ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် (အခန်း ၁)

အိန္ဒြရေရှင်၊ သိက္ခာရှင်ကြီးက အဖေ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၊ သူများလင်နဲ့မှ ဖောက်ပြန်ရသလား။
‌ဆံပင်အရှည်၊ မြန်မာဆန်ဆန်ဝတ်တတ်တဲ့ သူက ကိုယ့်လင်မဟုတ်တဲ့ အခြားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အလိုးခံနေရသလား။
‌စည်းကမ်းကြီးသလို အနေအထိုင်ပိရိသူကြီးက ကိုယ့်အိပ်ယာခန်းအတွင်းမှာ သူများယောကျာ်းကို မက ်တပ်ရပ် ဖင်ကုန်းကာ ဆောင့်လိုးသမျှ ခံနေသတဲ့လား။
‌စကားကိုတိုးတိုးညှင်သာပြောတတ်သူကြီးက ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ခေါင်းကိုမော့လိုက် လည်ကိုခါလိုက်၊ ပါးစပ်ဟကာငြီးငြူလိုက်နဲ့ နောက်ကလိုးနေသူနဲ့အပြိုင် အလိုက်သင့်လိုက်ပါနေသတဲ့လား။

**************
ဒီနေ့ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း အရက်သောက်နေမိတယ်။ တခါတလေ ဘယ်သူမှမပါဘဲ တယောက်တည်းထိုင်သောက် ၊ ပြီးတွေးချင်ရာတွေးနေမိတာ စည်းစိမ်တစ်မျိုးပေါ့။

ဒါပေမယ့် ဒီနေ့သောက်တာကတော့ စိတ်ညစ်တာတွေ၊ စိတ်ရှုပ်နေရတာတွေကြောင့်ပါ။ အခုလည်း သောက်ရင်း ဘဝတစ်လျောက်လုံး ကိုယ်ဖြတ်သန်းခဲ့ရပုံတွေ ပြန်တွေးမြင်နေမိတယ်။ ပျော်စရာတွေ၊ စိတ်ညစ်စရာတွေနဲ့အတူ ကိုယ်ကြမှ ဒါမျိုးအဖြစ်တွေ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်၊ အကြိမ်ကြိမ်တွေ့နေရပုံကို အံ့သြမိပါတယ်။

ကျွန်တော့်အကြောင်းပြန်စဥ္းစားရင် ငယ်ဘဝက စရမှာပေါ့လေ။ ကျွန်တော်နာမည်က ခေတ်။ ကျွန်တော့်မှာ ၄ နှစ်သားလောက်တည်းက အဖေမရှိခဲ့ဘူး။ အဖေသေတာမဟုတ်ဘူး။ ဘာအကြောင်းပြချက်ရှိမှန်းမသိပဲ ရုတ်တရက် အိမ်ကထွက်သွားခဲ့တာပါ။ ငယ်စဥ္ကတော့ ဘာမှန်းမသိခဲ့ဘူးပေါ့။ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေကြတဲ့ မိသားစု၊ အဖေဟာ အမေနဲ့လည်း ရန်မဖြစ်ပဲ ရုတ်တရက်ပျောက်သွားတာပဲ သိရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အမေ့ကိုမေးတိုင်း မင်းအဖေနောက်မိန်းမယူသွားတယ်ပဲပြောတယ်။ ကျနော်လည်း ဒီအတိုင်းပဲ လက်ခံပြီး ကလေးဘဝတလျောက်လုံး အဖေ့ကို မုန်းခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်နည်းနည်းသိတတ်လာတော့ အဖေ့သူငယ်ချင်းအသိုင်းအဝိုင်း မေးကြည့်ပါတယ်။ သူတို့ပြောတာကတော့ အပေါင်းအသင်းတွေကို ခင်မင်အနစ်နာခံတတ်ပြီး ကျနော်အမေနဲ့ ကျနော်ကို သိပ်ချစ်တဲ့ အဖေ၊ ဘာကြောင့်ထွက်သွားလဲ သူတို့လည်း မစဥ္းစားတတ်ဘူးတဲ့။ ဒါပေမယ့် အဖေ နောက်မိန်းမယူသွားတာ မဟုတ်သလို မိန်းမကိစ္စလည်း အရှုပ်အရှင်းကင်းတဲ့သူတဲ့။ ဒါဆိုအဖေဘာကြောင့် အိမ်ကထွက်သွားလဲ။ အဲဒီလိုသိရပြီးနောက် အဖေ့အပေါ် စိတ်ဆိုးနည်းနည်းပြေလာပါတယ်။

အဖေ့ကိုစိတ်ဆိုးပြေတဲ့နေ့က ကျနော်အသက် ၁၃ နှစ်၊ ၇ တန်းကျောင်းသားဘဝမှာပါ။ အဲဒီနေ့ဟာ ကျနော်ဘဝမှာ အထင်အမြင်တွေ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင်ပြောင်းလဲသွားတဲ့နေ့တစ်နေ့ပေါ့။ ကျနော်ဘဝခံယူချက်၊ ခံစားချက်တွေ စတင်ပြောင်းလဲခဲ့တဲ့နေ့မို့ အဲဒီနေ့အကြောင်းကို ရင်နာနာနဲ့ သေချာပြောပြပါ့မယ်။

အဲဒီနေ့က ကျောင်းမှာအစမ်းစာမေးပွဲရှိလို့ ကျောင်း နေ့တဝက်စောလွှတ်တယ်။ ပထမတော့ ဒါမျိုးရခဲတဲ့အခွင့်အရေးကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မြို့ထဲလျောက်လည်ကြတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်း အောင်လေးက အပြာကားပြတဲ့ ဗွီဒီယိုရုံသွားမယ်အတင်းခေါ်နေတဲ့အခါ ကျန်တဲ့သူတွေ လိုက်သွားပေမယ့် ကျနော်မလိုက်တော့ဘူး။ ဗွီဒီယိုပြီးမယ့်အချိန်က ကျောင်းလွှတ်ချိန်ထက် နောက်ကျတတ်တာမို့ အမေစိတ်ပူနေမှာစိုးတာနဲ့ အိမ်ပဲပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။ တကယ်ဆို အောင်လေးအတင်းခေါ်တဲ့နောက် လိုက်သွားမိရင် ဒီဇာတ်လမ်းဟာ တမျိုးတဖုံပြောင်းသွားနိုင်ပါတယ်။

အိမ်ရှေ့ခြံဝင်းရှေ့ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ ဦးသန့်စင်ကားရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ အရင်ကလည်း လာနေကျပါ။ ဒါပေမယ့် သူလာတိုင်း ကျနော်ကျောင်းလွှတ်လို့ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးချိန်၊ သူ့ပွဲရုံပိတ်ချိန် ညနေပိုင်းမှ အိမ်ကိုလာကာ စာရင်းများရှင်းတာ အပ်တာလုပ်နေကျပါ။ အခုခပ်စောစောရောက်နေတယ်ဆိုတော့ ဘာအရေးကြီးတာများရှိလို့လဲ?

ဒီနေရာမှာဦးသန့်စင်အကြောင်း နည်းနည်းပြောရအုံးမယ်။ သူက အဖေ့သူငယ်ချင်းအရင်းပဲ။ အဖေရှိစဥ္က ပွဲရုံနှစ်ခုရှိကာ တစ်ခုကို ကိုယ်ပိုင်လုပ်ပြီး တစ်ခုကိုတော့ ဦးသန့်စင်တောင်းဆိုလို့ စပ်တူလုပ်ကြတယ်လို့ သိရပါတယ်။ အဖေမရှိချိန် ပွဲရုံနှစ်ခုလုံးကို အတတ်နိုင်ဆုံးကြီးကြပ်ပေးကာ မိတ်ဆွေကောင်းပီသစွာ ဆက်လုပ်ပေးပါတယ်။ အမေကတော့ ကိုယ်ပိုင်ပွဲရုံကို မနက်ပိုင်းလောက်ပဲသွားတတ်ပါတယ်။

အခုလာတာ ပွဲရုံကိစ္စလား ? ဒါမှမဟုတ် အမေတခုခုဖြစ်လို့များ ရောက်လာတာလား။ အရင်က အမေခေါင်းမူးလို့ ဆေးခန်းပြရင်လည်း ကျနော်လိုက် မသွားဖြစ်ရင် ဦးသန့်စင် လိုက်ပို့နေကြပါ။ တခါတလေ သူ့မိန်းမ ဒေါ်ယမင်းပါ ပါလာတတ်တယ်။ ဒါနဲ့ကျနော် စိယုံစိထားတဲ့ ခြံတံခါးကို တွန်းပြီးဝင်လာတယ်။ အရင်ကရောက်ရင် ခြံအပြင်က အမေ့ကိုအော်ခေါ်နေကျပေမယ့် ဧည့်သည်ရောက်နေလို့ ခြံတံခါးဖွင့်ထားတာပါ။

ဘာမှမထူးခြားဘူးထင်ပေမယ့် အိမ်ရှေ့ဘာဂျာတံခါးမကြီးအရောက်မှာ ထူးခြားမှု စတွေ့ရပါတယ်။ တံခါးကို အတွင်းကသော့ခတ်ထားတယ်။ ဒါဧည့်သည်ရောက်နေရင် လုပ်ရိုးလုပ်စဥ္မဟုတ်။ ဦးသန့်စင်ကားထားပြီး တခြားသွားလို့လား ကြည့်လိုက်သော်လည်း ဖိနပ်စင်ဘေးမှာယောကျာ်းစီးဖိနပ်တရံတွေ့ရသည်။ ဧည့်ခန်းမှာလည်း လူရိပ်လူယောင်မမြင်။ ကျနော်ခေါင်းထဲ ဒိုင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။ ရင်တွေတုန်လာသည်။ ဒီမြင်ကွင်း ဒီလိုပုံစံတွေ ခိုးကြည့်နေကျ အပြာကားတွေထဲ တွေ့ဖူးနေကြပါ။

“ဘုရား၊ ဘုရား ကျနော်ထင်တာ မဟုတ်ပါစေနဲ့”

အတွေးနဲ့လန့်သွားပေမယ့် အိန္ဒြရေကြီးတဲ့ အမေ့ကိုယုံတယ်။ ဦးသန့်စင်အပေါ် ရိုးသားပွင့်လင်းစွာ ဖြင့် စည်းကမ်းတကျ ဆက်ဆံတတ်တဲ့အမေ၊ ဒါမျိုးဖြစ်မည်မဟုတ်။ မိမိသက်တမ်းတလျောက် သူတို့နှစ်ဦးကြား မရိုးသားတာ တခါမှမတွေ့ဖူးပါ။ ဒါပေမယ့် ဒါကဘာလဲ ?

အတွေးများနဲ့ ကျနော်ဟာ လှမ်းခေါ်ဖို့လုပ်နေရင်း မခေါ်ဖြစ်တော့။ အိမ်ခေါင်းရင်းမှ ပတ်ကာ အမေ့အခန်းကို ပြတင်းပေါက်မှ ကြည့်မယ်။ လိုက်ကာအမြဲကာထားျပမယ့် ဘေးနားမှာ မလုံပဲ နည်းနည်းလွတ်နေတာကို ကျနော်သိတယ်။ အိမ်ကပြတင်းပေါက်မှ လိုက်ကာတိုင်း ဒီလိုပဲဖြစ်နေတာလေ။

အသံမမြည်အောင်သတိထားရင်း အမေ့အခန်းပြတင်းပေါက်နား ရောက်လာတယ်။ လိုက်ကာဘေးဘက်အနားတွန့်နေတာတွေ့ရတယ်။ ချောင်းကြည့်ခါနီး နည်းနည်းစိုးရွံ့မိတယ်။ ငါကြည့်ရဲပါ့မလား။ တကယ်လို့ထင်တာဟုတ်နေရင် ငါလက်ခံနိုင်ပါ့မလားလို့ ကို့ကိုယ်ကို ပြန်မေးမိတယ်။ ဒါပေမယ့် အတွေးမဆုံးခင် မျက်လုံးက လိုက်ကာစကြားမှ အခန်းထဲကိုကြည့်လိုက်မိလေတယ်။

ဟာ ! အသံမထွက်အောင်မနည်းထိန်းလိုက်ရတယ်။ မြင်လိုက်ရတဲ့ တစွန်းတစကြောင့် ခေါင်းမိုးကြိုးပစ်ခံရသလို ပူထူသွားတယ်။ အံ့သြပြီးပါးစပ်ကအ​ေဟာင်းသား။ မျက်လုံးပြူး၊ လူတကိုယ်လုံးတုံဆင်းသွားတယ်။

တသက်လုံးအထင်ကြီးလေးစားခဲ့ရတဲ့အမေ၊ အခန်းထဲမှာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်၊ နောက်ကလူက တခဏအတွင်း ဘယ်သူလည်း သေချာမသိလိုက်ပေမယ့် ဟိုလူ ဦးသန့်စင်ပဲ နေမှာပါ။ သေချာအောင်လည်း ထပ်မကြည့်ရဲ။ မျက်ရည်များကြကာ အလွန်ဝမ်းနည်းနေမိပြီ။ မိမိရှေ့မှာ တခါမှသံသယဖြစ်ဖွယ်မတွေ့ဖူးသဖြင့် အမေ့ကို ဒီလူကြီးအတင်းမုဒိန်းကျင့်နေတာလားလို့ ထင်မိတယ်။ ဒါဆို အမေ့ကို သူကယ်ရမယ်လေ။

ဒီလိုအထင်ဖြင့် ကျနော်ဟာ အထဲကိုပြန်ချောင်းကြည့်မိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မျက်ရည်များကျနေတာကြောင့် အားလုံးဝိုးတဝါးတာ။ ဒါနဲ့မျက်ရည်သုတ်ပြီးပြန်ကြည့်လိုက်ချိန်မှာတော့…

ခုတင်အောက်မှာ မက ်တပ်ရပ်ပြီး ခုတင်ဘောင်ကိုကိုင်ကာ ကုံးနေတဲ့အမေ့ကို အနောက်က ဦးသန့်စင်မှ အားပါးတရ ချနေတာပါ။ ဒီပုံစံက ဘယ်လိုအလိုမတူတာဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ။ သူကိုယ်တိုင်ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး မက ်တပ်ကုံးပေးနေတာလေ။ ပြီးတော့ အနောက်ကစောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ပါးစပ်ဟ၊ ခေါင်းမော့လိုက်၊ နောက်ပြန်ကြည့်လိုက်နဲ့ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ကုံးနေတာလေ။ ဒီပုံစံက အလိုမတူတာမဟုတ်သလို၊ အခုမှစလိုးကြတဲ့ ပုံစံမဟုတ်ဘူးဆိုတာ အပြာကားတွေခိုးကြည့်ထားလို့ ခန့်မှန်းမိပါတယ်။

ဟိုလူကြီးက အနောက်ကနေပါးစပ်မှ ပြောပြီးလိုးနေပေမယ့် အမေ့အခန်းက အသံနည်းနည်းလုံလို့ ဘာမှသိပ်မကြားရပါ။ လိုးနေတာက အားပါးတရ။ အားနဲ့စောင့်လိုက်၊ အပေါ်ပင့်လိုးလိုက်၊ အမေ့ခါးကိုဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်နဲ့ ခွေးကြီး ပွဲတော်တွေ့နေမှာပေါ့။ ကျနော်မှာကြည့်မိနေရင်း ဝမ်းနည်းမှု၊ ယူကြုံးမရမှုနဲ့ နှမြောတသမှုကို ခံစားနေရပါတယ်။ ကျနော်အမြင်မှာ အဖေမရှိတော့တဲ့နောက် ၉ နှစ်နီးပါး တကိုယ်တည်းနေနေရတဲ့ အမေ့အပေါ် နည်းနည်းနားလည်ပေးပေမယ့် ဖြစ်မှဖြစ် သူများလင်ကြီးနဲ့မှ ဖြစ်ရသလားလို့ နှမြောဝမ်းနည်းမှုဖြစ်တာပါ။

အိန္ဒြရေရှင်၊ သိက္ခာရှင်ကြီးက အဖေ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၊ သူများလင်နဲ့မှ ဖောက်ပြန်ရသလား။ ဆံပင်အရှည်၊ မြန်မာဆန်ဆန်ဝတ်တတ်တဲ့ သူက ကိုယ့်လင်မဟုတ်တဲ့ အခြားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အလိုးခံနေရသလား။ စည်းကမ်းကြီးသလို အနေအထိုင်ပိရိသူကြီးက ကိုယ့်အိပ်ယာခန်းအတွင်းမှာ သူများယောကျာ်းကို မက ်တပ်ရပ် ဖင်ကုန်းကာ ဆောင့်လိုးသမျှ ခံနေသတဲ့လား။ စကားကိုတိုးတိုးညှင်သာပြောတတ်သူကြီးက ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ခေါင့်ကိုမော့လိုက် လည်ကိုခါလိုက်၊ ပါးစပ်ဟကာငြီးငြူလိုက်နဲ့ နောက်ကလိုးနေသူနဲ့အပြိုင် အလိုက်သင့်လိုက်ပါနေသတဲ့လား။

ဟိုသူတောင်းစားကြီးကလည်း ကိုယ့်မှာမိန်းမနဲ့ သမီးလေးရှိရဲ့နဲ့ သူငယ်ချင်းမိန်းမကို ကောင်းကောင်းပွဲတော်တည်နေပါတယ်။ အေးလေ၊ ကလေးတယောက်အမေဆိုပေမယ့် လင်နဲ့မပေါင်းတာ ၉ နှစ်နီးပါးရှိသလို ချပ်ရပ်လှပပြီး ဖင်​ကျောတောင့်တောင့် မိန်းမမျိုးကို ဘယ်အလွတ်ပေးမလဲ။ ကြုံးလို့ရတုံး အသေကြုံးမှာပေါ့။ ပြောမယ့်တာပြောရတာပါ။ ဘယ်ကတည်းက ကြုံးနေလဲမှ မသိတာ။ မိမိသာ ယုံကြည်မှု လွန်ကဲပြီးမသိတာလေ။

ကျနော်မှာကြည့်နေရင်း ဒေါသထွက်တာတွေ၊ ဝမ်းနည်းတာတွေအစား နာကြည်းစိတ်တာပိုတိုးလာမိတယ်။ အရင်က ကြည်ဖို့မရဲဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ သူတို့တောင်အရှက်မရှိ ဖောက်ပြန်ပြီးလိုးသေးတာ ငါကဘာရှက်ရမှာလဲလို့ တွေးမိတယ်။ ကိုယ့်အမေပေမယ့် ကိုယ့်သားမျက်နှာမှမထောက် သူများလင်နဲ့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာ ငါလည်း ဂရုစိုက်စရာမလိုဘူးလို့ စိတ်မိုက်ရိုင်းတွေ ဝင်လာပါတယ်။

ဒီလိုနှစ်ယောက်သား လိုးနေကြတုံး အမေကနောက်လှည့်ပြီး ဘာပြောလည်းမသိ။ ဟိုလူက ခေါင်းညှိတ်ပြကာ လေးငါးချက်လောက် ဆက်လိုးပြီးရပ်လိုက်တယ်။ အဲအချိန်အမေမှာ ရှေ့သို့ ငိုက်ကျသွားတယ်။ နောက်ကအားပါးပါးတဆုံးလိုးပြီး ခါးကိုင်ထားတဲ့လက်လွှတ်လိုက်တော့ ရှေ့ကကုတင်ပေါ် ပစ်ကျသွားတာပေါ့။ မအေလိုးကြီးက သူများအမေကို အလကားလာလိုးတာတောင် ပက်စက်လှချီလားဟု ဒေါသထွက်မိပါတယ်။ ဂျပန်ကားထဲကကောင်တွေထက်ကောင်တွေလိုပါလားလို့ ထင်မိတယ်။ ဟိုတယောက်ကလည်း ဒီလောက်ဖင်သရမ်းတာ ခံပေါ့ဟု မှတ်နေတုံး လဲနေရာက လှိမ့်ကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လပ်လှန်လိုက်ပါတယ်။ ဟိုလူကပါ အပေါ်တက်သွားတယ်။ ဒါဆိုခုနအမေက မက ်တပ်ရပ်အလိုးခံရတာညောင်းလာလို့ ကုတင်ပေါ်တက်ဖို့ ပြောတာဖြစ်မယ်။

အခုမှ သူတို့ပြောတာကို ကြားချင်လာမိတယ်။ ဒါမျိုး live ကတော်ယုံကြည့်ဖို့မလွယ်။ အရင်ကသူငယ်ချင်းအောင်လေးနဲ့ ဗွီဒီယိုရုံမှာ အပြာကားခိုးကြည့်ရတာတောင် ဒီလောက်ဖီးမလာ။ တစ်ခုပဲ။ အခံမင်းသမီးက ကိုယ့်အမေဖြစ်နေတာ။

အခုချောင်းကြည့်တဲ့နေရာကလည်း အခန်းရဲ့ သုံပုံနှစ်ပုံလောက်ပဲ မြင်ရတယ်။ အမေ့ကုတင်ကို ခြေရင်းတပိုင်းပဲ မြင်ရတယ်။ သူတို့လိုးမယ် အပေါ်ပိုင်းက မမြင်ရပါဘူး။ ကြည့်ဖို့ရဲနေမှ ဆက်ကြည့်ချင်တယ်။ သူတို့ပြောတာလည်း ကြားချင်တယ်။ ပြီးတော့ ဒီနေရာမှာလည်း ကြာရှည်မနေချင်။ အိမ်က ကိုယ်ပိုင်ဝန်းနဲ့နေလို့ တခြားအိမ်တွေက ကိုယ့်ကို မမြင်နိုင်ဘူးဆိုပေမယ့် လိပ်ပြာမလုံ။ ကိုယ်ချောင်းနေတာ ကိုယ့်အမေလေ။

ကျနော်အကြံတခုရတယ်။ အမေ့အခန်းကအသံ ကြားရဖို့ဆို အိမ်ထဲဝင်မှရမယ်။ အမေ့အခန်းဘေးက ပစ္စည်းဟောင်းတွေထားတဲ့ စတိုခန်း။ ဒီအခန်းနဲ့ အမေ့အခန်းက အထပ်သားထူထူနံရံပဲခြားထားတာ။ အရင်က ကြွက်ဖောက်လို့ နံရံမှာ အပေါက်တွေရှိနေတယ်။ ပြီးတော့ တခါတလေပစ္စည်းဟောင်းဝင်ရှာနေရင် အမေ့အခန်းထဲက ဘုရားရှိခိုးသံတွေ၊ ဖုန်းပြောသံတွေ အတိုင်းသား ကြားနေရတယ်။ စတိုခန်းမို့ မှောင်မဲ၊ လူမနေလို့ ဝင်ချောင်းဖို့အစဥ္ပြေတယ်။ အိမ်ထဲဝင်ဖို့က အိမ်နောက်က အမှိုက်ပစ်တဲ့ ပြတင်းပေါက်က ဝင်လို့ရတယ်လေ။ အဲ့အပေါက်က ကလန့်ထိုးပိတ်တာ။ နေ့ခင်းဆို အထာသိရင် ဖွင့်လို့ရတယ်။

ဒါနဲ့ကျနော် အိမ်ထဲကို ရအောင်ဝင်၊ အသံမထွက်အောင်ဂရုစိုက်ပြီး စတိုခန်းထဲဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ဘာသံမှ မကြားရလို့ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား ထင်မိတယ်။ ဒါမှမဟုတ် သူတို့ မလိုးတော့တာလား။ ဒါနဲ့ချောင်းမယ့်အပေါက်က အထပ်သားနံရံအောက်ခြေနဲ့ အပေါ်ဘက်မှာ တွေ့ရတယ်။ အောက်ကအပေါက်တွေက ကုန်းချောင်းရင်တောင်မလွယ်။ ဒါနဲ့ ခုံဟောင်းတလုံးပေါ်ကတက်ကာ အပေါက်မှ ကြည့်လိုက်တယ်။

အသံမကြားပါလားအောက်မေ့တယ်။ သူတို့က အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲကာ ကစ်စင်ရိုက်နမ်းနေတာကိုး။ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်တုံးလုံး။ နမ်းနေတာအားရပါးရ။ အမေ့လို တည်တည်ကြည်ကြည်နေတတ်တဲ့သူက ဒါမျိုးနမ်းတက်လိမ့်မယ် မထင်မိဘူး။ လက်တွေလှုပ်နေလို့ ကြည့်လိုက်တော့ အမေက ဦးသန့်စင်လီးကိုကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးနေတယ်။ ဟိုလူကလည်း တဖက်က ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးနမ်းနေသလို တဖက်က အမေ့အဖုတ်ကို နှိုက်နေတာလေ။

“ကြည်ပြာ ၊ လိုးကောင်းနေတာကိုကွာ၊ အခုအရှိန်နည်းနည်းပျက်တာပေါ့”
“ကိုသန့်စင်ရယ်၊ ခြေထောက်တွေညောင်းလို့ပါ၊ အဲပုံစံလုပ်နေတာ ကြာနေပြီလေ၊ သူပဲအတင်းလုပ်နေပြီးတော့”
“ကြည်ပြာရယ်၊ မလုပ်ရတာ ၂ ပတ်ရှိပြီလေ၊ အဲပုံစံနဲ့လုပ်ရင် ကြည်ပြာဖင်ကြီးတွေကြည့်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ ကြမ်းမိတာပါ။ ကြည်ပြာ တခါပြီးသွားတယ်မို့လား”
“အင်း၊ တော်ပါ တလမှ နှစ်ကြိမ်လောက် သူ့စိတ်ကြိုက် ပေးတာတောင် အသေလုပ်နေတာ၊ သူပြောတိုင်းပေးနေရရင် တကယ်သေမှာပဲ၊ ယမင်းကိုအံ့သြတယ်၊ ရှင်ကြမ်းတိုင်းနေ့တိုင်းခံနေရမှာနော်”
“ယမင်းက ခံနိုင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ကြည်ပြာကပိုခံနိုင်ပါတယ်။ ယမင်းနဲ့ကို အခုနောက်ပိုင်း သိပ်မလုပ်ဖြစ်ကြဘူး၊ တပတ်မှ တကြိမ် နှစ်ကြိမ်လောက်ပဲ။ ကိုက ကြည်ပြာ့ကို အရင်တည်းက အမြဲအတူနေချင်တာလေ။ ကြည်ပြာခွင့်မပြုလို့သာ”
“တော်ပြီ၊ အဲဒါတွေထပ်မပြောတော့နဲ့၊ အခုရှင်မပြီးသေးဘူးမို့လား၊ မြန်မြန်ပြီးအောင်လုပ်နော်၊ တော်ကြာ သားလေးကျောင်းလွှတ်ချိန်ရောက်လာမယ်၊ ကျောင်းမလွှတ်ခင် အရင်ပြန်ရအုံးမယ်လေ”
“အင်း၊ ကြည်ပြာရယ်၊ အပြင်မှာတွေ့ရင်အားရပါးရချစ်ရမှာကို၊ ကြည်ပြာက လက် မှမခံတာ”
“တော်ပါ ကိုသန့်စင်ရယ်၊ ဒီတိုင်းတောင် ရှင့်ဆန္ဒကြောင့် ကျမလိုက်လျောနေရတာ။ ဒီမှာဘာဖြစ်လို့လဲ။ ကျမအိမ်က ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့လည်းဝေးတယ်။ ကိုယ်ပိုင်ခြံဝင်းနဲ့လေ။ ဘယ်သူမှမသိနိုင်ဘူး။ အပြင်မှာတယောက်ယောက်တွေ့မှာ အမြဲကြောက်နေရတာ။ ကျမသားလေး ရှိသေးတယ်လေ။ နော်၊ အခုလည်း ရှင့်စိတ်ကြိုက် အကုန်လုပ်ပေးနေတာပဲ”
“ကဲ၊ ဒါဆိုလည်း အမှတ်တရနေ့လေးမှာ မှတ်မှတ်ရရဖြစ်အောင် ကိုလိုးအုံးမယ်။ ကြည်ပြာ ကို ကြမ်းမယ်နော္။ ကိုယ့်အကြိုက် အသံတွေထွက်ပြီး ခပ်ရွရွတုံ့ပြန်၊ ကြာလား”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်၊ ကျမရွနေပါပြီ၊ မြန်မြန်လုပ်ပါတော့ရှင့်၊ ကဲ ကျေနပ်ပြီလား”

ဒီလိုနဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်နေရာပြန်ယူကြတယ်။ တော်သေးတာပေါ့အမေရယ်၊ အလိုးခံနေရင်း သားရှိတာကို သတိရသေးလို့ဟု အောက်မေ့မိပါတယ်။ ပြောပုံဆိုပုံကတော့ ထင်တဲ့အတိုင်း လိုးနေကြတာနှစ်တွေ ကြာနေပြီပဲ။ ဘယ်ထဲကလဲမသိ။ အမေကအမြဲမပေးဘူးနဲ့တူတယ်။ တလမှ နှစ်ကြိမ်လောက် ပေးလိုးပုံပဲ။ ဒါလည်းအိမ်မှာသူမရှိတဲ့အချိန် ခေါ်အလိုးခံနေပုံရတယ်။ တောက်! ငါငတုံးဟု ကို့ကိုယ်ကို သတ်မှတ်လိုက်ပါတယ်။ ကို့အမေကို လာလိုးနေတဲ့သူကို  မသိဘဲ တလေးတစားဆက်ဆံလိုက်ရတာ။ သူပေးတဲ့မုန့်ဖိုးတွေယူ။ အဲဒါကို့အမေကိုလိုးရဖို့ မျက်နှာလုပ်ပြီးပေးမှန်းမသိ။ သူ့သမီးလေးကိုလည်း ကိုယ့်မှာ ညီ၊ညီမမရှိတော့ ချစ်လိုက်ရတာ။ ဒင်းကတော့ ငါ့အမေကို မယားငယ်လုပ်ထားပြီး ပုံမှန်လာလာလိုးနေတာ။

“ထ အုံးလေ ကြည်ပြာရဲ့”
“ဟင်၊ လိုးမယ်ဆို ပက်လပ်ပဲအရင်လုပ်ပါ။ ဒူးတွေနာတုံးပဲ”
“မဟုတ်ဘူး၊ ကို့ကို မစုပ်ပေးတော့ဘူးလား၊ ခဏလောက်စုပ်ပေးပါအုံး”
“ရေလည်း မဆေးဘူးကွာ၊ လုပ်နေတာကို ဆက်လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး၊ ဇိမ်ခံချင်နေသေးတယ်ရှင်၊ မြန်မြန်လုပ်ပါပြောထားတာကို”

ကျနော်မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။ အမေလိုအိန္ဒြရေကြီးတဲ့ မိန်းမက အလိုးခံရင်တောင် ဒါမျိုး လီးစုပ်ပေးမယ် မထင်ထားပါ။ ဒါမျိုးက နိုင်ငံခြားအပြာကားတွေထဲမှာပဲ တွေ့ဖူးတာလေ။ ဒီမှာ ဒါမျိုးလုပ်သတဲ့လား။ ပြီးတော့ ကျနော်အမကေ လုပ်ပေးတယ်ဆိုတာ မယုံနိုင်ပါ။ ပြောပုံက အရင်က လီးစုပ်ပေးဖူးနေကြဖြစ်မယ်။ အခုဟာက လိုးနေတုံးမို့ ညစ်ပတ်နေလို့ ငြင်းနေတဲ့ပုံ။ သူလီးစုပ်ပေးရင် ငါကြည့်ရဲပါ့မလား။ ခွေးကြီးက မတန်မရာကွာ။ သူများအမေကို လီးစုပ်ခိုင်းပြီး ဇိမ်ယူနေချင်သေးတယ်။

“လုပ်ပါကြည်ပြာရယ်၊ ဆေးနေရင်ပိုကြာမယ်လေ။ ကြည်ပြာ့ပါးစပ်လေးနဲ့ စုပ်ပေးတာ ခံချင်လို့ပါ။ ကို့လီးပိုတောင်လာမှ ကြည့်ပြာကို အမုန်းလိုးပေးနိုင်မှာလေ”
“တော်ပါ၊ အမုန်းမဆွဲလဲနေပါနော်၊ ရှင်နဲ့စဖြစ်ကတည်းက ရှင့်စိတ်ကြိုက် ကျမဖြည့်ဆည်းပေးနေရတာပါပဲ”

ပြောရင်းဆိုရင်း ထကာ လီးကိုကုန်း၍ ပါးစပ်ထိတ်နဲ့ စုပ်နမ်းတစ်ချက်ပေးလိုက်တာပါ။

“ပျွတ်”
“ဟုတ်ပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့် ကြည်ပြာ့ကို အရင်တည်းက သိပ်ချစ်ခဲ့တာလေ။ ကိုလည်း ကြည်ပြာ့ကို အခက်အခဲဖြစ်အောင်မလုပ်ပါဘူးဗျာ၊ ကြည်ပြာစိတ်လိုလက်ရပေးတာကိုပဲ ယူတာပါ။ ဒါပေမယ့် ကြည်ပြာက ကိုတောင်းဆိုရင် အတတ်နိုင်ဆုံး ဖြည့်ဆည်းပေးနေတာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”
“ဟင့်၊ အပြောကောင်းတဲ့ လူဆိုးကြီး။ တောင်နေတာပဲနော်၊ ကျမတို့နှစ်ယောက်အရည်တွေနဲ့၊ စုပ်ပေးမယ်နော်”

အမေက ဦးသန့်စင်အပြောကို အသဲခိုက်သွားပုံရပါတယ်။ စုပ်ပေးရမှာ မလုပ်ချင်သလို ငြင်းနေတဲ့ လီးကို နှုတ်ခမ်းကြားထဲထည့်ကာ လျှာထုတ်ပြီး ယပ်ပေးနေပါပြီ။

ပြွတ်၊ ပြွတ်…ပလပ် …ရှလွတ်….ပြွတ်
“အား..ကောင်းလိုက်တဲ့ စုပ်ချက်ကွာ၊ စုပ်ရတာကြိုက်တယ်မို့လား၊ စုပ်လေ…အာ့…အင်းးး”
ပြွတ်…ရွှတ်…ပြွတ် ပြွတ်
“မင်းကို ကောင်းကောင်းလိုးထားတဲ့လီးလေ၊ စုပ်ရတာကောင်းရဲ့လား၊ ပြောလေ ကြည်ပြာ”

ဦးသန့်စင်စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေပြောလာတာ အံ့သြစရာ။ ဒါကိုအမြဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နေတတ်တဲ့ အမေက ဘာမှမဖြစ်သလို အပြောခံနေတာ ပိုအံ့သြမိပါတယ်။ ဒါကြောင့် ခုဏတုံးက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးမယ်လို့ ကြိုပြောထားတာနေမှာ။ အမေ့ပုံစံက အရင်တည်းက ဒါမျိုးအပြောတွေ အများကြီး ခံလာရပုံပါ။ ပြောတာကို စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင် လီးစုပ်နေရင်း မျက်လုံးကိုလှန်တာ ပြန်ကြည့်နေပုံက အပြာကားတွေထဲက မင်းသမီးတွေအတိုင်း sexy ဆန်ဆန်လှပနေပါသေးတယ်။

ပြွတ်..ပြွတ်…ပလပ်
“ပြောလေ ကြည်ပြာ၊ ငါ့လီးကို စုပ်ရတာ ကောင်းလား ? မင်းပထမဆုံး စုပ်ဖူးတဲ့လီးက ငါ့လီးမို့လား ?
“အွန့်၊ ကောင်းတယ်၊ ဟုတ်တယ်၊ ရှင့်လီးကို ပထမဆုံးနဲ့ အခုထိတချောင်းတည်း စုပ်ဖူးတဲ့ လီးပဲလေ”
ပြွတ်…ပြွတ်
“ဟားး အရင်ကမင်းဒီလို စုပ်ပေးဖို့ ကို့မှာ ကြိုးစားပြောလိုက်ရတာ၊ အခုတော့ အစုပ်ကောင်းသူကြီး ဖြစ်နေပြီပေါ့”

သြော်၊ အဖေ့ကိုတောင် လီးမစုပ်ပေးဖူးပဲ ဒီလူကြီးကိုပဲ စုပ်ပေးဖူးတာပေါ့။ အမေကတော့ ပြောနေရင်းနဲ့ လီးကိုအပေါ်ပင့်ကိုင်ကာ လီးတလျောက် ယပ်ပေးနေပါတယ်။ လက်တဖက်ကလည်း အငြိမ်မနေ ဂွေးအုတွေကို ကစားပေးနေသေးတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ကုန်းပြီး လီးစုပ်ပေးနေပုံက ကြည့်သူအဖို့ စိတ်ထချင်စရာပါ။ ဝတ်ကျေတန်းကျေမဟုတ်ဘဲ စေတနာပါပါ ပြုစုပေးနေတာပါ။ ဒါ့ကြောင့်လည်း ဒီဘဲကြီး စွဲနေတာနေမယ်။

“ထိပ်လေးကို Kiss လေးပေးလိုက်ပါအုံး၊ အရည်ကြည်တွေထွက်နေပြီ။ စုပ်ပြီး သောက်လိုက်အုံးနော်”
“ဒီလိုလား ကိုသန့်စင်…. ပြွတ်…ဂလု…ကိုသန့်စင် အရည်ကို ကျမမြိုချလိုက်ပြီနော်။ စုပ်ပေးမယ်နော်၊ သံတိုင်ကြီးလို ဖြစ်နေပြီ၊ ကျမကို လိုးချင်နေပြီလား ?”
” လိုးချင်တာပေါ့ကြည်ပြာရယ်၊ လိုးချင်လွန်းလို့ မျိုးဝင်းရှိတည်းက မင်းကိုကြံရတာပေါ့၊ အဲထဲက မင်းကယောကျာ်းသူငယ်ချင်း အလိုးကို ခံနေတာလေ။ စုပ်စမ်း…မင်း လင်ငယ်ရဲ့လီးကို၊ မင်းက ခိုးပြီးအလိုးခံရတာကို တလျောက်လုံးကြိုက်နေတာမို့လား၊ စုပ်စမ်း၊ ပြီးရင် မင်းယောကျာ်းသူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ မင်းလင်ငယ်က မင်းကို လိုးအုံးမှာ”

“ဟာ”ကျနော်အံ့သြလွန်းလို့ အသံထွက်သွားမိတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်မကျယ်လို့ စိတ်ထန်နေတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် မကြားပါ။ ဒါဖြင့် အမေက အဖေရှိတည်းက ဒီလူကြီးနဲ့ ဖေါက်ပြန်နေတာပေါ့။ သူတို့လိုးနေတာ နှစ်တွေ ကြာနေပြီမှန်း ခန့်မှန်းမိပေမယ့် အဖေမရှိတော့မှ အမေ့လိုအပ်ချက်ကြောင့် ဒီလူကြီးနဲ့ အနေနီးစပ်ပြီး ဖြစ်တယ်ထင်တာလေ။ အခုတော့ သူတို့ခိုးစားနေတာက အဖေရှိနေကတည်းကတဲ့။ လုပ်ရက်လိုက်တာ အမေရယ်။ အဖေ့အပေါ်ရော၊ ကျနော့်အပေါ်ရော ရက်စက်လိုက်တာ။ သူပြောတော့ အဖေက နောက် မိန်းမယူပြီး အိမ်ကထွက်သွားတာဆို၊ သူကိုယ်တိုင်ကတော့ လင်ကြီးငုပ်တုပ်၊ သားလေးရှိရက်နဲ့ ယောကျာ်းသူငယ်ချင်းရဲ့ အလိုးကို ခိုးခံနေတယ်တဲ့လား။ လောကကြီး တရားကျဖို့ ကောင်းပါတယ်။ ဒါဆို အဖေထွက်သွားတာ ဒါကြောင့်လား ? ငါတို့မိသားစုအကြောင်း မသိသေးတဲ့မြှုပ်ကွက်တွေ ရှိနေသေးတာ သိလိုက်ရပါတယ်။

“တော်ပြီကြည်ပြာ၊ ပက်လပ်လှန်ပြီး ပေါင်ကားပေးထား၊ ငါ့လီးက လိုးချင်နေပြီ၊ ခေတ် ပြန်မလာခင် မင်းကို အားရအောင် လိုးအုံးမယ်၊ ဖင်ကြီးတွေမြှောက်ပြီး ခြေထောက်ကိုဆွဲ ပေါင်ကားထားပေး”
” ဒီလိုလား၊ အင့်၊ သားလေးခေတ်ပြန်မလာခင်အထိ ကျမကို ရှင့်စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါ”
“လိုးနေတဲ့အချိန်မျိုးမှာ လုပ်ပါလို့ မပြောပါနဲ့ဆို။ လိုးပါလို့ ပြောင်းပြောစမ်း”
” အင်းပါ ကိုသန့်စင်ရယ် လိုးပါတော့နော်၊ ကျမ ဖင်ထောင်ပြီး ကားပေးထားတယ်နော်”
“ဟားးး ဒါမျိုးအပြောမှ ကြိုက်တာ၊ လူမသိအောင် ခိုးခံရမှတော့ ဘာမှယဥ္ကျေးနေစရာ မလိုဘူး၊ ငါလိုးပြီ”

ပြောပြောဆိုဆိုဦးသန့်စင်မှ အမေ့ပေါင်ကြားနေရာယူကာ လီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းနဲ့ အစေ့နေရာကို ပွတ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ အမေ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်ပါတယ်။ အမေကတော့ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ဂဒေါက်ကွေးမှ ခြေနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကာ ဖင်ကြီးကိုပင့်လို့ အလိုးခံဖို့စောင့်နေပါပြီ။ အဲနောက် ဦးသန့်စင်မှ အဖုတ်ထဲလီးတဆုံး အားဖြင့် ပစ်ဆောင့် လိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

ဗြွတ်….ဒုက်
“အား…အမလေး ကိုသန့်စင်ရယ် ရက်စက်လိုက်တာ”

အမေမှာလည်ပင်းကြောများထောင်ကာ ခေါင်းကိုမော့ပြီး မချိမဆန့် ခံလိုက်ရပါတယ်။ ခြေထောက်ကို ဆွဲထားတဲ့လက်ကိုလွှတ်ကာ ဦးသန့်စင်ကိုယ်လုံးဘေးကို တွန်းထားပါတယ်။ ခံရမှာပေါ့ ဟိုက အားအပြည့်နဲ့ လူတကိုယ်လုံးအားပါပေါင်းကာ ပစ်လဲလိုးသွင်းလိုက်တာကိုး။ ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ ခေါင်းမော့အော်ဟစ်နေတဲ့ အမေ့ကိုကြည့်ကာ သနားရမယ့်အစား ငါတို့သားအဖကို ရက်စက်ပြီး ဖင်သရမ်းတဲ့အမေ၊ ခံပေ့စေဟ ဟုမှတ်လိုက်ပါတယ်။

“အရမ်းနာသွားလား ? ငါက ဒါမျိုးလိုးရင် ကြမ်းတယ်ဆိုတာ သိရက်နဲ့ကွာ။ ခြေထောက်ကို ပြန်ဆွဲထား၊ ငါဆက်တိုက်လိုးတော့မယ်”
“ကိုသန့်စင်၊ ရှင်ကစစချင်းဒီလိုကြီးပဲ၊ ရှင်ကြမ်းမယ်ဆိုတာ သိပေမယ့် ခံရတာမီးပွင့်မတတ်ပဲရှင့်၊ ဟင့်…ဟင့် ရှင့်မယားမဟုတ်တိုင်း ကျမကို ရက်စက်နေတာလား ?”
“ဟင်၊ မင်းက ငါအချစ်ဆုံးမယားလေ။ ငါအချစ်ဆုံး မိန်းမမို့ ငါအကြိုက်ဆုံးပုံစံနဲ့ ငါ့စိတ်ကြိုက်ချစ်တာပေါ့၊ ဘာလဲ မင်းက ကိုယ့်လင်လိုးတာကို ငြိုငြင်တာလား ?”
“ဟွန့်၊ တော်တော်အပြောတတ်။ အဲလိုပြောပြီး လုပ်ချင်သလိုလုပ်နေတာကို ခံနေရတာလေ”
“ဟိတ်၊ ပြောပြီးပြီလေ၊ လိုးတယ်လို့ပြောပါဆို”
“ဟုတ်ပါပြီ၊ ကျမလင်ရယ်၊ လိုးပါတော့နော်”
“လိမ္မာလိုက်တဲ့ မိန်းမလေး၊ ခြေထောက်တွေပြန်ဆွဲပြီး ဖင်ကို ပင့်ထားပေး။ အပေါ်က အားနဲ့စောင့်လိုးတော့မယ်”

ပထမတော့ စိတ်ဆိုးသွားသလို ဖြစ်သွားတဲ့အမေက ဦးသန့်စင်အပြောမှာ ကျသွားပုံပဲ။ သူကိုယ်တိုင်ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ​ခြေထောက်ကိုကိုင်ထားကာ ဖင်ကိုမြှောက်ပေးနေပါတယ်။ ဦးသန့်စင်ကတော့ လီးကိုအဖုတ်ဝတေ့ကာ အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးဖို့ နေရာပြင်နေပါပြီ။

ဖွပ်…အ..ဗြစ်..ဒုက်…အ..အမလေး
ဖွွပ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အာ့..အင့်…ဖေါင်း…ဖေါင်း…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ
ဗြစ်…ဖွပ်…ဗြွတ်…အ…ကိုသန့်စင်..အာ့..လိုးနော်…ရှင့်စိတ်ကြိုက်လိုးတော့နော်…အင့်
“ကောင်းလားကြည်ပြာ…အင့်..အင့်..မင်းအဖုတ်ကြီးက ဘယ်လောက်လိုးလိုး..အင့်…လိုးမဝဘူး”
“ကောင်းတယ်..အင့်..ရှင်အားရရဲ့လား…အာ့..
ရှင်ပဲတလျောက်လုံး…အု…လိုးနေတာလေ…အ”
“အားရတာပေါ့ ကြည်ပြာရယ်၊ အင့်ဟာ… ခံစမ်း…မင်းရဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းလင်ဆောင့်လိုးသမျှ မင်းခံရမယ်လေ…အင့်”
“အာ့…အ…အား…ခံပါ့မယ်ရှင်ရယ်၊ ရှင်လုပ်သမျှခံဖို့ လူဖြစ်လာတာပါ…အာ…ကြမ်းလိုက်တာ…လိုးပါ၊ ရှင့်စိတ်ကြိုက်လိုးပါနော်”
ဖွပ်..ဖွပ်..ဖပ်..ဖေါင်း…အ…အာ့
ဟင့်…အင့်ဟာ…အမလေး… ကောင်းတယ်…အ…ဟင့်
“မင်းယောကျာ်းက ဘယ်သူလဲပြောအုံးလေ၊ မင်းယောကျာ်း ဘာလုပ်လုပ်ခံရမှာမလား ?”
“ဟုတ်ပါတယ်..အ..အ.. ကျမယောကျာ်းက ရှင်ပါ,,,အ..ကိုသန့်စင်လေ… ၁၀နှစ်ကျော်တဲ့အထိ ယောကျာ်းလုပ်သမျှ ခံပေးနေတဲ့ ကျမပါ….အ”
“အင့်…ဆက်ပြောစမ်းကြည်ပြာ…အင့်..”
“ဟင့်…အ..အ..ဟင့် ကျမက ရှင်နဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်းညာနေတဲ့ ရှင့်မယားပါ။ ဒီနေ့က…အ..အ…ရှင်နဲ့ညားတာ ၁၀ နှစ်ပြည့်ပြီလေ…အု…အမလေး…လိုးနော်ယောကျာ်း၊ ဒီနေ့ မိန်းမကို လိုးပါနော်”

ကျနော်ဆက် မကြည့်ရဲလောက်အောင် ဖြစ်နေကြတာပါ။ ဟိုလူကြီးက ခပ်ကြမ်းကြမ်းအလိုး၊ အ​ပြောကြိုက်လို့ လိုက်ပြော၊ လိုက်ခံနေပုံများက တစ်သက်လုံး ကျနော်မျက်စိရှေ့မှာ အိန္ဒြရေသိက္ခာအပြည့်နဲ့နေပြီး ယဥ္ယဥ္ကျေးကျေး ပြောဆိုတတ်တဲ့ အမေမှဟုတ်ရဲ့လားတောင် ထင်ရပါတယ်။ ပြောချက်၊ ထန်ချက်တွေက လန့်စရာ။ သြော် ဒီနေ့က သူတို့ဖောက်ပြန်တာ ၁၀ နှစ်ပြည့်တာကိုး။ ဒါကြောင့် မိုးမမြင်လေမမြင် ကဲနေကြတာနေမှာ။ အင်းပေါ့လေ။ ၁၀ နှစ်လုံးလုံး လိုးလာ ခံလာကြတာဆိုတော့ ဘယ်အရှက်ရှိကြတော့မလဲ။ အမေက ဒီလူကြီးကို အဖေရှိစဥ္က လင်ငယ်အဖြစ်ထားသလို အခုကြတော့ မယားငယ်အဖြစ်နေကာ တိတ်တိတ်ပုန်းမယားတစ်ယောက် ဖြစ်နေရှာတာကိုး။ ကျနော်မှာ ကြားနေမြင်နေရတာတွေ တသက်လုံး သတ်မှတ်ထားတာတွေနဲ့ ဆန့ကျင်ဘက် တခြားစီဖြစ်နေလို့ လူက ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေပါတယ်။

တခဏအတွင်း ဘဝတစ်ခုလုံး လုံးဝပြောင်းပြန်ဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ရှင်းရှင်းပြောရရင် ကျနော်ဆက် မကြည့်ရဲ၊ မကြည့်ချင်တော့ပါ။ တသက်လုံးအမေ့အပေါ် သနားခြင်း၊ လေးသားအထင်ကြီးခြင်း ဖြစ်ခဲ့သမျှ အခုတော့ ပြောင်းပြန်ပါ။ စိတ်နာခြင်းကို ကူးပြောင်းသွားပါပြီ။ တသက်လုံး စိတ်ဆိုးခဲ့၊ နားမလည်ခဲ့တဲ့ အဖေ့အပေါ်မှာတော့ စိတ်မဆိုးတော့သလို နားလည်လာခဲ့ရပါပြီ။

ကျနော် ရင်နာလွန်းလို့ ဆက် မကြည့်ပဲ ထိုင်နေမိပါတယ်။ မျက်ရည်များအလိုလိုကျလာလို့လည်း ဆက်ကြည့်လို့ မရနိုင်တော့ပါ။ ဒါပေမယ့် သူတို့လိုးနေ၊ ဆော်နေကြတဲ့အသံတွေကိုတော့ ကြားနေရပါတယ်။ ကျနော်အတွက် ခံရအခက်ဆုံးက ဦးသန့်စင်ရဲ့ ပက်ပက်စက်စက်အပြောတွေနဲ့ အမေ့ရဲ့ တဏှာထန်ထန် တုံ့ပြန်သံတွေပါ။ ပြန်ထွက်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ပေမယ့် ခြေထောက်တွေက အားမရှိသလိုဖြစ်နေကာ လူကလည်း ဘာမှမလှုက်ချင်မကိုင်ချင် ဖြစ်နေပါတယ်။ အသံတိတ်ငိုကျွေးနေတဲ့ သားတစ်ယောက်ရဲ့ ဘေးအခန်းမှာ အမေဖြစ်သူကတော့ ကာမရေယာဥ္ကျောကို ပျော်ပျော်ကြီး ခံစားကူးခတ်နေပါတယ်။

ဖွပ်..ဖပ်..ဖပ်…အင့်…ဗြုတ်…အား
“အ…ကိုသန့်စင် မြန်မြန်လိုးပါနော်…အချိန်သိပ်မရှိတော့ဘူးလေ..အ..အင့်”
“အင့်..အင့်…ကိုပြီးတော့မယ်..လိုးကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရာ..အင့်”
ဖွပ်…ဗြွတ်…အ…ဖွပ်…ဖပ်…ဖေါင်း…ဖေါင်း..အားး…အာ့…
“ကြည်ပြာ နို့တွေဆွဲပြီးလိုးတာ ကောင်းလိုက်တာ၊ နမ်းပါဦး အချစ်ရယ်”
“လိုး..ကျမလည်း အခါခါကောင်းတယ်…အ…
ပျွတ်..ပျွတ်..ပလပ်…ပလပ်”
“ကြည်ပြာ၊ ကိုပြီးတော့မယ်။ အင့်….မင်းအဖုတ်ထဲကို အရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးမယ်နော်…
“ထည့်လေ…အ..အ…ကျမရှင့်အတွက် ၃ လခံဆေး ထိုးထားပေးတယ်လေ…ပန်းထည့်လိုက် ကိုသန့်စင်…..အာ့…အာ့”
ဖပ်..ဖပ်…အ…အာ့…ကောင်းတယ်…ပြီးလိုက်..အထဲမှာ…အ..
ဖပ်…ဖပ်….ဖွပ်….ဗြွတ်
“အားးး ကောင်းလိုက်တာ၊ မင်းအဖုတ်က ဆွဲညှစ်နေတယ်၊ ကိုယ့်လရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးတယ်နော်၊ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ကြည်ပြာရယ်”
“အို၊ အရည်တွေအများကြီးပဲ၊ ဟင့်…ဟင့်…ဟူးးး”
“ကောင်းလိုက်တာ ကြည်ပြာရယ်၊ ကြည်ပြာရော ကောင်းရဲ့လား?”
“ကောင်းတာပေါ့၊ ဒီနေ့တော်တော်ကောင်းတယ်နော်၊ ကျမ အကြိမ်ကြိမ်ပြီးတယ်။ ရှင်က လုပ်တာလည်း အကြာကြီး။ အရည်တွေကလည်းအများကြီးပဲ။ ဘာလဲ၊ ဒီရက်ပိုင်း ယမင်းကို မလိုးဘူးလား”
“ဟင့်အင်း၊ ယမင်းနဲ့ ကို မလိုးတာ ကြာပါပြီဆို၊ အလွန်ဆုံး တပတ်မှ နှစ်ကြိမ်ပဲလေ”
“ရှင်  ဒီလောက်ထန်တာ၊ နေနိုင်တာ အံ့သြစရာ”
“ဒီလိုပဲပေါ့၊ အရည်တွေများတာ မပြောနဲ့၊ မနက်ကတည်းက လိုးချင်နေတာ၊ အပြင်မှာမို့ မနည်းထိန်းထားရတာ”
“အို၊ တူတူပါပဲရှင်၊ စားသောက်ဆိုင်မှာ အထိမ်းအမှတ်ပွဲလုပ်မယ်ဆိုပြီး လူကိုညာခေါ်တာလေ။
ပြီးတော့ အဲဒီအခန်းထဲမှာတည်းက ရှင်နှိုက် ဆွနေလို့ ကျမလည်း စိတ်ပါနေတာ”
“ဟင်၊ ဟုတ်လား။
ဒါနဲ့များ အဲဒီမှာ ကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးမယ်ဆိုတော့ အတင်းငြင်းနေသေးတယ်”
“အမယ်၊ အကိုတော်၊
စားသောက်ဆိုင်ကြီးမှာ မကြီးမငယ်နဲ့၊ လူမိရင်ရှက်စရာတော်။
အဲထဲက စိတ်ပါနေလို့ စပ်စပိုင်တာတစ်ခုလုံးအရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲလေ”
“ကဲထပါအုံး၊ သူ့ကိုယ်ကြီးနဲ့ဖိထားတာ”
ဗြွတ်
“ဟင်၊ အိပ်ယာခင်းတွေတော့ အရည်တွေနဲ့ နံစော်နေပါပြီ၊ သားမလာခင် အသစ်လဲမှရမယ်”
“ကို ကူလဲပေးမယ်လေ”
“ဟင့်အင်း၊ မလုပ်နဲ့ ၊
ပြန်စရာရှိတာပြန်ပါ။ သားရောက်လာမှာစိုးလို့ပါ”
“အခုတော့ အတင်းနှင်နေပြီပေါ့၊
ကို့လီးကို သန့်ရှင်းရေး မလုပ်ပေးတော့ဘူးလား ?”
“ရေချိုးခန်းထဲမှာပဲ ရေဆေးသွားပါလားရှင်ရယ်”
“ကိုပြောထားတယ်လေ၊ တို့လိုးပြီးရင် ကို့လီးကို မင်းပါးစပ်နဲ့ သန့်ရှင်းပေးတာလောက် ဘယ်ဟာမှမကောင်းဘူးလို့။
ပြီးတော့ မင်းအဲလိုလုပ်ပေးတာက ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဇိမ်အရှိဆုံးအရာပဲလေ”
“ဟင့်၊ ညစ်ပတ်နေတာကို။ ရှင်ကအမြဲတမ်း ဒီအတိုင်းပဲ။ အကျင့်ကိုမပျောက်ဘူး။
လာ၊ ဒီဘက်ကို၊ သဘောတော်ရှိ သန့်ရှင်းပေးပါ့မယ်နော်”
“လိမ္မာလိုက်တဲ့ ကို့ရဲ့မယားလေးရယ်၊ ပြီးရင် ကိုလည်း ကြည်ပြာ့အဖုတ်ကို ပြန်သန့်ရှင်းပေးမယ်နော်”
အင့်..ပျွတ်…ပလပ်…ရှလွတ်
“ကောင်းလိုက်တဲ့ ပါးစပ်နဲ့ လျှာလေးပဲကွာ”

တော်ပြီဗျာ၊ ဒီလောက်ပက်ပက်စက်စက် ဖြစ်နေကြတာ ကြည့်ဖို့မပြောနဲ့ နားတောင်မထောင်ရဲလောက်အောင်ပါပဲ။ ကျနော်မျက်ရည်တွေသုပ်ပြီး ဒီကပြန်ထွက်ဖို့ ပြင်လိုက်တယ်။ စိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်ပဲ ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်နေလို့ ခလုတ်မတိုက် မိအောင် သတိထားထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ခြံဝန်းအပြင်ရောက်တော့ ကျနော်ပြေးထွက်သွားလိုက်တယ်။ ဘယ်ဆီရယ်လို့ ဦးတည်ရာမရှိဘဲ အခုလောလောဆယ် ဒီနဲ့ဝေးရာ တနေရာရာဆီ ဖြစ်ရင် ပြီးရောဗျာ။

ကျနော်လမ်းထိပ်ရောက်တော့ ဘယ်ဆက်သွားရမှန်းမသိ။ အောင်လေးကလည်း ဗွီဒီယိုရုံက ပြန်မလာနိုင်သေး။ သူ့အိမ်သွားလို့မဖြစ်။ နောက်ဆုံးဘယ်သွားရမှန်းမသိတာနဲ့ ဘကြီးဦးရဲ့ အအေးဆိုင်က ထောင့်တထောင့်မှာ သွားထိုင်နေလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာ ဗလာဟင်းလင်း။ အိမ်ပြန်ရမှာလား၊ မပြန်ရင်လည်း ဘယ်မှသွားစရာမရှိ။ အိမ်ပြန်တော့လည်း အမေ့ကို မျက်နှာချင်းဘယ်လိုဆိုင်ရမလဲ။ ပြန်စဥ္းစားမိတိုင်း ရင်တွေနာသလို နာကျည်းစိတ်က ပိုတိုးလာပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျောင်းလွှတ်ချိန်ရောက်လာပြီ။

သေချာတာကတော့ ကျောင်းလွှတ်ချိန်ရောက်ပြီဆိုတော့ ဟိုလူကြီးရှိတော့မှာမဟုတ်။ အမေကတော့ ကျနော့်ကို မျှော်နေတော့မယ်။ မျှော်ပါလေ့စေ။ တနေကုန် ဟိုလူကြီးနဲ့ အရှက် မဲ့စွာပျော်ပါးနေတုံးကတော့ သားကိုမျှော်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ အဲဒီအချိန် ပြန်လာမှာတောင် စိုးရိမ်နေမှာပါ။

တဖြည်းဖြည်း အချိန်လင့်လာတော့ ဘကြီးဦးတယောက် ကျနော်ရှိရာဝိုင်းကို ရောက်လာပါတယ်။ ဘကြီးဦးက အဖေ့ရဲ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် အဖေ့ထက်အသက်ပိုကြီးပါတယ်။ အဖေမရှိတဲ့နောက်ပိုင်း ကျနော်တို့ သားအမိကို ကြည့်ရှု့စောင့်ရှောက်သူတွေထဲမှာ ပါပါတယ်။ ကျနော်အပေါ်လည်း အမြဲသွန်သင်ဆုံးမနေသူပါ။

“သား ခေတ်၊ ကျောင်းလွှတ်တာကြာပြီ၊ မပြန်သေးဘူးလား ?”
“ဟုတ်၊ ကျ..ကျနော်……..”
“ခေတ်၊ သားဘာဖြစ်နေလဲ ? သားဝင်လာတည်းက ဘကြီးကြည့်နေတာ၊ စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့မကပ်သလိုပဲ၊ ကျောင်းမှာ ဘာဖြစ်လာတာလဲ ? မင်းသူငယ်ချင်း ငအောင်ရော ?”
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဘကြီး၊ အောင်လေး အိမ်ပြန်သွားပါတယ်။ ကျနော် ပျင်းလို့ပါ”
“မဟုတ်သေးပါဘူး ခေတ်ရာ၊ သားက လိမ္မာတဲ့ကလေးပဲ၊ ကျောင်းပြန်ရင် အိမ်အရင်ပြန်နေကြပါ။ ဘာလဲ၊ သားအမိနှစ်ယောက် စကားများထားကြလို့လား ?”
“ဟင်၊ မဟုတ်…မဟုတ်ပါဘူး”
“ပြောမယ့်တာ ပြောရတာပါ။ မင်းတို့သားအမိက သိပ်ချစ်ကြတာ ဘကြီးသိပါတယ်။ တခါမှ သားအမိချင်း စကားမများဖူးကြပါဘူး။ မကြည်ပြာက သားကို စိတ်ပူနေလိမ့်မယ်၊ အိမ်ကိုအရင်ပြန်ပါ။ ပြီးမှပြန်လာချင်ရင် ဘကြီးဆီသွားမယ်ပြောပြီးမှ ပြန်လာခဲ့နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ ဘကြီး၊ သားပြန်တော့မယ်”

ကျနော်ဘကြီးဦးကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ဘက်ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်ကျနော့်ခြေထောက်တွေ လေးလံလွန်းလှတယ်။ ဘကြီးပြောတာ မှန်ပါတယ်။ ကျနော်တို့သားအမိက သိပ်ချစ်ကြတာလေ။ စကားလည်း မများဖူးပါ။ အမေဒေါသထွက်အောင် ကျနော်မနေသလို ကျနော်စိတ်ချမ်းသာအောင်လည်း အမေက ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်သူပါ။ အမေက ကျနော်အပေါ်ဒေါသထွက်ဖူးတာ အဖေ့အကြောင်းမေးတုံးကပဲ ရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ နောက်ပိုင်း အမေမကြိုက်လို့ ကျနော်ကလဲ မမေးတော့ပါဘူး။ အမေက အဖေ့နေရာရော၊ အမေ့နေရာအတွက်ပါ တာဝန်ကျေလွန်းတာ ကျနော်သိပါတယ်။ အရင်က အမေတစ်ခု သားတစ်ခုဆိုပြီး အချစ်ပိုကြီးခဲ့တာလေ။ ကျနော်အတွက်ကတော့ တစ်ခုပေါ့။ အမေ့အတွက်ကတော့ တစ်ခုမကရှိနေတာ ကျနော်မှ မသိခဲ့ရတာ။ ဒီအကြောင်းပြန်စဥ္းစားမိတော့ နာကျည်းစိတ် ပြန်ဝင်လာပါတယ်။

အိမ်နားရောက်တော့ အမေဟိုဘက်ကနေ အရေးကြီးတဲ့ပုံစံနဲ့ ခပ်သွက်သွက် လျောက်လာတာ တွေ့ရပါတယ်။ မျက်နှာကလည်း ပူပန်နေတဲ့ပုံ။ ပုံစံကြည့်ရတာ ကျနော်အချိန်တန်လို့ ပြန်မရောက်သဖြင့် အောက်လေးအိမ်ဘက် သွားမေးတာဖြစ်မယ်။ အောင်လေးလည်း ဒီအချိန်ဘယ်ပြန်ရောက်အုံးမှာလဲ။ အိမ်ရှေ့နားရောက်ခါနီးတော့ အမေကျနော်ဆီ ပြေးလာပါတယ်။

“သားနောက်ကျနေလို့ အမေစိတ်ပူပြီး မောင်အောင်အောင့်အိမ်ကို သွားမေးနေတာ။ သူ့အမလတ်ပဲရှိတယ်။ အောင်အောင်လည်း ပြန်မရောက်သေးဘူးတဲ့၊ ဘယ်တွေဝင်နေတာလဲ သားရယ်၊ အောင်အောင်ရော၊ အိမ်ပြန်သွားပြီလား”
“ဟုတ်ကဲ့”

ကျနော်ပြောပြီးပြီးချင်း အိမ်ဘက်ဆက်ထွက်လာလိုက်ပါတယ်။ အမေက ကျနော်ကိုကြောင့်ကြည့်နေပြီး အနောက်ကလိုက်လာတာ ခြံတံခါးဖွင့်နေပါတယ်။ အမေအံ့သြနေတာဖြစ်မှာပါ။ ကျနော်ကျောင်းကပြန်လာတိုင်း ရယ်မောနှုတ်ဆက်နေကြလေ။ အခုက သူ့ကို မကြည့်သလို စကားတုံးတိပြောတော့ သူအံ့သြနေမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အမေဘာမှဆက် မမေးပဲ အိမ်ထဲရောက်တော့လည်း ကျနော်ကိုပဲ လိုက်ကြည့်နေပါတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာမှမပြောဘဲ ကျနော့်အခန်းထဲတန်းဝင်ကာ တံခါးပိတ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ညပိုင်းထမင်းစားချိန်မှာ အမေလာခေါ်ပါတယ်။ ကျနော်မစားသေးဘူး၊ စားနှင့်လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ နောက် တစ်နာရီခွဲလောက် မှ အပြင်ကအသံမကြားလို့ ကျနော်ထွက်ပြီး ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပါတယ်။ ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်ဝင်ခြင်း ကျနော်လန့်သွားပါတယ်။ ထမင်းစားစားပွဲခုံမှာ အမေထိုင်နေလို့ပါ။

“သြော်၊ သား ဆာပြီလား? လာစားမယ်လေ၊ အမေ၊ မင်းကို စောင့်နေတာ”
“စားနှင့်ပါလို့ ပြောထားတယ်လေ”
“သြော် သားရယ်၊ တစ်အိမ်လုံး တို့သားအမိနှစ်ယောက်ပဲရှိတာ၊ ဘယ်တုံးက ခွဲစားဖူးလို့လဲ? သားမဆာသေးလို့ မစားရင် အမေစောင့်မှာပေါ့”

အမေ့လူကြီးကို သွားခေါ်စားပါလားလို့ ကျနော်ပြောလိုက်ချင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ပြောမထွက်၊ အမေ့ကို စိတ်နာပေမယ့် တသက်လုံးချစ်ချစ်ခင်ခင် နေလာကြတာလေ။ ကျနော်ဘယ်လို ပြောထွက် မှာလဲဗျာ။ အမေခူးပေးတဲ့ ထမင်းကိုပဲ စားနေလိုက်ပါတော့တယ်။

“ခေတ်၊ ဒီနေ့ကျောင်းမှာ သားဘာဖြစ်လာတာလဲ ? သားမျက်နှာလည်း မကောင်းဘူး။ သားပုံစံဒီလိုမှ မဟုတ်တာလေ”
“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး”
“သားလေး၊ အမေတို့မှာ တိုင်ပင်ဖေါ် ဒီနှစ်ယောက်ပဲရှိတာလေ၊ သားတစ်ခုခုဖြစ်နေတာ အမေသိပါတယ်၊ အမေ့ကိုပြောပြပါ။ အမေဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်”
“မလိုပါဘူး၊ ကျနော်ထမင်းကောင်းကောင်းစားပါရစေ၊ ဘာမှမမေးပါနဲ့၊ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး”
“သြော် အေးပါသားရယ်၊ အမေက တညနေလုံးစိတ်ပူနေလို့ မေးတာပါ။ အမေ ဖြည့်ဆည်းပေးရမှာရှိရင်လည်း သိချင်လို့မေးတာပါ။ သားစားချိန်လွန်တော့ ဆာနေမှာပေါ့၊ စားစားသား၊ အမေဘာမှ..မမေး..တော့ပါဘူး….”

အမေနောက်ဆုံးပြောစကားမှာ အသံတိမ်ဝင်သွားပါတယ်။ ကျနော်က စကားကောင်းကောင်းမပြောတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတာ နေမှာပါ။ အရင်ကဆို အမေ အဲ့လို ဝမ်းနည်းသွားရင် ကျနော်ချက်ချင်းပြန်ချော့၊ ပြန်တောင်းပန်နေကြပါ။ ကျနော်ပြောချင်ရက်နဲ့ မပြောနိုင်တာက အမေဖြည့်ဆည်းပေးချင်ရင် ဦးသန့်စင်နဲ့ မပတ်သတ်တော့နဲ့လို့ ပြောလိုက်ချင်ပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ဘာမှ ပြောမထွက်ပါ။ ပြောချင်စိတ်လည်းမရှိ။ ကျနော်လည်း ဝမ်းနည်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်တာနဲ့ ထမင်းမြန်မြန်စားကာ အခန်းထဲ ဝင်အိပ်နေလိုက်ပါတော့တယ်။ အခန်းထဲရောက် မှ ကျနော်တယောက်တည်း ငိုနေသလို အမေလည်း သူ့အခန်းထဲမှာ ငိုနေမလားလို့ တွေးမိရင်း အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။ ကျနော်ဒီနေ့ အရမ်း စိတ်ပင်ပန်း ခဲ့ရပြီလေ။

ဒီကိစ္စဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း အမေနဲ့ကျနော်အကြားမှာ ခပ်ကင်းကင်း ကျနော်နေခဲ့ပါတယ်။ အမေကတော့ အရင်လို ခေါ်ပြောဆုံးမပေမယ့် ကျနော်ကတော့ ပုံမှန်သာ ဆက်ဆံခဲ့ပါတယ်။ အရင်လို သားအမိခြင်း စကားဝိုင်းဖွဲ့ပြောခြင်း၊ ချွဲခြင်း စသည့် ပုံစံမျိုးတွေ ကျနော်မလုပ်တော့ပါဘူး။ ဒါကလည်း အမေ့ကို ကြည့်လိုက်တိုင်း ဦးသန့်စင်နဲ့ လိုးနေ၊ ဆော်နေကြပုံတွေ၊ သူတို့​အချင်းချင်း ပြောကြတဲ့ စကားတွေပြန်ကြားယောင် နေမိတတ်လို့ပါ။ အမေကတော့ ကျနော်ပြောင်းလဲသွားတာ အံ့သြစိတ်မကောင်းဖြစ်နေခဲ့ပြီး ကျနော်မကြိုက် မှန်းသိလို့နဲ့တူပါတယ် သူလည်းသိပ်မပြောတော့ပါ။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ဘာဖြစ်နေလဲ၊ သူ့ကိုစိတ်ဆိုး စိတ်ခုနေတာလားလို့ ခဏခဏ မေးနေတတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်အတွက် ဝေရာဝစ္စတွေကို လုပ်မြဲတိုင်း လုပ်ပေးနေတာပါပဲ။

ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အခန်းထဲမှာပဲ အနေများပါတော့တယ်။ ဒါကလည်း အမေ့ကို မျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်သလို၊ ညနေပိုင်း ဦးသန့်စင် စာရင်းများလာရှင်း၊ လာအပ်ရင်လည်း မတွေ့မိအောင်နေဖို့ အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းပါ။ ပြီးတော့ သူငယ်ချင်းအောင်လေးအိမ်ဘက် မှာအနေပိုများလာပါတယ်။ အောင်လေးနဲ့ကျနော်ဟာ ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်သလို ကောင်းတူဆိုးဖက်၊ ဟုတ်တာ မဟုတ်တာ အကုန်အတူတူလုပ်နေကြပါ။ ကျနော် ဒီအသက်အရွယ်နဲ့ လိင်ကိစ္စအကြောင်း အများကြီးနားလည်နေတာလည်း အောင်လေးနဲ့ အတူတူ စပ်စုခဲ့၊ လက်တွေ့စမ်းခဲ့ကြလို့ပါ။ သူကလည်း အိမ်မှာအငယ်ဆုံး၊ သူ့အထက် မှာအမနှစ်ယောက်ပဲရှိလို့ တစ်အိမ်လုံးက အလိုလိုက်ထားသူပါ။ ကျနော်အောင်လေးအကြောင်း ပြောနေရတာက နောင်တချိန် ကျနော်ဘဝရဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေမှာ အဲဒီမိသားစုဟာ အရေးပါတဲ့ အစိတ်အပိုင်းကြီးကြီးက ပါဝင်နေလို့ပါပဲ။

ကျမနာမည် ကြည်ပြာခင်ပါ။ ကျမမှာ ချစ်ရတဲ့ခင်ပွန်းသည်နဲ့ သားလေးရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ရှိခဲ့ဖူးတယ်ဆိုတာက အခုတော့ သားလေးတစ်ယောက်ပဲ ရှိတော့လို့ ပြောတာပါ။ ကျမယောကျာ်း ကိုမျိုးဝင်းက ဘာ့ကြောင့်မှန်းမသိရဘဲ အိမ်က ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုယောကျာ်းကပြစ်သွားလို့ ကျမက ပုံဆိုးပန်းဆိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျမဟာ ငယ်စဥ္ကတည်းက မိဘအုပ်ထိန်းမှုအောက် မှာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ နေခဲ့ရသူပါ။ မိန်းမတယောက်ရဲ့ အိန္ဒြရေသိက္ခာ အထိအပါးမခံပဲ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ နေတတ်တဲ့သူပါ။

ကျမအပျိုအရွယ်က မြို့ပေါ်မှာ အလှဆုံးမိန်းကလေးအဖြစ် သတ်မှတ်ကြသလို ချစ်ခင်ကြသူတွေလည်း ပေါများလှပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မိဘအုပ်ထိန်းမှုအောက် မှာအေးအေးချမ်းချမ်းနေသူမို့ ချစ်သူရည်းစားလည်း မထားခဲ့ဖူးပါဘူး။  ကျမအပေါ် ချစ်ခင်နှစ်သက်ကြသူ ယောကျာ်းသားတွေ များလို့လည်း အသက် ၁၉ နှစ်မှာပဲ မိဘများက ကိုမျိုးဝင်းနဲ့ နေရာချထားပေးခဲ့ပါတယ်။ တက္ကသိုလ်တောင် ပြီးအောင်မတက်ခဲ့ရပါ။ ဒါကလည်း မိဘများက ကျမအပေါ်စိတ်ချပေမယ့် မသင့်တော်တဲ့သူနဲ့ မဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်ရအောင် ကြိုတင်စီမံခဲ့ကြတာပါ။ မိဘများက သူတို့အသက်အရွယ်၊ ကျန်းမာရေးအခြေအနေအရ စီစဥ္ခဲ့တာဖြစ်သလို ကျမကို တဖက်သတ်ချစ်ကြိုက်နေတဲ့ ကိုမျိုးဝင်းရဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းများက လာရောက်ကြောင်းလမ်းသောကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ ကျမလက်ထပ်ပြီး ၂ နှစ်ကျော်အတွင်း မိဘများ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ကွယ်လွန်သွားကြပါတယ်။

ကိုမျိုးဝင်းဟာ ကျမဘဝမှာ ပထမဆုံးအနီးကပ်ရောက်လာတဲ့ ယောကျာ်းသားတစ်ဦးပါ။ လာရောက်ကြောင်းလမ်းပြီးနောက်ပိုင်း ကျမရဲ့ ပထမဆုံး ရင်ခုန်ခဲ့ရသူဖြစ်ခဲ့ရသလို ချစ်ခဲ့ရသူလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ သူဟာကျမထက် ၇ နှစ်ထက်ကြီးပြီး အရောင်းအဝယ်ကောင်းတဲ့ ပွဲရုံပိုင်ရှင်လေး တစ်ဦးပါ။ ပြီးတော့ အမိအဖ ညီအကိုမောင်နှမအရင်းလည်း မရှိတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးကောင်းသူ တစ်ဦးမို့ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းကောင်းတွေ ပေါများလှပါတယ်။

ကျမရဲ့အိမ်ထောင်ရေးအကြောင်း အကျဥ္းမျှပဲ ပြောပါရစေ။ ကျမဘဝအတွက် ပထမဆုံးချစ်ခင်ကြင်နာရတဲ့ ယောကျာ်းသားတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ကိုနဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဟာ သာယာလှပါတယ်။ ကိုကလည်း ကျမကို သိပ်ချစ်ပါတယ်။ မရိုသေစကားပြောရမယ်ဆိုရင် အိပ်ယာထက် မှာပျော်ရွှင်မှုတွေကို အကောင်းဆုံးခံစားခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရှေးရိုးဆန်တဲ့ကျမနဲ့ ကျမကို သိပ်ချစ်ပြီး အခက်အခဲဖြစ်အောင် မလုပ်တတ်တဲ့ ကိုမျိုးဝင်းတို့ရဲ့ အိပ်ယာထက်ချစ်နည်းတွေဟာလည်း သာမာန်ပုံစံပျော်ရွှင်မှုတွေပါပဲ။ သာမာန်ပုံစံဆိုတာ အခုနောက်ပိုင်း ကျမရဲ့အ​ေခြအနေကြောင့် ပြောရတာပါ။ လက်ထပ်ခါစကတော့ ကို့ရဲ့ အိပ်ယာထက်ချစ်နည်းဗျူဟာတွေဟာ ကျမအတွက် လောကနိဗ္ဗာန်ပါပဲ။

အဲဒါကြောင့်ပဲ ကျမတို့နှစ်ယောက် အသဲအသန်ချစ်လိုက်ကြတာ အိမ်ထောင်ကြပြီး လပိုင်းအတွင်းမှာပဲ ကိုယ်ဝန်ရှိခဲ့ရသလို ကျမအသက် ၂၀ကျော်ရုံလေးနဲ့ ကလေးတစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်နေရပါပြီ။ ကျမဘဝမှာ ကလေးတယောက်ရပြီးသည်အထိ အေးချမ်းတည်ငြိမ်ခဲ့ပြီး သာယာလွန်းခဲ့ပါတယ်။ ကိုမျိုးဝင်းကလည်း ကျမကိုရော၊ သားဖြစ်သူကိုပါ အလွန်ချစ်ခင်ခဲ့ပါတယ်။ တခါတလေ သားအပေါ် ပိုပြီးအချစ်ပိုတယ်လို့ ကျမကပြောကာ စိတ်ကောက်ချင်ယောင် ဆောင်ခဲ့သလို ကို့ရဲ့ အချော့အမြူတွေနဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဟာ သာယာလှပခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သားလေးမွေးပြီး တစ်နှစ်အတွင်းမှာပဲ ကျမဘဝမှာ ပူလောင်မှုစတွေ့ကြုံရပါတယ်။ ဒါကတော့ ကျမမိဘနှစ်ပါး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ကွယ်လွန်သွားကြတာပါပဲ။ ဘဝမှာအစားမရတဲ့ ဆုံးရှုံးမှုကို စတင်ထိတွေ့ရတာ ရူးမတတ်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် လင်ယောကျာ်းကောင်းဖြစ်သူ ကိုမျိုးဝင်းရဲ့ ဖေးမအားပေးမှုနဲ့ ပြန်လည်ရပ်တည်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ဒီအချိန်ကျမရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးအကြောင်း ပြောပြချင်ပါတယ်။ ကိုမျိုးဝင်းဟာ စီးပွားအရှာကောင်းသလို မိသားစုကိုလည်း ဂရုစိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စီးပွားရေးသမားပီပီ နေ့ခင်းဘက်ဆို ပွဲရုံမှာပဲ အမြဲရှိနေပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမတို့ရဲ့ ညအိပ်ယာဝင် ကိစ္စမှာလဲ ညားခါစကလို မဟုတ်ခဲ့တော့ပါ။ ဒါက သူ့အပြစ်ရယ်လို့ မဟုတ်ပါ။ အိမ်ထောင်ကျခါစက နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာထက် အချစ်ခန်းတွေ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင် ကျင်းပခဲ့လို့ ကိုယ်ဝန်စောစီးစွာ လွယ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ဝန်ရှိနေတဲ့ အချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်လုံး အတွေ့အကြုံမရှိကြလို့ ကိုယ်ဝန်ထိခိုက် မှာကြောက်ကာ ထိန်းသိမ်းခဲ့ကြပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျမရဲ့ပင်ကိုသဘာဝအရ လူသားတစ်ယောက် မို့လိင်ကိစ္စကို ကြိုက်နှစ်သက်ပေမယ့် အလွန်အကျူး စိတ်ထန်ခြင်းမျိုးတော့ မရှိပါ။ ချစ်ရတဲ့ လင်ယောကျာ်းနဲ့ အိပ်ယာထက် နေရမယ်ဆို အတူလိုလားတပ်မက ်စွာ နေပေမယ့် အိပ်ယာထက်ကိစ္စမရှိတဲ့ညတွေမှာလည်း အလွန်တောင့်တတာမျိုးတော့ မရှိခဲ့ပါ။ ကိုမျိုးဝင်းကလည်း ကျမကို ချစ်သလို မမြင်ရသေးတဲ့ ရင်သွေးလေးကိုလည်း ချစ်တဲ့အတွက် ကိုယ်ဝန်ရှိချိန်တလျောက် ဆန္ဒရှိသော်လည်း ထိန်းသိမ်းခဲ့ပါတယ်။ တခါတလေ ကျမက ကို့ကိုသနားလို့ လက်နဲ့ဖြေဖျောက်ပေးတာတော့ ရှိတာပေါ့။

သားလေး ခေတ် မွေးပြီးချိန်မှာလည်း သိပ်မထူးပါဘူး။ ညအချိန်မတော် ထထနိုးတတ်တဲ့ သားလေးကြောင့် အိပ်ယာထက်အပျော်တွေ အရင်ကလောက် မရှိတော့ပါ။ ဒါ့အပြင် ကလေးမွေးပြီးမှ သွေးအားနည်းတတ်တဲ့ ကျမ ခဏခဏခေါင်းမူးတတ်သလို ချူချာလာပါတယ်။ သားလေးကလည်း အခါလည်ကျော်တဲ့အထိ နည်းနည်းချူချာတာမို့ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ရေးသုခထက် သားက ပိုအရေးကြီးတယ်လို့ နှစ်ယောက်သား ခံယူထားကြပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ ကျမမိဘနှစ်ပါး ကွယ်လွန်သွားလို့ အပူမီးတိုးကာ ခံစားရပါတယ်။ ကျမစိတ်ပြန်လည်တည်ငြိမ်ချိန်မှာ ကိုမျိုးဝင်းက အလုပ်ကိုပိုအားစိုက်ကာ လုပ်နေခဲ့ပါတယ်။ နေ့ခင်းဆို အိမ်ကြီးထဲမှာ သားအမိနှစ်ဦးထဲ နေနေရတာ ကြာတော့ အထီးကျန်သလို ဖြစ်လာပါတယ်။ ညမှာလည်း အလုပ်ပင်ပန်းလာတဲ့ လင်တော်မောင်ကြောင့် ဖြစ်စေ၊ ကျန်းမာရေးချူချာတတ်တဲ့ ကျမနဲ့ သားလေးကြောင့်ဖြစ်စေ အိမ်ထောင်ရေးသုခကတော့ မမှန်ခဲ့ပါ။ နေ့ခင်းဘက်ဆို သားကို ကျမတယောက်တည်းမထိန်းရပါဘူး။ ကို့ရဲ့ မိတ်ဆွေဖြစ်သလို အကိုကြီးလိုလည်း ဖြစ်နေတဲ့ ဘကြီးဦးတို့လင်မယားက လာခေါ်ထိန်းကြပါတယ်။ သူတို့ကလည်း အသက်ကြီးတဲ့အထိ သားသမီးမရတော့ သားလေးအပေါ် အကဲပိုချစ်ကြပါတယ်။

အခုကျမဘဝရဲ့ အလှည့်အပြောင်းကို ပြောပြပါမယ်။ ဒီအကြောင်းပြောရင် ကို့ရဲ့ သူငယ်ချင်း ကိုသန့်စင်အကြောင်း ပါလာမှာပါ။ ကိုသန့်စင်က ကိုနဲ့ သိပ်ခင်တဲ့ငယ်သူငယ်ချင်းဖြစ်သလို နောက်ပိုင်းစီးပွားဖက်ပါ ဖြစ်လာပါတယ်။ ကျမတို့ညားထဲက ရံဖန်ရံခါ အိမ်ကိုလာလည်တတ်ပါတယ်။ ခင်စရာကောင်းပါတယ်။ နောက်ပိုင်းသူလည်း ပွဲရုံထောင်ချင်တော့ ဒီလောကမှာကျွမ်းကျင်တဲ့ ကို့ကို အဖော်စပ်လာပါတယ်။ ကိုက ရှိပြီးသားပွဲရုံကို နိုင်အောင်ထိန်းနေရလို့ နောက်ထပ်မလုပ်ချင်သော်လည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကို အားပေးကူညီတဲ့အနေနဲ့ လက်ခံလိုက်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်မဦးစီးပဲ ကိုသန့်စင်ကို လုပ်ငန်းကျွမ်းကျင်စေရန် အစစအရာရာ ဦးစီးစေပါတယ်။ ကိုကတော့ အကြံပေးလောက်ပဲ လုပ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမအိမ်မှာတစ်ယောက်တည်း အထီးကျန်နေသလိုဖြစ်မှာစိုးပြီး နှစ်ဦးပိုင်ပွဲရုံမှ စာရင်းများကို ကြီးကြပ်စေပါတယ်။ ကျမကိုယ်တိုင်သွားစရာမလိုပါ။ ညနေပွဲရုံပိတ်ချိန်ကြမှ ကိုသန့်စင်က အိမ်ကိုလာကာ စာရင်းများရှင်းပြီး အပ်လေ့ရှိပါတယ်။

ဒါကြောင့် ကိုသန့်စင်နဲ့ကျမကြားမှ အရင်က ခင်မင်မှုအပြင် အလုပ်သဘောဆက်ဆံမှုပါတိုးလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမအနေနဲ့ ကိုသန့်စင်အပေါ် မရိုးမသား အနေခက်တာမျိုးမရှိသလို အရင်တည်းက ညီအကိုမောင်နှမ မရှိသူမို့ ကိုယ့်အကိုလိုသာ သဘောထားခဲ့ရိုး အမှန်ပါ။

သည်အချိန်မှာ ကျမနဲ့ကို့အကြား စိတ်အခန့်မသင့်မှုနည်းနည်းရှိလာကြပါတယ်။ အဲဒါကတော့ ကျမတက္ကသိုလ် အဝေးသင် ပြန်တက်ချင်တာပါ။ ဒါကလည်း မိဘတွေမရှိတော့မှ ထိုအတွေးပြန်ဝင်လာခြင်းပါ။ တကယ်တော့ ကျမအဖေက ကျမကို ဘွဲ့တခုခုရစေချင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း သူတို့ကျန်းမာရေးအညံ့ပိုင်းဖြစ်လာလို့ ကျမနောင်ရေးကို စိတ်မချဖြစ်နေချိန်၊ ကိုမျိုးဝင်းတို့မှ ကြောင်းလမ်းလာချိန် တိုက်ဆိုင်သဖြင့်သာ ကျောင်းမပြီးဘဲ အိမ်ထောင်ပြုရန် စီစဥ္ကြတာပါ။

ဒါကြောင့်ကျမအနေနဲ့ ဘွဲ့တခုရချင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အခုလိုပွဲရုံစာရင်းများ ကိုင်နေရချိန် ဘွဲ့များရရင် ပိုသင့်တော်တာပေါ့လို့ အတွေးဝင်လာမိပါတယ်။ အမှန်မှာ ကျမ အထီးကျန်ဆန်လွန်းတယ် ထင်မိလို့ ထိုသို့အတွေးဝင်လာတာ ဖြစ်မှာပါ။ သားနဲ့အတူ ကို့ပွဲရုံကို လိုက်ဖို့ကြတော့ သားလေးကို စိုးရိမ်သဖြင့် လိုက်ခွင့်မပြုပါ။ ပွဲရုံမှာ ဖုန်တွေများလို့တဲ့။ ဒီမှာကြတော့လည်း သားအမိနှစ်ယောက်ပဲ နေချင်နေ၊ ဒါမှမဟုတ် သားကို ဘကြီးဦးတို့ မနက်ပိုင်းလာခေါ်သွားရင် အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်း နေနေရတာပါ။ ရက်ကြာလာတော့ ထိုသို့မနေချင်တော့ပါ။

ထိုအတွေးကို ကို့ကိုပြောရာတွင် လက် မခံပါ။ ကလေးကို ဘယ်သူထိန်းမလဲဟု စကားများကြပါတယ်။ ကျမကလည်း တက္ကသိုလ် Day တက်ခြင်းမဟုတ်ကြောင်း အဝေးသင်တာ တက်မှာမို့ နေ့တိုင်းသွားစရာမလိုကြောင်း၊ စာမေးပွဲဖြေချိန်သွားပါကလည်း သားလေးကို ဘကြီးဦးတို့ဆီ ထားခဲ့လို့ရကြောင်း၊ အခုလည်း သားမှာ မနက်တိုင်း ဘကြီးဦးတို့မှ လာခေါ်ထိန်းနေကြကြောင်း စသည်ဖြင့် အပြန်အလှန် စကားများကြပါတယ်။

နောက်ဆုံးမှာတော့ ကျမဆန္ဒကို ကိုကခွင့်ပြုပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျောင်းတက်တော့လည်း အဝေးသင်ဆိုပေမယ့် ကျောင်းအပ်ကိစ္စ၊ စာစဥ္ကိစ္စ စသည်ဖြင့် သွားလာရတာပါပဲ။ အဲဒီအချိန်မျိုးမှာ ကိုကလိုက် မပို့နိုင်ပါ။ ကျမမှာ အကိုလိုအားကိုးရတဲ့ ကိုသန့်စင်ကိုပဲ တိုင်ပင်ကာ သွားလာရပါတယ်။ အရင်ကလည်း ကျမခေါင်းတွေမူး၊ နေမကောင်းဖြစ်ရင်လည်း သားကို ဘကြီးဦးတို့ဆီထားပြီး ကိုသန့်စင်ပဲ ဆေးခန်းပုံမှန်လိုက်ပို့နေကြပါ။ ကိုက ကိုသန့်စင်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး အကူအညီတောင်းလို့ပါ။

ဒါကြောင့်ကျမနဲ့ ကိုသန့်စင်ကြားမှာ မိတ်ဆွေခင်မင်မှု၊ အလုပ်သဘောပတ်သတ်ရမှုအပြင် အကိုရင်းတယောက်လို တိုးတိုးတိုင်ပင်ဖက်အဖြစ်ပါ ထပ်တိုးလာခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမဘက်က ဖြူစင်စွာဖြင့်သာ အကိုတယောက်လို ခင်မင်ခဲ့တာကို ကျိန်တွယ်ပြောရဲပါတယ်။ ကိုသန့်စင်ဘက်ကတော့ ကျမအပေါ် မရိုးမသားဖြစ်နေခဲ့တာ ကျမမသိရိုးအမှန်ပါ။ နောက်ပိုင်း လွန်တော့မှ ပြန်ပြောပြလို့ သိရပါတဟ်။ အစကသိရင် ကျမမိသားစုရှေ့ရေးအတွက် ဆင်ခြင်မိမှာပါ။ ပြီးတော့ ကျမနဲ့ ကိုနဲ့ကြား ချစ်ခင်မှုကတော့ မလျော့ပေမယ့် လင်မယားဆက်ဆံမှုကတော့ ပါးလျလွန်းပါတယ်။ အလုပ်ပင်ပန်းလို့၊ ကလေးရှိနေလို့နဲ့ လင်မယားချင်း အိပ်ယာထက်ဆက်ဆံမှုကြဲပါးရချိန်မှာ ကိုသန့်စင်ရဲ့ မရိုးသားမှုက ကျမဘဝကို အလှည့်အပြောင်း ကြီးမားစွာ ဖြစ်စေခဲ့ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့တနေ့ ကျမအိမ်မှာ တယောက်ထဲရှိစဥ် ဖြစ်နေကြခေါင်းမူးတာ ပြန်ဖြစ်လာပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကို့ဆီ ဆေးခန်းလိုက်ပြပေးဖို့ ဖုန်းဆက်လိုက်ပါတယ်။ တဆက်တည်း ဘကြီးဦးဆိုင်ကိုလည်း သားလေးကို ဆက်ထိန်းပေးဖို့ တောင်းဆိုလိုက်ပါတယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ကိုသန့်စင်ပဲရောက်လာတာပါ။ ဒါနဲ့ သူ့ကိုပဲ ဆေးခန်းလိုက်ပို့ခိုင်းရပါတော့တယ်။

အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ကိုသန့်စင်က ဆေးသောက်ရန် ရေခပ်ပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့်သူက ညပိုင်းသောက်ရမယ့် အိပ်ဆေးပါတဲ့ ဆေးကို အခုတိုက်လိုက်တာ ကျမ မသိလိုက်ပါဘူး။ ကျမအနေနဲ့ ဆေးခန်းကပြန်လာပြီး ခေါင်းမူးသက်သာသွားပေမယ့် လူကတော့ နုံးနေပါသေးတယ်။ ဆရာဝန်ကတော့ ညပိုင်းအိပ်ရေးပျက်လို့တဲ့။ ဟုတ်မယ် ညက သားဗိုက်နာနေတယ်ဆိုလို့ တညလုံးနီးပါး မအိပ်ခဲ့ရပါ။

ဆေးသောက်ပြီး ကျမ အိပ်ချင်လာပါတယ်။ ကိုသန့်စင်ကို ပြန်ရင်ပြန်ပါတော့လို့​ပြောတဲ့အခါ သူကကျမအခြေအနေကို ခဏစောင့်ကြည့်အုံးမယ်၊ ပြီးရင် ခေတ်ကို သွားခေါ်ထိန်းပေးမယ်လို့ဆိုပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျမခဏမှေးအုံးမယ်ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်လာလိုက်ပါတယ်။

ကျမအိပ်မောကျနေချိန်မှာ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက ပုရွတ်ဆိတ်တက်နေသလို ယားကျိကျိနဲ့ မရိုးမရွဖြစ်လာသလို ခံစားရပါတယ်။ အိမ်မက ်မက ်နေသလိုမျိုးဖြစ်နေပြီး ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကသာ ထိုသို့မျို့ခံစားချက်ကို ဖြစ်ပေါ်နေတာပါ။ လူကနိုးသလိုလို၊ အိပ်နေသလိုလို ဖြစ်နေပြီး မျက်လုံးများလေးလံနေပါတယ်။ တဆက်တည်း ထိုခံစားချက် မှာလျော့မသွားပဲ တိုးလို့ခံစားနေရပါတယ်။

ခံစားရပုံကလေ အိမ်ထောင်ကျခါစအချိန်တွေတုံးကလို ကိုမျိုးဝင်းက ကျွန်မစိတ်ပါစေဖို့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို လက်နဲ့ ပွတ်နေတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ လူမှာမရိုးမရွနဲ့ ကျမအတွင်းပိုင်းထဲမှ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ဖြစ်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီတခါပိုဆိုးသလိုပါပဲ၊ ဘာလို့ဆို ကျမအောက်ပိုင်းမှာ လက်နဲ့မဟုတ်တဲ့ နူးညံ့တဲ့အရာတစ်ခုခု ဖွဖွလေး ပွတ်တိုက်နေတဲ့ပုံပါ။ ခံစားရတာ အပေါ်ကိုရောက်လိုက် အောက်ကိုရောက်လိုက်နဲ့ ကျမ တကိုယ်လုံးလည်း အလိုလို လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာပါတယ်။ မရိုသေ့စကားဆိုရရင် ကျမမိန်းမကိုယ်အထဲက တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားလာတာရှင့်။

ကျမအထင် ဒါကကျမအိပ်နေရင်း ထမိန်လန်နေလို့ ဖြစ်ပေါ်လာတာလားလို့ ထင်မိပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျမခြေကိုလှုပ်ကာ ထမိန်ပြန်ဖုံးရန် ကြိုးစားမိသော်လည်း မျက်လုံးများမဖွင့်ဖြစ်ခဲ့ပါ။ အမှန်ပြောရရင် ကျမ ထိုခံစားချက်ကို ပျောက်ကွယ်သွားမှာ စိုးရိမ်မိပါတယ်။ ကျမဒါမျိုး မခံစားရတာ ကြာပြီလေ။ ခြေကိုလှုပ်လိုက်တော့ ကျမဘေးမှာ တခုခုကိုထိမိနေသလို ခံစားလိုက်ရသလို ကျမကို ချုပ်ထားသလိုမျိုးဖြစ်ကာ ကောင်းကောင်းလှုပ်မရပါ။

ထိုအခါမှ ကျမလန့်ပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကာ ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက် မိပါတယ်။

“ဟင်….အို”

ကျမတစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် မမြင်ဖူးတဲ့မြင်ကွင်းမို့ အံ့သြလွန်းလို့ လူမှာကြက်သေသေသွားပါတယ်။ ကိုသန့်စင် ဒီလိုလုပ်မယ်လို့ တခါမှ မထင်ခဲ့ဖူးပါ။ သူ…သူလေ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကို လက်တွေနဲ့ ပွတ်သပ်နေသလို ကျမ စပ်စပိုင်တာပေါ်ကို သူ့နှာခေါင်းနဲ့ ကပ်ပြီးနမ်းနေတာပါရှင်။ ကျမရှက်ခြင်း၊ ဒေါသထွက်ခြင်းအပြင် အကိုတယောက်လိုလူက ဒီလိုလုပ်တဲ့အတွက် ဝမ်းနည်းခြင်းပါ ခံစားလာရပါတယ်။

ပြီးတော့ အခုမှကျမဖြစ်နေတာကို တွေးပြီး ရှက်လိုက်တာရှင်။ ကိုယ့်ယောကျာ်းမဟုတ်တဲ့သူရဲ့ရှေ့မှာ ကျမရဲ့ထမိန်က ခါးနားထိလန်တက်နေကာ အောက်ပိုင်း ဟောင်းလောင်း၊ အတွင်းခံအဖြူရောင်ပဲ ရှိတယ်ရှင်။ အခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်က ကျမရဲ့ ပေါင်တံဖွေးဖွေးတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်နေပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေ အားပါးတရ နမ်းနေတာကို ကျမ ခံနေရတာလေ။

ကျမအသံကြားလို့ သူအပေါ်ကို မော့ကြည့်ပါတယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေ ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့ပြည့်ပြီး မီးတောက် မတတ်ပါပဲ။ ကျမသိတဲ့ ကိုသန့်စင် မဟုတ်တော့သလိုပါပဲ။ သူက ကျမက အံ့သြဒေါသထွက်လွန်းလို့ မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ကြည့်နေတာကိုတွေ့တဲ့အခါ ဘာမှမပြောဘဲ ဟို…ဟိုလေ ကျမရဲ့ မိန်းမခန္ဓာရှိရာ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကို နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် ဖိသွင်းနမ်းပစ်လိုက်ပါတယ်။

ရှူးးးးး
အို……

ကျမလေ၊ လောကကြီးနဲ့ အဆက်အသွယ်ပြတ်သလို ခံစားလိုက်ရတာတကယ်ပါ။ သူလေ ကျမရဲ့အင်္ဂါကို အားရပါးရနမ်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အကြောတွေအကုန်တုံ့ပြန်ကာ ရင်ထဲအေးခနဲဖြစ်သွားပါတယ်။ လူကလည်း အံ့သြလို့ ကြက်သေသေသလို ဖြစ်နေရာကနေ ကော့ပျံထွက်သွားရပါတယ်။ အခုမှ ကျမ လက်ရှိအခြေအနေကို သတိပြန်ဝင်လာပါတယ်။

“အမလေး၊ ကိုသန့်စင်၊ ရှင်…ရှင်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ၊ မလုပ်ပါနဲ့၊ ရှင့်မို့ လုပ်ရက်တယ်နော်”

အို၊ ကျမပြောလည်း မရပါဘူးရှင်။ ကျမမိန်းမကိုယ်ကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ဖိနမ်းနေရုံမက၊ သူ့လျှာကြီးနဲ့ပါ ယပ်လိုက်သေးတယ်ရှင်။

“အာ့၊ ကိုသန့်စင်၊ ကျမကို ငရဲမပေးပါနဲ့နော်၊ မလုပ်သင့်တာတွေ မလုပ်ပါနဲ့၊ ကျမရှက်လို့ပါနော်”
ပလပ်…ပလပ်….ရှူး….ရွှတ်
“အာ ပြောလို့လည်း မရဘူး၊ ငရဲတွေတော့ ကြီးပါပြီ၊ မဖွယ်မရာတွေရှင့်….ဟင့်…ဟင့်…ဟင့်”

ကျမမှာ ပြောနေရင်း ပြောမရဖြစ်ကာ ရှက်ဒေါသဖြင့် မျက်ရည်များပါကျလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုသန့်စင်ပုံစံက ဘယ်လိုမှ ပြောရမယ့်ပုံ မမြင်ပါ။ ဘီလူးသရဲစီးတယ်ဆိုတာ ဒီလိုပုံပဲဖြစ်မယ်။ ဘယ်လိုရုန်းရုန်း အောက်ပိုင်းကို ဖိထားကာ မလွှတ်ပေးပါဘူး။

“အဟင့် ဟင့် ဟီး ကျမရှက်လွန်းလို့ပါရှင်၊ ဟင့်..ဟင့် ကျမကို ငရဲတွေပေး၊ အရှက်ရအောင် မလုပ်ပါနဲ့၊ ဟင့်..ဟင့်..ကျမကို သတ်လိုက်ပါ။ ကျမသေမှ အေးမှာပါ…ဟီး..ဟင့်..ဟင့်”

ကျမအသည်းအသန် တောင်းပန်ရင်း ငိုကျွေးမိပါတယ်။ ဘေးအိမ်တွေနဲ့ ဝေးတယ်ဆိုတာ သိပေမယ့် တသက်လုံး အရှက်တရားကို အထိပါးမခံဖူးတဲ့သူမို့ ဒီလိုအသံတွေထွက်၊ ပြောဆိုနေရတာကိုပဲ သူများတကာ ကြားမလားလို့ အစိုးရိမ်ကြီးနေရပါသေးတယ်ရှင်။ ကိုသန့်စင်က ကျမအသည်းအသန် ငိုနေသံကြားတော့ ပေါင်တွေကို ပွတ်နေတာ ရပ်သွားပြီး၊ အတွင်းခံပေါ်ကနေ မိန်းမကိုယ်ကို နမ်းနေရာက ကျမမျက်နှာကို အံ့သြစိုးရွ့ံတဲ့ပုံနဲ့ လှမ်းကြည့်ပါတယ်။

“ဟင့်…ဟင့် ကိုသန့်စင်၊ ကျမကို သတ်လိုက်ပါ၊ ကျမသေချင်နေပါပြီ..ဟင့်..ဟင့်”
“မဟုတ်ဘူး ကြည်ပြာ၊ ကိုက ဘာလို့သတ်ရမှာလဲ”
“ရှင်ကျမကို အရှက်ကွဲ၊ ငရဲရအောင် လုပ်နေမှတော့ ကျမသေတာပဲကောင်းတယ်…ဟင့်”
“ဟာ၊ မဟုတ်ပါဘူး ကြည်ပြာရယ်၊ ကို မင်းကို အရမ်းချစ်မိလို့ပါ”
“ဘာ !!! ချစ်တယ်၊ ဟုတ်လား ကိုသန့်စင်၊ ကျမက ရှင့်သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမလေ။ ရှင် လင်ရှိတဲ့ ကလေးအမေကို ချစ်တယ်လို့ ပြောထွက်တယ်လား၊ ရှင့်ကို ခင်မင်အားကိုးခဲ့တာတွေ၊ အထင်ကြီးခဲ့တာတွေ အလကားပဲ”
“ဟုတ်တယ် ကြည်ပြာပြောလည်း ခံရမှာပဲ။ ကို မင်းကိုချစ်ခဲ့တာ မျိုးဝင်းနဲ့ စေ့စပ်မယ်ဆိုတည်းကပဲ။ ဒါပေမယ့် ကိုကအဲ့အချိန်တုံးက ငွေကြေးရော၊ အချိန်ရော အများကြီး နောက်ကျခဲ့ရတယ်။ အဲအချိန်တုံးက ကိုဘယ်လောက်ခံစားခဲ့ရလဲ မင်းမသိပါဘူး။”
“ဒါပေမယ့် မင်းတို့လက်ထပ်ပြီးရင် ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် ထိန်းနိုင်မယ်ထင်ခဲ့ပေမယ့် အလကားပဲ။ မင်းကိုတွေ့တိုင်း၊ မင်းနဲ့ အနီးကပ်နေရတိုင်း ကို့အချစ်စိတ်တွေက ပိုပိုတိုးလာတယ်”
“တော်ပါတော့ကိုသန့်စင်ရယ်၊ မဖြစ်သင့်၊ မကြားသင့်တာတွေ မပြောပါတော့နဲ့၊ တောင်းပန်ပါတယ်”
“မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာ ကိုသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကို့စိတ်ကိုယ် ထိန်းလို့မရဘူး ကြည်ပြာရယ်။ ကိုကလူပျိုတစ်ယောက်ပါ။ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ကို ချစ်မိတာ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းက ရွံ့ရှာမုန်းတီးမယ်ဆိုတာ သိသိကြီးနဲ့ကို ချစ်နေရသူပါကွာ”
“အို”

သူ့အပြောကြောင့် ကျမအနေရခက်သွားပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူကပြောနေရင်း ကျမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကို နမ်းလိုက်ပြန်ပါတယ်။

“အို၊ မလုပ်ပါနဲ့ ကိုသန့်စင်ရယ်”
“ဘာလို့လဲ ကြည်ပြာ”
“အဲဒါက ညစ်ပတ်နေတာ၊ ကျမ တမနက်လုံး ဝတ်ထားတာလေ၊ ရွံ့စရာကြီးရှင်၊ မလုပ်ပါတော့နဲ့”
“ရွံ့စရာမဟုတ်ပါဘူး၊ ကိုက ကြည်ပြာကို တစ်ကိုယ်လုံးကို နမ်းချင်တာပါ”
“အို၊ နမ်းစရာလား၊ အဲနေရာက တနေကုန်ညစ်ပတ်နေတာ၊ ကျမဆေးခန်းက ပြန်လာတည်းက အဝတ်လည်း မလဲရသေးဘူး၊ ရေလည်းမချိုးရသေးဘူး၊ မလုပ်ပါတော့နဲ့ရှင်”
“မတားပါနဲ့ ကြည်ပြာရယ်၊ ကိုက ကြည်ပြာရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးနဲ့ ဟောဒီအဖုတ်အနံ့လေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး ရှူချင်တာပါ။
ကိုတသက်လုံး စိတ်ကူးယဥ္ခဲ့ရတာ၊ ဒီနေ့တော့ ကို့ကို မတားပါတော့နဲ့။
ကို ဘာဖြစ်ဖြစ်ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်။ မရပ်နိုင်တော့ဘူးကွာ”

အို၊ သူ့အပြောကို ကြားရုံနဲ့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ရှိန်းကနဲ အေးကနဲဖြစ်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ မိန်းမကိုယ်အထဲကလည်း လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားလာကာ ဆစ်ကနဲ အရည်လေးတွေ ထွက်သွားတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ သူ့လို အသက်၂၉ နှစ်အရွယ် လူပျိုလူလွတ်၊ စီးပွား​ေရးသမား၊ ဂုဏ်ဒပ်ရှိသူ တစ်ယောက်က ကိုကိုယ်တိုင်တောင် ရွံ့စရာလို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ နေရာကို မက ်မက ်မောမော နမ်းရှူနေတာကို ကြုံရတာလေ။ တသက်လုံး ဒါမျိုးနေရာကို အနမ်းခံရမယ်လို့ မထင်ထားပါဘူးရှင်။

အဲဒီနေရာကို ထိဖူးမြင်ဖူး၊ ဆက်စပ်ဖူးတဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသူဖြစ်တဲ့ ကိုမျိုးဝင်းတောင် လက်နဲ့ပဲ ပွတ်ပေး၊ နှိုက်ပေးဖူးတာပါ။ ဒါမျိုးနမ်းဖို့ကို မကြိုးစားဖူးသလို တကယ်လို့ လုပ်လာရင်လည်း ကျမအနေနဲ့ ဒီလောက်ရွံ့ဖို့ကောင်းပြီး၊ ယုတ်နိမ့်တဲ့အရာကို လုံးဝခွင့်ပြုမည်မဟုတ်ပါ။ ဒါမျိုး နမ်းဖို့၊ ရှူဖို့ ပြီးတော့ လျှာနဲ့ပါ လျှက်နေသေးတာမျိုး လုပ်လို့ရတယ်လို့လည်း မထင်ပါ။

အခုတော့ လူပျိုတစ်ဦးက ကျမလို အိမ်ထောင်သည် ကလေးအမေကို လုပ်ပေးနေတာက သူတကယ်ချစ်လို့ မက ်မောလို့ဟု ကျမထင်လိုက် မိပါတယ်။ ဒီအတွေးက ကျမစပြီး သူ့အပေါ်ကျရှုံးရတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်ရှင်၊ ဘယ်လောက်ချစ်ချစ် ဒါမျိုးရှက်စရာကောင်းပြီး ယုတ်နိမ့်တာမျိုးတော့ မလုပ်သင့်ပါဘူး။ သူကတော့ ပြောချင်ရာပြောပြီးတာနဲ့ ကျမခြေထောက်တွေပေါ် ဖိထားရင်း အဲဒီနေရာကို နမ်းနေ၊ လျှက်နေတုံးပါပဲ။

“အို…အဟင့်၊ ကိုသန့်စင်၊ အာ့… ရှင် တဏှာရူးလှချီလား၊ အ….ဒီလောက် ယုတ်ညံ့ပြီး နံစော်နေတဲ့ နေရာကို ဒါမျိုးလုပ်စရာလား၊ ကျမကို ငရဲပေးနေတာပဲရှင်”
ရှူးးး ပလပ်…ပလပ်…အို…ရှူး…ရွှတ်…

ကျမဘယ်လိုပြောပြော သူကတော့ ကလေးတစ်ယောက်ပါးပြင်ကို နမ်းနေသလိုကို နမ်းနေတာပါ။ နမ်းယုံမက သူ့လျှာပြားကြီးနဲ့ပါ အောက်ခံဘောင်းဘီ တပြင်လုံးရော၊ ပေါင်တွေကိုရော၊ ပြီးတော့ အရည်တွေထွက်ပြီး နံစော်နေမယ့် ကျမအဖုတ်နေရာတည့်တည့်ကိုပါ လျှက်ပေးနေပါသေးတာ။ ကျမမှာရှက်ခြင်း၊ ကြောက်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်နိုင်ရင် အငွေ့ပျံပြီး ပျောက်ကွယ်သွားချင်ပါတော့တယ်။

ကျမ မရုန်းဘူးလားလို့ မေးစရာရှိပါတယ်။ ပထမပိုင်း အတင်းရုန်းကန်ပေမယ့် သူအခုလို ကျမအောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်ကို နမ်းနေ၊ လျှက်နေတဲ့အခါ ရုန်းတာ အားမပါတော့ပါဘူး။ သူလုပ်တာ သာယာသွားတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျမတို့ မိန်းမသားတွေရဲ့ အားနည်းချက်ကို အကိုင်ခံထားရသလိုပါပဲ။ စိတ်က မလိုချင်လို့အတင်းရုန်းနေလဲ သူတစ်ချက်လောက် အဖုတ်နေရာကို နမ်းလိုက်၊ လျှက်လိုက်ယုံနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ဓာတ်လိုက်သလိုဖြစ်ကာ တုံခါပြီး ရုန်းအားကို မရှိသလောက်ဖြစ်လာတာပါ။

ကျမရဲ့ရုန်းအားတွေ၊ ဆန့်ကျင်မှုတွေ အားလျော့သွားတာ ကျမရဲ့အိမ်ထောင်ရေးသာယာမှုနဲ့လည်း သတ်ဆိုင်နေမှာပါ။ ကျမနဲ့ ကိုနဲ့အခုနောက်ပိုင်း အိပ်ယာထက်က ကိစ္စတွေနည်းပါးလွန်းလှပါတယ်။ ကျမလည်း ကျောင်းကိစ္စသွားလာပြီး ပြန်လာတော့မောပန်းနွမ်းနယ်နေ၊ ကိုကလည်း အလုပ်မှာ ရာသီချိန်မို့ အချိန်ပြည့်နေကာ ဦးစီးနေရတော့ ပြန်လာရင် ပင်ပန်းနေ၊ ဒီလိုနဲ့ ကိုနဲ့ ညပိုင်းမပျော်ခဲ့ရတာ ကြာနေပါပြီ။ ကျမဟာ ကလေးတစ်ယောက်အမေဆိုပေမယ့် အဲဒီအချိန်က အသက်(၂၂)ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ အသက်အရွယ်အားဖြင့် ဖွံ့ဖြိုးတဲ့အရွယ်မှာ မကြုံဖူးတဲ့ အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသပ် အနမ်းတွေအောက် မှာ မကျရှုံးစေဖို့ တင်ခံထားရတာ တစ်သက်လုံးစောင့်ထိန်းလာတဲ့ အရှက်တရားပဲ ရှိပါတော့တယ်။ ဒါတောင် ခပ်ပါးပါးပဲ ကျန်တော့တာပါ။

ဒါကြောင့်လည်း ကိုသန့်စင်ရဲ့ အကိုင်အတွယ်အနှူးအနှက်တွေကြား မသိစိတ်က အတူလိုက်ပါသွားမိတာပါ။ ပြီးတော့ သူရဲ့ရှက်စဖွယ်အပြုအမူတွေဟာလည်း စိတ်ကရွံ့မုန်းတယ်ဆိုပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ အလိုလိုတုံ့ပြန်နေမိပါပြီ။ ဒီလို ဒွိဟစိတ်တွေအကြား ကျမမှာ မောပန်းနေပြီး ငိုကြွေးယုံပဲ တတ်နိုင်ပါတော့တယ်။ ကိုသန့်စင်ကတော့ သူလုပ်စရာရှိတာ ဆက်တိုက်လုပ်နေတာပါပဲ။ လက်ကလည်း ပေါင်တံတလျောက် ဖွလိုက်၊ ကြမ်းလိုက်နဲ့ ပွတ်သပ်နေသလို နမ်းနေ လျှက်နေတာလဲ မနားပါဘူး။

ကျမမှာ သူပေါင်တွေကို နမ်းနေ၊ လျှက်နေရင် အသဲတအေးအေး ဖြစ်ရသလို၊ အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်ကို သူနမ်းလိုက်၊ လျှက်လိုက်ရင်လည်း မိန်းမကိုယ်အတွင်းထဲက တဆစ်ဆစ်နဲ့ အရည်များစိမ့်ထွက်နေတာကို ခံစားသိရှိနေပါတယ်။ ဒီစပ်စပိုင်တာကလည်း ဆေးခန်းသွားပြီး ပြန်လာတည်းက အခုထိဝတ်ထားမိတာမို့ ချွေးနံ့၊ ဆီးနံ့ အပြင် အခုကာမအရည်များပါ ပေပွနေမှာ အသေအချာပါ။ ဒါကို မရွံ့မရှာ သူလျှက်နေ၊ နမ်းနေတာကို ကျမမှာ ရှက်လည်းရှက်သလို၊ ငရဲကြီးမှာလည်း ကြောက် မိပါတယ်။

“ကိုသန့်စင်…အာ့…မလျှက်ပါတော့နဲ့။ နံနေတယ်လေ။ ရွံ့စရာကြီးနော်…မလုပ်ပါတော့…နဲ့…အင့်ဟင့်ဟင့်…”
ရှူး…ပလပ်..ရွှတ်…
“အင်းးး အမလေးး… တော်ပြီ”
“ကိုသန့်စင် တော်ပြီနော်၊ ရှင်မရပ်ရင် ကျမအော်မှာနော်၊ ရှင့်လုပ်ရပ် ရပ်တန်းကရပ်ပါတော…”
“အော်လိုက်လေ ကြည်ပြာ၊ ဒီအိမ်ထဲကအော်လို့ ဘယ်သူကြားမှာလဲ၊ ကြားလို့လူတွေရောက်လာလည်း ကိုဂရုမစိုက်တော့ဘူး၊ ကိုပြောပြီးသားပဲ၊ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်၊ ကြည်ပြာကို ဒီနေ့အားရအောင်ချစ်ပြပြီးမှ ကိုထောင်ထဲဝင်တော့မယ်၊ ကြည်ပြာဒီလိုလုပ်နေလို့ လူတွေသိသွားရင် ကြည်ပြာတို့ အိမ်ထောင်ရေးပဲ ပြိုကွဲမှာနော်”
“ဘာ၊ ရှင် ရှင်ယုတ်မာလှချီလား၊ ကဲဟာ”
ဖြောင်း…အ
“အမလေးးး”

ကျမလည်း ဒီလောက်ယုတ်မာတဲ့သူဆိုပြီး ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ ကျမပေါင်းကြားက သူ့ခေါင်းကို အားကုန်ထည့်ပြီး အပေါ်ကနေ ထုရိုက်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ခေါင်းက ကျမအဖုတ် အပေါ်တည့်တည့်မှာမို့ ကျမရိုက်လိုက်တဲ့အရှိန်နဲ့ ခေါင်းက အဖုတ်ကို အားနဲ့ ပစ်ဆောင့်လိုက်သလိုပါပဲ။ အရိုက်ခံရသူက မနာဘဲ ရိုက်တဲ့သူက နာလိုက်တာရှင်။ မျက်ရည်များပါ ထွက်လာတဲ့အထိ နာပါတယ်။ ဒါကိုသူက

“ဟာ၊ Sorry ကြည်ပြာ၊ အရမ်းနာသွားမှာပဲ။ ခဏလေး၊ ကို သက်သာအောင် ကြပ်ပူထိုးပေးမယ်နော်”

မျက်နှာက ပြုံးဖြဲဖြဲနဲ့ပြောပုံက မုန်းစရာကောင်းလိုက်တာ။ ပြီးတော့ သူကြပ်ပူထိုးပေးတာက သူ့ပါးစပ်ကြီးနဲ့ နာသွားတဲ့ ကျမမိန်းမကိုယ်ကို အာပူပေးနေတာရှင့်။ နာရတဲ့ ကြားထဲ သူအဲလိုလုပ်တော့ ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့။ ကျမအထဲကနေ ကာမအရည်တွေ စိတ်မတင်းထားနိုင်ပဲနဲ့ စီးထွက်ကျကုန်ပါတော့တယ်ရှင်။ ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီတစ်ထည်လုံး အရည်တွေနဲ့ ပေပွနေမှာ ကျမသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တဏှာထန်နေတဲ့ ကိုသန့်စင်ကတော့ တားလို့လည်းရမှာမဟုတ်သလို ကျမကိုယ်တိုင်လည်း တားနိုင်တဲ့အင်အားမရှိတော့ပါဘူး။

သူ နမ်းလေ၊ လျှက်လေ ကျမကော့ပြန်လန်ကာ ထိန်းမနိုင်ဖြစ်နေရပါပြီ။ ကလေးအမေတစ်ယောက်ပေမယ့် တခါမှမကြုံဖူးတဲ့ အထိအတွေ့ အနှူးအနှက်တွေကို ကျမဘယ်လို တားဆီးနိုင်ပါ့မလဲ။ ထိုသို့ လူးလှိမ့်ကော့ပြန်နေရင်း ကျမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီဟာ ပေါင်လောက်ထိ လျောကျသွားတာ မသိလိုက်ရပါဘူး။ ကိုသန့်စင်က တခါထဲဆွဲချွတ်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ သူ့အနမ်း၊ အပွတ်အသပ်နဲ့ အလျှက်တွေအောက် မှာ ကျမလူးလှိမ့်ကော့ပေးနေချိန် တဖြည်းဖြည်းခြင်း ချွတ်လိုက်တာပါ။ နေမထိတဲ့ ကျမရဲ့အတွင်းသားတွေအပေါ် နှုတ်ခမ်းအစုံ ကျရောက်ပြီး နမ်းလိုက်တော့မှ ကျမခေါင်းထောင်တာ ကြည့်လိုက် မိပြီး လန့်သွားပါတယ်။

အခုဆိုရင် ကိုမဟုတ်တဲ့ တခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်ဟာ ကျမရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကို ရှင်းရှင်းကြီး တွေ့မြင်နေရပါပြီ။ ဒါဟာတခါမှ စိတ်မကူးဘူးတဲ့ အချိန် အခိုက်အတန့်ပါ။ ကျမယောကျာ်းရဲ့ သူငယ်ချင်းက ကျမရဲ့ အဝတ်မပါတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတွေကို စားမတတ်ဝါးမတတ်ကြည့်နေတာကို ခံနေရပါပြီ။

“ဟာ၊ ကိုသန့်စင် မကြည့်နဲ့၊ ဟင့်..ဟင့်..ဟီး”
“ကြည့်ယုံမဟုတ်ဘူးကြည်ပြာ၊ ဒီအဖုတ်လေးကို ကိုက အားရပါးရ လျှက်ပေးအုံးမှာ…ပလပ်…ပလပ်…ပျွတ်..ပျွတ်…ရှလွတ်”
“ဟာ..ဟင့်..အဟင်..အာ့…မလုပ်…အာ့…အင့်..အမလေးးး”

ကျမ ရှက်အားတကြီးနဲ့ အဖုတ်ကိုကာလိုက်တဲ့ လက်ကို ကိုသန့်စင်က ဆွဲယူဖယ်ပြီး သူ့လျှာပြားကြီးနဲ့ အဖုတ်နေရာတည့်တည့်ကို အောက်ကပင့်ကာ လျှက်လိုက်ပါတော့တယ်။ ကြက်သီးများတဖြန်းဖြန်းထအောင် တုံတက်သွားရပါတယ်။ ကျမအဖုတ်ထဲကလည်း အရည်တွေတားမနိုင်ဆီးမရ လှိမ့်ဆင်းသွားပါတယ်။ ဒါကိုသူက ပါးစပ်နဲ့ တေ့ကာ စုပ်ယူလိုက်တဲ့အခါ ကျမမှာ မီးပွင့်မတတ်ဖြစ်ပြီး ပြီးသွားခဲ့ရပါတယ်။ လူမှာလည်း ဓာတ်လိုက်သလို အကြောများဆွဲနေပါတယ်။

ကျမတသက် မှာကိုနဲ့အတူနေ ဆက်စပ်ပြီး နောက်ဆုံးမှ ပြီးရတဲ့အရသာကို အခု လိင်အင်္ဂါချင်း လုံးဝမဆက်စပ်သေးပဲနဲ့ကို အထဋ်အထိပ်ရောက်သွားတာ အံ့သြစရာပါ။ အရင်တည်းက သူ့ကြောင့် တစိမ့်စိမ့်ကျနေတဲ့ အရည်တွေနဲ့ အခုပြီးသွားလို့ ထွက်လာတဲ့အရည်တွေဟာ အဖုတ်တပြင်လုံးပါမက ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံးနဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာပါ စိုရွှဲနေတာ ခံစားသိနေပါတယ်။ အဲဒီအရည်တွေကိုလေ သူကမရွံ့မရှာလျှာနဲ့ လိုက်လျှက်နေသေးတယ်ရှင်။

 

ကျမမှာလည်း အားကုန်ပြေးခဲ့တဲ့သူတစ်ယောက်လို ရင်လှိုက်ဖို မောပန်းနေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုမောပန်းနေပေမယ့် တဖက် မှာလည်းကျေနပ်အားရနေပြန်ပါတယ်။ ဒါမျိုးကောင်းခြင်းကို မခံစားရတာ ကြာနေပြီလေ။ လူကတော့ မျက်လုံးအစုံမှိတ်ကာ လောကကြီးနဲ့ အဆက်ပြက်နေသလိုပါပဲ။ ကျမရဲ့ပုံကိုပြောရမယ်ဆိုရင်  အပေါ်ပိုင်း အဝတ်အစားအပြည့်နဲ့ရှိနေပြီး၊ အောက်ပိုင်းမှာတော့ ထမိန်က ခါးအထိလန်တက်နေကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကလည်း ဒူးနားရောက်နေပြီး ခြေနှစ်ဖက်ကားကာ သူလုပ်ချင်တိုင်းလုပ်ဖို့ ခွင့်ပြုနေသလို ဖြစ်နေရပါပြီ။ တားဆီးနိုင်တဲ့ အင်အားလည်း လုံးဝမဲ့သွားပါပြီ။

ဟင်း…ဟင်းးးဟူး…ဟူးးးဟောဟဲ…..အင်းးးး
ပလပ်…ရွှတ်..ရွှတ်…ပလပ်….ပလပ်….ပျွတ်

ကျမကသာ မောပန်းပြီး အသက်ကိုလုရှူနေရသလို ဖြစ်နေတာ သူကတော့ လုပ်စရာရှိတာတွေ ဆက်တိုက်လုပ်နေတာပါပဲ။ ကျမ ပြီးသွားတယ်ဆိုတာ သူသိလို့ ပိုပြီးအတင့်ရဲကာ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ဆက်လုပ်နေတာပါ။ အခုဆို ကျမရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီက လုံးဝကျွတ်သွားပါပြီ။ ခြေနှစ်ဖက်ကလည်း သူလက်နဲ့ ဆွဲထောင်ထားလို့ ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးတဲ့ပုံ ဖြစ်နေပါပြီ။ သူ့ရဲ့လက်နဲ့ ပါးစပ်က အငြိမ်မနေတော့ ကျမမှာထပ်ပြီး အနေရခက်လာပြန်ပါတယ်။ ပြီးခါစ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို လျှာနဲ့ လျှက်လိုက်ရင် ကျင်ခနဲပင် ဖြစ်သွားရပါတယ်။

“ကိုသန့်စင်၊ မပြီးသေးဘူးလား၊ ကျမ မရတော့လို့ပါ၊ တောင်းပန်ပါတယ်နော်၊ တော်ပါတော့ရှင်”
“ကြည်ပြာရယ်၊ ကိုကအခုမှ စရမှာလေ၊ ကြည်ပြာကို ဒီထက်ကောင်းအောင် ကိုကပြုစုချင်လို့ပါ”
“အမလေး၊ ကိုသန့်စင်ရယ်၊ ဒီထက်ဆို ကျမသေရလိမ့်မယ်၊ အကုန်လုံးလည်း ပေပွနံစော်နေပါပြီ၊ ရှင်လည်း ဘုန်းနိမ့်ကုန်ပါပြီ”
“ဘုန်းမနိမ့်ပါဘူးကြည်ပြာရယ်၊ ကိုချစ်တဲ့သူကို အကောင်းဆုံးအရာတွေပေးတာ ဘယ်ကဘုန်းနိမ့်ရမှာလဲ၊ ကြည်ပြာ့ကို ဒီတသက် မခံစားဘူးတဲ့ အရသာတွေ ကိုပေးပါ့မယ်နော်”
“အခုတောင် တခါမှမခံစားဘူးသေးတာတွေ ဖြစ်ပြီး သေမတတ်ပဲဟာ၊ ဒီထက်ရှိသေးလို့လားရှင်၊ တော်ပါတော့နော် ကိုသန့်စင်”
“ဟဲ…ဟဲ…ဒီထက်အချစ်တွေကို ကိုက ပြပေးပါ့မယ်…ရွှတ်…ရွှတ်”
အို

သူလေ ပြောရင်းနဲ့ ကျမရဲ့ပြီးခါစအဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ ဖိနမ်းနေပြန်ပါတယ်။ ကျမလည်း ပြောမရမယ့်အတူတူ ဘာမှမပြောချင်တော့ပါဘူး။ လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း မောပန်းပြီး အားအင်မရှိတော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ ကျမအောက်ပိုင်းအဝတ်အစားမဲ့ပြီး အရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ တခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်ရှေ့မှာ ဖြစ်ပျက်နေပုံကို ရှက်တာနဲ့ မျက်လုံးများမှိတ်ကာ နေလိုက်ပါတော့တယ်။

မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားပေမယ့် ကိုသန့်စင်ရဲ့ အပွတ်အသပ်၊ အနမ်းအလျှက်များကို တစ်ခုစီလိုက်ကာ စိတ်ကခံစားသိရှိနေပါတယ်။ သူက ထိုကဲ့သို့ စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်နမ်းရှုပ်နေပြီးနောက် ကိုယ်ကိုမတ်ကာနေရာယူပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းလိုက်ပါတယ်။ တင်ပါးတွေဟာ အိပ်ယာထက်ကြွသွားတဲ့အချိန်မှာ ကျမဖြစ်နေပုံကို ကြည့်လိုက် မိပါတယ်။ ကျမဟာ သူလက်နဲ့တွန်းကာ နေရာချထားသလို ဖင်ကမြှောက်နေပြီး ပေါင်ကားထားတဲ့ပုံစံပါ။ သူကတော့လေ ဘယ်အချိန်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက် မှန်းမသိကျမပေါင်ကြားမှာကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရှိနေပါပြီ။

“ကိုသန့်စင်၊ ရှင် မရပ်တော့ဘူးပေါ့”

သူကတော့ ကျမကိုပြုံးကာ ပြန်ကြည့်ပြီး ကျမရဲ့အောက်ပိုင်းကို ကျေနပ်အားရစွာ ကြည့်နေပါတော့တယ်။ ကျမရဲ့ အရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ အောက်ပိုင်းကို `ကို´မဟုတ်တဲ့ တခြားယောကျာ်းတစ်ဦးက အရသာခံ ကြည့်နေတာကို ခံနေရပါပြီ။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ တသက်လုံးစောင့်စည်းခဲ့တဲ့ သိက္ခာဟာ အခုချိန်မှာ တစစီလွင့်ပျယ်သွားရပါပြီ။ ကျမဖြစ်နေတဲ့ပုံစံက ရမ္မက်ဘီးလူးတစ်ယောက်က အကြိုက်ပွဲတော်တည်စားသုံးဖို့ ပြင်ဆင်နေရာချထားတာ ခံနေရပါပြီ။

ကျမလည်း ဖြစ်ပျက်နေတာကို တားဆီးနိုင်လောက်တဲ့ အင်အားမရှိတော့မယ့်အတူတူ လက်ခံလိုက်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ရဲ့ အဆီအသားတွေကို ကြည်ဖြူလက်ခံခြင်းမရှိဘဲ အားရပါးရစားသုံးချင်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ချင်တော့လို့ မျက်နှာလွှဲကာ မျက်လုံးများပိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ကျမအပေါ်ယောကျာ်းကောင်းပီသစွာ လုပ်ကိုင်ကျွေးမွေးနေတဲ့ ကျမချစ်ရတဲ့ ကာမပိုင်လင်၊ ကိုမျိုးဝင်းမျက်နှာကို မြင်ယောင်မိပြီး ဝမ်းနည်းမျက်ရည်များ ကျဆင်းလာရပါတယ်။

ဒီလိုအချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထိပ်နားကို စိုစွတ်အေးစက်တဲ့ အထိအတွေ့ကို ရရှိလာပါတယ်။ ဒါဟာ သူ့ရဲ့ လိင်အင်္ဂါက ကျမရဲ့ စောင့်စည်းထိန်းသိမ်းတဲ့ ခံတပ်တံခါးကို လာရောက်ထိပါးနေတာပါ။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူဟာ ကျမရဲ့အိမ်အတွင်းထဲကို ရောက်ဖူးတဲ့ ဒုတိယမြောက်လူ ဖြစ်လာတော့မှာပါ။

ဖလစ်…ဖလစ်…ပျွတ်
“အာ့…”
ပြစ်…ပလွပ်

သူ့ရဲ့ပစ္စည်းဟာ ကျမအထဲကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလာတယ်။ ကျမအတွင်းသားတွေကို ထိထိမိမိကြီး တဖြည်းဖြည်း ပွတ်ဆွဲသွားတာကို ရင်တလှပ်လှပ်နဲ့ ခံစားနေရပါတယ်။ ပထမစဝင်ကာစက အသံမထွက်အောင် ထိန်းထားတဲ့ကြားက သတိလွတ်သွားလောက်အောင် ထိမိလွန်းလှပါတယ်။ ကလေးအမေဆိုပေမယ့် ယောကျာ်းနဲ့ စိတ်လိုလက်ရ မလုပ်ဖြစ်တာ နည်းနည်းကြာနေသလို အခုလိုစိတ်ထအောင် အရင်လုပ်ပေးပြီးမှ ထိုးသွင်းတာခံလိုက်ရတာမို့ ကျမအတွင်းသားများဟာ ကျပ်တည်းနေသလို စီးပိုင်နေတာပါ။

တဖြည်းဖြည်းချင်း သူ့ပစ္စည်းကြီးတစ်ခုလုံး အထဲရောက်သွားပြီး သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ အတင်းဖိကပ်ထားတာကြောင့် ကျမသားအိမ်အောင့်အောင်ကို ခံနေရတာပါ။ သူကဒီလို ဖိကပ်ကာ ဝင်စရာမရှိတာကိုပင် ထပ်ဝင်အောင် သွင်းနေသလားလို့ ထင်မိနေပါတယ်။

“ကြည်ပြာ၊ ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ အဖုတ်လေးက စီးနေတာပဲ”
“ကိုသန့်စင်၊ ရှင်လုပ်ချင်တာ မြန်မြန်လုပ္၊ လူမြင်ရင် ကျမရှက်လို့ သေလိမ့်မယ်။ အတင်းဖိမထားပါနဲ့”
“အင်းပါ၊ ကြည်ပြာအဖုတ်အတွင်းသားထဲက အရသာရှိလွန်းလို့ ကိုဆက်မလုပ်သေးတာပါ။ အခု ကို အားရပါးရလိုးတော့မယ်နော်”
“အို၊ စကားတွေကြမ်းလိုက်တာ၊ ရှင်တော်တော်ယုတ်မာတဲ့လူ၊ သူငယ်ချင်းမိန်းမကိုလည်း စည်းမစောင့်ပဲ မုဒိမ်းတက်ကျင့်သေးတယ်၊ ဇိမ်လည်းခံချင်သေးတယ်၊ လုပ်..လုပ်..အယုံလွယ်တတ်တဲ့ ကျမကို သေအောင်တာသတ်သွားလိုက်တော့..အင့်ဟင်း…ဟီးးး”
အင့်…ပလွပ်…ဖွပ်…ဘက်
အ…အင့်…အာ….
ပလွပ်…​ြှဗစ်…ဘက်..အာ့…အမ…လေး…အင့်…အု

သူက ကျမစကားဆုံးတာနဲ့ သူ့ဟာကို အပြင်ဆွဲထုတ်ကာ ဆင့်ကာဆင့်ကာ လုပ်နေပါတော့တယ်။ ကျမကိုသူက ပေါင်နှစ်ဖက် မပြီးလုပ်နေတာမို့ ဖင်ထောင်ပေးထားသလိုဖြစ်ကာ သူကအပေါ်မှ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဆောင့်နေတာပါ။ ဒီပုံစံက အဝင်နက်သလို အပေါ်ကအားရှိသမျှဖိချနေလို့ ခံရသူမှာ ထိထိမိမိရှိလှသလို မသက်သာလှပါ။ ဒါပေမယ့် ကိုနဲ့ဆို လှေကြီးထိုးရိုးရိုးသာ အလုပ်များတာမို့ သူလုပ်တဲ့ပုံစံဟာ ကျမအတွက် ရင်တလှပ်လှပ် ဖြစ်စေပါတယ်။ ကျမရဲ့ အဖုတ်အတွင်းကလည်း အရည်များထပ်မံစိမ့်ထွက်လာပြီး သူဆောင့်ချတိုင်း အဝင်ချောလို့ ခံလို့ကောင်းလာပါတယ်။ သူလုပ်ချင်ရာလုပ် အသံမထွက်ဘဲ ငြိမ်ခံနေလိုက်တော့မယ်လို့ စိတ်မှာတင်းထားပေမယ့် သူ့ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းလွန်းလို့ အလိုလို ငြီးငြူမိလာပါတယ်။

အင်..ဗြွတ်..အာ့..ဖပ်…အ..
ဖွပ်..ဗြစ်…အင့်..ဘက်..အင့်…ဗြစ်…ဗြွတ်…အမလေး
ဖွပ်..ဘက်…အာ့…အင့်ဟာ…ဗြစ်….အား

သူရဲ့အားပါတဲ့ ဆောင့်ချက်တွေဟာ ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်နေတာပါရှင်။ ငရုတ်ဆုံထဲ ကျည်ပွေ့ကြီးကြီးနဲ့ အားပါးပါးဆောင့်ချနေပုံပါပဲ။ အရည်တွေသာ ထွက် မနေရင် မီးထပွင့်နိုင်ပါတယ်။

ဖွပ်…အ..ဗြစ်..ဒုက်…အ..အမလေး
ဖွွပ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အာ့..အင့်…ဖေါင်း…ဖေါင်း…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ
ဗြစ်…ဖွပ်…ဗြွတ်…အ…ဖေါင်း..အာ့…
အမလေးး…ဖွပ်…ဗြစ်….အင့်….ဗြွတ်….အာ့
“ကိုသန့်စင်…အာ့…ဖြည်းဖြည်း…ဗြွတ်…အ…သေပါပြီ…ဖွပ်…အင့်…ဖေါင်း….အား”

သူ့အားကြီးနဲ့ရှင်၊ မညှာမတာဆောင့်နေပုံများ ခံရတဲ့သူက ခါးကျိုးမတပ်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အဲလိုဆောင့်လို့ နာတာနဲ့တပြိုင်နက်ထဲ ကျမအဖုတ်ထဲက လှိုက်လှိုက်ပြီးယားတက်လာပါတယ်။ သူကတော့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြိတ်ချစ်ခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမချောချောလေးကို လုပ်ခွင့်ရတုံး အသားကုန်ကြုံးနေတဲ့ပုံပါပဲ။

ကျမရဲ့ဖြည်းဖြည်းလုပ်ဖို့ တောင်းပန်စကားကြားတော့ သူက ​ခြေထောက်တွေကိုပင့်ထားတဲ့ လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါ​ကြောင့် ကျတင်ပါးတွေ အောက်ပြန်ကြပြီး လှေကြီးထိုးပုံစံမျိုး ပြန်ဖြစ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ လွတ်သွားတဲ့ လက်တွေက ကျမရဲ့ အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့တွေကို ကိုင်တွယ်ပြန်ပါတယ်။ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီခံထားတာတောင် သူ့လက်တွေ ကျမနို့တွေပေါ် တင်ပြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်ယုံနဲ့ ကျမမှာတဖြင်းဖြင်းနဲ့ ထပ်တိုးခံစားနေရပြန်ပါတယ်။

ကျမမှာ အောက်ပိုင်းမှာ အဝတ်မဲ့နေပေမယ့် အပေါ်ပိုင်းကတော့ သူအခုမှ ထိလာတာပါ။ အင်္ကျီတထည်လုံးကလည်း ဆေးခန်းသွားတည်းကဝတ်ထားတာဖြစ်ပြီး အခုလိုသူနဲ့ ရုန်းကန်ဖြစ်ရလို့ ချွေးတွေနဲ့ရွှဲနစ်နေပါပြီ။ သူက ကျမနို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်က ကိုင်တွယ်နေယုံမက နှိပ်ကြယ်သီးများကို ဆွဲဖြုတ်နေပါတယ်။ ကျမမှာ အပေါ်ပိုင်းအင်္ကျီရှိသေးလို့ စိတ်နည်းနည်း သက်သာပေမယ့် အခုသူချွတ်ဖို့ လုပ်နေတော့ သူ့ရှေ့မှာ အဝတ်အစားမရှိပဲုဖစ်ရမှာကို အလွန်ရှက်ကြောက် မိပါတယ်။ ဒါ့ကြောင့်ပဲ သတိပြန်ဝင်လာကာ သူ့လက် များကို ပြန်ကိုင်တွန်းဖယ်မိပါတယ်။

“ကိုသန့်စင်၊ ကျမအင်္ကျီတွေကို ဘာလို့ ချွတ်နေတာလဲ…အာ့..အု…မလုပ်နဲ့၊ ကျမ..အ…မနေတတ်ဘူး…အင့်…အမလေး”
ဖပ်…ဖပ်…အ…ဗြစ်…အား…ဖွပ်..ဖပ်..ဖပ်…အင့်
“ချွတ်လိုက်ပါကြည်ပြာရယ်၊ တထည်လုံး ချွေးတွေ စိုနေတာကို၊ ကို…ကြည်ပြာ နို့တွေ ကြည့်ချင်လို့ပါနော်…”
ဖပ်…ဖွပ်…ဖပ်…အ…ဗြွတ်…ဗြွတ်…ဒုက်…အား
“အို၊ မရဘူး..အ…မကြည်နဲ့…ရှင်ကို့ပြရအောင်…အာ့…ရှင်က ကျမယောကျာ်းမှ မဟုတ်…အာ့…တာ၊ တောင်းပန်ပါတယ်နော်၊ ကျမရှက်လို့ပါ….ဖေါင်း….အ”

သူကအင်္ကျီချွတ်ရင်း လုပ်နေတာ အရှိန်နည်းနည်းလျော့သွားရာကနေ၊ ကျမငြင်းဆန်သံကြားတော့မှ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ကာ လုပ်ပြန်ပါတော့တယ်။ ဒါကြောင့် ကျမမှာ သူ့လက်တွေကို တွန်းဖယ်နေတာ မလုပ်နိုင်တော့ပဲ လက်နှစ်ဖက်လုံး ဘေးကိုကားပြီး အိပ်ယာခင်းကိုပဲ မြဲမြဲဆုတ်ကိုင်ကာ လုပ်သမျှခံနေရပါတော့တယ်။

ဖပ်..ဖပ်…အ…အာ့…ကောင်းလိုက်တာကွာ…ချစ်တယ် ကြည်ပြာရယ်… ဖွပ်….အ…ဖပ်…ဖပ်….ဖွပ်….ဗြွတ်
ဖပ်..ဖပ်…ဖေါင်း…အီး…ဖွတ်…အ…ပလွတ်…ဗြွတ်…အမလေးးး

သူရဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ကျမရဲ့ ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်းမဲ့နေရပါပြီ။ ဒီအချိန်မှာ သူဘယ်လောက်ကြမ်းကြမ်း ကျမခံချင်နေပါပြီ။ ကိုနဲ့ မတူတဲ့ ဆက်ဆံမှုကြမ်းကြမ်းတွေကို ကျမမှာ ရင်ကိုကော့၊ ပါးစပ်မစိနိုင်ပဲ အလူးအလိမ်းခံနေရတာကိုပဲ အားရကျေနပ်နေတာ မညာချင်တော့ပါ။

ဖွပ်…အ..ဗြစ်..ဒုက်…အ..အမလေး
ဖွပ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အာ့..အင့်…ဖေါင်း…ဖေါင်း…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ
ဗြစ်…ဖွပ်…ဗြွတ်…အ…

သူကတော့ ကျမအလူးလူးအလိမ့်လိမ့်နဲ့ ဖြစ်ပျက်နေပုံကို ကြည့်ကာ ကျေနပ်နေတော့မှာပါ။ ကိုသန့်စင်ဟာ ဒီလိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်နေရင်း ခုနချွတ်လက်စ အင်္ကျီကို ပြန်ပြီးချွတ်နေပါတယ်။ သူ့ရဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ချက်တွေကြောင့် တားဆီးနိုင်မှုမဲ့နေတဲ့ ကျမကို သူလိုချင်တာ ရအောင်ယူနေပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူအင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်နေတာ တွေ့နေရပေမယ့် ကျမ မတားတော့ပါဘူး။ ကျမတားလိုက်ရင် ရနေတဲ့ ခံစားမှုတွေ ပျောက်ကွယ်သွားမှာ စိုးရိမ်နေမိပြန်ပါတယ်။

လူ့စိတ်က ခက်တယ်ရှင်။ အသိစိတ်က မလိုချင်ပါဘူးငြင်းလည်း မသိစိတ်က သာယာနေမိတာ ကျမဝန်ခံပါတယ်။ ဒီလိုတာ သူဆက်လုပ်နေရင် ကျမမကြာခင် နောက်ထပ် အထွဋ်အထိပ်ရောက်တော့မှာ သိနေပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူ ကြယ်သီးတြွေဖုတ်ပြီး ကျမနို့တွေကို ကိုင်တွယ်တော့မှာ သိနေပေမယ့် ကျမဆန္ဒကို မပျောက်ပျက်ရအောင် ခွင့်ပြုပေးလိုက်မိပါတယ်။

ဖွပ်…ဖက်…ဖေါင်း…အာ့…ပလွပ်…ဟင့်…
ဗြစ်…ဒုက်…အား….ဖပ်…ဖပ်…ဖေါင်း…အာ့
ဗြစ်….ဗြွတ်…အ…ကြမ်းတယ်…ဖပ်…ဖပ်…
ဗြွတ်….အား…ဗြစ်…အမ….ဖွပ်…လေးးး

အခုချိန်မှာ ကျမရဲ့ရင်ဘက်တစ်ခုလုံးဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေကာ ဘော်လီတထည်ပဲ ရှိပါတော့တယ်။ သူကလေ သူ့ရဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ချက်ကြောင့် ကျမရင်ဘက်ကော့သွားတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ကျောက ဘော်လီချိတ်တွေကို လက်သွင်းဖြုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမမှာလည်း သူပေးတဲ့ အရသာတွေ တနင့်တပိုးခံစားရင်း သူအစဉ္ပပြေ ချိတ်ဖြုတ်နိုင်ဖို့ ရင်ကိုပိုကော့ပေးမိပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ကျမသိတာက သူအစဉ္ပပြေ မြန်မြန်လုပ်နိုင်မှ ကျမရောက်တော့မယ့် အထွဋ်အထိပ်ပြီးခြင်းကို မြန်မြန်ရောက်လိမ့်မယ်လို့ပဲ အတွေးရှိနေပါတယ်။ ကျမဟာ ရှက်စရာကောင်းလောက်အောင် စိတ်ထန်လွန်းသွားပါတယ်ရှင်။

ဖွပ်…အ..ဗြစ်..ဒုက်…အ..အမလေး
ဖွပ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အာ့..အင့်…ဖေါင်း…ဖေါင်း…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ
ဗြစ်…ဖွပ်…ဗြွတ်…အ…ဗြစ်…ဟင့်…အမလေးး

ဒီအချိန်မှာ သူဟာ ချိတ်ပြုတ်သွားတဲ့ ဘော်လီကို အောက်ဆွဲချကာ ကျမနို့တွေကို အတားအဆီးမရှိပဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ ကျမဟာ တသက်လုံးအိန္ဒြရေသိက္ခာနဲ့ နေခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ ယောကျာ်းရဲ့သူငယ်ချင်း၏ ရင်ခွင်အောက် မှာ ရင်ဘက်ဟောင်းလောင်း၊ အောက်ဟောင်းလောင်းနဲ့၊ နို့ရောအဖုတ်ရော သူလုပ်ချင်ရာ စိတ်ကြိုက်လုပ်တာ ခွင့်ပြုနေရပါပြီ။ ကျမထိုအတွေးဝင်မိသည်နဲ့ ရှက်ခြင်းနဲ့အတူ ကာမစိတ်များ ပိုမိုတက်ကြွလာကာ တကိုယ်လုံး ကော့ပြန်ကြွတက်လာပါတယ်။

အ..ဖွပ်…ဗြွတ်…ဖေါင်း….အင်းးး..
“အု…လှလိုက်တာကြည်ပြာရယ်…နို့တွေက တင်းနေတာပဲ…ကို ကိုင်ပေးတာ ကြိုက်တယ်မို့လား”
“အ… အမလေး…ဗြစ်…အု…ဗြွတ်…အာ့”

သူကလေ အောက်က မှန်မှန်လုပ်နေသလို ကျမရဲ့ နို့တွေကို စိတ်ကြိုက် နယ်ဖပ်နေပါတယ်။ ကလေးတယောက်အမေဆိုပေမယ့် ကျမရဲ့ရင်သားတွေဟာ သိပ်အကြီးကြီး မဟုတ်ပဲ သူ့လက်တဝါးစား အနေတော်ပုံစံမို့ သူ့အကြိုက် ဖြစ်နေမှာပါ။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူဟာလေ…သူရဲ့ လျှာကြီးနဲ့ နို့အုံဘေးသားတွေကို လျှက်ပေးနေပြီး ရင်သားထိပ်နို့သီးခေါင်း လေးကို စို့ဖို့ လုပ်ပြန်ပါတယ်။ ကျမမှာလည်း သူလုပ်သမျှ ဘာမှမပြောနိုင်တော့ပဲ တကိုယ်လုံးကော့ပြန်ကာ ဖြစ်နေရရှာပါတယ်။

ဖပ်..ဖပ်…အ….ပလွပ်…ဗြွတ်…အင့်
ပလပ်….ပလပ်…အ…ဗြွတ်….ပျွတ်…အားးးး

သူ့ရဲ့ အားပါပါဆောင့်ချက်နဲ့အတူ ကျမရဲ့ နို့ကို ပထမဆုံး ဆွဲစို့လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကျမရဲ့ ဒုတိယအကြိမ်မြောက် အထွဋ်အထိပ်ရောက် ပြီးခြင်းဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ အဟုန်ပြင်းတဲ့ မီးတောင်ပေါက်ကွဲသလို တကိုယ်လုံး အကြောများဆွဲကာ တုံပြီး ကော့ပြန်ထွက်သွားရပါတယ်။ အပေါ်ကဖိပြီး လုပ်နေတဲ့ ကိုသန့်စင်ဟာ ကျမရဲ့ အသိစိတ်မဲ့စွာ တွန့်ကန် ပြီးဆုံးခြင်းကြောင့် ဆက် မလုပ်သေးပဲ နို့များကို တဖက်ကကိုင်ကာ တဖက်က စို့ပေးပြီး ကျမ ပြီးဆုံးခြင်းကို ကူညီပေးနေပါတယ်။

ဒါကြောင့်လည်း ကျမရဲ့ ပြီးဆုံးခြင်းကြောင့် အကြောများတုံ့ပြန်မှုဟာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ဖြစ်ပေါ်နိုင်ပြီး အချိန် စက္ကန့် ၂၀ လောက်တောင် ကြာနိုင်ပါတယ်။ အဲဒါပြီးနောက် ကျမမှာ အိပ်ယာထက်တွင် အရုပ်ကြိုးပျက်ဖြစ်ကာ လဲလျောင်း မောပန်းနေပါတယ်။ သူကတော့ ကျမရဲ့ ဖြစ်နေပုံကို အသာကြည့်နေကာ ထပ်မံမလှုပ်ရှားသေးပါဘူး။

ကျမဟာ ကိုမျိုးဝင်းနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးတည်းက အကြိမ်ကြိမ်ဆက်ဆံခဲ့ အထွဋ်အထိပ်ရောက်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုလို အသိစိတ်လုံးဝလွတ်ပြီး ကော့ပြန် အကြောဆွဲပြီး အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားရပုံကတော့ မဖြစ်ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကိုယ့်ရဲ့ အနီးဆုံးလူယောကျာ်းရှေ့မှာပင် အရှက် မဲ့စွာ လိင်စိတ်ပြင်းပြင်း အမူအရာ မဖြစ်ခဲ့ဖူးပဲ အခုတော့ ယောကျာ်းရဲ့သူငယ်ချင်း ရှေ့မှာ ဖြစ်ရတာကိုတွေးမိပြီး ငြိမ်သက်၊ မောဟိုက်နေချိန်မှာ ရှက်ရွံ့နေနမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ မျက်လုံးများပြန်မဖွင့်ရဲပဲ ရှက်နေမိပါတယ်။

ပျွတ်…အ….ပလပ်..ပလပ်….ပျွတ်…အဟင့်
ပျွတ်…ပျွတ်…အု….ပလပ်…ရှလွတ်…အွန့်

ကျမ အားအင်ကုန်ခမ်းပြီး မလှုပ်ရှားနိုင်ပဲ မောပန်းနေချိန်မှာ သူကတော့ နို့များကို တဖက်စီပြောင်းကာ စို့လိုက်၊ လျှက်လိုက်နဲ့ ကလေးကြီးတစ်ယောက်လိုပါပဲရှင်။ သူအဲလိုလုပ်တော့ ကျမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ပြန်လည်ဖြစ်လာရပါတယ်။

ပလပ်…ပလပ်…ပျွတ်…အာ့…ပလပ်…
“ကိုသန့်စင်…အ….ရှင်မတော်သေးဘူးလား…ပျွတ်…အာ့…ကျမတကိုယ်လုံး မလှုပ်နိုင်တော့လို့ပါနော်…ပျွတ်…အွန့်…တော်ပါတော့နော်…”
“ကြည်ပြာ…ပျွတ်…အို…ကြည်ပြာ နှစ်ခါတောင် ပြီးသွားတယ်မို့လား…ပျွတ်…ပျွတ်…”
“အို! ရှင် ဒီလိုတွေ အတင်းလုပ်နေတဲ့ဟာကို ၊ ကျမလည်း လူပဲဟာ၊ ဒါပေမယ့် အခု ကျမကိုယ် ကျမလည်း ရှက် မိပါတယ်။ ကျမတို့ တော်ကြရအောင်နော်”
“ကြည်ပြာရယ်၊ ရှက်စရာမှ မလိုတော့တာကွာ၊ အခုကြည်ပြာ ကောင်းနေတာကို ကိုယ်ကျေနပ်နေတာပါ။ ဒါပေမယ့် ကိုက တခါမှ မပြီးရသေးဘူးလေ။ ကို ဆက်လုပ်ပါရစေနော်….”
ပလွတ်…ပျွတ်..အင့်…ပလပ်…ပလပ်…
ပျွတ်…ပျွတ်….အာ့

သူ့ဘက်ကကြည့်တော့လည်း မှန်နေပါတယ်လေ။ ကျမသာ သူ့ကြောင့် နှစ်ကြိမ် အထွဋ်အထိပ်ရောက်ကာ ကောင်းခဲ့ရပေမယ့် သူကတော့ တခါမှမပြီးသေးတာလေ။ ကျမပြီးခဲ့တာလည်း တခါမှ မဖြစ်ဖူးတဲ့ အရှက်ကုန်အောင် ကောင်းခြင်းမျိုးနဲ့ပါ။ သူမပြီးသေးပဲနဲ့ သူဘယ် ရပ်နိုင်ပါ့မလဲ ?

“အို” ကျမက ကိုယ့်ကိုအလိုမတူပဲ မုဒိန်းတက်ကျင့်တဲ့သူဘက်ကို စာနာပေးနေမိပါလား။ ကျမ မှာ အတွေးတွေနဲ့ မွန်းကြပ်လာပါတယ်။ ဒီလိုဖြစ်နေတာကို ကျမသဘောမကျပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမ မရဖူးသေးတဲ့ အိပ်ယာထက်ကျေနပ်မှုမျိုးကို ပေးစွမ်းခဲ့တဲ့ သူ့ကို၊ ကျမ မတားနိုင်မယ့်အတူတူ တခါလောက်တော့ သူ့အကြိုက်ခံစားသွားစေချင်ပါတယ်။ သူ့အလို မြန်မြန်ပြည့်ရင် သူမြန်မြန်ပြန်သွားစေချင်လို့ပါဟု ကျမ ကို့ကိုယ်ကို ဆင်ခြေပြန်ပေးနေမိပါတယ်။

သူကတော့ ကျမရင်သားနှစ်ဖက်ကို စိတ်ကြိုက်နယ်ဖပ်ကစားနေသလို သူ့ပါးစပ်နဲ့လည်း စို့နေလျှက်နေပါတယ်။ ပိုဆိုးတာက သူရဲ့နှုတ်ခမ်းအစုံဟာ နို့တွေတင်မက ရင်ညွန့်၊ လည်းပင်း စသည်ဖြင့် အသဲတယားယား လျှောက်နမ်းနေပါတယ်။ ဒါအပြင် ကျမရဲ့ပါးပြင်တွေကိုပါ နမ်းဖို့ ကြိုးစားလာပါတယ်။ ကျမက ဒါတော့ လက် မခံချင်ပါ။ ဒါကြောင့် ခေါင်းကို ဟိုဘက်သည်ဘက်လွှဲကာ ရှောင်ဖယ်နေပါတယ်။ ကျမပါးကို နမ်းတာကို လက်ခံရအောင် အခုအခြေအနေက ကျမက အလိုတူအလိုပါမှ မဟုတ်တာနော်။

ဒါပေမယ့် သူကတော့ အတင်းလိုက်နမ်းနေလို့ ရှောင်မရဘဲ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကတော့ သူ့အနမ်းတွေ စွဲထင်နေရပါပြီ။ တကြိမ်မှာ သူက ကျမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားရာ ထိစမှာပင် ကျမအတင်းရုံးပြီး မျက်နှာလွှဲလိုက်ပါတယ်။ ကျမယောကျာ်း မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းခဲ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုတော့ သူ့ကို မပေးနိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျမတကိုယ်လုံးကိုတော့ ကို မလုပ်ဖူးတာတွေ သူလုပ်ပြီးခဲ့ပြီး ၊ ကို မရောက်ဖူးတဲ့နေရာတွေကိုပါ သူကနမ်းခဲ့၊ လျှက်ခဲ့ ပြီးပါပြီ။

သူ့ရဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေအောက် မှာ ကျမထပ်မံပြီး ရင်ခုန်လှိုက် မောလာရပြန်ပါပြီ။ ဒါနဲ့အတူ သားလေးပြန်ရောက်လာမှာ၊ တယောက်ယောက် ရောက်လာမှာကိုလည်း ကျမစိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ဆန္ဒမြန်မြန်ပြည့်ပြီး မြန်မြန်ပြန်သွားစေချင်ပါတယ်။ ဒီတခါ လုပ်ကြရင် သူ့ဆန္ဒမြန်မြန်ပြည့်ဖို့ ငါငြိမ်ွငိမ်နေပေးလိုက် မယ်။ ငါ့ကို သူလုပ်ချင်သလို လုပ်ပါစေတော့လို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

ပျွတ်၊ ပလပ်၊ ပျွတ်…ပျွတ်
“ကိုသန့်စင်၊ ရှင်မပြီးသေးလဲ မြန်မြန်လုပ်ပြီွးမန်မြန် သှားပါတော့၊ လူမိရင် ကျမဘဝပျက်လိမ့်မယ်”
ပျွတ်၊ ပလပ်..ပလပ်…အာ့…ပျွတ်…ပျွတ်…ဟင့်
“မြန်မြန်လုပ်ပါဆို၊ ဒီမှာ ရင်သားတွေ ကျိမ်းနေပြီရှင့်၊ အရှက်လည်း ကုန်ရပါပြီ..အဟင့်..ဟင့်”
“ဟင်..ဘာလဲ ရင်သားဆိုတာ…နို့ကိုပြောတာလား ?”
“ဟုတ်တယ်လေ၊ ရှင် ဒါတောင်မသိဘူးလား”
“ဒါဆို နို့လို့ ပြောလေ ကြည်ပြာရဲ့၊ ဒါဆို ကို ဖြည်းဖြည်း စို့မှာပေါ့”
“အမလေးး ရှင်တော်တော် တဏှာရူးတာပဲ၊ ဟုတ်တယ်နို့ကိုပြောနေတာ၊ မစို့တော့နဲ့၊ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပြီးပြန်ပါတော့”
“ဘာလဲ၊ လိုးရမှာလား”
“အို!!!”
“ပြောလေ…လိုးရမှာလားလို့”
“ဒီမယ် ရှင်သိပ်လူပါးဝမနေနဲ့၊ ကျမ အရှက်ကွဲမှာကြောက်လို့ ဒီလောက်ပြောနေတာ၊ မလုပ်ရင် ဆင်းတော့၊ ခေတ် ပြန်လာတော့မယ်”
“အင်းပါ ကြည်ပြာရဲ့၊ စိတ်မဆိုးပါနဲ့၊ ကို လိုးတော့မယ်နော်၊ ကြည်ပြာ နောက်တခါပြီးအောင် လိုးရင်း ပြီးလိုက် မယ်နော်”
“ရှင် တော်တော် ယုတ်ကန်းတဲ့လူ”
“ဟဲ…ဟဲ..ဟဲ”

သူက ကျမဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ ပြောလိုက်တဲ့စကားကြားပြီး မုန်းစရာကောင်းတဲ့ အသံနဲ့ရယ်ကာ သူ့တန်ဆာကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ မြန်မြန်လုပ်ပါဆိုတာကို ဘာလို့ သူ့တန်ဆာ(သူပြောတဲ့ လီးပေါ့ရှင်)ကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်လဲ မသိပါဘူးရှင်။ သူထုတ်လိုက်တော့ ကျမရင်ထဲမှာ ဟာသွားပါတယ်။ ကျမလည်း သူနဲ့ ဆက်ဆံမိ​သူပြောသလိုဆို လိုးမိမှ အသုံးအနှုန်းတွေ ကြမ်းချင်လာပါတယ်။ ဒီလိုကြမ်းကြမ်းပြောတာ အကျင့်မရှိလို့ ရှက်ရပေမယ့် စိတ်ထဲကတော့ သဘောကျနေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူကြမ်းကြမ်းပြောတာကြားရတာတော့ တကယ်နားရှက် မိပါတယ်။

သူမပြောမဆိုနဲ့ ကုတင်အောက်ဆင်းသွားပါတယ်။ ကျမပြောလို့လို့များ သူပြီးအောင်း မလုပ်…အဲ..မလိုးဘဲ ပြန်တော့မှာလားမသိ။ သူကုတင်အောက်ရောက်တော့ ကျမတင်းပါးကိုကိုင်ပြီး လှမ်းဆွဲလိုက်ပါတယ်။

“အာ့…ဟင် …ဘာလုပ်မလို့လဲ ?”
“ကုတင်စောင်းမှာ မင်းကို လိုးမလို့လေ။ ကို့ကို မြန်မြန်ပြီးအောင် လိုးဆို။ ဒီပုံစံက ပိုထိတယ်လေ”
“ဟင်! ဒီတိုင်းလုပ်လဲ ရရဲ့သားနဲ့နော်”

ကျမလည်း ဒီထက်ပိုပြီး မပြောတော့ပါဘူး။ သူပြီးအောင် ကျမမငြင်းဆန်ပဲ ခံလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသားမို့ပါ။ ပြီ်းတော့ ဒီကုတင်းစောင်းမှာလုပ်တာက ပိုပြီးထိချက်ပြင်းတယ်ဆိုတာ ကိုမျိုးဝင်းနဲ့ တခါတလေ လုပ်ဖူးလို့ သိပါတယ်။ အခုနောက်ပိုင်း ဒီပုံစံမျိုးမလုပ်ဖြစ်ကြလို့ အခုသူကလုပ်မယ်ဆိုတော့ ကျမရင်ခုန်ခုန်နဲ့ စောင့်နေမိပါတယ်။

ပလစ်…ပလစ်…အဟင့်…ပြစ်…ပြစ်

သူက မလိုးသေးပဲ အဖုတ်ဝတလျောက်ကို သူ့လီးနဲ့ ပွတ်နေပါတယ်။ ကျမရဲ့ အရည်တွေ ထပ်မံစိမ့်ထွက်လာပါတယ်။ လူကို ရင်တဖိုဖို၊ အသဲတအေးအေးဖြစ်အောင် သူလုပ်ပြီးမှ သူ့စိတ်ကြိုက် လိုးတော့မယ် ထင်ပါတယ်။ ကျမမှာ ကုတင်စောင်း ပေါင်ကားပြီး ယောကျာ်းရဲ့ သူငယ်ချင်းအလိုးကို ခံဖို့ စောင့်နေရသလိုပါပဲ။ မလိုးသေးဘဲ ဒီလိုပွတ်နေတော့ ကျမအစိလေးကိုထိရင် ကျင်တက်လာကာ သူ့လီးကို ထည့်လိုက်စေချင်ပါပြီ။ အစကတော့ စိတ်က ရှက်တယ်၊ ဒါမျိုးမဖြစ်သင့်ဘူးလို့ သတ်မှတ်ထား ပေမယ့်လည်း အခုတော့ ကျမရဲ့ဖင်က လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာကာ လာလိုးလှည့်ပါတော့လို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပါပဲရှင်။

ဗြစ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အမလေးးး…အီး
“နာတယ်…အင့်…ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ..အဟင့်..ဟင့်”

ကိုသန့်စင်က ကျမရဲ့ကားပေးထားတဲ့ ခြေနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ သူ့လီးကို တချက်တည်းနဲ့ အဆုံးပစ်သွင်းလိုက်တာပါ။ သားအိမ်အထိ အားနဲ့ဆောင့်သွင်းခံလိုက်ရလို့ မီးပွင့်မတက် နာကျင်သွားကာ ကော့လန်ထွက်သွားပါတယ်။ ကျမလည်း အော်လည်းအော် သူ့ကိုလည်း တွန်းကန်ကာ သူ့ရင်ဘက်ကြီးကို လှန်းရိုက် မိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ကို ပင့်ထောင်ပြီးကွေးကွေးလေးဖြစ်အောင် အချုပ်ခံထားရသလို ဖြစ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ ရုန်းကန်မှုကတော့ အရာမထင်ပါဘူး။ သူကတော့ ထိုပုံစံအတိုင်းချုပ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ချက်တွေနဲ့ ဆင်တိုက်လုပ်နေပါတော့တယ်။

ဖွပ်…အ..ဗြစ်..ဒုက်…အ..အမလေး
ဖွပ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အာ့..အင့်…ဖေါင်း…ဖေါင်း…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ
ဗြစ်…ဖွပ်…ဗြွတ်…အ…ဗြစ်…ဟင့်…အမလေးး
အားး ဖြည်းဖြည်း…ဖွပ်…ဗြစ်…အင့်
ဖေါင်း..ဖေါင်း…ဖေါင်း..အား
ဖွပ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အာ့..အင့်…ဖေါင်း…ဖေါင်း…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ
ဗြစ်…ဖွပ်…ဗြွတ်…အ…
“ကြည်ပြာ ရရဲ့လား…အင့်…”
“အင်း..အင်း…မြန်မြန်…တာ…ပြီးလိုက်ပါတော့…အား”
ဖွပ်…ဗြစ်….ဖေါင်း…အာ့….
ဗြွတ်…ဒုက်…အမလေးး

သူရဲ့ ခပ်မြန်မြန်အားပါတဲ့ လိုးချက်တွေကို ကျမအလိုက်သင့် ခံနေတတ်ပါပြီ။ ကျမရင်ထဲမှာလည်း တလှပ်လှပ်နဲ့ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေလည်း အများကြီးထွက်နေပါပြီ။ သူဆောင့်ချတိုင်း အရည်များ အပြင်ကို စင်ထွက်နေတာ ခံစားသိနေပါတယ်။ ကျမရဲ့ ခြေထောက် များကို ပင့်တင်ထားပြီး ကုတင်ကို လက်​ထောက်ကာ လိုးနေပုံက ကြည့်ရတာ ကြက်သီးထစရာပါရှင်။ ကျမကိုယ်ဘေးမှာ ထောက်ထားတဲ့ သူလက်မောင်းတွေကို ကိုင်ကာ သူ့အလိုးကို အလိုက်သင့် ခံနေမိပါပြီ။

ကျမစိတ်ထဲက သူ့ကိုမြန်မြန်ပြီးစေချင်နေပါတယ်။ ဒါကသူ့ကို မြန်မြန်ပြန်စေချင်လို့ဆိုပြီး ကို့ကိုယ်ကိုအကြောင်းပြနေပေမယ့် တကယ်တော့ အခုချိန်မျိုးမှာ သူပြန်သွားရင် ကျမရူးသွားမလားတောင် မသိပါဘူးရှင်။ တကယ်တော့ အခုအခြေအနေက ကျမကိုယ်တိုင်က စိတ်ပါလက်ပါ အလိုးခံနေမိတာပါ။ ကျမရဲ့ ဖြစ်နေပုံကြောင့် သူ့ကိုမကြည်ရဲလို့ မျက်နှာလွှဲကာ နေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ သူဆောင့်ချတိုင်း ဖင်ကိုပြန်ပင့်ပေးနေမိတယ်။

ဖွပ်..ဖွပ်..ဖပ်..ဖေါင်း…အ…အာ့
ဟင့်…အင့်ဟာ…အမလေး… ဗြွတ်…အ…ဟင့်
ဖွပ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အာ့..အင့်…ဖေါင်း…ဖေါင်း…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ…ဟင့်…
“အား…ကောင်းလိုက်တာ ကြည်ပြာရယ်…အင့်..အင့်…မင်းကိုလိုးချင်နေတာကြာပြီ…အင်းဟာ”
ဖွပ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အာ့..အင့်…ဖေါင်း…ဖေါင်း…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ

သူက ဆောင့်နေသလို ကျမမှာလည်း လူးပြန်နေအောင် ခံနေရပါတယ်။ ကျမ အထဲမှာ အပြည့်အကျပ်နဲ့ သူ့လီးဟာ ကျမယောကျာ်းလီးထက် ပိုရှည်တယ်ဆိုတာ သိသာလှပါတယ်။ ကိုကလည်း ဒီပုံစံမျိုးနဲ့ဆို သားအိမ်ထိပေမယ့် သူ့လောက်တော့ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ ထိချက် မပြင်းပါ။ ဒီအတိုင်းဆို မကြာခင်မှာ တတိယအကြိမ်မြောက် ပြီးခြင်းကို ကျမထပ်ရောက်တော့မှာပါ။ သူ့လီးကလည်း အထဲမှာ တဖြည်းဖြည်း ပိုကြီးလာတယ်ထင်မိပါတယ်။ ဒါဆိုသူလည်း မကြာခင် ပြီးတော့မှာပါ။

ထပ်ပြီးခါနီးမှာ ကျမစိတ်လွတ်သွားပါ​ြပီ။ ကျမ ၃ ကြိမ်​မြောက်ပြီးဖို့ သူ့လိုးသမျှ စိတ်ကြိုက် ခံ​ပေးနေပါပြီ။ သူ့ကိုလည်း ဒီတခါ ကျမလို ကောင်းစေချင်မိပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး အလိုလိုတုံ့ပြန်ကာ သူ့လိုးချက် များနဲ့အတူ လိုက်ပါစီးမျောနေမိပါတယ်။

ဖွပ်..ဖွပ်..ဖပ်..ဖေါင်း…အ…အာ့
ဟင့်…အင့်ဟာ…အမလေး… ဗြွတ်…အ…ဟင့်
“အင့်….ကြည်ပြာ…ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ ကြည်ပြာရော…ကောင်းရဲ့လား…ဟင်? ”
“ဟင့်…အမလေးး…ဘာတွေမေးနေတာလဲ ?အ…လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပါ….အု…”
“ကြည်ပြာကောင်းနေမှ…ကိုပိုဖီးလာတာပေါ့…အင့်…မကောင်းလို့လား၊ အင့်…အင့်…ပြောလေကွာ”
“အွန့်…တော်တော်ကြားချင်နေ…အာ့…ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်…အာ့…မြန်မြန်ပြီးလိုက်တော့နော်…အ…အ…”
“အင်းပါ…ချစ်လိုက်တာကြည်ပြာရယ်…အင့်…စိတ်ကြိုက်ခံနော်…ကြည်ပြာပြီးအောင် ကိုလိုးပေးပါ့မယ်…မင်းပြီးမှ ကိုပြီးလိုက် မယ်နော်”
အ…ဖွပ်..ဗြွတ်…အွန့်…ဗြစ်…ဖေါင်း….ဖေါင်း
“အား…ကျမပြီးတော့မယ်…လုပ်..လုပ်…အာ့…လုပ်…အာ့”
“ကို…အထဲမွာ ပြီးချင်တယ်….အင့်”
“ဟင့်အင်း…မရဘူး…သားဥကြွေတဲ့ရက်ကြီး…အာ့…အထဲမွာ..မပြီးနဲ့နော်…”
“အင်း…အင်းပါ…ကောင်းတယ်ကွာ…အင့်”
ဖွပ်..ဖွပ်..ဖပ်..ဖေါင်း…အ…အာ့
ဟင့်…အင့်ဟာ…အမလေး… ဗြွတ်…
“အ…အ…ကိုသန့်စင်…အာ….အားးးး”
“အင့်…အာ့…အားးး…ကိုပြီး…ပြီ…အားး…ကိုလရည်တွေပန်းပြီ….အ..အား…”
—-
—-
“ဟူးးးဟောဟဲ…ဟော….”

ကျမရဲ့တတိယအကြိမ်မြောက်ပြီးခြင်းဟာ သူ့ရဲ့အဆောင့်ကြမ်းကြမ်းတွေကြား လူးလွန့်ကာ ပြီးခဲ့ပြန်ပါတယ်။ လူတကိုယ်လုံး တောင်ပေါ်က အဆီးအတားမဲ့ ပြုတ်ကျရသလို ရင်လှိုက်ဖိုပြီး ကောင်းလွန်းလှပါတယ်ရှင်။ သူကလည်း ကျမနဲ့ မရှေးမနှောင်းမှာပဲ အဖုတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ကာ အပြင်မှာ ကောပန်းလို့ ပြီးလိုက်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့လရည်တွေ များပြီး အရှိန်ပြင်းလွန်းလို့ ကျမဘိုက်ပေါ်တင်မက နို့တွေပေါ်မှာပါ အပြစ်လိုက်အပြစ်လိုက်နဲ့ ပျံ့ကြဲရောက်ရှိနေပါတယ်။ ကျမယောကျာ်းကလည်း ကလေးရပြီးမှ တခါတလေ အပြင်မှာပြီးတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုမျိုးဝင်းပြီးတာက အိပ်ယာခင်းပေါ်၊ တခါတလေ စိတ်မထိန်းနိုင်ပါက ကျမအဖုတ်ဝန်းကျင်ပေါ်သာ ပန်းထုတ်ပစ်ခြင်းပါ။ သူ့လို ဘိုက်တွေပေါ်ရော၊ နို့တွေပေါ်ပါ အပန်းမခံရဖူးပါ။ ကျမလည်း ပြီးနေလို့ အကြောများတုံ့ပြန်ပြီးကောင်းနေချိန် ကျမနို့တွေပေါ်ကို ယောကျာ်းတယောက်ရဲ့ လရည်များ ပန်းထုတ်ခံလိုက်ရပါလားဆိုတဲ့အသိနဲ့ ရှက်ရွံ့အားငယ်ခြင်းနဲ့အတူ ကျမရဲ့ပြီးဆုံးခြင်းအရသာ ပိုကောင်းအောင် အားဖြည့်ပေးလိုက်သလို ​ြဖစ်သွားပါတယ်ရှင်။

ကျမလည်း ၃ ကြိမ်မြောက်ဆိုတော့ လုံးဝမလှုပ်နိုင်တော့အောင် အားအင်ကုန်ခမ်းနေပါပြီ။ လူမှာတွန့်ကြေနေတဲ့ အဝတ်စတစ်ခုလို ဖြစ်နေပြီး အသက်ကို မျှင်းမျှင်းလေးသာ ရှုသွင်းနိုင်ပါတော့တယ်။ ကိုသန့်စင်ကတော့ ကျမရင်ဘက်ပေါ်မှာ မှောက်လျက်ရှိနေပါတယ်။ သူ့ခေါင်းက ကျမခေါင်းဘေးမှာမို့ ကျမမှာခေါင်းတောင် လှည့်လို့မရဘဲ ငြိမ်သက်နေရပါတယ်။ သူ့ဆီကလည်း အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းကို ရနေပြီး ကောင်းလိုက်တာ ကြည်ပြာရယ်လို့ ငြီးငြူနေပါတယ်။

၅ မိနစ်လောက်ကြာတော့ ကျမတော်တော်အမောပြေလာသလို လက်ရှိအ​ခြေအနေကိုလည်း သိနားလည်လာပါတယ်။ ကျမစိတ်ထန်သွားချိန်ကသာ ဘာမှမသိသလို ဖြစ်သွားပေမယ့် လက်ရှိအခြေအနေကို ပြန်ရင်ဆိုင်ဖို့ ကြောက်လန့်လာမိတယ်။ အခုက ကျမတို့လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးမှာ အခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ မှောက် မှားမိတာလေ။ အလိုတူသည်ဖြစ်စေ၊ မတူသည်ဖြစ်စေ ဒါမျိုးက ကျမလိုမိန်းမသားအတွက် လက်ခံနိုင်စရာမရှိပါ။

အခုလည်း ကျမကိုယ်ပေါ်မှာထပ်ကာ သူက ရှိနေသေးတယ်။ သူ့ကို ကျမဘယ်လိုမျက်နှာနဲ့ ရင်ဆိုင်ရမလဲ? သူ့ကို ထခိုင်းလိုက်ရင် ကျမနဲ့သူ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရတော့မယ်လေ။ အခုချိန်မှာ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိလောက်အောင် ဖြစ်နေပြီး၊ ကျမသေတာ သေလိုက်ချင်ပါတော့တယ်။ ရှက်ခြင်း၊ ကြောက်ခြင်း နှစ်ခုရောကာ သူနဲ့ ရင်ဆိုင်ရမှာကို ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေပါတယ်။

သူကတော့ သူ့ငယ်ချင်းမိန်းမချောချောလေးကို အောင်သေအောင်သား စိတ်ကြိုက်စားသုံးပြီးလို့ ရင်ခွင်ထက် မှာတောင် ဇိမ်ယူမှိန်းနေသေးတယ်ရှင်။ ကျမကသာ တွေးရင်းနဲ့ ဝမ်းနည်းလာကာ မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာရပါတယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလိုဆက်နေလို့မှမရတာ။ သူကလည်းမပြောရင် ထမယ့်ပုံမမြင်။ တော်တော်ဇိမ်ယူချင်တဲ့သူ။ လူကိုများ သူ့မယားမှတ်နေလားမသိ။ ကျမကို အတင်းတက်ကျင့်ထားတာကိုများ မေ့နေသလား။ တော်တော်မုန်းစရာကောင်းတဲ့လူ။ သူ့ဟာသူပြီးလို့ အခန်းထဲက ခပ်မြန်မြန်ထွက်သွားရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲနော်။

“ကိုသန့်စင်၊ ရှင်ပြီးရင်လည်း ထတော့။ ကျမ လေးလှပြီ။ ပြီးရင် ရှင်အခန်းထဲက ခပ်မြန်မြန်ထွက်သွားစမ်းပါ။ ကျမရှက်လွန်းလို့ပါ..အဟင့်..ဟင့်”
“ဟင်”

ကျမပြောလိုက် မှ အသိဝင်လာပုံနဲ့ သူခေါင်းထောင်ကြည့်ပါတယ်။ ကျမ မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲလို့ မျက်နှာလွှဲကာ ကြိတ်ငိုနေမိပါတယ်။

“ကြည်ပြာရယ်၊ ဘာလို့ငိုနေတာလဲ၊ အားလုံးကို့ အပြစ်တွေပါ။ ကြည်ပြာမကျေနပ်ရင် ကိုယ့်ကို သတ်လိုက်ပါ။ မငိုပါတော့နဲ့နော်”
“ဖြစ်ပြီးမှတော့ ရှင့်ကိုသတ်လိုက်လည်း ဘာထူးတော့မှာလဲ၊ နောက်ပိုင်းတာ ကျမနဲ့ မပတ်သတ်တော့ပါနဲ့၊ အခုပဲသွားပါတော့”
“မပတ်သတ်လို့တော့ ကိုယ်မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ကို မင်းကို ဟိုးအရင်တည်းက ချစ်ခဲ့တာလေ”
“ရှင်ဘာလို့ အိမ်ထောင်သည်ကို ချစ်ရတာလဲ။ တခြားလွတ်လွတ်ကင်းကင်းတွေ ကြိုက်ပါတော့လား။ ရှင့်ရုပ်ရည်၊ ရှင့်ဂုဏ်ဒပ်နဲ့ ရှင်ကြိုက်တဲ့ အပျိုတွေအများကြီး ရွေးလို့ရနေတာပဲ”
“ကိုလည်း မဖြစ်သင့်မှန်းသိလို့ တခြားသူတွေကို ကြိုက်ဖို့ ကြိုးစားကြည့်တာပဲ။ ဒါပေမယ့် မင်းကလွဲပြီး ကိုယ်ဘယ်သူ့မှ မချစ်နိုင်ဘူး။ မင်းက ကိုယ့်အတွက် အပျိုတွေထက် ပိုတန်ဖိုးထားပြီး ချစ်ရတဲ့သူပါကွာ”
“အို”
.
.
“ဒါပေမယ့် မဖြစ်သင့်ဘူးလေ။ အခု ရှင့်သူငယ်ချင်းကို ဘယ်လိုမျက်နှာပြရမလဲ ? ရှေ့ဆက် မတိုးပါတော့နဲ့နော်”
“အခု တို့ဖြစ်ကြတာ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ပါဘူး။ ကြည်ပြာ့ကို မပိုင်ဆိုင်ရရင်လည်း ဒါမျိုးချစ်ခွင့်လေးတော့ ရချင်ပါတယ်။ လူမသိသူမသိ ကိုချစ်နေပါရစေနော်”
“အို၊ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ၊ အဲဒီလိုမျိုး အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်တာမျိုး ကျမ မလုပ်ချင်ဘူး။”
ရှူးး…
“အို၊  မနမ်းပါတော့နဲ့ ၊ သွားပါတော့ ကိုသန့်စင်ရယ်”

သူကပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျမမျက်နှာကို ကိုင်ပြီး နမ်းနေပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို မနမ်းမိအောင် ကြိုးစားရှောင်နေမိပါတယ်။ ကျမလည်း ၃ ကြိမ်တိုင်တိုင် ကာမခရီး ပြီးဆုံးခဲ့ရတာမို့ အခုချိန်မှာ ကာမမီးတောက်တွေ တော်တော်ငြိမ်သက်သွားပါပြီ။ စိတ်လည်း တည်ငြိမ်သွားပြီမို့ အခုအခြေအနေကို ဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမလဲ စဥ္းစားတတ်လာပါပြီ။ အခုလောလောဆယ်တော့ သူအမြန်ပြန်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ကို့ချော့ပြောဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

“လျောက် မနမ်းပါတော့နဲ့ ကိုသန့်စင်ရယ်၊ ပြန်တော့နော်။ သားကို ဘကြီးဦးပြန်လာပို့ရင် ခက်ကုန်ပါ့မယ်နော်”
“ကို ဒီအခန်းထဲ မဝင်လာခင်ထဲက ကိုကြီးဦးကို ဖုန်းဆက်ပြီးပါပြီ။ ကြည်ပြာနေမကောင်းနေလို့ ညနေ ကိုစာရင်းလာရှင်းမှ ကလေးကို လာခေါ်မယ်လို့ ပြောထားပြီးသားပါ”
“သြော်…ရှင်က ကြိုတင်ကြံစည်ထားတာပေါ့၊ လူယုတ်မာကြီး။ ကျမကတော့ မောင်နှမအရင်းမရှိလို့ အကိုလို သဘောထားလိုက်ရတာ။
ရှင်ကတော့ တလျောက်လုံး မဟုတ်တာလုပ်ဖို့ ကြံစည်နေတာကိုး”
“ချစ်မိတာကိုး ကြည်ပြာရဲ့၊ အမြဲတမ်းချစ်ချင်တယ်နော်၊ အဲဒါကိုကြည်ပြာက ခွင့်ပြုမှ ကိုယ်ပြန်မှာ”
“အို၊ အကုန်ဒုက္ခရောက်ကုန်တော့မှာပဲ၊ ကဲ… အခုတော့ ပြန်အုံးနော်၊ နောက်ကိစ္စကတော့ ကျမအေးအေးဆေးဆေး စဥ္းစားပါရစေအုံး။ ကျမတော့ ရပ်တန်းက ရပ်သင့်ပြီ ထင်ပါတယ်လေ”
“ကြည်ပြာဒုက္ခရောက်အောင် ကိုယ်မလုပ်ဘူး ပြောထားတာပဲ။ ကို့ကို ဒါမျိုး လူမသိအောင် ချစ်ခွင့်လေးပဲပေးပါ။ ကျန်တာ ကြည်ပြာ့စိတ်ကြိုက် ကိုယ်နေပါ့မယ်။ နော်…ကြည်ပြာ”
“နေပါအုံး ဒါတွေမပြောချင်သေးဘူး။ ကျမအနေနဲ့ ရှင်အခုလိုလုပ်တာကို ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်လို့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ရှေ့ဆက်ဖို့တော့ ကျမ မရဲဘူး။ အခုတောင် ကိုမျိုးဝင်းအပေါ် ကျမမျက်နှာမပြရဲဘူး။
အဲဒါတွေထားလိုက်ပါအုံး။ သားလေးခေတ်ကို ပြန်လာမပို့သေးလည်း အိပ်ယာခင်းတွေ လဲရလျော်ရအုံးမယ်။ အိပ်ယာတခုလုံးလည်း ညစ်ပတ်နံစော်ကုန်ပြီ”
“ကို ဝိုင်းလုပ်ပေးမယ်လေ”
“မလုပ်ပါနဲ့ ၊ ရှင့်ဟာရှင်သာ ပြန်ပါတော့….
ခဏနေအုံး၊ မထခင် ကျမကို အပေါ်က စောင်လှန်းဆွဲပေးပါအုံး”
“ဟင်! ဘာလို့လဲ”

သူ့ကိုအတင်းထခိုင်းပြီးမှ သတိရလို့ ပြန်တားလိုက်ရတယ်။ အခုကျမပုံက ကုတင်စောင်းမှာ ကိုယ်တဝက်တင်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်က ကားယားကြီးနဲ့ ကြမ်းပြင်ကို ထောက်ထားတဲ့ ပုံလေ။ သူထရင် ကျမ ဒီလိုပိုးစိုးပက်စပ်ဖြစ်နေတဲ့ပုံကို မမြင်စေချင်ပါ။ ဒါကြောင့် စောင်လှမ်းတောင်းပြီး ကိုယ်ပေါ်မှာ လွှားထားမလို့ပါ။

“ဒီအတိုင်းကြီး စောင်မခြုံနဲ့လေ။ ကြည်ပြာ့ရင်ဘက်ပေါ်မှာ ကိုယ့်လီးရည်တွေ အများကြီးပဲ။ ညစ်ပတ်ကုန်လိမ့်မယ်။ နေအုံး ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးမယ်နော်”
“ဟာ၊ မလုပ်နဲ့။ ရှင်မြင်မှာ ရှက်လို့ စောင်တောင်းတာ၊ ညစ်ပတ်ပလေ့စေ။ ပြန်လျော်လိုက် မယ်”
“ဟ..ဟားး ကြည်ပြာရယ်၊ တကိုယ်လုံး မြင်ဖူးယုံမကလို့ ကြည်ပြာ့အဖုတ်ထဲ ကိုယ့်လီးတောင် ဝင်ပြီးနေတဲ့ဟာ။ ဘာတွေရှက်နေတာလဲ။ အဲအတိုင်းပဲနေ၊ ကို လုပ်ပေးပါ့မယ်”
“ဟာ….မလုပ်ပါနဲ့ဆို၊ ကိုယ့်ဟာကို ရေချိုးလိုက် မယ်၊ ရှင်ပြန်ပါတော့”

အို၊ ကျမဘယ်လို တားတား သူဂရုမစိုက်ပါဘူး။ အင်းလေ၊ ဂရုမစိုက်လို့လည်း မရရအောင် တက်လိုးခဲ့တာပဲ။ အခုလည်း ကျမကို အထမခံဘဲ လက်တဖက်နဲ့ဖိထားကာ ဘေးစားပွဲပေါ်က သားလေးအတွက်ထားတဲ့ wet tissue ကိုလှန်းယူလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမလည်ပင်းမှစကာ နို့တွေ၊ ရင်ဘက်တွေကို ဖွဖွလေး လိုက်သုတ်နေပြန်ပါတယ်။

“အို၊ မလုပ်ပါနဲ့ဆို၊ ရှင်တော်တော်ပြောရခက်တာပဲ…အဟင့်”
“မတားပါနဲ့ကွာ၊ ကို့ကြောင့် ညစ်ပတ်နေတာလေ၊ ကိုပြန်ပြီး သန့်ရှင်းပေးချင်လို့ပါ။ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေပါနော်”
“အဟင့်…ဟင့်၊ ဒီလောက်ပြောမရလဲ၊ လုပ်…လုပ်၊ ပြီးရင် မြန်မြန်ပြန်တော့”

ကျမလည်း ပြောမရလို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ မျက်နှာလွှဲကာ လုပ်ချင်ရာလုပ်ဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်ရပါတော့တယ်။ တဖက် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အရှက်တရားကို လုံးလုံးထည့်မတွက်တဲ့ လူကြီးပါရှင်။ သူသုတ်ပေးနေတဲ့ ပုံကတော့ ညှင်ညှင်တာတာပါပဲ။ အထူးသဖြင့် ကျမရင်သားတစုံနဲ့ နို့သီးလေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သုတ်ပေးနေတာပါ။ ဒီလိုသုတ်ပေးတော့ ကျမမှားယားကျိကျိဖြစ်လာတာပေါ့။ ပြီးတော့ သူလက်လှုပ်ရှားမှုတိုင်းကို ရင်တဖိုဖိုနဲ့ လိုက်ပါခံစားနေမိပါတယ်ရှင်။ သတိလွတ်ပြီး ငြီးသံမထွက်ဖို့တော့ အံကြိတ်နေလိုက်ပါတော့တယ်။

ကျမနဲ့ ကိုမျိုးဝင်း ဆက်ဆံပြီးတိုင်းလည်း ကျမက အခုလို တယုတယသုတ်ပေးတတ်ပါတယ်။ ကိုက မခိုင်းပေမယ့် ကျမက မယားတစ်ယောက်ဖြစ်တာမို့ ကိုယ့်လင်ရဲ့ အညစ်အကြေးတွေကို ကျေကျေနပ်နပ် သန့်ရှင်းသုတ်သင်ပေးတတ်ပါတယ်။ ကိုကလည်း ဝမ်းသာကြည်နူးတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်နေတတ်ပါတယ်။ အခုတော့ပြောင်းပြန်ပါ။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်က မိန်းမတစ်ယောက်ကို ယုယုယယ သန့်ရှင်းပေးနေတာကို ကြုံနေရတာပါ။ ကျမအနေနဲ့ သူ့အပေါ် မကျေနပ်မှုတွေရှိပေမယ့် သူ့အပြုအမူအပေါ်မှာတော့ ကြည်နူးမှု ဖြစ်သွားမိတာ ဝန်ခံပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ အပေါ်ပိုင်း သန့်ရှင်းပြီးတော့ သူက အောက်ကိုကျနေတဲ့ ခြေနှစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ်မတင်ပြီး နေရာချပေးနေပါတယ်။ ကျမလည်း အလိုက်သင့်ပဲ သူနေရာချသလို နေလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ သူက ကျမ​ပေါင်နှစ်ဖက်က အရည်တွေ၊ ချွေးတွေကို လိုက်သုတ်ပေးနေပြန်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမကိုယ်ကို ဟိုဘက်သည်ဘက် စောင်းခိုင်းကာ တင်ပါးတွေကိုပါ လိုက်သုတ်နေပြန်ပါတယ်။ ကျမမှာလည်း သူနဲ့ အရှက်တရား မရှိသလောက် ဖြစ်ခဲ့ပြီးပြီမို့ သူစိတ်တိုင်းကြပဲ ငြိမ်ခံနေလိုက်ပါတယ်။ ပေါင်အတွင်းသားနဲ့ တင်းပါးတွေကို သုတ်ပေးနေချိန်မှာတော့ ရင်ဖိုရလွန်းလို့ ငြီးသံမထွက်စေရန် အံကြိတ်မာန်တင်း ထားရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူကျမအပေါ်ပိုင်းရော၊ အောက်ပိုင်းအနှံ့ရော လိုက်သုတ်ပေးပေမယ့် ကျမရဲ့ အဖုတ်ဝန်းကျင်ကိုတော့ သူ မသုတ်ပေးပါဘူး။ သူရွံများရွံလို့လား ? သူပဲ အဲနေရာကို အရည်တွေ ထွက်နေတဲ့ကြားက အကြိမ်ကြိမ် နမ်းခဲ့၊ လျှက်ခဲ့သေးတာလေ။ ဘာလို့ပါလိမ့်ဟု ထင်နေစဲမှာပဲ……

ရှူး.. အို….ပလပ်…ပလပ်…ရှလွတ်…အာ့
“ကိုသန့်စင်..အ…မလုပ်နဲ့လေ။ ဒီလောက် ညစ်ပတ်နေတဲ့ဟာကို…အာ”
“ဒီနေရာကို ကိုယ့်လျှာနဲ့ သန့်ရှင်းပေးချင်လို့ပါ…ပလပ်”
ပျွတ်…ပလပ်…အား…ရှလွတ်…ပလပ်…အဟင့်
“အဟင့်…မလုပ်ပါနဲ့ဆို၊ ပြောလို့လည်းမရဘူး။ လူညစ်ပတ်ကြီး…အင့်”

ဒီလောက် ချွေးတွေရော၊ အရည်ပေါင်းစုံရော၊ ညစ်ပတ်နေတာကို လျှက်ပေးနေသေးတယ်ရှင်။ နှစ်ယောက်သား ထွက်ထားတဲ့ အရည်တွေက အများကြီး။ ကျမနှာခေါင်းထဲမှာပါ အနံ့တွေ ရနေတာကို သူမို့ မရွံ့မရှာ။ လျှက်တာကလည်း သာမာန်ကာလျှန်ကာမဟုတ်။ သေသေချာချာ လိုက်လျှက်ပြီး အရည်တွေကို လျှာနဲ့သိမ်းပြီးပါ မြိုချနေပါသေးတယ်။

ကျမမှာ ရှက်တာရော၊ အားနာတာရောပေါင်းပြီး ခေါင်းတောင်ထောင်မကြည့်ရဲတော့လို့ မျက်စိပိတ်ထားရပါတယ်။ သူကသာ သန့်ရှင်းပေးတယ်ပြောပေမယ့် ကျမမှာ အသဲတအေးအေးနဲ့ပါ။ ဒီလိုပုံနဲ့ဆို ကျမနောက်တခါ လိင်စိတ်ကြွလာမှာ စိုးရိမ်မိပါတယ်။

“ကိုသန့်စင်၊ တော်ပြီနော်။ သားလေးပြန်မရောက်ခင် ကျမ အိပ်ယာခင်းတွေ လျှော်ရအုံးမယ်နော်။ အလုပ်တွေရှိသေးလို့ပါ။ ပြန်ပါတော့နော်”
ပျွတ်…ပလွပ်….ပျွတ်
“နမ်းလို့မဝဘူးကြည်ပြာရယ်၊ ဒါဆို ကိုယ်ပြန်ပါတော့မယ်။ ကျေနပ်ပြီလား”

တော်ပါသေးတယ်။ နောက်ဆုံးကျမအဖုတ်ရဲ့အပေါက်ဝကိုတေ့နမ်းပြီး သူထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း အင်္ကျီကိုအတင်း ပြန်စေ့ကာ ကြယ်သီးများ တပ်လိုက်ပါတယ်။ ဘော်ဒီမဝတ်ရသေးတာ အကြောင်းမဟုတ်။ သူ့ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့မနေချင်။ သူကတော့ လုံချည်ပြန်ဝတ်ပြီး အောက်ကျနေတဲ့ ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ ထမိန်ကို ကောက်ပေးပါတယ်။ ထမိန်ကို ကျမကိုလှန်းပေးပေမယ့် အတွင်းခံကို လက်ကကိုင်ပြီး နမ်းလိုက်ပါသေးတယ်။ တော်တော် တဏှာရူးတဲ့လူပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့ညစ်ပတ်နေတဲ့အတွင်းခံကို အဲလိုနမ်းလိုက်တာတွေ့တော့ ရင်ဖိုပြီး အဖုတ်ထဲက လှိုက်ကနဲဖြစ်သွားပါသေးတယ်။

“ဒီဘောင်းဘီလေးကို ကိုယ် အမှတ်တရ ယူသွားမယ်နော်”
“ရှင်၊ အဲလို မလုပ်ပါနဲ့။ ကျမကို ပြန်ပေးပါ”
“ကိုက ကြည်ပြာနဲ့ အမြဲတွေ့နေရတာ မဟုတ်ဘူးလေ။ ကိုယ်ကြည်ပြာ့ကိုလွမ်းရင် ကိုယ်တို့နှစ်ဦး စပတ်သတ်ခဲ့တဲ့ ဒီဘောင်းဘီလေးရှူပြီး အာသာဖြေရမှာပေါ့။ မတားပါနဲ့နော်။ ဒါကိုတော့ ကို ယူသွားမယ်”
“ပြောရခက်လိုက်တာနော်၊ ဒါဆိုလည်း လျော်ပြီးသားတာ ယူသွားပါ။ ဒါတော့ ထားခဲ့ပါ”
“ဟာ၊ လျော်ပြီးသားက ဘာလုပ်ရမှာလဲ ? ကိုက ကြည်ပြာရဲ့ အငွေ့အသက်လေးတွေ ပါစေချင်တာလေ။ ဒါပဲယူမယ်”

သူကပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျမစပ်စပိုင်တာကို တချက်နမ်းပြီး ခါးပုံစထဲ ထည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း ပြောမရမယ့်အတူတူ ထမိန်ကိုသာ ပြန်စွတ်လိုက်ပါတယ်။

“ဒါနဲ့ ကိုယ် ညနေပွဲရုံစာရင်းတွေ လာရှင်းမှ ခေတ်ကို ဝင်ခေါ်လိုက် မယ်လေ”
“ဟင့်အင်း။ သားကို ကျမဖုန်းဆက်ပြီးပဲ ပြန်ခေါ်လိုက်ပါ့မယ်။ ကိုသန့်စင် ဒီညနေ မလာပါတော့နဲ့”
“ဟင်…ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ကျမ အခုဘာမှရင်မဆိုင်ချင်သေးဘူး။ လူလည်း ပင်ပန်းနေပြီ။ စာရင်းတွေလည်း မကြည့်နိုင်သေးဘူး”
“အင်း၊ ဒါဆို ဒီညနေ မလာတော့ဘူးလေ။ မနက်ဖြန်ကျမှ စာရင်းပေါင်းရှင်းတော့မယ်။ ဒါဖြင့် ကို သွားမယ်နော်”

ဒီလိုနဲ့ သူအခန်းထဲက ထွက်သွားချိန်မှာတော့ ကျမမှာ အိပ်ယာပေါ်ပြန်လှဲရင်း ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ပြန်တွေးမိကာ ငိုကြွေးနေမိပါတော့တယ်။ ကျမ၊ ကို့အပေါ်မှာ သစ္စာမဲ့မိပြီ။ အိမ်ထောင်ရေးမှာ အကြီးဆုံးသော အပြစ်ကို ကျမကျူးလွန်မိတာပါ။ ကိုသန့်စင်က အတင်းတက်ကျင့်တယ်ဆိုပေမယ့် နောက်ပိုင်း သာယာမိတာကို ကျမကိုယ်ကျမ အသိဆုံးပါ။ ကိုယ့်လင်ယောကျာ်းက လင့်ဝတ္တရားကျေပွန်စွာနဲ့ စီးပွားထွက်ရှာနေချိန်မှာ ကျမကတော့ လင်မယားအိပ်ယာထက် မှာတခြားသူနဲ့ ဖောက်ပြန်မိပါပြီ။ ကျမကိုယ် ကျမလည်း ရွံ့ရှာမုန်းတီးမိပါတယ်။ တသက်လုံး သစ္စာရှိရှိ စည်းကမ်းရှိရှိ နေထိုင်ပါ့မယ်လို့ အမြဲမှတ်ယူထားပေမယ့် အခုတော့ ကျမဟာ မိန်းမကောင်း မဟုတ်တော့သလို ခံစားလာရပါတယ်။