ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် – ၂ (အခန်း ၁၈)

စိတ်စောပြီး အိမ်ကို အမြန်ရောက်ချင်နေတဲ့ ကျနော့်အဖို့မှာတော့ စိတ်မောစရာသာ ဖြစ်လို့နေပါတယ်။ မနက်ဖြန်ဆိုရင် ငုဝါရဲ့ စာမေးပွဲ နောက်ဆုံးရက်ပါ။

အစက မနက်ဖြန်မှ မြို့ကို ပြန်ဖို့ပါ။ ဒီလိုဆိုရင် မနက် ၁၀ နာရီလောက် မှ မြို့ကိုရောက် မှာပါ။ ကျောင်းပြီးကတည်းက အလုပ်သင် သဘောမျိုး ဝင်လုပ်နေတဲ့ အလုပ်က စစချင်း ခွင့်ယူလို့ မကောင်းဘူးလေ။

ဒါကြောင့်ပဲ ငုဝါ စာမေးပွဲ နောက်ဆုံးရက် မှ အိမ်ပြန်ဖို့ စီစဥ္ထားပါတယ်။ ရောက်တာနဲ့ ငုဝါ စာမေးပွဲ ဖြေပြီးတာကို သွားကြို၊ ပြီးတော့ ကျနော်နဲ့ ငုဝါတို့ တစ်နေကုန် အချိန်ကုန်ဖို့ စီစဥ္ထားပါတယ်။

ဒါကြောင့် မနက်ဖြန်ကို အမြန်ရောက်ချင်နေခဲ့တာပါ။ ငုဝါရဲ့ နူးညံ့နွေးထွေးလွန်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ထွေးပွေ့ရင်း စာမေးပွဲအတွက် စိတ်ပန်း၊ လူပန်း ဖြစ်ခဲ့သမျှကို နှစ်သိမ့် ကြင်နာပေးချင်နေမိပါပြီ။

မနက်ဖြန်ဆိုရင် အန်တီယမင်းရော၊ အမေရော မရှိဘူးလေ။ ဘကြီးဦးတို့ ရွာကို လိုက်သွားမှာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျနော်ပိုရင်ခုန်နေမိတယ်။

မနက်ဖြန် ငုဝါကို ကျောင်းက သွားကြိုပြီးရင် ခဏတဖြုတ်တော့ လျောက်လည်ကြပါမယ်။ ပြီးရင် ငုဝါကို ကျနော့်အိမ်ဆီ ခေါ်သွားမှာပါ။

အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတာမို့ ကျနော်တို့နှစ်ဦး မျှော်လင့်စောင့်စားနေတဲ့ ရင်ခုန်သံပြင်းပြင်းများကို ဖန်တီးဖြစ်ကြမှာပါ။ ကြားထဲမှာ စောင့်ထိန်းမျိုသိပ်ထားခဲ့ရတာ ကြာပြီမို့ ကျနော့် စိတ်တွေကလည်း ထန်နေခဲ့ပါပြီ။

မနက်ဖြန်မှာတော့ အားလုံးကို ဖွင့်ထုတ်ပြီး တူနှစ်ကိုယ် ကာမပွဲကို ကျင်းပဖြစ်ကြမှာပါ။ ငုဝါကိုယ်တိုင်ကလည်း လိုချင်တောင့်တနေတာမို့ အခုလိုအကြံအစည် တော်တော်များများကိုလည်း သူမကပင် စိတ်ကူးစီစဥ္ခဲ့တာပါ။

မနက်ဖြန် အချစ်ပွဲကတော့ မြိုင်ဆိုင်တော့မှာ အမှန်ပါပဲ။ ကျနော်လည်း မျိုသိပ်ထားရတာ ကြာပြီ ဖြစ်သလို ငုဝါကလည်း ပြင်းရှတဲ့ အထိအတွေ့တွေနဲ့ ရင်ခုန်လှိုက် မောဖွယ် သာယာမှုတွေကို မျှော်လင့်တောင့်တနေခဲ့တာလေ။

တစ်နေ့ခင်းလုံး နှစ်ယောက်တည်း အတူနေပြီး ညနေစောင်းမှ ငုဝါကို အိမ်ပြန်ပို့မှာပါ။ ဦးသန့်စင်ကတော့ ရွာကို လိုက် မသွားဘူးလေ။ သူတို့နှစ်ဦး လျောက်လည်မှာကိုလည်း လူကြီးတွေက နားလည်ခွင့်ပြုပြီးသားပါ။

နောက်နေ့မနက်ပိုင်း မော်တော်နဲ့ အမေတို့နောက်ကို ကျနော်နဲ့ ငုဝါက လိုက်သွားကြပါမယ်။ ဒီလို ကြည်နူးပျော်ရွှင်စရာတွေ တွေးမိတော့ ရင်ခုန်မြန်ရပါတယ်။

ကံကောင်းချင်တော့ ဒီနေ့ အလုပ်က မနက်ပိုင်းမှာတင် အားလုံးပြီးသွားတယ်။ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေကလည်း ကျနော် မြို့ပြန်ချင်နေတာကို သိနေတာမို့ တစ်ရက်ကြိုပြန်ဖို့ ပြောကြပါတယ်။

အချိန်ကတော့ နောက်ကျနေပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ပြန်ချင်စိတ် အားကြီးနေတာမို့ ထပြန်လာခဲ့တာပါ။ ပြန်လာတာကို ဘယ်သူ့ကိုမှ ကြိုဖုန်းဆက် မနေတော့ပါဘူး။

ကျနော် ကြိုရောက်လာတာတွေ့ရင် ငုဝါကို ဝမ်းသာစေချင်လို့ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ လိုင်းကားက ထိုင်ခုံမရတာနဲ့ ကြုံတဲ့ ကုန်ကားတစ်စီးကို အကူအညီတောင်းကာ ပြန်လာဖြစ်ခဲ့တာပါ။

ဒီလို အလျှင်လိုပြီး စိတ်စောနေပါတယ်ဆိုမှ ကားက လမ်းမြို့တစ်မြို့မှာ ပျက်နေပါသေးတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိ၊ မနက်စာတောင် မစားခဲ့ဘဲ တန်းပြန်လာတာမို့ ဗိုက်ကလည်း ဆာလှပြီ။

ကားဆရာတွေကတော့ ကျနော့်ကို အနီးနားမှာ တစ်ဆိုင်တည်းရှိတဲ့ စားသောက်ဆိုင်ဆီ သွားစားဖို့ ပြောပါတယ်။ ကားပြင်ပြီးတာနဲ့ သူတို့ လာခေါ်မယ်တဲ့။

ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း မလှမ်းမကမ်းက စားသောက်ဆိုင်ဆီ ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဒီမှာပဲ ကျနော်စားသောက်ပြီးရင် လမ်းကြုံတင်ခေါ်လာသလို သဘောကောင်းလှတဲ့ ကားဆရာကြီးတွေအတွက်လည်း ဝယ်သွားပေးဖို့ တွေးလိုက်ပါတယ်။

ဆိုင်လေးက သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ မဆိုးပါဘူး။ အဝေးပြေး လမ်းမကြီးပေါ်မှာ မြို့နဲ့ သိပ်မနီးဘဲ တည်ရှိနေတာမို့ ခရီးသွားတွေအတွက် ရည်ရွယ် ဖွင့်ထားတာ ဖြစ်မှာပါ။

ခြံဝင်းလေးထဲမှာ ဝါးတဲအဆောင်လေးတွေနဲ့ သီးသန့်အေးဆေးလေး နေလို့ ကောင်းပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ဗိုက်ဆာနေပြီမို့ အမြန်ရနိုင်တဲ့ထမင်းကြော်တစ်ပွဲ မှာကာ စားနေလိုက်ပါတယ်။

ထမင်းကြော် ရောက်လာချိန်မှာ ဆာဆာနဲ့ ခေါင်းမဖေါ်တမ်း စားပစ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီလို ဆက်တိုက်စားနေစဥ္မှာပဲ စားသောက်ဆိုင် ခြံဝင်းထဲကို ကားတစ်စီး မောင်းဝင်လာလို့ ဘာရယ်မဟုတ် လှမ်းကြည့်လိုက် မိ ပါတယ်။

ကားကို မြင်တော့ ကျနော် အံ့ဩသွားတယ်။ ဦးသန့်စင်ကားလေး ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း မျက်နှာ အမြန်လွှဲလိုက်ပါတယ်။

ဦးသန့်စင်က မြင်ပြီး စကားလာပြောမှာ၊ အတူလာထိုင်မှာကို မလိုချင်လို့ပါ။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ထိုင်နေတဲ့ ဝါးတဲ အဆောင်လေးက ကားရပ်တဲ့ နေရာနဲ့ နည်းနည်းလှမ်းပါတယ်။

တော်ရုံနဲ့ တဲထဲမှာ ထိုင်နေတာ ဘယ်သူ၊ ဘယ်ဝါဆိုပြီး ခွဲခြား မမြင်နိုင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့် မျက်နှာ လွှဲပြီး ထမင်းသာ ဆက်စားဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။ ပြန်ရင်တော့ သူ မမြင်အောင် အမြန်ပြန်ထွက်ရပါမယ်။

မဆုံချင်တဲ့ သူနဲ့ ရေစက်ဆုံလွန်းတာကိုလည်း အံ့ဩမိတယ်။ ဦးသန့်စင်အပေါ် ခွင့်မလွှတ်နိုင်လောက်အောင် မုန်းတီးနာကျည်းမိပေမယ့် သူ့မိန်းမနဲ့ သမီးကို မမုန်းရက်ခဲ့ပါ။

အခုဆိုရင် သူ့သမီးနဲ့ ချစ်သူရည်းစားထက်တောင် အဆင့်တွေ လွန်ခဲ့ကြပါပြီ။ ငုဝါနဲ့ လက်ထပ်ပြီးရင် သူက ယောက္ခမ ဖြစ်လာရပါအုံးမယ်။ ငုဝါအပေါ် သံယောဇဥ္ ဖြစ်မိတာကြောင့် အမုန်းဆုံးလူနဲ့ ပတ်သတ်ရဖို့ ဖြစ်လာစေရပါတယ်။

အခုလည်း အခြားမြို့က စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် လာတွေ့နေရ ပြန်ပါပြီ။ ကျနော့်မြို့က အခြားသူတစ်ဦးဆိုရင်တော့ သွားနှုတ်ဆတ်ကာ အပြန်ကားကြုံလိုက်ဖို့ အကူအညီတောင်းနိုင်ပါတယ်။

ဒီလူ့ကားကိုတော့ မစီးချင်ပါ။ သူလည်း ပွဲရုံကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်လာတာနဲ့ တူပါတယ်။ ဒီလို တွေးမိရင်း ဦးသန့်စင်ကားဆီ တစ်ချက် လှမ်းကြည့် လိုက် မိပါတယ်။

ကားပေါ်မှ ဦးသန့်စင်အပြင် နောက်တစ်ယောက် ဆင်းလာတာတွေ့တော့ ကျနော်လည်း ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်ကာ မျက်နှာ ပြန်လွှဲလိုက် မိပါတယ်။ ပြီးတော့မှ သေချာရဲ့လားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်မေးရင်း ပြန်ကြည့်လိုက် မိတယ်။

သေချာပါတယ်။ ကားပေါ်က ဆင်းလာတဲ့သူက ကျနော့်အမေ ဖြစ်နေပါတယ်။ ကိုယ့်မျက်လုံးကိုယ် မယုံနိုင် ဖြစ်မိသလို မျက်နှာတစ်ခုလုံး ထူပူကာ ရှက်ရွံ့စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရပါတယ်။

အမေက ဦးသန့်စင်နဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ရှိတုန်းပဲဆိုတာ ကျနော် သိပါတယ်။ အံ့ဩမိတာက ဒီမြို့ကို ဒီလူကြီးကားနဲ့ ပါလာတာကိုပါ။ အမေက ကျနော်သိသလောက်တော့ ဦးသန့်စင်နဲ့ ဒါမျိုး ခရီးမထွက်တတ်ပါဘူး။

အခုနောက်ပိုင်း ဦးသန့်စင် ကားကိုတောင် စီးတာ မတွေ့ပါဘူး။ အခုတော့ ဒီမြို့ကို တူနှစ်ကိုယ် ခရီးထွက်လာတာကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့နေရပါပြီ။

သူတို့နှစ်ယောက်တည်း အတူမသွားဘူးလို့ ကျနော်ထင်ထားတာက မှားနေပြီပေါ့။ ကျနော် မရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ သူတို့နှစ်ယောက်တည်း သွားလာနေတတ်တာ ဖြစ်မှာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ အခုလို တွေ့ရတာပေါ့။

ပြီးတော့ ကားပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ အမေ့မျက်နှာဟာ အိန္ဒြေရရ တည်ကြည်နေပါတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ရှိန်နေတာမျိုး မရှိသလို ကလက်တက်တက် ပျော်ရွှင်ရယ်မောနေတာလည်း မရှိပါဘူး။

သွားလာနေကျပုံစံ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ ကားပေါ်က ဆင်းလာပြီးတော့ အိန္ဒြေရရပဲ ဆိုင်အတွင်းထဲကို ဦးသန့်စင်နဲ့အတူ လျောက်လှမ်းဝင်သွားပါတယ်။ အမေ့ရဲ့ ဝတ်စားပုံ၊ တည်ငြိမ်ပုံနဲ့ ရှင်းသန့်တောက်ပနေတဲ့ အလှတွေဟာ မြင်သူတကာ ငေးလောက်အောင် ပေါ်လွင်ထင်ရှားနေခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဒီလို မြန်မာဆန်ဆန် ဝတ်ဆင်ပြီး တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်တဲ့ အလှတရားပိုင်ရှင်ဟာ တိတ်တိတ်ပုန်းလင်နဲ့ အတူလာတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူက သိနိုင်မှာလဲ။ သိနေတဲ့ ကျနော့်မှာတော့ အမေ့ရဲ့ လှပနုပျိုမှုကို ဂုဏ်မယူနိုင်ဘဲ ရှက်ရွံ့သိမ်ငယ်မှုနဲ့အတူ ခံပြင်းဒေါသတွေ ဖြစ်နေရပါတယ်။

သူတို့ကတော့ သိကျွမ်းတဲ့သူတွေ မရှိတဲ့နေရာမှာ လာပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျော်ပါးနေကြတာပေါ့။ မနက်ဖြန် ဆယ်နာရီလောက် မှ ကျနော်ပြန်ရောက် မယ်လို့ အမေက သိထားတာလေ။ အဲတော့ သူများလင်နဲ့ လာကဲတာပေါ့။

အချိန်အခါက ညနေစောင်းနေပြီဆိုတော့ နှစ်ဦးသား တစ်နေရာရာမှာ သွားလိုးပြီးပြီနဲ့ တူပါတယ်။ မြို့မပြန်ခင် ညနေစာ ဝင်စားတာနေပါမယ်။

ကျနော်ကသာ ငုဝါကို အံ့ဩဝမ်းသာစေချင်လို့ ဒီနေ့အားချင်း ပြန်လာမိတာကိုး။ အဲဒီတော့ အမေတို့နဲ့ ဆိုက်ဆိုက် မြိုက် မြိုက် လာတွေ့ရတာပေါ့။

ဒါမျိုးတွေကိုသာ ကြုံတတ်တဲ့ ကျနော့် ကံကိုက ဆိုးလွန်းပါတယ်။ ဒီမြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီး မနက်ဖြန်မှာ ငုဝါနဲ့တွေ့ဖို့ မျှော်လင့်ရင်ခုန်နေတာတွေလည်း ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ဖြစ်ကုန်ပါတယ်။

ကားပျက်လို့ စိတ်ညစ်ညူးနေတာလည်း မရှိတော့ပါဘူး။ ရင်ထဲမှာ လစ်ဟာပျောက်ဆုံးသွားသလို ခံစားနေရပြီး၊ ရှက်ရွံ့ခံပြင်းစိတ်ကြောင့် ဒီနေရာကနေ အငွေ့ပျံပျောက်ကွယ်သွားချင်မိပါတယ်။

ပြီးတော့ ဒီဆိုင်ထဲမှာ ကျနော့် မြို့က လူတွေ ရှိနေမှာ စိုးရိမ်မိရပြန်ပါတယ်။ ဦးသန့်စင်ကို ဖြစ်ဖြစ်၊ အမေ့ကို သိတဲ့သူပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဆိုင်ထဲမှာ ရှိနေရင် အရှက်ရစရာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

တစ်မြို့တည်းသားချင်းဆိုရင် အမေနဲ့ ဦးသန့်စင်ကို ဒီနေရာမျိုးမှာ အတူတွဲတွေ့ရုံနဲ့ တစ်မျိုးထင်စရာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ကျနော့်မှာ ဒါတွေကိုပါ တွေးမိတော့ ဒီဆိုင်မှာ ဆက်ထိုင်ချင်စိတ် လုံးဝ မရှိတော့ပါ။

ထမင်းကြော်လည်း ဆက် မစားချင်တော့ပါ။ ဗိုက်ဆာနေတာလည်း ဘယ်ဆီပျောက်သွားမှန်း မသိတော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ စားပွဲထိုးကို အသာလှမ်းခေါ်၊ ငွေရှင်းကာ အထဲက မမြင်နိုင်တဲ့ နေရာကဆီ ဆိုင်ပြင်လှမ်းထွက်ခဲ့ပါတယ်။

ကားကလည်း ပြင်လို့ မပြီးသေးပါဘူး။ ကျနော်လည်း ဆက် မနေချင်တော့ပါ။ အမေတို့ ဆိုင်က ထွက်လာရင် ကျနော့်ကို တွေ့သွားမှာ စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ကားဆရာကြီးတွေကို ကျေးဇူးတင်စကား ပြောပြီး အခြားကားတစ်စီးကို ရအောင် တားဆီးကာ ပြန်ခဲ့ရပါတော့တယ်။ အပြန်လမ်းတစ်လျောက်ကနေ အိမ်ကိုရောက်တဲ့အထိ ကျနော်ဟာ အသက် မဲ့သူတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေရပါတယ်။

ဘာမှလည်း မလုပ်ချင်၊ တွေးလည်း မတွေးချင်သလို ဘယ်သူနဲ့မှလည်း မတွေ့ချင်ပါ။ အရင်ကတော့ ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ငုဝါ ဝမ်းသာရအောင်လို့ ဖုန်းဆက်ပြောပြီး သူမအိမ်ကို သွားတွေ့မလို့ပါ။

အခုတော့ ဘယ်သူမှ မတွေ့ချင်တာမို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ အိပ်နေလိုက်ပါတယ်။ အမေပြန်လာရင် ကျနော် ပြန်ရောက်နေတာကို သိအောင်လို့ အိမ်တံခါးကိုတော့ သော့မခတ်ထားပါဘူး။

အိပ်ရာထဲ လှဲနေမိမှ စိတ်တွေက ဟိုရောက်၊ ဒီရောက်နဲ့ ဂဏာမငြိမ် ဖြစ်ရပါတယ်။ အမေနဲ့ ဦးသန့်စင်ဟာ ဒီနေ့ ဘယ်တွေသွားလို့ ဘာတွေ လုပ်ကြသလဲ။

အမေ့ကို ဦးသန့်စင်က တခြားမြို့ကိုတောင် ခေါ်သွားတာဆိုတော့ အေးဆေးတွေ့ပြီး ဇိမ်နဲ့နှက်ကာ အပီလိုးဖို့ ဖြစ်မှာပါ။ ကျနော် နောက်ဆုံးတွေ့တာက အမေ့ကို ဂိုထောင်ဘေးမှာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ခပ်မြန်မြန် သမသွားတာပါ။

ဒီလို မလွတ်မလပ် အခြေအနေနဲ့ ခပ်သွက်သွက်သာ လိုးနေကြရတာမို့ အခြားမြို့ကို အတူသွားပြီး အမေ့ကို အပီဖြုတ်တာနဲ့ တူပါတယ်။ တစ်နေကုန် လိုးဆော်ပြီးတော့ ညနေစာစားပြီးမှ အိမ်ပြန်လာမယ့်ပုံပါ။

ဒါဆိုရင် အခုချိန်လောက်ဆို ပြန်ရောက်သင့်ပါပြီ။ ကျနော်လည်း ထမင်းစားချိန်နဲ့ ပြန်လာချိန်ကို တွက်ပြီး၊ အမေပြန်ရောက်ရင် ဘယ်လို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမလဲလို့ အတွေးရ ခက်နေမိပါတယ်။

အမေ့ကို နားလည်ပေးပြီး၊ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နဲ့ အတူပြန်နေမယ်လို့ သူစိတ်ကူးတိုင်း ဦးသန့်စင်နဲ့ အမေရဲ့ မနှစ်မြို့ဖွယ် မြင်ကွင်းတွေကို သူတွေ့ရတတ်ပါတယ်။ ဒီလိုတွေ့ရတိုင်း သူ့စိတ်က ခံစားနာကျင်ရကာ အမေနဲ့ ဝေးကွာသွားတတ်ပါတယ်။

သူ့ကံကြမ္မာက ဒီနေ့လည်း အလားတူ ဖြစ်ရပြန်ပါပြီ။ အမေ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့တောင် ခက်နေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အမေတစ်ခု၊ သားတစ်ခု ဘဝမို့ အမေ့ကို မုန်းတီးပစ်ပယ်လို့လည်း ကျနော့်စိတ်က မရပါဘူး။

အခုလည်း အိမ်ပြန်လာချိန်ရောက်ပြီမို့ သူ့ မသိစိတ်က အမေ့ကို မျှော်နေမိပါတယ်။ အိမ်တံခါးဝက ဝင်လာမယ့် အမေ့အသံကို နားစွင့်ရင်း သူ့ရင်ထဲ နာကျင်နေမိပါတယ်။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အိမ်ဝက အသံကြားရပါတယ်။ ကျနော်လည်း အမေပြန်လာတာကို သိပေမယ့် ထွက် မတွေ့ချင်လို့ အသာငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။ အိမ်တံခါး ဖွင့်ထားတာနဲ့ ဖိနပ်ကို တွေ့ရင် ကျနော်ပြန်ရောက်နေတာကို အမေသိပြီး အခန်းတံခါးကို လာခေါက် မှာ သေချာပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ခြေသံ၊ လူသံက တံခါးဝမှာပဲ ရပ်တန့်နေကာ “ခေတ် ရောက်နေတာလား၊ ခေတ်ရေ၊ ခေတ်ရေ” လို့ လှမ်းခေါ်နေတာကို ကြားရပါတယ်။ ဒီအသံက အမေမြအသံမို့ ကျနော်လည်း အံ့ဩကာ အိပ်ရာက အမြန်ထပြီး အပြင်ထွက် ကြည့်ရပါတော့တယ်။

အမေမြဟာ ဆိုင်က အကူမိန်းကလေးနဲ့အတူ ဘာဂျာတံခါးဝမှာ ရပ်နေပါတယ်။ ကျနော့်ကို တွေ့တော့ အံ့ဩတဲ့ မျက်နှာနဲ့ …..

“ခေတ် …. သား ပြန်ရောက်နေတာလား။ အမေမြတော့ အိမ်တံခါး ဖွင့်ထားတာတွေ့တော့ လန့်သွားတာပဲ။
မနက်ဖြန်မှ ပြန်လာမှာဆို။ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ပြန်ရောက်နေတာလဲ”

“ဟုတ်တယ် အမေမြ။ ကျနော့် အလုပ်က ပြီးတာနဲ့ ဒီနေ့ပြန်လာတာ။ ညနေတော်တော်စောင်းမှ ပြန်ရောက်တာ။
အမေမြတို့ လာအိပ်ပေးတာလား။ အမေတောင် ပြန်မရောက်သေးဘူး။
ကျနော်လည်း အိမ်တံခါးဖွင့်ထားပြီး အမေ့ကို စောင့်ရင်း ခဏဝင်လှဲနေတာ”

“ဪ ….. ဒါကြောင့်ကိုး ……
ဒါနဲ့ သား မသိသေးဘူးလား။ မကြည်ပြာ ဒီည ပြန်မလာဘူးလေ။ မိတ်ဆွေတစ်ယောက် ဆွမ်းကျွေးကို ညအိပ်သွားတယ်။
သားက မနက် မှ ပြန်လာမယ်ဆိုလို့ သူ ဖုန်းဆက် မပြောဖြစ်တာနေမယ်။ မနက်စောစော ပြန်ရောက် မယ်တဲ့။ ဒါကြောင့် အမေမြတို့ အစောကြီး အိမ်လာစောင့်အိပ်တာ”

“ဗျာ …………. အမေက ညအိပ်သွားတာ ….”

————-
————
————-

(ဆက်ရန် …..)

ကြည်ပြာခင်မှာ တစ်ပတ်ကျော်လောက် ဒွိဟစိတ်များနဲ့ စိတ်ပင်ပန်းနေမိပါတယ်။ သူမ ဆုံးဖြတ်ချက် မှားနေပြီလားဆိုတဲ့ အတွေးက အမြဲဝင်ရောက် ပင်ပန်းစေရပါတယ်။

တဖက် မှာလည်း တစ်သတ်လုံး ပြင်မ တဲ့ အမှားတွေဆီကနေ ထွက်ပေါက်တစ်ခု ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။ ဒီတစ်ကြိမ် ကိုသန့်စင်အလိုကျ ပေးဆပ်နေထိုင်ရမှုဟာ အရင်လို ကာမဆန္ဒသတ်သတ်နဲ့ ခံစားပျော်ပါးဖို့ မဟုတ်ပါဘူး။

သူမနဲ့ သားတို့ရဲ့ ဘဝအေးချမ်းသာယာစေဖို့အတွက် သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ပေးဆပ်ရတဲ့ သဘောပါပဲ။ ဒါကြောင့် ဒီတစ်ကြိမ်ဟာ သူမရဲ့ အမှားတွေကို မပြင်ဆင်နိုင်ရင်တောင် ရပ်တန့်ပစ်နိုင်ဖို့ အခွင့်အရေးတစ်ခုအဖြစ် မျှော်လင့်နေမိပါတယ်။

သူမနဲ့ ကိုသန့်စင်ကြားမှာ ဖောက်ပြန်လွန်ကျူးမှုတွေ မရှိတော့ရင် ရှေ့ဆက်ရမယ့် ဘဝခရီးမှာ ယမင်း၊ ငုဝါတို့နဲ့လည်း ပျော်ရွှင်အေးချမ်းအောင် နေနိုင်တော့မှာပါ။ ပြီးတော့ သူမကိုယ်တိုင်ရဲ့ မှားယွင်းခဲ့မှုတွေကြောင့်ပဲ ကိုသန့်စင်ရဲ့ ရှောင်မရတဲ့ တောင်းဆိုမှုတွေကို သဘောတူဖို့ရာက လွဲပြီး မရှိတော့ပါဘူး။

ဒါကြောင့် နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကိုသန့်စင် အလိုကျ ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ကိုပဲ စိတ်ကို ဒုံးဒုံးချလိုက်ပါတော့တယ်။ ဒီလို ဆုံးဖြတ်ချက်ကြောင့်ပဲ ကိုသန့်စင် ခေါ်ရာနောက်ကို စိတ်သက်သက်သာသာနဲ့ လိုက်ပါလာခဲ့မိပါတယ်။

သူမရဲ့ အကျင့်အတိုင်းပဲ တွေဝေစိုးရိမ်တတ်ပေမယ့် လုပ်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးရင် ရဲရဲရင်ဆိုင်တတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုသန့်စင်က ဒီလို ရက် မျိုးကို ချက်ချင်းကြီး ရွေးချယ်တာကိုတော့ သဘောမကျခဲ့ပါဘူး။

နောက်ရက် မှာ ငုဝါစာမေးပွဲ နောက်ဆုံးရက် ဖြစ်သလို ခေတ်ကလည်း ပြန်လာတော့မှာပါ။ ပြီးတော့ ကြည်ပြာခင်နဲ့ ယမင်းတို့လည်း ဘကြီးဦးတို့ ရွာဘက်ကို လိုက်သွားဖို့ ရှိပါတယ်။

ဒီလို ရက်တွေ ကပ်နေလို့လည်း ကိုသန့်စင်နဲ့ ညအိပ်ဖို့ကို သူမ ငြင်းခဲ့ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုသန့်စင်ကလည်း နောက်ရက်တွေမှာ ခေတ် ပြန်ရောက်လာရင် တွေ့ဖို့ မလွယ်တော့တာကို ပြောကာ အတင်းပင် စီစဥ္ခဲ့ပါတယ်။

လွတ်လွတ်ကင်းကင်း ရှေ့ရက်တွေမှာတော့ မစီစဥ္ခဲ့ဘဲ အခုမှ ဖုတ်ပူမီးတိုက် ကောက်စီစဥ္လိုက်တာပါ။ ဒါကြောင့်မို့ ကြည်ပြာခင်လည်း ငြင်းမရတာနဲ့ မြန်မြန်တွေ့ မြန်မြန်ကိစ္စပြီးတာပဲ မှတ်ကာ သဘောတူခဲ့ရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဒီည တစ်ညလုံး ကိုသန့်စင် အလိုကျ နေပြီးရင် မနက်စောစော အိမ်ပြန်ပို့ပေးဖို့ ပြောရပါတယ်။ ဒါမှလည်း ခေတ်ပြန်လာရင် မူမပျက် နေနိုင်မှာ ဖြစ်သလို ယမင်းတို့နဲ့လည်း ခရီးအတူတူ ထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်နိုင်မှာလေ။

ဒါတောင် တစ်ညလုံး ကိုသန့်စင် စိတ်ကြိုက် အသုံးတော်ခံပေးရမှာကို တွေးပြီး နောက်နေ့အတွက် ပူရပါသေးတယ်။ ဒီလူက သူမကို စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးချင်လို့ အခုလို ညအိပ်ဖို့ တောင်းဆိုတာကို သိနေခဲ့ပါတယ်။

ပြီးတော့ သူတောင်းဆိုခဲ့သလို သူမက သူ့ရဲ့ ချစ်သူ ရည်းစား မယားတစ်ယောက်လို ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးရမှာ မဟုတ်လား။ သူ့ဆန္ဒရှိသမျှကို မညည်းမညူ ဖြည့်ဆည်း အလိုးခံရင်း စိတ်တူကိုယ်တူ ပျော်ပါးပေးရမှာလေ။

တစ်ချိန်ကဆိုရင် ဒီလိုအခြေအနေမျိုးကို ရင်ခုန်ပျော်ရွှင်နေမိမှာ အမှန်ပါ။ အခုတော့ တစ်ညလုံး ဖြည့်ဆည်းပျော်ပါးပေးရမှာမို့ စိတ်နည်းနည်း လှုပ်ရှားမိတာကလွဲလို့ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးတဲ့ ခံစားချက်တော့ ပေါ်မလာခဲ့ပါဘူး။

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကြည်ပြာခင်ကတော့ သန့်စင်ခေါ်ရာနောက်ကို လိုက်ပါခဲ့ရပါပြီ။ သူ့နဲ့ အတူနေဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်ပါလာရကတည်းက သူမအတွက် မြန်မြန်ကိစ္စပြီးဖို့သာ စိတ်ရှိပါတော့တယ်။

တွေဝေ စိတ်ပင်ပန်းနေလို့လည်း မထူးတော့တဲ့ အခြေအနေကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ရင်ဆိုင်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ တည်ငြိမ်ဖို့ ကြိုးစားနေခဲ့ပေမယ့် ကြုံဆုံရမှာတွေအတွက် စိုးရွံ့စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေရှိနေတာကိုတော့ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ပါဘူး။

ဒီကြားထဲ ကိုသန့်စင်က ညအိပ်မယ့်ဆီကို တန်းမသွားဘဲ စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ဝင်နေပါသေးတယ်။ သူမက လူအများကြား မသွားချင်လို့ ငြင်းပေမယ့် ကိုသန့်စင်ပြောတဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေကြောင့် မငြင်းသာပဲ လိုက်ခဲ့ရတာပါ။

သူမတို့ ညအိပ်မယ့် အိမ်မှာ ညစာအတွက် စားဖို့သောက်ဖို့တွေ စီစဥ္ထားပေမယ့် လိုအပ်နေသေးတာတွေ ပါဆယ်ထပ်ယူသွားဖို့ပါ။ ပြီးတော့ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုလည်း ရှိပါသေးတယ်။ ဒီဆိုင်မှာ ဧည့်သည်တစ်ယောက်နဲ့ ချိန်းထားလို့ပါ။

ထို ဧည့်သည်ကတော့ သူမတို့ လိုအပ်နေတဲ့ ငွေတွေကို ယုံယုံကြည်ကြည် ထုတ်ချေးပေးထားတဲ့ ကိုသန့်စင်ရဲ့ သူငယ်ချင်းပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလို အစီအစဥ္ မရှိဘဲ ရုတ်တရတ် တွေ့ရမယ်ဆိုတော့ ကြည်ပြာခင်လည်း အံ့ဩသွားပါတယ်။

သူမ သိထားတာက ထိုသူက နိုင်ငံခြားမှာ နေတာလေ။ ဒါကို ကိုသန့်စင်က သေချာ ရှင်းပြပါတယ်။ ထိုသူငယ်ချင်းက မြန်မာနိုင်ငံကို ဒီရက်ပိုင်းမှာ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ခဏပြန်လာတာပါတဲ့။ ရောက်လာတာ သိပေမယ့် သူနဲ့လည်း မတွေ့ရသေးပါဘူး။

ပြီးတော့ ထိုသူက နောက် နှစ်ရက်နေရင် ပြန်တော့မှာပါ။ အခု အဲဒီလူက ဒီဘက်ရောက်တုန်း ခဏဖြစ်ဖြစ် ဝင်တွေ့ပြီး နှုတ်ဆတ်မှ သင့်မယ်လို့ ဆိုလာပါတယ်။ တွေ့ပြီး ညစာ စားပြီးရင် ထိုသူကလည်း ရန်ကုန်ကို ညတွင်းချင်း ပြန်ရမှာပါ။

နောက်နေ့တွေမှာလည်း တွေ့ဖို့ မလွယ်လို့ အချိန်ခဏလောက်ပေးပြီး ညစာအတူစားဖို့ အားချင်းစီစဥ္လိုက်တာလို့ ဆိုလာပါတယ်။ သူမလည်း ဆုံးဖြတ်ရ ခက်သွားပါတယ်။

ကိုသန့်စင်နဲ့ အတူတွဲပြီး တခြားတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ဆုံမိတ်ဆတ်ကာ ထမင်းအတူစားဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မလုပ်ချင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တစ်နေရာရာမှာ နေခဲ့ဖို့ဆိုတာကလည်း ရောက်နေတာက ကိုယ့်မြို့ မဟုတ်ဘူးလေ။

ဘယ်ကိုသွားပြီး စောင့်နေရမှာလဲ။ သူမ အကြံအိုက် စိတ်ရှုပ်သွားတာကို သိတဲ့ ကိုသန့်စင်က အေးအေးဆေးဆေး ရှင်းပြပါတယ်။

ယုံကြည်စွာနဲ့ သိန်းတစ်ထောင်နီးပါး ထုတ်ချေးပေးထားတဲ့ သူငယ်ချင်းက မြန်မာနိုင်ငံ ပြန်လာတာကို နှုတ်မဆတ်ဘဲ နေဖို့ မကောင်းပါဘူး။ အေးဆေးတွေ့ဖို့ကလည်း အချိန်မရှိတာမို့ အခုတစ်ခါတည်း တွေ့ဖို့ စီစဥ္လိုက်ရတာပါ။

သူမ အနေခက်နေပေမယ့် သာမာန်မိတ်ဆွေလို၊ လုပ်ငန်းအသိလို သဘောထားပြီး အတူလိုက်ထိုင်ဖို့ ပြောလာပါတယ်။ ပြီးတော့ ထိုသူ့ဆီက ယူထားတဲ့ သိန်းတစ်ထောင်နီးပါးဟာ သူမအတွက် ယူထားတဲ့ ငွေပမာဏက ပိုများပါတယ်။

ကိုသန့်စင်အတွက် ယူထားတာက နည်းပါတယ်။ ဒီလောက်ငွေတွေ ယုံကြည်ပြီး ထုတ်ချေးထားတယ်ဆိုကတည်းက ထိုသူက ကိုသန့်စင်ကို ဘယ်လောက် ခင်မင်တယ် ဆိုတာ သိနိုင်ပါတယ်။

ဒီလို လူမျိုးကို ကိုသန့်စင်က မဖြစ်မနေ တွေ့ရမှာပါ။ သူမကသာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ ဖြစ်နေရပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ထိုသူ့ရှေ့မှာ ကိုသန့်စင်နဲ့ သူမတို့ကြားက ပတ်သတ်မှုကို မသိစေရဘဲ မိတ်ဆွေသဘောမျိုး မိတ်ဆတ်ပေးကာ တွေ့ဆုံဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ စားသောက်ဆိုင်ရဲ့ သီးသန့်ခန်းလေးမှာ ထိုသူ့ကို တွေ့ရပါတယ်။ သူက တစ်ယောက်တည်း ကြိုတင်ရောက်နေပြီး သူမတို့ကို ဖော်ဖော်ရွေရွေ နှုတ်ဆတ် ဧည့်ခံပါတယ်။

တွေ့ရတာကတော့ ခင်မင်ဖော်ရွေဖွယ်ကောင်းတဲ့ လူကြီးလူကောင်း တစ်ယောက်ပါပဲ။ အရပ်အမောင်ကောင်းပြီး လူကောင်က ထွားထွားကြီးပါ။ အကြောင်းမသိရင် နိုင်ငံခြားသားကြီးလို့ ထင်စရာပါ။

ဒါ့အပြင် သေသေချာချာ မခွဲခြားတတ်ပေမယ့် သူ့မျက်နှာပေါက်က နိုင်ငံခြားသွေးနှောတယ်ဆိုတာ သိနိုင်ပါတယ်။ အသားဖြူဖြူ၊ လူကောင်ထွားထွားနဲ့ တည်ကြည်ခန့်ညားပြီး ဖော်ရွေတဲ့ ဆက်ဆံရေးကြောင့် သူမ အနေရကျပ်နေတာတွေ အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ စိတ်သက်သာရာ ရလာစေပါတယ်။

သူ့နာမည်က ကိုစိုင်းမောင်လို့ မိတ်ဆတ်ပေးပါတယ်။ သူက ဂေါ်ရခါးလူမျိုးနဲ့ ရှမ်း ကပြားပါ။ ဒါကြောင့် သူ့လူကောင်က ယောက်ျားချင်း ယှဥ္ရပ်ရင် သိသိသာသာ သန်မာထွားကြိုင်းနေတာ ဖြစ်မှာပါ။

သူက ကိုသန့်စင် တက္ကသိုလ်တက်ကတည်းက ခင်မင်နေခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့် သူတို့နှစ်ဦးရဲ့ ရင်းနှီးခင်မင်မှုကို ခန့်မှန်းသိမြင်နိုင်ပါတယ်။ ကြည်ပြာခင်ကိုတော့ ကိုသန့်စင်က လုပ်ငန်းတူ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်အနေနဲ့ မိတ်ဆတ်ပေးကာ အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုအတွက် အတူလာရင်း ရောက်လာကြတာလို့ မိတ်ဆတ်ပေးပါတယ်။

ဒီလို မိတ်ဆတ်ပေးပေမယ့် သူမမှာ မျက်နှာ အထားရခက်လှပါတယ်။ နောက်ပိုင်း ထမင်းအတူစားရင်းမှ နေသာထိုင်သာ ရှိသွားခဲ့တယ်။ ကိုစိုင်းမောင်က သူမကို အလေးထားဆက်ဆံပြီး �စကားပြောပေးရှာပါတယ်။ ဒီအတွက် သူ့ကို ကျေးဇူးတင်မိပါတယ်။

မဟုတ်ရင် တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ သူမအဖြစ်က အနေခက်စရာ ကောင်းလွန်းပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စကားဝိုင်းကတော့ ကိုသန့်စင်နဲ့ ကိုစိုင်းမောင်တို့ပဲ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်နဲ့ အလုပ်အကြောင်း ပြောနေကြတာပါ။

သူမကတော့ ဘေးမှာ ထိုင် စားနေရုံပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကိုစိုင်းမောင်က သူမ အနေကျပ်နေတာကို ခန့်မှန်းမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူမ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေမှာပေါ့ဆိုကာ စကားဝိုင်းကို ဖြတ်ပြီး ပြန်ကြဖို့ ပြောပါတယ်။ သူလည်း ရန်ကုန်ကို ပြန်ရမယ်တဲ့။

ဒါကြောင့်ပဲ သူမတို့ နှုတ်ဆတ်ထပြန်ဖို့ ဖြစ်လာပါတယ်။ သူတို့နှစ်ဦးကတော့ ကားနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ ရပ်ပြီး စကားပြောနေကြတာ နည်းနည်းကြာပါတယ်။ သူမကတော့ ကားပေါ်ကပဲ ထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ်။

သူမနဲ့ ကိုသန့်စင် အခြေအနေကို ကိုစိုင်းမောင်ကို မပြောပေမယ့် ရိပ်မိမှာပါ။ လုပ်ငန်းတူ မိတ်ဆွေ အမျိုးသားနဲ့ အမျိုးသမီးက ဒီလိုအချိန်၊ ဒီလိုနေရာမှာ အတူတွေ့ရတာဟာ မရိုးသားဘူးလို့ ရိပ်မိသိရှိမှာပါပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူမ စိတ်ကျဥ္းကျပ်ရတာပါ။

နောက်တော့ ကိုစိုင်းမောင်က ကိုသန့်စင်ကို နိုင်ငံခြားပြန် အမှတ်တရ လက်ဆောင်ထုတ်ပေးပြီး သူမကို လက်ပြနှုတ်ဆတ်ကာ လမ်းခွဲသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူမတို့လည်း ကိုသန့်စင် စီစဥ္ထားတဲ့ အိမ်ကို ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲက အိမ်ကို တွေ့ရုံနဲ့ သူမ စိတ်ထဲ မခွဲခြားနိုင်တဲ့ ခံစားမှု ဖြစ်လာပါတယ်။ ပျော်ရွှင်ရင်ခုန်တာမျိုး မဟုတ်ပေမယ့် တွေ့ကြုံရမှာတွေကို သိနေတာမို့ စိတ်လေးလံမှု ဖြစ်လာရပါတယ်။

ခြံနဲ့ အိမ်ကတော့ သပ်ရပ်သားနားပါတယ်။ ကိုသန့်စင်က သူ့အသိတစ်ယောက် ခြံလို့ ပြောပြီး ဒီညအတွက် ခြံစောင့်တောင် မရှိဘူးလို့ ပြောပါတယ်။

ပြီးတော့ ကားရပ်ကာ အိမ်တံခါး ဖွင့်ပေးပြီး သူမကို အိမ်ထဲ အရင်ဝင်ခိုင်းပါတယ်။ သူကတော့ ခြံတံခါးတွေ သေချာလိုက်ပိတ်အုံးမယ်ဆိုကာ ပြန်ထွက်သွားပါတယ်။

သူမလည်း အိမ်ရှေ့မှာပဲ ရပ်မနေချင်တာနဲ့ အထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးသော လျှပ်စစ်မီး ထိန်ထိန်လင်းနေတဲ့ အိမ်ထဲကို လှမ်းဝင်လာချိန်မှာ သူမခြေလှမ်းတွေ စိုးရွံ့တုံ့နှေးနေမိပါတယ်။

ဒီအိမ်ထဲကို သူမဟာ သာမာန် ခရီးသွား ညအိပ်ဧည့်သည် သဘောမျိုးနဲ့ ဝင်ရောက်လာတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အလိုးကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ခံပေးဖို့ လျောက်လှမ်း ဝင်လာခဲ့တာပါ။

ဒီလူ့ကို ဇနီးမယားတစ်ယောက်လို တစ်ညလုံး ဖြည့်ဆည်း ပြုစုပေးဖို့ လာရောက် တည်းခို ညအိပ်ရတာပါ။ သူမ အဖြစ်က ဘာလဲ။

မုန်းတီး နာကျည်းရဆုံး လူကို ကြင်ကြင်နာနာ ဆက်ဆံပြုစုပေးရတော့မှာပါ။ ဒီတစ်ညလုံး သူ့အပေါ် မုန်းတီးမှုတွေကို ဘေးဖယ်ပြီး ကြင်နာယုယပေးဖို့ဆိုတာ မလွယ်ပေမယ့် သူမ လုပ်ရပါတော့မယ်။

တစ်ချိန်က အမှားတွေနဲ့အတူ သူမရဲ့ အားနည်းချက်တွေကြောင့် အခုလို ဖြစ်လာရတာပါ။ နောက်ဆုံးပါပဲဆိုတဲ့ ကိုသန့်စင်ရဲ့ ဂတိစကားဟာ သူ့အပေါ် တစ်ညတာ ကြင်နာနွေးထွေးပေးဖို့ ဖြစ်လာရပါပြီ။

ဒါ့အပြင် သူမ မနှစ်မြို့တဲ့ အခြားအကြောင်းလည်း ရှိနေခဲ့ပါတယ်။ ဒါကတော့ ဒီတစ်ခါ ကိုသန့်စင်နဲ့ ပတ်သတ်ရမှုမှာ သူမကို စိတ်ပန်း၊ လူပန်း ဖြစ်စေရတဲ့ အကြွေးကိစ္စလည်း ပါဝင်နေခဲ့ပါတယ်။

ငွေးကြေးကြောင့် ကိုယ် အမုန်းဆုံးလူရဲ့ အလိုးကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ခံပေးရမှာတဲ့လား။ ဒီအတွေးက သူမကို တုန်လှုပ်ချောက်ချားစေရပါတယ်။

သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို တည်ခင်း အသုံးတော် ခံရတဲ့ အကြောင်းတွေထဲမှာ ငွေကြေးကြောင့်လည်း ပါဝင်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါက သူမကို ကြေးစားမိန်းမတစ်ယောက်လို ခံစားရစေပါတယ်။

ရှောင်မရမယ့် အတူတူ အလုပ်သဘောဆန်ဆန် ပေးဆပ်အတူနေပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပေမယ့် သူမ ခန္ဓာကိုယ်ကို တန်ကြေးတစ်ခုနဲ့ သတ်မှတ်ခံရတဲ့ ဘဝမျိုး ရောက်ရှိနေခဲ့ပါပြီ။ ဒါမျိုး မဟုတ်ဘူးလို့ ငြင်းဆန်နေပေမယ့်လည်း ဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေတွေကို သေချာစဥ္းစားရင်း စိုးရွံ့သိမ်ငယ်စိတ်တွေ ခံစားလာရပါတယ်။

သေချာတာကတော့ ဒီတစ်ညမှာ ကိုသန့်စင်ရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝအားရစေဖို့ သူမ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးရင်း �ဖျော်ဖြေပေးရပါတော့မယ်။ ခြံတံခါး ပိတ်ပြီး အိမ်ထဲကို လှမ်းဝင်လာတဲ့ ကိုသန့်စင်ရဲ့ ခြေသံဟာ သူမရဲ့ တည်ရှိမှုကို အောက်ဆုံးထိ ဆွဲချသွားသလို ခံစားနေရပါတော့တယ်။

“ကြည်ပြာ …. ထိုင်ခုံမှာတော့ သွားမထိုင်ဘူး”

“ဟင် ….. ”

အတွေးများနဲ့ လွင့်မျောနေတဲ့ ကြည်ပြာခင်မှာ ကိုသန့်စင်က နောက်နားကို ရောက်လာတာကိုတောင် သတိမထားလိုက် မိပါဘူး။ သူက နောက်ကနေ သူမ ပခုံးကို ကိုင်ပြီး စကားပြောလိုက်တော့မှ လန့်ဖြန့်ကာ သတိပြန်ဝင်ပြီး လှည့်ကြည့်မိရပါတော့တယ်။

လှည့်ကြည့်လာတဲ့ သူမကို ကိုသန့်စင်က ပခုံးကို သိုင်းဖက်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းကို တပ်မက္ပြင်းပြစွာ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်ပါတယ်။ ရုတ်တရတ် အပြုအမူကြောင့် ကြည်ပြာခင်မှ တွန်းဖယ်ကာ ရုန်းလိုက် မိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကိုသန့်စင်အလိုကျဆိုတဲ့ အသိက ခေါင်းထဲဝင်လာပြီး ရုန်းမိတာကို ရပ်ကာ အနမ်းခံပေးလိုက်ပါတယ်။ သူမ နှစ်လိုသည်ဖြစ်စေ၊ မနှစ်လိုသည်ဖြစ်စေ၊ ဒီတစ်ညမှာ အခုလို အထိအတွေ့တွေကို ရှောင်ဖယ်လို့မှ မရတော့တာလေ။

အဲဒါကြောင့်ပဲ ကိုသန့်စင်ရဲ့ တပ်မက္ပြင်းပြလှတဲ့ အနမ်းတွေကို အလိုက်သင့် ခံယူပေးနေရပါတော့တယ်။ ကိုသန့်စင်ကလည်း အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေ ဆက်တိုက်ပေးတာမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။

သူ့အနမ်းတွေက သူမ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေအပေါ် နူးညံ့ခြင်းနဲ့ ပြင်းပြခြင်းကြား တလှည့်စီသွားကာ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်နေခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါတယ္။ ဒီကြားထဲ သူ့လက်တွေက အငြိမ်မနေပါဘူး။

သူမ ကျောပြင်တစ်လျောက်ကို ရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်း သူ အတပ်မက္ဆုံးဖြစ်တဲ့ ဖင်သားအိအိထွေးထွေးတွေအပေါ် ထိခတ်ပွတ်သပ်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို အနမ်းအရှိုက်၊ အပွတ်အသပ်တွေကို ဆက်တိုက် ခံယူနေရတဲ့ ကြည်ပြာခင်မှာ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရသလို တစ်ကိုယ်လုံး ရွစိရွစိနဲ့ အနေရခက်လာခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူမ စိတ်ထဲမှာ ဖျောက်ဖျက် မရအောင် စွဲထင်နာကျင်နေရတဲ့ ဒီလို ကာမအထိအတွေ့တွေအပေါ် နောင်တနဲ့ ကိုသန့်စင်အပေါ် မနှစ်မြို့မှုတွေက ကျန်ရှိနေတုန်းပါပဲ။ ဒါကြောင့်ပ​ဲ သူ့အလိုကျ လိုက်လျောငြိမ်ခံနေပေးပေမယ့် သူမခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ခပ်တောင့်တောင့်နဲ့ အသက် မပါသလို ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။

ဒါကို ကိုသန့်စင်ကလည်း သိပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူ အမြဲတမ်း နမ်းရှိုက် ပွတ်သပ်ချင်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ တင်သားများကို ကျေနပ်အောင် ထိတွေ့ပြီးမှ အနမ်းတွေကို ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ အခန်းထဲ သွားရအောင်လို့ ပြောကာ သူမ ခါးကို ဖက်လို့ အိပ်ခန်းဘက် ခေါ်သွားခဲ့ပါတယ်။

ချစ်ကြင်နာလွန်းတဲ့ လင်မယားတွေလို သူမ ခါးကိုဖက်ပြီး အိပ်ခန်းဘက် ခေါ်သွားတာကို ကြည်ပြာခင်က ဘာမှ မတုံ့ပြန်ဘဲ အသာတကြည် လိုက်ပါလာရပါတယ်။ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်တာက သူမကို စိတ်ရှိသလို လိုးဖို့ပဲ မဟုတ်လား။

ဘာဖြစ်ဖြစ် ရင်ဆိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ပြီးသားပါ။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးတဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ညတာ ကုန်ဆုံးရတော့မယ် ဆိုတဲ့အသိက သူမကို စိုးရွံ့တုန်လှုပ်စိတ်လေး ဖြစ်ပေါ်နေစေရပါတယ်။

အသိကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ခံစားချက်ကိုတော့ သူမ မလွန်ဆန်နိုင်ပါဘူး။ တည်ငြိမ်အောင် ဟန်လုပ် တင်းထားခဲ့ပေမယ့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ စိုးရွံ့စိတ်လေးကတော့ ခံစားနေရစဲပါ။

(ဆက်ရန် …..)

ဒါကြောင့်ပဲ ကိုသန့်စင်ရဲ့ ခါးကို အသာသိုင်းဖက် ဆွဲခေါ်မှုနောက်ကို တုံ့နှေးနေတဲ့ ခြေလှမ်းများနဲ့ လိုက်ပါခဲ့ရပါတယ်။ အခန်းတံခါး ဖွင့်လိုက်ချိန်မှာ ကျယ်ဝန်းပြည့်စုံတဲ့ အိပ်ခန်းကြောင့် သူမ အံ့ဩသွားရပါတယ်။

အိပ်ခန်းထဲမှာ မွေ့ရာကျယ်ကြီးတင်မကဘဲ ဆတ်တီထိုင်ခုံတွေ၊ စားပွဲ၊ ဘီဒို၊ မှန်တင်ခုံတွေပါ ရှိနေတာပါ။ အိပ်ခန်းဆိုတာထက် အိမ်တစ်အိမ်မှာ ရှိရမယ့် ပစ္စည်းတွေပါ အစုံအလင် ပြည့်စုံနေခဲ့ပြီး ကျယ်ဝန်း သပ်ရပ်လှပါတယ်။

စားပွဲခုံပေါ်မှာလည်း အစားအသောက်တွေ တည်ခင်းထားပြီးသားပါ။ ကိုသန့်စင်က သူမနဲ့ အတူ တညနေလုံး ရှိနေတာကို ဒါတွေ ဘယ်သူပြင်ဆင်ပေးထားသလဲလို့ အတွေးဝင်လာခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် လိုချင်တာကို ရဖို့အတွက် အကွက်စေ့အောင် စီစဥ္ရယူတတ်တဲ့ ကိုသန့်စင် အကျင့်ကို သိနေလို့ မေး မနေတော့ပါဘူး။ အတတ်နိုင်ဆုံး ကိုသန့်စင်နဲ့ စကားနည်းနည်းသာ ပြောဆိုချင်တဲ့ စိတ်ကလည်း ရှိနေခဲ့ပါတယ်။

ကိုသန့်စင်နဲ့ စကားသိပ် မပြောချင်ပါဘူးဆိုမှ သူက ဆတ်တီခုံမှာ ခဏထိုင် စကားပြောကြရအောင်လို့ ဆိုလာပါတယ်။ မထိုင်တော့ဘူးဆိုရင် အိပ်ရာပေါ် သွားပြီး မြန်မြန်အလိုးခံချင်နေတယ်လို့ အထင်ခံရအုံးမှာပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ သူခေါ်ရာနောက်ကို လိုက်ပြီး ထိုင်ရပါတယ်။ သူက ခွဲမထိုင်ဘဲ အတူပူးကပ်ထိုင်ကာ သိုင်းဖက်ထားပါတယ်။ ပြီးတော့မှ …..

“ကြည်ပြာ …. ကိုယ်နဲ့တွေ့ရတာ စိတ်မပါသလိုပဲနော်”

“အပိုတွေ မပြောပါနဲ့။ အခု ရှင့်ကို ကျမက ဘာတွေ ငြင်းဆန်နေလို့လဲ”

“မငြင်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် မင်းဘက်က ကိုယ်ဖြစ်စေချင်သလို စိတ်တူကိုယ်တူ ဖြစ်မနေဘူးလို့ ခံစားရတယ်”

“ကျွတ် ….. ကျမက ဒီထက် ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ။ ကျမ ဘက်က စိတ်ပါပါ၊ မပါပါ …. ရှင်လိုတာ ရရင် ပြီးရော မဟုတ်လား ….
စိတ်ချ၊ ဒီည တစ်ညလုံး ရှင့်စိတ်ကြိုက် ဖြစ်စေရမယ်။ ကျမက ဘာမှ မပြောဘဲ ရှင့်ဆန္ဒပြည့်ဖို့ အကုန် ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်။
ပြီးရင်တော့ ရှင့် ကတိ ရှင်တည်ပေးပါ”

“အဲဒါ စိတ်ချပါ။ အခုလို ကြည်ပြာနဲ့ တစ်ညလုံး အတူနေရရင် ကိုယ့်ဘက်က ကျေနပ်ပါပြီ။
ဒါပေမယ့် မင်းကိုလည်း အရင်လို စိတ်ပါစေချင်တာ။ ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း ကောင်းချင်တာ အဓိက မဟုတ်ဘူး။ မင်းကို ပျော်ရွှင်စေချင်တာပါ”

“ဟင်း ဟင်း …. ရှင်က သိပ်အပိုတွေ ပြောတာပဲ….”

“အင်းပေါ့လေ။ မင်းက ကိုယ်နဲ့ ဘယ်ပျော်ချင်ပါ့မလဲ။ အောင်အောင်ရှိနေတော့ ….”

“တော် !!! ရှင် ထပ်မပြောနဲ့။ ကဲ …. အခု ရှင်ဘာလုပ်ချင်လဲ ….
အရင်လို အပြော ပက်ပက်စက်စက်တွေ ကျမကို ထုတ်ပြောစေချင်တာ မဟုတ်လား ….
ရတယ်လေ …. ရှင် … ကျမကို ဘယ်လို လိုးချင်လဲ။ ဒီတစ်ညတော့ ရှင့်စိတ်ကြိုက် ရှင့်မယားတစ်ယောက်လို ကျမ ဖြည့်ဆည်းပြီး ခံပေးမယ်လေ”

“ဟား ဟား …. ကြည်ပြာ အခုလို ဒေါသနဲ့ အရွဲ့တိုက်ပုံလေးက သိပ်ချစ်စရာ ကောင်းတာပဲ။
ိနှုတ်ခမ်းကြီး ကိုက် မထားပါနဲ့။ ကိုယ် အူယားလာရင် နမ်းမိတော့မယ်။
ကောင်းပြီလေ … ကြည်ပြာက ကိုယ့်စိတ်ကြိုက် ခံမယ်ဆိုတော့ ကျေနပ်လိုက်ပါပြီ။ အခုတော့ မလိုးခင် တစ်ခုခု စားကြရအောင်လေ။
ဆိုင်မှာလည်း မင်း အနေခက်ပြီး သိပ်မစားဘူးမို့လား …. ဖြည်းဖြည်းပေါ့”

“ကျမ ဘာမှ မစားချင်ဘူး။ ဆိုင်မှာ စားလာတာပဲ …. တော်ပါပြီ”

“မစားရင် ဝိုင်တော့ သောက်ကွာ …. ကြည်ပြာ သောက်ဖူးတာပဲ။ ဒါမှ ပိုမြူးပြီး အသက်ဝင်မှာလေ။ ဒါတော့ မငြင်းပါနဲ့”

ကြည်ပြာခင်ဘက်က ငြင်းဆန်ဖို့ ဟန်ပြင်ပေမယ့် ကိုသန့်စင်ကတော့ အတင်းပဲ ဝိုင်သောက်ဖို့ တိုက်တွန်းနေပါတယ်။ ပြီးတော့ ပုလင်းကို ဖောက်ပြီး ဖန်ခွက် နှစ်ခွက်ထဲ ငှဲ့ထည့်နေပါသေးတယ်။

သူမ ဘာလုပ်ရမလဲ စဥ္းစားနေမိပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် သူနဲ့ ဝိုင်မသောက်ချင်ပါ။ ဒီအရသာနဲ့ ယစ်မူးရတာကိုလည်း မကြိုက်ပါ။

ဝိုင်ကို သူနဲ့ တစ်ခါသောက်ဖူးသလို၊ ကိုဝဏ္ဏ၊ စံတို့နဲ့ တစ်ခါသောက်ဖူးပါတယ်။ ထိုအချိန်တွေကတော့ ဝိုင်ရဲ့ ယစ်မူးရီဝေမှုနဲ့အတူ ရမ္မက်ထန် ကာမပွဲတွေကို ဆင်နွှဲဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။

မှတ်မှတ်ရရပါပဲ။ သူနဲ့ ပထမဆုံး အကြိမ် ဝိုင်သောက်ပြီး အလိုးခံမိတဲ့ နေ့ဟာ သားလေးနဲ့ သူမ စိတ်ချင်းဝေးခဲ့ရတဲ့ နေ့ပါပဲ။ ဒီတစ်ကြိမ် ကိုသန့်စင်နဲ့ ဝိုင်သောက်ရတာဟာ သူမဘဝထဲက ကိုသန့်စင်ကို ထွက်သွားစေဖို့ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

ပြီးတော့ ဒီတစ်ညကို မနှစ်မြို့တဲ့ စိတ်ပင်ပန်းမှုတွေနဲ့ ကျော်ဖြတ်ရမယ့်အတူတူ ယစ်မူး အသိပျောက်ပြီး ကျော်ဖြတ်နိုင်ရင်လည်း မဆိုးပါဘူး။ ဒါဆိုရင် သူမ နာကျင်ခံစား၊ ပင်ပန်းရမှာတွေ ဖြေသိမ့်စေနိုင်ပါမယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ငြင်းမရမယ့် အတူတူ သောက်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် လက်ထဲ အတင်းထည့်ပေးတဲ့ ဝိုင်ကို ယူရင်း တစ်ခွက်လုံး ကုန်အောင် မော့ချလိုက်ပါတယ်။

လည်ချောင်းထဲကို ရှတတနဲ့ ပူခနဲ ထိုးဆင်းသွားမှုနဲ့အတူ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းခနဲ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ သူကတော့ တစ်ချက်တည်း အကုန်မော့ချလိုက်တဲ့ သူမကို အံ့ဩသလို ကြည့်ကာ အဲလို မသောက်ရဘူးလေလို့ �ပြောပါတယ်။

ပြီးတော့ ပန်းသီးတစ်စိတ်ကို ယူကာ သူမကို ပေးတယ်။ သူမလည်း ပန်းသီးစိတ်လေးကို ကိုက်ရင်း လည်ချောင်းထဲက ပူနွေးပြင်းရှမှုကို ဖြေသိမ့်နေမိပါတယ်။

သူကတော့ တစ်ခွက် ထပ်ထည့်ပေးကာ အေးဆေး သောက်ဖို့ ပြောပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒုတိယ တစ်ခွက် မှာ သူယူလာတဲ့ အိတ်ထဲက ပုလင်းတစ်လုံးကနေ သူမသောက် မယ့် ခွက်ထဲကို တစ်ခုခု ထည့်လိုက်ပါတယ်။

“ကိုသန့်စင်၊ အဲတာ ဘာလုပ်တာလဲ … ရှင် မဟုတ်တာ လုပ်နေတာလား”

“ဟာ …. မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါက အမျိုးသမီးတွေအတွက် ကာမ ခွန်အားဖြစ်စေသလို စိတ်ကို မြူးစေတဲ့ အရည်ပါ။
မကောင်းတဲ့ မူးယစ်ဆေး မဟုတ်ပါဘူး။ စျေးသိပ်ကြီးတာ။ စိုင်းမောင်ကို အကြောင်းတစ်ခုခု ပြပြီး ဝယ်လာခိုင်းခဲ့ရတာ”

“အို !!! မဟုတ်မဟတ်တွေ ကျမ မကြိုက်ဘူး။ ရှင့်စိတ်တိုင်းကျ ကျမနေပေးမယ့်ဟာကို ဒါမျိုးတွေ မလုပ်ပါနဲ့။
ကျမ မသောက်ဘူး …. တော်ပြီ”

“မဟုတ်သေးဘူးလေ။ ဒီည တစ်ညလုံး ကိုယ်က ကြည်ပြာ့ကို လိုးမှာလေ။ အဲဒီတော့ ကြည်ပြာ့ စိတ်ရော ခန္ဓာကိုယ်ရောက ခံနိုင်ရည်ရှိဖို့လိုတယ်။
ဒါက ဘေးမဖြစ်ပါဘူး။ ပေါ့ပါးပြီး အားအင်ရှိနေရုံပါ။ ကိုယ်က ကြည်ပြာ့ကို မဟုတ်တာ လုပ်ပါ့မလား”

ကိုသန့်စင်ရဲ့ ရေပတ်မဝင် ပြောစကားတွေ ကြားမှာ ကြည်ပြာခင့် ခေါင်းတွေ ရှုပ်လာပါတယ်။ သူမ သိတာက ဒီတစ်ညကို မြန်မြန်ကျော်ဖြတ်ချင်တာကိုပါ။

စံတို့နဲ့တုန်းကလည်း ဒါမျိုးကို ကြုံခဲ့ရတယ်။ အဲဒီတုန်းက အသိလွတ်အောင် ရမ္မက်ထန်ခဲ့ရတာကို ပြန်အမှတ်ရမိပါတယ်။ ကိုသန့်စင်နဲ့တော့ ဒီလို ကာမအရှိန်တွေ တက်တာကို မလိုချင်ပေမယ့် လိုးကြ ခံကြပြီဆိုမှတော့ ရမ္မက်စိတ်တွေက ပေါ်လာရအုံးမှာပါ။

တစ်ညလုံး သူ့စိတ်ရှိသမျှကို လိုက်လျောပေးရမှာမို့ သူမဘက်ကလည်း စိတ်နဲ့ ခန္ဓာ အသင့်ဖြစ်နေဖို့ လိုတာ အမှန်ပါ။ နှစ်ဦးတည်းသာ ရှိနေတဲ့ အခြေအနေမို့လည်း သူ ကမ်းပေးလာတဲ့ ခွက်ကို မော့သောက်လိုက်ပါတော့တယ်။

သူမလည်း သစ်သီးစိတ်လေးတွေ စားရင်း တဖြည်းဖြည်း ရီဝေလာကာ လည်ချောင်းထဲ ပူနေတာလည်း သက်သာလာပါတယ်။ ကိုသန့်စင်လည်း ပါလာတဲ့ အိတ်ထဲက ဆေးတစ်လုံး ယူသောက်တာ တွေ့ရတယ်။

သူမလည်း မစပ်စုတော့ပါဘူး။ သူယူလာတဲ့ အထုတ်က ကိုစိုင်းမောင် လက်ဆောင်ပေးလိုက်တဲ့ အိတ်ပါ။ ဒီလို ကာမကိစ္စတွေမှာ အသုံးဝင်တာတွေကို လက်ဆောင်ပေးကတည်းက ကိုသန့်စင်နဲ့ သူမရဲ့ ပတ်သတ်မှုကို ကိုစိုင်းမောင်လည်း ရိပ်မိနေတော့မှာပါ။

ဒါက ရှက်ဖို့ ကောင်းလွန်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမက ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ဒါကြောင့်မို့လည်း ကိုသန့်စင်ကို အဲဒီအကြောင်း မပြောဖြစ်တော့ပါဘူး။ ကိုသန့်စင်ကတော့ စကားတပြောပြောနဲ့ သောက်ရင်း အချိန်တွေ ကုန်လာခဲ့ပါတယ်။

အချိန်နည်းနည်း ကြာလာတာနဲ့အမျှ သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း နွေးကာ သွေးတွေ ဆူလာသလိုပါပဲ။ သူအသင့်ထည့်ပေးတဲ့ ဝိုင်ခွက်တွေကို ၄ ခွက်လောက်အထိ ယူသောက်နေမိခဲ့တာပါ။

ကြိုက်လို့ သောက်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကြုံနေရတဲ့ အခြေအနေကို ရင်ဆိုင်ရမှာ ခက်လို့ မထူးဇာတ်ခင်းသလို ဖြစ်နေခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် သောက်လိုက် မိတဲ့ ဝိုင်နဲ့ ဆေးအစွမ်းက ပြနေခဲ့ပါပြီ။

ခန္ဓာကိုယ်ထဲက တဖျဥ္းဖျဥ္းဖြစ်လာပြီး မရိုးမရွဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ တစ တစ တိုးလာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းက အနေရခက် မှုများဟာ ပြင်ပမှာပါ သိသာဖော်ပြနေခဲ့ပါပြီ။

ဒီကြားထဲ ကိုသန့်စင်ရဲ့ လက်တွေက အငြိမ်မနေပါဘူး။ စကားပြောရင်း သူမကို သိုင်းဖက်ကာ ရင်သားတွေကို ထိကိုင်လိုက်၊ လည်ပင်း၊ ခါးနဲ့ ကျောပြင်တွေကို ပွတ်သပ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေခဲ့တာပါ။

ကိုသန့်စင် အနေနဲ့ကတော့ တစ်ညတာ စိတ်ကြိုက်ပျော်ပါးနိုင်တဲ့ အမျိုးသမီးကို စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ရင်း အရသာခံနေတော့မှာပေါ့။ သောက်ထားမိတဲ့ အရှိန်တွေကြောင့် ယစ်မူးရီဝေနေတဲ့ သူမအဖို့မှာတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ရွစိထိုးကာ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်နေရပါတယ်။

လည်ပင်း၊ ကျောပြင်နဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ထိကိုင် ပွတ်သပ်လိုက်တိုင်း ရှိန်ခနဲဖြစ်ကာ ယိုးတိုးရွတနဲ့ ယားတက်လာရတယ်။ ရင်သားတွေကို ထိကိုင်လိုက်ရင် တဖျဥ္းဖျဥ္း ခံစားလိုက်ရပြီး ရင်သားတွေ ပိုမိုကြီးထွား ပွင့်ထွက်တော့မတတ် ခံစားနေရပါတယ်။

အတွင်းခံ ဘယာအထိန်းအကွပ်အောက်က ရင်သားတွေဟာ တင်းကျပ်ပြီး ယားယံအနေခက်လာစေရပါပြီ။ ဒါတင်ပဲလားဆိုတော့ မဟုတ်သေးပါဘူး။

သူ့လက်တွေက တင်ပါးဘေးသားတွေကို ထိကိုင်ပွတ်သပ်ပေးရင် အဖုတ်လေးထဲက တဆစ်ဆစ်နဲ့ လှိုက်လှိုက်ပြီး ခံစားနေရတယ်။ အဖုတ်လေးထဲက အနေရခက် မှုကြောင့် ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကို လိမ်ကျစ်ထားမိရတဲ့ အထိပါပဲ။

သူမ သတိမထားမိခင်မှာပဲ ကိုသန့်စင်ရဲ့ လက်တွေ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းမှာ ခန္ဓာကိုယ်လေးက လိုက်ပါတုံ့ပြန်ပြီး အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ သူထွေးပွေ့ကိုင်တွယ်လိုက်တိုင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပိုတိုးဝင်ကာ ခံစားရခက် မှုတွေကို အားကိုးရှာ ခိုဝင်နေမိပါတယ်။

ဒီလို သူမ ဖြစ်ပျက်နေပုံကို ကိုယ်တိုင် သတိမထားမိရပါဘူး။ သူမ သိတာက ရှိန်းခနဲ၊ ဖျဥ္းခနဲ ခံစားရချက် များ တရဆက် ဖြစ်ပေါ်နေရတာကိုပါပဲ။ ခေါင်းထဲမှာလည်း ဖျိုးခနဲ မိုက်ခနဲဖြစ်နေရကာ ဖြစ်ပေါ်နေတာတွေကို ပြေ ငြိမ်း ကင်းစင်လိုတဲ့ လိုလားမှုတွေသာ ရှိနေခဲ့ပါတော့တယ်။

ဒီလို ဖြစ်ပေါ်ခံစားနေရတာတွေက သူမရဲ့ ရမ္မက်စိတ်တစ်ခုတည်းကြောင့် မဟုတ်ပါဘူး။ သောက်ထားမိတဲ့ ဝိုင်နဲ့ ဆေးကြောင့်ဆိုတာကိုတော့ သူမ နားလည်ပါတယ်။ အခုချိန်မှာတော့ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဖြစ်နေတဲ့ ဝေဒနာများနဲ့ လိုလားတောင့်တမှုတွေ ပြည့်ဝချင်တဲ့ စိတ်တစ်ခုက သူမကို အသိမဲ့ ကာမနယ်ထဲကို ဆွဲခေါ်နေခဲ့ပါပြီ။

ဒါကြောင့်ပဲ ကိုသန့်စင်က သူမ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းတဲ့အခါ မျက်နှာလေးကို မော့ပြီး ခံယူပေးနေမိပါပြီ။ ဒါ့အပြင် ကိုသန့်စင် ကျောပြင်ကို အားရှိသမျှ ကျုံးဖက်ရင်း အနမ်းများကို ပြန်လှန် နမ်းရှိုက်ပေးလာခဲ့ပါတယ်။

ကိုသန့်စင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်း၊ လျှာတို့နဲ့ ဝေ့ဝိုက် လျက်စုပ်ကစားပေးတိုင်း သူမ အသဲ၊ အူတွေ ပျော်ဝင်ပါသွားသလို ခါးလေးကော့၊ ရင်လေးကြွလို့ ဖြစ်နေရပါတယ်။ ဒီအချိန်တိုင်းမှာ သူမကလည်း ကိုသန့်စင် နှုတ်ခမ်းကို မက္မက္မောမော တုံ့ပြန်နမ်းရှိုက်ပေးမိရပါတော့တယ်။

ရင်လှိုက်ဖို အနမ်းများ လှိုင်လှိုင်ပေးနေရင်း ကိုသန့်စင်က သူမကို အိပ်ရာဆီ ထူမဆွဲခေါ်သွားခဲ့ပါတယ်။ သူမမှာတော့ မထိန်းနိုင်အောင် တက်ကြွလှုပ်ရှားနေတဲ့ ခံစားချက် များနဲ့ပဲ အိပ်ရာပေါ်ကို ဘယ်လို ရောက်လာမှန်းပင် မသိနိုင်လောက်အောင်ပါ။

သူမ ထမိန်လည်း ဘယ်မှာ ကျွတ်ကျန်ခဲ့မှန်း မသိတော့ပါဘူး။ ကုတင်ပေါ်ရောက်လာတဲ့ သူမမှာ ဇာပင်တီ အနီရဲရဲလေးသာ အောက်ပိုင်းမှာ ကျန်ရှိပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ ရင်တွေတုန်ပြီး မောပန်းတုန်ရီနေတာပဲ သိပါတော့တယ်။ သူမ စိတ်နဲ့ ခန္ဓာက ငတ်မွတ်တောင့်တမှုတွေ အတိုင်းအဆမရှိ ဖြစ်နေရပြီး လူမှာလည်း ဗရမ်းဗတာနဲ့ ကာမအရူးမလေးသဖွယ်ပါပဲ။

ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း အသိလွတ် တုံ့ပြန်မှုတွေနဲ့ အနားမှာရှိတဲ့ ကိုသန့်စင်ကို ပျောက်ကွယ်သွားမှာ ကြောက်နေမိသလို အတင်းကို ဖက်တွယ်ထားမိပါတယ်။ ဒီလို ဖက်တွယ်နမ်းရှိုက် ပွတ်သပ်နေပေမယ့်လည်း ဖြစ်နေတဲ့ ကာမစိတ် အထန်တွေက မလျော့ပါးတဲ့အပြင် တိုးလို့သာ ပြင်းထန်နေရပါတယ်။

သူမရဲ့ ပြောင်းလဲနေတဲ့ စိတ်နဲ့ခန္ဓာကို သူမကိုယ်တိုင် မသိတော့ပါဘူး။ ဒီသဘောကို ကိုသန့်စင်ကလည်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ကို အတင်းဖက်တွယ်ထားတဲ့ သူမရဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ရအောင်ဖြုတ်လိုက်ပါတယ်။

ပွင့်ဟာလာတဲ့ ရင်သားဖွေးဖွေးများနဲ့အတူ ဘယာအနီရဲရဲလေးအောက်က ဆူကြွ ဝင်းမို့နေတဲ့ ရင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ တပ်မက္တဲ့ အနမ်းအစုပ်များနဲ့အတူ ထိမိတဲ့ ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်မှုတွေအောက် မှာ ကြည်ပြာခင်ဟာ အသဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ ရင်ဘတ်လေး ကော့ကြွတွန့်လိမ်နေရပါတော့တယ်။

ကိုသန့်စင်ရဲ့ အနမ်းများက တဖြည်းဖြည်း အောက်ကို ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ အားပါတဲ့ နမ်းရှိုက်စုပ်သွင်းမှုတွေနဲ့အတူ လျှာနဲ့လည်း ထိုးလျက်ဆော့ကစားပေးနေခဲ့တာပါ။

ဆက်တိုက်ကို နမ်းရှိုက်ပွတ်သပ်ရင်း သူမရဲ့ ဘယာချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပါပြီ။ အခုဆိုရင် သူမရဲ့ ရင်သားလုံးလုံးဖွေးဖွေးလေးတွေဟာ ကိုသန့်စင် နှုတ်ခမ်းကြားမှာ စုပ်ယူဆော့မြှူမှုကို အဆီးအတားမရှိ ခံနေရပါပြီ။

ကာမအဆိပ်တက်ကာ ထိန်းမရအောင် တောင့်တဆာလောင်နေချိန်မှာ ကိုသန့်စင်က နို့တွေကို ဖျစ်ညှစ်စုပ်ယူရင်း လျှာနဲ့ လျက်ပေးနေတာမို့ ကျေနပ်နေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ပူနွေးဆူကြွနေပြီး ဒီအရသာတွေကို အပျောက် မခံနိုင်တဲ့ စိတ်ကသာ သူမမှာ ကြီးစိုးနေခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ကိုသန့်စင်ခေါင်းကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ ရင်ကို ပိုမိုကော့ပေပြီး ပိုဖိကပ်ထိမိနေအောင် လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ တလိမ့်လိမ့် တက်လာတဲ့ အရှိန်တွေကြောင့်ပဲ တွန့်လိမ်တုန်တက်လို့ မျက်လုံးအစုံ မှေးမှိတ်ကာ ညည်းညူသံ စီစီထွက်ပေါ်ရင်း နို့စို့ခံပေးနေမိပါတယ်။

သူမ အဖုတ်လေးကလည်း မခံနိုင်အောင် တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားနေခဲ့ရပါပြီ။ ပေါင်လေးကို လိမ်ကျစ်ပြီး အဖုတ်လေးကို ညှစ်ပေးနေမိပါတယ်။ စောက်ရည်လေးများကလည်း ပင်တီလေးပေါ်ကိုပင် ယိုစိမ့်လျှံကျနေရပါပြီ။

ဒီကြားထဲ ကိုသန့်စင်က သူမ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ် အုပ်မိုးဖိထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ကိုသန့်စင်ရဲ့ သန်မာလှတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက် မှာ သူမကိုယ်လေးဟာ မလူးသာ မလှုပ်သာ ဖြစ်ရပါပြီ။

လှိုက်ကာ ယားယံအနေခက် မှုများကို လှုပ်ရှားတွန့်ကန်ရင်း ထုတ်ဖော်လို့ မရတော့ သူမမှာ ပိုခံစားရခက်လှပါတယ်။ ကိုယ်တွင်း ဝေဒနာတွေကို ကိုသန့်စင် ကိုယ်လုံးအောက် မှာ ဖိကပ်အုပ်မိုးခံရရင်းပဲ မခံနိုင်အောင် ကာမယင်းထနေရပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ ကိုသန့်စင်က သူမကိုယ်ပေါ်က ခပ်မြန်မြန်ဆင်းကာ အဖုတ်လေးကို အားပါပါလေး ဖိအုပ်ကိုင်ထည့်လိုက်ပါတယ်။ သူမမှာ အီးခနဲ ညည်းညူရင်း ဖင်ကိုကော့ကြွပြီး အဖုတ်လေးက �ပင့်မြောက်တက်သွားရပါတယ်။

သူမ ဖြစ်ပျက်သွားပုံကို ကြည့်ပြီး ကိုသန့်စင်မှာ ကျေနပ်အားရသွားပါတယ်။ အဖုတ်လေးကလည်း စောက်ရည်တွေ ယိုစိမ့်ကာ ဇာနားကွပ် ပင်တီအနီလေး ခွဆုံမှာ စိုရွှဲနေပါပြီ။

သူမမှာ ဒီလို ဖြစ်ပျက်နေတာကို တွေ့နေရလို့လည်း သူက အဖုတ်ကို ဖိကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို အားမလျော့ပေးဘဲ ခပ်တင်းတင်း ဖိကိုင်ညှစ်နေခဲ့ပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် အဖုတ်ကို ဖိညှစ်ဆုပ်ကိုင်တာက အားပါလွန်းပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကြည်ပြာခင်ဟာ ဆေးအရှိန်နဲ့ ကာမစိတ်တွေ အပြင်းအထန် ထကြွနေခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့်လည်း အခုလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိညှစ်ကိုင်ခံရလေ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ္းဖျဥ္းဖြစ်ပြီး တွန့်လိမ်တုန်တက်ကာ တဆတ်ဆတ် ခါဆင်းနေရလေပါပဲ။

ကိုသန့်စင်ကတော့ ကြည်ပြာခင် အရှိန်တက်နေတုန်းမှာပဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ခပ်မြန်မြန် ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ဘောင်းဘီလေး အမြန်ကျွတ်သွားအောင်လို့ သူမကိုယ်တိုင်ပဲ ဖင်ကြွကူညီပေးလိုက်မိသလား ဆိုတာတောင် သတိမထားနိုင်တော့ပါဘူး။

ဒီအချိန်မှာ ထပ်မံထိမိတဲ့ အထိအတွေ့တွေကိုသာ ဆင့်ကဲ လိုချင်နေမိပါတယ်။ ကိုသန့်စင်ကလည်း အရည်တွေ စိုစွတ်တောက်ပြောင်နေတဲ့ အဖုတ်မွှေးစုစုလေးအောက်က အကွဲကြောင်း မဟတဟလေးကို ကြည့်ကာ တံတွေးမျိုချမိပါတယ်။

ဒီအဖုတ်လေးက သူ အကြိမ်ကြိမ် စိတ်ရှိသလို လိုးဆောင့်ခဲ့တဲ့ ဒဏ်တွေကို ခံပေးခဲ့ရတာပါ။ လှပကျက်သရေရှိလှတဲ့ ကြည်ပြာခင်ရဲ့ စွဲမက္ဖွယ် အလှတရားတွေထဲမှာ တစ်ခုအပါအဝင်ဖြစ်တဲ့ အဖုတ်လေးကို သူတစ်ယောက်တည်း ပိုင်ဆိုင်ချင်နေခဲ့တာပါ။

အခုတော့ သူတစ်ယောက်တည်းတင် မကဘဲ အောင်အောင့်လို လုပျိုပေါက်လေးကပါ စိတ်ကြိုက် လိုးဆောင့်ဖူးခဲ့မှာပါ။ ဒီအသိဝင်လာတိုင်း သူ့ရင်ထဲ ထိခိုက်ခံပြင်းရပါတယ်။ ပြီးတော့ မသိစိတ်ထဲက တစ်စုံတစ်ခုရဲ့ စေ့ဆော်လှုပ်နှိုးမှုကြောင့် သူ့ရင်ခုန်သံတွေ မြန်ရတာ အမြဲလိုပါပဲ။

အခုလည်း သူ့မျက်စိရှေ့က စိုစွတ်ဝင်းလဲ့နေတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ အကွဲကြောင်း ဟဟလေးကို ကြည့်ရင်း မနေနိုင်ဖြစ်ကာ အဖုတ်လေးပေါ်ကို သူ့မျက်နှာကို အပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ပြီးတော့မှ တစ်သတ်လုံး နမ်းမဝ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းလေးကို နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် တရွှတ်ရွှတ် နမ်းရှိုက်ရင်း လျှာနဲ့သိမ်းကာ တို့ထိလျက်ပေးနေပါတော့တယ်။

တဆက်တည်း အဖုတ် အကွဲကြောင်း အောက်ခြေကနေ အစေ့ထိပ်လေးထိ လျှာနဲ့ ပင့်လျက်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ဒါ့အပြင် အဖုတ်ဝလေးကို ပါးစပ်ဝနဲ့ တေ့စုပ်ပြီး လျှာကို ထိုးသွင်းကာ အဆက် မပြတ် လျက်ပေးလို့ ယိုစိမ့်ထွက်ကျလာသမျှ စောက်ရည်တွေကို မက္မက္စက်စက် မျိုချနေခဲ့ပါတယ်။
ှု
အောက်က ပက်လက်ကားကားလေး အဖုတ်လျက်နမ်းခံနေရတဲ့ ကြည်ပြာခင်မှာ တဆတ်ဆတ် တုန်တက် တွန့်လိမ်ကော့ထိုးကာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ရင်ထဲမှာ တောက်လောင်နေတဲ့ ကာမအဆိပ်မီးတွေနဲ့ အပြင်က ရရှိနေတဲ့ ထိမိပြင်းရှလွန်းသော အထိအတွေ့တွေကြားမှာ အလူးအလဲ ခံစားနေရပါပြီ။

ညည်းညူသံပင် ပီသအောင် မထွက်နိုင်တော့ဘဲ လည်ချောင်းသံ ခပ်အစ်အစ်သာ ထွက်ပေါ်ညည်းညူနိုင်ပါတော့တယ်။ ဒီလို တရှိန်ရှိန်နဲ့ လှိုက်ကာတက်လာတဲ့ တပ်မက္ဖွယ်ကောင်းလွန်းသော ဝေဒနာခပ်ကဲကဲတွေ​��ကပဲ အရသာကောင်းတွေ ဖြစ်လာစေရပါတယ်။

ကိုသန့်စင်ရဲ့ ဆက်တိုက် အဖုတ်လျက်စုပ်ခြင်းကို ခံနေရရင်းပင် သူမတစ်ကိုယ်လုံး လေထဲလွင့်စင်လွတ်မြောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရကာ ကာမအထွဋ်အထိပ်ကို ခပ်မြန်မြန် ရောက်ရှိသွားရပါတော့တယ်။ ကိုသန့်စင် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ကျွတ်ထွက် မတတ် တင်းတင်းဆုပ်ဆွဲရင်း အဖုတ်နဲ့ မျက်နှာ လွတ်ထွက် မသွားအောင် ဆွဲယူဖိကပ်ကာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလို့ ပြီးခဲ့ရတာပါ။

�ခြေဖျားလက်ဖျားများ တုပ်ကွေးတွန့်ဆွဲကာ ခေါင်းမော့၊ လည်ပင်းကျောများထောင်၊ မျက်ဖြူလန်ကာ တအီးအီး အော်ညည်းနေရပါတယ်။ ခါးကော့ ဖင်မြောက်လို့ ကိုသန့်စင်မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ ပင့်ပွတ်ကာ စောက်ရည်တွေ ထုတ်ပန်းမိရတဲ့ အထိပါပဲ။

ဆင်ခြင်အသိနယ်ကို လွန်မြောက်ပြီး ရမ္မက်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ခံစားသာယာစိတ်အပေါ်မှာပဲ လုံးဝ နစ်မြှုပ်ကျဆင်းနေခဲ့ရပါပြီ။ နောင်တ အပူမီး အမျိုးမျိုးကြောင့် ထိန်းချုပ်ဟန့်တားထားခဲ့တဲ့ သူမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေဟာ ကိုသန့်စင်ရဲ့ သိမ်းသွင်းမှု၊ လိင်ဆန္ဒနိုးကြွစေတဲ့ ဆေးအစွမ်းတွေကြောင့် အတားအဆီးမရှိ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရတာပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ကိုသန့်စင်မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ ဆွဲကပ်ရင်း စောက်ရည်တွေ ထုတ်ပန်း ပြီးမြောက်ရတာဟာ သူမအတွက် အရသာရှိလွန်းပြီး ကျေနပ်နေမိပါတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ အကြောများ တုန့်ဆွဲကော့ပျံနေရတာကိုက ခံစားလို့ ကောင်းလွန်းနေတာပါ။

အိပ်ရာပေါ်မှာ ခေါင်းနဲ့ ခြေဖဝါးပဲ ရှိပါတော့တယ်။ ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ ဖင်လုံးတွေကတော့ အိပ်ရာပေါ်က ကင်းလွတ်ကာ လေထဲ တုန်ခါနေရပါတယ်။ ထိုကဲ့သို့ အချိန်အတန်ကြာ ခံစားအရသာတွေ့ပြီးမှ ကာမအဆိပ်များ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ကျလာပြီး ကိုယ်လုံးလေးက အိပ်ရာပေါ်ကို ပစ်ကျသွားရပါတော့တယ်။

အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လေး ပြန်ကျပေမယ့် အသိစိတ်ကတော့ ကောင်းကောင်း မဝင်နိုင်သေးပါဘူး။ မရပ်မနား ပြေးလွှားခဲ့ရသူလို ချွေးတွေပြန်၊ မောပန်းနေရကာ မလှုပ်နိုင်တော့သလို ခြေပစ်လက်ပစ် ဖြစ်နေခဲ့ရပါတယ်။

အသက်ကို အနိုင်နိုင် မျှင်းရှူရင်း ခံစားဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရတဲ့ အရသာတွေအပေါ် သာယာစိတ်တွေသာ ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ပါတယ်။ ပုံမှန် တုံ့ပြန်ဖြစ်ပေါ်ရတာထက် ပိုတဲ့ ကာမဆန္ဒနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် တုံ့ပြန်မှုတွေအပေါ်မှာလည်း အသိမရှိနိုင်သေးပါဘူး။

ထူးဆန်းတာက အခုလို ခံစားခဲ့ရတဲ့ အရသာတွေအပေါ် မရောင့်ရဲနိုင်သေးတာကိုပါ။ ကာမဆန္ဒက အနည်းငယ် အားရငြိမ်သက်သွားခဲ့ပေမယ့် သူမ ခန္ဓာကိုယ်လေးကတော့ လိုချင်တောင့်တ စိတ်တွေ တိုးလို့ ဖြစ်ပေါ်နေရတုန်းပါပဲ။

ဒါကြောင့်ပဲ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရတဲ့ ထိတွေ့ခံစားခဲ့ရမှုတွေအပေါ် သာယာလို့ မဆုံးနိုင်အောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ ဒီလို ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ သူမ စိတ်နဲ့ ခန္ဓာဟာ နွမ်းကျေနေတဲ့ ပုဝါစလေးတစ်စလို အိပ်ရာလေးပေါ်မှာ ပက်လက်လေး နစ်ဝင်ရင်း ထပ်မံ ခံစားကြုံတွေ့ရမှာတွေကို စောင့်စားအမောဖြေနေရပါတော့တယ်။

ကိုသန့်စင်ကလည်း သူမ ပြီးသွားမှန်း သိနေတော့ ပေကျံနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို လိုက်လျက် စုပ်နမ်းပြီးမှ သူမကို ဖက်လို့ လှဲအိပ်ချလိုက်ပါတယ်။ ဒီနောက် မှာတော့ ကာမချွေးလေးများပြန်ကာ မောပန်းသမျှကို ချွေးသိပ်ဖြေဖျောက်နေရှာတဲ့ သူမကို ခဏအနားပေးပြီး နောက်ထပ် ရင်လှိုက်ခုန် ခံစားမှုများ ဖန်တီးဖို့ရန် စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ပါတယ်။

ကြည်ပြာခင်မှာလည်း ကိုသန့်စင်ရဲ့ ရင်ခွင်အတွင်း ကာမအဆီယစ်ကာ မိန်းမောနေမိပါတယ်။ အသိမဲ့ ရမ္မက်ထန်ခဲ့မှုတွေ အတိုင်းအတာတစ်ခုထိ ပြည့်ဝပြီးခဲ့ရချိန်မှာ လက်ရှိအခြေအနေအပေါ် တစွန်းတစ အသိလေး ပြန်ဝင်နေခဲ့ပါပြီ။

အခုလောက်ထိ အသိမဲ့၊ ရုပ်ပျက်လောက်အောင် စိတ်တွေထန်ခဲ့ရတာကို သူမကိုယ် သူမ မနှစ်မြို့စိတ်တွေ ဝင်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ထွက်ပေါ်လာချိန်မှာ မတာဆီး၊ မထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။

ဒါ ဘာကြောင့်လဲ။ မရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ကာမပျော်ရွှင်မှုအပေါ် အရူးအမူး တောင့်တနေခဲ့မိတာကြောင့်လား ? အောင်အောင်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာကို ထားပါအုံး။ ကိုသန့်စင်နဲ့ သူမရဲ့ လိုးပွဲတွေမှာ သူမဘက်က စိတ်မပါ၊ အသက် မဲ့ခဲ့တာ ကြာနေခဲ့ပြီလေ။

ပြီးတော့ အခုနောက်ပိုင်း နှစ်တွေမှာ ကိုယ့်အပူနဲ့ ကိုယ်မို့ ဘယ်သူနဲ့မှ ကာမမဆက်ဆံဖြစ်တော့ပါဘူး။ ဒါတွေကြောင့်များ မလိုးလားသူနဲ့ အခုလို ဖြစ်ရတာကိုတောင် စိတ်တွေလွတ်ခဲ့ရတာလားလို့ တွေးမိလာပါတယ်။

တဖက် မှာလည်း သူမစိတ်ကို သူမ မနိုင်ပါဘူး။ ထိန်းချုပ်ဖို့ အသိ မဝင်နိုင်လောက်အောင်ကိုပင် စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် ဖြစ်နေခဲ့တာပါ။

အထူးသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်က သူမရဲ့ထိန်းချုပ်နိုင်မှု အောက်က လွတ်ကင်းကာ လိုလားတုံ့ပြန်မှုတွေ ကြီးစွာ ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ပါတယ်။ အခုလို အသိစိတ်နည်းနည်း ဝင်ချိန်မှာ သူမခန္ဓာကိုယ် ပြောင်းလဲနေမှုကို သတိထားလာမိတယ်။

ဒါတွေက ကိုသန့်စင် တိုက်ခဲ့တဲ့ ကာမစိတ်ကြွ အားဆေးဆိုတာကြောင့်ဆိုတာ သိပါတယ်။ သူကလည်း အတင်းတိုက်နေသလို စံတို့နဲ့တုန်းကလည်း ဒါမျိုး​ကြုံခဲ့ရဖူးတာမို့ သောက်ခဲ့မိတာပါ။

ဒါပေမယ့် အခုတစ်ကြိမ်က စံတို့နဲ့တုန်းကထက် ပိုဆိုးနေပါတယ်။ စက္ကန့်နဲ့အမျှ သူမခန္ဓာကိုယ်က လှုပ်ရှားထကြွနေရပြီး လိုလားတောင့်တမှုတွေ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ ကာမဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်ထကြွချိန်မျိုးမှာ ခံပြင်းနာကျည်းစိတ်တွေကို သတိမရနိုင်တော့အောင် ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။

ခန္ဓာကိုယ်က တောင်တနေတာနဲ့အမျှ သူမရင်ထဲမှာ ပူပြင်းကာ ရင်တွေတုန်ပြီး ကယောင်ကတမ်း ဖြစ်နေရပါတယ်။ အခုလို ကာမစိတ် အနည်းငယ် ငြိမ်သက်ချိန်မှာတောင် ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့မှာ လိုက်ပါ မျောလွင့်နေချင်စိတ်တွေ ဖြစ်နေရပါသေးတယ်။

အခုလည်း ကိုသန့်စင်ရဲ့ ရင်ခွင်အတွင်း ထွေးပွေ့ပွတ်သပ်မှုကို ခံနေရင်း တစ်ကိုယ်လုံး တဖျဥ္းဖျဥ္းဖြစ်လာရပြန်ပါပြီ။ တစ်ခါပြီးလို့ ငြိမ်းအေးပြီ ထင်ရတဲ့ ကာမသွေးဆိုးတွေက မငြိမ်သက်နိုင်သေးပဲ ထပ်မံ ဆူဝေထကြွနေရပြန်ပါပြီ။

(ဆက်ရန် …..)