ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် – ၂ (အခန်း ၁၇)

ဒီအချိန်မှာပဲ အိမ်ထဲကို ဝင်လာတဲ့ ငုဝါတို့ သားအမိအသံကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။ တစ်စွန်းတစ်စ ကြားရတာတော့ အန်တီယမင်းက ငုဝါကို ဆူနေသံပါ။

စွပ်ကျယ်လို အင်္ကျီလေး ဝတ်ပြီး ခြံတံခါးလာဖွင့်ပေးလို့ �ဆူနေတာပါ။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်တည်း သတိမရှိ၊ အိပ်နေလို့ တံခါးလာဖွင့်ပေးဖို့ ကြာနေတာတွေ၊ မိန်းကလေးတန်မယ့် ရေမချိုး၊ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်မနေတာတွေ ဆက်တိုက်ဆူနေပါတော့တယ်။

နောက်ဆုံးတော့ ခေတ်ကို လှမ်းမခေါ်ဘဲ အဖေါ်မရှိ၊ တစ်ယောက်တည်း ရှိနေတာကို အပြစ်တင်နေပါတယ်။ ခေတ်က ရောက်နေပြီးတော့ သမီးကို လှိမ့်ပိတ် လိုးခဲ့တာ ဒေါ်ယမင်းတစ်ယောက် မသိရှာပါဘူး။

အန်တီယမင်းက အမေဖြစ်သူအတွက် စိတ်ပင်ပန်းခဲ့ရလို့ ထမင်းစားပြီးရင် နားအုံးမယ်လို့ ပြောသံကြားလိုက်ရပါသေးတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သားအမိနှစ်ယောက် အသံတွေ နည်းနည်း ငြိမ်သက်သွားပါတယ်။

အိမ်ထဲ နည်းနည်းတိတ်ဆိတ်သွားတော့ ခေတ်လည်း အခန်းထဲ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ သူလည်း စိတ်ပူတာ လျော့သွားခဲ့ပြီမို့ တစ်ယောက်တည်း နေရတာ ပျင်းလာလို့ပါ။

ဒါနဲ့ ဦးသန့်စင်ရဲ့ ဖလင်ကူးခန်းကို လျောက်စပ်စုဖို့ စဥ္းစားလိုက်ပါတယ်။ အထဲမှာ ဘာမှ များများစားစား မရှိပါဘူး။ ဖလင်ဆေးတဲ့ နေရာရယ်၊ ချိတ်တဲ့ တန်းတွေရယ်၊ ဖလင်းကူးဆေးပုလင်းတွေ တင်ထားတဲ့ နံရံကပ်စင်ရယ်၊ ပြီးတော့ စားပွဲခုံတစ်လုံးရယ်ပဲ ရှိပါတယ်။

ဘာမှ များများစားစား မရှိတော့  သူလည်း အရာမပျက်ယွင်းရအောင် အသာလျောက်ကြည့်ရင်း ကြည့်စရာလည်း ကုန်သွားပါတယ်။ ငုဝါကလည်း တံခါးလာမဖွင့်သေးပါဘူး။ အန်တီ မအိပ်သေးလို့ နေပါမယ်။

သူလည်း စပ်စုစရာဆိုလို့ သော့ခတ်ထားတဲ့ စားပွဲအံဆွဲတွေသာ ရှိပါတော့တယ်။ ဒီမှာတင် သော့ရှာကြည့်ဖို့ တွေးလိုက်တယ်။

အခန်းသော့ကို ငုဝါက တံခါးဘောင်ပေါ်ကနေ ယူခဲ့တာမဟုတ်လား။ ဦးသန့်စင်က အဲလိုနေရာတွေမှာ ထားတတ်တယ်နဲ့ တူပါတယ်။

သူလည်း အခန်းထဲက တန်းတွေပေါ် လိုက်စမ်းကြည့်ရင်း ဖလင်ကူးဆေးတွေ ထားတဲ့စင်ပေါ်မှာ သော့ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သူလည်း ယူပြီး ဖွင့်ကြည့်တော့ ပွင့်သွားပါတယ်။

အထဲမှာ ဖလင်လိပ်အဟောင်းတွေနဲ့ ဓာတ်ပုံတွေသာ တွေ့ရတာပါ။ သူလည်း ဘာရည်ရွယ်ချက်မှ ထူးထူးခြားခြား မရှိဘဲ ပျင်းလို့ ဦးသန့်စင် ရိုက်ထားတဲ့ ပုံတွေကို လျောက်မွှေကြည့်နေမိတာပါ။

ဘာမှ မထူးခြားပါဘူး။ ရှု့ခင်းပုံတွေ၊ လျောက်ရိုက်ထားတဲ့ ပုံတွေပါပဲ။ ငုဝါခြေသံကိုလည်း နားစွင့်နေရတယ်။ ဘာပဲပြောပြော အခုလို လျောက်မွှေနေတာက မလုပ်သင့်ဘူးလေ။

ဒီလို မွှေကြည့်နေရင်း သေချာထုတ်ထားတဲ့ အထုတ်လေး နှစ်ထုတ်ကို တွေ့ရတယ်။ သူလည်း စိတ်ဝင်စားသွားတာနဲ့ တစ်ထုတ်ကို ဖြည်ချလိုက်ပါတယ်။

ပထမဆုံး တွေ့လိုက်ရတဲ့ ပုံက သူ့ကို မျက်လုံးပြူးသွားစေပါတယ်။ အစက ဘာပုံကြီးမှန်း မသိပါဘူး။ လုံးဝိုင်းနေတဲ့ ဖွေးဖွေးပြောင်ပြောင်ကြီး နှစ်လုံးပါ။

အဖြူ၊ အမဲပုံ ဖြစ်သလို အခန်းမီးရောင်မှိန်မှိန်နဲ့ဆိုတော့ သိပ်မသဲကွဲပါဘူး။ ဒါနဲ့ အလင်းဘက်ထောင်ပြီး သေချာကြည့်မိမှ ဖွေးဖွေးဖြူနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေဆိုတာ သိလိုက်ရပါတယ်။

သူလည်း အံ့ဩသွားတယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး ချွတ်ထားတဲ့ပုံ မဟုတ်ဘဲ ဖင်လုံးကြီးတွေကိုသာ ပြူးထွက်နေအောင် ရိုက်ထားရသလား။ ဘယ်လိုစိတ်ကူးနဲ့ပါလိမ့်။

သေချာကြည့်တော့မှ အဝတ်အစားတွေ လှန်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ပုံ ဖြစ်နေပါတယ်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီက ပေါင်လယ်လောက်မှာ ရှိနေပါတယ်။

ဒီတော့မှပဲ ဦးသန့်စင်က အန်တီယမင်းနဲ့ ငုဝါတို့ မတွေ့စေရအောင် ဒီလိုပုံတွေ လာသိမ်းထားမှန်း ခန့်မှန်းမိပါတယ်။ ဒီလို ဖင်ပြောင်ပြောင်ပုံကိုတော့ သူကိုယ်တိုင်ရိုက်တာ မဖြစ်နိုင်ဘူး ထင်တယ်။

ခေတ်လည်း လူပျိုဖော်ဝင်ကတည်းက နိုင်ငံခြား မင်းသမီး အဝတ်မဲ့ပုံတွေကို အမေ မသိအောင် ခိုးသိမ်းထားဖူးပါတယ်။ အခုချိန်ထိ ဂိုထောင် ထပ်ခိုးပေါ်မှာ ဘယ်သူမှ မသိအောင် ဝှက်ထားမိတုန်းပါ။

ဒါပေမယ့် ဒီပုံကို သေချာကြည့်မိတော့ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်လာပါတယ်။ ပုံထဲမှာ ဖင်ကုန်းထားတဲ့ အမျိုးသမီးက ထမိန်ဝတ်ထားတာကို တစ်စွန်းတစတွေ့ရသလိုပါပဲ။

ဒါပေမယ့် ဝတ်ထားတာကြီးက ဘာကြီးမှန်း မသိ။ ဒါနဲ့ မီးလုံးအောက်ကို လာပြီး သေချာကြည့်မိမှ အမဲရောင် ဝတ်ရုံကြီးဖြစ်မှန်း သိရပါတော့တယ်။

ထွက်ပေါ်နေတဲ့ ခေါင်းဆောင်းထိပ်အပြားကိုကြည့်ပြီး ဘွဲဝတ်စုံကြီး ဖြစ်နိုင်မှန်း သူတွေးမိတယ်။ သူ့အတွေးတွေ ရှုပ်ကုန်ပါတယ်။

နိုင်ငံခြား အပြာပုံ မဟုတ်ရင် ဒီပုံကို ဦးသန့်စင် ရိုက်တာပဲ နေပါမယ်။ ဒါဆို ဘယ်သူ့ပုံလဲ။ အန်တီယမင်းက ဘွဲ့မရဘူးလို့ သူသိထားတယ်လေ။

ဒါဆို ဦးသန့်စင်နဲ့ ပတ်သတ်နေတာက အန်တီယမင်းနဲ့ …….။ သူ ဆက်မတွေးရဲပါ။ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ထင်ပါတယ်။

လင်ငယ်နေပြီး ဘယ်လောက်ပဲ အရှက်မဲ့အောင် ဖောက်ပြန်ခဲ့ပါစေ၊ ဘွဲ့ဝတ်စုံကြီး လှန်တင်ကာ ဖင်ကုန်းပြီး ဓာတ်ပုံအရိုက်ခံဖို့က မဖြစ်နိုင်လို့ပါ။ ဒါပေမယ့် သူ တစ်ခုခုကို သိနေသလိုပါပဲ။

အခုမှ ဖင်လုံး တင်းပြောင်ပြောင်၊ ဖွေးဖွေးဝိုင်းဝိုင်းကြီးကို ကြည့်ကာ သူလန့်လာပါတယ်။ ပုံထဲမှာက မျက်နှာမပေါ်။ ဒါပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲမှာ အမှန်တရားတစ်ခုကို သိနေခဲ့ပါပြီ။

သူ့ရင်ထဲ စိုးတထိတ်ထိတ်နဲ့အတူ ဆက်သိချင်၊ မြင်ချင်စိတ်တွေလည်း ဖြစ်ပေါ်လို့ လာပါတယ်။ ဒါကြောင့် အောက်က ပုံတွေကို ယူကြည့်မိလိုက်ပါတယ်။

ဒါတွေကတော့ အိပ်ခန်းတစ်ခန်းထဲမှာ ရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေပါ။ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးအလှကို ထင်ရှားပေါ်လွင်လွန်းတဲ့ ပုံတွေ တန်းစီထွက်လာပါတယ်။

မွေ့ရာပေါ် လဲလျောင်းနေတဲ့ပုံ၊ တစောင်း၊ ပက်လက်၊ မှောက်ခုံအပြင် ထိုင်လျက်၊ မတ်တတ်အစုံအလင်ပါပဲ။ ရိုက်ထားတဲ့ အိပ်ခန်းက မှောင်ပြီး အဖြူအမဲပုံမို့ မျက်နှာက မသဲကွဲပေမယ့် ဘယ်သူ့ပုံဆိုတာ သူကောင်းကောင်းသိပါတယ်။

ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားနဲ့ ကိုယ်ဟန်အနေအထားက သူ့အမေ ဒေါ်ကြည်ပြာခင်ဆိုတာ မလွဲနိုင်ပါဘူး။ ပုံထဲက အသက်အရွယ်ကို ကြည့်ပြီး နှစ်တော်တော် ကြာလောက်ပြီဆိုတာ သိနိုင်ပါတယ်။

ခေတ်မှာ အမေ့ရဲ့လှပနုပျိုလွန်းတဲ့ ပကတိအလှတွေကို ကြည့်ကာ ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းဖြစ်လာရတယ်။ လက်တွေတုန်၊ ဒူးတွေတုန်လာရတဲ့ အထိပါ။

သူတို့နှစ်ဦးရဲ့ ပတ်သတ်ဆက်နွယ်မှုတွေကို သိရှိထားပြီးသားမို့ အံ့ဩ၊ ဒေါသထွက်တာတော့ သိပ်မဖြစ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုပုံတွေ မြင်ရအောင် နေထိုင်ခဲ့တဲ့ အမေ့ကို စိတ်ဆိုးမိပါတယ်။

စိတ်လှုပ်ရှားတုန်လှုပ်နေရင်းပဲ အောက်ကပုံတွေတွေ မရည်ရွယ်ဘဲ ဆက်ကြည့်နေမိပြန်ပါတယ်။ နောက်ပုံတွေမှာတော့ အမေတစ်ယောက်တည်း မဟုတ်တော့ပါဘူး။

ဦးသန့်စင်က အမေ့ကို လိုးဆော်နေပုံတွေကို တွေ့ရပါပြီ။ ပက်လက်၊ မှောက်လျက်၊ တစောင်း၊ လေးဘက်ထောက်၊ ပုံစံစုံအောင် လိုးဆော်နေတဲ့ ပုံတွေပါ။

အဆိုးဆုံးကတော့ အမေ့ကို ဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဦးသန့်စင်က ဆောင့်လိုးနေပုံတွေကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း တွေ့ရပါတယ်။ ရုပ်သေပုံတွေဆိုပေမယ့် သူ့အတွေးထဲမှာ ရုပ်ရှင်ပြကွက်တွေလို မြင်ယောင်ခံစားမိပြီး အမျိုးအမည်မသိတဲ့ ခံစားချက်တွေဖြစ်ပေါ်စေကာ ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်း ဖြစ်နေရပါတယ်။

အမေ့အဖုတ်ကို ဟိုလူက လျက်ပေးနေပုံတွေ၊ အမေ့မျက်နှာမှာ ကြိုက်နှစ်သက်မှု လွန်ကဲနေပုံတွေကို တွေ့နေရပါတယ်။ ပြီးတော့ ဦးသန့်စင် လီးကို မက်မက်မောမော လျက်စုပ်ပေးကာ ပါးစပ်အလိုးခံနေတဲ့ အမ့ပုံက ကာမကို ယစ်မူးပျော်ဝင်နေတာ အတိုင်းသား မြင်နိုင်ပါတယ်။

ပုံတော်တော်များများက မသဲမကွဲဆိုပေမယ့် ဖိုမ ကာမပွဲကြမ်းကို သရုပ်ဖော်နိုင်လွန်းအောင် အသက်ဝင်လွန်းလှတဲ့ ပုံတွေပါ။ အရှက်၊ အကြောက်နဲ့ စောင့်ထိန်းနိုင်မှုတို့ လုံးဝကင်းမဲ့ပြီး ကာမမီးတွေ လောင်ကျွမ်းခံနေရတဲ့ အဖြစ်မျိုးပါ။

နိုင်ငံခြား အပြာပုံတွေထက်ပင် အသက်ဝင်လွန်းလှပါတယ်။ ဒီပုံတွေ ဘယ်တုန်းက ရိုက်လဲ၊ ဘာကြောင့် ရိုက်ထားလဲ၊ သူ ခန့်မှန်းရခက်ပါတယ်။

အိပ်ခန်းကို သေချာကြည့်မိတော့ ဦးသန့်စင်ရဲ့ အခန်းပဲ ဖြစ်မှာပါ။ သူ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဝင်ဆော့ဖူးသလို အန်တီယမင်းကိုလည်း အဲဒီအခန်းထဲမှာပဲ လိုးခဲ့တာ မဟုတ်လား။

သူနဲ့ ရင်းနှီးဖူးတဲ့ အိပ်ခန်းမို့ ခန့်မှန်းနိုင်တာပါ။ ဒီအခန်းထဲမှာပဲ သူ့အမေက ဦးသန့်စင် အလိုးကို ပက်ပက်စက်စက် ခံဖူးသတဲ့လား။

အသက်အရွယ်တွေ အရတော့ တော်တော်ကြာလောက်ပါပြီ။ အန်တီယမင်း နဲ့ ဦးသန့်စင် မညားခင်က ဖြစ်နိုင်ပေမယ့် မသေချာပါ။ အမေ့ဘွဲ့ဝတ်စုံနဲ့ ဖင်ပြောင်ပြောင်ပုံကို ကြည့်ကာ နှစ်အပိုင်းအခြားကို သူတွက်နေမိပါတယ်။

သေချာတာကတော့ ပုံတွေအရ အမေက လိုလိုလားလားကို အရှက်မဲ့ အလိုးခံနေခဲ့တာပါ။ ဓာတ်ပုံရိုက်နေတာကို မသိတဲ့ပုံပါ။ လုံးဝ ရှက် မနေခဲ့ပါဘူး။

ပြီးတော့ လိုးပွဲကို ဘယ်သူက ရိုက်ပေးနေတာလဲ။ အော်တိုရိုက်နေခဲ့တာလား။ အမေ မသိအောင် ဦးသန့်စင်က သူ့အခန်းထဲမှာ ခိုးရိုက်ထားတာလား။ ဘာလုပ်ဖို့လဲ။

ဒါကို တွေးမိတော့ တစ်ခု သတိရလိုက်ပါတယ်။ အမေက အခုနောက်ပိုင်း ဦးသန့်စင်ရဲ့ အလိုးခံရတိုင်း မကြည်ဖြူ၊ မလိုလားတဲ့ပုံပါ။ အခုနောက်ပိုင်း သူတို့လိုးပွဲ နှစ်ကြိမ်တွေ့ခဲ့တာမှာ ဒီအပြုအမူတွေကို တွေ့ရပါတယ်။

တစ်ချိန်က လိုလိုလားလား အလိုးခံ၊ အရှက်မဲ့ခဲ့ပေမယ့် အခုမှာတော့ အမူအရာရော၊ စကားအရရော ငြင်းဆန်၊ မလိုလားမှုကို သူတွေ့ရပါတယ်။ ငြင်းမရအောင် ဒီပုံတွေနဲ့ အကြပ်ကိုင် လိုးနေခဲ့တာလားလို့ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ တွေးမိပါသေးတယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ အခန်းဘက်ကို လာနေတဲ့ ခြေသံကို ကြားမိပါတယ်။ သူ့ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲဖြစ်က ပုံတွေကို အိတ်ထဲ အမြန်ထည့်ပြီး အံဆွဲထဲ ပုံတွေအောက်ကို ပြန့်ထည့်လိုက်ရပါတယ်။

ဖွင့်မကြည့်ရသေးတဲ့ အထုတ်လေး တစ်ခုကို တွေ့ရပေမယ့် မကြည့်နိုင်တော့ပါ။ ဒီလိုပုံတွေပဲ နေပါမယ်။ သူလည်း သော့မြန်မြန်ခတ်ပြီး စင်ပေါ်ပြန်တင်ကာ အမူအရာ မပျက်နေလိုက်ပါတယ်။

သူလန့်သွားတာက ဒီပုံတွေကို ငုဝါ တွေ့သွားမှာ စိုးတာပါ။ သူ့အမေရဲ့ အရှက်ရစရာပုံတွေကို မတွေ့စေလိုပါ။ မိဘတွေရဲ့ ဖောက်ပြန်သစ္စာမဲ့မှု ဒဏ်ကိုလည်း ငုဝါကို မခံစားစေချင်ပါ။

ပထမက ဒီပုံတွေကို ယူသွားမလို့ စဥ္းစားမိပါသေးတယ်။ အမေဖြစ်သူရဲ့ အရှက်ရစရာပုံတွေကို ဖျောက်ဖျက်ပစ်ချင်လို့ပါ။

ဒါပေမယ့် သူယူသွားရင် ငုဝါပဲ တရားခံကျပါမယ်။ ပြီးတော့ စိတ်လှုပ်ရှား ထူပူနေချိန်မှာ ငုဝါခြေသံကို ရုတ်တရတ် ကြားပြီး တွေ့သွားမှာ စိုးလို့ အမြန်ပြန်ထားမိတာပါ။

ခေတ်ဟာ အများအမြင်မှာ ခပ်တည်တည်နေတတ်ပြီး စိတ်ဓာတ်မာကျောသူလို့ ထင်စရာရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ငယ်စဥ္ကတည်းက မိဘမစုံမလင်နဲ့ နေခဲ့ရသလို တစ်ဦးတည်းသော ချစ်ခင်အားကိုရသူနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး စိတ်ဒဏ်ရာကြီးကြီးကို ခံစားခဲ့ရသူပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ဟာ ပြဿနာတစ်စုံတစ်ခု ကြုံရတိုင်း ထူပူပြီး ပြာယာခတ်သွားတတ်ပါတယ်။ ရရှိဖူးတဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာနဲ့ အားငယ်မှုတွေကြောင့်ပဲ သူ့စိတ်ဟာ မပြတ်မသားနဲ့ ဒွိဟဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။

ပြီးတော့ ငယ်စဥ္ကတည်းက ချစ်ခင်ယုံကြည်ရသူ နည်းခဲ့ရတဲ့ ခေတ်ဟာ အနည်းငယ်သော ချစ်ခင်ရသူတွေကို ဆုံးရှုံးရမှာ၊ သူ့ကြောင့် ထိခိုက်နာကျင်ရမှာကို အရမ်းကြောက်တတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့စိတ်ဒဏ်ရာတွေကို ထုတ်မပြဘဲ မျိုသိပ်ထားခဲ့မိတာပါ။

အခုလည်း သူ့အမေရဲ့ ပုံတွေကို တစ်ခါတည်း ယူသွားကာ ဖျောက်ဖျက်ချင်ပေမယ့် ငုဝါကို ငဲ့ပြီး မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပြန်ပါ။ ငုဝါမသိအောင် ပြန်ယူရင် ကောင်းမလားလို့ တွေးနေချိန်မှာပဲ သူမက အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး လှစ်ခနဲ ဝင်လာပါတယ်။

တံခါးကို အမြန်ပိတ်ပြီး သူ့ကို ပြုံးလို့ကြည့်လာပါတယ်။ ငုဝါက ရေချိုးပြီးလို့ သနပ်ခါးတောင် လိမ်းထားပြီးပါပြီ။ သူကသာ ဒီကောင်မလေး နာနေမှာကို စိုးရိမ်နေခဲ့ပေမယ့် သူမကတော့ ဟန်မပျက်နေနိုင်တာကို အံ့ဩမိပါတယ်။

သနပ်ခါးနံ့သင်းသင်းလေးနဲ့ နုပျိုလှပလွန်းတဲ့ ငုဝါကို ကြည့်ကာ သူ့စိတ်တွေ ကြည်လင်လာရပါတယ်။ အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့ ဟန်ပါပါလေး ကြည့်နေတဲ့ ငုဝါကို တွေ့ရတော့ အူတွေယားလာမိပါတယ်။

“ဟိတ် …. ကိုကို … တစ်ယောက်တည်း ပိတ်မိနေလို့ စိတ်ညစ်နေတာလား .. ခစ် … ခစ်”

“ရှူး … တိုးတိုး …. အန်တီ ကြားသွားအုံးမယ်”

“မေမေက အိပ်နေပြီ။ ဘွားဘွားလည်း ချူချာတော့ မေမေလည်း စိတ်တော်တော်ပင်ပန်းနေပါပြီ”

“ဪ … အန်တီ အိပ်ပြီလား …
ကိုကိုကတော့ အခန်းထဲမှာ �ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့။ ညည်း အရမ်းနာနေမှာ စိုးနေတာလေ။ ညည်းကတော့ အလှတွေ ဘာတွေပြင်လို့….”

“ရေချိုး၊ အလှပြင်ရတာက မေမေ့ကြောင့်လေ။
ကိုကို့ကို အိမ်မခေါ်ထားဘဲ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်သလိုနေလို့ ဆူလိုက်တာ လွန်ရော ….
အဲဒါနဲ့ ရေချိုးပြရတာ။ ရေချိုးတာ ဘယ်လောက်အခံရခက်လဲ သိရဲ့လား …”

“ဟင် …. ဘာလို့”

“ကိုကို့ကြောင့်လေ။ ငုဝါဟာလေးက ရေထိတောင် မခံနိုင်ဘူး။
စပ်လိုက်တာ။ ကြိတ်မှိတ် ချိုးရတာ။ ဒါတောင် အဖြစ်လေးပဲ ချိုးရတာ ….
ဟွန့် …. ကိုကို လူဆိုးကြီး။ ညီမလေး၊ ညီမလေး ဆိုပြီးတော့ မညှာဘူး … ဟွန့် ..
ပေါင်တွေနာပြီး လမ်းလျောက်လို့ မရဘူး။ မေ့မေ့ရှေ့မှာ မနည်း အားတင်းပြီး နေရတာ”

“တော်သေးတာပေါ့။ ကိုကိုက စိုးရိမ်နေတာ။ အန်တီ့ရှေ့မှာ ညီမလေး အရမ်းနာနေမှာစိုးလို့။
ကိုကို တောင်းပန်တယ်နော်။ ညီမလေးက အရမ်းလှတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်လိုက်ဘူး”

နှစ်ဦးသား အပြင်က မကြားနိုင်အောင် လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပြောနေကြရတာပါ။ ငုဝါရဲ့ စကားကို ကြားရတော့ ခေတ်လည်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားသလို အရမ်းလည်း ကြည်နူးမိရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ငုဝါကို ဆွဲဖက်ကာ သနပ်ခါးပါးကွက်ကြားလေး တင်ထားတဲ့ ပါးပြင်နုနုလေးကို အနမ်းဖွဖွလေး ပေးလိုက်ပါတယ်။ ငုဝါ ဘယ်လောက် နာနေမယ်ဆိုတာ သူသိပါတယ်။

ငုဝါလည်း ခေတ်ကို ပြန်ဖက်ထားရင်း အပြန်အလှန် အနမ်းများပေးကာ ကြည်နူးနေမိကြပါတယ်။ နှစ်ဦးသား ကိုယ်ခန္ဓာချင်း ပူးကပ်လို့ တင်းကျပ်အောင် ထွေးပွေ့ဖက်ထားကြရင်း နမ်းရှိုက်ပွတ်သပ်နေမိကြပါတယ်။

ဒီတော့လည်း ငြိမ်သက်နေပြီ ထင်ရတဲ့ ခေတ်ရဲ့စိတ်တွေ ပြန်လည်လှုပ်ရှားလာရပါတယ်။ တပ်မက်ဖွယ် အထိအတွေ့နဲ့ လှုပ်ရှားလာတဲ့ စိတ်​တွေကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း အလိုလို တုံ့ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။

“ဟယ် !!! …. ကိုကို …. လူဆိုး”

“ဟမ် …. ဘာလို့လဲ”

“ကိုကို့ကောင်ကြီးလေ။ အခုထိ ထနေတုန်းလား။
ငုဝါ ဟာလေးကို မာမာကြီးနဲ့ လာထိုးနေတယ်”

“ဟင် … ဟဲ ဟဲ … ဟုတ်ပါ့။ ညီမလေးနဲ့ ဒီလိုနေတော့ ကိုကို့ဟာကြီးက ပြန်ထလာတာပေါ့”

“ဟယ် …. အဲဒါကြီးက အခုထိ မကျေနပ်နိုင်သေးဘူးလား။ လာထောက်နေတာကြီးက မာမာတောင်တောင်ကြီး။
ငုဝါဟာလေးက နာနေတဲ့ဟာကို…. သူက အတင်းလာထောက်နေတယ် …..”

“အွန်း …. ကိုကို့လီးက အားမရသေးလို့နေမှာပေါ့ … ညီမလေး ဖုတ်ဖုတ်က အရမ်းနာနေသေးလား”

“နာတယ်ကိုကိုရဲ့။ အခု မတ်တတ်ရပ်နေတာတောင် စပ်ဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ ကျိန်းစပ်နေတာ ….
ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟင် …. ကိုကို ကျေနပ်အောင်  ငုဝါ လိုက်လျောပေးချင်ပေမယ့် အရမ်းနာနေလို့ပါ။ ပြီးတော့ မေမေလည်း ပြန်ရောက်နေပြီလေ”

“အင်း ….. ရပါတယ်။ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ကိုကို့ဟာ ကိုကို … အိမ်ရောက်မှ ဂွင်းထုလိုက်တော့မယ်”

“ဂွင်းထုမယ် ….. ဒါဆို ဒီမှာ ငုဝါ လုပ်ပေးမယ်လေ။
အဲဒီလောက်တော့ ရပါတယ်။ ငုဝါ ဟာလေးလည်း မနာရတော့ဘူးပေါ့”

“အင်း …. ဒီထဲမှာ အချိန် သိပ်ကြာသွားမှာ စိုးလို့”

“ရပါတယ်ကိုကိုရဲ့။ မေမေ ပင်ပန်းပြီး အိပ်နေတုန်းပါ။
ဒါနဲ့ ကိုကို မြန်အောင်လို့ ငုဝါ စုပ်ပေးရမလား”

“ဟင် …. ဘယ် … ဘယ်လို”

ငုဝါက စုပ်ပေးရမလားဆိုပြီး မေးလိုက်သံကြားတော့ ခေတ်လည်း တော်တော်အံ့ဩသွားပါတယ်။ သူ လုံးဝ မထင်ထားခဲ့ဘူးလေ။

ငုဝါလည်း ခေတ်ကို သာယာစေချင်၊ အရသာရှိ ကျေနပ်စေချင်လွန်းတဲ့ စိတ်တွေ များသွားပြီး လွှတ်ခနဲ ပြောလိုက်မိတာပါ။ သူမကို အကောင်းဆုံး အရသာတွေ ပေးခဲ့တဲ့ ခေတ်ကို မပြည့်မဝနဲ့ ပြန်သွားရတာမျိုး မဖြစ်စေချင်လို့ပါ။

ပြီးတော့ ဂွင်းထုပေးတာက ခေတ်ကို သူမ လုပ်ပေးနေကျလေ။ ဒီထက်ပိုပြီး ဆန်းသစ်ရင်ခုန်ဖွယ်နည်းနဲ့ ပြုစုဖြည့်ဆည်းပေးရင်း မြန်မြန် အရသာတွေ့သွားစေချင်တဲ့ စိတ်ကလည်း ဖြစ်ပေါ်လို့ နေရပါတယ်။

ဒီလို ဆန္ဒတွေ စောပြီး ထုတ်မေးမိပြီးမှ ရှက်နေမိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အရှက်ကုန်အောင် အလိုးခံပြီးမှတော့ ထပ်ရှက် မနေတော့ပါဘူး။ ချစ်ရတဲ့သူ ကျေနပ်သာယာစေဖို့ကိုသာ ဦးစားပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့တယ်။

(ဆက်ရန် …..)

“ဟုတ်တယ်လေ။ ကိုကို့ကို ဂွင်းထုပေးရမယ့်အတူတူ အပြာကားတွေထဲလို စုပ်ပေးရင် ကောင်းမလားလို့ …. ဟိ …
ပြောမယ့်သာ ပြောရတာ။ ကိုကို့ဟာကြီးက ငုဝါ ပါးစပ်နဲ့တောင် ဆံ့မယ် မထင်ဘူး”

“ဪ …. ဆံ့ပါတယ်။ မယုံရင် ထည့်ကြည့်လေ”

“အံမယ် … တော်တော် နစ်နာနေအုံးမယ် … ဟွန့် …
ငုဝါ တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး။ … ဟိ … ဒါပေမယ့် ကိုကို့ကို လုပ်ပေးချင်တယ်”

“ဒါပေမယ့် ကိုကို ရေမဆေးရသေးဘူး။ ညစ်ပတ်နေတယ်”

“ရပါတယ် ကိုကိုရယ်။ ငုဝါကိုလည်း ကိုကိုက မရွံဘဲ လုပ်ပေးခဲ့တာပဲ။
ပြီးတော့ ကိုကို့ဟာကြီးမှာ ပေနေတာတွေက ငုဝါဟာတွေပဲလေ”

“အင်း …. ညီမလေးကို အားနာလို့ပါ။
ဒါဆို ထိုင်လိုက်လေ။ ကိုကိုတို့ မြန်မြန်လုပ်ရအောင် … တော်ကြာ အန်တီ နိုးလာတော့မယ်”

ခေတ်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ငုဝါပခုံးကို ကိုင်ပြီး အောက်ဘက် ထိုင်ချခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ငုဝါလည်း ယောင်နနလေးနဲ့ပဲ ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ချလိုက်ရတယ်။

ခေတ်က အတွင်းခံ ပြန်မဝတ်ရသေးတာမို့ လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်ကနေ ရှေ့ကို ငေါပြီး ထိုးထွက်နေပါတယ်။ ထိုင်လိုက်တဲ့ ငုဝါမျက်နှာရှေ့မှာ အတိုင်းသား တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

ဒါကြီးကို ကြည့်ပြီး အသဲတွေ ယားလာကာ လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်ပါတယ်။ လက်ထဲမှာ တဆုပ်တခဲကြီး ဖြစ်နေတဲ့ လီးတံကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကပဲ သူမမျက်နှာကို ခေတ်ရဲ့ပေါင်ကြားဆီ တိုးကပ်သွားစေခဲ့ပါတယ်။

ငုဝါဟာ ပုဆိုးအောက်က ထိုးထွက်နေတဲ့ ခေတ်ရဲ့လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး နှာခေါင်းနဲ့ ကပ်ကာ ကြင်ကြင်နာနာလေး နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ ခေတ်ရဲ့ လီးကြီးက တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလာရပါတယ်။

ငုဝါလည်း ခေတ်ရဲ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ လီးကြီးနဲ့ သူမ မျက်နှာကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်နေရကတည်းက စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေရပါတယ်။

ကြည်နူးခြင်းနဲ့အတူ လှိုက်ကာ ခုန်တက်လာတဲ့ ရင်ခုန်ခြင်းများက သူမကို ရှေ့ဆက်တိုးဖို့ တွန်းအားတွေ ဖြစ်စေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ မတ်တတ်ရပ်နေတဲ့ ခေတ်ရှေ့မှာ ဒူးထောက် ပြင်ထိုင်ရင်း ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်ပါတယ်။

ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး စုပ်ပေးရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိက သူမကို ရင်ခုန်မှု တိုးစေရပါတယ်။ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေရပေမယ့် သူမချစ်ရတဲ့ သူကို ဖြည့်ဆည်း ပြုစုပေးရမှာမို့ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်နေမိတာတော့ အမှန်ပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ပုဆိုးကျွတ်သွားတာနဲ့ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေတဲ့ လီးတံကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ လီးတံကြီးရဲ့ ပူနွေးနွေး အထိအတွေ့က လက်ဝါးလေးမှတဆင့် သူမ တစ်ကိုယ်လုံးကို စီးဝင်ပျံ့နှံ့သွားစေပါတယ်။

ဒါက သူမကို ရင်ခုန်မြန်စေသလို ပါးစပ်ထဲမှာ တံတွေးတွေ စိုစွတ်လာစေရပါတယ်။ ပြီးတော့ နာကျင်ကိုက်ခဲပြီး နွမ်းနယ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ အားအင်တွေ ပြန်လည်ပြည့်ဖြိုးလာသလို လန်းဆန်းတက်ကြွလာစေရပါတယ်။

ငုဝါအတွက် ပထမဆုံး လီးစုပ်ပေးရမှာမို့ မဝံ့မရဲစိတ်လေးဖြစ်ကာ အစပြုဖို့ ခက်နေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်စိုစွတ်ကာ တင်းပြောင်နေတဲ့ လီးထိပ်ကြီးကို ကြည့်ကာ နမ်းရှိုက်ပေးချင်စိတ်လည်း ဖြစ်နေရပြန်ပါတယ်။

ဒါကြောင့် စိုစွတ်နေတဲ့ လီးထိပ်ကို နှာခေါင်းနဲ့ မထိတထိလေး ကပ်ကာ နမ်းရှိုက်ပေးမိပါတယ်။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်အင်္ဂါအနံ့အသက်က ငုဝါရဲ့ စိတ်ကို ဖမ်းစားသွားခဲ့ပါတယ်။

လိုးပြီးကတည်းက ရေမဆေးရသေးတာမို့ နှစ်ဦးသား စောက်ရည်၊ လီးရည်တွေနဲ့ လီးနံ့က နည်းနည်း ပြင်းနေပါတယ်။ ဒီအနံ့တွေထဲမှာ သူမစောက်ရည်နံ့တွေလည်း အများကြီး ပါဝင်နေခဲ့တာပါ။

ဒါကြောင့် ထောင်းခနဲ ရလိုက်တဲ့ လီးနံ့ပြင်းပြင်းကို သူမ မရွံတော့ပါဘူး။ သူမ အဖုတ်ကျဥ္းကျဥ္းလေးထဲ အကောင်းဆုံး စိမ်လိုးပေးခဲ့တဲ့ လီးတံကြီးပေါ်က အညစ်အကြေးတွေကို စုပ်ယူလျက်ပေးရင်း ပြုစုပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

ငုဝါက နှာခေါင်းနဲ့ လီးထိပ်ကို ပထမဆုံး တေ့နမ်းကတည်းက ခေတ်မှာ ရိုးတွင်းချဥ္ဆီထဲကနေ ကျဥ္တက်ကာ အာ့ခနဲ ညည်းညူလိုက်မိပါတယ်။ နူးညံ့တဲ့ နှာခေါင်းထိပ်နဲ့ လီးထိပ်ရဲ့ အထိအတွေ့ဟာ ရင်ထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ကြည်နူးမှုနဲ့ ပေါင်းစပ်ပြီး သူ့စိတ်နဲ့ခန္ဓာကို သာယာမှု ဖြစ်စေရပါတယ်။

ခေတ်ရဲ့ ညည်းတွားမှုနဲ့ အရသာတွေ့နေမှုဟာ ငုဝါကို အားတက်စေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ လီးထိပ်ကို နှာခေါင်းနဲ့ ဖိကပ်ပြီး မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်ပေးပြီး  လက်ကလည်း အာသာဖြေပေးသလို လှုပ်ရှားနေမိပါတယ်။

တဆက်တည်း လီးထိပ်က စိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေကို လက္မနဲ့ ဖိကာ ပွတ်သုတ်ရင်း လီးတံတစ်လျောက်ကို နှုတ်ခမ်း၊ နှာခေါင်းတို့နဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်တိုက်နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ ခေတ်မှာ အသဲတွေယားပြီး ကျဥ္တက် ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်လာရပါတယ်။

လီးထိပ်က အရည်ကြည်တွေကလည်း ဆက်တိုက်ကို စိမ့်ထွက်နေရပါတယ်။ ငုဝါမှာ လီးထိပ်ပေါက်လေးထဲက အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေတာကြည့်ပြီး စုပ်ယူမျိုချချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ လီးတံတစ်လျောက် အားရအောင် နမ်းရှိုက်ပြီးချိန်မှာ သူမ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို လီးထိပ်မှာ တေ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တွဲခိုရစ်ဝိုင်းနေတဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေကို ပျွတ်ခနဲ မြည်အောင် စုပ်ယူလိုက်ပါတော့တယ်။

ပျွတ် …. အာ့ …. ညီမလေး …. ကောင်းလိုက်တာ ….

ခေတ်မှာ တစ်ကိုယ်လုံး ဖျဥ္းခနဲဖြစ်ကာ ဖင်ကျောတွေပါ ရှုံ့တက်သွားရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အာ့ခနဲ ညည်းမိရင်း သူ့ပေါင်ကြားထဲက ငုဝါခေါင်းလေးကို ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။

ခေတ်ရဲ့ညည်းသံကြားတော့ ငုဝါက သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ မယုံနိုင်ခြင်းနဲ့အတူ ကြည်နူးနေတဲ့ ခေတ်မျက်ဝန်းတွေမှာ အရသာရှိပြီး ကျေနပ်နေတာကလည်း အတိုင်းသားပေါ်လွင်နေပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ငုဝါက ခေတ်မျက်နှာကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစားကြည့်ရင်း လီးထိပ်ကြီးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာထဲ ထည့်ကာ ဆက်တိုက် ငုံစုပ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ဒါ့အပြင် လျှာထိပ်လေးနဲ့ လီးထိပ်ခေါင်းလေးကို ဝိုက်ကာ ကစားရင်း လျက်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။

ဒီတော့ ခေတ်မှာ ခြေဖျားလေးများ ထောက်ကာ မြောက်ကြွလို့ ဂဏာ မငြိမ်နိုင် ဖြစ်နေရပါပြီ။ နှုတ်က တိုးတိုး ညည်းညူးရင်း သူမခေါင်းကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်ချောင်းတွေက ဆံပင်တွေထဲ ထိုးသွင်းပြီး ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်နေခဲ့ပါတယ်။

ဒီလို စုပ်လျက်ပေးတော့ လီးနံ့နဲ့ လီးရည်ကြည်အနံ့၊ အရသာကို ငုဝါက ရရှိနေခဲ့ပါတယ်။ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်အင်္ဂါက ရတဲ့ အနံ့နဲ့ အရသာကို ပထမဆုံး ခံစားဖူးတာပါ။

အစက အနံ့နည်းနည်း ပြင်းတယ်လို့ ထင်မိပေမယ့် မနားတမ်း လျက်စုပ်ပေးနေရင်း နှစ်သက်ဖွယ် ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ပါးစပ်ထဲ လီးတစ်ဝက်လောက်အထိ ရအောင်သွင်းကာ ချိုချဥ္စုပ်သလို တပျွတ်ပျွတ်မြည်အောင် လျက်စုပ်ပေးနေမိပါတယ်။

ခေတ်ရဲ့ လီးထဲကနေ လီးရည်ကြည်တွေကလည်း သူမ ပါးစပ်ထဲ စိမ့်ထွက်နေတာ မနည်းပါဘူး။ ပူနွေးနွေး လီးရည်ကြည်များ ပါးစပ်ထဲ ထုတ်လွှတ်နေမှုကို ငုဝါမှာ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ခံစားနေမိပါတယ်။

ငုဝါ အာခံတွင်းထဲမှာလည်း လီးရည်ကြည်နဲ့ သွားရည်တွေရောပြီး ပြည့်လျှံနေပါပြီ။ သူမလည်း လျက်စုပ်နေရင်းပဲ မျက်စိမှိတ်ကာ မျိုချပစ်လိုက်တယ်။

ခပ်စူးစူး အနံ့၊ အရသာက သူမကို ပျို့တက်လာစေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ လီးကို ပါးစပ်ထဲက ချွတ်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ပျို့တက်လာမှုကို ကြိတ်မှိတ်ဖြေဖျောက်ကာ ပြီးဆုံးအောင် မျိုချလိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ သူမ လျှာဖျားလေးနဲ့ လီးရဲ့ အောက်ခြေကနေ အထက်ကို ကပ်ပြီး လျက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူမရဲ့ စောက်ရည်၊ သုတ်ရည်တွေ ပေစွတ်နေခဲ့တဲ့ လီးကြီးမို့ ငံပြပြ ညှီစို့စို့ အနံ့၊ အရသာကို ရရှိနေခဲ့ပါတယ်။

ဒါဟာ ဖိုမနှစ်ဦးရဲ့ အညစ်ပတ်ဆုံး အညစ်အကြေးတွေပါ။ ဒါကို မက်မက်မောမော နမ်းစုပ်လျက်ပေးနေရတာကိုက ငုဝါရဲ့ကာမစိတ်ကို ထကြွလာစေရပါတယ်။

ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ နမ်းရှိုက်ပေးရုံတင်မကဘဲ လီးကိုလျက်စုပ်ပေးနေမိပါပြီ။ အနိမ့်ကျဆုံး လုပ်ပေးရတာကို ရွံရှာ၊ မနှစ်မြို့တဲ့စိတ် မခံစားရဘဲ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်နေမိတာက ထူးဆန်းလှပါတယ်။

ဒီလို လီးစုပ်ပေးရုံနဲ့ နွမ်းနယ် ပင်ပန်းနေတဲ့ သူမခန္ဓာကိုယ်လေးက တဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ ရွစိထိုးလာပြီး အဖုတ်လေးထဲက ယားတက်လာရပြန်ပါတယ်။ သူမအဖုတ်လေးကို မရွံမရှာ လျက်စုပ်နမ်းပေးခဲ့တဲ့ ခေတ်ကို သူမကလည်း မြင်သိသမျှ နည်းများနဲ့ အကောင်းဆုံး လျက်စုပ်ပြုစုပေးရင်း ဆာလောင်နေတဲ့ စိတ်ဆန္ဒကို ဖြေဖျောက်နေမိခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ အာခေါင်အားလေးနဲ့ စုပ်သွင်းကာ အရည်မျိုးစုံတွေကို မျိုချလိုက်၊ လျှာနဲ့ လီးကို ငုံကာ လျက်လိုက်၊ လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း လီးတံတစ်လျောက် အစုန်အဆန် လျက်စုပ်ပေးလိုက်နဲ့ မနားတမ်း လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။

ပျွတ်…. ပလပ် …..ပျွတ်…..အ … ကောင်းလိုက်တာ ….. ပျွတ်….. ပလပ်….. ပလွပ် … အိ …
ပျွတ်…….ပလပ်…. အာ့ …. ကျွတ်….. ပျွတ် … ပျွတ် … ဖီးလ်ပဲကွာ … ကောင်းတယ် … အာ့ …

“ကောင်းလိုက်တာ၊ ညီမလေး နှုတ်ခမ်းလေးတွေက နူးညံ့လိုက်တာ … အင့် …
စုပ်ထား ညီမလေး …. အင့် … ကောင်းတယ်။
လျှာလေးနဲ့ လျက်ပေးတာ အရမ်းဖီးလ်ရှိတယ် … စုပ်ထား … လီးစုပ်ရတာ ကြိုက်ရဲ့လား … အင့်”

ပျွတ် …. အွန့်

“ကြိုက်တယ် ကိုကို၊ ကိုကို့ လီးကြီးကို စုပ်ကြည့်ချင်နေတာ …
လီးကြီးက ကြီးတော့ ပါးစပ်ထဲ မနည်းထည့်ရတာ ….
ငုဝါ သိပ်မလုပ်တတ်ပေမယ့် ကိုကို့ကို ကောင်းအောင် စုပ်ပေးမယ်နော် … ”

အပေါ်မော့ကြည့်ပြီး ပြန်ပြောနေရှာတဲ့ ငုဝါနှုတ်ခမ်းလေးကို ခေတ်က ကုန်းကာ စုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ငုဝါမေးစေ့နဲ့ လည်ပင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင် ပင့်ယူပြီး အနမ်းကြမ်းကြမ်းများ ဆက်တိုက်ပေးနေမိပါတယ်။

ငုဝါ နှုတ်ခမ်းပေါ်မှ ရရှိနေတဲ့ လီးနံ့လေးကပဲ သူ့စိတ်ကို ကြည်နူးစေရကာ ရမ္မက်တွေ ပိုထန်လာရပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးကို အားရအောင် နမ်းရှိုက်စုပ်လျက်ပြီးမှ ငုဝါမျက်နှာကို သူ့ပေါင်ကြားထဲ ပြန်တွန်းပို့လိုက်ပါတယ်။

“ညီမလေး စုပ်ပေးတာ ကောင်းတယ် …. လျှာနဲ့ လျက်ပြီး အဲလို ဆက်စုပ်သွင်းပေး….
အရည်တွေကို မြိုချပြီး….အားရပါးရစုပ်နော်…..
ညီမလေး စုပ်တာ ကောင်းလို့ အရည်ကြည်တွေ ထွက်နေတာ … သောက်နော် … မျိုချလိုက်…..
ညီမလေး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲ အကို့လီးကြီး ထိုးထည့်ထားရပြီနော် … ကိုကို အရမ်း အရသာရှိတယ် … အင့် …..
စုပ်ပြီး ဂွင်းထုပေးရင်း ဂွေးအုတွေကိုလည်း ပွတ်ပေးနော် …. ”

အွန့် …. ပလွပ်…ပျွတ်….အ…..ပလပ်….ပလပ်
ပျွတ်….ပျွတ်….အို့….ကောင်းလိုက်တာ….ပျွတ်

ငုဝါလည်း လီးအရင်းကို လက်နဲ့ဖိကိုင်ရင်း ပါးစပ်ထဲ သွင်းနိုင်သလောက် သွင်းကာ အားပါပါလေး စုပ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ တင်းပြောင်နေတဲ့ လီးထိပ်ကြီးက သူမနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို မဆံ့မပြဲ ပွတ်တိုက်ဝင်ရောက်နေတာပါ။

အာခေါင်ထဲ အပြည့်အသိပ် ထည့်သွင်းထားတာတောင် တစ်ဝက်လောက်ပဲ ဝင်နိုင်ပါတယ်။ သူ့လီးထိပ် ပြူးပြူးကြီးကလည်း အာခေါင်ထဲ ထိုးတိုက်ပွတ်နေတော့ ငုဝါမှာ တစ်ခါတစ်ခါ လေအံသံလေးများပင် ထွက်ပေါ်နေရရှာပါတယ်။

ဒါပေမယ့် လီးစုပ်ပေးတာတော့ အပျက်မခံပါဘူး။ ဝင်သလောက်ကို အားပါပါလေး ဖိစုပ်လျက်ပေးရင်း လီးအရင်းကို ဂွင်းတိုက်သလို ပွတ်ဆွဲ ကစားပေးနေခဲ့ပါတယ်။

ခေတ်ခိုင်းသလို ဂွေးအုတွေကိုလည်း ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ခေတ် နှုတ်က ထုတ်ဖော်ညီးညူ၊ အားပေးမှုများဟာ ငုဝါကို အပြည့်အဝ အာရုံစိုက် ပြုစုပေးချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်စေရပါတယ်။

သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ရမ္မက်တွေ ထန်နေရပါပြီ။ ခေတ် ဆောင့်လိုးထားတဲ့ ဒဏ်ကို မချိမဆန့် ခံခဲ့ရတာတောင် အခုလို လီးစုပ် ပြုစုပေးနေရင်း ကာမစိတ် ထလာရပါသေးတယ်။

ငုဝါ အဖုတ်လေးကသာ အထိမခံနိုင်လောက်အောင် နာကျင်မနေခဲ့ရင် ခေတ်ရဲ့ လီးကြီးနဲ့ ထိုးသွင်းလိုးပေးတာကို ခံပေးမိမှာပါပဲ။ အဖုတ်လေးက ယောင်ကိုင်းနေလို့သာ အကောင်းဆုံး လီးစုပ်ပေးရင်း ခေတ်ရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ ပြေ ငြိမ်းသွားစေဖို့ ပြုစုပေးနေမိတာပါ။

ဒီတော့ ခေတ်မှာ ကျဥ္တက်အီစိမ့်ပြီး အရသာ ရှိလွန်းနေပါတယ်။ ဒူးလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်လာကာ ရပ်ထားတဲ့ ခြေထောက်မှာ မခိုင်တော့တဲ့အထိပါ။

ငုဝါခေါင်းကို အားယူ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆံပင်တွေကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲလာပါတယ်။ ပြီးတော့ ငုဝါခေါင်းကို ဆွဲယူရင်း သူ့လီးကို ပါးစပ်လေးထဲ ဖိသိပ်ထည့်လာပါတယ်။

ပျွတ်….ပလပ်… ပျွတ် …. အု့ …. အ ….ကောင်းတယ် …စုပ်ထား … အင့် … စုပ် ….
ပလွပ်…ပျွတ် ….. ပျွတ် …. အွတ် … ပလွပ် … အု့ …

“ကောင်းလိုက်တာ …. အင့် … စုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတယ် ….
ညီမလေး ပါးစပ်နဲ့ ကိုကို့လီးကို ဂွင်းထုပေးနေတာလား … အီး … ကောင်းလိုက်တာ … အား …
လျက်ပေး … ကောင်းတယ် … ညီမလေး ပါးစပ်က လိုးလို့ အရမ်းကောင်းတယ် …. အင့် …”

ပျွတ် … ပလွပ် …ပလွပ်…. အု့ …. ပျွတ် …. အွတ် …. ပျွတ်

ခေတ်က ငုဝါ ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ လီးကို သွပ်ထည့်ကာ  အပေါ်အောက် လှုပ်ရှားပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ငုဝါကလည်း လီးတံကြီးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ တင်းတင်းဖိကာ အလိုက်သင့် အထက်အောက် ရွေ့လျားပေးနေခဲ့ပါတယ်။

သူမ လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး။ လီးအရင်းကို ကိုင်ပြီး အထက်အောက် ပွတ်သပ်ဂွင်းတိုက်ပေးသလို၊ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဂွေးအုတွေကို ဆုပ်နယ်လိုက်၊ ပေါင်တွေကို ပွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။

ဒါ့အပြင် လီးကို စုပ်ပေးရင်း ခေတ်ရဲ့တင်ပါးတွေကို ပွတ်သပ်ရင်း ဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ခေတ်က သူမအဖုတ်ကို လျက်ပေးရင်း ဖင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ပေးတဲ့အခါ သူမမှာ အသဲတလှပ်လှပ်နဲ့ ခံစားခဲ့ရပါတယ်။

ဒါကြောင့် အခု လီးစုပ်ပေးရတော့လည်း သူမ အရသာရှိခဲ့သလို ကောင်းစေချင်လို့ ပြန်ပြီး လက်တည့်စမ်း လုပ်ပေးနေမိတာပါ။ ဂွေးအုတွေကို ဆုပ်ကိုင်ကစားပေးနေတာကနေ ဖင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ဖင်ကြားအမြောင်းထဲ လက်ချောင်းလေးနဲ့ ထိုးပွတ်ပေးနေမိတာပါ။

ငုဝါလက်ချောင်းလေးတွေက ဖင်ကြားအမြောင်းထဲ တိုးဝင် ပွတ်သပ်ပေးလာတဲ့အခါ ခေတ်မှာ ဖင်ကြောတွေ ရှုံ့လို့ အသဲထဲ အေးခနဲ လှိုက်ခနဲ ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ဒီကြားထဲ နူးညံ့တဲ့ လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ ဖင်ဝလေးကို ပွတ်တိုက် ထိုးထိသွားတဲ့အခါ တစ်ကိုယ်လုံး မြောက်ကြွသွားတော့မလို့ ကော့တက်သွားပြီး အီးခနဲ ညည်းညူမိရတဲ့ အထိပါပဲ။

ငုဝါ ပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကလည်း ပွင့်ထွက်တော့မတတ် တင်းကားလာရပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလာရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ငုဝါက ဖိစုပ်ပေးတော့ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို ကျဥ္တက် အရသာရှိကာ ပါးစပ်လေးထဲမှာပဲ လီးရည်တွေ ထုတ်ပန်းလို့  ပြီးသွားခဲ့ရပါတော့တယ်။

ပျွတ်….ပလပ်…..ပျွတ်…..အ…..ပျွတ်….. ပလပ်..

“အာ့… ကောင်းတယ် ….. စုပ်…စုပ်… ”

အွတ်….ပလွပ်…ပျွတ် …. အီး …. ညီမလေး …. အာ့ …. မရတော့ …. ရှီးးး …
ပလွပ်…. အင့် … အီးးး …… ပျစ် ပျစ်…
အားးးး …..

ခေတ်ရဲ့ လီးကြီးဟာ ငုဝါ ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေရင်း တင်းကားတက်လာကာ သုတ်ရည်တွေ အရှိန်နဲ့ ပန်းထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ လီးထိပ်ကြီးက သုတ်ရည်တွေ ပျစ်ခနဲ ပန်းထွက်လာကတည်းက ငုဝါရင်ထဲ ဖျဥ္းခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။

ခေတ်ရဲ့ လီးရည်တွေက အရှိန်နဲ့ ပန်းဝင်လာလို့ အာခေါင်ထဲကနေ လည်ချောင်းထဲအထိ ပန်းဝင်သွားခဲ့တာပါ။ စစချင်း ထောင်းခနဲ ရလိုက်တဲ့ ညှီစို့စို့ စိမ်းရွှေရွှေ လီးရည်အနံ့​ကြောင့် မွှန်ထူသွားကာ မျက်ရည်စများပင် ဝေ့လာရပါတယ်။

မရှင်းနှီးသေးတဲ့ အနံ့အရသာဆိုးကြောင့် အခံရခက်၊ ပျို့တက်လာလို့ သူမခေါင်းကို ရုန်းဖယ်မိမလို ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က သူမခေါင်းကို ချုပ်ကိုင်ပြီး သူ့လီးနဲ့ ဆွဲကပ်ထားတာမို့ ရုန်းဖယ်လို့လည်း မလွယ်ပါ။

ပြီးတော့ သူမကိုယ်တိုင်လည်း သတိပြန်ဝင်လာတဲ့အခါ ဒူးလေးတွေ တုန်တက်ပြီး တအီးအီးညည်းကာ အရသာရှိနေတဲ့ ခေတ်ရဲ့ ကောင်းနေတာကို မဖျက်စီးချင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့် တိမ်းရှောင်ဖို့ ကြိုးစားနေတာကို ရပ်တန့်ပြီး အသာငြိမ်သာ ခံပေးနေလိုက်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဆက်တိုက် မနားတမ်း ပန်းထည့်တာကို ခံပေးနေရတာမို့ အရည်တွေက ပါးစပ်နဲ့ မဆန့်တော့ပါဘူး။ လည်ချောင်းထဲကို အရှိန်နဲ့ ပန်းဝင်သွားတာ ရှိသလို၊ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကနေ အပြင်ကို စီးယိုထွက်ကျနေခဲ့ပါပြီ။

ဒီကြားထဲ ခေတ်က လီးရည်တွေ ထုတ်ပန်းရင်း လီးကို ပါးစပ်ထဲ အတင်းဖိထည့်နေပါသေးတယ်။ ငုဝါမှာ မချိမဆန့်ဖြစ်နေရပြီး တအွတ်အွတ်နဲ့ ပျို့တက်လာရပါတယ်။

ပျို့တက်လာလို့လည်း ပါးစပ်ထဲက လီးရည် ဖြူပျစ်ပျစ်တွေကလည်း အပြင်ကို အံကျပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ မေးစေ့တဝိုက်မှာ ပေပွကုန်ပါပြီ။ အခံရခက်နေပေမယ့်လည်း ခေတ်က သူမပါးစပ်ကို အသုံးချပြီး ကာမပြီးဆုံးခြင်း အရသာကို ခံယူနေတာမို့ အတတ်နိုင်ဆုံး ငြိမ်ငြိမ်နေပေးကာ ဖြည့်ဆည်းနေမိပါတယ်။

သူမပါးစပ်ထဲမှာ လီးရည်ထုတ်ကာ ပြီးသွားခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ အသိက ငုဝါကို ကြည်နူးပျော်ရွှင်စေရပါတယ်။ တစ်ဖက်မှာလည်း လက်ကျန်လီးရည်တွေကို အကုန်အစင် ညှစ်ထုတ်ချတာကို ပါးစပ်အပြည့်နဲ့ ခံယူပေးနေရတာမို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေမိပါတယ်။

(ဆက်ရန် …..)

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခေတ်ဘက်က ကာမအရှိန်ကျကာ ငြိမ်သက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ငုဝါခေါင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကလည်း အားပျော့လာတယ်။

ဒီတော့မှ ငုဝါက ခေါင်းကို နောက်ဆုတ်ပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။ ခေတ်လည်း အသိဝင်လာကာ လီးကို ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပေးပြီး ငုဝါရှေ့ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။

ငုဝါမှာတော့ လီးကျွတ်သွားတာနဲ့ သုတ်ရည်တွေ အပြင်ကို အံကျကုန်လို့ ပါးစပ်လေးကို အမြန်စိပိတ်ထားလိုက်ရပါတယ်။ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပေပွကုန်မှာ စိုးလို့ ပါးစပ်စိထားရပေမယ့် အရည်တွေက ပါးစပ်ထဲမှာ မနည်းပါဘူး။

ညှီစို့စို့အနံ့အရသာက သူမကို မွှန်ထူစေရပေမယ့် ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိလို့ ဆက်ငုံထားမိတယ်။ ဒီမှာတင် ခေတ်က သူမရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး မျက်နှာလေးကို ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းကို ငုံကာစုပ်နမ်းလာပါတယ်။

ဒီလို အနမ်းခံလိုက်ရတော့ ငုဝါမျက်လုံးပြူးသွားရပါတယ်။ ခေတ်က ဖွဖွလေး နမ်းရုံမဟုတ်ဘဲ သူမပါးစပ်ထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီး စုပ်လျက်ကာ နမ်းရှိုက်လာတော့မှာလေ။

ဒီတော့ သူမပါးစပ်ထဲ ပြည့်နေတဲ့ လီးရည်တွေကိုပါ စုပ်ယူမိသွားတော့မှာကို တွေးကာ လန့်သွားမိပါတယ်။ အနမ်းကို ခွာဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် ခေတ်က သူမမျက်နှာလေးကို ညှပ်ကိုင်ထားပြီး မလွှတ်ပေးပါဘူး။

ဒီတော့ ငုဝါလည်း ခေတ်ပါးစပ်ထဲ အရည်တွေ ရောက်သွားမှာ စိုးပြီး ကမန်းကတန်း မျိုချပစ်လိုက်ရပါတယ်။ လည်ချောင်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ညှီစို့စို့ ငံပြပြအရသာကြောင့် ပျို့တက်လာရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကြိတ်မှိတ်ပြီး ကုန်အောင် မျိုချလိုက်ပါတယ်။ မျိုချပြီးတာတောင် သူမပါးစပ်နဲ့ နှာခေါင်းထဲမှာ စိမ်းရွှေရွှေ ညှီစို့စို့ အနံ့အရသာက မပျောက်သွားသေးပါဘူး။

ခေတ်က သူမနှုတ်ခမ်းတွေပေါ်ကနေ စုပ်နမ်းရုံသာမကဘဲ လျှာကို ထိုးသွင်းလို့ လျက်စုပ်လာပါတယ်။ အာခံတွင်းထဲကို မရောက်လာစေချင်လို့ သွားကို စိထားပေမယ့်လည်း မရပါဘူး။

ခေတ်ရဲ့ တပ်မက်ပြင်းပြတဲ့ နမ်းစုပ်ပေးမှုတွေကို လွန်ဆန်လို့မှ မရတာလေ။ စိုးရွံ့နေရင်း သူမလည်း တုံ့ပြန်နမ်းရှိုက်ပေးနေမိပါတော့တယ်။

ငုဝါအတွက် ဒီနေ့ ကြုံဆုံလိုက်ရတာတွေက ရင်ခုန်သံ မြန်စေရတာတွေချည်းပါပဲ။ အဖုတ်လျက်ပေးတာကို ရင်ခုန်လှိုက်မောဖို့ ကောင်းလွန်းအောင်ပင် ပထမဆုံး ခံစားဖူးခဲ့ပါတယ်။ အားနာရှက်ရွံ့နေတဲ့ကြားထဲက တစ်ကိုယ်လုံးကော့ပျံလူးလွန့်ပြီး အသဲတလှပ်လှပ်နဲ့ ခံစားခဲ့ရတာလေ။

ဒါ့အပြင် ချစ်ရတဲ့ ကိုကိုနဲ့ အရှက်ကုန် ကာမပွဲကို အလူးအလဲ ခံပေးရင်း ကျေနပ်သာယာခဲ့ရပါသေးတယ်။ ဒါက သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို စွန့်လွှတ်လိုက်ရတာဆိုပေမယ့် စိုးရွံ့မှု မဖြစ်ရဘဲ ကျေနပ်ကြည်နူးနေမိတာ အမှန်ပါ။

နာကျင်ခံခက်လွန်းတဲ့ ဝေဒနာတွေကို မချိမဆန့်ခံယူရင်းပင် လှိုက်ဖိုရင်မောရတဲ့ အရသာတွေကြောင့် အသိမဲ့ ကာမကောင်းခြင်းတွေ တနင့်တပိုး ရရှိခဲ့ပါတယ်။ သူမရဲ့ ဆုံးရှုံးနာကျင်ရခြင်းတွေကို သတိမရနိုင်လောက်အောင် သာယာခဲ့ရတာပါ။

ပြီးတော့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လီးကို သူမ လျက်စုပ်ပြုစုပေးခဲ့ရပါတယ်။ ချစ်ရတဲ့သူကို အကောင်းဆုံး အရသာနဲ့ အတွေ့ဆန်းကို ရရှိကြည်နူးစေချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒကြောင့်ပဲ သူမကိုယ်တိုင်က လိုလိုချင်ချင် ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တာပါ။

ဒါ့အပြင် အနံ့အသက်ကင်းအောင် အမြဲ ဂရုစိုက်ထားခဲ့တဲ့ အာခံတွင်းထဲကို သုတ်ရည်တွေ ထုတ်ပန်းလို့ ပြီးစေခဲ့ပါတယ်။ သေးထွက်တဲ့ လီးတံကြီးထဲကနေ ဖြူပျစ်ပျစ် သုတ်ရည်တွေ အရှိန်နဲ့ ကော့ပန်းလာတာကို ပါးစပ်လေးနဲ့ ခံယူပေးရင်း သူမ ပျော်ရွှင်ခဲ့ရပါတယ်။

အော်ဂလီဆန်စရာ ကောင်းလှတဲ့ ညှီစို့စို့ ပျစ်ချွဲချွဲ လီးရည်တွေကို မျိုချပေးရင်း မရွံရှာနိုင်တော့ဘဲ သူမလုပ်ခဲ့တာတွေအပေါ် ကျေနပ်နေမိပါသေးတယ်။

ငုဝါဟာ ဆန်းပြားတဲ့ အတွေ့တွေနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုမျိုးစုံကို ဆက်တိုက် ယစ်မူးသာယာရင်း အရူးအမူးဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ရဲ့ နွေးထွေးတဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ခွေကာတိုးဝင်လို့ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးနေမိရပြန်ပါတယ္။

အချိန်ခဏလောက်ကြာမှ ခေတ်က အ န်းထဲက ပြန်ထွက်ဖို့ သတိရကာ ပြောရင်း လူချင်းခွာကြရပါတယ်။ ခေတ်က မတ်တတ်ရပ်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ပြန်ဝတ်ဖို့ လုပ်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူ့လက်ထဲက ဘောင်းဘီလေးကို ငုဝါက ဆွဲယူပြီး သူမကိုယ်တိုင် ပြန်ဝတ်ပေးပါတယ်။ ဘောင်းဘီလေးကို အပေါ်ဆွဲတင်ရင်း လီးရည်၊ တံတွေးတွေနဲ့ စိုရွှဲနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို တွေ့တော့ ဆက်မဝတ်ပေးဖြစ်ဘဲ လီးကြီးကို ကိုင်လို့ စုပ်ပေးပါသေးတယ်။

ခေတ်က အချိန်မရှိတော့လို့ တော်ပါပြီ ပြောတာလည်း မရပါဘူး။ သူမ ကျေနပ်လောက်အောင် စုပ်ပေး၊ လီးရည်ဖြူပျစ်ပျစ်တွေကို လျှာနဲ့ သိမ်းလျက် မျိုချပေးပြီးမှ ဘောင်းဘီလေးကို အပေါ်ရောက်အောင် ဆွဲတင်ပေးရှာပါတယ်။

ပြီးတော့ ပုဆိုးကိုလည်း ကွင်းလုံးပုံချထားတာကနေ ယူပြီး ကိုယ်တိုင်ဆွဲတင်ပေးရှာပါတယ်။ တကယ်တော့ ငုဝါဟာ သိလို့၊ တတ်လို့၊ ဝတ္တရားရှိလို့၊ လုပ်ပေးတာ မဟုတ်ပါဘူး။

သူမရင်ထဲမှာ လုပ်ပေးချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်လာတဲ့အတိုင်း ပြုလုပ်ပေးနေမိတာပါ။ ခေတ်နဲ့ အဆုံးစွန် ပတ်သတ်ပြီးချိန်ကတည်းက ငုဝါ စိတ်ထားတွေ ပြောင်းလဲသွားရပါတယ်။

ငယ်ငယ်ကတည်းက ခေတ်ကို သူမရဲ့ အကိုတစ်ယောက်လို ချစ်ခင်တွယ်တာပြီး အားကိုးယုံကြည်ခဲ့ရတာပါ။ အရွယ်ရောက်လို့ ရင်ခုန်သံတွေ ဆန်းသစ်တဲ့အချိန်မှာလည်း ခေတ်ကို သူမရဲ့ ချစ်သူရည်းစားလို မျှော်လင့် ရင်ခုန်ပြီး ချစ်မေတ္တာတွေ ဖြစ်ပေါ်ပြောင်းလဲခဲ့ရပါတယ်။

အခုလို ခန္ဓာကိုယ်ချင်း အရှက်ကုန် ပတ်သတ်ခဲ့ကြပြီး၊ တစ်ဦးလိုအင် တစ်ဦးက ဖြည့်ဆည်းပေးဆပ်ပြီးချိန်မှာတော့ ပိုလွန်တဲ့ ရင်တွင်းခံစားချက်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရပြန်ပါတယ်။ ခေတ်ဆီမှာ မိမိရဲ့ ကာမကို အပိုင်အပ်နှင်းပြီး၊ ဖြည့်ဆည်းပြုစုရပေးရမယ့် လင်ယောက်ျားတစ်ယောက်လို သဘောထားနေမိပါတယ်။

မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ မိမိချစ်ရသူနဲ့ ကာမပေးအပ်ဖြည့်ဆည်းပြီးချိန်မျိုးမှာ ဖြစ်ပေါ်လာတတ်တဲ့ စိတ်ခံစားချက် အပြောင်းအလဲများပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်အပေါ် မဝံ့မရဲစိတ်တွေ မထားတော့ဘဲ သူမကပဲ ဦးဆောင် ဖြည့်ဆည်းနေတာပါ။

သူ တားနေတဲ့ကြားက ငုဝါရဲ့ အလိုက်တသိ လုပ်ဆောင်ပေးနေပုံလေးတွေကို ကြည့်ပြီး ခေတ်ရင်ထဲမှာ ပီတိတွေ ဖြစ်ပေါ်နေရပါတယ်။ ငုဝါရဲ့ အပြုအမူက ခေတ်ကို လင်၊ သားတစ်ယောက်လို လုပ်ကိုင်ပေးနေခဲ့တာ မဟုတ်လား။

လင်ယောက်ျားတစ်ယောက်လို သဘောထားတယ်ဆိုရင် ပိုမှန်ပါလိမ့်မယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ငုဝါက သူ့ရဲ့ ညစ်ပေနေတဲ့ လီးကြီးကို ကြင်ကြင်နာနာလေး လျက်စုပ် သန့်ရှင်းပေးခဲ့တာလေ။

လီးစစုပ်ရတုန်းက ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံမို့ ခံစားရခက်တာမျိုးကို ငုဝါဆီမှာ တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ အဲတုန်းက သူ့လီးကြီးကလည်း စောက်ရည်၊ လီးရည်တွေနဲ့ ညစ်ပတ်နံဆော်ပြီး စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေခဲ့တာကိုး။

ဒါပေမယ့် ငုဝါက ရွံရှာ မနှစ်မြို့စိတ်ကို ကြိတ်မှိတ်မျိုသိပ်ကာ အကောင်းဆုံး ပြုစုပေးခဲ့ပါတယ်။ အခုနောက်ဆုံး ပေပွနေတဲ့ လီးကြီးကို ပြန်လျက်စုပ် သန့်ရှင်းပေးရတဲ့အခါမှာတော့ ငုဝါမျက်နှာလေးမှာ ကြိတ်မှိတ်လုပ်ပေးရတဲ့ အမူအရာတွေ မတွေ့ရတော့ပါ။

သူမ လုပ်ပေးရမယ့် အရာကို မရွံမရှာဘဲ စိတ်လိုလက်ရ ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ လုပ်ပေးနေခဲ့တာပါ။ ဒါက ခေတ်ရဲ့စိတ်ကို လှုပ်စားစေရပြီး နူးညံ့တဲ့ ချစ်ခြင်းတွေ တိုးလာစေရပါတယ်။

ကိုယ်စီ ရင်ထဲလောင်ကျွမ်းနေခဲ့တဲ့ ချစ်မီးလျှံများကို ဖြေသိမ့်ငြိမ်းသက်ပြီးချိန်မှာ ခေတ်လည်း အိမ်ပြန်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ရင်ထဲမှာတော့ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်ခြင်းနဲ့အတူ စိုးထိတ်ရင်ခုန်ရခြင်းတွေကလည်း တစ်ပါတည်း ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ရပါတယ်။

ငုဝါကတော့ ငယ်ရွယ်သူဖြစ်သလို၊ ရင်ခုန်သံကို တမ်းတမ်းစွဲ မက်မောတတ်တဲ့ အရွယ်မို့ စိုးထိတ်မှု မရှိခဲ့ပါဘူး။ ခေတ်မှာတော့ အန်တီယမင်းရဲ့ ယုံကြည်အားကိုးမှုကို စော်ကားမိရပြန်တာမို့ လိပ်ပြာမလုံပါ။

အရင်က ဒီအိမ်ကို ဝင်ချင်သလို ဝင်၊ ထွက်ချင်သလို ထွက်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ ပြန်ထွက်ဖို့ကိုတောင် ရင်တထိတ်ထိတ်၊ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ခိုးထွက်ခဲ့ရတာလေ။ အပြန်လမ်းမှာလည်း ရှေ့ဆက်ဖြစ်လာမှာတွေ တွေးမိတော့ သူ့စိတ်တွေ မပြတ်မသား ဖြစ်ရပြန်ပါတယ်။

တကယ်တော့ သူတို့နှစ်ဦးလုံးရဲ့ နှလုံးသားများဟာ ချစ်ခြင်းက အစတည်ခဲ့တဲ့ ရမ္မက်မီးတွေ လောင်မြှိုက်ခံလိုက်ရပါပြီ။ ချစ်ရမ္မက် မီးလျှံများ လောင်မြှိုက်ခံနေရတဲ့ နှလုံးသားရဲ့ စေရာအတိုင်း မဆုံးနိုင်တဲ့ ကာမဝင်္ကပါထဲ တဝဲလည်လည် ဖြစ်နေကြရပါအုံးမည်။

💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞

အခန်း ၁၅ ဆက်ရန် ….

အခန်း (၁၅) – ချစ်ခြင်း ရမ္မက် အတ္တ မာန

အစရှိ အနောင်နောင်၊ ဖျက်ဖို့ခက်လှတဲ့ ကာမရာဂရဲ့ စိုးမိုးချုပ်ကိုင်မှုအောက်မှာ ခေတ်တစ်ယောက် အနေရခက်နေပါတယ်။ ငုဝါအပေါ် သံယောဇဥ္ကြီးကာ စွဲလမ်းရင်ခုန်ခဲ့တာ အမှန်ပါ။

ဒါပေမယ့် ဦးသန့်စင်ကြောင့် ငုဝါနဲ့ ရှေ့ဆက်ဖို့ကို သူကြောက်နေခဲ့တယ်။ သူ့နှလုံးသားခံစားချက်ထက် ရင်တွင်းဒဏ်ရာတွေက ပိုပြင်းထန်တယ်နေပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ဘဝကို ငုဝါနဲ့ အတူတူ ဖြတ်သန်းဖို့ မရည်ရွယ်ခဲ့ပါ။ သူ့ရည်ရွယ်ချက်က အရွယ်ရောက်လို့ အလုပ်အကိုင်တစ်ခု ရှာလာနိုင်ရင် သူ့မိသားစု၊ ဒီပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ အဝေးဆုံးမှာ နေဖို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့တာပါ။

သူ့အမေနဲ့ အတူမနေချင်တော့သလို၊ နေထိုင်ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကို စွန့်ခွာချင်စိတ်တွေ ရှိနေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သံယောဇဥ္ကြီးတတ်ပြီး အရာရာကို ငဲ့ညှာစဥ္းစားကာ စောင့်ထိန်းတတ်တဲ့ သူ့စိတ်ဓာတ်ကြောင့် တွေဝေမှုတွေ အမြဲဖြစ်နေခဲ့ရပါတယ်။

ဒီလို တွေဝေမှုတွေကပဲ ငုဝါနဲ့ သူ့ကို အဆုံးစွန် ပတ်သတ်မှုတွေ ဖြစ်လာစေရပါတယ်။ ဦးသန့်စင်ကြောင့် ငုဝါအပေါ် ရှိနေခဲ့တဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေကို မျိုသိပ်ထားခဲ့ပေမယ့် မအောင်မြင်ခဲ့ပါ။

ငုဝါရဲ့ ချစ်ခြင်းနဲ့ ရူးရူးမိုက်မိုက် တိုးဝင်မှုတွေကြောင့် အခြေအနေတွေ ပိုမြန်ခဲ့ရပါတယ်။ နှလုံးသားချင်း နီးစပ်ပြီးချိန်မှာ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း နီးစပ်ပတ်သတ်မိကြတာ သဘာဝပါပဲ။

ရင်ခုန်သံနောက်ကို အပြိုင်အဆိုင် လိုက်ပါမိကြရင်း ထိန်းသိမ်းနိုင်ဖို့ အင်အားမဲ့ခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က အဆုံးစွန်ထိ ချစ်ပြီး ကာမပွဲကြမ်းတွေ ဖြစ်ပေါ်လာဖို့ မရည်ရွယ်ခဲ့ပါ။

စွဲလမ်းတောင့်တတတ်သလို ရယူပိုင်ဆိုင်ချင်တတ်တဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ ကြီးစိုးနေခဲ့ပေမယ့် ငုဝါအပေါ် ငဲ့ညှာပြီး ရှေ့ဆက်ဖို့ မကြိုးစားခဲ့ပါ။ အထူးသဖြင့် ဆယ်ကျော်သက် အပျိုဖြန်းမလေးကို သူ့ကြောင့် အပျိုစင်ဘဝ မဆုံးရှုံးစေချင်ပါ။

ဒါကလည်း ဦးသန့်စင်ပေါ် ရှိနေခဲ့တဲ့ နာကျည်းခံပြင်းမှုတွေ မပြေပျောက္မချင်း ငုဝါကို လက်ထပ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်လို့ပါ။ အပြစ်ကင်းစင်ပြီး နုငယ်လှပလွန်းတဲ့ ငုဝါလေးကို မယူနိုင်ပဲ ပန်းကောင်း အညွန့်မကျိုးစေချင်။

ငုဝါရဲ့ အပျိုစင်ပန်းလေးကို သူ့သဘာဝအတိုင်း လှပနေစေချင်ခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ငုဝါရဲ့ ဇွတ်တိုးဝင်မှုတွေနဲ့အတူ သူ့ရဲ့ ပြင်းထန်နေတတ်တဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကြောင့်ပဲ ရှေ့ဆက်တိုးခဲ့မိပါတယ်။

အထူးသဖြင့် သူ့စွဲလမ်းတပ်မက်စိတ်နဲ့ အဆုံးရှုံးမခံနိုင်တဲ့စိတ်က ဒီအခြေအနေထိ ရောက်ခဲ့ရတာပါ။ ဒါကို ဝန်မခံချင်ပေမယ့် အမှန်တရားပါပဲ။

ငုဝါနဲ့ ပတ်သတ်ရင် စိုးရိမ်ပူပန်စိတ်တွေကပဲ အစပြုခဲ့တာပါ။ အခုတော့ သူမြတ်နိုးတန်ဖိုးထားတဲ့ ပန်းလေးကို သူကိုယ်တိုင် ခူးဆွတ် ချေမွမိခဲ့ပါပြီ။

ငုဝါလေးနဲ့ ကာမပတ်သတ်မိပြီးမှ မယူနိုင်ဘူးဆိုတာလည်း မဖြစ်သင့်ပါ။ သူ့အသိစိတ်နဲ့ နှလုံးသားခံစားချက်က ဒါကို လက် မခံနိုင်ပါ။

မိဘတွေနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ဘာမှ မသိနားမလည်ဘဲ အပြစ်ကင်းလှတဲ့ ငုဝါအပေါ် ဒါမျိုး စိတ်ယုတ်တွေ မမွေးနိုင်ပါ။ တစ်ဖက် မှာလည်း ဦးသန့်စင်ကို ယောက္ခမ ( အဖေနေရာ) ထားဖို့ ခက်လှပါတယ်။

ဒီလို ရှုပ်ထွေးတဲ့ ခံစားချက်တွေကြောင့်ပဲ သူ့ရင်တွေ ပူလောင်နေရပါတယ်။ ပြီးတော့ ငုဝါနဲ့ ပတ်သတ်ရင် ခံစားလွယ်တဲ့ သူ့စိတ်ကြောင့်လည်း ခက်လှပါတယ်။

ငုဝါလေးရဲ့ နုနယ်ပျိုမျစ်လွန်းလှတဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရမှုကလည်း သူ့စိတ်တွေကို ယိုင်နဲ့စေပါတယ်။ သူ့စိတ်တွေ ဘယ်လောက် တင်းမာ ပြတ်သားထားပါစေ ငုဝါနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့လိုက်တိုင်း နူးညံ့ပျော်ဝင်သွားခဲ့ရပါတယ်။

လိုးခဲ့တဲ့နေ့က ညနေပိုင်းမှာ အရေးပေါ်တားဆေး ဝယ်ပြီး ငုဝါဆီ သွားပေးခဲ့ပါတယ်။ နွမ်းလျလျ ဖြစ်နေရှာတဲ့ ငုဝါလေးက ဆေးထွက်ယူပြီး ခဏထိုင်စကားပြောဖြစ်ကြတယ်။

ငုဝါက မိဘတွေ သိမှာစိုးလို့ ဟန်လုပ်တင်းခံထားပေမယ့် အကြောင်းသိနေတဲ့ သူကတော့ သနားနေမိတယ်။ နာကျင်မှုကို ဟန်လုပ်ထားရတာကို မျက်နှာနုနုလေးမှာ အတိုင်းသားပေါ်လွင်နေပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဘယ်လောက်ပဲ နာကျင်နေပါစေ၊ သူ့ကို အပြစ်မတင်သလို သူ့မျက်နှာကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစား ကြည့်နေတတ်ပါသေးတယ်။ ချစ်စိတ်တွေ ပျော်ဝင်နေတဲ့ မျက်ဝန်းများနဲ့ ရင်ဆိုင်ရချိန်မှာ သူ့စိတ်တွေ နူးညံ့ခဲ့ရပါတယ်။

ဒီအချိန်ခဏလေးမှာ သူ့ဆီမှာ အမုန်း၊ အာဃာတတွေ ကင်းနေခဲ့ရပါတယ်။ ချစ်ခြင်းနှလုံးသားလေးနဲ့ သူ့စိတ်တွေ ကြည်လင်အေးမြနေခဲ့ပါတယ်။

သူ့အတွက်ဆိုရင် ချစ်စိတ်တစ်ခုတည်းနဲ့ အရာရာ ပေးဆပ်ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ အသင့်ရှိနေတတ်တဲ့ ငုဝါကို မရက်စက်နိုင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ အိမ်ပြန်ချိန်ကစကာ နောက်နေ့ ကျောင်းပြန်တက်ရတဲ့ တစ်ပတ်လုံးလုံးမှာ ရှေ့ဆက်ရမှာကို အသေအချာ စဥ္းစားခဲ့ပါတယ်။

နောက်ဆုံး သူ့ဘက်က ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ချခဲ့ပါတယ်။ ဦးသန့်စင်အပေါ် သူ့နာကျည်းမှုတွေ ဘယ်တော့မှ မေ့ဖျောက်နိုင်မှာ မဟုတ်ပါ။

ဒါပေမယ့် ဦးသန့်စင်ကြောင့် ငုဝါအပေါ် ရက်စက်ယုတ်မာဖို့လည်း သူမလုပ်နိုင်ပါ။ သူ့ကို သိပ်ချစ်တဲ့ ငုဝါကိုလည်း အဆုံးရှုံးမခံနိုင်။ ငုဝါအပေါ် သူ့ရဲ့စွဲလမ်းမှုကလည်း ကြီးလှပါတယ်။

ငုဝါရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို သူ ရယူခဲ့ပြီးမှတော့ ဘဝခရီးလမ်းကို အတူတူ ဖြတ်သန်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ မပတ်သတ်ချင်တဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ ဝေးတဲ့နေရာမှာသာ ငုဝါနဲ့ ရှေ့ဆက်ချင်ပါတယ်။

သူတို့နှစ်ဦးရဲ့ ချစ်ခရီးလမ်းမှာ၊ နာကျည်းခံပြင်းမှုတွေ၊ အနေရခက် မှုတွေ မရှိစေချင်။ ဒါကြောင့် ဒီမြို့နဲ့ ဝေးတဲ့နေရာမှာ ငုဝါနဲ့ လက်ထပ်ပြီး အတူတူနေဖို့ စဥ္းစားမိပါတယ်။

ဒါကလည်း သူ ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်အကိုင်နဲ့ အခြေတကျဖြစ်မှ လက်ထပ်ရပါမယ်။ သူ ဘွဲ့ရဖို့က သိပ်မလိုတော့ပါ။ တစ်ဖက် မှာလည်း ငုဝါက ပညာရေး တစ်ပိုင်းတစနဲ့ ငယ်ပါသေးတယ်။

ငုဝါ ဆယ်တန်းပြီးလို့ ဘွဲ့ယူပြီးချိန်လောက် မှာ သူလည်း အလုပ်အကိုင် အတည်တကျ ဖြစ်နေလောက်ပါပြီ။ ထိုအခါကျမှ ငုဝါနဲ့ လက်ထပ်ပြီး ဒီပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ ဝေးရာ တမြို့တရွာဆီမှာ နေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

ဒါက ငုဝါအတွက်လည်း ဖြစ်သင့်ပါတယ်။ ငုဝါက ငယ်ပါသေးတယ်။ အချိန်မတိုင်ခင် ကာမမှုကို အလွန်အကျွံ စွဲလမ်းတပ်မက္ပြီး နစ်မွန်း အချိန်ကုန်တာမျိုး မဖြစ်သင့်ပါ။

ဒါကြောင့် နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ချိန်မှာ သူ့သဘောကို ငုဝါ နားလည်အောင် သေချာပြောပြရပါမယ်။ တစ်နေ့ ငုဝါကို မြို့ပြင် ကန်ကြီးဆီ ခေါ်လာခဲ့တယ်။

အတွဲတွေ ထိုင်တတ်တဲ့ ပန်းခြုံအကွယ်တစ်ခုမှာ အတူထိုင်ရင်း စကားပြောဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။ အရင်က ဒီနေရာမျိုးမှာ ငုဝါက ခဏထိုင်ရအောင် ပြောတိုင်း သူလက် မခံခဲ့ပါဘူး။ အခုမှ သူ့ဘက်က စထိုင်တော့ ငုဝါမှာ မယုံနိုင်သလို ဖြစ်နေရပါတယ်။

နှစ်ဦးသား ခဏထိုင်ပြီးမှ ခေတ်က သူတို့နှစ်ယောက်ရှေ့ရေးကို စကားစလိုက်တယ်။ အချိန်ရောက်ရင် ငုဝါကို သူက လက်ထပ်မယ်လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ငုဝါမျက်နှာလေးမှာ အံ့ဩဝမ်းသာသွားတာကို တွေ့မြင်လိုက်ရပါတယ်။

ကိုယ်ချစ်တဲ့သူက ဘဝခရီးလမ်းကို အတူတူ လျောက်လှမ်းဖို့ ပြောတာကို ဝမ်းသာကြည်နူးကြတာ သဘာဝပါ။ ဒါပေမယ့် ငုဝါမျက်နှာလေးမှာ မယုံနိုင်ခြင်းနဲ့ အံ့ဩနေတာတွေပါ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

ရုတ်တရတ် ကြားလိုက်ရရင် အံ့ဩတတ်ပေမယ့် မယုံနိုင်တဲ့ မျက်ဝန်းတွေက ခေတ်စိတ်ကို ထိခိုက်စေရပါတယ်။ ငုဝါပြောခဲ့သလို သူနဲ့ ပတ်သတ်ရင် ဘာမှ မမျှော်လင့်ထားပါဘူးဆိုတာ တကယ်များလား။

အခုလို သူ့ဆီက ရှေ့ဆက်ဖို့ စကားတွေ ကြားရတဲ့အခါ ငုဝါ ပျော်နေခဲ့တာတော့ အမှန်ပါ။ သူ့မျက်နှာလေးကို မော့ကြည့်ရင်း တင်းတင်းလေး ဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပါတယ်။

ဒီနောက် မှာတော့ သူစိတ်ကူးထားတာတွေ ပြောပြမိတယ်။ ငုဝါက ဘာမှ မပြောရှာပါဘူး။ သူမ ဘွဲ့ရချိန်ကျမှ လက်ထပ်မယ်ဆိုတာကိုလည်း ကိုကို့သဘောပါတဲ့။ နှစ်တွေ အကြာကြီး စောင့်ရအုံးမယ်လို့တော့ ပြောလာရှာပါတယ်။

ပြီးတော့ စိတ်အလိုလိုက်ပြီး အဆုံးစွန်ထိ နေကြတာမျိုးတွေ ထိန်းသိမ်းကြဖို့ ပြောပြခဲ့ပါတယ်။ လိုးတဲ့အထိ မနေကြဖို့ပေါ့။

ဒီစကားကြားတော့ ငုဝါကိုယ်လေး ဆတ်ခနဲခါသွားကာ သူ့ကို မျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီး မော့ကြည့်လာပါတယ်။ ခေတ်က သူမနဲ့ အတူတူ မနေချင်၊ ရှောင်ဖယ်ချင်လို့ အလိမ္မာသုံးကာ အခုလို ပြောတယ်လို့ ထင်သွားရှာပါတယ်။

သူမနဲ့ အဆုံးစွန်ချစ်ရတာကို ရင်မခုန်၊ မစွဲလမ်းလို့ တားမြစ်တာလားလို့ ဆိုလာပါတယ်။ဒီတော့မှပဲ ခေတ်လည်း နားလည်အောင် သေချာရှင်းပြရပါတော့တယ်။

“ညီမလေး၊ ကိုကို ပြောတာကို တစ်မျိုးမထင်နဲ့။ ကိုကိုက ညီမလေးနဲ့ နေရတာ အစွဲလမ်းဆုံး၊ အနှစ်သက်ဆုံးပဲ။
အဲဒါကြောင့် အဲဒီနေ့က အကြိမ်ကြိမ် စိတ်ထနေခဲ့တာလေ။ ညီမလေး သိရဲ့သားနဲ့ ….
ဒါပေမယ့် ကိုကို ပြောတာက ညီမလေးအတွက်။ ကိုကိုတို့ အခုလို စိတ်ရှိတိုင်း ချစ်နေကြရင် အချိန်မတိုင်ခင်မှာ ကိုယ်ဝန်ရသွားနိုင်တယ်လေ”

“ကိုကို �ပေးတဲ့ဆေးကို ငုဝါသောက်တယ်လေ”

“အဲဆေးကြောင့် ခက်တာပေါ့။ အဲဒါက အရေးပေါ်တားဆေး။
အမြဲ မသောက်သင့်ဘူး။ အမြဲသောက်ရင် လူကို အန္တရာယ် ဖြစ်နိုင်တယ်။
ဆေးကလည်း ပြင်းတယ်။ တစ်ချို့တွေနဲ့ မတည့်ဘူး။ ညီမလေးနဲ့လည်း အဲလိုဆေးဝါးမျိုးတွေက မတည့်ဘူးနဲ့တူတယ်။
ဟိုတစ်ခါ သောက်ပြီးတော့ မူးတယ်ဆို။ ကိုယ်လက် မအီမသာ ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား”

“ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်လက် မအီမသာ ဖြစ်တာက ငုဝါတို့ ဟိုဟာလုပ်ခဲ့တာကြောင့် ဖြစ်မှာပါ”

“အင်းပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုဆေးမျိုးကလည်း မကောင်းဘူး။ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးကတော့ ရှိတာပဲ။
ညီမလေးကို အဲဒါတွေ မခံစားစေချင်ဘူး”

“ဒါဖြင့် မေမေသောက်တဲ့ ဆေးကပ်မျိုး ရှိတယ်လေ။ ပြီးတော့ ဆေးလည်းထိုးလို့ ရတယ်မဟုတ်လား”

“ဟာ …. မထိုးရဘူး။ ညည်းက အပျိုလေး။ ဆယ်တန်းပဲ တက်ရအုံးမှာ။
အဲဒါတွေက အိမ်ထောင်သည်တွေ ထိုးရတာ။ ညည်းက အဲဆေးကို ဘယ်ဆေးခန်းမှာ သွားထိုးမှာလဲ….
အရှက်ကွဲချင်လို့လား ….. လုံးဝလုပ်လို့ မဖြစ်ဘူး …. ကြားလား”

“ဟုတ် … ဟုတ်ကဲ့ပါ။ ငုဝါလည်း သိလို့ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး။
�ကြားဖူးလို့ ပြောမိတာပါ။ ငုဝါက ကိုကိုပြောတဲ့အတိုင်း နေမှာပါ”

ခေတ်က အစိုးရိမ်လွန်ပြီး အသံမာမာနဲ့ ပြောမိတော့ ငုဝါမှာ ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ ဖြစ်သွားပါတယ်။ သူ့ကြောင့် ထိတ်လန့်ဝမ်းနည်းသွားရှာတဲ့ ငုဝါကို ကြည့်ကာ စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိရပြန်ပါတယ်။

“Sorry ကွာ၊ ကိုကို အစိုးရိမ်လွန်သွားတာ။
ကောင်းပြီ။ ကိုကို သေချာပြောပြမယ်နော် ….. ဆေးကတ်ကလည်း စိတ်မချရဘူး။ လွဲသွားရင် အကုန် ဒုက္ခပေးကုန်မှာ။
ပြီးတော့ အဲဆေးတွေကလည်း လူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိခိုက်စေတယ်။ ဝတာတွေ၊ ပိန်တာတွေ ဖြစ်သွားစေနိုင်တယ်။
ဘယ်လောက်ပဲ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုး နည်းအောင် ထုတ်ထားပါစေ …. သဘာဝကို လွန်ဆန်တဲ့ ဆေးဝါးတွေလေ။
ကြာရှည်ဆိုရင် ထိခိုက် မှု တစ်ခုခုတော့ ရှိလာမှာပဲ။ သူများတွေနဲ့ တည့်တယ်ဆိုရင်တောင်၊ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးက သွေးသားမတူဘူး။
ကိုယ်နဲ့ မတည့်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ နောက်ပြီး မလိုချင်လို့ တားတုန်းက တားခဲ့ပြီးတော့ တကယ်လိုချင်တဲ့အခါကျမှ မရတာတွေ၊ ရဖို့ကြာနေတာတွေ ဖြစ်ရင် မကောင်းဘူးလေ။
ပြီးတော့ ကိုကိုကတော့ ညီမလေးရဲ့ အလှအပတွေ မယုတ်လျော့ဘဲ သဘာဝအတိုင်း နုပျိုလှပနေတာမျိုးပဲ မြင်ချင်တာ”

ခေတ်မှာ ဆက်တိုက်ပြောရင်း ခဏနားလိုက်ပါတယ်။ ငုဝါခမျာမှာတော့ သူပြောသမျှကို မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ နားထောင်နေရှာပါတယ်။ ပြီးတော့ ငုဝါမျက်ဝန်းထဲမှာ ဝမ်းနည်းရိပ်များလည်း သန်းနေရပါတယ်။

“ကိုကို ပြောတာကို သဘောပေါက်ရဲ့လား”

“ဟုတ် …. ဒါဆို ငုဝါတို့က အဲလို မနေကြရတော့ဘူးပေါ့ ….
ငုဝါမေးတာ ကိုကို မှန်မှန်ဖြေပေးပါနော်။ ငုဝါ အရမ်းသိချင်လို့ပါ ….
ဟိုလေ …. ကိုကိုကရော ငုဝါနဲ့ အဲလို မနေဘဲ နေနိုင်လို့လား …. ဟင်”

“ဟင် ………………
ကိုကိုလည်း ဘယ်နေနိုင်ပါ့မလဲ။ ညီမလေးကို တွေ့ရတိုင်း ကိုကိုက အရမ်းချစ်ချင်နေတာ ….
ကိုကို ပြောတာက ငုဝါကို မချစ်ချင်တော့လို့ မဟုတ်ဘူး။ ချစ်လို့ပဲ တန်ဖိုးထားလွန်းလို့ အခုလို မဖြစ်သင့်တာတွေ မဖြစ်ရသေးအောင် ပြောနေရတာ …..
ပြီးတော့လည်း ကိုကို ဘွဲ့ရတော့မယ်လေ။ ဘွဲ့ရပြီးတော့ အလုပ်တစ်ခုခု အထိုင်ကျရင် ညီမလေးကို လက်ထပ်မှာလေ။
အဲကျမှ ကိုကိုတို့ အတိုးချပြီး ချစ်ကြတာပေါ့”

“ဒါပေမယ့် ငုဝါ ကျောင်းပြီးဖို့က ကြာအုံးမှာလေ။ ဒီကြားထဲ ကိုကိုက တခြား ချစ်ရသူတွေ တွေ့သွားရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ ….”

“ဟား ဟား … ကိုကို့မှာ ဒီလောက် ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်မလေး ရှိနေတဲ့ဟာကို …. စိတ်ချ …. တခြား ဘယ်သူနဲ့မှ ကိုကို မချစ်ဘူး …
ပြီးတော့ ကိုကိုတို့က မတွေ့ကြမှာမှ မဟုတ်တဲ့ဟာကို …. ဒီကြားထဲမှာ ကိုကိုတို့ ပိုတွေ့ကြမယ်လေ။ ညီမလေးကိုလည်း ပိုဂရုစိုက် မှာပါ”

“ဟွန့် …. မယုံပါဘူး။
ကိုကိုက ညီမလေးနဲ့ ဟိုလိုအထိ မဖြစ်အောင် နေမယ်ဆိုတည်းက မယုံတာ …..”

“ဟင် …. ဘယ်သူက နေနိုင်လို့လဲ။ ကဲ …. ကိုကို ရှင်းရှင်းပဲ ပြောမယ်ကွာ … မရှက်နဲ့နော် …..
ကိုကိုက လိုးတဲ့အထိ မလုပ်တာဘဲ ပြောတာလေ။ အခြေအနေပေးရင် နမ်းတာ ပြုတာတော့ လုပ်မှာပဲ။ ကိုကိုက ညီမလေး စက်ပက်လေးကို မနမ်းရဘဲ မနေနိုင်ဘူး …. သိရဲ့လား”

“ဟယ် ….. ကိုကို ညစ်ပတ်ကြီး …. သွား”

“ဟား ဟား … ကောင်မလေး ရှက်နေတယ်ဟေ့ … ဟား ဟား ….
တကယ်ပြောတာ … ကိုကိုက တွေ့တိုင်း ညီမလေး စက်ပက်ကို လျက် မှာ၊ နမ်းမှာပဲ။ ညီမလေး စောက်ရည်တွေကို ကိုကိုက သောက်ချင်တာ”

“ရွံစရာကြီးကိုကိုရယ်။ ဟိုနေ့ကလည်း အဲလိုပဲ။
ညီမလေးတော့ ကိုကို့ကို အားနာလိုက်တာ”

“ကိုကိုက ကြိုက်တဲ့ဟာကို …. အားမနာပါနဲ့။ ဒါကလည်း ညီမလေးကို ကောင်းစေချင်လို့လေ။
ညီမလေးကရော ကိုကို့ကို ပြန်မလုပ်ပေးချင်ဘူးလား”

“ဟွန့် … ကိုကို့ဟာ ပြူးပြူးပြဲပြဲကြီးကို ကြောက်ပါ့ ….”

“ဒါဆို မလုပ်ပေးဘူးပေါ့ …”

“�မလုပ်ပေးပါဘူး … ခစ် …. ကိုက်စားပစ်ချင်တာ ….”

“ဟား ဟား … လာထား …. အကဲမလေး”

ခေတ်က အူယားလာပြီး ငုဝါကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းဖျစ်ညှစ်ဖက်ပြီး အနမ်းမိုးများ ချွေလိုက်ပါတယ်။ နှစ်ယောက်သားမှာ ခိုးခိုးခစ်ခစ်နဲ့ အချစ်စိတ်တွေ မွှန်ပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုတောင် ဂရုမထားနိုင်လောက်အောင်ပါ။

နောက် မှ ခေတ်လည်း သတိရပြီး ကိုယ်ရှိန်သတ်ကာ ပြန်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ခေတ်လည်း သတိထား ဆင်ခြင်ဖို့ ပြောရင်းနဲ့ ငုဝါနဲ့ ပတ်သတ်ရင် သူ့စိတ်သူမနိုင်တာကို တွေးမိကာ ရင်လေးမိပါတယ်။

သူ ထိန်းသိမ်းနိုင်ပါ့မလားဆိုတာ မရေရာပါဘူး။ တစ်ဖက် မှာလည်း ငယ်သေးတဲ့ ငုဝါကို ကာမအဆိပ်တွေ သင့်သထက် သင့်ရအောင် သူ မလုပ်ချင်ပါ။

ငယ်ရွယ်နုပျိုလွန်းတဲ့ ငုဝါလေးကို အလန်းဆန်းဆုံး လှပစေချင်ပါသေးတယ်။ အချိန်မတိုင်ခင် ကာမနွံထဲ မရောက်စေချင်။

နှစ်ဦးသားမှာ စိတ်ဆန္ဒကို လွှတ်ပေးပြီး စားကောင်းတိုင်း စားရင် တစ်ချိန်ချိန် ပြဿနာ တက်လာနိုင်ပါတယ်။ ခေတ်ကြောက်တာက အဲဒီအချက်ပါ။

အန္တရာယ်ကင်းအောင် တားဆေး၊ ထိုးဆေးများကို ငုဝါကို မသုံးစေချင်ပါ။ ရက်ရှောင်၊ ရက်လွတ်ကို နားလည်ပေမယ့် ဒါကလည်း စိတ်ချရတဲ့ ကိစ္စမဟုတ်ဘူးလေ။

အပြင်မှာ ပြီးတာတွေ၊ အစွပ်သုံးတာတွေကလည်း ရာနှုန်းပြည့် စိတ်မချရဘူးလေ။ ကွန်ဒုံးဆိုတာကလည်း သူတို့မြို့က ဆေးဆိုင်တွေမှာတောင် မရောင်းတာ များပါတယ်။

ဖာချဖို့အတွက်သာ ကွမ်းယာဆိုင်မှာသွားပြီး ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ဝယ်ကြရတာ မဟုတ်လား။ ဒီလို ပတ်ဝန်းကျင် အသိုင်းအဝိုင်းမှာ အစွပ်ကို သုံးဖို့ သူ တစ်ခါမှ စိတ်ကူးမရှိခဲ့ဖူးပါဘူး။

သူ့စိတ်ဆန္ဒပြည့်ဖို့ကို ဦးစားပေးပြီးတော့ အငြိအစွန်း သေးသေးလေး ဖြစ်နိုင်တာကိုတောင် မစွန့်စားလိုပါ။ ဒီအသိုင်းအဝိုင်းက ထွက်နိုင်ဖို့ ဘာမှ မပြင်ဆင်ရသေးချိန် ငုဝါ ကိုယ်ဝန်ရှိသွားမှာကို သူစိုးရိမ်နေမိပါတယ်။

အဲဒီလိုဆိုရင် မိဘအရိပ်အောက်က မထွက်နိုင်ဘဲ လက်ထပ်ကြရပါမယ်။ မနှစ်မြို့ဖွယ် ပတ်သတ်မှုတွေ ရှိနေခဲ့တဲ့ မိသားစုနှစ်စုရဲ့ အရိပ်အောက် မှာ သူ့ဘဝကို မကုန်ဆုံးလိုပါ။

ငုဝါကို စွဲလမ်း မြတ်နိုးတဲ့ စိတ်တစ်ခုနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ရည်ရွယ်ပေမယ့် ခံပြင်းနာကျည်းမှုတွေကို မေ့ပစ်လို့မှ မရတာလေ။ ဦးသန့်စင် မျက်နှာကို မြင်တိုင်း သူ့ ရှုံးနိမ့်မှု၊ သိမ်ငယ် ဝမ်းနည်းမှု၊ ခံပြင်းနာကျည်းမှု၊ မျိုသိပ်မောပန်းရမှုတွေနဲ့ ဘဝကို မဖြတ်သန်းနိုင်ပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ငုဝါဘက်က ကြည်ဖြူလိုက်လျောနေတာတောင် ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ရတာပါ။ ဒါပေမယ့် နှောင်ပတ်ရစ်တွယ်မှု အားကြီးလွန်းပြီး လိုချင်တပ်မက္မှုတွေ ဆင့်ကဲ တိုးလာတတ်တဲ့ ကာမရာဂရဲ့ သဘောကလည်း ခက်လှပါတယ်။

ကာမစိတ် မြင်းရိုင်းဟာ လွှတ်ပေးလို့သာ လွယ်ပေမယ့် ထိန်းဖို့ မလွယ်ပါဘူး။ ကျင်လည်ကျက်စားပြီး ပျော်ရွှင်သာယာဖူးခဲ့ရင် ဇတ်ကြိုးဆွဲမနိုင်အောင် ကဆုန်ပေါက် ပြေးလွှားချင်နေတော့တာပါပဲ။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်မှာ သူ့စိတ်သူ ထိန်းပေမယ့် မရုန်းထွက်နိုင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ ငုဝါနဲ့တွေ့တိုင်း ရင်ခုန်သာယာဖူးတဲ့ အထိအတွေ့တွေကို လိုချင်တပ်မက္စိတ်တွေ ဖြစ်နေရပါတယ်။

အပျိုမလေး ငုဝါက ပိုဆိုးပါတယ်။ ခေတ်ရဲ့ အလိုးကို လှိမ့်ပိတ် ခံခဲ့ရတာကိုတောင် ပြန်လည် တမ်းတ လိုချင်နေခဲ့ပါတယ်။ အလိုးခံပြီးတဲ့ ရက်ပိုင်းတွေမှာ နာကျင်ကျိန်းစက်နေရင်းပင် ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို တွေးပြီး ကြည်နူးပျော်ရွှင်နေမိပါတယ်။

နာကျင်မှု လျော့ပါးလာတာနဲ့အမျှ အီစိမ့်ထိရှလွန်းတဲ့ အထိအတွေ့တွေကို တောင့်တနေမိရပြန်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်နဲ့တွေ့ချိန်တိုင်း ရင်လှိုက်ဖိုခံစားမှုများကို ရယူချင်နေမိတာပါ။

ခေတ်က သူမကို အလေးထားပြီး အတတ်နိုင်ဆုံး ဆင်ခြင်ကြဖို့ ပြောတာကိုလည်း နားလည်ပါတယ်။ ကြင်နာမြတ်နိုးမှုကို နားလည်မှုနဲ့ မွန်းမံရင်း နှစ်ကိုယ်တူ ကမ္ဘာလေးကို တိတ်တဆိတ် တည်ဆောက်နေခဲ့ကြပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူတို့နှစ်ဦးရဲ့ လွတ်လပ်တဲ့ အခြေအနေတွေကလည်း ရှားပါးလာပါတယ်။ ခေတ်က ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်း အိမ်ပြန်ပေမယ့် ငုဝါနဲ့ အရင်လို အချိန်ပြည့် တွေ့နိုင်ဖို့ မလွယ်တော့ဘူးလေ။

ငုဝါက ဆယ်တန်းကျောင်းသူမို့ ကျောင်း၊ စာသင်ဝိုင်းတွေနဲ့ အချိန်ပြည့်ပါပဲ။ အရင်လို ခေတ်ပြန်လာမှ စာပြပေးတာမျိုး မဟုတ်တော့ဘဲ အိမ်မှာပဲ ဂိုက်ဆရာမခေါ်ကာ သင်နေရပါတယ်။

ဒီတော့ ရှားရှားပါးပါး အားလပ်ချိန်လေးတွေမှသာ ခေတ်နဲ့တွေ့နိုင်ပါတော့တယ်။ ဒါလည်း အချိန် အကန့်အသတ်နဲ့မို့ မလွတ်လပ်ရပြန်ပါ။ ရတဲ့အချိန်လေးမှာပဲ ရင်ခုန်ယစ်မူးဖွယ် အထိအတွေ့၊ အပွေ့အဖက်၊ အနမ်းအရှုတ်တွေကို ဖန်တီးရယူဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။

(ဆက်ရန် …..)

ရှားပါးလာတဲ့ တွေ့ဆုံရင်ခုန်ရမှုတွေကို ငုဝါက မတင်းတိမ်နိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်နှစ်ပဲ စာကို သေချာကြိုးစားဖို့ မှာထားတဲ့ ခေတ်ရဲ့စကားကို နားထောင်ပြီးတော့ကာ စိတ်ဖြေသိမ့်နေရပါတယ်။

ခေတ်မှာလည်း တိုးလို့ ရစ်နှောင်တွယ်လာတဲ့ သံယောဇဥ္ကြိုးတွေကြောင့် ခက်လှပါတယ်။ ပြီးတော့ ငုဝါနဲ့ အနီးကပ်နေရတိုင်း စွဲလမ်းမက္မောဖွယ်ကောင်းလှတဲ့ အထိအတွေ့တွေကြောင့် သူ့စိတ်ရိုင်းတွေ ထန်လာတတ်ပါတယ်။

အရင်လို လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ဆုံရင်ခုန်ရဖို့ ရှားပါးလေ၊ ပိုပြီး တောင့်တမှုတွေ ပြင်းထန်လေ ဖြစ်နေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ နှစ်ဦးတည်း တွေ့ကြရတဲ့ အချိန်အပိုင်းအခြားလေးအတွင်းမှာပဲ စိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုရတဲ့ ရမ္မက် မီးစလေးတွေ တဖွားဖွား တောက်လောင်နေခဲ့ကြပါတယ်။

အများအားဖြင့် ထိုအခွင့်အရေးမျိုးကို ငုဝါက ဖန်တီးရယူတတ်တာ များပါတယ်။ ခေတ် ပြန်လာတဲ့ရက် မျိုးမှာ စာမေးစရာ ရှိလို့ဆိုပြီး သူမ အားလပ်ချိန်လေးမှာ ရောက်ချလာတတ်ပါတယ်။

အချိန်ကတော့ အများကြီးမရပေမယ့် လွမ်းတဲ့စိတ်ကို ဖြေသာစရာတော့ ရတာပေါ့။ ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ အမေတွေ ရှိနေတတ်တာ များပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ငုဝါကတော့ ခေတ်အခန်းထဲ အရောက်လာကာ နှစ်ယောက်ထဲကမ္ဘာကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် ဖန်တီးတတ်ပါတယ်။ ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်တာမျိုးတွေကတော့ ပုံမှန်လိုပါပဲ။

တွေ့တာနဲ့ ငုဝါက ခေတ်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲဝင်ပြီး အပြန်အလှန် အနမ်းတွေ ပေးဖြစ်ကြပါတယ်။ ရမ္မက်ကို အခြေခံတဲ့ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်မှုတွေကို ရသမျှအချိန်လေးမှာ အသဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်အောင် ခံစားတတ်ကြပါတယ်။

တစ်ဦးကို တစ်ဦး နားလည်မှုရှိကြသလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်လာကြပါတယ်။ နာရီဝက်၊ တစ်နာရီလောက်သာ အများဆုံး အချိန်ရကြတာမို့ အရှက်အကြောက်၊ မဝံ့မရဲစိတ်တွေ မထားကြတော့ဘဲ ရင်ခုန်ယစ်မူးမှုကိုသာ တမ်းတမ်းစွဲ ရှာဖွေလိုက်ပါနေမိကြပါတယ်။

တစ်ဦးအကြိုက်ကို တစ်ဦးက သိပြီး ခပ်မြန်မြန် ဖြည့်ဆည်းပြုစုရင်း သာယာမိကြပါတယ်။ အများအားဖြင့် ခေတ်ကသာ ငုဝါအကောင်းဆုံး ခံစားနိုင်အောင် ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်တာပါ။

ခေတ်က ငုဝါကို ထွေးပွေ့နမ်းရှိုက်ပြီးတာနဲ့ ရင်သားနဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေကို ဖျစ်ညှစ်တတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူက ငုဝါရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် နမ်းရှိုက် ရှူသွင်းရတာကို အကြိုက်ဆုံးလေ။

နူးအိဖောင်းတက်နေတဲ့ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ မိန်းမကိုယ်ချွေးနံ့၊ အဖုတ်နံ့ သင်းသင်းလေးတွေက သူ့လိင်စိတ်ကို အမြန်ထကြွစေတယ်လေ။ ဒီတော့ တွေ့တာနဲ့ ငုဝါရှေ့ ဒူးထောက်ကာ ထမိန်၊ စကပ်၊ ဂါဝန်ကို မြန်မြန်ဆွဲလှန်ပြီး ပင်တီလေးပေါ်ကနေ အဖုတ်လေးကို မက္မက္စက်စက် နမ်းရှိုက်တတ်ပါတယ်။

ဒီလို အဖုတ်နမ်းခံရတိုင်း ငုဝါမှာ ရှက်ရွံ့အားနာစိတ် အမြဲ ဖြစ်ရပါတယ်။ အရှက်ကုန် ပတ်သတ်သူတွေ ဖြစ်ပေမယ့်လည်း အဖုတ်လေးကို မက္မက္မောမော အနမ်းခံရချိန်တိုင်းမှာ အားနာရှက်စိတ်လေးကတော့ ပေါ်လာတတ်တာပါပဲ။

သူမက တစ်နေကုန် ထိုင်လိုက်၊ ထလိုက်နဲ့ စာသင်နေခဲ့ရတာလေ။ ညနေပိုင်း အားချိန်ခဏလေးမှာ ခေတ်ဆီကို အပြေးလာရတာမို့ ဆေးကြောခဲ့တာမျိုး မလုပ်ဖြစ်တာ များပါတယ်။

ပြီးတော့ တစ်နေကုန် ဝတ်ထားတဲ့ သူမပင်တီလေးကလည်း ချွေးနံ့၊ အဖုတ်နံ့အပြင် သေးနံ့လေးတွေပါ ရှိနေခဲ့မှာပါ။ တစ်ခါတလေ စာသင်ပျက် မှာစိုးလို့ ဆီးသွားချင်တာကို အောင့်ထားရင်း စိမ့်ထွက်တာမျိုး ရှိတတ်တယ်လေ။

ဒီလို နံနံစော်စော်ကြီးကို နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် ဖိကပ်ပြီး တရှူးရှူး နမ်းရှိုက်ခံရတော့ ရှက်ရွံ့အားနာစိတ် ဝင်ရတာ မဆန်းပါဘူး။ ဒါကြောင့် သူမ အမြဲတားပေမယ့် မရပါဘူး။

သူမ အားနာရှက်စိတ် အဖြစ်ရဆုံးက သေးနံ့နံနေနိုင်တာကိုပါ။ ဒါက မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက် ရှက်စရာ မဟုတ်လား။ ကာမမှု ကိစ္စတွေမှာ အဖုတ်ကို နမ်းစုပ်လျက်လို့ အဖုတ်နံ့ရတာက မထူးဆန်းပေမယ့် သေးနံ့တထောင်းထောင်း ထနေတာမျိုးက မဖြစ်သင့်ဘူးလေ။

ဒါကြောင့်ပဲ အစပိုင်းမှာ ခေတ်ကို အားနာလွန်းလို့ လာခါနီးမှာ အပြေးကလေး အဖုတ်ကို ဆေးကြောပြီး ပင်တီအသစ်လေး ပြောင်းဝတ်တတ်ပါတယ်။ ဒါကို ခေတ်က မကြိုက်ပါဘူး။

သူက ငုဝါရဲ့ ချွေးနံ့၊ အဖုတ်နံ့တင်မကဘဲ သေးနံ့သင်းသင်းလေးကိုပါ သဘာဝအတိုင်း ရချင်တာတဲ့။ ပင်တီအသစ်လေးက ခေတ်ရဲ့ စိတ်ကို အဆာမပြေစေဘဲ အလိုမကျမှုတွေဘဲ ဖြစ်စေရပါတယ်။ သူ့ဆီလာရင် တစ်နေကုန်နေခဲ့တဲ့အတိုင်းပဲ လာခဲ့စေပါတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ ရှက်ရွံ့အားနာစိတ်လေးနဲ့ပဲ ခေတ်အကြိုက်ကို လိုက်လျောပေးရင်း အသဲတလှပ်လှပ် ရင်တဖိုဖို ဖြစ်ရပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ အဖုတ်နံ့၊ သေးနံ့၊ ချွေးနံ့ လှိုင်လှိုင်ထနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ပင်တီလေးပေါ်ကနေ နမ်းရှိုက်ပွတ်သပ်ပေးတတ်တဲ့ ခေတ်ကြောင့် မျက်နှာပူရတဲ့ကြားက ကြည်နူးကျေနပ်မှုတွေ ဖြစ်နေရပါတော့တယ်။

အချိန်မရသလို၊ အခန်းအပြင်မှာ အမေတွေ ရှိနေတတ်တာမို့ အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး နမ်းရှုတ်ပွတ်သပ်တာမျိုး အထိတော့ မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အဖုတ်လျက်ချင်လွန်းတဲ့ ခေတ်ကြောင့် ပင်တီလေးကို ပေါင်လယ်ဆွဲချပြီး အဖုတ်လျက်၊ လျှာနဲ့လိုး၊ လက်နဲ့နှိုက်ကလိတာမျိုးတော့ ခံပေးရတာပါပဲ။

ဒီလို လျက်စုပ်နမ်းရင်း လက်ချောင်းလေးနဲ့ အလိုးခံရတော့လည်း ငုဝါမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ဂဏာမငြိမ် ဖြစ်ရတာပါပဲ။ ပါးစပ်ပိတ် အံကြိတ်ကာ ညည်းရင်း အဖုတ်လေးက အရည်တစိုစိုနဲ့ ဖြစ်လာရတတ်ပါတယ်။

ဒီတော့မှ ခေတ်က ထွက်လာသမျှ စောက်ရည်တွေအကုန်ကို လျက်စုပ်မျိုချရင်း ဖင်လေးတွေကို ဆုပ်နယ်ကာ လျှာနဲ့ ကောင်းကောင်း လိုးပေးပါတော့တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ငုဝါမှာ ခေတ်ရဲ့ခေါင်းကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ရင်း တအီးအီး ကြိတ်ညည်းလို့ ကာမကောင်းခြင်းတွေ ရရှိခဲ့ပါတော့တယ်။

ခေတ်ကတော့ ထွက်သမျှ စောက်ရည်တွေကို အကုန် သိမ်းယူလျက်စုပ်ကာ မျိုချပစ်တတ်ပါတယ်။ နောက်ဆုံး ငုဝါအဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို လျှာလေးနဲ့ ပြန်သန့်ရှင်းပေးပြီးမှ ပင်တီလေးကို ပြန်ဆွဲတင်ပေးတတ်ပါတယ်။

အများအားဖြင့် ငုဝါ အကောင်းဆုံး ခံစားရပြီးချိန်မှာ ပြန်ဖို့ အချိန်ရောက်လာတတ်ပါတယ်။ ညနေစောင်းရင် ဂိုက်ဆရာမ လာတော့မှာလေ။ အပြင်က ဒေါ်ယမင်းက ပြန်ဖို့ ခေါ်တတ်ပါတယ်။

ဒီလို ပြန်ရရင် ငုဝါမှာ ခေတ်အတွက် စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရပါတယ်။ သူမက ကိုကို့ကို အကောင်းဆုံး အရသာရှိစေချင်ပေမယ့် သူမကပဲ အီစိမ့်ကောင်းမွန်ပြီး ပြန်ခဲ့ရတာ မဟုတ်လား။ မတရားဘူးလို့လည်း ထင်မိတယ်။

ခေတ်ကတော့ သူလုပ်ချင်တဲ့ အဖုတ်လျက်၊ စောက်ရည်သောက်ခဲ့ရပြီမို့ ကျေနပ်တယ်ပဲ ပြောပါတယ်။ ပြီးမှ သူ့ဟာသူ ဂွင်းထု အာသာဖြေမယ်ပေါ့။

ရတဲ့အချိန်လေးမှာ ခေတ်က ခပ်မြန်မြန် လိုးရင်လည်း ငုဝါက ခွင့်ပြုမှာပါ။ ဒါပေမယ့် လိုးကြရင် အသံတွေထွက်ပြီး အခန်းပြင်က အမေတွေ သိမှာ စိုးပြီး ခေတ်က မလုပ်ပါဘူး။ ပြီးတော့ သူ့စိုးရိမ်မှုတွေကလည်း ရှိနေခဲ့တယ်လေ။

တစ်ခါတလေ ငုဝါက တွေ့တွေ့ချင်း အရင်စပြီး ခေတ်ကို ဂွင်းထု၊ လီးစုပ်ပေးဖို့ ကြိုးစားဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က ခွင့်မပြုပါဘူး။ သူကပဲ ငုဝါအဖုတ်လေးကို လျက်စုပ်နမ်းပေးခဲ့တာပါ။

အဲဒါက သူ့ရဲ့အာသီသ ဖြစ်သလို ငုဝါကို အရသာရှိစေချင်တာကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဆုံးစွန် ကာမနယ်ကို လျောက်လှမ်းဖူးတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အတွက်ကတော့ ထိရှပြင်းထန်တဲ့ အထိအတွေ့တွေကို လိုချင်တောင့်တနေမိတာပါပဲ။

ရှင်းရှင်းပြောရရင် အလိုးခံဖူးတဲ့ အဖုတ်လေးကတော့ ထိုးသွင်းထိခတ်ဖူးတဲ့ လီးကြီးကို မျှော်လင့်နေမိပါတယ်။ အလိုးမခံရရင်တောင် တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေတဲ့ လီးကြီးကို ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်ရင်း လျက်စုပ်ပေးချင်စိတ်တွေ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ပြန်ခါနီး အချိန်တိုင်းမှာ ခေတ်ကို တင်းတင်းဖက်လို့ သူမ အဖုတ်လေးကို နမ်း လျက်ပေးထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းရှိုက်ပေးတတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေတ်ရှေ့မှာ ငုပ်တုပ်ထိုင်ချကာ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး နမ်းပေးတတ်ပါတယ်။

ရသမျှ အချိန်လေးမှာပဲ ခေတ် ပုဆိုးကို ဆွဲလှန်ပြီး လီးကို အားရပါးရ နမ်းတတ်သလို အာသာပြေ တစ်ချက်၊ နှစ်ချက်လောက်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး စုပ်ပေးတတ်ပါသေးတယ်။ ပြန်ရတော့မှာမို့ ခေတ်က တားပေမယ့် မရပါဘူး။ အဲလိုလုပ်ပြီးမှ ကျေနပ်ပြီး ကောင်းကောင်း ပြန်ပါတော့တယ်။

ဒီလို ရသမျှအချိန်လေးမှာ လှုပ်ရှားကြည်နူးရတာမို့ တစ်ဦးအကြိုက် တစ်ဦး ပေးဆပ်ဖြည့်ဆည်းပေးလာတတ်ပါတယ်။ လုံခြုံတဲ့နေရာမှာ နှစ်ဦးတည်း တွေ့တာနဲ့ အချိန်မဆွဲကြတော့ပါဘူး။

နမ်းရှိုက်ပွတ်သပ်ပြီးတာနဲ့ ငုဝါက ပေါင်လေးကားလို့ ထမိန်လေးကို လှန်ပေးထားတတ်ပါပြီ။ တစ်ခါတလေ ပင်တီလေးကိုပါ ခပ်မြန်မြန် ဆွဲချလို့ ခေတ်ရဲ့မျက်နှာက သူမပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်လာဖို့ ဖိတ်ခေါ်ကြိုလင့်လို့ နေတတ်ပါပြီ။

အရှက်၊ အကြောက်၊ မဝံ့မရဲစိတ်တွေ ဘေးဖယ်ထားပြီး သူတို့နှစ်ဦး ရှာဖွေပုံဖော်ထားတဲ့ ကာမသုခဘုံလေးထဲ သာယာနေမိကြပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ငုဝါဆယ်တန်းနှစ် တစ်နှစ်လုံးမှာ စိတ်အဆာဖြေ ချစ်ခြင်းများနဲ့ ကုန်ဆုံးခဲ့ကြပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ခေတ်က ကျောင်းပြီးဖို့ နီးလာပြီမို့ ရန်ကုန်မှာ အလုပ်တစ်ခုခုရဖို့ ရှာနေခဲ့ပါတယ်။ ကျောင်းတစ်ဖက်နဲ့ ဘွဲ့တောင် မရသေးတာမို့ အလုပ်တွေက ရှားပါတယ်။

တွေ့ရာအလုပ်ကို လုပ်ဖို့ကလည်း ကျောင်းပြီးခါနီး နည်းပညာကျောင်းသားမို့ မလုပ်ချင်ပါ။ တွေ့တဲ့အလုပ်တွေကလည်း အစမ်းခန့်တွေနဲ့ပဲ ရွာလည်နေခဲ့ပါတယ်။

ဒီတော့ သူလည်း ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်းမှာ ပြန်မလာဖြစ်တော့ပါ။ ဒါကို ငုဝါကိုလည်း ပြောပြထားလို့ နားလည်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ရန်ကုန်သူ ချောချောတွေကို ခေတ် မျက်စိကျသွားမှာ တွေးပူရပြန်ပါတယ်။ ငုဝါကိုယ်တိုင်လည်း စာမေးပွဲဖြေဖို့ လပိုင်းသာ လိုတော့တာမို့ စာကို ပိုအာရုံစိုက်နေရတယ်။

စာမေးပွဲ အောင်ချင်စိတ်အပြင် ခေတ်ပြောခဲ့တဲ့ စကားတွေကြောင့်လည်း ပိုကြိုးစားနေမိတာပါ။ ခေတ်က သူမကို စာမေးပွဲ အောင်ပြီး တက္ကသိုလ်တက် မှ တူနှစ်ကိုယ် အချစ်ပွဲတွေနဲ့ အချစ်ခရီးလမ်းကို ပျော်ပျော် လျောက်ကြဖို့ ပြောထားလို့ပါ။

ခေတ်နဲ့ ငုဝါတို့ရဲ့ အခြေအနေကို ကြည်ပြာခင်နဲ့ ယမင်းတို့လည်း အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ရိပ်မိကြပါတယ်။ သူတို့နှစ်ဦးရဲ့ အနေအထိုင်တွေ၊ အပြောအဆိုတွေနဲ့ မတွေ့ရမနေနိုင် ဖြစ်နေပုံတွေက သိသာတယ်လေ။

ငယ်စဥ္ကတည်းက ရှိကြတဲ့ တွယ်တာချစ်ခြင်းထက်ပိုတဲ့ သံယောဇဥ္နှောင်ဖွဲ့မှုတွေကို ငယ်ရာက ကြီးလာတဲ့ သူတွေမို့ ခန့်မှန်းမိပါတယ်။ ဒါက မောင်နှမ ချစ်ခြင်းထက်ပိုနေကြတာကို သိတာပေါ့။ ဒါကိုပဲ သူမတို့က ကျေနပ်နေခဲ့တာပါ။

တွယ်တာမှုကြီးတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို နီးစပ်စေချင်ခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့် မိခင်နှစ်ယောက်ကတော့ လူငယ်တွေ အခြေအနေကို သူမတို့အချင်းချင်း တီးတိုးပြောကာ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်နေခဲ့ကြပါတယ်။

သား၊ သမီးလို သဘောထားရသူတွေမို့ အထွေအထူး ထိန်းသိမ်း ချုပ်ခြယ်တာမျိုးလည်း မလုပ်ပါ။ ကြည်ပြာခင်ကတော့ ခေတ်ကို မှာတာတော့ရှိပါတယ်။ ငုဝါက သူ့အပေါ် သံယောဇဥ္ကြီးတာမို့ ငုဝါ ခံစားရအောင် မလုပ်ဖို့နဲ့ ပိုပြီးဂရုစိုက် ချစ်ခင်ပေးဖို့၊ စောင့်ရှောက်ကာကွယ်ဖို့ မိခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ မှာကြားတတ်ပါတယ်။

မိခင်တွေ ရိပ်မိတာလည်း မလွန်ပါ။ ငုဝါကလည်း ခေတ်ပြန်လာတာနဲ့ ဂဏာမငြိမ်တော့ပါ။ တစ်နေကုန် အိမ်မှာ စာသင်နေရင်းနဲ့ ခေတ်အိမ်ကို သွားနိုင်မယ့် အခွင့်အရေးကိုသာ ချောင်းနေခဲ့ပါတယ်။

အိမ်က စာသင်ဝိုင်းဟာ သူငယ်ချင်းမတွေသာ စုပြီး သင်တာမို့ စာသင်ရက်တွေမှာ ခေတ်က ငုဝါအိမ်ကို မလာပါ။ ငုဝါကလည်း သူငယ်ချင်းမတွေ ရှိနေချိန်မှာ မလာစေချင်ပါ။ ဒါကြောင့် အချိန်အား ရတာနဲ့ အမေ့ကို ပြောကာ ခေတ်ဆီ အမြန်သွားတွေ့တတ်ပါတယ်။

ဒီလို အပျိုမလေးက ကဲကဲဆတ် ဖြစ်နေလို့လည်း မိခင်တွေ ရိပ်မိတာပေါ့။ တစ်ခါကလည်း ငုဝါကြောင့် ခေတ် မျက်နှာပူခဲ့ရတာ ရှိခဲ့ပါတယ်။

ဒီဇင်ဘာ ကျောင်းပိတ်ရက်တွေထဲမှာ ငုဝါရဲ့ ဝိုင်းကျူရှင်က တစ်ရက်နားပေးပါတယ်။ ခေတ်လည်း မြို့ပြန်လာတဲ့ ရက်ပေါ့။

ဒီလိုရက် မျိုးက ငုဝါစောင့်နေတဲ့ရက်လေ။ ဒါပေမယ့် ဒေါ်ယမင်းက နေမကောင်းဖြစ်နေတော့ သူမဟာ အမေကိုထားပြီး ခေတ်အိမ်ကို လာလို့မရပါဘူး။

ငုဝါ စိတ်ပျက်သွားပေမယ့် အကြံတစ်ခု ထုတ်ရပါတော့တယ်။ ခေတ်ဆီမှာ စာမေးစရာရှိတယ်လို့ အကြောင်းပြပြီး အိမ်ကို လာခဲ့ဖို့ ဖုန်းဆက်ပါတော့တယ်။

ငုဝါ ခေါ်ကတည်းက ခေတ်လည်း သဘောပေါက်ပါတယ်။ သူလည်း တွေ့ချင်နေတာလေ။ ငုဝါ စာမေးပွဲဖြေပြီးတဲ့ အချိန်အထိ စောင့်နေရတာ သူ့အတွက်လည်း ပင်ပန်းလှပါပြီ။

ဒါကြောင့် ငုဝါအိမ်ကို အမြန်ပြေးလာခဲ့တယ်။ ငုဝါက ခြံတံခါး ဖွင့်ပြီး သူ့ကို စောင့်နေရှာပါတယ်။ ခေတ်လည်း အိမ်ထဲကို သေချာကြည့်ရင်း ဘယ်သူမှ မတွေ့တာနဲ့ အန်တီရောလို့ မေးလိုက်ပါတယ်။

ဒီတော့မှပဲ အန်တီက နေလို့ သိပ်မကောင်းတာနဲ့ ဆေးသောက်ပြီး အိပ်နေတာ သိရပါတယ်။ ခေတ်လည်း ယမင်း နေမကောင်းလို့ စိတ်ပူသွားပေမယ့် တစ်ဖက် မှာလည်း ငုဝါနဲ့ တိတ်တဆိတ် ရင်ခုန်နိုင်သေးတာမို့ ကျေနပ်စိတ်လေး ဖြစ်ရပြန်ပါသေးတယ်။

ဒါပေမယ့် အိပ်ခန်းထဲမှာ အန်တီရှိနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ရင်ထိတ်စေရပါတယ်။ သူတို့အကြောင်းကို အန်တီက ရိပ်မိပြီး ကြည်ဖြူတယ်ဆိုပေမယ့် အန်တီ့ဆီက ကာမကိုပါ ရယူထားမိသူမို့ စိတ်မလုံပါ။

ဒါကြောင့် သူ့စိတ်တွေ လေးလံကာ တွေဝေသွားမိပါတယ်။ အန်တီက ခဏမှေးနေတာမို့ အချိန်မရွေး နိုးလာနိုင်တယ်လေ။ ဒီတော့ မလွတ်လပ်သလို ခံစားရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ငုဝါကတော့ သူ့ကို မီးဖိုချောင်ဘက် အရင်သွားခိုင်းတယ်။ သူမကတော့ အိမ်တံခါးတွေ လိုက်ပိတ်နေပါတယ်။ သူလည်း မီးဖိုချောင်ဘက်ကို အသာလေး ထွက်လာခဲ့တယ်။

ဒါပေမယ့် သူ့စိတ်က တုန်လှုပ်နေတုန်းပါပဲ။ မီးဖိုချောင်က အကာအကွယ် ကောင်းကောင်း မရှိပါဘူး။ လျောက်လမ်းနဲ့ မီးဖိုချောင်ကို ရင်စို့လောက် မြင့်တဲ့ ဘီဒိုတစ်လုံးနဲ့သာ ခြားထားတာပါ။ အထဲမှာ ကြွေပန်းကန်တွေ သိမ်းထားတဲ့ ဘီဒိုရှည်ပါ။

ငုဝါက သူ့ကို ဘာလို့ မလုံခြုံတဲ့ ဒီနေရာကို သွားခိုင်းတာလည်း မသိပါ။ ဒီအထဲမှာပဲ တွေ့ဖို့ အဆင်ပြေလို့လား။ အဲလို တွေးမိတော့ ဒီမီးဖိုခန်းထဲမှာပဲ ထမင်းစားနေတဲ့ သူ့ကို အန်တီယမင်းက စားပွဲခုံအောက် လေးဘက်ထောက်ဝင်ပြီး ပုဆိုးလှန်၊ လီးစုပ်ပေးခဲ့တာကို ပြန်အမှတ်ရလာမိပါတယ်။

ဒီအတွေးက သူ့ကို ရင်ခုန်မြန်လာစေပါတယ်။ အမေကိုတင် မကဘဲ သမီးကိုပါ ဒီနေရာမှာ တွေ့ရတော့မှာပါ။ ဒါက သူ့ကို စိတ်လှုပ်ရှားစေသလို မတူညီတဲ့ ခံစားချက်အမျိုးမျိုးကို ဖြစ်ပေါ်စေရပါတယ်။

ဒီလို စိတ်တွေ ပျံ့လွင့်လှုပ်ရှားနေမိတာမို့ ငုဝါ ဝင်လာတာကိုတောင် သတိမထားလိုက် မိပါဘူး။ ကိုကိုလို့ ခေါ်သံကြားမှ သူလှည့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။

(ဆက်ရန် …..)

ငုဝါက မီဖိုခန်းကို ကန့်ထားတဲ့ ဘီဒိုကို ကျောပေး မတ်တတ်ရပ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို မခို့တရို့လေး ပြုံးပြီး ကြည့်နေပါတယ်။

သူမ အပြုံးက တစ်ခုခု စချင်၊ နောက်ချင်၊ အကဲစမ်းချင်တဲ့ မထီတရီ အပြုံးလေးပါ။ ပြီးတော့ မျက်ဝန်းလေးတွေက တောက်ပပြီး ရှက်ရိပ်လေး သန်းနေပါသေးတယ်။

သူ ကြည့်နေချိန်မှာပဲ ငုဝါက ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ရှည်ကို တဖြည်းဖြည်း အပေါ် ဆွဲတင်လိုက်ပါတယ်။ ခြေဖျားနားအထိ ရှည်တဲ့ စကပ်ကို �ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ညင်ညင်သာသာလေး ဆွဲတင်နေပုံက သူ့စိတ်နှလုံးကို ညှို့ယူဖမ်းစားနေတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။

နိုင်ငံခြား မင်းသမီးတွေရဲ့ sexy ကျကျ ဆွဲဆောင်မှုကို ကြည့်နေရတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရတာက တစ်စတစ်စ လှစ်ဟပေါ်လွင်လာတဲ့ ခြေတံ၊ ပေါင်သားဖွေဖွေးနဲ့ ပင်တီပန်းရောင် တစ်စွန်းတစ်စကြောင့်ပါ။

ဒီပေါင်တံလေးတွေ၊ ပင်တီလေးနဲ့ အဖုတ်နေရာလေးတွေဟာ သူနမ်းရှိုက် ထိတွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့ နေရာတွေပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အခုလို သူ့မျက်လုံးကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ပြီး ညှို့ယူကာ မပေါ်တပေါ် လှစ်ဟဆွဲဆောင်နေပုံလေးက သူ့ကို ရင်ခုန်မြန်အောင် ဖမ်းစားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ငုဝါကလည်း သူဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ပြီး ကျေနပ်နေမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ စကပ်ကို ပင်တီပေါ်အောင် တဖြည်းဖြည်း ဆွဲလှန်ထားပြီးနောက် သူ့ကို လက်ကမ်းကာ အသံတိုးတိုးနဲ့ …..

“ကိုကို၊ ငုဝါ အဖုတ်ကို နမ်းချင်တာဆို။
လာလေ။ ငုဝါရှေ့မှာ ထိုင်ပြီး နမ်းပေးလေ။
ကိုကို့အကြိုက်သိလို့ မနက်ကတည်းက ဝတ်ထားတဲ့ ပင်တီလေးကို ဆက်ဝတ်ထားတာ။
ကိုကိုက ငုဝါအဖုတ်နံ့ ခံချင်တာ မဟုတ်လား။ လာလေ …. ဒီစောက်ဖုတ် နံနံလေးကို လာနမ်းတော့နော် ….”

ခပ်တိုးတိုး ပြောတဲ့ ငုဝါစကားသံများဟာ ခေတ်ရင်ကို ဗြောင်းဆန်ကုန်အောင် ကျယ်လောင်ပြင်းထန်လှပါတယ်။ သူ့အကြိုက်ကို သိတဲ့ ငုဝါက၊ သူ့စိတ်ကို ဆွဲကိုင်လှုပ်ရမ်းစေနိုင်တဲ့ စကားလုံးများ လှိုင်လှိုင်သုံးပြီး သူ့ရမ္မက် မီးတွေကို လှုပ်ရှားပြင်းထန်လာစေခဲ့ပါတယ်။

မထင်မှတ်တဲ့ အပြုအမူ၊ စကားများကြောင့် သူ့ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်ပြီး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်း ဖြစ်နေစေရပါတယ်။ ခံစားမှု အသိစိတ်ထက် ပြင်းစွာ လှုပ်ခတ်နေရတဲ့ ရင်ခုန်ခြင်းများက သူ့ကို စိုးမိုးအနိုင်ယူသွားခဲ့ပါပြီ။

ဒါက သူ့ကို ကြည်နူးမှုနဲ့အတူ မဝေခွဲနိုင်တဲ့ ခံစားမှုတွေကို ဖြစ်ပေါ်လာစေပါတယ်။ ရင်ခုန်မြန်မှုနဲ့အတူ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခတ်လာစေပါတယ်။

သူ့ကိုယ်သူ သတိမထားမိချိန်မှာပဲ ရပ်နေတဲ့ နေရာမှာတင် ဒူးထောက်လို့ ထိုင်လိုက်မိတယ်။ သူ့အကြည့်က ဆွဲမထားတဲ့ စကပ်အောက်က တစ်ပိုင်းတစပေါ်နေတဲ့ ပင်တီပန်းရောင်လေးဆီမှာပဲ ရှိနေပါတော့တယ်။

အသိပျောက်သူ တစ်ဦးလို ငုဝါရှိရာကို ဒူးထောက်ကာ ရွေ့သွားမိပါတယ်။ ဖောင်းကာ တင်းနေတဲ့ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးကို ကြည့်ပြီး တံတွေးမျိုချမိပါတယ်။ သူ နမ်းပစ်မလို့ မျက်နှာကို ရှေ့တိုးလိုက်စဥ္မှာပဲ ငုဝါက သူ့နဖူးကို တွန်းထားပြီး …..

“ကိုကို … အရမ်း နမ်းချင်နေပြီလား”

“အင်း …. ကိုကို … အရမ်းနမ်းချင်ပြီ … အရမ်း … လှတာပဲကွာ”

“ဟုတ် …. နမ်းရမှာပေါ့ ကိုကိုရယ် … ငုဝါ စက်ပက်လေးက ကိုကို့ အတွက်ပဲလေ ….
ကိုကိုတစ်ယောက်တည်း အနမ်းခံ၊ အလျက်ခံမှာပါ …. ဘာတွေ လောနေတာလဲ ….
ပြီးတော့ … ငုဝါက ကိုကို့အကြိုက်ကို သိလို့ ဆီးသွားပြီးတာတောင် စက်ပက်လေးကို သေချာ မဆေးထားဘူး”

“အား …. ကိုကို မရတော့ဘူးကွာ …”

ရွှတ် … ဟင့် … နမ်းကွာ … ငုဝါ စက်ပက်လေးကို နမ်းကွာ …
အင့် … ရွှတ် … ရွှတ် … အာ့ … ကြိုက်လား ကိုကို … နမ်းပါ …. စက်ပက်နံ့ကို ကြိုက်ရင် နမ်း … ရွှတ် … ပျွတ် … အာ့ … ပျွတ် … အိ …

ထိရှလွန်းတဲ့ စကားလုံးကြမ်းကြမ်းများ​နဲ့ ငုဝါက ခေတ်ရဲ့စိတ်ကို ဆွနေခဲ့တာပါ။ ဒီတော့ ခေတ်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ငုဝါ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးကို နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် ဖိသွင်း နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတော့တယ်။

စူးခနဲ ရရှိလိုက်တဲ့ ချွေးနံ့၊ ဂျီးနံ့နဲ့အတူ အဖုတ်နံ့ပြင်းပြင်းလေးက သူ့စိတ်ကို ပိုမိုထန်လာစေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ နှာခေါင်းကို ဆက်တိုက်ဖိကပ်ရင်း အာသာပြင်းပြင်းနဲ့ကို နမ်းရှူသွင်းနေမိတာပါ။

ဒီအနံ့အသက်တွေက သူအကြိုက်ဆုံး အနံ့တွေပါပဲ။ စိတ်ထန်ထန်နဲ့ နမ်းရှူနေမိရင်း သူ့မျက်နှာကို ငုဝါပေါင်ကြားထဲက မခွာနိုင်အောင် ဖြစ်နေရပါပြီ။

ရွှတ် … ရှူး … ဟင့် … ဒီလောက် နမ်းချင်နေတာ နမ်းကွာ … အင့် …. ကြိုက်လား …

ရွှတ် …. ပျွတ် … ပျွတ် … အင့် … အာ့ …

“ဒီအနံ့ကို တော်တော်ကြိုက်ရင် နမ်းကွာ … ရော့ …
ဒီစက်ပက်က ကိုကို့အတွက်ပဲ … အင့် …. နမ်း …. ဒီလောက် စက်ပက်ကြိုက်တဲ့ ကိုကို ……”

ရွှတ် …. ပျွတ် …. ပလပ် …. အို့ … ပလပ် … ဟင့် …

“အာ့ … ကိုကို့လျှာကြီးနဲ့ လျက်ပေးတာ …. အသဲတွေ ယားလိုက်တာ … ဟင့် ….
ခံလို့ကောင်းတယ် … အား … လျက်ကွာ … အင့် … လုပ်ပါ … အင့် … ကိုကို အလျက်အစုပ်ကောင်းလွန်းလို့ စောက်ရည်တွေ ထွက်နေပြီ …
လျက် … အင့် …. စက်ပက်ကြိုက်တဲ့ ကိုကို … အင့် …. ကောင်းလား … မွှေးနေတာပဲ မဟုတ်လား …”

ငုဝါမှာ ရမ္မက်ထန်ထန်နဲ့ စိတ်ရိုင်းနယ်မြေကို တိုးဝင်နေခဲ့ပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်က ငုဝါ အဖုတ်လေးကို ပင်တီလေးပေါ်ကနေ လျက်စုပ်နမ်းပေးနေတဲ့ ပုံစံမျိုး မဟုတ်တော့ပါဘူး။

သူမက ခေတ်ရဲ့ခေါင်းကို တင်းတင်းချုပ်ကိုင် ဖမ်းထိန်းပြီး စောက်ဖုတ် လျက်ခိုင်း၊ နမ်းခိုင်းတဲ့ပုံ ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒူးထောက်ထိုင်ထားတဲ့ ခေတ်မျက်နှာရှေ့မှာ ပေါင်ကိုကွလို့ သူ့မျက်နှာကို အဖုတ်ဆီ ဆွဲကပ်ကာ စိတ်ကြိုက် ခံစားနေခဲ့ပါပြီ။

သူမမှာ ဒီအရသာမျိုးကို စောင့်စားတောင့်တရတာ များနေပြီ ဖြစ်သလို ခေတ်ရဲ့ အကြိုက်ကို သိနေခဲ့တာမို့ တမင်ပင် ခေတ်ကို စချင်တဲ့သဘောနဲ့ ခပ်ထန်ထန် စမိခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီကစားပွဲရဲ့ ရိုက်ခတ်မှု အရှိန်က သူမရင်ကို ဗြောင်းဆန်စေကာ ထိန်းသိမ်းနိုင်မှု မဲ့သွားရစေပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူမ ချစ်ရတဲ့ ကိုကို့မျက်နှာ ချောချောလေးကို အဖုတ်ပြင်ပေါ် ဆွဲကပ်ရင်း ထိမိလှိုက်ဖိုရတဲ့ အရသာများကို ရှာယူနေမိပါတယ်။ ခေတ်ရဲ့ နှာခေါင်း၊ နှုတ်ခမ်း၊ လျှာလေးတို့နဲ့ သူမ အဖုတ်လေး တေ့မိနေအောင် အဖုတ်လေးကို ကော့ထိုးဆွဲကပ်ရင်း အရသာအပြည့်ယူနေမိတာပါ။

ဒီအပြုအမူက အားနာရှက်ရွံ့ဖို့ကောင်းသလို ရိုင်ပြပြီး မလုပ်သင့်တာမှန်းလည်း သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က သူမ အဖုတ်စော် နံဟောင်နေတာကို ကြိုက်နေခဲ့တာ မဟုတ်လား။

ဒီလောက်တောင် မရွံမရှာ အဖုတ်နံ့ကြိုက်ပြီး နမ်းချင်နေတဲ့ ခေတ်ကို ပက်ပက်စက်စက် နမ်းခိုင်းချင်တဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကလည်း ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူမရဲ့ အပြုအမူတွေတင်မကဘဲ အပြောအဆိုတွေကပါ ကြမ်းတမ်းထိရှလာခဲ့တာပါ။

တက်လာတဲ့ ကာမအဆိပ်ဒဏ်တွေကိုလည်း မခံနိုင်တော့ပါဘူး။ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်ပြီး တဆစ်ဆစ်ယားတက်လာတာကလည်း အတော်ဆိုးနေပါပြီ။

ဒါကြောင့်ပဲ သူမပေါင်ကြားထဲ ဆွဲသွင်းထားတဲ့ ခေတ်ရဲ့ခေါင်းကို တွန်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူမ ပင်တီလေးကို ပေါင်လယ်ရောက်အောင် ခပ်မြန်မြန် ဆွဲချလိုက်ပါတယ်။

စောက်ရည်တွေ ယိုစိမ့်စိုစွတ်နေတဲ့ ပင်တီလေးက အသားနဲ့ ကပ်နေလို့ မနည်း ဆွဲချနေရပါသေးတယ်။ ဒီကြားထဲ အလျှင်လိုနေပါတယ်ဆိုမှ လုံးတစ်နေတဲ့ ဖင်သားဝိုင်းဝိုင်းက ခံနေသေးတယ်လေ။ ပင်တီကို ပေါင်လယ်လောက် ဆွဲချပြီးတာနဲ့ ခေတ်ရဲ့ မျက်နှာကို သူမ အဖုတ်ဆီ ပြန်ဆွဲယူရင်း …..

“အားမရတော့ဘူး ကိုကိုရယ်၊ ငုဝါ စက်ပက်လေးကို လျက်ပေးပါတော့ … အင့် ….
ကိုကို အရမ်းကြိုက်တဲ့ စက်ပက်လေးလေ … လျက်တော့ကွာ … အရမ်းယားနေပြီ ….”

ပျွတ် …. ပလပ် … ပလပ် … အာ့ … ကောင်း … တယ် … ပလပ် … ပလပ် … ပလွပ် … ပျွတ် … အိ ….

ခေတ်ကလည်း အပျိုရိုင်းလေးရဲ့ မာန်ဟုန်ပြင်းတဲ့ ရမ္မက်စိတ်ရိုင်းများကို သိနေခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ပါးစပ်နဲ့ အဖုတ်ဝကို တေ့မိတာနဲ့ ပျွတ်ခနဲ မြည်အောင် ဆွဲစုပ်ရင်း လျှာကို ထုတ်လို့ ထိုးလျက်ပေးနေခဲ့ပါတော့တယ်။

ရှုး….အ…..ရွှတ်….ရွှတ်….အဟင့်
ပလပ်…..ရွှတ်…..အာ့…..ရှုး….ပျွတ်….ဟင့်
ပျွတ် … ပလွပ် …. ပလပ် … ပလပ် … အာ့ …. အမလေး ….

“ကိုကို … ဟင့် …. ယားတယ်ကွာ ….. ဟင့်….
အမ….လေး…..လျက်တာ ကောင်းလိုက်တာ … လျက်ကွာ …. ကိုကို့အတွက်ပဲ … အာ့ ….
ကိုကို့ နှာခေါင်းက ထိုးနေတာ … အာ့ …. ကောင်းတယ် …. ငုဝါ မရတော့ဘူး … ဟင့် …ယားနေပြီ….အိ”

ငုဝါမှာ တောက်လောင်နေတဲ့ ရမ္မက် မီးတွေကို အသဲအသန် ခံစားနေရချိန် သူမအလိုကျ မရွံမရှာ ဖြည့်ဆည်းပေးနေရှာတဲ့ ခေတ်ကြောင့် ပီတိတွေ ဖြစ်နေရပါတယ်။ ဒီလို ကျေနပ်ကြည်နူးခြင်း စိတ်အဟုန်တွေကပဲ သူမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို အဆုံးစွန်ထိ လွင့်ပျံနေစေခဲ့ပါတယ်။

ခေတ်က အဖုတ်တပြင်လုံးကို နမ်းပေး၊ လျက်ပေးနေသလို အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို နှာခေါင်းချွန်ချွန်နဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးနေပါသေးတယ်။ တဆက်တည်း အဖုတ်ဝကို လျှာနဲ့ထိုးလျက်ပြီး ပါးစပ်တေ့ကာ စုပ်သွင်းနေပါသေးတယ်။

ဒါက ငုဝါ အဖုတ်လေးရဲ့ အနံ့၊ အရသာကို သူ့စိတ်ကြိုက် ခံစားနေတာ ဖြစ်သလို သူမကို အကောင်းဆုံး အရသာရှိစေချင်လို့ ဖြည့်ဆည်း ပြုစုပေးနေခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီတော့ ငုဝါတစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း လေထဲလွင့်မျောနေရသလို ခံစားနေရပါတယ်။

အသဲတလှပ်လှပ် ဖြစ်ရပြီး မတ်တတ်ပင် မြဲမြဲ မရပ်နိုင်တော့လို့ ခေတ်ရဲ့ပခုံးကို အားယူပြီး ထိန်းကိုင်ထားရပါတယ်။ အဖုတ်ထဲက လှိုက်ကာ ယားယံမှုက တစ်ကိုယ်လုံး လူးလွန့်လှုပ်ရှား တွန့်ဆွဲရင်း စောက်ရည်တွေကလည်း တစိမ့်စိမ့် ယိုထွက်ကျနေရပါပြီ။

ထွက်လာသမျှ စောက်ရည်တွေကို ခေတ်က လျှာနဲ့ သိမ်းလျက်လိုက်၊ ပါးစပ်နဲ့တေ့ကာ စုပ်သွင်းမျိုချလိုက် လုပ်နေခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့်လည်း သူမတစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ္းဖျဥ္း ခံစားနေရကာ အဖုတ်လေးထဲကလည်း ကျဥ္တက်အီစိမ့်နေရပါတယ်။

ခေတ်က အဖုတ်ဝကို ပါးစပ်နဲ့ တေ့ကာ စုပ်ယူလိုက်တိုင်း အသဲအူတွေ ဆွဲနှုတ် ထုတ်ယူသွားသလို ရင်ထဲ လှိုက်လှိုက်ပြီး ခံစားနေရတာပါ။ ဒါပေမယ့် အခံရခက်တဲ့ ဝေဒနာတွေကို ငြင်းဆန် ဖယ်ရှားလိုတဲ့ ဆန္ဒမရှိဘဲ ဆင့်ကာ ဆင့်ကာ လိုချင်နေမိတာလည်း အမှန်ပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ အဖုတ်နဲ့ မျက်နှာ လွတ်ထွက် မသွားအောင် ခေါင်းကို မြဲမြဲဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်ဆွဲနေသလို အပြောကြမ်းကြမ်းတွေလည်း ပြောထွက်လာပါတယ်။ ကာမအရှိန်တွေ တက်ပြီး အသိလွတ်နေချိန်မှာပဲ ခေတ်က အဖုတ်လေးထဲကို လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်းပြီး ထိုးနှိုက်ကလိပေးလာပါတယ်။

အဖုတ်လေးထဲကို လက်နဲ့ လိုးပေးနေရင်း ပါးစပ်နဲ့ လျှာကလည်း အနားမပေးပါဘူး။ စောက်စိလေးကို ထိုးကော်လျက်စုပ်ရင်း၊ ထွက်သမျှ အရည်တွေကို စုပ်ယူမျိုချပေးနေခဲ့တာပါ။

ဒီလိုနဲ့ ငုဝါဟာ နှုတ်ခမ်း၊ လျှာတင်မကဘဲ လက်နဲ့ပါ တပြိုင်တည်း ပြုစုခံနေရရင်းပဲ ကာမရဲ့ အမြင့်ဆုံးအချိန်ကို ရောက်ရှိနေခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူမကို ဒူးထောက် ခေါင်းမော့ကာ လျက်စုပ်ပေးနေတဲ့ ခေတ်မျက်နှာပေါ်မှာ ပေါင်ကွကာ တက်ဖိပွတ်ရင်း ကော့ပျံတွန့်တက်နေရပါတယ်။

ပလပ်…ပလပ်…ပျွတ်..ပျွတ်…ရှလွတ်…. အာ့…ဟင့်…အဟင့်…..အာ့…
ကောင်းတယ်….အာ့…..အင့်…..ပျွတ်….ပလပ်အမလေးးး

ပျွတ်..ပျွတ်…ရှလွတ်…. အာ့…ဟင့်…အဟင့်…..အာ့…… ကိုကို …. အာ့ …. မရတော့ဘူး….ပျွတ်….အု့

ပျွတ်…..ပလပ်….အာ့…..အင့်…..ပျွတ် …. ပလပ် …. အ ….. ထွက် … ထွက် … အီးးး … ပြီးပြီ … အာ့ …. အ …..အမလေး ……… ဟူး…..

ခေတ်လည်း ရမ္မက်ထန်ပြီး အသိစိတ်လွတ်နေတဲ့ ငုဝါရဲ့ အဖုတ်လေးကို လျက်စုပ်ပေးရင်း လက်နဲ့ ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးနေခဲ့တာပါ။ ထိုးသွင်း နှိုက်ကလိတာကို အရမ်းကြမ်းသွားမှာ စိုးလို့ ထိန်းရပါသေးတယ်။

ငုဝါ အဖုတ်လေးက လီး တစ်ခါပဲ ထိုးသွင်းခံဖူးတာ မဟုတ်လား။ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေးနဲ့ တင်းကျပ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို အရမ်း မလုပ်ရက်ပါဘူး။ ဆယ်ကျော်သက် အကဲမလေးကို ထိမိတဲ့ ပြုစုနည်းတွေနဲ့သာ အစွမ်းကုန် လုပ်ပေးနေခဲ့တာပါ။

ဒီတော့ ငုဝါမှာ တကိုယ်လုံး လေထဲလွင့်မျောနေသလို ဖြစ်နေရပြီး ခေတ်ရဲ့မျက်နှာပေါ် ဖိထိုင်ချကာ ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွ ဆုပ်ကိုင်လို့ ဆက်တိုက် အော်ညီးနေရပါတယ်။ ခေတ်ရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်ကို သူမစောက်ဖုတ်ဝ တေ့ရင်း အရည်တွေ ထုတ်ပန်းလို့ အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားရပါတော့တယ်။

ခေတ်ကလည်း ထွက်လာသမျှ စောက်ရည်တွေကို ဆီးကြိုခံပေးကာ မျိုချရင်း ငုဝါလေးရဲ့ ကာမပြီးဆုံးခြင်းကို ပိုပြီးပြည့်စုံစေဖို့ ဖြည့်ဆည်းပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ငုဝါခမျာမှာတော့ ဒူးလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါရင်း ခေတ် ဆံပင်တွေကို တင်းတင်း ဆွဲကိုင်လို့ လေဟာနယ်ထဲ ပွင့်ထွက်လွင့်စင်သွားသလို ခံစားနေရပါတော့တယ်။

ငုဝါလည်း ခေတ်မျက်နှာပေါ် ပေါင်ခွ မတ်တတ်ရပ်ကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါ အကျောဆွဲရင်း ကာမဇောတွေ ထန်နေတာကနေ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်လာပါတယ်။ ဒီတော့မှပဲ ထိုင်ချလိုက်ကာ ခေတ်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ပြီး ကာမအမောတွေ ဖြေသိမ့်နေမိပါတယ်။

ငုဝါရင်ထဲမှာ ကျေနပ်ကြည်နူးခြင်းနဲ့အတူ ရရှိခဲ့တဲ့ အရသာတွေအပေါ် အားရနေမိပါတယ်။ တဆက်တည်း ခေတ်ကိုလည်း ပြန်လည်ပြုစုပေးချင်မိတယ်။

သူမကို အနိမ့်ကျဆုံးနည်းနဲ့ အကောင်းဆုံး ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တဲ့ ခေတ်ကိုလည်း ပြန်လည်ပြုစုပေးချင်တဲ့ စေတနာတွေ တိုးနေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ကို မတ်တတ်ထရပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။

ခေတ်က ခဏနေပါအုံး တားပေမယ့် အချိန်သိပ်မရှိတာမို့ မြန်မြန်ပဲ သူမဘက်က စလိုက်ရတာပါ။ သူမ စိတ်အလိုအတိုင်း ခေတ်ကို အတင်း မတ်တတ်ထရပ်ခိုင်းပြီး ပုဆိုးကို ဆွဲလှန်ကာ ခေါင်းတိုးဝင်လိုက်ပါတယ်။

ပုဆိုးအောက်ကို ခေါင်းတိုးဝင်လိုက်တာနဲ့ ရင်းနှီးနေတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်သင်းချွေးနံ့ကို ရရှိလိုက်ရပါတယ်။ ဒီအနံ့ ခပ်သင်းသင်းကို မနှစ်မြို့တဲ့စိတ် မဖြစ်ပေါ်ဘဲ တပ်မက္နေမိရပြန်ပါတယ်။

ဒီအောက်သိုးသိုး အနံ့အသက်ကပဲ သူမကို စွဲလမ်းတပ်မက္စိတ်ကို ဖြစ်ပေါ်စေရပြီး ရမ္မက် မီးတောက်ကို ဖြစ်တည်စေရတာလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်မှာ ထင်ထင်ရှားရှား ဖုဖောင်းထွက်နေတဲ့ လီးတံအမြောင်းကြီးကို နှာခေါင်းနဲ့ ဖိကပ်ကာ မက္မက္မောမော နမ်းရှိုက်နေမိပါတော့တယ်။

သူမရဲ့ တပ်မက္ပြင်းရှတဲ့ နမ်းရှိုက် မှုတွေကြောင့် ခေတ်ရဲ့လီးတံကြီးက တုန်ခါလာပါတယ်။ ပူနွေးတင်းမာနေတဲ့ လီးတံကြီးကို ဘောင်းဘီလေးပေါ်ကနေ နမ်းရှိုက်ရတာကိုက သူမအနေနဲ့ နမ်းမဝအောင် ဖြစ်လို့နေရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ တစိုက် မက္မက္ နမ်းရှိုက်ရင်း လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့လည်း ပွတ်သပ်ကစားပေးနေမိပါတယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ချွေးနံ့ပြင်းပြင်း၊ လီးနံ့ လှိုင်လှိုင်က ဘာကြောင့်များ ဒီလောက် မက္မောစရာကောင်းနေမှန်း သူမကိုယ် သူမလည်း မသိတော့ပါဘူး။

ခေတ်အပေါ် ထားရှိခဲ့တဲ့ ချစ်မေတ္တာအရှိန်အဟုန်တွေကြောင့်သာ ယခုလို တပ်မက္မှုတွေ ဖြစ်ပေါ်လာရတာလို့ ထင်မိပါတယ်။ ငုဝါအနေနဲ့ နှလုံးသားရဲ့ ခံစားချက်နဲ့ သွေးသား တောင့်တချက်တို့ ထပ်တူကျနေခဲ့ပါပြီ။

ဒါကြောင့်ပဲ ပုဆိုးအောက် ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး အတွင်းခံလေးပေါ်ကနေ အားရအောင် နမ်းရှိုက် ပွတ်သပ်ပေးပြီးမှ ဘောင်းဘီလေးကို ခြေရင်းရောက်အောင် ချွတ်ချပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါကာ တင်းမာနေတဲ့ လီးတံတစ်လျောက်ကို နှာခေါင်းနဲ့ ကပ်ကာ လျောက်နမ်းပေးနေမိတယ်။

ဒီနောက်တော့ ခေတ်ရဲ့ တင်းပြောင်နေတဲ့ လီးထိပ်ကြီးက အရည်ကြည်လေးတွေကို လျှာနဲ့ သိမ်းလျက်ပြီး တေ့ကာ စုပ်သွင်းလိုက်ပါတယ်။ အာ့ခနဲ ညည်းပြီး သူမခေါင်းကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဖိကိုင်လိုက်တဲ့ ခေတ်အပြုအမူဟာ သူမကို ကျေနပ်သွားရစေပါတယ်။

သူမ အလှည့်တုန်းက ပေါင်ကွ မတ်တတ်ရပ်ကာ ကော့ပျံနေအောင် ခံစားခဲ့ရတယ် မဟုတ်လား။ သူမကို တင်းခံနိုင်မှု မဲ့ပြီး ဂဏာမငြိမ်နိုင်အောင် အရသာတွေ တနင့်တပိုး ပေးခဲ့တဲ့ ခေတ်ကို ပြန်လည်ပြီး လက်စား​ချေဖို့ အချိန်ရောက်ပါပြီ။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ရဲ့ လီးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လို့ သူမ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ ကောင်းကောင်း စုပ်လျက်ပေးနေခဲ့ပါတော့တယ်။ လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ ဂွေးအုနဲ့ ပေါင်တွေကို ပွတ်လိုက်၊ ဆုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးတော့ ခေတ်မှာ အငြိမ်မနေနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရပါပြီ။

ခေတ်မှာလည်း သူပုဆိုးအောက်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာ စိတ်ရှိတိုင်း လီးစုပ်ပြုစုပေးနေတဲ့ ငုဝါကြောင့် ကြိတ်ကာ ညည်းညူရင်း တင်းခံနေရပါတယ်။ ပုဆိုးအောက်က တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ဆက်တိုက် လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ငုဝါကြောင့် သူ့ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမှုနဲ့အတူ လီးကလည်း ပေါက်ကွဲမတတ် ကျဥ္တက်အီစိမ့်နေရပါတယ်။

စိုစွတ် နူးညံ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ အာခံတွင်း အထိအတွေ့နဲ့အတူ စုပ်ဆွဲအားကောင်းပြီး ထိထိမိမိ ရစ်ဆွဲကစားပေးနေတဲ့ လျှာလေးတို့​ရဲ့ အစွမ်းကြောင့် အသဲတွေယားပြီး ဖင်ကြောများ ရှုံ့အောင် ခံစားနေ ပါတယ်။ လက်နဲ့ပါ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေတော့ သူ့အတွက် ဂဏာမငြိမ်နိုင်လောက်အောင်ပင် အရသာကောင်းတွေ ဖြစ်ပေါ်နေရပါတယ်။

ပုဆိုးပေါ်ကနေ ငုဝါခေါင်းကို ထိန်းကိုင်တာကိုလည်း မလုပ်နိုင်တော့ပါဘူး။ လျှာလေးနဲ့ ရစ်ဆွဲပြီး အားပါပါ စုပ်ချက်တွေ ကောင်းလွန်းလို့ ခြေထောက်ပင် ခိုင်အောင် မရပ်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ရှေ့က ဘီဒိုကို လက်ထောက်လို့ မျက်စိမှိတ် အံကြိတ်တင်းခံလို့ နေရပါတယ်။ အထိအတွေ့ကောင်းများကြောင့် သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးဟာ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေကို တဒင်္ဂ အသိလွတ်သွားရတဲ့ အထိပါပဲ။

ရုတ်တရတ် ခြေသံကြားလိုက်ရမှ ခေတ် လန့်သွားရပါတယ်။ သူမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ ဒေါ်ယမင်းက သူတို့ရှိရာ မီးဖိုခန်းဘက် လှမ်းလာနေပါတယ်။

(ဆက်ရန် …..)

ခေတ်လည်း လန့်ကာ မျက်လုံးပြူးသွားပါတယ်။ ဒေါ်ယမင်းကလည်း လှမ်းလာရင်းမှ သူ့ကိုတွေ့တော့ အံ့ဩပြီး ခြေလှမ်းရပ်သွားပါတယ်။

“ဟင် …… ခေတ် ….. ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ”

“ဟို … ဟို ……..
သိပ်မကြာသေးဘူး …. အန်တီ”

ခေတ်မှာ လန့်ပြီး အသံတွေ တုန်နေမိပါတယ်။ မလန့်ဘဲ နေပါ့မလား။ သမီးနုနုထွတ်ထွတ်လေးက လီးစုပ်ပေးနေတဲ့အချိန်မှာ အမေဖြစ်သူက ရုတ်တရတ် ရောက်လာခဲ့တာလေ။

ဒါကြောင့်ပဲ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ငုဝါခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ရပ်ဖို့ အချက်ပြလိုက်ရတယ်။ ငုဝါကလည်း အသံကြားတော့မှ စုပ်နေတာကနေ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံရင်း ရပ်သွားပါတယ်။

ခေတ်က လန့်နေပေမယ့် ယမင်းက ရှေ့ဆက်လျောက် မလာလို့ တော်သေးတယ်။ ဘီဒိုက ရင်စို့လောက် မြင့်နေတာမို့ အောက် မှာဖြစ်ပျက်နေတာကို မမြင်နိုင်ဘူးလေ။ ဒါကိုတွေးမိမှ ခေတ်လည်း စိတ်ကို တော်တော်ထိန်းပြီး ပြန်ဖြေလိုက်ရတာပါ။

“အေးကွာ၊ အန်တီလည်း နေလို့ သိပ်မကောင်းတာနဲ့ ခဏဝင်လှဲနေတာ။
ဒါနဲ့ မင်းညီမရော။ မတွေ့ပါလား”

“ဟို … ညီမလေးက စာမလုပ်ခင် အိပ်ချင်ပြေ မုန့်သွားဝယ်တယ်နဲ့တူတယ်။
စာမေးစရာရှိလို့ ကျနော့်ကို လှမ်းခေါ်တာ။ ဒီရောက် မှ အန်တီနေမကောင်းမှန်း သိတာ။
ဟို …… အန်တီတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေမှာစိုးလို့ ကျနော့်ကို ထားခဲ့တာ ….
ညီမလေး ပြန်လာတော့မှာပါ …. ဒီနားလေးသွားတာပါ”

စကားပြောနေတုန်းမှာပဲ ငုဝါက တစ်စခန်းထလာလို့ ခေတ်မှာ မနည်း သတိထားပြီး ပြန်ပြောလိုက်ရပါတယ်။ ငုဝါက လီးစုပ်တာကို ရပ်နေတာကနေ ပြန်စလာလို့ပါ။

သူမ ပါးစပ်ထဲ ငုံထားတဲ့ လီးကို လျှာနဲ့ ရစ်ဆွဲပြီး ခပ်မျှင်းမျှင်း စုပ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ အမေဖြစ်သူ အနားမှာ ရှိနေမှန်း သိနေရဲ့နဲ့ အခုလို လုပ်တဲ့ ငုဝါကြောင့် ခေတ်မှာ ပိုထိတ်လန့်နေမိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အတင်းတားလို့လည်း မရတဲ့ အခြေအနေမို့ အိန္ဒြေမပျက်အောင်သာ ထိန်းပြီး နေရပါတယ်။ ဒီအခြေအနေကိုသာ တွေ့သွားရင် ပြဿနာ အကြီးအကျယ် မတတ်နိုင်ပေမယ့် သူ့အပေါ် ယုံကြည်မှု ပျက်ယွင်းကာ အရှက်တကွဲ ဖြစ်ရမှာတော့ သေချာပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပင် လန့်ရသလို တစ်ဖက် မှာလည်း ရှေ့နောက် မကြည့်ဘဲ လုပ်ချင်တာ ဇွတ်လုပ်နေတဲ့ ငုဝါကြောင့် ရင်တထိတ်ထိတ်ကြားကပင် သာယာနေမိပါတယ်။ အန်တီကတော့ သူ့ရဲ့ပျက်ယွင်းနေတဲ့ အမူအရာကို မရိပ်မိတဲ့ပုံပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ …..

“ဪ …. အေး .. အေး …။ ခေတ် လွှတ်လိုက်တာဆိုရင် ပြီးရော။
ပြီးတော့မှ ငုဝါကို တစ်ယောက်တည်း အပြင်လွှတ်တယ်ဆိုပြီး အန်တီ့ကို အပြစ်မပြောနဲ့နော်။
ဒါဆို အန်တီ ပြန်နားအုံးမယ်လေ”

“ဟုတ် …. ဟုတ် … အန်တီ…”

ယမင်းက ပြောပြီးပြီးချင်း လှည့်ထွက်သွားတော့မှပဲ ခေတ်လည်း ရင်ထဲက အလုံးကြီး ကျရပါတော့တယ်။ သမီးဖြစ်သူက လီးစုပ်နေတာကို ပက်ပင်းကြီး တွေ့သွားရင် တော်တော် ရှက်သွားမှာ သေချာပါတယ်။

ယမင်းလည်း စကားစဖျက်ပြီး အမြန်ပြန်ထွက်လာမိတာ ဘာကြောင့်မှန်း သူမကိုယ်သူမ မသိပါဘူး။ ခေတ်ရဲ့စကားအရ အခုချိန် ဒီအိမ်ကြီးထဲမှာ သူမနဲ့ ခေတ်၊ နှစ်ဦးတည်း ရှိတယ်ဆိုတဲ့ အတွေးက ဝင်လာခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူမ အမြန်လှည့်ထွက်လာမိတာ နေပါမယ်။ နှစ်ဦးသားကြားမှာ ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ပတ်သတ်မှု တစ်ခုကြောင့် ထပ်မံမှားယွင်းနိုင်တဲ့ အခြေအနေကို ရှောင်ဖယ်တဲ့ သဘောပါပဲ။

တစ်ခါဖြစ်ဖူးတဲ့ အမှားမျိုးကို သူမ ဆက် မမှားနိုင်တော့ပါ။ ဒါကလည်း သမီးနဲ့ ခေတ်နဲ့ကြားက သံယောဇဥ္ကို သူမ ရိပ်မိနေတဲ့ အတွက်ကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။

ခေတ်နဲ့ နှစ်ဦးတည်းရှိရတာကို စိတ်မလုံလို့ မဟုတ်ပါ။ ခေတ်ကို သူမ ယုံပါတယ်။ ပထမတစ်ခါကတော့ အထိအတွေ့နဲ့ ဆိတ်ငြိမ်မှုကြောင့် လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ လိင်စိတ်ဆန္ဒကို ခေတ်က မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့တာပါ။

ဒါကလည်း သူမကိုယ်တိုင်က အတွေ့နောက်ကို ခံစားချက်တွေ လွန်ကဲပြီး ပျော်ဝင်ခဲ့မိတာကိုး။ ဒီနောက်ပိုင်းမှာတော့ ခေတ်ဟာ ရုန်းထွက်ရခက်တဲ့ ကာမနွံထဲကနေ ရအောင် ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့် ခေတ်ကို သူမ ယုံကြည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမအနေနဲ့ကတော့ မှားယွင်းနိုင်ခြေရှိတဲ့ အခြေအနေများကို ထိန်းသိမ်းရှောင်ဖယ်ရမယ့် ဝတ္တရားရှိတယ် မဟုတ်လား။

ဒါကြောင့်ပဲ အခန်းကို ပြန်ပြီး တံခါးပိတ်ကာ အိပ်ရာပေါ် ပြန်လှဲနေခဲ့တာပါ။ အခန်းထဲရောက်မှ ခေတ်ပြောစကားက သဘာဝသိပ်မကျတာတော့ တွေးမိပါသေးတယ်။

ခေတ်က ငုဝါကို တစ်ယောက်တည်း အပြင်သွားတာ မကြိုက်ဘူးလေ။ မုန့်ဝယ်ရင် သူပါလိုက်တတ်ပါတယ်။ ယမင်းကို စိတ်မချလို့ တစ်ယောက်ရှိစေချင်ရင်လည်း ခေတ်ပဲ သွားဝယ်မှာ သေချာပါတယ်။

ဒါကို တွေးမိပြီး အခန်းပြင် ပြန်ထွက် မလို့ စဥ္းစားမိပေမယ့် ခေတ်နဲ့ နှစ်ယောက်တည်း မသင့်တော်ပါဘူးလေဆိုတဲ့ အတွေးကြောင့် ပြန်မထွက်ဖြစ်တော့ပါ။ နောက်ဆုံးတော့ ခေတ်နဲ့ ငုဝါတို့ အကြောင်းတစ်ခုခု ရှိလို့နေမှာပါဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ စိတ်ဖြေလိုက်ပါတယ်။

တကယ်လည်း ငုဝါနဲ့ ခေတ်တို့က ကိစ္စကြီးကြီး ရှိနေကြတာ မဟုတ်လား။ အန်တီ ပြန်ထွက်သွားတော့မှ ခေတ်လည်း အမေရှိနေတာတောင် ကဲလွန်းပြီး လီးစုပ်မပျက်တဲ့ ငုဝါခေါင်းလေးကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ခေါက်ပစ်လိုက်ပါတယ်။

ဒီတော့မှပဲ ငုဝါက ပုဆိုကို မပြီး ခေါင်းဖေါ်ကာ သူ့ကို ပြုံးစိစိနဲ့ မော့ကြည့်လာပါတယ်။ သူလည်း ငုဝါပုံလေးကို အူယားတာနဲ့ ပါးကို ဆွဲညှစ်ပြီး …..

“အကဲမလေး၊ တော်တော်ဆိုးပါလား ….
အန်တီရှိနေတာတောင် အသာမနေဘူးနော်။ မိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။
ကိုကို ဘယ်လောက် လန့်နေလဲ… မသိဘူးလား….”

“ခစ် ခစ် …. သိသားပဲ။ ကိုကို လန့်မှန်းသိလို့ တမင်လုပ်တာ …. ဟီးးးး
ငုဝါတုန်းက ဖီးလ်တွေ အရမ်းတက်အောင် လုပ်ခဲ့တဲ့ ကိုကို့ကို ပြန်လုပ်ပေးတာလေ … ခစ်”

“တော်စမ်းပါ။ ဒီလောက် ရွတဲ့ အကဲစိန်လေး …. လာစမ်း ….
အငြိမ်မနေတဲ့ ပါးစပ် ….. ငြိမ်သွားအောင် လီးနဲ့ စို့ပေးမယ်”

“အွန့် …. စို့ရုံတင် မရဘူးနော်။ ငုဝါ အရည်တွေ ကိုကို သောက်သလို၊ ကိုကို့ လီးရည်တွေလည်း ငုဝါသောက်ရမှ ကျေနပ်မှာနော် …”

“ဟင် …. ပြောလေ ဆိုးလေပါလား။ ဒီလောက် ကဲတဲ့ ကောင်မလေး ….. လာစမ်း …
ပါးစပ်ကို အပီလိုးပြီး လီးရည်တွေ အပြည့်တိုက်ပေးမယ် … လာ …”

“အာ့ …. ကိုကို … ငုဝါက … နောက်တာ … အု့”

ပလွပ် …. အု့ …. အင့် … ပလွပ် … ပျွတ် … အွတ်

ငုဝါရဲ့ မထိတထိ ပြောဟန်လေးကြောင့် ခေတ်လည်း အူတွေယားသွားပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ငုဝါခေါင်းကို နောက်ကနေ ချုပ်ကိုင်ဆွဲပြီး သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲ အတင်းသွပ်ထည့်ပစ်လိုက်ပါတယ်။

လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲ အပြည့်အသိပ် သွပ်ထည့်ခံလိုက်ရတော့ ငုဝါမှာ မျက်လုံးပြူးပြီး အသက်ရှူကျပ်မတတ် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ အာခေါင်ကို ဒုက်ခနဲ ဆောင့်ဝင်ထိခတ်လိုက်တာမို့ အွတ်ခနဲ လေအံသံသာ ထွက်ပေါ်နိုင်ရပါတယ်။

တကယ်တော့ ငုဝါက ခေတ်ကို စချင်၊ ဆိုးနွဲ့ချင်လို့ တမင် မရိုးမရွဖြစ်အောင် ပြောခဲ့တာပါ။ အမေဖြစ်သူ ရောက်လာတော့ ငုဝါလည်း သွေးပျက် မတတ် လန့်သွားခဲ့ရတာပါပဲ။

ဒါပေမယ့် ခေတ်ရဲ့ လှည့်ပတ်ပြောစကားတွေကြောင့် သူမ စိတ်အေးရချိန်မှာ စနောက်ချင်စိတ်ကြောင့် ခေတ်ရဲ့လီးကို ဆက်စုပ်ပေးနေခဲ့တာပါ။ ဒီလိုအခြေအနေကပဲ သူမကို ပိုစိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်စေရပြန်ပါတယ်။

အခုလည်း သူမကြောင့် ခေတ်ရဲ့စိတ်တွေ လွတ်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးနေခဲ့ပါပြီ။ လီးစုပ်ပေးရတာနဲ့ မတူတဲ့ ပါးစပ်အလိုးခံရတဲ့ အဖြစ်ပါ။

ပါးစပ်ထဲ တစွတ်စွတ် ဝင်ထွက် ထိုးတိုက်နေတဲ့ လီးကြီးကြောင့် သူမမှာ အသက်ရှူကျပ်ကာ ပျို့အန်မတတ် အခံရခက်လှပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမအနေနဲ့ကတော့ ခေတ် စိတ်ရှိသလို ပျော်ရွှင်သာယာနိုင်စေဖို့သာ အကောင်းဆုံး ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ပဲ ရှိပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို စုကာ လီးကြီးကို ဖိကပ် ညှစ်ပေးရင်း ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးကြီးကို တတ်အားသမျှ စုပ်ပေးဖို့ ကြိုးစားနေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လီးထိပ်ကြီးက အာခေါင်ရင်းကို အရှိန်နဲ့ ထိုးတိုက်ခံလိုက်ရတိုင်း မွှန်ထူသွားကာ မျက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာရပါတယ်။

ဒီတော့လည်း မစုပ်ပေးနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်ကို လိုးသမျှကို သွားရေတမျှားမျှား၊ လေအံသံ တအွတ်အွတ်နဲ့ အလိုက်သင့် တင်းခံပေးရုံသာ ရှိပါတော့တယ်။

အွတ်…..ပျွတ်….အု….. အင့် …..အု….ပလွတ် …. အွတ်…..

“အင့်ဟာ … ကဲအုံး …. တော်တော် လီးဆာနေတယ် ဟုတ်လား …. အင့် ….
ဒီလောက် စုပ်ချင်နေတာ …. ပါးစပ်ကို အပီ လိုးပြမယ် …. ရော့ …..
ဒီလီးကို ကြိုက်တာမဟုတ်လား …. အလိုးခံချင်နေတာပေါ့ …. တော်တော် ယားနေတဲ့ ကောင်မလေး …. အင့် … ခံစမ်း ….
ဒီလောက် ကဲတဲ့ ကောင်မလေးကို စောက်ဖုတ်တော့ စာမေးပွဲ ဖြေပြီးမှ အပီ ပြန်လိုးဖြဲပေးမယ် ….
အခုတော့ ပါးစပ်နဲ့ အားရအောင် ခံထား …”

ပလွပ် …. အု့ …. အင့် … ပလွပ် … ပျွတ် … အွတ်
ပလွပ် … အွတ် …. ပလွပ် …. ပလွပ် …. အု့ …. ပလွပ် …. အာ့ …

“အား ….. လိုးကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရာ ….
ညီမလေး ပါးစပ်ထဲကို ကိုကို လိုးနေရပြီနော် …. အာ့ …. အရမ်းကောင်းတာပဲကွာ …. အင့်”

ခေတ်က စိတ်ထန်ထန်နဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေမိတာပါ။ အခုဆိုရင် သူ့ပုဆိုးကလည်း ကွင်းလုံးပုံကျနေပြီလေ။ ဒီတော့ သူ့ပေါင်ကြားမှာ ထိုင်ပြီး မျက်နှာလေး နည်းနည်းမော့၊ ပါးစပ်ဟကာ သူပြုသမျှ နုနေရတဲ့ ငုဝါမျက်နှာ လှလှလေးကို ကြည့်ပြီး ရမ္မက်စိတ်ရိုင်းတွေ ပိုထန်လာရပါတယ်။

မျက်နှာနုနု လှလှလေးရဲ့ နူးညံ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ့လီးက တိုးဝင် လိုးနေခဲ့ပါပြီ။ ကလေးတစ်ယောက်လို ဆိုးနွဲ့တတ်တဲ့ အလှပဂေး အပျိုမလေးရဲ့ ပါးစပ်ကို သူစိတ်ရှိသလို လိုးနေခဲ့တာပါ။

တစ်သတ်လုံး အလိုလိုက်ပြီး ညီမလေးလို ချစ်ခင်ခဲ့ရတဲ့ ကောင်မလေးက သူ လုပ်သမျှကို စိတ်လိုလက်ရ ခံပေးနေခဲ့တာပါ။ ဒီအတွေးက သူ့ကို ပိုလို့ ကျေနပ်အားရစေပါတယ်။

ဒီလို ဆွဲမက္ဖွယ်ကောင်းလှတဲ့ အမြင်၊ အထိအတွေ့တွေကပဲ ကာမစိတ်ကြမ်းတွေကို ဖြစ်ပေါ်စေရပြီး သာယာမှု ကဲတဲ့ ခံစားမှုတွေ တဖွားဖွား ဖြစ်လာစေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခပ်ထန်ထန် စကားများပြောရင်း ပါးစပ်ကို လိုးနေမိတာပါ။

ငုဝါရဲ့ လည်ပင်းနဲ့ နောက်စေ့ကို ပင့်ကိုင်ထိန်းချုပ်ကာ တစွပ်စွပ်လိုးရင်း ဖီးလ်တွေ စွပ်တက်နေမိပါတယ်။ ငုဝါမှာ လေအံသံ တအွတ်အွတ်သာ ထွက်ပေါ်နိုင်တော့ပေမယ့် ခေတ်က အနားမပေးနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။

ကြာတော့ မျက်လုံးပြူး၊ မျက်ရည်များ ဝေ့သီရင်း၊ အသက်ရှုလို့မဝဖြစ်လာရပါတယ်။ ပါးစပ်ထဲက သွားရေတွေကလည်း လီးဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း အပြင်ကို လျှံကျကာ စိုရွှဲနေခဲ့ပါပြီ။

နောက်ဆုံး ငုဝါမှာ မခံနိုင် ဖြစ်လာလွန်းမှ ခေတ်ရဲ့ပေါင်ကို ရိုက်လိုက်၊ တွန်းလိုက် လုပ်ပြီး သတိပေးရပါတယ်။ ဒီတော့မှ ခေတ်လည်း ငုဝါ အခံရခက်လွန်းနေတာကို အသိဝင်ကာ ကပျာကယာ လီးကို ဆွဲထုတ်ပေးပါတယ်။

ဒီတော့မှပဲ ငုဝါက ပါးစပ်ထဲ ပြည့်လျှံနေတဲ့ အရည်တွေကို ထွေးထုတ်ရင်း အသက်ဝအောင်ရှုနေရပါတယ်။ ခေတ်မှာ ငုဝါဖြစ်နေပုံလေးကြည့်ပြီး သနားလာမိ်တယ်။

ကြည်လင်ရှင်းသန့်ပြီး နုနယ်လွန်းတဲ့ မျက်နှာလှလှလေးက ချွေးစက်လေးတွေ စို့ပြီး သွားရေတမျှားမျှားနဲ့ စိုစွတ်တောက်ပနေရှာရပါတယ်။ ဖြူဖွေးတဲ့ ပါးပြင်လေးဟာ အသက်ရှူကျပ်၊ အခံရခက်လွန်းလို့ နီမြန်းနေရှာပါတယ်။

မျက်ဝန်းလှလှလေးတွေဟာလည်း မျက်ရည်စတွေ ရစ်ဝိုင်းနေပါတယ်။ ဒါတွေက ဘယ်လောက်တောင် မသက် မသာ ခံစားခဲ့ရတယ်ဆိုတာကို ဖော်ပြနေခဲ့တာပါပဲ။

ခေတ်လည်း ရမ္မက်ထန်နေတဲ့ကြားက စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြီး ဆက် မလုပ်ဖြစ်သေးဘဲ ရပ်နားထားမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ငုဝါကတော့ ခဏသာ အမောဖြေပြီးတာနဲ့ ခေတ်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်သွင်းလိုက်ပါတယ်။

တကယ်ဆိုရင် ပါးစပ်အလိုးခံရတာဟာ သူမအတွက် အခံရခက်စေပါတယ်။ ခေတ်ကို လီးစုပ်ပေးရတာကို သူမ ကြိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပါးစပ်ကို အဖုတ်လိုးသလို တစွပ်စွပ် အလိုးခံရတာကတော့ မသက် မသာ ခံစားရစေပါတယ်။

ခေတ်လီးကြီးက အပြည့်အသိပ် သွပ်ထည့်ခံရတိုင်း အသက်ရှူကျပ်၊ မောပန်းရပါတယ်။ မျက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာတဲ့အထိ မွှန်ထူကာ ပျို့အန်ချင်စိတ်တွေဖြစ်ရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ခေတ် ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တဲ့ စိတ်ကြောင့်သာ မငြိုမငြင် လုပ်ပေးနေခဲ့တာပါ။ မချိမဆံ့ ဖြစ်ရပေမယ့် ခေတ် ကောင်းဖို့ဆိုရင် ကျေနပ်ပျော်ရွှင်မိပါတယ်။

ခေတ်က သူမကို ညှာပြီး ဆက်လုပ်ဖို့ တွေဝေနေတာကို သိပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူမဘက်ကပဲ စပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲပြန်ငုံကာ စုပ်လျက်ရင်း လုပ်ပေးခဲ့တာပါ။

ပြီးတော့ ခေတ်ရဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အနောက်ကနေ ပွေ့ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ကို လိုးဖို့ အချက်ပြနေမိပါတယ်။ ခေတ်က ငုဝါ အခံရခက် မှာစိုးလို့ စ မလှုပ်ရှားဖြစ်သေးဘဲ ငြိမ်နေခဲ့တာပါ။

ခေတ်ဘက်က အမြင်မှာတော့ ငုဝါက မစောင့်နိုင်တော့တဲ့ပုံပါပဲ။ သူမဘက်က စပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်ကာ ပါးစပ်နဲ့ ခေတ်လီးကို ဂွင်းတိုက်သလို ခပ်သွက်သွက် လုပ်ပေးလာပါတယ်။

ပြီးတော့ ခေတ် တင်ပါးတွေကို ရှေ့ကိုဆွဲပြီး သူမပါးစပ်ကို လိုးခိုင်းနေပါသေးတယ်။ အစက ခေတ်လည်း ငုဝါကို ညှာကာ ပါးစပ်ထဲ လီးအဆုံး မသွင်းမိအောင် သတိထားပြီး ငြိမ်ပေးနေခဲ့တာပါ။

ဒါပေမယ့် ငုဝါဘက်က စတင်လုပ်ပေးပြီး၊ ခွင့်ပြုနေပြီမို့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့စိတ်တွေ လွတ်လာပါတယ်။ အထိအတွေ့ကလည်း ကောင်းနေတာမို့ ခံစားမှုနောက်ကို လိုက်ပါသွားမိပါပြီ။

ဒါကြောင့်ပဲ နှုတ်ခမ်းလေး စိပိတ်ကာ ပါးစပ်အလိုးခံနေတဲ့ ငုဝါမျက်နှာ လှလှလေးကို အရသာခံကြည့်ပြီး သူ့လီးကို တစ်ချက်ချင်း ထိုးသွင်းလို့ လိုးနေခဲ့ပါတယ်။ ငုဝါနောက်စေ့ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ဆွဲပြီး ဖင်ကို လှုပ်လို့ လိုးရတာ ထိမိပြီး အရသာရှိလွန်းနေခဲ့ပါတယ်။

အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေတဲ့ လီးတံကြီးက နူးညံ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တိုးဝင်ပွတ်တိုက်ပြီး အာခေါင်ထဲအထိ ထိုးသွင်းထိခတ်ရတဲ့ အထိအတွေ့ဟာ သူ့လီးကြီးကို ကျဥ္တက် အီစိမ့်လာစေရပါတယ်။ ဒီနှုတ်ခမ်းလှလှ ပါးစပ်ပေါက်လေးထဲကို သူ့လီးက လီးရည်တွေ ထုတ်ပန်းလို့ ပြီးချင်နေခဲ့ပါပြီ။

ပျွတ် …. ပလွပ် … ပလွပ် …  အု့ … အင့် … ပလွပ် …. အွတ် ….

“ကောင်းလိုက်တဲ့ ပါးစပ် …. အင့် …. လိုးကောင်းလိုက်တာ … ခံထား . ညီမလေး …. အင့် ..
လီးနဲ့ အလိုးခံချင်တဲ့ ညီမလေး … အင့် … ပါးစပ်နဲ့ အားရအောင် ခံထား … အင့် …
အရမ်းလှတဲ့ ညီမလေးမျက်နှာကို ကိုကို လိုးနေပြီ … အင့် …. ကြိုက်တယ်မို့လား ….”

ပလွပ် …. အု့ …. အင့် … ပလွပ် … ပျွတ် … အွတ်

“လီးကြိုက်တဲ့ ညီမလေး …. အင့်ဟာ …. ခံထားစမ်း …. လိုးကောင်းလိုက်တာ … အင့် … အင့်”

ပလွပ် … အွတ် …. ပလွပ် …. ပလွပ် …. အု့ …. ပလွပ် …. အာ့ …

“ကောင်းလိုက်တာ …. အာ့ …. ညီမလေး …. မျက်နှာ မော့ပြီး ပါးစပ်လေး ဟထား …. လျှာလေးထုတ်ထား ….
အင့် …. ကိုကို့ လီးရည်တွေ ညီမလေး ပါးစပ်ထဲကို ထုတ်ပေးမယ် …. အင့် …”

အု့ …. ပျစ် …. ပျစ် …. အု့ ….

“ဟထား …. အင့် …. ညီမလေး ကြိုက်တဲ့ လီးရည်တွေ သောက်ထား … ရော့ ….
ညီမလေး ပါးစပ်ထဲကို ကိုကို့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပေးနေပြီ …. အား … ခံ …ခံထား …. အားးး …. ကောင်းလိုက်တာ….”

ခေတ်က ပါးစပ်ကို လိုးရင်း တစ်ခါတည်း ပြီးသွားမယ်လို့ ငုဝါက ထင်ထားခဲ့တာပါ။ ခေတ်ရဲ့ လီးကြီးကလည်း ငုဝါ ပါးစပ်လေးထဲမှာ ပိုပြီးတင်းကားလာပြီး မဆန့်မပြဲကြီး ဖြစ်နေခဲ့တာပါ။

ဒါပေမယ့် ခေတ်က ရုတ်တရတ် လီးကို ဆွဲထုတ်သွားပါတယ်။ ငုဝါလည်း ကြောင်ပြီး မော့ကြည့်နေမိတယ်။ ဒီတော့မှ ခေတ်က သူမကို ပါးစပ်အတင်း ဟခိုင်းကာ လျှာထုတ်ပြီး လီးရည်တွေကို အသင့်ခံယူပေးဖို့ ပြောလာပါတယ်။

ငုဝါလည်း ပြောတဲ့အတိုင်း ခေါင်းလေးမော့၊ ပါးစပ်လေးဟ၊ လျှာလေးတစ်လစ်ထုတ်ကာ စောင့်နေမိပါတယ်။ ဒီလိုစောင့်နေရတဲ့ အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာလည်း ငုဝါရဲ့စိတ်တွေဟာ အပြင်းအထန် လှုပ်ရှားနေမိပါတယ်။

အရင်ကလည်း ခေတ်ရဲ့လီးကို စုပ်ဖူးသလို၊ လီးရည်တွေလည်း သောက်ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒါက လီးစုပ် ဂွင်းထုပေးရင်း ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားခဲ့ရတာမျိုးပါ။

ဒါပေမယ့် အခုဟာကတော့ ခေတ်ရဲ့ လီးကြီးက ပန်းထုတ်ပေးလာမယ့် လီးရည်တွေကို ပါးစပ်ဟပြီး စောင့်ကြိုနေရတဲ့ အဖြစ်မျိုးပါ။ သဘောတရားချင်း တူတယ်ဆိုရင်တောင် ခံယူရတဲ့ ပုံစံအနေအထားကြောင့် ငုဝါမှာ ရင်ခုန်မြန်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ဖြစ်ပေါ်ခံစားနေရပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ ခေတ်က သူ့လီးတင်းပြောင်ပြောင်ကြီးကို ငုဝါရဲ့ဟထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းရှေ့ တစ်လက္မလောက်အကွာမှာ တေ့ပေးလာပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ သွားရေတွေနဲ့ စိုစွတ်ပြောင်လက်နေတဲ့ လီးထိပ်ကြီးကနေ သုတ်ရည် ဖြူပျစ်ပျစ်တွေကို တပျစ်ပျစ်နဲ့ ပန်းထုတ်ပေးလာပါတော့တယ်။

သူ့ကို မော့ကြည့်ပြီး လျှာထုတ် ပါးစပ်ဟပေးနေတဲ့ ငုဝါမျက်နှာ လှလှလေးကို ကြည့်ပြီး လီးထိပ်ကို ပါးစပ်ဝ တေ့ကာ လီးရည်တွေ ပန်းထည့်နေရတာဟာ ခေတ်အတွက် အရသာရှိလွန်းနေပါတယ်။ ပါးစပ်ထဲ တစ်ချက်တည်း ထုတ်လွှတ်လိုက်တာမျိုး မလုပ်ဘဲ တစ်ချက်ချင်း သေးပန်းသလို အရသာရှိရှိ ပန်းထည့်ရင်း စိတ်ရောကိုယ်ရော အကောင်းကြီးကောင်းကာ အားရကျေနပ်နေမိပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ့လီးက ထွက်သမျှ သုတ်ရည်တိုင်းဟာ သူ့အတွက် ဖီးလ်အပြည့် ဖြစ်နေစေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ လီးရည်လက်ကျန် ကုန်တဲ့အထိ ငုဝါမျက်နှာလေးကို သေချာ စိုက်ကြည့်ရင်း မာန်သွင်းညည်းညူကာ ထုတ်ပန်းနေခဲ့ပါတယ်။

ငုဝါအဖို့မှာလည်း ဒီတစ်ကြိမ်ဟာ အစွန်းနှစ်ဖက် စိတ်လှုပ်ရှားရခြင်းများနဲ့ ရင်အခုန်ရဆုံး အခိုက်အတန့်ပါပဲ။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်တံက ထွက်တဲ့ သုတ်ရည်တွေကို လေးဘက်ထောက် ပါးစပ်ဟ လျှာထုတ်ပြီး ခံပေးနေခဲ့ရတာလေ။

သူမအဖြစ်က ခွေးမလေးတစ်ကောင် အစာတောင်းနေသလိုပါပဲ။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ကာမပြီးမြောက်ခြင်း သုတ်ရည်တွေကို ပါးစပ်လေးနဲ့ ခံယူ မျိုချပေးနေခဲ့ရတာပါ။

သေးပန်းသလို တပျစ်ပျစ် ပန်းဝင်လာတဲ့ လီးရည်တွေကို အာခံတွင်း အပြည့် ခံယူရင်း အကြိမ်ကြိမ် ခွဲလို့ မျိုချနေခဲ့ရပါတယ်။ သိမ်ငယ်ရတဲ့ ခံစားချက်နဲ့အတူ သူမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကလည်း တောက်လောင်နေရပြန်ပါတယ်။

ပါးစပ်ဝကို လီးတေ့ပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထည့်ခံနေရတာနဲ့ တပြိုင်နက် အောက်က အဖုတ်လေးကလည်း ဖျဥ္းခနဲဖြစ်ကာ စောက်ရည်တွေ တပျစ်ပျစ်နဲ့ စိမ့်ထွက်ယိုကျလာရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဒီအခြေအနေက သူမအတွက် သိမ်ငယ်စရာဆိုပေမယ့် သာယာနေမိရင်း ရင်ခုန်ပျော်ရွှင်နေမိပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ သူမ ချစ်ရတဲ့ ကိုကိုရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ခဲ့တာလေ။ သူမတုန်းကလည်း စိတ်တွေလွတ်ပြီး ကောင်းခဲ့ရသလို ကိုကိုလည်း စိတ်တွေထန်ပြီး အရသာရှိအောင် လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့ပါပြီ။

ခေတ်က လက်ကျန် လီးရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေစဲမှာပဲ ငုဝါက လီးကို ပြန်ငုံပြီး စုပ်ပေးပါတယ်။ လီးရည်တွေ အကုန်ထွက်လာအောင် အားစိုက် စုပ်ယူပြီး သန့်ရှင်းပေးလာခဲ့ပါတယ်။

ပြီးခါစ လီးကို ဆက်တိုက် စုပ်လျက်နေတော့ ကျဥ္တက်လာရတဲ့အထိပါ။ နောက်ဆုံးတော့ ခေတ်လည်း မခံနိုင်တာနဲ့ တော်ပါတော့လို့ �တားယူရတဲ့အထိပါပဲ။

နှစ်ဦးသားဟာ ကာမအရှိန်တွေ ကျလာပေမယ့် ချစ်စိတ်တွေတိုးပြီး ပွေ့ဖက်ချွေးသိပ်နေမိကြပါတယ်။ ဒေါ်ယမင်း အခန်းထဲမှာ ရှိနေတာကိုတောင် သတိမရနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်ခဲ့ကြတာပါ။

ဒါတောင် ငုဝါက နောက်တစ်ကြိမ် အချစ်ပွဲနွှဲပြီး ဒီထက်ပိုတဲ့ အဆင့်ထိ ထပ်သွားချင်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က စာမေးပွဲ ဖြေပြီးမှသာ နောက်တစ်ကြိမ် အဆုံးစွန် ချစ်စခန်းဖွင့်ကြဖို့ ပြောလို့သာ လက်ခံလိုက်ရတာပါ။

ခေတ်မှာလည်း ငုဝါနဲ့ ရင်ခုန်ကြည်နူးဖွယ် အချစ်စမ်းပွဲလေးကို နွှဲပြီးတိုင်း သူမအပေါ် တိုးလို့သာ စွဲလမ်းတပ်မက္နေမိပါတယ်။ ငုဝါရဲ့ အပြစ်ကင်းစင်မှု၊ သူ့အပေါ် ချစ်ခင်ကြင်နာမှုနဲ့ အရာရာ ဖြည့်ဆည်းပေးမှုတွေက သူ့စိတ်နှလုံးကို သိမ်းကျုံးဆွဲယူသွားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ပြီးတော့ နူးညံ့အိစက်ပြီး နုပျိုတောက်ပနေတဲ့ ငုဝါရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အလှအပများဟာ သူ့ကို စွဲလမ်းတပ်မက္စိတ်တွေ ပိုဖြစ်စေရပြီး ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်တွေ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဦးသန့်စင်အပေါ် မကျေနိုင်တဲ့ အမုန်းတရားတွေ ရှိနေပေမယ့် ငုဝါကို လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ငုဝါ ဆယ်တန်းဖြေပြီးတဲ့ အထိကို သူစောင့်နေခဲ့တာပါ။ စာမေးပွဲ မဖြေခင်အထိတော့ သူတို့နှစ်ဦးလုံး ထိန်းသိမ်းနေထိုင်ဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါကိုတော့ ငုဝါကို သေချာရှင်းပြပြီး ရှေ့ဆက်ဘဝခရီးလမ်းအတွက် နှစ်ဦးသား နားလည်မှု ယူထားကြပါတယ်။

ငုဝါကိုယ်တိုင်လည်း ခေတ်နဲ့ ရင်ခုန်ကြည်နူးရမှာတွေကို မျှော်လင့် စောင့်စားရင်း အချိန်တွေကို ဖြတ်ကျော်နေခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ခေတ် ပြောခဲ့သလို စာမေးပွဲ ပြီးတဲ့အထိ စာကိုပဲ ဦးစားပေး ကြိုးစားနေမိပါတယ်။

လပိုင်းလောက်သာ စောင့်ဆိုင်းရတော့မှာပါ။ ငုဝါလည်း စာမေးပွဲ နီးလာတာနဲ့အမျှ အချိန်မအားနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေခဲ့ပါပြီ။

ဒီလိုနဲ့ ခေတ်နဲ့ ငုဝါတို့ဟာ ချစ်ခြင်းကို အခြေခံပြီး ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ရမ္မက်နှောင်ကြိုးများ အထပ်ထပ် ရစ်ပတ်နှောင်တွယ်ရင်း နှစ်ဦးတည်းကမ္ဘာငယ်လေး တည်ဆောက်နိုင်ဖို့ မျှော်လင့်စောင့်စားနေမိကြပါတော့တယ်။

———–
———–
———–

(ဆက်ရန် …..)

ချစ်ခြင်း ရမ္မက်ကြောင့် ဖြစ်တည်လာသော အတ္တသည် လူကို ပူလောင်စေရပါတယ်။ ကိုယ်တစ်ဦးတည်းသာ ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်နဲ့ ပိုင်ဆိုင်နေပြီဟု သတ်မှတ်ထားချိန်မှာ ဆုံးရှုံးရမှာကို မလိုလား၊ လက် မခံနိုင်ကြတာ သဘာဝပါပဲ။

ယခုလည်း ကိုသန့်စင်တစ်ယောက် မှာ ရမ္မက်ကို အခြေခံတဲ့ အတ္တမာန အပူမီးတွေ လောင်ကျွမ်းခံနေရပါတယ်။ ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ အချိန်တိုင်း ဒီမီးတွေကြောင့် သူ့ရင်ဟာ မငြိမ်းချမ်းခဲ့ပါဘူး။

မသင့်တော်တာကို ရယူပိုင်ဆိုင်လိုစိတ် အတ္တကြီးသူတစ်ယောက် မို့ ဒီဒဏ်တွေကို သူမခံစားနိုင်ပါ။ ကြည်ပြာခင်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် သူ့တစ်ဘဝလုံး အတ္တကြီးခဲ့သလို လမ်းမှားကို ပျော်ပျော်ကြီး လျောက်လှမ်းခဲ့သူပါ။

ကြည်ပြာခင်ဆီက ကာမကို ရရှိပြီးခဲ့တဲ့အချိန်မှာ သူ့ဘဝမှာ အပျော်ဆုံးအချိန်ပါပဲ။ ကြည်ပြာခင်အပေါ် စတွေ့ကတည်းက တစ်ဖက်သတ် ချစ်မိခဲ့ရတာမို့ နောက်ပိုင်း ပိုင်ဆိုင်ဖို့ကိုပါ သူမျှော်လင့်စောင့်စားခဲ့မိတယ်။

ဒါပေမယ့် ကြည်ပြာခင်က ဒါကိုတော့ လက် မခံခဲ့ပါဘူး။ သားဖြစ်သူကြောင့် သူ့ရဲ့လက်ထပ်ခွင့်ကို ယတိပြတ် ငြင်းပယ်ခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူ ကျေနပ်ခဲ့ပါတယ်။ ကြည်ပြာခင်ကို အများအမြင်မှာ မပိုင်ဆိုင်ရပေမယ့်လည်း သူမရဲ့ကာမကို စိတ်ကြိုက်ရယူနိုင်နေခဲ့တာ မဟုတ်လား။

အဲဒီအချိန်တုန်းကလည်း ကြည်ပြာခင်က သူ့ကို ကာမကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ရင် မယားတစ်ယောက်လို ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးခဲ့တာလေ။ သူ့ဘဝရဲ့ အပျော်ရွှင်ရဆုံး အချိန်တွေပါပဲ။

နောက်ပိုင်း သူ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့ရပေမယ့် ပျော်ရွှင်ရတာတွေကတော့ မလျော့ပါးခဲ့ရပါဘူး။ မိန်းမနှစ်ယောက်ရနေသလိုပင် စိတ်ကြိုက် ကာမတွေ ရယူနေခဲ့မိပါတယ်။ ဒီတော့လည်း ကာမနဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ သူ့ရဲ့ အတ္တမာနတွေ ပိုကြီးခဲ့ရတာပေါ့။

ဒါပေမယ့် ခေတ်က သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အနေအထိုင်ကို စတင်သိရှိသွားချိန်က စပြီး ကြည်ပြာခင်ဘက်က အနေအထိုင်တွေ စပြောင်းလဲလာခဲ့ပါတယ်။ သူ့အပေါ် မကြည်ဖြူ၊ မလိုက်လျောခဲ့တော့ပါ။

ဒါပေမယ့် အတ္တကြီးသူတစ်ယောက်ပီပီ သူလုပ်နေကျအတိုင်းပဲ ကြည်ပြာခင် မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့ အကြောင်းအရာများနဲ့ အကြပ်ကိုင်ကာ လိုချင်တာကို မရ ရအောင် ယူခဲ့ပါတယ်။ အဓမ္မကာမကို အတ္တကြီးကြီးနဲ့ ရယူရင်း ကျေနပ်သာယာနေမိပါတယ်။

ကြည်ပြာခင်ဘက်က အရင်လို စိတ်တူကိုယ်တူ မရှိခဲ့တော့တာကိုတော့ ဘဝင်မကျပါ။ မနှစ်မြို့ဖွယ် ဖောက်ပြန်မှုတွေကို ကြည်ပြာခင် ကြောက်ရွံ့သွားတာကို သူ နားလည်ပေးနိုင်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် တူနှစ်ကိုယ် ပျော်ရွှင်ကျေနပ်ခဲ့ရတဲ့ ကာမပွဲတွေကို တောင့်တမျှော်လင့်နေမိတုန်းပါပဲ။ အဲဒီလို ပြန်ဖြစ်လာမလားလို့ စောင့်စားခဲ့ပေမယ့် သူတို့နှစ်ဦးဟာ တဖြည်းဖြည်း ဝေးကွာလာခဲ့ကြပါတယ်။

ဒီမှာတင် သူ့ရင်ထဲ ရမ္မက်အတ္တမီးစတွေ စတင်ဖြစ်ပေါ်လာရပါတယ်။ ကြည်ပြာခင်က သူ့ကို ရှောင်ဖယ်နေတာဟာ သားကြောင့်နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းကြောင့်ဆိုတာ အဓိကလား။

သူ့အပေါ် လုံးဝ မပတ်သတ်ချင်တော့လောက်အောင် ဖြစ်သွားတာလား။ တစ်နည်းပြောရရင် သူ့အလိုးကို မခံချင်တော့တာလား။ သူ့ရဲ့ အထိအတွေ့တွေအပေါ် ရင်မခုန်တော့တာလား။

ကာမမှုကို လုံးဝစိတ်ကုန်သွားတာတော့ မဟုတ်နိုင်ပါ။ ခန္ဓာကိုယ်က လိုက်ပါနိုင်သလို ကာမ အရှိန်ကောင်းတုန်း အသက်အရွယ်မှာ လိင်ကိစ္စကို လုံးဝစိတ်မပါတော့တာ မဖြစ်နိုင်ပါ။ နည်းပါးလာတာကိုတော့ သူလက်ခံနိုင်ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ့စိတ်ထဲ သံသယဝင်လာခဲ့တယ်။ ကြည်ပြာခင်ရဲ့ အနေအထိုင်တွေကို မသိမသာ စောင့်ကြည့်နေမိပါတယ်။ ပွဲရုံအလုပ်သမားတွေနဲ့ ကုန်သည်ပွဲစားတွေကြားမှာ စောင့်ကြည့်ပေမယ့် မသင်္ကာစရာ ပုံစံမျိုးတွေ မတွေ့မြင်ရပါဘူး။

ကြည်ပြာခင်ဟာ အိန္ဒြေသိက္ခာရှိသူပါ။ သူနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာကလည်း ကြည်ပြာခင့်အမှားထက် သူ့ရဲ့ထောင်ချောက်ဆင် ကျုံးသွင်းမှု​အောက်ကို ကျဆင်းခဲ့ရလို့ပါ။

ယုံကြည်မှုကို သူ့ဘက်က အခွင့်ကောင်းယူခဲ့တာလေ။ အထူးသဖြင့် မျိုးဝင်းရဲ့ ယုံကြည်မှုနဲ့ ကြည်ပြာခင်ရဲ့ အားကိုးခင်မင်မှုကို သူ ချနင်းခဲ့တာလေ။

ဒီနောက်ပိုင်းတော့ ကြည်ပြာခင်ကို ရုန်းဖယ်ရှောင်ခွာဖို့ မလွယ်တဲ့ ကာမကြိုးတွေ အထပ်ထပ်ရစ်နှောင်ပြီး ဆွဲဆောင်သိမ်းသွင်းထားခဲ့ပါတယ်။ ဒါ​ပေမယ့် ကြည်ပြာခင်ဟာ ပတ်ဝန်းကျင်ကြားမှာ လျှပ်ပေါ်လော်လီတဲ့ အပြုအမူ၊ အနေအထိုင်မျိုးတွေ မရှိခဲ့ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် သူ့အပေါ် လိုအပ်တာထက် ရှောင်ခွာနေတဲ့ သူမအပေါ် နားလည်ရခက်ရပါတယ်။ သူ့ဆီက ကာမမှုကိစ္စတင် မကဘဲ အခြားသော အကူအညီများကိုပါ လက် မခံ၊ ငြင်းဆန်နေတတ်ပါတယ်။

နောက်ဆုံး ငွေကြေးအခက်အခဲဖြစ်တော့တောင် သူ့ဆီက မယူခဲ့လို့ ယမင်းကို ပြောခိုင်းခဲ့ရပါတယ်။ သူ့ဘက်က ဝတ္တရားရှိတယ်လို့ ခံယူပြီး လုပ်ပေးခဲ့ပေမယ့် ကြည်ပြာခင်ကတော့ မတတ်သာလို့ လက်ခံလိုက်ရပေမယ့် အကြွေးပူတစ်ခုလို သဘောထားနေခဲ့ပါတယ်။

အချိန်တိုင်း သူ့ငွေကို ပြန်ရှင်းပေးဖို့သာ ကြိုးစားနေခဲ့တယ်။ အလုပ်အကိုင်တွေ အဆင်မပြေတော့ သူမရဲ့ သောကအပူမီးတွေ ပိုတိုးလောင်နေခဲ့ရှာပါတယ်။

သူ့ဘက်ကလည်း သူမရဲ့ အပူတွေကို သိနေလို့ ငြိမ်ပေးနေခဲ့ရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူမအလိုကျ သာမာန်မိတ်ဆွေတွေလိုသာ နေကြဖို့ စဥ္းစားနေခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် နုပျိုလှပစဲ ဖြစ်တဲ့ ကြည်ပြာခင်နဲ့ နှစ်ကိုယ်တူ ချစ်ပွဲလေး တစ်ပွဲလောက်ဖြစ်ဖြစ် မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ကျင်းပချင်ပါသေးတယ်။ တစ်သတ်လုံး ရယူပိုင်ဆိုင်ခဲ့တဲ့ အရာတစ်ခုကို လုံးလုံးလျားလျားကြီး စွန့်ပစ်ဖို့ကတော့ သူ့စိတ်တွေ မပြတ်သားနိုင်သေးပါ။

ဒီအချိန်မှာပဲ သူ့ရင်ကို ပူလောင်စေရတဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီနေ့က အလုပ်ကိစ္စ ပြောစရာရှိလို့ ကြည်ပြာခင့်အိမ်ဘက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

ထွက်လာခဲ့ပေမယ့် ကြည်ပြာခင် တစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာ ရှိနေရင် သူ့ကို ခြံထဲတောင် ဝင်ခွင့်ပေးဖို့ မသေချာပါ။ ဒါတောင် အခုနောက်ပိုင်း ငွေးကြေးကူညီထားခဲ့လို့ အထိုက်အလျောက်တော့ ပြန်ဆက်ဆံပေးလာခဲ့တာပါ။

ခြံရှေ့ရောက်ရောက်ချင်းမှာပဲ တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက သူ့ကို တုန်လှုပ်သွားစေခဲ့ပါတယ်။ ခြံထဲမှာ ကြည်ပြာခင်ကို အောင်အောင်က ပွေ့ဖက်ထားပါတယ်။

အံ့ဩတုန်လှုပ်မှုကြောင့် သူ့ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း တုန်နေရသလို မနာလို မရှု့ဆိတ်ခြင်းကိုလည်း ပြင်းစွာ ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ သူ့ပါးစပ်က ဟစ်အော်ဟန့်တားလိုက်ချင်ပေမယ့် ဆွံ့အ ကြောင်ငေးနေမိပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ အောင်အောင်က ကြည်ပြာခင်ကို ပွေ့ချီပြီး အိမ်ထဲခေါ်သွားတယ်။ သူ့ရင်ထဲ လစ်ဟာဆုံးရှုံးသွားသလို ခံစားရချက်ကြီးက ဆိုးလွန်းပါတယ်။

သူလည်း �အသိပျောက်သူပမာ ကြောင်ပြီး ရပ်နေမိတယ်။ ပြီးတော့မှ အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်စဥ္းစားမိတယ်။

ကြည်ပြာခင်ရဲ့ ပုံစံအရ ခြံထဲမှာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ မှေးစက်ခိုမှီစရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။ သေချာစဥ္းစားကြည့်မှ အဖြစ်အပျက်ကို နားလည်လာပါတယ်။

ဒါဆိုရင် ကြည်ပြာခင် တစ်ခုခုဖြစ်လို့သာ အောင်အောင်က ပွေ့ချီခေါ်သွားတာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒီလိုတွေးမိတော့ သူ စိတ်အရမ်းပူသွားပြီး ဖွင့်ထားတဲ့ ခြံတံခါးကနေ ပြေးဝင်လာမိပါတယ်။

ပြီးတော့ အိမ်တံခါးဝကနေ အထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ကြည်ပြာခင်က ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာခုံရှည်ပေါ်မှာ လှဲနေပါတယ်။

အောင်အောင်က ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ကြည်ပြာ့မျက်နှာလေးကို စူးစိုက်ကြည့်နေရှာပါတယ်။ သူလည်း အိမ်ထဲပြေးဝင်မလို့ ပြင်ပြီးမှ တွေ့လိုက်ရတဲ့ အောင်အောင့်ပုံစံကြောင့် ရပ်ကာ ကြည့်နေမိတယ်။

အောင်အောင့်ပုံစံက နေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းအမေကို စိုးရိမ်ပူပန်တဲ့ အကြည့်၊ အမူအရာထက် ပိုနေသလိုပါပဲ။ ဒီအတွေး​နဲ့ သူရပ်တန့်ကြည့်နေမိချိန်မှာပဲ အောင်အောင်က ကြည်ပြာခင့် မျက်နှာလေးကို ညင်ညင်သာသာလေး တိုးကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတယ်။

အောင်အောင်ရဲ့ မထင်မှတ်ထားတဲ့ အပြုအမူကြောင့် သူ အံ့ဩကာ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားပါတယ်။ သူငယ်ချင်းရဲ့အမေအပေါ် အောင်အောင်က ဒီလို လုပ်စရာလား။ ဒါကို မြင်ပြီး သူ ဒေါသလည်း ထောင်းခနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။

ဒီလို အောင်အောင်က ငုံ့နမ်းနေတဲ့ အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာပဲ ကြည်ပြာခင့် မျက်လုံးများ ဖွင့်လာပြီး ချက်ချင်း ပြန်ပိတ်သွားပါတယ်။ ဒါက အောင်အောင် နမ်းလိုက်တာကို ကြည်ပြာခင်က သိရဲ့နဲ့ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တဲ့ သဘောပါပဲ။

ဒါက သူ့ကို ပိုပြီး အခံရခက်စေသလို ရင်ထဲ ဗြောင်းဆန်အောင် ဖြစ်လာစေပါတယ်။ ကြည်ပြာခင်နဲ့ အောင်အောင်တို့ဟာ ဘယ်အခြေအနေထိ ပတ်သတ်ရင်းနှီးနေကြပြီလဲ။

ထိုအတွေးက သူ့ရင်ထဲက ဒေါသထက် ဆုံးရှုံးယူကျုံးမရစိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရပါတယ်။ တဆတ်တည်း အော်ဟစ်သောင်းကြမ်းဖို့ကလည်း သူ့အ​နေအထားက ထိုသို့လုပ်ပိုင်ခွင့် ရှိသူလား။

ဆုံးရှုံးခြင်း၊ နှမြောတွန့်တိုခြင်းနဲ့ မနာလို မရှု့ဆိတ်ခြင်းတို့ကြောင့် ဒီမြင်ကွင်းကို သူ ဆက်ပြီး မကြည့်နိုင်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ခြံအပြင်ကို ပြန်ထွက်ပြီး ကားမောင်းကာ ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ် အတ္တကြီးသူတစ်ယောက်ရဲ့ လက်လွှတ်ဆုံးရှုံး မခံနိုင်တဲ့ စိတ်က သူ့ရင်ကို ပြင်းစွာ ပူလောင်လာစေရပါတယ်။ သူ့ရင်ထဲက နှမြောတွန့်တိုမှုက ဒေါသတွေ​အဖြစ် ပြောင်းလဲလာပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ ဒေါသနဲ့ ဆုံးဖြတ်ရင် အရာရာ ဆုံးရှုံးရသူက သူသာလျှင် ဖြစ်ရပါလိမ့်မယ်။ ဒါမျိုးတော့ သူ အဖြစ်မခံနိုင်ပါ။ ကြည်ပြာခင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ နှလုံးသားခံစားချက်ကို သူသာ အရာရာ ပိုင်ဆိုင် စိုးမိုးနိုင်သူ ဖြစ်ရပါမယ်။

သူ ကားမောင်းထွက်လာပြီးတော့ လမ်းမှာတင် ဘကြီးဦးတို့ လင်မယားနဲ့ တွေ့ပါတယ်။ ဒီတော့မှပဲ ကြည်ပြာခင် မူးလဲသွားလို့ဆိုတာ သိရပြီး၊ သူ့ကားကို ဆေးခန်းလိုက်ပို့ဖို့ အကူအညီတောင်းပါတယ်။

ကြည်ပြာခင် ဆေးခန်းပြရမယ်ဆိုတော့ သူစိုးရိမ်ပြီး ချက်ချင်း ပြန်လှည့်လာမိတယ်။ ပြီးတော့ သူမကို သူကိုယ်တိုင် ခပ်မြန်မြန် ပွေ့ချီပြီး ကားပေါ်တင်ကာ ဆေးခန်းသွားပြပေးခဲ့ပါတယ်။

ဆေးခန်း ပြနေတဲ့ အချိန်တစ်လျောက် မှာတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ ကြည်ပြာခင်အတွက် စိုးရိမ်ပူပန်မှု တစ်ခုတည်းသာ ကြီးစိုးနေခဲ့ပါတယ်။ မနာလိုတာတွေ၊ မလိုမုန်းထားတဲ့ စိတ်တွေ မပေါ်လာဘဲ စိုးရိမ်ပြီး ဂရုစိုက်ခဲ့မိတာပါ။

ပြဿနာက သူမကို အိမ်ပြန်ပို့ချိန်မှာ အောင်အောင့်ကို တွေ့ရတော့မှ ပြန်ပေါ်လာပါတယ်။ ဒီနောက် သူအိမ်ပြန်သွားတဲ့ အချိန်ကစပြီး အချိန်တိုင်းမှာ သူ့ခေါင်းထဲ အောင်အောင်က ကြည်ပြာခင်ကို နမ်းရှိုက်လိုက်တဲ့ ပုံရိပ်သာ ပေါ်နေခဲ့ပါတယ်။

ဒီပုံရိပ်မြင်ကွင်းတွေက သူ့ရင်ကို ဘလောင်ဆူစေပါတယ်။ အသဲနှလုံးကို ထုတ်နှုတ်ယူသွားသလို ခံစားရတယ်။

ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က သူငယ်ချင်းမိန်းမကို ကြာခိုသိမ်းပိုက်ခဲ့ပေမယ့် ကိုယ့်ဆီက ပြန်လုယူခံရတဲ့အခါ မခံမရပ်နိုင်အောင် ဖြစ်ရပါတယ်။ အတ္တကြီးသူ၊ စည်းမစောင့်သူတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကိုယ်ကျူးလွန်မိသလို ပြန်လည်ခံစားရတဲ့အခါမှာ ကိုယ်ချင်းစာစိတ်မဖြစ်ပေါ်ဘဲ တိုက်ခိုက်ဖျက်စီးချင်စိတ်သာ ဖြစ်လာရပါတယ်။

နဂိုကတည်းက အတ္တမာနကြီးသူမို့ အကျိုးအကြောင်း၊ ဆင်ခြင်တုံတရား လက်ကိုင်မထားနိုင်ဘဲ ကိုယ်တစ်ဦးတည်းသာ ရယူပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်နဲ့ ဆုံးရှုံးပျက်စီး မခံနိုင်စိတ်တို့သာ ကြီးစိုးနေခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အချိန်နဲ့အမျှ သူ့ရင်ထဲက ပူလောင်မှု ဒဏ်တွေကို မခံစားနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်လာရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ဒီကိစ္စကို ကြည်ပြာခင်နဲ့ တည့်ရှင်းဖို့ စဥ္းစားခဲ့ပါသေးတယ်။ ခက်တာက သူမက သူ့ကို အကပ်မခံသလို သူမ အပူနဲ့ သူမမှာ လုံးလည်ချာလည် လိုက်နေပါတယ်။

အကြွေးတွေအပြင် ပွဲရုံလုပ်ငန်းကပါ ကျဆင်းလာတာမို့ နောက်ဆုံးတော့ ပွဲရုံကို ရောင်းထုတ်ဖို့ပင် အသံတွေ ကြားနေရပါတယ်။ စိတ်ပင်ပန်းတော့လည်း ခေါင်းမူး၊ ခေါင်းကိုက်နဲ့ တရှောင်ရှောင် ဖြစ်လာတာကို တွေ့ရပါတယ်။

ဒီလိုအချိန်မှာ ထိုကိစ္စကို သွားပြောရင် လက်ခံနိုင်မှာ မဟုတ်သလို သူကိုယ်တိုင်ကလည်း သူမ စိတ်ဆင်းရဲနေချိန်မှာ ပြောဖို့ ခက်နေပါတယ်။ ပြောရင်လည်း ပြဿနာ အကြီးအကျယ်တက်ပြီး သူတို့နှစ်ဦးကြားက အခြေအနေက ပိုဆိုး၊ ပိုဝေးကွာဖို့သာ ရှိပါတယ်။

အခုတောင် ကြည်ပြာခင်က သူ့ကို ဖယ်ခွာနေတာ မဟုတ်လား။ အောင်အောင်နဲ့ ကိစ္စကို စွပ်စွဲရင် သူ့ကို ပိုကန်လို့ ကောင်းသွားမှာပေါ့။ တကယ်ဆိုရင် ကြည်ပြာခင်နဲ့ သူ့ကြားက ပတ်သတ်မှုဟာ လူမသိ၊ သူမသိ အကြောင်းတွေပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ကြည်ပြာခင့် လုပ်ငန်းတွေပြန်အဆင်ပြေတဲ့ အချိန်အထိ စောင့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ တစ်ဖက် မှာလည်း သူမနဲ့ အောင်အောင်ရဲ့ အခြေအနေမှန်ကို မသိရသေးပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ အောင်အောင်နဲ့ သူမရဲ့ အနေအထိုင်ကို စောင့်ကြည့်ရင်း အချိန်စောင့်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို စောင့်ကြည့်နေတော့မှပဲ အောင်အောင်က သူမအိမ်ကို ခေတ် ရှိရှိ၊ မရှိရှိ၊ ညနေတိုင်း သွားတာကို တွေ့ရပါတယ်။

အနေအထိုင်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး မသင်္ကာစရာ မတွေ့ရပေမယ့် အောင်အောင်ရောက်နေတိုင်း ကြည်ပြာခင်က ခြံထဲမှာ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ လက်ခံစကားပြောတာကို အမြဲတွေ့ရပါတယ်။ ဒါက သူ့ရင်ထဲ မနာလိုစိတ်တွေ တိုးပွားစေရပါတယ်။

သူ့ကိုဆိုရင် ကြည်ပြာခင်က ယမင်းပါမှသာ ခြံထဲ အဝင်ခိုင်းပါတယ်။ တစ်ချိန်က နှစ်ကိုယ်တူ ချစ်ပွဲဝင်ပြီး စိတ်တူကိုယ်တူ ကာမပွဲကြမ်းတွေ နွှဲခဲ့ရတဲ့ သူ့အဖို့ကတော့ ဒါက ခံပြင်းစရာ ကောင်းလွန်းနေပါတယ်။

အောင်အောင်ရဲ့ တံခါးမရှိ၊ ဓားမရှိ ဝင်ထွက်ခွင့် ရနေတာဟာ သူ့ကို ငြင်းဆန်ဖယ်ခွာတဲ့ အကြောင်းအရင်း ဖြစ်နေနိုင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ခါတရံတွေ့ရတဲ့ ကြည်ပြာခင့်အပေါ် အောင်အောင်ရဲ့ တပ်မက္စွဲလမ်းတဲ့ မျက်လုံးတွေကို အခုနောက်ပိုင်း သူ သတိပြုမိလာပါတယ်။

အောင်အောင့်မှာ မရိုးသားတဲ့ မျက်လုံးတွေ၊ စိတ်ကူးတွေ ရှိနေတာကို ကြည်ပြာခင်လည်း သိနေမှာပါ။ သူမကိုယ်တိုင်က လက်ခံခွင့်ပြုပြီး ကျေနပ်နေတာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

ဒါတွေကို ထောက်ချင့်ပြီး ကြည်ပြာခင်နဲ့ အောင်အောင်ကြားမှာ နားလည်မှုရှိတဲ့ ပတ်သတ်မှု ကြီးကြီးတစ်ခု ရှိနေတာ သေချာပါတယ်။ ဒီလို သိမြင်လက်ခံပြီးတဲ့ အချိန်ကစပြီး သူ့ရင်ထဲမှာ အစိုင်အခဲကြီး ဖြစ်လာရပါတယ်။

သူ သိမ်းပိုက်ပိုင်ဆိုင်ပြီး စိတ်ကြိုက်ရယူစားသုံးခဲ့တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အခြားတစ်ပါးသူက ရယူသုံးစွဲနေခဲ့ပြီလား။ ထိုသူကလည်း နုပျိုသန်စွမ်းပြီး အားမာန်ပြင်းနေမယ့် လူပျိုလေးလေ။

ကြည်ပြာခင့်ကို အောင်အောင် လိုးနေတဲ့ပုံတွေကို သူ စိတ်ကူးနဲ့ မြင်ယောင်မိတိုင်း နှမြောခြင်းနဲ့အတူ ခံပြင်းဒေါသတွေ ဖြစ်လာရပါတယ်။ သူ မပိုင်ဆိုင်ရတော့ရင် အခြားသူ ပိုင်ဆိုင်သွားမှာကိုလည်း မနှစ်မြို့နိုင်ပါ။

သူ စွဲလမ်းလွန်းလို့ အတင်း ရယူတည်ဆောက်ထားရတဲ့ ကမ္ဘာငယ်လေးကို အခြားသူ လက်ထဲ အပါမခံနိုင်ပါ။ သူကိုယ်တိုင်ပဲ ဖျက်စီးပစ်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာရပါတယ်။ စိတ်ယုတ်မာရှိတဲ့ အတ္တကြီးသူတစ်ယောက်ရဲ့ ခံပြင်းဒေါသက ဖျက်စီးခြင်းကိုသာ ရှေ့ရှု့နေခဲ့ပါတယ်။

နောက်ဆုံး လုံးဝ ဇာတ်လမ်းတွေ ပြတ်စဲရလျှင်ပင် နှစ်ကိုယ်တူ အချစ်ပွဲကြမ်းလေးကို နောက်ဆုံးတစ်ခါလောက်ဖြစ်ဖြစ် ရရှိသွားချင်ပါသေးတယ်။ ဒီလို လိုချင်တပ်မက္မှုတွေ၊ ခံပြင်းဒေါသတွေကြောင့်ပဲ ကြည်ပြာခင်နဲ့ ထိပ်တိုက်ရှင်းကာ သူ့ရင်ထဲက ဖြစ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒကို တောင်းဆိုဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

တစ်နှစ်နီးပါး အချိန်ပေးပြီး သူစောင့်ခဲ့ပေမယ့် သူနဲ့ ကြည်ပြာခင်ကြားက အခြေအနေတွေက မတိုးတက်ခဲ့ဘူးလေ။ တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပိုဝေးကွာပြီး သူစိမ်းဆန်လာတာပဲ ရှိပါတယ်။ သူလည်း ပိုခံပြင်းလာရတယ်။

ပြီးတော့ အခြားအကြောင်းတစ်ခုကြောင့်လည်း ကြည်ပြာခင်နဲ့ မြန်မြန်ရှင်းဖို့ လိုအပ်လာပါတယ်။ ဒါကတော့ သမီးနဲ့ ခေတ်တို့ရဲ့ ပတ်သတ်မှုကြောင့်ပါ။

သမီးဖြစ်တဲ့ ငုဝါဟာ ခေတ်အပေါ် တော်တော် သံယောဇဥ္ရှိပါတယ်။ အပျိုဖော်ဝင်လာပြီး နောက်ပိုင်း သမီးရဲ့ သံယောဇဥ္နဲ့ ရင်ခုန်မှုကို သူ ရိပ်မိပါတယ်။

သူကလည်း သမီးကို သိပ်ချစ်သလို၊ သမီးကလည်း သူ့ကို သိပ်ချစ်ပါတယ်။ အရင်က ကျောင်းသွား၊ ကျူရှင်သွားရင် သူလိုက်ပို့မှပါ။ အခုတော့ ခေတ် အိမ်ပြန်ရောက်နေရင် သူ့ကို လုံးဝ အပို့၊ အကြို မခံတော့ပါ။ ခေတ်နဲ့သာ သွားပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ လူငယ်နှစ်ယောက်ရဲ့ အနေအထိုင်နဲ့ အပြုအမူတွေကို ကြည့်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက ရင်ခုန်စွဲလမ်းမှုကို ခန့်မှန်းမိပါတယ်။ ခေတ်ကိုလည်း ငယ်ငယ်ကတည်းက ချစ်ခဲ့တာပါ။

ဒါပေမယ့် ခေတ်နဲ့ မခင်မေစန်းတို့ ပတ်သတ်မှုကို သိပြီးချိန်မှာ ခေတ်အပေါ် သမီးနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး သိပ်မကြည်လင်ခဲ့ပါ။ အရွယ်မတိုင်မီ မဖြစ်သင့်တဲ့သူနဲ့ ကာမလွန်ကျူးဖူးသူကို ကိုယ် သိပ်ချစ်ရတဲ့ သမီးနဲ့ ဘယ်မိဘက ကြည်ဖြူနိုင်ပါ့မလဲ။

ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က အကျင့်စာရိတ္တ ချွတ်ယွင်းပြီး လူမှုရေး ဖောက်ပြန်ခဲ့ပေမယ့် ကိုယ့်သမီးနဲ့ ပတ်သတ်ရတဲ့သူကို အမဲစက် သေးသေးလေးပင် မရှိစေချင်ပါ။ ခေတ်တို့ မိသားစုအပေါ် သူမှားခဲ့တဲ့ အမှားဒဏ်ကို ကိုယ်တိုင်သာ ခံချင်ပါတယ်။

သမီးကိစ္စမှာတော့ အမှား၊ အမှားချင်း သင်ပုန်းချေတာမျိုးတော့ အဖြစ်မခံနိုင်။ သူဟာ ကိုယ့်တစ်ဖို့တည်းသာ ကြည့်တတ်တဲ့ အတ္တကြီးသူ တစ်ယောက် ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သမီးကလည်း ခေတ် မှ ခေတ်ပဲ ဖြစ်လို့နေပါတယ်။ နောက်ဆုံး သူသတိမထားမိခင်မှာပဲ နှစ်ကိုယ်တူ လျောက်သွား၊ လည်ပတ်ကြရင်း သံယောဇဥ္ တွေ တိုးသထက်တိုးကာ မခွဲနိုင် မခွာရက်ပုံတွေ ဖြစ်လာကြပါတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ သိပ်ချစ်တဲ့ သမီးရဲ့ အလိုကို လိုက်ပြီး သူ့စိတ်ကို လျော့ခဲ့ရပါတော့တယ်။ ခေတ်ကလည်း ဒီတစ်ခုပဲ အပြစ်မြင်စရာ ရှိပါတယ်။ သမီးကို ချစ်စိတ်တစ်ခုနဲ့ သူတို့ချစ်ခရီးလမ်းကို ချောမွေ့စေဖို့သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သမီးကို ငဲ့ကွက်ပြီး ကြည်ပြာခင်နဲ့ ပတ်သတ်မှုကို တစ်ခန်းရပ်ဖို့ တွေးခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရရှိဖူးတဲ့ သာယာမှုကို အဆုံးရှုံးခံဖို့ တွေးလိုက်တိုင်းမှာ မပြတ်သားခဲ့ပါ။

ဒီကြားထဲမှာ အောင်အောင့်ကိစ္စ ဝင်လာတော့ ပိုဆိုးလာပါတယ်။ အခံရ ပိုခက်လာတယ်။ တစ်ခန်းရပ်ဖို့ စဥ္းစားမိတာတွေ ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် ဖြစ်ကုန်ပါတယ်။

ပြီးတော့ သူ့ရင်ထဲမှာ အစိုင်အခဲ ဖြစ်နေတဲ့ အတ္တမာနနဲ့ ကြီးမားလှတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို ပေါက်ကွဲပစ်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ရှေ့ဆက်တိုးဖို့ သူဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

ရှင်းမယ်ဆိုရင်လည်း ခပ်မြန်မြန် ရှင်းဖို့လိုပါတယ်။ ခေတ်နဲ့ ငုဝါက စာမေးပွဲတွေ ဖြေရတော့မယ်။ ခေတ်လည်း ကျောင်းပြီးလို့ အိမ်မှာ ပြန်နေဖြစ်ရင် ကြည်ပြာခင်နဲ့ အေးဆေးတွေ့နိုင်ဖို့က လုံးဝ မလွယ်တော့ပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ကြည်ပြာခင်နဲ့ နှစ်ဦးတည်း စကားပြောနိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေမိပါတယ်။ သူမကတော့ သူ့ကို ရှောင်နေခဲ့တယ်။ ပွဲရုံမှာ တွေ့နိုင်၊ စကားပြောနိုင်ပေမယ့် လွတ်လပ်တဲ့ အခြေအနေ မဟုတ်ဘူးလေ။

နောက်ဆုံးတော့ ကြည်ပြာခင်ဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး နှစ်ဦးတည်း စကား​အေးဆေး ပြောကြဖို့ တောင်းဆိုရပါတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း သူမက လက် မခံပါဘူး။ ပြောစရာရှိရင် ပွဲရုံကိုသာ လာဖို့ ပြောပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ဆုံးကျည်ဆံတွေ ထုတ်သုံးရပါတော့တယ်။ ကြည်ပြာခင် ယူထားတဲ့ ငွေကြေးကိစ္စအကြောင်း �ဆွေးနွေးစရာ ရှိတယ်ဆိုမှ သူမဘက်က လေသံလျော့လာပါတယ်။

ဒါတောင် ငွေကိစ္စဆိုရင် ယမင်းရှေ့မှာ ပြောချင်ကြောင်း တောင်းဆိုလာပါတယ်။ ယမင်းကွယ်ရာမှာ သူနဲ့ ငွေအပေးအယူကိစ္စ စကားမပြောသင့်ဘူးတဲ့။

ဒါကြောင့်ပဲ သားသမီးကိစ္စ ဆွေးနွေးဖို့ကိုပါ သူထပ်အကြောင်းပြရပါတော့တယ်။ ခေတ်ကို သူ့အနေနဲ့ နားလည်ခွင့်လွှတ်ပြီး ငုဝါနဲ့ သဘောတူနိုင်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကြည်ပြာခင်ကိုတော့ သဘောတူတာ မပြောပြပါဘူး။ ခေတ်နဲ့ ငုဝါတို့ တွဲနေတာ၊ သံယောဇဥ္ကြီးကြတာကို အဖေတစ်ယောက်အနေနဲ့ သူမကြိုက်ကြောင်း ပိုပိုသာသာလေး ပြောရပါတော့တယ်။ ဒီစကားကြားတော့ ကြည်ပြာခင်မှာ ဆတ်ဆတ်ခါသွားပါတယ်။

သားဖြစ်သူကို အထိမခံဘဲ သူ့ကိုလည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန်ပြောဆို ရန်တွေ့ပါတော့တယ်။ သူမအပေါ် လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်ထားတဲ့ သူက သားအပေါ် နှိမ့်ချပြောတာကို သူမ မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်နဲ့ မခင်မေစန်း ကိစ္စကို ယမင်းနဲ့ ငုဝါကို လုံးဝမပြောဖို့ အသဲအသန်တားမြစ်ပါတယ်။

ဒါက သူလိုချင်တဲ့ ဂွင်ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်နဲ့ ငုဝါတို့ လူငယ်သဘာဝ ချစ်ခြင်းကို သူ့အနေနဲ့ လက် မခံချင်ပေမယ့် နားလည်ပေးလို့ရကြောင်း၊ ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စကို သေချာ ဆွေးနွေးချင်ကြောင်း ပြောရပါတော့တယ်။

ဒီတော့မှပဲ ကြည်ပြာခင်က ယမင်းမပါဘဲ တွေ့ကြဖို့ လက်ခံပါတော့တယ်။ ဒါတောင် နေ့ခင်းဘက် အအေးဆိုင် တစ်ဆိုင်ဆိုင်မှာ သာမာန်တွေ့ကြတဲ့ ပုံမျိုးနဲ့သာ သဘောတူခဲ့တာပါ။

ဒီလိုနဲ့ ချိန်းထားတဲ့ ရက် နီးလာလေ သူ့စိတ်တွေ မတည်မငြိမ် ဖြစ်လေပါပဲ။ ကြည်ပြာခင်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် သူ့တစ်ဘဝလုံး စိတ်တွေ မပြတ်သားခဲ့ပါဘူး။

စ တွေ့တွေ့ချင်း အရူးအမူး ချစ်မိခဲ့ရပေမယ့် သူငယ်ချင်းရဲ့ ဇနီးလောင်း ဖြစ်နေတာကိုပါ တပါတည်း သိခဲ့ရပါတယ်။ အသဲကွဲ ဝေဒနာတွေနဲ့ သူ့စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားနေချိန်မှာ သူမနဲ့ အနီးကပ်နေရတိုင်း စိတ်တွေ ယိမ်းယိုင်မှောက် မှားခဲ့ရပါတယ်။

မဖြစ်သင့်၊ မစော်ကားသင့်မှန်း သိသိကြီးနဲ့ စိတ်အလိုလိုက်ကာ လွန်းကျူးခဲ့မိပါတယ်။ ဒီနောက်ပိုင်းတော့ မပြတ်သားနိုင်တဲ့ သူ့စိတ်တွေကို ရမ္မက်ခေါ်ဆောင်ရာနောက်ကိုသာ လိုက်ပြီး အမှားတွေ ဆင့်ပြီး ပျော်ရွှင်ခဲ့မိတာပါ။

ဒီလို မပြတ်သားမှုတွေက အခုချိန်ထိ ဖြစ်တည်နေစဲပါပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကြည်ပြာခင်နဲ့ တွေ့ရင် ဘာတွေဖြစ်မလဲဆိုတာ မသိနိုင်သေးပါဘူး။

သူ့ရင်ထဲမှာ ဖြစ်ချင်တာတွေက အများသား။ အဆုံးရှုံး မခံနိုင်တဲ့ ပိုင်ဆိုင်လိုမှုတွေက ကြီးလှပါတယ်။ ကြည်ပြာခင်ကို တွေ့ဖို့ ထွက်လာချိန်အထိ လိုချင်တာကို မရ ရအောင် ယူချင်စိတ်တွေ ပြည့်နှက်နေခဲ့ပါတယ်။

စွဲလမ်းမြတ်နိုးတဲ့ ချစ်ခြင်းကနေ မက္မောတောင့်တစေတတ်တဲ့ ရမ္မက် မီးစတွေ ဖြစ်တည်လာပါတယ်။ ထိုရမ္မက် မီးစတွေဟာ ရယူပိုင်ဆိုင်လိုပြီး အဆုံးရှုံးမခံနိုင်တဲ့ အတ္တမာနများ ဝင်လာချိန်မှာတော့ တဟုန်းဟုန်းတောက်လောင် ပူပြင်းလာရပါတော့တယ်။

လောင်မြိုက်နေတဲ့ အတ္တမာနမီးတွေဟာ သူ့ကိုတင်မကဘဲ အနီးအနားရှိသူကိုပါ လောင်မြိုက်ပူပြင်းစေတော့မှာ အမှန်ပင် ဖြစ်ပါတော့တယ်။

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

အခန်း (၁၅) ပြီးပါပြီ။
အခန်း (၁၆) ဆက်ရန် …..

အခန်း (၁၆) – အတ္တနဲ့ ဖန်တီးတဲ့ ရမ္မက်ပင်လယ်

“ဘာ !!!
ကိုသန့်စင် …. ရှင် အခုချိန်ထိ တဏှာရူးတုန်းပါလား ….
ရှင်ပြောပုံက တော်တော် တရားကျဖို့ ကောင်းတယ်နော် …..
ဟင်း ဟင်း …. ရှင်ပဲ စဥ္းစားကြည့်ပါအုံး။ ကျမက ရှင့်ကို ကြည်ဖြူပြီး နေပေးရမယ်လို့ ….
စိတ်ချ ….. ဒါမျိုး ဘယ်တော့မှ ထပ်မဖြစ်စေရဘူး”

ကျမမှာ ကိုသန့်စင်ရဲ့ စကားကြားပြီး အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ဒေါသဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဒေါသကြောင့်ပဲ အသံတွေတောင် တုန်နေမိတယ်။

ရောက်နေတာက အအေးဆိုင်ဆိုတာကိုတောင် သတိမေ့သွားပြီး ပြန်အော်ကာ ရန်တွေ့မိတယ်။ ကိုသန့်စင်က တိုးတိုးပြောဖို့ အမူအရာပြမှ ကျမ အသံကို ပြန်ထိန်းလိုက်ရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ရင်ထဲက ဒေါသတွေကတော့ တားမနိုင် ဆီးမရ ဖြစ်နေစဲပါ။ ဒီလိုလူမျိုးက တစ်သတ်လုံး တဏှာသောင်းကြမ်းနေမယ့် လူမျိုးဆိုတာ သိပါတယ်။

ကလေးတွေ ကိစ္စနဲ့ ငွေကြေးကိစ္စရှိလို့သာ သူနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း လာတွေ့မိတာပါ။ ဒါပေမယ့် အခုလို အချိန်အခါမျိုးမှာ ဒီလောက် ရူးတဲ့ တောင်းဆိုမှုမျိုး ပြောထွက်တာကို အံ့ဩဒေါသထွက် မိပါတယ်။

သူ့အကြောင်းကို သိလို့လည်း တွေ့တွေ့ချင်းမှာ ပြောစရာရှိတာ မြန်မြန်ပြောရအောင်၊ ပြန်ရအုံးမယ်လို့ ကျမဘက်က ကြိုပိတ်ခဲ့တာပါ။ ဒါကိုတောင် သူက လာရင်းကိစ္စကို စမပြောဘဲ တဏှာရူးတဲ့ စကားကို ပြောလာခဲ့ပါတယ်။

ပြောတာကလည်း ကြည့်ပါအုံး။ ကျမ တားနေတဲ့ကြားက အရင်တုန်းက တူနှစ်ကိုယ် ပျော်ခဲ့၊ ကဲခဲ့တာတွေကို ပြန်ပြောရင်း အဲဒီလို စိတ်တူကိုယ်တူ ကာမပွဲတွေ ပြန်ကျင်းပချင်လို့တဲ့။

ဒါက စကားလှအောင် ပြောတာပါ။ သူလိုချင်တာက သူနဲ့ကျမ စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးပွဲ ကျင်းပချင်တာပါ။ သူ့လိုလူမျိုးကို ကျမက ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့ အလိုးခံရမယ်ပေါ့။

နှစ်ဦးသား မှားခဲ့တဲ့ လွန်ကျုးမှုတွေအတွက် ကျမက သူ့တစ်ယောက်တည်းကို ဘယ်တော့မှ အပြစ်မတင်ပါဘူး။ ကျမကို သိပ်ပြီး ကြင်နာချစ်ခင်တဲ့ လင်ကို သစ္စာဖောက်ပြီး သာယာတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ပျက်စီးစေခဲ့တဲ့ ကျမကိုယ်ကျမပဲ အပြစ်တင်ကာ ယူကျုံးမရ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။

မမျှော်လင့်တဲ့ အမှားတစ်ခုကို ကျမဘက်က မထိန်းသိမ်းနိုင်ခဲ့ဘဲ အမှားသံသရာထဲ လည်ကာ ပျော်ခဲ့မိတဲ့ ကျမအပြစ်က ကြီးလွန်းလှပါတယ်။ ဘယ်သူမပြု၊ မိမိမှုပါပဲ။

လွန်ကျူးစော်ကားချင်သူက အခွင့်အရေးစောင့်ကာ မရ ရအောင် သိမ်းသွင်းရယူမှာပါပဲ။ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးအနေနဲ့ မိမိလင်သား၊ မိသားစုကို သစ္စာစောင့်ထိန်းပြီး ဝင်လာသမျှ အိမ်ထောင်ရေးပျက်စီးနိုင်တဲ့ အန္တရာယ်တွေကို ကာကွယ်တားဆီးရမှာပါ။

အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးက သစ္စာတည်မြဲပြီး ထိန်းသိမ်းကာကွယ်ရမှာကလည်း စိတ်နဲ့ ခန္ဓာနှစ်မျိုးလုံးကိုပါ။ အခွင့်အရေး ယူသူက ဒီနှစ်မျိုးလုံးကို တိုးဝင်ရိုက်ခတ်လာမှာပါပဲ။

အပျော်မက္၊ သာယာမှုကိုမက္ပြီး ခံစားမှုကို မရောင့်ရဲ၊ မတင်းတိမ်နိုင်တာကနေ ရင်ခုန်ရစ်မူးရတဲ့ အထိအတွေ့တွေကို မှားယွင်း တောင့်တလာမိတတ်ပါတယ်။ စိတ်ကို မစောင့်စည်းနိုင်တာကနေ ခန္ဓာကိုယ်ကပါ လိုက်ပါ မှားမိတတ်တာမျိုးပါ။

နောက်တစ်မျိုးကတော့ မကြုံဖူး၊ မခံစားဖူးတဲ့ အထိအတွေ့ အရသာတွေကို တမ်းတမ်းစွဲဖြစ်ပြီး ခံစားမှုနောက်ကို လိုက်ပါကာ အမှားနွံထဲ နစ်ခဲ့ကြသူတွေပါ။ သာယာမှုတွေကို ဆင်ခြင်အသိနဲ့ မထိန်းသိမ်းနိုင်ဘဲ အရူးအမူး ရှာဖွေရယူမိသူတွေပေါ့။

ကျမကိုယ်တိုင်လည်း အထိအတွေ့ အရသာတွေအပေါ် သာယာမိတာကနေ တန်ဖိုးထားရတဲ့ အရာတွေကို ကိုယ်တိုင် နင်းချေဖျက်စီးမိခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့် ကျမကိုယ် ကျမပဲ အမိုက် မကြီးလို့ သတ်မှတ်ကာ နောင်တရနေခဲ့တာပါ။

ဒီလို နောင်တတွေနဲ့ ပြိုလဲနေတဲ့ ကျမကို ကိုသန့်စင်က ထပ်မံဖိနှိပ်နေခဲ့ပါတယ်။ အမှားတစ်ခုကို ပြန်ပြင်လို့ မရနိုင်ရင်တောင် ရပ်တန့်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ကျမကို သူက ရပ်တန့်ခွင့်ကို မပေးခဲ့ပါဘူး။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ကို နာကျည်းမုန်းတီးမိတာပါ။ အဲလိုလူက သူ့အလိုးကို ကျမက ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ခံပေးဖို့ တောင်းဆိုရက်တာကို အံ့ဩရပါတယ်။

“ကြည်ပြာရယ်၊ အရင်ကတည်းက မင်းနဲ့ ကိုယ်နဲ့က စိတ်တူကိုယ်တူ ပျော်ခဲ့ကြတာပဲ။
ဒါက ဘာထူးဆန်းလို့လဲ”

“ဟုတ်တယ်လေ။ ကျမ အသက် ၂၀ ကျော် အရွယ်မှာ လင်သားမျက်နှာကို မထောက်ဘဲ ရှင်နဲ့ မှားခဲ့မိလို့ အခုချိန်ထိ ပြန်အဖက်ဆယ်လို့ မရတော့ဘူး။
အခုတော့ ရှင့်အပြုအစုတွေမှာ အရူးအမူးဖြစ်ရမယ့် အရွယ်လည်း မဟုတ်တော့ပါဘူး။
ပြီးတော့ ကလေးတွေ မျက်နှာကိုတော့ ရှင်ကြည့်သင့်ပါတယ်။ ရှင့်ကို ကျမ တော်တော် အံ့ဩတယ်။
ဒီအသက်အရွယ်ထိ ရှင်က တဏှာရူးတုန်းပဲနော်”

“ဟား ဟား …… ခနဲ့ပါ။ ရပါတယ်။ ကိုယ်ကိုက တဏှာ ရူးလွန်းတာကိုး …. ဟား ဟား ….
ဒါဆိုရင် မင်းကရော …. ”

“ကျမကို ရှင့်လို အရှက် မရှိ တဏှာရူးမယ်လို့ အောက် မေ့နေတာလား”

“ဟား ဟား … ကောင်းပါတယ်။ မင်းနဲ့ အောင်အောင့်အကြောင်းကို ကိုယ်မသိဘူး ထင်နေလား”

“ဘာ ….. ရှင် …… ရှင်”

လုံးဝ ထင်မှတ်မထားတဲ့ စကားတစ်ခွန်းကြောင့် ကျမမှာ တုန်လှုပ်ပြီး စကားဆက် မပြောနိုင်အောင် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ကျမနဲ့ အောင်အောင်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့ကြတာကို သူ သိနေလိမ့်မယ်လို့ လုံးဝ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပါဘူး။

ဒီအချိန်မှာ မဆီမဆိုင် အောင်အောင့် အကြောင်းကို ထုတ်ပြောပြီဆိုကတည်းက တစ်ခုခု သိနေတာ သေချာနေပါပြီ။ ကျမရဲ့ အံ့ဩတုန်လှုပ်သွားတဲ့ အမူအရာကို သူကြည့်ပြီး အောင်နိုင်သူ တစ်ယောက်လို အပြုံးနဲ့ မခိုးမခန့်ရယ်ရင်း ……

“အောင်အောင့်လို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေး ရှိနေပြီဆိုတော့ ကိုယ့်လို တဏှာရူးကြီးကို ပစ်ပြီပေါ့ … ဟား ဟား”

“ရှင် …. ရှင် …. ထင်တာတွေ လျောက်ပြောမနေနဲ့။
အောင်အောင်က ရှင့်လို မဟုတ်ဘူး”

“ဟား ဟား … ကြည်ပြာရယ် …. မင်းက အရမ်းရိုးတဲ့သူပါ။
မလိမ်တတ်ဘဲ မလိမ်စမ်းပါနဲ့။ မင်းတို့အကြောင်းကို ကိုယ်ရိပ်မိတာ ကြာပြီ …..
မင်းလုပ်ငန်းထဲ ပြဿနာတွေ ရှိနေလို့ မပြောခဲ့တာ။
ပြီးတော့ ခေတ်ကသာ သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ သူ့အမေ ဖြစ်နေကြတာကို သိသွားရင် အရမ်းရှက်သွားမှာလေ”

“တော် …. ရှင် ဆက် မပြောနဲ့ ….. ကျမကိစ္စထဲ သားကို ဆွဲမထည့်နဲ့ ….”

“အွန်းလေ …. အဲဒါကြောင့် ကိုယ်မျိုသိပ်ထားခဲ့တာပေါ့။
ဒါပေမယ့် မင်းက အသစ်ရှိနေတော့ ကိုယ့်ကို ရှောင်ဖယ်နေတာကိုး …. အခုတော့ ကိုယ် သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး”

“ဒီတော့ ရှင်က ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ။ ကျမနဲ့ ရှင်နဲ့ကြားက ပြဿနာတွေမှာ အောင်အောင်နဲ့ သားကို မထည့်ပါနဲ့ရှင်။
တကယ်တော့ အောင်အောင်နဲ့ကလည်း ……”

“တော်တော့ ကြည်ပြာ။ ကိုယ် ရှင်းရှင်းပဲ ပြောမယ်။ အရင်လို ကိုယ့်တစ်ယောက်တည်းကို အခွင့်အရေးပေးရင် ဒီကိစ္စကို ဒီအတိုင်းပဲ ထားလိုက် မယ်။ မဟုတ်ရင်တော့ ….”

“ဟင်း ဟင်း …. တော်တော် တရားကျဖို့ ကောင်းပါလား။
သားနဲ့ မခင်မေစန်း ကိစ္စကို အကြောင်းပြပြီး အကျပ်ကိုင်ခဲ့လို့ ကျမက ရှင့်အကြိုက် ပြန်လိုက်လျောပေးခဲ့ရတာ။
အောင်အောင်နဲ့ ကိစ္စကလည်း ရှင်နဲ့ ကျမရဲ့ အကြောင်းကို သိသွားလို့ ရှုပ်ကုန်ရတာ။
အခုလည်း ရှင်က ကျမနဲ့ အောင်အောင်ရဲ့ ကိစ္စကို အကျပ်ကိုင်ပြန်ပြီ။ ကျမရဲ့ မိုက်ပြစ်တွေကြောင့် သားလေး အရှက်ရမှာဆိုးလို့သာ ဒီလောက် လိုက်လျောနေမိတာ။
အခုမှတော့ မထူးဘူး။ ရှင် လုပ်ချင်တာသာလုပ် …. ဖြစ်သမျှ ကျမ ရင်ဆိုင်တော့မယ်။
ကျမလည်း ဒါတွေကြောင့် အရမ်းပင်ပန်းနေ …. ပြီ”

ကျမဆီက စကား ကြားတော့ ကိုသန့်စင်မှာ အံ့ဩပြီး အကျပ်ရိုက်သွားပုံ ပေါ်ပါတယ်။ သူလည်း တဒင်္ဂ တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။

ဒါပေမယ့် သူက ဖြစ်ချင်တာကို ဉာဏ်နီ ဉာဏ်နက် အမျိုးမျိုးနဲ့ ရအောင် လုပ်တတ်တဲ့သူပါ။ ဒါတွေကို သိလို့လည်း ကျမ စိတ်တွေ ပင်ပန်းပြီး လေးလံနေရတာပါ။

ရှုပ်ထွေးပင်ပန်းလွန်းတဲ့ စိတ်တွေကြောင့်ပဲ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် သဘောမျိုးနဲ့ ပြောချလိုက် မိတာပါ။ ဒီတော့မှပဲ ကိုသန့်စင်လည်း အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားပြီး လေသံလျော့ကာ တစ်မျိုးပြောလာပြန်ပါတယ်။

“ကြည်ပြာရယ်။ ကိုယ်ကလည်း မင်းကို ထိခိုက်အောင် မလုပ်ချင်ပါဘူး။
မင်းကို အကျပ်ကိုင်တယ်ဆိုတာကလည်း မင်းကို မစွန့်လွှတ်နိုင်လို့ လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်မိတာပါ။
မင်းစိတ်ထိခိုက်စေချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ်က မင်းကို တကယ်ချစ်ခဲ့တာပါ”

“ဟင်း …. ဟင်း … တစ်ချိန်က အဲလိုအပြောတွေနဲ့ပဲ ကျမကို မှားသထက် မှားအောင် ဖြစ်စေခဲ့တာလေ။
ကျမကို ဒီလို လုပ်နေတာက တကယ်ချစ်လို့လား။ ကျမ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ် ရှင့် တပ်မက္မှုတွေ မလျော့နိုင်လို့ မဟုတ်ဘူးလား။
ရှင် တကယ်ချစ်ရင် ကျမ အကျပ်အတည်းကျအောင် လုပ်ပါ့မလား”

“ကိုယ် တောင်းပန်ပါတယ်။ ဟုတ်တယ်။ ကိုယ့်အမှားတွေကိုလည်း သိပါတယ်။
ရပ်ဖို့ စဥ္းစားမိတိုင်း မင်းအပေါ် မစွန့်လွှတ်နိုင်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း ဒေါသဖြစ်နေရတာပါ။
ဒီအချိန်မှာ မင်းနဲ့ အောင်အောင့်အကြောင်း သိရတော့ ကိုယ့်စိတ်ကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး”

“အောင်အောင်က ရှင့်လို အတ္တမကြီးဘူး။ ဟုတ်တယ်။ သူက ကျမအပေါ် စွဲလမ်းနေတယ်။
ဒါပေမယ့် အခုတော့ ကျမစကားကို နားထောင်ပြီး သူ့အမှား သူသိလို့ ထိန်းသိမ်းနိုင်နေပြီ။
ရှင်သာ အသက်ကြီးပြီး အသိတရား မရသေးတာ”

“ကောင်းပြီ။ ဒါဆို မင်းဘက်က ကိုယ်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့ကြတာတွေကို ဇာတ်သိမ်းဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီပေါ့”

“ဟုတ်တယ်။ အခုချိန်ထိ ကျမ အမှားတွေကို သားလေး သိမှာစိုးလို့ ရှောင်ပုန်းနေမိတာ။
ရှင့်ဘက်က မပြီးနိုင် မစီးနိုင် ဖြစ်နေတာ ခက်တယ်”

“ဒါဆို ကိုယ်ပြောသလို နောက်ဆုံး တစ်ခါလောက် လိုက်လျောပြီးရင် မင်းနဲ့ကိုယ်နဲ့ကြားက အရာအားလုံးကို အပြီးသတ်ပေးပါ့မယ်”

“ကိုသန့်စင်ရယ်၊ ရှင့်ကို ကျမက ယုံမယ်လို့ ထင်နေတာလား”

“ယုံတာ မယုံတာက မင်းအပိုင်းပါ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်ပြောတာကို သေချာ စဥ္းစားပါအုံး။
ဒီလောက်ထိ ပတ်သတ်ခဲ့ပြီးမှတော့ အခုချိန်မှ အားလုံးကို ရင်ဆိုင်ရင်လည်း ဘာထူးတော့မှာလဲ။
ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း မင်းနဲ့ ပတ်သတ်မှုကို ရပ်တန့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးသားပါ။
ဒါကြောင့် နောက်ဆုံးအနေနဲ့ တောင်းဆိုတာလေ။ မင်း မယုံနိုင်တာ သိပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကိုယ်လည်း ကလေးတွေ ကိစ္စကို ထည့်စဥ္းစားပါတယ်ကွာ။
ကလေးတွေက သံယောဇဥ္ တွယ်နေကြပြီလေ။ အဲဒီတော့ ကိုယ်တို့ကိစ္စကို ရပ်တန့်မှ ရတော့မှာပေါ့”

“ဒါဆို သားနဲ့ ငုဝါကို ရှင် သဘောတူတယ်ပေါ့”

“အစကတည်းက သဘောတူထားတာပါ။ ဒါပေမယ့် ခေတ်နဲ့ မခင်မေစန်းအကြောင်း သိပြီးနောက် မှာတော့ စဥ်းစားစရာ ဖြစ်လာတယ်။
ဒီလိုပြောလို့ မင်းဒေါသထွက် မှာကို သိတယ်။ ကိုယ်က လူကောင်းမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်သမီးကို ချစ်တဲ့စိတ်ကိုတော့ မင်းနားလည်ပေးပါ”

“ဪ ….. တော်တော် တရားကျဖို့ ကောင်းပါလား”

“ဟုတ်ပါတယ်။ ထားပါ။ ကိုယ့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုရှိရှိ မင်းနဲ့ သမီးမျက်နှာကို ထောက်ပြီး ကိုယ့်ဘက်က တစ်ထစ်လျော့ပေးလိုက်ပါ့မယ်”

“အဲဒီတော့ …….”

“ကိုယ်ပြောသလို မင်းလိုက်လျောရင် ခေတ်ရဲ့ တစ်ချိန်က အကြောင်းတွေကို ကိုယ်မေ့ဖျောက်ပေးပါ့မယ်။
ပြီးတော့ အောင်အောင်နဲ့ မင်းကိစ္စကိုလည်း ခေတ် မသိအောင် ကိုယ်ထိန်းသိမ်းထားပါ့မယ်။
ပြီးတော့ ကိုယ်အာမခံပေးထားတဲ့ မင်းယူထားတဲ့ ငွေတွေကိုလည်း ပြန်မဆပ်ပါတော့နဲ့”

“အို …. ဒါတော့ ရှင့်တာဝန် မဟုတ်ပါဘူး။ ကျမ ယူထားတဲ့ ငွေကို ကျမ ပြန်ဆပ်မယ်။
နောက်ဆုံး ဘယ်လိုမှ မတတ်နိုင်ရင် ပွဲရုံရောင်းပြီး ရအောင် ဆပ်မယ်”

“ဒါတော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ။ ကိုယ့်ကို တာဝန်ယူခွင့်ပေးပါ။ တကယ်ဆိုရင် ဒီထက် မက ကိုယ့်ဘက်က လုပ်ပေးရမှာပါ။
ဒီငွေအတွက် မင်း အနေခက်စရာ မလိုပါဘူး။ ကိုယ်တို့နှစ်ဦး ပတ်သတ်ထားတဲ့ အခြေအနေတွေကြောင့် ကိုယ်ဘက်က ပြန်လုပ်ပေးသင့်ပါတယ်။
ဒါကိုတော့ စိတ်ရှင်းရှင်းနဲ့ မင်း လက်ခံပေးပါနော်”

လေအေးလေးနဲ့ ရှည်လျားထွေပြားစွာ ပြောလာတဲ့ ကိုသန့်စင်ရဲ့ စကားတွေကြောင့် ကျမ စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးလာရပါတယ်။ သူနဲ့မတွေ့ခင်မှာ ကျမ စိတ်ပူနေခဲ့တာက သားနဲ့ ငုဝါတို့ရဲ့ ကိစ္စပါ။

ကျမနဲ့ ကိုသန့်စင်ရဲ့ အကျင့်ပျက် ဖောက်ပြန်ခဲ့မှုကြောင့် ကလေးတွေရဲ့ သံယောဇဥ္ကို မပျက်စီးစေချင်ပါ။ ပြီးတော့ သားရဲ့ မှားယွင်းခဲ့မှုကို ငုဝါနဲ့ ယမင်းကို လုံးဝ မသိစေချင်။

ယမင်းသိရင် ရင်ထုမနာ ဖြစ်ရပါမယ်။ ငုဝါကရော ဘာထူးမှာလဲ။ သားလေးရဲ့ အမှားဟာ ယမင်းတို့ သားအမိအတွက် ဖြည်မဆည်နိုင်စရာ၊ အရှက်ရစရာ ဖြစ်သွားမှာ သေချာပါတယ်။ လူငယ်သဘာဝအရ အခြားအကြောင်းနဲ့ လမ်းခွဲရင်တောင် တော်ပါသေးတယ်။ ဒီကိစ္စကြောင့်တော့ မဖြစ်သင့်ပါ။

အဲဒါကြောင့် ကိုသန့်စင်က ဒီကိစ္စဖွင့်ပြောမှာကို ကျမ သေမတတ် ကြောက်နေမိတာပါ။ ကိုသန့်စင်က ဒါကို ထုတ်မပြောဘဲ လမ်းခွဲခိုင်းရင် တော်ပါသေးတယ်။

ဒါပေမယ့် ဒီလူက ဒါမျိုးလုပ်မယ့်သူ မဟုတ်ဘူးလေ။ အဲဒီလို စိုးရိမ်ပူပန်စိတ်ကြောင့်ပဲ ကျမက ဖျောင်းဖျပြောဆိုဖို့ လာတွေ့ရတာပါ။

တွေ့ကြတဲ့အခါမှာတော့ ကိုသန့်စင်က မထင်မှတ်ထားတဲ့ အကြောင်းကို ထုတ်ပြောခဲ့တယ်လေ။ အောင်အောင့်အကြောင်းကို သူသိတယ် ဆိုကတည်းက ကျမခေါင်းကို မိုးကြိုးပစ် ခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။

ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ၊ ဘာပြောရမှန်း မသိရအောင် ထူပူသွားစေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ စိတ်ရှုပ်ထွေးကာ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ရင်ဆိုင်ဖို့ ပြောလိုက် မိတာပါ။

ဒါပေမယ့် ကျမနဲ့ အောင်အောင်ရဲ့ အကြောင်းကို အခြားသူတွေ သိသွားလို့ အရှက်ရမှာထက် သားသိသွားပြီး မုန်းတီးနာကျည်းသွားမှာကို အကြောက်ဆုံးပါပဲ။ အမေဖြစ်သူကို သူငယ်ချင်းက လိုးဖူးတယ်ဆိုရင် ရှက်ရမ်းရမ်းကာ ကျမနဲ့ အဝေးဆုံးကို ထွက်သွားနိုင်ပါတယ်။

လူဆိုတာ ကိုယ်ထိမှ နာတတ်တာ မဟုတ်လား။ ကိုယ်က လုပ်ရရင် မှားမှား မှန်မှန် ကျေနပ်နေတတ်ပေမယ့် ကိုယ်ခံရမှ ဒဏ်ရာလို့ မှတ်ပြီး မချိအောင် နာတတ်ကြတာမျိုးပါ။ သားရဲ့ စိတ်ကလည်း ဒီလိုပဲ ရှိမှာပါ။

ဒါကြောင့် ကျမက သူ့ကို ညစ်တွန်းတွန်းကာ ထုတ်ပြောရင် ပြောလို့ ဆိုလိုက်ရပေမယ့် သားသိသွားမှာကို သေမလောက် ကြောက်နေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမအဖြစ်က ဆုတ်လည်း စူး၊ စားလည်းရူး ဘဝ ရောက်နေရပါပြီ။

ပတ်ဝန်းကျင်သိပြီး သားလေး အရှက်ကွဲမှာ စိုးရိမ်လို့ ကိုသန့်စင် အကျပ်ကိုင် တောင်းဆိုသမျှကို တစ်လျောက်လုံး ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ရတာပါ။ အခုချိန်ကျမှ အားလုံးသိကုန်ရင် ခက်ရချည်ရဲ့။ ရှုံးသထက် ရှုံး၊ နစ်နာသထက် နစ်နာတယ်လို့ ခံစားရပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမမှာ ဆုံးဖြတ်ရခက်နေပါတယ်။

ပြီးတော့ သူပြောတဲ့ ငွေကိစ္စဟာလည်း ကျမအတွက် ရတတ်မအေးရတဲ့ ကိစ္စပါပဲ။ ကိုမျိုးဝင်း ထွက်သွားတဲ့ အချိန်ကတည်းက ကျမဟာ စီးပွားရေးကို ကိုယ်စွမ်းသလောက်နဲ့ ရပ်တည်ခဲ့တာပါ။

အထူးသဖြင့် ပတ်သတ်ဆက်နွယ်ရမှာတွေ ကြောက်ပြီး ငွေကြေးအကူအညီကို ဘယ်သူဆီကမှ မယူခဲ့ပါဘူး။ ကိုသန့်စင်ဆီကလည်း ငွေကြေးကိစ္စ အရှုပ်အရှင်း မဖြစ်ရအောင် ရှောင်ခဲ့ပါတယ်။

သူနဲ့ စိတ်အလိုလိုက်ကာ မှားယွင်းခဲ့ပေမယ့် အခြားပတ်သတ်ဆက်နွယ်ရမှုများကို ကျမဘက်က လက် မခံနိုင်ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူက တာဝန်ယူပါရစေ၊ ကူညီပါရစေ ပြောတိုင်း ကျမဘက်က ငြင်းဆန်ခဲ့ပါတယ်။

ကိုယ်နဲ့ မှောက် မှားမိနေတဲ့ အခြားယောက်ျားတစ်ယောက်ဆီက ငွေကြေးအကူအညီယူဖို့ရာကို ကျမ လိပ်ပြာမလုံပါ။ ကျမရဲ့ မှားယွင်းဖောက်ပြန်မှုကို အခြားပယောဂများ မပါစေချင်။

သူလည်း သူ့အိမ်ထောင်နဲ့ သူမို့ ခြူစားတဲ့ ပုံစံမျိုး ဖြစ်မှာ စိုးရိမ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို အရှုပ်အရှင်းတွေ မရှိအောင် နေခဲ့ပေမယ့် အခုချိန်ထိ ကျမဘက်က ရပ်တန့်ချင်တာတောင် သူက လာပတ်သတ်နေသေးတယ် မဟုတ်လား။

ကိုသန့်စင်က သူလိုချင်ရင် အမျိုးမျိုး ကြံဖန်ပြီး ရအောင်ယူတတ်တာ သူ့အကျင်ပါပဲ။ ဒီလို ပတ်သတ်ရမယ့် အတူတူ သူပြောတဲ့ အကူအညီကို ယူသင့်တယ်လို့ ထင်မိပါတယ်။

ကျမ ရှောင်ချင်လည်း တစ်ချိန်က အမှားတွေကြောင့် ရှောင်မလွတ်ခဲ့ပါ။ အခုချိန်မှာ သားနဲ့ ငုဝါကိစ္စ၊ အောင်အောင့်ကိစ္စတွေလည်း ပါဝင်လာပါပြီ။

ဒီတော့ သူ့ထောင်ချောက်ထဲက ရုန်းထွက်ဖို့က မလွယ်ပါ။ ဒီအချိန်ရောက် မှ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ အထင်သေး ရိုက်ခတ်မှုဒဏ်ကို ခံနိုင်ရင်တောင် သားနဲ့ ဝေးသထက်ဝေးပြီး သားလေး ဘဝရှေ့ရေး မသာယာမှာကို အဖြစ်မခံနိုင်ပါ။

အမှားပေါ် အမှားဆင့်ရမယ့် အတူတူ နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ် အမှားတစ်ခုနဲ့ အရာအားလုံး ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်နိုင်မလားလို့ မျှော်လင့်မိပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမအဖြစ်ကလည်း သူ့အလိုးကို ထပ်ခံလို့ ဘာထူးတော့မှာလဲ။

နှစ်များစွာ တိတ်တိတ်ပုန်း မယားတစ်ယောက်လို သူ့ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းရင်း အသုံးတော် ခံခဲ့ရတာလေ။ နောက်ပိုင်း ကျမဘက်က မပတ်သတ်ချင်တော့တာတောင် သူ့ အကျပ်ကိုင်မှုတွေ အောက် မှာ ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ကို အကြိမ်ကြိမ် ပေးဆပ်ပြီး သူ့ရမ္မက်တွေကို ဖြေဖျောက်ပေးနေခဲ့ရတာပါပဲ။

ဒါတွေကြောင့်ပဲ ကျမ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ် မနှစ်မြို့ဖွယ် ခံစားလာရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အပြင် ကိုဝဏ္ဏ၊ အောင်အောင်တို့နဲ့ပါ ပျော်ပါး ဖြည့်ဆည်းဖူးတယ် မဟုတ်လား။

ကိုမျိုးဝင်းအပြင် အခြားယောက်ျား သုံးဦးရဲ့ ရမ္မက်ရာဂတွေ ဖြေဖျောက်ခဲ့ဖူးရာ ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီးက နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဖြစ်ရလည်း မထူးတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ကြိမ်ဟာ နောက်ဆုံး အကြိမ်သာ ဖြစ်ရပါမယ်။

ပြီးတော့ ကျမရဲ့ စိတ်အလိုလိုက် မှားယွင်းမှုတွေ အဆုံးသတ်ရာ ဖြစ်ရပါမယ်။ သူ့ကြောင့် တွေဝေရှုပ်ထွေးနေတဲ့ ကျမ စိတ်တွေဟာ ရှောင်မရမယ့် အတူတူ အရှုံး၊ အမြတ်ကို စျေးတွက် တွက်နေမိပါတယ်။

သူ့ရဲ့ နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ်တည်းပါဆိုတဲ့ စကားကို မယုံကြည်နိုင်သေးပေမယ့် အမှန်ဖြစ်စေချင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အတွေးများနဲ့ ရှုပ်ယှက်ခတ်ကာ ငြိမ်နေမိတာကနေ သူ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း …..

“ကောင်းပြီ၊ ဒါဆိုရင် သားနဲ့ မခင်မေစန်း ကိစ္စကို ရှင့်ဘက်က ဘယ်သူ့မှ မပြောဘူးဆိုတာ သေချာလား။
အဓိကက ငုဝါနဲ့ ယမင်းကို မသိစေရဘူး”

“ဒါတော့ စိတ်ချပါ။ ကြည်ပြာက လက်ခံရင် …”

“နေအုံး၊ ကျန်သေးတယ်။ အောင်အောင်က ကျမအပေါ် မရိုးသားခဲ့တာ မှန်တယ်။
ဒါပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ သူ့စိတ်က ဖြူစင်ပါတယ်။ ဒီကိစ္စကို ရှင်ထပ်ပြီး မီးမမွှေးပါနဲ့”

“အွန်း … ဒါလည်း စိတ်ချပါ”

“ပြီးတော့ ………..”

သူက အရေးကြီးတဲ့ နှစ်ချက်ကို သဘောတူပြီးတဲ့အခါ ကျမက ငွေကိစ္စကို ဆက်ပြောမလို့ လုပ်ပေမယ့် ပြောမထွက်ရပြန်ပါဘူး။ ကျမ ပြောလိုက်ရင် မှားများသွားမလား။ သူနဲ့ ကာမကိစ္စပတ်သတ်ရမှုကို ငွေအပေးအယူနဲ့ နှီးနွယ်ပတ်သတ်ရမှာမို့ ကျမ လိပ်ပြာမလုံသလို ခံစားရလို့ပါ။

“ပြောလေ ကြည်ပြာ၊ ဘာပြောစရာ ရှိသေးလဲ”

“ဟို ….. ရှင်ပြောတဲ့ အကြွေးကိစ္စ …..”

“ဪ ….. ဒါလား။ ကိုယ်ပြောပြီးသားလေ။ ဒါက ကိုယ့်ကို ကြည်ပြာက နောက်ဆုံးတစ်ခါ ခွင့်ပြုပြု၊ မပြုပြု ၊ ကိုယ်ဖြေရှင်းပေးချင်တာပါ။
ပေးလည်း ပေးသင့်ပါတယ်။ ပေးခွင့်လည်း ပြုစေချင်တယ်။
ကိုယ်လည်း သိပ်အဆင်ပြေနေတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းဆီမှာ အကြွေးရှိနေတာပဲလေ။
ဒါပေမယ့် ကြည်ပြာ့လောက် ကိုယ်က မဆိုးသလို ဆုံးရှုံးမှုလည်း မများခဲ့ဘူး။ ပွဲရုံကလည်း ပြန်လည်ပတ်နေပြီ။
အဲဒီတော့ ဒီငွေတွေက တဖြည်းဖြည်း ပြန်ဆပ်သွားလို့ရတယ်။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းနဲ့လည်း ပြောပြီးသားပါ။
ဒါကြောင့် အကြွေးကိစ္စကို ကြည်ပြာ မပူပါတော့နဲ့။ ယူကတည်းက ကိုယ့်နာမည်နဲ့ ယူထားတာပါ”

“ကျမ စိတ်ရင်းအတိုင်းကတော့ ဘယ်တုန်းကမှ ရှင့်ဆီက ဒါမျိုး အခွင့်အရေး မယူချင်ဘူး။
ဒီတစ်ခါတော့ ကျမ လက်ခံလိုက် မယ်။ ဒါပေမယ့် အရေးကြီးဆုံး အချက်ကတော့ ရှင်နဲ့ ကျမ ဒီတစ်ခါ နောက်ဆုံးပဲ”

“ဒါပေမယ့် ကိုယ်လိုချင်တာက အပေးအယူဆန်ဆန် အသက် မပါတဲ့ ဆက်ဆံရေးမျိုး မဟုတ်ဘူးလေ။
နောက်ဆုံး နှုတ်ဆတ်တဲ့ အနေနဲ့ အရင်လို စိတ်တူကိုယ်တူ ပျော်ချင်တာပါ”

“အို …. ဒါကတော့ ကျမဘက်က မလွှဲသာလို့ပဲဟာ …. ကျမစိတ်ကို ဘယ်လို ပြောင်းရမှာလဲ …
ဒါပေမယ့် ရှင့်ဆီက နောက်ဆုံးပါပဲလို့ သေချာရင်တော့ ရှင့်စိတ်တိုင်းကျ ကျမ ဖြည့်ဆည်းပေးပါ့မယ်။ အဲဒီတစ်ရက်တော့ ကျမဘက်က လိုက်လျောဖို့ လုပ်ပါ့မယ်။
ကဲပါ ….. ရှည်ရှည်ဝေးဝေး ပြောမနေပါနဲ့။ ဘယ်တော့ တွေ့မလဲ။ ဒီနေ့တော့ မရဘူး”

” ဟာ …. အဲလိုကြီး မဟုတ်ဘူးလေ။ ကိုယ်က ကြည်ပြာနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး အချိန်ပေးပြီး ချစ်ချင်တာ …..
အခုချိန်ထိ ကိုယ်တစ်ခါမှ မရဖူးတဲ့ အခွင့်အရေးမျိုးကို ရချင်တာ”

“ရှင် !!! …. ဘယ်လို ……
ကျမဆီက ရှင်မရဖူးတာ ဘာရှိလို့လဲ”

“ကိုယ် အရင်တည်းက စိတ်ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ အရာလေ။  ဟိုးအရင်တုန်းက ခဏခဏ တောင်းဆိုဖူးပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကြည်ပြာ့ဘက်က အဆင်မပြေလို့ မဖြစ်ခဲ့ရဘူးလေ။
ကိုယ်က ကြည်ပြာနဲ့ တစ်ညလုံး အတူအိပ်ပြီး ချစ်ချင်တာလေ။ အဲဒါကိုတော့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ခွင့်ပြုပေးပါကွာ”

“အို !!! ဒါတော့ မရဘူး။ ရှင် … ကျမနဲ့ တွေ့ချင်ရင် အရင်လို တွေ့ပေါ့။
အဲလို တစ်ညလုံးတော့ မရဘူး။ ကျမ မလုပ်ရဲဘူး”

သူ့ဆန္ဒအမှန်ကို သိရတော့ ကျမ အကြောက်အကန် ငြင်းရပါတယ်။ သူပြောသလိုပါပဲ။ သူက ကျမနဲ့ ညအိပ်ပြီး တွေ့ချင်တာက အရင်ကတည်းကပါ။

ကိုမျိုးဝင်း ထွက်သွားပြီးတော့ တစ်နှစ်လောက်အကြာမှာ သူနဲ့ ပြန်ပတ်သတ်ခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီကတည်းက ဒီအခွင့်အရေးကို သူ တောင်းဆိုခဲ့တာပါ။

ဒါပေမယ့် ထိုအချိန်က အိမ်မှာ သားရှိနေသလို၊ အပြင်မှာ သူနဲ့ ညအိပ်ဖို့လည်း မဖြစ်နိုင်တာမို့ အမြဲငြင်းခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့် သူက ကျမကို ပုံစံစုံ၊ နေရာစုံမှာ အမျိုးမျိုး လိုးဖူးပေမယ့် တစ်ညလုံး ပျော်ပါးရတာမျိုးတော့ မရှိခဲ့ရပါဘူး။

ဒါကြောင့်ပဲ ကျမ ဘယ်လိုငြင်းငြင်း သူက နောက်ဆုံးအနေနဲ့ပါဆိုပြီး မရမက တောင်းဆိုနေခဲ့ပါတယ်။ သားက အိမ်မှာ မရှိတာမို့ သားကို အကြောင်းပြလို့လည်း မရပါ။

အိမ်မှာကလည်း ညပိုင်းဆို အမမြတို့ လာအိပ်တတ်တာမို့ အကြောင်းတစ်ခုခု ပြပြီး အပြင်မှာ သူနဲ့ လိုက်အိပ်ဖို့ ပြောနေပါတယ်။ သူနဲ့ တစ်ညလုံး အတူနေဖို့ ပြောတော့မှ စံ၊ ကိုဝဏ္ဏတို့နဲ့ တစ်ညလုံး အတူနေပြီး အပျော်လွန်ခဲ့မိတာကို ပြန်သတိရမိပါတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ ဒီတစ်ခါပြီးရင် ကျမနဲ့ ကင်းကင်းရှင်းရှင်း နေပါ့မယ်လို့ ကတိအထပ်ထပ်ပေးမှ သူနဲ့ ညအိပ်ဖို့ကို သဘောတူလိုက်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တည်းခိုခန်း၊ ဟော်တယ်လို နေရာမျိုးကိုတော့ ကျမ မသွားရဲပါ။

သူနဲ့ မိုးမမြင်၊ လေမမြင် အပျော်ကျူးခဲ့ချိန်ကလည်း ထိုနေရာမျိုးတွေကို ကျမ ရှောင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့် အခြားမြို့က သူ့အသိ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတာမို့ အေးဆေးတွေ့ဖို့ ပြောလာပါတယ်။

ဒါကိုတော့ ကျမ စဥ္းစားအုံးမယ်လို့သာ ပြောလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တွေ့ဖို့ကိုလည်း သူက ခပ်မြန်မြန် ဖြစ်စေချင်တယ်။

ငုဝါက စာမေးပွဲ ဖြေဖို့က ရက်ပိုင်းလောက်ပဲ လိုပါတော့တယ်၊၊ သားကလည်း ကျောင်းပြီးပြီမို့ ငုဝါစာမေးပွဲ ဖြေပြီးချိန်လောက် မှာ အိမ်ကို ပြန်လာနေတော့မှာပါ။

ဒါကြောင့် ဒီကြားထဲမှာ ခပ်မြန်မြန်တွေ့ပြီး သူ့အကြိုက် လိုက်လျောကာ ဇာတ်လမ်းမြန်မြန် ဖြတ်ဖို့ ဖြစ်လာပါတယ်။ သူကတော့ ငုဝါ စာမေးပွဲ ဖြေလို့မပြီးခင် တွေ့ဖို့ လုပ်မယ်ဆိုကာ သူ့ဟာသူ အစီအစဥ္ ချနေခဲ့ပါတော့တယ်။

ကျမလည်း သူနဲ့ စကားပြတ်တာနဲ့ ထပြန်လာခဲ့တယ်။ သူ့ကားနဲ့ ပြန်လိုက်ပို့မယ်ဆိုတာတောင် လက် မခံတော့ဘဲ ကယ်ရီနဲ့ပဲ ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။

သူနဲ့ တွေ့ပြီးကတည်းက ကျမစိတ်ထဲမှာ မပြတ်မသားနဲ့ ဒွိဟ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ ကျမ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာ မှားများနေပြီလားဆိုတဲ့ အတွေးက အမြဲဝင်နေခဲ့တယ်။

ဒီလို သဘောမတူခဲ့ရင်ရော သူ့ဘက်က ထိုးနှက်လာတာတွေကို ကျမ ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမလဲ။ အကောင်းဆုံး ဖြစ်ဖို့ ရည်ရွယ်ခဲ့ပေမယ့် အဆိုးတွေ ထပ်ဆင့်လာမှာကို ကျမ ကြောက်နေမိတယ်။

ပြီးတော့ အရင်လို အိမ်မှာ ကျမတစ်ယောက်တည်း ရှိတဲ့အချိန် သူ့အလိုကို မြန်မြန် လိုက်လျောရရင် ဒီလောက် စိတ်လေးလံမယ် မထင်ပါ။ အပြင်မှာ သူနဲ့ တစ်ညလုံး အတူနေပေးရမှာမို့ ကျမစိတ်ထဲ ပိုလေးလံနေမိပါတယ်။

တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့၊ သူနဲ့တွေ့ဖို့ ရက် ပိုနီးလာတာမို့ ကျမစိတ်တွေ ပင်ပန်းလှပါတယ်။ ဒီလို စိတ်တွေ ဒွိဟဖြစ်ကာ ပင်ပန်းပြီး လေးလံနေတာမျိုးက ခံစားချက် ဆိုးလွန်းပါတယ်။

စိတ်မရွှင်ရလွန်းလို့ တစ်ခါတလေ ခပ်မြန်မြန်တွေ့ပြီး၊ ကိစ္စမြန်မြန်ပြတ်သွားရင် ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးမိရတဲ့အထိပါ။ တွေ့ရမယ့်နေ့ကလည်း နီးလာပါပြီ။

ငုဝါက စာမေးပွဲ ဖြေနေပါပြီ။ ခေတ်ကလည်း ငုဝါ စာမေးပွဲ နောက်ဆုံးရက် မှာ အိမ်ကို ပြန်လာမှာပါ။ ပြီးတော့ သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက် တစ်နေကုန် လျောက်လည်ကြမယ်တဲ့။

ပြီးတော့ ငုဝါစာမေးပွဲ နောက်ဆုံးရက်မှာ ကျမနဲ့ ယမင်းလည်း ဘကြီးဦးတို့ ရွာကို လိုက်သွားဖို့ စီစဥ္ထားပါတယ်။ ဘကြီးဦးတို့က နှစ်စဥ္ ရွာမှာ ဆွမ်းကျွေးနေကြလေ။

ကျမတို့ အားလုံးက နေ့ခင်းလောက် မှာ မော်တော်နဲ့ လိုက်သွားကြမှာပါ။ သားက ငုဝါ စာမေးပွဲ ဖြေနေတာကို သွားကြိုပြီး တစ်နေကုန် လျောက်လည်ပတ်ကြကာ နောက်နေ့ မနက်စောစောမှ သူတို့နှစ်ယောက်က မော်တော်နဲ့ လိုက်လာမှာပါ။

ဒီလို အကြောင်းတွေ ရှိတာမို့ ကိုသန့်စင်က လောနေခဲ့ပါတယ်။ ကျမလည်း သဘောတူခဲ့တာကို အမှား၊ အမှန် မခွဲခြားနိုင်တဲ့ စိတ်နဲ့ပဲ ကိုသန့်စင်နဲ့ တွေ့ဖို့ရက်ကို ရင်တုန်မောပန်းစွာ စောင့်နေရပါတော့တယ်။

——————-

(ဆက်ရန် …..)