ငါ့ဘုရင်မ (အပိုင်း ၁)

အပိုင်း-၁
အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 2nd October,2019.

“ကလောင် ကလောင် ကလောင်”
ကျောင်းဆင်းခေါင်းလောင်းသံလေးရဲ့အဆုံးမှာ ကျောင်းသားကျောင်းသူများ အပြေးတစ်ပိုင်းဖြင့် ကျောင်းခန်းမှ ထွက်လာကြသည်။ လူငယ်လေးတစ်ဦးမှာ ကျောင်းဝမှာ ဆီးကြိုနေကြသည့် ကျောင်းသားမိဘများကို ရှောင်ကွင်းကျော်လွန်လျက် ကျောင်းခပ်လှမ်းလှမ်းက လမ်းချိုးလေးသို့အပြေးတစ်ပိုင်းဖြင့် သွားလျက်ရှိလေသည်။ ထိုလမ်းချိုးတွင် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ရပ်စောင့်လျှက်ရှိပြီး မျက်နှာပေါ်တွင် အနာကပ်ပလာစတာ ဟိုတစ်စ သည်တစ်စ ဖြင့် မျက်ဝန်းအိမ်တို့မှာလဲ ငိုထားသကဲ့သို့ ဖောင်းအစ်လျှက်ရှိချေ၏။ ကလေးငယ်အပေါ်မျှော်ကြည့်သည့်အကြည့်မှာတော့ ရဲရင့်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်လျှံလျှက် ရှိချေသည်။ ကလေးအနားရောက်သည်နှင့် အေးမြသော အပြုံးတစ်ပွင့်ကို နှစ်လိုဖွယ်ဖန်ဆင်းလျက် လူငယ်လေး၏လက်ကိုဆွဲကာ အသာချီယူလိုက်ပြီး လူငယ်လေး၏မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့နှင့်နမ်းလျက် လူငယ်လေးကလဲ အမျိုးသမီး၏ ပလာစတာလေးများကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းလျှက်
“မေမေ နာနေသေးလားဟင်”
ဟုမေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမျိုးသမီးက
“မေမေ့သားလေး အာဘွားပေးလိုက်တာ ပျောက်သွားပြီကွယ် မေမေ့သားကစွမ်းလိုက်တာ” ဟုအားကြိုးမာန်တက်ပြောလျက် ထိုနေရာမှ တစ်ရွေ့ရွေ့ထွက်ခွာသွားလေတော့သည်။

*********

ဟုတ်တယ် ဒါကျုပ်ရဲ့ ငယ်ဘဝပုံရိပ်ပဲ။ ကျုပ်နာမည် တေဇာ ကျုပ်အမေနာမည်က ယမင်းဦး ကျုပ်အဖေဆိုတဲ့သူကတော့ သာကျော်။ အဖေဆိုတဲ့လူလို့ပြောလိုက်လို့ ပထွေးလားလို့မေးမလို့မလား။ ကျုပ်ကလဲ ပထွေးဖြစ်ပါစေဆုတောင်းတာပဲ။ ဟုတ်တယ်ဗျာ ကျုပ်လူမှန်းသိတတ်စကတည်းက အခုထိ ကျုပ်အမေပေါ် တစ်စက်ကလေးမှမကောင်းဘူးဗျာ။ ရိုက်တာနှက်တာလဲ ခဏခဏ။ ကျုပ်ဖြင့်ငယ်ငယ်ထဲက အဖေကအမေ့ကိုရိုက်ရင် အမေ့က်ိုမရိုက်ဖို့ အော်ဟစ်ငိုယိုတားမြစ်ခဲ့တာပဲ။ အဖေက သူစိတ်ကျေနပ်သွားရင် အပြင်ထွက်သွားရော။ အဖေထွက်သွားတာနဲ့ ကျုပ်လဲ အမေ့ဘေးနားသွားပြီး အမေ့ဒဏ်ရာလေးတွေ လက်နဲ့ထိလို့ “မေမေအရမ်းနာလားဟင်” “ဖေဖေက ဘာလို့ မေမေ့ကို ခဏခဏရိုက်တာလဲဟင်” “မေ့မေ့ကိုသားဆေးလိမ်းပေးမယ်”  မေမေသက်သာအောင် သားအာဘွားပေးမယ်နော်”အဲ့လိုတွေပြောပြီး မေ့မေ့ပါးလေးကို ဖိဖိအာဘွားပေး။ နောက်တော့ ဒဏ်ရာလေးတွေကိုပါ အာဘွားပေးတတ်လာတယ်။ မေ့မေ့ကို ဘယ်လိုပဲ အဖေကဘာလို့ရိုက်တာလဲမေးရင် အမေက လှည့်ပတ်ဖြေနေတတ်ပြီး အဖေ့ကိုစိတ်မကွက်ဖို့ မပြစ်မှားဖို့ပဲ နားချလေ့ရှိတယ်။ အဖေက အမေ့ကိုလိုးရင်လဲ ဘယ်တော့မှ ညင်ညင်သာသာ လိုးလေ့မရှိဘူးဗျ။ တစ်ကယ့်ဘီလူးစီးသလို ဘာမှနှုးဆွတာတွေမလုပ်ဘဲ တန်းလိုးပုံရတယ်။ မေ့မေ့စောက်ဖုတ်လေးကိုအညှာအတာကင်းစွာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာဗျ။ မေမေ့ခမြာ အံကြိတ်ပြီး မျက်ရည်အဝိုင်းသားနဲ့ ကြိတ်ခံရရှာတာ။ ကျုပ်ဖြင့် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရင်း မေမေ့မျက်နှာကြည့်ပြီး သနားလွန်းလို့ ရှိုက်ငိုရတာ ။ အဲ့လိုငိုနေပြီဆို မေမေက အလိုးခံလျက်ကနေပဲ မသိမသာလေး ကျုပ်လက်ကလေးကို ဖျစ်ညှစ်အားပေးတတ်သေးတာ။ အဖေက သူလိုးလို့ပြီးပြီဆိုတာနဲ့ ထိုးအိပ်တော့တာ။ မေမေက ခဏအမောဖြေပြီး ရေချိုးခန်းကိုထသွားတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျုပ်ကလဲ ထလိုက်သွားတော့တာပဲ။ မေမေက ကျုပ်ထလိုက်လာမှန်းသိတော့ တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်ပြီး စောင့်ခေါ်တယ်။ ပြီးရင် ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး အဖုတ်ကိုရေဆေးတယ်ဗျ။ ကျုပ်လဲ မေ့မေ့အဖုတ်လေးကိုကြည့်ပြီး
“မေမေ အရမ်းနာနေလား”
“သိပ်မနာပါဘူးသားရယ်”
“မေမေ သက်သာအောင်သားအာဘွားပေးမယ်နော်” ပြောရင်း ကျုပ်ကအဖုတ်လေးကိုနမ်းမလို့လုပ်တော့ အမေက ကျုပ်ခေါင်းလေးကိုင်ပြီး
“မနမ်းပါနဲ့သားရယ် ရွံစရာကြီး ပြီးတော့ အဲ့နေရာက မနမ်းကောင်းဘူးသားရဲ” လို့ပြောရင်းတားတယ်။ ကျုပ်ကလဲ မေမေနာနေတာသိထားတော့ မေ့မေ့ကိုသက်သာစေချင်တယ်လေ။ ကလေးဆိုတော့လဲ ကလေးစိတ်နဲ့ ပေါ့။
“မရဘူးမေမေရာ မေမေးသက်သာအောင် သားနမ်းပေးမှာပဲ” ပြောရင်းရှေ့ဆက်တိုးလိုက်တယ်။ မေမေ့ဆီက သက်ပြင်းချသံတစ်ချက်ကြားပြီး ကျုပ်ခေါင်းကိုကိုင်ထားတဲ့ မေ့မေ့လက်လေးက လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေ့မေ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ပြွတ်ခနဲ့ နမ်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ် ထိလိုက်တဲ့အချိန်မှာ မေမေ့ကိုယ်လေး ဆတ်ခနဲ တုန်သွားတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့အဖုတ်လေးကို တစ်ပြင်လုံးအနှံ့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ နမ်းနေလိုက်တာ မေမေ့ဆီက ညည်းသံလိုလိုကြားမိပေမယ့် ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ မေမေနာနေတာတွေ သက်သာဖို့ပဲ စိတ်စောနေတာတာမို့ အဆက်မပြတ်နမ်းနေမိတယ်။ ခဏနေတော့ မေမေက
“မေမေသက်သာပါပြီသားရယ် ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ ထပါဦး မေမေလဲ သားကိုအာဘွားပေးအုံးမယ်” ပြောရင်း ဆွဲထူပြီး ကျုပ်မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးအာဘွားတွေပေးနေတော့ ကျုပ်လဲ ပြုံးပြုံးကြီးပေါ့။ မေမေနမ်းပြီးချိန် ကျုပ်လဲမေမေ့ကို ပြောလိုက်တယ်
“မေမေ သားကြီးလာရင်လေ မေမေ့ကိုလုံးဝမငိုစေရဘူး။ မေမေ့ကို ဘယ်သူမှ နာအောင်မလုပ်စေရဘူးသိလား။ မေမေ့ကို သားစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားမှာသိလား ”
“လိမ္မာလိုက်တဲ့ သားလေးရယ်”  လို့ မေမေရေရွတ်ရင်း ကျုပ်ကိုဖက်ထားလိုက်ပါတော့တယ်။
*******

ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်အခု ၈တန်းရောက်ပြီ။ ကျုပ် အမေ့ကိုစိတ်မချတော့ အိမ်မှာအဖေရှိတဲ့ရက်ဆို ကျုပ်အပြင်မထွက်ဘူး အမေ့ကို အဖေရိုက်မှာစိုးလို့။ ကျုပ်အသက်နည်းနည်းကြီးလာလို့လားမသိဘူး ကျုပ်ရှေ့မှာတော့ ရိုက်လားပုတ်လားသိပ်မလုပ်တော့ဘူး။ ဘယ်လုပ်မလဲ တစ်ခါကျနော် အိမ်မှာရှိနေချိန် အမေ့ကိုရိုက်လားနှက်လားလုပ်တော့ ကျုပ်အဖေ့ကို့မရိုက်ဖို့ ပြောတယ်။ ပြောရင်းဆိုရင်က အဖေဆဲဆိုပြီး အမေ့ကို ဖျောင်းခနဲနေအောင် လက်ပြန်ရိုက်ချလိုက်တာ။ အမေ့နှုတ်ခမ်းထောင့်မှာ သွေးစလေးစို့သွားတယ်။ အမေလဲ ခွေခနဲ ပုံကျသွားတယ် ။ ကျုပ်မျက်စိထဲ ဘာမှမမြင်တော့ဘူး ပါးစပ်ကလဲ “မေမေ” လို့ ကျုံးအော်ရင်း အဖေ့ကို့ပြေးပြီးဆောင့်တွန်းလိုက်တယ်။ အဖေက နည်းနည်းလဲမူးနေတာကတစ်ကြောင်း ရုတ်တစ်ရက်မို့ ပစ်လဲကျသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုပြေးဖက်ပြီး ထူနေတုန်း အဖေကထလာပြီး အမေ့ကိုဖက်ထားတဲ့ကျုပ်ကို ဂုတ်ကဆွဲထူပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို ခွပ်ခနဲမြည်အောင် လက်သီးနဲ့ထိုးချလိုက်တာ ကျုပ်မျက်ခုံးထောင့်က ပူခနဲဖြစ်ပြီး လူလဲကြယ်တွေလတွေမြင်ပြီး ပစ်ကျသွားတာ။  အမေ့အသံကြီးကစူးစူးဝါးဝါး “အမလေး ကျမသားလေးသေပါပြီတော်” ဆိုပြီး ခုနက အဖေရိုက်လိုက်လိုခွေခွေလေးဖြစ်နေတဲ့အမေက ဘယ်ကဘယ်လိုအားအင်တွေရလာသည်မသိ ဝုန်းခနဲ့ဆို ထလာပြီး ကျုပ်ကိုပြေးပွေ့တော့တာပဲ။
အသားတွေကလဲတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လို့ မျက်လုံးကမီးဝင်းဝင်းတောက်နေတာ။ ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီးမျက်ရည်ကျလိုက် မျက်ရည်စက်လက်နဲ့အဖေ့ကိုကြည့်ပြီးအံကြိတ်လိုက်လုပ်နေရက ရုတ်တစ်ရက် မီးဖိုထဲဝင်သွားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ဓားတစ်ချောင်းပါလာတယ်။ အသားတွေကလဲတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေတာများ ဓားကိုင်ထားတဲ့လက်ပါတုန်နေတယ်။ အမေဒေါသထွက်တာ ကျုပ်ပထမဆုံးမြင်ဖူးတာပဲ။ အဖေလဲ အဲ့လိုပဲဖြစ်မယ်တင်တယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဖေပါအံ့သြနေတဲ့ပုံစံနဲ့ အမူးတောင်ပြေသွားတဲ့ပုံပဲ။
“ကိုသာကျော်”
အမေ့ခေါ်သံက ဒေါသကြောင့်တုန်ခါနေတယ်။
“ရှင်ကျမသားလေးကိုရိုက်တာ ဒါနောက်ဆုံးအကြိမ်ဖြစ်ပါစေ နောက်တစ်ခါဆို အသက်ချင်းလဲပစ်လိုက်မှာနော် ဟင်း”
အမေ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနဲ့ပြောနေတာ
“ရှင်အပေါ်အပြစ်ရှိခဲ့လို့ ကျမကို ကြိုက်သလိုနှိပ်စက် ကျမ ရင်စီးခံနိုင်တယ် သားလေးကိုတော့ ရှင်လက်ဖျားနဲ့တောင်မထိပါနဲ့”
အမေက ဆက်ပြောတယ်
“ခုက ကျမဒီဓားကြီးကိုင်ပြီး မလုပ်ရဲဘူးလို့တော့မထင်နဲ့ ငယ်ထိပ်ရောက်နေတဲ့ဒေါသတွေကို ကျမထိန်းနေရတဲ့ တစ်ခုတည်းသော အကြောင်းပြချက်က သားလေးရှေ့ရေးကြောင့်ပဲ နောက်တစ်ခါဆို သူသေကိုယ်သေပဲ သွေးရဲသလားတော့မမေးနဲ့ ဒီမှာကြည့်”
ဆိုပြီး သူ့ရဲ့ဘယ်ဘက်လက်ကို ညာဘက်လက်ကက်ိုင်ထားတဲ့ဓားနဲ့ ဖိထိုးလိုက်တာ ဓားဦးချွန်လေး နစ်ဝင်သွားပြီး သွေးလေးတွေစိမ့်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ “မေမေ မလုပ်ပါနဲ့ မေမေ”ဆိုပြီး စိုးရိမ်တကြီးလှမ်းတားလိုက်မိတယ်။ အဖေလဲ ဘာမှပြော ချာခနဲ့လှည့်ပြီး အိမ်အပြင်ထွက်သွားတော့တယ်။ အဖေထွက်သွားတော့မှ အမေလဲ ငိုသံပါကြီးနဲ့
“မေမေ့သားလေ ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ဘယ်လိုနေသေးလဲ” ဆိုပြီးမေးလာတော့တယ်။
“သားကရပါတယ်မေမေရယ် မေမေလက်မှာသွေးတွေနဲ့ ဆေးခန်းပြရအောင်နော်”
“အင်း သားလေးလဲပြရမယ်”ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား ဆေးခန်းသွားလိုက်ကြတော့တယ်။
အဲ့ဒီအဖြစ်ပျက်နောက်ပိုင်းမှာ အဖေက အမေ့ကို မရိုက်တော့ဘူးဗျ။ ကျုပ်ကသာစိတ်မချဖြစ်နေတာ။ အမေ့ကိုအရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်ပေါ့။ ကျောင်းကပြန်လာရင်လဲ အမေ့ကို ဒဏ်ရာရှာရတာအမော။ ပါးလေးတွေမွှေးပေးရင်း မေ့မေးကိုယ်လုံးလေးကိုဖက်ရင်း အမေ့ကျောကုန်းလေးတွေ ဗိုက်လေးတွေ ပေါင် တင်ပါး ခြေသလုံး ဆီးခုံကအစ ကျုပ်လိုက်ပွတ်နေတာ။ အမှန်က ကျုပ်အမေ့ကိုတဏှာစိတ်နဲ့ကိုင်နေတာတော့မဟုတ်ဘူးဗျ  ဒဏ်ရာရှာနေတာ အမေဘယ်နားမှာများဒဏ်ရာရထားသေးလဲလို့ လိုက်စမ်းနေတာ။ အမေ့မှာဒဏ်ရာရှိနေရင် အဲ့နေရာကိုစမ်းမိတာနဲ့ အမေက တိုးတိုးလေးညည်းတတ်တော့ ကျုပ်က အဲ့နေရာကိုဆေးလိမ်းပေး အာဘွားပေး။ ဒါတွေက ကျုပ်နဲ့ အမေကြားမှာ နေ့တဓူဝ သာမန်ကိစ္စလိုဖြစ်နေပြီလေ။
“မေမေ့ကိုယ်ရံတော်လေး ကျေနပ်ပြီလား မေမေပြောသားပဲ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဆိုမှ”
“သားကတော့ စိတ်မချပါဘူးနော် ဒီမေမေလေးတစ်ယောက်တည်းရှိတာ နေ့တိုင်းစစ်ရမှာပဲ။”
“စစ်ပါတော် စစ်ပါ မေ့မေ့ကိုယ်ရံတော် လေးရယ်”
အဲ့ဒီတော့မှ ကျနော်လဲပြုံးပြီး
“ဒီလိုမှပေါ့မေမေရဲ့ ” ပြောရင်းအမေ့ကိုဖက်ထားရာကလွှတ်ပေးလိုက်သည်။
“သားဗိုက်ဆာလာပြီမေမေရာ ဘာချက်လဲ”
“သားကြိုက်တဲ့ ငါးသလောက်ချက်ထားပါတယ်ရှင့် သွားရေသွားချိုးသားလေး မေမေထမင်းပွဲပြင်ထားလိုက်မယ်”
ကျနော်လဲ ဗိုက်ဆာနေပြီမို့ အဝတ်အစားလဲပြီးရေချိုးဖို့ ပြင်လိုက်တော့တယ်။

(အပိုင်း-၂ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၂
အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 3rd October,2019.

အဖေက အမေ့ကိုရိုက်လားပုတ်လား မလုပ်သလိုအိမ်ပြန်မအိပ်တာလဲ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီဗျ။ မှတ်မှတ်ရရ အဲ့ဒီနေ့က စနေနေ့ဗျ။ ကျုပ်လဲကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့ လမ်းထဲကသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အိမ်ရှေ့နားလေးမှာထွက်ဆော့နေတာ။ ကျုပ်က အိမ်နဲ့အဝေးကြီးမှာတစ်ခါမှမဆော့ဘူးဗျ အမေ့ကိုစိတ်မချလို့။ အမေကလဲ တစ်ခါတစ်လေ အလုပ်မရှိရင် အိမ်ရှေ့ကနေ ကျုပ်ဆော့တာကိုလှမ်းကြည့်နေတတ်သေးတာ။ တစ်ခါတုန်းကလဲ အိမ်ရှေ့နားမှာဆော့နေရင်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဟိုဘက်လမ်းမှာသွားဆော့ဖို့ပြောတော့ ကျုပ်ကမလိုက်တော့ဘူးဆိုပြီး
အိမ်ရှေ့က အပင်ရိပ်ကနေထိုင်ကြည့်နေတဲ့ အမေ့ဆီကိုပဲ သွားတော့တာ့။ အမေ့ကိုမွေးမွေးပေးလိုက်တော့ အမေက
“သားလေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လိုက်မသွားဘူးလားသားရဲ့”
“ဟင့်အင်း သားလိုက်မသွားချင်ပါဘူး မေမေရာ မေမေ့ကိုစိတ်မချဘူး အဖေပြန်လာရင် သားမသိလိုက်မှာစိုးလို့” လို့ပြောလိုက်တော့
“ချစ်လိုက်တာ မေမေ့သားလေး အသဲ အသက်ဗူးလေးရာ”ဆိုပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို  အနမ်းမိုးတွေ စွေလိုက်တော့တာ အကြာကြီးပဲ။ ဖက်ထားတာလဲ ကျစ်နေတာဗျ။ ကျပ်လဲရင်ထဲမှာကြည်နူးလို့။ ခုလည်း ကျုပ်သူငယ်ချင်းနဲ့ဆော့နေရင်း လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်နေတုန်း အဖေ အိမ်ထဲဝင်သွားတာလှမ်းမြင်လိုက်တာနဲ့ ကျုပ်လဲ သူငယ်ချင်တွေကို ငါပြန်တော့မယ်ကွာ ဆိုပြီး အိမ်ဘက်ကိုပြေးလာလိုက်တယ်။ အိမ်ထဲဝင်တော့ ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတဲ့ အဖေ့ကိုတွေ့ရတယ်။ အဖေ့ကြည့်ရတာ မူးနေပုံလဲမရဘူးဗျ။ ကျုပ်အိမ်ထဲဝင်လာတာမြင်တော့ အဖေကပြုံးရင်းလှမ်းခေါ်တယ်
“သားလာအုံး”
ကျုပ်လဲ အဖေ့နားသွားရပ်တော့ ဖေ့ကကျုပ်ခေါင်းလေးကိုပွတ်ပြီး
“သားမေမေကို အဖေနှိပ်စက်မှာစိုးလို့ပြန်လာတာလား” လို့မေးတော့ ကျုပ်လဲ အဖေ့မျက်နှာ ကိုကျုပ်လှမ်းကြည့်မိတယ်။ အဖေက ပြုံးပြုံးပဲဗျ။ မျက်ရည်တောင်နည်းနည်းဝဲနေသလိုပဲ။ ကျုပ်လဲဘာမှပြန်မဖြေမိဘူး။ ခဏနေတော့ အမေကမီးဖိုထဲကထွက်လာတယ်။ အမေထွက်လာတာမြင်မှ အဖေက
“ယမင်း အစ်ကိုစကားပြောစရာရှိလို့ ထိုင်ပါအုံး”
လို့ပြောတော့ အမေက အဖေ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဘက်ကခုံမှာဝင်ထိုင်တယ်။ အမေဝင်ထိုင်တာနဲ့ ကျုပ်လဲ မေမေ့ဘေးပြေးထိုင်ပြီး အမေ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးလို့ဖက်ထားမိတယ်။ အမေက ကျုပ်ခေါင်းလေးကိုပွတ်သပ်လို့ပေါ့။ အဖေက
“ယမင်းတို့သားအမိကို အစ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်ကွာ တစ်ကယ်ဆို ယမင်းက ဒီလိုတွေဖြစ်လာအောင် တမင်ဖန်တီးယူခဲ့တာမဟုတ်မှန်း အစ်ကိုသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အစ်ကို့ဒေါသတွေက အစ်ကို့ကိုလောင်မြိုက်နေတော့ ရင်ထဲကနာကျင်မှုတွေက ယမင်းရဲ့ ငိုယိုအော်ညည်းသံတွေမြင်ရ ကြားရမှ နေသာထိုင်သာရှိသလိုခံစားရတယ်။ တစ်ကယ်ပြောတာပါ ယမင်း အစ်ကိုနှိပ်စက်ချင်တိုင်းနှိပ်စက် ယမင်းကြိတ်မှိတ်ခံခဲ့တာ အစ်ကို့ကို ကြောက်လို့လို့ဘဲ အစ်ကိုထင်နေတာ။ ဟိုနေကမှ ယမင်းက အစ်ကို့ဒေါသတွေ နာကျင်မှုတွေပြေပါစေတော့ဆိုပြီး ကျိတ်မှိတ်ခံခဲ့တာမှန်း သိလိုက်ရတာ။ အစ်ကိုစိတ်မကောင်းဘူး သူရှိနေရင်လဲအစ်ကို့ကို မုန်းသွားမှာပဲ။ အစ်ကိုတစ်ကယ်တောင်းပန်ပါတယ် ယမင်းတို့သားအမိ နောက်ကို အစ်ကို့ကြောင့်မနာကျင်စေရတော့ဘူးလို့ အစ်ကိုကတိပေးပါတယ်”
ပြောရင်း မျက်ရည်တွေစီးကျနေတယ်။ အမေ့ကိုကြည့်တော့လဲ မျက်ရည်တွေဝိုင်းလို့။ ဝမ်းသာမျက်ရေတွေ။ ကျုပ်လဲပျော်လိုက်တာ။အမေက
“အစ်ကို အခုလိုနားလည်ပေးတာ သိပ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အစ်ကိုရယ်။ ကျေးဇူးလဲတင်ပါတယ်ရှင်”
“ဖေဖေ မေမေ့ကိုတစ်ကယ်မနှိပ်စက်တော့ဘူးနော်”
ကျုပ်ထမေးလိုက်တာဗျ။ အဖေကအံ့သြဟန်နဲ့ မျက်လုံးလေးပြူးပြီးကျုပ်ကိုကြည့်နေတာ။ ဟုတ်တော့လဲဟုတ်သားဗျ ကျုပ်က အဖေ့ကို စကားဟက်ဟက်ပက်ပြောလေ့မရှိဘူး။ အဖေကလဲ သိပ်အရောတဝင်မနေတာကြောင့်လဲပါမယ်။ အဖေလို့ပဲခေါ်လေ့ရှိတာ။ ဒါတောင် လိုအပ်မှပြောတာ။ ခုက ဖေဖေလို့ခေါ်လိုက်တော့ အဖေလေ ကျုပ်ကိုစိုက်ကြည့်ရင်း
“စိတ်ချပါသားရယ် သားမေမေကိုလေ ဖေဖေ သားရှေ့မှာရော သားကွယ်ရာမှာပါ မနှိပ်စက်ပါဘူးလို့ကတိပေးပါတယ်ကွာ” လို့ ငိုသံပါကြီးနဲ့ပြောလိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်လဲ
“အာ့ဆို ပီးရော” ဆိုပြီး မေ့မေ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အာဘွားတွေပေးချလိုက်တော့တယ်။ အဖေက ဘာလဲဆိုပြီးကြည့်နေတာ။ အမေ့ကလဲ ရုတ်တစ်ရက်ဆိုတော့ မျက်လုံးအပြူးသားလေးနဲ့။ ကျုပ်လဲမေ့မေ့ကိုအားရအောင် မွှေမွှေးလိုက်ပြီးတော့မှ အဖေ့ ဘေးသွားပြီး အဖေ့ပါးလေးကို ရွတ်ခနဲနမ်းချလိုက်တယ်။
“မေမေ့လိုအများကြီးလိုချင်ရင် လိမ်လိမ်မာမာနေနော် ဖေဖေ”
အဖေ လုံးဝထိန်းမရတော့သလိုမျိုးပဲ။ ဟီးခနဲ့ငိုချလိုက်ရင်း ကျုပ်ကိုဖက်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာကို တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေပါတော့တယ်။ နမ်းရင်းလဲ
“ဖေဖေတောင်းပန်ပါတယ်သားရယ်”
“ဖေဖေတောင်းပန်ပါတယ်သားရယ်”
“ဖေဖေတောင်းပန်ပါတယ်သားရယ်”
“ငါဘာလို့ ဒီလောက်မိုက်မဲခဲ့ရတာလဲကွာ”
“ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့မိသားစုလေးကို ငါဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလဲကွာ”
လို့ တစ်ဖွဖွရွတ်ရင်း ငိုနေတဲ့အဖေ့ကိုကြည့်ပြီး မေမေက
“သားလေးရေ သားဖေဖေသနားပါတယ် တစ်ခါလောက်ထပ်ပြီးအာဘွားပေးလိုက်ပါအုံးကွာ ” လို့ပြောတော့ အမေ့စကားဆိုအမြဲနားထောင်တဲ့ကျုပ်က
“ဟုတ်မေမေ” လို့ပြောရင်း ဖေ့ဖေ့နောက်ပါးတစ်ဖက်ကိုနမ်းမလို့လုပ်ရင်း တစ်စုံတစ်ခုကိုသတိရသွားပြီး
“တစ်ခုကျန်သေးတယ် ဖေဖေ”
“ဟေ ဘာလဲသားလေးရဲ့” လို့ဖေဖေကပြန်မေးတာ
“မေမေ့ကို အိပ်ယာထဲမှာလဲ နာအောင်မလုပ်ရဘူး ငိုအောင်မလုပ်ရဘူးနော် မေမေသနားပါတယ်ဖေဖေရယ်” လို့ပြောချလိုက်တယ်။
အဖေက
“အာ သားကလဲကွာ”ဆိုပြီး မေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်တယ်။ မေမေကိုကျုပ် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မေမေ့မျက်နှာလေး ရဲပြီးရှက်နေပုံရတယ်။
ခုနက ငိုနေတဲ့အဖေလဲ အငိုတိတ်သွားတယ်။ ကျုပ် ကလဲ
“ဖေဖေ နော် နော်လို့ မေမေ့ကိုမသနားဘူးလား”
“အေး အေးပါကွာ ” ပြောရင်း မျက်နှာက ရှက်သလိုလိုရယ်ကျဲကျဲလုပ်နေပြန်တယ်။ အမေကတော့ မျက်နှာကြီးရဲပြီးခေါင်းကို ငုံထားတော့တာ။ကျုပ်လဲ ဟေးဆိုပြီး အဖေ့ပါးတစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်ပြီး မေမေ့ကိုပါသွားနမ်းလိုက်တယ်။ တစ်မျက်နှာလုံးပဲ။ အမှန်က အမေရဲ့ ရှက်နေတဲ့ပုံစံလေးကိုအူယားပြီးနမ်းမိသွားတာ။ ရင်တောင်တစ်ဒိတ်ဒိတ်ခုန်တယ်။ မေမေလဲရင်ခုန်နေသလိုပဲ ကျုပ်ခံစားမိနေတယ်။ အဖေ့ရှေ့မှာမို့ ဟန်ဆောင်နေသလိုပဲ။ မေမေကလဲ
“သားလေးကလဲ ချွဲလိုက်တာကွာ ကဲကဲ ” ကျုပ်ကိုတစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေတော့တယ်။ကျုပ်လဲ မေမေနမ်းတာခံပြီးတော့မှ
“အဲ့ဒါဆိုသားသွားဆော့တော့မယ်။ ဖေဖေ သားစိတ်ချမယ်နော်”လို့ ပြောပြီး အိမ်ပြင်ထွက်ခဲ့တော့တယ်။ ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ ပေါ့ပါးနေတယ်ဗျ။ ကျုပ်ဆော့ရင်းနဲ့ အိမ်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရင် ကျုပ်ကိုလှမ်းကြည့်နေတဲ့ အဖေ့ကိုတွေ့ရတယ်။ ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမှုလေးခံစားရတယ်။ ကျုပ်ဆက်ဆော့နေရင်း ညနေတော်တော်လေးစောင်းတော့ အမေက အိမ်ရှေ့ထွက်လာပြီးလှမ်းအော်တယ်။
“သားလေးရေ လာတော့ ရေချိုးပြီးထမင်းစားရအောင်”
“ဟုတ်မေမေ သားလာပြီ” ကျုပ်လဲအော်ရင်း မေ့မေ့ဆီပြေးသွားတာ။ မေမေက နဖူးမှာချွေးစလေးတွေနဲ့ ဆံပင်ကို စုပြီးတော့ နောက်မှာ ခေါင်းစည်းကြိုးလေးနဲ့စည်းထားတာ။ ဆံစလေးတစ်ချို့က မေမေ့နဖူးမှာဝဲလို့ရယ်။ တီရှပ်တစ်ထည်စွပ်ဝတ်ထားပြီး ဖစ်ဆိုဒ်ပုံစံမျိုးပေးမယ့် မေမေ့ရင်သားက ကလေးအမေမို့ နည်းနည်းထွားတယ်ထင်ပါရဲ့ အင်္ကျီထဲမှာ ဖုဖောင်းနေတယ်။ တီရှပ်အဝါရောင်လေးကို ခါးတစ်ဘက်မှာစုချည်ထားသေးတယ်။အောက်က အိမ်နေရင်းထမိန်နက်ပြာလေးနဲ့ ခပ်တင်းတင်းလေးစည်းထားတာမိုး ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးရဲ့အောက်မှာ ကားစွင့်တဲ့တင်သားဟား အရမ်းကြီးကိတ်တာမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် အရမ်းလှတယ်လို့တော့ ကျုပ်ထင်မိတယ်။ရှေ့ကကြည့်တာတောင်တော်တော်လှနေတာ။ ကျုပ်လဲ မေ့မေ့နားရောက်ရော မေ့မေ့ခါးလေးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲဖက်ပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်က မေမေ့ပခုံးလေးကိုင်ကာ မေ့မေ့မျက်နှာကို မွှေးမွှေးပေးပစ်တာ။
“ချစ်လိုက်တာမေမေရာ” လို့ပြောမိတယ်။
“သွား ကောင်ဆိုးလေး ချွေးတွေနဲ့ နံစော်နေတာပဲ ရေချိုးမယ်လာ” ကျုပ်လက်ကိုမေမေကဆွဲခေါ်တော့ ကျုပ်လက်လေးကိုတောင့်ထားပြီးပါးဖောင်းထားလိုက်တယ်။ မေမေက မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ကျုပ်ပါးလေးကိုနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ငုံ့နမ်းတယ်။ ကျုပ်ပါးနားမေ့မေ့နှုတ်ခမ်းလေးရောက်ကာနီးတော့ ကျုပ်မျက်နှာကို မေမေ့မျက်နှာတည့်တည့် မျက်နှာမူလိုက်တော့ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းပေါ်ကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲ နှုတ်ခမ်းချင်းထိတာနဲ့ မေမေ့နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မေမေခမြာ မျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီး ကိုယ်လုံးလေးဆတ်ခနဲ့တုန်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ စုပ်ပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းပဲ အိမ်ထဲဝင်ပြေးတော့တယ်။ ပြေးရင်းနဲ့ မေမေ့ကို ကရော်ကရော်လုပ်ပြပြီး
“ခစ်ခစ် မေမေအညာမိသွားပြီ ကရော်ကရော်”
“မေမေကို ရွယ်တူသူငယ်ချင်များမှတ်နေလားမသိဘူး နာမယ်” ဆိုပြီး ခပ်သွက်သွက်လိုက်လာတယ်။ အဖေက အိပ်ခန်းထဲကနေ အဝတ်အစားလဲပြီး ထွက်လာရင်း ကျုပ်ကရှေ့ကပြေး အမေက နောက်လိုက်နေတာမြင်တော့ ပြုံးပြီးကြည့်နေတာ။

(အပိုင်း-၃ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၃
အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 3rd October,2019.

ကျုပ်ရေချိုးခန်းဝင်တော့ အမေပါလိုက်ဝင်တယ်။ပြီးတော့ ကျုပ်အင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ပေးတယ်ဗျ။ ကျပ်လဲ မေမေ့ကိုစချင်တာနဲ့ အုတ်ကန်ထဲကရေနဲ့ လှမ်းပက်လိုက်တယ်။ မေမေက အမေ့ဆိုပြီး လန့်သလိုလုပ်ပီးမှ
” ဒီလောက်ရှိလှတာ ကဲဟာ”ဆိုပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ်ပါလေရော။ အား ကောင်းလိုက်တာဗျာ အသားတွေပါတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်တယ်။ အမေက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နေရင်းနဲ့ သူ့လျာတွေပါ ကျုပ်ပါးစပ်ထဲဝင်လားပြီး ကျုပ်လျာကို လာကစားနေတာ။ ကျုပ်ဒူးတွေမခိုင်ချင်တော့ဘူး။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကျစ်နေအောင်ဆွဲဖက်ပြီး လက်တစ်ဘက်နဲ့ မေမေ့တင်သားစိုင်တွေကို ဖျစ်ညှစ်နေမိတယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့တင်ပါးလေးကကိုင်ပြီး ကျုပ်လီးရှိရာဆီ ဆွဲကပ်လိုက်တော့တယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေရင်းကနေ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းချင်းပူးသွားတော့ မေမေ့ထမိန်န ကျုပ်လီးပွတ်ပြီး မေမေ့ဆီးခုံလေးထမိန်ပေါ်ကနေထောက်မိလိုက်ချိန်မှာ ကျနော်လီးက အရည်တွေ ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ့ ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။ ကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တုန်သွားတယ်။ မေမေက လူချင်ခွာပြီး သူ့ထမိန်ကိုငုံကြည့်တယ်။
“မေမေ့သားလေးက လူပျိုဖြစ်နေပြီပဲ ဟင်းဟင်း သားဒါမျိုးအရင်ကထွက်ဖူးလားဟင်” ကျနော်လဲ ခေါင်းခါပြလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ ခုမှ ရှက်လွန်းလို့ ခေါင်းငုံထားမိတယ်။ မေမေက ကျုပ်ခေါင်းကိုဆွဲမော့ပြီး မျက်နှာလေးကိုစူးစိုက်ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ချစ်စဖွယ်အပြုံးလေးနဲ့
“သား မေမေနဲ့ ဒီလိုနမ်းတာအပြင်လူသိလို့မရဘူးနော် သားအဖေအပါအဝင်ပေါ့ မေမေက သားကိုချစ်လို့အလိုလိုက်တာ သားနှုတ်လုံရမယ်နော် ပြီးတော့ လူရှေ့သူရှေ့ဆို အနေအထိုင်ဆင်ချင်ရမယ်ကြားလား စကားနားမထောင်ရင် နောက်ကိုပေးမနမ်းဘူး”
“အင်းပါမေမေရဲ့ သားဆင်ခြင်ပါ့မယ် နော်”
“အင်း အာ့ဆိုမြန်မြန်ချိုး ပြီးရင် အခန်းထဲက မေမေ့ကိုထမိန်၂ထည်ယူပေးအုံး”
“၂ထည်တောင် ဘာလုပ်ဖို့လဲ မေမေရဲ့”
“ဒီမှာလေ သားလူပျိုရည်လေးတွေမေမေမလျော်ရက်လို့ သိမ်းထားမလို့ ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာမေမေရယ် “ပြောရင်း မေမေနှုတ်ခမ်းလေးကိုလှမ်းနမ်းတယ်။ မေမေက တစ်ချက်ပဲအနမ်းခံပြီး
“ဟိုးဆရာ ရေမြန်မြန်ချိုးတော့ အအေးပက်လိမ့်မယ်” ပြောပြီး ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကို ရေတစ်ဗွမ်းဗွမ်း လောင်းချနေတာ။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင်း ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး ဆပ်ပြာနဲ့ပွတ်ဆေးကာ
“တော်တော်ဆိုးတဲ့ကောင်  ကိုယ်အမေကိုကြည့်ပြီး ထောင်နေတယ်” ပြောရင် လီးလေးကို ဖွဖွညှစ်နေသေးတယ်။ ပြီးမှ ရေလောင်းချိုးပေး  ရေလဲပုဆိုးလေးပေးပြီး
“မေမေ့ဖို့ ထမိန်ပြန်လာပေးအုံးနော် မေမေ့သားလေး” ပြောရင်း ကျုပ်ပါးလေးကို ရွတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ကာ ရေချိုးခန်းအပြင်ကို တွန်းလွှတ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ အခန်းထဲမြန်မြန်ဝင် မေမေ့ထမိန်အဟောင်း၂ထည်ယူပြီး ရေချိုးခန်းကိုပြန်ပြေးရတယ်။ မေမေဖျားမှာစိုးလို့လေ။ ရေချိုးခန်းဝရောက်တော့မှ မေမေရေချိုးနေသံကြားလိုက်ရတယ်။ စိတ်ထဲလဲ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားတယ်။ ခုနကကျ ကျုပ်လူပျိုရည်လေး လျော်ပစ်ရမှာနှမြောတယ် လို့ပြောပြီး အခုကျတော့ ရေဝတ်ချိုးလိုက်ပြီလားလို့ တွေးမိသွားတာဗျ။ စိတ်မပါလက်မပါနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်တယ်။
“ဒေါက် ဒေါက်”
“သားလေးလား ”
“ဟုတ် မေမေ”
ရေချိုးခန်းတံခါးလေးဟလာတယ်။ အရင်ဆို တံခါးကို အကုန်ဖွင့်နေကြ အခုမှဘာလို့ နည်းနည်းလေးဟတာလဲပေါ့။ စိတ်ထဲဘဝင်မကျ။ အဲ့ဒါနဲ့ တံခါးအဟကနေ အထဲလှမ်းကြည့်လိုက်တော့မှ ခုနကစိတ်ဓာတ်ကျပြီး မှိန်နေတဲ့ ကျုပ်မျက်စိ လက်ခနဲ့ဖြစ်သွားရတော့တာပဲ။ မေမေလေ ကိုယ်လုံးတီးချိုးနေတာဗျ။ မေမေတစ်ကိုယ်လုံး ရေသီးလေးတွေတွဲခိုလို့။ မေမေရယ် လှလိုက်တာဗျာ။ ကျုပ်စိတ်ထဲကရေရွတ်မိတယ်။
“မေ့မေ့ကို ထမိန်ပေးသားလေး ” ပြောရင်း တစ်ဖက်က တံခါးကိုပွင့်မသွားအောင် ထိနိးထားတယ်။ လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ဆီကမ်းတယ်။ ကျုပ်လဲ လက်ထဲကထမိန်ကို လှမ်းပေးရင် လက်က တစ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ မေမေက သဘောကျပြီး ခွိခနဲမြည်အောင် ရီလိုက်သေးတယ်။ ပြီးမှ ကျုပ်ကို ကရော်ကရော်လုပ်ပြီး တံခါးကိုဆွဲပိတ်လိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ရပ်နေရင်းက အမေ့တဘက်လေးအခန်းထဲကပြေးယူပြီး ရေချိုးခန်းဝကစောင့်နေလိုက်တယ်။
“မေမေ မြန်မြန်ချိုး အအေးပက်မယ်”
“အေးပါသားရဲ့ ”
ခဏနေတော့ အမေ အပြင်ထွက်လာတာ ထမိန်ရင်လျားလေးနဲ့ ။ ကျုပ်လဲ လက်ထဲကတပတ်ကိုပေးလိုက်တယ်။ မေမေ ကပြုံးပြီး အလိုက်သိလိုက်တာကွာ ဆိုပြီး နဖူးလေးကိုနမ်းသွားသေးတာ။
“သွားသားလေး ဧည့်ခန်းကစောင့် မေမေအဝတ်စားလဲပြီးရင် ထမင်းပွဲပြင်ပေးမယ် ” ပြောပြီး အမေအခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ကျုပ်လဲ ဧည့်ခနိးမှာပဲ ထိုင်စောင့်နေလိုက်တော့တယ်။
***************
“သားရေ ထမင်းစားကြစို့ …… အစ်ကို ထမင်းစားမယ်လေ”
” ဟုတ်ကဲ့ မေမေ”
“အင်း ယမင်း အစ်ကိုလာပြီ”
အဖေနဲ့ကျုပ် ထမင်းစားပွဲမှာဝင်ထိုင်တယ်။ ကျုပ်က မေမေ့ဘေးမှာထိုင်တာ အဖေကတော့ အမေ့မျက်နှာချင်ဆိုင်ဘက်မှာပေါ့။ အမေက အဖေ့ကို ကြက်သားဟင်းလေးဦးချပါလေရော။ အဖေဆိုလေ ပြုံးပြီး မျက်ရည်ကိုဝဲနေတာ။ ကျုပ်မှတ်မိသလောက်ဆိုလဲ အဖေနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ထမင်းစားဖူးတာ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်ပဲဗျ။ ဒီတော့ အဖေနဲ့အမေအတွက်လဲ ပထမဦးဆုံးလက်ဆုံစားပွဲပဲဖြစ်မယ်ထင်ပါတယ်။ အဲ့ဒီမှာ ကျုပ်က “မေမေက သားကျမထည့်ပေးဘူး ဟင့်”
အဲ့ဒီတော့မှ အဖေက
“အာ သားလေး ရော့ ဖေဖေ့ဆီကယူလိုက် ”
“ဟင့်အင်း မယူချင်ပါဘူး အဲ့ဒါသားမကြိုက်ဘူး ”
“သားဘယ်ဟာစားချင်လဲ ဖေဖေထည့်ပေးမယ်လေ. ဟင်းတွေမှအများကြီးရယ်ကွာ”
“ဟင့်အင်း မေမေ သား စားချင်တာထည့်ပေး” အဲ့ဒီတော့မှ တစ်ချိန်လုံးသားအဖနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး ငြိမ်နေတဲ့မေမေက ဟင်းခွက်လေးကိုလက်လှမ်းလိုက်ပြီး
“ရော့ဒီမှာ သားလေးအတွက် မေမေ့အသည်းလေး”
“ခိခိ ကြိုက်ကြိုက် ရော့မေမေ့ဖို့ သားရဲ့အချစ်အကြီးဆုံးကြီး”ကျုပ်လဲ ကြက်သားကြီးကြီးတစ်တုံးခပ်ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။ ဖေဖေက ပြုံးလို့ ကြည်နူးလို့ မျက်ရည်တွေဝိုင်းနေတာဗျ။ အမေက ထမင်းစားနေရင်းက
“အစ်ကိုထမင်းစားလို့ကောင်းရဲ့လား”
“အင်း ကောင်းပါတယ်” မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ ပြုံးပြီးပြောနေတာဗျ။
“သားလေး ဟိုမှာသားဖေဖေ အသည်းစားချင်လို့နဲ့တူတယ် ငိုနေပြီ နည်းနည်းလေး မကျွေးချင်ဘူးလား”
“ဟင့် မေမေကလဲ သားက မေမေ့အသည်းကိုသားတစ်ယောက်ထဲစားချင်တာ ခွဲမပေးချင်ပါဘူး ဖေဖေ့ကို သားအချစ်နည်းနည်းပေးမယ်လေနော် မငိုနဲ့တော့ တိတ် တိတ်” ပြောရင်း အဖေ့ဟင်းခွက်ထဲက ကြက်သားတစ်တုံးခပ်ထည့်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ အဖေက
“ငါ့သားလေးအချစ်တွေနဲ့တော့ စားကောင်းပြီဟေ့ ”
ပြောရင် အားရပါးရစားပြနေတော့တာ။ မေမေကလဲ ပြုံးလို့။

(အပိုင်း-၄ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၄
အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 5th October, 2019.

ထမင်းစားပြီးတော့ ဖေဖေက ဧည့်ခန်းမှာ သွားထိုင်နေတယ်။ ကျုပ်ကတော့ မေမေကို ဝိုင်းကူပြီးသိမ်းပေးနေပါတယ်။ အခုလို မေမေ့ကိုရင်ခုန်တတ်ခါမှပဲ ကိုယ့်အကြောင်းကိုပြန်စဉ်းစားမိတယ်။ ကျုပ်အသက် ၁၄နှစ်ဆိုတော့လဲ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ဆိုတာတော့သိနေပြီပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်မှာ အမေ့ကိုပူပင်တဲ့စိတ် မြတ်နိုးတဲ့စိတ်နဲ့မို့သာ အပြင်ကောင်မလေးတွေကို စိတ်ဝင်စားလို့မရတာပဲရှိသည်။ ပြန်စဉ်းစားရင်း ဟိုရက်က ကျုပ်ကိုအဖေထိုးတော့ ဒေါသတွေနဲ့ မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ ဓားကိုင်ထားတဲ့ မေမေ့ရဲ့မျက်နှာ။ ရဲရင့်တဲ့ကျားပျိုမလေးအလား။ ဒီလိုကြမ်းတမ်းခက်ထန်တဲ့အချိန်မှာတောင်မှ ကျုပ်အတွက် နူးညံ့တဲ့မေတ္တာတွေ သီးသန့်ဖြစ်တည်နေတယ်။ ဟုတ်တယ် အဲ့ဒါကျုပ်ရဲ့ဘုရင်မ။ ကျုပ်ကို အရာရာပိုင်စိုးတဲ့ကျုပ်ဘုရင်မပေါ့။ အချစ်ကြောင်းကျုပ်နားမလည်ပါဘူး ဒါပေမယ့် ကျုပ်သိပ်ချစ်ရတဲ့အမေဟာ ကျုပ်ရဲ့ အရာရာပါပဲ။
“ဟိတ်သားလေး ဘာတွေစဥိးစားနေတာလဲ ကျောင်းကကောင်မလေးတွေအကြောင်းလား ခစ်ခစ်”
အမေ့စကားသံကြားမှပဲ ကျုပ်လန့်ပြီးအတွေးစပြတ်သွားတယ်။
” ဟာ မေမေကလဲ မဟုတ်ပါဘူး သားဘာမှမစဉ်းစားပါဘူးမေမေရဲ့ ဟီးဟီး”
“ဘာမှမဟုတ်ရင်လဲပြီးရော စာကျက်ချိန်ရောက်ပြီသား ”
“ဟုတ်မေမေ”
ကျုပ်လဲ စာအုပ်တွေထုတ်လို့ စာကျက်နေပါတယ်။ မေမေကတော့ လုပ်စရာရှိတာထလုပ်လိုက် စာကျက်နေတဲ့ ကျုပ်ဘေးနားလာထိုင်ပြီး ယပ်ခပ်ပေးလိုက်ပေါ့။ မြန်မာစာတွေဘာတွေဆိုရင် မေမေကကြည့်ပေးပြီးစာပြန်လို့ရပါတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာတို့ သင်္ချာတို့ကတော့ မရှင်းရင် ကျောင်းရောက်မှဆရာမကိုပြန်မေးရပါတယ်။ အမေဟာ ၄တန်းထိပဲကျောင်းနေဖူးတယ်လို့သိရပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုအမေပြောလေ့ရှိတဲ့စကားက “သားလေး မေမေက လေးတန်းထိပဲကျောင်း နေခဲ့ရလို့.စာသိပ်မတတ်ဘူး အဲ့ဒါကြောင့် မေမေဟာ သူများတွေနှိမ်တာ အထင်သေးတာ နှိပ်စက်တာခံနေရတာ ဒါကြောင့်မို့ သားလေးကို သိပ်ပညာတတ် စာတတ်စေချင်တာ မေ့မေ့ဂုဏ်ယူရအောင် သားစာကြိုးစားပေးမယ်မလားဟင်” တဲ့။ ကျုပ်မေမေ့ကိုကတိပေးမိတယ် “စိတ်ချပါမေမေ သားစာကြိုးစားပါမယ် မေမေစိတ်ချမ်းသာစေရမယ်နော်မေမေ” ပြောမိတယ်။ တစ်ကယ်တော့ ကျုပ်တို့သားအမိ ဒီနေ့ အဖေ့ရှေ့မှာ နေထိုင်ပုံတွေဟာ အမေနဲ့ကျုပ်ကြားက သာမန်နေ့တစ်ဓူဝကိစ္စတွေပါ။ အဲ ရေချိုးခန်းထဲက ကိစ္စကလွဲရင်ပေါ့။ ဒီနေ့မှ မြင်ဖူးတဲ့အဖေကတော့ အထူးအဆန်းကြီးလို လိုက်ကြည့်နေပါတယ်။ ကျုပ်နဲ့ အမေ့အနားကိုတော့မလာရဲဘူးထင်တယ် လှမ်းပဲကြည့်နေတာ။ ကျုပ် အင်္ဂလိပ်စာမီးနင်းကျက်တဲ့ အချိန်ကျမှ အဖေက ကျုပ်ကို အသံထွက်မှားတာတွေကို အမှန်ပြောပြနေတာ။ အဓိပ္ပါယ်ကိုလဲနားလည်အောင်ရှင်းပြတာ။ ကျုပ်ဆိုအံ့သြလို့။ အမေက အံ့သြဝမ်းသာနဲ့ အဖေ့ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့မျက်နှာနဲ့ ကြည့်နေတာဗျ။ အဖေကတော့ စာတတ်ပုံရတယ်။အမေက
“ခုမှဘဲ သားလေးကိုစာရှင်းပြပေးမယ့်လူရှိတော့တယ်။ ကျမက ဘာမှမသိတော့ သားလေးကိုသေချမပြောပြနိုင်ဘူး။ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ အစ်ကိုရယ်”
“ဟာ ယမင်းကလဲ သားလေးကိုအဖေကစာရှင်းပြတာများ အထူးအဆန်းလုပ်ကျေးဇူးတင်နေရသေးတယ်။ အရင်ကပစ်ထားခဲမိတာတွေအတွက် အစ်ကိုက ပြန်တောင်းပန်ရမှာပါ ယမင်းရယ် ”
အမေလဲ ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ပြုံးနေတော့တယ်။ ဒီနေ့တော့ကျုပ်တို့မိသားစုအတွက် အမှတ်တရနေ့လို့တောင် ပြောရမယ်ဗျာ။ အရင်ကနဲ့မတူတဲ့ မိသားစုဘဝလေးကိုအသစ်ပြန်ရလိုက်သလိုပါပဲ။
**************

စာကျက်ပြီးတော့ အမေနဲ့ကျုပ် အခန်းထဲမှာဝင်အိပ်တယ်။ အဖေကတော်တော်နဲ့လိုက်မလာဘူးဗျ။ ကျနော်လဲ ထုံးစံအတိုင်း မေမေ့ကိုမျက်နှာတစ်ခုလုံး အနမ်းတွေပေးတယ်။ နောက်ပြီး မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုတ်နမ်းတော့ မေမေ့ သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ချတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုပြန်စုပ်နမ်းတယ်။ ခဏနေတော့မှ ပြန်ခွာပြီး “အိပ်တော့နော် သားလေး” ဆိုပြီး ကျုပ်ကိုဖက်ကာ ခေါင်းလေးကိုပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ဟုတ်ကဲ့မေမေလို့ပြောပြီး မျက်စိမှိတ် အိပ်လိုက်တော့တယ်။

*****************
နားထဲက ညည်းသံလိုလိုကြားမိလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ် မေမေလေ မျက်လုံးလေးစဉ်းပြီး ညည်းနေတာ။ မေမေ့ရင်အင်္ကျီကြယ်သီးလေးပွင့်ဟနေပြီး မေမေ့ရဲ့ လုံးလုံးဝန်းဝန်းနို့လေးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်ကုန်းစို့နေတယ်။ မေမေ ပါးစပ်လေးဟပြီး တစ်ဟင်းဟင်းညည်းနေတာလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ မေမေတစ်ကိုယ်လုံးကို အဖေ့လက်တွေက ပွတ်သပ်နေလိုက်တာ ကျုပ်တောင်မနာလိုချင်တော့ဘူး။ အဖေ့က ပွတ်သပ်နေတဲ့ညာဘက်လက်ကို အမေ့ထမိန်ကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲကို ပွတ်နေတာ။ အမေ့ခါးလေးကော့သွားပြီး အင်းဆိုပြီး ညည်းသံထွက်လာတယ်။ အမေ့စောက်ပက်ကို နှိုက်နေတာဖြစ်မယ်။ ကျုပ်ကဘေးကဆိုတော့ သိပ်မမြင်ရဘူးဗျ။ မကြာပါဘူး အမေ့ပေါင်ကြားထဲက အဖေ့လက်လုပ်သံတွေက အရည်စိုနေတဲ့အရာကို ပွတ်သလိုမျိုး ပလွတ်ပလွတ်ဆိုတဲ့အသံ ကြားလိုက်ရတယ်။ အမေကလဲညည်းသံက ပိုပိုကျယ်လာသလိုပဲ။ အမေကောင်းနေတာကြည့်ပြီး ကျုပ်ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးသလိုလိုပဲ တစ်ဆက်တည်း ဝေဒနာတစ်ခုကိုလဲခံစားနေရသလိုပဲ။ အမေသာကျုပ်ကိုလှမ်းကြည့်မိရင် ပြုံးတုံ့တုံ့မျက်နှာကိုများ မြင်သွားလေမလားပဲ။ အဖေက အမေ့နို့တွေစို့တာရပ်ပြီး အမေ့ပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်တယ်။ ခုနက အမေ့ကိုယ်နဲ့ကွယ်နေလိုမမြင်ရပေမယ့် မြင်လိုက်ရတော့ အဖေက ဖင်ပြောင်ကြီးဗျ။ လီးကတော့ တောင်နေတာပဲ။ အလုံးတွေ အရှည်တွေကတော့ ကျုပ်လဲမမှန်းတတ်ဘူး။ ဒါပေမယ် ကျုပ်လီးထက်တော့ကြီးတာသေချာတယ်။ အဖေက ခါးလေးကုန်းပြီး အဖေ့မျက်နှာက အမေ့မျက်နှာနားကိုကပ်လာတယ်။ အမေအံ့သြစရာတစ်ခုကိုလုပ်လိုက်တယ်ဗျာ။ အမေခေါင်းခါတယ်။ အဖေက မျက်မှောင်ကုတ်ပြီးဆက်တိုးလာတော့ အမေမျက်နှာကို ကျုပ်ဘက်လွှဲလိုက်တာဗျ။ အဖေကတော့ အမေသူ့ကိုရှောင်လိုက်မှန်းသိတော့ ဆက်မကြိုးစားတော့ဘူးထင်ပါရဲ့ အမေ့ပါးကိုပဲ တစ်ပြွတ်ပြွတ် တရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေတာ။ အမေလေ ကျုပ်ကိုစိုက်ကြည့်နေတာဗျာ။ကျုပ်လေ အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ကျုပ်အတွက်သီးသန့်လားလို့ တွေးမိပြီး ပျော်လိုက်တာဗျာ။ ကျုပ်လဲ မျက်စိမှေးကြည့်နေရာကနေ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့တယ်။ အဖေမျက်နှာအမေ့ပါးကခွာသွားတော့မှ အမေ့မျက်နှာ ပက်လက်ပြန်လှည့်သွားတယ်။ အဖေက ခါးလေးညွှတ်ပြီး သူ့လီးကို အမေ့စောက်ပက်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်ပုံပဲ အမေ မျက်လုံးစဉ်းကျသွားတယ်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းခလေးလှုပ်ပြီး လိုးပေးတော့ အမေ တစ်ဟင်းဟင်းညည်းပြီး အကောင်းကြီးကောင်းနေတော့တာ။ စောက်ပက်နဲ့လီး ပွတ်တိုက်သံတွေဟာ ကျုပ်အသွေးအသားတွေကိုဆူဝေစေတယ်။ ကျုပ်အသားတွေမသိမသာတုနိနေမလားပဲ။ ကျုပ်လီးလဲ ထောင်နေပြီးပေါ့ဗျာ။ လူကမွှန်ထူလာချိန် ကျုပ်မျက်စိမှိတ်ထားမိတယ်။ ကျုပ်လက်ပေါ်ကို လက်နွေးနွေးလေးက ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ ဒါအမေ့လက်ဆိုတာ ကျုပ်မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်ဘဲ သိနေပါတယ်။ ကျုပ်ရဲ့မွန်းကျပ်နေတဲ့စိတ်တွေပြေလျော့သွားတယ်။ အမေ့ရဲ့ လက်ထဲကခွန်အားတွေ ကျုပ်သွေးသားထဲကိုအမေ့ရဲ့ အချစ်မေတ္တာတွေစီးဝင်လာတယ်။ ကျုပ်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အဖေက အမေ့ပါးတွေကို ငုံ့နမ်းနေပြန်တယ်။ အမေက အဖေ သူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတာရှောင်ရင်း ကျုပ်အဖြစ်ကိုတွေ့သွားတာဖြစ်မယ်လို့ တွေးမိတယ်။ အဖေကတော့ အမေ့နို့တွေကိုကုန်းစို့ပြန်ရင်း အမေ့စောက်ပက်ကြီးကော့တက်လာအောင် ဒူးတွေကိုရင်ဘတ်နဲ့ ဖိကပ်ထားကာ သူလီးကြီးနဲ့ အမေ့စောက်ပက်ကြီးကို ပစ်ပစ်ဆောင့်တာ တစ်ဖန်းဖန်နဲ့ပဲ။ ကျုပ်လဲနိုးကြွလာတဲ့စိတ်ရိုင်းတွေ ကွယ်ပျောက်ခဲ့ပြီမို့ အမေ့မျက်နှာကို သေချာစိုက်ကြည့်ရင်း မျက်ခုံးကိုပင့်ပြလိုက်တယ်။ ဘယ်လိုနေလဲလိုမေးတဲ့သဘောပေါ့။ အမေက နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို လျာနဲ့သပ်ပြနေတယ်။ အရမ်းကောင်းတယ်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့။ ကျနော်လဲ အသံမထွက်အောင်ရယ်မိသွားတယ်။ မေမေက မျက်စောင်းလေးထိုးလို့ ပြုံးစိစိ။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ အမေ့လက်ကို ဖွဖွညှစ်လိုက်ပြီး လက်က်ိုင်ထားလျက်ပဲ မေမေတို့ကိုကျောခိုင်း နေပေးလိုက်တော့တယ်။ မေမေ့ရဲ့ညည်းသံတွေဟာ ကျုပ်အတွက်အချိုမြိန်ဆုံးသော ဆည်းလည်းသံလေးတွေပါ။ ကျုပ်ဆက်ကြည့်စရာမလိုတော့ပါဘူးလေ အမေက ကျုပ်အတွက် နှုတ်ခမ်းလေးတစ်စုံကိုတော့ သီးသန့်ထားပေးမယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိခဲ့ရပြီပဲ
မောင့် ဘုရင်မလေးရယ်။

(အပိုင်း-၅ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၅
အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 6th October, 2019.

“မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးပါ”
“အင်း ယမင်း အစ်ကိုလဲပြီးတော့မယ်”
“ဟား ရှီး အင်း ဟင်းဟင်း”
“မရတော့ဘူး အား အစ်ကိုပြီးပြီ ပြီးပြီ ကောင်းလိုက်တာကွာ ယမင်းရောပြီးရဲ့လား”
“ဟုတ်အစ်ကို ယမင်းလေးနေပြီ”
“သြော် ဆောရီး ဆောရီး ဟူး မောသွားတာပဲ”
အဝတ်အစားပြန်ဝတ်သံများ။ အနားတိုးကပ်လာသော အသက်ရှူသံယဲ့ယဲ့။ မိမိဆံပင်များအားထိုးဖွလာသော လက်ကလေးတစ်စုံ။ မိမိကျောပြင်သိုဖိကပ်လာသော နူးညံ့အိစက်တဲ့ အထိအတွေ့တစ်ခု။ တစ်ဆက်ထဲမှာပဲ မိမိကိုယ်ကိုရစ်သိုင်းလာသည့် လက်လေးနောက်တစ်ဖက်။ မိမိပါးပြင်ပေါ်ခပ်ဖွဖွကြွေကျလာတဲ့ အနမ်းပွင့်နွေးနွေးလေး။ အရာအားလုံကို ကြားသိနေပေမယ့် တိတ်ဆိတ်စွာခံယူနေမိတယ်။ ခဏအကြာမှာတော့ အဖေ့ဆီကဟောက်သံခပ်ပါးပါးလေး။
“မေမေ့အသည်းအသက်ဗူးလေး အိပ်ချင်ဆောင်နေတာမလား”
ကျုပ်ပါးနားလေးကပ်ပြ်ိး တီးတိုးမေးသံလေးတစ်ခု။ ကိုယ်ကိုရစ်သိုင်းလွှမ်းခြုံထားတဲ့ မေမေ့လက်ကလေးကို ကိုင်ဆုပ်ဖွဖွညှစ်လိုက်သည်။ မေမေ့ကိုအသံတိတ်အဖြေပြန်ပေးလိုက်တဲ့သဘော။ ကျုပ်ကိုယ်ကို မေမေ့ဘက်လှည်လိုက်သည်။ မေမေ့မျက်နှာနှင့် ကျုပ်မျက်နှာ တစ်ထွာသာသာပဲကွာမည်ထင်သည်။ ကျုပ်မေမေ့မျက်နှာကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ မေမေလဲ မိမိမျက်နှာကိုငေးကြည့်နေသလိုပင်။ ခဏကြာတော့မေမေက ထထိုင်ပြီး သူ့ဆံပင်လေးကို သပ်ရပ်အောင် ပြင်လိုက်ပြီး
“မေမေ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ချင်သေးတယ်ကွာ လိုက်ခဲ့ပေးအုံး”
မေမေလုပ်သမျှလိုက်ကြည့်နေတဲ့ကျုပ် မေမေလက်ကမ်းပြီးခေါ်တော့လဲ မေမေ့လက်ကိုဆွဲပြီး ထလိုက်ခဲ့ပါသည်။
ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ မေမေက ခြေထောက်လက်ထောက်တွေဆေးကြောပြီး ထမိန်လေးလှန်ကာ သူ့အဖုတ်ကိုဆေးဖို့လုပ်သည်။ ကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီး “မကြည့်နဲ့လေကွာ” ပြုံးစိစိနဲ့ပြောတယ်။ ကျုပ်လဲ ဟိုဘက်လှည့်နေလိုက်တော့တယ်။
“အဲ့ဒါတွေချစ်ဖို့ကောင်းတာ မေမေ့အသည်းလေးက”
မေမေ ရေဆေးပြီးတာနဲ့.
“ကဲပြီးပြီ လာသွားအိပ်ကြစို့ ညည့်နက်နေပြီ”
“အာဘွားပေးအုံးမေမေရာ”
“ပေးမှာပေါ့သားရဲ့” ပြောရင်း ကျုပ်မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့မျက်နာတစ်ပြင်လုံးကိုပြန်နမ်းရင်း မေမေ့နှုတ်ခမ်းကိုပါ ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မေမေလဲ ပြန်စုပ်တယ်။ မေမေရော ကျုပ်ရောအသက်ရှူသံပြင်းထန်လာတယ်။ ခဏကြာမှ လူချင်းခွာလိုက်ပြီး
“မောလိုက်တာ မေမေ့သားလေးရာ အရမ်းဆိုးတာပဲ”
“ဟီးဟီး ချစ်လို့ပါမေမေရ နောက်လဲပေးနမ်းနော်။”
“မေမေစကားနားထောင်မှနော် နောက်ပြီး မေမေမှာထားတာကိုလဲ မမေ့နဲ့နော် ကြားလား”
“ဟုတ် မေမေ”
“အိပ်ကြစို့သားလေးရယ်”
ပြောရင် မေမေက ကျုပ်လက်ကိုဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားတော့တယ်။ အိပ်ရာထဲရောက်တာနဲ့ ကျုပ်လဲ မေမေ့ရင်ခွင်ထဲဝင်ပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ကာ အိပ်လိုက်ကြတော့တယ်။
**************
မနက်ခင်း ကျုပ်အိပ်ရာကနိုးတော့ မေမေက ကျုပ်ဘေးမှမရှိတော့ဘူး။ အိမ်အပြင်က အဖေနဲ့ အမေစကားပြောသံကြားလို့ မထသေးဘဲ နားထောင်နေမိတယ်။
“အစ်ကိုရယ် အလုပ်မလုပ်ဘဲ နေလို့ရနေတာပဲဟာ ”
“ဒါတော့ဒါပေါ့ ယမင်းရယ် အစ်ကိုတို့က ကိုယ့်ကျေးဇူးရှင်ကိုကူညီခဲ့ကြလို့ အေးအေးသက်သာ နေနိုင်ပေမယ့် လူ့ဘဝရဲ့ အလှည့်အပြောင်း ကံကြမ္မာဆိုတာ မှန်းဆလို့မရဘူးလေ အစ်ကိုတို့ ယမင်းတို့အဖြစ်ကိုပဲ ပြန်တွေးကြည့်လေ ကံကြမ္မာက မျက်လှည့်တစ်ချက်ပြလိုက်တာနဲ့ ဘယ်လိုတွေပြောင်းလဲသွားခဲ့ရလဲ အခု သားလေးကိုလဲငွေဆိုတာ ရှာစရာမလိုဘူး ဘဝဆိုတာပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးပဲ ဖြတ်သန်းသွားလို့မရဘူးဆိုတဲ့ အသိ အမြင်ရှိဖို့.ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရတယ်ဆိုတာသိဖို့ အစ်ကို အလုပ်တစ်ခုလုပ်ပြဖို့လိုမယ်ထင်တယ် ယမင်းရယ်”
“ဟင်း အစ်ကိုပြောတာမှန်ပါတယ် သားလေးဖို့အခုလိုတွေးပေးတဲ့အတွက်လဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အစ်ကို”
“ကဲ အဲ့ဒါဆိုလဲ အစ်ကို ကားမောင်းဖို့ အုံနာလေးဘာလေးရှာပြီး ကားမောင်းဖို့ စုံစမ်းလိုက်အုံးမယ်။ ကဲသွားပြီယမင်းရေ ညနေမှပဲပြန်လာတော့မယ်”
အဖေနှုတ်ဆက်သံအဆုံးမှာ အိမ်ရှေ့တံခါးပိတ်သံကြားရတယ်။ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာတဲ့ ခြေသံဖွဖွကြားရတယ်။ မေမေဝင်လာနေပြီဆိုတာသိလိုက်တာနဲ့ ကျုပ်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ်။ မေမေ့လက်လေးကျုပ်ခေါင်းကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေတယ်။
“မေမေ့သား အိပ်ပုတ်လေး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်မနေနဲ့ ထတော့”
ပြောရင်းကျုပ်ပါးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ကျုပ်လဲမေမေ့ကို မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ပြီးနှုတ်ခမ်းစူထားလိုက်တယ်။
“အဲ့ဒါဘာဖြစ်တာလဲ မေမေ့အသည်းလေး”
ပြုံးစိစိနဲ့မေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ပေါင်ပေါ်ခေါင်းတင်လိုက်ပြီး မေမေ့ခါးလေးကို ဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ ကျုပ်မျက်နှာက မေမေ့ဗိုက်သားလေးကိုပွတ်သပ်နေတယ်။ မေမေ သက်ပြင်းလေးချလိုက်တယ်။
“မျက်နှာသစ်စို့ မေမေသားလေးရာ” ဆိုပြီး မေမေက ထရပ်ရင်း ကျုပ်ကိုဆွဲထူတော့ ကျုပ်လဲထရပ်ရင်း မေမေ့ပါးလေးတွေကိုနမ်းလိုက်တယ်။ ဆက်ပြီး မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေနမ်း ဖို့လုပ်တော့
“ဟိုးထားဆရာ သွားတိုက်မျက်နှာသစ်ပြီးမှရမယ်”
ပြောရင်းပဲ အမေက ကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး ကျုပ်လက်နှစ်ဖက်ကိုယူပြီး သူ့ဗိုက်အရှေ့မှာ ကပ်ထားတယ်။ ကျုပ်က မေမေ့နောက်ကျောကနေ ခါးသိုင်းဖက်ထားတဲ့ပုံစံပေါ့။ ကျုပ်မျက်နှာက မေမေ့ကျောပြင်မှာ ကပ်လို့။ မေမေက အဲ့ဒီအတိုင်းလေးကျုပ်လက်ကိုဆွဲထွက်သွားတော့
ကျုပ်က မေမေ့ကျောကိုဖက်လျက်ပါသွားတယ်။ မေမေ့တင်သားစိုင်တွေက ကျုပ်ဆီးခုံနဲ့ထိနေတာ။ မေမေ့ကိုမြတ်နိုးစိတ်ကလွဲပြီး ဘာစိတ်မှ မရှိပေမယ့် မေမေ့ဖင်သားနဲ့ မနက်စောစော သူ့အလိုလိုထနေတဲ့ ကျုပ်ရဲ့လီး ရည်ရွယ်ချက်မရှိပဲ အလိုလိုပွတ်သပ်နေသလိုဖြစ်နေတာ။ ကျုပ်လဲ ရင်တွေခုန်လာတယ်။ မေမေ့ကျောကိုကပ်ထားတာဆိုတော့ မေမေလဲသိမှာပဲ။ မေမေက မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်လျောက်နေတာကြောင့် ကျုပ်လဲ ထောက်လျက်ပဲ လိုက်ခဲ့ရတော့တယ်။ မေမေလဲ ရေချိုးခန်းရောက်မှ ကျုပ်လက်ကိုလွှတ်ကာ သွားတိုက်တံကို သွားတိုက်ဆေးထည့်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲမေမေပေးတဲ့ သွားတိုက်တံယူပြီး သွားတိုက်နေလိုက်တယ်။ မေမေလေ ကျုပ်ကို နောက်ကနေသိုင်းဖက်ပြီး
“သားလေး ”
“…………..” သွားတိုက်နေလို့ ပြန်မထူးမိ။
“တစ်ကယ်တော့ မေမေ့သားလေးဟာ မေမေနဲ့ သားအဖေတို့ကြားက မပြေလည်မှုတစ်ခုကြောင့် သားအရွယ်နဲ့ မမြင်သင့် မမြင်အပ်တဲ့ အရာတွေ ဖိုမသဘာဝတွေကို မြင်တွေ့နေခဲ့ရတယ်။ မေမေတောင်းပန်ပါတယ်သားရယ်။ မေမေလေ သားလေးကိုအရမ်းစိတ်ပူတာ။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဒါတွေမြင်ပြီး စိတ်ရိုင်းတွေ စိတ်ယုတ်တွေဝင်လာရင် သားလေးပျက်စီးသွားလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် မေမေ့သားလေးကတော်ပါတယ်။ မေမေ့ကိုပူပင်တဲ့စိတ်တွေကြောင့်ပဲလား မေမေ့ကိုချစ်တဲ့အချစ်တွေကြောင့်ပဲလားတော့ မသိဘူး ခုချိန်ထိ အပြင်မှာ ဘာပြသနာမှမကြားခဲ့ရဘူး။ သားစိတ်တွေ သားအချစ်တွေအကုန် မေမေ့ဆီရောက်နေတာ မေမေသိတယ်”
“ဖွီး ကလုတ်ကလုတ် ဖွီး”ကျုပ် သွားတိုက်ပြီးလို့ ပလုပ်ကျင်းလိုက်တာပါ။ ပြီးတော့ မျက်နှာပါဆက်ပြီးသစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်မျက်နှာသစ်ပြီးသွားတော့ မေမေက ကျုပ်လက်ဆွဲပြီး ရေကန်အနိမ့်ဘက်ကိုခေါ်သွားတယ်။ မေမေက ရေကန်အနိမ့်ဘောင်ပေါ်အရင်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျုပ်ကိုသူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်စေတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားတယ်။ ကျုပ်က မေမေ့ရင်ခွင်ထဲမှီလို့ပေါ့။
“မေမေ”
“ခဏလေးသား မေမေပြောစရာတွေအများကြီးရှိသေးတယ် ပြီးမှပြောတော့နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ”
“ညတုန်းက သားအဖေ နဲ့ မေမေ ဆက်ဆံကြတာ သားမြင်တော့ ဘယ်လိုခံစားရလဲသား”
“ဟိုလေ မေမေ ”
“အမှန်အတိုင်းပဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပါသားရယ် မေမေနဲ့သားကြားမှာ အရိုးသားဆုံးတွေပဲဖြစ်စေချင်တယ်။ အရိုးသားဆုံးဆိုတာ အမှန်တရားကိုပြောတာသား။ သားစိတ်တွေက မေမေ့အပေါ်မှာ သားအမိထက်ပိုတဲ့ခံစားချက်မျိုးရှိတယ်ဆိုရင်တောင် အဲ့ဒီအမှန်တရားကိုပဲ ရိုးရိုးသားသားပြောစေချင်တာ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ ညက မေမေနဲ့ဖေဖေတို့ လုပ်ကြတာမြင်တော့ သားလေ စိတ်တွေလှုပ်ရှားတယ်မေမေ။ မေမေ့ထဲကို ဖေ့ဖေ့ဟာကြီး ဝင်ထွက်နေတာကိုကြည့်ပြီး သားဟာလေးလဲ မာလာတယ်သိလားမေမေ။ စိတ်တွေအရမ်းပူလောင်ပြီး သားဟာလေးကို မေမေ့ထဲထည့်ထားချင်လာသလိုပဲ”
“အင်း ပြီးတော့ရာ”
“မေမေ သားလက်ကလေးဆုပ်ကိုင်လာတော့ အရမ်းထူးဆန်တယ်မေမေ သားလေ စိတ်တွေအေးချမ်းသွားသလိုပဲ။ မေမေ ပျော်ရွှင်နေတာကိုပဲ သားကြည်နူးနေတာ။ နောက်ပြီးတော့ မေမေက ဖေဖေ့ကို မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ပေးမနမ်းတာမြင်တော့ သားလေ အရမ်းပျော်သွားတာ။ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေက သားတစ်ယောက်ထဲ အတွက်များလားလို့ တွေးမိသွားတာ ဟီးဟီး”
“မေမေ သိတယ်သား မေမေ့သားလေး ပူလောင်ခံစားနေရတာမေမေမြင်တော့ မေမေသားလက်ကိုကိုင်ပြီး သတိပေးလိုက်တာ အားပေးလိုက်တာ မေမေက သားကိုပစ်ထားတယ်တင်ပြီး အားငယ်နေမှာစိုးလို့ မေမေအားပေးလိုက်တာ တစ်ကယ်လို့သာ အဲ့ဒီအချိန်မှာ မေမေ့သားလေးက စိတ်တွေပြေလျော့မသွားဘူးဆိုရင် မေမေလေ ဘယ်လောက်ပဲအဲ့အထိအတွေ့မှာသာယာနေမိပါစေ မေမေရုန်းထွက်ပြီး သားလေးနားမှာနေပေးလိုက်မိမှာသိလား”
“မေမေရယ် ချစ်လိုက်တာ “ပြောရင်း မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မေမေလဲပြန်ဆွဲစုပ်တယ်။ နှစ်ဦးသား ခဏကြာအောင်နမ်းပြီးမှ မေမေကစပြီး ပြန်ခွာလိုက်တယ်
“ပြောလို့မပြီးသေးဘူး သားရယ်”
“ဟုတ်မေမေ”
“သားလေး ခုနက မေမေ့ဖင်ကို သားဟာလေးနဲ့ ထိတုန်းက စိတ်ထဲဘယ်လိုနေလဲ”
“ရင်ခုန်တယ်မေမေရယ် စိတ်ထဲမှာတစ်မျိုးပဲ အမြဲထိထားချင်ပေမယ့် မေမေ့ကိုလဲ အားနာသလိုပဲ ”
“အခုရော”
“အခုကလား မေမေ့ရင်ခွင်ထဲမှာနေရတာပျော်လွန်းလို့ ဒီတိုးလေးဖက်ရ နမ်းနေရရင်ကျေနပ်ပါပြီ” ကျုပ်ပြောရင်းပဲ မေမေ့ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်မိပြန်သည်။
“ခစ်ခစ် မေမေ့သားလေးက စကားတတ်လိုက်တာ မေမေတောင်ကြွေသွားတယ်။ ကျောင်းမှာကောင်မလေးတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်တော့မှာပဲ”
“မေမေရာ သားကျောင်းမှာ မေ့မေကို့ပဲစိတ်ပူနေတာ မေမေကိုကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း စာကြိုးစားသင်ဖို့ ကျောင်းတက်နေရပေမယ့် ဆရာမစာသင်ပြီးတာနဲ့ မေမေ့အကြောင်းပဲတွေးနေတာမေမေရ တခြားကောင်မလေးတွေ ယောင်လို့တောင်မကြည့်မိပါဘူး”
“အင်း အဲ့ဒါက အရင်ကလေ။ အခုဆို သားဖေဖေကလဲ မေမေ့ကိုမနှိပ်စက်တော့ဘူးလေ သားလဲမေမေ့ကို စိတ်မပူရပဲ စာဖြောင့်ဖြောင့်သင်နိုင်ပြီလေ။ ”
“အဲ့ဒါတော့ သားမသိသေးဘူးမေမေ ဒါပေမယ့် မနက်ဖြန်ကျောင်းကပြန်လာရင် သာမေမေ့ကိုပြောပြပါမယ်”
“အင်း အဲ့ဒါထားတော့ အဓိကမေမေပြောချင်တာက သားစိတ်ထဲမှာ အခြားဘယ်မိန်းမကိုပဲမြင်တွေ့လို့ပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့ရဲ့အထိအတွေ့တွေကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် စိတ်ရိုင်းတွေဝင်လာခဲ့ရင် စိတ်ကို အလိုမလိုက်လိုက်ပါနဲ့ သားရယ်… မေမေ့သားလေးရဲ့ ဘဝလေး အညွှန့်ချိုးခံရမှာ မေမေစိတ်ပူတယ်။ သားလေးက မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အတွင်းပိုင်းအလှတရားတွေကအစ မြင်ဖူးနေတော့ သားဖေဖေမေမေ့ကိုလုပ်သလိုမျိုး သားမှာစိတ်ဖြစ်လာရင် သားလေးက မေမေ့အပေါ်ချစ်လို့ဒီစိတ်တွေထိန်းနိုင်ပေမယ့် သူစိမ်းမိန်းမအပေါ်မှာတော့ မေမေ့သားလေးထိန်းနိုင်မယ်မထင်ဘူး။ မိန်းမလည်တွေနဲ့များတွေ့သွားရင် မေမေရင်ကျိုးရမှာသားလေးရယ်”
“………….”
“ဒီတော့လေ မေမေ့သားလေး အဲ့လိုကိစ္စမျိုးကြုံလာခဲ့ရင် အိမ်ကိုသာရောက်အောင်ပြန်ခဲ့နော် အဲ့ဒီမိန်းမတွေအပေါ်လက်ဖျားနဲ့တောင် မထိတွေ့မိစေနဲ့…..အိမ်ရောက်ရင်လေ မေမေသားစိတ်တွေ ဖြေလျော့ပေးမယ်သိလား…”
“ဘယ်လိုမျိုးလဲမေမေ”
“သားလေး ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ဖြေတတ်ပြီလား”
“ဂွင်းထုတာပြောတာလားမေမေ”
“အင်း”
“လုပ်တော့ မလုပ်ဖူးဘူးမေမေ သူငယ်ချင်းတွေပြောတာတော့ကြားဖူးတယ် ကိုယ်စိတ်ဝင်စားတဲ့မိန်းကလေးရဲ့ကိုယ်လုံးကို စိတ်နဲ့မှန်းပြီး လုပ်တာလို့ပြောဘူးတယ်”
“သားကဘာလို့မလုပ်တာလဲ”
“မေမေရယ် သားကမေမေ့ကိုပဲစိတ်ပူနေတာ တခြားမိန်းကလေးတွေဆိုတာ စိတ်ထဲမပြောနဲ့ မျက်လုံးထဲတောင်မရှိဘူး မေမေ့ကိုကျ အရမ်းချစ်တာပဲရှိတာ အဲ့လိုမှန်းဖို့ကျ မမှန်းရက်ဘူး အဲ့ဒီတော့ တစ်ခါတစ်လေထောင်လာရင် ရေသောက်လိုက်တယ် ရှူးပေါက်လိုက်တယ် ချက်ချင်းမကျပေမယ့် ခဏနေတော့ကျသွားတာပါပဲမေမေရယ်”
“မေမေ့အသည်းလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ ဒါဆိုမေမေပြောသလို သူစိမ်းမိန်းကလေးတွေနဲ့ ကြုံလာရင် ရအောင်ရုန်းထွက်ခဲ့နော် သားအရွယ်ရောက်လာတဲ့တစ်နေ့ကျ မေမေကပြန်ခွင့်ပြုပေးမှာပါကွာ ”
“စိတ်ချပါမေမေရယ် သားလေရုန်းထွက်ရလောက်တဲ့ထိပက်သက်ဖို့ သူစိမ်းမိန်းကလေးရှိလာမှာမဟုတ်ပါဘူးမေမေရယ်။ သားကိုအတင်းမြူဆွယ်လာရင်တောင် သားရအောင်မေ့မေ့ဆီပြန်လာခဲ့မှာပါ   မေမေ့ဘာသာမေမေ ခွင့်ပြုပြုမပြုပြု သားက မေမေနဲ့ ဘယ်တော့မှခွဲမှာမဟုတ်ဘူး”
“လိမ္မာလိုက်တဲ့မေမေ့သားလေး နမ်းပါဦးမေမေ့နှူတ်ခမ်းလေးကို အင်း…..”မေမေစကားပင်မဆုံးလိုက် မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်ယူလိုက်မိတယ်။ မေမေရယ်လေ ကျုပ်ကိုအတင်းဖက်ပြီးကိုနမ်းနေတော့တာ။တော်တော်ကြာမှ မေမေနဲ့ကျုပ် နမ်းတာရပ်လိုက်တော့ မေမေက
“သားအတွက်သီးသန့် မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေ သဘောကျရဲ့လား သားလေး”
“ကျလွန်းလို့ အမြဲထိထားချင်တာ မေမေရ”
“ကဲ သားလေး အခန်းထဲကိုသွား မေမေ့ရေလဲထမိန်တစ်ထည်နဲ့ သားရေလဲပုဆိုးတစ်ထည်ယူခဲ့။ မြန်မြန်ပြန်ခဲ့နော်”
ကျုပ်လဲ မေမေမှာတာတွေယူပြီး မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။

(အပိုင်း-၆ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၆
အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 8th October, 2019.

ကျုပ်လဲ ရေချိုးခန်းထဲပြန်ဝင်လိုက်တာနဲ့ မေမေက ဆီးကြိုနမ်းပြန်သည်။ ပြီးမှမေမေက ခုနကနေရာပြန်ခေါ်သွားပြီး သူ့ကိုမျက်နှာမူလျက်ထိုင်စေသည်။
“သားလေး မေမေတို့သင်ခန်းစာ စမယ်နော်….ခုချိန်မှာ သားအတွက် မေမေရိုင်းစိုင်းတဲ့အသုံးအနှုန်းတွေကို မသုံးချင်ပဲသုံးရတော့မယ်။ မေမေ့ကိုအထင်သေးမှာလားဟင်”
“မေမေရယ် သားကဘယ်သူမို့ မေမေ့ကိုအထင်သေးရမှာလဲ မေမေရယ် သားကမေမေရဲ့အသည်းအသက်ဗူးလေးလေ မေမေကလဲ သားရဲ့ အသည်းအသက်ဗူးလေးပဲဟာ”
“ခစ်ခစ် အင်းဟုတ်ပါပြီရှင်….  ကဲသားလေး အခုချိန်ကစပြီး မေမေက မေမေမဟုတ်တော့ဘူး ငယ်ငယ်ချောချောကောင်လေးကို မြူဆွယ်သိမ်းသွင်းတော့မယ် အန်တီမမကြီးဖြစ်သွားပြီ သားဘယ်လောက်တောင့်ခံနိုင်မလဲ ကြည့်မယ် ဟင်းဟင်း ကဲသားလေလဲ အခုသားရှေ့မှာရှိနေတာ အန်တီမမကြီးတစ်ယောက်ပဲ ဘာမှမတော်ဘူးလို့မှတ်လိုက်တော့နော်”
“ဟုတ်”
“မောင်လေး … မမဗိုက်အောင့်လို့ကွယ်… မမဗိုက်လေးကိုဖိထားပေးပါလား”
မေမေပြောတော့ ကျုပ်စိတ်ပူသွားတယ်။
“ဟင်…  မေမေဗိုက်အောင့်လို့လား… ဆေးခန်းသွားပြရအောင်မေမေရယ်… အဲ့နားကအေးတယ်…ထိုင်မနေနဲ့တော့.လာ..”
ကျုပ်မေမေ့လက်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းအပြင်ကိုခေါ်ဖို့လုပ်တယ်။ မေမေက ပထမတော့မျက်နှာလေးလျော့သွားပြီး ချက်ချင်းဘဲ ပြန်တင်းထားလိုက်ပြီး ကျုပ်လက်ကိုပြန်ဆွဲယူတာခံလိုက်ရတယ်။ “ဘယ်ကမေမေလဲ မောင်လေးရယ် မမဗိုက်အောင့်တာက မောင်လေးလက်နဲ့ဖိပေးထားရင် သက်သာမှာပါ။ လာပါမောင်လေးရယ် မမကိုမသနားဘူးလားဟင်” ပြောရင်း ကျုပ်လက်ကိုဆွဲယူပြီး သူ့ဗိုက်ပေါ်တင်လိုက်ကာ ကျုပ်လက်ကိုအုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ဗိုက်ကို ပွတ်ပေးနေတယ်။ ကျုပ်စိတ်ထဲရှုပ်ထွေးလာတယ်။
“အင်း ဟင်းဟင်” ဟာမေမေ့ညည်းသံလေး။ မေမေ ကျုပ်လက်ကို သူ့ရင်သားတွေဆီ ဆွဲယူသွားပြန်ပြီ။ ကျုပ် အရုပ်တစ်ရုပ်လိုဘဲ အံသြငေးကြောင်ပြီး ကြည့်နေမိတယ်။ နူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့ကိုလဲလက်ကသိနေမိတယ်။ မေမေ့လက်က ကျုပ်လက်ပေါ်ကနေ သူ့နို့တွေကို ညှစ်ပေးနေပါတယ်။
“မောင်လေးရယ် မောင်လေးလက်တွေက နူးညံ့လိုက်တာ မမနို့တွေက ကိုင်လို့ကောင်းသေးရဲ့လားဟင် ” ကျုပ်လဲဘာမှပြန်မပြောမိ။ မေမေ့လက်တစ်ဖက်က သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်သွားပြီး ထမိန်ပေါ်ကနေပဲ သူ့အဖုတ်ကိုသူပြန်ပွတ်နေတယ်။
“အင်းဟင်းဟင်း မောင်လေးရယ်”
သွားပြီ။ ကျုပ်စိတ်တွေပူလောင်သွားပြီ။ အသားတွေပါတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။ ရှေ့ကမိန်းမကိုလဲ အမေဆိုတဲ့အသိကွယ်ပျောက်သွားပြီ။ မမက သူ့အဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်းက ထမိန်လေးကို ဖြည်ဖြည်းချင် ဖြေချလိုက်တယ်။ အဖုတ်မွှေးလေးတွေမြင်နေရပြီ။ ကျုပ်ရဲ့ မမနို့ပေါ်တင်ထားတဲ့လက် တွေကအလိုလိုညှစ်မိသွားတယ်။ ကျုပ်မမရဲ့တီရှပ်ကိုလှန်တင်လိုက်တယ်။ ပြည့်တင်းလုံးဝန်းတဲ့နို့ကြီးတွေ။ ကျုပ်ကုန်းစို့ပစ်တာ။ မမကိုယ်လေးတုန်နေရှာတယ်။ ကျုပ်လက်တစ်ဖက် မမရဲ့ထမိန်အောက်ထဲတိုးဝင်သွားပြီး မမရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်တယ်။ အရည်ချွဲကျိကျိတွေ စိုလို့။ စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ရင်း နို့ကို ဘယ်ညာပြောင်းစို့နေမိတယ်။
“အင်းဟင်း ကောင်လိုက်တာမောင်လေးရယ် မမဆာနေပြီကွာ မမစောက်ပက်အရမ်းယားနေပြီ။ မောင်လေးလီးနဲ့ မမကိုတက်လိုးတာခံချင်နေပြီ” မမကပြောရင်ညည်းရင်း ကျုပ်ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ နောက်ပြီးတော့ ကျုပ်ရဲ့လီးကို မမလက်ကလေးနဲ့ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။
“ဒီလီးနဲ့ မမကိုလိုးပေးပါ မမအရမ်းယားနေလို့ပါမောင်လေးရယ်
မောင်လေးလိုးတာခံချင်နေပြီ”
မမရဲ့ စကားလုံးတိုင်းဟာ ကျုပ်ရဲ့ကာမစိတ်ကို ပိုကြွစေတယ်။ ဒီလိုခပ်ကြမ်းကြမ်းစကားတွေက စိတ်ကိုပိုကြွလာအောင်လုပ်နေတယ်။ ကျုပ်မရတော့ဘူး မမကိုလိုးတော့မယ်။ ကျုပ် မမပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်တယ်။ မမက ကျုပ်လီးကိုမလွှတ်ပေးသေးပဲ ဆုပ်ကိုင်ထားတုန်းပဲ။ ကျုပ်လီးက မမစောက်ပက်နားတေ့လိုက်တယ်။ မမလီးကို ပိုဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ ကျုပ်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ကျုပ်နားနားကပ်ပြီး စကားတစ်ခွန်းပြောလိုက်တယ်
“သားလေး”
ဘုရား။ နားထဲမိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုပဲ။ ကျုပ်ကိုယ်လုံးဆတ်ကနဲတုန်သွားပြီး အလန့်တကြား နောက်ဆုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့ရင်း ငိုချလိုက်မိတော့တယ်။ မေမေက ကျုပ်ရှ့မှာ ကျုပ်လိုပဲ ဖင်ချထိုင်လိုက်ပြီး ကျုပ်ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ဖွဖွပွတ်ကာ
“မေမေ့သားလေး မေမေ့အသည်းအသက်ဗူးလေး ဘာလိုငိုနေတာလဲကွာ ခစ်ခစ် ခုနကကျ လူကြီးလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ သူ့မမကိုတောင် လိုးတော့မလို့မလား ခုမှ ကလေးလိုငိုနေတယ် ခစ်ခစ်”
“မေမေနော်… ”
“ကဲပြောပါအုံး ဘာလို့ငိုတာတုန်း”
“သား မေမေ့ကိုကတိပေးထားတာဖျက်မိလို့ သားအဲ့ဒီကနေ ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ဘူးလေ ”
“သြော် မေမေ့သားလေးက အားငယ်တတ်ရန်ကော ဒါက သားကိုမေမေက ပထမဆုံးအကြိမ်စမ်းသပ်တာလေ သားလေးက ဘာအတွေ့အကြုံမှမရှိဖူးတော့ ဘယ်ရုန်းနိုင်မှာလဲသားလေးရဲ့ သားလေးရုန်းနိုင်တဲ့အထိ မေမေက လေ့ကျင့်ပေးမှာ ဘယ်မိန်းမမှ မေမေ့သားလေးကို အထိအတွေ့နဲ့ မမြူဆွယ်နိုင်စေရဘူး သားကိုယ်တိုင် နှစ်နှစ်ကာကာ ချစ်တဲ့သူတွေ့မှ သာစိတ်ကြိုက်ပေါ့ ဟုတ်ပြီလား….  မေမေ့သားလေး မေမေ့ကိုစိတ်ဆိုးသွားလား”
“ဘာကိုလဲ မေမေရဲ့”
“မေမေ့သားလေး စိတ်အရမ်းထနေချိန် ရပ်လိုက်ရလို့လေ”
“ဟာ မဆိုးပါဘူးမေမေရဲ့ သားကကျေးဇူးတောင်တင်နေတာ”
“ဟင်…  ဘာလို့”
“မေမေသာ သတိမပေးရင် သားကမေမေ့ကို ဟိုဟာလုပ်မိတော့မှာလေ…. ”
“မေမေ့သားက မေမေ့ကိုအဲ့လိုမလုပ်ချင်ဘူးပေါ့”
“……. ..”
ကျုပ်ပြန်မဖြေချင်ဘူး။ မဖြေရဲဘူး။ မေမေဟာ ကျုပ်ရဲ့ ဘုရင်မလေ။ မေမေက ကျုပ်ဘဝရဲ့အရာရာ။ မေမေနဲ့ပက်သက်မှုကို လက်ရှိနဲ့မတင်းတိမ်နိုင်ဘူး။ မေမေ့ကို ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရှိသမျှကးသက်ရှိသက်မဲ့အရာအားလုံးထက် ပိုချစ်တယ်။ ဘာတွေထပ်ပြီးရနိုင်အုံးမလဲ ရနိုင်သမျှ မေမေကြည်ဖြူသမျှအကုန်လိုချင်တယ်။
“သားလေး ဘာလို့မဖြေတာလဲ မေမေ့အပေါ် မရိုးသားလို့လား”
“ဟင်း မေမေရယ် သားဘယ်လိုပြောရမှန်းမသိလို့ပါ.. သားလေ မေမေကိုအရမ်းချစ်တာ ဘယ်လို့အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ရမှန်းမသိဘူး မေမေ့ကို ပျော်ရွှင်အောင် အမြဲလုပ်ပေးချင်တယ် မေမေ့ကို သားတစ်ယောက်ထဲပိုင်ချင်တယ် မေမေ့ကိုထိခွင့် ကိုင်ခွင့်ပွေ့ခွင့်ရတဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသူဖြစ်ချင်တာ ဖေဖေတောင် ကိုယ့်အဖေမို့ ဟီးဟီး
ဒါပေမယ့် မေမေပျော်နေတာ ကောင်းနေတာမြင်တော့လဲ သားကျေနပ်ပါတယ်…”
“ကောင်စုတ်လေး ကိုယ့်အဖေကိုပါ ပြန်အူတိုနေတယ်”
“ဟီးဟီး မေမေကလဲ ချစ်တာကိုး ”
“ဟုတ်ပါပြီ ဆက်ပြောပါအုံး”
“အဲ့ဒီတော့ မေမေရယ် သားကမေမေ့ကို အဲ့လိုမလုပ်ချင်ဘူးလို့ပြောရင် ညာသလိုဖြစ်နေမှာပေါ့ လုပ်ချင်တယ်လို့ပြောပြန်ရင်လဲ မေမေကို ခုလို ဖက်နေ နမ်းနေတာတွေက အဲ့ဒီစိတ်ကြောင့်လို့ ထင်မှာစိုးတယ်လေ…. တစ်ကယ်တော့ မေမေဟာ သားရဲ့ဘုရင်မလေးပါ မေမေဟာသားရဲ့ အရာရာပါမေမေ… မေမေကကြည်ဖြူတယ်ဆိုရင် သာအရာရာဖြည့်ဆည်းပေးမှာပါ….. ခုနကကျ အဲ့ဒီလိုမဟုတ်ဘူးလေ မေမေက မေမေ့အနေနဲ့ မဟုတ်ဘဲ မမဆိုပြီးသားကို ဖျားယောင်းတာလေ…သားကလဲ မေမေမဟုတ်ဘဲ မမဆိုပြီး အဲ့လိုစိတ်ရိုင်းဝင်လာတာ…  အဲ့လိုလုပ်ဖြစ်တယ်ဆို မေမေမကြည်ဖြူပဲ မေမေ့ကိုလုပ်မိသလိူဖြစ်သွားမှာပေါ့….  မေမေကိုယ်တိုင်က သားကိုကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့ ပေးချင်တာမျိုးဆိုရင်တော့ အဲ့ဒါလုပ်လို့ ငရဲကြီးမယ်ဆိုလဲ သားလေ မေမေ့လက်ဆွဲပြီး ငရဲတွင်းထဲ ခုန်ချလိုက်မှာ မေမေ”
မေမေလေ ကျုပ်စကားပြောတာကိုကြည့်နေရင်း မျက်လုံးထဲကအရည်တွေလဲ့လာတာသတိထားမိတယ်။ မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းလာတယ်။ မေမေလေ ကျုပ်စကားဆုံးတာနဲ့ ကျုပ်ပါးလေးကို နမ်းတယ်။ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်နမ်းတော့တာ။ နမ်းလို့ဝတော့မှ ကျုပ်မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း
“သားလေးက တစ်ကယ်ငရဲပြည်အထိလိုက်ရဲလို့လား”
“မေမေ့လက်လေးကိုင်ထားခွင့်ရမယ်ဆိုရင်ပေါ့”
“ချစ်လိုက်တာ မေမေ့သား မေမေ့အသည်းအသက်ဗူးလေးရာ….  ”
ပြောရင်း တစ်ဖွဖွနမ်းပြန်သည်။
“မေမေ့သားလေးက လိုက်ရဲပေမေယ့် မေမေမခေါ်ရဲသေးဘူးသားရယ်…. ဒါပေမယ့်…. ဒီနေ့သားပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကို သားသေချာမှတ်ထားရမယ်နော်။ အခုက သားငယ်သေးလို့ သားချစ်ရတဲ့ကောင်မလေး မတွေ့သေးလို့ ပြောတာလဲ ဖြစ်နိုင်တာပဲ… နောက်.. သားလေးတည်ငြိမ်လာတဲ့အချိန်ကျမှ မေမေ့ကိုဒီနေ့ပြောခဲ့တာတွေ မှတ်မိသေးတယ်ဆိုရင် မေမေသားချစ်သူဖြစ်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားကြည့်မယ် သားလေးရယ်”
“အခုလဲ ချစ်သုတွေပဲလေမေမေရဲ့ မဟုတ်ဘူးလား”
“သားလေးအတွက် ဘာမှနောက်ဆံမတင်းပဲ အရာရာပုံပေးမယ် ချစ်သူမျိုးကိုပြောတာ အဆုံးစွန်ထိချစ်ကြမယ့် ချစ်သူတွေလေ… ”
“စိတ်ချမေမေ သားဘယ်တော့မှ မပြောင်းလဲဘူး မေမေမှ မေမေ သေသည်ထိပဲ”
“ကဲ အခုလောလောဆယ်တော့ မေမေသားလေးကို ခွင့်ပြုနိုင်သမျှခွင့်ပြုပေးမယ် ဖြည်းဖြည်းချင်းပေါ့သားရယ်  ခုနကအကြွေးကိုလဲ ပြန်ဆပ်ပေးရအုံးမယ် မေမေ့သားလေးကို”
“ဘာအကြွေးလဲ မေမေ”
“မေမေသားလေး စိတ်ထနေတာ မေမေ့ကြောင့် ပြန်ပျောက်သွားပြီမလား အဲ့ဒါကို မေမေကပြန်ထအောင်လုပ်မယ် ပြီးရင် ပြန်လျော့ပေးမယ် ပြီးတော့ အထူးလက်ဆောင်တစ်ခုလဲပေးအုံးမယ်။”
ပြောရင်း မေမေကျုပ်ဘေးကထသွားပြီး ရေကန်ဘေးသွားတယ်။
“ဒီမှကြည့်စမ်းသား… ” ဆိုပြီး ဗွမ်းကနဲ ရေတွေ သူ့ကိုယ်ပေါ်လောင်းချလိုက်ပါတယ်။ ဘာအခုအခံမှမပါတဲ့ မေမေ့တီရှပ်အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်အနက်လေးဟာ ရေသုံးခွက်လောက် ခပ်လောင်းလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ရွှဲရွှဲစိုသွားပြီး မေမေ့ခန္ဓာကိုယ် ရှိုက်ဖိုအသွယ်သွယ်ကို ပကတိအလား ထင်ရှားစေပါတော့တယ်။
“သားအတွက် မေမေကလှသေးရဲ့လားဟင်”
“ဘယ်သူမှ မမှီတဲ့ အလှပါမေမေရယ်”
မေမေက ရယ်လိုက်ရင်း သူကိုယ်ကို ဘယ်လှည့်ညာလှညိ့ လှည့်ပြပြီး သူ့နို့တွေကိုလဲ ပွတ်ရင် တင်ပါးတွေ ပေါင်ကြားတွေပါ ပွတ်သပ်ပြနေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ လီးကမာတောင်လာပြီ။  မေမေက ဒါကိုမြင်တော့ ပြုံးပြီး
“ခု သားလီးထောင်လာတာကရော ဘယ်သူကြောင့်လဲ… ”
“မေမေ့အလှတရားတွေကြောင့်ပါမေမေ. အရမ်းလှတယ်မေမေရယ်”
“ဒီတိုင်းပဲ ရပ်ကြည့်နေတော့မှာလားသားလေးရယ်… သားအတွက်သီးသန့်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို မနမ်းတော့ဘူးလား”
ကျုပ်လဲ မေမေ့နားကပ်သွားပြီး မေမေ့ခါးကိုဖက်ကာ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တော့တယ်။ မေမေလေး တစ်ဟင်းဟင်း ညည်းနေတာ။ နမ်းနေရင်းကပဲ ကျုပ်ခေါင်းပေါ်ကို ရေတစ်ခွက်လောင်းချလိုက်တယ်။ မေမေနဲ့နမ်းနေတာ ဆိုတော့ မေ့မေ့ခေါင်းပါ ရွဲသွားမှာပါပဲ။ နှစ်ခွက် သုံးခွက်ဆင့်လောင်းတော့ နှစ်ယောက်လုံး ရွှဲရွှဲစိုလို့။ ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားတာဆိုတော့ ကျုပ်လီးက မေမေ့ဆီးခုံကို ထောက်နေပြီး။ မေမေပေါင်လေးကိုဟပေးတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလဲ ကျုပ်လီးကိုလာကိုင်ပြီး ထမိန်ပေါ်ကနေပဲ သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့တေ့ပေးတယ်။ နမ်းနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး
“သားလေးကြည့်စမ်း မေမေ့စောက်ပက်လေး ဖောင်းနေတာမြင်ရလား”
“အင်း မြင်ရတယ်မေမေ သိပ်လှတာပဲ သားလီးက မေမေ့စောက်ပက်ရှေ့မှာနော်”
“အင်းလေ မေမေတေ့ပေးထားတာ ဒီတိုင်းလေးထမိန်ပေါ်ကလိုးပြီး ကျေနပ်နော်သားလေး မေမေအထဲတော့ ပေးမထည့်ရဲသေးဘူးသားရယ်”
“မေမေရယ် သားကလေ အဲ့လိုမလုပ်ရလဲ ချစ်နေမှာပါမေမေရ မေမေက သားကိုအခုလိုလိုက်လျောနိုင်သလောက်လိုက်လျောတာကိုပဲသားကျေနပ်ပါတယ် ပျော်လဲပျော်တယ် မေမေ့စောက်ပက်လေးကလေ ထမိန်ပေါ်ကတောင် အိနေတာပဲ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာမေမေရယ်”
“သားလေးရယ် မေမေလေ သားလီးလေးနဲ့မေမေစောက်ပက် ပေးထိရတာ ရင်အရမ်းခုန်ပြီး အရမ်းလဲကောင်းတယ်ကွယ်”
ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေပဲ ဆောင်လိုးတာ ထိပ်တွေတောင်ကျိန်းလာတယ်။ လက်နှစ်ဖက်ကလဲ မေမေ့နို့တွေ ညှစ်လို့ပေါ့။
“သားလေး ထိပ်ကျိန်းနေပြီမလား တော်တော့သား မေမေအထူးလက်ဆောင်ပေးတော့မယ်”
ကျုပ်လဲ မေမေက တော်တော့ဆိုတာနဲ့ မေမေ့စကားဆို နာခံပြီးသားဖြစ်နေတဲ့ကျုပ်က လီးနဲ့ စောက်ပက်ကိုထိုးနေရာကနေ ခွာလိုက်တယ်။ မေမေက ရုတ်တစ်ရက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကိုကိုင်က နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ ဆွဲစုပ်တော့တယ်။
“အား ရှိးမေမေ”
မေမေလဲ ပါးစပ်ကမအားဘူးထင်ပါ့ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ကျုပ်လီးကို မြိန်ရည်ရှက်ရည်စုပ်နေတာ။ ကျုပ်လဲကောင်းလွန်းလို့ ခါးကြီးကိုကော့ပေးထားတာ။
“အား ရှီး မေမေ အား ကောင်းလိုက်တာ အား မေမေ သားပြီးတော့မယ် ထွက်တော့မယ်”
ကျုပ်ပြောရင်းပဲ မေမေခေါင်းကို အသာတွန်းထုတ်လို့ ကိုယ်ကို နောက်ဘက်ယို့ပြီး ရုန်းလိုက်တယ်။ မေမေလေ ကျုပ်လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲကနေ လုံးဝအထွက်မခံပဲ ကျုပ်ခါးကိုင်ဆွဲပြီး လီးအရင်းထိ ငုံစုပ်လိုက်ပြန်တယ်။ ကျုပ်လီးရည်တွေ မေမေ့ပါးပ်ထဲပန်းဝင်သွားတော့တယ်။ မေမေပြန်မထွေးပဲ မြိုချနေတာတွေ့တော့ ကျုပ်အာနာလိုက်တာဗျာ…
“မေမေရယ် ဘာလို့မြိုချလိုက်တာလဲ ရွံစရာကြီးကို”
“သားကိုချစ်လို့မြိုချလိုက်တာပါကွာ သားကျေနပ်ရဲ့လား”
“အရမ်းကျေနပ်တယ် အရမ်းလဲချစ်တယ်မေမေ့ကို”ပြောရင်း မေမေ့ပါးတွေ နှုတ်ခမ်းတွေပါ နမ်းပစ်လိုက်တော့တယ်။ မေမေနှုတ်ခမ်းက ညှီစို့စို့အနံလေးရပေမယ့် ကျုပ်မရွံပါဘူး။ နှုမ်းတွေနမ်းရင်းနဲ့. မေမေ တီရှပ်အင်္ကျီကို အပေါ်လှန်ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ နမ်းတာတော့ခဏရပ်ပေးရတာပေါ့။ ပြန်နမ်းတော့ မေမေ့မျက်နှာ တစ်ပြင်လုံးကိုနမ်းတာ။ မေမေ့အပေါ်ပိုင်း ကတော့ ဗလာကျင်းနေပါပြီ။ ကျုပ်မေမေ့နားရွက်လေးတွေပါနမ်းတယ်။ ပြီးတော့လည်ပင်။ ရင်ညွှန့် ကနေပြီးတော့ ညာဘက်လက်မောင်း တစ်လျောက် လိုက်နမ်းတယ်။ မေမေလေ ကော့ပြန်နေတာပဲ ကျုပ်အနမ်းတွေအောက်မှာ ။ ကျုပ်နမ်းရင်း မေမေ့ထမိန်ကို ဖြေချလိုက်တယ်။
“သားလေး ဘာလုပ်မလို့လဲကွယ်”
“မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုနမ်းမလို့လေ မေမေ့ကိုလဲ အထူးလက်ဆောင် ပြန်ပေးမလို့”
“ဟင်း ဟင်း သားလေးရယ် မေမေမရတော့ဘူးကွာ”
ပြောရင်း ကျုပ်အင်္ကျီကိုဆွဲချုတ်တယ်။ ပြိးတော့ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းတယ်။ လျာတွေပါပါးစပ်ထဲထိုးတည့်ပြီးနမ်းတာ ။ ကိုယ်ချင်းက ပူးကပ်လို့ မေမေ့နို့တွေ ကျုပိရင်ဘတ်မှာထိနေတော့ နူးညံ့လိုက်တာဗျာ။ မေမေ ကျုပ်တင်ပါးလေးကိုကိုင်ပြီး သူ့ဆီးဆွဲကပ်တော့ ပြန်တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးက မေမေစောက်ဖုတ်ဆီ တန်းသွားတယ်။ စောက်ပက်ထဲမဝင်ပေမယ့် ပေါင်ကြားထဲ နဲ့ စောက်ပတ်ကြားထဲ ကိုဝင်သွားတာ။
“သားလေး မေမေအရမ်းခံချင်နေတယ်သိလား… မေမေစောက်ပက်က လီးတစ်ချောင်းကို တစ်ကယ်လိုအပ်နေပြီ…..  သားလေးလီးကိုမေမေအရမ်းလိုချင်တယ်… သားလေးလိုးတာခံချင်တယ်.. မေမေရူးတော့မယ်ကွယ်…. ဒါပေမယ့် သားလေးထိန်းနိုင်မယ်မလားဟင်….”
“မေမေရယ်…..  ဖြစ်ပြီးသွားရင် မေမေနောင်တရနေမယ့်ကိစ္စကို သားမလုပ်ဘူးမေမေ,….”
“အဲ့ဒါဆို သားလီးမေမေ့ကို ငှါးအုံးကွာ….”
ပြောရင် ကျုပ်လီးကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့သူ့ပေါင်လေးကားလိုက်ပြီး ကျုပ်လီးထိပ်နဲ့ သူ့စောက်စိလေးကိုပွတ်တော့တာပဲ။
“အား သားမေးရယ် မေမေသားလေးကို သားတစ်ယောက်ထက်ပိုချစ်နေမိပြီကွာ….. မေမေသားလေးက မေမေ့ရဲဘဝပါ… တစ်ချိန်မှာ ဒီလီးကို မေမေစိတ်တွေက လက်ခံနိုင်ရင်သိပ်ကောင်းမယ်ကွာ သားလေးကိုမေမေ တစ်ယောက်ထဲပဲပိုင်ချင်တော့တယ်”
“မေမေရယ် ချစ်တယ် အရမ်းပဲ မေမေလက်လွှတ်လိုက်တော့ သားလိုးတော့မယ်….” မေမေမလွှတ်ဘူးဗျာ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး စောက်စိနဲ့ ဆက်ပွတ်တယ်။
“မေမေ လွှတ်လိုက်တော့မေမေရာ မေမေ့ကို သားလိုးပေးတော့မယ်”
ထပ်ပြောတော့ မေမေလွှတ် ပေးပါတယ်။
“သားလေးရယ် မေမေ့ကိုတစ်ကယ်လိုးတော့မလို့လားဟင်”
ကျုပ်ဘာမှမပြောပဲ မေမေ့နှုတ်ခမ်းကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး မေမေ့ပေါင်ကြားထဲထိုင်ပြီး မေမေ့စောက်ပက်ကို လျာနဲ့ ပိတ်ယက်ပစ်လိုက်တယ်။ လက်နှစ်ဘက်နဲ့စောက်ပက်ကိုဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းထဲကို လျာထိုးထည့်ပစ်တတယ်။ ပြီးတော့ မေမေစောက်ပက်ကို လျားနဲ့ အကွဲကြောင်းအတိုင်း ဖိဖိယက်နေတာ။
“အား ဟား ကောင်းလိုက်တာသားလေးရာ မေမေ မွေးရကြိုးနပ်လိုက်တာ… သားလေး အဲ့မှာ စောက်စိလေးကိုတွေ့လား ခုနက သားလီးနဲ့ထိုးတဲ့နေရာလေ အဲ့ဒါလေးကို အဓိကထားယက်ပေးပါ”
ကျုပ်လဲ မေမေပြောတဲ့ စောက်ပက်ထိပ်က နှာတံလေးလိုဖြစ်နေတဲ့ စောက်စိလေးကို ဆွဲစုပ်ပစ်တယ်။ လျာဖျားလေးနဲ့ ခပ်သွက်သ့်က်လေးယက်ပေးတယ်။ မေမေ သူ့စောက်ပက်ကို ကျုပ်မျက်နှာဆီ အတင်းကပ်ထားတယ်။ ကျုက်လဲ စောက်ကပ်ယက်ရင်း လက်ခလယ်တစ်ချောင်းကို မေမေ့စောက်ပက်ထဲ ထိုးထည့်ပြီးလိုးပေးလိုက်တယ်။ မေ့မေ့ကိုယ်လေး တစ်အင်းအင်းညည်းရင်း တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လာတယ်။ ခဏနေတော့ ဆတ်ခနဲ့တွန့်သွားတယ်။ ကျုပ်ခေါင်းကိုပြန်တွန်းထုတ်တော့ ကျုပ်မခွာပေးဘဲ စောက်ပက်ကိုလိုးပေးနေတဲ့ကျုပ်လက်ကို ထုတ်လိုက်ပြီး မေမေစောက်ပက်ထဲက ထွက်လာသမျှအရည်တွေ အကုန်လျာလေးနဲ့ခံထားပြီး မျိုချပစ်တယ်။ ပြီးတော့ စောက်ပက်တစ်ပြင်လုံးကို လျာနဲ့ယက်လိုက်ပြီးမှ မေမေ့စောက်ပင်ဆီက မျက်နှာခွာလိုက်တော့တယ်။ မေမေကတော့ မတ်တပ်ရပ်ဖို့တောင်အားမရှိတော့လို့ထင်တယ် ကြမ်းပြင်ပေါ့ထိုင်ချပြီး အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနဲ့ မေမေ့ကိုယ်လေးက တုန်နေတုန်း။ မေမေ့မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားတာ။ ကျုပ်လဲ မေမေပြီးသွားတဲ့ပုံစံလေးက ချစ်စရာကောင်းလို့ မေမေ့မျက်နှာလေးကို သေချာထိုင်ကြည့်နေတာ။ ကိုယ်လုပ်ပေးလိုက်လို့မေမေကောင်းသွားတာကိုကြည့်ပြီး ကြည်နူးလာလို့ထင်တယ် ကျုပ်မျက်နှာက ပြုံးစိစိဖြစ်နေမယ်ထင်တယ်။ ခဏနေတော့ မေမေမျက်လုံးပွင့်လာတယ်။
“အာ ကြည့် သူများခံစားနေရတာကို သူထိုင်ကြည့်နေတယ် ရှက်တယ်ကွာ မကြည့်နဲ့..”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ပါမေမေရဲ့ ဘယ်လိုနေလဲသားလုပ်ပေးတာ”
“ရှလွတ်… အီဆိမ့်နေတာပဲ”

(အပိုင်း-၇ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၇
အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 9th October, 2019.

“မောသွားလားမေမေ”
“မောတော့မောတာပေါ့ သားလေးရယ် ဒါပေမယ်ကျေနပ်တယ်သိလား.. ခုရော သားလေးလီးတောင်နေတုန်းလား မေမေလျော့ပေးမယ်လေ…”
“ရပါတယ်မေမေရာ ရေချိုးခန်းထဲမှာလဲ ကြာနေပြီ ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး တစ်ခုခုစားရအောင် သားဗိုက်ဆာပြီချစ်မေမေရဲ့”
“ဟုတ်သားပဲ ဒို့သားမိ သင်တန်းတက်နေရတာနဲ့ နောက်တောင်ကျနေပေါ့..  ရေချိုးကြစို့…”
ပြောရင်း မေမေ နဲ့ကျုပ် အတူတူထရပ်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးပဲရေချိုးလိုက်တော့တယ်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်လှန် ချေးတွန်းပေးပြ်ိး ဆပ်ပြာတွေဘာတွေတိုက်ပေးကြ။ ပြီးတော့မှ ရေတွေအပြန်အလှန်လောင်းပေးကြ။ ပြီးတော့မှ ရေလဲအဝတ်တွေကိုယ်စီဝတ်ပြ်ိး ရေစိုဝတ်တွေရေချိုးခန်းထောင့်ပုံထားခဲ့ကာ အိပ်ခန်းဆီကူးကြတယ်။ အဝတ်စားတွေမြန်ဝတ်ကြတယ်။ မေမေက အရင်ထွက်သွားပြီး ကျုပ်ကိုပြီးရင် ထမင်းစားခန်းထဲလိုက်ခဲ့ဖို့မှာသွားတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေဆံပင်တွေ ရေမခြောက်သေးတာသတိရပြီး တဘက်တစ်ထည်ယူကာ မီးဖိုခန်းထဲ အမြန်လိုက်သွားတော့တယ်။ မီးဖိုခန်းထဲရောက်တော့ မေမေက ထမင်းကိုကြက်ဥနဲ့ကြော်နေတာဗျ ။ ဒယ်အိုးကိုယောင်းမနဲ့မွှေနေတာပေါ့။ ကျုပ်မီးဖိုခန်းထဲ တဘက်လေးကိုင်ပြီးဝင်လာတာမြင်တော့ မေမေ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒယ်အိုးကိုဆက်မွှေနေပါတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့နောက်မှာဝင်ရပ်ပြီး မေမေဆံပင်လေးတွေကို တဘက်နဲ့သုတ်ပေးပါတယ်။ မေမေက ကျုပ်လုပ်တာကို တစ်ချက်ငဲ့ကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရင်း ထမင်းကိုဆက်ကြော်နေပြန်ပါတယ်။ ထမင်းကြော်ကျက်တော့ မေမေက ပန်းကန်ယူဖို့ ပန်းကန်စင်ဘက် သွားဖို့လုပ်နေလို့ လက်ကိုဖမ်းဆွဲပြီး ထင်းစားပွဲက ခုံမှာထိုင်ခိုင်းလိုက်ရတယ်။
“နေပါအုံးမေမေရာ ဒီမှာခေါင်းမခြောက်သေးဘူးလေ”
“သားလေးဗိုက်ဆာနေပြီမလား သားစားနှင့်လေ မေမေဘာသာပဲဆက်သုတ်လိုက်မယ်။”
“မေမေနော် ဒီကစိတ်ပူလို့ တဘက်ယူပြီးတောင်လိုက်သုတ်ပေးနေတာကို မေမေ သားသုတ်ပေးတာမကြိုက်ရင်လဲ ရော့” ဆိုပြီး မေမေ့လက်ထဲ တဘက်ထည့်ပေးပြီး ထွက်သွားဖို့လုပ်တော့ မေမေက ကျုပ်လက်ကိုဖမ်းဆွဲထားပြန်တယ် ပြီးတော့မှ ခုံပေါ်ထိုင်နေရာက မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာလေးကို နမ်းနေပြန်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ဆီကတဘက်ကို ယူပြီး မေမေ့ဆံပင်တွေကို ရေသုတ်နေမိပြန်တယ်။ မေမေက ကျုပ်ကိုနမ်းနေတာ ကျုပ်ကမေမေ့ဆံပင်တွေရေသုတ်နေတာ။ ကျုပ်ကရေသုတ်ရင်း
“မေမေရယ် သားဗိုက်ဆာတာက စောင့်လို့ရပါတယ်မေမေရယ်… မေမေအဲ့လိုနောက်မလုပ်နဲ့နော်… မေမေနေမကောင်းဖြစ်မှာ သားစိတ်ပူလို့ပါနော်”
“ဟုတ်ပါပြီတဲ့ ရှင် မေမေ့ကိုပူပန်နေတာများ သူ့သမီးလေးကျလို့… အဲ့လောက်ဂရုစိုက်ပြနေရင် ဒီကမေမေတဖြုတ်ဖြုတ်တွေ ကြွေကျနေတော့မှာ….. ကဲသားလေး ဒီလောက်ဆိုရပါပြီကွယ် စားပြီးမှ အေအေးဆေးဆေး ဆက်သုတ်ပေးတော့…  လာမနက်စာစားရအောင်”
ပြောရင်းမေမေက ပန်းကန်စင်ဘက်ထွက်သွားပြီး ပန်းကန် ၂ချပ်ယူ ထမင်းကြော်ထည့်ပြီး သားအမိနှစ်ယောက် ထမင်းကြော်စားလိုက်ကြတော့တယ်။ စားပြီးသားပန်းကန်တွေကို ကျုပ်ပဲ ဆေးလိုက်ပြီး မေမေကိုတော့ ဧည့်ခန်းကနေပဲ စောင့်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပန်းကန်ဆေးပြီးတော့ ဧည့်ခန်းမှာပဲ မေမေ့ကို ခုံပုလေးနဲ့ထိုင်ခိုင်း ကျုပ်ကနေ နောက်ကဆက်တီခံပေါ်မှာထိုင်ပြီး မေမေ့ဆံပင်တွေကို ဆကိသုတ်ပေးနေမိတယ်။ မေမေကိုယ်လေးက ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲမှာပေါ့။ အဲ့အချိန်မှာတော့ ဘာစိတ်ညာစိတ်မှာမရှိတော့ပါဘူး မေမေ့ဆံပင်တွေကိုပဲ သုတ်ပေးနေမိတော့တာ။ မေမေက စကားစပြောတယ်။
“ဟင်းဟင်း မေမေလဲ သားလေးကို အစပျိုးပေးမယ်ဆိုပြီး တစ်ဆင့်ချင်းသွားမလို့ဟာ ဂိတ်ဆုံးဖို့နည်းနည်းပဲလိုတော့တယ်”
“ဘာကိုလဲ မေမေရဲ့”
“သြော်အစက သားလေးကို လက်နဲ့ပဲ စိတ်ဖြေပေးမလို့လေ သားလေးငိုနေတာတွေပြီး လုပ်ပေးလိုက်တာ မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံး  အကုန်သားဆီပေးလိုက်မိပြီ။ သားကိုစိတ်ထိန်းနိုင်အောင်ဆိုပြီး မေမေက ပြန်မြူဆွယ်သလိုများဖြစ်နေသလား မသိတော့ဘူး”
“မေမေရယ် အဲ့လိုတော့ မပြောပါနဲ့မေမေရယ် မေမေနဲ့သားနဲ့ အခုလိုလုပ်ခဲ့တာတွေက သေချာပြန်စဉ်းစားရင် အပြန်အလှန်ရှိတဲ့ စေတနာတွေကြောင့်ပါမေမေရာ”
“အင်းနော် အပြင်လူတွေဆို စိတ်ဆန္ဒတွေမွှန်ထူပြီး ခရီးဆုံးကို သွားကြမှာ မေမေနဲ့ သားလေးကြတော့ ဆန္ဒတွေပြေပျောက်ရုံပဲ လုပ်ပေးခဲ့ကြတာ မေမေကျေနပ်ပါတယ်သားရယ်။ သားလေး နောက်ကိုလဲ စိတ်ထိန်းနိုင်မယ်မလားဟင် ”
“စိတ်ချပါမေမေရာ ဖြစ်ပြီးသွားလို့ မေမေနောင်တရနေမယ်ကိစ္စကို သားမလုပ်ပါဘူးနော်”
“မေမေအသည်းလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ”
ကျုပ်လဲမေမေ့ဆံပင်တွေကိုဆက်သုတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ မေမေက ဆက်ပြီးတော့
“သားလေး….”
“ပြောလေမေမေ….”
မေမေသက်ပြင်းချတယ်။
“ဟင်း…… မေမေပြာစရာရှိတယ်.. ”
“အင်း…”
“သားလေးမေမေ့ကိုစိတ်မဆိုးရဘူးနော်…. တစ်ကယ်တော့ ဖြစ်သင့်တာတစ်ခုကို လုပ်ရမှာမို့ပါကွာ နော်”
“ဘာများလဲ မေမေရယ် သားစိတ်တောင်ပူလာပြီ”
“ဒီလိုပါသားလေးရယ်  သားလေးငယ်ငယ်ထဲက အမြဲလိုလို သားအဖေနဲ့ မေမေတို့ လုပ်တာကိုမြင်တွေ့နေရတာက မေမေတို့ရဲ့ အိမ်တွင်းရေးပြဿနာကြောင့်ပါသားရယ်။ တစ်ကယ်တော့ သားအရွယ်က ဒီဟာတွေကို မမြင်တွေ့သင့်ဘူးလေ။ အရင်က သားအဖေက အမေ့ကိုနှိပ်စက်တတ်တော့ သားကလဲ မေမေ့ကိုမျက်စိအောက်က အပျောက်မခံလို့ မေမေကိုယ်တိုင်ကလဲ သားလေးအနားမှာရှိရင် အားရှိတာပဲမို့လို့ သားအရှေ့မှာပဲ လုပ်ခဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအချိန်မှာတော့ သားလေးကို မမြင်စေချင်တော့ဘူးကွာ။ ပြီးတော့ သားလေးက မေမေ့ကို အရမ်းဂရုစိုက်ပြီး ချစ်ပြနေတော့ သားလေးရှေ့မှာ သူများနဲ့ ဆက်ဆံရမှာ စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးပဲ သားလေးရယ်”
“အဲ့ဒီတော့ သားကမေမေနဲ့ အတူမအိပ်ရတော့ဘူးလား မေမေ”
မေမေက ဆံပင်တွေသုတ်နေတယ်ကျုပ်လက်လေးကို ဆွဲယူပြီး သူ့ခါးလေးကိုဖက်စေတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုယ်လေးကို ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ မှီစေလိုက်တယ်။ မေမေက သူ့ကိုယ်လေးကို ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှီချရင်း ကျုပ်ပါးလေးကို သူ့ပါးလေးနဲ့ ကပ်ထားတယ်။
“သားလေးရယ် မေမေ ဒီကမာ္ဘမှာ သားလေးကိုအချစ်ဆုံးဆိုတာ ယုံတယ်မလားဟင်”
“သား သေချာပေါက်ယုံတယ် မေမေ”
မေမေက ကျုပ်မျက်နှာကို သူ့ဘယ်ဘက်လက်လေးနဲ့ သူ့မျက်နှာဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်ပြီး နမ်းပါတော့တယ်။ တော်တော်လေးကြာမှ ခွာလိုက်ပြီး
“မေမေ့ရဲ့ ဒီနှုတ်ခမ်းလေးတွေက သားတစ်ယောက်ထဲအတွက်ဆိုတာရော ယုံလားဟင် မေမေ့အသည်းလေး”
“ယုံတာပေါ့ မေမေ အချစ်ဆုံးလေးရယ်”
မေမေက ရုတ်တရတ်ဆို ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲက ထရပ်လိုက်ပြီး ကျုပ်ဘက်လှည့်လိုက်ကာ သူ့ထမိန်လေးကို  ဒူးလောက်ထိမပြီး ကျုပ်ပေါင်ပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ကိုယ်ကို တင်းတင်းဖက်ကာ ကျုပ်မျကိနှာတစ်ပြင်လုံးကို အနမ်းတွေမိုးစက်မိုးပေါက်တွေအလား ရိုက်ခတ်လာပါတော့တယ်။
“မေမေ့ အသည်း အသက်ဗူးလေးရယ် ချစ်လိုက်တာကွာ မေမေပြောတာကို လက်ခံပေးပါနော် မေမေ့ခံစားချက်ကိုနားလည်ပေးပါနော်.. နော် မေမေ့အချစ်ဆုံးလေး”
“သားနားလည်ပါတယ်မေမေရယ် ဒါပေမယ့် သားကမေမေနဲ့ခွဲမအိပ်ဖူးတော့…… ”
ပြောရင်းမေမေ့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့ မေမေမျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်တွေဥလာနေပြီ… ကျုပ်ဆက်ပြောရင်မေမေက ခွဲအိပ်ခိုင်းတော့မှာမဟုတ်ဘူး။ မေမေကျုပ်ကို စိတ်တော်တော်တင်းပြီး ခွဲအိပ်ခိုင်းတာ သိလိုက်တယ်။ မေမေက ကျုပ်ရဲ့ ဘုရင်မလေ မေမေ့စကားကို ကျုပ်နာခံရမှာ။ ကျုပ်စိတ်တင်းလိုက်တယ်။ ကျုပ်ကြောင့် မေမေစိတ်ဆင်းရဲလို့မရဘူး။
“ဟိးဟီး သရဲကြောက်လို့….. ”
ကျုပ်လဲပြုံးဖြီးဖြီးပဲ ပြောချလိုက်တယ်။ ဒီတော့မှ မေမေက စိတ်ပေါ့သွားဟန်နဲ့
“အမလေး သားရယ် မေမေတို့အိမ်မှာ ဘယ်ကလာပြီး သရဲရှိမတုန်း ကြံကြံဖန်ဖန် နေလာတာဖြင့် ကြာပေါ့ ”
“ဟီးဟီး”
“ကဲ ဒါဆိုလဲ မေမေနေ့လည်စာချက်ပြုုတ်လိုက်အုံးမယ် သားလဲ စာကြည့်လိုက်အုံး နေ့လည်ကျူရှင်သွားရအုံးမှာမလား ”
“ဟုတ်မေမေ”
ပြောရင်း မေမေက ကျုပ်ပေါ်ခွထိုင်နေရာက ထလိုက်ပြီး ကျုပ်နဖူးလေးကိုဖွဖွနမ်းကာ မီးဖိုထဲဝင်သွားတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ စာလုပ်စရာရှိတာလုပ်။ နောက်ပြီးနေ့လည်စာမေမေနဲ့အတူတူစားပြီး နေ့လည် ၁နာရီလောက်ကျ အိမ်ကနေ ကျူရှင်ကို ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်”

ကျုပ်ရှင်ရောက်တော့မှ မေမေပြောသလို မေမေ့ဆီပဲစိတ်ရောက်နေလို့ တခြားမိန်းကလေးတွေ စိတ်မဝင်စားတာလား ဆိုတာတွေးမိတယ်။ စာသင်မယ့်ဆရာမလဲ မရောက်သေးတာမို့လို့ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ အဓိက ကတော့ မိန်းကလေးတွေလိုက်ကြည့်တာပါ။ ကျုပ်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်မလဲဆိုတာသိချင်လို့။ အမှန်ပြောတာပါ ကျုပ်စိတ်ထဲဘယ်လိုမှ မနေဘူး။ ဆရာမဖင်ကြီးတွေကြည့်တာတောင် စိတ်မဝင်စားသလိုပဲ။ သေချာပါတယ် ကျုပ်ရင်ခုန်အောင် ဘယ်သူစိမ်းမိန်းကလေးကမှ စွမ်းဆောင်နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူးလေ။

ညနေ ကျူရှင်ကပြန်တော့ အိမ်မှာ အဖေပြန်ရောက်နေပြီ။ အိမ်ထဲဝင်လိုက်ပြီး မေမေလို့ခေါ်လိုက်တော့ မေမေရယ်လေ မိးဖိုထဲကနေလှမ်းအော်တယ်
“သားရေ မေမေမီးဖိုထဲမှာ”
ကျုပ်လဲ မီးဖိုထဲ အပြေးလေးဝင်သွားပြီး ဟင်းချကိနေတဲ့မေမေ့ ကျောပြင်လေးကို ပြေးဖက်လိုက်တယ်”
“သြော်သားလေးရယ် မေမေကချွေးတစ်လုံးလုံးနြ့ချက်ပြုတ်နေတာ ချွေးစော်မနံဘူးလား”
“ဟင့်အင်း… မေမေ့ချွေးနံ့က မွှေးတောင်မွှေးသေးတယ် ”
“ဟုတ်ပါပြီရှင်..” ဆိုပြီး ဟင်အိုးမွှေနေရာကနေ နောက်ပြန်လှည့်လာပြီး ကျုပ်မကေ်နှာအနှံ့ကို မွှေးမွှေးတွေပေးလိုက်တာဗျာ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့မျက်နှာပြင်အနှံ့ပြန်မွှေးလိုက်သည်။
“ကဲ သားလေး ရေသွားချိုးတော့ ဟိုမှာ သားအဖေရေချိုးပြီးပြီ။ ”
ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတဲ့ အဖေ့ကိုပြရင်း ပြောသည်။ ကျုပ်လဲ အခန်းထဲဝင်ပြီး အဝတ်အစားလဲဖို့လုပ်မှ အခန်းထဲက ဘီဒိုထဲမှာ ကျုပ်အဝတ်အစားတွေမရှိတော့။ ဟုတ်သားပဲ ကျုပ်မေမေ့ကို အခန်းခွဲအိပ်မယ်လို့ ပြောခဲ့တာပဲ။ မေမေ အားလုံးပြင်ထားပြီးပြီနဲ့ထင်ပါရဲ့။ ကျုပ်လဲ ဒီညတော့ မေမေနဲ့ပထမဆုံးအကြိမ် ခွဲအိပ်ရမှာတွေးမိပြီး ရင်ထဲမှာနာကျင်လာတယ်။ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချပြီး မေမေတို့အခန်းထဲက ပြန်ထွက်ဖို့လှည့်လိုက်တော့ အခန်းဝမှာ မေမေ ကျုပ်ကိုရပ်ကြည့်နေတယ်။ မေမေ့မျက်ဝန်းဟာ ပြိုတော့မယ့်မိုးတိမ်တွေလို့ ညို့ညို့မှိုင်းမှိုင်းရှိလှတယ်။ တောင်ပန်တဲ့မျက်ဝန်းလား နာကျင်တဲ့မျက်ဝန်းလား ကျုပ်မခွဲခြားမိတော့ဘူး။ မေမေလဲ ခံစားရမယ်ဆိုတာ ကျုပ်အတတ်သိတယ်။ ကျုပ်စိတ်ကိုတင်းလိုက်ပြီး မေမေ့ကိုပြုံးပြကာ
“ဟီးဟီး သားက မပြောင်းရသေးဘူးထင်လို့…  ” ထိန်းပြီးဟန်လုပ်ပြောလိုက်ပေးမယ် အသံက အက်ကွဲကွဲဖြစ်နေမှန်းသိတယ်။
“လာ မေမေသားအခန်းကိုပြမယ်…”
မေမေက ကျုပ်လက်ကိုဆွဲရင်း ဘေးကအခန်းထဲခေါ်သွားတယ်။ အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်ထဲက ကျုပ်အံ့သြရလောက်အောင် မေမေပြင်ပေးထားတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ကုတင်မပါပေမယ့် အိပ်ယာခင်းတွေ စောင်တွေ ခေါင်းအုံးတွေ ဖက်လုံးတွေ ခြင်ထောင်တွေ အားလုံးကသစ်။ စာကြည့်စားပွဲနဲ့ မီးအုပ်ဆောင်းလေးက ပါသေးတယ်။ စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှာတော့ မေမေ့ရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ဓာတ်ပုံလေး ဘောင်းလေးနဲ့ထောင်ထားတာတွေ့လို့ ယူပြီးကြည့်လိုက်တယ်။ မေမေရယ် လှလိုက်တာ။ ကျုပ်မေမေ့ရဲ့ ဓာတ်ပုံထဲကမျက်နှာလေးကို လက်လေးနဲ့ ပွမေတ်သပ်နေမိတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကျုပ်နောက်ကနေ မေမေက ကျုပ်ခါးကိုဆွဲဖက်ပြီး ကျုပ်ကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ
“သားလေး အဆင်ပြေရဲ့လားဟင် ”
“ပြေပါတယ် မေမေရယ် အဆင်ပြေသွားမှာ မေမေစိတ်မပူနဲ့နော်”
ပြောရင်း မေမေ့ဘက်ကိုယ်လှည့်လိုက်ပြီး မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်မိတောတယ်။ မေမေ့ခါးလေးကော့တက်သွားပြီး ကျုပ်ကို အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေတုန့်ပြနိလာတယ်။ ခဏနေတော့ မျက်နှာချင်းခွာလိုက်ပြီး
“ချစ်လိုက်တာ မေမေ့အသည်းအသက်ဗူးလေးရာ.. ”
“သားလဲ မေမေ့ကိုသိပ်ချစ်တာပဲ မေမေဘာမှမပူနဲ့နော် ဟောဒီကဘုရင်မလေး စိတ်တိုင်းကျဖြစ်စေရမယ်နော်”
“ခစ်ခစ်…  သားနဲ့ကျမှပဲ မေမေလဲ ကလေးလေးပြန်ဖြစ်သွားတော့တယ် ခစိခစ်… ကဲကဲ သားရေ ရေချိုးတော့ အပြင်မှာ သားအဖေရှိနေတယ် ဒီလိုနမ်းတာမြင်သွားရင်မကောင်းဘူး မေမေလဲ လုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်လိုက်အုံးမယ်။ ” ပြောပြီး မေမေအခန်းထဲကထွက်သွားသည်။ ကျုပ်လဲ အမေခိုင်းတဲ့အတိုင်းပဲလုပ်ပြီး ညစာထမင်းတွေအတူစား။ စားပြီးတော့ အခန်းထဲဝင်ပြီးစာကျက်တော့ မေမေလိုက်ဝင်လာတယ်ဗျ။ အရင်ကဆိုရင်တော့ ဧည့်ခန်းမှာပဲ ကျက်နေကြပါ။ အခုက ကိုယ်အခန်းထဲမှာ စာကြည့်စားပွဲလေးလုပ်ပေးထားတော့ ကျက်ချင်စိတ်ပေါက်လာလို့ ဝင်ကျက်တာပါ။ ကျုပ်ဖို့ လက်ဖက်သုပ်လေး တစ်ပန်းကန်လဲ ပါသေးတယ်။ ကျုပ်စာကျက်တဲ့ဘေးလာထိုင်ပြီး ယပ်ခပ်ပေးနေတာ။ ကျုပ်လဲလဖက်စားလိုက် စာကျက်လိုက် လုပ်နေရင်း
“မေမေ အိပ်ချင်ရင် သွားအိပ်လေ သားရပါတယ်မေမေရဲ့”
“ဟငိ့အင်း မေမေ့သားလေးကို သိပ်ပြီးမှ အိပ်မှာ”
ပြောရင်း ကျုပ်ကို လက်ဖက်ခွံ့ကျွေးနေပါသည်။ ကျုပ်လဲ မေမေခွံကျွေးတာကိုစားရင်း စာပဲဆက်ကျက်နေလိုက်တော့သည်။ စာကျက်ပြီးတော့ အိပ်ယာဝင်တော့ မေမေကျုပ်ဘေးမှာလာလှဲသည်။ ကျုပ်ကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ကျောပြင်လေးကိုပွတ်ပေးသည်။ ကျုပ်မေမေ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြီး မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို မြတ်နိုးစွာ စုပ်ယူမိသည်။ မေမေ အလိုက်သင့်လေးပါလားပြီး ပြန်နမ်းသည်။ ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုယ်လေးကို ခပ်တင်းတင်းတိုးဖက်လာပြန်သည်။ ညအချိန်မို့ထင်သည် စကားနစ်ခွန်းမှ မဆိုကြမိ။ ကျုပ်လီးလဲ တောင်လာပြီ။ မေမေပေါင်ကိုထိနေတာကို မေမေသတိပြုမိ၍ထင်သည်။ ကျုပ်လီးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်လာသည်။ ခပ်ဖွဖွ ပုဆိုးပေါ်မှ ကိုင်ဆုပ်ရင်း ပုဆိုးထဲလက်ဝင်လာပြန်သည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေကြသည်ကို မရပ်ကြဘဲ ကျုပ်လက်ကလဲ မေမေထမိန်ကိုဖြေလျော့ပြ်ိး မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိပြီ။ မေမေ ခပ်တိုးတိုးညည်းရင်း လီးကို ခပ်သွက်သွက်ထုလာသည်။ မေမေ နမ်းနေရာမှခွာလိုက်ပြီး ထထိုင်ကာ ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့သည်။ ကျုပ် ညည်းမိတော့မလိုဖြစ်သွားလို့ ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်လိုက်ရသည်။ ကျုပ်ခံစားချက်တွေ နတ်ပြည်ရောက်သွားပြီး ကုန်းစုပ်နေလို့ နောက်ကိုပစ်ထွက်လာသည့် မေမေ့တင်ပါးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သတိလက်လွတ် ပွတ်သပ်ဆုပ်ညှစ်နေမိသည်။ သိပ်မကြာလိုက်ပါ ကျုပ်အထွဋ်အထိပ်ကိုရောက်သွားပြီး ကျုပ်အရည်တွေ မေမေ့ပါးစပ်ထဲပန်းမထုတ်မီ မေမေလက်မောင်းကို လက်ပုတ်အချက်ပေးလိုက်သော်လည်း မေမေကတော့ ကျုပ်အရည်တွေကို ထွက်တဲ့အထိစုပ်ပေးပြီး  သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်သးလာသမျှကို အတင်း မျိုချပစ်နေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ အမောဖြေနေတုန်း
“အိပ်တော့နော် သားလေး”
“မေမေ့ကို ပြန်လုပ်ပေးမယ်လေ”
“မလုပ်ပေးနဲ့တော့ သားဖေဖေရိပ်မိနေဦးမယ်”
ကျုပ်လဲ မျက်နှာပျက်သွားပြီး စိတ်မကောင်းစွာပဲ အိပ်ပစ်ဖို့ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တော့တယ်။ လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုနဲ့အတူ ကျုပ်မျက်နှာနားကို တစ်စုံတစ်ခုနီကပ်လာသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ အနံ့… အဲ့ဒီအနံကလဲ ကျုပ်ကို ဆွဲဆောင်နေတယ်။ ကျုပ်လဲ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ချိန်မှာ အားပါး ကျုပ်မျက်နှာနားမှာ မေမေ့စောက်ပက်ကြီးဗျာ။ အရည်တွေရွှဲလို့။  ဘာပြောကောင်းမလဲ မေမေ့တင်ပါးကိုဆွဲယူပြီး မေမေ့စောက်ပက်အကွဲကြောင်းကို လျာနဲ့ ယက်တင်ပစ်လိုက်တယ်။ ချိုလိုက်တဲ့စောက်ရည်တွေ။ မေမေလဲ အီးခနဲပဲ။ ကျုပ်လဲ စောက်ခေါင်းထဲလျာထိုးထည့်လိုက် စောက်စိလေးကို လျာဖျားလေးနဲ့ထိုးပေးလိုက် ဆွဲစုပ်လိုက်လပ်နေတာ သိပ်မကြာဘူး မေမေ ဆတ်ခနဲတုန်သွားပြီး ကျုပ်မျက်နှာပေါ်က ရုန်ထဖို့ကြိုးစားတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို ချက်ချင်းမလွှတ်ပေးသေးပဲ စောက်ပက်ထဲက စောက်ရည်တွေလကုန်အောင်ယက်ပြီးမှ လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခါ အမောဖြေရတာတော့မေမေပေါ့။ ကျုပ်လဲ ကျုပ်မျက်နှာနဲ့ ပါးစပ်တွေကို ပုဆိုးနဲ့ သုတ်ပစ်ပြီး မေမေ့ကိုမွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ စာကြည့်စားပွဲပေါ်က မေမေဓာတ်ပုံလေးလှမ်းယူပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ထဲ ဖက်လုံးကြားမှာထားပြီး မေမေ့ကို ကျောခိုင်းအိပ်လိုက်တော့တယ်။ မေမေ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်လက်လေးတင်ထားပေးပြီး နဖူးလေးလာနမ်းတာ သိလိုက်သေးပေမယ့် မေမေဘယ်အချိန်ထသွားလဲ ကျုပ်မသိလိုက်တော့ဘူး။

(အပိုင်း-၈ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၈

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 24th October, 2019.

အိပ်ပျော်သွားတော့လဲ တစ်ရေးပါပဲ။ ကျုပ်ဖက်ထားတဲ့ ဖက်ခေါင်းအုံးလေးရယ် မေမေ့ဓာတ်ပုံလေးရယ် ဆွဲဖယ်ခံလိုက်ရပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ နွေးထွေးတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေး တိုးဝင်လာကာမှပဲ ကျုပ်လဲ အိပ်ရာကနိုးတော့တယ်။ မျက်လုံးကိုမဖွင့်သေးပဲ အဲ့ဒီ့ခန္ဓာကိုယ်နွေးနွေးလေးကို တင်းတင်းဖက်ထားရင်း ဖက်ခေါင်းအုံးကို ခွသလိုပဲ ပေါင်တွေကို ခွထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲက မျက်နှာလေးမော့လာပြီး ကျုပ်မျက်နှာပေါ်လအနမ်းဖွဖွလေးတွေ ကျလာတယ်။
“အိပ်ပုတ်လေး ထတော့ ကျောင်းသွားရအုံးမယ်”
ကျုပ်လဲ မေမေပြောတာကို ဘာမှပြန်မပြောပဲ မေမေ့မျက်နှာကိုပဲ ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတာ။ မနက်အိပ်ရာနိုးတိုင်း မေမေ့မျက်နှာလေးကို ခုလိုမြင်ခွင့်ရနေတာ ပြီးပြည့်စုံတဲ့မနက်ခင်းတစ်ခုပါပဲလေ။ မျက်ဝန်းနက်နက်လေးအောက်က အကြည့်စူးစူးတွေက အရာရာကို စိန်ခေါ်နိုင်စွမ်းရှိတဲ့ သတ္တိတွေရှိနေတာ ဖော်ပြနေသလိုပါပဲ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့မျက်နှာကို အနမ်းမိုးတွေ ကျဲချပစ်လိုက်တယ်။ သိပ်ချစ်တယ်မေမေရယ်။ မေမေက ကျုပ်အနမ်းတွေကိုခံယူရင်း
“ထတော့သားလေးရာ ထ ရေမိုးချိုးပြီး မနက်စာစားပြီးကျောင်းသွားဖို့ပြင်တော့ မေမေသားကြိုက်တဲ့ ညှပ်ခေါက်ဆွဲ နဲ့ ဘူးသီးကြော် ဝယ်ထားတယ်။ ထတော့မေမေ့အသည်း အသက်ဗူးလေး”
ကျုပ်လဲ အိပ်ရာကထပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်။ မေမေက နောက်ကလိုက်လာပြီး သွားတိုက်ဆေးလေးဖြည့်ပေး။ မေမေပေးတဲ့သွားတိုက်တံလေးနဲ့ သွားတိုက်မျက်နှာသစ် ရေမိုးချိုး ။ မနက်စာကို  မေမေပြင်ပေးတဲ့ ညှပ်ခေါက်ဆွဲကို ဘူးသီးကြော်လေးနဲ့စား။ အဖေ့ကိုမတွေ့လို့မေးကြည့်တော့ ကားမောင်းတဲ့အလုပ်ရလို့ သွားပြီလို့ပြောတယ်။ စားသောက်ပြီးတော့ ကျုပ်လဲ ကျောင်းစိမ်းအင်္ကျီတွေဘာတွေလဲ လို့ ကျောင်းသွားဖို့ပြင်။ မေမေက အင်္ကျီကြယ်သီးတွေတပ်ပေး ခေါင်းဖြီးပေး။ သေသေချာချာပြင်ဆင်ပြီးတော့မှ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မေမေကလဲ ပြန်နမ်းတယ်။ ခဏနေတော့မှ မေမေက လူချင်းခွာပြီး
” ကျေနပ်တော့နော် မေမေ့အသည်းလေး ”
“ဟုတ် မေမေ”
“ကဲလာ ကျောင်းသွားစို့ ” မေမေက ကျုပ်ထမင်းချိုင့်ကိုဆွဲပြီး ကျောင်းလိုက်ပို့တယ်။ မေမေ့ရဲ့ ငယ်ငယ်လေးထဲက မပျက်ကွက်တဲ့ ဝတ္တရားတစ်ခုပါပဲ။ ကျောင်းထဲဝင်လာနီး မေမေ့နဖူးလေးကို နမ်းရင်း မေမေကလဲ ကျုပ်ပါးလေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းပြီးမှ ကျောင်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။
****************

ကျောင်းမှာ စာပဲစိတ်ဝင်တစားသင်နေရင်း နဲ့ပဲ အားတဲ့အချိန် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စကားပြော။ ဟိုကောင်တွေကတော့ အတန်းထဲက ဘယ်ကောင်မလေးကတော့ ဘယ်လို ဘယ်ဆရာမက ဘယ်လိုကိတ်တာ ဘယ်ဆရာမကတော့ ဖင်ကြီးတွေလုံးတစ်နေတာ ခေါင်းချင်ဆိုင်ပြီး နှာထနေကြတာ။ ကျုပ်လဲ အရင်က ဘာသိဘာသာ မကြားသလိုလုပ်နေပေမယ့် မေမေ့ကိုစိတ်မပူရတာကြောင့် စိတ်ကြည်နေတာနဲ့ နားထောင်နေမိတယ်။ နှာအကြောင်းကနေ တစ်ခါ ရယ်စရာတွေအကြောင်းရောက်သွားလိုက်။ ကျနော်လဲ ဘာမှ ဝင်မပြောပေမယ့် သူတို့ရယ်ရင် လိုက်ရယ်မိတယ်။ အဲ့ဒီအချိနိမှာပဲ ကျုပ်ကို တစ်ချက်တစ်ချက်လှည့်ကြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတစ်စုံကို သတိထားမိတယ်။ ကျုပ်သူ့ကိုပြန်ကြည့်လိုက်တော့ သူပြုံးပြတယ်။ ကျုပ်လဲပြနိပြုံးပြလိုက်မိတယ်။ သူ့နာမည်က ဇင်မာဖြူ။ ကျုပ်မှာ မေမေ့ကိုစိတ်ပူပင်နေရချိန်တွေမို့ သိပ်ဂရုတစိုက်မိပေမယ့် ကျုပ်အပေါ်အမြဲ ဖေးမတတ်တဲ့ သူ့ကို ကျုပ်အသိအမှတ်ပြုမိပြီးသားပါ။ ငယ်ငယ်လေးထဲက ကျုပ်ကို သူ့ဆီကမုန့်လေးတွေ လာကျွေးတတ်သလို ကျုပ်ကိုလဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နေတတ်သူပါ။ သူက ကျုပ်နဲ့တစ်အိမ်ကျော်မှာနေတာလေ။ ကစားဖော်ကစားဖက်ပေါ့။ အိမ်ချင်းလဲနီးတော့ ကျုပ်ရဲ့ အိမ်တွင်းရေးလဲ သိထားပုံရတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ ကျုပ်ကို သနားပြီးအရိပ်တကြည့်ကြည့်နေတာဖြစ်မယ်။ ကျုပ်ကလဲ အရင်ကဆို ဘယ်သူမှဟက်ဟက်ပက်ပက်စကားပြန်မပြောဖြစ်သလို အရောတဝင်လဲမနေပါ။ အခုမှ အရောတဝင်နေတာမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် သူတို့စကားတွေ လိုက်နားထောင်ပြီး ရယ်နေမိတာ။ သူ့အတွက်လဲ ထူးဆန်းနေမျာပေါ့ ကျုပ်ရယ်နေတာမြင်တော့ သူလဲကြည်နူးနေသလိုမျိုး ကျုပ်စိတ်ထဲကမြင်နေရတယ်။

နောက်တော့ စာသင်ချိန်မှာ စာဆက်သင်ရင်း ကျုပ်လဲ စာထဲပဲအာရုံနှစ်ထားတော့တယ်။ မေမေက စာကြိုးစားရမယ်လို့မှာထားတယ်မလား။ သူလှမ်းလှမ်းကြည့်တာ ကျုပ်သိပေမယ့် ကျုပ်ပြန်မကြည့်တော့ပါဘူး။ ညနေကျောင်းဆင်းတော့ ကျောင်းရှေ့အမြန်ပြေးထွက်တယ်။ ဘယ်သူ့မှလဲ လှည့်မကြည့်မိဘူး မေမေ့ကိုတွေ့ချင်မြင်ချင်လှပြီလေ။ ကျုပ်ကျောင်းအပြင်ရောက်တော့ မေမေက စောင့်နေကျလမ်းချိုးလေးမှာ ထီးလေးဆောင်းလို့ မဟောင်းလွန်းတဲ့ အိမ်နေရင်း အဝတ်အစားတွေနဲ့ပဲ ကျုပ်ကိုစောင့်နေတာ။ မေမေရယ် ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ မေမေ့ဆီပြေးသွားလိုက်တယ်။ ကျုပ်ပြေးလာတာကိုမြင်တာနဲ့ မေမေ့မျက်နှာ ဝင်းပသွားတာ သိသာလှတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့နားရောက်တာနဲ့ မေမေ့ပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ မေမေကပြုံးပြီး
“စာတွေလိုက်နိုင်ရဲ့လား သားလေး ”
“ဟုတ်လိုက်နိုင်ပါတယ်မေမေရဲ့ “ပြောရင်း မေမေ့လက်ကိုဆွဲထွက်မယ်အအလုပ် ကျုပ်တို့နားကို ဇင်မာဖြူရောက်လာတယ်။
“အန်တီ နေကောင်းတယ်နော်”
“အင်း ကောင်းပါတယ်ကွယ်…  ”
“ဟုတ်အန်တီ သမီးပြန်ပြီ”
ပြောရင်း သူ့သူငယ်ချင်းမတွေဆီ ပြေးထွက်သွားပါတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေနဲ့အတူထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။

အိမ်ရောက်တော့ အဝတ်အစားလဲပြီး  ညနေအဆာပြေစား။ ကျူရှင်သွားခါနီး အဖေပြန်မရောက်သေးတော့ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို အားရပါးရစုပ်နမ်းပြီးမှ ကျူရှင်ထွက်ခဲ့တော့တယ်။ ကျူရှင်က လမ်းထိပ်တင်ပါ။ ကျူရှင်ရောက်တော့ ဆရာမ မရောက်သေးဘူး။ ကျုပ်လဲစားပွဲတစ်ခုက နေရာလွတ်မှာဝင်ထိုင်တော့ ခဏနေတော့ ဇင်မာဖြူရောက်လာပြီး ကျုပ်ဘေးမှာဝင်ထိုင်တယ်။
“ဟဲ့ ဖိုးတေ နင့်ကြည့်ရတာ ကြည်ကြည်လင်လင်ပဲ အိမ်မှာအဆင်ပြေတယ်ထင်တယ်”
“အေး ပုံ့ပုံ့” ကျုပ်လဲ ခပ်တိုတိုပဲဖြေလိုက်တယ်။ ကျုပ်ကို သူငယ်ချင်းတွေက ဖိုးတေပဲခေါ်ကြတာဗျ။ ဇင်မာဖြူကိုတော့ အိမ်မှာ မိသားစုတွေက ပုံ့ပုံ့လို့ပဲခေါ်ကြတာ။ အဲ့ဒါကို ကျုပ်ကလဲ ပုံပုံ့ပဲခေါ်တာ။ ကျန်တဲ့ကျောင်းကလူတွေကတော့ ဇင်မာလို့ပဲခေါ်ကြပါတယ်။
“ရော့ ” ကျုပ်လက်ထဲ မုန့်တစ်ထုပ်ထိုးထည့်ပေးတယ်။ ကျုပ်လဲ ဗိုက်မဆာလို့
“ငါ အိမ်ကထမင်းစားခဲ့သေးတယ် ပုံ့ပုံ့ မစားတော့ဘူး..”
“အာ…  ကျွတ်စ်…” မကျေမနပ်သံလေးနဲ့ ကျုပ်ကိုမျက်စောင်းထိုးပြီး ကျုပ်လွယ်အိတ်ထဲထိုးထည့်ပြီး
“အိမ်ကျမှစား…” တဲ့
ကျုပ်လဲ အဲ့အချိန်ဆရာမ ရောက်လာတာမို့ ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ စာပဲဆက်သင်လိုက်တော့တယ်။ ကျူရှင်ပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာတော့ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ပုံ့က လမ်းတူတာမို့ အတူတူပြန်လာကြတယ်။ တစ်လမ်းလုံး ဘာစကားမှမပြောဖြစ်ကြပါဘူး။ ကျုပ်စိတ်တွေကလဲ အိမ်မှာ ကျုပ်ပြန်အလာကိုမျှော်နေမယ့် မေမေ့ဆီပဲရောက်နေတာ။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်တွေကတော့ ကျုပ်က ဒီလိုကျူရှင်ပြီးချိန်ဆို မေမေ့ကို ပူပင်တဲ့စိတ်တွေနဲ့ အမြန်ပြန်ပြီး မေမေ့ကိုယ်မှာ ဘာဒဏ်ရာတွေရှိနေလဲ စစ်ဆေးရတာမလား။ အခုတစ်ပတ်ကကျတော့ မေမေ့ကိုစိတ်မပူရတော့ပေမယ့် မေမေ့မျက်နှာလေးကို မြင်တွေ့ချင်တဲ့စိတ်တွေ လွှမ်းမိုးနေလို့ အိမ်အမြန်ပြန်ချင်နေတာ။ ဘေးမှာပုံ့ပုံ့ ပါတာတောင်သတိမရတော့ဘူး။ ပုံ့ပုံက သူ့အိမ်ရှေ့ရောက်လို့ “ဘိုင့်ဘိုင် ဖိုးတေ” လို့ နှုတ်ဆက်မှ ကျုပ်လဲ “အေး ဘိုင့်ဘိုင် ပုံ့ပုံ့” လို့နှုတ်ဆက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လျောက်လာတော့တယ်။ ခြံဝမှာတော့ မေမေက ကျုပ်ကိုထိုင်စောင့်နေတာ။ မေမေ့နားရောက်တာနဲ့ မေမေ့ကိုဖက်ပြီး မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို အားရပါးရနမ်းပစ်လိုက်တော့တယ်။ မေမေက တစ်ခစ်ခစ်နဲ့သဘောကျပြီး ကျုပ်ကိုပြန်နမ်းတာဗျ။
“လွမ်းလိုက်တာ မေမေရာ..  မေမေ့ကိုအရမ်းသတိရတာပဲ”
“ဟောတော့….  မေမေ့အသည်း ကိုပိုလေး… ကျူရှင်သွားတက်တာ ခဏလေးကို…  သည်းပြနေပြန်ပြီ…ခစ်ခစ်…”
“တစ်ကယ်ပြောတာမေမေရ ကျူရှင်ပြီးတာနဲ့အမြန်ပြန်လာတာ…”
“ဟုတ်ပါပြီ… ခုနက ပုံ့လေးလား သားလေး”
“အင်းဟုတ်တယ်လေ မေမေရဲ့…. ”
မေမေမျက်ဝန်းတွေ အရောင်ပြောင်းသွားသလိုပဲ။ ခဏနေမှ
“ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကို စောင့်ရှောက်ရမယ်နော် သားလေး ”
“ဟုတ်… ”
ပြောရင်း မေမေ့ကိုခါးလေးဖက်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတော့ ဖေဖေက ပြုံးပြီးကြည့်နေတယ်။ ထုံးစံအတိုင်းပဲ ထမင်းအတူစားကြ ကျုပ်လဲစာကျက်စရာရှိတာကျက်။ အိပ်ကာနီး မေမေ့ကို အနမ်းလေးတွေပေးပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ ဒီညတော့ မေမေနဲ့ စုပ်တာတွေ ယက်တာတွေ မလုပ်ဖြစ်ဘူး ဒီတိုင်းလေးပဲ မေမေဖက်ထားပေးတာခံရင်း အိပ်ပျော်သွားတာ။
*****************

နားထဲ တိုးတိုးညည်းသံနဲ့ အတူ ကျုပ် တစ်ရေးနိုးလာခဲ့တယ်။ တစ်ဖက်အိပ်ခန်းဆီမှ လှုပ်ရှားသံ ပွတ်တိုက်သံ နံရံတစ်ချပ်ခြားလို့ မမြင်မတွေ့ရပေမယ့် ဘာသံတွေလဲဆိုတာ ကျုပ်သိတယ်လေ။ တစ်နည်းအားဖြင့်ဆို လိုးသံပေါ့…. ဖိုမတွန်သံပေါ့။ တစ်တစ်ခွခွ စကားတွေမပါပေမယ့် တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းညည်းသံတွေဟာ ကျုပ်ရင်တွေခုန်သံတွေကို မြန်စေတယ်။ မေမေရယ် ကျုပ်ဝမ်းနည်းတာလား ဘာလားတော့မသိဘူး မျက်ရည်တွေပါကျလာတယ်။ ငိုနေတာမဟုတ်ပေမယ့် မျက်ရည်ကိုတော့ထိန်းမရဘူး။ ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ သူများနဲ့လိုးနေလို့ ကြေကွဲနေရသလိုမျိုးလေ။ လီးတောင်ဖို့နေနေသာသာ နားကိုပိတ်ပြီး လက်တစ်ဖက်က မေမေ့ဓာတ်ပုံလေးကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ရင်း မျက်လုံးမှိတ် နေမိတယ်။ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်မသိဘူး နားပိတ်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကို မေမေ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ လာဖျစ်ညှစ်ပြီး ကျုပ်မျက်ရည်တွေကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ သုတ်ပေးတော့မှ ကျုပ်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ မေမေမျက်ဝန်းမှာလဲ မျက်ရည်တွေနဲ့။ ကျုပ်ပါးလေးကို မေမေကုန်းနမ်းရင်း
“လာသားလေး မေမေနဲ့လိုက်ခဲ့…”
ပြောရင်း ကျုပ်လက်ကိုဆွဲခေါ်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေခေါ်ရာနောက် ထလိုက်ခဲ့မိတော့တယ်။ မေမေက ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး သူ့အဖုတ်လေးကိုရေဆေးတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေလုပ်တာတွေ မမြင်ဖူးသလိုမျိုးပဲ လိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ စကားပြောဖို့လဲအားမရှိသလိုမျိုး ခုနကဝမ်းနည်းစိတ်က ကြီးစိုးနေတာ…။ မေမေကိစ္စပြီးတော့ ကျုပ်လက်ကိုဆွဲခေါ်ပြီး ဧည့်ခန်းဖက်ခေါ်သွားတယ်။ မေမေက ဆက်တီပေါ်မထိုင်ပဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချပြီး သူ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုကားလိုက်ပြီး ကျုပ်ကို သူ့ပေါင်ကြားဝင်စေတယ်။ ကျုပ်က မေမေကိုကျောပေးပြီး မေမေရင်သားတွေကို ဖိကပ်မှီရင်း မေမေ့ရင်ခွင်ထဲမှာပေါ့။ အခန်းထဲက ထွက်လာစဉ်က ဖွင့်ခဲ့တဲ့ အပြင်မီးတွေကလဲ ပိတ်လိုက်ပြီမို့ မေမေနဲ့ ကျုပ်ဟာ အမှောင်ထဲမှာ။ မေမေ့လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ခါးကိုဖက်ထားပြီး နောက်တစ်ဖက်က ကျုပ်မျက်နှာကို သူ့မျက်နှာဆီဆွဲယူပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်ယူနေတာ့တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့နှုတ်ခမ်းတွေပြန်လည်စုပ်ယူရင်း ဖက်ထားတဲ့မေမေ့လက်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ဖျစ်ညှစ်နေမိသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလဲ မေမေပေါင်တွေကိုပွတ်နေမိသည်။ တော်တော်လေးကြာနမ်းပြီးတော့မှ မေမေက လေသံလေးဖြင့်
“မေမေ့သားလေးရယ် သားလေးကို မေမေနဲ့ခွဲအိပ်ခိုင်းမိတာ မှားပြီနဲ့ထင်တယ်။ သားလေးမျက်ရည်တွေမြင်ရတာ မေမေ့အသည်းကို မီးစနဲ့ထိုးနေသလိုပဲ မခံနိုင်ဘူး မေမေးအသည်းလေးရယ်…”
ပြောရင်း မေမေငိုနေပြန်ပါသည်။ အသံမထွက်အောင် ကိုယ်လေးသိမ့်သိမ့်တုန်းရင်း ကျုပ်ကိုတင်းတင်းဖက်ရင်းငိုသည်။ ငိုရင်း ကျုပ်မျက်နှာပြင်ကိုနမ်းပြန်သည်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို အငမ်းမရပြန်နမ်းရင်း
“မေမေရယ် သားတောင်းပန်ပါတယ်မေမေရယ်… မေမေနဲ့ဖေဖေလုပ်နေသံတွေကြားတော့ သားလေ မေမေကိုချစ်လွန်းပြီး အူတိုသလိုဖြစ်သွားတာ သားလေ မငိုအောင်ထိန်းပါတယ် မေမေရယ် အဲ့မျက်ရည်က သူ့အလိုလိုကျလာတာ.. ”
“မေမေ့သားလေး အရမ်းနာကျင်နေရလားဟင်…  သားမကြိုက်ရင် မေမေ သားဖေဖေနဲ့မနေတော့ဘူးလေ…”
“မေမေရယ်… သားအဆင်ပြေသွားမှာပါ… ဖေဖေ့ကမေမေရဲ့ လင်ယောက်ျားလေ မေမေငြင်းရင် ဖေဖေကတစ်မျိုးထင်မှာပေါ့…. မေမေ့ကို အရင်လိုပြန်နှိပ်စက်မှာစိုးတယ်မေမေရယ်… ခုမှ သားအသည်းမေမေက အေးချမ်းကာစပဲရှိသေးတာ… နောက်ကျရင် သားနေသားကျသွားမှာပါမေမေရယ်….”
“မေမေ့သားလေး မေမေ့အသည်းအသက်ဗူးလေးရယ်….  မေမေ့ကိုအရမ်းနားလည်ပေး ဂရုစိုက်ပေး ကြင်နာပေးတတ်လွန်းလို့ မေမေအရမ်းချစ်တယ် မေမေ့သားလေးရယ်”
“မေမေရယ် သားလဲမေမေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ် မေမေကသားဘဝ သားကမ္ဘာ သားဘဝကိုပိုင်းစိုးတဲ့ သားချစ်ရတဲ့ သားရဲ့ဘုရင်မပါ မေမေရယ်”
ပြောရင်း မေမေ့ကိုကျောခိုင်းမှီထားရာကနေ မေမေ့ဘက်မျက်နှာမူပြီး လှည့်ထိုင်ကာ မေမေ့ကိုယ်ကို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်ကိုမတင်လိုက်တယ်။ မေမေကျုပ်ပေါင်ပေါ်ဒူးထောက်ခွထိုင်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျုပ်နဲ့မေမေဟာ တိုင်ပင်မထားပဲ တစ်ယာက်ကိုတစ်ယောက် တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ထားမိတယ်။ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် တစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ကြည့်မဝနိုင်ဖြစ်နေကြတယ်။ အမှောင်ထဲမှာ ရိုးတိုးရိပ်တိတ်မြင်ရတဲ့ ဝိုးတဝါးလှုပ်ရှားမှုတွေက နှစ်ယောက်စလုံးကိုရင်ခုန်စေတယ်။ မေမေ့ရင်ခုန်သံတွေ ကျုပ်အတိုင်းသားကြားနေရသလို ကျုပ်ရင်ခုန်သံတွေ မေမေကြားနေမှာ အသေအချာပါပဲ။ ကျုပ်ရဲ့ဂျိုးလေးလဲ မေမေ့ရဲ့ အနူးညံ့ဆုံး ရတနာလေးနဲ့ ထိနေရတာဆိုတော့ ထောင်လာပြီလေ။ မေမေက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်ရင်း သူ့ခါးလေးကိုလှုပ်နေတယ်။ ပုဆိုးတစ်ထပ် ထမိန်းတစ်ထပ်ခြားနေတာတောင် သူ့အဖုတ်လေးနဲ့ ကျုပ်လီးပွတ်မိနေတာတောင်မှ အရသာက အရမ်းကောင်းနေတယ်။
“သားလေး မေမေ့အထဲထည့်ချင်နေလားဟင်… မေမေလေသားလေးကိုချစ်ပေမယ့် မေမေတို့လူ့ဘောင်မှာ လိုက်နာရမယ့်စည်းကမ်းလေးတွေ ရှိတယ်သားလေးရယ်… အဲ့ဒီအထဲမှာ သားလေးကိုအဓိကလိုက်နာစေချင်တာက ဖောက်ပြန်မှုနဲ့ လိမ်ညာမှု ဒီနှစ်ခုကိုတော့ သေသေချာချာ လိုက်နာစေချင်တယ်… ဖောက်ပြန်ဆိုတာ ကိုယ်ကလဲ မဖောက်ပြန်ရသလို ကိုယ့်ကြောင့်လဲ မဖောက်ပြန်စေရဘူး… ”
ပြောနေပေမယ့် လှုပ်ရှားမှုတွေကတော့ ရပ်တန့်မသွားကြ
“ဘယ်လိုမျိုးလဲမေမေ… ”
“ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုတာ…  အဓိက ကတော့ လင်ရှိမယားကို ဘယ်လောက်ပဲ ဆာလောင်နေပါစေ…. ရှောင်ရမယ်သား.. သူကစလာရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်ကသဘောကျနေရင်ပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့….”
ကျနော့်ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားတယ်…. တောင်နေတဲ့ကျနော်ဟာပါ ညှိုးသွားတယ်။
“ဒါဆို…. မေမေနဲ့သားကျတော့ရော….”
“ခစ်ခစ်… မေမေသားလေးက သိပ်ရိုးသားတာ… ကြည့်အုံး သားကောင်ကြီးကချက်ချင်းကို ညှိုးသွားတာ… ဟင်းဟင်း… သားနေရာမှာ တခြားသူစိမ်းတစ်ယောက်ဆိုရင်တော့ မေမေဟာ ဖောက်ပြန်တဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီပေါ့ကွာ… ဒါပေမယ့် မေမေ့သားလေးကကျတော့ မေမေနဲ့ဖေဖေရဲ့ ပျက်ကွက်မှုကြောင့် သားအရွယ်နဲ့ မမြင်သင့်တာတွေ မြင်တွေ့ခဲ့ရလို့ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့… သားဆန္ဒတွေကို မေမေကဖြေဖျောက်ပေးတာပါ…. လက်ရှိအခြေအနေထိ မေမေကခွင့်ပြုသင့်တယ်လို့ထင်လို့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ခွင့်ပြုပေးတာပါ… အဲ့ဒီအတွက် မေမေလိပ်ပြာလုံတယ်… သားဟာကြီး မေမေ့ထဲမဝင်လာမချင်း မေမေတို့မဖောက်ပြန်သေးဘူး… သားလေး..”
“နောက်တစ်ခုကရော”
“နောက်တစ်ခုကတော့ သားလေးအရွယ်ရောက်တဲ့အခါ တခြားမိန်းကလေးတွေနဲ့ ကြုံလာရနိုင်တယ်.. အဲ့ဒီအခါ ကိုယ်မချစ်ဘဲနဲ့ အဲ့ဒီမိန်းကလေးကို ဆက်ဆံချင်ရုံနဲ့ ချစ်တယ်လို့ လိမ်မပြောနဲ့ ဆက်ဆံချင်ရင် ဆက်ဆံချင်တဲ့အကြောင်းပဲပြော ကိုယ်မချစ်တဲ့မိန်းကလေးကိုလဲ ဘယ်တော့မှ ချည်နှောင်မထားရဘူး ကိုယ့်အတွက်နဲ့ တစ်ဖက်သားကို ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးမပေးရဘူး ပြောရရင် အချစ်ကို ခုတုံးမလုပ်ရဘူး.. သားလေးနားလည်လား..”
“ဟုတ်မေမေ”
ကျုပ်လဲ စိတ်ဓာတ်ကျစွာ မေမေ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်လိုက်ရင်း
“ဒါဆို…  မေမေနဲ့သားနီးဖို့ကရောဟင်…. ”
မေမေသက်ပြင်းတစ်ချက်ချတယ်..
“ဟင်း… သားလေးငယ်ပါသေးတယ်ကွာ…. အဲ့ဒါကြီးကိုအရမ်းစိတ်ထဲထည့်မထားပါနဲ့နော်…. သားလေးနဲ့ မေမေနဲ့ နီးစပ်ဖို့မှာ အကြောင်းနှစ်ချက်ပေါ်မူတည်နေတယ်… ပထမတစ်ချက်က မေမေက လွတ်လပ်တဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သွားတဲ့အချိန်ဖြစ်ရမယ်…. ဒီလိုပြောလို့ သားဖေဖေကို စိတ်နဲ့တောင်မပြစ်မှားရဘူးနော်… နောက်တစ်ချက်ကတော့ သားနဲ့ မေမေကြားက အမေနဲ့သားဆိုတဲ့ နံရံတစ်ခုကို မေမေစိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီး ကျော်ဖြတ်ရဦးမယ်…. နောက်ဆုံးတော့လဲ သားနဲ့မေမေတို့ရဲ့ကံပေါ့ကွာ… ”
“ဟင်း… သားကမေမေ့ကိုမှ သိပ်ချစ်နေတော့လဲ မေမေ့နားက တစ်ဖဝါးမှမခွာပဲ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ စောင့်ပါ့မယ်မေမေရယ်”
“အဲ့ဒီအချိန်မှာ မေမေက အဖွားအိုလေးဖြစ်နေရင်ရောကွာ..”
“အဖွားအိုလေးဖြစ်တော့လဲ အဖွားအိုလေးရဲ့ဘေးမှာ ပြုစုစောင့်ရှောက်ရင်း အမြဲအတူရှိနေမှာပါ မေမေရာ…”
မေမေ ကျုပ်မျက်နှာလေးကို တစ်ရှုံ့ရှုုံ့နမ်းရင်း…မေမေ့လက်က ပျော့နေတဲ့ ကျုပ်လီးကိုလာကိုင်တယ်…
“ချစ်လိုက်တာ မေမေ့အသည်း အသက်ဗူးလေးရာ… မေမေ့အသည်းလေးကို မေမေဆုချမယ်..”
ကျုပ်လီးကို ဆွပေးရင်း ကျုပ်ပုဆိုးကိုပါဖြေချလိုက်တယ်။ မေမေ့လက်နုနုလေးနဲ့ ဆွပေးတာမို့ ကျုပ်လီးလဲ မာတင်းလာပြီ။ မေမေ သူ့ထမိန်လေးကိုလှန်တင်လိုက်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ကျုပ်လီးထိပ်ကိုထိတယ်။ ဖိထိုင်ချလိုက်ရင် ကျုပ်လီးက မေမေ့စောက်ပက်ထဲ ဝင်သွားတော့မှာ။ မေမေက ကျုပ်လီးကိုလက်နဲ့ထိန်းထားရင်း သူ့စောက်စိလေးနဲ့ ကျုပ်လီးထပ်ကိုပွတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေ့စောက်ပက်ထဲ လီးကိုဆောင့်ထိုးထည့်ချင်စိတ်ကို မနဲထိန်းထားရတယ်။ စောက်ပက်နဲ့ လီးပွတ်သံတွေက တပြွတ်ပြွတ်နဲ့။
“ဒီတိုင်းဆို သားလီးမေမေ့စောက်ပက်ထဲ ဝင်သွားလိမ့်မယ်ကွာ လုပ်ရတာ အားမရဘူး။ သားလေးပက်လက်လှန်လိုက် မေမေသားလီးကို စောက်ပက်နဲ့ပွတ်ပြီး ထုပေးမယ်..”
“ဟုတ်မေမေ” ကျုပ်လဲ ပြန်ပြောရင် ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်တယ်။ မေမေလဲ ထမိန်ကိုခါးမှာပတ်လိုက်ပြီး ကျုပ်လီးကိုလှန်လိုက်တယ်။ လီးချောင်းပေါ်ကို မေမေ့စောက်ပက်နဲ့ ဖိချလိုက်ပြီး ခါးလေးလှုပ်ကာ လီးပေါ်မှာ လျောတိုက်နေတယ်။ မေမေ့စောက်ပက်က စောက်ရည်တွေဟာ ကျုပ်လီးမှာရွှဲလို့။ တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စောက်ပက်နဲ့ လီးပွတ်တိုက်သံတွေနဲ့အတူ ကျုပ်လဲ ခံစားရတာကောင်းလွန်းလို့ တစ်အင်းအင်းညည်းနေရတယ်။ မေမေလဲ လီးချောင်းကြီးက စောက်စိကို တိုက်ရိုက်ပွတ်မိနေတာမို ဖီလင်တွေတအားတက်ပြီး မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ဖိပွတ်နေတာ။
“ကောင်းလိုက်တာမေမေရာ….  အား… ရှီး..”
“မေမေလဲအရမ်းကောင်းတယ်… အင်း… ဟင်းဟင်း…. ရှီး… မိုက်တယ်ကွာ..”
“ပြွတ် ပြွတ်…ပြွတ်”
“မေမေ သားထွက်တော့မယ်… အား… ရှိး…”
“အင်း… မေမေလဲပြီးတော့မယ်….အား.. ဟား..”
သိပ်မကြာဘူး မေမေ့ကိုယ်လေးဆတ်ခနဲတုန်သွားသလို ကျုပ်လီးထိပ်က အရည်တွေ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲပန်းထွကိလာပြီး… ကျုပ်လဲ တုန်တက်သွားတယ်။ ဒီတော့မှ ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်လဲကျလာပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလာလို့ ကျုပ်လဲ မက်မက်မောမောပြန်နမ်းလိုက်တော့တယ်။
“ဟူး… အီဆိမ့်သွားတာပဲ…  ဒီနည်းလေးမဆိုးဘူး…  သားလေးကြိုက်ရဲ့လား..”
“အရမ်းကြိုက်တယ်မေမေရယ်… မေမေ့ကိုလိုးခွင့်မရပေမယ့် ဒီလိုလေးပွတ်ရတာလဲ ကောင်းတာပဲ.. ချစ်တယ်မေမေရယ်”
“မေမေလဲ သားလေးကိုသိပ်ချစ်တာပဲ…. ကံပေးရင်တော့ သားလေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲအတူနေချင်သေးတယ်ကွာ….. တစ်ပတ်တစ်ခါလောက်တော့ ဒီလိုလေးပွတ်ကြမယ် နော်… ”
“ဟုတ်..”
ခဏလောက်မှိန်းနေကြပြီးတော့မှ မေမေက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်ကဆင်းပြီး ကျုပ်ဗိုက်ပေါ်က လီးရည်တွေကို သူ့ထမိန်လေးနဲ့ သုတ်ပေးတယ်။ ပြီးမှ ထမိန်လေးကိုပြင်ဝတ်ပြီး
“ကဲ ညဉ့်လဲတော်တော်နက်ပြီသားလေးရေ အိပ်ကြအုံးမှ သားလေးလဲ မနက်ကျောင်းသွားရအုံးမယ်..”
“ဟုတ်မေမေ.. .”
ကျုပ်လဲထပြီး ပုဆိုးကိုပြင်ဝတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှာ မေမေ့နဲ့ အနမ်းလေးတွေပေးပြီး ကျုပ်လဲ ကျုပ်အခန်းပြန်ဝင် မေမေလဲ သူ့အခန်းပြန်ဝင်ပြီး အိပ်လိုက်ကြတော့တယ်။

(အပိုင်း-၉ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၉

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 28th October, 2019.

(နည်းနည်း ရစ်လိုက်တော့မယ့်ဗျာ တအားရှည်သွားမှာစိုးလို့)
နေ့တွေဟာ တဖြည်းဖြည်းတိုက်စားလို့ အချိန်တွေဟာတစ်ရွေ့ရွေ့ပြောင်းလဲလာခဲ့ပါပြီ။ အခုဆိုရင် ကျုပ်ဟာ ၁၀ တန်းကျောင်းသားတစ်ယောက်ဖြစ်နေပါပြီ။ မေမေနဲ့ကျုပ်ဟာ တစ်ပတ်မှာ ၂ရက် ၃ရက်လောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်စုပ်လိုက် ယက်လိုက် အဖုတ်နဲ့လီးပွတ်လိုက်နဲ့ ပုံမှန်လုပ်ဖြစ်နေပါတယ်။ ကျုပ်ရဲ့လီးဟာလဲ မေမေရဲ့ပြုစုပေးမှုကြောင့်ပဲ အဟာရပြည့်ဝနေလို့ထင်ပါရဲ့ ၁၀တန်းနှစ်မှာပဲ အရှည်ဟာ ၆လက်မနီးပါးရှိနေပါပြီ။ လုံးပတ်ကလဲ မေမေ့လက်နဲ့တစ်ကိုင်စာလောက်နီးပါဖြစ်လာလို့ ပြောရမယ်ဆို အဖေ့ထက်တောင်ထွားနေပါပြီ။ မေမေကိုယ်တိုင် အံသြပြီး ဒါကြီးသူများပေးလိုက်ရမှာ နှမြောစရာလို့ စလေ့ရှိပါတယ်။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေလို ကျောင်းပိတ်ရက်မှာဆို မေမေ့ရဲ့ Unseen မေးခွန်းလိုပြောရမလား ရုတ်တရတ်စမ်းသပ်ချက်လို့ခေါ်ရမလား မမဖြစ်လိုက် ညီမလေးဖြစ်လိုက် နဲ့ ကျုပ်ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒထိန်းချုပ်မှုတွေကိုလဲ အကြိမ်ကြိမ်ဖြေဆိုခဲ့ရပါသေးတယ်။ ကျောင်းမှာလဲ ပုံ့ပုံ့နဲ့ကျနော်ဟာ အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတွေဖြစ်ကြပြီး ပုံ့ပုံ့မိဘတွေကလဲ ကျုပ်ကိုချစ်တာကြောင့် သူတို့သမီးပုံ့ပုံ့ကို ကျုပ်ပါမှပဲ စိတ်ချပါတယ်။ အထက်တန်းစပြောင်းထဲက ကျောင်းက အလှမ်းဝေးသွားပြီမို့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်ဟာ သွားအတူ၊ လာအတူနဲ့ ကျုပ် တို့အိမ်ကို ဝင်ထွက်လေ့ရှိတဲ့ တစ်ဦးတည်းသော မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းပါပဲ။ ကျုပ်အပေါ်လဲ အနွံ့တာခံရှာတဲ့ ပုံ့ပုံ့ကို မေမေကလဲ ဖော်ဖော်ရွေရွေဆက်ဆံတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်ရင်ထဲမှာတော့ ပုံ့ပုံ့ကိုဖြူဖြူစင်စင် သူငယ်ချင်းလိုပဲခင်တာပါ။ ကျုပ်ရင်ထဲမှာ မေမေကလွဲလို့ အခြားဘယ်မိန်းမကမှ နေရာမယူနိုင်ကြပါဘူး။ ရက်တွေလတွေ ဘယ်လိုပင်ပြောင်းလဲပေမယ့် မေမေနဲ့ ကျုပ်ကြားထဲက အချစ်တွေကတော့ ထပ်တိုးရင်း တိုးလိုသာနေပါတော့တယ်။

ဒါပေမယ့်ပြောင်းလဲသွားခဲ့တာက အဖေပါ။ အဖေ အခုဆိုသူ့ရောဂါက ကုမရတဲ့အခြေအနေနဲ့အိပ်ရာထဲ လဲနေတယ်။ ဒီနေ့ကျုပ်ကကျောင်းပိတ်တာမို့ မေမေက အဖေ့ကို ကျုပ်စောင့်ကြည့်ပေးဖို့မှာခဲ့ပြီး မနက်ကတည်းက အပြင်ထွက်သွားတယ်။ စားဖို့သောက်ဖို့လဲ အားလုပ်ချက်ပြုတ်ပေးခဲ့ပြီးမှ သွားတာပါ။ အဖေဒီလိုဖြစ်သွားတာ ကျုပ်အံ့သြတယ်ဗျာ။ အိမ်မှာ လူမမာရှိနေပြီဆိုတော့ မေမေနဲ့ကျုပ်လဲ အရင်လို သိပ်မနေဖြစ်တော့ပါဘူး။ အမောပြေ နဖူးလေးနမ်း ပါးလေးနမ်း ဒီလောက်ပဲ လုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ မေမေလဲ လူမမာပြုစုပေးရတာ တော်တော်ပင်ပန်းပါတယ်။ ကျုပ်လဲ တတ်နိုင်သလောက်တော့ ဝိုင်းကူပေးပါတယ်။ အဖေဒီလိုဖြစ်ဖို့အကြောင်းဖန်လာတာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃လလောက်ကမှဗျ။

အဖေကားမောင်းတဲ့အလုပ်ရတာတော့ ပြောခဲ့ပြီးပါပြီ။ အဖေက ကုန်ပစ္စည်းတွေပို့ပေးရတဲ့ ကုန်ကားလေးတွေမောင်းတာ။ ဒိုင်နာလိုကားမျိုးပေါ့။ နေ့တိုင်းနီးပါး အလုပ်သွားရတယ်။ နယ်ဆင်းတဲ့ရက်တွေဆို ညဘက်တွေပါပြန်မအိပ်တတ်ဘူး။ တစ်ခါတစ်လေလဲ နောက်ကျမှပြန်ရောက်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ် ၈တန်းနှစ် မေမေနဲ့ပြသနာတက်ပြီးနောက်ပိုင်း အဖေအရက်ပြတ်သွားပြီး မိသားစုကို ဂရုစိုက်လာတာ ပြောင်းလဲလာတာပါ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃လလောက်ရဲ့ တစ်ခုသောည မှာ ကျုပ်ကမေမေသုပ်ပေးတဲ့လက်ဖက်သုပ်လေးစားပြီး စာကျက်နေတာ။ မေမေက ကျုပ်ကို ယပ်ခပ်ပေးလို့ပေါ့။ အဲ့ဒီအချိန် ည၈နာရီလောက်မှာ အဖေပြန်လာတာ အရက်တွေပါမူးလို့ဗျာ။ မေမေရော ကျုပ်ရောအံသြနေကြတာ။ အဖေအရက်ပြတ်တာ ကြာပြီမဟုတ်လား။ အရင်တုန်းက ဒီလိုမူးလာပြီဆို အမေ့ကို ဆဲဆိုပြီး နှိပ်စက်နေကြမဟုတ်လား။ အမေလဲ အသားတွေ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လို့ ကြောက်နေတာလားမသိဘူး။ ကျုပ်လဲ မေမေ့လက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြီး အားပေးနေမိတယ်။ အရင်ကတော့ဘကျုပ်ငယ်သေးလို့ အခုကျုပ်၁၀တန်းရောက်နေပြီလေ မေမေ့ကိုတော့ လုံးဝအထိမခံနိုင်ဘူး။ အမေ့ကိုထိရင် ကျုပ်သည်းမခံဘူးလို့ တွေးထားပြီး မေမေ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကျုပ်အခန်းပြင်ကို ထွက်လာလိုက်တယ်။ မေမေ့ကို ကျုပ်အနောက်မှာထားပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ အဖေ့ကိုကြည့်နေမိတယ်။ အဖေက ဒယီးဒယိုင်နဲ့ ဝင်လာပြီး ကျုပ်တို့သားအမိကိုမြင်တော့ သူ့စူးစိုက်ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ မှ
“ယမင်း နဲ့ သားလေးရေ အဖေမူလားတယ်ကွာ တောင်းပန်တယ်ကွာ… ကိုယ်ထမင်းမစားတော့ဘူးနော် ယမင်း အစ်ကိုအိက်တော့မယ်” အာလေးလျာလေးနဲ့ ပြောပြီး အခန်းထဲဝင်အိပ်နေတော့တယ်။ မေမေ နဲ့ ကျုပ်လဲ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ကြောင်နေတော့တယ်။ ခဏနေမှ မေမေက ကျုပ်လက်ဆွဲပြီး အခန်းထဲဝင်ပြီး စာဆက်ကျက်ခိုင်းတော့တယ်။
အဲ့ဒီညကစလို့ အဖေဟာ ညတိုင်း မူးလာတယ်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မရမ်းပေမယ့် ညစာလဲပုံမှန်မစားပဲ အမြဲသောက်နေတော့တာ။ နောက်တော့ အလုပ်လဲပြုတ်သွားတယ်နဲ့ တူပါရဲ့ မသွားတော့ဘူး။ နေ့သောက် ညသောက်ဖြစ်လာတယ်။ အိပ်ပျော်နေချိန်တွေဆို “ခင်”ဆိုတဲ့နာမည်ကို ယောင်ယောင်ပြီး တ တတ်တယ်။ ကျုပ်လဲ နားမလည်တော့ဘူး အဲ့ဒီခင်ဆိုတာက ဘယ်သူလဲပေါ့။ မေမေ့ကို မေးတော့ မေမေမျက်နှာမကောင်းဘူး။ သားတစ်ချိန်ချိန်မှာ သိလာမှာပါ လို့ပဲပြောတယ်။ ကျုပ်လဲ မေမေမျက်နှာမကောင်းတာကြောင့် ထပ်မမေးတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ထပ်မမေးတော့ဘူး။ အမေလဲ အဖေ့ကိုနားချရှာပါတယ်။ မေမေက တစ်ခုခုကိုသိထားသလိုမျိုပြောနေတာ။ ကျုပ်ဦးနှောက်တွေလိုက်မမီဘူး။ တစ်ရက်ကျုပ် ကျူရှင်သွားတာ ဆရာမနေမကောင်းလို့ ကျူရှင်နားလို့ပြန်လာတော့ မေမေ နဲ့ အဖေစကားပြောသံတွေ ကျုပ်ခိုးနားထောင်မိတယ်။
“အစ်ကိုရယ် အဲ့ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ အစ်ကိုဒီလိုဖြစ်နေတော့ ကျမ ပိုစိတ်မကောင်းဘူး။ မမခင် လဲစိတ်ကောင်းမှာမဟုတ်ဘူး။ အရင်လဲ နေလာခဲ့ပြီးမှ ခုမှဘယ်လိူဖြစ်တာလဲ အစ်ကိုရယ်”
မေမေက အဖေ့ကို တောင်းပန်သံလေးနဲ့ မျက်နှာလေးညှိုးပြီး ပြောနေတာ။
“အစ်ကို ခင်နဲ့ဆုံခဲ့တယ် ယမင်း”
“ရှင်…” အမေအံသြသံလေးထွက်လာတယ်။
“ဟုတ်တယ်… အစ်ကိုပစ္စည်းပို့ရင်း.. xxxမြို့မှာ အမှတ်မထင်ဆုံခဲ့တာ.. အစ်ကိုသူ့ကိုမြင်တဲ့အချိန်… သူလဲအစ်ကို့ကိုမြင်တယ်… သူနဲ့အစ်ကိုအကြာကြီးကြည့်နေမိတယ်… သူ့မျက်ဝန်းတွေဟာ ဟိုအရင်ကအတိုင်းပဲ ဘာမှအရောင်မပြောင်းသေးဘူး… အစ်ကိုသူ့ဆီသွားပြီးနှုတ်ဆက်လိုက်တယ်…. အိမ်ထောင်ကျပြီလားမေးတော့… သူအိမ်ထောင်မပြုတော့ဘူးလို့ပြောတယ်… ပြီးတော့ ယမင်းနဲ့သားလေးအကြောင်းတွေမေးတယ်… တစ်ကယ်ပါ… သူ့ဘဝနဲ့သူ တစ်အိုးတစ်အိမ်ထူထောင်ပြီး နေတာမြင်ခဲ့ရင်တောင် အစ်ကိုဖြေသာမှာပါ…. ခုတော့သူက…  ခုထိ…..  “ပြောရင်း အဖေမျက်ရည်တွေကျလာရင်း အရက်တစ်ခွက်မော့သောက်လိုက်ပြန်တယ်။
“အစ်ကို… မမခင်နဲ့တွေ့ချင်လားဟင် ဒါမှမဟုတ် မမခင်နဲ့ပြန်နီးချင်……”
“တော်တော့ယမင်း…. ခင်ကအစ်ကို့ကို ဘာမှာလိုက်လဲသိလား.. သူ့ကိုနောက်ထပ်လာမတွေ့ပါနဲ့တဲ့…. သူနောက်ထပ်တစ်နေရာကိုထပ်မပြောင်းပြေးချင်ဘူးတဲ့… ”
အမေလဲ မျက်ရည်အရွဲသားနဲ့ပဲ။
“အစ်ကိုနဲ့ မမခင်အတွက် ညီမက တစ်ကယ့်ဂြိုဟ်ကောင်မပါအစ်ကိုရယ်။ အစ်ကိုနဲ့ မမခင်ကို ညီမတစ်ကယ်သနားတယ် အားလဲနာတယ် တောင်းလဲတောင်းပန်ပါတယ် အစ်ကိုရယ်..”
“ဒီလိုတော့မပြောပါနဲ့ ယမင်းရယ် အစ်ကိုတို့သုံးယောက်မှာ ယမင်းလဲမမှားသလို ခင်လဲမမှားဘူး အစ်ကိုလဲမမှားဘူး… ကံစိမံရာအတိုင်းလက်ခံခဲ့ရတာပဲ…. အခုလဲ အစ်ကိုဒါလေးသောက်နေရရင် နေသာထိုင်သာရှိမယ်ထင်လို့ အစ်ကိုသောက်နေတာ… ယမင်းလဲမတားပါနဲ့တော့နော်…. သွားသွား ယမင်းသွားနားတော့..  သားလေးပြန်လာရင် ရုပ်မပျက်စေနဲ့အုံး…..”
အမေလဲ မျက်ရည်သုတ်ပြီး ထကာ အခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲ အိမ်အပြင် ခြေဖော့ကာပြန်ထွက်ပြီး ကျူရှင်လွှတ်ချိန်လောက်မှ အိမ်ကိုပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်ခေါင်းထဲမှာတော့ ခင်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးအကြောင်း ပဲတွေနေမိတော့တယ်။ အဖေ့ရဲ့ ငယ်ချစ်ဆိုတာ သိခဲ့ပေမယ့် အဖေနဲ့ အမေနဲ့ အဲ့ဒီခင်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီး ဘယ်လိုပက်သက်မှုလဲ ဆိုတာ ကျုပ်သိချင်မိတယ်။ ဒါပေမယ့်လဲ ကျုပ်ရဲ့ သိချင်စိတ်ကို မြိုသိပ်ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုမသိစေချင်လို့ ကျုပ်မရှိချိန်မှာ ပြောတာမို့ မသိချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေလိုက်တော့တယ်။ အဲ့ဒီက စလို့ အဖေဟာ သောက်လိုက်တာ.. အရင်က ပေတေခဲ့တဲ့ဒဏ်တွေရော ခုထပ်ပြီးရူးမိုက်တဲ့ဒဏ်တွေရောပေါင်းလ်ု့ အခုဆို အဖေဟာ အိပ်ရာထဲလဲနေပါပြီလေ။ ချောင်းဆိုးရငျ်သွးတွေပါလာတတ်လို့ ဆေးခန်းတွေ ဆေးရုံတွေနှံ့ခဲ့ပေမယ့် အရက်ကို ဖက်တွယ်နေတဲ့ အဖေ့ကြောင့် ဆရာဝန်တွေလက်လျော့လိုက်တဲ့ အနေအထားရောက်သွားခဲ့ပါပြီ။ ကျုပ်လဲ အဖေ့ဝေရာဝစ္စလုပ်ပေးရင်း အမေပြန်လာမယ့်အချ်ိန်ကိုမျှော်နေခဲ့တယ်။ အမေပြန်လာရင် သက်သာအောင် ထမင်းလေးဘာလေးချက်ထား ၊ ဟင်းတော့မချက်တတ်လို့ မချက်ထားဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ညနေ နေဝင်ရီတရောအချိန်မှာ အိမ်ရှေ့ကို ဆိုင်ကယ်နှစ်စီး ထိုးရပ်သံနဲ့အတူ အမေပြန်လာပါတယ်။ ကျုပ်လဲ အိမ်ပြင်ထွက်ကြည့်တော့ အမေ့နဲ့အတူ အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ပါလာတာတွေ့ရတယ်။ ကျုပ်လဲ ဧည့်သည်ရဲ့အထုပ်တွေကူသယ်ပေးရင်း အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။

အိမ်ထဲရောက်တော့ ဧည့်ခန်းရဲ့ ထောင့်လေးမှာ ဖျာလေးတစ်ချပ်ခင်းရင်း စောင်ပါးလေးလွှားလျက် အိပ်ပျော်နေသော အဖေ့ကိုမြင်တဲ့အခါ ဧည့်သည်အန်တီကြီးက သူ့ပါးစပ်ကို လက်လေးနဲ့ပိတ်ပြီး မျက်ရည်တွေကျလျက် တစ်သိမ့်သိမ့်ငိုနေပါတော့တယ်။ မေမေလဲ ဧည်သည်အန်တီကြီးကိုလက်လေးကိုင်ပြီး ဆက်တီခုံဘက်ကိုဆွဲခေါ်ကာ ထိုင်စေပြီး
“စိတ်ထိန်းပါမမခင်ရယ်… “ပြောရင် ဧည့်သည်အန်တီကြီးကိုဖက်ထားပါတယ်။ ဧည့်သည်အန်တီကြီးလဲ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ မေမေ့ရင်ခွင်ထဲတိုးကာ အသံတိုးတိုးနဲ့ ငိုနေတော့တယ်။ ကျုပ်လဲ ဧည့်သည်အန်တီကြီးရဲ့အထုပ်တွေ အခန်းထဲ ထည့်ပေးပြီး ဆက်တီခုံမှာပြန်ထိုင်ကာ ခင်ဆိုတဲ့ အန်တီကြီးကို သေသေချာချာကြည့်နေမိတယ်။ အန်တီကြီးက တော်တော်ချောတာဗျ။ အရပ်ကလဲ မေမေ့ထက်တောင်ရှည်သေးတယ်။ ကျုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလို့ဆိုရမလား သူ့နေရာနဲ့သူ အနေတော်လေးတွေဗျ။ အဖေစွဲလန်းမယ်ဆိုလဲ စွဲလောက်ပါရဲ့။ ဧည့်သည်အန်တီကြီးက တစ်ရှူးတွေဘာတွေထုတ်ပြီး မျက်ရည်သုတ်ကာ ကျုပ်ကိုလှမ်းကြည့်တယ်။
“ဒါယမင်းရဲ့သားလေးလား”
“ဟုတ်တယ် မမခင်…  သားလေး.. ဒါအန်တီခင်မြတ်ဝေတဲ့ သားဖေဖေနဲ့ရော မေမေနဲ့ပါ သူငယ်ချင်းတွေလေ… ခုသားဖေဖေနေမကောင်းဘူးဆိုလို့….  လာကြည့်တာ….  ”
“ဟုတ် မေမေ… ” မေမေပြောတာကို ပြန်ပြောရင် အန်တီခင်မြတ်ဝေဘက်လှည့်ကာ
“အန်တီခင်မြတ်ဝေ… သားနာမည်တေဇာပါ… ”
“အန်တီခင်ပဲခေါ်ပါကွာ…  သားမေမေခေါ်သလိုပေါ့…. သားလေးကဘယ်နှစ်တန်းရောက်ပြီလဲ…. ”
“၁၀တန်းပါ အန်တီခင်..”
“ကဲမမခင်ရေ နောက်မှပဲ အေအေးဆေးဆေးစကားပြောကြတာပေါ့ .. ညစာစားဖို့သောက်ဖို့ ပြင်ဆင်ရအုံးမယ်… မမခင်လဲ နားအုံးလေ….  ကျမအိပ်ခန်းထဲပဲသွားနားချည်…. သားလေး… ပြီးရင် မမခင်ရေမိုးချိုးရအောင် ရေချိုးခန်းတွေ အိမ်သာတွေပြထားပေးအုံး…..”
ကျုပ်လဲ အန်တီခင်ကို အခန်းထဲ လိုက်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ ပြန်ထွက်လာတော့မှ မေမေမီးဖိုထဲဝင်သွားတာတွေ့လို့ လိုက်ဝင်ပြီး မေမေ့ကိုနောက်ကနေဖက်လိုက်တယ်။
“မေမေမောလာလား…. မေမေလဲနားလိုက်ပါအုံးမေမေရယ်… မေမေအရမ်းပင်ပန်းနေပြီ..”
“မမခင်ကို အခန်းထဲ သေချာပို့ခဲ့ရဲ့လား…”
“ဟုတ်ပို့ခဲ့ပါတယ်မေမေရဲ့…. သားထမင်းချက်ထားပြီးပြီ ဟင်းကိုတော့ လမ်းထိပ်ကပဲသွားဝယ်လိုက်တော့မယ်… မေမေလဲနားတော့….နော်မေမေ..”
ပြောရင်း မေမေ့ကိုကျုပ်ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး မေမေ့နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ်။ မေမေလဲ ကျုပ်ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းပြီး
“မေမေ့သားလေးက အရမ်းအလိုက်သိတော့ မေမေအမောပြေသွားပြီကွာ…. သားပြောသလိုပဲ ဟင်းပဲသွားဝယ်လိုက်တော့…  မမခင်ဘာစားချင်လဲ မေးသွားလိုက်အုံး….”
“ဟုတ်မေမေ… သားစကားနားထောင်လို့အာဘွား…. ”
ပြောပြီး မေမေ့ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းပြီးမှ ထွက်ခဲ့တော့တယ်”

အဲ့ညက အဖေနိုးလာပြီး အန်တီခင်ကိုမြင်တော့ မျက်ရည်တွေ အလိုလိုကျလာတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီခင့်ကိုမျက်နှာလွှဲပြီး ဟီးခနဲ့ငိုချလိုက်တယ်။ အန်တီခင်က အဖေ့လက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး
“ကိုကျော်ရယ် ဘာလို့လဲ ခင့်မျက်နှာကို မမြင်ချင်တော့ဘူးလားဟင်”
ပြောရင်း အန်တီခင်ပါငိုတယ်။ အဖေက အန်တီခင့်လက်လေးကို အားမလိုအားမရဖျစ်ညှစ်ပြီး အန်တီခင့်မျက်နှာကို ပြန်လှည့်ကြည့်တယ်။
“ခင်ရယ် ဒီမျက်နှာလေးက ကိုယ့်တစ်သက်မှာ ဘယ်တော့မှမမေ့မယ့် သံသရာအဆက်ဆက် သတိရနေမယ်မျက်နှာလေးပါ ကိုယ် မျက်နှာပူလို့ပါကွာ ကိုယ် ခင့်ကိုပေးခဲ့တဲ့ကတိ မတည်နိုင်တော့လို့ပါ…အဟွတ် .. အဟွတ်… ”
အဖေချောင်းဆိုးတော့ အန်တီခင်က အဖေ့ကိုယ်လေးကိုပွေ့ယူပြီးတော့ ထွေးခံလေးနား အဖေထွေးရအောင် လုပ်ပေးတယ်။ အဖေထွေးပြီးတော့ ပုဝါလေးတစ်ထည်နဲ့ အဖေ့ပါးစပ်တွေကို သုတ်သင်ပေးတယ်။ ပြီးမှ တစ်စုံတစ်ခုကိုသတိရဟန်နဲ့ မေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်တယ်။ မေမေက မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ ပြုံးပြရင်း ခေါင်းလေးဆတ်ပြတယ်။ ဒီတော့မှ အန်တီခင်က စိတ်သ်သာရဟန်နဲ့ အဖေ့ကိုပြန်နေရာချပေးရင်း အဖေ့လက်လေးကိုဆုပ်ထားတယ်။ မေမေက ကျုပ်လက်ကိုဆွဲပြီး
“မမခင် အစ်ကို့နားမှာနေပေးပါအုံးနော်… သားလေးကို စာကျက်ခိုင်းလိုက်အုံးမယ်.. လိုတာရှိရင် သားအခန်းထဲမှ ကျမရှိတယ်နော် မမခင်…အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောကြအုံး..” ပြောရင်း မေမေက ကျုပ်ကို ကျုပ်အခန်းထဲဆွဲခေါ်သွားတယ်။ အခန်းထဲရောက်ပြီး တံခါးပိတ်ပြီးတာနဲ့…
“သားလေး… အန်တီခင်နဲ့ သားဖေဖေကိုဘယ်လိုမြင်လဲ… ”
“ဘယ်လိုမှမမြင်ပါဘူးမေမေရယ်….”
ကျုပ်လဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အာရွှီးလိုက်တာပေါ့။
“ဟိုးတစ်ခါ သားလေး မေမေတို့စကားပြောတာ ခိုးနားထောင်တာ မေမေသိတယ်”
“ဗျာ… ”
“အင်းဟုတ်တယ်…. ဒီတော့ သားဖေဖေနဲ့ မမခင်အကြောင်း အကြမ်းဖျဉ်းတော့ သားသိပြီးပြီမလား… ”
“ဟုတ်မေမေ အန်တီခင်နဲ့ ဖေဖေက အချစ်ဟောင်းတွေဆိုတာတော့ သားသိထားပါတယ်…”
“အဲ့ဒါဆို… သားဖေဖေနဲ့ အန်တီခင်ပေါ် အထင်မမှားပဲ ကြည်ဖြူပေးရမယ်နော်သားလေး…. ပြီးတော့ မမခင်ရော သားဖေဖေရောက မေမေ့ကျေးဇူးရှင်တွေပဲ သားလေး…. ခုလဲ မမခင်က သားဖေဖေရဲ့နောက်ဆုံးချိန်မှာ ပြုစုပေးပါရစေဆိုပြီး လိုက်လာတာ… ဒီမှအကြာကြီးနေမှာသားလေး…. မမခင်ကိုလဲ ကိုယ့်အဒေါ်လိုသဘောထားပြီး ကူညီနိုင်တာကူညီရမယ်နော်သားလေး… မေမေကိုယ်တိုင်လဲ သားဖေဖေရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်မှာ မမခင်ကိုရှိစေချင်လို့ မမခင်ကိုသွားခေါ်လာခဲ့တာ… သူတို့နှစ်ယောက်ကို အမြင်မစောင်းနဲ့နော်သားလေး…. ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ သားနားလည်ပါတယ်… သားတောင် အန်တီခင်နဲ့ ဖေဖေ့ကိုသနားနေတာ.. ”
“အင်း.. မေမေလဲစိတ်မကောင်းဘူး… ချစ်သူချင်းနီးခွင့်မရခဲ့ရှာဘူး…”
“ဟင်း……”
ကျုပ်လဲသက်ပြင်းချမိတယ်။ ပြီးတော့ မေမေ့ခါးလေးကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားမိတယ်။
“ဘာလိူ့သက်ပြင်းတွေချနေတာလဲ မေမေ့သားလေးရယ်…”
“ချစ်သူချင်းနီးခွင့်မရခဲ့ကြဘူးဆိုလို့လေ…. သားချစ်တဲ့သူနဲ့လဲ နီးခွင့်ရပါ့မလားလို့ တွေးမိလို့ပါမေမေရာ…. သားချစ်တဲ့သူနဲ့က နီးနီးလေးဆိုပေမယ့်…ကာထားတဲ့တံတိုင်းရဲ့ထုထည်က… ကြီးလွန်းတယ်… သားချစ်တဲ့သူက အဲ့ဒီတိုင်းကြီးကို ဖြိုချနိုင်ပါ့မလားလို့ စိတ်ပူတယ်မေမေရယ်…. ”
“ဟင်း…. သားလေးရယ်….. ”
မေမေလဲ သက်ပြင်းချပြီး ကျုပ်ကိုခပ်တင်းတင်းလေးပြန်ဖက်ထားတယ်။ ခဏေနေတော့ မေမေ့နဲ့ လူချင်းခွာပြီး…မေမေ့ကို ရှူးတိုးတိုးဆိုပြီး အိမ်ရှေ့က အန်တီခင်တို့အတွဲကို တံခါးအသာဟလို့ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ အန်တီခင်တို့ ခွဲခွာရတဲ့အလွမ်းတွေစုထားရလို့ထင်ပါရဲ့။ အန်တီခင် နဲ့ ဖေဖေက မျက်နှာချင်းဆိုင်လှဲရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ထားတာဗျ။ အနိတီခင်က အဖေ့ကို စကားတွေပြောနေတာ.. အဖေကလဲ တစ်ချက်တစ်ချက်ပြုံးပြုံးသွားတယ်.. အဖေက ကျန်းမာရေးကြောင့် စကားသိပ်မပြောနိုင်လို့ထင်ပါရဲ့ နားပဲထောင်နေတာ..တစ်ခွန်းစ နှစ်ခွန်းစတော့ပြောတယ်… ချောင်းလေးတစ်ဟွတ်ဟွတ်ဆိုးလာရင်.. အန်တီခင်က သူ့နားကထွေးခံလေးယူယူပြီး အဖေထွေးလို့အဆင်ပြေအောင် ပွေ့ပေးတယ်… ပြီးရင်ပုဝါလေးနဲ့ အဖေ့ပါးစပ်တွေကို သုတ်ပေးတယ်…. ပြီးရင် ခုနအတိုင်းလေးပဲ စကားဆက်ပြောနေကြပြန်တယ်… ။ ကျုပ်တို့သားအမိရှိတယ်ဆိုတာတောင် မေ့နေကြပုံပါပဲ။ ကျုပ်လဲကြည့်ရင်း ကြည်လဲကြည်နူးတယ်.. ကြေလဲကြေကွဲတယ်။ မျက်ရည်တွေပါ အလိုလိုကျလာတယ်။ ကျုပ်လဲဆက်မကြည့်နိုင်တော့ဘူး မေမေ့ကိုလက်တို့ပြီး တံခါးကိုပြန်ပိတ်လိုက်က်တယ်။ မေမေ့မျက်နှာကိုကြည့်တော့လဲ မျက်ရည်တွေနဲ့။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကိုဆွဲခေါ်ပြီး အိပ်ရာထဲလှဲချကာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေပေးနေမိကြတယ်။ ဖက်ထားတာလုတင်းကြပ်လို့။ နောက်တော့ နမ်းရတာမောသွားမှ မေမေက
“သားလေး သားဖေဖေမရှိတော့တဲ့နောက် မမခင်ကို သားလေးစောင့်ရှောက်ရမယ်နော်….. မေမေလေ မမခင်ကို ပြန်မလွှတ်ချင်တော့ဘူး… အိမ်မှာဘဲ မေမေတို့နဲ့အတူ နေစေချင်တော့တယ်.. သားလေးဘယ်လိုသဘောရလဲ..”
“သားသဘောတူပါတယ်မေမေရယ်…. အန်တီခင်ကို ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းလိုစောက်ရှောက်မှာပါ….”
“အဲ့ဒါဆို နောက်မှ မေမေ.. မမခင်ကိုစည်းရုံးမယ်…”
“ဟုတ်မေမေ..”
“အဲ့ဒါဆို သားလေးအိပ်တော့လေ မေမေဖက်ထားပေးမယ်”
“ဟုတ်…”
************

အန်တီခင်ရောက်ပြီး နောက်ပိုင်း အဖေ့ဝေယျာဝစ္စတွေကို အန်တီခင်ကသာ အများဆုံးလုပ်ပေးတာ။ အမေကလုပ်ပေးပါမယ်ဆိုရင်တောင် အန်တီခင်က” ယမင်းရယ် ညီမလေးက လုပ်ပေးခွင့်အများကြီးရပြီးသားပါကွာ မမခင်ကို ဒီအချိန်လေး ခွင့်ပြုပေးပါ ဆိုတာနဲ့” မေမေလဲ အသာကြည့်နေရတော့တယ်။ အိမ်ကို အပြင်ဧည့်တွေ လူနာသတင်းမေးလာတဲ့အချိန်မျိုးလောက်ပဲ မေမေက အဖေ့ကိုပြုစုပေးရပါတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်ဆိုရင်တော့ အန်တီခင်က အဖေ့နားသိပ်မကပ်ပါဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်အမြင်မှာတော့ အမေကသာ တရားဝင်မယားမဟုတ်လား။

နောက်တစ်လလောက်နေတော့ အဖေဆုံးပါတယ်။ အဖေဆုံးတော့လဲ အန်တီခင့်လက်ပေါ်မှာပဲ ဆုံးတာပါ။ အဖေမဆုံးခင်ကတော့ မိသားစုတွေပဲရှိတဲ့အချိန်မှာ အဖေက မေမေ့ကို သူရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်မှာ အန်တီခင်နဲ့အတူ ရှိခွင့်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြောင်း ပြောခဲ့ပါသေးတယ်။ သူ့စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်သွားနိုင်ပါပြီလို့ပြောတယ်။ ကျုပ်ကိုလဲ မေမေနဲ့ အန်တီခင် နှစ်ယောက်လုံးကို စောင့်ရှောက်ဖို့မှာခဲ့ပါသေးတယ်။ ကျုပ်လဲ အန်တီခင့်ကိုပါ အဒေါ်လို အမေလိုသဘောထားပြီး စောင့်ရှောက်ပေးပါမယ်လို့ ကတိပေးပါတယ်လို့ ပြောခဲ့ပါတယ်။ အဖေက ပြုံးပြီး ကျုပ်ကို ကျေနပ်တဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်သွားတယ်။ အန်တီခင်နဲ့လဲ တစ်လလောက်အိမ်မှာ အတူနေခဲ့ရတာဆိုတော့ ကျုပ်ကိုလဲ အန်တီခင်က သားလို့ပဲ ခေါ်သလို ကျနော်လဲ အန်တီခင့်ကို တီခင်လို့ပဲ ခေါ်တော့တယ်။
အဖေဆုံးတော့ ရပ်ကွက်ထဲက ပရဟိတအဖွဲ့ကပဲ အစစအရာရာ ကူညီကြလို့ အဆင်ပြေပြေနဲ့ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။ ပုံ့ပုံ့တို့သားအမိကတော့ အဖေမဆုံးခင်ကတည်းက ခဏခဏလာသလို အဖေဆုံးပြီးတော့လဲ အစစအရာရာ ဂိုင်းကူလုပ်ပေးရှာပါတယ်။

(အပိုင်း-၁၀ ဆက်ရန်)

အပိုင်း-၁၀

အင်းစက်

ဖိုးတေ ကိုယ်တိုင်ရေးသည်။ 30th October, 2019.

အဖေ့နာရေးကတော့ သိပ်တော့မစည်ပါဘူး။ ကျုပ်တို့မိသားစုကိုက အပြင်လူတွေနဲ့ အဆက်အဆံနည်းတာကြောင့်လဲပါမယ်။ ကျုပ်ကျောင်းကသူငယ်ချင်းအချို့လဲလာကြတယ်။ အဲ့ဒီထဲမှာ ရန်ပိုင်ဆိုတဲ့ကောင်ကို ကျုပ်သိပ်သဘောမကျဘူး။ ဒီကောင်က ကျောင်းမှာဆို တစ်ချိန်လုံး နှာစကားတွေပဲပြောနေတာ။ ဆရာမတွေလဲမလွတ်ဘူး။ ကျောင်းသူတွေဆိုလဲ ပြောင်သလိုနောက်သလိုနဲ့ အသားအင်မတန်ယူတာ။ မိဘက ပိုက်ဆံရှိတော့ ဆရာမတွေကလဲ သူ့ဆိုအလိုသိပ်လိုက်တာ။ သူတို့ကိုပြန်မှန်းနေတာသိရင် အလိုလိုက်အုံးမလား သိချင်သေးတယ်။ ဒါတွေထားပါ ဒါတွေကကျုပ်နဲ့မဆိုင်ပါဘူး။ ပုံ့ပုံ့နားကိုလဲ ရောကောသောကောနဲ့ ဝင်ရောချင်သေးတာ။ ပုံပုံက တစ်စက်မှအကပ်မခံဘူး။ ပုံပုံ့နဲ့ကျုပ်က အမြဲတမ်း ကျုပ်နဲ့တစ်ပူးတွဲတွဲဆိုတော့ ဒီကောင်ကျုပ်ကိုသိပ်တော့မကြည်ဘူး။ မကြည်ပေမယ့် ဒီကောင်ကျုပ်ကို သဒ္ဒါတွေလွန်နေတာ။ ကျုပ်ကလဲ ဒီကောင့်ကို ရှိတယ်ကိုမထင်တာ။ ဒီကောင်ဘာကျွေးကျွေးအကုန်ငြင်းတာပဲ။ အစက ဒီကောင် ပုံ့ပုံ့ကိုလိုချင်လို့ ကျုပ်ကိုကပ်တာပဲထင်နေတာ။ သကောင့်သားက ပုံ့ပုံ့အိမ် စာအုပ်ငှါးသလိုလို စာမေးသလိုလိုနဲ့ ပုံပုံ့ဆီကိုရောက်ရောက်လာတယ်။ အစတော့ ပုံ့ပုံ့က ထွက်တွေ့ပါတယ်။ နောက်ကျတော့ ပုံ့ပုံ့အမေက မရှိဘူးချည်းပြောလွှတ်တာ။ ဒီကောင်က ပုံ့ပုံ့ရှိရှိမရှိရှိ ကျုပ်အိမ်ဘက်လာပြီး ကျုပ်ကိုခေါ်တော့တာပဲ။ အစကတော့ ကျုပ်ကလဲ မကောင်းတတ်တော့ အိမ်ထဲတွေဘာတွေခေါ်.. ဧည်ထောက်ခံလို့ပေါ့။ မေမေက စားစရာလေးဘာလေးလာချရင် သကောင့်သားက ကျုပ်မေမေကိုငမ်းတာဗျ။ မေမေချကျွေးတဲ့အစားအသောက်တွေကို မျိုဆို့ပြီး ကောင်းလှချည်ရဲ့ဘာရဲ့ဆိုပြီး လွှတ်ချီးမွမ်းတော့တာ။ တစ်ခါ နှစ်ခါတော့လအိမ်ထဲခေါ်သေးတယ်။ နောက်ကျတော့ ဒီကောင့်ကို အိမ်ထဲမခေါ်တော့ဘူး။ စိတ်ဆိုးလို့မလာလဲ အေးတာပဲဆိုပြီး ခြံဝမှပဲရပ်စကားပြောတာ။ မေမေ့ကိုလဲမှာထားလိုက်သေးတယ်။ ဒီကောင်လာရင် ခြံတံခါးမဖွင့်ပေးဖို့ပေါ့။ မေမေကလဲ ဒီကောင့်မျက်လူံးတွေ အကြည့်တွေသဘောမကျဘူးတဲ့။ ကျုပ်သူငယ်ချင်းမို့ မကောင်းတတ်လို့ ကြည့်နေတာတဲ့။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျုပ်နဲ့ပုံ့ပုံ့အိမ်က ဒီကောင့်ကို ကျဉ်ထားလိုက်တော့ ဒီကောင်သိပ်မလာတော့ဘူး။ အခု အဖေနာရေးဖြစ်တော့မှ ဒီကောင်ဂွင်တည့်သွားတာ။ အိမ်ကို နေ့တိုင်းလာတာ။ ညပါအိပ်သေးတာ။ စောင့်အိပ်စရာမလိုပါဘူးကွာလို့ပြောလဲမရဘူး။ ဒီကောင်ငမ်းတာမှ မေမေ့တင်မကတော့ဘူး တီခင်ပါရှိနေတော့ ဒီကောင့်အကြိုက်ပေါ့။ မေမေတို့ဘာလေးလိုတယ်ဆိုတာနဲ့ ဆိုင်ကယ်တဗျင်းဗျင်းနဲ့ ချက်ချင်းဝယ်ပေးရတာနဲ့ မေမေနဲ့တီခင်နားမှာ တစ်ဝဲလည်လည်လုပ်နေတာ။ ဒါတင်မကသေးဘူး ပုံ့ပုံ့က အိမ်နီးတော့ မကြာခဏလာတာ။ ပုံ့ပုံ့ကိုပါ လှည့်ငမ်းသေးတာ။ ကျုပ်လဲ မေမေ့ကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် သတိပေးရသေးတာ ဒီကောင့်ကိုသတိထားဖို့ပေါ့။ တီခင့်ကိုပါ သတိပေးလိုက်အုံးပေါ့။ မေမေကတော့ အေးဆေးပါပဲ။ ဒီလောက်လူအများကြီး နဲ့မို့မပူနဲ့တဲ့။ မေမေတို့ကအတွေ့အကြုံရှိပြီးသား ရှောင်တတ်တိမ်းတတ်တယ်တဲ့။ ပြီးတော့ တီခင်နဲ့အမြဲအတူရှိနေတာ ဆိုတော့ ဒီကောင်ဘာမှမလုပ်ရဲပါဘူးတဲ့။ သမီးပုံ့လေးကိုပဲဂရုစိုက်။ ပုံ့လေးအနားမှာပဲနေတဲ့။ အိမ်ပြန်ရင်လဲ တစ်ယောက်ထဲမပြန်စေနဲ့ သားလေးလိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါတဲ့။ ကျုပ်လဲ ဟုတ်ကဲ့ပါဆိုပြီး နေရတာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ ရက်မလည်ခင်တစ်ညမှာပေါ့။ လာတဲ့ဧည့်သည်တွေ ကိုဧည့်ခံဖို့ ကျုပ်နဲ့ ပုံ့ပုံ့က မီးဖိုထဲဝင်ပြီး ကော်ဖီဖျော်ကြတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ မီးကပျက်သွားပါရော။ အိမ်မှာ အင်ဗာတာရှိတာမို့ အိမ်ရှေ့က မီးချောင်းလေးတွေပြန်လင်းသွားတယ်။ မီဖိုခန်းမှာကျ မီးမရှိတော့မှောင်နေတုန်း။ မီးစက်ငှါးထားတာမို့ မီးစက်နှိုးဖို့ပြင်သူကပြင်ပေါ့။ ပုံ့ပုံ့က ကျုပ်အင်္ကျီကိုဆွဲထားပြီး
“ဖိုးတေ ငါကြောက်တယ်”
“မကြောက်ပါနဲ့ဟာ ငါရှိပါတယ်”
အမှန်ကပြောမယ့်သာပြောတာ ကျုပ်လဲကြောက်တယ်။  ဟုတ်တယ် ကိုယ်အဖေက ကိုယ့်အဖေပဲလေ ကြောက်တာကကြောက်တာပဲ။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ မီးဖိုတဲက ချွတ်ချွတ်အသံကြားတယ်။ မှောင်မဲနေတဲ့အချိန်မှာ ဒီချွတ်ချွတ်အသံက တော်ကြောက်ဖို့ကောင့်တယ်။ အဲ့ဒီအသံလဲကြားရော ပုံ့ပုံ့ ရုတ်ခနဲဆို အမလေး တပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတော့တာ။ ကျုပ်ကိုဖက်ထားတာများ တင်းနေတာပဲ။ ကျုပ်လဲ ပထမတော့ သူ့လိုပဲလန့်ပြီး ပြန်ဖက်ထားမိတယ်။ ရင်တွေလဲတစ်ဒိုင်းဒိုင်းခုန်လာတော့တယ်။ ကျုပ်တင်ရင်ခုန်နေတာမဟုတ်ဘူးဗျ ပုံ့ပုံ့လဲရင်တွေခုန်နေတာ။ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေ ကျုပ်ကြားနေရတယ်။ ကျုပ်စိတ်တွေ ထိန်းရခက်နေတယ်။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘူး ကျုပ်ရဲ့ ပုံ့ပုံ့ရဲ့ကျောကိုဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်တွေက သူ့ခါးဆီရောက်သွားပြီး အောက်ပိုင်းချင်းထိဖို့ ကျုပ်အားထုတ်မိတယ်။ ကျုပ်အောက်က ညီတော်မောင်ကလဲ မာနေပြီလေ။ အောက်ခံဘောင်းဘီပါပေမယ့် ဖုဖောင်းနေတဲ့ကျုပ်ကောင်က ပုံ့ပုံ့ဆီးခုံနဲ့ ထိကပ်သွားတယ်။ ပုံ့ပုံ့ ကျုပ်ကို ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖက်လာရင်း အသက်ရှူသံတွေမြန်လာတယ်။ အသားတွေလဲတုန်နေသလိုပဲ။ ကျုပ်လဲ ပုံ့ပုံ့ကျောပြင်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ပွတ်ပေးရင်း ခါးလေးကိုဆွဲဖက်ကာ ညီလေးနဲ့ ညီမလေးကို အငွေ့ပေးနေမိတယ်။ မီးစက်ကြီး တစ်ဒုတ်တုတ်နိုးသံနဲ့အတူ မီးဖိုထဲမှာ မီးလင်းလာတယ်။ ပုံ့ပုံ့က ကျနော်ကိုဖက်ထားဆဲပဲ။ မီးလင်းလာလို့ ပုံ့ပုံ့ကို ငုံ့ကြည့်မိတော့ သူက ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ထားတာဗျ။ ကိုယ်လေးက တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လို့။ ရင်ခုန်သံတွေဆိုတာ တစ်ဒိုင်းဒိုင်းပဲ။
“ပုံ့… မီးပြန်လင်းလာပြီ”
ကျုပ်ပြောလိုက်မှ သူလဲသတိဝင်လာပြီး လူချင်းခွာလိုက်တယ်။ သူရော ကျုပ်ရော မောပန်းနေသလိုပဲ။ သူ့မျက်နှာလေးက ရဲပတောင်းခတ်လို့။ တော်တော်ရှက်နေတဲ့ပုံ။ ရုတ်တရတ် သူထွက်သွားမယ်လုပ်တော့ ကျုပ်လဲ သူလက်ကိုဖမ်းဆွဲပြီး…
“ပုံ့..  အဲ့လိုကြီးထွက်မသွားနဲ့လေ…  နင်ပုံစံမြင်ပြီး အကုန်လုံးက တစ်မျိုးထင်ကုန်အုံးမယ် လာ ဒီမှာ ခဏထိုငိအုံး..”
ကျုပ်လဲ သူ့ကိုထမင်းစားပွဲက ထိုင်ခုံမှာထိုင်ခိုင်းပြီးတော့ ရေတစ်ခွက်တိုက်လိုက်တယ်။
“ဘယ်လိုလဲ နေသာသွားပြီလားသတ္တိခဲလေး… ”
“နင်နော်….”
ဆိုပြီး ကျုပ်ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ထုတယ်။ အားတော့မပါပါဘူး။ ကျုပ်ကတစ်ဟဲဟဲရယ်လိုက်တော့ သူလဲ တစ်ခစ်ခစ်လိုက်ရယ်တယ်။
“ကဲဒီလောက်ဆိုရင်တော့ ရပြီ နင်အိမ်ရှေ့သွားချင်ရင်သွားတော့လေပုံ့… ကော်ဖီကို ငါ့ပဲဖျော်ပြီးယူခဲ့လိုက်တော့မယ်.. အိမ်တော့ပြန်မသွားနဲ့အုံး ဟိုကောင်က အလစ်ချောင်းနေတာ.. ပြီးမှငါလိုက်ပို့ပေးမယ်…”
“အင်းပါ…”
ပုံ့ပုံ့အသံက ခါတိုင်းထက်ပိုပြီး နူးညံ့နေတာ ကျုပ်သတိထားမိတယ်။ ရင်ထဲမှာလဲ အမျိုးအမည်မသိတဲ့ ဝေဒနာတစ်ခု ခံစားလာရတယ်။ ပုံ့ပုံ့က ထိုင်ရာကထထွက်သွားပြီး အခန်းဝရောက်မှ ပြန်လှည့်လာတယ်။
“ငါမသွားတော့ဘူး.. နင်နဲ့အတူကော်ဖီဝိုင်းဖျော်ပေးမယ်လေ…”
“ပြီးရော.. လာ” ဆိုပြီး ကျုပ်လဲ သူနဲ့အတူကော်ဖီဖျော်နေကြတယ်။ ကော်ဖီဖျော်ရင်း သူနဲ့ကျုပ် အကြည့်ချင်းဆုံရင် ကျုပ်ကပြုံးပြတော့ သူကမျက်စောင်းထိုးတယ်။ ပြီးတော့ တိုင်ပင်မထားပဲ နှစ်ယောက်သားရယ်မိပြန်တယ်။ ကော်ဖီဖျော်ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့က ဧည့်သည်တွေဆီ ကော်ဖီသွားပို့လိုက်တယ်။
“ပုံ့…  နင်ပြန်တော့မလား…”
“ဟေ့အေး မပြန်ချင်သေးဘူး..”
“အဲ့ဒါဆိုလဲ အပျင်းပြေဖဲဝိုင်းတွေ သွားကြည့်ရအောင်”
“သွားလေ…”
ကျုပ်လဲသွားကာနီး မေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့။ မေမေလဲ ကျုပ်တို့ကိုလှမ်းကြည့်နေတာ။ ပြုံးစိစိနဲ့။ တီခင့်ကိုပါ တိုးတိုးကပ်ပြောနေသေးတာ။ တီခင်ကလဲ ပြုံးစိစိနဲ့ ကြည့်နေတာ။ ကျုပ်လဲ မလုံမလဲနဲ့ ပုံ့ပုံ့လက်ကိုဆွဲပြီး ဖဲဝိုင်းဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။

ပုံ့ပုံ့လက်ကိုဆွဲထွက်လာရင်း ဟိုငတိ ရန်ပိုင်ကိုတွေ့လိုက်သည်။ ဒီကောင် ကျုပ်ကိုခပ်စိမ်းစိမ်းကြည့်နေသည်။ ကျုပ်လဲ နဂိုကတည်းက အဖက်မလုပ်တဲ့ကောင်မို့လို့ ခပ်တည်တည်ပဲ ပုံ့ပုံ့ကို လက်ဆွဲထွက်လာလိုက်သည်။ ပုံ့ပုံ့လဲ လူကြားထဲမှာ လက်ဆွဲခံရတာမို့ ရှက်ကို့ရှက်ကန်းနဲ့ ပါလာသည်။ ရုန်းတော့မရုန်း။ ဖဲဝိုင်းနားရောက်မှ ကျုပ်လဲ လက်လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ဖဲဝိုင်းဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်း ဖဲသမားဆိုတာ ဖဲထဲပဲအာရုံရောက်နေသည်။ ကျုပ်တို့လဲ ဖဲအကြောင်းသိပ်နားမလည်တာမို့ ကိုယ်နားလည်တဲ့ဝိုင်းကိုရှာရသည်။ အဲ့ဒီမှာ ကာလသားခေါင်းကိုကျော်ကြီးတို့ဆော့တဲ့ ရှမ်းကိုးမီးဝိုင်းနားရောက်သွားတယ်။ ရှမ်းကိုးမီးကျတော့ ကျုပ်လဲနားလည်လို့ လူစိမ်းလဲမပါလို့ ဒိုင်ကိုင်တဲ့ ဦးမြမောင်ကိုလှမ်းမေးလိုက်တယ်။
“ဦးမြ…  ဘေးထိုးလို့ရလား…”
“ဟာဖိုးတေ… သားထိုးမလိုလား…”
“မဟုတ်ပါဘူး ဒီမှာ ပုံ့ကို မုန့်ဖိုးရအောင်ထိုးပေးမလို့… ၁လှည့်၂လှည့်နိုင်ရင်တော်ပီ..”
“အေး…  ထိုးလေကွာ…  ရှုံးရင် အရင်းပြန်ပေးလိုက်မယ်…ဟဲ ဟဲ”
“ပုံ့ နင့်မှာပိုက်ဆံပါသေးလား…”
ပုံ့ပုံ့က သူရဲ့ အိမ်နေရင်းဘောင်းဘီရှည်အိပ်ကပ်ထဲ နှိုက်လိုက်ပြီး
“ငါးရာတော့ပါတယ် ရော့”
ကျုပ်လဲ ပုံ့ပေးတဲ့ပိုက်ဆံ ငါးရာကိုယူပြီး ကိုကျော်ကြီးအိမ်ထဲ ဝင်ထိုးလိုက်သည်။ ကိုကျော်ကြီးအိမ် ဒိုကျသည်။ အလျော်ရသည်။ ပုံ့ကိုလှည့်ကြည့်တော့ နိုင်လို့ပျော်နေသည်။
“ဦးမြ… နောက်တစ်လှည့်ထိုးအုံးမယ်နော်…”
“ထိုးပါကွာ…  ထိုး”
နောက်တစ်လှည့်လဲကိုကျော်ကြီးအိမ်ပဲ ငါးရာထပ်ထိုးလိုက်သည်။ ဒီတစ်လှည့်တော့ ကိုကျော်ကြီးအိမ် အဆွဲမလွတ် ကုလားနှစ်ကောင်ပါလာသည်။ စိတ်တော့သိပ်မကြည်။ လိုင်းတူနေတော့ သုံးဆများရမလား ရင်ခုန်ရသည်။ ကိုကျော်ကြီးထပ်ဆွဲတော့ ၆ တက်လာသည်။ လိုင်းလဲတူသည်။ နိုင်ရင်၃ဆရမှာ။ စိတ်ထဲက ကြိတ်ပျော်ရသည်။ ဦးမြက ၃ချပ်အိမ်တွေ ဖမ်းသည် ဆ၄ နဲ့ဖမ်းတာ။ ကိုကျော်ကြီးအိမ် ၃ဆအလျော်ရပြန်သည်။ ဦးမြ ထပ်ဆွဲတော့ ၄ဖဲထပ်တက်လာလို့ ၈ပေါက်နဲ့ ၂ချပ်အိမ်အကုန်သိမ်းသွားသည်။ ကျုပ်လဲ ငါးရာရင်းတာ နှစ်ထောင်မြတ်နေပြီမို့ တော်လိုက်ပြီး… ဦးမြကိုနှုတ်ဆက်ခဲ့လိုက်သည်။ နိုင်တဲ့ပိုက်ဆံတွေရော အရင်းပါ ၂၅၀၀ လုံး ပုံ့ပုံ့ကိုပေးတော့ ပုံ့ပုံ့က ပျော်နေသည်။ ကျုပ်ကိုလဲ တစ်ထောင်ခွဲပေးနေသေးသည်။
“နင်ပဲယူပါပုံ့ရာ ငါကျောင်းပြန်တက်ရင် မုန့်ဝယ်ကျွေးပေါ့”
လို့ပြောတော့
“အဲဒါဆိုလဲ ပြီးရောဆိုပြီး.. ” ပြုံးပျော်နေတာများ တစ်ကယ်ချစ်စရာ။ ကျုပ်လဲ ဒီညမှပဲ ပုံပုံ့ကို သေချာကြည့်မိသည်။ မျက်လုံးမျက်ဖန် တော်တော်ကောင်းသည်။ ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးနဲ့။ သူ့မှာအထူးခြားဆုံးက နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ.. ချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့ တံတွေးမြိုချမိသည်။
“ဟဲ့ ဘာကြည့်နေတာလဲ…”
ပုံပုံကပြောမှ သူခိုးလူမိသလိုမျိုး ရှက်ကို့ရှက်ကန်းနဲ့
“အာ..ဘာမှမကြည့်ပါဘူးဟ… လာသွားရအောင်”
ပြောပြီး မေမေတို့ရှိရာသို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ မေမေ့နားရောက်တော့ ကျုပ်လဲမေမေ့ဘေးဝင်ထိုင်သည်။ မေမေ ပုံ့ပုံ့ကို လှမ်းခေါ်သည်..
“သမီးလေးလာ…ထိုင်… ပြောပါအုံး..ဘာတွေပျော်လာတာလဲ..”
“ဟီးဟီး…. ဖိုးတေလေ ဥိးမြတို့ဝိုင်းမှာ သမီးကိုကြားထိုးပေးတာ.. အဲ့ဒါနိုင်လို့ပျော်နေတာ…”
“အံမယ်… မေမေ့သားလေးက ဖဲတွေဘာတွေဆော့တတ်နေပြီလား”
“မဆော့တတ်ပါဘူးမေမေရာ… အဲ့ဒါက မြင်ဖူးလို့နည်းနည်းနားလည်နေတာ… အဲ့ဒါနဲ့ ပုံ့မုန့်ဖိုးရအောင်ထိုးပေးလိုက်တာ… နိုင်တာတော့ သူ့ကံကောင်းလို့နေမှာ…”
“သား နဲ့ သမီး ကံစပ်လို့နေမှာပေါ့….”
မေမေက သဘောရိုးနဲ့လား သဘောဆန်းနဲ့လား မသိပေမယ့်.. ကျုပ်ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူသွားသည်။ ပုံ့ပုံက
“ဟုတ်မယ် အန်တီ…  နောက်မှ ထီတွေဘာတွေစပ်တူထိုးရအုံးမယ်…”
တီခင်ကလဲ
“သမီး ပုံ့လေးကချစ်စရာလေးနော် ချောလိုက်တာ…”
“ဟာ အန်တီခင်ကလဲ အန်တီခင်နဲ့ အန်တီယမင်းကမှ ချောတာ.. လူတိုင်းငေးနေတဲ့ဟာ…”
မေမေက
“ဟားဟား..  သမီးလေးကတော့ မြှောက်နေပြီ မမခင်ရေ နောက်နေ့မှ မုန့်ဖိုးပေးရအုံးမယ်…”
“ဟီးဟီး များများပေးအန်တီ..”
သူတို့အချင်းချင်း စနောက်နေကြပေမယ့် အရင်က မေမေ..  ပုံ့ပုံ့ကို သမီး လို့သာခေါ်ပေမယ့် ဒီညမှ သမီးလေး သမီးလေးနဲ့ ပါးစပ်ဖျားကမချ… ကျုပ်စိတ်တွေ အတော်ရှုပ်ထွေးလာပြီ… မေမေ နဲ့ ပုံ့ပုံ့ကြား ကျုပ်စိတ်တွေ ထွေပြားနေပြီ။ မေမေက
“သမီးလေးပုံ့.. ပြန်ချင်ပြန်တော့လေ… တော်ကြာနောက်ကျနေလို့… သမီးမေမေဆူနေအုံးမယ်… သားလေး…. သမီးလေးကိုလိုက်ပို့လိုက်အုံး.. မနက်ကျမှ မေမေနဲ့တရားနာစောစောလေးလာခဲ့….”
“ဟုတ်အန်တီ… အဲ့ဒါဆိုသမီးပြန်တော့မယ်…အန်တီခင် သမီးပြန်ပြီနော်… ”
“အေးသမီးပုံ့…. အန်တီတွေဘာတွေလုပ်မနေပါနဲ့ကွယ်… မေမေပဲခေါ်လိုက်တော့… ကိုယ့်သမီးလေးလိုပဲဟာ… နော် ယမင်း…”
“ဟုတ်ပါ့တော်…”
တီခင်ထိုးတဲ့ဆေးက တော်တော်ပြင်းသွားတယ်ထင်တယ်… ပုံ့ပုံ့မျက်နှာလေးရဲသွားပြီး….
“အာ…… ဟဲ့ဖိုးတေ… ငါ့လိုက်ပို့တော့” ပြောပြီး ကျုပ်ပခုံးကို ဆတ်ခနဲရိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ထွက်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲထပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ထွက်လိုက်သွားတော့ နောက်မှ မေမေနဲ့ တီခင်တို့ရဲ့အသံကြားလိုက်မိသေးတယ်..
“သမီးလေး ရှက်သွားပြီး မမခင်ရေ ခစ်ခစ်..”
“ရှက်သွားတာလေးကိုက ချစ်စရာလေးနော်…ခစ်ခစ်..

ပုံ့ပူံ့က အိမ်ပေါက်ဝက ရပ်စောင့်နေတယ်။ ကျုပ်အနားရောက်တော့မှ နှစ်ယောက်အတူအိမ်ထဲကထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ အိမ်ကတစ်ခြံကျော်ဆိုတော့ မဝေးပါဘူး… ဒါပေမယ့် ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်နေကြလို့ တော်တော်နဲ့မရောက်ဘူး။ စကားလဲမပြောဖြစ်ကြဘူး။ အတွေးကိုယ်စီနဲ့။ ပုံ့ပုံ့တို့ခြံဝရောက်တော့မှ ကျုပ်စကားစပြောတယ်…
“ပုံ့ ”
“အင်း”
“ငါတောင်းပန်ပါတယ်နော်..”
“ဘာကိုလဲ..”
“မေမေတို့ဝိုင်းစတာ နင်ရှက်သွားတယ်မလား”
“ရပါတယ်ဟာ… ဘာလဲ နင်ကငါ့နဲ့စတာမကြိုက်လို့လား..”
“အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးပုံ့ရာ… ငါ… ငါ… နင်စိတ်ဆိုးသွားမှာစိုးလို့ပါ…”
“ခစ်.. ခစ်”
ပုံ့ပုံ့က ချစ်စဖွယ်လေးရယ်တယ်။ ကျုပ် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေတာကို သဘောကျတယ်နဲ့တူတယ်။ ပြီးတော့ ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ရွှတ်ခနဲဆို ကျုပ်ပါးကိုနမ်းပြီး ခြံထဲဝင်ပြေးတယ်။ ကျုပ်ရင်တွေ ဒိတ်ခနဲ့ခုန်သွားတယ်။ ကျုပ်လဲအံ့သြပြီး သူ့ကိုကြောင်ကြည့်နေမိတယ်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်မှ ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး
“အဲ့ဒါ ငါ့ကိုမီးဖိုခန်းထဲအနိုင်ကျင့်လို့” ပြောပြီး ကရော်ကရော်လုပ်ပြနေတယ်။ ပြီးတော့မှ
“ဂွတ်နိုက်ဖိုးတေ..”ဆိုပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားတော့တယ်။
ကျုပ်မှာသာ သူနမ်းသွားတဲ့ ပါးတစ်ခြမ်းကို ပြန်စမ်းကြည့်ရင်း အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။

… ငါရူးတော့မယ်ပုံ့ရေ… ငါမေမေ့ကိုလဲချစ်တယ် နင့်ကိုလဲမစွန့်လွှတ်နိုင်ဘူး… ငါ့တစ်ခုကိုပဲရွေးချယ်ရမယ့်အချိန် မေမေ့ကိုရွေးချယ်မိရင် နင်ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါဟာ….လို့ စိတ်ထဲကနေအော်ဟစ်နေမိတယ်.,…

(အပိုင်း-၁၁ ဆက်ရန်)