ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် – ၂ (အခန်း ၈)

ဒါကလည်း ဦးသန့်စင်အပေါ် ခေတ် ဆက်ဆံလာခဲ့ပုံတွေကြောင့်လည်း ဆက်စပ်တွေးမိလာတာပါ။ ခေတ်က မခေါ်နိုင်၊ မပြောနိုင် ဖြစ်ရတာက အန်တီတစ်ယောက်တည်း အပေါ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဦးသန့်စင်ကိုလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်ဖယ်လာကာ ခပ်စိမ်းစိမ်း ဆက်ဆံလာခဲ့ပါတယ်။

နောက်ပိုင်းနှစ်များမှာ ထိုကဲသို့ ဆက်စပ်တွေးမိပြီး ကျနော့်ရင်ထဲမှာ နှမြောဝမ်းနည်းမှု ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဦးသန့်စင်အပေါ်ကိုလည်း မနာလိုဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ကျနော်တောင် ဒီလောက် ခံစားရရင် ခေတ်တစ်ယောက် ဘယ်လောက်တောင် ယူကျုံးမရဖြစ်ပြီး ဝမ်းနည်းနေမလဲလို့ ကိုယ်ချင်းစာမိပါတယ်။

မိမိရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော ချစ်ခင်ရာ၊ တန်ဖိုးထားရာနဲ့ ယုံကြည်အားကိုးရာ အမေဖြစ်သူရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်က စိတ်ကြိုက်ရယူ စားသုံးနေမှာလေ။ ထိုသူကလည်း လူပျိုလူလွတ် မဟုတ်ဘဲ အိမ်ထောင်သည် ကလေးတစ်ယောက် အဖေ။ ခေတ်အနေနဲ့ ပေါက်ကွဲပြီး ပွဲကြမ်းသင့်ပါတယ်။

အခုအချိန်ကျမှ ကျနော် ပြန်စဥ္းစားကြည့်ရာမှာ ခေတ်က ပေါက်ကွဲသောင်းကြမ်းတာမျိုး မလုပ်ခဲ့ဘဲ တစ်ယောက်တည်း စိတ်ထဲမှာကြိတ်ပြီး ခံစားခဲ့တာကို အံ့ဩမိပါတယ်။ ဦးသန့်စင်ကိုသာ အခေါ်အပြော သိပ်မလုပ်တော့ပေမယ့် အန်တီယမင်းနဲ့ ငုဝါလေးအပေါ်မှာတော့ ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေနိုင်ခဲ့တာကိုလည်း အံ့အားသင့်မိပါတယ်။

ခေတ်က မနာတတ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ နာကျည်းလွန်းလို့သာ သိပ်ချစ်ရတဲ့ အမေကို ဘဝတလျောက်လုံး တစိမ်းဆန်ဆန် ဆက်ဆံခဲ့တာပါ။ ခေတ်ဘာလို့ သူ့ဒေါသတွေကို ထုတ်ဖော် မပေါက်ကွဲရသလဲဆိုတာ အခုနောက်ပိုင်းကျမှ ကျနော် စာနာ နားလည်သဘောပေါက်လာခဲ့ပါတယ်။

အရင်တုန်းကတော့ ခေတ်အပေါ် နားမလည်ခဲ့ပါ။ ကျနော်ကိုယ်တိုင် ဦးသန့်စင်ကို စုတ်ပြတ်သတ်သွားအောင် ဆော်ပစ်လိုက်ချင်ပါတယ်။ အန်တီကို အရမ်းနှမြောတာပါ။ အခုတော့ ကျနော် နားလည်လာခဲ့ပါပြီ။ တကယ်တော့ သူ့ဒေါသတွေကို ထုတ်မပြခဲ့တာက အန်တီကို သူအရမ်း ချစ်လွန်းခဲ့လို့ပါ။

ကိုယ်အရမ်းချစ်တဲ့ မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ အရှက်ရစရာ ကိစ္စကို သားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ထုတ်ဖော်ပြောပြဖို့ အရမ်းခက်ခဲတတ်ပါတယ်။ မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ လိုချင်တောင့်တမှုကို သိရှိနားလည်နေသူအဖို့ဆိုရင် ပိုခက် မှာပါ။ သားတစ်ယောက်အနေနဲ့ မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တဲ့ အရာတွေ ရှိနေတတ်တယ် မဟုတ်ပါလား။ တဖက္မှာ နာကျည်းခံပြင်းမှုတွေကို မိခင်အပေါ် ချစ်တဲ့စိတ်တစ်ခုနဲ့ မျိုသိပ်ကြိတ်မှိတ်ကာ နေခဲ့ရတဲ့ ခေတ်ကို ကျနော် သနားမိပါတယ်။

အန်တီကြည်ပြာရဲ့ တိတ်တခိုး ကိစ္စတွေကို ခန့်မှန်းမိလာတဲ့အခါမှာ ကျနော့်ရဲ့ ရင်ထဲမှာ သိုဝှက်ထားတဲ့ စိတ်တွေ ပိုဆိုးလာခဲ့ပါတယ်။ အရင်က သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေမို့ မပြစ်မှားသင့်ဘူးဆိုပြီး ထိန်းချုပ်ခဲ့တဲ့ စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်းအုပ်လို့ မရနိုင်တော့ပါဘူး။

ကျနော် စိတ်ကူးနဲ့ ရူးသွပ်စွဲလမ်းခဲ့တဲ့ အန်တီကို အိမ်ထောင်သည် ကလေးတစ်ယောက်အဖေက တက်လိုးနေပါလားဆိုတဲ့ အသိဝင်လာတိုင်း ကျနော့်ရမ္မက်စိတ်တွေ မိုးထိထန်ခဲ့ရပါတယ်။ ကျနော့် ရမ္မက်စိတ်တွေဟာ နှမြောခြင်း၊ သဝန်တိုခြင်း၊ ခံပြင်းခြင်းနဲ့ လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးရခြင်းတို့ ပေါင်းစပ်လိုက်တဲ့အခါ မီးကို ဓာတ်ဆီလောင်းလိုက်သလို ဟုန်းခနဲ တောက်လောင်အုံကြွလာခဲ့ရပါတယ်။

ဒီလို အတွေးများ ဝင်လာပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း အန်တီအပေါ် ဖြူစင်တဲ့ ချစ်ခြင်းကနေ ရမ္မက်ဆန်တဲ့ ချစ်ခြင်းဆီ ကူးပြောင်းခဲ့ပါတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် အန်တီကို ပိုလိုးချင်လာခဲ့ပါတယ်။ အရင်က အပြင်မှာ အန်တီအပေါ် မရိုးမသား အကြည့်မျိုး မလုပ်ခဲ့ပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်းတော့ မစောင့်ထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး။

အန်တီရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်ပြီး ထွေးပွေ့ဖက်ထားချင်မိတယ်။ အန်တီရဲ့ ကျက်သရေရှိပြီး ရှင်းသန့်တဲ့ မျက်နှာလှလှလေးကို အနမ်းပေးချင်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ လေးကိုင်းသဏ္ဍန် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို မက္မက္စက်စက် စုပ်ယူနမ်းရှိုက်ချင်မိပါတယ်။

ရွှေရင်မို့မို့၊ သေးကျဥ္သောခါးသိမ်သိမ်၊ လုံးဝန်းစွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးလှလှလေးတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် နမ်းရှိုက်ရင်း ပိုင်ဆိုင်ချင်လာပါတယ်။ ကျနော့်အတွက် အန်တီ့ တစ်ကိုယ်လုံးဟာ တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ ရတနာတစ်ပါးလိုပါပဲ။ အရာရာကို ထိတွေ့ပိုင်ဆိုင်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ထိန်းမရနိုင်တော့ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ကျနော်ရှေ့မှာ အိန္ဒြေသိက္ခာရှိပြီး၊ ကျနော့်ကို သားတစ်ယောက်လို သဘောထားတဲ့ အန်တီကို ကျနော့်စိတ်ရိုင်းတွေ ထုတ်ဖော် မပြသရဲခဲ့ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီခန္ဓာကိုယ်နောက်ပိုင်းကို ခိုးကြည့်ရင်းသာ စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားနေရပါတယ်။ ဒီလို မသိအောင် ခိုးကြည့်မိတော့လည်း ကာမရောဂါ ပိုဆိုးရတာပေါ့။

ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး တင်းရင်းနေတဲ့ အန်တီဖင်တွေကို ခိုးကြည့်ကာ ကျနော့်လီးတောင်ရတာ အခါခါပါ။ ဒီဖင်လုံးတွေကို ဦးသန့်စင်ဆိုတဲ့ ခွေးကြီးက ဘယ်လောက်တောင် သမနေမလဲလို့ တွေးမိတဲ့အခါ မနာလိုစိတ်တွေ ပိုဖြစ်လာရပါတယ်။ အန်တီနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ရှိတဲ့အချိန်တွေဆိုရင် အတင်းပင် ဆွဲဖက်ကာ အချစ်ကြမ်းကြမ်းများ ထုတ်ပြချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် တကယ့်လက်တွေ့မှာ ဘယ်လုပ်ရဲ့ပါ့မလဲ။ အန်တီနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရင်တောင် မရိုးသားတဲ့ အကြည့်နဲ့ မကြည့်ရဲပါဘူး။ ပြီးတော့ အန်တီနဲ့ ဦးသန့်စင်ကို မသင်္ကာဖြစ်ပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ မရိုးသားတဲ့ အပြုအမူမျိုး မတွေ့ရပြန်ပါဘူး။ ခေတ်နဲ့ အန်တီ တစိမ်းဆန်ဆန်ဖြစ်သွားပြီး နှစ်နှစ်လောက် ကြာတဲ့အထိ သူတို့နှစ်ဦးကို နှစ်ကိုယ်တည်းတွေ့ရတာ မရှိခဲ့ပါဘူး။

ဒါကြောင့် ကျနော့်အတွေးတွေ မှားများနေသလားလို့တောင် ထင်မိရပါတယ်။ ကျနော့်ကိုယ် ကျနော်လည်း အပြစ်ရှိသလို ခံစားမိလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်အထင် မမှားကြောင်းကို နောက်ပိုင်း သိလာခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကတော့ ခေတ်တစ်ယောက် တက္ကသိုလ် သွားတက်ချိန်မှာပါ။

ခေတ်နဲ့ ကျနော်နဲ့က တက္ကသိုလ်ကွဲပြီး အနေဝေးသွားပါတယ်။ ခေတ်ကလည်း တော်တော်နဲ့ အိမ်ကို ပြန်မလာတော့ပါဘူး။ ဒီအချိန်မှာ သားကိုလွမ်းပြီး တစ်ယောက်တည်း အထီးကျန်နေတဲ့ အန်တီဆီ ကျနော် အမြဲသွားဖြစ်ပါတယ်။ စိတ်ယုတ်မာ၊ စိတ်ရိုင်းတွေနဲ့ သွားတာ မဟုတ်ရပါဘူး။

ခေတ်ကို လွမ်းပြီး စိတ်ဓာတ်ကျ မှိုင်တွေနေတဲ့ အန်တီကို သနားလို့ သွားဖြစ်တာပါ။ ပြီးတော့ ခေတ်မရှိတဲ့အချိန် အန်တီအိမ်မှာ လိုအပ်တာတွေ သွားဝိုင်းကူပေးဖို့လည်း ပါပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်ကိုယ်တိုင်လည်း ခေတ်ကို သတိရလို့ အလွမ်းပြေသွားရင်း အန်တီနဲ့ စကားပြောနေဖြစ်တာပါ။ ခေတ်နဲ့ ကျနော်နဲ့က သူငယ်တန်းကတည်းက မခွဲခဲ့ဘူးလေ။ အခုမှ ခွဲခွာရတာ မဟုတ်ပါလား။

ဒါကြောင့် အန်တီဆီ ကျနော် စသွားခဲ့တဲ့ အချိန်တွေတုန်းက တကယ်ဖြူစင်တဲ့ စိတ်နဲ့ပါ။ ပြီးတော့ အမြဲမှိုင်တွေပြီး ဝမ်းနည်းနေပုံပေါ်တဲ့ အန်တီမျက်နှာကို ကြည့်ပြီး တဏှာစိတ်တွေလည်း မပေါ်ခဲ့ရပါဘူး။ အဲဒီအစား အန်တီအပေါ် တိုးလို့ စာနာမိတာပဲ ရှိခဲ့တာပါ။ အန်တီကလည်း ကျနော် လာနေပေးလို့ စိတ်အနည်းငယ် သက်သာသလိုပါပဲ။

ဒီလိုနဲ့ ရက်ခြားလောက် သွားနေဖြစ်တဲ့ ကျနော်ဟာ တစ်နေ့မှာ အန်တီနဲ့ ဦးသန့်စင်တို့ရဲ့ မသင်္ကာစရာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီနေ့က ကျောင်းဖွင့်ရက်ဆိုပေမယ့် ကျနော် ကျောင်းမတတ်ဖြစ်ပါ။ ဒါနဲ့ အန်တီမှာထားတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုကို ဝယ်ပြီး အန်တီအိမ်ဘက် သွားခဲ့ပါတယ်။ ခြံရှေ့ရောက်တာနဲ့ ဆင်ဝင်ရှေ့မှာ ဦးသန့်စင်ကား ရပ်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

ရင်းနှီးပတ်သတ်နေကြသူတွေမို့ ပုံမှန်ဆိုရင် ဒီမြင်ကွင်းက သိပ်မထူးဆန်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အန်တီနဲ့ ဦးသန့်စင်အပေါ် မသင်္ကာဖူးတာမို့ ဒီမြင်ကွင်းဟာ ကျနော့်စိတ်ကို ခြောက်ခြားတုန်လှုပ်စေပါတယ်။ ခြံရှေ့ရပ်နေရင်း လူမှာ ကတုန်ကရင် ဖြစ်လာပြီး ခြေ၊ လက်တွေ တုန်လာရပါတယ်။ ကျနော် ထင်ခဲ့ဖူးသလို တကယ်ဖြစ်နေသလားဆိုပြီး တွေးမိတဲ့အခါ စိတ်တွေ ဆောက်တည်ရာမရသလို ဖြစ်လာရပါတယ်။

ရင်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းသလိုလို၊ နှမြောသလိုလို၊ ဒေါသထွက်သလိုလိုနဲ့ ယူကျုံးမရ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ဒါတွေဟာ အန်တီအပေါ် ကျနော်ထားရှိခဲ့တဲ့ ချစ်ခင်မြတ်နိုးခြင်းတွေကြောင့် ဖြစ်မှာပါ။ အန်တီလို အမျိုးသမီးကြီးအပေါ် ကျနော့်ရင်ထဲမှာ သိုဝှက်သိမ်းဆည်းထားတဲ့ မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားမှုတွေဟာ ထုထည်ခိုင်မာလွန်းနေပါပြီ။ ဒါတွေကို အခုမှ ကျနော် လက်တွေ့သိလိုက်ရတာပါပဲ။

ဒီလို ခံစားနာကျင်နေရလို့ ကျနော့်ကိုယ် ကျနော်လည်း အံ့ဩမိပါတယ်။ ဒီမြင်ကွင်းကိုလည်း ကျနော် မကြည့်ချင်တော့ပါဘူး။ ခြံထဲကိုလည်း မဝင်ချင်တော့သလို၊ သူတို့နှစ်ယောက် တွဲထွက်လာမှာကိုလည်း မမြင်ချင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျနော်အိမ်ပြန်လာကာ အခန်းအောင်းနေမိပါတယ်။ အန်တီအပေါ် နှမြောခြင်းတွေနဲ့ပဲ ကြိတ်ခံစားကာ အဲဒီအိမ်ဘက် ခြေဦးမလှည့်ဖြစ်အောင် ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။

အရင်က အန်တီတို့နှစ်ဦးကို မရိုးမသား မတွေ့ရတာက ကျနော်နဲ့ မကြုံကြိုက်သေးလို့ဆိုတာ သိလာရပါတယ်။ ကျနော်က အန်တီဆီ ကျောင်းက ပြန်လာမှ သွားတတ်တာလေ။ ဒီလူကြီးက မနက်ပိုင်းကတည်းက လာလိုးနေတာကိုး။ အဲတော့ ဘယ်တွေ့ရမလဲ။ အခုလို ကျောင်းမတတ်ဖြစ်လို့ မနက်ပိုင်း လာမိမှ ဒါမျိုးတွေ့ရတာပါ။

ဒါပေမယ့် နောက် ၃ ရက်အကြာမှာပဲ အန်တီအိမ် မသွားဖို့ ကျနော့် ကြိုးစားမှုတွေ အရာမထင်ခဲ့ပါဘူး။ မလာတာကြာနေပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ကို အန်တီက ဖုန်းဆက် သတင်းမေးပါတယ်။ အန်တီအသံကြားတော့ ကျနော် အမြန်သွားတွေ့ချင်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီ ဝယ်ခိုင်းထားတဲ့ ပစ္စည်းကို မပေးရသေးဘူးလေ။ အဲဒါကို ပေးရအုံးမယ်ဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အကြောင်းပြလိုက္မိပါတယ်။

ဒါနဲ့ပဲ လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားနာကျင်နေတဲ့စိတ်နဲ့ပဲ အန်တီဆီ ရောက်သွားခဲ့ရပါတော့တယ်။ အန်တီမျက်နှာလေး မြင်လိုက်ရတော့လည်း ခံစားနာကျင်နေရတာတွေ မေ့ပျောက်သွားရပါတော့တယ်။ အန်တီကတော့ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နဲ့ စကားများပြောနေပါတော့တယ်။ ကျနော့်မှာသာ အနေရခက်နေရတာပါ။ အိန္ဒြေရှိပြီး ကြည်လင်လှပနေတဲ့ အန်တီမျက်နှာလေးကို ကြည့်ကာ အန်တီနဲ့ ဒီလူကြီး မတန်လိုက်တာလို့ စိတ်ထဲတွေးနေမိပါတော့တယ်။

ဒါပေမယ့် အန်တီနောက်ပိုင်း ဖင်အိုးတွေကို ခိုးကြည့်မိတော့ ကျနော့်လီးတောင်လာရပါတယ်။ လူမှာလည်း ရေငတ်သလိုလိုနဲ့ ရင်တုန်လာရပါတယ်။ ဒီဖင်အိုးတွေကို ဟိုတစ်နေ့က ဦးသန့်စင် အပြတ်နွှာသွားမှာပဲလို့ တွေးမိလာပါတယ်။ အန်တီ နို့တွေကို ဆွဲကိုင်ပြီး ဒီလူကြီး အသေလိုးမှာ သေချာပါတယ်။ ဒီလို အတွေးဝင်လေ အန်တီ့ကို ချစ်ချင်လေပါပဲ။

ဒါပေမယ့် အန်တီ့မျက်နှာလေး မြင်ရပြန်တော့ ကျနော့်စိတ်ရိုင်းတွေ ပျောက်ကွယ်ရပြန်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီကို ကြည့်ပြီး ကျနော့်စိတ်ထဲ ဘဝင်မကျ ဖြစ်ခဲ့ရတာတွေ ရှိပါသေးတယ်။ တစ်ခါက ဦးသန့်စင်နဲ့ အန်တီ နှစ်ယောက်တည်း ရှိမယ့်အချိန်ကို ကျနော်စောင့်ကာ ကြည့်ခဲ့ပါသေးတယ်။ အန်တီ့အိမ်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ရတာကလည်း လချီကြာအောင် စောင့်ခဲ့ရပါတယ်။

ကျနော် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ စောင့်ခဲ့ရကျိုး နပ်ခဲ့ပါတယ်။ တစ်နေ့ နေ့ခင်းပိုင်းမှာ အန်တီခြံထဲ ဦးသန့်စင်ကားကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ သေချာအောင် စုံစမ်းကြည့်ဖို့ ကျနော်ခြံထဲကျော်ကာ ခိုးဝင်ခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ တိတ်တိတ်လေး အိမ်ရှေ့ဘာဂျာတံခါးကနေ အိမ်ထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အိမ်ထဲမှာ ဘယ်သူ့ရဲ့ အရိပ်အယောင်မှ မတွေ့ရပါဘူး။ တံခါးက သော့ခတ်ပိတ်ထားတာမို့ အိမ်ထဲကိုတော့ ဝင်လို့မရပါဘူး။ အသံတိတ်ဆိတ်နေပုံအရ အန်တီ့အိပ်ခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်သား လိုးနေကြတာနဲ့ တူပါတယ်။ ကျနော်လည်း ခြံအပြင်ပြန်ထွက်ကာ ဦးသန့်စင် ပြန်ထွက်အလာကို တစ်နေရာကနေ စောင့်ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ဦးသန့်စင်ကား ပြန်ထွက်သွားပါတယ်။ ဒီအချိန်ကျမှ ကျနော် အန်တီခြံဘက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အန်တီက ခြံတံခါးကို ပိတ်နေရင်း ကျနော် လာတာကို တွေ့တော့ အံ့ဩပြီး မျက်နှာပျက်သွားပါတယ်။ ကျနော်က မနက်ပိုင်းမှ မလာဖူးတာလေ။ အန်တီမျက်နှာမှာ စိုးရိမ်ထိတ်လန့်သွားတာကို တွေ့ပြီး ကျနော်လည်း အခြေအနေတွေကို မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

ဒါကြောင့် ခြံထဲ မဝင်တော့ပါဘဲ ဒီနားလာရင်း လမ်းကြုံတဲ့ပုံစံမျိုး ပြောလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီ့ကို ပွဲရုံဘက် မသွားဘူးလား မေးလိုက်ပါတယ်။ အန်တီက ခဏနေ သွားတော့မှာလို့ ပြောပါတယ်။ တကယ်တော့ အန်တီဟာ ပွဲရုံသွားမယ့် အချိန်မျိုးမှာ ဦးသန့်စင်နဲ့ တွေ့တတ်ပုံပါ။ ဒီအချိန်က ဘယ်သူမှ ဒီအိမ်ကို မလာတတ်ဘူးလေ။ အန်တီပွဲရုံသွားရင် အိမ်မှာ လူမှ မရှိတာ။ ဒါကြောင့် ဒီအချိန်ကို အသုံးချပြီး လိုးပွဲမြန်မြန် ကျင်းပကြပုံပါ။

ကျနော်ကတော့ ခြံရှေ့မှာ ရပ်ရင်း ထွေရာလေးပါးပြောနေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အန်တီမျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှာတော့ နှာမြောသလိုလို၊ ဝမ်းနည်းသလိုလိုနဲ့ ခံစားရတာ မကောင်းပါဘူး။ အန်တီမျက်နှာလေးမှာ ချွေးလေးတွေ စို့နေပါတယ်။ နှစ်ကိုယ်တူ အိပ်ရာထက် ချစ်ပွဲနွှဲခဲ့တာပဲလေ။ ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့။ တွန့်ကြေနေတဲ့ အဝတ်အစားနဲ့ နွမ်းနယ်နေပုံပေါက်တဲ့ အန်တီကိုကြည့်ကာ ကျနော့်ရင်ထဲမှာ တစ်ခုခု ဆုံးရှုံးနေရသလို ခံစားရပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ခေတ်အကြောင်း စပ်မိလို့ စကားရပ်ပြောနေရင်း ကျနော့်စိတ်တွေ တည်ငြိမ်လာပါတယ်။ ဒီတော့မှ အန်တီမျက်နှာလေးကို ကြည့်ရတာ တစ်မျိုးဖြစ်နေသလိုပါပဲ။ နွမ်းနယ် ပင်ပန်းတဲ့ပုံ ပေါက်နေတာကတော့ ထားပါတော့။ အခုတော့ အန်တီ့မျက်ဝန်းမှာ ဝမ်းနည်း နာကျင်ပြီး၊ အားမတန် မာန်လျော့ရတဲ့ အရိပ်အယောင်မျိုး တွေ့မြင်နေရပါတယ်။

တကယ်ဆိုရင် ကာမပွဲ ကျင်းပခံစားပြီးချိန်များမှာ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ကြပေမယ့် ကျေနပ်အားရနေတဲ့ပုံမျိုး ဖြစ်နေတတ်ပါတယ်။ အန်တီမျက်နှာမှာ ကြည်နူးကျေနပ်တဲ့ပုံ မတွေ့ရပါဘူး။ ဝမ်းနည်းနာကျင်နေတဲ့ အရိပ်အယောင်များသာ တွေ့ရပါတယ်။ နှစ်ကိုယ်တူ လိုးပွဲကျင်းပတာလေ။ ဘာကြောင့် ဝမ်းနည်းနာကျင်ရမှာလဲ။ အခုနောက်ပိုင်း ဒါမျိုးမျက်နှာမျိုးကို အန်တီဆီမှာ ခဏ ခဏ တွေ့ရပါတယ်။ အန်တီက ဘာကို မပျော်ရွှင်ရတာလဲ။

ဒါဟာ ခေတ်ကို လွမ်းတဲ့စိတ် တစ်ခုတည်းကြောင့်တော့ မဟုတ်နိုင်ပါဘူး။ အန်တီ့မှာ ကျနော် မသိသေးတဲ့ အကြောင်းအရာတွေများ ရှိနေသလား။ အန်တီရဲ့ ထိုပုံစံမျိုးကို တွေ့မြင်ရရင် ကျနော့်စိတ်ထဲကပါ အလိုလို ဝမ်းနည်းလာတတ်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်ဟာ အန်တီနဲ့ ပတ်သတ်ရင် နှလုံးသားကို အခြေခံတဲ့ ဖြူစင်သော ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ ရမ္မက်ကို အခြေခံတဲ့ ညစ်နွမ်းတဲ့ တပ်မက္ပိုင်ဆိုင်လိုမှုတွေ ပြိုင်တူခံစားနေရပါတယ်။ ကျနော့် စိတ်အာရုံကို ပိုမိုညစ်နွမ်းစေပြီး အန်တီနဲ့ အချစ်ပွဲ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင် ကျင်းပချင်စိတ်တွေ ပိုတိုးလာစေတဲ့ အဖြစ်တွေလည်း အခုနောက်ပိုင်းမှာ ရှိခဲ့ပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျနော့် ရင်ထဲမှာ သိုဝှက်ထားတဲ့ တစ်ချို့သော ခံစားချက်တွေက အန်တီ့အနား ပိုမိုတိုးကပ်စေဖို့ အကြောင်းတရားတွေလည်း ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော့် နှလုံးသားကို ရမ္မက်က အနိုင်မယူနိုင်သေးခင် အချိန်အထိ အန်တီအပေါ် ဖြူစင်စွာ ချစ်ခင်တွယ်တာနေအုံးမှာပါ။ ဒါပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်း အန်တီအိမ်ကို ညနေတိုင်းသွားရင်း အန်တီကို ကြည့်ကာ ကျနော့်စိတ်ရိုင်းတွေ တိုးသထက် တိုးလာရတာတော့ ဝန်ခံပါတယ်။

အန်တီ ခန္ဓာကိုယ် အလှကို ခိုးကြည့်ရင်း ညပိုင်း အိပ်မပျော်တဲ့ ညတွေ များလာခဲ့ပါပြီ။ ကျနော့် စိတ်ကူး အိပ်ရာထဲမှာ အန်တီနဲ့ ချစ်ပွဲတွေ အလီလီ ခင်းရင်း ရမ္မက်ရိုင်းတွေ တိုးပွားလာခဲ့ရပါပြီ။ ဒီရမ္မက်ရိုင်းတွေကပဲ ကျနော့်ဘဝမှာ အတပ်မက္ဆုံး အမျိုးသမီးရဲ့ အသွေးအသား ခန္ဓာကိုယ်ကို ရယူဖို့ သွေးထိုးပေးလာပါတော့တယ်။

—————–

(ဆက်ရန်……..)

ရင်ခုန်သံ အပိုင်းအစ (၄)

ယမင်းဆိုတာ သိပ်လှတဲ့ မင်းသမီးရုပ်လေးပေါ့။ ကျမ မိဘတွေက သူတို့ ဆင်းရဲချို့တဲ့ပေမယ့် ကျမကို လှလှပပနဲ့ မင်းသမီးလေးလို နေစေချင်လို့ ဒီနာမည်ပေးခဲ့တာ နေမှာပါ။ ဒါပေမယ့် အဖေနဲ့ အမေ ပေးခဲ့တဲ့ နာမည်က ကြိုးဆွဲ ရုပ်သေး မင်းသမီးလေး မဟုတ်ပါလား။

ကြိုးဆွဲရာ လိုက်ပါကရတဲ့ ယမင်းရုပ်လေးဟာ အမြင်မှာ လှပ တင့်တယ်ပေမယ့် ခံစားတတ်တဲ့ နှလုံးသားတော့ ဘယ်ရှိမှာလဲလေ။ ကျမမှာတော့ ခံစားတတ်တဲ့ နှလုံးသားရှိနေတယ်လေ။ ဒီ ခံစားတတ်တဲ့ နှလုံးသား​ကြောင့်ပဲ နာကျင်ခြင်းဆိုတာကိုလည်း ခံစားသိရှိလာရတာပါ။

တကယ်ဆိုရင်လည်း ကျမ ဘဝဟာ နှလုံးသားနဲ့ စေစားရာအတိုင်း မလိုက်ပါနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ သက္မဲ့ ယမင်းရုပ်လေးနဲ့ မခြားတဲ့ ဘဝကို ရင်ဆိုင်ဖြတ်သန်းခဲ့ရတာပါ။ ကျမ တစ်သတ်လုံး ချစ်ခင်ခြင်းဆိုတဲ့ နှလုံးသားကို တစ်ခါဖူးမျှ ဖွင့်ထုတ်မပြနိုင်ခဲ့ပါဘူး။

ကျမအပေါ် အစစအရာရာ ကောင်းခဲ့သလို၊ ကျမဘက်ကလည်း တိတ်တခိုး ချစ်ခဲ့ရတဲ့ ကိုကြီးကိုလည်း ကျမအချစ်တွေ ဖွင့်ထုတ်ပြနိုင်ခွင့် မရခဲ့ဘူးလေ။ ကိုကြီးအပေါ် ချစ်ခင်တွယ်တာမှုတွေကို ကိုကြီး မိန်းမ၊ မမကြည်ပြာအပေါ် ထပ်တိုး ချစ်ခင်တွယ်တာရင်းပဲ ဖြေသိမ့်ခဲ့ရပါတယ်။ နောက်ပိုင်း ခေတ်လေးမွေးလာတော့လည်း ကိုကြီးနဲ့ မမရဲ့ ရင်သွေးလေးမို့ ကျမ အချစ်ပိုခဲ့ရတာပါပဲ။

ဒီလိုနဲ့ ကိုကြီးဟာ မမကြည်ပြာနဲ့ ကျမတို့ ဘဝတွေထဲကနေ အကြောင်းအရင်းသေချာ မသိဘဲ ရှောင်ပုန်းပျောက်ကွယ်သွားလို့ ဝမ်းနည်းခဲ့ရပါသေးတယ်။ ကိုကြီး ထွက်သွားပြီးနောက္မှာ ကျမ ဘဝအတွက် အကောင်းဆုံး ဖြစ်နိုင်မယ့် လမ်းကို အားလုံးရဲ့ လမ်းပြတိုက်တွန်းမှုနဲ့ လျောက်လှမ်းဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့ပါတယ်။

ကိုသန့်စင်ကို ရွေးချယ်ခဲ့တာကို ကျမဘဝအတွက် မှန်တယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ သူဟာ ကျမနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက ယောက်ျားကောင်း ပီသခဲ့သူပါ။ ပြီးတော့ အသက်အရွယ် ကြီးရင့်လာပြီဖြစ်တဲ့ ကျမ မိဘတွေအပေါ်မှာလည်း ကောင်းခဲ့ပါတယ်။

ကိုသန့်စင်ရဲ့ အိမ်မှာ လိုက်နေရပေမယ့် ကျမ မျက်နှာတစ်ချက် မညှိုးရအောင် သူထားခဲ့ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျန်းမာရေး ဆိုးရွားလာတဲ့ ကျမ အမေအပေါ် ငွေကြေးများစွာ အကုန်အကျခံကာ ဂရုစိုက် စောင့်ရှောက်ပေးလို့လည်း သူ့ကို ကျေးဇူးတင် အားကိုးမိပါတယ်။

ပြီးတော့ လင်မယား ဖိုမကိစ္စမှာလည်း ယောက်ျားကောင်း ပီသသူပါ။ ယောက်ျားကောင်း ပီသတယ်ဆိုတာထက်ကို ပိုတဲ့သူပါ။ တစ်ခါတလေဆိုရင် သူ့ရဲ့အားကြီးမှုတွေနဲ့ အထပ်ထပ်အခါခါ လိုချင်မှုတွေကို လန့်ရတဲ့အထိပါပဲ။ ညားကာစမှ သူ့ဒဏ်တွေ ကျမ တော်တော်ခံလိုက်ရတာပါ။

ဖိုမ တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦး ကိုယ်ခန္ဓာချင်း နှီးနွယ်ဆက်စပ်ပြီး အထိအတွေ့ ခံစားမှုတွေဆီကနေ တသိမ့်သိမ့် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ ဖြစ်ပေါ်လာစေပါတယ်။ ဒီလို ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရာကနေ အထွဋ်အထိပ် အရသာရှိရတဲ့ ကာမမှုကို ကျမလည်း စွဲလမ်းခဲ့ရပါတယ်။ သူ့ကြောင့် မရဖူးတဲ့ အရသာထူးတွေ ရရှိခဲ့ပြီး၊ ထိုအရသာအပေါ် စွဲလမ်းခဲ့ရပါတယ်။

ဒီလို အရသာတွေ ပေးစွမ်းခဲ့တဲ့ သူ့ကိုလည်း မယားကောင်းတစ်ဦး ပီသစွာ နေထိုင် ဖြည့်ဆည်း ပြုစုပေးခဲ့ပါတယ်။ သူ့အပေါ်လည်း လင်သားတစ်ဦးအဖြစ် အားကိုးယုံကြည်ပြီး ပျော်ရွှင်ခဲ့ရပါတယ်။ သူ့အပေါ် အားကိုးယုံကြည်ပြီး ဂရုစိုက် ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တာတွေက ကာမမှု ကိစ္စသာယာမှု သတ်သတ်ကြောင့်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။

အထက် မှာ ပြောခဲ့သလို သူဟာ ကျမဘဝအတွက်တင် မကဘဲ ကျမမိဘတွေ ဘဝကိုပါ စောင့်ရှောက်ကူညီပေးခဲ့တာတွေကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ တစ်သတ်လုံး ချို့တဲ့ပြီး ကိုကြီးတို့ မိသားစု ကူညီမှုဖေးမမှုကြောင့်သာ လူတန်းစေ့ နေနိုင်ခဲ့တဲ့ ကျမ မိဘတွေပါ။ မိဘတွေ အသက်ကြီးချိန်မှာ ကိုသန့်စင်ရဲ့ ကူညီစောင့်ရှောက် မှုကြောင့် ကျမ ကြည်နူးဝမ်းသာခဲ့ရပါတယ်။ သူ့အပေါ် ဒီကိစ္စအတွက် တော်တော်ကျေးဇူးတင် အားကိုးမိပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျမ နဲ့ ညားကတည်းက ကျမအပေါ် ဂရုစိုက် ချစ်ခင်ယုယပေးခဲ့လို့လည်း သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ရပါတယ်။ အိပ်ရာထက် ကိစ္စတွေနဲ့ ရမ္မက်အာသာကြီးမှုတွေကတော့ လင်မယားကြားမှာ ကြုံတွေ့ရင်ဆိုင်ရမယ့် ကိစ္စတွေလို့ ကျမ လက်ခံထားပေးတာပါ။

သူ့ကြောင့် နာကျင်မှုတွေဆီကနေ တက်လှမ်းလာမယ့် အရသာကောင်းတွေကလည်း တနင့်တပိုးကိုး။ ဒီတော့လည်း ကျမမှာ သူ့ဆန္ဒရှိသမျှကို ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးရင်း ပျော်ရွှင်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမအနေနဲ့ သူ့အပေါ် အားနာနေမိပြီး အနေရခက်ရတဲ့ အကြောင်း နှစ်ချက်လည်း ရှိခဲ့ရပါတယ်။

ပထမ ကိစ္စကတော့ ဖိုမ ကိစ္စပါပဲ။ ကျမဟာ ငယ်ငယ်ကတည်းက နူးညံ့စွာ နေခဲ့ရတာပါ။ ချို့တဲ့ပေမယ့် မိဘတွေက ကြမ်းတမ်းတဲ့ အလုပ်တွေ မခိုင်းစေခဲ့ပါ။ ကိုကြီးကလည်း ကျမ အပျိုဖော် ဝင်ကတည်းက အပြင်ထွက် အလုပ်လုပ်မယ် ဆိုတာတောင် ခွင့်မပြုခဲ့ဘူးလေ။

အဲဒီလို နုနုငယ်ငယ် နေခဲ့ရတဲ့ ကျမဟာ ကိုသန့်စင်ရဲ့ ကြီးမားပြင်းထန်တဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို အမှီမလိုက်နိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်လင်ယောက်ျားရဲ့ အလိုဆန္ဒကို မဖြည့်ဆည်းပေးလို့မှ မရတာရှင်။ သူ့ဆန္ဒတွေအပေါ် မျက်ရည်ဝဲအောင် အံကြိတ်တင်းခံရင်း ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အကြိမ်ကြိမ်ဆိုရင် ကျမရဲ့ နာကျင်ခံခက်ရမှုတွေကို မအောင့်အီးနိုင်တော့လို့ တောင်းပန်ယူတဲ့အထိပါ။ ကျမဘက်က ဘယ်လောက်ပဲ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပါစေ သူ့ဆန္ဒအကုန် ပြည့်မှီအောင်တော့ မဖြည့်ဆည်းနိုင်တာကိုလည်း ကျမသိပါတယ်။ အထူးသဖြင့် အခံရခက်လွန်းလှတဲ့ နောက်ပေါက်ကိစ္စနဲ့ ဘီလူးသရဲစီးသလို ကြမ်းတမ်းခက်ထန်မှုတွေကို ကျမ မခံနိုင်ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ကျမ မငြင်းဆန်ဘဲ သူအလိုရှိတိုင်း ခံနိုင်တာထက် ပိုပြီး ဖြည့်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူလည်း ကျမ မခံနိုင်တာကို သိတော့ နောက်ပိုင်း သိပ်မကြမ်းတော့ပါဘူးရှင်။ အဲဒီအတွက် သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ပေမယ့် သူ့ဆန္ဒရှိသလောက်ကို လိုက်ပါမဖြည့်ဆည်းနိုင်တဲ့ အတွက်လည်း အားနာစိတ်မကောင်း ဖြစ်ရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သမီးကိုယ်ဝန် မရှိခင်အချိန်အထိ ကျမဟာ သူဆန္ဒရှိတိုင်း အိမ်ရဲ့နေရာစုံမှာ ပုံစံစုံနဲ့ အချစ်ပွဲ အလီလီ လွှဲခဲ့ကြတာပါ။ သူ့အလိုကို အကုန်မပေးနိုင်တာက လွဲလို့ ကျမကို အကောင်းဆုံး အရသာတွေ ပေးခဲ့တဲ့ သူနဲ့ ရမ္မက်ထန် အချစ်ပွဲတွေ နွှဲရင်း ပျော်ရွှင်ကြည်နူးရတဲ့ အိမ်ထောင်ရေး နေ့ရက်တွေ ဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။

နောက်ထပ် သူ့အပေါ် အားနာစိုးရွံ့ရတာက ကျမရဲ့ ရင်တွင်းခံစားချက်ကြောင့်ပါ။ ကိုသန့်စင်အပေါ် ကျမ ယုံကြည်အားကိုးပြီး သံယောဇဥ္ ရှိပါတယ်။ ကျမရဲ့ ကျေးဇူးရှင် လင်သားတစ်ဦးအဖြစ် အမြဲနှလုံးသွင်းပြီး ကန်တော့ အိပ်တာပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမ နှလုံးသားမှာ ဆေးမင်ကြောင်ထိုးသလို စွဲမြဲထင်ကျန် တည်ရှိနေတဲ့ ကိုကြီးကို မေ့ပျောက်ဖြစ်ဖို့ မတတ်နိုင်ခဲ့ဘူးရှင်။

အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးသမီးတစ်ဦးဟာ အခြားယောက်ျားသားတစ်ဦးကို သတိရ တမ်းတနေတာက အိမ်ထောင်ရေးမှာ အကြီးမားဆုံး အပြစ်တစ်ခုကို ကျူးလွန်နေမိတာမှန်း ကျမသိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုကြီးကို မေ့ပျောက်ဖို့ ကြိုးစားရင်း သတိပိုရအောင် နှိုးဆွပေးသလို ဖြစ်နေရပါတယ်။

ဒါကလည်း ငယ်စဥ္ကတည်းက အကိုတစ်ယောက်လို အားကိုးယုံကြည်ပြီး ခင်မင်တွယ်တာခဲ့ရတာ မဟုတ်ပါလား။ အကိုတစ်ယောက်လို ချစ်ခင်တွယ်တာမှုတွေကနေ သန္ဓေတည် ပေါက်ဖွားလာတဲ့ ချစ်ခင်မြတ်နိုးမှုရဲ့ ထုထည်က ပိုမိုခိုင်မာ အားကောင်းစေတယ် မဟုတ်ပါလား။

ဒါကြောင့်ပဲ ရုတ်တရတ် ထွက်ခွာပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ ကိုကြီးတစ်ယောက် အစဥ္မှ ပြေရဲ့လား၊ နေမှကောင်းရဲ့လား စတဲ့ သတိရစိုးရိမ်မှုတွေကို မတားဆီးနိုင်တာ သဘာဝကျမှာပါ။ ဒါပေမယ့် လင်မယား အိပ်ရာထက် မှာဆက်ဆံနေချိန်မျိုးမှာ ကိုကြီး မျက်နှာ ချောချောလေးကို ဖျက်ခနဲ မြင်ယောင် ကြည်နူးမိတာကတော့ ကျမအတွင်းစိတ်ရဲ့ မသန့်ရှင်းမှုတွေကြောင့်ပါ။

ကိုသန့်စင်နဲ့ ဆက်ဆံချိန်မှာ ကျမအတွေးထဲ ကိုကြီးပုံဟန် ဝင်လာတိုင်း အပြစ်တစ်ခုလို ခံစားရကာ အတင်း မေ့ဖျောက်ပစ်ရပါတယ်။ အဲဒီလို ကိုကြီးကို ကျမအတွေးထဲက မောင်းထုတ်ရတိုင်းမှာလည်း ကျမရင်ထဲ ဝမ်းနည်းသလို ခံစားရပြန်ပါတယ်။ သေချာတာကတော့ ကျမ မကောင်းပါဘူး။

တစ်ဦးကို စိတ်ထဲရှိချိန် တစ်ဦးကို အပြစ်ကျူးလွန်နေမိပြီး၊ ထိုသူကို အတွေးထဲက မောင်းထုတ်မိချိန် ဝမ်းနည်းခံစားရနေရတာဟာ ဘယ်လို ကောင်းနိုင်ပါ့မလဲရှင်။ သင့်တော်ပါ့မလား။ ကျမ နှလုံးသားထဲက တိတ်တခိုး ချစ်ခင်မြတ်နိုးရသူ ကိုကြီးနဲ့ ကျမရဲ့ ကာမပိုင် ကျေးဇူးရှင် ကိုသန့်စင်တို့အကြား လွန်ဆွဲရုန်းထိုးနေရင်း ချောင်ပိတ်မိနေရတဲ့ အဖြစ်ပါ။

ကိုကြီးအပေါ် သတိရတမ်းတစိတ်နဲ့အတူ ကိုသန့်စင်အပေါ် အပြစ်ကျူးလွန်နေမိရင်းပဲ ကျမရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးနေ့ရက်တွေကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရပါတယ်။ ဒါက ကိုသန့်စင်အပေါ် ကျမရဲ့ အားနာရှက်ရွံ့ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတဲ့ ဒုတိယအချက်ဖြစ်ပါတယ်။

ဒါကတော့ သမီးမမွေးဖွားခင် အိမ်ထောင်ရေး အစအဦး နှစ်အပိုင်းအခြားမှာ ကျမ ရင်တွင်း ခံစားချက်တွေပါ။ ရွှေရောင်နေ့ရက်တွေလို့ ဆိုရပါမယ်။ အခုဆက်ပြီး ပြောပြမှာက ရွှေရောင်နေ့ရက်တွေ ပျက်စီးပျောက်ကွယ်ခဲ့ရပြီး ရင်နှင့်အမျှ ခံစားခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းတွေပါပဲ။

တစ်နည်းအားဖြင့် ကျမရဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတွေ ဆိတ်သုန်းခဲ့ရပြီး၊ နာကျင်ကြေကွဲကာ ဝမ်းနည်းရခြင်း၊ ယူကျုံးမရဖြစ်ခြင်း၊ နှမြောရခြင်းစသည့် ခံစားချက် များဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းများ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလို နှစ်များစွာ ခံစားနာကျင်ခဲ့ရတာမှ အစပြုကာ အခုချိန်မှာတော့ မုန်းတီးရတဲ့အထိ ဖြစ်စေခဲ့ရပါတယ်။

ဒီဇာတ်လမ်းရဲ့ အစကတော့ ကျမ ကလေး မီးဖွားပြီး တစ်လလောက် မှာ စခဲ့တာပါ။ အစကတော့ ကျမလည်း သတိမထားမိပါဘူး။ တစ်နေ့ ကိုသန့်စင် ပြန်အလာမှာ သူ့အင်္ကျီကို လျော်ဖို့ ကျမ လဲခိုင်းခဲ့ပါတယ်။ ဒီမှာတင် သူ့အင်္ကျီပေါ်ကနေ ကျမနဲ့ ရင်းနှီးနေတဲ့ အနံ့အသက်တစ်ခု ရရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒါကတော့ ကျမ သုံးနေကျ ရေမွှေးနံ့ပါပဲ။

ဒါပေမယ့် ကျမမှ ရေမွှေးမသုံးဖြစ်တာ ကြာပြီလေ။ သမီး ကိုယ်ဝန်ရင့်ကတည်းက မသုံးခဲ့တာ ဖြစ်သလို မွေးပြီးမှလည်း မသုံးပါဘူး။ ရေမွှေးနံ့ရဲ့ ပြင်းပြမှုကို လသားအရွယ် သမီးက ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ။ သေချာတာကတော့ ဒီရေမွှေးအနံ့ဟာ ကျမဆီက မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါဆို ဘယ်သူ့ဆီကလဲ ?

ကျမ ရေမွှေးကို ကိုသန့်စင် မစွတ်တတ်ပါ။ သေချာအောင် ပြန်ကြည့်တော့ သုံးနေကျ ရေမွှေးပုလင်းက ဘီဒိုထဲမှာ သိမ်းထားတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ ကိုယ်ဝန်ရင့်ကတည်းက အနံ့ပြင်းပြင်းတွေ မခံချင်တာမို့ သေချာထုတ်ပိုးပြီး အတွင်းထဲမှာ သိမ်းထားတဲ့အတိုင်း ပြန်တွေ့ရတာပါ။ ဒါဆိုရင် ကိုသန့်စင်အင်္ကျီမှာ စွဲနေတဲ့ ရေမွှေးနံ့ဟာ အိမ်က ရေမွှေးပုလင်းနဲ့ မသတ်ဆိုင်တာ သေချာပါတော့တယ်။

ဒါဆို ဒီအနံ့ ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ။ ဘယ်သူ့ဆီကလဲ ? ဘယ်သူ့ဆီကလဲလို့ တွေးမိလိုက်ချိန် ကျမ ခေါင်းတစ်ခုလုံး ထူပူသွားရပါတယ်။ အတင်းပင် ခေါင်းခါပြီး ဝင်လာတဲ့ အတွေးဆိုးကို မောင်းထုတ်ပစ်လိုက် မိပါတယ်။ ဒီအတွေးက ကျမ ခေါင်းထဲကို မဝင်သင့်တဲ့ အတွေးဆိုးပါပဲ။

ဒီအတွေးဆိုးကတော့ မမကြည်ပြာရဲ့ မျက်နှာကို ပြေးမြင်မိလို့ပါ။ ဒါကလည်း ရေမွှေးကြောင့်ပါပဲ။ မမက ကျမအပျိုဘဝကတည်းက လှလှပပ နေစေ၊ ဝတ်စေချင်လို့ အဝတ်အစားကအစ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေ အစုံ ဝယ်ပေးတတ်ပါတယ်။ မမက သူ့အတွက်အသစ်ဝယ်တိုင်း ကျမအတွက် တစ်စုံဆီ အပိုဝယ်ကာ လက်ဆောင်ပေးတတ်သူပါ။

ကျမက တန်ဖိုးကြီးမှန်းသိလို့ နှမြောပြီး မသုံးရက်ပါ။ မသုံးရင် ကိုကြီးနဲ့ မမက အမြဲဆူနေကျလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမမှာ သုံးပေးခဲ့ရတယ် မဟုတ်ပါလား။ အဲဒီလိုအမြဲမပြတ် ဝယ်ပေးခဲ့တဲ့ အသုံးအဆောင်တွေမှာ ဟောဒီရေမွှေးတံဆိပ်လည်း တစ်ခုအပါအဝင်ပါ။ ဒီရေမွှေးက မမကိုယ်တိုင် ကြိုက်လို့ အမြဲသုံးသလို ကျမကိုလည်း သုံးစေချင်လို့ သေချာဝယ်ပေးနေကျပါ။

ကျမ အိမ်ထောင်ကျပြီးတဲ့အထိ မမကသာ သတိတရ ဝယ်ပေးတတ်တာလေ။ ဒီရေမွှေးအနံ့ကို မမကော ကျမကော ကြိုက်လို့ စွဲစွဲမြဲမြဲ သုံးခဲ့တာပါ။ အခုလည်း ဒီအမွှေးနံ့ကိုရပြီး ကျမ မျက်လုံးထဲ မမကို ပြေးမြင်မိပါတယ်။ မမြင်သင့်၊ မတွေးသင့်တာကို တွေးမြင်မိလို့ မမကို အားနာမိပါတယ်။ ဒီရေမွှေးကလည်း လူတိုင်းသုံးနိုင်တာပဲလေ။ အခြားတစ်ယောက်ယောက်ဆီက ဖြစ်မှာပါ။

အဲဒီအချိန်က စပြီး ကိုသန့်စင်အပေါ် သံသယဝင်ခဲ့ပါတယ်။ အရင်ကတည်းက သူ့အင်္ကျီမှာ ဒီအနံ့မျိုး ရတတ်သလားဆိုတာ သတိမပြုမိခဲ့ပါဘူး။ အရင်ကတော့ ကျမလည်း သုံးတာကိုး။ ကိုယ်ဝန်ရင့်ချိန်ကစပြီး မသုံးမိသလို သတိလည်း မထားမိခဲ့ပါဘူး။ မွေးဖွားပြီးတော့လည်း ဆေးနံ့အစရှိတဲ့ အနံ့တွေ နှာခေါင်းမှာစွဲနေတော့ သတိမပြုမိခဲ့ပါ။

အခုမှ သတိပြုမိတာ ဖြစ်သလို၊ စိတ်အထင်နဲ့ လင်ယောက်ျားကို မစွတ်စွဲချင်တာမို့ ကျမ မသိချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေခဲ့လိုက်ပါတယ်။ ကျမ ငယ်စဥ္ကတည်းက အနံ့အသက်များနဲ့ ပတ်သတ်ရင် အနံ့ခံကောင်းခဲ့ပါတယ်။ အဖေကတော့ ချစ်စနိုးနဲ့ ခွေးမလေးလို့ အမြဲစနောက်တတ်ပါတယ်။

ဒီလို အနံ့ခံကောင်းလို့လည်း တစ်ခါက ကိုကြီး အလုပ်ခန်းထဲမှာ ရေမွှေးနံ့ စူးစူးရလို့ ကိုကြီးအပေါ် သံသယဝင်ကာ မမအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်မှု ဖြစ်ခဲ့ရဖူးတယ်လေ။ အဲတုန်းကလည်း အဖေက ကိုကြီးအပေါ် သံသယဝင်ရပါ့မလားလို့ အဆူခံခဲ့ရပါသေးတယ်။

အခုလည်း ဒီအနံ့ခံ အာရုံကြောင့် ကိုသန့်စင်အပေါ် သံသယဝင်နေဖြစ်ပြန်ပါပြီ။ ဒါပေမယ့် သံသယဝင်သွားပြီမို့ စိတ်ထဲ စနိုးစနောင့် ဖြစ်ရတာပေါ့ရှင်။ ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ပိုင်းမှာ ကိုသန့်စင်အပေါ် သတိထား စောင်ကြည့်လာမိပါတော့တယ်။

ဒီမှာတင် ကျမသိလိုက်ရတာက ဒီရေမွှေးနံ့ဟာ သူ့အင်္ကျီမှာ နေ့တိုင်း စွဲထင်နေတာမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်ပတ်တစ်ခါ၊ နှစ်ပတ်တစ်ခါလောက်သာ စွဲထင်နေတတ်တာပါ။ ဒီလိုရတော့လည်း ကျမရင်တွေ ပိုပူလောင်ကာ ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်ရပါတယ်။

မိမိ အားကိုးယုံကြည်နေရတဲ့ လင်ယောက်ျားဆီမှာ အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ဆီက ဖြစ်နိုင်တဲ့ ရေမွှေးနံ့ ရရှိနေတာဟာ ကျမ မိသားစု ဘဝလေးအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်မှု ဖြစ်ရတာပေါ့။ ကျမအတွက်တင်မကဘဲ သမီးလေးအတွက်ပါ တွေးပြီး ပူပန်ရပါပြီ။ ဒီအပူမီးဟာ ကျမကို တမြေ့မြေ့ လောင်ကျွမ်းလာစေပါတယ်။

တဖက် မှာလည်း ကိုသန့်စင်က ကျမနဲ့ သမီးလေးအပေါ် ဂရုစိုက် မပျက်ပါဘူး။ သမီးကိုလည်း သိပ်ချစ်ပြီး ဂရုစိုက်တာကို တွေ့ရပါတယ်။ ကိုယ်ဝန်ကြောင့် လင်မယား အိပ်ရာထက် ကိစ္စတွေ ဝေးကွာလာချိန်မှာ သူ့ဆန္ဒဖြေဖျောက်နိုင်ဖို့ မိန်းမတစ်ယောက်ယောက်နဲ့များ ပတ်သတ်နေသလား။

ကလေးမွေးပြီး ၄၅ ရက်ပြည့်တော့လည်း ကျမနဲ့ အိပ်ရာထက် လင်မယားကိစ္စတွေ ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့အပေါ် သံသယတွေ ဝင်နေခဲ့တာကြောင့် သာယာမှုကို ကျမ မခံစားရပါဘူး။ တကယ်ဆိုရင် ကာမကိစ္စတွေ ဝေးကွာနေတာ ကြာနေပြီမို့ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဖြစ်သင့်ပါတယ်။

အခုတော့ သာမာန်ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဥ္ သဘောမျိုးသာ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ သူ့ဘက်ကလည်း အသဲအသန်ကြီး ဖြစ်နေတာမျိုး မတွေ့ရပါဘူး။ ဒါဟာ သူ့ကို ကျမ မပေးနိုင်တဲ့ အချိန်မှာ အခြားဖြေဖျောက်စရာ မိန်းမတစ်ဦး ရှိနေခဲ့လို့ပဲ ဖြစ်မှာပါ။ ဒါတွေကပဲ ကျမ သံသယစိတ်ကို ပိုခိုင်မာလာစေပါတယ်။

သံသယစိတ်တွေနဲ့ ပူလောင်နေတဲ့ ကျမအတွက် ဝမ်းနည်းယူကျုံးမရဖြစ်ရမယ့် အဖြစ်တွေ ဆက်ကြုံရပါတယ်။ ရေမွှေးနံ့ရတဲ့ နေ့တွေနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး သတိထားမိသွားတဲ့ အချက်တစ်ချက်ကြောင့် ကျမ ရင်တွေ ပိုပူလောင်ခဲ့ရပါတော့တယ်။

ရေမွှေးနံ့ရတဲ့ နေ့တွေဟာ မမကြည်ပြာဆီ ပွဲရုံစာရင်းတွေ သွားရှင်းတဲ့ နေ့တွေ ဖြစ်နေလို့ပါပဲ။ အရင်ကတော့ အဲဒီနေ့တွေမှာ ကျမလည်း ပါတတ်ပါတယ်။ ကိုယ်ဝန်ရင့်ချိန်နဲ့ မွေးဖွားပြီးတော့မှသာ မလိုက်ဖြစ်တော့တာပါ။ ဒါဆို ကိုသန့်စင်နဲ့ မမနဲ့…… အို …… ကျမ ရှေ့ဆက် မတွေးရဲတော့ပါဘူး။

အမတစ်ယောက်လို ကျမ အားကိုးယုံကြည် ချစ်ခင်ရတဲ့ မမနဲ့ ကျမကျေးဇူးရှင် လင်ယောက်ျားတို့ ကျမရဲ့ကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်နေကြသလား ? ထိုသို့ အတွေးဝင်ရုံနဲ့ ကျမရင်ထဲ တဆက်ဆက်တုန်ခါကာ ရင်ဘက်ကြီး ပွင့်ထွက်သွားသလို ခံစားနာကျင်သွားရပါတော့တယ်။

လူမှာလည်း ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိတော့ဘဲ ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ အားအင်မဲ့သလိုဖြစ်ကာ ပျော့ခွေလဲကျသွားရပါတော့တယ်။ ဒီအတွေးက ကျမ ခေါင်းကို မိုးကြိုးပစ်ခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။ ကျမရဲ့ ရပ်တည်မှုတစ်ခုလုံး မှောင်အတိကျသွားသလို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။

ကျမရင်ထဲမှာတော့ မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့သာ အခါခါဆုတောင်းနေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမဆုတောင်းတွေ မပြည့်ခဲ့ပါဘူး။ နောက်ရက်တွေမှာ သံသယနဲ့ စောင့်ကြည့်နေရင်းနဲ့ကို မမနဲ့ ကိုသန့်စင်တို့ရဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ဇာတ်လမ်းကို ရိပ်မိ သိရှိလာခဲ့ရပါတယ်။ သမီးလေးမွေးပြီး ၃ လလောက် အကြာမှာပဲ သူနဲ့ မမတို့ရဲ့ ရင်နာစရာ အကြောင်းတွေကို တဖြည်းဖြည်း သိရှိခဲ့ရတာပါ။

ကိုသန့်စင်တစ်ယောက် ပွဲရုံနဲ့ အိမ်အကြား ပျောက်ကွယ်နေတဲ့ အချိန်တွေ၊ ပြီးတော့ မမ အိမ်ကို သူ ဝင်ထွက်တတ်တဲ့ အချိန်တွေနဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်ဆက်ဆံပြီးချိန်မျိုးမှာ တွေ့မြင်ရတဲ့ အမူအရာ၊ အနံ့အသက်တွေက သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အကြောင်းစုံကို ဖွင့်လှစ်ပြနေခဲ့ပါတယ်။

ကျမတို့ မိန်းမသားတွေက လင်ယောက်ျားဖြစ်သူကို အရာရာ ယုံကြည်တတ်ကြပါတယ်။ ကိုယ့်လင်သားဟာ ကိုယ့်အပေါ် သစ္စာရှိရှိ ချစ်တယ်လို့ အသေအချာ ယုံကြည်တတ်ခဲ့ကြပါတယ်။ သံသယဖြစ်စရာ အမူအရာတွေ တွေ့ရင်သာ သဝန်တို၊ စိတ်မချဖြစ်တဲ့ စိတ်နဲ့ ရန်တွေ့၊ စိတ်ကောက်တတ်ကြပေမယ့် ကိုယ့်လင်သားကို အချစ်မပျက်ကြပါဘူး။

ပြီးတော့ ကိုယ့်လင်သားရဲ့ မူမမှန် ဖောက်ပြန်တဲ့အကြောင်းကို တခြားတစ်ယောက်က လာပြောရင်လည်း မယုံကြည်တတ်ကြပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုမျက်စိနဲ့ တပ်အပ်မြင်၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် သိရှိခဲ့ချိန်မှာတော့ ရင်ကွဲမတတ် ခံစားနာကျင်တတ်ကြပါတယ်။ ယုံကြည်မှု တန်ဖိုးမဲ့ရပြီမို့ နာကျင်ကြေကွဲကြရပါတယ်။

ကျမ အဖြစ်ကတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့ရှင်။ ကျမက သူ့အပေါ် အားကိုးယုံကြည်ခဲ့ရတာလေ။ အရင်က ကျမ မိဘတွေအတွက် သူ့အပေါ် ကျေးဇူးတင် အားကိုးခဲ့ရသလို အခုလည်း ကျမတို့ရဲ့ ရင်သွေးလေးအတွက် မျှော်လင့်ပြီး ပိုလိုတောင် အားကိုးနေရတာလေ။ ကျမ အားကိုးယုံကြည်ရတဲ့ လင်က ကျမကို သစ္စာမဲ့တာဟာ ဘဝတစ်ခုလုံး လမ်းပျောက်သွားသလို ခံစားရပါတယ်။

(ဆက်ရန်…….)

ပိုပြီးတော့ နာကျင်ဝမ်းနည်းကာ အားကိုးရာမဲ့သလို ခံစားရတာက သူနဲ့ဖြစ်နေတဲ့သူဟာ မမကြည်ပြာ ဖြစ်နေလို့ပါပဲ။ ကျမ အလွန်ကို ယူကျုံးမရ ဖြစ်ရသလို ဘယ်အရာကိုမှ မယုံကြည်နိုင်တော့အောင်ပင် ဖြစ်ရပါတယ်။ ကျမ သိပ်ချစ်ရပြီး၊ ကျမကို အစကတည်းက သိပ်ကောင်းတဲ့ မမနဲ့မှ ဖြစ်ရသလားရှင်။

မမကရော ကျမကို ညီမတစ်ဦးလို သဘောထားရဲ့သားနဲ့ ကျမ ယောက်ျားနဲ့မှ ဖြစ်ရသလား ? မမလို အိန္ဒြေသိက္ခာရှိပြီး ရိုးရိုးအေးအေး နေတတ်သူက သူများလင်နဲ့ ဖြစ်ရသလား ? မမသာ အိမ်ထောင် ထပ်ပြုချင်ရင် အခုချိန်ထိ လိုချင်သူတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေမှာပါ။

အခုတော့ မမက ကျမရဲ့ လင်နဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ဖောက်ပြန်ပျော်ပါးနေတာကို မတွေးတတ်အောင် ဖြစ်ရပါတယ်။ ပြီးတော့ လမ်းပျောက်သူ တစ်ဦးပမာ ခံစားရပြီး ဘာကိုမှ မစဥ္းစား မဆုံးဖြတ်နိုင်တော့ပါဘူး။ ကိုသန့်စင်သာ တခြားမိန်းမ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ဆိုရင် တော်ပါသေးတယ်။ အခုတော့ရှင်……

ဒီလို ယူကျုံးမရတဲ့စိတ်နဲ့ ကျမ အိပ်ရာထဲ လဲပါတော့တယ်။ ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း စကားမပြောချင်တော့ပါဘူး။ ကိုသန့်စင်ကိုရော၊ မမကိုရော ကျမ ရင်မဆိုင်ချင်လောက်အောင် ဖြစ်ရပါတယ်။ ပေါက်ကွဲပစ်ဖို့တောင် အင်အားမရှိတော့လောက်အောင် ကျမရင်ထဲ မွန်းကျပ်နေရပါတယ်။ တကယ်ကို ပေါက်ကွဲဖို့ အားအင်မဲ့ရပါပြီ။

ဒါကလည်း ကျမ မထင်ထားတဲ့ အဖြစ်အပျက်ကြောင့် ဖြစ်ပါမယ်။ မမက ကျမ မျက်နှာမှ မထောက်ညှာပဲ ဒါမျိုးလုပ်မယ်လို့ လုံးဝ မထင်ထားခဲ့ဘူးလေ။ အဲဒီတော့ ကျမ ပိုခံစား နာကျင်ရပြီး ဘာမှ မတုန့်ပြန်လောက်အောင် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ သူတို့နှစ်ဦးရဲ့ ဖောက်ပြန်မှုဟာ ကျမ အသိနဲ့ ခန္ဓာကို ဆက်စပ်ထိန်းကြောင်းနိုင်မှု မဲ့ကာ လဲပြိုကျခဲ့ရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ကျမ နေမကောင်းတာ သတင်းကြားပြီး အိမ်ရောက်လာတဲ့ မမကို စကားမပြောဖြစ်တော့ပါဘူး။ ရင်ထဲက နာကျင်ကြေကွဲရမှုတွေကို မမနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ရှင်းပစ်လိုက်ချင်ပါတယ်။ မမ ဘာကြောင့် ကျမအပေါ် ဒီလိုလုပ်ရက်ရတာလဲလို့ အော်ဟစ်မေးပစ်လိုက်ချင်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဘာအပြစ်မှ မကျူးလွန်ထားတဲ့ပုံနဲ့ မမမျက်နှာလေးကို တွေ့ရတော့ ကျမ အံ့ဩရပါတယ်။ ကျမအပေါ် မမ မျက်နှာမပူဘူးလား။ အပြစ်ရှိသလို မခံစားရဘူးလား။ အခုတော့ မမ မျက်နှာလေးက အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ ပုံလေးနဲ့ပါ။

မမ မျက်နှာမှာ တွေ့ရတာက ကျမ နေမကောင်း ဖြစ်နေလို့ စိုးရိမ်ပူပန်နေတာတွေပဲ တွေ့မြင်နေရပါတယ်။ ပြီးတော့ သမီးမွေးပြီးခါစမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုမစိုက်ရလားလို့ ကျမကိုပင် ဂရုဏာဒေါသနဲ့ ဆူနေပါသေးတယ်။ မမရဲ့ ဒီပုံဟန်လေးတွေက တကယ့် အမအရင်းတစ်ယောက်လို၊ မိဘတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေပါတယ်။

ကျမ ဒီလိုခံစားနေရတာတွေ မမကြောင့်ဆိုတာ မသိနေရော့သလား။ ကျမ အော်ဟစ်ပြီး မေးလိုက်ချင်ပါတယ်။ မမ အပေါ် လူမှုရေးဖောက်ပြန်မှု စွဲချက်တွေ အလီလီတင်ရင်း အော်ဟစ်သောင်းကြမ်းပစ်လိုက်ချင်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျမ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ ကျမအပေါ် တစ်သတ်လုံး ညီမတစ်ဦးလို သဘောထား စောင့်ရှောက်ကူညီပေးလာတဲ့ မမကို ဘယ်လို အော်ဟစ်သောင်းကြမ်းရပါ့မလဲ။ အထူးသဖြင့် ကျမကို စိုးရိမ်နေတဲ့ မမမျက်နှာလေးကို မြင်ပြီး ကျမ ဒေါသတွေ၊ ခံပြင်းနာကျည်းမှုတွေက ဝမ်းနည်းမျက်ရည်တွေပဲ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။

တစ်ဖက် မှာလည်း အဖြစ်အပျက်အပေါ် မယုံနိုင်ခြင်းနဲ့ ကျမအပေါ် လုပ်ရက်ကြလို့ ယူကျုံးမရခြင်းတွေက စိတ်ထဲ တနုန့်နုန့်နဲ့ ပူလောင်ခံစားနေရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ ကျဆင်းနေတဲ့ မျက်ရည်တွေကို သူတို့ရှေ့မှာ အကျမခံဘဲ ရင်ထဲမှာပဲ ငိုကျွေးခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီရက်ပိုင်းမှာတော့ နှစ်ယောက်လုံးကို စကားကောင်းကောင်း မပြောတော့ဘဲ ခပ်စိမ်းစိမ်းသာ နေလိုက်ပါတော့တယ်။

နောက်ထပ် မပေါက်ကွဲရခြင်း အကြောင်းတစ်ချက်က သမီးလေးကြောင့်ပါပဲ။ ဒီသမီး လူမမယ်လေးကို မိစုံ ဖစုံနဲ့ ရှိစေချင်ပါတယ်။ အဖေဖြစ်သူရဲ့ သစ္စာမဲ့မှု​နဲ့ အမေဖြစ်သူရဲ့ ခံပြင်းဒေါသတွေ​ကြားမှာ ကျမသမီးလေး ဓားစာခံ ဖြစ်သွားရမှာ စိုးရိမ်မိပါတယ်။ လူ့လောကထဲ ရောက်လာတာ လပိုင်းပဲ ရှိသေးတဲ့ သမီးလေးကို လူ့ဘဝရဲ့ ပူလောင်မှုတွေကို မခံစားစေချင်ပါဘူး။

ပြီးတော့ အဲဒီရက်ပိုင်းမှာ ကျမ ဘာကိုမှ သေချာ မဆုံးဖြတ်နိုင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ ကျမ အားကိုးတိုင်ပင်ရမယ့် သူကလည်း မရှိပါဘူး။ ကျမ ယုံကြည်ရတဲ့ မမကိုယ်တိုင်က ဒီအမှုကို ကျူးလွန်နေတာလေ။ မိဘတွေကိုလည်း မတိုင်ပင်ရဲပါဘူး။ ကိုသန့်စင်နဲ့ ဖေါက်ပြန်တာက မမဆိုတာသာ အဖေနဲ့ အမေ သိသွားရင် ကျမလိုပဲ ခံစားနာကျင်ရမှာပါ။ မမဟာ ကျမတို့ မိသားစု တစ်သတ်လုံး ယုံကြည်အားကိုးခဲ့ရတဲ့ ကျေးဇူးရှင် မိသားစု မဟုတ်ပါလား။

ဒါကြောင့်ပဲ မိဘတွေ မခံစားစေချင်လို့ ကျမ ဖွင့်မပြောရက်ခဲ့ပါဘူး။ တခြားမိန်းမ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့သာဆိုရင် ကျမ ဖွင့်ဟတိုင်ပင်ခဲ့မှာပါ။ အခုတော့ ကျမမှာ တိုင်ပင်ရမယ့်သူ မရှိတော့ပါဘူး။ ဒီလို ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မဆုံးဖြတ်နိုင်သေးခင် ခေါင်းအေးအေးနဲ့ စဥ္းစားဖို့ အချိန်လိုပါတယ်။ သေချာစဥ္းစားပြီးချိန်မှာတော့ ကျမ ဘဝရှေ့ဆက်ဖို့ အကောင်းဆုံးလမ်းကို ရွေးချယ်နိုင်မယ် ထင်ပါတယ်လေ။

ဒီလိုနဲ့ နောက်ရက်တွေမှာ ကျမစိတ်ကို အတည်ငြိမ်ဆုံးထားရင်း ရှေ့ဆက်ရမယ့် ဘဝကို အချိန်တိုင်း တွေးနေခဲ့ပါတယ်။ ကိုယ့်လင်သား ဖေါက်ပြန်နေတာကို ဘယ်သွေးအေးနိုင်ပါ့မလဲ။ အဲဒါကို စဥ္းစားမိတိုင်း ရင်ထဲကို မီးစနဲ့ ထိုးသလို ပူလောင်ရတာပေါ့။

ဒါပေမယ့် သမီးလေး ငိုသံကြားတိုင်း ကျမရင်ထဲက ဝေဒနာတွေ မေ့သွားရပါတယ်။ သမီးလေးကို နို့ချိုတိုက်ကျွေးရတိုင်း ကျမ နာကျည်းဒေါသတွေ အရည်ပျော်ခဲ့ရပါတယ်။ သမီးအပေါ် ချစ်ခင်တဲ့ မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ မေတ္တာတရားက ကျမ ရင်ထဲက ဝေဒနာတွေကို လျော့ပါးလာစေခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စတွေကို ကျမသေချာ ပြန်စဥ္းစားခဲ့ပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ ကျမတစ်ခုပြောချင်တာက လူရဲ့စိတ်သဘောပါ။ ကိုသန့်စင် ဖောက်ပြန်နေတာ ခန့်မှန်းမိချိန်မှာ ဘယ်မိန်းမနဲ့လည်းဆိုတာ အရမ်းသိချင်ပါတယ်။

ကျမ ယောက်ျားကို ဖျားယောင်းသွေးဆောင်ပြီး သူများအိမ်ထောင်ရေးကို ဖျက်စီးချင်တဲ့ မိန်းမယုတ်ကို ကျမ ခွင့်မလွှတ်နိုင်ပါဘူး။ ထိုမိန်းမကို ထုရိုက်ပစ်ပြီး ကျမ ခံစားရတာတွေကို ပေါက်ကွဲပစ်ချင်တာပါ။ အော်ဟစ်ရန်တွေ့ ပစ်ချင်တာပါ။

ဒါပေမယ့် တစ်သတ်လုံး နူးနူးညံ့ညံ့နေခဲ့ပြီး စကားတောင် ကျယ်ကျယ်မပြောခဲ့တဲ့ ကျမက ထိုကဲ့သို့ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လုပ်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်ထွက်လာတာဟာ အံ့ဩစရာပါ။ ဒါကလည်း ကိုယ့်အိမ်ထောင်ရေးကို ပျက်စီးပြိုကွဲဖို့ ကြိုးစားလာသူကို ဘယ်မိန်းမက နူးညံ့နိုင်ပါ့မလဲရှင်။ ကြမ်းတမ်းပေါက်ကွဲမိမှာ အမှန်ပါပဲ။

ဒါပေမယ့် မမနဲ့လို့ သိလိုက်ရချိန်မှာတော့ ကျမ ခေါင်းကို မိုးကြိုးပစ်သလို ခံစားလိုက်ရကာ လဲပြိုကျခဲ့ရပါတယ်။ လင်ခိုးမကို ပေါက်ကွဲထုရိုက်ချင်သူက အခုတော့ အိပ်ရာထဲ လဲတဲ့အထိ ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဒါကတော့ မယုံနိုင်ခြင်း၊ ယူကျုံးမရခြင်းနဲ့ အားကိုးယုံကြည်မှု ပျက်ပြယ်ရခြင်းတွေကြောင့် ဖြစ်မှာပါ။

ပြီးတော့ ခေါင်းအေးအေးနဲ့ စဥ္းစားတဲ့အခါ မမ တစ်ယောက်တည်းကို အပြစ်မြင်တာမျိုး တွေးလို့မရတော့ပါဘူး။ တခြားမိန်းမဆိုရင် ကျမ လင်ကို လိုချင်လို့ ဖျားယောင်းတဲ့ မိန်းမပျက်လို့ပဲ ထင်မှာပါ။ မမကိုတော့ အဲလို မထင်ရက်တော့ပြန်ပါဘူး။ လင်ခိုးမချင်း အတူတူ ကျမစိတ်က ဘာတွေ ကွာခြားသွားရတာပါလဲ ?

သေချာတာကတော့ မမအပေါ် တလျောက်လုံး ချစ်ခင်တွယ်တာခဲ့တဲ့ အ​ရင်းခံစိတ်ကြောင့် ဒီလို ခံစားချက် ပြောင်းလဲတာ နေမှာပါ။ နာကျင်ရတာက သတ်သတ်ပါ။ မမအပေါ် ချစ်ခင်တွယ်တာရတဲ့ ထုထည် ခိုင်မာနေတုန်းပါပဲ။ မမကို သူများလင် အ​ချောင်နှိုက်ချင်တဲ့ ခပ်ပျက်ပျက် လင်ခိုးမလို့ ကျမ မမြင်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။

မမနဲ့လို့ သေချာတဲ့အခါ ကိုသန့်စင်အပေါ် ကျမ ပိုနာကျည်းမိပါတယ်။ ဒါကလည်း သူ့ရဲ့လိင်စိတ်အားကြီးမှုကို သိနေလို့ပါ။ အစကတော့ သူ့ရဲ့ကြီးမားလှတဲ့ လိင်စိတ်ကို ကျမတစ်ယောက်တည်း အပေါ်မှာပဲလို့ ထင်ခဲ့တာလေ။

အခုစဥ္းစားကြည့်မှ ဒီလောက်လိင်စိတ် ကြီးမားပြင်းထန်တဲ့သူဟာ ဘယ်မိန်းမဖြစ်ဖြစ် အလွတ်ပေးမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအမှန်တရားကို အခုမှ ကျမ မြင်ပါတော့တယ်။ တစ်ချိန်ကတော့ ကျေးဇူးရှင်လင်ယောက်ျားကိုး။ ဘယ်မြင်နိုင်ပါ့မလဲ။

အဲဒီတော့ သူ့လိင်စိတ်တွေ ကျမ မဖြည့်ဆည်းနိုင်တဲ့အခါ သူအခြားကို ရှာမှာ အမှန်ပါပဲ။ ဒီအချိန်မှာ မမဟာ သူ့ရဲ့ပစ်မှတ်ဖြစ်လာမှာ မလွဲပါဘူး။ ပြီးတော့ မမဟာ ကလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလပ်ဆိုပေမယ့် မိန်းမချင်းတောင် ငေးရတဲ့ အလှတရား ပိုင်ဆိုင်သူလေ။

ဒီလို အဆီတဝင်းဝင်း အနှစ်အရသာ ပြည့်စုံတဲ့ မမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ကာမဘီလူးကြီးက သူ့ ထောင်ချောက်ထဲ မဝင် ဝင်အောင် သိမ်းသွင်း စားသုံးမှာပါပဲ။ သူ့ထောင်ချောက်ထဲ ဝင်သွားတဲ့ မမတစ်ယောက်ကတော့ ဆန်းပြားတဲ့ ရမ္မက်ကြိုးတွေ ရစ်ပတ်နှောင်တွယ်ခံရကာ ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်ရမှာပါပဲ။ ဒါကတော့ ကျမကိုယ်တွေ့ပဲလေ။

ဒါကြောင့်ပဲ မမနဲ့ ကိုသန့်စင်ကိစ္စမှာ ကိုသန့်စင်ကိုပဲ အပြစ်ရှိမယ်လို့ မြင်မိပါတယ်။ ဒီလိုတွေးမြင်မိတာက မမမှာ အပြစ်မရှိဘူးလို့ သတ်မှတ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ စဖြစ်ရတဲ့ အကြောင်းအရင်းက ကိုသန့်စင်ရဲ့ တဏှာကြီးမှုကြောင့်လို့ ဆိုလိုတာပါ။ ကျမကတော့ ကိုယ့်လင်အကြောင်း သိနေလို့ အဲလိုပဲ ယုံကြည်သတ်မှတ်ပါတယ်။

တကယ်ဆိုရင် မမက လွတ်လပ်နေသူပါ။ ကိုသန့်စင်ကသာ သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမဖြစ်သူ၊ လုပ်ငန်းချင်း ဆက်စပ်ကျေးဇူးရှိသူ၊ မိန်းမဖြစ်သူရဲ့ အမလို ချစ်ခင်ရသူကို ဒါမျိုး မလုပ်သင့်ဘူးပါဘူး။ သူ့ဘက်က စလို့သာ မမက ပါရတာနေမှာပါ။ နောက်ပိုင်းတော့ မမလည်း ရုန်းမထွက်နိုင်ဘဲ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ဆက် မှားယွင်းနေတာ ဖြစ်မှာပါ။

ဒီလိုတွေးမိတော့ ကျမရဲ့ နာကျည်းမှုတွေဟာ ကိုသန့်စင်အပေါ် ပုံကျသွားခဲ့ရပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် မမက ကျမ မျက်နှာကို မထောက်ဘဲ ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုရင်တောင် သူက ကျမနဲ့ သမီးလေးမျက်နှာကို ထောက်ထားညှာတာသင့်ပါတယ်။ သူ့အရိပ်ကို မှီခို​ေနရတဲ့ ကျမအပေါ် သူလုပ်ရက်တာကို တွေး တွေးပြီး ရင်နာမိပါတယ်။ သမီးမျက်နှာကို မကြည့်ဘဲ တဏှာရူးချင်တိုင်း ရူးတဲ့ သူ့ကို ကျမ စိတ်နာမိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အခုချိန်ထိ ကိုသန့်စင်ဟာ ကျမနဲ့ သမီးလေးအပေါ် ဂရုစိုက်ပေးနေတတ်ပါတယ်။ သူ့အကြောင်းကို ကျမ ရိပ်မိနေတာကို မသိသေးတာလည်း ပါမှာပေါ့။ သမီးမွေးပြီးမှ ပိုဂရုစိုက်လာတယ်လို့တောင် ထင်ရပါတယ်။ သူ့ရဲ့ လူမသိ သူမသိ အကြောင်းတွေကိုသာ ကျမ မသိခဲ့ရင် သူ့ဂရုစိုက် မှုတွေအပေါ် အလွန်ပဲ ကြည်နူးသာယာမိမှာ အမှန်ပါ။

အခုတော့ ကျမမှာ ဝမ်းမသာနိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ကို ဖွင့်ပြောပြီး ရှင်းဖို့ကလည်း သမီးမျက်နှာကို ထောက်ပြီး မဝံ့မရဲ ဖြစ်ရပြန်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ စိတ်သက်သာရာရမယ့် အကြောင်းတွေကိုသာ ရှာကျန်လို့ တွေးရင်း စိတ်ဖြေသိမ့်ရပါတော့တယ်။

သူနဲ့ ဖေါက်ပြန်နေတာ မမဖြစ်နေလို့ အံ့ဩရင်နာမိပေမယ့် တဖက်က ကြည့်ရင်လည်း တော်သေးတယ်လို့ တွေးမိပါတယ်။ မမ မဟုတ်ဘဲ တခြားမိန်းမသာဆိုရင် ကျမတို့ အိမ်ထောင်ရေး ပြိုကွဲအောင်လုပ်မှာ သေချာပါတယ်။ ငွေရှာကောင်းပြီး တဏှာထန်လွန်းတဲ့ သူ့ကို မယားငယ်မက ဆွဲဆောင်ခေါ်ဆောင်သွားနိုင်ပါတယ်။

မမကတော့ ဒါမျိုးလုပ်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ကျမ ယုံကြည်ပါတယ်။ ကျမ အိမ်ထောင်ရေး ပြိုကွဲအောင် လုပ်မယ် မထင်သလို ခေတ်လေးကို ချစ်လွန်းတဲ့ မမစိတ်ကို ကျမ သိနေခဲ့လို့ပါ။ ကိုသန့်စင်နဲ့ကတော့ တဏှာအရင်းခံကြောင့် ဖြစ်နေကြတာ နေမှာပါ။ ဒီအတွေးက ကျမကို စိတ်သက်သာရာ ရစေပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျမ အိမ်ထောင်ရေး မထိခိုက်စေအောင်နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် လူအများကြားမှာ ကျော်မကောင်း၊ ကြားမကောင်း မဖြစ်ရအောင်လို့ ကျမဘက်က အတတ်နိုင်ဆုံး စောင့်ကြည့်ထိန်းသိမ်းမှ ဖြစ်ပါတော့မယ်။ ပြီးတော့ မမကိုလည်း နှမြောလှပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ မဖြစ်သင့်တာတွေ ဆက် မဖြစ်ရအောင် အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ လင်ယောက်ျားအပေါ် စောင့်ကြည့်ထိန်းသိမ်းမှု အသိဉာဏ်နဲ့ ကိုင်တွယ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါမှ ကျမအိမ်ထောင်ရေး မပျက်စီးမှာ ဖြစ်သလို သမီးလေးဘဝ အေးချမ်းမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

(ဆက်ရန်…..)

ဒီနောက်ပိုင်းမှာ ကျမဘက်က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မမနဲ့ သူ့ကို ဟန်မပျက် ဆက်ဆံပေးခဲ့ပါတယ်။ မမကတော့ ကျမအပေါ် အရင်လိုပဲ နေထိုင်ဆက်ဆံ ချစ်ခင်ပေးတုန်းပါပဲ။ သမီးတစ်ယောက်နဲ့ ကသီလင်တနိုင်နေတဲ့ ကျမကို ဖေးကူစောင့်ရှောက်ပေးရင်း အမရင်းတစ်ယောက်လို ကောင်းပေးနေခဲ့ပါတယ်။

မမက ကျမအပေါ် ဂရုစိုက် ချစ်ခင်လေ ကျမ ရင်ထဲ ဝမ်းနည်းလေပါပဲ။ မမကတော့ ကျမရင်ထဲ ခံစားနာကျင်နေရတာတွေ ဘယ်သိမလဲ။ ကိုကြီးနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုပြီးကတည်းက ဆင်းရဲနွမ်းပါးတဲ့ ကျမကို ညီမအရင်းလို စောင့်ရှောက်ချစ်ခင်ခဲ့တာလေ။ အဲဒီအကြောင်းတွေ ပြန်စဥ္းစားမိတိုင်း ကျမ ဝမ်းနည်းရပါတယ်။

အပြုံးချိုချိုနဲ့ ကျက်သရေရှိရှိ လှပနေတဲ့ မမ မျက်နှာလေး မြင်တိုင်း ဒီအမျိုးသမီးက လင်တစ်ယောက်တည်းကို ကျမနဲ့ မျှဝေဆက်ဆံနေတဲ့ သူပါလားလို့ အတွေးဝင်မိတတ်ကာ ခံစားရပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် မမနဲ့ ကျမ ဘဝမှာ အံ့ဩဖွယ်ကောင်းအောင် တိုက်ဆိုင်သလို ဆန်းကြယ်လှပါတယ်။

မမနဲ့ ကျမဟာ ကိုမျိုးဝင်းဆိုတဲ့ ကိုကြီးနဲ့ နှစ်ယောက်လုံး ပတ်သတ်ခဲ့ကြတယ်လေ။ ကျမက ကိုကြီးကို တိတ်တခိုး ချစ်ခင်စွဲလမ်းရပြီး၊ မမကတော့ ကိုကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ရတယ် မဟုတ်ပါလား။ အခုလည်း ကျမတို့ နှစ်ယောက်ဟာ ကိုသန့်စင်နဲ့ ပတ်သတ်နေမိကြပြန်ပါတယ်။ မမနဲ့ ညားတဲ့ ကိုကြီးကို ကျမက စိတ်ထဲချစ်နေမိပြီး ကျမနဲ့ ညားတဲ့ ကိုသန့်စင်နဲ့ မမက တိတ်တိတ်ပုန်း ဖောက်ပြန်နေပါပြီ။

ဒီလိုအတွေးများနဲ့ ရှာကြံစိတ်ဖြေသိမ့်မိတော့ မမနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရတာ သိပ်မခက်တော့ပါဘူး။ နေတတ်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ပိုင်းမှာ မမနဲ့ ညီအမတွေလိုပဲ ချစ်ချစ်ခင်ခင် ပြန်နေနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကိုသန့်စင်နဲ့ ပတ်သတ်ရင်တော့ ကျမရင်ထဲမှာ ဖြေမဆည်နိုင်တဲ့ အစိုင်အခဲ ကြီးကြီး ဖြစ်သွားရပါတယ်။ အရင်က သူ့အပေါ် အားကိုးယုံကြည်ခဲ့သမျှ သဲထဲရေသွန် ဖြစ်ခဲ့ရတယ်လေ။ သမီးလေး မျက်နှာ ထောက်ပြီး သူ့ကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့ပေမယ့် သူနဲ့ကျမ ကြားမှာ တဖြည်းဖြည်း ဝေးကွာမှုတွေ စတင်ခဲ့ပါတယ်။

ဖြစ်ခဲ့တာတွေ သင်ပုန်းချေပြီး နောက် မမှားအောင်ဘဲ ဂရုစိုက်ကာ သူ့အပေါ် အရင်လို ပြန်ဆက်ဆံဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာမြင်တိုင်း ကျမရင်ထဲမှာ ခံပြင်းနာကျည်းမှုတွေ တိုးသထက် တိုးရပါတယ်။ အထူးသဖြင့် အိပ်ရာထက် မှာ လင်မယားအရာပြုကြရင် ကျမစိတ်တွေ သာယာမှု မခံစားရတော့ပါဘူး။

သူ့ရဲ့ ဆန္ဒပြင်းပြမှုတွေ၊ အားမာန်ပြင်းပြင်းတွေ တွေ့ကြုံရတိုင်း ကျမ ရွံရှာနေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမမှာ ငြင်းဆန်ဖို့မှ မတတ်နိုင်တာလေ။ ကျမရင်ထဲက နာကျည်းမှုတွေကို သမီးမျက်နှာနဲ့ မေ့ဖျောက်ထားရပါတယ်။ အခုချိန်မှာ ကျမ စိတ်ဆန္ဒတစ်ခုတည်းနဲ့ ဆုံးဖြတ်လို့ မရတော့ဘူးလေ။ အနှောင့်အဖွဲ့တွေ ရှိနေခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါလား။

အဲဒီတော့ မချစ်သော်လည်း အောင့်ကာနမ်းရတော့မှာပေါ့။ လင်မယားဆိုတဲ့ ခေါင်းစဥ္အောက် မှာတော့ မယားဝတ္တရားကျေပွန်ရမယ်လေ။ အိပ် ရာထက် ကိစ္စတွေမှာတော့ ကျမဘက်က မပျော်ရွှင်နိုင်တော့တာမို့ သူဆန္ဒရှိလို့ တောင်းဆိုတိုင်း သမီးအကြောင်းပြကာ ရှောင်ဖယ်နေခဲ့ပါတယ်။ မရတဲ့ အဆုံးမှာတော့ သူ့ကာမဆန္ဒတွေကို ခံစားမှုမဲ့တဲ့ စိတ်နဲ့ပဲ ဖြည့်ဆည်းပေးရတာပေါ့ရှင်။

ဒါကြောင့် နောက်ပိုင်းနှစ်များမှာ သူနဲ့ကျမရဲ့ အိပ်ရာထက် ကိစ္စတွေ နည်းပါးလာပြီး သာယာမှုမဲ့ခဲ့ကြပါတယ်။ သူ့အနေနဲ့လည်း ကျမဘက်က ရှောင်ဖယ်နေတာကို သတိပြုမိမှာပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမအပေါ် အပြစ်မဆိုပါဘူး။ တကယ်သာ ဒီကိစ္စနဲ့ ပြစ်တင်ပြောဆိုလာရင် ကျမဘက်က ပေါက်ကွဲဖို့ အသင့်ပါပဲ။

ဒါပေမယ့် သူ့ဘက်က အပြစ်မပြောဘဲ ကျမပေးသလောက် သာယာမှုနဲ့ပဲ ကျေနပ်နေခဲ့ပါတော့တယ်။ ဒါကလည်း ကျမဆီက မရနိုင်တဲ့ သာယာမှုတွေ မမဆီက ရနေလို့ ဖြစ်မှာပေါ့။ သူတို့နှစ်ယောက် ရှေ့ဆက်လို့ မရအောင် အတတ်နိုင်ဆုံး စောင့်ကြည့်ထိန်းသိမ်းနေပေမယ့် ကြာရှည်တော့ ဘယ်ရပါ့မလဲ။

အမိုက် မှောင်ကို သာယာပြီး ကျေနပ်နေသူတွေကတော့ အမှောင်တောကို မရ ရအောင် ရှာကြံပြီး တိုးဝင်ပျော်ပါးနေမှာ သဘာဝပါပဲ။ ဒီလိုပါပဲ။ ကိုသန့်စင်နဲ့ မမဟာ ဆိတ်ကွယ်ရာ အရပ်တွေမှာ လွန်ကျူးဖေါက်ပြန်နေကြမယ်ဆိုတာ ကျမ သိပါတယ်။ ကျမမှာလည်း သမီးတစ်ဖက်နဲ့မို့ အချိန်ပြည့် မပေးနိုင်ဘူးလေ။

ပြီးတော့ ကိုသန့်စင်ကိုလည်း ကျမ ပြောချင်စိတ်တွေ မရှိတော့ပါဘူး။ ကာမကိစ္စမှာ ကျမတစ်ယောက်ထက်ပိုပြီး လိုချင်စိတ်အားကြီးနေတဲ့ သူ့ကို ရွံလာတာလည်း ပါပါတယ်။ နောက်ပိုင်းတော့ နေ့ခင်းဘက်တွေဆို မမအိမ်မှာ ကျမ အနေများပါတယ်။ ကျမရှိနေရင် ကိုသန့်စင် လာချင်တိုင်း လာလို့မရဘူးလေ။ ကျမအနေနဲ့ ဒီထက် ပိုတားဆီးဖို့လည်း စိတ်မရှိတော့တာ အမှန်ပါ။

တစ်ခါတလေ မမ မျက်နှာ လှလှလေးကို ကြည့်ရင်း ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို မမနဲ့ကျမတို့ နှစ်ယောက် မျှဝေပေါင်းသင်းနေသလို ဖြစ်နေရပါလားလို့ တွေးမိပါတယ်။ မမကတော့ ကျမရိပ်မိသိရှိနေတာကို မသိရှာပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမကို ညီမလေးတစ်ဦးလို ပြောဆိုဆက်ဆံနေတာပေါ့။ အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ ကျမလည်း မမအပေါ် အရင်ကလို စိတ်ထားမျိုး ပြန်ထားလာနိုင်ပါတယ်။

ကျမ စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရတာက ဘာမှ သိပ်မသိတတ်သေးတဲ့ ခေတ်လေး အပေါ်ကိုပါ။ ခေတ်လေးကတော့ ကလေးပီပီ ကျမတို့ မိသားစုကို ခင်မင်တွယ်တာနေပါတယ်။ သမီးလေးကိုလည်း သူ့ညီမလေးလို ချစ်တာပါ။ သူလည်း တစ်ဦးတည်းသော သားမို့ ငုဝါလေးကိုပဲ ချစ်နေရတာပေါ့။

ခေတ်က ကျောင်းကပြန်လာတိုင်း ငုဝါလေးအတွက် မုန့်လေးတွေ ဝယ်လာတတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အတူကစားပေးတတ်တယ်။ တီတီတာတာ စကားစပြောတတ်လာတဲ့ ငုဝါလေးကို မမောတမ်းဒိုင်ခံကာ စကားထိုင်ပြောတတ်ပါတယ်။ ငုဝါလေးကလည်း ခေတ်ကို အကိုတစ်ဦးလို တော်တော်ချစ်တာပါ။

ဆွေမျိုး အရင်းအခြာ မရှိတဲ့ ခေတ်ကတော့ ကျမတို့ကို ဆွေမျိုးရင်းတွေလို ခင်တွယ်နေရှာတာပါ။ ကျမကိုလည်း အဒေါ်တစ်ဦးလို သဘောထားပြီး ချွဲနွဲ့တတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကိုသန့်စင်ကိုလည်း ဦးလေးတစ်ယောက်လို ခင်မင်အားကိုးတာကို တွေ့ရပါတယ်။

ခေတ်က ကိုသန့်စင်ကို ခင်မင်တာကို တွေ့ပြီး ကျမ စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရပါတယ်။ ခေတ်ခမျာတော့ ဘာမှ မသိရှာဘူးကိုး။ သူအားကိုးယုံကြည်ပြီး ခင်မင်တဲ့ လူက သူ့အမေရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို စိတ်ကြိုက်ရယူစားသုံးနေတာ ဘယ်သိရှာပါ့မလဲ။ ကလေးအတွေးနဲ့ မသိနိုင်ပါ။

ဖြူစင်တဲ့ ခေတ်လေးကို ကြည့်ပြီး ကျမမှာ အားနာ စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုသန့်စင်က ကျမ ယောက်ျားပဲလေ။ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စတွေမှာ မမ သဘော ပါသည်ဖြစ်စေ၊ မပါသည်ဖြစ်စေ၊ ခေတ် အတွက်ကတော့ ခင်မင်တွယ်တာ ယုံကြည်မှုကို ပျက်စီးသွားရမယ် မဟုတ်ပါလား။ ဒါတွေကို စဥ္းစားမိပြီး ခေတ်အပေါ် အပြစ်ကျူးလွန်မိသလို ခံစားရပါတယ်။

ခေတ်လေး အရွယ်ရောက်လာလို့ အကြောင်းစုံတွေ သိကုန်ရင် ဘယ်လိုဖြစ်မလဲဆိုတာကို မတွေးရဲပါဘူး။ ကျမတို့ မိသားစုကို အမုန်းကြီး မုန်းသွားနိုင်ပါတယ်။ ကျမက ခေတ်ကို ငယ်စဥ္ကတည်းက ချစ်ခဲ့ရသူမို့ ခေတ်လေး ခံစားနာကျင်ရမှာမျိုး မဖြစ်စေချင်ပါဘူး။ ဒီလို ရှက်ရွံ့ဖွယ် ကိစ္စတွေ ခေတ်တစ်ယောက် မသိပါစေနဲ့လို့ပဲ ကျမ ကြိတ်ဆုတောင်းနေရပါတယ်။

ပြီးတော့ ခေတ်က သူ့ညီမလေး ငုဝါအတွက် မုန့်လေးတွေ ယူလာပေးတာ၊ အတူကစားပြီး စကားထိုင်ပြောနေတာလေးတွေကြည့်ပြီး ကိုကြီးကို ပိုသတိရမိပါတယ်။ ကျမ ငယ်စဥ္ကလည်း ကိုကြီးတို့ ပွဲရုံနောက်က အိမ်လေးမှာ ကပ်နေရပြီး အပေါင်းအဖော် ကစားဖော်မရှိပဲ နေခဲ့ရတာလေ။ ဒါပေမယ့် ကိုကြီးက သူ့အိမ်ကနေ မုန့်တွေယူလာပြီး ကျွေးတတ်သလို၊ ကျမနဲ့ အဖော်ပြုကာ စကားထိုင်ပြောပေးတတ်တယ် မဟုတ်ပါလား။

ကိုကြီးရဲ့ ကြင်နာနွေးထွေးမှုတွေကို အခုချိန်ထိ ကျမ သတိရတမ်းတနေမိတုန်းပါပဲ။ အခုလည်း ကိုကြီးရဲ့ သားက ကျမရဲ့ သမီးလေးကို ချစ်ခင်ဂရုစိုက်ပေးနေခဲ့ပါပြီ။ ဒီမြင်ကွင်းကို တွေ့ရတော့ ကျမရင်ထဲ ကြည်နူးသလို ကိုကြီးကိုလည်း ပိုလို့ သတိရနေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ဖြူစင်သန့်ရှင်းတဲ့ ခေတ်ဘဝလေး အမြဲပျော်ရွှင်နေပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးနေမိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျမဆုတောင်းတွေ မပြည့်ခဲ့ဘူးနဲ့ တူပါတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ ခေတ်ဟာ မမနဲ့ တစိမ်းဆန်ဆန် ဆက်ဆံလာပါတယ်။ တစ်ရက်၊ တစ်လ မဟုတ်ပါဘူး။ နောက်အမြဲတမ်း မမအပေါ် တစိမ်းဆန်ဆန် ဆက်ဆံသွားတော့တာပါ။ အမေကို သိပ်ချစ်တဲ့ သားတစ်ယောက်က အခုလို ပြောင်းလဲသွားရတာဟာ ဘာကြောင့်လည်းဆိုတာ ကျမ သိနေခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ခေတ်က ဆူပူသောင်းကြမ်းတာမျိုး မလုပ်ခဲ့လို့ ကျမ တွေးရခက်ခဲ့ပါသေးတယ်။ နောက်ပိုင်းမှ သူ့အမေကို သိပ်ချစ်လို့ အရှက်တကွဲဖြစ်အောင် မပေါက်ကွဲခဲ့ဘဲ တစ်ယောက်တည်း ကြိတ်ကာ ခံစားခဲ့မှန်း ခန့်မှန်းမိလာပါတယ်။ ကျမတောင် အကြောင်းကြောင်းတွေထောက်ပြီး တစ်ယောက်တည်း ခံစားနာကျင်ခဲ့ရတာ မဟုတ်ပါလား။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ကို ပိုပြီးစာနာမိသလို သနားမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေတ်က ကိုသန့်စင်ကိုလည်း ရန်မလုပ်ပေမယ့် အတတ်နိုင်ဆုံး မျက်နှာချင်း မဆိုင်ဖြစ်အောင် ရှောင်ဖယ်နေတတ်ပါတယ်။ ကျမကလည်း သူတို့နှစ်ဦး မျက်နှာချင်း မဆိုင်မိအောင် ကြိုးစားပေးခဲ့ပါတယ်။ အချိန်ကြာကြာ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိရင် ရင်ထဲက ဒဏ်ရာတွေ ပြန်ပေါ်လာပြီး ပြဿနာ တက်သွားနိုင်တယ်လေ။

ကျမဟာ ကိုသန့်စင်အတွက် မစိုးရိမ်ပါဘူး။ ခေတ်ကိုသာ စိုးရိမ်မိတာပါ။ နာကျည်းဒေါသကြောင့် ခေတ်ဘဝလေး နစ်မွန်းသွားရမှာ ကျမ အဖြစ်မခံနိုင်ပါဘူး။ တစ်ခါတလေ ကိုသန့်စင်ကို ခေတ် ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေမှာ မုန်းတီးရွံရှာမှုတွေနဲ့ လက်စားချေချင်တဲ့ အရိပ်အရောင်တွေ တွေ့ရပါတယ်။ ဒါကို ခေတ်အတွက်တွေးပြီး ကျမ စိုးရိမ်လွန်းလှပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ပိုင်းနှစ်များမှာ ခေတ်အပေါ် ပိုပြီ နားလည်မှုပေးပြီး ကြင်နာနွေးထွေးမှုတွေ ကျမ ပိုပေးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒေါသအာဃာသတွေကို မေတ္တာတရားနဲ့သာ ကုစားနိုင်တယ်မဟုတ်ပါလား။ ကျမယောက်ျားကြောင့် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့တဲ့ ခံပြင်းနာကျည်းမှုတွေကို ကျမရဲ့ကြင်နာနွေးထွေးမှုတွေနဲ့ ကုစားပေးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ ယုံကြည်မျှော်လင့်မိပါတယ်။

ကျမရဲ့ မေတ္တာမှန်လို့လား မသိပါဘူး။ ခေတ်ကလည်း ကိုသန့်စင်ကိုသာ ရှောင်နေခဲ့ပေမယ့် ကျမနဲ့ သမီးလေးအပေါ်မှာတော့ အရင်လိုပဲ ခင်မင်တွယ်တာနေတုန်းပါပဲ။ အထူးသဖြင့် သမီးလေး ငုဝါအပေါ် ပိုပြီးဂရုစိုက်လာခဲ့ကာ အချိန်ပေးတတ်ပါတယ်။ သူတို့မောင်နှမရဲ့ ချစ်ခင်တွယ်တာမှုကို ကြည့်ပြီး ကျမနဲ့ မမလည်း ပျော်ရွှင်ကြည်နူးကြရပါတယ်။

တစ်ခါတလေတော့ ကျမအနား လာထိုင်ပြီး မျက်နှာမှိုင်တွေနေတတ်ပါတယ်။ သူ့ရင်ထဲက ဝမ်းနည်းနာကျင်နေတာကို ကျမ သိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကျမကို ဘာမှ ဖွင့်မပြောတတ်ပါဘူး။ ကျမကပဲ သူစိတ်သက်သာ ပျော်ရွှင်ရအောင် စကားရှာကြံပြောပြီး ဖြေသိမ့်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က ငုဝါနဲ့ အတူရှိနေချိန်မှာတော့ သူ့ရင်ထဲက ဒဏ်ရာတွေ မေ့ပျောက်နေသလိုပါပဲ။ ပျော်ရွှင်အေးချမ်းနေတတ်ပါတယ်။

ဒီနောက်ပိုင်းမှာတော့ အရွယ်ရောက်လာတဲ့ ခေတ်ကို ကြည့်ကာ ကျမရင်ထဲ တစ်မျိုးကြီးပါပဲ။ အခုဆိုရင် ခေတ်ဟာ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား လူပျိုပေါက်ကြီးတောင် ဖြစ်နေပြီလေ။ ဒီတော့လည်း ခေတ်ရဲ့ပုံဟန်တွေကို တွေ့တိုင်း ကိုကြီးကို ပြေးမြင်မိတာပါပဲ။ ခေတ်မျက်နှာလေးက မမနဲ့ ပိုတူပါတယ်။ မျက်နှာလေးက နုဖက်ပြီး ချောပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်အရပ်အမောင်း၊ အဆစ်အပေါက်ကတော့ ကိုကြီး ငယ်ငယ်တုန်းက အတိုင်းပါပဲ။ အမိ အဖတွေရဲ့ အချောအလှတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ သူပါ။ ကျမ အနားမှာ ခေတ်ရှိနေချိန်တိုင်း ကိုကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်နေရသလိုပါပဲ။

လူမှန်းသိတတ်စ အရွယ်ကတည်းက အဖေနဲ့ ဝေးကွာခဲ့ရတဲ့ ကလေးပါ။ အခုချိန်မှာလည်း အရွယ်နဲ့ မမျှအောင် ခံစားနာကျင်နေမှာကို ကျမ မကြည့်ရက်ပါဘူး။ ကျမအနား ခေတ် ရှိနေချိန်မှာ တဒင်္ဂဖြစ်ဖြစ် စိတ်အေးချမ်း ပျော်ရွှင်စေချင်တဲ့စိတ် ကျမမှာ အမြဲရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီနောက်ပိုင်းမှာ ခေတ်အတွက် ကျမရဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေ ထပ်တိုးလာခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်တွေ ရှိလာခဲ့ပါတယ်။

ကိုသန့်စင်နဲ့ မမတို့ရဲ့ အဖြစ်ကို ခေတ် သိရှိသွားချိန်မှာ အခြေအနေတွေ ရပ်တန့်သွားခဲ့ပါတယ်။ မမကိုယ်တိုင်က ကိုသန့်စင်ကို အနားကပ် မခံတော့တာပါ။ ကိုသန့်စင်ကို ကျမ ပါမှ မမက အိမ်ကို အလာခံတော့ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာတော့ ကိုသန့်စင်ကိုယ်တိုင် အနေအထိုင် ဆင်ခြင်တာကို တွေ့ရပါတယ်။ ကျမ စိတ်ချမ်းသာခဲ့ရတဲ့ အချိန်တွေပေါ့။

ဒါပေမယ့် ကိုသန့်စင်ရဲ့ စည်းမစောင့်ဘဲ တဏှာလွန်ကျူးတတ်ပုံကို သိနေတဲ့ ကျမအဖို့ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ဖြစ်နေရတာပါပဲ။ အချိန်နည်းနည်း ကြာလာတာနဲ့ သူ့ရင်ထဲ ကြိတ်မနိုင် ခဲမရဖြစ်နေမှာကို သိနေပါတယ်။ ဒီလိုတွေ သိနေခဲ့လို့လည်း ကိုသန့်စင်အပေါ် စိတ်ပျက်လာခဲ့ပါတယ်။

ကျမနဲ့ ကိုသန့်စင်ရဲ့ အိပ်ရာထက် လင်မယားခန်းကလည်း ခန်းခြောက်လာခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီလို လင်မယား သံယောဇဥ္ ခန်းခြောက်လာမှုတွေကပဲ မမအပေါ် ပြန်ပတ်သတ် ဆက်နွယ်ဖို့ အကြောင်းရင်းခံတွေ ဖြစ်လာရသလား မသိပါဘူးရှင်။

တစ်နေ့ အိမ်ကဖုန်းနဲ့ ကိုသန့်စင် ဖုန်းဆက်နေတာ အမှတ်မထင် ကျမ ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျမ နေ့ခင်းဘက် အိပ်နေတယ် ထင်ပြီး သူဖုန်းဆက်နေပုံပါ။ ပထမတော့ တိုးတိုးပြောနေရင်းနဲ့ နောက်တော့ ဒေါသသံနဲ့ အသံကျယ်လာပါတယ်။ မကြည်ပြာဆိုတဲ့ ခေါ်သံကြောင့် မမဆီကို ဆက်နေမှန်း သိလို့ ကျမ အသာလေး နားစွင့်နေလိုက်ပါတယ်။

သူက မမဆီကနေ တစ်ခုခုတောင်းဆိုနေသလိုပါ။ မမက ခွင့်မပြုနိုင်ဘူး ငြင်းတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ သူ့အသံက ဒေါသသံ ပါလာပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့စကားတွေက ခြိမ်းခြောက် အကြပ်ကိုင်နေသလိုပါပဲ။ သူတောင်းဆိုတာ ခွင့်မပြုရင် သူ့ဘက်ကလည်း ဘာမှ ထိန်းသိမ်းထားစရာ မလိုဘူးလို့ ပါလာပါတယ်။ အဲဒီနောက် မှာတော့ သူလာခဲ့မယ်ဆိုပြီး ပြောကာ ဖုန်းချလိုက်ပါတယ်။

အဲဒီအဖြစ်အပျက် ပြီးတဲ့နောက် မှာ ကျမ တော်တော် အတွေးရခက်လာပါတယ်။ ကိုသန့်စင်က မမကို ဘာတွေ အကျပ်ကိုင်နေတာလဲ။ မမနဲ့ သူ ဖြစ်ခဲ့ကြတာ စိတ်တူကိုယ်တူ မဟုတ်ဘူးလား။ ကျမ သိသလောက်ကတော့ ဒီနောက်ပိုင်းမှာ မမက သူ့ကို အကပ်မခံတော့ဘူးလေ။ ဒါကို သူက ပြန်စချင်နေသလိုပါပဲ။

ဒါကြောင့်ပဲ မမ မငြင်းနိုင်တဲ့ ကိစ္စတစ်ခုခုနဲ့ အကျပ်ကိုင်နေပုံ ရပါတယ်။ ငွေကြေး၊ လုပ်ငန်းနဲ့တော့ မဖြစ်နိုင်ပါ။ ဒါဆို သူဘာနဲ့ အကျပ်ကိုင်ချင်နေရတာလဲ။ မမကရော လက်ခံပါ့မလား။ သူနဲ့ မမနဲ့ ပြန်ဖြစ်နေကြသလား။ ဒီတစ်ခါ ပြန်ဖြစ်တယ်ဆိုရင်တော့ ကိုသန့်စင် တော်တော် လွန်သွားပါပြီ။ အရွယ်ရောက်လာတဲ့ သမီးမျက်နှာမှ မထောက်တဲ့ သူ့ကို တော်တော်ရွံမုန်းမိပါတယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ သူ့ကို သည်းမခံနိုင်တော့အောင်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျမကိုယ်တိုင်ကလည်း ဘာမှသေချာ မသိပါဘူး။ သူတို့နှစ်ယောက်ကို စောင့်ကြည့်နေတော့လည်း မူမပျက်ကြပါဘူး။ အရင် သူတို့ဖြစ်ကြတုန်းက တစ်ပတ်တစ်ခါ၊ နှစ်ပတ်တစ်ခါလောက် ကျမရိပ်မိပါတယ်။ အခုဟာကတော့ လနဲ့ချီအောင် ကျမစောင့်ကြည့်ပေမယ့် မသင်္ကာစရာ မတွေ့ရတော့ ကျမအတွေးရ ခက်လာပါတယ်။

ကျမ အထင်မှားနေတာလားလို့ပင် တွေးမိပါတယ်။ တစ်ခုရှိတာက ကျမ စောင့်ကြည့်နေပေမယ့် သမီးဝေရာဝစ္စရယ်၊ အိပ်ရာထဲ လဲနေတဲ့ မိခင်ကို  သွားပြုစုနေရတာရယ်ကြောင့် အချိန်ပြည့် မကြည့်နိုင်ဘူးလေ။ အဲဒီတော့ သူတို့ ဖြစ်နေရင်လည်း ဖြစ်နေမှာပါ။ ပြန်ဖြစ်နေရင်လည်း မမကိုယ်တိုင်က မငြင်းနိုင်တဲ့ ကိစ္စတစ်ခုခုကြောင့် သူ့အလိုကို လိုက်လျောရတာ ဖြစ်မှာပါ။

ကျမ ကိုယ်တိုင်ကရော ဘာထူးလို့လဲ။ သူ့ကို ရွံမုန်းရပေမယ့် မိခင်ရဲ့ ကျန်းမာရေး စားရိတ်နဲ့ သမီးရဲ့ ဘဝရှေ့ရေးကြောင့် အောင့်အီးသည်းခံနေရတာ မဟုတ်ပါလား။ ပြီးတော့ ဒီလောက်နှစ်တွေ ကြာလာမှတော့ လူတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ကို ပြုပြင်ပြောင်းလဲလို့ မရနိုင်တော့ဘူးလေ။ ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းပဲ မှတ်နေရတဲ့ ဘဝဖြစ်နေရပါပြီ။ သမီး အပျိုပေါက် ဖြစ်လာတော့မှ မိဘတွေ ကွဲရမှာလည်း မဖြစ်စေချင်ပါဘူး။

ကျမ စိုးရိမ်တာ တစ်ခုက သူတို့ပြန်ဖြစ်နေတာကို ခေတ်တွေ့သွားမှာကိုပါ။ အရွယ်ရောက်လာပြီ ဖြစ်တဲ့ ခေတ်က ဒီတစ်ခါမှာ ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မယ်ဆိုတာ မတွေးတတ်ပါဘူး။ အဲဒီ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ပဲ ကျမ ပူလောင်နေရပါတယ်။ ကျောင်းပိတ်ရက် ပြန်လာတဲ့ ခေတ်တစ်ယောက် သမီးလေးနဲ့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေတာကို မြင်တွေ့ရတိုင်း ဝမ်းသာကြည်နူးရသလို တစ်ဖက် မှာလည်း ကိုသန့်စင် လုပ်ရပ်တွေ သိသွားမှာကို စိုးရိမ်ပူပန်နေမိပါတယ်။

တကယ်တော့ ကျမ ဘဝက ကြိုးဆွဲ ယမင်း ရုပ်သေးရုပ်လေးနဲ့ မခြားပါဘူး။ အကြောင်းကြောင်းတွေကြောင့် ကိုယ်တိုင် ကကွက် မစဥ္နိုင်ဘဲ သူတစ်ပါးရဲ့ ကြိုးဆွဲရာမှာ ကကြိုးညီညီ ကပြနေရတာပါပဲ။ မတူတာက ကျမမှာ ခံစားတတ်တဲ့ နှလုံးသားရှိတယ်လေ။ ဒီနှလုံးသားကလည်း တစ်ခါမှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထုတ်ဖော် ခံစားခွင့် မရှိခဲ့ဘူးလေ။ နာကျင်မှုတွေပဲ ခံစားခဲ့ရတာပါ။ ဘဝရဲ့ ကြိုးကိုင် စီမံရာအတိုင်း လိုက်ပါကပြနေရတဲ့ သက်ရှိ ယမင်းရုပ်လေးရဲ့ နူးညံ့တဲ့ ရင်ခုန်သံ စည်းချက်တွေ ပွင့်ဟထွက်ပေါ်လာအုံးမလားဆိုတာကိုတော့ ……….

——————-

(ဆက်ရန်…..)

ရင်ခုန်သံ အပိုင်းအစ (၅)

ဖေဖေ၊ မေမေတို့အပြင် အန်တီကြည်ပြာနဲ့ ကိုကိုတို့ဟာ ငုဝါဘဝမှာ အချစ်ရဆုံး သူတွေပါပဲ။ အထူးသဖြင့် မောင်နှမမရှိတဲ့ ငုဝါအတွက် ကိုကိုဟာ အတွယ်တာရဆုံးနဲ့ အားအကိုးရဆုံး အကိုတစ်ယောက်ပါပဲ။

ငုဝါ ငယ်စဥ္ ကလေးဘဝကတည်းက ကစားဖော်ဖြစ်ပေးတဲ့ကိုကို၊ မနိုင်တနိုင်နဲ့ ချီပိုးထိန်းပေးခဲ့တဲ့ ကိုကိုပါ။ ကျောင်းနေတဲ့ အရွယ်မှာလည်း အတူသွားလာခဲ့ရတာလေ။ ပြီးတော့ ငုဝါကို စိတ်မချလို့ အတန်းရှေ့မှာ လာရပ်ကြည့်ပေးတတ်တဲ့ ကိုကိုဟာ ငုဝါအတွက် အားကိုးယုံကြည်ရာပါပဲ။

ဖေဖေက အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့မို့ အချိန်ပြည့် မပေးနိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဖေဖေက ငုဝါကို တော်တော်ချစ်တာပါ။ ငုဝါကလည်း ဖေဖေကို အရမ်းချစ်တယ်။ ငယ်စဥ္က ကျောင်းသွားချိန်တိုင်း ငုဝါရယ်၊ ကိုကိုရယ်ကို ဖေဖေက လိုက်ပို့ခဲ့လို့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် သွားခဲ့ကြတာကို ဘယ်တော့မှ မေ့နိုင်မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး။

နောက်ပိုင်း အတန်းရလာတော့ ကိုကိုကပဲ ငုဝါကို ကျောင်းအတူသွား၊ အတူပြန် လုပ်ပေးခဲ့တယ်လေ။ ပြီးတော့ ငုဝါကို ကိုကိုကပဲ စာပြပေးခဲ့တာပါ။ ကို့ကို့ အိပ်ခန်းလေးဟာ ငုဝါငယ်စဥ္ကတည်းက ကစားရာ၊ စာလုပ်ရာ အခန်းလေး ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကိုကိုက ၁၀ တန်းကို ဘော်ဒါဆောင် သွားနေတော့ ငုဝါ ဝမ်းနည်းပြီး ငိုခဲ့ရပါသေးတယ်။ ငုဝါငယ်ငယ်ကတည်းက အတူကျောင်းသွားခဲ့၊ ဂရုစိုက်ပေးခဲ့တဲ့ ကိုကိုက အနားမှာ မရှိတော့ဘူးလေ။ အဲဒီတော့ ကလေးပီပီ ဝမ်းနည်းပြီး ငိုခဲ့ရတာ မဆန်းပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ကိုကိုက တစ်ပတ်တစ်ကြိမ် ပြန်လာတိုင်း ငုဝါကို ပိုဂရုစိုက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီရက်တွေကတော့ ငုဝါ အပျော်ဆုံးပေါ့။ ကိုကိုနဲ့ မတွေ့ရတဲ့ ရက်တွေကို အတိုးချပြီး နွဲ့ဆိုး ဆိုးခဲ့ရတဲ့ နေ့တွေပါ။ ကိုကိုက ငုဝါ ကျူရှင် အကြိုအပို့ လုပ်ပေးသလို စာလည်း ပြပေးခဲ့တယ်လေ။

ဒီလိုနဲ့ ကိုကို တက္ကသိုလ်တက်ရတဲ့ အချိန်မှာတော့ အကြာကြီး ခွဲနေရပြန်ပါတယ်။ အိမ်ပြန်လာတာ ရှားလာတဲ့ ကိုကို့ ကိုပိုပြီး လွမ်းဆွတ်ရပါတယ်။ ကိုကို့အိမ်ရောက်တိုင်း ကိုကို မရှိတဲ့ အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်ကာ တစ်ချိန်က မောင်နှမ နှစ်ယောက် ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေခဲ့ကြတာကို သတိရလွမ်းဆွတ်ရုံပဲ တတ်နိုင်ပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ ငုဝါ အသက် မြန်မြန်ကြီးချင်လာပါတယ်။ ဒါမှသာ ကိုကိုနဲ့ တက္ကသိုလ် အတူတူ တက်ရမယ် မဟုတ်ပါလား။ ဒါပေမယ့် အသက် ၅ နှစ်ကျော်လောက် ကွာလို့ ငုဝါ ၁၀ တန်းအောင်ချိန်မှာ ကိုကိုက ကျောင်းပြီးနေမှာပါ။ ငုဝါကတော့ ကိုကိုနဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာလေ ပိုပြီး လွမ်းဆွတ်သတိရမိလေပါပဲ။

ပြီးတော့ ကိုအောင်အောင်ကလည်း ငုဝါကို တွေ့တိုင်း စတယ်လေ။ ကိုကိုက တက္ကသိုလ်မှာ ရည်းစားရှိနေလို့ အိမ်ပြန်မလာတာတဲ့။ ကိုအောင်အောင် စမှန်း သိပေမယ့် အဲဒီစကားကြားတော့ ငုဝါ တကယ်ငိုချင်လာမိပါတယ်။ ကိုကိုက တကယ်များ ရည်းစားဆိုတာ ရှိနေပြီလားလို့ ထင်မိပါတယ်။

အဲဒီအချိန်က ရည်းစားဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို ငုဝါသေချာ မသိပါဘူး။ ငုဝါသိတာက ကိုကို့ဘေးမှာ အခြားကောင်မလေး ရှိနေရင် ငုဝါကို မချစ်တော့ပဲ နေမှာကိုပဲ စိုးရိမ်တာပါ။ ငုဝါကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အဲ ကောင်မလေးကိုပဲ ဂရုစိုက်နေတော့မှာလေ။ ကလေးအတွေးနဲ့ ငုဝါ စိုးရိမ်ခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းတွေပါပဲ။

ဒါကြောင့်ပဲ ကိုကို ပြန်လာချိန်မှာ ငုဝါအရင်ဆုံးမေးမိတာက အဲဒီကိစ္စပါပဲ။ ကိုကို့မှာ ကောင်မလေး ရှိပြီလား၊ အဲဒါကြောင့် ငုဝါတို့ဆီ ပြန်မလာတာလားလို့ မေးမိတော့ ကိုကိုက ဟပ်ဟပ်ပက်ပက် ရယ်ပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ ကိုကို့မှာ ဘယ်ကောင်မလေးမှ မရှိဘူး။ ဟော့ဒီ ညီမလေးတစ်ယောက်ပဲ ရှိတာလို့ ခေါင်းကို ပုတ်ပြီး ပြောတော့ ငုဝါ ပျော်လိုက်ရတာလေ။

ငုဝါပျော်တာက ကိုကို့မှာ ရည်းစားမရှိလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ရည်းစားထက်ကို ငုဝါကို အချစ်ပိုတာကို သိရလို့ ကျေနပ်ပျော်ရွှင်ရတာပါ။ ကိုကို့စိတ်ထဲမှာ ညီမလေး ငုဝါတစ်ယောက်တည်း ရှိတယ်ဆိုတဲ့ အပြောက တကယ် စိတ်ချမ်းသာစေပါတယ်။

တဖက် မှာလည်း ကိုကိုတို့ အရွယ် မမ လှလှတွေ တွေ့တိုင်း မဆီမဆိုင် ငုဝါရင်ပူမိပါတယ်။ ဒီမမတွေက ငုဝါလို ကလေးသာသာ မဟုတ်ဘူးလေ။ အရမ်းလှနေကြတာပါ။ တစ်ခါတလေ ကိုကိုက မမလှလှတွေကို လှမ်းကြည့်တတ်တာ တွေ့ရင် ငုဝါရင်ထဲ တစ်မျိုးကြီးပါပဲ။ မနာလိုတာလား၊ အားကျတာလား ဆိုတာ ကလေးသာသာ ငုဝါ သေချာ မသိပါဘူး။

ဒါပေမယ့် မမတွေက လှလို့ ကိုကိုက ကြည့်တယ်ဆိုတာတော့ ငုဝါ သိပါတယ်။ ဒါကြောင့် ငုဝါလည်း အဲဒီမမတွေလို လှချင်နေပါပြီ။ ဒါဆို ကိုကိုက ငုဝါကိုပဲ ကြည့်ကာ အမြဲ ဂရုစိုက်နေမယ် ထင်နေမိပါတယ်။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဖြူစင်တဲ့ နှလုံးသားလေးဟာ ရိုးစင်းစွာ ပိုင်ဆိုင်လိုတဲ့ အတ္တတစ်ခုကြောင့် အရောင်ဆိုးနေမိတာကို သတိမထားမိခဲ့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ့ ကိုကို တက္ကသိုလ် စာမေးပွဲ ဖြေဖို့ နီးချိန်မှာ အိမ်ကို ပြန်မလာတော့တာ ကြာသွားပါတယ်။ အဲဒီအချိန် လေး၊ ငါးလအတွင်းမှာပဲ ငုဝါ ခန္ဓာကိုယ် အပြောင်းအလဲတွေ စတင်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါကတော့ မိန်းကလေး တစ်ယောက်ရဲ့ အပျိုဖော်ဝင်စ အခြေအနေတွေပေါ့။

မိန်းကလေးတစ်ယောက် အပျိုဖော်ဝင်ချိန်မှာ မိခင်ရဲ့ အားပေးကူညီ လမ်းပြမှုတွေက တကယ်အရေးပါခဲ့တာပါ။ တစ်သတ်မှာ မကြုံဖူးတဲ့ နာကျင်ကိုက်ခဲ နွမ်းနယ်မှု၊ သဘာဝအရ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ ပြောင်းလဲမှုဟာ အနည်းနဲ့ အများတော့ စိတ်ဒုက္ခရောက်ကြရတာပါပဲ။ စစကြုံရခြင်း အခြေအနေမှာ အနေအထိုင်ကအစ ခက်ခဲကြရတာပါ။

မိန်းမ ဖြစ်ရတာကို မုန်းတီးကြောက်ရွံ့ခြင်းတွေ ကြုံကြရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအတွေ့အကြုံတွေက ငုဝါတို့ မိန်းကလေးတွေ တစ်သတ်လုံး ကြုံတွေ့ရင်ဆိုင်ရမှာပဲ မဟုတ်ပါလား။ မေမေ့ရဲ့ အားပေးကူညီပြောပြမှုတွေက ငုဝါကို စိတ်ဖြေသိမ့်စရာ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။

ပြီးတော့ မေမေက ငုဝါ အပျိုဖြစ်ပြီလို့ ပြောတာ ကြားလိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီးပါပဲ။ ရင်ဖိုသလိုလို၊ စိုးရိမ်သလိုလို၊ အမျိုးအမည် မခွဲနိုင်တဲ့ ခံစားမှုတွေ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ အရွယ်ရောက်ပြီဆိုတဲ့ အသိတစ်ခုကတော့ ငုဝါကို စိတ်ကျေနပ်စေပါတယ်။

အပျိုဖော် စဝင်တဲ့ လပိုင်းအတွင်းမှာပဲ ငုဝါရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း အပြောင်းအလဲတွေ စဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ရှိသင့်တဲ့အဖုအထစ် အဝန်းအဝိုင်းတွေကလည်း ခပ်ရေးရေးမှသည် ထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်ထွက်လာဖို့ အားယူနေကြပါပြီ။ ဒီတော့လည်း ဒီအရာတွေနဲ့ လိုက်ဖက်တဲ့ အဝတ်အစားတွေ ပြောင်းလဲ ဝတ်ဆင်ရပြီပေါ့။

ပြီးတော့ မိန်းမသားများသာ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းများဟာ ရင်လှိုက်ဖို မောပန်းစေတဲ့ အဓိကနေရာတွေအဖြစ် ပြောင်းလဲခဲ့ပါတယ်။ ရင်သားတွေ၊ တင်သားတွေနဲ့ မိန်းမအင်္ဂါတွေဟာ ခံစားမှုအရှိန်ကို မြှင့်တက်စေတဲ့ နေရာတွေမှန်း သိခဲ့ရပါတယ်။

ငုဝါရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပင် မကဘဲ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာမှာလည်း အပြောင်းအလဲတွေ အများကြီး ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပါတယ်။ အရင်က ကလေးပီပီ မရှက်မကြောက်ခဲ့တဲ့ အရာတွေဟာ အခုချိန်မှာတော့ ရှက်သလို၊ ရွံ့သလို ဖြစ်လာရပါတယ်။ အထူးသဖြင့် တစိမ်းယောက်ျားလေးများနဲ့ ပတ်သတ်ရင် အရင်လို ပြောဆိုဆက်ဆံတာမျိုး သိပ်မလုပ်ဖြစ်တော့ပါဘူး။

ဒါ့အပြင် အပျံသင်စ ငှက်ငယ်လေးလို အရာရာကို သိချင်၊ စူးစမ်းချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရပါတယ်။ အရင်က ဆော့ကစားခဲ့တဲ့ အချိန်တွေမှာ တစ်ယောက်တည်း အေးဆေးထိုင်ပြီး တွေးနေ၊ ငေးနေမိတာမျိုးတွေ ဖြစ်နေရပါတယ်။

ပြီးတော့ ငုဝါရဲ့ ပြောင်းလဲလာတဲ့ အလှအပတွေကို ကိုကို့ကို ပြချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရပါတယ်။ တစ်ချိန်က ကိုကို ထိန်းကျောင်းခဲ့ရတဲ့ ညီမလေးဟာ အခုလို ပြောင်းလဲမှုတွေ တွေ့မြင်ရရင် ကိုကို ဘယ်လို တုန့်ပြန်မလဲလို့ သိချင်လာပါတယ်။

အခြားယောက်ျားလေးတွေက ငုဝါကို အံ့ဩ စိတ်ဝင်စားတဲ့ပုံစံနဲ့ ကြည့်ရင် ငုဝါမကြိုက်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုကိုရဲ့ အံ့ဩသွားတဲ့ ပုံစံကိုတော့ ငုဝါတွေ့ချင်နေမိပါတယ်။ ကိုယ်တန်ဖိုးထား ပိုင်ဆိုင်တဲ့ အရာတစ်ခုကို သံယောဇဥ္ရှိတဲ့သူကို ပြသချင်တတ်ကြတယ် မဟုတ်ပါလား။

ဒါကြောင့်ပဲ ကိုကို စာမေးပွဲပြီးလို့ ပြန်လာတဲ့ ရက် မှာ ငုဝါအလှဆုံး ပြင်ဆင်မိပါတယ်။ မေမေကိုယ်တိုင် ချုပ်ပေးတဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် ဝတ်စုံလေးကို ကြွကြွရွရွလေး ဝတ်ထားမိပါတယ်။ ငုဝါရဲ့ကိုယ်တိုင်း အတိုင်း အပိုအလိုမရှိ ချုပ်ပေးထားတာမို့ အဝတ်အစားဝတ်ရင်း မှန်ကိုကြည့်ကာ ကျေနပ်နေမိပါတယ်။

ဆူမို့မို့ ရင်သား၊ သိမ်သောခါး၊ လုံးဝန်းသော တင်သားများဟာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဂုဏ်ယူစရာ အလှတရားများ မဟုတ်ပါလား။ ဒီလို ကြွကြွရွရွ အလှတရားများနဲ့ ဆံပင်ကို နှစ်ဖက်ခွဲပြီး ကျစ်ဆံမှီး ကျစ်ထားတဲ့ ငုဝါကို ကိုကိုတွေ့ရင် ဘယ်လို ဖြစ်သွားမလဲလို့ သိချင်လှပါပြီ။

ငုဝါ မျှော်မှန်းထားသလိုပါပဲ။ ကိုကိုနဲ့ တွေ့ချိန်မှာ ငုဝါစိတ်ထဲ အတိုင်းထက်အလွန် ကျေနပ်ကြည်နူးမိရပါတယ်။ ကိုကိုလေ၊ ငုဝါကို စတွေ့တော့ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ အံ့ဩသွားပါတယ်။ ငုဝါကို ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး ကြည့်ပြီး နှုတ်ဆက်ဖို့ကို ဆွံ့အနေသလိုပါပဲ။ ကိုကို့အမြင်မှာ ကလေးသာသာ ငုဝါက အခုလို တွေ့လိုက်ရတော့ မယုံနိုင် ဖြစ်နေတာ သေချာပါတယ်။

ကိုကို့ မျက်ဝန်းထဲမှာ ငုဝါရဲ့ ပြောင်းလဲမှုတွေအတွက် အံ့ဩမှုနဲ့အတူ ငုဝါရဲ့ အလှတရားကို အသိအမှတ်ပြုတာကို အတိုင်းသား မြင်ရပါတယ်။ ဒါကြောင်ပဲ ငုဝါရင်ထဲ ကျေနပ် ကြည်နူးမိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အခြားရွယ်တူ ယောက်ျားလေးတွေ ဒီလို အကြည့်နဲ့ ကြည့်ရင် ငုဝါမကြိုက်ပါဘူး။ ရှက်လည်း ရှက် မိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကိုကို ကြည့်နေတာကိုတော့ ကျေနပ်ပြီး ဂုဏ်ယူမိပါတယ်။ ငုဝါ မရှက်ပါဘူး။ ကိုကို့ကို ဒီလို မြင်တွေ့စေချင်တာလေ။ ခက်တာက ကိုကိုက ငုဝါကို အရင်လို နှုတ်မဆက်သေးဘဲ ယောင်နန လုပ်နေတာကိုပါ။ ကိုကို ဘာဖြစ်နေတာလဲ ?

ဒါကြောင့်ပဲ ငုဝါကစပြီး ကိုကို့ လက် မောင်းကို ပြေးဆွဲကာ အခန်းထဲသွားဖို့ ဆွဲခေါ်ရပါတယ်။ ဒါကိုတောင် ကိုကိုက တွန့်ဆုတ်ဆုတ် ဖြစ်နေပါသေးတယ်။ နောက်ဆုံး ငုဝါက ကိုကို ဘာဖြစ်နေတာလဲလို့ အော်ပြီး အတင်းဆွဲခေါ်မှ အခန်းထဲ ပါလာပါတယ်။

အခန်းထဲ ရောက်တော့လည်း ကုတင်ပေါ်မှာ ငုဝါနဲ့ ခပ်ခွာခွာ ထိုင်နေသေးတယ်လေ။ ငုဝါလည်း အမြင်ကပ်တာနဲ့ အနားကို အတင်းကပ်ထိုင်လိုက်တာပေါ့။ ဒီတော့လည်း ကိုကိုက မျက်နှာကြီး လွှဲလို့ နေပြန်တယ်။ ငုဝါလည်း ဒီလိုအနားကပ်ထိုင်လိုက်ပြီးမှ ကိုကိုမျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်မိရင်း ရင်ထဲတစ်မျိုးကြီး ဖြစ်လာပါတယ်။

ရင်ထဲ တသိမ့်သိမ့် လှုပ်ရှားလာကာ မောပန်းလာသလိုပါပဲ။ အရင်ကလည်း ကိုကို့အခန်းထဲမှာ အခုလို နှစ်ယောက်တည်း နေနေကြပါ။ အခုမှ ကိုကို့မျက်နှာကို အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ဘယ်လိုဖြစ်လာရတာမှန်း မသိပါဘူး။ ဒီခံစားချက် မျိုး တစ်ခါမှ မခံစားဖူးတာ အမှန်ပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီခံစားချက်ကို ငုဝါ သဘောကျနေမိပါတယ်။

ပြီးတော့ ကိုကိုက ငုဝါကို ခပ်ခွာခွာနေတာကိုလည်း ဝမ်းနည်းလာပါတယ်။ မတွေ့တာ ကြာလို့ စိမ်းသွားတာလား ? ဒါမှမဟုတ် ကိုကို့မှာ ရည်းစားရှိနေလို့ အခြားမိန်းကလေးနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် မနေချင်တာလား ? ဒီအတွေးက ငုဝါရင်ကို ထိခိုက်နာကျင်စေပါတယ်။ ကိုကို့အတွက် ငုဝါက အပြင်လူ ဖြစ်သွားရပြီလား ?

ဒီလိုတွေးမိတာကြောင့်ပဲ ငုဝါ ငိုချင်လာမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုကို ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ ရည်းစားရနေလို့ ငုဝါကို မချစ်တော့တာလားလို့ စမေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုမေးလိုက် မှ ကိုကိုက မဟုတ်ပါဘူးပြောကာ လှည့်ကြည့်ပါတယ်။ ငုဝါ မျက်ရည်ဝိုင်းနေတာ တွေ့တော့ ကိုကို မျက်လုံးပြူးပြီး ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ ဖြစ်သွားပါတယ်။

ငုဝါရဲ့ ရစ်ဝိုင်းနေတဲ့ မျက်ရည်စတွေကို သုတ်ပေးရင်း ကိုကို့မှာ ရည်းစားမရှိပါဘူးလို့ ပြောရှာပါတယ်။ ဒီနောက် မှာတော့ ကိုကိုက အရင်လို ပြန်ဆက်ဆံလာပါတယ်။ ငုဝါရဲ့ ကျောင်းကိစ္စတွေမေးသလို ကိုကိုရဲ့ တက္ကသိုလ်က အကြောင်းတွေကိုလည်း ပြောပြလာပါတယ်။

အခုလို မောင်နှမနှစ်ယောက် ပြန်နွေးထွေးသွားတော့ ငုဝါပျော်ပါတယ်။ ရင်ထဲက စိုးရိမ်ပူပန် ဝမ်းနည်းတာတွေလည်း မေ့ပျောက်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့ ကိုကိုမျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်ရင်း ရင်တသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ ကတုန်ကရင်ကြီး ဖြစ်ရတာလည်း သက်သာစေပါတယ်။

ကိုကိုက ကျောင်းပိတ်တဲ့ လတွေမှာတော့ ငုဝါနဲ့ အတူရှိနေတာ များပါတယ်။ ကိုအောင်အောင်တို့အိမ် သွားနေတဲ့ အချိန်တွေက လွဲလို့ပေါ့။ ငုဝါလည်း ကိုကို ပြန်လာမှ အတိုးချ အပြင်ထွက်ရတာလေ။ မေမေတို့က ငုဝါ အပျိုဖော်ဝင်ကတည်းက တစ်ယောက်တည်း အပြင်သွားတာ သိပ်ခွင့်မပြုတော့ဘူးလေ။

ဒါပေမယ့် ကိုကိုနဲ့ဆိုရင် ဘယ်သွားသွား ခွင့်ပြုပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ငုဝါ စားချင်ရာ၊ သွားချင်ရာ၊ ဝယ်ချင်ရာတွေကို ကိုကို့ကို အပူကပ်ရတာပေါ့။ ကိုကိုကလည်း ငုဝါကို အကုန်အလိုလိုက်တာပါပဲ။ ဒါကြောင့် ကိုကိုပြန်လာတဲ့ နေ့တွေဟာ ငုဝါအပျော်ဆုံး အချိန်တွေပါပဲ။ ကိုကို့ကို ဆိုးနွဲ့လို့ ရတာကြောင့် ဖြစ်သလို ကိုကို့အနားမှာ ရှိနေရတာကိုလည်း ကျေနပ်ပျော်ရွှင်နေမိလို့ပါ။

ကိုကိုက ငုဝါကို အလိုလိုက်ပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်းတော့ စိတ်မချ ပိုဖြစ်လာတာ တွေ့ရပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ငုဝါ အတန်းဖော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သွားတာ၊ လာတာမျိုးတွေမှာပါ။ ယောက်ျားလေး အတန်းဖော်တွေ ပါရင် ကိုကိုက ပိုစိတ်မချဖြစ်တတ်တာကို ငုဝါရိပ်မိပါတယ်။ ငုဝါအပေါ် ကိုကိုက အဲလို စိတ်မချ၊ စိတ်ပူပေးတာကိုလည်း ကျေနပ်ကြည်နူးရပါတယ်။

ကိုကိုကသာ စိတ်မချ ဖြစ်နေတာပါ။ ငုဝါက ယောက်ျားလေး အတန်းဖော်တွေကို ကြည့်မရပါဘူး။ သူတို့က ကိုကိုနဲ့ ယှဥ္လိုက်ရင် စာမဖွဲ့လောက်ပါဘူး။ ကိုကိုက အန်တီနဲ့တူတော့ ချောသလို ကိုယ်ဟန်အနေအထားကလည်း မင်းသားတွေထက် ကြည့်ကောင်းတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ ငုဝါအတွက်ကတော့ ရုပ်ရှင်မင်းသားတွေထက် ကိုကိုက ပိုပြီးချော၊ ပိုပြီး ကြည့်ကောင်းတဲ့ စံပြအမျိုးသားတစ်ယောက်ပါပဲ။

ကိုကိုက ချောတော့ အတန်းဖော် သူငယ်ချင်းမတွေက ငုဝါကို ယောင်းမလို့ ခေါ်ကြပါတယ်။ ငုဝါကတော့ အဲလိုခေါ်တာ မကြိုက်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ အဲကောင်မတွေ ရှိရင် ကိုကို့ကို မခေါ်သွားပါဘူး။ ငုဝါလေ ကိုကို့ကို သဝန်တိုတတ်နေပါပြီ။ ညီမတစ်ယောက်က ချစ်ရတဲ့ အကိုကို သဝန်တိုတာထက်တောင် ပိုပါသေးတယ်။

တစ်ခါတလေတော့ ကိုကို စိတ်မချဖြစ်တတ်တာ သိလို့ ကိုကိုရှေ့မှာ အတန်းဖော်ကျောင်းသားတွေနဲ့ ခေါ်ပြောနှုတ်ဆက်တာတွေ လုပ်ပြတတ်ပါတယ်။ အဲလိုဆိုရင် ကိုကို့ မျက်နှာ ရှူတည်တည်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ငုဝါစိတ်ထဲ ကြိတ်ရယ်မိပါတယ်။

ကိုကိုက ငုဝါကို စိတ်မချပါလားဆိုတဲ့ အသိကလည်း ကြည်နူးရပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ မကြာ မကြာ အဲလို အပြုအမူမျိုး ငုဝါလုပ်ပြတတ်ပါတယ်။ ဒါမှ ကိုကို့ ဂရုစိုက် မှု၊ စိုးရိမ်မှုတွေကို အမြဲရနေမှာလေ။ ဘယ်သူမဆို မိမိချစ်ခင် ကြင်နာရသူရဲ့ အလေးထား ဂရုစိုက် မှုကို လိုချင်တတ်ကြတယ် မဟုတ်ပါလား။

တစ်ခါတလေတော့ ကိုကိုက လူကြီးလိုဖြစ်နေတတ်ပြီး ငုဝါကို ဆုံးမတတ်ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် စာကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ရင် အလိုမလိုက်ပါဘူး။ ပြီးတော့ စာပြပေးရင် ဧည့်ခန်းမှာ ပြဖို့ လုပ်တတ်ပါတယ်။ ဒါတော့ ငုဝါက လက် မခံပါဘူး။ ငုဝါအတွက် ကိုကို့အိပ်ခန်းလေးဟာ စိတ်ကူးယဥ္ ရင်ခုန်စရာ အကောင်းဆုံးနဲ့ အနွေးထွေးဆုံး နေရာလေး မဟုတ်ပါလား။

ဒါကြောင့်ပဲ ဧည့်ခန်းမှာ စာလုပ်ဖို့၊ စကားပြောဖို့ဆိုတဲ့ ကိုကို့ သဘောကို မလိုက်လျောတာပါ။ မေမေနဲ့ အန်တီကလည်း ငုဝါသဘောအတိုင်း နေစေတာပါ။ မေမေကိုယ်တိုင်ကတောင် ခွင့်ပြုထားတာကို ကိုကိုက ဘာတွေဇီဇာကြောင်နေမှန်း မသိပါဘူး။ တစ်ခါတလေ ကိုကို့ကို အူတွေယားပြီး ကုတ်ဖဲ့ပစ်လိုက်ချင်ပါတယ်။

ကိုကို့ကို အကိုရင်းတစ်ယောက်လို သဘောထားတာထက် ပိုနေတတ်တာကို ဝန်ခံပါတယ်။ ကိုကိုနဲ့ နေရရင် ပျော်နေသလို၊ ကိုကို့ မျက်နှာလေး ငေးကြည့်နေရရင် ရင်ခုန်တတ်နေပါပြီ။ အထူးသဖြင့် ကိုကို အခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေရတဲ့ အချိန်တွေဟာ ရင်ခုန်ကြည်နူးရဆုံး အချိန်တွေပါပဲ။ ဒီလို ရင်လှိုင်ဖို ခံစားချက်လေးတွေကို ပျောက်ပျက်သွားမှာ မလိုလားပါဘူး။

ဆယ်ကျော်သက် အပျိုဖြန်းလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခုန်သံ အသစ်အဆန်းလေးများအပေါ် လိုချင်တပ်မက္စိတ်က တဖြည်းဖြည်း တိုးလာမြဲပါ။ တွေ့သမျှ မြင်သမျှကို ပွင့်သစ်စ နှလုံးသားနဲ့ ခံစားရင်း အတွေးကမ္ဘာထဲ မျောလွင့်နေတတ်ကြတာ သဘာဝပါပဲ။
ထိုနှလုံးသား နုနုလေးမှာ အပူအပင်များနဲ့ နာကျင်ကြေကွဲရမယ့် အကြောင်းအရာများကို သိမြင် လက်ခံနိုင်ခြင်းလည်း မရှိသေးပါဘူး။ သဘာဝရဲ့ နေဒဏ်၊ မိုးဒဏ်၊ လေဒဏ်များကို မခံရသေးတဲ့ ပွင့်လန်းစ ပန်းတစ်ပွင့်ပေါ့။ ဒါပေမယ့် သဘာဝရဲ့ လှုံ့ဆော် ထိခတ်မှုကို မလွဲမသွေ တွေ့ကြုံရအုံးမယ် မဟုတ်ပါလား။

——————

အပိုင်း (၇) ပြီးပါပြီ။
အပိုင်း (၈) ဆက်ရန်…..

အခန်း (၈) – ရင်ခုန်သံ စည်းချင်းထိုးပွဲ (၁)

စိတ်ခံစားချက်ဆိုတာ အချိန်အခါ၊ အတွေ့အကြုံနဲ့လိုက်ကာ ပြောင်းလဲတတ်တာကို ကျနော် နားလည်ခဲ့ပါတယ်။ ငယ်ရွယ်စဥ္က အမေ့အပေါ် နာကျည်းခဲ့မှုများဟာလည်း အခုအခါမှာတော့ အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ နားလည်ပေးနိုင်လာခဲ့ပါပြီ။

ဒါကြောင့်ပဲ အခုနောက်ပိုင်းမှာ အမေ့အပေါ် ပုံမှန်လိုမျိုး ပြန်နေထိုင်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ငယ်စဥ္ကလိုတော့ ချစ်ခင်ရင်းနှီးတဲ့ ပုံစံမျိုးတော့ မရှိတော့ဘူပေါ့။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က ကာမမှုနဲ့ ရင်းနှီးခဲ့သလို စွဲလမ်းနှစ်သက်ပြီး အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ လွန်ကျူးနေခဲ့တာမို့ အမေ့ကို နားလည်ပေးလာနိုင်တာလည်း ပါပါတယ်။

ဒါက သူ့အသက်အရွယ်ကြောင့်လည်း ပါတာပေါ့။ တစ်ချိန်ကတော့ ကလေးသာသာအရွယ်မို့ အမေ့အပေါ် နှာမြောတွန့်တိုတာလည်း ပါပါတယ်။ အခုအချိန်မှာတော့ လိင်ကိစ္စရဲ့ဆန်းပြားမှုနဲ့ ဆွဲဆောင်သိမ်းသွင်းနိုင်မှုကို ကျနော် သိနေခဲ့ပါပြီ။

ကျနော့်အနေနဲ့ စိတ်မဖြေနိုင်တာ တစ်ခုကတော့ ဦးသန့်စင်နဲ့ ဖြစ်နေရလို့ပါ။ အန်တီယမင်းနဲ့ ငုဝါလေးတို့ မျက်နှာကို မြင်တိုင်း ဒီအဖြစ်အပျက်ကြီးကို လက် မခံနိုင်ဖြစ်နေရတုန်းပါ။ ဘယ်သူ့မျက်နှာမှ မထောက်ဘဲ မဖြစ်သင့်တဲ့ လူနဲ့ ဖြစ်ရတယ်လို့ပဲ ထင်ပါတယ်။

တဖက် မှာလည်း အမေက ထင်ရာမစိုင်းခဲ့တာကို ကျေးဇူးတင်မိပါတယ်။ တပ်မက္ဖွယ် ကောင်းလွန်းပြီး ရုန်းမထွက်နိုင်တဲ့ ကာမနွံထဲမှာ ပျော်ရွှင်နေပေမယ့် ကျနော့်ကို ပစ်ပယ်ပြီး နောက်အိမ်ထောင် မပြုခဲ့တာကို ကျေးဇူးတင်မိပါတယ်။ ဒါတွေကို အခုချိန်မှာ ကျနော် တဖြည်းဖြည်း နားလည်နိုင်ခဲ့ပါပြီ။

ပြီးတော့ အမေရဲ့တိတ်တိတ်ပုန်း ဖြစ်ရပ်တွေကို သိခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းမှာ ထိုအဖြစ်အပျက် မျိုးတွေကို ထပ်မံမကြုံခဲ့တော့ပါဘူး။ တနည်းအားဖြင့် ကျနော့်ရှေ့မှာ အမေနဲ့ ဦးသန့်စင်တို့ရဲ့ မသင်္ကာစရာ ဖြစ်နိုင်တဲ့ မြင်ကွင်းမျိုး မတွေ့ရတာပါ။

နောက်ပိုင်း အိမ်ကို ဦးသန့်စင်လာရင် အန်တီယမင်းနဲ့ ငုဝါလေး အမြဲပါပါတယ်။ ဒါဟာ ကျနော့်ရဲ့ စိမ်းကားမှုတွေကြောင့် အမေက ရှောင်ကြဥ္နေခဲ့တာမှန်း သိပါတယ်။ ကျနော် ဆယ်တန်းနဲ့ တက္ကသိုလ် တက်နေချိန်မှာတော့ အိမ်မှာ မနေဖြစ်တော့ပါ။

ဒီအချိန်မှာ ဖြစ်နေလားဆိုတာတော့ ဘယ်သိနိုင်ပါ့မလဲ။ ဆက်ဖြစ်ရင်လည်း ဖြစ်နေနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်အမြင်မှာတော့ အားလုံးက ပုံမှန်အတိုင်းပါပဲ။ စိတ်ပျက်စရာတွေ ထပ်မတွေ့ရလို့လည်း ကျနော့်စိတ်တွေ �အနည်းငယ် အေးချမ်းလာပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ အရင်နှစ်လို ကျောင်းတက်ရင်း အဆောင်မှာပဲ နေတာမျိုးတော့ မလုပ်တော့ပါဘူး။ အချိန်မှန် အိမ်ပြန်လာတတ်ပါပြီ။ ကျနော့်အတွက် အားငယ်ဝမ်းနည်းရာ၊ ခံပြင်းနာကျည်းရာ၊ ယုံကြည်မှုတွေ ပျက်သုဥ္းရာ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အိမ်ကို နားလည်စာနာမှုတွေနဲ့ ပြန်လည်အသက်သွင်းဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။

ဒီလို အိမ်ကို ပုံမှန် ပြန်နေခဲ့လို့လည်း ကျနော် မသိတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ရှိနေသေးတာကိုလည်း သိခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီနေ့က ပုံမှန် ကျောင်းပိတ်ရက် မတိုင်ခင် တစ်ရက်ကြိုပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာပါ။ လူက နေရတာ ငြီးစီစီနဲ့မို့ ကျောင်းမတက်ချင်တာနဲ့ ပြန်လာဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ မနက် ၁၀ နာရီလောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ခြံတံခါးရော၊ အိမ်တံခါးရော ပိတ်ထားပါတယ်။ အမေ ပွဲရုံက ပြန်မရောက်သေးပါဘူး။ ဒုတိယနှစ် တက်ကတည်းက ကျနော်အိမ်ပြန်လာချိန် အစဥ္ပြေစေဖို့ အိမ်သော့အပိုကို အမေက ပေးထားခဲ့ပါတယ်။

ခြံတံခါး သံကြိုးကို သေချာပြန်ခတ်ပြီး ဝင်လာခဲ့တယ်။ အိမ်က ဘာဂျာတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ပြန်ပိတ်တော့ အတွင်းဘက်က ပိတ်လို့မရပြန်ပါဘူး။ နှစ်တွေကြာတော့လည်း အတွင်းက သော့ကွင်း ပျက်နေပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် ဒါတွေက ကျနော် ပြန်ပြင်ပေးရမယ့် အရာတွေပါ။

ကျနော် မရှိရင် အမေတစ်ယောက်တည်း နေရတာမို့ အိမ်ရဲ့ပျက်စီးနေမှုတွေကို ကျနော် ဂရုစိုက်ပေးသင့်ပါတယ်။ ကျနော့် အမှားတွေကို ပြန်စဥ္းစားရင်း နောင်တရမိပါတယ်။ ဒါနဲ့ သော့ကို အထဲကနေ လက်ထုတ်ပြီး အပြင်က သော့ကွင်းမှာ ခက်ခက်ခဲခဲ ခတ်လိုက်ရပါတယ်။ ညတိုင်း အမေ ဒီလိုခတ်နေရမှာပါ။

ပြီးတော့ အိမ်ရဲ့ ကျန်တဲ့နေရာတွေမှာလည်း ဒါမျိုး ချို့ယွင်းပျက်စီးနေတာတွေ ရှိနေပါသေးတယ်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ ဒါတွေအကုန် ပြန်ပြင်ပေးဖို့ ကြိုးစားရပါမယ်။ ကျနော့် ဖိနပ်တွေ ထားဖို့ သီးသန့်လုပ်ထားတဲ့ ဖိနပ်စင်ကအစ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေပါပြီ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ပျက် မိပြီး စီးလာတဲ့ ဖိနပ်ကို စင်အောက်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျနော် အိပ်ခန်းထဲပဲ တန်းဝင်လာခဲ့ပါတယ်။ ခေါင်းက ငြီးစီစီနဲ့မို့ အိပ်ချင်နေလို့ပါ။

ညက အဆောင်မှာ တစ်ညလုံး ဖဲရိုက်ခဲ့တာလေ။ ဖဲကရှုံး၊ လူကညစ်ပြီး ငြီးစီစီဖြစ်နေတာနဲ့ ကျောင်းတက်ချင်စိတ် မရှိတာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ အိမ်ပြန်လာဖြစ်တာပေါ့။ မနက်စာလည်း စားချင်စိတ် မရှိသေးတာနဲ့ အိပ်ရာပေါ် ထိုးအိပ်လိုက်ပါတယ်။ အမေကတော့ ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီး အိပ်နေတာကို တွေ့ရင် တော်တော် အံ့ဩသွားမှာပါ။

အတန်ကြာ အိပ်ပျော်နေရင်းမှ အပြင်က အသံတစ်ချို့ကြောင့် ကျနော် နိုးလာခဲ့ပါတယ်။ အမေ အိမ်ပြန်ရောက်လာတာ ဖြစ်မှာပါ။ ကျနော်လည်း ဗြုန်းခနဲ မထချင်သေးတာနဲ့ ဆက် မှေးနေမိသေးတယ်။ နောက် မှ ကျနော်ပြန်ရောက်နေတာကို အသိပေးဖို့ လူးလဲထရင်း အိပ်ခန်းတံခါးနား ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

ဒီမှာတင် ကျနော့်နားထဲ တီးတိုးပြောနေကြသံများ ကြားလိုက်ရပါတယ်။ အမေ တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘူးပဲ။ ဘယ်သူလဲ ? အမေမြလား၊ အန်တီယမင်းလား၊ ဒါမှမဟုတ် ဟို…. ဟိုလူကြီးလား…..? ဒါနဲ့ ကျနော် တံခါးအနားကို ခြေဖေါ့နင်းကာ လျောက်သွားရင်း အသာနားစွင့်နေလိုက်ပါတယ်။

“……………..”

“……… ကျမ ဒီနေ့ အလုပ်များနေပါတယ်ဆို။ ရှင်ကလည်း ပြောမရပါလား။
ကျမလည်း တကယ့်ဝဋ္ပါပဲ….”

“ကိုယ် မနက်ဖြန်ဆို ယမင်းတို့နဲ့ သွားစရာရှိလို့။
တခြားမြို့က မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ရဲ့ အလှူတစ်ခုကို ယမင်းနဲ့ သမီးကို ခေါ်သွားရမှာ။ တစ်နေကုန်မှာပဲ။
အဲဒါကြောင့် ကြည်ပြာ့ကို ဒီနေ့နေရအောင် ပြောတာပါ။
ကြည်ပြာနဲ့လည်း မနေဖြစ်တာ ကြာနေပြီလေ။ ကြည်ပြာပဲ အမျိုးမျိုး ရှောင်နေပြီးတော့။
နှစ်လတောင် ကျော်လောက်ပြီ။ လာပါကွာ။ ခပ်မြန်မြန် လုပ်လိုက်ရအောင်”

“ကျွတ်……….. ဒါဆိုလည်း မြန်မြန်လုပ်ပြီး မြန်မြန်ပြန်တော့။
မနက်ဖြန် သား ကျောင်းပိတ်မှာ။ တော်ကြာ ဒီညနေ ပြန်လာရင် ခက်ကုန်မယ်။
ရှင့်ကြောင့် ကျမ သားလေး စိတ်ဒုက္ခရောက်ရမှာ မဖြစ်စေချင်တော့ဘူး”

“အွန်းပါ။ ကိုယ့်သဘောကို ကြည်ပြာ့ဆီ အကုန်ပြောပြီးသားလေ။
လာပါ…. ဒီမှာပဲ လိုးရအောင်”

“ဟင်……. တော်ပါ။ နေပါအုံး။
ဒီမှာတော့ မလုပ်နဲ့။ ကျမ ခွင့်မပြုဘူး။ အခန်းထဲသွား။
ကျမ တံခါး သော့ပြန်ခတ်လိုက်အုံးမယ်…..
ရှင့်ဟာရှင် အရင်ဝင်နှင့်…..”

“……………..”

ဒီနောက်တော့ အမေက ဘာဂျာတံခါးကို သော့သွားခတ်တယ်နဲ့တူတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်းဘက်ကို လျောက်သွားသံ ကြားရတယ်။ ပြီးတော့ အသံတိတ်သွားကြပါတယ်။

အိမ်ထဲမှာ တိတ်ဆိတ်သွားပေမယ့် ကျနော့်ရင်ထဲမှာတော့ ဗလောင်ဆူအောင် ဖြစ်နေရပါတယ်။ ကိုယ့်အမေကို တခြားသူက တက်လိုးဖို့ အခန်းထဲ ရောက်နေပြီလေ။ အမေကလည်း အလိုးခံဖို့ အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီ မဟုတ်ပါလား။

ဒီအသိက ခံပြင်းနာကျင်စရာ ဆိုပေမယ့် ကျနော်ရင်ထဲ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ရင်ခုန်သံ မြန်နေရပါတယ်။ ဒေါသထွက်လို့လား၊ နာကျည်းလို့လား၊ အံ့ဩလို့လား၊ ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ ကျနော် သေချာမသိပါဘူး။ ဒေါသထွက်စရာဆိုတာ သိပေမယ့် တစ်ဖက် မှာလည်း ဒီအခြေအနေတွေကို သိနေပြီးသားလေ။

ထူးပြီး အံ့ဩစရာ မရှိသလို၊ ပိုပြီး နာကျည်းဖို့လည်း မရှိတော့ပါဘူး။ အမေ့ရဲ့ လိုအပ်မှုနဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ လူမသိ သူမသိ ဖြစ်နေကြတဲ့ အခြေအနေကို လက်ခံပေးခဲ့ရပြီးပြီလေ။ သူတို့နှစ်ယောက် ပြတ်နေကြပြီ ထင်ခဲ့ပေမယ့် ကျနော့် အထင် မှားမှန်း သိလိုက်ရပါပြီ။

အခု ကျနော် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။ အိပ်ရာပေါ် ပြန်တက်ပြီး ဆက်အိပ်ရမလား။ အိပ်ပျော်တော့မယ် မထင်ပါဘူး။ အခြားအခန်းတစ်ခုမှာ အမေဖြစ်သူက တိတ်တိတ်ပုန်းလင်နဲ့ အလိုးခံနေတာကို တစ်မိုးတည်းအောက် မှာ ကျနော်ဘယ်လို အိပ်နေနိုင်ပါ့မလဲ။

ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက် စကားသံ ကြားပြီး၊ လိုးကြတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတဲ့ အချိန်က စကာ ကျနော့် စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေပါတယ်။ လူမှာလည်း ခြေမကိုင်မိ၊ လက် မကိုင်မိ ဖြစ်နေသလို တဆက်ဆက်တုန်နေပါတယ်။

အရင်တစ်ခါက နာကျည်းခံပြင်းမှု မျိုးစုံနဲ့ မျက်ရည်လည်ရွှဲ ကြည့်ခဲ့ရတဲ့ မြင်ကွင်းတွေကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိပါတယ်။ ကျနော့် စိတ်ကို သတိမကပ်နိုင်သေးခင် အခန်းပြင်ကို အသာလေး ထွက်လာမိတယ်။ ကျနော့် အတွေးအိမ်မှာ အမေ့ကို ဦးသန့်စင် စိတ်ကြိုက်လိုးဆော်နေပုံတွေ ကြီးစိုးနေပါတယ်။

ဒါနဲ့ပဲ အရင်တစ်ခါ ချောင်းကြည့်ခဲ့တဲ့ စတိုခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်ထိ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ချောင်းကြည့်ဖို့ အသိစိတ်က မဆုံးဖြတ်ရသေးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် မသိစိတ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ကျနော့်ကို ထိုမြင်ကွင်းဆီ တွန်းပို့နေခဲ့ပါပြီ။

သိစိတ်နဲ့ မသိစိတ် မပိုင်းခြားနိုင်သေးခင်မှာပဲ နံရံက အပေါက်နားကို ကျနော့်မျက်နှာ ကပ်သွားမိပါတယ်။ အပေါက်ငယ်လေးက မြင်လိုက်ရတဲ့ တစ်စွန်းတစ်စကြောင့် ကျနော့်မျက်လုံးကို အပေါက်နား သေချာကပ်သွားစေပါတော့တယ်။ မြင်လိုက်ရတာကလည်း တကယ်စိတ်ကြွစရာပါ။

အမေက အခန်း အဝင်အဝ နံရံနားမှာ မတ်တတ်ရပ်ပေးထားရတာပါ။ ဟိုလူက အမေ့ကို ကုတင်ဆီ ရောက်အောင်ပင် မစောင့်နိုင်တဲ့ ပုံပါ။ အခန်းထဲ ဝင်ဝင်ချင်း စားမာန်ထကာ လိုးဖို့ လုပ်တယ်နဲ့ တူပါတယ်။

သေချာကြည့်မိတော့ အမေက နံရံမှာကပ်ရင်း ထမိန်ကို ခါးထိလှန်တင်လို့ ကိုင်ပေးထားပါတယ်။ ဦးသန့်စင်က အမေနဲ့ ရင်ဘက်ချင်း အပ်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချထားပါတယ်။ ခပ်ဟဟ ကားပေးထားရတဲ့ အမေ့ပေါင်ကြား ဝင်ပြီး မတ်တတ်လိုးနေတာပါ။ အမေ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကတော့ ဒူးနားအထိ ဆွဲချခံထားရပုံပါ။

နံရံမှာ ကျောကပ်ပေးထားရတဲ့ အမေ့ကို ရင်ဘက်ချင်း ဖိပြီး အတင်း ပင့်လိုးနေတဲ့ ပုံစံပါ။ အမေ့မျက်နှာမှာ နာသာခံခက် ဖြစ်နေပုံတွေ အတိုင်းသားတွေ့မြင်နေရပါတယ်။ အပေါ်ပင့် ဆောင့်လိုးချက် များရဲ့ ထိမိပြင်းထန်ပုံများကို အမေ့မျက်နှာမှာ အတိုင်းသားပေါ်လွင်နေပါတယ်။

တစ်ချက်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အံကြိတ်တင်းခံရင်း ပျက်ယွင်းနေတဲ့ မျက်နှာပုံစံက သနားဖို့ပင် ကောင်းလှပါတယ်။ ဒီလူကြီး အမေ့ကို သေချာနှူးနှက်တာမျိုး မလုပ်ဘဲ ဝင်ဝင်ချင်း ဆောက်နဲ့ထွင်းနေတဲ့ပုံပါ။ အဲဒီတော့ ကျပ်တည်းပြင်းထန်တဲ့ ဆောင့်ချက် များကို အခံရခက်လောက်အောင် ဖြစ်နေရမှာပေါ့။

ဒါကြောင့်ပဲ နာကျင်သမျှကို အံကြိတ်တင်းခံရင်း မတတ်သာလို့ လိုက်လျောရတဲ့ပုံ ဖြစ်နေတာ နေမှာပါ။ အမေ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး သနားမိပေမယ့် ကျနော် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ဒီလူက အမေ့ရဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေကို လာဖြည့်ဆည်းပေးနေကျ တိတ်တိတ်ပုန်း လင်ပဲလေ။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ထိုက်နဲ့ သူ့ကံ၊ နာပါလေ့စေဆိုတဲ့ စိတ်ကလည်း ရှိနေပြန်ပါတယ်။ ကျနော့်မှာသာ ကြည့်နေရင်း အခံရခက်လှပေမယ့် အထဲက နှစ်ယောက်ကတော့ တဖွပ်ဖွပ်၊ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ ဆက်လိုးနေကြတာပါပဲ။ ပေါင်ကွပေးထားတဲ့ အမေ့ကို ဦးသန့်စင်က ခါးကို စုံကိုင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ပင့်လိုးနေပါပြီ။

အလိုး၊ အခံ အကျင့်ရနေတဲ့ သူတွေမို့ စစချင်း အခံရခက်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း အစဥ္ပြေသွားမှာပါ။ ဒီအခါ ရမ္မက် မှော်ရုံတောမှာ မိုးမမြင်လေမမြင် ဖြစ်သွားကြအုံးမယ်ဆိုတာ သိနေပါတယ်။ အခု ကြည့်နေရင်းနဲ့ပင် အမေ့မျက်နှာမှာ နာကျင်မှုတွေ သိပ်မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ ဦးသန့်စင်ရဲ့ ပင့်လိုးချက်တွေကို ခန္ဓာကိုယ်က အလိုက်သင့် ခံပေးနေတာ တွေ့နေရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အမေ့မျက်နှာမှာ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်မှုတွေ ပျောက်ဆုံးနေပါတယ်။ ကာမယစ်မူးမှုရဲ့ အရှိန်အဟုန်ကြောင့် တက်ကြွရွှင်လမ်းစိတ်နဲ့ စိတ်ပါလက်ပါ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးတတ်ကြတယ် မဟုတ်ပါလား။ အခုတော့ မတတ်သာလို့ အလိုးခံပေးနေရတဲ့ အသွင်မျိုး အမေ့မှာ တွေ့ရလို့ ကျနော်အံ့ဩမိပါတယ်။

အရင်တစ်ခါတွေ့တုန်းက အမေကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ဦးသန့်စင်လိုးသမျှကို စိတ်တူကိုယ်တူ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးတာပါ။ ကြည့်မိတဲ့ ကျနော် ရင်နာရတဲ့အထိပါပဲ။ အမေ့ရဲ့ ရမ္မက်ထန်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ရမ္မက်ခိုးဝေနေတဲ့ မျက်လုံးများကို ကျနော် မမေ့နိုင်သေးပါဘူး။ နားရှက်ဖို့ ကောင်းလောက်အောင် အပြန်အလှန် ပက်ပက်စက်စက် ပြောခဲ့ကြတာလေ။ ပြီးတော့ မီးကုန်ယမ်းကုန် ကြမ်းခဲ့ကြတာ မဟုတ်လား။

အခုတွေ့နေရတာကတော့ တစ်ချက်၊ တစ်ချက် ပင့်ဆောင့်ချက်တွေ ထိချက်ပြင်းလို့ နာကျင်တဲ့ပုံ ဖြစ်သွားတာက လွဲလို့ ခံစားမှုမဲ့နေသလိုပါပဲ။ ရမ္မက်အရှိန်ကြောင့် ပျော်ရွှင်ကြည်နူးမှု၊ အရသာရှိမှုတွေ မဖြစ်ပေါ်သလိုပါပဲ။ ခံစားမှုမဲ့တဲ့ မျက်နှာနဲ့ ဆောင့်လိုးသမျှကို ခန္ဓာကိုယ်က အလိုလို တုန့်ပြန်လှုပ်ရှားမှုတွေပဲ မြင်ရပါတယ်။

သူတို့နှစ်ယောက် ကိစ္စတစ်ခုခုနဲ့ အစဥ္မပြေများ ဖြစ်နေကြလားလို့ တွေးမိပါတယ်။ အခုဟာက စိတ်တူကိုယ်တူ အချစ်ပွဲ နွှဲနေကြတဲ့ပုံ မဟုတ်တာတော့ အသေအချာပါပဲ။ အပြန်အလှန် ရမ္မက်ရှေ့ဆောင် စကားသံတွေလည်း တိတ်ဆိတ်နေပါတယ်။ လိုးဆောင့်သံ၊ အသားချင်း ထိခတ်သံနဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းတွေသာ ကြားရပါတယ်။

(ဆက်ရန်……)

ဒါပေမယ့် အမေမျက်နှာကသာ တည်ငြိမ်နေတာပါ။ ဦးသန့်စင်ကတော့ အမေ့ပုခုန်းပေါ် သူ့မျက်နှာ မှေးတင်ရင်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ပင့်လိုးနေပါတယ်။ ပြီးတော့ အမေ့ရင်ဖုန်း အင်္ကျီကို မချွတ်ဘဲ နို့တွေကို အပေါ်က ဖိကိုင်ဆုပ်ချေနေပါသေးတယ်။

နို့တွေကို ဆုပ်ချေဖိကိုင်လိုက်တိုင်း အမေ့မှာ နာကျင်ခံခက်လွန်းလို့ သူ့လက်တွေကို ဖယ်ရှားနေပါတယ်။ ရုန်းဖယ်ရတာကလည်း လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ပါ။ အခြားလက်တစ်ဖက်က လှန်တင်ပေးထားရတဲ့ ထမိန်ကို စုကိုင်ပေးထားရသေးတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ဟိုလူကတော့ သူ့လက်တွေကို အဖယ်မခံဘဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ ကိုင်တာပါပဲ။ အောက်က ပင့်ဆောင့်နေတာလည်း မပျက်ပါဘူး။

အမေ့မှာလည်း တားလို့မရတာနဲ့ စိတ်ပျက်သွားပုံပါ။ မနှစ်မြို့တဲ့ အမူအရာနဲ့ မျက်နှာလွှဲကာ ငြိမ်နေလိုက်ပါတော့တယ်။ ဟိုလူကတော့ သူများအမေကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ပွဲတော်တည်နေပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ခဏအကြာမှာတော့……

“ကြည်ပြာ၊ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ကုန်းပေးကွာ။
ဒီအတိုင်း လိုးရတာ အားမရဘူး။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်မရဘူးလေ”

“ကျွတ်….. အိပ်ရာပေါ် သွားမယ်ဆိုတော့လည်း ရှင်က မရဘူး။
ကဲ…. မြန်မြန်လုပ်၊ ပြီးရင် ပြန်တော့”

ဦးသန့်စင်က မတ်တတ်ရပ်ပြီး ကပ်သီးကပ်သပ် ပင့်လိုးနေရတော့ အားမရဘူးနဲ့တူပါတယ်။ သူ့တောင်းဆိုချက်ကို အမေက မကြည်မသာနဲ့ ခွင့်ပြုလိုက်ပါတယ်။ အမေ့မျက်နှာ အမူအရာနဲ့ ပြောသံတွေက ဦးသန့်စင်လုပ်နေတာကို မနှစ်မြို့တာ အတိုင်းသားပေါ်လွင်နေပါတယ်။

အမေက မကြိုက်တာကို ဘာလို့ လက်ခံနေရတာလဲ။ အခုပုံစံက တစ်ဖက်သား စိတ်ကျေနပ်စေဖို့ အလုပ်သဘောဆန်ဆန် ဆက်ဆံနေတဲ့ပုံ ဖြစ်နေပါတယ်။ ကျနော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက် အခြေအနေကြည့်ပြီး အတွေးရခက်နေပါတယ်။

အမေ သဘောကျ ကျေနပ်လို့ပဲ နှစ်များစွာ ဒီလူရဲ့ မယားငယ်အဖြစ် နေနေတာ  မဟုတ်ပါလား။ အခုမှ ဘာတွေ စိတ်ဆိုး၊ စိတ်ကောက်နေမှန်း မသိပါဘူး။ အမေက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ နံရံဘက် မျက်နှာမူကာ အနည်းငယ် ဖင်ကိုကော့လို့ ကုန်းပေးလိုက်ပါတယ်။

“ကြည်ပြာ၊ အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်ကွာ။
ကိုယ်… ကြည်ပြာ့နို့တွေ ကိုင်ပြီး လိုးချင်လို့”

“ရှင် အရစ်မရှည်နဲ့။ ရှင့်ကို သဘောကျလွန်းလို့ ငြိမ်ခံနေတယ် မထင်နဲ့။ ရှင် မကြိုက်ရင် မလုပ်နဲ့။
ဒီလောက် လိုက်လျောနေတာတောင် အကြောင်းကြောင်းတွေ ထောက်နေရလို့ဆိုတာ ရှင်သိပါတယ်”

“ကောင်းပါပြီ။ ဒါဆိုလည်း စပ်စပိုင်တာတော့ ကျွတ်အောင် ချွတ်လိုက်ကွာ။
ဒါမှ ပေါင်သေချာ ကားလို့ ရမှာပေါ့”

“……………….”

ဒါကိုတော့ အမေက လက်ခံပြီး ကိုယ်ကို ကုန်းကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး ဘေးနား ချထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ နံရံကို ရင်ဘက်ကပ်ကာ ထမိန်ကို လှန်ပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးလိုက်ပါတယ်။ အမေ လုပ်နေပုံက လုပ်မြဲကိစ္စတစ်ခုကို ဝတ်ကျေတန်းကျေ လုပ်ပေးတဲ့ ပုံနဲ့ပါ။

အရင်လို စေတနာပါပါ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးပုံနဲ့ လားလားမှ မဆိုင်။ သူတို့ ပြောစကား နားထောင်ကြည့်ရုံနဲ့ ကျနော့်အတွေး မှန်တယ်ဆိုတာ သိသာပါတယ်။ စိတ်မကျေနပ်စရာ တစ်ခုခု ရှိနေကြပုံပါ။

ဦးသန့်စင်ကတော့ သူ့ရှေ့မှာ ဖင်ကော့ပေးထားတဲ့ အမေ့ရဲ့ တင်းပြောင်စွင့်ကားတဲ့ ဖင်လုံးတွေကို ကြည့်ကာ ကျေနပ်အားရနေတဲ့ပုံပါ။ ဖင်အိုးကောင်းကောင်း၊ ကျောလှလှ အမေ့ကို မျက်စိအရသာခံကြည့်ပြီးတော့ စိတ်ကြိုက် နွှာတော့မှာ သေချာပါတယ်။

အခုလည်း ခပ်ကော့ကော့ အမေ့တင်ပါးတွေကို သူလိုးကောင်းစေရန် အနောက်ကို နည်းနည်းဆွဲပြီး နေရာချနေပါတယ်။ သူ့စိတ်ကြိုက် နေရာချပြီးမှ အဖုတ်ဝမှာ လီးတေ့ရင်း အမေ့ခါးသိမ်သိမ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်လိုက်ပါတယ်။

သူ့မျက်နှာမှာ စိတ်ကျေနပ်ခြင်းနဲ့ ပညာပြလိုတဲ့ လူယုတ်မာ အပြုံးကို တွေ့ရပါတယ်။ အမေ့ကို ဒီပုံစံနဲ့ သူ့စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်တော့မှာပါ။ အမေကလည်း သူ့လုပ်ရပ်ကို ကြိုမှန်းမိနေသလိုပါပဲ။ နံရံကို ပြားပြားကပ်ပြီး၊ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားယူထောက်ထားပါတယ်။

အမေ့မျက်နှာမှာ ကြုံလာရမယ့် နာကျင်ခံခက် မှုအတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားပုံပါပဲ။ အံကို တင်းတင်းကြိတ်ကာ စိတ်တင်းလို့ ရင်ဆိုင်မယ့်ပုံပါ။ အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံပေးနေတာဆိုတော့လည်း တစ်ယောက်အပြုအမူကို တစ်ယောက် သိနေတာ မဆန်းပါဘူးလေ။

“ကဲ….. ကိုယ် လိုးပြီ…..
ဗြွတ်….. ဘွတ်….. ဒုက်…..အာ့…..
ဖွပ်….. ဖပ်….ဖပ်….. အင့်…. ဖေါင်း…. အု့….

ဗြွတ်….ဖေါင်း….. ဖေါင်း…. ဘွတ်…. ဖေါင်း…. အာ့….. ဖွပ်…. ဘွတ်…..

“အင့်….. ကောင်းလိုက်တဲ့ မိန်းမ…. အင့်….. အကြိုက်လိုးပြမယ်။
ကြည့်ထား…… အင့်……”

ဖွပ်…ဖွပ်…ဖပ်…အာ့..အင့်…ဖွပ်…ဖေါင်း… အင့်… ဖေါင်း….. အ …… ဖေါင်း….. ဖေါင်း…. အင့်…. ဘွတ်

ကျနော် ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ဦးသန့်စင်က ပထမဆုံး တစ်ချက် မှာတင် တစ်ချက်တည်း အားရှိသမျှ ပစ်ဆောင့်သွင်းလိုက်တာပါ။ ဒီလိုလာမယ်မှန်း သိလို့ ကြိုပြင်ဆင်ထားတဲ့ အမေမှာ ရင်ကိုကော့ပြီး နထင်နရင်းတွေ ပွင့်ထွက် မတတ် ခံလိုက်ရမှာ သေချာပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အမေ့မှာ ရှောင်ဖယ်လို့ မရပါဘူး။ ဦးသန့်စင်က အမေ့ခါးကို မြဲမြံအောင် ခပ်တင်းတင်း ချုပ်ကိုင်ဆွဲပြီး ဆက်တိုက်ကို ပစ်ဆောင့် လိုးနေပါတော့တယ်။ ဒီတော့လည်း အမေ့က မျက်လုံးအစုံမှိတ်ကာ အံကို တင်းတင်းကြိတ်ပြီး ခံနေရတာပေါ့။

အခုတော့ အမေဟာ ရှေ့နံရံကို လက်ထောက်အားပြုပြီး ခါးကို ပိုကုန်းပေးကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးများကို ခံပေးနေပါတယ်။ ဦးသန့်စင်ကလည်း အမေ့ခါးကို လက်တဖတ်နဲ့ ဆွဲကိုင်ထိန်းရင်း အခြားတစ်ဖက်နဲ့ ပုခုံးကို ဆွဲကာ အားကုန်ဆောင့်လိုးနေတာပါ။

ဒီတော့လည်း အမေ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေတာပေါ့။ ပြီးတော့ ဖင်ကို အနောက်ကို ပိုပစ်ပြီး ဆောင့်သမျှကို အံကိုက် ခံပေးနေပါပြီ။ ဒါကတော့ လိုးတာ ကြာလာတဲ့အခါ လီးအဝင်ချောစေပြီး အခံရသက်သာစေဖို့ ခန္ဓာကိုယ်က အလိုလို တုန့်ပြန်ပေးလာတတ်တယ်လေ။

ဦးသန့်စင်ရဲ့ မာန်သွင်းသံနဲ့ တဖေါင်းဖေါင်း လိုးဆောင့်သံများဟာ ဆူညံနေပါတယ်။ သူလိုးသမျှကို မညည်းမညူ ခံပေးနေတဲ့ အမေ့ကို ညှာတာမှု မရှိဘဲ ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာပါ။ အမေ့ရဲ့ လှုပ်ရှားလူးလွန့်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အိထွေးတုန်ခါနေတဲ့ ဖင်အိုးလှလှများကို တွေ့မြင်နေရတဲ့ ဦးသန့်စင်အတွက် အရသာရှိလွန်းနေမှာ အမှန်ပါ။

ကျနော်ကိုယ်တိုင်တောင် အမေဖြစ်သူ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးခံနေရတာကို သနားစိတ်မပေါ်လာတော့တာ အံ့ဩစရာပါ။ ဒါကလည်း နာကျည်းမှုတွေ ရှည်ကြာလာတဲ့ စိတ်အခံကြောင့်လည်း ဖြစ်ပါမယ်။ ပြီးတော့ ဖိုမ နှစ်ဦးရဲ့ ကာမပွဲကြမ်းကို မျက်ဝါးထက်ထင် တွေ့မြင်ရသူရဲ့ လိင်စိတ်နိုးကြွမှုကြောင့်လည်း ပါနိုင်ပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျနော်တို့ သားအဖအပေါ် မထောက်ထားတဲ့ အမေ့ရဲ့ တိတ်တခိုးဇာတ်လမ်းများဟာ ကျနော့်ရင်ထဲမှာ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေကို ထွက်ပေါ်လာစေတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ အခုပဲ ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ခံပြင်းနာကျည်းမှုနဲ့အတူ တဖိန်းဖိန်းနဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေကာ အရသာရှိနေခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ အစွန်းနှစ်ဖက်ကို အစုန်အဆန် ပြေးလွှာနေတဲ့ စိတ်ဆင်ရိုင်းနဲ့ပဲ အထဲက မြင်ကွင်းကို ဆက်ကြည့်နေမိပါတယ်။ အရင်တစ်ခါကလို အမေ့ဆီက ညည်းညူသံများနဲ့ လိင်စိတ်နှိုးဆွတဲ့ တုန့်ပြန်စကားသံများကိုတော့ မကြားရပါဘူး။ အ​ဲဒီအစား ဦးသန့်စင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းများကြောင့် လေအံသံ၊ မချိမဆန့် လည်ချောင်းသံများကိုသာ တစ်ခါတလေ ထွက်ပေါ်လာတတ်ပါတယ်။

အမေက နံရံဘက် မျက်နှာမူထားတာမို့ ကျနော့်ကို ကျောပေးထားသလို ဖြစ်နေတာပါ။ ဒါကြောင့် အမေ့မျက်နှာက ပြောင်းလဲဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ခံစားချက်တွေကိုတော့ ကျနော် မတွေ့မမြင်နိုင်ပါဘူး။ အမေလည်း အရသာရှိနေနိုင်သလို၊ ကြမ်းတမ်းပက်စက်တဲ့ အလိုးများကြောင့် နာကျင်ခံခက်လည်း ဖြစ်နေနိုင်ပါတယ်။

ဟိုလူကြီးကတော့ ဖင်ကျောတောင့်တောင့် သူ့မယားငယ်ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်အမေကို မီးကုန်ယမ်းကုန် ကြမ်းနေပါပြီ။ ကာမစိတ်သတ်သတ်နဲ့ ဆက်ဆံနေတဲ့ အမျိုးသမီးအပေါ် သူဘယ်ညှာပါ့မလဲ။ သူ့လိုအင်တွေပြည့်ပြီး ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ အရသာရှိရှိ ပြီးမြောက်ကောင်းမွန်စေဖို့သာ အဓိကထားတော့မှာပါ။

ကျနော်ကိုယ်တိုင် အန်တီခင်နဲ့ ဆက်ဆံရင် အမေနဲ့ ဦးသန့်စင်တို့ ကာမပွဲကြမ်းကို ပြန်မြင်ယောင်တတ်တယ်လေ။ ဒီအခါမှာ စိတ်ရိုင်းတွေ ထွက်ပေါ်လာတတ်ပြီး ကြမ်းတမ်းရက်စက်တဲ့ အပြုအမူတွေ ထွက်ပေါ်လာတတ်တာ သိပါတယ်။

ဒါကလည်း နူးညံ့တဲ့ မေတ္တာတရားအပေါ် အခြေမခံဘဲ၊ လိုအင်ဆန္ဒတွေနဲ့ စွဲလမ်းတပ်မက္ဖွယ် လိင်စိတ်ဆန္ဒကိုသာ အခြေခံတဲ့ ကာမပွဲဟာ ကြမ်းတမ်းပေါက်ကွဲဖို့ ပိုလွယ်ကူစေတတ်ပါတယ်။ အန်တီခင်အပေါ် ကြမ်းတမ်းရိုင်းပြခဲ့မှုတွေနဲ့အပြိုင် အမေလည်း ဦးသန့်စင်ရဲ့ ကြမ်းတမ်းပက်စက် မှုတွေကို ခံနေရတာပါပဲ။

ဖွပ်….ဖွပ်… ဖေါင်း…. အု့ ….ဖွပ်….ဖွပ်….. အွတ် ….ဖွပ်….ဗြွတ်….အု…..ဖွပ်…ဖပ်….ဖပ်….ဗြွတ်….. အွတ် …

“လိုးကောင်းလိုက်တဲ့ မိန်းမ…. အင့်…. မလိုးတာ ကြာလေ လိုးကောင်းလေပဲ…..
မင်းလည်း ငါလိုးတာ ကြိုက်ရဲ့သားနဲ့ …… ဘာတွေ မကျေမနပ် ဖြစ်နေတာလဲ…..
အင့်ဟာ….. မင်းကို အပြတ်လိုးပြမယ်….”

ဖေါင်း…. ဖေါင်း….. ဘွတ်….. ဖေါင်း….. အု့….. အင့်…. ဖေ့ါင်း….. ဖေါင်း…… အင့်….

ဦးသန့်စင်မှာ လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ အကြိုက်လိုးနေပါပြီ။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ကလည်း အမေ့ကို မညှာမတာ ပြောလာရင်း အရှိန်ပြင်းတဲ့ ဆောင့်လိုးချက်တွေနဲ့ ကာမလမ်းဆုံးကို ချီတက်နေပါပြီ။ အမေ့ပုခုံးကို လှမ်းဆွဲထားတဲ့  လက်က အခုတော့ လည်ပင်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လှမ်းဆွဲကိုင်လိုက်ပါတယ်။

တဆက်တည်း အမေ့မျက်နှာကို သူ့ဘက် လှည့်လာစေရန် လည်ပင်းကို ဆွဲညှစ်ကိုင်ကာ လှည့်လိုက်ပါတယ်။ လှည့်လာတဲ့ အမေ့မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ကျနော် အံ့ဩသွားပါတယ်။ အမေ့မျက်နှာမှာ နာကျည်း မုန်းတီးမှုတွေ အတိုင်းသား ပေါ်လွင်နေပါတယ်။

တကယ်ဆိုရင် ရမ္မက်ရဲ့ ဖမ်းစားခြင်း၊ အထိအတွေ့အပေါ် သာယာခြင်းတွေကြောင့် မျက်လုံးများက ရွှန်းလဲ့တောက်ပနေရမယ် မဟုတ်လား။ အခုတော့ မီးဝင်းဝင်းတောက်နေတဲ့ မျက်လုံး၊ တင်းမာတဲ့ မျက်နှာ၊ အံကြိတ်ကာ ချုပ်တီးထားရမှုတွေကိုပဲ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

ဒီအကြည့်၊ ဒီမျက်နှာထား တင်းတင်းများဟာ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ ကာမပွဲအပေါ် မနှစ်မြို့၊ မလိုလားတာကို ဖော်ပြနေပါတယ်။ ဦးသန့်စင်ကတော့ အမေရဲ့ တင်းမာတဲ့ မျက်နှာထားကို တွေ့တော့ ပိုပြီး စိတ်ထန်လာသလိုပါပဲ။ အမေ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း တဖေါင်းဖေါင်းနဲ့ အားရှိသမျှ ကြုံးဆော်ပါတော့တယ်။

အမေ့ရဲ့ မျက်နှာကို သေချာ မြင်ပြီးချိန်မှာ ကျနော့်စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးသွားရပါတယ်။ ပြီးတော့ ဦးသန့်စင် ကြုံးဆော်နေပုံအရဆို မကြာခင် ပြီးတော့မှာပါ။ ကျနော်လည်း ဆက် မကြည့်ချင်တော့ပါဘူး။ ကိုယ့်အမေကို ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို ကြည့်ရတာ နည်းနည်းကြာလာတော့ စိတ်ထဲ သိပ်မကောင်းတော့ပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ကျနော် စတိုခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျနော့်အိပ်ခန်းထဲလည်း ပြန်မဝင်ချင်တော့ပါ။ မတော်လို့ ကျနော်ပြန်ရောက်နေတာ အမေ့သိသွားမှာ စိုးရိမ်ပါတယ်။ ဒီလိုဆိုရင် ကျနော်ရော၊ အမေရော အနေရခက်ရမှာပါ။ ဒါကြောင့် အိမ်အပြင် ပြန်ထွက်ကာ တစ်နေရာရာသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်ပြီး စင်အောက် ထိုးထည့်ထားတဲ့ ကျနော့်ဖိနပ်ပြန်ယူလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက အိမ်ထဲခိုးဝင်နေကျ မီးဖိုခန်း အမှိုက်ပစ်တဲ့ ပြတင်းပေါက်ကနေ ထွက်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။ ခြံအပြင်ရောက်တော့ ကျနော် ဘယ်သွားရမှန်း စဥ္းစားမရပါဘူး။

ဒီအချိန်ဆိုရင် အောင်လေးကလည်း ကျောင်းမှာပဲ ရှိအုံးမှာပါ။ တကယ်ဆိုရင် အောင်လေးအိမ်ကို သွားချင်ပါတယ်။ ညနေအထိ ခိုလို့ရသလို၊ ကျနော့်စိတ်ထဲ ဖြစ်ပေါ်နေတာတွေကိုလည်း တနည်းနည်းနဲ့ ဖွင့်ထုတ်ချလို့ရမယ် မဟုတ်လား။ အမေတို့ လိုးပွဲကို ကြည့်ပြီးတော့ ကျနော့် စိတ်တွေလည်း ထကြွနေပါတယ်။

အောင်လေးအိမ်မှာဆိုရင် မကြီး၊ မလတ် နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ထကြွနေတဲ့ စိတ်ကို ဖြေသိမ့်နိုင်မှာပါ။ အန်တီခင်နဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် လူမသိ သူမသိ လှုပ်ရှားနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအချိန်ဆိုရင် ထိုအိမ်မှာ လူမရှိဖို့က များနေတယ်လေ။ ဒါကြောင့်ပဲ မြို့ထဲက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘက် ထွက်လာခဲ့ပြီး ညနေစောင်းတဲ့အထိ ထိုင်နေလိုက်ပါတယ်။

ညနေဘက် ကျနော် အိမ်ပြန်လာတော့ အမေက အံ့ဩနေပါတယ်။ မနက်ဖြန်မှ ပြန်လာမယ် ထင်ထားတာလေ။ ကျနော်လည်း ကိစ္စရှိလို့ ပြန်လာတာ ပြောပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်ပါတယ်။ အမေနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် စကားျပြာရမှာ ကျနော့်စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ဖြစ်နေလို့ပါ။ အမေ့မျက်နှာကို ကြည့်မိရင် နေ့ခင်းက အဖြစ်အပျက်တွေ ပြန်မြင်ယောင် လာမိမယ်လေ။

ဒါကြောင့် အမေနဲ့ ပြန်ရှောင်နေမိပါတယ်။ အမေ့အပေါ် ရင်းရင်းနှီးနှီး ပြန်နေဖို့ ကြိုးစားနေတာတွေလည်း ပျောက်ကွယ်ရပြန်ပါပြီ။ ဒီအဖြစ်တွေကို ပြန်မြင်ရတာ ကျနော့်စိတ်ထဲက ဒဏ်ရာဟောင်းကို ပြန်ဆွခံရသလိုပါပဲ။ အမေနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး အရာရာကို နားလည်ဖို့ ကြိုးစားနေချိန်မှာ နှမြော ဝမ်းနည်းခြင်း၊ ခံပြင်းနာကျည်းခြင်းတွေ ပြန်ဖြစ်ပေါ်လာရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ညနေစာ ထစားပြီးတာနဲ့ အမေနဲ့ စကားထိုင်မပြောတော့ပါဘူး။ အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ အိပ်လိုက်ပါတယ်။ အိပ်ရာပေါ်ရောက်တော့ နေ့ခင်းက မြင်ကွင်းတွေကြောင့် ကျနော့် စိတ်တွေ ထန်နေရပါတယ်။ ဒီမြင်ကွင်းတွေ ပြန်တွေးလိုက်တိုင်း ကျနော့် လိင်စိတ်ကို ထန်စေတာတော့ အမှန်ပါ။

ကိုယ့်ဟာကိုယ် အာသာဖြေဖို့ စိတ်ကူးပြီးမှ မလုပ်တော့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ မနက်ဖြန်ကျမှ အောင်လေးကို ခွင့်တောင်းပြီး မကြီးတို့ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ဖွင့်ထုတ်ပစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ မနက်ဖြန်ဆို ကျောင်းပိတ်ရက် မို့ အောင်လေးတို့အိမ်မှာ ရှိမှာပါ။

ပြီးတော့ သူလည်း အရမ်း အိပ်ချင်နေပါပြီ။ တစ်ညလုံး မအိပ်ရသေးလို့ အိပ်ချင်နေသလို၊ နေ့ခင်းက အိပ်နေချိန်မှာ အမေတို့ကို ထချောင်းရင်း ပြန်မအိပ်ဖြစ်ဖူးလေ။ အဲဒီတော့ ဟိုဒီတွေးနေရင်းနဲ့ပဲ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားရပါတော့တယ်။

(ဆက်ရန်……)

မနက်ကျတော့ အမေက အိပ်ရာလာနှိုးပါတယ်။ အရင် သူကျောင်းပိတ်ရက် ပြန်လာတိုင်း အမေက လာမနှိုးပါ။ သူ့ကို ကျောင်းပိတ်ရက် မှာ နှစ်နှစ်ခြိုပ်ခြိုက် အိပ်စက် အနားယူစေချင်လို့ပါ။ ဒီနေ့မှ ထူးထူးခြားခြားလာနှိုးနေလို့ အံ့ဩရပါတယ်။ ဒါနဲ့ သူလည်း ထပြီး အခန်းထဲက ထွက်လိုက်ပါတယ်။ သူ အခန်းပြင်ရောက်တော့ အမေက ဆီးကာ…….

“သားလေး ပိတ်ရက် မှာ အိပ်နေတာကို မနှိုးချင်ဘူး။
ဒါပေမယ့် အမေလည်း ဒီနေ့ ပွဲရုံမှာ အလုပ်အရေးကြီးနေလို့ စောစောသွားရမယ်။
သားကို မှာစရာရှိလို့ နှိုးရတာ”

“ဟုတ်ကဲ့၊ အမေ ဘာမှာမလို့လဲ”

“ယမင်း နေမကောင်းဘူးလို့ ဖုန်းဆက်ပြောလို့။
အမေ သွားမကြည့်နိုင်လို့ သားပဲ သွားကြည့်လိုက်ပါ။
ပြီးတော့ ဆေးခန်းပြသင့်ရင်လည်း လိုက်ပြပေးလိုက်နော်။
အန်တီ့ကို ဂရုစိုက်လိုက်ပါနော်။ ယမင်းအိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ”

“ဟင်…. အန်တီက ဒီနေ့ ခရီးသွားတာ မဟုတ်ဘူးလား”

“ဟင့်အင်း၊ ယမင်း ခေါင်းမူးနေတယ်ဆိုလို့ မလိုက်ဖြစ်ဘူး။
ကိုသန့်စင်နဲ့ ငုဝါပဲ သွားကြတယ်။
ဒါနဲ့ သားက ဒါကို ဘယ်လိုသိနေတာလဲ….
��ေဩာ်…… ငုဝါလေး ပြောပြထားတာလား….. ”

“ဟို….. အဲ….. ဟုတ်တယ်…… ”

ကျနော်နှုတ်က သတိမေ့ပြီး လွှတ်ခနဲ ထွက်သွားတဲ့ စကားတစ်ခွန်းကြောင့် ဒုက္ခရောက်တော့ မလို့ပါ။ တကယ်ဆိုရင် မနေ့က အမေနဲ့ ဦးသန့်စင်တို့ ပြောတာကို ခိုးနားထောင်ရင်း ကျနော်သိနေတာလေ။ တော်ပါသေးတယ်။ အမေ့စကားနောက်လိုက်ပြီး ချောလဲရောထိုင် လုပ်လိုက်ရပါတယ်။

ပြီးတော့ ကျနော် စိတ်လည်း နည်းနည်းပျက်သွားပါတယ်။ ကျနော့် အကြံအစည်က ဒီနေ့ အောင်လေးတို့အိမ်သွားကာ မကြီးတို့ကို တစ်ချီလောက်ဖြစ်ဖြစ် လိုးဖို့ပါ။ တော်တော်လည်း လိုးချင်နေပါပြီ။ မနေ့ကတည်းက စိတ်တွေ ထိန်းထားရတာလေ။ အခုတော့ သဲထဲရေသွန် ဖြစ်ရပြီပေါ့။

“အဲဒါမှ ဒုက္ခပဲ။ ကျနော်လည်း ဒီနေ့သွားစရာ ရှိသေးတယ်”

“ဟင်…… ဘယ်သွားမလို့လဲ”

“ဟို….. သိပ်တော့ အရေးမကြီးပါဘူး။ ကျောင်းကိစ္စပါ”

“ဒါဆို အန်တီ့ကို သွားကြည့်ပေးပြီး၊ ဆေးခန်းပြပြီးမှ သွားပါ သားရယ်။
အန်တီက တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေမှာလေ။
ပြီးမှ သားသွားချင်ရာ သွားနော်။
အမေ မအားလို့ပါ”

“ဟုတ်….. အန်တီဆီကိုတော့ သွားမှာပါ။ အဲဒါတော့ စိတ်ချ။
ဆေးခန်းပြမယ်ဆိုရင်လည်း လိုက်ပြလိုက် မယ်။
ပြီးမှ ကျနော် သွားစရာရှိတာ သွားလိုက် မယ်။
ညနေမှ ပြန်လာမှာနော်”

“အေးပါ သားရယ်။ ဒါဆို အမေစိတ်ချမယ်နော်။
အမေလည်း ဒီနေ့ ပွဲရုံမှာ အလုပ်ရှုပ်မှာ။
ပြန်ချိန်နောက်ကျမှာပါ။ သားအတွက် မနက်စာ ပြင်ထားတယ်နော်။
စားပြီးမှ သွား။ဒါဆို အမေသွားပြီနော်”

အမေထွက်သွားတာကို ကြည့်ပြီး ကျနော် ဒီနေ့ လုပ်ရမှာတွေကို ခေါင်းထဲမှာ အစီအစဥ္ ချလိုက်ပါတယ်။ အရင်ဆုံး အန်တီယမင်းအိမ်သွားရမယ်။ မနက်ပိုင်းတော့ အန်တီအတွက် အချိန်ပေးရမှာပေါ့။ နေ့ခင်းကျရင်တော့ အောင်လေးတို့အိမ်ကို သွားပြီး ကျနော့် စိတ်ထန်နေတာတွေကို ဖေါက်ခွဲပစ်ရပါမယ်။

ဒါကြောင့် မနက်စာ စားပြီးတာနဲ့ အန်တီယမင်းအိမ်ကို ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခေါက် အိမ်ကို ပြန်လာတာ ငုဝါလေးနဲ့တောင် မတွေ့ရသေးပါဘူး။ သူရောက်နေတယ်ဆိုတာ ငုဝါမသိနိုင်သေးပါ။ မနက်ဖြန်ဆိုရင်တော့ ဒီကောင်မလေး သူ့အနားပဲ ကပ်ပြီး ချွဲနွဲ့ပူဆာတော့မှာ မြင်ယောင်ပါသေးတယ်။

ဟို သည် စဥ္းစားရင်း အန်တီ့အိမ်ရှေ့ရောက်လာပါတယ်။ ခြံထဲမှာလည်း တိတ်ဆိတ်လို့။ အန်တီများ တော်တော်နေမကောင်း ဖြစ်နေလားဆိုပြီး စိုးရိမ်သွားပါတယ်။ ခြံတံခါး စေ့ရုံစေ့ထားတာမို့ အသာပဲ ဝင်လာလိုက်ပါတယ်။ အိမ်တံခါးကတော့ သော့ခတ်ထားတာမို့ အန်တီကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် တော်တော်နဲ့ ပြန်ထူးသံ မကြားရပါဘူး။ ကျနော်လည်း စိုးရိမ်သွားပါတယ်။ အန်တီ အိပ်ပျော်နေတာလား။ ဒါမှမဟုတ် နေမကောင်း တော်တော်ဖြစ်နေတာလားပေါ့။ ပြီးတော့ ပန်းအိုးအောက် မှာထားတဲ့ သော့အပိုကို သတိရလိုက်ပါတယ်။ ငုဝါကို ကျနော်က ကျူရှင်၊ ကျောင်း ကြိုပြီး ပြန်လာရင် အိမ်မှာလူမရှိတဲ့အချိန် အစဥ္ပြေစေဖို့ သော့အပို ထား ထားတာလေ။

ဒါပေမယ့် ကျနော်နဲ့ ငုဝါက သိပ်မသုံးဖြစ်ပါဘူး။ ငုဝါအိမ်မှာ အန်တီတို့ မရှိရင် ကျနော်တို့နှစ်ယောက်က လျောက်လိမ့်နေကြလေ။ ပိုတောင်ကြိုက်သေးတယ်။ အခုတော့ ဒီသော့ကို အမြန်ယူပြီး အိမ်ထဲဝင်လိုက်ပါတော့တယ်။ အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ အန်တီ့ အိပ်ခန်းဘက် သွားကြည့်လိုက်ပါတယ်။

အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်နေပြီးတော့ အထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး။ အန်တီတစ်ယောက်တည်း ဆေးခန်းကို ထွက်သွားသလား။ ဒါနဲ့ ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်ထွက်လာပြီးမှ အိမ်နောက်ဘက်ကို လိုလိုမယ်မယ် ဝင်ကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ မီးဖိုခန်းအရောက် မှာပဲ ရေချိုးခန်းဘက်က ရေသံကြားလိုက်ရပါတယ်။ သူအံ့ဩသွားပါတယ်။

နေမကောင်းဘူးဆိုတဲ့သူက ရေချိုးနေသလား။ အန်တီတစ်ယောက်တည်း ထင်ရာ လျောက်လုပ်နေတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ သူလည်း စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ ရေချိုးခန်းဘက် အမြန်လျောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ရေချိုးခန်းတံခါးကလည်း မဟတဟ။ ကျနော့်စိတ်ထဲ ဘာရယ်မဟုတ်ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲ လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဘယ်သူလဲဆိုတာကို သေချာ သိချင်စိတ်နဲ့ စိုးရိမ်စိတ်တို့ကြောင့် အမှတ်တမဲ့ ဖြစ်သွားရတာပါ။

ဒါပေမယ့် မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ တဒင်္ဂ အတိတ်မေ့ သွားရပါတယ်။ အသိပြန်ဝင်တာနဲ့ နောက်ကိုပြန်ဆုတ်ကာ နံရံကို ကျောမှီထားလိုက်ရပါတယ်။ မျက်လုံး မှိတ်ပြီး စိတ်ကိုပြန်တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားနေရတယ်။ မှိတ်ထားတဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ တဒင်္ဂတွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက မပျောက်ပျက်သွားသေးပါဘူး။

ရေစိုထမိန်ပေါ်မှာ ပေါ်လွင်ထင်ရှားနေတဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှများ သူ့မျက်လုံးထဲက ဘယ်လိုထွက်နိုင်ပါ့မလဲ။ ကျနော့်ဘက်ကို ကျောပေးရပ်ကာ ခေါင်းမော့ပြီး ရေချိုးနေတဲ့ အန်တီယမင်းရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှတရားဟာ ကျနော့်ရင်ထဲ ဗြောင်းဆန်အောင် ရင်ခုန်မြန်စေခဲ့ပါတယ်။

ရေစို အသားကပ်ထမိန်လေးဟာ အန်တီရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပကတိအတိုင်း ပေါ်လွင် ထင်ရှားလှပါတယ်။ ပုခုံးပေါ်က တသွင်သွင် ကျဆင်းလာတဲ့ ရေစက်ရေပေါက်ကလေးများဟာ လုံးဝန်းစွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးအစုံပေါ်မှ ဖြတ်သန်းစီးဆင်းနေပုံဟာ လက်ရာမြောက် ပန်းချီးကားတစ်ချပ်လိုပါပဲ။

အရင်က ကျနော့်အနေနဲ့ အန်တီအပေါ် စိတ်ရိုင်းစိတ်မိုက်တွေ မဝင်ဖူးပါဘူး။ အရင်က အန်တီနဲ့ အနီးကပ်နေရရင် ရင်ထဲ ကတုန်ကရင်နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားတတ်တာမျိုးတော့ ရှိတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အန်တီကို ညစ်နွမ်းတဲ့ စိတ်မျိုး မမွေးဖူးသလို ရမ္မက်ကြောင့် ပြင်းပြတောက်လောင်သော တုန်လှုပ်ခြင်းမျိုးလည်း မဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဖူးပါဘူး။

အခုတော့ သူ့ရင်တစ်ခုလုံး ထိန်းသိမ်းမရအောင် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေရပါတယ်။ ဒီလိုဖြစ်နေရတာကိုလည်း အပြစ်တစ်ခုလို ထင်နေမိတယ်။ ရှက်စရာလည်း ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ဖြစ်နေတဲ့ စိတ်အခြေအနေကိုလည်း နားလည်ပါတယ်။

အသိစိတ်က ဘယ်လောက်ပင် တားဆီးနေပါစေ၊ နက်ရှိုင်းလှတဲ့ အတွေးအိမ်ထဲမှာတော့ အန်တီရဲ့ ရေစိုကိုယ်လုံးရဲ့ ကောက်ကြောင်းအလှများက စွဲထင်နေရာယူသွားခဲ့ပါပြီ။ အရင်ကလည်း မိန်းမသားတို့ရဲ့ ပကတိခန္ဓာကိုယ် အလှများကို အကြိမ်ကြိမ် တွေ့မြင်ကိုင်တွယ်ဖူးသူပါ။ အမေဖြစ်သူရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးပုံစံကိုလည်း တွေ့ခဲ့ဖူးတာပဲလေ။

အဲဒီလို အတွေ့အကြုံကောင်းကောင်း ရှိဖူးသူက အခုလို ရင်ထဲစွဲထင်အောင် စိတ်လှုပ်ရှားရတာကတော့ ထူးဆန်းနေပါတယ်။ မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ့ ဖုံးကွယ်အပ်သော အလှတရားကို တွေ့ရင် ယောက်ျားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ပြင်းပြတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေနဲ့ လိုချင်တပ်မက္မှုတွေ ဖြစ်ပေါ်တတ်တာ သဘာဝပါပဲ။

ဒါပေမယ့် တစ်ဖက် မှာလည်း ကိုယ်ချစ်ခင်တွယ်တာရတဲ့ အမျိုးသမီးမို့ ကြည့်မိတာကိုပင် အပြစ်ရှိသလို ခံစားရတာပါ။အခုလည်း ရင်မှာ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ဆန္ဒတွေနဲ့ လိုချင်တောင့်တမှုတွေကို အသိစိတ်နဲ့ ဘယ်လောက်ပင် ထိန်းပါစေ၊ ကျနော့် ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ အလိုလို တုန့်ပြန်ဖော်ပြလာပါတယ်။

မနေ့ကတည်းက အမေနဲ့ ဦးသန့်စင် လိုးပွဲကို ကြည့်ပြီး သူ့စိတ်တွေ ထန်နေရတာလေ။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် အာသာဖြေ ဂွင်းထုတာလည်း မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါကလည်း ဒီနေ့ မကြီးတို့ဆီ သွားပြီး လိုးမလို့ ကြံစည်မိတာကြောင့်ပါ။

အခုတော့ မကြီးတို့ဆီလည်း မရောက်သေးတာမို့ သူ့စိတ်နဲ့ ခန္ဓာက လောင်စာအပြည့်နဲ့ ဓာတ်ဆီပုံးလိုပါပဲ။ တစ်ချက်လေး မီးပွင့်လိုက်တာနဲ့ ဟုန်းခနဲ တောက်လောင်ပေါက်ကွဲဖို့ အသင့် ဖြစ်နေပါပြီ။ အခု အန်တီယမင်းရဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်နီးပါး အလှကို လျက်တပြတ် တွေ့မြင်ရရုံနဲ့ ကျနော့် အသိနဲ့ ခန္ဓာဟာ ထိန်းချုပ်နိုင်မှုမဲ့ပြီး ဗရန်းဗတာ ဖြစ်သွားခဲ့ရပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံ ရပ်သွားပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီရဲ့ လှုပ်ရှားသံကြောင့် ရေချိုးခန်း အပြင်ထောင့်ချိုးကို ကျနော် အမြန်ဝင်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီရေချိုးပြီးလို့ အပြင်ထွက်လာတော့မယ် ထင်ပါတယ်။ အခုအချိန်ကျမှ ဝင်ပုန်းမိတာကို အပြစ်တင်နေမိပါတယ်။

တကယ်ဆိုရင် အပြင်ကို အသာ ပြန်ထွက်သွားပြီး ဧည့်ခန်းမှာ ခပ်တည်တည် ထိုင်စောင့်သင့်ပါတယ်။ အခုဝင်ပုန်းတဲ့နေရာက အပြင်ထွက်ဖို့ လမ်းနဲ့ တစ်ဖက်ဆီမှာပါ။ ဒီအချိန်ကျမှ အပြင်ပြန်ထွက်ဖို့ကလည်း ရေချိုးခန်းရှေ့ကို ပြန်ဖြတ်ရအုံးမယ်လေ။

အန်တီက ထွက်လာတော့မှာမို့ ကျနော် အကြံရ ခက်နေမိပါတယ်။ အန်တီသာ သူရေချိုးနေတာကို ကျနော် ချောင်းကြည့်ပြီး ပုန်းနေမှန်း သိသွားရင် ရှက်စရာ ကောင်းလွန်းမှာပါ။ အခုတော့ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိဘဲ ချီတုံချတုံနဲ့ ပုန်းခဲ့တဲ့ နေရာမှာပဲ ရပ်နေမိပါတယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ ရေချိုးခန်း တံခါးဖွင့်သံ ကြားရပြီး အန်တီ ထွက်လာသံ ကြားရပါတယ်။ ပြီးတော့ အသံတွေ ငြိမ်သွားတယ်။ တကယ်ဆိုရင် အန်တီ အိမ်ရှေ့ထွက်သွားတဲ့ ခြေသံ ကြားရမှာပါ။ အခု ခြေသံမကြားရတော့ ကျနော် ရောက်နေတာများ သိသွားလို့လား။

ဒီလို စိုးရိမ်ကြောက်လန့်စိတ်နဲ့ ပုန်းနေတဲ့ အကွယ်ကနေ ခေါင်းထွက်ကာ ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီက ကျနော့်ကို ကျောပေးပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် လွှမ်းခြုံရင်း ရေစက်တွေကို သုတ်နေတာပါ။

ကျနော်ကို ကျောပေးထားတာမို့ အန်တီရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ဆက်ကြည့်နေမိလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့လည်း ရေလဲထမိန် နွမ်းနွမ်းလေးအောက်က အန်တီရဲ့ ဖင်အိုးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေက ကျနော့်စိတ်ရိုင်းတွေကို ဗလောင်ဆူစေပြန်ပါပြီ။

ဒီအချိန်မှာပဲ အန်တီ ရေသုတ်နေတဲ့ တဘတ်ရဲ့ အစတစ်ဖက်က ကိုယ်ပေါ်ကနေ အောက်ကို လျောကျသွားပါတော့တယ်။ ရှင်းသန့်သွယ်ပြောင်းတဲ့ လည်တိုင်၊ ပုခုန်းသား ဖွေးအိအိနဲ့ ကျောပြင် ဖွေးဖွေးနုနုလေးတွေက ကျနော့်ကို အသိမဲ့ လူသားတစ်ဦး ဖြစ်သွားစေခဲ့ပြန်ပါတယ်။

တဒင်္ဂအခိုက်အတန့်လေးမှာပဲ ကျနော့်ကို ထိန်းချုပ်လွှမ်းမိုးထားတဲ့ စိုးရိမ်ကြောက်လန့်စိတ်နဲ့ စောင့်ထိန်းနိုင်မှုတွေ အဝေးကို စွန့်ခွာပျောက်ပျက်သွားရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ အန်တီအပေါ် မြတ်နိုးစိတ်နဲ့ ထွေးပွေ့ဖက်ထားချင်တဲ့ စိတ်တွေသာ ရှိပါတော့တယ်။

ကျနော် ခန္ဓာကိုယ်ဟာ စိတ်ခံစားချက်ထက်ပင် မြန်နေသလား မသိ။ ပုန်းကွယ်နေရာကနေ ရုတ်တရတ် ပြေးထွက်ပြီး အန်တီကို နောက်ကနေ သိုင်းလို့ တင်းတင်းလေး ဖက်ထားလိုက်ပါတော့တယ်။
(ဆက်ရန်……..)

“ဟင်…..”

ရုတ်တရတ် မထင်မှတ်ထားချိန် သိုင်းဖက်ခံလိုက်ရလို့ ဆက်ခနဲ တုန်ခါသွားပြီး ဟင်ခနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ အန်တီကို လွတ်ထွက် မသွားအောင် ပိုတင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီကျောပြင် ဖွေးဖွေးကို ပါးအပ်ထားလိုက်ပါတော့တယ်။

ယမင်း တစ်ယောက် ရေသုတ်နေစဥ္ အနောက်ကနေ ရုတ်တရတ် အဖတ်ခံလိုက်ရတော့ သွေးပျက် မတတ် လန့်သွားရပါတယ်။ လူမှာလည်း ဆက်ခနဲ တုန်ခါသွားပြီး ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို့ ကြောင်ကာ တောင့်တောင့်ကြီး ရပ်နေမိပါတယ်။

အိမ်မှာ သူမ တစ်ယောက်တည်း ရှိတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ပိုမို ထိတ်လန့်မိတာပါ။ တဒင်္ဂဆိုတဲ့ ခဏလေးမှာပဲ အနောက်က ဖက်ထားသူက သူမကို ပိုပြီး တင်းကျပ်အောင် ဖက်ထားခံလိုက်ရပါတယ်။ အခုတော့ သူမဟာ အနောက်က ဖက်ထားသူရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ရောက်နေရပါပြီ။

လက်ရှိအခြေအနေကြောင့် ဘယ်သူရယ်၊ ဘယ်ဝါရယ်လို့လည်း မစဥ္းစားနိုင်ပါဘူး။ လူမှာလည်း ထူပူသွားတာပါ။ အသိ ခပ်ပါးပါး ဝင်ချိန်မှာပဲ အန္တရာယ်ကို စိုးရိမ်ကြောက်လန့်စိတ်ကြောင့် အတင်းရုန်းကာ တိုးထွက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပါတယ်။ အနောက်က ဖက်ထားသူက ရုန်းမရအောင် တိုးလို့ဖက်ရင်း…….

“အန်တီ”

“ဟင်”

အန်တီလို့ ခေါ်သံကြားမှ သူမစိတ်ထဲ စိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေတာတွေ ပျောက်ရပါတော့တယ်။ ဒီအသံက ခေတ်ဆိုတာ သေချာပါတယ်။ ဒီကလေး ဘယ်အချိန်ကတည်းက ရောက်နေမှန်း မသိပါဘူး။ သူမကို လန့်အောင် စနေပြန်ပါပြီ။ အရင်ကလည်း ခေတ်လေးကတော့ သူမအပေါ် ဒီလို စနောက် ချွဲနွဲ့နေကျလေ။

ခေတ်မှန်း သိသွားမှ သူမလည်း အလန့်တကြား ရုန်းနေတာကို ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ခေတ်ကို ……..

“ခေတ်၊ သားရယ် ……… အန်တီ လန့်လိုက်တာ။
ရုတ်တရတ်ဆိုတော့ အန်တီ အရမ်းလန့်သွားတာ။
ဘယ်အချိန်ကတည်းက စဖို့ ပုန်းနေတာလဲ”

ခေတ်မှာ ဒေါ်ယမင်းရဲ့ အေးဆေးတည်ငြိမ်တဲ့ အသံကြားမှ လက်ရှိဖြစ်ပျက်နေတာကို တွေးမိပါတော့တယ်။ သူ့စိတ်ခံစားချက်အတိုင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိမထားမိခင်မှာပဲ အန်တီ့ကို ပြေးကာ ဖက်ထားမိတာလေ။

ယမင်းရဲ့ စကားသံကို သူ့အသိစိတ်ကို ပစ္စုပ္ပန်ဆီ  ပြန်လည်ခေါ်ဆောင်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူလန့်သွားတယ်။ ဒီအပြုအမူမျိုးက အန်တီယမင်းအပေါ် စနောက်ချွဲရင်း ပြုလုပ်တတ်တာ အမှန်ပါ။ ဒါပေမယ့် အရင်အချိန်တွေက တူသားတစ်ယောက်လို စိတ်သဘောထား ဖြူဖြူစင်စင်နဲ့လေ။

အခုကတော့ သူ့ရဲ့ မရိုးသားတဲ့ စိတ်ကို သူအသိဆုံးပါပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ လန့်ကာ စကားပြန်မပြောမိပါဘူး။ အန်တီက သူ့ဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရအောင် ကိုယ်ကို လှည့်ဖို့ ကြိုးစားတာကိုလည်း သူခွင့်မပြုရဲပါဘူး။

မျက်နှာချင်း ဆိုင်မိရင် သူ့ရဲ့ပျက်ယွင်းနေတဲ့ စိတ်အခြေအနေကို အန်တီ ရိပ်မိသွားမှာ ကြောက်နေမိတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီကျောပြင်ကို ပိုတိုးကပ်ကာ သိုင်းဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။

ယမင်းမှာလည်း ခေတ်ဘက်ကို လှည့်ဖို့ ကြိုးစားတာ မရသလို၊ စကားပြန်မပြောတာကြောင့်လည်း အံ့ဩနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ……..

“ခေတ်….. ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ အန်တီ မေးတာလည်း ပြန်မပြော…..
သား…… ဘယ်အချိန်က ရောက်နေတာလဲ။
အန်တီ ရေချိုးနေတော့ သားရောက်နေတာ မသိလိုက်ဘူး။ မမက လွှတ်လိုက်တာလား”

“ဟို….. ဟို…..”

“ဟဲ့…. ဒီကလေး ဘာဖြစ်နေတာလဲ။
တ ဟိုဟိုနဲ့…..”

“ဟို…. အမေက လွှတ်လိုက်တာ။
အန်တီ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး ဆေးခန်း လိုက်ပို့ရအောင်တဲ့။
အန်တီက ရေတောင်ချိုးနေတာပဲ”

“အွန်း…… ဟုတ်တယ်၊ အန်တီ မနက်က ခေါင်းမူးနေတာနဲ့ သမီးတို့နဲ့တောင် မလိုက်သွားဖြစ်ဘူး။
အိပ်ရာထဲ လှဲနေရင်း သက်သာလာတာနဲ့ ရေထချိုးလိုက်တာ။
ရေချိုးလိုက်ရင် ပိုလန်းသွားမလားလို့။
အန်တီကြောင့် ခေတ် ကျောင်းပိတ်ရက်ကို အလုပ်များသွားပြီပေါ့။
မမကလည်း သတ်သတ် အစိုးရိမ်ပိုပါတယ်”

“ဟာ….. ရပါတယ်။ ကျနော်က အန်တီတို့အတွက်ဆို လာပေးရမှာပေါ့။
အမေက သူကိုယ်တိုင် လာမလို့။ ဒီနေ့ ပွဲရုံမှာ ချိန်းထားတာ ရှိလို့ မလာနိုင်တာ”

ခေတ်မှာ အန်တီရဲ့ ပုံမှန်အတိုင်း ပြောဆိုဆက်ဆံမှုကြောင့် အလိုက်အထိုက် လိုက်ပြောရင်း သူ့စိတ်တွေ အနည်းငယ် တည်ငြိမ်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သိုင်းဖက်ထားတာကို မလွှတ်ပေးသေးဘဲ ဆက်ပြီး ဖက်ထားတုန်းပါပဲ။

ဒါကလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ရင် သူ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားဖောက်ပြန်နေတာကို မတွေ့စေချင်လို့ပါ။ သူ့မျက်နှာက မူပျက်နေမှာလေ။ ပြီးတော့ နူးညံအိထွေးတဲ့ အန်တီကျောပြင်နဲ့ တင်ပါးအိထွေးထွေးကို သူ့ရင်ဘက်နဲ့ ကပ်ထားရတဲ့ အရသာကို မဆုံးရှုံးချင်သေးပါဘူး။

အန်တီယမင်းရဲ့ နူးညံ့အိထွေးတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲ ထွေးပိုက်ထားရတဲ့ ခံစားမှုဟာ သူ့ရင်ထဲ တသိမ့်သိမ့်နဲ့ ခံစားလို့ ကောင်းလွန်းနေပါတယ်။ အချိန်ခဏလေးပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီအတိုင်းဆက်နေချင်ပါသေးတယ်။

သူ့အနေနဲ့ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အမျိုးသမီးသုံးဦးကို ထွေးပွေ့ဖက်ဖူးပါတယ်။ အဲဒီအမျိုးသမီးသုံးဦးကို သိုင်းဖက်ထွေးပွေ့တုန်းက ကာမစိတ်ဆန္ဒတွေသာ အားကြီးကြီးနဲ့ ဖြစ်ပေါ် ခံစားခဲ့ရတာပါ။ ဒါကလည်း တပ်မက္မှုကို အခြေခံတဲ့ ထိတွေ့ပိုက်ထွေးမှုတွေကြောင့် ဖြစ်မှာပါ။ နူးညံ့တဲ့ ရင်ခုန်မှုကို အခြေခံခြင်း မရှိခဲ့ဘူးလေ။

အန်တီယမင်းအပေါ်မှာတော့ သူ့ခံစားချက်တွေဟာ လှိုင်းစီးနေရသလို နိမ့်ချည် မြင့်ချည်နဲ့ တသိမ့်သိမ့် ခံစားနေရပါတယ်။ သူ့ရင်ထဲမှာ အေးမြခြင်း၊ နွေးထွေးခြင်း၊ ကြည်နူးရင်ခုန်ခြင်းတွေအပြင်၊ တပ်မက္ပိုင်ဆိုင်လိုခြင်း၊ စိတ်လှုပ်ရှား ပြင်းထန်ခြင်းတွေပါ တပေါင်းတည်း ခံစားနေရပါတယ်။

ဒီခံစားချက်တွေဟာ သန့်ရှင်းတဲ့ ရင်ခုန်ခြင်းသတ်သတ် မဟုတ်တာတော့ သူသိနေပါတယ်။ သူ့ရင်ထဲက ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ တပ်မက္စိတ်ကို သူအသိပါ။ ဒီစိတ်ရိုင်းတွေကြောင့်လည်း သူ့အတွက် ခက်နေပါတယ်။

အဒေါ်ရင်းတစ်ယောက်လို ချစ်ခင်တွယ်တာရသူ ဖြစ်ပေမယ့် တစ်ဖက် မှာလည်း ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ရဲ့ အထိအတွေ့ ဆွဲဆောင်မှုကလည်း အားကြီးလွန်း နေပြန်ပါတယ်။ မနေ့ကတည်းက သူ့ရင်ထဲ ကိန်းအောင်းနေတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကလည်း ထပ်မံပြီး မီးမွှေးနေပြန်ပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ငြိမ်သက်သွားတဲ့ အန်တီကို သူ့ရင်ခွင်ထဲက လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်တဲ့အလား  ပိုတိုးဖက်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီလည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးကို ကြည့်ရင်း နမ်းချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ နှာခေါင်းနဲ့ကပ်ပြီး အသာဖွဖွလေး ခိုးနမ်းလိုက်ပါတယ်။ သူက ခိုးနမ်းလိုက်ပေမယ့် အန်တီကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ခနဲ တုန်ခါသွားရင်း ကြက်သီးလေးများ ထသွားတာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ နှုတ်ကလည်း “အို” လို့ အသံထွက်လာပါတော့တယ်။

ယမင်းအနေနဲ့ မထင်မှတ်ထားတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး အံ့ဩကာ တုန်ရီသွားရပါတယ်။ ခေတ်ရဲ့ အပြုအမူက သူမအတွက် မထူးဆန်းပါဘူး။ အခုလည်း သူမကို စနောက်ပြီး တစ်ခုခု ချွဲဖို့လို့ပဲ ထင်နေမိတာပါ။

သူမအနေနဲ့ ခေတ်နဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီး၊ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေရတိုင်း ကြည်နူးချမ်းမြေ့ရပါတယ်။ အခုအခြေအနေကတော့ သူမ ရေချိုးပြီးခါစ ထမိန်ရင်လျားနဲ့မို့ အနေရခက်သလို ဖြစ်နေရတာပါ။ ပုခုန်းပေါ် လွှမ်းထားတဲ့ တဘတ် တစ်စကလည်း အောက်ကို ကျနေတာလေ။

အဲဒီတော့ သူမရဲ့ ကိုယ်အထက်ပိုင်းဟာ အတားအဆီး အခုအခံမရှိဘဲ ခေတ်ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေရတာပေါ့။ ဒီလိုအသိ ဝင်လာလို့လည်း ခေတ်ရင်ခွင်ထဲက ထွက်ဖို့ ကြိုးစားရတာပါ။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က အထွက် မခံဘဲ တိုးလို့ ဖက်တာပဲ ခံလိုက်ရပါတယ်။

ရုန်းမရမယ့် အတူတူ သူမလည်း ငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။ ခေတ်ဘက်က ချွဲနွဲ့ပူစာစရာ တစ်ခုခုရှိလို့ ထင်လိုက် မိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ်ဆီက ဘာစကားသံမှ ထွက် မလာဘဲ ငြိမ်ကာ တိုးလို့ပဲ ဖက်ထားပါတော့တယ်။

ခေတ်အလိုအတိုင်း ငြိမ်နေရင်းမှ သူမရင်ထဲမှာလည်း ခံစားချက် တစ်မျိုးဖြစ်ပေါ်လာပါတယ်။ နွေးထွေးလှိုက်လှဲတဲ့ ရင်ခုန်ခြင်းတစ်မျိုးဟာ နှလုံးအိမ်ကနေ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပျံ့နှံ့နေခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို ကြည်နူးသာယာခြင်း စိတ်အခံကြောင့်ပဲ ခေတ်ဖက်ထားတာကို မရုန်းတော့ပဲ ငြိမ်နေမိခြင်းပါ။

ဒါပေမယ့် သူမလည်ပင်းကို ခေတ်က ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညှင်းများ ထသွားရပါတယ်။ လူမှာလည်း ဖျဥ္းခနဲဖြစ်သွားတယ်။ ခေတ်ရဲ့ ထွက်လေညှင်းညှင်းဟာ သူမ အသဲတွေ၊ အူတွေ ယားလာပြီး ရင်ခုန်သံ ဗြောင်းဆန်သွားစေပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ရင်ခွင်အတွင်းမှ လူးလွန့်လှုပ်ရှားလိုက်ရာမှ သူမမျက်လုံးပြူးရတဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကို တွေ့ကြုံခံစားလိုက်ရပါတော့တယ်။ အဲဒါကတော့ ခေတ်ရဲ့ယောက်ျားအင်္ဂါ မာတောင့်တောင့်ကြီးပါပဲ။

ထိုအရာကြီးက သူမဖင်ဆုံဝိုင်းဝိုင်းတွေအပေါ်ကနေ အားနဲ့ဖိထားတာကို ခံနေရတာကို သတိပြုမိသွားတာပါ။ ဘယ်အချိန်ကတည်းက အဖိခံ၊ အထောက်ခံနေရမှန်း မသိပါဘူး။ ခုနကတော့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ကြည်နူးနေမိတာနဲ့ သတိမထားမိတာ နေမှာပါ။

အခုမှ လူးလွန့်လှုပ်ရှားလိုက်တော့ ခပ်နွေးနွေးမာမာ အချောင်းကြီးက သူမတင်ပါးနေရာ အနှံ့ကို ထိုးပွတ်တိုးတိုက်တာ သတိပြုမိပါတော့တယ်။ ဒီတော့ မျက်လုံးတွေပြူးပြီး ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်ရတော့တာပေါ့။ လူမှာလည်း မောဟိုက်လာပါတယ်။

ခေတ်ကလည်း ပိုပြီး အားစိုက်ဖိကပ်လိုက်တော့ အချောင်းကြီးဟာ သူမဖင်သား အိအိတွေထဲ နစ်မြှုပ်လို့ နေပါတော့တယ်။ ထိုအထိအတွေ့ဟာ သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို ဓာတ်လိုက်သလို ဖြိုးခနဲ ဖျဥ္းခနဲ ဖြစ်ရစေပါတယ်။

ခေတ်ကလည်း အန်တီဖင်တွေကို သူ့လီးနဲ့ ဖိထောက်ထားတာကို အခုမှ ခံစားမိပြီး ဖော်မပြတတ်အောင် အရသာတွေ့နေပါတော့တယ်။ အစကတော့ အန်တီကို ရင်ခွင်ထဲ ထွေးပွေ့ထားရတာကို ကျေနပ်သဘောကျနေမိတော့ ကျန်တာကို အာရုံသိပ်မရှိခဲ့ပါဘူး။

အခု အန်တီ လွတ်ထွက်သွားမှာကို စိုးရိမ်ပြီး ပိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆွဲဖက် မိမှ သူ့လီးရဲ့ အထိအတွေ့ နူးညံ့မှုကို သတိပြုမိတာပါ။ သူ့လီးက အန်တီရဲ့ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းတွေအပေါ် မတော်တဆ တိုးတိုက်ပွတ်မိနေတာမို့ အရသာရှိလွန်းလှပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ပိုအားစိုက်လို့ ဖိကပ်ကာ ဇိမ်ယူနေမိရင်း ကာမစိတ် အမှောင်ခြမ်းကို တစ တစနဲ့ တိုးဝင်သွားပါတော့တယ်။

အခု အနေရပိုခက်ပြီး အသိမဲ့မတတ် ပိုဖြစ်နေရတာက ဒေါ်ယမင်းပါ။ အခုဆိုရင် ခေတ်ရဲ့လီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမဖင် အကွဲကြောင်းထဲ နစ်မြှုပ်ဝင်နေပါပြီ။ ရေလဲ ထမိန်အပါးလေးက ခေတ်လီးရဲ့ ပူနွေးတုန်ခါမှုကို အတိုင်းသား ခံစားရရှိနေပါတယ်။

ဒီတော့လည်း ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အဖိုဓာတ် အရင်းတည်ရာ လိင်အင်္ဂါမှတဆင့် သူမဖင်ကြားကနေ တစ်ကိုယ်လုံးကို စီးဝင်ပျံ့နှံ့စေပါတော့တယ်။ ခေတ် လီးရဲ့ သွေးခုန်တုန်ခါမှုတိုင်းဟာ သူမဖင်ကြားကနေ အသဲတွေထဲအထိ ဖျဥ်းခနဲ ရှိန်းခနဲနဲ့ ဖြစ်ရပါတယ်။

အသဲတွေလည်း ယားလှပါတယ်။ ခြေထောက်တွေလည်း မတ်မတ်မရပ်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရပါပြီ။ ဒီတော့ နောက်က သိုင်းဖက်ထားတဲ့ ခေတ်ရင်ခွင်အတွင်း အားယူမှီထားရတဲ့ အထိပါပဲ။ သူမမျက်လုံးများလည်း မှေးစင်းကျနေရပါပြီ။ ရင်မှာ တုန်ရီမောပြီး အားအင်မဲ့မတတ် ဖြစ်နေပါပြီ။

သူမ အသိစိတ်ဟာ ခန္ဓာကိုယ်က အထိအတွေ့ ဖမ်းစားမှုအောက်ကို တဖြည်းဖြည်း ကျရောက်သက်ဆင်းနေခဲ့ပါပြီ။ ခေတ်ရင်ခွင်ထဲ အားယူမှီတွယ်မိတော့ သူမကို ခပ်တင်းတင်း သိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်တွေက ရင်သားတွေအပေါ် ရောက်ရှိလာခဲ့ပါတယ်။

ခေတ်လက်ဝါးတွေက သူမရင်သားတွေအပေါ် အုပ်ကိုင် ဖိကပ်မိတော့ သူမနှုတ်က အခနဲ အသံထွက်သွားရပါတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး ပွင့်ထွက်တော့မတတ် အထိအတွေ့တွေက စိုးမိုးအနိုင်ယူလွန်းနေပါပြီ။ ဒါတောင် ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်ခံနေသေးလို့ အသားချင်းတိုက်ရိုက် ထိတွေ့တာ မဟုတ်သေးပါဘူး။

ခေတ်က တမင်လုပ်တာ၊ မလုပ်တာ သူမ မစဥ္းစားနိုင်ပါဘူး။ လူးလွန့်လှုပ်ရှားရင်း ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ အထိအတွေ့တွေကတော့ ထိမိပိုင်နိုင်လွန်းတာ အမှန်ပါ။ အောက်က ဖင်ကြားကို လီးနဲ့ အထောက်ခံ၊ အဖိ အပွတ်ခံနေရပြီး၊ ရင်သားတွေအပေါ် ဖိကပ်ကိုင်တွယ်ခံနေရတဲ့ သူမအဖြစ်ကတော့ စိတ်ကူးမဲ့ ကာမဘုံထဲ ရောက်ရှိသွားဖို့ အသင့်ဖြစ်နေခဲ့ပါပြီ။

တကယ့်ကို စိတ်ကူးမဲ့ကာမဘုံပါပဲ။ တူသားလို ချစ်ခင်ရတဲ့ ခေတ်နဲ့ အခုလို အထိအတွေ့တွေအကြား ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရမယ်လို့ အိမ်မက္ပင် မမက္ဖူးပါ။ ခေတ်အပေါ် ချစ်ခင်တွယ်တာမှု၊ သနားစာနာမှု၊ ကြင်နာမှုတွေမှာ အရောင်မဆိုးဘဲ ဖြူစင်ခဲ့ပါတယ်။

အခုတော့ အထိအတွေ့တွေအောက် မှာ သူမစိတ်ထဲ တဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ ဖြစ်နေရပြီလေ။ ဒီလို အရသာတွေနဲ့ ခံစားမှုတွေ သူမမှာ မဖြစ်ပေါ်ခဲ့တာလည်း ကြာပါပြီ။ ကိုသန့်စင်ရဲ့ သစ္စာမဲ့မှုကို သိရှိပြီးချိန်ကတည်းက သူမရင်တွင်း ခံစားချက်တွေဟာ အသက် မဲ့နေခဲ့ရပါတယ်။

ဖိုမ အိပ်ရာထက် ကိစ္စကို ဝတ္တရားတစ်ခုလိုသာ ပေးဆပ်ဖြည့်ဆည်းပေးရင်း အချိန်တွေ ကုန်ခဲ့ရတာ မနည်းတော့ဘူးလေ။ တစ်ခါတလေတော့ မင်္ဂလာဦး အချိန်တွေတုန်းကလို ယောက်ျားတစ်ဦးရဲ့ အထိအတွေ့၊ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှား၊ ကြည်နူးသာယာခြင်းတွေကို ပြန်လည်း တမ်းတမိတာမျိုး ရှိခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် နာကျည်းစရာ အိမ်ထောင်ရေး အခြေအနေတွေကြောင့် ထိုအရသာတွေကို ကိုသန့်စင်ဆီက မတောင့်တရဲတော့ပါဘူး။ ဒီလို နှစ်များစွာ ဝေးကွာနေတဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုမျိုးကို တောင့်တနေတဲ့ စိတ်အခံကြောင့်ပဲ အခုလို မမျှော်လင့်တဲ့ အခြေအနေမှာ အသိမဲ့မတတ် ဖြစ်သွားရတယ်နဲ့ တူပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အခုလို သူမတစ်ကိုယ်တည်း ဖြစ်ပေါ် ခံစားနေရတာကိုလည်း ရှက် မိပါတယ်။ ခေတ်လို ကိုယ့်သားအရွယ်လေးရဲ့ အထိအတွေ့ကို သာယာမိတာ မသင့်တော်ပါဘူး။ တကယ်ဆိုရင် ခေတ်က လူငယ်လေးမို့ မဆင်မခြင် ထိတွေ့ပွတ်တိုက် မိရင်လည်း သူမက ကလေးအမေ အဒေါ်အရွယ်မို့ ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းရမယ်လေ။

အခုတော့ သူမကိုယ်တိုင်က သာယာကြည်နူးနေမိတာကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရွံမိပါတယ်။ တစ်ဖက် မှာလည်း လိုးလားတောင့်တမှုက ကြီးစိုးနေတယ်။ ဒွိဟခံစားချက်တွေအကြား ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်းနိုင်မှု အသိတရား ခပ်ပါးပါးနဲ့ပဲ မိမိရဲ့ သာယာပျော်ဝင်နေတဲ့စိတ်ကို အချိန်မှီ ရပ်တန့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကိုယ်ကို ခပ်မတ်မတ်ဖြစ်အောင် အားယူထိန်းရပ်ရင်း …….

“ခေတ်…. ကလေးကျနေတာပဲကွာ…..
အန်တီ အသက်ရှူကျပ်ပြီး မောလာပြီကွ။
အဲလို မဖက်တော့နဲ့နော်။ အန်တီကို လွှတ်ပါအုံး”

“ဟာ….. အန်တီကလည်း….. ကျနော်က အခုမှ ဒီလို ဖက်တာ မဟုတ်ဘူးလေ….
ဒါပေမယ့် အန်တီ့ကို ဒီလို မဖက်ရတာ ကြာနေပြီနော်။
အခု အန်တီ့ကို ဒီလို ဖက်ထားချင်သေးလို့ပါ”

“ဟွန့်….. ခေတ်လေး၊ အရင်က ဖက်တာ၊ ဆိုးတာနွဲ့တာက ကိစ္စမရှိဘူး။
အခုက မတူတော့ဘူးလေ”

“ဟင်…. ဘာမတူတော့တာလဲ”

“ခေတ်က လူပျို ဖြစ်နေပြီလေ။ ဒီလိုနေတာ မသင့်တော်ဘူးလေ။
အန်တီတို့က တူအရီးတွေလို ဖြစ်ပေမယ့် သူများတွေ မြင်ရင် ပြောစရာ ဖြစ်မှာပေါ့”

“ဟာဗျာ….. ဘယ်သူမြင်မြင်၊ ကိုယ့်အန်တီ ကိုယ်ဖက်တာပဲ။
ပြီးတော့ အခု အိမ်ထဲမှာ အန်တီနဲ့ ကျနော် နှစ်ယောက်တည်းလေ။
ဘယ်သူမှ မမြင်ပါဘူး”

အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့ ခေတ်ရဲ့စကားဟာ နှစ်ယောက်လုံးကို တစ်မျိုးစီ စိတ်လှုပ်ရှားသွားစေခဲ့ပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ စကားအနိုင်ရဖို့ အမှတ်မထင် ပြောလိုက်တာပါပဲ။ ဒါပေမယ့် နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ အတွေးစိတ်ထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်က လွဲပြီး လူသူကင်းမဲ့နေပါလား ဆိုတဲ့ အတွေးကို ဖြစ်သွားစေခဲ့ပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်က ပြောပြီးပြီးချင်း အန်တီကို ဖက်ထားရင်း သူ့လီးကို ဖင်အမြှောင်းကြား ပွတ်ဆွဲလိုက် မိပါတယ်။ ဒီတော့ ယမင်းမှာလည်း ခေတ်ရင်ခွင်ထဲ ပြန်မှီခိုသွားရတာပေါ့။ အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်းဆိုတဲ့ ခေတ်ရဲ့စကားဟာ သူမကို ပိုစိတ်လှုပ်ရှားစေသလို၊ တစ်ဖက် မှာလည်း အစိုးရိမ်ပိုသွားရပါတယ်။

ဆိတ်ငြိမ်လုံခြုံခြင်းဟာ ကာမအမှောင်ခြမ်းထဲ တိုးဝင်ဖို့ အကြီးမားဆုံး အထောက်အပံ့ပဲ မဟုတ်ပါလား။ သူမလို အတွေ့အကြုံရှိတဲ့သူတောင် ဒီလိုစိတ်ရိုင်းတွေ ဖြစ်ပေါ် ခံစားနေရရင် ခေတ်လို လူပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးက ထိန်းသိမ်းနိုင်ပါ့မလား။

သူမ အမြင်မှာ ခေတ်ဟာ မိန်းမအတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ လူပျိုလေးတစ်ယောက်ပါပဲ။ ဒါကြောင့်မို့ ခေတ်နဲ့ သူမ ဒီလို ဆက် မနေသင့်ဘူးလို့ ထင်ပါတယ်။ ခေတ်နေရာမှာ တခြားအရွယ်တူ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့သာဆိုရင် အခုလို အထိအတွေ့၊ အခြေအနေနဲ့ ဘယ်အထိ ဖြစ်သွားမလဲ မတွေးရဲပါဘူး။

တကယ်ဆိုရင်လည်း တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ အခုလို အခြေအနေမျိုးအထိ သူမ အရောက် မခံနိုင်ပါ။ အစကတည်းက ဆင်ခြင်ထိန်းသိမ်း ရှောင်ရှားမိမှာပါပဲ။ ဒါကတော့ မြန်မာအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ စောင့်ထိန်းရမှု ကျင့်ဝတ်နဲ့ စိတ်အခြေအနေတွေကြောင့်ပေါ့။

ခေတ်နဲ့ကတော့ စိတ်ရိုးရိုးသာ ထားခဲ့မိလို့ အခုလို အထိအတွေ့တွေအထိ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရတာ မဟုတ်ပါလား။ အခြေအနေနောက်ကို သူမစိတ်က ပါသွားတာကိုး။ ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်တွေယိုင်နဲ့ပါစေ၊ မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတဲ့ အတွေးတစ်စကြောင့်ပဲ …….

“တော်ပြီ ခေတ်ရာ၊ အန်တီ အေးနေပြီ။
လွှတ်တော့နော်၊ အန်တီ သိပ်နေမကောင်းဘူးလေ။
အဝတ်အစားဝတ်ပြီး သနပ်ခါးလိမ်းလိုက်အုံးမယ်။
ဧည့်ခန်းက စောင့်နေနော်။ ပြီးမှ ခေတ်ကြိုက်တဲ့ လက်ဖက်သုတ်ကျွေးမယ်နော်”

“ဟင်….. ဟုတ်…. ဟုတ်ကဲ့”

သူမဘက်က နှစ်သိမ့်​ဖြောင်းဖျစကားနဲ့ ရုန်းထွက်အားကြောင့် ခေတ်က မလွှတ်ချင် လွှတ်ချင်နဲ့ သွားခွင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့မှပဲ သူမလည်း အောက်ကျနေတဲ့ တဘတ်ကို ကိုယ်ပေါ် ပြန်လွှမ်းခြုံရင်း အိပ်ခန်းဆီ ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွားပါတော့တယ်။

(ဆက်ရန်……)

ခွဲခွာသွားကြပေမယ့် နှစ်ဦးလုံးရဲ့ ရင်ထဲမှာ တစ်ခုခု ဆုံးရှုံးသွားရသလို ကိုယ်စီ ခံစားနေရပါတယ်။ ယမင်းထွက်ခွာသွားချိန်မှာ �ခေတ်မှာတော့ ခပ်ထွေထွေနဲ့ မတ်တတ်ရပ်ကျန်နေခဲ့ရပါတယ်။ ခဏကြာတော့မှ ဧည့်ခန်းဘက် လျောက်လာပြီး ဆိုဖာမှာ ထိုင်လိုက်ပါတယ်။

ထိုင်နေတဲ့ ခေတ်မှာ အတွေးများနဲ့ ရှုပ်ရှပ်ခတ်နေပါတယ်။ ရင်ထဲမှာလည်း တဒုန်းဒုန်းနဲ့ နှလုံးခုန်သံတွေ မြန်နေတယ်။ အန်တီယမင်းဆီကနေ ခေတ္တခဏသာ ရလိုက်တဲ့ ရင်ခုန်ကြည်နူးမှုမျိုးကို ပြန်လိုချင်နေမိပါတယ်။

သူနဲ့ ပတ်သတ်ဖူးတဲ့ အမျိုးသမီး သုံးယောက်လုံးမှာ ထိုစိတ်ခံစားချက် မျိုး မရရှိခဲ့ဖူးပါဘူး။ အန်တီ့ကို ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ပြီး ဖက်ထားရတဲ့ အရသာက အခုထိ ရင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့်နဲ့  စွဲကျန်နေတုန်းပါပဲ။ ဒီလို နူးညံ့ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရတဲ့ ခံစားချက်ကို သူလက် မလွှတ်နိုင်တော့ပါဘူး။

ပြီးတော့ တစ်သက်လုံး ကိုယ့်အဒေါ်တစ်ယောက်လို ချစ်ခင်တွယ်တာခဲ့ရတဲ့ အန်တီ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း တပ်မက္ပိုင်ဆိုင်ချင်နေပါပြီ။ ဒီ ဆန္ဒဆိုးတွေ ဘယ်လိုပေါ်လာရသလဲ မသိပါဘူး။ မနေ့ကတည်းက ထကြွနေတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေက အခုလို စိတ်မျိုး ဖြစ်ပေါ်စေဖို့ အထောက်အကူကောင်းတွေ ဖြစ်မှာပါ။

မနေ့က ဦးသန့်စင်နဲ့ အမေတို့ရဲ့ လိုးပွဲကို ပြန်မြင်ယောင်ရုံနဲ့ သူ့လိင်စိတ်တွေ ဟုန်းခနဲ တောက်လောင်လာရပါတော့တယ်။ အခုလက်ရှိသူ့အခြေအနေကိုလည်း သိပါတယ်။ သူဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပါ။ ရမ္မက်စိတ်တွေ အရမ်းထန်နေပြီ။ သူ့လီးကလည်း သူ့စိတ်နဲ့အညီ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ ဖြစ်နေပါပြီ။

ထိန်းသိမ်းစောင့်စည်းနိုင်မှု အသိတရားမဲ့သွားရင် ရမ္မက်စိတ်ရိုင်းများ ဦးဆောင်ရာအတိုင်း လိုက်ပါတတ်ကြတယ် မဟုတ်ပါလား။ အခုလည်း သူဟာ အမြင်၊ အထိအတွေ့ အာရုံများရဲ့ ဖမ်းစားမှုကို မတားဆီးတော့ပဲ စိတ်စေရာအတိုင်း ပြုလုပ်ဖို့သာ ရူးရူးမိုက်္မိုက် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ။

ခေတ်ဟာ လွန်ဆွဲသော အတွေးများကို နောက် မှာ ချန်ရစ်ပြီး ထိုင်ရာမှ ထလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ အန်တီယမင်းရဲ့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ မနှေးမမြန် လျောက်သွားလိုက်ပါတော့တယ်။

ယမင်းအနေနဲ့လည်း အိပ်ခန်းထဲကို ခပ်သုတ်သုတ်ဝင်လာခဲ့ပေမယ့် စိတ်လှုပ်ရှားနေတာတွေနဲ့ ရင်လှိုက်ခုန်မောပန်းနေတာတွေ မပျောက်သေးပါဘူး။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တဲ့အထိ ရင်ထဲမှာ တရှိန်ရှိန်နဲ့ ဖြစ်နေတုန်းပါ။

ဒီလို လှုပ်ရှားနေတဲ့ စိတ်ကြောင့်ပဲ အခန်းတံခါးကိုတောင် ပြန်မပိတ်မိဘဲ အိပ်ရာထက် ထိုင်နေမိပါတယ်။ ထိုင်နေရင်း သူမစိတ်မှာ ဖြစ်နေတာတွေကို ပြန်စဥ္းစားနေမိပါတယ်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ကြီးစိုးလွန်းတာကြောင့် သနပ်ခါးလည်း မလူးနိုင်သေးပါဘူး။

အခုထိ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားတာတွေ မပျောက်သေးတဲ့အတွက် ရှက်လည်း ရှက် မိသလို၊ ဒေါသလည်း ထွက် မိပါတယ်။ အချိန်မှီ ထွက်လာနိုင်ခဲ့တာပဲ တော်ပါသေးတယ်။ မဟုတ်ရင် အထိအတွေ့အောက် မှာ ဘယ်လောက်တောင် မျောပါသွားမလဲ မသိနိုင်ပါဘူး။

ရုန်းထွက်နိုင်ခဲ့ပေမယ့်လည်း သူမစိတ်ထဲ အလိုမကျသလို ခံစားနေရပြန်ပါသေးတယ်။ ဒီရေလို တရိပ်ရိပ်တိုးလာတဲ့ ရင်သိမ့်တုန် ခံစားချက် များကို ထပ်မံ လိုချင်နေပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ ဖြစ်ရော ဖြစ်သင့်ပါ့မလား။

ခေတ်နဲ့ ခဏကြာအောင် ထိတွေ့ထွေးပိုက်ခံလိုက်ရတာကို စဥ္းစားမိတော့ သူမရင်တွေ အခုန်မြန်လာရပြန်ပါတယ်။ ခေတ်ရဲ့ ယောက်ျားအင်္ဂါ နွေးနွေး၊ ထွားထွားကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို အာရုံထဲက မေ့ဖျောက် မရနိုင်သေးပါဘူး။

ခေတ်လည်း သူမနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း အထိအတွေ့ကို စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ သေချာပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ဟာကြီး ထွားပြီး မာနေရတာပေါ့။ ပြီးတော့ တဒိတ်ဒိတ် တုန်နေသေးတာလေ။ ခေတ်လေးလည်း အထိအတွေ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲ သူမအပေါ် တပ်မက္မှု ဖြစ်သွားတာ သေချာနေပါပြီ။

ခေတ်က အတွေ့အကြုံ မရှိတဲ့ လူပျိုပေါက် မို့ ထားပါတော့။ သူမကတော့ အိမ်ထောင်သည် ကလေးတစ်ယောက်အမေ ဖြစ်နေပြီး ကိုယ့်တူ ကိုယ့်သားလိုနေတဲ့ လူပျိုပေါက်လေးအပေါ် စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်သွားရတာ ခက်လှပါတယ်။

အခု အဲဒီအကြောင်း ပြန်စဥ္းစားရုံနဲ့ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်ကာ ရေငတ်သလိုကြီး ဖြစ်လာပါတယ်။ လူမှာလည်း ခြေမကိုင်မိ၊ လက် မကိုင်မိ။ ကတုန်ကရင်ကြီးဖြစ်ကာ အနေရခက်လှပါတယ်။ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းလည်း တွေးမရပါဘူး။

ဒါကြောင့်ပဲ ရှုပ်ရှက်ခတ်တဲ့ အတွေးများနဲ့ အိပ်ရာပေါ်မှာ ဆက်ထိုင်နေမိပါတယ်။ စိတ်နဲ့လူနဲ့ မကပ်ပါဘူး။ ဝေးကွာနေတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ခံစားချက်တွေ​ဟာ သူမရဲ့ လက်ရှိဘဝကို မေ့ပျောက်စေအောင် စွမ်းဆောင်ထားခဲ့ပါတယ်။

ရင်သိမ့်တုန်ဖွယ် အထိအတွေ့၊ ခံစားမှုများရဲ့ ဖမ်းစားမှု၊ ငုပ်လျှိုးနေတဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒများရဲ့ ထကြွသောင်းကြမ်းမှု၊ ဆိတ်ငြိမ်ရာ အရပ်ရဲ့ သွေးထိုးလှုံ့ဆော်မှု၊ အစရှိသည်တို့က ကာမဝဲဂယပ်ထဲ နစ်မြှုပ်ကျဆင်းစေဖို့ အကြောင်းအရင်းများ မဟုတ်ပါလား။

ထိုအချိန်မှာပဲ အခန်းဝက လူရိပ်မြင်လိုက်လို့ သူမ လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ခေတ်က သူမအခန်းထဲကို လှမ်းဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကာမစိတ်များ ထက်သန်နေတဲ့ ခေတ်ရဲ့ မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရတော့ သူမ ဆွံ့အသွားသလို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။

သူမ အခန်းထဲကို ခေတ် ဘာအတွက် ဝင်လာတာလဲဆိုတာ သိပါတယ်။ ခက်တာက သူမကိုယ်တိုင်က ငြင်းဆန်ခြင်း၊ လက်ခံခြင်း၊ ဘာအရာကိုမှ မစဥ္းစားနိုင်လောက်အောင် တွေဝေနေမိတာပါ။ ခေတ်ရဲ့ လှမ်းဝင်လာတဲ့ ခြေလှမ်းတိုင်းဟာ သူမရင်ကို အဆတိုးလို့ တုန်ခါလှိုက် မောလာစေပါတော့တယ်။

ခေတ်ကတော့ သူ့စိတ်ရိုင်းများရဲ့ စေညွှန်ရာအတိုင်း ယမင်းအခန်းထဲကို လျောက်လှမ်းဝင်ရောက်လာပါပြီ။ သူဝင်လာတာကို မျက်လုံးအကြောင်သားနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ အန်တီကိုတွေ့တော့ သူ့စိတ်တွေ ပိုရဲတင်းလာခဲ့ပါတယ်။

အခုအချိန်အထိ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ပဲ ရှိသေးတဲ့ အန်တီရဲ့ ဝင်းမွတ်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ သူ့ကာမစိတ်ကို အဆုံးစွန်ထိ ရောက်ရှိသွားစေပါတယ်။ ပခုံးသား ဝင်းမွတ်မွတ်လေးများအောက်က အန်တီရဲ့ ပကတိခန္ဓာကိုယ် အလှအပကို တွေ့မြင်ကိုင်တွယ်ချင်ပါပြီ။ ထွေးပွေ့ယုယရင်း နက်ရှိုင်းတဲ့ ကာမပင်လယ်ထဲ အတူဖြတ်သန်းဖို့ အားသန်နေပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ကုတင်နား အမြန်လျောက်သွားရင်း ထိုင်နေတဲ့ အန်တီအပေါ်မိုးကာ ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဝင်းအိနုထွေးလှတဲ့ အန်တီပခုံးနှစ်ဖက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ �သူလုပ်သမျှကို ကြောင်ကာ မော့ကြည့်နေတဲ့ အန်တီမျက်နှာအနား တိုးကပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအပေါ် ဖွဖွလေး နမ်းရှိုက်လိုက်ပါတော့တယ်။

“အို့ ……..”

ရုတ်တရတ် အနမ်းခံလိုက်ရတဲ့ ယမင်းမှာ အာမေဋိတ်သံ ခပ်တိုးတိုးသာ ထွက်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အခုလို အနမ်းခံလိုက်ရမှ လက်ရှိအခြေအနေကို ယမင်း ပြန်သတိရသွားပါတယ်။ မဖြစ်သင့်ဘူး၊ မဖြစ်ရဘူးဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ငြင်းဆန်ရုန်းဖယ်ဖို့ စဥ္းစားမိလိုက်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ခေတ်ပေးတဲ့ နူးညံ့ချိုမြိန်တဲ့ အနမ်းကြောင့် မငြင်းဆန်နိုင်သေးဘဲ တဒင်္ဂ မျောပါသွားပြန်ပါတယ်။ ခေတ်အနမ်းက မကြမ်းတမ်းဘဲ၊ သာသာဖွဖွလေးနဲ့ ခံစားလို့ ကောင်းလွန်းနေပြန်ပါတယ်။ ခေတ်က နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ပြန်လွှတ်မပေးဘဲ ခပ်ကြာကြာလေး ဖိကပ်နမ်းရှိုက်နေတာလေ။

အဲဒီတော့ အသဲအူပြတ်မတတ် တသိမ့်သိမ့်နဲ့ ဖြစ်ရတာပေါ့။ ခေတ်က နမ်းနေတာကို ခွာသွားပြီး သူမမျက်နှာကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစား စိုက်ကြည့်နေတာကို ခံလိုက်ရမှ ရှက်သွားရပါတယ်။ တကယ်ဆိုရင် သူမဘက်က ငြင်းဆန်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့တာလေ။

ဒါပေမယ့် အနမ်းအပေါ် သာယာသွားပြီး အသာငြိမ်ကာ ခံပေးလိုက်တာ မဟုတ်လား။ ဒါဟာ သူမဘက်က ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေတာကို ပြသမိလိုက်တာလေ။ ဒီအနမ်းတစ်ချက်က ခေတ်အပြုအမူအပေါ် သူမနှစ်လိုကြောင်း ဖော်ပြခဲ့မိတာကို တွေးမိပြီး အရှက်သဲသွားရတာပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ သူမကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစား ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ခေတ်အကြည့်တွေကို ရင်မဆိုင်ရဲတော့ပါဘူး။ ခေါင်းကို အမြန်ငုံ့လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ တုန်ရီလှိုက် မောနေတဲ့ အသံနဲ့…….

“ခေတ်….. အန်တီ့ကို ……. ဘာလို့ အဲလို…… လုပ်တာလဲကွာ……
အန်…. အန်တီတို့….. ဒီလို မဖြစ်သင့်ဘူးလေ”

“အန်တီရယ်….. ကျနော့်ကို ခွင့်လွှတ်နော်….
ကျနော် စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူး…. ချစ်တယ်ဗျာ….. ”

“အို့….. ခေတ်…. မလုပ်နဲ့လေ…. စိတ်ထိန်း….. အို့…… ”

ပျွတ်….. ရွှတ်…… ပျွတ်…. အို့….. ပျွတ်…. အိုကွာ…… ပျွတ်….. ပျွတ်…. အဟင့်….. ခေတ်ရယ်

ခေတ်မှာ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အန်တီယမင်း ပခုံးနှစ်ဖက်ကို တွန်းပြီး အိပ်ရာပေါ်ကို လဲကျစေလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူမအပေါ်ကို မိုးပြီး ပြင်းပြလှိုက်ထန်သော အနမ်းများပေးလာခဲ့ပါတယ်။ အခုအခါမှာ သူမခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ ခေတ်ရဲ့ရင်ခွင်အောက် မှာ ကျရောက်နေခဲ့ပါပြီ။

လက်ကျန် အရှက်နဲ့ အသိစိတ်တို့ကြောင့် ငြင်းဆန်နေပေမယ့်လည်း ရမ္မက်တွေ လောင်မြိှုက်နေတဲ့ ခေတ်ရဲ့ အပြုအမူတွေကို ရပ်တန့်နိုင်အောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်တော့ပါဘူး။ သူမရဲ့ ငြင်းဆန်ရုန်းဖယ်မှုတွေကလည်း အားမပါတော့တာ သိပါတယ်။

ဒါကလည်း ခေတ်က နှုတ်ခမ်းကို အဆက် မပြတ် နမ်းရှိုက်နေသလို လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေဘူးလေ။ သူမရဲ့ ပခုံးသားဖွေးအိအိလေးတွေကို ထွေးပွေ့ရင်း ရင်သားများအပေါ်ကို လှုပ်ရှား ပွတ်သပ်နေပါသေးတယ်။ ဒီတော့လည်း သူမမှာ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ဖြစ်ရတာပေါ့။

ဒါကြောင့်ပဲ အသက် မပါတဲ့ ငြင်းဆန်မှုတွေ ပြုနေရင်းနဲ့ပဲ ခေတ်ရှေ့ဆောင်ရာနောက်ကို သူမကိုယ်ကို သူမ သတိမထားမိခင်မှာပဲ ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ပါနေမိပါပြီ။ ခေတ်ရဲ့ အနမ်းတွေကလည်း အသဲအူတွေ ပြတ်မတတ် ခံစားရစေပါတယ်။ လူမှာလည်း အသက်ရှူမဝကာ မောပန်းနေပါပြီ။

ပျွတ်….ပျွတ်…. ရွှတ်

“အဟင့်…. ခေတ်ရယ်၊ ဘာတွေ…. ဟင့်…. လုပ်နေတာလဲ….
အိုကွာ….. အန်တီ ရှက်တယ်…. တော်ပြီ…..
ဆက် မလုပ်ပါနဲ့…. အာကွာ…. ပြောလို့မရ…. ဟင့်”

ခေတ်ကတော့ သူလုပ်စရာရှိတာ ဆက်တိုက်လုပ်နေခဲ့ပါပြီ။ သူ့အနေနဲ့ မိန်းမအတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်းရှိထားခဲ့ပြီးပြီလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစေမယ့် အရာတွေကို အကောင်းဆုံး ကိုင်တွယ်ရင်း သူသွားချင်တဲ့ ခရီးကို အရောက် ချီတက်နေပါပြီ။

ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီအပေါ် တင်းတင်းဖိကပ်ထားရင်း အနမ်းများ ဆက်တိုက်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ်ရင်း တားဆီးနေတဲ့ကြားက ရင်းလျားထားတဲ့ ထမိန်ကို ဖြည်ချလိုက်ပါတယ်။

အခုအခါမှာတော့ အန်တီရဲ့ နူးညံအိထွေးလှတဲ့ ရင်သားလုံးလုံးများအပေါ် သူလက်တွေ ကျရောက်နေခဲ့ပါပြီ။ အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးရင်း ရင်အုံကြွကြွကို ဖွဖွလေး ဖိကပ်ဆုပ်ကိုင်နေပါတော့တယ်။

ယမင်းမှာတော့ အခုမှ အပျိုပေါက်လေးတစ်ယောက်လို ပြန်လည်ခံစားနေရပါတယ်။ အနမ်းများ အဆက် မပြတ်ကျရောက်တာကို ခံယူနေရင်းမှပဲ ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်ဟာ ပြေလျော့သွားရပါတယ်။ အခုတော့ ခေတ်က သူမရဲ့ အကာအကွယ်မဲ့ ရင်သားတွေကို စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်နေပြီလေ။

ဒါပေမယ့် ခေတ်က ကိုသန့်စင်လို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကိုင်တွယ်နမ်းရှုပ်တာမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ ဖွဖွလေး နူးညံ့ငြင်သာစွာ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးနေတာလေ။ အဲဒီတော့ သူမရင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့်နဲ့ လှိုင်းစီးနေရသလိုပါပဲ။ လူပျိုပေါက်လေးရဲ့ အပြုအစုအောက် မှာ ကျရှုံးရတဲ့ သူမအဖြစ်ကိုလည်း အံ့ဩမိပါတယ်။

ငြင်းဆန်ရုန်းဖယ်ဖို့ အသိဝင်လာတိုင်း အထိအတွေ့ အရသာနောက် ပြန်ပါသွားပြီး အသိလွတ်ရပြန်ပါတယ်။ ဒီလို လွန်ဆွဲနေရင်းပဲ ခေတ် အနမ်းများ လည်ပင်းသားတွေအပေါ် ပြောင်းရွေ့ကျရောက်လာချိန်မှာတော့ လုံးဝအသိလွတ်သလောက် ဖြစ်သွားရပါတယ်။

ပြီးတော့ ခေတ်က သူမကိုယ်လုံးပေါ် မှောက်ဖိထားတာမို့ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း အထိအတွေ့ဟာ သူမရင်ထဲ ဖျဥ္းခနဲ ဖြန်းခနဲနဲ့ ဆောက်တည်ရာ မဲ့စေပါတယ်။ လူပျိုပေါက်တစ်ယောက်ရဲ့ တန်ဆာ ပူနွေးနွေးကြီးက သူမခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ထိုးမိ ပွတ်မိနေတာလေ။ အဲဒီတော့လည်း လှိုက်ဖိုရင်မောရတာ မထူးဆန်းပါဘူး။

ခေတ်မှာလည်း စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် ထန်နေပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီယမင်းရဲ့ လည်တိုင်လေးကို နမ်းရင်း ရင်သားတွေနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်နေပါတယ်။ သူ့ရဲ့ လီးကလည်း ပေါက်ကွဲမတတ် မာတောင်နေပါပြီ။ အန်တီရဲ့ ဗိုက်သားအိအိလေးများအပေါ် လီးနဲ့ပွတ်မိကတည်းက အရသာအရမ်းရှိနေတာပါ။

အပွတ်အသပ် အနမ်းအရှိုက် များကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အောက်ဆင်းလာခဲ့တာပါ။ အခုဆိုရင် ခေတ်ရဲ့လီးမာတောင်တောင်ကြီးဟာ အန်တီရဲ့ အဖုတ်အအပေါ်ကို ထိမိ ထိုးမိနေပါပြီ။ ဒီတော့လည်း နှစ်ယောက်သားမှာ မီးပွင့်မတတ် ခံစားချက် များနဲ့အတူ အထိအတွေ့အပေါ် သာယာနေမိကြပါတယ်။

ခေတ်က အောက်ပိုင်းကို လီးနဲ့ထိုးပွတ် အရသာခံနေသလို အထက်ပိုင်းကိုလည်း ဆက်တိုက် တိုက်စစ်ဆင်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အန်တီရဲ့ နို့အုံတွေကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း နို့အုံဘေးသားတွေကို လျှာနဲ့သိမ်းကာ လျက်ပေးလိုက်ပါတယ်။

အန်တီခမျာမှာတော့
သူ့ရဲ့ အပြုအစု၊ အကိုင်အတွယ်အောက် မှာ အို့ခနဲ၊ ဟင့်ခနဲနဲ့ ညည်းသံစီစီများပေးကာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ သူက နို့သီးခေါင်းထိပ်လေးကို လျှာနဲ့သိမ်းကာ လျက်ရင်း စုပ်ယူလိုက်ချိန်မှာတော့ အန်တီမှာ ခါးကော့ ရင်ကိုကြွပြီး အင့်ခနဲ ညည်းညူလိုက်ရပါတယ်။

ရှလွတ်…. ပျွတ်…. အင့်….. ပျွတ်…. အာ့…..

“ခေတ်….. ဟင့်….. အို့….. ခေတ်ရယ်….”

ရှလွတ်….. ရွှတ်….. ပျွတ်…. ပျွတ်…. အာ့….

ခေတ်ကတော့ သူစိတ်စေညွှန်ရာအတိုင်း ဆက်တိုက်ကို လုပ်နေပါတော့တယ်။ လိင်ကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ရင် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အကြိုက်ကို သိသလို အကြိမ်ကြိမ် ရယူခံစားဖူးသူမို့ သူ့အနေနဲ့ စိုးရွံ့ကြောက်လန့်စိတ်တွေ မရှိတော့ပါဘူး။ အစတုန်းကသာ လုပ်သင့်၊ မလုပ်သင့် တွေဝေနေခဲ့ပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ သူလိုချင်တာကို ရဖို့ပဲ စိတ်ရှိပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ယမင်းရဲ့ နို့တွေကို တစ်လုံးဆီပြောင်းကာ စို့လျက်ပေးရင်း၊ လက်နဲ့လည်း ဖျစ်ညှစ်ပွတ်သပ်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။ သူ့လက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အောက်ဆင်းလာပြီး သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့အပေါ် နေရာယူစိုမိုးလာခဲ့ပါပြီ။

ယမင်းအဖို့တော့ တိမ်တွေပေါ် လွင့်မျောနေတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ခံစားချက်က နိမ့်လိုက်၊ မြင့်လိုက်နဲ့ အနားမရပါဘူး။ ခေတ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ လက်ချောင်းတွေက ပေးတဲ့ အထိအတွေ့အပေါ်မှာပဲ အသဲတအေးအေး ရင်တဖိုဖိုနဲ့ လိုက်ပါခံစားရင်း အသိမဲ့ ကာမဘုံကြီးထဲ မျောလွင့်နေပါတော့တယ်။

ခေတ်ရဲ့ လီးမာမာ နွေးနွေးကြီးကလည်း သူမရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို တိုးကာ ထကြွလာစေပါတယ်။ အဖုတ်လေးထဲက ဆစ်ခနဲ၊ ကျဥ္ခနဲနဲ့ လှိုက်ကာယားယံလာစေပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ခေတ်လီးကြီးနဲ့ သူမအဖုတ်ဝန်းကျင်ကို ထိုးပွတ်ဖိမိရင် မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်သွားသလို ခံစားနေရပါတယ်။

ခေတ်ရဲ့လီးကြီးကလည်း ထမိန်အသားခံနေတာတောင် တဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေတာကို အဖုတ်လေးက အတိုင်းသား ခံစားသိရှိနေရပါတယ်။ ဒီလို ခံစားချက်တွေကြောင့်ပဲ လူမှာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ရင်ကိုကြွလိုက်၊ ကိုယ်ကိုလှုပ်လိုက်နဲ့ ခေတ်ပေးသမျှ အရသာအပေါ် ပျော်ဝင်ခံစားနေမိတာပါ။ ကာမညည်းသံလေးများလည်း လှိုင်လှိုင်ထွက်ပေါ်နေခဲ့ပါပြီ။

ကာမဒီရေများ လှိုင်လှိုင်တိုးလို့ မျောလွင့်နေချိန်မှာပဲ သူမပေါင်သားတွေ အေးခနဲ ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ခေတ်က သူမထမိန်အောက်စကို အပေါ်ကို တဖြည်းဖြည်း ဆွဲတင်နေတာကို သတိမထားလိုက် မိပါဘူး။ အခုအချိန်မှာတော့ သူမဆီးခုံအထိ ပေါ်နေပါပြီ။

ရေချိုးပြီးကာစ အဝတ်အစားပြန်မဝတ်ဖြစ်သေးတာမို့ အတွင်းခံတွေလည်း ဘာမှ မဝတ်ရသေးဘူးလေ။ အခုတော့ ခေတ်လေးရှေ့မှာ မိမွေးတိုင်းနီးပါး ဖြစ်ရမှာကို တွေးမိလေ ရှက်လေပါပဲ။ ရင်လည်း ပိုခုန်မိပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ရဲ့ကိုယ်ကို တွန်းဖယ်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် အရာမထင်ပါဘူး။ ခေတ်က သူမတွန်းဖယ်မှာကို ကြိုသိနေတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ သူမပေါင်ပေါ်ကို ခွကာ အပေါ်က မိုးပြီး နို့တွေကို စို့နေပါတယ်။ သူ့လီးမာမာကြီးကလည်း အခုအခံ မရှိတော့တဲ့ အဖုတ်လေးအပေါ် လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး ဖိထောက်ကာ ပွတ်နေပါတော့တယ်။

(ဆက်ရန်……)