ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် – ၂ (အခန်း ၇)

“လာခဲ့ အထန်နှစ်ယောက်၊ အိပ်ရာပေါ်မှာ လိုးတာ မဝလို့ ရေချိုးခန်းထဲ သွားလိုးကြတယ်ပေါ့။
စံကို တစ်ယောက်တည်း ပစ်ထားခဲ့ကြတယ်နော်…. ဟင်း….. ဟင်း….”

“ဟယ်….. မဟုတ်ပါဘူး စံရယ်၊ ကိုယ်က အပေါ့သွားရင်း ပင်ပန်းတာနဲ့ ရေချိုးနေတာပါ။
စံ လူကသာ အနောက်က လိုက်လာပြီး ဖြစ်ကြတာလေ။
တောင်းပန်ပါတယ်နော်။ စံကို တစ်ယောက်တည်း ထားခဲ့မိသလို ဖြစ်သွားတာ”

“�ေဩာ်…. ဒါဖြင့် တရားခံက မောင်ပေါ့။
မောင်က ကြည်ပြာ့ကို ဒီလောက်လိုးတာတောင် အားမရဘူးပေါ့။
မောင့်အကြိုက် မလွတ်မလပ်နေရာတွေမှာ ဆက်ဆံချင်လို့ပေါ့၊ ဟုတ်လား…..
ဘယ်နဲ့လဲ၊ ကြည်ပြာ့ကို တော်တော်မှ ကျွေးခဲ့ရဲ့လား…..”

“အင်း…… ဟီး…… စံအိပ်နေတာ အနှောက်အယှက် ဖြစ်မှာ စိုးလို့ ရေချိုခန်းထဲမှာပဲ မတ်တတ်ကျွေးလိုက်တယ်လေ”

“ဟွန့်….. နှစ်ယောက်လုံး အလိုတူ အလိုပါတွေ။ လာပါ အိပ်ရအောင်။
ဒီပုံစံနဲ့ မောင်လည်း တော်တော်ပြိုင်းနေလောက်ပြီ။
ချစ်လည်း အခန်းထဲဝင်လာတာကို ပေါင်ကွနေတာ မြင်မကောင်းဘူး။
အိပ်ကြစို့။ မနက် မှ တစ်ခါထပ်ပျော်ကြတာပေါ့”

“ဟင်….. မနက်…… စံရယ်…… တော်ပြီလေ။ စံလူကို ကိုယ်ကြောက်နေပြီ”

“အပိုတွေ၊ မနက်ကျရင်သာ ခိုးမစားနဲ့။ မိုးလင်းလေး ဆွဲရတာ အရသာတစ်မျိုးကွ။
နှစ်ယောက်လုံး တဘက်တွေ ချွတ်ခဲ့လေ။ စံတစ်ယောက်တည်း ကိုယ်တုံးလုံးတော့ မအိပ်နိုင်ပါဘူး။
လာ…..ချစ်၊ အလယ်ကပဲ အိပ်…….”

စံ တောင်းဆိုမှုကြောင့် ကျမနဲ့ ကိုဝဏ္ဏလည်း စည်းထားတဲ့ တဘက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် တက်သွားကြပါတယ်။ ဘယ်လောက်ပဲ အရှက်ကုန်အောင် ပတ်သတ်ပြီးပါစေ တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်မဲ့နေရတာတော့ စိတ်ထဲ ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်း ဖြစ်စမြဲပါပဲ။ ဒါကတော့ ကျမတို့ မိန်းမသားတွေဟာ လိင်ဆက်ဆံတဲ့ အခါမှာသာ အဝတ်မဲ့၊ အရှက် မဲ့တတ်ပေမယ့် ကျန်တဲ့အချိန် လင်ယောကျာ်းကို ရှက်ကြောက်ရိုသေရတယ် မဟုတ်ပါလား။ မမြင်သင့်တာ မမြင်ရအောင် ဖုံးကွယ်ထားတတ်ကြတယ်လေ။

အခုတော့ အခြားသူများရှေ့မှာ ဒီလိုနေရတာတော့ ရှက်ရွံ့တဲ့စိတ် ဖြစ်ပေါ်ရတာ မထူးဆန်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တစ်ကိုယ်လုံး ကိုက်ခဲနာကျင်နေတဲ့ ကျမဟာ ကြာရှည် ရှက်မနေနိုင်ပါဘူး။ အိပ်ရာထဲ ပစ်လှဲလိုက်ကာ ပင်ပန်းသမျှကို အနားယူဖို့ လုပ်ရပါတယ်။ စံက ကျမကို ကျောပေးပြီး ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ သူမကို ဖက်ခိုင်းပါတယ်။ ဒီတော့လည်း ကျမက သူမဘက်ကို တစောင်းလှည့်ပြီး စံကိုယ်လုံးကို ရင်ခွင်ထဲထားကာ ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။

ဒီတော့ ကိုဝဏ္ဏက ကျမနောက်ကျောကို ဖိကပ်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်း လိုကိပါတယ်။ ကျမကို သိုင်းဖက်ပြီး ရင်သားတွေကို သူ့လက်ဝါးတွေနဲ့ အုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့ လုံးဝန်းပြည့်မောက်နေတဲ့ တင်ပါးကြားထဲကို သူ့ရဲ့ မပျော့မမာ ဖြစ်နေတဲ့ လီးနဲ့ ကပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ရှေ့မှာလည်း ကျမက စံရဲ့ ရင်သားတွေနားကို သိုင်းဖက်ကာ စံဖင်လုံးနဲ့ ကျမ အဖုတ်လေး ထိကပ်နေတာလေ။ ကျမမှာ အလယ်မှာ ညှပ်နေပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရလို့ တော်ရုံနဲ့ အိပ်မပျော်နိုင်သေးပါ။

ကျမဘဝမှာ ယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ ကိုယ်လုံးတီးပုံစံနဲ့ ညမအိပ်ဖူးပါ။ ကိုသန့်စင်နဲ့ အဝတ်မကပ်နိုင်လောက်အောင် ပုံစံမျိုးစုံ အရှက်ကုန်ခဲ့ပေမယ့် အခုလိုမျိုး ညအိပ်ရတဲ့ အဖြစ်မျိုး မရှိခဲ့ဘူးလေ။ ကြုံမယ့် ကြုံတော့လည်း မိန်းမနှစ်ယောက်၊ ယောကျာ်းတစ်ယောက်၊ အဝတ်မကပ်ဘဲ အတူအိပ်ကြရပါပြီ။ ကိုဝဏ္ဏက ဖက်ထားရင်း ကျမရင်းသားတွေကို တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက် ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမဖင်ကြားကိုလည်း သူ့လီးနဲ့ အတင်းဖိကပ်ပါသေးတယ်။

ကျမလည်း စံ အိပ်နေတာ အနှောင့်အယှက် ဖြစ်မှာစိုးလို့ အသံမထွက်ဘဲ မသိချင်ယောင်ဘဲ ဆောင်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ သူက ကျမကိုယ်ကို နောက်ကနေ အတင်းဖိကပ်ထားရင်း ပါးပြင်ကို အနမ်းရှည်ရှည် နမ်းရှိုက်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမလည်ပင်းကိုလည်း အသဲတွေယားအောင် မက္မက္မောမော နမ်းနေပါတယ်။ မသိရင် သူ့ချစ်သူ၊ သူ့မိန်းမများ ထင်နေသလား မသိပါဘူး။ တကယ်ကို ကြင်ကြင်နာနာ နမ်းရှိုက်ပေးပုံမျိုးပါ။

ကျမနဲ့ သူနဲ့က ဒီတစ်ညမှာ ကာမကိစ္စသတ်သတ်နဲ့သာ တွေ့ဆုံဖြစ်ကြတယ်ဆိုတာကို သူမေ့နေသလား။ လည်ပင်းကို ဖွဖွလေး စုပ်နမ်းနေတာကို အသဲယားလာပါတယ်။ အသဲယားလို့ ကျမလှုပ်မိရင် စံက သိသွားပါအုံးမယ်။ နောက်ဆုံး မခံနိုင်အောင် အသဲယားလာတာနဲ့ သူ့ကို ကြိတ်တားဖို့ရာ အနောက်ကိုစောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူက ကျမ နှုတ်ခမ်းတွေအပေါ် အနမ်းဖွဖွပေးလာပါတော့တယ်။ သူ့အနမ်းတွေက ချိုမြိန်သာယာမှုနောက်ကို ကျမ မျောပါရပြန်ပါပြီ။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ကို မတားမိတော့ဘဲ ပြန်လှန်တုန့်ပြန်ကာ အနမ်းပေးနေမိပါတယ္။ ကျမဟာ သူ့ကြောင့် လိုအင်တွေ ပြည့်ဝခဲ့သလို၊ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးခဲ့ရတာလေ။ ကျမကို အကောင်းဆုံး ခံစားမှုတွေ ပေးခဲ့တဲ့ သူ့အပေါ် ကြင်နာနွေးထွေးတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုန့်ပြန် ဖော်ပြနေမိတာပါ။ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူကို ရှေ့မှာ ဖက်ထားရင်း သူမချစ်သူနဲ့ အနမ်းတွေ ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ ခိုးပေးနေရသလိုပါပဲ။ ဒါကပဲ ရင်ခုန်ကြည်နူးမှုတစ်မျိုးကို ဖြစ်ပေါ်လာစေပြန်ပါတယ်။

ကျမတို့ ဒီလိုနမ်းနေကြတာကို စံလည်း သိနေနိုင်ပါတယ်။ ဒီလောက်ရွပြီး ကဲနေတဲ့ ကျမတို့ကို ပြောမနိုင်တာနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တာ ဖြစ်မှာပါ။ ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း ညဦးတုန်းက ယစ်မူးရီဝေမှုနဲ့အတူ စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏတို့ရဲ့ လမ်းပြတွဲခေါ်မှုကြောင့် မလျောက်ဖူးတဲ့ ကာမခရီးအဆန်းကို လျောက်ခဲ့ရတာလေ။ ဒါပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ ပင်ကိုယ် အသိ၊ သတိ ရှိရှိရဲ့ကို ထိုကာမခရီးကို နောက်ပြန်မလှည့်ဘဲ ရှေ့ကိုတိုးကာ ဆက်လျောက်နေမိတာပါ။ ဒါကလည်း စည်းအပြင်က ရင်ခုန်ရခြင်းဟာ စိုးတထိတ်ထိတ်နဲ့ ပိုပြီးရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေလို့ ဖြစ်မှာပါ။

ဒီလို သူနဲ့ အပြန်အလှန် အနမ်းပေးနေပြီးမှ ရှေ့ကို ပြန်လှည့်ကာ စံကို တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ ကျမလည်တိုင်ကို ဆက်ပြီး ဖိကပ် နမ်းရှိုက်နေရင်းနဲ့ပဲ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်သွားပါတော့တယ်။ သူလည်း ပင်ပန်းတော့ အိပ်ပျော်သွားရှာမှာပေါ့။ ကျမကသာ အခြေအနေထူး၊ အတွေ့ထူးတွေအောက္မှာ ရင်တခုန်ခုန်၊ အသဲတယားယား ဖြစ်နေရတာပါ။ ကျမ လည်တိုင်အပေါ်ကို လာရောက်ထိခတ်နေတဲ့ ကိုဝဏ္ဏရဲ့ ထွက်သက်လေများ​အပေါ် အသဲတယားယား ခံစားရင်းနဲ့ပဲ တဖြည်းဖြည်း မှေးစက်ပျော်သွားခဲ့ရပါတော့တယ်။

~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(ဆက်ရန်…..)

ပင်ပန်းမှုကြောင့် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားတဲ့ ကျမဟာ ဘေးနားမှာ လှုပ်ရှားမှုများကြောင့် နိုးလာရပါတယ်။ ကျမမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ကိုက်ခဲနေပြီး မထနိုင်သေးပါဘူး။ ဒါနဲ့ မျက်လုံးကို အားယူဖွင့်ကြည့်မိတော့ စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ မျက်လုံးပြူးစရာ မြင်ကွင်းကို တန်းမြင်ရတော့တာပါပဲ။ စံတို့နှစ်ယောက်ဟာ ဖင်ပြန် ခေါင်းပြန်နဲ့ တစ်ယောက်ပစ္စည်းကို တစ်ယောက်က စုပ်လျက်ပေးနေကြတာပါ။

စံက အပေါ်ကနေ ကိုဝဏ္ဏအပေါ် မှောက်ပြီး လီးစုပ်ပေးနေတာပါ။ ကိုဝဏ္ဏ မျက်နှာက စံ ပေါင်ကြားအောက် မှာရှိနေပြီး စံ အဖုတ်ကို ပြန်လျက်နမ်းနေတဲ့ပုံပါ။ ဒီလို အပြန်အလှန် နမ်းစုပ်ကလိပေးတဲ့ ပုံကို အပြင်မှာ မမြင်၊ မကြုံဖူးခဲ့ပါ။ ကိုသန့်စင်နဲ့က တစ်လှည့်စီ အရှက်ကုန် လျက် စုပ် နမ်းပြီး ပြုစုခဲ့ဖူးပေမယ့် အခုလိုတော့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်တော့ မလုပ်ဖူးဘူးလေ။ ဒီမြင်ကွင်းကြောင့်ပဲ ကျမ အိပ်ချင်စိတ်ပင် ပျယ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လူကတော့ နွမ်းနယ်နေစဲမို့ မထချင်သေးဘဲ သူတို့လုပ်နေတာကိုပဲ အသာကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။

နံရံက နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ မနက် ၆ နာရီပင်ကျော်နေပါပြီ။ ကျမတော်တော် အိပ်ပျော်သွားပုံပါ။ ညက အားအင်ကုန်းခမ်းခဲ့တာတွေက အိပ်လိုက်ရတော့ အနည်းငယ် ပြန်ပြည့်လာသလို ခံစားရပါတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး ကိုက်ခဲနေတာတွေကတော့ ဆိုးနေမြဲပါပဲ။ ဒီမနက်တော့ စံတို့ကိုပဲ ပွဲကြည့်ပရိသတ် လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ညက စံဟာ ကိုဝဏ္ဏနဲ့ တစ်ချီပဲ ပြီးခဲ့ရတာလေ။ ကျမကသာ လေးခါ ပြီးခဲ့ရတာမို့ စံပဲ လုပ်ပါစေလို့ သဘောထားလိုက်ပါတယ်။

စံတို့ကတော့ ကျမ နိုးလာတာ မသိသေးပါဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိမထားနိုင်လောက်အောင် အချစ်စားမာန်ထနေကြတာပါ။ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အပြန်အလှန် လျက်စုပ်နေကြပုံက အသဲယားစရာ။ အပေါ်ကစံပါးစပ်ထဲကို ကိုဝဏ္ဏက အောက်ကပင့်ပြီး လီးကို တဇွပ်ဇွပ် လှန်ထိုးနေတာပါ။ စံမှာ တအွတ်အွတ်နဲ့ ဖြစ်နေပြီး သွားရေတွေကလည်း အောက်ကို အမျှင်တန်းစီးကျနေတာ ဆက်တိုက်ပါပဲ။

စံကလည်း အပေါ်ကနေ ကိုဝဏ္ဏမျက်နှာအပေါ် ဖိထိုင်ပြီး ပွတ်နေတာပါ။ ကိုဝဏ္ဏမျက်နှာမှာလည်း စံ အရည်တွေနဲ့ �စိုရွှဲနေပါတယ်။ သူတို့နှစ်ဦးကတော့ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ရှက်ရွံ့အားနာတာ မရှိဘဲ ကိုယ့်စိတ်ဆန္ဒပြည့်ဝဖို့ကိုပဲ ဦးစားပေး သာယာနေကြတာပါ။ ဒီလို မြင်ကွင်းမျိုးကို တွေ့ရတော့လည်း ကျမစိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ သူတို့ အပြန်အလှန် ပြုစုနေကြတာ အတော်ကြာမှ ကျမနိုးနေတာကို သတိပြုမိလာပါတယ်။ စံက…..

“ချစ်၊ နိုးပြီလား။ လာကွာ…. စံတို့နဲ့ လာပေါင်းလေ”

“ဟာ….. နေပါစေ၊ စံပဲ လုပ်ပါ။ ညက ကိုယ့်ကို စံက ဦးစားပေးထားတာပဲ။
စံ ကောင်းအောင်ပဲ နေပါ။ ပြီးတော့ ကိုယ် ညကဒဏ်တွေနဲ့ မလှုပ်နိုင်သေးဘူး”

“ဟင်း ဟင်း…. ကောင်မလေး အချစ်ဒဏ် တွေခံစားနေရတယ်ပေါ့။
ဝိုင်ထပ်သောက်လိုက်လေ။ အဲဒါဆို သွေးပူသွားမှာ”

“ဟာ….. နေပါတော့ စံရယ်၊ မနက်အစောကြီး အဲဒါကို မသောက်ပါရစေနဲ့”

“အွန်း….. ဒါဆို မောင် ထအုံး။ ဖျော်ရည် ရှိတယ်မို့လား။
ကြည်ပြာ့အတွက် ဖျော်ရည်တစ်ခွက်လောက် ထည့်ပေးအုံး။ ဆေးပါ နည်းနည်းထည့်နော်”

စံ ခိုင်းတာနဲ့ ကိုဝဏ္ဏကလည်း အပြန်အလှန် လျက်စုပ်နေတာကနေ ထသွားပါတယ်။ စံကတော့ ကျမအနား ထလာကာ ကျမကို ဖက်ပြီး ပွတ်သပ်နေပါတယ်။ ကိုဝဏ္ဏကတော့ ကျမအတွက် လိမ္မော်ရည်ထည့်ကာ ပုလင်းတစ်လုံးထဲက ဘာတွေမှန်းမသိတာကို ထည့်လိုက်တာ တွေ့ရပါတယ်။ ကျမလည်း ဘာမှန်းမသိတာနဲ့ စံ ကို…….

“စံ၊ ခွက်ထဲကို ကိုဝဏ္ဏဘာတွေ ထည့်လိုက်တာလဲ”

“ဟီး…. အားဆေးပါ ချစ်ရာ။ ချစ်ပဲ အားနည်းပြီး မလှုပ်ချင်ဘူးဆို။
အဲဒါကြောင့် အားဆေးတိုက် မလို့။ ဒီအားဆေးက ချက်ချင်း အစွမ်းပြမှာ။
ဘာမှ မပူနဲ့။ ညကလည်း ချစ်သောက်တဲ့ ဝိုင်ထဲမှာ အဲဒါပါပြီးသား။
ဘာမှ မဖြစ်ဘူး။ သောက်လိုက်နော်…….”

စံအားပေးစကားကြောင့် ကိုဝဏ္ဏလာပေးတဲ့ ဖျော်ရည်ခွက်ကို သောက်လိုက်ပါတယ်။ ကိုဝဏ္ဏကတော့ ကုတင်ပေါ်တက် မလာဘဲ ဆိုဖာခုံပေါ်မှာ သွားထိုင်ပြီး ကျမတို့ကို ကြည့်နေပါတယ်။ သောက်ပြီးတာနဲ့ စံနဲ့ ညက ရေချိုးခန်းထဲက အကြောင်းတွေ စနောက်ရင်း စကားပြောနေမိပါတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ စံမသိအောင် အလိုးခံမိသလို ဖြစ်ရတာလေ။ အဲဒီတော့ စံ စနောက်တာကို ခံရတာပေါ့။ အစခံရလို့ ရှက်နေရင်းပဲ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာမိပါတယ်။ ပြီးတော့ စကားပြောနေပေမယ့် စံ လက်တွေက အငြိမ်မနေပါဘူး။ ကျမရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေပါတယ်။

အချိန်နည်းနည်း ကြာလာလေ၊ ကျမစိတ်ထဲ မရိုးမရွ ဖြစ်လာလေပါပဲ။ စံရဲ့ အပွတ်အသပ်တွေကြောင့်လား၊ စံပြောတဲ့ အားဆေးပါတယ်ဆိုတဲ့ ဖျော်ရည်တစ်ခွက်ကြောင့်လား၊ ညက အရှက်ကုန် ရမ္မက်ထန်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းတွေ ပြန်ပြောနေမိလို့လား၊ ဘာကြောင့်မှန်း မသိပေမယ့် ကျမရင်ထဲ တရှိန်ရှိန်နဲ့ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ခန္ဓာကိုယ် အတွင်းထဲကနေ ယားသလို၊ ပူသလိုနဲ့ နေရခက်လာပါတယ်။ စံ အထိအတွေ့တွေကို ပိုပြီး လိုလားလာတယ်။ ကျမအဖုတ်ထဲကလည်း ရွစိ ရွစိ ဖြစ်လာလို့ ပေါင်လေးကို လိမ်ကျစ်ထားရပါတယ်။

ဒါတွေက ကာမစိတ်နိုးကြွလာတဲ့ လက္ခဏာတွေဆိုတာ ကျမသိတာပေါ့။ ဒီမနက်တော့ တော်ပါပြီလို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပေမယ့် အခုလို ဖြစ်လာရတာကတော့ ခက်လှပါတယ်။ ကျမရဲ့ ပုံဟန်တွေကို တွေ့ပြီး စံကလည်း ပိုမိုပွတ်သပ်ကာ မနေ့က ညဦးပိုင်းကလို အချစ်ပလူးဖို့ ကြိုးစားလာပါပြီ။ ကျမကိုယ်တိုင်လည်း စံအထိအတွေ့တွေကို လိုလားနှစ်သက်စွာနဲ့ ပြန်လည်တုန့်ပြန်ပေးနေမိပါတယ်။ ဒီနောက္မှာတော့ ကျမတို့နှစ်ဦးဟာ တစ်ဦးကို တစ်ဦး ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်ရင်း ကာမစိတ် ခေါ်ဆောင်ရာသို့ အလိုက်သင့် စီးမျောပါသွားရပါတော့တယ်။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စံရဲ့အနမ်းနဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေဟာ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို ကျရောက်လာပါပြီ။ ကျမအနေနဲ့ စံနှုတ်ခမ်းရဲ့ အထိအတွေ့တွေအပေါ်က လွဲပြီး ကျန်တာကို အာရုံမရှိတော့ပါဘူး။ လူမှာလည်း တရှိန်ရှိန်နဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး ရွစိတက်နေတာပါ။ စံရဲ့ အနမ်းနဲ့ အပွတ်အသပ်တွေ ပျောက်ကွယ်သွားမှာကိုပဲ စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ အခန်းထဲမှာ ကိုဝဏ္ဏရှိနေတာကိုလည်း မေ့နေပါပြီ။ ကျမ သိတာက စံပေးနေတဲ့ သာယာမှု တစ်ခုကိုပါပဲ။

ဒါကြောင့်ပဲ တိုးတိုးညှင်သာ ညည်းညူရင်း ရင်တကြွကြွ၊ ဖင်တမြှောက်​ မြှောက်နဲ့ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ စံနှုတ်ခမ်းနဲ့ လျှာက ကျမအောက်ပိုင်းက ပွင့်လွှာရွက်တွေအကြား ထိခတ် တိုးဝင်ချိန်မှာတော့ လောကကြီးနဲ့ အဆက်ပြတ်သလို အသိမဲ့သွားခဲ့ရပါပြီ။ ကျမမှာ စံ ဆွဲခေါ်ရာနောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ပါရင်း တိမ်တွေအပေါ် မျောလွင့်နေရသလို ခံစားနေရပါတယ်။ တငြိမ့်ငြိမ့်၊ တအေးအေး၊ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ မောပန်းနေရပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ စံဟာ သူ့ခြေထောက်တွေကို ကျမ မျက်နှာဘက်ဆီ ပို့လာပါတယ်။ ကျမ အနည်းငယ် သတိပြန်ထားမိချိန်မှာတော့ ကျမမျက်နှာ အပေါ်တည့်တည့်မှာ စံရဲ့ အဖုတ်လေး တွေ့မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ကျမကို အကောင်းတကာ့ အကောင်းဆုံး အရသာတွေ ပေးနေတဲ့ စံကို ချစ်ခင်ကြင်နာမှု အပြည့်နဲ့ ပြန်တုန့်ပြန်ပေးချင်လာပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ မျက်နှာပေါ်က စံ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို လျှာထုတ်ပြီး လျက်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အနေအထားကို အံ့ဩထူးဆန်းခဲ့တဲ့ ကျမဟာ အခုတော့ ကိုယ်တိုင် ပါဝင်ဆင်နွှဲနေမိပါပြီ။ ကျမရင်တွင်းက ပူလောင်ပြင်းပြလာတဲ့ ရမ္မက်စိတ်များကြောင့် စံရဲဦးဆောင်ရာနောက်ကို စိတ်တူကိုယ်တူ လိုက်ပါသွားခဲ့ပါပြီ။

စံက ကျမအဖုတ်ကို လျက်ရင်း စောက်ရည်တွေကို စုပ်ယူမျိုချနေတာကို အသဲအူပြတ် မတတ် ခံစားသာယာနေမိပါတယ်။ ဒီလိုပဲ ကျမ မျက်နှာပေါ်က စံအဖုတ်ကို လျက်စုပ်နမ်းပေးရင်း ယိုစိမ့်ကျဆင်းလာတဲ့ စောက်ရည်များကိုလည်း အငမ်းမရ မျိုချပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ကျမ အသိစိတ်ဟာ မပီဝိုးတဝါးလေးပဲ ရှိပါတော့တယ်။ အဲဒီအသိစိတ်ခပ်ပါးပါးကလည်း အထိအတွေ့အပေါ် ယစ်မူးသာယာနေပါတော့တယ်။

ဖြူဖွေးတောင့်တင်းပြီး ဆွဲမက္ဖွယ်ကောင်းလှတဲ့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ဟာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အနေအထားနဲ့ နမ်းစုပ်ပွတ်သပ်နေကြပါပြီ။ အခန်းထဲမှာလည်း လျက်စုပ်နမ်းရှိုက်သံများ တိုးတိုးညှင်သာ ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ ဒီမြင်ကွင်းကို ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ ဝဏ္ဏတစ်ယောက် မှာလည်း စိတ်တွေထန်သထက် ထန်လာရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အနားမှာရှိတဲ့ ဝိုင်တစ်ခွက် ယူသောက်ရင်း ရှေ့ကမြင်ကွင်းကို အရသာခံ ကြည့်နေပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း လီးကို ဆွကာ ပွတ်သပ်နေလိုက်ပါတယ်။

အတန်ကြာ အရသာခံ ကြည်နေပြီးမှ ကုတင်ထက္မှာ ရမ္မက်ထန်ပြီး အပြန်အလှန် ပြုစုရင်း အသိလွတ်နေကြတဲ့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ဆီ သူလျောက်လှမ်းလာပါတယ်။ သူအနားရောက်လာတာကိုပင် နှစ်ယောက်သား သတိမထားမိနိုင်အောင် စိတ်တွေ ထန်နေကြပါတယ်။ ကြည်ပြာတစ်ယောက်ကတော့ ပိုပြီး စိတ်ထန်နေသလိုပါပဲ။ မျက်လုံးက ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့ ရီဝေမှေးစင်းနေကာ အထိအတွေ့ ခံစားမှုအပေါ်မှာပဲ အာရုံရှိနေသလိုပါပဲ။

ဒါကလည်း ဖျော်ရည်နဲ့အတူ တိုက်ထားတဲ့ ကာမစိတ်ကြွဆေးကြောင့် ဖြစ်မှာပါ။ ကြည်ပြာနဲ့ အရှက်ကုန် ပတ်သတ်ပြီးသားမို့ ဆေးအကူ မလိုအပ်တော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဂေါ်လီလီးနဲ့ အကြိမ်ကြိမ် ကြမ်းတမ်းစွာ အလိုးခံထားရတာကြောင့် သူမအဖုတ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ကိုက်ခဲနာကျင်နေမှာပါ။ ဒီလို နာကျင်မှုတွေကြောင့် ရမ္မက်စိတ် မထန်မှာစိုးကာ ဆေးအကူယူလိုက်ခြင်းပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကြည်ပြာဟာ မနက်ပိုင်း ကာမပွဲ မနွှဲတော့ဘူး ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ လိင်စိတ်တွေ ကြွသထက် ကြွလာနေရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။

အခုတော့ ဝဏ္ဏလည်း အမျိုးသမီး နှစ်ယောက် အနားမှာ ကပ်ထိုင်ကာ အပေါ်က စံ ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့မှ စံလည်း သတိဝင်လာကာ…..

“မောင်၊ ဝင်တော့မလား”

“အွန်း၊ စံတို့ကို ကြည့်ပြီး မောင် မနေနိုင်တော့ဘူး။
ဒီမနက်တော့ အစွမ်းကုန် ကဲကြတာပေါ့”

“အင်းပါ၊ ဒီမနက်တော့ ဟော့ဒီက နှစ်ယောက်က မောင့်မယားတွေပေါ့။
မောင့် အကြိုက် ဘာမဆို ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးမယ်လေ။
ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား ချစ်ရေ”

“ဟင် …….. အွန်း…… စံ သဘောပါပဲ”

“ဒါဆို… နှစ်ယောက်လုံး ထ။
မောင့် မိန်းမ နှစ်ယောက်က မောင့်ကို တပြိုင်တည်း ပြုစုပေးတာ လိုချင်တယ်…… ထ”

စံရဲ့ပြောစကားကို ကျမ ယောင်နနနဲ့ပဲ ခေါင်းညှိတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီနောက် ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ ကိုဝဏ္ဏရဲ့ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီကနေ အနမ်းများပေးကြပါတယ်။ ကျမရင်ထဲမှာ တရှိန်ရှိန်နဲ့ ကာမအဆိပ်များ တက်နေရပါတယ်။ ခံစားမှုမျိုးစုံကို တပြိုင်တည်း ခံစားနေရသလိုပါပဲ။ ခံစားချက် တစ်ခုဆီတိုင်းကို အမှတ်မရနိုင်တော့အောင်ပါ။ ကျမ သေချာသိတာကတော့ အခုလို နေရတာကို ပျော်ရွှင် သာယာနေမိပြီး လိင်စိတ်တွေ ပြင်းထန်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ပူနွေး ယားယံနေတာပါပဲ။

ထကြွနေတဲ့ ကာမစိတ်တွေက လွဲပြီး ကျန်တာကို အမှတ်မရနိုင်တော့အောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏရဲ့ ဦးဆောင်ခေါ်ယူရာနောက်ကို ပျော်ရွှင်ကျေနပ်စွာ လိုက်ပါရင်း အဖြစ်အပျက်တွေကိုသာ သတိထားမိတစ်ချက်၊ မထားမိတစ်ချက် ဖြစ်နေရတာပါ။ ဒါဟာလည်း ကျမသောက်ထားတဲ့ ဖျော်ရည်ထဲမှာပါတဲ့ ဆေးတန်ခိုးကြောင့်ပဲ ဖြစ်မှာပါ။ အခုလည်း စံနဲ့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ ကိုဝဏ္ဏရဲ့ မိန်းမတွေသဘောမျိုး စံအပြောကြားကာ စိတ်လှုပ်ရှားမိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် မလိုလားစိတ်မျိုး မဖြစ်ပေါ်ဘဲ ကျေနပ်သလို ခံစားနေရတာ ထူးဆန်းနေပါတယ်။ ကိုဝဏ္ဏ မျက်နှာကို စံနဲ့အပြိုင် အနမ်းပေးရာမှာလည်း ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ မက္မက္မောမော ပေးမိပါတယ်။ ဒီနောက် စံလုပ်သလို အလိုက်သင့် လုပ်ပေးရင်း ကျမတို့အနမ်းတွေကို တဖြည်းဖြည်း အောက်ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ကိုဝဏ္ဏခန္ဓာကိုယ်ကို စံ နမ်းသလို နမ်း၊ စံ လျက်သလို လျက်၊ စံ ပွတ်သပ်ကလိသလို လိုက်ပါကလိပေးရင်း အကောင်းဆုံး ပြုစုပေးနေမိတာပါ။

ကိုဝဏ္ဏခန္ဓာကိုယ်ကို စံနဲ့ ကျမက  တစ်ဝက်ဆီ မောင်ပိုင်စီးထားတဲ့ သဘောပါပဲ။ ကိုယ်ကျရာ ဘက်ခြမ်းကို အကောင်းဆုံး ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးရင်း ပျော်ရွှင်ကြည်နူးနေမိပါတယ်။ စံက ကိုဝဏ္ဏလီးကို စုပ်ပေးနေတဲ့အချိန်မှာ ကျမက ပေါင်တွေနဲ့ ဂွေးအုတွေကို နမ်းစုပ်လျက်ပေးနေမိပါတယ်။ ကျမက လီးစုပ်တဲ့ အချိန် စံက ဂွေးအုနဲ့ ရင်ဘတ်ကို ကစားပေးတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ ပြုစုပေးနေရင်း သူ့အဖုအထစ်တွေနဲ့ လီးကလည်း တံတွေးတွေနဲ့ ပြောင်လက်ကာ တင်းပြောင်မာထန်နေပါပြီ။

“အား…… ကောင်းတယ်၊ မောင့်မိန်းမ နှစ်ယောက်က အပြုအစု တော်တော်ကောင်းတာပဲ။
လီးကြိုက် ဆော်ကြီးတွေပဲ…. အာ့…..”

ပလွပ်…. ပျွတ်….. ပျွတ်…. အာ့… ရွှတ်…..

“မောင် မရတော့ဘူး။ စံနဲ့ မကြည်ပြာတို့ ကုတင်စောင်းမှာ ပြိုင်တူ ဖင်ကုန်းပေး…..”

“ဟွန့်….. မောင်ကတော့ စိတ်ကူးထဲကအတိုင်း အရသာခံတော့မယ်ပေါ့။
ကောင်းပါပြီ။ ဒီနေ့တော့ မောင့်သဘောအတိုင်း စံတို့ မိန်းမနှစ်ယောက် ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်နော်။
လာကွာ ချစ်……. စံ ပြပေးမယ်”

ကျမမှာ သူတို့ပြောစကားတွေအပေါ် ယောင်နနလေးနဲ့ နားထောင်နေမိပါတယ်။ ကျမရင်ထဲမှာ တောက်လောင်နေတဲ့ မီးက ပြင်းလွန်းနေတာပဲ သိပါတော့တယ်။ စံက ကျမကို သိုင်းဖက်ကာ နမ်းပြီးမှ ကုတင်စောင်းကို သွားပြီး လေးဘက်ခပ်ဝပ်ဝပ် ကုန်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ �စံလုပ်သမျှကို ကြောင်အအလေးနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ ကျမကို……

“ချစ်…… လာလေ။ မောင် လိုးလို့ရအောင် အတူတူ ကုန်းပေးရမှာလေ။
မောင်က ဒီနေ့အတွက် စံတို့ယောကျာ်းလေ။ ကိုယ့်ယောကျာ်း လိုးချင်တဲ့ ပုံစံကို နေပေးရအောင်။
လာပါ…… မြန် မြန်……”

“ဟို…………………………….. ”

ကျမမှာ စံစကားကိုပဲ မလွန်ဆန်နိုင်တာလား ? ကျမကိုယ်တိုင်က အလိုးခံချင်လွန်းနေတာလား ? မသဲကွဲတော့ပါဘူး။ စံ ဘေးနားကို ဒူးထောက် သွားမိရင်း ဘာဆက်လုပ်ရမလဲလို့ မတွေးနိုင်သေးခင်မှာပဲ စံ ထိန်းကျောင်းလမ်းပြမှုနဲ့အတူ သူမဘေးကပ်လျက္မှာ လေးဘက်ကုန်းပေးနေမိပါပြီ။ အနောက် မှာယောက်ျားတစ်ယောက် ရှိနေတာမို့ ဒီလိုကုန်းနေရတာ ရှက်ဖို့တော့ ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီရှက်စိတ်နဲ့အတူ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေတာကလည်း အမှန်ပါ။

အခုတော့ လှပဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ဟာ လုံးဝန်းတင်းကားနေတဲ့ ဖင်လုံးလှလှလေးများကို အနောက်ကိုပစ်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ခပ်ဝပ်ဝပ် ကုန်းပေးနေပါပြီ။ ဝဏ္ဏတစ်ယောက် မှာလည်း ထိုမြင်ကွင်းကို အရသာခံ ကြည့်ရင်း ကျေနပ်ပီတိဖြစ်နေရပါတယ်။ အခုတော့ သူအကြိုက် လိုးဆော်ပေးဖို့ ဖိတ်ခေါ်ပြသနေတဲ့ ဖင်အိုး လှလှနှစ်အိုးကို ကြည့်ကာ စိတ်တွေ ထန်သထက် ထန်လာရပါပြီ။ အရသာခံ ကြည့်နေရင်းပင် မနေနိုင်တော့တာနဲ့ အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်ကာ ကာမချွေးလေးများနဲ့ ပြောင်လက်နေတဲ့ တင်ပါးလှလှများကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်ဆက်ဆက်လေး ရိုက်ချလိုက်ပါတယ်။

ဖြန်း…… ဖြန်း……. အား……. အာ့…..

“ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်တွေ….ကဲဟာ…… ”

ဖြန်း….. ဖြန်း ….. အာ့…. အ….. ဖြန်း….. ဖြန်း….. အ….. အီး…..”

“လူတကာ လိုးချင်တဲ့ ဖင်တွေ၊ ငါ့ရှေ့မှာ လာကုန်းနေတယ်ပေါ့……. ဖြန်း… ဖြန်း….
တော်တော် စောက်ပက်ယားတဲ့ မိန်းမတွေ…… ဖြန်း…. ဖြန်း……
လီးဆာနေတဲ့ ကောင်မတွေ ကဲဟာ…..”

ဖြန်း… ဖြန်း….. ဖြန်း…. ဖြန်း….ဖြန်း….. ဖြန်း
အာ့….အား…… အ………အ……အီး……. အမလေး…..

ကိုဝဏ္ဏကတော့ တစ်ယောက်တည်း ပြောပြီး ကျမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်နေပါတော့တယ်။ ရိုက်ရင်း အားပါလာသလို ဖင်သားတွေမှာလည်း လက်ရာနီနီတွေ စွဲနေပါပြီ။ သူရိုက်လိုက်တိုင်း ဖင်ကြီးတွေမှာ တုန်ခါသွားပြီး အသဲခိုက်အောင် နာကျင်လာပါတယ်။ ဒီနာကျင်မှုဟာ အဖုတ်ထဲကို စီးဝင်ရောက်ရှိသွားတဲ့အခါ တဆစ်ဆစ်နဲ့ယားတက်လာကာ စောက်ရည်တွေ ယိုစိမ့် စီးဆင်းလာရပါတယ်။

ကျမနဲ့ စံကို နှစ်ပြားမတန်အောင် ပြောပြီး အပြစ်ရှိသူတွေလို အရိုက်ခံရပေမယ့် နာကျည်းဒေါသထွက်တာမျိုး မဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပါဘူး။ သူ့ရှေ့မှာ အဖုတ်ယားလွန်းလို့ ဖင်ကုန်းပေးနေမိတာလေ။ အခုလို ပက်ပက်စက်စက် အရိုက်၊ အပြောခံနေရတာကိုက သိမ်ငယ်စိတ်နဲ့အတူ သာယာနေမိပြန်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပ​ဲ သူပိုရိုက်ကောင်းစေဖို့ ဖင်ကို ပိုကြွကာ အနောက်ပစ်ပေးထားမိပါတယ်။

သူရိုက်လေ ကျမတို့ စိတ်တွေ ထနေပဲ ဖြစ်သလို ခံစားရတာကလည်း ပိုကောင်းလာစေလို့ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ စံနဲ့ ကျမဟာ တစ်ယောက်လက် တစ်ယောက် ဆွဲကိုင်အားပေးရင်း ဖင်တွေ ဆက်ဆက်ခါအောင် တအီးအီး ညည်းညူရင်း အရိုက်ခံပေးနေမိပါတော့တယ်။

သူစိတ်ရှိ လက်ရှိ အဆက် မပြတ်ရိုက်ပြီးတာနဲ့ ရပ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခဏပါပဲ။ သူရိုက်ထားလို့ ရဲနေတဲ့ ဖင်သားများကို လျှာအပြားလိုက်နဲ့ လိုက်လျက်ပေးပြန်ပါတယ်။ ဒီတော့ လက်ယောင်လိုက်ကာ ရဲနေတဲ့ဖင်သားများမှာ စပ်ဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ ဖြစ်ရပြန်ပါတယ်။ ခုနကြမ်းတမ်းတဲ့ အပြုအမူရဲ့ ဆန်ကျင်ဘက် နူးညံ့မှုကလည်း မခံနိုင်အောင် ဖြစ်ရပြန်ပါပြီ။ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ရိုက်တုန်းက အံကြိတ်ခံပေးခဲ့တဲ့ ကျမဟာ အခု နူးညံ့မှုမှာတော့ စပ်ဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့မို့ မခံနိုင်ဖြစ်ရတာမို့ ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေရပါပြီ။

ကျမကို ပြီးတော့ စံဖင်ကို လျက်ပေးပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ကျမမှာ တစ်ခုခု လိုအပ်သလို ခံစားရပြန်ပါတယ်။ အဖုတ်အတွင်းထဲကလည်း စူပွပွ ဖြစ်လာပြီး အရည်တွေ ယိုကျလာကာ အနေရခက်လာပြန်ပါတယ်။ အနေရခက်တာ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူ့လျှာနဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းပေါ် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးလျက်တာ ခံလိုက်ရပါတယ်။ လျက်တာက ကြမ်းသလို အတွင်းထဲအထိ လျှာကို ထိုးကာ လိုးပေးတတ်လို့ ကျမမှာ စံ လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ညည်းနေရပါတယ်။

ကျမ အရသာရှိရှိ ညည်းညူနေသလို စံလည်း တအီးအီးနဲ့ ညည်းညူနေရပါတယ်။ သူက ကျမကို လျက်ပေးရင်း စံ အဖုတ်ကို လက်နဲ့ ကလိပေးနေတာလေ။ အဲဒီတော့ နှစ်ယောက်လုံး အရသာ ရှိနေရတာပေါ့။ ကျမကို လျက်ရင်း ခဏရပ်ကာ စံဘက်ကို ကူးသွားပါတယ်။ ဒီတော့ စံကို လျက်ပေးရင်း ကျမအဖုတ်ကို ထိုးနှိုက်ကလိပေးတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ စံနဲ့ ကျမဟာ သူပါးစပ်၊ လက်တို့နဲ့ တစ်လှည့်စီ ပြုစုပေးမှုကို အရသာတွေ့ကာ ညည်းညူနေရပါတော့တယ်။

(ဆက်ရန်……)

ကျမတို့ အဖုတ်တွေကလည်း အ လိုးခံချင်လွန်းလို့ ရွစိတက်နေပါပြီ။ သူဆက်ကလိပြီး လျက်ပေးတာကိုပင် မခံနိုင်တော့ပါ။ ဖင်တွေလည်း ရမ်းခါနေရပါပြီ။ စံ လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ အံကြိတ်လို့ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါနေရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ သူ့အဖုအထစ်လီးနဲ့သာ လိုးသွင်းခံချင်နေပါပြီ။ ကျမအနေနဲ့ လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုချင်ပါပြီ။ ကျမ ဖြစ်နေသလိုပဲ စံလည်း ခံစားနေရမှာပါ။ စံလည်း ရမ္မက်အဆိပ်တွေ တက်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ အံတကြိတ်ကြိတ် ညည်းညူရမ်းခါနေရင်း မခံစားနိုင်တော့တဲ့ပုံနဲ့…….

“အာ့…… အဟင့်…… မောင်…. လိုးပေးတော့ကွာ။
ထပ်မဆွပါတော့နဲ့။ မရတော့ဘူး။
မောင့် မိန်းမနှစ်ယောက်က အလိုးခံချင်လွန်းလို့ မောင့်ရှေ့မှာ ဖင်ကုန်းပေးထား ပြီးပြီလေ။
မောင် စိတ်ကြိုက်တာ လိုးပါတော့…… အဟင့်”

“စံ….. အလိုးခံချင်ပြီလား။ မကြည်ပြာက မတောင်းဆိုသေးဘူးနော်။
မခံချင်တော့ဘူး ထင်တယ်”

“ဟမ်…… မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုဝဏ္ဏ……. ကျမလည်း စိတ်တွေ အရမ်းဖြစ်နေပြီ။
ကိုဝဏ္ဏ ဆန္ဒရှိသလို လုပ်ပါတော့…. အ…”

“ဒီလိုတော့ မရဘူးလေ။
ဒီနေ့အဖို့ နှစ်ယောက်လုံးက ကျနော့်ကို လင်တစ်ယောက်လို သဘောထား ဆက်ဆံပေးမှ ကျနော်က ပက်ပက်စက်စက် လိုးပေးမှာ။
စံကတော့ ပြောစရာ မလိုတော့ဘူး။ မကြည်ပြာက ကျနော့်ကို လင်တစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး အလိုးခံနိုင်ပါ့မလား”

“ဟမ်……”

“ဘာထူးလို့လဲ ချစ်ရယ်၊ စံတို့က မောင့်အလိုးကို ခံထားမှတော့ သူ့မိန်းမတွေပေါ့။
ချစ်လည်း ဒီနေ့ သူ့ကို လင်ယောက်ျားတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး အရသာရှိရှိ ခံလိုက်စမ်းပါ။
အဲဒါမှ ပိုအရသာရှိမှာ။ သူလည်း စိတ်ပိုထန်ပြီး အပီဖြုတ်လိမ့်မယ်”

“…………….”

စံရဲ့ အားပေးအားမြောက်စကားရယ်၊ ကျမမှာ လောင်ကျွမ်းနေတဲ့ ကာမစိတ် အဟုန်ရယ်ကြောင့် ကျမ ခေါင်းညှိတ်လိုက္မိပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ကျမအဖုတ်ထဲ သူ့လီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ထိုးသွင်းကာ လရည်များ ပတ်ဖြန်းဖူးသူမို့ လင်တစ်ယောက်လို သဘောထားရမယ်ဆိုရင်လည်း မထူးတော့ပါဘူး။ ညပိုင်းတုန်းက အလိုးခံချိန်မှာ စံ ချစ်သူ တစိမ်းပြင်ပြင် လူတစ်ယောက် အနေနဲ့ ခံခဲ့ရာကနေ အခုတော့ လင်ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို မယားနှစ်ယောက်က မျှခံရတဲ့ ဘဝကို ရောက်ရပါပြီ။ ဒီအတွေးကပဲ ကျမစိတ်ကို ပိုလှုပ်ရှားကာ ရမ္မက်ပိုထန်လာစေပါတယ်။

“ဘယ်လိုလဲ မကြည်ပြာ၊ ကျနော့် မိန်းမလို သဘောထားပြီး ကျနော့်လိုအင်တွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးတော့မှာလား”

“ဟွန့်၊ ဘာထူးတော့လို့လည်း။ တစ်ညလုံးလည်း ရှင့်စိတ်ကြိုက် ကျမကို လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်ပြီးပြီလေ။
ရှင်က ကျမ ယောက်ျားဆိုတော့လည်း ယောက်ျားပေါ့”

“အွန်း….. ဒါဆို ယောက်ျားကို လိုးပေးဖို့ မိန်းမက တောင်းဆိုလေ”

“ဟင့်….. ဒီမှာ မနေနိုင်တော့ပါဘူးဆို။
ကိုဝဏ္ဏ…. ယောက်ျား….. မိန်းမတို့ကို လိုးပေးတော့နော်။
စံရေ….. စံလူ…. က အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ။ မြန်မြန်လိုးခိုင်းပါတော့…… ဟင့်….”

“ဟား ဟား ဟား……. ကောင်းပြီ။ ငါ့မိန်းမ နှစ်ယောက်ကို ဘယ်သူ့ကို အရင်လိုးရမလဲ ကြည့်ရအုံးမယ်…… ”

အို…… အဟင့်……အ….. ဟင့်

ကိုဝဏ္ဏက ကျမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်တွေကို ရွရွလေး ပွတ်သပ်ရင်း အရသာခံကြည့်နေပါတယ်။ ကျမတို့မှာတော့ အလိုးခံချင်လွန်းလို့ ဖင် တရွရွ ဖြစ်နေရပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့လီးထိုးသွင်းတာကို အရင်ခံချင်နေပြီမို့ ဖင်ကို ပိုကော့ကာ လှုပ်ရှားပေးနေမိပါတယ်။ ကျမအဖုတ်ထဲက အရည်တွေကလည်း အောက်ကို စီးလို့ ကျနေရပါပြီ။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူ့လီးထိပ်က ကျမ အဖုတ်ဝကို အတေ့ ခံလိုက်ရပါတယ်။

သူ့လီးထိပ် ပူနွေးနွေး အထိအတွေ့ဟာ ကျမကို အရသာရှိစေသလို ကြည်နူးရပါတယ်။ ကျမ လိုအပ်နေချိန်မှာ အရင်ဆုံး လိုးပေးဖို့ အရွေးချယ်ခံရတာလေ။ အဲဒီတော့ ကျေနပ်ကြည်နူးဖြစ်မိရတာပေါ့။ ကျမ ကျေနပ်နေစဉ် ခဏမှာပဲ သူ့ အဖုအထစ်တွေနဲ့ လီးက ကျမအဖုတ်ထဲ ခပ်သွက်သွက် ထိုးသွင်း ဝင်ရောက်လာပါတော့တယ်။

ပလွပ်…. ဗြစ်….. ဘွတ်….. အု့…..အာ့…..

လှလိုက်တဲ့ ဖင်…. အင့်ဟာ……. ဖြန်း…… အား…..
လိုးပြီ၊ ငါ့မိန်းမ ခံထား…..အင့်….

ဗြွတ်….ဗြစ်….ဖေါင်း….အား….ဖေါင်း….. ဖြန်း….. အီး…. လိုးပါ…. ယောက်ျား…… အကြိုက်လိုး…… ဖြန်း….. အဟင့်…….

ဗြစ်….. ဖေါင်း….. အွတ်…… လိုးမှာ….. ငါလိုးမ…. မိန်းမ…. ဗြွတ်….. အင့်ဟာ….. ဘွတ်…… ဖေါင်း….. ဖြန်း….. အမလေး…..

သူကတော့ ကျမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုး၊ အပြော၊ အရိုက် များနဲ့ စိတ်လွှတ်ပြီး တွယ်နေပါပြီ။ ကျမမှာ သူ့ဆောင့်အားကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေပေမယ့် ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားရတာကို မပျက်ရအောင် တောင့်ခံပေးထားရပါတယ်။ သူ့လက်တွေက ကျမခါးကို ထိန်းကိုင် မထားနိုင်တာမို့ပါ။ တစ်ဖက်က ကျမဖင်ကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ရိုက်နေသလို၊ ကျန်တစ်ဖက်ကလည်း စံ အဖုတ်ကို ထိုးနှိုက်ကလိပေးနေတာလေ။

ဆက်တိုက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း အချက် သုံး၊ လေးဆယ်လောက် လိုးပြီး လီးကို ဆက်ခနဲ ဆွဲထုတ်ကာ စံကို ပြောင်းလိုးပြန်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ လစ်ဟာသွားသလို ခံစားလိုက်ရပေမယ့် သူ့လက်က အဖုတ်ကို ပြန်ကလိပေးတော့ အရသာပြန်ရှိရပြန်ပါတယ်။ စံခမျာလည်း ရေရေလည်လည် အတွယ်ခံရတာပါပဲ။ ဖင်ရိုက်ခံ၊ ပက်ပက်စက်စက် အပြောခံ၊ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆောင့်လိုးခံနေရတာကို ပျော်ရွှင်ကျေနပ်နေတဲ့ အထန်မနှစ်ယောက် ဖြစ်နေရပါပြီ။

စံ ပယ်ပယ်နယ်နယ် အတွယ်ခံရချိန်မှာ ကျမက စံလက်ဖျားတွေကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ အားပေးနေခဲ့ပါတယ်။ အခုတော့ မိန်းမနှစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အားပေး ကူညီရင်း ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးနေရပါပြီ။ စံကိုလည်း အချက် သုံး၊ လေးဆယ်လောက်လိုးပြီး၊ ကျမကို တလှည့် ပြန်လာလိုးပြန်ပါတယ်။ သူ့ဂေါ်လီလီးကလည်း စ အသွင်းခံရတိုင်း အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေမှ စကာ အတွင်းနံရံများကို ထိတိုက်ပွတ်ဆွဲကာ တိုးဝင်သွားတာမို့ ပြန်အသွင်း ခံရတိုင်း အရသာရှိလွန်းနေပါတယ်။

အိပ်ရာနိုးကာစက အထိမခံနိုင်လောက်အောင် ဖူးယောင်ပြီး နာကျင်ကျိန်းစက်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကလည်း အခုအခါမှာတော့ သူဆောင့်လိုးသမျှကို စောက်ရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ ခံပေးနေနိုင်ပါပြီ။ တဏှာမီး တောက်လောင်ခံရချိန်မှာ နာမှာကို စိုးရွံ့ကြောက်လန့်နေတဲ့စိတ်တွေ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ခန္ဓာကိုယ်က ဝေဒနာဆိုးဆိုးတွေအပေါ် အလိုလို မေ့ပျောက်သွားခဲ့ရပါပြီ။

သူက တစ်လှည့်စီ လိုးပေးနေတာမို့ ကျမတို့ ခံစားရတာက အနိမ့်အမြင့် စုံညီနေသလို ဖြစ်ပေါ်နေပါတယ်။ သူ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးအဆောင့်များကြောင့် စိတ်တွေ အရမ်းထန်ပြီး မောပန်းရသမျှ စံကို ပြောင်းလိုးချိန်မှာ အမောဖြေ အနားယူရပါတယ်။ အမောပြေမယ် မရှိသေးဘူး သူက ထပ်ရောက်လာပြီး ကျမ စိတ်ကို လေထဲရောက်သွားအောင် ဆွဲခေါ်သွားပြန်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကာမစိတ်တွေ မိုးထိထန်လိုက် တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ အရသာခံလိုက်နဲ့ ပြီးလို့ပြီးမှန်းပင် မသိတော့ဘဲ အရသာကောင်းတွေကတော့ ဆက်တိုက်ကို ရရှိနေခဲ့တာပါ။

တကယ်ဆိုရင် ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြီးလို့ ပြီးမှန်းပင် မသိတော့တဲ့အထိ စိတ်တွေ လွင့်မျောနေရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကုတင်အောက္မှာ မတ်တတ်ရပ်ကာ သူ့အားရှိသလောက် နင်းကန်ကျုံးတာကို ကျမရော စံရော ခံရတာလေ။ အဲဒီတော့ ကျမတို့မှာ ဒူးပင်ခိုင်အောင် မထောက်နိုင်တော့ဘဲ ခပ်လျောလျောပုံစံနဲ့ ဖြစ်သလို အလိုးခံနေရတာပါ။ ကျမတို့ အနေအထားပျက်သွားတော့ သူ သိပ်အားမရဘူး ထင်ပါတယ်။

ကျမကို လိုးနေရင်း ဆံပင်တွေကို လှမ်းဆွဲလို့ ခေါင်းမော့ ဖင်ကော့ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျမဆံပင်ရှည်ကို သူ့လက် မှာ ရစ်ဆွဲပြီး စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ကျမလို အမျိုးသမီးကို ညှာတာစရာ မလိုဘဲ စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်နိုင်နေတာမို့ သူကျေနပ်အားရနေမှာ အမှန်ပါ။ သူ့ရဲ့ ကျေနပ်အားရခြင်းကြောင့် စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်သမျှဟာ ကျမအတွက် စိတ်ပိုထန်လာစရာတွေ ဖြစ်လာရပါတယ်။

အား…… ဗြစ်….. ဘွတ်….အွတ်…. ဘွတ်…. ဘွတ်… ဖေါင်း…. အီး…..

“ငါလိုးမနှစ်ယောက်…. မိုက်တယ်ကွာ… အင့်ဟာ…. စောက်ရည်တရွှဲရွှဲနဲ့…. အထန်မတွေ….”

ဖေါင်း….. ဖေါင်း…. ဗြွတ်…… အွတ်…… ဖေါင်း…. ဘွတ်….. ဘူ…… အွန်း…..ကဲဟာ….. ဗြွတ်…..ဘူ…. ဘွတ်….. အု့……

“ငါလိုးမ အထန်မတွေ…. ဒီလောက်ဆောင့်လိုးနေတာတောင်….. ခံရတာ မဝသေးဘူးပေါ့…. အင့်ဟာ….
ဖင်လှလှတွေ လိုးခွဲပစ်မယ်….. အင့်….. ”

သူက ကျမ ဆံပင်ကို ဆွဲပြီး ပါးစပ်ကလည်း အပြောကြမ်းကြမ်းတွေ ပြောကာ ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ကျမမှာ ဦးရေပြားက နာကျင်မှုရယ်၊ အဖုတ်ထဲကို ဂေါ်လီလီးနဲ့ မညှာမတာ ထိုးခွဲ ဆောင့်လိုးမှုတွေကြောင့် နာကျင်အီစိမ်မှုတွေကို တပြိုင်တည်း ခံစားရင်း အသိစိတ်ဆိုတာ မသိတော့ပါဘူး။ သူက ဆက်တိုက်ကြီး တနင့်တပိုး ပေးလာတဲ့ ဝေဒနာကဲတဲ့ အရသာထူးတွေကို ခေါင်းမော့ ပါးစပ်ဟကာ အဆက် မပြတ်ညည်းညူအော်ဟစ်ရင်းပဲ ရမ္မက်ဆိပ်တွေ ထိန်းမရအောင် တက်နေရပါတယ်။

အဆက် ၅၀ လောက် ဆံပင်ဆွဲကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပြီး ဆံပင်တွေကို ဆွဲထားတာ လွှတ်ချကာ လီးကို ဆွဲထုတ်သွားပါတယ်။ ဆံပင်တွေ ဆွဲထားတာကို လွှတ်ချလိုက်တာနဲ့ ကျမလည်း ရှေ့ကို ဟပ်ထိုးပြီး ပစ်ကျသွားရပါတယ်။ မျက်နှာနဲ့ ရင်ဘတ်ကို အိပ်ရာပေါ်မှာ ကပ်ထားရင်း ကာမအရသာတွေ ဆက်ကာဆက်ကာ ခံစားရင်း အသက်ကို လုရှူနေရပါတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှာလည်း အကြောဆွဲကာ တဆက်ဆက်တုန်ခါ နေပါတယ်။

သူကတော့ ကျမကို လိုးပြီးတာနဲ့ စံကို ဆက်လိုးပါတယ်။ စံကို လိုးတာလည်း မညှာမတာပါပဲ။ ကုတင်တစ်ခုလုံး ရမ်းခါနေအောင် ဆံပင်ဆွဲပြီး ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းနဲ့ သမနေတာပါ။ စံရဲ့လှပတဲ့ မျက်နှာလေးကလည်း ရမ္မက်ဆီများကြောင့် နီမြန်းတောက်ပနေပါပြီ။ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး နာကျင်ခံစားသမျှကို တင်းခံကာ အရသာအဖြစ် ကူးပြောင်းနေတာပါ။ ကျမမှာ ခံစားခဲ့ရတဲ့ အရသာတွေ ကြီးမားပြင်းထန်လွန်းနေလို့ စံ လက်ကို ကိုင်ပြီး အားမပေးနိုင်တော့ပါဘူး။ ခပ်ဝပ်ဝပ် အနေအထားနဲ့ ဖင်လေးကို မြှောက်ကြွပီးပဲ အမောဖြေနေရပါတော့တယ်။

ကိုဝဏ္ဏက စံကိုလည်း အချက် ၅၀ လောက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပြီး လီးကို ဆွဲထုတ်ကာ အနောက်က ထိုင်ခုံမှာ ခဏနားပါတယ်။ စံခမျာလည်း သူ့လီးဆွဲထုတ်သွားတာနဲ့ ကျမလိုပဲ အိပ်ရာထက်ကို ပစ်ကျကာ ဆက်ဆက်ခါအောင် တုန်ရီမောပန်းရင်း ကာမစည်းစိမ် ခံနေပါတယ်။ ကျမတို့ နှစ်ယောက်ဖြစ်နေပုံကို သူက ဝိုင်တစ်ခွက် ထပ်သောက်ကာ အမောဖြေရင်း အရသာခံကြည့်နေတာပါ။ သူ့လီးက အခုထိ မပြီးသေးပါဘူး။ တင်းပြောင်နေတုန်းပါပဲ။ ကျမတို့ကို အနားပေးပြီးတာနဲ့ ထပ်ပြီး သမအုံးမယ်ဆိုတာ သိသာပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့နှစ်ယောက် ဝမ်းလျားမှောက်ပြီး ငြိမ်သက်သွားချိန်မှာ သူ ထလာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမတို့ကို အိပ်ရာအလယ်ဆီ ရွေ့စေကာ သူလည်း အိပ်ရာပေါ် တက်လာတယ်။ ပြီးတာနဲ့ စံကို ပက်လက်အိပ်စေပြီး ကျမကို စံအပေါ်ကနေ မှောက်ကာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် နေစေပါတယ်။ ကျမနဲ့ စံမှာလည်း အရည်တွေ ထွက်ကာ ပြီးထားရတာမို့ နွမ်းနယ်နေတာပါ။ သူ့ကိုလည်း ဘာစကားမှ ပြန်မပြောနိုင်ပါဘူး။ သူနေရာချသလို နေပေးရင်း ထပ်ပြီး ကြုံရမှာတွေအတွက် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေပါတယ်။

ခုနကလည်း စံနဲ့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အနေအထားနေကာ အပြန်အလှန် အဖုတ်လျက်ပေးခဲ့ပြီးပါပြီ။ အခုလည်း စံက ကျမအဖုတ်ကို ခေါင်းထောင်ပြီး လျက်ပေးနေပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျမလည်း စံပေါင်ကြား ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး လျက်ပေးရပါတယ်။ စံအဖုတ်မှာလည်း စောက်ရည်ဖြူပျစ်ပျစ်တွေဟာ မနည်းမနော ပေပွနေတာပါ။ ဒီလိုညှီစို့စို့ စောက်ရည်တွေကို ကျမနဲ့ စံဟာ အပြန်အလှန် လျက်စုပ်ပေးရင်း ငြိမ်သက်နေတဲ့ ကာမမီးတောက်ကို ထပ်မံမွှေးနေမိပါပြီ။

ဒီလို လျက်ပေးနေချိန်မှာပဲ ကိုဝဏ္ဏက ကျမ မျက်နှာနား ရောက်လာကာ သူ့လီးကို စံ အဖုတ်လျက်ပေးနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနား ကပ်ပေးပါတယ်။ ဒါဟာ သူ့လီးကို စုပ်စေချင်လို့ဆိုတာ ကျမ သိနေပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့လီးကြီးကို ဆွဲယူပြီး ကျမပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါမှာတော့ သူက ကျမစုပ်ပေးတာကို ငြိမ်မခံဘဲ ကျမခေါင်းကို ချုပ်ကိုင်ကာ လီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ လည်ချောင်းထဲအထိ သူ့လီးကြီး တိုးဝင်လာတာမို့ မျက်လုံးပြူးပြီး တအွတ်အွတ်နဲ့ အခံရခက်နေရပါတော့တယ်။

အွတ်….. အု့…..အွတ်…… ထည့်ထားစမ်း….. ဒီလောက်လီးကြိုက်တဲ့ မိန်းမ….. အင့်…..

အွတ်….. အွတ်….. အု….. အင့်….. တဆုံးထည့်ပေးတာ မှတ်ပြီလား……. လူလှသလောက်…. ထန်လွန်းတဲ့ ငါလိုးမတွေ….. အင့်

သူက ကျမခေါင်းကို မလွှတ်ပေးဘဲ လီးကို ပါးစပ်ထဲ အတင်းဖိသိပ်ထည့်နေတာပါ။ ကျမမှာ မခံနိုင်လို့ အတင်းတွန်းပေမယ့် အရာမထင်ပါဘူး။ အသက်ရှူတွေကျပ်ကာ မျက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာရပါတယ်။ လီးဆာပြီး ထန်နေလွန်းလို့ ကြမ်းသမျှ အလိုးခံပေး၊ ခိုင်းသမျှ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေး၊ ကုန်းပေးနေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဘယ်လိုလူက ညှာတာမှာလဲရှင်။ သူ့ရဲ့လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝစေဖို့ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ပြုမူမှာ သဘာဝပါပဲ။ အခုလည်း သူက ကျမရဲ့ အခံရခက္မှုကို ဂရုမထားဘဲ သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝဖို့ကိုပဲ အဓိကထားနေပါပြီ။ ဒီလို ဆက်ဆံခံရတာကပဲ ကျမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို ပိုမို ကြီးထွားလာစေဖို့ အကြောင်းရင်းခံ ဖြစ်နေပြန်ပါတယ်။

အွတ်….. ပလွပ်….. ဟူး….. ဟူး…. အော့…..

“မှတ်ပြီလား၊ ဒီလောက်လှတဲ့ မျက်နှာ အခုလို မချိမဆန့်နဲ့ မျက်ရည်ဝိုင်းနေမှ ပိုလှနေတယ်။
ရော့…. ဒီလိုလှတဲ့ မျက်နှာကို လီးနဲ့ အထိုးခံနေလိုက်….. အင့်….. ပါးတွေကို လီးနဲ့ ရိုက်ပေးမယ်”

ဖပ်….ဖပ်…. ဘုတ်…. အု့….. အင့်….. ဖပ်…. ဖပ်

ကိုဝဏ္ဏက ကျမ အသက်ရှူကျပ်ပြီး မခံနိုင်အောင် ဖြစ်နေမှ လီးကို ဆွဲထုတ်ပေးပါတယ်။ အဲဒီကျမှပဲ ကျမမှာ အသက်ဝအောင် ရှူရတယ်။ ကျမပါးစပ်ထဲက သွားရည်တွေကလည်း အိပ်ရာပေါ်ကို အမျှင်တန်းပြီး စီးကျနေတာ မနည်းပါဘူး။ ကျမ အ​မောဖြေနေချိန်မှာ သူက ကျမမျက်နှာကို သူ့လီးထိပ်နဲ့ ဆောင့်ထိုးပါတယ်။ တင်းပြောင်ကာ မာနေတဲ့ သူ့လီးထိပ်က ကျမ နဖူး၊ ပါး၊ နှာခေါင်းတို့ကို ဒုက်ခနဲ ဒုက်ခနဲ မြည်အောင်ကို လာဆောင့်နေတာပါ။

ပြီးတော့ ကျမဆံပင်တွေကို ဆွဲပြီး မျက်နှာကို မော့လာစေပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး ကျမပါးတွေကို ရိုက်လိုက်၊ ပွတ်လိုက်နဲ့ စိတ်ထင်သလို ပြုနေပါတော့တယ်။ ဒီအချိန်မှာ သူ့အပြုအမူတွေအပေါ် နှစ်သက်ခြင်း၊ မနှစ်သက်ခြင်းဆိုတာ ကျမ မစဉ်းစားနိုင်ပါဘူး။ တွေ့ကြုံလာရတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေအပေါ် မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့ စိတ်အခံနဲ့သာ အလိုက်သင့် နေပေးနေမိတာပါ။

သူကတော့ သိပ်လှတဲ့ အမျိုးသမီးရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို သူ့လီးနဲ့ ထိုး၊ လီးနဲ့ ပါးရိုက်နေရတာကို ကျေနပ်နေမှာပေါ့။ ကျမ ဘဝကလည်း မျက်နှာကို ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့လီးနဲ့ အထိုးခံရတဲ့ ဘဝရောက်နေခဲ့ပါပြီ။ ဒီလိုအတွေးမျိုး ဝင်လာတာနဲ့ ကျမစိတ်ထဲ သိမ်ငယ်ဝမ်းနည်းလာပါတယ်။ ရမ္မက်တွေ ထန်ပြီး အသွေးအသားတွေ ထကြွသောင်းကျန်းကာ ဘယ်လောက်ပင် ယစ်မူးရီဝေနေပါစေ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ပင်ကိုယ်အရှက်သိက္ခာလေးကတော့ ခိုတွယ်ကပ်ငြိကာ ကျန်ရှိနေတုန်းပါပဲ။

ဒီလို အရှက်သိက္ခာ ခပ်ပါးပါးကြောင့်ပဲ ကျမပါးကို လီးနဲ့အရိုက်ခံနေရချိန်မှာ မျက်ရည်များ အလိုလို ကျဆင်းလာရပါတယ်။ ကြုံတွေနေရတဲ့ အခြေအနေအပေါ်မှာ သာယာနေခဲ့ပေမယ့် လက်တွေ့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့စိတ်ကတော့ ခက်ခဲနေပြန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ငြင်းပယ်နိုင်သလားဆိုတော့လည်း မငြင်းပယ်နိုင်ပါ။ အခုချိန်ထိ ရင်ထဲတလှိုက်လှိုက် ခံစားနေရအောင် ကျမအဖုတ်ကို အောက်ကနေ လျက်ပေးနေတဲ့ စံကြောင့်လည်း ဆောက်တည်ရာမရသလို ဖြစ်နေစေပါတယ်။

(ဆက်ရန်……)

ဒီလို ဒွိဟစိတ်တွေနဲ့ ခံစားမှု အစွန်း နှစ်ဖက်အကြား ချောင်ပိတ်မိနေတဲ့ ကျမဟာ တဏှာခိုးတွေနဲ့ ရီဝေနေတဲ့ မျက်လုံးအိမ်အတွင်းက ဝမ်းနည်းမျက်ရည်တွေ ကျဆင်းလာရခြင်း ဖြစ်ပါတော့တယ်။ ကျမရဲ့ ရမ္မက်ထန်နေတဲ့ မျက်နှာလေးက မျက်ရည်တွေ ကျဆင်းလာတာကို ကိုဝဏ္ဏကတွေ့ပြီး အံ့ဩသွားပါတယ်။ ကျမဆံပင်တွေကို ခပ်တင်းတင်းစုကိုင်ထားတာကို​လွှတ်လိုက်ကာ အသာအယာထွေးပွေ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ လိင်စိတ်တွေ ထက်သန်ပြီး ခက်ထန်စူးရှနေတဲ့ သူ့အကြည့်များဟာ ချက်ချင်းပဲ ပြောင်းလဲသွားကာ……

“ဟင်…. မကြည်ပြာ….. ဘာလို့လဲ။ ကျနော် ဒီလို ဆက်ဆံတာ မကြိုက်လို့လား။
Sorry ဗျာ။ ကျနော် စိတ်တွေ အရမ်းထန်သွားတယ်”

“ဟင်….. မောင်…… ကြည်ပြာက ဒါမျိုး mind control အခြေအနေ မကြုံဖူးဘူးလေ။
မောင် ဖြည်းဖြည်းသွားမှ ရမှာ။ စစချင်းမှာ စံကို ကြမ်းသလို သိပ်ကြမ်းလို့ မရဘူးလေ”

“ဟို….. ရပါတယ်။ ကျမလည်း ဗြုန်းဒိုင်းကြီးဆိုတော့ စိတ်ထဲ အရမ်းဝမ်းနည်းသွားလို့ပါ။
ရပါတယ်။ ဒီအခြေအနေရောက်လာမှ ကျမလည်း သဘောပေါက်ပါတယ်”

“ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျနော်က မကြည်ပြာကို နှိမ့်ချချင်တဲ့ စိတ်ကြောင့် မဟုတ်ပါဘူး။
မကြည်ပြာလို လှတဲ့ အမျိုးသမီးမျိုးကို စိတ်ရှိသလို ချစ်ခွင့်ရရင် ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ် စိတ်တွေ ထန်ကုန်ကြမှာပါပဲ။
ကျနော်က သူများထက် စိတ်ပိုထန်တတ်တော့ အားနာလို့ပါ”

“အွန်း၊ မထူးတော့ပါဘူးလေ။ ကိုဝဏ္ဏ ဘယ်လောက်ထန်တယ်ဆိုတာလည်း တစ်ညလုံး ကျမ သိသင့်သလောက် သိပြီးပါပြီ…. ဟင်း…. ဟင်း….
အခုဟာက ကျမစိတ်တွေ ထန်နေရဲ့နဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း မသိဘူး။ ကျမကြောင့် အရှိန်ပျက်သွားကြတာ စိတ်မကောင်းပါဘူး။
ရပါတယ်။ ကိုဝဏ္ဏ ဆန္ဒရှိသလို ကျမ လိုက်ပါပေးပါ့မယ်”

“Sorry နော်….. အရမ်းလှတာပဲ မကြည်ပြာရယ်။
ကျနော်တော့ မကြည်ပြာကိုတွေ့တိုင်း စိတ်တွေ ထိန်းမရတတ်လို့ပါ…..”

ပျွတ်….. အို….. ပျွတ်….ပျွတ်…. ပလပ်…. ဟင့်

ကိုဝဏ္ဏက ကျမကို တောင်းပန်ရင်း နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း အခုလို ချိုအီနူးညံ့တဲ့ အနမ်းများ ခံယူရချိန်မှာ ရင်ထဲကျေနပ်ပီတိ ဖြစ်ပေါ်သွားရပါတယ်။ ခုနတုန်းက ကြမ်းတမ်းပက်စက်တဲ့ အပြုအမူတွေနဲ့ တခြားစီပါပဲ။ အမှန်တော့ ကာမမှုကိစ္စတွေမှာ စိတ်ထက်သန်ကြမ်းတမ်းတတ်သူတွေဟာ ကြမ်းတမ်းရိုင်းပြတတ်တာကို ကျမကောင်းကောင်း သိပါတယ်။

ခုနက သိမ်ငယ်ဝမ်းနည်းစိတ် ဖြစ်ရတာက မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အားငယ်တတ်တဲ့ စိတ်အခံကြောင့် ဖြစ်မှာပါ။ ပြီးတော့ စံ ရှေ့မှာ သူ့ချစ်သူက ကျမကို ချိုးနှိမ်ကြမ်းတမ်းတာကို ခံနေရလို့လည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါကတော့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ် စိတ်ခံစားမှု အပြောင်းအလဲတွေကြောင့် ရှက်ရွံ့သိမ်ငယ်မှု ဖြစ်ရတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျမ ဒီလိုဖြစ်သွားခဲ့လို့ အားလုံးရဲ့ ရမ္မက်အရှိန်တွေ ကျသွားခဲ့ရတာကိုလည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပါတယ်။

တကယ်ဆိုရင် တစ်ညလုံး ကျမကို အကောင်းဆုံးအရသာတွေ ပေးခဲ့ကြတဲ့ စံနဲ့ သူ့ကို ကျမဘက်ကလည်း အကောင်းဆုံး ပြန်လည် ဖြည့်ဆည်းပေးချင်ပါတယ်။ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ စံတို့နဲ့အတူ လိုက်ပါစီးမျောရင်း အသိမဲ့ ကာမဝဲဂယက်ထဲ ထပ်မံနစ်မြှုပ်စေဖို့ ကျမ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုဝဏ္ဏကို ပြုံးကြည့်ပြီး ကျမဘက်က ကြည်ဖြူကြောင်းကို​ပြောလိုက်တာပါ။

အခုတော့ ကိုဝဏ္ဏရဲ့ နူးညံ့ ပြင်းပြတဲ့ အနမ်းအစုပ်တွေက ကျမရဲ့ စိတ်နှလုံးကို သိမ်းယူသွားခဲ့ပြန်ပါတယ်။ စံကလည်း ကျမ အဖုတ်လေးကို အောက်ကနေ ပြန်ပင့် လျက်ပေးနေခဲ့ပါပြီ။ ဒီတော့ ကိုဝဏ္ဏရဲ့ အနမ်းများကို ခံယူရင်း ကြည်နူးဆွတ်ပျံ့တဲ့ ခံစားမှုများနဲ့အတူ စံကြောင့် ရရှိလာတဲ့ ရင်လှိုက်ဖိုခံစားမှုများကို တပြိုင်တည်း ခံစားနေရတာပေါ့။ ဒီတော့လည်း သူတို့နှစ်ဦးရဲ့ အထိအတွေ့ နှစ်မျိုးကြားမှာ ကျမမှာ ရူးမတတ် ဖြစ်ရပြန်ပါပြီ။

ကိုဝဏ္ဏက ကျမကို အနမ်းများနဲ့ ချော့မြူနှစ်သိမ့်ပြီးမှ သူ့ကိုယ်ကို ပြန်မတ်ကာ ကျမပါးစပ်ထဲ လီးကို ပြန်ထည့်ပေးပါတယ်။ ကျမလည်း စုပ်မဝတဲ့ သူ့လီးကြီးကို အာခံတွင်းထဲ ရောက်အောင်ငုံကာ လျှာနဲ့ လျက်ပေးနေမိပါတယ်။ တပြိုင်တည်း စံရဲ့ ဝတ်ရည်တွေ စိုစွတ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကိုလည်း လက်နဲ့ ပွတ်ကာ ထိုးနှိုက်ကစားပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ကျမ မျက်နှာအောက်က စံ အဖုတ်လေးကလည်း စူပွပွနဲ့ ရွစိထိုးနေရှာပါပြီ။ စံလည်း စိတ်တွေ ထန်သထက် ထန်နေပြီပေါ့။

“မကြည်ပြာ…. ကျနော်.. စံကို လိုးလိုက်အုံးမယ်။
လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး စံ အဖုတ်ကို တေ့ပေးနော်”

“အွန်း၊ ဒီလိုလား…… ကျမ ကိုင်ပြီး စံအဖုတ်ကို ဖြဲပေးထားတယ်။ ကိုဝဏ္ဏ သွင်းထည့်လိုက်တော့…”

အွန်း….. ပလွပ်…. ပျွတ်…. ဗြစ်…. ဖွပ်…. အာ့

ကျမ ပါးစပ်ထဲက လီးကို ထုတ်ပြီး ကိုဝဏ္ဏက စံကို လိုးဖို့ လုပ်ပါတယ်။ ကျမက စံအဖုတ်ကို ဖြဲပေးကာ သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး တေ့ပေးထားရပါတယ်။ ကျမ တံတွေးတွေနဲ့ ပြောင်လက်နေတဲ့ လီးကြီးက စံ အဖုတ် ဖွေးဖွေးအပေါ် တေ့ပေးထားရတာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါ။ စံအဖုတ်လေးထဲ တစ်ရစ်ချင်း ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားတာလေ။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများမှာ ပြဲဟလို့ အဖုအထစ်တွေ တိုးတိုက်သွားပုံကို ရှင်းရှင်းကြီး တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

အဖုအထစ်တွေနဲ့ လီးစသွင်းခါစမို့ စံအဖုတ်လေး တုန်ခါနေပါတယ်။ ကျမလည်း စံ စောက်စိလေးကို လျှာနဲ့ ထိုးကာ လျက်ပေးရင်း စံ အခံရသက်သာအောင် ကူညီနေမိပါတယ်။ တဆက်တည်း ကိုဝဏ္ဏရဲ့ လီးတံ တစ်ပိုင်းတစ်စကိုပါ လျှာနဲ့ထိုးကာ လျက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ လီးတဆုံး သွင်းပြီးချိန်မှစကာ ကိုဝဏ္ဏက စတင်လိုးပါတော့တယ်။

ဗြွတ်…. ဘွတ်….. အား…. ဗြွတ်…. ဖေါင်း…
ဖေါင်း…. အ…… ဘွတ်…. အာ့….. ဗြစ်…..

ဘွတ်….ဖပ်….. ဗြွတ်…အွတ်….. အင့်… ဘွတ်…အင့်…ပလွပ်…ကဲဟာ…. ဗြွတ်…. အား ….

“မောင်…. ကောင်းတယ်…. မောင်….လိုး…. ကြည်ပြာ…. စံအစိလေးကို စုပ်ပေးပါ…. အဟင့်”

ဗြွတ်…..ဖွပ်… ဘွတ်….. ဘွတ်….. အွတ်….. အင့်….. ဘွတ်…..ဗြွတ်….. အာ့…..

တဗြစ်ဗြစ်၊ တဗြွတ်ဗြွတ် ဝင်ထွက် လှုပ်ရှားနေပုံကို အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ကျမစိတ်တွေ ထန်လာရပါတယ်။ ကျမလည်း စံတို့လိုးနေတဲ့ ကြားကို ခေါင်းတိုးဝင်ပြီး အဆက် မပြတ် လျက်ပေးနေမိပါတယ်။ စံကလည်း အလိုးခံရင်း ကျမ အဖုတ်ကို လျက်ပေးနေတော့ ကျမစိတ်တွေ တဖျဉ်းဖျဉ်းနဲ့ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်လာရပါတယ်။

ကျမ အဖုတ်ထဲကလည်း ယားတက်လာကာ အရည်တွေ ပိုစိမ့်ထွက်လာပါတယ်။ စံလည်း တော်တော်ကောင်းနေတာကို ကျမ သိနေပါတယ်။ ကိုဝဏ္ဏလီး ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း စံအဖုတ်ထဲကလည်း အရည်တွေ အပြင်ကို စင်ထွက်နေတာ မနည်းပါဘူး။ ဒီအရည်တွေက ကျမ မျက်နှာအနှံ့ လာရိုက်ခတ်ပေကျန်ကုန်ပါတယ်။ ဒါကလည်း ကျမကို စိတ်ပိုထန်စေပါတယ်။

ပလွပ်….ဖွပ်….ဖွပ်….အာ့….ပလွပ်…. ဖွပ်…..အင့်…. ပလွပ်…. ဖပ်….ဖပ်….အု့……

“အာ့….. မောင်…. ကောင်းနေပြီ…. အာ့…. ချစ်…. လျက်ပေး…. ရှီး…… အာ့…. ရှစ်….

ဖွပ်…. ဖွပ်….. ဗြစ်…. အမလေး…. အာ့…. ဖွပ်…. ဖွပ်…. ဘွတ်…. အာ့….. ကောင်း….. ကောင်းလိုက်တာ….. အ…. အာ့….. အာ့…..

ဒီလိုနဲ့ ကိုဝဏ္ဏက အချက် ၅၀ လောက် ဆက်တိုက် ခပ်သွက်သွက်လေး ဖိလိုးပေးလိုက်ချိန်မှာပဲ စံအဖုတ်လေး တုန်တက်ကာ ပြီးသွားရပါတယ်။ စံ ခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ ကျမက အပေါ်ကနေ ဖိထားလို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မကော့ပြန်နိုင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမခါးကို အောက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး တုန်ခါနေရပါတယ်။ ပြီးတော့ စံ ပြီးပြီးချင်း ကိုဝဏ္ဏက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ စံအဖုတ်က အပေါ်ကို ကော့ပြီး အရည်တွေ ထောင်ပန်းသလို ဆက်တိုက် ယိုစီး ထွက်နေပါတော့တယ်။

ကျမလည်း စံအဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး လျှာနဲ့ လျက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ စံရဲ့ စောက်ရည် ဖြူပျစ်ပျစ်တွေက ကျမ ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်တာ မနည်းပါဘူး။ ကျမလည်း မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ကာမပြီးဆုံးခြင်းကြောင့် ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အရည်တွေကို မျိုချရင်း စံကို အကောင်းဆုံး ကာမစည်းစိမ် ခံယူနိုင်စေရန် အားဖြည့်ပေးနေမိပါတယ်။ စံကတော့ တဆက်ဆက်တုန်ခါနေရင်းကနေ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်ကာ အသက်ကို မျှင်းရှူနေပါပြီ။

စံရဲ့ ကာမပြီးဆုံးခြင်း အခြေအနေပြီးသွားမှ ကျမလည်း မတ်မတ်ထောင်နေစဲဖြစ်တဲ့ ကိုဝဏ္ဏ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ကာ စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အခုလို အချိန်မှာတော့ စံ စောက်ရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ လီးကြီးဟာ ကျမအတွက် တပ်မက္ရင်ခုန်စရာ ဖြစ်နေပါတယ်။ ခဏလောက် စုပ်ပေးပြီးတာနဲ့ သူက ကျမ အနောက်ဖက်ကို ခပ်မြန်မြန်ရွေ့သွားပါတယ်။ ကျမကို လိုးရမယ့် အလှည့်ရောက်ပြီလေ။ ကျမလည်း သူလိုးကောင်းစေရန် ခန္ဓာကိုယ်ကို အနည်းငယ်ပြင်ပြီး စောင့်နေလိုက်ပါတယ်။

စံမျက်နှာပေါ်မှာ ခွပြီး ကုန်းပေးထားသလို ဖြစ်နေတဲ့ ကျမ ဖင်နောက်ကို ရောက်တာနဲ့ သူက လီးကို အဖုတ်ထဲ ခပ်ဆက်ဆက်လေး ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ အဝင်အထွက် အကြိမ်ကြိမ်ရှိပြီးသား ဖြစ်ပေမယ့် အဖုအထစ်တွေနဲ့ သူ့လီးကြီး စသွင်းခံရတိုင်း ထိမိစီးပိုင်းပြီး အီစိမ့်တဲ့ အရသာကို ရတာချည်းပါပဲ။ အခုလည်း ကျမ မျက်လုံးများ စင်းကျကာ စံအဖုတ်ပေါ် မျက်နှာ အပ်ကျသွားပါတယ်။ သူကတော့ ကျမခါးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး စတင် လိုးပါတော့တယ်။

ပလွပ်…. ဖွပ်… အာ့…. ပလွပ်… ဗြွတ်… အား….

“မကြည်ပြာ…. ကျနော်လိုးပြီနော်… အဖုတ်လေးက စီးနေတာပဲ….. ကျနော် ခပ်သွက်သွက် လိုးတော့မယ်…. အင့်….”

“ဟုတ်…. ကိုဝဏ္ဏ….. လုပ်တော့…. ကျမက ရတယ်…. အာ့……”

ဖွပ်….ဗြွတ်….. ဘွတ်….ကောင်းလား…. အူး…. အလိုးခံရတာ ကောင်းရဲ့လား….အင့်…..ဗြွတ်…. ဖေါင်း…… အာ့…. ကောင်းတယ်….. ရှင်လိုးတာ ကောင်း….အ… တယ်….

ဗြစ်….. ဘွတ်….. အာ့ ….. ဗြွတ်….. ဘွတ်…..ဖေါင်း….. ဒုက်…. အား….

ကိုဝဏ္ဏကတော့ စိတ်ထန်ထန်နဲ့ ခပ်သွက်သွက်ကို ဆောင့်လိုးနေပါပြီ။ ကျမကလည်း သူ့အလိုးကို တပ်မက္စွာ မျှော်လင့်နေသူလေ။ သူလိုးကောင်းအောင် ခါးကို ခွက်ပြီး တင်ကို ကောက်ကာ ပစ်ပေးထားခဲ့တာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူက ကျမခါးကို ဖိကာ ဆုပ်ကိုင်ပြီး လုံးတစ်မို့တက်နေတဲ့ ကျမတင်ပါးတွေကို တဖြောင်းဖြောင်းမြည်အောင် လိုးနေပါပြီ။ ကျမမှာ စံအဖုတ်ကို မလျက်ပေးနိုင်တော့ဘဲ ခေါင်းကိုမော့ကာ အသံကုန်အော်ဟစ် ညည်းညူနေရပါတယ်။

ဖွပ်….ဖွပ်….ဖေါင်း….အာ့….ဖွပ်….ဖွပ်….ဖေါင်း…. ဒုက်….. အာ့မလေး….. ထိတယ်….အာ့

“ထိလား၊ ကျနော် လိုးပေးတာ အရမ်းကောင်းနေလား…. အာ့….”

“ထိတယ်….. ရှင့်လီးက ကျမအထဲကို …… အာ့…. ပြေးဆောင့်နေတာ…. အဟင့်…..”

“ဒါဖြင့် လျော့ပေးရမလား…. ဟင်…. အင့်…. ရပ်လိုက်ရမလား”

ဖွပ်….ဗြွတ်….ဖပ်…..အင့်…..ဖွပ်….ဖပ်…. ဖပ်…… ဗြွတ်….. ဒုက်…. အာ့…..

“မရပ်နဲ့….. ကျမအရမ်းကောင်းနေပြီ…. အု့….. ရှင်လိုးတာကို ကြိုက်တယ်…. အာ့…. အရမ်းကောင်းတယ်…. အ….ဟင့်….”

ဖွပ်….ဗြွတ်….ပလပ်….ရွှတ်….အာ့….အမလေး…. ဖွပ်….ဖပ်….ဖပ်….ဗြွတ်….အွတ်

“ကောင်းလား….ကြည်ပြာ….ကျနော့်လီးကို ကြိုက်ရဲ့လား”

“အာ့….အ….ကောင်းတယ်…..ကျမ အရမ်း…. ကောင်းနေပြီ….အ….အာ့….
လုပ်…လုပ်….အဟင့်…..ကြိုက်တယ်….အာ့….
ရှင့် စိတ်ရှိသလိုသာ လုပ်ပါ….. ရှင်လိုးတာကို ကြိုက်တယ်…. အီး…. အာ့….”

ကျမမှာလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ခါရမ်းနေအောင် အဆောင့်ခံ၊ အလိုးခံနေရတာကိုတောင် ထပ်ထပ်ပြီးတော့ လိုချင်နေပါသေးတယ်။ သူ့အလိုးတွေ ရပ်သွားမှာ စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူကတော့ ဆက်တိုက်ကို ပစ်ဆောင့်နေတာပါ။ ကျမမှာ နထင် နရင်းတွေ ပွင့်ထွက်ကုန်တယ် ထင်ရအောင်ကို ခံနေရတာပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုနာကျင်မှုတွေကပဲ ကျမရဲ့ ကာမစိတ်အဟုန်ကို ဟုန်းဟုန်းကြွလာစေပါတယ်။

သူ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း မျက်လုံးထဲ ဖြိုးခနဲ၊ ဖျက်ခနဲ မီးပွင့်မတတ် အလိုးခံနေရင်းပဲ သူ့ဆောင့်ချက္များနဲ့အပြိုင် ဖင်ကိုကော့ကာ တောင့်ခံပေးနေမိပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ စံကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ ကျမ ကာမစိတ်တွေကို အဆုံးစွန်ရောက်အောင် ပံ့ပိုးနေပါသေးတယ်။ အဆက် မပြတ် အလိုးခံနေရတဲ့ ကျမအဖုတ်ကို လျက်ပေးနေတဲ့အပြင် စောက်စိလေးကိုပါ လျှာဖျားနဲ့ ထိုးကာ ကလိပေးပါသေးတယ်။ ဒီတော့လည်း ကျမမှာ ဓာတ်လိုက်သလို ကျဥ္တက်ရင်း တုန်တက်နေရပါတယ်။

ကျမအဖုတ်ထဲကလည်း အရည်တွေ ဆက်တိုက်ယိုစီး ကျနေတာမို့ ကိုဝဏ္ဏ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ တဖန်းဖန်းနဲ့ အသံစုံ မြည်နေပါတော့တယ်။ ကျမ အကောင်းဆုံး အချိန်ရောက်လာချိန်မှာ သူက ကျမဆံပင်တွေကို ဆွဲကာ လီးတဆုံးနီးပါးထုတ်ပြီး ပြင်းထန်တဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ လိုးလာပါတယ်။ ကျမရဲ့ ဦးရေပြားကနေ ခြေဖျားအထိ နာကျင်ခံခက် မှုတွေဟာ ကာမအရသာကောင်းတွေ ဖြစ်လာပြီး တကိုယ်လုံး ကော့ပျံလာပါတယ်။ စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏတို့က ပေးတဲ့ အထိအတွေ့မျိုးစုံ ခံစားမှုတွေဟာ ကျမကိုကာမ အထွဋ်အထိပ် ကောင်းခြင်းရောက်ဖို့ ခေါ်ဆောင်သွားနိုင်ခဲ့ပါပြီ။

ဖေါင်း….. ဖေါင်း…. ဗြွတ်…… အွတ်…… ဖေါင်း…. ဘွတ်….. ဘူ…… အွန်း…..ကဲဟာ….. ဗြွတ်….. ဘူ…. ဘွတ်….. အု့……

“အား….. ကိုဝဏ္ဏ… အ…. အရမ်းကောင်းတယ်…. အမလေး….. ဆွဲ….. ကျမဆံပင်တွေ ဆွဲပြီး…. စိတ်ကြိုက်လိုး…… အာ့….”

“လီးကို ကြိုက်နေပြီလား။ လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ။
စောက်ဖုတ်ကြီးက အီစိမ့်နေတာပဲ။ အထဲက ဆွဲညှစ်ပေးတာ ရှယ်ပဲ…. အင့်…”

“ကောင်းရင် ရှင့်အကြိုက်သာ လိုး…. အီး…. ကောင်းတယ်….. အာ့….. ကျမလည်း အရမ်းကောင်းနေပြီ….ဟင့်….
အထဲက လှိုက်ယားနေတာ….. လိုး….အာ့…. ကြိုက်တယ်…..”

ဖေါင်း….. ဖေါင်း…. ဗြွတ်…… အွတ်…… ဖေါင်း…. ဘွတ်….. ဘူ…… အွန်း…..ကဲဟာ….. ဗြွတ်…..ဘူ…. ဘွတ်….. အု့……

“ဒီ ဖင်ဆုံလှလှကြီးကို ဂေါ်လီလီးနဲ့ လိုးခွဲခံရတာ ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား။
အင့်ဟာ….. စောက်ပက်ယားနေတဲ့ မိန်းမ …. အင့်…. တောင်ခံထား။ အသေလိုးပြမယ်….”

“လုပ်….. ရှင်တစ်သတ်လုံး အသေဖြုတ်ချင်နေတာမို့လား….. ဟင့်…. ဖြုတ်ပါ….
ဒီလောက်ယားနေတဲ့ ကျမကို ….. အီး….. ရှင်အကြိုက် လိုးနော်….အာ့…..
စံ ….. ကိုယ်အရမ်းကောင်းနေပြီ….. စံ ချစ်သူက ကိုယ့်ကို အသေလိုးနေပြီ…. အီးဟီးဟီး…..
စံ….. လျက်ပေးတာ….ကောင်းတယ်…..အီး…. ကျဥ္တယ်….. ကျေးဇူးပဲ…..
အမလေး….. အာ့….. ကိုယ်အရမ်းကောင်းတယ်…. အီး….ဟီး…ဟီး…. အွတ်….
စံရေ…. စံချစ်သူက အသေလိုးနေတာ…… အု့…..”

ဖန်း….ဖန်း….. ဖေါင်း….ဖေါင်း…. အာ့….. အီးဟီးဟီး…. လုပ်ပါ…. အထန်မကို လုပ်ပါ…. အီးဟီးဟီး….

လိုးမှာ….. အသေလိုးမှာ…..ကဲဟာ…..ဖန်း…ဖန်း ….. ဖေါင်း….အွတ်….ဘွတ်…..ဘွတ်….အွတ်….

“ကောင်းတယ်….ကောင်းတယ်…… အာ့….. စံ…..ကိုယ်အရမ်းကောင်း……..အာ့…..အီးဟီးဟီး….အမလေး….. ”

ကိုဝဏ္ဏရဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ချက် များနဲ့အတူ ရမ္မက်ထန်စေတဲ့ စကားလုံးများ အကြား ကျမအသိလွတ်သွားခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမကိုယ်တိုင် ကြမ်းတမ်းပက်စက်တဲ့ စကားများကို စောင့်စည်းနိုင်မှုမဲ့စွာ �အပြန်အလှန်ပြောနေမိခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံရင်း ဒီလို စကားလုံးရိုင်းများကို ကျမပါးစပ်က ထုတ်ပြောလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကြီးမားပြင်းထန်တဲ့ ကာမပြီးဆုံးခြင်း အရသာကို ခံစားရရှိလိုက်ပါတယ်။

ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ပွင့်ထွက်ပြီး လေဟာနယ်ထဲ မျောလွင့်ရောက်ရှိသွားသလို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ လူမှာလည်း ခေါင်းကနေ ခြေဖျားအထိ တဆက်ဆက်တုန်ခါရင်း အာခေါင်ခြစ်အော်ဟစ် ညည်းညူနေမိပါတယ်။ စံကလည်း အောက်ကနေ ကျမ အဖုတ်နဲ့ စောက်စိကို ဆက်တိုက်လျက်ပေးနေတာ​ဟာလည်း ကျမရဲ့ ကာမခရီးလမ်းကို အဆုံးစွန်ထိ ရောက်ရှိအောင် ကူညီအားဖြည့်ပေးလိုက်တာပါ။

ကိုဝဏ္ဏလီးက အဖုအထစ်တွေကြောင့် ခံစားရတဲ့ အီစိမ့်စီးပိုင်မှုနဲ့ စံက အဖုတ်လျက်ပေးမှုကြောင့် ခံစားရတဲ့ ကျဥ္တက်တုန်ခါမှုတွေကို တပြိုင်တည်း ရူးမတတ် ခံစားလိုက်ရတာလေ။ အဲဒါကြောင့်ပဲ စံမျက်နှာအပေါ် ဖိထိုင်ရင်း အကြောများ တုန့်ဆွဲ တွန့်ကန်ကာ ကာမပြီးဆုံးခြင်း အရသာကို ခံစားနေမိခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ လူမှာလည်း အသိလွတ်ကာ အရူးမတစ်ယောက်လို ငိုကျွေးရင်း ပြီးနေရပြန်ပါပြီ။ ကိုဝဏ္ဏကြောင့် ဆောက်တည်ရာမရဘဲ မျက်ရည်လည်ရွှဲ ငိုမိရင်း ကာမအရသာ အပြည့်အဝ ခံယူနေမိပြန်ပါတယ်။

ကျမနဲ့ စံကတော့ ထိုပုံစံ ထပ်လျက်ကြီး အတန်ကြာအောင် အမောဖြေနေမိပါတယ်။ ကျမတို့ နှစ်ယောက်ကသာ ကာမစည်းစိမ် အပြည့်အဝခံပြီး မောပန်းနွမ်းနယ် သွားကြပေမယ့် ကိုဝဏ္ဏကတော့ ဒေါင်ဒေါင်မြည်တုန်းပါပဲ။ သူက ခဏနားရင်း အမောဖြေနေပေမယ့် လီးကတော့ မတ်မတ်ထောင်နေစဲပါ။ ကျမလည်း သူ့ရဲ့လိုးနိုင်အားကို လန့်မိပါတယ်။ ကျမအနေနဲ့ သူ့လီးနဲ့ ထပ်အလိုးခံဖို့ လန့်နေပေမယ့် သူပြီးမြောက် အရသာရှိသွားအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးရအုံးမှာပါ။

(ဆက်ရန်……)

ဒီနောက်ပိုင်းမှာတော့ ကျမနဲ့ စံဟာ အားအင်ကုန်ခမ်းပြီး နွမ်းနယ်နေပေမယ့် ကိုဝဏ္ဏဆန္ဒရှိသလို အားတင်း ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ကြပါတယ်။ ဒီမနက်ပိုင်းမှာ သူကလည်း တော်တော်နဲ့ မပြီးဘဲ ကျမတို့ကို လက်ပန်းကျပြီး မလှုပ်နိုင်တော့တဲ့အထိ ရေရေလည်လည် နွှာသွားခဲ့ပါတယ်။ စံကိုယ်တိုင် သူ့ကို မသင်္ကာလို့ မေးကြည့်မှ ကာမအားတိုးဆေးတွေ သူထပ်သုံးထားတာကို သိခဲ့ရပါတယ်။ နဂိုကတည်းက လိင်စိတ်ပြင်းထန်တဲ့သူက ဆေးအကူပါ ထပ်ယူထားတော့ ကျမတို့ ထတောင် မထနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်ရတာ မဆန်းတော့ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ကိုယ်ရဲ့ ဆက်ဆံဖက် လိုအင်ပြည့်ကာ ပြီးမြောက်စေဖို့ ကြိတ်မှိတ် ဖြည့်ဆည်းပေးရပါတော့တယ်။ သူကတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ကို ပက်လက်နေခိုင်းပြီး တစ်လှည့်စီ လိုးပါတယ်။ ကျမကတော့ သူ့ခန္ဓာကိုယ် ကျမအပေါ်ရောက်လာရင် ပေါင်ဖြဲပြီး နေပေးလိုက်တာပါပဲ။ သူ့လိုးဆောင့်ချက်တွေအပေါ် ခံစားမှုဖြစ်ပေါ်တာထက် တစ်ကိုယ်လုံး ထုံကျဥ္သလို ဖြစ်နေရတာပါ။ နာကျင်ခံခက်ခြင်းရဲ့ အသိစိတ်ပင် ဝိုးတဝါးသာ ရှိပါတော့တယ်။ သူကတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ကို နားနားပြီးတော့ စိတ်ကြိုက်အရသာခံကာ လုပ်နေပါတော့တယ်။

ကျမကို သူလာလိုးရင် ပေါင်ဖြဲကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဝင်ပြီး အလိုးခံပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့အနမ်းအစုပ်၊ အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသပ်များကို အလိုက်သင့် တုန့်ပြန်ပေးခဲ့တာပေါ့။ သူကလည်း စံထက် ကျမကို အချိန်ကြာကြာ ပိုလိုးတတ်ပါတယ်။ ကျမက သူ့အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အသစ်ဖြစ်နေတာကိုး။ အဲဒီတော့ ကျမကို အသေဖြုတ်တာ သဘာဝ ကျပါတယ်။ ကျမနဲ့ စံမှာလည်း ညည်းညူသံကိုပင် ပီသအောင် မထွက်နိုင်တော့ပါဘူး။ အလိုက်သင့် ငြိမ်သက် ဖြည့်ဆည်းပေးရင်း သူပြီးဖို့ကိုပဲ အာရုံထားနိုင်ပါတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ အလိုးခံနေရင်း သူပြီးလိုက်တော့မယ်လို့ ပြောလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ချီမှာ ကျမကို သူ့အပေါ် တက်ဆောင့်ပေးဖို့ ပြောလာပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ကျမမှာ မထနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒါပေမယ့် သူပြီးတော့မယ်ဆိုလို့ သူ့အလိုပြည့်အောင် မြန်မြန်လုပ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ လှဲနေရာကနေ အားယူကာ ထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးက အရည်တွေ စိုရွှဲပေပွပြီး ထုံနေပါတယ်။

စံကလည်း အားယူထလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စံက နေ့လယ်စာ စားဖို့ လုပ်ထားပေးမယ်ဆိုကာ အိပ်ရာပေါ်က ဆင်းသွားပါတယ်။ အမှန်က လူလည်လုပ်ပြီး ရှောင်သွားတာ နေမှာပါ။ ကျမက စံ လူလည်လုပ်တယ် ပြောတော့ �လျှာထုတ် ပြောင်ပြကာ ကျမပဲ ဆက်ပြီး ကိုဝဏ္ဏပြီးအောင် တာဝန်ယူပေးဖို့ ပြောပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ အခန်းထဲက ထွက်ပြေးပါတော့တယ်။

အခုတော့ ကိုဝဏ္ဏ အရည်ထွက်ကာ ပြီးဖို့က ကျမတာဝန်ပဲ ဖြစ်ပါတော့တယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုဝဏ္ဏရဲ့ တင်းမာပြောင်လက်နေတဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ့ပေါင်ပေါ် ခွကာ တက်လိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ သူက……..

“မကြည်ပြာ…. လာဗျာ။ ကျနော့်မျက်နှာအပေါ် တက်ပွတ်ပေးစမ်းပါ။
မကြည်ပြာ စောက်ရည်တွေ ကျနော် သောက်ချင်သေးတယ်။ လာပါ…..”

“ဟင်….. တကယ်လား….. ဟို….. ဟို……”

“ဘာမှ စိတ်ထဲမထားနဲ့။ ခုနက မကြည်ပြာ မျက်နှာ လှလှလေးကို ကျနော် လီးနဲ့ ထိုးထားတာလေ။
ကျနော့် လရည်တွေကိုလည်း မကြည်ပြာ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး သောက်ခိုင်းဖူးတယ်လေ။
မကြည်ပြာ ပါးပြင်နုနုလေးကို လီးနဲ့ တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ထားတဲ့ ကျနော် မျက်နှာပေါ်ကို စိတ်ရှိသလို တက်ပွတ်ပြီး စောက်ရည်တွေ ဖြန်းလိုက်စမ်းပါ”

“ဟင်း…. ကောင်းပြီလေ။ ရှင်ကိုယ်တိုင် အပွတ်ခံချင်နေမှတော့ စိတ်ချ…. ရှင့်မျက်နှာအပေါ် တက်ပွတ်ပြမယ်။
ရှင့်အလှည့်….. ခံဖို့သာ ပြင်ထားပေတော့”

ကျမက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး မျက်နှာပေါ်ကို ရွေ့လာခဲ့ပါတယ်။ ခုနက မလှုပ်ချင် မကိုင်ချင် ဖြစ်နေတဲ့ စိတ်တွေ ဘယ်ရောက်ကုန်မှန်းပင် မသိပါ။ ဘယ်ကရောက်လာမှန်း မသိတဲ့ အားအင်တွေနဲ့ တက်ကြွနေမိတာ အံ့ဩစရာပါ။ ကိုဝဏ္ဏက ကျမစိတ်နဲ့ ခန္ဓာ လေးလံထိုင်းမှိုင်းနေတာကို သိလို့ အခုလို စိတ်ဆွပေးလိုက်တာ နေမှာပါ။ ကျမ ပက်ပက်စက်စက် ခံခဲ့ရတာတွေကို ပြန်အစဖေါ်ပေးကာ လိင်စိတ်ထန်ပြီး၊ လက်တုန့်ပြန်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်လာအောင် လုပ်ပေးခဲ့တာပါ။

သူ့အကြံအစည် အောင်မြင်ပါတယ်။ သူ့စကားကြားလိုက်တာနဲ့ ကျမရင်ထဲ ရှိန်းခနဲ ဖြစ်ကာ သူ့မျက်နှာပေါ် အဖုတ်နဲ့ တက်ပွတ်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာခဲ့ပါတယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ဒါမျိုးက အားနာ ရှက်ရွံ့စရာ ဖြစ်နေမှာပါ။ အခုတော့ အားနာစိတ်တွေ မပေါ်ဘဲ စိတ်ရှိ လက်ရှိ တက်ပွတ်ကာ ကျမအဖုတ်ကို သူ့ပါးစပ်ဝမှာ တေ့ထားချင်နေပါပြီ။ သူကိုယ်တိုင်က လိုလိုချင်ချင် တောင်းဆိုတာမို့ အားနာစရာလည်း မလိုတော့ဘူးပေါ့။ ကျမကို နှစ်ပြားမတန်အောင် ပြောဆိုပြုမူထားတဲ့ သူ့ကို ပြန်ပြီး လက်စားချေချင်စိတ်တွေ ပေါ်နေခဲ့ပါတယ်။

ကျမမှာ အရှက်၊ အကြောက် တွေ ကင်းပျောက်ကာ စိတ်ရိုင်း၊ စိတ်မိုက်တွေ ဝင်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ သူ့မျက်နှာကို ရဲရဲကြည့်လိုက်ပါတယ်။ တဆက်တည်း သူ့မျက်နှာပေါ် တည့်တည့်မှာ ပေါင်ခွကာ နေလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ပါးနှစ်ဖက်ကို ကျမ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ကိုင်ပြီး မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ကာ…….

“ရှင်က….. မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ တက်ပွတ်တာကို ခံချင်တာပေါ့…. ဟုတ်လား”

ကျမရဲ့ ခပ်ပြတ်ပြတ်အမေးကို သူက ခေါင်းမြန်မြန်ညိတ်ပြလိုက်ပါတယ်။ သူ့အနေနဲ့ ကျမဘက်က ဒီလို တုန့်ပြန်လာမယ်လို့ မထင်ထားပုံပါပဲ။ အခုလို ကျမ တုန့်ပြန်မှုကို တွေ့ရတဲ့အခါ သူ့မျက်လုံးတွေ ပိုမိုတောက်ပလာပါတယ်။ ပြီးတော့ ဝမ်းသာကျေနပ်နေတဲ့ အရိပ်အယောင်တွေ တွေ့မြင်လာရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေ ပိုအားတက်လာပြီး……

“ကောင်းပြီလေ၊ ရှင်က အပွတ်ခံချင်မှတော့ ပွတ်ရမှာပေါ့။
ပါးစပ်ဟထား။ ရှင့်ပါးစပ်ပေါက်နဲ့ ကျမ အဖုတ်ဝ တေ့ပေးမယ်…..အင့်….. ”

အာ့….. အား….. ကောင်းတယ်….. လျှာနဲ့ ထိုးမွှေပေးတာ….. ကောင်းတယ်….. လျက်….. လျက်…..အီး……
ကျမ စောက်ရည်တွေရော၊ စောက်ဖုတ်သားတွေရော…. လျက်…. ရှီး…. ကောင်းတယ်….
လျက်လေ…… ရှင်….. အဖုတ်လျက်ချင်တာဆို…. အမလေး….. လျက်….. အားရအောင်လျက်….”

ကျမလည်း လုံးဝ အရိုင်းအစိုင်းမလေး တစ်ယောက်လို ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်နှာအပေါ် တက်ခွပြီး မျက်နှာကို လက်နဲ့ ဖမ်းချုပ်ကာ အဖုတ်နဲ့ ပွတ်နေရတာလေ။ ဒါမျိုး ညပိုင်းတုန်းက စံနဲ့ ဖြစ်ဖူးပေမယ့် အခုဟာက ယောကျာ်းတစ်ဦးလေ။ ဒီအသိကပဲ ကျမကို ပိုပြီး ကျေနပ်အားရစေတာ ဖြစ်မှာပါ။ အရင်က ယောကျာ်းတွေ အဖုတ်လျက်ပေးတာ ခံဖူးပေမယ့် အခုဟာက ကျမကိုယ်တိုင် မျက်နှာပေါ် တက်ခွပြီး စိတ်ကြိုက် တက်ပွတ်နေရတာပါ။

ပလွပ်…. ရှလွတ်…. ပျွတ်…. အီး…..အင့်ဟာ….. ပလွပ်….. ပလွပ်…. ပျွတ်….. ပျစ်…. ပျစ်…. အာ့…. ရှီး…..

“ကောင်းလိုက်တာ…. ကျမ ယားနေပြီ…. အင့်….. မရတော့ဘူး….. ရှင့်မျက်နှာကို ပွတ်မယ်…..
အာ့….. ခံစမ်း….. ကျမကို လိုးထားတဲ့ လူ….. အဖုတ်နဲ့ တက်ပွတ်တာ ခံချင်တဲ့လူ….. အင့်….. အာ….. ယားတယ်…… အင့်….. ရှီး….. ကောင်းလိုက်တာ….. အ…..”

ကျမမှာ တက်ပွတ်ရင်း အဖုတ်ထဲ မခံနိုင်အောင် လှိုက်ကာ ယားတက်နေပါတယ်။ ယားလို့ သူ့မျက်နှာနဲ့ ပိုဖိပွတ်လေ၊ ပိုယားနေပါပဲ။ စိတ်ထဲမှာလည်း ဒီလို တက်ပွတ်နေရတာကို ကျေနပ်အားရနေပါတယ်။ သူကလည်း အောက်ကနေ လျှာကိုထုတ်ပြီး လျက်ပေးနေပါတယ်။ ကျမ ပွတ်လိုက်တိုင်း စောက်စိနဲ့ သူ့လျှာ၊ နှာခေါင်းထိပ်တို့နဲ့ ထိမိတိုင်း တစ်ကိုယ်လုံး ကျဥ္တက်ကာ သွက်သွက်ခါနေရပါတယ်။

“အာ့…. ရှီး…… ရှင့်မျက်နှာကို ပွတ်ရတာ ကြိုက်တယ်…. ရှီး….. အရည်တွေ ထွက်နေတာ မနည်းဘူး…… အာ့…..”

ပလွပ်….ပျွတ်…. ပျွတ်…. အင့်….ပလွပ်…. အာ့…. ရှှီး…… ပျွတ်…. ပျွတ်…..

“မရတော့ဘူး……. ကျမ မခံနိုင်တော့ဘူး။
ရှင် ဒီအတိုင်းနေ….. ရှင့် အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်မယ်….. ရှီး….. ”

ဗြွတ်….. ဒုက်….. အီး….. ပလွပ်….. ဖွပ်…. အာ့…

သူမျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ကာ ပွတ်ရင်း အဖုတ်ထဲက လှိုက်ပြီး ယားတက်လာတာကို မခံစားနိုင်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့လီးအပေါ် ပေါင်ကွကာ အမြန်သွားလိုက်ရပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ လီးနဲ့ အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး တစ်ချက်တည်း အဆုံးထိ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ အဖုတ်ထဲက ယားလွန်းလို့သာ အသိလွတ်ပြီး အရှိန်နဲ့ တဆုံးဆောင့်ချမိပေမယ့် ခံလိုက်ရတာကတော့ အီစလန်ဝေသွားတာပါပဲ။

သူ့လီးခေါင်းက ကျမ သားအိမ်ထိပ်ကို အရှိန်နဲ့ လာဆောင့်တော့ အဖုတ်ထဲမှာ မီးစနဲ့ အထိုးခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။ သူ့အဖုအထစ်တွေကလည်း အတွင်းသား နံရံတွေကို ပွတ်ဆွဲသွားတာမို့ ကျဥ္ပြီး တုန်ခါနေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုလို မီးပွင့်မတတ် ထိချက်ပြင်းပြင်း ခံလိုက်ရတော့မှ အဖုတ်ထဲမှာ နေသာထိုင်သာ ရှိသွားရပါတယ်။ နာတာက သတ်သတ်၊ လိုအင်ပြည့်သွားလို့ ကျေနပ်အားရသွားတာက သတ်သတ်ပါ။ ဒီလို ကျေနပ်အားရမှုမျိုးကို ထပ်လိုချင်လာတာမို့ ခဏနားပြီးတာနဲ့ ကျမ စဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း တဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ ကာမအဆိပ်များ တက်နေသလို ရမ္မက်ဇောချွေးများလည်း ပြန်နေပါပြီ။ စိတ်ထဲမှာလည်း အဖုတ်ထဲက တင်းကျပ်စီးပိုင်ပြီး ထိမိကျပ်တည်းတဲ့ အထိအတွေ့အပေါ်မှာပဲ အာရုံရှိပါတော့တယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ လီးတဆုံးနားထိ ထုတ်ပြီး ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်ပေးနေမိပါတယ်။ ကျမအဖုတ် ပွင့်ထွက် မတတ် ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်ပေမယ့် ဂရုမထားနိုင်တော့အောင် ကာမနတ်ဆိုးစီးနေမိပါပြီ။

ဖွပ်….ဗြွတ်…..ဘွတ်….အင့်…..အာ့…. ကောင်းတယ်….. အီး ….. ဗြွတ်….. ဘွတ်…..

ဖေါင်း….. ဒုက်…. အား…. ရှီး….. အီး….. ဘွတ်…… ဒုက်……အာ့…..အရမ်း ကောင်းတယ်….

ဗြွတ်….. ဗြစ်….. ဗြွတ်…..အား….အ….. ရှီး…. အာ့….ကောင်းလိုက်…. တာ…… အင့်……

ကျမက မျက်လုံးအစုံမှိတ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေအောင် သူ့အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးနေမိပါပြီ။ သူကလည်း အောက်ကနေ ကျမနို့တွေကို ပင့်ကိုင် ဆုပ်နယ်ကာ ကျမ တက်ဆောင့်ပေးတာကို ဇိမ်တွေ့နေပါပြီ။ ဒီလို အပေါ်ကနေ ဘီးလူးသရဲစီးသလို အတနိကြာအောင် စိတ်ကြိုက်တက်ဆောင့်ရင်း ကျမ တကိုယ်လုံး လေထဲလွင့်မျောသလို ခံစားနေရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ ကျမမှာ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ပစ်ကျသွားပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ပြတ်ထွက် မတတ် နမ်းစုပ်ရင်း ကာမအထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားရပါတယ်။

ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း ပွင့်ထွက်သွားသလို ခံစားရကာ သူ့အပေါ်မှာ တတအီးအီး ညည်းညူရင်း တဆက်ဆက်တုန်ခါနေမိပါတယ်။ ကျမဖင်ကြီးတွေကလည်း တုန်ကာ ရမ်းခါနေပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူကအောက်ကနေ ပင့်ပြီး ဆောင့်လိုးလာပါတယ်။ သူမပြီးသေးလို့ အရှိန်တင် လိုးနေတာပါ။ ဒါကြောင့် ကျမမှာ အကြောများဆွဲကာ ပြီးနေရင်းနဲ့ပင် သူ့ရဲ့ ပင့်လိုးချက် များကို အလူးအလဲ ခံရပြန်ပါတယ်။

ပြီးခါစ အဖုတ်လေးမှာ ကျဥ္ပြီး ကျိန်းစက်နေပေမယ့် သူ့ဆန္ဒပြည့်မြောက်ဖို့အတွက် ပေါင်ကွပေးကာ နေပေးထားရပါတယ်။ သူလည်း ပြီးခါနီးမို့ အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းတမ်း မြန်ဆန်လွန်းပါတယ်။ ကျမမှာ ပါးစပ်ဟပြီး လည်ပင်းကျောများထောင်အောင် တင်းခံပေးရင်း တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေရပါတော့တယ်။

ဖွပ်….. ဖေါင်း….ဖေါင်း…. အွတ်…..ဖေါင်း ….. ဗြွတ်….. အီး…..
ဖေါင်း….. ဖေါင်း….ဖေါင်း….. အွတ်…. ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပက်… အင့်…. ဘွတ်…. ဖေါင်း…. ဖေါင်း….. ဖေါင်း….. အု့….

“ငါလိုးမ…. ကောင်းလိုက်တဲ့… စောက်ပက်…. ဒီ စောက်ပက်ထဲကို… လရည်တွေ ထပ်ထည့်ပေးမယ်…. အင့်……
အလိုးခံချင်နေတဲ့ စောက်ပက်….. ယားနေတဲ့မိန်းမ….. အင့်…… ငါ့ လရည်တွေ လိုချင်တာ မဟုတ်လား…..
အင့်….အင့်….. အား….. ရှိီး….. ကောင်းလိုက်တာ….. တကယ်ရှယ်ပဲကွာ….. အူး…..

ကိုဝဏ္ဏက အဖုတ်ထဲ လရည်တွေ အရှိန်နဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်ချိန်မှာပဲ ကျမလည်း တင်းခံထားသမျှ ပြုတ်ကျကာ သူ့အပေါ် ပြိုလဲကျသွားရပါတော့တယ်။ ကျမရဲ့ အသိနဲ့ ခန္ဓာဟာ လေဟာနယ်ထဲ ရောက်သွားသလို ခံစားနေရပါတယ်။ သူ့အပေါ်မှာ မှောက်ခုံကြီး ဖိအိပ်နေရင်း မျော့လွင့်သွားရပါတယ်။ ရှိသမျှ အားအင်တွေလည်း ကုန်းခမ်းသွားပါပြီ။ အတန်ကြာအောင် သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်အိပ်နေရင်းမှ သူက ကျမကို ဘေးနား အသာချရင်း ဖက်ပြီး အိပ်စေပါတယ်။ ဒီနောက် မှာတော့ ကျမလည်း အရုပ်ကြိုးပျက် အိပ်ပျော်သွားရပါတော့တယ်။

ဘယ်လောက်ကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားလည်း မသိပါဘူး။ စံ လာနှိုးမှ မျက်လုံး မဖွင့်ချင် ဖွင့်ချင်နဲ့ အားယူကာ ထရပါတယ်။ စံပြောမှ နေ့လည် ၁ နာရီထိုးပြီမှန်း သိရပါတယ်။ ဒီတော့မှပဲ ကျမရဲ့ လက်တွေ့ဘဝကို ပြန်တွေးမိကာ အားယူကာ ထရပါတော့တယ်။ လူကတော့ မထနိုင်လောက်အောင် နုံးချိနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မထလို့ မရဘူးလေ။ ဒီနေ့ ကျမ အိမ်ရောက်အောင် ပြန်ရမယ်မဟုတ်ပါလား။

ရမ္မက်လွန် အသိမဲ့ ဘဝမှာ ဘယ်လောက်ပင် ပျော်ဝင်နေပါစေ အချိန်တန်ရင် လက်တွေ့ဘဝကိုတော့ ပြန်သွားရအုံးမှာပါ။ မထင်မှတ်ထားတဲ့ ရမ္မက်ဆန်းတွေကြားမှာ ကျမ မိန်းမောသာယာနေလို့ မရဘူးဆိုတဲ့ အသိနဲ့ အားယူထရင်း ကျမ ဖြစ်နေပုံကို သေချာပြန်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ မနေ့က ညဦးကတည်းက ကျမ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဝတ်မကပ်ဘဲ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေခဲ့တာလေ။ အခန်းထဲမှာလည်း စောက်ရည်နံ့၊ လရည်နံ့တွေ မွှန်ထူနေတာပါပဲ။

ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း အရည်မျိုးစုံနဲ့ ပေပွ​ကာ စီးကပ်ကပ် ဖြစ်နေစဲပါ။ လူပုံမှာလည်း ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေမှာ အမှန်ပါ။ အဝတ်မကပ်နိုင်တဲ့ တဏှာ အရူးမလေးပမာ ကိုယ့်ပုံကိုယ်ပြန် စဥ္းစားမိရင်း အနေခက်လှပါတယ်။ စံကတော့ ရေမိုးချိုးပြီး အလှပြင်ထားပြီးပါပြီ။ လှပနေတဲ့ စံရှေ့မှာ အခုလို ပုံပျက်ပန်းပျက် ဖြစ်နေရတာ ရှက်ဖို့ကောင်းတာ အမှန်ပါ။ ကျမက သူမချစ်သူ လင်ငယ်နဲ့ ကဲချင်တိုင်း ကဲခဲ့မိလို့ အခုလို ဖြစ်နေရတာလေ။

ဒါကြောင့်ပဲ ညက ချွတ်ထားခဲ့တဲ့ ထမိန်ကို ဖင်အပြောင်သားနဲ့ ကမန်းကတန်း လိုက်ရှာဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်းကို ပြေးရပါတော့တယ်။ ရေနဲ့ ကျမအသားတွေ ထိရုံနဲ့ပင် တဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ စပ်လှပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ရင်သား၊ အဖုတ်နဲ့ တင်ပါးတို့က အဆိုးဆုံးပါပဲ။ ကိုဝဏ္ဏ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးဆောင့်၊ ရိုက်ပြီး သူ့အားကြီးနဲ့ ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်ခဲ့တာကို တစ်ညလုံးနဲ့ တစ်မနက်လုံး ခံခဲ့ရတာ မဟုတ်လား။ ဒီလောက်တော့ ဒဏ္ခံရမှာပေါ့လေ။

ဒါပေမယ့် အိမ်ပြန်ဖို့ ရှိသေးတာနဲ့ နာကျင်ကျိန်းစက်နေတာတွေကို ဂရုမထားနိုင်ဘဲ ရေအမြန်ချိုးကာ ခရီးဆောင်အိတ် ထားတဲ့ အခန်းကို ပြန်ပြီး အဝတ်အစား အမြန်လဲလိုက်ရပါတယ်။ အဝတ်အစား လဲပြီးတော့ စိတ်နည်းနည်းပေါ့ပါးသလို ခံစားရပေမယ့် လူကတော့ လေးလံထိုင်းမှိုင်းတုန်းပါပဲ။ ဒါကလည်း တစ်ညလုံးကောင်းကောင်း မအိပ်ခဲ့ဘဲ ကာမပွဲ ကြမ်းကြမ်းကို ဆက်တိုက်ဆင်နွှဲခဲ့မိလို့ နေမှာပါ။ ရှိသမျှ အားအင်တွေ ကုန်ခမ်းခဲ့ရတာကိုး။ ပြီးတော့ စံတို့တိုက်ခဲ့တဲ့ ဝိုင်နဲ့ တခြားအရာတွေကြောင့်လည်း ပါမှာပါ။

ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း မခံစားဖူးတဲ့ အရသာနဲ့ မကြုံဖူးတဲ့ အခြေအနေတွေကြားမှာ ရုန်းမထွက်နိုင်တဲ့အပြင် ပျော်ပျော်ကြီး ပါဝင်ဆင်နွှဲခဲ့မိတာကိုး။ ကျမ အဝတ်အစားလဲပြီးပေမယ့် အခန်းထဲက ထွက်ဖို့ စိတ်ထဲ မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒါကတော့ ကိုဝဏ္ဏနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ ခက်နေတာပါ။ ရမ္မက်ထန်ပြီး အရှက်ကုန်ခဲ့ကြပေမယ့် အခုလို ပုံမှန်စိတ်အခြေအနေနဲ့မှာ သူ့ကို မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲပါဘူး။ ဒါကလည်း ကျမကိုယ်၌က တစ်ညလုံးဘယ်လောက်အရှက် မဲ့ပြီး ထန်ခဲ့မိသလဲဆိုတာ သိနေခဲ့လို့ပါ။

ရမ္မက်တွေ ယစ်မူးရီဝေနေချိန်မှာ ဘာကိုမှ အမှုမထားမိပေမယ့် လက်တွေ့ဘဝကို ပြန်ဝင်ရတဲ့ အချိန်မှာတော့ ရင်ဆိုင်ဖို့ ခက်ခဲနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခန်းအပြင်က စံက မြန်မြန်ထွက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်နေလို့ ကျမ တုန့်နှေးနှေးနဲ့ပဲ ထွက်ခဲ့ရပါတယ်။ စံကတော့ ကျမ ဖြစ်နေတဲ့ စိတ်အခြေအနေကို သိနားလည်နေသလိုပါပဲ။ ကျမကို ပွေ့ဖက်ပြီး ရယ်ရယ်မောမော စကားပြောကာ ထမင်းစားခန်းဘက်ကို ခေါ်သွားပါတယ်။ ထမင်းစားစားပွဲခုံမှာတော့ ကိုဝဏ္ဏက ရောက်နေပါပြီ။ ကျမလည်း မျက်နှာ အောက်ငုံ့ကာ အသာဝင်ထိုင်ရင်း စံ ထည့်ပေးတဲ့ ထမင်းနဲ့ ဟင်းကိုပဲ အသံတိတ် စားနေမိပါတော့တယ်။

စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏကတော့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ကြတဲ့ ပုံနဲ့ ရယ်ရယ်မောမော စကားပြောနေကြပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမ စိတ်သက်သာရာ ရပါတယ်။ စံတို့က ပုံမှန်အတိုင်း နေပြပြီး ထွေရာလေးပါးပြောကာ ကျမကိုလည်း စကားဝိုင်းထဲ ဆွဲသွင်းပြောစေပါတယ်။ ကျမလည်း နေရခက်တာ နည်းနည်း သက်သာပြီမို့ သူတို့ပြောစကားကို အလိုက်သင့် ခေါင်းညှိတ်၊ ခေါင်းခါလုပ်နေဖြစ်ပါပြီ။ ဒါပေမယ့် စကားတွေတော့ ဝင်မပြောဖြစ်သေးသလို ကိုဝဏ္ဏမျက်နှာကိုလည်း မကြည့်ရဲသေးပါဘူး။

ကျမဘက်ကတော့ ပုံမှန်အတိုင်း နေထိုင်ပြောဆိုဖို့ကတော့ တကယ်မလွယ်တာပါ။ အခု ကျမနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေတဲ့သူဟာ ညက တစ်ညလုံးနဲ့ တစ်မနက်လုံး ကျမကို ပက်ပက်စက်စက် လိုးထားတဲ့သူလေ။ ပတ်သတ်မှု ခိုင်ခိုင်မာမာ မရှိဘဲနဲ့ လင်မယားအရာထက် ပိုတဲ့ ဆက်ဆံမှုတွေ ဖြစ်ခဲ့တာလေ။ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး နမ်းရှုပ်ကိုင်တွယ်ခဲ့သလို သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုလည်း မနမ်းဖူး၊ မကိုင်တွယ်ဖူးတဲ့ နေရာ မရှိတဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။

အခုချိန် မြန်မာဆန်ဆန် အဝတ်အစားအောက်က ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ သူရှေ့မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေတိုင်း အသုံးတော် ခံခဲ့ပြီးပြီလေ။ ကျမရဲ့ အရှက်နဲ့ အိန္ဒြေ သိက္ခာတွေဟာ သူ့ခြေရင်း ဝပ်ဆင်းခဲ့ရပြီးပါပြီ။ ရမ္မက်ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဥ္တစ်ခုအောက္မှာ စောင့်ထိန်းရမယ့် အရာတွေ အကြိမ်ကြိမ် လဲပြိုကျခဲ့ရပြီး မိုးမမြင် လေမမြင်နဲ့ တဏှာ အရူးမလေး ဖြစ်ခဲ့ရတာလေ။ မရှက်တမ်း ဝန်ခံရရင် ကျမဘက်က ဆာလောင်မွတ်သိပ်လို့ ဖြစ်ခဲ့ရသလို သူ့ဘက်ကလည်း ကျမနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေဟာ အလကားရလို့ အပျော်ရှာတဲ့ အဆင့်ထက် မပိုပါဘူး။

ဒီလို အကြောင်းရင်းခံတွေ စဥ္းစားမိတော့ စံတို့ကို ပုံမှန်အတိုင်း ဆက်ဆံဖို့ ခက်ခဲနေတာ အမှန်ပါ။ ဖြစ်ခဲ့မိတာကို နောင်တရတာထက် ကျမ အသိမဲ့လောက်အောင် တဏှာထန်ခဲ့ပုံတွေကို တွေးပြီး ရှက်ရွံ့နေတာပါ။ စံတို့ကလည်း ကျမရဲ့ ပျက်ယွင်းနေတဲ့ အခြေအနေကို သိလို့ ကျမ အနေခက်အောင် စနောက် ပြောဆိုခြင်းမျိုး မရှိတာကို ကျေးဇူးတင်ရပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျမရဲ့ နေ့လည်စာ ထမင်းဝိုင်းဟာ စိုးထိတ် ရှက်ရွံ့ခြင်းများစွာနဲ့ပဲ ပြီးဆုံးခဲ့ရပါတော့တယ်။

ကျမအိမ်အပြန်ကိုတော့ စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏက ကားနဲ့ ပြန်လိုက်ပို့ပါတယ်။ ကျမက လိုင်းကားနဲ့ ပြန်မယ်ဆိုတာကို စံက ခွင့်မပြုပါဘူး။ စံ လုပ်ရပ် မှန်ပါတယ်။ လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း နာကျင်ခံခက်နေပုံနဲ့ အားအင်မဲ့ကာ နုန်းချိနေတဲ့ ကျမပုံစံဟာ လိုင်းကားနဲ့ မြို့ကို ပြန်ဖို့ တကယ်မလွယ်ပါ။ အိမ်အပြန်လမ်းမှာတော့ ကိုဝဏ္ဏက ကားမောင်းပြီး၊ စံက ကျမနဲ့ နောက်ခန်းမှာ အတူတူထိုင်ကာ စကားများ ပြောလာပါတယ်။ ကျမအနေနဲ့ စံ ပြောစကားများကို အင်း၊ အဲ လိုက်ရုံသာ ပြန်ပြောနိုင်ပြီး၊ ငြိမ်သက် တိတ်ဆိတ်နေမိပါတယ်။

ကားမောင်းနေတဲ့ ကိုဝဏ္ဏကိုလည်း မကြည့်ဖြစ်ဘဲ တရိပ်ရိပ် ဖြတ်သန်းနေတဲ့ အပြင်ဘက်ကိုသာ ဦးတည်ရာမဲ့ ကြည့်နေခဲ့မိပါတယ်။ ကျမတို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေဟာ ကားသွားတဲ့ အရှိန်အတိုင်း တရိပ်ရိပ်နဲ့ ကျန်ရစ်ခဲ့ရင် ကောင်းမှာပါ။ အခုတော့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ခံစားခဲ့ရတဲ့ အတွေးပုံရိပ်တွေဟာ ကျမနဲ့အတူ ဒွန်တွဲပါနေတယ် မဟုတ်ပါလား။ ကျမ အိမ်ဆီရောက်တော့ စံတို့က အိမ်ထဲပင် မဝင်တော့ဘဲ နောက်ကျနေပြီဆိုကာ ပြန်သွားပါတယ်။

ထွက်ခွာသွားတဲ့ စံတို့ရဲ့ ကားလေး ကျမ မျက်ဝန်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့အထိ ရပ်ကြည့်နေခဲ့မိပါတယ်။ ကားလေးက ပျောက်ကွယ်သွားချိန်မှာ ကျမအတွေးထဲ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ပြန်ပြီး မြင်ယောင်နေမိပါတယ်။ ပျောက်သွားတဲ့ စံတို့နဲ့အတူ ကျမစိတ်ထဲ တစ်ခုခု ဆုံးရှုံးလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ အဲဒါဘာလဲ။ ဆုံးရှုံးလိုက်ရတဲ့ အရှက်သိက္ခာကြောင့်လား ? အပေါစားဆန်ပြီး တန်ဖိုးမဲ့ခဲ့ရတာတွေကြောင့်လား ? ဒါမှမဟုတ် မကြုံဖူးတဲ့ ရမ္မက်ဆန်း​တွေကြောင့်လား…….. ?

မရေရာ မသေချာခြင်း များစွာနဲ့ပဲ ကျမ အိမ်ထဲ ဖြည်းညှင်းစွာ ဝင်ခဲ့ရပါတယ်။ အခုလောလောဆယ်မှာတော့ တစ်ကိုယ်လုံး နွမ်းနယ်ကာ အားအင်မဲ့နေတဲ့ အခြေအနေကြောင့် အိပ်ရာထက်ကိုပဲ ပြေးဝင်ချင်ပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ အိမ်သော့ခတ်ကာ ည လာအိပ်ပေးမယ့် အမမြကို ဖုန်းဆက်ကာ ကျမရောက်ပြီ ဖြစ်ကြောင်း အကြောင်းကြားရပါတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင်ကာ အိပ်ရာထက် ခြေပစ်လက်ပစ် လဲချလိုက်ပါတယ်။ အတွေးတွေ အရှုပ်မခံတော့ဘဲ အိပ်ပျော်အောင်ပဲ ကြိုးစားလိုက်ရပါတော့တယ်။

———–

(ဆက်ရန်…….)

ဒီအဖြစ်အပျက်တွေ ဖြစ်ပြီးခါစ ရက်တွေမှာ ကျမရဲ့ စိတ်အခြေအနေဟာ လုပ်ခဲ့မိတာတွေအတွက် ဒွိဟစိတ်တွေနဲ့ လုံးပန်းနေမိပါတယ်။ နောင်တ ရသလား ? မရဘူးလား ? စိတ်ပူပင်ရသလား ? စိတ်ပျော်ရွှင်ရသလား ? မဖြစ်သင့်ဘူးလား ? ဖြစ်သင့်လား ? စတဲ့ အမေးတွေအတွက် အဖြေမရှိခဲ့ပါဘူး။ အဖြေမရှိဘူးဆိုတာထက် မဖြေရဲခဲ့ဘူးဆိုရင် ပိုမှန်ပါမယ်။

ဒါပေမယ့် ရက်အတန်ကြာလာတဲ့အခါ ဖြစ်ခဲ့တာတွေအပေါ် စိုးရွံ့တာမျိုး မခံစားမိတော့ပါဘူး။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့အခြေအနေတွေကို ကျမ လက်ခံလာနိုင်ပါတယ်။ ဒီလို လက်ခံလိုက်တဲ့အခါ အရင်က အထီးကျန်ဆန်ပြီး ဆောက်တည်ရာမဲ့နေတဲ့ ကျမရဲ့ စိတ်တွေကတော့ ပြောင်းလဲလာတာ အမှန်ပါ။ နေသာထိုင်သာ ရှိလာသလို ခံစားရပါတယ်။ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးသွားသလိုပါပဲ။

ပြီးတော့ ကျမစိတ်ထဲ မဖြစ်တာ ကြာနေပြီဖြစ်တဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒ တောင့်တမှုတွေ ပြန်ပေါ်လာခဲ့တာကို ဝန်ခံရပါမယ်။ ဖြစ်ခဲ့ပြီးခါစ ရက်တွေမှာ ကာမစိတ်တွေ မပေါ်လာပေမယ့် ရက်ကြာလာတာနဲ့အမျှ ကျမ စိတ်ထဲက တောင့်တမှုတွေကို ခန္ဓာကိုယ်မှာ ပေါ်လာပါတယ်။ စံတို့နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာကို ပြန်တွေးမိတိုင်း ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ဖျဥ္းခနဲ ဖြန်းခနဲနဲ့ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ တစ်ခုခု လိုအပ်နေသလို ခံစားချက်တွေက ကျမကို အနေရ ခက်လာစေပြန်ပါတယ်။

ယောကျာ်းသုံးယောက်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း နှီးနွယ် ပတ်သတ်ဖူးသူမို့ ဒီခံစားချက်တွေက ဘာကို တောင့်တနေသလဲဆိုတာ ကျမ ကောင်းကောင်း သိပါတယ်။ ကာမအပေါ် လွဲမှား တပ်မက္မှုကြောင့် အမှားကြီး မှားခဲ့ပြီးပြီလေ။ ဒီအမှားကြောင့်ပဲ ကာမမှုကို ကျမ ရွံရှာ မုန်းတီးခဲ့တယ် မဟုတ်ပါလား။ အခုတော့ စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏက ပြန်လည် အစဖေါ်ပေးခဲ့လို့ ကာမဝဲဂယက်ထဲ တဝဲလည်လည် ဖြစ်ရပြန်ပါပြီ။

နှစ်များစွာ ကြာအောင် စံတစ်ယောက် ကိုဝဏ္ဏအပေါ် စွဲလမ်းနှစ်သက်နေရတာကို ကျမ သဘောပေါက်လာပါပြီ။ ဆန်းပြားတဲ့ ရမ္မက်နဲ့ ပြင်းထန်မြင့်မားလွန်းတဲ့ အထိအတွေ့တွေကနေ ရုန်းဖယ်ထွက်ခွာနိုင်ဖို့ ဘယ်လွယ်ပါ့မလဲ။ စိတ်ချယုံကြည်ရတဲ့ အခြေအနေမှာဆိုရင် အမှားနွံထဲ အကြိမ်ကြိမ် သက်ဆင်းမိကြမှာ အမှန်ပါ။ ပြီးတော့ စံပြောခဲ့တဲ့ ကိုဝဏ္ဏပိုင်ဆိုင်တဲ့ အဖုအထစ်တွေနဲ့ ပစ္စည်းရဲ့ ထူးခြားချက်ကို ရက်ကြာလေ ကျမ သိလာလေပါပဲ။

သူ့လီးကြောင့် အနာတရဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကျမ အဖုတ်လေးဟာ ရက်ကြာလာလို့ အနာပျောက်လာတာနဲ့ မနေနိုင်အောင် ယားယံလာတတ်ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ညအိပ်ရာဝင်ချိန် စံတို့နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ညအကြောင်း ပြန်စဥ္းစားမိတိုင်း အရူးတစ်ပိုင်း ဖြစ်ရစမြဲပါပဲ။ မိန်းမကိုယ်ထဲက ယားယံလာမှုနဲ့အတူ ခန္ဓာကိုယ်မှ တောင့်တမှုတွေဟာ ကျမရဲ့ မသိစိတ်ထဲက ကာမသွေးဆိုးတွေကို ထွက်ပေါ်လာစေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒဟာ ဗရန်းဗတာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေတာမျိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါကို ကိုသန့်စင်နဲ့ တွေ့တဲ့အချိန်မှာ ကွဲကွဲပြားပြား သိလာရပါတယ်။

အခုနောက်ပိုင်း ကိုသန့်စင်ဟာ ကျမဆီက ကာမကိစ္စကို သိပ်မတောင်းတော့ပါ။ ဒါကလည်း သူတောင်းဆိုလွန်းလို့ ကျမ နေပေးရတိုင်း မနှစ်မြို့ မလိုလားတဲ့ ကျမရဲ့ တုန့်ပြန်မှုတွေကြောင့်ပါ။ သူမျှော်လင့်သလို နှစ်ကိုယ်တူ အပေးအယူမျှတတဲ့ ကာမပွဲကြမ်းမျိုးမှ မဟုတ်တော့တာကိုး။ ဒါပေမယ့်လည်း တွေ့စကတည်းက ပြစ်မှားခဲ့သလို၊ ပိုင်ဆိုင်ချင်လွန်းလို့ သူငယ်ချင်းမျက်နှာကို မထောက်ဘဲ အရချိုင်ထားခဲ့တဲ့ ကျမကို သူဘယ်လက်လွှတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝဖို့ အလကား စားနေရတာပဲ မဟုတ်ပါလား။

တစ်လ၊ နှစ်လလောက်နေရင် တစ်ခါလောက်တော့ ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ကို တဖက်သတ် စိတ်ကြိုက်စားသုံးနေမြဲပါပဲ။ စံတို့ဆီက ပြန်လာပြီး နှစ်ပတ်လောက်အကြာ၊ ကျမရဲ့ ကာမစိတ်တွေ ပြန်လည်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ရက်ပိုင်းမှာပဲ ကိုသန့်စင်ရဲ့ တောင်းဆိုမှုကို ကြုံလာရပြန်ပါတယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင် သူတောင်းဆိုတိုင်း အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်ဖယ်တတ်ပါတယ်။ မရတဲ့အဆုံးမှ သူ့ဆန္ဒကို လိုက်လျောပေးခဲ့ပါတယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ သူတောင်းဆိုလာတဲ့အခါ ကျမ တစ်ခါတည်း ခွင့်ပြုလိုက်ပါတယ်။ သူနဲ့ နေချင်တဲ့ စိတ်ကြောင့် မဟုတ်ဘဲ ကျမရဲ့ ထကြွနေတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒကို တစ်စုံတစ်ခုများ စိတ်ဖြေသိမ့်စရာ ဖြစ်မလားဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမစိတ်ကူးအတိုင်း ဆန္ဒမပြည့်နိုင်ဘူးဆိုတာကို သူနဲ့ အိပ်ခန်းအတွင်း အတူဝင်ရောက်စဥ္မှာပဲ သိလိုက်ရပါတယ်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်လို့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက္မိချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ နေလာနှင်းလို တစ်စစီ ပျောက်ကွယ်ခဲ့ရပါတော့တယ်။

တကယ့် နေလာနှင်းလိုပါပဲ။ သူ့မျက်နှာ ကြည့်ရင်း ကာမစိတ်တွေ မပေါ်လာဘဲ ကျမရင်ထဲ ပူလောင်လာစေပါတယ်။ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရမယ့်အစား ခံပြင်းနာကျည်းမှုတွေ ဖြစ်ပေါ်လာရပါတယ်။ ကြည်နူးဖွယ် ကာမခရီးလမ်းကို အစပျိုးရမယ့်အစား မုန်းတီးစိတ်အခံနဲ့ သူနဲ့ဝေးတဲ့ဆီ ပြေးထွက်ချင်နေပါတော့တယ်။ ကာမသုခဘုံထဲ နှစ်ကိုယ်တူ ထိတွေ့ဆက်ဆံပြီး ပျော်ပါးနေရမယ့်အစား ကာမငရဲခန်းထဲမှာ ဝဋ်ကြွေးတစ်ခုကို ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ရင်းပြီး ပေးဆပ်ဒဏ်ခတ်ခံနေရသလို ခံစားနေရပါတော့တယ်။

ကျမလိုချင်တဲ့ ရင်သိမ့်တုန် ကြည်နူးမှုတွေဟာ ဘယ်မှာလဲ ? သူ့ရဲ့ ဆန္ဒပြင်းပြမှုနဲ့ ထိတွေ ပွတ်တိုက် မှုတွေဆီကတော့ ကျမလိုချင်တဲ့ ခံစားချက်တွေ မဖြစ်ပေါ်နိုင်တာ သေချာနေပါပြီ။ ဒီအစား စိတ်ညစ်နွမ်း ပင်ပန်းမှုကိုပဲ ခံစားရပါတော့တယ်။ သူပြီးလို့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ထဲ စွန်ထုတ်ပစ်သွင်းသွားတဲ့ အရည်တွေဟာ ရင်ထဲနွေးထွေးလှိုက်လှဲတာမျိုး မခံစားရပါဘူး။ ညစ်နွမ်းပေကျန်ခဲ့သလိုပဲ ခံစားရတာ အမှန်ပါ။

ဒါတွေကလည်း ကျမရဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့်ပဲ ဖြစ်မှာပါ။ သူ့အပေါ် မပြေနိုင်တဲ့ မုန်းတီးနာကျည်းမှုတွေဟာ ကျမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒကို ပျောက်ကွယ်စေတာ ဖြစ်မှာပါ။ သူ့ကို ကျမ မုန်းခဲ့တာက ကျမနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေကြောင့်မှ မဟုတ်တာလေ။ သားလေးအပေါ် စိတ်ယုတ်မာတွေ မွေးခဲ့တဲ့ သူ့အပေါ် ကျမရွံသွားတာပါ။ ဒါကြောင့် ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေဟာ သူနဲ့ မဖြစ်နိုင်တော့တာကို ကြာလေ ပိုခိုင်မာလာနေပါပဲ။ သူနဲ့ ဆက်ဆံရတာဟာ ကျမအတွက် ဖြည့်ဆည်းရမယ့် ဝတ္တရား တစ်ခုထက် မပိုတော့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျမရဲ့ ကာမဆန္ဒတွေဟာ လမ်းစပျောက်သူတစ်ဦးလို ယောင်လည်လည်နဲ့ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ လောကီလူသားမို့ ကာမဆန္ဒဖြစ်ပေါ်လာရင်လည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ ဖြေသိမ့်ကျေနပ်ရပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် အဆုံးစွန် ကာမအမှုကို ပြုပြီး အမြင့်မားဆုံး စိတ်ခံစားချက်ကို ရရှိဖူးသူ တစ်ဦးအနေနဲ့ကတော့ ဘယ်ရောင့်ရဲတင်းတိမ်နိုင်ပါ့မလဲ။ သို့ပေမယ့် ဖြစ်သင့်တာထက် ပိုတဲ့ ကိစ္စမျိုးကို ကျမ ရှောင်ဖယ်နိုင်ခဲ့တယ် ထင်ပါတယ်။

ဒါကတော့ ကိုဝဏ္ဏနိုင်ငံခြား အပြီးထွက်ခါနီး စံကိုယ်တိုင် တောင်းဆိုခဲ့တာကို ကျမဘက်က ယတိပြတ် ငြင်းပယ်ခဲ့တာပါ။ စံတို့ဆီက ပြန်လာပြီး တစ်လကျော်လောက် အကြာမှာ စံဆီက ဖုန်းခေါ်လာပါတယ်။ အကြောင်းရင်းကတော့ ကိုဝဏ္ဏဟာ သူနိုင်ငံခြား အပြီးမသွားခင် ကျမနဲ့ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်တွေ့ချင်လို့ပါတဲ့။ ဒီတစ်ခါတော့ စံ ယောက်ျား ပြန်ရောက်နေလို့ သူမ မပါတော့ပါဘူး။ ကျမနဲ့ ကိုဝဏ္ဏပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ပြီး ပျော်ကြဖို့ တိုက်တွန်းလာပါတယ်။

အမှန်ဆိုရင် ကျမ အမြန်သဘောတူလိုက်ချင်တာပါ။ ကျမကိုယ်တိုင် မြင့်မာပြင်းထန်တဲ့ ခံစားချက်တွေ၊ အထိအတွေ့တွေကို တောင်းတနေမိပြီ မဟုတ်ပါလား။ ဒါပေမယ့် ကျမ စဥ္းစားရပါပြီ။ ပထမတစ်ကြိမ် တွေ့ထားတဲ့ ခံစားမှုတွေကိုတောင် အခုထိ ရင်နင့်အောင် ခံစားပြီး စွဲလမ်းတောင့်တနေမိတယ် မဟုတ်ပါလား။

နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုရင်လည်း ပထမတစ်ခါထက် မလျော့ပါးတဲ့ စွဲလမ်းမှုတွေ ဖြစ်လာအုံးမှာ သေချာပါတယ်။ ဒီဝဲဂယက်ကို ကျမ ရင်ဆိုင်နိုင်ပါ့မလား။ ကျမနေနဲ့ ရုန်းမထွက်နိုင်ဘဲ အသစ် အသစ်သော အရသာတွေ တပ်မက္နေမိရင် မခက်ပါလား။ ကိုဝဏ္ဏ မရှိတဲ့အချိန်မှာ ဒီစိတ်တွေက ကျမကို အရူးအမူး ဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်ဆုံးတစ်ခါလောက်တော့ တွေ့ချင်သေးတဲ့ စိတ်တွေကလည်း ကြီးစိုးနေပြန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမခေါင်းထဲကို အကြောင်းအရာ တစ်ခု ထပ်ဝင်လာပြီး ယတိပြတ် ငြင်းပယ်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါကတော့ သားလေးကြောင့်ပါပဲ။ သားလေးဟာ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် စာမေးပွဲ ဖြေပြီးလို့ ပြန်လာပါတော့မယ်။ စံပြောတဲ့ ရက် မှာ ပြန်လာမှာ မဟုတ်ပေမယ့် အဲဒီရက် ဝန်းကျင်မှာ ပြန်လာမှာပါ။

သား ပြန်လာတဲ့အခါ ကျမ မူပျက်နေမှာမျိုး မဖြစ်ချင်ပါဘူး။ ကိုဝဏ္ဏနဲ့တွေ့ရင် ဘယ်လောက်ကြမ်းတယ်၊ ကျမ ဘယ်လောက်တောင် ခံရမယ်ဆိုတာ ကောင်းကောင်း သိနေပါပြီ။ အရင်တစ်ခါကတောင် သူ့ဒဏ်တွေကို တစ်ပတ်လောက် ပေါင်ကွအောင် ခံလိုက်ရတာလေ။ သားလေးပြန်လာတဲ့အခါ ကျမ ရွှင်ရွှင်လန်းလန်းနဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ကြိုချင်ပါတယ်။ လိပ်ပြာလုံလုံနဲ့ သားလေးအပေါ် မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ မေတ္တာတွေကို ပြချင်ပါတယ်။

အမေဖြစ်သူ တဏှာထလို့ ပျက်ယွင်းနေတဲ့ အနေအထိုင်ကို သားလေးကို မတွေ့စေ၊ မမြင်စေချင်ပါဘူး။ ဒီအကြောင်း တစ်ချက်တည်းနဲ့ ကိုဝဏ္ဏနဲ့ နောက်ဆုံးတွေ့ရမယ့် အခွင့်အရေးကို ကျမ ငြင်းပယ်ခဲ့ပါတယ်။ စံကတော့ ကျမရဲ့ ငြင်းပယ်မှုကို အကြောင်းအရင်း မမေးသလို အတင်းလည်း ထပ်မတိုက်တွန်းတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် စံဖုန်းချသွားတဲ့ အချိန်မှာ ကျမရင်ထဲ ဟာသွားသလို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။

ကိုဝဏ္ဏနဲ့ တွေ့ဖို့အခွင့်အရေးကို ငြင်းပယ်လိုက်ကတည်းက ကျမစိတ်ထဲ ပြောင်းလဲနေတဲ့ စိတ်သဘောကို သိနေခဲ့ပါတယ်။ ကျမ အသွေးအသား ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တမှုတွေ တဖြည်းဖြည်း များလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမဟာ သွေးသားဆန္ဒရှိနေသေးတဲ့ အရွယ်ဖြစ်သလို ကြုံတွေဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ အထိအတွေ့အရသာတွေနဲ့ ခံစားမှုတွေ များခဲ့တာမို့ ကာမနွံထဲက ရုန်းမထွက်နိုင်သေးတာကို ဝန်ခံရပါမယ်။

ဒါပေမယ့် ဒီအရသာတွေ၊ ခံစားမှုတွေကို ကိုသန့်စင်ဆီက မရနိုင်တာ သေချာနေပါပြီ။ နွေးထွေးလုံခြုံပြီး ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရတဲ့ ခံစားမှုနဲ့ နှစ်ကိုယ်တူ ကာမခရီးလမ်း လျောက်လှမ်းနိုင်ဖို့ဆိုတာ ကိုသန့်စင်နဲ့ကတော့ ပြဒါးတစ်လမ်း၊ သံ တစ်လမ်းပါပဲ။ ဒါဆိုရင် ကျမအတွက်ကတော့ ထိုခံစားမှု အရသာကို ပြန်လည်ရရှိဖို့ မမြင်နိုင်တော့ပါဘူး။ အဲဒီတော့လည်း ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ အရာတွေကို ရင်ဝယ်သိမ်းဆည်းရင်း မပြည့်ဝနိုင်တော့တဲ့ ဘဝမှာ ပျော်အောင်နေဖို့ပဲ ရှိပါတော့တယ်။

ဘာပဲပြောပြော စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏတို့ဟာ ကျမရဲ့ ဘဝခရီးလမ်းကို အချိုးအကွေ့တစ်ခု ဖန်တီးပေးလိုက်တာပါပဲ။ ဘဝမှာ အထီးကျန်ပြီး  နေရတာ အဓိပ္ပါယ်မဲ့နေသလို ခံစားနေရတာကနေ အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ စိတ်ပေါ့ပါး ပျော်ရွှင်လာစေတာ အမှန်ပါ။ ကျမ စိတ်ထဲမှာ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ အရှိတရားကို ပြန်လည်မြင်တွေ့ခဲ့ရပြီး လက်ခံလာနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါတွေဟာ စံတိုနဲ့ ကျမကြုံတွေခဲ့ရတဲ့ ရမ္မက်ဆန်းဆန်း ကာမပွဲကြမ်းရဲ့ ချိုမြိန်သော အရသာတွေကြောင့်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ထို ရမ္မက်ဆန်းရဲ့ ချိုမြိန်ခြင်းတွေဟာ ကျမဘဝကို ဘယ်လို ပဲ့ကိုင် မောင်းနှင်အုံးမလဲဆိုတာကိုတော့ ကြိုမသိနိုင်သေးပါဘူးရှင်။

အခန်း (၆) ပြီးပါပြီ။
အခန်း (၇) ဆက်ရန်……

အခန်း (၇) – ရင်ခုန်သံ အပိုင်းအစများ

ရင်ခုန်သံ အပိုင်းအစ (၁)

ပထမနှစ် စာမေးပွ​ဲပြီးလို့ အိမ်ပြန်လာတဲ့ ခေတ်တစ်ယောက်ကတော့ အချိန်တွေ အကုန်မြန်သလို ခံစားရပါတယ်။ အစက ပြန်မလာဘဲ သင်တန်းတွေ ဆက်တက်ဖို့ စဥ္းစားပေမယ့် အမေနဲ့ ဘကြီးဦးတို့က အိမ်မှာ ပြန်နားဖို့ တိုက်တွန်းလို့သာ ပြန်လာဖြစ်တာပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါ ပြန်လာရတာ သူ့အတွက် စိတ်ပျော်ရွှင်ခဲ့ရပါတယ်။

ကြည်ပြာခင်ကလည်း ခေတ် ရက်ရှည်ပြန်လာလို့ အလွန်ဝမ်းသာနေတာပါ။ ခေတ်လိုအပ်တာတွေ၊ စားချင်တာတွေ ဖြည့်ဆည်းလုပ်ပေးရင်း သားအကြိုက် အကုန်အလိုလိုက်နေမိပါတယ်။ ခေတ်မှာလည်း အမေဖြစ်သူနဲ့ ရက်ကြာရှည် ခွဲနေရာကနေ အခုလို အတူပြန်နေရတော့ ပျော်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သားအမိနှစ်ဦးကြားမှာ ရှိနေခဲ့တဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့်သာ တစိမ်းဆန်ဆန် ဖြစ်နေကြရတာလေ။ အမေဖြစ်သူရဲ့ ကြင်နာနွေးထွေးတဲ့ မေတ္တာတရားကို ခံယူရတော့ သူလည်း ကြည်နူးပျော်ရွှင်ရတာပေါ့။ သူ့အမေက သူပြန်လာလို့ ပျော်နေတာကို ကြည့်ပြီး သူလည်း ပျော်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲက အပျော်ကို အမေမသိအောင် ဖုန်းကွယ်ထားတုန်းပါပဲ။

ခေတ်ရဲ့ စိတ်ပျော်ရွှင်ရတဲ့ နောက်တစ်ချက်ကတော့ အောင်အောင်တို့ မိသားစုကြောင့်ပါ။ သူ့ဘဝမှာ ကာမကိစ္စတွေကို လက်တွေ့ အကောင်အထည်ဖော်ခွင့်ရတဲ့ မိသားစုနဲ့ အနီးကပ် ပြန်နေရတော့ ပျော်တာ မလွန်ပါဘူး။ မကြီး၊ မလတ်တို့နဲ့ ကာမအချစ်ပွဲလေးတွေကို အောင်အောင်ရဲ့ခွင့်ပြုကြည်ဖြူမှုနဲ့ ကျင်းပဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါပေးရင်ပေါ့။

အများအားဖြင့်တော့ မကြီး အလုပ်ပိတ်ရက်တွေ၊ အန်တီခင် မရှိတဲ့ အချိန်တွေမှာ အဖြစ်များကြပါတယ်။ လူငယ်တွေ ဖြစ်သလို၊ မက္မပြေတဲ့ ဆားငန်ရေနဲ့တူတဲ့ ကာမကိစ္စကို လွန်ကျူးပျော်ပါးကြတာ မဆန်းပါဘူး။ ခေတ်ကတော့ မကြီးနဲ့ မလတ်တို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ ပျော်မွေ့နေပေမယ့် အောင်အောင်ကတော့ လက်တွေ့ဝင်ပါတာမျိုး မလုပ်ပါဘူး။

အောင်အောင်က ပွဲကြည့်ပရိသတ်လုပ်တတ်သလို၊ သူ့အမတွေကို လျက်ပေး၊ နမ်းပေးပဲ လုပ်တတ်ပါတယ်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မကြီးတို့က ဂွင်းထုပေး၊ စုပ်ပေးရုံနဲ့ ဆန္ဒပြည့်ဝနေတတ်တာပါ။ ခေတ်ရဲ့အလိုကို အများဆုံး ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်တာကတော့ မကြီးပါ။ မလတ်ကတော့ သူမကိုယ်တိုင် စိတ်ထန်နေမှ ပါဝင်တတ်သူပါ။

ခေတ်မှာလည်း ညီအမ နှစ်ယောက်ကို အခါအခွင့်သင့်ရင် စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်နိုင်ရဲ့နဲ့ အားမရပါဘူး။ အန်တီခင်ကို လိုးချင်စိတ်တွေ ရှိနေရပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီခင်နဲ့ မလိုးရရင်တောင် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် နမ်းရှုပ်နေရတာကို သူပို ဖီးလ်လာတတ်ပါတယ်။ ဒါကလည်း သူ့စိတ်အခံရဲ့ ထူးဆန်းမှုကြောင့်လည်း ပါမှာပါ။

အပျိုနှစ်ယောက်ကို လိုးခွင့်ရနေရဲ့နဲ့ သူ့အမေအရွယ် အန်တီခင်အပေါ် စိတ်ဝင်စားနေတာကလည်း ထူးဆန်းတာ အမှန်ပါ။ အရင်လို အန်တီခင်နဲ့ အချစ်ပွဲကြမ်းကို မလုပ်ရတာ ကြာလို့ ပြန်တောင့်တမိတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူစိတ်ရှိသလို ကြမ်းချင်တိုင်းကြမ်း၊ ရိုင်းချင်တိုင်း ရိုင်းသမျှကို မညည်းမညူ ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်တဲ့ အမူအကျင့်တွေကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

ခေတ်က မကြီးတို့အပေါ်မှာ စိတ်အရမ်းထန်နေမှ အပြောကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ လိုးဆောင့်တတ်ပေမယ့် ပက်ပက်စက်စက် ဆဲဆိုခြင်းမျိုးတော့ မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး။ သူကိုယ်တိုင်က လုပ်ချင်တဲ့ စိတ်မပေါ်တာပါ။ အန်တီခင်နဲ့ဆိုရင် စလိုက်တာနဲ့ သူ့စိတ်တွေ ကြမ်းကာ ရိုင်းပြလာတတ်ပါတယ်။ ဒါကလည်း သူကြုံတွေ့ ဖြတ်သန်းလာရတဲ့ ဘဝအတွေ့အကြုံ စိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့် ဖြစ်မှာပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်အနေနဲ့ မကြီးတို့နဲ့ အချစ်ပွဲ နွှဲနေနိုင်ရဲ့နဲ့ အလစ်ချောင်းကာ အန်တီခင်နဲ့ တိုးတိုးတိတ်တိတ်၊ တို့တို့ထိထိ အချစ်စမ်းတာလေးတွေ ရှိနေခဲ့ပါတယ်။ အများအားဖြင့်တော့ အောင်အောင်တို့ မောင်နှမတွေ အလစ်မှာ ဖင်ကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ရင်း အာသာဖြေနေတတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ မီးဖိုခန်းလို နေရာမျိုးမှာ ဖက်နမ်း ပွတ်သပ်ရုံကာမကဘဲ လီးစုပ်ခိုင်း၊ အဖုတ်လျက်ပေးနဲ့ ခိုးလုပ်တတ်ပါတယ်။

ဒီလို လူအလစ်ချောင်းကာ ခိုးလုပ်ရတာလည်း ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ပိုစွဲမက္စရာ ကောင်းနေပါသေးတယ်။ တစ်ခါကဆိုရင် ရင်ထိတ်ရုံတင်မကဘဲ မျက်လုံးပြူး၊ မျက်ဆံပြူးပင် ဖြစ်ခဲ့ရပါသေးတယ်။ အဲဒီတစ်ခါက အောင်အောင်တို့ အိမ်မှာ မကြီးမရှိပါဘူး။ မလတ်နဲ့ အောင်အောင် အိမ်ရှေ့မှာ TV ထိုင်ကြည့်နေတုန်း အကြံသမားဖြစ်တဲ့ ခေတ်က ဒေါ်ခင်မေစန်းကို မီးဖိုခန်းဆီ မျက်ရိပ်ပြကာ အသာလစ်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

ဒေါ်ခင်မေစန်းကလည်း သားသမီးတွေ အလစ်ကြည့်ကာ မီးဖိုခန်းဘက် စားစရာ တစ်ခုခု ယူမလိုနဲ့ ထထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အန်တီခင်ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ ကြည့်ပြီး စိတ်ထန်နေတဲ့ ခေတ်ဟာ သူမ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာတာနဲ့ တံခါးအကွယ်ကို ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီခင် ဖင်နောက္မှာ ထိုင်ချပြီး ထမိန်လှန်ကာ ဖင်တွေကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ရင်း နမ်းပါတော့တယ်။

အန်တီခင်ကလည်း သူ့အကြိုက်ကို သိလို့ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားပါဘူး။ ဒီတော့ သူ့စိတ်ကြိုက် ဖင်တွေကို နမ်းရှုပ်ကိုင်တွယ်ပြီးမှ အန်တီခင်ကို ဆွဲလှည့်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရှေ့မှာ အမွှေးမဲမဲတွေနဲ့ အဖုတ်ကြီးကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်ရင်း လျှာစွမ်းကောင်းကောင်း ပြပါတော့တယ်။ အန်တီခင်ခမျာ အိမ်ရှေ့ခန်းမှ သားသမီးတွေရဲ့ အရိပ်အကဲကို ကြည့်ရင်း နံရံမှီကာ စောက်ပက်လျက်ခံနေရပါတော့တယ်။

သူမမှာလည်း ခေတ်ရဲ့ လျှာအောက္မှာ အလူးအလဲပါပဲ။ ခေတ်လျက်လို့ ကောင်းစေရန် ထမိန်ကို လှန်ကာ စုကိုင်ပေးထားရင်း ပေါင်ကိုကွပေးထားပါတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တရှိန်ရှိန်နဲ့ လှိုက်ကာ ယားတက်လာပြီး စောက်ရည်တွေ တသွင်သွင် စိမ့်ထွက်နေရပါပြီ။ ထိုစောက်ရည်တွေကို ခေတ်က လျှာနဲ့သိမ်းလျက်ပြီး၊ အဖုတ်ဝကို နှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ကာ စုပ်သွင်းလိုက်ချိန်မှာတော့ သူမ ခန္ဓာကိုယ် လွင့်ခနဲ ဖြစ်သွားကာ ခြေပင်ခိုင်အောင် မရပ်နိုင်တော့ပါဘူး။

လဲပြိုကျမတတ် ခန္ဓာကိုယ်ကို နံရံဆီ အားပြုထိန်းမှီရင်း ခေတ်နှုတ်ခမ်းက ပို့ဆောင်ပေးတဲ့ ကာမသုခဘုံကြီးဆီ လှမ်းတက်သွားရပါတော့တယ်။ ဒီလို သူမအားရအောင် ခေတ်က လုပ်ပေးပြီးမှ သူမလင်လေးကို တဖန်ပြန်ပြီး ပြုစုပေးဖို့ ပြင်ဆင်ရပါတယ်။ ခေတ်ကို မတ်တတ်ရပ်ခိုင်းကာ သူမက ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လုံချည်ကို ဆွဲလှန်လိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက္မှာ ဖုဖောင်းနေတဲ့ လီးနေရာဆီ မျက်နှာကပ်ကာ နမ်းရှိုက်ပြီးမှ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ခေတ်ရဲ့ လီးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အသာဖွင့်ဟပြီး ငုံကာ လျှာနဲ့ဝိုက်ပြီး လျက်ပေးပါတော့တယ်။ ဒါပေမယ့် အခြေအနေက အေးအေးဆေးဆေး ဇိမ်ခံပြုစုပေးနေလို့ မရတာမို့ လီးကို ခပ်မြန်မြန် ပါးစပ်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း သူမရဲ့ ပုလွေအစွမ်းကို ပြရပါတော့တယ်။

ခေတ်မှာလည်း ဇိမ်ယူနေလို့ မရပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့စိတ်တွေ လွှတ်ကာ မြန်မြန်ပြီးဖို့ပဲ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ရပါတော့တယ်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ လှပနေစဲဖြစ်တဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့အမေဖြစ်သူက သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း လီးကို အငမ်းမရစုပ်ကာ ပြုစုပေးနေတာလေ။ ဒီအတွေးမျိုး ဝင်လိုက်တာနဲ့ သူ့စိတ်တွေထန်ပြီး ကြမ်းတမ်းလာရပါတယ်။ ဒီမိန်းမကြီးရဲ့ ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်ထားရပါလားဆိုတဲ့ အသိနဲ့ပင် ပြီးချင်သလိုလို ဖြစ်နေရပါပြီ။

ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခင်ရဲ့ ခေါင်းကို နောက်ကနေ ချုပ်ကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးပါတော့တယ်။ လိုးရင်း လိုးရင်း စိတ်တွေထန်လာလို့ မညှာနိုင်တော့ဘဲ တဇွပ်ဇွပ် အသံမြည်အောင် လီးကို ထိုးသွင်း လိုးနေပါတော့တယ်။ ဒီတော့လည်း အန်တီခင်မှာ ခေတ်က သူမခေါင်းကို ချုပ်ကိုင် လိုးသမျှ အွတ်ခနဲ၊ အုခနဲ လေအန်သံများပဲ ထွက်ပေါ်နိုင်ပါတော့တယ်။ သူမအနေနဲ့ အခံရခက်ပေမယ့် လင်လေးရဲ့ လိုအင်ပြည့်စေဖို့ ကြိတ်မှိတ်သည်းခံပေးနေရတာပါ။

ပါးစပ်က သွားရေတွေ ယိုစီးကျနေရတာလည်း မနည်းပါဘူး။ မျက်လုံးပြူး၊ မျက်ဖြူလန်အောင် ခံပေးနေရတာပါ။ ခေတ်ကလည်း မျက်စိစုံမှိတ်ကာ မာန်သွင်းပြီး မညှာမတာလိုးနေတာလေ။ ဒီလိုလိုးနေရင်းနဲ့ အန်တီခင်ပါးစပ်ထဲ လီးတဆုံး ဖိကပ်ရင်း သူ့လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ကာ ပြီးခဲ့ရပါတယ်။ အန်တီခင်မှာတော့ အရှိန်နဲ့ပန်းဝင်လာတဲ့ သုတ်ရည်ပူနွေးနွေးတွေကို ကြိတ်မှိတ်မျိုချရင်း အသက်ပင် မရှူနိုင် ဖြစ်နေရပါတယ်။

ခေတ်မှာတော့ အန်တီခင် ပါးစပ်ထဲ လီးကို တဆုံးဖိကပ်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး အကြောအချဥ္ တွေ တောင့်တင်းတုံ့ဆွဲကာ အရသာ အရှိကြီး ရှိနေရတာပေါ့။ ပြီးတော့မှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရင်း ပါးစပ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ အန်တီခင်က ထိတ်ထိတ်ပြာပြာနဲ့ သူ့လုံချည်ကို ဆွဲဖုံးပြီး အမြန်ထကာ အခန်းဝဆီ လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ခေတ်မှာလည်း သူ့မျက်လုံး ဖွင့်ဖွင့်ချင်း အခန်းဝမှာ လူရိပ်တွေ့လိုက်သလိုပါပဲ။

ဒါကြောင့် သူလည်း လန့်ဖြန်ပြီး ခြေမကိုင်မိ၊ လက် မကိုင်မိ ဖြစ်နေရပါတယ်။ အန်တီခင်မှာလည်း ထိတ်ထိတ်ပြာပြာနဲ့ အခန်းဝကြည့်ကာ ဝေခွဲရ ခက်နေပုံပါ။ ပြီးတော့ သူ့ဘက်လှည့်ပြီး လူရိပ်တွေ့လိုက်သလိုပဲ၊ ကလေးတွေ တွေ့သွားသလားမသိဘူး၊ ဒုက္ခပါပဲလို့ စိုးရိမ်သံနဲ့ ပြောနေပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ခေတ်လည်း စိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေတာပါ။ ဒါပေမယ့် သူစိုးရိမ်တာ အန်တီခင် သိရင် ပိုဆိုးသွားမှာစိုးလို့ စိတ်ထင်လို့ ဖြစ်မှာပါဆိုပြီး အားပေးနှစ်သိမ့်ရပါတယ်။

ပြီးတော့ တံခါးဝကို ထွက်ပြီး အပြင်က အခြေအနေကို ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ မလတ်ရော၊ အောင်အောင်ရော ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ကာ TV ကြည့်နေတုန်းပါပဲ။ ကြည့်ရတာ ပုံမပျက်သလိုပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခင်ကို ထပ်မံအားပေးကာ အိမ်ရှေ့ကို သူအရင်သွားပြီး အခြေအနေ ကြည့်လိုက္မယ် ပြောရပါတယ်။ သူအိမ်ရှေ့ ထွက်လာချိန်မှာ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကတော့ သူ့ကိုယ်ပင် ဂရုမထားနိုင်လောက်အောင် TV ထဲမှာ အာရုံဝင်စားနေကြပါတယ်။

သူလည်း ခဏဆက်ထိုင်ပြီး အရိပ်အကဲကို ကြည့်နေရပါတယ်။ မောင်နှမ နှစ်ယောက်လုံးက သူ့ကို စကားမပြောနိုင်ဘဲ TV ပဲ စိတ်ဝင်တစား မဲကြည့်နေပါတယ်။ သူလည်း ဆက်ထိုင်နေရမှာ လိပ်ပြာမလုံတာနဲ့ ပျင်းလာပြီမို့ အိမ်ပြန်တော့မယ်ပြောကာ ထထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အောင်အောင်က သူ့ကို ပြန်နှုတ်ဆက်သလား၊ မနှုတ်ဆက်ဘူးလားတောင် သူဂရုမထားနိုင်ပါဘူး။ အရင်ကတော့ သူပြန်တော့မယ်ဆိုတိုင်း အောင်အောင်က ခဏနေပါအုံးလို့ အမြဲတားကာ ပြန်ရင်လည်း နှုတ်ဆက်တတ်ပါတယ်။ ဒီနေ့ကတော့ TV က အာရုံဖမ်းစားနေလို့ နေမှာပါ။ သူ့ကိုပင် နေပါအုံးလို့ မဆွဲထားတာတော့ သေချာပါတယ်။

ဒီကိစ္စဖြစ်ပြီး သူလည်း အောင်အောင်အိမ်ကို မသွားရဲပါ။ ဒါပေမယ့် သုံးရက်မြောက္မှာတော့ အောင်အောင်က အိမ်ကို ရောက်လာပါတယ်။ သူ့ဆီမလာလို့ အပြစ်တင်ပါတယ်။ သူလည်း မအားလို့ပြောရတာပေါ့။ အောင်အောင်ပုံစံကတော့ ဘာမှ မထူးခြားပါဘူး။ အရင်လို ပုံမှန်ပါပဲ။ စကားပြောနေရင်းမှ သူလည်း စိတ်သက်သာရာ ရပါတော့တယ်။ သူ လိပ်ပြာမလုံဘဲ အစိုးရိမ်လွန်နေတာ ဖြစ်မှာပါ။ မဖြစ်သင့်တဲ့ အမှားကို ကျူးလွန်ထားမိပါက လိပ်ပြာမလုံဖြစ်ကာ ကိုယ့်အရိပ်ကိုယ် ပြန်လန့်နေတတ်တာ သဘာဝပါပဲ။

နောက်ပိုင်းမှာတော့ အောင်အောင်အိမ်ကို အရင်လို ပြန် ဝင်ထွက်ရင်း အချိန်တွေ ကုန်ဆုံးခဲ့ပါတယ်။ ကိုယ့်အပြစ်ကို စိတ်ချလုံခြုံရတယ်လို့ ထင်မြင်မိရင် နောက်ထပ်မကောင်းမှုတွေ ဆက်ကျူးလွန်ချင်တာပါပဲ။ အခုလည်း ခေတ်မှာ သူစိုးရိမ်သလို မဟုတ်မှန်းသိလာတဲ့အခါ ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းဖို့ မကြိုးစားဘဲ အန်တီခင်နဲ့ နှစ်ပါးသွားချင်စိတ်တွေ ပြန်ပေါ်လာရပါတယ်။ သူလည်း အန်တီခင်ကို မလိုးရတာ ကြာပြီလေ။ အပေါ်ယံ အာသာပြေရုံလောက်နဲ့ သူအားမရတော့ပါဘူး။

တစ်နေ့မှာတော့ သူ မအောင့်အီးနိုင်တော့တာနဲ့ စွန်းစားခန်းတစ်ခု လုပ်မိပါတယ်။ အဲဒီနေ့က အောင်အောင်အိမ်မှာ မကြီးနဲ့ မလတ် မရှိသလို အန်တီခင်ကလည်း အပြင်မသွားပါ။ ဒါနဲ့ အောင်အောင် အခန်းထဲဝင်ပြီး သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စာအုပ်ဖတ်နေကြပါတယ်။ အန်တီခင်ကလည်း နေ့ခင်း တစ်ရေးတမော အခန်းထဲဝင်ကာ အိပ်နေပါပြီ။ သူတို့နှစ်ယောက်သား စာအုပ်ဖတ်နေရင်း အောင်အောင်က အိပ်ချင်လာပြီလို့ ပြောလာပါတယ်။ ဒါနဲ့သူလည်း အောင်အောင်ကို အိပ်ချင်အိပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ စာအုပ်ပြီးမှ ပြန်တော့မယ်လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။

အောင်အောင်ကလည်း သူ ပြန်ချင်တဲ့အချိန်မှ ပြန်၊ ဒါပေမယ့် ညနေ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လာဖို့ပြောကာ အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သူ စာအုပ်ဆက်ဖတ်နေရင်း အောင်အောင် အိပ်မောကျနေပုံကို ကြည့်ကာ အန်တီခင်ကို သတိရလိုက်ပါတယ်။ အခုချိန်ဟာ အန်တီခင်နဲ့ တွေ့မယ်ဆိုရင် အချိန်ကောင်းလို့ သူထင်ပါတယ်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မသိအောင် ခိုးလုပ်ရတာကို ကျေနပ်နေတတ်သူလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ အခန်းအပြင်ကို အသာလေး ထွက်လာလိုက်ပါတယ်။

ဒီနောက္မှာ အခန်းတံခါးကို အသာထုရင်း အန်တီခင်ကို တိုးတိုးလှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး သူ့ကိုတွေ့လို့ အံ့ဩနေတဲ့ အန်တီခင်ကို အခန်းထဲ တွန်းပို့ကာ သူလည်း ခပ်မြန်မြန် လိုက်ဝင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တံခါးကို ဂျက်ချရင်း အံ့ဩပြီး စိုးရိမ်နေတဲ့ အန်တီခင်ကို ဘယ်သူမှ မသိပါဘူး၊ အောင်လေးလည်း အိပ်ပျော်နေပါပြီလို့ဆိုကာ ကုတင်ဆီ ဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပါတယ်။

ဒေါ်ခင်မေစန်းမှာတော့ တော်တော်ကို ထိတ်လန့်နေတာပါ။ သမီးနှစ်ယောက် မရှိတာ သိနေပေမယ့် သားဖြစ်သူက ရှိနေသေးတယ်လေ။ သားက အိပ်ပျော်နေတယ်ဆိုရင်တောင် ခေတ်နဲ့ သူမအိပ်ခန်းထဲမှာ အခုလိုနှစ်ကိုယ်တည်းတွေ့ဖို့ မလုပ်ရဲပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ခေတ်ကတော့ သူမကို အိပ်ရာထက်ဆီ အတင်းဆွဲခေါ်ပြီး ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်နေပါပြီ။ သူမမှာ သားသိသွားမှာ ကြောက်လို့ ငြင်းဆန်ရုန်းဖယ်ပေမယ့်လည်း အသံမထွက်ရဲပါဘူး။

ကြိတ်ရုန်းလေး ရုန်းကာ ခေတ်ကို ဒါမျိုး မလုပ်ဖို့ ခပ်တိုးတိုး တားမြစ်နေရပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ ဘာမှ မမှုတော့ပါဘူး။ သူလိုချင်တဲ့ ကာမခရီးလမ်းကို ခပ်သွက်သွက် ချီတက်နေပါပြီ။ အန်တီခင်မှာလည်း ကြိတ်ကာ ငြင်းဆန်နေရင်းပင် ခေတ်ရဲ့ အနမ်း၊ အရှိုက်၊ အပွတ်အသပ်အောက်ကို ကျဆင်းနေရပါပြီ။ ပြီးတော့ ခေတ်အနေနဲ့က သူလိုချင်တာကို မရရအောင် ယူတော့မယ်ဆိုတာလည်း သိနေပါပြီ။

ဒါကြောင့်ပဲ မရုန်းတော့ဘဲ ခေတ်နဲ့အတူ အပြန်အလှန် တုန့်ပြန်လိုက်ပါပေးကာ ခပ်မြန်မြန်လုပ်ပြီး သွားဖို့ပဲ ပြောရပါတော့တယ်။ အန်တီခင်ဆီက ခွင့်ပြုမှုကို ရတာနဲ့ ခေတ်ကလည်း သူလိုချင်တဲ့ ကာမပွဲကို အချိန်မဆိုင်းဘဲ အမြန်စတင်ပါတော့တယ်။ အန်တီခင်နဲ့ သူနဲ့က အစွမ်းကုန် ပွင့်လင်းပြီး အကြမ်းတမ်းဆုံး လိုးပွဲများကို ဆင်နွှဲဖူးပြီမို့ တစ်ယောက်အလိုကို တစ်ယောက်ကလည်း သိနေပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခင် ခွင့်ပြုတာနဲ့ နှူးတာနှက်တာ သိပ်မလုပ်တော့ဘဲ လိုရင်းကိုပဲ တိုက်ရိုက်သွားပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခင်ကို ကုတင်စောင်းမှာ လေးဘက်ဝပ်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ ကုတင်အောက်ဆင်းကာ အန်တီခင်ရဲ့ ဖင်ထွားထွားကြီးတွေ နောက္မှာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ထမိန်ကို ခါးပေါ်အထိ ဆွဲလှန်လိုက်ပါတယ်။ သူ့မျက်စိရှေ့မှာ ပေါ်လာတဲ့ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ကြည့်ရတာ အရသာရှိလွန်းနေပါတယ်။ တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကြားကနေ ဆူထွက်နေတဲ့ အမွှေးမဲမဲများနဲ့ စောက်ဖုက်ကြီးကို ကြည့်ရင်း နမ်းချင်၊ လျက်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး အမွှေးစုစုနဲ့ စောက်ဖုက်အကွဲကြောင်းထဲကို နှာခေါင်းမြှုပ်အောင် နမ်းသွင်းပြီး လျှာနဲ့ သိမ်းကာ လျက်ပါတော့တယ်။ အန်တီခင်ခများမှာတော့ စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် လှုပ်ရှားရင်း တအီးအီးနဲ့ ကြိတ်ညည်းနေရပါတယ်။ သူမမှာ သားသမီးတွေ သိမှာ ကြောက်တာက တစ်မျိုး၊ ခေတ်ရဲ့ အပြုအစုအောက္မှာ အသဲတယားယား၊ ရင်တဖိုဖို ဖြစ်ရတာကတစ်မျိုးနဲ့ စိတ်ဂဏာမငြိမ်နိုင်အောင်ပါပဲ။

သူမကိုယ်တိုင်လည်း ခေတ်ရဲ့လီးကြီးနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးဆောင့် လိုးသွင်းပေးတာကို လိုချင်နေပါပြီ။ ပြီးတော့ သားဖြစ်သူ သိသွားနိုင်တာကိုလည်း စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ အချိန်လည်း မရှိတာမို့ ခေတ်ကို ဆက် မလျက်ပေးတော့ဘဲ ခပ်မြန်မြန်လိုးသွားဖို့ပဲ တောင်းဆိုရပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ အရင်လို အသံစုံမြည်အောင် မကြမ်းဖို့လည်း သတိပေးရပါသေးတယ်။

သူမ တောင်းဆိုမှပဲ ခေတ်က ထကာ စောက်ဖုတ်ဝမှာ လီးတေ့ပြီး တစ်ရစ်ချင်း ထိုးသွင်းပါတော့တယ်။ အန်တီခင်မှာ ပေါင်စေ့ပြီး လေးဘက်ကုန်းပေးထားရတာမို့ ခေတ်ရဲ့ လီးက တရစ်ချင်း တိုးဝင်တာကို စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ခံစားရကာ ကျေနပ်နေပါတော့တယ်။ ခေတ်ကတော့ လီးတဆုံး သွင်းပြီးတာနဲ့ သူမဖင်ဆုံတွေကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲရင်း အသံမမြည်အောင် ကြိတ်လိုးနေပါတော့တယ်။

အန်တီခင်မှာ ထိမိစီးပိုင်လွန်းတဲ့ လီးအဝင်အထွက်တွေကို အီစိမ့်အောင် အရသာရှိနေပါတယ်။ သူမအနေနဲ့ ခေတ် ဆောင့်လိုးပေးတာကို ပိုခံချင်ပေမယ့် အခြေအနေအရ ဖြစ်မှ မဖြစ်နိုင်တာလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ အခုလို ခပ်မှန်မှန်လေး ကြိတ်လိုးပေးတာကိုပဲ အရသာခံကာ ကျေနပ်နေရပါတော့တယ်။ သူမအနေနဲ့ကလည်း ခေတ်နဲ့ နှစ်ကိုယ်ကြားတွေ့တိုင်း စိတ်လှုပ်ရှားကာ ကာမစိတ်ကြွတက်တယ် မဟုတ်လား။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ခွင့်မရပေမယ့် အခုလို ခိုးလုပ်ရတာကလည်း ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်စရာ ဖြစ်ရပါတယ်။

ခေတ်မှာလည်း လိုးရင်းနဲ့ အားမရတော့ပါဘူး။ သူ့အနေနဲ့ အန်တီခင်ကို တဖြောင်းဖြောင်းမြည်အောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးရတာ ကြိုက်တဲ့သူလေ။ သူ့အဆောင့်ကြမ်းကြမ်းများအောက် မချိမဆန့် ကော့ပျံလူးလိမ့်ကာ အော်ဟစ်ညည်းညူနေတဲ့ အန်တီခင်ကို ကြည့်ပြီး ဆန္ဒပြည့်ဝတတ်သူလေ။ ပြီးတော့ သူ့ကာမစိတ် စေညွှန်ရာအတိုင်း ရိုင်းစိုင်း ပက်စက်တဲ့ အပြောများ ပြောရတာ ကြိုက်သူလေ။ ပါးရိုက်၊ နို့ရိုက်၊ ဖင်ရိုက်နဲ့ သူ့ရဲ့ကြမ်းတမ်းတဲ့ ကာမစိတ်ကို ဖော်ပြတတ်သူပါ။

အဲဒီလို ပွဲကြမ်းမျိုး လုပ်ဖူးသူက အခုလို အသံမမြည်အောင် ကြိတ်လိုးနေရတာကို ဘယ်လို အားရနိုင်ပါ့မလဲ။ ဒါပေမယ့်လည်း အခြေအနေက ဒီထက်ကြမ်းဖို့ အစဥ္မပြေပါ။ ပြီးတော့ သူကြောင့် အန်တီခင်တစ်ယောက် မချိမဆန့် လူးလိမ့်ခံစားရင်း ကော့ပျံလန်ထွက်ကာ အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားတာကို မြင်တွေ့လိုသူပါ။ အခုတော့ အန်တီခင်မှာ သူကြိတ်လိုးပေးတာကြောင့် ဖင်ကုန်းလျက်နဲ့ မျက်လုံးအစုံမှိတ်ပြီး တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ကာမအရသာရှိနေတာပါ။

အန်တီခင် အခုလို တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ အရသာ ခံစားနေတာကို သူမလိုချင်ပါဘူး။ လင်ငယ်နဲ့ ပျော်ပါးဖောက်ပြန်တဲ့ အမျိုးသမီးကြီးကို သူ့ဆောင့်ချက်တွေအောက္မှာ မချိမဆန့် ခံစားရစေချင်တဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေ ပေါ်ထွက်လာပါတယ်။ တဖက္မှာလည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ နိုးသွားမှာကိုလည်း ကြောက်နေရပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ့စိတ်ရိုင်းတွေ ဖြေသာစရာဖြစ်ဖို့ အန်တီခင့် ဆံပင်တွေကို စုကိုင်ကာ အနောက်ကို လှန်ပြီးဆွဲချလိုက်ပါတော့တယ်။

ဒီမှာတင် တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ တင်းပြည့်စီးပိုင်တဲ့ လီးအရသာကို ခံစားရင်း ကျေနပ်နေတဲ့ အန်တီခင်မှာ မြင်းကို ဇတ်ကြိုး ဆောင့်ဆွဲခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ခေါင်းမှာ အနောက်ကို လန်ပြီး မျက်လုံးများ ပြူးလာရပါတော့တယ်။ ရုတ်တရတ် နာလွန်းလို့ အားခနဲ အသံထွက်သွားတာကို အမြန်ပိတ်ထိန်းလိုက်ရပါတော့တယ်။ ခေတ်က ကြမ်းချင်ပြီဆိုတာ သူမသိပါတယ်။

သူမလည်း လိုလိုလားလား ခွင့်ပြုချင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအခြေအနေနဲ့ မဖြစ်နိုင်တာမို့ စိုးရိမ်နေမိပါတယ်။ ခေတ်ကို တားမြစ်ချင်ပေမယ့် လည်ပင်းကို နောက်ပြန်တင်းနေအောင် အဆွဲခံထားရတာမို့ မလွယ်ပါ။ အသံတောင် တအစ်အစ်နဲ့ပဲ ထွက်နိုင်တာလေ။ ခေတ် ဒီထက်ပိုမကြမ်းပါစေနဲ့လို့ပဲ စိတ်ဝယ် ကြိတ်ဆုတောင်းရပါတော့တယ်။ နာကျင်မှုနဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုကြောင့် နထင်နရင်းတွေဆီက ချွေးတွေပင် ထွက်လာရပါတော့တယ်။

ခေတ်မှာတော့ အန်တီခင်တစ်ယောက် နာကျင်ခံခက် ဖြစ်သွားပုံကို ကြည့်ကာ ကျေနပ်အားရသွားသလို စိတ်တွေ ပိုထန်လာရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခပ်သွက်သွက် လိုးချက် များကို သုံးလာခဲ့ပါတယ်။ အသံမထွက်အောင် ထိန်းလိုးပေမယ့် ခပ်သွက်သွက် လိုးလာတဲ့အခါ တဖွပ်ဖွပ်၊ တဖပ်ဖပ်နဲ့ကတော့ ထွက်လာရတာပေါ့။ အန်တီခင် ဖင်ဆုံဖွေးဖွေးတွေက သူလိုးလိုက်တိုင်း ရိုက်ခတ်မိနေတာလေ။

အဲတော့ အရမ်းအကျယ်ကြီး မဟုတ်တောင် အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ အသံတွေထွက်နေတာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် နှစ်ယောက်လုံးကလည်း ကာမစိတ်တွေ မိုးထိမြင့်နေပြီမို့ ဂရုသိပ်မထားနိုင်တော့ပါဘူး။ အန်တီခင်မှာလည်း ခေါင်းလန်ပြီး လည်ပင်းကျောများထောင်အောင် ဆံပင်အဆွဲခံရင်း မချိမဆန့် အလိုးခံနေရတာကို ကျေနပ်အားရနေတာပါ။ ညည်းညူသံမထွက်အောင်ဘ​ဲ အံကြိတ်ကာ တင်းခံရင်း ခေတ်ရဲ့ ခပ်သွက်သွက် လိုးချက် များအောက္မှာ အထွဋ်အထိပ်ရောက်ခဲ့ရပါတယ်။

ခေတ်မှာလည်း အန်တီခင်လို အမျိုးသမီးကြီးကို အနိုင့်အထက် စိတ်ကြိုက်လိုးနေနိုင်တာကို တွေးကာ ရမ္မက်တွေပိုထန်နေမိပါတယ်။ ဒီမိန်းမကြီးဟာ သူငယ်ချင်းရဲ့အမေ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးပါလား ဆိုတဲ့အသိနဲ့ပင် သူ့စိတ်တွေ လွတ်သွားရပါတယ်။ ဒီလို စိတ်မိုက်ရိုင်းတွေကြောင့်ပဲ အန်တီခင်နား အနားကိုကပ်ကာ ငါလိုးမကြီး၊ လိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာလို့ ပြောရင်း သူ့လရည်တွေကို အဖုတ်ထဲ ထုတ်လွှတ်ရင်း ပြီးသွားရပါတယ်။

မလိုးရတာ ကြာပြီမို့ ခေတ်မှာ အန်တီခင်ကို လိုးလို့ မဝသေးပါဘူး။ သူ့စိတ်အတိုင်းဆိုရင် အန်တီခင့် ဖင်ဆုံကြီး ပိပြားသွားအောင် ဆောင့်ကာ လိုးချင်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် မဖြစ်သင့်တဲ့ ကာမမှုကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ဖြစ်ကြရတာမို့ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ကျေနပ်ကာ ပြန်ဖို့ ပြင်ရပါတော့တယ်။ အန်တီခင်က အခန်းအပြင်ကို အရင်ထွက်ကာ အခြေအနေကြည့့်ပြီးမှ သူ့ကို မြန်မြန်ထွက်သွားစေပါတယ်။ သူလည်း ခြေကို ဖော့နင်းပြီး ထွက်လာရပါတယ်။

အောင်အောင့် အခန်းရှေ့အရောက်မှာ ပြုံးမိပါသေးတယ်။ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အောင်အောင်ကတော့ အခန်းထဲမှာ အိပ်မောကျနေတုန်းပါပဲ။ သူ့အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းကတော့ သူ့အမေကို ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ ပက်ပက်စက်စက် လိုးခဲ့ရတာကို တွေးပြီး ပြုံးမိတာပါ။ ဒီလိုနဲ့ လှေကား အတက်အဆင်း ရောက္မှ သူ မျက်လုံးပြူးရပါသေးတယ်။ ဒါကတော့ သူ့ဖိနပ်ကြောင့်ပါ။ သူ့ဖိနပ်က အတက်အဆင်း အလယ်မှာ တစ်ရံတည်း ထင်းထင်းကြီး  တည်ရှိနေတာပါ။

တကယ်လို့ အောင်အောင်သာ နိုးလာလို့ အိမ်ပေါက်ဝကို ထွက်လာရင် သူ့ဖိနပ်ကို တွေ့မှာ အမှန်ပါ။ ဒီလိုဆိုရင် သူမပြန်သေးတာကို သိမှာဖြစ်သလို လိုက်ရှာပါက အားလုံးသိသွားနိုင်ပါတယ်။ သူ့ကို ခင်လွန်းလို့ အမနှစ်ယောက်လုံးနဲ့ လွှတ်ပေးထားပေမယ့် အမေဖြစ်သူကိုပါ လိုးနေတာ သိရင် ဘယ်လိုမှ ကြည်ဖြူနိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။ ဒါကိုတော့ သူလည်း လက်တွေ့ကြုံတွေ့ ခံစားဖူးပြီးပြီမို့ စာနာ နားလည်နိုင်ပါတယ်။

အောင်အောင် မနိုးလာတာ တော်ပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ မကြီးတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် ပြန်မရောက်သေးတာလည်း တော်ပါသေးတယ်။ ရမ္မက်အဆိပ်မွှန်ကာ ကာမစိတ်တွေ မင်းမူသောင်းကြမ်းနေချိန်မျိုးမှာ စဥ္းစားဆင်ခြင်ဉာဏ်တွေ ချို့တဲ့အားငယ်ပြီး အန္တရယ်ကို မမြင်နိုင်အောင် ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ အမှားသေးသေးလေးကနေ ပြဿနာ အကြီးကြီး ဖြစ်သွားနိုင်တာကို သူသတိ မထားခဲ့မိတာကို ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်တင်နေမိပါတယ်။ သူလုပ်တဲ့ အလုပ်ကိုက စည်းမစောင့်တဲ့ လူသားတစ်ဦးရဲ့ လုပ်ရပ်တွေ မဟုတ်ပါလား။

(ဆက်ရန်…….)

ခေတ်ဟာ ဒေါ်ခင်မေစန်းနဲ့ ပထမဆုံး ဖြစ်ရတာဟာ သူ့အလွန်ရယ်လို့ မဆိုနိုင်ပါဘူး။ အတွေ့အကြုံရှိသလို လစ်လပ်နေတဲ့ အန်တီခင်ရဲ့ ရှေ့ဆောင်လမ်းပြမှုကြောင့် မှားခဲ့တယ်လို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။ မိန်းမမြင်ရင် စိတ်ကစားကာ ပစ်မှားတတ်တဲ့ အရွယ်မို့ ကျွမ်းကျင်စွာ ကိုင်တွယ်ထိန်းသိမ်းပြီး လမ်းကြောင်းပေးမှုနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ခဲ့မိတာပါ။ ထိုအချိန်က အသက်ကလည်း ငယ်သေးတာကိုး။

ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်း အဖြစ်အပျက်တွေကတော့ အန်တီခင်တစ်ယောက်တည်း အလွန် မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ကိုယ်တိုင် စဥ္းစားချင့်ချိန်နိုင်တဲ့ အရွယ်ရောက်လာပြီ ဖြစ်သလို အခြားသော အတွေ့အကြုံ၊ အထိအတွေ့တွေလည်း ယဥ္ပါးနေသူ ဖြစ်ပါလျက် အန်တီခင်နဲ့ ထပ်မံလွန်ကျူးဖို့ ကြိုးစားခဲ့တာလေ။

အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေဆိုတဲ့ အသိတစ်ခုနဲ့ပင် ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းသင့်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမလုပ်နိုင်ခဲ့ပါ။ ရရှိဖူးတဲ့ အရသာထူးနဲ့ ရင်ထဲမှာ ကိန်းအောင်းနေတဲ့ ကာမ စိတ်ရိုင်း အမိုက် မှောင်ကို ဖွင့်ချလို့ရတဲ့ အခွင့်အရေးကို သူ လက် မလွှတ်နိုင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အခြားသော စိတ်အဆာဖြေစရာတွေ ရှိရဲ့နဲ့ အန်တီခင်ကို ကပ်ငြိတွယ်တာနေမိတာပါ။ ဒါကလည်း လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ ကြီးမားပြင်းထန်တဲ့ ရမ္မက်စိတ်ရိုင်းနဲ့ အတောမသတ်အောင် ရယူလိုမှုတွေကြောင့် ဖြစ်မှာပါ။

ပိုင်ဆိုင်ဖူးတဲ့ အရာကို လွယ်လွယ်နဲ့ လက် မလွှတ်နိုင်တာ သဘာဝကျပါတယ်။ ဒီလို ရလိုမှု အတ္တအခြေခံတဲ့ ရမ္မက်စိတ်ရိုင်းတွေကြောင့်ပဲ နောင်တစ်ချိန်မှာ သူနဲ့ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်စုံတရာ အကျိုးသက်ရောက်လာနိုင်တာ သူ မသိနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ပါဘူးဆိုရင်တောင် နောင်တစ်ချိန်မှာ အောင်အောင်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုင်း လိပ်ပြာမလုံ ဖြစ်သင့်တယ် မဟုတ်ပါလား။

လူတိုင်းဟာ အမှားနဲ့ မကင်းပါဘူး။ မှားနေတာကိုက လူဖြစ်​နေကြောင်း သက်သေပြနည်း တစ်မျိုးပင် ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။ လူသားတိုင်းဟာ မကျော်သင့်တဲ့ စည်းကို ကျော်မိပါက အမှားမြင်ကာ နောက်ပြန်ဆုတ်လို့ ရပါသေးတယ်။ ထိုစည်းကိုပင် အပြီးတိုင် ကွယ်ပျောက်အောင် ဖောက်ဖြတ် ဖျက်ဆီးမိလျှင်တော့ စည်းဖျက်၊ စည်းမဲ့လူသားများအဖြစ် အရိုင်းအစိုင်းသာသာ ဖြစ်ကုန်ကြမယ် မဟုတ်ပါလား။

အန်တီခင့် အိမ်က ပြန်လာတဲ့ နေ့ကတည်းက ခေတ်စိတ်ထဲမှာ အထက်ပါ အတွေးများကို တွေးမိပြီး နောင်တရနေမိပါတယ်။ အထူးသဖြင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အောင်အောင့်ကို အားနာမိပါတယ်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း အန်တီခင်နဲ့ ဆက်ဆံတိုင်း စိတ်ရိုင်းတွေကို ဖွင့်ချခွင့်ရလို့ ကျေနပ်အားရနေတတ်တာပါ။ သူ့ရဲ့ စိတ်တွင်း အခံကြောင့် အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်တဲ့ မိန်းမလှကြီးတွေအပေါ် ရိုင်းစိုင်း ကြမ်းတမ်းတတ်တာကို အန်တီခင်က ဓားစားခံ ဖြစ်သွားရတာလေ။

ပြီးတော့ အမှားအပေါ် သာယာမိသွားသူအနေနဲ့ အမှားနွံထဲက ရုန်းမထွက်နိုင်တာကိုလည်း သူ့ကိုယ်တွေ့နဲ့ ယှဥ္ပြီး နားလည်ပေးတတ်လာပါပြီ။ ယခင်က သူ့ရင်ထဲမှာ ရှိခဲ့တဲ့ မုန်းတီး နာကျည်းမှုများဟာ အန်တီခင်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း အနည်းငယ်လျော့ပါးကာ စိတ်ဖြေသာလာနိုင်ပါတယ်။ အမှားတစ်ခုကို ကျူးလွန်ကြတဲ့ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်ရဲ့ စိတ်ခံစားချက်ကို သူနားလည်ခဲ့ပြီလေ။ ဒါပေမယ့် ဆေးမင်ကြောင် ထိုးခဲ့သူ တစ်ဦးလိုပါပဲ။ အမုန်းတရားတွေ လျော့ပါးလို့ ထိန်းသိမ်းနိုင်တယ်ဆိုရင်တောင် ခံပြင်းနာကျည်းမှုကတော့ သူ့နှလုံးသားထဲ စုတ်ထိုးထားသလို တစ်သတ်လုံး စွဲမြဲထင်ကျန်နေတုန်းပါပဲ။

ပြီးတော့ သူကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့ ကာမကိစ္စတွေဟာ ခံစားချက် မနူးညံ့ခဲ့ပါဘူး။ ဒါကလည်း ဒီအသက်အရွယ်အထိ ခေတ် ကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့ ကာမကိစ္စတွေဟာ ရမ္မက်အပေါ်မှာသာ အခြေခံခဲ့တာပါ။ နူးညံ့တဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ ခိုင်မာတဲ့ အကြင်နာတရားတွေကနေ တဆင့် ပေါက်ဖွားလာခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလေ။ ဆက်နွယ်ပတ်သတ်သူတွေအနေနဲ့ ဆန္ဒတစ်ခုအပေါ် ရယူလိုမှုကြောင့် ဖြည့်ဆည်းရယူရင်း ရမ္မက်အပေါ် သာယာယစ်မူးသွားခဲ့ကြတာလေ။ အဲဒီတော့လည်း အပြစ်ရယ်လို့ ဆိုရမှာ ခက်နေပြန်ပါတယ်။

ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ ပတ်သတ်ရင် ခေတ်အနေနဲ့က နည်းနည်းခက်နေတတ်ပါတယ်။ ၁၀ တန်းအထိ ရည်းစားမထားခဲ့သလို တက္ကသိုလ်တက်တော့လည်း ရည်းစားမရှိသေးပါဘူး။ ဘော်ဒါအပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ပျော်မယ်၊ လည်မယ်၊ စားမယ်၊ သောက္မယ်ပဲ စိတ်ရှိနေတာပါ။ တစ်ခါတလေ ကျောင်းသားတို့ ထုံးစံအရ ဖဲရိုက်တာတော့ ရှိတာပေါ့။ တက္ကသိုလ် တက်နေချိန်မှာ မိန်းကလေးကိစ္စဘက် မှာတော့ အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့အတူ အပျော်အပါး ဖာတောင် မချပါဘူး။

ရုပ်ရည် နုပျိုချောမောပြီး၊ အနေအထိုင် သန့်တဲ့ ခေတ်သာ ချစ်သူထားမယ်ဆိုရင် မရှားပါဘူး။ ခက်တာက ခေတ်ရဲ့စိတ်ပါ။ သူ့စိတ်ကိုက မိန်းကလေးတွေကို ချစ်ခင်နှစ်သက်ဖို့ ခက်ခဲနေတတ်ပါတယ်။ အစက ခေတ်ဟာ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ခင်ခင်မင်မင် နေတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ချစ်တဲ့စိတ်ဆီ မရောက်ခဲ့ပါဘူး။ လူငယ်ပီပီ လိင်ကိစ္စကို တပ်မက္ပါတယ်။ သူကတောင် ပိုအားကြီးနေတတ်ပါတယ်။ ကျောင်းက ခပ်ချောချော မိန်းကလေးတွေနဲ့ အိပ်ရာထက် ချစ်တင်းနှောချင်စိတ်တွေ ရှိတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ထိုမိန်းကလေးနဲ့ ရည်းစားအဖြစ် တွဲဖို့ကတော့ သူစိတ်မပါပြန်ပါ။

သူ့ကို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေတဲ့ မိန်းကလေးကို စေ့စေ့ကြည့်မိရင် သူ့ရင်ထဲက ဒဏ်ရာတွေ ပြန်ပေါ်လာသလိုပါပဲ။ ဒါကြောင့် သူ့ရဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းဟာ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဘက်ကို မရောက်လာခဲ့တော့ပါဘူး။ လိင်ကိစ္စသတ်သတ်နဲ့မှ တွဲလို့မရတာလေ။ အဲဒီတော့ တဖြည်းဖြည်း ရှောင်ဖယ်ကာနေရင်းနဲ့ တက္ကသိုလ်မှာ မိန်းမကိစ္စ ကင်းသလို ဖြစ်နေရတာပေါ့။ တစ်နည်းအားဖြင့် ပြောရင် မိန်းကလေးတွေကို ချစ်ရမှာ ကြောက်နေတဲ့ အဖြစ်ပါ။ ဒါဟာ သူ့ရင်ထဲက ဒဏ်ရာတွေကြောင့် ဖြစ်သလို သူကြုံတွေ့ပတ်သတ်နေခဲ့တဲ့ ကာမအခြေခံ ဆက်နွယ်မှုတွေကြောင့်လည်း ဖြစ်ပါတယ်။

ဒီလို မိန်းကလေးတွေအပေါ် နူးညံ့တဲ့ ခံစားမှု မပေါ်လာတတ်တဲ့ ခေတ်မှာ ထူးခြားတဲ့ အခြေအနေတစ်ရပ်တော့ ရှိနေပါတယ်။ သူ့အနေနဲ့ အန်တီယမင်းနဲ့ ငုဝါအပေါ်မှာတော့ ရင်းရင်းနှီးနှီးနေတတ်သလို ချစ်ချစ်ခင်ခင် ရှိနေပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ဦးသန့်စင်ရဲ့ လုပ်ရပ်ကို သိပြီးနောက္မှာ သူ့မိန်းမနဲ့ သမီးကို ရှောင်ဖယ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်လေးကတည်းက သူ့ကို သားတစ်ယောက်လို ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ခဲ့တဲ့ အန်တီယမင်းအပေါ် မုန်းတီးစိတ်တွေ မပေါ်သလို ရှောင်ဖယ်ချင်စိတ်လည်း မရှိခဲ့ပြန်ပါဘူး။

သူမှတ်မိတဲ့ အရွယ်ကတည်းက သူ့ကို ချစ်ခင်အလိုလိုက်ခဲ့တဲ့ အန်တီယမင်းအပေါ် သူကလည်း ချစ်ခင်ရင်းနှီးစွဲ ထုထည်ခိုင်ခိုင်မာမာ ရှိပါတယ်။ အပြစ်ကင်းစင်ပြီး ကြည်ရွှင်တဲ့ အပြုံးပိုင်ဆိုင်တဲ့ အန်တီယမင်းအနားမှာ နေရင် သူ့ရင်ထဲက နာကျည်းခံပြင်းမှုတွေကို မေ့ပျောက်နေတတ်ပြန်ပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ ထူးခြားတာက အမေမြကို ချစ်ခင်ပုံနဲ့ အန်တီယမင်းကို ချစ်ခင်ပုံ မတူသလိုပါပဲ။ အမေမြဟာ ဒုတိယအမေလို့ ခံယူထားသလို အားကိုးယုံကြည်ရသူပါ။ အမေမြကလည်း သူဖြစ်ချင်တာကို အမြဲထောက်ခံအားပေးတတ်တဲ့ အမေတစ်ဦးပါပဲ။

အန်တီယမင်းအပေါ်မှာကျတော့ သူ့ ချစ်ခင်ပုံက တစ်မျိုးပါ။ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက သူဝမ်းနည်းအားငယ်နေချိန်မျိုးမှာ အန်တီယမင်း ရင်ခွင်ထဲ ဝင်ပြီး နေမိရင် သူ့ဝမ်းနည်းအားငယ်စိတ်တွေ ပျောက်ကွယ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒီစိတ်က အခု အရွယ်ရောက်တဲ့အထိ ရှိနေတုန်းပါပဲ။ အမေ့ကြောင့် ဝမ်းနည်းရမှုတွေ ပေါ်လာတိုင်း အန်တီယမင်းကို အနားမှာ ရှိစေချင်တဲ့ အထိပါ။ အန်တီယမင်းရဲ့ အပြုံးချိုချိုနဲ့ နူးညံ့သိမ်မွေ့တဲ့ နှစ်သိမ့် စကားသံများဟာ ကြမ်းတမ်းချင်လာတဲ့ သူ့စိတ်ကို နူးညံ့စေတတ်ပါတယ်။

တစ်ခါတလေ သူ စဥ္းစားမိတာ ရှိပါတယ်။ အန်တီယမင်းအပေါ် ဒီလို ချစ်ခင်တွယ်တာမိတာက သူ့အမေနဲ့ တူလို့များလားလို့ ထင်မိပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် အန်တီယမင်းနဲ့ သူ့အမေဟာ အနေအထိုင်၊ အပြောအဆို၊ ဝတ်ပုံစားပုံက အစတူပါတယ်။ ဝတ်ပုံစားပုံကတော့ သူ့အမေက အဝတ်အထည်ဝယ်ရင် အန်တီယမင်းအတွက်လည်း ဝယ်တတ်သလို အန်တီယမင်းကလည်း အခုချိန်ထိ သူ့အမေအတွက် အဝတ်အစားတွေ ကိုယ်တိုင်ချုပ်ပေးတတ်တာပါ။

ဒီတော့ နှစ်ယောက်သား တူကြတာ မလွန်ပါဘူး။ ဘယ်လောက်တူသလဲဆိုရင် လင်တစ်ယောက်ကိုတောင် နှစ်ယောက် မျှခံနေသလို ဖြစ်နေရတဲ့အထိပဲလို့ သူတွေးမိပါသေးတယ်။ ဒီလို ပုံဟန်၊ အပြောအဆို၊ အနေအထိုင်တွေ တူလို့များလား ? သူ့အမေ ရင်ခွင်ထဲ ဝင်ပြီး ထုတ်ဖော်ခွင့်မရတဲ့ ဝမ်းနည်းသိမ်ငယ်စိတ်တွေကို အန်တီယမင်းရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ အစားထိုး ခိုလှုံဖြေသိမ့်မိတာ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ အမေဖြစ်သူကို နားကျည်းနေလို့ တစိမ်းဆန်ဆန် ဆက်ဆံနေခဲ့ပြီး၊ အမေ့အစား အန်တီယမင်းကို ပိုမို ချစ်ခင်တွယ်တာမိတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

နောက်ထပ် သူ့အတွက် ထူးခြားသူတစ်ဦးကတော့ ညီမလေး ငုဝါပါ။ ငယ်စဥ္ကတည်းက သူ့အပေါ် အကိုတစ်ယောက်လို ခင်မင်အားကိုးပြီး ချစ်ခင်ခဲ့တဲ့ ငုဝါကြောင့် သူ့စိတ်တွေ နူးညံ့ခဲ့ရတာတွေ ရှိပါတယ်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ငယ်စဥ္ကတည်းက ငုဝါ ဝမ်းနည်းပြီး ငိုနေရင် မနေတတ်ခဲ့တာပါ။ ဦးသန့်စင်နဲ့ သူ့အမေ ကိစ္စသိရှိပြီးချိန်မှာ သူဟာ ဘယ်သူနဲ့မှ စကားမပြောချင်တော့ပါ။

မှတ်မှတ်ရရပါပဲ။ ဦးသန့်စင်ကိစ္စဖြစ်ပြီးနောက် ပထမဆုံး အန်တီယမင်းနဲ့ ငုဝါတို့ အိမ်ကို လာတဲ့အချိန်မှာ သူထွက် မတွေ့ခဲ့ပါ။ အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး နေခဲ့ပါတယ်။ ဒီမှာတင် ငုဝါတစ်ယောက် သောင်းကြမ်းပါတော့တယ်။ သူ့အကိုက သူ့ကိုထွက် မတွေ့လို့တဲ့။ အခန်းတံခါးကို ထုရင်း အသံစာစာနဲ့ အော်ဟစ်ခေါ်နေတာကို သူထွက် မခေါ်ခဲ့ပါ။ ဒီမှာတင် ညီမလေး ငုဝါဟာ ဝမ်းနည်းပက်လက် ငိုပါတော့တယ်။ သူ့အကိုက သူ့ကို မုန်းသွားလို့ မခေါ်တော့တာဆိုပြီး အော်ဟစ်ငိုတာပါ။

ညီမလေး ငုဝါရဲ့ ငိုကျွေးသံဟာ သူ့ရင်ထဲကို ဓားအစင်းစင်း ပစ်ခွင်းနေသလိုပါပဲ။ သူ့ရင်ထဲက ခံပြင်း နာကျည်း မုန်းတီးမှု အစိုင်အခဲတွေကို ငုဝါရဲ့ မျက်ရည်တွေက တိုက်စားပစ်လိုက်ပါတယ်။ သူမ အဖေအပေါ် မုန်းတီးမှုတွေ တဒင်္ဂမေ့ပျောက်သွားရတဲ့ အထိပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ အဲဒီနေ့က သူ အခန်းထဲက ထွက်ကာ ငုဝါကို ပွေ့ခေါ်လို့ အထဲခေါ်ထိန်းလိုက်ရပါတော့တယ်။ ဒီအချိန်ကစပြီး ငုဝါအိမ်လာချိန်မှာ ကျနော့် အခန်းထဲမှာပဲ အနေများပါတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ခေတ်ရဲ့အိပ်ခန်းလေးဟာ သူနဲ့ ငုဝါရဲ့ ကစားရာ၊ စာလုပ်ရာ၊ အားကိုးယုံကြည်ပြီး ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ သီးခြားကမ္ဘာငယ်လေး ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ သူ့မှာလည်း ငယ်ငယ်ကတည်းက ငုဝါကို စောင့်ရှောက်ခဲ့တာလေ။ ကျောင်းတက်တော့လည်း ကျောင်းပို့၊ ကျောင်းကြိုကအစ လုပ်ပေးခဲ့တာပါ။ ငုဝါကလည်း သူ့အပေါ် ချစ်ခင်တွယ်တာပြီး ပျော်နေတတ်သူပါ။ နောက်ပိုင်း ငုဝါကို စာပြပေးတတ်ပါတယ်။ ငုဝါကလည်း သူစာပြပေးမှ ကျေနပ်သလို သူ့စကားကို နားထောင်တတ်ပါတယ်။

သူတို့နှစ်ယောက် အရွယ်ရောက်ကြီးပြင်းလာတဲ့အထိ ချစ်ခင်တွယ်တာမှု ထုထည်တွေ ခိုင်မာကြီးမားလာခဲ့ပါတော့တယ်။ နောက်ပိုင်း ခေတ် အဝေးမှာ ကျောင်းသွားတက်လို့ ခွဲခွာရလို့ အနေဝေးပေမယ့် သွေးမအေးသွားကြပါဘူး။ ခေတ်အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်တိုင်းမှာ အတိုးချတွယ်တာမှုတွေနဲ့ သံယောဇဥ္ ခိုင်မာနေစဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ခေတ်ကလည်း ပြန်ရောက်ချိန်တိုင်း ငုဝါအတွက် အချိန်ပေးတတ်သူပါ။

ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက် ပြန်လာချိန်မှာတော့ ခေတ်တစ်ယောက် နည်းနည်း အနေခက်နေတတ်ပါတယ်။ ငုဝါတောင် ၈ တန်းကျောင်းသူ ဖြစ်နေပြီလေ။ အမှန်ဆို ဒီအရွယ်က ကလေးသာသာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ငုဝါကတော့ အပျိုဖော် ဝင်စ၊ မဝင်စပါ။ ခန္ဓာကိုယ် ထွားတက်လာသလို မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အလှအပ အရှိတရားတွေ ထွက်ပေါ်စပြုလာခဲ့ပါတယ်။ ငုဝါက အပျိုဖော်ဝင်တာ စောသလိုပဲလို့ သူထင်မိပါတယ်။ သူကလည်း မြို့မှာမရှိတာမို့ မမြင်တာ ကြာနေလို့လည်း ဖြစ်မှာပါ။

ငုဝါရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးလာမှုက ငွားငွားစွင့် ပွင့်မယ့် နှင်းဆီတစ်ပွင့်ရဲ့ ပုံဟန်ပါ။ ဒါကလည်း သူမအဖေဆီက ဖွံ့ဖြိုးထွားကြိုင်းမှုရယ်၊ သူမအမေဆီက အသားအရည် ကြည်လင်ပြီး၊ လှပတဲ့ အချိုးအစားတွေကို အမွေဆက်ခံရလို့ ဖြစ်ပါမယ်။ ပွင့်လန်းဖို့ အားယူနေတဲ့ ဖူးသစ်စ နုငယ်ပျိုမြစ်ခြင်းတွေပါ ထပ်ပေါင်းလိုက်တော့ သူ့မှာ စတွေ့တွေ့ချင်း မယုံနိုင်စရာ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ သူမျက်စိရှေ့မှာ ရှင်မီးအင်္ကျီနဲ့ မိန်းကလေးဟာ ဘော်လီအင်္ကျီနဲ့ ရင်သားအလှအပတွေကို ဖုံးကွယ်ထားရပါပြီ။ တစ်နည်းအားဖြင့် ဖုံးကွယ်ရင်း သူမ လှနေပြီဖြစ်ကြောင်း ကြေ ငြာမောင်းခတ်နေသလိုပါပဲ။

ဂါဝန်၊ စကပ်နဲ့ ကောင်မလေးက အခုအခါမှာတော့ ဝိုင်းစွင့်တင်းကားဖို့ အားယူနေတဲ့ တင်ပါးအလှများကို ထမိန်လေးနဲ့ ဖုံးကွယ်ထားပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ခပ်ကျစ်ကျစ် ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်လေးဟာ တင်းရင်းလုံးကျစ်နေတဲ့ တင်သားအလှများကို ထုတ်ဖော်ပြသနေသလို ပေါ်လွင်ထင်ရှားစေပါတယ်။ ငုဝါကို စမြင်မြင်ချင်း ယောင်နနဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ငုဝါကတော့ အရင်လို ခေါ်ပြောကာ သူ့လက်ကို လာဆွဲကိုင်ပြီး သူ့အခန်းထဲ အတင်းဆွဲခေါ်သွားပါတယ်။ ဒီအပြူအမူတွေက အရင်ကလည်း လုပ်နေကြပါပဲ။

ဒါပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ ခေတ်စိတ်ထဲ တစ်မျိုးဖြစ်နေတယ်။ အပျိုဖော်ဝင်စ ကောင်မလေးနဲ့ သူ့အိပ်ခန်းထဲကို နှစ်ယောက်တည်း ဝင်ဖို့ တွန့်ဆုတ်နေမိပါတယ်။ ရှက်တယ်ဆိုတာထက် အပျိုဖော်ဝင်ကာ လှသွေးကြွယ်နေပြီဖြစ်တဲ့ ငုဝါအတွက် သင့်တော်ပါ့မလားလို့ စဥ္းစားမိလို့ပါ။ ဒါပေမယ့် ငုဝါကတော့ သူ့ကို အကိုတစ်ယောက်လို ချွဲနွဲ့ကောင်းတုန်းပါပဲ။ သူ့အမေနဲ့ အန်တီယမင်းတို့ကလည်း သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်ခင်ရင်းနှီး တွယ်တာမှုအပေါ် အမြင်မစောင်းဘဲ သဘောကျကျေနပ်နေမြဲပါပဲ။

ငုဝါနဲ့ အန်တီယမင်းတို့ရဲ့ ယခင်အတိုင်း မပြောင်းလဲတဲ့ ရင်းနှီးချစ်ခင်မှုကို တွေ့ရတော့ ခေတ်ဟာ သူ့ကိုယ်သူ ရှက်လာပါတယ်။ ငုဝါက အကိုတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး ယခင်အတိုင်း ဆက်ဆံတာကို သူ့ဘက်က အတွေးလွန်သွားမိတာလေ။ တကယ်ဆိုရင် ငုဝါဟာ သူ့အတွက် အရမ်းချစ်စရာကောင်းတဲ့ ညီမလေး တစ်ယောက်ပါပဲ။ ဒါကို သူ့ဘက်က ဘာတွေ ဖြစ်နေရတာလဲ။ ဒီလို အသိဝင်ပြီးချိန်မှာတော့ သူ့ဘက်ကလည်း ညီမလေး ငုဝါအပေါ် အရင်လို ပြန်လည်ဆက်ဆံလာနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ခေတ်ဘက်က နှစ်ယောက်တည်း အခန်းထဲမှာ မနေဘဲ အပြင်ဧည့်ခန်းမှာ နေဖို့ပြောလည်း ငုဝါက မရပါဘူး။ အန်တီယမင်းနဲ့ သူ့အမေတို့ကလည်း ငုဝါကြိုက်သလိုသာ နေစေပါတယ်။ သူ့ဘက်ကသာ စိတ်ထဲတစ်မျိုး ဖြစ်နေပေမယ့် အန်တီယမင်းတို့ကတော့ ဘာမှစိတ်ထဲမရှိပုံပါ။ အရင်လို မိသားစုလိုပဲ နေထိုင်ဆက်ဆံတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ငုဝါလေး အရွယ်ရောက်ကာ လှလာပြီမို့ အရင်လို အပြင်ကို တစ်ယောက်တည်း သိပ်မလွှတ်တော့ပါဘူး။

ခေတ် အိမ်ပြန်လာချိန်မျိုးမှာသာ ခေတ်နဲ့အတူ လွှတ်တတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ငုဝါမှာ သူ့ကိုကို အိမ်ပြန်လာမယ့် ရက်ကို မျှော်နေတတ်ပါတယ်။ ခေတ်ပြန်ရောက်ရင်တော့ သူ့ကိုကို အနားကပ်ကာ သွားချင်ရာ၊ စားချင်ရာတွေကို ပူဆာတတ်ပါတယ်။ ခေတ်ကလည်း အရင်လိုပဲ အလိုလိုက်တုန်းပါပဲ။ အဲဒီတော့ ခေတ်မှာ ငုဝါကို စာပြပေးရုံတာမကဘဲ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ရတဲ့ တာဝန်ပါ ပိုလာခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ခေတ်နဲ့ ငုဝါတို့ဟာ ငယ်ရွယ်စဥ္ကတည်းက တည်ရှိနေတဲ့ သံယောဇဥ္ကြိုးတွေ မလျော့ပါးတဲ့အပြင် တိုးလို့သာ ခိုင်မြဲနေကြပါတော့တယ်။

ငုဝါလေးရဲ့ အလှတရားများဟာ အသွေးအရောင်စုံ ပွင့်လန်းဖို့ အသင့်ဖြစ်နေတဲ့ အဖူးအငုံလေးအတိုင်းပါပဲ။ တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့ အလှသွေးကြွယ်ပြီး ချစ်စဖွယ် တီတီတာတာ ပြောဆိုတတ်တဲ့ ငုဝါကို ကြည့်ကာ ခေတ်တစ်ယောက် အကြောင်းရင်း သေချာမရှိဘဲ သက်ပြင်းချမိတာ မနည်းပါဘူး။ သူ့စိတ်ထဲ အသိအမှတ်ပြုမိတာ တစ်ခုကတော့ ငုဝါလေးတစ်ယောက် လှလာသလို ဆွဲမက္ဖွယ်ကောင်းလာတာပါ။ ပြီးတော့ ငုဝါလေးနဲ့ ပတ်သတ်ရင် အရာရာကို စိုးရိမ်ပူပန်လာတတ်သလို ဂရုစိုက်ပေးတတ်လာပါတယ်။

ခေတ်ဟာ သူ့စိတ်ကို သူလည်း အံ့ဩမိပါတယ်။ ဦးသန့်စင်အပေါ် ခံပြင်းမုန်းတီးမိပေမယ့် အန်တီယမင်းနဲ့ ငုဝါတို့အပေါ် သံယောဇဥ္ မပြတ်နိုင်ပါဘူး။ ချစ်ခင်တွယ်တာမှုတွေ မလျော့ပါးခဲ့ပါဘူး။ ဦးသန့်စင်အပေါ် အမုန်းတွေက အန်တီယမင်းတို့ သားအမိတွေကြောင့် သက်သာသွားတယ်လို့တောင် ထင်မိပါတယ်။ သူက ဦးသန့်စင်နဲ့ မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဦးသန့်စင် သူ့အိမ်မှာ မရှိတဲ့အချိန်မျိုးမှာ အန်တီယမင်းတို့အိမ်ကို ဝင်ထွက်သွားလာတတ်တုန်းပါပဲ။

ဖြူစင်တဲ့ သံယောဇဥ္ကို အခြေခံတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဟာ အချိန်အခါ၊ အသက်အရွယ်နဲ့ အခြေအနေကို လိုက်ကာ အရောင်ဆိုး ပြောင်းလဲတတ်တယ်ဆိုတာ ခေတ်တစ်ယောက် မသိနိုင်သေးတာ အမှန်ပါ။ သူကျင်လည်ရာ ဘဝတစ်ကွေ့မှာ ရရှိခဲ့တဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့် ထိခိုက်ပင်ပန်းခဲ့ရတဲ့ ခေတ်ဟာ နူးညံ့တဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို တွေ့ထိပိုင်ဆိုင်နိုင်ပါ့မလားဆိုတာတော့ ဘယ်သူက ကြိုသိနိုင်ပါ့မလဲလေ။

(ဆက်ရန်…….)

ရင်ခုန်သံ အပိုင်းအစ (၂)

ဒေါ်ကြည်ပြာခင် တစ်ယောက္မှာတော့ ခေတ်တစ်ယောက် အိမ်ပြန်လာချိန်တိုင်းမှာ စိတ်ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ရတာ အမှန်ပါ။ ခေတ်အတွက် လိုအပ်တာတွေ ဖြည့်ဆည်းပေးရင်း သူမစိတ်ထဲမှာ လိုအပ်နေတဲ့ အရာတွေကိုတောင်မေ့ဖျောက်ထားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ လူပျိုပေါက်လုံးလုံးကြီး ဖြစ်လာကာ ချောမောခန့်ညားလာတဲ့ သားကို ကြည့်ပြီး ကြည်နူးကျေနပ်နေခဲ့ပါတယ်။

ပြီးတော့ အောင်အောင်တို့အိမ်ကို သွားတာကိုလည်း အရင်လို သိပ်မတားမြစ်တော့ပါ။ ဒါကလည်း တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီး ဖြစ်နေတဲ့ သားအပေါ် ယုံကြည်မှုကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ တစ်ချိန်ကတော့ ၁၀ တန်းကျောင်းသား အရွယ်မို့ သူမ အစိုးရိမ်ပိုခဲ့ရတာလေ။ အခုတော့ ခေတ်လည်း စဥ္းစားချင့်ချိန်တတ်ပြီလို့ သူမထင်နေလို့ပါ။

ဒါပေမယ့် ငုဝါလေး အိမ်လာပါစေလို့ ပိုဆုတောင်းပါတယ်။ ငုဝါလာရင် ခေတ်က ဘယ်မှ မသွားဘဲ အိမ်မှာပဲ အနေများတယ်လေ။ အပြင်သွားရင်လည်း ငုဝါလေးနဲ့ အတူတူ စျေးဝယ်ထွက်တာလောက်ပဲ ရှိတာပါ။ အိမ်မှာရှိရင်တော့ ခေတ်အခန်းထဲမှာပဲ မောင်နှမနှစ်ယောက် အချိန်ကုန်တာ များပါတယ်။

ငုဝါကလည်း ခေတ်ကို နေ့တိုင်း လာခေါ်ခိုင်းကာ အိမ်မှာအတူတူ နေတတ်ကြပါတယ်။ သားဖြစ်သူ အခန်းထဲက မောင်နှမနှစ်ယောက်ရဲ့ စနောက် ရယ်မောသံတွေ၊ စာပြနေတဲ့အသံတွေ ကြားနေရရင် သူမနဲ့ ဒေါ်ယမင်းလည်း ပျော်ရွှင်ကျေနပ်နေတတ်ပါတယ်။ ငုဝါလေး အိမ်လာရင် ပျော်ရွှင်တတ်တဲ့ ဒေါ်ကြည်ပြာခင်မှာ ငုဝါအဖေ ဦးသန့်စင် အိမ်လာမှာကိုတော့ ကြောက်နေတာ အမှန်ပါ။

ဒီလူကြီးကတော့ သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို တဖက်သတ် စိတ်ကြိုက်ရယူဖို့သာ လာတတ်တာလေ။ တစ်ချိန်က သူနဲ့ နေရတာကို ပျော်စရာ၊ ရင်ခုန်ကြည်နူးစရာလို့ ထင်မှတ်မိပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ လုံးဝပြောင်းပြန် ခံစားရပါတယ်။ ဘယ်သူမပြု မိမိမှုဆိုသလိုပဲ သူမနဲ့ စထားခဲ့တဲ့ ဇာတ်ကို သူမကိုယ်တိုင် ဆက်လက်ပြီး ကပြအသုံးတော်ခံနေရမှာပဲ။ သိင်္ဂီစံတို့နဲ့ တွေ့ဆုံခဲ့ရပြီးနောက် ကြည်ပြာခင်ရဲ့ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ စိတ်ခံစားချက် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကတော့…….

ကိုသန့်စင်နဲ့ ကြိုကြား၊ ကြိုကြား ကာမပွဲလေးတွေမှာ ကျမအတွက် ရင်ခုန်သံတွေ တိတ်ဆိတ်နေရပါတယ်။ အမှန်ဝန်ခံရရင် စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏတို့နဲ့ ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းမှာ ကျမအနေနဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရတဲ့ အထိအတွေ့၊ ခံစားချက်ပြင်းပြင်းတွေကို တောင့်တနေမိပါတယ်။ တစ်နည်းပြောရရင် ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခုန်သံ ပြင်းပြင်းတွေအောက္မှာ အထိန်းအကွပ်မဲ့ ထကြွလှုပ်ရှားရင်း ပျော်မွေ့ချင်မိပါတယ်။

ကျမအပေါ် တပ်မက္မှုကြီးလို့ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ အားမာန်ပြင်းပြင်းတွေအောက္မှာ လိုက်ပါစီးမျောရင်း ရင်ခုန်ချင်ပါသေးတယ်။ ကျမဘဝမှာ နောက်တဖန် ပြန်လည်မဖြစ်ပေါ်နိုင်တော့ဘူးလို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ ကာမရူးသွပ်မှုတွေဟာ အခုချိန်မှာ ပြန်လည်နိုးကြားလာခဲ့ပြန်ပါပြီ။ တိမ်မြှုပ်နေတဲ့ အနာဟောင်းတစ်ခုကို ပြန်လည်တူးဆွမိသူ တစ်ယောက်လိုပါပဲ။ ဒီဒဏ်ရာက ကျမကို တမြေ့မြေ့နဲ့ လောင်မြိှုက်လာစေခဲ့ပြန်ပါပြီ။

ဒါတွေကလည်း စံတို့က ပြန်လည်အစဖော်ပေးခဲ့တဲ့ ရမ္မက်ဆန်းဆန်းနဲ့ ရင်ခုန်သံပြင်းပြင်းတွေကြောင့်ပါပဲ။ ကျမရဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ တန်ဆာနဲ့ ထိုးဆွပွတ်ဆွဲတာထက် ကျမရဲ့ စိတ်နှလုံးကို ရင်လှိုက်ဖိုမောအောင် ဖမ်းစားနိုင်တဲ့ ခံစားချက် မျိုးကို ပိုလိုချင်တာပါ။ ဒါကို ကျမ ကောင်းကောင်းသိလာခဲ့ပါပြီ။

ဒီ လိုချင်တပ်မက္မှုတွေကို ကိုသန့်စင်ဆီက မရနိုင်တော့ပါဘူး။ သူနဲ့ မလွှဲသာလို့ နေပြီးတိုင်း ကျမရင်ထဲမှာ လိုအပ်ချက်ကြီးကြီး ဖြစ်ပေါ်လာသလို ခံစားရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ရဲ့ အားမာန်ပြင်းမှုတွေကို အသက် မပါတဲ့ ခံစားချက်နဲ့ တုန့်ပြန်မှုမဲ့စွာပဲ ရင်ဆိုင်ခဲ့ပါတယ်။ သူနဲ့ ဆက်ဆံရတဲ့အချိန် အထိအတွေ့ ခံစားမှုတွေဟာ ကျမရဲ့ ရမ္မက်တွေကို တောက်လောင်လာအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် သားကို အကြောင်းပြပြီး သူနဲ့ ပြန်ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ အစပိုင်းအချိန်တွေတုန်းက သူနဲ့နေရရင် ငရဲကျသလို ခံစားနာကျင်ခဲ့ရတာပါ။ စိတ်ဒဏ်ရာ တော်တော်ရခဲ့ပါတယ်။ သူနဲ့ နှစ်များစွာ ဖောက်ပြန်ခဲ့မိတဲ့ ကျမကိုယ်ကျမလည်း ခွင့်မလွှတ်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုလို မမျှော်လင့်ဘဲ ကိုဝဏ္ဏနဲ့ပါ ဖြစ်ခဲ့ရပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျမစိတ်ထဲ တစ်ယောက်တည်း ကြိတ်ကာ ခံစားနာကျင်ရတာတွေ အတော်လျော့နည်းသွားပါတယ်။

ကိုသန့်စင် တောင်းဆိုလို့ ပေးရရင် မလွန်ဆန်နိုင်လို့ ဖြည့်ဆည်းရတဲ့ ဝတ္တရားတစ်ခုလို သဘောထားပြီး နေပေးလိုက်တာပါပဲ။ ကျမဘက်က သူ့အပေါ် ခံစားချက် မရှိတော့ပေမယ့် သူကျေနပ်ဖို့အတွက်ကတော့ တစ်ချီကောင်း ခွင့်ပြုလိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ရလို့ အရင်ကလို ငရဲကျသလိုလည်း ခံစားမနေတော့ပါဘူး။ အဲလို ခံစားနေရလို့လည်း ဘာမှ မထူးတော့ဘူးလေ။ သူကလည်း ကျမအပေါ် ညှာတာသနားပြီး မလုပ်ပဲ နေမှာမှ မဟုတ်တဲ့ဟာ။

အဲဒီတော့ သူတဖြည်းဖြည်း ကျမကို စိတ်ကုန်လာဖို့ပဲ မျှော်လင့်စရာရှိပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျမစိတ်ကို ကျမ ပြင်ဆင်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အခုထိ အထီးကျန်နေရသလို ခံစားနေရပေမယ့် အရင်တုန်းက ခံစားခဲ့ရသလို ဘဝမှာ နေရတာ အဓိပ္ပါယ်မဲ့သလိုမျိုးတော့ မထင်တော့ပါဘူး။ ကိုသန့်စင်နဲ့ ခံစားချက် မပါတဲ့ ဆက်ဆံမှုကို အလုပ်သဘောဆန်ဆန် သဘောထားတတ်လာပါတယ်။ နောင်တတရားတွေနဲ့ ပူလောင်မှုကို ကျမတစ်ယောက်တည်း ကြိတ်ခံစားရတာမျိုး မတွေးတော့ပါဘူး။

ပြီးတော့ သားပြန်လာတဲ့အချိန်မှာ ကျမရဲ့ စိတ်ရော ကိုယ်ရော ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ခဲ့ရပါတယ်။ ဒီလို သားပြန်လာာတဲ့ လတွေမှာ ကိုသန့်စင်နဲ့လည်း မဖြစ်ခဲ့ရပါဘူး။ သားရှိနေတော့ ကျမလည်း ငြင်းလို့ကောင်းတာပေါ့။ ဒါကြောင့် ကျမ စိတ်သက်သာရာရတာတော့ အမှန်ပါ။ ဒါပေမယ့် သား ကျောင်းပြန်တက်ရတဲ့ အခါမှာတော့ ကျမစိတ်ထဲ အထီးကျန်သလို ပြန်ခံစားရပါတယ်။ သားမရှိတော့ ငုဝါလေးကလည်း အိမ်ကို နေ့တိုင်း မလာတော့ဘူးလေ။

ပြီးတော့ သားရှိနေချိန်မှာ ငုပ်သျှိုးသလို ဖြစ်နေခဲ့တဲ့ ကျမရဲ့ ကာမစိတ်တွေကလည်း ပြန်လည်နိုးကြွလာခဲ့ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် သွေးသားထကြွတဲ့ ရက် မျိုးတွေမှာ အရင်က အကြောင်းတွေ ပြန်တွေးမိပြီး ရမ္မက်တွေ သောင်းကြမ်းတတ်ပါတယ်။ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ရမ္မက်တွေအတွက် ကိုယ့်ဟာကိုယ် အာသာဖြေရင်းနဲ့ပဲ ကျေနပ်လိုက်ပါတယ်။ သားပြန်တာနဲ့ ကိုသန့်စင်က ပြန်တောင်းလို့ တစ်ခါခွင့်ပြုလိုက်ရပါသေးတယ်။ ကျမအတွက်ကတော့ ပျော်ရွှင်မှု မရှိခဲ့တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း နှီးနှောဆက်ဆံပွဲပါပဲ။

သားမရှိတဲ့အချိန်မျိုးမှာ လွမ်းတဲ့စိတ်နဲ့ အထီးကျန်စိတ်ဟာ အောင်အောင်ကြောင့် အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ဖြေသိမ့်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အောင်အောင်ဟာ အခုဆိုရင် သားမရှိပေမယ့် ကျမအိမ်ကို ညနေတိုင်းနီးပါး လာပါတယ်။ ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုရင် နေ့ခင်းဘက်တွေ လာတတ်တယ်။ အကြောင်းအရင်းကတော့ ထွေထွေထူးထူး မရှိပါဘူး။ ကျမအိမ်အတွက် လိုအပ်တာတွေ ဝိုင်းကူလုပ်ပေးရင်းနဲ့ သားကို သတိရနေတဲ့ ကျမကို အဖော်လာပြုပြီး စကားလာပြောပေးတာပါ။

သား  ပထမနှစ် ကျောင်းသွားတက်ကတည်းက အောင်အောင်ဟာ ရက်ခြားဆိုသလို လာတတ်တာမို့ သိပ်မထူးဆန်းပါ။ ဒါပေမယ့် အခုကတော့ နေ့တိုင်းနီးပါးကို လာနေတာပါ။ ငယ်စဥ္ကတည်းက သားနဲ့ သူနဲ့က နှစ်အိမ် တစ်အိမ်သဘောမျိုး နေကြတာမို့ ကျမအတွက် အောင်အောင် လာတာ ကြည်ဖြူသလို ဝမ်းလည်း သာပါတယ်။ သူရှိနေတော့ ကျမစကားပြောဖော် ရတာပေါ့။ အောင်အောင် မလာဖြစ်တဲ့ ရက် မျိုးတွေမှာတောင် ကျမ မျှော်မိပါတယ်။ မြင်နေ၊ တွေ့နေကျ ခင်မင်မှုသံယောဇဥ္ကလည်း ခက်ပါတယ်။

တစ်ခါတလေတော့ လူပျိုလေးက အိမ်မှာ ကျမ တစ်ယောက်တည်း ရှိချိန်တွေမှာ လာတတ်တော့ ပတ်ဝန်းကျင် အမြင်မှာ သင့်တော်ပါ့မလားလို့ စိုးရိမ်မိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ကတည်းက ဝင်ထွက်နေသူမို့ သိပ်တော့ အကြောင်းမထူးနိုင်ပါ။ ကျမ ဒီလို စိုးရိမ်မိတာလည်း အကြောင်းရှိပါတယ်။ အောင်အောင်က အခုဆိုရင် လူကြီးတစ်ယောက်လို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့ ထွားထွားကျိုင်းကျိုင်း ဖြစ်လာပါပြီ။ ငယ်စဥ္က ကျမအပေါ် ဆိုးနွဲ့ဖက်ရမ်းခဲ့တဲ့ ကလေးလေး မဟုတ်တော့ဘူးလေ။

ပြီးတော့ ကျမ သားလေးတောင် သူ့အိမ်သွားရင်း မဖြစ်သင့်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့ကြတာလေ။ လူပျိုပေါက်လေးတစ်ယောက်က အနေနီးစပ်တော့ စိတ်ကစားပြီး ဖြစ်ခဲ့တာ နေမှာပါ။ အောင်အောင်ကလည်း ကျမဆီ နေ့တိုင်းလာနေတော့ ဒီလို စိတ်တွေ ပေါက်လာမှာ စိုးရိမ်ပါတယ်။ သူ့အမေ မခင်မေစန်းက စည်းမစောင့်ပေမယ့် ကျမကတော့ ထိုအဖြစ်မျိုး မဖြစ်စေချင်ပါ။ ပြီးတော့ အောင်အောင်ကလည်း ပျိုတိုင်းကျနိုင်တဲ့ လူချောတစ်ဦးလေ။ နာမည်ပျက် မရှိစေချင်ပါ။ ကျမ သားသမီးချင်း ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်။

ဒီလို ကျမ ကြောင့်ကျလွန်နေတာလည်း အောင်အောင့်ရဲ့ အခုနောက်ပိုင်း တစ်ချို့သော အပြုအမူတွေကြောင့်ပါ။ အောင်အောင်က တစ်ခါတလေ ကျမစကားပြောနေရင် ရွှမ်းရွှမ်းစားစား ကြည့်နေတတ်ပါတယ်။ ကျမ ပန်းပင်တွေ ရေလောင်း၊ ဘာလောင်း လုပ်နေရင်လည်း ကျမကို စူးစူးရှရှ ကြည့်နေတတ်တာကို သတိထားမိပါတယ်။ ဘယ်လို သတိထားမိတာလည်းဆိုတော့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ပင်ကိုယ် အသိအမြင်နဲ့ပေါ့။ ကိုယ့်နားက ယောက်ျားတစ်ဦးဦးက ကိုယ့်ကို စိတ်ဝင်စားလို့ ကြည့်တာတွေ၊ အပြုအမူ ထူးခြားတာတွေကို ခန့်မှန်းသိရှိတတ်ကြပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ အောင်အောင်ရဲ့ အကြည့်တွေကို ကျမ သတိထားမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမ မသိချင်ယောင်ပဲ ဆောင်ပြီး ရှောင်ဖယ်ခဲ့ပါတယ်။ အရှေ့မှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ကျမ ခန္ဓာကိုယ် နောက်ပိုင်းကို စူးစိုက်ကြည့်နေတတ်တာကို ဆက်ခနဲ နောက်လှည့်လိုက်တဲ့ အခါမျိုးတွေမှာ ကျမတွေ့ရတတ်ပါတယ်။ ဒီလိုဆိုရင် သူလည်း ချက်ခြင်း အကြည့်လွှဲကာ စကားတွေ ကြံဖန်ပြောတတ်ပါတယ်။ ကျမလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ရတာပေါ့။

ဒါပေမယ့် အောင်အောင် ပြန်သွားတဲ့အခါမှာ သူ့အကြည့်တွေကို ပြန်စဥ္းစားမိပြီး ကျမစိတ်ထဲ ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းနဲ့တောင် ဖြစ်ရပါတယ်။ သူ့အကြည့်တွေမှာ ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို တပ်မက္မှုတွေ ပါနေတာကို အတိုင်းသား မြင်ရပါတယ်။ အစက သတိမထားမိပေမယ့် အကြိမ်ကြိမ်ဆိုတော့ ကျမလည်း သတိထားမိတာပေါ့။ ပြီးတော့ သူက ကျမနောက်ပိုင်းကို ကြည့်ရင် စူးစတဲ့ အကြည့်တွေကို တွေ့ရတာလေ။ ကျမ နောက်ပိုင်းအလှကလည်း ယောကျာ်းတွေ ပြစ်မှားစရာ ဖြစ်နေတာက ခက်ပါတယ်။

ကိုသန့်စင်က အစကတည်းက ပြစ်မှားခဲ့သလို အခုချိန်ထိ ကျမ ဖင်တွေကို ကြည့်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်ကာ အားမာန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆက်ဆံတတ်ပါတယ်။ ကိုဝဏ္ဏကလည်း ကျမဖင်တွေကို ကျောင်းတုန်းကတည်းက ပြစ်မှားနေခဲ့ကာ အခုဆိုရင် သူ့ရှေ့မှာ ဖင်ကုန်းပေးလို့ သူစိတ်ရှိသလောက် ကြမ်းတာကို ခွင့်ပြုပေးခဲ့ရပြီးပြီလေ။ အခုလည်း လူပျိုလေးက ကျမ နောက်ပိုင်းကို တပ်မက္တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ အကြည့်ခံနေရပြန်ပါပြီ။

အနေနီးစပ်တာရယ်၊ လူပျိုပေါက် တစ်ယောက်ရဲ့ လိင်စိတ်ဆန္ဒ ဇောအဟုန်ကြောင့် သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေဆိုတာကို သတိမထားနိုင်တော့ဘူးနဲ့ တူပါတယ်။ ဒီတော့ အကြီးဖြစ်တဲ့ ကျမက မဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်အောင် ထိန်းသိမ်းရမှာပေါ့။ ခက်တာက၊ အောင်အောင်ဟာ ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာ ရိုးရိုးသားသားပါပဲ။ တစ်ခါတလေ ကျမစကားပြောတာကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစား ကြည့်တာမှာတော့ ရမ္မက်ရှေ့ဆောင်တဲ့ တပ်မက္မှုတွေ မပါပါဘူး။ ကိုယ် ချစ်ခင်မြတ်နိုးတဲ့ အရာတစ်ခုကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်မျိုးပါ။

ကျမ ပိုပြီး ရင်မောရတာက အဲဒီအကြည့်​တွေကြောင့်ပါ။ ဖင်လှလှကို တွေ့လို့ စိတ်ထန်ပြီး ကြည့်တာက သိပ်မထူးဆန်းသလိုပါပဲ။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုး။ ဖြစ်သင့်တာ မဖြစ်သင့်တာကတော့ တစ်ပိုင်းပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျမကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစားနဲ့ ကြည့်တတ်တာကတော့ အတွေးရ တကယ်ခက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမ ပြန်ကြည့်လိုက်ရင်လည်း မျက်နှာလွှဲသွားကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်နေတတ်ပြန်တယ်။ တကယ်သာ သာမာန်ကြည့်ရိုးကြည့်စဥ္ဆိုရင် ဒါမျိုး မဖြစ်ရဘူးလေ။

အောင်အောင့်အနေနဲ့ သူငယ်ချင်းရဲ့အမေဖြစ်သူကို စိတ်ကစားနေတာလား။ ဒါပေမယ့် အောင်အောင်လည်း တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီး ဖြစ်နေပြီလေ။ သူ့မှာလည်း ရည်းစားတွေ ရှိမှာပေါ့။ ကျမအပေါ် စိတ်ကစားနေတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ငယ်ရွယ်နုပျိုပြီး ခပ်ချောချော မျက်နှာနုနုလေးက ကျမအလစ်မှာ ဆွေးဆွေးလေး ကြည့်နေတတ်ပုံကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ စိတ်ထဲ မတင်မကျ ဖြစ်ရပါတယ်။

ကျမလို အိမ်ထောင်ကွဲ ကလေးအမေကို သူ သဘောကျနေတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့အမေကတောင် ကျမသားနဲ့ ဖြစ်ခဲ့သေးတာပဲလေ။ ဘယ်ပြောလို့ရမလဲလို့လည်း အတွေးဝင်မိပါတယ်။ အမှန်ဆိုရင် အောင်အောင်ရဲ့ ထူးခြားတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ အပြုအမူတွေကို အရင်က သတိမထားမိပါဘူး။ ဒါကလည်း အရင်နှစ်တွေက သားကိုလွမ်းတဲ့စိတ်နဲ့ ဘာကိုမှ အာရုံမထားနိုင်လို့ ဖြစ်ပါမယ်။

အခု ကိုဝဏ္ဏနဲ့ ဖြစ်ပြီးချိန်မှာတော့ ကျမစိတ်တွေကလည်း ပြောင်းလဲလာပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အောင်အောင်ရဲ့ အပြုအမူနဲ့ အကြည့်တွေကို သတိထား ရိပ်မိလာတာပါ။ သူ့ အပြုအမူတွေကလည်း ကျမကို ဒွိဟဖြစ်စေတယ်လေ။ အရင်ကတည်းက သူဟာ ကျမအပေါ် ချွဲနွဲ့တတ်သူမို့ ပြောင်းလဲလာတာတွေကို သိပ်ဂရုမထားမိတာပါ။ သေချာပြန်စဥ္းစားကြည့်တော့ အခုနောက်ပိုင်းမှာ အောင်အောင်ဟာ ကျမကို ပိုဂရုစိုက်ပေးလာသလိုပါပဲ။

အိမ်အတွက် လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ခြမ်းပေးရုံမက ကျမ မအီမသာဖြစ်ပြီး နေမကောင်းရင်လည်း ပြာနေအောင် ဂရုစိုက်တတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ လာတိုင်းလည်း ကျမကြိုက်တတ်တဲ့ အစားအစာတွေ ဝယ်ခြမ်းလာတတ်သလို ကျမကြိုက်တဲ့ ပန်းပင်မျိုးတွေလည်း ယူလာတတ်ပါတယ်။ ဒါတွေက တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေတဲ့ သူငယ်ချင်း အမေကို အဖော်လာပြုကာ ဂရုစိုက်ပေးတယ်ဆိုပေမယ့် နည်းနည်းများ ပိုနေသလားလို့ တွေးမိလာပါတယ်။

ဒါပေမယ့်လည်း ငယ်စဥ္ကတည်းက ခင်မင်ရင်းနှီးစွဲ ရှိသလို ကူညီပေးတတ်သူမို့ ကျမဘက်က သံသယဝင်လာတာကိုပဲ မဖြစ်သင့်ဘူး ထင်နေပြန်ပါတယ်။ ရိုးသားတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်ကို ကျမဘက်က အတွေးဆိုးတွေ တွေးပြီး ထင်နေမိတာ နေမှာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ပုံမှန်အတိုင်း ဆက်ဆံနေရင်း ရင်းနှီးချစ်ခင်မှုကို မပျက်စေခဲ့ပါဘူး။ ပြီးတော့ အောင်အောင်ရဲ့ ကြင်နာနွေးထွေးမှုနဲ့ အားပေးကူညီ အဖော်ပြုပေးနေမှုတွေကို ကျမ သဘောကျပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျမနောက်ပိုင်းကို တပ်မက္တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်တာကို လျက်တပြတ် တွေ့မြင်ရတိုင်း ကျမရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ ဖြစ်ရပါတယ်။ ဒီလိုရင်ထဲ ဖြစ်ရတာကလည်း ရှက်တာလား၊ ဒေါသထွက်တာလား၊ ကြည်နူးတာလား၊ အံ့ဩလို့ပဲလား…… ဘာကြောင့်ဆိုတာကို ကျမ သေချာမသိပါ။ သူ့လို လူပျိုလူငယ်လေးက မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို တွေ့မြင်ရချိန် ချစ်ခြင်းမပါတဲ့ တပ်မက္ခြင်းကြောင့် ကြည့်တာဖြစ်မှာလို့ ဖြေတွေး တွေးရပါတယ်။

ကျမသားက သူ့အမေကို အဆုံးစွန်ထိ လွန်ကျူးပြီးမှတော့ သူက ဒီလောက်လေး ကြည့်တာကို ကျမ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ လျစ်လျူရှု့ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမဟာ ရင့်ကျက်သင့်တဲ့ အသက်အပိုင်းအခြား တစ်ခု ရောက်နေပြီဖြစ်ပေမယ့် လူငယ်တစ်ယောက်က ကျမ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ် တပ်မက္စွဲလမ်းခံရတာကို ကြည်နူးမိသလိုလို ဖြစ်ရပါတယ်။ ဒါကတော့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ မိမိခန္ဓာကိုယ်အပေါ် ဂုဏ်ယူကျေနပ်တတ်တဲ့ ရှိရင်းစွဲ စိတ်အခံကြောင့် ဖြစ်မှာပါ။

ဒါပေမယ့် ဒီလို ကျေနပ်ကြည်နူးမှုကနေ သာယာမှုဆီ မရောက်ရှိဖို့ သတိထားရပါမယ်။ တဖက္မှာလည်း ကျမစိတ်ထဲက ပြန်လည်ထကြွ သောင်းကြမ်းလာတဲ့ ရာဂစိတ်အဟုန်ကလည်း ခက်နေပြန်ပါတယ်။ ဒီရမ္မက်စိတ်ရိုင်းတွေကလည်း ယောက်ျားပျို တစ်ယောက်နဲ့ အနီးကပ်နေလို့ မထိတထိ အကြည့်နဲ့ ကြင်နာနွေးထွေးမှုတွေကို ခံရတိုင်း ကြည်နူး ရင်ဖိုမှုဖြစ်လာစေပါတယ်။ ဒါတွေကပဲ ကျမရဲ့ စောင့်ထိန်းနိုင်မှုကို ယိုင်နဲ့အားနည်းလာစေတာ အမှန်ပါ။ အချိန်ဆိုတဲ့ အရွေ့တစ်ခုမှာ အခြေအနေနဲ့ ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ ပေါင်းစည်းမိပါက စောင့်ထိန်းရမယ့် စည်းတံတိုင်းတွေ ပြိုကျသွားနိုင်ပါတယ်။ ဒါတော့ ကျမသတိထားရပါမယ်။

အထီးကျန်နေတဲ့ ကျမရင်တွင်းကို စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏက ရမ္မက် မီးပြင်းတွေကို ထည့်သွင်းသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒီရမ္မက် မီးတွေကြောင့် ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ ကျမဟာ အနေရခက်လာစေတာ အမှန်ပါ။ ကျမရဲ့ လိုချင်တောင့်တနေတာက ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားမှုကို အခြေခံတဲ့ ရမ္မက်ခရီးကြမ်းတွေကိုပါ။ ဒီလို မပြည့်ဝနိုင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေနဲ့အတူ အချိန်ရေစီးကြောင်းအတွင်း မျောပါရင်း ဘယ်သောင်၊ ဘယ်ကမ်းမှာ ဆိုက်ကပ် တင်ရှိအုံးမလဲဆိုတာတော့ မသိနိုင်သေးပါဘူးရှင်။

(ဆက်ရန်……)

ရင်ခုန်သံ အပိုင်းအစ (၃)

အခုတလော ရင်ထဲမှာ ကြီးမားလာတဲ့ လိုချင်တပ်မက္မှုတွေကြောင့် ကျနော်ဟာ အနေရခက်လာတာအမှန်ပါ။ အန်တီ ကြည်ပြာခင်ကို နေ့စဥ္ တွေ့နေရတိုင်း ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ပိုပြီး ခံစားမှုတွေ ကြီးလာရပါတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းပြီး အန်တီအိမ်ကို မသွားရင်လည်း မနေနိုင်ပါဘူး။

အန်တီရဲ့ နေထိုင်ပြောဆိုပုံလေးတွေ၊ လှပကျော့ရှင်းပြီး တပ်မက္ဖွယ် ကောင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှတွေ၊ ပြီးတော့ ချစ်ခင်မြတ်နိုးဖွယ် ကောင်းလွန်းပြီး ရှင်းသန့်တဲ့ မျက်နှာလှလှလေးက ကျနော့်ရဲ့ စိတ်နှလုံးကို ကြီးစိုးထားလွန်းပါတယ်။

ကျနော့် တပ်မက္ခြင်းက အန်တီရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အဓိက မဟုတ်ပါဘူး။ အန်တီအပေါ် ငယ်စဥ္ကတည်းက ချစ်ခင်တွယ်တာမှုတွေကနေ အခြေခံလာခဲ့တာပါ။ အန်တီရဲ့ အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့ အေးမြတဲ့ အကြည့်လေးတွေဟာ ကျနော့်ငယ်ဘဝရဲ့ စိတ်နှလုံးကို အေးချမ်းစေခဲ့ပါတယ်။

အိမ်မှာ အငယ်ဆုံးဖြစ်ပြီး တစ်ဦးတည်းသော သားယောက်ျားလေးဖြစ်တဲ့ ကျနော်ဟာ မားမားနဲ့ မမများရဲ့ အလိုလိုက် ချစ်ခင်ခြင်းကို ခံရတဲ့သူပါ။ မားမားနဲ့ မမများဟာ မိသားစုအချင်းချင်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံတတ်ကြပါတယ်။ အနေအထိုင်၊ ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံကအစ ခေတ်မှီလှပကြပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျနော့်မျက်လုံးထဲမှာတော့ ခေတ်ရဲ့အမေ အန်တီကြည်ပြာရဲ့ ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံနဲ့ အနေအထိုင်၊ အပြောအဆိုတွေက တစ်မူထူးခြားနေပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီရဲ့ အိ​န္ဒြေကြီးမှုနဲ့ ယဥ္​ေကျးသိမ်မွေ့မှုတွေကို ငယ်စဥ္ကတည်းက ဖြူဖြူစင်စင်နဲ့ ချစ်ခင်စွဲလမ်းခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ငယ်စဥ္ကတည်းက ခေတ်နဲ့အပြိုင် ချွဲနွဲ့တတ်ခဲ့ပါတယ်။ အန်တီကလည်း ကျနော့်အပေါ် သားတစ်ယောက်လို ချစ်ခင်ခဲ့ပါတယ်။

ကျနော့် ငယ်ဘဝမှာ အန်တီဟာ စံပြ အမျိုးသမီးတစ်ဦး ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အရွယ်လေးရောက်လာတဲ့အခါ အန်တီအပေါ် ကျနော်ရဲ့ တွယ်တာမှုတွေဟာ အရောင်ပြောင်းလဲ လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါကလည်း လူပျိုဖော်ဝင်စကတည်းက ခေတ်နဲ့အတူ ဆန့်ကျင့်ဘက် လိင်တွေအပေါ် စိတ်ဝင်စား၊ အာသာဖြေခဲ့တာတွေက စခဲ့တာပါ။

ခေတ်နဲ့ ကျနော် လူပျိုဖော် စဝင်ကြတာ အခြားလူငယ်တွေထက် စောတယ်လို့ ပြောလို့ရပါတယ်။ နှစ်ယောက်သားကလည်း ဆိုးတူ ကောင်းဘက်ဆိုတော့ အစစအရာရာ စိတ်တူကိုယ်တူ လုပ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ဒီမှာတင် လူငယ်သဘာဝ ဆန်ကျင်ဘက် လိင်တွေကို မှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်ခဲ့ကြတာလည်း ပါတာပေါ့။

ဒီနေရာမှာ ကျနော်တို့ နှစ်ဦးလုံးဟာ အတန်းဖော် မိန်းကလေးတွေကို မမှန်းခဲ့ကြပါဘူး။ ကျနော်တို့ကသာ လူပျိုဖော် ဝင်နေပေမယ့် အတန်းဖော်ကောင်မလေးတွေက ရှင်မီးဝတ်လို့ ကောင်းတုန်းပါ။ ရင်ပြား၊ တင်ပြားနဲ့ ကလေးစိတ်မကုန်ကြသေးပါဘူး။

ကျနော်တို့ကလည်း ကြည့်ခဲ့တဲ့ အပြာကားတွေထဲက မင်းသမီးတွေလို ရင်အုံထွားထွား၊ တင်ပါးလှလှတွေကို စိတ်ဝင်စားကြတာကိုး။ ဒီတော့လည်း ကိုယ်နဲ့ရွယ်တူတွေကို စိတ်မပါဘဲ အတန်းကြီးမမတွေကို စိတ်ကူးနဲ့မှန်းကာ ဂွင်းထုခဲ့ကြပါတယ်။ အတန်းကြီးမမတွေ ရိုးလာတော့ ဂျောလှလှ ဆရာမတွေက ကျနော်တို့ စိတ်ကူးအိပ်ရာထဲမှာ အလူးအလဲ အသုံးတော် ခံခဲ့ကြရပါတော့တယ်။

ဆရာမတွေကို စိတ်ကူးနဲ့ စားရတာ ရိုးအီလာတော့ အနီးအနား၊ ရပ်ကွက်ထဲက မမ ချောချောတွေ အလှည့်ရောက်လာပါတယ်။ ဒီမှာတင် ကျနော့်စိတ်ကူးတွေဟာ အန်တီနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး စတင်ဖောက်ပြန်လာခဲ့တာပါ။ ဒါဟာ တမင်ကြံစည်တာ မဟုတ်ဘဲ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ငယ်စဥ္ကတည်းက ကိန်းအောင်းနေတဲ့ စိတ်အခံ ထွက်ပေါ်လာခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။

ခေတ်နဲ့ အတူ အပိုင်းထဲက မမချောချောတွေကို အလှည့်ကျ ပုံဖော်စိတ်ကူးယဥ္ကာ ပွဲတော်တည်ရင်းနဲ့ အန်တီကြည်ပြာရဲ့ လှပကျော့ရှင်းတဲ့ ပုံသဏ္ဍန်ကို မြင်ယောင်ကာ စိတ်တွေ ပိုထန်လာခဲ့ရပါတယ်။ အန်တီကို မြင်ယောင်ရုံနဲ့ စိတ်ကူးရတာ အရသာပိုရှိပြီး ခပ်မြန်မြန် ပြီးတတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒီလိုပြီးရတာကလည်း ကျနော့်ဘဝမှာ အကောင်းဆုံးနဲ့ အရသာအရှိဆုံး ပြီး​မြောက်ကျေနပ်ရခြင်းပါ။

ဒီလို ပြီးမြောက်ရတဲ့အခါတိုင်း အနားမှာ မျက်စိမှိတ်ပြီး ဂွင်းထုနေတဲ့ ခေတ်ကိုကြည့်ကာ အပြစ်ရှိသလို ခံစားရပါတယ်။ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေကို မှန်းပြီးလိုးကာ ပြီးခဲ့ရတာမို့ လိပ်ပြာမလုံဖြစ်ပြီး အားနာလှပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ သူ့အမေကို ကျနော်က မှန်းပြီး ထုနေမှန်း မသိရှာဘူးပေါ့။

အဲဒီလို ခေတ်အပေါ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားရတဲ့ စိတ်ကြောင့်ပဲ ကျနော့်အမတွေကို ခေတ်မှန်းပြီး ဂွင်းထုစေဖို့ လမ်းကြောင်းပြခဲ့မိပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ကျနော် လမ်းကြောင်းမပြခင်ကတည်းက ခေတ်ကလည်း မကြီးနဲ့ မလတ်ကို မှန်းပြီး ထုနေမှန်း ရိပ်မိပါတယ်။ မကြီးတို့ကလည်း တောင့်တောင့်တင်းတင်းနဲ့ ပြစ်မှားချင်စရာကိုး။

ဒီလိုနဲ့ မကြီးတို့အပေါ် မှန်းခိုင်းရင်း ကျနော့်ရဲ့ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ နောက်ထပ်ဆန္ဒတစ်ခုကိုလည်း သတိထားမိလာပါတယ်။ ဒါကတော့ ခေတ်က မကြီးနဲ့ မလတ်ကို လိုးနေတယ်လို့ စိတ်ကူးကြည့်လိုက်ရင် ကျနော့်ကာမစိတ်တွေ ပိုထန်လာတတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် မှန်းခိုင်းပြီး ကျနော့်စိတ်ရဲ့ သာယာမှုကို ရှာတတ်လာပါတယ်။

ခေတ်က မကြီးတို့ရဲ့ ပင်တီကို နမ်းပြီး ဂွင်းထုနေတာ ကြည့်ပြီး ကျနော့်စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်လာတတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်လီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးတဲ့ အဆင့်ထိ ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကာမသာယာမှုကို နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ ခံစားကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ရှိတတ်လို့ပါ။

တစ်ခါတရံတော့ ခေတ်က မကြီးတို့ကို မှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်နေချိန် ကျနော်က သူ့အမေကို စိတ်ကူးနဲ့ လိုးနေမိပါတယ်။ ဒီလိုစိတ်အခံတွေကြောင့်ပဲ ခေတ်ကို ပိုခင်တွယ်လာမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေတ်နဲ့ မကြီးတို့ တကယ် လိုးနေတာကိုလည်း တွေ့ချင်မြင်ချင်စိတ်တွေ ရှိလာခဲ့ပါတယ်။

မမျှော်လင့်ဘဲ ကျနော့်ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေ မကြီးရဲ့ ဦးဆောင်မှုကြောင့် အကောင်အထည် ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီနေ့ ခေတ်က မကြီးနဲ့ မလတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးတာကြည့်ရင်း ကျေနပ်အားရခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ကိုယ်တိုင် အမတွေကို လိုးတဲ့အထိ စိတ်ဆန္ဒမရှိတာကိုလည်း အသေအချာ သိခဲ့ရပါတယ်။

ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကတော့ မကြီးနဲ့ မလတ်ရဲ့ လီးစုပ်ပေး၊ ဂွင်းထုပေးတာလောက်နဲ့ ကျေနပ်သာယာနေတတ်ပါတယ်။ ကျနော်ကလည်း အမတွေရဲ့ စောက်ပက်လျက်၊ စောက်ရည်သောက်ရတာကို ကြိုက်နှစ်သက်ပေမယ့် တကယ်လိုးဖို့ရာမှာတော့ စိတ်မပါ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျနော့်ရဲ့ လိင်မှုကိစ္စမှာ ထူးဆန်းတဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားကို သတိထားမိလာပါတယ်။

နောက်ပိုင်းအချိန်များမှာလည်း ခေတ်တစ်ယောက် စိတ်ဆန္ဒရှိရင် မကြီးနဲ့ မလတ်ကို အလှည့်ကျလာလိုးနေတတ်ပါတယ်။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ခေတ်ကို အမတွေနဲ့ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ခွင့်ပြုခဲ့ပါတယ်။ ကျေနပ်သဘောကျလည်း ဖြစ်နေတတ်တာပါ။ ကျနော့် အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းနဲ့ ချစ်ရတဲ့ အမတွေ ကာမစိတ်သတ်သတ်နဲ့ တွေ့ဆုံပတ်သတ်နေကြတာကို ကြည့်နေရင်း ပျော်ရွှင်နေမိခဲ့ပါတယ်။

ဒီနေရာမှာ ကျနော့် စိတ်ခံစားချက်နဲ့ အန်တီကြည်ပြာအပေါ် ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ခံစားချက်တွေကို နည်းနည်း ရှင်းပြချင်ပါတယ်။ ကျနော်နဲ့ ခေတ်ဟာ လိင်မှုကိစ္စကို အရမ်းကို ရူးသွပ်ခုံမင်ပြီး လေ့လာ့ခဲ့ကြတာပါ။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် အတူတူ ဆန္ဒဖြေဖျောက် ဂွင်းတိုက်ရင်း ခပ်ချောချော၊ ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးဆိုရင် မပစ်မှားဖူးတာ မရှိသလောက်ပါပဲ။

အရွယ်လေး ရလာတော့ ကျနော်က ရည်းစားထားချင်လာပါတယ်။ ဒါကလည်း အန်တီကြည်ပြာအပေါ် တိတ်တခိုး စွဲလမ်းနေတဲ့ စိတ်တွေ ပျောက်ကွယ်သွားမလားဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ပါ။ ဒီလိုနဲ့ ယဥ္ယဥ္အေးဆိုတဲ့ အတန်းဖော်နဲ့ ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြပါတယ်။ သူမကလည်း ကျနော့်ကို တကယ်ချစ်ပါတယ်။

ချစ်သူဘာဝ လူငယ်တွေဆိုတော့လည်း ချိန်းတွေ့ကြတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါ ချိန်းတွေ့ဖို့ကလည်း မလွယ်ပါဘူး။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချိန်းတွေ့နိုင်ဖို့က ပိုခက်ပါတယ်။ အခွင့်အခါရလို့ ချိန်းတွေ့မိရင်တော့ ကျနော့်ရဲ့ ဆန္ဒတွေကို လက်တွေ့အသုံးချဖို့ အခါခါ ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ယဥ္ယဥ္အေးကို နမ်းတာ၊ ကိုင်တာပဲ အများဆုံး လုပ်လို့ရပါတယ်။ တစ်ခါတလေ အတင်းဇွတ်နှိုက် မှ သူ့စောက်ပက်ကို နှိုက်လို့ရတာပါ။ သူမကလည်း ရှက်နေ၊ ကြောက်နေတာနဲ့ ငြင်းနေခဲ့တာကြီးပါပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျနော့်ရဲ့ချစ်သူဘဝဟာ သွေးအေးလာခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျနော်လည်း သူမအပေါ် သံယောဇဥ္ရှိပါတယ်။ သူမကလည်း အတူတူပါပဲ။ ဒါကြောင့် ကျနော်တို့ နှစ်ဦးဟာ သွေးအေးပေမယ့် ချစ်သူတွေအဖြစ် နှစ်ယောက်လုံးက သတ်မှတ်ထားမြဲပါပဲ။ တစ်ခါတရံ တွေ့နေတတ်တုန်းပါပဲ။ သူမကလည်း ကျနော် သွားမတွေ့ရင် အေးဆေးနေပြီး၊ ကျနော် သွားတွေ့ရင် လက်ခံတွေ့ဆုံနေမြဲပါ။

သူမအပေါ် ကျနော့်ခံစားချက်တွေ ရှိသင့်သလောက် မရှိရတာက ကျနော့်ဆန္ဒတွေကို သူမနဲ့​ဖြေဖျောက်ခွင့် မရလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာကို တစ်ခါတလေ သူမနဲ့ အန်တီကြည်ပြာကို နှိုင်းယှဥ္မိတာတွေကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ ပိန်ပိန်ပါးပါး ယဥ္ယဥ္အေးက အဖုအထစ် အဝန်းအဝိုင်းတွေနဲ့ အိန္ဒြေရှိရှိလှတဲ့ အန်တီနဲ့ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ဘယ်ယှဥ္နိုင်ပါ့မလဲ။

အဲဒါတွေကြောင့်ပဲ သူမနဲ့ ချိန်းတွေ့ရတာဟာ ကျနော့်အမတွေရဲ့ ပင်တီကို ရှူပြီး ဂွင်းထုရတာလောက် ဖီးလ်မလာခဲ့ပါ။ ပြီးတော့ အန်တီကိုမှန်းပြီး ဂွင်းထုရတာက ယဥ္ယဥ္အေးနဲ့ ချိန်းတွေ့ပြီး နမ်းရှုပ်၊ ပွတ်နှိုက်ရတာထက် အရသာပိုရှိနေတတ်ပါတယ်။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ အန်တီက အရာရာ စိုးမိုးနေခဲ့တာကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လက်ခံလာခဲ့ရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အန်တီ့အပေါ် တစ်ယောက်တည်း ကြိတ်ပြီး ပြစ်မှားနေရပေမယ့် အပြင်လက်တွေ့မှာတော့ မရိုးမသား မလုပ်ရဲပါဘူး။ ဒါကလည်း အန်တီရဲ့ အနေအထိုင် တည်ကြည်မှုနဲ့ အပြောအဆို ယဥ္ကျေးသိမ်မွေ့မှုတွေကို တန်ဖိုးထားလို့ပါ။ ပြီးတော့ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေကို စိတ်နဲ့ ပစ်မှားနေမိတာတောင် လွန်လှပါပြီ။

လက်တွေ့မှာတော့ အမူအရာနဲ့တောင် မပြစ်မှားမိစေဖို့ သတိထား ထိန်းသိမ်းရပါတယ်။ ဒီလိုထိန်းသိမ်းနေရင်းနဲ့ကို ကျနော့်စိတ်ထဲက ကာမသွေးဆိုးတွေ ပိုသောင်းကြမ်းလာခဲ့ရပါတယ်။ တစ်ခါကဆိုရင် ရေချိုးပြီးကာစ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ အန်တီကို ကြည့်ကာ ကျနော့်စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်ဘဲ ဖက်နမ်းဖူးပါတယ်။ ဖက်တာ၊ နမ်းတာကတော့ အန်တီအပေါ် ချွဲနွဲ့တတ်တဲ့သူမို့ မထူးဆန်းပါဘူး။ ထူးဆန်းတာက ထမိန်ရင်လျားနဲ့ အခြေအနေပါ။

ဒီလို ဖက်နမ်းရင်း အန်တီ့ရင်သားများကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်ထိမိရုံနဲ့ ကျနော့်ရင်ခုန်သံတွေ တဒိန်းဒိန်း ဆူညံနေရပါတယ်။ အန်တီရိပ်မိသွားမှာ စိုးလို့ ရှေ့မဆက်ဘဲ ထိန်းလိုက်ရပါတယ်။ ဒါဟာ အန်တီအပေါ် မရိုးသားတဲ့ စိတ်နဲ့ ပထမဆုံး ထိတွေ့ ဖက်နမ်းဖူးတာပါ။ ဒါကြောင့်လည်း ထိုအဖြစ်အပျက်နဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရမှုကို ကျနော် တစ်သတ်လုံး မမေ့နိုင်ခဲ့ပါဘူး။

ဒီနောက်ပိုင်း အန်တီအပေါ် မရိုးမသား မဖြစ်ရအောင် ကြိုးစားနေခဲ့ပေမယ့် ကျနော့်စိတ်ကို လှုပ်ခါစေခဲ့တဲ့ အဖြစ်တွေ ရှိလာခဲ့ပါတယ်။ ဒါတွေကလည်းခေတ်နဲ့ အန်တီတို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးကို တွေ့မြင်လာရာကနေ တစ်ပိုင်းတစ်စ ခန့်မှန်းသိရှိလာခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။

ခေတ်ဟာ သူ့အမေကို တော်တော်ချစ်တာပါ။ အမေတစ်ခု၊ သားတစ်ခုပဲလေ။ ခေတ်မှာ ငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေမရှိတာကို သိရပေမယ့် အကြောင်းအရင်းကိုတော့ မသိခဲ့ရပါ။ အမေအပေါ် အရမ်းချစ်တဲ့ ခေတ်ဟာ နောက်ပိုင်းနှစ်များမှာ သူ့အမေကို စိမ်းကားလာခဲ့တာကို တွေ့မြင်လာရပါတယ်။ အစက သိပ်သတိမထားမိပေမယ့် နှစ်အိမ့်တစ်အိမ် နေလာတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေမို့ တဖြည်းဖြည်း သတိပြုမိလာရတာပါ။

မှတ်မှတ်ရရ ၇ တန်းစာမေးပွဲ ဖြေခါနီး အချိန်တွေကနေ စခဲ့တာပါ။ အစတုန်းကတော့ သူ့အမေကို တစ်ခုခု စိတ်ကောက်နေတယ်ပဲ ထင်တာပေါ့။ စိတ်ကောက်ပြေသွားရင် အရင်လို ချစ်ချစ်ခင်ခင်နဲ့ ပြန်နေကြမယ် ထင်ခဲ့ပါတယ်။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်း ခေတ်နဲ့အတူ အန်တီနဲ့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဆိုးနွဲ့ခဲ့တဲ့ နေ့ရက် များကို ပြန်တမ်းတနေမိတာပါ။

ဒါပေမယ့် ကျနော် ထင်သလို ဖြစ်မလာခဲ့ပါဘူး။ ခေတ်ဟာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့အမေနဲ့ ပိုဝေးကွာလာပါတယ်။ တစိမ်းဆန်ဆန် မေးထူးခေါ်ပြောပဲ ရှိပါတော့တယ်။ ဒီလိုဖြစ်လာခဲ့တာကို ကျနော်တော်တော် အံ့ဩခဲ့ရပါတယ်။ ငယ်စဥ္က ခေတ်ကို အကျိုးအကြောင်းမေးတော့လည်း ဘာမှ ပြန်မပြောခဲ့ပါ။

ဒါပေမယ့် အရွယ်ရောက်လာတဲ့ အခါမှာတော့ အချက်အလက်တွေကို ဆက်စပ်တွေးယူပြီး ခန့်မှန်းမိလာပါတယ်။ အမေတစ်ခု သားတစ်ခု ဘဝမှာ ခေတ်ဟာ သူ့အမေကို ဘယ်လောက် ချစ်ခင်ပြီး တန်ဖိုးထားသလဲဆိုတာ ကျနော်အသိဆုံးပါ။ ကျနော်တောင် အန်တီလို အမျိုးသမီးကို သိပ်ချစ်ခဲ့မိတာလေ။

အမေကို သိပ်ချစ်ပြီး အမေက သူ့ကို အရာရာ အလိုလိုက်ရဲ့သားနဲ့ ရင်းနှီးချစ်ခင်မှုတွေ ဝေးကွာခဲ့ရတာဟာ အကြောင်းအရင်း အများကြီး မရှိနိုင်ပါဘူး။ သူ့အမေအပေါ် တန်ဖိုးထား ချစ်ခင်ရတာတွေကို ပျက်ပြယ်သွားရတဲ့ အချက်က ဘာပါလဲ။ မိခင်တစ်ယောက်ကို အဆုံးရှုံးမခံနိုင်တဲ့ သားတစ်ယောက်ရဲ့ နာကျည်းမှုဟာ အန်တီရဲ့ လူမသိ၊ သူမသိ အကြောင်းအချက်တွေကြောင့်ဆိုတာ ကျနော် ရိပ်မိလာခဲ့ပါတယ်။

(ဆက်ရန်……)