ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် – ၂ (အခန်း ၂)

ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာလည်း အစွမ်းကုန်ထန်ကာ လိုအင်တွေ ပြည့်ဝခဲ့ပြီးပြီမို့ ကာမစိတ်တွေ အတော်နည်းသွားပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ခေတ်ရဲ့မျက်နှာလေး ကြည့်ပြီး နမ်းချင်စိတ် ဖြစ်လာသလို ခေတ်ရဲ့လီးနဲ့ ပေါင်တွေမှာ စိုရွှဲနေတဲ့ အရည်တွေကို သူမပါးစပ်နဲ့ သန့်ရှင်းပေးချင်ပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ရဲ့ မျက်နှာအနှံ့ ခပ်ဖွဖွ နမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းပေးပြီးမှ တဖြည်းဖြည်း အောက်ဆင်းလာကာ နမ်းရင်း လျှာနဲ့ လျက်ပေးလာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်အောက္မှာ ကျနေတဲ့ ခေတ်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို အပေါ်တင်ခိုင်းကာ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်စေပြီး ဆက်ပြီး နမ်းကာ လျက်ပေးနေပါတယ်။ ခေတ်ရဲ့ ဝမ်းဗိုက်နဲ့ ဆီးခုံပေါ်က အမွှေးပါးပါးတွေကြားက စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေတဲ့ အရည်တွေကို ပြောင်စင်အောင် လျက်ကာ မြိုချရင်း ခေတ်ရဲ့လီးကို လက်နဲ့ ပွတ်သတ်နေပါတယ်။

ခေတ်ရဲ့ဆီးခုံနဲ့ ပေါင်တံတလျောက်က အရည်တွေကို စိတ်ကြိုက်လျက်ပြီး သန့်ရှင်းပေးပြီးတော့မှ လီးကို ကိုင်ပြီး အထက်အောက် အစုန်အဆန် လျက်ပေးပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ ပျစ်ချွဲစီးကပ်နေတဲ့ အရည်မျိုးစုံကို လျက်ကာ မြိုချရင်းမှ လီးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး စုပ်ပေးပါတော့တယ်။ ခေတ်မှာ ဘယ်လောက်ပဲ အားကုန်နေပါစေ၊ ဒီလို အပြုအစုနဲ့ အထိအတွေ့မှာ စိတ်တွေ ပြန်ပါလာရတာပေါ့။ လူမှာလည်း တဆစ်ဆစ်နဲ့ ရွစိထိုးလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လီးကတော့ အချက္များစွား ဆက်တိုက် အားကုန်လိုးကာ ပွတ်တိုက်ထားရတာမို့ လီးထိပ်လေးတွေ နာပြီး ကျင်တက်နေပါတယ်။ ပထမဆုံး မိန်းမအဖုတ်ထဲကို သွင်းခဲ့ရတာမို့ လူပျိုပေါက်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ လီးထိပ်အရေပြားတွေ နာကျင်ကျိန်းစက်နေတာ မထူးဆန်းပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ…..

“အန်တီခင်၊ သိပ်မစုပ်တော့နဲ့။
ကျနော့်လီး ကျိန်းနေပြီ”

“လူပျိုလေးက အခုမှ မိန်းမအဖုတ် လုပ်ဖူးတာဆိုတော့ ကျိန်းနေမှာပေါ့။
ခေတ်….အားရရဲ့လား။
အန်တီတော့ တကယ်အားရတယ်။
လေးခါတောင်ပြီးတယ်။ တစ်ခါမှ ဒီလို မကောင်းဖူးဘူး”

“တကယ်လား အန်တီခင်၊ ကျနော်လည်း အရမ်းကောင်းတယ်”

“လူဆိုးလေး၊ ရှင်လေး ရိုက်ထားလို့ ဖင်တွေလည်း ကျိန်းနေပြီ။
အခု သူ့လီးပြန်စုပ်ပေးတာကျတော့ ကျိန်းနေလို့တဲ့…. သူကများ ပြောရတယ်ရှိသေး….ဟွန်း”

“Sorry ပါ အန်တီခင်ရယ်။
ကျနော်လည်း စိတ်တွေ လွတ်ထွက်ကုန်ပြီး အားကုန်ရိုက်လိုက္မိတာ။
အရမ်းနာနေလား”

“အမလေး၊ နာပေ့စေ။
ကိုယ့်လင်လေးက ဆန္ဒရှိလို့ ရိုက်တာပဲ။
ဘယ်လောက်နာနာ ကြိတ်ခံပေးမှာပေါ့။
ပြီးတော့ လုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ အဲဒီလိုရိုက်တော့ အရမ်း ဖီးလ်လာတာပဲ။
နောက်လည်း ရိုက်နော်၊ ပြောချင်သလိုလည်း ပြော။
ဆဲချင်လည်း ဆဲ၊ ခံပါ့မယ်”

“ဟင်…. ကျနော်က ဒီလောက်ပြောမိတာတောင် လွန်သွားပြီ ထင်ပြီး ပြန်ထိန်းနေရတာ။
ဒီထက် ကြမ်းကြမ်းပြောဖို့က မရဲဘူး”

“အဲဒီလိုထိန်းတော့ ခေတ် စိတ်တွေ ဘယ်လွတ်လပ်တော့မလဲ။
အန်တီနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ရလို့ လိုးရင် စိတ်ကို မထိန်းထားနဲ့။
လုပ်ချင်တာ လုပ်၊ ပြောချင်တာကို ပက်ပက်စက်စက်ပြော။ အားလည်း မနာနဲ့။
ပြီးတော့ လင်မယားအချင်းချင်း လိုးတဲ့အခါ စိတ်ထန်လို့ �အပြောအဆို ရိုင်းတာလေ။ ငရဲတွေဘာတွေ စိတ်ထဲမထားနဲ့….. နော်”

“ဟုတ်ကဲ့။ တစ်ခါလောက်တော့ စိတ်တွေ လွှတ်ပြီး နေကြည့်ချင်တယ်။
အခုလည်း အန်တီခင့်ကို ဒီထက်ကြမ်းကြမ်းတွေ ပြောချင်ပေမယ့် စိတ်ကို ပြန်ထိန်းနေရတော့ ဖီးလ်ပျက်တာ အမှန်ပဲ။
အဲဒါနဲ့ သိပ်မပြောတော့ဘဲ ဖင်ကြီးတွေကိုပဲ ဖိရိုက်နေမိတာ…… ဟီး”

“ထင်ပါတယ်။ ဒီလောက်ရိုက်နေတာကို….ဟွန့်။
စိတ်ထဲမှာ စောက်ကောင်မ၊ ရွနေတယ်။ ဖာသည်မ ဆိုပြီး ပြောနေတာ မဟုတ်လား”

“ဟာ…. အဲလောက်တော့ မကြမ်းပါဘူး။
ပြီးတော့ အန်တီခင့်ကို ဖာသည်မလို့တော့ မပြောရဲပါဘူး။ ဟုတ်မှ မဟုတ်တာ”

“�ေဩာ်…. ခေတ်ရယ်၊ ဟုတ်မှ ပြောရမှာ မဟုတ်ဘူးလေ။
လိုးတဲ့အခါမှာ အန်တီကို ဖာသည်လို သဘောထားရင်လည်း ထား။ ရတယ်။
အရေးကြီးတာက ခေတ်ရော၊ အန်တီရော စိတ်တွေကြွပြီး အရမ်းကောင်းလာဖို့ပဲလေ။
အန်တီယောကျာ်းဆိုရင် အန်တီ့ကို ဖာသည်မ၊ စောက်ကောင်မ၊ အဖုတ်ယားမ၊ ငါလိုးမ အဲဒီလိုတွေ ပြောပြီး လိုးတာ။
�ပြောယုံ၊ ဆဲယုံတင်မကဘူး။ ပါးတွေရော၊ နို့တွေရော၊ ဖင်တွေရော၊ ရိုက်ပြီးလိုးတာကွ။
အန်တီကလည်း သူအဲလိုဆဲပြီး ရိုက်လိုးရင် အရမ်းကြိုက်တာ။
အဲဒါကြောင့် ခေတ်ကိုလည်း အဲလိုတွေ ပြောခိုင်းတာ”

“ဟင်…. အဲလိုတွေ ဆဲပြီး ရိုက်တာ ဟုတ်လား….
ပါးတွေရိုက်တော့ လက်ရာတွေထင်ပြီး ယောင်ကိုင်းကုန်မှာပေါ့”

“ပါးကို ရိုက်တာက အရမ်းနာအောင် ရိုက်တာ မဟုတ်ဘူးလေ။ စိတ်ထယုံ ခပ်ဆက်ဆက်လေး ရိုက်တာပေါ့။
လက်ဝါးကို ခပ်အုပ်အုပ်လုပ်ပြီး ရိုက်ရင် အသံမြည်ပေမယ့် သိပ်မနာဘူးလေ။
ဒါပေမယ့် အရိုက်ခံရသူရော၊ ရိုက်တဲ့သူပါ ဖီးလ်တွေကတော့ စွတ်တက်ကုန်တာပေါ့။
ခေတ်တို့ကြည့်နေတဲ့ အပြာကားတွေထဲမှာ မင်းသမီးတွေကို ပါးရိုက်တယ်မဟုတ်လား။
ဘယ်မှာ အညိုအမဲစွဲလို့လဲ။ ဖင်တွေပဲ တကယ်ရဲနေအောင် အရိုက်ခံရတာလေ”

ခေတ်မှာ ဒေါ်ခင်မေစန်း ပြောတာတွေ ကြားပြီးတော့ အံ့ဩသလို ကာမစိတ်တွေလည်း ပြန်ထလာပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းပြောမှ သူကြည့်ဖူးတဲ့ အပြာကားတွေကို ပြန်တွေးမိပြီး အဲလို ဆဲဆိုပြီး ကြမ်းချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပိုပေါက်လာပါတယ်။ ခုန လိုးတုန်းက သူ့စိတ်တွေ ကြမ်းသွားတာက သူ့အမေ အလိုးခံနေပုံတွေ ပြန်မြင်ပြီး စိတ်ကြမ်းသွားတာပါ။ တနည်းအားဖြင့် သူ့ရဲ့ဒေါသတွေနဲ့ နာကျည်းစိတ်တွေကို ဒေါ်ခင်မေစန်းအပေါ် ပေါက်ကွဲသွားတဲ့ သဘောပါ။ သူမကလည်း သားရဲ့သူငယ်ချင်းနဲ့ လူမသိအောင် ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုပြီး ခေါင်းစဥ္တပ်ကာ ဖင်ကိုရိုက်ပြီး အသေလိုးမိတာပါ။

အခုတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းက သူ့ကို ဒီထက် ကြမ်းဖို့နဲ့ ဆဲဖို့၊ ရိုက်ဖို့ကိုပင် ခွင့်ပြုနေပါပြီ။ အသက်အရွယ်နဲ့ လေးစားမှုအရ သူ့ဘက်က မလုပ်ရဲတာဘဲ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေကို ပစ်ပစ်နှစ်နှစ် ဆဲပြီး ပါးရိုက်ကာ လိုးရရင် ဘယ်လောက်တောင် ဖီးလ်ရှိလိုက္မလဲလို့ စိတ်မိုက်၊ စိတ်ရိုင်းတွေနဲ့ တွေးမိနေပါတော့တယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းကလည်း ခေတ်ရဲ့ ရင်ဘက်ပေါ်မှာ ထပ်အိပ်ကာ စကားပြောနေရင်း လက်က လျောက်ပွတ်နေတော့ တကိုယ်လုံးလည်း ရွစိတက်လာပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ……

“ဟုတ်တယ်နော်။ အန်တီခင်ပြောမှ သတိထားမိတယ်။
အန်တီခင်က ယောကျာ်းနဲ့တည်းက ဒါမျိုးအဆဲခံ၊ အရိုက်ခံရတယ်ဆိုတာ ကြားပြီးတော့ ကျနော့်စိတ်တွေ ပြန်ထလာတယ်”

“ဘာလဲ၊ ခေတ်က စမ်းချင်လို့လား”

“ဟာ….မလုပ်ရဲပါဘူး”

“ဘာ မလုပ်ရဲစရာ ရှိလဲ။ အန်တီက ခွင့်ပြုတာလေ။
ခေတ်က အနိုင်ကျင့်တာမှ မဟုတ်တာ။
အန်တီက လိုချင်လို့ တောင်းဆိုတာလေ။
ကဲပါ၊ ဒီနေ့ နည်းနည်း စမ်းရအောင်။ ထထိုင်လိုက်….”

ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ ခေတ်ဆီကနေ သူမလိုချင်တဲ့ ပုံစံ ရဖို့အတွက် တစ်ခါတည်း ဦးဆောင်လမ်းပြပေးဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်အပေါ်မှာ အိပ်နေတာကနေ ထထိုင်လိုက်ပြီး ခေတ်ကိုလည်း ဆွဲထူကာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ခေတ်ခမျာမှာတော့ သူမဦးဆောင်တဲ့နောက်ကို ကြောင်တောင်တောင်လေးနဲ့ ပါလာရပါတယ်။ သူက ဘယ်လိုအတွေ့အကြုံအသစ်အဆန်းတွေနဲ့ အရသာဆန်းတွေ ထပ်ရအုံးမလဲလို့တွေးကာ ရင်ခုန်နှုန်း မြန်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ဦးဆောင်မှု နောက်ကို အလိုက်သင့် လိုက်ပါကာ သင်ယူမယ်လို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းကတော့ နှစ်ဦးလုံး မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ပြီးတော့မှ………

“ခေတ်၊ အန်တီ့ မျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီး စောက်ကောင်မလို့ ပြောပြီး ပါးရိုက်လိုက်။
အန်တီခွင့်ပြုတာ။ ဘာမှ မစိုးရိမ်နဲ့။
အန်တီပြောထားတာတွေ မှတ်မိတယ် မဟုတ်လား။ အဲဒီအတိုင်းပဲ လုပ်။
ကိုယ့်မိန်းမလို့ သဘောထားပြီး �ရိုက်စမ်းပါ…..”

“ဟင်…..”

ခေတ်မှာ ချီတုံချတုံ ဖြစ်လာပါတယ်။ ခုဏက စကားအဖြစ် ပြောနေကြရာကနေ အခုတော့ လက်တွေ့ကြုံနေရပါပြီ။ သူ့အမေထက် အသက်ကြီးတဲ့သူမို့ ဒီလိုပြောပြီး ရိုက်ဖို့ကလည်း တကယ်မရဲပါဘူး။ ဒေါ်ခင်မေစန်းကလည်း ခေတ် မလုပ်ရဲတာကို တွေ့ပြီး သူမကြည့်နေရင် ပိုဆိုးမှာစိုးလို့ မျက်လုံးမှိတ်ပေးကာ ခေါင်းကိုမော့ပြီး ပါးရိုက်ခံဖို့ အသင့်နေပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုအခြေအနေနဲ့ဆိုရင် ခေတ် မလုပ်ရဲတာကို သိနေလို့ သွေးထိုးပေးလိုက်ဖို့လည်း တဆက်တည်း တွေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ……

“ခေတ်၊ ဘာလို့ မလုပ်ရဲတာလဲ။
ဒီက အပျက္မကို ရိုက်လိုက်လေ။ ကိုယ့်သားရဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့ အလိုးကို ခံချင်နေတဲ့ ဖာသည်မကို စောက်ကောင်မ လို့ပြောပြီး ရိုက်စမ်းပါ။
ရိုက်လေ…. စောက်ကောင်မကို ရိုက်လေ….”

“ဖြန်း”

“ထပ်ရိုက်…. စောက်ကောင်မလို့ ဆဲပြီးရိုက်”

“အာ….ကောင်မ…..ဖြန်း”

“ရိုက်စမ်းပါ။ ရှင့် သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေ၊ ဖာသည်မကို အပြစ်ပေးစမ်းပါ”

“စောက်ကောင်မ….ဖြန်း…..
စောက်ရှက္မရှိတဲ့ မိန်းမ….ကဲဟာ…..ဖြန်း
ဒီလောက်တောင် ယားနေတဲ့ ဖာသည်မ၊ ငါလိုးမ……ကဲကွာ….”

“�ဖြောင်း……အာ့……”

“ဟင်….. အန်တီခင် ၊ အရမ်းနာသွားလား။
ကျနော် လက်ဆ များသွားတယ်။
တောင်းပန်ပါတယ်နော်”

“ဟင့်အင်း၊ မနာပါဘူး။
တောင်းပန်စရာ မလိုဘူး။ အခုလို ပက်ပက်စက်စက် ပြောပေးပြီး ရိုက်ပေးလို့ ချစ်လိုက်တာ လင်လေးရယ်…..ရွှတ်”

ခေတ်မှာ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ အပြောတွေမှာ စိတ်ပါသွားပြီး ပက်ပက်စက်စက်ပြောကာ ဆက်တိုက်ရိုက်လိုက္မိပါတယ်။ လက်ဆမချိန်တတ်သေးတော့ နောက်ဆုံးအချက်က ပါးကနေ မေးရိုးကိုထိကာ �ဖေါင်းကနဲ မြည်သွားတဲ့အထိပါ။ ဒေါ်ခင်မေစန်းလည်း ဇာတ်ပါလည်ကျသွားပါတယ်။ ခေတ်မှာ ချက်ချင်းဖက်ကာ တောင်းပန်ပေမယ့် သူမကတော့ အပြုံးမပျက် ပြန်လှည့်လာပြီး ခေတ်ကို ဖက်ပြီးပင် နမ်းနေပါသေးတယ်။ တကယ်တော့ ဒီကိစ္စတွေဟာ ခေတ်အတွက်တော့ နည်းနည်းကြမ်းနေတာကို သူမသိပါတယ်။ သူမနေရာမှာ တခြားအမျိုးသမီးဆိုရင် ဒါမျိုးကို တော်တန်ယုံနဲ့ လက္မခံနိုင်ပါ။

တကယ်တော့ သူမယောကျာ်းရဲ့ ကာမမှုကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနဲ့ ဆဲဆိုအနိုင်ကျင့်ပြီး ဆက်ဆံချင်တဲ့ လိင်စိတ်ဟာ သူမဆီ ကျန်နေခဲ့တာပါ။ ဒီလို ထူးဆန်းပြီး မျိုးကုန်အောင် စမ်းခံခဲ့ရတဲ့ သူမအဖို့မှာ ဒါမျိုးတွေကို စွဲလန်းနှစ်ခြိုက်နေမိတာပါ။ ပြီးတော့ ကိုထွေးနဲ့ ဖြစ်တော့လည်း ငယ်ရွယ်ပြီး ကာမစိတ်ထက်သန်တဲ့ အရွယ်မို့ သူမကို ကြမ်းကြမ်းလိုးပြီး ကြမ်းကြမ်းပြောတာတွေကို ခံရပြန်ပါတယ်။ ဒီမှာတင် ယောကျာ်းမရှိကတည်းက နှစ်များစွာ ငုပ်လျှိုးနေတဲ့ သူမရဲ့ အမှောင်စိတ်ဟာ ထပ်မံပေါ်ပေါက်လာရပြန်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ခေတ်ကတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက သူမကို ရင်းနှီးချစ်ခင်သူမို့ ဒီလို ကြမ်းတာတွေ မလုပ်နိုင်မှန်း သိနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ကို သူမလိုချင်နေတဲ့ ပုံစံကို သွင်းကာ နောက်ပိုင်း အပြည့်အဝ ပျော်ရွှင်စေရဖို့ ကြိုးစားခဲ့တာပါ။ သူမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒအားကြီးမှုက ငယ်ရွယ်နုပျိုသေးတဲ့ ခေတ်ရဲ့ စိတ်ကို အရောင်ဆိုးကာ ညစ်နွမ်းစေသလိုများ ဖြစ်သွားသလားလို့ တွေးမိပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မဖြစ်သင့်တဲ့ သူနှစ်ဦးက ဖြစ်သွားခဲ့ရပြီမို့ ကျန်တာတွေ ထည့်မတွက်ချင်တော့ပါ။ ကာမမှုဆိုမှတော့ အနည်းနဲ့ အများ ညစ်ညမ်းမှာပါလေလို့ သဘောထားပြီး အပြစ်ရှိတယ်လို့ ထင်မိတဲ့စိတ်ကို ဖြေသိမ့်လိုက်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ အပြန်အလှန် နမ်းစုပ်နေကြရင်းမှ ဒီနေ့အတွက် အချိန်လည်း မရှိတော့ပြီမို့ နောက်နေ့တွေ အခြေအနေပေးမှ ထပ်တွေ့ကြဖို့ သဘောတူကာ ထကြပါတယ်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အရည်မျိုးစုံနဲ့ ညစ်ပတ်နေတာတွေကို သန့်ရှင်းဖို့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ ရေချိုးကြပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းကတော့ အပျိုဖြန်းလေးတစ်ယောက်လို သွက်လက်နေတာပါပဲ။ ခေတ်ကို သူမကိုယ်တိုင် ရေချိုးသန့်စင်ပေးသလို ခေတ်ရဲ့လီးကိုလည်း တစ်ခါထပ်စုပ်ပေးပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ မက္မက္ထောင်နေတဲ့ လီးနဲ့ သူမမျက်နှာကို ပွတ်တိုက်တဲ့အပြင် မျက်နှာအနှံ့ကိုလည်း လီးနဲ့ ထိုးကစားခိုင်းပါသေးတယ်။ တသက်လုံး လေးစားချစ်ခင်ရတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းတစ်ယောက် ဒီလောက်တဏှာကြီးတာကို တွေ့ရတော့ ခေတ်မှာ အံ့ဩပြီးရင်း အံ့ဩနေရတာပါပဲ။

အမှန်တော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ သူမအလိုချင်ဆုံး ကစားစရာ အသစ်ကို ရသွားတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေတာပါ။ ဒါကြောင့်မို့ မိုးမမြင် လေမမြင် အရှက်သိက္ခာမဲ့နေရပေမယ့် ဒီနေ့အတွက် သူမခံခဲ့ရတာလည်း မသက်သာပါဘူး။ တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်ကျိန်းစက္နေတာပါ။ အဖုတ်ကလည်း ကျိန်းနေပါတယ်။ ပိုဆိုးတာက ခေတ်က ပါးရိုက်တာ လက်လွန်သွားတဲ့ ပါးနဲ့မေးရိုးအပြင် ရေထိတိုင်း စပ်နေတဲ့ ဖင်တွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အခံရခက်လာပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ သူရိုက်ထားလို့ လက်ရာတွေ ထင်ကာ ရဲတွတ်နေတဲ့ ဖင်လုံးတွေကို ရေချိုးရင်း လျှာနဲ့ ပြန်လျက်ပေးနေပါသေးတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညားခါစ လင်မယားနှစ်ဦးလို အပြန်အလှန် သန့်ရှင်းပေးရင်း ချစ်ကြည်နူးကြပြီးမှ အဝတ်အစားများ ပြန်ဝတ်ကာ ခေတ်က သူ့အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။

ခေတ်မှာ အိမ်ပြန်လာရင်း ဒီနေ့ မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေကို ပြန်စဥ္းစားမိပြီး မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်နေပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် သူတို့အရွယ်က ခပ်တောင့်တောင့် ချောချောလှလှ မိန်းမမှန်သမျှ ပြစ်မှားတတ်ကြပေမယ့် အောင်လေးရဲ့အမေကို သူတစ်ခါမှ ထိုစိတ်မျိုး မထားခဲ့ပါဘူး။ မကြီးနဲ့ မလတ်ကိုသာ စိတ်ကူးနဲ့ အခါခါမှန်းပြီး အာသာဖြေတတ်ပေမယ့် တကယ်ဖြစ်တော့ သူတို့အမေနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အောင်လေးက သူ့အမတွေနဲ့သာ ဖြစ်စေချင်ခဲ့ပြီး စိတ်ကူးနဲ့ လိုးလို့ရစေဖို့ ပင်တီတွေ ယူပေးပြီးတော့တောင် ကူညီပေးခဲ့တာပါ။ အခုလို သူ့အမေနဲ့သာ လိုးမိတာ သိသွားရင် ဘယ်လိုနေမလဲ မသိပါဘူး။ သူက သူငယ်ချင်းအပေါ် စည်းမစောင့်နိုင်ခဲ့တာကို စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူ ဒီနေ့ ကြုံခဲ့တာတွေကလည်း ဘယ်သူမှ စည်းစောင့်နိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။ အန်တီခင်ရဲ့ လမ်းပြခေါ်ဆောင်မှုနဲ့ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးပုံတွေကလည်း သူ စည်းဖောက်ဖို့ လွယ်ကူစေခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီနေ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ပုံစံမျိုးကိုလည်း အရင်က မတွေ့ခဲ့ရဖူးပါဘူး။ ဆက်ဆံတဲ့ အချိန်မှာလည်း ရမ္မက်ထန်ပုံနဲ့ တဏှာကြီးပုံကလည်း မထင်ရက်စရာပါ။ ဒီလို သူမဘက်က ရမ္မက်ထန်မှုကြောင့်ပဲ သူကျေနပ်အားရပြီး ၃ ကြိမ်တောင် ပြီးခဲ့ရတာပါ။ အခုလမ်းလျောက်နေရတာတောင် ဒူးမခိုင်သလို ဖြစ်နေတဲ့အထိပါပဲ။ ပထမဆုံးကာမဆက်ဆံဖူးတာမို့ ရှိသမျှအားကို မချွေတာဘဲ အကုန်သုံးကာ ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းခဲ့တဲ့ အကျိုးတွေပါပဲ။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့အမေက ခြံထဲဆင်းပြီး စောင့်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။ သူလည်း အိမ်ထဲ တန်းဝင်လာပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ဒေါ်ကြည်ပြာခင်က အနောက်က လိုက်လာကာ ညနေစောင်းပြီမို့ မအိပ်တော့ဖို့ ပြောပါတယ်။ ညနေစောင်းမှာ အိပ်ရင် နေမကောင်း ဖြစ်တတ်တယ်လို့လည်း ဆက်ပြောနေလို့ သူက ဟုတ်ကဲ့ပဲ �ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။ အခန်းထဲရောက်လို့ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်တာနဲ့ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှု​တွေ သက်သာသွားသလိုပါပဲ။ လူကသာ နွမ်းနယ်နေသလို ဖြစ်နေပေမယ့် စိတ်ကတော့ မကြုံဖူးတာ ကြုံခဲ့ရတာမို့ ကျေနပ်နေမိပါတယ်။

အိပ်ယာပေါ် လှဲပြီးမှ အင်္ကျီဖုံးပြီး ခါးကြားထဲထိုးထည့်လာတဲ့ ပစ္စည်းကို သတိရပြီး ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကတော့ ဒီနေ့ အန်တီခင် ဝတ်ထားတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီပါ။ သူ ပထမဆုံး လိုးဖူးတဲ့ အမျိုးသမီးရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီမို့ အမှတ်တရ အတင်း တောင်းလာခဲ့တာပါ။ ဘောင်းဘီတစ်ခုလုံးလည်း အရည်တွေနဲ့ စိုစိစိ၊ စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေတုန်းပါပဲ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို နမ်းကြည့်ရင်း ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ပြန်သတိရကာ လီးက ပြန်တောင်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တနေ့ခင်းလုံး လိုချင်တာ ရထားပြီးပြီမို့ ဂွင်းမထုတော့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဘောင်းဘီလေးကို သူ့အမေ မတွေ့နိုင်တဲ့နေရာမှာ သေချာထသိမ်းပြီးတော့ အိပ်ယာထဲ ပြန်လှဲကာ အတွေးများ ပြန့်လွင့်နေမိပါတယ်။

တကယ်ဆိုရင် အန်တီခင်လို့ သူအမြဲခေါ်တတ်တဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းဟာ သူအချစ်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေလေ။ ဒီဇာတ်လမ်းဟာ လုံးဝ မဖြစ်သင့်တာ သူသိပါတယ်။ အောင်လေး သိရင်လည်း နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။ ကိုယ့်အမေကို ကိုယ်ခင်မင်ယုံကြည်ရတဲ့ အခြားသူတစ်ဦးက တက်လိုးနေတာကို ဘယ်သူက လက်ခံပေးနိုင်မလဲ။ သူ့တုန်းကလည်း သူ့အမေကို ခင်မင်ယုံကြည်ရတယ်လို့ သူတသတ်လုံး သတ်မှတ်ထားခဲ့တဲ့ ဦးသန့်စင်က ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို တွေ့ရတော့ ရင်ကွဲမတတ် ခံစားခဲ့ရကာ နာကျည်းမုန်းတီးနေမိတယ်လေ။ အခုလည်း အောင်လေးက ဒီအခြေအနေတွေကို သိသွားရင် သူ့အပေါ် မုန်းတီးနာကျည်းမှာ အမှန်ပါပဲ။

ဒါဆိုရင် ဒီအခြေအနေကို သူရုန်းထွက်နိုင်မလား။ ရုန်းထွက်နိုင်ဖို့ မဆိုနဲ့အုံး၊ ဒီနေ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ပြန်စဥ္းစားယုံနဲ့ပင် စိတ်ထဲ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်နေမိတာ သူအသိဆုံးပါပဲ။ ရှေ့ဆက်ပြီးတော့ သူဘယ်လို ကြုံတွေ့ဖြတ်သန်းရအုံးမလဲ။ ပြီးတော့ အခုအခြေအနေတွေအထိ ဖြစ်သွားရတာက အန်တီခင်ဘက်ကနေ ဦးဆောင်ပြီး ခေါ်ယူသွားနိုင်ခဲ့တာကြောင့်ပါ။ ဒီရမ္မက်နွံထဲက ရုန်းထွက်ဖို့ မကြိုးစားနိုင်တဲ့အပြင် ထပ်မံမရတော့ဘဲ ပျောက်ဆုံးသွားမှာကိုတောင် သူကြောက်နေခဲ့ပါတယ်။ အန်တီခင်ကရော ဘာကြောင့် သူနဲ့ ဒီအခြေအနေအထိ ဖြစ်အောင် ခွင့်ပြုခဲ့တာလဲ။ ယောကျာ်းနဲ့ ဝေးတဲ့ မိန်းမတွေဟာ နီးစပ်တဲ့သူနဲ့ ဖြစ်တတ်တာ သဘာဝလား။ ဒါဟာ အမှန်လို့တော့ သူမထင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူကြုံတွေ့ခဲ့ရတာတွေနဲ့ ခံစားခဲ့ရတာတွေက ဒီလို ထင်စရာ ဖြစ်လာစေတာပါ။

လူ့သဘော လူ့မနောနဲ့ လောကသဘာဝကို အကုန်အစင် မသိနိုင်သေးတဲ့ ဆယ်ကျော်သက် လူငယ်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ အတွေးစိတ်တွေဟာ ချာချာလည်ပြီး အမှန်ကို မတွေးနိုင်တော့ပါဘူး။ သူ့စိတ်ထဲသိတာက သူ့အမေ ဒေါ်ကြည်ပြာခင်နဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းတို့ရဲ့ တွေ့ကြုံလိုက်ရတဲ့ အခြေအနေတွေပေါ်မှာပဲ အခြေခံပြီး စဥ္းစားတတ်တာပါ။ ဒီနှစ်ယောက်ရဲ့ ဖောက်ပြန်မှု၊ တဏှာကြီးမှု၊ သားသမီးအပေါ် မထောက်ညှာခဲ့မှုတွေဟာ သူ့အတွက် နှိုင်းယှဥ္စဥ္းစားဖို့ အကောင်းဆုံး ဖြစ်နေခဲ့တယ်လေ။

သူ့အမေက ယောကျာ်းရဲ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ဖြစ်ပြီး၊ အန်တီခင်က သားရဲ့သူငယ်ချင်းနဲ့ ဖြစ်တာပါ။ တစ်ခုရှိတာက သူ့အမေက ယောကျာ်းရှိစဥ္ကတည်းက ဖောက်ပြန်ပြီး လင်ငယ်နေခဲ့တာလို့ သူသိထားပါတယ်။ အခုလည်း သူများလင်ရဲ့ မယားငယ်အဖြစ် ဆက်နေကာ ဦးသန့်စင်ရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို သူမခန္ဓာကိုယ်၊ အသွေးအသားတွေနဲ့ စိတ်ပါလက်ပါ ဖြည့်ဆည်း ပြုစုပေးနေတာပါ။ အန်တီခင်ကတော့ သူ့အမေနဲ့စာရင် တော်သေးတယ်လို့ သူထင်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အန်တီခင်က လင်နဲ့ဝေးကွာတာ ၅ နှစ်နီးပါးကြာမှ သူနဲ့ ဖြစ်တာလေ။ ဒီကြားထဲမှာ အခြားသူနဲ့ ဖြစ်မဖြစ် သူမသိပေမယ့် အန်တီခင်ရဲ့ အနေအထိုင် မူပျက်တာမျိုး အရင်က သူမကြားဖူးပါဘူး။

ဒါပေမယ့် သူယုံကြည်တန်ဖိုးထားရတဲ့ အမေကိုယ်တိုင်က နှစ်များစွာ လူမှုရေး ဖောက်ပြန်နေခဲ့တာမို့ မိန်းမတွေကို သူ မယုံကြည်နိုင်တော့ပါဘူး။ အန်တီခင်လည်း သူမသိဘဲ အခြားသူနဲ့ ဖြစ်ရင် ဖြစ်နေနိုင်တယ်လို့ပဲ သူတွေးထားလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူသိသလောက်ဆိုရင်တော့ အန်တီခင်က တစ်ခုလပ်ဘဝမှာ လူမှုရေးဖောက်ပြန်ပေမယ့် အိမ်ထောင်သည်ယောကျာ်းနဲ့ ဖောက်ပြန်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့်လည်း ငယ်ငယ်ကတည်းက သူမအိမ်ကို ဝင်ထွက်သွားလာနေတဲ့ သားရဲ့ သူငယ်ချင်း လူပျိုပေါက်လေးနဲ့ ဖြစ်တာတော့ ဘေးလူတွေသိရင် ကဲ့ရဲ့ခြုံ့ချတာ ခံရမှာပါပဲ။

ပြီးတော့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ရမ္မက်ထန်ပုံတွေနဲ့ ဆက်ဆံဖက်အပေါ်ကို မညိုမညင်ပြုစုပေးပုံတွေကလည်း တူလှပါတယ်။ လိုးနေတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ သူ့အမေက ဦးသန့်စင်အပေါ် လင်သားတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး ပြောဆိုဆက်ဆံကာ ကြမ်းသမျှ၊ ဆောင့်သမျှ၊ ပြောသမျှကို နာခံပြီး ဖြည့်ဆည်းပေးနေတာကို သူသိမြင်ခဲ့ပြီးပြီလေ။ အခုလည်း အန်တီခင်က သားအရွယ်ပဲ ရှိတဲ့ သူ့အပေါ်မှာ လိုးနေတဲ့အချိန်ဆိုရင် လင်တစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး ပြောဆိုတာပါပဲ။ ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးသမျှကို အပြုံးမပျက်ဘဲ ခံပေးခဲ့တာလေ။ အပြောကြမ်းကြမ်းတွေ ပြောခိုင်းယုံသာမက ဆဲဆိုပြီး ပါးရိုက်ပေးဖို့ကိုတောင် တောင်းဆိုခဲ့တာပါ။ ရမ္မက်တစ်ခုအတွက်နဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်ပြီး လင်ငယ်၊ မယားငယ်နေကြသူတွေရဲ့ အဓိကလိုလားချက်တစ်ခုဟာ ရမ္မက်ဆန္ဒကို အဆုံးစွန်ထိ ပြည့်ဝစေချင်ကြတာလားလို့ သူတွေးနေမိပါတယ်။

ဒီလိုတွေ တွေးနေမိပြီး သူ့အမေကို အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ နားလည်ပေးနိုင်လာပါတယ်။ သူနာကျည်းမိတာက အဖေရှိချိန်ကတည်းက ဖောက်ပြန်နေခဲ့တာနဲ့ သူများလင်ယောကျာ်းနဲ့ ဖြစ်နေတာကိုပါ။ ဒါကတော့ ဘယ်လောက်ပဲ နားလည်ပေးနိုင်ပါစေ၊ ရင်ထဲမှာ ဆူးတစ်ချောင်းလို စိုက်ဝင်နေပြီး အခံရခက်လွန်းနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့အမေကို ဘယ်လောက်ပဲ ချစ်ပါစေ၊ အနီးအနားမှာ မနေတော့ဘဲ စိမ်းကားခဲ့ရခြင်းရဲ့ အကြောင်းရင်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်အပါအဝင် မဖြစ်သင့်တာကို ကျူးလွန်မိကြသူတိုင်း မကင်းနိုင်တဲ့ ကာမရူးသွပ်မှုမျိုးကို နားလည်ပေးနိုင်ပါပြီ။ ဒါကြောင့်လည်း သူ့အမေရဲ့ ကာမဇာတ်ရှုပ်တွေကို ဝင်မတားတော့ဘဲ ခပ်စိမ်းစိမ်နေကာ သူလည်း ကြိုက်တာလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အတွေ့အကြုံနဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေဟာ သူ့နှလုံးသားကို အရောင်ဆိုးနေခဲ့တာကို သူကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားနိုင်ခဲ့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ့ ခေတ်တစ်ယောက်ဟာ ဒေါ်ခင်မေစန်းနဲ့ တဏှာနွံထဲ ပျော်ပျော်ကြီး သက်ဆင်းမိကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့အပျော်က အကြိမ်ရေ မများခဲ့ပါဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဆယ်တန်း ဘော်ဒါဆောင်ကို သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် သွားနေခဲ့ကြရလို့ပါ။ ဘော်ဒါဆောင် မသွားခင်အထိ သူတို့နှစ်ယောက် နောက်ထပ် နှစ်ကြိမ်တော့ စည်းအပြင်ဘက်ထွက်ကာ ပျော်စရာဖန်တီးခဲ့ကြပါတယ်။ ဒီလို ပျော်နိုင်ဖို့ အဓိက ဖန်တီးသူကတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းပါပဲ။ သမီးနှစ်ယောက် ကျောင်းသွားတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ သူ့သားကို အပြင်ကို လွှတ်ပြီး လွတ်လပ်တဲ့ အချိန်တွေကို ဖန်တီးခဲ့ပါတယ်။ အောင်အောင်က ခေတ်ကို သူနဲ့အတူ လိုက်ဖို့ခေါ်ရင်တော့ ခေတ်က အကြောင်းတစ်ခုခုပြပြီး ငြင်းရတာပေါ့။ ဒါမှ အောင်အောင့်အမေနဲ့ စိတ်ကြိုက် လိုးရ၊ ဆော်ရမှာလေ။

အစရှိဖူးပြီးပြီဆိုတော့လည်း နောက်အခေါက်တွေက ပိုပြီးပွင့်လင်းလာကာ ကာမမှုကို အဆုံးစွန် ပျော်ပါးမိတာပေါ့။ ခေတ်အကြိုက်ဆုံးကတော့ သူနဲ့နှစ်ကိုယ်ကြား တွေ့ရတဲ့အချိန်မျိုးမှာ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ အပျိုလေးတစ်ယောက်လို သွက်လက်ချက်ချာသွားပြီး သူမလိုချင်တာကို ဦးဆောင်ရယူသွားတတ်တာကိုပါ။ ကျန်တဲ့အချိန်ဆိုရင် ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်ပြီး အိန္ဒြေသိက္ခာရှိတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှ ဟုတ်ပါ့မလားလို့ ထင်စရာဖြစ်အောင် ပြောင်းလဲသွားတာပါ။ မသိရင် ဆယ်ကျော်သက် ချစ်သူနှစ်ဦး ပျော်ပွဲနွှဲနေကြသလိုပါပဲ။ ကာမမှု ကိစ္စတွေရဲ့ ဆန်းကြယ်နက်ရှိုင်းပြီး ဝင်္ကပါကဲ့သို့ ရှုပ်ထွေးလှတဲ့ သဘောတရားတွေကို ဆယ်ကျော်သက်လူငယ်လေးတစ်ယောက် မခန့်မှန်းနိုင်သေးတာလည်း ပါပါတယ်။

ဒုတိယတစ်ခါမှာတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ဦးဆောင် ကပြမှုကိုပဲ ခေတ်က လိုက်ပါကပြတာ သူတို့နှစ်ဦးလုံး လိုချင်ကြတဲ့ ကာမပန်းတိုင်ကို အတူတူ တက်လှမ်းသွားကြတာ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီနေ့ကတော့ ခေတ် နှစ်ချီပဲ ဆွဲပါတယ်။ အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ပြီးပြီမို့ ပြီးဖို့ထက် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် ကောင်းလှတဲ့ သာယာမှုလေးတွေကို ရှာကြံရင်း အချိန်ဆွဲကာ လုပ်သွားတတ်တာပါ။ ဒေါ်ခင်မေစန်းက သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို နေရာအနှံ့ နမ်းပေး၊ လျက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ သူကလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ဖြူဝင်းပြီး ချောမွတ်နေတဲ့ အန်တီချောချောကြီးရဲ့ ပကတိအလှတရားတွေကို တစိမ့်စိမ့်ခံစားကာ လျှာစွမ်းကောင်းကောင်း ပြပေးနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

တစ်ဦးက ပြုစုနေချိန် တစ်ဦးက ကောင်းနေတာကို ကြည့်ပြီး စိတ်ကျေနပ်မှုများစွာနဲ့ အမျိုးစုံ ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ကြပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးနဲ့ ဖင်လုံးတောင့်တောင့်ကြီးတွေကို ပိုသဘောကျပြီး ထိုနှစ်နေရာကို အချိန်ကြာကြာ နမ်းစုပ်ပေး၊ လျက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေကို စွဲမက္ဖွယ်ကောင်းပြီး အမြတ်တနိုးထားရတဲ့ ရတနာတစ်ပါးလို သဘောထားကာ နမ်းရှုပ်ပြီး လျက်ပေးရတာကို အားမရနိုင်အောင်ပါပဲ။ ခေတ်သဘောအတိုင်း ဖင်ထောင်ကုန်းပြီး ဖင်တွေကို အနမ်း အလျက်ခံနေရတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းက တားယူရတဲ့အထိပါပဲ။ ဒီတော့မှပဲ တင်ပါးအသားတွေထဲ နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် နမ်းပြီး ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်နေတာကို ခေတ်က ရပ်ပါတော့တယ်။

လိုးကြတဲ့ အခါမှာလည်း ပထမနေ့ကလို မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ ဦးဆောင်မှုအောက္မှာ ပုံစံစုံသလောက်ကို လိုးခဲ့ကြတာပါ။ အနုအရွတစ်မျိုး၊ အကြမ်းအရမ်းတစ်ဖုံနဲ့ ကာမပွဲကို ကောင်းကောင်းနွှဲပြီး အရသာရှိရှိ ပြီးစီးခဲ့ကြပါတယ်။ နောက်ဆုံးအချီကတော့ ခေတ်အကြိုက်ဆုံး ပုံစံဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းကို လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး ခါးကိုဆွဲလို့ အပီဖြုတ်တဲ့ပုံပါ။ ဒီပုံစံကို အရင်ကတည်းက ဇာတ်ကားတွေကြည့်ပြီး သူအရမ်းကြိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အမေနဲ့ ဦးသန့်စင်တို့ လိုးနေတာကို ဒီပုံစံနဲ့ စတွေ့ရတာမို့ ဒေါ်ခင်မေစန်း ကုန်းပေးတိုင်း ထိုမြင်ကွင်းကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး သားတစ်ယောက်ရဲ့ နာကျည်းဒေါသနဲ့အတူ လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေ အထန်ဆုံး ဖြစ်နေရပါတယ်။ ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ရဲ့လီးရည်တွေ အပြည့်အသိပ် ပန်းထည့်ပြီး ဖိကပ်ထားရတာကို သူသဘောကျပါတယ်။

ဒုတိယတစ်ခါကတော့ ပုံစံစုံကို စမ်းသပ်နေတာနဲ့ အရင်တခါလို ရိုက်တာ နှက်တာတောင် သိပ်မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ အိမ်ပြန်ရောက္မှ လုပ်ခဲ့တာတွေ ပြန်စားမြုံပြန်ကာ ဖီးလ်တက်နေရပါသေးတယ်။ အထူးသဖြင့် အန်တီခင်ရဲ့ အဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ခဲ့တာကို တွေးကာ ကျေနပ်အားရနေတုန်းမှာပဲ အကြောင်းအရာ တစ်ခုကို တွေးမိပြီး သူလန့်သွားပါတယ်။ အရူးအမဲသား အကျွေးခံရသလို ကာမမှုကို တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေခဲ့ပြီးမှ အခုစိတ်တွေ နည်းနည်းငြိမ်ချိန်ကြမှ အန်တီခင် ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တာကို တွေးမိပြီး လန့်လာမိပါတယ်။ ပထမတစ်ခါထဲက တွေးမိဖို့ ကောင်းပေမယ့် အဖြစ်အပျက်တွေကို သာယာကာ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတော့ ဒါကို သတိမရခဲ့ပါဘူး။ ကြားရက်တွေမှာလည်း အခြေအနေထပ်ပေးအုံးမလားလို့ မျှော်လင့်တောင့်တနေမိတာနဲ့ သူ သတိမရပြန်ပါဘူး။

အခု ဒုတိယအကြိမ် ထပ်လိုးပြီးမှ သူ့စိတ်တွေ နည်းနည်း အနည်ထိုင်ပြီမို့ ဒါကို သတိရကာ မျက်လုံးပြူးပါတော့တယ်။ အန်တီခင့် အဖုတ်ထဲ သူ့သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ခဲ့တာ မနည်းမနောပါ။ တစ်ကြိမ်တည်းမဟုတ်၊ အကြိမ်ကြိမ်ရှိပြီမို့ ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်ပါတယ်။ အန်တီခင်သာ ဗိုက်ကြီးသွားရင် အကုန်ပြဿနာ တက်တော့မှာပါ။ အမေနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သူဘယ်လို ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းရမလဲ။ အမေကတော့ ယူကြုံးမရဖြစ်တော့မှာ သေချာပါတယ်။ သူမသား လူပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို ကလေးသုံးယောက်အမေနဲ့ လွန်ကျူးမှားကြတာကို ဘယ်လိုမှ စိတ်ဖြေနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူက အမေ့ကို နာကျည်းနေပေမယ့် သူ့အမှားကြောင့် အမေရင်ကွဲပက်လပ်ဖြစ်ရမှာကို မမြင်လိုပါဘူး။

ပြီးတော့ အောင်လေးတို့ မောင်နှမတွေနဲ့ ဘယ်လို �ရင်ဆိုင်ရမှာလဲ။ အောင်လေးကတော့ သူ့ကို သတ်မှာသေချာပါတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်းက သူ့အမေကို တက်လိုးတာကို ခွင့်လွှတ်နိုင်ရင်တောင် သူ့ပထွေးအဖြစ် ဆက်ဆံရမယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက်နာကျည်းမုန်းတီးလိမ့်မလဲ။ သူငယ်ချင်းက ပထွေးဖြစ်ပြီး သူ့အမေက သူ့ညီ၊ ညီမလေးတစ်ယောက်ကို မွေးထုတ်ပေးလာမှာကို လက်ခံနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူကရော ကိုယ့်အမေအရွယ် ကလေးသုံးယောက်အမေကို ယူနိုင်ပါ့မလား။ လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ ကာမမှုကို အဆင်အချင်မဲ့ လိုက်စားခဲ့မှုကြောင့် စိုးရိမ်ထိတ်လန့်ရမှုတွေကို သူစတင် ခံစားလာရပါပြီ။ သူ့ရဲ့ တဒင်္ဂရမ္မက် သာယာပျော်ရွှင်မှု သက်သက်ကြောင့် ဘဝတစ်ခုလုံးနဲ့ချီပြီး ပေးဆပ်ရနိုင်တဲ့ အကျိုးဆက်ကို တွေးမိကာ တုန်လှုပ်နေမိပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူမနေနိုင်၊ မထိုင်နိုင် ဖြစ်ကာ အောင်လေးအိမ်ကို ထပြေးရပါတယ်။ သူ့အမေက ဘယ်လဲလို့ မေးတာကိုတောင် သူမဖြေနိုင်ပါဘူး။ သူ့ရင်ထဲမှာ မီးတောက်နေတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ အခုချိန်မှ သတိပေးနိုင်ရင်တောင် အချိန်တွေ နောက်ကျနေပါပြီ။ ပထမတစ်ခါ ဖြစ်ခဲ့တာက တစ်ပတ်ကျော်ပြီလေ။ ဒီကြားထဲမှာ ဒါကို သူသတိမရသလို အန်တီခင်ကလည်း ဘာလို့ သတိမရတာလဲလို့ သူတွေးနေမိပါတယ်။ အန်တီခင်က ဒီကိစ္စကို သူ့ကို မပြောခဲ့တာမို့ သူမလည်း သတိမေ့နေတာ ဖြစ်မှာလို့ တွေးမိကာ ပိုပူပန်ရပါတယ်။ အောင်လေးအိမ်ရောက်တော့လည်း မိသားစုတွေ စုံနေတော့ အန်တီခင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ပြောခွင့်မသာပါဘူး။

သူညနေစောင်းမှာ ဒီအိမ်ကို လာတတ်တာ မထူးဆန်းလို့ အားလုံးနဲ့ စကားထိုင်ပြောနေရပေမယ့် သူမူပျက်နေတာကို အန်တီခင်က ရိပ်မိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့အတွက် လက်ဖက်သုတ် လုပ်ကျွေးမယ်ဆိုကာ၊ ကိုယ်စားချင်ရင် ကိုယ့်ဟာကိုယ် လိုက်ကူပေးအုံးဆိုပြီး သူ့ကို ပထုတ်လာပါတယ်။ ဒါကို သူလည်း သဘောပေါက်တာနဲ့ အန်တီခင်နဲ့အတူ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်ပါတယ်။ အန်တီခင်က ကြောင်အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး လက်ဖက်ပုလင်းတွေ ဖွင့်နေရင်းမှ အပြင်က အခြေအနေကို လှမ်းကြည့်ကာ သူ့အနားကပ်ပြီး လေသံတိုးတိုးနဲ့……

“ခေတ်၊ ဘာဖြစ်နေလဲ၊ အန်တီ့ကို ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ။
သားမျက်နှာ ကြည့်ရတာ ထိတ်ထိတ်ပြာပြာနဲ့။
ဘာလဲ၊ မကြည်ပြာနဲ့ ပြဿနာတက်လို့လား”

“မဟုတ်ဘူး အန်တီခင်၊ ဟိုဟာ……
ဟို….. အန်တီခင်…..ဗိုက်ကြီးမှာကို သတိရလို့…..
ကျနော် အခုမှ စဥ္းစားမိလို့…..လန့်ပြီး ဒီကို ပြေးလာတာ”

“ဘယ်လို….. ဟင်း ဟင်း ဟင်း….
��ေဩာ်…. လင်လေးရယ်၊ အခုမှ သတိရတယ်လား။
အခုမှတာ သတိရရင် ဗိုက်ကြီးနေတာ ကြာပြီပေါ့….ဟင်း ဟင်း”

“ဟင်….အန်တီခင်က ရယ်နေတယ်။
မစိုးရိမ်ဘူးလား။ အန်တီခင် ဗိုက်ကြီးရင် အကုန်ပြဿနာ တက်ကုန်မှာလေ”

“အမလေး….လင်လေးရယ်။
မစတော့ပါဘူး။ ရှင်လေး တော်တော် လန့်နေတာပဲ။
အန်တီက အိမ်ထောင်သည်ဆိုတာ မမေ့နဲ့လေ။
အပျိုဖြန်းလေး မဟုတ်ဘူး။ ဒါတွေကို ထည့်တွက်ပြီးသားရှင့်။
ပထမတစ်ခါထဲက ဆေးသုံးပြီးသား။
ဘာမှ မစိုးရိမ်တော့နဲ့နော်။ အမလေး…ခေတ်ရယ်၊ မျက်နှာကြီး ပျက်နေလိုက်တာ….
ဝင်လာထဲက တစ်ခုခု ဖြစ်နေတာ သိတယ်။ ဘာမှမစိုးရိမ်တော့နဲ့နော်…..”

“ဟူး….. ဒါဆိုတော်သေးတာပေါ့။
အန်တီခင် သတိရလို့ တော်သေးတယ်။ ကျနော်တော့ လန့်သွားတာပဲ”

“လန့်လည်း လန့်စရာပဲလေ။
ရှင်လေး၊ မိန်းမစက်ပက်ထဲကို အပြည့်ထည့်သွားတဲ့ လရည်တွေက နည်းတာမှ မဟုတ်တာ။
တားဆေးမသုံးလို့ကတော့ ဗိုက်ကြီးမှာ သေချာတယ်။
ဟော့ဒီ လီးကြီးက အများကြီး ထွက်လာတာလေ”

ဒေါ်ခင်မေစန်းက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အူယားလာကာ အိမ်နေရင်း ပုဆိုးတိုတိုအောက်က ခေတ်ရဲ့လီးကို လက်နဲ့ ဖြစ်ညှစ်ကာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးမှ ပြန်လွှတ်လိုက်ပါတယ်။ ခေတ်လည်း ဒေါ်ခင်မေစန်း ပြန်ပြောတဲ့ စကားကြားမှ ပူလောင်နေတဲ့ စိတ်တွေ အေးငြိမ်းသွားရပါတယ်။ အစက စိုးရိမ်စိတ်များပြီး အန်တီခင်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာကို နောင်တတွေရနေခဲ့ကာ ကာမစိတ် ပျောက်နေခဲ့ပေမယ့် အခုလို စိတ်အေးရပြီမှန်း သိရတော့ နောင်တရတာတွေလည်း မရှိတော့ဘဲ စိတ်တွေလွတ်လပ် ပေါ့ပါးသွားရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ ဒေါ်ခင်မေစန်းက သူ့လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်တော့ စိတ်တွေ ပြန်ထလာပြီး လီးက မာလာပါတယ်။ ခေတ်လည်း ဟိုဘက်ပြန်လှည့်ကာ လက်ဖက်သုတ်နေတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်ကာ စိတ်မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်လာရပါတယ်။

ဒါနဲ့ပဲ အနားကိုကပ်ကာ အန်တီခင်ရဲ့ ဖင်လုံးတွေကို ပွတ်ပေးနေမိပါတယ်။ အိမ်နေရင်း ဂါဝန်ရှည်အောက္မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီမဝတ်ထားတဲ့ အန်တီခင်ရဲ့ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးများဟာ ကိုင်ရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ အားရစရာပါ။ ဒါပေမယ့် အန်တီခင်က ရုတ်တရက် အကိုင်ခံရတော့ လန့်ကာ မီးဖိုပေါက်ဝကို လှန်းကြည့်ပြီးမှ ခေတ်ရဲ့ လက်တွေကို ရုန်းထွက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့မှာ အောင်အောင်တို့ ရှိနေတယ်ဆိုပြီး အတင့်မရဲဖို့ပြောကာ အပြင်ပြန်ထွက်သွားဖို့ ပြောပါတယ်။ ခေတ်လည်း အန်နီခင်ရဲ့ ဖင်ကြီးကို လက်ဝါးနဲ့ တစ်ချက်ရိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဘာပဲပြောပြော အဲဒီနေ့က အောင်အောင့်အိမ်မှာ လက်ဖက်သုတ်စားပြီး အိမ်ပြန်လာတဲ့ ခေတ်ရဲ့ခြေလှမ်းတွေဟာ ပူပန်စိုးရိမ်မှု မရှိတော့တာကြောင့် သွက်လက်ပေါ့ပါးနေတာ အမှန်ပါ။

ခေတ်မသိတာက ဒေါ်ခင်မေစန်းအနေနဲ့ ခေတ်ကြောင့် တားဆေးကို အထူးတလည် သုံးစရာ မလိုခဲ့ဘူးဆိုတာပါ။ ကိုထွေးနဲ့ စဖြစ်ကတည်းက ကိုယ်ဝန်ရှိလာရင် အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်း ဖြစ်ရမှာစိုးရိမ်လို့ သူမဘက်က ကြိုတင်ကာကွယ်ထားခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်က လူငယ်မို့ အန္တရာယ်ကို သတိမထားမိပေမယ့် သူမက အိမ်ထောင်သည်မို့ ဒီကိစ္စကို ကြိုမြင်ကာ ကာကွယ်ထားခဲ့တာပါ။ သူမအနေနဲ့ ကိုယ့်သားအရွယ်တွေနဲ့ မဖြစ်သင့်တဲ့ ကာမမှုကို လွန်လွန်းကျူးကျူး လိုက်စားမိပေမယ့် သား သမီးတွေ ရှိနေသေးတာမို့ အန္တရာယ်ကို သတိလွတ်လောက်အောင်တော့ မရူးမိုက်ဖြစ်ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ့ နောက်သုံးရက်လောက် အကြာမှာပဲ အန်တီခင်နဲ့ ခေတ်တို့ ထပ်တွေ့ဖို့ချိန်းထားပါတယ်။ နောက်တစ်ရက်ဆိုရင် ဘော်ဒါဆောင်ကို သွားရတော့မှာမို့ ဒီနေ့မှာ တွေ့ဖို့ အန်တီခင်က စီစဥ္ထားတာပါ။ အောင်လေးနဲ့ သူ့အမတွေက အောင်လေးအတွက် လိုအပ်တာတွေ သွားဝယ်ချိန်မှာ တွေ့ကြတာပါ။ ခေတ်ကိုပါ တစ်ခါတည်း လိုအပ်တာတွေ လိုက်ဝယ်ခိုင်းပေမယ့် အမေက အားလုံးစီစဥ္ဝယ်ပေးထား ပြီးပြီမို့ မလိုက်တော့ဘူးပြောကာ နေခဲ့တာပါ။ တကယ်လည်း သူ့အမေက အကုန်စီစဥ္ပြီး ဝယ်ခြမ်းထားပြီးပါပြီ။ သူလည်း အောင်လေးတို့ ထွက်သွားချိန်ကို စောင့်ကြည့်ကာ အန်တီခင်ဆီ လာခဲ့ပါတယ်။

ခေတ်က ဒီနေ့မှာတော့ အန်တီခင်ကို သူ့စိတ်ကြိုက် အပြတ်နွှာဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။ အရင်နှစ်ခါက အန်တီခင်ကသာ ဦးဆောင်ခဲ့တာမို့ ဒီတစ်ခါတော့ သူ့လုပ်ချင်တာတွေ အပြတ်လုပ်ပြီး အန်တီခင်ကို ကောင်းကောင်းသမဖို့ စိတ်ကူးထားပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ နှစ်ရက်လောက် ဂွင်းမထုဘဲ အောင်းထားပြီး တွေ့လို့ရှိရင် ဘယ်လို လိုးရမလဲဆိုကာ စိတ်ကူးနဲ့ တွေးနေခဲ့တာပါ။ အိမ်ထဲဝင်တာနဲ့ အန်တီခင်က ဆီးကြိုစောင့်နေပါတယ်။ သူလည်း အိမ်တံခါးက ဝင်တာနဲ့ အန်တီခင်ကို တွေ့ကတည်းက  စိတ်တွေ ထနေတာပါ။ ဒီဖြူဖြူချောချော၊ ဂစ်တာရှိတ်ပုံ ဘော္ဒီကြီးနဲ့ အန်တီခင်ကို သူလိုးရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးက သူ့ကို လေထဲ လွင့်မျောစေမတတ်ပါဘဲ။ အိမ်ထဲ ဝင်တာနဲ့ အန်တီခင်ကို ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို အားရအောင် စုပ်နမ်းပြီးတာနဲ့……

“အန်တီခင်၊ အောင်လေးတို့ သွားတာ ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ”

“အသွား အပြန်ရယ်၊ စျေးဝယ်တာရယ်၊ မြို့ထဲက သူတို့ဦးလေးဆီ မုန့်ဖိုးသွားတောင်းမှာရယ်ဆိုတော့ သုံးနာရီလောက်တော့ ကြာမှာပေါ့”

“ဒါဆို အချိန်သိပ်မရဘူးပဲ။
ကျနော်က ဒီနေ့ အန်တီခင်ကို အပီချချင်လို့ပါဆို”

“�ေဩာ်…. ခေတ်လေးရယ်။ ရှင်လေးပဲ အမြဲ အားရအောင် ချနေရတဲ့ဟာကို။
မကျေနပ်သေးဘူးလား။ ဟိုနေ့က လုပ်ထားတာ ဘယ်လောက်ကြာသေးလို့လဲ”

“ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် မနက်ဖြန် ဘော်ဒါဆောင် သွားရမှာလေ။
နောက်ဆို အေးဆေးတွေ့ဖို့ မလွယ်တော့ဘူး။
အဲဒါကြောင့် ဒီနေ့ အေးဆေး လိုးချင်တာပေါ့”

“အင်းပါ။ ဒီနေ့လည်း အချိန်ရသလောက်တော့ ကြိုက်သလောက် လိုးသွားစမ်းပါ။
ဒီက မိန်းမက ခံဖို့အသင့်ပါနော်။ ပြော ဘယ်လို လိုးချင်လဲ”

“ဒီနေ့တော့ ကျနော်စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း အကြမ်းဆုံး လိုးချင်တယ်။
အန်တီခင် ခံပေးပါနော်”

“ခံပါ့မယ်ရှင်။ ဒီကလည်း ရှင်လေးအလိုးကို ခံချင်နေတာပါ။ ဟုတ်ပြီလား။
ကြိုက်သလိုလိုး၊ ပက်ပက်စက်စက်လည်း​ ပြော။
ရှင်းလေး သဘောတော်ရှိပါ”

“ဒါဆို ကျနော် အပြောအဆိုတွေ ရိုင်းသွားရင် ခွင့်လွှတ်နော်”

“အင်းပါ၊ ရိုင်းစမ်းပါ။ ဘယ်လောက်ရိုင်းရိုင်း ဘာမှ မတားဘူး။
ကဲ…. ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ။ ဘာလုပ်ပေးရမလဲပြော။
အချိန်သိပ်မရှိဘူး။ ခပ်မြန်မြန် စလိုက်ရအောင်”

“ဒါဆို အန်တီခင်၊ ဒူးထောက်ပြီး ကျနော့် လုံချည်အောက်ကို ဝင်ပြီး အရင်နမ်းပေး”

ခေတ်မှာ အန်တီခင်ဆီက ခွင့်ပြုချက် ရပြီးပြီမို့ အချိန်ရှိတုန်းလေး သူ့စိတ်ကူးထားတဲ့အတိုင်း ကြမ်းဖို့အတွက် စလိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ သူ့သားအရွယ်လောက် ရှိတဲ့ ကောင်လေးက ပြောတဲ့အတိုင်း ကျိုးနွံစွာနဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ခေတ်ရဲ့ လုံချည်ကို မပြီး အထဲကို ဝင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေတ်ရဲ့ ပေါင်ခြံပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ မပျော့မမာ လီးနေရာကို နှာခေါင်းနဲ့ ကပ်ကာ တရှုံ့ရှုံ့နမ်းရင်း ရင်တွေဖိုနေရပါတယ်။ ကိုယ့်သား သူငယ်ချင်းက အခုလို အပေါ်စီးနဲ့ ခိုင်းတာမျိုးကို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမိသလို သဘောကျကျေနပ်နေမိပါတယ်။ သူမကိုယ်တိုင်က ဒီလိုခံစားချက်ကို ကြိုက်လွန်းလို့ ခေတ်ကို လမ်းဖွင့်ပေးခဲ့တာလေ။ ဒီနေ့မှာတော့ ခေတ်က အရင်နေ့တွေကနဲ့ မတူဘဲ ဦးဆောင်လာတာ တွေ့ရတာမို့ သူမလိုချင်တဲ့ ခံစားချက်မျိုး အပြည့်အဝရတော့မယ်ဆိုပြီး ပျော်နေမိပါတယ်။

ခေတ်မှာလည်း လုံချည်အောက်က အန်တီခင်ရဲ့ တရွေ့ရွေ့နမ်းပေးတာကို ဖီးလ်တွေတက်နေရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူမရဲ့ခေါင်းကို လုံချည်ပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ကာ နေရာရွေ့ပြီး နမ်းခိုင်းပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အားရအောင် နမ်းခိုင်းပြီးမှ အန်တီခင်ကို လုံချည်အောက်က ထွက်ခိုင်းကာ သူ့ကိုကျောပေးပြီး မက္တပ်ရပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြောင်ထမိန်အောက္မှ လုံးဝန်းပြီး ကားစွင့်နေတဲ့ သူမရဲ့ဖင်လုံးတွေကို ကြည့်ပြီး တံတွေးမြိုချမိပါတယ်။ ဒီနေ့တော့ ဒီဖင်လုံးတွေကို ကောင်းကောင်းကိုင်တွယ်ပြီး လိုးပစ်ဖို့ တွေးနေမိပါတယ်။ တဆက်တည်း အန်တီခင်ကို မက္တပ်ရပ်ကာ ဖင်ကို အနောက်ပစ်ပြီး ကုန်းခိုင်းကာ စွံ့ကားလှတဲ့ တင်ပါးတွေကို လက်ဝါးနဲ့ အားယူကာ ရိုက်ချလိုက်ပါတော့တယ်။

ဖြန်…..အား….အမလေး

“ဘာလဲ၊ နာလို့လား”

“မနာပါဘူး။ ရုတ်တရက္မို့ပါ။ ရှင်လေး ရိုက်ချင်ရင် အားရအောင် ရိုက်ပါ”

“ရိုက္မှာ….. ဒီလောက်ဖင်တောင့်ပြီး လှတဲ့ အန်တီခင်ကို ရိုက်အုံးမှာ…ကဲဟာ”

“ဖြန်း….အာ့….အဟင့်….ဒီကောင်မကို ကောင်းကောင်းရိုက်ပြီး အားရအောင် လိုးသွားစမ်းပါ….အဟင့်”

“ရိုက္မှာ….နောက္မတွေ့ရတဲ့ ရက်တွေမှာ တခြားကောင်တွေနဲ့ ဖင်မသရမ်းအောင် ရိုက်ပြီးထားခဲ့မှာ”

ကဲဟာ….ဖြန်း…အာ့…..အင့်ဟာ….ဖြန်း….အင့်
ဖြန်း…ဖြန်း…..အာ့…..

“ဒီလောက်ရိုက်နေတာတောင် ဖင်က လှုပ်နေတဲ့ မိန်းမ….တော်တော် ရွနေတယ် ဟုတ်လား”

ဟုတ်တယ်….ဖြန်း…..အာ့…..ရွအုံးဟာ….ဖြန်း…..အမလေး

ခေတ်မှာ သူမရဲ့ ဖင်လုံးတွေကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ထိန်းမရဖြစ်ကာ ဆက်တိုက်ရိုက်နေမိပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာလည်း အဝတ်တွေ ခံနေတာတောင် ရိုက်ချက်ပြင်းလွန်းလို့ စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့ နာလာပါတယ်။ ထိုနာလာတာကပင် ရမ္မက်စိတ်တွေ ပိုထကြွလာပြီး အဖုတ်ထဲက ယားကျိကျိဖြစ်လာကာ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတာကို သိနေရပါတယ်။ သူမအိမ်ရဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ ဖင်ကုန်းပေးနေရပြီး သားရဲ့သူငယ်ချင်းက ကိုယ့်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကိုင်တွယ်ပြောဆိုတာ ခံရတော့ ကာမအရှိန်တွေ တရိပ်ရိပ်တက်လာရတာပေါ့။

ခေတ်မှာလည်း အန်တီခင်ရဲ့ ဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ရိုက်ချင်စိတ်တွေ ပိုတိုးလာပါတယ်။ ဒီလောက်ရိုက်နေတာတောင် မငြင်းမဆန်ဘဲ စိတ်ပါလက်ပါ အသုံးတော်ခံနေတဲ့ အန်တီခင်ကို ကြည့်ကာ စိတ်ရိုင်းတွေ တိုးလာပြီး အပြောအဆိုတွေ ရိုင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ဒီလောက်ယားပြီး အရှက္မဲ့တဲ့ မိန်းမကြီးကို အပြတ်ထပ်ကြမ်းဖို့ စဥ္းစားနေမိတယ်။ ပြီးတော့ ဒီလိုရမ္မက်တွေ ထကြွချိန်မှာ  အန်တီခင်ကို အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေလို့ မမြင်နိုင်တော့ဘဲ သူ့ရဲ့ ကာမစိတ်ကို ဖြေဖျောက်ပေးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ယားနေတဲ့ မိန်းမတစ်ဦးလို့ပဲ မြင်နေပါတော့တယ်။ ဒီလိုဖြစ်လာအောင်လည်း ဒေါ်ခင်မေစန်း ကိုယ်တိုင်က သင်ပြပေးခဲ့တာလေ။ ခေတ်မှာ နဂိုတည်းက ရှိနေတဲ့ အမျိုးသမီးတွေအပေါ် နာကျည်းကာ မယုံကြည်နိုင်တဲ့စိတ်က ကြမ်းတမ်းတဲ့ ကာမမှုတွေကို ကျူးလွန်လာစေဖို့ ပိုလွယ်လာစေပါတယ်။

“ခဏနေအုံး၊ စောက်ပက်ယားပြီး ကုန်းချင်တိုင်း ကုန်းမနေနဲ့။
အခု မက္တပ်ရပ်ပြီး ထမိန်ကို ဖင်ပေါ်အောင် ဆွဲတင်လိုက်ပါအုံး”

“အဟင့်….ဟင့်….ဒီလိုလား။
ဘောင်းဘီရော ချွတ်ရတော့မလား”

“လျှာမရှည်နဲ့၊ ကျနော်လိုးရမယ့် မိန်းမရဲ့ ဖင်အိုးကြီးတွေကို ကြည့်ချင်သေးတယ်။
တော်တော် ကျောတောင့်တဲ့ မိန်းမပဲ။ ကြည့်ရင်းနဲ့ကို လိုးချင်လာပြီ။
ငါလိုးမ….အင့်ဟာ….”

ဘတ်….အဟင့်….အာ့

မခို့တရို့လေး ထမိန်ကို ဖင်ပေါ်အောင် ဆွဲလှန်ပေးထားတဲ့ အန်တီခင်ကို ကြည့်ကာ လိုးချင်စိတ်တွေ များနေရပါတယ်။ ဒီနေ့မှ အန်တီခင်ကလည်း အရင်ဝတ်နေကျ ဖင်အပြည့်နီးပါးလုံတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီမျိုး ဝတ်ထားတာ မဟုတ်ဘဲ မကြီးတို့ ဝတ်တဲ့ ပင်တီလိုမျိုးကို ဝတ်ထားတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဝိုင်စက်ပြီး ဖွံ့ထွားလှတဲ့ ဖင်အိုးကြီးတွေကို တစ်ဝက်လောက်ပဲ ဖုံးထားနိုင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူက ဖင်သားတွေကို လက်နဲ့ ညှစ်ကိုင်လိုက်တော့ အန်တီခင်မှာ အာ့ကနဲ ညီးညူနေမိပါတယ်။ တဆက်တည်းမှာပဲ အဖုတ်ရှိရာ ဂွနေရာကို လက်ဝါးနဲ့ ပင့်ကိုင်လိုက်ရာ အန်တီခင်မှာ ခေါင်းမော့ ရင်ကော့ပြီး ခြေဖျားထောက်ကာ ကြွတက်သွားရပါတော့တယ်။ အန်တီခင်မှာလည်း သူ့ရှေ့မှာ ဖင်လှန်ပြပြီး မက္တပ်ရပ်ကာ အကိုင်ခံနေရတာကို စိတ်တွေ ကြွနေမှန်း သူသိနေပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဖုတ်ဂွကြားနေရာက ဘောင်းဘီပေါ်မှာပင် အရည်တွေ စိုစွတ်နေတာကို သူ့လက်က ကိုင်မိနေလို့ပါ။

(ဆက်ရန်…..)

“တော်တော်ယားနေတဲ့ မိန်းမပဲ။
အရည်တွေ ထွက်နေတာ မနည်းဘူး”

“အ…အဟင့်…. ယောကျာ်းက ကိုင်နေတာကိုး။
ဒီစောက်ကောင်မက ယားနေတာပေါ့။
အ…အဟင့်… အရည်တွေ ထိန်းမရဘူး။ တော်တော်စိုနေပြီ။
ယောကျာ်းရယ်…. ဒီကောင်မကို မြန်မြန်လိုးပေးစမ်းပါ။
အချိန်လည်း သိပ်မရှိဘူး။ စောက်ပက်ယားမက အရမ်းခံချင်နေပြီ”

“တော်စမ်း၊ ဒီနေ့ ကျနော် လုပ်သမျှကို ငြိမ်ခံရမှာ။
ဘာမှ မတောင်းဆိုနဲ့။ ဘာလုပ်လုပ် ခံမယ်ဆို။
ဒီဘက်လှည့်စမ်း။ ဒီလောက် ယားနေတဲ့ စောက်ဖုတ်….ကဲဟာ”

“ဘုတ်…….အား….အမလေး….အားလားလား…..ကျွတ်…ကျွတ်”

ခေတ်က ပြောနေရင်း စိတ်ကြမ်းတွေ ပိုထလာကာ အန်တီခင်ကို သူ့ဘက် ပြန်လှည့်ခိုင်းပြီး အဖုတ်နေရာတည့်တည့်ကို လက်ဝါးနဲ့ ပင့်ရိုက်လိုက်ပါတော့တယ်။ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ အထိမခံနိုင်ဆုံးနဲ့ အနူးညံ့ဆုံးနေရာ တစ်နေရာကို လက်ဝါးနဲ့ ပင့်ရိုက်လိုက်တာဟာ ကြမ်းလွန်းပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ ဆီးခုံကို သစ်တုံးနဲ့ ပစ်ဆောင့်ခံလိုက်ရသလိုဖြစ်ကာ စူးကာ အောင့်တက်သွားရပါတယ်။ ရိုက်ပြီးတာတောင့် အောင့်ပြီး နာတာက မသက်သာတာမို့ ခြေဖျားထောက်ကာ ခုန်ဆွခုန်ဆွ ဖြစ်နေရပါတယ်။ အန်တီခင် ဖြစ်နေတဲ့ ပုံကိုကြည့်ပြီး သူရိုက်လိုက်တာ နည်းနည်းအရှိန်များသွားမှန်း ခေတ်သိလိုက်ပါတယ်။ ယောကျာ်းလေးတွေ ဂွေးအုကို တစ်ခုခုက အားနဲ့လာဆောင့်ရင် ဂွေးတက်ကာ ခုန်ဆွခုန်ဆွ ဖြစ်နေရပုံနဲ့ နှိုင်းယှဥ္ကာ အန်တီခင် ဘယ်လောက် နာနေမလဲလို့ တွေးကာ စာနာမိပါတယ်။

ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာလည်း မျက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာတဲ့အထိ စူးပြီးအောင့်နေသလို စောက်စိနေရာကိုလည်း ရိုက္မိတာမို့ ကျင်ပြီး ကျိန်းစက်နေပါတယ်။ အပေါ်က မျက်ရည်နဲ့အတူ အောက်က စောက်ရည်တွေကလည်း ထပ်ပြီး မဆီမဆိုင် စိမ့်ထွက်လာပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ရိုက်ပြီးတာတောင် နာတာနဲ့ ကျိန်းနေတာက မပျောက်သွားပေမယ့် ကိုယ့်ဟာကို ကြိတ်မှိတ်ပြီး ဖြေဖျောက်နေပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ကို ပင့်ရိုက်တဲ့ ခေတ်ကိုတော့ အပြစ်မပြောသလို မတားဆီးခဲ့ပါဘူး။ ခေတ်မှာလည်း မျက်ရည်ဝိုင်းကာ နာတာကို အောင့်အီးသီးခံနေတဲ့ အန်တီခင်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားပေမယ့် ရမ္မက်တွေလည်း ပိုထန်နေပါတယ်။ ဒီလောက် ရွတဲ့မိန်းမ၊ မှတ်ပြီလားလို့လည်း စိတ်ထဲမှာ ပြောနေမိပါတယ်။

“ကဲ….ဒီလောက် စောက်ပက်ယားနေတာ မှတ်ပြီလား”

“အဟင့်…ဟင့်…. ဆီးခုံဆိုတော့ အောင့်တက်သွားတာပေါ့။
ဒါပေမယ့် ရပါတယ်။ ရှင်လေး သဘောပါပဲ”

“ဒါဆို သေချာမက္တပ်ပြန်ရပ်၊ ပေါင်ကိုကားပြီး ငြိမ်ငြိမ်နေ။
ထမိန်ကို ခါးအထိ လှန်တင်ပြီး လက်နဲ့ စုကိုင်ထား”

ခေတ်မှာ သူ့ကြောင့် စောက်ဖုတ်အောင့်သွားတဲ့ အန်တီခင်ကို အာငွေ့ပြန်ပေးပြီး သက်သာအောင် ပြုစုပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ပေါင်ကိုကားပြီး မက္တပ်ရပ်ကာ ထမိန်ကို လှန်တင်ပေးထားပြီး သူဘာလုပ်မယ်ဆိုတာကို မမှန်းတတ်သေးဘဲ မျက်ရည်ဝိုင်းကာ ကြည့်နေတဲ့ အန်တီခင်ရဲ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူ့မျက်စိရှေ့မှာ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်စိုစွတ်နေတဲ့ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းရဲ့ အကွဲကြောင်းကို နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် နမ်းသွင်းပစ်လိုက်ပါတယ်။

ရှုး….အ…..ရွှတ်….ရွှတ်….အဟင့်
ပလပ်…..ရွှတ်…..အာ့…..ရှုး….ပျွတ်….ဟင့်

“အာ့….ခေတ်…..ကောင်းတယ်…..မိန်းမစောက်ပက်ကို နမ်းပေးတယ်လား…..ဟင့်….
အမ….လေး…..လျက်….လျက်…..အကွဲကြောင်းကို နှာခေါင်းနဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးတာ….အ….ယားတယ်…
အဟင့်…..ခေတ်ရဲ့ ဖာသည်မ ယားနေပြီ….ဟင့်”

ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ နှိမ့်ချ ဆက်ဆံခံရလို့ ရမ္မက်တွေ တောက်လောင်နေချိန်မှာ အခုလို ကြင်ကြင်နာနာ နမ်းပေးလိုက်တော့ ပီတိတွေး ဖြစ်ပြန်ပြီး ရမ္မက်တွေ မိုးပျံကုန်ပါတယ်။ ခေတ်ကလည်း အဖုတ်တပြင်လုံးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ ဟပြီး နမ်းပေး၊ အာငွေ့ပေးနေသလို အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ဘောင်းဘီပေါ်မှပင် နှာခေါင်း မြှုပ်ဝင်သွားအောင် ထိုးစိုက်ကာ အန်တီခင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်နံ့ကို တဝကြီး ရှုသွင်းနေပြန်ပါတယ်။ ဒီကြားထဲ လျှာနဲ့လည်း ထိုးလျက်သလို ပါးစပ်တေ့ပြီး စုပ်သွင်းနေပါတော့တယ်။ ဒီတော့လည်း ဒေါ်ခင်မေစန်းအဖို့ နတ်ပြည်ရောက်လိုက်၊ အောက်ပြန်ပြုတ်ကျလိုက်နဲ့ အရသာ အမျိုးမျိုး ခံစားနေရကာ မက္တပ်ပင် ခြေခိုင်အောင် မရပ်နိုင်တော့လို့ ခေတ်ရဲ့ပုခုန်းကို အားယူပြီး ထိန်းကိုင်ထားရပါတယ်။

အဖုတ်ထဲကလည်း အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ကျဆင်းလာပြီး ယားနေတာ မနေနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ ခေတ်ကလည်း နှာခေါင်းနဲ့ ထိုးသွင်းရှုနေတာကြောင့် အဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲကို အရည်စိုနေတဲ့ ဘောင်းဘီလေးမှာ မြှုပ်ဝင်နေတော့ အနေရ ပိုခက်နေရတာပေါ့။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ရဲ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး အဖုတ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲနေသလို အပြောကြမ်းကြမ်းတွေလည်း ပြောထွက်လာပါပြီ။ ခေတ်က ပါးစပ်နဲ့တင်မကဘဲ လက်နဲ့ပါ ပွတ်ဆွဲပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ အစိကို ကစားပေးတော့ သူမမှာ ဓာတ်လိုက်သကဲ့သို့ တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်တက်ကာ တုံဆင်းနေရပါတယ်။ သူမရဲ့ ကာမအရှိန်တွေ တက်နေချိန်မှာပဲ ခေတ်က ဘောင်းဘီလေးကို အောက်ဆွဲချကာ သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူး ထိုးထည့်ကာ နှိုက်ကလိပေးလိုက်ပါတယ်။

ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ တကိုယ်လုံး ယားယံပြီး ဖီးလ်တက်နေချိန်မှာ ခေတ်က စောက်ဖုတ်ကို ထိုးနှိုက်ပြီး လက်နဲ့ တဇွပ်ဇွပ်ထိုးပေးနေတော့ ပေါင်ကွကာ တအအနဲ့ ညီးညူနေရပါတယ်။ ဒါတင်မကသေးဘဲ ခေတ်က ပါးစပ်နဲ့ပါ အစိလေးကို စုပ်ပေးသလို အဖုတ်ဝတေ့ကာ ထွက်လာတဲ့ အရည်တွေကို လျက်စုပ်ပေးတော့ သူမမှာ တကိုယ်လုံး လေထဲလွင့်မျောနေသလို ခံစားနေရကာ ခေတ်ရဲ့ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွ ဆုပ်ကိုင်ရင်း အော်ညီးနေရပါတယ်။ ဖြူဖွေးကာ ကိတ်ပြီးတောင့်ဖြောင့်နေတဲ့ ကလေးသုံးယောက်အမေမှာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထမိန်ကို လှန်တင်ပေးထားရပြီး ဆယ်ကျော်သက်ကောင်လေးရဲ့ အစွမ်းပြသမျှကို ပေါင်ကွကာ အော်ဟစ်ညီးညူနေရပုံက မြင်ရသူအဖို့ တဏှာကြွချင်စရာပါ။ သူမမှာ ရှက်စိတ်၊ သိစိတ်ဆိုတာ အရှင်းကင်းမဲ့သွားပြီး ကာမအာရုံနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ပါနေရတဲ့ တဏှာမင်းသမီးလေး ဖြစ်နေပါပြီ။

ခေတ်မှာလည်း တဏှာထန်ပြီး အသိစိတ်လွတ်နေတဲ့ အန်တီခင်ရဲ့ အဖုတ်ထဲကို လက်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုးသွင်းပြီး ကစားပေးနေမိပါတယ်။ ထိုးသွင်း နှိုက်ကလိတာတွေက ကြမ်းလွန်းလို့ စောက်ဖုတ်သားတွေ ပြဲကွဲကုန်မှာတောင် စိုးရိမ်ရပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ ဘာမှ ညှာစရာမလိုဘဲ သူလုပ်သမျှကို လက်ခံခွင့်ပြုနေတဲ့ သူမအပေါ် ညှာတာမှု မရှိတော့ဘဲ စိတ်ထင်တိုင်း လုပ်နေမိတာပါ။ ဒါပေမယ့် သူကြိုက်တဲ့ အဖုတ်လျက်ခြင်း၊ စုပ်နမ်းခြင်းတွေကို မပြတ်လုပ်ပေးနေပါသေးတယ်။ ဒီလို အနု၊ အကြမ်း နှစ်ထွေပေါင်းပြီး အရသာကောင်းကောင်း ပေးနေတော့လည်း အန်တီခင်ခမျာ ခေတ်ရဲ့ မျက်နှာကို သူမစောက်ဖုတ်ဝ တေ့ရင်း အာခေါင်ခြစ်အော်ကာ အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားရပါတော့တယ်။ ခေတ်ကလည်း ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေကို ဆီးကြို လျက်ပေးရင်း အန်တီခင်ရဲ့ ကာမပြီးဆုံးခြင်းကို ပိုကောင်းအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးနေခဲ့ပါတယ်။

ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ ပေါင်ကွပြီး မက္တပ်ရပ်ကာ အကြောများ တဆက်ဆက်တုန်ကာ ကောင်းနေခဲ့ပြီးမှ အရှိန်ကျသွားတဲ့အခါ မက္တပ်မရပ်နိုင်တော့ဘဲ ခေတ်ရှေ့နားမှာ ခွေကာထိုင်ချလိုက်ရပါတယ်။ မျက်လုံးအစုံ မဖွင့်နိုင်သေးဘဲ အသက်ကို ဝအောင်ရှုကာ ကာမအဆိပ်တွေ ပြေအောင် အမောဖြေနေရပါတယ်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ခေတ်က မတ်တပ်ရပ်ပြီး လုံချည်ကို ကွင်းလုံး ပုံချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ မက္မက္ထောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ လီးကို ဂွင်းတိုက်သလို ပွတ်သတ်နေရင်း အန်တီခင့် မျက်နှာကို မေးစေ့ကနေ ကိုင်ကာ မော့စေလိုက်ပါတယ်။ တစ်ခါပြီးလို့ အမောဖြေနေမိတဲ့ အန်တီခင်မှာ သူက မျက်နှာကို ဆွဲမော့စေတော့ ရီဝေဝေလေးနဲ့ ခေတ်ကို မော့ကြည့်နေရှာပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ ခေတ်က……

ဖြန်း……..အာ့……

ခေတ်က လက်ဝါးနဲ့ အန်တီခင်ရဲ့ မော့ပေးလာတဲ့ မျက်နှာကို ပါးတစ်ချက် ရိုက်ချလိုက်ပါတယ်။ ခေတ်မှာ သူ့ရှေ့မှာ ခွေခွေလေး ထိုင်နေပြီး ရမ္မက်ခိုးဝေကာ ရီဝေဝေမျက်လုံးများနဲ့ မော့ကြည့်နေတဲ့ အမျိုးသမီးကြီးကို ပါးရိုက်ချင်တဲ့ စိတ်ပေါ်လာတဲ့အတိုင်း လုပ်မိလိုက်တာပါ။ အန်တီခင်ကလည်း မမျှော်လင့်ဘဲ အရိုက်ခံလိုက်ရတာမို့ အံ့ဩသွားပေမယ့် စိတ်ဆိုးဟန် မပြပါဘူး။ သူမကို အကောင်းဆုံး အရသာတွေ ပေးထားခဲ့တဲ့ ခေတ်အတွက် ဘာမဆို ပြန်ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးသားမို့ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခပ်ပြုံးပြုံးလေး မော့ကြည့်ပြီး……..

“ခေတ်လေး၊ ရိုက်ချင်ရင် ထပ်ရိုက်လေ။
ခေတ်ရိုက်တာကို အန်တီ သဘောကျတယ်။ စိတ်တွေ ပြန်ထရတယ်”

“ဟင်….. တော်တော် နှာကြီးတဲ့ မိန်းမပဲ။
တသက်လုံး ဝင်ထွက်နေတာ။ ဒီလောက်နှာကြီးမယ် မထင်မိဘူး။
ရုပ်နဲ့မှ မလိုက်၊ စောက်ပက်ယားနေတဲ့ ကောင်မ။
ခင်ဗျားတို့ အတူတူပဲ။
တွေ့မယ်။ ပါးလည်း ရိုက္မယ်။ ခင်ဗျား သိပ်ကြိုက်တဲ့ လီးနဲ့လည်း ပါးစပ်ကို လိုးပြမယ်။
ဟထား၊ ကဲစုပ်စမ်း။ သိပ်ကြိုက်တဲ့ လီးနဲ့ အလိုးခံစမ်း။ ကဲဟာ……..”

အွတ်…..ပျွတ်….အု…..ကဲဟာ…..အု….ပလွတ်….အွတ်…..

ခေတ်မှာ ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ စကားကြားပြီး ညှာတာ သနားတဲ့စိတ်တွေ ကင်းသွားရကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ ပြောဆို လုပ်ကိုင်ပါတော့တယ်။ မေးစေ့ကို ကိုင်တဲ့လက်က လည်ပင်းကို ပင့်ကိုင်ကာ သူမရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လီးတစ်ဆုံး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ခေတ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲ လီးထိုးထည့်ပုံက ရက်ရက်စက်စက္မို့ သူမမှာ အာခေါင်ကို ထောက်ပြီး ပျို့အန်လာတဲ့ အထိပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က အလွတ်မပေးတော့ဘဲ ခေါင်းကို ချုပ်ကိုင်ထားကာ အာခေါင်ထဲ ရောက်တဲ့အထိ တစွပ်စွပ် ထိုးသွင်းနေတော့တာပါပဲ။ လီးကလည်း တဆုံးထိ ဝင်ထွက်နေတာမို့ အာခေါင်အတွင်းထဲအထိ ဝင်နေရတာပါ။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ တအွတ်အွတ်နဲ့ လေအန်သံပဲ ထွက်နိုင်ကာ မျက်လုံးများပင် ပြူးနေရပါပြီ။ အသက်ရှုလို့လည်း မဝဖြစ်ကာ ပါးစပ်ထဲက သရေတွေကလည်း လီးဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း အပြင်ကို လျှံကျလာရပါတယ်။

ခေတ်ကလည်း အနားမပေးဘဲ ဆက်တိုက် ပါးစပ်ကို လိုးနေတော့ အသက်ရှုမဝ၊ လည်ချောင်းထဲ သီးပြီး မျက်ရည်များပင် စိမ့်ထွက်လာရပါတယ်။ မခံနိုင် ဖြစ်လာလွန်းမှ ခေတ်ရဲ့ပေါင်ကို ရိုက်တွန်းပြီး နားခိုင်းရပါတယ်။ ဒီတော့မှ ခေတ်က လီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ခဏ အနားပေးပါတယ်။ ဒီအချိ်န်ကျမှ အသက်ဝအောင်ရှုပြီး ပါးစပ်ထဲက အရည်မျိုးစုံကို ထွေးချရပါတယ်။ အရည်တွေကလည်း ကြမ်းပြင်တွေပေါ်မှာရော၊ သူမ အဝတ်အစားတွေပေါ်မှာပါ ကျနေတာ အများကြီးပါ။ ခေတ်က လီးဆွဲထုတ်ပေးပေမယ့် အငြိမ်မနေပါဘူး။ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူမရဲ့ပါးကို ရိုက်သလို သူ့လီးကြီးနဲ့လည်း မျက်နှာလှလှလေးအနှံ့ လျောက်ထိုး ပွတ်တိုက်ပါတယ်။ သူမ မျက်နှာမှာလည်း လီးက အရည်တွေနဲ့ ပေကာ ပြောင်လက်နေပါပြီ။ အခုမှ မျက်နှာကို လီးနဲ့ထိုးမယ်ဆိုတဲ့ စကားအတိုင်း သူမခံနေရတာပါ။

ဒီလို ခဏအနားပေးရင်း မျက်နှာကို လီးနဲ့ထိုး၊ ပွတ်ပြီးတော့ ပါးစပ်ကို ပြန်လိုးတာပါပဲ။ သူ့လီးကြီးကလည်း အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး အပြည့်အဝတောင်နေတာမို့ ပါးစပ်နဲ့ မဆန့်မပြဲပါပဲ။ ဒါကြီးကိုပဲ လည်ချောင်းထဲ အထိ အရောက်အသွင်းခံပြီး ပါးစပ်လိုးခံရတာ မသက်သာပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူမဘက်က မငြင်းဆန်ပဲ ခေတ် ပြုသမျှကို နုပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ပါးစပ်ကို အားရအောင် လိုးလိုက်၊ ခဏအနားပေးလိုက်နဲ့ သုံးကြိမ်လောက် လုပ်ပြီးတော့မှ သူမကို အင်္ကျီရင်ဘက် ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ခိုင်းပါတယ်။ အင်္ကျီကို မချွတ်ခိုင်းဘဲ ရင်ဘက်ဟပြဲနဲ့ ထားကာ ဘယာစီယာကိုပဲ ချိတ်ဖြုတ်ကာ အောက်လျောချ ထားရပါတယ်။ ပြီးတော့ သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံ့ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းရင်း နို့အုံထွားထွားတွေကို လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်ပါတော့တယ်။

ဖြန်း……အ…..ဘက်…..အာ့

“အန်တီခင် နို့အုံက ကြီးတော့ ရိုက်လို့ကောင်းလိုက်တာ…..
အရမ်းထန်နေတဲ့ နို့တွေပေါ့…..ဟုတ်လား”

အင့်…..အား……ဘက်……အဟင့်

“ဟင်….ဒီလောက်ထန်တဲ့ ငါလိုးမ….မှတ်ပြီလား….ဟင်”

အာ့…..ကဲဟာ…..အီး……ဖြန်း…..အ

ခေတ်က နို့အုံတွေကို ဖြတ်ရိုက်ယုံတင်မကဘဲ လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖြစ်ညှစ်ပါသေးတယ်။ နို့သီးခေါင်းထပ်ကိုလည်း ဆွဲပါတယ်။ စိတ်တွေထန်ပြီး အားနဲ့ ဖြစ်ညှစ်ကာ ရိုက်နေတာမို့ အန်တီခင် နို့အုံဖွေးဖွေးတွေမှာ လက်အရာများ ထင်လာတဲ့အထိ နီရဲလာပါတယ်။ ကလေးသုံးယောက်ကို နို့ချိုတိုက်ကျွေးထားတဲ့ နို့အုံတွေမို့ တစ်လုံးတစ်ခဲနဲ့ ကိုင်လို့ကောင်းကာ စိတ်ရှိသလို လုပ်နေမိတာပါ။ ခေတ်မှာ တသက်လုံး စကားကြမ်းကြမ်းတွေ မပြောခဲ့ဘဲ လူကြီးသူမကို လေးစားချစ်ခင်တဲ့သူ ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အန်တီခင်ရဲ့ ကာမလမ်းကြောင်းပေးမှုနဲ့အတူ စိတ်မိုက်စိတ်ရိုင်းတွေ ထွက်ပေါ်လာရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ကာမစိတ်ဆန္ဒရဲ့ ခေါ်ဆောင်ရာနောက်ကို လိုက်ပြီး အရင်က လိမ္မာယဥ္ကျေးတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် မဟုတ်တော့သလိုပါပဲ။

အန်တီခင်ခမျာမှာတော့ မငြင်းဆန်နိုင်ဘဲ ခေတ်လုပ်သမျှကို အံတကြိတ်ကြိတ်နဲ့ တင်းခံကာ ညီးနေရပါတယ်။ နို့ကို ရိုက်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာနဲ့ တစ်ခါပြီးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း ပွင့်ထွက္မတတ် ယားယံလာကာ အရည်တွေ ထပ်ထွက်လာရပြန်ပါတယ်။ သူမရဲ့ တူသားအရွယ်လေးက အထက်စီးကပြောဆို ဆက်ဆံတာကို ခံရတော့ သူမရဲ့ အမှောင်စိတ်တွေ ပေါ်လာကာ ကာမမီးတွေ တောက်လောင်လာရပါပြီ။ အခုလည်း ခေတ်ပြုသမျှကို ကာမအခိုးပျံနေတဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးများနဲ့ ပြန်ကြည့်ကာ ကျေနပ်နေပါသေးတယ်။ ဒီလိုရမ္မက်ထန်တဲ့ အကြည့်တွေ တွေ့လေ ခေတ်ရဲ့ စိတ်တွေပိုထန်ကာ ကြမ်းလာလေပါပဲ။

ခေတ်မှာ အန်တီခင်ရဲ့ ရင်သားနှစ်ဖက်ကို ၁၀ ချက်လောက် စိတ်ကြိုက် ရိုက်နှက် ကိုင်တွယ်ပြီးတော့ ဆံပင်တွေကိုင်ကာ ဟိုဘက်ကို လှည့်လို့ လေးဘက်ထောက်ပြီး ကုန်းစေပါတယ်။ ပြီးတော့ ထမိန်ကို လှန်တင်ပေးဖို့ ပြောလို့ အန်တီခင်က လက်တဖက်နဲ့ ထမိန်ကို ဖင်ပေါ်အောင် လှန်တင်ပေးရှာပါတယ်။ ခေတ်မှာ ထမိန်လှန်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးနေတဲ့ သူငယ်ချင်းအမေရဲ့ဖင်အိုးကြီးတွေကို ကြည့်ကာ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို တစ်ချက်စီ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရိုက်လိုက်ပါတယ်။ ဖင်ကို အားနဲ့အရိုက်ခံရလို့ ခါဆင်းပြီး တုန်နေတဲ့ ဖင်အိုးလှလှကြီးကို ကြည့်ကာ အရသာတွေ့နေသလို အဖုတ်ရှိရာနေရာကို တစ်ချက်ရိုက်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်လိုက်ပါတယ်။

ရိုက်ချက်နဲ့ ပွတ်ချက္မှာ ကြမ်းပြီး ထိမိလွန်းလို့ အန်တီခင်မှာ တကိုယ်လုံး ပွင့်ထွက်သွားသလို ခံစားရကာ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ လှိမ့်ဆင်းကြလာပါတယ်။ စောက်ရည်တွေက အဖုတ်ဝန်းကျင်မှာ ပေပွနေတဲ့အပြင် ပေါင်တံတလျောက်ကိုပင် စီးကျနေရပါပြီ။ ခေတ်က သူ့လက္မှာ ပေနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို အန်တီခင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စုပ်ခိုင်းပါတယ်။ ပြီးတော့မှ သူမရဲ့ ထမိန်အနားစကို ယူပြီး သုတ်သလို အဖုတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း သုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ လက်တဖက်က လီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝတေ့ထားသလို၊ ကျန်တဖက်က သူမရဲ့ခါးကို တင်းတင်းကိုင်ကာ အဖုတ်ထဲ တဆုံးဝင်အောင် တစ်ချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

(ဆက်ရန်…..)

ဗြွတ်….ဒုက်….အူး

“အမလေး၊ တစ်ချက်တည်း အဆုံးထိုးထည့်လိုက်တော့ အောင့်သွားတာပဲ လင်လေးရယ်”

“လျှာမရှည်နဲ့၊ စောက်ရည်တွေနဲ့ ဒီလောက်ပွထနေတာ။
တစ်ချက်တည်း အဆုံးဝင်သွားတာပေါ့။
ဖင်ကြီးကို ငြိမ်ငြိမ်ထား။ ဒီလောက် ကျနော့်လီးကို စွဲနေရင် ပြဲနေအောင် လိုးပြမယ်….အင့်ဟာ”

ဘွတ်…ဒုက်….အ….ဘွတ်….အာ့
ဘွတ်….အင့်ဟာ….ဖေါင်း….ဖေါင်း….အု….

အရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးဆိုတော့ တစ်ချက်တည်း အဆုံးထိ ဆောင့်ဝင်သွားတော့ သားအိမ်ထိကာ အန်တီခင်မှာ အောင့်တက်သွားပါတယ်။ နာချက်ကတော့ မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်မတတ်ပါဘဲ။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က မညှာတော့ဘဲ လေးဘက်ကုန်းပေးထားတဲ့ သူမရဲ့ခါးကို လက်နဲ့ဖိချပြီး ဖင်ပူးတောင်းထောင်သလို ဖြစ်အောင် ပြောင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ ဖင်ကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး စွင့်ကားဖွင့်ဟထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သူက အားကုန်ကြုံးကာ ဆက်တိုက် လိုးဆောင့်ပါတော့တယ်။ လိုးတဲ့ပုံစံက ဒူးထောက်ပြီး လိုးတာ မဟုတ်ဘဲ ပေါင်ကွကာ ခါးကိုလွှဲပြီး အားထည့်ကာ ကြုံးတာမို့ လိုးချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်းလှပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းခမျာမှာ ရင်ဘက်နဲ့ မျက်နှာကို ကြမ်းပြင်မှာ ကပ်ပြီး ဆယ်ကျော်သက်လေးရဲ့ အားရှိသမျှ လိုးဆောင့်ချက်တွေကို တအီးအီး တအားအားနဲ့ အော်ဟစ်ညီးညူပြီး ခံနေရရှာတာပါ။

ဗြွတ်…ဒုက်….အ…..ဘွတ်….အင့်….ဗြွတ်….
ဖေါင်း….အွတ်….ဗြွတ်…..ဒုက်….အု….

“အင့်ဟာ….ခံစမ်း….လင်ရှိရက်နဲ့ လီးငတ်နေတဲ့မိန်းမ…ခံစမ်း…..
အလိုးခံချင်လို့ ရွနေတာ မဟုတ်လား….
စိတ်ချ…. အသေလိုးပေးမယ်….အင့်ဟာ”

ဘွတ်….ဖေါင်း…အွတ်…..အင့်…ဘွတ်…အင့်…ဖေါင်း…ကဲကွာ ထန်အုံး…. ဘွတ်….အွတ်….ဘူ …အ

“သားသမီးတွေ ရှိရက်နဲ့ အဖုတ်ယားနေတာ ဟုတ်လား…..
အရှက္မရှိ…. လီးငတ်နေတဲ့မိန်းမ…..လင်ငယ်နေချင်တဲ့မိန်းမ….အင့်ဟာ…..
လင်ငယ် အလိုးကိုခံချင်နေတဲ့ ငါလိုးမကြီး…
ကဲဟာ….ကဲဟာ……
ဒီလောက် ဆောင့်နေတာတောင် အသံမထွက်ဘဲ ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားတဲ့ ကောင်မကြီး…..အင့်ဟာ…..
လူလှပြီး ဖင်လှသလောက် လင်ငယ်နဲ့ ပျော်ချင်တဲ့ ငါလိုးမ….ကဲဟာ….ဖြန်း…..ဖင်ဆော့အုံး…..ဖြန်း”

ဗြစ်…ဘွတ်…..ဗြွတ်…အု့…ဖြန်း….လီးဆာနေတာ အဖုတ်ကွဲအောင် လိုးပစ်မှာ….ဖြန်း…ဖေါင်း….အာ့…ဖြန်း…ဘွတ်…အွတ်

ခေတ်မှာ သူ့စိတ်ထဲ ပေါ်လာတဲ့အတိုင်း ပက်ပက်စက်စက်ပြောကာ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးနေပါပြီ။ သားသမီးတွေရှိရဲ့နဲ့ ကိုယ့်သား သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ သူ့ရှေ့မှာ အရှက္မရှိလောက်အောင် ဖင်ကုန်း အလိုးခံတဲ့ အန်တီခင်ကို ကြည့်ကာ ဘယ်ကပေါ်လာမှန်း မသိတဲ့ ဒေါသတွေနဲ့ အတင်းကျုံးကာ ရက်ရက်စက်စက် လိုးသွင်းနေတာပါ။ ဖင်ထောင်အကုန်းမပျက်ကာ သူဆောင့်သမျှ တဘွတ်ဘွတ်မြည်နေတဲ့ ဖင်အိုးကြီးတွေကို ကြည့်ကာ ရိုက်နှက်ပြီး လိုးနေတာပါ။ ကုန်းပေးထားတဲ့ အန်တီခင်ရဲ့ခါးကို လက်တဖက်က အားကုန်ဖိထားပြီး ကျန်တစ်ဖက်က ဖင်တွေကို ရိုက်ကာ လိုးနေပုံက ကြည်နူးဖွယ် ကာမပွဲကို နွှဲနေတဲ့ ပုံစံမဟုတ်တော့ပါဘူး။ မြင်းရိုင်းတစ်စီးကို ရှိသမျှဒေါသတွေ စုပုံချပြီး ရိုက်နှက်ကာ အစီးကျင့်နေသလို ဖြစ်နေပါပြီ။

တကယ်တော့ သူ့ရဲ့ မသိစိတ်ထဲမှာ ကိန်းအောင်းနေတဲ့ ဒေါသတွေနဲ့ နာကျည်းမှုတွေကို ဒေါ်ခင်မေစန်းအပေါ်မှာ ပုံချပြီး ကြမ်းတမ်းနေမိတာပါ။ သူမကို လိုးနေရင်းနဲ့ လင်ယောကျာ်းနဲ့ သားရှိနေရက်နဲ့ တစ်ခြားယောကျာ်းရဲ့ ရမ္မက်ကျေးကျွန် ဖြစ်နေရှာတဲ့ သူအမေရဲ့ ပုံရိပ်တွေကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ နာကျည်းဒေါသတွေနဲ့ စိတ်ကြမ်းတွေ ဝင်လာရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ မိသားစုဂုဏ်သိက္ခာမထောက်ဘဲ တဏှာသောင်းကြမ်းပြီး လင်ငယ်နေကြတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းနဲ့ ဒေါ်ကြည်ပြာခင်တို့ကို အတူတူပဲလို့ မြင်ယောင်ကာ သူ့အသိစိတ်တွေ လွတ်သွားရခြင်းပါ။ တနည်းအားဖြင့် မိခင်အပေါ် မပေါက်ကွဲရက်တဲ့ ခံပြင်းနာကျည်းမှုဒေါသ အစိုင်အခဲတွေကို အသွင်တူတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းအပေါ် ပေါက်ကွဲနေမိတာဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဘယ်သူရယ် ဘယ်ဝါရယ်လို့ ခွဲခြားမသိမမြင်တော့ဘဲ စိတ်ထွက်ပေါက်အနေနဲ့ ဆဲဆိုကာ ကြမ်းတမ်းသွားရခြင်းပါ။

ဒေါ်ခင်မေစန်းခမျာမှာလည်း ခံရတာ မသက်သာပါဘူး။ ခေတ်တစ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အဖုတ်ကနေ ဦးခေါင်းထိပ်အထိ ပွင့်ထွက်သွားသလို ခံစားနေရရှာပါတယ်။ သူမမှာလည်း ခေတ်ရဲ့ ချုပ်နှောင်ဖိလိုးမှုတွေကြောင့် ရုန်းလို့ မရပါဘူး။ ပြီးတော့ ခေတ်လေး စိတ်ရှိသလို လိုးပါစေဆိုပြီး စိတ်မှာမှတ်ကာ နာကျင်ခံခက္မှုကြောင့် အလိုလိုကျဆင်းလာတဲ့ မျက်ရည်တွေနဲ့အတူ အသိစိတ်တွေ လွတ်နေရပါတယ်။ ခေတ်က ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ပါးစပ်မှာ မစိနိုင်ဘဲ လေအန်သံတွေနဲ့အတူ သရေတွေကလည်း စိးယိုကျနေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမကိုယ်တိုင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးအပြောများကို ကြိုက်သူမို့ ခေတ်စိတ်ကြိုက်လုပ်သမျှကို စိတ်တင်းကာ တောင့်ခံထားရင်း ကာမမီးတွေ အလျှံတညီးညီး တောက်လောင်နေရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဆယ်ကျော်သက် လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ အနှစ်နှစ်အလလ ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ နာကျည်းခံပြင်းမှုနဲ့ ဒေါသတွေကို သူမအပေါ်သွန် ချနေတာမှန်း မသိခဲ့ပါဘူး။

ခေတ်မှာ စိတ်ရှိသလို လိုးနေရင်း သူ့လီးကလည်း ပေါက်ထွက္မတတ် ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒါပေမယ့် သူက ဒီလို မြန်မြန်နဲ့ မပြီးချင်သေးပါဘူး။ နောက်ရက်တွေ တွေ့ဖို့မလွယ်တော့တာကိုလည်း သူ့အသိစိတ်ထဲ ရှိနေပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီနေ့မှာ တန်အောင်ချသွားဖို့ စဉ်းစားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တဏှာထန်ပြီး အခံရခက်နေတဲ့ အန်တီခင်ရဲ့ မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီး အပြတ်နွှာချင်ပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ၁၀ ချက်လောက် ထပ်ဆောင့်ပြီးတော့ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ လိုးနေရင်း လီးဆွဲထုတ်ခံလိုက်ရတော့ အန်တီခင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပွစိပွစိနဲ့ ဖြစ်နေတာက အူယားစရာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဖင်ပေါက်နေရာတည့်တည့် အကွဲကြောင်းကို ဖြောင်းကနဲ မြည်အောင် တစ်ချက်ဖြတ်ရိုက်လိုက်ပါတယ်။

ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ အရှိန်တက်ကာ ခံလို့ကောင်းနေတုန်း လီးဆွဲထုတ်သွားလို့ ရင်ထဲဟာသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ ဖင်အကွဲကြောင်းကို ဖြတ်ရိုက်ခံလိုက်ရတော့ ဓာတ်လိုက်သလို ကျင်တက်သွားပြီး ဖင်ကြီးရမ်းခါကာ တုန်နေရပါတယ်။ ခေတ်မှာ ဖင်ရမ်းပြီး တုန်နေတာကြည့်ရင်း စူပွပွ ဖင်ပေါက်ကို မြင်ကာ နောင်တစ်ချိန် ဖင်လိုးကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးရလာပါတယ်။ အခုချိန်မှာတော့ သူ့ရဲ စိတ်တွေကလည်း အထန်ဆုံးအချိန်ဖြစ်နေသလို စီးပိုင်ပြီး လိုးလို့ကောင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုသာ အပြတ်လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကာမဆိပ်တွေတက်ပြီး ဖင်ကြီးတုန်ကာ အသက်လုရှုပြီး ဖင်ထောင်ကုန်းရက်နဲ့ အမောဖြေနေတဲ့ သူမကို……

“အထန်မကြီး ဖင်ကုန်းပြီး ဇိမ်ခံမနေနဲ့။ ပက်လပ်လိုးအုံးမယ်…ထ…. ဖြန်း”

“ခေတ်လေး၊ ပက်လပ်ဆိုရင် ရှင်လေး ဒူးနာမှာပေါ့။
အိပ်ယာထဲ သွားရအောင်နော်”

“ခင်ဗျား ယောကျာ်းနဲ့ အလိုးခံနေကျ အိပ်ယာပေါ်မှာ အဆော်ခံချင်တာပေါ့….ဟုတ်လား။
ကောင်းပြီလေ။ ခင်ဗျားကို အိပ်ယာထဲမှာ အပီဆောင့် လိုးပြမယ်…..
လာ….. ကျနော့် လီးကိုကိုင်ပြီး ခေါ်သွားပေး…..
တော်တော်ရွတဲ့ ငါလိုးမကြီး….. နောက်ဆို ဖင်ပါချအုံးမယ်။
ခံမှာမဟုတ်လား…..”

“ရှင်လေး ချချင်ရင် ဖင်လည်း ခံပါ့မယ်။
ဒါပေမယ့် ဒီနေ့တော့ အချိန်မရှိလို့ မိန်းမစောက်ပက်ကိုပဲ အပီလိုးသွားစမ်းပါနော်။
နောက်ဆို မိန်းမတကိုယ်လုံး ရှင်လုပ်ချင်သလိုလုပ်ပါ။
ခံပေးပါ့မယ်နော်…..အခုတော့ အိပ်ယာထဲမှာ စောက်ပက်ပြဲအောင်သာ အားရအောင် လိုးသွားစမ်းပါ…..လာ…လာ….”

ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာတော့ ကာမနွံထဲက ရုန်းမထွက်နိုင်တော့ဘဲ ခေတ် ဘာလုပ်လုပ် ခံပေးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပါပြီ။ အရင်နှစ်ခါက ကာမဆက်စပ်မှုတိုင်းကို သူက ဦးဆောင်ခဲ့ရပေမယ့် ဒီတစ်ခါ ခေတ်က အထက်စီးကနေ ဦးဆောင်စေခိုင်း ခံနေရတာကို ပိုပြီး ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်က ဖင်လိုးချင်တယ်ဆိုတာကိုတောင် ဒီထက်ပိုအချိန်ရရင် ခံပေးလိုက်ချင်ပါသေးတယ်။ ဒီနေ့ကတော့ အချိန်ကလည်း သိပ်မရသလို စောက်ဖုတ်ကလည်း အရမ်းယားပြီး အလိုးခံလို့ မဝသေးလို့ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ် ခိုင်းသလို လီးကို ကိုင်ပေးပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့ပါတယ်။ လီးကိုကိုင်ထားရင်း ဒီလို အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေတဲ့ လီးနဲ့သာ ဖင်ကို စအလိုးခံရရင် ဘယ်လောက်နာမလဲလို့လည်း တွေးနေမိပါတယ်။

ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ အောင်အောင်တို့အဖေ ရှိကတည်းက ဖင်းလိုးခံဖူးပါတယ်။ နှစ်နဲ့ချီကြာမှာ နိုင်ငံခြားက အလည်ပြန်လာတတ်တဲ့ လင်ယောကျာ်းရဲ့ စိတ်ဆန္ဒကို သူမအကောင်းဆုံး ဖြည့်ဆည်းခဲ့ဖူးပါတယ်။ သူမယောကျာ်းနဲ့ကတော့ ပြန်လာတဲ့အချိန်တိုင်းမှာ အပေါက်စုံ၊ ပုံစံစုံ ခံရတာကြီးပါပဲ။ ဒါကြောင့် ဖင် စအလိုးခံရရင် ဘယ်လိုနာကျင်တာနဲ့ အလေ့အကျင့်ရသွားရင် ဘယ်လို အရသာရှိပြီး ကောင်းမှန်း သူမသိနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမအတွက်ကတော့ ဖင်စလိုးခံရတိုင်း နာရတာကြီးပါပဲ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ယောကျာ်းက တစ်နှစ်ကျော်ကြာမှ တစ်ခေါက်ပြန်လာပြီး ဖင်လိုးခံရပါတယ်။ ဖင်အလိုးခံတာ အထာကျလာပြီး အရသာတွေ့လာချိန်မှာ ယောကျာ်းက ပြန်သွားတော့ နောက်ထပ်နှစ်ချီအောင် စောင့်ရပြန်ပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့် သူမအနေနဲ့ ယောကျာ်းပြန်လာလို့ ဖင်လိုးခံရတိုင်း ဖင်ပေါက်လေးက အသစ်အတိုင်း ဖြစ်နေတတ်ပြီး နာရတတ်တာပါ။ အခုဆိုရင် ဖင်အလိုးမခံရတာ ၅ နှစ်လောက်တောင် ရှိပါပြီ။ ကိုထွေးကလည်း အလိုးမခံရတာ ကြာနေပြီဖြစ်တဲ့ စီးပိုင်တင်းကြပ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုသာ နင်းကန်ဆောင့်လိုးနေတော့ ဖင်ပေါက်ဘက်ကို ရန်မရှာနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် သူမအနေနဲ့လည်း ဖင်ခံရတာကိုတောင် သတိမရမိပါဘူး။ အခု ခေတ်ကတော့ လူငယ်လေးဖြစ်ပြီး ဖင်လိုးဖို့ကို တောင်းဆိုလာတာ အံ့ဩနေမိပါတယ်။ ဒါကလည်း သူတို့ ခိုးကြည့်နေတဲ့ အပြာကားတွေကြောင့် ဖြစ်မှာပါ။ ခေတ်သာ သူမကို ဖင်လိုးရင်တော့ အသစ်အတိုင်းဖြစ်ကာ နာကျင်ခံခက် ဖြစ်ရအုံးမယ်လို့ တွေးမိပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခေတ်လိုချင်တာတော့ သူမဘက်က ပေးဖို့ အစဥ္သင့်ပါပဲ။

အခန်းထဲ​ေရာက်တာနဲ့ ခေတ်က သူမကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လပ်လှန် ပေါင်ကားပြီး အိပ်စေပါတယ်။ ပြီးတော့ သူမ ဖင်အောက်ကို ခေါင်းအုံးကို ထိုးထည့်ပေးနေလို့ သူမမှာ ပက်လပ်ပေါင်ကားပြီး စောက်ဖုတ်ကို ပင့်တင်ပေးထားရတဲ့ ပုံစံပါ။ ဒီပုံစံနဲ့ သူမအကြိမ်ကြိမ်ဆက်ဆံဖူးပါတယ်။ ခေတ်က သူမကို အပေါ်ကမိုးပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတဆုံး ဆောင့်ထည့်တော့မှာပါ။ ဒီနည်းက ထိချက်ပြင်းပြီး အားပါသလို အဝင်နက်လို့ လိုးသူရော ခံသူပါ အရသာအပြည့်အဝ ရစေမှာပါ။ ဒါပေမယ့် သူမကတော့ ခေတ်ရဲ့ အားမာန်ပြင်းမှုနဲ့ ရမ္မက်အရှိန်ကို လန့်တောင်လာပါပြီ။ ခေတ်က အရင်နေ့တွေကနဲ့မတူဘဲ ဒီနေ့မှာ ကောင်းကောင်းလိုးပြီး မမေ့နိုင်အောင် လုပ်တော့မယ်လို့ ထင်နေမိပါတယ်။ ခေတ်က ချက်ချင်းမလိုးသေးဘဲ သူမဖြစ်နေပုံကို အရသာခံကာ ကြည့်နေလို့ ဒီလို ပက်လပ်ပေါင်ကားပြီး အဖုတ်ဖြဲပြထားရတာကို ရှက်စိတ်ပင် ဝင်လာပါတယ်။

ခေတ်က အဖုတ်ဖြဲပြသလို ဖြစ်နေတဲ့ အန်တီခင်ကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးရင်း ဆက်ကနဲ ကုန်းကာ လျက်လိုက်ပါတော့တယ်။ ဒီတော့လည်း အန်တီခင်တစ်ယောက် အဖုတ်ထဲက ယားတက်လာပြီး တအီးအီးနဲ့ ညီးနေရပါတယ်။ ခေတ်က လျှာနဲ့ လျက်ယုံတင်မကဘဲ နှာခေါင်းနဲ့ မေးစေ့နဲ့ပါ အဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျောက်ကို ပွတ်နေတော့ သူမမှာ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ လိုးပေးဖို့ကို ထုတ်ကာတောင်းဆို လာရပါတယ်။ ဖင်ကုန်းအလိုးခံရကတည်းက အရှိန်အမြင့်ဆုံး ရောက်နေခဲ့ပြီ ဖြစ်တာမို့ အခုလို ထပ်ဆွတဲ့အခါ မခံနိုင်တော့ပါဘူး။ ဒီအချိန်မှာ သူမ အလိုးမခံရရင် ရူးသွားမတတ် ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ အလိုလို စိမ့်ထွက်လာတဲ့ မျက်ရည်စများနဲ့အတူ ခေတ်ရဲ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး……..

“ခေတ်၊ မလျက်ပါတော့နဲ့၊ အန်တီတောင်းပန်ပါတယ်။ လုပ်ပေးပါတော့နော်”

“ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ၊ ပြောလေ”

“လိုးပေးပါ၊ ယောကျာ်းရဲ့ လီးကြီးနဲ့ မိန်းမစောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်ထည့်ပေးပါ….အင့် ဟင့် ဟင့်”

“ငါလိုးမကြီး စောက်ရှက်တစ်စက္မှ မရှိဘူး…..ကဲကွာ”

ဇွိ…..ဗြွတ်….ဇွိ…..အ…အာ့…..အမလေး

တဏှာထန်ပြီး မျက်ရည်အဝိုင်းသားနဲ့ တောင်းပန်နေတဲ့ သူမရဲ့ပုံကို ကြည့်ပြီး ခေတ်မှာ ကျေနပ်အားရနေပါတယ်။ ဒီလောက် ဖင်သရမ်းပြီး လင်ငယ်နေချင်တဲ့ မိန်းမမျိုးကို ပညာပေးချင်တဲ့ စိတ်အခံပေါ်လာပြီး အဖုတ်ထဲကို လက်သုံးချောင်း ပူးထည့်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း ထိုးနှိုက်ကလိပစ်လိုက်ပါတယ်။ သူရဲ့လက်သုံးချောင်းက အဖုတ်အတွင်းသား နံရံနုနုလေးတွေကို အားနဲ့ ကုတ်ဆွဲလိုက်တာဖြစ်သလို အရသာစုရာ ဂျီစပေါ့နေရာကို ထိုးနှိုက်ပွတ်ထိသွားပါတယ်။ ဆက်တိုက်ကြီး မညှာမတာ ထိုးနှိုက်ကလိပစ်တာပါ။ ဒီတော့လည်း အန်တီခင်မှာ ဖင်ကြီးလေပေါ်မှာ လွင့်ကာ ခြေထောက်တွေ ဆန့်တန်းပြီး အာခေါင်ခြစ်အော်ပြီး အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားရပါတယ်။ ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်တွေကလည်း အပြင်ကိုပင် ပန်းထွက်လာပါတယ်။

ဒီလိုလေထဲမှာ ဖင်ကြီးမြှောက်ခါ အကြောများ တဆက်ဆက်တုန်ခါပြီး ပြီးနေတာကို ခေတ်က အနားမပေးဘဲ လက်ကို ဆက်ပြီး တိုးနှိုက်ပွတ်ဆွဲကာ ကစားပေးနေပါသေးတယ်။ ဒီလိုဆက်လုပ်နေတော့ အန်တီခင်မှာ အဖုတ်တစ်ခုလုံး ပွင့်ထွက္မတတ် ကျင်တက်နေပြီး အရည်တွေ ဆက်တိုက်စိမ့်ထွက်နေပါတယ်။ ထိုးနှိုက်ကစားနေတဲ့ ခေတ်ရဲ့လက်ကြောင့် အရည်တွေဟာ အပြင်ကိုလွင့်စင်ကျကာ အိပ်ယာခင်းတွေ စိုရွှဲကုန်ပါတယ်။ အန်တီခင်မှာလည်း ဖင်ကြီးကော့ပြီး မျက်ဖြူလန်နေပုံက လန့်ဖို့ပင်ကောင်းပါတယ်။ ငွေကြေးချမ်းသာပြီး ဂုဏ်သိက္ခာအပြည့်နဲ့ နေနိုင်တဲ့ ကလေးတွေအမေ အန်တီကြီးမှာ လူပျိုပေါက်လေးရဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်ကြောင့် အိပ်ယာထက္မှာ အရှက္မဲ့ကာ အသိလွတ်နေရပါပြီ။

အခုထိ အန်တီခင်က ထမိန်နဲ့ အင်္ကျီကို ကုန်စင်အောင် မချွတ်ရသေးပါဘူး။ အင်္ကျီရင်ဘက်ဟပြဲနဲ့ ထမိန်ကို လှန်တင်ပေးထားရတာပါ။ မြန်မာဆန်ဆန် အဝတ်အစားနဲ့ အန်တီခင်တစ်ယောက် သူ့ကြောင့် ကာမဆိပ်တွေတက်ပြီး အော်ဟစ်ညီးညူကာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတာကို ကြည့်ပြီး ခေတ်မှာ ကျေနပ်အားရနေပါတယ်။ အန်တီခင်ကတော့ ကာမပြီးဆုံးခြင်း အရှိန် တဖြည်းဖြည်းကျလာလို့ ဖင်ကြီးကလည်း မြောက်ကြွ​ေနရာကနေ ခေါင်းအုံးပေါ်ကို တဖြည်းဖြည်း ပြန်ကျလာပါတယ်။ ဖင်နဲ့ ခေါင်းအုံး ထိပြီး အသက်ကို မျှင်းမျှင်းလေး ရှုကာ ကာမစည်းစိမ် ခံနေတုန်းမှာပဲ ခေတ်ဘက်က အနားမပေးဘဲ ဆက်တိုက် တိုက်စစ်ဆင်လာပါတယ်။ ဒီနေ့အဖို့ အချိန်ရသမျှလေးမှာ ခေတ်က သူမကို အနားမပေးဘဲ သူလိုသလို ကာမပွဲကို ဆက်တိုက်နွှဲဖို့ စဥ္းစားထားတာပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို နေရာဝင်ယူကာ ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီး သူမရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆွဲလို့ ခေါင်းထောင်လာအောင် လုပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ငါလိုးမလို့ ပြောကာ ပါးကို နှစ်ချက်ဆင့်ချလိုက်ပါတယ်။ အန်တီခင်မှာ ကာမပြီးဆုံးပြီးလို့​ အသက်ကို လုရှုနေရချိန်မှာ ခေတ်က အခုလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပါးရိုက်ကာ ဆက်ဆံလာတော့ တကိုယ်လုံး ဖျဥ္းကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမအနေနဲ့ မလှုပ်နိုင်တော့သလို ခေတ်ပြုသမျှကို ကျေကျေနပ်နပ် ခံယူချင်တဲ့ စိတ်ပဲရှိနေပါတော့တယ်။ ကြုံနေရတဲ့ အခြေအနေတွေကြောင့် ခေတ်ရဲ့လီးမှာလည်း တဆက်ဆက်တုန်ခါနေပါပြီ။ သူလည်း အန်တီခင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကိုင်တွယ်လိုးကာ ပြီးချင်နေပါပြီ။

ဒီလိုနဲ့ သူမကို လိုးဖို့စဥ္းစားလိုက်ချိန်မှာပဲ သူ့အမေရဲ့ ဦးသန့်စင်အလိုးကို ပေါင်ကားပြီး ခံနေပုံကို ပြန်မြင်ယောင်လာပါတယ်။ အဲဒီတုန်းက အိန္ဒြေရှိပါတယ်ဆိုတဲ့ သူ့အမေဟာ လင်မယားအိပ်ယာထက္မှာ ဟိုလူကြီးရဲ့အလိုးကို ခြေထောက်ကို လက်နဲ့ဆွဲပြီး ပေါင်ကား ဖင်မြှောက်ကာ ပက်ပက်စက်စက်ကြီး အလိုးခံခဲ့တာလေ။ ဟိုခွေးသူခိုးကြီးကလည်း အလကား လာစားလို့ ရနေတဲ့ မိန်းမကို ညှာတာမှု မရှိဘဲ လီးစသွင်းသွင်းခြင်းမှာပင် အဖုတ်ထဲ တဆုံး ဆောင့်ထည့်သွားတာမဟုတ်လား။ ဒါကြောင့်ပဲ ထိချက်ပြင်းလွန်းလို့ သူ့အမေ လူးပျံကော့လန်အောင် ခံလိုက်ရပုံကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး အံကို တင်းတင်းကြိတ်လိုက္မိပါတယ်။

(ဆက်ရန်….)

အခုလည်း အဲဒီလို ဖင်သရမ်းတဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းဆိုတဲ့ မိန်းမကြီးကို ထိုပုံစံအတိုင်း မညှာမတာ ဆောင့်လိုးဖို့ စိတ်ကူးလိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ပေါင်ကြားမှာ နေရာအကျအန ပြန်ယူပြီး သူ့လီးကိုကိုင်ကာ သူမရဲ့ စောက်စိလေးကို ထိုးပြီး ကလိပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့လည်း ခေါင်းအုံးပေါ် ဖင်ကြီးတင်ကာ အဖုတ်ကို အထက်ပင့်ပေးထားရတဲ့ သူမမှာ တဆစ်ဆစ်ယားယံလာပြီး ဖင်အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ သူမတကိုယ်လုံးလည်း ရွစိထိုးလာပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ ခေတ်က သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်ဝတော့ထားပြီး သူမရဲ့ မျက်နှာကို မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးများနဲ့ ကြည့်ရင်း တကိုယ်လုံး ရှိသမျှအားနဲ့ ပစ်ဆောင့် လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

ဗြစ်….ဒုက်….,,အ….အင်းဟင်းဟင်း
ဘွတ်…ဒုက်….အ….ဘွတ်….အာ့
ဘွတ်….အင့်ဟာ….ဖေါင်း….ဖေါင်း….အု….

ခေတ်ရဲ့တရှိန်ထိုး လိုးဆောင့်ချက်ကို ဒေါ်ခင်မေစန်းခမျာ လည်ပင်းကြောများထောင်ကာ ခြေလက်တွေ ဆန့်တန်းသွားတဲ့ အထိ ခံလိုက်ရပါတယ်။ ခေတ်က လက်နဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးနှိုက်လို့ ပြီးထားတာ မကြာသေးချိန်မှာ အခုလို သားအိမ်ထိအောင် အဆောင့်ခံလိုက်ရတော့ ဖျပ်ဖျပ်လူးအောင် ဖြစ်သွားရရှာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်ကတော့ ရမ္မက်တွေပြင်းထန်တဲ့ မျက်လုံးများနဲ့အတူ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ပြီး ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်လိုးလာပါပြီ။ ဒီတော့လည်း ပြီးထားလို့ ကျင်ပြီး ကျိန်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက လိုးချက်တိုင်းမှာ ဓာတ်လိုက်သလို ဆက်ဆက်ခါနေရပါတယ်။

ဖေါင်း…ဖေါင်း…ဗြွတ်….အင့်…..ဖေါင်း…..အာ့
အင့်ဟာ….ဘွတ်….အ….ဖေါင်း…ဖေါင်း…ဖေါင်း….အု….

ခေတ်က ကာမဇောတွေ ထန်နေပြီး အပေါ်ကနေ မြေစိုက်အနေအထားနဲ့ နင်းကန်ဆောင့်နေပါတော့တယ်။ အန်တီခင်က သူဘယ်လို လိုးလိုး လိုလိုလားလားနဲ့ ခံပေးနေတဲ့သူဆိုတော့လည်း ညှာတာစိတ်တွေ မဝင်တော့ပါဘူး။ အချက် ၄၀ လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ထည့်နေတော့ အန်တီခင်မှာလည်း ကာမအဆိပ်တွေ ပြန်တက်လာကာ ပြန်လည်တုံ့ပြန်ပြီး ကာမခရီးကို အတူလိုက်ပါလို့ နွှဲနေပါပြီ။ အားနဲ့ ဆောင့်လိုးနေတော့ ခေါင်းအုံးပေါ်တင်ထားတဲ့ ဖင်က အောက်ကို လျောကျလာပေမယ့် အလိုးအဆောင့်တွေကတော့ ပျက္မသွားကြပါဘူး။ အန်တီခင်ကလည်း ခေတ်လိုးနေတာ အရှိန်ပျက္မှာစိုးလို့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို တံတောက်ကွေးကနေ လက်နဲ့ဆွဲပြီး အဖုတ်ကို ပင့်ပေးကာ အလိုးခံနေပါတယ်။

ဒေါ်ခင်မေစန်းက ခြေထောက်ကိုဆွဲပြီး ဖင်ကိုပင့်ကာ ရမ္မက်ထန်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ အလိုးခံနေတဲ့ပုံကို ကြည့်ပြီး ခေတ်ရဲ့စိတ်တွေ ခက်ထန်မာကျောလာပြန်ပါတယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ရမ္မက်ထန်တဲ့ မျက်လုံးမျိုးနဲ့ အပြုအမူမျိုးတွေ့ရင် သူ့ရင်ထဲက ဒဏ်ရာဟောင်းကို ပြန်ဆွသလို ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။ အခုလည်း အန်တီခင်ရဲ့ ရမ္မက်ထန်ပြီး သူလိုးသမျှကို အပြိုင်လိုက်ပါနေတာကို ကြည့်ပြီး သူ့ရဲ့ရမ္မက်တွေဟာ နာကျည်းဒေါသအဖြစ် ပြောင်းလဲပြီး တောက်လောင်လာစေပါတယ်။ ဒီလို နာကျည်းဒေါသတွေကပဲ သူ့ရဲ့ နူးညံ့တဲ့နှလုံးသားကို ခက်ထန်လာစေတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ…….

“ငါလိုးမကြီး၊ ကဲဟာ…..အလိုးခံရတာ ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား”

“ကြိုက်တယ်၊ လိုးပေး၊ အာ့…..ဆောင့်ပေး”

ဘွတ်…ဒုက်….အ….ဘွတ်….အာ့
ဘွတ်….အင့်ဟာ….ဖေါင်း….ဖေါင်း….အု….

“လိုးမှာ…..အဖုတ်ပြဲအောင် လိုးမှာ။
ဒီလောက် စောက်ဖုတ်သောင်းကြမ်းပြီး သားသူငယ်ချင်းနဲ့မှ လင်ငယ်နေချင်တဲ့ ကောင်မ၊ ကောင်းကောင်းလိုးပြမယ်….
ငါလိုးမ……အင့်ဟာ……. အရှက္မရှိတဲ့ မိန်းမ……”

“ဟုတ်တယ်၊ ကျမက အရှက္မရှိတော့တာပါ။
ရှင်လေး လီးကို တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေပြီ။
ရှင်လေးကို ချစ်တယ်။ မိန်းမကို နမ်းပါအုံး….”

“ဟာ….. ဖာသည်မ….အနမ်းခံချင်သေးတယ်…. ဟုတ်လား….ကဲ….. ဖြန်း”

နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ကာမစိတ်တွေဟာ အဆုံးစွန်ထိ ပေါက်ထွက်ကုန်တော့မတတ် ပြင်းထန်နေပါပြီ။ အလိုးအဆောင့်နဲ့ အခံ၊ အပေးတွေ ကြမ်းကုန်သလို အပြောအဆိုတွေကလည်း ကြမ်းကုန်ပါပြီ။ တစ်ယောက်က တဏှာရမ္မက်ကြောင့် ပူလောင်သောင်းကြမ်းနေသလို တစ်ယောက်ကလည်း မိန်းမတွေအပေါ် နာကျည်းနေခဲ့တဲ့ စိတ်အခံနဲ့ ပူလောင်သောင်းကြမ်းနေပါပြီ။ ဒီပူလောင်မှုတွေကပဲ ရမ္မက္မီးတောက်တွေအဖြစ် ကူးပြောင်းကာ အလျှံတညီးညီး လောင်မြိုက်လာစေခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ သူမကို အကောင်းဆုံး အရသာတွေ ပေးစွမ်းနေတဲ့ ခေတ်အပေါ် ချစ်ခြင်းတွေ ယိုဖိတ်ပြီး နမ်းရှိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ရဲ့လည်ပင်းကို လှမ်းဆွဲပြီး နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းဖို့ ကြိုးစားလာခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ခေတ်ရဲ့ မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးများနဲ့ အကြည့်ခံရပြီးတော့ ပါးရိုက်လိုက်တာကို ခံလိုက်ရပါတယ်။ ခေတ်မှာတော့ သူမရဲ့ တဏှာထန်ပြီး အရူးအမူးဖြစ်နေပုံတွေ မြင်ရလေ  ရင်ထဲက ပုန်းကွယ်နေတဲ့ နာကျည်းဒေါသတွေ ပိုထွက်လာလေပါပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ စိတ်ရဲ့စေရာအတိုင်း အန်တီခင်ရဲ့ ပါးကို ရိုက်လိုက္မိခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အရိုက်ခံရတဲ့ အန်တီခင်ကတော့ နာတဲ့ပုံ မပြတဲ့အပြင် အလိုပြည့်သလိုဖြစ်ကာ မျက်လုံးများ ပိုပြီး အရောင်တောက်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေတ်ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်လို့ နောက်ထပ် ရိုက်ချက်တွေကို ကြိုလင့်နေပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ခေတ်က လကက်တဖက်နဲ့ သူမရဲ့လည်ပင်းကို ချုပ်ကိုင်ပြီး ပါးတွေကို ထပ်ရိုက်သလို လှုပ်ခါရမ်းနေတဲ့ နို့အုံနှစ်ဖက်ကိုလည်း လက်ရာများ ထင်လာအောင်ရိုက်ရင်း သူရဲ့ကာမခရီးအဆုံးကို လှမ်းတက်နေပါပြီ။

ဗြစ်…ဘွတ်…..ဗြွတ်…အု့…ဖြန်း….ငါလိုးမ ဖာသည်မ….ဖြန်း… ဖေါင်း…. အာ့…ဖြန်း…ဘွတ်…အွတ်

“ငါလိုးမကြီး၊ ဒီလောက်လိုးနေတာကိုတောင် အပြုံးမပျက်ဘူး…ကဲဟာ….. ဖြန်း…ဖြန်း…
တော်တော်ထန်တဲ့ ကောင်မကြီး။
နို့အုံကြီးတွေကလည်း ရမ်းခါနေတာပဲ။ ဒါနဲ့ ယောကျာ်းတွေကို မြူစွယ်နေတာ မဟုတ်လား။
ကဲဟာ….ဖြန်း…ဖြန်း….
ခင်ဗျားက ကျုပ်ရဲ့ဘာလဲ….သေချာပြောစမ်း”

ဖြန်း…အ….. ဖေါင်း…ဖေါင်း….အွတ်….ဘွတ်….
ဖေါင်း….ဘွတ်….အင့်…..ဗြွတ်….ဘွတ်….အာ့

“ကျမက ရှင်လေးရဲ့ မိန်းမပါ။ ရှင်လေး အလိုကျ…..”

“ဘာ မိန်းမလဲ၊ ဖာသည်မ၊ ငါလိုးမဟ။
စောက်ရှက် မရှိတဲ့ကောင်မ။ နောက်ငါလိုးရင် ခံမှာလား။ သေချာပြောစမ်း….. အင့်ဟာ”

“ဟုတ်တယ်။ ကျမက ရှင့်အလိုးခံနေရတဲ့ ဖာသည်မပါ။
ရှင့် စိတ်ကြိုက် အလိုးခံရတဲ့ စောက်ပက်ပြဲနေတဲ့ ဖာသည်အစစ်ပါ။
နောက်လည်း သမီးတွေ မသိအောင် ရှင့်အလိုးကို ခံပါ့မယ်……..
ဒီမိန်းမက သမီးတွေ ရှိနေတာတောင် အရှက် မရှိဘဲ ရှင့်အလိုးကို ခံနေရတဲ့ ဖာသည်ကြိုက်ကုန်းပါ။
အား…..ယောကျာ်း….လိုး….လိုး…..မိန်းမ ကောင်းနေပြီ……အ….အာ့…..ဆောင့်…..ဆောင့်……အု…
အား……”

“ဖာသည်မကြီး၊ ငါလည်း ကောင်းနေပြီ။
ခင်ဗျား စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်အပြည့် ထည့်ပေးမယ်။
ကဲဟာ….. ခင်ဗျား လင်ငယ်ရဲ့ လရည်တွေယူ….
အင့်ဟာ…..အ…..အင့်……အာ့…..”

နှစ်ဦးစလုံးမှာ ကာမစိတ်စေရာအတိုင်း စကားကြမ်းကြမ်းတွေ လှိုင်လှိုင်သုံးပြီး အထွဋ်အထိပ်ရောက်ကာ ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ခံယူနေကြပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ အပျိုအရွယ် သမီးတွေရဲ့ မျက်နှာမှ မထောက်ဘဲ သားရဲ့သူငယ်ချင်းလေးရဲ့ ပက်ပက်စက်စက် အလိုးအပြောများ ခံရတာကို စိတ်ထဲအတွေးဝင်သွားတာနဲ့ ရှက်ရွံ့စိတ်နဲ့အတူ ရမ္မက်တွေ ထန်လာရပြီး အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရပါတယ်။ ပြီးသွားတော့လည်း စိတ်ထဲ ထိန်းချုပ်မှု လုံးဝမရှိတော့ဘဲ အသိစိတ်လွတ်ကာ အကြောများဆက်ဆက်ခါကာ ဆွဲကန်တွန့်လိမ်လို့ ပြီးနေရတာပါ။ သူမရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်ဆန့်တန်းပြီး ခေတ်ရဲ့ခါးကို လွတ်ထွက္မှာ စိုးတဲ့အလား ဆွဲညှပ်ထားရင်း တဆက်ဆက်တုန်ခါနေပါတယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုလည်း အတွင်းသားတွေနဲ့ ဆွဲညှစ်လှုပ်ရှားကာ ကာမလမ်းဆုံးကို ရောက်ရှိသွားတာပါ။

ခေတ်မှာလည်း သူ့အမေထက်ပင် အသက်ကြီးပေမယ့် လှပနုပျိုနေစဲ ဖြစ်တဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့အမေကို စိတ်ရှိသလို လိုးနေရပါလားဆိုတဲ့ အသိက ခံစားလို့ ကောင်းလွန်းနေပါတယ်။ သူဘယ်လိုလိုးလိုး၊ ဘယ်​လို ဆဲဆဲ၊ ဘယ်လို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ရိုက်ရိုက်၊ အပြုံးမပျက်ဘဲ အလိုးခံပေးနေရှာတဲ့ သူမရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ကာမပြီးဆုံးခြင်းကို ရောက်ရှိသွားရတာပါ။ အန်တီခင်က ပြီးလို့ အကြောများ တုန့်ဆွဲပြီး ဆက်ဆက်ခါနေတာက စောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လီးကို အရသာ အရှိဆုံးဖြစ်စေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ပြီးသွားလို့ တဆက်ဆက်ခါနေတဲ့ အန်တီခင်ရဲ့ ပုခုန်းနှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး တဖေါင်းဖေါင်း မြည်အောင် လိုးသွင်းကာ လရည်တွေကို အဖုတ်ထဲ အပြည့်ပန်းထည့်ရင်း ပြီးခဲ့ရတာပါ။ ဒီတော့လည်း သူ့ရဲ့များပြားလှတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို လီးဆာပြီး ရမ္မက်ထန်နေတဲ့ မိန်းမကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ အပြည့်ပန်းထည့်နေရပါလားဆိုတဲ့ အသိက သူ့ရဲ့ပြီးဆုံးခြင်းကို စည်းစိမ်အပြည့် ရှိလွန်းနေပါတယ်။

နှစ်ဦးလုံးက ကာမလမ်းဆုံးကို အတူတူ ရောက်သွားကြတာမို့ ကျေနပ်ကြည်နူးမှုတွေနဲ့အတူ အနားယူကာ အမောအပန်းဖြေနေကြပါတယ်။ ခေတ်က ဒေါ်ခင်မေစန်းရဲ့ အပေါ်မှာ မှောက်ရင်း အသက်ကို မျှင်းရှုကာ ကာမအဆီယစ်နေပါတယ်။ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာလည်း ဒီနေ့အဖို့ အကြိမ်ကြိမ် အထွဋ်အထိပ်ရောက်ရသလို သူမလိုချင်တဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ ကာမနဲ့ အဆုံးစွန် ပွင့်ထွက်ခြင်းကို ရရှိခဲ့တာမို့ ခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားရပြီး မလှုပ်နိုင်တော့သလောက်ပါ။ သူမမှာ အသိစိတ်အပြည့်အဝ မဝင်နိုင်သေးဘဲ ကာမယစ်မူးမှုကို ခံစားနေရတုန်းပါပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူမအပေါ်မှာ ဖိထားကာ ရင်သားတွေကြား မှေးစက်နေတဲ့ ခေတ်ကို မထခိုင်းဘဲ ဖက်ကာ ချွေးသိပ်နေမိပါတယ်။ သူမကို အဆုံးစွန်သော လွတ်လပ်ခြင်းနဲ့ အပြည့်စုံဆုံး ကာမအရသာတွေ ပေးခဲ့တဲ့ ခေတ်လေး အမောဖြေနေတာကို ရင်ခွင်မှာ ထွေးပိုက်ရင်း ကြည်နူးနေမိပါတယ်။

ကာမမှုဟူသည်မှာလည်း မူးယစ်ဆေးလိုပါပဲ။ စွဲလန်းစေတတ်သလို၊ အသိစိတ်တွေ လွတ်ကာ မသိစိတ်ရဲ့ စေညွှန်ရာအတိုင်း လိုက်ပါကပြမိတတ်ပါတယ်။ အလွန်အကျွန် သုံးစွဲပျော်ဝင်မိရင်လည်း ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းနိုင်မှုမဲ့ကာ အရှက်ကုန် သိက္ခာမဲ့ပြီး ဘဝပျက်တဲ့အထိ ဒုက္ခပင်လယ် ဝေတတ်ပါတယ်။ ဝေးတဲ့အချိန်မှာ နောင်တရတတ်ပေမယ့် တွေ့တဲ့အချိန်မှာ မရှောင်နိုင်ဘဲ မထူးဇာတ်ခင်းတတ်ကြတာလည်း အတူတူပါပဲ။ အခုလည်း ကာမယစ်မူးကာ အပျော်ကျူးမိခဲ့ကြတဲ့ ခေတ်နဲ့ ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ ရမ္မက်အရှိန်တွေ တဖြည်းဖြည်းကျလာတဲ့အခါ ကိုယ်စီအတွေးများနဲ့ ငြိမ်သက်နေမိကြပါတယ်။

ခေတ်မှာ အန်တီခင်ရဲ့ ရင်ခွင်ပေါ် မှောက်အိပ်ရင်း သူမရဲ့ ထွေးပွေ့နှစ်သိမ့်မှုကို ခံယူရင်းနဲ့ ဒီနေ့အဖို့ သူလုပ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်စဥ္းစားမိကာ စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေမိပါတယ်။ အန်တီခင်နဲ့ လိုးခဲ့တာကိုတော့ မှားမှန်းသိနေပေမယ့် သူကိုယ်တိုင် ကျေကျေနပ်နပ် လွန်ကျူးနေမိတာမို့ အထူးတလည် စိတ်မကောင်းတော့ မဖြစ်တော့ပါဘူး။ သူစိတ်ထဲမကောင်းတာက ဒီနေ့ အန်တီခင်အပေါ် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆဲဆိုပြီး၊ ပါးရိုက်၊ နို့ရိုက် လုပ်ခဲ့မိတာကိုပါ။ တကယ်ဆိုရင် အန်တီခင်ဟာ သူငယ်ငယ်ကတည်းက သူ့အမေလို ချစ်ခင်တွယ်တာရသူပါ။ အခုလို ငါလိုးမ၊ ဖာသည်မ ဆိုတဲ့ အပြောမျိုးတွေ သူပြောခဲ့မိတာကို အံ့ဩနေမိပါတယ်။ သူ့တစ်သက်လုံး ဒီလိုအပြောမျိုးကို ရွယ်တူချင်းကိုတောင် မပြောဖူးခဲ့တာမို့ အန်တီခင်အပေါ် ပြောခဲ့မိတာကို အံ့ဩကာ စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေရတာပါ။

တကယ်ဆိုရင် အန်တီခင်ကိုယ်တိုင်က လမ်းကြောင်းပေးပြီး ပြောခိုင်းတာဆိုပေမယ့် ဒီနေ့ သူပြောခဲ့၊ ဆိုခဲ့တာတွေက သူ့စိတ်ထဲက ပေါ်လာတဲ့အတိုင်း အလိုလို ပြောခဲ့ ကြမ်းခဲ့မိတာပါ။ ဒီလို အပြောတွေကြောင့် သူ့ရဲ့ကာမစိတ်တွေ ပိုထက်သန်လာတာ မှန်ပေမယ့် လိင်စိတ်ကြွချင်ယုံ သက်သက်နဲ့ ပြောခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့ရင်ထဲက အလိုလို ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ နာကျည်းခံပြင်းမှုတွေက သူ့ကို ဒီလို ရိုင်းစိုင်းတဲ့ သူတစ်ဦး ဖြစ်သွားစေတာကို သူသိပါတယ်။ ဒီနာကျည်းမှုတွေက သူ့အမေနဲ့ ပတ်သတ်တယ်ဆိုတာ သူလက္မခံချင်လည်း လက်ခံရမှာပါပဲ။ သူ့တစ်သက်လုံး အမေ့ကို သိပ်ချစ်ပြီး အားကိုးယုံကြည်ခဲ့ရတာလေ။

သူ့အမေက ဦးသန့်စင်နဲ့ လူမဆန်တဲ့ ပတ်သတ်မှုတွေကို သိခဲ့ရပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းမှာ အားကိုးယုံကြည်မှုတွေ ပျက်သုဥ္းခဲ့ရပေမယ့် ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေကတော့ ကျန်နေတုန်းပါပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ ရင်ထဲက နာကျည်းခံပြင်းမှုတွေကို ပေါက်ကွဲထွက်လို့ မရဘဲ သူ့ရင်ထဲမှာ နှစ်နဲ့ချီကာ သိမ်းထားမိတာလေ။ ဒါတွေကို အစက သတိမပြုမိပေမယ့် အခုလို အန်တီခင်အပေါ် ပွင့်ထွက်ကုန်တော့မှ သူ့ရင်ထဲက အစိုင်အခဲကို သတိပြုမိလာကာ လန့်လာမိပါတယ်။ သူ့ရဲ့ ပွင့်ထွက္မရတဲ့ နာကျည်းခံပြင်းမှုတွေဟာ အချိန်တွေ ကြာလာတာနဲ့အမျှ ထုထည်ပိုကြီးလာပြီး နာကျည်းဒေါသတွေအထိ ဖြစ်နေပါပြီ။ တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန်မှာ သူ့ရဲ့ ဒီလို နာကျည်းမှုတွေကြောင့် ခံစားနာကျင်ရမှာတွေကို မကြုံချင်တော့ပါဘူး။

ဒီလိုတွေ တွေးမိပြီး အန်တီခင်အပေါ် အားနာမိပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် အန်တီခင်က ဝေးကွာနေတဲ့ ကာမအရသာကို လိုချင်လွန်းလို့ သူမသားအရွယ် လူငယ်လေးနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အန်တီခင်ရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ လိင်စိတ်ခံစားမှုနဲ့ တဏှာရမ္မက်ကြီးမှုတွေက သူ့အတွက်ကတော့ အပြစ်တစ်ခုလို့ ဆိုမရပါဘူး။ သူ့ရဲ့ ရင်ထဲက ဒေါသတွေကိုသာ အန်တီခင်က ဘုမသိ ဘမသိ ခံခဲ့ရတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ဆိုရင် အန်တီခင်အပေါ် ဒီလိုမျိုး မဆက်ဆံမိအောင် ကြိုးစားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုတွေ စဥ္းစားကာ အန်တီခင်အတွက် စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေခဲ့ပြီးမှ အပေါ်ကနေ သူဖိပြီး မှောက်အိပ်နေမိတာကို သတိရပါတော့တယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ကို လက်နဲ့ရော၊ ခြေထောက်နဲ့ပါ သိုင်းဖက်ထားတာကနေ ကုန်းထကာ ……….

“အန်တီခင်၊ Sorry နော်၊ ကျနော်လည်း ဖီးလ်အရမ်းကောင်းသွားတာနဲ့ အန်တီခင်အပေါ် ဖိပြီး မှေးနေမိတာ”

“ရပါတယ် ခေတ်ရယ်။ သားလည်း အားတွေ အကုန်သုံးလိုက်တော့ ပင်ပန်းသွားမှာပေါ့။
အားတွေကလည်း သန်လိုက်တာ။ အန်တီခင်တောင် မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး”

“ကျနော် ထပ်တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျနော်လည်း နောက်တွေ့ဖို့ မလွယ်တော့တာမို့ စိတ်တွေ အရမ်းထန်ပြီး ကြမ်းမိတာ။
ပြီးတော့ အန်တီခင်ကို တောင်းပန်ရအုံးမယ်။
ကျနော် လုပ်နေရင်း….ဆဲမိတာ၊ ရိုက္မိတာကို တောင်းပန်ပါတယ်နော်။
ကျနော်မလုပ်သင့်မှန်း သိပေမယ့် စိတ်တွေအရမ်းထန်သွားတယ်။
ကျနော် အရမ်းရိုင်းသွားတယ်”

“ခေတ်လေး၊ အဲလို စိတ်ထဲမထားနဲ့လေ။
အန်တီလည်း စိတ်ထဲ ဘာမှမထားပါဘူး။
လိုးကြ ခံကြတဲ့ အချိန်မှာ ဖြစ်တာလေ။
ကျန်တဲ့အချိန်မှာ သားဘယ်လောက်လိမ္မာလည်းဆိုတာ အန်တီသိတာပေါ့။
ထားလိုက်ပါ၊ ဒါတွေစိတ်ထဲမထားနဲ့နော်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆို ဒီလောက်ထိ မကြမ်းဖို့တော့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။
ဒါပေမယ့် အခုလည်း တမင်ရိုင်းတာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့အလိုလို ဖြစ်သွားတာလေ။
နောက်လည်း ထိန်းပေမယ့် အခုလို စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားရင် ခွင့်လွှတ်ပါနော်”

“အင်းပါ၊ လင်လေးရဲ့။ ရှင်လေး စိတ်ရှိသလို ဆက်ဆံပါ။
အများရှေ့မှာ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ပြီး မူမပျက်ဖို့ပဲ အဓိကပါ။
လာပါအုံး။ သမီးတွေ ပြန်မလာခင်လေး ဒီမိန်းမကို နမ်းပါအုံး။
ပြီးရင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးရင် ပြန်တော့နော်”

ဟုတ်…….ပျွတ်…..ရွှတ်…..ပျွတ်

အန်တီခင်က ခေတ်ရဲ့ကိုယ်ကို သူ့အပေါ် ပြန်ဆွဲချပြီး နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းကာ လျှာကို စုပ်ပေးနေပါတယ်။ ခေတ်ကလည်း အပြန်အလှန် နမ်းကာ တစ်ဦးကို တစ်ဦး ပွတ်သတ်ပေးကာ ကြည်နူးနေမိကြပါတယ်။ မကြာခင်အချိန်တုန်းက အပြိုင်အဆိုင်ကြဲပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးဆော်နေကြတဲ့ပုံနဲ့ တခြားစီပါ။ အခုလို တစ်ဦးကို တစ်ဦး နားလည်မှုများနဲ့အတူ နွေးထွေးသော မေတ္တာများနဲ့ နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့အကိုင်အတွယ်များကလည်း တစ်မျိုးရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေပါတယ်။ လူသားနှစ်ဦးရဲ့ ကာမကိစ္စများဟာ အနုအကြမ်း ဇာတ်ကွက်အစုံအလင်နဲ့မှ ကြည့်ရှု့ခံစားလို့ကောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ် ဖြစ်မှာ သေချာပါတယ်။

ဒီလို အပြန်အလှန် ကြည်နူးကြပြီးမှ ရေချိုးခန်းထဲသွားကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကြပါတယ်။ အပြန်အလှန် တယုတယ သန့်ရှင်းပေးဖြစ်ကြပြီး ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားကာ စိတ်တွေ ပြန်ထကြရပါသေးတယ်။ အထူးသဖြင့် အန်တီခင်က ခေတ်ရဲ့လီးကို ကိုင်ကာ နမ်းပေးပြီးတော့ သန့်ရှင်းပေးတဲ့အခါ သူ့စိတ်တွေ ပြန်ထန်လာပြီး လီးပြန်တောင်လာရတာ မထူးဆန်းပါဘူး။ ဒီနေ့အဖို့ သူက တစ်ချီကောင်းကောင်းပဲ ပြီးခဲ့ရတာလေ။ အန်တီခင်ကတော့ အကြိမ်ကြိမ်ပြီးခဲ့သလို သူမလိုချင်နေတဲ့ အကြမ်းအရမ်းမျိုးစုံနဲ့ ကာမရသကိုပါ ခံစားခဲ့ရတာမို့ ရမ္မက်စိတ်တွေ နည်းသလောက် ဖြစ်နေပါပြီ။ စိတ်ရှိရင်တောင် ခေတ်က ကြမ်းတမ်းခဲ့လို့ ကိုယ်ခန္ဓာက မလှုပ်ချင်လောက်အောင်ဖြစ်နေရပါပြီ။ ဒါပေမယ့် အောင်လေးတို့ ပြန်လာမယ့်အချိန် နီးနေပြီမို့ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ရပ်ကြရပါတော့တယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခင်ကို အနမ်းနဲ့ နှုတ်ဆက်ပြီး သူ့အိမ်ဘက် ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။

ဆက်ရန်……

ခေတ် ပြန်သွားတာကြည့်နေပြီး ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာ အတွေးများနဲ့အတူ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချမိလိုက်ပါတယ်။ သူမရင်ထဲမှာ အမျိုးအမည် ခွဲခြားမရတဲ့ ခံစားချက်တစ်မျိုး ဖြစ်ပေါ်နေပါတယ်။ ဒီနေ့မှာ ခေတ်ဟာ သူမလိုချင်တဲ့ ကြမ်းတမ်းပြီး ရမ္မက်ထန်တဲ့ အပြုအမူမျိုးတွေ လုပ်သွားခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း သူမအနေနဲ့ အမျှာ်လင့် အတောင့်တဆုံး စိတ်ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝခဲ့ရပြီး ပျော်ရွှင်ကျေနပ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမတို့ မိုးမမြင် လေမမြင် ဆက်ဆံပျော်ပါးပြီးတဲ့အခါမှာ သူမစိတ်ထဲ စိုးရိမ်မှုတစ်မျိုး ဝင်လာပါတယ်။ ခေတ်စိတ်တွေထန်ပြီး ကြမ်းကြမ်း လိုးဆောင့်တာ၊ သူမကို ပက်ပက်စက်စက် ပြောဆိုတာနဲ့ ပါးတွေ၊ နို့တွေ၊ ဖင်တွေကို ရိုက်တာတွေက သူမကိုယ်တိုင်က လိုလိုလားလား တောင်းဆိုခဲ့သလို ခွင့်ပြုခဲ့တာပါ။ ဆက်ဆံနေကြတဲ့ အချိန်မှာတော့ ဒီအပြုအမူတွေကြောင့်တော့ သူမစိတ်ထဲ ဘာမှ မရှိခဲ့ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ဆက်ဆံပြီးကြလို့ အနားယူကြတဲ့ အချိန်မှာတော့ သူမစိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်လာပါတယ်။ ဒါကတော့ စိတ်ထန်နေတဲ့အချိန်မှာ ခေတ်ရဲ့မျက်လုံးတွေကြောင့်ပါ။ ခေတ်ရဲ့မျက်လုံးတွေက မီးဝင်းဝင်းတောက္မတတ်ပါပဲ။ သူမ ရမ္မက်ထန်ချိန် မစဥ္းစားနိုင်ခဲ့ပေမယ့် အခုချိန်မှာ သေချာ စဥ္းစားကြည့်တော့ ခေတ်ဟာ တစ်ခုခုကို အလိုမကျမှုဖြစ်ပြီး ဒေါသဖြစ်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေပါ။ ပြီးတော့ နာကျည်းခံပြင်းမှု အရိပ်အရောင်တွေ တွေ့နေရပြီး အမုန်းတွေ ပေါက်ကွဲနေတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ ဒါဟာ ရမ္မက်ထန်ချိန်မှာ တွေ့ရတတ်တဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ မတူပါဘူး။ သူမကိုယ်တိုင်က ယောကျာ်းနဲ့ရော၊ ကိုထွေးနဲ့ပါ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆက်ဆံဖူးသလို၊ ပက်စက်တဲ့ အပြောနဲ့ အပြုအမူများကို အကြိမ်ကြိမ် တွေ့မြင်ခံစားဖူးလို့ နှိုင်းယှဥ္စဥ္းစားမိတာပါ။

ကိုထွေးတို့ရဲ့ ရမ္မက်ထန်ပြီး ဆန္ဒပြင်းထန်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေမှာ နာကျည်းဒေါသ အရိပ်အယောင်တွေ မပါပါဘူး။ ဒါဆိုရင် ခေတ်က ဘာတွေကို နာကျည်းပြီး ခံပြင်းနေရတာလဲ။ ချစ်စရာကောင်းပြီး လိမ္မာယဥ္ကျေးတဲ့ ခေတ်လေးရဲ့ ရင်ထဲမှာ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ ခံပြင်းမှု ဒေါသတွေက ဘာတွေလဲ။ ဒီကလေးလေးမှာ ဒါမျိုး ခံစားချက်တွေ တွေ့မြင်ရမယ်လို့ သူမ မတွေးခဲ့ဖူးပါဘူး။ သူ့သူငယ်ချင်းအတွက် တွေးမိပြီး သူမရဲ့ဖောက်ပြန်မှုကိုများ ဒေါသထွက်တာလား။ ဒါပေမယ့် ကာမကိစ္စပြီးဆုံးသွားတဲ့အခါ ခေတ်က သူမအပေါ် ကြင်ကြင်နာနာ ပြန်ဆက်ဆံကာ သူ့ရဲ့ကြမ်းတမ်းမှုတွေအတွက် ပြန်တောင်းပန်သေးတယ်လေ။ ခေတ်ရဲ့စိတ်ထဲက နာကျည်းမှုတွေကို ကာမစိတ်တွေ ထန်နေချိန်မှာပဲ တွေ့ရတာပါ။ ခေတ်ဘဝတစ်လျောက်လုံးမှာ ပျော်ရွှင်အေးချမ်းပြီး အပူအပင်ကင်းနေတာကိုပဲ သူမ တွေ့ဖူးပါတယ်။

ဒေါ်ခင်မေစန်းဟာ ခေတ်အကြောင်း စဥ္းစားပေမယ့် အဖြေမရပါဘူး။ သူ စိတ်ထန်နေချိန်မို့ ဖြစ်မှာပါလို့ ဖြည့်တွေးပေမယ့်လည်း ခေတ်ရဲ့ မီးဝင်းဝင်းတောက်ကာ မာကျောခက်ထန်နေတဲ့ မျက်နှာကို မေ့မရပါဘူး။ သူမတောင် တွေ့စက လန့်သွားရသေးတယ်လေ။ လူတိုင်းမှာ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ အခံစိတ်တွေ ရှိတတ်မှန်း သူမသိနေလို့ အခုလို ရှည်ရှည်ဝေးဝေး စဥ္းစားမိတာပါ။ နောက်ဆုံး ဖြစ်နိုင်တာ တစ်ခုကတော့ သူတို့ခိုးကြည့်နေတဲ့ အပြာကားတွေကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒီခေတ်ကလေးတွေ အရွယ်မတိုင်ခင်မှာ လိင်ကိစ္စနီးစပ်ပြီး လွဲမှားစွာ အတုယူတတ်ကြတာကို သူမသိပါတယ်။ ခေတ်လည်း ကြမ်းတမ်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကြောင့်ပဲ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပညာတွေတတ်ပြီး စိတ်တွေ ကြမ်းနေတာ ဖြစ်မယ်လို့ တွေးလိုက်ပါတယ်။

တကယ်ဆိုရင် ခေတ်ရဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ လိင်ဆက်ဆံမှုဟာ သူမအကြိုက်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သာမာန်အချိန်တွေမှာ ကိုယ့်တူ ကိုယ့်သားလို သဘောထားပြီး စဥ္းစားကြည့်တော့ ခေတ်ရဲ့ရှေ့ရေးအတွက် တွေးပူမိပါတယ်။ ခေတ်က တစ်ဘဝလုံးမှာ သူမတစ်ယောက်နဲ့ပဲ ပြီးမှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ နောက်ဆို ချစ်သူရည်းစားတွေ ရှိလာမှာပါ။ အဲဒီအချိန်ကျရင် ဒီလို ကြမ်းတမ်းမှုတွေက သူ့အတွက် ပြဿနာ ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။ သူ့လို ကလေးသုံးယောက်အမေတောင် ခေတ်ရဲ့ကြမ်းတမ်းမှုကို အတော်ခံလိုက်ရတာလေ။ ခေတ်ကသာ ဒီလိုကြမ်းတမ်းမှုတွေကို အရမ်းစွဲလမ်းသွားရင် မကောင်းပါဘူး။ အပျိုလေးတွေဆိုရင် ဘယ်လိုမှ ခံနိုင်မှာမဟုတ်ဘဲ သူတို့ဆက်ဆံရေးမှာ ပြဿနာတက်လာနိုင်ပါတယ်။

သူမကိုယ်တိုင်တောင် ကလေးတွေ ရပြီးမှ လင်ယောကျာ်းရဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ ဆက်ဆံမှုကို စခံရတဲ့အချိန်က ဘယ်လိုမှ သီးမခံနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ့်လင်ယောကျာ်းပဲလေ ဆိုတဲ့အသိနဲ့ ကြိတ်မှိတ်ခံနေရင်းမှ နောက်ပိုင်း အကျင့်ရလာပြီး စွဲလမ်းလာတာပါ။ ခေတ်က လူငယ်လေးမို့ ဒီလိုကြမ်းတမ်းမှုမျိုးကို စွဲလမ်းသွားပြီး အမြဲ အသုံးချမှာ စိုးရိမ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီကြမ်းတမ်းမှုတွေက အတွေ့အမြင်ကြောင့် မဟုတ်ဘဲ၊ နာကျည်းခံပြင်းမှုတွေကနေ အခြေခံလာတာဆိုရင် အဆိုးတွေ ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။ နုငယ်ပြီး စိတ်ထားဖြူစင်တဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်ကို သူမရဲ့ အလိုရမ္မက်တွေကြောင့် အရောင်ဆိုးပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားရတာကို စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိပါတယ်။ ဒီကရှေ့လျောက်မှာတော့ ခေတ်ကို နားလည်အောင် ရှင်းပြကာ သူမစိတ်ကိုလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းသိမ်းပြီး ဆက်ဆံကြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်ရဲ့ကြမ်းတမ်းမှုတွေကို နှစ်သက်နေမိတဲ့ သူမသဘောထားကြောင့်လည်း ခက်နေပါသေးတယ်။

ခေတ်တစ်ယောက်ကတော့ အိမ်အပြန်လမ်းမှာ စိတ်တွေပေါ့ပါးကာ ပျော်ရွှင်နေသလို ခံစားနေရပါတယ်။ ဒီခံစားမှုဟာ သူ့ရဲ့ကာမစိတ် အလိုဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားလို့ ဆိုတာထက် သာပါတယ်။ အရင်နှစ်ခါကလည်း အန်တီခင်နဲ့ လိုးပြီးလို့ အိမ်ပြန်ရတိုင်း ကြုံခဲ့ရတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကြောင့် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားကာ ပျော်ရွှင်နေတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ကတော့ ပိုပြီးတော့ ထူးနေတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ ရင်ထဲမှာ သိမ်းဆည်းထားရတဲ့ ဝန်ထုတ်ဝန်ပိုးတစ်ခုကို ဖွင့်ချလိုက်ရလို့ ပေါ့ပါးလွတ်လပ်သွားသလိုမျိုးပါ။ ဒီနေ့ အန်တီခင်အပေါ် သူ့ရဲ့ဆက်ဆံပုံတွေဟာ သူမတောင်းဆိုတာဆိုတာထက် သူစိတ်ထဲ ပေါ်လာတဲ့အတိုင်း ပေါက်ကွဲခဲ့တာလို့ဆိုရင် ပိုမှန်ပါမယ်။

တစ်နည်းအားဖြင့် နှစ်နှစ်ကျော်လုံးလုံး ဘယ်သူ့ကိုမှ ဖွင့်မပြရဲခဲ့တဲ့ သူ့ရင်ထဲက ခံစားချက်တွေကို ဖွင့်ထုတ်လိုက္မိတာပါပဲ။ တခြားသူတွေ သိမှာစိုးရိမ်ပြီး သိမ်းဆည်းထားမိတဲ့ အရာတွေက သူ့အသက်အရွယ်နဲ့စာရင် ထုထည်ကြီးလွန်းနေပါတယ်။ မိခင်ကို သိပ်ချစ်တဲ့ သားတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ထဲ နာကျင်ကြေကွဲရမှုတွေဟာ နာကျည်းမုန်းတီးမှုတွေအဖြစ် ပြောင်းလဲခဲ့ရပြီလေ။ ဒါပေမယ့် မမျှော်လင့်ဘဲ သူ့ရဲ့နာကျည်းမှုတွေ ပွင့်ထွက်ခဲ့ပြီးနောက္မှာ သူ့ရင်ထဲက အစိုင်အခဲတွေ အထိုက်အလျောက် ပြေလျော့သွားတာ အမှန်ပါ။ အချိန်တွေ အများကြီး ရင်ထဲမှာ ရှိနေခဲ့တဲ့ နာကျည်းခံပြင်းမှု ထုထည်ကြီးကို လျော့ပါးစေခဲ့တဲ့အတွက် သူ့ရဲ့ အိမ်အပြန်လမ်းဟာ အရင်နေ့တွေကထက် ပေါ့ပါးလွတ်လပ်နေပါတော့တယ်။

သူ အိမ်ထဲကို ဝင်တော့ ဒေါ်ကြည်ပြာခင်က သူ့အတွက် လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ထုတ်ပိုးပေးနေပါတယ်။ ပစ္စည်းတွေထုတ်ပိုးနေတဲ့ သူ့အမေရဲ့ မျက်နှာ ညိုးနွမ်းနေတာကို တွေ့ပြီး သူ့စိတ်ထဲ မကောင်းပါဘူး။ လွန်ခဲ့တဲ့ရက်တွေကတည်းက သူ ဘော်ဒါဆောင်မှာ လိုအပ်နိုင်တာတွေကို သေချာစဥ္းစားပြီး ကိုယ်တိုင် သွားဝယ်ခဲ့တာ အခါခါပါ။ သတိရလိုက် သွားဝယ်လိုက်နဲ့ ပစ္စည်းတွေက မနည်းပါဘူး။ အမေမြတို့က အမြဲသွားနေတာ မဟုတ်ဘဲ တစ်ပတ်ကို ပိတ်ရက်နှစ်ရက္မှာ ပြန်လာမှာမို့ လိုအပ်တာတွေအတွက် စိတ်သိပ်မပူဖို့ ပြောပြီးတားလည်း မရပါဘူး။ သူမအလိုအရဆိုရင် ခေတ်ကို ညအိပ် မပို့ချင်ပါဘူး။ ဘကြီးဦးနဲ့ အမေမြတို့ ဝိုင်းနားချလို့သာ ခွင့်ပြုခဲ့ရတာပါ။

ညဆိုရင်လည်း တော်ယုံနဲ့ မအိပ်ဘဲ ကြိတ်ငိုနေတတ်ပါတယ်။ ခေတ်လည်း သူ့အမေရဲ့ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ နားကပ်ထောင်ကြည့်တော့ သူ့အမေ ငိုနေတာကို သဲ့သဲ့ကြားရပြီးတော့ ဝမ်းနည်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရပါတယ်။ သူ့အမေကို ကြည့်လိုက်တိုင်း စိတ်မကောင်းဖြစ်လွန်းလို့ ဘော်ဒါဆောင်ကို မသွားတော့ဖို့ တခါတလေ စဥ္းစားမိပါတယ်။ ထိုအတွေးဝင်လာတိုင်း လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ကျော်က မြင်ခဲ့ရတဲ့ မြင်ကွင်းတွေ ပြန်မြင်ယောင်ပြီး သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မပြင်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ တကယ်တော့ ဘော်ဒါဆောင် သွားနေတာက စာသင်ချင်တာထက် အိမ်နဲ့ဝေးတဲ့နေရာမှာ နေချင်လို့ပါ။ နွေးထွေးလုံခြုံပြီး ချစ်ခင်ကြင်နာမှုတွေ ပြည့်နေမှ အိမ်ဆိုတာ အဓိပ္ပါယ်ရှိတာပါ။ သူ့အတွက်ကတော့ အိမ်ဆိုတာ နာကျည်းစရာ၊ ခံပြင်းစရာနဲ့ ကြေကွဲဝမ်းနည်းမှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ နေရာပါ။

တစ်ချိန်က သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်ခင်ကြင်နာမှုတွေနဲ့ ဝေဆာနေခဲ့တဲ့ အိမ်လေးဟာ ခြောက်သွေ့တိတ်ဆိတ်နေခဲ့ရတာ ကြာခဲ့ပြီလေ။ အိမ်ထောင်ဦးစီး အဖေဖြစ်သူ မရှိတဲ့နောက္မှာ အမေက သူ့အတွက် အရာရာဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ နှစ်ဦးလုံးမှာ ရင်တွင်းဒဏ်ရာတွေနဲ့ တဖြည်းဖြည်း ဝေးကွာနေခဲ့ရပါပြီ။ အမေ့အပေါ် နားလည်ပေးပြီး အရင်လို ပြန်နေဖို့ စဥ္းစားမိတိုင်း မိသားစု ပြိုကွဲခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေရဲ့ အစပြုရာကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ အတွေးတွေ ပျက်ပြယ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒဏ်ရာတွေကို မကုစားနိုင်ခဲ့တော့ တဖြည်းဖြည်း အက်ကြောင်းထပြီး ပြိုကွဲဖို့ အစပြုလာရတာ မဆန်းပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ဒီအိမ်ကနေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထွက်ခွာနိုင်ဖို့ သူဆုံးဖြတ် ကြိုးစားခဲ့တာပါ။

ဘော်ဒါဆောင်ကို သူသွားနေဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာကို သဘောမကျတဲ့ သူတွေလည်း ရှိကြပါသေးတယ်။ သူတို့ကတော့ အန်တီယမင်းနဲ့ ညီမလေးငုဝါတို့ပါပဲ။ အန်တီယမင်းကတော့ သူ့အမေတစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာကျန်ခဲ့မှာမို့ သဘောမတူချင်ပါ။ သူ့ကိုလည်း အိမ်ကဝေးရာမှာ စိတ်မချဖြစ်နေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မပြင်မှန်း သိတော့မှ တစ်ပတ် ၂ ရက်တော့ ကျိန်းသေပေါက် ပြန်လာဖို့ အထပ်ထပ်မှာပါတယ်။ အဆိုးဆုံးကတော့ ငုဝါပါပဲ။ သူ ဘော်ဒါဆောင်မှာ သွားနေမှာကို လုံးဝပြောမရပါဘူး။ သူ့ကိုကို ကို နေ့တိုင်း မတွေ့ရတော့ဘူးဆိုပြီး ငိုယိုကာ သောင်းကျန်းပါတော့တယ်။ နောက်ဆုံး ခေတ်ကိုယ်တိုင်က ချော့မော့ပြောမှ လက်ခံပါတယ်။

ဒါတောင် အိမ်ပြန်လာတာနဲ့ သူမကို လာခေါ်ပါ့မယ်လို့ ဂတိပေးမှ ကျေနပ်ပါတော့တယ်။ ငုဝါလေးတောင် နောက်နှစ်ဆို ၅ တန်းတက်ပြီလေ။ ခေတ်က ငုဝါအဖေကို မျက်နှာချင်းတောင် မဆိုင်ချင်ပေမယ့် အန်တီယမင်းနဲ့ ငုဝါအပေါ်မှာတော့ ချစ်ခင်နေမြဲပါပဲ။ ငုဝါကိုလည်း ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်း သွားခေါ်ကာ ထိန်းပေးနေတတ်တုန်းပါ။ တစ်နေ့တစ်ခါတော့ သွားတွေ့တတ်ပါတယ်။ ကျောင်းဖွင့်ရက်ဆိုရင်တော့ ကျောင်းပို့တာက ဦးသန့်စင် အများဆုံး လုပ်တတ်ပေမယ့် ကျောင်းကြိုတာတော့ သူက သွားကြိုရတာများပါတယ်။ ငုဝါလေးနဲ့ အတူကစားပေးတတ်သလို အပြင်ကို ခေါ်ပြီးတော့လည်း မုန့်ထွက်စားတတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ငုဝါလေး ကျောင်းစာလုပ်ရင်လည်း စာပြပေးတတ်ပါတယ်။

အများအားဖြင့်တော့ ဦးသန့်စင်မရှိတဲ့ နေ့ခင်းဘက် အချိန်တွေမှာ ငုဝါအိမ်ကို သွားတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တခါတလေတော့ မတွေ့ချင်တဲ့ မျက်နှာကို တွေ့ရတာပါပဲ။ အဲဒီကျရင်လည်း အန်တီယမင်းနဲ့ ညီမလေးတို့ ရှိနေလို့ မေးထူးခေါ်ပြောလောက်တော့ လုပ်ပါတယ်။ စကားဟပ်ဟပ်ပက်ပက် ပြောခြင်းမျိုးတော့ မရှိတော့ပါဘူး။ အများအားဖြင့်တော့ ခေတ်က ဦးသန့်စင်ကို မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဘဲ ရှောင်ထွက်သွားတတ်တာ နှစ်နှစ်ကျော် ရှိပါပြီ။ သူ့အနေနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အခြေအနေတွေကို နားလည်ပေးနိုင်တယ် ဆိုရင်တောင် ဦးသန့်စင်အပေါ် ဒီတစ်သက် လုံးဝ ခွင့်မလွှတ်နိုင်လောက်အောင် မုန်းတီးနေမိတုန်းပါပဲ။

ဘော်ဒါဆောင်မှာ နေဖို့အတွက် လိုအပ်တာတွေကို အမေက အားလုံးစီစဥ္ပေးနေလို့ သူဘာမှ လုပ်စရာ မရှိပါဘူး။ သူမမေ့မလျော့ လုပ်စရာရှိတာကတော့ အမှတ်တရတွေကို သူနဲ့အတူ ယူသွားဖို့ပါ။ ဒါကတော့ အမေ့ရဲ့ ဓာတ်ပုံနဲ့ အဖေနဲ့ အမေတို့ မင်္ဂလာဆောင်တုန်းက ဓာတ်ပုံတွေပါ။ အမေ့ ဓာတ်ပုံတွေက အများကြီးရှိပေမယ့် အဖေ့ဓာတ်ပုံကတော့ အများကြီး မရှိပါဘူး။ မင်္ဂလာဆောင်တုန်းက အဖေရိုက်ထားတဲ့ အဖြူအမဲနဲ့ မှုန်ဝါးဝါးပုံတွေပဲ ရှိတာပါ။ ပြီးတော့ သူ့အဖေက အဲဒီခေတ်တုန်းက ခေတ်စားတဲ့ လမ်းသရဲဆံပင်ပုံစံမျိုး ဆံပင်ဂုတ်ဝဲနဲ့ပါ။

ဆံပင်က မျက်နှာပေါ်မှာ ဝဲနေလို့ မျက်နှာကို မနည်းကြည့်ရပါတယ်။ အောင်လေးကို အဖေ့ပုံ ပြတော့တောင် သူက မင်းအဖေကလည်း မင်္ဂလာဆောင်မှာ ဆံပင်ဘုတ်သိုက်နဲ့ တော်တော်ဂေါ်နေတာပဲလို့ ပြောပါတယ်။ သူတို့ခေတ်ရဲ့ ဒီဇိုင်းပဲ နေမှာပေါ့။ ခက်တာက သူ့အဖို့ အဖေ့ရဲ့ မျက်နှာကိုတောင် သေချာမမြင်ရတာပါ။ ဓာတ်ပုံက အဖြူအမဲခေတ်ဖြစ်သလို၊ နှစ်ကြာလို့ မှုန်ဝါးဝါးဖြစ်နေပြီး ဆံပင်ရှည်နဲ့ သူ့အဖေကို ဒီအချိန်မှာ လမ်းမှာတွေ့ရင်တောင် မမှတ်မိနိုင်ပါဘူး။ သူ့မှတ်ဥာဏ်ထဲမှာလည်း အဖေ့ပုံက မှုန်ဝါးဝါးပါပဲ။ သူ့အတွက် အဖေ့ရဲ့ အမှတ်တရတွေကတော့ အများကြီး မရှိပါဘူး။

အဖေ့ဓာတ်ပုံ ဝါးတားတားတွေရယ်၊ ဂိုထောင်ထဲမှာ ရပ်ထားတဲ့ အဖေ့ကားရယ်၊ သူငယ်ငယ်ကတည်းက ဆော့နေတတ်တာလို့ သူ့အမေအမြဲပြောတဲ့ ကမ္ဘာလုံးပုံ သော့ချိတ် အကျိုးလေးပါ။ ဒီသော့ချိတ်ကွင်းလေးက သူငယ်ငယ်က ယူဆော့လို့ ပျက်သွားတာကို အဖေက ကြိုးနဲ့ပြန်စည်းထားတာလို့ ပြောပါတယ်။ အမေက ဒီသော့ချိတ်လေးအကြောင်းပြောပြရင် အမြဲ မျက်ရည်ကျတတ်ပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့အတွက်ကတော့ အဖေ့ရဲ့ အမှတ်တရ အနည်းငယ်ထဲက ကားကလွဲရင် ကျန်တာတွေကို သူသွားနေရာ ယူသွားရမှာပါပဲ။

ဒီလိုနဲ့ နောက်တစ်နေ့မှာပဲ ခေတ်နဲ့ အောင်အောင်တို့ ၁၀ တန်းဘော်ဒါဆောင်နေဖို့ ထွက်ခွာခဲ့ကြပါတယ်။ ခေတ်ရဲ့အမေ ဒေါ်ကြည်ပြာကတော့ သူမသားနဲ့ ခွဲရမှာကို တွေးကာ တစ်ညလုံး အိပ်မရဘဲ ကြိတ်ငိုနေတာပါ။ နောက်နေ့မနက္မှာ နွမ်းလျလျပုံစံနဲ့ သူ့သားကို ဖက်ထားကာ ကျောင်းပိတ်ရက္မှာ အိမ်ပြန်လာဖို့ အထပ်ထပ်မှာနေပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ လူအများကြားမှာ လိမ်လိမ်မာမာနေဖို့ မှာကြားနေပါတယ်။

အများအမြင်မှာ အကဲပိုတယ် ထင်ရပေမယ့် သူမအတွက်ကတော့ ကြီးမားလှတဲ့ စွန့်စားမှုကြီးတစ်ခုလိုပါပဲ။ သူမရင်ထဲမှာလည်း အတွေးများစွာ၊ စိုးရိမ်မှုများစွာနဲ့ ပူပန်နေမိပါတယ်။ သူမသားလေးနဲ့ ညအိပ်ခွဲခွာရတာမျိုးက ဒါပထမဆုံးလို့ ပြောလို့ရပါတယ်။ ခေတ်ငယ်ငယ်က ဘကြီးဦးတို့ ရွာကို အလှူသွားလုပ်တာ လိုက်သွားလို့ တစ်ညပဲ ခွဲဖူးတာပါ။ ဒါကြောင့်မို့လည်း အကဲပိုသလို ဖြစ်နေရတာပါ။ ပြီးတော့ သူမမှာလည်း သားနဲ့ပတ်သတ်ပြီး စိုးရိမ်ပူပန်မှု အကြီးကြီးတစ်ခု ရှိနေပါသေးတယ်။

ခေတ်အနေနဲ့ကလည်း အိမ်ရဲ့အဝေးမှာ နေချင်လို့ ထွက်ဖို့ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် တကယ်ခွဲရမယ်ဆိုတော့ စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်နေ့နေ့ကျရင် ဒီအိမ်နဲ့ ဝေးဝေးနေနိုင်ဖို့ အခုကတည်းက ကြိုးစားပြီး စိတ်ပြင်ဆင်ရမယ်လို့ မှတ်ယူကာ အားတင်းထားရတာပါ။ လူငယ်တစ်ယောက်အနေနဲ့ သူ့ကို ချစ်တဲ့သူတွေရဲ့ အဝေးမှာ နေဖို့ ဘယ်လွယ်ပါ့မလဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့အတွက် ရင်နာစရာတွေနဲ့ ဝေးရာဆီကို ပြေးထွက်နိုင်ဖို့အတွက် စိတ်ကို အကောင်းဆုံး ပြင်ဆင်အားတင်းပြီး ထွက်ခွာသွားရတာ ဖြစ်ပါတော့တယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အခန်း (၃) – မုန်တိုင်းတစ်ခုရဲ့ ဖြစ်တည်ရာ

ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ကျော်ဟာ ကျမ ကြည်ပြာခင်အတွက် အချိန်တိုင်း နေ့ရက်တိုင်းဟာ ဝမ်းနည်းကြေကွဲရဆုံး နေ့ရက်တွေပါပဲ။ ကျမရဲ့ အမှားအတွက် အကောင်းဆုံး ပေးဆပ်ပြင်ဆင်ပြီး နေခဲ့ပေမယ့် အခြေအနေတွေကတော့ ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်မလာခဲ့တော့ပါဘူး။ ဒါဟာလည်း ကျမရဲ့ အမှားတွေက ပြင်လို့မရလောက်အောင် နစ်ဝင်သွားခဲ့သလို ကြီးမားလွန်းလို့ဆိုတာ သိနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ နောင်တတရားနဲ့ ဘယ်လောက်ပင် ပြန်ပြင်ဆင်ခဲ့ပေမယ့် ပုံမှန်တော့ ပြန်မဖြစ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။

အထူးသဖြင့် ကျမ သားလေးနဲ့ အခြေအနေကတော့ နေ့ရက်တိုင်းမှာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဝေးကွာနေရတယ်လို့ ခံစားရကာ ကျမအတွက် အခံစားရဆုံးပါပဲ။ ဒါဟာလည်း ပျက်တောက်သွားတဲ့ ကြိုးတစ်စကို ဘယ်လိုပင် ကောင်းအောင် ဆက်ထားပါစေ အဖုအထုံးကတော့ ကျန်ခဲ့မှာပါပဲ။ ဒီလိုပါပဲ သားလေးနဲ့ ကျမရဲ့ ကြားမှာလည်း ရင်နှင့်အမျှ ခံစားခဲ့ရတဲ့ ဒဏ်ရာအမာရွတ်တွေကတော့ ရှိနေခဲ့ပါပြီ။ သားဟာ ကျမအပေါ် ချစ်ခြင်းတွေ ကျန်ရှိနေသေးတာတော့ ကျမ သိပါတယ်။

ဒီလို ကြီးမားလှတဲ့ ချစ်ခြင်းတွေကပဲ သားက ကျမအပေါ် နားကျည်းမှုတွေ ဖြစ်သွားရရှာတာ နေမှာပါ။ ကျမအနေနဲ့ ဖြစ်ပြီးခဲ့တာတွေကို အစကနေ ပြန်ပြင်လို့ မရနိုင်တော့တာ သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရှေ့လျောက္မှာတော့ အကောင်းဆုံးနေထိုင်ရင်း သားလေးအတွက် အပြည့်စုံဆုံး မိခင်တစ်ယောက် ဖြစ်ချင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမရဲ့ အမှားတွေကို ပြန်ပြင်ဆင်ကာ သားလေးအလိုအတိုင်း ဖြည့်ဆည်းပေးရင်း မိခင်ကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်အောင် နေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ပြဿနာတွေရဲ့ အရင်းခံဖြစ်တဲ့ ကိုသန့်စင်ရဲ့ စည်းမစောင့်ခြင်းနဲ့ ကျမရဲ့ လွန်ကဲခဲ့တဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို တားဆီးဖို့ အရင်ဆုံး ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ ကိုသန့်စင်ကတော့ ပြဿနာတွေ ဖြစ်ပြီးတဲ့နောက္မှာ ကျမရဲ့ ပြက်ပြက်သားသား ငြင်းပယ်မှုကြောင့် အကောင်းဆုံး တားဆီးနိုင်ခဲ့တယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ ၁၀ နှစ်ကျော် သူ့မယားအဖြစ် လိုသလို ပြုကျင့်ခဲ့ရတဲ့ ကျမအပေါ်မှာ သူ့သဘောထားတွေ ချက်ခြင်းပြောင်းဖို့ မလွယ်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့ သားနဲ့ဝေးရမှာ အကြောက်ဆုံးဆိုတဲ့ အရာကို လက်တွေ့ကြုံနေရပြီမို့ သူ့ရဲ့ တောင်းဆိုချက်တွေကို လက္မခံခဲ့တော့ဘဲ ကင်းရှင်းအောင် နေနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ကျော် အတွင်းမှာတော့ ကိုသန့်စင်ဘက်က အရင်လို ဇွတ်တရွတ်ဆန်မှုတွေ မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ ကျမကလည်း အဲဒီလို ပုံစံမျိုးတွေ ပြန်မဖြစ်လာရအောင် ကင်းကင်းရှင်းရှင်း နေနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အရင်ကတည်းက ဘာကိုမှ မစိုးရိမ်ဘဲ ကျမ ဒီလိုနေနိုင်ခဲ့ရင် ကျမရဲ့ မိသားစုဘဝလေးလည်း ပျက်စီးရမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ အခုတော့ လင်ကလည်း ပစ်၊ သားကလည်း မုန်းနဲ့ ကျမဘဝ သောကပင်လယ်ဝေနေရပြီလေ။

တကယ်တော့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အခြေအနေတွေမှာ သူ့ဘက်က ဇွတ်တရွတ်ဆန်မှုတွေကို ကျမက လူသိမှာ စိုးရိမ်ပြီး လက်ခံခွင့်ပြုနေရတာလို့ အရင်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို အကြောင်းပြခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒါက အမှန်တရား မဟုတ်ပါဘူး။ ကျမဘက်က အမှားတွေရဲ့ အရင်းခံက ကျမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကြောင့်ပါ။ ကို့ဆီက မရဖူးတာတွေကို သူ့ဆီက ရခဲ့ကတည်းက ကျမဟာ ထိုအခြေအနေတွေကို ပျော်ဝင်သွားခဲ့တာပါ။ ဒါကို ကျမဘက်က အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြကာ သူပေးလာမယ့် ကာမသုခတွေကို မျှော်လင့်တောင့်တပြီး အကြိမ်ကြိမ် မှားခဲ့မိခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။

ဒါဆိုရင် အဲဒီရမ္မက်တွေက အခုရော မရှိတော့ဘူးလား။ လူသားတစ်ယောက္မို့ မကင်းနိုင်ပါဘူး။ မိန်းမသဘာဝ စိတ်ထတတ်တဲ့ အခါမျိုးတွေနဲ့ အမြင်အကြားတစ်ချို့ကြောင့် လိုလားတောင့်တမှုတွေ ရှိခဲ့ပါတယ်။ ပြဿနာတွေ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပိုင်းမှာတော့ လုံးဝမရှိခဲ့ပါဘူး။ ဝမ်းနည်းခံစားရလွန်းလို့ ကျန်းမာရေး ညံ့ရသလို စိတ်ကလည်း ခံစားရလွန်းလို့ ကာမစိတ်ဘက် မရောက်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အလုပ်တွေကို ပုံမှန်လည်ပတ်လုပ်ကိုင်ရင်း၊ စိတ်အနည်းငယ် တည်ငြိမ်သွားတဲ့ ဒီဘက်နှစ်ထဲမှာတော့ ရမ္မက်ဆန္ဒအနည်းငယ် ပြန်ဖြစ်ခဲ့တာမျိုး ရှိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အဲဒီလို ကာမဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်လာတိုင်း ကျမမှာ အပြစ်တစ်ခုလို ခံစားရကာ ဆန္ဒတွေ ပြန်ပျောက်ဆုံးသွားရတာ များပါတယ်။ ကျမ စိတ်တွေလှုပ်ရှားပြီး တကိုယ်လုံး ရွစိတက်ကာ အဖုတ်လေးထဲက ယားယံလာတိုင်း ကျမဒီလိုတွေ ယားလို့ မိသားစုပြိုကွဲရပါလားဆိုတဲ့ အသိဝင်လာကာ မျက်ရည်များ အလိုလို ကျဆင်းလာရပါတယ်။ ဒီလိုခံစားရလို့လည်း ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ ပြန်လျော့ပါးသွားရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တခါတလေ အဖုတ်လေးထဲက အရမ်းယားလာလို့ လက်နဲ့ပွတ်ပြီး အာသာဖြေမိလို့ အထွဋ်အထိပ် ရောက်ပြီးရင်လည်း ဖြစ်ခဲ့တဲ့အမှားတွေကို ပြန်သတိရကာ ငိုကျွေးရပြန်ပါတယ်။

ဒါကြောင့် ကျမမှာ ကာမဆန္ဒနဲ့ နောင်တ၊ ရမ္မက်နဲ့ မျက်ရည်၊ သာယာခြင်းနဲ့ ခံစားနာကျင်ရခြင်းတွေကို အမြဲဒွန်တွဲနေတတ်ပါတယ်။ ပေါ်လွင်အောင် ပြောရပါက အောက်က အဖုတ်လေးက စောက်ရည် တစိုစိုရွှဲနေရင် ကျမ မျက်ဝန်းမှာလည်း မျက်ရည်တွေ တသီသီကျဆင်းနေတတ်ပါတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ရင်တွင်းခံစားချက် အပြိုင်အဆိုင် လွန်ဆွဲရင်း အခြေအနေတွေကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒီနေ့အချိန်ထိတော့ ကျမရဲ့ နာကျင်ကြေကွဲနေရတဲ့ ခံစားချက်က အနိုင်ရနေတုန်းပါပဲ။ ဒီလောက္မှားပြီးတာတောင် ဒီစိတ်တွေ ဖြစ်နေတုန်းလားလို့ အပြစ်တင်ရင်လည်း ခံရမှာဖြစ်သလို မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ့ ကာမဆန္ဒနဲ့ တွေ့ကြုံလာရတဲ့ အခြေအနေတစ်ချို့ကြောင့် ကာမဆန္ဒဖြစ်လာခဲ့ရတာတွေရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒါတွေကို နောက်ပိုင်းမှာ ပြောပြပါ့မယ်။

ဒီလိုနဲ့ နှစ်နှစ်ကျော်အတွင်း သားလေးနဲ့ အခြေအနေကိုပဲ အရင်လို ပြန်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားဖြတ်သန်းနေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖြစ်မလာခဲ့ပါဘူး။ အခုနောက်ပိုင်း လူပျိုပေါက် ဖြစ်လာတဲ့ သားက ကျမနဲ့ ပိုဝေးကွာစေသလိုပါပဲ။ အိမ်မှာလည်း သိပ်မနေပါဘူး။ အောင်အောင်တို့ အိမ်မှာ အများဆုံးနေတတ်ပြီး ဘကြီးဦးဆိုင်ကို ညနေပိုင်း အသွားများပါတယ်။ ပြီးတော့ ကိုသန့်စင် မရှိတတ်တဲ့ နေ့ခင်းပိုင်း အချိန်တွေမှာ ယမင်းနဲ့ ငုဝါဆီသွားပြီး သူ့ညီမလေးကို ထိန်းတတ်ပါတယ်။ ငုဝါလေးကလည်း သူ့အကို မလာတဲ့ရက်ဆိုရင် အိမ်ကို ရောက်ချလာပြီး စိတ်ကောက်နေတတ်ပါတယ်။ ငုဝါလေးက အိမ်မှာဆိုရင် ယမင်းစာပြတာတောင် လက္မခံဘဲ သားလေး စာပြမှ လက်ခံတဲ့ အထိပါ။

ဒီလိုနဲ့ အချိန်တွေကုန်လွန်လာရင်း သားလေးက ၁၀ တန်းကို ဘော်ဒါဆောင်မှာ သွားနေဖို့ ကျမကို ခွင့်တောင်းပါတယ်။ ခွင့်တောင်းတယ်ဆိုတာထက် သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကို အသိပေးတဲ့ သဘောပါ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျမဘက်က ခွင့်မပြုနိုင်တာကို သားလေးက လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ တစ်အိမ်လုံးမှာ သားအမိနှစ်ယောက်ထဲ နေတာလေ။ သား ၁၀ နှစ်သားလောက် ကတည်းက အမမြတို့ကို အားနာလို့ လာမအိပ်ခိုင်းတော့ပါဘူး။ အခု သားလေးက အပြင်မှာ ညအိပ်ရင် ကျမတစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ရမှာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဘယ်လောက်ကုန်ကုန် အိမ်မှာပဲ စာသင်ဝိုင်း ခေါ်သင်ဖို့ သားကို ဖြောင်းဖြတာလည်း မရခဲ့ပါဘူး။

သားမရှိရင် အမမြတို့ လာအိပ်ပေးမှာ သိပေမယ့် ကျမက သားလေးကို မခွဲနိုင်ပါဘူး။ တစ်ခါမှ ကျမနဲ့ မခွဲဘူးတဲ့ သားလေးကို စိတ်မချပါဘူး။ ငါးနှစ်သားလောက်တုန်းက ဘကြီးဦးတို့နဲ့ ရွာကို တစ်ညလိုက်အိပ်တုန်းကတောင် ညအိပ်ချိန်မှာ အမေကို သတိရပြီး ငိုနေတဲ့ သားလေးပါ။ အဲဒီတစ်ညပြီးကတည်းက ကျမတို့ သားအမိ မခွဲဖူးပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျမ လက္မခံနိုင်တာဖြစ်ပြီး သားလေးနဲ့ အစဥ္မပြေခဲ့ပါ။ နောက်ဆုံးတော့ ဘကြီးဦးနဲ့ အမမြက သားလေး စိတ်ချမ်းသာအောင် ခွင့်ပြုပေးလိုက်ဖို့ ဝိုင်းတောင်းဆိုလို့ ကျမ ခွင့်ပြုလိုက်ရတာပါ။

ဒါတောင် ဘော်ဒါဆောင်က ဆရာကို တစ်ပတ်နှစ်ရက်တော့ အိမ်ပြန်ခွင့်ပြုဖို့ ညှိနှိုင်းပြီးမှ လက်ခံပေးခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီလို ခွင့်ပြုပြီးကတည်းက ကျမမှာ နေ့တိုင်း စိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေရပါတယ်။ သားနဲ့ ခွဲရလို့ ဆိုတာထက် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သားလေး အဝေးကို အပြီးထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်နေလို့ပါ။ သားရဲ့အဖေဟာ ကျမရဲ့ အမှားကြောင့် ထွက်သွားခဲ့ရပြီးပြီ။ အခုလည်း သားလေးက ကျမဘဝထဲကနေ တဖြည်းဖြည်း ထွက်ခွာသွားတော့မယ်လို့ ကျမ ထင်နေမိတယ်။ ဒီစိုးရိမ်ပူပန်စိတ်ကပဲ ကျမကို ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်စေပါတယ်။

ပြီးတော့ အခုနောက်ပိုင်း ကိုသန့်စင်ဆိုတဲ့ ရမ္မက်ဘီးလူးတစ်ယောက်ရဲ့ ရန်ကနေ သားလေးကို ခံတပ်တစ်ခုလို ထားပြီး ကာကွယ်ထားရတဲ့ ကျမဘဝပါ။ ဒီခံတပ်ကြီး မရှိတော့ရင် ရမ္မက်ဘီးလူးကြီးက ကျမရဲ့ အသွေးအသားတွေကို ထပ်မံစားသုံးဖို့ ကြိုးစားလာနိုင်တာကိုလည်း ကျမ စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ ကိုသန့်စင်ရဲ့ အကျင့်စရိုက်ကို သိနေသလို ၁၀ နှစ်ကြာ သူလိုသလို ရရှိနေခဲ့တဲ့ ကျမအပေါ် သူ့ဘက်က အမှန်တကယ် လက်လျော့နိုင်ပါ့မလား။ အခုတောင် ယမင်းနဲ့ သားရဲ့ အကာအကွယ်နဲ့ ကျမဘက်က အိန္ဒြေမပျက်အောင် နေနိုင်ခဲ့တာလေ။

ဒီလိုနဲ့ သားလေး ဘော်ဒါဆောင်သွားဖို့ ရက်တွေ နီးလာတဲ့အခါ ကျမ ခံစားရတာတွေ ပိုတိုးလာပါတယ်။ သားအတွက် လိုအပ်မယ်ထင်တာတွေ ပြင်ဆင်ဝယ်ခြမ်းပေးရင်း ကျမမှာ မျက်ရည်ကျရတာ အခါခါပါ။ စိတ်ကူးထဲပေါ်လာလိုက် သွားဝယ်လိုက်၊ စိတ်မချလို့ ပြန်စစ်လိုက်နဲ့လည်း အငြိမ်မနေရပါဘူး။ ဒါတောင် ယမင်းက လာဝိုင်းကူ စဥ္းစားပေးပြီး လုပ်ကိုင်ပေးလို့ပါ။ ယမင်းနဲ့ ငုဝါလေးကလည်း သားသွားမှာ သဘောမကျပါဘူး။ သား သွားခါနီ တစ်ပတ်လောက်ကတော့ ကျမမှာ ညဘက်အိပ်မပျော်ဘဲ အတွေးမျိုးစုံနဲ့ မိုးလင်းရပါတယ်။ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားရင်လည်း အိမ်မက္ဆိုးတွေ မက္ပြီး လန့်နိုးကာ ငိုရတာပါပဲ။ သားကတော့ သူ့အမေ ကျမခံစားနေရတာတွေ သိမှာမဟုတ်ပါဘူး။ သူကတော့ ကျမအပေါ် နာကျည်းမုန်းတီးနေမှာပါပဲ။

သားလေးကို ဘော်ဒါဆောင် သွားပို့တော့လည်း ကျမမှာ သားကိုဖက်ပြီး မှာစရာရှိတာတွေ မှာရတာ အမောပါပဲ။ သားကို ဘယ်လောက်ပဲ ပြောရပါစေ၊ �မလုံလောက်သေးဘူးလို့ ထင်ရပါတယ်။ အထူးသဖြင့် စိတ်ပူပြီး မှာရတာက အများကြားမှာ သင့်တင့်အောင် နေတတ်ဖို့နဲ့ ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်း အိမ်ပြန်လာဖို့ပါ။ လူငယ်မို့ ပေပေတေတေနေကာ ကျန်းမာရေး ထိခိုက္မှာလည်း စိုးရိမ်ရပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သားလေးက သူနေရမယ့် အခန်းထဲ ဝင်သွားတဲ့အထိ ကြည့်ပြီးတော့မှ မပြန်ချင်သေးဘဲ ထပြန်လာရပါတယ်။

အပြန်လမ်းတလျောက်နဲ့ အိမ်ကိုရောက်တဲ့အထိ ဘယ်သူနဲ့မှ ကျမ စကားပြောချင်စိတ် မရှိပါဘူး။ စကားနည်းသွားပြီး မှိုင်တွေနေတဲ့ ကျမကို ဘကြီးဦးတို့က ဖြောင်းဖြပါတယ်။ တစ်ပတ် တစ်ကြိမ် ပြန်လာမယ်ဆိုတာ သိနေပေမယ့် နောက်ဆိုရင် တဖြည်းဖြည်း ကျမနဲ့ ဝေးရာမှာ နေတော့မယ်လို့ ထင်နေတဲ့ စိတ်ကို ဖျောက္မရပါဘူး။ အိမ်မှာ ညအိပ်တာကတော့ အမမြတို့ပဲ လုပ်ပေးပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သောကြာနေ့ ညနေမှာ အိမ်ရှေ့မှာ ထွက္မျှော်နေတဲ့ ကျမအဖို့ သားပြန်လာတာ တွေ့ရမှ ရင်ထဲက အလုံးကြီး ကျရပါတော့တယ်။

သားလေး ပြန်ရောက်တော့လည်း သူစားချင်တာလေးတွေ ချက်ကျွေးရင်း ကျမမှာ ကျေနပ်နေရပါတယ်။ သားကတော့ ကျမနဲ့ စကားကို ဟုတ်တိပတ်တိ မပြောသေးပါဘူး။ ကျမ မေးတာတွေကိုတော့ ပြန်ဖြေပါတယ်။ သားက ကျမကို ပြောစရာရှိရင်လည်း ပြောပါတယ်။ အပိုစာသားတွေ မပါဘဲ တိုတိုတုတ်တုတ်ပဲ ပြောတာပေါ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သားလေးမျက်နှာနဲ့ အသံကို ကြားနေမြင်နေရတာကိုက ကျမအတွက် စိတ်ချမ်းသာစရာပါ။ ဒီလိုနဲ့ တနလင်္ာနေ့ မနက်ပိုင်းမှာ သားပြန်သွားတော့လည်း ကျမမှာ လွမ်းပြီး ကျန်နေခဲ့ရတာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ့ ကြားရက္မှာ လွမ်းသမျှကို တပတ်တစ်ကြိမ် အလွမ်းဖြေရင်း ကျမရဲ့ ပုံမှန်ဘဝထဲမှာ ကျင်လည်နေရပါတော့တယ်။

တဖြည်းဖြည်း တည်ငြိမ်လာအောင် ကြိုစားနေထိုင်နေတဲ့ ကျမဘဝကို မုန်တိုင်းထန်လာစေမယ့် အဖြစ်အပျက်တွေ ဖန်တီးလာတာ ကျမ သတိမထားမိပါဘူး။ တစ်ချိန်က ကျမကိုယ်တိုင် မွှေးခဲ့တဲ့မီးကို အပြီးတိုင် ငြိမ်းသက်နိုင်ခဲ့ပြီလို့ ထင်နေပေမယ့်လည်း မီးကျွင်းမီးကျန်အဖြစ် ကျန်ရှိနေကာ နောင်တစ်ချိန်မှာ တောက်လောင်အားကောင်းလာဖို့ အသင့်ဖြစ်နေတာကို ကျမ မသိခဲ့ရပါဘူး။ ဒီမီးကျွင်းမီးကျန်တွေကို ထပ်မံအသက်သွင်းသူကတော့ ကိုသန့်စင်ပါပဲ။ အမှားတွေကို ပြန်ပြင်ဆင်ရင်း ပုံမှန်ဘဝလေး ပြန်ဖြစ်အောင် တည်ဆောက်နေ ကျမကို အပူမီးတွေ လောင်မြိုက်စေအောင် သူကြိုးစားလာခဲ့ပါတယ်။ မှတ်မှတ်ရရကတော့ သားလေး ဘော်ဒါဆောင်မှာ သွားနေတဲ့ ၁၅ ရက္မြောက်နေ့မှာပါ။

သားလေး ဘော်ဒါဆောင်မှာ နေကတည်းက ကျမလည်း အိမ်မှာ သိပ်မနေဖြစ်ပါဘူး။ အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့ အသိက ကျမကို ခြောက်ခြားစေသလို သားကို သတိရပြီး လွမ်းဆွတ်လွန်းလို့ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ မနက်ပိုင်းမှာ ပွဲရုံကိုသွားပြီး နေ့ခင်း ပြန်လာတာနဲ့ ဘကြီးဦးဆိုင်မှာ သွားနေဖြစ်ပါတယ်။ ညပိုင်းကျမှ အမမြတို့နဲ့ အတူတူ အိမ်ပြန်လာဖြစ်တာပေါ့။ တခါတလေ အိမ်မှာ ချက်ပြုတ်ဖို့နဲ့ လုပ်စရာတွေ ရှိရင်တော့ နေ့ခင်းဘက် ပြန်လာဖြစ်ပါတယ်။ အလုပ်ထဲမှာနဲ့ အမမြတို့နဲ့ နေရရင် ကျမရဲ့ သားကို သတိရစိတ်တွေကို သက်သာစေလို့ပါ။ ဒီလိုနဲ့ ယမင်းတို့နဲ့ ပွဲရုံစာရင်းရှင်းရမယ့်နေ့ကို ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။

မနက်ကတော့ ယမင်းက ဖုန်းဆက်ပါတယ်။ ယမင်းက ကျမဆီကို နေ့ခင်းကတည်းက အရင်ထွက်လာခဲ့မယ်တဲ့။ အရင်ကလည်း ယမင်းက ကိုသန့်စင်နဲ့ အတူမလာဘဲ ကျမဆီ သက်သက် လာတာမျိုး ရှိပါတယ်။ စာရင်းရှင်းရမယ့်နေ့တွေမှာ ကိုသန့်စင်က ပွဲရုံကလာပြီးတော့ ယမင်းကတော့ အိမ်ကလာတာပေါ့။ အဲဒီလိုနေ့တွေဆိုရင် ယမင်းက အစောကြီးကတည်းက ရောက်လာပြီး ကျမနဲ့အတူ တစ်ခုခု လုပ်စားရင်း စကားစမြည် ပြောတတ်ကြပါတယ်။ ဒီနေ့လည်း ယမင်းက အရင်လာမယ်ဆိုတော့ ကျမလည်း ပွဲရုံကနေ အိမ်ကို စောစောပြန်ပြီး စောင့်နေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ယမင်းနဲ့ ဘာလုပ်စားကြရင် ကောင်းမလဲလို့ တွေးကာ နေမိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ၁၂ နာရီကျော်တဲ့အထိ ယမင်းရောက္မလာလို့ ကျမက သူမအိမ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ခေါ်ဖို့ စဥ္းစားလိုက်ပါတယ်။ ဒီလို စဥ္းစားပြီးတော့ ထလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ ကိုသန့်စင်ကားလေး ခြံရှေ့ရောက်လာပါတယ်။ ကျမလည်း သူတို့အတူတူ လာတယ်ပဲ ထင်ပြီး ခြံထဲဆင်းလာကာ တံခါးဖွင့်ပေးဖို့ လုပ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကားပေါ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုသန့်စင် တစ်ယောက်ထဲ တွေ့ရလို့ တံခါးမဖွင့်ပေးသေးဘဲ ယမင်းမပါဘူးလားလို့ မေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ သူက ယမင်းက ဒီကို အရင်ထွက်လာမယ်လို့ သူ့ကို ပြောကြောင်းနဲ့ အခုထိမရောက်သေးဘူးလားလို့ ကျမကို ပြန်မေးနေပါတယ်။ ကျမလည်း မရောက်သေးဘူး ပြောတော့ သူက ဒါဆို ထွက်လာနေပြီနေမယ်၊ ခြံထဲကပဲ စောင့်ရအောင်လို့ ပြောပါတယ်။

ကျမက ယမင်းကို ကားနဲ့ အရင်သွားခေါ်ပါလားလို့ �ပြောလိုက်ပါတယ်။ သူက ယမင်းနဲ့ ပွဲရုံကနေ ဖုန်းဆက်ပြီးပြီတဲ့။ ယမင်းလည်း ထွက်လာနေပြီမို့ လမ်းမှာ ရောက်နေလောက်ပြီ၊ မကြာဘူး ရောက်လာမှာပါလို့ ပြောပါတယ်။ ကျမမှာ ခြံတံခါးသော့ကိုင်ပြီး ဘာလုပ်ရမှန်း မသိပါဘူး။ သူ့ကို မယုံလို့ မဖွင့်ပေးချင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ယမင်းရောက်လာရင် ကျမတို့ နှစ်ယောက် ခြံဝကြီးမှာ ဒီလို ဖြစ်နေတာ အမြင်သင့်တော်ပါ့မလား။ ယမင်းက သူ့ယောကျာ်းကို ကျမက မယုံလို့ ခြံတံခါး မဖွင့်ပေးတာကို သိရင် ဘယ်လို ထင်မလဲ။ သူ့ယောကျာ်းနဲ့ ကျမ ဖြစ်ဖူးခဲ့တာတွေကို ယမင်း သိ၊ မသိ မသေချာပေမယ့် ဒီလို တစိမ်းဆန်ဆန် မယုံရဲတာကို တွေ့ရင် တစ်ခုခု ထူးဆန်းတယ်လို့ ထင်မှာ အမှန်ပါ။

အများအမြင်မှာ ကိုသန့်စင်က စီးပွားဖက်၊ မိတ်ဆွေကောင်း ဖြစ်သလို ကျမတို့ မိသားစု လိုအပ်တာတွေကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးနေတဲ့သူ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမဘက်ကသာ သူနဲ့ ပတ်သတ်ခဲ့ဖူးတာတွေ အများအပြား ရှိနေခဲ့လို့ သာမာန်ပုံစံမျိုး မနေရဲတာပါ။ ကျမလည်း စိတ်ထဲ ဝေခွဲမရတွေ ဖြစ်နေတုန်းမှာပဲ သူက နေပူထဲမှာ ကားရပ်ထားရတာမို့ ခြံတံခါး ဖွင့်ပေးဖို့ တောင်းဆိုလာပါတယ်။ ခြံထဲရောက်ရင် ယမင်းကို သူက ခြံထဲကနေ စောင့်နေပါ့မယ်တဲ့။ နေပူထဲက လာလို့နဲ့ တူပါတယ်၊ သူ့မျက်နှာလည်း ရဲနေပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျမလည်း ခြံတံခါး အရင်ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီးတော့ သူ့ကို အိမ်ပေါ် အတက် မခံသေးဘဲ ယမင်းဆီ ဖုန်းခေါ်ကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

ဒါနဲ့ သူ့ကား အိမ်ရှေ့ ဆင်ဝင်ရှေ့အရောက္မှာပဲ ကျမက သူ့ကို ထိုနေရာမှာပဲ ခဏစောင့်ခိုင်းကာ အိမ်ပေါ်အမြန်တက်လို့ ယမင်းအိမ်ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖုန်းက ဘယ်လောက်ခေါ်ခေါ် တတူတူပဲ မြည်နေပါတယ်။ ကျမတို့ ဘက်က ကြိုးဖုန်းတွေကလည်း ပျက်နေတာ ခဏခဏပါ။ အခုလည်း ဖုန်းခေါ်မရကြောင်း သူ့ကို ပြောပြပြီး ယမင်းကို အရင်သွားခေါ်ခိုင်းဖို့ နောက်လှည့်လိုက်စဥ္မှာ ကိုသန့်စင်က စက္ကူအိတ်တစ်အိတ်ကိုင်ပြီး အိမ်ထဲကို ဝင်လာတာ တွေ့ရပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့ကို ဧည့်ခန်းမှာ မထိုင်ခိုင်းတော့ဘဲ ယမင်းကို အမြန်သွားခေါ်ခိုင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး……….

“ကိုသန့်စင်၊ ယမင်းဆီ ဖုန်းခေါ်လို့လည်း မရဘူး။
လိုင်းပျက်နေပြန်ပြီနဲ့တူတယ်။ ယမင်းကို အရင်သွားခေါ်လိုက်ပါအုံး”

“ဟင်၊ မနက်က အိမ်ကို ဖုန်းဆက်တော့ ရပါသေးတယ်။
ကြည်ပြာ့အိမ်ဖုန်းလိုင်းက ပျက်နေတာနဲ့ တူပါတယ်။
သူလည်း ထွက်လာပြီပဲ၊ သွားမခေါ်တော့ဘူးလေ”

သူက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျမရှိရာဆီ လျောက်လာပါတယ်။ ဒီတော့မှ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ရတာ အဆီပြန်ပြီး နီနေတာကို သေချာတွေ့ရပါတယ်။ သူနဲ့ လမ်းစဖြတ်ပြီးကတည်းက ကျမလည်း နှစ်ယောက်ထဲ အတူတူ မနေခဲ့တော့သလို သူ့မျက်နှာကိုလည်း အခုလို အနီးကပ် သေချာ မကြည့်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ အခုမှ သေချာကြည့်မိမှ သူ့မျက်နှာဟာ ပုံမှန်မဟုတ်တာကို သတိထားမိလာပါတယ်။ ပြီးတော့ သူစကားပြောတဲ့အခါ အရက်နံ့ကို ရလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမကို ဒီနှစ်နှစ်အတွင်း ခေါ်သလို မကြည်ပြာလို့ မခေါ်ဘဲ အရင်ပတ်သတ်ခဲ့ဖူးတုန်းက နှစ်ကိုယ်ကြား အခေါ်အဝေါ်မျိုးဖြစ်တဲ့ ကြည်ပြာလို့ ခေါ်လိုက်တာကို သတိပြုမိလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့အခြေအနေကို တွေ့တော့ ထိတ်လန့်သွားပြီး……….

“ကိုသန့်စင်၊ ရှင့်ကို ဆင်ဝင်ရှေ့မှာ စောင့်ခိုင်းထားတာလေ။
ဘာလို့ အိမ်ပေါ် တက်လာတာလဲ။
ပြီးတော့…. ရှင်…….ရှင်…… အရက်တွေ သောက်လာတာလား”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(ဆက်ရန်……)

ဒီနေ့ ကျနော် အရက်သောက်ရင်း ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို တွေးနေမိတယ်။ အရက်ကို မကြိုက်လို့ စွဲစွဲမြဲမြဲ မသောက်တတ်ပေမယ့် ဒီနေ့ကတော့ လိုအပ်မယ်ထင်လို့ သောက်နေမိတာပါ။ သောက်နေရင်းနဲ့ ရင်ထဲမှာ ခံပြင်းမှုတွေကနေ ဒေါသအဖြစ် ပြောင်းလဲလာပါတယ်။ ကျနော်က အရက်နည်းနည်း ဝင်တာနဲ့ သွေးဆိုးတတ်တယ်။ ကျနော်နဲ့ မျိုးဝင်းဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က အရက်သောက်တဲ့ နေရာမှာ ပုံစံချင်း တူတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးက အရက်ကို မကြိုက်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အပေါင်းအသင်းတွေ၊ မိတ်ဆွေတွေနဲ့ ဆုံရင် နည်းနည်းပါးပါးတော့ ဆော်တတ်ကြတယ်။ အပျော်ပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လုံးက အရက် လေး၊ ငါးပက်လောက် ဝင်တာနဲ့ မထိန်းနိုင်ကြတော့ဘူး။

သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်က အရက်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် ပုံစံချင်းတူပေမယ့် အကျင့်ချင်းတော့ ကွာတယ်ဗျ။ မျိုးဝင်းက နည်းနည်းလေး မူးတာနဲ့ အသိလွတ်ပြီး ထိုးအိပ်ဖို့ ကြိုးစားတော့တာပဲ။ အဲဒီအချိန် သူ့ကို ဘာလုပ်လုပ် မသိတော့တာ များတယ်။ သူများတွေလို ရစ်တာ၊ ပြုတာတော့ မရှိဘူး။ သူ့ဟာသူ အသိလွတ်ပြီး အိပ်ပျော်သွားသလိုပဲ။ ငြိမ်သွားတာပါ။ သူက အငြိမ်သမားပေါ့။ ကျနော်ကတော့ အကျင့်တစ်မျိုးပါ။ အရက် လေး၊ ငါးပက်လောက် ဝင်တာနဲ့ စိတ်ထဲက ခံစားချက်တွေ ပွင့်ထွက်လာတတ်တယ်။ ပြီးတော့ မှန်တယ်၊ မှားတယ် မချင့်ချိမ်နိုင်တော့ဘဲ ကိုယ်လုပ်ချင်ရာကို ဇွတ်လုပ်တတ်လာတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လုံးက အရက်နဲ့ ပတ်သတ်ရင် ဒီလိုအားနည်းချက် ကိုယ်စီရှိပြီး အမှားတွေ ဖြစ်ခဲ့ကြလို့လည်း အရက်ကို မကြိုက်ကြပါ။ တော်တန်ယုံနဲ့ မသောက်ဖြစ်အောင် နေကြပါတယ်။

အခု ကျနော် အရက်သောက်နေမိတာက ကျနော် လုပ်ချင်ရာကို လုပ်နိုင်ဖို့အတွက် ရဲဆေးတင်တဲ့ သဘောပါပဲ။ အရက်ကြောင့်ဖြစ်တဲ့ အားနည်းချက်ကို ကျနော်က အသုံးချဖို့ ကြံစည်နေမိတာပါ။ အမှန်ဆိုရင် အဖက်ဖက်ကို တွေးနေမိတာနဲ့ ကျနော် ဖြစ်ချင်တာတွေ မဖြစ်ခဲ့ရတာ ကြာနေပြီလေ။ ကြာလာတော့ ကျနော့် ရင်ထဲမှာ အလိုမကျမှုတွေကနေ ခံပြင်းမှုတွေအထိ ဖြစ်လာခဲ့ပါပြီ။ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်ချင်လွန်းလို့ အရာရာကိုချနင်းကာ အတင်းရယူထားမိတဲ့ အရာတစ်ခုကို ပြန်ပြီး လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးခဲ့ရသူ တစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ထဲက ခံပြင်းဒေါသတွေကို ဒီနေ့ ကျနော် ထုတ်ပြရတော့ပါမယ်။

ကျနော် ချနင်း စွန့်လွှတ်ခဲ့တဲ့ အရာတွေဖြစ်တဲ့ လူ့ကျင့်ဝတ်တွေ၊ စောင့်ထိန်းရမယ့် စည်းတွေက ကျနော့်ကို လူဆိုးလုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားစေတဲ့ အထိပါပဲ။ တနည်းအားဖြင့် အချစ်ကန်းသူတစ်ယောက်ရဲ့ မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ အရာကို ဘယ်လိုအခြေအနေနဲ့မှ လက် လွှတ်မခံရဲဘဲ မြဲမြံအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားဖို့ ကြိုပမ်းမိတာကို အများက သဘောပေါက်ကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီနေရာမှာ ကျနော့်အကြောင်း နည်းနည်းတော့ ပြောပြပါ့မယ်။

ကျနော့် နာမည်က သန့်စင်ဆိုပေမယ့် လူရော စိတ်ရောက မသန့်စင်ခဲ့ပါဘူး။ အခုအချိန်မှာ ပစ္စည်းဥစ္စာ အသင့်အတင့် ရှိနေပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော်ဟာ ငယ်ငယ်က အတော်ကို ချို့တဲ့လွန်းခဲ့ပါတယ်။ ဒါကလည်း ငွေကြေး အသင့်အတင့်ရှိတဲ့ မိဘက မွေးဖွားလာခဲ့ပေမယ့် ကျနော် ငယ်စဥ္မှာပဲ မိဘတွေ ကွာရှင်းခဲ့ကြတာက စရပါမယ်။ ကျနော်က အဖေဘက် မပါသွားဘဲ အမေနဲ့ လိုက်နေမိတာကိုက နောက်ပိုင်း ကျနော့်ဘဝကို ပုံကြမ်းထုဆစ်ရာမှာ အရေးပါလာတဲ့ အကြောင်းအချက်တွေ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။

အဖေကတော့ တစ်ကိုယ်တည်းနေပြီး ကျန်ရှိနေတဲ့ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေကို မပျောက္မပျက် ထိန်းသိမ်းကာ အသက်သေဆုံးတဲ့အထိ နေသွားခဲ့ပါတယ်။ အခုကျနော်နေတဲ့ အိမ်၊ ခြံဝိုင်းနဲ့ စည်းစိမ်ဥစ္စာတစ်ချို့ဟာ အဖေကွယ်လွန်ပြီးမှ ကျနော်ရခဲ့တဲ့ အရာတွေပါပဲ။ အမေကတော့ လင်မယားကွဲတော့ ငွေကြေးအသင့်အတင့် ပါလာပေမယ့် မလုပ်တတ် မကိုင်တတ်မို့ တဖြည်းဖြည်းလျော့ပါးပြီး လုံးပါးပါးခဲ့ရပါတယ်။ အမေက စီးပွားရေးသာ မလုပ်တတ်တာပါ။ သူ့ထက်အများကြီးငယ်တဲ့ လင် ငယ်ငယ်လေးကို အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ပြီး အချစ်စခန်း ဖွင့်တဲ့နေရာမှာတော့ ဆရာမကြီးတစ်ပါးပါပဲ။

ကျနော့်မိဘတွေက အသက်ကြီးမှ ကျနော့်ကို မွေးခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့် အမေက အိမ်ထောင်ကွဲတော့ အသက် ၄၀ တောင်ကျော်နေပါပြီ။ ဒါပေမယ့် အိမ်ထောင်ကွဲပြီး တစ်နှစ်လောက်အကြာမှာပဲ အသက် ၃၀ တောင် မပြည့်သေးတဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့ နောက်အိမ်ထောင် ထပ်ပြုလိုက်ပါတယ်။ ဒီမှာပဲ ကျနော် အသက် ၅ နှစ်သားလောက်ကတည်းက မမြင်သင့်၊ မကြားသင့်တာတွေကို မြင်ခဲ့ ကြားခဲ့ရသလို စိတ်ဒဏ်ရာတွေလည်း တော်တော်ရခဲ့တာပါ။ လင်ငယ်ငယ်လေးကို ယူထားတဲ့ တစ်ခုလပ် ကလေးတစ်ယောက်အမေဟာ လူမမယ် သားလေးကို မမြင်နိုင်တော့အောင်ပင် သူမရဲ့ ရမ္မက်အာရုံတွေက လွှမ်းမိုးကြီးစိုးသွားပြီး၊ နောက်လင်နဲ့ ကာမကိစ္စတွေ သောင်းကြမ်းဖို့သာ အားထုတ်နေခဲ့ပါတယ်။

ငယ်ရွယ်တဲ့ လင်တော်မောင်အကြိုက် ကာမကိစ္စတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးနေခဲ့တာ မိုးမမြင် လေမမြင်ပါပဲ။ ကျနော် ငယ်စဥ္ကလေးဘဝတလျောက်လုံးမှာ လိင်ဆက်ဆံတဲ့ ကိစ္စတွေကို တွေ့မြင်ဖူးခဲ့သလို၊ အသက်နည်းနည်းရလာတဲ့ အထိကို မတွေ့ရလည်း ကြားနေရတာပါပဲ။ ဒီနေရာမှာ အမေက သားလေးရှိလို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေချင်ရင်လည်း သူ့ယောကျာ်းက မနေပါဘူး။ အဲဒီတော့လည်း ကာမနွံထဲ နစ်နေတဲ့ အမေမှာ သားကို ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ လင့်အလိုကျ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးရတော့တာပါပဲ။ ကျနော် သိပ်မသိတတ်သေးချိန်မှာ သူတို့ ဘာလုပ်နေလဲ သေချာမသိနိုင်လို့လည်း ပါပါမယ်။ ကျနော် သိတတ်တဲ့ အရွယ်မှာလည်း ကျနော့်ကိုပဲ သူတို့ လုပ်နေတာကို မမြင်နိုင်တဲ့ နေရာသွားခိုင်းပြီး သူတို့ကတော့ အပြတ်ကဲကြတာပါပဲ။

ကျနော် အခုချိန်ကျမှ စဥ္းစားတတ်လာတာက အသက် ငယ်ရွယ်ရဲ့နဲ့ အသက်ကြီးကြီး ကလေးတစ်ယောက်အမေကို ယူတဲ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ လိုချင်တပ်မက္မှုကတော့ ရှင်းပါတယ်။ အလုပ်မလုပ်ဘဲ အမေ့ရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေနဲ့ အခန့်သားနေနိုင်ဖို့နဲ့ ခပ်တောင့်တောင့် ကလေးအမေကို ဘာမှညှာတာစရာမလိုဘဲ စိတ်ကြိုက်ဖြုတ်နိုင်ဖို့ပါပဲ။ သူ့မှာ ဒီနှစ်ချက်ပဲ ရှိတာကို ပထွေးနဲ့ နေခဲ့တဲ့ တလျောက်လုံးမှာ ကျနော် တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ ပထွေးဟာ အမေပိုင်ဆိုင်တဲ့ စည်းစိမ်တွေနဲ့ သုံးဖြုန်းပြီး ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ပါဘူး။ သူအမြဲလုပ်တာက အရက်သောက်တာနဲ့ အမေ့ကို အချိန်မရွေး၊ နေရာမရွေး လိုးဆော်တာပါပဲ။

လိုးတဲ့ ဆော်တဲ့နေရာမှာတော့ ကျနော့်ရဲ့ ပထမဆုံး လက်ဦးဆရာလို့ ပြောရအောင်ကို ပုံစံစုံ လိုးတတ်သူပါ။ ဒီနေ့ ကျနော့်ရဲ့ ကာမချဥ္ခြင်း တပ်မက္မှုတွေဟာ ပထွေးရဲ့ အမေ့အပေါ် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း နေရာစုံ၊ အပေါက်စုံ၊ ပုံစံစုံ လိုးဆော်ပုံများနဲ့ ပက်ပက်စက်စက် အပြောများကနေ မြစ်ဖျားခံလာရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ အသက် လေး၊ ငါးနှစ်အရွယ် သိပ်မသိတတ်သေးချိန်မှာ ဒီလူကြီး အမေ့ကို နှိပ်စက်နေတယ်ပဲ ထင်ခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ကိစ္စတွေပြီးရင် အမေက သူ့လင်လေးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းပြီး ချစ်ခင်ပြနေတာတွေ့ရတော့ ကျနော့်မှာ အံ့ဩလို့ မဆုံးပါဘူး။

ကျနော့်အသက် ၉ နှစ်၊ ၁၀ နှစ်သားအရောက္မှာတော့ အသိအမြင်တွေ များလာပြီး ဒီလူကြီး ငါ့အမေကို လိုးနေတာလို့ သိတတ်နေပါပြီ။ ဒါကလည်း အပိုင်းထဲက ခပ်နောက်နောက် လူကြီးတွေက ကျနော်ကို ညက မင်းအမေကို မင်းပထွေးက ဘယ်လောက်တောင် လိုးလဲဟ၊ တို့တစ်ပိုင်းလုံး �ငလျင်လှုပ်နေသလိုပဲလို့ စနောက်ကြရင်း ကျနော်လည်း သိတတ်ခဲ့တာပါ။ အမေဟာ သူနဲ့ရွယ်တူဖြစ်တဲ့ အဖေ့ဆီက မရဖူးတာတွေကို နောက်လင်ငယ်ငယ်လေးဆီကနေ အပြည့်အဝ ရယူနေသလိုပါပဲ။ အမေ့မှာလည်း ပထွေးဆီက မျှော်လင့်မှုက သူမကို ကောင်းကောင်းကြီး လိုးစေချင်တာပဲ ရှိလို့နေမှာပါ။ သူ့လင်လေးက တောင်းဆိုတာနဲ့ ဟန်လုပ်ငြင်းတာတောင် သိပ်မရှိဘဲ နေရာစုံမှာ အလိုးခံပေးတတ်တာပါ။

ပြီးတော့ ပုံစံစုံ လိုးတာကတော့ တကယ် လက်လန်တဲ့သူပါ။ ရေချိုးရင်း၊ အဝတ်လျော်ရင်း၊ ကြမ်းတိုက်ရင်းအပြင် အမေထမင်းဟင်း ချက်နေရင်းပင် သူဆန္ဒရှိပါက ထမိန်ဆွဲချွတ်ပြီး လိုးတတ်သူပါ။ မလိုးရင်တောင် လုံချည်လှန်ပြီး လီးဆွဲထုတ်ကာ အမေ့ပါးစပ်နား တေ့ပေးတတ်သူပါ။ ဒီတော့လည်း အမေက အရသာရှိတဲ့ နို့အေးချောင်းကို အားရပါးရ လျက်စုပ်နေသလိုကို စုပ်ပေးတတ်ပါတယ်။ တခါကဆိုရင် ထမင်းချက်နေတုန်း သူတို့ မက္တပ်လိုးနေတာကို ကျနော်က ခုံအောက်ကနေ ဝင်ချောင်းရင်း ပညာတိုးရပါတယ်။ ပထွေးက အမေ့ဖင်ပေါက်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တလှည့်စီ လိုးနေတာပါ။ မိန်းမဆိုတာ အပေါက်စုံ လိုးလို့ရပါလားဆိုတာ ကျနော်သိခဲ့ရပါတယ်။ အမေ့မှာ ဟင်းချက်ရင်း ပထွေးက ထမိန်လှန် ဖင်လိုးနေတာကို နဖူးကချွေး ခြေမ ကျအောင် မက္တပ်ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံရတာပါ။

ကျနော် သိမြင်သလောက်ဆိုရင် ပထွေးက အမေ့ကို ညပိုင်း အိပ်ယာပေါ်မှာ လိုးတာထက် နေ့ခင်းဘက် အိမ်ရဲ့နေရာစုံမှာ လိုးတာက ပိုများပါတယ်။ တခါတလေ ညဘက်ကြီး အိမ်အပြင်ဘက်ထွက်ပြီး မှောင်မဲကြီးမှာ တဖေါင်းဖေါင်း လိုးနေသံတွေ ကျနော်ကြားနေရပါတယ်။ ဒါတွေကပဲ ကျနော့်ရဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို နေရာစုံမှာ လိုးချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေကို ဖြစ်ပေါ်လာစေခဲ့တာပါ။ နေ့ခင်းဘက်ကြီး အမေနဲ့ ပထွေးတို့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး လိုးနေပုံတွေ ကျနော် မတွေ့ချင်အဆုံးပါ။ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ပထွေးရဲ့ လီးဆောင့်ထည့်တဲ့ တဖွတ်ဖွတ်၊ တဖေါင်းဖေါင်း အသံတွေဟာ ကျနော့်ရဲ့ စာဖတ်သံတွေနဲ့အတူ ပျံ့လွင့်နေတတ်ပါတယ်။

အမေ့က ပထွေးရဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆဲဆိုကာ ဆံပင်ဆွဲပြီး လိုးဆောင့်ပေးတာကို အချိန်ပေးကာ ခံပေးတတ်သူပါ။ ဒါပေမယ့် အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ သားလေးကို လမ်းမှားမရောက်နိုင်အောင် ဆုံးမပဲ့ပြင်မှုတွေကိုတော့ အမေက မလုပ်ပေးခဲ့ပါဘူး။ ပထွေးက အလုပ်မလုပ်တော့ သူမကိုယ်တိုင် အရပ်ပွဲစားသဘောမျိုး အပြင်ထွက် လုပ်တတ်သလို အိမ်မှာရှိရင်လည်း ပထွေးအနား ချစ်ကြည်နူးနေပြီး ချစ်ပွဲဝင်ဖို့ပဲ အချိန်ပေးနေတတ်လို့ပါ။ ပထွေးကို အမေက အလုပ်မလုပ်လို့ ပြောချင်ရင်လည်း ပထွေးက ပတ်ချွဲနှပ်ချွဲလုပ်ပြီး ကောင်းကောင်း လိုးပြလိုက်တဲ့အခါ ကျေနပ်သွားတတ်ပါတယ်။ ပထွေးက အမေ့ကို ရမ္မက်တွေနဲ့ ကောင်းကောင်းချုပ်နှောင်ထားလိုက်ပါပြီ။ အိမ်ရဲ့စီးပွားရေးကလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဘာမှ မရှိတော့ပါဘူး။ ပထွေးကတော့ သူသောက်ဖို့ အရက်ဖိုး မှန်မှန်ရနေရင် ကိစ္စမရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်ရဲ့ ကလေးဘဝကတော့ အရာရာ ချို့တဲ့မှုတွေနဲ့ပဲ နပန်းလုံးနေရပါတော့တယ်။

ကျနော့်ရဲ့ ချို့တဲ့မှုတွေကို စာနာနားလည်ပြီး ကူညီပေးတတ်သူတွေထဲမှာ သူငယ်ချင်းတွေ ပါပါတယ်။ အထူးသဖြင့် မျိုးဝင်းပါ။ မျိုးဝင်းကတော့ သူ့မိဘတွေကပါ ကျနော့်ကျောင်းအတွက် လိုအပ်တာတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ကတော့ အတတ်နိုင်ဆုံး အကူအညီ မယူမိအောင် ကြိုးစားပါတယ်။ ရှက်ခြင်းနဲ့ အားနာခြင်းများက ကျနော့်လူငယ်ဘဝရဲ့ အဖော်မွန်တွေပါပဲ။ ကျနော် အခုအချိန်မှာ ဒီအရှက်နဲ့ အားနာတတ်ခြင်းတွေကို မြေလှန်ပစ်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားတည်ဆောက်ခဲ့ရတာပါ။ သူများအကူအညီ ယူရမှာကြောက်လို့ ထမင်းအငတ်ခံပြီး ရေသောက်နေခဲ့ရတဲ့ နေ့တွေ အများကြီးပါ။ မရတစ်ရက်၊ ရတစ်ရက် မုန့်ဖိုးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပြီး ကျောင်းအတွက် လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ခဲ့ရတာ ထုံးစံတစ်ခုလိုပါပဲ။

ဒီလိုနာကျည်းစရာတွေကပဲ ကျနော်ရဲ့ နောက်ပိုင်းဘဝမှာ လိုချင်တာကို မရ ရအောင် ယူတတ်တဲ့ အကျင့်ဖြစ်လာစေသလား မသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျနော်က အကူအညီယူဖို့ ရှက်ရွံ့နေတတ်ပေမယ့် မျိုးဝင်းကတော့ ကျနော်အပေါ် အစစအရာရာ ကောင်းလွန်းသူပါ။ သူဟာ ကျနော့်အပေါ်မှာ အဖေ့ထက်တောင် ပိုကောင်းတဲ့သူလို့ ပြောရင် မမှားပါဘူး။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ အဖေနဲ့ အမေ ကွဲပြီးကတည်းက ကျနော့်တစ်သက်လုံး အဖေ့ကို တွေ့ရတာ လက်ဆယ်ချောင်း မပြည့်ပါဘူး။ အမေ့နောက် ပါသွားတဲ့ ကျနော့်ကို အဖေက ဘယ်တော့မှ လာမတွေ့ပါဘူး။ နှစ်နဲ့ချီကြာမှ ကိစ္စရှိလို့ ကျနော် သွားတွေ့မှ တွေ့ရတတ်တာပါ။ အထောက်အပံ့ကတော့ ဘာမှ မပေးပါဘူး။ အမေ့နောက်ပါသွားလို့ အမေ့တာဝန်လို့ပဲ ခံယူထားသလား မသိပါဘူး။ ကျနော်ဘက်ကလည်း အဖေ့ဆီက ဘာမှ မတောင်းခဲ့ဖူးပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ကျနော် ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်ဝင်လုပ်နေတော့မှ အဖေဆုံးကာ သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေ ကျနော့်ကို ပေးသွားခဲ့တာပါ။ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ချို့ချို့တဲ့တဲ့၊ ညှိုးငယ်စွာ နေခဲ့ရသူကို ဒီအတိုင်း ကြည့်နေခဲ့ပြီးမှ သေမှ အမွေချန်ထားခဲ့တဲ့ အဖေ့ကို ကျနော် ကျေးဇူးတင်ဖို့ ခက်ပါတယ်။ ဒါတွေ နောက်ပိုင်းမှာ ကျနော်ပြောပြပါအုံးမယ်။ ကျနော့်အတွက်ကတော့ အဖေရော၊ အမေရောက ကျနော်ရင်ကို နာကျင်ကြေကွဲအောင် ဖြစ်စေခဲ့သူများပဲ ဖြစ်နေပါတယ်။ ကလေးဘဝနဲ့ လူငယ်ဘဝမှာ အိမ်တွင်းရော၊ အိမ်ပြင်မှာပါ စိတ်ဆင်းရဲပြီး အားငယ်ဝမ်းနည်းစွာနဲ့ နေခဲ့ရတဲ့ ကျနော့်ဘဝဟာ ၁၀ တန်းပြီးလို့ တက္ကသိုလ်တက္မှ နည်းနည်း စိတ်ချမ်းသာပါတယ်။ အဲဒီအချိန်က ကျနော်တို့ မြို့မှာ တက္ကသိုလ်မရှိသေးတော့ ရန်ကုန်မှာ သွားတက်ရတာပေါ့။ မျိုးဝင်းကတော့ သူဌေးသားမို့ မေဂျာကောင်းကောင်းမှာ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားကြီး ဖြစ်သွားပါတယ်။

သူက ကျနော့်ကိုပါ အတူတက်ဖို့ အတင်းခေါ်ပေမယ့် ကျနော်က လက္မခံတော့ပါဘူး။ တသက်လုံး အကူအညီယူခဲ့ရတဲ့ သူငယ်ချင်းအပေါ်မှာ အရွယ်ရောက်ချိန်မှာ အကူအညီမယူချင်တော့ပါဘူး။ အားနာသလို ရှက်လည်း ရှက်လှပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ အပြင်မှာပဲ အဆောင်နေကာ အလုပ်တစ်ခု ဝင်လုပ်ရင်းနဲ့ စာပေးစာယူ တက်ရပါတော့တယ်။ သူများတွေလို တက္ကသိုလ် မတက်ရပေမယ့် ကျနော် ပျော်ပါတယ်။ ကျနော့်ရဲ့ စိတ်ဆင်းရဲစရာတွေနဲ့ ရှက်ရွံ့စရာ ဘဝကြီးကနေ ထွက်ပြီး သီးခြားနေနိုင်ခဲ့လို့ပါ။ ကိုယ်တိုင် အလုပ်လုပ်ပြီး ငွေရှာနိုင်တဲ့ အချိန်မို့ ကျနော် ကျေနပ်နေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်သက်လုံး သူငယ်ချင်းတွေလို မနေရ၊ မဝတ်ရ၊ မစားရတဲ့ အခြေအနေတွေကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရသူမို့ ကျနော်ရင်ထဲမှာ စိတ်ဒဏ်ရာတွေ ရနေခဲ့မှာ အမှန်ပါ။

ဒီလို စိတ်ဒဏ်ရာတွေ၊ အားငယ်ခဲ့မှုတွေကြောင့်ပဲ ကျနော့်မှာ အပေါင်းအသင်း မရှိသလောက်ပါပဲ။ အထူးသဖြင့် မိန်းကလေး သူငယ်ချင်း မရှိခဲ့ပါဘူး။ ပြီးတော့ ကျနော် အရွယ်ရောက်တဲ့အထိ ဘယ်မိန်းမမှ မချစ်ရဲပါဘူး။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ကြည့်မိရင်ကိုပဲ ငယ်စဥ္ ကလေးဘဝကတည်းက အိမ်ထဲမှာ အမြဲမြင်တွေ့နေရတဲ့ အမေရဲ့ ပုံရိပ်တွေကို ပြန်မြင်ယောင်နေမိပါတယ်။ ဒီမြင်ကွင်းတွေက ကျနော့်တစ်သက်လုံး ရင်ထဲမှာ နာကျင်ဝမ်းနည်းခဲ့ရတာလေ။ မဆီမဆိုင်ပေမယ့် ကျနော့်အတွက်ကတော့ မိန်းမဆိုတာ ကျနော့်ရင်ကို နာကျင်အောင် လုပ်မယ့်သူတွေလို့ စွဲမှတ်နေမိပါတယ်။ ယောကျာ်းလေး အပေါင်းအသင်းလည်း နည်းတယ်ဆိုပေမယ့် ထူးထူးခြားခြား တစ်ဦးတော့ ရှိခဲ့ပါတယ်။

သူကတော့ ကျနော်နဲ့ အဆောင်အတူတူနေပြီး နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ လုပ်နေတဲ့ စိုင်းမောင်ပါ။ နာမည်က တိုင်းရင်းသားနာမည် ဆိုပေမယ့် တိုင်းရင်းသား အစစ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့အဖေက ဂေါ်ရခါးလူမျိုးဖြစ်ပြီး သူ့အမေကတော့ တိုင်းရင်းသူပေါ့။ သူ့အဖေဘက်က ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက္မျိုး ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း စိုင်းမောင်က ခင်မင်ဖို့ ကောင်းတဲ့သူပါ။ ပြီးတော့ သူက လိင်စိတ်လည်း ပြင်းထန်သလို ကာမကိစ္စတွေမှာလည်း ကျွမ်းတဲ့အဆင့် ရှိပါတယ်။ ပျိုပျိုအိုအို အရွယ်စုံနဲ့လည်း ပတ်သတ်ဖူးတဲ့သူပါ။ သူနဲ့ကျနော် အတူနေရင်း မိန်းမတို့သဘောကို စာတွေ့ရော၊ လက်တွေ့ရောပါ သင်ပြပေးခဲ့တဲ့ ကာမမှု ဒုတိယဆရာပါ။ ပထမကတော့ ကျနော့်အမေကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ လိုးပြခဲ့တဲ့ ပထွေးပေါ့။

စိုင်းမောင်က ကျနော့်ကို မိန်းမတွေရဲ့ အတွင်းစိတ်သဘောကို သင်ပြခဲ့သလို ကိုယ်အလိုရှိရာကို ရအောင် ဆည်းကပ်ပုံတွေကို ပြောပြပေးခဲ့ပါတယ်။ ကိုယ့်ဘက်က ထင်တစ်လုံးနဲ့ ပိုင်ပါတယ်ဆိုပြီး မိန်းကလေးတွေကို အထင်သေးမိရင် ပြဿနာတက်ရပုံတွေ၊ ပါးချခံရပုံတွေကိုလည်း ပြောပြခဲ့တယ်။ တစ်သက်လုံး ထိန်းသိမ်းလာတဲ့ မိန်းမတွေရဲ့ အတွင်းစိတ်ကို ပေါ်လာအောင် လုပ်ဖို့ဆိုတာ မလွယ်ကူကြောင်း အထူးသတိပေးပါတယ်။ လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေမို့ တစ်ဦးရဲ့ စရိုက်သဘာဝကို နားလည်ကာ စိတ်ရှည်ဖို့ကိုလည်း ပြောပြခဲ့ပါတယ်။ အခြေအနေပေါ် မူတည်ပြီး၊ လှုပ်ရှားသင့်ရင် လှုပ်ရှားဖို့နဲ့ ရပ်သင့်ရင် ရပ်ဖို့ကိုလည်း ပြောဖူးပါတယ်။ တကယ်လို့ ကိုယ့်ခွင်ထဲ ဝင်လာရင်လည်း ပြန်ပြီး လွတ်ထွက် မသွားအောင် ဘယ်လိုပြုစုပေးပြီး သိမ်းသွင်းရမလဲဆိုတဲ့ နည်းလမ်းတွေကို အမြဲပြောပြတတ်သူပါ။

အထူးသဖြင့် သူလက်တွေ့သင်ပြပေးတာက ငွေကြေးချမ်းသာပြီး အိန္ဒြေသိက္ခာအပြည့်နဲ့ နေတဲ့ အမျိုးသမီးတွေကိုပါ။ သူက အဲဒီလိုင်းမှာတော့ တော်တော်စန်းထပါတယ်။ သူအမြဲပြောတတ်တာက အထက်တန်းစား မိန်းမမျိုးတွေရဲ့ ရင်ထဲမှာ ရှိတဲ့ အငုံစိတ်ကို ချုပ်ကိုင်နိုင်ဖို့ နည်းတွေပါ။ ဒီလို မိန်းမကြီးတွေရဲ့ ကာမစိတ်ကို ထုတ်ဖော်ပေးပြီး အပိုင်ကိုင်တတ်သူပါ။ သူ့ကို ကျနော်မကြိုက်တဲ့ အဓိကအချက်ကတော့ အဲဒါပါ။ သူက လိင်ကိစ္စကို အပျော်ရှာတဲ့ အဆင့်မဟုတ်တော့ဘဲ သူ့ဘဝတိုးတက်ရေးအတွက် လှေကားထစ်တွေလို ချနင်းနေတဲ့သူပါ။ တစ်နည်းပြောရရင် ယောကျာ်းပိုင်းလုံး အကြီးစားပါပဲ။

သူ နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ ငွေကြေးနဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ငွေချမ်းသာတဲ့ မိန်းမကြီးတွေဆီကနေ ရယူခဲ့သူပါ။ ပထမပိုင်းမှာ သူပြောသမျှကို ကျနော် အထင်ကြီးခဲ့ပေမယ့် သူ့လုပ်ရပ်တွေ သိလာတဲ့ အခါမှာတော့ ကျနော် မကြိုက်တော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အခင်အမင်တော့ မပျက်ပါဘူး။ သူပြောတာတွေကိုတော့ ခေါင်းထဲက ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ကြောင့် လူတွေရဲ့ အတွင်းစိတ်သဘောနဲ့ ကျနော်ရဲ့ တစ်ဘဝလုံး အတွေ့အမြင်များကြောင့် လိင်ကိ္စ္စမှာ ကြမ်းတမ်းချင်တတ်တဲ့ စိတ်သဘောကို နားလည်လာပါတယ်။

(ဆက်ရန်……)

ကျနော်က ကာမကိစ္စကို သူ့လို ကိုယ့်ဘဝတိုးတက်ဖို့အတွက် အသုံးချတာမျိုး မလိုလားပါဘူး။ ကိုယ့်နှလုံးသားနဲ့ ခံစားပြီး ချစ်ခင်ရသူနဲ့ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင် နွှဲပျော်ချင်သူပါ။ သူလုပ်သလို လျောက်လုပ်ရင်လည်း ထောင်ထဲက ထွက်ရမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ လူတစ်ဦးချင်းစီရဲ့ ဗီဇနဲ့ မွေးရာပါ အရည်အချင်းတွေက မတူဘူးလေ။ ငါးရှာတဲ့ တံငါသည်အတွက် ငါးရတာဟာ ထူးဆန်းတဲ့ ကိစ္စမဟုတ်ပါဘူး။ ကာမမှုကို ခုံမင်ပြီး အမြဲလိုက်ရှာနေသူအတွက် မိန်းမဆိုတာ မရှားဘူးပေါ့။ သူ့ငါးမြှားချိတ်မှာ လာချိတ်တဲ့ ငါးတွေက အစာကို အသာငမ်းငမ်း တပ်မက္သူတွေပဲ ရှိမှာပါ။ ဒါကို အားကျပြီး လိုက်လုပ်ရင်တော့ အမှားကြီးမှားမှာပါ။ ကိုယ့်ဘဝ၊ ကိုယ့်ရပ်တည်ချက်နဲ့ ကိုယ့်လမ်းကြောင်းကို မပျောက်ပျက်စေဖို့ လိုတယ်လို့ ကျနော်ထင်ပါတယ်။

ကျနော် ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်ထဲဝင်နေချိန်မှာ စိုင်းမောင် နိုင်ငံခြားထွက်သွားပါတယ်။ ဒီနောက်ပိုင်းတော့ သူလည်း အဆင်ပြေပြီး ကိုယ့်ဘဝကိုယ် ရပ်တည်နိုင်နေပါပြီ။ ဒီလိုနဲ့ အိမ်ကို တော်တော်နဲ့ မပြန်ဖြစ်ပေမယ့် တခါတလေတော့ အမေ့ဆီ ပြန်ပေးဖြစ်ပါတယ်။ ဒီနောက်ပိုင်းမှာတော့ အမေလည်း အရင်လို မဟုတ်တော့ပါဘူး။ အရွယ်ကလည်း သွေးဆုံးချိန်ရောက်ပြီမို့ ကာမစိတ်တွေ နည်းသွားပုံပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့လင်က အတင်းတောင်းဆိုရင်တော့ သူတို့အခန်းထဲမှာ တဖွပ်ဖွပ် လိုးနေသံတွေ ကြားရတတ်ပါတယ်။ အရင်လို အိမ်ရဲ့နေရာမျိုးစုံမှာ လိုးကြတာတော့ မရှိတော့ပါဘူး။ ကျနော် အိမ်အလည်ပြန်ချိန်မို့ ဆင်ခြင်နေကြတာလားတော့ မသိပါဘူး။

ဒါပေမယ့် သူတို့လင်မယား သိပ်အစဥ္မပြေတော့သလို အမေကလည်း ကျနော့်အပေါ် ပိုပြီး ဂရုစိုက်လာတာတွေ တွေ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော် မပျော်နိုင်ပါဘူး။ ဒီလို ဂရုစိုက္မှုတွေကို ကျနော် တစ်သက်လုံး မျှော်လင့်ခဲ့ရတာလေ။ အခုလို ကာမစိတ်တွေ ကုန်ခမ်းချိန်ကျမှ သားအပေါ် သတိရသတဲ့လား။ ကျနော့်မှာ အမေ့ရဲ့ ဂရုစိုက္မှုကို မပျော်နိုင်ဘဲ စိတ်ပိုနာကျည်းမိသလိုပင် ဖြစ်ရပါတယ်။ အမေကတော့ သူလည်း အလုပ်သိပ်မလုပ်နိုင်တော့ချိန် ဖြစ်သလို၊ အရင်လို ကာမမှုကို သာယာစိတ်တွေ နည်းပါးလာပြီမို့ အရွယ်ရောက်လာတဲ့ သားအပေါ်ကို အားကိုးလာတာ ဖြစ်မှာပါ။ ကျနော်ကလည်း ရတဲ့လခထဲက ခွဲပြီး အမေ့ကို ပေးပါတယ်။ ဒီငွေထဲကနေ သူ့ယောကျာ်းရဲ့ အရက်ဖိုး ဖြစ်ရတာတော့ စိတ်ထဲ မနှစ်မြို့ပေမယ့် ဘာမှတော့ မပြောတော့ပါဘူး။

တစ်နေ့ ကျနော် မြို့ကို ပြန်လာချိန်မှာ ပထွေးနဲ့ ပြဿနာတက်ပါတယ်။ ကျနော့်ကို အရက်ဖိုးတောင်းရာကနေ စကားများပြီး ပထွေးက ရန်ပြုဖို့ ကြိုးစားလာပါတယ်။ ကျနော်လည်း တစ်သက်လုံး ခံပြင်းလာတာမို့ ထိတ်တိုက်ရင်ဆိုင်ဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ အမေဟာ ကျနော်မထင်မှတ်တာကို လုပ်လိုက်ပါတယ်။ အမေက ကျနော့်ရှေ့မှာ ကာရပ်ပြီး ပထွေးကို ရန်လုပ်ကာ အိမ်ပေါ်က နှင်ချပါတော့တယ်။ သူ့အတွက် လင်မရှိတာက ရတယ်တဲ့။ သားမရှိလို့ မရဘူးတဲ့။ ကျနော့်မှာ အမေ့စကားကြားပြီး အိမ်အပြင်ပြေးထွက်လာမိပါတယ်။ ပြီးတော့ လူရှင်းတဲ့ နေရာတစ်နေရာမှာ အော်ဟစ်ငိုကြွေးမိပါတယ်။ တစ်ဘဝလုံး အားငယ်လို့၊ သိမ်ငယ်လို့၊ အနှိမ်ခံရလို့၊ အရှက်ရလို့ ကျနော် မျက်ရည်မကျခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလိုတွေ ကြုံလာတိုင်း ဝိုင်းလာတဲ့ မျက်ရည်ကို မျက်တောင် ပုတ်ခတ် ပုတ်ခတ်လုပ်ပြီး အံကြိတ်ကာ နေခဲ့ရတာပါ။

ရင်ထဲက နာကျင်ကြေကွဲရမှုတွေကို မျက်ရည်နဲ့ မဖော်ပြခဲ့ပါဘူး။ ရင်ထဲမှာ မျက်ရည်ဖြိုင်ဖြိုင်ကျလည်း ပြင်ပမှာတော့ အံကြိတ်မာန်တင်းကာ အရွယ်နဲ့မမျှအောင် ခံစားခဲ့ရတာပါ။ အခုတော့ အမေ့ရဲ့ စကားတစ်ခွန်းက ကျနော့်ရဲ့ မျက်ရည်တံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်ပါပြီ။ ဒီစကားတွေကို လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေတုန်းကသာ ပြောခဲ့ရင် ကျနော့် စိတ်ဒဏ်ရာတွေ ဒီလောက် ရနိုင်ပါ့မလား။ အခုတော့ အရွယ်လွန် အမေအိုတစ်ဦးရဲ့ သားအပေါ်မှာထားတဲ့ မေတ္တာစကားဟာ ကျနော့်ရင်ထဲက ဒဏ်ရာတွေကို ကုစားနိုင်ပါ့မလားဆိုတာ မသိနိုင်တော့ပါဘူး။ အဲဒီနောက်ပိုင်း အမေက ဘယ်လိုရှင်းထုတ်လိုက်လဲ မသိပါ။ ပထွေးကို လုံးဝ မတွေ့ရတော့ပါဘူး။

အမေ့ရဲ့ အဲဒီစကား တစ်ခွန်းကြောင့်ပဲ အမေ မသေခင်အထိ ကျနော်ဟာ အတူနေပြီး လုပ်ကျွေးခဲ့ပါတယ်။ အစပိုင်း နှစ်တွေမှာ မပြည့်မစုံနဲ့ နေထိုင်ခဲ့ရတာပါပဲ။ နောက်နှစ်အတန်ကြာတော့မှ အဖေဆုံးပြီး အမွေရတော့လည်း အမေ့ကိုပါ ခေါ်ကာ အဖေ့အိမ်ကြီးမှာ အတူတူ နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တသက်လုံးခံစားခဲ့ရတဲ့ စိတ်အခံကြောင့် အမေနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီးတော့ မရှိခဲ့ပါဘူး။ အမေလိုအပ်တာတွေ လုပ်ပေးကိုင်ပေးပဲ ရှိပါတယ်။ နောက်ပိုင်း အမေ ခြေထောက် သိပ်မကောင်းတော့ အိမ်အောက်သိပ်မဆင်းဘဲ အိမ်ပေါ်မှာပဲ အနေများတယ်။ ကျနော်ကတော့ စားဖို့သောက်ဖို့နဲ့ လိုအပ်တာတွေ အိမ်ပေါ်တက်စီစဥ္ပေးပြီးရင် အိမ်အောက္မှာပဲ အနေများပါတယ်။ ယမင်းရောက်လာတော့လည်း ကျနော်က အမေ့အပေါ် ခပ်စိမ်းစိမ်း ဖြစ်နေလို့ ယမင်းက နားမလည်နိုင်ဘဲ ကျနော့်ကို အပြစ်တင်တတ်ပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ အတိတ်အကြောင်းတွေ ပြန်ပြောရင် ရင်နာရလို့ ယမင်းကို ဘာမှပြန်မပြောပြခဲ့ပါဘူး။

အမေနဲ့ ပထွေးနဲ့ ကွဲပြီးတော့ ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက် အိမ်ဌားနေပြီး ဆင်းရဲတဲ့အချိန်တုန်းက ကျနော့်ဘဝမှာ ဒုတိယအကြိမ် မျက်ရည်ကျခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်တစ်ခု ရှိခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်တုန်းက ကျနော်က မြို့မှာမနေဘဲ တခြားမြို့မှာ အလုပ်လုပ်နေတာပါ။ တပတ်တစ်ကြိမ်တော့ မြို့က အမေ့ဆီပြန်ပါတယ်။ အဲဒီလို ပြန်လာတဲ့တစ်ခေါက္မှာ မျိုးဝင်းနဲ့ တွေ့ပါတယ်။ မျိုးဝင်းက ကျနော်တို့ ထိုင်နေကျ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို ညနေကျရင် ဆက်ဆက်လာဖို့ ပြောပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ညနေဘက္မှာ အဲဒီဆိုင်ဖက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲရောက်တော့ မျိုးဝင်းမရောက်သေးပါဘူး။ မိန်းကလေးတွေ အအေးထိုင်သောက်နေကြတဲ့ ဝိုင်းပဲ ရှိပါတယ်။

လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ရဲ့ ဘေးမှာ တက္ကသိုလ်ဆရာမတွေ ကျူရှင်သင်တဲ့အိမ် ရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း သင်တန်းသူတွေက အတန်းချိန် မတိုင်ခင်မှာ ဒီဆိုင်မှာ ခဏထိုင်ကြတာပေါ့။ ကျနော်လည်း မိန်းကလေးတွေ ရှိနေတာနဲ့ သူတို့နဲ့ ဝေးရာ အပေါက်ဝနားက ချောင်ကျကျနေရာမှာပဲ ထိုင်နေလိုက်ပါတယ်။ သူတို့ဘက်ကိုလည်း မကြည့်ဘဲ လမ်းဘက်ကိုပဲ မျှော်ကြည့်ကာ မျိုးဝင်းကို စောင့်နေလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ကျနော့်မျက်ဝန်းထဲ ဝင်လာတာက အဝါရောင် ဝမ်းဆက်လေးနဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် ဝတ်ထားတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါ။ အဝေးက ကြည့်ယုံနဲ့ ထင်းခနဲဖြစ်နေတဲ့ အလှနတ်သမီးလေးဟာ ကျနော်ရှိရာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘက် တစ်လှမ်းချင်း အိန္ဒြေရရ လျောက်လှမ်းလာပါတယ်။

ထိုမိန်းကလေးက ဘေးဘီဝဲယာကို မကြည့်ဘဲ သူလျောက်ရမယ့် လမ်းကိုပဲ ကြည့်ကာ ခေါင်းကို အသာငုံ့လို့ အိန္ဒြေရရ လျောက်လှမ်းလာပုံက ကျနော့် မျက်လုံးထဲ အလွန်ကျက်သရေရှိပြီး စွဲဆောင်သွားနိုင်ပါတယ်။ သူမရဲ့ ခြေလှမ်းတိုင်းဟာ ကျနော့်နှလုံးသားကို ဆက်ဆက်ခါအောင် တုန်ခါလာစေတယ်။ တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာတာနဲ့အမျှ ကျနော့်နှလုံးသားထဲ တစ်လှမ်းချင်း တိုးဝင်လျောက်လှမ်းလာသလိုပါပဲ။ သူမရဲ့ပုံဟန်ကို သေချာ မမြင်တွေ့ရသေးခင်မှာပဲ ထိုမိန်းကလေးဟာ ကျနော်ရင်ဘက်ထဲကို နေရာအပြည့် ယူနေခဲ့တာကို ကျနော် မသိခဲ့ရပါဘူး။

ဒီလိုနဲ့ ထိုမိန်းကလေးဟာ ကျနော်ထိုင်နေတဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဖက်ကို လျောက်လှမ်းဝင်လာပြီး ခဏရပ်ကာ ဆံနွယ်ရှည်တွေကို ခါပြီး ဆိုင်အတွင်းကို ဝေ့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ သူမ ရပ်နေတဲ့နေရာဟာ ကျနော်ထိုင်နေတဲ့ နေရာနဲ့ ၁၀ ပေလောက်ပဲ ကွာပါတယ်။ အခုမှပဲ ပျိုမြစ်နုငယ်ကာ ချောမောလှပပြီး ကျက်သရေရှိလှတဲ့ မိန်းကလေးရဲ့ မျက်နှာပြင်ကို ကျနော် သေချာခံစားရပါတော့တယ်။ အဝါရောင် အင်္ကျီ၊ ထမိန်လေးနဲ့ လိုက်ဖက်စွာပဲ သူမရဲ့အသားအရည်လေးဟာ ကြည်လင်ဝင်းဖန့်နေပါတယ်။ ဖြူစွတ်စွတ် အသားအရေမျိုးမဟုတ်ဘဲ ထိကိုင်ရက်စရာမရှိအောင် ကြည်လင်ရှင်းသန့်တဲ့ သူမရဲ့မျက်နှာနုနုလေးကို ကျနော် ငေးကြည့်လို့ မဝပါဘူး။

အကြောစိမ်းလေးများ မြင်ရအောင်ပင် ရှင်းသန့်တဲ့ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေး၊ ရွှေရင်အစုံ မမို့တမို့၊ သေးကျဥ္တဲ့ခါး၊ လုံးဝန်းပြီး ယောင်ယောင်လေး ကားနေတဲ့ တင်ပါးမို့မို့လေးတွေ၊ ဒါတွေဟာ နုငယ်ပျိုမြစ်ခြင်းနဲ့ ကျက်သရေရှိ လှပခြင်းတို့ကို ဖွင့်လှစ်ပြနေသလိုပါပဲ။ အရပ်ကလည်း မနိမ့်မမြင့်၊ ဘယ်အရာမဆို အလွန်အကျွံနဲ့ သေးငယ်လျော့ပါးခြင်းဆိုတဲ့ အစွန်းနှစ်ဖက် လွတ်သော အလှတရားမျိုး ပိုင်ဆိုင်သူပါ။ ဒီလိုအလှတရားများကို ငယ်ရွယ်နုပျိုခြင်းနဲ့ အိန္ဒြေရှိခြင်းဆိုတဲ့ တန်ဖိုးနှစ်ခု ထပ်ပေါင်းစပ်လိုက်တော့ မြင်သူ ငေးလောက်အောင် ဖြစ်ရတာ မဆန်းပါဘူး။

ကျနော်ကလည်း ပုခုံးမှာ လွယ်ထားတဲ့ လွယ်အိတ်ကြိုးကို ကိုင်ထားတဲ့ သူမရဲ့ ဖယောင်းသွယ်လက်ချောင်းလေးများနဲ့ ဖွေးဉကာ ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ခြေဖမိုးလေးတွေကအစ အစုန်အဆန်ကြည့်နေမိရင်း အသိလွတ်ကာ မှင်တက်နေမိပါတယ်။ တဆက်တည်းမှာ ဒီလိုအလှပဂေးလေး ကျနော်တို့မြို့မှာ ရှိနေတာကို မသိခဲ့တဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်တင်နေမိပါတော့တယ်။ ကျနော် သတိလွတ်ပြီး ငေးကြည့်နေချိန်မှာပဲ ထိုမိန်းကလေးက ဆိုင်ထဲဝေ့ကြည့်ရင်း ကျနော်နဲ့ အကြည့်ဆုံသွားပါတယ်။ သူ့ကို စူးစူးရဲရဲကြည့်နေတဲ့ ကျနော်ကိုတွေ့တော့ မျက္မှောင်လေး မသိမသာကြုံသွားပြီး ချက်ချင်း အကြည့်လွှဲသွားပုံလေးက ချစ်စရာလေးပါ။

နောက္မှ ဆိုင်ထဲက သူမသူငယ်ချင်းတွေကို တွေ့သွားပြီး ထိုဝိုင်းကို ဆက်လျောက်သွားပါတယ်။ အဲဒီအချိန်ကစပြီး သူမဟာ ကျနော်ရှိတဲ့နေရာဆီ လှည့်လည်း မကြည့်တော့ပါဘူး။ ကျနော်ကသာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စကားပြောနေတဲ့ သူမပုံဟန်လေးကို ခိုးကြည့်ကာ အချစ်စိတ်တွေ အရှိန်အဟုန်နဲ့ တိုးပွားနေရပါတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း တရှိန်ရှိန်နဲ့ ဖြစ်နေပြီး စကြာဝဠာအပြင်ဘက်ကို ထိုးထွက်နေတဲ့အတိုင်း ခံစားနေရပါတယ်။ အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့ မပွင့်တပွင့် ပြောဟန်လေးတွေ၊ ပုံမှန်အချိန်မှာတောင် ပြုံးယောင်သန်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းအစုံလေးတွေဟာ ကျနော့်နှလုံးသားကို သူ့ခြေရင်း သက်ဆင်းသွားစေပါတယ်။

သူမကို စတွေ့ချိန်ကတည်းက အတိုင်းအဆမရှိအောင် ရင်ခုန်မှုများကြောင့် လူမှာလည်း တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေပါတယ်။ ရင်ခုန်ရလွန်းလို့ ရေငတ်သလိုဖြစ်ပြီး မောပန်းနေရပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့ သင်တန်းအိမ်ဘက် ထထွက်သွားတဲ့အထိ ကျနော် တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေမိရင်း သူမနဲ့အတူ လိုက်ပါသွားခဲ့တဲ့ အသိစိတ်တွေကို မနည်းပြန်ခေါ်နေရပါတယ်။ ကျောပေး လမ်းလျောက်သွားတဲ့အခါ သူမရဲ့ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင် နောက်ပိုင်းအလှကို တွေ့မြင်ခံစားမိတော့ ကျနော့်မှာ အပြစ်ရှိသူတစ်ယောက်လို ခံစားမိလို့ အကြည့်လွှဲလိုက်ရပါသေးတယ်။ ကျနော့် နှလုံးသားထဲကို အပိုင်ဝင်ရောက်လာပြီး သိမ်းပိုက်ခဲ့တဲ့ သူမကို သန့်ရှင်းတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာမျိုးနဲ့ပဲ ရှိချင်ပါတယ်။

ကျနော်တသက်လုံး မုန်းတီးရွံ့ရှာခဲ့တဲ့ ညစ်နွမ်းတဲ့ တဏှာအမြင်မျိုးနဲ့ သူမကို မကြည့်ရက်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျနော့် အတွေးပုံရိပ်ထဲမှာတော့ လုံးဝန်းပြီး တင်းရင်းနေတဲ့ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေရဲ့ ညင်ညင်သာသာ လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း မသိမသာ လှုပ်ရှားတုန်ခါသွားပုံလေးတွေက ရုပ်ရှင်အနှေးပြကွက်ကို ပြန်ကြည့်နေရသလို မြင်ယောင်နေတုန်းပါပဲ။ ဒါကြောင့်လည်း သူမလမ်းလျောက်သွားပုံလေးကို ပြန်လည်ခိုးကြည့်ရင်း ကျနော့် အတွေးအိမ်ထဲမှာ သူမရဲ့ပုံဟန်လေးတွေကို သိမ်းဆည်းထားနေမိပြန်ပါတယ်။ ပျော့ပျောင်းတဲ့ ထမိန်သားအောက္မှာ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတို့ရဲ့ လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း လှုပ်ရှား တင့်တယ် ပြေပျစ်မှုလေးတွေကလည်း ကျနော်ရင်ကို လှုပ်ခါစေတာ အမှန်ပါ။

စာသင်အိမ်ထဲ သူမ ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ် သွားပေမယ့်လည်း ကျနော်ကတော့ ငေးမောတွေဝေနေမိတုန်းပါပဲ။ ကျနော့်ဘဝမှာ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ပတ်သတ်ပြီးတော့ ပထမဆုံး ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းကို ထိုမိန်းကလေးက ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေခြင်းကပဲ နူးညံ့တဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ပြောင်းလဲစေခဲ့ပါပြီ။ ကျနော့်တစ်ဘဝလုံးမှာ မိန်းမတွေနဲ့ ပတ်သတ်လာရင် နာကျည်းခြင်း၊ ရွံမုန်းခြင်းတွေပဲ ခံစားခဲ့ရတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ မိန်းမတွေနဲ့ ခပ်ကင်းကင်းနေခဲ့သမျှဟာ ဒီမိန်းကလေးနဲ့ တဒင်္ဂတွေ့ကြုံရယုံနဲ့ ပြောင်းလဲကုန်ပါတယ်။ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းခြင်း၊ အိန္ဒြေသိက္ခာရှိခြင်း၊ ယဥ္ကျေးသိမ့်မွေ့ခြင်း၊ နုငယ်ပျိုမြစ် လှပခြင်းနဲ့ အပြစ်ဆိုဖွယ် မမြင်ရတဲ့ ကိုယ်ဟန်ပုံစံရှိခြင်းတို့က ကျနော့်နှလုံးသားကို အပိုင်သိမ်းသွားခဲ့ပါတယ်။

ကျနော့်မှာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေရင်း သူမအကြောင်းများကို တွေးကာ ရင်မောနေရပါတယ်။ သူမရဲ့ နေပုံထိုင်ပုံနဲ့ ဝတ်ပုံစားပုံကို ကြည့်ရတာနဲ့ အဆင့်အတန်းရှိပြီး ငွေကြေးချမ်းသာတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းကဆိုတာ အတတ်ပြောနိုင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်အလှမျိုးနဲ့ အလှသွေးကြွယ်နိုင်တာပေါ့။ ဒီလို အဆင့်အတန်းရှိတဲ့ မိန်းကလေးမျိုးကို တဒင်္ဂအတွင်း ချစ်မိသွားပေမယ့် ကျနော့်အခြေအနေကို ပြန်ကြည့်မိပြီး အားငယ်မိတာ အမှန်ပါ။ ကျနော်က မိတစ်ကွဲ၊ ဖတစ်ကွဲနဲ့ ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုး နေရတဲ့ ဘဝလေ။ တစ်သတ်လုံး အားငယ်နိမ့်ကျစွာ နေခဲ့ရတဲ့ ကျနော့်ဘဝ အခြေအနေနဲ့ ထိုမိန်းကလေးက ဘယ်လိုအပ်စပ်နိုင်ပါ့မလဲ။

ဒါပေမယ့် တစ်သက္မှာ တစ်ခါသာ ဖြစ်ဖူးတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာမျိုးနဲ့ ချစ်ခဲ့ရသူမို့ ထိုမိန်းကလေးကိုသာ လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးရမယ်လို့ တွေးမိယုံနဲ့ ကျနော့်ရင်တွေ ဆက်ဆက်ခါအောင် နာကျင်ရပါတယ်။ ဒီချစ်ခြင်းမေတ္တာကို အားအဖြစ် အသုံးချပြီး ကျနော့်ဘဝကို တိုးတက်အောင်လုပ်ကာ သူလေးနဲ့ ဘာလို့ မနီးစပ်နိုင်ရမှာလဲလို့ တွေးမိကာ စိတ်ခွန်အားတွေ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ထိုအတွေးများကြောင့်ပဲ ကျနော့်မှာ အားငယ်စိတ်တွေ ဝင်ခဲ့ပေမယ့် စိတ်ပျက်လက်လျော့ခြင်းတော့ မရှိတော့ပါဘူး။ ဒီကရှေ့လျောက် ထိုမိန်းကလေးအကြောင်း ပိုသိအောင် လုပ်ကာ အလုပ်ကို ပိုကြိုးစားလုပ်ဖို့ တထိုင်တည်း ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့်ဘဝမှာ မိန်းမတွေနဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ အတွေးအမြင်မျိုးကို ပြောင်းလဲသွားစေခဲ့တဲ့ ထိုမိန်းကလေးကို ကျနော် လက်လွှတ် အဆုံးရှုံး မခံနိုင်ပါဘူး။

ကျနော့် တစ်ယောက်တည်းထိုင်ရင်း အတွေးများနေကာ အချိန်တော်တော် ကြာသွားပါပြီ။ ကျနော့် ဆုံးဖြတ်ချက်ခိုင်ခိုင် ချပြီးလို့ စိတ်ထဲ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးသွားချိန်မှာပဲ မျိုးဝင်းက ဆိုင်ထဲ ဝင်ချလာပါတယ်။ မျိုးဝင်းကို တွေ့မှ သူနဲ့ချိန်းထားလို့ ကျနော် ဒီဆိုင်မှာ လာစောင့်နေတာကို သတိရပါတော့တယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ အလှနတ်သမီးလေး စိုးမိုးနေတာနဲ့ လာရင်းကိစ္စကိုတောင် သတိမရတော့ပါဘူး။ မျိုးဝင်းကတော့ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် ဝင်လာပြီးတော့ သူ ဒီနေ့ တော်တော် နောက်ကျသွားတာကို တောင်းပန်ပါတယ်။ ထွက်လာခါနီး သူ့ပွဲရုံမှာ ဧည့်သည် ရောက်လာလို့ပါတဲ့။ ကျနော်ကလည်း တောင်းပန်ရမယ့် သူတွေမဟုတ်ဘူးပြောကာ သူ့ကို နားလည်ကြောင်း ပြန်ပြောရပါတယ်။

တကယ်လည်း မျိုးဝင်းကို ကျနော် နားလည်ပါတယ်။ သူက မိဘတွေ မရှိတော့ဘူးလေ။ ဘွဲ့ရပြီးတာနဲ့ သူ့မိဘတွေ ချန်ထားရစ်တဲ့ ပွဲရုံကို တစ်ယောက်တည်း ဝင်ဦးစီးရတာပါ။ ညီအကို မောင်နှမ မရှိတဲ့ သူ့အတွက် ကူညီမယ့်သူ မရှိပါဘူး။ သူတစ်ယောက်တည်းအားနဲ့ မိဘလက်ငုပ်လက်ရင်းကို တိုးပွားအောင် ကြိုးစားနေတာပါ။ အခုဆို လုပ်ငန်းရှင် သူဌေးလေးအဖြစ် အားလုံးက အသိအမှတ်ပြုနေကြပါပြီ။ ကျနော့်ကိုလည်း မျိုးဝင်းက အခြားမြို့မှာ သွားမလုပ်ဘဲ သူ့ပွဲရုံမှာ အတူတူ ဝင်ဦးစီးဖို့ ခေါ်ပါတယ်။ ကျနော်ကလည်း တစ်သတ်လုံး သူ့တို့မိသားစုရဲ့ အကူအညီကို ယူခဲ့ရတာမို့ အားနာကာ လက်္မခံခဲ့တာပါ။ သူငယ်ချင်းကို ပစ်ထားပြီး မကူညီနိုင်သလို ဖြစ်ရတာမို့ မျိုးဝင်းကို မျက်နှာပူရပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ထွေရာလေးပါး ပြောကြရင်း ကျနော့်ကို ချိန်းရတဲ့အကြောင်းအရင်း မေးရပါတော့တယ်။ ဒီတော့မှ သူက ရှက်သလိုပြုသလိုနဲ့ ရယ်ကာ သူ အိမ်ထောင်ပြုတော့မယ်လို့ ပြောလာပါတယ်။ ဒီစကားကြားတော့ ကျနော် တော်တော်အံ့ဩသွားတယ်။ မျိုးဝင်းနဲ့က ငယ်ပေါင်းတွေမို့လို့ သူ့မှာ ရည်းစားမထားဖူးတာ ကျနော်အသိဆုံးပါ။ ပွဲရုံကို ဦးစီးနေတော့လည်း ကျနော်နဲ့ သိပ်မတွေ့ဖြစ်ပေမယ့် သူ့အကြောင်း အမြဲကြားနေရတာပါ။ လုပ်ငန်းရှင်ဖြစ်တော့ ရည်းစားထားဖို့ကို ပိုတောင် အချိန်မပေးနိုင်တဲ့သူပါ။ အဲဒီလိုလူက အခုမှ အိမ်ထောင်ပြုတော့မယ်ဆိုတော့ ကျနော် အံ့အားသင့်ရတာပေါ့။ ဒါဆိုရင်တော့ သူ့စီးပွားရေး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ထဲကပဲ ဖြစ်မယ် ထင်မိပါတယ်။

မျိုးဝင်းက ငွေကြေးချမ်းသာသလို၊ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင် တစ်ဦးပါ။ ပြီးတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်နဲ့ အနေအထိုင် စည်းကမ်းရှိသူပါ။ ရုပ်ရည်ကလည်း ဓာတ်ရှင်မင်းသားတွေလို အသားဖြူဝင်းပြီး ဟောကျာ်းပီသအောင် ခန့်ညားချောမောသူ။ ဒီလို အရည်အချင်းကောင်းတွေ ရှိတဲ့ ကျနော့်သူငယ်ချင်းကို သူ့လို အရည်အချင်းတွေရှိတဲ့ မိန်းကလေးမျိုးနဲ့ပဲ လက်ထပ်စေချင်ပါတယ်။ ဒါနဲ့ မျိုးဝင်းကို ဘယ်မိန်းကလေးနဲ့လဲလို့ မေးရပါတယ်။ မျိုးဝင်းက လက်ကနာရီကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ကျနော့်ကို ခဏစောင့်ဖို့ပြောကာ၊ ခဏနေရင် ထိုမိန်းကလေးကို ပြပါမယ်လို့ ပြောပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ လက်ထပ်မယ့် အကြောင်းကို အတိုချုံး ဆက်ပြောပြပါတယ်။

(ဆက်ရန်……..)

မျိုးဝင်းက သူလက်ထပ်မယ်ဆိုတဲ့ မိန်းကလေးနဲ့ ချစ်သူတွေ မဖြစ်သေးပါဘူးတဲ့။ အလှူပွဲတစ်ခုမှာ ထိုမိန်းကလေးကို တွေ့ပြီး ချစ်မိသွားတာမို့ သူမအကြောင်းစုံစမ်းကြည့်တာပါ။ ထိုမိန်းကလေးနာမည်က ကြည်ပြာခင်။ သူမ မိဘတွေကလည်း ငွေကြေးချမ်းသာတဲ့ မြို့မျက်နှာဖုံးတွေပါပဲ။ ကျနော့်အနေနဲ့ နောက်ပိုင်း နှစ်များမှာ မြို့မှာ သိပ်မနေဖြစ်လို့ မြို့ထဲက အကြောင်းတွေနဲ့ လူတွေကို သိပ်မသိတော့ပါဘူး။ မျိုးဝင်းအနေနဲ့ ထိုမိန်းကလေးနဲ့ နီးစပ်ပိုင်ဆိုင်ချင်လွန်းလို့ သူ့ဘက်က လူကြီးတွေကို ပြောပြကာ ထိုမိန်းကလေး မိဘတွေရဲ့ သဘောကို တီးခေါက်ကြည့်ရပါတယ်။ မိန်းကလေးမိဘတွေကလည်း ငွေကြေးပြည့်စုံကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့လည်း အသက်ကြီးပြီမို့ သူတို့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သမီးကို စိတ်ချရသူနဲ့ ထိန်းမြားပေးချင်ပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာ မိဘတွေ မရှိတော့ပေမယ့် ကိုယ်ပိုင်ပွဲရုံနဲ့ စီးပွားအရှာကောင်းကာ ယဥ္ကျေးသိမ်မွေ့တဲ့ မျိုးဝင်းဘက်က လာကြောင်းလမ်းတော့ သဘောတူလိုက်ကြပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ စေ့စပ်ပွဲကို ဒီလထဲမှာ လုပ်ကာ မကြာမီ လက်ထပ်ပွဲကို လုပ်ဖြစ်မယ်လို့ သူက ပြောလာပါတယ်။ သူ့မှာ ငယ်ငယ်ကတည်းက တိုင်ပင်ဖော်သူငယ်ချင်းက ကျနော်ပဲ ရှိတာမို့လို့ အခုလို ပြောပြပြီး ထိုမိန်းကလေးကို ပြမလို့ဟု ဆိုပါတယ်။ သူ့ မိန်းကလေးနဲ့ သူနဲ့ ဒီနေ့အထိ စကားမပြောရသေးပါဘူးတဲ့။ စေ့စပ်ပွဲကျမှ ပြောရမှာလို့ ပြောပါတယ်။ ကျနော်လည်း ကျနော့်သူငယ်ချင်းက သူနဲ့ သင့်တော်ပြီး သူကိုယ်တိုင် ချစ်နေတဲ့ မိန်းကလေးနဲ့ လက်ထပ်ရမယ်ဆိုတော့ ပျော်ရွှင်မိပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ မျိုးဝင်းက သူလက်ထပ်မယ့် မိန်းကလေးအကြောင်း ပြောနေရင်းနဲ့ ကျနော့်ပုခုံးကို ပုတ်ကာ ဟိုမှာ ရှေ့ဆုံးက ထွက်လာပြီလို့ ပြောပါတယ်။ ဒါနဲ့ သူကြည့်တဲ့နေရာဆီ ကျနော်လိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့်ခေါင်းကို မိုးကြိုးပစ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားပါတယ်။ ရှေ့ဆုံးက ထွက်လာတဲ့ နှစ်ယောက္မှာ တစ်ယောက်က ကျနော့်ရဲ့ အလှနတ်သမီးလေးပါ။ ကျနော့်ရင်ထဲ ထိတ်လန့်စိုးရိမ်မှုဟာ ဘာနဲ့မှ နှိုင်းမရပါဘူး။ ထိုမိန်းကလေး မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့ မရဲတရဲ ဆုတောင်းနေချိန်မှာပဲ မျိုးဝင်းက ရှေ့က အဝါဝမ်းဆက်လေးလေ ဆိုတဲ့ စကားသံနဲ့အတူ ကျနော့်နှလုံးသားတွေ တစစီ ကြွေမွခဲ့ရပါတယ်။

ထိုအလှနတ်သမီးလေးက ကျနော်တို့ ဝိုင်းကို တစ်ချက်စောင်းငဲ့ကြည့်ရင်း အိန္ဒြေရရပဲ ဆက်လျောက်လှမ်း သွားပါတော့တယ်။ ကျနော့်ရင်ထဲမှာတော့ ဘာမှမရှိတော့သလို ဗလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားပြီး အသိစိတ်လွတ်ကာ ငေးငိုင်နေမိပါတယ်။ မျိုးဝင်းက ကျနော့်ဆီက စကားပြန်မရတော့ ပုခုံးကို အတင်းပုတ်ပြီး ဘယ်လိုသဘောရလဲလို့ မေးနေပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူငယ်ချင်းရှေ့မှာ ရုပ်ပျက်နေရတာ မဖြစ်သင့်တာမို့ အားယူပြုံးပြကာ အရမ်းလှကြောင်းနဲ့ သူနဲ့ အလိုက်ဖက်ဆုံး မိန်းကလေးဖြစ်ကြောင်း ပြောရပါတော့တယ်။

ဒါပေမယ့် ကျနော့်ရင်ထဲက ကြေကွဲမှုတွေကြောင့် ကျနော့်အသံဟာ အသက် မပါဘဲ အေးစက်စက် ဖြစ်နေမှာပါ။ ဒါပေမယ့် အချစ်စိတ်မွှန်ပြီး ဝမ်းသာကျေနပ်နေတဲ့ မျိုးဝင်းကတော့ မရိပ်မိပါဘူး။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီအချိန်မှာ ကျနော် တစ်ယောက်တည်း ပေါက်ကွဲပစ်လိုက်ချင်ပါတယ်။ သူငယ်ချင်း ရှိနေလို့သာ စိတ်ကို မနည်း တင်းထားရတာပါ။ ဒါနဲ့ပဲ မျိုးဝင်းကို ထိုမိန်းကလေးနောက် လိုက်ကာ စကားပြောပြီး လိုက္မပို့ဘူးလားလို့ ပြောပြီး ပ ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပါတယ်။

“ဟိုမှာ၊ ပြန်သွားပြီလေ။ မင်းမလိုက်သွားဘူးလား။
ကိုယ်လက်ထပ်မယ့် မိန်းကလေးပဲ။ မင်းကားနဲ့ လိုက်ပို့သင့်တာပေါ့”

“ငါလည်း စကားပြောချင်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အခုချိန်ထိ တစ်ခါမှ စကားမပြောဖူးသေးဘူးလေ။
ပြီးတော့ သူက အိန္ဒြေကြီးတယ်ကွ။ ငါက သူ့သူငယ်ချင်းတွေကြားကို ဒီအတိုင်းကြီး စကားသွား​ေ​ပြာရင် သူရှက်နေမှာစိုးလို့”

“ဟင်၊ လက်ထပ်ဖို့ သူမသိသေးတာလား။
တို့ဝိုင်းကို တစ်ချက်ကြည့်သွားတယ်လေ။ သူမင်းကို သိနေတယ်မဟုတ်လား”

“အေး၊ သူ ငါ့ကိုတော့ သိနေတယ်ကွ။
ငါ လာစောင့်နေတိုင်း တစ်ချက်တော့ လှမ်းကြည့်တတ်တယ်။
လက်ထပ်ဖို့က သူ ကိုယ်တိုင် သဘောတူလို့ သူ့မိဘတွေက လက်ခံလိုက်တာပါ။
သူ့မိဘတွေ သဘောကို မလွန်ဆန်ချင်တာလည်း ပါမှာပေါ့။
ငါနဲ့ကတော့ စကားမပြောဖူးပေမယ့် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မျက္မှန်းတန်းမိနေပါပြီ။
ငါက စကားအရမ်း သွားပြောချင်နေတာ။ သူအနေရခက္မှာ စိုးလို့ သွားမပြောရဲတာ။
ငါတော့ သူ့ကို တော်တော် တန်ဖိုးထားပြီး ချစ်မိနေပြီ”

“အင်း၊ ဟုတ်တယ်။ အိန္ဒြေ သိက္ခာရှိတာကတော့ အမှန်ပဲ။
ချောလည်း တော်တော်ချောတယ်။ မင်းနဲ့ လိုက်ဖက်ပါတယ်”

“ဟဲ…… ငါတော့ သူနဲ့ မြန်မြန် နီးချင်ပြီ။ စေ့စပ်ပွဲရော၊ လက်ထပ်ပွဲရော မင်း ရှိနေရမှာနော်။
စေ့စပ်ပွဲက ဒီလထဲလောက် ဖြစ်မယ်။ မင်း ပြန်လာရမယ်နော်”

“အေးပါကွာ၊ ငါ လာနိုင်အောင် ကြိုးစားရမှာပေါ့။
မင်း ကိစ္စကို ငါ လျစ်လျူရှု့လို့ ရပါ့မလား။
ဒါနဲ့ မင်း အလုပ်ရှိသေးရင် ပြန်လေ။ မိုး ရွာတော့မယ်နဲ့ တူတယ်။ မြန်မြန်ပြန်တော့”

“အေး၊ သူ့ကိုတွေ့ချင်လွန်းတာရော၊ မင်းကိုလည်း သူ့ကို ပြပြီး သဘောထားမေးချင်လွန်းလို့ လာရတာ။
ဒီနေ့မှ အလုပ်တွေ ရှုပ်နေတယ်။ ဒါဆိုပြန်မယ်လေ။
မင်းကို အိမ်အရင်လိုက်ပို့ပေးမယ်။ ထ….”

“ဟမ်….. ငါ အိမ်မပြန်သေးဘူး။ ဝင်စရာ ရှိသေးတယ်။ မင်းဟာမင်း ပြန်ပါတော့”

“ဟာ….မိုးမိနေမှာပေါ့။ ငါ့ကားနဲ့ မင်းသွားချင်တဲ့ နေရာကို အရင်လိုက်ပို့ပါ့မယ်”

“ဟင့်အင်း၊ ရတယ် သူငယ်ချင်း။ ငါ ကိစ္စလေးတွေ ရှိလို့ပါ။
မင်းဟာမင်း ပြန်ပါတော့။ နောက္မှ တွေ့ကြတာပေါ့”

မျိုးဝင်းက အတင်းထပ်ခေါ်ပေမယ့် ကျနော်က သူနဲ့ မလိုက်တော့ပါဘူး။ ဒီအချိန်မှာ ကျနော်တစ်ယောက်တည်း နေချင်လို့ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ မျိုးဝင်းက ငွေရှင်းပြီး ထပြန်သွားပါတယ်။ မပြန်ခင် စေ့စပ်ပွဲနေ့ကို ဆက်ဆက်လာဖို့ အထပ်ထပ်မှာနေပါသေးတယ်။ မျိုးဝင်းထွက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း ကျနော့်နှလုံးသားတွေ လေထဲလွင့်စင်ထွက်ကုန်သလို ခံစားနေရပါတယ်။ ကျနော် တဒင်္ဂအတွင်း ချစ်ခဲ့မိတဲ့ မိန်းကလေးက သူငယ်ချင်းရဲ့ ဇနီးလောင်း ဖြစ်နေရပါတယ်။ သူငယ်ချင်းကလည်း ကျနော့်အပေါ် အစစအရာရာကောင်းခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းလေ။

အခြားသူတွေလို ချောတာ၊ လှတာတွေ့လို့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားတာဆိုရင် ကျနော် ဒီလောက် ခံစားရမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ အခုတော့ ကျနော့် တစ်ဘဝလုံး ခံယူချက်၊ ခံစားချက်တွေကို ပြောင်းပြန်လှန်ပစ်လောက်အောင် စွမ်းဆောင်နိုင်ပြီး၊ ကျနော့်နှလုံးသားထဲ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း နေရာယူသွားတဲ့ မိန်းကလေးမို့ ကျနော့်ရဲ့ ကြေကွဲရခြင်းဟာ အတိုင်းအဆမဲ့လို့ ပြောရမှာပါ။ ဒီလို ထုထည်ကြီးလှတဲ့ ကျနော့်ရဲ့ အချစ်က နာရီပိုင်းပဲ ခံတယ်တဲ့လား။ တစ်ဘဝလုံး ကံဆိုးခဲ့လို့ အရင်ကဆိုရင် ကံကြမ္မာကို ကျနော်က ရှိတယ်လို့တောင် မထင်တော့ပါဘူး။ ကျနော့်ဘဝကို ကံဆိုးလိုက်တာလို့လည်း မညည်းညူမိပါဘူး။

အခုတော့ ကျနော့်ဘဝ ကံဆိုးလိုက်တာလို့ မြင်လာမိပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နာရီပိုင်းက ဒီနေရာမှာပဲ ထိုင်နေရင်း မျှော်လင့်ချက်တွေ မွေးဖွားပေးခဲ့သလို ဘဝအတွက် အားမာန်တွေ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပါတယ်။ အခုတော့ မျှော်လင့်ချက်တွေ ကုန်ဆုံးကာ စိတ်ပျက်အားငယ်မိရပြန်ပါတယ်။ တစ်ထိုင်တည်းအတွင်း ပြောင်းလဲသွားတဲ့ ကျနော်ရဲ့ ဖြစ်ပုံကို တွေးမိလေ ရင်နာမိလေပါပဲ။ အပြင်မှာ မိုးရွာလာပြီမို့ ကျနော် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ မိုးရေထဲ လမ်းလျောက်ရင်း ကျနော့်မျက်ဝန်းက မျက်ရည်များ အလိုလိုကျလာခဲ့ပါတယ်။ မျက်ရည်များဟာ မိုးရေနဲ့ရောပြီး ကျနော့်ခြေရင်း သက်ဆင်းသွားခဲ့သလို ကျနော့် နှလုံးသားဟာလည်း လျောက်လှမ်းခဲ့တဲ့ လမ်းတလျောက် တစစီပြိုကွဲလို့ ကျကျန်နေခဲ့ရပါပြီ။

တစ်သက်လုံး မျက်ရည်မကျခဲ့တဲ့ ကျနော်ဟာ အမျိုးသမီးတွေကြောင့်ပဲ မျက်ရည်ကျခဲ့ရတာ နှစ်ခါရှိပါပြီ။ တစ်ခါက ကျနော့်အမေကြောင့် ကျခဲ့ရပါတယ်။ အခုတစ်ခါကတော့ ခက်ခဲ ကြမ်းတမ်းပြီး နိမ့်ပါးခဲ့တဲ့ ကျနော့်ဘဝနဲ့ တိတ်တခိုး ချစ်ခဲ့တဲ့ မိန်းကလေးအတွက် မျက်ရည်ကျရပြန်ပါတယ်။ ထိုနေ့က မိုးရေတွေထဲမှာ မျက်ရည်တွေကျပြီး ဘဝကို စိတ်ပျက်အားငယ်ကာ ဦးတည်ရာမဲ့ လျောက်လှမ်းနေခဲ့ သူတစ်ယောက်ရဲ့ ခံယူချက်၊ ခံစားချက်တွေဟာ နောင်တစ်ချိန် �အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်မိမှာလဲ။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်ဟာ မြို့ကို မပြန်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ မျိုးဝင်းရဲ့ စေ့စပ်ပွဲနေ့မှာ သွားခဲ့ရပေမယ့် ကျနော့်စိတ်တွေ လေလွင့်နေတာ ကျနော်ပဲ အသိဆုံးပါ။ လူအများကြားမှာ ဟန်မပျက် နေရင်း အကောင်းဆုံးနေခဲ့ရပါတယ်။ ကျနော့်ရဲ့ မာန်တင်းထားတဲ့ မျက်နှာဟာ ကြည်ပြာခင်ရဲ့ အပြုံးချိုချိုနဲ့ ခင်မင်ရင်းနှီးစွာ ပြောဆိုဆက်ဆံမှုတွေကြောင့် ပျက်စီးခဲ့ရတာ အခါခါပါ။ သူမကတော့ ကျနော့်ကို မျိုးဝင်းရဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းအဖြစ် သိထားလို့ ရင်းရင်းနှီးနှီးဆက်ဆံလေ ကျနော့်ရင်ထဲက နာကျင်ကြေကွဲမှုက ထုထည်ကြီးလေပါပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်ဖယ်နေကာ သူငယ်ချင်းကောင်း ပီသအောင် နေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။

မျိုးဝင်းနဲ့ ကြည်ပြာခင်တို့ လက်ထပ်ပြီးနောက္မှာ ကျနော်မြို့မှာ မနေဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။ ကျနော့်ရင်ထဲက တဒင်္ဂအချစ်ကြောင့် ခံစားရမှုဟာ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ပျက် မသွားခဲ့ဘဲ သူတို့မျက်နှာ မြင်တိုင်း အစတိုးလို့ ခံစားနေရပါတယ်။ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံးက ခင်ခင်မင်မင် ပြောဆို ဆက်ဆံမှုတွေ ကြုံရတိုင်း ကျနော်ရဲ့ ခံစားနေရတဲ့ စိတ်ကို အပြစ်တစ်ခုလို မြင်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျနော့်ရဲ့ တဒင်္ဂစိတ်ကြောင့် အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းအပေါ် အပြစ်တစ်ခုလို ဖြစ်နေတာ မလိုချင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ မြို့ကို တစ်ပတ်တစ်ကြိမ် ပြန်လာတတ်တာကနေ တစ်လ တစ်ခါ၊ နှစ်လ တစ်ခါသာ အမေ့ဆီ ပြန်လာဖြစ်ပါတော့တယ်။

မြို့ကို ပြန်လာတိုင်း သူ့ဆီလာတွေ့ဖို့ အမြဲမှာတတ်တဲ့ မျိုးဝင်းကိုလည်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြကာ ရှောင်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒီကြားထဲမှာ ကျနော် မိန်းကလေးတွေနဲ့ ပတ်သတ်ခဲ့ပါတယ်။ ချစ်တာ၊ ကြိုက်တာကို အခြေခံတာ မဟုတ်ဘဲ ကျနော်ရင်ထဲက သူမအပေါ် ချစ်ခြင်းကို ဖြေဖျောက် မေ့ပစ်နိုင်မလားဆိုတဲ့ စိတ်တစ်ခုနဲ့ပါ။ ချစ်သူရည်းစားရယ်လို့ သတ်သတ်မှတ်မှတ် မဟုတ်ဘဲ အလုပ်ထဲက ကျနော့်အနား ကပ်လာပြီး အထာပေးတတ်တဲ့ မိန်းကလေးတွေက အများဆုံးပါ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအချိန်အထိ ကျနော်က အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးတွေကို ရှောင်ပါတယ်။ ဒါကလည်း စိုင်းမောင်ရဲ့ လုပ်ရပ်တွေကို သဘောမကျခဲ့တဲ့သူမို့ ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်း ကာမပိုင်မိန်းမတွေနဲ့ ဝေးဝေးက ရှောင်ခဲ့ပါတယ်။

ကျနော် မကျွမ်းကျင်တဲ့ နယ်ပယ်ကို ဝင်ရောက်ပြီး တစ်ချိန်က စိုင်းမောင်ပြောခဲ့တဲ့ ကာမမှုတွေကို လက်တွေ့အသုံးချကာ ကျနော့်ရဲ့ စိတ်တွေကို အရောင်ဆိုးခဲ့ပါတယ်။ မိန်းမတွေ နှစ်သက်တတ်မယ့် နည်းလမ်းတွေကို ရှက်ခြင်း၊ ကြောက်ခြင်း၊ ရွံ့ရှာခြင်း မရှိဘဲ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးရင်း ကာမသာယာမှုရဲ့ အရသာကို ကျနော် စွဲလမ်းနှစ်ခြိုက္သွားမိပါတယ်။ ကျနော့်ရဲ့ကာမဆန္ဒကလည်း တဖြည်းဖြည်း ကြမ်းတမ်းလာတာကို သတိထားမိလာပါတယ်။ ဆက်ဆံချိန်မှာ ကျနော့်အတွေးထဲ ဝင်လာတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကပဲ ကျနော့်ရဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ ကာမမှုကို ဖြစ်စေလာတာပါ။

တစ်ချိန်က ကြည်ပြာခင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ကြည့်မိယုံနဲ့ အပြစ်တစ်ခုလို ခံစားလာရာကနေ အခုတော့ ကိုယ်နဲ့ ဆက်ဆံဖက် မိန်းကလေးက ဖင်ကုန်းပေးတာနဲ့ ကြည်ပြာခင်ရဲ့ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေကို ပြန်မြင်ယောင်မိကာ စိတ်တွေ ထန်နေမိပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ဆက်ဆံပြီးလို့ လိင်စိတ်လျော့နည်းသွားတဲ့ အခါတိုင်း ကိုယ်အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမအပေါ် စိတ်ယုတ်တွေ မွေးမိလို့ နောင်တရမိတာ အခါခါပါ။ ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ဆက်ဆံတိုင်း ထိုစိတ်ရိုင်းတွေ ပြန်ဝင်မိလို့ နောက်ပိုင်း မိန်းမတွေနဲ့ ကာမ မပတ်သတ်မိဖို့ ကြိုးစားလာရတဲ့ အထိ ကျနော့်စိတ်ကို ကျနော် လန့်လာပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ မျိုးဝင်းတို့ သားလေးမွေးတော့ ကျနော်ကိုယ်တိုင် လိုအပ်တာတွေ သွားဝိုင်းကူရင်း ကြည့်ပေးခဲ့ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် မျိုးဝင်းဆေးရုံကို သွားနေတဲ့အခါ သူ့ပွဲရုံကို သွားကြည့်ပေးရင်း ပွဲရုံလုပ်ငန်းတွေကို ကျနော် လေ့လာဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ကျနော့်ရဲ့ ကြည်ပြာခင်အပေါ် သဘောထားတွေကိုလည်း အတော်လေး ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း နေနိုင်နေပါပြီ။ ကြည်ပြာခင်ကို ကိုယ့်သူငယ်ချင်းရဲ့ဇနီး၊ ကိုယ့်မရီးလို သဘောထားနိုင်လာပါပြီ။ ခက်တာက မိန်းမတစ်ဦးဦးနဲ့ လိင်ဆက်ဆံရင်တော့ အရင်က စိတ်တွေ ပြန်ပေါ်လာပြီး ကြမ်းတမ်းတတ်တုန်းပါပဲ။ ကျနော့်ရဲ့ မသိစိတ်ထဲမှာ ကိန်းအောင်းနေတဲ့ စိတ်အခံကြောင့်ပဲ နေမှာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျနော် မြို့ကို ပြန်လာဖြစ်တဲ့အခါမှာ ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ မပတ်သတ်မိဖို့ ရှောင်နေမိပါတယ်။ တစ်ခုရှိတာက ကျနော် နောက်ထပ် ဘယ်အမျိုးသမီးကိုမှ ချစ်တဲ့စိတ် မပေါ်တော့တာ အသေအချာပါပဲ။

ဒီအချိန်အတောအတွင်းမှာပဲ ကျနော့်ဘဝမှာ ကံဆိုးတာလား၊ ကံကောင်းတာလား မသိရတဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခု ရှိလာပါတယ်။ ဒါကတော့ တစ်မြို့တည်းမှာ နေပေမယ့် ၁၀ ခါပြည့်အောင် မတွေ့ခဲ့ရတဲ့ ကျနော့် အဖေဆုံးသွားပါတယ်။ ရှိနေတဲ့ အချိန်မှာသာ သူ့သားကို ခေါ်မတွေ့တတ်တဲ့ အဖေက ဆုံးသွားတဲ့အခါမှာ အိမ်နဲ့ ခြံရယ်၊ ငွေကြေးအတန်အသင့်ရယ်ကို ကျနော့်အတွက် ထားသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒီတော့လည်း အိမ်ဌားဘဝနဲ့ ဆင်းဆင်းရဲရဲ နေရတဲ့ ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်ဟာ အဖေ့နာရေးကိစ္စပြီးတာနဲ့ အိမ်ကြီးပေါ် တက်နေနိုင်ခဲ့ကြပါတယ်။ တစ်ချိန်က ချို့တဲ့အားငယ်ခဲ့ရတဲ့ ကျနော်ဟာ ဘဝကံကြမ္မာ အလှည့်အပြောင်းကို အံဩမိပေမယ့် ထုသားပေသား ကျနေတဲ့ စိတ်ကတော့ ထူးပြီး ဝမ်းသာမနေတော့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ့ အရင်းအနှီးနည်းနည်း ရှိပြီဆိုလာတော့ အလုပ်တစ်ခုလုပ်ဖို့ မျိုးဝင်းကိုပဲ တိုင်ပင်ရပါတယ်။ သူက ကျနော်လည်း အနည်းငယ် နားလည်နေပြီဖြစ်တဲ့ ပွဲရုံလုပ်ငန်းကို လုပ်ဖို့ အကြံပေးတယ်။ သူလည်း သင်ပေးမယ်တဲ့။ ခက်တာက ကျနော့်အရင်းအနှီးဟာ ပွဲရုံထောင်နိုင်လောက်အောင် မရှိပါ။ ဒီတော့ သူက ငွေအရင်းအနှီးကို သူစိုက်ပေးမယ်၊ ကျနော်က ကိုယ်တိုင် ဦးစီးပြီး သင်ယူ၊ နောက် အစဥ္ပြေမှ သူ့ကို ပြန်ပေးဖို့ ပြောပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း တစ်ဦးတည်းပိုင် မလုပ်ဘဲ၊ သူနဲ့စပ်တူသဘောမျိုးလုပ်ကာ အမြတ် တစ်ယောက်တစ်ဝက်ယူဖို့ ပြောရပါတယ်။ မျိုးဝင်းက သူ့ပွဲရုံ လုပ်ငန်းတင် မနိုင်မနင်း ဖြစ်နေလို့ ကျနော်နဲ့ စပ်တူ ထပ်မလုပ်ချင်ပေမယ့် ကျနော်တောင်းဆိုလွန်းလို့ လုပ်ဖို့ သဘောတူလိုက်ပါတယ်။

ဒီလို အလုပ်လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ဖြစ်လိုက်တာကပဲ ကျနော့်ဘဝရဲ့ အလှည့်အပြောင်း ဖြစ်စေခဲ့တယ်ဆိုတာ ထိုအချိန်က မသိခဲ့ရိုး အမှန်ပါ။ ဒီအလှည့်အပြောင်းကို ဖန်တီးပေးသလို ဖြစ်သွားအောင် မျိုးဝင်းကိုယ်တိုင်က လုပ်ပေးမိခဲ့တယ်ဆိုရင် မမှားပါဘူး။ မျိုးဝင်းက သူ့မိန်းမက အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေမှာ စိုးပြီး ကျနော့်ပွဲရုံက စာရင်းတွေကို ကိုင်ခိုင်းတာကနေ စပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအချိန်အထိ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ရှင်းနေသေးတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အလုပ်သစ်ကို စလုပ်ရတာဆိုတော့ အလုပ်ထဲမှာပဲ စိတ်နှစ်ထားလို့ပါ။ ဒါပေမယ့် ကြည်ပြာခင်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး စာရင်းတွေ ရှင်းရတဲ့အခါမှာ ကျနော်က အလိုလို ရင်ခုန်နေတတ်ပြီး အနေရခက်နေတတ်ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ အစပိုင်းမှာ မျိုးဝင်းရှိမှ အဲဒီအိမ်ကို ကျနော် သွားပါတယ်။ မျိုးဝင်းကလည်း ဝိုင်းကူပေးရင်း လုပ်ငန်းမကျွမ်းကျင်သေးတဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လုံးကို သင်ပေးတတ်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ ကျနော် အနေရခက်တာ သက်သာတာပေါ့။ ကြည်ပြာခင်ကတော့ တကယ့် အရိုးခံအတိုင်းပဲ ကျနော့်ကို ခင်ခင်မင်မင် ဆက်ဆံပါတယ်။ သူ့ယောကျာ်းရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ ကျနော်ဟာ လုပ်ငန်းပါတနာပါ ဖြစ်နေတော့ ပိုခင်မင်လာတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ ကျနော်တို့ရဲ့ အခြေအနေကို ပိုရှုပ်ထွေးလာစေမယ့် အဖြစ်က ကြည်ပြာခင်ရဲ့ ကျန်းမာရေးကြောင့်ဆိုရင် မမှားပါဘူး။ ကြည်ပြာခင်က ကလေးမွေးပြီးနောက္မှာ အားနည်းနေတတ်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ ခေါင်းမူးနေတတ်ပြီး ဆေးခန်းကို ပြနေရတာပေါ့။

ကြည်ပြာခင်က ဗြုန်းဒိုင်းကြီး ခေါင်းမူး ခေါင်းကိုက်ဖြစ်ရင် မျိုးဝင်းက ကျနော့်ကို ဆေးခန်းလိုက်ပြခိုင်းတတ်တယ်။ ကျနော့်ပွဲရုံက မနက်ပိုင်း ကုန်စည် နှစ်မျိုး၊ သုံးမျိုးလောက်ပဲ ရှိတာဆိုတော့ နေ့ခင်းလောက်ဆိုရင် အလုပ်အားနေတတ်ပါတယ်။ မျိုးဝင်းကတော့ ကုန်စည်အစုံ လုပ်နေတာဆိုတော့ အချိန်အကန့်အသတ်မရှိဘဲ မအားရတာ များပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကြည်ပြာခင်ရဲ့ ဆေးခန်းပြဖို့ကို ကျနော့်ကိုပဲ အကူအညီတောင်းတာ များပါတယ်။ သူ့မှာလည်း အရင်းနှီးဆုံးက ကိုကြီးဦးနဲ့ ကျနော်ပဲ ရှိတာမို့လို့ အသက်ကြီးတဲ့ ကိုကြီးဦးတို့ကို အကူအညီတောင်းရမှာ အားနာပြီး ကျနော့်ကိုပဲ လှမ်းခေါ်နေရတာပါ။ ကျနော်ကလည်း သူ အကူအညီတောင်းတာနဲ့ ရအောင် ကူပေးတတ်ပါတယ်။

ခေတ် ငယ်တဲ့ အချိန်တုန်းကတော့ ဆေးခန်းသွားရင် ခေတ်လည်း ပါပါတယ်။ ကြည်ပြာခင် ဆရာဝန်နဲ့ ပြချိန်မှာ ကျနော်က ခေတ်ကို ထိန်းရင်း သူမအနားမှာ နေပေးရတာပေါ့။ နောက်ပိုင်း ခေတ်ကို ကိုကြီးဦးတို့က နေ့တိုင်း ခေါ်ထိန်းပေးတော့လည်း ကျနော်တို့ နှစ်ဦးတည်း သွားရတာပါပဲ။ ဒီအခါမှာလည်း ကြည်ပြာခင်အပေါ် နဂိုရှိရင်းစွဲ သံယောဇဥ္နဲ့ ကျနော်က ဂရုစိုက်ပေးမိပါတယ်။ တခါတလေ ဆေးခန်းမှာ လူများလို့ ကြည်ပြာခင် မူးနောက်နေတဲ့အခါ ယပ်ခပ်ပေး၊ ဘာပေးနဲ့ လုပ်ပေးနေမိတယ်။ ဒီလိုအပြုအမူတွေကို ကြည်ပြာခင်က အားနာလို့ မလုပ်ခိုင်းပေမယ့် ကျနော်ဘက်က လုပ်ပေးနေမြဲပါ။ ဒီလိုလုပ်ပေးခွင့် ရနေတာကို ကျနော် ကျေနပ်နေမိတယ်။

ဒီလို အတူသွား၊ အတူလာတာတွေ ရှိလာတော့ ကြည်ပြာခင်က ကျနော့်အပေါ် မိတ်ဆွေရင်းတစ်ယောက်လို ပိုခင်မင်လာပါတယ်။ ကျနော့်ဘက်ကလည်း တစ်ချိန်က တဖတ်သတ်ချစ်မိတဲ့ မိန်းကလေးဖြစ်ပေမယ့် အခုချိန်မှာ သူငယ်ချင်းရဲ့ဇနီးမယားတစ်ယောက် အနေနဲ့ အတတ်နိုင်ဆုံး သဘောထားကာ ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ်ထိန်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း နေရတဲ့အချိန်မှာ ပျော်နေမိတာနဲ့ သာယာနေမိတာကို ကျနော် သတိထားမိပါတယ်။ တခါတလေ မျိုးဝင်းကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့တတ်တဲ့ နေ့များမှာ ကျနော့်စိတ်ထဲ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။ ငြိမ်နေပြီထင်ရတဲ့ ကျနော့်နှလုံးသားဟာ တဖန်ပြန်လည်ပြီး အသက်ဝင်နိုးကြားလာတာကို ရသမျှအခွင့်အရေးလေး အပေါ်မှာ သာယာနေမိတဲ့စိတ်နဲ့ မတားဆီးဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။

ကျနော့်ရဲ့နှလုံးသားကို အတိုင်းအဆမရှိ လှုပ်ခါတုန်ခတ်စေတဲ့ အဖြစ်အပျက္များကတော့ ကြည်ပြာ တက္ကသိုလ် ပြန်တက်ခဲ့တာက စပါတယ်။ ကြည်ပြာက တက္ကသိုလ်ပြန်တက်ဖို့ မျိုးဝင်းနဲ့ အတိုက်အခံဖြစ်ပြီးမှ ခွင့်ပြုချက် ရခဲ့တာပါ။ ဒီတော့လည်း အပို့အကြိုက ကျနော်ပဲ တာဝန်ယူရတာ များပါတယ်။ အဝေးသင်ပေမယ့် ကျောင်းကိစ္စ၊ ကျူရှင်ကိစ္စနဲ့ တစ်ပတ်မှာ နှစ်ရက်တော့ ကျနော်နဲ့ အပြင်ထွက်ရပါတယ်။ ဒီတော့လည်း တစ်သားမွေး၊ တစ်သွေးလှဖြစ်တဲ့ အသက် ၂၀ ကျော် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အလှဆုံးပြင်ဆင်ခြယ်သ ဝတ်ဆင်ပြီး အပြင်ထွက္မှုကို အနီးကပ်နေရတဲ့ ကျနော့်ရင်ထဲက နှလုံးခုန်သံတွေဟာ ဆူညံနေရတာ ထုံးစံပါပဲ။

လင်ရှိမယား ဥမ္မာဒန္တီရဲ့ အလှကို ယစ်မူးပြီး တမ်းတမ်းတတဖြစ်ရတဲ့ သီဝိမင်းရဲ့ ခံစားချက်ကို ကျနော်နားလည်ခဲ့ပါပြီ။ သီဝိမင်းကတော့ ဘုရားလောင်းမို့လို့ နောက်ဆုံးမှာ သတိသံဝေဂ ရခဲ့ပေမယ့် ကိလေသာနွံထဲက ကျနော်ကတော့ တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ရမ္မက်လောင်မြိုက်ခြင်းကို တိုးတိုးပြီး ခံရတော့တာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျေးဇူးရှင် သူငယ်ချင်းရဲ့ အိန္ဒြေရှင် မိန်းကလေးမို့ အကြောင်းကြောင်းကို ထောက်ထားကာ ကျနော့်ရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကို အခါခါ ချိုးနှိမ်ထားခဲ့ရပါတယ်။ ကြည်ပြာနဲ့ အတူသွား၊ အတူလာ ပြီးကတည်းက ကျနော့်ရဲ့ အတွေးတွေထဲမှာ ချစ်စရာကောင်းလွန်းလှတဲ့ သူမရဲ့ ပြောဟန်တွေ၊ ပြုံးဟန်တွေ၊ နေထိုင်သွားလာပုံတွေဟာ ကြီးစိုးနေခဲ့ပါတယ်။ တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ တိုးတိုးလာတဲ့ သူမအပေါ် ပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ်ကပဲ ကျနော့်ဘဝမှာ စည်းအထပ်ထပ်ကို ချိုးဖောက်ဖို့ရာ ဖြစ်လာစေခဲ့ပါတယ်။

(ဆက်ရန်…….)