောလိုက်ပါ… ဒီလိုမှမဟုတ်ရင်လဲ… မောင့်အပေါ်စိတ်ပျက်ပြီး… သူ့ဟာသူ နေတတ်သွားလိမ့်မယ်…”
“ဟင်း… ဒီလိုပဲလုပ်တာကောင်းမယ်ထင်တယ်… မေ… ”
“ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ… မမခင်ပြောသလိုပဲ လုပ်ကြတာပေါ့… သမီးလေးက မောင်နဲ့မခွဲနိုင်လို့ လာနေမယ်ဆိုလဲ…. မေကြည်ဖြူပါတယ်… ”
“ဒါဆို ဘယ်တော့လောက် ပို့ပေးမလဲ… စာတိုက်ကပို့ပေးရင်ကြာမယ်ထင်တယ်… ”
“အင်း.. သွားကာနီးတစ်ရက်လောက်လိုမှ … ကားဂိတ်နဲ့ပဲပို့လိုက်လေ… ပို့ပြီးရင် မောင်ဖုန်းဆက်လိုက်… စာကို… သူတစ်ယောက်ထဲပဲဖတ်ပြီး ဘယ်သူမှပြန်မပြောဖို့ ပြောထားအုံး… သူစာဖတ်ပြီးရင် ခဏတော့ခံစားရမယ်… သူမောင့်ဆီဖုန်းဆက်ပြီး … သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုပြောပြလိမ့်မယ်… အဲဒီအချိန်ဆို ခင်တို့လဲ လမ်းတစ်နေရာရာ ရောက်နေလောက်ပြီပေါ့… သူဆုံးဖြတ်ချက်ကိုမူတည်ပြီး… လိုအပ်ရင် ခင်တို့ နေရာအတည်တကျဖြစ်တဲ့အခါ… လှမ်းပြောပြကြတာပေါ့… ”
“အင်းပါ ဒါဆိုလဲ မောင်စာရေးထားလိုက်မယ်လေ… ”
ကျုပ်တို့ သုံးယောက်လဲ သက်ပြင်းကိုယ်စီချမိကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်တို့သွားဖို့အတွက် တစ်ရက်အလိုရောက်လာပြီပေါ့ဗျာ။ ဒီကြားထဲမှာ ကျုပ် ကျောင်းကိုလဲသွားဖြစ်ပါတယ်။ နှင်းနုဆိုတဲ့ ကောင်မလေးကတော့ ကျုပ်ကိုတော်တော်လေး ခင်သွားတယ်နဲ့ တူပါရဲ့ ကျောင်းမှာ ကျုပ်နဲ့ မကြာခဏဆုံဖြစ်တယ်။ ရိုးရိုးသားသားပါပဲ။ တစ်ခါတစ်လေ ကန်တင်းထိုင်ဖြစ်တယ်။ ဒီလောက်ပါပဲ။ သူငယ်ချင်းအသစ်တိုးတဲ့သဘောပေါ့ဗျာ။ ဒီရက်ပိုင်း ညီမလေးအတွက် စိတ်မကောင်းတာနဲ့ မေမေနဲ့တောင် အရင်လို မလိုးဖြစ်ကြဘူး။ အိပ်ကာနီး မေမေနဲ့ တစ်ချီ တီခင်နဲ့ တစ်ချီ ဒီလောက်ပဲ။ နေရာသစ်ရောက်မှဘဲ စိတ်သစ်လူသစ်နဲ့ မေမေ့ကို အစွမ်းကုန်ချစ်တော့မယ်။ ညီမလေးဆီပို့ဖို့လဲ ကျုပ်စာရေးထားပြီးပါပြီ။

ကိုကို အရမ်းချစ်ရတဲ့ ညီမလေးရေ-
ကိုကိုရယ် မေမေရယ် တီခင်ရယ် ညီမလေးတို့နဲ့ဝေးရာ ဟိုအဝေးတစ်နေရာဆီ သွားတော့မယ်။ ညီမလေးနဲ့ မဆုံခင် ကတည်းက ကိုကို နဲ့ မေမေဟာ ဒီလောကမှာ လူသိမခံရဲတဲ့ သားအမိထက်ပိုတဲ့ အချစ်တွေနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ခဲ့ကြတာပါ။ ကိုကို မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်။ ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းက တစ်စိမ့်စိမ့်ချစ်ခဲ့ရတာပါ။ ကိုကို ပုံ့ကို လမ်းခွဲတော့ ညီမလေးက ကိုကို့ကို အရမ်းရက်စက်တယ်လို့ ပြောတယ်နော်။ ကိုကိုလေ မေမေနဲ့ ပြန်ပြီးချစ်ခွင့်ရတော့မှာမို့ ပုံ့ကိုချစ်ပေမယ့် ပိုချစ်ရတဲ့မေမေ့ကို မစွန့်လွှတ်နိုင်လို့ ပုံ့ကို ရင်နာနာနဲ့စွန့်လွှတ်ခဲ့တာပါ။ ညီမလေး ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တာ ကိုကိုသိပါတယ်။ ကိုကိုလဲ ညီမလေးကို အရမ်းချစ်ပါတယ်။ ကိုကိုနဲ့ မေမေရဲ့အချစ်က လူသိမခံရဲတဲ့ဘဝမို့ တိတ်တခိုးချစ်နေခဲ့ရတာပါ။ ပြီးတော့ တီခင့်ဆီမှာလဲ ကိုကို့ရဲ့ ရင်သွေးလေးရှိနေပြီ။ မကြာခင်မှာ ဗိုက်ထွက်လာတော့မှာ။ ကိုကိုတို့ ညီမလေးဆီပြန်လာလို့ မဖြစ်တော့ဘူးညီမလေး။ ကိုကို မေမေနဲ့လဲ ထပ်မဝေးချင်တော့ဘူး။ ဒါကြောင့် ကိုကို မေမေနဲ့ တီခင်ကိုခေါ်ပြီး ဒီမြို့လေးကနေ ဘယ်သူမှမသိတဲ့နေရာကို သွားတော့မယ်။ ကိုကို့ကြောင့် ညီမလေးခံစားသွားရမှာ ကိုကိုသိပ်စိုးရိမ်တယ်။ ပုံ့က သူ့အိမ်ကပေးစားတဲ့သူနဲ့ ယူတော့မှာမို့ ကိုကိုဖြေသာပေမယ့် ညီမလေးက ကိုကို့ကို ချစ်လွန်းလို့ ညီမလေးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေးကိုတောင် ပေးခဲ့ပြီးမှ ညီမလေးကိုထားခဲ့ရတာ ကိုကို အရမ်းခံစားရတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီစာကိုရေးပြီး ညီမလေးကို အကြောင်းစုံရှင်းပြတာပါ။ ညီမလေး ဒီစာကိုဖတ်နေတဲ့အချိန်မှာ ကိုကိုတို့ ဒီမြို့မှာ မရှိတော့ပါဘူး။ ဒီအကြောင်းတွေသိလို့ ကိုကို့ကို ညီမလေး ရွံရှာမုန်းတီးသွားမယ်ဆိုလဲ ကိုကိုကျေနပ်ပါတယ်။ ညီမလေးကို ကိုကို အမြဲသတိရနေ၊ ချစ်နေမှာပါ။ ဒီအကြောင်းတွေကိုတော့ အဖေ၊ မေမေလေး နဲ့ ဖွားသီကို မပြောပြပါနဲ့နော်။ ကို့ကို့အသည်းငုံလေး ကိုကို့ကြောင့် အသည်းကွဲရပြီ။ ကိုကိုလဲ အရမ်းခံစားရတယ်သိလား။ ကံမကုန်ရင် ပြန်ဆုံချင်သေးတယ် ညီမလေးရယ်။
ငုံလေးကိုအရမ်းချစ်တဲ့
ကိုကို

စာကတော့ ဒီလောက်ပါပဲ။ ညီမလေး နားလည်နိုင်ပါစေလို့လဲ မျှော်လင့်ပါတယ်။ စာကိုရေးပြီး ကျုပ်စာကြည့်စားပွဲရဲ့ အံဆွဲထဲမှာ ထည့်သိမ်းထားပါတယ်။ အခုတော့ ကျုပ် မေမေတို့နဲ့ အတူ မနက်စာစားနေတယ်။ စားပြီးရင်တော့ ညီမလေးဆီကို စာပို့ဖို့ ကားဂိတ်ကိုသွားမယ်။ ညတုန်းကတော့ ညီမလေး ဖုန်းမဆက်လို့ ကျုပ်ဆက်လိုက်သေးတယ်။ အိပ်ပျော်နေလို့ထင်ပါရဲ့ ဖုန်းမကိုင်ဘူး။ ပုံ့ကို သတိရပေမယ့် ဖုန်းမဆက်ချင်တော့ပါဘူး။ သူ့ဘဝနဲ့သူ ပျော်နေပါစေတော့။ ကို ချစ်ရတဲ့ ပုံ့ဘဝလေး သာယာချမ်းမြေ့ပါစေလို့ ဆုတောင်းပါတယ်။ စာပို့ပြီးမှပဲ ညီမလေးဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်အုံးမယ်။ စာက ကားနဲ့ပို့ရင် မနက်ဖြန် နေ့လည်လောက်တော့ ရောက်မှာပေါ့။ ကျုပ်တို့က မနက်ဖြန် မနက်အတွက် ကားလက်မှတ်ဖြတ်ပြီးပြီ။ ကျုပ်ဘေးမှာ ကျုပ်သိပ်ချစ်ရတဲ့ ကျုပ်ဘုရင်မလေး အပြင် တီခင်ပါရှိနေပြီပဲ။ ကျုပ်အရာအားလုံးကိုစွန့်လွှတ်နိုင်ပါတယ်လေ။

(အပိုင်း-၃၂ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၃၂-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 9th January, 2020.

မနက်စာစားနေတုန်းပဲ ဖုန်းလာတဲ့အသံကြားလို့ စားနေရာက ထပြီး အခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ဖုန်းကို သွားယူလိုက်တယ်။ ဟော… ညီမလေးဆီကပဲ။ ည တုန်းကလဲ ဖုန်းမပြောလိုက်ရတော့ လွမ်းနေတာနဲ့ အတော်ဖြစ်သွားတယ်။ ဝမ်းသာအားရပဲ ဖုန်းကိုင်လိုက်ကာ
“ဟယ်လို… ညီမလေး… ညကဖုန်းလဲမခေါ်ဘူးကွာ… တော်တော်နေနိုင်တယ်… ကိုကိုက လွမ်းနေတာ… ”
ကျုပ်လဲ ဖုန်းပြောရင်း မေမေတို့ဆီ ပြန်လျှောက်လာလိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… အင်းပါကိုကိုရဲ့… ပြီးမှဆူပါ… အခုလောလောဆယ် ခြံတံခါးလာဖွင့်ပေးအုံး… ကိုကို့အတွက် လက်ဆောင်ပါလာတယ်… ”
“ဟင်… ”
ကျုပ် တော်တော်အံ့သြသွားတာ။ မေမေနဲ့ တီခင်က ကျုပ်အံသြသွားတာမြင်တော့ ဘာလဲဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ လှမ်းကြည့်တယ်။
“အေအေး… ကိုကိုလာပြီ ညီမလေး… ”
“မောင် … ဘာဖြစ်လို့လဲ… ”
“ညီမလေးအိမ်ရှေ့မှာရောက်နေပြီတဲ့… မေ… အခုခြံတံခါးလာဖွင့်ခိုင်းနေတာ… ”
“ဟင်… ”
မေမေရော တီခင်ပါ မျက်လုံးအဝိုင်းသားလေးနဲ့ အံ့သြသွားကြတယ်။ ဘယ်လိုမှ ထင်မထားမိကြဘူးမလား။ ကျုပ် အိမ်အပြင်ထွက်ပြီး ခြံရှေ့ရောက်တော့ ခြံဝမှာရပ်နေတဲ့ ညီမလေးကိုမြင်ရတယ်။ မေမေ နဲ့ တီခင် နောက်ကနေ ထလိုက်လာတဲ့ အသံကိုကြားရတယ်။ ခြံဝမှာ ညီမလေးတစ်ယောက်ထဲတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ နောက်ထပ်ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပါသေးတယ်။ ညီမလေးနောက်မှာ ရပ်နေတာဆိုတော့ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရဘူးလေ။ ညီမလေးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ယောက်များလားပေါ့။ ညီမလေးကို ကျုပ်ကိုလက်လှမ်းပြတော့ ကျုပ်လဲ ခြံတံခါးကို အမြန်သွားဖွင့်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးက ကျုပ်မြင်မှာစိုးလို့ တမင်ကွယ်နေသလိုမျိုး ခေါင်းပါငုံ့ထားတာမို့ ခုထိသေသေချာချာ မမြင်ရသေးဘူး။ ပုံ့များလားလို့ စိတ်ထဲမှာ ဇဝေဇဝါဖြစ်မိတယ်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ပုံ့နဲ့ အတော်ဆင်တူနေတယ်။ တံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ညီမလေးက ပြုံးပြီး
“ကိုကို… ”
“ညီမလေး… ”
“ဒီမှာ… ကိုကို့အတွက်လက်ဆောင်… လာမမ… ရှက်မနေနဲ့… ”
ပြောရင်း နောက်က ကောင်မလေးကို လက်ဆွဲကာ ကျုပ်ရှေ့ပို့လိုက်တယ်။ မျက်နှာမော့မလာသေးပေမယ့် လွယ်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်လေးရယ်၊ ပတ်ထားတဲ့ ဖန်စီလက်ပတ်လေးရယ် မြင်ကတည်းက ပုံ့မှန်း ကျုပ်သိလိုက်ပါပြီ။ ကျုပ်အရမ်းချစ်ရတဲ့ ပုံ့ကို အခုလိုမြင်လိုက်ရတော့ ကျုပ်အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်။ တဒင်္ဂ သတိလွတ်သွားတယ်။ ကျုပ် ပုံ့ကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး တင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်တယ်။
“ပုံ့ရယ်… ”
“ကိုရယ်… ”
ပုံ့ကို ကျုပ်ဘယ်လောက်လွမ်းခဲ့ရလဲ ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ်သိပါတယ်။ မေမေရှိနေလို့ ကျုပ်နေပျော်နေပေမယ့် ပုံ့ ကိုကျုပ် အမြဲသတိရနေခဲ့တာပါပဲလေ။ ပုံ့ ကျုပ်ကို တင်းတင်းပြန်ဖက်ရင်း တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေတယ်။ ခဏနေတော့ ပုံ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲယူပြီး မော့လိုက်တယ်။ ပုံ့မျက်ဝန်းထဲမှာ စိုးရိမ်နေတဲ့ အရိပ်အယောင်တစ်ချို့နဲ့အတူ ကျုပ်ကို အားကိုးတဲ့ အရောင်လေးကိုပါမြင်နေရတယ်။
“သားလေး… သမီးလေးတို့ကို အိမ်ထဲခေါ်လေ… လာ သမီးလေးတို့လာကြ… ”
“ဟုတ်မေမေလေး… ”
ညီမလေးက ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ကနဲ တစ်ချက်နမ်းသွားပြီး မေမေ့ဆီသွားတော့ မေမေနဲ့ တီခင်က ညီမလေး ပုခုံးကိုဖက်ပြီး ခေါ်သွားတယ်။
“မေမေလေးက ပိုပိုလှလာတယ်နော်… အန်တီခင်ကတော့ ဝလာတယ်… ”
“မဝခံနိုင်မလားသမီးလေးရယ်… အိပ်လိုက်စားလိုက်… ဇိမ်ကျနေရတဲ့ဟာ… နော်ယမင်း.. ခစ်ခစ်..”
“ဟုတ်ပါ့… သမီးလေးနှစ်ယောက်လုံးကလဲ အရမ်းအရမ်းကိုလှနေတာ… ”
ပြောရင်း မေမေက ပုံ့ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သေးတာ။ ကျုပ်ကတော့ ပုံ့ပုခုံးလေးကိုဖက်ရင်းပဲ အနောက်ကနေလိုက်လျှောက်လာခဲ့တယ်။ စကားတွေတော့ မပြောဖြစ်ကြဘူး။ ဘာပြောရမှန်းလဲ မသိဘူး။ ညီမလေးနဲ့ ပုံ့က ဘာအတွက်လာကြတာလဲ။ ညီမလေးက ပုံ့ကို ကျုပ်အတွက်လက်ဆောင်တဲ့။ ဒါဆို ညီမလေးက ပုံ့ကို ကျုပ်နဲ့ပေးစားဖို့ခေါ်လာတာပေါ့။ ဒါဆို ကျုပ်နဲ့ မေမေတို့ စီစဉ်ထားတာတွေက….။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ဧည့်ခန်းဆက်တီမှာ ထိုင်ကြတော့ ညီမလေးက မေမေ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ ကျုပ်ကတော့ ပုံ့နဲ့အတူထိုင်ရတာပေါ့။
“မေမေလေး… သမီး… ကိုကို့အတွက်မိန်းမခိုးလာတာ… ဟီးဟီး… ”
မေမေ ရုတ်တရတ် မျက်နှာပျက်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ အားတင်းပြီး ညီမလေးကိုဖက်ကာ-
“သမီးလေးက လိမ္မာလိုက်တာကွယ်… သားလေးရဲ့ချစ်သူကိုရအောင်ခေါ်လာပေးနိုင်တယ်… တော်လိုက်တာ… ”
မေမေ့ အသံကိုထိန်းပြီးပြောနေပေမယ့် တုန်ခါနေတယ်။ အားတင်းပြီးပြုံးနေပေမယ့် မျက်ဝန်းမှာက ပြိုတော့မယ့်မိုးတိမ်လို့ ညို့မှိုင်းနေပြီး မျက်ရည်ကျတော့မယောင် ဖြစ်နေပြီ။ ပုံ့ကတော့ ရှက်လို့လားမသိ ခေါင်းလေးငုံ့ထားတယ်။ ပြီးတော့မှ ခေါင်းမော့လာပြီး
“ကို… ပုံ့ကိုအထင်သေးသွားပြီလားဟင်… ပုံ့လေ… ကို့ကို ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးမဖြစ်စေချင်ပါဘူး… ကိုက လက်မခံဘူးဆိုရင်လဲ ပုံ့ထွက်သွားပါ့မယ်… ”
“အို… မဟုတ်တာပဲသမီးလေးရယ်… ဘာလို့လက်မခံရမှာလဲ… ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းက သမီးလေးနဲ့ သားလေးက အရမ်းချစ်ကြတာ အန်တီအသိဆုံးပါ… ”
“သမီးလေ… ကိုနဲ့မနီးရလို့… အပျိုကြီးလုပ်ရမယ်ဆိုလဲ နေရဲပါတယ် အန်တီရယ်… ဒါပေမယ့်… ဖေဖေက သူတို့မှာ သမီးတစ်ယောက်ပဲရှိတာမို့… မျိုးဆက်မပြတ်အောင်…  သမီးအိမ်ထောင်ပြုရမယ်ဆိုလို့… သမီးမငြင်းသာဘဲ… လက်ခံခဲ့ရတာ… ဒါပေမယ့်… တစ်ကယ်တမ်း ကိုယ်မချစ်တဲ့သူနဲ့ ပေါင်းရမယ်ဆိုတော့… မခံစားနိုင်ဘူး… အဲ့ဒါနဲ့… ညီမလေးက ကို့ဆီလိုက်ပို့ပေးမယ်ဆိုတာနဲ့… လိုက်လာခဲ့တာ… ကို့ကိုပုံ့တောင်းပန်ပါတယ်…. ပုံ့ကိုပြန်မလွှတ်ပါနဲ့နော်… ”
ပုံ့က မျက်ရည်လေးကျပြီး ပြောနေတာ။ ကျုပ်ဘယ်လိုငြင်းရက်မှာလဲ။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုသနားလွန်းလို့ ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားမိတယ်။ မေမေ့ကို ကြည့်တော့ မေမေလဲ မျက်ရည်ကျနေပြီ။ မေမေက မျက်ရည်ကျနေရင်းက ကျုပ်ကို ခေါင်းလေး တစ်ဆတ်ဆတ်ညှိတ်ပြတယ်။ မေမေက ပုံ့ကိုလက်ခံပေးဖို့ အချက်ပြတာ။ မေမေ့ရင်ထဲမှာ ဘယ်လောက်ခံစားနေရမလဲ ကျုပ်သိပါတယ်။ တီခင်လဲ မျက်ရည်ဝဲလို့။ ညီမလေးကတော့ ကျုပ်ကိုနည်းနည်းလေးဆွေးတဲ့ မျက်နှာပေးလေးနဲ့ ကြည့်နေရှာတယ်။ ကျုပ်ကိုအရမ်းချစ်လို့ သူ့ခံစားချက်တွေ ဘေးဖယ်ပေးထားပြီး ကျုပ်ချစ်သူကို ခေါ်လာပေးတဲ့ ညီမလေးကိုလဲ အပြစ်မတင်ရက်တော့ပါဘူး။
“ပုံ့… ဘာမှမပူနဲ့တော့နော်… ကို့ဆီရောက်နေပြီပဲ… ကိုနဲ့ပုံ့ လက်ထပ်ကြမယ်နော်… ”
ပြောရင်း ပုံ့နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တော့မှ ပုံ့က ကျုပ်ကို ဝမ်းသာအားရ တင်းတင်းလေး ပြန်ဖက်လာတော့တယ်။ တီခင်က
“သမီးလေးဖူး… သမီးဒီကိုလာတာ… အိမ်ကသိရဲ့လား… စိတ်ပူနေကြအုံးမယ်… ”
“သိပါတယ်… အန်တီခင်ရဲ့… မေမေကိုယ်တိုင် ကားဂိတ်ကို သူ့ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးတာ… မေမေကပြောတယ်… ကိုကိုက… သူ့ကိုမန္တလေးမှာလာခေါ်တုန်းက… ကိုကိုက မမပုံ့ကိုအရမ်းချစ်တဲ့အကြောင်း ပြောပြတယ်တဲ့… အဲ့ဒါနဲ့ … သမီးလဲ… ကိုကိုတို့ပြန်သွားကတည်းက… မမပုံ့ကို… ကိုကိုနဲ့ပဲယူဖို့ပြန်စည်းရုံးထားတာ…. ရှေ့တစ်ပတ်မှာ မမပုံ့ကို စေ့စပ်ပေးတော့မှာလေ… ”
သြော် အောင်သွယ်တော်ညီမလေးနဲ့ လာတွေ့နေပါပေါ့လား။
“ဟုတ်တယ်… စာမေးပွဲဖြေပြီးရင် တစ်ခါထဲ လက်ထပ်ပေးတော့မှာတဲ့… အဲ့ဒါနဲ့ပဲ… ညီမလေးခေါ်တဲ့နောက် ကျောင်းလစ်ပြီး လိုက်လာခဲ့တာ… ”
“ကဲ… ယမင်းရေ… ဒို့တွေ တရားရုံးသွားပြီး သားနဲ့ သမီးပုံ့ကို လက်မှတ်ထိုးခိုင်းဖို့ လုပ်မှပဲ… ပြီးမှ ယမင်းပဲ မစပါယ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး အကျိုးအကြောင်း လှမ်းပြောလိုက်တော့… ”
“ဟုတ်မမခင်… ”
မေမေထသွားတော့ ပုံ့က မေမေ့ကို သနားတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်နေလို့ ကျုပ်အံ့သြမိသေးတယ်။ ကျုပ်တို့လဲ တစ်လှည့်စီ ရေချိုးကြပြီး အဝတ်အစားလဲကြတော့ ညီမလေးက ကျုပ်ကို အဝတ်တစ်စုံလာပေးတယ်။ အန်တီငုဝါက ကျုပ်တို့ လက်မှတ်ထိုးရင်ဝတ်ဖို့ဆိုပြီး သူကိုယ်တိုင် ဝယ်ပေးလိုက်တာတဲ့။ ညီမလေးက အဝတ်ပေးရင်း
“ကိုကို… ပျော်နေလား… ”
“အင်း… ပျော်ပါတယ်ညီမလေးရယ်… ညီမလေးရော အဆင်ပြေရဲ့လား….”
“ပြေပါတယ်ကိုကိုရယ်… ကိုကိုပျော်ရင် ညီမလေးကျေနပ်ပါတယ်… ”
“ဒါကြောင့် ကိုကို့ကို ချော့မသိပ်ခိုင်းတော့တာပေါ့… ဟုတ်လားညီမလေး… ”
“ဟီး…. ”
လူကသာ ဟီးဆိုပြီး ရယ်ပြနေတာ မျက်ရည်ကဝဲလို့။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို ဖက်ထားပေးပြီး နဖူးလေးကို နမ်းပေးလိုက်တယ်။
“ကိုကို ညီမလေးကို အရမ်းချစ်တယ်နော်… ”
“ဟုတ်ကိုကို… ညီမလေးလဲ ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်… ”
ညီမလေး မျက်ရည်တစ်ပေါက်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို မျက်ရည်သုတ်ပေးပြီး ပြင်ဆင်ဖို့ သွားခိုင်းတော့ ကျုပ်ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပြီး ထွက်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းချမိတယ်။ ကျုပ် ဘယ်သူ့ကိုမှလဲ အပြစ်မတင်ချင်တော့ဘူး။ ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်း ပဲလို့ တွေးလိုက်တော့တယ်။ သေချာတာကတော့ မေမေနဲ့ ကျုပ်ရဲ့ အိပ်မက်ကမ္ဘာလေးဟာ အလုံးစုံ ပျက်သုန်းသွားခဲ့ပါပြီ။ ကျုပ်အဝတ်အစားလဲပြီးတော့ မိန်းကလေးတွေမို့ကြာနေလို့ စောင့်နေရသေးတယ်။ ထွက်လာကြတော့လဲ အားလုံး အလှကိုယ်စီနဲ့ အလှချင်းပြိုင်နေလိုက်ကြတာ။ အကုန်လုံးက ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ သူတွေချည်းပဲမလား။ ဒီနေ့ ဝတ်ထားတာတွေ အကုန်လုံးက အန်တီငုဝါ စီစဉ်ပေးလိုက်တဲ့ ဝတ်စုံတွေပါ။ ပြီးတော့ ကျုပ်တို့ တရားရုံးမှာ လက်မှတ်ထိုးဖို့သွားကြတယ်။ တရားရုံးမှလက်မှတ်ထိုး ပြီးတော့ ပုံ့ နဲ့ ညီမလေးက အမှတ်တရ ဓါတ်ပုံ ရိုက်ချင်တယ်ဆိုလို့ ဓါတ်ပုံဝင်ရိုက်ကြသေးတယ်။ ဓါတ်ပုံရိုက်ပြီးတော့ မေမေနဲ့ တီခင်က ဝယ်စရာရှိလို့ ခဏနေခဲ့အုံးမယ်ဆိုပြီး နေခဲ့ကြတယ်။ ကျုပ်သိပါတယ် မေမေ အရမ်းကို ငိုချင်နေပြီ။ မေမေ စိတ်ကို တော်တော်တင်းထားပြီးနေနေရတယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ ငိုလိုက်ပါမေမေရယ်။ မေမေ အားရပါးရငိုလိုက်ပါ။ စိတ်ပေါ့သွားအောင် အားရပါးရ ငိုလိုက်ပါတော့ မောင့် ဘုရင်မလေးရယ်။ ဒီဘဝတော့ နီးစပ်ဖို့ရာ မရှိနိုင်တော့ပါဘူးကွာ။

ကျုပ်တို့အိမ်ပြန်ရောက်လို့ တော်တော်လေးကြာမှ မေမေတို့ပြန်လာပါတယ်။ ကျုပ်တို့ဖို့ အစားအသောက်တွေဝယ်လာတဲ့ အပြင် အိပ်ယာ အသစ်တွေ စောင်ခြင်ထောင်အသစ်တွေပါဝယ်လာကြတယ်။ မေမေမျက်နှာ မိတ်ကပ်ဖို့ထားပေမယ့် ဘယ်လောက်တောင်ငိုထားလဲမသိဘူး။ မျက်ခွံတွေ မို့အစ်နေတယ်။ မျက်လုံးကလဲ ရဲလို့။ မေမေက မရိပ်မိအောင် ခေါင်းလေး ငုံ့ရင်း ပစ္စည်းတွေသယ်နေတော့ ကျုပ်ရော ပုံ့ ရော ညီမလေးရော ဝိုင်းကူ သယ်ကြပါတယ်။ တီခင်က သယ်မယ်လုပ်နေလို့ ကျုပ် မျက်မှောင့်ကျုံ့ပြလိုက်မှ မသယ်တော့ဘဲ အိမ်ထဲကို နောက်က လိုက်ဝင်လာတယ်။ ပြီးတော့ မေမေနဲ့ တီခင်က စားခဲ့ပြီးပြီ ခဏနားအုံးမယ်ဆိုပြီး အခန်းထဲ ဝင်လှဲနေကြတယ်။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးနဲ့ ပုံ့နဲ့ပဲ နေ့လည်စာ အတူစားလိုက်ကြတယ်။ ပုံ့ကိုရော ညီမလေးကိုပါ ဟင်းတွေခပ်ထည့်ပေးရင်း ပုံ့ကိုကြည့်ပြီး ဒါကျုပ်တစ်သက်လုံးချစ်သွားရမယ်  ကျုပ်မိန်းမပါလားလို့တွေးမိတော့လဲ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ ချစ်သူမို့ ကြည်နူးမိသား။ ပုံကလဲ ကျုပ်ဟင်းခပ်ထည့်ပေးတော့
“ဟာ… ကို… ကန်တော့ …ကန်တော့ ”
ဆိုပြီး ကျုပ်ထည့်ပေးတဲ့ ဟင်းဖတ်ကလေးကို ကျုပ်ပန်းကန်ထဲပြန်ထည့်ပေးတယ်။
“ဘာလို့လဲပုံ့ရဲ့… ကိုကစားစေချင်လို့ထည့်ပေးတဲ့ဟာ… ”
“ကိုက အိမ်ဦးနတ်လေ… ပုံ့က ကို့ကိုဦးချပြီးမှစားရမှာ… နောက်ကို… ပုံ့က ကို့ကို ဦးချပြီးမှ… ကိုထည့်ချင်ရင်ထည့်ပေးနော်… ”
“ဟုတ်ပါပြီဗျာ… ”
“ခစ်ခစ်… ”
ညီမလေးက ထရယ်တယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးပန်းကန်ထဲ ဟင်းတွေခပ်ထည့်ပေးလိုက်ရင်း အရင်က ကျုပ်ခွံ့ကျွေးခဲ့တာကို သတိရမိတယ်။ ညီမလေးလဲ ကျုပ်နဲ့ အတွေးတူသွားတယ်နဲ့တူပါရဲ့ သက်ပြင်းခိုးချရင်း စားနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုပြုံးပြလိုက်ရင်းပဲ ထမင်းဆက်စားမိတယ်။ ကြင်စဦး ဇနီးမောင်နှံဆိုတော့လဲ အပြန်အလှန် ဟင်းတွေထပ်ထည့်ပေးရင်းကြည်နူးနေတာပေါ့။ ကျုပ် မေမေနဲ့ပက်သက်ပြီး ခံစာနေရတာကို ပုံ့မသိအောင် ထိန်းရင်း ကြိုးစားပြီး ပျော်ပြနေမိတယ်။ အခုမှ ညားမယ်ကြံရုံရှိသေးတယ် ကြေကွဲပြနေရင် ပုံ့ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမှာ စိုးလို့ပါ။ သူ့ကို ကျုပ် မယူချင်ဘဲ မတတ်သာလို့ယူလိုက်ရတယ်လို့ မထင်စေချင်ဘူးလေ။ ကျုပ် ပုံ့ကို ချစ်လဲချစ်တယ် လက်လဲလက်ထပ်ချင်ပါတယ်။ မေမေ့ကို ချစ်လွန်းလို့သာ စွန့်လွှတ်ခဲ့ရတာမလား။ ပုံ့လဲ ကျုပ်သူ့ကို ဂရုတစိုက် နေပြလို့လားမသိဘူး ကျုပ်စွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးမှာ ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်သံလေးတွေ စည်ဝေလို့။
“ညီမလေး … မမတို့ကိုအားကျနေတာလား… ”
“အာ မမကလဲ… ညီမလေးက အပျိုကြီးလုပ်မှာသိလား… ခစ်ခစ်… ”
“အံမာ… အခုမှငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာ… ဒီလောက်ချောနေတဲ့ဟာ… အချိန်တန်ရင် ချစ်ရတဲ့သူ တွေ့လာမှာပေါ့… ”
“ချစ်ရတဲ့သူ… ဟုတ်လား… ဟီးဟီး… ရှိတာပေါ့… ”
“အံမာ ကိုယ့်အစ်မကို လျှိုထားတယ်ပေါ့လေ… ပြောစမ်းပါအုံး… ဘယ်သူလဲ… ဘယ်ကလဲ ”
ပုံ့ကမေးလိုက်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်ကိုမေးငေါ့ပြလိုက်တယ်။ ဟိုက်… ကျုပ် ဇောချွေးပျံသွားတယ်။ ပုံ့ကနားမလည်သလိုနဲ့ မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်တော့ ညီမလေးက
“ကိုကိုရယ်… မေမေရယ်… ဖေဖေရယ်… ဖွားဖွားရယ်… မေမေလေးရယ်…. အန်တီခင်ရယ်… အခု မမပါတိုးလာပြီ… ခုနစ်ယောက်တောင်ဖြစ်သွားပြီ… ”
ကျုပ်လဲ အခုမှ စိတ်သက်သာရာ ရတော့တယ်။
“ဘာများလဲလို့… လာနောက်နေတယ်…. ”
“မမကလဲ ဒီလူတွေထက်တော့… သူစိမ်းကို ပိုမချစ်နိုင်ပါဘူး…. မမကိုချစ်လို့… တစ်ယောက်ခွဲပေးထားတာ… ဟဲဟဲ…. ”
“ဟုတ်ပါပြီ…. ကျေးဇူးတင်ပါသတဲ့ရှင်… ခစ်ခစ်.. ”
ညီမလေးကလိုက်ရယ်တော့မှ ကျုပ်လဲ ရောယောင်ပြီး လိုက်ရယ်မိတော့တယ်။ စားသောက်ပြီးတော့ ပုံ့က ပန်းကန်တွေသိမ်းတော့ ညီမလေးက ဝိုင်းကူပါတယ်။ ပုံ့က တားပေမယ့် မရပါဘူး။ ညီမလေးက အတင်းကူလုပ်ပေးတယ်။ အရင်က ကျုပ်ကိုဆိုးနွဲပြီးချစ်တဲ့ ညီမလေးက အခုတော့ အနွံတာခံပြီး ချစ်တဲ့ညီမလေး ဖြစ်လို့နေပြန်ပါပြီ။

မေမေတို့ နေ့လည် ၂နာရီလောက်မှ နိုးလာကြပြီး မေမေ ရေချိုးတယ်။ ပြီးတော့ တီခင်လဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး အဝတ်အစားလဲပြီး မှ အပြင်ထွက်လာကြတယ်။ မေမေကျုပ်ကို တစ်ချက်ပဲ လှမ်းကြည့်ပြီး မျက်နှာလွှဲသွားတယ်။ မေမေ ခြင်းဖုန်းလေးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ဖုန်းခေါ်နေတယ်။
“ဟယ်လို … မမစပါယ်လား…  ကျမယမင်းပါ”
“……. ”
“အင်း… မမရေ… နားနဲ့မနာ ဖဝါးနဲ့သာနာပါတော့… သာလေးက သမီးလေးပုံ့ကို ခိုးပြေးလာလို့… အိမ်မှာရောက်နေကြတယ်…. ”
“…… ”
“အင်းပါမမရယ်… သူတို့ချင်းကလဲ ငယ်သံယောဇဉ်ရှိပြီးသားဆိုတော့… ကျမတော့… သူတို့ကို ရုံးတက် လက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်ပြီ…. ကျောင်းပြီးမှပဲ ပြန်အပ်ရင်း မင်္ဂလာဆောင်ပေးတော့မလားလို့… ကိုဇော်နိုင်ကိုလဲ ဖျောင့်ဖျပေးပါအုံးမမရယ်… ”
“…….. ”
“အင်းပါမမရဲ…. မမတို့ သမီးလေးကို စိတ်ပူနေမှာစိုးလို့… ဘာမှမပူနဲ့နော်…. ကျောင်းလဲ ပြန်တက်ခိုင်းလိုက်အုံးမယ်လေ… ”
“…….. ”
“စိတ်ချပါ မမရဲ့…. ကျမနားလည်ပါတယ် ….  တစ်ပတ် နှစ်ပတ်နေရင် ရန်ကုန်ပြန်ပို့ပြီး ကျောင်းဆက်တက်ခိုင်းမယ်လေ… မမသာ ကိုယ်ဇော်နိုင်ကို ဖျောင့်ဖျပေးပါ… ”
“……… ”
“ဟုတ်ကဲ့မမ…. သမီး … သမီးမေမေက သမီးနဲ့ပြောအုံးမယ်တဲ့ ”
ပုံ့ ကမေမေ့ဆီက ဖုန်းယူပြီး ပြောတယ်။
“ဟယ်လို မေမေ… ”
“……… ”
“မေမေနဲ့ မတိုင်ပင်တာက… သမီးကိုယ်တိုင်သဘောတူပြီးသားဆိုတော့… သမီးလဲ… မပြောရဲလို့ပါမေမေရယ်…. သမီးကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်… ”
“…….. ”
“ဟုတ်မေမေ…. အရမ်းချစ်တယ်နော်…. ဖေဖေ့ကိုလဲကူပြောပေးအုံး…. ”
“…….. ”
“ဟုတ်မေမေ… ”
ပုံ့ ဖုန်းချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်ဘေးမှာ လာထိုင်တယ်။ မေမေကတော့ ထသွားပြီး ကျုပ်နဲ့ပုံ့အိပ်ဖို့ အိပ်ယာပြင်နေတယ်။ အိပ်ခန်းက ၂ခန်းရှိတာဆိုတော့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်အတွက် လက်ရှိ မေမေနဲ့ ကျုပ်တို့အိပ်တဲ့အခန်းမှာပဲ အိပ်ယာပြင်ပေးတာပါ။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့က ဝိုင်းကူဖို့လုပ်ပေမယ့် မေမေကလက်မခံဘူး သတို့သမီး သတို့သားက အိပ်ယာမပြင်ရဘူးဆိုပြီး မေမေနဲ့ ညီမလေးနဲ့ တီခင်က ပြင်ပေးတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညရောက်လာတော့လဲ မေမေ ထမင်းနည်းနည်းပဲစားတယ်။ ကျုပ်လဲ ရင်ထဲမကောင်းဘူး။ မေမေ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးချင်တာတောင် နှစ်သိမ့်ပေးခွင့်မရှိတဲ့ဘဝရယ်ပါ။ တီခင်ကတော့ မေမေ့ဘေးမှာ အမြဲရှိနေပေးလို့ တော်သေးတာပေါ့။ ကျုပ်လဲ အရမ်းကြီး မူပျက်လို့မဖြစ်တာကြောင့် ပုံ့ကိုပဲ ဂရုစိုက်နေမိတယ်။ ညီမလေးကတော့ မေမေက ကျုပ်ကိုတစ်ဦးတည်းသောသားမို့ မိန်းမပေးစားလိုက်ရတာ စိတ်မကောင်းလို့ပဲ ထင်နေမှာ။ ပုံ့က မအိပ်ခင် မေမေနဲ့ တီခင်ကို ကန်တော့ရအောင်ဆိုတော့ မေမေက ငြင်းသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် တီခင်ကပါ ဝိုင်းပြောမှ မေမေက ကန်တော့ခံတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကို လင်တစ်ယောက်လိုသတ်မှတ်ပြီးကာမှ ကန်တော့ခံရမှာ စိတ်မရဲသလိုဖြစ်နေတယ် ထင်တယ်။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ မေမေ့နဲ့ တီခင်ကို ကန်တော့တော့ မေမေ မျက်ရည်မဆည်နိုင်ဘဲ ပါးပြင်ပေါ် တစ်လိမ့်လိမ့်ကျလာတယ်။ မျက်ရည်ကျရင်းကပဲ
“သား နဲ့ သမီး အိုအောင်မင်းအောင် ပေါင်းရပါစေကွယ်… တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက် သစ္စာရှိရှိနဲ့ တစ်သက်လုံးကြင်ကြင်နာနာနေကြနော်… အန်တီလဲ ဒီလောက်ပဲဆုပေးတတ်တယ်… သမီးအန်တီ့ကိုနားလည်ပေးပါနော်… အခုအန်တီငိုနေတာ… သမီးနဲ့ သဘောမတူလို့ မဟုတ်ပါဘူး… သမီးကို သားလေးနဲ့ ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းက သဘောတူပြီးသားပါ… ငယ်ငယ်ကတည်းက အမေတစ်ခုသားတစ်ခုလိုနေလာတော့… ဒီအတိုင်းပဲ စိတ်ထဲမှာ ခံစားရလို့ပါ…. ”
“ဟုတ်ကဲ့…. အန်တီ…. သမီးနားလည်ပါတယ်… ”
“သမီးပုံ့…. သမီးက သားနဲ့လင်မယားဖြစ်နေပြီဆိုတော့… ယမင်းကလဲ သမီးအမေပဲလေ… သားခေါ်သလို… မေမေလို့ပဲခေါ်တော့လေ… ”
“ဟုတ်ကဲ့… အန်တီခင်.. ”
“ကဲကဲ… သားတို့သမီးတို့လဲ နားကြတော့လေ… လာယမင်း… သမီးလေးလဲ လာ…. ”
တီခင်က မေမေနဲ့ ညီမလေးကို သူတို့အိပ်မယ့်အခန်းထဲ ခေါ်သွားတော့ ကျုပ် လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ် ပုံ့ကိုဖက်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရင်ထဲမှာနာကျင်နေပေမယ့်လဲ ကျုပ်ရဲ့ဇနီးအသစ်စက်စက်လေးကိုတော့ ကြင်နာပေးရအုံးမယ်လေ။ ဒါ ကျုပ်နဲ့ ကျုပ်အရမ်းချစ်ရတဲ့ ပုံ့ရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပဲလေ။

အပိုင်း-၃၂-ခ

အခန်းထဲရောက်လို့ တံခါးပိတ်ပြီးတော့ ပုံ့ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လာတော့ ကျုပ် အလိုက်တသိပဲပြန်ဖက်ထားမိတယ်။
“ကို… ”
“ပုံ့… ”
“ပုံ့တို့ရဲ့ အိပ်မက်လေး တစ်ကယ်ဖြစ်လာပြီနော်… ”
“အင်းပေါ့ပုံ့ရဲ့… ပုံ့နဲ့ကို ဘယ်တော့မှမခွဲရတော့ဘူးလေနော်… ”
“ချစ်တယ်ကိုရယ်… ”
“ပုံ့ကိုလဲ ကိုအရမ်းချစ်တယ်… ”
ပြောရင်း ပုံ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့လိုက်ပြီး အနမ်းတွေကျဲချလိုက်တော့ ပုံ့လဲကျုပ်ကို ဖက်တွယ်ရင်းပြန်နမ်းလာတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးသည့်အလား ဖက်တွယ်ထားရင်း ကျုပ်အရမ်းစွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စုပ်ယူလိုက်တော့ ပုံ့ မျက်တောင်လေးစင်းပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ်ယူနမ်းလာတယ်။ ပုံ့ဆီက ညည်းသံလေးလဲ ထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကျောပြင်လေးကိုပွတ်သပ်ရင်း တင်ပါးလေးတွေပွတ်သပ်တော့ ပုံ့ရဲ့ကျုပ်ကျုဖက်ထားတဲ့ လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲရောက်လာပြီး ကျုပ်လီးကို လာပွတ်သပ်တယ်။ ပုံ့လက်နဲ့ ပွတ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျုပ်လီးကလဲ မာလာပြီလေ။ ကျုပ် ပုံ့အင်္ကျီကို ကြယ်သီးလေးတွေ တစ်ဖြုတ်ဖြုတ်ဆွဲဖြုတ်တော့ ပုံ့လဲ ကျုပ်အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်နေတယ်။ ကျုပ် ရော ပုံ့ရောအင်္ကျီကို ချွတ်ပြီးသွားတော့ နမ်းတာခဏရပ်လိုက်ပြီး လူချင်းခဏခွာကာ ကျုပ်စွပ်ကျယ်ကိုချွတ်တော့ ပုံ့လဲ သူ့ဘရာစီယာကိုချွတ်တယ်။ ပြီးတော့ ပြန်ဖက်ပြီးနမ်းကြပြန်တယ်။ ကျုပ် ပုံ့ရဲ့ကိုယ်လေးကို ပွတ်သပ်နေရင်း လက်တစ်ဖက်က ပုံ့ရဲ့နို့လေးတွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်။ ပုံ့ က ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့လီးကို လက်လေးနဲ့ကိုင်ထုပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ရဲ့ ထမိန်လေးကို ဖြည်ချလိုက်တော့ ထမိန်လေး ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျသွားတယ်။ အောက်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ရှိနေသေးတယ်။
“ပုံ့… ”
“ရှင်… ကို… ”
“နောက်ကို နှစ်ယောက်အတူရှိတဲ့အချိန် ဒါကြီးမဝတ်နဲ့ကွာ.. ”
“ဟုတ်ကို… နောက်ကို အိမ်မှာကိုနဲ့အတူရှိနေရင်…. အတွင်းခံမဝတ်တော့ဘူးနော်… ခစ်ခစ်”
“ချစ်လိုက်တာ ပုံ့ရယ်… ”
ကျုပ် ပုံ့ကို ပြန်နမ်းလိုက်ရင်း မျက်နှာကနေတစ်ဆင့် လည်ပင်းလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်တယ်။ ပြီးတော့ နို့သီးလေးတွေကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်တော့ ပုံ့ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာပြီး ညည်းညူသံလေးက ပိုကျယ်လာတယ်။
“ဟင်း… ဟင်း… ကိုရယ်…. ”
ကျုပ်လက်တွေက ပုံ့ရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ်ကနေ ပုံ့အဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးတော့ ပုံ့အရည်တွေက ဘောင်းဘီလေးမှာပါ စိုကွက်နေပြီ။ ပုံ့ဘောင်းဘီလေးထဲ လက်ထည့်ပြီး မွှေးညင်း နုနုလေးတွေကို ခဏပွတ်သပ်ပေးပြီး ပုံ့ရဲ့ အဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်တော့ ချွဲကျိကျိအရည်စိုနေတဲ့ ပုံ့အဖုတ်သားလေးတွေ နူးညံ့လိုက်တာ။ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးတော့ ပုံ့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး တစ်အင်းအင်းညည်းနေပေမယ့် လက်ကကိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်လီးကိုတော့ မလွှတ်ဘူးဗျ။
“အင်း… ဟင်း… ကိုရယ် ပုံ့မနေတတ်တော့ဘူးကွာ”
ပုံ့က သူ့အဖုတ်ကိုပွတ်နေတဲ့ကျုပ်လက်ကို ဖယ်ထုတ်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို တောက်ပတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်တယ်။
“ပုံ့ကိုလဲ… အလှည့်ပေးပါအုံး… ကိုရယ်… ”
ပုံ့ကျပ်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ကနဲ ဆွဲစုပ်ပြီး ကျုပ်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… မာတောင်နေတာပဲ… လွမ်းလိုက်ရတာ..”
ပြောလိုက်ပြီး နှာခေါင်းလေးနဲ့ တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းတယ်။
“ဒါကြီးက… ပုံ့ဟာလေးနဲ့ ဆံ့ပါ့မလားတောင်မသိဘူး… ခစ်ခစ်… ”
“ဆံ့မဆံ့ဆိုတာ… ထည့်ကြည့်မှသိမှာပေါ့… ပုံ့ရဲ့ … ဟား… ပုံ့ရယ်…. ”
ကျုပ်စကားအဆုံး ပုံ့ကျုပ်လီးကို ငုံပြီးစုပ်လိုက်တာကြောင့် ညည်းသံလေးပါ တစ်ဆက်တည်း ထွက်သွားတယ်။ ပုံ့က ကျုပ်သင်ပေးထားလို့ လီးစုပ်တာ အတော်ကျွမ်းနေပြီမို့ ကျုပ်လဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ။ ညည်းသံတွေ အဆက်မပြတ်ထွက်ရင်း ပုံ့ပါးစပ်လေးကို ဖြည်းဖြည်းလေး လိုးနေမိတယ်။ ကျုပ်စိတ်က အရမ်းထနေပြီ။ ကျုပ် ပုံ့ကို အရမ်းလိုးချင်နေပြီ။
“ပုံ့… ရှီး… ကိုအရမ်းလိုးချင်နေပြီ လိုးရအောင်ကွာ… ”
ပြောပြီး ပုံ့ပါးစပ်ထဲက လီးချွတ်ကာ ပုံ့ကို ဆွဲထူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပုံ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ဆွဲစုပ်နမ်းရင်း ပုံ့ကို ပွေ့ချီကာ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လေးချပေးလိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ်ရောက်တာနဲ့ ပုံ့က သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး လိုးမယ်လို့ လုပ်ကာမှ ပုံ့စောက်ပက်လေးကိုမြင်တော့ ယက်ပေးချင်လာတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ပုံ့ကို မလိုးသေးဘဲ စောက်ပက်လေးကို ကုန်းပြီးလျာနဲ့ ယက်တင်လိုက်တယ်။ ပုံ့ခါးလေးကာ့ရင်း ညည်းလာတယ်။ ကျုပ် ပုံ့ရဲ့စောက်စိလေးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်ဆွဲစုပ်ရင်း လျာလေးနဲ့ ကစားပေးတော့ ပုံ့ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ။ စောက်ပက်မှာလဲ အရည်တွေက ရွှဲအိုင်နေပြီ။
“အီး… ကိုရယ်… လိုးပေးတော့ကွာ… ပုံ့ဒီအတိုင်းမပြီးချင်ဘူး… ရှီး… ”
ကျုပ်လဲ ပုံ့ဆန္ဒအတိုင်း ပုံ့စောက်ပက်ကို ယက်နေတာ ရပ်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကို ပုံ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့လိုက်တယ်။ ပုံ့ ကျုပ်ကို ရီဝေဝေလေး ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လီးကို ပုံ့စောက်ပက်ထဲ ခပ်ဖြည်းဖြည်းဖိထည့်လိုက်တော့ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းနဲ့ ဒစ်မြုပ်ရုံလေး ဝင်သွားတယ်။ ပုံ့ကတော့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ရင်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတယ်။
“ပုံ့ … အဆင်ပြေရဲ့လား…. ”
“အင်း…. ပြေပါတယ်ကိုရယ်… ပုံ့က ကို့မိန်းမဖြစ်နေပါပြီ… ပုံ့ကို ကိုစိတ်ရှိသလိုချစ်ပါ… ပုံ့ရအောင်ခံပေးမယ်နော်… ”
“ချစ်လိုက်တာ မိန်းမရယ်… ”
“ခစ်ခစ်… ယောက်ျား… မိန်းမကဆေးကျောင်းသူနော်… ပထမဦးဆုံးစလုပ်ရင်… ဘာတွေဖြစ်တတ်လဲမိန်းမသိပါတယ်… မိန်းမ မခံနိုင်ရင်ပြောမယ်နော်… ”
“အင်းပါ… မိန်းမရဲ့…. ”
ကျုပ်လဲ ဝင်သလောက်လေးအတိုင်း လိုးပေးရင်း ပုံ့စောက်ပက်ထဲကို လီးထပ်ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ လီးကလဲ တစ်ဝက်သာသာလောက်ဝင်သွားပြီ။ ပုံ့လဲ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ အဲ့ဒီအတိုင်းလေးပဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း လိုးပေးနေမိတယ်။
“ပုံ့… အရမ်းနာနေလား… ”
“နည်းနည်းပါ… အခုတော့သိပ်မနာတော့ဘူး…. ဟင်း… ”
ပုံ့စောက်ပက်က အရည်လိုက်လာပြီး တစ်ဝက်လောက်နဲ့တောင် လိုးလို့တော်တော်ကောင်းနေပြီ။ လီးထိပ်ကလဲ အမြှေးပါးလေးကို သွားသွားထိနေတာကြောင့် ပုံ့တစ်ကယ်ပဲ ကျုပ်အတွက် သူ့အပျိုစင်ဘဝလေးကို ထိမ်းသိမ်းထားခဲ့တာကိုသိရတော့ ကြည်နူးမိတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်ရင်း ပုံ့မျက်နာလေးကို မက်မက်မောမောပဲ နမ်းမိတယ်။ ပုံ့လဲ ကျုပ်ကိုယ်လေးကို ပြန်ဖက်တွယ်လာပြီး ပြန်နမ်းတယ်။ ခါးကို အလိုးမပျေက် ညှောင့်ပေးနေရင်း ပုံ့နုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်ကာ ပုံ့စောက်ပက်ထဲ လီးကို အဆုံးထိဆောင့်ချပစ်လိုက်တယ်။ ပုံ့ကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားပြီး ကျုပ်ကို အတင်းဖက်ထားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့မျက်နှာကို အနမ်းလေးတွေ ပေးကာ နို့တွေကိုပါ ဆုပ်နယ်ပေးရင်း လီးကိုစိမ်ထားလိုက်တယ်။
“ပုံ့… အရမ်းနာသွားလား… ”
“အင်းကို… ပုံ့မျှော်လင့်ထားပြီးသားပါ… ကို့ကို ပုံ့အပျိုစင်ဘဝလေး ပေးနိုင်လို့ ပျော်တယ်သိလား…”
“ချစ်လိုက်တာ… ပုံ့ရယ်…. ”
“အရမ်းချစ်တယ်… ကိုရယ်… ”
ကျုပ်လဲ ပုံ့စောက်ပက်ထဲက လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ပြီးလိုးတယ်။ နည်းနည်းကြာလာတော့ ပုံ့စောက်ပက်က အရည်တွေနဲ့ လိုးလို့အရမ်းကောင်းနေပြီမို့ ခပ်မြန်မြန်လေးလိုးတော့ ပုံ့လဲ ဖီးလ်တက်ပြီး တစ်ဟင်းဟင်းညည်းနေပြီ။
“ဟင်… ဟင်း…. ကိုရယ်…. ”
“အူး… ချစ်တယ်ပုံ့ရယ်… ကောင်းလိုက်တာ… ”
“အူး… ဟူး… အင်း… ချစ်တယ်ယောက်ျားရယ်..”
“ပုံ့… ကောင်းရဲ့လား…. ”
“အင်း… ဟင်း… ကောင်းတယ်ကိုရယ်… ရှီး… ခပ်မြန်မြန်လေး… လုပ်ပေးပါ…  ပြီးတော့မယ်… အား…ဟာ… ကိုရယ်…. မိန်းမ… မရတော့ဘူး… အီး… ”
ပုံ့ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်းရင်း ပြီးသွားတော့ ကျုပ်လဲ လိုးတဲ့ အရှိန်ကိုလျော့ချလိုက်ရင်း ခပ်ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးပေးနေလိုက်တယ်။ ပုံ့လဲ အခုပဲ ပြီးပေမယ် ကျုပ်လီးက ဆက်ပြီးလိုးနေတာကြောင့် ကျုပ်ကို ဖက်တွယ်ရင်း ဖီးလ်တက်လာပြန်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လဲ ခပ်မြန်မြန်လေးဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ်။
“မိန်းမ ယောက်ကျားလိုးတာကောင်းလား… ”
“ကောင်းတယ် ယောက်ကျားရယ်… အရမ်းကောင်းတယ်…. အင်း… ဟင်း… ”
“ယောက်ျားလီးကို ကြိုက်ရဲ့လား… ”
“ကြိုက်တာပေါ့ယောက်ျားရယ်… ကြိုက်လွန်းလို့… ဟိုအထဲကတောင်… မထုတ်ချင်ဘူး… ဟင်း…. ”
“ဘယ်အထဲကလဲ… မိန်းမရဲ့… ”
“အဖုတ်ထဲကကွာ… ယောက်ျားလီးကိုမိန်းမအဖုတ်ထဲက မထုတ်ချင်ဘူးလို့… ”
“အဲ့ဒါအဖုတ်လား… နောက်တစ်မျိုးရှိပါသေးတယ်…. ဘာပါလိမ့်… ”
“ဟွန့်…. သူတော်တော်ကြားချင်နေ… စောက်ပက်… သိပြီလား… ယောက်ျားလီးကြီးကို…. မိန်းမစောက်ပက်ထဲက မထုတ်ချင်တာ…. ဟင်းဟင်း… ”
“ယောက်ျားလီးကြီးနဲ့ မိန်းမစောက်ပက်ကိုလိုးနေပြီ…. ငယ်ငယ်တုန်းက မုန့်လာလာကျွေးတဲ့ကောင်မလေးကို… ကို တက်လိုးနေပြီ…  စောက်ပက်ကြီးပြဲတော့မှာ…. သိလား…”
“ပြဲပြဲကွာ… လိုး…  အဲ့ကောင်မလေးက အခုကို့မယားဖြစ်နေပြီ… လိုးပါ… စောက်ပက်ပြဲရုံမက… ကွဲချင်ကွဲပါစေ… လိုး… အား… ယောက်ျားရေ…. မိန်းမအရမ်းကောင်းနေပြီ… ”
“ယောက်ျားလဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ…. အတူတူပြီးရအောင်းနော်… မိန်းမ… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာကွာ…. မိန်းမစောက်ပက်က…. ”
“ဟူး… လိုး.. ဆောင့်…  ဆောင့်… အူး… ကောင်းလိုက်တာ… လိုးတတ်လိုက်တာ ယောက်ကျားရယ်… မိန်းမတော့.. ယောက်ျားလီးကိုစွဲပြီကွာ… အင်း….. ဟင်း…. ”
“အူး… မိန်းမ… ယောက်ျားပြီးတော့မယ်…. မိန်းမစောက်ပက်က .. လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… မိန်းမစောက်ပက်ထဲ…လီးရည်တွေပန်းထည့်တော့မယ်..”
“ဟင်း… ထည့်ထည့်…. မိန်းမစောက်ပက်ထဲ… လီးရည်တွေပန်းထည့်… မိန်းမလဲ ပြီးတော့မယ်…  အား… ကိုရေ… ဆောင့်… ဆောင့်… အား… ထွက်ပြီ…. ဟား… ကို့လီးရည်နွေးနွေးလေး…. ချစ်တယ်ကိုရယ်… ”
“ကိုလဲ… ပုံ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်…. ဘယ်တော့မှမခွဲတော့ဘူးနော်…. ”
“ဟုတ်… တစ်သက်လုံးချစ်မယ်နော်… ကို… ”
ကျုပ်နဲ့ ပုံ့လဲ လိုးပြီးလို့ အမောဖြေရင်း အနမ်းလေးတွေ ပေးနေမိကြတယ်။ စောက်ပက်ထဲမှာတော့ လီးက စိမ်ထားတုန်းပဲ။ တော်တော်လေးကြာအောင် နမ်းပြီးတော့မှ  ပုံ့စောက်ပက်ထဲက ကျုပ်လီးကိုချွတ်ရင်း ထလိုက်တယ်။ ပုံ့စောက်ပက်ထဲကနေ အရည်တွေ စိမ့်ကျနေပြီး ကျုပ်လီးမှာလဲ သွေးစလေးတွေပေနေတယ်။ ပုံ့က ထထိုင်ပြီး အဝတ်ဟောင်းလေးနဲ့ ကျုပ်လီးကို သုတ်ပေးတော့  ကျုပ် ပုံ့နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ်။ ပုံ့က ကျုပ်ကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းလေးထိုးတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့အဖုတ်လေးကို ပြန်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတော့ ပုံ့လဲ ကျုပ်ကို ကြည်နူးတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ ခဏနားပြီး နောက်တစ်ချီဆွဲဖို့ ပြင်ကြတယ်။ စစ်စတီနိုင်းပုံစံမျိုးနဲ့ ကျုပ်က ပုံ့စောက်ပက်ကို ယက်ပေးရင်း ပုံ့က ကျုပ် လီးကိုစုပ်တယ်။ ပြီးတော့မှ ပုံ့ကို အပေါ်ကနေ တက်လိုးခိုင်းတယ်။ ပုံ့ကလဲ ကျုပ်ခိုင်းသမျှမငြင်းဘဲ အပေါ်ကနေ တက်ခွလိုးတယ်။ ပုံ့ပြီးသွားတော့ ကျုပ်က ပုံ့ကို ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေဆောင့်လိုးတယ်။ ပုံ့လဲ ကောင်းလွန်းလို ကော့ပျံနေတာပဲ။ ပုံ့ပြီးသွားတော့ ကျုပ်မပြီးသေးတာနဲ့ ပုံ့ကို လှေကြီးထိုးပုံစံမျိုးနဲ့ပဲ လိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်ပြီးကာ အဆုံးသတ်လိုက်တယ်။ ပုံ့လဲ တော်တော်မောသွားသလို ကျုပ်လဲ တော်တော်ဟိုက်သွားတယ်။ နှစ်ယောက်သား သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ကြပြီး ဖက်အိပ်လိုက်ကြတယ်။ ပုံ့ အသက်ရှူသံမှန်မှန်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားပေမယ့် ကျုပ်အိပ်လို့မရသေးဘူး။ ကျုပ် မေမေ့ကိုသတိရနေတယ်။ မေမေ့ကိုလဲ အရမ်းသနားတယ်။ ကျုပ်ကို တရားဝင်ပိုင်ဆိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး အစီအစဉ်ဆွဲပြီးကာမှ ပျက်သွားရတာ မေမေတော်တော်ခံစားရမှာပဲ။ ကျုပ် ပုံ့ကို ဖက်ထားရာကနေ ကျောပေးပြီး ငိုနေမိတယ်။ ကျုပ်ကတော့ အချိန်တန်ရင် ကျုပ်လိုအင်တွေဖြည့်ဆည်းပေးမယ့် ဇနီးချောလေးက အနားမှာ အဆင်သင့်။ မေမေကတော့ ကျုပ်ကိုစွဲလမ်းမိပြီးကာမှ အထီးကျန်စွာ ဖြတ်သန်းရတော့မယ်။ မေမေရယ်။ မောင့် ဘုရင်မလေးရယ်။ ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ မေမေ့ကို အချစ်ဆုံးပါ မေမေရယ်။

ကျုပ်မနက်အိပ်ရာနိုးတော့ နေအတော်မြင့်နေပြီဗျ။ ညက မေမေ့အကြောင်းတွေးရင်း ငိုနေမိတာနဲ့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး။ ကျုပ်ဘေးမှာ ပုံ့လဲ မရှိတော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ လန်းသွားအောင် ရေချိုးမယ်ဆိုပြီး အပြင်ထွက်လာတော့ မီးဖိုထဲမှာ တီခင်က ချက်ပြုတ်လို့။ ကျန်တဲ့သူတွေက မတွေ့ဘူး။
“တီခင် … မေမေရော… ပုံ့နဲ့ညီမလေးလဲ မတွေ့ပါလား… ”
“ယမင်းက အိပ်နေတုန်း… သမီးလေးနှစ်ယောက်ကတော့ ခုနကပဲ ဝယ်စရာရှိလို့ အပြင်သွားမယ်ဆိုပြီး … ညီမနှစ်ယောက် ထွက်သွားတယ်… ”
“ဟုတ်… တီခင်… သားဘာဝိုင်းလုပ်ပေးရမလဲ”
“ရတယ်… ဘာမှလုပ်စရာမရှိတော့ဘူး… သမီးလေးတို့က အကုန်လုပ်ပေးပြီးမှ ထွက်သွားတာ… သားရေချိုးစရာရှိတာ…  ချိုး”
“ဟုတ်ကဲ့ .. တီခင်… ”
တီခင်လဲ ပြောသာပြောနေတယ် ကျုပ်ကိုဆွေးဆွေးလေး ကြည့်နေတာ။ ကျုပ်လဲ တီခင့်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြီး ပါးလေးနမ်းပြီးမှ ရေချိုးခန်း ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေလဲ ညက ကျုပ်လိုပဲ အိပ်မပျော်ဘူးနဲ့ တူပါရဲ့။ ရေချိုးပြီးမှ ပုံ့တို့မရှိတုန်း မေမေကို ဝင်နှိုးရင် နှစ်သိမ့်လိုက်အုံးမယ်လို့ တွေးမိပြီး ရေမြန်မြန်ချိုးလိုက်တယ်။ ရေချိုးပြီးတာနဲ့ ပုဆိုးတစ်ထည်နဲ့ တီရှပ်တစ်ထည် ကောက်စွပ်ပြီး မေမေ့အခန်းဆီ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေ ဟိုဘက်လှည့် အိပ်နေတယ်။ ကျုပ်တစ်ချိန်က အကြိမ်ကြိမ်ကိုင်တွယ်ခဲ့ဖူးတဲ့ မေမေ့တင်ပါး ကားကားလေးကို မြင်တာနဲ့ ကျုပ်ရင်ခုန်သံမြန်လာတယ်။ မေမေ့ကို သားအမိထက်ပိုလို့မရတော့ဘူးလို့ စိတ်သွင်းပြီး အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှုလိုက်ပြီး စိတ်ထိန်းပြီး မေမေ့အိပ်နေတဲ့ဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ မေမေက ဟိုဘက်လှည့်နေတာမို့ ကျုပ်လက်ထောက်ကာ မေမေ့ကိုယ်ကိုမိုးပြီး မေမေ့ပါးလေးကို အားရပါးရ ဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ဘယ်သူ့ကိုနမ်းရတာနဲ့မှ မတူပါလား မေမေရယ်။  မေမေကိုယ်လေး ကျုပ်အနမ်းကြောင့် လူးလွန့်သွားပြီး ပက်လက်လှန်ရင်း မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မိုးထားပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ ရှိနေတဲ့ ကျုပ်မျက်နှာကို စူးစိုက်ပြီး ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုပြန်ကြည့်ရင်း ချစ်ရတဲ့မေမေ့မျက်နှာ တစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေ ကျဲချပစ်လိုက်တယ်။ မေမေလက်တွေ ကျုပ်ကို တွယ်ဖက်လာပြီး  အနမ်းတွေ တုံ့ပြန်လာတယ်။ မေမေ့အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာပြီ။ ကျုပ်လဲ အသက်ရှုသံတွေပြင်းလာရုံမျှမက ရင်တွေပါခုန်လာပြီ။ မေမေရုတ်တစ်ရတ် ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေဆွဲစုပ်တော့ ကျုပ်အလိုပ်သင့်မြောပါသွားမိတယ်။ ပြီးမှ ကျုပ်သတိရပြီး မေမေနဲ့ကျုပ် ဒီလိုဖြစ်လို့မရဘူးဆိုတာ တွေးမိသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် မေမေ ကျုပ်ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး အတင်းနမ်းနေတာမို့ရုန်းလို့မရဘူး။ ကျုပ်မေမေနဲ့ ပက်သက်ရင် ငရဲဆိုတာကြီးကိုလဲ ကျုပ်မကြောက်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် မေမေကိုယ်တိုင် ရွံမုန်းတဲ့ ဒီဖောက်ပြန်တယ်ဆိုတဲ့ ကိစ္စကြီးကို မေမေကိုယ်တိုင်လုပ်မိပြီး တစ်သက်လုံးနောင်တရနေမှာ ကျုပ်မလိုလားဘူး။ ဒါပေမယ့် မေမေနဲ့ နမ်းနေရလို့ ကျုပ်လီးကလဲ အလိုလိုမာလာပြီး မေမေ့ခါးမှာထောက်နေပြီ။ ကျုပ်ဘာမှ မလုပ်နိုင်သေးခင်မှာဘဲ မေမေက ကျုပ်ကိုယ်ကို လှဲချရင်း သူက အပေါ်ရောက်အောင် လှိမ့်တက်လိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းနေတာက ရပ်မသွားဘူး။ ကျုပ်ခေါင်းကို ကိုင်ထားတာက လွတ်မသွားဘူး။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်ခေါင်းကိုင်ထားတဲ့လက်တစ်ဖက်ကို လွှတ်ပြီး ကျုပ်ပုဆိုးကိုလှမ်းဖြည်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးကိုလှမ်းကိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ အခွင့်အရေးရတုန်း မေမေနဲ့ နမ်းနေရာကနေခွာလိုက်တယ်။ မေမေ့မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်တွေ။ မေမေကျုပ်ကို သေသေချာချာ စူးစူးရဲရဲကိုကြည့်နေတာ။
“မေမေ… မေမေ… ”
မေမေ ပြန်မထူးဘူး။ မျက်ရည်ကျရင်းကပဲ သူ့ထမိန်ကိုလှန်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကို လာကိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ ငိုမိပြီ။ မေမေ့ကို ဒီလိုမဖြစ်စေချင်ဘူး။ နောင်တမရစေချင်ဘူး။
“မေမေ … သတိထားပါအုံးမေမေရယ်… မေမေ… သားတို့မှားတော့မယ်… မေမေ… သတိထားပါအုံး…. ”
ကျုပ် မေမေ့ပုခုံးလေးကိုကိုင်လှုပ်ရင်း တတွတ်တွတ် ပြောနေမိတယ်။ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့မေမေဆိုတော့ နာကျင်အောင် ဆောင့်တွန်းတာတွေ ဘာတွေလဲ မလုပ်ချင်ဘူးလေ။ မေမေ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့အဖုတ်နဲ့ တေ့ပြီး ဖိချမယ်အလုပ်မှာ ကျုပ်စကားသံကြားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဟီးကနဲ ငိုချလိုက်တယ်။ မေမေ တစ်သိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေတယ်။ ကျုပ် မေမေ့ပုခုံးလေးကိုင်ပြီး
“မေမေရယ်… ”
မေမေ ကျုပ်လက်ကိုဆတ်ကနဲ ဖယ်ထုတ်တယ်။
“အီး… ဟီး… မထိပါနဲ့သားလေးရယ်… မေမေ့ကို နှစ်ယောက်ထဲရှိနေချိန်မှာ… မေမေ့အသားကိုကျေူဇူးပြုပြီး… မထိပါနဲ့… သားလေးနဲ့ပက်သက်ရင်… မေမေ… ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိန်းနိုင်ဘူး… အီး… ဟီး… မေမေရူးတော့မယ်ထင်တယ်… ”
“ယမင်း…. ညီမလေးရယ်… ”
“အီး… ဟီး… ဟီး… မမခင်ရယ်… ”
ဘယ်အချိန်ထဲက ရောက်နေလဲ မသိတဲ့ တီခင်က အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး မေမေ့ကို ဖက်ထားတော့ မေမေ တီခင့်ကိုဖက်ပြီး ငိုနေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲမှာနင့်နေအောင် ခံစားရတယ်။ မျက်ရည်ကလဲ တားမရဆီးမနိုင်နဲ့ ငိုနေမိတယ်။
“သား… သွားတော့… ယမင်းနားမှာ တီခင်ရှိတယ်နော်… ဘာမှစိတ်မပူနဲ့… သမီးလေးတို့ပြန်လာလို့ ဒီလိုပုံစံမြင်သွားရင် မကောင်းဘူး… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ တီခင်… ”
ကျုပ် ငိုရင်းပဲ လေးကန်စွာနဲ့ အပြင်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲမှာတော့ မေမေ့ရှိုက်ငိုသံတွေက ကျုပ်နှလုံးသားကို ပဲတင်ရိုက်ခတ်နေတယ်။ ခဏနေတော့ မေမေနဲ့ တီခင် အခန်းထဲကထွက်လာပြီး မေမေက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ တီခင်ကတော့ ဧည့်ခန်းမှာလာထိုင်တယ်။ တီခင့်ဗိုက်ကလဲ မသိမသာ ပူနေပြီဗျ။ သိပ်မကြာခင် သိသိသာသာ ပူလာတော့မယ့်သဘောရှိတယ်။ ကျုပ် လဲ တီခင့်ကို ဘာမှမပြောဘဲ ဒီအတိုင်းပဲ ထိုင်နေမိတယ်။ ခဏနေ ရေချိုး၊ အဝတ်အစားလဲပြီးမှ တီခင့်ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ ပြီးတော့ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး
“သားလေး… ခုနက မေမေ့ကိုသတိပေးတာ… ကျေးဇူးတင်တယ်သိလား… ”
“ဟုတ်… ရပါတယ်မေမေ… သားငရဲကြီးမှာမကြောက်ပါဘူး… မေမေနောင်တရနေမှာစိုးလို့ပါ…”
“အင်း… မေမေ သေချာပေါက်နောင်တရမယ့် ကိစ္စပါ… နောက်ကို ဆင်ခြင်ပါသားလေးရယ်… ”
“ဟုတ်မေမေ… သားလဲ မေမေ့ကိုနှစ်သိမ့်ပေးချင်လို့ပါ… ဒီကိစ္စတွေဖြစ်လာပြီးကတည်းက မေမေနဲ့ စကား အေးအေးဆေးဆေးမပြောရသေးဘူးလေ.. နောက်ဆို ဆင်ခြင်ပါ့မယ်… ”
“အင်းပါ… သားလေးမေမေ့ကိုချစ်တာ မေမေသိပါတယ်… စိတ်မပူပါနဲ့… မေမေ့အနားမှာ မမခင်လဲ တစ်ချိန်လုံးရှိနေတာပဲ… အဆင်ပြေသွားမှာပါ… ပြီးတော့… မေမေနဲ့ မမခင် သွားတော့မယ်… သားလေး… ”
“ဟင်… ဘယ်ကိုလဲ… ”
“တစ်နေရာရာကိုပေါ့… မမခင်ဗိုက်ကလဲ တစ်နေ့တစ်ခြား သိသာလာတော့မယ်… ပြီးတော့ သားလေးနဲ့ မေမေနဲ့ကလဲ ရေရှည်မလွယ်ဘူးလေ… ဒီတော့ အရေးကြီးကိစ္စရှိလို့ဆိုပြီး… မေမေနဲ့ မမခင် သွားလိုက်တော့မယ်… ”
“မေမေရယ်… သား…မေမေ မရှိရင် မနေတတ်ဘူး..”
“ရင့်ကျက်ပါ… သားလေးရယ်… သားလေးလဲ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်နေပြီပဲ… လုပ်သင့်တာကို… လုပ်ရမယ်လေ… အရင်တုန်းကလဲ မေမေတို့လုပ်ခဲ့တာပဲလေ… ”
“တီခင်မွေးပြီးရင်… ပြန်လာမှာမလား… ”
“ဟင်း…. မပြောတတ်ဘူးသားလေးရယ်… မေမေသားလေးကို… သားတစ်ယောက်လိုပဲ သဘောထားနိုင်တဲ့ အချိန်မှ ပြန်လာတော့မယ်… ”
“မေမေရယ်… အဲ့ဒီလိုတော့မလုပ်ပါနဲ့… ပြေးကြည့်မှ မေမေနဲ့သားနဲ့ ပဲရှိတာပါ… မေမေ့ကိုသားမခွဲပါရစေနဲ့…. ”
“သားရဲ့အဖေရယ်… အဖွားရယ်.. ညီမလေးရယ် ရှိတာပဲကွယ်… ပြီးတော့ သားလေးပဲပြောတော့ … မေမေက သားရဲ့ဘုရင်မပါဆို… မေမေ့စကားနားထောင်မယ်ဆို… ”
“မေမေရယ်… ”
ကျုပ် ခေါင်းငုံ့ပြီး မျက်ရည်တွင်တွင်ကျနေရုံမှတပါး အခြားမရှိပြီ။ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ကျုပ် ဘုရင်မရဲ့စကားကို နာခံရုံပဲပေါ့။ မေမေ ကျုပ်အနားကို ထလာပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ထားပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုပြန်ဖက်ထားရင်းငိုနေမိတော့တယ်။ မေမေကျုပ်ဆံပင်လေးတွေပွတ်သပ်ရင်း ကျုပ်ခေါင်းကို ငုံ့နမ်းတာ ခံစားမိတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်လိုပဲ ငိုနေမှာ ကျုပ်မော့မကြည့်ပဲ သိနေတယ်။ ပြီးတော့ မေမေက ကျုပ်ကို အခန်းထဲမှာသွားနားဖို့ပြောတယ်။ ကျုပ်မနက်စာ မစားရသေးလို့ ဗိုက်ဆာပြီလားလို့ မေမေမေးပေမယ့် ကျုပ်မဆာတာကြောင့် အခန်းထဲပဲဝင်နေလိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ်လှဲရင်း မေမေကျုပ်အနားမှာ မရှိတော့ဘူးဆိုတာကို တွေးမိတိုင်းပူလောင်ရတယ်။ ကျုပ်ငိုတာရပ်သွားပေမယ့် သက်ပြင်းတွေတော့ အကြိမ်ကြိမ်ချမိတုန်းပဲ။ ပုံ့ပြန်လာတော့ အခန်းထဲကို လာပြီး ကျုပ်ကိုခေါ်တယ်။ အိပ်ယာပေါ်လှဲနေတဲ့ ကျုပ်ကိုမိုးပြီး အနမ်းလေးတွေပေးကာ ကျုပ်ကို ထမင်းစားဖို့ခေါ်တယ်။ ကျုပ်မျက်နှာ ငိုထားမှန်း သိသာနေလောက်ပေမယ့် ပုံ့က ဘာမှမပြောဘူး။ ကျုပ်လဲ ပုံ့နဲ့အတူ ထမင်းစားဖို့ လိုက်သွားတော့ မေမေရယ် တီခင်ရယ် ညီမလေးရယ်က အသင့်စောင့်နေကြပြီ။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့လဲ ထမင်းဝင်စားလိုက်တယ်။ ကျုပ်စကားမပြော၊ မျက်နှာမကောင်းဖြစ်နေတာကို ရိပ်မိကြလို့ ဘာမှ မပြောကြပေမယ့် ညီမလေးကတော့ ကျုပ်ကို စိုးရိမ်တစ်ကြီးနဲ့ မေးရှာပါတယ်။ ကျုပ်လဲ ဘာမှမဖြစ်ဘူး လို့ပဲ ဖြေရင်း ထမင်းကို တို့ကနန်းဆိတ်ကနန်း စားနေမိတယ်။ စားချင်စိတ်လဲမရှိပါဘူး။
“သမီးလေးတို့… မေမေနဲ့ မမခင်တို့ မမခင်ရဲ့ အမျိုးတစ်ယောက် ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ လှမ်းခေါ်နေလို့ သွားရမယ်… ”
“ဟင် … မေမေလေးကလဲ… ဗြုန်းစားကြီး… ”
“အင်းဟုတ်တယ်… သမီးလေးရဲ့… မနက်ကပဲဆက်တာ… သမီးလေးတို့ဘယ်တော့ပြန်ကြမလဲ … ကျောင်းတက်ရအုံးမယ်လေ… ”
“မေမေကရောဘယ်တော့သွားမှာလဲ… ကို တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့မှာပေါ့… ”
“မေမေတို့ကတော့ တစ်ရက် နှစ်ရက်နေရင် သွားမယ်… သားလေးက အရင်နေခဲ့တဲ့အဆောင်မှာပဲ ပြောင်းနေပေါ့…”
“အဲ့ဒါဆို… သမီးတို့လဲ မေမေတို့သွားပြီး တစ်ပတ်လောက်နေမှ… ပြန်မယ်လေ… ကို့ကို နေသားကျအောင် နေပေးလိုက်အုံးမယ်… နော် ညီမလေး…”
“ဟုတ်မမ… ညီမလေးက အဆင်ပြေပါတယ်… ”
“အင်းပါ … အဲ့ဒါဆိုလဲ ပြီးတာပဲပေါ့… ”
ကျုပ်စကားတစ်ခွန်းမှ ဝင်မပြောဘဲ စားရင်းပဲ နားထောင်နေမိတယ်။ ပြောချင်စိတ်လဲ မရှိတော့ဘူး။ ကျုပ်ရဲ့ဘုရင်မလေးက ကျုပ်အနားကနေ သွားတော့မယ်။ ဘယ်တော့မှ ပြန်တွေ့ရမလဲ မသိရဘူး။ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ပုံ့ကလဲ ပြန်တော့မယ်။ ပုံ့နဲ့ ညီမလေးပြန်တာ သိပ်မခံစားရပေမယ့် မေမေ့အကြောင်းတော့ ခေါင်းထဲမှာ တစ်ဝဲလည်လည်နဲ့ ညအိပ်ချိန်မှာတောင် ပုံ့နဲ့ ချစ်ရတာ သိပ်စိတ်မပါသလိုဖြစ်နေတယ်။ ပုံ့ကတော့ နားလည်ပေးနိုင်လွန်းတာပဲလားတော့မသိဘူး ဘာမှ မပြောရှာပါဘူး။ ပုံ့ကိုပြီးအောင် လုပ်ပေးပြီး ကျုပ်မပြီးဘဲ ရပ်လိုက်တော့တယ်။ အိပ်မပျော် ညတွေနဲ့ ကျုပ်အသည်းတွေ ပက်ပက်စက်စက် ကွဲနေပြီဗျာ။ ချစ်တယ် မေမေရယ်။

(အိမ်ခေါင်မိုးပေါ် xxx မိုးတွေရယ် တစ်ဖွဲဖွဲပေါ့ xxx ကိုယ်စီအတွေးတွေ xxx မပိုင်ဆိုင် xxx တိတ်ဆိတ်ခြင်းတို့ အလယ်မှာ xxx စကားလေးများ xxx ထပ်မပြောဖြစ်ဘဲ xxx ဝမ်းနည်းမျက်ရည် xxx သုတ်ပစ်လိုက် xxx ခွင့်လွှတ်တယ် xxx

လိုရာသွားတော့ချစ်သူရယ် xxx မင်းအခြေအနေအတိုင်းပေါ့ xxx ကိုယ်လေနားလည်ပါတယ် xxx ကိုယ်အချစ်ဆုံးပါ မင်းတစ်ယောက်ထဲ xxx မင်းယုံကြည်ထားစေချင်တယ် xxx

ပေတရာလမ်းပေါ် xxx လမ်းတွေလျှောက်ရင်းနဲ့ပေါ့ xxx သန်းခေါင်ယံညတွေ xxx အလယ်မှာ xxx အသည်းလေးကွဲလို့အိပ်မပျော်နိုင် xxx သတိရလဲ xxx စိတ်မကောင်းရုံပဲ xxx မင်းအတွက်မို့ xxx အချိန်တိုင်းပဲ xxx ခွင့်လွှတ်တယ် xxxx

လိုရာသွားတော့ချစ်သူရယ် xxx မင်းအခြေအနေအတိုင်းပေါ့ xxx ကိုယ်လေနားလည်ပါတယ် xxx ကိုယ်အချစ်ဆုံးပါ မင်းတစ်ယောက်ထဲ xxx မင်းယုံကြည်ထားစေချင်တယ် xxx )

(အပိုင်း-၃၃ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၃၃-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 11th January, 2020.

အခန်းထဲမှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျုပ်ကို ပုံ့ပွေ့ဖက်ရင်း ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လာသည်။ နေ့လည်က ကျုပ် အပြင်မှာ ထိုင်ပြီး အဓိပ္ပါယ်မဲ့ တွေးနေငေးနေတုန်းက အခန်းထဲကနေထွက်လာတဲ့ ပုံ့ မျက်နှာမကောင်းတာ သတိထားမိသည်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကို ပြန်ဖက်ထားကာ နဖူးလေးနမ်းပေးလိုက်ရင်း
“ပုံ့… နေ့လည်ကမျက်နှာသိမ်မကောင်းဘူးနော်… ဘာဖြစ်လို့လဲ… ”
“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးကိုရယ်… ”
“ပုံ့… ကို့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောလို့ရပါတယ်… ကိုနဲ့ပုံ့က လင်မယားဖြစ်နေပြီလေ… ဘာမဆို… အတူ မျှဝေခံစားမှာပေါ့…. ”
“အင်းပါကိုရဲ့…. ပုံ့ အခုမပြောချင်သေးလို့နော်… နောက်ကျပြောပြမယ်… ”
“အင်းပါ… ပုံအဆင်ပြေမှပြောပြပါ…. ”
ပြောပြီး ပုံ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့ကာ ပါးလေးတွေ တစ်ရှုံ့နမ်းပြီး… ပုံ့နှုတ်ခမ်းလေးကို… ဆွံစုပ်လိုက်တယ်။ ပုံ့က အလိုက်သင့်ပြန်နမ်းရင်း ခဏနေတော့ ပုံ့က နမ်းနေရာက ခွာလိုက်ကာ
“ကို… ကိုစိတ်မပါရင်လဲ ဒီညနားလေ…. ပုံ့နားလည်ပါတယ်… ကို… မေမေတို့ ခရီးသွားမှာမို့ စိတ်ထိခိုက်နေတာမလား…. ”
“ပုံ့ရယ်… ကိုက မေမေနဲ့ တစ်ခါမှ အကြာကြီးခွဲဖူးတာမဟုတ်ဘူး…. အရင်တုန်းက ကျောင်းတက်ရင်တောင်… မေမေက တစ်လတစ်ခေါက်တော့… ကို့ကိုလာတွေ့တာ… အခုဟာက… ဘယ်လောက်ကြာမယ်မှန်းမသိဘူးလေ…. ဒါပေမယ့်…. ကိုပုံ့ကိုတော့ ချစ်ပေးနိုင်ပါသေးတယ်…. ”
“အင်းပါ…. ဒါပေမယ့် ကို့စိတ်က လွင့်နေတော့ မပြီးဘူးဖြစ်နေတယ်မလား… ပုံ့ကရပါတယ်ကိုရဲ့… ကို… ဒီည အနားယူလိုက်ပါ… နောက်လဲ တစ်သက်လုံး ချစ်ရမယ့်ဟာ…. ”
“ချစ်လိုက်တာ ပုံ့ရယ်…. ကို့အပေါ် ဘာလို့အဲ့ဒီလောက်တောင် နားလည်ပေးနိုင်ရတာလဲကွာ… ”
ပြောရင်း ပုံနဖူးလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းရှိုက်လိုက်တယ်။
“ချစ်လို့ပေါ့ ကိုရယ်…. ကို့ကို ပုံ့က ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းက ချစ်ခဲ့ရတာလေ…. အရမ်းချစ်တယ်ကိုရယ်…. ”
ပုံ့ ကျုပ်ကို တင်းတင်းဖက်ရင်း ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေပြန်တယ်။
“ဒါဆိုလဲ အိပ်ကြစို့နော်ပုံ့…. ”
“ဟုတ်… ကို… ”
ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ အိပ်ယာထဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝင်လှဲရင်း ပုံ့က ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးတိုးဝင်ကာ ဖက်ထားတော့ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကို ပြန်ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ ပုံ့ သက်ပြင်းတစ်ချက် ခိုးချရင်း မျက်လုံးလေးမှိတ်နေတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ပုံ့ အသက်ရှူသံ မှန်မှန်နဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ အိပ်မပျော်နိုင်သူက ကျုပ်ပေါ့။ မနက်ဖြန် မနက်စောစော မေမေနဲ့ တီခင် သွားကြမယ်တဲ့။ ကျုပ် ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပေးမယ် ဆိုတာကို မေမေက လက်မခံဘူး။ ကျုပ်လိုက်ပို့ရင် ကျုပ်ရော မေမေတို့ပါ ခံစားရမှာစိုးလို့တဲ့ သူ့တို့ဘာသာ သုံးဘီး ငှားပြီး သွားမယ်တဲ့ဗျာ။ ဟူး… မေမေရယ်။ ကျုပ်ရင်တွေပူလောင်လှတယ်။ မကြံအပ်မစည်ရာ ကိုယ့်အမေကိုပြန်ချစ်မိလိူ့များ ကျုပ်အသည်းနှလုံးတွေကို ငရဲပြည်က ဆီပူအိုးထဲ ထည့်ကြော်နေကြသလား။ ကျုပ်မခံစားဘူးဗျာ။ ကျုပ် ပုံ့အိပ်တာသေချာသွားတော့ ပုံ့ဘေးကထပြီး ပုံ့ကိုစောင်လေးသေချာခြုံပေးပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။ တစ်ညလုံး အိပ်လို့မရဘဲ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေမိတယ်။ မနက်စောစာ ၅နာရီရောက်ကျတော့ မေမေ့တိူ့အခန်းက လှုပ်ရှားသံကြားရတယ်။ ကျုပ်ရင်တွေတုန်ပြီး အသည်းတွေ တစ်ဆတ်ဆတ်နာနေတယ်။ ကျုပ်မေမေ့မျက်နှာလေးကို ထွက်ကြည့်ချင်တယ်။ ဒါပေမယ့် မေမေ့မြင်ရင် ကျုပ်စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ အတင်းတားမိမှာစိုးတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ခြံရှေ့က သုံးဘီးစက်သံကြားရတယ်။ ပုံ့လဲ အိပ်ရာက နိုးလာပြီး ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတဲ့ ကျုပ်ကိုမြင်တော့ ထလာပြီး ဖက်ထားတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပါးပေါ်က မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးတယ်။ သြော် ကျုပ်ငိုနေတာပဲ။
“ကို… မေမေနဲ့အန်တီခင်ကို… သွားနှုတ်ဆက်ရအောင်လေ… ညက တစ်ညလုံးမအိပ်ဘူးမလား..”
“အင်း… အိပ်မပျော်လို့… ကိုမလိုက်တော့ပါဘူး… ပုံ့ပဲသွားနှုတ်ဆက်လိုက်ပါ… ”
“ကိုရယ်…. ”
ပုံ့ သက်ပြင်းလေးချပြီး ကျုပ်နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းကာ ထွက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ တီခင်ကျုပ်ဆီလာပြီး နှုတ်ဆက်တယ်။ ကျုပ်နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းပြီး မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ ထွက်သွားတော့ ကျုပ် တီခင့်ကိုလိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ မေမေ တံခါးဝကနေ ကျုပ်ကို မျက်ရည်လေးဝဲလို့ ကျုပ်ကို ဆွေးဆွေးလေးကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုမျက်တောင်မခတ် ငေးကြည့်နေမိတယ်။ မေမေ့ ခေါင်းလေးမော့ပြီး မျက်ရည်ထိန်းလိုက်ပေမယ့် မျက်ရည်က ပါးပြင်ပေါ်လိမ့်ကျလာတယ်။ မေမေချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားတော့ ကျုပ်ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်းကျန်ခဲ့သလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ မောင့် ဘုရင်မလေးရယ်။ ခဏနေတော့ သုံးဘီးစက်သံလေးကြားလိုက်ရပြီး အသံတွေ တစ်ဖြည်းဖြည်းဝေးသွားသလို ကျုပ်ရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေလဲ အသက်မဲ့သွားတယ်။ အခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး ပုံ့ ကျုပ်အခန်းထဲဝင်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ဘေးနားလာထိုင်ပြီး ကျုပ်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ထားတော့ ကျုပ်ကလေးငယ်လေးလိုပဲ သူ့ရင်ခွင်ထဲဝင်ပြီး ဝမ်းနည်းပက်လက် ငိုမိတယ်။
“ကို… အရမ်းခံစားနေရလားဟင်… ”
“ပုံ့ရယ်… ကိုလေ… ကို… ”
“ကို… မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်တာပဲလား…. ”
“ပုံ့ရယ်… ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲကွာ… ငယ်ငယ်ကတည်းက အမေတစ်ခုသားတစ်ခုလို နေလာခဲ့ကြတာ… ချစ်တာပေါ့ကွာ… ”
“ပုံ့ မေးတာ… အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး…. ကို… ”
ကျုပ် အလန့်တကြား ပုံ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်မိတယ်။
“ဟန်မဆောင်ပါနဲ့တော့ကိုရယ်… ပုံ့ကိုပြောစမ်းပါ… ကို့မေမေကို အရမ်းချစ်တာပဲလားလို့… ဟိုးအရင်က ပုံ့ပြောဖူးတယ်လေ… ကိုနဲ့ပုံ့ကြားမှာ အရမ်းကြီးမားတဲ့အရာတစ်ခုရှိတယ်ဆိုတာ… အခုပုံ့သိပါပြီ… အဲ့ဒါ… မေမေနဲ့ကိုရဲ့ အချစ်တွေပဲ… ”
“ပုံ့ရယ်…. ကို… ကို… ”
“ကဲပါကိုရယ်… ကို… မေမေ့ကို ပုံ့ထက်ပိုချစ်တာသိပါတယ်… အခုချိန်ဆိုမီလောက်သေးတယ်… ကိုမေမေ့ကိုလိုက်ခေါ်ပါလား… ပုံ့လဲ ဝိုင်းပြောပေးမယ်လေ… ”
“ဟို… မဖြစ်ဖူးထင်တယ်…. ပုံ့…. ”
“ဘာလဲ… အန်တီခင့်ဆီက ကို့ရင်သွေးလေးကိစ္စလား… ”
“ဟင်… ”
ကျုပ် အံသြလွန်းလို့ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားတယ်။
“ပုံ့ အကုန်သိပြီးသွားပြီကို… ကို့အံဆွဲထဲကစာကို… ပုံ့ဖတ်ပြီးသွားပြီ… အစကအရမ်းခံစားရပေမယ့်… ကိုအခုလိုခံစားနေရတာမြင်တော့… ပုံ့နာကျင်ရတာထက် ပိုနာကျင်ရတယ်… ပုံ့ကြည်ဖြူပါတယ်ကိုရယ်… ပုံ့မေမေ့ကိုရအောင်ပြောပေးမယ်… ”
“ပုံ့ရယ်… ကိုပုံ့ကိုလဲချစ်ပါတယ်ကွာ…. ”
“အင်းပါ… ကို ပုံ့ကိုချစ်တာ ပုံ့ယုံပါတယ်… ကိုပဲ မေမေ့ကို လိုက်ခေါ်လိုက်နော်… ပုံ့ပါလာရင် မေမေပိုရှက်နေမှာစိုးလို့… ပုံ့သိတယ်ဆိုတာလဲ ကြိုပြောမထားနဲ့အုံး… ရှက်ပြီး လိုက်မလာပဲနေအုံးမယ်… ”
“အင်းပါပုံ့ရဲ့ … ချစ်လိုက်တာကွာ… ”
ကျုပ် ပုံ့ကိုတင်းတင်းဖက်ရင်း မျက်နှာလေးကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေမိတယ်။
“သွားတော့ကို တော်ကြာ မမီပဲနေအုံးမယ်… ”
“အင်းပါ… အရမ်းကျေးဇူးတင်တယ်သိလား.. ”
ကျုပ်ပြောပြီး အခန်းအပြင်ကို အမြန်ပဲ ပြေးထွက်ခဲ့မိတယ်။ ပြီးတော့ ကားပေါ်တက်ပြီး အမြန်ပဲမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ ကားဆီသွားတဲ့ ကျုပ်ခြေထောက်တွေက မြေကြီးနဲ့တောင် ထိရဲ့လား မသိတော့ဘူး။ သုံးဘီးက သိပ်မမြန်တော့ မီနိုင်ကောင်းပါရဲ့။ ကျုပ်ကားအမြန်မောင်းနေရင်း ဝေးပြေးကားဝင်း မရောက်ခင်မှာဘဲ မေမေတို့ သုံးဘီးတုတ်တုတ်လေးကို လှမ်းမြင်ရပြီ။ မေမေ့ကို တီခင်ကဖက်လို့ ခေါင်းလေးစိုက်ပြီ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သက်နေလိုက်ကြတာ။ ကျုပ်လဲ ကားဟွန်းတီးလိုက်ပြီး မေမေ့ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။
“မေမေ…. ”
မေမေ အလန့်ကြားလှည့်ကြည့်ပြီး အံသြနေတယ်။ ကျုပ် သုံးဘီးမောင်းတဲ့သူကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကားကို ပိတ်ရပ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ကားပေါ်က ဆင်းပြီး မေမေတို့နားရောက်တာနဲ့ မေမေက
“သားလေး… ဘာလို့လိုက်လာတာလဲ…. ”
“မေမေ… မသွားရဘူး…. မေမေသားကိုခွဲပြီး ဘယ်မှ မသွားရဘူး…  ”
“သားလေး … သတိထားပါအုံး… မေမေတို့သွားမှဖြစ်မယ်လေ…. ”
“ဟင့်အင်း… မေမေမသွားရဘူး… သားမေမေမရှိဘဲ … မနေနိုင်ဘူး… ”
ကျုပ် မေမေ့ကိုပြောရင်း သုံးဘီးပေါ်က အထုပ်တွေ ဆွဲချပြီး ကျုပ်ကားပေါ်တင်တယ်။ မေမေနဲ့တီခင် သုံးဘီးပေါ်က ဆင်းလာတယ်။ မေမေမျက်ရည်တွေကျပြီး အသားတွေတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ ကျုပ်သိတယ် မေမေဒေါသတွေ ထွက်နေပြီ။ ကျုပ်မေမေ့စကားကို တစ်ခါမှ လွန်ဆန်ခဲ့ဖူးတာမဟုတ်ဘူး။ အခုလို လုပ်သင့်တာကိုလုပ်မယ့်အချိန်မှာ ကျုပ်တားတာကို တော်တော်စိတ်ဆိုးနေမှာပဲ။ စိတ်ဆိုးလဲ မတတ်နိုင်ဘူး ကျုပ်မှ မေမေနဲ့ မခွဲနိုင်ဘဲ။
“တေဇာ…. နင်ဒါဘာလုပ်တာလဲ… ”
မေမေ ကျုပ်ကိုစူးစူးရဲရဲကြည့်ပြီး အသားတွေ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ကျုပ်ကိုတစ်ခါမှ မခေါ်ဖူးတဲ့ ကျုပ်နာမည်ကို ခေါ်ပြီးပြောနေပြီ။
“မေမေရယ်… သားမေမေနဲ့မခွဲနိုင်လို့ပါ… ပြန်လိုက်ခဲ့ပါနော်…. ”
“မလိုက်ဘူး… နင်ဘာလို့ဒီလောက်အသိမရှိရတာလဲ… နင်ငါ့ကို အမေတစ်ယောက်လိုတောင် မလေးစားတော့ဘူးလား… အီးဟီး… ”
“အဲ့လိုတော့ မပြောပါနဲ့မေမေရယ်… သားမေမေကို တစ်ကယ်မခွဲနိုင်လို့ လိုက်ခေါ်တာပါ…. ”
“ယမင်းရယ်… ကားလဲမီမှာမဟုတ်တော့ဘူး… အိမ်ကျမှပြောကြဟာ… လမ်းလဲခေါင်ကြီးမှာ ရှက်ဖို့ကောင်းပါတယ်… ”
တီခင်က မေမေ့လက်ဆွဲပြီး ကားပေါ်အတင်းဆွဲခေါ်လို့ မေမေ ကားပေါ်မှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ ကားပေါ်တက်ပြီး မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေကတော့ မျက်ရည်ကျလျှက်ပဲ အပြင်ကိုငေးရင်းလိုက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုကြည့်ရင်း ကျုပ်လုပ်မိတာ မှားပြီလားလို့ တွေးမိလာတယ်။ အို… ကျုပ်မှ မေမေ့ကိုမခွဲနိုင်တာ မေမေကျုပ်ကို ဘာအပြစ်ပေးပေး လည်စင်းခံလိုက်တော့မယ်။ ခြံထဲကားမောင်းဝင်လိုက်ပြီး ကားရပ်လိုက်တော့ မေမေနဲ့ တီခင်ကားပေါ်ကဆင်းသွားတယ်။ ပုံ့ကလဲ အိမ်အပြင်ထွက်လာပြီး ကျုပ်နဲ့အတူ အထုပ်တွေကူသယ်ပေးတယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်လဲ ပုံ့က ကြိုစောင့်နေတာကို မြင်တော့ အံ့သြသွားသလိုပဲ။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့လဲ အထုတ်တွေဧည့်ခန်းမှာချတော့ မေမေက မတ်တပ်ပဲရှိသေးတယ်။ အသားတွေတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေတာကတော့ ရပ်မသွားဘူး။ တီခင်ကတော့ ခုံမှာထိုင်နေတယ်။ ကျုပ် မေမေ့လက်ကိုဆွဲပြီး
“မေမေ… ”
“(ဖျန်း)… ”
မေမေကျုပ်ပါးကို ရိုက်လိုက်တာ။ ကျုပ်တစ်သက်မှာ မေမေကျုပ်ကိုရိုက်တာ ဒါပထမဆုံးပဲ။
“လူမိုက်… ငါတို့အခုဘာကြောင့်သွားရတယ်ဆိုတာ… နင်အသိဆုံး… နင်… နင်… ငါ့ကို… အမေလို့မှမြင်သေးရဲ့လား… တေဇာရဲ့… အီးဟီး… ”
ကျုပ် မေမေပါးရိုက်တာ မနာပါဘူး။ မေမေ့မျက်ရည်တွေကတော့ ကျုပ်အတွက် နာကျင်ရတယ်။ ကျုပ် မေမေ့ခြေထောက်ကိုဖက်ပြီး ခြေဖမိုးလေးတွေကို ငုံ့နမ်းရင်း
“မေမေရယ်… သားကမေမေ့ကို အမေလိုရော ချစ်သူလိုပါ မြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်တာပါ… သားတစ်ကယ် မေမေမရှိဘဲ မရပ်တည်နိုင်လို့ပါ… သားကိုထားမသွားပါနဲ့မေမေရယ်… ”
“အို… နင်ဘာတွေပြောနေတာလဲ… ”
“မရှက်ပါနဲ့မေမေရယ်… သမီးအကုန်သိပါတယ်… ”
“နင်… ဘာတွေပြောပြလိုက်တာလဲ… ငါ့မျက်နှာသာ ဓါးနဲ့လှီးပစ်လိုက်ချင်တယ်… တေဇာရယ်… ရှက်လိုက်တာ…”
“မေမေရယ်… ကိုက ဘာမှမပြောပါဘူး… သမီးက… ကို့အံဆွဲထဲက စာကိုဖတ်ကြည့်လို့သိတာပါ… မေမေရယ်… သမီးလေ… နဂိုကတည်းက ကိုနဲ့ မေမေ့ကြားက သံယောဇဉ်ဟာ သာမန်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ရိပ်မိပါတယ်… ကိုက… မေမေမရှိဘဲမရပ်တည်နိုင်ဘူးမေမေ… ညကလဲ… ကို… တစ်ညလုံးမအိပ်ဘူး… ကိုခံစားနေရတာ သမီးမကြည့်ရက်ဘူး… သမီးကြည်ဖြူပါတယ်မေမေရယ်… မေမေရော အန်တီခင်ပါဘယ်မှသွားစရာမလိုပါဘူး..”
“မဖြစ်ပါဘူးသမီးရယ်… သားက သမီးယောက်ျားဖြစ်နေပြီလေ… မေမေအဲ့လိုဖောက်ပြန်တဲ့အလုပ်မလုပ်နိုင်ဘူး… အရင်ကဘယ်လိုပဲမှားခဲ့မှားခဲ့… အခုချိန်မှာတော့ ထပ်ဖြစ်လို့မရဘူး… အတူတူနေရင်တစ်နေ့မဟုတ်တစ်နေ့… မှားကုန်မှာ… မေမေသွားပါရစေသမီးရယ်… မတားပါနဲ့… ”
“မေမေရယ်… လက်ထပ်တယ်ဆိုတာ… စာရွက်ပေါ်က သတ်မှတ်ချက်လေးတစ်ခုပါ… တစ်ကယ်တော့… ကိုက… သမီးရဲ့လင်ဆိုပေမယ့်… ကို့ရဲ့ ပထမဆုံးမိန်းမက မေမေပါ… သမီးက… နောက်မှယူရတဲ့… နောက်မယားပါ… စာရွက်ပေါ်မှာ ဘယ်လိုပဲသတ်မှတ်ချက်တွေရှိရှိ… ကိုနဲ့မေမေက လင်မယားဖြစ်ပြီးနေပါပြီ… မေမေပြောသလိုဖောက်ပြန်တယ်ဆိုရင်… သမီးကမှ… သူများလင်ကို စာရွက်ကလေးတစ်ခုမှာလက်မှတ်ထိုးပြီး… ဖောက်ပြန်ခဲ့တာပါ… သွားမယ်ဆိုရင် မေမေသွားစရာမလိုပါဘူး… သမီးပဲသွားပါရစေ… ”
“သမီးလေးရယ်…. ”
မေမေလဲ ပုံ့ပြောတာလက်ခံသွားတယ်ထင်တယ်။ ပုံ့ကိုဖက်ပြီး မျက်ရည်တွေကျလာတယ်။
“သမီးလေးရယ်… မေမေမရှက်နိုင်တော့ပါဘူး… မေမေသားလေးကို မခွဲချင်ဘဲ ခွဲခဲ့ရတာ ရင်ထဲမချိပါဘူး… သမီးအခုလိုနားလည်ပေးတာ… ကျေးဇူးတင်တယ်ကွယ်… ”
“ဟာ… မေမေကလဲ… မေမေ… သမီးကို ကိုနဲ့အတူနေခွင့်ပေးပါနော်… ”
“သမီးက တရားဝင်မိန်းမဟာကို… မေမေ့ကိုခွငိ့တောင်းစရာမလိုပါဘူး…. မေမေကသာ… သမီးကိုခွင့်တောင်းရမှာပါ… ”
“ဘယ်ကလာ… မေမေကလဲ… မေမေက ကို့ရဲ့မယားကြီး… ပြီးတော့ အချစ်ဆုံးလဲ အချစ်ဆုံးဆိုတော့… သမီးက ခွင့်တောင်းရမှာပေါ့ ခစ်ခစ်… ”
“သမီးကိုလဲ… သားလေးကချစ်ပါတယ်ကွာ… ”
“ဟုတ်… သမီးယုံပါတယ်မေမေရယ်… ”
ကိစ္စတွေက အဆင်ချောနေပြီမို့  ကျုပ်ထရပ်လိုက်ရင်း မေမေ့ကိုဖက်လိုက်တယ်။ မေမေ မျက်ရည်လေးဝဲကာ ကျုပ်ပါးလေးကိုကိုင်ပြီး
“အရမ်းနာသွားလားဟင်… မေမေ့အသည်းလေး… အဟင့်… မေဒေါသမထိန်းနိုင်ပဲ ရိုက်လိုက်မိတာ… မောင်အရမ်းနာသွားလား… ”
“မနာပါဘူးမေရယ်… မေနဲ့ခွဲရမှာထက်စာရင်… ဒီလောက်ကို မောင်ဂရုမစိုက်ဘူး… အရမ်းချစ်တယ်… မေရယ်… ”
ကျုပ် မေမေ့မျက်နှာကို အနမ်းမိုးတွေ ရွာချပစ်တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကို အနမ်းတွေ မွတ်သိပ်စွာ တုန့်ပြန်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ် အနမ်းတွေရပ်လိုက်ပြီး ပုံ့ကိုပါဖက်ထားလိုက်တယ်။
“ခစ်ခစ်… မောင်နဲ့မေတဲ့…  လိုက်လဲလိုက်တဲ့သားအမိ… ”
“ဟီးဟီး… ပုံ့ကလဲ…. ခင်လာလေ… ”
ကျုပ် ခုံမှာထိုင်နေတဲ့ တီခင့်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ တီခင်က ရှက်သလိုလိုလုပ်နေလို့ ပုံ့က သွားပြီးလက်ဆွဲခေါ်တယ်။
“လာပါအန်တီခင်ရဲ့… ရှက်မနေပါနဲ့… အန်တီခင့်ကို သမီးကအားကျနေတာ… ကို့ရင်သွေးလေးလွယ်ထားရတာဆို… ”
“သမီးရယ်… ရှက်လိုက်တာ… ”
“မရှက်ပါနဲ့ခင်ရယ်… လာ မောင့်ဆီလာအုံး… ”
“မောင်ကလေ … ရှက်လဲမရှက်ဘူး… သမီးလေးရှေ့မှာဘယ်လိုတွေခေါ်နေမှန်းမသိဘူး… ဟွန့်… ”
တီခင့်ကျုပ်အနား ရောက်တော့ ရှက်စနိုးလေးနဲ့ ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို ဖွဖွလေးထုတော့ တီခင့်ကိုပါ ဖက်ထားပေးလိုက်ရင်း ပါးလေးတွေကို နမ်းလိုက်တော့ တီခင်လဲ ကျုပ်ပါးတွေကို ပြန်နမ်းတယ်။ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ မိန်းမသုံးယောက်လုံး ပြုံးရွှင်နေကြတယ်။ ဟာ… ညီမလေးရော။ ကျုပ် ညီမလေးကိုသတိရသွားပြီး ညီမလေးအိပ်နေတဲ့ အခန်းဘက်လှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်။ ညီမလေးက အခန်းဝမှာ မတ်တတ်ရပ်လို့ ကျုပ်တို့ကို ကြည့်နေတယ်။ကျုပ်တို့လဲ ကိုယ့်ဇောနဲ့ကိုယ် မို့ ညီမလေးကို မေ့သွားတာ။ ညီမလေးက ဘယ်အချိန်ကတည်းက နိုးလို့ အပြင်ထွက်လာပြီး ရပ်ကြည့်နေမှန်း သတိမထားမိကြဘူး။
“ညီမလေး… ”
“ကိုကို… ”
“အို… သမီးလေး… ”
မေမေတို့ ညီမလေးအသံကြားတာနဲ့ ဆတ်ကနဲတုန်သွားပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကနေရုန်းထွက်သွားကြတယ်။ မေမေ ရှက်လွန်းလို့ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီးမျက်နှာကို လက်နဲ့အုပ်ထားတယ်။ တီခင်ကတော့ သိပြီးသားမို့ သိပ်မတုန်လှုပ်ပေမယ့် အံ့သြနေတယ်။ ပုံ့ကတော့ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပဲ ညီမလေးကိုလှည့်ကြည့်ပြီး
“ညီမလေး… အံ့သြနေတာလား… မေမေနဲ့ အန်တီခင်ကတော့ ညီမလေးနဲ့ ညီမလေးကိုကိုအကြောင်းကို သိပြီးသားနဲ့ တူတယ်… ”
“ရှင်… ”
ညီမလေး မျက်နှာလေးရဲသွားတယ်။ ရှက်သွားတာ ထင်တယ် ခေါင်းလေးငုံ့ထားတယ်။ ပုံ့က ညီမလေးဆီလျှောက်သွားပြီး ညီမလေး ပုခုံးကိုဖက်ရင်း
“ညီမလေး မမနဲ့ မေမေတို့ပြောတာ အကုန်ကြားပြီးပြီမလား… ”
ညီမလေး ခေါင်းငုံ့ရင်းကပဲ ခေါင်းလေးညိတ်ပြတယ်။
“ညီမလေးရယ်… ညီမလေးရဲ့ကိုကိုနဲ့ မေမေလေးကလေ… ဟိုးငယ်ငယ်လေးကတည်းက အရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်နဲ့ ချစ်ခဲ့ကြတာ… အခုအချိန်ကျမှ မမနဲ့ကို လက်ထပ်လိုက်လို့… အသည်းကွဲခံပြီး ဝေးကြဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတာ… နှစ်တွေအကြာကြီးချစ်ခဲ့ပြီးမှ… ခွဲရမှာ သနားဖို့ကောင်းတယ်နော်… ”
ညီမလေးက ကျုပ်နဲ့ မေမေကို လှမ်းကြည့်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြပြန်တယ်။
“ညီမလေးရော… ညီမလေးကိုကို ကို အရမ်းချစ်တာပဲလား… ”
ညီမလေး ခေါင်လေးပြန်ငုံ့သွားပြီး ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။
“ဟုတ်… ဟုတ်ကဲ့မမ… ညီမလေးကိုခွင့်လွှတ်ပါနော်…. ”
“ညီမလေးရယ်… ညီမလေးက ကို့ကို အရမ်းချစ်နေလျှက်နဲ့တောင် မမနဲ့ကို့ကို နီးစပ်အောင် ကူညီပေးခဲ့တယ်နော်… မေမေဆိုလဲ မမကိုငြင်းလိုက်ရင် ရရဲ့သားနဲ့ မငြင်းဘဲ မမကိုလက်ခံပြီး ကို့အနားက ထွက်သွားပေးတယ်… အန်တီခင်ဆိုလဲ ကိုနဲ့ ကလေးရှိနေတာတောင် ရယူဖို့မစဉ်းစားပဲ ပေးဆပ်ဖို့ဘဲ စဉ်းစားနေတာ… အကုန်လုံးက ကို့ကိုအရမ်းချစ်ကြတာလေ… ညီမလေးကို မမနားလည်ပေးသလို… ညီမလေးရဲ့ကိုကိုနဲ့ မေမေလေးကို နားလည်ပေးနိုင်လား…. ”
“ဟုတ်မမ… ညီမလေးနားလည်ပါတယ်… ညီမလေးနဲ့ ကိုကိုကလဲ မောင်နှမပဲလေ… တစ်ကယ်ချစ်လာရင်… စည်းတွေဘောင်တွေ မမြင်တော့တာ… ညီမလေးလဲသိပါတယ်… ဒါနဲ့ ညီမလေးတို့အကြောင်းကို မမက… ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ…. ”
“ငုံလေး… ကိုကို့ဆီလာ… ကိုကိုရှင်းပြမယ်… မေလဲ ရှက်မနေနဲ့တော့ … ညီမလေးက နားလည်တယ်တဲ့… ”
“မသိဘူး… ရှက်တယ်မောင်ရာ… ”
ကျုပ်ညီမလေးကို လှမ်းပြောရင်း မေမေ့ကိုဖက်လိုက်တော့ မေမေ သူ့မျက်နှာကို ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ဝှက်ထားတယ်။ ညီမလေးနဲ့ ပုံ့က ကျုပ်တို့ဆီလျှောက်လာရင်း ညီမလေးက မေမေ့ကိုဖက်ကာ
“မေမေလေး… ”
မေမေက ညီမလေးကို လှည့်ကြည့်ရင်း
“သမီးလေးရယ်… မေမေလေးမျက်နှာပူလိုက်တာ… ”
“မပူပါနဲ့မေမေလေးရယ်… မေမေလေး… သမီးကိုလဲ ကိုကိုနဲ့ချစ်ခွင့်ပေးပါနော်… ”
မေမေ ညီမလေးကိုလှမ်းဖက်ရင်း နဖူးလေးလိုက်ကာ
“သမီးလေးရယ်… သမီးလေးကိုကိုက သမီးလေးသူ့အပေါ်ချစ်နေပြီ… သမီးလေးကိုချစ်တယ်လို့ပြောကတည်းက … မေမေလေးက သမီးလေးကို သနားပြီး ခွင့်ပြုပေးခဲ့တာပါ… သမီးလေးကိုကို ကို… အရင်အတိုင်းပဲချစ်ပါကွယ်… ”
ညီမလေးက မေမေ့ကို ပျော်ရွှင်စွာအနမ်းလေးပေးပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လာတော့ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတယ်။
“အဟင့်… ကိုကို… ”
“ငုံလေးရယ်… ”
“ငုံလေးလေ… ကိုကိုနဲ့ချစ်ခွင့်မရတော့ဘူးဆိုပြီး… အရမ်းခံစားရတာသိလား… ”
“အခုချစ်ခွင့်ရပြီပဲကွာ… ရှေ့လျှောက် မခံစားရတော့ဘူးနော် ငုံလေး … ”
“ဟုတ်… ကိုကို… ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်”
“ကိုကိုလဲ ငုံလေးကို အရမ်းချစ်တယ်နော်… ”
ကျုပ် ညီမလေးမျက်နှာကို အနမ်းတွေပေးတော့ ညီမလေးလဲ ကျုပ်ကို ပြန်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကိုယ်ဝန်ကြောင့် ရန်ကုန်ကိုပြန်သွားလို့မဖြစ်တဲ့အကြောင်း၊ ကျုပ်တို့ထွက်သွားဖို့စီစဉ်တဲ့အကြောင်း နဲ့ ညီမလေးအရမ်းခံစားရမှာစိုးလို့ စာရေးပို့မယ့်အကြောင်းပါ ပြောပြလိုက်တယ်။
အခုတော့လဲ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ မိန်းမလေးယောက်လုံး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေပြီလေ။ သူတို့အချင်းချင်းလဲ နားလည်မှု အပြည့်နဲ့ပေါ့။ပြီးတော့မှ ရပ်ရတာညောင်းလာလို့ ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း စကားပြောကြတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ကျုပ် တစ်ဝှားဝှားသမ်းနေပြီ။ တစ်ညလုံးမအိပ်ရလို့ အခုမှ အိပ်ချင်လာတာ။ စိတ်ပေါ့သွားတာကြောင့်လဲ ပါမယ်။ ကျုပ်သမ်းတာကို ကြည့်ပြီး တစ်ခစ်ခစ်ရယ်နေကြသေးတယ်။ မေမေကတော့ သူ့ကြောင့်ကျုပ်အိပ်ရေးပျက်ရတာဆိုတော့ ကျုပ်ကိုဖက်ထားပြီး တစ်ရှုံ့ရှုံ့နဲ့နမ်းနေတယ်။

အပိုင်း-၃၃-ခ

ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုအိပ်ခိုင်းမယ်ဆိုပြီး မေမေက အခန်းထဲလိုက်ပို့ပေးတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ကျုပ်လဲ အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီမို့ အိပ်ယာပေါ်လှဲလိုက်တယ်။ မေမေက ကျုပ်ဘေးမှာ ထိုင်ရင်း ကျပ်မျက်နှာကိုငုံ့နမ်းတော့ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို ဆွဲဖက်ရင်း ကျုပ်ကိုယ်ပါ်ဆွဲယူလိုက်ရင်း မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံး ကျုပ်အပေါ်ရောက်အောင် ပြင်လိုက်တယ်။။ မေမေ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်လျှက်လေး နဲ့ ကျုပ်ကို ခွထားတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကိုနမ်းပစ်လိုက်တယ်။
“ချစ်တယ်မေရယ်… မောင်လေ … မေနဲ့ဝေးရပြီဆိုပြီ… အသည်းတွေမရှိတော့သလို ခံစားရတယ်သိလား…. မောင့်ဘုရင်မလေးကို… မောင်ချစ်လိုက်တာ… ”
“မေလဲ အတူတူပါပဲမောင်ရယ်… မတတ်သာလို့ ထွက်သွားရပေမယ့်… မေအရမ်းနာကျင်ရတယ်သိလား… မောင့်ရဲ့ဘုရင်မလေးကလဲ… မောင့်ကိုသိပ်ချစ်တာ.. သိလား… ”
ကျုပ် မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်တော့ မေမေ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရပြန်စုပ်တယ်။ မေမေ့နို့တွေက ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ ဖိကပ်နေပြီး ကိုယ်ချင်းက ထပ်လျှက် ပူးကပ်နေတာကြောင့် ကျုပ်လီးကလဲ တောင်လာပြီး မေမေ့ပေါင်ကြားမှာ ထောက်နေပြီ။
“မောင်ရယ်… မောင့်လက်နက်ကြီးက မေ့ကိုခြိမ်းခြောက်နေပြီ… ခစ်ခစ်… မောင်အိပ်ချင်နေတာ အိပ်လိုက်ပါလား… နိုးမှ တစ်ဝချစ်မယ်လေနော်… ”
“ဟင့်အင်းမေရာ… မေ့ကိုလွမ်းလွန်းလို့ အရမ်းချစ်ချင်နေပြီ…. မောင့်ဘုရင်မလေးရဲ့ အဖုတ်ထဲ လီးကို ထည့်ချင်နေပြီ… မေ အပေါ်ကနေလိုးပေးလေနော်…. ”
“ဟွန့်… သားလေးနဲ့ဆို… မေမေ့အဖုတ်ကအရမ်းယွတာ သိရဲ့လား… ဒီလောက်လိုးချင်နေလဲ လိုးကွာ..”
“ချစ်တယ်မေရယ်… ”
မေမေက သူ့ထမိန်ကို ခါးအထိ မှောက်လျှက်ကနေပဲ ဆွဲတင်ပြီး  အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ပေါင်လည်လောက်ထိဆွဲချတယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ်လေးနည်းနည်းကြွကာ ကျုပ်ပုဆိုးကို ဖြည့်ချပြီး ကျုပ်လီးကိုထုတ်လိုက်တယ်။ မေမေ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့ကာ ကိုယ်ကို ပြန်ချလိုက်တာနဲ့ ကျုပ်လီးက မေမေ့စောက်ပက်ထဲကို ဝင်သွားတယ်။ မေမေနဲ့ကျုပ် ဝေးရတော့မလိုနဲ့ ပြန်ချစ်ခွင့်ရတာမို့ စိတ်တွေအရမ်းလှုပ်ရှားနေကြပြီး အသက်ရှူသံတွေမြန်နေကြတယ်။ ရင်တွေလဲ တအားခုန်နေတယ်။ ကိုယ်ကိုလှုပ်ပေမယ့် မေမေက အတွင်းခံဘောင်းဘီက ပေါင်လည်မှာရှိတာမို့ ပေါင်ကားလို့ အဆင်မပြေဘူးဖြစ်နေတယ်။ မေမေ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကနေထပြီးအတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်တယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်အပေါ်ပြန်ခွပြီး ထမိန်မလျှက် ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး တစ်ဆုံးဖိချတယ်။ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်လုံး အီဆိမ့်နေတာ။ မေမေ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်တော့ ကျုပ် ဆီးဖက်ထားလိုက်ပြီး မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကိုပြန်နမ်းရင်း တစ်ဟင်းဟင်းညည်းကာ ဖင်လေးကိုမြှောက်လိုက် ချလိုက်နဲ့ လိုးတော့တာ။
“ဟူး… မေမေရယ်… လွမ်းရတဲ့မေမေ့စောက်ပက်ကြီးက လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… အင်း…. ”
“ရှီး…. သားလေးလီးကလဲ မေမေ့စောက်ပက်ထဲမှာ အီဆိမ့်နေတာ… လွမ်းရတဲ့လီးကြီး… အူး.. ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ မေမေ့အသည်းအသက်ဗူးလေးရယ်…. ”
“မေမေရယ်…. ကိုယ့်အမေမို့လားမသိဘူး… လိုးလို့မဝဘူးသိလား…. စိတ်တွေတအားထနေတယ်… ကြာကြာထိန်းနိုင်မယ်မထင်ဘူး… ”
“ဟူး… သားလေးရယ် မေမေလဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ…. ”
မေမေ့ အားနဲ့ဆောင့်နေတာကြောင့် စောက်ပက်ထဲ လီးဝင်သံတွေနဲ့  ဆီးစပ်ချင်းရိုက်သံတွေက တစ်ဖန်းဖန်းမြည်နေတော့တယ်။
“တွေ့လား… သွားအိပ်ခိုင်းတဲ့လူက ဝင်အိပ်နေပြီ… ခစ်ခစ်… ”
တီခင်ရယ် ညီမလေးရယ် ပုံ့ရယ် သုံးယောက်သား အခန်းထဲဝင်လာကြတာဗျ။ မေမေက လှည့်ကြည့်ပြီး
“အာ… မမခင်ကလဲ…. ဟာ… သမီးလေးတို့ရော… ရှက်လိုက်တာကွာ…”
မေမေ ကုန်းထဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ကျုပ် အတင်းဖက်ထားတာကြောင့်ထမရဘူး။
“ရှက်မနေပါနဲ့ မေမေလေးရယ်… ညကျရင် ကိုကိုလိုးတာ အတူတူခံရတော့မယ့်ဟာ… ”
“ဟုတ်သားပဲ မေမေရဲ့… ဘာလို့ငြိမ်သွားတာလဲ… ဆောင့်လေမေမေရဲ့… ကိုက အရမ်းကောင်းနေတဲ့ပုံပဲ… ”
“တော်တော်ဆိုးတဲ့ သမီးလေးတွေ… ကဲဟာ… သားလေး…. အ… ဟား… ကိုယ့်သားနဲ့ အလိုးခံရတာ… ကောင်းလိုက်တာ… ရှီး… ”
“ကောင်းလိုက်တာမေမေရယ်…. ဟူး… လိုး.. လိုး… မေမေ… ဆောင့်… ဆောင့်လိုး… အူး…. ”
“မေမေလေးစောက်ပက်ထဲ ကိုကို့လီးကြီးဝင်တာ ကြည့်ချင်တာ… ထမိန်ကို ခါးအထိလှန်ပြ… မေမေလေးရာ… ”
လိုးနေရင်းပဲ မေမေ သူ့ထမိန်ကို ခါးအထိလှန်တင်လိုက်တော့ ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ ကျုပ်လီး မေမေ့စောက်ပက်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာ သေချာမြင်ရမှာပါ။
“ကြည့်အေ… ကြည့်… အဲ့ဒီမှာ ညီးကိုကိုလီးကြီးက….. သူ့အမေစောက်ပက်ထဲဝင်နေတာ… အူး… ဟူး… အ… အား… အင်း…. ဟင်း…. ”
“မေမေ့စောက်ပက်က အရည်တအားထွက်နေတာနော်… ညီမလေး… အဖြူပြစ်ပြစ်တွေ စီးကျနေတာ… ကို့လီးမှာ … ဗွက်ထသလိုကိုဖြစ်နေပြီ… ”
“ဟုတ်ပါ့မမရယ်… ကိုကိုနဲ့ မေမေလေးလိုးနေတာ အားရစရာကြီး… ကိုကိုရန်ကုန်ကပြန်သွားကတည်းက အလိုးမခံရတော့တာ… ပြောရင်း စောက်ပက်ကယားလာပြီ… ”
“ညကျရင်… ညီမလေးကိုအရင်ဆုံးလိုးပေးမယ်နော်….  ငုံလေး.. အား… မေမေရယ် … ဟူး…”
“ကိုယ်မေကိုယ်လိုးလေး… အူး…. သားလီးက လိုးရတာ… ကောင်းလိုက်တာ…. ”
“ညီမလေးစောက်ပက်ယားနေရင် … မမယက်ပေးမယ်လေ… မမလဲ သားအမိလိုးတာကြည့်ပြီး… စောက်ရည်တောက်တောက်ကျနေပြီ…. ”
“အင်းမမ… ညီမလေးလဲ မမစောက်ပက်ယက်ပေးမယ်… အန်တီခင်ရော ပါအုံးမလား…. ”
“အင်း…. အန်တီလဲ… ယမင်းတို့သားအမိလိုးနေတာကြည့်ပြီး… စောက်ပက်ယားနေပြီ… တို့သုံးယောက် တစ်ယောက်စောက်ပက်… တစ်ယောက်ယက်ကြတာပေါ… ယမင်းရေ ပြီးရင် နင့်စောက်ပက်ထဲက မောင့်လီးရည် ငါသောက်မယ်နော်… ”
“အင်း…. မမခင်…. ပြီးရင်တိုက်မယ်နော်… ”
“ကိုကို… ညီမလေးလဲ… ကိုကိုလီးက မေမေလေးစောက်ရည်တွေ သောက်ပြီး ကိုကို့လီးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်…. ”
“အင်း ညီမလေးနဲ့ မမက ကို့လီးက မေမေ့စောက်ရည်ကို အတူတူယက်ကြတာပေါ့… ”
“အင်းပါ… ပုံ့ရော… ညီမလေးရော … သဘောရှိနော်…. ”
ပြီးတော့ သူတို့သုံးယောက် အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်ကြပြီး တြိဂံပုံစံမျိုးနဲ့ တစ်ယောက်စောက်ပက် တစ်ယောက်ယက်နေကြတယ်။ ကျုပ်နဲ့ မေမေလဲ သိပ်မကြာခင် အတူတူပြီးသွားကြတော့ တီခင်က မေမေစောက်ပက်ထဲက ကျုပ်လီးရည်လာသောက်ပြီး ညီမလေးနဲ့ ပုံ့က ကျုပ်လီးမှာပေနေတဲ့ မေမေ့စောက်ရည်ကို ယက်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးကြတယ်။ ပြီးတော့ သူတို့သုံးယောက် ပြန်ပြီး ယက်နေကြပြန်တယ်။ ပုံ့က ညီမလေးစောက်ပက်ယက်ပြီး ညီမလေးက တီခင့်စောက်ပက်ကိုယက်တယ်။ တီခင်ကတော့ ပုံ့စောက်ပက်ကို ယက်ပေးနေကြတယ်။ ကျုပ်နဲ့ မေမေက ထမိန်တွေ ပုဆိုးတွေပြင်ဝတ်ကြပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ အိပ်လိုက်ကြတော့တယ်။ သူတို့သုံးယောက် ဘယ်အချိန်ပြီးလို့ ဘယ်အချိန်ထွက်သွားမှန်း မသိလိုက်တော့ဘူး။

ကျုပ်အိပ်ယာနိုးတော့ ညနေစောင်းနေပြီ။ ကျုပ်တော်တော်အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။ ကျုပ်ဘေးမှာတောင် မေမေမရှိတော့ဘူး။ ဗိုက်ကလဲ တကျုတ်ကျုတ်နဲ့ အခုမှဆာလာတယ်။ ကျုပ်လဲ ရေချိုးပြီး ထမင်းစားမှပဲလို့တွေးကာ ရေလဲပုဆိုးတစ်ထည်နဲ့ ယူပြီး အင်္ကျီချွတ်ကာ အခန်းပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အပြင်က ဧည့်ခန်းမှာ တီခင့်နားမှာ ညီမလေးနဲ့ ပုံ့ကထိုင်ပြီး တီခင့်ဗိုက်ကလေးကို ပွတ်ကာ တစ်ခစ်ရယ်နေကြတယ်။ ဗိုက်ကိုပွတ်တယ်ဆိုတာ အင်္ကျီပေါ်ကနေပွတ်တာမဟုတ်ဘူးဗျ။ တီခင့်အင်္ကျီကိုလှန်ပြီး ထမိန်ဖြည်ကာ ပူသလိုလိုဖြစ်နေတဲ့ တီခင့်ဗိုက်ကလေးကို ညီမနှစ်ယောက် ပွတ်လိုက် နမ်းလိုက်လုပ်နေတာ။ မေမေကတော့ သူ့တို့ရဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်ကြည့်နေတာ။ ညီမလေးက ကျုပ်ကို အရင်မြင်သွားပြီး
“ဟော… ကိုကိုနိုးလာပြီ… ”
ပြောရင်း ညီမလေးကျုပ်ဆီထလာတယ်။ ကျန်တဲ့သူတွေက ကျုပ်ကိုလှည့်ကြည့်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ဆီရောက်တာနဲ့ ကျုပ်လည်ပင်းကို ဖက်ခိုပြီး ပေါင်ခွလိုက်တာမို့ ကျုပ်လဲ အလိုက်သင့်ပဲ ညီမလေးရဲ့ တင်ပါးတွေထိန်းကာ ချီလိုက်တော့တယ်။
“ကိုကို… ရေချိုးမလို့မလား… ညီမလေးနဲ့အတူတူချိုးမယ်နော်… ညီမလေးက ကိုကို့ကို စောင့်နေတာ… ဟီးဟီး… ”
“ညီမလေးဖူး… ညီမလေးအကြံမမသိတယ်နော်… ခစ်ခစ်… ”
“သိရင်လာကြည့်လေ… ညီမလေးတို့မောင်နှမ ဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုတာ… ခစ်ခစ်… ”
“အမလေး… မမခင်ရေ… သမီးလေးက အထန်နော်… မောင်ပြောတုန်းကမယုံဘူး… လက်တွေမှယုံတော့တယ်… မအေတူသမီးလေး… ”
မေမေက ထပြောလိုက်ပြီးမှ စကားမှားသွားတာ သိလိုက်ပြီး မျက်နှာပျက်သွားတယ်။ မေမေက အန်တီငုဝါနောက်လင်ယူတာကို ဒီလိုပြောမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ညီမလေးသိတယ်ထင်တယ်။ ညီမလေး ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်အံ့တစ်သြနဲ့ သေသေချာချာကြည့်ပြီး
“ကိုကိုနဲ့ မေမေက… ”
“ဟင်း… ဟုတ်တယ်ညီမလေး… ကိုကိုနဲ့ မေမေလေးလဲ ချစ်ခဲ့ဖူးတယ်… ဒါပေမယ့် … မေမေလေးက အဖေနဲ့ ပြန်နေတော့မယ်ဆိုတော့ ကိုကိုနဲ့ မေမေလေး ဆက်မလုပ်ဖို့ ကတိထားခဲ့ကြပါတယ်… ညီမလေး အရမ်းခံစားသွားရလားဟင်… ကိုကို့ကိုမုန်းသွားပြီလားဟင်… ”
“မမုန်းပါဘူးကိုကိုရယ်… ညီမလေးအံ့သြသွားတာပါ… ဒါပေမယ့် သေသေချာချာစဉ်းစားကြည့်တော့… ကိုကိုနဲ့ ညီမလေးတောင် မောင်နှမချင်း ချစ်ကြသေးတာပဲ… မေမေနဲ့ကိုကိုက ဘာမှမတော်ဘူးလေ … ဒါပေမယ့် ရန်ကုန်မှာတုန်းကတော့ မဟုတ်ဘူးမလား… ”
ကျုပ် ညီမလေးကို အောက်ချပေးလိုက်ပြီး ပုခုံးလေးဖက်ရင်း မေမေတို့ဆီလျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်ကတော့ သိပြီးသားမို့ ဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် ပုံ့က အံ့သြသလိုမျိုးကြည့်နေတာ။ ဘာမှတော့ မပြောဘူး။ ပြီးတော့ ညီမလေးနဲ့အတူ မေမေ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်ရင်း
“အင်း… မေမေလေး နောက်အိမ်ထောင်နဲ့ကွဲပြီး… ကိုကိုတို့ဆီလိုက်လည်ရင်းဖြစ်သွားကြတာ… ”
“ပြောပြပါလားကိုကို… မေမေ့ကိုလဲနားလည်ပါတယ်… ဖေဖေက အရင်ကမေမေ့အပေါ်မကောင်းဘူးလေ… နောက်ယောက်ျားကလဲ ငပွေဆိုတော့… မေမေ့ကိုအပြစ်မတင်ရက်ပါဘူး… ”
“ညီမလေးမှတ်မိသေးလား … ကိုကိုတို့ဆည်မှာရေဆော့ပြီးပြန်လာတဲ့နေ့လေ… ကိုကိုရော ညီမလေးရော… ရေရွှဲလာကြတာ… ”
“အင်းမှတ်မိတယ်ကိုကို… ”
“အဲ့နေက ကိုကိုတို့အတူတူရေချိုးပြီး မေမေက ညီမလေးကို အလှပြင်ပေးတယ် … ကိုကို့ကို မေမေလေးက ရေသုတ်ပေးရင်း… မေမေလေးရဲ့နို့တွေက အရမ်းလှတော့ ကိုကိုလဲကြည့်မိသွားရာက မေမေလေးအပေါ် စိတ်ပါလာတာ… အစကတော့ မေမေလေးက ငြင်းမလို့ပဲ… ကိုကို့ကို သနားလို့နဲ့ ထင်တယ်… မေမေရော ညီမလေးရော တီခင်ပါ အပြင်သွားတဲ့နေ့မှာ ကိုကို့ကို နို့တွေပေးစို့ရင်း… မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ … ဖြစ်သွားကြတာ… ”
“မေမေလဲ ကိုကို့ကို စွဲလမ်းမှာပဲနော်… ”
“အင်း… မေမေလေးနဲ့ကိုကို မချစ်မိအောင်နေမယ်ဆိုပြီးမှ မေမေလေးလဲ ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်သွားတာ… ကိုကိုလဲ မေမေလေးကိုချစ်တယ်… မန္တလေးမှာ ကိုကိုတို့နောက်ဆုံးအဖြစ် အတူနေဖြစ်ကြတယ်… မေမေလေးငိုတာအရမ်းပဲ… မေမေလေးက အဖေ့ကိုချစ်ပေမယ့်… ကြောက်နေရှာတာ… ညီမလေးစိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့ အဖေနဲ့ပြန်ပေါင်းဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တာတဲ့… ”
ကျုပ် ပြောရင်း အန်တီငုဝါကို သတိရပြီး မျက်ရည်ဝဲလာတယ်။ ညီမလေး ကျုပ်ကိုဖက်ထားပေးပြီး
“မေမေ့ကိုသနားလိုက်တာ… ထားလိုက်ပါကိုကိုရယ်… လာ… ရေသွားချိုးရအောင်… ကိုကိုနှာဘူးကြီး… အမေရော… သမီးရောလိုးတာ… ဟွန့်… ”
“ဟီးဟီး… ညီမလေးလဲ… ”
ပြောရင်း ညီမလေးက ကျုပ်လက်ကိုဆွဲရင်းခေါ်တော့ ကျုပ် မေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ မေမေလဲ ညီမလေးက စိတ်မဆိုးတာမို့ ပြုံးစိစိနဲ့။ ပုံ့က ညီမလေးနဲ့ ရေချိုးဖို့ထွက်သွားတာကို ကြည့်ပြီး
“ညီမလေးရေ… ညီမလေးရဲ့ကိုကိုနှာဘူးကြီးရဲ့လီးကို … ရေချိုးရင်းနဲ့ လိမ်ချိုးပစ်လိုက်စမ်းပါ … ခစ်ခစ်”
“ချိုးမှာမမရေ… လက်နဲ့တော့မဟုတ်ဘူး… စောက်ပက်ထဲထည့်ပြီး လိမ်ချိုးပစ်မှာ… ခစ်ခစ်… ”
ညီမလေးက ရေချိုးခန်း အဝကနေ လှည့်ပြောပြီး ကျုပ်နဲ့အတူရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်။
“ကိုကိုလူဆိုးကြီး… မအေရောသမီးရောလိုးတာပေါ့… ”
“ငုံလေးက ကိုကို့ကို စိတ်ဆိုးလို့လား… ”
“မဆိုးလို့… ဒီအထိလိုက်လာတာပေါ့… မေမေ့ကိုလိုးရတာကောင်းလား… ဟင်ကိုကို… ”
“မေမေလေးက အရမ်းအပြုအစုကောင်းတာ… ညီမလေးရဲ့… လိုးရတာကတော့ တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီပေါ့… ကောင်းကြတာပါပဲ… ညီမလေးနဲ့ မေမေကကျတော့ မောင်နှမနဲ့ သားအမိမို့လားမသိဘူး… ဖီးလ်က သူများနဲ့ကိုမတူဘူးသိလား… ”
“ခစ်ခစ်… ဒီမှာကြည့်ကိုကို… (ဗွမ်း)”
ညီမလေးက ကျုပ်ကိုပြောပြီး အဝတ်အစားတွေမချွတ်ဘဲ ရေတွေကိုယ်ပေါ်လောင်းချပစ်တာ။ ညီမလေးတစ်ကိုယ်လုံး ရေတွေရွှဲရွှဲစိုသွားတော့ အင်္ကျီအပါးလေးနဲ့ ထမိန်ကို အထဲမှာဘာမှခံမထားတာကြောင့် ညီမလေးရဲ့ နို့တွေနဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေက ရေစိုအဝတ်တွေနဲ့ကပ်နေတာ။ ရေစိုအလှကို ကျုပ်ကြိုက်တာ ညီမလေးမှတ်ထားပုံရတယ်။ ကျုပ်ဘက်ကို ဖင်လေးကောက်ပြပြီး သူ့တင်ပါးတွေကို လက်နဲ့ပွတ်ကာ
“ညီမလေး… လှလားကိုကို… ”
“အရမ်းလှတယ် ညီမလေးရယ်… ”
ညီမလေးက ကိုယ်လုံးကို ကျုပ်ဘက်ပြန်လှည့်ကာ ထမိန်ခေါက်လေးကိုဟပြီး သူ့စောက်ပက်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို လက်နဲ့ပွတ်ပြတယ်။ ရေစိုထမိန်နဲ့ ကပ်နေတာကြောင့် ညီမလေးစောက်ပက်အရာလေးက ထင်းနေတာပဲ။
“ညီမလေးစောက်ပက်ရော လှလား… လိုးချင်လား… ”
“အင်း လှတယ်… လိုးချင်တယ်ငုံလေးရယ်… ”
ကျုပ်မရတော့ဘူး။ ညီမလေးကို အတင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်ကာ ရေစိုအင်္ကျီနဲ့ ကပ်နေတဲ့ ညီမလေးနို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပစ်တယ်။ ညီမလေး ကျုပ်ကို အတင်းပြန်နမ်းရင်း ကျုပ်ပုဆိုးကို ဖြည်ချကာ ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ ဂွင်းထုပေးတယ်။ ကျုပ် ထိုင်ချလိုက်တော့ ညီမလေးကိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်လီးက လွတ်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေး ထမိန်ခေါက်လေးကို ဖယ်လိုက်ပြီး ရေစိုထမိန်ပေါ်ကနေပဲ ညီမလေးစောက်ပက်ကို ဖိနမ်းပစ်တယ်။ ညီမလေး ကျုပ်ခေါင်းကိုကိုင်ရင်း ခါးလေးကို ကော့ကာ သူ့စောက်ပက်နဲ့ ကျုပ်မျက်နှာကိုထိထားတယ်။ ကျုပ်လဲ နှာခေါင်းမြုပ်အောင် အားရပါးရနမ်းပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ပါ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နမ်းနေမိပြန်တယ်။
“ကြိုက်လားကိုကို… ညီမလေးစောက်ပက်ကိုကြီုက်လား… မောင်နှမချင်းလိုးရတာကြိုက်လား… ”
“ကြိုက်တယ်… စောက်ပက်လေးက နူးညံ့လိုက်တာ… လိုးတော့မယ်ကွာ… ”
ကျုပ်စိတ်တွေ တအားထနေပြီမို့ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ညီမလေးထမိန်ကိုလှန်တင်ကာ သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုမပြီး စောက်ပက်ထဲလီးကို ဖိထိုးထည့်ပစ်တယ်။
“အီး… ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်… ဟူး… ”
“ချစ်တယ်ညီမလေးရယ်…. ငုံလေးစောက်ပက်ကို… ကိုကို့လီးနဲ့ လိုးနေပြီ… အင်း… ရှီး… မောင်နှမချင်းလိုးရတာကောင်းလိုက်တာ… ”
“အား… ဆောင့်ကိုကို… အူး… လိုးလိုး… ကိုကို့ညီမလေးကို… လိုး…. မေမေ့ကိုလိုးတဲ့လီးကြီးနဲ့ သမီးကိုပါလိုး… အိုး… ”
“ကြိုက်လား…. ကဲကွာ… ကိုကို့လီးကိုကြိုက်လား..”
“ကြိုက်တယ်… လိုးကွာ… အူး… ဆောင့်ဆာင့်… နာနာဆောင့်လိုး… ဟူး…. ထွက်ပြီ… အီး… ”
“ဖင်ကုန်းပေးညီမလေးရာ… နောက်ကနေလိုးပေးမယ်… ”
ညီမလေး တစ်ချီပြီးသွားပေးမယ့် ချက်ချင်းဘဲ လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးစောက်ပက်ထဲ လီးထိုးထည့်ပြီး ခါးကိုင်ကာ တစ်ဖန်းဖန်းပစ်ဆောင့်လိုးတယ်။
“အူး…. ကိုကို… ညီမလေးကို လိုးသတ်နေတာလား… အား… လိုးစမ်းပါ… ဆောင့်ဆောင့်… ထိတယ်… ဟင်း… ကိုကိုရယ်ချစ်လိုက်တာ… ”
ကျုပ် လေးဘက်ထောက်ပေးတဲ့ ညီမလေးကို အားနဲ့ပစ်ဆောင့်နေတုန်း ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး မေမေက ကြည့်နေတယ်။
“အိုး…. မောင်ရယ်…. ကိုယ့်ညီမလေးကိုညှာညှာတာတာမလိုးဘူး… သမီးလေးနာနေမှာပေါ့… ”
“ဟား… ရှီး…. မနာပါဘူးမေမေလေးရဲ့… သမီးက ကိုကိုကြမ်းရင် ပိုကြိုက်တယ်… လိုးကိုကို… မရပ်နဲ့…. ”
“အာဂပဲကွာ… ငယ်ငယ်လေးနဲ့ဒီလောက်တောင်အလိုးခံနိုင်နေပြီ… စောက်ရည်တွေကလဲ.. ကြမ်းပြင်ပေါ်တောင်စီးကျနေပြီ… သမီးရဲ့ကိုကို လိုးပေးတာကောင်းလား… ”
“ကောင်းတယ်… အူး…. ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်သလို… ကိုကို့လီးကြီးကိုလဲ စွဲလမ်းနေပြီ….. လိုးကိုကို… ဆောင့်ဆောင့်…. ညီမလေးပြီးတော့မယ်… အူး…. ”
“ရှီး ညီမလေးရယ်… ကိုကိုလဲပြီးတော့မယ်… ”
“ပြီးလိုက်ကိုကို…. ညီမလေးစောက်ပက်ထဲ .. ကိုကို့လီးရည်တွေ…. ထည့်ပေးကွာ… အူး… ပြီးပြီ… ဟူး… ကိုကိုလီးရည်နွေးနွေးလေးတွေ…  ”
“ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်… ”
ကျုပ်တို့ပြီးတော့ မေမေက ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာပြီး ညီမလေးနောက်မှာ ထိုင်ချတယ်။
“မောင် လီးကို သမီးလေးစောက်ပက်ထဲက ထုတ်လိုက်တော့… သမီးလေး မထသေးနဲ့အုံးနော် အဲ့ဒီအတိုင်း ခဏနေအုံး… ”
ကျုပ်လီး ချွတ်လိုက်တာနဲ့ မေမေက ညီမလေးစောက်ရည်တွေပေနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံစုပ်တယ်။ လျာလေးတွေနဲ့ သေသေချာချာ ယက်ပြီး ဥလေးတွေပါစုပ်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ထဲက လီးကိုထုတ်ပေးပြီး ညီမလေးဘက် လှည့်သွားတယ်။
“သမီးလေး… အဖုတ်ကိုလက်နဲ့ပိတ်ပြီးထလိုက်… မေမေလေးပါးစပ်ပေါ်… သမီးလေးစောက်ပက်ကိုတေ့ပေး… မေမေလေးက… သမီးလေးစောက်ရည်နဲ့ ရောနေတဲ့… မောင့်လီးရည်သောက်ချင်လို့… ”
“ဟုတ်…. မေမေလေး…. ကန်တော့နော်… ”
ညီမလေးက သူ့စောက်ပက်ကို လက်နဲ့ ပိတ်ပြီး ထကာ ထိုင်နေတဲ့ မေမေ့ပါးစပ်ပေါ် သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး လက်ဖယ်ပေးလိုက်တော့ မေမေက လျာလေးထုတ်ပြီးခံထားတယ်။ ကျုပ်လီးရည်တွေရော ညီမလေးစောက်ရည်တွေပါ ရောပြီးမေမေ့လျာပေါ် စီးကျသွားတယ်။ မေမေက ကျလာသမျှလျာနဲ့ခံထားပြီး အကုန်မျိုချပစ်တယ်။ ကျနေတာကုန်သွားတော့ မေမေက ညီမလေးစောက်ပက်ထဲကို လျာကြီးထိုးထည့်ပြီး လက်ကျန်အရည်တွေ နှိုက်ယူရုံမျှမက ညီမလေးစောက်ပက်ကိုပါ လျာနဲ့ ယက်တင်ပစ်လိုက်တယ်။
“ရှီး… မေမေလေးရယ်… ချစ်လိုက်တာ… ”
“မေမေလေးကလဲ … ဒီကသမီးလေးကိုအရမ်းချစ်ပါတယ်ရှင်… ခစ်ခစ်… သမီးလေးစောက်ပက်က လှတယ်… ချစ်စရာလေး… ဒါကြောင့်မောင်ကပြောတာ… ညီမလေးစောက်ပက်လေးက… လိုးချင်စရာလေးတဲ့… ”
“ခစ်ခစ်… ”
“ဟီးဟီး… ”
“ကဲ မောင်နှမနှစ်ယောက်… ရေမြန်မြန်ချိုးကြ… ထပ်လိုးမနေနဲ့နော်… ဗိုက်ဆာနေကြပြီမလား… မမခင်နဲ့ သမီးလေးပုံ့က ထမင်းပြင်နေကြပြီ… ”
“အင်း… မေ… ”
“ဟုတ်… မေမေလေး… ”
မေမေ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးပါးတွေကို ရွှတ်ကနဲ အနမ်းလေးတွေပေးပြီး ပြန်ထွက်သွားပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးရေမြန်မြန်ချိုးလိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ အဝတ်အစားလဲပြီးတော့ ထမင်းအတူစားကြတယ်။ ဒီတစ်ခါ ထမင်းဝိုင်းကတော့ ဟန်ဆောင်မှုတွေမရှိတော့တာမို့ ဆူဆူညံညံ စကားသံလေးတွေနဲ့ အတော်စားကောင်းခဲ့တယ်။ စားသောက်ပြီးလို့ သိမ်းဆည်းပြီးကြတော့ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပြီး စကားပြောကြတယ်။
“သမီးလေးပုံ့… ”
“ရှင် … မေမေ… ”
“မေမေတို့က အတူတူနေကြတာတော့ ဟုတ်ပါပြီ… မမခင်ရဲ့ဗိုက်ကိစ္စကရှိသေးတယ်… ပြီးတော့ရှေ့လျှောက် သမီးလေးတို့မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင် ဟိုအိမ်မှာဆို မလွယ်ဘူးလေနော်… ”
“ကိုနဲ့ သမီး မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင် အိမ်ခွဲနေမယ်လေ… မေမေနဲ့ တီခင်ပါလိုက်နေပေါ့… ညီမလေးကတော့ လိုက်နေလို့မသင့်တော်ဘူး… ဒါပေမယ့် အိမ်ကိုညီမလေးကြိုက်တဲ့အချိန်လာပြီး ညီမလေးကိုကိုနဲ့ ချစ်လို့ရတယ်… ”
“ရတယ်မမ… ညီမလေးက အဲ့လောက်ချစ်ခွင့်ရရင်ကို ကျေနပ်တယ်… ညီမလေးလာရင်တော့… ကိုကိုက… ညီမလေးအပိုင်ပဲနော်… မမ… ခစ်ခစ်… ”
“ဟုတ်ပါပြီရှင်… ခစ်ခစ်… ဆက်ပြောအုံးမယ်… အန်တီခင့်ကိုယ်ဝန်ကိစ္စကတော့… ရန်ကုန်ကို ကိုနဲ့မေမေ ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းတော့ အခန်းတစ်ခန်းငှားပြီး ခဏထားရမှာပဲ… သမီးတို့ အိမ်ခွဲပြီး အခြေအနေ အေးဆေးဖြစ်မှဘဲ အန်တီခင့်ကို အိမ်မှာခေါ်ထားမယ်လေ… ”
“ခင့်ကိုတော့… တစ်ယောက်ထဲစိတ်မချဘူး… ပုံ့ရယ်… ”
“ကိုရယ်… ရန်ကုန်မြို့ထဲပါဆိုမှ… ညဘက်ဆိုလဲ ကားနဲ့ သွားပြီး တစ်ယောက်အဖေါ်သွားအိပ်ပေးလို့ရတာပဲ… အဲ့ဒါကလဲ အကြာကြီးမဟုတ်ပါဘူး… ပုံ့တို့ အိမ်ခွဲပြီး အခြေအနေငြိမ်သွားမှခေါ်မယ်လေ..”
“မေမေကတော့ မမခင်ကို တစ်ယောက်ထဲမထားနိုင်ဘူး… မေမေပါ မမခင်နဲ့နေခဲ့မယ်… ရန်ကုန်မြို့ထဲဆိုတော့ မောင်ချစ်ချင်တဲ့အချိန်လာချစ်လို့ရတာပဲ… မောင့်မင်္ဂလာဆောင်ပွဲနီးတော့မှ .. မမခင်ပြန်မလိုက်နိုင်သေးသလိုနဲ့ ပြန်လာခဲ့မယ်လေ… ”
“ယမင်းရယ်… မမကရပါတယ်… အဆင်ပြေတယ် … မောင်တို့နဲ့လိုက်သွားလိုက်ပါ… ”
“မရပါဘူးခင်ရယ်… မေပြောတာမောင်လက်ခံတယ်… မောင်လဲ မေ့ကိုအဝေးကြီးခွဲရတာမဟုတ်တာ… ကြိုက်တဲ့အချိန်သွားတွေ့လို့ရနေတာပဲ… မေပါ ခင်နဲ့နေလိုက်တာပိုကောင်းတယ်… ”
“အဲ့ဒီလိုလဲ အဆင်ပြေတာပဲ… သမီးတို့ အိမ်ခွဲပြီးတာနဲ့ မေမေနဲ့ အန်တီခင့်ကို လာခေါ်မယ်လေ… ကလေးကိုတော့ အထူးကုဆေးရုံမှာဘဲ ဗိုက်အပ်ပြီး မွေးရမှာပေါ့… ”
“အဲ့ဒါဆိုရင်… သမီးလေးတို့က … အန်တီတို့ပြန်လာကာနီးရင် အဲ့ဒီမှာ အခန်းရှာထားလိုက်လေ… အန်တီ့အမျိုးတစ်ယောက် နာမကျန်းဖြစ်လို့ ယမင်းနဲ့ အန်တီသွားရတယ်လို့ပြောထားလိုက်ပေါ့… ”
“အင်း… ကောင်းသားပဲ… ”
ကျုပ်လဲ တီခင့်ကိုယ်ဝန်ကိစ္စက ရန်ကုန်မှာပဲ ဖြေရှင်းမယ်ဆိုတော့ ကျေနပ်သွားတယ်။ ဘာပဲပြောပြော တီခင်ရော ကျုပ်ရင်သွေးလေးရော ကျုပ် စောင့်ရှောက်ချင်သေးတယ်လေ။ ညရောက်တော့ ကျုပ်တို့တွေ တစ်ပျော်တပါးကြီး လိုးကြတာပေါ့။ ဒီညတော့ ပုံ့ကို တစ်ချီပြီးအောင်အရင်လိုးပြီး ညီမလေးကို လိုးပေးတယ်။ ပြီတော့ တီခင့်ကို ဖြည်းဖြည်းပဲ တစ်ချီလိုးပေးပြီးမှ မေမေ့ကိုလိုးတာ။ အဲ့ဒီညက ကျုပ် သုံးချီလိုးဖြစ်တယ်။ တီခင်က တစ်ချီပြီးတော့ အခန်းထဲပြန်သွားအိပ်တယ်။ ပြီးတော့မှ မေမေရယ် ညီမလေးရယ် ပုံ့ရယ် သုံးယောက် ပတ်လည်လိုးကြတာပေါ့။

အပိုင်း-၃၃-ဂ

အဲ့ဒီနောက်ပိုင်း မေမေကျုပ်ကို ကျောင်းစာပြန်ပြီး ဂရုစိုက်ခိုင်းတယ်။ ကျောင်းလဲ မှန်မှန်တက်ရသလို စာလဲကြည့်ခိုင်းတယ်။ အရင်လို မနှောက်ယှက်တော့ဘူး။ အခြေအနေက ပြောင်းပြန် ပြန်ဖြစ်သွားပြီကိုး။ အဲ့ဒါအပြင် ညဘက်အလိုးခံရင်လဲ တစ်ညခြားလောက်ပဲ မေမေက အလိုးခံတယ်။ ပုံ့နဲ့ ညီမလေး မပြန်ခင် အားရအောင်လိုးပေးလိုက်တဲ့။ ညီမလေးက မေမေတို့နဲ့ မအိပ်တော့ဘဲ ကျုပ်တို့နဲ့ လာအိပ်တယ်။ နောက်တစ်ပတ်လောက်နေတော့ ပုံ့နဲ့ ညီမလေးပြန်ကြတယ်။ ပုံ့ကို ပြန်မအပ်ရသေးဘူးဆိုတော့ ပုံ့က ညီမလေးနဲ့ အတူတူနေပြီး ကျောင်းတက်ရမှာ။ ပုံ့တို့ပြန်သွားမှပဲ မေမေနဲ့ အတိုးချ လိုးရတော့တယ်။ တီခင့်ကို တစ်ညတစ်ချီ ပုံမှန်လိုးပေးပြီး မေမေနဲ့တော့ တစ်ညနှစ်ချီတော့ အနည်းဆုံးလိုးဖြစ်တယ်။ ကျုပ်စာမေးပွဲပြီးတော့ ရန်ကုန်ပြန်တာနဲ့ ပုံ့နဲ့ ကျုပ် မင်္ဂလာပွဲက ချက်ချင်း စီစဉ်မှာမို့ တီခင်တစ်ယောက်ထဲကိုပဲ ပုံ့ငှားပေးထားတဲ့ အခန်းမှာ ခဏထားခဲ့ရတယ်။ အဖေါ်သဘောမျိုး နာ့စ်မတစ်ယောက်တော့ ငှားပေးထားရတယ်။ တီခင့်ကို တစ်ယောက်ထဲထားရမှာ စိတ်မကောင်းပေမယ့် ပုံ့ကိုပြန်အပ်မယ့်ကိစ္စနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်မယ့်ကိစ္စက မေမေမပါလို့မရတာမို့ ထားခဲ့ရတယ်။ တီခင်ကတော့ ကျုပ်တို့ကို စိတ်မပူဖို့ဘဲ တစ်ဖွဖွပြောရှာတယ်။ တီခင့်ကို ပုံ့ပြောတဲ့ အခန်းမှာထားခဲ့ပြီး ကျုပ်နဲ့ မေမေက အိမ်ကိုသွားကြတယ်။ ပုံ့ နဲ့ ညီမလေးက ကျုပ်ကိုမြင်တာနဲ့ လက်မောင်းကို တစ်ယောက်တစ်ဖက်စီ လာဖက်ပြီးခေါ်တယ်။ မေမေ့ကို အန်တီငုဝါက ဖက်ပြီးခေါ်လာတယ်။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကို တစ်ချက်စိုက်ကြည့်ပြီး မျက်နှာလွှဲသွားတယ်။ ညီမလေးက မြင်တယ်နဲ့ ထင်တယ်။ ညီမလေးဆီက သက်ပြင်းချသံလေးကြားလို့ ပုခုံးလေးကို ညှစ်ပြီး သတိပေးရသေးတယ်။ တီခင့်ကို မေးလို့ သူ့အမျိုးတစ်ယောက် ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ ပြန်သွားတယ်လို့ပြောလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါက မျက်မှောင်တစ်ချက်ကျုံ့ပြီး ဘာမှတော့မပြောဘူးဗျ။ ပြန်ရောက်ပြီး နောက်နေ့မှာပဲ ပုံ့ကို လူကြီးစုံရာနဲ့ ပြန်အပ်ကြတယ်။ အန်ကယ်ဇော်နိုင်က အစကစိတ်ဆိုးပေမယ့် အန်တီစပါယ်ဖျောင်းဖျထားလို့ စိတ်ဆိုးပြေနေပါပြီ။ ပုံ့နဲ့ သဘောတူထားတဲ့သူက သူ့လူကြီးရဲ့ သားတဲ့။ အဲ့ဒါကြောင့် သူ့လူကြီးနဲ့ မျက်နှာပျက်ရလို့ စိတ်ဆိုးတာ။ ကျုပ်နဲ့ သဘောမတူတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်ကလဲ ပုံ့နဲ့ အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားတာမို့ သူတို့ကစီစဉ်လိုက်တာတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ပုံ့ကိုပြန်အပ်ပြီးတော့ နေ့ကောင်းရက်သာရွေးပြီး လက်ထပ်ပွဲကျင်းပဖို့စီစဉ်ကြတယ်။ လက်ထပ်ပွဲစီစဉ်လို့ အလုပ်တွေရှုပ်နေတော့ တစ်နေ့ လူလစ်တဲ့အချိန် အန်တီငုဝါ ကျုပ်အနားလာပြီး စကားပြောတယ်။
“သား… တော်တော်ပျော်နေလား…. ”
“ဟုတ်… ပျော်ပါတယ်မေမေလေးရဲ့… မေမေလေးရော… ပျော်ရဲ့လား… ”
“အင်း… ပျော်ပါတယ်သားရယ်… ဒီလိုပဲပေါ့… ”
ပြောရင်း မျက်နှာလေးက ညို့သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ
“မခင်က … အခုဘယ်မှာလဲ… ”
“နယ်မှာလေ… မေမေလေးရဲ့… ”
“အဟား… မေမေလေးကိုလာမရွှီးနဲ့… မခင်မှာ ဘာအမျိုးမှ မရှိတော့ဘူး… မခင်နဲ့ မေမေလေးစကားပြောဖူးတယ်… ဘာလို့ အိမ်ခေါ်မလာတာလဲ.. အမှန်အတိုင်းပြောပြကွာ… ”
“ဟီး… မေမေလေးဘယ်သူမှ ပြန်မပြောနဲ့နော်… တီခင့်မှာ သားနဲ့ရတဲ့ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ… အဲ့ဒါကြောင့် ရန်ကုန်မှာပဲ ဝှက်ထားတာ.. ”
“သြော်… မခင်တောင်… မောင့် အဲ့ သားရင်သွေးလေးရှိနေပြီကိုး.. ဒီတစ်ခါ … မခင်ဆီသွားရင် မေမေလေးကို ခေါ်အုံး… ”
“ဟုတ်ကဲ့… မေမေလေး… ”
အန်တီငုဝါ ကျုပ်အနားကထွက်သွားတော့ မျက်နှာမကောင်းဘူး။ ကျုပ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ သူ့စိတ်တွေပြန်လည်လာပုံရတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ  ခပ်မြန်မြန်ပြန်ထွက်သွားတာနေမယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဒီအိမ်ရောက်တော့ ပုံ့နဲ့က အတူအိပ်ရတာမို့ ပုံမှန်လိုးရတာ ပြဿနာမရှိပေမယ့် မေမေနဲ့ ညီမလေးကို လိုးဖို့ကြတော့ ကြံရတယ်။ သိပ်တော့ မကြိုးစားရပါဘူး။ ပုံ့က ကင်းစောင့်ပေးပြီး ကျုပ်က ညီမလေးလေးဆီသွားလိုးလိုက် မေမေလေးဆီသွားလိုးလိုက် လုပ်ရတာပေါ့။ ဘယ်လောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ကျုပ်ဇနီးလေး ပုံ့လဲဆိုတာ။ တစ်ယောက်ယောက် လာရင်လဲ ကျုပ်တို့လင်မယား သူတို့အခန်းလာ စကားပြောသလိုမျိုး ဟန်ဆောင်ရတာပေါ့။ နေ့လည်ဘက်တွေလဲ တီခင့်ဆီ သွားသွားကြည့်ရသေးတယ်။ လိုးလဲ လိုးပေးရတာပေါ့။ ကိုယ်ဝန်က ရင့်လာပြီလေ။ ခြောက်လကျော် ခုနစ်လထဲ ဝင်လာပြီဆိုတော့ တစောင်းလေးကွေးခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ နို့လေးဆွဲပြီး ဖြည်းဖြည်းလိုးရတာပေါ့။ ဗိုက်လေးများပွတ်ပေးလိုက်ရင် တီခင့်ခမြာ ကြည်နူးပြီး မျက်ရည်လေးတွေဝဲရော။ ကိစ္စပြီးရင်လဲ တီခင့်ဗိုက်လေးကို နမ်းလိုက် ပွတ်လိုက် နဲ့ လုပ်ရတာအမော။ တီခင်က ကျုပ်ကို ဖေကြီးလို့ ခေါ်ရင် ကျုပ်ကလဲ မေကြီးရေလို့ပြန်ခေါ်ပြီ နှစ်ယောက်သားကြည်နူးနေကြတာ။ ကျုပ်နဲ့ ဘယ်သူပဲ ပါလာလာ ကျုပ်နဲ့ တီခင်ကိုကြည့်ပြီး သူ့တို့ပါ ကလေးလိုချင်တယ်ဖြစ်ရော။ တီခင့်ဗိုက်ထဲက ဘာမှန်းမသိသေးတဲ့ ကျုပ်ကလေးကိုပဲ ချစ်နေကြတာ။ တီခင်က သူ့ဗိုက်ကို ဟိုလူနမ်းလိုက် ဒီလူနမ်းလိုက် ဟိုလူပွတ်လိုက် ဒီလူပွတ်လိုက်နဲ့မို့ လက်ရောင်လိုက်ပြီး ပိုပူလာတယ်ဆိုပြီး စ နေသေးတာ။ အဲ့ဒီပွတ်တဲ့ နမ်းတဲ့အထဲမှာ အန်တီငုဝါလဲ ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ မင်္ဂလာမဆောင်ခင် တစ်ရက်ပေါ့။ ညနေဘက် အဖေက ကျုပ်ကို သူနဲ့အပြင်သွားဖို့ခေါ်တယ်။ ကျုပ်လဲ အဖေ့ကားနဲ့ပဲလိုက်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့မှ ဆိုင်ကောင်းကောင်း တစ်ဆိုင်မှာ သီးသန့်အခန်းယူပြီး ကျုပ်နဲ့စကားပြောတယ်။
“သား… ”
“ဗျာ… အဖေ… ”
“ဟင်း… မိန်းမရသွားပြီးရင်လဲ… သားညီမလေးကို… ပစ်မထားပါနဲ့ကွာ… ”
“ဟုတ်ကဲ့… စိတ်ချပါအဖေ… သားညီမလေးကို… ချစ်ပါတယ်…. အရင်လိုပဲ … ဂရုစိုက်ပါ့မယ်… ”
“အဖေပြောချင်တာက… သားတို့မောင်နှမကိစ္စကို… အဖေသိတယ်… ဒီတော့… သားညီမလေးကို ပစ်မထားဖို့ပြောတာ… ”
“ဗျာ… ”
“ဟုတ်တယ်… သားဟိုတစ်ခါ… သားညီမလေးကိစ္စနဲ့ လာကတည်းက… သားညီမလေးက… သားအပေါ် စိတ်တွေပြောင်းနေတာ… အဖေခိုးနားထောင်ရင်း ကြားခဲ့ရတယ်… ဟင်း… သား… ရှောင်ဖို့ကြိုးစားခဲ့တာလဲ… ကြားတယ်… ပြီးတော့… သမီးလေးစိတ်ပြောင်းသွားခဲ့ရတာ… အဖေ့ကြောင့်မှန်းသိရတော့ … အဖေတော်တော်ခံစားခဲ့ရတယ်… ”
“သားကိုခွင့်လွှတ်ပါအဖေရယ်… သားညီမလေးကို ရှောင်သင့်ပါတယ်… ဒါပေမယ့် ညီမလေး သားကိုအရွဲ့တိုက်ရင် ပိုဆိုးမှာစိုးလို့… သားလိုက်လျောခဲ့မိတာပါ…. ”
“အင်းပါ… အဖေသိပါတယ်… အစက အဖေလဲ… သားနဲ့သမီးလေး… လွန်ကုန်ပြီဆိုတာသိရတော့… သမီးလေးကျောင်းပြီးရင်… သားနဲ့ လက်ထပ်ပေးလိုက်တော့မယ်လို့… ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာ… ”
“သားတို့က… မောင်နှမတွေလေ အဖေရယ်… ဘယ်လို လက်ထပ်လို့ရမှာလဲ… ”
“သားနဲ့သမီးလေးက… မောင်နှမတွေဆိုတာ… သိတဲ့သူက လက်ချိုးရေလို့ရပါတယ်ကွာ… သားကို ယမင်းနဲ့သာကျော်ရဲ့သားပါဆိုပြီး မွေးစားသားလို့ကြေငြာပြီး… လက်ထပ်ပေးဖို့ စဉ်းစားထားတာ… ဝါလေးနဲ့ သမီးလေးက… သားချစ်သူကို… သားနဲ့လက်ထပ်ပေးဖို့ကြံတာ… အဖေမသိလိုက်လို့… သိရင်တားမိအုံးမှာ… အခုတော့… လွန်ကုန်ပြီပေါ့ကွာ…. ”
“အဖေရယ်… စိတ်ချပါ… သားညီမလေးကို… ဆက်ပြီးဂရုစိုက်ရင်း… ချစ်သွားပါ့မယ်… သားကို …. အခုလို နားလည်ပေးတာကျေးဇူးတင်ပါတယ်…. ”
ကျုပ်လဲ အဖေ့ကို ကတိပေးရင်း အန်တီငုဝါနဲ့ ပက်သက်ခဲ့မိတာ အဖေ့ကိုပြောပြလိုက်ရင်ကောင်းမလားလို့ စဉ်းစားမိတယ်။ ကျုပ်အပေါ် နားလည်ပေးတဲ့ အဖေ့ကို မတရားရာများကျနေပြီလားလို့ စဉ်းစားမိတယ်။ မဖြစ်သေးပါဘူးလေ။ ယောက်ျား ဆိုတာလဲ အခက်သားလား။ ကိုယ့်မိန်းမကို သူစိမ်းနဲ့ဆို သိပ်အူတိုတတ်ကြတာမလား။ ကျုပ်ကိုပဲကြည့် ကျုပ်အနားမှာရှိတဲ့ ကျုပ်မိန်းမလေးယောက်ကို ဘယ်သူ့မှ ခွဲဝေမချစ်ချင်တော့ဘူး။

(အပိုင်း-၃၄ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၃၄-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 15th January, 2020.

နောက်နေ့မှာ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ကို မင်္ဂလာဆောင်ပေးတယ်။ တီခင်ကလွဲလို့ ကျုပ်ချစ်တဲ့သူတွေ အားလုံးမင်္ဂလာပွဲမှာ ရှိကြတယ်ပေါ့ဗျာ။ သိသူရော မသိသူရော အကုန်ပြုံးပြနေရတာ ပင်ပန်းလိုက်တာဗျာ။ ဒါပေမယ့်လဲ ဇနီးက ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ပုံ့ဆိုတော့ ပျော်တော့ပျော်ပါတယ်။ မေမေနဲ့ ညီမလေးကတော့ ပြုံးပျော်နေတယ်။ အန်တီငုဝါကတော့ ကျုပ်ကို တစ်ချက်တစ်ချက် ဆွေးဆွေးလေး ကြည့်နေတယ်။ ညီမလေးကတော့ သူ့အမေကိုကြည့်ပြီးသနားနေတယ်ထင်တယ်။ အဖေနဲ့ ဖွားသီက ကျုပ်နဲ့ ပုံ့အတွက် တိုက်တစ်လုံး ကားတစ်စီးလက်ဖွဲ့တယ်။ ကျုပ်မှာ ကားရှိပြီးသားဆိုပေမယ့် ပုံ့ကျောင်းတက်ရင်စီးဖို့တဲ့။ အန်တီငုဝါကလဲ ရွှေတစ်ဆင်စာ လက်ဖွဲ့တယ်။ မေမေက လဲ ရွှေတစ်ဆင်စာ လက်ဖွဲ့တယ်။ နောက်မှသိရတာက အဖေနဲ့ ဖွားသီက မေမေမျက်နှာငယ်မှာစိုးလို့ စီစဉ်ပေးတာတဲ့။ အန်တီစပါယ်နဲ့ အန်ကယ်ကျော်နိုင်လဲ ပြုံးရွှင်နေကြတယ်။ ဒီညက ကျုပ်နဲ့ပုံ့ရဲ့ ဒုတိယမင်္ဂလာဦးညပေါ့။ မင်္ဂလာပွဲပြီးရင် နောက်နေ့ ဟန်းနီးမွန်းထွက်ဖို့စီစဉ်ထားသေးတယ်။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့က မေမေနဲ့ ညီမလေးကို အတင်းကပ်ခေါ်တာ။ မေမေနဲ့ ညီမလေးက အစကငြင်းပေမယ့် နောက်တော့လဲ ပါလာတယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးက အဖေနဲ့အန်တီငုဝါကိုပါ ခေါ်နေပြန်တယ်။ အဖေက ကုမ္ပဏီကိစ္စရှိလို့ဆိုပြီး ငြင်းတယ်။ အန်တီငုဝါကလဲ ငြင်းတယ်။ ညီမလေးက ဇွတ်ခေါ်နေတော့ ကျုပ်တို့မှဝင်မခေါ်ရင် မလိုက်စေချင်ဘူးထင်တော့မှာမို့ ကျုပ်ရော ပုံ့ရော မေမေပါ ဝင်စည်းရုံးရတော့တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ အန်တီငုဝါပါ လိုက်ဖို့ဖြစ်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေး ဘာကြောင့်ခေါ်တာလဲ သိပ်နားမလည်ဘူး။ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ မေမေနဲ့ ညီမလေးကို ခေါ်တာက ဟိုရောက်ရင် လေးယောက်သား လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ပွဲဝင်ဖို့လေ။ အခု အန်တီငုဝါပါလာတော့ ဂွပဲပေါ့။ ပြီးတော့ မေမေ၊ ပုံ့နဲ့ ညီမလေးကိုခေါ်ပြီး တီခင့်ဆီသွားလိုက်သေးတယ်။ တီခင်က ကျုပ်တို့ရောက်တော့ သူ့လက်ထဲက ဗူးလေးတစ်ဗူးကိုထုတ်ပေးတယ်။ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ လက်စွပ်လေး နှစ်ကွင်းဗျ။ သူကိုယ်တိုင် ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ကို စွပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကိုပွေ့ဖက်ပြီး ပါးပြင်လေးတွေ အနမ်းပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေတို့က ရှောင်ပေးလို့ ကျုပ် တီခင့်ကို လိုးပေးဖြစ်တယ်။ ဟန်းနီးမွန်းခရီးထွက်မယ့်အကြောင်းပြောပြီး တီခင့်ကိုမခေါ်နိုင်တာ စိတ်မကောင်းဘူးလို့ ပြောရင်း မျက်ရည်ဝဲတော့ တီခင်က ကျုပ်ကိုပြန်နှစ်သိမ့်ပေးရှာတယ်။ ကျုပ် တီခင့်အနားမှာပဲနေပြီး ယုယတော့ တီခင်က ပျော်နေတာ။ ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ တီခင်ရယ်။ အကုန်လုံးကလဲ အလိုက်သိတယ် ကျုပ်တီခင့်အနားမှာနေတာကို လာမနှောက်ယှက်ကြဘူး။ သူ့တို့ဘာသာ စကားပြောနေကြတယ်။ ညနေကျတော့ တီခင့်ဆီကနေပြန်လာကြတယ်။ ညရောက်တော့ ကျုပ်တို့အခန်းတံခါးလာခေါက်လို့ ဖွင့်ကြည့်တော့ ညီမလေးဗျ။
“ကိုကိုနဲ့ မမ… လာအုံး… ”
“ဘာလဲ ညီမလေးရဲ့… ကိုကိုတို့နဲ့ အိပ်မလို့လား… ”
“မဟုတ်ပါဘူး ကိုကိုရဲ့… လာ … မေမေလေးအခန်းကို သွားရအောင်… ပြောစရာရှိလို့…. ”
ကျုပ်နဲ့ ပုံ့လဲ မေမေ့အခန်းကို လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အဖေနဲ့ အန်တီငုဝါနဲ့ ဖွားသီက အိပ်နေလောက်ပြီ။ မေမေ့အခန်းကိုရောက်တော့ မေမေက ကျုပ်တို့သုံးယောက်ကို ဘာလဲဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်တယ်။ မေမေ့ကုတင်ပေါ် တက်ထိုင်ကြပြီး တော့မှ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကိုမေးချင်နေတာ မေးလိုက်တယ်။
“ညီမလေး… ဘာလို့ မေမေလေးကိုခေါ်တာလဲ… ကိုကိုတို့က ဟိုမှာ အတူတူချစ်မလို့ဟာ… ”
“အင်းပါကိုကိုရဲ့… ညီမလေးပြီးရင်ပြောပြမယ်… အခုမေမေလေးကို မေးစရာရှိသေးလို့… ”
“ဘာမေးမလို့လဲ… သမီးလေးရဲ့… ”
“ဟိုလေ… ဖေဖေ့ဟိုဟာက… ကိုကိုလောက်ရှိလား… ”
“ဟယ်… ဘာလုပ်ဖို့… ပေါက်တတ်ကရ… ”
“ကိစ္စရှိလို့ပါမေမေလေးရ… မေမေလေးက ဖေဖေနဲ့နေဖူးလို့ မေးကြည့်ရတာ… ”
“ဟင်း… မောင့်လောက်တော့ဘယ်ရှိမလဲ… မောင်ဟာက သူ့နှစ်ဆလောက်နီးနီးရှိတာ… ”
“တစ်ကယ်… ”
“အင်း… အချိန်ဆွဲတော့လုပ်နိုင်တယ်… မောင့်လောက်တော့မသန်ဘူးပေါ့… ဘာဖြစ်လို့… သမီးလေး… ကိုယ့်အဖေကိုများပြန်ပြီး… ”
“ဟာ… မေမေလေးကလဲ… မဟုတ်ပါဘူး… ကိုကို့ကိုပဲ ချစ်တာ… ဒီလိုမေမေလေးရ… မေမေ့ကြည့်ရတာ… အခုတစ်လော… ကိုကို့အပေါ်စိတ်ပြန်ယိုင်နေသလိုပဲ… မေမေလေးသတိထားမိလား… ”
“မောင်တော့ သတိထားမိတယ်မေ… မေမေလေးကိုတောင်… သနားနေတာ… ”
“အင်း… မေလဲ သတိထားမိတယ်… ဒါပေမယ့် ဖြစ်မှမဖြစ်နိုင်တော့တာ… ”
“နေ့လည်က သမီး ဖေဖေ့ကို စိတ်စမ်းလိုက်တာ… ဖေဖေလဲ မေမေ့ကိုကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချနေတာ… မေမေ… ကိုကို့ကို ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေကို… သမီးတောင် ရိပ်မိတာ… ဖေဖေက ပိုတောင်ရိပ်မိအုံးမယ်… ”
“ညီမလေးပြောချင်တာက… ”
“နေ့လည်က ဖေဖေ့ကို ခရီးလိုက်ဖို့ခေါ်တာက စမ်းကြည့်လိုက်တာလေ… ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ… ဖေဖေက… အလုပ်အကြောင်းပြပြီး… မေမေ့ကိုပဲ ထည့်လိုက်တာ… ဖေဖေက… မေမေ့ကို… စိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့… ကိုကိုနဲ့ထည့်ပေးလိုက်တာ… ”
“ဟုတ်ပါ့မလား… ညီမလေးရယ်… တော်ကြာနေဒုက္ခရောက်ကုန်ပါ့မယ်… မေမေလေးက… အရင်က အထင်မှားခံရဖူးတော့လေ… ”
“ဟုတ်ပါတယ်ကိုကိုရဲ့…. ညီမလေးနဲ့ ကိုကို့ကိုတောင်… ဖေဖေက သိရက်နဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ… ”
“ဟင်… ”
ဒီတစ်ခါ အံ့သြသွားတာက မေမေနဲ့ ပုံ့ပါ။
“ညီမလေးက ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ… ”
“ကိုကိုရယ်… ညီမလေးအခန်းကို ဖေဖေလာလာခိုးနားထောင်တာ ညီမလေးသိပါ့… ကိုကိုက အပေါ်က လုပ်နေရလို့မသိတာ… ဖေဖေက တံခါးတောင်… ဟကြည့်သွားသေးတယ်… ”
“ကိုကိုလဲ သိပါတယ်… ”
“ကိုကိုက ဘယ်လိုသိတာလဲ… ”
“အဖေပြောပြတာ… ”
“ဟင်… ”
“ဟုတ်တယ်မေ… အဖေက မောင်နဲ့ ညီမလေးကိုတောင် လက်ထပ်ပေးမလို့တဲ့… ပုံ့နဲ့ယူပြီးရင်လဲ… ညီမလေးကိုပစ်မထားပါနဲ့တဲ့… ”
“ကဲထားပါ… သမီးလေးက မမငုဝါကိုခေါ်ပြီး… ဟိုမှာ မောင်နဲ့နေခိုင်းမယ်ပေါ့… ဖြစ်ပါ့မလား… ”
“ဒီအတိုင်းတော့ဘယ်ဖြစ်မှာလဲ… သမီးတို့လျှို့ဝှက်ချက်လေးကို ပေးသိလိုက်မှ… ရမှာ… ”
“အင်း… အန်တီငုဝါလဲ သနားပါတယ်လေ… သူလဲ ကို့ကို အတော်ချစ်တဲ့ပုံပဲ… ”
“ဒါဆိုလဲ… လုပ်ကြတာပေါ့… ဒီညတော့ မမငုဝါအတွက်အားမွေးပြီး မောင် စောစောအိပ်လိုက်တော့… ”
“ဟုတ်တယ်… မေမေ့အတွက်အားမွေးထား… ညီမလေးလဲ အခန်းတံခါး လော့ခ်ချထာမှာ… ခစ်ခစ်… ”
“ရတယ်လေ… ပုံ့ရှိသားပဲနော့်… ”
“မရပါဘူး… ဒီညစောစောအိပ်… မနက်ခရီးသွားရမှာ…. ခစ်ခစ်… ”
အဲ့ဒီမင်္ဂလာဦးညက ကျုပ်ဘယ်သူနဲ့မှ မလိုးဖြစ်တာ အမှတ်တရပေါ့ဗျာ။ နောက်နေ့မှာတော့ ကျုပ်တို့ ငါးယောက် ထွက်ခဲ့တော့တယ်။ ကမ်းခြေကိုပေါ့ဗျာ။ ကမ်းခြေရောက်တော့ ဟိုတယ်ကြီးတစ်ခုမှာ အကောင်းဆုံးအခန်းယူပြီး မေမေရယ် ညီမလေးရယ် အန်တီငုဝါရယ်က တစ်ခန်း၊ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့က တစ်ခန်းပေါ့။ အချိန်ရှိသေးတာနဲ့ ခဏတစ်ဖြုတ်အနားယူကြပြီး ကမ်းခြေကိုဆင်းကြတယ်။ အန်တီငုဝါနဲ့ မေမေက သဲသောင်ပေါ်က အမိုးလေးအောက်မှာ ပက်လက်ခုံလေးပေါ်လှဲ ရင်း အုန်းရည်သောက်နေရစ်ကြတယ်။ မေမေက ထမိန်နဲ့ အင်္ကျီအပါးလေးတစ်ထည်နဲ့ပဲ။ အန်တီငုဝါကတော့ ပပေါ်ကအင်္ကျီအပါးလေးနဲ့ အောက်ကတော့ ဘောင်းဘီတို ပျော့ပျော့လေး ဝတ်ထားတယ်။ ပုံ့နဲ့ ညီမလေးက ရေကူးဝတ်စုံလေးတွေနဲ့။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့နဲ့ ညီမလေးနဲ့က ရေဆော့နေကြတာ။ ကျုပ်တို့က အကောင်းစားဟိုတယ်ကဆိုတော့ ကျုပ်တို့ဘက်မှာ လူသိပ်မရှိဘူးဗျ။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးနဲ့ ပုံနဲ့က တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်လိုက် ရေနဲ့ပက်လိုက်နဲ့ပေါ့။ ဖက်တာမှ ရင်ချင်းအပ်နေအောင်ဖက်တာ။ တစ်ခါတစ်လေ ရေစပ်မှာတောင် လဲကျသလိုဘာလိုနဲ့ ထပ်ရက်တွေဘာတွေဖြစ်ကုန်တာ။ အမှန်က အန်တီငုဝါအရှေ့မှာ တမင်နေပြကြတာ။ ပြီးတော့ ကျုပ်တို့သုံးယောက် မေမေနဲ့ အန်တီငုဝါဆီသွားပြီး အုန်းရည်သောက်ရင်း အမောဖြေကြတယ်။
“သမီးလေးရယ်… အနေအထိုင်ဆင်ခြင်စမ်းကွယ်..”
“အန်တီရယ်… ညီမလေးစိတ်လွတ်လက်လွတ်ပျော်ပါစေ… တစ်ခါတစ်လေလာရတာ… နေပါစေ.. ”
ပုံ့က ဝင်ပြောတော့ အန်တီငုဝါ ဘာမှမပြောတော့ဘူး။ ကျုပ် လှဲနေတဲ့ မေမေ့ကိုပွေ့ချီပြီး ရေထဲခေါ်သွားလိုက်တယ်။ မေမေက ကျုပ်လည်ပင်းကိုတွဲခိုပြီး ပြုံးပြုံးလေးလိုက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ရေထဲရောက်တော့ ချပေးလိုက်ပြီး မေမေ့ကိုရေပက်ပြီးစတော့ မေမေကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတယ်။ ကျုပ်မေမေ့ကိုဖက်ထားလိုက်ပြီး ပါးလေးတွေငုံ့နမ်းပစ်တယ်။ မေမေ တစ်ခစ်ခစ်နဲ့ သဘောတွေကျနေတာ။ ပြီးတော့မှာ မေမေ့ကိုပွေ့ချီပြီး ရေစပ်လေးမှာ လှဲလိုက်ကာ မေမေ့ကို မိုးပြီးနမ်းပစ်တယ်။ မေမေက ကျုပ်နမ်းတာခဏငြိမ်ခံပြီး ကျုပ်ကို တွန်းလှဲကာ ကျုပ်ပေါ်လိိမ့်တက်ပြီး ကျုပ်ကိုနမ်းတယ်။ ပြီးတော့မှာ မေမေ့ကို ရေထဲပြန်ခေါ်သွားပြီး ရေထဲမှာ ဖက်ရင်း မေမေ့ကိုယ်ပေါ်က သဲတွေကို ရေနဲ့ဆေးပေးတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကို ပြန်ဆေးပေးတယ်။ မေမေက ကျုပ်ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ လီးကိုလာပွတ်ကြည့်ပြီး တစ်ခစ်ခစ် သဘောကျနေတော့တာ။ ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်တယ်။ ကျုပ်လီးကလဲ ခုနက ညီမလေးနဲ့ ပုံ့နဲ့အတူ ဆော့ကတည်းက မာနေတာ မေမေနဲ့ဆိုတော့ ပိုဆိုးပြီပေါ့။ ပြီးတော့ မေမေနဲ့ ကျုပ် အန်တီငုဝါတို့ဆီပြန်လာကြတယ်။ အန်တီငုဝါ မျက်စိမျက်နှာပျက်နေပြီ။ ကျုပ်နဲ့ မေမေက မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မေမေက သူ့နေရာမှာပြန်လှဲတော့ ကျုပ် အန်တီငုဝါကို ပွေ့ချီလိုက်တယ်။
“သား… မေမေလေးရေထဲမဆင်းချင်ဘူး… ”
ကျုပ် ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ရေထဲကိုချီသွားလိုက်တယ်။ ရေထဲရောက်တော့ ကျုပ်က ထိုင်ချလိုက်တော့ အန်တီငုဝါလဲ ထိုင်ရက်ကလေးဖြစ်သွားတယ်။ ကျုပ် အန်တီငုဝါခါးကိုဖက်ထားလိုက်တယ်။ ရေထဲကနေဖက်တာဆိုတော့ လူမမြင်ရဘူးပေါ့။ မေမေတို့ကိုလှမ်းကြည့်တော့လဲ ကျုပ်တို့ဘက် လှည့်တောင်မကြည့်ဘူး။ သူတို့ချင်းစကားပြောရင်း ရယ်မောလို့။ အန်တီငုဝါရှက်မှာစိုးလို့ တမင်မကြည့်ဘဲ နေကြတာ။
“သား မေမေလေးကိုဘာလို့ဖက်ထားတာလဲ… ”
“မေမေလေးကိုချစ်လို့လေ… ”
ပြောရင်း အန်တီငုဝါရဲ့ ပါးလေးတွေ နဖူးလေးတွေကို အနမ်းတွေကျဲချပစ်လိုက်တယ်။
“အို… ”
အန်တီငုဝါ မျက်နှာလေးရဲသွားပြီး ရင်တွေတစ်ဒိတ်ဒိတ်ခုန်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ ကျုပ်ရေထဲကနေပဲ အန်တီငုဝါရဲ့ နို့တွေကို ကိုင်လိုက်တယ်။
“လွမ်းလိုက်တာ ငုဝါရယ်… ”
“မောင်… သား… မေမေလေးတို့မဖြစ်သင့်ဘူးလေ… သားက… မနေ့ကမှ မင်္ဂလာဆောင်တာ… သမီးလေးပုံ့အပေါ် ဖောက်ပြန်မလို့လား… ဟင်း… ”
အန်တီငုဝါ ကျုပ်လက်ကို ဖယ်ပေမယ့် ကျုပ်မဖယ်ပေးဘဲ အတင်းပဲ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်နေတယ်။
“မသိဘူး… ငုဝါကိုချစ်တာပဲသိတယ်… ”
“မောင်ရယ်… မလုပ်ပါနဲ့… ငုဝါစိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ… ဖောက်ပြန်မိလိမ့်မယ်… ငုဝါကိုချစ်ရင် ရပ်ပါတော့နော်…”
ကျုပ် အန်တီငုဝါနို့တွေကိုနယ်နေရာကနေ ရပ်လိုက်ပြီး အန်တီငုဝါကိုယ်လေးကို ဖက်ထားတော့ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ခါးကို ရေထဲကနေပဲ ပြန်ဖက်ထားတယ်။
“ငုဝါရယ်… ချစ်တယ်ကွာ… ”
“မောင်ရယ်…. ငုဝါလဲမောင့်ကိုသိပ်ချစ်တယ်… ”
ကျုပ် အန်တီငုဝါပါးလေးကို ဖိနမ်းပစ်လိုက်ပြီး ရေထဲမှထကာ ပြန်ပွေ့ချီပြီး မေမေတို့ဆီ ပြန်ခေါ်လာလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်တို့ အပေါ်အင်္ကျီလေးတွေဝတ်ပြီး ဟိုတယ်ဆီပြန်ကာ အခန်းထဲဝင်ပြီး ရေချိုးလိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ညနေစာကို ပင်လယ်စာမှာစားလိုက်တယ်။ စားပြီးတော့ မေမေတို့အခန်းမှာပဲ စကားပြောနေကြတယ်။ ကျုပ်က ပုံ့နဲ့ ညီမလေးကြားမှာပေါ့။ မေမေနဲ့ အန်တီငုဝါက မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ။
“မမငုဝါ… ”
“ပြောလေ… ယမင်း…”
“မမငုဝါ… သားလေးကိုချစ်လား… ”
“ချစ်တာပေါ့ယမင်းရယ်… ကိုယ့်သားလေးလိုပါပဲ..”
“မေမေညာပြီ… ခစ်ခစ်… ”
“ဘာညာလို့လဲ သမီးရဲ… ”
“မေမေ့မျက်လုံးတွေကလေ… ကိုကို့ကို သားတစ်ယောက်ထက်ပိုတယ်လို့ပြောနေတယ်… ခစ်ခစ် ”
“ဟာ… ဒီကောင်မလေး ပေါက်တတ်ကရ… ”
“မမငုဝါ … ညီမလေး… မမကိုဝန်ခံစရာရှိတယ်… ”
“ဘာများလဲ … ယမင်းရဲ့… ”
“ညီမလေးနဲ့ သားလေးနဲ့က… ”
မေမေ ကျုပ်ဆီထလာပြီး ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ထိုင်ကာ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။
“ယမင်း… နင်နဲ့ သားနဲ့က… ”
“မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ.. မမငုဝါရေ… လင်မယားတွေဖြစ်နေတာကြာပြီ… ”
“အို… သမီးပုံ့က… ”
“အန်တီကလဲ… သမီးက ကို့ကို ဟိုးငယ်ငယ်လေးထဲကသိနေတာ… ကိုက သူ့မေမေမှ သူ့မေမေအချစ်ဆုံး… သမီးကိုတောင်… သူ့မေမေနဲ့နီးချင်လို့ထားခဲ့တာ… ဒါပေမယ့်… ကိုက… သမီးကိုလဲ ချစ်ပါတယ်… ”
ပြောရင်း ပုံ့က ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်နမ်းတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။
“မမငုဝါ… ဝန်ခံကွာ… မမငုဝါနဲ့ မောင်နဲ့ ဖြစ်ဖူးတာ… အကုန်သိပြီးသား… မမငုဝါ… မောင့်ကိုချစ်လား… မချစ်ဘူးလား… ဒါပဲသိချင်တာ… ”
“ဟာ… သမီးလေးရှေ့မှာ… ဘာတွေမေးနေတာလဲ… ယမင်းရယ်… ရှက်လိုက်တာ… ”
“ဘာမှရှက်မနေပါနဲ့မေမေရယ်… သမီးနဲ့ ကိုကိုကလဲ… ဟီးဟီး… ”
“ဟင်… နင်တို့ကမောင်နှမချင်း… ဘယ်လိုလုပ်… ”
“ဟုတ်တယ်ငုဝါရဲ့… မောင်နဲ့ညီမလေးဖြစ်နေတာ… အဖေလဲသိတယ်… သူက… မောင်နှမချင်း လက်ထပ်ပေးအုံးမလို့တဲ့… ပုံ့ရောက်လာတာမြန်လို့… ”
“ဟာ… ဘယ်လိုတွေလဲကွာ… ”
“မေမေရယ်… အဖေက မေမေ့ကိုတမင်ထည့်လိုက်တာ… မေမေ… ကိုကို့ကို ချစ်နေမှန်းသိလို့… နို့မို့ဆို သူပါလိုက်လာမှာပေါ့… ”
“ဒါပေမယ့်… သမီးလေးရယ်… မေမေက … ကိုထွန်းကို တစ်ခါသစ္စာဖောက်မိသလိုဖြစ်ထားတာ… ထပ်ပြီး သစ္စာမဖောက်ချင်တော့ဘူး… ”
“အာ… မေမေရာ… ဒါဆိုလဲ သမီးဘယ်သူ့မှမပြောဘူးလို့ထားတဲ့ ကိစ္စတစ်ခု အခုပြောပြမယ်… မေမေက မေမေ့ယောက်ျားကို သစ္စာရှိလှပြီထင်မနေနဲ့… ”
ကျုပ်တို့လဲ စိတ်ဝင်စားသွားတယ်။ ဘာများလဲပေါ့။ အန်တီငုဝါက…
“ဘာဖြစ်လို့လဲ သမီးလေးရဲ့… ”
“ဖေဖေနဲ့ ဖွားဖွားက… ညားနေတာကြာလှပြီ… အခု… အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော်တာတောင်… ဖွားဖွားက … ဖေဖေလိုးတာခံနေတုန်း… ”
ကျုပ်တို့အားလုံး ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်ကုန်တယ်။
“တစ်ကယ်… ညီမလေး… ”
“အင်းဆို… ညီမလေးသိတာကြာပြီ… ဖေဖေနဲ့ မေမေကွဲပြီးတော့ သမီးတစ်ရက်… နေ့လည်ဘက် တက္ကစီနဲ့ ကျောင်းကပြန်လာတုန်းတွေ့တာ… ဖွားဖွားအခန်းထဲမှာ… ဖေဖေက ဖွားဖွားကို ဖင်ထောင်လိုးနေတာ… လိုးနေတာတော့ တော်တော်ကြာပြီထင်တာပဲ… အခုထိလဲလိုးတုန်းပဲ… မေမေလစ်တာနဲ့ ဖေဖေက ဖွားဖွားအခန်းထဲမှာ သွားလိုးပေးနေတာ… မေမေ့ကို သနားလို့… သမီးက … ကိုကိုနဲ့ မေမေ ပြန်ချစ်ခွင့်ရအောင် ခေါ်လာတာ… ”
“ဟင်း… ”
“ကဲ… မမငုဝါရေ… ဘာမှသစ္စာစောင့်မနေနဲ့တော့… ပြော… မောင့်ကိုချစ်လား… ”
အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကိုငေးကြည့်ရင်း… ”
“အင်း… မမ မရှက်တော့ပါဘူး… မောင့်ကို ငုဝါသိပ်ချစ်တယ်… ဘယ်သူနဲ့မှမတူအောင်ချစ်တာ… ငုဝါဆီလာပါအုံးမောင်ရယ်… ငုဝါလွမ်းလွန်းလို့ပါ… ”
မေမေက ကျုပ်ပေါ်ထိုင်နေရာကနေ ထဖယ်ပေးတော့ ကျုပ်အန်တီငုဝါဆီသွားပြီး ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကိုဆီးဖက်ထားပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို မွတ်နေအောင်နမ်းတော့ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကို ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။
“မောင်ရယ်… ငုဝါတို့ ဝေးရပြီထင်နေတာ… ချစ်လိုက်တာမောင်ရယ်… ”
“ချစ်တယ်ငုဝါရယ်… မောင်လဲငုဝါကို သိပ်ချစ်တယ်…. ”
ကျုပ် အန်တီငုဝါရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုဆွဲစုပ်လိုက်တော့ အန်တီငုဝါကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပြန်စုပ်တယ်။ ပြီးတော့ အန်တီငုဝါရဲ့ နို့တွေကို အသာဆုပ်ချေတော့ အန်တီငုဝါကျုက်လက်ကိုလာကိုင်တယ်။
“သမီးလေးတို့ …အရှေ့ကြီးမှာ… မောင်ရယ်… ငုဝါရှက်တယ်… ”
“မရှက်ပါနဲ့… မမငုဝါရယ်… ဒီလူတွေအားလုံးက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ… ”
မေမေပြောရင် ထလာကာ အန်တီငုဝါဘေးလာထိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ခေါင်းကိုဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်ပြီး မေမေ့ပါးလေးတွေကို ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ မေမေ့ကိုတောင် လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။ မေမေက ကျုပ်အပေါ် အရမ်းကိုစိုးမိုးလွန်းတယ်လေ။ ပြီးတော့ နမ်းနေတာရပ်လိုက်ပြီး
“မောင်ရယ်… ချစ်လိုက်တာ… ”
“ချစ်တယ်… မောင့်ဘုရင်မလေးရယ်… ”
“မောင်… မမငုဝါကိုအရင်ချစ်ပေးလိုက်နော်… မမငုဝါ … ဘာမှစိတ်တင်းထားမနေနဲ့ … စိတ်လျော့ထားလိုက်… ”
“ဟုတ်တယ်မေမေ… မေမေ့စာက်ပက်ထဲကိုကို့လီးကြီး ဝင်နေတာကြည့်ချင်တာ… ”
“ဟာကွာ… မေမေမျက်နှာပူလိုက်တာသမီးလေးရယ်… ”
“ကဲ ညီမလေးရေ… မမတို့ဘဲ စမှရတော့မယ်ထင်တယ်… ”
ပြောရင်း သူတိူ့ရဲ့ ညဝတ်ဂါဝန်တွေ အသီးသီးချွတ်လိုက်ကြတော့ ပုံ့နဲ့ ညီမလေးက ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားကြပြီ။ မေမေကလဲ အန်တီငုဝါရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်ပြီး အန်တီငုဝါနို့တွေကို မေမေက ညှစ်ပေးနေတယ်။
“ဝါး… မမငုဝါရဲ့ နို့တွေကတင်းနေတာပဲ… မောင်က … မမငုဝါရဲ့နို့တွေကိုအရမ်းလှလို့ စပြီးစွဲလမ်းတာတဲ့… ပြမမငုဝါရာ… ညီမလေးလဲကြည့်ချင်တယ်… ”
“ဟွန့်… တော်တော်အနိုင်ကျင့်တဲ့သားအမိတွေ… ”
ပြောရင်း အန်တီငုဝါက သူ့ဂါဝန်ကို ချွတ်လိုက်တော့ အောက်ခံဘာမှမပါတာမို့ နို့တွေကအထင်းသားပေါ်လာပြီး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတော့သည်။
“လှလိုက်တာမမငုဝါရယ်… မမနို့တွေက ထွားနေတာတောင်မှ… တင်းနေတာ… ဒါကြောင့်မောင်က စွဲနေတာ…”
ကျုပ်လဲ အင်္ကျီတွေ ပုဆိုးတွေချွတ်လိုက်တော့ ကျုပ်လီးက ဖြောင်းကနဲ့ ထွက်လာသည်။ မေမေလဲ သူ့အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်လိုက်တာကြောင့် မေမေလဲကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီ။ မေမေနဲ့ အန်တီငုဝါ ပြန်နမ်းကြတော့ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါရဲ့ မစို့ရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ အန်တီငုဝါနို့တွေကို ငုံ့စို့ပေးလိုက်တယ်။ ပုံ့က ကျုပ်နားလာထိုင်ပြီး ကျုပ်လီးကို စုပ်ပေးတယ်။ ညီမလေးက မေမေ့နားသွားပြီး မေမေ့စောက်ပက်ကိုယက်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါနို့ကိုစို့ရင်း အဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးတော့ အဖုတ်မှာ အရည်တွေရွှဲလို့။ ပြီးတော့ အန်တီငုဝါရဲ့ စောက်ပက်ကို ကုန်းယက်လိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါ ခါးလေးကော့သွားပြီး မေမေနဲ့နမ်းနေရင်းက ညည်းနေတာ။ ပုံ့နဲ့ ညီမလေးက စုပ်နေ ယက်နေရင်းနဲ့ တစ်ယောက်စောက်ပက်ကို တစ်ယောက် ပွတ်ပေးနေကြသေးတာ။ ကျုပ်လဲ အန်တီငုဝါကိုလိုးချင်ပြီမို့ ပုံ့ကို လီးစုပ်တာ နားခိုင်းလိုက်တယ်။
“ပုံ့… ကို… ငုဝါကိုလိုးတော့မယ်… ပုံ့နားလိုက်အုံး..”
“ဟုတ်ကို… ”
ပုံ့က ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးရင်း ပြန်ပြောတော့ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုဆွဲထူရင်း နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ချစ်ရတဲ့ ကျုပ်ဇနီးလေးပုံ့၊ ကျုပ်အပေါ် သူမတူအောင်နားလည်နိုင်ပေးစွမ်းတဲ့ ပုံ့ရယ်ပါ။
“အရမ်းချစ်တယ်နော်ပုံ့… ”
“ဟုတ်… ကို့ကိုလဲ ပုံ့အရမ်းချစ်တယ်… အန်တီငုဝါကို လိုးပေးလိုက်တော့… ”
ကျုပ် အန်တီငုဝါ ပေါင်ကြားမှာနေရာယူပြီး စောက်ပက်ထဲကို လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါ မေမေနဲ့ နမ်းရင်း တစ်ဟင်းဟင်း ညည်းနေတေယ်။ ပြီးတော့မေမေက နမ်းနေတာ ရပ်လိုက်ပြီး
“မမငုဝါ မောင်လိုးတာကြိုက်လား… ”
“အင်း… မောင့်ကိုအရမ်းလွမ်းတာ… ဟင်း… ဒီလီးကြီးကိုရောပဲ… အူး… ထိန်းနိုင် လိုးနိုင်လွန်းတယ်… ချစ်လိုက်တာမောင်ရယ်…. ရှီး ”
“ငုဝါကိုလဲ မောင်က အရမ်းလွမ်းပါတယ်ကွာ… ချစ်တယ်နော်ငုဝါ… ”
“မေမေ့စောက်ပက်ထဲ ကိုကို့လီးဝင်နေတာ အားရစရာကြီး…. မေမေ့စောက်ပက်က အရည်အရမ်းထွက်နေတာပဲ… ”
“ဟုတ်ပါ့ညီမလေးရယ်… အန်တီငုဝါစောက်ပက်က အမွှေးလဲတပင်မှမရှိဘူး… တစ်မျိုးလေးလှတယ်နော်…. ရိတ်ထားတာလား… အန်တီငုဝါ… ”
“ဟင့်အင်း.. အ… ဆောင့်မောင်…. ငုဝါကိုကြမ်းကြမ်းလိုးပေပါ… ငုဝါ… မောင့်ကိုလွမ်းနေတာ… ကြာလှပြီ… အ..ဟား…. ရှီး… မရတော့ဘူး… ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ …. အား…. ချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
ကျုပ်အန်တီငုဝါ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ငုံ့နမ်းပေးရင်း ဖက်ထားတော့ အန်တီငုဝါ ကျုပ်ကိုခပ်တင်းတင်းဖက်ပြီး အမောဖြေနေတယ်။
“ငုဝါ အမောဖြေလိုက်အုံးနော်.. မောင်… မေ့ကိုလိုးလိုက်အုံးမယ်.. ”
“အင်းမောင်… အရမ်းချစ်တယ်နော်… ”
ကျုပ် အန်တီငုဝါစောက်ပက်ထဲက လီးကိုထုတ်ရင်း ပါးလေး ရွှတ်ကနဲနမ်းကာ ထလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲယူကာ ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ ဆွဲစုပ်ပစ်တယ်။ မေမေက အန်တီငုဝါစောက်ရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို သူ့စောက်ပက်နဲ့ တော့ပေးတယ်။
“မောင် … မေအရမ်းလိုချင်နေပြီ… တန်းလိုးပေးတော့… မောင်နဲ့ မမငုဝါလိုးတာကြည့်ပြီး… အရမ်းခံချင်နေတာ…. ”
“အင်း … မောင်လဲ မေ့ကိုလိုးချင်နေပြီ… ထည့်လိုက်မယ်… အူး…. လိုးလို့ကိုမဝနိုင်ဘူး မေမေရယ်… ”
“မေမေလဲ… သားလေးလီးနဲ့ဆို… အလိုးခံလို့ကိုမဝဘူး…. လိုးလိုး… ကိုယ်မေကိုယ်လိုးလေး.. ”
ကျုပ် မေမေ့ကိုဖက်ထားရင်းပဲ မျက်နှာလေးတစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီးလိုးတာ။ မေမေလဲ ကျုပ်မျက်နှာကြည့်ပြီး ချစ်စကားတွေ တစ်တွတ်တွတ်ပြောရင်း အလိုးခံနေတာ။ ဘေးကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ ညီမလေးနဲ့ ပုံ့နဲ့ က စစ်စတီနိုင်း ဆွဲနေပြီ။ အခုနက အန်တီငုဝါနဲ့ လိုးတုန်းက ထိုင်ကြည့်နေကြပြီး ဘယ်အချိန် ယက်နေကြမှန်းမသိလိုက်ဘူး။ မေမေ့ကိုလိုးရတာ အရမ်းကောင်းတာ။ ချစ်လိုက်တာမေမေရယ်။
“မေမေ… သားအရမ်းကောင်းနေပြီ… သားပြီးတော့မယ်… မောင့်ဘုရင်မလေး မောင်ပြီးတော့မယ်… ”
“အင်း…. မေမေလဲနီးပြီ… မောင့်ဘုရင်မလေး စောက်ပက်ထဲ … မောင့်လီးရည်တွေ ထည့်လိုက်ပါ… အ… အား… ပြီးပြီ… ဟူး… သားလေးရယ်… လီးရည်တွေက နွေးနေတာပဲ… ချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
“ချစ်လိုက်တာ မောင့်ဘုရင်မလေးရယ်… ”
ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ညီမလေးက မေမေ့စောက်ပက်ထဲက ကျုပ်လီးရည်နဲ့ မေမေ့စောက်ရည်တွေကို သောက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးသလို၊ ပုံ့ကလဲ မေမေ့စောက်ရည်တွေပေနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို စုပ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။
“ငါ့သမီးတွေက မနိုင်စိန်လေးတွေပဲ… ခစ်ခစ်… ငါလဲ တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ကိုယ့်သမီးအရှေ့မှာ အလိုးခံရမယ်လို့… တွေးတောင်မတွေးဖူးဘူး… ”
“မေမေကလဲ… ပြီးရင် ကိုယ့်သမီးအလိုးခံတာကိုလဲကြည့်ရအုံးမယ်… မောင်နှမချင်းလိုးမှာလေ.. ခစ်ခစ်… သားအမိလိုးတာမြင်တော့ ဘယ်လိုခံစားရလဲ..”
“ခံစားချက်တော့မပြောတတ်ဘူး… ဒါပေမယ့်… လိုးနေတဲ့အချိန်ကျမှ… မေမေနဲ့ သားလေးဆိုပြီး ခေါ်လိုးကြတာ… သားအမိချင်းလိုးတာ အရမ်းကောင်းတယ်ထင်တယ်… ”
“အင်းဟုတ်တယ်မမငုဝါရဲ့… မောင်နဲ့ကျမက လိုးပြီဆို အဲ့လိုခေါ်လိုးရမှ အားရတာ… ကိုယ့်ကိုလိုးနေတာ ကိုယ်မွေးထားတဲ့သားပါလားဆိုတဲ့အသိက… တအားရင်ခုန်တာ… မောင်လဲအဲ့လိုပဲ… အမေကိုလိုးရတာ … စွဲလမ်းနေတာလေ… ”
ပုံ့ကတော့ လီးစုပ်နေလို့ ဝင်မပြောအားဘူး ကျုပ်လီးကလဲ ပုံ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပြန်မာလာပြီ။
“ဒါကြောင့် ဖေဖေလဲ ဖွားဖွားကိုလိုးရတာ ကြိုက်နေတာထင်တယ်… မေမေ… ဖေဖေ့ကိုစိတ်မဆိုးဘူးမလား… ”
“အစကတော့… ဆိုးမလို့ပဲ…. မောင်နဲ့ လိုးရတော့ မဆိုးတော့ပါဘူး… သူလဲ… သူ့အမေနဲ့ပျော်ပါစေ… မေမေလဲ… သမီးလေးကိုကိုနဲ့ပျော်မယ်… မောင့်ကိုပိုချစ်တာ မသိစေနဲ့အုံး… ခစ်ခစ်… ”
“မောင်… မောင့်ကိုမေပြောစရာရှိသေးတယ်… ”
“ဘာလဲမေရဲ့… ”
“မေလေ… ဟိုဟာလာတာ… နောက်ကျတာ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီသိလား… ”
“ဟင်… ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာများလား… ”
“ထင်တာပဲ… ”
ကျုပ်မေမေ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။
“ပျော်လိုက်တာမေရယ်… မောင်တို့အိပ်မက်လေးတွေ တစ်ကယ်ဖြစ်လာပြီနော်… ”
“ခစ်ခစ်… မေမေလေးက… ကိုယ့်သားနဲ့ဗိုက်ကြီးပြီး.. ကလေးမွေးတော့မယ်… ညီမလေးလဲ ကိုကိုနဲ့ ကလေးလိုချင်လိုက်တာ… ”
“ငုဝါလဲ ကလေးလိုချင်တယ်… မောင် ဒီမှာဗိုက်ကြီးအောင်လိုးပေး… သမီးလေးကတော့ ကျောင်းပြီးအောင် စောင့်ပါအုံးကွယ်…. ”
“အမလေး… မောင်တော့ မယားငါးယောက်နဲ့ ကလေးတစ်သီကြီးရတော့မှပဲ… မမငုဝါနဲ့ မမခင်ကတော့ ယူလဲ တစ်ယောက်လောက်ပဲရတော့မှာ… မေက နောက်နှစ်ယောက်လောက် အသာလေးပဲ… ခစ်ခစ်… ”
“မေမေတို့အရင် မွေးထားကြလေ… သမီးနဲ့ ညီမလေးနဲ့က နောက်ကနေလိုက်မယ်… သမီးနဲ့ ညီမလေးက ငါးယောက်စီတော့ တာဝန်ယူတယ်… ခစ်ခစ်… ”
ပြီးတော့ ညီမလေးနဲ့ ပုံ့ကို လိုးပေးလိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါလဲ သူ့သမီးက သူ့အစ်ကိုနဲ့ မောင်နှမချင်းလိုးတာကို ထိုင်ကြည့်နေရင်း ညီမလေးကို နမ်းပြီး နို့တွေပါ နယ်ပေးလိုက်သေးတယ်။ ပြီးကာနီးတော့ အန်တီငုဝါက သူကလေးလိုချင်လို့ဆိုပြီး သူ့အထဲမှာ လီးရည်ပန်းခိုင်းလို့ ပန်းထည့်ပေးရသေးတယ်။ အဲ့ဒီညက ကျုပ် လေးချီလိုးပြီး ကျုပ်မိန်းမလေးယောက်ကို နှစ်ချီစီပြီးအောင် လိုးပေးလိုက်တယ်။ ကမ်းခြေမှာ တစ်ပတ်လောက်နေတာဆိုတော့ အန်တီငုဝါက သူ့ယောက်ျားက ဖင်မလိုးပေးလို့တဲ့ ဖင်လိုးပေးရတယ်။ ပြီးရင်တော့ အဖုတ်ထဲပဲ ပြီးခိုင်းတယ်။ မေမေနဲ့ အန်တီငုဝါကို ဖင်လိုးပေးတော့ ညီမလေးနဲ့ ပုံ့ကလဲ ဖင်ခံကြည့်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ ဖင်ပါကင်ဖွင့်ပေးရတာပေါ့။ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား မေမေနဲ့ အန်တီငုဝါက သေသေချာချာ ဆီတွေဘာတွေနဲ့ အပေါက်ချဲ့ပေးတာမို့ သိပ်မနာကျင်ရဘဲ ညီမလေးရော ပုံ့ပါ ဖင်ခံရတာကြိုက်သွားတယ်။ ကျုပ်ကတော့ စောက်ပက်လိုးရတာကြိုက်တာ။ ဖင်ကတော့ သူတို့တောင်းဆိုမှလိုးပေးတာပေါ့။ စောက်ပက်က အရည်လဲထွက်တော့ လိုးရင်းအရည်ရွှဲလာတာကို သဘောကျတာ။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်မယားလေးယောက်နဲ့ လိုးလိုက်၊ စားလိုက်သောက်လိုက်၊ ကမ်းခြေဆင်းလိုက်နဲ့ ဟန်ကျနေတာပေါ့ဗျာ။

အပိုင်း-၃၄-ခ

မပြန်ခင် တစ်ရက်ရောက်တော့ ပုံ့က စကားစလာတယ်။ တစ်ယောက်တစ်ချီစီ လိုးပေးပြီးလို့ အနားယူနေကြတုန်းပေါ့။
“အန်တီခင် အန်တီငုဝါနဲ့ မေမေ့ကိုကြည့်ပြီး သမီး တစ်ခုစဉ်းစားမိလာတယ်… ”
“ဘာများလဲ သမီးလေးရဲ့… ”
“သြော်… အန်တီငုဝါတို့ အန်တီခင်တို့ဆို သမီးမေမေနဲ့ အသက်အတူတူလောက်ပဲရှိမယ်လေ… အခုချိန်အထိ … အလိုးခံရတာ ကြိုက်နေကြတုန်းပဲ… ဒီစိတ်တွေရှိနေတုန်းပဲလေ… သမီးမေမေလဲ … အဲ့ဒီစိတ်တွေ ရှိနေအုံးမလားပဲ… ”
“သမီးပုံ့ရယ်… ဘာများလဲလို့… အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော် အဖွားကြီးကတောင်… သူ့သားလိုးတာ မြိန်ရေရှက်ရေ ခံနေတုန်းပါဆို… မစံပါယ်လဲ… ရှိတာပေါ့… ဒီအရွယ်ဆိုတာ လီးအရသာလဲကောင်းကောင်းသိပြီးပြီဆိုတော့ သမီးပုံ့တို့အရွယ်ထက်တောင်… ပိုစိတ်ထသေးတယ်… ”
“မမပုံ့က… ဘာလို့မေးတာလဲ… ”
“ဒီလိုလေ… ဖေဖေက နေ့တိုင်းနီးပါးရုံးတက်နေတာ… ညဆိုလဲ အပြန်နောက်ကျတတ်သေးတယ်…  မေမေ့ကို ဖေဖေ ပုံ့မှန်မှ လိုးပေးရဲ့လားလို့… ”
“အဲ့ဒါဆိုရင်တော့ … အန်တီပြောလိုက်မယ်… သမီးအဖေက… မစပါယ်ကို… တစ်ပတ်တစ်ခါလိုးရင်တောင် ကံကောင်းပဲ… ယောက်ျားတွေက အဲ့လိုပဲ… အိမ်ကမယားဆို… နှစ်တွေအကြာကြီးလိုးခဲ့ရတော့… စိတ်မပါတော့ဘူး… သူတို့စိတ်ထဲမှာ… ငယ်ငယ်ချောချောလေးမှ… ဖီးလ်လာတော့တာ… ကျန်တဲ့သူမကြည့်နဲ့ ကိုထွန်းကိုပဲကြည့်… ချစ်လှပါချည်ရဲ့ဆိုပြီး… ပြန်ပေါင်းတာ လေးငါးလပဲရှိသေးတယ်… တစ်ပတ်ကို နှစ်ည သုံးညပဲလိုးတော့တာ… သူ့အမေဆီစိတ်ရောက်နေတာနေမှာပေါ့… ”
“အင်း… အန်တီငုဝါပြောတာဖြစ်နိုင်တယ်… ဟိုတလောက ကျောင်းတက်ရင်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ကော်ဖီဆိုင်သွားထိုင်တုန်း… ဖေဖေကားမောင်းထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်တယ်… ကားပေါ်မှာကောင်မလေးတစ်ယောက်ပါတယ်… ပြုံးလို့ရယ်လို့…. သမီးတို့ကိုတောင်မမြင်ဘူး… အငယ်များထားနေလားမသိဘူး… ”
“ကိုဇော်နိုင်က… မိသားစုကိုချစ်တဲ့သူတစ်ယောက်ပါ… သမီးလေးရယ်… အဲ့ဒီလောက်အထိတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူး… ခဏတာ သာယာမှုရှာတာမျိုးပဲ ဖြစ်မှာပါ…. ”
“ဘာပဲပြောပြော… မေမေ့ကိုသနားတယ်… ကို… မေမေ့ကိုလိုးပေးလိုက်ပါလား.. ”
“ဖြစ်ပါ့မလားပုံ့ရဲ့… မေမေစပါယ်က လက်ခံပါ့မလား… ပြဿနာတက်မှာစိုးတယ်… ”
“ကိုရယ်… ဖြေးဖြေးချင်းစိတ်ပါလာအောင်… လုပ်ရမှာပေါ့… ”
“ဖြစ်ပါ့မလားသမီးလေးရယ်… ကိုဇော်နိုင်သိရင်… မိသားစုပြိုကွဲပြီး… မမစပါယ်လဲ အရှက်ကွဲနိုင်တယ်နော်…. ”
“မသိစေရပါဘူး မေမေရယ်… သမီးကကင်းစောင့်ပေးမယ်… အစပိုင်းတော့ ကိုက မေမေ(အန်တီစပါယ်)နဲ့နီးနီးကပ်ကပ်နေ … မေမေစိတ်ပါလာအောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွပေး… သမီးက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပေးမယ်… အဆင်ပြေရင် လိုးပေးလိုက်… သမီးကဖေဖေပြန်လာတာနဲ့ ပြောမှာပေါ့… ခြံတံခါးဖွင့်ရမှာနဲ့ဘာနဲ့ အေးဆေး အချိန်ရပါတယ်… အဆင်မပြေရင်လဲ သမီးပါဝင်ပြီး မေမေနဲ့ စကားပြောနေသလိုလုပ်မှာပေါ့…. ”
ကျုပ်လဲ အန်တီစပါယ့်ကို အဲ့လိုစိတ်မျိုး တစ်ခါမှ မဝင်ဘူးတော့ စိတ်ထဲတော့တစ်မျိုးပဲ။ ကျုပ် မေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်တော့ မေမေက
“ကဲပါမောင်ရယ်… ဘာမှတွေးမနေနဲ့… သမီးလေးကိုယ်တိုင်တောင်းဆိုတာပဲ… မေလဲခွင့်ပြုပါတယ်… မမစပါယ်လဲ ဆာနေရှာမှာ… သမီးလေးအစီအစဉ်ကို အကောင်အထည်ဖေါ်ပေးလိုက်ပါ… သစ်တစ်ပင်ကောင် ငှက်တစ်သောင်းနားနိုင်တဲ့… မောင့်လီးကကောင်းတော့… အဖုတ်တစ်သောင်းနားမှာပေါ့… ခစ်ခစ်… ”
“အမလေး… တစ်သောင်းတော့ပေးမနားနိုင်ပါဘူး… ဒီခြောက်ယောက်ပဲ ရမယ်… အပြင်မှာ အသံကြားလို့ကတော့… ကို့လီးကိုဖြတ်ပြီး… မေမေ့ကိုပဲပေးထားလိုက်တော့မယ်… မေမေမွေးထားတဲ့လီးက အရမ်းသရမ်းတယ်လို့… မေမေပဲပြန်သိမ်းထားလိုက်လို့… ခစ်ခစ်… ”
မေမေတို့လဲ ပုံ့ပြောတာ သဘောကျပြီး လိုက်ရယ်ကြတယ်။
“စိတ်ချပါပုံ့ရယ်… ကို့ကို မေက ငယ်ငယ်လေးကတည်းကသင်ထားပေးပြီးသား… တစ်ကယ်လို့ … ပုံ့သာခွင့်မပြုရင်… ကိုနဲ့မေ… အသည်းကွဲခံပြီး… ဝေးလိုက်ကြမှာ… ကိုမေ့ကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲ ပုံ့အသိဆုံးပါ… ဒီထက်ကောင်းတဲ့သက်သေတော့ မရှိတော့ဘူး…. ”
ကျုပ်စကားဆုံးတော့ မေမေ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာပြီး ကျုပ်ပါးလေးကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေတော့တာ။
“ချစ်လိုက်တာမောင်ရယ်… မေဖြိုချခဲ့ရတဲ့တံတိုင်းတွေအတွက်… တန်တယ်သိလား… ”
“စိတ်ချ… မေ… မောင်ချစ်တဲ့ ဒီလူတွေအပြင်… မရှိစေရတော့ဘူးသိလား… မောင့်ဘုရင်မလေးရဲ့… ”
“ပုံ့ကစတာပါကိုရဲ့… ပုံ့လဲယုံပါတယ်… ကိုက မေမေ့ကို မောင့်ဘုရင်မလေး… မောင့်ဘုရင်မလေးနဲ့… ဘာလို့အဲ့လိုခေါ်တာလဲ… ”
“ဟုတ်တယ်ကိုကို… ညီမလေးလဲသိချင်တယ်… ”
“ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ကိုကို့အတွက်ဆို… အရာရာပေးဆပ်ပြီးချစ်တဲ့မေ့ကို… ကိုကိုဘဝကိုလဲ မေ့အတွက်ပဲလို့ သတ်မှတ်ပြီး မေ့စကားဆို… ငယ်ငယ်လေးကတည်းကမလွန်ဆန်ခဲ့ဘူး… အရင်ကအမေလိုပဲချစ်သလို… ချစ်သူလိုချစ်မိပြန်တော့လဲ… ငုံထားမတတ်ချစ်တာ… ကိုကိုနဲ့ မေနဲ့က ကိုကို ရှစ်တန်းနှစ်ကတည်းက လီးစုပ်အဖုတ်ယက်လုပ်နေကြတာ… မေ ကခွင့်မပြုလို့… လုံးဝမေ့ကိုမလိုးခဲ့ဘူး… မေကလဲ ကိုကိုနဲ့ပက်သက်ရင် ဘုရင်မလေးအတိုင်းပဲ အရာရာ ကာကွယ်ပေးခဲ့တာ… အဲ့ဒါကြောင့် မေ့ကို မောင့်ဘုရင်မလေးလို့ နာမည်ပေးထားတာ… ”
မေမေ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကနေ ပြုံးပြီး ကျုပ်ကိုမော့ကြည့်နေတာ။ ကျန်တဲ့သူတွေလဲ ကျုပ်တို့ကို ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတာ။ ချစ်လိုက်တာ မောင့်ဘုရင်မလေးရယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကမ်းခြေကပြန်ပြီး အိမ်မှာ ပြန်နေဖြစ်ကြတယ်။ ဒီကြားထဲမှာ မယားတွေလှည့်လိုးဖြစ်တယ်။ အန်တီငုဝါကတော့ နေ့ဘက်တွေ အလိုးခံပြီး ညဘက်ကျ အဖေနဲ့အိပ်ရတာဆိုတော့ မလိုးရဘူး။ တီခင်ကလဲ ကိုယ်ဝန်ရင့်လာလို့ အလိုးမခံရဲတော့ဘူးဆိုလို့ မလိုးဖြစ်တော့ဘူး။ ပုံမှန်တော့ သွားတွေ့ဖြစ်တယ်။ တစ်လလောက်နေတော့ ကျုပ်တို့ လက်ဖွဲ့ထားတဲ့အိမ်မှာ အိမ်ခွဲနေဖြစ်တယ်။ ခြံဝန်းကျယ်ကျယ်လေးနဲ့ နှစ်ထပ်တိုက်ဆိုတော့ ကျုပ်တို့အတွက် အတော်ကျယ်တယ်ဆိုရမှာပဲ။ ဒီအိမ်ယောက်တော့ ပစ္စည်းတွေ နေရာတကျဖြစ်တာနဲ့ တီခင့်ကို အိမ်မှာပြန်ခေါ်ထားတယ်။ မေမေက တီခင်နဲ့အတူအိပ်မယ်ဆိုပြီး တီခင်နဲ့ တစ်ခန်းထဲအိပ်တယ်။ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ကတစ်ခန်းပေါ့။ အိမ်ဖေါ်လဲ ငှားမနေဘူး။ ကိုယ်တွေက သာမန်မိသားစုမှ မဟုတ်တာ။ ဒီအိမ်ရောက်တော့ ပုံ့နဲ့ မေမေပဲ ရှိတော့တာမို့ ဒီနှစ်ယောက်ကိုပဲ အားရပါးရလိုးဖြစ်တော့တယ်။ တီခင့်ဗိုက်ကို အထူးကုဆေးရုံမှာ တစ်ပတ် တစ်ခါလောက် သွားပြဖြစ်တယ်။ မေမေနဲ့ ပုံ့က တစ်လှည့်စီလိုက်ကြတယ်။ ညီမလေးနဲ့ အန်တီငုဝါကတော့ တစ်ပတ် သုံးရက် လေးရက် လာအလိုးခံကြတယ်။ သူတို့လာရင်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပဲ တစ်နေကုန် လိုးပေးရတယ်။ တီခင်ဆေးခန်းပြတော့လဲ ကြုံရင် လိုက်ပို့ကြပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အန်တီစပါယ်ကိစ္စ စဖို့ပုံ့ကပြောလာတော့ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ ယောက္ခမတွေအိမ်ဆီ အလည်သွားရတော့တယ်။ ရန်ကုန်မြို့ထဲတင်ဆိုတော့ နာရီဝက်လောက်မောင်းရင် ရောက်ပြီပေါ့ဗျာ။ အန်ကယ်ဇော်နိုင် ရုံးတက်ချိန်ကို မှန်းထွက်လာတာဆိုတော့ အိမ်မှာ အန်တီစပါယ် တစ်ယောက်ထဲရှိမှာပေါ့။ ကျုပ်လဲ ယောက္ခမတွေအိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ကားဟွန်းတီးလိုက်တော့ အန်တီစပါယ် ဝမ်းသာအားရပဲ ထွက်လာတယ်။
“ဟော… သားတို့သမီးတို့ပါလား… လာကြလာကြ..”
အန်တီစပါယ် ခြံတံခါးဖွင့်ပေးတော့ ကားမောင်းပြီး ခြံထဲဝင်လာလိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့ကားပေါ်ကဆင်းပြီး အန်တီစပါယ် လာတာစောင့်ပြီး ရောက်လာတော့ သားအမိနှစ်ယောက် ဖက်ထားကြတယ်။ ကျုပ်လဲ ဘယ်ကစလို့ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ သူတို့သားအမိဖက်တာကိုကြည့်နေမိတယ်။
“သမီးလေးရယ်… အခုမှပဲလာတော့တယ်… ယောက်ျားရတာနဲ့… မေမေတို့ကိုမေ့သွားပြီလားဟင်…. ”
“မမေ့ပါဘူးမေမေရယ်… အိမ်ခွဲဖို့လုပ်နေရတာနဲ့… မလာအားသေးလို့ပါ… အခုအိမ်ခွဲပြီးတည်ငြိမ်သွားတာနဲ့… ထွက်လာတာ…(ရွှတ်) ”
ပုံ့က အန်တီစပါယ့်ပါးလေး နမ်းလိုက်တော့ အန်တီစပါယ်လဲ သူ့သမီးပါးလေးကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းတယ်။ ပုံ့က ကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီး
“ကို… မေမေ့ကိုမွှေးမွှေးပေးလိုက်လေ… ကို့မေမေ့ကျတော့ တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေပြီးတော့… မေမေ့ကို… ကို့မေမေလိုမချစ်လို့လား… ”
“ဟာ… သမီးလေးကလဲ…. ”
“ချစ်… ချစ်ပါတယ်ပုံ့ရဲ့… ”
ကျုပ်လဲ အရဲစွန့်ပြီး အန်တီစပါယ့်ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ ဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် မျက်နှာလေး ရဲသွားတယ်။ ပြီးမှ ဟန်လုပ်ပြီး ကျုပ်တို့ကို အိမ်ထဲခေါ်တော့ ကျုပ်လဲ သူတို့နောက်ကနေ လိုက်လာရင်း အန်တီစပါယ်ရင် ဖင်ဆိုင်ထွားထွားကြီးတွေကို ကြည့်နေမိတယ်။ ဒါကြီးကို မကြာခင် လိုးရတော့မှာပါလားဆိုပြီး လီးတောင်မှ တောင်ချင်လာတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ အန်တီစပါယ် မထင်မှတ်ဘဲ ကျုပ်ကိုလှည့်ကြည့်တော့ သူ့ဖင်ကြီးကို ကြည့်နေတဲ့ ကျုပ်ကိုမြင်ပြီး မျက်နှာရဲကနဲ ဖြစ်သွားပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ သူခိုးလူမိဖြစ်သွားတောင်ကြောင့် ရှက်ပြီး ကမန်းကတန်းပဲ မျက်နှာလွှဲပစ်ရတယ်။ ဧည့်ခန်းမှာဝင်ထိုင်တော့ အန်တီစပါယ်က
“သားတို့သမီးတို့ နားကြအုံး မေမေ ထမင်းလေးထပ်ချက်လိုက်အုံးမယ်… ”
“သမီးဝိုင်းကူပေးရအုံးမလား… မေမေ… ”
“ရတယ်သမီးလေး… ထမင်းပဲချက်ရမှာ… ဟင်းတွေကကျက်ပြီးသား… နားနေနော်သမီးလေး… ”
“ဟုတ်မေမေ…. ”
အန်တီစပါယ်ထွက်သွားတော့မှ ပုံ့က ကျုပ်နားလာထိုင်ပြီး
“ကိုနော်… မေမေ့ဖင်ကြီးကြည့်နေတာများ… မျက်လုံးကျွတ်မတတ်ပဲ… ခစ်ခစ်… ”
“အဲ့ဒါပုံ့ကြောင့်လေ… ကိုအရင်က မေမေ့ကိုဒီလိုတစ်ခါမှ ကြည့်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး…. အခုမှ… ကိုယ်လိုးရမယ့် ဖင်ကြီးပါလာဆိုပြီး… ကြည့်မိသွားတာ… ”
“အင်းပါကိုရဲ့… ကြည့်ပါ … ဟောကြည့်ပါအုံး… လီးကြီးကလဲမာနေပါလား… မေမေ့ဖင်ကိုကြည့်ပြီးတောင်နေတာပေါ့လေ… ”
ပုံ့က ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကျုပ်လီးကို စမ်းပြီးပြောလိုက်တာမို့ ကျုပ်လဲ ရယ်ကျဲကျဲလုပ်နေမိတယ်။
“မေမေ့ကိုလိုးချင်နေတာလား… သူ့သမီးလိုလိုးတဲ့လီးကြီးနဲ့… မေမေ့ကိုလိုးချင်နေတာလား… ဟုတ်လား… ”
“အင်း… လိုးချင်တယ်… တင်းကားနေတဲ့ ဖင်ကြီးကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးချင်တာ… ”
“လာ… အခုပုံ့နဲ့အရင်သွားလိုးရအောင်… ”
“ဟာ… ပုံ့မေမေရှိနေတယ်လေ… ”
“အင်းလေ … မေမေရှိလို့ မေမေကြားအောင်… မေမေစိတ်ထအောင်ပြောပြီးလိုးမှာ… ကိုလဲ အလိုက်သင့်ပြန်ပြောပေးသိလား… ”
“အင်းပါ…. အဲ့ဒါဆိုလဲ … သွားကြမယ်လေ… ”
ကျုပ်နဲ့ ပုံ့လဲ အထုပ်တွေတောင် မသယ်နိုင်ဘဲ ဧည့်ခန်းမှာထားခဲ့ပြီး လူချည်းပဲ ပုံ့အရင်ကနေတဲ့အခန်းကို လာခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲဝင်တော့ အစက တံခါးပိတ်မယ်လုပ်ပြီးမှ မပိတ်တော့ဘဲ အနည်းငယ် ဟခဲ့ပြီး အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းဘဲ နမ်းမိကြတယ်။ နမ်းရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သား အဝတ်တွေချွတ်ပစ်တာ ခဏချင်းပဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားပြီ။ ပြီးတာနဲ့ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး စစ်စတီနိုင်း ပုံစံမျိုးနဲ့ ခဏ စုပ်ကြ ယက်ကြလုပ်လိုက်ကြသေးတယ်။ အချိန်တော့ သိပ်ဆွဲမနေတော့ဘူး အန်တီစပါယ် မီးဖိုထဲကအထွက်နဲ့ ကြုံပြီး ချောင်းဖြစ်သွားအောင်လို့ ကျုပ် ပုံ့ကို အောက်ကနေ ပက်လက်လှန်ခိုင်းပြီး ကျုပ်က အပေါ်ကနေခွလိုးတော့တာ။
“အား… ရှီး… ကိုရယ်… ကို့လီးကြီးက… အီဆိမ့်နေတာပဲ… ကြီးလိုက်တာလဲ မတရားပဲ…. ”
“လီးကြီးတော့ မကြိုက်လို့လား… ဟမ်… ရှီး… ”
“အ… ကြိုက်တာပေါ့… ကြိုက်လွန်းလို့… ဒီလီးကြီးပြီး… အလိုးသန်တဲ့ ယောက်ျားကို မရမက ယူထားတာပေါ့… လိုး.. ကို… ဟာ့… အား…. ဆောင့်လိုး… ”
“လိုးနေတာပဲ… ပုံစောက်ပက်ထဲမှာ… ကို့လီးကြီးပြည့်သိပ်နေတာ… အားရလား.. ”
“အားရလွန်းလို့… အလိုးခံလို့မဝဘူး.. ယောက်ျားရယ်… အူး…. ဆောင့်… အင်းဟုတ်တယ်… လဥကြီးပါဝင်သွားအောင် ပစ်ဆောင့်လိုး… အိုး… ”
“မိန်းမ… ကို့မယားပုံ့… စောက်ရည်တွေရွှဲအိုင်နေတာပဲ…. အီး… ကောင်းလိုက်တာ…. ”
“လိုး… ကို… အ…ဟား… ဆောင့်လိုး… ပုံ့စောက်ပက်ကို ပြဲအောင်လိုးပစ်… အူး… မရတော့ဘူး… ရှီး … ထွက်ပြီ…  ချစ်တယ်ကိုရယ်….”
ပုံးပြီးသွားတော့ ကျုပ် လီးကိုစိမ်ထားပေးပြီး ပုံ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေ စုပ်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ပုံ့က နမ်းတာရပ်ပြီး ကျုပ်ပါးနားတိုးတိုးလေး ကပ်ပြောတယ်။
“မေမေလာချောင်းနေပြီ… ကိုလှည့်မကြည့်နဲ့နော်…”
ကျုပ်လဲ သမီးနဲ့သားမက်လိုးတာကို ယောက္ခမက လာချောင်းနေမှန်းသိတော့ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးဖြစ်သွားတယ်။
“ကိုမပြီးသေးဘူးမလား… လိုးလေ… ဘယ်လိုပုံစံလိုးချင်လဲ…”
“ဖင်ကုန်းပေးကွာ… ပုံ့ဖင်ကြီးကြည့်ပြီးလိုးချင်တာ… ”
ပြောရင်း ပုံ့စောက်ပက်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ပုံ့က ချက်ချင်းထထိုင်ပြီး ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ဂွင်းထုပေးတယ်။ အမှန်က ပုံ့စုပ်ပေးမလို့။ အပြင်မှာ အန်တီစပါယ်ကြည့်နေမှန်းသိလို့ ကျပ်လီးကို ကိုင်ပြီး ပြနေတာ။
“ကြီးလိုက်တာကိုရယ်… ကြည့်အုံး လက်ထဲမှာတစ်ပြည့်ကြီးပဲ… ရှည်တာကြီးကလဲ လက်နှစ်ဖက်ဆုပ်ထားတာတောင် ခေါင်းကထွက်နေသေးတယ်… အလိုးခံလိုက်တိုင်း… အီဆိမ့်နေတာ… ”
ပြောရင်း ပုံ့က ကျုပ်လီးကို တိုင်းတာပြနေသေးတာ။ ပြီးတော့မှာ လီးကိုလျာလေးနဲ့လျက်ပြီး ငုံ့လိုက်တယ်။ ပုံ့ပါးစပ်ထဲမှာ လီးချောင်းကြီး တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ဝင်သွားတော့ အာခေါင်ထောက်နေပြီ။ အဲ့ဒီအတိုင်းလေးငုံထားပြီး ဒစ်ကိုလျာလေးနဲ့ကစားပေးတယ်။ ပြီးတော့ ပါးလေးခွက်အောင်စုပ်ပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အရမ်းကောင်းလို့ ပုံ့ခေါင်းလေးကိုကိုင်ရင်း ညည်းနေမိတယ်။
“ဟား… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ပုံ့ရယ်… ကို့လီးကိုအရမ်းကြိုက်တာပဲလား… စုပ်… ရှီး…. တော်ပြီကွာပြီးသွားလိမ့်မယ်… ကုန်းပေးတော့ … ပုံ့လေး… လိုးရအောင်… ”
ပုံ့ ပါးစပ်ထဲက လီးကိုထုတ်ရင်း ဟိုဘက်လှည့်ကာ ဖင်ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့စောက်ပက်ကို လီးနဲ့ တစ်ဖတ်ဖတ်ရိုက်ပေးလိုက်တော့ ပုံ့ ဖင်လေးကော့ပြီး ရမ်းခါလာတော့တယ်။
“ရှီးကိုရာ… မညှဉ်းနဲ့တော့ကွာ… စောက်ပက်က မတရားယားနေပြီ… လီးထည့်ပြီး လိုးပေးတော့… ”
ကျုပ်လဲ ပုံ့စောက်ပက်ကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းပစ်လိုက်တယ်။ စောက်ရည်တွေရွှဲအိုင်နေတဲ့ ပုံစောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးက တစ်အိအိတိုးဝင်သွားတယ်။
“အူး… ကိုရယ်… တစ်ဆုံးပဲ… ဟူး… လိုးကို… ဆောင့်… ဆောင့်လိုး… ကောင်းလိုက်တာ… ”
“ကောင်းလိုက်တဲ့ငါ့မယားစောက်ပက်… ကဲဟာ.. လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ”
ကျုပ် တစ်ဖန်းဖန်းနဲ့ အသားကုန်ကြုံးလိုးတော့တာ။ ပုံ့လဲ ကျုပ်လိုးတဲ့ဒဏ် ခံနိုင်နေပါပြီ။ သူလဲ သူအမေချောင်းကြည့်နေတာ သိလို့ထင်တယ်။ အရင်ထက်ကို စိတ်ပိုကြွနေသလိုပဲ။
“အမလေး… အား… ကို့သေပြီ… မေမေရေ… ရှီး… ဟူး… အမေ့သားမက်က… သမီးကိုလိုးသတ်နေပြီ… အူး…. ”
“လိုးလို့ကောင်းတဲ့စောက်ပက်… ရှီး…. ကောင်းလိုက်တာ…. စောက်ရည်တစ်တောက်တောက်ကျနေတာ… ဟူး…. ”
“အား… နည်းနည်းလျှော့ပါအုံး… သေပြီ… ပုံဖင်ကသေးသေးလေး… အဲ့လောက်ကြမ်းချင်ရင်… မေမေ့ကိုလိုး… မေမေ့ဖင်ကအကြီးကြီး… အား… သေပြီ… ကိုရေ… မေမေရေ…. အား…. သမီးစောက်ပက်ပြဲပြီ…. ”
ပုံ့က အန်တီစပါယ် ချောင်းကြည့်နေမှန်းသိလို့ထင်တယ်။ အမေကို တ ပြီး အလိုးခံတာ။ ပုံ့သပ်သပ်မဲ့ လုပ်အော်နေမှန်း ကျုပ်ကသိတော့ မလျှော့ပေးပဲ အတင်းပစ်လိုးတာ။ ပုံ့ လက်တောင်မထောက်တော့ဘဲ မွေ့ယာပေါ် မျက်နှာအပ်ပြီး အော်နေတော့တာ။ တော်တော်လေးကြာမှ ပုံ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထည့်ပြီး ပုံ့ကျောပေါ် မှောက်ချကာ အမောဖြေနေလိုက်တယ်။ တံခါးဝကိုကြည့်လိုက်တော့ အန်တီစပါယ် မရှိတော့ဘူး။
“ပုံ့နော်… တော်တော်သရုပ်ဆောင်ကောင်းတယ်… တစ်ကယ်လဲမနာပဲနဲ့… ”
“ဟီးဟီး… မေမေစိတ်ပါလာအောင် … အော်ပြလိုက်တာ… မေမေရွနေလောက်ပြီ… ညနေမေမေဟင်းချက်ရင် ကိုက သွားဝိုင်းကူရင်း နည်းနည်း ဆွထားပေးလိုက် … ပုံ့ အိမ်ရှေ့မှာတီဗွီကြည့်ရင်း ရှောင်ပေးမယ်… ဒီနေ့တော့ မလိုးသေးနဲ့အုံး… ညကျ ပြန်ပြောပြနော်… အခြေအနေကို… ”
“အင်းပါပုံ့ရဲ့… ”
ကျုပ်တို့လင်မယား အခန်းထဲမှာ တီးတိုးစကားပြောရင်း တိုင်ပင်နေကြတယ်။ ကျုပ်တို့က ဒီမှာ တစ်ပတ်လောက်နေမယ်လို့ စီစဉ်ထားတယ်ဗျ။ တီခင် ဆေးခန်းပြဖို့လဲ အန်တီငုဝါက လိုက်ပို့ပေးမယ်လို့ ပြောပြီးသွားပြီ။ မေမေကတော့ ကိုယ်ဝန် တစ်ကယ်ရှိနေပါပြီ။ မေမေလဲ ကျုပ်နဲ့ ကလေးရတာ အပျော်ကြီးပျော်နေတော့တာ။ ပြောဖို့ကျန်နေသေးတာက အန်တီစပါယ်ရဲ့ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်ပေါ့။ အန်တီစပါယ်က နည်းနည်း ဝတယ်ဗျ။ ဝတယ်ဆိုပေမယ့် ဘုတ်ပြဲကြီးဝတာမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဗိုက်ခေါက်လေးနည်းနည်းထွက်တယ်။ ဖင်လုံးကြီးကြီးနဲ့ မျက်နှာကတော့ ပုံ့အမေဆိုတော့ ပုံ့လိုပဲ ချောတာမဟုတ်ဘဲ ချစ်ဖို့ကောင်းတာ။ နယ်မှာတုန်းကတော့ မျက်မှန်မတပ်သေးဘူး အခုရန်ကုန်ရောက်တော့ မျက်မှန်တပ်နေပြီ။ မျက်မှန်နဲ့ဆိုတော့ ခန့်ခန့်ကြီးပေါ့ဗျာ။ အရပ်ကတော့ သိပ်မပုဘူးဗျ။ တီခင့်လောက်နီးနီးရှိမယ်။ ဆိုတော့ လုံးကြီးပေါက်လှ အန်တီကြီးပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ အဝတ်အစားတွေဝတ်ပြီး အပြင်ထွက်တော့ အန်တီစပါယ် ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတယ်။ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်ချင်ယောင်ဆောင်နေပေမယ့် မျက်နှာက နည်းနည်းရဲပြီး ချွေးစို့သလိုလို။
“မေမေ… ဘာစာတွေဖတ်နေတာလဲ.. ”
“ဒီလိုပါပဲ… ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့… တွေ့ကရာကောက်ဖတ်နေတာ…”
“သမီးတို့လဲ… ခရီးပမ်းလာတာနဲ့… ခဏနားနေတာ… ”
“အေးပေါ့… ပင်ပန်းတော့လဲ နားရတာပေါ့… ”
ပြောတာက ထေ့သလိုလို ငေါ့သလိုလိုမို့ ကျုပ် ခေါင်းငုံ့ပြီး ပြုံးမိသေးတယ်။ ဒီလိုနဲ့ နေ့လည်ထမင်းစားတော့လဲ အတူတူ စားကြတယ်။ ထမင်းစားပြီးတော့ ကျုပ်တို့ ဧည့်ခန်းမှာ ခဏနားပြီး ပုံ့က သူ့အမေနဲ့ စကားပြော နေတော့ ကျုပ်လဲ နားထောင်နေမိတယ်။ ပုံ့က သူ့အမေနဲ့ စကားပြောရင်း ကျုပ်ကို မသိမသာ မျက်စပစ်ပြီး သူ့အမေဘေးဝင်ထိုင်ဖို့မျက်စပစ်ပြတယ်။ ကျုပ်လဲ ခပ်တည်တည်ပဲ အန်တီစပါယ်ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဆက်တီခုံက ကျယ်ပေမယ့် အန်တီစပါယ်ဘေးကို ပေါင်ချင်းကပ်ပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။ အန်တီစပါယ် အံသြဟန်နဲ့ ကျုပ်ကိုတစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ဘာမှမပြောဘူး။ ပုံ့အနားမှာရှိလို့ သူပြောလိုက်ရင် ပုံ့နဲ့ကျုပ် ပြဿနာတက်မှာစိုးလို့ထင်တယ်။
“မေမေက နုနေတာနော်ပုံ့… မျက်မှန်ချွတ်လိုက်ရင် ပုံ့နဲ့ ညီအစ်မလို့ထင်ရမှာ… ”
“ဟုတ်သား… ကိုပြောမှသေချာကြည့်မိတယ်… မေမေ မျက်မှန်ချွတ်ကြည့်ပါလား…. ”
“ဟာ… သမီးကလဲ… မေမေက မျက်မှန်တပ်မှ စာတွေဘာတွေဖတ်လို့အဆင်ပြေတာ… ”
“လာပါ… သားချွတ်ပေးမယ်… ဒီအတိုင်းလဲမြင်ရတယ်မလား… ”
ကျုပ် ပြောရင်းပဲ အန်တီစပါယ့် ပုခုံးကို ကိုင်ကာ ကျုပ်ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး မျက်မှန်ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။
“ဝါး… မေမေကတစ်ကယ်ချောတယ်သိလားပုံ့… အသက်သုံးဆယ်ဝန်းကျင်လို့ပဲ ထင်ရတယ်… ”
“သိသားပဲ… ကိုယ့်အမေချောတာ… ဟာ… မေမေ့လက်ဖျားတွေအေးနေပါလား…  နေမကောင်းဘူးလားမေမေ… ”
“ကောင်း… ကောင်းပါတယ်သမီးရဲ့… မေမေ အိပ်ချင်လို့ သွားအိပ်လိုက်အုံးမယ်နော်… ”
ပြောရင်း အန်တီစပါယ် ကျုပ်တို့အနားက ထထွက်သွားတယ်။ ကြည့်ရတာ သူလဲ ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်နေတဲ့ပုံပါ။ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့လဲ အန်တီစပါယ် ထွက်သွားမှ တစ်ခွိခွိရယ်နေမိကြတယ်။

(အပိုင်း-၃၅ ဆက်ရန်)