ကိုကတော့ ကျမ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ပုံမှန်လိုးပေးနေသလို ကျမရဲ့ ပါးပြင်ကို အနမ်းချွေပြီး အရသာ ရှိနေပုံပါ။ ကျမလည်း ထက်သန်လာတဲ့ ကာမစိတ်တွေနဲ့အတူ ကို့လီးပိုဝင်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးဆောင်နိုင်ဖို့ ပေါင်ကို ပိုကားပေးလိုက်ပါတယ်။ တဆက်တည်း ခြေထောက်ကို အပေါ်ထောင်ပြီး ဖင်ကိုကြွပေးကာ ကို့အလိုးကို အားရပါးရ ခံယူနေခဲ့ပါတယ်။ ကို့ရဲ့ ပုံမှန်လိုးချက္များအောက္မှာ အရသာတွေ့လာလို့ ကို့ ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ကာ ရင်ချင်းအပ်လို့ အနမ်းချွေနေမိပါပြီ။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကို ကို လိုးရတာ ကျေနပ်အားရစေဖို့ သာသာလေး ဖိညှစ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။
ဒီလို အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေ ဖိညှစ်ပေးတဲ့ ကျမရဲ့အပြုအမူကို ကိုကလည်း အရသာပိုတွေ့သလိုပါပဲ။ လိုးချက္များ ခပ်စိတ်စိတ် လိုးလာတာကို သတိထားလိုက္မိပါတယ်။ ကျမလည်း ထက်သန်လာတဲ့ ကာမစိတ်များနဲ့အတူ ပိုပြီး တုန့်ပြန်ပေးနေမိပါတယ်။ ကျမအဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကို သတိရပြီး ညှစ်ပေးမိတာက ကိုသန့်စင်ကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ သူနဲ့ကျမ အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့ပုံက မီးကုန်ယမ်းကုန် ကြမ်းခဲ့ကြတာလေ။ ကိုနဲ့ သူ့ရဲ့ လီးနှစ်ချောင်း အရွယ်အစား သိပ်မကွာပေမယ့် တစ်ယောက်က ဖြည်းဖြည်း လိုးတတ်ပြီး၊ တစ်ယောက်ကတော့ စိတ်ရှိတိုင်း ကြမ်းတတ်တဲ့သူလေ။ ပြီးတော့ သူက လိုးရင်လည်း အဖုတ်ထဲကို စိုက်သွင်းလိုက်၊ ထိုးကော်လိုက်၊ ဖိပြီး ဘေးဘယ်ညာ ဝေ့ဝိုက်ကစားပေးလိုက်နဲ့ ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ယူတတ်တဲ့သူလေ။
သူ့လိုးနည်းက ကျမအပေါက်လေးကို မကျယ် ကျယ်အောင် အပေါက်ချဲ့ပေးနေတဲ့ ပုံပါပဲ။ ကျမကလည်း ဒါမျိုးတွေကို သဘောကျနေမိတာလေ။ ဒါကြောင့် ကျမအဖုတ်အတွင်းလမ်းကြောင်းတွေ သူ့ကြောင့် ချဲ့ကားနေပြီး ကို လိုးရတာ အရသာမတွေ့မှာ စိုးရိမ်မိသလို ကျမအပေါက်လေး ကျယ်နေတာကို သတိထားမိသွားမှာကိုလည်း စိုးရိမ်လို့ ညှစ်ပေးနေမိတာပါ။ ဒီလို လုပ်ပေးမိတော့လည်း ကို့ လီးရဲ့ ပွတ်ထိထိုးဝင်မှုကို ပိုခံစားရလို့ ကျမသဘောကျရပြန်ပါတယ်။ ဒီလို ဆက်ဆံနေကြရင်း ကို့ရဲ့ ခပ်စိတ်စိတ် လိုးချက္များနဲ့အတူ ကျမ ကောင်းလာကာ ပြီးဖို့ နီးစပ်နေပါပြီ။ ကိုကလည်း ကျမရဲ့ ရင်ဘက်ပေါ်ဖိထားကာ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို လက်လျှိုဖက်ပြီး ထိထိမိမိ လိုးနေပါပြီ။ ကို့ရဲ့ လိုးချက္များနဲ့ စိတ်ထန်နေတဲ့ ပုံစံကြောင့် မကြာမှီပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိနေတာမို့ အထဲမှာပဲ ပြီးလိုက်ဖို့ တောင်းဆိုလိုက်ရပါတယ်။
ယောကျာ်းနှစ်ယောက်ရဲ့ ကာမပြီးဆုံးခြင်းကို ကျမရဲ့ အဖုတ်ထဲမှာ ခံစားကြည့်ချင်လို့ပါ။ နာရီပိုင်းအတွင်း လီးနှစ်ချောင်းရဲ့သုတ်ရည်တွေ ကျမ အဖုတ်ထဲကို ပတ်ဖြန်းပေးတာ ခံချင်ပါပြီ။ ဒီအတွေးများဟာ ကျမရဲ့ ကာမစိတ်ကို အဆုံးစွန်ထိရောက်အောင် ပို့ဆောင်နေပါပြီ။ ကို့မျက်နှာ က ကျမပါးပြင်မှာကပ်ကာ လိုးပေးနေတာမို့ ကို့ရဲ့ အသက်ရှုထုတ်သံ ပြင်းပြင်းနဲ့ လေရိုက်ခတ်မှုကို ခံစားကာ ကျမရဲ့ ကာမပြီးဆုံးခြင်းကို ကိုနဲ့အတူ လိုက်ပါ ပြီးဆုံးချင်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ဦးကို တစ်ဦး ဆွဲဆောင်ခေါ်ယူနေရင်း ကို့ရဲ့ အရှိန်ပြင်းပြင်း နောက်ဆုံးလိုးချက်နဲ့အတူ အဖုတ်ထဲမှာ နွေးကနဲ ခံစားလိုက်ရကာ ကျမရဲ့မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်မတတ်ဖြစ်ကာ အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားခဲ့ရပါတော့တယ်။ ကျမရဲ့ ပြီးဆုံးခြင်းကြောင့် အဖုတ်အတွင်းသားများ လှုပ်ရှားတွန့်ဆွဲနေခြင်းက ကို့ လီးထဲက သုတ်ရည်တွေကို တစ်စက္မကျန် ညှစ်ထုတ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေပါတယ်။
ဒါကြောင့်လည်း ကိုက ကျမရင်ဘက်ပေါ်ဖိကာ တဟင်းဟင်း ညီးညူရင်း ကာမပြီးဆုံးခြင်းရဲ့ အရသာကို ဆက်လက်ခံယူနေပါတယ်။ ကျမလည်း ကို့ကျောပြင်ကို အားရှိသမျှ ဖက်ထားကာ ကိုနဲ့အတူ ကာမစည်းစိမ်ခံစားရင်း ကျေနပ်နေမိပါတယ်။ အရှိန်ကျသွားတော့လည်း ကျမအပေါ်မှာ မှိန်းနေတဲ့ ကို့ကို ဖက်ထားကာ ကို့မျက်နှာချောချောလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းပေးနေမိပါတယ်။ ကာမအရသာတွေ့နေတဲ့ ကိုမျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ကျမကျေနပ်ရတာဟာ ကာမကိစ္စပြီးမြောက်လို့ ကျေနပ်ရတာထက် ပိုပါတယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ်။
ကိုတို့ ဒါမျိုး မကောင်းတာ ကြာပြီနော်။
အရင်ညတွေက ကိုယ့်ဆန္ဒပြည့်ပေမယ့် မိန်းမ ဆန္ဒမပြည့်တာတွေ ကို ရိပ်မိပါတယ်။
အခုတော့ မိန်းမလည်း ဆန္ဒပြည့်တယ် မဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ်နော်…..
ကို့ဆန္ဒပြည့်တယ်ဆိုလို့ ကျမကျေနပ်ပါတယ်။
ကျမလည်း ဒီတခါ သိပ်ကောင်းသွားတယ်။
မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာလို့နဲ့ တူပါတယ်…..
ထ….ကျမ သန့်ရှင်းပေးအုံးမယ်။
ပြီးရင် ရေချိုးပြီး သားကို သွားခေါ်ရအောင်နော်”
ကို့ကို သန့်ရှင်းပေးရင်း ကျမပျော်နေမိပါတယ်။ ကို့အပေါ်မှာ အကြိမ်ကြိမ် ဖောက်ပြားမိတဲ့ကျမဟာ လင်မယား ကိစ္စမှာတော့ ကို့ဆန္ဒပြည့်အောင် ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်နိုင်လို့ စိတ်ထဲနည်းနည်း ဖြေသာသလို ရှိသွားပါတယ်။ အမှန်ဆို ကိုသန့်စင်နဲ့ လုပ်ခဲ့ကြတာရဲ့ အစွန်အဖျားလောက်ပဲ ရှိပေမယ့် နောက်ဆို ကို တောင်းဆိုသမျှ ဘာမဆို ကျေကျေနပ်နပ် ပေးဆပ်ဖို့ ကျမ ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အဲဒီနေ့နောက်ပိုင်းမှာ ကျမရဲ့စိတ်အခြေအနေ နည်းနည်း ပြောင်းလဲလာပါတယ်။ ကို့မျက်နှာမြင်တိုင်း ကျမရဲ့ဖောက်ပြန်မှုတွေကို နောင်တရတဲ့စိတ် အမြဲဖြစ်ရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုသန့်စင်နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေကို အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပေမယ့် သောက်လို့မပြေတဲ့ ဆားငန်ရေကို ဆက္မသောက်ဘဲ နေနိုင်ဖို့တော့ မလွယ်တော့ပါဘူး။ ကျမဘက်က ဆန္ဒမရှိတဲ့ ရက်တွေမှာလည်း ကိုသန့်စင်တောင်းဆိုမှုကြောင့် လိုက်လျောခဲ့ရတာတွေ ရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမစိတ်ထဲမှာတော့ ပုံမှန်အခြေအနေကို ပြန်ရောက်ဖို့ တဖြည်းဖြည်း နီးလာအောင် ကြိုးစားနေခဲ့ပါတယ်။ အရင်အခြေအနေကို ပြန်မရောက်နိုင်သေးခင်မှာတော့ သူဆန္ဒနဲ့ ကျမဆန္ဒတွေကို မှောင်မိုက်တဲ့ မသိစိတ်တွေနဲ့ မိုက္မိုက်ကန်းကန်း ဆက်လျောက်လှမ်းနေမိတုန်းပါပဲ။
ဒီကိစ္စမျိုးကလည်း ကိစ္စပြီးသွားရင် နောင်တရသလို ဖြစ်တတ်ပေမယ့် နောက်တချိန် ဆိတ်ငြိမ်ရာအရပ်ရောက်ရင် အမှားကို ပြန်စဖို့ အလိုလို ကြိုးစားနေတတ်ပြန်ပါတယ်။ ကျမဘက်က စိတ်ဒွိဟတွေနဲ့ လုံးလည်ချာလည် လိုက်နေချိန်မှာပဲ ကိုကလည်း ခရီးထွက်ပြီးနောက်ပိုင်း စိတ်နဲ့လူနဲ့ သိပ်မကပ်သလို ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။ တခါတလေ ကျမတို့ကို သံသယဝင်နေလို့များလား ဆိုပြီး ထိတ်လန့်မိရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုက ကျမနဲ့ သားလေးအပေါ် အရင်လိုပဲ ချစ်ချစ်ခင်ခင် ဆက်ဆံနေတော့ ကျမစိုးရိမ်မှု လျော့ကျခဲ့ရပါတယ်။ ကိုသန့်စင်ကို ဒီအကြောင်းတွေ ပြောပြတော့ အလုပ်ကိစ္စကြောင့် ဖြစ်မှာပါလို့ ပြောပါတယ်။ ကိုက ငွေသိန်း ၃၀၀ လောက်ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ လူတစ်ယောက်ဆီ ပေးထားတာ အလိမ်ခံရသလို ဖြစ်နေတယ်လို့ သူကြားကြောင်း ကျမကို ပြောပြပါတယ်။ သူ့ကိုတော့ အဲဒီကိစ္စကို သေချာမပြောပြသေးဘူးလို့ ဆိုပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကို့ကို ကျမက ဘာလို့မျက်နှာမကောင်းတာလည်း မေးတိုင်း ကိုက ပြုံးကာ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးပဲ ပြန်ပြောနေကျပါ။ ငွေကိစ္စနဲ့ ကျမပါ စိတ်ဆင်းရဲသွားမှာကို စိတ်ပူလို့ ထင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမဘက်ကလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ နေပေးလိုက်ပြီး ကို့အပေါ် လိုလေသေးမရှိ ပိုမိုပြုစုဖြည့်ဆည်း ပေးနေရပါတယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုသန့်စင်နဲ့ အိမ်မှာတွေ့တာတော့ အရင်လို စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် နေတာမျိုး သိပ်မရှိတော့ဘဲ ဆင်ဆင်ခြင်ခြင် နေရပါတယ်။ အိမ်မှာလည်း သားလေးအသက်က ၂ နှစ်ကျော်ရှိပြီဆိုတော့ အရင်လို အိပ်တာ၊ စားတာမျိုး ပုံမှန်မရှိတော့ပါဘူး။ အဆော့မက္တဲ့ အရွယ်မှာ တီတီတာတာပြောတတ်လာသလို တနေရာတည်း အငြိမ်မနေတော့ပါဘူး။ တစ်အိမ်လုံး သူဆော့ကစားရာ နေရာတွေ ဖြစ်နေပြီမို့လို့ ကျမရဲ့ နောက္မီးလင်းဇာတ်လမ်းကိုလည်း သားလေးရဲ့ အရိပ်အကဲကို ကြည့်ပြီး နေရပါတော့တယ်။
သားလေးအရိပ်အကဲ ကြည့်ပြီး ကျမတို့နှစ်ဦး နေရလို့လည်း တခါတလေ သဲထိတ်ရင်ဖိုလေးတွေ ဖြစ်ရပြီး တစ်မျိုးရင်ခုန်ရပါတယ်။ တခါတလေလည်း သားလေးအနားရောက်လာလို့ တိုးလို့တန်းလန်းကြီးနဲ့ ရပ်လိုက်ရတာမျိုးတွေလည်း ရှိပါတယ်။ သားလေးက တစ်အိမ်လုံး ပတ်ဆော့တတ်တော့ ကျမနဲ့ ကိုသန့်စင်လည်း သားကိုရှောင်ရင်း တစ်အိမ်လုံး မလုပ်ဖူးတဲ့နေရာ ခပ်ရှားရှား ဖြစ်လာပါတယ်။ ဒါတောင် ကျမဘက်က သိပ်ခွင့်မပြုတော့သလို အခြေအနေကလည်း သိပ်မပေးလို့ အဆုံးထိ လုပ်ကြတာတော့ နည်းလာပါတယ်။ ဒါမျိုးတွေကတော့ နောက်ပိုင်း သားတသက်လုံး ဒီလိုပဲ စခန်းသွားနေရလို့ သိပ်မထူးဆန်းပေမယ့် ခိုးကြောင် ခိုးဝှက် စလုပ်ရတုန်းကတော့ အရမ်းရင်ဖိုရပါတယ်။
နေရာသစ်၊ အခြေအနေသစ်တွေမှာ သူနဲ့ ခပ်မြန်မြန် စခန်းသွားရတိုင်း ကာမကိစ္စပြီးသည် ဖြစ်စေ၊ မပြီးသည် ဖြစ်စေ စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်ရတာတော့ ပြောမပြတတ်အောင်ပါပဲ။ သူနဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးဝ၊ အိမ်ရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ်၊ ဧည့်သည်အိပ်ခန်း စတာတွေအပြင် သားလေးကို သိပ်နေတုန်းမှာပင် ကျမထမိန်ကို လှန်ပြီး အဖုတ်ကို လျက်တာ ခံခဲ့ရဖူးပါတယ်။ ကျမမှာ ဘယ်လိုမှ တားမရတာနဲ့ လေးဖက်ကုန်းကာ သားလေးကို ပုတ်သိပ်ရင်း သူလျက်ပေးတာကို ခံလိုက်ရတာလေ။ ဒီလို အသံမထွက်အောင် တင်းခံပြီး သူက အဖုတ်လျက်ပေး၊ လျှာနဲ့လိုးပေးတာခံရတာကလည်း အရသာတစ်မျိုး ရှိစေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက လျက်ပေးပြီးတော့ သားအိပ်နေတဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာပဲ လုပ်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် ကျမ ခွင့်မပြုခဲ့ပါဘူး။ ဒါမျိုးကတော့ မိခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ သားရဲ့ အနီးအနားမှာ တခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ လုပ်ဖို့ကိုတော့ စိတ်မရဲလို့ပါ။ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့ ထင်တယ်လေ။
တစ်နေ့တော့ ကိုသန့်စင် စာရင်းလာရှင်းတော့ သားလေးဆော့နေတာကို စောင့်ကြည့်ပေးဖို့ ပြောကာ မီးဖိုထဲဝင်ပြီး သူသောက်ဖို့ ကော်ဖီကို သွားနှက်ပေးနေပါတယ်။ ကျမ ရှေ့ကို အာရုံများနေတုန်း သူက ကျမရှိရာ မီးဖိုခန်းထဲ တိတ်တိတ်လေး လိုက်ဝင်လာပြီး ကျမနောက္မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တာကို မရိပ်မိလိုက်ပါဘူး။ ပြီးတော့ သူက ကျမပေါင်ကို ကိုင်လိုက်ချိန်မှာ ကျမလန့်ပြီး အော်လိုက်ပြီးမှ နောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ ဖင်နောက္မှာ ပြုံးပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေတဲ့ သူ့ကိုတွေ့တော့ အံ့ဩသွားပြီး…….
“ဟင် ! လန့်လိုက်တာ ကိုသန့်စင်ရယ္။
ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ ကလေးကို ကြည့်နေပါလို့ ပြောထားတဲ့ဟာ….
ဘာလို့ လိုက်လာတာလဲ….”
“ခေတ်က ကားလေးတွေနဲ့ ဆော့နေတာ။
ခြံထဲဆင်းလို့မရအောင် တံခါးတွေလည်း ပိတ်ခဲ့ပါတယ်။
ကြည်ပြာ လုပ်စရာရှိလုပ်လေ။
ကိုယ့်ကို စိတ်ထဲမထားနဲ့”
“အို…. ရှင့်ကို စိတ်ထဲမထားလို့ရမလား။
ရှင်က ငြိမ်ငြိမ်နေတာမှ မဟုတ်တာ။
သားလေး အပြင်မှာ ရှိနေတဲ့ဟာကို မလုပ်ပါနဲ့နော်။
ကလေး ဝင်လာလို့ မြင်သွားရင် မကောင်းဘူးလေ”
“ခေတ်ဝင်လာလည်း ထမင်းစား စားပွဲခုံနဲ့ ကွယ်နေလို့ ကိုယ့်ကို မမြင်ပါဘူး။
ခဏလေးပါ။ ကြည်ပြာ့ အဖုတ်လေးကို လျက်ချင်လို့ပါနော်”
“ဟူး….. ခက်လိုက်တာရှင်၊ ဒါဆိုလည်း လုပ်ချင်ရာ မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြန်မြန်ထွက်သွားပါတော့”
ကျမပြောလည်း သူလုပ်ချင်ရာကို လုပ်မှာပဲမို့ ဆက္မတားတော့ပဲ သားလေး မမြင်နိုင်အောင်ဘဲ ဂရုစိုက်ကာ လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်နေလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမဖင်နောက္မှာ ထိုင်နေတဲ့ သူ့ကြောင့် လုပ်ရတာ စိတ်မဖြောင့်ပါဘူး။ သူကတော့ ကျမဖင်လုံးတွေကို လက်ဝါးနဲ့ စုကိုင်ပြီး ထမိန်ပေါ်ကနေ ဖင်အကွဲကြောင်းကို နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဖင်လုံးတွေနဲ့ ပေါင်တွေကို ပွတ်နေလို့ ကျမရှေ့မှာ လုပ်နေရတာ ကောင်းကောင်း မလုပ်နိုင်ပါဘူး။ ပြီးတော့ ထမိန်အောက်နားစကို အပေါ်လှန်တင်ပြီး ကျမဖင်တွေကို အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်ကနေ အားရအောင် နမ်းနေပြန်ပါတယ်။ ဒီလိုနမ်းနေရင်း သူ့ခေါင်းက ကျမပေါင်ခွကြား ရောက်လာလို့ အဖုတ်လေးနေရာကို နမ်းတော့မယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ လုပ်နေတဲ့အလုပ်ကို ခဏရပ်ထားလိုက်ပြီး အဖုတ်နေရာကို သူသေချာလျက်လို့ရအောင် မီးဖိုခုံပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကို အနောက်ပစ်ပေး လိုက်ပါတယ်။ ဒီလို ကျမက မက္တပ် ဖင်နည်းနည်းကုန်းပေးလိုက္မှ သူက အနောက်ကို ပြန်ရွေ့ကာ အဖုတ်နေရာလေးကို နမ်းနေပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ အဖုတ်အကွဲကြောင်း တလျောက်ကိုလည်း ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ လျှာနဲ့ လျက်ပေးသလို လက်နဲ့လည်း ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ သူက ပါးစပ်၊ နှာခေါင်း၊ လျှာနဲ့ လက်တွေကို အနားမပေးဘဲ ဆက်တိုက်လုပ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ခေါင်းက ပေါင်ခွကြား ဝင်လာတိုင်း ဆံပင်မွှေးတွေထိုးလို့ ကျမမှာ ယားကျိကျိနဲ့ ခံရခက်လှပါတယ်။ သူ့ရဲ့ဆက်တိုက် တိုက်စစ်ဆင်မှုတွေကြောင့်ပဲ ကျမရဲ့ အဖုတ်ထဲက လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားတက်လာကာ အတွင်းထဲမှာ စိုစွတ်လာပါပြီ။
ကျမကိုယ်ကျမ သတိမထားမိချိန်မှာပဲ မီးဖိုခုံကို တံတောင်နဲ့ သေချာထောက်ပြီး ဖင်ကို အနောက်ကို ပစ်ပစ်ပေးကာ သူခေါင်းနဲ့ ကျမအဖုတ်တည့်အောင် လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူက အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို လက်နဲ့ပွတ်ရင်း ဘောင်းဘီလေးကို ဘေးဆွဲကပ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဖြစ်သွားတဲ့ ကျမစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လျှာကို ထိုးထည့်ကာ အကောင်းဆုံးအရသာကို ဆက်တိုက်ပေးနေပါတော့တယ်။ ကျမ ခံစားရတာ ကောင်းလွန်းနေတာမို့ သားဝင်လာမှာကိုတောင် အတော်သတိထားပြီး ကြည့်နေရပါတယ်။
သူ အဆက္မပြတ် လုပ်နေတာတွေက ကောင်းလွန်းလို့ ကျမမှာ တဆက်ဆက်တုန်လာသလို သူ့လက်ထိုးထည့်လိုက်တိုင်း အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ တစွိစွိနဲ့ အပြင်ကိုစင်ထွက်နေပါပြီ။ ဒီလိုဆက်လုပ်နေရင်း သူက ကျမအဖုတ်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့်ကလိရင်း မက္တပ်ရပ်ကာ လုံချည်ချွတ်လိုက်တာကိုတောင် ကျမ သတိမထားလိုက္မိပါဘူး။ ကျမ သတိထားမိချိန်မှာတော့ သူက အတွင်းခံဘောင်းဘီကို အောက်ဆွဲချပြီး လီးကို ကိုင်ကာ ကျမအဖုတ်ဝ တေ့နေပါပြီ။ ဒီတော့မှ ကျမလည်း လန့်ဖြန့်ပြီး သူ့ကို တားရပါတော့တယ်။
“ကိုသန့်စင်၊ ဘာလုပ်တာလည်း၊
လျက်ယုံပဲဆို၊ အခုလိုးအုံး မလို့လား”
“အင်းလေ၊ ကြည်ပြာလည်း ထန်နေပြီဟာ။
ကိုယ်လည်း မနေနိုင်တော့လို့ပါ။
ခဏပါ။ မကြာပါဘူး”
“ကြာတာ မကြာတာကို ပြောတာမဟုတ်ဘူး။
သားလေးက စကားတတ်နေပြီ။
တော်ကြာတွေ့သွားရင် သူ့အဖေကို လျောက်ပြောနေပါ့မယ်….
နော်…..”
“ဒါဆို မီးဖိုချောင် အခန်းဝနားကို သွားမယ်လေ။
အဲဒီက ကြည့်ရင် ခေတ်ဆော့နေတာ မြင်ရတာပဲ။
ကလေးက လှမ်းကြည့်ရင် ကိုယ်တို့ အပေါ်ပိုင်းပဲ မြင်ရမှာလေ”
သူပြောတဲ့ နေရာက မီးဖိုချောင်နဲ့ လျောက်လမ်းကို ကန့်ထားတဲ့ နေရာပါ။ ထိုနေရာက ခါးပြတ်လောက် အကန့်နဲ့မို့ သားလေးနေရာက ကြည့်ရင် ကျမတို့အောက်ပိုင်းကို မမြင်ရတာ အမှန်ပါ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်သားကို ရှေ့မှာထားပြီး အခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံဖို့ ကျမ မရဲပါဘူး။
“ဒါတော့ ဒါပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျမတို့ လိုးကြတဲ့ အဆင့်ထိတော့ မလုပ်ချင်ဘူးရှင်။
ကလေးမရှိတဲ့ အချိန်တွေမှာ ကျမအကုန် ခွင့်ပြုနေတာပဲလေ။
ဒီလိုလုပ်ရအောင်။
ကျမ ရှင့်ကို အောက္မှာထိုင်ပြီး စုပ်ပေးမယ်လေ”
“ကြည်ပြာရယ်၊ စုပ်ပေးတာက ကြာနေပါအုံးမယ်။
ကြည်ပြာ့အဖုတ်လေး လိုးလိုက်ရရင် ခဏလေးပါ။
ကိုယ်က ကြည်ပြာ့ဖင်ဆုံဝိုင်းဝိုင်းလေး တွေ့တိုင်း လိုးချင်နေတာ။
အခြေအနေ မပေးလို့ အောင့်ထားရတာ”
“အို…. ရှင့်ရှေ့မှာ ဖင်ပေးပြီးတော့တောင် လမ်းမလျောက်ရဲသလောက်ပါပဲ။
တကယ်ခက်တဲ့လူပဲ”
“ဟုတ်တယ်။ မင်းဖင်ကို မြင်တိုင်း ဖင်ကို လိုးခွဲချင်သေးတာ”
“အို…. ယုတ်မာလိုက်တဲ့ လူကြီး…. ဟွန့်”
“အေးအေးဆေးဆေးကျမှ ဖင်ကို အသေအချာ လိုးရအုံးမယ်။
အခုတော့ အဖုတ်ကို လိုးလို့ မဝသေးဘူး။
ပြောနေတာနဲ့ ကြာပါတယ်ကွာ။
မြန်မြန်လိုးချင်လှပြီ”
“ဟာကွာ။ ရှင့်ကို အစမခံရဲဘူး။
တစ်ခုခု စလိုက်တာနဲ့ မပြီးတော့ဘူး။
အခုလည်း လျက်ယုံပဲ ဆိုပြီးတော့….
ဒါဆိုလည်း မြန်မြန်လာ….”
ကျမလည်း ပေရှည်နေမယ့် အတူတူ၊ သူမြန်မြန်လိုးလို့ရအောင် နေပေးလိုက္မယ် ဆုံးဖြတ်ပြီး သူပြောတဲ့နေရာကို ရှေ့က ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါတောင် ကျမဖင်ကို ခပ်ဆက်ဆက် လှမ်းရိုက်လိုက်ပါသေးတယ်။ ကျမလည်း ရှေ့ကထွက်လာပြီး သားကိုလှမ်းကြည့်ကာ စိတ်ချရမှ ခါးလယ်လောက်ရှိတဲ့ လျှောက်လမ်းအကန့်ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမအနောက်ကို သူရောက်လာချိန် ကိစ္စမြန်မြန်ပြတ်စေဖို့ ထမိန်ကို ခါးအထိလှန်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူက ကျမရဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ပေါင်လယ်လောက် ဆွဲချပြီး တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖြဲကာ အဖုတ်လေးထဲကို တရစ်ချင်း ထိုးသွင်းနေပါပြီ။
ကြားထဲမှာ အချိန်နည်းနည််း ကြာသွားလို့ ကျမအဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ခြောက်သလို ဖြစ်သွားကာ သူ့လီးတိုးဝင်တိုင်း ကြပ်တပ်တပ် ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ကိုပြောရင် ကြာနေမှာစိုးလို့ ကျမအံကြိတ်ကာ တင်းခံပေးလိုက်ပါတယ်။ အရည်သိပ်မထွက်သေးတော့ လီးက အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်ဆွဲယူ သွားတာကို ထိထိမိမိ ခံစားရပါတယ်။ သူက လီးကို အဆုံးထိ ထိုးသွင်းပြီးချိန်မှာ ဖိကပ်ထားပြီး ဝင်စရာမရှိတော့တာတောင် အားနဲ့ထပ်ဖိကာ နှစ်ချက်ဆောင့်တွန်းနေပါတယ်။ သူ့အားကြီးနဲ့ ဖိတွန်းတာမို့ ကျမမှာ ကုန်းထားတာကနေ ရှေ့ကိုဟပ်ကျသွားလို့ မနည်းတောင့်ထားရပါတယ်။ တဆုံးဝင်ကတည်းက သားအိမ်ထိပ်ကို ထောက်လို့ အောင့်နေတဲ့ဟာကို အခုလို ဖိတွန်းတော့ ရင်ထဲကို စူးအောင့်သွားတာပါပဲ။ ကျမလည်း မခံနိုင်လွန်းလို့ သူ့ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး ရင်ဘက်ကို လက်နဲ့ ထုလိုက်ပါတယ်။
ဒီတော့မှ သူက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး စလိုးတာမို့ ကျမမှာ ခပ်မြန်မြန်ပဲ လက်ကို ရှေ့ပြန်ထောက်ကာ အံကြိတ် ခံနေရပါတော့တယ်။ စလိုးတာနဲ့ ထမိန်လှန်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားရတဲ့ ကျမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးနေတာမို့ တကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေအောင် ခံနေရပါပြီ။ သူ့ဆောင့်ချက္များ ပြင်းလွန်းလို့ ညီးညူချင်တာတောင် သားလေးကြားမှာစိုးလို့ ကျမမှာ အံကြိတ်ခံနေရတာပါ။ ဒါပေမယ့် ထိထိမိမိ ဆောင့်ချက္များကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက္မှာတော့ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ အသံထွက်သွားတတ်လို့ မနည်းသတိထားနေရပါတယ်။ သူကတော့ တင်းပြောင်ပြီး ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်လုံးကြီးများကို အရသာခံကြည့်ပြီး မညှာမတာ ဆောင့်နေပါပြီ။ သူ့အလိုကျ အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံနေမိတဲ့ ကျမကို ညှာတာနေစရာ မလိုဘူးလို့ သူသတ်မှတ်ထားမှာပါ။
ကျမတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်သဘောတစ်ယောက်သိပြီး အပေးအယူမျှမျှ လိုးနေ၊ ခံနေကြတာလည်း ကြာနေပြီလေ။ ဒါကြောင့်လည်း စလိုးတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျမခါးနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်ဆွဲကာ ဖိဖိပြီး ဆောင့်လိုးနေတာပါ။ ကလေးတစ်ယောက်အမေဆိုပေမယ့် ကျမရဲ့ ဖင်အိုးက အိတွဲနေခြင်းမရှိဘဲ လုံးဝန်းကာ တောင့်တင်းနေတာမို့ အားပါပါဆောင့်ချလိုက်တိုင်း အိယုံလေးပဲအိသွားကာ သူ့ဆောင့်ချက်ကို တင်းခံပေးနေသလိုပါပဲ။ ပြီးတော့ သူ့လိုးချက္များနဲ့အညီ ကျမဘက်ကလည်း ဖင်ကိုကောက်ကာ နောက်ပစ်ပေးပြီး စိတ်လိုလက်ရ ခံနေတာပါ။ အစက အရည်သိပ်မထွက်လို့ ကြပ်နေပေမယ့် အခုတော့ စိမ့်ထွက်လာတဲ့ အရည်တွေကြောင့် လိုးချက်တိုင်းဟာ အရသာရှိလွန်းနေပါတယ်။
ဒါပေမယ့် သားလေးကြားမှာစိုးလို့ နှစ်ယောက်သား ပါးစပ်မှ အသံမထွက်အောင် ထိန်းပြီး လိုးနေကြပေမယ့် သူ့ရဲ့အဆက္မပြတ် ဆောင့်လိုးချက်တွေကြောင့် တဖြောင်းဖြောင်း၊ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ ဆူညံနေတာပါပဲ။ ကျမဖင်ကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ရိုက်ခတ်နေတဲ့ ဒီအသံတွေကြောင့် သားက တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ကျမကိုတွေ့တော့မှ ပြန်ဆော့နေပါတယ်။ သားကသာ ကျမဆီကို လှမ်းလာရင် ကျမတို့နှစ်ယောက် တဝက်တပျက်နဲ့ ရပ်နားရအုံးမှာပါ။ သား ဆော့နေတဲ့နေရာရဲ့ မနီးမဝေးမှာ အမေဖြစ်သူကတော့ လင်ငယ်ရဲ့ ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းများကို အံကြိတ်ကာ ဖင်ကုန်းခံနေရတဲ့ အဖြစ်ပါ။ ကိုသန့်စင်ကတော့ သူလိုးချင်တိုင်း အခြေအနေပေးရင် လိုးခွင့်ရနေတဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့မိန်းမချောချော တောင့်တောင့်လေးကို ကြမ်းတမ်းတဲ့ လိုးချက္များနဲ့ ကာမအထွဋ်အထိပ်ရောက်အောင် ကြိုးစားနေပါပြီ။
ကျမတို့နှစ်ယောက်လုံး ပါးစပ်က အသံမထွက္ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် ကာမအရှိန်တက်လာချိန်မှာတော့ သူနှုတ်က မအောင့်အီးနိုင်တော့ဘဲ စကားကြမ်းကြမ်းနဲ့ မာန်သွင်းသံများကို လေသံတိုးတိုးနဲ့ ထုတ်ပြောလာပါတယ်။ ကျမလည်း သားကြားမှာစိုးလို့ သူ့ကိုအသံမထွက်ရန် ကြိတ်တားပေမယ့် မရပါဘူး။ ပြီးတော့ သူဒီလို ကြမ်းကြမ်းတွေပြောလာရင် ပြီးခါနီးပြီဆိုတာသိနေပြီမို့ သူအရသာရှိရှိပြီးဖို့နဲ့ ကျမလည်း အတူလိုက်ပါပြီး အကောင်းဆုံးရရှိစေဖို့ သူ့အကြိုက်အတိုင်း အသံတိုးတိုးနဲ့ ပြန်ပြောပေးနေမိပါတယ်။
ဖွပ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အာ့..အင့်…ဖေါင်း…ဖေါင်း…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ
ဗြစ်…ဖွပ်…ဗြွတ်…အ…
“အင့်ဟာ…ကောင်းတယ်မို့လား။
မင်း ဒီလိုခံချင်နေတာ မဟုတ်လား”
“အာ့…အသံမထွက်ပါနဲ့ဆို…အ…..
တိတ်တိတ်လုပ်ပါ….အာ့….ဟင့်”
ဖေါင်း….အင့်….ဘွတ်…ဖေါင်း…အမလေး….
ဘွတ်….အင့်ဟာ….ဖေါင်း…..အ….
“ကိုယ် မေးတာဖြေလေ….
မင်း အလိုးခံရတာ ကြိုက်နေပြီမို့လား…..
အင့်ဟာ….ပြန်မပြောအုံး…..”
“အွန်း….အမလေး….ဆောင့်ပါ….
ရှင်စိတ်ကြိုက် လိုးပါ….ကြိုက်တယ်…
ကျမကို ရှင်…အာ့….ဘယ်လိုလုပ်လုပ်….
အ….ကြိုက်တယ်….အွန့်”
“ဟာ့….ကြိုက်ရင် ခံစမ်း…..
ဖင်ကုန်းပေးရင်…အသေလှတဲ့ မိန်းမ….
အဲဒီဖင်ပြုတ်အောင် …ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပေးမှ ရမယ်…
ကဲဟာ…..ခံစမ်း…..”
ဟုတ်ပါတယ်။ ကျမရဲ့ဖင်တွေကလည်း သူဘယ်လောက် လိုးလိုး ကျမသွားတဲ့အပြင် နည်းနည်းတောင် ဖွံ့ထွားလာပါသေးတယ်။ သူကတော့ သူ့လီးနဲ့တည့်လို့၊ သူ့လီးကြောင့် ထွားတက်လာတယ်ဆိုပြီး စတတ်ပါတယ်။ အရင်လိုမဟုတ်ဘဲ သူလိုးချင်တိုင်း အခြေအနေပေးရင် ခွင့်ပြုနေမိလို့ လေ့ကျင့်ခန်း မှန်မှန်လုပ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး နည်းနည်း ကြီးလာသလားလို့တောင် ကျမ ထင်မိပါတယ်။ ကျမနို့တွေကတော့ သူစို့ပေး၊ ကိုင်ပေးပါများလို့ နည်းနည်းထွားလာတာ ကျမသတိထားမိပါတယ်။ သူ့အပြောကို လိုက်ပြီး ကျမတွေးနေမိချိန်မှာပင် ကာမစိတ်ပိုထန်လာသလို သူ့ဆောင့်ချက္များကလည်း ခပ်မြန်မြန်ဖြစ်လာလို့ ကျမကိုယ်မှာ ရမ်းခါနေရပါပြီ။
“ကြည်ပြာ…..ပင့်ထား….မင်းဖင်တွေ တောင့်ထားပေး….အ…အင့်….”
ဗြွတ်…အ..မလေး…အဟင့်….. ဖေါင်း…ဒုက်….အာ့….ဖေါင်း….ဖေါင်း…အု….အာ့….မလဲ…
…ဟင့်…ဘွတ်….ဗြွတ်…ဖေါင်း….အ….ဘွတ်….ဖေါင်း….အမလေး…
“ကို ပြီးတော့မယ်….အင့်ဟာ….ခံစမ်း…အင့်”
“အာ့…..ကိုသန့်စင်….အီး…နာတယ်….အ…အာ့…..”
ဖေါင်း..ဖေါင်း….အ….အင့်….ဗြစ်..ဗြစ်…အ…အမလေးးး
သူက အဆက္မပြတ်လိုးရင်း ကျမရဲ့ ဆံပင်တွေကို အနောက်ကနေ စုကိုင်ဆွဲလိုက်လို့ ကျမမှာ ခေါင်းမော့ ရင်ကော့ပြီး ခံနေရပါတယ်။ သူက ကျမဆံပင်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ဆွဲကာ အားကုန် ဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်ပြီးနောက် လီးကိုအဆုံးထိုးသွင်းကာ ကျမအထဲကို သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေ ပန်းထည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျမမှာလည်း ကာမအထွဋ်အထိပ်ရောက်ခါနီးမှာ ဆံပင်တွေ ဆောင့်ဆွဲခံရလို့ နာကျင်မှုနဲ့အတူ သူ့သုတ်ရည်တွေ အပန်းခံရချိန်မှာပဲ ကာမပြီးဆုံးခြင်းကို ရောက်ရှိခဲ့ပါတယ်။ ခေါင်းနဲ့ အဖုတ်ထဲက နာကျင်မှုနဲ့အတူ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ခံရတဲ့ ခံစားမှုတွေကြောင့် ကျမမှာ မျက်ဖြူဆိုက်ကာ တကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို တုန်ခါပြီး ကောင်းသွားရပါတယ်။
ဒီလိုအကြောများ တုံ့ဆွဲ တုန်ခါကာ ကာမပြီးဆုံးခြင်း အရသာခံစားနေချိန်မှာ သူကလည်း ဆံပင်တွေစုဆွဲထားခြင်းကို မလွှတ်ပေးသလို၊ လီးကို အရင်းထိ ထိုးထည့်ထားတာကိုလည်း ပြန်မထုတ်ပေးဘဲ ကျမအရှိန်ကျပြီး ငြိမ်သွားအောင် စောင့်ပေးနေပါတယ်။ ကျမ ငြိမ်သွားချိန်ကျမှ သူက လီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ဆံပင်တွေကိုလည်း ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း မက္တပ်ရပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ဘဲ အောက်ကို ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်ကာ အသက်ကို မနည်း ရှူသွင်းနေရပါပြီ။ လူကလည်း မောဟိုက်နေပြီး မလှုပ်နိုင်လောက်အောင် အားအင်ကုန်ခမ်းသွားသလိုပါပဲ။ သူ စလိုးကတည်းက ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ခါရမ်းနေခဲ့ရတာလေ။ အဲဒီတော့ မောပန်းနွမ်းနယ်ရတာပေါ့။
သူကတော့ မက္တပ်ရပ်ကာ လျောက်လမ်းအကာတန်းကို လက်ထောက်ပြီး နားနေတုန်းပါပဲ။ ကျမနည်းနည်း အမောပြေလို့ မျက်နှာမော့လိုက်တော့ အရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ လီးကြီးကို မျက်စိရှေ့မှာ တွေ့နေရပါတယ်။ သူ့ကို မော့ကြည့်တော့ ကျမကို စုပ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်။ သူတောင်းဆိုပြီးတာနဲ့ ကျမလည်း သူ့လီးကို သေချာပြန်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ သူနဲ့ကျမရဲ့ အရည်တွေနဲ့ ဝင်းပြောင်နေတဲ့ သူ့လီးကို ကြည့်ပြီး လက်နဲ့ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ အရင်အခါတွေက ဒီအရည်တွေကို တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်ပေးပြီးမှ သူတောင်းဆိုလို့ ကျမစုပ်ပေးဖူးပါတယ်။ စစုပ်ပေးချိန်ကဆို သုတ်ပြီးတာတောင် စီးကပ်ကပ်၊ ညှီစို့စို့နဲ့မို့ ကျမပျို့တက်လာဖူးပါတယ်။
အခုလို နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ သုတ်ရည်၊ စောက်ရည်တွေနဲ့ဆို ဘယ်လောက်တောင် အနံ့ဆိုးမလဲလို့ တွေးမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတောင်းဆိုတာကို မလုပ်ပေးရင် တော်တော်နဲ့ ပြီးမှာမဟုတ်လို့လား၊ ကျမကပဲ လုပ်ပေးချင်လို့လား မသိပါဘူး။ ကျမလျှာဖျားလေးနဲ့ လီးဒစ်ပတ်လည်က အရည်တွေကို လျက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ညှီစို့စို့ စိမ်းစွေစွေ အနံ့နဲ့ အရသာကို စူးကနဲ ရတာကြောင့် ကျမအသက်အောင့်ပြီးတော့ သူ့လီးကို ငုံပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ပျို့တက်လာတဲ့ စိတ်ကိုထိန်းပြီး နှစ်ယောက်သားရဲ့ လိင်အင်္ဂါတွင်းက ထွက်လာတဲ့ အဆီအနှစ်အရည် ပျစ်ချွဲချွဲတွေကို လျှာနဲ့သိမ်းကာ လျက်ရင်း မြိုချလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမရဲ့ အကျင့်အတိုင်းပဲ လုပ်မယ့်လုပ် အဆုံးထိအောင် လုပ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ သူ့လီးတင်မကဘဲ၊ ဂွေးအုတွေရော၊ ပေါင်တလျောက် စီးကျနေတဲ့ စီးကပ်ကပ် အရည်တွေကိုပါ လျှာနဲ့ လိုက်လျက်ပေးလိုက်ပါတယ်။
ပြီးတော့မှ ကျမလျက်ပေးလို့ ခပ်မာမာ ပြန်ဖြစ်လာတဲ့ သူ့လီးကို နှာခေါင်းနဲ့ ကပ်ကာ နမ်းပြီး သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြီး တော်ပြီ၊ ကျေနပ်တော့နော် ပြောကာ မက္တပ်ပြန်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူက ပြန်ထိုင်ကာ ကျမထမိန်ကို ဆွဲလှန်ပြီး ကျမအဖုတ်ကို ပြန်လျက်ပေးပါတော့တယ်။ ဒီအပြုအမူက ကျမဘယ်လိုတားတား သူလုပ်နေကြပါပဲ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျမတို့နှစ်ဦးဟာ ဆင်ခြင်ဖို့ သတိထားနေရင်းပဲ လိုအပ်မှုတွေ ပြင်းထန်လာတိုင်း မရှောင်နိုင်ဘဲ ပတ်သတ်နေမိပါတော့တယ်။
ဆက်ပြီးတော့ ကျမနဲ့ ကိုမျိုးဝင်း အကြောင်းကိုလည်း ပြောပြချင်ပါသေးတယ်။ ကိုက အခုနောက်ပိုင်း ကျမတို့ သားအမိအပေါ် ပိုပြီး အချိန်ပေးလာပါတယ်။ ကိုပြောတာတော့ ပွဲရုံမှာ စိတ်ချရတဲ့ လူယုံရှိနေလို့ပါတဲ့။ ဒါပေမယ့် ကို့ပုံစံက တခါတလေ ငေးငေးငိုင်ငိုင် ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် နယ်ဘက်ကို ခရီးထွက်လို့ ပြန်လာချိန်တိုင်း ထိုသို့ ဖြစ်နေတတ်တာကို ကျမသတိထားမိပါတယ်။ အခုနောက်ပိုင်းတစ်လ တစ်ကြိမ်လောက် နယ်ဘက်ကို ကိုယ်တိုင်ဆင်းတတ်ပြီး လေး၊ ငါးခါလောက် သွားပြီးတော့မှ ထပ်မသွားသေးပါဘူး။ ပြန်လာတိုင်း စိတ်နဲ့လူနဲ့ မကပ်သလိုဖြစ်နေတတ်တဲ့ ကို့ကို ကျမက မေးတိုင်း ခရီးပန်းလာလို့ပဲ ပြောပါတယ်။
အမှန်ပြောရရင် ကို အဲဒီလို ဖြစ်တာ မြင်တိုင်း အပြစ်လုပ်နေမိတဲ့ ကျမက အရမ်းစိုးရိမ်နေတာပါ။ ကျမရဲ့ လုပ်ရပ်တွေကို ကို သိနေလို့များလားလို့ အမြဲတွေးကာ စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အခုနောက်ပိုင်း ကို သံသယမဝင်ရအောင် ကျမကြိုးစားနေထိုင်ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကို ခရီးထွက်တဲ့ ရက္မျိုးတွေမှာ ကိုသန့်စင်ကို အိမ်မှာလာပြီး စာရင်းရှင်းတာမျိုးကိုတောင် မလုပ်ခိုင်းပါ။ ကျမဘက်က သံသယ မဝင်ရန် အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားနေသော်လည်း ကိုရဲ့ ပုံစံက တခါတလေ ငေးငိုင်နေတုန်းပါပဲ။ ကို ငေးငိုင်နေပုံကို ကျမအကဲခတ်ကြည့်ရသလောက် တခုခုကို စိတ်ရှုပ်ထွေး နေသလိုလို၊ စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေသလိုလို၊ နောင်တရနေသလိုလို ပုံစံမျိုးပါ။
တခါတလေ အဲလို ဖြစ်နေပေမယ့် ကျန်တဲ့အချိန်မျိုးမှာတော့ သားလေးအပေါ်နဲ့ ကျမအပေါ် အရမ်းကောင်းပြီး ချစ်နေတတ်တာပါ။ ကို့ရဲ့အနေအထိုင် ထူးခြားနေတတ်တာက ကျမကြောင့်မှ ဟုတ်ရဲ့လား။ ကိုသန့်စင် ပြောဖူးတဲ့ ငွေကြေးကိစ္စကြောင့်လား။ ကျမလည်း ကိုသန့်စင်ကို ကို့အကြောင်း ပြောပြခဲ့ပါတယ်။ သူ့ကို ကိုက ဘာများပြောဖူးလည်းလို့ မေးတော့လည်း သိပ်မထူးပါဘူး။ သူ့အပေါ်မှာလည်း ကိုက အရင်အတိုင်းပဲ ဆက်ဆံပါတယ်တဲ့။ ပြီးတော့ ကိုဟာ တခြားမဟုတ်တာ လုပ်မယ့်သူ မဟုတ်လို့ ငွေကြေးကိစ္စကြောင့်ပဲ နေမှာပါလို့ ကျမကို ဖြေသိမ့်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အပြစ်လုပ်ထားမိတဲ့ ကျမအဖို့တော့ အရာရာတိုင်းဟာ စိုးရိမ်ကြောက်လန့်စရာတွေကြီးပါပဲ။ ကိုသာ သိသွားရင် ကျမနာမည်ပျက် အရှက်ရမှာထက် သာယာတဲ့ အိမ်ထောင်ရေး ပြိုကွဲပြီး ကိုနဲ့သားလေးတို့နဲ့ ဝေးရမှာကို အကြောက်ဆုံးပါပဲ။
တကယ်လို့ ကိုက ကျမနဲ့ကိုသန့်စင်ကို သံသယဝင်ရင် ကျမတို့ နှစ်ယောက်ကို အရင်လို သွားခိုင်း လာခိုင်းတာမျိုး လုပ်မယ်မထင်ပါ။ အခုတော့ သူမအားရင် ကိုသန့်စင်ကိုပဲ အကူအညီတောင်းတုန်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကို သံသယဝင်မှာစိုးလို့ ကိုသန့်စင်ကို အကူအညီတောင်းရမှာမျိုးတွေ ကျမဘက်က သိပ်မလုပ်တော့ပါဘူး။ ကို အားတဲ့ အချိန်အထိစောင့်ကာ ဆေးခန်းသွားတာမျိုး၊ စျေးဝယ်ထွက်တာမျိုးကိုပဲ ပိုလုပ်ဖြစ်လာပါတယ်။ ဝိုင်းကျူရှင် တက်တဲ့ကိစ္စကလည်း ခဏနားပြီး အနီးကပ် ဆယ်ရက် တက်ရမယ့် အချိန်ကို စောင့်နေရတာမို့ အရင်လို ကိုသန့်စင်နဲ့လည်း ကျောင်းအပြန်ကားပေါ်မှာ ကဲခြင်းမျိုးတွေ မရှိရတော့ပါဘူး။
ကြားထဲမှာ ကိုသန့်စင်နဲ့ ကဲခြင်းမျိုးတွေ ရှိခဲ့ပေမယ့် အကြိမ်ရေနည်းသွားချိန်မှာ ကိုကတော့ ကျမနဲ့ တစ်ရက်ခြား၊ နှစ်ရက်ခြား ဆိုသလို ပုံမှန်ဆက်ဆံလာပါတယ်။ အရင်က အလုပ်တွေများပြီး မလုပ်ဖြစ်လို့များ အခုအတိုးချ လုပ်နေသလားလို့တောင် ထင်မိပါတယ်။ ဒီလို ကိုနဲ့ နေဖြစ်ကြတိုင်း ကျမဘက်ကလည်း စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ပြုစုဖြည့်ဆည်း ပေးပါတယ်။ ကိုသန့်စင်နဲ့ လုပ်ကြသလို မှုတ်တာ စုပ်တာမျိုးတွေ မရှိကြပေမယ့် ကို့လုပ်ရတာ ကောင်းအောင် နမ်းပေးခြင်း၊ ပွတ်သပ်ပေးခြင်း၊ ဖင်ကို မြှောက်ပြီး အလိုက်သင့် ခံပေးခြင်းအပြင် အဖုတ်အတွင်းသားနဲ့ ဖင်ကိုနှဲ့ကာ ဖြည့်ဆည်းပေးခြင်းမျိုးတွေ လုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ကိုက မတောင်းဆိုလို့ ကျမအနေနဲ့ စွမ်းသလောက်လေးပဲ အကောင်းဆုံး ဖြည့်ဆည်းပေးရတာပေါ့။
ဒါပေမယ့် ထူးထူးခြားခြား ကို တောင်းဆိုတာ တစ်ခု ကြုံခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒါကတော့ ကျမကို ဖင်ကုန်းပေးပြီး အလိုးခံဖို့ကိုပါ။ ဒါတောင် တောင်းဆိုပုံက အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့ လိုရင်းကို တော်တော်နဲ့ မရောက်နိုင် ဖြစ်ရပါသေးတယ်။ ကျမရဲ့ ကာမကို တရားဝင်ပိုင်တဲ့ လင်ကြီးဖြစ်သူက ကျမကို ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံဖို့ တောင်းဆိုရတာ အားနာနေပေမယ့် ကို့သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ ကျမရဲ့လင်ငယ်ကတော့ ဖင်ကုန်းကာ အသေအလဲ ဆော်နေခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ် ရှိနေခဲ့ပြီလေ။ ဒါကို စဥ္းစားမိတော့ ကျမ ရယ်ချင်သလို ကို့အပေါ်ကိုလည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဖင်ကုန်းပေးရတဲ့အခါ ကျမအနေနဲ့ မရှက္မကြောက်နေတော့ဘဲ ကို အားရပါးရ သုံးဆောင်လို့ရအောင် ပြင်ဆင်ပေးပြီး ခံပေးခဲ့ပါတယ်။
ကိုကတော့ ကျမကုန်းပေးထားရလို့ လုံးကျစ်ဝိုင်းစက်နေတဲ့ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းတွေ ကြည့်ပြီး လုပ်ရတာ အရမ်းကောင်းကြောင်းနဲ့ အရသာ အရမ်းရှိကြောင်း၊ ဒီလိုပုံစံ လုပ်ရတာ တော်တော်ကောင်းကြောင်း နှုတ်က တဖွဖွပြောကာ အရည်တွေအများကြီး ပန်းထုတ်ကာ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။ အခုမှ ဒီလိုကောင်းမှန်း သိရသလား ကိုရယ်လို့ပဲ ကျမစိတ်ထဲက ပြောလိုက္မိပါတော့တယ်။ ရှင့်သူငယ်ချင်းကတော့ ဒုတိယအကြိမ် ကျမကို ချကတည်းက ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာခုံစောင်းမှာ ထမိန်လှန် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး မညှာမတာ တွယ်သွားတာလေ။ အဲဒီနေ့က သူ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးသွားလို့ ကျမ အဖုတ်လေးနာကျင်ကျိန်းစက်နေတာကြောင့် ကိုလုပ်မယ်ဆိုတော့တောင် မလုပ်ဖြစ်ခဲ့လို့ ကျမ သက်သာခဲ့ရတာလေ။ သားလေးမအိပ်လို့ မလုပ်ဖြစ်ပေမယ့် အဲဒီနေ့က ကိုလုပ်မယ်ဆိုရင် ကျမဘယ်လို ခံရမှန်းမသိအောင်ပင် အဖုတ်လေး နာကျင်ကျိန်းစက်နေခဲ့တာကို မှတ်မိနေပါသေးတယ်။
အဲဒီတစ်ခါ ပြီးကတည်းက နောက်ပိုင်း ကို လုပ်ရင် ကျမကုန်းပေးရတာ တစ်ခု ပိုလာပါတယ်။ ကျမကလည်း ကျေကျေနပ်နပ်ကို ကိုရှေ့မှာ ကြွကြွရွရွလေး ကုန်းပေးပါတယ်။ လင်ငယ်နဲ့တောင် ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ကုန်းရသေးတာပဲရှင်။ လင်ကြီး အလိုကျဖို့ အကောင်းဆုံး ဖင်ကုန်းပြီး ဖြည့်ဆည်းပေးရတာ ကျမ ကြည်နူးကျေနပ်မိတာပေါ့။ ပြီးတော့ ဒီလို ဖင်ကုန်းပြီး အနောက်က ဆောင့်သမျှကို တောင့်ခံထားရတာကိုလည်း ကျမကြိုက်နှစ်သက်လှပါတယ်။ ဒီလို ခံရတာက ထိထိမိမိရှိသလို ကာမစိတ်ကိုလည်း ပိုကြွလာစေပါတယ်။
အဲဒီလို ကျမတို့အခြေအနေက ညားခါးစအချိန်တွေလို ပြန်ဖြစ်လာတာကြောင့် ကျမပျော်ပါတယ်။ ကို့ကို ကြည့်ရတာလည်း ကျမကို သံသယဝင်နေတဲ့ အရိပ်အယောင် မတွေ့ရပါဘူး။ ကို့ဘက်ကလည်း အခြားမိန်းမကိစ္စရှုပ်တာမျိုးတွေ မကြားဖူးသလို ရှိလည်း မရှိပါ။ အဲဒီလို ကို့အကြောင်း စဥ္းစားရင် အဖြေမရတာက များလာပါတယ်။ ကျမလည်း အဖြေမရမယ့်အတူတူ ထပ်ပြီးမစဥ္းစားတော့ဘဲ အတတ်နိုင်ဆုံး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် နေနိုင်အောင်ပဲ ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။
ကျမဘက်က အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း နေထိုင်ခဲ့ပေမယ့် ခက်နေတာက ကိုသန့်စင်ပါ။ သူ့ခမျာလည်း ကျမနဲ့ အရင်လို နေချင်ရှာမှာပေါ့။ ကောင်းတာစားဖူးတဲ့ ကလေးက ငမ်းငမ်းတက် ထပ်စားချင်တာ မဆန်းပါဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ ကိုသန့်စင်နဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရပါတော့တယ်။ ဘယ်လိုပဲ ကျမဘက်က ရမ္မက်တွေ မိုးပျံနေပါစေ ကျမရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို အထိအခိုက် မခံနိုင်ကြောင်း ရှင်းပြရပါတယ်။ သူကလည်း ဒါကို နားလည် လက်ခံပေးပါတယ်။ ခက်နေတာက သူက လူမသိသူမသိ ကျမနဲ့ အရင်လို အတူတူ နေချင်နေတာပါ။ အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ကျမအနားမှာ ကိုသန့်စင် လာထိုင်ပြီး ကျမကို ပွတ်သပ်ပေးနေယုံနဲ့ ကျမလည်း သူနဲ့ ချစ်ပွဲဝင်ချင်တဲ့စိတ်တွေ အမြဲ ဖြစ်ပေါ်နေကျပါ။ သူ့ကြောင့် မရဖူးတဲ့ အရသာတွေ ရခဲ့ရသလို မလျောက်ဖူးတဲ့ ကာမမှော်ရုံတောထဲကိုလည်း လျောက်လှမ်းဖူးခဲ့ပြီလေ။
ဒီတော့လည်း ဒီအခြေအနေကို လုံးဝဖျက်သိမ်းဖို့ ကျမမှာ အားမရှိပြန်ပါဘူး။ ဒါက ကျမဖြစ်နေတဲ့ စိတ်အမှန်ပါ။ တဖက္မှာလည်း ကိုနဲ့ သားလေးတို့နဲ့ လျောက်လှမ်းရမယ့် ဘဝလမ်း ရှိနေသေးတယ်လေ။ လမ်းနှစ်ခုကို ကျမ
အနေနဲ့ တပြိုင်တည်း လျောက်လှမ်းလို့ ဘယ်လို ရနိုင်မှာလဲ။ တစ်ခုသော လမ်းသာ ရွေးရမယ်ဆိုရင် သူ့ရဲ့ကာမမှော်ရုံတောလမ်းကို ကျမလုံးဝ မရွေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုကျမ ဆုံးဖြတ်ပြီး နေထိုင်တိုင်း ကိုသန့်စင်ရဲ့ မျှော်လင့်တောင့်တတဲ့ မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရင် ကျမဆုံးဖြတ်ချက်တွေ ယိမ်းယိုင်ကုန်ပါတယ်။ သူ့အပေါ်လည်း သံယောဇဥ္ ရှိသွားမိတာတွေလည်း ပါနေမှာပါ။ တစ်ကြိမ်တည်းပါ၊ တစ်ခါတည်းပါ ဆိုပြီး ကျမကိုယ်ကျမ မတည်နိုင်တဲ့ ဂတိတွေပေးကာ လိုက်လျော ဖြည်းဆည်း ပေးခဲ့မိတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ။
ဒါကြောင့်ပဲ နှစ်ဦးစလုံး လက်ခံနိုင်တဲ့ လမ်းကို ရွေးရပါတော့တယ်။ သူနဲ့ကျမ ကိစ္စက ကာမကိစ္စက ပိုအရေးပါနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အရင်လို တွေ့တိုင်း ဒီကိစ္စကို ဦးမတည်ကြပဲ အခြေအနေပေးပြီး အားလုံးလွတ်လွတ် ကင်းကင်း ရှိတဲ့ အခါမျိုးမှာမှ ချစ်သူရည်းစားတွေလို နေကြဖို့ သဘောတူလိုက်ကြပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမတို့နှစ်ဦးရဲ့ ကာမဆက်စပ်မှုတွေဟာ အမြဲလို မရှိတော့ပေမယ့် ဖြစ်ကြရင်လည်း နှစ်ဦးစလုံး စိတ်လွတ်လက်လွတ် ဖြစ်သွားတတ်ကြပါတယ်။ မီးရထားတစ်စင်းရဲ့ဘရိတ်လိုပေါ့။ ချက်ချင်း ရပ်တန့်လို့ မရတောင် တဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်လျော့ပြီး လိုအပ်တဲ့အချိန်မှာ ရပ်တန့်နိုင်လိမ့်မယ်လို့ ကျမယုံကြည်နေခဲ့မိတာပါ။
ဒီလို နေလာကြရင်းနဲ့ ကျမရဲ့ အဝေးသင်တက္ကသိုလ် နောက်ဆုံးနှစ်ရဲ့ အနီးကပ်တက်ရမယ့် ရက်တွေ ရောက်လာပါပြီ။ ကျူရှင်ပြီးသွားထဲက ဖုန်းနဲ့ပဲ စကားပြောဖြစ်တဲ့ ကျမတို့ သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ အပျော်ဆုံးနေ့တွေပါပဲ။ အထူးသဖြင့် ကျမနဲ့ စံနဲ့ စကားတွေ ပြောမဝနိုင်အောင် ဖြစ်နေကြပါတယ်။ စံကလည်း ကျူရှင်တက်တုန်းက ကိုဝဏ္ဏနဲ့ ကဲချင်တိုင်း ကဲရပေမယ့် အခုတော့ စာသင်ချိန်တွေပြည့်နေလို့ သိပ်မကဲနိုင်တော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ အရင်တခါ ကျမကို ကင်းစောင့်ခိုင်းပြီးကတည်းက စံတို့အတွဲနောက်ကို ကျမ မလိုက်ရဲတော့သလို ထိုနေရာမျိုးကိုလည်း စံကို မသွားဖို့ တိုက်တွန်းရပါတယ်။ စံကလည်း အဲဒီအဆောင်ကို မသွားတော့ပါဘူးပြောပါတယ်။ သူတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့လို့ရအောင် တိုက်ခန်းတစ်ခန်းကိုပင် ဝယ်ထားကြောင်း ပြောပါတယ်။ စံတို့က ပိုက်ဆံရှိတာပဲလေ။ လုပ်နိုင်တာပေါ့။
အနီးကပ်တက်ရတဲ့ရက်တွေမှာ ကိုသန့်စင်နဲ့ ကျမလည်း အရင်လို ကျောင်းအပြန်တိုင်း ကားရပ်ပြီး တွေ့တာမျိုး သိပ်မရှိတော့ပါဘူး။ ကိုက အခုနောက်ပိုင်း အိမ်စောစောပြန်လာတတ်သလို၊ ကျောင်းလွှတ်တာလည်း ညနေ လေးနာရီလောက္မို့ အချိန်နောက်ကျနေတာလည်း ပါပါတယ်။ ဒါတောင် တစ်ရက်တော့ သူတောင်းဆိုလွန်းလို့ ကားပေါ်မှာ အမြန် ဂွင်းထုပြီး လီးစုပ်ပေးခဲ့ရပါတယ်။ သူက ကျမကို ပြန်လုပ်ပေးမှာကိုတောင် အတင်းငြင်းခဲ့ပြီး သူ့ဆန္ဒပြည့်စေရေးကိုပဲ ဦးစားပေးခဲ့ပါတယ်။ ကျမရဲ့ ကာမကို အပ်နှင်းမိတဲ့ ဒုတိယမြောက်လူပဲလေ။ ကျမဒီလောက်တော့ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးရမှာပေါ့။ စခဲ့တုန်းကလည်း ကျမကိုယ်တိုင် ကျေကျေနပ်နပ် ပါဝင်ခဲ့တာပဲလေ။
ပြီးတော့ ကိုကလည်း ကျောင်းကို လာကြိုတဲ့ ရက်တွေလည်း ရှိလို့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မိတ်ဆတ်ပေးရပါသေးတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့ အနီးကပ်တက်ရတဲ့ ရက်တွေ ကုန်ဆုံးခါနီးပြီး စာမေးပွဲဖြေဆိုဖို့ လုံးပန်းနေကြရပါတယ်။ ကျမအနေနဲ့လည်း ကျောင်းစာကိုပဲ အာရုံစိုက်နေမိတာနဲ့ ကိုသန့်စင်နဲ့ တဏှာကျူးကြမယ့်ကိစ္စတွေဘက် စိတ်မရောက်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ့ အနီးကပ် ဆယ်ရက်ရဲ့ နောက်ဆုံးနေ့မှာ ကျမတို့ကျောင်းရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ရေတွေလောင်းကြပါတယ်။ နောက်ဆုံးနေ့မို့ စာသင်ချိန်တွေကလည်း အဖြစ်သဘောမျိုးတာ ရှိတော့တာပါ။ အဲဒီနေ့ ကျမတို့ သူငယ်ချင်းတစ်စု ကျောင်းစားသောက်ဆိုင်က အထွက္မှာ နောက်ကနေ ကျောင်းသားတစ်စုက ရေနဲ့ဝိုင်းလောင်းတာ ခံလိုက်ရပါတယ်။
ရေကတော့ ရေဘူးနဲ့ လိုက်လောင်းကြတာမို့ နည်းနည်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အေးခနဲ့ခံစားလိုက်ရပြီး လန့်သွားပါတယ်။ နောက္မှ ကျောင်းနောက်ဆုံးရက္မှာ ဒါမျိုးလုပ်တတ်ကြတာ သတိရပြီး နောက်ထပ်ရေလောင်း မခံရစေဖို့ ကြိုးစားရှောင်တိမ်း ရပါတော့တယ်။ ဒီလို ရှောင်ပေမယ့် အတော်များများရဲ့ အာရုံစိုက်ခြင်း ခံရတဲ့ ကျမနဲ့ စံတို့ကတော့ မလွတ်နိုင်ပါဘူး။ ဘယ်နေရာသွားသွား၊ ဘယ်လိုရှောင်ရှောင်၊ စောင့်ပြီး ရေလောင်းခံရသလို လိုက်ပြီး လောင်းတာလည်း ခံကြရတာပါပဲ။ တစ်ယောက်နည်းနည်းဆိုပေမယ့် ဝိုင်းလောင်းကြတော့ ရွှဲရွှဲစိုသလောက် ဖြစ်နေပါပြီ။ ရေခဲစိမ်ထားတဲ့ ရေအေးတွေမို့ နေရခက်လှပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ဒီရေအေးအေးတွေက အပေါ်ကနေ အောက်ကိုစီးကျရာမှာ ကျမတို့ မိန်းမကိုယ်ပေါ် ဖြတ်စီးရင် အေးခနဲဖြစ်သွားပြီး တကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားတာပါပဲ။
အပျော်သဘောနဲ့ လုပ်ကြတာဆိုတော့ စိတ်ဆိုးရခက်သလို အနေရလည်း တော်တော်ခက်လာပါတယ်။ အနေရခက်လာတာက ကျမနဲ့ စံတို့ ဒီနေ့ဝတ်ထားပုံတွေကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးက အပျော့သား ပြောင် ဝမ်းဆက်လေးတွေကို မြန်မာဆန်ဆန် ဝတ်ထားကြတာပါ။ ပြောင်အပျော့သားတွေမို့ ရေနဲ့ထိတဲ့အတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ အချိုးအကွေ့ အဝန်းအဝိုက္များကို အရှိအတိုင်းနီးပါး မြင်ကြရပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျမတို့ရဲ့ ရင်သားမို့မို့လေးများနဲ့ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေဟာ ရေကြောင့် အသားနဲ့ကပ်နေတဲ့ အဝတ်တွေအောက္မှာ ဖုထစ်လုံးကြွစွာ ထုတ်ဖေါ်ပြနေသလိုပါပဲ။ ပေါင်တံသွယ်သွယ်၊ ခြေတံရှည်ရှည်ပေါ်မှာ အသားနဲ့ကပ်နေတဲ့ ရေစိုထမိန်ကြောင့်လည်း လမ်းလျောက်ရခက်လှပါတယ်။
ရှေ့ပိုင်း ဝမ်းပြင်သားချပ်ချပ်အောက်က ဆီးခုံမို့မို့လေးတွေဆို မိန်းကလေးချင်းပင် အရှက်ရလောက်အောင် ဖေါ်ပြနေသလို ဖြစ်နေတာမို့ ကျောင်းလွယ်အိတ်များနဲ့ ကာထားရပါတယ်။ ရှေ့ကိုကွယ်တော့လည်း နောက်က တင်းပါးဝိုင်းဝိုင်းတွေက အသားနဲ့ ကပ်နေတဲ့ ရေစိုထမိန်အောက္မှာ အောက်က အတွင်းခံအရောင်ကိုပင် မှန်းလို့ရအောင် ပေါ်လွင်နေတာပါပဲ။ ကျမတို့ နှစ်ယောက်လည်း ရှေ့ကဖုံးတော့ နောက်ကပေါ်၊ နောက်ကိုဖုန်းတော့ ရှေ့ကပေါ်နဲ့ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းပင် မသိတော့ပါဘူး။ ကျမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အလှတရားတွေကို အရှိအတိုင်း မြင်နေရတော့ ရေလောင်းတဲ့ ကျောင်းသားတွေကလည်း ပိုပြီးလောင်းကြပါတယ်။ ကျမတို့ကလည်း သူတို့ ရေလောင်းချင်စရာဖြစ်အောင် ထုတ်ဖော်ပြသလို ဖြစ်နေရတာကိုး။
နေပူတဲ့အချိန်မို့ နေရောင်အောက္မှာ ရေစို အသားကပ် ပြောင်ထမိန်လေးတွေရဲ့ အရှိတရားကို မြင်သူငေးပြီး ပြစ်မှားချင်စရာဖြစ်တာ မထူးဆန်းပါဘူး။ ဒါနဲ့ကျမတို့လည်း အရိပ်ရတဲ့ တစ်နေရာမှာ ခေတ္တထိုင်ပြီး ဘာလုပ်ရမလဲ စဥ္းစားရပါတော့တယ်။ ဒီပုံစံနဲ့ ဆက်နေဖို့ မပြောနဲ့ လမ်းလျောက်ရတာတောင် ခက်သလို၊ စိတ်လည်း မလုံပါဘူး။ ဒါကြောင့် စံက ကိုဝဏ္ဏကို အဝတ်အစား အပိုနှစ်စုံ ယူလာခိုင်းပြီး ကျမတို့နှစ်ယောက် လဲရအောင်လို့ ဆိုပါတယ်။ ကျမလည်း အဝတ်လဲတာကို သဘောတူပေမယ့် ကျမအတွက်တော့ အားနာလို့ မယူခိုင်းပါဘူး။ ကျမအမျိုးသားကိုပဲ ယူလာခိုင်းရင် ရတယ်လို့ပဲ ပြောကာ စံကူညီမှာကို အတင်း ငြင်းရပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ စံ ဖုန်းဆက်ပြီးတော့ ကျမက ကို့ပွဲရုံဆီဖုန်းဆက်လိုက်ပါတယ်။
မနက်ကတောင် ကျောင်းလိုက်ပို့ခဲ့တဲ့ ကိုက ကျမဖုန်းဆက်တဲ့အချိန် နယ်ဘက်ကို အားချင်း ထွက်သွားတယ်လို့ ပွဲရုံစာရင်းကိုင်က ပြောပါတယ်။ နယ်ကနေ အလုပ်ပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်း ပြန်လာမှာ ဖြစ်ပေမယ့် နောက်ကျနိုင်တာမို့ ဘကြီးဦးအိမ်က မိန်းကလေးအဖေါ်တွေ ခေါ်ပြီး နေဖို့ကို ကျမဖုန်းဆက်လာရင် ပြောပြဖို့ အသေအချာ မှာသွားပါတယ်တဲ့။ ကိုကလည်း ကျမ အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်လောက္မှာ အိမ်ဖုန်းကို ထပ်ဆက္မယ်လို့ မှာထားခဲ့ပါတယ်တဲ့။ ဒီလိုဆိုရင် ကျမမှာ အားကိုးစရာ ကိုသန့်စင်ပဲ ရှိပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူလာနိုင်တယ် ဆိုရင်တောင် ကျမအဝတ်အစားတွေ ဘယ်လို ယူနိုင်မှာလဲ။ အိမ်သော့နဲ့ခြံသော့က ကျမဆီမှာနဲ့ ကို့ဆီမှာပဲ ရှိတာလေ။ တခြားယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ကျမရဲ့အိမ်ကအဝတ်တွေ ဘယ်လိုယူခိုင်းလို့ သင့်တော်ပါ့မလဲ။
သူဟာ ကျမနဲ့ ပတ်သတ်ရင် လင်ယောကျာ်းတစ်ဦးလို ဖြစ်နေပေမယ့် ကျမမိသားစု အသိုက်အမြုံအတွက်ကတော့ တစိမ်းတစ်ဦးပဲလေ။ ဒီတော့ သူ့ကို အကူအညီတောင်းဖို့လည်း ခက်နေပြန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တခါက ကျောင်းမှာ ရုတ်တရက်ကြီး ကျမ ဓမ္မတာလာချိန်မှာ အမျိုးသမီးလစဥ္သုံးပစ္စည်းဆိုင်ရှေ့အထိ လိုက်ပို့ပေးသလို အမျိုးသမီး သန့်စင်ခန်းရှေ့မှာ ထိုင်ပြီး ကျမကိစ္စပြီးတဲ့အထိ စောင့်ပေးခဲ့ဖူးတယ်လေ။ စံကူညီမှာကိုလည်း ငြင်းလိုက္မိပြီမို့ ကိုသန့်စင်ကိုပဲ ဖုန်းဆက်ပြီး ကျမ အခက်အခဲကို ပြောပြကာ ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမလဲလို့ အကြံတောင်းမိပါတယ်။ သူက ဘာမှမပူဖို့ ပြောကာ သူစီစဥ္ပြီး အမြန်လာခဲ့ပါ့မယ်ပြောမှ ကျမရင်ထဲက ပူပင်နေတာတွေ လျော့ပါတော့တယ်။
စံနဲ့ကျမ စောင့်နေတုန်းမှာပဲ ကိုဝဏ္ဏအိတ်တစ်အိတ်နဲ့ ရောက်လာလို့ ကျမတို့ မက္တပ်ရပ်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း စံကို အပူရှပ်မှာစိုးလို့ မြန်မြန်သွားလဲခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ စံက ကျမအတင်းတိုက်တွန်းမှ ဆရာမအဆောင်ဘက် သွားလဲမယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားပါတယ်။ ကျန်တဲ့သူငယ်ချင်းတွေလည်း ရေလိုက်လောင်းတုန်းက ဟိုရှောင်ဒီရှောင်နဲ့မို့ စံနဲ့ကျမ နှစ်ယောက်ပဲ ရှိနေခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့် စံကစိတ်မချဖြစ်ပြီး အတူတူစောင့်ပေးမယ်ပြောနေတာပါ။ စံတို့ထွက်သွားပြီးမှ ကျမစိတ်မလုံဖြစ်ပြီး အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလှည့်ကြည့်ချိန်မှာ ကိုဝဏ္ဏက စံနဲ့အတူသွားနေရင်း လည်ပြန်လှည့်ကာ ကျမရဲ့နောက်ပိုင်းကို စူးစူးရှရှ ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျမလည်း လန့်ပြီး ရှေ့ကို အမြန်လှည့်ကာ ထိုင်ချလိုက်ရပါတယ်။
တော်တော် အကြည့်ရဲတဲ့ သူပါရှင်။ ရည်စားတစ်ယောက်လုံး ဘေးနားမှာ ရှိတာတောင် ကိုယ့်ရည်းစားရဲ့သူငယ်ချင်း ဖင်ကို အရသာခံကြည့်ရဲတဲ့ သူ့ရဲ့စိတ်ကို အံ့ဩမိပါတယ်။ ယောကျာ်းလေးတွေ တော်တော်များများက ဖင်လှလှ တင်လှလှနဲ့ မိန်းကလေးတွေကို ကြည့်တတ်တာ မထူးဆန်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ရည့်စားက ဘေးနားမှာ ရှိနေတာလေ။ စံကလည်း ကျမလိုပဲ လှပြီး ကျမထက်တောင် ဆွဲဆောင်မှု ရှိနေသေးတာကို သူမို့လို့ မျက်စိအစာကျွေးနေသေးတယ်။ ပြီးတော့ သူကြည့်နေပုံက ကျမရဲ့ အသားကပ်နေတဲ့ အဝတ်တွေကို ထွင်းဖောက်ကြည့်နေသလိုမျိုး စူရဲလွန်းပါတယ်။
အရင်တခါကလည်း သူ့ရည်းစားနဲ့ အတူတူလမ်းလျောက်ရင်းတောင် ကျမရဲ့ဖင်ကို အရသာခံနေသေးတာ။ အဲဒီတုန်းက စံကပါ အလိုတူအလိုပါမို့ ကျမအံ့ဩရပါသေးတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူ့အကြည့်တွေကို မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့လိုက်ရတာမို့ ကျမမှာ လန့်လည်းလန့်၊ ဒေါသလည်း ထွက်သလို မဆီမဆိုင် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေပါသေးတယ်။ ကြောက်လန့် ဒေါသကြောင့် ရင်ခုန်နှုန်း တိုးသွားတာပဲ နေမှာပါလေ။ ကျမလည်း တစ်ယောက်တည်း ကြောက်လန့်ဒေါသတွေနဲ့ ကျောင်းမိန်းလမ်းမဆီ ကိုသန့်စင်ကားလေး ဝင်လာမှာကို စောင့်မျှော်နေမိပါတယ်။ ကျမစောင့်နေမယ့်နေရာကို သေချာပြောထားလို့ သူရှာလို့ တွေ့မှာပါ။ ဒီလိုထိုင်နေရင်း ဟိုကြည့် သည်ကြည့်နဲ့ အနောက်ကို ပြန်ကြည့်မိမှ ကျမက အတွဲတွေ သွားတတ်တဲ့ အဆောင်ရှေ့နားက သစ်ပင်ကြီးအောက္မှာ စောင့်နေမိမှန်း သတိထားမိပါတော့တယ်။
ဒီနေရာက အရိပ်ရသလို ဆရာမအဆောင်နဲ့ နီးလို့ ကျမနဲ့စံ ထိုင်နေမိတာပါ။ အဆောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ လူရိပ်လူခြေ မတွေ့ရပါဘူး။ ဒီနေ့နောက်ဆုံးနေ့မို့ အတွဲတွေလည်း ချိန်းမတွေ့ဘဲ လျောက်ပျော်နေတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ တကယ်ဆို ဒီနေ့မှာ ပိုပြီး ချိန်တွေ့ကာ အလွမ်းသယ်သင့်တာပေါ့လို့ တွေးမိပြီး ပြုံးမိပါသေးတယ်။ အဆောင်ကြီးကို လှမ်းမျှော်ကြည့်ရင်း စံတို့အတွဲ အချစ်ကြမ်းကြတာကို ပြန်အမှတ်ရကာ ရင်ဖိုမိပါတယ်။ အဲဒီနေ့က စံတို့အတွဲကြောင့် ကျမလည်း ကားပေါ်မှာ ရမ္မက်ထန်ခဲ့ရတဲ့နေ့လေ။ ဒီလို ရမ္မက္မထန်ဖြစ်ခဲ့တာတောင် ကြာနေပါပြီ။ တော်ပါပြီလေ။ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်သွားမှာကို ပြန်ပြီး လှိုင်းထန်အောင် ကျမ မလုပ်ချင်တော့ပါဘူး။
ကိုသန့်စင်က တော်တော်နဲ့ ရောက္မလာလို့ ကျမလည်း ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ မကောင်းတဲ့ဟာတွေကို တွေးမိကာ အမြန်ပြန်ထိန်းလိုက်ရပါတယ်။ ကိုသန့်စင် ရောက်လာဖို့ ကြာနေသလို စံလည်း ပြန်မရောက်လာသေးပါဘူး။ သူတို့လည်း ချိန်းများတွေ့နေသလား။ ဆရာမ အဆောင်ခန်းမှာ အဝတ်သွားလဲတာမို့ ဘာဘာညာညာတွေတော့ သူတို့လုပ်လို့ ရမယ်မထင်ပါ။ ဒါပေမယ့် ချစ်သူတွေပဲလေ။ တစ်နေရာရာထိုင်ပြီး စကားပြောတာမျိုး လုပ်နေတာ နေပါလိမ့်မယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ ကိုသန့်စင်ကားလေး ဝင်လာတာကို တွေ့လို့ ကျမ မက္တပ်ရပ်ကာ လက်လှမ်းပြလိုက်ပါတယ်။ ကားပါကင်မှာထားပြီး ကိုသန့်စင်တစ်ယောက် ကျမဆီလာနေတာကို ကျမ ရပ်ပြီးပဲ စောင့်နေလိုက်ပါတယ်။ ခပ်ဝေးဝေးမှာ ကတည်းက ကိုသန့်စင် ကျမကို စူးစူးရဲရဲကြည့်ပြီး လျောက်လာတာကို သတိထားမိကာ ကျမကိုယ်ကျမ ငုံ့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။
ကျမက ရေစို အသားကပ် အဝတ်အစားတွေနဲ့ အဖုအထစ် အဝန်းအဝိုင်း ကောက်ကြောင်းတွေကို မက္တပ်ရပ်ကာ အလှပြနေမိသလို ဖြစ်နေပါလား။ တကယ်ဆို သူက ကျမရဲ့ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အကြိမ်ကြိမ် တွေ့ဖူးမြင်ဖူးနေသူမို့ ကျမ မရှက်သင့်ပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုနေရာကြီးမှာ သူ့ရဲ့အကြည့်စူးစူးတွေကို တွေ့လိုက်ရပြီး ကျမ ရှက်သွေးဖြာကာ ရင်ခုန်သွားတာ အံ့ဩစရာ။ နေရာဒေသနဲ့ အခြေအနေတွေက အနီးဆုံးလူတွေကိုပင် တစိမ်းတွေလိုဖြစ်ကာ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေနိုင်ပါတယ်။ သူ့ကြည့်ရတာကလည်း ကျမရဲ့အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အကြိမ်ကြိမ် မြင်ဖူး၊ ကိုင်တွယ်ဖူး၊ စားသုံးဖူးသူနဲ့ မတူပါဘူး။ ကျမကိုသူ ကြည့်နေတဲ့ ပုံစံက အခုမှ တွေ့ဖူးတဲ့ ကောက်ကြောင်းစုံနဲ့ အသက်ဝင်နေတဲ့ လူသားပန်းပုရုပ်လေးကို ကြည့်နေတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။
သူ အနားရောက်လာချိန်မှာတောင် ကျမစကားစမပြောမိဘဲ ခေါင်းငုံ့ကာ နေမိလို့ သူကပဲစပြီး ကျမအရမ်းလှလွန်းတယ်လို့ ပြောလာပါတယ်။ ေဩာ်… အကြိမ်ကြိမ် လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်လာခဲ့ပြီးမှ အခုလို တအံ့တဩ ဖြစ်နေတာကို ကျမ ရယ်ချင်မိပါတယ်။ ရေစိုအဝတ်တွေနဲ့ ကျမ အနေရခက်နေတာကို သူနားလည်ပါပြီပြောရင်း အမြန်လဲဖို့ ပြောပါတယ်။ ပြီးတော့ တခြားကျောင်းသားတွေ ကျမကို တစ်နေကုန် ကြည့်နေမှာပေါ့နော် ဆိုပြီး ပြောနေပြန်ပါတယ်။ သူအမြန်လာသင့်ပေမယ့် စျေးထဲဝင်ကာ ကျမနဲ့တော်မယ့် အဝတ်အစားတွေ သေချာရွေးဝယ်မိလို့ ကြာသွားရတာဆိုပြီး နောင်တရတဲ့ လေသံနဲ့ ပြောကာ အမြန်အဝတ်လဲဖို့ကို တိုက်တွန်းနေပါတယ်။
သူ့ပုံစံက ကျမ အနေရခက်နေတာတွေ၊ နေမကောင်း ဖြစ်မှာတွေကို စိုးရိမ်တာထက် တခြားကျောင်းသားတွေက ကျမကို အရသာခံကြည့်မှာ မလိုလားတဲ့ပုံ ဖြစ်နေတာပါ။ တော်တော်တရားကျစရာ ကောင်းတဲ့သူပါ။ သူကျတော့ သူများမယား အချောအလှလေးကို မောင်ပိုင်စီးထားပြီး တခြားသူတွေက မျက်လုံးနဲ့ အရသာခံမှာကျတော့ သဝန်တိုနေပါသေးတယ်။ သူအမြန်လဲခိုင်းပေမယ့် လဲရမယ့်နေရာကို ကျမတော်တော်နဲ့ စဥ္းစားမရပါဘူး။ စံတို့က ဆရာမ အဆောင်ထဲသွားတာကို လိုက္မသွားချင်ပါ။ ကိုဝဏ္ဏရဲ့ အကြည့်တွေကို ကျမလန့်ပါတယ်။ အခုတောင် သဝန်တိုချင်နေတဲ့ ကိုသန့်စင်က ကိုဝဏ္ဏ ကျမကိုကြည့်ပုံတွေကို တွေ့ရင် ပြဿနာ တက်သွားနိုင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမ ဘယ်ကို သွားပြီး လဲရမလဲလို့ အမြန်စဥ္းစားရပါတော့တယ်။
ကိုသန့်စင်ကတော့ အဆောင်တစ်ခုခုသွားကာ သန့်စင်ခန်းထဲ အမြန်သွားလဲဖို့ ပြောပါတယ်။ ကျမလည်း အနီးဆုံး အဆောင်က အတွဲတွေ ချိန်းတွေ့နေကြ အဆောင်မို့ မသွားချင်ပေမယ့် အပေါ်ထပ်မတက်ဘဲ အောက်ထပ်သန့်စင်ခန်းမှာပဲ အမြန်လဲလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအဆောင်ကို သူနဲ့ တွဲပြီး သွားဖို့ မဝံ့ရဲပါ။ ဒီအဆောင်သွားတာ တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားရင် အတွဲတွေလို့ပဲ သတ်မှတ်ကြမှာလေ။ သူ့ကို ကျမရဲ့ အကိုတစ်ယောက်လို့ ပြောပြထားလို့ တခြားသူတွေက အတွဲလို့ ထင်ခံရမှာကို မလိုလားပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီလူပြတ်တဲ့ အဆောင်ထဲကို တစ်ယောက်တည်းလည်း မသွားရဲ။ ဒါတွေကို ကျမက သူ့ကို အမြန်ရှင်းပြလိုက်တော့ ကျမက သူ့ရှေ့ကနေ သွားဖို့၊ သူက အနောက်ကနေ လိုက်ခဲ့ပေးမယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
သူ့သဘောအတိုင်း သူ့ရှေ့ကနေ နှစ်လှမ်း သုံးလှမ်းလောက် သွားမိပြီးမှ ကျမသတိရကာ ကျမအနောက်ကို ကြည့်ချင်လို့မဟုတ်လား ဆိုပြီး ရန်ထောင်လိုက်ပါတယ်။ သူက စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့၊ ဟုတ်တယ်တဲ့၊ သူက ကျမတကိုယ်လုံးကို မြင်ဖူးပေမယ့် ဒီနေ့ ကျမပုံစံက အရမ်းလှပြီး ဆွဲဆောင်မှု ရှိနေလို့ အနောက်ကနေ ကြည့်ချင်လို့ဟု ဝန်ခံပါတယ်။ ကျမလည်း ဒီဖင်ကြောင့် တခြားသူမပြောနဲ့၊ ကိုယ့်လင်ငယ်ကတောင် ပြန်ပြီး ပြစ်မှားတာ ခံနေရပါပြီ။ ဒီလောက်ဖြစ်နေတဲ့သူမို့ ကျမလည်း ကြည့်ချင်ရင် သေချာကြည့်လို့ ရွဲ့ပြောကာ တမင်ပင် ကြွကြွရွရွလေး လမ်းလျောက်ပြလိုက်ပါတယ်။ ကျမက သူ့ကို ရွဲ့ပြီး စတာဆိုပေမယ့် သူမနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြစ်ပြီး ကျမပဲ ပြန်ဒုက္ခရောက်ဖို့ ဖြစ်လာတာပါပဲ။
ကျောင်းဆောင်ထဲ ဝင်မိပြီး လူကွယ်ရာရောက်တာနဲ့ သူက ကျမကို အနောက်က ဆွဲဖက်ပြီး ကျမဖင်ကို သူ့လီး မာမာအချောင်းကြီးနဲ့ ဖိကပ်တာ ခံလိုက်ရပါတယ်။ ကျမလည်း ကျောင်းဆောင်ထဲမှာမို့ လူမြင်မှာ လန့်ပြီး အတင်းရုန်းရပါတယ်။ သူကလည်း ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့လို့ပါဆိုကာ၊ အတူမနေတာလည်း နည်းနည်းကြာပြီမို့ တစ်ခါလောက်တော့ ကျောင်းထဲမှာ ပေးနေဖို့ အတင်းပြောနေပါတယ်။ ကျမအနေနဲ့ ဒီကျောင်းဆောင်ထဲမှာ သူနဲ့ပျော်ပါးနိုင်လောက်အောင် သတ္တိမရှိတာ အမှန်ပါ။ ကျမအဖြစ်ကလည်း မနက်ကတည်းက ကျမ တကိုယ်လုံး ရေလောင်းခံရပြီးနောက် ယောကျာ်းလေးများရဲ့ တပ်မက္တဲ့ အကြည့်ကို ခံရပြီး ရှက်ရွံ့ရင်ဖို စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ရပါတယ်။ ပြီးတော့ ကိုဝဏ္ဏရဲ့ တဏှာအကြည့် စူးစူးတွေကိုလည်း ရှက်ဒေါသတွေပါ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။
အခုလည်း ကျောင်းနံရံကို မျက်နှာမူကာ အနောက်ကနေ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် သိုင်းဖက်ခံထားရသလို၊ သူ့ရဲ့မာမာအချောင်းကြီးကလည်း ကျမဖင်ကြားထဲ မြှုပ်ဝင်သွားအောင် ဖိကပ် ဆောင့်ပေးနေတာတွေကို ခံနေရပြန်ပါပြီ။ သူ့ရဲ့လက်ကလည်း သိုင်းဖက်ထားရင်း ကျမရဲ့ ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ကိုင်တွယ်နေပြန်ပါပြီ။ အဆိုးဆုံးမှာ ကျမရဲ့ လည်တိုင်ဘေးသားလေးကို သူက ပွတ်ထိနမ်းရှိုက်ပေးလိုက်ချိန်မှာတော့ တကိုယ်လုံးကြက်သီးများ တဖြန်းဖြန်းထအောင်ပင် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ တစ်ဦးဦးသာ ကျောင်းဆောင်ထဲ ဝင်လာရင် ကျမတို့ ဖြစ်နေတာကို တွေ့သွားတော့မှာပါ။ ကျမလည်း အတင်းရုန်းပြီး ငြင်းဆန်ပေမယ့် ကာမဘီလူးအစီးခံထားရတဲ့ သူရဲ့အကိုင်အတွယ်တွေကတော့ လျော့မသွားပါဘူး။
ကျမလည်း လူမြင်မှာ ကြောက်တာနဲ့ ရှက်တာရောပြီး မျက်ရည်များပင် ဝိုင်းလာကာ သူ့ကို လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်မိပါတယ်။ ကျမရဲ့ ငိုမဲ့မဲ့ပုံစံနဲ့ တောင်းပန်နေတာကို တွေ့မှ သူက ကမန်းကတန်း ကျမကိုလွှတ်ကာ သူစိတ်မထိန်းနိုင်လို့ ကျမဘက်ကို မငဲ့ကွက်ခဲ့မိတာကို ခွင့်လွှတ်ဖို့ တောင်းပန်ပါတော့တယ်။ တကယ်ဆိုရင် သူနဲ့ကျမက အရှက်ကုန်အောင် သောင်းကြမ်းပြီး လင်မယားတွေလို နေခဲ့ကြတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီလို နေခဲ့ကြတာက လူမမြင်ကွယ်ရာတွေမှာပါ။ ဒါကြောင့်လည််း စိတ်ထဲအတန်အသင့် လုံခြုံမှု ရှိခဲ့ကြပါတယ်။ အခုဟာက လူမြင်နိုင်တဲ့နေရာဖြစ်ခြင်းနဲ့ ကျမသူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ယောက်သာ တွေ့သွားရင် ကျမရဲ့ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်မှု၊ သစ္စာမဲ့မှုများကို သိကုန်ကြမှာကို တွေးကြောက်နေတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ရှက်ခြင်း၊ ကြောက်ခြင်းနဲ့အတူ နောက်ဆုံး မိမိအဖြစ်ကို တွေးမိကာ ဝမ်းနည်းလာရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မှုတွေမှာ လူမမြင်ကွယ်ရာဖြစ်ခြင်းက အဓိကအကြောင်းအရင်းတစ်ချက်ပါပဲ။
မက္တပ်ကြီးဆိုရင် မသင့်တော်လို့ ကော်ရစ်တာ ဒေါင့်အကွယ်က ခုံတန်းလေးမှာ ထိုင်လိုက်ရပါတယ်။ ကျမရဲ့ကျ မလိုဖြစ်နေတဲ့ မျက်ရည်စတွေကို သူက လက်နဲ့ အသာသုတ်ပေးပြီး ချော့မြူနေပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီနေ့ ကျမရဲ့ အလှတွေက သူ့ကို ရူးသွားအောင် ဖန်းစားသွားလို့ပါဆိုပြီး သူဖြစ်ချင်တာကို လှည့်ပတ်တောင်းဆိုနေပြန်ပါတယ်။ ကျမလည်း စိတ်ပြန်တည်ငြိမ်လာသလို သူ ဖြစ်နေတာကိုလည်း နားလည်ပါတယ်။ ကျမနဲ့သူနဲ့ မပတ်သတ်မိတာလည်း အနီးကပ် ကျောင်းမတက်ခင်ကတည်းကမို့ ရက်နှစ်ဆယ်လောက်တောင် ရှိနေပြီလေ။ ကြားထဲမှာ တစ်ခါတော့ ကားထဲမှာ အမြန် အာသာဖြေ ပေးခဲ့ရပါတယ်။ သူနဲ့ပတ်သတ်ရင် တဖြည်းဖြည်း သွေးအေးသွားအောင် ကျမကြိုးစားနေခဲ့ပေမယ့် မစွမ်းရင်းကလည်း ရှိ၊ ကစွန်းခင်းကလည်း ငြိ ဖြစ်နေပါပြီ။
အကြိမ်ကြိမ် ပတ်သတ်ထားဖူးသူမို့ အခြေအနေ မပေးရင်သာ ထိန်းသိမ်းနိုင်ခဲ့ပေမယ့် အခုလို အကြောင်းစုံပြီး အခြေအနေပေးလာချိန်မှာတော့ သူ့ရဲ့တောင်းဆိုမှုများကို ကျမ ယတိပြတ် ငြင်းဆန်နိုင်ဖို့ ခက်လာပါတယ်။ လူပဲလေ။ ကိုယ့်စိတ် ကိုယ်နိုင်ရင် ရတာပေါ့လို့ ပြောတတ်ကြတာ မှန်ပေမယ့် အစကတည်းက ကျမစိတ် ကျမ မနိုင်လို့ ဒီအခြေအနေအထိ ဖြစ်ခဲ့ကြတာလေ။ အဲဒီတော့ ကျမ ယတိပြတ် မငြင်းပယ်နိုင်သေးဘူးဆိုတာ နားလည်ပေးကြပါရှင်။ ကျမ ရင်ထဲမှာ ကာမဆူး စူးပြီး အဆိပ်တက်ကာ ရင်းနေတဲ့ အနာကို ချက်ချင်း အရှင်းကြီး ပျောက်အောင်တော့ ဘယ်လုပ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ တဖြည်းဖြည်းချင်း ကုစားသွားမယ်လို့ ကြံမိတာပါ။ အခုတော့ အဲဒီဒဏ်ရာကို သူက ပြန်လည်ပြီး နှိုးဆွ လာပြန်ပါပြီ။
သူ့ရဲ့နှိုးဆွပုံကတော့ နှုတ်က ချစ်ကြောင်း၊ ကြိုက်ကြောင်း၊ ဘယ်လောက်လှကြောင်း၊ သူဘယ်လို လုပ်ချင်ကြောင်းတွေ တတွတ်တွတ်ပြောနေသလို လက်ကလည်း ကျမပုခုံးကို ဖက်ထားရာကနေ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သတ်ပေးနေပါပြီ။ အထူးသဖြင့် မခြောက်တခြောက် ဖြစ်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျမထမိန်ပေါ်ကနေ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်သတ်ပေးချိန်မှာ ကျမအသဲတအေးအေးနဲ့ ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်လာပါတယ်။ ကျမ တစ်ခုခုလိုအပ်နေတဲ့ ခံစားချက်ကို ဖြစ်ပေါ်လာရပြန်ပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ကျောင်းဆောင်ထဲမှာတော့ ဒီထက်ပိုပြီး ကျမ မနေချင်တော့ပါ။ ကြာလာရင် ကျမရဲ့စိတ်ကိုလည်း ကျမထိန်းနိုင်ဖို့ မလွယ်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမပေါင်အတွင်းသားတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေတဲ့ သူ့လက်ကို အပေါ်မှ မိုးကိုင်ကာ ထိန်းလိုက်ရပါတယ်။
ပြီးတော့ သူသိပ်ဖြစ်ချင်နေရင် အဝတ်လဲပြီးတာနဲ့ ကျောင်းကပြန်ကာ အရင်နေရာမှာပဲ ကားပေါ်မှာ သူ့ကို အာသာဖြေပေးမယ်လို့ ပြောရပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့အာသီကက ကျမရဲ့ ရေစိုနေတဲ့ ဒီဝတ်စုံနဲ့ နေချင်တယ်ဆိုလို့ ကျမတို့ အငြင်းအခုံ ဖြစ်ရပါတော့တယ်။ ဒီလို ငြင်းခုံနေရင်း ကျမလည်း စဥ္းစားနေရပါတယ်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ ကိုမျိုးဝင်းနဲ့ တစ်ညခြား တစ်ခါလောက် နေဖြစ်နေလို့ ကျမရဲ့ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝသလောက်ပါ။ ဒါပေမယ့် သူနဲ့က အဆုံးစွန်ထိ မနေတာကြာလို့ အခုလို တောင်းဆိုလာပြန်တော့လည်း ကျမစိတ်တွေယိုင်ရပြန်ပါပြီ။ ကျမလည်း သူနဲ့ နေချင်စိတ် ဖြစ်ပေါ်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျောင်းထဲမှာတော့ မနေရဲပါဘူး။ တဖက္မှာလည်း ကျောင်းတက်ရတဲ့ နောက်ဆုံးနေ့မှာ အတွဲတွေချိန်းတွေ့တတ်တဲ့ အဆောင်ထဲ သူနဲ့ အခုလို ထိုင်နေရတာကို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေမိပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ပဲ အမြန်တိုင်ပင်ကြပြီး နောက်ဆုံးတော့ သူ့ကို ဒီကျောင်းဆောင်ထဲမှာ အာသာဖြေပေးဖို့ ကျမဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေရာထက် စိတ်ချရမယ့်နေရာကို ရွှေ့ဖို့စဥ္းစားရင်း စံတို့အတွဲ ချိန်းတွေ့ခဲ့တဲ့ အပေါ်ထပ် ထောင့်စွန်းအခန်းကို သတိရလိုက်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ သူနဲ့အတူတွဲကာ ထိုနေရာကို သွားလိုက်ပါတယ်။ တစ်ခါက သူငယ်ချင်းက သူ့ချစ်သူနဲ့ သွားချိန်းတွေ့မှာကို အဖေါ်အဖြစ် လိုက်ပါပေးဖူးခဲ့သလို အခုတော့ ကျမကိုယ်တိုင်က ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို အာသာဖြေ ပြုစုပေးဖို့ သွားနေရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ခံစားချက် နှစ်ခု မတူညီသလို ရင်ခုန်ရတာလည်း မတူပါဘူး။ ကျောင်းထဲမှာ ကျမက ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ပစ္စည်းကို ကိုင်တွယ် ထုပေးရတော့မှာပါလားဆိုတဲ့ အသိက ကျမတကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်း တဖိန်းဖိန်းနဲ့ ဖြစ်နေရပါတယ်။ ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လွန်းလို့ ခြေလှမ်းတွေတောင် မမှန်တော့ပါဘူး။ ကြောက်တာ ရှက်တာထက် ခံစားရတဲ့ ရင်ဖိုမှုက အများကြီး သာသွားပါပြီ။
လုပ်မယ်ဆုံးဖြတ်ပြီးရင် ဖြစ်အောင်လုပ်တတ်တဲ့ ကျမရဲ့ အကျင့်ကြောင့်ပဲ တွေ့ရမယ့် နေရာကို သိနေတဲ့ကျမက ရှေ့ကဦးဆောင်ကာ ခပ်သွက်သွက် လှမ်းသွားလိုက်ပါတယ်။ ကျမရဲ့ ဒီအကျင့်ဟာ ကျန်တဲ့နေရာမှာ ကောင်းနိုင်ပေမယ့် ကျမရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးမှာတော့ အချိုးအကွေ့တွေကို ဖန်တီးတဲ့ အကြောင်းရင်းတစ်ရပ်လည်း ဖြစ်ပါတယ်။ အခုတော့ အရင်က စံတို့အတွဲ ချိန်းတွေ့တဲ့ အခန်းရှေ့ရောက်နေပါပြီ။ ဒါပေမယ့် အခန်းက အတွင်းကနေ ကလန့်ထိုးပြီး ပိတ်ထားပါတယ်။ အထဲမှာ အတွဲရှိနေပုံပါပဲ။ အခုမှ သေချာကြည့်မိတော့ ကျန်တဲ့အခန်းတွေလည်း ဒါမျိုးပိတ်ထားတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ဒီနေ့ ဒီအဆောင်မှာ အတွဲတွေမမြင်မိဘူး အောက္မေ့နေတာ၊ အတွဲတွေက အထဲမှာ အရင်တည်းက ရောက်နေတာကို ကျမ မသိခဲ့တာပါ။
အခုတော့ ကျမ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိပါဘူး။ ဒါကို ရိပ်မိတဲ့ ကိုသန့်စင်က ကျမလက်ကို ဆွဲကာ ကော်ရစ်တာ အစွန်းဆုံးကို ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့ ကော်ရစ်တာက လှေကားဘက်အချိုး နံရံထောင့်မှာ အနားကခုံတစ်လုံးကို မယူလာပြီး အတူထိုင်လိုက်ကြပါတယ်။ ဒီနေရာက ကျမတို့ကို ကျောင်းဆောင်အပြင်ကနေ မမြင်နိုင်ပေမယ့် ကော်ရစ်တာက တစ်ယောက်ယောက်လာရင် တပိုင်းတစ မြင်နိုင်တာမို့ ထိုင်စကားပြောယုံပဲ ရမယ်လို့ ထင်မိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက ကျမကိုဖက်ကာ ကျမရင်းသားတွေကို နယ်နေသလို နောက်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျမရဲ့တင်ပါးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သတ်နေပါပြီ။ လူမြင်ကွင်းမှာမို့ ကျမမှာ ရုန်းကာ မလုပ်ဖို့ ချော့ပြောနေပေမယ့် သူ့ရဲ့လက်တွေကတော့ ကျမရဲ့ အဓိကနေရာတွေကို ဆက်လက်ပွတ်သတ် ကိုင်တွယ်နေတုန်းပါပဲ။
အတွဲတွေ လာတတ်တဲ့ အဆောင်ကို ရောက်နေမှတော့ အတင်းငြင်းနေလဲ မထူးတော့ပါဘူး။ တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် ကျမတို့နှစ်ဦးကို ချစ်သူတွေလို့ပဲ ထင်ကြမှာလေ။ ကျမရဲ့ အတန်းဖော် သူငယ်ချင်းတွေ မတွေ့ဖို့ဘဲ အရေးကြီးတာမို့ ကော်ရစ်တာ လမ်းတစ်လျောက်ကို ကြည့်နေကာ သူလုပ်နေတာတွေကို နောက်ဆုံးတော့ ငြိမ်ခံပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ သူ့လက်တဖက်က ကျမပေါင်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ပေးနေရင်း ကျမအဖုတ်ရှိရာ နေရာကို ရောက်ရှိလာပါပြီ။ ထမိန်နဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီခံနေတာတောင် သူပွတ်ပေးလိုက်တိုင်း ကျမမှာ မရိုးမရွဖြစ်လာပြီး ပွတ်ပေးနေတဲ့ သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရပါတယ်။ သူကတော့ ရင်သားကိုနယ်လိုက်၊ အဖုတ်ကို ဖိပွတ်လိုက်၊ ကျမနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်နဲ့ ဆက်တိုက်ပဲ တိုက်စစ်ဆင်နေတာပါ။
ကျမတကိုယ်လုံး တဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ အရှိန်တက်လာတုန်းမှာပဲ သူ့လက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ ကျမလက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့လီးနေရာဆီ ပို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း လျောက်လမ်းကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး လုံချည်ပေါ်ကနေ သူ့လီးနေရာကို ပွတ်သတ်ပေးနေပါတယ်။ တဇက်ဇက်တုန်နေတဲ့ သူ့လီးရဲ့သွေးခုန်နှုန်းတွေဟာ ကျမကို ကူးစက်လာပြီး ရင်တွေတုန်ကာ အာခေါင်တွေ ခြောက်ကပ်လာစေပါတယ်။ လွတ်လွတ်ကင်းကင်း နေရာမှာသာဆိုရင် သူ့လီးကို အပြင်ထုတ်ပြီး ကျမသေချာကိုင်ပေးချင်ပါတယ်။ ဒီနေရာမှာမို့ အပေါ်ယံလောက်ပဲ လုပ်ပေးပြီး အရသာယူရတော့မယ့်ပုံပါ။ သူလည်း ကျမအဖုတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ကိုင်ရတာ အားမရတော့ဘူး ထင်ပါတယ်။ ကျမရဲ့ထမိန်စကို ဖြည်ပြီး အထဲကို လက်ထိုးထည့်ဖို့ လုပ်လို့ သူ့လီးကို ပွတ်ပေးနေတဲ့လက်နဲ့ သူ့လက်ကို ကိုင်ကာ တားလိုက်ရပါတယ်။
ကျမတားလိုက်တော့ သူကဆက္မလုပ်ဘဲ သူ့လုံချည်ကိုပဲ ဖြည်ချကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က မက္မက္ထောင်နေတဲ့ သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ လူမြင်နိုင်တဲ့နေရာမှာ သူ့လီးကြီး မက္မက္ထောင်နေတာမို့ ကျမလန့်ကာ သူ့လုံချည်နဲ့ အတင်းပြန်ဖုံးပေးနေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက ပြန်ဆွဲချကာ လိုက်ဖုံးပေးနေတဲ့ ကျမလက်ကို ဖမ်းကိုင်ပြီး သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုခိုင်းပါတော့တယ်။ ကျမက လုံချည်ကို ပြန်ဖုံးပြီး လုံချည်အောက်ကနေ လုပ်ပေးပါ့မယ်ဆိုတာလည်း သူလက္မခံပါဘူး။ ကျမဖင်တွေကို လက်နဲ့ လှမ်းညှစ်ပြီး ရှေ့ကအဖုတ်ကို နှိုက်ကာ အတင်းပဲ ဂွင်းထုခိုင်းပါတော့တယ်။ ကျမလည်း သူပွတ်ပေး၊ နှိုက်ပေးတာတွေကြောင့် တွန့်တွန့်လူးနေရလို့ ဆက္မတားနိုင်တော့ဘဲ သူ့လီးကိုကိုင်ကာ ဂွင်းမြန်မြန် ထုပေးနေသလို နှုတ်ခမ်းချင်းလည်း အပြန်အလှန် စုပ်နမ်းပေးနေရပါတော့တယ်။
ဒီပုံစံကိုသာ တစ်ယောက်ယောက်တွေ့သွားရင် လူမြင်နိုင်တဲ့နေရာမှာ ရမ္မက်တွေထန်ပြီး အရှက္မဲ့လောက်အောင် ကဲနေတဲ့ စုံတွဲလို့ ထင်ကြမှာ သေချာပါတယ်။ ကျမလည်း ကာမအရှိန်တော်တော်တက်လာပြီး အဖုတ်ထဲကလည်း တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားတက်နေပါပြီ။ ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီမှာလည်း ရေစိုထားတာနဲ့ရောကာ စောက်ရည်များလည်း ထွက်လို့ ရွှဲရွှဲစိုနေလောက်ပါပြီ။ လူမြင်ကွင်းမှာ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ လီးကို ထုပေးနေရပါလားဆိုတဲ့ အသိဟာ ကျမရဲ့ ကာမစိတ်ကို အဆုံးစွန်ရောက်အောင် စတင် တွန်းပို့နေပါပြီ။ ဒီလိုဆက်သွားရင် ကျမအနေနဲ့ လိုအပ်ချက်ကြီးကြီး ဖြစ်လာတော့မှာပါ။ ဒီနေရာမှာဆိုရင် ထိုအဆင့်လောက်ထိ ရောက်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တာရယ်၊ ကျမတို့ ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားမှာရယ်ကို စိုးရိမ်ပြီး ချိန်းတွေ့နေကျ မြို့ပြင်နေရာကိုပဲ အမြန်သွားဖို့ ကြံစည်မိပါတော့တယ်။
သူ့ကိုပြောပြတော့ သူလည်းလက်ခံပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခက်နေတာက သူက တောင်နေတဲ့ လီးပါ။ ဘယ်လောက်တောင် ကျမနဲ့ နေချင်ပြီး စိတ်တွေထန်နေမှန်းမသိပါဘူး။ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ ပြန်ထည့်တာတောင် မရလောက်အောင် သံချောင်းကြီးလို မာတောင်နေတာပါ။ ဒါနဲ့ပဲ သူက ခပ်မြန်မြန် အာသာဖြေပေးဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်။ ပြီးမှ ကားထဲသွားပြီး စိတ်ကြိုက် ချစ်မယ်ပေါ့။ သူအာသာဖြေခိုင်းတာက ကျမကို ခုံအောက္မှာ ထိုင်ပြီး လီးစုပ်ပေးခိုင်းတာပါ။ သူ့ကို လီးစုပ်ပေးရတာ ကျမအတွက် မထူးဆန်းပေမယ့် ကျောင်းဆောင် လျောက်လမ်းဘေးမှာ လုပ်ပေးရမှာတော့ စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ သူက အရမ်းထန်နေပြီမို့ ခပ်မြန်မြန်စုပ်ပေးလိုက်ရင် ပြီးသွားမှာပါ၊ မကြာပါဘူး၊ လူလာမှာကိုလည်း သူက ကြည့်နေမှာမို့ မစိုးရိမ်ဖို့ ပြောနေပါတယ်။
ပြီးတော့ ကျောင်းထဲမှာ ကျမက သူ့ကို လီးစုပ်ပေးတာကို ခံချင်လို့ပါဟု ဆိုပြန်ပါတယ်။ ကျမကလည်း ဒီလိုနေရာမှာ အရှက်အကြောက်ကို ရင်းပြီး သူ့ကို ပြုစုပေးရမှာကို တွေးမိယုံနဲ့ ရင်ဖို လှိုက္မော လာစေပါတယ်။ ဒါနဲ့ သူ့ကို သေချာကြည့်နေဖို့ ပြောကာ မက္တပ်ရပ်ပြီး ပြေလျော့လျော့ဖြစ်နေတဲ့ ထမိန်ကို သေချာပြန်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကိုပဲ သူက ကျမကိုယ်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး ကျမဖင်အိုးကို နမ်းနေပါသေးတယ်။ ကျမလည်း သူ့ကို မြန်မြန်ပြီးစေချင်တာနဲ့ နမ်းနေတာကို ရပ်ခိုင်ပြီး သူ့ခြေရင်းမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ မက္မက္ထောင်နေတဲ့ သူ့လီးကို တချက်နမ်းရှိုက်ပေးကာ ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး စစုပ်ပေးလိုက်ပါပြီ။ သူက ကျမခေါင်းကို အပေါ်က ဖေးမကိုင်ကာ ပါးစပ်နဲ့ ဂွင်းထုပေးသလို ပုံစံမျိုးဖြစ်အောင် လုပ်ပေးနေပါပြီ။
တက္ကသိုလ်က အတန်းဖော်သူငယ်ချင်းတွေကို ကျမရဲ့ အကိုတစ်ဦးလို့ လိမ်ညာပြောထားတဲ့ သူ့ကို ကျောင်ဆောင် လျောက်လမ်းဘေးမှာ ငုပ်တုပ်ထိုင်ပြီး လီးစုပ်ပေးကာ ပါးစပ်နဲ့ အာသာဖြေပေးနေရတဲ့ ကျမရဲ့အဖြစ်ကို ပြန်တွေးကာ အံ့ဩနေမိပါတယ်။ သူနဲ့ကျမ ကျောင်းမှာ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ကြိုးစားနေထိုင်ခဲ့ကြပေမယ့် ကာမစိတ်ထန်လာတဲ့အချိန်မှာ မလုပ်သင့်တဲ့ အပြုအမူတွေကို မလုပ်သင့်တဲ့ နေရာတွေမှာ ပြုလုပ်မိကြရပါပြီ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လက်ရှိအချိန်မှာ သူအမြန်ပြီးသွားဖို့ လိုအပ်နေပါတယ်။ ဒါမှသာ ကားပေါ်အမြန်သွားပြီး ကျမတို့ အဆုံးစွန်ထိ ချစ်စခန်းဖွင့်နိုင်မယ့် နေရာကို သွားလို့ရမှာလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့လီးကို လျှာနဲ့ လျက်ပေးသလို ခေါင်းကို နိမ့်လိုက္မြင့်လိုက်လုပ်ကာ အကောင်းဆုံး ပြုစုပေးနေမိပါတယ်။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ သူ့ဂွေးအုများကို ဆော့ကစားပေးကာ ပေါင်တွင်းသားတွေကိုလည်း ပွတ်သတ်ပေးနေမိပါတယ်။
ဒီလို လုပ်ပေးနေရင်း တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်ကလည်း ကျမရဲ့ ကာမစိတ်ကို ပိုကြွလာစေသလို သူ့ကိုလည်း အကောင်းဆုံး စုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ စုပ်ပေးနေရင်းပဲ သူ့လီးက ကျမပါးစပ်ထဲမှာ တဆက်ဆက်တုန်ခါလာသလို သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျမခေါင်းကို အုပ်ကိုင်ကာ ပါးစပ်နဲ့ မြန်မြန် ဂွင်းတိုက်ပေးခိုင်းနေပါပြီ။ ကျမကိုလည်း လီးကြိုက်တဲ့ မိန်းမ၊ ကျောင်းမှာ ယောကျာ်းကို လီးစုပ်ပေးနေရသလားဆိုပြီး လေသံတိုးတိုးနဲ့ ပစ်ပစ်နှစ်နှစ် ပြောနေပါပြီ။ ဒါတွေက သူပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ကျမ ခံစားသိနေပြီမို့လို့ ကျမလည်း လုပ်ရတာ စိတ်တွေပိုကြွကာ လွတ်နေတဲ့ လီးအရင်းကို လက်နဲ့ ဂွင်းထုသလို ဆော့ကစားပေးနေမိပါတယ်။ ကျမပါးစပ်ထဲမှာ သူ့အရည်ကြည်တွေနဲ့ ကျမသရေတွေ ပြည့်လာရင် အမြန်မြိုချကာ လုပ်ပေးနေရတာပါ။
နောက်ထက် ၁၀ချက် ၁၅ချက်လောက် ပါးစပ်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပြီးချိန်မှာပဲ သူ့လီးဒစ်ခေါင်းက နှစ်ဆလောက် ပိုကြီးလာသလိုဖြစ်ကာ ထိပ်ကနေ ပစ်ကနဲ အရည်တွေ ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။ စပန်းကတည်းက ကျမခေါင်းကို မကာခွာပေမယ့် သူက အပေါ်ကနေ သူ့လီးနဲ့ အတင်းဖိကပ်ထားလို့ ခွာမရပါဘူး။ ကျမပါးစပ်ထဲမှာ သူအရည်ထုတ်ကာ ပြီးနေပြီဆိုတဲ့ အသိက ကျမကို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ညှီစို့စို့ စိမ်းစွေစွေ လရည်အနံ့ကြောင့် နှာခေါင်းမွှန်သွားကာ မျက်ရည်စများပင် ဝေ့လာပါတယ်။ သူကလည်း ကျမခေါင်းကို သူ့လီးနဲ့ အတင်းဖိကပ်ထားလို့ အာခေါင်ထောက်ကာ ပျို့တက်လာပါတယ်။ ဒါတောင် သူလီးအရင်းကို လက်နဲ့ ဆုတ်ထားမိလို့ အဆုံးထိ ပါးစပ်ထဲ မဝင်တာပါ။ အွတ်ကနဲ့ ပျို့တက်လာပြီး ပါးစပ်ထဲမှ လရည်များက ပါးစပ်ထောင့်စွန်းကနေ ယိုစီးကျလာပါတယ်။
သူကတော့ ကျမ ပါးစပ်ကို ဖိလိုးထားရင်း မျက်လုံးမှိတ်ကာ ကာမပြီးဆုံးခြင်း အရသာကို ခံယူနေတာမို့ ကျမအတင်းမရုန်းတော့ဘဲ အသက်အောင့်ကာ ငြိမ်နေပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် လီးထဲက လရည်လက်ကျန်တွေ ထပ်မံပန်းထွက်နေသေးလို့ ကျမပါးစပ်နဲ့ မဆန့်တော့ပါဘူး။ ကျမလည်း ဆက်ငုံထားရတာ လုံးဝမသက်သာတော့လို့ ဒီလရည်တွေ မြိုချလိုက်ရမလားဆိုပြီး စဥ္းစားလိုက်ပါတယ်။ စံက သူ့ရည်းစားလရည်တွေ မြိုချတုန်းက ကျမအံ့ဩခဲ့ရဖူးပါတယ်။ ဒီအရည်တွေရဲ့ အရသာကို သေချာမသိပေမယ့် အနံ့ကတော့ ကောင်းကောင်းကြီး ရင်းနှီးနေပါပြီ။ ဒီလရည်တွေက မြိုချလို့ ကောင်းတဲ့ အရသာမဟုတ်မှန်း ကျမသိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ရှိအခြေအနေရယ်၊ ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း စမ်းကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကြောင့် လီးကို ပါးစပ်ထဲငုံ့ထားရင်း နည်းနည်း မြိုချကြည့်လိုက်ပါတယ်။
စမြိုချလိုက္မိတာနဲ့ ညှီစို့စို့ ငံပြပြအရသာကြောင့် ပျို့တက်လာရပါတယ်။ ပြန်ပြီး ပျို့တက်လာလို့ ပါးစပ်ထဲ ငုံ့ထားရတာတွေ ပိုများလာပြီး ပါးစပ်ဟကာ အရည်တွေ ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျကုန်ပါတယ်။ ဒီလရည်တွေကို ကျောင်းကြမ်းပြင်ပေါ် မကျစေချင်လို့ ပါးစပ်ကို အမြန်ပိတ်ကာ သူ့လီးကို တွန်းထုတ်နေရပါတယ်။ ဒီတော့မှ သူက လီးကို ဆွဲထုတ်ပေးပါတယ်။ ကျမလည်း ပါးစပ်ထဲက သုတ်ရည်တွေ ထွေးထုတ်ရမယ့် နေရာကို အမြန်ရှာရပါတော့တယ်။ အမှိုက်ပုံးတွေ မရှိသလို ကျောင်းအောက်ကို ထွေးချရမှာလည်း မလုပ်ရဲပါ။ ထွေးချလိုက်ရင် အောက်က သမံတလင်း ပြောင်ပြောင်ပေါ် သုတ်ရည်ဖြူဖြူနှစ်နှစ်တွေ အတိုင်းသား ဖြစ်ကုန်မှာပါ။ အိမ်သာဘက်ကို ထပြေးရအောင်လည်း ဟိုဘက်အခြမ်းမှာမို့ အတွဲတွေ ချိန်းတွေ့နေတဲ့ အခန်းတွေကို လရည်တွေ ငုံပြီး ပြေးရမှာပါ။ ဒီနေ့မှ ခံပြီး ထွေးထုတ်စရာ တစ်ရှုးကလည်း မရှိတော့ပါ။ မနက်ကတည်းက ရေတွေစိုကုန်လို့ လွှတ်ပစ်လိုက္မိပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ပါးစပ်ထဲ သူ့လရည်တွေ အပြည့်ငုံပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိပဲ ငုတ်တုပ်ထိုင်နေမိတဲ့ ကျမရဲ့မျက်နှာကို သူက လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပင့်ကိုင်ပြီး ပြုံးပြကာ မြိုချလိုက်ဖို့ ပြောပါတယ်။ ကျမလည်း မရှုနိုင်မကယ်နိုင်မို့ မျက်လုံးပြူးနေရာကနေ ခေါင်းမော့ကာ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး အသက်အောင့်ကာ တခါတည်း မြိုချပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။ နည်းနည်းစီ မြိုချရင် ခုနကလို ပျို့တက်လာပြီး အခြေအနေပိုဆိုးလာမှာကို ကြောက်လို့ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် သဘောထားကာ အကုန်မြိုချလိုက်ရတာပါ။ အဆုံးသတ်မြိုချပြီးချိန် အသက်ရှုလိုက်တာနဲ့ စိမ်းစွေစွေ အနံ့ရပြီး ပျို့တက်လာမလို ဖြစ်လာတဲ့အခါမှာပဲ ကျမနှုတ်ခမ်းကို သူက ဖိကပ်ပြီး နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ဆက်ပြီး သူ့လျှာကို ကျမပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းပြီး စုပ်ယူပွတ်သပ်ပြန်ပါတယ်။ ကျမပါးစပ်ထဲမှာ လရည်အနံ့အသက်တွေ ရှိနေသေးလို့ သူ့ကိုအားနာကာ သူ့ခေါင်းကို အတင်းတွန်းလွှတ်ပေမယ့် မရပါဘူး။
သေချာပြန်စဥ္းစားကြည့်မှ ဒီလရည်တွေက သူ့လီးထဲက ထွက်ထားတာလေ၊ ဒါကို ကျမက သူ့ကို ပြန်အားနာနေမိတာကို တွေးမိပြီးမှ ရယ်ချင်လာမိပါတယ်။ ဒီလိုတွေးမိမှ ကျမလည်း အသာငြိမ်ကာ နှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်ယူနမ်းပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ခဏအကြာမှာ ကျမတို့တွေ ပြန်ဖို့ ပြင်ဆင်ကြပါတယ်။ တဏှာထတုန်းကသာ မသိသာပေမယ့် ဒီကျောင်းဆောင်ထဲက ပြန်ထွက်ဖို့ကို ရင်လေးနေမိပြန်ပါတယ်။ ဝင်လာတုန်းက အဝတ်လဲဖို့ ဆိုပေမယ့် အခန်းလွတ်လည်း မရှိသလို အိမ်သာထဲ သွားလဲမှာကိုလည်း သူက မလုပ်တော့ဖို့ ပြောလာပါတယ်။ အပြန်ကြမှ အတူနေပြီးမှ ကားပေါ်မှာပဲ ခပ်မြန်မြန် လဲကြရအောင်တဲ့။
ကျမအဝတ်တွေကလည်း လုံးဝမခြောက်သေးပေမယ့် နေလို့ထိုင်လို့တော့ ရသလောက် ဖြစ်နေပါပြီ။ အတွင်းကျတဲ့ နေရာတွေတော့ စိုစိစိ ဖြစ်နေသေးတာပေါ့။ ချိုင်းကြား၊ ပေါင်ကြားနဲ့ အတွင်းခံနေရာတွေပါ။ ဒီလိုနဲ့ အဝတ်အစားတွေ ဆန့်ဆန့်ရန့်ရန့်ဖြစ်အောင် အမြန်ပြန်လုပ်ပြီး ကျောင်းခန်းတွေရှေ့ကို ခပ်သုတ်သုတ် ဖြတ်လျောက်ရပါတော့တယ်။ ကျောင်းအောက်ရောက်တာနဲ့ သူ့ကားရပ်ထားရာ နေရာသို့ အမြန်သွားကာ ကျမတို့ နှစ်ဦး ချစ်စခန်းထလို့ ကောင်းမယ့်နေရာစီ ချီတက်ပါတော့တယ်။ ဒီလို တဏှာစိတ်မွှန်ပြီး လူမြင်မှာကြောက်ကာ ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွားခဲ့ပေမယ့် ကျမတို့ အဖြစ်ကို ကြည့်နေတဲ့ တစ်စုံတစ်ဦး ရှိနေတယ်ဆိုတာ နောင်နှစ်အတန်ကြာတဲ့အထိ ကျမ မသိခဲ့ရပါဘူး။ ဒါကပဲ နောင်တချိန် ကျမရဲ့ ဘဝလမ်းတစ်နေရာမှာ ပတ်သတ်ဆက်နွယ်မှုတွေ ထပ်ကြုံလာရဖို့ အကြောင်းခံ ဖြစ်လာရပါတော့တယ်။
ကားပေါ်မှာ ချစ်စခန်း ထခဲ့တဲ့ ဒဏ်တွေကတော့ ကျမအိမ်ပြန်ရောက်ချိန်အထိ ခံစားနေရတုန်းပါပဲ။ သူနဲ့ စိတ်လွတ်လက်လွတ် ကြမ်းမိတဲ့အခေါက်တိုင်း ကျမအဖုတ်လေး စပ်ဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ ဖြစ်ကျန်ခဲရကာ လမ်းလျောက်ရင်လည်း ကွတတ ဖြစ်နေရပါတယ်။ သူနဲ့ လုပ်ကြတဲ့အကြိမ်တိုင်း ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း အဆောင့်ခံနေကျကို ဒီလောက်ဖြစ်စရာလားလို့ ထင်စရာပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါနာတာက မိန်းမကိုယ်နာတာထက် ကျမဖင်ပေါက်က စပ်ဖျဥ္းဖျဥ္း ဖြစ်နေရတာက ပိုဆိုးပါတယ်။ သူလုပ်မယ်ဆိုတဲ့ ဖင်ချခံရတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျမဖင်ထဲကို လက်ထိုးထည့်ပြီး ကလိသွားလို့ပါ။ အရင်ကလည်း သူ့လုပ်မှာကို ကုန်းပေးရင်း ဖင်ထဲလက်ထိုးထည့် ပေးဖူးပေမယ့် အခုဟာကတော့ လက်နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့်ကာ စိတ်ကြိုက်လုပ်သွားခြင်းကြောင့်ပါ။
ကျမတို့ တွေ့နေကျနေရာကို ကားထိုးစိုက်တာနဲ့ နောက်ခန်းကို ခပ်မြန်မြန်ကူးကြပါတယ်။ ပြီးတော့ ကားထိုင်ခုံ နောက္မှီကို နောက်ကို ဆွဲချပြီး သူက ကျမကို ထမိန်လှန်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးဖို့ ပြောပါတယ်။ ကျမလည်း ဘာမှအတွန့်တက္မနေဘဲ သူပြောတဲ့အတိုင်း မခြောက်တခြောက် ဖြစ်နေတဲ့ ထမိန်ကို လှန်ကာ စပ်စပိုင်တာကို ပေါင်လယ်လောက် ဆွဲချပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ပါတယ်။ သူက ကျမအဖုတ်ကို ကုန်းကာ လျက်ပေးရင်း သူ့လီးကို သူ့ဟာသူ ဂွင်းတိုက်နေပါတယ်။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်က ကျမဖင်နောက္မှာ နေပြီး အဖုတ်လျက်ခံရတဲ့ အရသာဟာ ခံစားမှုကို မြင့်တက်စေပြီး ကျမစိတ်ကို ထန်လာစေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ကို သိပ်မနှူးစေတော့ဘဲ မြန်မြန်လိုးပေးဖို့ လောဆော်လိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း ကျမ ဖင်နောက္မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး သူ့လီးကို အဆုံးထိ တရစ်ချင်း ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။
သူ့လီး အဆုံးထိ ထိုးသွင်းပြီးတာနဲ့ ကျမဆံပင်တွေကို စုကိုင်ကာ စပြီး ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ဆံပင်တွေကို ဆွဲရင် ကျမဦးရေစပ် နာတတ်တာ သိနေလို့ ခေါင်းကို အောက္မငုံ့ရဲဘဲ ခပ်မော့မော့ ထားကာ သူ့ဆောင့်ချက္များကို အံကြိတ်ခံနေရပါတယ်။ သူ့ဆောင့်ချက္များ ပြင်းထန်လာလို့ ကျမတကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေရပါပြီ။ သူက ကျမဘက်က အသံမထွက်ဘဲ အံကြိတ်တင်းထားတာကို အားမလို အားမရဖြစ်လာတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ ဆံပင်တွေကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲကာ အဆက္မပြတ် ဆောင့်လိုးလာရင်း ပါးစပ်ကလည်း တစ်တစ်ခွခွတွေ ပြောလာပါတယ်။ ကျမရေစိုနေတဲ့ဖင်ကို ကျောင်းသားတွေ ဝိုင်းကြည့်နေတယ်မဟုတ်လား။ သူတို့က မင်းကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးချင်နေမှာပဲ။ သူတို့လိုးချင်နေတဲ့ အဖုတ်ကို ငါက အခုလိုးနေရပြီမဟုတ်လား၊ မင်းကလည်း ဖင်ကုန်းပြီး ခံရမယ်ဆို သဘောကျတယ် မဟုတ်လားနဲ့ ပက်စက်တဲ့ စကားတွေကို မေးပြောပြောရင်း အဆက္မပြတ် လိုးနေပါတော့တယ်။
ဒီလို ပြောရင်း လိုးရင်းနဲ့ ကျမဖင်ပေါက်မှာ စိုစိစိဖြစ်လာလို့ သူလက်ထိုးထည့်တော့မယ် ဆိုတာ သိနေပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျမဖင်ဝကို လျော့ပေးထားပြီး အဝင်သက်သာအောင် ကြံဖန်ကြိုးစားမိပါတယ်။ သူက လက်ညှိုးလား၊ လက်ခလယ်လား မသိပါဘူး၊ တစ်ချောင်းလုံး ထို့ထည့်လိုက်တာ အောင့်တောင့်တောင့် ဖြစ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလောက်ကတော့ လုပ်နေကျမို့ ကျမခံနိုင်ပါတယ်။ သူက ထည့်ထားတဲ့ လက်ချောင်းကို ပြန်ထုတ်ပြီး ကျမဖင်ပေါက်ထဲကို တံတွေးများ ထွေးထုတ်ကာ အထဲထိဝင်အောင် လုပ်နေပါတယ်။ အဖုတ်ကို လိုးနေတာလည်း အပြတ်မခံဘဲ လုပ်ပေးနေတာမို့ ကျမခံရတာ အရသာတောင် ပိုရှိလာနေပါတယ်။
ဒီအချိန်မှာပဲ ကျမဖင်ထဲမှာ ရုတ်တရက်ကြီး တစ်စို့စို့ကြီး ဖြစ်သွားကာ ထိုးအောင့်သွားပါတယ်။ မီးစနဲ့ ထိုးထည့်လိုက်သလိုပါပဲ။ ပူပြီး နာတာ မခံနိုင်လွန်းလို့ အားကနဲ အော်ကာ ကျမကိုယ်ကို အောက်ကို လှိမ့်ချကာ ရုန်းထွက်လိုက်ရပါတယ်။ ကျမရုန်းထွက်လိုက်လို့ အဖုတ်ထဲက လီးကျွတ်သွားပေမယ့် ဆံပင်တွေ စုကိုင်ထားတာနဲ့ ဖင်ထဲမှာ တစ်စို့စို့ကြီး ဝင်နေတာတော့ ရှိနေတုန်းပါပဲ။ ကျမလည်း မျက်ရည်များပင်ထွက်အောင် နာသွားတာပါ။ ဒါနဲ့ ဘာနဲ့ထိုးထည့်တာလည်း မေးရင်း ကြည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ လက်နှစ်ချောင်းပူးပြီး ဖင်ထဲထည့်ထားတာပါ။ ကျမရုန်းပေမယ့် သူက ဖင်ထဲထည့်ထားတဲ့ လက်ကို အကျွတ်မခံပါဘူး။ အရင်က အထည့်ခံဖူးပေမယ့် ဒီလောက်ဖင်ပေါက် ကျဥ္းကျဥ္းလေးကို သိပ်မနှုးမဆွပဲ ချက်ချင်းကြီး နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့်တော့ နာတာပေါ့ရှင်။
ကျမက နာလွန်းလို့ ပြန်ထုတ်ပေးပါ ပြောတာကို သူက လက္မခံပါဘူး။ အစမို့ပါ၊ ဒီအတိုင်းထည့်ထားရင် မနာတော့ဘူးပြောကာ သူ့လက်ချောင်းတွေကို ကျမဖင်ထဲ စိမ်ထားပါတယ်။ တအောင့်လောက် ကြာတဲ့အခါ သူက ဒီအတိုင်းထည့်ပြီး ငြိမ်နေတော့ အနာသက်သာလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖင်ပေါက်ထဲမှာ တစ်စို့စို့နဲ့ အောင့်နေတာတော့ ပျောက္မသွားပါဘူး။ ပြီးတော့ ကျမကို ပြန်ကုန်းခိုင်းလို့ ကျမလည်း ပြန်ကုန်းပေးရကာ အရမ်းနာအောင် မလုပ်ဖို့ ပြောရပါတော့တယ်။ သူက နောက်တခါ အဖုတ်ထဲ ဆောင့်လိုးနေသလို ဖင်ပေါက်ထဲက လက်ချောင်းတွေကိုလည်း တဖြည်းဖြည်း လှုပ်ရှားပေးလာပါတယ်။ ကျမမှာ အဖုတ်ကို အလိုးခံရလို့ ကောင်းလာတဲ့ အရသာတွေဟာ သူဖင်ပေါက်ကို ကလိလိုက်တာနဲ့ ပြန်ပြန်ပျောက်သွားရပါတယ်။
ဒီတစ်ခါတော့ သူက ဆံပင်ကို ပြန်မဆွဲတော့ဘဲ ကျမဖင်ကို ဖြဲကာ လက်နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့်ကာ လိုးပေးနေတာပါ။ ကျမလည်း ဖင်ထဲက အောင့်လို့ အရသာ ပျက်ပျက်သွားပေမယ့် ကျောင်းမှာတည်းက ထလာတဲ့ ကာမစိတ်တွေ အားကြီးလွန်းလို့ ပြီးခါနီးပါပြီ။ သူလည်း ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်ချက်တွေ ဆက်တိုက်လိုးလာလို့ ပြီးခါနီးမှန်း သိနေပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမအထွဋ်အထိပ်ရောက်ခါနီးမှာ ဖင်ထဲက နာတာကြောင့် အရသာ မပျက်စေချင်လို့ ဖင်ကို မကလိဘဲ မြန်မြန်လိုးဖို့နဲ့ ကလိချင်ရင် ပြီးမှ ကြိုက်သလောက် ကလိပါလို့ ပြောလိုက်ရပါတယ်။ ကျမပြောမှ ဖင်ပေါက်ထဲက လက်ချောင်းတွေကို ထုတ်ပြီး ကျမခါးကို ဆွဲကာ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပြီး နှစ်ဦးလုံး အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားပါတယ်။ သူက လရည်တွေကို ကျမဖင်ပေါ်မှာ စုကာထုတ်ရင်း ပြီးသွားတာပါ။
ကိစ္စပြီးလို့ ခပ်ကုန်းကုန်းလေး အမောဖြေနေရတဲ့ ကျမရဲ့ဖင်ကို သူက ပွတ်သတ်နေပါတယ်။ ကျမဖင်ပေါက်ထဲက သူ့လက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပေမယ့် ဖင်ဝကတော့ စပ်ဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ အခံရခက်နေတုန်းပါပဲ။ ငယ်ငယ်က ငရုတ်သီးတွေ နင်းကန်စားလို့ အိမ်သာတက်ပြီးနောက္မှာ ဖင်ဝ စပ်ဖျဥ္းဖျဥ္း ဖြစ်ခဲ့ဖူးတာကို သတိရမိပါတယ်။ အခုဟာက အဲဒီထက်တောင် ဆိုးပါသေးတယ်။ အခုလည်း ကျမတင်ပါးတွေကို ပွတ်သတ်နေတော့ သူထပ်ထည့်အုံးမလို့နဲ့ တူပါတယ်။ လက်နှစ်ချောင်းတောင် ဒီလောက်ခံရတာ၊ ဂျပန်အပြာကားထဲကလို လီးတဆုံးထည့်ပြီး လိုးရင် ကျမဖင်လေး ကွဲများသွားမလား မသိပါဘူးရှင်။ ကျမတွေးပြီး လန့်လာမိလို့ သူ့ကို ပြောပြကာ မလုပ်တော့ဖို့ တောင်းပန်ရပါတယ်။
သူကတော့ ဒီလိုပဲကျင့်ပေးရတယ်၊ ချောဆီနဲ့ဆို ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊ အခုက အစမို့ပါဆိုပြီး ကျမတင်ပါးတွေပေါ်က သူ့လရည် ပျစ်ချွဲချွဲတွေကိုယူပြီး ဖင်ပေါက်ဆီကိုပို့ကာ ပွတ်သတ်ပေးနေပါတယ်။ ဖင်ဝက စပ်နေပေမယ့် ဒီလိုလေး ပွတ်သုတ်ပေးတော့ အနာသက်သာ လာသလိုပါပဲ။ သူက အတင်းတိုက်တွန်းနေတာနဲ့ ကျမလည်း လေးဘက်သေချာ ပြန်ကုန်းပေးကာ ဖင်ကို ထောင်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူပြောတဲ့အတိုင်း အောင့်အီး တင်းခံဖို့ ပြင်ဆင်ထားလိုက်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခါ လက်နှစ်ချောင်းပူး သွင်းတာကတော့ သူ့လရည်တွေကြောင့်လား၊ ဖြည်ဖြည်းချင်း သွင်းနေလို့လား မသိပါဘူး။ အရင်တခါလို မီးစနဲ့ ထိုးသလို စူးပြီး နာတာမျိုး မခံစားရတော့ပါဘူး။ အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့သာ တစ်ဆုံးထိ ဝင်သွားပါတော့တယ်။
ဒါပေမယ့် သူ့လက်ပြန်ဆွဲထုတ်ရင် ကျမဖင်ဝအနားတွေက အပြင်ကို လိုက်ပါလာကာ နာလှပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် မလုပ်ဖို့ သူ့ကိုပြောရပါတယ်။ သူကတော့ အထဲမှာ လက်ချောင်းတွေကို ထိုးနှိုက်ကစားပေးကာ ကျမဖင်ဝကို ချဲ့နေပါပြီ။ သူ့လက်ချောင်းတွေ တစ်ခါလှုပ်လိုက်တိုင်း ကျမမှာ ဝမ်းသွားချင်သလို ဖြစ်ဖြစ်သွားရပါတယ်။ သူ့လက်တွေ အညစ်အကြေးတွေ ပေးမှာစိုးလို့ ပြောတာကို သူက ရတယ်၊ စိတ်လျော့ထား၊ ပေရင်လည်း ရေဆေးမယ်ဆိုပြီး သူလုပ်စရာရှိတာကို ဆက်လုပ်နေပါတော့တယ်။ ဖင်ထဲလက်ထိုးထည့်ပြီး ကျန်လက်တဖက်နဲ့ အဖုတ်က အစိလေးကို ကလိနေပြန်ပါသေးတယ်။ ကျမလည်း ပြီးထားခါစမို့ ကျင်နေကာ အထိမခံနိုင်ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ့ သူစိတ်ကြိုက်ကလိပြီးမှ သူ့လက်ချောင်းတွေကို ဆွဲထုတ်ကာ ကျမဖင်ဝလေး ပွစိ၊ ပွစိဖြစ်နေတာကို အရသာခံ ကြည့်နေပါသေးတယ်။
ကျမလည်း ကုန်းထပြီး သူ့လက်က အညစ်အကြေးတွေကို ဆေးကြောပေးပြီး သူယူလာတဲ့ အဝတ်အစားကို လဲရပါတယ်။ ကားပေါ်မှာ အဝတ်လဲရတာလည်း ရင်ဖိုစရာ တစ်မျိုးပါပဲ။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ရှေ့မှာ အတွင်းခံလေးသာ ချန်ပြီး တကိုယ်လုံးချွတ်ကာ အဝတ်လဲရမှာပါ။ ဒါကြောင့် ကျမမှာ အကုန်မချွတ်တောဘဲ့ အပေါ်တပိုင်းပြီးမှ ထမိန်ကို ချွတ်ပြီး လဲရပါတော့တယ်။ ကျမအတွင်းခံလေးက မနက်ကတည်းက အရည်ပေါင်းစုံနဲ့ စိုစွတ်နေတော့ တစ်ခါတည်းအပြီးချွတ်ထားလိုက်ရပါတော့တယ်။ ကျမရဲ့ လုပ်နေကိုင်နေပုံတွေကို သူက အရသာခံကာ ကြည့်နေလို့ အပြင်ကို ကြည့်ပေးဖို့ သတိပေးရပါသေးတယ်။ ဒီလို လှုပ်လှုပ်ရှားရှား လုပ်မှ ကျမဖင်က စပ်ပြီး နာနေတာကို ပိုသတိထားမိလာပါတယ်။ ဒီလို စပ်ပြီး နာနေပုံမျိုးက တော်တော်နဲ့ မပျောက်နိုင်တာ သိပါတယ်။
အခုလည်း သားကို သွားခေါ်ပြီး ရေချိုးပေးတော့ ကျမဖင်ဝက ရေထိတာတောင် မခံနိုင်အောင် စပ်နေပါတယ်။ ရေချိုးပြီးမှပဲ ဆေးတခုခုလိမ်းပြီး အကိုက်အခဲပျောက်ဆေး သောက်ထားမှ ရတော့မှာပါ။ ဂျပန်ကား ကြည့်ပြီးကတည်းက ကျမဖင်ခံဖို့အထိ ဆုံးဖြတ်ထားသလို သူနဲ့လည်း သဘောတူထားပြီးသားပါ။ ဒါဟာ လင်မယားတွေကြား လုပ်လေ့ရှိတဲ့ ကာမမှု ကိစ္စတစ်ခုလို့ ထင်နေမိတာပါ။ နာမယ်ဆိုတာ သိပေမယ့် အဖုတ်ကို လုပ်သလို အစပိုင်းနာပြီး နောက်ပိုင်း အရည်တွေထွက်ကာ ကောင်းလာမယ်လို့ ထင်ထားတာပါ။ ဖင်ထဲက ကာမအရည်တွေ မထွက်တာသိပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာမှာလို့ ထင်နေမိတာလေ။ အခုတော့ သူကသာ နှိုက်ဆွသွားတယ်။ ကျမမှာ ဘာအရသာမှ မရှိဘဲ နာတာပဲ ကျန်ခဲ့ပါတယ်။ သူကတော့ တဖြည်းဖြည်း ကျင့်ရင်ကောင်းလာမယ်ပဲ ပြောနေတော့တာပါပဲ။ ကျမယုံရခက်လှပါတယ်။ လက်ချောင်းနဲ့တောင် မဆန့်မပြဲ ခံလိုက်ရတာ၊ သူ့လီးကြီးနဲ့သာဆိုရင် ကွဲမှာသေချာပါတယ်။
သူပြောသလို နောက်ပိုင်း ကောင်းလာမယ် ဆိုရင်တောင် ပထမတစ်ခါကတော့ သေလောက်အောင် ခံရမှာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့အလိုကို ကျမငြင်းနိုင်ပါ့မလား။ သူကရော ဒါကို မယူဘဲ နေမှာမဟုတ်ပါ။ ဒီကိစ္စကို ချက်ချင်းကြီး သူမလုပ်ဘဲ တဖြည်းဖြည်း အချိန်စောင့်နေတာကို ကျမအခုမှ နားလည်လာပါတယ်။ ကာမမှုကိစ္စတွေက အမြဲတမ်း ပျော်ရွှင်ပြီး ကောင်းနေရတာမဟုတ်ဘဲ စိတ်ခံစားမှုကို လိုက်ကာ အရသာရှိပုံ ကွာခြားရသလို တခါတလေ ကိုယ့်ဆက်ဆံဖက်ရဲ့ အကြိုက်ကိုလိုက်ပြီး ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ရတာတွေမျိုးလည်း ရှိနေတတ်ပါတယ်။
အခန်း (၆ ) အလည်လာတဲ့ လေပြေညှင်း
ကျမလည်း တက္ကသိုလ် စာမေးပွဲ ဖြေဖို့ လုံးပန်းနေရပါတယ်။ အရင်တည်းက အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းနေရတာ မနေချင်လို့ ကျောင်းပြန်တက်ခဲ့ရပေမယ့် ဘွဲ့တစ်ခုရအောင်တော့ ကျမကြိုးစားချင်ပါသေးတယ်။ ငွေကြေးပြည့်စုံတဲ့ အိမ်ထောင်သည် ကလေးအမေအနေနဲ့ ပညာရေးဟာ သိပ်အရေးမပါတော့ဘူး ထင်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုနဲ့လက်ထပ်လိုက်လို့ တစ်ပိုင်းတစ်စ ရပ်နားခဲ့ရတဲ့ ပညာရေးကို ပြီးဆုံးအောင်လုပ်ပြီး မရှိတော့တဲ့ ကျမမိဘတွေရဲ့ စိတ်ဆန္ဒတစ်ခုကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တာလည်း ပါပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲကို မှန်မှန်ကန်ကန်နဲ့ အောင်မြင်ချင်ပါတယ်။
ဒီနေရာမှာ မှန်မှန်ကန်ကန်ဆိုတာက ကျမတို့ခေတ် ပညာရေးကြောင့် ပြောရတာပါ။ အတန်းချိန်မမှန်၊ စာမကျက်လည်း စာမေးပွဲခန်းမှာ အခန်းစောင့် ဆရာမတွေကို လာဘ်ထိုးပြီး ခိုးချဖြေလို့ ရပါတယ်။ နောင်တချိန် ပြောကြရင် မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုပြီး ရယ်ကြပါလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုခေတ်တွေ ရှိခဲ့တယ်ဆိုတာ အဝေးသင်စာမေးပွဲတွေကို အထက်တန်းကျောင်းတွေမှာ ဖြေဖူးတဲ့ သူတွေ သိကြပါတယ်။ တက္ကသိုလ် စာမေးပွဲကိုတောင် အပြင်က အထက်တန်းကျောင်းတွေမှာ ဖြေကြရတာလေ။ ဘွဲ့ရ ပညာမတတ်ဆိုတဲ့ ခေတ်ကြီးကို အသက်သွင်းတဲ့ အချိန်အခါကပေါ့။ အဲဒီခေတ်က ဆိုရိုးစကား တစ်ခုရှိခဲ့ပါသေးတယ်။ သေတဲ့လူနဲ့ လာမဖြေတဲ့သူပဲ ကျတယ်တဲ့။
ကျမကတော့ ဒီလိုပုံစံနဲ့ မအောင်ချင်လို့ စာကို ကြိုးစားကျက္မှတ်ပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ ကို့ရဲ့ အားပေးကူညီမှုတွေကို ကျေးဇူးတင်ရသလို ကြည်နူးမိပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ကိုက ကျမ ကျောင်းပြန်တက်တာကို သားလေးကြောင့် အစက သဘောမတူခဲ့တဲ့သူလေ။ ကိုနဲ့ကျမ ပထမဆုံး အတိုက်အခံ ဖြစ်ခဲ့ကြတာ မှတ်မိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းကျတော့ ကျမသဘောကို ခွင့်ပြုပေးခဲ့သလို အစစအရာရာ ထောက်ပံ့ပေးခဲ့ပါတယ်။ သူမအားရင်တောင် ကိုသန့်စင်ကို အကူအညီတောင်းပေးခဲ့တာလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုသန့်စင်နဲ့ ကျမ အနေပိုနီးစပ်ခဲ့ကာ မဖြစ်သင့်တဲ့ အရာတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြတာပေါ့။ အခု စာမေးပွဲ ဖြေချိန် တလျောက်လုံးမှာတော့ ကိုက ကျမကို ဂရုစိုက်ခဲ့သလို သားလေးရဲ့ ဝေရာဝစ္စတွေကို ကျမတားနေတဲ့ကြားက ကူလုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။
ကျမ စာကျက်နေရင် ကိုက သားလေးကို သိပ်ပေးရင်း ကူစောင့်ပေးတာမျိုး၊ မဖျော်တတ်ဖျော်တတ် ကော်ဖီဖျော်ပြီး တိုက်တာမျိုး စသဖြင့် ကြည်နူးစရာကောင်းတဲ့ ကြင်နာမှုတွေနဲ့ ကျမကို ဖေးကူဖြည့်ဆည်း ပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒီရက်ပိုင်းတွေဟာ ကျမအတွက် အသာယာဆုံးနဲ့ အပျော်ရွှင်ရဆုံး အချိန်အခါတွေပါပဲ။ တဖက်ကလည်း ကျမအနေနဲ့ ကို့အပေါ်မှားခဲ့မိတာတွေကို ဝမ်းနည်း စိတ်မကောင်း အဖြစ်ရဆုံး အချိန်တွေပေါ့။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုသန့်စင်နဲ့ ဝေးဝေးနေဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့သလို လက်ရှိ အခြေအနေတွေကြောင့်လည်း နှစ်ဦးတည်း အေးဆေး မတွေ့ဖြစ်ကြပါဘူး။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်များ သူနဲ့တွေ့ခဲ့ရင် ကျမစိတ်ကို ကျမနိုင်ပါ့မလားလို့လည်း တွေးပူမိပါတယ်။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အခြေအနေတွေတိုင်းမှာ ကျမ ထိန်းဖို့ ဘယ်လောက်ပဲ ကြိုးစားခဲ့ပါစေ၊ သူ့မျက်နှာတွေ့ပြီး သူ့အပြုအစုတွေကို ပြန်တွေးမိတာနဲ့ ထပ်မှားခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ။
နဖူးက အမာရွတ်မြင်တိုင်း အတိတ်ကို သတိရပြီး နာကျည်းတတ်တဲ့ ကေဝဋ်ပုဏ္ဏားလိုပါပဲ၊ ကျမကို ဒဏ်ရာတွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ပေးပြီး စွဲမက္ရူးသွပ်အောင် လုပ်ခဲ့တဲ့သူ့ကို ပြန်တွေးမိတိုင်း ကျမစိတ်တွေ မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်ရတတ်ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ရေချိုးတိုင်း ကျမရဲ့ကိုယ်ခန္ဓာကို ပြန်ကြည့်မိကာ ဒါတွေကို သူကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ကိုင်တွယ်ခဲ့ပါလား၊ ဒီအထဲကို သူပက်ပက်စက်စက် ထည့်သွင်းသွားတာပါလားဆိုတဲ့ အမှတ်ရမှုတွေ အမြဲပေါ်လာရပါတယ်။ ကိုနဲ့ အိပ်ယာထက္ဆက်ဆံနေချိန်များမှာလည်း ညှင်ညှင်တာတာ လုပ်ပေးတတ်တဲ့ ကိုနဲ့ အလကားရတိုင်း နင်းကန်ဆောင့်သွင်းပြီး ကြမ်းတတ်တဲ့ သူ့ရဲ့လုပ်ပုံတွေကို မသိစိတ်နဲ့ နှိုင်းယှဥ္မိတာ အခါခါပါ။ ဒီလိုတွေးမိတိုင်း အသိစိတ်နဲ့ ပြန်ဖယ်ထုတ်ကာ ကိုနဲ့ပျော်ရွှင်မှုကိုပဲ ပြန်ပြီး ဦးတည်ခဲ့ရတာမျိုးတွေကို ကျမတစ်ယောက်ပဲ သိပါတယ်။
စာမေးပွဲ ဖြေတဲ့ ရက်တွေမှာတော့ ကိုက ကိုယ်တိုင် အကြိုအပို့ လုပ်ပါတယ်။ တစ်ရက်ပဲ ကိုသန့်စင် လာကြိုဖူးပါတယ်။ သူလာကြိုတာ တွေ့တော့ ကျမရင်ထိတ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလောက်ကြီး ရင်ထိတ်စရာ မဟုတ်ပါဘူးလို့ စိတ်ထဲတွေးမိတော့မှ ကျမပုံမှန် ဆက်ဆံနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ သူနဲ့အေးဆေး မတွေ့ရပေမယ့် သူကလည်း ကျမအပေါ် ဂရုစိုက္မှုတွေ ရှိပါတယ်။ ဒီရက်တွေ အိမ်ကို စာရင်းလာရှင်းတိုင်းမှာ ကိုက ရှိနေတတ်လို့ ပုံမှန်ပဲ နေကြပေမယ့် ကျမတို့ မိသားစုတွေအတွက် စားသောက်စရာတွေ အမြဲဝယ်လာတတ်ပါတယ်။ ကိုပွဲရုံသွားတဲ့ အချိန်တိုင်းမှာ ကျမကို ဖုန်းဆက်ပြီး ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဖို့ကို အားပေးတိုက်တွန်းနေကျပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမမှာ စာမေးပွဲကိစ္စရှိနေလို့ သူ့အပြုအမူတွေကို အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေတာ တွေ့ရလို့ ကျေးဇူးတင်ရပါတယ်။
အခုလည်း ကိုမအားလို့ သူလာကြိုပေမယ့် ကျမအပေါ် ဟိုဟာဒီဟာ လုပ်ဖို့ မကြိုးစားခဲ့ပါဘူး။ ကျမကို ဂရုတစိုက်ကြည့်ပြီးပဲနေကာ နည်းနည်း ပိန်သွားတယ်ပဲ ပြောနေပါတော့တယ်။ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အရှိအတိုင်းကို အကြိမ်များစွာ တွေ့ဖူးတဲ့လူဆိုတော့ ကျမပိန်သွားတာ သူသတိထားမိတာ မဆန်းပါဘူး။ အပြန်မှာ ကျမအနားယူရအောင် အအေးဆိုင် ခဏဝင်ထိုင်မယ်ပြောကာ သီးသန့်ခန်းတွေရှိတဲ့ အအေးဆိုင်ကို မောင်းသွားပါတယ်။ ကျမရဲ့ သဘောကိုလည်း ပြန်မမေးသလို ဒီနေရာကို လာတာကိုလည်း ကျမ မဝံ့မရဲဖြစ်ရပါတယ်။ သူကတော့ ကျောင်းနဲ့ အိမ်နဲ့ပဲ အသွားအပြန် လုပ်နေရတဲ့ ကျမကို ခဏလောက် အပန်းဖြေစေချင်လို့ပါဟု ဆိုလာပါတယ်။ တခြားဆိုင်တွေဆိုရင် ကျမတို့နှစ်ယောက်တည်း ထိုင်တာ လူမြင်ရင် ကျမအနေခက္မှာစိုးလို့ သီးသန့်ခန်းရှိတဲ့ ဆိုင်ဆီ တမင်လာတယ် ပြောပါတယ်။
ဒီဆိုင်က ကားပါကင်ရှိတဲ့ဘက်ကနေ သီးသန့်ခန်းစီ တန်းဝင်နိုင်တာမို့ ဆိုင်ထဲ ဖြတ်မလျောက်ရပါဘူး။ ဒါကြောင့် စာပွဲထိုးတစ်ယောက်ကလွဲပြီး လူမမြင်နိုင်တာ အမှန်ပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီနေရာကို သူခေါ်လာတာ ဘာလုပ်ချင်လို့လဲလို့ ကျမတွေးရပါတော့တယ်။ အထွေအထူးတွေးစရာမှ မလိုတာ။ သူနဲ့ကျမက လူမမြင်ကွယ်ရာမှာဆိုရင် အမှောင်လမ်းကို လျောက်ဖို့ပဲ ရှိခဲ့ကြတာလေ။ ဒါပေမယ့် ကျမအနေနဲ့ကတော့ သူနဲ့ ရှေ့ဆက်ပြီး အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေဖို့ ကြိုးစားချင်သလို အထူးသဖြင့် ဒီရက္မျိုးတွေမှာ ကျမအာရုံတွေ မလွင့်ပါးချင်ပါ။ ဒီရက်တွေမှာ ကျမစာမေးပွဲနဲ့ မိသားစုကိုပဲ အာရုံစိုက်ချင်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကိုယ်နဲ့ အရှက်ကုန်အောင် ပတ်သတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ သူ့ကို ယတိပြတ် ငြင်းဆန်တာထက် နားလည်အောင် ရှင်းပြပြီး အခြေအနေမှန်ကို တဖြည်းဖြည်း သွားတာက ပိုကောင်းမယ်မဟုတ်လား။ မဟုတ်ရင် ကျမရဲ့ စိတ်အလိုလိုက်ကာ ရူးသွပ်မိခဲ့တာတွေကြောင့် နောင်တစ်ချိန် သူ့ဘက်က ပြဿနာရှာလာနိုင်တယ်ဆိုတာကို စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ သူက ဒီလိုလူမျိုးမဟုတ်ပါဘူးဆိုတာ သိပေမယ့် ရမ္မက်ကြောင့် ရူးသွပ်သွားရင် ဘာမဆို လုပ်နိုင်ကြတယ်ဆိုတာ ကျမအဖြစ်နဲ့ ယှဥ္ပြီး နားလည်ထားပါတယ်။ ကျမကိုယ်တိုင်လည်း အဲဒီရမ္မက်ကြောင့်ပဲ အခါခါမှားခဲ့ဖူးသလို ဆက်ပြီး မမှားအောင်နေဖို့ကိုတောင် အားတင်းထားရတာ လျော့ရဲရဲပါပဲ။ မူးယစ်ဆေးသမားတွေ ကျန်တဲ့အချိန်တွေ နေနိုင်ပေမယ့် ယင်းထတဲ့အချိန်မှာ မနေနိုင်သလိုပေါ့။ မသင့်တော်ပေမယ့် ကောင်းတယ်ထင်ပြီး စွဲမက္နေတော့လည်း ခက်ပါတယ်ရှင်။
ဒါပေမယ့် ကျမထင်သလို ဖြစ်မလာပါဘူး။ အမြဲတမ်း ကျမနဲ့နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ဖို့ကြံနေတတ်သလို တွေ့ပြန်ရင်လည်း လက်ရော၊ ပါးစပ်ရော အငြိမ်မနေကာ ပွတ်သတ်နိုးဆွ နေတတ်သူက ဒီနေ့ အိန္ဒြေရရ နေနေတာ အံ့ဩစရာပါ။ ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့ အအေးသောက်ကြပြီးတော့ စာမေးပွဲဖြေတဲ့ အကြောင်းပဲ ပြောကြဆိုကြပါတယ်။ ခဏကြာတော့ ကျမလည်း ပြန်ရအောင်လို့ ပြောပြီး သူ့မျက်နှာကို ပြုံးပြီး ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ ကျမကို တစ်ခုခုတောင်းဆိုချင်နေတာ မြင်နေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စာမေးပွဲကိစ္စကြောင့် ကျမကို မတောင်းဆိုရက်တာနဲ့ တူပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့ကို စကားနည်းနည်း ပြောချင်သေးတာနဲ့….
“ပြန်မယ်လို့ ပြောနေတယ်လေ။
ဟင်… ရှင့်မျက်နှာကြီးက ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
“ကြည်ပြာကလည်းကွာ….
ကိုယ်ဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ သိရဲ့သားနဲ့”
“ဟင်…. ရှင်မပြောဘဲ ကျမဘယ်လို သိမှာလဲ။
ရှင်နေမကောင်းလို့လား…”
“ဟုတ်တယ်၊ လူကကောင်းပေမယ့် စိတ်ကတော့ ကြည်ပြာနဲ့ ဝေးနေရတာလေ….
ဘယ်လိုပျော်နိုင်ရမှာလဲ……
ကိုယ်တို့ အခုလို အေးဆေးမတွေ့ရတာ ဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲ….”
“ကိုသန့်စင်ရယ်၊ ကျမလည်း စာမေးပွဲရှိနေလို့ မအားတဲ့ဟာကို….
ပြီးတော့ ကျမပြောထားဖူးတယ်လေ။
ရှေ့လျောက် ကျမတို့တွေ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း နေကြရမယ်လေ….
အခုနောက်ပိုင်း ကျမတို့အကြောင်းကို ကို သိသွားမှာ အရမ်းကြောက်နေမိတယ်…..
ကျမတို့ တစ်ဦးပေါ်တစ်ဦး လိုအပ်တာထက် ကျမ မိသားစုက ကျမကို ပိုလိုအပ်တယ်လေ….
ဒါပေမယ့် ဖြစ်ခဲ့တာတွေက ကျမဘက်ကလည်း အများကြီး လွန်ကျူးခဲ့တာပါ….
ရှင့်ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး။ ကျမလိုအပ်နေတာတွေကို ရှင့်ဆီက ရခဲ့လို့တောင် ကျေးဇူးတင်ရပါသေးတယ်။
ရှင့်စိတ်ကိုလည်း ကျမနားလည်ပါတယ်။
ရှင် ကျမအပေါ်ထားတဲ့ မေတ္တာကိုလည်း ခံစားရပါတယ်…..
ဒါပေမယ့် ကျမဘက်က ကိုနဲ့သားလေးရဲ့ မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်ရမယ်လေ။
ကျမကို နားလည်ပေးပါနော်…..”
ကျမလည်း စကားအရှည်ကြီး ပြောလိုက်ရတော့ နည်းနည်းမောတာနဲ့ ရေခဲရေလက်ကျန်ကို မော့သောက်လိုက်ပါတယ်။ ရေခဲရေက အေးပေမယ့် ကျမစိတ်ကို တည်ငြိမ်နိုင်လောက်အောင်တော့ မအေးပါဘူး။ ကျမကိုယ်တိုင်လည်း သူ့ကို ဒီစကားတွေ ပြောရတာ ရင်ထဲမကောင်းပါဘူး။ ကျမလည်း သူ့ကို သံယောဇဥ္ရှိခဲ့တာပဲလေ။ ကျမစကားတွေကြားပြီး မှိုင်တွေသွားတဲ့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ကာ ကျမဆောက်တည်ရာမရသလို ခံစားရပါတယ်။ အစတုန်းက သူ့အပေါ်ကို ကျမရဲ့ ခံစားချက်တွေ သိပ်မရှိဘူး ထင်ခဲ့ပေမယ့် အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ သံယောဇဥ္ကြိုးတွေက ကျမသတိမထားမိခင်မှာပဲ ကောင်းကောင်းကြီးကို ရစ်ပတ်နှောင်တွယ်နေခဲ့မိပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ကိုနဲ့သားလေးတို့အတွက် ကျမဒီစကားတွေကို ပြောမှဖြစ်တော့မှာလေ။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ပျက်ယွင်းနေတဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ကျမဘက်ကလည်း ယတိပြတ် မဖြတ်နိုင်တာ ခက်ပါတယ်။
“ကိုသန့်စင်၊ ကျမပြောတာတွေကြားပြီး စိတ်ညစ်သွားမှာပေါ့နော်….
ဒါတွေကို ကျမ အရင်ကတည်းက ပြောဖူးထားပြီးသားလေ….
ကျမတို့စိတ်ကို ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသင့်တယ်ထင်လို့ အခုထပ်ပြောရတာပါ”
“ဒါတော့ဒါပေါ့ ကြည်ပြာရယ်။
ကိုက ကြည်ပြာ့ကို ဒီကိစ္စတစ်ခုတည်းအတွက် ချစ်ခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ…..
ဒါပေမယ့် ကိုယ်က အပြင်လူဆိုတာ သိပါတယ်။
တချိန်ကျရင် အပြင်လူက အပြင်မှာပဲ နေရမယ်ဆိုတာ ကိုယ်သိပါတယ်…..”
သူရဲ့ ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့ပြောသံကို ကြားပြီး ကျမလည်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိရပါတယ်။ ကျမတို့ မှားခဲ့တဲ့ အမှားအတွက် ဘယ်သူ့ကိုမှ မခံစားစေချင်ပါဘူး။ ကျမရဲ့ ပျော့ညံ့တဲ့စိတ်နဲ့ လုပ်ချင်ပြီဆိုရင် ဆင်ခြင်ထိန်းချုပ်နိုင်မှုမဲ့စွာ လုပ်တတ်တဲ့ စိတ်တွေဟာ အမြဲဒွန်တွဲနေတတ်ပြီး၊ ဒီစိတ်တွေကြောင်ပဲ အမှားနွံထဲက မရုန်းထွက်နိုင်သေးတာ ဖြစ်ပါတယ်။
“ဟူးးးး ကျမလည်း ရှင့်ကို သံယောဇဥ္ ရှိပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကျမတို့ဘဝတွေ ဒီလိုကြီးပဲ နေသွားလို့ မရဘူးလေ….
ကျမမှာ မိသားစု ရှိသလို ရှင်လည်း ဒီလိုကြီးပဲ နေလို့ မရဘူးလေ။
ရှင်လည်း မိသားစုတစ်ခု တည်ဆောက်ရမှာပေါ့။
ရှင့်ကို ပျော်ရွှင်တဲ့ မိသားစုဘဝလေး ရှိစေချင်တယ်။ ဒါ ကျမစိတ်ရင်း အမှန်ပါ….
ပြီးတော့ ချက်ချင်းကြီး အဆက်ဖြတ်ဖို့ပြောတာ မဟုတ်ဘူးလေ။
စိတ်တွေကို အတတ်နိုင်ဆုံး တဖြည်းဖြည်းထိန်းပြီး ကိုယ့်မိသားစုနဲ့ ကိုယ်ပျော်ရွှင်နိုင်ဖို့ စဥ္းစားဆုံးဖြတ်ထားဖို့ပါ။
ကဲပါ….မျက်နှာကြီး အဲဒီလောက် ပျက္မနေပါနဲ့…
ဟင်း ဟင်း … ဆယ်ကျော်သက်လေး ကျနေတာပဲ၊ ဖြစ်နေလိုက်တာ….”
“ဒါဆို အခုလောလောဆယ်တော့ ကိုယ်တို့ ကြည်နူးလို့ ရသေးတာပေါ့နော်…
ဟုတ်လား ကြည်ပြာ….”
“ရှင်ကတော့လေ။ အားအားရှိဒါပဲတွေးနေတာပဲ။
ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ရှေ့လျောက် ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း နေမယ်ဆိုရင် ရှင်လိုချင်တာတွေ ကျမ ခွင့်ပြုပါ့မယ်။
ကဲပြော…. ရှင်အခု အရမ်းပြန်ချင်နေပြီ မဟုတ်လား။
ကျမ ခွင့်ပြုတယ်။ ပြန်ကြမယ်လေ….အဟင်း”
“ဟာကွာ …. ပြန်ချင်ပါ့မလား….
သိရဲ့နဲ့ မစနဲ့နော်။ ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းပစ်လိုက္မယ်”
“ဟိုးထားဆရာ၊ ဒီမှာတော့ မကဲပါနဲ့နော်”
“ကြည်ပြာ၊ ကိုယ့်ကို စုပ်ပေးပါလား။
ဘယ်သူမှ မဝင်လာပါဘူး….လုပ်ပေးနော်”
သူက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျမဘေးနား ကပ်ထိုင်ကာ ကျမကို ဖက်လိုက်ပါတယ်။ သီးသန့်ခန်းမို့ လူမဝင်လာတာ သေချာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခန်းတံခါးက အလုံပိတ်မဟုတ်ပါဘူး။ စားပွဲထိုးကောင်မလေးက အခန်းထဲကို လှမ်းကြည့်လို့ ရအောင် သုံးလက္မပတ်လည်လောက် အပေါက်လေးတစ်ပေါက် ရှိပါတယ်။ စားပွဲထိုးကို ခေါ်ရင်ဖြစ်စေ၊ အထဲမှာ လိုအပ်တာကို လှမ်းကြည့်ဖို့ ဖြစ်စေ အထဲမဝင်ဘဲကြည့်လို့ရအောင် ဖောက်ထားတာနဲ့တူပါတယ်။ ဒါမှမဟုတ် အတွဲတွေ အဆင့်လွန်ပြီး လုပ်ချင်ရာလုပ်လို့မရအောင် အဟန့်သဘောမျိုး ဖောက်ထားတာလား မသိပါဘူး။ ဒီအပေါက်ကနေ အပြင်က လှမ်းကြည့်ရင် မြင်နိုင်တာမို့ ဒီအထဲမှာ သူဖက်နမ်းမှာကိုတောင် ကျမထိတ်လန့်နေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စားပွဲထိုးကောင်မလေးကတော့ အခန်းတွေကနေ လူခေါ်ဘဲလ်နှိပ်လိုက္မှ အထဲကိုကြည့်ပြီး ဝင်လာမှာပါ။
“ဟိုမှာ အပေါက်ရှိတယ်လေ။ သိပ်မကဲနဲ့….
ဒီနေရာမှာ ဘယ်လို လုပ်ပေးလို့ ရမှာလဲ”
“ရပါတယ်ကွာ….. အဲဒီအပေါက်က အထဲကို အကုန် မမြင်ရပါဘူး။
ကိုယ်တို့ ဘဲလ်မတီးဘဲနဲ့လည်း သူလာမကြည့်ပါဘူး။
စုပ်ပေးပါနော်….”
“ဟာ….. စုပ်တော့ မပေးတော့ဘူး။
ရှင့်ပုဆိုးပေါ်ကပဲ ထုပေးမယ်နော်….”
ကျမလည်း သူပြန်မပြောခင် ပုဆိုးပေါ်ကနေ သူ့လီးနေရာကို ပွတ်ပေးကာ လက်ညှိုးနဲ့ လက္မကို သုံးပြီး အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးနေပါတယ်။ သူလည်း ဘာမှ ဆက္မပြောတော့ဘဲ ကျမလုပ်ပေးသမျှကို ဇိမ်ခံနေပါတယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခံနေလို့ ထိထိမိမိမရှိလှပါဘူး။ သူလည်း မခံနိုင်တော့လို့ လုံချည်ဖြည်ချကာ အတွင်းခံကို အောက်ဆွဲချပြီး လီးကို ထုတ်ပေးပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့လီးကို ပုဆိုးနဲ့ ပြန်ဖုံးပေးပြီး အပေါ်ကနေဘဲ တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ အာသာဖြေပေးနေမိပါတယ်။ ပုဆိုးခံနေပေမယ့် သူ့လီးရဲ့ ပူနွေးမှုကို ခံစားရပြီး အအေးဆိုင်လို နေရာမျိုးမှာ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို ဂွင်းထုပေးနေမိတဲ့ ကိုယ့်အဖြစ်ကို အံ့ဩနေမိတယ်။ သူကတော့ ကျမလုပ်ပေးတာကို မျက်လုံးမှိတ် ဇိမ်ခံနေသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျမတင်ပါးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သတ်နေပါသေးတယ်။
ဒီလိုနဲ့ သူ့လီးတဆက်ဆက်တုန်လာပြီး ပြီးခါနီးမှာပဲ ဘေးအခန်းက လူခေါ်ဘဲလ်တီးသံကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။ ကျမတို့လည်း အရှိန်တက်နေတာဆိုတော့ သတိမထားလိုက္မိဘူးပေါ့။ ခဏအကြာမှာပဲ စားပွဲထိုးကောင်မလေးရဲ့ မျက်လုံးအစုံကို ကျမတို့အခန်းတံခါးရဲ့ ၃ လက္မပတ်လည် အပေါက်လေးမှာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကောင်မလေးမှာ ကျမတို့ ဖြစ်နေတာကို တွေ့ပြီး မျက်လုံးပြူးကာ ခဏကြောင်ကြည့်နေပြီးမှ ဖျက်ခနဲ့ ပျောက်ကွယ်သွားပါတယ်။ ကျမလည်း ထုပေးနေရင်း ကြောင်ကာ ရပ်နေမိတယ်။ ပြီးမှ မျက်နှာပူပြီး နေရာပြောင်းထိုင်ဖို့ ထလိုက်ချိန်မှာပဲ ကိုသန့်စင်က ကျမလက်ကို အပေါ်မှ ဖိထားကာ ပြီးတော့မှာမို့ ဆက်ထုပေးဖို့နဲ့ မြင်လည်း ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ ရတယ်ပြောကာ အတင်းဆက်ထုခိုင်းနေပါတယ်။
ကျမလည်း လက်ကို အတင်းရုန်းပေမယ့် သူက မလွှတ်ပေးသလို၊ ကောင်မလေးကလည်း မရှိတော့တာမို့ သူ့ကိုပြီးအောင်ပဲ အရင်လုပ်ပေးလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ကျမလည်း ထိုအပေါက်လေးကို ကြည့်နေကာ ခပ်မြန်မြန် ဆက်ပြီး လုပ်ပေးရပါတော့တယ်။ တကယ်က ဘေးအခန်းက ဘဲလ်တီးတာကို အခန်းမှားပြီး ကျမတို့အခန်းကို လာကြည့်တာ ဖြစ်မှာပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမတို့က မတော်မရော် လုပ်နေကြတာမို့ အရှက်ရစရာ ဖြစ်ရတာပါ။ ကောင်မလေးကတော့ ကျမကို အအေးဆိုင်လို နေရာမျိုးမှာတောင် အရှက္မရှိ သောင်းကြမ်းလွန်းတဲ့ မိန်းမလို့ ထင်သွားမှာပါပဲ။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်က ကျမဖင်တွေကို ပွတ်သတ်နယ်ဖတ်နေတာကို ဖင်ကိုနောက်ပစ်ပေးထားပြီး လီးကိုကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေတာပဲလေ။
ရမ္မက်ကြီးပြီး တော်တော်နန့်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ် ကျမကို သတ်မှတ်မှာ အမှန်ပါပဲ။ ကျမကိုယ်ကျမ သတိမထားမိခင်မှာပဲ ထိုမိန်းမမျိုးအမှန် ဖြစ်နေရပါပြီ။ ရှေ့လျောက် ကျမရဲ့ အသိစိတ်နဲ့ မထိန်းနိုင်သရွေ့တော့ ကျမဟာ ခပ်ပေါပေါ မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် တွန်းပို့ နေမိမှာပါပဲ။ ဒီလိုအတွေးများဝင်ပြီး ရှက်ရွံ့အားငယ်နေချိန်မှာပဲ သူ့လီးက သုတ်ရည်များ ပုဆိုးအတွင်း တဖျောဖျော ပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း စားပွဲပေါ်က တစ်ရှုးယူကာ သူ့လုံချည်ကို လှန်ပြီး ပေနေတာတွေကို လိုက်သုတ်ပေးသလို ကြမ်းပြင်မှာ ကျသွားတဲ့ လရည်တွေကိုလည်း သေချာ သုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။
ကောင်မလေး ငွေရှင်းဖို့ ဝင်လာရင် အနံ့အသက်တွေ ရသွားမှာ မဖြစ်စေချင်တော့ပါ။ ကျမကိုယ်တိုင်လည်း နောက်တစ်ခါ အရှက်ကွဲ မခံချင်တော့ပါ။ အရင်က သူနဲ့ ဘယ်လောက်ကဲခဲ့ ကဲခဲ့၊ အခုလို လူမိတာမျိုး မဖြစ်ဖူးပါ။ နောက်နောင် သူ့တောင်းဆိုတိုင်း လိုက်လျောဖြည့်ဆည်း ပေးတတ်တဲ့ ကျမရဲ့အကျင့်ကို ဆင်ခြင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ သန့်ရှင်းပြီးတာနဲ့ ကိုသန့်စင်ကို ငွေရှင်းဖို့ ထားခဲ့ကာ ကောင်မလေးမလာခင် ကျမအရင်ထွက်ပြီး ကားပေါ်မှာ သွားထိုင်နေလိုက်ပါတယ်။ ကျမရဲ့ အရှက္မဲ့တဲ့ လုပ်ရပ်ကြောင့် စားပွဲထိုး မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်နှာကိုပင် ရင်မဆိုင်ရဲတော့ပါဘူး။
ဒီအဖြစ်အပျက်တွေက ကျမအသိစိတ်နဲ့ ဘယ်လောက်ပင် ထိန်းဖို့ ဆုံးဖြတ်ပေမယ့် မသိစိတ်ရဲ့ သာယာတက္မက္မှုနောက်ကို အခါခါ လိုက်ပါမိပုံတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ ပျက်အစဥ္ ပြင်ခဏ ဆိုပေမယ့် ပျက်ရမယ့် အခြေအနေတွေက အထပ်ထပ် ကြုံလာရသလို၊ ထိုအပျက်ပေါ်မှာပဲ သာယာနေမိသူ တစ်ယောက်အတွက်ကတော့ ပြင်ရင်းနစ်၊ ပြင်ရင်းနစ်နဲ့ စုံးစုံးမြှုပ်ဖို့ပဲ ဖြစ်လာတော့မယ်ဆိုတာ ကျမ ကြိုမသိခဲ့ရပါဘူး။ တဖက္မှာလည်း ကိုနဲ့ သားလေးတို့ရဲ့ မေတ္တာဘုံလေးအတွင်းမှာ သာယာချမ်းမြေ့ဆုံး အချိန်တွေ ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ပါတယ်။ သားလေး ရဲ့ တီတီတာတာ ဆိုစကားတွေကြောင့် ကျမတို့လင်မယားနှစ်ဦးရဲ့ မေတ္တာကမ္ဘာလေးဟာ ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့မှု အတိဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲဖြေပြီးချိန်ကစပြီး ကျမတို့မိသားစုရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အချိန်များကို ဖန်တီးယူလာနိုင်ခဲ့ပါတယ်။
ကိုသန့်စင်နဲ့ အခြေအနေကို ကျမ အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းချုပ်ပေမယ့် နေရင့်လေ အရူးရင့်လေ ဆိုသလို ဖြစ်လာရပါတယ်။ သူ့ကို အခြားချစ်သူရှာဖို့ တိုက်တွန်းပေမယ့် သူ့စိတ်ကကို မရှာချင်ဖြစ်နေတာကို ကျမဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ သူနဲ့ကျမရဲ့ ပတ်သတ်မှုကလည်း အဆင့်တွေအများကြီး လွန်ထားပြီး ဖြစ်သလို ကိုနဲ့ မလုပ်ဖူးတာတွေကိုပါ ကျမကိုယ်တိုင် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး သူ့ကို ပေးအပ်ခဲ့ဖူးသူပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူရော ကျမရော ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ်နိုင်အောင် ထိန်းနိုင်ပြီး ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ် နေနိုင်ဖို့ တဖြည်းဖြည်း ကြိုးစားဖို့ပဲ ရှိပါတယ်။ ဒီသဘောကို သူ့ကိုအကြိမ်ကြိမ် ရှင်းပြနားချခဲ့သလို သူကလည်း အချိန်တစ်ခုလောက်အထိတော့ သူ့ကို ခွင့်ပြုပေးဖို့ ပြန်တောင်းဆိုတာကိုလည်း ကျမဘက်က လက်ခံပေးခဲ့ရပါတယ်။ သူ့ရဲ့အချိန်တစ်ခုဆိုတာ ဒီပုံစံနဲ့သွားရင် ရောက်တော့မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး။
အဲဒီအချိန်ကို မြန်မြန်ရောက်ချင်ရင် သူ့မှာ အခြားချစ်ရတဲ့သူ ရှိဖို့ပဲ လိုမယ်လို့ ကျမထင်ပါတယ်။ သူသာ တခြားမိန်းကလေးနဲ့ ချစ်ကြွမ်းဝင်ပြီး အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရင် ကျမနဲ့ ပတ်သတ်မှုကလည်း အလိုလို ရပ်ဆိုင်းသွားမယ်လို့ ကျမထင်နေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ချစ်ကြိုက်နိုင်မယ့်သူကို ကျမစိတ်မှန်းနဲ့ ရှာကြည့်နေမိပါတယ်။ ကျမ အတွေးထဲဝင်လာတာကတော့ ယမင်းပါပဲ။ ယမင်းက ရိုးရိုးအေးအေးနဲ့ ချစ်စဖွယ်ဟန်ပန် ရှိသူပါ။ စကားကို တိုးတိုးညှင်တာ ပြောတတ်သလို လူကြီးသူမကို ရိုသေလေးစားမှု အပြည့်ရှိသူပါ။ ကိုယ်ဟန်အနေအထားကလည်း ကျော့ရှင်းလှပပြီး မြင်သူငေးလောက်တဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှပိုင်ရှင်ပါ။ ကျမထက် သုံးနှစ်လောက် ငယ်ပြီး နုရွယ်ပျိုမျစ်တဲ့ အလှတရာကို ယဥ္ကျေးသိမ်မွေ့တဲ့ အနေအထိုင်တွေနဲ့ ပံ့ပိုးထားသူလေးပါ။
ယမင်းကို မြင်တိုင်း တစ်ချိန်က ရိုသားအေးဆေးပြီး အိန္ဒြေအပြည့်ရှိခဲ့တဲ့ ကျမကို ပြန်မြင်ရသလိုပါပဲ။ ဒီလိုပြောတော့ ကျမအကြောင်းသိတွေက ရယ်ကြလိမ့်မယ်။ ကျမပြောတာက ကိုသန့်စင်နဲ့ မတွေ့ခင်က ကျမရဲ့ပုံစံနဲ့ အနေအထိုင်ကို ပြောတာပါ။ အခုအခြေအနေကတော့ ပြန်စဥ္းစားမိတိုင်း ကျမကိုယ်ကျမတောင် ရွံရှာမုန်းတီးစိတ် ဖြစ်ရပါတယ်။ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ကျမလျောက်ခဲ့တဲ့လမ်းပဲလေ။ ယမင်းအကြောင်း ပြန်ဆက်ရရင် ယမင်းအဖေက ကို့ပွဲရုံက ဂိုထောင်မှူးပေါ့ရှင်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဂိုထောင်စောင့်ပါပဲ။ ရိုသားတဲ့ သူအဖေဟာ ကို့ရဲ့လူယုံတစ်ဦးဆိုလည်း မမှားပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုက သူတို့မိသားစုကို အစစအရာရာ စောင့်ရှောက်ကူညီပေးခဲ့တာပါ။ ကိုသန့်စင်သာ ယမင်းကို လက်ခံရင် ကို့ကို ယမင်းအဖေဆီမှာ ပြောခိုင်းလို့ ရပါတယ်။ သူတို့ကလည်း လူငယ်စီးပွားရေးသမားဖြစ်တဲ့ ကိုသန့်စင်ကို ငြင်းပယ်ကြမယ် မထင်ပါ။
ယမင်းကို ကျမ မျက်စိကျရတာက ကိုသန့်စင်ပြောဖူးတဲ့ စကားကြောင့်ပါ။ ကိုသန့်စင်ကို မိန်းမယူဖို့ပြောတိုင်း တကယ်လို့ ယူရရင်လည်း ပိုက်ဆံမရှိရင် နေပါစေ၊ ကျမလို မိန်းကလေးမျိုးကိုပဲ ယူမယ်လို့ အမြဲပြောနေကျမို့ပါ။ တခါတလေ ကျမအိမ်မှာ ပွဲလမ်းရှိလို့ ယမင်းတို့ မိသားစုတွေ လာကူညီကြတိုင်း ယမင်းကို ကျမအဝတ်အစားတွေ အမြဲပေးဝတ်ပါတယ်။ အိမ်ကိုလာတဲ့ဧည့်သည်တွေက အနောက်ကနေကြည့်ရင် ကျမနဲ့ ယမင်းကို အမြဲမှားတတ်ကြပါတယ်။ အနေအထိုင်၊ အပြောအဆိုကအစ ဆင်တယ်လို့လည်း မှတ်ချက်ပြုလေ့ ရှိကြပါတယ်။ ကျမကိုယ်တိုင်လည်း ယမင်းကို ချစ်လို့ အဝတ်အစား အသုံးအဆောင်ဝယ်တိုင်း သူ့အတွက် ပိုဝယ်ပြီး လက်ဆောင် အမြဲပေးတတ်ပါတယ်။
သူ့ခမျာ အလှအပတွေရှိပေမယ့် ငွေကြေးမပြည့်စုံလို့ အနေအထိုင် ချို့တဲ့ရတာမျိုးကို စာနာမိလို့ပါ။ တစ်ဦးက စေတနာ၊ တစ်ဦးက မေတ္တာဆိုသလိုပါပဲ။ အခုနောက်ပိုင်း ကို့အတွက် နေ့လယ်စာကို ယမင်းတို့ မိသားစုက ပုံမှန်ချက်ပေးနေတာပါ။ ကျမအိမ်ထောင်ကျကတည်းက ကို့အတွက် နေ့လယ်စာကို ပုံမှန်ချက်ပို့တာပါ။ နေ့ခင်းလောက်ဆိုရင် ကို့ပွဲရုံက ကောင်လေးတစ်ယောက်ယောက် လာယူရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အလုပ်ကြပ်ရင် လာယူတဲ့ အချိန်မမှန်သလို ကို စားတဲ့အခါမှာလည်း ထမင်း၊ ဟင်းက အေးနေတတ်တာ အမြဲပါ။ ကလေးမွေးပြီးတော့ ကျမနဲ့သားက နည်းနည်းခြူချာတဲ့အခါ ကို နေ့လယ်စာ စားရတာ ကလီလင်သနိုင်လာပါတယ်။ ဒီအခါမျိုးတွေမှာ ပွဲရုံနောက္မှာ အိမ်ဆောက်နေတဲ့ ယမင်းတို့မိသားစုကပဲ ကို့အတွက် စီစဥ္ပေးကြပါတယ်။
သူတို့ကသာ မပြည့်စုံတာပါ။ ကို့အတွက်ကတော့ ဖွယ်ဖွယ်ရာရာနဲ့ အမြဲလုပ်ပေးတတ်လို့ ကျမတို့ အားနာရပါတယ်။ ကိုက အပြင်မှာ ဝယ်စားပါ့မယ်ဆိုတာလည်း လက္မခံပါ။ နောက်ဆုံးတော့ ကိုက ကျမလည်း ကလေးတစ်ဖက်နဲ့ အလုပ်မပိုရအောင် သူတို့ဆီမှာပဲ ထမင်း လပေးပုံစံမျိုးပေးပြီး စားဖို့ ကျမကို တိုင်ပင်ပါတယ်။ ကျမကလည်း ယမင်းတို့ သားအမိရဲ့ ဟင်းချက်လက်ရာကို သဘောကျသလို၊ ကိုလည်း ထမင်း၊ ဟင်းပူပူနွေးနွေး စားစေချင်လို့ သဘောတူလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အိမ်မှာ ဟင်းကောင်း ချက်တဲ့နေ့တွေမှာတော့ ကို့ပွဲရုံက အလုပ်သမားတွေကို လာယူခိုင်းပြီး ယမင်းတို့ကို ပြန်နွေးပြီးမှ ကို့အတွက် ပြင်ဆင်ခိုင်းခဲ့ပါတယ်။
ယမင်းကလည်း ကျမကို အမတစ်ဦးလို ချစ်ခင်ပြီး အမြဲတိုင်ပင်တတ်သူပါ။ ဒါကြောင့် ယမင်းမှာ ချစ်သူရည်းစား မရှိကြောင်း ကျမသိနေသလို မိဘတွေ မစီစဥ္ဘဲ သူ့သဘောနဲ့သူ လုပ်မယ့်လူမဟုတ်တာ ကျမ ယုံကြည်ပါတယ်။ ဒီလို အခြေခံအကြောင်းအချက်တွေကြောင့် ကိုသန့်စင်နဲ့ ယမင်းကို ကျမဖြစ်စေချင်တာပါ။ ကျမ အတွက်ရည်ရွယ်ပြီး ကိုယ်လွတ်ရုန်းကာ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ နှစ်ဦးလုံးက ကျမသံယောဇဥ္ရှိသူတွေမို့ သူတို့နှစ်ဦးကို ပေါင်းဖက်စေချင်တာ ကျမစိတ်ရင်းအမှန်ပါ။ ဒါပေမယ့် ခက်နေတာက ကိုသန့်စင်ပါ။ သူက ယမင်းဟာ ကျမနဲ့ တူတာကို လက်ခံပါတယ်။ သူပြောတာက ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ကျမနဲ့တူတာဆိုရင် ယမင်းကိုပဲ သူလည်း မြင်ပါတယ်တဲ့။ ဒါပေမယ့် ယမင်းနဲ့ လက်တွဲဖို့ကို သူ့ဘက်က အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြကာ ခေါင်းရှောင်နေခဲ့ပါတယ်။
သူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ ကျမနဲ့ ရနေတဲ့ သာယာမှုကို မပျောက်ဆုံးချင်သေးတာကို ကျမနားလည်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ကို ဆက္မပြောတော့ဘဲ ကိုမျိုးဝင်းကိုပဲ ကြားထဲကနေ တိုက်တွန်းခိုင်းရပါတယ်။ ကိုကလည်း ကိုသန့်စင်နဲ့ ယမင်းကို သဘောတူပါတယ်။ ကိုသန့်စင်ကိုလည်း တိုက်တွန်းပါတယ်။ နောက်တော့ ကိုက ကျမကိုပြောတာက ယမင်းမိဘတွေဘက်ကို သူပြောပေးလို့ရတယ်။ ကိုသန့်စင်စိတ်မပါဘဲနဲ့တော့ သူအတင်း မလုပ်ချင်ဘူးလို့ ဆိုပါတယ်။ ကိုရယ်…. ရှင့်သူငယ်ချင်းက ရှင့်မိန်းမရဲ့ အဆီအသားတွေကို ကောင်းကောင်းကြီး စားသုံးနေရလို့ တခြားမိန်းကလေးကို စိတ်မပါဖြစ်နေရတာလို့ပဲ ကျမပြောလိုက်ချင်ပါတော့တယ်ရှင်။
ပြီးတော့ ကျမအနေနဲ့ကလည်း မိုက်တွင်းနက်ချင်တဲ့ စိတ်ရှိနေတုန်းပါပဲ။ တဖြည်းဖြည်း အဆက်ဖြတ်မယ်လို့ မတင်မကျစိတ် ထားမိကတည်းက ကျမဘက်က မပြတ်သားနိုင်တာကို သိပါတယ်။ နောက်တစ်ချက်က သူ့ကိုလည်း လန့်ပါတယ်။ သူ့အနေနဲ့ ကျမကို ဘယ်လောက်ပဲ မေတ္တာရှိပါတယ်ဆိုဆို၊ ကျမအိမ်ထောင်ရေးကို မဖျက်စီးပါဘူးလို့ ကတိတွေပေးပေး၊ ကျမစိတ်ချလက်ချ မယုံကြည်နိုင်ပါဘူး။ တဏှာကြောင့် ရူးသွပ်သွားရင် လူတိုင်းမလုပ်သင့်တာတွေ လုပ်တတ်ပြီး၊ မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ့ပတ်တာမျိုး ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။ ဒီကိစ္စတွေရဲ့ အရင်းခံကတော့ ကျမကိုယ်တိုင်ပါပဲ။ ဘယ်သူမပြု မိမိမှုဆိုတဲ့အတိုင်း ကျမရဲ့ မိုက်တွင်းနက်ခဲ့မှုတွေကြောင့် အဖက်ဖက်ကို တွေးပြီး ကြောက်လန့်နေမိပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ကို အပျော့ဆွဲနဲ့ ဆွဲဖို့ ဆုံးဖြတ်သလို၊ သူနဲ့တွေ့ရင် ဖြစ်ပေါ်လာတတ်တဲ့ ကျမရဲ့လိုအင်ဆန္ဒတွေကြောင့်လည်း ရံဖန်ရံခါ ကာမရထားကြီး ပျော်ပျော်စီးနေတတ်တုန်းပါပဲ။
ဒါပေမယ့် ကိုသန့်စင်နဲ့ ကျမရဲ့လွတ်လွတ်လက်လပ် တွေ့ဆုံမှုတွေကလည်း ရှားပါးလာပါတယ်။ ကျမကိုယ်တိုင်ကိုက သူတောင်းတိုင်း ခွင့်မပြုတော့ပါ။ အခြေအနေကို ကြည့်ပြီးမှသာ ခွင့်ပြုခဲ့တာမျိုးတော့ ရှိပါတယ်။ ပြီးတော့ အရင်လို အပြင်မှာ ကဲခြင်းမျိုးကို ကျမလုံးဝ ခွင့်မပြုရဲတော့ပါဘူး။ သူနဲ့အပြင်သွားခြင်းမျိုးကတော့ တခါတလေ ရှိနေတုန်းပါပဲ။ အထူးသဖြင့် မနက်ပိုင်း မြို့ထဲကို စျေးဝယ်ထွက်ခြင်းမျိုးနဲ့ တခါတလေ ဆေးခန်းသွားရာမှာ ကိုက အကူအညီတောင်းလို့ သူလိုက်ပို့တတ်ပါတယ်။ လိုက်ပို့တိုင်း အရင်က တွေ့နေကျ မြို့ပြင်နေရာမှာ ခဏလောက်ဖြစ်ဖြစ် တွေ့ပါရစေဆိုတာကို ကျမလုံးဝခွင့်မပြုခဲ့တော့ပါဘူး။ စားပွဲထိုးကောင်မလေး ပတ်ပင်းတိုးသလို တစ်နေ့နေ့မှာ အခြားတစ်ယောက်ယောက်က ကျမတို့ မဟုတ်တာ လုပ်နေတာကို တွေ့သွားမှာ အရမ်းကြောက်သွားပါပြီ။
ဒါပေမယ့်လည်း အရှက်ကုန်အောင် ပတ်သတ်မိဖူးသူများပီပီ အခြေအနေပေးလို့ ကျမခွင့်ပြုတဲ့အခါများမှာလည်း နှစ်ဦးလုံး မီးကုန်ယမ်းကုန် ကြမ်းဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ အားလုံးသိကြတဲ့ ကျမရဲ့ အကျင့်အတိုင်းပဲ လုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်တဲ့ အချိန်မှာတော့ အဆုံးစွန် လုပ်ပြီး ပျော်ရွှင်မှုကို ရှာဖွေမိခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို တစ်လမှ အများဆုံး သုံး၊ လေးခါလောက်ပဲ အဆုံးစွန်ထိ ပေးတွေ့မိတော့ တွေ့တဲ့အကြိမ်တိုင်း အရသာရှိရှိ ခံစားနိုင်ခဲ့ကြတာပါပဲ။ ရာဂလောင်စာတွေ စုပြီးမှ တပြိုင်တည်း ပေါက်ကွဲရသလို ဖြစ်ရတာမို့ နှစ်ဦးလုံးမှာ အရသာအဆုံးစွန်ထိ ရောက်ကြရပါတယ်။ ကျမဘက်က ဆင်ဆင်ခြင်ခြင် နေဖို့ ကြိုးစားရာကနေ အစွမ်းကုန် အပြိုင်ကြဲဖို့ အချိန်စောင့်ပြီး ပျော်သလို ဖြစ်သွားရပါလားလို့တောင် တွေးမိပါသေးတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ယောကျာ်းနှစ်ဦးကြား အစဥ္ပြေအောင် ကြိုးစားနေရင်း ကျမဘဝကို ဖြတ်သန်းနေခဲ့မိပါတယ်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ ကျမ နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲအောင်ပြီး ဘွဲ့ယူဖို့ ဖြစ်လာခဲ့ရပါတယ်။ ပထမတော့ အဝေးရောက်ပဲ ယူဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပေမယ့် ကိုမျိုးဝင်းရဲ့ တိုက်တွန်းမှုတွေကြောင့် ဘွဲ့နှင်းသဘင်အခမ်းအနားကို တက်ယူဖို့ ဖြစ်လာခဲ့ရပါတယ်။ ကိုကတော့ ကြုံရခဲတဲ့ ဘွဲ့ယူတဲ့ အတွေ့အကြုံကို ခံစားစေချင်လို့ ကျမကို တိုက်တွန်းတာပါ။ ဒီလို ပွဲတက်ရမယ်ဆိုတော့လည်း ကျမမှာ အလုပ်ရှုပ်ရပြန်တာပေါ့။ အစမ်းနေ့နဲ့ ဘွဲယူမယ့်နေ့အတွက် အဝတ်အစား နှစ်စုံချုပ်ရသလို ဘွဲ့ယူ ဖောင်တင်ရခြင်း၊ ဘွဲ့ဝတ်စုံ ငှားရခြင်း စသဖြင့် အလုပ်တွေ ဆက်တိုက်ရှုပ်ရပြန်ပါတယ်။ ဘွဲ့တက်ယူတယ်ဆိုတာ ယောကျာ်းလေးတွေအတွက် ဝန်တာသိပ်မပိုပေမယ့် မိန်းကလေးတွေအတွက်ကတော့ ငွေကုန်၊ လူပန်းနဲ့ အလုပ်များလှပါတယ်။
ဒီလိုတွေ သွားရ၊ လာရတော့လည်း ကိုက အတတ်နိုင်ဆုံး သားလေးပါခေါ်ပြီး လိုက်ပို့တတ်ပေမယ့် အများဆုံးကတော့ ကိုသန့်စင်ကိုပဲ အကူအညီတောင်းရတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်း ကျမဘယ်သွားသွား သားလေးကို ခေါ်သွားတတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကိုသန့်စင်အနေနဲ့ အရင်လိုကျမနဲ့ အတူတူသွားတဲ့အခါ ရတတ်တဲ့ လွတ်လပ်မှုမျိုးတော့ မရတော့ပါဘူး။ သူကတော့ ကျမနဲ့ အပြင်မှာတွေ့ချိန် ချစ်သူတွေလို နေထိုင် ကြည်နူးချင်ပေမယ့် ကျမက သားရှေ့မှာ လုံးဝ ခွင့်မပြုခဲ့တော့ပါဘူး။ ဒါတောင် သားလေး ပြေးလွှားဆော့ကစားချိန်မျိုး မမြင်ကွယ်ရာတွေမှာ ကျမတင်သားတွေကို ပွတ်သတ်တာမျိုးတွေ၊ ကျမမျက်နှာကို လျက်တပြတ် နမ်းရှိုက်တာမျိုးတွေ ပြုတတ်လွန်းလို့ ကျမမှာ တားဆီးရတာ အခါခါပါ။ ကျမဘက်က ဘွဲ့တက်ယူမယ့် ကိစ္စနဲ့ အလုပ်များနေတော့ သူလည်း ပျော်ပါးခွင့်မရတော့ တောင့်တနေရှာမှာပေါ့။ ကျမအနေနဲ့ကတော့ အခြေအနေတွေကို ဒီလောက် ထိန်းထားနိုင်တာကိုပဲ ကျေနပ်နေမိပါတယ်။
အစမ်းနေ့မှာ ကိုရယ်၊ သားလေးရယ် ကျမတို့ မိသားစု သုံးယောက် ပျော်ပျော်ပါးပါးပဲ သွားခဲ့ကြပါတယ်။ အဲဒီနေ့က ကိုသန့်စင် မအားလို့ မလိုက်နိုင်တာကို ကိုက တပျစ်တောက်တောက် ပြောမဆုံးပါဘူး။ ကိုသန့်စင် ပါလာရင် ကိုက ကားမမောင်းရဘူးလေ။ အခုတော့ ကားကြပ်ကြပ်၊ လူရှုပ်ရှုပ်ကြားမှာ ကို စိတ်ရှုပ်နေရတာပေါ့။ ပြီးတော့ မနက္မိုးမလင်းခင် ကတည်းက ကျမကို အလှပြင်ဆိုင်ပို့ရတာနဲ့ ဆိုတော့ ကို တော်တော် ပင်ပန်းခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုက ဘွဲ့ယူမယ့် နေ့ကျရင်တော့ ကိုသန့်စင်ကို မလိုက္မနေရ၊ လိုက်ဖို့ ပြောထားပါတယ်။ ကျမမှာတော့ ကိုသန့်စင်မပါလာလို့ စိတ်သက်သာရာ ရပါတယ်။ ကိုနဲ့သူ နှစ်ယောက်ဆုံရင် ကျမလိပ်ပြာ မလုံသလို ခံစားရပါတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးက ကျမလင်တွေကြီးပဲလေ။ အဲဒီလို စဥ္းစားမိတိုင်း ရင်ဖိုသလိုလို၊ စိုးရိမ်သလိုလိုနဲ့ အနေရခက်တာပါ။
ဘွဲ့ယူမယ့် နေ့မှာတော့ ကျမအလှပြင်ဖို့ အခက်တွေ့ရပြန်ပါတယ်။ အစမ်းနေ့ကလည်း မနက်အစောကြီးမို့ သားလေး အိပ်ယာက မနိုးလို့ အတင်းနှိုးကာ အလှပြင်ဆိုင်ကို ခေါ်သွားရတာလေ။ ကျမအလှပြင်နေတဲ့ တစ်ချိန်လုံး သားလေးမှာ သူ့အဖေပေါ်ခွေခွေလေး အိပ်နေရရှာပါတယ်။ အခုမနက္လည်း မိုးမလင်းခင်မှာပဲ ကျမက အလှပြင်ဆိုင်ကို သွားပြင်ရမှာမို့ အခက်တွေ့နေတာပါ။ မနိုးသေးတဲ့ သားကို ကိုက မနှိုးချင်ပါ။ ဟိုရောက်ရင် ကလေး အိပ်ရတာ ဒုက္ခရောက်လို့ပါ။ သားကို တစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့ပြီး ကျမကို ကားမောင်း ပို့ရမှာလည်း မဖြစ်နိုင်။ မနေ့ညကတည်းက ဘကြီးဦး ဆိုင်က ကောင်မလေးတွေကို ခေါ်မအိပ်မိတာ မှားတာပါပဲ။ ကျမက ဒါတွေကို စဥ္းစားမိလို့ ခေါ်အိပ်ဖို့ ပြင်ခဲ့ပေမယ့် ကိုက လက္မခံချင်လို့ပါ။ ကိုက အိမ်မှာရှိနေချိန်မျိုးမှာ အခြားမိန်းကလေးတွေ ရှိနေရင် မနေတတ်လို့ပါ။ ပွဲလမ်းရှိလို့ ယမင်း ညလာအိပ်ပေးရင်တောင် ကိုက ခပ်ရှောင်ရှောင် နေတတ်ပါတယ်။
ကိုက မာနကြီးတာမျိုးမဟုတ်ဘဲ မိန်းကလေး ငယ်ငယ်တွေနဲ့ ခပ်ကင်းကင်း နေတတ်တဲ့ အကျင့်ကြောင့်ပါ။ ဒါကြောင့်လည်း တစ်သတ်လုံး ရည်းစား မထားဖူးဘဲ ကျမကို တွေ့မှ မနေနိုင်ဖြစ်ကာ လူကြီးတွေနဲ့ အတင်းလာတောင်းတာလေ။ ကျမနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ဖို့ အရင်မကမ်းလှမ်းဘဲ တောင်းရမ်းပြီးမှ ကျမနဲ့ စကားလာပြောဖူးတဲ့ သူပါ။ ကျမလည်း ကို့အကြောင်း သိနေလို့ ညက ကလေးမတွေကို အိမ်ခေါ်မအိပ်မိတာ ဒီမနက် အခက်တွေ့ရပါပြီ။ ကျမကတော့ အစမ်းနေ့ကလိုပဲ သားကို နှိုးပြီး ခေါ်သွားဖို့ လုပ်နေချိန်မှာပဲ ကိုက ကိုသန့်စင်ကို ဖုန်းဆက်နေပါတယ်။ ကို့အနေနဲ့ အချိန်မဟုတ်ကြီး ဘကြီးဦး အိပ်နေတာကို မနှိုးရက်ပေမယ့် သူနိုင်တဲ့ ကိုသန့်စင်ကိုပဲ အတင်းဖုန်းဆက်ကာ အပူကပ်ရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမက အားနာစရာကြီးဆိုပြီး တားတာလည်း မရပါဘူး။
တကယ်တော့ ကျမက ကိုသန့်စင်ကို အားနာလို့မဟုတ်ပါ။ မနက္မှောင်မှောင်မဲမဲကြီးမှာ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ မသွားချင်လို့ပါ။ ကျမရဲ့ လင်တစ်ဦးဖြစ်နေတဲ့ သူနဲ့ သွားရတာ မထူးဆန်းပေမယ့် သူက အတူနေဖို့ အတင်းတောင်းဆိုရင် ဒီလိုရက္မျိုးမှာ ခွင့်ပြုဖို့ အစဥ္မပြေလို့ ငြင်းရပြုရနဲ့ စိတ်မရှုပ်ချင်လို့ပါ။ ဒါပေမယ့် ကို ဖုန်းဆက်ပြီး မကြာခင်မှာပဲ ကိုသန့်စင် ကားလေးနဲ့ ရောက်လာပါတယ်။ သူလည်း အစောကြီးတည်းက နိုးနေတာလို့ ဆိုပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျမနဲ့သူ အလှပြင်ဆိုင်ကို ထွက်လာခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမစိုးရိမ်နေသလို ဘာမှ ဖြစ်မလာခဲ့ပါဘူး။ ကျမနဲ့ တခြားစကားများကိုသာ စစနောက်နောက်နဲ့ ရယ်ရယ်မောမော ပြောနေခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမက အိပ်ရေးပျက်ရင် သွေးအားနည်းပြီး ခေါင်းမူးတတ်လို့ ဂရုစိုက်ဖို့ သတိပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ကျမအပေါ် ဂရုစိုက်ပုံကတော့ ကိုနဲ့သူနဲ့က တိုင်ပင်ထားတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။
ကိုကလည်း မနက်အိပ်ယာနိုးကတည်းက အဲဒါကိုပဲ စိတ်ပူပြီး တဖွဖွပြောနေခဲ့တာပါ။ ညကလည်း ကျမကို အစောကြီး အတင်းအိပ်ခိုင်းပြီး သားလေးမအိပ်တာကို စောင့်သိပ်ပြီးမှ ကို အိပ်ရရှာတာပါ။ သူတို့မအိပ်သေးတော့ ကျမလည်း ဘယ်အိပ်ပျော်ပါ့မလဲ။ ဒါပေမယ့် ကို ကျေနပ်အောင် မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ထားရပါတယ်။ ညကလေ ကိုက သားလေးအိပ်တာတောင် တော်တော်နဲ့ မအိပ်သေးပါဘူး။ သားအိပ်သွားတော့ အခန်းမီးမှိန်မှိန်ကို ပြောင်းထွန်းပြီး အလုပ်စားပွဲသွားထိုင် နေပါတယ်။ ကျမတို့ အိပ်ခန်းထဲမှာက ကျမရဲ့ အလှပြင်ခုံနဲ့ ကို့ရဲ့အလုပ်စားပွဲ သတ်သတ်စီ ရှိတာပါ။ ကို့စားပွဲကတော့ သော့အမြဲ ခတ်ထားတာပါ။ ကို့စာရင်းတွေနဲ့ စာချုပ်စာတန်းတွေ သိမ်းထားတာကြောင့်ပါ။ လုပ်စရာရှိမှ ကိုယ်ကိုတိုင် သော့နဲ့ဖွင့်ပြီး စာရင်းတွေ လုပ်တတ်ပါတယ်။
သော့ကတော့ ပွဲရုံသော့တွေနဲ့ ပေါင်းထားတာပါ။ ကျမအနေနဲ့ ဒီစားပွဲကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် မဖွင့်ကြည့်ဖူးပါ။ ကိုက ခွင့်မပြုလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုနဲ့ စညားကတည်းက တစ်အိမ်လုံးကို ကျမခြေ၊ ကျမလက်ထားထားတာပါ။ ဘာမှ တားမြစ် ဖုံးကွယ်ထားတာမျိုး မရှိခဲ့ဖူးပါ။ ကျမအနေနဲ့ ကို့ရဲ့ အလုပ်စာရွက်စာတန်းတွေပဲ ရှိမှန်းမြင်သိနေလို့ မကြည့်ဖြစ်တာပါ။ တခါတလေ ကို ညနက်တဲ့အထိ စားပွဲမှာထိုင်ပြီး စာရင်းတွေကြည့်နေရင်တော့ ကျမအိပ်ယာက ထကာ စားပွဲကို ပိတ်လို့ ကို့ကို အတင်းအိပ်ခိုင်းရတာမျိုး ရှိတတ်ပါတယ်။ ဒီလိုဆိုရင် ကိုက ခဏလေးပါ၊ ပြီးတော့မယ်ဆိုလည်း ကျမက စာရင်းတွေ အံဆွဲထဲ စုထည့်သိမ်းပြီး သော့ခတ်ကာ မနက္မှ ဆက်လုပ်ဖို့ ပြောပြီး အိပ်ယာထဲ အတင်းဆွဲခေါ်နေကျပါ။ ကျမက ကို စာရင်းတွေလုပ်နေရင် မရှုပ်တတ်ပေမယ့် ညနက်တဲ့အထိ လုပ်တာကိုတော့ ကျန်းမာရေးကို စိုးရိမ်လို့ အမြဲတားမိပါတယ်။
ဒီလိုအခါတိုင်း ကိုက ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ပဲ ကျမအလိုကို လိုက်ပြီး လင်မယား အတူတူ ဖက်အိပ်ဖြစ်ပါတော့တယ်။ ညကလည်း သားအိပ်တော့ ကိုက အလုပ်စားပွဲမှာ သွားထိုင်ကာ သော့ဖွင့်နေတာကို တွေ့ပါတယ်။ မနက်အစောကြီး ထကြရမှာမို့ ကျမလည်း ကို့ကို အိပ်ဖို့ အတင်း သွားဆွဲခေါ်မလို့ပါ။ ဒါပေမယ့် ကိုက ကျမကို အိပ်ရေးဝအောင် အရင်အိပ်ခိုင်းထားတာမို့လို့ အိပ်ယာကထကာ သူကို သွားခေါ်ရင် ကျမအိပ်မပျော်တာ သိသွားတော့မှာပါ။ ကျမက အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေမိသူမို့ ကိုက ကျမကို ပိုဆူပါလိမ့်မယ်။ ကျမလည်း ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ ကိုယ်မို့ အသာငြိမ်နေလိုက်ရပါတော့တယ်။ ပွဲရုံစာရင်းတွေ ညနေကတည်းက ကို ထိုင်လုပ်ပြီးတာ တွေ့နေရတာမို့ အခုက အိပ်မပျော်လို့ ဟိုကြည့် ဒီကြည့် ခဏပြန်ကြည့်တာ ဖြစ်မှာပါလို့ပဲ တွေးလိုက်ပါတော့တယ်။
ဟုတ်မှာပါ။ ကိုက အံဆွဲထဲက စာအုပ်ဆွဲထုတ်တာ မတွေ့ပါ။ ခပ်မှောင်မှောင်မှာ တွေ့ရတာက စက္ကူဘူးတစ်ဘူးကို ထုတ်ပြီး အတွင်းက တစ်ခုခုကို ကြည့်နေသလိုပါပဲ။ ကွယ်လွန်သွားရှာပြီ ဖြစ်တဲ့ ကို့မိဘပုံတွေကို စက္ကူဘူးနဲ့ ထည့်ထားတတ်ပါတယ်။ အရင်က ကျမတောင်းဆိုလို့ ကို ထုတ်ပြတိုင်း မိဘတွေကို သတိရပြီး ကို့မျက်နှာလေး မှိုင်သွားတတ်ပါတယ်။ ကျမယောက္ခမပုံတွေရော ကျမ မိဘပုံတွေရော အိမ်ဘုရားခန်းမှာ မှန်ဘောင်သွင်းပြီး ချိတ်ထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီသိမ်းထားတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေမှာ ကို ငယ်ငယ်က မိဘတွေနဲ့ ဆော့ကစားပုံတွေ၊ အမှတ်တရပုံတွေမို့ ပြန်ကြည့်မိတိုင်း သတိရလွမ်းဆွတ်ကာ ဝမ်းနည်းရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုဝမ်းနည်းမှာကို စိုးရိမ်လို့ နောက်ပိုင်းမှာ ကျမတို့ အတူတူ မကြည့်ဖြစ်တော့ပါ။
အခုလည်း ကိုက စက္ကူဘူးလေးထဲကို မွှေနှောက်ရှာနေရင်း တစ်ခုခုကို ကိုင်ကာ မျက်နှာ ညှိုးကျသွားပါတယ်။ အရင်လို ပုံတွေကို အပြင်ထုတ်ကြည့်တာမျိုးကိုတောင် မလုပ်ဘဲ ကိုင်ကြည့်ယုံနဲ့ စိတ်မကောင်း တော်တော် ဖြစ်သွားပုံပါ။ ကျမလည်း ကို့မျက်နှာ ညှိုးညှိုးလေးကို ကြည့်ကာ စိတ်မကောင်း ဖြစ်ပြီး သွားတားကာ အားပေးမလို့ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျမ မိဘတွေကို သတိရသွားပြီး ကို့ကို သွားမတားရက်တော့ပါဘူး။ ကျမလည်း မိဘတွေ မရှိတော့ဘူးလေ။ မနက်ဖြန်ဆိုရင် ကျမ မိဘတွေ မြင်ချင် ဖြစ်စေချင်တဲ့ ဘွဲ့ကို ယူရတော့မယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ဖေဖေနဲ့ မေမေက ကျမကို အိမ်ထောင်ချပေးပြီးတာနဲ့ စိတ်ချသွားသလား မသိပါဘူး။
ကျမ မိဘတွေ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ကို ကွယ်လွန်သွားကြရှာတယ်လေ။ ဘာမှတောင် မပြုစုလိုက်ရပါဘူး။ ကျမဘဝထဲက အပြီးအပိုင် ထွက်သွားကြပါပြီ။ မနက်ဖြန် ဘွဲ့ယူချိန်မှာ ပြုံးပြုံးကြီး ပျော်နေတဲ့ ဖေဖေ့ကို ရှိစေချင်လိုက်တာ။ ဝမ်းသာဂုဏ်ယူနေပြီး ကျမဘွဲ့တက်ယူချိန်မှာ လက်ခုပ်တီးအားပေးနေမယ့် မေ့မေ့ကို မြင်ချင်လိုက်တာရှင်။ ကျမလည်း ဒါတွေကို စဥ္းစားမိတော့ မျက်ရည်များ အလိုလိုကျလာရပါတော့တယ်။ ကိုသိရင် စိတ်မကောင်း ပိုဖြစ်နေမှာစိုးလို့ တဖက်ကို လှည့်ပြီး နေလိုက်ရပါတယ်။ မိဘတွေကို လွမ်းဆွတ် သတိရနေမိရင်းနဲ့ပဲ ကျမ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရပါတယ်။
အခုလည်း နောက်တစ်ယောက်က ကျမအိပ်ရေးပျက်ပြီး ခေါင်းမူးမှာကို စိုးရိမ်နေပြန်ပါပြီ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ရောက်တက်ရာရာတွေတွေးကာ သူနဲ့ အလှပြင်ဆိုင်သွားကာ ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျမစိုးရိမ်သလို သူ့ဘက်က ကဲတာမျိုးတွေ မရှိသလို အလှပြင်ပြီးတော့လည်း ကျမရဲ့ပုံကိုကြည့်ကာ လှကြောင်း တဖွဖွပြောနေပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ ကျမ အလှပြင်နေပုံကအစ ဓာတ်ပုံလည်း တဖျက်ဖျက် ရိုက်နေပါတော့တယ်။ ကင်မယာက ကိုသန့်စင် ဝယ်ထားတာပါ။ သူက ဒါမျိုးကို ဝါသနာပါသလို သူ့အိမ်မှာ ဓာတ်ပုံကူးခန်း တစ်ခုကိုပင် လုပ်ထားပါတယ်။ ကိုက သူ့ကို ကျမဘွဲ့ယူတဲ့ အမှတ်တရပုံတွေ ရိုက်ပေးဖို့ တောင်းဆိုထားတာပါ။
ပြီးတော့ အခု ဘွဲ့ယူတဲ့နေ့ကို ယမင်းကိုပါ ခေါ်ထားပါတယ်။ သားလေးကို ဝိုင်းထိန်းလို့ရအောင် ကိုက စီစဥ္ပြီး ခေါ်တာ ဖြစ်သလို ကိုသန့်စင်နဲ့ အနေနီးစပ်စေချင်လို့ ခေါ်တာလည်း ပါပါတယ်။ ကျမတို့ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး မကြာမှီမှာပဲ ယမင်းကို သူ့အဖေ လာပို့လို့ ကျမတို့တွေ တက္ကသိုလ်ဆီ ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ကျမတို့ မိသားစု သုံးဦး ဘွဲ့နှင်းသဘင်ထဲ ဝင်သွားတော့ ကို့သန့်စင်နဲ့ ယမင်းတို့ အပြင်မှာ စောင့်ကျန်နေခဲ့ပါတယ်။
ဘွဲ့ယူပြီးတော့ ပြန်ထွက်လာတော့လည်း စံနဲ့ အခြားသူငယ်ချင်းတွေက အမှတ်တရ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ ဝိုင်းခေါ်ကြလို့ အချိန်နည်းနည်း ကြာသွားပါတယ်။ ကိုကတော့ ကျမဘာလုပ်လုပ် ပြုံးပြီး သားနဲ့အတူ ရပ်ကြည့်ပြီး စောင့်ပေးနေတာပါပဲ။ အားလုံးပြီးတော့ စံရယ် ကျမတို့ မိသားစုရယ် ကိုသန့်စင်တို့ စောင့်နေတဲ့ နေရာဆီ လာခဲ့ကြပါတယ်။ သူတို့က စားသောက်ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့်နေမယ်ဆိုပြီး မရှိကြပါဘူး။ လိုက်ရှာကြည့်မှ အရိပ်ကောင်းတဲ့ သစ်ပင်အောက္မှာ ယမင်းက ခေါင်းငုံ့ ထိုင်နေသလို ကိုသန့်စင်က ဘေးကထိုင်ကာ ရယ်ရယ်မောမော စကားပြောနေတာ တွေ့ရပါတယ်။ မသိရင် ချစ်သူနှစ်ဦး အေးအေးချမ်းချမ်း ထိုင်ပြီး စကားပြောနေကြတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။
ဒီလို ကြည်နူးစရာ မြင်ကွင်းကို ကျမတွေ့ရတာ ကျေနပ်ဝမ်းသာပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခု လစ်ဟာသွားသလို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ကျမစိတ် ဘာဖြစ်တာလဲ။ ကျမကိုယ်တိုင် သူတို့နှစ်ဦးကို ဖြစ်စေချင်တာလေ။ ဒီလို ဖြစ်သွားရင် ကျမလည်း ကိုယ့်လမ်းကိုယ် အေးအေးဆေးဆေး ပြန်လျောက်လို့ ရမှာဖြစ်သလို ကျမသံယောဇဥ္ရှိတဲ့ သူတို့နှစ်ဦးကိုလည်း ပျော်ရွှင်စေမှာလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလား တိုက်တွန်းခဲ့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အခုလိုမြင်ကွင်းကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ ရင်တွေတုန်ပြီး စိတ်နဲ့ ကိုယ်လွတ်သွားသလို ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ စံက ကျမကို လက်တို့ပြီး ချစ်ရဲ့အကိုဘေးက သူ့ကောင်မလေးမို့လား။ လှတယ်နော်၊ ချစ်အတိုင်းပဲလို့ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောပါတယ်။
ကျမလည်း စံကို ခေါင်းညှိတ်ပြမိလား၊ မပြမိလား သေချာမသိတော့ပါဘူး။ ဒီအချိန်မှာပဲ စံရဲ့ စေ့စပ်ထားတဲ့ ချစ်သူနဲ့ မိဘတွေကို တွေ့ပြီး စံကကျမကို နှုတ်ဆက်ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ စံက ကျမကို ဖုန်းမပြတ်ဆက်ဖို့ အသေအချာမှာကာ လက်ပြထွက်ခွာ သွားပါပြီ။ ကျမမှာ စိတ်နဲ့လူနဲ့ သိပ်မကပ် ဖြစ်နေပါတယ်။ အကင်းပါးလွန်းတဲ့ စံက ကျမမျက်နှာ ပျက်နေတာ သတိထားမိသွားလားလို့ စိုးရိမ်ရပြန်ပါပြီ။ အဓိကကတော့ ကိုနဲ့ ကျန်တဲ့သူတွေ သတိမထားမိစေဖို့ စိတ်ကို ထိန်းကာ ကိုတို့ဆီ လှမ်းလာခဲ့ပါတယ်။ ရင်ထဲမှာတော့ အမည်မဖော်နိုင်တဲ့ ဝေဒနာတစ်ခုကို ခံစားနေရတာကိုလည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒေါသထွက်နေမိပါတော့တယ်။
ယမင်းကတော့ ကျမဝင်လာတာနဲ့ လှလိုက်တာ မမရယ်ဆိုပြီး လှမ်းဖက်ပါတယ်။ ယမင်းပုံစံက ကျမတို့ ရောက်လာလို့ ပျော်သွားတာလား၊ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်နေတာလား မသိပါဘူး။ တစ်ခုခုဖြစ်နေတာ ယမင်းမျက်နှာပေါ်မှာ ပေါ်နေပါတယ်။ ကျမလည်း ယမင်းနဲ့ ဒီလိုရယ်ရယ်မောမော နေမိတော့ စိတ်သက်သာရာရပြီး ပုံမှန်ပြန်နေနိုင်ပါပြီ။ ဒါပေမယ့် သူတို့စကားဝိုင်းမှာတော့ ဝင်မပြောဖြစ်ပါဘူး။ ကိုကတော့ ယမင်းနဲ့ ကိုသန့်စင်ကို စနောက်နေပါတယ်။ ပြောတော့ အတင်းငြင်းနေကြပြီး အခုတော့ စားသောက်ဆိုင်မှာ ထိုင်မစောင့်ဘဲ ဒီမှာ လာထိုင်နေကြပါလားဆိုပြီး စနေတာပါ။ ကိုသန့်စင်က ရယ်ပဲနေပါတယ်။ ယမင်းကတော့ ထိတ်ထိတ်ပြာပြာနဲ့ ကို့ကို ကြည့်ကာ အတင်းငြင်းရှာနေပါတယ်။ သူက အပျိုလေးပဲလေ။ အခုလို စတော့ ရှက်ရှာမှာပေါ့။
ကိုသန့်စင်က စားသောက်ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့်ရတာ ပျင်းနေလို့ ဒီအပင်အောက္မှာ အေးတယ်၊ နေရာပြောင်းရအောင် ပြောလို့ ထွက်လာမိတာလို့ ယမင်းက ရှင်းပြနေရှာပါတယ်။ ယမင်းပြောတာကို ကျမလည်း ယုံပါတယ်။ ကိုသန့်စင်ဆိုတဲ့လူက သူလိုချင်တာကို ရဖို့ အကြံအဖန် လုပ်တဲ့ နေရာမှာ ဆရာကြီးဆိုတာ ကျမကိုယ်တွေ့ပဲလေ။ ကျမကိုလည်း အဲသည်လို ဆွဲဆောင် သိမ်းသွင်းပြီး သူလိုချင်တာကို ရအောင် ယူနေတဲ့သူပဲလေ။ ယမင်းလို အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကိုလည်း သူဘယ်အလွတ်ပေးပါ့မလဲ။ အကြံသမားကြီး၊ လူဆိုးကြီးလို့ ကျမစိတ်ထဲကပြောကာ သူ့ကို မုန်းတဲ့စိတ်တွေ ပေါ်လာရပြန်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့တွေ စကားပြောနေကြရင်း ကျမနှုတ်ဆိတ်နေတာကို ကိုက သတိထားမိသွားကာ နေလို့မကောင်းဘူးလားလို့ မေးလာပါတယ်။
ကျမလည်း မနက်အစောကြီးထရပြီး အထဲမှာလည်း လူတွေများလို့ ခေါင်းထဲ ညီးစီစီ ဖြစ်နေတာပါလို့ ကြည့်ကောင်းအောင် ပြောရတာပေါ့။ ကိုသန့်စင်က အိမ်ကိုပြန်ကြမလားဆိုပြီး ပြောပေမယ့် ကိုက မပြန်ချင်သေးဘူး။ ကျမဘွဲ့ယူတဲ့နေ့မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေစေချင်တယ်။ အပြန်ကြရင်လည်း သားလည်းပါလာလို့ မြို့ထဲ လျောက်လည်ကြမယ်လေ။ ကျမခေါင်းထဲမကြည်ရင် လေကောင်းလေသန့်ရအောင် လမ်းလျောက်ပါလားလို့ တိုက်တွန်းပါတယ်။ သားကို သူတို့ ထိန်းထားပါ့မယ်တဲ့။ ကျမလည်း ဒီမှာနေရတာ မနေချင်သလို ဖြစ်တာနဲ့ လမ်းလျောက္မယ်ဆိုပြီး ထလိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ ကိုက ကိုသန့်စင်ကို တခါတည်း ကင်မယာယူပြီး ကျောင်းထဲက နေရာအနှံ့ကို လိုက်ရိုက်ပေးဖို့ ပြောနေပါတယ်။ ကျမက ရတယ်၊ မရိုက်တော့ဘူးပြောသလို၊ သူကလည်း ကို့ကို အတူလိုက်ရိုက်ပေးလိုက်ပါ၊ ခေတ်ကို သူတို့ ထိန်းပါ့မယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကင်မယာက ကိုသန့်စင် ကင်မယာဖြစ်သလို ကိုကလည်း ဓာတ်ပုံဖလင်အကြောင်း နားမလည်ဘူးလို့ ပြောပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ကိုပဲ လိုက်သွားပြီး ဖလင်လိပ်ပါသလောက် အကုန်ရိုက်ပေးလိုက်ပါလို့ ပြောကာ ကျမတို့ကို အတင်းလွှတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမက ဘွဲ့ဝတ်စုံ ကြီးနဲ့ စိတ်အိုက်နေလို့ ချွတ်ကာ ထားခဲ့ဖို့ လုပ်ပေမယ့် ကိုက ကျောင်းထဲမှာ အမှတ်တရပုံ ရိုက္မှာမို့ မချွတ်ဖို့ ပြောပါတယ်။ ဓာတ်ပုံ ရိုက်ပြီးမှ ချွတ်ဖို့ အကြံပေးပါတယ်။ ကျမလည်း ကို့စကားကို မငြင်းပယ်ချင်တာနဲ့ ဒီအတိုင်းပဲ ရှေ့က ခပ်ဆက်ဆက်ပဲ ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။
ကိုသန့်စင်က အနောက်က လိုက်လာရင်း လှတဲ့နေရာလေးတွေ ရောက်ရင် ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ လှမ်းပြောပေမယ့် ကျမလှည့်မကြည့်ဘဲ ဆက်သွားနေမိပါတယ်။ ကိုတို့ မမြင်ကွယ်ရာ ခပ်ဝေးဝေးရောက်တော့ သူက ကျမလက်ကို ဆွဲကာ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ နေရာကောင်းလေးတွေဆီ ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်။ ရိုက်တော့လည်း သူက ပြုံးခိုင်းပေမယ့် ကျမ ခပ်တည်တည်ပဲ နေလိုက်ပါတယ်။ သူလည်း ကျမကို ပြောမရတာနဲ့ ဒီလိုပဲ ရိုက်ရိုက်လာခဲ့တာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျောင်းခြံအစပ်က ပန်းရုံတွေနား ရောက်လာပါတော့တယ်။
လာခဲ့တဲ့ လမ်းတလျောက္မှာတော့ အခြားဓာတ်ပုံ ရိုက်သူတွေ တစ်ဦးစ နှစ်ဦးစ ရှိပေမယ့် ဒီနေရာမှာတော့ တဖြည်းဖြည်း လူမရှိသလောက် ဖြစ်လာပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့ကို စကားလုံးဝ မပြောသလို ခပ်တည်တည်ပဲ ဆက်ဆံနေမိပါတယ်။ ယမင်းက ကျမကို လာဖက်ပြီး စကားပြောတုန်းက စိတ်သက်သာရာ ရပေမယ့် အခုလို သူနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ ထွက်လာချိန်မှာတော့ စိတ်ထဲ ဒေါသထွက်သလိုလို၊ အလိုမကျသလိုလိုနဲ့ ကျမကိုယ်ကျမ ဘာဖြစ်နေမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး။ ကျမက သူ့အပေါ် ခပ်တည်တည် ဆက်ဆံနေတာကိုလည်း သူရိပ်မိပါတယ်။ သူဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ ပြုံးခိုင်းတိုင်း ကျမ မပြုံးတဲ့အခါ သူသက်ပြင်းမောတွေ ချနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ တစ်နေရာမှာ ပုံရိုက်ပြီး ကျမ ဆက်ထွက်လာတော့ သူက လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ…..
“ကြည်ပြာ၊ ဘာဖြစ်နေတာလဲ”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ကိုယ့်ဟာကိုယ် နေတာ မတွေ့ဘူးလား”
“မဟုတ်ပါဘူး။ မင်း ငါ့ကို စိတ်ဆိုးနေတာ အသိသာကြီးပဲကို…..
ဘာလဲ…. မင်း ငါ့ကို သဝန်တိုနေတာလား”
“ဘာ….”
သူ့စကားကြောင့် ကျမ ဆွံ့အသွားပါတယ်။ ကျမရင်ထဲမှာ သူနဲ့ ယမင်းကို သဝန်တိုနေတာလား။ ကျမကိုယ်တိုင်ပဲ သူတို့နှစ်ဦးကို နီးစပ်စေချင်တာလေ။ ကျမမှာရော သဝန်တိုပိုင်ခွင့် ရှိလို့လား။ လင်ကြီး ငုပ်တုပ်နဲ့ မိန်းမက လင်ငယ်ကို သဝန်တိုနေတယ်ဆိုတာ ဖြစ်ကောင်းစရာလား။ မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး…….
“ရှင် ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ။
ရှင်နဲ့ကျမ ပတ်သတ်ခဲ့တာ လိုအပ်မှု တစ်ခုကြောင့်ပဲလေ။
ဒီထက် မပိုဘူး။ ရှင့်ကိုရှင် အထင်ကြီးမနေနဲ့။
ရှင့်ဟာရှင် ဘယ်သူနဲ့ တွဲတွဲ ကျမအပူမပါဘူး”
“ဟား ဟား တကယ်လား။ စိတ်ချ… ငါ ဘယ်သူနဲ့မှ မတွဲဘူး။
ယမင်းကလည်း မင်းကိုယ်တိုင် သဘောတူတာလေ။
မင်းဘက်က ငါနဲ့ တခြားကိစ္စမရှိဘူးဆိုပေမယ့် ငါဘက်ကတော့ မင်းက အရာရာပဲ။
မင်း သဘောမတူရင် ငါဘာမှ မလုပ်ပါဘူး”
“အ ဟင်းဟင်း….. တော်တော်အပြောကောင်းတဲ့လူ။
ရှင် ဒီလိုနည်းတွေနဲ့ ကျမကို သိမ်းသွင်း ခဲ့တာလေ။
အခုလည်း ယမင်းကို ရှင်သိမ်းသွင်းနေတာ အသိသာကြီးပါ။
ရှင့်ရဲ့ ဟန်ဆောင်တဲ့ စကားတွေကို ကျမအစကတည်းက မယုံတာ၊ ရှင်းပြီလား။
ဒါပေမယ့် ယမင်းကို ရှင့်စိတ်ရင်းနဲ့ လက်ခံစေချင်တယ်။
ဒါဆိုရင် ရှင်နဲ့ ကျမရဲ့ ဇာတ်လမ်းလည်း ပြတ်ပြီ။ ကိုယ့်လမ်းကိုယ် လျောက်ယုံပဲ။
ရှင့်လိုလူမျိုးနဲ့လည်း မပတ်သတ်ချင်တော့ဘူး။
ယမင်း ဘဝကိုနင်းပြီးမှ ဆက်ပြီး လှေနံနှစ်ဖက် နင်းဖို့ကိုတော့ ရှင်ထပ်မကြိုးစားပါနဲ့”
“မင်း ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ကြည်ပြာ….
ငါက မင်းကို စားရယုံ ကြံတာပေါ့ ဟုတ်လား။
ငါ မင်းသဘောမတူတာ ဘာလုပ်ခဲ့လို့လဲ…
ယမင်းကလည်း မင်းပဲတိုက်တွန်းတာ….
ဒါပေမယ့် ငါချစ်တာ မင်းပဲ….
မင်းက ငါ့ကို လူဆိုးလို့ ထင်နေတယ်ပေါ့….
ကောင်းပြီလေ… ငါ ဘယ်လိုဆိုးလည်းဆိုတာ မင်းကို ပြမယ်… လာခဲ့”
သူက ကျမကို ဒေါသတကြီးနဲ့ ပြောကာ ကျမလက်ကို အတင်းဆွဲပြီး ကျောင်း ခြံစည်းရိုးနားက ပစ္စည်းဟောင်းတွေထားတဲ့ ကျောင်းဆောင်ဟောင်းကြီးထဲ အတင်းဆွဲခေါ်နေပါတယ်။ ကျမမှာ လန့်ပြီး အတင်းရုန်းတော့ ပန်းခြုံတွေကြားမှာ ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်နေရပါတယ်။ ဒါကို သူက တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားရင် အကုန်အရှက်ကွဲကုန်မယ်နော် ဆိုပြီး ချိန်းခြောက်တဲ့ စကားသုံးလာပါတယ်။ သူ့မျက်နှာကို ကျမကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဒေါသကြောင့် မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေကို တွေ့ပြီး ကျမအရမ်းလန့်သွားပါတယ်။ သူ့ကို ဒီလိုပုံစံနဲ့ ကျမ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးပါ။ ကျမတို့ ဒီလို ရုန်းကန်နေတာကို တစ်ယောက်ယောက္မြင်သွားပြီး လူတွေ ဝိုင်းလာကြရင် ပြဿနာ ပိုဆိုးသွားနိုင်ပါတယ်။ အစကတည်းက သူနဲ့ အဆုံးစွန်ထိ ပတ်သတ်ထားသူမို့ ပြဿနာတက်ရင် အားလုံးပေါ်သွားမှာကို ကျမ စိုးရိမ်မှုက ပိုကြီးလာပါတယ်။
ဒါကြောင့်ပဲ သူဆွဲခေါ်ရာကို ကြိတ်ကာရုန်းရင်း ကျမပါသွားရပါတယ်။ အခုဆိုရင် ဘွဲ့ဝတ်စုံ ဖို့ရို ့ဖားယားနဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဟာ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ဆွဲခေါ်ရာနောက်ကို ရုန်းနေရင်း လိုက်ပါနေရပါပြီ။ ကျောင်းဆောင်ဟောင်းကြီးက ရှေးခေတ်အဆောက်အဦးကြီး ဖြစ်သလို အထဲမှာလည်း ပစ္စည်းဟောင်းတွေ စုပုံနေတာပါ။ သူက ကျမကို စာသင်ခုံအဟောင်းတွေ စုပုံထားတဲ့အတွင်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်။ ဒီနေရာဟာ အပြင်ကကြည့်ရင် တော်ယုံနဲ့ မမြင်နိုင်တော့ပြီမို့ ကျမ အားစိုက်ကာ ပိုရုန်းပြီး သူ့ကို မညစ်ပတ်ဖို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြောဆိုမိပါတယ်။ ဒီလိုကျမက ပြောဆိုပြီး အတင်းရုန်းတော့ သူက ကျမလက်ကို နောက်ပြန်ဖမ်းချုပ်ကာ ကျမကိုယ်ကို သူ့ဘက်ကျောပေးအောင် အတင်းလှည့်လိုက်ပါတယ်။
ဒါက ကျမကို သူက အတင်းလုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေပြီဆိုတာ သိတော့ ပိုရုန်းမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေက ကြပ်တဲ့အပြင် ချိတ်ထမိန်နဲ့ ဘွဲ့ဝတ်စုံတွေက ကျမကို ကောင်းကောင်းလှုပ်မရအောင် ချုပ်ထားသလို ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူက ကျမလက်တွေကို နောက်လှန်ပြီး ဖမ်းချုပ်ကာ စာသင်ခုံဟောင်းတွေကြား ခေါင်းစိုက်အောင် တွန်းထည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျမဟာ သူနဲ့ အအေးဆိုင်မှာ အာသာဖြေပေးပြီးကတည်းက အပြင်မှာ အရှက္မဲ့တဲ့ အဖြစ်မျိုး ထပ်မဖြစ်ရအောင် ကြိုးစားနေခဲ့ပါတယ်။ အခုတော့ ကျောင်းဆောင်ဟောင်းကြီးထဲက စာသင်ခုံဟောင်းတွေ ထပ်ထားတဲ့နေရာမှာ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး သူ့ကို မတ်တပ်ရပ် ဖင်ကုန်းပေးထားရသလို ဖြစ်နေရပါပြီ။
ကျမခေါင်းထက်က ပြုတ်မကျအောင် ကလစ်နဲ့ သေချာတွဲထားတဲ့ ဘွဲ့ဦးထုပ်ဟာ စာသင်ခုံဟောင်းက တန်းတွေကြားမှာ ညှပ်ပြီး ကျမခေါင်းကို လှုပ်မရအောင် ဖြစ်စေပါတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း လက်တွေကို နောက်ပြန်ချုပ်ပြီး ကျောကို ဖိတွန်းထားလို့ သူ့ရှေ့မှာ ဘွဲဝတ်စုံ ကို့ရို့ကားယားနဲ့ ဖင်ကုန်းပေးထားသလို ဖြစ်နေရတာပါ။ ကျမရဲ့ မိုက်ပြစ်နဲ့ ကျမမို့ ကူကယ်ရာမဲ့နေတဲ့ ဘဝမှာ ဝမ်းနည်းပြီး မျက်ရည်များ ဝိုင်းလာရပါတယ်။ ကူကယ်ရာမဲ့တယ်ဆိုတာထက် ကူမယ့်သူ ရောက်လာရင်တောင် ကျမရဲ့ မိုက်ပြစ်တွေ ဗွင်းဗွင်းကြီး ပေါ်ကုန်နိုင်တာမို့ လာကယ်မှာကိုတောင် ပိုကြောက်နေရတဲ့ ဘဝဖြစ်နေရပါပြီ။ ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးပြီး လွတ်မြောက်ဖို့ကလည်း ဘီးလူးသရဲစီးနေတဲ့ သူ့ရဲ့အားအင်အောက်က ဘယ်လိုလွတ်နိုင်ပါတော့မလဲ။ ရုန်းကန်အော်ဟစ်တာကိုတောင် လူကြားမှာစိုးနေရတဲ့ ဘဝမို့ ကျမဝမ်းနည်းလာမိပါတယ်။
သူကတော့ သူလုပ်ရမှာကို ဆက်တိုက်လုပ်နေတော့တာပါပဲ။ ကျမကို ဖမ်းချုပ်ပြီး တွန်းကာ ကုန်းခိုင်းပြီးကတည်းက ကျမဘွဲ့ဝတ်စုံနဲ့ ချိတ်ထမိန်ကို ခါးပေါ်လှန်တင်ကာ ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီကို အဖုတ်ပေါ်ယုံ အောက်ဆွဲချလိုက်ပါတယ်။ အကြိမ်ကြိမ် ကျင်လည်ဖူးတဲ့ တောအုပ်ထဲကို ဘယ်သွားရမယ်၊ သားကောင်ကို ဘယ်လိုပစ်ရမယ်ဆိုတာ သိနေတဲ့ မုဆိုးတစ်ယောက်လိုပါပဲ။ ကျမရဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်း တောအုပ်ကို ဘယ်လိုဝင်ရမယ်ဆိုတာ သူက ကောင်းကောင်းကြီး ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်နေပြီလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ အတွင်းခံကို အောက်ဆွဲချပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကို တံတွေးဆွတ်ကာ ကျမအဖုတ်ကိုတေ့ပြီး အားနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။
အင့်ဟာ…..ဗြစ်…ဒုက်….အာ့…..
“အမလေး….ရက်စက်လိုက်တာ…အင့် ဟင့် ဟင့်…”
“ဘယ်သူက ရက်စက်အောင် လုပ်တာလဲ။
မင်းက ငါ့ကို လိုးရအောင် ကြံတာလို့ မှတ်နေတာမို့လား။
လိုးရအောင် ကြံရင် ဘယ်လို အလိုးခံရမယ်ဆိုတာ မင်းသိအောင် ပြတာပဲ…မှတ်ထား”
ဗြစ်…..အင့်….ဘွတ်….ဒုတ်….အား
သူ့လီးကို တံတွေးတွေ ဆွတ်ထားပေမယ့် ခြောက်သွေ့နေတဲ့ ကျမအဖုတ်ကြပ်ကြပ်ထဲ အတင်းဆောင့်ထိုး လိုးသွင်းနေတော့ ကျမမှာ အသဲခိုက်အောင် နာလှပါတယ်။ သူက အညိှုးနဲ့ တစ်ချက်ချင်း ဆွဲထုတ်ကာ အားနဲ့ ဆောင့်သွင်းသမျှ ကျမမှာ ရှေ့ကို ငိုက်ငိုက်ကျသွားရပါတယ်။ ကျမသားအိမ်ကလည်း သူဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ဘိုက်ထဲကို မီးစနဲ့ ထိုးလိုက်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ ခံရတာ မသက်သာလှပါဘူး။ သူက လက်တွေကို နောက်ပြန်ချုပ်ကိုင်ထားလို့ ကျမမှာ သူဆောင့်သမျှကို အဆီးအတားမရှိ ခံရတာပါ။ အရင်လို ကျမလက်တွေ ရှေ့ကို ထောက်ထားရရင် သူဆောင့်တာကို အခံရသက်သာအောင် ထိန်းပေးနိုင်မယ် ထင်ပါတယ်။ အခုတော့ သူနေရာချသလိုနေရကာ လှုပ်ရှားလို့မရဘဲ သူလိုးတာကို ခံရတာမို့ တစ်ကိုယ်လုံး နာလှပါတယ်။
ွဗြွတ်….ဘွတ်….အာ့….ဗြစ်….အင့်….
ဖေါင်း….ဖေါင်း….အာ့…..ဗြွတ်….အမလေး….
ဖွတ်….ဘွတ်….အာ့…..ဗြစ်…..အင့်….ဘွတ်….အု…. ဖွပ်…အ..ဗြစ်..ဒုက်…အ..အမလေး
ဖွပ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အာ့..အင့်…ဖေါင်း…ဖေါင်း…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ…. ဗြစ်…ဖွပ်…ဗြွတ်…အ…
လင်ယောကျာ်းနဲ့ သားဖြစ်သူ ဆော့ကစားနေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်နားမှာ ကျမကတော့ လင်ငယ်ရဲ့ မုဒိန်းဆန်ဆန် ပြုကျင့်ခြင်းကို ပက်ပက်စက်စက် ခံနေရပါပြီ။ ကျမရဲ့ ရမ္မက်အပေါ် ရူးသွပ်စွဲလမ်းခဲ့မှုကြောင့် အရှက်ကုန်ယုံတင် မကဘဲ အရှက္မဲ့ရတဲ့ အထိ ဖြစ်သွားရပါပြီ။ ဘယ်လောက်ပဲ အိန္ဒြေသိက္ခာရှိရှိ နေခဲ့ပါတယ် ဆိုစေကာမူ ရမ္မက်ကြီးပြီး မလုပ်သင့်တာတွေကို ဆက်တိုက်လုပ်ခဲ့တဲ့ မိန်းမမျိုးကို ဘယ်လင်ငယ်က တန်ဖိုးထားပါ့မလဲ။ ကျမရဲ့ အဆီအသားတွေကို ကောင်းကောင်းစားသုံးပြီး သူ့ရဲ့ရမ္မက်ဆန္ဒပြေပျောက်စေဖို့ အသုံးချခံယုံသက်သက်ပဲ ရှိမှာပေါ့ရှင်။ ကျမကလည်း ဒီလို အသုံးချခံနေရမှန်း သိသိနဲ့ပဲ ရမ္မက်ပိုကြီးကာ ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တဲ့စိတ်ကြောင့် ဒီနေ့ ဒီအခြေအနေအထိ ရောက်ခဲ့ရတာ မဟုတ်ပါလား။
ဖွပ်…ဖွပ်…ဖေါင်း…အာ့..အင့်…ဖေါင်း…ဗြွတ်…
အင့်ဟာ…ဗြွတ်…ဒုက်….အု…..
“ကောင်းတယ်မို့လား၊ နင့်လင်ငယ်က လိုးတာကို ခံလို့ကောင်းနေတာ မဟုတ်လား…အင့်ဟာ…ခံစမ်း”
ဗြစ်…ဘွတ်…အွတ်
“အာ့…. လူမဆန်တဲ့လူ…. ရှင်အတင်းလုပ်တာကို …ဗြစ်….အွတ်…. ခံလို့ကောင်းတယ် ထင်နေလား…. နှမချင်း ကိုယ်ချင်း မစာတဲ့လူ….”
“ဟား ဟား… လူမဆန်ဘူး ဟုတ်လား….
လူဆန်လို့ နင့်ကို ကောင်းကောင်း လိုးပေးနေတာပေါ့….
နင်ကလည်း နင့်လင်ထက် ခံလို့ကောင်းလို့ ငါ့ကို အမြဲကုန်းနေတာပေါ့…မဟုတ်ဘူးလား”
“ရှင် ဘာစကားပြောတာလဲ…
ကောင်းပြီ….ရှင်လုပ်ချင်ရင် မြန်မြန်လုပ်….
ကျမယောကျာ်းက ရှင့်လို လူမဆန်တဲ့သူ မဟုတ်ဘူး…အင့် ဟင့်ဟင့် ဟီး….”
“ေဩာ်…. ဒါဆို ငါလိုးတာ ခံလို့မကောင်းဘူးပေါ့….
ရတယ်လေ၊ နင်ကြိုက်လာအောင် ဒီပုံစံမျိုး တစ်နေကုန် လိုးပြမယ်….ကဲဟာ….
သောက်ဖင်ကြီး…ဘယ်လောက်လိုးလိုး အရသာရှိတုန်းပဲ…..
နင့်ဖင်တွေ ပြုတ်ကျအောင် ငါဆောင့်ပြမယ်…. အင့်ဟာ…”
ွဗြွတ်….ဘွတ်….အာ့….ဗြစ်….အင့်….
ဖေါင်း….ဖေါင်း….အာ့…..ဗြွတ်….အမလေး….
“ကိုသန့်စင်…. ရှင် အဲဒီလို မညစ်ပတ်ပါနဲ့….
ရှင့်စိတ်ကြိုက် လိုးပြီးရင် တော်ပါတော့…
ကျမ ဘဝကို မဖျက်ပါနဲ့….
ရှင်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာကိုက ကျမ မိုက်ပြစ်တွေပါ….အင့် ဟင့်ဟင့်…..”
ကျမမှာ သူ့ရဲ့ စကားတွေကြောင့် တကယ်ကို ကြောက်သွားရပါတယ်။ ဘီလူးသရဲစီးသလို အသိစိတ် လွတ်နေတဲ့သူဟာ ဘာမဆို လုပ်ဖို့ ဝန်လေးနေမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူသာ ဒီ့ထက်ကြာကြာ ကျမကို လိုးနေရင် ကိုတို့ လိုက်ရှာရင် တွေ့သွားတော့မှာပါ။ ကိုသာတွေ့သွားရင် နှစ်ယောက်လုံး ထိခိုက္မှာ မှန်ပေမယ့် ကျမက ဘဝပျက်ရမှာပါ။ သူက ကျမကို လိုးတိုင်း ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနဲ့ စကားကြမ်းကြမ်းတွေ ပြောတတ်ပေမယ့် ဒီနေ့လို ပတ်စက်ဆိုးရွားတာမျိုး မကြုံခဲ့ရဖူးပါဘူး။ ဒီနေ့တော့ သူက ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ သူ့နဂိုစိတ်ရင်း ပေါ်လာပြီး ပိုကြမ်းလာတယ် ထင်ပါတယ်။ ကျမလည်း မညှာမတာ လိုးဆောင့်ချက္များကို မက္တပ် ဖင်ကုန်းခံနေရလို့ မသက်သာလှပါဘူး။ မျက်ရည်များ ပါးပေါ်စီးကျလာရင် မိတ်ကပ်တွေပျက္မှာစိုးလို့ အလိုးခံရင်း ခါချနေရပါတယ်။ သူနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေက ကျမကိုယ်တိုင် ပါဝင်ခဲ့တာမို့ ဒီအခြေအနေကို ပြန်ထိန်းကာ သူ့အလို ပြည့်ပြီး မြန်မြန်ပြီးသွားဖို့ ကြိုးစားရတော့မှာပါ။
