ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၄)

အပိုင်း-၂၂-ခ

မေမေနဲ့ကျုပ် ကားပေါ်မှာစကားမပြောဖြစ်ပဲ ငြိမ်နေမိကြတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ညီမလေးကိုသတိရတာရော ပုံ့ကိုသတိရတာရော ကြောင့်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသလို မေမေ့ကိုခေါ်လာနိုင်လို့လဲ ကျေနပ်မိတယ်။ တစ်ကယ်တော့ ကျုပ်ဘာမှအားမထုတ်လိုက်ရဘူး။ အရာအားလုံးဟာ အကြောင်းတိုက်ဆိုင်စွာပဲ ဖြစ်လာခဲ့တာ။ ရန်ကုန်ထွက်တော့ ပျင်းလာတာနဲ့ ကက်ဆက်လေးဖွင့်လိုက်တယ်။ သီချင်းသံလေးပျံ့လွင့်လာတယ်-

(xxx အထပ်ထပ်အထီးကျန်ချိန်များ xxx အင်အားများလဲပေးပြန် xxx သူ့စကားဟောင်းတချို့လတ်ဆတ်ဆဲ xxx လေထဲဆောက်သူအိမ်လေး xxx လေထဲလွင့်ပျောက်သွားပြန် xxx စိတ်ကူးများနဲ့ရူးသွပ်ခဲ့ xxx အကြာကြီးအခုလိုနေရင် xxx ပိုပိုဝေးသွားနိုင်တယ် xxx နေညိုချိန်တွေလွန်ရင် xxx ညတစ်ခုဖြတ်လာမယ် xxx xxx မကြာခင်ပြန်ဆုံမယ့်အကြောင်းများ xxx ကိုယ်ကြိုတင်တွေးရင်း xxx နံနက်ခင်းအလင်းတစ်စက် xxx ကိုယ်ယုံကြည်ပွေ့ဖက် xxx ဒီတစ်ခါကံကြမ္မာရဲ့လှည့်ကွက် xxx ကိုယ်ချေဖျက်မယ် xxx နောက်ထပ်တို့မဝေးဘူး xxx အိုး xxx အနာဂါတ်ချစ်သူရင်ထဲမှာ xxx အနာဂါတ်တစ်ခုလို့ယုံထားလိုက် xxx ရင်ဆိုင်ရှေ့ဆက်တိုးရင်း xxx ဘဝရဲ့ခရီးကိုသွားရင်း xxx ရောက်ရာလှည့်ပြန်ခဲ့ xxx စောင့်လိုကြိုနှင့်အုံး xxxx)

“သားလေး…..”

(ဒို့ဝေးနေတဲ့ခရီးများxxxဆက်ဆက်မကြုံချင် xxx)

“ဗျာ… မေမေ….”

(ရပ်နေရင်းပြေးထွက်xxx စိတ်ကူးနဲ့ပြိုင်သူ xxx)

“အိမ်မပြန်ချင်သေးဘူး သားလေးရယ်…”

(ဒီတစ်ခါကံကြမ္မာရဲ့လှည့်ကွက် xxx ကိုယ်ချေဖျက်မယ်… )

“ဘယ်သွားချင်လို့လဲမေမေ…”

(xxxနောက်ထပ်xxx တို့မဝေးဘူး..xxx )

“အဆင်ပြေမယ့် တစ်နေရာပဲအိပ်လိုက်ကြမယ်လေ”

(အချစ်ရေကြားလား xxx အချစ်ရေစဉ်းစား xxx )

“ဟုတ်မေမေ… ”

(နောက်ထပ်xxxတို့မဝေးဘူး xxx )

ကျုပ်လဲ ကားမောင်းလာရင်း မြို့တစ်မြို့ကိုဖြတ်တော့ ဟိုတယ်ကောင်းကောင်းတွေ့တာနဲ ထိုးဝင်လိုက်တယ်။ အထုတ်တွေကို ဧည့်ကြိုကောင်လေးတွေလာသယ်ပေးကြတယ်။ အကောင်းဆုံးအခန်းတစ်ခန်း ယူလိုက်တယ်။ မေမေက ကောင်တာမှာ ဆေးဝါးလေးတွေတောင်းနေသေးတယ်။ ပြီးတော့ ဝန်ထမ်းကောင်လေးတွေ က အခန်းကို လိုက်ပို့ကြတယ်။ သူတို့ပြန်ထွက်သွားမှ မေမေက ကျုပ်လက်ကိုဆွဲပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်စေတယ်။
“သားလေး … တော်တော်နာနေလားဟင်…”
ပြောရင်း ကျုပ်အထိုးခံရတဲ့ဒဏ်ရာကို ကောင်တာက ယူလာတဲ့ ဆေးဗူးလေးဖွင့်ပြီး ဆေးလိမ်းဖို့လုပ်တယ်။
“ရပါတယ်မေမေရဲ့.. ရေချိုးပြီးမှပဲ တစ်ခါတည်း လိမ်းလိုက်တော့မယ်လေ …”
“အင်း… အဲ့ဒါလဲကောင်းသားပဲ…”
မေမေ ဆေးဗူးလေးကို အဖုံးပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို ကျုပ်ဘေးမှာဝင်ထိုင်စေပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ မေမေ့ခေါင်းလေးကို အနမ်းလေးပေးမိတယ်။
“မေမေ …သားတမင်လုပ်ခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူးမေမေ … သားတီခင်နဲ့ … မေမေ့ကို… အဲ့ဒီအိမ်ကခေါ်ထုတ်ဖို့ … တိုင်ပင်ခဲ့တယ်မေမေ… ဒါပေမယ့် … အခုဖြစ်သွားတာက… သားဘာမှမလုပ်လိုက်ရပဲ… သူ့အလိုလိုဖြစ်ကုန်တာ…”
“မေမေသိပါတယ်သားလေးရယ် … သားလေး မမခင်ဆီသွားတာ မေမေ့အတွက်ဆိုတာ … မေမေသိပါတယ်… အခုကိစ္စကလဲ… သူ့အလိုလိုဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာ … မေမေယုံပါတယ်… ”
“သား ပုံ့ဆီဖုန်းဆက်လိုက်အုံးမယ်မေမေ … ”
“အင်း … ဆက်လေ… ”
ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
“ပုံ့လား…”
“အင်း… ကို … ညကြီးဘာဖြစ်လို့လဲ… ”
“ကိုနဲ့ မေမေ နယ်ပြန်ပြီပုံ့… ”
“ဟင်…. ဘာဖြစ်လို့လဲကို…. ”
“ညီမလေးကို သူ့အမေဆီလိုက်ပို့တာ သူ့အဖေသိသွားလို့… အိမ်မှာပြဿနာတက်ပြီး …. ကိုနဲ့ မေမေအိမ်ပေါ်ကနေ နှင်ချခံလိုက်ရတယ်…. ”
“ဟင်း…. ”
“ကိုပုံ့ကို နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်… ကိုတို့ရေစက်ရှိရင်ပြန်ဆုံကြမယ်နော်… ကို့နှလုံးသားထဲမှာ ပုံ့ထာဝရရှိနေမှာပါ… ကို ပုံ့ဆီ ဖုန်းဆက်ဖြစ်မှာမဟုတ်တော့ဘူး… ကိုပုံ့ကို အရမ်းချစ်ပါတယ်… ”
“ကိုရယ်… ဟင့်… ပုံ့ကိုနှုတ်ဆက်တာပေါ့နော်… ပုံ့လဲ ကို့တစ်ယောက်ထဲကိုပဲ ထာဝရချစ်သွားမှာပါ… ပုံ့နားလည်ပါတယ်… ကို့ကိုအရမ်းချစ်တယ်… အန်တီ့ကိုဂရုစိုက်လိုက်ပါနော်… ဂွတ်နိုက်… ကို… ”
“ဂွတ်နိုက်… ပုံ့….”
ကျုပ်ဖုန်းကိုချထားလိုက်တယ်။ မေမေကျုပ်ပါးက မျက်ရည်ကိုလာသုတ်ပေးမှ ကျုပ်ငိုနေပါလားဆိုတာ သိတော့တယ်။
“သားလေးရယ်… ”
“ရပါတယ်မေမေရယ်… မေမေရှိနေရင်သားအတွက် ပြည့်စုံပါပြီ….”
“အင်းပါ… အဲ့ဒါဆို…  ရေချိုးလိုက်ပြီးရင် ဆေးလိမ်းရအောင်…”
“ဟုတ် မေမေ…”
ကျုပ်လဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီး သဘက်လေးပတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်။ ရေပန်းလေးဖွင့်ပြီး ရေချိုးနေတုန်း တံခါးခေါက်လာလို့ တံခါးဖွင်လိုက်တော့ မေမေလေ သဘက်လေးပတ်လို့
“မောင်….”
ကျုပ်ရင်ထဲ နွေးသွားတယ်။ ကျုပ်နဲ့မေမေကြားမှာ ကာလအတန်ကြာ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ရတဲ့ နမ်စားလေးတွေ။ ကျုပ် မေမေ့ကို လက်ကမ်း ပေးလိုက်တယ်။
“မေ… လာလေ…”
မေမေ ကျုပ်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဝင်လာရင်း ပတ်ထားတဲ့ သဘက်ကို ဖြည်လိုက်ပြီး တန်းပေါ်တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရေပန်းအောက်ကိုဝင်လာပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ဖက်တွယ်လာတယ်။ ကျုပ် ရေပန်းကိုပိတ်လိုက်ပြီး မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်ယူလိုက်တော့ မေမေအငမ်းမရ ပြန်နမ်းလာတယ်။ ကျုပ်တို့ကြားမှာ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့တဲ့အထိအတွေ့လေးတွေ ပြန်ရလာတာ ချိုမြိန်လိုက်တာ။ ကျုပ်နဲ့ မေမေရဲ့ တစ်ကျော့ပြန် မင်္ဂလာဦးညလေးပေါ့။ မေမေ့ကျုပ်လီးကို ကိုင်ဆွလာတယ်။ ပြီးတော့ နမ်းနေတာရပ်ပြီး
“လွမ်းလိုက်တာ မောင်ရာ… မောင့်အထိအတွေ့ အယုအယလေးတွေ မေတောင့်တနေတာကြာပြီ.. ဟောဒီ့မောင့်လီးကြီးကိုလဲ မစုပ်ရတာကြာပြီ မြင်နေရပြီး မကြင်ရတဲ့ဘဝက တစ်ကယ်ပူလောင်တယ်မောင်ရယ်…. မောင့်ကိုမေချစ်လိုက်တာ မောင်ရာ….”
“မောင်လဲ မေ့လို့ပါပဲကွာ…. မေ့ကိုသားအမိဆိုတဲ့စိတ်ကြီး တင်းထားရတာ ပင်ပန်းလိုက်တာ… မေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်ကွာ… ဘယ်သူနဲ့မှမတူအောင်ချစ်တယ်သိလား…”
“မောင့်လီးကြီးမေစုပ်ပါရစေအုံး… ”
ပြောရင်း ထိုင်ချပြီး  ကျုပ်လီးကိုစစုပ်ပါလေရော။ မေမေကတော့ သိတဲ့အတိုင်း ကျုပ်ရဲ့လက်ဦးဆရာလဲဖြစ် မွေးသမိခင်လဲဖြစ် အရာအားလုံးထက်ချစ်ရသူလဲဖြစ်လေတော့ ကျုပ်ဖီးလ်တွေတက်လာတာ။ မေမေ့ပုလွေအစွမ်းအောက်မှာ ကျုပ်ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ… ။
“မေ…. ခဏရပ်အုံး….”
“ပြွတ်…. ဘာလဲမောင်ရာ… ဒီမှာစုပ်ကောင်းနေတာကို….”
“မောင်လဲ မေ့အဖုတ်လေး ယက်ချင်သေးတယ်..”
ပြောရင်း ကျုပ် ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ မေမေက ကျုပ်မျက်နှာပေါ်ခွလိုက်ပြီး ထိုက်ချကာ စောက်ပက်ကို မျက်နှာနဲ့တေ့ပေးတယ်။ လက်ကတော့ ကျုပ်လီးကိုထုပေးနေတယ်။
“အင့် … ဒီမှာမေ့စောက်ပက် မောင့်အတွက်…. အီး… ဟားရှီး…”
မေမေ့စကားမဆုံးလိုက်ခင်မှာဘဲ မေမေ့စောက်ပက်ကြီးကိုလျာနဲ့ယက်တင်လိုက်တယ်။စောက်ခေါင်းထဲပါ လျာထိုးသွင်းပြီးလျာနဲ့ ကလိုင်းပေးလိုက်တယ်။
“အု…ဟူး… မောင်ရာ… ချစ်လိုက်တာ…”
မေမေပြောပြီး ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်ပြန်တယ်။ မေမေနဲ့ကျုပ် ရေချိုးခန်းထဲမှာ တစ်ချီပြီးအောင် စုပ်ကြ ယက်ကြပြီးမှ ရေအတူချိုးလိုက်တယ်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဆပ်ပြာလေးတွေတိုက်ပေး ချေးတွန်းပေးကြရင်း လီးကပြန်တောင်လာပြီ။ မေမေက သဘောကျပြီး တစ်ခစ်ခစ်ရယ်တယ်။ ကျုပ်လီးကိုလဲ ဆွပေးနေသေးတာ။
“ခစ်ခစ်… မောင်လီးကမာလာပြန်ပြီ… ချစ်စရာကြီး… ”
“မေနဲ့အတူရှိနေတာကိုး… တောင်တာပေါ့…”
“ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး အိပ်ယာပေါ်ကျမှ လိုးကြမယ်ကွာ… အအေးပတ်နေအုံးမယ်…နော်မောင်”
“အင်းပါ… မောင့်အသက်ဗူးမေလေးရဲ့…”
ရေချိုးပြီးတော့ သဘက်လေးတွေယူပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ရေသုတ်ပေးကြတယ်။ ရေသုတ်ပေးပြီးတာနဲ့ မေမေ့ကိုယ်လေးကို စွေ့ကနဲ ပွေ့လိုက်ပြီး အိပ်ယာဆီကိုချီလာတော့ မေမေက ကျုပ်လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ကာ ကျုပ်ခေါင်းကိုဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းတော့ ကျုလဲ မက်မက်မောမောပြန်နမ်းမိတယ်။ နမ်းရင်း ကုတင်ပေါ်အသာအယာ ချပေးကာ မေမေကိုယ်ပေါ်ကိုခွလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးကိုမေမေကိုင်ဆွပေးနေတယ်။ နမ်းနေတာကိုရပ်လိုက်ကြတော့ မေမေနဲ့ ကျုပ် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေမိကြတယ်။
“မောင်…. မေ့ကိုချစ်ပေးတော့…. သားလေး… မေမေ့ကိုလိုးပေးတော့ သားလေးလီးနဲ့…. ”
“လိုးပေးမယ်မေမေ… မေမေ့ကိုမလိုးရတာကြာပြီ… ဒီည တစ်ညလုံးလိုးပစ်မယ်…. ”
ပြောရင်း မေမေ့ပေါင်ကြားကိုဝင်လိုက်တယ်။ မေမေက ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးတယ်။
“လိုးကွာ… အခုလိုးပေးတော့… ”
ကျုပ်လီးကို မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးကိုဖိသွင်းလိုက်တယ်။
“အင်းဟင်းဟင်း… ဖြည်းဖြည်းသား… အင်း… လွမ်းရတဲ့လီးကြီး… မေမေ့သားလေးလီးက… အရသာရှိလိုက်တာ…. ”
“မေမေ့စောက်ပက်ကလဲ အရမ်းလိုးလို့ကောာင်းတာပဲ… ဟူး … အီဆိမ့်နေတာပဲကွာ… ”
ကျုပ်လဲ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားပြီမို့ မေမေ့စောက်ပက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစလိုးပေးတယ်။ မေမေ့နို့တွေကိုလဲ ညှစ်ချေပေးလိုက်တယ်။ မေမေ တဟင်းဟင်းညည်းရင်း ဖီးလ်တွေတက်နေတာ။
“အူးဟူး… ကောင်းလိုက်တာကွာ… သားလေးလီးကို မေမေအရမ်းကြိုက်တယ်… သားလေးကိုမေမေသိပ်ချစ်တာပဲ… မိန်းမအရမ်းကောင်းနေပြီ ယောက်ျားရယ်… ”
“မေမေရယ် ချစ်လိုက်တာ လိုးလို့ကိုမဝဘူး…  မိန်းမရယ်ကောင်းလိုက်တာကွာ….”
မေမေရောကျုပ်ရော အရမ်းထန်နေပြီ။ မေမေ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကော့တင်လိုက်ပြီး ဆောင့်ကျောင့်ခွထိုင်ကာ  မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုကုန်းစုပ်ရင်း ကျုပ်လီးကို မေမေ့စောက်ပက်ထဲ ပစ်ပစ်ဆောင်လိုးပေးလိုက်တယ်။ မေမေရမ်းခါနေတာပဲ တဟင်းဟင်းငြီးရင်း ပြီးတာ ဘယ်နှစ်ခ့မှန်းမသိဘူး။ ကျုပ်လဲ အရမ်းကောင်းနေတာ လီးတစ်ချောင်းလုံးကျင်တက်လာပြီး မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးကိုအဆုံးထိဖိကပ်ကာ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်။ မေမေ့ပါးလေးကို တစ်ရွှတ်နမ်းရင်း အမောဖြေနေလိုက်တယ်။ မေမေလက် မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနဲ့ အမောဖြေနေတယ်။ ကျုပ်လဲ လီးကိုမေမေ့စောက်ပက်ထဲက ချွတ်လိုက်ပြီး မေမေ့ဘေးမှာ ဝင်လှဲရင်း မေမေကိုဖက်ထားတော့ မေမေ တစောင်းလေးလှည့်လာပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ရင်း ကျုပ်မျက်နှာကိုအနမ်းမိုးတွေခြွေကာ
“အီဆိမ့်သွားတာပဲမောင်ရာ… မောင်ကအရမ်းအလိုးတော်တာပဲ… မေဘယ်နှစ်ခါမှန်းကိုမသိဘူး ပြီးရတာ… အရမ်းချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
“မေကျေနပ်တယ်ဆို မောင်ပျော်တယ်… စိတ်ချ တစ်သက်လုံးလိုးပေးမှာနော်… ချစ်တယ်မေရယ်..”
မေမေကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်လာတော့ ကျုပ်ယုယုယယလေးဖက်ထားပေးမိတယ်။ စောင်လေးဆွဲခြုံလိုက်ရင်း
“မေရယ်… မောင်တော့ ညီမလေးကိုသိပ်သနားတာပဲ… ညီမလေးတော်တော်နဲ့အသားကျမယ်မထင်ဘူး…. ဟင်း… ”
“မေလဲ သမီးလေးကိုသနားတာပဲ… ဟိုမာနခဲကြီးကြောင့် သမီးလေးမြေစာပင်ဖြစ်ရတာ…”
“ဘာပဲပြောပြော… အဲ့ဒီမာနခဲကြီးကြောင့်ပဲ… မေမေနဲ့ပြန်ချစ်ခွင့်ရတာ…. မောင်ကျေနပ်ပါတယ်… မေ့ကို… မောင်ပြောစရာရှိသေးတယ်…. ဟိုအိမ်မှာတုန်းက အဆင်မပြေလို့ မပြောဖြစ်တာ..”
“အင်း… ပြောလေမောင်….”
“မောင်… ဟိုတစ်ခေါက်နယ်ပြန်တာ… တီခင်နဲ့လိုးဖြစ်ခဲ့တယ်… ”
“ဟင်…. မောင်ကမေ့ကိုမလိုးရလို့… မမခင်ကိုပြန်လိုးတာလား….”
“မဟုတ်ပါဘူးမေရာ… မောင်… တီခင့်ကိုလိုးဖို့ရည်ရွယ်ချက်မရှိပါဘူး… မေမေ့ကိစ္စတိုင်ပင်ဖို့ပဲပြန်တာပါ… တီခင်ကမောင့်ကို… စလိုးတာ…”
“ဟုတ်လား… မမခင်ကစတာပေါ့…. ပြောပြပါအုံးမေ့ကို…”
“မောင်ဟိုရောက်တော့… အန်တီမျိုးတို့သားအမိ အိမ်မှာမရှိတာနဲ့… တီခင့်ကို မေမေ့အကြောင်း ပြောပြဖြစ်တယ်… အဲ့ဒီအချိန်မှာ မေမေ့အတွက်ရော ပုံ့ကိုလဲ မချစ်ဟန်ဆောင်မယ်ဆိုပြီး စိတ်ကညစ်နေတာ…  အဲ့ဒါနဲ့တီခင့်ကိုခွင့်တောင်းပြီးအခန်းထဲ ဝင်ပြီးဘီယာသောက်နေတာ… သောက်ရင်းနဲ့ မေ့ကိုသတိရလိုက်တာမေရာ… မေနဲ့အဲ့အခန်းလေးထဲမှာ လိုးခဲ့တာတွေလဲမြင်ယောင်လာတာ… အဲ့ဒါနဲ့ မေ့ဘီ့ရိုလေးဖွင့်ပြီး အလွမ်းဖြေဖို့ရှာတာ… မေ့ထမိန်လေးနက်ပြာလေးတွေ့တာနဲ့… ထုတ်ကြည့်တော့… မောင်နဲ့မေ ပထမဆုံးလိုးခဲ့တဲ့အရည်တွေ စွန်းနေတာတွေ့တော့ မေ့ကိုမောင် ချစ်လိုက်တာဆိုတာ … မေ မလျှော်ပဲသိမ်းထားတယ်နော်… ”
ပြောရင်း မေမေ့ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းတော့ မေမေလဲ ကျုပ်ပါးလေးကို ခပ်ဖွဖွပြန်နမ်းတယ်..
“အင်း… မောင်နဲ့မေရဲ့ ပထမဆုံးအချစ်ရည်လေးတွေ သိမ်းထားချင်လို့… ဒီအတိုင်းသိမ်းခဲ့လိုက်တာ… ဟိုမှာကျ… သားအမိလိုပဲပြန်နေရမှာဆိုပြီး… အဲ့ထမိန်လေးမြင်ရင်… စိတ်မထိန်းနိုင်မှားစိုးလို့… ထားခဲ့လိုက်တာ… ဆက်ပြောပါအုံး…”
“အဲ့ဒါနဲ့မောင်လဲ အဲ့ထမိန်လေးကိုနမ်းလိုက် မျက်နှာလေးနဲ့ပွတ်လိုက် ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီးဖက်ထားလိုက်နဲ့ လွမ်းလွန်းလို့တောင် ငိုမိတယ်…”
“မောင်ရယ်… မေ့အသက်ဗူးလေးရယ်.. ချစ်လိုက်တာကွာ… ”
“အဲ့ညက ဘီယာမူးမူးနဲ့ တီခင်ကျွေးတဲ့ ထမင်းစားပြီး အိပ်ပျော်သွားတာ… အဲ့ဒါ… အိပ်မက်ထဲမှာ… မေက မောင့်လီးစုပ်ပေးတယ်ဆိုပြီး… မက်တာ… ပြီးတော့ မေမေက အပေါ်ကနေတက်ခွလိုးတာ… မေမေ့အဖုတ်ကကြပ်လိုက်တာလို့.. စိတ်ထဲထင်ပြီး ဇဝေဇဝါဖြစ်လာလို့…. မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မှ… တီခင်က မောင်အပေါ်ကို တက်ခွလိုးနေတာ… မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့နေတာပဲ… အဲ့ဒါနဲ့မောင်လဲ… အောက်ဆင်းခိုင်းပြီး… ကောင်းကောင်းလိုးပေးလိုက်တယ်… မောင့်ကိုတစ်လတစ်ခါလောက်တော့… လာလိုးပေးပါတဲ့ မှာလိုက်တာ… မောင်လဲ… ဖုန်းပဲဆက်ဖြစ်တယ်… မပြန်နိုင်ဘူးဖြစ်နေတာ… ”
“ခစ်ခစ်…. ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးမမခင်က … မောင့်ကိုတက်လိုးပါလိမ့်…. ”
“မောင် မေ့ထမိန်လေးနဲ့အလွမ်းဖြေတာ မြင်ပြီး… သနားသွားလို့… မေမေ့ဆီကမရတဲ့အချစ်တွေ… ပေးမယ်ဆိုပြီး… တက်လိုးတာလို့ပြောတာပဲ..”
“မမခင်က ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… အိမ်ပြန်ရောက်ရင်… မမခင်ကိုတစ်လှည့်လိုးပေးလိုက်အုံးနော်… မောင်… မေ့ကို ဒီညတစ်ဝလိုးသွား…မောင် ”
“မေ့ကိုကလိုးလို့မှမဝတာ… ”
“မောင် ပိုလေး… ဟိုကမမခင်စောက်ပက် ကြပ်ကြပ်လေးလိုးရရင်… မေ့ကိုမေ့သွားမှာ… ”
“ဟာ… မေကလဲ… မေ့စရာလာ… မေက မောင့်အချစ်ဆုံးအသည်းအသက်ဗူးလေ… ကိုယ့်အမေကိုပြန်လိုးရတယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင်… ဘယ်သူနဲ့မှမတူအောင်လိုးလို့ကောင်းတာ မေရ… မောင်ကတော့… မေ့ကိုအချစ်ဆုံး… အလိုးချင်ဆုံးပဲ…”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာမောင်ရာ… မေက.. စတာပါ… မေလဲ ကိုယ်သားလီးနဲ့ပြန်လိုးခံရတယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင်… အရမ်းကောင်းတာ… မမခင်ရှေ့တော့ ဒီလိုတွေမပြောနဲ့နော်… မမခင်စိတ်မကောင်းဖြစ်နေအုံးမယ်… ”
“ဟုတ်မေ… မောင်တို့တစ်ခုခုသွားစားရအောင်လေ… ”
“အင်း… မောင်… ခဏလေး… မောင့်ကိုဆေးလိမ်းပေးအုံးမယ်..”
မေမေ ဖင်ပြောင်လေးနဲ့ဆင်းသွားပြီး ဆေးဘူးသွားယူတယ်။ ကျုပ်လဲ ကုတင်ပေါ်ကနေ ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ်။ မေမေဆေးဗူးယူပြီး ကုတင်ပေါ်ပြန်တက်လာကာ ကျုပ်ရှေ့မှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ကျုပ်ပါးမို့က ဒဏ်ရာကို ဆေးဖွဖွလေးလူးပေးတယ်။ ဆေးလူးရင်း မျက်ရည်လေးက ဝဲလာတယ်။
“မောင်ရယ်… ဒိလောက်ထိထားတာကို… မေ့ကိုဝင်ကာပေးသေးတယ်နော်…”
“မေရယ်… မကာလို့ဖြစ်မလား… ယောက်ျားအားကြီးနဲ့ မညှာမတာလွှဲရိုက်တာ… မေ့ကိုထိရင်…  ပစ်လဲသွားမှာ… မောင်တောင်မှ နားထင်ပူထူသွားတာ…. တစ်ကယ်သာမေ့ကိုထိရင်… မောင်ဘာတွေလုပ်မိမယ်မသိဘူး… ”
“မောင်ရယ်.. မေ့ကိုအဲ့လောက်တောင်ချစ်ရလားကွာ…”
“အဲ့ထက်ပိုပါတယ်မေရာ… မေကမောင့်ဘုရင်မလေးပါ…”
“ကဲလာ… သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး သွားစားကြမယ်..”
မေမေကျုပ်ပါးလေးကိုရွှတ်ကနဲနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်နမ်းရင်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြတယ်။ ပြီးတော့ အဝတ်စားတွေထုတ်ဝတ်ကြပြီး ဟိုတယ်က စားသောက်ခန်း(Dining Room) ဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

အပိုင်း-၂၂-ဂ

အစားအသောက်တွေစားကြတော့ ကျုပ်ဘေးမှာ တီတီတာတာနဲ့ စကားလေးတွေပြောရင်း ချွဲနွဲ့တတ်တဲ့ ညီမလေးကိုသတိရမိတယ်။ ဒီအချိန်ဆို ကျုပ်ညီမလေးကို စာဖတ်ပြီးချော့သိပ်နေပြီပေါ့။ စောင်ခြုံလေးထဲက ကျုပ်စာဖတ်ပြတာကိုငေးကြည့်နေတတ်တဲ့ ကျုပ်ညီမလေး အိပ်လို့ပျော်ပါ့မလား။ ကျုပ်သက်ပြင်း ချမိတယ်။
“သားလေး… သားညီမလေးကိုသတိရနေတာလား”
“ဟုတ်မေမေ… ညီမလေးရဲ့ တီတီတာတာစကားသံလေးတွေမကြားရတာ ရင်ထဲတစ်မျိုးကြီးပဲ… ဒီအချိန်ဆို ညီမလေးကို စာဖတ်ပြပြီးချော့သိပ်နေကြလေ… ညီမလေးအိပ်လို့ပျော်ပါ့မလားမသိဘူး…”
“ဟင်း… အခန်းထဲပြန်ရောက်ရင်… စာအုပ်ငှားသွားပြီး… ဖုန်းဆက်ပြီး ဖတ်ပြလိုက်လေ… ”
“ဟုတ်… စားပြီးရင်ကောင်တာမှာ စာအုပ်သွားငှားကြည့်အုံးမယ်.. မေမေ…”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို ချော့သိပ်ချင်လို့… ခပ်သွက်သွက်ပဲ စားလိုက်တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်အလျင်လိုနေတာသိလို့ မြန်မြန်ပဲစားလိုက်တယ်။ မေမေနဲ့ကျုပ် ကျသင့်ငွေရှင်းပြီး ကောင်တာမှာ စာအုပ်တစ်ငှားတာ ရလာလို့… အခန်းဆီပြန်လာလိုက်ကြတယ်။ မေမေနဲ့ကျုပ် အဝတ်စားတွေလဲကြတော့… မေမေညဝတ်ဂါဝန်လေး ထုတ်ဝတ်ပြီး ကျုပ်က ပုဆိုးနဲ့စွပ်ကျယ်လေး ဝတ်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ကြပြီး ကျုပ်က ခေါင်းအုံးလေးကျောမှာခုပြီး မှီထိုင်တော့ မေမေကျုပ်ရင်ခွင်ထဲဝင်လာတယ်။ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှီစေပြီး မေမေခေါင်းလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ညီမလေးဆီဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။
“တူ…. တူ….. တူ… ကိုကို… အဟင့်…. ”
“ညီမလေးငိုနေတာလား…. ဘာလို့လဲညီမလေးရာ.. အားတင်းထားမှပေါ့… ”
“ကိုကို့ကိုသတိရလို့ပေါ့ကိုကိုရဲ့… ညီမလေးကိုချော့သိပ်မယ့်လူမှမရှိတော့တာ… ကိုကို့ကို အရမ်းသတိရတာပဲ… ကိုကိုပေးခဲ့တဲ့ပုံလေးကြည့်ပြီး… လွမ်းလို့ငိုချင်လာတာ… ”
“ကိုကိုနဲ့မေမေလဲ လမ်းမှာနားနေတာ… အဲ့ဒါ… ကိုကိုစာဖတ်မပြရင် ညီမလေးအိပ်မပျော်မှာစိုးလို့… စာဖတ်ပြမလို့ဖုန်းခေါ်လိုက်တာ… ”
“တစ်ကယ်… ချစ်လိုက်တာကိုကိုရာ… ကိုကိုကညီမလေးကိုအရမ်းဂရုစိုက်တာပဲ… အဲ့ဒါကြောင့်ပိုပိုချစ်နေရတာ… ”
“ကိုကို့ကိုချစ်ရင်… ကိုကို့စကားနားထောင်နော်ညီမလေး… ဖွားသီကိုလဲဂရုစိုက်… မကြာခင်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဖြစ်တော့မှာ… ကိုယ့်ကိုယ်ကို… လူကြီးတစ်ယောက်လိုသဘောထားပြီး… ဘာမဆိုစဉ်းစားချင့်ချိန်ပြီးမှလုပ်နော်… ပြဿနာတစ်ခုခုဆို… စိတ်လိုက်မာန်ပါမဆုံးဖြတ်နဲ့… ကိုကိုနဲ့တိုင်ပင်အုံးသိလား…”
“ဟုတ်ကဲ့ပါကိုကိုရဲ့… ကိုကိုမှာတာတွေညီမလေးမှတ်ထားပါတယ်… ကိုကိုသာ ညီမလေးကိုပစ်မထားနဲ့…”
“အင်းပါညီမလေးရဲ့… အခုအိပ်ရာထဲမှာလား… ”
“ဟင့်အင်း… ခုံမှာထိုင်ပြီး ကိုကို့ဓါတ်ပုံလေး… ကြည့်နေတာ…”
“အိပ်တော့လေညီမလေးရဲ့…နောက်ကျနောပြီ…  ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး စောင်လေးခြုံထား… ပြီးရင်ပြော… ကိုကိုစာဖတ်ပြမယ်… ”
“ဟုတ်ကိုကို… ခဏ…”
“……..”
“ရပြီကိုကို…”
“အဲ့ဒါဆို… ဖုန်းကိုပါးပေါ်တင်ထား… ညီမလေးအိပ်ပျော်သွားမှ ကိုကိုဖုန်းချလိုက်မယ်…”
“ဟုတ်… ကိုကို…”
ကျုပ်လဲ စာအုပ်ကိုဖွင့်ပြီးစားဖတ်ပြလိုက်တယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ကျုပ်ညီမလေးကို ခေါ်ကြည့်တယ်။ ပြန်ထူးသံမကြားရတော့ဘူး။ ညီမလေးအိပ်ပျော်သွားပြီပဲ။ ကျုပ်လဲဖုန်းချလိုက်တယ်။
“သမီးလေးအိပ်ပျော်သွားပြီလား မောင်..”
“အင်း… အိပ်ပျော်သွားပြီမေ…”
ကျုပ်လဲ စာအုပ်ကိုဘေးချလိုက်ပြီး မေမေ့ကိုခပ်တင်းတင်းဖက်လိုက်တယ်။ မေမေက ကျောမှီထားတဲ့ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်တက်ခွထိုင်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရစုပ်တော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုပြန်နမ်းရင်း မေမေ့ပါးစပ်ထဲ လျာထိုးထည့်ပြီး လျာချင်း ပွတ်သပ်ကစားနေကြတယ်။ ကျုပ်လီးကလဲ တောင်လာပြီ။ ကျုပ်လက်ကမေမေ့နို့တွေကျုဆုပ်ချေပေးတော့ မေမေ့ခက်တိုးတိုးညည်းတယ်။ လျာချင်းကစားနေရာကနေကျုပ်လျာလေးကိုသိမ်းလိုက်တော့ မေမေ့လျာလေးက လိုက်လာတယ်။ မေမေ့လျာလေးကို ကျုပ်တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေမိတယ်။ မေမေသူ့လျာလေးကိုပြန်သိမ်းသွားတော့ ကျုပ်လျာက မေမေ့ပါးစပ်ထဲလိုက်သွား တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်လျာလေးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြန်တယ်။ မေမေ ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကို အပြင်ထုတ်ကာ ဂွင်းထုပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ ဂါဝန်လေးကိုမကာ ဖင်ကြွပြီး လီးပေါ်ကို စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချတယ်။ နမ်းနေတာကတော့ရပ်မသွားဘူး။ လီးအဆုံးထိဝင်သွားတော့မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖင်လေးကိုမြှောက်လိုက်ချလိုက်နေ စလိုးတယ်။ မေမေ နမ်းနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး တဟင်းဟင်းညည်းရင်း ကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်ကာ လိုးနေတာ မြန်လာတယ်။
“အူးရှီး… သားလေး… ဟူး… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ…. သားလီးနဲ့လိုးရတာ… ကောင်းလိုက်တာ… ဟူး… ”
“ကောင်လိုက်တာ… မေမေ့စောက်ပက်က လိုးရတာ အီဆိမ့်နေတာပဲ… ”
“စောက်ရည်ကလဲ သားနဲ့လိုးရမယ်ဆို… မတရားထွက်တာ…. ဟူး… ”
“ကိုယ့်သားလီးနဲ့အလိုးခံချင်လို့ထွက်တာပေါ့… ေမေမေရ…. သားလဲ…. မေမေ့နဲ့လိုးရမယ်ဆို…. အလိုလိုတောင်လာတာ…”
“ဟုတ်ပါ့…. ကောင်းလိုက်တာသားရယ်… အူး… မေမေ့စောက်ပက်ထဲကတအားယားနေပြီ…. သားလီးကြီးစောက်ပက်ထဲ တိုးတိုးဝင်လာတိုင်း…. ရင်ထဲမှာ လှိုက်ကနဲပဲ…”
“လိုးမေမေ… သားလီးကိုမေမေပိုင်တယ်…  ကိုယ့်သားလီးကိုစိတ်ကြိုက်လိုး… ဟူး…. မေမေရာ… ကောင်းလိုက်တာ…..”
“ဟား… မရတော့ဘူး…. အီးပြီးတော့မယ်… ယောက်ျား… မိန်းမပြီးတော့နယ်… မေမေသားလင်လေးရေ…. ဟူး…ပြီးပြီ… အင်း.. ဟင်း… ဟင်း…”
မေမေတုန်တက်ပြီး ကျုပ်ကိုတင်းတင်းဖက်ရင်း ပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေကို ကျုပ်အပေါ်ခွရက်အတိုင်းပဲ လီတပ်လျှက်ကြီး ပက်လဲ လှဲချလိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆက်လိုးပေးတယ်..
“ဟူး… အမလေး… သားလေးရယ်…. အခုပဲပြီးတယ်… သားကဆက်လိုးတော့… စိတ်ပြန်ထလာပြန်ပြီ… သားကမေမေ့စောက်ပက်ကို… အမြဲထအောင်လုပ်နိုင်တယ်… ဟူး…. ကောင်းလိုက်တာ…”
“ကောင်းလာမေမေ… မေမေ့သားအရင်းက မေမေ့ကိုတက်လိုးနေတာကောင်းလား… မေမေ့သားလီးက မေမေ့စောက်ပက်ထဲမှာ….ဟူး ”
“အူး… ကောင်းလိုက်တာ… မအေလိုးလေး…. ”
“ရှီး… မေမေ… မေမေဆဲလိုက်တာ… စိတ်ပိုထတယ်… ဟုတ်တယ်သားက မအေလိုး… ”
“သားလေးမေမေ့ကိုလဲပြန်ဆဲကွာ…. မေမေလဲသိချင်တယ်ကောင်းလားလို့…. ရှီး”
“ဟား… သားလိုးမ…. ကိုယ့်သားနဲ့ပြန်အလိုးခံတဲ့… စောက်ပက်ယားမ…. ”
“အမလေး… ဟူး… ပြီးချင်လာပြီ… လိုးလိုး မအေလိုး… အဒေါ်လိုးလေး… ကိုယ့်အမေစောက်ပက်ကို… ပြဲအောင်လိုးစမ်း…. ယောက်ျား… သားလင်လေး…”
“လိုးမှာ …. မေမေ့စောက်ပက်ကို … တစ်သက်လုံး ပြဲလန်သွားအောင်လိုးပစ်မှာ…. ဟင်းဟင်း…. စောက်ပက်ယားမ… အရှီးမေမေ…. ချစ်တယ်…. ပြီးပြီ….ဟား ”
“မေမေလဲ… ပြီးပြီ… ဟူး ချစ်တယ်သားလေးရယ်…”
ကျုပ်လဲ လိုးရင်းအဆဲခံရတာ ဖီးလ်တက်လာလို့ မထိန်းနိုင်တော့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ အဆုံးထိဖိကပ်ပြီး လီးရည်တွေပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့ မေမေ့ကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲတုန်သွားပြီး ကျုပ်ကို တင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ရင်း ပြီးသွားတယ်။ ကျုလဲ မေမေမျက်နှာအနှဲ့ကို အနမ်းမိုးတွေရွာချတော့ မေမေ့လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ခေါင်းလေးကို ဖွဖွပတ်သပ်ပေးရင်း အနမ်းတွေကိုခံယူနေတယ်။ မျက်လုံးကတော့ မဖွင့်သေးဘူး။ ခဏနေ မေမေမျက်လုံးပွင့်လာတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် မြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်နေမိကြတယ်။
“မေ…. ကန်တော့နော်…..”
“မလိုပါဘူးမောင်ရယ်…. မေနဲ့မောင်နဲ့က လင်မယားဖြစ်နေပြီကို… ”
“စိတ်ထတုန်းသာ မေပြောခိုင်းလို့ပြောတာ… မေ့ကိုတန်ဖိုးမထားဘူးလို့ထင်သွားမှာကြောက်တယ်…”
“ခစ်ခစ်…. မောင်ရယ်…. ကြံကြံဖန်ဖန်… ဟိုးငယ်ငယ်လေးထဲက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စုပ်လိုက်ယက်လိုက်… လီးနံ့စောက်ပက်ပွတ်လိုက်နဲ့… မောင်… မေ့ကိုတက်မလိုးတာ… မောင့်လောက်… မေ့ကို… တန်ဖိုးထားတဲ့လူ…. ဒီကမ္ဘာမှာ နောက်တစ်ယောက်မရှိတော့ပါဘူးကွာ… ခစ်ခစ်… ချစ်ဖို့ကောင်လိုက်တဲ့… မေ့အသက်ဗူးလေး…”
“ဟူး… တော်ပါသေးရဲ… ချစ်လိုက်တာမေရာ… ”
“ခစ်ခစ် မောင့်လီးက မာနေသေးတယ်နော်… ခဏထုတ်ပေးအုံးမောင်ရာ… မေ.. မောင့်လီးကိုစုပ်ချင်သေးတယ်…”
ကျုပ်လဲ လူချင်းခွာပြီး မေမေ့စောက်ပက်ထဲကလီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲက စောက်ရည်တွေနဲ့ရောနေတဲ့ လီးရည်တွေ စိမ့်ထွက်ကျလာတယ်။ မေမေကထထိုင်လိုက်တော့မှ အရည်တွေ ထွက်ကျလားတာအများကြီးပဲ။ မေမေက ဂါဝန်နဲ့ စောက်ပက်ကိုသုတ်လိုက်ပြီးမှ ဂါဝန်ကိုချွတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ စွပ်ကျယ်နဲ့ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ်ပြန်လှဲလိုက်ပြီး မေမေ့ကို ကျုပ်မျက်နှာပေါ်ခွခိုင်းလိုက်တယ်။ မေမေကလဲ သိပြီးသားဆိုတော့ သူ့စောက်ပက်ကို ကျုပ်ပါးစပ်နားတေ့ပေးပြီး ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တာ။ နှစ်ယောက်သာ အလျင်မလိုပဲ အေးရာအေးကြောင်း ဇိမ်ဆွဲပြီးစုပ်နေကြတယ်။ ပြီးအောင်ယက်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ အရသာရှိရုံလေး ယက်တာ။ ဒါပေမယ်လည်း စုပ်ပြီယက်ပြီဆိုမှတော့ နှစ်ယာက်သား တစ်အီးအီးတစ်အားအားနဲ့။ စုပ်လို့ ယက်လို့အားရမှ မေမေကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ ခါးကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးတယ်။ မေမေလဲ ဖင်ကြီးကိုပစ်ပြီးကို အလိုးခံတာ။ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဆိုတာ။ မေမေ့ စအိုလေးကို တွေ့တော့ အဖေရင်းက မေမေ့ကို ဖင်လိုးတာပြန်သတိရတယ်။
“မေ… နောက်ပေါက်ကိုလိုးခံရတာ အရမ်းနာလားဟင်…. ”
“အင်း… အရမ်းနာတယ်… ဟိုလူက မညှာမတာအတင်းလုပ်တာ… ဒါပေမယ့်… စိတ်ထဲတော့တစ်မျိုးပဲ…. မောင်လုပ်ချင်လို့လား… ”
“မေ့အတွက်အရမ်းနာနေရင်… မလုပ်ပါဘူး…”
“နောက်ကျပေးလုပ်မယ်ကွာ… အခုတော့နာတာကြီးသတိရနေလို့…. မခံရဲသေးဘူး… ”
“အင်းပါမေရဲ့… မောင်က မေအရမ်းနာလားသိချင်လို့ မေးကြည့်တာ…”
“ဟင်း… လိုစမ်းပါသားလေးရာ မေမေအရမ်းကောင်းနေပြီ… ကိုယ်မေကိုလိုးလေး… မေမေ့ကိုလိုး….”
“လိုးမယ်… အဲ့ဖင်ပေါက်ပါလိုးခွဲပစ်မှာ…. ”
“လိုးလိုး… မေမေ့အပေါက်ရှိသမျှလိုးကွာ… သားလေးလိုးသမျှမေမေခံမယ်… ”
ကျုပ်နဲ့ မေမေလဲ အတွဲညီညီ ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်တွေ ပြောရင်း လိုးကြတာ ကျုပ်ပြီးတော့ မေမေ သုံးချီလောက်ပြီးမယ်ထင်တယ်။ ပြီးတော့မှ နှစ်ယောက်သား အဝတ်တောင်ပြန်မဝတ်နိုင်တော့ပဲ စောင်ခြံပြီး ဖက်အိပ်လိုက်ကြတယ်။ မနက်အိပ်ရာနိုးတော့ မေမေ့ပါးလေးကိုနမ်းပြီး မေမေ့ပါင်ကြားဝင်ကာ စောက်ပက်ယက်ပေးလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ မေမေလူးလွန့်လာပြီး နိုးလာတယ်။
“အားရှီး… သားလေး… မေမေ့စောက်ပက်ကို… တော်တော်ကြိုက်နေလား… သောက်သောက်… မေမေ့စောက်ရည်သောက်… ဟူးကောင်းလိုက်တာ… ဟားရှီး… ပြီးတော့မယ်… စုပ်စုပ်… စောက်စိကိုစုပ်…. ရှီး… ဟား …. ပြီးပြီ…. ဟူး… စောက်ပက်ယက်တော်လိုက်တဲ့သားလေး ဟူး… မေမေ့ကိုလဲ သားလေးလီးပေးစုပ်အုံး… ”
မေမေ ခဏလေးအမောဖြေပြီး ထလာပြီး လီးစုပ်တော့ ကျုပ် ဒူးထောက်ပေးလိုက်တယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ မေမေ့ကို လီးစုပ်တာ နားခိုင်းလိုက်ပြီး ကုန်းခိုင်းကာလိုးပေးလိုက်တယ်။ လိုးပြီးသွားတော့မှ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး ရေအတူချိုးကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဆပ်ပြာတိုက် ချေးတွန်းပေးကာ အနမ်းတွေဖလှယ်ကြသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ အဝတ်စားလဲကြပြီး ပစ္စည်းသိမ်း အခန်းအပ်ကာ ဟိုတယ်ကထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။

(အပိုင်း-၂၃ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၂၃-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 24th November, 2019.

ဟိုတယ်ကထွက်လာကြပြီးတော့ လမ်းမှာ အဆာပြေစားဖို့ စတိုးဆိုင်တစ်ဆိုင်ဝင်ပြီး မုန့်တွေ အအေးတွေဝယ်ရသေးသည်။ နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာနိုးနိုးချင်း ချစ်လိုက်ကြတာ မနက်စာစားနေရင် နေပူနေမှာစိုးလို့ တန်းထွက်လာကြတာ။ ကားပေါ်မှာတော့ အိမ်က ထွက်ကာစလိုမဟုတ်တော့ဘူး မေမေရော ကျုပ်ရော ပျော်ရွှင်နေကြတယ်။ တစ်လမ်းလုံးမောင်နဲ့မေဆိုပြီး ပါးစပ်ကမချ စကားတစ်တွတ်တွတ်ပြောလာကြသည်။ လူရှင်းတဲ့နေရာမှာ ကားခဏရပ်ပြီး နောက်ခန်းဝင်ကာ တစ်ချီလိုးလိုက်သေးသည်။ လမ်းမှာမို့ ခပ်သုတ်သုတ်ပဲ ပြီးအောင်လိုးလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့မှ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သဘောကျပြီး တစ်ခစ်ရယ်မိကြသေးသည်။ ၃ခါလောက် ကားရပ်ပြီးလိုးဖြစ်သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ နေ့လည် ၁၂နရီထိုးတော့မည်။
“တီခင်ရေ…. တီခင်…. ”
ခြံဝကနေလှမ်းခေါ်တော့ တီခင် အပြေးလေးထွက်လာသည်။ မေမေနဲ့ ကျုပ်ကိုမြင်တော့
“သား… ဟင်… ယမင်း… ဟယ်… တစ်ကယ်အပြီးပြန်လာကြတာလား”
ခြံတံခါး သော့ဖွင့်ရင်းမေးသည်။
“ဒါပေါ့မမခင်ရဲ့…. ”
ခြံတံခါးပွင့်သွားတော့ တီခင်က အထုပ်တွေကူသယ်ပေးတယ်။ ကျုပ်တို့သုံးယောက် အထုပ်တွေကိုယ်စီဆွဲရင်း အိမ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ အထုပ်တွေအခန်းထဲထည့်ပြီးမှ ဧည့်ခန်းမှာပြန်လာထိုင်ကြတယ်။ တီခင်က
“ကဲ… ထမင်းရောစားပြီးကြပြီလား… ဒီသားအမိ…”
“ဘယ်ကသားအမိရမှာလဲ… ဒီလင်မယားပါ… မမခင်ကလဲ… ခစ်ခစ်… ”
“ဟုတ်ပါပြီး ဒီလင်မယားဘာစားခဲ့တုန်း… ”
“အချစ်တွေစားခဲ့တာ… ဟီးဟီး…. တစ်လမ်းလုံး ရပ်ပြီးချစ်လာကြတာ… ခစ်ခစ်…”
“အမလေးနော်… အိမ်ရောက်အောင်တောင်မစောင့်နိုင်ကြဘူး… တော်တော်ကဲကြ… ”
“အိမ်မှာ အလှည့်ပေးရမယ့်သူရှိတော့လဲ… လမ်းမှာပဲအဝစားခဲ့တာ… ခစ်ခစ်… ”
တီခင်မျက်နှာလေးရဲပြီး ရှက်သွားတာ…
“အာကွာ… ရှက်လိုက်တာ… မောင်ကပြောပြထားတာလား…”
“ခင်ကလဲ… ပြေးကြည့်မှ ဒီလူတွေပဲရှိတဲ့ဟာ… နောက်လဲခိုးမချစ်ရအောင်… ပြောပြရမှာပေါ့…”
“အယ်… မောင် နဲ့ ခင်နဲ့ တောင်ဖြစ်နေကြပေါ့… ငါ့မမခင်တော့ အရည်ပျော်သွားပြီထင်တယ်…”
“တော့်သားက အရည်ပျော်အောင် ချစ်ပြသွားတာကိုး… ဒီကခင်လဲ အရည်ပျော်တာပေါ့… ခစ်ခစ်…”
“ကဲ မောင်ရေ… မမခင်ကိုအချိန်ရှိတုန်း အလွမ်းပြေတစ်ခါလောက်ချစ်ပေးလိုက်အုံး … မေပဲ စားဖို့စီစဉ်လိုက်မယ်…”
“ဟာ… ခရီပန်းလာတာ… ယမင်းနားနေပါ မမခင်လုပ်လိုက်မယ်…”
“ခရီးမပန်းပါဘူးမမခင်ရယ်… ကိုယ့်ကားနဲ့ကိုယ် နားနားပြီးလာခဲ့တာ… ပန်းချင်းပန်း… အဖုတ်ပဲပန်းမှာ… အဖုတ်ကလဲ… မောင်နဲ့ဆိုပန်းရကောင်းမှန်းမသိဘူး… ခစ်ခစ်… မူမနေနဲ့နော်… ဒီကအဖုတ်က… အာမမခံဘူး… ခစ်ခစ်…”
“အမလေးတော်… မပင်ပန်းလဲပြီးရော… လာ… မောင်… ခင့်ကိုချစ်ပေးတော့… မောင်ရသေးတယ်မလား”
“ရတာပေါ့… လာ… အခန်းထဲသွားကြမယ်… ”
ကျုပ်လဲ မေမေ့ပါးလေးကိုရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်ပြီး တီခင့်လက်ကိုဆွဲကာ အခန်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။
“မောင်ရေ… အပျိုကြီးစောက်ပက်ကို… ပြဲအောင်လိုးသာလိုးပစ်… ခစ်ခစ်…”
“မောင်လိုးလို့ ပြဲမယ်ဆိုပြဲပြဲအေ… ဟွန်း.. ”
အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ တီခင် ကျုပ်ကို အငမ်းမရနမ်းတော့တာပဲ။ မျက်ရည်တွေပါကျလို့။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြန်တုန့်ပြန်နမ်းမိတယ်။
“မောင်ရယ်… ခင်လွမ်းလိုက်တာ… ခင်ရူးတောင်ရူးချင်တယ်သိလား… ချစ်တယ်မောင်ရယ်… ”
“သိပါတယ်ခင်ရယ်… မောင်လဲခင့်ဆီပြန်လာချင်တယ်ကွာ… ဟိုမှာလုံးဝအဆင်မပြေလို့ပါ… ”
“အင်းပါ… အခုခင့်ကိုအားရပါးရချစ်ပေးနော်… မောင်လိုးတာခံချင်လှပြီ…”
တီခင်ပြောရင်း ကျုပ်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချပြီး ကျုပ်လီးကိုအပြင်ထုတ်ပြီး ဆုပ်ကိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ထိုင်ချပြီး လီးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းတယ်။ ပါးလေးနဲ့ကပ်ပွတ်ပြီး ပြွတ်ကနဲ့ဆို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ငုံစုပ်တယ်။
“အား… ခင်ရယ်… ရှီး….”
တီခင် သေသေချာချာစုပ်တာဗျ။ ကျုပ်လဲ အရမ်းကောင်းနေတာ။ ဒါပေမယ့် တီခင့်ကိုလိုးချင်သေးလို့ အပြီးထိမစုပ်ခိုင်းပဲ ပုခုံးကနေကိုင်ပြီးထူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တီခင့်ထမိန်ကို ချွတ်ချပစ်လိုက်တော့ အတွင်းခံလေးပေါ်လာတယ်။ အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်ရင်း
“နောက်ဆို ဒါကြီးမဝတ်နဲ့တော့ခင်ရာ… ရှုပ်တယ်”
“အင်းပါမောင်ရဲ့…. မောင်ပြန်လာမယ်မှန်းသိရင်… ဝတ်မထားပါဘူး… နောက်လဲမဝတ်တော့ဘူး… ဟုတ်ပြီလား… မောင်လိုးချင်တိုင်းအဆင်သင့်ဖြစ်အောင်… ဟား .. အီး…”
တီခင်စကားမဆုံးသေးဘူး ကျုပ်တီခင့်စောက်ပက်ကို တင်ပါးလေးကိုင်ပြီး ယက်ပစ်လိုက်တာ။ တီခင် ကော့တက်သွားတယ်။ လုပ်လဲ တီခင့်စောက်စိလေးကို လျာနဲ့ကစားပေးလိုက်တာ တီခင်ထွန့်ထွန့်လူးနေတာ။
” ကောင်းလိုက်တာမောင်ရာ… ဟူး… မရတော့ဘူး… မောင့်လီးနဲ့လိုးပေးတော့…. ”
ပြောရင်း တီခင်ကျုပ်ကိုဆွဲထူတယ်။ ပြီးတော့ သူ့စောက်ပက်ကိုယက်ထားတဲ့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို မက်မက်မောမောစုပ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့ပေးတယ်။
“ချစ်လိုက်တာမောင်ရယ်… ခင့်ကိုလိုးပေးတော့… ခင့်စောက်ပက်ထဲ မောင့်လီးသွင်းလိုက်တော့.. ”
ကျုပ်လဲ လီးကို ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ မလိုးဘဲ တစ်လခွဲလောက်ပစ်ထားမိတာဆိုတော့ စောက်ပက်က ပြန်ကြပ်နေပြီ။
“ဟူး… ဖြည်းဖြည်းမောင်ရယ်… မခံရတာကြာလို့လားမသိဘူး… နည်းနည်းနာတယ်… ကျွတ်… ကျွတ်… ဝင်သလောက်လေးပဲလိုးပေးအုံး..”
ကျုပ်လဲ ဝင်သလောက်လေးပဲလိုးပေးလိုက်တယ်။  တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့အရည်လိုက်လာတော့ လိုးလို့ကောင်းလာတာနဲ့ ထပ်ထည့်လိုက်တယ်။
“ဟင်းဟင်း…ဟင်း… ဟူး… ရင်နင့်အောင်ပါပဲလားမောင်ရာ… ချစ်တယ်မောင်ရယ်…. ရှီး… လိုးပါ… ရတယ် အဆုံးထိထည့်လိုက်တော့… အရမ်းကောင်းနေပြီ….”
ကျုပ်လဲ အဆုံးထိထိုးထည်ပြီး လိုးပေးလိုက်တယ်။ တီခင့်စောက်ပက်က စောက်ရည်တွေ မတရားထွက်နေပြီး ကျုပ်လီးမှာ ရွှဲနေတာပဲ။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကိုဖက်ပြီး အသားကုန် ပစ်ပစ်ဆောင်တာ
“မောင်ရယ်… ဟူး…. ဆောင့်ဆောင့်… အား… မရတော့ဘူး… ချစ်တယ်… ခင် မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်.. အီး… ဟင်းဟင်း…”
“အူး…. ကောင်းလိုက်တာခင်ရယ် ပြီသွားပြီလား… ဟိုဘက်လှည့်ပေးအုံး… မောင်နောက်ကနေလိုးချင်လို့…”
တီခင် တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင် ပြီးသွားတော့ အမောဖြေရင်း ခေါင်းလေးငြှိမ့်ပြတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်နမ်းရင်း ဘးဟိုဘက်လှည့်ပြီး ဖင်လေးကော့ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ခါးလေးကိုင်ရင်း လက်တစ်ဖက်နဲ့ လီးကိုကိုင်ကာ စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ တစ်ဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးတော့တာ။
“အူး… မောင်ရယ်… အင်းဟင်းဟင်း… ချစ်လိုက်တာကွာ… အူး…. ရှီးပြီးချင်လာပြန်ပြီကွာ ”
“ကောင်းလားခင်… မောင့်လီးကိုကြိုက်လား..”
“ကြိုက်တယ်… လီးကိုလဲကြိုက်တယ်… လိုးပေးတာလဲကြိုက်တယ်.. အား… မောင့်ကိုအရမ်းချစ်တယ်…. ထွက်ပြန်ပြီ.. ယောက်ျားရယ်… အင်း… ဟင်း…”
“ကောင်းလိုက်တာ… လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ခင့်စောက်ပက်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ …”
“လိုးလို့ကောင်းရင် လိုးပါမောင်ယ်… ယမင်းပါလာလို့… ခင့်ကိုပြစ်မထားပါနဲ့နော်… ဟူး… အားကြီးလိုက်တာမောင်ရာ… အီး… အဲ့ဒါတွေစွဲလမ်းရတာ..”
“မမခင်ရယ်… ရှိတာမှ ဒီမိသားစုလေးရှိတာ… အတူတူချစ်မှာပေါ့… နော့်မောင်….  ဟင်းဒီတူရီး အင်္ကျီတောင်မချွတ်အားတော့ဘူး… ခစ်ခစ်…”
မေမေကျုပ်တို့လိုးနေတဲ့အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ကျုပ်တို့လိုးနေတဲ့ဆီလျှောက်လာတယ်။
“အင်း… အရမ်းလိုးချင်နေလို့မချွတ်တော့တာ… မေရ… ခင့်ကိုမောင်အကြာကြီးပစ်ထားသလိုဖြစ်နေလို့…”
“မေချွတ်ပေးမယ်.. ”
မေမေ ကျုပ်အင်္ကျီကိုချွတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ တီခင့်ကိုပါ အင်္ကျီရော ဘော်လီပါချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို လာနမ်းတော့ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကို့လိုးရင်းပဲ ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မေမေက တီခင့်ရှေ့သွားပြီး တီခင့်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နို့ကို ခပ်ဖွဖွနယ်ပေးတယ်။ တီခင်း မေမေ့လည်ပင်းကိုဖက်ရင်း တစ်ဟင်းဟင်းညည်းနေတာ။ တီခင်က နမ်းနေတာကိုခွာ လိုက်ပြီး မေမေ့ကိုတင်းတင်းဖက်ထားရင်း
“ချစ်လိုက်တာ ယမင်းရာ… ယမင်းရဲ့သားကို မမကိုပေးလိုးတာ… ကျေးဇူးတင်တယ်သိလား… အူး… မောင်ရေ… ထွက်ပြန်ပြီကွာ… ရှီး ဝင်လာပြီ… မောင်လီးရည်နွေးနွေးလေး…. ဟူး… ချစ်တယ်… ဟား…”
ကျုပ်လဲ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးရင်း သုတ်ရည်တွေ တီခင့်စောက်ပက်ထဲပန်းထည့်လိုက်တာ။ မေမေက တီခင့်လက်ကိုဖြည်ချပြီး  ထိုင်ချလိုက်ကာ… တီခင့်စောက်ပက်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။
“မေ… အလိုးခံချင်လို့လား… ”
“နောက်မှလိုးမယ်လေ…. ခုက မမခင်စောက်ရည်တွေပေနေတဲ့ မောင့်လီးကို စုပ်ချင်လို့…. ”
“ယမင်းရာ… ချစ်လိုက်တာ… ငါ့ညီမလေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ..”
ပြောရင်း လီးစုပ်ထားတဲ့မေမေ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတယ်။
“ဒီတိုင်းဆိုရင်တော့… မောင့်ကို အားရှိတာတွေကျွေးမှရတော့မယ်…. မမခင်ရေ… မယားနှစ်ယောက်ကို လိုးပေးရတော့မှာဆိုတော့…. ခစ်ခစ်”
“ဟုတ်ပါ့… ယမင်းရာ…. ဒို့နှစ်ယောက်ကလဲ… မောင့်လီးနဲ့ဆိုး အလိုးခံလို့မဝတာနဲ့တော့… မောင်တော့… ပင်ပန်းတော့မှာပဲ… ခစ်ခစ်…”
ကျုပ်လဲ မေမေနဲ့ တီခင်ကြားထိုင်ချလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်လုံးကိုဖက်ကာ ပါးလေးတွေကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပေးလိုက်တယ်။
“ဒီမယား နှစ်ယောက်အတွက်ဆို… မပင်ပန်းပါဘူးကွာ…. ”
“မမခင်ရေ… မောင်ကလဲအာဂနော်… ခစ်ခစ် ချစ်လိုက်တာမောင်ရာ…”
“ဟုတ်ပါ့ယမင်းရာ… မောင်ကအားကြီးတော့… နှစ်ယောက်မှ သက်သာမှာ…. သူ့တစ်ချီက လူကိုသုံးလေးချီပြီးတယ်… ”
“ကဲ ထမင်းစားကြမယ်လေ… မမခင်လဲ နည်းနည်းထပ်စားအုံး… လက်ဆုံစားရအောင်…. ”
“အင်း အဲ့ဒါဆို မောင်နဲ့ ခင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်အုံးမယ်…  မေလဲ ပလုတ်ကျင်းလိုက်အုံး.. လာ”
မေမေနဲ့ တီခင်ကို ပုခုံးတစ်ဖက်စီဖက်ရင်း ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ သုံးယောက်သား ထမင်းစားရင်း ရယ်စရာလေးတွေ ပြောကြရင်း ပျော်စရာ ထမင်းဝိုင်းလေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ မေမေရယ် တီခင်ရယ် ကျုပ်ရယ် သုံးယောက်ထဲကမ္ဘာလေးဟာ တစ်ကယ်ကိုပျော်စရာအတိပါ။ ပုံ့ကိုချစ်ပေမယ့် ကျုပ်ရဲ့ ဘုရင်မလေးမေမေရယ် ကျုပ်ကိုသိပ်ချစ်တဲ့ တီခင်ရယ်ရှိနေပြီပဲ ကျုပ်လောဘထက်မကြီးချင်တော့ပါဘူး။ စားသောက်ပြီးတော့ ပန်းကန်းတွေဝိုင်းသိမ်းလိုက်ကြပြီး ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ဖြစ်ကြသည်။
**********

“ယမင်း… မမျိုးတို့သားအမိကိစ္စကို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ… ဒို့သုံယောက်က အပြင်မှာသားအမိ နဲ့ တူရီး ဆိုပေမယ့် အိမ်ထဲမှာ လင်မယားလိုနေကြတာ သိသွားလို့မကောင်းဘူး…”
“အင်း… ညဘက်လုပ်တဲ့အချိန် မိသွားရင်.. အရှက်ကွဲမှာမမခင်ရဲ့… မောင်နဲ့ကလဲ ညတိုင်းလုပ်ဖြစ်နေမှာ…”
“ဟိုတစ်ခါ…မောင်ပြန်လာတုန်းကတော့… မမကပဲ ကော်ဖီထဲ ဆေးခပ်ပြီးလုပ်ရတာ… အကြာကြီးအဲ့လိုလုပ်နေရင် ဆေးမတိုးတော့ဘဲ မိသွားမှ ဒုက္ခ… ပြီးတော့ မမျိုးတို့သားအမိ ရောဂါရမှာလဲ စိုးတယ်..”
“ဒီလိုလုပ်ပါလားမေနဲ့ ခင်ရဲ့… နောက် နှစ်ပတ်လောက်ဆို ကျောင်းအပ်ရတော့မယ်… ကျောင်းလဲပြန်ဖွင့်တော့မယ်လေ… အဲ့ဒါကျောင်းအပ်ရင်းနဲ့ အဲ့ဒီမှာပဲ အိမ်ငှားနေလိုက်ကြမယ်… မေရော ခင်ရောလိုက်ခဲ့ကြပေါ့… ဒါဆိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်ချစ်လို့ရပြီ… မကောင်းဘူးလား..”
“အင်းကောင်းသားပဲ… မောင်ပြောတဲ့အကြံမဆိုးဘူးနော်မမခင်… ဒီနှစ်ပတ်လောက်တော့ ဆေးနဲ့ခဏထိန်းထားပြီး… တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ်ချစ်ကြတာပေါ့…”
“အင်း… မသွားခင်ကတည်းက မမျိုးတို့သားအမိကိုမှာခဲ့လိုက်မယ်လေ… ပြန်လာရင်ပြောင်းပေးကြဖို့…. နော်ယမင်း…”
“အင်းအခုတော့ အိမ်စောင့်ရအောင် ဆက်ထားလိုက်မယ်… မမျိုးတို့အရင်အိမ်ကိုလဲ သူတို့ပြောင်းကာနီးရင် သေသေချာချာပြင်ဆောက်ပေးလိုက်မယ်လေ.. သမီးမိန်းကလေးရှိတော့ လုံလုံခြုံခြုံလေး နေစေချင်တယ်… ”
“အင်း… ကောင်းတာပေါ့မေရဲ့… ”
“ကဲ ဒါဆိုရင်တော့ အချိန်ရှိတုန်းလေး ချစ်ရအောင်မောင်ရာ… ဒီတစ်ခါ ယမင်းကို အရင်ချစ်ပေးလိုက်…”
အဲ့ဒါနဲ့ ကျုပ်တို့သုံးယောက်လဲ အခန်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့  သုံးယောက်စလုံး အဝတ်တွေချွတ်ပစ်လိုက်တာ မိမွေးဖမွေးတိုင်းတွေဖြစ်ကုန်ကြတယ်။ ကျုပ်တို့သုံးယောက် အိပ်ယာပေါ်လဲရင်း မေမေ့ကိုဆွဲယူနမ်းလိုက်တော့ တီခင်က ကျုပ်လီးကိုကုန်းစုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လက်က တီခင့်နို့တွေကို လှမ်းညှစ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ကိုကျုပ်အပေါ်တက်ခွခိုင်းလိုက်ပြီး  မေမေ့စောက်ပက်ကိုယက်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့ဘက်ကို ဖင်ပေးပြီး လီးစုပ်နေတဲ့တီခင့်ကို မေမေက စောက်ပက်အယက်ခံရင်းက တီခင့်စောက်ပက်ကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ တီခင်လဲလီးစုပ်ရင်းညည်းနေသလို မေမေလဲ တီခင့်စောက်ပက်ကို ပွတ်ပေးရင်း ညည်းနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ကိုယက်ရင်း ညည်းရတာပါပဲ။ မေမေက ကုန်းနေတဲ့တီခင့်ဖင်ကို တွန်းလှဲလိုက်ပြီး သူပါလှဲချလိုက်ကာ တီခင်စောက်ပက်ကို ယက်ပေးလိုက်တယ်။ မေမေလှဲချလိုက်တာကြောင့် မေမေ့စောက်ပက်က ကျုပ်ပါးစပ်နဲ့လွတ်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ကိုယ်ကိုစောင်းလိုက်ပြီး  မေမေစောက်ပက်ကို ဆက်ပြီးယက်ပေးလိုက်တယ်။ ခုမှ ကျုပ်တို့သုံးယောက် တြွိဂံပုံစံမျိုး စုပ်ရင်း ယက်ရင်း အဆင်ပြေနေတယ်။ ကျုပ်လဲ လီးကမတရားတောင်နေပြီမို့ မေမေ့စောက်ပက်ကို ယက်နေတာရပ်လိုက်ပြီး
“ခင် နားအုံး… မောင်… မေ့ကိုလိုးပေးလိုက်တော့မယ်…”
တီခင်က လီးကိုပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးပြီး ထလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ပေါင်ကြားဝင်ပြီး လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းစောက်ပက်ထဲထိုးသွင်းပြီး လိုးပေးလိုက်တယ်။ တီခင်က မေမေ့နို့တွေကို ကုန်းစို့ပြီး လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ပေးတယ်။
“အင်းဟင်းဟင်း… သားလေးရယ်… သားလေးလီးက… မေမေ့ကို အရမ်းစွဲလမ်းစေတယ်ကွာ.. ဟူးရှိး… ကိုယ့်သာလီးနဲ့အလိုးခံရတာ.. ကောင်းလိုက်တာ… ဟူး… ”
“မေမေရယ်…. မေမေ့စောက်ပက်ကလဲ… ကိုယ့်အမေစောက်ပက်ကိုလိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင်.. လိုးလို့မဝဘူး…”
“ဒီသားအမိ…. လိုးတဲ့အချိန်ဆို မေမေနဲ့သားလေးဖြစ်ဖြစ်သွားတယ်… သားအမိချင်းလိုးရတာ… အရမ်းကောင်းလား… ”
“ဟူး… ကောင်းတာပေါ့မမခင်ရာ… မောင်နဲ့မေဆိုပြီး… ရှီး… လိုးတာထက်… မေမေနဲ့သားလေးလို့.. အူးဟူး… နာနာဆောင့်မအေလိုးလေး… စောက်ယားမမေမေ့ကိုလိုး…. အဲ့လိုလိုးရတာ ဟူး… စိတ်တစ်အားထပြီး… ကောင်းတာမမခင်ရ… ”
“ဟုတ်တယ်… ခင်ရ… ကိုယ့်သားအရင်းရဲ့လီးနဲ့… အလိုးခံတဲ့ စောက်ပက်ယားမ… သားလီးနဲ့မေမေ့ကို လိုးပေးတာ… ကြိုက်လား… ”
“ကြိုက်တယ်… လိုးစမ်း… ကိုယ်ွမေကိုယ်လိုးလေး.. စောက်ပက်ပြဲအောင်လိုး…အူးဟူး… ကောင်းလိုက်တာ… မမခင်လာ… ညီမလေးပေါ်ခွလိုက်… မမစောက်ပက်ကို… ယက်ပေးမယ်.. ဟင်းဟင်း….”
“မမလဲ… တစ်အားယားနေပြီ…. ဒီမေမေ့ကိုလဲ.. ပြီးရင်… အဲ့လိုပြောပြီးလိုးပေးနော်… သား..”
ပြောရင်း တီခင် မေမေ့မျက်နှာပေါ်တက်ခွတယ်။ မေမေက စောက်ပက်ကိုယက်တော့ တီခင် ထွန့်ထွန့်လူးရင်း စိတ်တစ်အားထန်လာပြီး မေမေ့မျက်နှာကိုပါ စောက်ပက်နဲ့ ပွတ်ပစ်တယ်။
“မေမေခင့်ကိုပါ လိုးမှာ သားလီးနဲ့…”
ကျုပ်လဲ ပြောပြီး မေမေ့ကိုဆောင့်လိုးရင်း တီခင့်ကို ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းစုပ်နမ်းပစ်တယ်။ တီခင်လဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြန်နမ်းပြီး လျာတွေပါ စုပ်ပစ်တယ်။ မေမေကို ပစ်ပစ်ဆောင်နေတာဆိုတော့ မေမေလဲ ကိုယ်လေးဆတ်နဲ့ တုန်သွားပြီး ပြီးသွားတယ်။ မေမေပြီးသွားတော့ တီခင်နဲ့နမ်းတာကိုရပ်လိုက်ပြီး
“မေမေပြီးသွားပြီ မေမေခင်… မေမေခင် ဟိုဘက်လှည့်ပြီးမေမေ့ပေါ်ကနေပဲကုန်းပေး… သားနောက်ကနေလိုးပေးမယ်…”
တီခင်လဲ ကျုပ်ပြောတဲ့အတိုင်းကုန်ပေးတော့ ကျုပ် တီခင့်စောက်ပက်ထဲ လီးကို တစ်ရစ်ချင်း လိုးသွင်းလိုက်တယ်။
“ဟူး… သား… မေမေခင့်ကိုလိုး… အူး… ရှီး… အမေနှစ်ယောက်လုံးကိုလိုးတဲ့ မအေလိုး… လိုးစမ်… ဟူး… ကောင်းတယ်… တစ်ကယ်ကွာ… လိုး…သားလိုး… စောက်ပက်ပြဲအောင်လိုးပစ်…”
“ကိုယ့်သားလီးနဲ့ အလိုးခံရတာ… ကြိုက်လား… မေမေခင့်စောက်ပက်ထဲကို… မေမေခင့်သားက လိုးပေးနေတာ… ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ….”
“ကြိုက်တယ်ကွာ… လိုး…  သားလီးကို… မေမေခင်စွဲနေပြီ….. ဟူးဟူး….”
“မမခင်… ကိုယ့်သားလီးနဲ့ပြန်အလိုးခံရလို့… စောက်ပက်ယားနေပြီ….  မောင့်လီးနဲ့လိုးခွဲပစ်… ”
မေမေက အမောပြေလို့ တီခင့်နို့တွေ ချေပေးရင်း ပြောနေတာ။
“ဟုတ်တယ်… သားနဲ့ဆို… မေမေခင့်စောက်ပက်က အမြဲယားနေတာ… လိုးစမ်း…ဟူး… စောက်ပက်ပြဲရုံတင်မဟုတ်ဘူး… သားလိုးလို့ သေချင်သေပါစေ …. ရှီး… စောက်ပက်ယားမကို… လိုးသတ်လိုက်စမ်းပါ…သားရယ်…အီး….ပြီးပြီ…”
တီခင်တုန်တက်သွားပြီး ထောက်ထားတဲ့လက်ပါကွေးသွားကာ မေမေ့ပေါ် မှောက်ကျသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေစောက်ပက်ထဲကို ဆောင်းလိုးသွင်းလိုက်တယ်။ မေမေက သူ့အပါ်လဲကျလာတဲ့ တီခင့်နှုတ်ခမ်းကို ဆီးပြီးစုပ်လိုက်တာကြောင့် ညည်းသံပဲထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို တစ်ဖန်းဖန်းပစ်ဆောင့်ရင်း အသားကုန်ကြုံးလိုးတာ။ ကျုပ်ပြီးသွားတော့ မေမေလဲ ကျုပ်ပြီးတော့မှာသိလို့ စောက်ပက်ကိုကော့ပေးရင်း အမှီလိုက်ပြီးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လဲ မောတာကြောင့် မေမေ့စောက်ပက်ထဲက လီးချွတ်ပြီး ပက်လက်လှန်ပြီးနားလိုက်တယ်။ မေမေနဲ့မနက်မိုးလင်းတော့တစ်ချီ၊ ကားပေါ်မှာ သုံးချီ ပြန်ရောက်တော့ တီခင်နဲ့တစ်ချီ အခုတစ်ချီဆိုတော့ ပြိုင်းပြီပေါ့။ မေမေနဲ့တီခင်လဲ အမောပြေတော့ ကျုပ်ဘေးနားတစ်ဘက်စီ လာလှဲရင်း ကျုပ်ပါးတစ်ဖက်စီနမ်းကာ ဖက်ထားကြတယ်။ ကျုပ်လဲ တစ်ယောက်တစ်ခါစီနမ်းလိုက်ရင်း မျက်လုံးမှိတ်ကာ အမောဖြေနေလိုက်တယ်။
“မမခင်ရေ… မောင်တော့ တော်တော်မောသွားပြီထင်တယ်… ခစ်ခစ်….”
“ဟုတ်ပါ့… ခစ်ခစ်… ညနေကျ အိမ်ကြက်ဥလေးနဲ နွားနို့လေး… ဝယ်တိုက်အုံးမှပဲ.. မယားနှစ်ယောက်လုံးက အထန်တွေဆိုတော့… မောင်သနားပါတယ်.. ယမင်းရယ်… ”
“ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီးပါဆောင်ထားအုံးမှနော်… မမခင်..”
ကျုပ်လဲ ဘာမှပြန်မပြောမိတော့ဘူး။ မေမေနဲ့ တီခင့်ကို ဖက်ထားရင်းပဲ အနားယူလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ သိပ်မကြာဘူး မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်။
*********

အိပ်ယာကနိုးတော့ မေမေရောတီခင်ရော ကျုပ်ဘေးမှာမရှိတော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ ရေချိုးချင်တာနဲ့ ပုဆိုးတစ်ထည်ကောက်စွပ်ပြီး ရေလဲတစ်ထည်ပါယူလိုက်ကာ ရေချိုးခန်းဆီထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်က မီးဖိုချောင်ထဲမှာ တစ်ကုပ်ကုပ်နဲ့လုပ်နေရာက ကျုပ်ကိုလှမ်းကြည့်ပြီး
“မမခင်ရေ… မောင်တော့နိုးလာပြီ… မောင်ရေချိုးမလို့လား… ချိုးလိုက်လေ လန်းသွားတာပေါ့… ပြီးမှ နွားနို့နဲ့ကြက်ဥလေး လာသောက်အုံး… ”
“အင်း.. မေ..”
ကျုပ်လဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးရေချိုးလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းကထွက်တော့ မေမေက သဘက်လေးကိုင်လို့ စောင့်နေတာ။ တီခင်ကလဲ ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေတာ။ မေမေက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ် သဘက်လေးလွှားပေးရင်း ကျုပ်လက်တစ်ဘက်ကို လာတွဲတော့ တီခင်က နောက်တစ်ဖက်ကိုလာတွဲတယ်။ ကျုပ်လဲ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ပါးလေးတွေကို အနမ်းလေးတွေပေးတော့ ကျုပ်ကိုပြန်ပေးကြတယ်။ အခုမှ တစ်ကယ်မယားနှစ်ယောက်ရနေသလိုပါပဲ။ မေမေနဲ့ တီခင်က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်လဲ အရမ်းချစ်ကြတယ်။ ကျုပ်ကိုလဲ နှစ်ယာက်စလုံးက အရမ်းချစ်ကြတယ်။ မေမေကျုပ်ကို တစ်ခုခုလုပ်ပေးရင် တီခင်က ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေတတ်သလို တီခင်ကျုပ်ကို တစ်ခုခုလုပ်ပေးရင်လဲ မေမေက ပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေတတ်တယ်။ မနာလိုတာတွေ အူတိုတာတွေမရှိဘူးဗျ။ ကျုပ်လဲ တတ်နိုင်သလောက် မျှမျှတတလေး ချစ်ရတာပေါ့။ မေမေက ကျုပ်အမြတ်နိုးဆုံး အချစ်ရဆုံးဆိုပေမယ့် တီခင့်ကိုလဲ မသိမ်ငယ်စေချင်ဘူးလေ။ ကျုပ် တီခင့်ကိုလဲ ချစ်ပါတယ်။ ပုံ့ကိုသတိရပေမယ့် ချစ်ရတဲ့မေမေအနားမှာရှိနေတော့လဲ ဖြေသာပါတယ်။ အဲ့ဒီနေ့က အန်တီမျိုးတို့သားအမိ အိမ်ပြန်လာတော့ ကျုပ်တို့လဲ အကျိုးအကြောင်းပြောပြတော့ အန်တီမျိုးက ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပဲ လက်ခံပါတယ်။ အိမ်ဆောက်ပေးမယ့်အကြောင်းတော့ မပြောသေးဘဲ ချန်ထားလိုက်တယ်။ သူတို့သားအမိရှိနေတော့လဲ ထုံးစံအတိုင်း တီခင်ကပဲ ကော်ဖီထဲ ဆေးခပ်ပြီး ညဘက် ကြိတ်တိုးလေးလိုးကြရတယ်။ အိမ်ကိုလဲ ကားပါ ခြံထဲသွင်းလို့ရအောင် ခြံတံခါးချဲ့တာတွေ ခြံစည်းရိုးပြင်တာနဲ့ ကားဂိုထောင်လေးပါဆောက်လိုက်တယ်။ ပိုက်ဆံကတော့ ဖွားသီက ဘဏ်စာအုပ်ထဲကို သိန်းရာနဲ့ချီထည့်ပေးထားတော့ ကျုပ်တို့လဲ ချမ်းချမ်းသာသာနေရပါတယ်။ ညီမလေးဆီတော့ ညတိုင်းဖုန်းဆက်ပြီး စာဖတ်ပြပြီးချော့သိပ်ပေးဖြစ်တယ်။ ဖွားသီဆီလဲ မကြာမကြာဆက်ဖြစ်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်ကျောင်းအပ်ရမယ့်အချိန်ရောက်တော့ မေမေနဲ့ကျုပ်ပဲ ကျောင်းသွားအပ်ရင်း အိမ်ငှားကြတယ်။ ခြံကျယ်ကျယ်နဲ့ လုံးချင်းတိုက်လေးငှားဖြစ်တယ်။ ကျောင်းဖွင့်ကာနီးတော့ မေမေနဲ့ ကျုပ်နဲ့ တီခင်က ငှားထားတဲ့အိမ်ဆီ ပြောင်းလာလိုက်ကြတယ်။ ဒီအိမ်ရောက်တော့မှပဲ ကျုပ်တို့သုံးယောက်လဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးရတော့တယ်။ ဒီအိမ်ရောက်တော့ မေမေကျုပ်ကို ဖင်ပေးလိုးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေနာမှာစိုးလို့ အုန်းဆီလေးသုံးပြီး ချော့လိုးပေးပါတယ်။ နောက်တော့ မေမေလဲ ဖင်ခံရတာကြိုက်လာပါတယ်။ တီခင်ကလဲ မေမေက သူ့ရှေ့မှာဖင်အလိုးခံပြတော့ သူလဲ ခံချင်လာတယ်နဲ့တူပါရဲ့ ကျုပ်ကိုပေးလိုးတယ်။ တီခင့်ဖင်က ပါကင်ဆိုတော့ တော်တော်ဂရုစိုက်ရတယ်။ မေမေက သေသေချာချာ ဖင်ပေါက်တွေလက်နဲ့ချဲ့ပေးပြီး ကျုပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးတော့ အစပိုင်း နာပေမယ့် နောက်တော့လဲ တီခင်ပါ ဖင်ခံရတာကြိုက်လာတယ်။ နောက်ပိုင်း မေမေနဲ့ တီခင့်ကို ဖင်ကို တစ်ချီစီ ပုံမှန်လိုးပေးရတယ်။
ကျောင်းဖွင့်တော့ မေမေက ပညာရေးအထိခိုက်မခံသူမို့ တီခင်နဲ့တိုင်ပင်ပြီး နှစ်ယောက်လုံးက ကျောင်းဖွင့်ရက်ဆို တစ်ပတ်မှ နှစ်ညပဲ အလိုးခံတယ်။ ဒါတောင် ညည့်နက်ထိမရဘူး။ ကျုပ် နှစ်ချီပြီးရင် နားပြီးစာကျက်ခိုင်းတယ်။ ကျောင်းပိတ်ရက်ကျမှ အားရပါး လိုးရတယ်။ ဒါတောင် စာကြည့်ချိန်သတ်မှတ်ထားသေးတာ။

အပိုင်း-၂၃-ခ

ဒီလိုနဲ့ တစ်ရက်မှာ ကျောင်းတက်ချိန်ကြီး ဖွားသီကျုပ်ဆီဖုန်းဆက်လာတယ်။
“မြေးလေး…. သားညီမလေးကို လာပြောပါအုံးကွယ်…”
ငိုနေတဲ့အသံနဲ့။ ကျုပ်လဲစိတ်ပူသွားတယ်။
“ဗျာ… ဖွားသီ…. ညီမလေးဘာဖြစ်လို့လဲ… ”
“မြေးဖူးက… မြေးတို့သားအမိပြန်သွားပြီးထဲက… သူ့အဖေကို…. လုံးဝစကားမပြောတော့တာ… အဲ့ဒါကအိမ်တွင်းရေးဆိုတော့… ကိစ္စမရှိပါဘူး… အချိန်တန်ပြေလည်သွားမှာ… အခုက မြေးဖူးကျောင်းမှာ… ရည်းစားထားတယ်လို့အသံကြားတယ်… တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်တဲ့… သူ့အဖေကိုရွဲ့နေတာထင်တယ်…. အဖေကိုစိတ်ကောက်တာ… ကိစ္စမရှိပေမယ်… အပြင်လူတွေနဲ့ကျ… ဖွားသီစိတ်မချဘူး… မတော်တရော်တွေဖြစ်ကုန်ရင်… ဖွားသီရင်ကျိုးရမှာ…. သားညီမလေးကို လာနားချပါအုံးကွယ်… သားညီမလေးက… သားစကားဆိုနားထောင်မှာပါ… ဟီး”
“ဖွားသီ… သားဒီညပဲထွက်လာခဲ့မယ်… ဘာမှစိတ်မပူနဲ့နော်…. သားလာမှာလဲ ညီမလေးကို ကြိုမပြောသေးနဲ့အုံး… သားကျောင်းကိုလိုက်ပြီး… အခြေအနေကြည့်အုံးမယ်…”
“အေးပါကွယ်…. မြန်မြန်သာလာခဲ့ပါ…”
“ဟုတ်ဖွားသီ… စိတ်အေးအေးထားနော်…”
ဖွားသီနဲ့ဖုန်းချတော့ ညီမလေးကို တော်တော်စိတ်ပူသွားတယ်။ ညီမလေးနဲ့ ညတိုင်းဖုန်းပြောဖြစ်နေတာ ညီမလေးက ပုံမှန်ပဲ။ ညနေကျောင်းဆင်းတော့ မေမေ့နဲ့ တီခင့်ကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြလိုက်တယ်။ မေမေ
“ဟင်… သမီးလေးရယ်… မဖြစ်ဘူးမောင်… မြန်မြန်သာလိုက်သွားတော့… မေလဲစိတ်ပူတယ်… ကောင်လေးတွေကို ကစားစရာမှတ်နေလားမသိဘူး.. ဟင်း…”
“ဟုတ်တယ်မေ… မောင်ဒီညပဲလိုက်သွားမလို့… တစ်ပတ်လောက်တော့ကြာမယ်ထင်တယ်”
“ကောင်းတယ်…. ကားကိုတော့ဂရုစိုက်မောင်းသွား… စိတ်မလောနဲ့နော်… မေပါလိုက်ခဲ့ရမလား…”
“ယမင်းရယ်… ဟိုလူကြီးကဘာမှန်းသိတာမဟုတ်ဘူး… နေခဲ့လိုက်ပါ… ယမင်းကိုတော့စိတ်ချမောင်… ခင်သေချာစောင့်ရှောက်ထားမယ်…”
“အင်းပါ… အဲ့ဒါဆိုလဲ… မောင်ထမင်းစားပြီးတာနဲ့သွားမယ်လေ… မောင်ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်…”
“သွားချိုးမောင် ခင်ထမင်းပွဲပြင်လိုက်မယ်… ယမင်းက အဝတ်စားထည့်ပေးထားလိုက်နော်…”
“ဟုတ်မမခင်…”
ကျုပ်လဲ ရေမြန်မြန်ချိုးလိုက်တယ်။ အဝတ်စားလဲပြီးတော့ မေမေရော တီခင်ရောထမင်းစားခန်းမှာစောင့်နေတယ်။ သုံးယောက်သား ထမင်းကို လက်ဆုံစားလိုက်ကြပြီး ကျုပ်လဲမေမေပြင်ပေးတဲ့ အိတ်ကိုဆွဲကာ မေမေနဲ့ တီခင့်ကို အနမ်းလေးတွေ အပြန်အလှန်ပေးပြီးမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ကျုပ် မနားပဲတောက်လျောက်မောင်းလာလိုက်တာ မနက် ဆယ်နာရီလောက်မှာ ဖွားသီတို့အိမ်ကိုရောက်တယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ဖွားသီက ကျုပ်ကိုဖက်ပြီးငိုတယ်။ ညီမလေးကတော့ကျောင်းသွားနေပြီ။ ကျုပ်လဲ ဖွားသီကို နှုတ်ဆက်ပြီး ကျောင်းကိုလိုက်သွားလိုက်တယ်။ ကျောင်းဝင်းထဲ ကားမောင်းဝင်သွားပြီး ညီမလေးတက်နေတဲ့ အီးမေဂျာ အဆောင်ကိုမေးသွားလိုက်တယ်။ ကျုပ် အဆောင်ထဲဝင်ပြီး တစ်ခန်းဝင်တစ်ခန်းထွက် ရှာတယ်။ သုံးခန်းမြောက်လောက်ရောက်တော့ ညီမလေးသူငယ်ချင်းတွေကို တွေ့တယ်။
“ဟေး… ညီမလေးတို့… ဖူးငုံရော… ”
“ဟင်…. ကိုကြီးတေဇာ…. မိဖူးမရှိဘူး…. ကန်တင်းဘက်သွားတယ်…. ”
“ညီမလေးတို့သိလား… အစ်ကို့ကိုလိုက်ပို့စမ်းပါ…”
“ဟို…. အဲ…. ”
“အစ်ကို့ကို အမှန်အတိုင်းပြောပါ… ညီမလေးက… ကောင်လေးနဲ့သွားတာမလား…. ”
“ဟုတ်… ဟုတ်တယ်ကိုကြီးတေဇာ…  အခုကောင်လေးက လေးယောက်မြောက်ပဲ… ကြိုက်တာလဲမဟုတ်ဘဲနဲ့… သက်သက်တွဲနေတာ… ညီမလေးတို့ပြောတာလဲမရဘူး…”
“သူတို့သွားတဲ့နေရာသိတယ်မလား…. အစ်ကို့ကို လိုက်ပို့ပေးပါ…”
“ဟုတ် သိတယ်…. ”
အဲ့ဒါနဲ့ ကျုပ်လဲ သူတို့သုံးယောက်ကိုခေါ်ပြီး သူတို့ခေါ်သွားတဲ့ကန်တင်းကို လိုက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အဆောင်နဲ့တော့ နည်းနည်းလှမ်းတယ်ဗျ။
“ဟိုမှာ… မိဖူးတို့အတွဲ…. ”
သူပြတဲ့နေရာ ကျုပ်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တွေ့ပါပြီ ညီမလေး။ ဆိုင်ထဲက ဝိုင်းတစ်ဝိုင်းမှာ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေတာ။ ညီမလေးက သိပ်တော့စိတ်ပါပုံမရဘူး အလိုက်သင့်ပဲပြန်ပြောနေတာ။ ကောင်လေးကတော့ စကားတွေတစ်တွတ်တွတ်နဲ့ပြောနေတာ။
“ညီမလေး…”
ကျုပ်လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးလှည့်ကြည့်တယ်။ ကျုပ်ကိုမြင်သွားတော့ မျက်နှာလေးရဲသွားတယ်။ သူ့ကို ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့အတူ ကျုပ်မြင်သွားလို့ရှက်သွားတာထင်တယ်။ ပြီးတော့ မျက်ရည်တွေကျလာပြီး
“ကိုကို… ”
ကျုပ်ဆီကိုပြေးလာပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ကာ ငိုတော့တာ။ ညီမလေးကို ကျုပ်နွေးထွေးစွာဖက်ထားလိုက်ပြီး ခေါင်းလေးကို ပွတိသပ်ပေးမိတယ်။
“ညီမလေးရယ် ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲကွာ…. ကိုကိုစိတ်ပူလိုက်ရတာ…”
“အဟင့်… ဟင့်… ညီမလေးတောင်းပန်ပါတယ်ကိုကိုရယ်…. ညီမလေးကို မုန်းမသွားပါနဲ့နော်… ကိုကိုမကြိုက်ရင် နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး…”
“ညီမလေးရယ်… ကိုကို့မှာ ဒီညီမလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတာ…. မုန်းစရာလားကွ…. တိတ်တော့ သူများတွေမြင်ရင်ရှက်စရာကြီး…”
အခုမှ ညီမလေး မျက်နှာလေးကြည်လင်လာတယ်။
“ကိုကို… တစ်ကယ်ပြောတာနော်… ”
“အင်းပေါ့ညီမလေးရ….”
ညီမလေး ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ကနဲနမ်းလိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါရှက်တာက ကျုပ်ဗျ။ ကျုပ်တို့မောင်နှမ ဒီလိုနမ်းတာက နမ်းနေကျဆိုပေမယ့် အခုဟာက လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ။
“ကိုကို… အာဘွားပြန်ပေးလေ… ကိုကိုစိတ်မဆိုးရင်အာဘွားပေး…”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးကျေနပ်အောင် နဖူးလေးကို ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ပြုံးရွှင်သွားပြီး
“လာကိုကို…”
ကျုပ်လက်ကို ဆွဲပြီး ညီမလေးက ဆိုင်ထဲခေါ်သွားတော့ ကျုပ်လဲ ညီမလေးသူငယ်ချင်းတွေကိုပါခေါ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ခုနကထိုင်တဲ့ဝိုင်းမှာပဲ ပြန်ထိုင်တော့ ကျုပ်လဲ ညီမလေးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်လက်ကိုမလွှတ်ဘူးဗျ။ မလွှတ်တဲ့အပြင် ကျုပ်လက်မောင်းကိုပါ ဖက်ထားလိုက်သေးတာ။ ညီမလေးသူငယ်ချင်းတွေလဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ ညိမလေး ကောင်လေးဆိုတဲ့ကောင်လေးကတော့ ဘာတစ်ခုမှနားမလည်သလို ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ကြည့်နေတာ။
“ထွန်းထွန်း… ငါတောင်းပန်ပါတယ်ဟာ… ငါစိတ်ညစ်လို့လျှောက်လုပ်မိတာပါ… ငါရည်းစားလဲမထားချင်သေးဘူး… ငါ့ကိုကိုက ရည်းစားမထားရဘူးတဲ့မှာထားတာ… နင်ငါ့ကိုနားလည်ပေးပါနော်… ငါ့ကိုသူငယ်ချင်းလိုပဲခင်ပါ.. နော်…”
ကောင်လေးက စိတ်ရှုပ်သွားတဲ့ပုံပဲ။
“ညီလေး… အစ်ကို့ညီမလေးက… စိတ်ညစ်စရာတွေရှိလို့လျှောက်လုပ်မိတာ… အစ်ကိုကပဲတောင်းပန်ပါတယ်… ပညာသင်တဲ့အရွယ်မှာ… တစ်ခြားမစဉ်းစားစေချင်ဘူး… နားလည်ပေးပါကွာ… ညီလေးစားချင်တာမှာလေ… အစ်ကိုကျွေးပါ့မယ်”
“ရပါတယ်ဗျာ… မစားတော့ပါဘူး..”
ကောင်လေးက ညီမလေးကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ထထွက်သွားတယ်။ သူထွက်သွားတော့မှ…
“ညီမလေးနော်… တော်တော်ဆိုးတယ်… တော်သေးတာပေါ့… ကောင်လေးကယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးမို့… မဟုတ်ရင်… ပြသနာတက်မယ်… နောက်တစ်ခါဒီလိုအသံကြားရင်… ကိုကို….. ညီမလေးဆီ မလာတော့ဘူး…”
ညီမလေးက ကျုပ်ပုခုံးကို ခေါင်းလေးနဲ့မှီလိုက်ရင်း
“အဲ့လိုတော့မပြောပါနဲ့ကိုကိုရာ… ကိုကိုမကြိုက်တာ… ညီမလေးနောက်မလုပ်တော့ပါဘူး…. ကတိပေးတယ်… နော်ကိုကို…”
“ပြီးရော… ကိုကိုဗိုက်ဆာလို့တစ်ခုခုစားအုံးမယ်… ညီမလေးလဲစားလ… ညီမလေးတို့လဲမှာကြနော်… အစ်ကိုကျွေးမှာ… အားမနာနဲ့… ”
“ညီမလေးကဗိုက်မဆာပါဘူး…. ကိုကိုစားတဲ့ထဲက … နည်းနည်းပဲခွံ့ကျွေး… နင်တို့စားချင်တာမှာကြနော်…  ”
ကျုပ်ရင်ထဲနင့်သွားတယ်။ ညီမလေး ကျုပ်ကိုတော်တော်သံယောဇဉ်ရှိရှာတာ။ ကျုပ်လဲ ခေါက်ဆွဲကြော်တစ်ပွဲမှာလိုက်တယ်။ ညီမလေးသူငယ်ချင်းတွေက အအေးပဲမှာကြတယ်။
“ကိုကို…. ကိုကို့မျက်လုံးကရဲနေတာပဲ… ဘာဖြစ်တာလဲ…”
“ဘာဖြစ်ရမှာလဲ…. ညီမလေးသတင်းကြားတော့… စိတ်ပူပြီး… တောက်လျှောက်မောင်းလာတာ… တစ်ညလုံး…  တစ်မှေးမှ မမှေးရသေးဘူး… ဖွားသီဆီခဏဝင်ပြီး…. ညီမလေးဆီတန်းလိုက်လာတာ…. ”
“ဟယ်…. ကိုကိုရယ်… ညီမလေးတောင်းပန်ပါတယ်… ကိုကိုတော်တော်စိတ်ပူသွားလား…..”
“ပူတာပေါ့ညီမလေးရာ…. ကိုကို့မှာ ဒီညီမလေးတစ်ယောက်ထဲရှိတာ… မတော်တရော်တွေနဲ့တွေ့သွားရင်… ကိုကိုရင်ကျိုးရချည်ရဲ့…. နောက်ကို အဲ့လို မဆိုးနဲ့နော်…. ”
“စိတ်ချနော်ကိုကို…. ကိုကိုကအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ… အဲ့ဒါကြောင့်ညီမလေးက ချစ်နေရတာ…”
ခဏနေတော့ ခေါက်ဆွဲကြော်လာချပေးတာနဲ့ ကျုပ်လဲစားရင်း ညီမလေးကိုလဲခွံ့ရင်း နဲ့ စားလိုက်ကြတယ်။ စားပြီး ပိုက်ဆံရှင်းပြီးတော့
“ညီမလေး… အတန်းသွားတက်လိုက်အုံး… ကိုကိုကားထဲမှာ မှေးလိုက်အုံးမယ်… ညနေကျ အတူတူပြန်မယ်…. ”
“ဟုတ်ကိုကို… ”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးတို့အုပ်စုကိုခေါ်ပြီး ပြန်လာတော့ သူ့တို့အဆောင်ရှေ့ရောက်မှ ညီမလေး ကျုပ်လက်ကို မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့လွှတ်ပေးတယ်။ ညီမလေးတို့အုပ်စု အဆောင်ဘက်လျှောက်သွားတယ်။ အဆောင်ဝရောက်တော့မှ ညီမလေးကျုပ်ဆီပြန်လှည့်ပြေးလာပြီး ကျုပ်ကိုတင်းနေအောင်ဖက်ထားတယ်။
“ကိုကို… ထွက်မသွားရဘူးနော်…. ညီမလေးကိုစောင့်နေနော်… အဟင့်… ”
“အင်းပါညီမလေးရဲ့… ကိုကိုညီမလေးနဲ့ တစ်ပတ်လောက်နေအုံးမှာ… စိတ်ချလက်ချအတန်းတက်… ကိုကိုကားထဲမှာ အိပ်နေမှာ… ကိုကိုမနိုးသေးရင်လဲ နှိုးအုံး….”
“ဟုတ်ကိုကို… အဲဒါဆို… ညီမလေးသွားပြီ… ”
ညီမလေးလဲ အဆောင်ထဲဝင်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်စိတ်ထဲ မှာ ဇဝေဇဝါဖြစ်နေတယ်။ တစ်ခြားတော့မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်ကို ညီမလေး တင်းနေအောင်ဖက်ထားတဲ့အချိန်မှာ ညီမလေးရဲ့ရင်ခုန်သံတွေဟာ ထူးခြားတယ်လို့ ခံစားမိနေတယ်။ ကျုပ်စိတ်ထင်တာ ဖြစ်မှာပါလေ လို့ပဲ တွေးလိုက်ပြီး ကားနောက်ခန်းထဲဝင်ကာ လေဝင်အောင် မှန်လေးချပြီး မှေးလိုက်တာ လုံးဝအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

ကျုပ်နဖူးကိုလေလေးတိုးဝှေ့နေတယ်။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်တစ်စုံတစ်ခု ထိကပ်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲစုပ်ယူတာ ခံလိုက်ရတယ်။ မေမေတော့ ကျုပ်ကို အနမ်းလေးနဲ့နှိုးပြီဆိုပြီ ကျုပ်မျက်စိဖွင့်မယ်လုပ်ပြီးတော့မှ မဟုတ်သေးပါဘူး ကျုပ်ရန်ကုန်ရောက်နေတာပဲ။ ဒါ… ဒါဆို ကျုပ်ကိုနမ်းနေတာ။ ဘုရား..ဘုရား။ ကိုကို့ကိုမချစ်ပါနဲ့ ညီမလေးရယ်။ ညီမလေးခံစားရမှာ ကိုကိုမကြည့်ရက်ဘူး။ ကျုပ်ရဲ့ဆန္ဒတွေ မပြည့်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာ သိလိုက်ပါပြီ။ ညီမလေးနှုတ်ခမ်းတွေ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်မှာ ခပ်ဖွဖွလေး ဆော့ကစားနေတယ်။ ကျုပ်နိုးမှာစိုးလို့ အကြမ်းပတမ်းမနမ်းပေမယ့် အတွေ့အကြံမရှိတဲ့ညီမလေးအနမ်းတွေကတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းပေါ်မှာ တော်တော်ကြာကြာ ရပ်တန့်မသွားခဲ့ဘူး။ ကျုပ်အခုမှ သတိထားမိတယ်။ ကျုပ်အိပ်တုန်းက ခေါင်းအုံးမရှိပါဘူး။ ကျုပ် အခုခေါင်းအုံးထားတဲ့ အိအိစက်စက်အရာက ဘာလဲ။ ကျုပ်ညီမလေးပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးထားတာဖြစ်မယ်။ ကျုပ်တော်တော်အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။ ကျုပ်မျက်လုံးမဖွင့်ရဲဘူး။ ညီမလေးရှက်သွားမှာစိုးတယ်။ ညီမလေးရယ် ကိုကိုညီမလေးကိုသနားလိုက်တာ။ ညီမလေးက ကျုပ်ပါးတွေကိုနှာခေါင်းလေးဖိပ်ပြီး တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းလာပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဒီလိုနမ်းတာတော့ နမ်းနေကြမို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ညီမလေးနဲ့ကျုပ် အကြည့်ချင်းဆုံသွားတယ်။ ညီမလေး မျက်နှာလေးနည်းနည်းတော့ရဲသွားတယ်။
“ကိုကို့ကို… ခိုးနမ်းနေတာပေါ့… ဟုတ်လားညီမလေး…”
“ကိုကိုနော်…. ညီမလေးက ကိုကို့ကိုခိုးနမ်းစရာလား…. ဒီလို… (ရွှတ်) ဒီလို… (ရွှတ်) ပေါ်တင်နမ်းမှာ..”
“ကဲကွာ… (ရွှတ်)…(ရွှတ်)..(ရွှတ်)…(ရွှတ်)… တော်တော်ဆိုးတဲ့ညီမလေး… ကိုကိုဘယ်လောက်စိတ်ပူရလဲ.. သိလား… ”
ညီမလေးပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးရင်း ညီမလေးခေါင်းကို ကိုင်ကာ မျက်နှာအနှံ့ကို အနမ်းတွေခြွေချမိတယ်။
“ခစ်ခစ်…. အင်းပါကိုကိုရဲ့… ညီမလေးနောက်ကို မလုပ်တော့ပါဘူး… ”
ညီမလေးက ကျုပ်နမ်းတာကို သဘောကျပြီး တစ်ခစ်ခစ်ရယ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ထထိုင်လိုက်တယ်။ ဘေးဘီကြည့်လိုက်တော့ မှောင်ရီတောင်ပျိုးနေပြီ။  ညီမလေးက ကျုပ်လက်မောင်းလေးကိုဖက်ထားပြီး ကျုပ်ကိုမှီထားတယ်။
“ဟာ… မှောင်တောင်မှောင်တော့မယ်… ကိုကိုတော်တော်အိပ်ပျော်သွားတာပဲ…. နှိုးတော့မနှိုးလိုက်ဘူး… ညီမလေးရာ… ဖွားသီစိတ်ပူနေတော့မှာပဲ… ပြန်ကြစို့….”
“ခဏလေးနေပါအုံးကိုကိုရာ… ဖွားဖွားဆီဖုန်းဆက်ပြီးပါပြီ…. ကိုကိုခရီးပမ်းလားလို့ ကားပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေတယ်လို့…. ကိုကိုနိုးမှပြန်လာခဲ့မယ်လို့.. ပြောထားပါတယ် ကိုကိုရဲ့…”
“အင်းပါ… ကိုကိုနိုးပြီလေ… ပြန်ကြမယ်…”
“ခဏလေးပါကိုကိုရာ…”
ပြောရင်း ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ကို တစ်စောင်းလေးထိုင်ပြီး ကျုပ်လည်ပင်းကို တင်းတင်းဖက်ထားတယ်။ ညီမလေးရင်သားစူစူလေးတွေက ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ ဖိကပ်နေတယ်။ ညီမလေးတင်ပါးတစ်ဖက်က အိပ်ရေးဝလို့ သူ့အလိုလိုတင်းနေတဲ့ ကျုပ်ကောင်ကို ဖိထိုင်မိတော့ တစ်ချက်တုန်သွားပေမယ့် ဆက်ထိုင်နေတယ်။ ပါးချင်းအပ်ထားတာမို့ ညီမလေးရဲ့မျက်နှာမမြင်ရပေမယ့် ညီမလေးရဲ့အသက်ရှူသံတွေ မြန်နေတယ်။ ရင်ခုန်သံတစ်ဒုန်းဒုန်းက ကျုပ်ရင်ဘတ်ဆီကူးလာတယ်။ ကျုပ်ရင်တွေခုန်နေပြီ။
“ညီ… ညီမလေး….”
“ခဏလေးပါကိုကိုရာ… ညီမလေးကိုဖက်ထားပေးပါ…. ခဏလေးပဲ…. ”
ကျုပ်လဲညီမလေးကို တင်းတင်းလေးပြန်ဖက်ထားပေးမိတယ်။ပြီးတော့ ညီမလေးရဲ့မျက်နှာကို ကျုပ်ဆွဲယူပြီး ညီမလေးမျက်နှာနုနုလေးကိုတစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်မိတော့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတယ်မသိဘူး ကျုပ်စိတ်လွတ်သွားပြီး ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်တွယ်ရင်း ဖြည်းဖြည်းညည်းကာ ကျုပ်ကို တုန့်ပြန်နမ်းလာတယ်။ ခဏကြာတော့နမ်းတာရပ်လိုက်ပြီး
“တော်ပြီနော်ညီမလေး… ကိုကိုတို့ကမောင်နှမတွေလေ… ဒီ့ထက်ပိုလို့ မသင့်တော်ဘူး… နော်ညီမလေး… ”
“အင်းပါကိုကိုရဲ့… ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်တာပဲ….”
“ကိုကိုလဲညီမလေးကို အရမ်းချစ်တယ်နော်….”
ညီမလေး ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကဆင်းမယ်လုပ်တော့ ညီမလေးရဲ့တင်ပါးတဲ့ ထိနေတဲ့ကျုပ်ကောင်က မခွာချင်သလိုလို စိတ်ထဲမှာဖြစ်နေမိတယ်။ ညီမလေးကလဲ ဆင်းရင်းနဲ့ သူ့တင်ပါးလေးနဲ့ ကျုပ်ကောင်ကို ပွတ်ဆွဲသွားလိုက်သေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မသိမသာ ဟင်းကနဲ့ သက်ပြင်းချမိသလို။ ညီမလေးလဲ သက်ပြင်းခိုးချတာတွေ့တယ်။ ကျုပ်လဲ ကြာရင်မဖြစ်တော့ဘူးလို့တွေးပြီး ခေါင်းခန်းထဲဝင်ကာ ကားမောင်းထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ လမ်းမှာ နည်းနည်းတိတ်ဆိတ်နေလို့ ကျုပ်ကပဲ ညီမလေးကို ရယ်စရာလေးတွေ စနောက်ပြောရသေးတယ်။ ဒီတော့မှ ညီမလေးလဲ စကားသံစူးစူးလေးနဲ့ အိမ်ပြန်လမ်းဟာ အသက်ဝင်လာတော့တယ်။ တိတ်ဆိတ်မှုတွေကြားမှာ ကျုပ်တို့စိတ်တွေ ယိမ်းယိုင်သွားလို့ မဖြစ်ဘူး။ ညီမလေးကို ကျုပ် ဖြူဖြူစင်စင်ပဲ ချစ်ချင်တယ်လေ။

အိမ်ရောက်လို့ အိမ်ထဲဝင်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်လက်မောင်းကို ဖက်ပြီးဝင်လာတယ်။ ဧည့်ခန်းမှာ ဖွားသီရော အဖေရင်းရော ထိုင်နေကြတယ်။ ကျုပ်လဲ ထပဲထိုးတာခံရမလား ရင်တစ်ထိတ်ထိတ်နဲ့။ ကျုပ်နဲ့ညီမလေးဖွားသီဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ အဖေရင်းအကြည့်တွေက ကျုပ်အဖို့ ထူးဆန်းနေတယ်။ အဖေရင်းဆီက ဒီလိုနူးညံ့တဲ့အကြည့်မျိုး ဒီအိမ်မှာနေခဲ့စဉ်က တစ်ခါမှ မရဖူးဘူး။ အခု အဖေရင်းကြည့်နေတာက တောင်းပန်နေသလိုလို အသနားခံနေသလိုလို။ဖွားသီက
“ဘယ်လိုလဲ သား…  သားညီမလေးကို ဆုံးမလို့ရော ရရဲ့လား… ဒီအဆိုးမလေးကို…”
“ဟင့်…. ဖွားဖွားကလဲ… သမီးကအရမ်းဆိုးပါဘူး… နည်းနည်းပဲဆ်ိုးကြည့်တာကို… ကိုကို့ကိုလှမ်းတိုင်တယ်… ”
“အံမယ်… ဖွားသီကိုတောင်ပြန်ပြီးအပြစ်ပြောချင်နေသေးတယ်… ညီမလေးနော်… ဟင်း…”
“ကိုကိုကလဲ…. ညီမလေးက ဖွားဖွားကို ချစ်လို့ စတာပါ… ကိုကို့ကို စိတ်ပူလို့… တစ်ညလုံးကားမောင်းလာတာ … အန္တရာယ်များလို့ပါကိုကိုရ… ”
“ကိုကို့ကို စိတ်ပူရင်… ကိုကိုစိတ်မပူရအောင်နေနော် ညီမလေး…. ကျန်တာကြိုက်သလိုဆိုး… ကိုကိုကအလိုလိုက်ပြီးသား… ဒါတော့မရဘူး… ”
“အင်းပါကိုကိုရဲ့…. စိတ်ချနော် ညီမလေးကို… ညီမလေး ကတိထပ်ပေးတယ် ဟုတ်ပြီလား….”
“အင်းပါ အဲ့ဒါဆို သားသွားမယ်…”
“ဟင်… ဘယ်သွားမှာလဲကိုကိုရဲ့….”
“ဟုတ်သားပဲ ဘယ်သွားမှာလဲသားရဲ့..”
“သား အပြင်မှာသွားနေမလို့ပါ… ဒီမှာဆို ဖွားသီနဲ့ညီမလေး စိတ်ညစ်စရာကြုံလာမှာစိုးလို့…”
ညီမလေးက ကျုပ်လက်ကိုအတင်းဖက်ကာ
“ဟင့်အင်း… မသွားရဘူးကိုကို… ညီမလေးနဲ့အတူနေမှာဆို…. မရဘူး… ခဏလေးပြန်လာတာကို… အိမ်မှာပဲနေပါကိုကိုရာ… ”
အဲ့ဒီအချန်မှာ ထင်မထားတဲ့အသံတစ်ခု
“မသွားပါနဲ့ကွာ… ဒီမှာပဲနေပါ… ငါတောင်းပန်ပါတယ်… ”
အဖေရင်းရဲ့တောင်းပန်သံ။ ကျုပ်ဒီအိမ်မှာ နေခဲ့တုန်းကတောင် ကျုပ်ကိုဆဲဆိုပြီး ထိုးတဲ့အချိန်ကလွဲရင် စကားတစ်ခွန်းမှပြောတာမဟုတ်ဘူး။ အခုမှ ကျုပ်ကိုတောင်းပန်သလိုလိုပြောတာ။ ပြီးတော့ ထထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်အဖေရင်း မာနခဲကြီးက တောင်းပန်စကားကို တော်တော်အားတင်းပြီး ပြောလိုက်ရပုံပါပဲ။ ကျုပ်လဲ မငြင်းသာတော့ဘဲ ကျုပ်ကို ဖက်ငိုနေတဲ့ ညီမလေးကို ခေါင်းလေးဖွဖွပွတ်ပြီး တစ်ချက်နမ်းလိုက်ရင်း
“ကဲပါ… တိတ်တော့… ကိုကိုဒီအိမ်မှာပဲ နေမယ်… နော်ညီမလေး…. ”
“တစ်ကယ်နော်ကိုကို…. ဟီး… တော်သေးတာပေါ့..”
“တစ်ကယ်…. တစ်ကယ်… ကဲ ရေမိုးချိုးကြစို့ ပြီးရင်ထမင်းစားကြမယ်လေ…. ”
“ဟုတ်ကိုကို…. ကိုကို့ကိုချစ်လိုက်တာ….(ရွှတ်) ”
ကျုပ်ပါးကို တစ်ချက်နမ်းပြီး ပျော်ရွှင်မြူးတူးစွာ အိမ်ပေါ်တက်သွားလေရဲ့။ ကျုပ်လဲ ဖွားသီကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်တော့ ဖွားသီကလဲ ကျုပ်ကို ဖက်ထားပြီး ပါးလေးတွေ တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းတယ်။
“သားအခန်းကို အရင်အတိုင်းပဲထားထားပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးထားတယ်… သွားနားပြီးရေမိုးချိုးလိုက်အုံး…. ”
“ဟုတ်ဖွားသီ…”
ကျုပ်လဲ အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့မှ ခြေဆန့်လက်ဆန့်လှဲရင်း စဉ်းစားမိတော့တယ်။ ညီမလေးရဲ့ ကျုပ်အပေါ်ပြောင်းလဲလာတဲ့ အရောင်တွေကို ဘယ်လို ရှောင်လွှဲရမလဲ။ ညီမလေးကို ရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ် လုပ်လို့မရဘူး။ အဲ့ဒီလိုလုပ်ရင် ညီမလေး ကျုပ်ကိုပါရွဲ့မှာ ဒါတော့မဖြစ်ဘူး။ ဟူး… အသိစိတ်လွတ်မသွားအောင်တော့ ထိန်းရမယ်။ ညနေက စိတ်လွတ်ပြီး ညီမလေးနှုတ်ခမ်းကိုနမ်းခဲ့မိတာ စိတ်မကောင်းဘူး။ ညီမလေးရဲ့ ကျုပ်အပေါ်တိမ်းညွှတ်နေတဲ့စိတ်ကို ပိုပြီးဆိုးလာစေမိပြီထင်တယ်။ ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းအခါခါ ချနေမိတယ်။ ပြီးတော့ ရေထချိုးပစ်လိုက်တယ်။

– – – ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးကြားမှာ အေးမြတဲ့ ၅၂၈ မေတ္တာပဲ စီးဆင်းပါစေတော့ – – – ပူလောင်မယ့် ဒဏ်ရာတွေ ညီမလေးကို ကိုကိုမပေးရက်ဘူး ညီမလေးရယ်  – – –

(အပိုင်း-၂၄ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၂၄-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 27th November, 2019.

ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့ ညီမလေးက အခန်းထဲရောက်နေတယ်။ အိတ်ထဲကနေတောင် အဝတ်စား တစ်စုံ ထုတ်ပေးထားသေးတယ်။ တော်သေးတယ် ကျုပ် သဘက်လေးပတ်ပြီး ထွက်လာမိလို့။
“ကိုကိုရာ… ကြာလိုက်တာ… ပြောတော့ဗိုက်ဆာတယ်ဆိုပြီး…”
“ကိုကိုညောင်းလို့… ကျောခဏဆန့်လိုက်သေးတယ်… ဆာနေပြီလား ညီမလေး”
ကျုပ်လဲ ပြောရင်း ညီမလေးထုတ်ပေးထားတဲ့ ပုဆိုးကိုကောက်ဝတ်လိုက်တယ်။
“အင်းပေါ့…. ဆာနေပြီ…. ရေလဲပြောင်အောင်မသုတ်ဘူး… ကလေးကျနေတာပဲ… ”
ညီမလေးက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်က ရေစက်လေးတွေကို သဘက်နဲ့ လိုက်သုတ်ပေးနေတယ်။
“ရပြီ… ဝတ်တော့ကိုကို….”
ကျုပ်လဲ တီရှပ်ကို ကောက်စွပ်လိုက်ပြီး ညီးမလေးနဲ့အတူ အောက်ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။ ညီမလေးကတော့ ကျုပ်လက်မောင်းကို ဖက်ထားပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပဲ ထမင်းစားခန်းဆီ သွားလိုက်တယ်။ ထမင်းဝိုင်းမှာ ဖွားသီနဲ့အဖေရင်းက ထိုင်စောင့်နေလို့ အားနာမိသေးတယ်။ ထမင်းဝိုင်းထဲ ညီမလေးနဲ့ကျုပ်ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ထမင်းကခူးပြီးနေပါပြီ ထမင်းက ၃ပန်းကန်ပဲတွေ့တော့ ညီမလေးကျုပ်ခွံ့ကျွေးတာစားတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ထမင်းပန်းကန်ကို သူ့ဘက်ဆွဲယူလိုက်တော့ ကျုပ် သိပ်နားမလည်သလိုမျိုး ကြည့်လိုက်မိတယ်။
“ကိုကို့ကို… စိတ်ပူအောင်ညီမလေးက… လုပ်ထားတာဆိုတော့….  ကိုကို့ကို… ညီမလေးခွံ့ကျွေးမယ်..”
“ဟဲဟဲ… ဇိမ်နဲ့စားရတော့မှာပေါ့…  ”
“ဟုတ်ကဲ့… ဇိမ်နဲ့စားပါရှင့်… ခစ်ခစ်…”
ညီမလေးက ပြောင်ချော်ချော်ပြန်ပြောရင်း ထမင်းပန်းကန်ထဲကို ဟင်းတွေခပ်ထည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကြက်အသည်းဖတ်လေးကိုဖဲ့ပြီး ကျုပ်ကိုခွံ့တော့ ကျုပ်လဲစားလိုက်တယ်။
“ဝါး… ကိုကို့ညီမလေးခွံ့တာ စားလို့ကောင်းလိုက်တာ… ညီမလေးလဲစား… ပေးကိုကိုပြန်ခွံ့မယ်…”
ညီမလေးကို ပြန်ပြီး အသည်းဖတ်လေးနဲ့ ခွံ့လိုက်တော့ ညီမလေးပြုံးပြုံးလေး စားပြန်တယ်။ ဖွားသီကတော့ ကျုပ်တို့မောင်နှမ ချစ်နေတာကိုကြည့်ပြီး မျက်ရည်ဝဲနေတယ်။ အဖေရင်းပါ မျက်ရည်ဝဲနေတာ။ ကျုပ်လဲ တော်တော်အံ့သြသွားတာ။ ဒီတစ်ခေါက် ညီမလေးကိစ္စနဲ့ အိမ်ကိုပြန်လာလိုက်တာ လုံးဝအထူးဆန်းကိုဖြစ်နေတယ်။ ကျုပ်သတိထားမိတဲ့ နောက်တစ်ချက်က ညီမလေး သူ့အဖေကို လုံးဝမကြည့်ဘူး၊ စကားမပြောဘူးဗျ။ ကျုပ်တို့သားအမိ အိမ်ပေါ်ကနေ ဆင်းရတဲ့ကိစ္စကို ညီမလေး တော်တော်စိတ်ထိခိုက်ပုံရတယ်။ အဖေရင်းက ညီမလေးကို တစ်ချိန်လုံးကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေတာ။ ညီမလေးကတော့ ရှိတယ်ကိုထင်ပုံမရဘူး။ ကျုပ် ကိုထမင်းခွံ့လိုက် ကျုပ်ပြန်ခွံ့ကျွေးတာစားလိုက်နဲ့။ စကားတစ်တွတ်တွတ်ပြောလို့။ တစ်ခါတစ်ခါ ဖွားသီကိုပါ လှမ်းခွံ့လိုက်သေးတာ။ အဖေရင်းက သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလို့ ထမင်းဝိုင်းက ထသွားတယ်။ ကျုပ်နဲ့ဖွားသီ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပေမယ့် ညီမလေးကတော့ လှည့်မကြည့်ဘူး။ ညီမလေးရဲ့အမှတ်အသည်းခြေကြီးပုံ နဲ့ စိတ်မာပုံကို ကျုပ်တောင် နည်းနည်းဖြုံချင်တယ်။ ထမင်းစားပြီး တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ပြီး စကားစမြည် ပြောလိုက်ကြသေးတယ်။ အဓိကကတော့ ကျုပ်နဲ့ မေမေ့အကြောင်း ဘယ်လိုနေတယ်ထိုင်တယ် ဆိုတာကို မေးတာပါပဲ။ ကျုပ်လဲ ဖွားသီနဲ့ ညီမလေးမေးသမျှကို ပြန်ဖြေပေးရင်း ညီမလေးက သူ့ကိုချော့သိပ်ဖို့ခေါ်တာနဲ့ ညီမလေးနဲ့အတူ အပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တယ်။
ညီမလေးအခန်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်တော့ ညီမလေးရဲ့ စားပွဲပေါ်မှာ သူမိဘတွေဓါတ်ပုံအပြင် ကျုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ဓါတ်ပုံလေးပါထောင်ထားတယ်။ ကျုပ်ဓါတ်ပုံမှာ အသည်းပုံစတေကာလေးတွေတောင် ကပ်ထားလိုက်သေးတယ်။
“အမယ်… ကိုကို့ဓါတ်ပုံပေါ်မှာ… အသည်းပုံလေးတွေနဲ့… ညီမလေးကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ…”
“ကိုကို့ကို ညီမလေးက ချစ်တာကိုး…. ”
ပြောရင်း ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကိုပြန်ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေ တစ်ဒိတ်ဒိတ်က ကျုပ်ဆီကူးစက်လာတယ်။ ကျုပ်ညီမလေးနဲ့ ဘယ်လောက်ပဲ အရင်က ဖက်ခဲ့ နမ်းခဲ့ လီးတောင်လေ့မရှိဘူး။ ညီမလေးကို ကိုယ့်ညီမအရင်းလိုသဘောထားတာကြောင့်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ ညီမလေးဘက်ကလဲ မောင်နှမစိတ်နဲ့ပဲ အရင်က ထိတွေ့ခဲ့တာ။ အခုသူ့ရင်ခုန်သံတွေကြောင့် ကျုပ်ကောင်က သွေးတိုးချင်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးမျက်နှာလေးကို လက်နဲ့မော့လိုက်ပြီး..
“ညီမလေး… ”
“ရှင်… ကိုကို…. ”
“ညီမလေးရင်တွေ… တစ်အားခုန်နေပါလား… ”
“အင်း… သူ့ဟာသူခုန်နေတာ… ကိုကိုရာ… ညီမလေးလဲမသိတော့ဘူး… ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ နေချင်တာပဲသိတယ်… ”
“ကိုကိုတို့ ဒီလိုပူးကပ်မနေသင့်တော့ဘူးထင်တယ်.. ကိုကိုတို့က မောင်နှမတွေလေ… ညီမလေးရင်ခုန်သံတွေက… မဖြစ်သင့်ဘူး… ”
ညီမလေး ကျုပ်ကို ပိုတိုးပြီးဖက်လာတယ်။
“ကိုကိုရာ… ညီမလေးမှာ ကိုကိုပဲရှိတာပါ… ကိုကိုကသာ ညီမလေးကိုရှောင်ဖယ်နေမယ်ဆို… ညီမလေး သေသွားတာကမှကောင်းအုံးမယ်… ”
“ဖွ… အရူးမလေး… ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ… ကိုကိုက မဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်ရအောင် သတိပေးတာပါကွာ… တစ်ချိန်မှာ ညီမလေးနာကျင်ရမှာစိုးတယ်… ”
“အခုလဲနာကျင်နေရတာပဲ ကိုကိုရယ်… ကိုကိုခွဲသွားတော့ ညီမလေး တစ်ရက်မှမပျော်ဘူး… ကိုကို့ကို အချိန်တိုင်းသတိရနေတယ်… ကိုကို့ကိုညီမလေး အရမ်းလွမ်းတယ်ကိုကိုရယ်…”
“ညီမလေးရာ… ကိုကို့ညီမလေးရဲ့ အသည်းနုနုလေး… ကို့ကို့ကြောင့်နာကျင်သွားမှာ… သိပ်စိုးရိမ်တာပဲ… ”
ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းချရင်း ညီမလေးမျက်နှာပေါ်အနမ်းတွေခြွေချမိတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်အနမ်းတွေကို ကျေနပ်စွာ ခံယူတယ်။
“ကိုကိုရယ်… ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်… ဘယ်လောက်ပဲနာကျင်ရပါစေ… ညီမလေးရင်ဆိုင်မယ်ကိုကိုရာ.. ညီမလေးပေါ်ဆက်ဆံရေးပြောင်းမသွားပါနဲ့နော်…”
ပြောပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်နမ်းပါလေရော။ ကျုပ်လဲ ရင်ခုန်နေရပြီ။ ညီမလေးနှုတ်ခမ်းတွေကို စိတ်လိုလက်ရ အနမ်းတွေပြန်ပေးနေမိတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ကျုပ်လီးလဲတောင်ပြီး ညီမလေးရဲ ဆီးခုံအထက်နားလေးကို ထောက်မိနေတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်လီးနဲ့ သူ့ဆီးခုံထိနေတာကို ရှောင်ဖယ်မသွားပဲ ပိုတိုးကပ်လာတယ်။ ညီမလေးရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လီးကို မရဲတရဲလေးလာကိုင်တယ်။ ကျုပ်လဲ လန့်သွားပြီး နမ်းတာကိုရပ်ကာ ညီမလေးမျက်နှာကို ကြည့်မိတယ်။ ကျုပ်ဖယ်လဲ မထုတ်ပစ်ရက်ဘူး။ ညီမလေး ဝမ်းနည်း အားငယ်သွားမှာစိုးတယ်။
“ညီမလေး… အဲ့ဒါကို မကိုင်သင့်ဘူးလေ… ကိုကိုတို့က မောင်နှမတွေလေ..”
“ညီမလေးသိပါတယ်… ဒါပေမယ့်… ညီမလေးကိုင်ချင်စိတ်ကိုထိန်းမရဘူး… ပေးကိုင်ပါကိုကိုရာ… ”
“ခက်လိုက်တာ… ညီမလေးရာ… ကိုကိုတို့မှားမိလိမ့်မယ်… ”
“မှားတယ်ဆိုတာမရှိပါဘူးကိုကိုရာ… ကိုကို့ကို… ညီမလေးချစ်တယ်… အဲ့ဒါကြောင့်… ကိုကိုဘာလုပ်လုပ်မှန်တယ်… ”
ပြောရင်း ကျုပ်လီးကို လက်လေးနဲ့ ဆုပ်လိုက် ညှစ်လိုက်လုပ်နေတယ်။ ကျုပ်လီးလဲ ညီမလေးလက်ထဲ မှာ မတရားတောင်နေပြီ။
“ဟင်း… ညီမလေးရာ… ကိုကိုစိတ်မခိုင်တော့ဘူးနော်…. လွှတ်တော့ကွာ… ဒီလောက်ပဲ ကျေနပ်တော့နော်… လိမ္မာတယ်… ကိုကိုနောင်တမရချင်ဘူး… ညီမလေးရယ်… နော်… ”
ညီမလေး သက်ပြင်းရှည်ကြီးချရင်း ကျုပ်လီးကို မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်ပေးတယ်။
“လိမ္မာလိုက်တဲ့ညီမလေးရာ… ကိုကိုချစ်လိုက်တာ… ညီမလေးက အရမ်းငယ်သေးလို့ပါကွာ… နောင်တစ်ချိန်မှာ…ညီမလေးချစ်တဲ့သူ.. တွေ့လာတဲ့အခါ… ကိုကို့ကို အခွင့်ရေးသမားဆိုပြီး… မုန်းသွားမှာစိုးလို့ပါကွာ… ”
“ကိုကိုရာ… ညီမလေးမှာ… ကိုကိုကလွဲပြီး ချစ်ရသူရှိမလာနိုင်ပါဘူး… ”
“အင်းပါ… အဲ့ဒီအခါကျတော့… ကိုကိုတို့တစ်မျိုးစဉ်းစားကြတာပေါ့…. အခုတော့ ခဏလေးသိမ်းထားလိုက်အုံး…. နော် ညီမလေး… ”
“ဟုတ်ကိုကို…. ”
“ခဏလေး… ကိုကို အိမ်သာထဲဝင်လိုက်အုံးမယ်…”
“ဘာလို့လဲကိုကိုရ.. ”
“ဟို… ဟိုဟာကွာ… လျှော့မလို့…. ”
“ဘာလျှော့မှာတုန်း…. ”
“အာကွာ… ညီမလေးလက်နဲ့ကိုင်လို့… မာလာတဲ့ကိုကိုဟာကို… ပျော့သွားအောင် လျှော့ရမှာ….”
“ခစ်ခစ်… ပြီးရော… ”
ကျုပ်လဲ အိမ်သာထဲဝင်ပြီး လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုလိုက်ရတယ်။ ထုပြီးတော့ ကျုပ်ကောင်လဲ တော်တော်လေးငြိမ်သွားပြီ။ အပြင်ပြန်ထွက်လာတော့ ညီမလေးက ပြုံးစိစိနဲ့ကြည့်နေတယ်။
“ကဲ အိပ်ချိန်တန်ပြီ… နော်ညီမလေး… ”
“ကိုကိုပါ… ညီမလေးနဲ့အိပ်ပါလား…. ”
“ဟာ… ညီမလေးကလဲ…  မဖြစ်ပါဘူးကွာ…. ”
“ဘာလို့လဲကိုကိုရဲ့…. ညီမလေးကို မချစ်တော့ဘူးလား… ”
“ချစ်တာပေါ့ကွာ… ဒါပေမယ့် ညီမလေးအဖေသိရင် အစ်ကို့ကိုသတ်မှာပေါ့… နဂိုထဲကတစ်မျိုးထင်နေတာကို… ”
“စိတ်ချပါကိုကိုရာ… ညီမလေးတာဝန်ယူပါတယ်… ခဏလာတုန်းလေး ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ… အိပ်ချင်လို့ပါကွာ…”
မျက်ရည်လေးဝဲပြီးပြောနေတော့လဲ သနားစရာ။ ဒီညီမလေးတစ်ယာက်နဲ့တော့ ခက်တော့တာပဲ။
“ဟင်း… ဒါဆိုရင်တော့ စည်းကမ်းလေးနည်းနည်းထုတ်မယ်… လိုက်နာနိုင်ရင် ညီမလေးကို ကိုကိုဖက်ပြီးအတူတူအိပ်မယ်…”
“ဟုတ်ကိုကို… ပြောလေ…”
“အရင်ဆုံးက .. အင်း… ကိုကိုဟိုဟာကို လာမကိုင်ရဘူး…”
“ဟုတ်… မကိုင်ဘူး…”
“ပြီးရင်… နှုတ်ခမ်းကိုမနမ်းရဘူး… ”
“ညအိပ်တုန်းပဲနော်… ကိုကို… ဟုတ် မနမ်းဘူး… ”
“ဟွင်း… စျေးဆစ်နေသေးတယ်… နေ့ဘက်ဆိုလဲ အရိပ်အခြည်ကြည့်အုံး… ”
“ဟုတ်ကိုကို ချစ်လိုက်တာ… ”
“အင်း နောက်ထပ်ဘာကျန်အုံးမလဲ… ရပါပြီ… အိုကေနော် ညီမလေး… ”
“စိတ်ချကိုကို…. ခစ်ခစ်…. ”
အဲ့ဒါနဲ့ကျုပ်လဲ ညီမလေးကုတင်ပေါ်တက်ပြီး… လှဲလိုက်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်ဘေးနားဝင်လှဲတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို ဖက်ထားလိုက်ရင်း ဆံပင်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေမိတယ်။
“ညီမလေးကို… ခွင့်ပြုပေးတာ… အရမ်းပျော်တယ်သိလား… ကိုကို… ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ အခုလိုအိပ်ချင်တာ ကြာပြီကိုကိုရဲ့…  ”
“အင်းပါညီမလေးရဲ့… ကိုကို့ညီမလေးပျော်ရင်ပြီးတာပဲ… ဒါနဲ့နေပါအုံးညီမလေးရယ်… ကိုကို့အပေါ် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရင်ခုန်တတ်လာတာလဲ ညီမလေးရဲ့… အရင်က ဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး…”
“အဲ့ဒါကလေ… ပြောရမယ်ဆို… ဖေဖေ့ကြောင့်ပေါ့…. ကိုကိုနဲ့ညီမလေး ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေတာကို… သူ့အခန်းခေါ်ခေါ်ပြီး… ကိုကိုနဲ့ဘာမှမတော်ဘူး… အဲ့လိုမနေရဘူးဆိုပြီး… ခေါ်ခေါ်ဆူတာ… အဲ့ဒီမှာ အစတော့ ဘယ်လိုမှမနေဘူး.. နောက်ပိုင်းကျတော့… စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်လာတယ်… ဒါပေမယ့်… သေသေချာချာတော့ မသိသေးဘူး… ကိိုကိုတို့ အိမ်ကထွက်သွား တော့ ညီမလေးအသည်းတွေမရှိတော့သလို ခံစားလိုက်ရတယ်… ကိုကိုရယ်… ညီမလေး ကိုကို့ကို ခွဲရတဲ့အချိန်မှာ ကိုကို့ကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုတာသိလာရတယ်… ကိုကို့ ဓါတ်ပုံလေးကို ဖက်အိပ်ရတယ်… သိလား…”
“ညီမလေးရယ်… ကိုကို့ညီမလေးကို… သနားလိုက်တာကွာ… ”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို တင်းတင်းဖက်ရင်း ဆံပင်လေးတွေကို ငုံ့နမ်းမိတယ်။ ညီမလေးလဲ ကျုပ်ကို ပြန်ဖက်ထားရင်း ကျုပ်မျက်နှာကိုမော့ကြည့်နေတယ်။
“ညီမလေး… ”
“ရှင်… ကိုကို… ”
“ညီမလေးကို… ကိုကိုနားလည်ပေးနိုင်တယ်သိလား… ဒါပေမယ့် ညီမလေးရယ်… တစ်ချို့အရာတွေအတွက် ညီမလေးပြင်ဆင်ထားရမယ်နော်… ကိုကိုနဲ့ ညီမလေးက… မောင်နှမဖြစ်တဲ့အတွက်… ဒီဘဝမှာ နီးစပ်ဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူးညီမလေးရယ်… ညီမလေး ကိုကို့ကိုချစ်ရင်… နာကျင်ရမှာ… သိလား… အဆိုးမလေးရဲ့… ဘာလို့ကိုကို့ကိုမှချစ်ရတာလဲ… ဟမ်…(ရွှတ်)..  ဟမ်..(ရွှတ်)… ဟမ်… (ရွှတ်)… ကိုကိုသာ….. ညီမလေးအသည်းနုနုလေးကို ခွဲမိရင်… ကိုကိုရင်ကွဲရမှာ… သိလား… (ရွှတ်)..(ရွှတ်) … အဆိုးမလေးရဲ…”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို သနားတာရော ချစ်တာရောပေါင်းပြီး နဖူးလေးတွေ ပါးလေးတွေကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေမိတယ်။
“ဟုတ်တယ်… ညီမလေးက… အဆိုးမလေး… ကိုကို့ကိုအရမ်းချစ်လို့ ဆိုးမိတဲ့… အဆိုမလေးကို… ပစ်မထားပါနဲ့နော်… ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်…”
ပြောပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို အနမ်းမိုးတွေရွာချတယ်။ ကျုပ်လဲ သူနဲ့အပြိုင် နမ်းမိတာပေါ့။ ခဏကြာတော့မှ
“အိပ်ကြစို့ ညီမလေးရာ…. ကြာရင်း မထိန်းနိုင်ဘဲနေအုံးမယ်… ”
“ဟုတ်ကိုကို… ”
ကျုပ်နဲ့ ညီမလေး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်ရင်း အိပ်လိုက်ကြတယ်။ ညီမလေးကတော့ အသက်ရှူသံမှန်မှန်နဲ့ အိပ်ပျော်နေပါပြီ။ ကျုပ်မှာ သာ ညနေက ကားပေါ်မှာ အိပ်ထားတာကြောင့် တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး။ ည သန်းခေါင်အချိန်လောက်မှာ အခန်းတံခါး ဖွင့်သံကြားလိုက်ရတယ်။ ခြေသံတစ်ရှပ်ရှပ်နဲ့အတူ လူတစ်ယောက်ဝင်လာတယ်။ ဒီအိမ်မှာ အခန်းထဲကို ဝင်လာစရာ ဖွားသီနှင့် အဖေရင်း ဦးဇေယျာထွန်း မှလွဲ၍အခြားမရှိပေ။ ယခုဝင်လာတာ အဖေရင်းဖြစ်ရမည်။ ကျုပ်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ ညီမလေးနှင့်အတူ ဖက်အိပ်မိကာမှ ထရှောင်ပြေးလဲ မလွတ်နိုင်တော့ပြီမို့ ဘာဖြစ်ဖြစ်ရင်ဆိုင်လိုက်ရုံသာ ရှိတော့သည်။ မျက်လုံးလေးမှေးရင် ကြည့်နေတော့ အဖေရင်းက သူ့သမီးပါးလေးကို ငုံ့နမ်းတာတွေ့သည်။ နှုတ်မှလဲတီးတိုး ရေရွတ်နေသည်။ ကျုပ်သေချာတော့မကြားရ။ ပြီးတော့ ကျုပ်ပါးကို လက်လေးနဲ့ ဖွဖွလာပွတ်သည်။ ပြီးတော့ အခန်းထဲက တစ်ရွေ့ရွေ့ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။ ကျုပ်လဲ ရင်ထဲက အလုံးကြီးကျသွားကာ ညီမလေးကို တိုးဖက်ရင်း ကြိုးစားအိပ်စက်လိုက်ပါတော့သည်။

မနက်ကျတော့ ကျုပ်ပါးကို ညီမလေး တစ်ရှုံ့ရှုံ့ နမ်းမှနိုးလာသည်။
“အာကွာ…. ကိုကိုအိပ်ရေးမဝသေးဘူးညီမလေးရ… ခဏအိပ်အုံးမယ်ကွာ… နော်…”
“ခစ်ခစ်… မရဘူးကွာ.. ထ… ကိုကိုညီမလေးကိုကျောင်းလိုက်ပို့ရမှာ… အင့်ကွာ … အင့်… ခစ်ခစ် ”
ပြောရင်း ကျုပ်ခါးကို ကလိလိုက်ထိုးပါတယ်။ ကျုပ်ခါးကို ကလိထိုးတော့ ကျုပ်လဲ ခါးကို ရှောင်ရင်းနောက်ဆုတ်လိုက်တာ ဘယ်အချိန်ထဲက ပြေနေလဲမသိတဲ့ ပုဆိုးက ပေါင်လည်လောက် လျှောသွားပါလေရော။ မနက်စောစောဆို နိုးထလေ့ရှိတဲ့ ကျုပ်ကောင်က ပုဆိုးအလျှောမှာ မားမားမတ်မတ်ကြီး ထွက်လာပါလေရော။ ညီမလေးလဲ ကလိထိုးတာရပ်သွားပြီး ကျုပ်လီးကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေတာ။ ကျုပ်လဲ ရုတ်တရတ်ကြောင်နေတာ။ ပြီးတော့မှ..
“ဟာကွာ… ပုဆိုးကျွတ်ကုန်ပြီ… ရှက်လိုက်တာကွာ.. မကြည့်နဲ့လေ ညီမလေး… ”
ပြောရင်း ကျုပ်ပုဆိုးကိုဆွဲဖုံးရင်း ထထိုင်ကာ ပုဆိုးကို ခါးမှာစည်းလိုက်တယ်။
“ဟီးဟီး… အကြီးကြီးပဲနော်ကိုကို… ရင်တွေခုန်လိုက်တာ… ခစ်ခစ်… ညီမလေးလဲမကိုင်ဘဲ ဘာလို့ထောင်နေတာလဲ… အူယားစရာကြီး”
“အာ… မနက်စောစော သူ့ဟာသူ့ထောင်တာ… ဘာလို့မှမဟုတ်ဘူး… ကိုကို့အခန်းပြန်ပြီး မျက်နှာသစ်တော့မယ်… တစ်ကယ်မလွယ်ဘူး… ဟင်း…”
“အာဘွားပေးသွားအုံးလေ.. ဟွန့်”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးမျက်နှာကို အနမ်းလေး တစ်ရွှတ်ရွှတ်နဲ့နမ်းပေးလိုက်တယ်။
“ဒီမှာကျန်သေးတယ်.. ”
ညီမလေးက သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖူးဖူးလေးလုပ်ပြထားတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖိကပ်ရင်း ခပ်ဖွဖွ စုပ်ယူလိုက်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်လည်ပင်းကို တင်းတင်းလေးဖက်ရင်း ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်ယူနေတယ်။ ခဏနေတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ညီမလေးနှုတ်ခမ်းတွေဆီက ခွာလိုက်ပြီး
“တော်တော့နော် ညီမလေး… ”
“ဟုတ်ကိုကို… ညီမလေး ကိုကို့ကိုအရမ်းချစ်တယ်… ”
“ညီမလေးကိုလဲ ကိုကိုအရမ်းချစ်တယ်… ဟုတ်ပြီလား… ”
ပြောပြီး ကျုပ်လဲ ကိုယ့်အခန်းဆီထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ရေမိုးချိုး၊ ညီမလေးနဲ့အတူ မနက်စာစားပြီး တော့ ညီမလေးကို ကျောင်းလိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးကတော့ အပျော်ကြီးကိုပျော်နေတာ။ ကျောင်းထဲရောက်တော့ ဓါတ်ပုံရိုက်မယ်ဆိုပြီး ကျုပ်လက်ဆွဲပြီး ကျောင်းထဲက ရေပန်းအဝိုင်းဆီသွားတယ်။ ပြီးတော့ အတွဲလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ ကျုပ်လက်မောင်းလေးဖက်လိုက်၊ ပုခုံးလေးဖက်လိုက်နဲ့၊ ပုံစံမျိုးစုံအောင် ဓါတ်ပုံရိုက်တော့တာပဲ။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးစိတ်ချမ်းသာရင်ပြီးရော ဆိုပြီး လွှတ်ပေးထားလိုက်ရင်း အလိုက်သင့်လေးပဲ နေပေးနေပေးလိုက်တော့တယ်။ ညီမလေးနဲ့ ဓါတ်ပုံရိုက်နေရင်းနဲ့ ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ ပုံ့နဲ့အတူ ဓါတ်ပုံသွားရိုက်ဖြစ်တာကိုသတိရမိတယ်။ စိတ်ထဲမှာလဲ ပုံ့ကိုအရမ်းလွမ်းသွားတယ်။ ချစ်ရတဲ့ပုံ့ ကျုပ်ကိုစောင့်နေဆဲလား။ သင့်တော်ရာကို ရွေးချယ်သွားပြီလား တွေးရင်း ဓါတ်ပုံရိုက်တာ အမူအရာမပျက်အောင် မနည်းထိန်းရတယ်။ ဒီလောက်ထိန်းနေတဲ့ကြားက ညီမလေးက ရိပ်မိသေးတယ်။
“ကိုကို… မျက်နှာသိပ်မကောင်းသလိုဘဲ… ညီမလေးနဲ့…. ဓါတ်ပုံမရိုက်ချင်လို့လား…”
“မဟုတ်ပါဘူးညီမလေးရာ… ကိုကိုပုံ့ကိုသတိရသွားလို့ပါ… ၁၀တန်းဖြေပြီးတော့ ကိုကိုနဲ့ပုံ့ ဒီလိုပဲ ဓါတ်ပုံအတူရိုက်ခဲ့ကြတာ…”
ကျုပ်လဲ ပြောမိပြီးမှ ညီမလေးက သူနဲ့အတူတူရှိနေတဲ့အချိန်း အခြားမိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို သတိရလို့ စိတ်များကောက်သွားမလားလို့ တွေးပူမိသေးတယ်။ ညီမလေး မျက်နှာနည်းနည်း ညှိုးသွားပေမယ့် ဓါတ်ပုံဆရာကို တော်ပြီလို့ပြောပြီး ဓါတ်ပုံကူးခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ အရိပ်အောက်မှာ ထိုင်ကြရင်း-
“ကိုကိုရယ်… မမပုံ့ကိုအရမ်းချစ်တာပဲလား… မမပုံ့ဆီသွားကြမလား… ညီမလေးလဲလိုက်ခဲ့မယ်လေ..”
“မသွားတော့ပါဘူးကွာ… မေမေလေးဆီတော့… ညီမလေးအတန်းသွားတက်ရင်… သွားနှုတ်ဆက်အုံးမယ်… ညီမလေးရော မေမေလေးနဲ့ တွေ့ဖြစ်သေးလား… ”
“မေမေက ကျောင်းကိုလာတွေ့ပါတယ်ကိုကိုရဲ့… ပြောပါအုံး.. ဘာလို့မမပုံ့ဆီ မသွားချင်တာလဲ…. ”
“ဟင်း… ကိုကို… နယ်ပြန်တဲ့နေ့ကတည်းက… ပုံ့နဲ့လမ်းခွဲလိုက်ပြီ… ညီမလေး…. ”
“ကိုကိုရာ… ညီမလေးနားမလည်တော့ဘူး… နယ်ပြန်တာနဲ့… မမပုံ့ကို… လမ်းခွဲစရာလိုလို့လား… ကိုကိုအရမ်းရက်စက်တာပဲ… မမပုံ့သနားပါတယ်…”
“ဘာလို့… မျှော်လင့်ချက်ပေးပြီး ဒဏ်ရာတွေကိုသိမ်းထားခိုင်းမလဲကွာ…. ပုံ့… လွတ်လပ်စွာပျံသန်းပါစေလေ… မပျံချင်လို့… ကိုကို့အသည်းထဲမှာပဲ… ခိုနေချင်ရင်လဲ ပုံ့သဘောပဲပေါ့…. ညီမလေး နားမလည်ပါဘူးကွာ… ”
“အဲ့ဒါဆိုလဲ ညီမလေးအတန်းသွားတက်တော့မယ်… ကိုကိုပဲ ဓါတ်ပုံတွေစောင့်ယူလိုက်တော့… နေ့လည်… လာအုံးမှာလား… ”
“မေမေလေးဆီသွားလို့ အချိန်မီရင် ဝင်မယ်လေ… မမီရင်လဲ ညနေမှပဲ… ဝင်ကြိုတော့မယ်…. ”
“ဟုတ်ကိုကို ညီမလေးအတန်းသွားတက်ပြီ..(ရွှတ်)”
ကျုပ်နဖူးကို ရွှတ်ကနည်းနမ်းပြီး ထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ဆက်ထိုင်နေမိတယ်။ အတွေးထဲမှာတော့ ပုံ့အကြောင်း၊ မေမေ့အကြောင်း၊ ညီမလေးအကြောင်း စသဖြင့် အတွေးကစဉ့်ကလျားနဲ့ ယောက်ယက်ခတ်နေတယ်။ နယ်မှာ မေမေရယ် ကျုပ်ရယ် တီခင်ရယ်က မယူကြသေးတာကလွဲရင် လင်မယားဖြစ်နေကြပြီး။ မေမေနဲ့ တီခင်နဲ့ ကျုပ်နဲ့ သီးသန့်ကမ္ဘာလေး တည်ထောင်ဖို့ကရော လွယ်ပါ့မလား။ အရင်က ပုံ့ကို ကျုပ်ရင်နာခံပြီး ချန်ထားခဲ့ရုံပဲ။ အခုက ဖွားသီ နဲ့ ညီမလေးပါတိုးလာပြီ။ ညီမလေးဆို ကျုပ်အပေါ်မှာ မောင်နှမထက်ပိုတဲ့ သံယောဇဉ်တွေပါ ထပ်တိုးရစ်ပတ်လို့လာပြန်သည်။ ဒီကြားထဲ အဖေရင်းရဲ့ ပြောင်းလဲလာတဲ့ သဘောထားတွေ။ ညီမလေးရဲ့ ဖေရင်းပေါ် တိုက်တဲ့ တိုက်ကွက်က တော်တော်ထိရောက်သည်။ ကျုပ်အပေါ်စောင်းနေတဲ့ အမြင်တွေပါ ပြန်တည့်လာတော့မှာလား။ ကျုပ်ကို သားအဖြစ်အသိအမှတ်ပြုရုံသာမက မေမေ့ကိုပါ ဇနီးအဖြစ် ကြင်ကြင်နာနာပေါင်းသင်းမည်ဆိုပါလျှင်။ မေမေ့လက်ကို ဆွဲပြီးတော့သာ ကမ္ဘာ့အပြင်ဘက် ပြေးထွက်လိုက်ချင်တော့တယ် မေမေရယ်။
“ညီလေး… ညီလေး…”
“ဗျာ… သြော်… ဓါတ်ပုံတွေရပြီလားအစ်ကို…”
“အေးရပြီ… ဒီမှာ… ”
“ဟုတ်ကဲ့… ကျေးဇူးပဲ… ”
အတွေးထဲ မျောလွင့်သွားလိုက်တာ ဓါတ်ပုံဆရာ လာခေါ်တော့မှပဲ လက်တွေ့ဘဝထဲ ပြန်ရောက်လာခဲ့ရတော့တယ်။ ဓါတ်ပုံတွေ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ မသိတဲ့သူဆို တစ်ကယ့်အတွဲထင်စရာ။ ပုံတွေကတော့ မဆိုးပါဘူး။ ပုံတွေကို ကား ဒက်ရှ်ဘုတ်ထဲပဲ ထည့်လိုက်ပြီး မေမေလေးဆီ ဦးတည်မောင်းခဲ့လိုက်သည်။ မေမေလေးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တော့ ဗိုလ်ချုပ်စျေးမှာ ဆိုတာနဲ့ ဗိုလ်ချုပ်စျေးကိုပဲ တန်းသွားလိုက်တော့သည်။ မေမေလေးနဲ့ တွေ့တော့ ကျုပ်ကို သားတစ်ယောက်လို ဖက်လှဲတကင်းကြိုဆိုသည်။ မေမေ့ကိုလဲ မေးသည်။ ကျုပ်လဲ သာကြောင်းမာကြောင်းမေးပြီး ထမင်းစားပြီးမှပြန်ရမယ်ဆိုတာနဲ့ မေမေလေးလိုက်ကျွေးတဲ့ နေ့လည်စာကို စားပြီးမှ ကျောင်းကိုပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အင်္ကျီလက်ဆောင်ပေးလို့ ယူလာခဲ့ရသေးသည်။

အပိုင်း-၂၄-ခ

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်မပြန်ခင် ညီမလေးနဲ့ ညတိုင်းအတူအိပ်ဖြစ်သည်။ ညီမလေး အရမ်းမခံစားရအောင်လဲ ဖေးဖေးမမလေးပြောပေးရသည်။ နှုတ်ခမ်းနမ်းတာကိုတော့ တားမနေတော့ဘူး။ ဒီကြားထဲ ကျုပ်ကောင်ကို ကိုင်ချင်တယ် ပူဆာလို့ ၃ခါလောက်ပေးကိုင်ဖြစ်သည်။ ကြားထဲမှာ ပိတ်ရက်နဲ့လဲ ကြုံသေးလို့  တစ်ရက်ကို မေမေလေးဆီမောင်နှမနှစ်ယောက်အတူသွားဖြစ်သည်။ တစ်နေကုန်နေပြီး ညနေမှပြန်ကြတယ်။ နောက်တစ်ရက်ကိုတော့ ညီမလေးကိုပဲ အချိန်အပြည့်အဝပေးကာ ကစားကွင်းတွေ ပန်းခြံတွေ လိုက်ပို့ဖြစ်သည်။ ညီမလေးလဲ တော်တော်ပျော်သည်။ ကျုပ်လက်မောင်လေးကို ဖက်ထားရရင် သူ့ကိုယ်သူ ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးပိုင်ဆိုင်သွားသလို။ ညီမလေး ကျုပ်အပေါ် စိတ်ကစားတာ မဟုတ်မှန်း ကျုပ်သိနေပါပြီ။ ကျုပ်က ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ပြန်မယ်ဆိုတော့ ညီမလေးက အင်္ဂါနေ့ကို ကျောင်းမသွားတော့။ ကျုပ်နဲ့ပဲ နေမယ်ဟုဆိုသည်။ အိမ်မှာ မောင်နှမနှစ်ယောက် ပြောင်လိုက်နောက်လိုက်လုပ်နေသည်။ အံ့သြစရာကောင်းတာက အဖေရင်းကပါ အလုပ်မသွား။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးပြောင်တာ နောက်တာကိုလဲ ပြုံးစိစိနဲ့ကြည့်နေသည်။ သိသိသာသာတော့မဟုတ်။ နေ့လည်စာစားတော့။ အဖေရင်းက ကျုပ်ကို ဟင်းတွေဘာတွေခပ်ထည့်ပေးသည်။ ညီမလေးကိုခွံ့ဖို့ ပန်းကန်တစ်ချပ်ထဲမို့ ညီမလေးကို ထည့်ပေးတာလဲ ဖြစ်နိုင်သည်။
“နောက်လဲ ခဏခဏလာခဲ့ကွာ… မင်းညီမလေးက မင်းမရှိကတည်းက ဒီလိုပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်မမြင်ရတာ ကြာပြီ… ယမင်းရောနေကောင်းရဲ့လား… ”
ဗုဒ္ဓါ အဖေရင်းက ကျုပ်ကို စကားပြောနေတာ။ ကျုပ်ဖြင့် တော်တော်အံသြသွားတာ။
“ဟုတ်… ဟုတ်ကဲ့ကောင်းပါတယ်… ”
“အေးကွာ… မင်းကားကိုလဲလိုက်ပါလား…. အမြင့်ကားတစ်စီးနဲ့… ခရီးဝေးကျတော့ ဒီကားလေးက သိပ်အဆင်မပြေဘူး… ဒီလိုလုပ်ကွာ… ကျောင်းနှစ်ဝက်ပိတ်ရင်ပြန်လာခဲ့ကြ… ဦးကားအသစ်လဲပေးမယ်…”
အမလေး သူ့ကိုယ်သူ အဖေလို့မသုံးသေးလို့သာ တော်တော့သည်။ အဖေရင်းဆိုတော့လဲ ရင်တော့အခုန်သားဗျ။ သွေးကစကားပြောတာ ထင်တယ်။ ကျုပ်ကို ဘယ်အချိန်များ သားလို့ခေါ်လိုက်မလဲပေါ့။ ဒါပေမယ့် အဖေရင်းလဲ မခေါ်ရဲသေးတာလား၊ မခေါ်ချင်တာလားတော့မသိဘူး ထုတ်မခေါ်ဘူးဗျ။
“ဟုတ်ကဲ့… ဦး… ”
“ဟဲ့ ဇေယျာထွန်း… ကိုယ့်သားကို ဘာမင်းလဲ… ဘာဦးလဲ… ခေါ်လိုက်ပါလား… သားဖြင့်သား… အဖေဖြင့် အဖေပေါ့… နင်… လူကြီးကစခေါ်မှ… ကလေးကပြန်ခေါ်မှာပေါ့…. ”
“ဟာ… မေမေကလဲဗျာ… ”
ပြောပြီး မျက်နှာကြီးရဲကာ ထမင်းဝိုင်က ထသွားတော့သည်။ ညီမလေးက အခုမှ တစ်ခစ်ခစ်ထရယ်တော့သည်။ ဖွားသီလဲ ရယ်သည်။ ကျုပ်လဲ ရောယောင်ပြီး လိုက်ရယ်မိသည်။ နယ်ပြန်မယ်ဆိုတော့လဲ နှုတ်ဆက်စရာ ဆိုလို့ မေမေလေးသာရှိသည်။ ပုံ့ကိုသတိရပေမယ့် ဒဏ်ရာအသစ်ထပ်မပေးလိုတော့တာမို့ သွားမတွေ့ချင်တော့။ ထမင်းစားပြီးတော့ မေမေလေးဆီနှုတ်ဆက်ရန် ညီမလေးနှင့်အတူသွားဖို့ အိမ်ပြင်ထွက်မယ်လုပ်တော့ အဖေရင်းက
“ဘယ်သွားကြမလို့လဲကွ… ”
အင်း ဘယ်လိုဖြေရမလဲ။ ဟိုတစ်ခါလဲ ဒီကိစ္စနဲ့ပဲ အထိုးခံရပြီးပြီ။ အမှန်အတိုင်းဖြေလိုက်တာပဲ ကောင်းပါတယ်လေ ဆိုပြီး
“ဟို… ဟို… ကျနော်… မေမေ… အဲ့… အန်တီ… ငုဝါကိုသွားနှုတ်ဆက်မလို့ပါ… ”
“သြော်… အေးအေး…သွားကြလေ… ငုဝါကိုပြောလိုက်ပါကွာ… သမီးကို ကြိုက်တဲ့အချိန် အိမ်မှာလာတွေ့လို့ရပါတယ်လို့… ဦးက… သူ့ကိုနားလည်ပါပြီလို့…. ခွင့်လဲခွင့်လွှတ်ပါတယ်လို့….”
ထင်မထားတဲ့ စကားမို့ ကျုပ်ရောညီမလေးပါ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ပေါ့။ ညီမလေးမျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်တွေလိမ့်ကျလာတယ်။
“ဖေဖေ… ”
ညီမလေး သူ့အဖေဆီအော်ခေါ်ရင်း ပြေးသွားပြီး ဆိုဖာပေါ်မှထိုင်နေတဲ့ သူ့အဖေကို ဖက်ပြီးငိုပါလေရော။
“ဖေဖေ… သမီး… မေမေနဲ့ အချိန်မရွေးတွေ့လို့ရပြီပေါ့နော်… သမီး ဝမ်းသာလိုက်တာဖေဖေရာ.. ”
“ဒါပေါ့သမီးလေးရယ်…. တစ်ကယ်တော့ သမီးမေမေမှာ အပြစ်မရှိပါဘူးကွယ်… သူက တစ်ကယ့်ကို တာဝန်ကျေတဲ့ မိန်းမကောင်းတစ်ယောက်ပါ… ဖေဖေကသာ… တစ်ချိန်လုံး သူ့အပေါ်အပြစ်ရှာပြီး.. အနိုင်ယူခဲ့မိတာ… ဖေဖေကမှ သူ့အပေါ်မကြင်နာတော့… သူ့ခမျာလဲ… ဖေဖေ့ရဲ့ အနိုင်ကျင့်မှုတွေ ခါးစီးခံရင်းက မတတ်သာလို့ လွတ်လမ်းရှာသွားတာ…:တစ်ကယ်တော့ ဖေဖေ့အပြစ်တွေပါ… ”
“ဖေဖေရယ်…”
“သွားတော့… သမီးလေး… သမီးမေမေနဲ့တွေ့လိုက်အုံး…  ဖေဖေမှာတာတွေလဲ ပြောပြလိုက်ပါ… ”
“ဟုတ်ကဲ့ဖေဖေ… ”
ညီမလေး သူ့အဖေဆီကနေ ကျုပ်ဆီကိုပြန်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးမျက်ရည်ကိုသုတ်ပေးလိုက်ပြီးမှ ပုခုံးလေးဖက်ပြီး ကားပေါ်ထိုင်စေလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲကားပေါ်တက်ပြီး မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မောင်းရင်းမောင်းရင်း မီးပွိုင့်တစ်ခုအရောက်မှာ လမ်းကြောင်းရှိလို့လားတော့မသိဘူး လမ်းကြော ၃ကြောလုံးပိတ်ပြီး လမ်းတစ်လမ်းပဲဖွင့်ကာ ယဉ်ထိန်းရဲတွေ အလုပ်ရှုပ်နေကြတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ ကိုယ့်ကားက ထိပ်ဆုံးကအတားခံရတာ။ ကိုယ်လဲ စိတ်လျှာ့ပြီးတော့ပဲ နေလိုက်တော့တယ်။
“ကိုကို… ဟိုကားပေါ်က မမပုံ့မလား… ”
ကျုပ်လဲ ညီမလေး ညွှန်ပြတဲ့ ကားကိုလမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ အစစ်ပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်ရဲ့ နှလုံးသည်းပွတ်လေး။ ကျုပ်မိသားစုဝင်တွေရဲ့အပြင်မှာ ကျုပ်သိပ်ချစ်ရတဲ့ တစ်ဦးတည်းသောချစ်သူလေး ပုံ့။ ကားအကောင်းစား တစ်စီးပေါ်မှာ။ ကားမောင်းတဲ့ကောင်လေးက သူနဲ့ အသက်ကမတိမ်းမယိမ်းလောက်ပါပဲ။ ပုံ့က ကားမှန်ပြူတင်းကနေ အပြင်ကိုငေးနေတာ။ ပုံ့ အသက်မှရှူရဲ့လားလို့တောင် သံသယဝင်မိတယ်။ ကျုပ်ရော အသက်ရှိသေးလား။ ပုံ့နဲ့ ကားမောင်းတဲ့ကောင်လေးက ဘယ်လိုပက်သက်တာလဲ။ ပုံ့ချစ်သူလား။ ပုံ့ချစ်သူဆို ပုံ့ပျော်နေရမှာလေ။ သူငယ်ချင်းလား။ ဘာလို့နှစ်ယောက်ထဲ သွားတာလဲ။ မေးခွန်းပေါင်းများစွာနဲ့.။ ပုံ့ကို မျက်နှာကို အပြည့်မမြင်ရပေမယ့် ငေးလို့မဝနိုင်ဖြစ်နေမိသည်။ ပုံ့ကို သူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ကားပေါ်မှာ မြင်လိုက်ရတာ ကျုပ်ရင်ကို အဆမတန်ပူလောင်စေတယ်။ ခံစမ်းကွာ။ ဒီလောကရဲ့ ပညတ်ချက် စည်းမျဉ်းတွေကို ချိုးဖေါက်ပြီး ကိုယ့်အမေကိုမှ ပြန်ချစ်မိတဲ့ကောင်။ ကျုပ်ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ကျုပ်ကိုယ်တိုင် ပုံ့ကို စွန့်လွှတ်ခဲ့တာလေ။ ကျုပ်မျက်ရည်ဆို့တက်လာတယ်။ ညီမလေး ဘေးကနေ စကားတတွတ်တွတ်ပြောနေပေမယ့် ကျုပ်မကြားတော့ဘူး။ ရုတ်တစ်ရတ် ပုံ့ကိုယ်လေး လူးလွန့်လာတယ်။ ကျီးကန်းတောင်းမှောက်သလို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို မျက်လုံးဝေ့ပြီး လိုက်ရှာတယ်။ ဒါ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ရဲ့ကြားထဲက ထူးခြားတဲ့ ဆက်နွယ်မှုလေးပေါ့။ ကျုပ်ကြည့်နေတာ သူသိသလိုမျိုး လိုက်ရှာတယ်။ သူမြင်သွားပြီ။ ကျုပ်ကို သူမြင်သွားပြီ။ ကျုပ်မျက်ရည်တွေ သူမြင်သွားပြီ။
“ပွမ် … ပွမ်… အိပ်ပျော်နေတာလားကွ ”
နောက်က ကားတွေ ဟွန်းသံတွေဆူညံလာမှ ကျုပ်လဲ ကမန်းကတန်းကားကို မောင်းထွက်လိုက်ရတယ်။ ပုံ့တို့ကားလေး က ကျုပ်နဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်ဆီ မောင်းထွက်သွားခဲ့ပြီ။ ကျုပ်လဲ တိတ်ဆိတ်စွာပဲ ကားကိုဆက်မောင်းရင်း အန်တီငုဝါတို့ ဆီ မောင်းလာခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အလိုက်သိတဲ့ ညီမလေးကလဲ ကျုပ်ကို စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ ငြိမ်သက်စွာ လိုက်ပါလာတယ်။ အန်တီငုဝါဆီ ကားပါကင်ထိုးပြီးတော့မှ ညီမလေးက စကားစပြောတယ်။
“ကိုကို… အရမ်းခံစားသွားရလားဟင်…. ”
“ရပါတယ် ညီမလေးရဲ့… လာ အိမ်ပေါ်တက်ကြစို့…”
“ခဏလေး… ကိုကိုရ…”
ညီမလေးက သူ့အိတ်လေးထဲက တစ်ရှူးစက္ကူလေးထုတ်ပြီး ကျုပ်ကိုမျက်ရည်သုတ်ပေးတယ်။ ညီမလေးကျုပ်ကို မျက်ရည်သုတ်ပေးတော့ ကျုပ်စိတ်က တင်းထားသမျှတွေလျှော့လိုက်ပြီး ညီမလေးကို ခပ်တင်းတင်းဖက်ရင်းငိုချပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ကျောကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးရင်း နှစ်သိမ့်ရှာတယ်။ ကျုပ်လဲ အားရပါးရ ငိုချပစ်လိုက်ရလို့ နေသာထိုင်သာရှိသွားတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ငိုတာ ရပ်သွားတော့ ကျုပ်မျက်ရည်တွေကို တစ်ရှူးလေးထပ်ယူပြီး သုတ်ပေးပြန်တယ်။
“ကျေးဇူးပဲညီမလေးရယ်… ဟားဟား… ရယ်တာ့ရယ်ရတယ်သိလားညီမလေး… ကိုယ့်ဟာကိုတစ်ဖက်သတ်လမ်းခွဲခဲ့ပြီး… သူ့ဟာသူ… အတွဲရသွားတာကို… ခံစားနေတာ… ဟားဟား… တစ်ကယ့်အရူးပဲ…  ”
ကျုပ်ရယ်သံက အက်ကွဲကွဲဖြစ်နေမလားတော့မသိဘူး။ တစ်ကယ်တော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လှောင်နေမိတာ။
“ကိုကိုရယ်… ”
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ညီမလေးရဲ့… ကိုကိုအဆင်ပြေပါတယ်…. လာသွားကြစို့… ”
ညီမလေးက ကျုပ်လက်မောင်းလေး လာဖက်တော့ ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့ ငယ်ထိပ်လေးက်ု ငုံ့နမ်းပေးလိုက်ရင်း အန်တီငုဝါအခန်းဆီပဲ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အန်တီငုဝါက ကျုပ်လာနှုတ်ဆက်မယ်ဆိုလို့ ဆိုင်မသွားတော့ပဲ အ်မ်ကစောင့်နေတာပါ။ အခန်းရှေ့ရောက်လို့ ဘဲလ်တီးလိုက်တော့ အန်တီငုဝါတံခါးလာဖ္ငင့်ပေးတယ်။ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးလဲ ဧည့်ခန်းမှာဝင်ထိုင်လိုက်တော့…
“သားဖိုးတေ…. မျက်နှာက ဘာဖြစ်လာတာတုန်း.. ”
“သူ့ရည်းစားဟောင်းကို… ကောင်တစ်ကောင်ရဲ့ ကားပေါ်မှာတွေ့လိုက်လို့မေမေရဲ့… ”
“ရည်းစားဟောင်း… ဟုတ်လား… ဘယ်သူလဲ … ”
“ဘယ်သူရှိရမှာလဲ …. မမပုံ့ကိုပြောနေတာ… ”
“သားနဲ့ သမီးပုံ့က…. ”
“ဟုတ်ပါတယ်မေမေလေး… သားတို့နယ်ပြန်ကတည်းက လမ်းခွဲလိုက်ကြတာ… သားမျက်နှာတော်တော်ကြည့်ရဆိုးနေတာလား… ဟီးဟီး… မျက်နှာသွားသစ်လိုက်အုံးမှပဲ…. ”
“ကဲကဲသွားသစ်ချည်… ”
ကျုပ်လဲ ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး ဘေစင်မှာ မျက်နှာသစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ရေချိုးခန်းထဲလိုက်လာပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါလာပေးတော့ ရေသုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ညီမလေးနဲ့အတူ ဧည့်ခန်းဆီပြန်လာလိုက်တယ်။ ညီမလေးက သူ့အမေ ရင်ခွင်ထဲဝင်ပြီးတော့
“မေမေ… ဖေဖေကမှာလိုက်တယ်… မေမေ… သမီးကို အချိန်မရွေး အိမ်မှာ လာတွေလို့ရတယ်တဲ့…. မေမေ့ကိုလဲ ခွင့်လွှတ်ပါတယ်တဲ့…. ”
အန်တီငုဝါ တော်တော်လေး အံ့သြသွားတဲ့ပုံပဲ
“ဟင်… ကိုထွန်းကပြောတာလား… ”
“ဟုတ်တယ်… မေမေလေးရဲ့… သားတို့လဲ အံ့သြနေတာ… ”
“ဖေဖေက ပြောင်းလဲလာတယ်သိလားမေမေ… ကိုကို့ကိုလဲ စကားတွေပြောလာတယ်… ”
“သမီးလေးရယ်….မေမေစိတ်မကောင်းလိုက်တာ..”
“ဘာကိုလဲ မေမေရဲ… ဝမ်းသာရမှာမဟုတ်ဘူးလား… မေမေသမီးကို ခိုးတွေ့စရာ မလိုတော့ဘူးလေ… ”
“မေမေဝမ်းနည်းတာက… ကိုထွန်းသာ အရင်ကမေမေ့ပေါ် နည်းနည်းလေး ဂရုစိုက်ခဲ့ရင် မေမေဖောက်ပြန်မိမှာ… မဟုတ်ဘူး… မေမေ့ကြောင့် မေမေ့သမီးလေး … မိတစ်ကွဲဖတစ်ကွဲနေရတာ…  မေမေ့အပြစ်တွေပါသမီးလေးရယ်…. ”
“မေမေရယ်… စိတ်မကောင်းစရာတွေမပြောပါနဲ့တော့… ကိုကိုမပြန်ခင် ပျော်ပျော်နေကြမယ်လေ…”
“အင်းပါ.. သမီးလေးရယ်… ကဲကဲ… စားစရာတွေပြင်ထားတယ်… ပျော်ပျော်ပါးပါးစားကြတာပေါ့…”
“ဟုတ်မေမေ…”
“ဟုတ်ကဲ့ မေမေလေး..”
ကျုပ်နဲ့ ညီမလေး လဲ မေမေလေးခေါ်ရာ မီးဖိုခန်းထဲ လိုက်ပြီး မေမေလေးပြင်ထားတဲ့ အကင်တွေ နဲ့ စွပ်ပြုတ်တွေ စားကြတယ်။ ပုံ့ကို အသေအလဲ သတိရပေမယ့် စိတ်ကို လွင့်မသွားရအောင် ညီမလေးနဲ့ အန်တီငုဝါဆီ ပို့ထားရတယ်။ ညီမလေးကလဲ ကျုပ်စိတ်ကို သိနေတဲ့အလား တစ်ချိန်လုံး စကားတွေဖေါင်ဖွဲ့ပြီး ပုခုံးလေးနဲ့တိုက်လိုက် လက်နဲ့ပုတ်လိုက်နဲ့လုပ်နေတော့တာ။ ညနေ ၄နာရီလောက်မှာ အန်တီငုဝါဆီက ပြန်ခဲ့ကြတယ်။ မေမေနဲ့ တီခင့်အတွက် တန်ဖိုးကြီး ပိုးထည်တွေဝယ်ထားတာဆိုပြီး ထည့်ပေးလိုက်သေးတယ်။

ဒီညတော့ ကျုပ်အထုတ်ပိုးတွေကို ညီမလေး ကိုယ်တိုင် ထည့်ပေးသည်။ နှစ်ယောက်တွဲဓါတ်ပုံလေးနှစ်ပုံရဲ့ နောက်ကျောမှာ
– – – ကိုကို့ရဲ့ အချစ်ရဆုံး ညီမလေး – – –
– – – ညီမလေးရဲ့ အချစ်ရဆုံး ကိုကို – – –
ဆိုတဲ့စာနှစ်ကြောင်းစီ ရေးဖြစ်ကြသည်။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်တစ်ပုံစီသိမ်းလိုက်ကြသည်။ အောက်ထပ်ခဏဆင်းပြီး ဖွားသီနဲ့ အဖေရင်းတို့နဲ့ စကားစမြည် ပြောဖြစ်သည်။ ညီမလေးက ကျုပ်နားက တစ်ဖဝါးမှမခွာတော့။ အဖေရင်းက ကျုပ်ကို သားလို့မခေါ်သေးသလို သူ့ကိုယ်သူလဲ အဖေလို့ မသုံးနှုန်းသေး။ ပြီးတော့ ညီမလေးနဲ့အတူ ညီမလေး အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ ညီမလေးက အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ဖက်တွယ်လာသည်။ ကျုပ်ကပြန်ဖက်ထားပေးတော့ –
“ကိုကို… ”
“ဟင်.. ညီမလေး… ”
“ဒီည… ကိုကိုစည်းကမ်းတွေပြန်သိမ်းပေးကွာ… ”
“ဟာ… ညီမလေးကလဲ… ”
“လုပ်ပါကိုကိုရာ… ဒီညလေးတစ်ညပဲရှိတော့တာ… ညီမလေးကို… ကိုကို့ချစ်သူလိုသဘောထားပြီး… ကိုကိုယုယပေးတာလိုချင်လို့ပါ… နော်… ကိုကိုနော်…”
“ညီမလေးရာ… ကိုကိုတို့က မောင်နှမတွေလေကွာ… ”
“ကိုကိုရာ… ဒီတစ်ညလေးပါပဲကွာ.. နော်…နော်… ”
“မဖြစ်ပါဘူးညီမလေးရာ… လိမ္မာပါတယ်ကွာ.. ”
ညီမလေးမျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်စို့လာပြီး ကျုပ်ကို ဖက်ထားတာကို လွှတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်စောင်းမှာ သွားထိုင်ပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ – –
“ညီမလေးသဘောပေါက်ပါပြီ… ကိုကိုရယ်… ကိုကို့ကို ညီမလေး… စိတ်ဆင်းရဲအောင်လုပ်မိတဲ့အတွက်တောင်းပန်ပါတယ်… ဒီည … ညီမလေးတစ်ယောက်ထဲပဲ အိပ်လိုက်ပါ့မယ်… ”
ပြောပြီး ကျုပ်ကိုမကြည့်တော့ဘဲ အိပ်ယာပေါ် ကျုပ်ကို ကျောခိုင်းပြီးလှဲကာ ကိုယ်လေးသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ အသံမထွက်ဘဲ ငိုနေတယ်။ ကျုစိတ်မကောင်းတော်တော်ဖြစ်သွားတယ်။ ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်က ကိုယ့်အမေရင်းကိုတောင် ပြန်လိုးလာခဲ့ပြီး ဒီညီမလေးကျမှ သိပ်စောင့်စည်းပြနေတာ စဉ်းစားကြည့်ရင် ရယ်စရာတောင်ကောင်းသေးတယ်။ ကျုပ်ငယ်ငယ်လေးကတည်းက မေမေ့ကို အရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်နဲ့ ချစ်ခဲ့ရသလို၊ ညီမလေးလဲ ပြန်ဆုံတွေ့ကြကတည်းက ကျုပ်ကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ချစ်ခဲ့သူပါ။ ကျုပ်က မေမေ့အချစ်ကို တုန့်ပြန်ရခဲ့သလို ညီမလေးက ကျုပ်အချစ်တွေကို မရသင့်ဘူးလား။ ကျုပ်က ညီမလေးအပေါ် မတရားရာကျနေပြီထင်တယ်။ ညီမလေးလဲ ကုတင်ပေါ်မှာ တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေဆဲ ကျုပ်လဲ တွေဝေနေဆဲ။ တစ်သိမ့်သိမ့်တုန်နေတဲ့ ညီမလေးကိုယ်ဟာ ကျုပ်ရင်ကို ငလျင်ကြီးတစ်ခုလိုလှုပ်ခါစေတယ်။ ညီမလေးနဲ့အတူ ကျုပ်ပါနာကျင်ရတယ်။ ကျုပ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ။ တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေတဲ့ ညီမလေးဘေးမှာ ကျုပ်ဝင်လှဲလိုက်ပြီး သိမ့်သိမ့်တုန်နေတဲ့ ညီမလေးကိုယ်လေးကို ဖက်ထားပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ရင်း..
“ငုံလေး… ”
ညီမလေး တစ်အံ့တစ်သြလှည့်ကြည့်တယ်။ မျက်ဝန်းအိမ်ထဲမှာလဲ မျက်ရည်တွေနဲ့။
“ကိုကို… ညီမလေးကို..ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာ..”
“ချစ်သူဆိုတော့… ချစ်သူလေးအတွက်သီးသန့်နာမည်လေး ခေါ်လိုက်တာလေ… ငုံလေးရဲ့…”
“အို… ကိုကိုရယ်… ”
ညီမလေး ကျုပ်ဘက်ကို သူ့ကိုယ်လေးကို ချက်ချင်းလှည့်လိုက်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာကိုဆွဲယူကာ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းဆွဲစုပ်နမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးနှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးပါးစပ်ထဲ လျာလေးထိုးသွင်းတော့ ညီမလေးလျာလေးနဲ့ ထိမိတယ်။ ညီမလေးရဲ့ကိုယ်လေ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်က လျာချင်းကစားပေးလိုက်တော့ ညီမလေးပြန်ပြီး သူ့လျာလေးနဲ့ ကစားပေးတယ်။ ကျုပ်လျာလေးကို သိမ်းလိုက်တော့ ညီမလေးလျာလေး ကျုပ်ပါးစပ်ထဲလိုက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့လျာကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ခပ်မျှင်းမျှင်းလေး စုပ်ယူလိုက်တယ်။ စုပ်ရင်းတန်းလန်းကပဲ ညီမလေးရဲ့လျာကို ကျုပ်လျာဖျားနဲ့ ကစားပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေး ကျုပ်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်တိုးဖက်လာတယ်။ ကျုပ် ညီမလေးလျာကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ ညီမလေူလျာကို သိမ်းသွားတယ်။ ကျုပ်လျာက ညီမလေးလျာနောက်လိုက်သွားတော့ ညီမလေးက ကျုပ်ရဲ့လျာကို စုပ်ယူရင်း ကျုပ်လုပ်သလိုပြန်လုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ လီးကလဲ တောင်နေပါပြီ။ အတွင်းခံမဝတ်ထားတာမို့ ပုဆိုးထဲမှာ သိသိသာသာ ငေါထွက်နေတယ်။ ညီမလေးက နမ်းရင်း ကျုပ်ကို ခြေတစ်ဖက်တင်ပြီး ခွလိုက်တော့ အောက်ပိုင်းချင်း ပူးကပ်သွားတာကြောင့် ညီမလေးရဲ့ပေါင်ကြားထဲ မှာ ကျုပ်လီးဟာ အမြှောင်းလိုက်ကြီးပေါ့။ ကျုပ် ညီမလေးနဲ့နမ်းတာကိုရပ်လိုက်တော့ ညီမလေး မောနေသလိုမျိုး အသက်ရှူသံတွေပြင်းနေတယ်။ ကျုပ်ကိုလဲ မျက်တောင်မခတ် စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့ နို့စူစူလေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်နယ်လိုက်တော့ ညီမလေးမျက်လုံးလေးစဉ်းသွားပြီး
“ဟင်းဟင်း… ကိုကိုရယ်… ”
ကျုပ်ညီမလေး ကိုယ်ပေါ်လှိမ့်တက်လိုက်ကာ ညီမလေး မျက်နှာပေါ်အနမ်းတွေခြွေချရင်း ညီမလေးရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ရဲ့ တီရှပ်အင်္ကျီကိုချွတ်ပေးတော့ ကျုပ်လဲ ချွတ်ရလွယ်အောင်လက်မြှောက်ပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးရဲ့ ဘော်လီလေးကို ချွတ်ဖို့လုပ်တော့ ညီမလေးကိုယ်တိုင် ချွတ်ပေးတယ်။ ညီမလေးရဲ့ အပျိုစင်နို့လေးတွေဟာ စူမို့မို့လေးနဲ့ ချစ်စရာကောင်းလှတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ် သူ့နိူ့တွေကိုစိုက်ကြည့်နေတာမြင်တော့ မျက်နှာလေးရဲနေတာ။ အပျိုစင်လေးဆိုတော့ ရှက်ရှာမှာပေါ့။
“ရှက်လာပြီကိုကိုရာ… ”
“ငုံလေးရဲ့ နို့တွေက ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ပါကွာ… ”
ပြောပြီး ညီမလေးရဲ့ နို့တွေကို ကုန်းစို့ပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေး အီးကနဲ ညည်းလိုက်ပြီးရင်ဘတ်လေးကော့တက်သွးတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးနို့ကို့စို့ရင်း နယ်ရင်းပဲ ခွထားတဲ့ ကိုယ်ကို ဘေးဘက်ဆင်းလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ညီမလေးဘောင်းဘီအောက်ဆင်းသွားလိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းလီထဲထိ လက်ကိုတိုးဝင်လိုက်တော့ ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်မွှေးနုနုလေးတွေကို စမ်းမိတယ်။ အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့စမ်းကြည့်တော့ အရည်တွေ ရွှဲအိုင်နေပြီ။ ညီမလေး ကိုယ်လေးကတော့ တုန်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို အကောင်းဆုံးအရသာလေး ခံစားစေမယ်လို့စိတ်ကူးပြီး ညီမလေး ညဝတ်ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံပါ တစ်ခါထဲဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။
“ငုံလေး… မျက်စိမှိတ်ထားနော်… ကိုကို… ငုံလေးကို… အချစ်ရဲ့အရသာလေးပေးမလို့… ”
ညီမလေး ခေါင်းလေးဆတ်ပြပြီး မျက်လုံးမှိတ်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်ကာ အရည်ရွှဲနေတဲ့ ညီမလေးအဖုတ်နုနုလေးကို မျက်နှာအပ်ကာ လျာနဲ့ယက်တင်လိုက်တယ်။
“အီး… အင်းဟင်း…. ဟင်… ကိုကို… ဘာလုပ်တာလဲ… ဖယ်ဖယ်… ဟားရှီး… ”
ညီမလေး ညည်းရင်း မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့အဖုတ်လေးကိုယက်နေတဲ့ ကျုပ်ကိုမြင်သွားပြီး အတင်းဖယ်ခိုင်းပေမယ့် ကျုပ်က ညီမလေးရဲ့ စောက်စိလေးကို လျာဖျားလေးနဲ့ ကစားပေးလိုက်တာာမို့ ညီမလေး မျက်လုံးစဉ်းပြီး ခါးကော့တက်သွားတယ်။
“အင်းဟင်း…. ကန်တော့ကိုကို…. ဟား… ငုံလေးမရတော့ဘူး… မရပ်လိုက်နဲ့… အီး.. ရှီး…. ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်… ဟူး…. ဟူး…  ”
ညီမလေး ကိုယ်လေး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်သွားပြီး အဖုတ်ထဲက စောက်ရည်လေးတွေစိမ့်ထွက်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးစောက်ရည်တွေ ကို ထွက်လာသမျှ စုပ်ယူသောက်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေး ပြီးသွားလို့မောနေတာ ချစ်စရာလေးမို့ ခဏကြည့်နေမိတယ်။ ကျုပ်မပြီးသေးပေမယ့် ညီမလေးကို ပြန်မလုပ်ခိုင်းရက်လို့ အိမ်သာထဲဝင်ပြီးထုလိုက်မယ်လို့ တွေးပြီး ကုတင်ပေါ်ကဆင်းမယ်လုပ်တော့
“ကိုကို… ဘယ်သွားမလို့လဲ… ”
“အိမ်သာထဲ ခဏဝင်မလို့ပါ ငုံလေးရဲ့… ”
“အင်းပါ… ”
ကျုပ်လဲ အိမ်သာထဲဝင်ပြီး ဂွင်းထုနေမိတယ်။
(ဂျလောက်…. ) ညီမလေး အိမ်သာတံခါး ဖွင့်ဝင်လာတာ။ ဒီအတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးကြီး။
“ဟင်… ကိုကို… လက်နဲ့လုပ်နေတယ်… ငုံလေးလုပ်ပေးမှာပေါ့ကိုကိုရာ… ဘာမှန်းမသိဘူး… ကျွတ်စ် ”
“ကိုကိုက…. ကြာတတ်လို့ပါငုံလေးရ… ငုံလေးပင်ပန်းမှာစိုးလို့….  စိတ်မဆိုးနဲ့နော်… ”
“အခု… ငုံလေးလုပ်ပေးမယ်… ကိုကို့စိတ်ကြိုက်ရအောင် ငုံလေးကိုသင်ပေး…. ”
ပြောရင်း ကျုပ်လီးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့ တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပြွတ်ကနဲ့ တစ်ချက်နမ်းတယ်။
“ကို့ကို့ လီးကို ငုံလေးပါးစပ်နဲ့ ဝင်သလောက်ငုံလိုက်…. အင်းဟုတ်တယ်…. ဟူး…. သွားနဲ့မထိအောင်ဂရုစိုက်…. ပြီးရင် လီးကို ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေး… ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ… ထိပ်ဖျားလေးကို စုပ်ပြီး… လက်နဲ့ လီးအရင်းကိုကစားပေး…. ဟုတ်ပြီ.. ဟား… ကောင်းလိုက်တာငုံလေးရာ…. ထိပ်ဖူးလေးကို လျာလေးနဲ့ကစားပေး… အင်း ဟူး… ခပ်သွက်သွက်လေး… ကိုကိုပြီးတော့မယ် ငုံလေး…. ဟား… အီး … ဖယ်ဖယ်… ငုံလေး…. ကိုကိုထွက်တော့မယ်…. ”
ညီမလေးက မဖယ်ပဲဆက်စုပ်ပေးနေတော့ ကျုပ်လီးရည်တွေ  ညီမလေးပါးစပ်ထဲ တစ်ဗျစ်ဗျစ်နဲ့ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ညီမလေး မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ လီးရည်တွေ ပလုတ်လောင်းကြီး ။
“ထ..ထ…. ငုံလေး… ဘေစင်ထဲထွေးထုတ်လိုက်… ”
ပြောလိုက်ကာမှ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အတင်းမျိုချနေပြန်သည်။ လီးရည်တွေများလွန်းလို့ နှုတ်ခမ်းထောင့်မှာတောင် နည်းနည်းစီးကျနေတယ်။ သူမျိုချလို့ ကုန်သွားမှ ဘေစင်ဆီထလာပြီး ပလုတ်ကျင်းတယ်။ မျက်နှားလေးနည်းနည်းရှုံ့ပြီး ရယ်ကျဲကျဲနဲ့
“ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး…  ဟီး… အများကြီးပဲနော်….. ”
“ထွေးထုတ်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး…  အဆင်ပြေရဲ့လား ငုံလေးရ… ”
“အာ… မထွေးချင်ပါဘူး…. နှမြှောစရာကြီး… နောင်ကျအဆင်ပြေသွားမှာ… ခစ်ခစ်… ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ငုံလေးရာ… ”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးမျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းလိုက်တော့
“ခစ်ခစ်… ဟိုအနံ့ရတယ်… ခစ်ခစ်… ”
“ရွံလို့လား…. ”
“ရွံပါဘူး…. ”
ပြောရင်း ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းနေပြန်သည်။ ကျုပ်လဲ နမ်းရင်းတန်းလန်းကနေ ညီမလေးကို ပွေ့ချီ ရင်း အိပ်ယာဆီ ခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်လိုက်ကြသည်။
“ကျေနပ်တော့နော် ငုံလေး… ကျန်တာတော့ ငုံလေး တည်ငြိမ်သွားတဲ့အချိန်ကျ ကိုကိုချစ်ပေးမယ်နော်… ”
“အင်းပါကိုကိုရဲ့… ငုံလေးနားလည်ပါတယ်…. ဒီလောက်နဲ့ပဲ ကျေနပ်ပါတယ်…. ”
“အိပ်ကျစို့နော် ငုံလေး မနက်ကျ … စောစောထရအုံးမှာ… အရမ်းချစ်တယ်နော်… (ရွှတ်)”
“ဟုတ်ကိုကို…ကိုကို့ကို ငုံလေး… အရမ်းချစ်တယ်…(ရွှတ်) ”
ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးလဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ပြီး အိပ်လိုက်ကြတော့တယ်။

အပိုင်း-၂၄-ဂ

မနက်ကျတော့ ညီမလေးကလီးကို ထစုပ်နေလို့ အိပ်ရာက နိုးလာတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ညီမလေးဖင်ကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ညီမလေးအဖုတ်ကို စစ်စတီနိုင် ပုံစံမျိုးနဲ့ ယက်ပေးနေလိုက်တယ်။ ညီမလေးက တစ်ခါပဲသင်ပေးထားပေမယ် သေသေချာချာမှတ်ထားပြီး ရှယ်စုပ်ပေးတာဗျ။ နှစ်ယောက်သား တစ်ချီစီပြီးမှ နားလိုက်ကြပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မွတ်သိပ်တဲ့ အနမ်းတွေပေးကာ ညီမလေးကို နှုတ်ဆက်ပြီး ကိုယ့်အခန်းပြန်ခဲ့တော့တယ်။ ကျုပ်ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ညီမလေးက ကျုပ်အခန်းထဲရောက်နေပြီ။ ရေကို ခပ်မြန်မြန်ချိုးခဲ့ပုံပဲ။ ကျုပ်ရေချိုးခန်းကထွက်တာနဲ့ သဘက်လေးနဲ့ ရေသုတ်ပေးတယ်။ ရေသုတ်ပေးရင်းနဲ့ ကျုပ်ကို နောက်ကျောကနေဖက်ထားတယ်။
“မခွဲချင်ဘူးကိုကိုရယ်… ငုံလေးလေ ကိုကို့ကိုသိပ်ချစ်နေပြီ… ကိုကို့အယုအယတွေစွဲလမ်းမိနေပြီ… ကိုကိုရယ်….  ကိုကို့ရဲ့မယားဖြစ်ချင်လိုက်တာ…. ”
“ငုံလေးရယ်… စိတ်ထိန်းမှပေါ့ကွာ… ကိုကိုတို့က မောင်နှမတွေဆိုတာလဲ မေ့ထားလို့မဘူးလေ…. ငုံလေးရဲ့ … မျှော်လင့်ချက်တွေအများကြီးထားရင်… ငုံလေးပိုနာကျင်ရလိမ့်မယ်သိလား…. ရင့်ကျက်ပါတော့ငုံလေးရယ်… ကိုကို ငုံလေးကို သိပ်စိတ်ပူတယ်…. ”
“စိတ်မပူပါနဲ့ကိုကိုရယ်… ငုံလေးကိုကို့ကိုစပြီးချစ်မိနေတာသိကတည်းက… ဆုံးရှုံးရမှာကြိုတွေးထားပြီးသား… သိလား… ခဏပဲဖြစ်ဖြစ်… ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ပဲဖြစ်ဖြစ်… ကိုကို့မယားဖြစ်နေရရင်ကျေနပ်တယ်…. ဘာလို့ညထဲက… ဒီလီးကြီးနဲ့ မချစ်ပေးတာလဲကွာ… ကိုကို့လီးကြီးနဲ့ အပြင်ကထိလိုက်ရရင်… အဖုတ်လေးထဲကို လိုချင်နေတာသိလား…”
ပြောရင် ကျုပ်ပတ်ထားတဲ့ သဘက်ကိုဖြည်ချပြီး ကျုပ်လီးကို ကိုင်ပြီးထုပေးတယ်။
“ဟင်း… ငုံလေးရဲ့အပျိုစင်လေးကို… ကိုကိုတန်ဖိုးထားလို့ပါကွာ…. ”
ကျုပ် ညီမလေးဘက်လှည့်လိုက်ပြီး ညီမလေးနဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ညီမလေးကတော့ ကျုပ်လီးကို ကိုင်ဆွရင်း ပြန်နမ်းတယ်။ ညီမလေးက အိမ်နေရင်းထမိန်လေး နဲ့ တီရှပ်လေး ဝတ်ထားတာမို့ ရှားရှားပါးပါး ထမိန်လေးနဲ့ညီမလေးရဲ့ ဖင်တုံလေးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ဖျစ်ညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးကို မျက်လုံးစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ညီမလေးထမိန်ကို ဖြေချလိုက်ကာ စောက်ပက်လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တော့- –
“ကိုကို့မယား အရမ်းဖြစ်ချင်တာလား…”
“အင်း… ဖြစ်ချင်တယ်… ”
“လင်မယားဖြစ်ရင် ဘာလုပ်ကြလဲသိလား… ”
“လိုး… လိုးကြတယ်… ”
“ဒီလီးကြီးနဲ့အလိုးခံချင်တာလား…. ”
“အင်း… ကိုကို့လီးနဲ့လိုးပေးပါ….. ”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို မချီပြီးကုတင်ပေါ်တင်ကာ ကျုပ်ကညီမလေး ပေါင်ကြားဝင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လီးနဲ့ ညီမလေး အဖုတ်နုနုလေးကို တေ့လိုက်တယ်။ ညီမလေး ကျုပ်ကို ရီဝေဆာလောင်တဲ့မျက်ဝန်းနဲ့ ကြည့်နေတယ်။
“အခု ငုံလေးရဲ့ အဖုတ်ဝက ဘာကြီးလဲ… ”
“ဟင်း… ကိုကို့လီးကြီး… ”
“အခု အဖုတ်ဝမှာ လီးကြီးနဲ့ထိထားတာ ဘယ်လိုနေလဲ…”
“ပူပူနွေးနွေးကြီး… အထဲက အရမ်းယားနေပြီကိုကိုရယ်… ”
“ကိုကို့လီးနဲ့ ငုံလေးအဖုတ်ကို လိုးတော့မယ်… ”
ပြောရင်း ကျုပ်လီးကို ညီမလေးအဖုတ်ပေါ် ကော့ထိုးလိုက်တယ်။ လီးက ညီမလေးအဖုတ်ပေါ် အမြှောင်းလိုက်ကြီးနဲ့ ဖိပွတ်လိုက်တာ ညီမလေးစောက်စိနဲ့ ကျုပ်လီးပွတ်တိုက်သွားပြီး ညီမလေး ကော့တက်သွားတယ်။ ညီမလေး အဖုတ်ကို လီးနဲ့ ဖိဖိပွတ်ပေးနေမိတယ်။
“ညီမလေး… ကိုကို ညီမလေးကို လိုးပေးနေပြီ… ကိုယ့်အစ်ကိုလီးနဲ့ အလိုးခံရတာကောင်းလား… ”
“ဟင်း… ရှီး… ကောင်းတယ်… ကိုကို့ညီမလေးကို… ကိုကို့လီးနဲ့ပြန်လိုးပေးပါ… ချစ်တယ်ကိုကို…”
“ညီမလေအဖုတ်က လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ”
“ကိုကို့လီးလဲ အရမ်းကောင်းတယ်… လိုးကိုကို… ဟား… ညီမလေးကိုလိုး.. ရှီး  ပြီး… ပြီ… ”
ညီမလေး ကိုယ်လေးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာပြီးသွားတော့ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကိုယ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ရင်း ညီမလေးရဲ့ နဖူးလေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်လည်ပင်းကို ပြန်ဖက်ရင်း
“ကိုကိုမပြီးသေးဘူးမလား… ညီမလေးလုပ်ပေးမယ်လေ… ”
“ထားလိုက်တော့ညီမလေး… အချိန်သိပ်မရှိတော့ဘူး… တော်ကြာ အိပ်ရာကမနိုးသေးဘူးထင်ပြီး လာနှိုးနေလို ကွိကနဲ မိသွားမယ်… အဆုံးစွန်ထိတော့ မသွားချင်ပါနဲ့အုံးကွာ… ဒီလောက်နဲ့ပဲကျေနပ်တော့နော်.. ”
“ဟုတ်ကိုကို… ခဏလေး… တစ်ချက်တော့ပေးနမ်းအုံးကွာ… ”
ပြောရင်း ထထိုင်ပြီး ကျုပ်ပါးကိုလဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းတယ်။ ပြီတော့ ကျုပ်လီးကို ကုန်ူပြီး နှာခေါင်းလေးနဲ့ တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းပြီး ပါလေးတွေနဲ့ပွတ်တယ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်လိုက်နမ်းရင်းမှ ထိပ်ဖူးလေးကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အာခေါင်ထောက်တဲ့အထိ ငုံလိုက်ပြီးမှ ပြန်ထုတ်ပြီးဒစ်ဖူးလေးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ကာ လျာလေးနဲ့ ဝိုက်ကစားပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေး ခေါင်းကို ဖွဖွကိုင်ရင်း
“ရပြီညီမလေး… တော်တော့… ကိုကို့ညီမလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ”
ညီမလေး က ကျုပ်လီးကို မထုတ်ချင်ထုတ်ချင်နဲ့ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးပြီး
“စုပ်လို့မဝဘူးကွာ… ဟွန့်… ”
“နောက်တစ်ခါလာတော့ တစ်ဝစုပ် …. ဟုတ်ပြီလား… သွား … ထမိန်လေးဝတ်ပြီး ပလုတ်ကျင်းလိုက်အုံး…. ”
“အွန်းပါ…. နောက်တစ်ခါလာရင်… တစ်ဝစုပ်ပစ်မယ်… စည်းကမ်းထုတ်ရဲထုတ်ကြည့်…. ”
“ဟား.. ဟား… ကြောက်ပါပြီဗျ… ”
“ခစ်… ခစ်… ”
ညီမလေး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းကာ ထမိန်လေး ကောက်ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ရေလေးသောက်ပြီး စိတ်လျှော့လိုက်တော့ ကျုပ်ကောင်လဲ မာန်ကျလာပါတယ်။ နည်းနည်းပျော့သွားမှလဲ အတွင်းခံဝတ်လိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီစွပ်နေတဲ့အချိန် ညီမလေး ပြန်ထွက်လာတယ်။ ကျုပ် အင်္ကျီဝတ်တော့ ညီမလေးက ကြယ်သီးတပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ခါးလေးကို ဖက်ထားပြီး ရင်ခွင်ထဲမှာပါးလေးအပ်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကိုယ်လေး ကိုဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ ဘာစကားမှမပြောဘဲ ဖက်ထားမိကြတယ်။ ခဏနေမှ ညီမလေးက
“ကိုကို… ညီမလေးကိုစိတ်ချနော်… ကိုကိုစိတ်ပူအောင်မလုပ်တော့ဘူး… မေမေလေးကိုလဲ ညီမလေးက သတိရတယ်လို့ပြောပေးပါ… ကိုကိုလဲ ကျန်းမာရေးကိုဂရုစိုက်သိလား… ပထမနှစ်ဝက်ပြီးရင်တော့… မေမေလေးကိုပါခေါ်ပြီး လာခဲ့ပါကိုကိုရယ်… ညီမလေးမျှော်နေမယ်နော်…. ”
“အင်းပါညီမလေးရယ်… ညီမလေးလဲ ကိုယ့်အဖေကို အရွဲ့မတိုက်နဲ့တော့ … ဖွားသီကိုလဲဂရုစိုက်နော်… ကိုကို့ညီမလေးက လူကြီးဖြစ်နေပါပြီကွာ… ကိုကိုသွားတဲ့အချိန်ပြုံးပြမယ်မလား… ”
“သေချာပေါ့အပြုံးနဲ့ နှုတ်ဆက်မယ်ကိုကို… ကိုကို့ကိုချစ်တဲ့အချစ်တွေက ညီမလေးကို ပိုပြီးရင့်ကျက်စေတယ်… ညီမလေးလွမ်းရဲသွားပြီကိုကို… ညီမလေး… ကိုကို့ကို ညီမလေး ပျော်ရွှင်စွာလွမ်းနေမှာပါ… ”
“ကိုကို့ညီမလေးရာ…  ချစ်လိုက်တာ… မော့ပါအုံး… ကိုကို့ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ကိုကိုနမ်းပါရစေအုံး… ”
ညီမလေးရဲ့မျက်နှာလေးမော့လာတော့ ကျုပ်ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်ယူလိုက်တယ်။ ညီမလေးလဲ ကျုပ်လည်ပင်းကို ဖက်တွယ်လာရင်း နှုတ်ခမ်းကို ဖွဖွလေးပြန်စုပ်တယ်။ အကြမ်းပတမ်းကြီးတွေမဟုတ်ဘူး။ အချစ်တွေနဲ့နမ်းတာ ရမ္မက်မပါဘူး။ ငြိမ့်ငြိမ့်လေးပဲ အနမ်းတွေမှာစီးမျောမိကြတယ်။ ပြီးတော့ နမ်းတာရပ်လိုက်ကြတဲ့အထိ နှုတ်ခမ်းချင်းထိထားတုန်းပဲ
“ကိုကိုလဲ ညီမလေးကို ချစ်မိသွားပြီထင်တယ်… ”
“တစ်ကယ်… ညီမလေးပျော်လိုက်တာ ကိုကိုရာ… ”
“ညီမလေးရဲ့အချစ်တွေက အားကြီးလွန်းတော့ ကိုကို့နှလုံးသားလေးလဲ လှုပ်ရှားလာရတာပေါ့ကွာ…  ညီမလေးနဲ့ နီးဖို့ ကိုကိုကြံစည်ပါအုံးမယ်… မျှော်နေနော်…. ”
“ကိုကိုရာ… ချစ်လိုက်တာ… ”
“လာအောက်ဆင်းကြစို့… ညီမလေး… ”
ညီမလေးက ကျုပ်အထုပ်ကိုဆွဲပေးပြီး ကျုပ်လက်မောင်းတစ်ဘက်ကို ဖက်ရင်း အပေါ်ထပ်ကနေဆင်းလာကြတယ်။ ဖွားသီရော အဖေရင်းရော စောင့်နေကြတယ်။ ဖွားသီက ကျုပ်ကို ဖက်ပြီး တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းရင်း နှုတ်ဆက်တယ်။ ညီမလေးကတော့ မျက်ရည်နည်းနည်းဝဲတာက လွဲလို့ မငိုဘူးဗျ။ အဖေရင်းကတော့ ကျုပ်ပုခုံးကို လာဖက်ပြီး
“မင်းတို့နဲ့အတူ သာကျော်ရဲ့ အရင်ရည်းစား ခင်မြတ်ဝေလဲ နေတယ်ဆို… ”
“ဟုတ်ကဲ့ … နေပါတယ်…. ”
“ငါကြောင့်… သူတို့ချစ်သူချင်းဝေးကြရတာ… ငါသူ့ကိုလဲတောင်းပန်ချင်တယ်… နောင်တစ်ခေါက်လာရင် … ခေါ်ခဲ့ပါကွာ… ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ…”
ကျုပ်လဲ ကားပေါ်တက်ကာနီး ညီမလေးကိုဖက်ပြီး ပါးလေးတွေကို နမ်းလိုက်တော့ ညီမလေးကလဲ ကျုပ်ပါးလေးကိုပြန်နမ်းတယ်။
“ညီမလေး စာပဲဂရုစိုက်နော်… ကိုကိုစိတ်ချမယ်… ညီမလေးကို… ကိုကိုအရမ်းချစ်တယ်”
“အင်းပါကိုကိုရဲ့… ကိုကိုလဲကားကိုဂရုစိုက်မောင်း…အရမ်းချစ်တယ်နော် ကိုကို ”
ပြောရင်း ပြုံးပြတော့ ကျုပ်လဲ ပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ညီမလေး တစ်ကယ်ချစ်တတ်ခဲ့ပြီပဲ။ ကျုပ်လဲ ကားပေါ်တက်ပြီး မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ဒီတစ်ခေါက်ညီမလေး ပြေးလိုက်မလာပေမယ့် သူ့နှလုံးသားလေးကတော့ ကျုပ်နဲ့အတူပါလာခဲ့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုလွမ်းလှပါပြီ။ ပုံ့အကြောင်းမေမေ့ကိုပြောပြပြီး မေမေရင်ခွင်ထဲမှာ ငိုချင်ပါသေးသည်။

(အပိုင်း-၂၅ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၂၅-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 1st December, 2019.

နယ်မြို့က ငှားထားတဲ့အိမ်လေးဆီ ပြန်ရောက်တော့ ည၁၀နာရီကျော်နေပြီ။ ခြံရှေ့ကားရပ်ပြီး ခြံတံခါးဆင်းဖွင့်နေတုန်း ကားသံကြားလို့ မေမေနဲ့တီခင် ထွက်ကြည့်တယ်။ ကျုပ်လဲ ကားပေါ်ပြန်တက်ပြီး ကားကိုခြံထဲသွင်းလိုက်တော့ မေမေနဲ့တီခင် ကားဘေးနားကို အပြေးတစ်ပိုင်းလာပြီး ကားပေါ်ကအထုပ်တွေ ဝိုင်းသယ်ရင်း ကျုပ်လက်ကို တစ်ယောက်တစ်ဖက်ချိတ်ပြီး အိမ်ထဲခေါ်သွားတယ်။ ဧည့်ခန်းမှာပဲ အထုပ်တွေချပြီး ထိုင်ကြတယ်။ တီခင်က အမောပြေသောက်ရေတစ်ခွက်သွားခပ်ပေးတော့ မေမေ့ရင်ခွင်ထဲ ကျုပ်တိုးဝင်ပြီး တင်းတင်းလေးဖက်ထားမိတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကိုပြန်ဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ ပုံ့အကြောင်းစဉ်းစားပြီး တစ်လမ်းလုံး ပူလောင်လာခဲ့တာ။ မေမေ့ရင်ခွင်ထဲရောက်မှပဲ နေသာထိုင်သာရှိတော့တယ်။ မေမေ ကျုပ်မျက်နှာလေးကို ဆွဲယူပြီးကြည့်တော့ ကျုပ်မျက်ရည်တွေ ကိုမြင်သွားတယ်။ ကျုပ်မျက်ရည်လေးတွေ လက်နဲ့သုတ်ပေးရင်း
“မောင်ရယ်… ဘာတွေများ ဝမ်းနည်းစရာ ရှိလို့လဲကွာ…. ”
ကျုပ်လဲ မေမေကို နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ဖက်ထားလိုက်မိပြန်တယ်။
“မောင်… ပုံ့ကိုကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ကားပေါ်မှာ တွေ့ခဲ့တယ်… မေရယ်… ”
“မောင်ရယ်… မောင်အရမ်းခံစားနေရလားဟင်… ”
“မောင်မညာချင်ပါဘူးမေရယ်…. မောင်အရမ်းခံစားခဲ့ရတယ်… မောင့်အနားမှာ…. မေရှိရင် မောင်ရင်ဆိုင်ရဲပါတယ်… မေလဲ မောင့်အနားမရှိချိန်ဆိုတော့… မောင်ဟန်တောင်မဆောင်နိုင်ဘူးမေရယ်… မောင်မျက်ရည်ကျနေတာကို ပုံ့မြင်သွားတယ်… မောင်.. ညီမလေးကိုဖက်ပြီး ငိုကြွေးခဲ့ရတယ်… ”
“မောင်ရယ်… မေ… မောင့်အနားမရှိပေးနိုင်ခဲ့တာ… မေတစ်ကယ်စိတ်မကောင်းဘူးကွာ… မောင်… မေ့အတွက်စွန့်လွှတ်ခဲ့မှန်းသိပါတယ်…  မောင်အခု… မေ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီနော်… မောင်စိတ်ညစ်စရာတွေ … မေ့လိုက်တော့ … ”
“အင်းပါမေရဲ့… မေ့မျက်နှာလေးမြင်ပြီး မေ့ရင်ခွင်ထဲနေလိုက်ရတာနဲ့ မောင်အရာရာကို ရင်ဆိုင်ရဲပါတယ်… ”
ဘယ်အချိန်ကတည်းက ရေသွားခပ်ရာကနေ ပြန်ရောင်နေလဲမသိတဲ့ တီခင်က ကျုပ်ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ကျုပ်ခေါင်းလေးကိုပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကို အားနာသွားတယ်။
“ခင်… မောင့်ကိုနားလည်ပေးပါနော်…. မောင် မေ့ရင်ခွင်ထဲခဏနေချင်လို့ပါ…. ”
“မောင်ရယ်… ပြောနေစရာမလိုပါဘူးကွား… မောင်နဲ့ ယမင်း ဘယ်လောက်ချစ်လဲ ခင်အသိဆုံးပါ… ခင့်ကို ကြင်နာပေးတာပဲ ကျေနပ်လှပါပြီ… ဘာမှတွေးမနေနဲ့…. မောင်… ”
“နားလည်ပေးလို့ ကျေးဇူးပဲမမခင်ရယ်….  မောင်တစ်ခုခုစားအုံးမလား… ”
“မစားတော့ပါဘူးမေရယ်… မေနဲ့ခင်ရော မောင်မရှိတုန်းဆာနေကြရောပေါ့… လိုးပေးရအုံးမလား…”
“ခရီးပန်းလာတာမောင်ရာ… မေ့ကိုတော့ မနက်မှပဲ တစ်ချီလိုးပေးတော့… မမခင်ကိုပဲ လိုးပေးလိုက်တော့… ”
“ဟာ… မောင်နားပါစေယမင်းရယ်… မနက်ကျမှ အတူတူ တစ်ချီလောက် ခံကြတာပေါ့… မောင့်တစ်ချီက… ဒို့နှစ်ယောက်တစ်ချီစီတော့ ပြီးပါတယ် ယမင်းရဲ့… ”
“ကဲ… ဒါဆိုလဲ အိပ်ယာထဲသွားပြီး လှဲရင်း စကားပြောကြတာပေါ့…. မောင့်မှာပြောစရာတွေ အများကြီးပဲ… ”
မေမေနဲ့ တီခင်ကို အိပ်ယာထဲခေါ်ပြီး တစ်ဖက်တစ်ယောက်စီထားကာ လှဲလိုက်ကြတယ်။  နှစ်ယောက်စလုံးက ကျုပ်ကိုဖက်ထားကြတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး နဲ့ ပါးလေးတွေ အပြန်အလှန်နမ်းလိုက်ကြပြီးမှ အဖေရင်းရဲ့ကိစ္စကို ပြောပြလိုက်တယ်။ အဖေရင်းရဲ့ ပြောင်းလဲလာတဲ့သဘောထားတွေအကြောင်းပေါ့။ မေမေ အရမ်းအံ့သြသွားတာ။
“မောင်တို့ ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲဟင်… မေ… သူကိုယ်တိုင်မေ့ကို ပြန်လိုက်ခေါ်ရင်… မောင်တို့ ဒီတစ်ခါ အခွင့်အရေးရပါတော့မလားမေရယ်… မောင်… မေနဲ့ ဝေးရမှာကြောက်နေပြီ… ”
“ဟင်း… မေလဲ စိတ်ညစ်သွားပြီကွာ… မေလဲ သူ့ဆီပြန်မသွားချင်ဘူး… မောင့်ကိုပဲ …. မေချစ်တယ်… မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာပဲနေချင်တယ်… ပြီးတော့ မောင့်ကိုကိုယ်ထိလက်ရောက်လုပ်ထားတာ မေမကျေနပ်နိုင်ဘူး… လာခေါ်လဲ ပြန်မလိုက်နိုင်ဘူး…  ”
“မောင်… ကိုဇေယျာထွန်းက ခင့်ကိုတောင်းပန်ချင်တယ်လို့ပြောလိုက်တယ်ဆို…. ယမင်းကိုရော တောင်းပန်လိုက်သေးလား… တောင်းပန်ချင်တယ်လို့ရော ပြောသေးလား…”
အခုမှ ကျုပ်သေသေချာချာ ပြန်စဉ်းစားကြည့်ရတယ်။ အင်း ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်။ တီခင့်ကိုသာ ပြန်တောင်းပန်မယ် ဘာမယ်ပြောတာ။ မေမေ့ကို တောင်းပန်မယ့်အကြောင်း တောင်းပန်စကား တစ်ခွန်းမှမပြောခဲ့ဘူး။
“ဟင့်အင်း… တစ်ခါမှပြောသံမကြားဘူး… ဘာဖြစ်လို့လဲခင်ရဲ့… ”
“အင်း… ဒါဆိုရင်တော့ ခင်ထင်တာမှန်လောက်တယ်… ကိုဇေယျာထွန်းက နဂိုကတည်းကမာနကြီးတာလေ… ခင့်ကိုသာ အပြင်လူမို့ တောင်းပန်ချင်တောင်းပန်မယ်…. ယမင်းကိုတော့ သူတောင်းပန်မှာမဟုတ်ဘူး… ယမင်းကို သူ့အိမ်ဖေါ်လို့သဘောထားတာကိုး… ”
“မမခင် ဆိုလိုချင်တာက… ”
“ယမင်းကို… ကိုဇေယျာထွန်းက တောင်းပန်မှာ မဟုတ်ဘူး…. ယမင်းကသာ… ပြီးခဲ့တဲ့ကိစ္စကို မကျေဘူးဆိုရင်… သူပြန်ခေါ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး… ”
“ယမင်းလဲ မောင်ကလွဲပြီး နောက်ထပ်ဘယ်သူ့နဲ့မှ မနေချင်တော့ဘူး မမခင်ရယ်…. ဒီတစ်ခေါက်တော့ ကျမအတ္တကြီးတယ်ပြောချင်ပြောတော့… ကျမ အဲ့ဒီအိမ်ကိုပြန်မသွားတော့ဘူး… မောင်ကတော့… မေသီနဲ့ သမီးလေးဆီသွားတွေ့လိုက်ပါကွာ… ”
မေမေ့စကားထဲ ညီမလေးအကြောင်းပါလာတော့ ညီမလေးအကြောင်းလဲ ပြောပြရအုံးမည်။ စိတ်တော့မသက်သာလှ ။
“ညီမလေးနဲ့ပက်သက်ပြီးလဲ… ပြောစရာရှိတယ်မေ..”
“ဟင်… သမီးလေးများတစ်ခုခု…. ဘာများလဲ… စိတ်ပူလိုက်တာမောင်ရယ်… မေက… အကုန်အဆင်ပြေတယ်မှတ်လို့ … မမေးတာ.. ”
“ညီမလေးက အကုန်အဆင်ပြေပါတယ်မေရယ်… တစ်ခုပဲ…ညီမလေး ကမောင့်ကို…. ဟို… တော်ာတော်လေးချစ်နေတယ်… ”
” သမီးလေးက သူ့အစ်ကို ကို ချစ်တာ သိသားပဲ အဆန်းလုပ်နေတယ် မောင်ကလဲ ဟင်းဟင်း… ”
“မဟုတ်ဘူးမေ…. ညီမလေးကမောင့်ကို… အစ်ကိုလိုချစ်တာမဟုတ်ဘူးမေ…”
“ဟင်…”
“ဟယ်..”
မေမေရော တီခင်ရော ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားတယ်။ မေမေ ပြာပြာသလဲ ထထိုင်တယ်။
“မောင်က ဘယ်လိုသိတာလဲ…  ဟင်… မောင့်ဘက်ကစတာလား… ”
မေမေလေသံက အံ့သြသံရော မယုံကြည်သလိုမျိုးဖြစ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ထထိုင်ပြီး မေမေ့ပုခုံးလေးကို ကိုင်ပြီး
“မောင်… အစအဆုံးပြောပြပါ့မယ်… မေရယ်… မောင် ညီမလေးကို … ကိုယ့်ညီမလေးလိုပဲ… သဘောထားခဲ့တာ… မေအသိဆုံးပါ… စိတ်အေးအေးထာပြီးနားထောင်ပါ…. မေရယ်… မောင့်ကို တစ်မျိုးမထင်ပါနဲ့…”
မေမေ မျက်ရည်ပါကျလာတယ်။ တီခင်လဲ ထထိုင်လာတယ်။
“အဟင့် … မေလေ… မောင့်ကိုယုံပါတယ်… ဟိုလူကြီးစွပ်စွဲသလိုဖြစ်လာလို့…. မေတုန်လှုပ်သွားတာ…. ”
ကျုပ်လဲ မေမေ့မျက်ရည်ကိုသုတ်ပေးလိုက်ရင်း မေမေ့ကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။
“မောင်ပြောပြမယ်နော်မေ… ဟိုရောက်တော့ ၁၀နာရီလောက်ဖြစ်နေပြီ… ဖွားသီကိုဝင်နှုတ်ဆက်ပြီး ကျောင်းကိုသွားတာ ကျောင်းကိုရောက်တော့ ညီမလေး သူငယ်ချင်းတွေ လိုက်ပို့လို့ … ညီမလေးတို့အတွဲဆီရောက်သွားတာ… ”
တီခင်က ဝင်မေးတယ်။
“ဘယ်နေရာမှာတွေ့တာလဲ မောင်… အတွဲတွေသွားတဲ့ လူပြတ်တဲ့ အဆောင်မှာလား”
“မဟုတ်ဘူး ခင်… ကန်တင်းမှာပဲ… ညီမလေးက သပ်သပ်တွဲရုံတွဲတာ… ဘာမှလဲမဟုတ်ဘူး…. ”
“အင်း… ဆက်ပြောပါအုံး… ”
“ညီမလေးက မောင့်ရှေ့မှာပဲ သူ့ကောင်လေးကို တစ်ခါတည်း ဖြတ်လိုက်တာ… ပြီးတော့ သူတို့ကိုအတန်းတက်ခိုင်းပြီး မောင်က ကားထဲမှာဝင်အိပ်နေလိုက်တာ… တစ်ညလုံးမအိပ်ခဲ့ရသေးဘူးလေ.. အဲ့ဒီမှာ အိပ်ပျော်နေတုန်း ညီမလေးက မောင့်နှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းတာ… ”
“ဟင်… ”
“ဟုတ်တယ်… မောင်က မေနမ်းတယ် ထင်ပြီး ပြန်နမ်းမလို့ … ရန်ကုန်ရောက်နေတာသတိရပြီး… အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ရတာ…. သူနမ်းပြီးတော့ အိပ်ရာအခုမှနိုးသလိုနဲ့ ထလိုက်တာ… ပြီးတော့ ညီမလေးက မောင့်ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်တာ..”
“အယ်… သမီးလေးက ရဲလိုက်တာ… ”
“ဟုတ်တယ်မေ…. ညီမလေးတက်ထိုင်တဲ့အချိန်က အိပ်ယာထဆိုတော့ သူ့ပေါင်က မောင့်တောင်နေတဲ့လီးနဲ့ ထိနေတာ.. အဲ့ဒါကို မဖယ်ဘဲ… မောင့်ကိုဖက်ထားတယ်… ”
“ဟင်း… ”
“သူ့ရင်တွေတစ်အားခုန်နေတာ.. မေ… မောင်ပြောတာကို သူက ဖက်ထားပေးဖို့ပဲပြောတာ… မောင်လဲ… ညီမလေးရင်ခုန်သံတစ်အားမြန်နေတော့… မောင်စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ညီမလေးနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်မိတယ် မေရယ်…”
ပြောရင်းပဲ မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။ မေမေ့ကိုနမ်းနေရင်း တီခင့်ကိုပါ ဆွဲဖက်ထားလိုက်တယ်။
“မောင်နဲ့ယမင်းက စကားပြောကြ… ခင်အလုပ်လုပ်လိုက်အုံးမယ်… ဒီည အိပ်ဖြစ်မှာမဟုတ်တော့ဘူး… မောင်လဲ မနက်ဖြန်ကျောင်းမသွားနဲ့တော့… ”
“ခင်ကဘာလုပ်မလို့လဲ ..”
“ဒါလုပ်မယ်လေ ခစ်ခစ်… ပြီးမှယမင်းကိုအရင်လိုးပေးလိုက်… ဇိမ်ခံရင်း စကားပြောကြ…”
တီခင်က ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်ပြီး လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တယ်။ အရမ်းကြီးတော့ မစုပ်ဘူး။ စကားပြောလို့လဲ အဆင်ပြေအောင် ခပ်ဖွဖွလေးပဲစုပ်တာ။ ကျုပ်နဲ့ မေမေလဲ စကားဆက်ပြောနေလိုက်တယ်။
“မောင်… သမီးလေးကိုတော့ မလိုးခဲ့ဘူးမလား… ”
“အင်း… မောင်… မလိုးရက်လို့… အဖုတ်လေးတော့ ယက်ပေးခဲ့တယ်… မောင့်လီးကိုလဲ ညီမလေးက… စုပ်ပေးတယ်မေ… ဒီမနက်ပဲ… ညီမလေးက … မောင့်မယားဖြစ်ချင်တာတဲ့… အဲ့ဒါ… မောင့်လီးနဲ့လိုးပေးဆိုတာနဲ… သူ့အဖုတ်လေးကို လီးနဲ့ပွတ်ပြီး… ပြီးအောင်လုပ်ပေးခဲ့တယ်…  မောင်ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမလံဟင်မေ…. ”
စကားသာ ပြောနေကြတာ ကျုပ်က မေမေ့ ညဝတ်ဂါဝန်ကို လှန်ပြီး နို့တွေကိုနယ်မိနေပြီ။ မေမေကလဲ ကျုပ်လီးကိုကုန်းစုပ်နေတဲ့ တီခင့်နို့တွေကို တီရှပ်အင်္ကျီလှန်ပြီး နယ်နေတယ်။
“ဟင်း… မောင်က ဘယ်လိုလုပ်ချင်လို့လဲ… ”
“မောင်… ညီမလေးကို … ပစ်ပစ်ခါခါတော့… မလုပ်ရက်ဘူးမေရယ်… ညီမလေးက … မောင့်အချစ်ကို အရမ်းမျှော်လင့်နေတာ… မပိုင်ရရင်တောင်… မောင်ချစ်ပေးတာလိုချင်တယ်တဲ့… ”
“မေစဉ်းစားအုံးမယ်မောင်ရယ်…. သမီးလေးက… အရမ်းငယ်သေးတယ်…  အဲ့လိုကြီး… မေမပြောရက်ဘူး… ”
တီခင်က လီးစုပ်တာကိုခဏရပ်ပြီး…
“သိပ်လဲ… စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်မနေနဲ့…. ယမင်းရယ်… သားသမီးချင်းကိုယ်ချင်းမစာလို့ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး…. ယမင်း… မောင့်ကို ကိုယ်ဝန်ရတုန်းက ၁၅နှစ်ပဲရှိသေးတာလေ…. အခု ဖူးငုံလေးက… ၁၈နှစ်ထဲ ဝင်နေပြီမလား… အခုသူကိုယ်တိုင်က ဒီကိစ္စကိုစိတ်ဝင်စားနေပြီ… တော်ကြာနေ… မတော်တရော်တွေနဲ့ အတွေ့မရှောင်နိုင်မှ… အကုန်ရင်ကျိုးရမယ်… မမကတော့… မောင်နဲ့ချစ်ခိုင်းပြီး… ထိမ်းထိမ်းသိမ်းသိမ်းလေး လုပ်ပေးတာ.. ပိုကောင်းမလားစဉ်းစားမိတယ်… ”
“မမခင်… ညီမလေးတစ်ခါထဲ… မောင့်ပေါ်တက်လိုက်တော့မယ်… မောင်ဆွတာ တစ်အားယွနေပြီ..”
မေမေကတီခင့်ကို ပြောလိုက်တော့ တီခင်က ဖယ်ပေးပါတယ်။ မေမေက တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ပက်နဲ့တေ့ပြီး ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်။ မေမေစောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးက စီးစီးပိုင်ပိုင်ပဲ ဝင်သွားတယ်။
“ဟူး…. လွမ်းလိုက်ရတဲ့ လီးကြီး… မအေလိုးလေး… ရှီး… မအေရော.. အဒေါ်ရောလိုးနေရတာတောင်… ညီမလေးကိုပါ… အင်း… ဟင်း… ဟင်း.. လိုးချင်နေပြန်ပြီ…. သိပ်လိုးချင်နေလား… သားညီမလေးကို…. ”
“အင်း… ရှီး… လိုးချင်တယ်…. ညီမလေးစောက်ပက်နုနုလေးကလဲ… လိုးချင်စရာလေး…. မေမေ့စောက်ပက်ကလဲ…. အချစ်ဆုံးမို့လိုးမဝဘူး… တီခင့်စောက်ပက်ကလဲ…. ဖေါင်းဖေါင်းအိအိကြီးနဲ့… လိုးလို့ကောင်းတယ်…. လိုးမယ်ကွာ… အကုန်လိုးမယ်… ”
မေမေစောက်ပက်က အရည်တွေ ရွှဲအိုင်နေတာ။ မေမေကလဲ အနားတမ်း နှဲ့လိုးလိုက် ဆောင့်လိုးလိုက်နဲ့ စောက်ပက်ထဲ လီးဝင်သံတွေက တော်တော်ကျယ်တယ်။ တီခင်ကလဲ မေမေ့နို့တွေစို့ပေးနေတာ။ လက်တစ်ဖက်ကလဲ မေမေ့စောက်စိကို ပွတ်ပေးနေသေးတာ။
“လိုးကွာ… အီး… ရှီး… ဒီမှာ မေမေနဲ့ တီခင့်ကို… တစ်ဝလိုးပေး… ကျောင်းပိတ်ရင်… သားညီမလေးကိုသွားလိုးပေးလိုက်…  အီး ရှီး…. ကိုယ်မေကိုယ်လိုးလေး…. လိုးစမ်း… လိုးကွာ…. မေမေ့စောက်ပက်ကိုလိုး…. ”
“လိုးနေတယ်လေး… သားလီးပေါ်ကိုတက်လိုးနေတဲ့… မေမေရဲ့…. သားလီးကြိုက်လား…. ”
“ဟား… ကြိုက်တယ်… ရှီး… ပြီးပြီ…ဟူး…. ”
မေမေ့ကိုယ်လေး တုန်တက်ပြီး ပြီးသွားပါတယ်။ မေမေက မောမောနဲ့ပဲကျုပ်လီးကိုချွတ်ပြီးဆင်းလိုက်တော့ တီခင်က ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ထမိန်ကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။
“တီခင်… ဖင်ကုန်းပေး… ”
“အင်း… သား… ”
တီခင် ကျုပ်ရှေ့မှာ ဖင်ကုန်းပေးပါတယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင်နောက်က ပြူထွက်နေတဲ စောက်ပက်ကို လီးတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ဘယ်လောက်လိုးလိုး လိုးလို့မဝတဲ့ တီခင်နဲ့ မေမေ့စောက်ပက်တွေက ကျုပ်ကိုဆွဲဆောင်လှသည်။ ခပ်စီးစီးလေး တိုးဝင်သွားတဲ့ လီးချောင်းကြီး အဆုံးနဲ့အတူ တီခင် ညည်းသံတွေဟာ ပြင်းထန်လာတယ်။ တီခင့်စောက်ပက်ထဲကို လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးပေးတယ်။
“အူး..ရှစ်….သားရယ်…. ”
“ဒီမယားနှစ်ယောက်လုံး…. လိုးမဝဘူးကွာ… ဟူး…”
“ဟင်း…. လွမ်းလိုက်ရတာ… အင်း…. ထိလိုက်တာ… ကောင်းတယ်သားရယ်… ”
တီခင့်ရဲ့ မတိုးမကျယ်ညည်းသံတွေနဲ့အတူ စောက်ရည်တွေ ရွှဲအိုင်နေတဲ့ စောက်ပက်ထဲကို လီးက တစ်စွပ်စွပ်နဲ့ တိုးဝင်လိုးဆော်နေတယ်။ တီခင်ကလဲ ကုန်းပေးထားရင်းနဲ့ ဖင်ကို နောက်ပြန်ပစ်ဆောင့်ပေးနေတယ်။ မေမေ အမောပြေတော့ ကုန်းထားတဲ့ တီခင့်ပေါ်ခွရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်မျက်နှာကို သူ့စောက်ပက်ဆီ ဆွဲယူတယ်။ ကျုပ်လဲ အလိုက်တသိပဲ မေမေ စောက်ပက်ကို လျာနဲ့ ယက်တင်ပေးလိုက်တယ်။
“ဟူးသားရယ်… စောက်ပက်စားလေး… ဒီလောက်လိုးရတာတောင် … စောက်ပက်အသစ်ရှာလာသေးတယ်…. စားစမ်း… ရှီး… မေမေ့စောက်ပက်ကို… သားအဒေါ်ကိုလိုးရင်း…. မေမေ့စောက်ရည်ကိုယက်… ဟူး…. ချစ်တယ်… မေမေ့အသည်းအသက်ဗူးလေးရာ… ”
“အူး… ရှီး…လိူးစမ်းကွာ…. ထိလိုက်တာ…. အူးအူး.. တီခင့်စောက်ပက်ကြီးယားနေပြီ… လိုး… လိုး…  ချစ်တယ်ကွာ… အ… ဟင်း…. သေပြီကွာ… ပြီးပြီ..  အား…”
တီခင် တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးပြီးသွားတာနဲ့ မေမေက သူ့စောက်ပက်ကို ကျုပ်မျက်နှာကနေ ခွာလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောက်ရည်တွေပေပွနေတဲ့ ကျုပ်မျက်နှာကို လျာလေးနဲ့ ယက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့နမ်းတယ်။
“သား မေမေ့ကို ဖင်လိုးပေးအုံး…. ”
ပြောပြီး မေမေက တီခင့်ဘေးမှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ ဖင်ပေါက်ကို လျာလေးနဲ့ ကုန်းယက်ရင်း လျာလေးချွန်ပြီး ထိုးထည့်ပေးလိုက်တယ်။ အမှန်တော့ မေမေရော တီခင်ရောက ဖင်ခံရတာ ကျင့်သားရနေပြီးသားပါ။ ကျုပ်ကသာ ခြောက်သွေ့နေရင် မေမေနာမှာစိုးလိုးယက်ပေးနေတာ။ ဖင်ပေါက်လေးကို လျာလေးနဲ့ ကစားပေးတော့ မေမေ ထွန့်ထွန့်ကိုလူးနေတာ။ ကျုပ်လက်တစ်ဖက်ကလဲ မေမေစောက်ပက်ကို ပွတ်ပေးနေသေးတယ်။
“ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲကွာ…. ရှီး… ဖင်ရော.. စောက်ပက်ရောယားနေပြီ… ”
ကျုပ်လဲ မေမေဖင်ကိုယက်ရင်း အဖုတ်ကိုကလိပေးတာ ရပ်လိုက်ပြီး မေမေ့ဖင်ပေါက်ထဲ လီးတေ့ပြီး ဖိထည့်လိုက်တယ်။
“အင်း ဟင်းဟင်း… မေမေ့သားလီးက .. အရသာကိုရှိတာပါကွာ… ”
“မေမေရာ .. ဖင်ရော အဖုတ်ရော လိုးလို့မဝဘူး… မေမေသားကို ပြုစားနိုင်လွန်းတယ်…. ချစ်တယ်မေမေရာ… သားရဲ့အသည်းအသက်ဗူးလေးရာ… ”
“ချစ်တယ်သားရယ်…. ဟူး… ဖင်ခံရတာ ကောင်းလိုက်တာ…. ”
တီခင်က မှောက်လဲပြီး အမောဖြေနေရာက ဖင်ကုန်း ပေးထားတဲ့မေမေဗိုက်အောက် ပက်လက်လှန်လျောဝင်လိုက်ပြီး ဖင်ခံနေတဲ့ မေမေစောက်ပက်ကို လျာနဲ့ ယက်ပေးတော့တာ။
“ဟ… မမ… အူး…ချစ်လိုက်တာ မမရယ်… ဟား… သေပြီ… သေလောက်အောင်ကောင်းတယ်… လိုးသားလေး… လိုး…. မေမေအရမ်းကောင်းနေပြီ…. မမ…  မမစောက်ပက်ပေးယက်အုံးကွာ…  ”
မေမေက တီခင့်ခါးကနေကိုင်ပြီး တီခင့်စောက်ပက် ကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး လျာနဲ့ယက်တော့တာ။တီခင်က မေမေ့စောက်ပက်ကိုယက်ပေးရင်းက မေမေစောက်ပက်ထဲ လက်လေးနဲ့  လိုးပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မရတော့ဘူး။ မေမေ့ဖင်ကြပ်ကြပ်ကိုလိုးနေရတာရော မြင်နေရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့်ရော  ပြီးချင်လာတာ။ မေမေလဲ ဖင်လိုးရင်း စောက်ပက်ယက်ရခံရုံတင်မက လက်နဲ့ပါ အလိုးခံလိုက်ရတာကြောင့် မေမေပြီးအော်ဟစ်ရင်းပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ပြီးကာနီးတော့ မေမေဖင်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး တီခင့်ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ လီးရည်တွေ တီခင့်ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ တီခင်က တော့ အငမ်းမရ လီးကိုစုပ်ရင်း ဝင်လာသမျှ လီးရည်တွေ ငုံထားတယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ဖင်ကိုတီခင်က လက်နဲ့ပုတ်တော့ မေမေအမောဖြေရင်း လှည့်ကြည့်တယ်။ တီခင်က ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်ထဲကထုတ်ပြီး လက်ယက်ခေါ်တော့ မေမေမျက်နှာတီခင့်ဘက်လှည့်လာတယ်။ တီခင်က ထထိုင်ပြီး ဒူးထောက်ကာ မေမေ့မျက်နှာကို လက်နဲ့ဆွဲမော့လိုက်တယ်။တီခင့်မျက်နှာ ကပေါ်ကငုံကြည့်နေသလိုမျိုး မေမေက မော့ကြည့်နေသလိုမျိုး။ ကျုပ်ကြည့်နေရင်း သဘောတော့ပေါက်နေပြီ။ တီခင်က မေမေ့ပါးစပ်ကိုဟလိုက်ပြီး မေမေ့ပါးစပ်နား သူ့နှုတ်ခမ်းကိုတေ့လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးရည်ကို မေမေ့ပါးစပ်ထဲ နည်းနည်းချင်းပြောင်းထည့်ပေးတယ်။ မေမေကလဲ ဝင်လာသမျှကို မျိုချပစ်တယ်။ တီခင်က အကုန်ပေးလိုက်တာတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ သူ့အတွက်ချန်ထားပြီးတော့ မျိုချပစ်လိုက်တာ။ ပြီးတော့ ညီမနှစ်ယောက် တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်းကို တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်းကို တစ်ယောက် မက်မက်မောမော နမ်းနေကြသေးတာ။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်ကိုချစ်လွန်းလှတဲ့ မေမေနဲ့ တီခင့်ဘေးသွားပြီး နှစ်ယောက်လုံးကိုဖက်ထားလိုက်မိတော့တယ်။
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… မေနဲ့ခင်ရာ… မောင့်ကို… အဲ့ဒီလောက်တောင်ချစ်ရလားကွာ… ”
“ခစ်ခစ် ချစ်တာပေါ့မောင်ရာ… ချစ်လွန်းလို့ ကိုယ့်သားကိုပြန်ပြီး လင်တော်နေတာပေါ့… နော့်မမခင်… မမခင်ကလဲ… သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ… မောင့်လရည် ကိုမျှပေးတာ.. ကျေးဇူးပဲ.. မမခင်မပြီးသေးဘူးမလား… ညီမလေးဆက်ယက်ပေးမယ်.. ”
“မောင်လိုးပေးလိုက်မယ်လေ မေရဲ့… ခနလောက်စုပ်ပေးလိုက်ရင် ပြန်တောင်လာမှာပါ… ခင်မဝသေးတာ မောင်သိပါတယ်… ”
“ရပါတယ်မောင်ရာ… မောင်ခရီးပန်းလာတာ… နားလိုက်တော့… မနက်ဖြန်ကျမှ… တစ်ဝလိုးပေး… နော်မောင်…. ”
ပြောရင်း တီခင်က မေမေ့ခေါင်းကို သူ့စောက်ပက်ဆီဖိချလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ နားချင်နေပါပြီ။ မနေနိုင်လွန်းလို့သာ တစ်ချီလိုးပစ်လိုက်တာ ပင်ပန်းနေပြီ။ မေမေက တီခင့်စောက်ပက်ကို သေသေချာချာ ယက်ပေးနေတာ။ တီခင်လဲ ထွန့်ထွန့်လူးပြီး ကော့ပြန်နေတာပဲ။ ကျုပ်လဲ တီခင်မြန်မြန်ပြီးအောင်ဆိုပြီး တီခင့် နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းပေး ရင်း နို့တွေပါညှစ်ချေပေးလိုက်တယ်။ တီခင်လဲ သိပ်မကြောပါဘူး ပြီးသွားတယ်။ ပြီးတော့ သုံးယောက်သား အချစ်အနမ်းလေးတွေ ပေးကြပြီး အိပ်လိုက်ကြတော့တယ်။
*************

စိမ်းလန်းတဲ့တောင်းတန်းတွေ နဲ့ တစ်မျှော်တစ်ခေါ် မြက်ခင်းပြင်ကျယ်ကြီး ပေါ်မှာ လေပြေအေးအေးလေးတွေ တစ်ဖြူးဖြူးတိုက်ခတ်နေတယ်။ ကျုပ်မျက်နှာကို ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ် အလူကျီစယ်သွားတဲ့ လေးပြေလေးတွေနဲ့ အတူ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ နွေးထွေးတဲ့ ကိုယ်လေးတစ်ခုရှိနေတယ်။ တောက်ပတဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေ ချိုအေးတဲ့အပြုံးလေးတွေနဲ့ ကျုပ်မျက်နှာကို ငေးမောနေတဲ့ မေမေ့ရဲ့ အပြုံးလေးတွေကြောင့်ပဲ ကျုပ်နှလုံးသားလေး ပိုမိုနွေးထွေးလာရတယ်။ ကျုပ်ရဲ့ နှလုံးသား ဘုရင်မလေးကို ကျုပ်တိုးလို့တိုးလို့ ဖက်ထားမိတယ်။ သိပ်ချစ်တယ်မေမေရယ်။ မြက်ခင်းပြင်ရဲ့ ဟိုးအဝေးတစ်ဘက်ဆီမှာ လူရိပ်လေးတစ်ခု ကျုပ်တို့ဆီကိုတစ်ရွေ့ရွေ့လာနေတာ တွေ့ရတယ်။ ညဝတ်အင်္ကျီလေးနဲ့ ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးနဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်။ ပုံ့နဲ့တူလိုက်တာ။ တစ်ဖြည်းဖြည်း ထိုလူရိပ်က နီးလာသလို ပုံသဏ္ဌာန်ကလဲ ထင်ရှားလာတယ်။ ဟုတ်တယ် ပုံ့မှ ပုံ့အစစ်ပါ။ ပုံ့ ကျုပ်တို့သားအမိကို ကြည့်နေတယ်။ မျက်ဝန်းထဲမှာလဲ မျက်ရည်တွေနဲ့။ တစ်ခုခုကိုပြောချင်နေသလို နှုတ်ခမ်းလေးက တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လို့ ။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ စူးစူးရှရှနာကျင်လာတယ်။ ဆွေးဆွေးလေးကြည့်နေတဲ့ပုံ့ဆီ ကျုပ်သွားဖို့ကြိုးစားကြည့်တယ်။ မေမေ့ကိုဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်တွေ ခွာလို့မရဘူး။ မေမေ့နားမှာ ရပ်နေတဲ့ ကျုပ်ခြေလှမ်းတွေ ရွေ့လို့မရဘူး။ ပုံ့ကျုပ်တို့မလှမ်းမကမ်းမှာ ရပ်ကြည့်နေရင်းကပဲ မျက်နှာကိုလက်နဲ့အုပ်ပြီး တစ်သိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေပြန်တယ်။ ပုံ့မျက်ရည်တွေက အက်ဆစ်အပြင်းစားအဖြစ်နဲ့ ကျုပ်နှလုံးသားကိုကျွမ်းလောင်စေလေသလား။ ကျုပ်အသည်းတွေ ဆတ်ဆတ်ခါနာကျင်လှတယ်။ ကျုပ်ငိုမိနေလားမသိပါ။ ပုံငိုရင်း ချာခနဲ လှည့်ပြီး ကျုပ်တို့နဲ့ဝေးရာဆီ ထွက်ပြေးသွားတယ်။ ကျုပ်ပုံ့နောက်ကိုပြေးလိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲဖက်ထားပြီးနှစ်သိမ့်ပေးချင်တယ်။ မငိုပါနဲ့ပုံ့ရယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ခြေအစုံဟာ လှုပ်မရဘူး။ ပုံ့… နေပါအုံး… ပုံ့ရေ…. ကိုတောင်းပန်ပါတယ်… ထွက်မသွားပါနဲ့…. ပုံ့… ပုံ့…. ပုံ့….။

ကျုပ်ပါးပြင်ကိုလက်လေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး ကျုပ်မျက်လုံးထောင့်ကို လက်လေးနဲ့မျက်ရည်လာသုတ်ပေးလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့။ မေမေ ကျုပ်ကို ကရုဏာသက်တဲ့ မျက်ဝန်းနဲ့ကြည့်ပြီး မျက်ရည်သုတ်ပေးနေတာ။ သြော်…ကျုပ်အိပ်မက် မက်နေတာပဲ။ မျက်ရည်ကတော့ တစ်ကယ်ကျနေတာ။ ကျုပ်မေမေ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကို ခပ်တင်းတင်းပြန်ဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်မေမေ့ကို ဘာစကားမှမပြောမိသလို မေမေလဲ ကျုပ်ကိုမမေးဘူး။ မေမေ့နဖူးလေးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်ရင်း ဖက်ထား လိုက်ကာ ပြန်အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။
*************

အပိုင်း-၂၅-ခ

(ဒီအချိန်တွေရယ် xxx ကုန်လွန်နေတာ xxx နာရီတွေရယ် xxx ပြန်လည်နေကြ xxx စက်ဝိုင်းတစ်ဝိုင်း xxx အဆုံးပြီးအစပြန်လာ xxx အို ဒီအတိုင်းတိုင်း xxx ကိုယ့်ရဲ့အချစ်တွေဟာ xxx အချစ်လေးရေ အဆုံးမရှိ xxx အဆုံးမရှိ xxx အဆုံးမရှိ xxx

သံသရာဆိုတာ xxx ဒါရဟတ်ချား xxx ဘုံတွေအစုံမှာ xxx ကျင်လည်နေရ xxx ဘယ်မှာသွားဆုံးမလဲ xxx ကိုယ်မှန်းဆမရနိုင်တော့ xxx ဒီအချစ်များလဲ xxx အို .. ဘီးလုံးတစ်ခုလိုပဲ xxx အချစ်လေးရေ အဆုံးမရှိ xxx အဆုံးမရှိ xxx အဆုံးမရှိ xxx

မဆုံးတမ်းဒီရင်မှာ xxx ဒီရင်မှာ xxx ဟူး… xxx မဆုံးတမ်းဒီရင်မှာ xxx ဒီရင်မှာ xxx ဟူး… xxx လုံးလုံး… ကိုယ့်အချစ်တို့အဆုံးမရှိတာသေချာ xxx ရင်မှာအမြဲ xxx ကိုယ့်အချစ် xxx အဆုံးသတ်လို့သွားလိမ့်မယ်မထင်နဲ့ xxx မင်းကြည့်နေလှည့် xxx လုံးလုံး… ကိုယ့်အချစ်တို့မဆုံးတာသေချာ xxx )

အိပ်ယာကနိုးတော့ မေမေက ကျုပ်ကိုဖက်လျှက်ပဲ အိပ်ပျော်နေတယ်။ တီခင်ကတော့ မရှိတော့ဘူး။ ထပြီးချက်ပြုတ်နေပြီထင်ပါရဲ့။ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတဲ့ မနက်ခင်းမှာ ဘယ်ကဖွင့်နေမှန်းမသိတဲ့ ဇော်ဝင်းထွဋ်ရဲ့ သီချင်းသံကပျံ့လွင့်နေတယ်။ အကျယ်ကြီးမဟုတ်ပေမယ့် သီချင်းစာသားတွေကိုတော့ ပီပီသသကြားရတယ်။ အိပ်ရာထဲမှာ ငြိမ်ပြီးတော့ပဲ သီချင်းကိုခံစားနေမိတယ်။ ဟုတ်တယ်။ ကျုပ် ပုံ့အပေါ်ချစ်တဲ့အချစ်ကလဲ အဆုံးမရှိတာ သေချာပါတယ်။ မေမေ့ကို စွဲလမ်းမိပြီး အရာအားလုံးထက်ပိုပြီးမြတ်နိုးရ ချစ်ရတယ်ဆိုပေမယ့် ပုံ့ကိုလဲ ကျုပ်သိပ်ချစ်ပါတယ်။ ကျုပ် မေမေ့ကိုချစ်လွန်းလို့ ပုံ့ကို စွန့်လွှတ်ခဲ့တယ်။ စွန့်လွှတ်နိုင်တယ်လို့လဲ ကျုပ်ထင်ခဲ့တယ်။ တစ်ကယ်တမ်းပုံ့ကို အခြားတစ်ယောက်နဲ့မြင်လိုက်ရချိန်မှာ ကျုပ်ရင်တွေ ဗလာင်ဆူနေခဲ့တယ်။ တီခင် သို့မဟုတ် ညီမလေးသာ သူတို့ချစ်တဲ့သူတွေ့လို့ယူသွားမယ်ဆိုရင် ကျုပ်ကြည်ကြည်ဖြူဖြူထည့်ပေးလိုက်မှာ။ ပုံ့ကိုကျတော့ ကျုပ်မခံစားနိုင်ဘူးဗျာ။ ဟူး ကျုပ်ဘာတတ်နိုင်မှာတဲ့လဲ။ ကိုယ်ရွေးတဲ့လမ်း ဆက်လျှောက်ရုံပေါ့။ ပုံ့ကို လွမ်းတဲ့စိတ် သတိရတဲ့စိတ်ကို ကြိုးစားဖြေဖျောက်ရမယ်လို့ တွေးရင်း သက်ပြင်းချမိတယ်။ မေမေ့ကိုမှ ကျုပ်မခွဲနိုင်တာ။ ကို… ပုံ့ကို ထာဝရ ချစ်နေမယ်နော်… အဆုံးမရှိတဲ့အချစ်တွေနဲ့ပါ… ပုံ့… ပျော်ရွှင်ပါစေလို့…. ကို … ဆုတောင်းပေးပါတယ်…။ ကျုပ်စိတ်ထဲကနေပြောရင်း သက်ပြင်းချမိတယ်။ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတဲ့မေမေ့လက်လေးတွေလူးလွန့်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ကိုယ်ကို မေမေ့ဘက် လှည့်လိုက်ပြီး မေမေ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်နေမိတယ်။ မေမေဟာ ကျုပ်မျက်စိထဲမှာ အရာရာထက်လှတယ်။ အရာရာထက်ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်လေ။ မေမေလဲ ကျူပ်ကို စူးစူးရဲရဲပြန်ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်မျက်လုံးကိုဖတ်နေတာထင်တယ်။
“ကြည့်လှချည်လား… မောင်ရာ… ”
“မေက … မောင့်အတွက်… ဘယ်တော့မှငြီးငွေ့မသွားအောင် … ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းလို့ပါ… ”
“ခစ်ခစ်… ကြွေပြီးသားပါမောင်ရာ… ထပ်မခြွေပါနဲ့တော့…. (ရွှတ်) … (ရွှတ်)…  ချစ်လိုက်ရတာဆိုတာ… (ပြွတ်)…. ”
“ချစ်တယ်မေရယ်.. (ရွှတ်) … (ရွှတ်)… (ရွှတ်)… မေ့ကိုမောင်ချစ်လိုက်တာ… (ပြွတ်)… (ပြွတ်)… ”
မေမေနဲ့ကျုပ် မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး အနမ်းတွေပေးရင်း ချစ်စကားတွေ တီးတိုးဆိုမိကြတယ်။ မေမေရယ်… ။ ကျုပ်တို့ ဖက်ရင်းနမ်းရင်းနဲ့ ပူးကပ်နေကြဆိုတော့ အားအင်အပြည့်နဲ့တောင်နေတဲ့ ကျုပ်ကောင်က မေမေ့ပေါင်မှာ ထောက်နေပြီး။ မေမေက လက်လေးနဲ့လာကိုင်ပြီး  ထထိုင်တယ်။ ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နှာခေါင်းလေးနဲ့ ဖိဖိနမ်းတယ်။ ပြီးတော့ သုံး လေးချက်လောက် တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်တယ်။ ပြီးတော့
“မောင်… မီးဖိုထဲက မောင့်မယားငယ်လေးကို… အရင်သွားလိုးပေးလိုက်… ညက မမခင်မဝရှာဘူး… မေမျက်နှာသစ်ပြီးမှလိုက်ခဲ့မယ်.. ”
အဲ့လို ချစ်ကြတဲ့ညီအစ်တွေပါဗျာ။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားလည်ပေးကြ အနစ်နာခံကြလဲ လွန်ရော။ တစ်မအေထဲက မမွေးခဲ့ကြပေမယ့် တစ်ကယ့်ညီအစ်မတွေပါ။ ကျုပ်လဲ မီးဖိုထဲကိုတန်းသွားလိုက်ပြီး  တီခင့်ကို မီးဖိုထဲမှာပဲ လိုးပေးလိုက်တယ်။ လိုးနေရင်းပဲ မေမေရောက်လာပြီး ကျုပ်တို့နဲ့လာပူးပေါင်းတယ်။ ဒီနေ့တော့ တစ်ပတ်လောက် ပစ်ထားခဲ့ရတဲ့ မယား နှစ်ယောက်ကို တစ်နေကုန် နားနားပြီး လိုးပေးလိုက်တယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်လဲ အပေါက်စုံအောင် အားရအောင်အလိုးခံပြီး ည၈နာရီလောက်မှ ပိုင်းလိုက်တယ်။ တောက်လျှောက်လိုးတာတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့ ထမင်းစားချိန်နားလိုက် ခဏတစ်ဖြုတ် စကားပြောရင်း အချိန်ပေးပြီး နားနားလိုးတာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်လဲ နောက်နေ့ကစလို့ ကျောင်းပုံမှန်ပြန်တက်တယ်။ ညီမလေးကိုလဲ ဖုန်းမပြတ်ဆက်ဖြစ်တယ်။ ညတိုင်းလဲ စာဖတ်ပြပြီးသိပ်ရတယ်။ ပြန်တုန်းကတောင် စာဖတ်ပြီးမသိပ်ခဲ့ရဘူး။ ဘယ်သိပ်ရမလဲ ငတိမက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာပဲနေချင်နေတာ စာဖတ်ပြခိုင်းဖို့တောင်သတိမရဘူး။ ကျုပ်လဲ အဲ့ဒီအကြောင်းမေးကြည့်တော့ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ နေရတုန်း မြန်မြန်အိပ်ပျော်သွားမှာစိုးလို့ မဖတ်ပြခိုင်းတာတဲ့ဗျာ။ ညီမလေးက ဖုန်းထဲကနေ ချစ်တဲ့အကြောင်း၊ လွမ်းတဲ့အကြောင်း တွေတစ်ဖွဖွပြောလေ့ရှိတယ်။ ဖွားသီနဲ့လဲ ဖုန်းအဆက်သွယ်မပြတ်ပါဘူး။ အန်တီငုဝါဆီတောင် ဖုန်းဆက်ဖြစ်သေးတယ်။ ကျုပ်ဖုန်းမဆက်ဖြစ်တဲ့ သူဆိုလို့ ကျုပ်ချစ်ရတဲ့ ပုံ့ရယ်၊ ကျုပ်အဖေရင်းရယ် ပဲရှိမယ်။

ကျောင်းလဲ စာမေးပွဲပြီးလို့ပိတ်တော့ ကျုပ်တို့လဲ နယ်ကအိမ်ကိုပဲ ပြန်ပြောင်းကြတယ်။ အိမ်မှာတော့ အန်တီမျိုးတို့သားအမိက အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ။ အိမ်ပြောင်းလို့အထိုင်ကျတော့မှ ကျုပ်လဲ ရန်ကုန်ကိုပြန်တက်လာလိုက်တယ်။ မေမေနဲ့ တီခင်ကတော့ မလိုက်ဘူးတဲ့။ ဒီတစ်ခါက်ရန်ကုန်ကို တက်လာတော့ ညီမလေးကို ဖုန်းကြိုဆက်ထားလိုက်တယ်။ မနက်ခင်း အန်တီမျိုးတို့သားအမိ ဆိုင်ဖွင့်ချိန်စောင့်ပြီး မေမေနဲ့ တီခင့်ကို တစ်ဝလိုးပေးပြီးမှ ထွက်လာလို့ ရန်ကုန်ရောက်တော့ မှောင်နေပြီ။ ခြံရှေ့မှာ ကားဟွန်းတီးလိုက်တော့ ဦးကျင်က ခြံတံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ ကျုပ်ကားဝင်လာတာနဲ့ ညီမလေးက အိမ်ပေါက်ဝကနေ စောင့်နေတာ။ တစ်လမ်းလုံး ဘယ်ရောက်ပြီလဲ ဆိုပြီး ဖုန်းတစ်ဂွမ်ဂွမ်ဆက်နေတော့လဲ ရောက်မယ့်အချိန်ကြိုသိနေတာပေါ့။ ကားပေါ်က ဆင်းတာနဲ့ ညီမလေး အတင်းလာပြီး လက်မောင်းကိုဖက်ကာ ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းချပစ်တယ်။ ကျုပ်လဲ ရွှတ်ကနဲ နဖူးလေးကို ပြန်နမ်းပေးလိုက်ရတယ်။ အထုတ်ကိုလဲ ကူဆွဲလို့။ မေမေတို့မပါတာ မြင်တော့ ဖွားသီနဲ့ အဖေရင်းက မျက်နှာမကောင်းဘူး။
“ယမင်းမပါဘူးလားကွ…”
ဆိုဖာပေါ် ကျုပ်ထိုင်ထိုင်ချင်းပဲ အဖေရင်းက မေးလိုက်တာ။
“ဟုတ်… မေမေက မလိုက်ဘူးတဲ့… ”
“ငါ့သမီး ယမင်း ဘယ်လောက်တောင်စိတ်နာသွားလဲ မသိဘူး…. ဟင်း… ”
ကျုပ်လဲ ဘာပြန်ပြောလို့ပြောရမှန်းမသိ။
“အေးပါကွာ… နောက်တော့ စိတ်ပြေသွားမှာပါ… လာ… မင်းကိုပြစရာရှိတယ်… ”
ကျုပ်ပုခုံးကို ဖက်ပြီး အိမ်ဘေးက ကားဂိုထောင်ထဲ ခေါ်သွားတော့ ပါဂျဲရိုးကားသစ်တစ်စီး တွေ့ရတယ်။
“ဒါ မင်းစီးဖို့… ”
“ဟုတ်ကဲ့ … ကျေးဇူးပါ ဦး… ”
ကျုပ်လဲ ကားကြည့်ပြီးတော့ အဖေရင်းနဲ့အတူ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာလိုက်တယ်။ ကျုပ်နဲ့ အဖေရင်းနဲ့ကြားမှာ နွေးထွေးမှုကတော့ ပျောက်ဆုံးနေဆဲပဲ။ သူကလဲ ကျုပ်ကိုသားလို့ခေါ်ဖို့ တွန့်နေသလို ကျုပ်လဲ အဖေလို့ မခေါ်ရဲဘူး။ ကားသစ်ကြီးကိုကြည့်ပြီး ဝမ်းသာပေမယ့် ကြိုသိပြီးသားဆိုတော့လဲ သိပ်မအံ့သြပါဘူး။ ညီမလေးက
“သမီးကိုရော ကားမဝယ်ပေးဘူးလားဖေဖေ… ”
“သမီးကို စိတ်မချသေးလို့ ပေးမမောင်းသေးတာပါကွာ… နောက်ကျ ဝယ်ပေးမယ်ဟုတ်ပြီလား… ”
“ဟုတ်… ကိုကိုလာ… နားတော့လေ… ညီမလေးအခန်းထဲလိုက်ပို့ပေးမယ်… ပြီးရင် ထမင်းစားရအောင်… ”
“အင်း… လာသွားမယ်လေ… ဖွားသီနဲ့ ဥိး ကျနော်သွားနားလိုက်အုံးမယ်”
“အေးအေး … မြေးလေး”
ကျုပ်လဲ ဖွားသီပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပေးလိုက်တော့ ဖွားသီက ကျုပ်ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးပုခုံးကိုဖက်ရင်း အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တော့ နောက်ကနေဖွားသီရဲ့ စကားသံကြားလိုက်ရတယ်။
“ဇေယျာထွန်းရယ်… နင်နဲ့တော့ ခက်တော့တာပဲ… သားလို့ခေါ်ရမှာ ဘာများအပမ်းကြီးလဲ… ”
“ဟာဗျာ… ”

အခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်တာနဲ့ ညီမလေးက ကျုပ်ကို အတင်းဖက်ပြီး နမ်းတော့တာပဲ။
“လွမ်းလိုက်ရတာ… ကိုကိုရာ… ညီမလေးကို ချစ်သေးရဲလားဟင်… အနေဝေးလို့သွေးအေးသွားပြီလား…. ချစ်တယ်ကိုကိုရာ…”
“အရူးမလေး… သွေးအေးစရာလား… ကိုကို့ညီမလေးဒီတစ်ယောက်ထဲ ရှိတာကို… ချစ်တယ်နော်… အရမ်း အရမ်းချစ်တယ်”
ပြောရင်း ညီမလေးမျက်နှာကို အနမ်းမိုး ကျဲချပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက ခြေဖျားလေးထောက်ကာ ကျုပ်ခေါင်းကို ဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းတော့တာ။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးခါးကို ဆွဲယူပြီး ကိုယ်ချင်းပူးကပ်ကာ ညီမလေးနှုတ်ခမ်းတွေကို တုန့်ပြန်နမ်းမိတယ်။ လျာဖျားချင်းဆော့ကစားရင်း စိတ်တွေလဲကြွလာကြပြီး ညီမလေး လက်တစ်ဖက်က ဘောင်းဘီပေါ်က ကျုပ်လီးကို လာပွတ်ပေးနေသလို ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေမိတယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးက ကျုပ်ခါးပတ်ကိုချွတ်တော့။
“ညီမလေး… ငုံလေး… ခဏနေထမင်းစားရအုံးမယ်လေကွာ… ညကျမှနော်…. ”
“ခဏလေးပါကိုကိုရာ… ကိုကိုလီးကြီးကို ညီမလေးစုပ်ချင်လို့ပါ… ခဏလေးပဲ… ပြီးရင်တစ်ခါထဲ ရေချိုးလိုက်တော့… ”
ပြောရင်း လက်က ကျုပ်ဘောင်းဘီကို ချွတ်နေတာဆိုတော ကျွတ်သွားပြီ။ ကျုပ်လီးရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်က ဖုဖေါင်းနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေပဲ တစ်ရှုံ့ရှုံနမ်းတယ်။ ပြီးတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ တောင်တင်းနေတဲ့ လီးက ဖြောင်းခနဲ့ ဆို ရုန်းထွက်လာတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေပြန်တယ်။ ပြီးတော့မှ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။
“ရှီး… ညီမလေးရာ… ဟူး… ”
ညီမလေးရဲ အထိအတွေက တစ်မျိုးကောင်းနေပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ မြန်မြန်ပြီးအောင် ညီမလေးကို စုပ်တဲ့ဆီ အာရုံနှစ်ထားလိုက်ရင်း ညီမလေးခေါင်းကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်သင်ပေးဖူးတဲ့အတိုင်း လျာလေးတွေနဲ့ ဒစ်ဖူးကို ကစားပေးရင်း လက်နဲ့ပါထုပေးတာ။ ကျုပ်လဲ စိတ်နှစ်ထားတာကြောင့်ပြီးချင်လာပြီး ညီမလေးပါးစပ်ကို ခပ်ဖြေးဖြေးဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး… ညီမလေး ပါးစပ်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးက တော့ ဒီတစ်ခါတော့ ဝင်လာသမျှကျုပ်လီးရည်ကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ မျိုချပစ်နေတယ်။ လီးရည်ကုန်သွားတော့မှ လီးကို လျာလေးနဲ့ဝိုက်ပေးပြီ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်နမ်းနေမိတယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးကို နံရံဘက်ကပ်လိုက်ပြီး သူ့အရှေ့ထိုင်ချလိုက်ပြီး ထမိန်ပေါ်ကနေပဲ ညီမလေးအဖုတ်နေရာလေးကို ဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးကလဲ ခါးလေးကော့ပြီး ကျုပ်ခေါင်းကိုသူ့အဖုတ်ဆီ ဖိထားတယ်။
“ကိုကိုရယ်… ညီမလေးအဖုတ်ကိုကြိုက်လားဟင်… လိုးချင်ရဲ့လား… အချိန်မရှိတော့ဘူးကိုကိုရာ… နောက်မှနမ်းတော့… ”
ဒီလိုတော့ဘယ်ရမလဲ။ ညီမလေးရဲ့ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချလိုက်တယ်။ ညီမလေးကတော့ ထမိန်ကို မပြီးကိုင်ပေးထားတယ်။ အို… အတွင်းခံဘောင်းဘီမှာ ညီမလေးရဲ့စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ။ အတွင်းခံမှာပေနေတဲ့ ညီမလေးရဲ့ စောက်ရည်တွေကို လျာလေးနဲ့ယက်လိုက်ရင်း ညီမလေးကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ ညီမလေးက နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ရင်း ကြာမူပါတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေနဲ့ကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးစောက်ပက်လေးကိုကြည့်လိုက်တော့ အပျိုစင်စောက်ပက်လေးဟာ မွှေးညှင်းနုနုလေးတွေနဲ့ ချစ်စရာ သိပ်ကောင်းလွန်းတယ်။
“လှလိုက်တာညီမလေးရာ… ”
“ကိုကို့အတွက်ပါ… ကိုကိုရာ… ”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့စောက်ပက်လေးကို လျာနဲ့ ယက်တင်လိုက်တယ်။ ညီမလေး ညည်းရင်း ခါးကော့ပြီးလိုက်လာတယ်။ စောက်စိလေးကို လျာဖျားလေးနဲ့ ကစားပေးလိုက်တော့ ညည်းသံကျယ်လာပြီး မျက်လုံးလေးမှေးသွားတယ်။ခဏကြာတော့
“ခဏလေးကိုကိုရာ… ”
ကျုပ် ညီမလေးစောက်ပက်က နေ နည်းနည်းခွာပေးလိုက်တာနဲ့ ညီမလေးက ထမိန်ကို ဖြေချလိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းပေါ်ကနေ ကျော်ကာချွတ်လိုက်တယ်။ ပင်တီလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာပေါ် မတ်တပ်ရပ်လျှက် ခွလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ အလိုက်သင့်လေးမျက်နှာမော့ပြီး လျာလေးထုတ်ပေးထားလိုက်တယ်။ ညီမလေးက သူ့စောက်ပက်နဲ့ ကျုပ်လျာလေးကို ချိန်ပြီး ခါးလေးလှုပ်ကာပွတ်တော့တာ။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးဖင်ကိုကိုင်ပြီး လျားလေးနဲ့လဲ စောက်စိလေးကိုကစားလိုက်။ စောက်ပက်တစ်ပြင်လုံးကိုယက်လိုက်။ စောက်စိလေးကို ဆွဲဆွဲစုပ်ပစ်တာ သိပ်မကြာဘူး ညီမလေး ဆတ်ကနဲတုန်ပြီးပြီးသွားကာ သူ့စောက်ပက်ကို ကျုပ်ပါးစပ်နဲ့ ဖိကပ်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်တွေကို အကုန်မျိုချပစ်တာ။
“သောက်… ကိုကို… ညီမလေစောက်ရည်တွေ… ကိုကို့အတွက်… သောက်… ဟူး… ကောင်းလိုက်တာ… ချစ်တယ်ကိုကိုရာ…. ”
ပြီးတော့ ညီမလေးက ကျုပ်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ထားတယ်။ နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်မထားပဲ နှုတ်ခမ်းတွေ ဆွဲစုပ်မိကြတယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ထိုင်ချလိုက်တာဆိုတော့ ပြန်တောင်လာတဲ့ ကျုပ်လီးပေါ် ညီမလေးစောက်ပက်က တန်းနေတာပဲ။ ချိန်ထည့်ထာမဟုတ်လို့သာ မဝင်သွားတာ။ ညီမလေးစောက်ပက်က ကျုပ်လီးကိုပွတ်သပ်သွားတော့ လီးနဲ့စောက်ပက်အတွေ့မှာ နှစ်ယောက်သား မိန်းမူးသွားကြတယ်။ ညီမလေးက ခါးလေးလှုပ်ပြီး လီးနဲ့စောက်ပက်ကိုပါဖိပွတ်နေတော့ လီးက အီဆိမ့်လာတာ။ ညီမလေးက ကျုပ်မျက်နှာမှာပေနေတဲ့ သူ့စောက်ရည်တွေကို လျာနဲ့ လိုက်ယက်နေရင်း လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့ပြီး ဖိထိုင်ချတယ်။ ဒစ်ဖူးလေးမြုပ်ဝင်သွားတယ်။
“ဝင်သွားပြီ ညီမလေး… ”
“အင်း… ညီမလေးထည့်လိုက်တာ… ကြပ်လိုက်တာကိုကိုရာ… ထိပ်ဖျားလေးပဲရှိသေးတယ်… ဟူး… ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး ရင်ထဲတစ်လှပ်လှပ်နဲ့… ”
“ညီမလေးရယ်…. ချစ်လိုက်တာကွာ… တော်တော့နော်… ညီမလေးက အပျိုစင်လေးဆိုတော့ ကြပ်မှာပေါ့… နောက်ပြီး နာရအုံးမှာ… နောက်မှလုပ်ရအောင်ကွာ… အချိန်လဲမရဘူး… တော်ပြီနော်… ပြန်ထုတ်လိုက်တော့… ”
“ခဏလေးပါကိုကိုရာ…. ဒီလောက်လေးပဲ အရသာရှိလို့… ထည့်ထားပါရစေအုံး… ကိုကို့လီးကြီးက အရသာရှိလိုက်တာ…”
“ကိုကိုလဲ ညီမလေးအဖုတ်ထဲ ထည့်ထားရတာ အရမ်းကောင်း တာပဲ.. ဒါပေမယ့် … မတော်လို့ တစ်ယောက်ယောက်လာလို့ မြင်သွားရင် ကိုကိုနဲ့ညီမလေး တစ်သက်စာဝေးရမှာ… လိမ္မာပါတယ်ညီမလေးရာ နော် နော်… နောက်မှလေနော်… ကိုကို့ကိုချစ်ရင်… ကိုကို့စကားနားထောင်နော်…  ”
“အွန်းပါ… ကိုကို့ကိုချစ်လို့နော်… (ပြွတ်)”
ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်ပြီးမှ ဖင်လေးကိုတစ်ချက်ဆောင့်ပြီး ထလိုက်တယ်။
“အ… ခစ်ခစ်…”
“ဟွန်း… နောက်မှကြောက်ပါပြီမလုပ်နဲ့…. သိလား… ကိုကိုအသည်းတုံးလေး… ”
ညီမလေးက ထမိန်ကို ကောက်စွပ်ရင်းနဲ့
“မကြောက်ရေးချမကြောက်တာ ကိုကိုအချစ်တုံးကြီးရ… ကိုကိုလိုးလို့သေချင်သေပါစေ… ခံမှာပဲ…”
ပြောင်စပ်စပ်လုပ်ရင်း အတွင်းခံကောက်ဝတ်မယ်လုပ်တော့
“အဲ့ဘောင်းဘီလေး … ကိုကို့ကိုပေးညီမလေး… ”
“ဘာလို့… ”
“ညီမလေးအဖုတ်ထဲ ကိုကို့လီး ပထမဆုံးဝင်တဲ့ အမှတ်တရ သိမ်းထားမလို့… ”
“ချစ်လိုက်တာကိုကိုရာ…. ဒါဆိုပိုပြီးအနံ့ရအောင် ”
ညီလေးက သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးနဲ့ စောက်ပက်မှာ ပေနေတဲ့ စောက်ရည်ကို ထမိန်လှန်ပြီး သုတ်လိုက်တယ်။
“ရော့…  ”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးအတွင်းခံကို ယူပြီး နှာခေါင်းလေးနဲ့ ဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။
“ဟူး… လန်းဆန်းသွားတာပဲ”
“ခစ်ခစ်…. ချစ်လိုက်တာ အချစ်တုံးကြီးကိုကိုရာ…”
ပြောရင်း ကျုပ်ပါးကို ရွှတ်ကနဲ လာနမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ ပြန်နမ်းပေးလိုက်ပြီး ညီမလေးဘောင်းဘီကို အိတ်ထဲ ထည့်ကာ
“ကဲ ကိုကိုရေချိုးတော့မယ်… ”
ကျုပ်လဲ အင်္ကျီချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းတံခါး ပိတ်ပြီးရုံပဲရှိသေးတယ် ဖွားသီအသံကြားလိုက်ရတယ်။
“ဒီမောင်နှမအလွမ်းသယ်လို့မပြီးကြသေးဘူးလား … ထမင်းစားရအောင်လေ….”
“ကိုကိုရေချိုးနေတုန်းဖွားဖွားရဲ့…. ကိုကိုက ညောင်းတယ်ဆိုလို့ နှိပ်ပေးနေတာ…. ခုနကမှရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတာ… ကိုကိုပြီးရင် လာခဲ့မယ်လေ.. ”
“အမလေး ငါ့မြေးတွေကတော့ ချစ်လိုက်ကြတာ.. အေးအေး… ပြီးရော … ”
ဖွားသီထွက်သွားမှပဲ ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းချလိုက်ရတယ်။ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်ပြီး
“ညီမလေး… လာ… သန့်ရှင်းရေးလာလုပ်အုံး… ”
“ဟုတ်ကိုကို… ”
ညီမလေး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာတော့မှ
“တော်သေးတယ် မိတော့မလို့… ”
“ခစ်ခစ်…”
“ဘေစင်မှာ ပလုတ်ကျင်းလိုက်… ထမိန်လေးလှန်ထား ကိုကိုညီမလေးအဖုတ်ကို ဆေးပေးမယ်… ”
“ဟုတ်… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… ကိုကိုရာ…”
ကျုပ်လဲ ထမိန်လေးလှန်ပြီး ပလုတ်ကျင်းနေတဲ့ ညီမလေး အဖုတ်ရှေ့မှာ ရေခွက်နဲ့ ဆပ်ပြာဆီဗူးလေး ယူကာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သေသေချာချာလေး ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး ကြင်ကြင်နာနာဆေးပေးတော့ ညီမလေးက ပလုတ်ကျင်းလိုက် ကျုပ်ကိုကြည့်လိုက် လုပ်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ရေသေသေချာချာဆေးပြီး ပုဝါလေးနဲ့ပါ သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အဖုတ်လေးကို ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး
“ဟား… မွှေးသွားပြီ… ”
“ခစ်ခစ်… အူတွေအသည်းတွေလဲ ပြုတ်ထွက်ကုန်ပြီလားမသိဘူး… ချစ်လိုက်တာကိုကိုရာ… ”
ပြောပြီး ကျုပ်ကိုထူရင်း ဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ပြန်ဖက်ထားရင်း
“က်ုကိုရေချိုးတော့မယ် …. ”
“ဟုတ်.. ကိုကို… အရမ်းချစ်တယ်… ”
ညီမလေးထွက်သွားတော့ ကျုပ် ရေချိုးလိုက်တယ်။ ညီမလေးရဲ့ထန်ပုံတွေကိုပြန်စဉ်းစားမိတော့ မလွယ်ဘူးလို့လဲ တွေးမိတယ်။ ဝေးနေတဲ့ အချိန်မှာ ဘယ်လောက်တောင်စိတ်ကူးယဉ်ထားလဲမသိဘူး။ ထင်ရာကို စွတ်လုပ်တော့တာ။ တစ်ကယ့် ဇွတ်တရွတ်လေး။ ချစ်ဖို့ကောင်းတာလဲ လွန်ရော။ ညီမလေးကို ဒီအိမ်မှာ လိုးလို့ဖြစ်ပါ့မလားလို့လဲ တွေးမိတယ်။ ကိုယ်ကလဲ ဒီလောက်အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို လိုးဖူးတာလဲ မဟုတ်။ ပါကင်ဖေါက်တယ်ဆိုရင် သွေးတွေဘာတွေကလဲ ထွက်အုံးမှာ။ ဒီကြားထဲ နာလို့ ညကြီးသန်းခေါင် ထအော်နေမှ။ မဖြစ်သေးပါဘူး။ ညီမလေးကို ရှင်းပြပြီး နောက်မှ အေးအေးဆေးဆေးလိုးတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

(အပိုင်း-၂၆ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၂၆-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 7th December, 2019.

ဒီညကို ညီမလေးကို နားလည်အောင်ဘယ်လို ရှင်းပြရမလဲ။ အရွယ်ရောက်နေတဲ့ မောင်နှမနှစ်ယောက် အတူအိပ်တာ မသင့်တော်မှန်းတော့ သိတယ်။ ညီမလေးရဲ့ ဆန္ဒတွေကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး။ ဒီလိုဆိုပြန်တော့ ငယ်ငယ်လေးထဲက မေမေနဲ့ လေ့ကျင့်လာခဲ့တာ ဘာအကျိုးမှမရှိဘူးလို့ထင်ကြမယ်။  မေမေနဲ့လေ့ကျင့်ခဲ့တာက အပြင်မိန်းမတွေ ကျုပ်မချစ် မနှစ်သက်တဲ့သူတွေ ကျုပ်ကိုမြူဆွယ်သိမ်းသွင်းတာကို ရှောင်နိုင်အောင် လေ့ကျင့်ပေးခဲ့တာ။ ညီမလေးက ကျုပ်အချစ်ရဆုံး ညီမလေးတစ်ယောက်လေ။ ၅၂၈ မေတ္တာတွေ ခိုင်မြဲခဲ့ကြပြီးမှ ကိုယ့်ကို အရူးအမူးချစ်နေတဲ့ ညီမလေးကို ကျုပ် ပစ်ပစ်ခါခါမလုပ်ရက်တာ။ ညီမလေးရဲ့ အချစ်တွေက ကျုပ်ရင်ကို လှုပ်ခတ်စေတာ ဝန်ခံပါတယ်။

ညီမလေး အခန်းထဲကိုရောက်တော့ ညီမလေးကျုပ်ကိုအတင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေပြန်ပေးရင်း ညီမလေး ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ ညီမလေးရဲ့ နို့သီးစူစူလေးတွေဟာ ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ ဖိကပ်နေပြီး ချက်ချင်း တောင်လာတဲ့ ကျုပ်လီးကလဲ ညီမလေးပေါင်ခွကြားကို ထမိန်ပေါ်ကထောက်နေပြီ။ ကျုပ်လက်တွေက ညီမလေးဖင်လုံးတွေကို ကိုင်ဆုပ်နယ်ပေးရင်း ကျုပ်လီးဆီ ပိုပြီး ဆွဲကပ်တော့ ညီမလေးက ပေါင်ဟပြီး သူ့အဖုတ်နဲ့ ပိုထိအောင် လုပ်ပေးနေတယ်။ နမ်း နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ဖက်ထားရင်းက ညီမလေးမျက်နှာ နုနုလေးကို စိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ညီမလေးကလဲ ကျုပ်ကို တုန်ခါနေတဲ့ ရင်ခုန်လှိုက်မောတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်နေတယ်။ ရွှေပေါ်မြတင် သူဌေးသမီးလေးမို့ ထင်ပါရဲ့ အသားလေးတွေက ဖွေးဥပြီးတော့ ဝင်းဝါနေတာ။ အန်တီငုဝါရော အဖေရင်းရောက ရုပ်ချောကြသူတွေဆိုတော့ ညီမလေးကလဲ မှုန်နေအောင်ချောတာ။ တစ်ချိန်လုံး ညီမလေးကို မောင်နှမသံဟောဇဉ်နဲ့ ကြည့်ခဲ့တာဆိုတော့ ညီမလေး ဒီလောက်လှမှန်း အခုမှသိတော့တယ်။
“ကိုကို့အသည်း ညီမလေး…. ”
“ရှင်… ကိုကိုချစ်တုံးကြီ…  ခစ်ခစ်…. ”
“ကိုကို့ညီမလေးက ချောလိုက်တာကွာ…. ကိုကိုတစ်ချိန်လုံး မောင်နှမစိတ်နဲ့ပဲ ကြည့်နေလို့လားမသိဘူး… ညီမလေးအရမ်းလှမှန်း…. ကိုကိုအခုမှသိတော့တယ်…. နတ်သမီးလေးများလားဟင်… ”
“တစ်ကယ်လားကိုကိုရာ… ညီမလေးကို ဘယ်သူလှတယ်ပြောပြော ကိုကို့အတွက်မလှမှာ…  သိပ်စိုးရိမ်တာ…. အခုတော့ ပျော်သွားပြီ…. သိလား… ”
“သိပ်လှတာပေါ့ ညီမလေးရာ… မထိရက် မကိုင်ရက် လောက်အောင်လှတာ… အဲ့မထိရက် မကိုင်ရက်စရာလေးကို… ခုလို ပွေ့ခွင့် ဖက်ခွင့် နမ်းခွင့်ရတဲ့ ကိုကိုကံကောင်းလိုက်တာ… ချစ်လိုက်တာ… ညီမလေးရာ…. ”
ကျုပ် ညီမလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ထားလိုက်တယ်။
“ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်…  ညီမလေးကလှတယ်ဆိုရင်လဲ… အဲ့ဒီအလှတွေအကုန်လုံးရော…. အချစ်တွေရော…. အသည်း… အသက်… ခန္ဓာကိုယ်အသွေးအသားတွေက အစ… အားလုံး…  ကိုကို့အတွက်ပါ… ကိုကိုတစ်ယောက်ထဲပဲပိုင်ရမှာ… သိလား…”
ညီမလေးရဲ့မျက်နာနုနုလေးကို ရင်ခွင်ထဲကနေဆွဲယူ ကြည့်လိုက်ရင်း
“ညီမလေးရယ်…. ငုံလေး… ကိုကို့အသည်းလေးက…  အိမ်ထောင်မပြုတော့ဘူးလား…. ကိုကိုနဲ့ လက်ထပ်ဖို့က…. ဖြစ်မှမဖြစ်နိုင်တာပဲ … ညီမလေးရာ…”
“ညီမလေးက… ဘာအတွက်အိမ်ထောင်ပြုရမှာလဲကိုကိုရာ… ညီမလေးချစ်တဲ့သူက… ကိုကိုပဲလေ… အားကိုးရှာဖို့လဲမလိုဘူး… အလိုးခံရဖို့တစ်ခုထဲအတွက်.. ယူရမှာလား… ကိုကိုက ညီမလေးကို မလိုးချင်လို့လားဟင်… ”
ညီမလေးက မျက်နှာလေးညှိုးသွားပြီး မျက်ရည်ဝဲရင်းပြောနေတာ။
“ဟာ… တစ်လွဲမတွေးပါနဲ့ ညီမလေးရာ… ဒီမှာကြည့်စမ်း… ကိုကို့ ဒီလီးကြီးတောင်နေတာ…. ဘယ်သူ့ကြောင့်လို့ထင်လဲ… ဘယ်သူ့ကိုလိုးချင်လို့လဲ… သိလား..”
ညီမလေးရဲ့ ခါးကိုကိုင်ရင်း လီးနဲ့ ဆောင့်လိုက်တယ်။
“ဟင့်… ညီမလေးကိုလိုးချင်လို့လား… ဒီလီကြီးတောင်နေတာက ညီမလေးအတွက်လား… ”
ပြောရင်း ကျုပ်ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်တယ်။ ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ဆွနေတယ်။ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့ ထမိန်ကိုဖြေချလိုက်တော့ ကျုပ်ရော ညီမလေးရော အောက်ပိုင်းမှာ ဗလာကျင်းသွားပြီ။ ကျုပ်ညီမလေးရဲ့ တီရှပ်လေး နဲ့ ဘော်လီလေးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ညီမလေးလဲ ကျုပ်တီရှပ်အင်္ကျီကို ပြန်ချွတ်ပေးတယ်။ နှစ်ယောက်သားကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပြန်ဖက်ပြီး နမ်းမိကြပြန်သည်။ ညီမလေးကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ကနဲ့ ပွေ့ချီလိုက်တော့ ညီမလေးက ကျုပ်ခါးကို ခွလျှက် ကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်ထားတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းရင်း ညီမလေးက သူခါးလေးကိုလှုပ်တော့ ကျုပ်လီးက သူ့ဖင်ကြားမှာ လွှတိုက်သလိုဖြစ်နေတာ။ ညီမလေးစောက်ပက်နဲ့ ကျုပ်လီးကလဲ ပွတ်မိနေတာပေါ့။ ကျုပ်လဲညီမလေးကို ချီထားရင်းကပဲ နမ်းတာရပ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကျုပ်တစ်ကယ်ပဲ ညီမလေးကို လိုးချင်နေမိပြီ။
“ကိုကို့အသည်းတုံးညီမလေး… ငုံလေး ”
“ရှင်ကိုကို… ငုံ့အသည်းဦးကိုကို.. ”
“ကိုကို… အစကလေ … ညီမလေးကို ဒီညမလိုးသေးဘူးလို့တွေးထားတာ… ”
“ဟွန့်… ဘာလို့… ”
“ညီမလေးက အပျိုစင်လေးလေ… ညီမလေးကိုစလိုးရင်နာမှာ… ပြီးတော့ အပျိုမြှေးပေါက်ရင် သွေးတွေဘာတွေလဲထွက်အုံးမှာ… မတော်တဆ နာလို့အော်မိရင်… တစ်ယောက်ယောက်ကြားသွားမှ ဒုက္ခရောက်မှာ… ဒီကြားထဲ အခန်းထဲ လူဝင်လာရင် ကွိခနဲ မိသွားနိုင်တယ်လေ… အပြင်တစ်နေရာရာသွားလိုးကြရင်ကောင်းမလားလို့… ”
“ညီမလေးကတိပေးတယ်ကိုကိုရာ… လုံးဝမအော်ဘူး… နော်… ဒီညပဲကိုကိုရာ… နော်… ”
“ကိုကိုလဲ… ညီမလေးကို အရမ်းချစ်ချင်နေပြီ… ”
“ချစ်ပေါ့ကိုကိုရာ… ညီမလေးတစ်ကိုယ်လုံး… ကိုကို့ကို အပိုင်ပေးထားပြီးပြီ… ကိုကိုစိတ်တိုင်းကျ ချစ်ပါနော်… ခဏလေးကိုကို…”
ညီမလေးက ပြောရင်း ကျုပ်ပေါ်ကနေ ဆင်းသွားတယ်။ ကိုယ်လုံးတီးလေးနဲ့။ ဘီရိုကိုဖွင့်ပြီး အဝါရောင် ထမိန်လေးတစ်ထည် ယူလာတယ်။
“ဒီထမိန်က ဘာလုပ်ဖို့လဲ… ညီမလေး…”
“ကိုကိုနဲ့ လိုးရင်…. ဒီထမိန်လေးနဲ့လိုးမယ်… ကိုကိုလိုးလို့… ညီမလေးရဲ့သွေးတွေ အရည်တွေ ကိုကို့အရည်တွေပါ ဒီထမိန်လေးမှာပေသွားအောင်… ပြီးမှ မလျှော်ဘဲ သိမ်းထားမယ်… ဒီထမိန်လေးကို မှတ်မိလား… ”
ကျုပ်ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ ရေးရေးပေါ်လာတယ်။ အဲ့ဒီထမိန်လေးက ကျုပ်အိပ်နေတုန်း ညီမလေးခိုးနမ်းခဲ့တုန်းက ဝတ်ခဲ့တဲ့ထမိန်။ ညီမလေးရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေ ကျုပ်ပထမဆုံးကြားခဲ့ရတဲ့နေ့ပေါ့။
“ညီမလေး ကိုကိုအိပ်နေတုန်း ခိုးနမ်းခဲ့တုန်းက ထမိန်လေးမလား… ညီမလေး… ကိုကို့ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်တုန်းက… ကိုကို့ကိုဖက်ပြီး…. ရင်တွေအရမ်းခုန်နေတာလေ…”
“ခစ်ခစ်… ကိုကိုက မှတ်မိသားပဲ… အဲ့ဒီတုန်းက ကိုကိုလီးကြီးနဲ့ ညီမလေးပေါင်ကိုထိနေတာ… နွေးနွေးမာမာကြီး… ညီမလေးအဖုတ်က တစစ်စစ်နဲ့ ယားလာတာ… ခွာတောင်မခွာချင်ဘူး… ဟီးဟီး..”
ပြောရင်း ညီမလေးက အဲ့ထမိန်လေးကို ဝတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ချွတ်ထားတဲ့ သူ့တီရှပ်ပါ ယူပြီးပေးလိုက်တယ်။
“ရော့ ဒါပါဝတ်ထားလိုက်တော့… မတော်တဆ လူလာရင် စောင်ခြုံပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရအောင်… ကိုကို့ပုဆိုးနဲ့ ဟိုထမိန်ကိုလဲ သိမ်းလိုက်အုံး… မြင်သွားအုံးမယ်…”
ကျုပ်လဲ အင်္ကျီပြန်ဝတ်ရင်းပြောလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ပြောတဲ့အတိုင်း သိမ်းလိုက်တယ်။ သူ့ဘရာစီယာပါ သိမ်းပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာတယ်။ ပြီးတော့ ပက်လက်လှန်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ စောင်ကို အဆင်သင့်ကောက်ခြုံလို့ရအောင် ပြင်လိုက်ပြီး ညီမလေးပေါ်ခွကာ မှောက်ချလိုက်တယ်။
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မွတ်သိပ်တဲ့ အနမ်းတွေပေးရင်း ဆန္ဒတွေက အမြင့်ဆုံးဒီဂရီရောက်နေကြပြီ။ ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းနေရာကနေ ညီမလေးရဲ့ တီရှပ်ကိုလှန်တင်လိုက်ပြီး အပျိုနို့စူစူလေးတွေကို တစ်ဖက်ကိုစို့လိုက် တစ်ဖက်ကိုနယ်လိုက်နဲ့ ဘယ်ညာပြောင်းစို့နေလိုက်တယ်။ ညီမလေး တစ်ဟင်းဟင်းညည်းရင်း ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာတယ်။ လက်ကလဲ ကျုပ်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ထိုးဆွနေတယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးရဲ့ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်ပြီးညီမလေးရဲ့ စောက်ပက်နုနုလေးကို ယက်ပေးနေမိတယ်။ ညီမလေးလဲ ဖင်လေးကော့ပြီး ဖီးလ်တွေ တအားတက်နေပြီ။ စောက်ရည်တွေကလဲ တစ်အားကို ရွှဲအိုင်နေတာ။
ကျုပ်လဲ အပြီးထိမယက်တော့ပဲ ညီမလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းကို ခဏနမ်းလိုက်ပြီး
“ညီမလေး… ကိုကို… ညီမလေးရဲ့ အပျိုပန်းလေးကို.. ခူးလိုက်တော့မယ်နော်… ”
“ဟုတ်ကိုကို… ညီမလေးကို… ကိုကို့လီး ခဏပေးစုပ်အုံး… ”
ပြောပြီး ကုန်းထလာကာ ကျုပ်လီးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ် စုပ်တယ်။ခဏနေတော့ ပက်လက်ပြန်လှန်ပြီးပေါင်လေးကားပေးလိုက်တယ်။
“ကိုကို… ညီမလေးကို လိုးပေးတော့… ”
“အင်းညီမလေး… နာမှာနော်… အော်မိနေအုံးမယ်… သတိလဲထားအုံး…”
“ဟုတ်ကိုကို… မအော်ဘူးစိတ်ချ… ”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးပေါင်ကြားမှာ အကျအန နေရာယူပြီး ကျုပ်လီးကို ညီမလေးစောက်ပက်မှာတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ဒစ်ဖျားလေးမြုပ်ဝင်သွားတယ်။ ညီမလေး ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းချရင်း ကျုပ်ကို ရီဝေဝေလေး ကြည့်နေတယ်။
“ရလား…ညီမလေး… ”
“အင်း… ရတယ်ကိုကို… ”
ကျုပ်လဲ နည်နည်းခပ်ဖိသွင်လိုက်တော့ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းနဲ့ ညီမလေးစောက်ပက်ထဲ ကိုလီးက သုံးပုံတစ်ပုံလောက်ဝင်သွားတယ်။ ညီမလေး နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ရင်း ရှုံ့မဲ့သွားတာ။ ဆက်ထည့်ရမှာတောင်သနားသွားတယ်။
“ညီမလေး… အရမ်းနာနေလား ကိုကို့အသည်းလေး… ”
“အင်း…. ကြပ်ကြပ်ကြီး…ကိုကိုရာ… နည်းနည်းတော့နာတယ်… အဲ့လောက်လေးပဲ ခဏလိုးပေးပါလား…”
ကျုပ်လဲ ညီမလေးပြောသလိုပဲ ဝင်သလောက်လေးနဲ့ ခပ်ဖြည်းဖြည်းလိုးပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးရဲ့စောက်ပက်က အရည်လိုက်လာပြီး လိုးရတာအဆင်ပြေလာတယ်။ ညီမလေးကိုကြည့်တော့လဲ သိပ်မနာတော့ဘူးထင်တယ် ပါးစပ်လေးဟလို့ တစ်ဟင်းဟင်းညည်းနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့ စောက်ပက်က တစ်အားကြပ်ပြီး အတွင်းသားတွေက နူးညံ့လွန်းတာကြောင့်  တစ်ခါမှမရဖူးတဲ့ အတွေ့ထူးက ကျုပ်ကို ဖမ်းစားနေပြီ။ ကျုပ်လဲ လိုးလို့ကောင်းလာတာကြောင့် အားမရတော့ပဲ လီးကို ထပ်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ လီးတစ်ဝက်ကျော်ကျော်ဝင်သွားပြီး ညီမလေးလဲ ရှုံ့မဲ့သွားပြန်တယ်။ လီးထိပ်မှာလဲ တစ်ခုခုကခံနေသလိုမျိုး လီးထိပ်နဲ့ ထိနေတယ်။ ကျုပ်သိလိုက်ပြီး ညီမလေးရဲ့အပျိုမြှေးကို ထိနေပြီဆိုတာ။ ဝင်သလောက်လေးပဲ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အထုတ်အသွင်းလုပ်ရင်း လိုးပေးနေလိုက်တယ်။ လိုးရတာတော်တော်လေးချောမွေ့လာပြီး ညီမလေးရဲ့ ညည်းသံတွေလဲ ကြားနေရပြီ။ ကျုပ် ညီမလေးပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီး ညီမလေးနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းပေးတော့ ညီမလေးလဲ ပြင်းထန်တဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုန့်ပြန်တယ်။
“ညီမလေး… ကိုကိုညီမလေးရဲ့ အပျိုမြှေးကို ကိုကို့လီးနဲ့ ဖေါက်လိုက်တော့မယ်… ”
ညီမလေးက မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ကျုပ်ကို ဖက်ထားရင်း ခေါင်းညှိတ်ပြတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးနှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ်လိုက်ပြီး ဝင်သလောက်ခပ်ဖြည်းဖြည်းလိုးပေးရင်က ရုတ်တရတ် ဆတ်ကနဲ လီးကို အဆုံးထိဆောင့်သွင်းပစ်လိုက်တယ်။ ညီမလေး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းဖိစုပ်ပြီး ကိုယ်လေး ဆတ်ကနဲတုန်သွားကာ ကျုပ်ကို ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားတယ်။ မျက်လုံးထောင့်က မျက်ရည်လေး စိီးကျလာပြီး ကိုယ်လုံးလေးတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေတာ။ တော်တော်လေးကို နာကျင်သွားတဲ့ပုံပဲ။ ကျုပ်လဲ လီးကိုစိမ်ထားရင်း ညီမလေးရဲ့ မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်မိတယ်။ နို့တွေကိုညှစ်ပေးရင်း နမ်းပေးနေလိုက်တော့ ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်လေးက ကျုပ်ကိုမသိမသာ ညှစ်မေးနေသလိုခံစားရတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးစောက်ပက်ထဲက လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထုတ်ပြီး လိုးပေးကြည့်တယ်။ ညီမလေးရဲ့ အပျိုစင်စောက်ပက်လေးကတော့ ကြပ်ထုပ်ကာ နူးညံ့အိစက်ပြီး အရည်တွေရွှဲအိုင်လာလို့ ကျုပ်လီးကို အရသာထူးတွေ ပေးနေပြီ။ ကျုပ်လီးကိုငုံ့ကြည့်တော့လဲ လီးမှာ သွေးတွေပေလို့။ ညီမလေးရဲ့ အပျိုပန်းလေးကို ခူးဆွတ်လိုက်ရတာ ကြေကွဲသလိုလို မာန်တက်သလိုလိုနဲ့ စိတ်နှစ်ခွဖြစ်မိသေးတယ်။ ကျုပ်လည်းဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးနေရာကနေ အရှိန်နည်းနည်းတင်လိုက်တယ်။ ညီမလေးကတော့ တစ်ဟင်းဟင်းညည်းရင်း မျက်လုံးကိုမှေးကာ အရမ်းကိုဖီးလ်တွေအရမ်းတက်နေတာ။
“ကိုကို့အသည်းတုံးလေး…. အဆင်ပြေရဲ့လား… ”
“အင်းကိုကို… သိပ်မနာတော့ဘူး…. အရမ်းကောင်းနေပြီ…. ချစ်တယ်ကိုကိုရယ်.. ခပ်မြန်မြန်လေးလိုးပေးပါ.. ညီမလေး ခံနိုင်ပါပြီ…”
“အင်… ကိုကို မြန်မြန်လိုးပေးမယ်… မခံနိုင်ရင်ပြောနော်… ကိုကိုလဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ…. ”
ကျုပ်လဲ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လိုးပေးလက်တာ ညီမလေးတစ်ယောက် တစ်ဟင်းဟင်းညည်းရင်း ကော့ပျံကာ ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ကြပ်တည်းလှတဲ့ အပျိုစင်လေးကို လိုးနေရတာကြောင့် ထိန်းလိုးရင်ရပေမယ့် မထိန်းတော့ပဲ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပြီးလိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်ရဲ့ လီးရည်တွေ ညီမလေးစောက်ပက်ထဲ ကုန်စင်အောင်ပန်းထည့်ပြီးမှ အပြင်က ခြေသံတစ်ရှပ်ရှပ်ကြားရတယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးစောက်ပက်ထဲက လီးကိုချွတ်လိုက်ပြီး စောင်ဆွဲခြုံကာ ညီမလေးကို ဖက်ရင်းအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ရတယ်။ အိပ်ချင်ယောင်သာ ဆောင်ရတယ် ကျုပ်နဖူးမှာရော ညီမလေးနဖူးမှာရော ချွေးတွေနဲ့။ နှစ်ဦးသား ကာမယာဉ်ကြောထဲ မောင်းနှင်ထားကြတာမလား။ သိသွားမလား ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ ရင်တွေကတော့ တစ်ဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတာ။ ကျွီကနဲ တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ ခြေသံတစ်ရှပ်ရှပ်အသံနဲ့အတူ ကျုပ်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက် အိပ်နေတဲ့ ကုတင်နာ ကို တစ်ရွေ့ရွေ့ရောက်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေးကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချသံကြားတယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးကိုရော ကျုပ်ကိုပါ တစ်ချက်စီနမ်းရင်း ပြန်ထွက်သွားတော့မှ ကျုပ်မျက်လုံးလေးမှေးကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်အဖေရင်း ဦးဇေယျာထွန်းရဲ့ ကျောပြင်ကို မြင်လိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျုပ်ရော ညီမလေးပါ သက်ပြင်း ပြိုင်တူချမိတော့တယ်။
“ဟူး… တော်သေးတယ် … မိတော့မလို့… ”
“ခစ်ခစ်…. ဟုတ်ပါ့ကိုကိုရာ…. ရင်တွေကိုတုန်သွားတာပဲ…. ”
“သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရအောင်လေ … ညီမလေး”
“မထချင်တော့ဘူးကိုကိုရာ… မနက်ကြမှ လုပ်တော့မယ်…. ”
“ပြီးရော …. ဒါဆိုလဲအိပ်ကြစို့… အရမ်းနာသေးလား ကိုကို့အသည်းလေး… ”
“အင်း…. အခုမှ ပြန်နာလာသလိုပဲ… စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းနဲ့… ကိုကိုရယ်… ”
“မနက်ကြ… ကိုကိုဆေးတိုက်မယ်နော် ညီမလေး… ချစ်တယ်ကွာ… ”
“ချစ်တယ်ကိုကို… ညီမလေးက ကိုကို့မယားဖြစ်သွားပြီနော်… ဂွတ်နိုက်… ယောက်ျားကိုကို… (ပြွတ်)…”
“ဂွတ်နိုက်… မယားညီမလေး…(ပြွတ်) ”
“ခစ်ခစ်… ”
“ခစ်ခစ်…. ”
ကျုပ်နဲ့ ညီမလေး ပြိုင်တူရယ်မိကြပြီး ကြင်ကြင်နာနာ ပွေ့ဖက်ရင်း အိပ်လိုက်ကြပါတော့တယ်။

ကျုပ်မျက်နှာကို ညီမလေးရဲ့ နူးညံ့တဲ့ အနမ်းဖွဖွလေးတွေ လာရောက်ပုတ်ခတ်ကလူကျီစယ်လို့ မျက်လုံးတံခါးနှစ်ချပ်ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ရတယ်။ ချစ်ရတဲ့ ညီမလေးက ကျုပ်မျက်နှာကို အနမ်းတွေချွေနေတာ တစ်မေ့တစ်မောပဲ။ ပြီးတော့ လက်ကလဲ ကျုပ်ရဲ့ အားအင်အပြည့်နဲ့ တောင်နေတဲ့လီးကို ဆွပေးနေပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ ညီမလေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲယူလိုက်ပြီး  တန်ပြန်အနမ်းတွေနဲ့ ထိုးစစ်ဆင်လိုက်တယ်။
“ကိုကိုအသည်းလေး …. ခံနိုင်သေးလို့လား… လာဆွနေတယ် … ဟင်း.. ”
“ခစ်ခစ်… နည်းနည်းတော့ နာနေတုန်း… ကိုကိုလီးကမာနေတာကိုး… အူယားလို့ ကိုင်လိုက်တာ… စုပ်ပေးမယ်လေ … ယောက်ျားကိုကို စိတ်ပါနေပြီမလား..”
” အင်း…  ညီမလေးဖုတ်ဖုတ်လေးဘယ်လိုနေလဲ ကိုကိုကြည့်အုံးမယ်… တော်တော်အခြေနေဆိုးနေလားလို့..”
ကျုပ်လဲ ထထိုင်လိုက်ပြီး ညီမလေးရဲ့ထမိန်ကိုလှန်ကာ အဖုတ်လေးကိုကြည့်လိုက်တယ်။ ညီမလေးရဲ့ အဖုတ်လေးမှာ သွေးစတွေကပ်လို့။ နည်းနည်း ရောင်နေသလိုထင်ရတယ်။ အသားဖြူလို့ ရောင်နေတာက ပန်းရောင်သန်းနေတာ။ ကျုပ်လဲ တော်တော်သနားသွားတယ်။ တီခင့်ကိုပါကင်ဖွင့်တုန်းက အသက်ကြီးလို့ သိပ်မသိသာပေမယ့် ညီမလေးက တော်တော်သိသာတယ်။  ကျုပ်လဲ အင်္ကျီချွတ်ပြီး အင်္ကျီကို လက်တစ်ဆုပ်စာလောက် အလုံးလေးဖြစ်အောင်လုပ်ပြီး ပါးစပ်လေးနဲ့ အာငွေ့ပေးပြီး ကြပ်ထုပ်ထိုးပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်လုပ်သမျှကို လိုက်ကြည့်ရင်း ကြည်နူးမျက်ရည်ဝဲနေလေရဲ့။ ကျုပ်လဲ ကြက်ထုပ်ထိုးပေးပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေပူရေအေးစက်ကနေ ရေပူမှာထားပြီး ရေခွက်နဲ့ ထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးရဲ့ သွေးစတွေပေနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ညီမလေးအဖုတ်လေးကိုရေနွေးနွေးလေးနဲ့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီးတော့ ညီမလေးဘေးမှာ ပြန်လှဲလိုက်ပြီး နဖူးလေးကို အနမ်းလေးပေးကာဖက်ထားလိုက်ယ်။ ညီမလေးက ကျုပ်ပါးကိုပြန်နမ်းပြီး  ပြန်ဖက်ထားပြီး
“ကြင်နာတတ်လိုက်တာ… ကိုကိုရာ…. ပိုပိုပြီးချစ်လာတယ်သိလား… ကိုကို့ကိုပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရှိတာသိရပြန်တော့… သိပ်ကို နာကျင်ရတယ်… ဘာလို့လဲကိုကိုရယ်… ဒီကမ္ဘာပေါ်က မိန်းကလေးတိုင်း ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရှိတဲ့ကိုကို့ကို … ညီမလေးကျမှ ဘာလို့ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရှိရတာလဲ … အဟင့်အဟင့်….”
“ညီမလေးရယ်… အဲ့လိုကြီး မတွေးပါနဲ့လားကွာ… ကိုကိုကညီမလေးကိုချစ်တယ်လေ… ညီမလေးကလဲ ကိုကို့ကိုချစ်တယ်… တစ်သက်လုံးမခွဲအတူရှိနေမယ်လေ… ကိုကိုမိန်းမရလဲ … ညီမလေးကိုမခွဲဘူး… တိတ်တိတ်လေးခိုးချစ်ကြမယ်လေ… နော်… ကိုကို့ရဲ့အသည်းတုံးလေးရယ်… နော်နော်… (ရွှတ်)… (ရွှတ်)… (ရွှတ်)… ”
“(ရွှတ်)… (ရွှတ်)… ကိုကိုမိန်းမရလို့… ညီမလေးကိုပစ်မထားရဘူးနော်… ”
“ပစ်ထားစရာလား.. ကိုကိုအသည်း ငုံလေးရာ… စိတ်ချနော်… တစ်သက်လုံးချစ်မှာ… မနက်စာအခန်းထဲယူပေးရမလား… ”
“အောက်ကိုပဲ ဆင်းစားတော့မယ်… ကိုကိုရာ… တော်ကြာ… နေမကောင်းဘူးထင်ပြီး… ဟိုမေးဒီမေးနဲ့… အာရုံနောက်တယ်… ”
“ကဲ… ဒါဆိုလဲ ထပြီး…  လမ်းလေးဘာလေး…
လျှောက်ပြပါအုံး… အရမ်းသိသာနေလားလို့… ”
“ဟုတ်….ကိုကို… ”
ညီမလေးက ကုတင်ပေါ်ကနေဆင်းပြီး လမ်းလျှောက်တော့ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့နေသေးတယ်။ သိပ်တော့ မူမပျက်ဘူး။ မူမပျက်အောင် ထိန်းလျှောက်နေတာဖြစ်မယ်။ ကျုပ်က တစ်ခစ်ခစ်ရယ်မိတော့ မျက်စောင်းလေးကလှည့်ထိုးလိုက်သေးတာ။ ပြီးတော့ ဘီရို့ဖွင့်ပြီး ထမိန်လဲ တယ်။ သွေးစွန်းနေတဲ့ ထမိန်အဝါလေးကိုတော့ ဘီဒိုထဲကို သေသေချာချာ ခေါက်ထည့်နေတာ။ ကျုပ်ကိုလဲ ပုဆိုးပစ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုဆိုးဝတ်လိုက်ပြီး ညီမလေးကို မျက်နှာသစ်ပြီးရင် လာခေါ်မယ်ဆိုပြီး ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

အဲ့ဒီနေ့က အိမ်ကို အန်တီငုဝါ လာတယ်။ ညီမလေးရယ် ကျုပ်ရယ် အန်တီငုဝါရယ် စကားတွေ ဖေါင်ဖွဲ့နေကြတယ်။ ဖွားသီကတော့ အန်တီငုဝါကို မကောင်းတတ်လို့ဆိုတဲ့သဘောမျိုး နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်နေတယ်။ အဖေရင်းကတော့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ပြီး ကျုပ်တို့ပြောတာ စိတ်မဝင်စားသလိုနဲ့  အန်တီငုဝါကို တစ်ချက်တစ်ချက် ခိုးကြည့်နေတယ်။ ကျုပ်တော်တော်အံ့သြတယ်ဗျာ။ အဖေရင်းရဲ့ မျက်ဝန်းမှာ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးခဲ့တဲ့ အချစ်တွေပါတဲ့ နူးညံ့တဲ့အကြည့်မျိုး မြင်နေရတယ်။ မေမေ့ကိုတောင် ယောင်လို့ ဒီလိုကြည့်ခဲ့ဖူးတာမဟုတ်ဘူး။ အဖေရင်းက အန်တီငုဝါကို တစ်ကယ်ချစ်ခဲ့တာလား။ ဒါဆို ဘာလို့အန်တီငုဝါကို အနိုင်ယူခဲ့တာလဲ။ အန်တီငုဝါက အဖေရင်းသူ့ကို ခိုးကြည့်နေတာ သိတယ်ဗျ။ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ။ အဲ့ဒီနေ့က အန်တီငုဝါရယ် အဖေရင်းရယ် ကျုပ်ရယ် ညီမလေးရယ် အတူတူ ထမင်းစားဖြစ်တယ်။ အဖေရင်းက အန်တီငုဝါလာမှာကြိုသိလို့ ရုံးမတက်တာထင်တယ်။ အန်တီငုဝါက အဖေရင်းကို ဟင်းခပ်ပြီး ဦးချတော့ အဖေရင်းရဲ့ မျက်ဝန်းမှာ မြင်ရခဲတဲ့ အကြည်ဓါတ်လေးတွေ့ရတယ်။ အန်တီငုဝါလဲ မျက်နှာနည်းနည်းပျက်စပြုနေပြီ။ အန်တီငုဝါ ပျက်သွားတဲ့မျက်နှာကို ပြန်ထိန်းရင်း ညီမလေးကို ထမင်းခွံ့ကျွေးနေတာ။ ဒီနေ့ထမင်းဝိုင်းမှာ ကျုပ်သိလိုက်ရတာက အဖေရင်းရော အန်တီငုဝါရော တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သိပ်ချစ်ကြတယ်ဆိုတာပါပဲ။ သိပ်ချစ်နေကြလျှက်နဲ့ ဘာလို့ ဖောက်ပြန်ပြီး လမ်းခွဲတဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ကြလဲ ဆိုတာ ကျုပ်တော့ စဉ်းစားမရနိုင်အောင်ပါပဲ။ အန်တီငုဝါပြန်မယ်ဆိုတော့ ကျုပ်တို့ ကားပေါ်လိုက်ပို့ကြတယ်။ အဖေရင်းက တံခါးဝကနေလိုက်ကြည့် နေသေးတာ။ အန်တီငုဝါ လှည့်ကြည့်တော့ အကြည့်ချင်းဆုံပြီး ခဏကြည့်နေကြသေးတာ။ အန်တီငုဝါ ကားပေါ်တက်ပြီး ကားမောင်းထွက်သွားမှ ကျုပ်နဲ့ ညီမလေး အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတော့ အဖေရင်းလဲ ဧည့်ခန်းမှာ မရှိတော့ဘူး။ သူ့အခန်းထဲဝင်ပြီး ငိုနေမလားပဲ။ ကျုပ်လဲ စိတ်ထဲမသက်မသာ ဖြစ်မိတယ်။