ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၂)

အပိုင်း-၁၁

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 31st October, 2019.

အဖေ့ရက်လည်ပြီးတော့ အိမ်မှာ လူရှဲသွားပြီ။ အိမ်မှာ ကျုပ်ရယ် မေမေရယ် တီခင်ရယ်ပဲကျနိတော့တယ်။ အိမ်မှာ လူတစ်ယောက်လျော့သွားတော့ သိပ်အသားမကျသလို့ သတိရလို့အချိန်တိုင်းငိုနေရအောင်လဲ မအေးအေးဝင်းစီစဉ်တာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဒီလိုပဲနေရတာ။ ကျုပ်နဲ့ မေမေလဲ တီခင့်ကို စည်းရုံးရေးစဆင်းတော့တာ။ တီခင့်ကို တစ်ကယ်ကိုသံယောဇဉ်ရှိသွားတာ။ မိသားစုဝင်တစ်ယောက်လို သဘောထားမိပြီမို့ တီခင့်ကို ဒီမှာပဲနေဖို့ ဖျောင့်ဖျရတော့တာ။ မနက်စားစားကြရင်း
“တီခင်… သားတို့နဲ့လာနေပါလားဟင်… မပြန်နဲ့တော့လေ… သားတို့မှာ ဆွေမျိုးဆိုလို့ တီခင်ပဲရှိတော့တာ… ”
တီခင်မျက်နှာမကောင်းဘူး။
“သားရယ်… တီခင်လဲနေချင်ပါတယ်.. ယမင်းကိုလဲညီမလို.. သားကိုလဲ..တူလိုသားလိုချစ်ပါတယ်ကွယ်… နောက်ပြီး ကိုကျော်ခေါင်းချသွားတဲ့ ဒီအိမ်လေးကိုလဲ သံယောဇဉ်ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့်သားရယ်… တီခင့်မှာ အဒေါ်တစ်ယောက်ရှိသေးတယ်..သူ့ယောက်ျားက သိပ်နေမကောင်းဘူး… သူ့တို့ကို ပစ်ထားပြီး ကိုကျော့်ကိစ္စပေါ်လာလို့ ဒီကိုလိုက်လာတာ… အခုလဲ အိမ်နီးနားချင်းတွေကို အပ်ခဲ့ရတာ… တီခင်ပြန်မှဖြစ်မှာမို့ပါကွာ.”
ပြောရင်း မျက်ရည်ကလည်လာသည်။ ကျုပ်လဲ ဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိတော့။ မေမေက
“ဟုတ်တယ်သားလေး… မေမေ..  မမခင်ကိုပြောခုဲ့ပြီးပါပြီကွယ်.. မမခင်ကို ထပ်မတိုက်တွန်းပါနဲ့တော့…  တော်ကြာ သားရဲ့တီခင်က စိတ်ညစ်ပြီး နောက်မလာပဲနေအုံးမယ်… မမခင်…. ဒီအိမ်က မမခင်အတွက် အမြဲတမ်းတံခါးဖွင့်ထားတယ်နော်… မိသားစုဆိုလို့ ညီမတို့မှာ မမခင်ပဲရှိတာ ကိစ္စကြီးငယ်ရှိရင် ညီမတို့ကိုအကြောင်းကြားနော်… ကဲခုရော ဘယ်တော့ပြန်မယ်စဉ်းစားထားလဲ”
“အင်း… တစ်ပတ်လောက်တော့နေအုံးမယ် ယမင်းနဲ့သားလေး..အသားကျအောင်… ”
“အဲ့ဒါဆိုလဲဒီလိုလုပ်….  မမခင်ပြန်ရင် ညီမနဲ့ သားလေးပါလိုက်ခဲ့မယ်… သားလေးလဲမမခင်တို့ဆီရောက်ဖူး… စိတ်ပြေလက်ပျောက်လဲ ဖြစ်တာပေါ့.. မကောင်းဘူးလား..”
“အင်း… ကောင်းသားပဲယမင်း..”
“သားလဲသဘောကျတယ်မေမေ..အဲ့အစီအစဉ်ကို..”
ဒီလိုနဲ့တီခင်ကိုစည်းရုံးရေးဟာ မအောင်မြင်ခဲ့ဘဲ တပ်ဆုတ်ခဲ့ရပါတယ်။

ကျုပ်လဲ ကျောင်းပြန်တက်တော့ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ပုံ့ရဲ့ဆက်ဆံရေးက သိသိသာသာပြောင်းလဲလာတယ်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်စေ့အောက်က အပျောက်မခံကြဘူး။ သူငယ်ချင်းမက သမီးရည်းစားမကျ အနေအထားလို့ဆိုရမယ်။ ကျုပ်ဘက်က ဖွင့်ပြောရင် ပုံ့ပုံ့မငြင်းဘူးဆိုတာသိပေမယ့် မေမေအကြောင်းခေါင်းထဲဝင်လာရင် ပုံ့အနားနေရတာကို စိတ်မအီမသာနဲ့။ ပုံ့ပုံ့လဲ ရိပ်မိတယ်ထင်တယ်… တစ်ခါတစ်ခါ ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ စနောက်နေရင်း မေမေ့ကိုမျက်လုံးထဲမြင်လာရင် ကျုပ်မျက်နှာချက်ချင်းညှိုးသွားတာ။
ပုံ့ပုံ့ခမျာ သနားပါတယ်။ သူဘာများ စကားပြောမှားလဲပေါ့ ပြာပြာသလဲမေးရှာတယ်။ ကျုပ်လဲ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဆိုပြီး ကိုယ့်နေရာသွားပြန်ထိုင်နေတော့တာ။ ပုံ့ပုံ့ခမျာ ဘုမသိဘမသိနဲ့ ကျုပ်ကိုမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်နေတာ။ ကျောင်းဆင်းချိန်ကျ ကျုပ်လဲပုံ့ကိုသနားပြီး လူအလစ်မှာ လက်ကလေးကိုင်ပြီး နှစ်သိမ့်ရတယ်။ ငါကအရူးပါဟာ ဘာညာပေါ့။ စိတ်က ဂဏာမငြိမ်ဘူးရယ်… နင့်တော့ အရူးကိုသူငယ်ချင်းတော်မိပြီဆိုပြီး.. ပြောမှ သူမျက်နှာလေး ပြုံးစိစိနဲ့ ပြန်ကြည်လာတာ။ ပြီးမှ “သွား..ဘာမှန်းကိုမသိဘူး”ဆိုပြီး ကျုပ်ပခုံးကို လက်လေးနဲ့ရိုက်ရှာတာ။ ပါးစပ်ကဖွင့်မပြောပေမယ့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ချစ်နေမှန်း သိနေကြပါတယ်။

တစ်ရက်ကျောင်းဆင်းတော့ ကျုပ်ရယ်ပုံပုံရယ် ကျောင်းကအတူတူပြန်လာတယ်။ အဲ့ဒါကို ရန်ပိုင်ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနဲ့ ကျုပ်တို့ဘေးကနေ ခပ်ဖြေးဖြေးစီးလာတယ်။ သူ့ဆိုင်ကယ်နောက်မှာ နောက်တစ်ကောင်ပါသေးတယ်။  ပြီးတော့
“ဟေ့ကောင် ကောက်ရိုးပုံစောင့်တဲ့ခွေး”ဆိုပြီးလှမ်းစတယ်။ ကျုပ်လဲဒေါသထွက်သွားတာမို့
“မင်း ဘာပြောတာလဲ ရန်ပိုင်”
ရန်ပိုင်နဲ့သူ့အဖော် ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကနေဆင်းလာတယ်။
“မကြားလိုက်လို့လား… မင်းကို.. ကောက်ရိုးပုံစောင့်တဲ့ခွေးလို့ပြောတာ.. ရှိသမျှကောက်ရိုးပုံတွေလိုက်စောင့်တဲ့ခွေးလေကွာ.. ဟားဟား..”
“တောက်…” ကျုပ်လဲ ဒေါသချောင်းချောင်း ထွက်ပြီး ရန်ပိုင့်ကို လှမ်းထိုးလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လက်သီး ရန်ပိုင့်မျက်နှာဆီ မရောက်မီမှာပဲ ဘေးကကောင်က ကျုပ်ကိုဆောင့်ကန်လိုက်တာ ကျုပ်ပစ်လဲကျသွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့ “အမေလေး.. ဖိုးတေ”ဆိုပြီး လန့်အော်လိုက်တာ ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျုပ်ကိုဆောင့်ကန်တဲ့ကောင်က ကျုပ်ဆီလာပြီး ကျုပ်ကိုချုပ်ပေးတယ်။ ရန်ပိုင်က ကျုပ်ကိုစိတ်ရှိလက်ရှိထိုးတော့တာ။ ပုံ့ပုံ့က ရန်ပိုင်ကို လွယ်အိတ်နဲ့ လွှဲရိုက်ရင်း ငယ်သံပါမတတ်မော်တယ်။
“လာကျပါအုံး…. ဒီမှအနိုင်ကျင့်နေလို့..”
“ရန်ပိုင် မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့.. ”
ကျုပ်လဲ မျက်လုံးတွေပြာဝေလာတယ်။ ရောက်နေတဲ့နေရာကလဲ လူနည်းနည်းပြတ်တဲ့နေရာမို့ ဒီကောင်တွေလုပ်တာ။ နားထဲမှာလဲ ပုံ့ပုံ့ရဲ့ ငိုယိုအော်ဟစ်သံနဲ့အတူ  လူကြီးတစ်ယောက်ရဲ့အသံကြားရတယ်။
“ဟေ့ကောင်တွေ မင်းတို့ဘာလုပ်တာလဲ”
နောက်တော့ ရန်ပိုင်တို့နှစ်ယောက် ကျုပ်ကိုပစ်ချပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့မောင်းပြေးတယ်။ ကျုပ်လဲတော်တော်ခံလိုက်ရတာဆိုတော့ ခေါင်းမထောင်နိုင်ဘူး။ နားထဲမှာအသံတွေတော့ကြားရတယ်။ ပုံ့ပုံ့က လဲနေတဲ့ကျုပ်ကို ပွေ့ထူရင်း ငိုသံတွေနဲ့ ကျုပ်နာမည်ကို တစ်ဖွဖွခေါ်နေတာ။ ဦးလေးကြီးက
“သမီးဖယ် ဦးဆိုက်ကားပေါ်တင်ပေးမယ်.. သမီးနောက်ကတက်ပြီး သူ့ကိုထိန်းထား ဆေးခန်းသွားရအောင်..”
ခဏနေတော့ ကျုပ်ကိုယ်ကို ပွေ့ချီတာခံလိုက်ရပြီး ဆိုက်ကားပေါ်ရောက်သွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့က ကျုပ်ကိုနောက်ကနေ ဖက်ပြီး ထိန်းထားတယ်။ တစ်ချိန်လုံး သူရေရွတ်နေတာက တစ်ခုထဲပဲ အဲဒါ “ဖိုးတေ ဖိုးတေ.. “တဲ့။ ကျုပ်သတိလစ်နေတာမဟုတ်ဘူး မျက်လုံးမဖွင့်နိုင် နာကျင်နေလို့မလှုပ်နိုင်တာပဲရှိတာ။ သူ့အသံတွေကြားနေရတယ်။ သူဖက်ထားတာတွေသိနေတယ်။ ကျုပ်လဲ အားတင်းပြီး ကျုပ်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ ကျုပ်အတွက်ပူပင်တာတွေ သက်သာသွားအောင်လို့ပါ။ ပုံ့ပုံ့ကတော့ ရှိုက်ငို ရွတ်ဆိုနေဆဲ။

ဆေးခန်းကနေကျုပ်ကို ပက်တီးတွေစည်းပေးတယ်။ နောက်ပြီး အဲ့ဒီဆိုက်ကားနဲ့ပဲ အိမ်ကိုပြန်လိုက်ပို့တယ်။ ကျုပ်မျက်လုံးတော့ဖွင့်လို့ရနေပါပြီ… နည်းနည်းပေါ့။ ပုံ့ကိုကြည့်တော့ ကျုပ်ကို ငိုပြီးတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတာ။ တစ်လမ်းလုံးလဲ ဖက်ထားတယ်။ ထိန်းတဲ့သဘောလဲ ပါပါတယ်။ ကျုပ်အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ ဆိုက်ကားဆရာဥိးလေးကြီးကပဲ ကျုပ်ကို ပွေ့ချီပြီး ခေါ်တယ်။ ပုံပုံ့ကတော့ ခြံတံခါဖွင့်ရင်း မေမေ့ကိုအော်ခေါ်တယ်။
“အန်တီရေ…  အန်တီ…  ”
ပုံ့ပုံ့အသံက ငိုသံတွေနဲ့မို့ ထင်တယ် မေမေပြေးလေးအိမ်ရှေ့ပြေးထွက်လာတယ်။ တီခင်လဲ ပါလာတယ်။
“သမီးလေး…  ဘာဖြစ်လို….” မေမေ့စကားမဆုံးလိုက် ဥိးလေးကြီးက ကျုပ်ကိုဒဏ်ရာတွေ ပတ်တီးတွေနဲ့ ပွေ့ချီလာတာမြင်တော့
“အမေလေး… မေမေ့သားလေးဘာဖြစ်လာလဲ.. ” စိတ်ပူသံနဲ့အတူငိုသံတွေပါ ပါလာတယ်။ တီခင်လဲ မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့။
“သမီး..  ဘာဖြစ်လာတာလဲ…” မေမေမေးတော့
ပုံ့ပုံ့က ငိုပဲငိုနေတာ ဘယ်ကစပြောရမှန်းမသိဘူးထင်ပါရဲ့..။ ဦးလေးကြီးက
“ကောင်လေး ၂ယောက်ဝိုင်းထိုးကြိတ်နေတာမြင်လို့.. ဥိးကဖြန်ဖြေပြီး ဆေးခန်းပို့ပြီးမှ ခေါ်လာတာ.. ကောင်လေးကိုဘယ်မှာ ထားပေးရမလဲ..”
“တစ်လက်စထဲ အခန်းထဲပို့ပေးပါရှင်..”
မေမေလဲ ရှေ့ကနေပြီး ကျုပ်အခန်ကိုခေါ်သွားတယ်။ ကျုပ်အိပ်ယာပေါ်ချပေးပြီးတော့မှ ဦးလေးကြီးကအပြင်ထွက်တော့ မေမေနဲ့တီခင်က နောက်ကလိုက်သွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့ကတော့ ကျုပ်ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး
“ဖိုးတေ… နင်နေသာရဲ့လား.. အီး ဟီး…” မေးရင်းငိုနေပြန်ရော။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ပုံ့လက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြီး ခေါင်းလေးဆတ်ပြရင်း ပြန်အားပေးနေရတယ်။ မေမေနဲ့ တိခင် အခန်းထဲဝင်လာတော့ ပုံ့ပုံ့က ထပြီးဘေးဖယ်ပေးတယ်။ မေမေ နဲ့တီခင်ကျုပ်ဘေးနားမှာ လာထိုင်တယ်။
“သားလေးရယ် ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ”ဆိုပြီး မေမေကချုံးပွဲချငိုပါလေရော။ တီခင်လဲငိုတယ်။ မေမေ့လောက်တော့မဆိုးဘူး။ တီခင်က
“ယမင်းရယ်…  ကလေးစိတ်မကောင်းအောင်.. တအားမငိုနဲ့လေ”
“မမခင်ရယ် ကျမသားလေးကလေ တစ်ခါမှရန်ဖြစ်ဖူးတာမဟုတ်ဘူး.. ဒီလောက်ဒဏ်ရာမျိုးလဲ မရဖူးဘူး.. သားလေးကိုဒီလိုမြင်ရတာ..ကျမရင်ထဲမချိဘူး… အီး..ဟီး”
တီခင်က မေမေ့ကို ဖက်ပြီးအားပေးရင်း
“အင်းပါယမင်းရယ်… ဒါပေမယ့် နင်ကငိုနေတော့ နင့်သားကဘယ်စိတ်ကောင်းမလဲ”
ဟုတ်တော့လဲဟုတ်တယ်ဗျ။ ပုံ့ပုံ့ငိုတုန်းက ကျုပ်က သူ့ကိုတောင်ပြန်နှစ်သိမ့်ပေးနေသေးတာ။ မေမေငိုတော့ ကျုပ်မျက်ရည်တွေ အလိုလိုကျလာတာ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့လက်ကိုကိုင်ထားရင်း ငိုမိတယ်။ တီခင်က
“သမီးပုံ့… ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲပြောပါကွယ်… သမီးတို့ကိုမဆူပါဘူး”
ပုံ့လဲ ငိုတော့ငိုနေတယ် သိပ်မဆိုးတော့ဘူး။ သူလဲမောပြီးပေါ့ ဟိုကောင်တွေစထိုးကြိတ်ကတည်းက ငိုနေတာ အိမ်ရောက်တဲ့ထိပဲ။ မေမေကလဲ
“သမီးရယ် ပြောစမ်းပါဘယ်လိုဖြစ်တာလဲလို့”
“သမီးကြောင့်ပါ… အန်တီရယ်.. အီး..” ဆိုငိုချလိုက်တယ်။ ကျုပ်တောင် အံသြသွားတယ်။ ဘယ်နှယ့်သမီးကြောင့်တုန်းပေါ့… ထိုးတာက ရန်ပိုင်နဲ့ ဘယ်ကကောင်မှန်းမသိတဲ့တစ်ယောက်။
တီခင်နဲ့ မေမေတောင် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်မိသွားကြတယ်။တီခင်က
“ဘာလို့လဲသမီးရဲ့..”
“သမီးနဲ့ ဖိုးတေ ကျောင်းဆင်းလို့ အိမ်ကိုပြန်လာတာကို လမ်းမှာဟိုကောင် ရန်ပိုင်နဲ့ သူကောင်တစ်ယောက် သပ်သပ်မဲ့ ဖိုးတေကို ရန်စပြီးထိုးတာ…သူနဲ့ပါလာတဲ့ကောင်က ချုပ်ပေးတာ”
“ဘာ…စောက်ကလေး… “မေမေဒေါသတကြီးရေရွတ်တယ်။ အသားတွေလဲ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လို့။ တီခင်က
“စိတ်ထိန်းပါယမင်းရယ်… ပြောသမီးဆက်ပြော..”
“အဲ့ဒါ သမီးလဲ ငိုပြီးအကူအညီတောင်းလို့… ခုနဆိုက်ကားသမားကြီးရောက်လာမှ အဲ့ကောင်တွေ ထွက်ပြေးသွားတာ”
“အဲ့စောက်ကလေးတွေ ငါနဲ့တွေ့မယ်…”မေမေဒေါသတကြီးပြောပြန်တယ်။ တီခင်က
“ယမင်းရယ်..စိတ်လျော့စမ်းပါ.. ဒါကျောင်းသားချင်းဖြစ်တာ.. လက်လွတ်စပယ်လုပ်လို့မရဘူး…  ဒါနဲ့ ဘာလို့သမီးကြောင့်ဖြစ်ရတယ်လို့ပြောတာတုန်း ”
“အန်တီခင်ရာ အဲ့ကောင်က သမီးနားကပ်ချင်နေတာ သမီးကအကပ်မခံဘူး ဖိုတေနားပဲနေလို့ အဲ့ကောင်မကျေနပ်လို့လုပ်တာ..”
“သြော်ဒါ သမီးနဲ့မဆိုင်ပါဘူးကွယ်.. စိတ်ထဲအရမ်းခံစားမနေနဲ့..ကြားလား..”
သြော် ဒီတော့မှ ပုံ့ပုံ့ရဲ့ သူ့ကြောင့်လို့ပြောတာကို ကျုပ်လဲသဘောပေါက်တော့တယ်။ တီခင်ကမေမေ့ကိုဆက်ပြောတယ်။
“ကဲ ယမင်းရေ မနက်ဖြန်တော့ နင်ကျောင်းလိုက်သွားပြီး ကျောင်းအုပ်ကြီးနဲ့တိုင်ပြောတော့… ဒေါသတွေလဲထိန်အုံးယမင်းရယ်…
နင့်လဲစိတ်မချပါဘူး… သားကိုစောင့်ဖို့လူမရှိလို့သာ.. ငါစောင့်နေပေးခဲ့ရမှာ…. ကိုယ်ထိလက်ရောက်ဘာမှမလုပ်နဲ့နော်…. လုကြီးနဲ့ကလေး လူကြားလို့မကောင်းဘူး… နင့်သားကို နင်အရမ်းချစ်မှန်းသိလို့ တားနေရတာ..”
“အင်းပါမမခင်ရယ်.. သမီးလေးကိုပြန်လိုက်ပို့ရအုံးမယ်.. တော်ကြာ သူ့အမေဆူနေအုံးမယ်… လာသမီး အန်တီလိုက်ပို့ပေးမယ်… ”
“အန်တီ ဒီမှာဆေးတွေ… ဒါက ဒိညသောက်ရမှာ..ဒါက မနက်ဖြန် အတွက် ၃ခွက်… ဒါက… နောက်နေ့အတွက်။ ဒါက လိမ်းဆေးအန်တီ မနက်တစ်ကြိမ် ညတစ်ကြိမ်လိမ်းရမှာ… ပြီးတော့ အစာမာမကျွေးနဲ့တဲ့ ၂ရက်လောက် ဆန်ပြုတ်ပဲတိုက်တဲ့… ဒဏ်ရာအရှိန်ကြောင့် ဖျားလိမ့်မယ်တဲ့။ ဆေးထဲမှာပါပြီးသားတဲ့။ တစ်ပတ်လောက်တော့ နားရမယ်တဲ့ ဆရာမက မှာလိုက်တယ်..”
ပုံ့ပုံ့က သူ့လွယ်အိတ်ထဲက ဆေးထုပ်ကိုဖြည်ပြီး မေမေ့လက်ထဲကို တစ်ခုချင်းစီ ထည့်ပေးနေတာ။ ကျုပ်တောင်အံ့သြလို့။ ဆေးခန်းက ဆရာမမှာတာကို ပုံပုံ့က တစ်လုံးမကျန်ပြန်ပြောပြနေတာလေ။ မေမေကတော့ ပုံ့ပေးတဲ့ဆေးတွေကိုသာ ဂရုတစိုက်မှတ်ပြီးယူနေတယ်။ တီခင်မျက်နှာမှာ ပြုံးတုံ့တုံ့လေးဖြစ်သွားတာ မြင်လိုက်သေးတယ်။ ပြီးတော့ မေမေက ပုံ့ပုံ့ကို လိုက်ပို့ပေးမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားလေရဲ့။

မေမေထွက်သွားတော့တီခင်က
“ကဲသား… တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ညစ်ပတ်နေတာပဲ.. တီခင်ရေပတ်တိုက်ပြီး အဝတ်အစားလဲလိုက်ရအောင်”
“ရ.. ပါ.. တယ်.. တီ… ခင်”
ကျုပ်လဲ မျက်နှာကိုထိုးကြိတ်ခံထားရတာမို့ ပါးရိုးတွေပါနာနေတာ။ နာနေတဲ့ကြားက တီခင်ကို တားမိတယ်။ မေမေဆို ကိစ္စမရှိပေမယ့် တီခင့်ကိုကျတော့ ရှက်တယ်ဗျ။ ရေပတ်တိုက်ရင် တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ရမှာလေ။
“သားက တီခင့်ကိုရှက်နေတာလား.. ခစ်ခစ်.. ကိုယ့်အဒေါ်ကိုများရှက်နေသေးတယ်.. သားက တီခင့်သားပါပဲကွာ.. ဘာမှရှက်မနေနဲ့.. တီခင်ရေပတ်တိုက်ဖို့ သွားယူလိုက်အုံးမယ်”
ပြောပြီးတီခင် အခန်းထဲကထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မလူးသာမလွန့်သာနဲ့ ငြိမ်နေရတယ်။ ခဏနေတော့ လက်ထဲမှာဇလုံကြီးတစ်လုံးနဲ့ ပြန်ဝင်လာတယ် သဘက်လေးတစ်ခု ပုခုံးပေါ်တင်လို့ ပြန်ဝင်လာတယ်။ ကျုပ်ဘေးမှာ ဇလုံကိုချထားပြီး ဝင်ထိုင်ကာ ကျုပ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုစဖြုတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင်ချွတ်လို့လွယ်အောင် အလိုက်သင့်လေး နေပေးရတယ်။ အင်္ကျီချွတ်ပြီးတော့ စွပ်ကျယ်ကိုပါ ချွတ်တယ်။ ကျုယ်တစ်ကိုယ်လုံးမှာလဲ ဒဏ်ရာတွေကမနည်း။ ဒါကိုတီခင်ကမြင်တော့ မျက်ရည်လေးဝဲပြီး
“ဒီကောင်တွေတော်တော်ဆိုးပါတယ်… အရမ်းနာနေလားသား.”
ကျုပ်လဲ ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြမိတယ်။ ပြီးတော့ တီခင်က ကျုပ်ပုဆိုးကိုချွတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကို နော်တစ်ကြိမ်တားမိတယ်။ ကျုပ်ပုဆိုးဖြည်နေတဲ့ တီခင့်လက်ကို အုပ်ကိုင်ပြီး
“တီ… ခင်… ”
တီခင်က မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီး ကျုပ်တားတာကိုမကြိုက်သလိုပြန်ကြည့်တယ်။ တီခင့်ကို ကျုပ်အဒေါ်အရင်းလို သဘောထားတာပါ။ တီခင်ကအရမ်းလှပေမယ့် ကျုပ်ဘာစိတ်မှမဖြစ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ရှေ့တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ပြဖို့ကိုကျုပ် တော်တော်ရှက်တာ။ မေမေကလဲ ပြန်မလာသေးဘူး။ ကြည့်ရတာ ပုံ့ပုံ့အဆူမခံရအောင် ပြောပေးရင်း ပုံ့ပုံ့အမေ ဒေါ်စပါယ်နဲ့ ဘယ်လိုလုပ်သင့်တယ်ဆိုတာပါ တိုင်ပင်နေပုံပဲ။ တီခင်က သူ့ကိုတားတာမကြိုက်မှန်းသိတော့ ကျုပ်လဲမတားတော့ဘဲ တီခင့်လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့တယ်။ ကိုယ့်ဝမ်းနာကိုယ်သာသိ ဆိုသလိုပေါ့။ ကျုပ်ကောင်က မေမေပြုစုပေးမှုကြောင့် အတော်ထွားတာကျုပ်အသိဆုံး။ ဒါကြီးကိုတီခင့်ကို မပြရဲဘူးဗျာ ရှက်စရာကြီး။ တီခင်ကတော့ ကျုပ်ပုဆိုးကိုချွတ်တော့ ကျုပ်လဲ ချွတ်လို့လွယ်အောင်ပဲနေပေးလိုက်တော့တယ်။ တီခင် ကျုပ်အတွင်းခံကိုချွတ်တော့ ကျုပ်ရင်တဒိတ်ဒိတ်နဲ့။ ဘာစိတ်မှမရှိပေမယ့် ရှက်တာဗျ။ တီခင် ကျုပ်ဘောင်ဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ဘောင်ဘီ ကျွတ်တော့မှ တီခင်ကျုပ်လီးကိုမြင်ပြီး မျက်နှာရဲသွားတာ။ ဟုတ်တယ် ကျုပ်လီးက တီခင့်ကိုဘာစိတ်မှမရှိလို့ မထပေမယ့် ရှည်မြောမြောနဲ့ အမြှောင်းလိုက်ကြီး။ တီခင် ဘောင်ဘီချွတ်တဲ့လက်တွေတုန်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ ရှက်လို့ မျက်နှာ ဘယ်ထားရမှန်းမသိဘူး။ ဘောင်ဘီချွတ်ပြီးသွားတော့ တီခင် ကျုပ်ကို သဘက်လေးရေဆွတ်ပြီး ရေပတ်တိုက်ပေးတယ်။ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးက ဒဏ်ရာတွေနဲ့မို့ ထိတဲ့နေရာတိုင်းက နာတာ။
“အ..”
“သား အရမ်းနာလို့လား.. ခဏအောင့်ခံကွာ.. တီခင်အတတ်နိုင်ဆုံး ဖွဖွလေးလုပ်ပေးမယ်..”
ကျုပ်လဲခေါင်းလေးညိမ့်ပြလိုက်တယ်။ တီးခင် ကျုပ်ကျောကိုပါ ရေပက်တိုက်ပေးတာ ဆိုတော့ ကျုပ်ကို မိုးပြီး လုပ်ပေးတာ ကျုပ်ကတစ်စောင်းလေး။ တီခင့်ကိုယ်သင်းနံ့လေး ကိုရတယ်။ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ ရှက်နေလို့ ဘာစိတ်မှတော့မဖြစ်ဘူး။ တီခင် ကျုပ်အပေါ်ပိုင်း ရေပတ်တိုက်ပြီးတော့ အောက်ကိုဆင်းသွားတယ်။ ကျုပ်လီးကိုမြင်တော့ တီခင် မျက်နှာလေး ရဲလာပြန်တယ်။ ပေါင်တွေ ခြေသလုံးတွေ ခြေချောင်းလေးတွေပါမကျန် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ်။ ပြိးတော့ ကျုပ်ပေါင်ကြားကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ကျုပ်လီးကို မရဲတရဲလေး လာကိုင်တယ်။ တီခင်မျက်နှာ ရဲတွတ်နေပြီ။ လီးကိုကိုင်ထားတဲ့လက်ကလဲတုန်နေတယ်။ အဲ့ဒီမှာ တီခင်က လီးကိုကိုင်တော့ လီးကလဲ မာလာတယ်။ တီခင့်လက်တပြည့်ဖြစ်လာတာ။ ကျုပ်ပြောဖူးပါတယ် ကျုပ်လီးက အဖေ့ထက်တောင်ထွားတယ်ဆိုတာလေ။ တီခင့်ကိုဘာစိတ်မှမဖြစ်ပေမယ့် ဖိုနဲ့မ ထိတွေ့တာဆိုတော့ အလိုလိုတောင်လာတာ။ တီခင် သူလက်ထဲမှာ တောင်လာတဲ့ ကျုပ်လီးကို တအံတစ်သြကြည့်နေတာ။ လက်ကတုန်ယင်နေပြီး တစ်ချက်တစ်ချက်ညှစ်မိသေးတာ။ ကျုပ်ဂွေးဥတွေရော ကျုပ်လီးကိုရော ရေပတ်တိုက်ပေးပြီးမှ ကျုပ်လီးကို မလွှတ်ချင် လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်ပေးတယ်။ တီခင် အတွေ့အကြုံမရှိတာ သိသာတယ်ဗျ။ ဖေဖေနဲ့ ချစ်သူတွေဆိုပေမယ့် အတူမနေဖူးဘူးနဲ့ တူပါရဲ့။ တီခင် ကျုပ်ဘီဒိုထဲက အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးကိုထုတ်ပြိး ကျုပ်ကို ပုဆိုးအရင်ဝတ်ပေးတယ်။ ပုဆိုးစွပ်ရင်း လက်တွေကတုန်နေတာ။ ကျုပ်လီးကိုလဲ စိုက်ကြည့်နေသေးတာ။ ကျုပ်လဲတီခင့်ကို စချင်တာနဲ့
“မ.. လုပ်..ပါ..နဲ့…လို့…ပြော..သား..ပဲ…”
ကျုပ်ပြောလိုက်တော့ တီခငိမျက်စောင်းထိုးပြီး..
“ကဲဟာ ကဲဟာ… လူနဲ့မလိုက်ဘူး”
ပြောရင်း တီခင် ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ပြီးညှစ်ပစ်တာ။ ကျုပ်လဲ တစ်ခစ်ခစ်ရယ်လိုက်မိတယ်။ တီခင်စိတ်ပေါ့သွားအောင်ပါ။ တီခင်လဲ လိုက်ရယ်တယ်။ ခုမှတီခင့်မျက်နှာရဲနေတာလေး လျော့သွားတော့တယ်။ ကျုပ်ကိုပုဆိုးစည်းပေးပြီး အင်္ကျီဝတ်ပေးတယ်။ အင်္ကျီကြယ်သီးတပ်ပေးနေတုန်း မေမေပြန်ရောက်လာတယ်။
“မမခင် သားလေးကို.. ရေပတ်တိုက်ပေးနေတာလား”
“အင်းယမင်း.. တစ်ကိုယ်လုံးနံစော်နေလို့လေ..”
မေမေအခန်းထဲဝင်လာပြီး တီခငိ့ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး
“ဟော သားလေးရဲ့ ဂျိုးလေးကထောင်နေပါလား…”
“အမလေး… ဒါလားဂျိုးလေး… ဂျိုးကြီးယမင်းရဲ့ ဂျိုးကြီး.. တကတည်း သူ့ဟာလေးကိုင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမိပါတယ်.. တခါတည်း ထောင်လာလိုက်တာ လူကို ရင်တွေပန်းတွေတုန်သွားတာပဲ.. ”
“အပျိုကြီးနော်… ညီမသားလေးကို စိတ်ကူးယဉ်မနေနဲ့.. ခစ်ခစ်..”
“အမလေး.. ကြံကြီးစည်ရာတော်.. ကိုယ့်တူကို စိတ်ကူးယဉ်စရာလား”
“နေပါအုံးမမခင်ရယ်.. သားလေးဂျိုးထောင်နေတာ လျော့ပေးလိုက်အုံးမယ်”
ပြောရင်း မေမေ ကျုပ်ပုဆိုးကိုဆွဲဖြေချလိုက်တယ်။ မေမေ့ကို ကျုပ်နားမလည်တော့ဘူး။ မေမေနဲ့ ကျုပ် တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက် စုပ်နေကျ ယက်နေကျဆိုပေမယ့် ခုဟာက တီခင့်ရှေ့မှာဗျာ။ ကျုပ်လဲ လန့်သွားတာ။
“မေ..မေ.. ”
ကျုပ်လှမ်းတားလိုက်ပေမယ့် မမီတော့ဘူး။ မေမေ ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တာ။ ကျုပ်လဲဖင်ပါမြောက်တက်သွားတာ ။
“အား.. ရှီး…”
တီခင်လဲ ပါးစပ်အယောင်းသားနဲ့ တအံ့တသြ ကြည့်နေတာ။
“ယမင်း… ဘာလို့နင့်သားဟာကို စုပ်နေတာလဲ”
မေမေက သူ့ပါးစပ်ထဲက ကျုပ်လီးကိုထုတ်ပြီး လက်နဲ့ဂွင်းတိုက်ရင်း
“မမခင်ကလဲ.. ကိုယ့်သားလီးကိုယ်စုပ်တာပဲ..ကျမက စုပ်ပေးနေကြ.. ကျမစုပ်ပေးလို့ သားလေးလီးက ဒီလိုထွားလာတာ… မမခင်စုပ်ကြည့်ပါလား.. ကောင်းတယ်.. ခစ်ခစ်…”
“အာ.. မစုပ်ရဲပါဘူး… သူ့သားဟာက အကြီးကြီး..”
“မမခင်မစုပ်ချင်လဲပြီးရော… သားလေးပြီးအောင်စုပ်ပေးလိုက်အုံးမယ်.”
ပြောပြီး ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်ပြန်တယ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အရင်းထိစုပ်လိုက်… ဒစ်ဖျားလေးကို လျာလေးနဲ့ဝိုက်ကစားရင်း လက်လေးနဲ့ထုလိုက်နဲ့.. သေသေချာချာကိုစုပ်တော့တာ။ ဘေးမှာ တီခင်ကြည့်နေတော့ ဖီးလ်ကတစ်မျိုးဗျာ။ တီခင်က မေမေစုပ်နေတာကိုကြည့်ပြီး တံတွေးမျိုချနေတာ။ ကိုယ်သိပ်ချစ်ရတဲ့မေမေက သူများရှေ့မှာ ကျုပ်လီးကိုစုပ်ပေးနေတော့ ဘယ်လို့ဖီးလ်လဲမသိဘူး ပြီးချင်လာတာ ထိန်းမရတော့ဘူး။ မေမေ့ပါးစပ်ထဲ လီးကိုကော့ထိုးပြီး ပန်းထုတ်လိုက်တော့တာ။ မေမေကလဲ လီးရည်တွေကို တဂွပ်ဂွပ်မြိုချပစ်တာ။ ဘေးကကြည့်နေတဲ့တီခင်ကတော့ အံသြပြီးရင်း အံ့သြရင်းပဲ။
“ယမင်း.. နင့်သားအရည်တွေ မျိုချလိုက်တာလား..”
“အင်း.. ပြွတ်.ပြွတ်..”
မေမေက ကျုပ်လီးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း မပီမသ ဗလုံးဗထွေးပြောတာဗျ။ ကျုပ်လီး သန့်ရှင်းပြီးတော့မှ မေမေက ကျုပ်လီးကိုတစ်ချက်နမ်းပြီး ပုဆိုးကိုပြန်ချည်ပေးတယ်။
“ဟီး ကောင်းလိုက်တာ.. သားလရည်မသောက်ရတာ အစ်ကို ကျန်းမာရေးမကောင်းတည်းကပဲ… ”
“နင်တို့သားမိကလဲ အံ့သြပါ့… ”
“ဒီ့ထက်အံ့သြစရာတွေရှိသေးတယ်.. မမခင်ရေ… နောက်မှ ပြောပြမယ်.. ”
“နင်တို့သားအမိ ဟို.. ဟိုဟာ…”
တီခင် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးနဲ့ပြောတော့
“မမခင်နော် ညီမတို့သားမိက သန့်သန့်လေး.. ပေါက်ကရလျှောက်တွေးမနေနဲ့…. ထားပါမမခင်ရာ.. သားလေးဖို့ဆန်ပြုတ်လေး ပြုတ်ပေးပါလား ညီမ သားလေးကိုဆေးလိမ်းပေးအုံးမယ်။
“အေးပါဟာ ဟုတ်ပါပြီ.. ဆက်စုပ်… အဲလေ ဆက်လိမ်း”
အပျိုကြီး တီခင်တစ်ယောက် အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ အခန်းပြင်ထွက်သွားတော့တာ။ မေမေက ကျုပ်ကိုဆေးလိမ်ပေးရင်း ကျုပ်ကိုယ်က ဒဏ်ရာတွေမြင်တော့ တအင့်အင့်ရှိုက်ငိုနေလို့ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်နှစ်သိမ့်ပေးရင်း မျက်ရည်ကျခဲ့ရသေးတယ်။

(အပိုင်း-၁၂ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၁၂-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။  1st November, 2019.

တီခင်က ဆန်ပြုတ်ရတော့ ပူတုန်းတိုက်လိုက်ဆိုပြီး ပန်းကန်လေးနဲ့ ထည့်ယူလာပေးတယ်။ မေမေကျုပ်ကို ဆန်ပြုတ်တိုက်နေတုန်း အန်တီစံပါယ်နဲ့ ပုံ့ပုံ့အိမ်ကိုရောက်လာတယ်။ အန်တီစပါယ်က ကျုပ်ဒဏ်ရာတွေမြင်တော့
“ဟယ်.. တော်တော်များတာပဲ.. ဒီကလေးတွေတော်တော်ဆိုးတယ်.. ယမင်း ငါပြောသလိုလုပ်နော်… ဆုံးမပါမယ် ဘာမယ်ဆိုပြီး မပြီးလိုက်နဲ့… ကိုယ့်ရှေ့မှာ တစ်ခါတည်းဆုံးမခိုင်း… ငါလဲ ကိုဇော်ကနေတစ်ဆင့် သူ့အဖေကိုလှမ်းတိုင်ခိုင်းအုံးမယ်.. သူတို့က ဝန်ထမ်းအချင်းချင်းဆိုတော့ အဆက်အစပ်ရှိတယ်.. ”
အန်တီစပါယ်က မကျေမနပ် လေသံနဲ့ပြောတာ။ မေမေကလဲ ဟုတ်ကဲ့ မမစပါယ်လဆိုပြီးပြန်ပြောတယ်။ တီခင်နဲ့ အန်တီစပါယ်အပြင်ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့က ကျုပ်ခြေရင်းနားဝင်ထိုင်ပြီး မေမေကျုပ်ကို ဆန်ပြုတ်ခွံ့တိုက်တာ ကြည့်နေတယ်။ သူ့အကြည့်က အားငယ်သလိုမျိုး တစ်ခုခုကိုလိုချင်သလိုမျိုး ဖြစ်နေတာ ကျုပ်သတိထားမိတယ်။ မေမေလဲ သတိထားမိပုံပါပဲ။
“လာသမီးလေး..  သားလေးကိုဆန်ပြုတ်ဆက်တိုက်ထားပေး.. အန်တီ..မမစပါယ်တို့နဲ့ စကားသွားပြောလိုက်အုံးမယ်..”
အခုမှ ပုံ့ပုံ့မျက်နှာလေးဝင်းပသွားတာ။ သူလိုချင်တာရလိုက်သလိုမျိုးပေါ့။
“ဟုတ်ကဲ့အန်တီ.. ပေးပေး သမီးဆက်တိုက်ထားမယ်… ”
ပုံ့ပုံ့ ကျုပ်မေမေ့နား ချက်ချင်းရောက်လာပြီး မေမေ့လက်ထဲက ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုယူတယ်။ မေမေ အခန်းပြင်ထွက်သွားတော့ ကျုပ်ဘေးနားလာထိုင်ပြီး ကျုပ်ကိုဆန်ပြုတ်တိုက်တာ။ ဆန်ပြုတ်ကို တစ်ဇွန်းခပ်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ အေးအောင် မှုတ်နေသေးတာ။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုချက်ချင်းမခွံ့သေးဘူး သူ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ထိကြည့်ပြီး အနေတော်ရောက်မှ ကျုပ်ကိုခွံ့တာ..။ ကျုပ်သိပ်သဘောကျတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ ခုလိုလုပ်ပေးတာမြင်ရတော့ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ အတိုင်းမသိကြည်နူးတာ။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းမှာ ပေကျံသွားရင်လဲ တစ်ရှူးလေးနဲ့ ဖွဖွသုတ်ပေးသေးတယ်။ ကျုပ်ကို ဆန်ပြုတ်တိုက်လို့ကုန်သွားတော့ ပုံ့ပုံ့က ခဏဆိုပြီး အခန်းပြင်ထွက်သွားတယ်။ ပြန်ဝင်လာတော့ သူလက်ထဲမှာ ဖန်ခွက်နဲ့ရေတစ်ခွက်ပါလာတယ်။ ပြီးတော့ စားပွဲပေါ်က ဆေးထုပ်တစ်ထုပ်ကိုဖောက်ပြီး လက်ထဲတည့်ပြီး ကျုပ်အနားလာပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်ကိုယ်ကို ပွေ့ထူတယ်။ ကျုပ်ကသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာပေါ့… သူ့ရင်ခုန်သံတွေ ကျုပ်ကြားနေရတယ်။ ပြီးတော့
“ပါးစပ်ဟ..”တဲ့။
ကျုပ်လဲ ဟပေးလိုက်ပါတယ်။ ပုံပုံ့က သူ့လက်ထဲကဆေးလုံးတွေ ကျုပ်ပါးစပ်ထဲ ပစ်ထည့်တယ်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းပဲ ရေခွက်ကို ကောက်ကိုင်ပြီး ကျုပ်ကိုရေတိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဂလု ဂလုဆို အမြန်မျိုချပစ်ရတယ်။ ဆေးသောက်ရင်း အခန်းဝမှာ လူရိပ်တွေ့တော့ ကျုပ်ဖျပ်ခနဲလှမ်းကြည့်မိတော့ မေမေပါ။ မေမေအခန်းဝကနေ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ပုံ့ကို ချောင်းကြည့်နေတာ။ မေမေက သူနှုတ်ခမ်းရှေ့လက်တင်ပြီး ရှူးတိုးတိုး လက္ခဏာလုပ်ပြတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုမကြည့်တော့ပဲ ပုံ့ပုံ့ကိုပဲ ပြန်ကြည့်နေမိတော့တယ်။ ပုံပုံ့က ကျုပ်ကိုပြန်နေရာချပေးမယ်လုပ်တော့ ကျုပ်က ပုံ့ပုံ့ကို ခေါင်းခါပြတယ်။သူ့ရင်ခွင်ထဲက မထွက်ချင်သေးဘူးပေါ့။ ပုံ့ပုံ့က အခန်းပြင်ကိုလက်ညိုးထိုးပြပြီး လေသံလေးနဲ့
“အပြင်မှာ အန်တီရော မေမေရောရှိတယ်လေ.. နင်မဆိုးနဲ့ဟာ.. ဖိုးတေ..”
ကျုပ်လဲ အခန်းဝကြည့်လိုက်တော့ မေမေမရှိတော့ပါဘူး။ တော်သေးတာပေါ့ မေမေချောင်းကြည့်တာ ပုံ့ပုံ့မြင်မသွားလို့။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ပုံ့ကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ ဒီတော့မှာ ပုံ့ပုံ့က ကျုပ်ကို နေရာပြန်ချပေးတယ်။
“ကျောင်းစာတွေဘာမှပူမနေနဲ့ ငါအကုန်ကူးပေးမယ်။ အန်တီကျောင်းကိုလာရင်လဲ ငါပါလိုက်ပြောမှာ အဲ့ကောင်တွေကိုလုံးဝမကျေနပ်ဘူး”
ကျုပ်ဒဏ်ရာတွေကြည့်ပြီး မကျေမချမ်းလေးပြောနေတာ။ ကျုပ်လဲ ပုံလက်လေးကိုင်လိုက်မိတယ်။ ပုံ့ပုံ့မရုန်းဘူးဗျ မျက်နှာလေးရဲပြီးရှက်နေတာ။ သူရှက်တာလေးက ချစ်စရာလေး။ ရှက်တာလေးမှမဟုတ်ပါဘူးလေ သူကအရာရာချစ်ဖို့ကောင်းပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ပုံ့ပုံ့နဲ့ အန်တီစပါယ် ခဏနေတော့ ပြန်သွားတယ်။ မေမေကတော့ အဲ့ဒီညက ကျုပ်အခန်းထဲမှာပဲ ဖျာလေးတစ်ချပ်ခင်းပြီးလာအိပ်တယ်။ ကျုပ်နည်းနည်းလေး လူးလှိမ့်လို့ မာတော့ ကျွတ် ကျွတ် လို့ညည်းမိတယ်။ အဲ့လိုညည်းသံကြားတာနဲ့. မေမေနိုးလာပြီး
“သားလေး ဘာလိုချင်လို့လဲ .. ဘာဖြစ်လို့လဲ” ဆိုပြီး ပြာပြာသလဲမေးတာ။ ကျုပ်မှာ မေမေ့ကို သနားလို့ နာရင်တောင် မညည်းမိအောင်ထိန်းရတဲ့အထိပဲ။ အခုနောက်ပိုင်း မေမေက ပုံ့ပုံ့ကို နေရာပေးလာတယ်။ ခုနကအဖြစ်ကိုပဲကြည့် မေမေက ဆန်ပြုတ်တိုက်နေရာကနေ ပုံ့ပုံ့လာတာနဲ့ဖယ်ပေးတာလေ။ မေမေ ကျုပ်ကိုမချစ်တော့တာလားလို့ စဉ်းစားကြည့်တော့လဲ မဟုတ်ဘူးဗျ။ မေမေ သပ်သပ်ကို ဖယ်ပေးနေတာ။ ပုံ့ပုံ့ကလဲ ကျုပ်ရင်ထဲကို နက်နက်ရှိုင်းရိုင်းကိုရောက်နေပြီ။ ငယ်ငယ်လေးကတည်း က အရိပ်တကြည့်ကြည့် နဲ့ချစ်လာခဲ့ရတဲ့ မေမေ့ပေါ်ထားတဲ့ ကျုပ်အချစ်ကို မယှဉ်သာပေမယ့် ကျုပ်ပုံ့ကိုလဲ အရမ်းချစ်မိနေပါပြီ။ ပုံ့ပုံ့ဘက်ကိုကြည့်တော့လဲ သူက ကျုပ်ကို ငယ်ငယ်လေးထဲက အရိပ်တကြည့်ကြည့်ချစ်ခဲ့ရသူပါ။ မေမေက ပုံ့ပုံ့နဲ့ကျုပ်ကို နီးစပ်စေချင်တာ သိသာပါတယ်။ မေမေက ဖြစ်သင့်တာကိုလုပ်ဖို့ ကျုပ်နဲ့ မေမေ့ကြားမှာရှိတဲ့ ဖြိုဖျက်ဖို့ခက်တဲ့ တံတိုင်းကြီးကို မေမေ မဖြိုဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီလားမေမေရယ်။ ကျုပ်စဉ်းစားရင်း မွန်းကျပ်လာတယ်။ ဒါ မေမေ့ရွေးချယ်မှုဆိုရင်လဲ ကျုပ်ဘာများတတ်နိုင်မှာလဲ။ မေမေက ကျုပ်ရဲ့ဘုရင်မလေ။ သူစီမံတာ ကျုပ်မနာခံလို့မရဘူး။ ကျုပ်ရင်ထဲက ဘယ်လောက်ပဲ နာကျင်ကြေကွဲနေပါစေ.. မောင့်ဘုရင်မလေးရဲ့အမိန့်တော်ကို နာခံရန် အသင့်ပါ။
**************

နောက်နေ့ကျတော့ ကျုပ်လဲ ဒဏ်ရာအရှိန်ကြောင့်ရော ညဉ့်နက်မှ အိပ်ပျော်တာကြောင့်ရော ကျုပ်အိပ်ရာကနိုးတော့ နေတော်တော်မြင့်နေပါပြီ။ လူကလဲ နေသာထိုင်သာရှိပါတယ်။  ကျုပ်နိုးပြီးသိပ်မကြာဘူး တီခင်အခန်းထဲဝင်လာပါတယ်။
“ဟော.. သားကနိုးနေပြီပဲ…. ဘယ်လိုနေလဲ သက်သာလားသား” ပြောရင်း နဖူးလေးကိုလာစမ်းတယ်။
“အင်း… ကိုယ်တော့နည်းနည်းနွေးတယ်.. ဆေးကြိုသောက်ထားလို့အရမ်းမဖျားတာ… သား.. ခဏနေ ဆန်ပြုတ်လေးသောက်ပြီး.. ဆေးသောက်ရမယ် ပြီးရင်တီခင် ဆေးလိမ်းပေးမယ်”
“သားသက်သာပါတယ် မေမေရော တီခင်… ”
“ယမင်းက ကျောင်းကိုသွားပြီလေ…. မနက်ကတောင်အစောကြီး ပုံ့လေးလာကြည့်သွားသေးတယ်… သားကိုနဖူးလေးတောင်စမ်းပြီး မျက်ရည်ဝဲနေသေးတာ.. ဒီကောင်မလေးတော့ ငါ့တူချောချောလေးကို ကြွေနေပြီထင်တယ်.. ခစ်ခစ်.. ခဏနေအုံး တီခင်ဆန်ုပြုတ်သွားပြင်လိုက်အုံးမယ်… ” ပြောပြီးထထွက်သွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့လာသွားတယ်တဲ့။ ကျောင်းမသွားခင် အစောကြီး ကျုပ်ကိုလာကြည့်သွားတာနေမှာ။ နင်ငါ့ကိုအရမ်းချစ်တာပဲလာဟာ။ နင့်အချစ်တွေက ငါနဲ့မေမေ့ကြားက သားအမိဆိုတဲ့တံတိုင်းကြီကို.. ပိုပြီးခိုင်မာလာစေတယ်။ သားတို့နီးရဖို့ တစ်ကယ်မဖြစ်နိုင်တာ့ဘူးလား မေမေရယ်။ ကျုပ်သက်ပြင်းချမိတယ်။
“အံမယ် သက်ပြင်းတွေဘာတွေချလို့.. ဘာတွေတွေးနေတာလဲသား.. ဧကန္တ..  ပုံ့လေးအကြောင်းလား… ဟင်းဟင်း”
စကားပြောရင်း တီခင်က ဆန်ပြုတ်လေးကို မှုတ်ခွံ့တယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင်ခွံ့တာ သောက်ရင်း ပြန်ပြောတယ်။
“ဒီလိုပါပဲတီခင်ရယ်.. ရောက်တတ်ရာရာပါ.. ပုံ့အကြောင်းလဲပါတာပေါ့..”
“ပုံ့လေးက သားကိုအရမ်းဂရုစိုက်တာနော်.. လက်မလွတ်စေနဲ့… ပုံ့လေးနဲ့ဆို သား စိတ်ချမ်းသာရမှာ… ကြားလား..”
“ဟုတ်ကဲ့တီခင်.. သားလဲပုံ့ကိုသံယောဇဉ်ရှိပါတယ်..”
အမှန်တော့ ချစ်တယ်လို့ပြောချင်တာ။ တီခင့်ရှေ့မှာ မပြောရဲလို့။
“သံယောဇဉ်ရှိရုံပဲလား.. မချစ်ဘူးလား… ”
တီခင်ကလဲ မရမကအစ်နေသည်။ သူတိုက်တဲ့ ဆန်ပြုတ်လေးသောက်ရင်း
“အာတီခင်ကလဲ…”
“ဒါဆို မချစ်ဘူးပေါ့… အေးလေ ဒါဆိုလဲ တီခင်တို့လဲ ပုံလေးမခံစားရအောင်..  ခုကတည်းကပဲဘခပ်ခွာခွာနေမှနဲ့တူရဲ့..”
“ချစ်.. ချစ်ပါတယ်တီခင်ရဲ့… ဒါ.. ဒါပေမယ့်….”
“ဘာဒါပေမယ့်လဲသားရဲ့… ချစ်တယ်ဆိုပြီးပြီပေါ့”
ကျုပ်လဲဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး။ ကျုပ်မေမေ့ကို အရာအားလုံးထက်ပိုချစ်တယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုပြောပြရမလဲတီခင်ရယ်။ ကိုယ့်အမေကိုမှ ချစ်သူလိုချစ်နေတာ ဘယ့်သူ့ကိုများရင်ဖွင့်လို့ရပါအုံးမလဲ။ ကျုပ်စိတ်ထဲအရမ်းဝမ်းနည်းလာပြီး တီခင့်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး တီခင့်ခါးလေးဖက်ကာ ငိုမိတော့တယ်။
“တီခင်ရယ်….”
တီခင်ဇဝေဇဝါနဲ့ စဉ်းစားနေတာ လားမသိ ဘာမှလဲဆက်မပြောဘူး။ ကျုပ်လီးကို မေမေစုပ်ပေးတာ ကိုယ်တိုင်မြင်ထားတဲ့ တီခင် တစ်ခုခုကိုအတွေးပေါက်သွားပုံရတယ်။ သက်ပြင်းလေးချပြီး ကျုပ်ခေါင်းလေးကို ဖွဖွပွတ်ပေးနေတော့တယ်။
“မငိုနဲ့တော့သားရယ်… သားရင်ထဲကအရာ ဘာဆိုတာတီခင် တိတိကျကျမသိပေမယ့်… နားလည်သလိုလိုတော့ရှိပါတယ်… တိတ်တော့သားရယ်… ယမင်းပြန်လာရင် သားငိုထားတာရိပ်မိနေအုံးမယ်..”
“ဟုတ်တီခင်.. ဘာပဲပြောပြောသားအပေါ်နားလည်ပေးတဲ့… တီခင်ရှိနေတာ သားဝမ်းသာတယ်.. သားတီခင့်ကိုချစ်တယ်
ပြောရင်း တီခင့်ပါးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ ဘာရမ္မက်တနှာစိတ်မှမပါပါဘူး။ တူကအဒေါ်ကို ချစ်လို့အနမ်းတဲ့ အနမ်းမျိုးပါပဲ။ ဒါကို တီခင်နဲ့ကျုပ်ကြားမှာ တကူးတက ရှင်းပြနေစရာ မလိုပါဘူးလေ။
နမ်းပြီးတော့ တီခင့်ရင်ခွင်ထဲက ထွက်လိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်ပြန်မှီလှဲလိုက်တယ်။ တီခင်က ကျုပ်ပါးပြင်က မျက်ရည်စတွေကို သုတ်ပေးနေတယ်။
“တီခင်လဲ….  သားကိုချစ်ပါတယ်ကွယ်.. ”
ပြောရင်းကျုပ်နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းတယ်။ ဒါဖြူစင်တဲ့အနမ်းတွေပါ။ ကျုပ်လဲ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး တီခင့်အနမ်းကို ကျေကျေနပ်နပ်ပဲ ခံယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ တီခင်က-
“ကဲသား ဆေးသောက်အုံး.. ရော့… ”
ဆိုပြီး ကျုပ်လက်ထဲကို ဆေးလုံးတွေ ထည့်ပေးတယ်။ ဆေးသောက်ပြီးတော့ တီခင်ဆေးဆက်လိမ်းပေးပြန်တယ်။ ဆေးက ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းပဲ လိမ်းပေးရတာမို့ အရင်ရေပတ်တိုက်သလိုတော့ ရင်တုန်စရာတွေမဖြစ်ဘဲ အအေးဆေးဆေးပါပဲ။ ဆေးလိမ်းပြီးတော့ တီခင်ချက်ပြုတ်စာရာရှိတာ ချက်ပြုတ်အုံးမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ်။

နေ့လည်လောက်ကျ မေမေပြန်ရောက်လာတယ်။ မေမေပြန်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ တီခင်က နေ့လည်ဆေးတိုက်နေချိန်ဖြစ်သည်။ ပြန်ရောက်တာနဲ့ မေမေကျုပ်အခန်းထဲတန်းဝင်လာပြီး
“သားလေး.. သက်သာရဲ့လား…”
“ဟုတ် သက်သာပါတယ်မေမေ..”
တီခင်က-
“ကဲပြောပါအုံး… ကျောင်းကအခြအနေလေး… ကျေရောကျေနပ်ရဲ့လား..”
“ကျေနပ်တယ်တေ၊ာ့မဟုတ်ဘူးပေါ့မမခင်ရယ်… မှတ်လောက်ပြီလို့တော့ထင်တာပဲ… ”
“ပြောပါအုံးယမင်းရယ်.. အကြောင်းစုံလေး…”
“ဒီလိုမမခင်ရေ.. ကျမကျောင်းရောက်တော့… သားအခန်းကိုအရင်သွားပြီး အတန်းပိုင်ဆရာမကိုသွားတွေ့တာ.. အတန်းပိုင်ဆရာမက.. သမီးလေးတိုင်ထားလို့သိပြီးသား.. ကျမကိုစောင့်နေတာတဲ့.. ရန်ပိုင့်မိဘတွေလဲခေါ်ခိုင်းထားပြီးပြီတဲ့… ကျောင်းအုပ်ကြီးကိုလဲအကြောင်းစုံပြောပြီးပြီတဲ့… ”
“သမီးပုံ့ကကြိုတိုင်ထားတာပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟုတ်ပါ့ မမခင်ရယ်.. ကျမကတော့ ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ တိုင်မယ်တောမယ်ဆိုပြီးသွားတာ… ဟိုကျတော့ ကျမကိုဘာမှမတိုင်လိုက်ရဘူး… ဒေါသနဲ့လာတဲ့ကျမလဲ ဒေါသတွေတောင်ပျောက်ကုန်တယ်… ”
“ခစ်ခစ်… ပုံ့လေးက အားကိုးရတယ်နော် ယမင်း.. ”
“အားကိုးရသလားမမေးနဲ့… မမခင်ရေ… ဆရာမကသမီးလေးနဲ့ ရန်ပိုင်ကိုခေါ်ပြီး ကျောင်းအုပ်ကြီးရုံးခန်းကိုသွားတယ်… အဲ့ကောင်မြင်တော့မှ ဒေါသတွေအော်ဂလီဆန်တက်လာတာမမခင်ရေ.. ဒီ့ကောင်က ခပ်တည်တည်ပဲ… ကျောင်းအုပ်ကိုလာတိုင်တာတောင်… စောက်ဂရူမစိုက်သလိုနဲ့… မျက်နှာပေးက… ကျမလေဆွဲလုပ်ပစ်ချင်တာ… သမီးလေးက ကျမကိုတွဲရင်း.. သတိပေးသလိုမျိုး ကျမလက်ကို ဖျစ်ဖျစ်နေလို့ သတိမလွတ်တာ… စောက်ကလေးက.. လူကိုပမာမခန့်နဲ့လေ… သမီးလေးကလဲ ကျမကို ထိန်းသာနေတာ.. သူလဲဒေါသထွက်နေတာ သိသာတယ်… ”
“ဟယ်… အဲ့ကောင်လေးက အဲ့လိုတောင်..”
“အင်းဆို… အဲ့ဒါနဲ့ ရုံးခန်းထဲရောက်တော့မှ ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးက..  ကျမတို့ကို ထိုင်စရာနေရာပေးတယ်… အဲ့ဒီအချိန်ထိအဲ့ကောင်က အေးဆေးပဲ.. ကျမနဲ့သမီးလေးပဲ ဒေါသတွေအလိပ်လိုက်ထွက်တာကိုမြိုချထားရင်း… တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ဆုပ်ထားရတာ… ခဏနေတော့မှ အစ်မကြီးတစ်ယောက်နဲ့ စစ်ဝတ်စုံနဲ့ဗိုလ်ကြီးတစ်ယောက် ရုံးခန်းထဲဝင်လာတာ… အဲ့ဒီတော့မှ အဲ့ဒီကောင်ရန်ပိုင့်မျက်နှာ ဖြူဖတ်ဖြူရော်ဖြစ်သွားတာ.. ဒူးတွေတောင်တုန်လို့ ”
“ဟင် ခုနပဲ ဂရုမစိုက်တဲ့ကောင်က ချက်ချင်းဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ..”
“ဒီလို မမခင်ရေ.. ရန်ပိုင့်အဖေက စစ်ဗိုလ်ကြီး.. စည်းကမ်းအရမ်းကြီးတာ… သူအမေကကျတော့ တစ်ဦးတည်းသောသားဆိုပြီး လွှတ်အလိုလိုက်ထားတော့…ဒီကောင် ဆိုးချင်တိုင်းဆိုးနေတာ.. သူဆိုးသမျှကိုလဲ အမေလုပ်သူက သူ့အဖေမသိအောင် ဖုံးဖိဖြေရှင်းပေးတာ… အခုလဲ.. မိဘခေါ်ခိုင်းထားတော့… ဒီကောင်က.. သူ့အမေလာရှင်းမှာပဲဆိုပြီး…  ကျမတို့ကို.. စောက်ဂရုမစိုက်သလိုလုပ်နေတာလေ… သူ့အဖေက အစည်းဝေးသွားနေတာသူသိထားတာကိုး… အဲ့ဒါ သူ့အဖေကိုမြင်မှ အဲ့ကောင် ချီးချမ်းအောင် ကြောက်သွားတာ”
“ဒါဆို… အစည်းအဝေးသွားတဲ့သူ့အဖေက ဘယ်လိုလုပ်ပြန်ရောက်လာတာလဲယမင်းရဲ့..”
“အဲ့ဒါတော့… ညက သမီးလေးကိုပြန်လိုက်ပို့ရင်း မမစပါယ်နဲ့ တိုင်ပင်လိုက်တာ မှန်သွားတယ်ပြောရမှာပဲ.. ညကတောင် မမစံပါယ်ပြောသွားတယ်လေ.. ကိုဇော်နိုင်ကနေ ရန်ပိုင့်အဖေကို လှမ်းတိုင်မယ်ဆိုတာလေ… ”
“သြော်… ဒါဆို ညကမမစံပယ်က သူ့ယောက်ျားကိုပြော… သူ့ယောက်ျားကနေမှ ရန်ပိုင်အဖေကိုပြန်တိုင်လိုက်တာပေါ့..”
“ဟုတ်တယ်မမခင်ရေ… သူ့အဖေကညတွင်းချင်းကြီးကို ပြန်ချလာတာ… သူ့သားဒီလောက်တောင်ဆိုးနေလား…ဆိုပြီး… အလုပ်တွေတောင်လွှဲထားခဲ့တာတဲ့…”
“အဲ့ဒီတော့ဘာဆက်ဖြစ်ကြလဲ… ”
“အဲ့ဒီမှာ.. ဗိုလ်ကြီးက ကျမတို့ကိုမေးတော့တာ… အဲ့မှာ သမီးလေးက သူက အဲ့လိုဖြစ်တဲ့အချိန်မှာ အနားမှာသူရှိတယ်ဆိုပြီး လုံးစေ့ပတ်စေ့ကိုပြောတာ… သားလေးဆန်ပြုတ် ၂ရက်လောက်သောက်ရမှာရော… လမ်းတောင်မလျှောက်နိုင်လို့… ဆိုက်ကားသမားက ပွေ့ချီပေးရတာပါ.. ပါသေးတယ်…”
“တော်သေးတာပေါ့… သူဆန်ပြုတ်ခွံ့တိုက်ခဲ့ရတာပါ ထည့်မပြောလို့ …. ခစ်ခစ်..ဆက်ပြောပါအုံး..”
တီခင်က ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီးလှမ်းစတာ။ မျက်နှာက ပြုံးစိစိနဲ့။ ကျုပ်လဲ ပြုံးစိစိပဲ ရယ်ပြလိုက်မိတယ်။ မေမေကလဲ ရယ်ရင်း.. ဆက်ပြောတယ်။
“အဲ့ဒီတော့မှ ဗိုလ်ကြီးကကျမကို.. ဘယ်လိုဖြစ်စေချင်လဲပေါ့… ကျမလဲ… ကျမသားကိုအစ်ကို့သားနဲ့ တစ်ကျောင်းထဲထားရမှာ.. စိတ်မချဘူး.. ဒီကျောင်းမှာ သူ့ကိုမမြင်ချင်ဘူး… နောက်ထပ်လဲ ကျောင်းပြင်ပမှာရော ကျောင်းတွင်းမှာပါ… ကျမသားကိုမနှောက်ယှက်ရဲအောင်..  ဆုံးမပေးပါ…လို့ပြောလိုက်တာ… ”
မောသွားဟန်နဲ့ ခုနကျနော်ဆေးသောက်တဲ့ဖန်ခွက်ထဲရေထည့်ပြီး မော့သောက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ဆက်ပြောတယ်။
“အဲ့ဗိုလ်ကြီးက…  ပထမတစ်ချက်ကိုတော့ အစ်ကိုကပဲတောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ… ကလေးပညာရေးတစ်ပိုင်းတစ်စနဲ့မို့ပါ… နားလည်ပေးပါဗျာ… တောင်းပန်ပါတယ်… နောက်မဖြစ်အောင်လဲဆုံးမပါ့မယ်ဗျာ… နောက်ကို ညီမသားကို မနှောက်ယှက်စေရဘူးလို့လဲ.. ကတိပေးပါတယ်… ဆိုပြီး သေသေချာချာတောင်းပန်တော့တာ… အဲ့ဒါနဲ့ကျမလဲ… ကျမသားသမီးချင်းကိုယ်ချင်းစာပြီး… နားလည်ပေးလိုက်ပါ့မယ်… ဒါပေမယ့်… အစ်ကို့သားက… အစ်ကိုမရောက်ခင်တုန်းက… မိဘနဲ့အတိုင်ခံရပြီးကျောင်းအုပ်ကြီးရုံးခန်း.. အခေါ်ခံရတာတောင်… ဒီကကျောင်းအုပ်နဲ့ အတန်းပိုင်ဆရာမအပါအဝင်.. ကျမကိုပါ မခန့်လေးစားဆက်ဆံတာရှင့်… ဘာအားကိုးရှိလို့လဲမသိဘူး… ဒါကျမ တစ်လက်စထဲတိုင်တာပါ…ဆိုပြီးတိုင်လိုက်တယ်… အဲ့ဗိုလ်ကြီးက ဘာ ဆိုပြီး တောက်တစ်ချက်ခေါက်လိုက်တာ… ဘေးကထိုင်နေတဲ့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး တောင်တုန်တက်သွားတယ်… အစ်ကိုသဘောပေါက်ပြီညီမရေ… ကျေးဇူးလဲတင်တယ်… အစ်ကိုကအလုပ်များတော့ မိသားစုတာဝန်တွေလစ်ဟင်းနေတာပါ… ညီမဖြစ်စေချင်တာသာပြောပါ… ဒီတစ်ခါအပြစ်အတွက်.. အစ်ကို့သား ကျောင်းမထုတ်ရရင်ပြီးရော… တဲ့ အဲ့ဒါနဲ့ကျမလဲ အစ်ကိုတို့အိမ်မှာ ဘယ်လိုဆုံးမ မလဲတော့မသိဘူး… ဒါပေမယ့် ကျမကတော့ ကျမရှေ့မှာပဲ ဆုံးမစေချင်တယ်… လို့ပြောလိုက်တယ်..”
“အင်း”
“အဲ့ဒီမှာ ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးကို ဗိုလ်ကြီးက…  ကြိမ်းလုံးရှိရင် ခဏပေးပါဆိုပြီးတောင်းတာ…ဆရာကြီးက ဘီဒိုပေါ်ကကြိမ်းလုံးစည်းထဲက တစ်ချောင်းဆွဲထုတ်လိုက်တော့… ဗိုလ်ကြီးက သုံးချောင်းလောက်မှရမယ် ဆရာရေလို့ပြောတော့ ဆရာကြီးလဲ သုံးချောင်းထုတ်ပေးတယ်… ဗိုလ်ကြီးက… ကြိမ်လုံး သုံးချောင်းပူးကိုင်ပြီး လက်နဲ့ဆကြည့်ရင်း လေထဲမှာ ဝှီခနဲနေအောင် ဝှေ့ရမ်းလိုက်တာ… အဲ့ဒီအချိန်လဲကျရော နဂိုထဲက တုန်အောင်ကြောက်နေတဲ့ ရန်ပိုင် ငိုချလိုက်တာ… သားကြောက်ပါပြီအဖေရယ်… သားနောက်မလုပ်တော့ပါဘူး… အမေလုပ်ပါအုံး.. သားကိုကယ်ပါအုံး.. ဆိုပြီး သူ့အမေကိုဖက်ထားတော့တာ… မမခင်ရေ…”
“ငါတောင်မြင်ယောင်ပြီး အားရတယ်ဟာ.. နင်တော့ဘယ်လိုနေလဲမသိဘူး..ယမင်းရေ”
“မမခင်ရယ်.. ကျမလဲသားလေးကိုလုပ်ထားတဲ့ကောင်ဆိုပြီး… အရာသာရှိရှိထိုင်ကြည့်နေတာ… သမီးလေးလဲ.. သူမျက်လုံးတွေက ဟိုကောင်ကြောက်ဒူးတုန်နေတာကို ကျေနပ်နေတာသိသာတယ်… သိလား… အဲ့မှာ ဗိုလ်ကတော်ကြီးက အစ်ကိုလို့ပဲထွက်ရသေးတယ်… ဗိုလ်ကြီးက ဝတီ မင်းဘေးဖယ်နေ.. ဒီလိုရှက်စရာကိစ္စတွေဘာကြောင့်ဖြစ်လာလဲ မင်းအသိဆုံး… မင်းနဲ့ငါ အိမ်ရောက်မှ စာရင်းရှင်းမယ်… ဟိုကောင်.. ထ မတ်တပ်ရပ် ဆိုပြီး ရပ်ခိုင်းပြီး ကြိမ်လုံးသုံးချောင်းပူးနဲ့ တစ်ချက်လွှဲရိုက်ရင် တစ်ချက် ဟိုကောင်ရန်ပိုင် ငိုယိုပြီး ပုံကျသွားတာ။ သူအမေလဲ ငိုယိုနေတော့တာ မမခင်ရေ… ယောက်ျားအားနဲ့ ရိုက်တာဆိုတော့…  တစ်ချက်ဆိုတစ်ချက်သိသာတာ.. သုံးချက်လောက်လဲကျရော ဟိုကောင်ရန်ပိုင် သေးပါထွက်ကျတာ… အဲ့ဒါနဲ့ကျမလဲ ငါးချက်ပဲရိုက်ခိုင်းခဲ့တယ်… ကျမလဲပြောခဲ့ပါတယ်… ကျမလဲ သားသမီးချင်းကိုယ်ချင်းစာပါတယ်လို့…. ကျမသားရဲ့ဒဏ်ရာတွေကြည့်ပြီး ရင်ထဲမချိလွန်းလို့သာ တောင်းဆိုရတာပါ… လို့ပြောခဲ့တယ်.. ဗိုလ်ကြီးကလဲ… ကျမသားကိုနောက်ထပ်မနှောက်ယှက်စေရဘူးလို့ကတိပေးတဲ့အကြောင်းထပ်ပြောလိုက်သေးတယ်… အဲ့ဒါနဲ့သမီးလေးလက်ကိုဆွဲပြီး ရုံးခန်းထဲက ထွက်ခဲ့ပြီး သမီးကို သူ့အခန်းပြန်ပို့ပြီးမှ ပြန်လာခဲ့လိုက်တာ”
ကျုပ်လဲ မေမေပြောပြတာတွေနားထောင်ပြီး ကျေနက်သလိုလိုတော့ရှိပါတယ်။ မေမေက ကျုပ်ကို ရန်ငြိုးမထားဖို့ပြောပါတယ်။ ကျုပ်လဲ စိတ်ချပါ မေမေလို့ပဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
**************

အဲ့ဒီညနေက ကျောင်းဆင်းချိန် ပုံ့ပုံ့အိမ်လာတော့ အတန်းပိုင်ဆရာမပါလိုက်လာယ်။ ကျုပ်ဒဏ်ရာတွေမြင်တော့မှ အစက ရန်ပိုင့်ကို သူ့အဖေဆုံးမတာ များတယ်လို့ထင်တာ အခုမှ နည်းတောင်နည်းနေသေးတယ် လို့ပြောတယ်။ မေမေပြန်သွားပြီးတော့မှ ရန်ပိုင် ဖင်တောင်မထိုင်နိုင်လို့ ခွင့်ယူပြီး သူ့မိဘတွေနဲ့ အိမ်ပြန်လိုက်သွားတဲ့အကြောင်း၊ ကျောင်းကလဲ ရန်ပိုင့်ကို ကျောင်းပြန်တက်ရင် တစ်ပတ်တိတိ ကျောင်းအိမ်သာတွေ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ဖို့ အပြစ်ပေးထားကြောင်း၊ ပြောပြတယ်။ ပြီးတော့မှ ပုံ့ပုံ့က ကျုပ်စာတွေသူကူးပေးထားမယ်ဆိုပြီး ကျုပ်စာအုပ်တွေ တစ်ပွေ့တစ်ပိုက်ယူပြီး ဆရာမနဲ့အတူ အိမ်ပြန်သွားတယ်။

အပိုင်း-၁၂-ခ

အဲ့ဒီညက မေမေနဲ့အိပ်တော့-
မေမေက ကျုပ်နဖူးလေးကို ရွှတ်ခနဲ့နမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကိုနမ်းတာ။ မေမေက ပြန်နမ်းချင်ပေမယ့် ကျုပ်မျက်နှာက ဒဏ်ရာတွေနာနေသေးလို့ မနမ်းဘူး။ ကျုပ်လဲ မနမ်းရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ကျုပ်ဆွဲစုပ်မိတယ်။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကွဲထားတာကြောင့် နှုတ်ခမ်းလေးစပ်သွားတယ်။
“အ..”
“ဘာလို့လဲမေမေ့သားလေး…”
“နှုတ်ခမ်းကွဲထားတာလေးက စပ်လို့…ဟီးဟီး”
“ဒါဆိုလဲ နေကောင်းမှပဲနမ်းတော့… ”
“ဟူတ်”
“သားလေး… ပုံ့လေးကိုချစ်လား…”
ကျုပ်ညာလို့မရဘူးဆိုတာ ကျုပ်သိပါတယ်။ မေမေနဲ့ ကျုပ်ကြားမှာ အမြဲရိုးသားရမယ်ဆိုတာ နားလည်ထားပြီးသားမို့-
“အင်း… သားပုံ့ကိုချစ်တယ်မေမေ…. မေမေအပြင် ဒီလောကမှာ သား ချစ်သူလိုချစ်ရတဲ့ တစ်ယောက်ထဲသောမိန်းကလေးပေါ့။ ဒါပေမယ့် မေမေ့ကိုချစ်တဲ့အချစ်တွေနဲ့ ယှဉ်ရင်တော့ သားသူ့ကိုစွန့်လွှတ်နိုင်ပါတယ်မေမေရယ်..”
ကျုပ်နဲ့မေမေ အမှောင်ထဲမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ခပ်ဖွဖွဖက်ထားရင်း စကားတွေပြောနေတာပါ။
“အင်း… မေမေသိတယ်သားလေး… ပုံ့လေးကသားလေးကိုချစ်တယ်ဆိုတာလဲ မေမေသိတယ်… သားလေးက မေမေ့ကိုချစ်လို့ ပုံ့လေးကိုဖွင့်မပြောသေးတာလဲ မေမေသိတယ်…”
“မေမေရယ်…. ”
“မေမေပြောဖူးပါတယ်…. မေမေနဲ့သားလေးနဲ့ချစ်သူလို လင်မယားလို ချစ်ခွင့်ရဖို့ဆိုတာ…. ကံပေးမှပါသားလေးရယ်… ခုချိန်မှာ သားဖေဖေမရှိတော့တာမှန်ပေမယ့်…. မေမေစိတ်ကလဲ အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူး… ပြီးတော့… သားလေးကိုချစ်တဲ့… သားလေးကိုယ်တိုင်ကလဲချစ်တဲ့… ပုံ့လေးကလဲ ရှိလာတော့…. မေမေတို့ဖြစ်သင့်တာကို လုပ်ရအောင်သားလေးရယ်… နော်…. မေမေ့သားလေးရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ… မေမေအမြဲရှိနေမယ်ဆိုတာမေမေယုံတယ်…. ”
“မေမေရယ်… သားမေမေ့ကိုသိပ်ချစ်တာပဲ…”
“မေမေလဲ… သားလေးကိုသိပ်ချစ်တာပဲ… သားလေးလိုရော ချစ်သူလိုရောချစ်တယ်… ဟောဒီသားလီးနဲ့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲကို အလိုးမခံရဲတာကလွဲရင်… မေမေအသည်းအသက်ဗူးလေးကို ဘာမဆိုပေးနိုင်းတယ်သိလား ”
ပြောရင်း မေမေကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
“မေမေရယ်… သားလေမေမေ့သဘောမတူပဲနဲ့ မေမေ့ကို မလိုးချင်ပါဘူး…. သားလီးကိုမေမေကိုယ်တိုင်ကိုင်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ဝတေ့ပေးပြီး လိုးပေဆိုမှ သားလိုးပေးမှာ…. ”
“အဲ့ဒါတွေ… မေမေအသည်းအသက်ဗူးလေးကိုချစ်ရတာ… ဒီလိုမျိုးလားသားလေး..”
ပြောရင်း မေမေက ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်က သူ့စောက်ပက်တည့်တည့်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ချိန်တယ်
“ဒီလိုသားလီးလေးကိုကိုင်ပြီး မေမေ့စာက်ပက်တည့်တည့်ကိုချိန်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ကို သားလေးလီးကြီးနဲ့ လိုးပေးလို့ပြောရမှာလား”
ကျုပ်လဲ ခါးကော့ပြီး ဆောင့်လိုက်ကာ
“မေမေကအဲ့လို လိုးပေးလို့ပြောတာနဲ့.. သားက ဒီလိုလမေမေ့စောက်ပက်ထဲတစ်ဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်ထည့်လိုက်မှာ….။
ပြောရင်း မေမေ့ထမိန်ကိုဖြည်ချလိုက်ပြီး မေမေစောက်ပက်ကို နှိူက်လိုက်တယ် ။
“အား ရှီး” မေမေ့ညည်းသံလေး-
“ကောင်းလိုက်တာ မေမေ့သားလီးက အလိုးခံရတာ ကောင်းလိုက်တာ….”
မေမေ့စောက်ပက်မှာစောက်ရည်တွေ အိုင်ထွန်းနေပြီ။ ကျုပ်လဲ လက်ခလယ်လေးကို စောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းရင်း လက်နဲ့လိုးပေးနေမိတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်လီးကို သေသေချာချာ ဂွင်းထုပေးနေတာ။
“မေ့မေ့စောက်ပက်က အရည်တအားထွက်နေတယ်.. သားလီးဝင်နေလို့ပိုထွက်တာလား… ”
“အင်း… ဟုတ်တယ်… မေမေ့သားလေးက မေမေ့ကိုပြန်လိုးပေးနေတယ်…မေမေမွေးထုတ်ထားတဲ့လီးက မေမေ့စောက်ပက်ထဲဝင်နေလို့ ရင်တအားခုန်ပြီး စောက်ရည်တွေမတရား ထွက်နေတာ.. သားလီးကလဲ ရင်ထက်ပိုမာလာသလိုပဲနော်… ကိုယ့်မေမေ့စောက်ပက်ကို ပြန်လိုးနေရလို့လား…”
“ဟုတ်တယ်မေမေ… ကိုယ်မေမေရဲ့စောက်ပက်ကိုပြန်လိုးနေရလို့… မတရားတောင်နေတာ… ကိုယ်ထွက်လာတဲ့စောက်ပက်ကိုပြန်လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ……”
“လိုး.. လိုး.. သားလေး.. မေမေ့ကိုလိုး….အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာကွာ….”
“သားလဲ အရမ်းကောင်းနေပြီ… မေမေစောက်ပက်က လိုးလို့မဝဘူး… မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းခည့်မယ်… မေမေသားအတွက် ကလေးမွေးပေး…”
“မွေးပေးမယ်… သားလီးနဲ့တစ်ဆုံးလိုးပြီး.. မေမေစောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထည့်လိုက်….အား ရှီး..မေမေပြီးပြီ …အာ.ဟာ.. ကောင်းလိုက်တာ သားလီးက…”
“သားလဲပြီးပြီမေမေ… မေမေ့စောက်ပက်ထဲကို သားလီးရည်တွေ လွှတ်လိုက်ပြ်ိး….လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ မေမေရာ… အား.. ဟား…”
မေမေရော ကကျုပ်ရော ပြိုင်တူပြီသွားကြပါတယ်။ ကျုပ်လီးရည်တွေ မေမေ့ဆီးခုံနဲ့ ဗိုက်တွေပေါ် ပန်းထွက်သွားပါတယ်။ မေမေလဲ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း အမောဖြေ ကျုပ်လဲ အမောဖြေရင်း နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူရယ်မိကြတယ်။
“အရမ်းချစ်တယ် မေမေရယ် ဒီအိပ်မက်လေးတွေ တစ်ကယ်ဖြစ်လာရင် သိပ်ကောင်းမယ် ”
“သားလေးရယ်… မေမေတို့ ဒီလိုဖြစ်ဖို့ကံပါလာခဲ့ရင် ဖြစ်မှာပါ… ခုတော့ ဒီလိုလေးပဲ စကားလုံးလေးတွေနဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ကြမယ်လေ နော်… ဒါပေမယ်… သားနဲ့ ပုံ့လေးတို့လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့ရင်တော့…. မေမေတို့ သားအမိလိုပဲ တစ်သက်လုံးဖြူဖြူစင်စင်… နေသွားရအောင်နော်… သားလေး… နောက်ပြီး… မေမေ့အတွက်နဲ့ သမီးပုံ့လေးကို… မထားခဲ့ရဘူး.. နာကျင်အောင်မလုပ်ရဘူးလို့ ကတိပေးပါနော်”
“စိတ်ချပါမေမေရယ်. သား ကတိပေးပါတယ်.. သား ပုံ့ကိုလဲချစ်ပါတယ်မေမေရဲ့… ဒါပေမယ့်မေမေနဲ့နီးရဖို့အခွင့်အရေး မြူမှုန်လောက်ပဲရှိရင်တောင်.. သား အဲ့ဒီမြူမှုန်လောက်ကလးကိုပဲ မျှော်လင့်နေမှာပါ… မေမေလဲ သားကိုခွဲမသွားဘူးလို့ကတိပေး… မေမေ့ ဘဝနောက်ဆုံးနေဝင်ချိန်ထိ… မေမေ့ကိုပြုစုခွင့်ပေးရမယ်…”
“ချစ်လိုက်တာ မေမေ့အသည်းအသက်ဗူးလေးရာ… မေမေ့ဘဝ တစ်သက်လုံး မေမေ့သားလေးနားမှာပဲ နေသွားမယ်နော်… ”
“မေမေ… အာ့ဆိုသား ပုံ့ကိုဖွင့်ပြောလိုက်တော့မယ်..”
“အင်း… ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့မေမေ့ချွေးမလောင်းလေးကို… မြန်မြန်ဖွင့်ပြောလိုက်တော့… နှစ်ယောက်သား ချစ်သူဖြစ်သွားလို့ အပျော်လွန်ပြီး… စာတွေလုပ်ဖို့လဲ မမေ့နဲ့အုံး… ”
“အင်းပါမေမေရဲ့… သားတို့အတူတူစာကျက်ကြမှာ”
“မေမေအဓိကမှာချင်တာက… သားက သမီးလေးကိုတန်ဖိုးထားဖို့… သမီးလေးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေးကို မင်္ဂလာဥိးကျမှ ယူပါနော်သားလေး။ သားစိတ်တွေတအားဖြစ်လာရင်… သမီးလေးကိုထျော့ခိုင်း… သမီးလေးမလူပ်ပေးနိုင်ရင် မေမေလုပ်ပေးမယ်နော်”
“အင်းပါမေမေရဲ့… သားပုံ့ကို မင်္ဂလာဦးမှ ပါကင်ဖောက်မယ်.. ဟီးဟီး..”
“လူဆိုးလေး…. ပြောမယ်သာပြောတာ…  သားလီးကြီးကို သူများလက်ထဲပေးရမှာ နှမြောစရာကြီး ခစ်ခစ်”
“နှမြောရင်လဲ မေမေပဲယူထားလိုက်… မေမေယူမယ်ဆို ဘယ်သူမှမပေးဘူး  ”
“လာပြီးမေမေ့ကို လိုချင်လို့ ဉာဏ်ဆင်မနေနဲ့… အိပ်တော့…”
“ဟုတ်.. မေမေ..”
ကျုပ် နဲ့မေမေလဲ နှစ်ယောက်သား ဖက်အိပ်လိုက်တော့တယ်။

(အပိုင်း-၁၃ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၁၃-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။  3rd November, 2019.

နောက်နေ့ကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း မနက်ကျောင်းမသွားခင် ပုံ့ပုံ့ ကျုပ်ကိုလာကြည့်တယ်။ ကျုပ်ပုံ့ပုံ့ကိုချစ်တဲ့အကြောင်း ဖွင့်ပြောတော့မှာ ဆိုပေမယ့် ညကျမှပဲ ပြောမယ်လို့စဉ်းစားပြီး ကျောင်းသွားကာနီး အေးအေးဆေးဆေးသွားပါစေဆိုပြီး ဘာမှမပြောလိုက်ဘူး။ မနက်ဖြန်ကျောင်းပိတ်ရက်လေ။ တစ်ကယ်လို့ ကျုပ်နဲ့ရန်ပိုင်ကိစ္စသာမဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုရင် မနက်ဖြန်ဆို တီခင့်ဆီ ကျုပ်တို့သားအမိ လိုက်လည်ကြမှာလေ။ ခုတော့ တီခင်ကလဲ နောက်ဆုတ်လို့မရတော့တာနဲ့ မေမေနဲ့ ကျုပ် မလိုက်ဖြစ်တော့ပဲ တီခင်တစ်ယောက်ထဲ ပြန်ရတော့မှာပါ။ ကျုပ်လဲတော်တော်သက်သာနေပါပြီ။ သွားနိုင် လာနိုင် စားနိုင် သောက်နိုင် ပြောနိုင်ဆိုနိုင် ဖြစ်နေပြီပေါ့။ တစ်ချို့နေရာတွေ ထိရင်နာနေသေးပေမယ့် တော်တော်သက်သာနေပါပြ်ိ။ အညိုအမည်းကွက်လေးတွေတော့ ကျန်သေးတာပေါ့။ ကျုပ်လဲ မေမေ့အခန်းထဲမှာ အဝတ်အစားထည့်နေတဲ့ တီခင့်အနားသွားပြီး-
“သား… ဘာဝိုင်ကူပေးရအုံးမလဲတီခင်…”
“ရပါတယ်သားရယ်… မလိုတော့ပါဘူး… ဟင်းဟင်း…  ညက အတော်ဟုတ်နေကြတယ်ဟုတ်လား…”
တီခင်က ဗြုန်းစားကြ်ိး ကောက်မေးတာ။ ကျုပ်လဲဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိဘူး။ ညက.. မေမေနဲ့ကျုပ် ပလူးကြတာလေ။ တီခင်ကြားသွားတာလားပေါ့။ . ဖြစ်နိုင်တယ်… အရင်က အဖေနဲ့ မေမေလိုးကြတုန်းကလဲ ကျုပ်အခန်းကနေ ကြားရတာပဲလေ။ အရင်ကတီခင် ကျုပ်အမူအရာကြည့်ပြီး ရိပ်မိသလိုပဲရှိတာ ခုတော့ နားနဲ့ဆက်ဆက်ကြားသွားပြီပေါ့။
“ဟုတ်တာမဟုတ်ဘူးမမခင်ရေ ချစ်တာ ချစ်တာ…”
အမလေး.. ဘယ်အချိန်က အခန်းဝရောက်နေမှန်းမသိတဲ့… မေမေက ပြောလိုက်တာဗျ။ ပြောပြီးကျုပ်ဘေးဝင်ထိုင်ပြ်ိး ကျုပ်ခါးလေးကိုဖက်ထားပြီး ကျုပ်ပါးကိုနမ်းနေတာ။
“တကတည်းအေ.. ချစ်နေလိုက်ကြတာ.. ငါ့မှာ တစ်ကယ်များ ဟိုဒင်းပြုနေကြတာလားဆိုပြီး ဒီဘက်မှာ ဇောချွေးတောင်ပြန်တယ်.. အာသာဖြေတာဆိုတော့မှ… သက်ပြင်းချနိုင်တော့တယ်.. ငါ့ရှိနေတာတောင် မေ့နေကြလားမသိဘူး…”
“မေ့နေတာမဟုတ်ဘူးမမခင်ရ.. သပ်သပ်ကို မမခင်ကြားအောင်လုပ်ပြလိုက်တာ..  မမခင်က ကျမတို့ရဲ့ မိသားစုဝင်ပဲလေ… မမခင်ကို လျှို့ဝှက်မထားချင်လို့… ပေးသိလိုက်တာ.. မမခင်နားလည်ပေးမယ်လို့လဲ ယုံ့လို့လေ…”
ပြေားရင်း ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းပြန်တယ်။ တီခင်က မေမေနဲ့ကျုပ် ကြင်နာနေကြတာကိုကြည့်ပြီး.. သက်ပြင်းတစ်ချက်ချတယ်။
“ဟင်း…. ညကနင်တို့ပြောတဲ့ အစီအစဉ်လေ..  သားနဲ့ပုံ့လေးကို ရည်ရွယ်ထားတယ်ဆိုတာတော့.. ငါလဲသဘောကျပါတယ်.. ဖြစ်သင့်တာပဲလေ… ဒါပေမယ့် ယမင်းတို့သားအမိနှစ်ယောက်လုံးကိုလဲ သနားပြန်တယ်…. ဒီလောက် ဖိုနဲ့မ ထိတွေ့နေကြတာတောင် နင်တို့အဆုံးစွန်ထိ မဖြစ်အောင်ထိန်းနိုင်တာကို..  အံ့သြတယ်.. ချီးလဲချီးကျူးတယ်..”
“သြော်… မမခင်ရယ် ချစ်တာကိုး…”
“အေးပါ.. သား… တီခင်မပြန်ခင် သားနဲ့ပုံ့လေး ချစ်သူဖြစ်တာကို မြင်ချင်တယ်ကွာ…”
“စိတ်ချတီခင်… သားဒီည… ပုံ့ကိုဖွင့်ပြောပြီး အဖြေပါ တာင်းမှာ.. တီခင်နဲ့ မေမေသာ ခဏရှောင်ပေး…”
“သားက… ပုံ့လေးကိုအထင်သေးတာလားသား..”
“မဟုတ်ဘူးတီခင်ရဲ့ ပုံ့ကိုသားအထင်မသေးပါဘူး..  အမှန်က.. သားနဲ့ပုံ့က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖွင့်မပြောကြသေးလို့သာ.. တစ်ကယ်တော့ ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီးနေပါပြီ….  ”
” သားကပုံ့လေးကို တစ်ကယ်ရောချစ်ရဲ့လား… သားမေမေကိုလဲ ချစ်တယ်ဆိုတော့လေ…”
ကျုပ်လဲ မေမေ့မျက်နှာကို အနမ်းတွေ ခြွေလိုက်ရင်း –
“ဟုတ်တီခင်… ချစ်တယ်တီခင်… အရမ်းချစ်တယ်… မေမေ့ကိုသာ သားအမိလိုပဲ ချစ်မိခဲ့ရင်…ပုံ့က  ဒီကမာ္ဘပေါ်မှာ သားချစ်သူလိုချစ်တဲ့ တစ်ဦးတည်းသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါ… ”
“ချစ်လိုက်တာ မေမေ့အသည်းလေးရာ..  ”
မေမေကျုပ်ကို နမ်းလိုက်ပြန်ရင်း… ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်လီကို ကိုင်ပြီး ထုပေးနေတယ်။ ကျုပ် မေမေ့စိတ်ကို နားမလည်ဘူးဗျာ။ တီခင့်ရှေ့မှာ သပ်သပ်ကို လုပ်နေသလိုမျိုးပဲ။
“သားလေး… အံသြနေတာလား.. တီခင့်ရှေ့မှာလုပ်လို့… ”
“ဟုတ်သားပဲ ယမင်းကလဲ… ဘာမှန်းမသိဘူး… ”
ပြောမယ့်သာပြောတာ တီခင် ကျုပ်လီးကိုကြည့်နေတာ။
“သားလေး.. သားရဲ့တီခင်ကလေ… ယောက်ျားမယူတော့ပဲ… အပျိုကြီးဘဝနဲ့ နေသွားတော့မှာတဲ့… သိလား… မေမေနဲ့ သားနဲ့ ကြည်နူးနေချိန် မမခင်ကို အထီမကျန်စေချင်ဘူး… သားနားလည်လား..”
“မေမေ.. တီခင့်ကိုယောက်ျားပေးစားမလို့လား.. မလုပ်ပါနဲ့မေမေရယ်… တီခင် ဒီအတိုင်းလေးနေပါစေ…. ကိုယ့်အဒေါ်ချောချောလှလှလေးကို ဘယ်သူ့မှမပေးချင်ပါဘူး… ”
“ခစ်ခစ်… မပေးချင်ရင်… မမခင်ကို အထီးမကျန်အောင်ထားပေါ့… သားလေးရဲ…”
ကျုပ်နည်းနည်း သဘောပေါက်သလိုတော့ရှိလာပြီ-
“ယမင်း… ဘာတွေလဲကွာ… ”
“ဘာမှမဟုတ်ဘူး… ဒါလေးကိုင်ကြည့်… မမခင်ကိုရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်စေတဲ့.ဟာကြီး…”
ပြောရင်း တီခင့်လက်ကို ဆတ်ကနဲဆွဲယူပြီး ကျုပ်လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ တီခင်ဘယ်လောက်တောင် ကိုင်ချင်နေလဲမသိဘူး ကျုပ်လီးကိုဆုပ်ထားတာ။ ပြီးတော့မှ ရှက်ပြီး ပြန်လွှတ်မယ်လုပ်တော့ မေမေက တီခင့်လက်ကို မလွှတ်ပေးဘဲ တိခင့်လက်ပေါ်ကနေ ကျုပ်လီးကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ထုပေးတယ်။
“ကိုင်ရုံပဲကိုင်မထားနဲ့လေ မမခင်ရဲ့..  ဒီလိုလေးထုပေး… ”
“ယမင်းရာ… ရှက်တာကွာ… ”
“မမခင်ရယ် ရှက်မနေပါနဲ့… သားလေးကလဲ မမခင်ရဲ့သားပဲလေ… ကိုယ့်သားလိုသဘောထားပြီးပြုစုပေးလိုက်… စိတ်ကိုလျော့ထား.. မမခင်ပျော်လာလိမ့်မယ်…”
“ဟင့်အင်းဟာ…”
ငြင်းမယ့်သာ ငြင်းနေတာ.. တီခင်ကျုပ်လီးကို ထုပေးနေတာရပ်မသွားဘူး။
“သားလေး… မမခင်ကိုနမ်းပေးလိုက်… အရှက်ပြေသွားအောင်..”
ကျုပ်လဲ တီခင်နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ တီခင်မျက်လုံးလေးစင်ကျသွားတယ်။ ခါးလေးကော့တက်လာလို့ အလိုက်သင့်လေး ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ တီခင်လဲ မရတော့ဘူးထင်ပါရဲ့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေပြန်စုပ်တယ်။ ကျုပ်လီးကို ထုပေးနေတာလဲမြန်လာတယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းနမ်းပြီး လူချင်းခွာတော့ တီခင်နဲ့ ကျုပ်တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်စိုက်ကြည့်နေတယ်။ တီခင်လက်တွေကတော့ ထုပေးနေတာ ရပ်မသွားဘူး။ ကျုပ်တီခင့်ကို ပြုံးပြလိုက်တယ်။
“ချောလိုက်တာ… တီခင်ရယ်…”
“အမလေး ရိုမနေုကြနဲ့အုံး.. မမခင်.. ကျမ… သားလေးလီးကိုစုပ်ချင်နေတာကြာပြီ… မမခင်ကိုပေးစုပ်ဖို့… ထားထားတာ..”
တီခင်လဲ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးပြီနဲ့တူပါတယ်။
“ယမင်းရာ မမခင်လဲစုပ်ချင်တာကြာပြီ.. မရဲလို့… ခုတော့မရတော့ဘူး.. ထသား… တီခင့်ရှေ့ရပ်လိုက်..”
ကျုပ်လဲတီခင့်လို ချောမောတဲ့ ကိုယ့်အဒေါ်လိုအမေလိုချစ်ရတဲ့ တီခင်က ကျုပ်လီးကိုစုပ်ပေးမယ်ဆိုတော့ ပျော်သွားတာတော့အမှန်ပဲ။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ရှေ့ရပ်လိုက်တယ်။ တီခင်ကကျုပ်လီးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့ နမ်းရှုံ့လိုက်ပြီး-
“ခစ်ခစ်.. ဒါကြီးကို… ဟိုတစ်ခါ မြင်လိုက်ကိုင်လိုက်ရထဲက မျက်လုံးထဲ ပြန်ပြန်မြင်နေတာ… ချစ်စရာကြီးကွာ..”
ပြောရင်း… ကျုပ်လီးကိုနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ငုံလိုက်တယ်။ လီး ထိပ်ဖျားလေးကနေ တစ်ဝက်လောက်ထိ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်း လီးချောင်းကြီးကို ရေခဲချောင်းစုပ်သလို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်တယ်။ တီခင်စုပ်တာ မေမေ့လိုတော့ဆရာမကျဘူး။ တီခင်မစုပ်ဖူးတာသိသာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဟိုနေ့က မေမေစုပ်တာကြည့်ပြီးလိုက်စုပ်တာထင်တယ်။ တစ်မျိုးလေးတော့ကောင်းပါတယ်။ မေမေကတီခင့်နောက်ကနေ တီခင့်လည်ဂုတ်လေးတွေနမ်းပေရင်း တီခင့်နို့တွေကို လက်တွေက ဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ်။ တီခင်က ကျုပ်လီးကိုလက်တစ်ဖက် နုဲ့ ကိုင်ပြီးစုပ်ရင်းက ဟင်း ကနဲ ညည်းလိုက်ရင်း ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်က သူနို့ကို ဆုပ်ညှစ်ပေးနေတဲ့ မေမေ့လက်တွေကို ဖယ်ဖို့ကြိုးစားနေတယ်။ မေမေက ဖယ်မပေးဘဲ-
“မမခင်.. စိတ်လျော့ထား… မမနဲ့ညီမလေး.. ချစ်တမ်းကစားရအောင်… သားလေးနဲ့ သမီးလေးတို့ ယူသွားကြရင်… ညီမလေးလဲ အိမ်ထောင်မပြုဘူး… မမနဲ့ပဲ ဒီလိုလေးချစ်တမ်းကစားကြမယ်လေ… ”
ဟိုက်.. မေမေ့မှာ အစီစဉ်အကြီးကြီးရှိနေတာကိုး။ တီခင် သူ့ပါးစပ်ထဲက ကျုပ်လီးကို ချွတ်လိုက်ရင်း မေမေ့ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး…
“ယမင်းရယ်… ”
မေမေက တီခင့်ကို စကားဆက်ပြောခွင့်မပေးတော့ဘူး… တီခင့်နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။
“အင်း… ပြွတ်.. ပြွတ်… ဟင်း.. .”
တီခင်နဲ့မေမေနမ်းနေတာကြည့်ပြီး ကျုပ်လီးက မတရားတောင်နေပြီ။ တီခင့်လက်တွေကတော့ ကျုပ်လီးကိုထုပေးနေတုန်းပဲ။ တီခင့်နို့ပေါ်က မေမေ့လက်တစ်ဖက်က တီခင်ပေါင်တွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေပွတ်ပေးနေတယ်။ တီခင့်ကိုယ်လုံးလေး တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။ မေမေက တီခင်နဲ့နမ်းနေရာကခွာလိုက်ပြီး… ကျုပ်လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက်လှမ်းစုပ်တယ်။ပြီးမှ
“ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ မေမေ့သားလေးလီးကြီး… အလိုးခံလိုက်ရရင် အီဆိမ့်နေမှာပဲ.. မမခင်.. ဘာမှမရှက်တော့နဲ့နော်… ညီမလေးနဲ့ သားလေးက တစ်ကိုယ်လုံးမထိဘူး တဲ့နေရာမရှိဘူး… မမခင်ကို ညီမလေးနဲ့သားလေးက မမခင် မပြန်ခင် အမြဲအမှတ်ရနေအောင်ပြုစုပေးလိုက်မယ်… မမခင် သားလေးလီးကိုဆက်စုပ်ပေးထား.”
ပြောရင်းပဲ တီခင့်ရင်ဖုံးအင်္ကျီက နှိပ်စေ့ကြယ်သီးတွေကို တစ်ဗြုတ်ဗြုတ်မြည်အောင် ဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တာ တီခင်ရင်ဘတ်ဟောင်းလောင်းဖြစ်သွားတယ်။ တီခင်က ကျုပ်လီးကို ပြန်စုပ်နေရင်းနဲ့ လက်တစ်ဖက်က မေမေ့နို့တွေကို ပြန်ညှစ်နေတယ်။
“ခစ်ခစ်… ဒီလိုမှပေါ့ မမခင်ရ… မမခင်ခဏလေး”
ဆိုပြီး မေမေက သူ့တီရှပ်အင်္ကျီကို လှန်ချွတ်လိုက်ပြီး ဘော်လီကိုပါချွတ်လိုက်တယ်။
“ရပြီ.. မမခင်ကိုင်ချင်တဲ့ ညီမလေးနို့တွေကိုင်တော့…”
ပြောရင်းပဲ တီခင့်လက်ကို မေမေက သူ့နို့ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ တီခင့် ဘော်လီကိုလှန်တင်လိုက်ပြီး တီခင့်နို့တွေကို မေမေ ဆုပ်နယ်နေတော့တာ။ တီခင့်နို့တွေက မေမေ့လောက်တော့ မကြီးဘူး သူဟာနဲ့သူလှတော့လှတယ်။ အပျိုနို့မလို့ထင်တယ် သိပ်မထွားပဲ လုံးလုံးဝန်းဝန်လေး။ ကျုပ်ရှေ့မှာ တီခင်နဲ့ မေမေက နို့ဟောင်းလောင်းတွေနဲ့မို့ ကျုပ်စိတ်ကထန်လာပြီး တီခင့်ပါးစပ်ကို ဆောင့်လိုးတော့တာ။ တီခင် မျက်ရည်လေးပါဝိုင်းသွားတယ်။ မေမေက
“အမလေး… သားလေး… မမခင်က အတွေ့ကြုံရှိတာမဟုတ်ဘူး…ဖြည်းဖြည်း…. သားကြမ်းကြမ်းလိုးချင်ရင် မေမေ့ပါးစပ်ကိုလိုး… ”
ပြောရင်း ကျုပ်လီးကိုတီခင့်ပါးစပ်ထဲက ဆွဲချွတ်တယ်။
“အဟွတ်… အမလေး… ကြမ်းလိုက်တာသားရယ်.. လည်ချောင်းထဲတောင်ရောက်တယ်.. အဟွတ်.. ”
“ကန်တော့ တီခင်… ကန်တော့.. သားလဲ မေမေနဲ့တီခင့်နို့တွေမြင်တော့ စိတ်ထလာလို့ အားပါသွားတာ… ဆောရီး..”
ပြောရင်း တီခင်ပါးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ပါးလေးပါ ဆက်နမ်းလိုက်တယ်။
“ရတယ်သား… တီခင်လဲ.. ကြုံဖူးချင်နေပြီး… သားလုပ်ချင်ရင်ပြန်လုပ်… ညီမလေး… ဘာမှမပူနဲ့ အဆင်ပြေသွားမှာပါ…”
“ဘာလုပ်ရမှာလဲ မမရဲ့… ”
“လိုးလို့ပြောတာဟေ့ လိုးသား တီခင့်ပါးစပ်ကိုလိုး… သားအမိနှစ်ယောက် လိုက်လဲလိုက်တယ်… ဟွန်း…”
“ခစ်ခစ် မမခင်စောက်ပက်လဲ ရွှဲနေလောက်ပြီ… စမ်းကြည့်အုံးမှ”
“ဟုတ်တယ်ဟေ့ ရွှဲနေပြီး…. နင်တို့သားအမိနှစ်ယောက်လက် ငါ့တစ်ကိုယ်လုံးအပ်လိုက်ပြီး… ပြုချင်သလိုပြုတော်မူ… ”
တီခင် ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြောလိုက်တော့ မေမေရောကျုပ်ပါ တစ်ခစ်ခစ်ရယ်မိကြတယ်။ တီခင်က ကျုပ်တို့သားအမိကို ပြုံးစိစိနဲ့ မျက်စောင်းထိုးတယ်။ တီခင်က ကျုက်လီးကိုပြန်စုပ်ပေးတော့ မေမေက တီခင့်ထမိန်ကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ တီခင်က ပင်တီဝတ်ထားတယ်ဗျ။ မေမေက အလိုမကျဟန်နဲ့
“ကျွတ်စ်… ရှုပ်လိုက်တာကွာ… ”
ဟုတ်တော့လဲဟုတ်တယ်။ မေမေနဲ့ ကျုပ်လုပ်ကြရင် တစ်ခါမှ ပင်တီမချွတ်ရဘူး။ မေမေက အပြင်ထွက်ချိန် နဲ့ ရာသီသွေးဆင်းချိန်လောက်ပဲ ပင်တီဝတ်တာ။ တီခင်က ပင်တီကလဲ ဝတ်ထားသေး ထိုင်နေတာကလဲ တင်ပျဉ်ခွေဆိုတော့ မေမေ ချွတ်ရခက်နေတာပေါ့။
တီခင်က ကျုပ်လီးကိုစုပ်ရင်းကပဲ ဒူးထောက်ပြီး ခါးကိုင်းထားတဲ့ပုံစံပြင်ပေးတော့မှ ပြေနေတဲ့ ထမိန်က ဒူးထိ အလိုလိုလျောကျသွားတာ။ မေမေက တီခင့်ခြေထောက်တစ်ဖက်စီကို အသာကြွရင်း ထမိန်ချွတ်ပြီးအခန်းထောင့်ကို ပစ်လိုက်တယ်။ ပြ်ိးတော့ ပင်တီရော ဘော်လီရော အင်္ကျီပါ အကုန်ချွတ်ပုံပစ်တာ။ သူ့ကိုယ်သူလဲ ထမိန်ပါချွတ်ချလိုက်တော့ မေမေရော တီခင်ပါ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားကြပြီ။ ကျုပ်လဲ အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ပါ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတာပေါ့။ ပြီးတော့ မေမေက တီခင်နဲ့ ကျုပ်ကြားဝင်ပြီး ဒူးထောက်ထားတဲ့ တီခင့်နို့ကို စို့၊ လက်တစ်ဘက်ကလဲ နို့တွေချေ၊ နောက်လက်တစ်ဖက်က တီခင့်စောက်ပက်ကို နှိုက်တော့တာ။ တီခင် ဟင်းခနဲ ညည်းလိုက်ပြီး မျက်လုံးပါစဉ်ကျသွားတာ။ ကျုပ်လီးတောင်ဆက်မစုပ်နိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်ထဲက ခဏထုတ် လက်လေးနဲ့ထုပေးရင်း
“အား.. ရှီး… ကောင်းလိုက်တာယမင်းရယ်… အင်း… ပွတ်ပွတ်..  အစိလေးကိုပွတ်… ဟား…”
တီခင် ဖီးလ်တအားတက်နေပြီ။ ညည်းရင်းမျက်နှာလေးမော့ပြ်ိး ပါးစပ်လေးဟနေတာ။ ကျုပ်လဲ အသည်းယားလို့ တီခင့်ပါးစပ်ထဲ လီးထိုးထည့်ပြီး ဝင်နိုင်သလောက် ဆောင့်လိုးတော့တာ။ တီခင်မျက်ရည်ဝဲသွားပေမယ့် ကျုပ်ပေါင်လေးကို ကိုင်ပြီးတောင့်ခံတယ်။ တီခင်က စုပ်တာမကျွမ်းသေးလို့လားမသိဘူး ကျုပ်မပြီးဘူးဖြစ်နေတယ်။ မေမေက
“မမခင် စောက်ပက်က တစ်ခါမှအလိုးမခံရသေးသလိုပဲ… မမခင် အလိုးမခံဖူးသေးဘူးလား”
တီခင် ပြန်မဖြေအားသးဘူး ကျုပ်သူ့ပါးကိုလိုးနေလို့။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကိုသနားလို့ ပြန်ထုတ်လိုက်တယ်။ တီခင်က
“အဟွတ်ဟူး… သားကျေနပ်ရဲ့လား… မကျေနပ်သေးရင် လိုးပါ.. တီခင်ကြိုးစားခံပေးမယ်…အား ရှီး..”
“တီခင့်ကိုသနားလို့ပါ… ”
ပြောရင်း တီခင့်နှုတ်ခမ်းလေးကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ပြန်တယ်။ အရမ်းတော့ မနမ်းရဲဘူးဗျ နှုတ်ခမ်းကနာနေသေးတာ။ ခုန တီခင်နဲ့ နမ်းတာတောင် အတော်နာတာ။
“ဟင်မမခင်… မမအလိုးမခံဖူးသေးဘူးမလား”
“အင်း… မခံဖူးဘူး.. ဟင်းဟင်း… ရှီး…. ဟား..”
“အလိုးခံမလား.. သားလေးလီးနဲ့… ညီမလေးက သားအရင်းမို့… မခံရဲတာ.. မမအလိုးခံချင်ရင် သားလေးကို လိုးခိုင်းပေးမယ်… လီးနဲ့လိုးတာ.. ပိုကောင်းတယ်မမခင်ရဲ့…”
“အား.. ရှီး… စိတ်မရဲသေးဘူးကွယ်….”
ကျုပ်လဲ တီခင်က လိုးဆိုရင်တော့ လိုးပေးမှာဆိုပေမယ့်။ ကိုယ်အဒေါ်လိုသဘောထားတာဆိုတော့ မလိုးချင်ပါဘူး။ ဖြူဖြူစင်စင်ပဲနေချင်တာ။ မေမေက သူ့လက်ခလယ်ကို တီခင့်စောက်ပက် ထဲထိုးထည့်ပြီး…
“မမခင်ကို သားလေးလီးနဲ့လိုးနေပြီ… ကောင်းလား… ”
“အား.. ကောင်းလိုက်တာ.. လိုးကွာ… တီခင့်ကိုသားလေးလီးနဲ့လိုး… ဟား… လိုးကွာ… ”
ကျုပ်လဲ ကိုယ်မပြ်ိးသေးပေမယ့် တီခင့်ကိုပြုစုချင်တာမို့ ဆက်မစုပ်ခိုင်းတော့ပဲ
“မေမေဖယ်… သားတီခင့်ကိုလိုးတော့မယ်…”
မေမေ့ကိုပြောရင်း မျက်လုံးတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်တယ်။ မေမေက သဘောပေါက်တယ်။
“လာလိုးသားလေး… သားလေးရဲ့တီခင့် အပျိုစောက်ပက်ကို.. လူပျိုလီးနဲ့ လိုးပေးလိုက်”
တီခင်လန့်သွားပြီး
“သား..  တီခင့်ကိုတစ်ကယ်လိုးမလို့လား… တီခင်စိတ်မရဲသေးလို့ပါကွာ.. တီခင်လဲသားလီးနဲ့ အလိုးခံချင်ပါတယ်… နောက်မှလေနော်..”
ကျုပ် တီခင့်ကို ရှုးတိုးတိုးပုံစံလုပ်ပြပြီး
“တီခင်ပက်လက်လှန်လိုက်… လီးစစ်ရဲ့ အရာသာခံစားကြည့်”
မေမေက တီခင့်ကို ဆွဲဖက်နမ်းပြီး ပက်လက်လှန်ချလိုက်တယ်။ တီခင် ရုန်းတော့မရုန်းပါဘူး။ ကျုပ်ကိုတောင်းပဲတောင်းပန်တာ။ တီခင့်ပေါင်ကြားထဲနေရာယူပြီး ကျုပ်လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး တီခင့်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေ ကို လီးနဲ့ချော်ထိုးသလို လုပ်နေတာ။ တီခင်က လီးနဲ့ အဖုတ် ထိသွားတိုင်း တုန်တုန်သွားတာ။ တီခင်အဖုတ်က အခုမှသေသေချာချာမြင်ရတာ။ တိခင့်အဖုတ်က စိကပ်နေတာ ။ အပျိုစင်ဆိုတာဟုတ်မယ်။ လူကြီးအဖုတ်ဆိုတော့လဲ စောက်ရည်ကတအားထွက်နေတော့ ရွဲအိနေတာ။ လိုးချင်စိတ်တောင်ပေါက်တယ်။ မေမေက တီခင့်နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီး နို့တွေနယ်ပေးနေတာ။ ကျုပ်လဲ တီခင် ဒူးနှစ်ဖက်ကိုဖိချလိုက်တော့ တီခင် စောက်ပက်ကို ကော့ပေးထားသလိုဖြစ်သွားတာ။ တီခင့်စောက်ပက်ပေါ်ကနေ အမြှောင်းလိုက်တင်လိုက်ပြီး… စောက်ပက်ကို လီးနဲ့ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ တီခင် တွန့်သွားပြီး မေမေနဲ့နမ်းတာကိုရပ်ပြီး.. သူ့စောက်ပက်နဲ့ကျုပ်လီးကို ခေါင်းထောင်ကြည့်တယ်။ သူစောက်ပက်ပေါ် အမြှောင်းလိုက်ပွတ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကိုမြင်မှ ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းချတယ်။
“လူကိုလန့်သွားတာပဲကွာ… ဒီသားအမိတစ်အားဆိုးတယ်.. ဒီအတိုင်းလေးပဲပွတ်ပေးကွာနော်..  သားလီးနွေးနွေးကြီးနဲ့ တီခင့်အဖုတ် ထိနေရတာကိုက ဇိမ်ရှိတာ… နောက်ကျသားကို တီခင်ပေးလိုးမယ်နော်..ခု တီခင်စိတ်မရဲသေးလို.. အား ပွတ်ကွာ ဟား… အဖုတ်ထဲကယားလိုက်တာ..ဟား..ရှီး..”
မေမေကလဲ တီခင့်နို့တွေကို ကုန်းစို့နေတာ။ ကျုပ်လဲ အမြှာင်းလိုက်ပွတ်နေရာကနေ လီးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး လီးထိပ်နဲ့ တီခင့်စောက်စိကို ဖိပွတ်ပေးရင်း အထဲကယားတယ်ဆိုတဲ့ တီခင့်စောက်ပက်ထဲ လက်ခလယ်ထိုးထည့်ပြီး လိုးပေးလိုက်တယ်။
“အား.. သား ထိတယ်… အား ကောင်းလိုက်တာ… တီခင်မရတော့ဘူး… ဟား.. အီး ရှီး.. ပြီး… ပြီ.. ဟား.. ဟင့်း..”
တီခင် ခါးကော့တက်သွားပြီး ကိုယ်က တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာပြီးသွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်စောက်ပက်လေးကို ပြွတ်ခနဲ တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီးမှ မေမေ့ဘေးသွားထိုင်ပြီး မေမေ့ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားလိုက်တော့တယ်။ မေမေက
“သားလေး.. မမခင်ကောင်းပြီး မှိန်းနေတာကြည့်စမ်း ချစ်စရာလေး..ခစ်ခစ်..”
“ဟုတ်ပါ့… မေမေရယ်.. သားတော့ တီခင့်ကိုခုလိုလုပ်ပေးရတာ ကျေနပ်တယ်…သားတီခင့်ကို ယက်ပေးချင်တာ.. နှုတ်ခမ်းကနာနေလို့သာ.. ”
“သားမပြီးသေးဘူးမလား.. မေမေစုပ်ပေးမယ်လာ… ”
ပြောရင်း မေမေက ကျုပ်လီးကိုကုန်းစုပ်တာ။ ရှယ်ပဲဗျာ မေမေက တစ်ကယ့်ကျွမ်းကျင်ဖြစ်နေပြီ။ တီခင်က အမောပြေသွားတော့ မေမေလီးစုပ်တာကိုထိုင်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကုန်းစုပ်နေတဲ့မေမေ့ကိုယ်ကိုဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ မေမေပက်လက်ဖြစ်သွားတာကြောင့် မေမေ့ပါးစပ်ထဲက ကျုပ်လီးလဲ ကျွတ်သွားတယ်။ မေမေက ကိုယ်လေးကိုပြန်စောင်းပြီး ကျုပ်လီးကိုပြန်စုပ်ပြန်တယ်။
“ဒီတစ်ခါတော့ မမအလှည့်ပဲ…”
တီခင်က ပြောပြီး မေမေ့နို့တွေကိုကုန်းစို့ရင်း မေမေ့စောက်ပက်ကိုလက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတယ်… မေမေက တစ်ချက်တစ်ချက် တွန့်တွန့်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် လီးစုပ်တာမပျက်ဘူး။
“ယမင်းရေ… မမ..သားလီးရည်သောက်ကြည့်ချင်တယ်… ပြီးရင်မမကိုတိုက်နော်..”ပြောပြီး မေမေ့ပေါင်ကြားဝင်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ကိုယက်ပေးတော့တာ။ မေမေ ခါးကော့တက်သွားပြီး အုလိုလို အီးလိုလို လီးစုပ်ရင်ညည်းသေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့စုပ်ပေးချက်တွေအောက်မှာ ပြီးချင်လာတာကြောင့်
“အား.. ရှီး… မေမေ.. သားပြီးတော့မယ်”
ကျုပ်အသံကြားတာနဲ့ တီခင် မေမေ့ကိုဆက်မယက်ပေးတော့ပဲ လီးစုပ်ပေးတဲ့ မေမေနားလာတယ်။ ကျုပ်လဲထွက်တော့မှာမို့ မေမေ့လက်မောင်းလေးကိုပုတ်ပြီး အချက်ပေးလိုက်တယ်။ မေမေလဲ ပါးစပ်ထဲကလီးကိုထုတ်ပြီးတော့ တီခင်မျက်နှာဘက်ထိုးပေးတယ်။ တီခင်လဲ ကျုပ်လီးကို ပြွတ်ခနဲဆွဲစုပ်လိုက်တာနဲ့ ကျုပ်လီးရည်တွေ တီခင့်ပါးစပ်ထဲပန်းထွက်ကုန်တယ်။ တီခင်လဲ မျက်လုံးပြူးပြီး ဝင်လာသမျှ ကြိုးစားပြီးမြိုချတယ်။ မေမေက တီခင့်ပါးစပ်ထဲက လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး လက်ကျန်လီးရည်ကိုယက်ယူပြီး စုပ်တယ်။ တီခင်က အကုန်မြိုချပြ်ိးတော့မှ
“ဟီး… တစ်မျိုးလေးပဲ…”
ပြောပြီး မေမေ့ပေါင်ကြားဝင်ပြီး မေမေစောက်ပက်ကိုဆက်ယက်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့နို့တွေကို နယ်ပေး ညှစ်ပေးလုပ်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ မေမေတုန်တက်ပြီး ပြီးသွားပါတယ်။ တီခင်က မေမေ့စောက်ရည်တွေပါ သောက်နေသေးတာ။ မေမေတော့ ကျုပ်ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံးရင်း အမောဖြေနေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ပါးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ တီခင်ကတော့ မေမေပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးရင်း အနားယူနေတယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးလိုက်တယ်။ ခုပုံက တြွိဂံပုံစံမျိုးပေါ့။ မေမေက အမောပြေတော့ သူ့မျက်နှာနားက ကျုပ်လီးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့ နမ်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်မျက်နှာနားက တီခင့်အဖုတ်လေးကို နှာခေါင်းမြုပ်တဲ့အထိ နမ်းချပစ်လိုက်တယ်။ တီခင်ကလဲ မေမေ့အဖုတ်လေးကို နှာခေါင်းလေးနဲ့ဖိကပ်ပြီး နမ်းချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တိုင်ပင်မထားပဲသုံးယောက်သား တစ်ခစ်ခစ်ရယ်မိကြုပြန်တယ်။ မေမေက သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ကျုပ်တို့သုံးယောက်အလယ်မှာ လက်ဝါးဖြန်ပြီးချလိုက်တော့ ကျုပ်လက်ကို မေမေ့လက်ပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ မေမေကျုပ်လက်ကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ တီခင်က ကျုပ်လက်ပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ခပ်ကျစ်ကျစ်လေး ဆုပ်ထားမိကြတယ်။ ကျုပ်တို့ကိုယ်ထဲကို နွေးထွေးတဲ့သွေးတွေ စီးဆင်းသွားတာ ခံစာမိလိုက်တယ်။ အဲဒီသွေးထဲမှာ ၅၂၈ ရော ၁၅၀၀ ပါရောပြွန်းနေတဲ့ အချစ်တွေ မေတ္တာတွေ ပါဝင်နေတယ်ဆိုတာ ကျုပ်တို့ သုံးယောက်ကလွဲပြီး ဘယ်သူသိနိုင်မှာလဲ။
************

အပိုင်း-၁၃-ခ

ညကျတော့ ပုံ့ပုံ့က ကျူရှင်ကပြန်ပြီး အေးအေးဆေးဆေးမှပဲလာတယ်။ လာတော့ မေမေက ကျုပ်ကိုဆေးတိုက်မလို့ ပြင်နေတဲ့အချိန် ။ ပုံ့ပုံ့ အခန်းထဲဝင်လာတော့
“ဟော သမီးလေလာပြီ..  အတော်ပဲ… လာသမီးလေး.. သမီးသူငယ်ချင်းကို ဆေးတိုက်ထားပေးအူံး.. အန်တီ… မမခင်ပစ္စည်းတွေထည့်နေတာ သွားကူလိုက်အုံးမယ်”
“အန်တီခင်က ပြန်တော့မှာလား… ”
“အေးသမီးလေး.. ဟိုမှာလဲ… သူ့အဒေါ်လင်မယားရှိသေးတော့.. မပြန်လို့မရဘူးလေ…”
“ဟုတ်အန်တီ… သွားပါ… သမီးဖိုးတေကို… ဆေးတိုက်လိုက်မယ်… ”
မေမေထွက်သွားတော့ ပုံ့က ဆေးထုပ်ထဲကဆေးတွေထုတ်နေတယ်။
“မွှေးနေတာပဲ.. ပုံ့ နင်ခေါင်းလျော်လာတာလား.. ”
“အေးဟာ… ရေးချိုးရင်းနဲ့ ခေါင်းထဲညီးစီစီဖြစ်နေတာနဲ့ လျှော်လိုက်တာ.. ”
“ပုံ့.. နင့်မျက်နှာလဲချောင်နေတယ်…. အိပ်ရေးတွေအပျက်ခံနေတာလား… နင် ဘယ်ကောင်လေးတွေအကြောင်းတွေးနေတာလဲ..”
“ကောင်စုတ်.. ငါက ဘယ်ကောင်လေးအကြောင်းတွေးရမှာလဲ.. အဟင့်…  နင့်ကိုစာကူးပေနေလို့ အိပ်ရေးပျက်တာ.. အဟင့်..”
ဟော မျက်ရည်ဝဲပြီးငိုမလိုဖြစ်နေပါပြီ။ အဲ့လိုကောင်မလေးပါဆို။ ကျောင်းမှာ ဘယ်ကောင်လေးနဲ့မှ လိုတာထက်ပိုမဆက်ဆံတာ ကျုပ်အသိဆုံး။ ကျုပ်ကိုပဲ အပေါင်းအသင်းလုပ်တာကို ကျုပ်သိရက်နဲ့ ပြောရပါ့မလားဆိုပြီး ဝမ်းနည်းသွားတာ ငိုမလိုဖြစ်နေပြီ။ ကျုပ် သူလက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
“ပုံ့… ငါကစတာပါဟ… ”
“နင်နော်… ငါ့ကိုတခြားဟာစ အဲ့လိုမစနဲ့… ငါမကြိုက်ဘူး…”
ပြောရင်း ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို ခပ်ဖွဖွရိုက်တယ်။ ကျုပ်မနာပေမယ်လဲ
“အ..”
“ဟယ်… နာသွားလား… ဘယ်နားလဲ… ”
ကျုပ်လဲ သူလက်ကိုယူပြီး ကျုပ်ရဲ့ဘယ်ဘက်ရင်ဘက်ပေါ်ကို လက်တင်လိုက်တယ်။
“ဒီနား..”
“ဟုတ်လို့လား.. ငါရိုက်တာဒီဘက်လားလို့… ”
“မယုံဘူးလား… မယုံရင်နင်နားကပ်ထောင်ကြည့်… အနာက တစ်ဆစ်ဆစ်နဲ့နာနေတာ… ဒဏ်ရာမရှိတော့ဘူး… အတွင်းထဲမှာကျန်နေတာ”
“တစ်ကယ်..”
“တစ်ကယ်ပါဆို… မယုံရင်နားထောင်ကြည့်… ”
ပုံ့ပုံ့ မယုံမရဲနဲ့ ကျုပ်ရင်ဘတ်ကိုနားကပ်ထောင်တယ်။ ပုံ့ပုံ့ရဲ့ကိုယ်သင်းရနံကြောင့် ကျုပ် ရင်ခုန်သံမြန်လာတယ်။
“ကြားရလား ပုံ့..”
“နှလုံးခုန်သံပဲကြားရတယ်.. ဘာမှလဲမဟုတ်ဘဲနဲ့… ”
“ပုံ့ကိုချစ်တယ်လို့ရော မကြားဘူးလား..”
“အာ.. ”
ပုံ့ပုံ့ မျက်နှာလေးရဲသွားတယ်.. နှင်းဆီရောင်လေးပေါ့…။
“ငါပြန်တော့မယ်ဟာ..”
ပြောပြီး ထဖို့ပြင်တယ်။ ကျုပ် ပုံ့ပုံ့ လက်ကိုဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ထားလိုက်တယ်။ ပုံ့ပုံ့ရုန်းတယ်… အားနုဲ့တော့မဟုတ်ဘူး။
“လွှတ်ဟာ..  ဖိုးတေ.. ”
ကျုပ်မလွှတ်ပေးဘူး။ ပုံ့ပုံ့ရဲ့ရင်ခုန်သံတွေ ကျုပ်ကြားနေရာတယ်။ ပုံ့ပုံ့နဲ့ကျုပ် ရင်ခုန်သံချင်းကူးလူးနေတယ်။ ပုံ့ပုံ့မရုန်းတော့ဘူး။ ကျုပ်ရင်ဘက်ကို ပါးလေးအပ်ထားတာ။
“ပုံ့… ”
“…..”
“ငါ့မျက်လုံးကိုနင်သေချာကြည့်..”
ပုံ့ပုံ့ခေါင်းထောင်လာပြီး ကျုပ်မျက်နှာကိုသေသေချာချာကြည့်တာ
” ငါ့မျက်လုံးထဲမှာ နင့်ကိုညာနေတဲ့ အရိပ်အယောင် တစ်စွန်းတစ်စ နင်မြင်ရတယ်ဆိုရင်လေ နင့်ငါ့ကို ညာတယ်လို့ပြောလိုက်ပါ.. ငါနင့်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်မယ်….ပုံ့…  နောက်ကိုဒီစကား နင့်ကိုဘယ်တော့မှမပြောတော့ဘူး”
ပုံ့ပုံ့ ဘာမှပြန်မပြောဘူး… ကျုပ်မျက်လုံးကို သေချာကြည့်နေတာ။ ကျုပ်လဲ သူ့မျက်နှာကို့ တစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်နေတာ။
“ငါ.. နင့်ကို..အရမ်းချစ်တယ်.. ပုံ့”
ပုံ့ပုံ့လေ ကျုပ်ကိုကြည့်ရင်းနဲ့ သူမျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်တွေ တစ်လိမ့်ချင်းလိမ့်ကျလာတာ။ ပြီးတော့ ပုံ့ပုံ့လေ ကျုပ်ရင်ခွင်ပေါ် မျက်နှာအပ်ပြီး.. တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေတော့တာ။ ကျုပ်လဲလန့်သွားတယ်။ ပုံ့ကျုပ်ကို ညာနေတယ်လို့ထင်သွားတာလား။ အတင်းဖက်ထားပြီး ရည်းစားစကားပြောလို့ အနိုင်ကျင့်တယ်ထင်ပြီး ငိုတာလားပေါ့။ ဒါပေမယ့် ပုံ့လက်တွေ ကျုပ်ကိုဖက်လာတာ သိလိုက်တယ်။
“ပုံ့… ငါ..နင့်ကိုညာနေတယ်ထင်လို့လားဟင်..”
ပုံ့ပုံ့က ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်မျက်နှာအပ်ထားရင်းပဲ ခေါင်းခါပြတယ်။ ပြီးမှ မျက်ရည်တွေနဲ့ ပုံ့ပုံ့မျက်နှာလေးမော့လာပြီး
“ငါက… နင်ငါ့ကို… ဒီစကား.. ဘယ်တော့မှ မပြောတော့ဘူးလို့.. ထင်ထားတာ… နင့်ငါ့ကိုချစ်တယ်ဆိုတာ…. ငါယုံတယ်…. ဒါပေမယ့်လေ… နင့်နဲ့ငါကြားမှာ အရမ်းကြီးမားတဲ့အရာတစ်ခုက ရှိနေတယ်… အဲ့ဒီအရာဘာလဲငါမသိဘူး… ဒါပေမယ့်… အဲ့ဒီအရာနဲ့ယှဉ်ရင် ငါအရမ်းသိမ်ငယ်တယ်… ငါက ဟိုးငယ်ငယ်လေးထဲက နင့်ကို အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ချစ်ခဲ့ရသူပါဟာ..”
ကျုပ် ပုံ့ပုံ့ရဲ့ကျုပ်စိတ်ကိုဖတ်နိုင်စွမ်းအားကို ကျုပ်ဖြုံသွားတယ်။ သူ့ကိုလဲ သနားမိတယ်။ ချစ်လဲပိုချစ်သွားတယ်။ …ပုံ့ရယ်… နင်ဟာ.. ဒီကမာ္ဘပေါ်မှာ… ငါ့အပေါ်နားလည်နိုင်ဆုံးမိန်းကလေးပါဟာ…။ ကျုပ်ပါးပြင်ပေါ်မျက်ရည်တွေ အလိုလိုလိမ့်ဆင်းလာတယ်။
“ပုံ့ရယ်…”
ကျုပ် ပုံ့မျက်နှာလေး ကိုကြူကြူမွှေးမိပါပြီ။ ပုံ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးကို နမ်းမိနေတာ။ ကျုပ်သိပ်ချစ်ရတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကိုရောပေါ့။ ပုံ့လဲ ကျုပ်ကိုထိုနည်းတူပဲ ပြန်နမ်းပါတယ်။ တော်တော်ကြာကြာ နမ်းကြပြီးမှ…
“ချစ်တယ်.. ပုံ့ရယ်…”
“ချစ်တယ်.. ကိုရယ်..”
ပုံ့ဆီက ကျုပ်အတွက်အသုံးနှုန်းသစ်လေးကြားရတယ်။ ပုံ့က ခေါ်ပြီးမှ ရှက်သွားပြီး.. ကျုပ်လည်ပင်းကိုဖက်ပြီး သူ့မျက်နှာလေးကို ကျုပ်မမြင်အောင် ဖွက်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုကျစ်နေအောင် ဖက်ထားလိုက်တယ်။ အခန်းဝမှာ လူရိပ်တွေ့လို့လှမ်းကြည့်တော့ မေမေနဲ့တီခင်လေ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ကို လှမ်းကြည့်နေကြတာ။ တီခင့်မျက်နှာကတော့ ပြုံးရွှင်ပြီး ကြည်နူးနေတဲ့ပုံ။ မေမေ… ဟုတ်တယ်..မေမေ့မျက်ဝန်းတွေ… အဆွေးရိပ်လေးသန်းနေတာ.. နှုတ်ခမ်းကပြုံးသယောင်ရှိပေမယ်.. မျက်ဝန်းက အကြည်ဓာတ်လေးလေ သိတယ်မဟုတ်လား။ ငိုချင်တဲ့အချိန် မျက်ဝန်းထဲမှာမျက်ရည်က ရှိနေပေမယ့် စိတ်တင်းထားလို့ ပြုတ်ကျမလာပဲ မျက်ဝန်းထဲမှာပြည့်လာတာ။ မျက်တောင်တစ်ချက်ခတ်တာနဲ့ အဲ့ဒီမျက်ရည်က လိမ့်ဆင်းလာမှာ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို ဆွေးဆွေးလေးကြည့်နေမိတယ်။ မေမေ အားတင်းပြီးကျုပ်ကို ပြုံးပြတယ်။ ပြီးတော့ ပျောက်သွားတယ်။ တီခင်က ကျုပ်ကိုလက်မထောင်ပြပြီး မေမေ့နောက်လိုက်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မျက်ရည်တွေထပ်ကျလာတယ်။.. ဒီမျက်ရည်တွေက.. မေမေ့အတွက်ပါမေမေရယ်…။ ကျုပ်လဲ ရင်ခွင်ထဲက ပုံ့ကိုပဲ ထပ်တိုးဖက်ထားမိတော့တယ်။

ခဏနေတော့ ပုံ့ကိုယ်လေးလူးလွန့်လာတယ်။ ကျုပ်လဲ ဖက်ထားတဲ့လက်တွေ ဖြည်လျော့ပေးလိုက်တယ်။ ပုံ့က လူချင်းခွာလိုက်ပြီး ကျုပ်ကို ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်တယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုပြန်ကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်တယ်။ ပုံ့လဲ ပြုံးတယ်။ ပြီးတော့ အတူတူရယ်မိကြတယ်။
“ကို.. ဆေးသောက်ရအောင်” တဲ့
“ဟုတ်..”
ရယ်မိကြပြန်သည်။ ပုံ့ကျုပ်လက်ထဲကိုဆေးထည့်ပေးတယ်။ ကျုပ်ဆေးကိုမော့သောက်လိုက်တယ်။ ပုံ့ကချက်ချင်းပဲ ရေထည့်ထားတဲ့ ဖန်ခွက်လေးကမ်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲယူပြီးမော့လိုက်တယ်။
“ကို.. ပုံ့နောက်ကျနေပြီ.. ပြန်မှဖြစ်တော့မယ်..”
“အင်းပုံ့.. ကို.. လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ…”
“အင်း..”
ပုံ့က မတ်တတ်ထရပ်ရင်း သူ့အဝတ်တွေကို ပြန်ပြူးအောင်လုပ်တယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့ပုံ့..  အခန်းထဲကထွက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ တီခင့်ကိုတွေ့တယ်။ မေမေ့ကိုမတွေ့လို့ မေးကြည့်တော့ စောစောစီးစီး အိပ်ချင်လို့ အိပ်နေပြီတဲ့။ ကျုပ်စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ပုံ့ရိပ်မိမှာစိုးလို့ ဘာမှမပြောပဲ
“သား ပုံ့ကိုလိုက်ပို့ပေးလိုက်အုံးမယ်”
“အေးသား သွားလေ..”
“အန်တီခင် သမီးပြန်ပြီ..”
“အေးသမီးပုံ့..”
ကျုပ်နဲ့ ပုံ့လဲ အိမ်အပြင်ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ အပြင်ရောက်တော့ ကျုပ်လဲ ပုံ့ရဲ့ ပုခုံးလေးကိုဖက်လိုက်တော့ ပုံ့က ကျုပ်ကိုမှီထားရင် လျှောက်လာလိုက်တယ်။ ဘာစကားမှတော့မပြောဖြစ်ဘူး။ ပုံ့က ကျုပ်အပေါ်ပဲ နားလည်လွန်းတာလား၊ ကျုပ်စိတ်ကိုဖတ်တာပဲ တော်လွန်းနေတာလား တော့မသိဘူး၊ သူနဲ့ကျုပ်ကြားမှာ ရှိတဲ့ ကြီးမှားတဲ့အရာဆိုတာ ဘာလဲမမေးခဲ့သလို၊ မေးခဲ့ရင်လဲ ဖြေစရာမရှိဘူး။ အခုလဲ စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ လိုက်လာတယ်။ ပုံ့တို့ခြံနားရောက်တော့မှ ကျုပ် ပုံ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်တယ်။
“ချစ်တယ်နော်… ပုံ့”
“ပုံ့လဲ ကို့ကို.. အရမ်းချစ်တယ်”
ပုံ့နဖူးလေးကို ကြင်ကြင်နာနာလေး ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ပုံ့ကလဲ ကျုပ်နဖူးကို ပြန်နမ်းတယ်။ ပုံ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားမိပြန်တယ်။ ပုံ့လဲ ကျုပ်ကိုခပ်တင်းတင်းပဲ ပြန်ဖက်ထားတယ်။ ခဏနေတော့မှ လူချင်းခွာပြီး…
“အထဲဝင်တော့ပုံ… ဂွတ်နိုက်…”
“အင်း…  ဂွတ်နိုက်.. ကို.. ”
ပုံ့ သူ့ခြံထဲဝင်သွားတယ်။ ခြံဝရောက်မှ ကျုပ်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး..
“အန်တီ့ကို ဂရုစိုက်လိုက်အုံး.. ကို”
မြတ်စွာဘုရား။ ပုံ့ ကျုပ်စိတ်ကို ဘယ်လောက်ထိ ဖတ်နိုင်တာလဲ။ သိနေတာလဲ။ စိတ်ရှုပ်လိုက်တာဗျာ။ ကျုပ်လဲ အိမ်ကိုပဲပြန်လာခဲ့လိုက်ပြီး မေမေ့အခန်းဆီ တန်းသွားမယ်လုပ်တော့ တီခင်က
“သား.. ယမင်းနားပါစေကွယ်… မနက်ကျ အားလုံးပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားမှာ… ဘာမှစိတ်မပူနဲ့… တီခင်ပြောတာယုံ… ကိုယ့်အခန်းထဲပဲ ဝင်နားလိုက်တော့နော် သား”
ကျုပ်လဲ သက်ပြင်းတစ်ချက်လိုက်ပြီး
“ဟုတ်ကဲ့ပါတီခင်”
ကိုယ့်အခန်းထဲပဲ ဝင်ခဲ့တော့တယ်။ လူးလူးလွန့်လွန့်နဲ့. အိပ်လို့တော်တော်နဲ့မရခဲ့ဘူး။ ချစ်ရတဲ့သူနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ရလို့ ပျော်တာကတစ်ဖက် ပိုချစ်ရတဲ့မေမေကို သနားတာကတစ်ဖက် အတွေးပေါင်းများစွာနဲ့ပါ။ အဲ့ဒီညက မေမေကျုပ်အခန်းထဲ လာမအိပ်ခဲ့ပါဘူး။

(အပိုင်း-၁၄ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၁၄-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။  5th November, 2019.

အနမ်းလေးတစ်ခုကြောင့် ကျုပ်အိပ်ရာကနိုးတော့ မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်မိတယ်။ မေမေလေ ကျုပ်ကိုနမ်းနေတာ။ မေမေနဲ့ကျုပ် မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး ကြည့်နေမိတယ်။ မေမေ့မျက်နှားလေးကို ပြန်ဆွဲယူပြီး တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းပစ်တယ်။ နမ်းရင်းပဲ
“ချစ်တယ်မေမေရယ်… မေမေအရမ်းခံစားနေရလားဟင်…”
“ရပါတယ်သားလေးရယ်… မေမေအဆင်ပြေပါတယ်… သားလေးကို ရုတ်တရတ်သူများလက်ထဲပေးလိုက်ရလို့ပါ… နောက်ကျနေသားကျသွားမှာ… သားလေးမေမေ့ကိုပေးထားတဲ့ကတိကို… မဖျက်ရဘူးနော်… သမီးလေးက သားအတွက် မေမေစိတ်ချရတဲ့ အဖော်မွန်ကောင်းလေးပါ…”
“စိတ်ချပါမေမေရယ်… သားပုံ့ကိုနာကျင်အောင်မလုပ်ပါဘူး… အနည်းဆုံးတော့ မေမေ့ကိုသားမြင်နေတွေနေရသေးတယ်… ပြုစုယုယနေရသေးတာပဲ… သားဒီလောက်နဲ့ ရောင့်ရဲပါတယ်… မေမေသာ.. သားနားမှာ အမြဲနေပေးပါနော်…”
“ချစ်လိုက်တာ မေမေ့အသည်းလေးရာ…”
မေမေ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတော့ ကျုပ်လဲ အလိုက်သင့်ဆီးဖက်ထားလိုက်တယ်။
“အဟမ်း.. အဟမ်း.. သွားနှိုးတာလား.. ဝင်အိပ်နေတာလားဟေ.. မယ်မင်းကြီးမ… ”
ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲမသိဘူး တီခင်အသံကြားမှ လူချင်းခွာလိုက်ရတယ်။
“ဟီး.. မမခင်ကလဲ… ”
“မမခင်လဲ မနေနဲ့… ကားမမီပဲနေအုံးမယ်… ဆိုက်ကားသမားတွေတောင်လာတော့မယ်… နောက်မှ အလွမ်းသယ်ကြ… တစ်ညလေးခွဲရတာကို… အဖြစ်သည်းနေလိုက်တာ… ဒီသားအမိ.. ဟင်းဟင်း…”
ဟုတ်သားပဲ တီခင့်ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ရမှာ။
“သားလေးထ ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲ.. မမခင်ကိုလိုက်ပို့ရအောင်… ”
“ဟုတ်..”
ကျုပ်လဲ အိပ်ယာက ကုန်းထ။ ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲပြီး တီခင့်ကို လိုက်ပို့ဖို့ပြင်တယ်။ ကျုပ်အခန်းပြင်ထွက်တော့ မေမေရော တီခင်ရော အသင့်စောင့်နေကြတယ်။ ဆိုက်ကားသမားတွေလည်းရောက်နေကြပြီမို့ တီခင့်အထုတ်တွေ ဆိုက်ကားပေါ်ဝိုင်းတင်ရင်း တီခင်က အထုတ်တွေနဲ့ တစ်စီး၊ ကျုပ်နဲ့မေမေက တစ်စီး စီးပြီး ကားဂိတ်ကိုထွက်လာလိုက်ကြတယ်။ ကားဂိတ်ကိုရောက်တော့ လူတွေကားလာတာကိုစောင့်နေကြတာ။ ကျုပ်တို့မြို့က မြို့သေးလေးဆိုတော့ ကားကြီးတွေကို လက်မှတ်ဖြတ်ပြီး လမ်းကတက်စီးရတာ။ ကားဝင်းတွေဘာတွေ မရှိဘူး။ ကားမလာသေးတာနဲ့ အထုပ်တွေ တစ်နေရာစုထားပြီး ဂိတ်ကိုအပ်လိုက်တယ်။ ကားလာရင်တောင် နာရီဝက်လောက်ကြာအုံးမှာဆိုတော့ ကားဂိတ်ဘေးက လဘက်ရည်ဆိုင်ထဲဝင်ပြီး လဘက်ရည်သောက်ရင်း မနက်စား စားလိုက်ကြတယ်။
“မမခင်… ဘာကိစ္စပဲရှိရှိ… ဒီမှာ ညီမလေးတို့ရှိတယ်နော်… မမေ့နဲ့.. ညီမလေးတို့မှာ ဆွေမျိုးဆိုလို့ မမခင်ပဲရှိတာ… ”
“အင်းပါယမင်းရယ်… မမလဲညီမလေးတို့လိုပါပဲ… ကိုယ့်မိသားစုလို့သဘောထားပါတယ်…. သားကလဲ မမသားပါ… ယမင်းကလဲ..  မမညီမလေးပါပဲကွယ်…”
“တီခင်… လာလို့အဆင်ပြေရင်ပြန်လာနေနော်… သားတို့က မျှော်နေမှာ…”
“စိတ်ချ… တီခင် သားတို့နဲ့လာနေလို့ရတာနဲ့… တီခင်သားတို့ဆီပြေးလာမှာ… ”
“ဟော ကားလာပြီမမခင်ရေ.. သွားကြစို့…”
လက်ဘက်ရည်ဖိုးရှင်းလိုက်ကြပြီး ကားဂိတ်ဆီပြန်လာကြတယ်။ အထုပ်တွေ ကားပေါ်တင်တာ စောင့်ကြည့်ပြီမှ တီခင်ကားပေါ်တက်တော့မယ်ဆိုတော့ ကျုပ် တီခင့်ခေါင်းလေးကိုဆွဲယူပြီး တီခင့်ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းတယ်။ တီခင်ကလဲ ကျုပ်ပါးပြင်လေးတွေကိုရော နဖူးလေးကိုပါနမ်းတယ်။ မေမေကလဲ တီခင့်ပါးလေးကိုနမ်းတော့ တီခင်လဲ ပြန်နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ညီမနှစ်ယောက် ဖက်ထားကြပြန်တယ်။ တစ်ကယ့် ညီမအရင်းတွေလိုပါပဲ။ အတူတူနေခဲကြပြီး သံယောဇဉ်တွေတွယ်မိကြပြီဆိုတော့မှ ခွဲကြရတော့ ကြေကွဲဝမ်းနည်းရပြန်တယ်။ သုံးယောက်သား မျက်ရည်ဝဲလို့။ တီခင်က ကျုပ်ဆီလှည့်ပြီး
“သား… သားမေမေကိုရော… သမီးလေးပုံ့ကိုရော.. ဂရုစိုက်နော်.. သားကလိမ္မာပြီးသားပါ…”
“ဟုတ်ကဲ့ တီခင်”
ပြောရင်း ကျုပ်ကိုဖက်တယ်။ ကျုပ်လဲ တီခင့်ကိုပြန်ဖက်ထားတယ်။ တီခင်ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ မသိမသာပွတ်ရင်း နား အနားကပ်ပြောတယ်။
“ဒါကြီးကိုတော့ သတိရနေတော့မှာပဲ”
ပြီတော့ လူချင်းခွာလိုက်တယ်။ ဝမ်းနည်းနေတဲ့ကျုပ်တောင်ပြုံးစိစိ ဖြစ်သွားတယ်။ တီခင်ကလဲ ပြုံးပြပြီး
“သွားတော့မယ် ” ဆိုပြီး ကားပေါ်တက်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်နဲ့ မေမေလဲ ကားပေါ်တက်သွားတဲ့ တီခင့်ကျောပြင်လေးကိုငေးကြည့်နေမိတယ်။ တီခင်က ကျုပ်တို့ရှိတဲ့ဘက်ခြမ်းပြူတင်းပေါက်မှာ ဆိုတော့ တီခင့်ကိုမြင်နေရတယ်။  တီခင် ကျုပ်တို့ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးပြတယ်။ တီခင့်မျက်ဝန်းထဲက မျက်ရည်တွေက ပါးပြင်ပေါ်စီးကျလာတယ်။ တီခင်ငိုနေပြီ။ ကျုပ်နဲ့မေမေလဲ ငိုနေမိပြီ။ ကားကြီးစက်နှိုးပြီး တစ်လိမ့်ချင်းထွက်ခွာတော့ တီခင် ကျုပ်တို့ကို ငိုရင်း လက်ပြတယ်။ ကျုပ်နဲ့မေမေလဲ ငိုရင်း လက်ပြတယ်။ ကားကြီးမြင်ကွင်းက ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့အထိပဲ။

(သံယောဇဉ် xxx စကားလေးသုံးခွန်းကို xxx ညွှန်းဆိုချက်လဲ xxx နည်းမယ်ထင် xxx တစ်ကယ့်ကိုတွေးကြည့်ပြန်တော့ xxx မသေးတဲ့အားအင် xxx ကမ္ဘာခွင်တစ်ခုလုံး xxx သိမ်းကြုံးပြုပြင် xxx သူခိုင်းစေသမျှထာဝစဉ်  xxx လူတိုင်းနေရတာပင် xxx အာသဝေါကုန်များ xxx ဘုရားမြတ်ရှင် xxx အရိယာသူတော်စင်တို့ကလွဲရင် xxx သံယောဇဉ် xxx နှောင်ကြိုးမျှင် xxx ဇွတ်တိုးငင် xxx မေတ္တာနွယ်ပန်း xxx ဆင်မြန်းမိရင် xxx အမှားအမှန်ဝေဖန်ပေး xxx ဦးနှောက်နဲ့တွေး xxx ရေးရေးမှမမြင် xxx အသည်းနှလုံးက ဧကံ xxx စီမံရာသဘော လိုက်လျောရရတာပင် xxx သံယောဇဉ် xxx သံယောဇဉ်)
**************

မေမေနဲ့ကျုပ်လဲ ဆိုက်ကားစီးပြီး အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့တော့တယ်။ မေမေက ပါတိတ်ဝမ်းဆက်လေးနဲ့ အရမ်းလှနေတာ။ ကျုပ်လဲ ဆိုက်ကားပေါ်မှာထဲက မေမေ့ကို ညကပစ်ထားမိလို့ ကောင်းကောင်း ပြုစုလိုက်အုံးမယ်လို့ တွေးထားတာ။ ခြံဝရောက်တော့ မေမေသော့ဖွင့်တာ စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်ရသေးတာ။ နောက်ပြီး အိမ်တံခါးကိုသော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲလှမ်းဝင်တော့ ကျုပ်က အိမ်တံခါးကို ဂျက်ထိုးပြီး မေမေ့လက်ကိုဆွဲကာ မေမေ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းပစ်တာ။ မေမေလဲ ရုတ်တရတ်မို့ အံသြနေပေမယ့် ကျုပ်ကို ပြန်နမ်းလာတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုနမ်းရင်းက မေမေ့နို့တွေကိုအင်္ကျီပေါ်ကပဲ နယ်ပေးလိုက်တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြန်နမ်းလာတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ထမိန်ကို လိပ်တင်လာပြီး မေမေပင်တီကို ဆွဲချတယ်။ မေမေအလိုက်သင့်လေး နေပေးတယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ရှေ့ ထိုင်ချလိုက်ပြီး မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့သပ်တင်လိုက်တာ။ မေမေ ကော့တက်သွားတယ်။
“သားလေး.. ဘုန်းတွေဘာတွေ နိမ့်နေပါ့မယ်”
ကျုပ်ဘာမြှပန်မပြောပဲ မေမေစောက်ပက်ကိုပဲ လှိမ့်ယက်ပစ်တာ။ မေမေကော့တက်သွားပြီးကျုပ်ခေါင်းကိုလာကိုင်တယ်။
“အားရှီး.. သားလေး.. မေမေမရတော့ဘူး… အားဟား.. ”
မေမေ့ကိုယ်လေး ဆတ်ခနဲတုန်သွားပြီး… ကျုပ်ခေါင်းကိုခွာထုတ်တော့ မေမေထမိန်က ကျုပ်ခေါင်းကို အုပ်သွားတယ်။
“ဟာ… ကန်တော့ ကန်တော့… အား.. ”
ကျုပ်ကလဲ မေမေစောက်ရည်တွေ ကုန်အောင်ယက်ပြီးမှ မေမေ့ထမိန်ထဲက ထွက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ကိုဖက်ပြီး တွဲခေါ်ပြီးတော့ ဆက်တီပေါ်တိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မေမေက အမောဖြေနေတုန်းပဲ။ မေမေ့ပါးလေးတွေနမ်းလိုက်တော့ မေမေမျက်လုံးပွင့်လာတယ်။
“ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ရုတ်တရတ် ဇွတ်အတင်းတြွေဖစ်ရတာတုန်း မေမေ့အသည်းလေးရဲ့.. ဘုန်းနိမ့်ကုန်ပြီလားမသိဘူး.. မေမေချွတ်ပေးမှာပေါ့..”
“မေမေက.. ဒီဝတ်စုံလေးနဲ့အရမ်းလှလို့… နောက်ပြီး ညကမေမေ့ကိုပစ်ထားမိလို့…အ လျော်ပေးတာ.. ပြီးတော့ဘုန်းမနိမ့်ပါဘူး..မေမေရဲ့.. မေမေဖင်ထဲကထွက်လာတဲ့ မေမေ့သားပဲဟာ..”
“ဟုတ်ပါပြီရှင်… ”
“မေမေနားလိုက်အုံးလေ.. သား ပုံ့ဆီသွားလိုက်အုံးမယ်.. စာတွေဝေးနေလို့ သွားမေးမလို့… ”
မေမေက ပြုံးစိစိနဲ့ကြည့်ပြီး..
“သွားလေ… မေမေလဲလုပ်စရာရှိတာလုပ်လိုက်အုံးမယ်.. မျက်နှာသစ်ပြီး ပလုတ်ကျင်းသွားအုံး.. အနံရပြီး.. ရှင်းရခက်နေမယ်..ခစ်ခစ်..”
မေမေက ဒီလိုလေးပြောတော့လဲ ကျုပ်စိတ်သက်သာပါတယ်။ ဒီလမ်းက မေမေနဲ့ကျုပ် နှစ်ဦးသဘောတူ ရွေးထားတဲ့လမ်းလေ.. ကျုပ်ဆက်လျှောက်ရမှာပေါ့။ ကျုပ်လဲ မေမေပြောသလိုပဲ သွားတိုက် ပလုတ်ကျင်းပြီး မျက်နှာသစ်ပြီးမှ ပုံ့ အိမ်ကိုထွက်လာလိုက်တယ်။

ပုံ့အိမ်ထဲဝင်တော့ မီးဖိုထဲက ထွက်လာတဲ့ အန်တီစပါယ်နဲ့ တွေ့တယ်။
“အန်တီ… ပုံ့ရော”
“အပေါ်ထပ်မှာ စာကြည့်နေတယ်ထင်တယ်… သားရော သက်သာရဲ့လား”
“ဟုတ် ပျောက်သလောက်ဖြစ်နေပါပြီ… နေ့လည်ကျူရှင်သွားရင်ကောင်းမလားလို… အဲ့ဒါ.. ပုံ့ဆီ စာလာမေးတာ..”
“အေးအေး.. ကောင်းတယ်… စာကအရမ်းဝေးလို့မကောင်းဘူး.. သွား.. အပေါ်မှာသမီးရှိတယ်..”
“ဟုတ်… အန်တီ… ”
ကျုပ်လဲ ပုံ့အိမ်အပေါ်ထပ်ကို တက်သွားလိုက်တယ်။ စားပွဲဝိုင်းလေးမှာထိုင်ပြီး စာကြည့်နေတဲ့ ပုံ့ကိုတွေ့ရတယ်။ ပုံ့လဲ ခြေသံကြားတော့ လှည့်ကြည့်တယ်။ ကျုပ်ကိုမြင်တော့ နှစ်လိုဖွယ်ပြုံးတယ်။
“ဖိုးတေ.. ဘာကိတ်.. ”
ညကပဲ ကို။ အခုကျ ဖိုးတေဆိုတော့.. ကျုပ်မျက်နှာ အီးမှန်သလိုရှုံ့သွားတယ်။ ပုံ့က တစ်ခစ်ခစ်ရယ်တယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်တော့ ပုံ့က လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ နှစ်ကိုယ်ကြားပြောတယ်။
“ကို… မျက်နှာကဘာဖြစ်တာလဲ… အီးမှန်တဲ့ရုပ်နဲ့… ခစ်ခစ်”
“ပုံ့က…  ဖိုးတေလို့ခေါ်လိုက်တာကိုး…”
“အမလေး.. ကိုလို့ခေါ်လိုက်လို့.. မေမေကြားသွားရင်.. ကိုနဲ့ပုံ့ ကိုသတ်လိမ့်မယ်…”
“အင်းပါ ဟုတ်ပါပြီ.. ”
ပြောရင်းပုံ့ရဲ့ ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ်။ ပုံ့ကလဲ ရွှတ်ကနဲပြန်နမ်းပါတယ်။
“တော်တော့နော်.. ကို… ဟိုဘက်သွားထိုင်တော့.. မေမေတက်လာလို့ မိသွားမှ ကို.. ပြေးပေါက်မှားနေမယ်..”
“အင်း… ပုံ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်”
“ပုံ့လဲ…  ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်…”
ကျုပ်လဲ သူ့လက်ကလေးကို တစ်ချက်ဆုပ်ကိုင်ပြီးမှ သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဘက်ကို ပြောင်းထိုင်တယ်။
“ပုံ့… ငါစာတွေကူးစရာရှိသေးလား…”
“မရှိတောဘူး… ရော့… အကုန်ကူးထားပြီးပြီ.. နားမလည်တာရှိရင်မေး…”
ပြောရင်း ကျုပ်ဆီက ယူသွားတဲ့ စာအုပ်တစ်ထပ်ကို ကျုပ်ရှေ့ချပေးတယ်။ စာအုပ်ကိုဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့လက်ရေးဝိုင်းစက်စက်လေးတွေ။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ ကြည်နူးတာလေ။ ပုံကိုကြည့်ပြီး မွလို့လုပ်ပြတော့.. မျက်စောင်းလေးထိုးတယ်။
“ပင်းပန်းသွားပြီ … ငါ့သယ်ရင်းလေး… ကျူရှင်ကအပြန် ကျ မုန်ဝယ်ကျွေးမယ်…”
“ကျူရှင်ပြန်တက်တော့မလို့လား..”
“အင်း.. ငါလဲသက်သာနေပြီပဲ.. ”
“အညိုရောင်လေးတွေကျန်နေသေးတယ်လေ… ကို..အဲ…. ဖိုးတေရဲ့.. ”
“ရပါတယ်.. ပုံ့ရဲ့..”
ပြီးတော့ ကျုပ်လဲ စာကြည့်နေလိုက်တယ်။ မသိတာရှိရင်ပုံ့ကိုမေး ပုံ့ရှင်းပြတာလေးနားထောင်။ အန်တီစပါယ် အိမ်ပေါ်တက်လာတော့ ကျုပ်တို့စာကျက်တဲ့နားလာပြီး လဘက်သုတ်ပန်းကန်လေး ချပေးသွားတယ်။ အန်တီစပါယ် ပြန်ဆင်းသွားတော့ လဘက်သုတ်လေး ပုံ့ကိုခွံ့ကျွေးတယ်။ ပုံ့ကလဲ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းဟပေးတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုလဲ ပြန်ခွံ့ကျွေးတော့.. ကျုပ်လဲပြန်စားတယ်။ ကြည်နူးရတာပေါ့ဗျာ ကြင်နာမှုလေးတွေ။ ပုံ့ကိုလဲ ကျုပ်က တစ်ကယ်ချစ်တာဆိုတော့… မေမေနဲ့နီးစပ်မှုမရနိုင်တော့ဘူးဆိုပေမယ့် ကျုပ်ကျေနပ်ပါတယ်။ ထမင်းစားချိန်ကြတော့ ကျုပ်ပြန်တယ်။ ပုံ့က အိမ်မှာစားသွားပါလားလို့ပြောပေမယ့် အိမ်မှာမေမေနဲ့ပဲစားလိုက်တော့မယ်လို့ပြောတော့ ပုံ့က မတားတော့ဘူးဗျ။

နေ့လည်ကျတော့ ပုံ့နဲ့အတူ ကျူရှင်သွားတယ်။ ကျူရှင်က အပြန်ကျတော့ ပုံ့ကို မုန်လိုက်ဝယ်ကျွေးရင်း ဖန်စီဆိုင်က ဆင်တူလက်ပက်လေးဝယ်ပြီး ကျုပ်က ပုံ့လက်မှာတစ်ခုပတ်ပေးတယ်။ ပုံ့က ပြုံးနေတာ…။ ကျုပ်ကိုလဲ ပုံ့က ပြန်ပတ်ပေးပါတယ်။ ပြန်လာကြတော့လဲ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပဲ။ လူလယ်ခေါင်မှာ ဖက်တာတွေ နမ်းတာတွေ လက်ကိုင်တာတွေ တော့မလုပ်မိအောင် ပုံ့ရော ကျုပ်ပါ ထိန်းပါတယ်။ ကျောင်းပြန်တက်တော့ လဲ အရင်လိုပဲ။ ချစ်သူတွေဆိုပေမယ့် သိပ်ပူးကပ်မနေကြပါဘူး။ မသိမသာ ဂရုစိုက်တာမျိုးလေးတွေတော့ရှိတာပေါ့။ မေမေနဲ့ကလဲ အဖေရော တီခင်ရောမရှိတော့လို့… သားအမိတွေ အတူတူပြန်အိပ်ကြပါတယ်။ တစ်ပတ်ကို.. နှစ်ခါ သုံးခါလောက်တော့ စုပ်တာတွေ ယက်တာတွေလုပ်ဖြစ်တယ်။ ပုံ့နဲ့ တစ်ခါတစ်လေ ညဘက် သူတို့ခြံထဲမှာ ချိန်းတွေ့ကြပေမယ့်… ပါးလေးတွေနမ်း နှုတ်ခမ်းလေးတွေ နမ်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ထားပြီး ချစ်စကားလေးတွေ ပြောကြတာကလွဲလို့… ဘာမှမလုပ်ပါဘူး။ ပုံ့ကိုတန်ဖိုးထားတာ ကြောင့်လဲပါမယ်။ ပုံ့ကိုတန်ဖိုးထားလို့ အဲ့လိုမလုပ်တော့ မေမေကို စုပ်ခိုင်း ယက်ပေး လုပ်နေတာကို တန်ဖိုးမထားလို့လားလို့ မေးချင်မေးလိမ့်မယ်။ မေမေ့နဲ့ကျုပ်က ဒီလိုအခြေအနေဖြစ်အောင် မေမေက ဦးဆောင်ခဲ့တာ။ တန်ဖိုးထားလို့ပဲ ဒီလောက်နှစ်တွေကြာအောင် ထိန်းနိုင်ခဲ့ကြတာပေါ့ဗျာ။

အပိုင်း-၁၄-ခ

ဒီလိုနဲ့ ၁၀တန်းစာမေးပွဲတွေဖြေကာနီးလို့ ကျောင်းကတောင် စာကြည့်ရက်ပေးတော့မယ်။ တစ်ရက် ကျောင်းသွားဖို့ ပုံ့ကိုခြံရှေ့ကစောင့်တယ်။ ပုံ့မျက်နှာမကောင်းဘူး။ အန်ကယ်ဇော်နိုင် ပြန်ရောက်နေတာတော့သိတယ်။ ခုကဘာဖြစ်လို့ပါလိမ့်။
“ပုံ… ဘာဖြစ်နေတာလဲ မျက်နှာက… ဘာအဆင်မပြေတာရှိလို့လဲ..”
“……”
ပုံ့ပြန်မဖြေပဲ လမ်းဆက်လျောက်သွားတယ်။
“ကို…. ပုံ့ကျောင်းမသွားချင်ဘူး… ”
“ဟင်.. ဘာလို့လဲပုံ့… ”
“ပုံ့အခုမပြောချင်ဘူး… စကားအေးအေးဆေးဆေး ပြောလို့ရမယ့်နေရာကိုသွားရအောင်..နော်..ကို”
ပုံ့တစ်ခုခုကို အရေးတကြီး ပြောစရာတစ်ခုခု ရှိနေတာသိလိုက်ပြီ။ ဘယ်ကိုသွားရမလဲ။ နှစ်ယောက်စလုံးက ကျောင်းဝတ်စုံတွေနဲ့။ ဘယ်မှသွားဖို့ကို စဉ်းစားလို့မရဘူး။ တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် ပုံ့ရော ကျုပ်ပါ မလွယ်။
“ပုံ….”
ပုံ့ က ကျုပ်ကိုလှည့်ကြည့်တယ်။
“ပုံ့… ကို့အိမ်ကိုပဲသွားရအောင်လေ.. ပုံ့ရောကိုရော ယူနီဖောင်းတွေနဲ့…  အပြင်မှာ တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားရင်… မလွယ်ဘူး..”
“ဟာ.. ကို့အိမ်မှာ… အန်တီရှိတယ်လေ… ”
“မေမေက ပုံ့နဲ့ကို့အကြောင်းသိပြီးသားပါ… သဘောလဲတူပြီးသား… ဘာမှမကြောက်နဲ့နော်… အပြင်မှာ သူများတြွေမင်လို့ အရှက်ကွဲရင် ပိုဆိုးမှာ… မေမေ့ကိုပြောပြပြီး အေအေးဆေးဆေး စကားပြောရင်.. ဘာမှရှက်ဖို့မလိုတော့ဘူး”
“အင်းပါ.. ဒါဆိုလဲ ကို့သဘော…”
ကျုပ်လဲ အနောက်လမ်းက ပြန်ပတ်ပြီး ပုံ့အိမ်ကမမြင်အောင် ပုံ့လက်ဆွဲပြီး အိမ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေက အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ကိုမြင်တော့…
“ဟင်.. သားနဲ့သမီး.. ကျောင်းမသွားဘဲ.. ဘာလို့ပြန်လာကြတာလဲ..”
“ပုံ့က အရေးကြီးကိစ္စပြောစရာရှိလို့တဲ့ မေမေ… အဲ့ဒါသားလဲ… တခြားနေရာမသွားချင်တာနဲ့… အနောက်လမ်းက ပတ်ပြန်လာတာ..”
ပုံ့က ရှက်ပြီး ခေါင်းလေးငုံ့ထားတော့ ကျုပ်ပဲပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
“ဟင်… ဘာများလဲ… သမီးလေး… အန်တီရောသိလို့ရလား..”
အခုမှ ပုံ့က မေမေ့ကိုကြည့်ပြီး
“ဟုတ်.. ရပါတယ်အန်တီ… ”
“ကဲလာ… ခုံပေါ်မှာထိုင်… စိတ် အေးအေးထားပြီးပြောပြ..”
ပုံ့နဲ့ကျုပ်လဲ ဆက်တီမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေကတော့ မလွှတ်ကြဘူး ခပ်မြဲမြဲဆုပ်ထားကြတယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်တို့နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာဝင်ထိုင်တယ်။
“ကဲ သမီးလေး.. ဘာကိစ္စလဲပြောပါအုံး…”
“အီးဟီး… သမီးတို့အိမ်ပြောင်းရတော့မယ်အန်တီ… အီးဟီး…”
ပုံ့ငိုချရင်းပြောလိုက်တာ။ မေမေနဲ့ကျုပ် ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့။ ကြားလိုက်ရတဲ့စကားက ကျုပ်အူတွေ အသည်းတွေ ပြောင်းပြန်လန်သွားသလိုပဲ။ ကျုပ်လဲ ငိုနေတဲ့ပုံ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ ကျုပ်ပါ မျက်ရည်ကျလာတယ်။ မေမေက သက်ပြင်းချပြီး ပုံ့ဘေးဝင်ထိုင်ကာ ပုံ့ခေါင်းလေးကို ပွတ်သက်နေတယ်။
“ဟင်း.. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲကွယ်…”
ပုံ့က ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲက ခွာပြီးပြန်ထိုင်တယ်။
“ဖေဖေက ပြောင်းဖို့လျောက်ထားတာကြာပြီ.. အခုမှကျတာတဲ့… သမီး တက္ကသိုလ်ဆက်တက်ဖို့အဆင်ပြေအောင်… တင်ထားတာလို့ပြောတာပဲ…အန်တီ… အဲ့ဒါ.. စာမေးပွဲပြီးတာနဲ့ ပြောင်းကြတော့မှာတဲ့.. အဟင့်…”
“ဟင်း… သမီးလေးရယ်.. ”
မေမေက ပုံ့ကိုဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။
“ကဲ… သားနဲ့သမီး… စကားအေအေးဆေးဆေးပြောကြကွယ်.. အန်တီအပြင်သွားလိုက်အုံးမယ်… ခြံပြင်ကနေသော့ခတ်ခဲ့မယ်.. တံခါးကိုလဲ ဂျက်ထိုးထားကြအုံး.. သား.. သမီးလေးကိုဂရုစိုက်လိုက်အုံး… မေမေမှာထားတာလဲ… မမေ့နဲ့… ”
“ရပါတယ်အန်တီ… မသွားပါနဲ့..”
“အန်တီနားလည်ပါတယ်သမီးရယ်… သမီးတို့ချင်းပြောစရာတွေ.. ရှိမှာပေါ့… ဘာမှအာနာမနေနဲ့… အန်တီက… သမီးကို.. ကိုယ့်သမီးလို သဘောထားပြီးသားပါ… အေအေးဆေးဆေး စကားပြောကြနော်…”
ပြောရင်း မေမေ အိမ်သော့ကိုယူပြီး အပြင်ထွက်သွားတော့တယ်။
မေမေထွက်သွားတော့ ကျုပ်လဲ အိမ်တံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်တယ်။  ပြီတော့ ပုံကိုလက်ဆွဲပြီး အခန်းထဲခေါ်သွားလိုက်တယ်။ ပုံ့က အသာတကြည်ပဲ လိုက်လာပါတယ်။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ပုံ့ကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြ်ိး တင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ပုံ့လဲ ကျုပ်ကိုလွတ်ထွက်သွားမှာစိုးတဲ့အလား ပြန်ဖက်ထားတယ်။
“ပုံ့ရယ်… အရမ်းချစ်တယ်ကွာ…”
ပြောရင်း မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေပေးလိုက်တယ်။ ပုံ့လဲ ကျုပ်ကိုပြန်နမ်းတယ်။
“ကိုရယ်… ပုံ့လေ ကို့ကိုအရမ်းချစ်တယ်.. ကိုနဲ့ခွဲရမှာတွေးပြီး မခံစားနိုင်ဘူးကွာ..”
“ကို လဲ အတူတူပါပဲကွာ.. ချစ်လိုက်တာပုံ့ရာ… ”
ပြောရင်းပုံ့ကိုနမ်းမိပြန်တယ်။ ပုံ့ကိုနမ်းရင်းနဲ့ ပုံ့ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်တော့ ပုံ့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်တယ်။ မရတော့ဘူး ကျုပ်စိတ်တွေထန်လာပြီ။ ပုံ့ခါးလေးကိုကိုင်ပြီး ကျုပ်ညီလေးဆီ ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။ ပုံ့ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတာ ပိုကြမ်းလာတယ်။ ပသက်ရှူသံတွေလဲ ပြင်းလာတယ်။ ပုံ့ ခါးလေးကိုကော့ပြီး သူ့ညီမလေးကို ကျုပ်ညီလေးဆီ တိုးတိုးကပ်တာ သတိထားမိတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ရဲဖင်လုံးလုံးလေးကို ကျောင်းစိမ်းထမိန်ပေါ်ကနေ ဆုပ်နယ်နေမိတယ်။ နှစ်ဦးသား နမ်းနေတာရပ်ပြီး တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်စိုက်ကြည့်နေကြတယ်။ ပုံ့မျက်ဝန်းထဲက ဆာလောင်မှုတွေ ကျုပ်မြင်လိုက်ရသလို ကျုပ်မျက်ဝန်းထဲက ဆာလောင်မှုတွေလဲ ပုံ့မြင်ရမှာ မလွဲပါပဲ။ ကျုပ် ပုံ့ကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ချီပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။ ပုံ့က ကျုပ်လ်ာပင်းကို ဖက်တွယ်ရင်း အလိုက်သင့် လိုက်လာတယ်။
အိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့ ကျုပ်ပုံ့ဘေးဝင်လှဲပြီး ပုံ့မျက်နှာလေးကိုစိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ ပြီးတော့ ပုံ့ကိုယ်လေးကို မိုးပြီး ပုံ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ပြန်စုပ်နမ်းပြန်တယ်။ ပုံ့က ကျုပ်ကိုတန်ပြန်နမ်းရင်း ကျုပ်ကျောကို ပြန်ပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ် ပုံ့နို့လေးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်ညှစ်လိုက်တော့ ပုံ့ ဆီက ညည်းသံသဲ့သဲ့ကြားရတယ်။ ခုချိန်ထိ ကျုပ်လုပ်သမျှ ပုံ့က ဘာတစ်ခုမှ ငြင်းဆန်တာမရှိသေးဘူး။ ပုံ့ရဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီအဖြူရောင်လေးကိုကြယ်သီးဖြုတ်လိုက်တယ်။ ဘော်လီကိုချွတ်ဖို့လုပ်တော့ ပုံ့ခါးလေးကော့ပေးတယ်။ ကျုပ်ချိတ်ဖြုတ်တာ အဆင်မပြေဘူး။ အဲ့ဒါနဲ့ ပုံ့က နမ်းတာခဏရပ်ပြီး ဖြုတ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အင်္ကျီကိုချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပုံ့လဲ သူ့အင်္ကျီချွတ်ပစ်လိုက်တာမို့ ကျုပ်ရောပုံ့ပါ အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားပြီ။ ပုံ့ကိုယ်လေးကို ပြန်ဖက်ပြီး နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။ ပုံ့ကြည့်ရတာ ကျုပ်ဘာလုပ်လုပ်ငြင်းမယ့်ပုံမရှိဘူး။ ပုံ့ရဲ့ အပျိုဖြစ်စ နို့စူစူလေးတွေနဲ့ ကျုပ်ရင်ဘတ်ချင်း ထိလိုက်ရတော့ ရင်ခုန်သံတွေ ပိုမြန်လာတယ်။ ပုံ့ရဲ့ လည်တိုင်လေးတွေဆီပြောင်းနမ်းတော့ ပုံ့ တအင်းအင်းညည်းတယ်။ လည်တိုင်လေးတွေနမ်းပေးရင်း နို့လေးတွေကို ဆုပ်နယ်လိုက်တယ်။ ပုံ့ညည်းသံတွေ  ပိုကျယ်လာတယ်။ ကျုပ် ပုံ့လက်တစ်ဖက်ကိုယူပြီး ကျုပ်လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ ပုံ့ က ပုဆိုးပေါ်ကနေပြီးတော့ ကျုပ်လီးကို ပွတ်သပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ နို့လေးတွေပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေရာကနေ ကုန်းစို့လိုက်တယ်။ လက်ကတော့ ထိန်ပေါ်ကနေ ပုံ့အဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ ပုံ့ကျုပ်လီးကို ကိုင်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့်မရဘူး။ အတွင်းခံထဲမှာဆိုတော့ ကိုင်ရခက်နေတာ။ ကျုပ်လဲ လူချင်းခွာပြီး ကျုပ်ပုဆိုးရော အတွင်းခံပါချွတ်ချလိုက်တယ်။ ပုံ့က တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့ ငေးကြည့်နေတယ်။ ပုံ့ထမိန်လေးကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး ချွတ်လိုက်တော့ ပုံအလိုက်သင့်လေး ဖင်ကြွပေးတယ်။ အတွင်းခံပါဆွဲချွတ်တော့လဲ မငြင်းဘူး ။ ပုံ့ရော ကျုပ်ပါ ကိုယ်လုံးတ်ိးဖြစ်သွားကြပြီ။ ပုံ့ဘေးမှာပြန်လှဲလိုက်ပြီး ပုံ့ကိုယ်လေးကို ပွေ့ဖက်ရင်း နမ်းလိုက်ကြပြန်တယ်။ ကျုပ်ရဲ့တောင်နေတဲ့လီးက သူ့ပေါင်ကိုထောက်နေတာ။ ပုံ့ ကျုပ်လီးကို မရဲတရဲလေး လာကိုင်တယ်။ ပြီးတော့ ခပ်ဖွဖွလေး ညှစ်တယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့လက်လေးကိုအုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုသလို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ပုံလဲ ကျုပ်ကို ထုပေးတော့တာ။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ရဲ့ အပျိုစင်စောက်ပက်လေးကို လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး အစိလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပုံ့ရဲ့စောက်ပက်မှာ အရည်တွေ တော်တော်ရွှဲနေပြီ။ ပုံ့မျက်လုံးလေးစဉ်းသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ဆက်ပွတ်ပေးနေရာကနေ ပုံ့ကို အကောင်းဆုံးအရသာလေးပေးမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ပုံ့ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ပြီးနေရာယူလိုက်တယ်။ ပုံ့က ရဲ့အပျိုစင် အဖုတ်လေးက မွေးညှင်းလေးတွေနဲ့ စိကပ်နေတာ။ လှလိုက်တာဗျာ။
“ကိုရယ်… အဲ့လိုကြီးမကြည့်နဲ့ကွာ… ပုံ့ရှက်လိုက်တာ..”
ပြောရင်း ပုံ့မျက်နှာလေးကို သူ့လက်လေးနဲ့အုပ်ထားတယ်။ ကျုပ်လဲ ဘာမြှပန်ပြောမနေတော့ဘဲ ပုံ့အဖုတ်လေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပြွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ ပုံ့အလန့်တကြား ခေါင်းထောင်ကြည့်တယ်။ ကျုပ် သူ့အဖုတ်လေးကို နမ်းနေတာမြင်တော့ ပုံ့ ကျုပ်ခေါင်းကိူ ဖယ်ထုတ်ပြ်ိး ရုန်းဖို့ ကြိုးစားတယ်။
“ကို့… မလုပ်နဲ့လေ… ပုံ့ငရဲတွေကြီးတော့မှာပဲ.. မလုပ်… အီး..”
ကျုပ်လဲ ပုံ့ခါး လေးကိုကိုင်ပြီး အစိလေးကို လျာနဲ့ ယက်ပစ်လိုက်တယ်။ ပုံ့ခါးကော့တက်သွားပြီး အီးခနဲညည်းသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ စောက်ပက်တစ်ပြင်လုံးယက်လိုက် စောက်စိလေးကို လျာဖျားလေးနဲ့ ခပ်သွက်သွက်ကစားပေးလိုက် လုပ်ပေးလိုက်တာ. ပုံ့တစ်ယောက် ဖင်ကြီးမြှောက်တက်သွားပြီး… ထွန့်ထွန့်လူးနေတာ။
“ကိုရာ…. ဟင်း.. ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲကွာ… အား.. ဟင်း… မရတော့ဘူး… ကို… ဖယ်တော့..ဖယ်.. ”
ကျုပ်သိတယ်လေ ပုံ့ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ။ ကျုပ် ဆက်ပြီးခပ်သွက်သွက်လေး ယက်ပေးလိုက်တယ်ဆို့ ပုံ့ကိုယ်လေး ဇတ်ဇတ် တုန်သွားပြီး ကော့တက်သွားတယ်။ စောက်ပက်ကြားက စောက်ရည်လေးတွေ စိမ့်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ စောက်ရည်လေးတွေပါ လျာလေးနဲ့ယက်ပြ်ိး မြိုချလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ထားဘေးနားဝင်လှဲ တော့ ပုံ့ မျက်လုံးလေမှိတ်ပြီး အမောဖြေရင်းက ကျုပ်ကိုတင်းတင်းလေး ဖက်ထားရှာတယ်။ သူအမောပြေတော့မှ ကျုပ်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတစ်ဝိုက်မှာ ပေရေနေတဲ့ သူ့စောက်ရေလေးတွေကို လက်လေးနဲ့သုတ်ပေးရင်း..
“မရွံ့မရှာ.. ကိုရာ.. ဘာလို့အဲ့လိုလုပ်ရတာလဲ.. ပြီးတော့… ပုံ့အရည်တွေလဲ… မျိုချလိုက်သေးတယ်မလား…”
ပြောရင်း ကျုပ်ကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းပြန်တယ်။
“ချစ်လို့ပေါ့ ပုံ့ရ… ပုံ့ကောင်းတယ်မလား..”
“အာကွာ… ဘာတွေလျောက်မေးနေတာလဲ… ရှက်စရာကြီး..”
“ကိုက… ပုံ့ကိုကောင်းစေချင်လို့.. လုပ်ပေးတာ… ပုံ့ကကောင်းတယ်ဆိုမှ.. ကိုလုပ်ပေးရကျိုးနပ်မှာပေါ့..  ”
“ဟုတ်ပါပြီ.. ကောင်းပါသတဲ့ရှင်… တစ်ခါမှမခံစားဖူးဘူး.. လူကိုလေထဲလွင့်သွားသလိုပဲ… ကျေနပ်ပြီလား..”
“ကျေနပ်ပါတယ်ကွာ.. “ပြောရင်း ပုံ့ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်တော့ ပုံ့က ကျုပ်လီးကိုလာကိုင်တယ်။
“ကို့ဟာကြီးက မာနေတုန်းပဲ… ပုံကိုဟိုဟာလုပ်ချင်လို့လား..”
“ပုံ့က လက်ခံရဲလို့လား..”
“ပုံ့ကြောက်တော့ကြောက်တယ်… ကိုလုပ်ချင်ရင်တော့ ပုံ့ခွင့်ပြုမှာပါ..”
“ချစ်လိုက်တာပုံ့ရာ… ”
ပြောရင်း ပုံ့ပါးလေးတွေ တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းလိုက်မိပြန်တယ်။
“ပုံ့ကခွင့်ပြုပေမယ့်… ကိုမလုပ်ရက်ပါဘူးကွာ.. ပုံ့အပျိုစင်ဘဝလေးကို…  ကို… တန်ဖိုးထားပါတယ်…”
“ချစ်လိုက်တာကိုရာ.. ပုံ့ကိုတန်ဖိုးထားလို့… ကို့ကိုကျေးဇူးတင်တယ်သိလား…”
ပြောရင်ကျုပ် ကိုနမ်းပြန်တယ်။ ပုံ့က ကျုပ်လီးကို ဂွင်းတိုက်သလိုလုပ်နေတုန်းပဲ..။ ရုတ်တရတ်ထထိုင်ပြီး… ကျုပ်လီးကိုသေသေချာချာကြည့်တယ်။
“အကြီးကြီးပဲနော်..”
“ပုံ့က တခြားဟာမြင်ဖူးလို့လား..”
“အာ.. ကိုကလဲ.. မမြင်ဖူးပါဘူး… ဒီမှာကြည့်လေ လက်နဲ့ဆုပ်ထားတာတောင် အပြည့်နီးပါးပဲ”
ပြောရင်း ကျုပ်လီးထိပ်ကို ပြွတ်ကနဲ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ နမ်းတယ်။
“ဘယ်လိုကြီးမှန်မသိဘူး.. ခစ်ခစ်… ပုံ့လုပ်တတ်သလိုလုပ်ပေးမှာနော်… အဆင်ပြေအောင်ပြောပေး…”
ပြောပြီး ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဝင်နိုင်သလောက် ငုံတယ် ပြီးတော့ တစ်ဝက်လောက်ပြန်ထုတ်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်စွဲလမ်းရတဲ့ ပုံ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေနဲ့ ကျုပ်လီးကိုစုပ်ပေးနေတာဗျာ… စိတ်ကမတရားထတာ။ ကိုယ့်ကို့အရမ်းစိတ်ကြွစေတဲ့ အရာကိုဖီးလ်ရင် အပြီးမြန်သလိုပေါ့။
“ပုံ့ ထိပ်ဖျားလေးကို လျာလေးနဲ့ ကစားပေးပါ… အင်းဟုတ်တယ်.. အဲ့လိုမျိုး… လက်ကလဲ ထုပေး.. အားရှီး….  ကောင်းလိုက်တာကွာ.. .”
ပုံ့က ကျုပ်ပြောတာကိူ တသွေမတိမ်း လိုက်လုပ်ပေးတယ်။ ပုံမှန်ဆို ကျုပ်မြန်မြန်မပြိးတတ်ပေမယ့် ပုံ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ စုပ်ပေးတာကို ကြည့်နေရတာကိုက ဖီးလ်တအားတက်နေတာဆိုတော့.. ပြီးချင်လာတယ်ဗျာ။
“ပုံ့… ကိုပြီးတော့မယ်… အားရှီး… ထွက်တော့မယ်… ပုံ့ ဖယ်ဖယ်…”
ကျုပ်ဖယ်ခိုင်းပေမယ့် ပုံ့ကမဖယ်ပေးပါဘူး။ ခဏချင်းမှာပဲ ကျုပ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ.. ပုံ့ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ ပုံ့. မျက်လုံးအပြူးသားလေးနဲ့ ပန်းထွက်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို.. အတင်း မျိုချပစ်နေတယ်။ သုတ်ရည်ကုန်သွားမှပဲ လီးကို ပြွတ်ကနဲ့စုပ်လိုက်ကာ လီးကို ပါးစပ်ထဲကထုတ်လိုက်တော့တာ။
“ခစ်ခစ်… ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး.. မနည်းမနောပဲ… မနည်းမျိုရတယ်..”
ပြောရင် ကျုပ်ဘေးမှာလှဲရင်း ကျုပ်ကိုဖက်ထားတယ်။
“ပုံ့ကိုပြောသားပဲ….  ဖယ်ပါဆို… ”
“ဖယ်ပါပူး…. ကိုတောင်ပုံ့အရည်တွေ မျိုချသေးတာပဲ.. ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ.. ပုံ့ရာ..”
ပြောရင်းကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုနမ်းလိုက်မိတော့တယ်။
“ကိုရယ် မခွဲချင်ဘူးကွယ်”
ပြောရင်း မျက်ရည်က ဝဲလာပြန်သည်။
“ကိုလဲ ပုံ့နဲ့မဝေးချင်ဘူးကွာ ဒါပေမယ့် ပုံ့ရော ကိုရော အရမ်းငယ်သေးတယ် ယူကြဖို့လဲ မဖြစ်နိုင်သေးဘူး ကိုတို့ရည်မှန်းချက်တွေ ပြည့်အောင်လဲ ကြိုးစားရအုံးမယ် ပုံ့ရယ်”
“ပုံ့နားလည်ပါတယ် ကိုရယ် ပုံ့အခု ကိုနဲ့တွေ့တာလဲ မိုက်ရူးရဲဆုံးဖြတ်ဖို့ မဟုတ်ပါဘူး ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ ကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ ငိုချင်လို့ပါ အဟင့်”
“ပုံ့ရယ် မငိုပါနဲ့ကွာ ပုံ့နဲ့ကို အချစ်စစ်မှန်ရင် တစ်ချိန်မှာ နီးရမှာပါ ”
“ပုံ့ကတော့ ကို့ကိုပဲယူမှာ ကို့နဲ့ပြန်မဆုံနိုင်တော့ရင်လဲ အန်တီခင်လိုပဲ အပျိုကြီးပဲ လုပ်တော့မယ် ”
“ပုံ့ရယ်  … နာကျင်စရာတွေမတွေးနဲ့တော့ နော်… ဒီနေ့လေးမှာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေရအောင်နော်”
“ဟုတ် ..ကို … ဒါဆိုလဲ အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ပြီး အပြင်မှာသွားနေရအောင်လေ”
“အင်း… မေမေအ၀တ်တွေ ခဏယူဝတ်ထားလေ.. တစ်နေ့လုံးနေရမှာဆိုတော့ … ”
“အန်တီမြင်ရင် ပုံ့တို့ကို တမျိုးထင်နေအုံးမယ် ကိုရယ် အန်တီပြန်လာမှ တောင်းပြီးလဲလိုက်တော့မယ်”
“အင်းပါ… ”
ကျုပ်တို့လဲ နှစ်ယောက်သား အင်္ကျီထ၀တ်ကြတယ်။ ကျုပ်ကတော့ ပုဆိုးတစ်ထည်နဲ့ စွပ်ကျယ်ပဲ ကောက်ဝတ်လိုက်တော့တယ်။ ပုံကတော့ ကျောင်းစိမ်းလေးနဲ့ပဲပေါ့။ ပြီးတော့ အပြင်ထွက် ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ရင်း ချစ်စကားလေးတွေ ပြောနေမိကြတယ်။ မေမေပြန်လာတော့ မေမေနဲ့အတူ ထမင်းစားကြတယ်။ ပုံ့က မေမေကိုဦးချပြီးမှ ကျုပ်ကိုထည့်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲပုံ့ကို ဟင်းလေးတွေခပ်ထည့်ပေးမိတယ်။ မေမေကတော့ ဘာမှမပြောပါဘူး ပုံ့ကိုပဲ သမီးလေး  သမီးလေးနဲ့ ပါးစပ်ဖျားကမချပဲ ဟင်းတွေခပ်ထည့်ပေးပြန်တော့ ပုံ့ပန်းကန်ထဲမှာ ဟင်းတွေပုံလို့ ။ ဒီနေ့မှာတော့ ကျုပ်အိမ်မှာပဲ မေမေရယ် ကျုပ်ရယ် ပုံ့ရယ် ပျော်ရွှင်စရာ အခိုက်အတန့်လေးကို ဖြတ်သန်းခဲ့ကြတယ်။ ပုံ့ရော မေမေရော ကျုပ်ဘေးမှာ အမြဲအတူ ရှိစေချင်မိတယ်။ ကျုပ်လောဘကြီးသွားသလားဗျာ။

(အပိုင်း-၁၅ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၁၅

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။  8th November, 2019.

စာမေးပွဲကြီးပြီးပြီ။ စာမေးပွဲမဖြေခင်ကလဲ စာတွေအရေးကြီး နေလို့ ပုံ့နဲ့ကျုပ် စာကိုပဲ ဖိဖိစီးစီးလုပ်ခဲ့ပါတယ်။ ပုံ့အဖေ ဦးဇော်နိုင် ရောက်နေလို့ ညဘက်တွေဖို့ မလွယ်တဲ့ကြားက သုံးလေးရက်ခြားတစ်ခါလောက် တွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ ထမိန်ပေါ် ပုဆိုးပေါ်ကနေပြီးတော့ပဲ တစ်ယောက်ပစ္စည်း တစ်ယောက် ကိုင် စမ်း ပွတ်သပ်မိကြ နဲ့ပဲ ကျေနပ်ခဲ့ကြပါတယ်။ စာကျက်နေရင်းလဲ တစ်ခါတစ်ခါ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ဆွေးဆွေးလေး ကြည့်နေမိကြပြန်တယ်။ အဲ့ဒီအခါမျိုးမှာ ကျုပ်က ပေါက်ကရ ရယ်စရာလေးတွေပြောလိုက်မှ ပုံ့ မျက်နှာလေး ပြုံးရိပ်သမ်းလာတာ။ စာမေးပွဲဖြေတဲ့တစ်လျောက်တော့ ပုံ့မိဘတွေ ကျောင်းအထိ လိုက်ပို့ကြလို့ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ ချစ်စကားလေးတောင်ပြောခွင့်မရပါဘူး။ မေမေကတော့ ကျုပ်ကို အမြဲနှစ်သိမ့်ပေးပါတယ်။ ဒီနေ့ စာမေးပွဲနောက်ဆုံးနေ့ဆိုတော့ ပုံ့နဲ့ကျုပ် မိဘတွေလာကြိုတာမို့ ခါတိုင်းလိုပဲ ဘာမှပြောလို့မရပေမယ့် လူကြီး တွေရှေ့ဆိုတော့ ဖြေနိုင်လားဘာလားလျောက်ပြောရတာပေါ့။ ဟိုအပုဒ်က ဘာအဖြေမလား ညာအဖြေမလားနဲ့ အဖြေတိုက်သလိုလို ဘာလိုလိုပေါ့။ မေမေကသိတယ် အန်တီစပါယ်နဲ့ ဦးဇော်နိုင်ကို စကားတပြောပြောနဲ့ ခေါ်သွားတာ။ ကျုပ်နဲ့ပုံက နောက်မှာ တွတ်ထိုးရင်း ဖြည်းဖြည်းချင် ကျန်ခဲ့တော့ မနီးမဝေးပေါ့။ ကျုပ်တို့စကားသံတွေ မကြားနိုင်လောက်တဲ့နေရာရောက်မှ
“ပုံ့ …. ညကျ တွေ့ရအောင်ကွာ… စကားတွေအများကြီးပြောချင်တယ်… ”
“အင်… ပုံ့လဲ အရမ်းလွမ်းတယ်… ကို့ရင်ခွင်ထဲ မဝင်ရတာ ကြာပြီ… ပုံ့ဖေဖေ မေမေတို့ အိပ်ချိန်ကျ ထွက်ခဲ့မယ်…”
“အဲ့ဒါဆို … လမ်းထိပ်ကြ… တစ်ခုခုစားမယ်ပြောပြီး… နေခဲ့ရအောင်ကွာ… မနက်ဖြန်ကြ  အားကြမှာမဟုတ်တော့ဘူး…”
“အင်း… ကိုပြောလေ… ပုံ့မပြောရဲဘူး… ”
“အင်းပါ… ကိုပြောမယ်…”
ကျုပ်တို့လမ်းထိပ်ကြ
“မေမေ… သားနဲ့ပုံ့ ဒီနားလေးမှာ မုန့်စားရင်း… ပုံ့ကို လက်ဆောင်လေးဝယ်ပေးချင်လို့… နေခဲ့မယ်နော်…”
“အေးသားလေး … နေခဲ့လေ… ရော့..ဒီမှာပိုက်ဆံယူသွားအုံး… သမီးလေးကြိုက်တာ ဝယ်ပေးလိုက်နော်… ပြီးရင် မောင်နှမတွေ အတူတူပြန်လာကြနော်…”
အန်တီစပါယ်ကလဲ
“သမီလဲ ဖိုးတေကို ဝယ်ပေးလိုက်အုံး… ရော့”
ဆိုပြီး မုန့်ဖိုးတွေပေးလို့ ထွက်သွားကြတယ်။ ကျုပ်နဲ့ပုံ့လဲ ဆိုင်တန်းတွေရှိတဲ့ဘက် လျောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။
“ပုံ့ … ကိုတို့ ဓါတ်ပုံရိုက်ရအောင်…”
“အင်း ကောင်းသားပဲ”
အဲ့ဒါနဲ့ ဓါတ်ပုံဆိုင်ဝင်ပြီး ပုံ့နဲ့ကျုပ် ဓါတ်ပုံရိုက်ကြတယ်။ နှစ်ယောက်တွဲပုံရော တစ်ယောက်ထဲပုံရော။ လက်တွေဘာတွေတော့ ကိုင်မရိုက်ကြပါဘူး။ လမ်းထိပ်တင်ဆိုတော့ ပုံ့အိမ်ကို သတင်းပြန့်သွားမှာစိုးလို့။ ဓါတ်ပုံကူးတာ နာရီဝက်လောက်ကြာမယ်ဆိုလို့ နောက်မှလာယူမယ်ဆိုပြီး ရခိုင်မုန့်တီတွေသွားသောက်ကြတယ်။ လက်မကိုင်ရ ပွေ့ဖက်ခွင့်မရပေမယ့် ပုံ့ရောကျုပ်ရော ပျော်နေပါတယ်။ စတိုးဆိုင်ထဲ၀င်ပြီး ပုံ့အတွက်ပိုက်ဆံအိတ် လွယ်တဲ့ဟာလေး ၀ယ်ပေးတယ်။ ပုံ့ကလဲ ကျုပ်ကို ပိုက်ဆံအိတ်လေးပဲ ၀ယ်ပေးပါတယ်။ ဝယ်ပြီးတော့ ပြန်ထွက်ပြီး ဓါတ်ပုံဆိုင်ပြန်သွားပြီး ဓါတ်ပုံရွေးကြတယ်။ ရွေးပြီးမှပဲ အအေးဆိုင်၀င်ပြီး ချောင်ကျကျဝိုင်းမှာထိုင်ပြီး ဓါတ်ပုံတွေ အေးဆေးကြည့်ကြတယ်။ နှစ်ယောက်တွဲပုံကို တစ်ယောက်တစ်ပုံစီယူကြပြီး ပုံ့က သူ့လွယ်အိတ်ထဲက ဘောလ်ပင်လေးထုတ်ပြီး
– – ကို့အတွက်ထာဝရ – – ချစ်တဲ့ ပုံ့—
ဆိုတဲ့စာလေးရေးပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်ပုံရဲ့နောက်မှာ
– – ပုံ့ကို အမြဲချစ်နေမယ့်  – – ကို – –
လို့ရေးပြီး ပုံ့ကို ပေးလိုက်တော့ ပုံ့က သူ့လွယ်အိတ်ထဲကစာအုပ်လေးထဲ ညှပ်ပြီးသိမ်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ ဓါတ်ပုံသိမ်းလိုက်ပြီးမှ ခွဲရတော့မှပါလား လို့ တွေးမိလာတယ်။ ပုံ့လဲ ကျုပ်လိုပဲ တွေးမိတယ်နဲ့တူပါတယ် မျက်နှာက ညှိုးနေတယ်။ ကျုပ် စားပွဲလေးနဲ့ကွယ်ပြီး ပုံ့လက်ကလေးကို လှမ်းယူပြီး ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေမိတယ်။ ပုံ့လဲ ကျုပ်လက်ကလေးကို ပြန်ဖျစ်ညှစ်နေတယ်။
“အားတင်းထားနော် ပုံ့.. ကိုတို့ ပြန်တွေ့ကြမယ်နော်..”
“အင်းပါကိုရယ်… ပုံ့လဲ တွေ့ရပါစေလို့ ဆုတောင်းပါတယ်….”
“ပြန်ကြရအောင်နော်…. ပုံ့…. ညကျမှတွေ့ကြမယ်…”
“ဟုတ်ကို..”
ပုံ့ နဲ့ကျုပ်လဲ … အိမ်ကိုပြန်ခဲ့ကြတယ်။
************

ကျုပ် ည၁၀နာရီ နောက်ပိုင်းမှာ ပုံ့တို့အိမ်ဘက်ကူးလာလိုက်တယ်။ ညနေက အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မေမေရင်ခွင်ထဲ ဝင်ပြီး မေမေကို ကျစ်နေအောင် ဖက်ထားမိသေးတယ်။ မေမေက ပုံ့နဲ့မခွဲနိုင်လို့လား လို့မေးတော့။ မခွဲနိုင်တာထက် မခွဲချင်တာလို့ပြောမိတယ်။ ဟုတ်တယ် ပုံ့ကိုချစ်တယ်။ ငယ်ငယ်ထဲက အတူကြီးပြင်းလာကြတာဆိုတော့ မေမေ့အပြင်မှာ ပုံ့ နဲ့ တီခင်ပဲ ကျုပ် သံယောဇဥ်တွယ်ခဲ့တာ။ ပုံ့ နဲ့ဝေးဖို့အကြောင်းဖန်လာတာ မေမေနဲ့နီးဖို့လားလို့တစ်ခါတစ်ခါ တွေးမိတယ်။ ပုံ့ကိုပေးတဲ့ ဓါတ်ပုံနောက်ကျောမှာတောင် ပုံ့ကိုအမြဲချစ်နေမယ်လို့ပဲ ရေးပေးခဲ့လိုက်တယ်။ ကျုပ်က ပုံ့အတွက်ထာဝရလို့ ကျုပ်အာမ မခံရဲဘူး။ မေမေနဲ့သာ ချစ်ခွင့်ကြုံခဲ့ရင် ကျုပ်ပုံ့ကို ချစ်နေရုံပဲ တတ်နိုင်တော့မှာ။ မေမေကသာ ကျုပ်အတွက် ထာဝရပါ။

ပုံ့ ကျုပ်ရောက်ပြီး နာရီဝက်လောက်နေမှ ဆင်းလာတယ်။ သူ့ဖေဖေနဲ့ မေမေ မအိပ်သေးလို့တဲ့။ ကျုပ်အနားရောက်တာနဲ့ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ အတင်းဝင်ပြီးဖက်ထားတော့တာပဲ။ ကျုပ်ကိုနမ်းတာ အငမ်းမရပဲ။ ကျုပ်လဲ သူ့ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ပြန်ဖက်ပြီး အနမ်းတွေခြွေမိတယ်။
“ကိုရယ်… ပုံ့ကို သတိရနေပေးပါနော်… ကျန်တာတွေမလိုပါဘူး… ပုံ့ကိုသတိရနေတယ်ဆိုရင်ပဲ … ပုံ့ကျေနပ်ပါပြီ… ကိုဘယ်လိုပဲပြောင်းလဲသွားပါစေ… ပုံ့ကို့ကိုချစ်နေမှာပါ… ”
“ပုံ့ရယ်… ဘာလို့ကို့အပေါ် အဲ့လောက် နားလည်နိုင်ရတာလဲ… ချစ်သူလေးရာ… ”
အနမ်းတွေကြားမှာ မျက်ရည်တွေက အချစ်သက်သေတွေလားမသိ။
“ပုံ့ကို… ကိုတစ်ကယ်ချစ်တယ်ဆိုတာ… ယုံပါနော်..”
“ပုံ့… ယုံပါတယ်ကိုရယ်… ”
နှစ်ဦးသား ပြင်းပြင်းရှရှအနမ်းတွေကြားမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ရင်း ငိုနေမိကြတယ်။ပြီးတော့ ပုံ့ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချပြီး ကျုပ်လီးကို ထိုင်ပြီးစုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ခါးကော့တက်သွားပြီး ညည်းလိုက်မိတယ်။ ပုံ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ ကျုပ်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေပြန်သည်။ ကျုပ် ပုံ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေဆီ စိတ်နှစ်ထားမိတယ်။ မြန်မြန်ပြီးအောင်လို့။ အချိန်နဲ့ နေရာက သိပ်အဆင်မပြေဘူးမလား။ သိပ်မကြာပါဘူး ပုံ့ပါးစပ်ထဲ ကျုပ်လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်။ ပုံ့လဲ သူ့ပါးစပ်ထဲဝင်လာသမျှအကုန် မျိုချပစ်တယ်။ ကျုပ်လဲ ပြီးတာနဲ့ ပုံ့ကို ဆွဲထူပြီး ကျုပ်လီးကိုစုပ်ထားတဲ့ နှုတ်ခမ်ူလေးကို မက်မက်မောမော နမ်းပစ်တယ်။ လက်ကလဲ ပုံ့နို့တွေကို ညှစ်တော့ ပုံ့က သူ့အင်္ကျီကို လှန်တင်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ နို့တွေဆီကုန်စို့ပေးရင်း ပုံ့ရဲ့ ညဝတ်ဘောင်းဘီကို ဒူးထိဆွဲချပစ်တယ်။ ပြီးတော့မှ ပုံ့စောက်ပက်လေးကို လျာနဲ့ယက်ပေးလိုက်တယ်။ ပုံ့ တိုးတိုးညည်းရင်း ကျုပ်ပါးစပ်ဆီ စောက်ပက်လေးကို ကော့ပေးတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး ပုံ့ တုန်တက်သွားပြီး စောက်ရည်လေးတွေ စိမ့်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ စောက်ရည်လေးတွေကုန်အောင်ယက်ပြီးမှ ပုံ့ကို ဘောင်းဘီ ပြန်ဆွဲတင်ပေးလိုက်တယ်။ပုဆိုးပါပြန် ဝတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်တော့ သူ့စောက်ရည်တွေပေနေတဲ့နှုတ်ခမ်းကို ပုံ့နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်တစ်ဝိုက်ကိုပါ လျာလေးနဲ့လိုက်ယက်ပြီး သန့်ရှင်းပေးတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ဦးသား အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေ ပေးမိပြန်တယ်။ ပုံ့က ကျုပ်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကိုင်ဆုပ်ရင်း
“ကို… တစ်ကယ်လို့သာ ပုံနဲ့ကို ပြန်ဆုံပြီး လက်ထပ်ခွင့်ရခဲ့ရင် ပုံ့အပျိုစင်ဘဝဟာ ကို့အတွက်ပဲ ဖြစ်စေရမယ်လို့ ပုံ့ကတိပေးတယ်.. သိလား”
“ချစ်လိုက်တာပုံ့ရယ်…. ကိုလဲ ပုံ့ကို အမြဲချစ်နေမှာ .. ယုံနော်…”
“ချစ်တယ်ကိုရယ်…”
“ချစ်တယ် ပုံ့ရယ်..”
ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား တီးတိုးစကားဆိုရင်း ညည့်နက်မှပဲ ပြန်အိပ်ကြရတယ်။

ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သန့်ရှင်းရေးနည်းနည်းလုပ်ပြီး မေမေ့နား၀င်လှဲတော့ မေမေကျုပ်ကိုဖက်လာတယ်။
“မေမေမအိပ်သေးဘူးလား…”
“အင်း.. သားလေးကိုစိတ်မချလို့…”
ကျုပ်လဲ မေမေ့ပါးလေးတွေ နဖူးလေးတွေကို အနမ်းလေးတွေချွေရင်း မေမေ့ကို ဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ မေမေကလဲ ကျုပ်ကိုပြန်နမ်းရင်း
“သားလေး … သမီးလေးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေးကို ထိန်းခဲ့တယ်မလား”
“ဟုတ်မေမေ သားထိန်းခဲ့ပါတယ်… ”
“လိမ္မာလိုက်တာကွယ်….”
မေမေကျုပ်ကိုဖက်ထားရင်း…
“သားလေးအရမ်းခံစားနေရလား… ”
“ဟုတ် မေမေ… သားမညာချင်ပါဘူး… သားပုံ့ကိုတစ်ကယ်ချစ်တာပါ… သူနဲ့ဝေးရတာ သားခံစားရပါတယ်… ဒါပေမယ့်… အချိန်တန်ရင်.. နေသာသွားမှာ…. မေမေနဲ့တော့ လုံးဝခွဲရလို့မဖြစ်ဘူး…. မေမေ့ကို သားပိုချစ်တယ်မေမေ….”
“မေမေ့အသည်းအသက်ဗူးလေးရယ်…. ချစ်လိုက်တာကွာ….”
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နမ်းမိကြပြန်တယ်။
“အိပ်ကြစို့နော်… မနက်ကြ… သမီးလေးတို့အိမ်မှာ သွားဝိုင်းကူလိုက်အုံး…”
“ဟုတ်မေမေ… အရမ်းချစ်တယ်..”
“အရမ်းချစ်တယ်… မေမေ့သားလေး…”
************

ဒီနေ့တော့ ပုံ့တို့အိမ်မှာ ပစ္စည်းတွေဝိုင်းသိမ်းပေးရတယ်။ ငှားထားတဲ့ အလုပ်သမား ၃ယောက်တော့ရှိပါတယ်။ ကျုပ်လဲ ကိုယ်တတ်နိုင်တာလေးတွေဝိုင်းလုပ်ပေးပါတယ်။ လူလစ်ရင် လစ်သလို ပုံ့က ကျုပ်နဖူးက ချွေးလေးတွေသုတ်ပေး။ တစ်ခါတစ်ခါ ပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းတာတို့ လုပ်ပါတယ်။ နမ်းရင်တော့ အပြန်အလှန်ပေါ့။ အအေးလာတိုက်ရတာနဲ့။ ပုံ့ရင်ထဲက ကျုပ်အတွက်အချစ်တွေဟာ အဆုံးမရှိဘူးနဲ့တူပါရဲ့။ အဲ့ဒီနေ့ကတော့ ပုံ့တို့အိမ်မှာပဲ ကျုပ်တို့သားအမိ ထမင်းစားရပါတယ်။ နောက်နေ့မှာတော့ ပုံ့တို့အိမ်ရှေ့မှာ လော်ရီကားလိုကားကြီးတစ်စီးနဲ့ ဟိုင်းလတ်ကားလို ကားလေးတစ်စီး ရပ်ထားပါတယ်။ မနက်စာကိုတော့ မေမေကချက်ပြုတ်စီစဥ်ထားလို့ ပုံ့တို့မိသားစု ကျုပ်တို့အိမ်မှာပဲ ထမင်းစားကြပါတယ်။ ထမင်းစားနေရင်းနဲ့ ပုံ့နဲ့ကျုပ် မျက်ရည်တွေဝဲလာကြပါတယ်။ လူငယ်တွေရဲ့သံယောဇဥ်ကို လူကြီးတွေနားလည်ကြတယ်ထင်ပါရဲ့ ပုံ့နဲ့ကျုပ်ကို ဝိုင်းပြီးနှစ်သိမ့်ကြပါတယ်။ ပုံ့နဲ့ကျုပ် ချစ်သူတွေဆိုတာ မေမေ နဲ့ တီခင်ကလွဲလို့ ဘယ်သူမှမသိကြပါဘူး။ အန်တီစပါယ်နဲ့ ဦးဇော်နိုင်က ကျုပ်ကိုဝမ်းမနည်းဖို့။ ရန်ကုန်ရောက်ရင် လာလည်ဖို့ နှစ်သိမ့်ပါတယ်။ မေမေကလဲ သားလေးငိုနေရင် သမီးလေးက ဘယ်စိတ်ကောင်းမလဲ ဆိုပြီး ချော့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ စားနေရင်းနဲ့ မျက်ရည်က ထိမ်းမရဘူးဗျာ။ ပုံ့လဲ ကျုပ်လိုပါပဲ မျက်ရည်စက်လက်နဲ့။ စားပြီးကြတော့ အန်တီစပါယ်နဲ့ ဦးဇော်နိုင်က ပစ္စည်းတွေတင်တာသွားကြည့် လိုက်အုံးမယ် သမီးနေချင်ရင်နေခဲ့လေ ဆိုပြီး ထားခဲ့ပါတယ်။ မေမေကတော့ ကျန်နေခဲ့ပါတယ်။ ပုံ့မိဘတွေ ခြံအပြင်ရောက်တာနဲ့ ကျုပ်လဲ ပုံ့ဆီသွားပြီး ဖက်ရင်းငိုမိတော့တယ်။ မရတော့ဘူးဗျာ။ ဒီအချိန်မှာတော့ မျက်ရည်တွေခမ်းရင်လဲ ခမ်းကုန်ပါစေတော့။ ပုံ့နဲ့ကျုပ် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တင်းတင်းဖက်ရင်း အငမ်းမရနမ်းနေမိကြတယ်။မေမေရှိနေတာကိုလဲ ဂရုမစိုက်အားတော့ဘူး။ စကားလဲ တစ်ခွန်းမှမပြောကြဘူး။ မေမေကတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ရင်း နမ်းရင်း ငိုနေတာကို ဘေးနားလာရပ်ပြီး သက်ပြင်းအကြိမ်ကြိမ်ချလို့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်နေတယ်။
“သားလေး နဲ့ သမီးလေး  ကိုဇော်နိုင်ပြန်လာနေပြီ …”
မေမေပြောလိုက်မှ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကိုဖက်ထားတာလွှတ်ပေးပြီး ကျုပ်နေရာပြန်သွားထိုင်ပြီး ဆက်ငိုနေမိတယ်။ ပုံ့ကလဲ ဆက်ငိုနေတုန်းပဲ။ဦးဇော်နိုင် ရောက်လာပြီး
“သမီးလေး… ဖေဖေတို့သွားကြရအောင်…”
ပုံ့က ငိုရင်းက ကျုပ်ကိုတစ်ချက်မော့ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့အဖေနောက်ကိုလိုက်သွားတယ်။ ပုံ့ကတော့ ခေါင်းလေးငုံ့ရင်း ငိုလို့ပေါ့၊ ဦးဇော်နိုင်က ပုခုံးလေးဖက်ရင်းခေါ်သွားရှာတယ်။
“သားလေး … မေမေတို့ သွားနှုတ်ဆက်ရအောင်နော်..”
ပြောရင်း ကျုပ်ပုခုံးလေးကိုဖက်လို့ခေါ်တော့ ကျုပ်ထလိုက်လာခဲ့တယ်။ ပုံ့လိုပဲ ငိုရင်းပေါ့။ ပုံ့တို့ခြံရှေ့မှာ တော့ ပစ္စည်းတွေအားလုံးတင်ပြီးလို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။ ပုံ့ တစ်ရှုံ့ရှုံ့ ငိုနေတုန်းပဲ။ အန်တီစပါယ်က – – –
“သမီး… ဖိုးတေကိုပြုံးပြလိုက်အုံးလေ… အပြုံးနဲ့နှုတ်ဆက်ရတယ်သမီးရဲ့”
“ပုံ့ ကျုပ်ကို ဆွေးဆွေးလေးကြည့်ပြီး အားတင်းပြီး ပြုံးပြရှာပါတယ်။ ကျုပ်လဲ အားတင်းပြီးပြုံးပြလိုက်တယ်။ ရင်ထဲကနာကျင်မှုတွေကို အံတုပြီးပေါ့။ ပြီးတော့ အန်တီစပါယ်က ပုံ့ကို ကားပေါ်တက်ကြစို့ဆိုပြီး ဟိုင်းလတ်ကားလေးရဲ့တံခါးကိုဆွဲဖွင့် ပြီး ပုံ့ကိုကားထဲ၀င်ခိုင်းတော့ ပုံ့ကျုပ်ကိုလှမ်းကြည့်ပြီး ငိုရင်းလက်ကိုဝှေ့ရမ်းပြတယ်။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ကို လက်ပြဝှေးယမ်းနေမိတယ်။ ပုံ့ကားထဲဝင်သွားတဲ့အထိ ကျုပ်လက်ပြနေတုန်းပဲ။ ပုံ့တို့ကားလေး ထွက်သွားတော့ ကျုပ်ရင်ထဲ ဟာသွားသလိုခံစားလိုက်ရတယ်။ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတဲ့ မေမေ့ကိုပဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ငိုမိတော့တယ်။
-ပုံ့ရေ… ငါက နင့်အချစ်နဲ့တန်ရဲ့လားတောင်မသိတော့ပါဘူးဟာ–

(အပိုင်း-၁၆ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၁၆-က

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 9th November, 2019.

ပုံ့ နဲ့ဝေးသွားတော့ အတော်လေးခံစားလိုက်ရသည်။ မေမေရှိနေ၍သာ တော်တော့သည်။ မေမေကလဲ ကျုပ်အနားမှာ အမြဲမပြတ်နေပေးပါသည်။ ၃လလောက်နေတော့ နေသားကျသွားသည်။ ပုံ့ကို သတိရပေမယ့် သိပ်မခံစားရတော့။ မေမေရဲ့ ဖေးမမှုကြောင့်လဲပါမည်။ ဆယ်တန်း အောင်စာရင်းထွက်တော့ ကျုပ်ရော ပုံ့ပါအောင်ကြသည်။ ကျုပ်က ဂုဏ်ထူးသုံးဘာသာပါသည်။ ပုံ့က လေးဘာသာပါသည်။ ပုံ့ ဖြစ်ချင်တဲ့ ဆရာဝန်မကြီး ဖြစ်တော့မည် ဟုလဲတွေးမိသည်။ အဲ့ဒီမှာ ဇတ်လမ်းစသည်။ ကျုပ်က သာမန်ဘွဲ့တစ်ခုသာ အဝေးသင်ဖြေပြီးယူချင်သည်။ မေမေက မရ ကျုပ်ကို အင်ဂျင်နီယာ၊ လုပ်ရမည် ပြောသည်။ ငယ်ငယ်ကတော့ ကြီးလာရင် အင်ဂျင်နီယာကြီးလုပ်မယ်လို့ပြောဖူးတာ မေမေမှတ်ထားပုံရသည်။ အဲ့ဒီတက္ကသိုလ်က မြို့ကြီးမှာ သွားတက်ရမှာ။ အဆောင်နေရမှာ။ ကျုပ်အတွက်အခက်ခဲဆုံးက မေမေနဲ့ခွဲရမှာ လုံးဝမလုပ်ချင်။ မေမေက မရ။ မေမေလဲ မခွဲနိုင်ပေမယ့် ပညာရေးကို ဘယ်တော့မှ အလျော့ပေးလေ့မရှိသောမေမေ ကျုပ်ငြင်းမရတော့ပဲ နည်းပညာတက္ကသိုလ်မှာ ဆောက်လုပ်ရေးအင်ဂျင်နီယာကျောင်း တက်ဖို့ဖြစ်လာရသည်။

ကျောင်းအပ်တာ အဆောင်ငှားတာက အစ မေမေလိုက်စီစဥ်ပေးသည်။ ကောင်းပေ့ စျေးကြီးပေ့ဆိုတဲ့အဆောင်မှာထားသည်။ လက်တိုလက်တောင်း ကျောင်းသွားကျောင်းပြန်စီးဖို့ဆိုပြီး ဆိုင်ကယ်တစ်စီးဝယ်ပေးသည်။ မေမေကျုပ်အတွက် အကုန်လိုအပ်တာမှန်သမျှဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ ကျောင်းကိစ္စတွေ ပြီးတော့ မေမေကို လျှောက်လည်ကြဖို့ပူဆာတော့ မေမေနဲ့မြို့ထဲလျှောက်လည်ကြသည်။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်ဟာ မေမေနဲ့ခွဲပြီး ကျောင်းတက်လာခဲ့ သည်။ အစပိုင်းဘယ်လိုမှ နေလို့မရ။ အိမ်နားက ပီစီအိုဖုန်းကိုဆက်ပြီး မေမေ့ကို ခေါ်ခိုင်းကာ သားအမိနှစ်ယောက် ဖုန်းပြောရင်းငိုရသည်။ မေမေက သည်းခံပြီး စာကြိုးစားဖို့သာ တွင်တွင်မှာသည်။ တစ်လတစ်ခါလောက်မေမေလာသည်။ မေမေလာတာနဲ့ မေမေ့ကိုအားရပါးရဖက်ပြီး ပါးလေးတွေ နဖူးလေးတွေနမ်းပစ်မိသည်။ ပြီးတာနဲ့ အဲ့ပိတ်ရက်မှာ မေမေနဲ့ ချစ်သူစုံတွဲတွေလိုလျှောက်လည်ကြသည်။ ရုပ်ရှင်တွေဘာတွေလဲ အတူကြည့်ဖြစ်သည်။ မေမေတည်းတဲ့တည်းခိုခန်းကို လိုက်ပြီး မေမေရင်ခွင်ထဲ မှာ အချိန်ရသလောက်လေးနေမိသည်။ တစ်လလုံးအောင်းထားရတဲ့ ကျုပ်လီးရည်တွေ မေမေတစ်ဝသောက်သလို ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ရည်ကို တစ်မုန်းသောက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား ထိပ်တွေ အစိတွေ စုပ်လွန်း ယက်လွန်းလို အထိမခံနိုင်မှ ရပ်ကြသည်။ အဲ့ဒီတစ်ညတော့ မေမေ့ရင်ခွင်ထဲမှပဲ အိပ်ဖြစ်သည်။

အခုဆို ကျုပ်တတိယနှစ်ပင်ရောက်လာခဲ့ပြီ။ မေမေလဲ ကျုပ်အပေါ်အရင်ထက်ပိုပြီး ကြင်နာလာတာ သတိထားမိထာတယ်။ သားတစ်ယောက်ထက် ချစ်သူလိုပိုဆက်ဆံလာတယ်။ အခုလဲ ဒီလမေမေမလာနိုင်ဘူး သားပြန်လာခဲ့ဆိုလို့ မေမေနေများမကောင်းဘူးလားဆိုပြီး ကားလက်မှတ် ချက်ချင်းဖြတ်ပြီးပြန်လာခဲ့သည်။ စိတ်ထဲမှာလဲ မေမေနေကောင်းပါစေလို့ ဆုတောင်းမိသည်။ ပိတ်ရက်ရည်လဲမဟုတ်ဘာလဲမဟုတ်ဆိုတော့ အိမ်မှာ တစ်ညအိပ်တစ်ရက်လောက်ပဲ နေလို့ရမှာ။

ခြံဝရောက်သည်နှင့်
“မေမေ… မေမေ…” အော်ခေါ်ပြီးဝင်သွားလိုက်သည်။ မနက်စောစောဆိုတော့ မေမေထလာပြီး အိမ်တံခါးဂျက်ကို ထဖြုတ်ပေးသည်။ အခုမှနိုးဟန်တော့မဟုတ် သနပ်ခါးတွေဘာတွေ လူးထားလို့။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ရင်ခွင်ထဲပြေး၀င်ပြီး မေမေ့ကို ဖက်ထားရင်း နဖူးလေးတွေစမ်းကာ မေမေနေမကောင်း လို့လားလို့ မေးလိုက်တော့ မေမေက ကျုပ်ကို ပြုံးပြီးကြည့်နေသည်။ ဒီအပြုံး ကဘယ်လိုပါလိမ့် တစ်ခုခုထူးနေတာတော့သေချာသည်။ မေမေဘာမှ မပြောဘဲ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစုပ်သည်။ မေမေ့လျာ ကျုပ်ပါးစပ်ထဲဝင်လာသည်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့လျာကို ကျုပ်လျာလေးနဲ့ ပြန်ကစားပေးရင်း မွတ်သိပ်တဲ့အနမ်းတွေပေးနေမိကြသည်။ နမ်းရင်းနဲ့ မေမေ့မျက်လုံးတွေ စိုက်ကြည့်မိသည်။ အဓိပ္ပါယ်ဖေါ်ရခက်တဲ့ အရောင်တစ်မျိုးကိုတွေ ဒါက ကျုပ်အတွက် အချစ်များလား။ အနမ်းတွေရပ်ပြီး တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ မြင်တွေ့လာခဲ့တဲ့ ဒီမျက်နှတွေ။ ဒါပေမယ့် ကြည့်လို့မဝသေး သလိုကြည့်နေကြသည်။ မေမေအိမ်တံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်သည်။
“သား… မေမေ့ကိုကြည့်စမ်း… ဘာထူးခြားလဲ…”
ကျုပ်လဲ သေသေချာချာကြည့်သည်။ သိပ်ထူးခြားတာမတွေ့။ ဟိုက်။ ထမိန် … ဟုတ်တယ် မေမေဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်။ အဲ့ဒီထမိန်လေးက ကျုပ် ရှစ်တန်းနှစ်တုန်းက ပထမဆုံးလူပျိုရည်ကို ပန်းထုတ်မိခဲ့တဲ့ ထမိန်နက်ပြာရောင်လေး။ ကျုပ် မေမေ့ဘီဒိုထဲမှာ ပလပ်စတစ်အိတ်လေးနဲ့ ထုပ်ထားတာ အမြဲတွေ့သည်။ အခုတော့ လျော်ဖွပ်ပြီး မီးပူတိုက်ထားသလို ခေါက်ရိုးလေးတွေနဲ့ သန့်ပြန့်နေသည်။
“ဟင်… ဒီထမိန်လေး… မေမေလျှော်လိုက်တာလား”
“အင်း..”
“ဘာလို့လဲမေမေ..”
“သားလူပျိုရည်ကို နေရာအသစ်မှာသိမ်းမလို့ ”
ပြောရင်းတံခါးကိုမှီပြီး ကျုပ်ပုခုံးပေါ်လက်တင်ထားတယ်။
“ဘယ်နေရာမှာလဲ မေမေ”
မေမေက ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချလိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီကို လျောချပြီး ကျုပ်လီးကို အပြင်ထုတ်လိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ထမိန်လေးကို မ ကာ ခြေထောက်တစ်ဘက် မြှောက်လျှက် ကျုပ်လီးကိုသူ့စောက်ပက်ဝမှာတေ့လိုက်သည်။
“ဒီထဲမှာ သားလေး… မေမေ့ကိုယ်ထဲမှာ သိမ်းထားမှာ… သားကိုမေမေ ဘယ်သူ့ကိုမှမပေးတော့ဘူး.. ”
ဟာ။ ကျုပ်ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ဒါဆို မေမေ့ကို ကျုပ် ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရပြီပေါ့ ။ ပျော်လိုက်တာဗျာ။ မျက်ရည်တောင်ဝဲတယ်။
“သားလေး… သားလေးလိုးချင်တဲ့မေမေ့စောက်ပက်ထဲ သားလေးလီးနဲ့လိုးပေးတော့ကွာ… မေမေ.. နဲ့ဆို ငရဲပြည်ထိလိုက်မယ်ဆို… မေမေ့စောက်ပက်ထဲ သားလေးလီးကို ထိုးသွင်းလိုက်…အဲ့ဒါ.. မေမေနဲ့သားလေးနဲ့ အတူတူသွားမဲ့ ငရဲပြည်တံခါးပေါက်ပဲ သားလေး…”
“ချစ်လိုက်တာမေမေရယ်….”
ပြောရင်း မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းရင်း ကျုပ်ခါးလေးကော့ပြီး ကျုပ်လီးကို မေမေ့စောက်ပက်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ဒစ်ဖူးထိပ်လေးမြုပ်ဝင်သွားတယ် ဆိုရုံလေး။ ဟူးကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ကျုပ်ထပ်သွင်းလိုက်တယ်။ တစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားတယ်။
“ဟူး…. ကောင်းလိုက်တာမေမေရယ်…. မေမေအဆင်ပြေရဲ့လား… ”
“သားလေးလီးက ကြီးလိုက်တာကွာ… ဒီလောက်လေးပဲ ခဏလိုးပေးအုံး….  ပြီးမှဆက်ထည့်ကွာ… အရမ်းကောင်းနေပြီ…”
ကျုပ်လဲ တစ်ဝက်လောက်နဲ့ပဲ လိုးပေးနေလိုက်တယ်။
“ဟူး.. ကောင်းလိုက်တာမေမေရယ်… မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံးသားပိုင်ပြီနော်…”
“အင်း…. သားကိုအပိုင်ပေးလိုက်ပြီ… ဟား…. ရှီး… ကောင်လိုက်တာသားလေးရာ…. ဆက်သွင်း… သားလီးကို… အဆုံးထိဆက်သွင်းလိုက်တော့…”
ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးကို အဆုံးထိဖိသွင်းလိုက်တယ်။ ကြပ်ကြပ်စီးစီး နဲ့ပဲ  ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ စောက်ပက်ကို လိုးရတာ ဒီလောက်ကောင်းမှန်းမသိခဲ့ဘူး။ စောင့်ခဲ့ရတဲ့နှစ်တွေနဲ့ တစ်ကယ်လိုးရတဲ့ အရသာက တစ်ကယ့်ကို တန်ပါတယ်ဗျာ။
“သားလေး မေမေ့ကို ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးတော့ မေမေပြီးကာနီးပြီ ”
“အင်း..မေမေ… မေမေ့ကိုလိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ..”
“အင်းအင်း…ဟား…. သားလေးရာ မေမေ့မရတော့ဘူး.. ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး…အား….. ထိတယ်…”
“အား…သားလဲပြီးတော့မယ် မေမေ…. အတူတူပြီးရအောင်…. သားအရမ်းကောင်းနေပြီ….”
“အား…မရတော့ဘူး… မေမေထွက်ပြီ.. ဟင်းဟင်း … ”
မေမေကျုပ်ကိုဖက်ရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ပြီးသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ခါးကိုကိုင်ပြီး ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးလိုက်တာ.. ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ ပြီးသွားပါတယ်။ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးအဆုံးကပ်ပြီး သုတ်ရည်တွေပန်းထည့်ရတာ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ မေမေအမောဖြေနေတုန်း။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုဖက်ပြီး ခဏအမောဖြေပြီးမှ မေမေ့ကို ပွေ့ချီပြီး အခန်းထဲခေါ်တော့ မေမေက ကျုပ်လည်ပင်းကို ဟီးလေးခိုရင်း လိုက်တာတယ်။  မေမေနဲ့ကျုပ် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည်ကြည်နူးနူးလေး ကြည့်နေကြတယ်။မေမေ့ကို အိပ်ယာပေါ် အသာချပေးရင်း မေမေ့ကိုယ်ပေါ်ကိုခွလိုက်တယ်။ မေမေ့အင်္ကျီတွေ ထမိန်တွေ ဆွဲချွတ်ပစ်ရင်း ကျုပ်အင်္ကျီတွေပါ ချွတ်ပစ်တယ်။မေမေ့မျက်နှားတစ်ပြင်လုံး အနမ်းတွေပေးလိုက်တယ်။
“မေမေ… သားကမေမေယောက်ျားဖြစ်တော့မှာပေါ့နော်…. မေမေ့နားမှာ မေမေ့ကိုပြုစုရင်း လင်မယားလိုလဲ ချစ်ခွင့်ရတော့မှာပေါ့နော်..”
“ဒါပေါ့မေမေ့အသည်း အသက်ဗူးလေးရာ … မောင့်ကိုမေမေ့လင်အဖြစ်လက်ခံနိုင်လို့ …. အလိုးခံဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပေါ့… နှစ်တွေအကြာကြီးစောင့်ခဲ့ပြီးမှ အခုလိုးရတော့ ကြိုက်ရဲ့လားမောင်ရာ… ”
“မေမေ ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာ…”
“မောင်…. လို့ခေါ်လိုက်တာလေ …  မောင်… မောင်”
“ချစ်လိုက်တာ .. မေရာ… မောင်နဲ့မေ တစ်သက်လုံးချစ်ကြမယ်…. ကလေးတွေလဲအများကြီးမွေးမယ်နော်…”
“ခစ်ခစ်… မောင်လူဆိုးလေး… မွေးပေးမယ်… မောင့်အတွက် ကလေးတွေအများကြီးမွေးပေးမယ်… ဒါပေမယ့် အခုတော့ အပြင်မှာဆို မေမေနဲ့သားပဲ ခေါ်အုံးနော်… သားလေးပညာတတ်ကြီးဖြစ်ပြီး… ဘဝတစ်ခုထူထောင်နိုင်တဲ့အချိန်ကြမှ.. မောင်နဲ့မေ ဟိုးအဝေးတစ်နေရာမှာ လက်ထပ်ပြီး အတူတူနေကြမယ်… ချစ်တယ်မောင်ရယ်”
“မေ…မေ.. မောင်မဝသေးဘူးကွာ…. မောင်လိုးချင်သေးတယ်..”
“မောင့်မယားပါဆို… မောင်ကြိုက်တဲ့အချိန်လိုးပေါ့မောင်ရယ်… မေ မောင့်လီးစုပ်ပေးမယ်…”
“အင်း… မောင်လဲ မေ့စောက်ပက်ယက်ပေးမယ်…”
မေမေနဲ့ကျုပ် စစ်စတီနိုင်း ပုံစံပြောင်းလိုက်ပြီး မေမေက ကျုပ်လီးကိုစုပ် ကျုပ်က မေမေ့စောက်ပက်ကို ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျုပ်လီးလဲ မတရားတောင်နေပြီမို့ မေမေ့ကိုစုပ်တာ ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး မေမေပေါင်ကြားနေရာယူရင်း မေမေ့စောက်ပက်ထဲ ကျုပ်လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးသွင်းလိုက်တယ်။ တစ်ခါလိုးထားပြီးပေမယ့် ခပ်ကြပ်ကြပ်ပဲ ဝင်သွားတယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ မေမေရယ်…. မေမေလို့ခေါ်ပြီးလိုးရတာ ပိုအရသာရှိသလိုပဲ…”
“အင်း… သားလေး … မေမေလဲ သားလေးလို့ခေါ်ပြီးအလိုးခံရတာ ပိုစိတ်ထတယ်… လိုးကွာ… မေမေကိုသားလီးနဲ့လိုး… ကိုယ့်အမေကို ပြန်လိုးရတာ ကောင်းလား..”
“အရမ်းကောင်းတယ်မေမေ… မေမေမွေးထားတဲ့သားက မေမေ့ကိုပြန်လိုးနေပြီ မေမေကောင်းလား..”
“ကောင်းတယ်… တစ်ခါမှဒီလောက်မကောင်းဖူးဘူး… မေမေ့သားလေးလိုးပေးတာ စွဲနေပြီကွာ ကြာကြာလေး ဇိမ်လေးနဲ့လိုးပေးကွာ…. ”
ကျုပ်လဲ ဖြေးဖြေးနဲ့မှန်မှန်လေးပဲ စကားလေးတစ်ပြောပြောနဲ့ လိုးပေးနေမိတယ်။မေမေ့ကလဲ စည်းချက်အလိုက် ပြန်ပြန်ကော့ပေးရင်း တစ်အင်းညည်းငြူနေတယ်။
“မေမေ ပုံစံပြောင်းရအောင်… မေမေ့ဖင်ကြည့်ပြီးလိုးချင်တယ်.. သားကိုကုန်းပေးပါလား”
“အဲ့ဒါဆို သားလေးလီးကို ခဏထုတ်လိုက်… ”
မေမေက ကုန်းထရင်း ကျပ်လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် စုပ်လိုက်သေးတယ်။ စုပ်ပြီးမှ လေးဘက်ကုန်းပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေစောက်ပက်ထဲ လီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပြီး  ခါးကိုင်ကာ တစ်ဖုံးဖုံးပစ်ဆောင့်တော့တာ။
“အားရှီး… သားလေးဆောင့်… အား… သားမေမေ့ကို သားလီးနဲ့ဆောင့်လိုးပစ်… အားဟား… ထိတယ်ကွာ… သားလေးလီးနဲ့လိုးပေးတာ.. ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ…”
“အား.. ကောင်းလိုက်တာ… မေမေရာ … မေမေ့စောက်ပက်ကြီးက လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ… ရှီး …အီဆိမ့်နေတာပဲ…  ချစ်တယ်မေမေရာ မေမေ့ကို အရမ်းချစ်တယ်… ”
“ဟား .. မေမေ့သားလင်လေး.. မေမေပြီးတော့မယ်…. မောင်… မေ့ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလိုး.. အာ့ဟာ့… မရပ်နဲ့တော့… အုစ် … ပြီးပြီ… အားဟား..ချစ်တယ်မောင်ရယ်…. ”
“မောင်လဲ ပြီးပြီ… အားဟား…. ချစ်တယ်မေရယ်..”
မေမေ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း ပြီးသွားတာကြောင့် ကျုပ်လဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပစ်ဆောင့်ရင်းက ပြီးသွားတော့တာ။ မေမေစောက်ပက်ထဲ လီးတစ်ဆုံးဖိကပ်ရင်း လီးရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ လီးရည်ကုန်တော့မှ မေမေ့စောက်ပက်ထဲက နေလီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ မေမေ့စောက်ပက်ထဲက စောက်ရည်နဲ့ ရောနေတဲ့ လီးရည်တွေ စိမ့်ကျလာတယ်။ မေမေလဲ  လီးကျွတ်သွားမှ တစောင်းလေးလှဲရင်း အမောဖြေနေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ဘေးဝင်လှဲလိုက်ရင်း မေမေ့ခေါင်းလေးကိုမ လက်လေးတစ်ဖက်ထိုးထည့်ရင်း ကျုပ်လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ခေါင်းအုံးစေပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်နက် မေမေ့ကိုဖက်ထားလိုက်တယ်။ ပါးလေးကို မွှေးမွှေးပေးပြီး နှစ်ယောက်လုံး စောင်ဆွဲခြုံကာ  ကျုပ်လဲ နားလိုက်တော့တယ်။ ခရီးပမ်းလာတာရော ရောက်ရောက်ချင်းပဲ နှစ်ချီဆက်လိုးလိုက်ရတာကြောင့် ခဏလေးနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

ကျုပ် ပါးပြင်ပေါ် အနမ်းဖွဖွလေးကြောင့် ကျုပ်လူးလွန့်လာတယ်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မေမေက ကျုပ်မျက်နှာလေးကိုငုံ့ကြည့်နေတာ။
“မေနမ်းလိုက်လို့ နိုးသွားတာလား မောင်…  အိပ်ရေးရောဝရဲ့လား”
ကျုပ် ဘာမှပြန်မပြောသေးဘဲ ထိုင်နေတဲ့ မေမေ့ပေါင်ပေါ်ခေါင်းတင်ပြီး မေမေ့ခါးလေးကိုဖက်ထားလိုက်တယ်။ မေမေ့ပေါင်ပေါ်ခေါင်းတင်ပြီး မေမေ့မျက်နှာလေးကိုမော့ကြည့်တော့ မေမေက ကျုပ်ဆံပင်တွေကို ဖွဖွပွတ်ရင်း ကျုပ်ကို ငုံ့ကြည့်နေတယ်။
“မောင့်မျက်လုံးဖွင့်နိုးထချိန်မှာ မေ့မျက်နှာလေးမြင်နေရမှ အဓိပ္ပယ်ရှိသလိုခံစားရတယ်…. မောင်ဟိုမှာ အိပ်ယာနိုးတိုင်း မေ့ပုံလေးကိုနမ်းပြီး အလွမ်းဖြေရတာ မေရ… မေ့ကို မောင် .. အရမ်းချစ်တာပဲ.. ”
ပြောပြီး မေမေ့မျက်နှာလေးကို ဆွဲယူပြီးနမ်းလိုက်တယ်။
“မောင်ရယ်…. ပညာကိုတော့ ဆုံးခန်းတိုင်အောင် ကြိုးစားပြီးသင်ပါအုံး…. ဒါမှ မောင်နဲ့မေ ဘဝတစ်ခုတည်ဆောက်နိုင်မှာပေါ့… မေလဲ.. မောင်နဲ့ခွဲနေရတဲ့အချိန် မောင့်ကိုလွမ်းလွန်းလို့ .. မောင့်အဝတ်လေးတွေ ကိုနမ်းရှုံ့ပြီး အလွမ်းဖြေရတာ…. မေလဲ မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်ကွာ… ”
ကျုပ်လဲ ထထိုင်ကာ မေမေ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး တင်းတင်းလေးဖက်ထားလိုက်တယ်။
“မောင် မေအားကိုးလို့ရတဲ့ ယောက်ျားကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားမယ်… မေ ဘာမှအားမငယ်နဲ့နော်… မေ့ကိုမောင် တစ်သက်လုံးစောင့်ရှောက်ရင်း ချစ်သွားမယ်…”
“ချစ်လိုက်တာ မောင်ရာ… ”
ပြောရင်း မေမေက ကျုပ်ကိုဖက်နမ်းရင်းက အိပ်ရေးဝလို့ ထောင်နေတဲ့ကျုပ်လီးကိုမြင်သွားတော့ လက်လေးနဲ့ဖွဖွဆုပ်ကိုင်ရင်း…
“မောင် … လိုးချင်သေးလို့လား… မေလေ… အလိုးမခံရတာ ကြာမှ မောင်နဲ့ နှစ်ချီဆက်အလိုးခံထားရတော့… မေ့အဖုတ်လေး…. နည်းနည်းနာနေတယ်မောင်ရယ်….  ညကျမှလိုးကြမယ်လေ… နော်… ခုမောင် စိတ်အရမ်းထနေရင် မေစုပ်ပေးမယ်”
ဆိုပြီး ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်ဖို့ပြင်တယ်။  ကျုပ်လဲ မေမေ့ပုခုံးလေးကိုင်ပြီး ဆွဲထူရင်း…
“ရပါတယ်မေရယ်… သူဟာသူအိပ်ရေးဝလို့ထနေတာပါ… ခဏနေ သူ့ဟာသူပျော့သွားလိမ့်မယ်… ”
“အင်းပါ… အာ့ဆိုလဲ မောင် ရေမိုးချိုးတော့ မေ ထမင်းပွဲပြင်ထားလိုက်မယ်… ပြီးရင် ထမင်းစာကြစို့….”
“ဟုတ်”
ကျုပ်လဲ မေမေနဲ့ အပြန်အလှန် နမ်းလိုက်ကြပြီး ရေမိုးချိုးရတော့တယ်။ ရေချိုးပြီးတော့ မေမေက ရေချိုးခန်းဝမှာ တဘက်လေးကိုင်ပြီး စောင့်နေတယ်။ ကျုပ်ကိုမေမေက အခန်းထဲထိလိုက်ပြီး ရေသုတ်ပေးတယ်။ ဝတ်ဖို့အဝတ်းအစား တစ်စုံကလဲ အဆင်သင့်။ အင်္ကျီဝတ်တော့လဲ မေမေက ကြယ်သီးတွေတပ်ပေးနေသေးတာ။ မေမေ့ကျုပ်ကို လုပ်ပေးနေတာလေးကို ချစ်လွန်းလို့ ကြယ်သီးငုံ့တပ်နေတဲ့ မေမေ့နဖူး ဆံစပ်လေးကို မွှေးမွှေးပေးမိတော့ မေမေက မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်လှည့်ထိုးတယ်။ တစ်ကယ် ညားကာစလင်မယားလိုပါပဲ။ ထမင်းစားကြတော့လဲ  မေ့ကိုမောင် ခွံ့ကျွေးမယ်ဆိုပြီး ထမင်းကို တစ်ပန်းကန်ထဲခူးခိုင်းပြီး မေမေ့ကို ကျုပ်ထမင်းခွံတယ်။ မေမေကလဲ ကျုပ်ကိုခွံ့တယ်။ စားလို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ မေမေထမင်းစားရင်းနဲ့ မျက်ရည်ဝဲလာလို့ ဘာလို့လဲ လို့မေးတော့ မောင့်ကို နှစ်တွေအကြာကြီး စိတ်မရဲလို့စောင့်ခိုင်းခဲ့တဲ့ အချိန်တွေ နှမြောလို့တဲ့လေ။ ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာဆိုတာ။ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန်ခွံ့ရင်း စားလိုက်တာ ဗိုက်တော်တော်တင်းမှပဲ ရပ်လိုက်ကြတယ်။ စားပြီး ပန်းကန်တွေကူသိမ်း။ မေမေပန်းကန်ဆေးတော့ ကျုပ်က နောက်ကနေ  မေမေ့ခါးလေးဖက်ရင်း ပခုံးလေးပေါ် မေးတင်ထားလိုက်တယ်။ မေမေ့ဖင်နဲ့ထိနေတာ ဆိုတော့ လီးကခေါင်းထောင်ချင်လာတယ်။
မေမေက
“လိုးချင်လို့လား…မောင်…”
“ရပါတယ်မေရဲ့… မောင့် လီးက မေ့အဖုတ်နံရလို့ ခေါင်းထောင်လာတာ… ထောင်ပစေ.. ထမင်းစားဝကြီး… ညမှ တစ်ဝလိုးကြမယ်နော်…”
“အဲ့လိုအလိုက်သိလွန်းလို့ မောင့်ကို ပိုပိုချစ်လာတာသိလား…”
ပြောရင်း မေမေပန်းကန်ဆေးပြီးသွားတော့… ကျုပ်လဲ လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲထွက်လာပြီး ဆက်တီပေါ်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ မေမေထွက်လာပြီး ကျုပ်ဘေးမှာလာထိုင်ပြီး ကျုပ်ကိုမှီထားတော့ မေမေ့ပခုံးလေးကိုဖက်ထားလိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ချောင်သွားအောင် ခဏထိုင်ပြီး ချစ်စကားလေးတွေ ပြောကြပြီးမှ ညအတွက်အားမွေးမယ်ဆိုပြီး အခန်းထဲဝင်ပြီး ဖက်အိပ်လိုက်ကြတယ်။

ကျုပ်အိပ်ရာကနိုးတော့ မေမေမနိုးသေးဘူး။ မေမေ့မျက်နှာလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်နေမိတယ်။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေတဲ့မေမေ့ကို ချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့ နမ်းချင်တာတောင် မေမေနိုးသွားမှာစိုးလို့ မနမ်းရက်ဘူး။ ဟုတ်တယ် ကျုပ်က မနက်က မေမေ့နဲ့လိုးပြီး တစ်ရေးအိပ်လိုက်ရပေမယ့် မေမေက ကျုပ်စားဖို့ ချက်ပြုတ်နေလို့ မနားလိုက်ရဘူး။ မနက်က ကျုပ်ရောက်တုန်းကလဲ ဘယ်အချိန်ထဲကနိုးပြီး စောင့်နေလဲ မသိဘူး ကျုပ်ရောက်တော့ သနပ်ခါးတွေဘာတွေနဲ့ အဝတ်စားတွေဘာတွေလဲပြီး ကျုပ်နဲ့ချစ်ဖို့စောင့်နေတာ။ တစ်စိမ့်စိမ့်တွေးလေ တစ်စိမ့်စိမ့်ချစ်လေပါပဲ။ မေမေ့ကိုကြည့်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်မသိဘူး မေမေ့မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးပွင့်လာတယ်။ ကျုပ်က သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေတာမြင်တော့ မေမေပြုံးတယ်။
“မောင်နိုးနေတာကြာပြီလား……”
“အင်း…. မေအိပ်နေတာလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ ကြည့်နေတာ…”
မေမေကျုပ်ကို တိုးဖက်ရင်း အနမ်းတွေဖလှယ်ကြတယ်။ မေမေ့လက်က ကျုပ်ပုဆိုးကိုဖြည်ချပြီး လီးကို ဆွပေးနေတယ်။ ကျုပ်လီးကလဲ နဂိုကတည်းကတောင်ချင်နေတာဆိုတော့  မေမေ့လက်နဲ့ ထိလိုက်တာနဲ့တောင်လာတော့တာ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ထမိန်လေး ဖြည်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ကိုစမ်းလိုက်တော့  အတော်စိုနေပြီ။ အနမ်းတွေကလဲ တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာကြပြီ။ တစ်ယောက်လျာ တစ်ယောက်အပြန်အလှန်ဆွဲစုပ်ကြ၊ နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရနမ်းကြ၊ လျာချင်းဆော့ကစားလိုက်ကြလုပ်နေရာကနေ နေမေ့ နားရွက်နှာခေါင်းလေးကို စုပ်မိပြန်တယ်။ မေမေ့မေးစေ့၊ မေမေ့လည်တိုင်လေး၊ ရင်ညွှန့်လေး ပြီးတော့ မေမေ့ တီရှပ်အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်ပစ်တယ်။ မေမေ့နို့တွေကို ဆွဲစို့ပစ်တယ်။ လက်ကလဲ မေမေ့စောက်ပက်ကို ပွတ်ဆွပေးနေတာဆိုတော့ မေမေတဟင်းညည်းလာတယ်။
“မောင်…. မေမရတော့ဘူးကွာ … မောင့်လီးနဲ့ မေ့ကိုလိုးပေးတော့…. မေမေ့သားလေးလီးနဲ့ မေမေ့ကိုလိုးပေးတော့…”
ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို လိုးချင်နေပြီမို့ မေမေ့ပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်ပြီး မေမ့စောက်ပက်ထဲ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လိုးပစ်တယ်။ ပြီးတော့လဲ နှစ်ယောက် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးကြတယ်။ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးရည်တွေပန်းထည့်ပြီ အနမ်းလေးတွေ ပေးကြတယ်။ ခဏတစ်ဖြုတ် အမောဖြေကြပြီး တော့ မေမေ ညစာဟင်းနွှေးအုံးမယ်ဆိုပြီးထသွားတော့ ကျုပ်လဲ အနောက်ကလိုက်သွားတယ်။  မေမေဟင်းနွှေးနေတုန်း မေမေ့ထမိန်ကိုလှန်တင်ပြီး ခါးမှာညှပ်ထားလိုက်တော့ မေမေ နောက်မှာ ဖင်ပြောင်လေးဖြစ်နေတာ။ ကျုပ်လဲ ပြောင်နေတဲ့ဖင်နောက်မှာ ထိုင်ချပြီး ဖင်ဖြဲကာ စောက်ပက်ကိုယက်တာ။ စအိုဝလေးတွေပါမကျန်ယက်တာ။ မေမေဆို ဟင်းတောင်ဆက်မမွှေနိုင်တော့ဘူး ကွိုင်မီးဖိုလေး ခဏပိတ်ပြီး ဖင်လေးကော့ပေးရင်း အယက်ခံတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကို မရတော့ဘူးဆိုပြီး လိုးခိုင်းတယ်။ ကျုပ်လဲ လိုးမယ်ဆိုပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်တော့ မေမေက ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကို လေးငါးဆယ်ချက် စုပ်လိုက်သေးတာ။ ပြီးတော့မှ ပြန်ကုန်းပြီး အလိုးခံတာ။ ကျုပ်လဲ အနောက်ကနေမေမေ့ကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ။ မေမေလဲ ဖီးတစ်အားဆက်ပြီးကောင်းနေတာ။ လိုးနေရင်းနဲ့ မေမေ့ကို ကျုပ်ဘက်လှည့်ခိုင်းပြီး နမ်းရင်းလိုးပြန်တယ်။  လိုးရင်းပဲ ချီပြီး ထမင်းစားစာပွဲပေါ်တင်ပြီး ဆက်လိုးတယ်။ ပြီးတော့ ပြန်ချီထားပြီး ချီရင်းလိုးတယ်။ လိုးရင်းနဲ့ လမ်းလျှာက်သွားပြီး ရေချိုးခန်းထဲမှာလိုးတယ်။ မေမေတော့ တစ်အင်းအင်းတအားအား ညည်းရင်း  ဘယ်နှခါတွေပြီးမှန်းလဲမသိတော့ဘူး။ နောက်ဆုံး တော့ ဆက်တီပေါ်သွားထိုင်ပြီး မေမေ့ကို အပေါ်က ဆောင့်ခိုင်းတယ်။ မေမေကလဲ အားရပါူရဆောင့်လိုးပေးတယ်။ ခါးလေးကိုနှဲ့မွှေလိုးပေးတော့ ကျုပ်လဲ မခံနိုင်တော့ပဲ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လရည်တွေပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ အမှန်က မေမေ့ကို နေရာစုံမှာလိုးဖူးချင်လို့ လျှောက်ခေါ်သွားပြီး လိုးနေတာ။ မေမေတော့ တော်တော်အီဆိမ့်သွားတယ်ထင်တယ် အသက်ကို မနည်းရှူနေရတာ်။ ကျုပ်လဲ မေမေကို့ အမောဖြေခိုင်းထားပြီး အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးပြီးမှ ကျုပ်ပဲ ဟင်းဆက်နွှေးပြီး ထမင်း ပွဲပါပြင်လိုက်တယ်။ အုပ်ဆောင်းနဲ့အုပ်ပြီး မေမေကိုခေါ်ပြီး ရေအတူချိုးပြီးတော့ ထမင်းအတူစားကြတယ်။ ညအိပ်တော့ ၃ချီလောက်ထပ်လိုးဖြစ်သေးတယ်။ ညည့်နက်မှ အိပ်သွားကြတယ်။ မေမေ့ကို ညနေမှပြန်မယ်လို့ပြောတာ လက်မခံဘူး။ စောစောပြန်ပြီး အဆောင်မှာအိပ်ရေးဝဝအိပ်တဲ့။ တော်ကြာ နောက်နေ့ အိပ်ငိုက်နေလို့….  ကျောင်းသွားရင်လဲ ဆိုင်ကယ်က မောင်းရအုံးမှာမို့ မနက်ခင်းကားနဲ့ပဲပြန်ဖို့ သဘောတူလိုက်ရတော့တယ်။ မနက်လင်းတော့ ရေအတူးချိုးရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပြီးမှ အဝတ်စားလဲပြီး ကားဂိတ်ကိုထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ မေမေ့ကိုနှုတ်ဆက်တော့  ထုံးစံအတိုင်းပဲ ငိုမိကြသေးတာပေါ့။ ကားကြီးထွက်တော့ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ မေမေကို အရင်ကထက်ကိုလွမ်းမိနေသလိုပါပဲ။ အရမ်းချစ်တယ် မေမေရယ်။