ကွေ့ကောက်သော မြစ်အလယ် – ၂ (အခန်း ၁၀)

“အန်တီ….. ကျနော် လိုးတာ ခံချင်ပြီလား….
ကျနော် အသေလိုးမှာနော်…. ခံမှာလား……”

“အွန်း….. ခေတ် လုပ်သမျှ အန်တီခံ……
ပလွပ်…. ဗြစ်….. ဗြွတ်….. ဒုက်…. အွတ်….. အား….”

ကျမစကား မဆုံးခင်မှာဘဲ ခေတ်က လီးကို အဆုံးထိ တစ်ချက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက်တာပါ။ သူ့လီးထိပ်ကြီးနဲ့ ပင့်ဆောင့်လိုးချက်က ထိမိပြင်းထန်လွန်းလို့ နာကျဥ္နေတဲ့ ကျမ အဖုတ်တစ်ခုလုံး ပွင့်ထွက်သွားမတတ် စူးအောင့်သွားရပါတယ်။ မျက်ရည်ပါ စိမ့်ထွက်လာတဲ့ အထိပါ။

“အမလေး……. ခေတ် လီးကြီးက ပြည့်ကျပ်ပြီး စူးနေတာပဲ….အာ့….
တစ်ချက်တည်း ဆောင့်တော့ မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်သွားတယ်….. ခဏ…… အာ့….. အီး…..”

“မရတော့ဘူး။ ကျနော် လိုးသမျှ ခံမယ်ဆို။
ကျနော်ကတော့ အန်တီ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး အပီဖြုတ်ချင်နေပြီ ….. အင့်….”

ဗြွတ်…. ဘွတ်….. အား…. ဗြွတ်…. ဖေါင်း…
ဖေါင်း…. အ…… ဘွတ်…. အာ့….. ဗြစ်….. အမ… လေး…..
ဟင့်…. အထဲမှာ ပြည့်သိပ်နေ…. အာ့…. အရမ်းပဲ…. ဟင့်….

ခေတ်ကတော့ ကျမခါးကို ချုပ်ကိုင်ဆွဲပြီး ခပ်သွက်သွက် ပင့်လိုးနေခဲ့ပါပြီ။ တဘွတ်ဘွတ်၊ တဖေါင်းဖေါင်း ပင့်ဆောင့်သံများနဲ့အတူ တစ်ကိုယ်လုံး ပွင့်ထွက် မတတ် နာကျင်ခံခက် မှုများကို အံကြိတ်တင်းခံရုံပဲ ရှိပါတော့တယ်။

သူ့ရဲ့ သန်မာမြဲမြံတဲ့ လက်တွေအောက် မှာ မလူးသာ မလွန့်သာနဲ့ပါ။ ပင့်ဆောင့် လိုးလိုက်တိုင်း ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေရပါတယ်။ သူကတော့ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး အချီချီ အလိုးခံပေးနေတဲ့ ကျမကို မညှာတော့ဘဲ အသေဖြုတ်နေပါပြီ။

ကျမမှာလည်း ပြင်းထန်တဲ့ ပင့်ဆောင့်လိုးမှု၊ ကျပ်တည်းစီးပိုင်တဲ့ အထိအတွေ့တွေအောက် မှာပဲ ကာမဆိပ်တွေ တရိပ်ရိပ် တက်နေရပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ သူ့ကျောပြင်ကို ပြန်လည်သိုင်းဖက်လို့ အော်ဟစ်ညည်းညူရင်းပဲ အလိုးခံနေရပါတယ်။

ဗြွတ်…. ဖေါင်း…ဖေါင်း…ဘွတ်….အာ့…. ဗြွတ်…. ဘွတ်…အု့…..အင့်ဟာ…. ဖေါင်း… ဘွတ်…. အ…

“ကောင်းတယ်မို့လား၊ ဒီလို အဆောင့်ခံရတာကို ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား…..  အင့်…..
အန်တီ့ မျက်နှာ လှလှလေး ကြည့်ပြီး လိုးရတာ တကယ့် ဖီးလ်ပဲ……အင့်ဟာ….
ကျနော်လိုးသမျှ အကြိုက် ခံတော့… အင့်….”

ဖွပ်….ဗြွတ်…..ဘွတ်….အင့်…..အာ့…. ကောင်းတယ်…..အာ့ ….. ဗြွတ်….. ဘွတ်…..ဖေါင်း….. ဒုက်…. အား….

ခေတ်ရဲ့ ရမ္မက်ထန်ထန် ပြောစကားများက ကျမစိတ်တွေ ပိုလွတ်လာစေပါတယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံး တဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ ကာမဆိပ်တွေ တက်လာရပါတယ်။ တဖေါင်းဖေါင်း အဆောင့်ခံနေရတဲ့ အဖုတ်လေးကတော့ အီစိမ့်နေရပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ဒီအထိအတွေ့ကို ပိုပြီးတော့ပဲ လိုချင်နေတာကလည်း ခက်ပါတယ်။

ခေတ်ရဲ့ အားမာန်အပြည့်နဲ့ ခပ်သွက်သွက် ပင့်လိုးချက်တွေ ကြားမှာ ကျမမှာ ငဖယ်ပျံသလို တွန့်လူးကော့ပြန်နေရတာပါ။ သူက လီးကို တဆုံးနီးပါး ဆွဲထုတ်ကာ အားနဲ့ ပင့်ဆောင့်လိုးနေတာလေ။ သူ့ပင့်ဆောင့်ထည့်လိုက်ရင် လီးကြီးက အဖုတ် အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ထိုးခွဲကာ အတွင်းနံရံကိုအားနဲ့ ပစ်ဆောင့်ခံရတာပါ။

ဒါကြောင့်လည်း ကျမမှာ နထင်ကြောတွေ ပြတ်ထွက်ကုန်သလား ထင်ရအောင် ထိမိပြင်းထန်လွန်းလှပါတယ်။ ကျမမှာတော့ သူ့ပခုံးပေါ် ခေါင်းမှီပြီး တင်းတင်းသိုင်းဖက်ကာပဲ ခံနေရပါတော့တယ်။ အချက် ၅၀ လောက် မနားတမ်း ဆက်တိုက် အဆောင့်ခံရတော့ ကျမမှာ တင်းခံဖို့ပင် အားအင်မဲ့ရပါပြီ။

ဖွပ်….ဖွပ်…ဗြွတ်….ဖေါင်း…ဖေါင်း…..အား
ဗြစ်….ဘွတ်….အု့….ပျွတ်….ဗြစ်….ဘွတ်…အွတ်

အာ့….အု….ပျွတ်….ပလပ်….အီး …..အဟင့်…ပျွတ်….ပလပ်….ပလပ်….

ဖွပ်….ဗြွတ်… ဖပ်….အာ့….. ဖပ်….ဖပ်….. အ….ဖွပ်….ဗြွတ်…. အု….. ဘွတ်….. ဖေါင်း …. အာ့ ….ဖွပ်…ဖပ်….ဖပ်….ဗြွတ်…. အွတ်…

“အန်တီ….. ပုံစံပြောင်းရအောင်…..”

“ဟင်….. ဟူး….ဘယ်လိုလဲ….”

“အန်တီပဲ ဖင်လိုးခံမယ်ဆို….. အခု ဖင်ကို လိုးတော့မယ်လေ….
ဖင်လိုးရင်း အထဲမှာ ပြီးချင်တယ်။ အန်တီ့ ဖင်လှလှလေးတွေကို ဆောင့်ခွဲချင်လို့။
လာပါ….. ဒီမှာပဲ လေးဘက်ကုန်းပြီး ဖင်ထောင်ပေးစမ်းပါ”

ဗြွတ်…..

ခေတ်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ လီးဆွဲထုတ်သွားပါတယ်။ သူ့လီးဆွဲထုတ်သွားတာနဲ့ ကျမ အဖုတ်လေးဟာ တဆက်ဆက်တုန်ခါရင်း ကျန်နေခဲ့ရပါတယ်။ ကျမ ခန္ဓာကိုယ်က မပြီးသေးပေမယ့် စိတ်တွေကတော့ ပြီးသလောက်ကို အရသာရှိပြီး ကောင်းနေခဲ့တာပါ။ တစ်ကိုယ်လုံး အရသာတက်နေချိန်မှာပဲ ခေတ်က ပုံစံပြောင်းဖို့ ပြောလာတာပါ။

အခုလည်း လီးဆွဲထုတ်သွားတော့ ကျမမှာ အားပျက်ပြီး လဲပြိုကျမတတ်ပါပဲ။ ခေတ်ကို အားယူဖက်ရင်း တဆက်ဆက်တုန်လို့ အမောဖြေနေမိပါတယ်။ စို့ထားတဲ့ လီးမရှိတော့တာကြောင့် အဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေကလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ယိုကျလာရပါတယ်။ ကျမ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း အနှံ့နဲ့ ခေတ် လီးကြီးများလည်း စောက်ရည်ပျစ်ချွဲချွဲတွေ စိုစွတ်ပေကျံနေပါတယ်။

သူလည်း ဒီပုံစံနဲ့ အချိန်ကြာကြာ ပင့်လိုးခဲ့ရတော့လည်း ပုံစံပြောင်းဖို့ လိုအပ်မှာပါ။ ဒါပေမယ့် အခုပုံစံပြောင်းမှာက ကျမကို ဖင်လိုးချင်လို့ပါတဲ့။ အလေ့အကျင့် များတဲ့ အဖုတ်တောင် ပူထူနေအောင် ခံရတာပါ။ အလေ့အကျင့် သိပ်မရှိခဲ့တဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကတော့ ကွဲပြဲသွားမလားတောင် စိုးရိမ်နေရပါပြီ။

ဒါပေမယ့် ခေတ်အလိုကျ နေပေးဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီးသားလေ။ တောင်းဆိုလာပြီဆိုတော့လည်း အားတင်းပြီး ဖင်ခံပေးရတော့မှာပေါ့။ အခုလက်ရှိမှာတော့ လူက အားပျက်ပြီး မောပန်းနေတာမို့ ဘယ်လိုနေလို့ ဘယ်လို ဖင်လိုးခံပေးရမလဲ ဆိုတာတောင် မစဥ္းစားနိုင်သေးပါဘူး။

ဒါပေမယ့် ခေတ်ကတော့ သူမကို နေရာချပေးနေပါပြီ။ မနက်က ခေါင်းမူးနေလို့ မလျော်ဖြစ်သေးတဲ့ အဝတ်ဟောင်းတွေကို ခြင်းထဲက ထုတ်ကာ ကြမ်းပြင်မှာ ခပ်ထူထူ ဖြန့်ခင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမကို ဖင်ပူးထောင်းထောင်ကာ ကုန်းပေးဖို့ ပြောလာပါတယ်။

ကျမလည်း သူ့စိတ်ကြိုက်အတိုင်း ဖင်ကိုကောက်ကာ ထောင်ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ မေ့သလောက် ဖြစ်နေတဲ့ ဖင်ခံရမှုကို အခုပြန်ကြုံတွေ့ရတော့မှာမို့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေရပါတယ်။ လန့်လည်း လန့်နေသလို ရနေစဲဖြစ်တဲ့ ကာမအရသာကိုလည်း မပျောက်ပျက်သွားချင်ပါဘူး။

“ဟုတ်ပြီ အန်တီ။ ဖင်လေးက လုံးပြီး ကောက်နေတာပဲ။
အန်တီ ဖင်ကုန်းရင်း ဝိုင်းဝိုင်းကျစ်ကျစ်လေးနဲ့ အရမ်းလှတယ်”

ဖပ်….. ဟင့်…..

ခေတ်က သူ့ရှေ့က ကျမရဲ့ ဖင်အိုးဝိုင်းဝိုင်းလေးကို ကြည့်ပြီး ချီးကျူးနေပါသေးတယ်။ ပြီးတော့ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ ကျမ တင်ပါးသားပြောင်ပြောင်လေးအပေါ် ခပ်သာသာလေး ရိုက်ကာ လျောက်ပွတ်နေပါတော့တယ်။

ဒီတော့ ကျမမှာ အသဲတွေ ယားလှတာပေါ့။ သူ့လက်နဲ့ ပွတ်တိုက် မှုတိုင်းမှာ ကျမဖင်အိုးလေးကလည်း အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ သူ့လက်က တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျမဖင်အကွဲကြောင်းကို ထိုးပွတ်ပေးလာပါတယ်။

ရွရွလေးတစ်မျိုး၊ အားပါပါလေး ဖိကာတစ်မျိုးနဲ့ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးလာတော့ ကျမစိတ်နဲ့ ခန္ဓာကို တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းထားနိုင်စွမ်း မရှိတော့ပါ။ အရှက် မရှိ၊ ဖင်ကို လှုပ်ခါလို့ ညည်းသံပေးနေရပါပြီ။

“လှလိုက်တဲ့ ဖင်ဗျာ။ တင်းပြီး ပြောင်နေတာပဲ။
အရင်တုန်းက အန်တီလှမှန်း သိပေမယ့် ဒီလိုစိတ်မျိုးနဲ့ မကြည့်ခဲ့ဖူးဘူး။
အခုမှ အန်တီ့အိုးက ကြည့်လို့ကို မဝဘူးဗျာ။
ဖွေးပြီး ဝိုင်းနေတာ။ အရမ်း လှတာပဲ…..”

ရွှတ်

“အို့….. ခေတ်ရယ်၊ ဒီတင်ပါးတွေပဲ နမ်းနေတာပဲ။
ခေတ်လေး တော်တော်ကြိုက်နေလားဟင်”

“ကြိုက်တာပေါ့ အန်တီရယ်။ ကြည့်လို့ကို မဝဘူး။
အခုဒီဖင်ကို အားရပါးရ လိုးရတော့မှာကို ယုံတောင် မယုံနိုင်ဘူး”

“ခေတ် ကြိုက်ရင် ဒီဖင်တွေက ခေတ်အတွက်ပဲကွာ။ အန်တီ ခွင့်ပြုထားတာပဲ။
အန်တီလည်း စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေပြီ။
ခေတ်လက်က အငြိမ်မှ မနေတာကိုး။
အန်တီ့ကို အသဲယားပြီ သေအောင်လုပ်နေတာလား ခေတ်ရယ်”

“ဟီး…… ကျနော် ကိုင်လို့ မဝလို့ပါ။
ပြီးတော့ ဖင်လိုးရင် အန်တီနာမှာ ဆိုးလို့ အခံရသက်သာအောင် နှူးပေးရအုံးမယ်”

“ဖြည်းဖြည်းတော့ လုပ်ပါခေတ်ရယ်။
တကယ်ဆိုရင် အန်တီ အဲဒါခံရမှာ အရမ်းကြောက်တာ။
အခု ခေတ်ကို ကောင်းစေချင်လို့ ကြိတ်မှိတ်ခံရမှာ….. နော်…. ခေတ်”

“ဟုတ်က​ဲ့”

ခေတ်က စကားပြောနေရင်းနဲ့ လက်က အငြိမ်မနေပါဘူး။ ဒီတော့ ကျမလည်း စိတ်တွေ ထန်ပြီး စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်း ပြန်ပြောနေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေတ်က ကျမဖင်တွေအပေါ် တပ်မက္လွန်းနေတာကိုလည်း ကျေနပ်နေမိပါတယ်။

ခေတ် အရမ်းကြိုက်တဲ့ ကျမဖင်တွေကို ခေတ်အတွက် ပေးဆပ်ဖို့ အသင့်ပါပဲ။ ခေတ်ကလည်း ကျမစကားတွေကို ကြားပြီး လိင်စိတ်တွေ ပိုပြင်းလာတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ ဖင်လုံးတွေကို �ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ပေးရင်း တဖပ်ဖပ် ရိုက်လာပါတယ်။

သူ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်တိုင်း ကျမနားထင်ကြောများ တဖျဥ္းဖျဥ္း ဖြစ်သွားရအောင် အရသာရှိလှပါတယ်။ ခေတ်က ကျမကို ကော့ပြန်နေအောင် နှိုးဆွပြီးမှ သူ့စိတ်ကြိုက်လိုးကာ အပီဖြုတ်တော့မယ် ထင်ပါတယ်။

အခုလည်း ကျမဖင်သားနေရာအနှံ့ကို သူ့လျှာနဲ့ လျက်ပေးလာပြန်ပါပြီ။ အထူးသဖြင့် အဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက်ကြား အမြှောင်းနေရာလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဖိလျက်ပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ တို့ထိကစားပေးလိုက်ရင် ကျမမှာ ဖင်ထဲက ယားသလိုလို၊ အဖုတ်ထဲက ယားသလိုလိုနဲ့ ခံစားရတာ ထူးခြားလှပါတယ်။

ဒီလို အောက်ပိုင်း နှစ်ပေါက်လုံးရဲ့ အတွင်းထဲက လှိုက်ပြီး ယားတက်လာတာကို ခံရတာ ခက်လှပါတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ဆင်းသွားစေတဲ့အထိပါ။ ကျမအဖုတ်ထဲကလည်း အရည်တွေ စိမ့်ထွက်ကျပြီး စိုစွတ်နေပါပြီ။ အရင် ထွက်ထားတဲ့ စောက်ရည်များနဲ့ ပေါင်းကာ စိုရွှဲနေခဲ့ပါပြီ။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ခေတ်ရဲ့လက်နှစ်ချောင်းဟာ ကျမအဖုတ်ထဲကို တိုးဝင်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ အဖုတ်ထဲမှာ အိုင်ထွန်းနေတဲ့ စောက်ရည် ပျစ်ချွဲချွဲတွေကို ယူပြီး ကျမဖင်ဝကို သုတ်လိမ်းပေးလာပါတယ်။ ဒီတော့မှ ခေတ်လုပ်နေတာကို ကျမ သဘောပေါက်လာပါတယ်။

ခေတ်က ကျမဖင်ပေါက်ထဲ အဝင်ချောစေဖို့ ချောဆီသဘောမျိုး စောက်ရည်ပျစ်ချွဲချွဲတွေကို သုံးနေတာပါ။ ကိုသန့်စင် ဖင်ချခဲ့တုန်းကတော့ ဂျယ်ဆိုတာ သုံးခဲ့တာမို့ ဒါကို ကျမနားလည်နေပါတယ်။ အခုတော့ ခေတ်က ကျမစောက်ရည်တွေကို ယူကာ ဖင်ဝကို စိမ်ပြေနပြေ သုတ်လိမ်းနေပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ ဖင်ဝကို သုတ်လိမ်းရုံ မကဘဲ ဖင်ပေါက်ထဲကိုပါ ထိုးနှိုက်ကစားပေးလာပါတယ်။ ပထမဆုံး လက်တစ်ချောင်းတည်းကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလာပါတယ်။ စသွင်းကတည်းက ဖင်ပေါက်က တစ်စို့စို့ကြီးနဲ့ အနေရခက်လှပါတယ်။ ဒါတောင် စောက်ရည်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ လက်ချောင်းမို့ ဒီလောက်ပဲ အခံရခက်တာနဲ့ တူပါတယ်။

ဖင်ထဲ လက်ချောင်း သွင်းပြီးတာနဲ့ အတွင်းနံရံတွေကို လှည့်ပတ် ပွတ်တိုက်ပေးနေပြန်ပါတယ်။ တစ်စို့စို့နဲ့ စူးအောင့်နေပေမယ့် ဖင်ခံမယ်ဆို ဒီထက် မက ခံရဆိုးအုံးမှာကို သိနေတာမို့ ကြိတ်မှိတ်နေပေးနိုင်ပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ လက်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်၊ အရည်တွေသုတ်လိုက်၊ ဖင်ပေါက်ထဲ ပြန်နှိုက် ကလိလိုက်နဲ့ ကျမကို မနားတမ်း ဖင်ပေါက်ချဲ့နေပါတယ်။

ပြီးတော့ ခေတ်က ကျမဖင်ပေါက်ကို ထိုးနှိုက်ကလိနေသလို နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ရှေ့ကအဖုတ်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေပြန်ပါတယ်။ အဖုတ်လေးကို ပွတ်လိုက်၊ အစိလေးကို ကစားပေးလိုက်နဲ့ ကျမစိတ်ကို အနားမရအောင် ဆွဲခေါ်နေတာပါ။

ဒီတော့ ကျမမှာ ဖင်ပေါက်က စူးအောင့်မှုနဲ့အတူ အဖုတ်လေးထဲက ယားယံမှုတွေကို တပေါင်းတည်း ခံစားရင်း အတွေ့ထူးမှာ သာယာနေမိပါပြီ။ ရမ္မက်ရှိန်များ ပိုတက်လာပြီး စောက်ရည်တွေ လှိမ့်ဆင်းလာရပါတယ်။ ဖင်လည်း ရမ်းခါနေပါပြီ။

ခေတ်ကလည်း လက်တစ်ချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း ထိုးသွင်းလာပါပြီ။ ကျမဖင်ပေါက်ထဲမှာ စီးကပ်ကပ်နဲ့ ဖြစ်နေပြီး အဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေကလည်း အမျှင်တန်းကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ကျဆင်းနေရပါပြီ။

ကျမမှာ ဖင်ကို အတတ်နိုင်ဆုံး မလှုပ်ရအောင် တင်းခံပြီး တောင့်ပေးထားမိပါတယ်။ ဒါမှ ခေတ် လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးနှိုက်လို့ အစဥ္ပြေမှာလေ။ နာကျင်ခံခက် မှုနဲ့ တရှိန်ရှိန်တက်နေတဲ့ ကာမအရသာတို့ အကြားမှာ ကျမ သာယာနေတတ်ပါပြီ။

ဒီလို ကျမဖင်ထဲ သူထိုးနှိုက်လိုက်တိုင်း တမူထူးတဲ့ ခံစားချက္များကြောင့် ပါးစပ်က အသံထွက် ညီးညူရင်း ဖင်ကို ပိုပစ်ပေးနေမိပါတယ်။ ဖင်ပေါက်ထဲက သူ့လက်ချောင်းတွေ ဆွဲထုတ်သွားရင် တစ်ခုခု ဟာသွားသလို ခံစားရပါတယ်။ အဲဒီအချိန်ဆိုရင် ကျမ ဖင်ဝလေး စူပွပွ ဖြစ်နေလောက်ပါတယ်။

သူက စိတ်ကြိုက်ကလိပြီးနောက် လက်သုံးချောင်း စုပြီး ဖင်ထဲကို ထိုးသွင်းလာပါတယ်။ လက်ချောင်းသုံးချောင်းပူးပြီး အထိုးခံရချိန်မှာတော့ ဖင်ကြောများ ပြတ်ထွက္မတတ် နာရပါတယ်။ လည်ချောင်းသံအစ်အစ်နဲ့ အားကနဲအော်မိတဲ့ အထိပါ။ လန့်ပြီး ရုန်းထွက် မလို့ ပြင်ပြီးမှ စိတ်ကိုတင်းပြီး အံကြိတ်တောင့်ခံလိုက်ရပါတယ်။

သူကလည်း ကျမ မခံနိုင်အောင် အခံရခက်နေတာကို သိတယ်နဲ့တူပါတယ်။ အဖုတ်ကို ကလိပေးတဲ့လက်က ခပ်မြန်မြန်လေး ထိုးပွတ်ကလိပေးလာပါတယ်။ ပြီးတော့ စူးအောင့်လွန်းလို့ တဆက်ဆက်တုန်နေတဲ့ ကျမတင်ပါး အနှံ့ကို တပျွတ်ပျွတ်မြည်အောင် နှုတ်ခမ်းနဲ့ လိုက် စုပ်နမ်းနေပါသေးတယ်။ ဖင်ထဲ အဆုံးထိ ထိုးနှိုက်ထားတဲ့ လက်သုံးချောင်းကိုလည်း အထဲမှာ လှည့်ပတ်ကစားပေးနေပါသေးတယ်။

ဒီလို သုံးနေရာကို တပြိုင်တည်း တိုက်စစ်ဆင်တော့ ကျမမှာ ကြီးမားလှတဲ့ ကာမလှိုင်းတံပိုးအောက် နစ်မြှုပ်သွားရပြန်ပါတယ်။ ဖင်ထဲက နာကျင်မှုဟာ အဖုတ်ထဲက ယားယံမှုကြောင့် အခံရသက်သာလာသလို စိတ်ထဲဖျဥ္းခနဲ၊ ကျဥ္ခနဲ ဆက်တိုက် ဖြစ်လာရပါတယ်။

အခုဆိုရင် ကျမဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးနှိုက်ရင်း လက်နဲ့လိုးပေးနေပါပြီ။ ဒီလို ခပ်သွက်သွက် လုပ်ပေးနေချိန်မှာပဲ ကျမအဖုတ်ထဲက အကြောတွေ တင်းကျပ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ဝေဒနာနဲ့ အရသာကြားမှာ ဘယ်အရာကိုမှ ကျမ အမှတ်မထားနိုင်တော့ပါဘူး။

စောက်ရည်တွေ ထုတ်ပန်းပြီး၊ တဆက်ဆက်တုန်နေမိပါတော့တယ်။ သူရဲ့ ဆက်တိုက် ပွတ်သပ်နှိုးဆွမှုတွေကြောင့် ကျမ ပြီးသွားသလား၊ မပြီးသေးဘူးလားဆိုတာတောင် မသိနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ ဝေဒနာပြီး ဝေဒနာ၊ အရသာပြီး အရသာတို့ မပြတ်ဖြစ်ပေါ်နေရတာလေ။ ဒီတော့ သာယာမှုအရှိန်တွေ မရပ်တန့်နိုင်တော့ဘဲ ထူပူနေရတဲ့ အဖြစ်ပါ။

ကျမ ထူပူပြီး ကာမအဆိပ်တွေ တရိပ်ရိပ်တက်နေချိန်မှာပဲ ခေတ်က ကျမဖင်ဝကို ဖြဲပြီး သူ့လီးထိပ်ကို တေ့ထားလိုက်ပါတယ်။ အခုဆိုရင် ကျမ တကယ်ကို ဖင်လိုးခံရတော့မှာပါ။ မခံနိုင်လောက်အောင် နာတတ်တာမို့ အခုနောက်ပိုင်း ကျမ လင်ကိုတောင် မပေးတော့တဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ခေတ်ရဲ့လီးကြီးက ထိုးခွဲဝင်ရောက်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒါကိုပဲ ကျမက ကျေနပ်နေမိပြန်ပါတယ်။

“အန်တီ….. အဲအတိုင်း ကုန်းထားနော်။
ကျနော် ဖင်ထဲ လီးထည့်တော့မယ်။
အန်တီ့ ဖင်လှလှ လုံးလုံးလေးကို ကျနော် လိုးတော့မှာ.. သိလား….. ဖင်ဝကို လျော့ထား”

“အင်း….. ခေတ်….. ဖြည်းဖြည်း….”

ဗြစ်…. အ…. ဖလွပ်…. အိ….. ဗြစ်….. အီး…..

ခေတ်က ကျမ ဖင်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီးဖြဲကာ စူပွပွနဲ့ ပွင့်အာလာတဲ့ ဖက်ပေါက်ထဲ လီးကို တရစ်ချင်း ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ခေတ်က ဖင်ဝ လီးတေ့ပြီး လိုးတော့မယ်လို့ ပြောကတည်းက ကျမစိတ်ကိုလျော့လို့ အလိုက်သင့် နေပေးခဲ့ပါတယ်။

ဖင်ခံဖူးသူမို့ စဝင်တဲ့အချိန် နာကျင်စူးအောင့်မှုကို ကျမကောင်းကောင်း သိတယ်လေ။ ဒါကြောင့်ပဲ ဖင်ကြောကို လျော့ကာ ကိုယ်ကို တောင့်ခံထားပေးမိပါတယ်။ ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်နဲ့ ခန္ဓာကို ပြင်ဆင်ထားပေမယ့် သူ့လီးခေါင်း စဝင်လာတဲ့အခါ အောင့်ပြီး နာလှပါတယ်။

မီးစနဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်သလိုပါပဲ။ လက်နဲ့ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး အပေါက်ချဲ့ပေးထားတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးဟာ တကယ်လီးဝင်လာတဲ့အခါ မခံနိုင်အောင်ပါပဲ။ ဖင်ဝက နာကျင်မှုက ဦးနှောက်ကြောများအထိ ကူးစက်ကာ ထူပူသွားစေပါတယ်။

ခေတ်လီးကြီးရဲ့ တရစ်ချင်း ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာမှုဟာ ကျမဖင်ထဲကို တုတ်ကြီးကြီးနဲ့ အတင်းဖိသိပ်ထိုးသွင်း ခံနေရသလိုပါပဲ။ နာလွန်းလို့ အောက်က ခင်းထားတဲ့ အဝတ်တစ်စကို ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး အံကြိတ်ခံနေရပါတယ်။ တအီးအီးနဲ့ မချိမဆန့် ညည်းညူသံတွေဟာ ကျမ နာကျင်စူးအောင့်မှုကို ဖေါ်ပြနေတာပါပဲ။

ခေတ်ရဲ့ လီးကြီး ကျမဖင်ထဲ အဆုံးထိ မြန်မြန် ဝင်သွားဖို့ပဲ ဆုတောင်းနေရပါတယ်။ ဒီလို အံကြိတ်ကာ တင်းခံနေရင်းပဲ သူ့လီး အဆုံးထိ ဝင်ရောက်သွားပါတယ်။ ခေတ်က လီးကို တဆုံးဖိကပ်ကာ ခဏငြိမ်နေပါတယ်။

သူက ငြိမ်နေပေမယ့် ကျမမှာတော့ လည်ပင်ကြောများထောင်ပြီး နထင်က ချွေးများပင် ထွက်လာရပါတယ်။ ဖင်ထဲကို သပ်သျှိုခံထားရသလိုပါပဲ။ လီးက ဖင်ထဲကနေ ရင်ဝအထိ ရောက်နေသလား မှတ်ရပါတယ်။

“အန်တီ့ ဖင်ထဲကို ကျနော့်လီး တဆုံးဝင်သွားပြီ။
ဖင်ပေါက်လေး ဆုပ်ဆွဲထားတာက တကယ်ခံလို့ကောင်းတယ်။
အန်တီ ခံနိုင်ရင် ကျနော် စလိုးတော့မယ်နော်”

“အာ့….. ခေတ်….. ဖြည်းဖြည်း စလုပ်နော်။
ခေတ် လီးကြီးက အန်တီ့ရင်ခေါင်းထဲအထိ ရောက်နေသလား မှတ်ရတယ်။
တစ်စို့စို့ကြီးကွာ။ အန်တီဖင်…. ပြဲသွားပြီလား မသိဘူး… ဟင့်”

“အခုတော့ မပြဲပါဘူး။
ဖြည်းဖြည်းချင်းကနေ နောက်တော့ တကယ်ပြဲအာသွားအောင် ဆောင့်လိုးမှာ။
အန်တီတော့ လှိမ့်ပိတ် ခံဖို့သာ ပြင်ထား”

ဗြစ်…အင့်….ဘွတ်….ဘူ….အာ့…
ဗြစ်….ဘွတ်….အု….. အင့်…. ဗြစ်…. ဘွတ်…. အီး……

ခေတ်ကလီးကို နည်းနည်းဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ထိုးသွင်းကာ စ လိုးနေပါပြီ။ သူက သာသာလေး စလိုးတာပါ။ ဒါပေမယ့် သူ့လီး လှုပ်ရှားမှုတိုင်းမှာ ကျမ ဖင်ဝက နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကပါ လိုက်ပါ လှုပ်ရှားရင်း စပ်ဖျဥ္းဖျဥ္းဖြစ်နေရပါတယ်။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လီးကို ပိုဆွဲထုတ်ပြီး ခပ်ဆက်ဆက်လေး လိုးလာပါပြီ။ ကျမမှာ ခံရတာ မသက်သာတော့ပါဘူး။ လီးဆွဲထုတ်တိုင်း ဖင်ဝက နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ လိုက်ပါသွားပြီး ဖင်ကြီးပါ သူ့လီးနဲ့ ကပ်ပါ သွားရပါတယ်။ လီးပြန်ထိုးသွင်းလိုက်ရင်လည်း ဖင်ထဲ ဒုတ်ကြီးကြီးနဲ့ ထိုးသွင်းခံရသလို ခိုးလို့ခုလုနဲ့ အောင့်လှပါတယ်။

အရှိန်ရလာတဲ့ ခေတ်ရဲ့ဖင်လိုးချက်တွေအောက် မှာ တအီးအီး ညည်းညူရင်း အံကြိတ်ခံနေရပါပြီ။ ကျမဖင်ဝကို ဖြဲထားတဲ့ ခေတ်လက်တွေဟာ အခုတော့ ကျမခါးပေါ် ရောက်နေပါပြီ။ ကျမခါးကို စုံကိုင်ဆွဲလို့ မပြင်းမပျော့ လိုးချက်တွေနဲ့ ဖင်ချမှုကို ခံပေးနေရပါပြီ။

ွဗြစ်….ဘွတ်….အာ့….ဗြစ်….အင့်…. ဖပ်…. ဘွတ်….အု့ …..ဗြွတ်….အီး….

ဖွတ်….ဘွတ်….အာ့…..ဗြစ်…..အင့်…. ဘွတ်….အု…. ဖွပ်…အ..ဗြစ်..ဒုက်…အွတ်….

“အန်တီ ဖင်က လိုးလို့ အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ။
ဖင်ထဲ လီးဝင်တာ တကယ့် ဖီးလ်ပဲ။
ကျနော် အန်တီ့ကို ဖင်လိုးနေပြီ….အာ့…အင့် ….”

ဖွပ်…ဖွပ်… ဗြစ်…အာ့.. အင့်… ဘွတ်….. ဖပ်…… အင့်… ဖေါင်း… အား …အ…. ဗြစ်…ဖွပ်…ဗြွတ်…အွတ် ….

ခေတ်ကတော့ ကျမ ခါးကို စုံကိုင်ဆွဲလို့ စကားကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ စတင်လိုးဆောင့် ပေးလာပါပြီ။ သူ့လိုးချက်တွေ တဖြည်းဖြည်း အားပါလာပြီး ထိချက်တွေ ပြင်းလာပါတယ်။ ကျမ ဖင်ဝနဲ့ အတွင်းသားတွေကတော့ သူ့လီးရဲ့ ပွတ်တိုက္မှုဒဏ်ကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံနေရတာပါ။

သူ့လီးခေါင်းကြီးက ကျမ အူတွေထဲအထိ ဝင်ရောက် ထိုးမွှေနေသလား ထင်ရပါတယ်။ ထိမိတဲ့ ဖင်လိုးချက် များကြောင့် ကျမခန္ဓာကိုယ်ဟာလည်း ရှေ့နောက်ခါရမ်းလို့ နေရပါတယ်။ ဆံပင်တွေလည်း ဖွာလန်ကြဲလို့ အလူးအလဲ အံကြိတ်တင်းခံနေရတာပါ။

ဒီအချိန်မှာပဲ ခေတ်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ကျမအဖုတ်လေး ရှိရာဆီ ရောက်လာပါတယ်။ သူက ဖင်လိုးနေရင်း စောက်စိလေးကို ရှေ့ကနေ ကျော်နှိုက်လို့ ကလိပေးလာတာပါ။ ဖင်ဝက ထူပူနေမှုဟာ အစိလေးကို ကလိပေးမှုကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး ကျဥ္တက်ပြီး အရသာ ရှိလာစေပါတယ်။

အဖုတ်ထဲကလည်း လှုပ်ရှားထကြွလို့ မနေနိုင်လောက်အောင် ယားလာရပါတယ်။ ဖင်လိုးခံရင်း အဖုတ်ကို ဆက်တိုက် ကလိခံနေရတော့ စောက်ရည်တွေကလည်း ဆက်တိုက် စိမ့်ထွက်စီးကျနေရင်း လူမှာလည်း တရှိန်ရှိန်နဲ့ အသိမဲ့နေရပါပြီ။

ဖင်လိုးနေတာကလည်း အရှိန်လျော့မသွားပါဘူး။ တစ်ချက်ထက် တစ်ချက် ပိုမိုပြင်းထန်လာပါတယ်။ သူကတော့ ဖင်လှတဲ့ ကျမကို စိတ်ရှိသလို လိုးဖြုတ်နေပါပြီ။ ဒီလို ကြမ်းတမ်းမှုများကပဲ ကျမရဲ့ နာကျင်ခံခက် မှုများကိုကို သာယာမှုဆီ ကူးပြောင်းကာ အရသာကောင်းများ ဖြစ်လာစေပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ် ကြမ်းချင်သလောက်ကြမ်း၊ ရအောင်တင်းခံပြီး သူ့ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဖင်ကို ကောက်ပြီး ထောင်ပေးထားတာကို သူ့ဆောင့်အားကြောင့် ပုံမပျက်သွားစေဖို့ တောင့်ခံပေးထားမိပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အရသာကောင်းများဆီ လှမ်းတက်နေခဲ့ပါပြီ။

ဗြစ်…အင့်….ဘွတ်….ဘူ….အာ့…
ဗြစ်….ဘွတ်….အု…..

“အင့်…. လိုးကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်…… ဖင်လှတဲ့ မိန်းမ….
ဖင်ကို လိုးဖူးချင်နေတာ ကြာပြီ….ကဲဟာ….
အန်တီ့လို ဖင်လှပြီး အိုးတောင့်တဲ့ သူကို လိုးရတာ ရှယ်ပဲ….. အင့်….. ခံတော့ …… ကျနော့်လီးကြီး…. ”

ဘွတ်….ဖေါင်း…အွတ်….. အင့်…ဘွတ်…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ
ဗြစ်…ဘွတ်…..ဗြွတ်…အု့…

“�အန်တီ…. ဖင်ခံရတာ ကောင်းလား…..
ကျနော့်ကို ဖင်ပေးခံရတာ ကြိုက်နေတယ်မို့လား…. ဟင်….. ပြောလေ အန်တီ… အင့်….”

“အွတ်….. အာ့….. အင်း….. အန်တီ ကြိုက်တယ်….
ခေတ် ဖင်လိုးတာကို အန်တီကြိုက်တယ်…. အွတ်…..
ခေတ် အကြိုက်လိုး….. အန်တီ့ အူတွေ အသဲတွေ ဗြောင်းဆန်နေပြီ…. ဟင့်…. လိုး….”

ဗြစ်…အင့်….ဘွတ်….ဘူ….အာ့…
ဗြစ်….ဘွတ်….အု….. ကောင်းတယ်….. အင့်…. ဗြစ်…. ဘွတ်…. အီး……

“ကြိုက်ရင် အပီဆောင့်ပေးမယ်။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ဖင်ကြီး တုန်နေတာ မိုက်တယ်။
အန်တီ့ အဖုတ်က ယားနေလို့ စောက်ရည်တွေ အများကြီး ထွက်နေတာမို့လား…. အင့်….
ဖင်လှတဲ့ အန်တီ့အိုးကို လိုးခွဲနေပြီ…. သိလား…. ကဲဟာ….”

“ဗြစ်…အင့်….ဘွတ်….ဘူ….အာ့… လိုး….. ကွဲပါလေ့စေ…. ခေတ် အကြိုက်လိုး…. အာ့….. အန်တီ ခံမယ်….. ဟုတ်တယ်….. အန်တီ ကြိုက်တယ်….
အဖုတ်ထဲကလည်း မရတော့ဘူး…. အန်တီ အရမ်းယားနေပြီ….. ဆောင့်တော့…. အီး….”

ဘွတ်….ဖေါင်း…အွတ်….. ဘွတ်…. ဖေါင်း…. ဖေါင်း…. အီး…..
အင့်…ဘွတ်…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ…. ဗြစ်… ဘွတ်…..ဗြွတ်…အု့…

ခေတ်ရဲ့ အပြောကြမ်းကြမ်းများက ကျမရဲ့ ရမ္မက်စိတ်ရိုင်းများကို တားမနိုင် ဆီးမရ ထွက်ပေါ် သောင်းကြမ်းလာစေခဲ့ပါပြီ။ တစ်ကိုယ်လုံး အငြိမ်မနေနိုင်အောင် ရမ်းခါတုန်တက်နေတဲ့ ကြားထဲက ကျမနှုတ်ကနေ စကားကြမ်းကြမ်းတွေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရပါတယ်။

ကြားရ၊ ပြောရမှာ ရှက်ဖို့ကောင်းတဲ့ ဒီလို ညစ်နွမ်းပက်စက်တဲ့ စကားများဟာ အခုလို ရမ္မက်ထန်ပြီး အရှက်ကုန်ချိန်မှာတော့ အလိုလို ထွက်ပေါ်လာရပါတယ်။ ဒါကလည်း ရမ္မက် မီးတွေ ပိုမိုတောက်လောင်စေဖို့ အရင်းခံ ဖြစ်လာပါတယ်။

သားတစ်ယောက်လို ချစ်ခင်ရတဲ့ ခေတ်လေးနဲ့ အခုလို အရှက်ကုန် ဖင်လိုးခံနေရပါလားဆိုတဲ့ အသိဟာ ကျမကာမစိတ်တွေကို အစွမ်းကုန် ထန်လာစေခဲ့ပါတယ်။ လေဟာနယ်ထဲ လွင့်မျောသွားသလို ခံစားရစေပြီး ကာမပြီးဆုံးခြင်းဆီ ရောက်ဖို့ နီးကပ်လာစေခဲ့ပါပြီ။

ကျမရဲ့ ဖင်အိုးလှလှလေးလည်း သူ့ရဲ့ မညှာမတာ ထိုးဆောင့် လိုးချက္များကြောင့် ထူပူနေရပါပြီ။ သူ့လီးကလည်း ကျမ ဖင်ထဲမှာ ပိုကြီးပြီး ပိုမာလာသလိုပါပဲ။ သူ့ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း ဖင်ထဲက မီးပွင့်မတတ် ခံစားချက် များနဲ့အတူ အဖုတ်ထဲကလည်း တဆစ်ဆစ်နဲ့ အရသာ ရှိလွန်းလာပါတယ်။

ဘွတ်….ဖေါင်း…အွတ်….. အင့်…ဘွတ်…အင့်…ဖေါင်း…အား …အ
ဗြစ်…ဘွတ်…..ဗြွတ်…အု့…

“လှလိုက်တဲ့ ဖင်….. ရဲနေတာပဲ…. အင့်ဟာ…. ဖြန်း…..
ရိုက်လို့ ကောင်းလိုက်တာ…. အင့်ဟာ…. ဖြန်း…. ဖြန်း…..”

ဗြစ်…အင့်….ဘွတ်….ဘူ….အာ့… ဖြန်း…. အား…
ဗြစ်….ဘွတ်….အု….. ဖြန်း…. ဖြန်း…… အင့်…. ဗြစ်…. ဘွတ်…. အီး……

ဘွတ်…. ဖေါင်း…. ဖေါင်း…….. အား…. ကောင်း…. တယ်….. အာ့….. ထွက်ကုန်ပြီ….
ဘွတ်….ဖေါင်း…အွတ်….. အီး….. ပြီး…. ပြီ…. အင့်…ဘွတ်…အင့်…ဖေါင်း…အွတ် ….ဗြစ်… ဘွတ်…..ဗြွတ်…အု့… ဘွတ် …. အူး…..

ကျမ အလူးအလဲ ဖင်လိုးခံနေချိန်မှာပဲ ခေတ်က ကျမဖင်လုံးတွေအပေါ် လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို ဖျဥ္းခနဲ ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ခေတ်ကတော့ ကျမရဲ့ ဖင်လုံးဝိုင်းဝိုင်း တွေကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေထန်လာကာ ဖင်လုံးအပေါ် ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်နေပါတော့တယ်။

ကျမမှာလည်း ဖင်ရိုက်ခံ၊ ဖင်လိုးခံရင်း အဖုတ်ထဲက အကြောများ ပွင့်ထွက်သွားသလို ခံစားရကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်ရင်း အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားရပါတော့တယ်။ ထိန်းထားလို့ မရလောက်အောင် စောက်ရည်တွေ ထုတ်ပန်းပြီး ဆက်ဆက်ခါလို့ ပြီးသွားရခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။

အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေ ဗြောင်းဆန်အောင် လှုပ်ရှားတုန်ခါရင်း အသိမဲ့လောက်အောင် ကောင်းနေမိပါတယ်။ ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ကျမမှာ လေးဘက္မကုန်းထားနိုင်တော့ပဲ ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို မှောက်လျက်ပစ်ကျကာ အကြောများဆွဲနေရပါတော့တယ်။ ခေတ်ကလည်း ကျမအဖုတ်ထဲ လီးတပ်ရက်နဲ့ အပေါ်မှ ကပ်ရပ်မှောက်ကာ လိုက်ပါလာပါတယ်။

အဖုတ်ထဲ လီးမသွင်းဘဲ ဖင်လိုးခံရုံနဲ့ မဆီမဆိုင် ပြီးရတာ အံ့ဩစရာပါ။ ကျမ ပြီးပေမယ့် ခေတ်ကတော့ မပြီးသေးတာမို့ ဝမ်းလျားမှောက် ဖြစ်နေတဲ့ ကျမကိုယ်ပေါ် ဖိပြီး ဆက်တိုက်ကို ဆက်လိုးနေပါတယ်။ ကျမမှာတော့ စိတ်တွေ လွင့်ထွက်ကာ အသိမရှိတော့သလောက် ဖြစ်နေရပါပြီ။ သူကတော့ ပြီးခါနီးမို့ ဆက်တိုက်ဖိလိုးနေပါတယ်။

ွဗြွတ်….ဘွတ်….အာ့….ဗြစ်….အင့်….
ဖေါင်း….ဖေါင်း….အာ့…..ဗြွတ်… အွတ်….

“အား…လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ အန်တီရယ်… အာ့…အ…
အန်တီ့ ဖင်လှလှထဲ ကျနော့် လီးရည်တွေ ပန့်ထည့်တော့မယ် ….. အာ့…..
အန်တီ့ကို ဖင်လိုးရင်း ကျနော် ပြီးရပြီ….အား…..
ငါလိုး…. ဖင်….. ကောင်းလိုက်တာ….. အာ့…..
အင်း…… ကောင်းလိုက်တာ…… ဟူး….”

ကာမပြီးဆုံးခြင်းကြောင့် အသိစိတ်လွတ်ပြီး တကိုယ်လုံးတုန်ဆင်းနေတဲ့ ကျမကို ခေတ်က အပေါ်က ဖိအုပ်လိုးရင်း ဖင်ထဲကို သုတ်ရည်ပူနွေးနွေးများ ပန်းထည့်ကာ ပြီးသွားပါတယ်။ ခေတ်က အပေါ်မှ ဖိကာ အကြောဆွဲကာ ပြီးနေလို့ ကျမကိုယ်လုံးလေးကလည်း လိုက်ပါ တုန်ခါနေရပါတယ်။ ဒါကလည်း တူနှစ်ကိုယ် ကာမပြီးဆုံးခြင်းမှာ ရရှိတဲ့ အရသာထူးတစ်မျိုးပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

ခေတ်က ကျမဖင်ပေါက်ထဲ လီးရည်တွေ ကုန်စင်အောင် ပန်းထည့်ပြီးတော့ ငြိမ်ကျသွားပါတယ်။ သူ့လီးကတော့ ကျမဖက်ပေါက်ထဲမှာ စိမ်ထားတုန်းပါ။ ကျမအပေါ် ဖိမှောက်ရင်း ငြိမ်သက်ကာ အမောဖြေနေပါတယ်။ ကာမမောပန်းမှုကြောင့် ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ခေတ်ရဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းများဟာ ကျမကို ကြည်နူးကျေနပ်စေပါတယ်။ သူလိုးချင်နေတဲ့ ကျမဖင်ကို အားရပါးရလိုးပြီး မောပန်းသွားရတာ မဟုတ်ပါလား။

ကျမကိုယ်တိုင်လည်း တကိုယ်လုံး နာကျင်ပြီး ထူပူသွားရတဲ့အထိ သူလိုးတာ ခံခဲ့ရတာပါ။ ဒါကြောင့် အပေါ်မှာ သူထပ်အိပ်ပြီး ကာမအရသာခံနေတာကိုပင် လေးရမှန်း မသိသေးပါဘူး။ တစ်ကိုယ်လုံး နွမ်းနယ်ပြီး မလှုပ်နိုင်သေးပါ။ ကာမအဆိပ်တွေရဲ့ ယစ်မူးရီဝေမှုကို ခံနေရတုန်းပါ။

အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမသာယာမှုကို တနင့်တပိုးကြီး ရရှိခံစားခဲ့ရတာလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်မှာ ဝမ်လျားမှောက်အိပ်ကာ ကာမအီစိမ့်မှုဒဏ်ကို ခံယူရင်း အမောဖြေနေမိပါတော့တယ်။

(ဆက်ရန်……)

ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အချိန်အတန်ကြာတဲ့အထိ နှစ်ယောက်သား ထပ်ပြီး အမောဖြေ မှေးနေကြပါတယ်။ လိုးပွဲအကြိမ်ကြိမ်ကို မီးကုန်ယမ်းကုန် ကြမ်းခဲ့ကြတာ မဟုတ်လား။ အဲဒီတော့ တစ်ကိုယ်လုံး မလှုပ်ချင်လောက်အောင် နွမ်းနယ်ပင်ပန်းနေကြပါပြီ။

ပထမဆုံး သတိဝင်လာသူကတော့ ခေတ်ပါပဲ။ သူလှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာပြီး ကျမပေါ်က ဆင်းကာ ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမအပေါ် ထပ်အိပ်နေမိလို့ တောင်းပန်စကားဆိုလာပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့ကို ပြုံးပြကာ ရပါတယ်လို့ပဲ ပြန်ပြောနိုင်ပါတယ်။

ကျမလည်း ကြိုးစားထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ လူကတော့ ကိုင်ရိုက်ခံထားရသလို ကိုက်ခဲနေတာပါ။ အထူးသဖြင့် ကျမခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းကတော့ နာရလွန်းလို့ ထူပူကျိန်းစက်နေပါတယ်။ ကျမ ဖင်ပေါက်က စပ်ဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ ခံရတာ အတော်ဆိုးပါတယ်။

နည်းနည်းလှုပ်လိုက်တာနဲ့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ကဲခဲ့မိတဲ့ ဒဏ်တွေ ပြန်ပေါ်လာရပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ဒီအတိုင်းကြီး အိပ်နေလို့မှ မရတာလေ။ အားတင်းထထိုင်ရပါတယ်။ ခေတ်က ကျမကို ဖေးမထူပေးရင်း ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ကာ ထွေးပွေ့ထားပါတယ်။

ကျမလည်း နွေးထွေးလုံခြုံတဲ့ ခေတ်ရင်ခွင်ထဲကနေ သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ရှည်လျားလှတဲ့ ကာမခရီးကြမ်းကို အရှိန်တင်ပြီး မရပ်မနား မောင်းနှင်ခဲ့တာ​လေ။ ဒါကြောင့် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေတဲ့ ခေတ် မျက်နှာချောချောလေးကို ကြည့်ရင်း ကျမရင်ထဲမှာ ကြင်နာမြတ်နိုးစိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်လည်ပင်းကို တွဲခိုရင်း ပါးပြင်နုနုလေးကို ကြင်နာစွာ အနမ်းပေးလိုက် မိပါတယ်။ ကြင်နာမြတ်နိုးမှုဟူသည် တိုးပွားတတ်တဲ့ သဘောရှိသလား မသိပါဘူး။ တစ်ချက်လောက် နမ်းမိရုံနဲ့ အနမ်းတွေဟာ မရပ်မနား ဆက်တိုက်ကို ဖြစ်ပေါ်သွားပါတယ်။

ခေတ်ရဲ့ပါးပြင်နုနုလေး၊ နဖူး၊ လည်ပင်းနဲ့ နူးညံ့လှတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးများအပေါ် ကျမအနမ်းတွေ မရပ်တန့်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ချွေးလေးများ စို့နေတဲ့ ခေတ်မျက်နှာ ချောချောလေးဟာ ကျမအတွက် နမ်းမဝလောက်အောင် တပ်မက္စရာ ကောင်းလွန်းနေပါတယ်။

ဒီချွေးစက်လေးတွေက ကျမကို အဆုံးစွန်ပျော်ရွှင်မှုတွေ ပေးအပ်နိုင်ဖို့ သူကြိုးစားခဲ့တာကြောင့်လေ။ တစ်ဦးကောင်း ချီတက်လို့ ရရဲ့သားနဲ့ ကျမကိုပါ အပါခေါ်နိုင်ဖို့ ချီပိုးခေါ်သွားခဲ့ရှာတာလေ။ ကျမကို အကြိမ်တိုင်း ခံစားမှုကောင်းတွေ ရရှိအောင် စွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့တဲ့ သူ့အစွမ်းအစကိုလည်း အံ့ဩမိပါတယ်။

ဒီလို ရင်ခုန်ကြည်နူးစရာ ကောင်းပြီး မိန်းမောသာယာနေတဲ့ အချိန်မှာ ကျမ ဘာကိုမှ မစဥ္းစားချင်သေးပါဘူး။ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးရမယ့် အချိန်တွေ ကုန်ဆုံးဖို့ နီးကပ်လာပြီ မဟုတ်ပါလား။ ကျန်ရှိတဲ့ အချိန်တိုလေးမှာ ကျမ စိတ်စေရာအတိုင်း ကြည်နူးရင်ခုန်ချင်ပါသေးတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်နဲ့ ကြင်နာတဲ့ အနမ်းတွေ အပြန်အလှန်ပေးရင် ရေအတူ ချိုးမိကြပါတယ်။ ဒီအချိန်တိုလေးဟာ ကျမဘဝမှာ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးရဆုံးအဖြစ် အမြဲ အမှတ်တရ ရှိနေတော့မှာပါ။

ခေတ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က အညစ်အကြေးတွေကို ကျမလက်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ပေါင်းပြီး ပွတ်တိုက်သန့်စင်ပေးမိပါတယ်။ ခေတ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ နေရာလပ်မရှိအောင် ကျမ သန့်ရှင်းပွတ်သပ်ပေးရင်း ပျော်ရွှင်နေခဲ့မိပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ကျမကို အကောင်းဆုံး ထုထောင်းပေးခဲ့တဲ့ လီးကြီးကို ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ ပွတ်တိုက်ရင်း နမ်းမဝ ဖြစ်ရပြန်ပါတယ်။

ခေတ်ကလည်း ဘာထူးလို့လဲ။ ကျမခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို ရွရွလေး ပွတ်သပ်သန့်ရှင်းပေးပါတယ်။ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်း၊ လျှာ၊ လက်ချောင်းလေးတွေက ကျမခန္ဓာကိုယ်အပေါ် မထိဖူးတဲ့ နေရာမရှိအောင်ပါပဲ။ အထိမခံနိုင်အောင် ဖြစ်နေတဲ့ ကျမ အဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက်လေးတွေတောင် ခေတ်က ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်သန့်ရှင်းပေးတော့ အသဲတယားယားနဲ့ ခံစားလို့ ကောင်းနေပြန်ပါသေးတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ကျမတို့ နှစ်ဦးဟာ အလွန်ချစ်ကြတဲ့ ချစ်သူတွေလို မြတ်နိုးခြင်းများနဲ့ အပြန်အလှန် သန့်ရှင်းရင်း အချိန်တွေ ကြာသွားရပါတယ်။ အေးမြတဲ့ ရေစက်တွေဟာ ရင်ထဲမှာ ပေါက်ဖွားဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ကြင်နာနွေးထွေးခြင်းကြောင့် အေးရမှန်း မသိတဲ့ အထိပါ။ အချိန်အတော်ကြာတော့မှ ခေတ်ကို တော်ကြရအောင်လို့ ပြောရင်း ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်ရပါတော့တယ်။

ခေတ်တော့ မသိပါဘူး။ ကျမကတော့ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ အခါမှာ အပျိုဖြန်းလေးတစ်ယောက်လို လွတ်လပ် ပျော်ရွှင်နေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမ စိတ်တွေ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ မပေါ့ပါးနိုင်ပါဘူး။

အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆောင့်လိုးတာကို တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါနေအောင် ခံခဲ့ရတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးမဟုတ်လား။ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း၊ လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း နာကျင်ကိုက်ခဲနေရတာပေါ့။ အထူးသဖြင့် အဖုတ်လေး၊ ဖင်စအိုပေါက်နဲ့ သူ့လက်ဝါးနဲ့ တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ခဲ့တဲ့ တင်ပါးနေရာတွေက စပ်ဖျဥ္းဖျဥ္းနဲ့ အခံရခက်လှပါတယ်။

ဒီလိုဒဏ်တွေခံနေရလည်း စိတ်ကတော့ ပျော်နေတာပါပဲ။ ကျမတစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်ကိုက်ခဲနေရတာတွေကို ခေတ်က သိပါတယ်။ ကျမကို ဖေးကူရင်း သူကြမ်းမိတာကို စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေပါသေးတယ်။ ဒီတော့ ကျမက သူ့ကို အပြစ်မတင်ကြောင်းနဲ့ ဒီလိုဖြစ်နေရတာကို အန်တီကျေနပ်တယ်လို့ �ပြောလိုက်ရပါတယ်။

ကျမဆီက ဒီစကားကြားတော့မှ ခေတ်မျက်နှာမှာ စိတ်သက်သာရာရသွားတာ တွေ့ရသလို ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ အပြုံးတွေ ပြန်မြင်တွေ့ရပါတယ်။ ပြီးတော့ ရေချိုးတဘက်ကြီး ပတ်ထားတဲ့ ခေတ်ကို အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ခိုင်းရပါတယ်။ ကျမလည်း အိမ်နေရင်း မြန်မာဝတ်စုံလေးပဲ ထုတ်ဝတ်လိုက်တယ်။

ခုနက ဝတ်တဲ့ ဂါဝန်လည်း ပြန်မဝတ်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ ခုနကတော့ ခေတ်ကို ကြည့်စေ၊ မြင်စေချင်တဲ့ မသိစိတ်ကြောင့် ဝတ်ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ ကျမနားလည်သွားခဲ့ပါပြီ။ အခုတော့ မြန်မာဆန်ဆန်လေးပဲ ဝတ်ပြီး ခေတ်နဲ့အတူ ထမင်းစားခန်းဘက် ပြန်ထွက်ခဲ့ပါတယ်။

အချိန်ကလည်း ထမင်းစားဖို့တောင် တော်တော်နောက်ကျနေပါပြီ။ ကျမတို့ အချိန်အတော်ကြာအောင် ကဲခဲ့မိတာပဲ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ကို ထမင်းခူးခပ်ကျွေးရင်း ကျမလည်း ဝင်စားလိုက်ပါတယ်။ စည်းအပြင်ဘက်ထွက်ပြီး သာယာကြည်နူးနေမိတဲ့ ကျမတို့အတွက် နှောင်ကြိုးမဲ့အချိန်တွေ သိပ်မကျန်တော့ပါဘူး။

စိတ်အလိုကို လိုက်ပြီး စည်းအထပ်ထပ်ကို ကျမတို့ ကျော်ဖြတ်ခဲ့ပြီးပြီလေ။ စည်းအပြင်မှာပဲ အမြဲနေလို့မှ မရတာ။ အချိန်တန်ရင် ကိုယ့်စည်း၊ သူ့စည်းအတွင်းမှာ ပြန်လည်နေထိုင်ရင်း လက်တွေ့ဘဝကို ရင်ဆိုင်ဖြတ်သန်းရပါအုံးမယ်။

ဒီလိုအတွေးဝင်မိတော့ ကျမစိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသွားပါတယ်။ ပြီးတော့ အထီးကျန်သလို ခံစားသွားရပါတယ်။ ထမင်းဆက်စားချင်စိတ်လည်း မရှိတော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီလိုအတွေးတွေကို ကျမ ဆက် မတွေးဘဲ ကျန်ရှိနေတဲ့ အချိန်လေးကို စိတ်ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ ဖြတ်သန်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ထမင်းစားနေတဲ့ ခေတ်မျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက် မိပါတယ်။ ခေတ်လေးကတော့ စိတ်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ ထမင်းစားနေပါတယ်။ အပူအပင်မရှိတဲ့ ခေတ်မျက်နှာ ချောချောလေးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ကျမ ရင်ခုန်မြန်လာမိပြန်ပါတယ်။ ခက်ပါလား ယမင်းရယ်လို့ပဲ ကျမကိုယ်ကျမ စိတ်ထဲမှာ အပြစ်တင်နေမိပါတယ်။

ခေတ်ကို ကျမ ငေးကြည့်နေတုန်း သူက မော့ကြည့်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို ကြည့်နေတဲ့ ကျမကို တွေ့တော့ အံအားသင့်သွားတဲ့ ပုံနဲ့ ………

“ဟင်… အန်တီ၊ ထမင်းလည်း မစားဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ခေတ်ရယ်၊ အန်တီ ရင်ပြည့်နေလို့ပါ။
ပြီးတော့ ခေတ် စားနေပုံလေးကို ကြည့်ပြီး သဘောကျလို့…. ကလေးလေးကျနေတာပဲ”

“ဟာ… အန်တီကလည်း….. ကျနော် ကလေးမဟုတ်တာ အန်တီ သိပြီ မဟုတ်လား…. ဟီး”

“သိပါပြီတော်….. သိတာမှ လန့်စရာကောင်းလောက်အောင် သိသွားတာပါ။
အန်တီ့ တစ်ကိုယ်လုံး နာနေပြီ…. သိလား….
သိပ်ဆိုးတဲ့ ခေတ်လေး… ဟွန့်…..
ခေတ်လည်း တော်တော် ပင်ပန်းသွားမှာပဲနော်။
အိမ်ပြန်ရောက်ရင် သေချာနားအုံး။ တော်ကြာ တနင်္လာနေ့ကျရင် ကျောင်းမတတ်နိုင်ဘဲ နေအုံးမယ်”

“ကျနော်က အေးဆေးပါ။ မနက်ဖြန်လည်း ပိတ်ရက်လေ။ အေးဆေးနားလို့ ရပါတယ်။
အခုလည်း ရေချိုးလိုက်တော့ ပင်ပန်းတာ ပျောက်သွားပြီ။
အခုတောင် ထပ်ချစ်လို့ ရသေးတယ်။ မယုံဘူးလား….
ကျနော်က အန်တီ့ကို သနားနေလို့နော်…. ဟီးးးးး”

“အမလေး….. တော်ပါပြီ ခေတ်ရယ်။
အန်တီ သေသွားပါအုံးမယ်။ ဘာလဲ…. ခေတ် တကယ် စိတ်ရှိနေတုန်းလား။
ဒီလောက် အကြိမ်ကြိမ် ပြီးထားတဲ့ဟာကို။
အားမပျက်သေးဘူးလား”

“ဟာ…. အန်တီကလည်း ကျနော်က သုံးခါပဲ ပြီးသေးတာလေ”

“ဟဲ့…. သုံးခါက နည်းမလား။ အန်တီကတော့ ဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။
အားပျက်နေပြီ၊ သိလား။
ခေတ်လည်း သုံးခါဆိုတာ များနေပြီ။ တော်ကြာ အပြန် လမ်းလျောက် မပြန်နိုင်ဘဲ နေမယ်”

“ဟုတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဆက်တိုက်ကြီး မဟုတ်ဘဲ၊ နှူးလိုက်၊ စိတ်ပြန်ထန်လိုက်၊ လိုးလိုက်ဆိုတော့ သိပ်မသိသာဘူး။
နောက်ပြီး ကျနော်က ဒီကြားထဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင် အာသာမဖြေမိတာ ကြာပြီလေ။
ပြီးတော့ အန်တီ့ကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ ကျနော့်စိတ်တွေ ထန်လာပြီး မနေနိုင်တော့ဘူး။
ဒါက သူ့ဟာသူဖြစ်လာပြီး၊ လီးကတောင်လာတာလေ။ ကျနော် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။
ချက်ချင်းကြီး လီးအရမ်းမတောင်ရင်တောင် စိတ်ကတော့ အန်တီ့ကို လိုးချင်နေတာပဲ”

“ဟယ်…. ခေတ်ရယ်၊ ဘယ်လိုတွေ ပြောနေတာလဲ။ နားရှက်စရာ။
အဲဒါပဲ တွေးပြီး၊ အဲလို တစ်တစ်ခွခွ ပြောနေမှတော့ စိတ်ပြန်ထလာမှာပေါ့။ ဘယ်ထူးဆန်းပါ့မလဲ”

“Sorry နော် အန်တီ။ ကျနော် စကားပြော ရိုင်းသွားရင် တောင်းပန်ပါတယ်။
ကျနော်လည်း ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိဘူး။
အဲလို ရိုင်းရိုင်းတွေ ပြောချင်နေတယ်”

“ဘာလဲ….. အခုရော တောင်နေပြန်ပြီလား”

“ဟီး… ဟုတ်တယ်။ အန်တီနဲ့ ပြောနေရင်း ပြန်တောင်နေပြီ”

“ဟယ်….. ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်နေလဲ။ အန်တီတော့ လန့်လာပြီ။
အန်တီ တကယ်မရတော့တာ။ ခေတ်ရယ်…. ခက်လိုက်တာ”

“ရပါတယ် အန်တီရဲ့။ အန်တီ ပင်ပန်းနေတာ ကျနော်သိပါတယ်။
သူ့ဟာသူ ထားလိုက်ပါ။ အဲကောင်က မစားရရင် ငြိမ်သွားလိမ့်မယ်…… ဟီးးးးး”

“ဟင်း…… ခက်လိုက်တာ…..”

ကျမ တကယ်ကို စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားပါတယ်။ ကျမကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေအောင် လိုးထားတာတောင် အားမရသေးဘူးတဲ့။ ဟုတ်ပါတယ်လေ။ သူက လူပျိုလေးကိုး။ လိင်စိတ် ထက်သန်တတ်တဲ့ အရွယ်ဖြစ်သလို၊ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်ပါနိုင်တာကိုး။

ပြီးတော့ ဒီလို လိင်စိတ်တွေ မကုန်မခမ်းနိုင်အောင် ထကြွနေရတာကလည်း ကျမအပေါ် တပ်မက္မှုကြောင့် မဟုတ်ပါလား။ ဒီလိုတွေးမိတော့ ကြည်နူးမိပါတယ်။ ပြီးတော့ ခေတ်လေးကိုလည်း ကျမနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ကျေနပ်အားရသွားစေချင်တယ်။

အစကတည်းက သူ့ကို ကျေနပ်စေချင်လို့ ကျမအကုန်ပေးဆပ်ခဲ့တာလေ။ နေရာစုံ၊ ပုံစံစုံမှာ အပေါက်ကုန် ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ခေတ်ကို ခွင့်ပြုခဲ့တဲ့ ဒီတစ်ရက်တာမှာ သူ့လိုအပ်ချက်တွေကို ကျမ အစွမ်းကုန် ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ချင်ပါတယ်။ အခု သူလိုအပ်နေသေးတယ်ဆိုတော့ ကျမ မနေနိုင်ပြန်ပါဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ…….

“ခေတ်….. ဒါဆို အန်တီ ဘာလုပ်ပေးရမလဲ။
ဒီနေ့တစ်ရက်တော့ ခေတ် စိတ်ရှိတိုင်း အန်တီ ပြုစုပေးချင်တယ်။
အန်တီနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ဒီနေ့တစ်ရက်တည်းနဲ့ ခေတ် အရာရာကို ကျေနပ်အားရသွားတာ မြင်ချင်တယ်။
လိုအပ်သွားတာ၊ စိတ်မကျေနပ်သွားတာမျိုး အန်တီ မဖြစ်စေချင်ဘူး”

“မဟုတ်ပါဘူး။ အန်တီနဲ့ ပတ်သတ်ရင် ကျနော် အကုန် ကျေနပ်ပါတယ်။ ဘာမှ မလိုပါဘူး။
အန်တီပြောတာကို ကျနော် နားလည်ပါတယ်။
ဒီနေ့တစ်နေ့ပဲ အန်တီ့ကို ချစ်ခွင့်ရတာကိုက ကျနော် ဝမ်းသာလှပါပြီ။
ကျနော့် စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်သေးတာ ခွင့်လွှတ်ပါနော်။ ကျနော် ကျေနပ်ပါပြီ”

ကျမဆီက ဒီနေ့တစ်ရက်ဆိုတဲ့ စကားကြားတော့ ခေတ်မျက်နှာလေး သိသိသာသာ ညှိုးငယ်သွားပါတယ်။ ဝမ်းနည်းခံစားသွားရတဲ့ ခေတ်ကိုကြည့်ကာ ကျမရင်ထဲ မကောင်းပါဘူး။ ပြောလိုက်ရတဲ့ ကျမလည်း စိမ်မ​ကောင်း ဖြစ်ရတာပါပဲ။

သူ့ကို ပျော်စေချင်လို့ ခွင့်ပြုခဲ့ရာကနေ နာကျင်ခံစားစေဖို့ ဖြစ်နေရပါပြီ။ ဘာတတ်နိုင်မလဲလေ။ အခုအချိန်မှာတော့ စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားတဲ့ ခေတ်ကို ကျမ တစ်ခုခု ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

“ဒါဆို အောက်က ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ ဟာကို ဘယ်လို ဖြေရှင်းမလဲ”

“ဟီးးးး ထားလိုက်ပါ။ အိမ်ရောက် မှ ကျနော် အန်တီ့ကို မှန်းပြီး ဂွင်းထုလိုက် မယ်လေ။
ဒီညအထိတော့ အန်တီ့ကို စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားခွင့် ရှိတယ် မဟုတ်လား… ဟီး…..”

“မထူးပါဘူးဟယ်၊ အိမ်ရောက် မှ စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားပြီး အာသာဖြေမယ့် အတူတူ၊ အခုပဲ ကျတော်မျိုးမ လုပ်ပေးလိုက်ပါ့မယ်…. ဟွန့်”

“ဟင်….. အန်တီ ဘယ်လို လုပ်ပေးမှာလဲ…..”

ခေတ်ကို ကျမ ပြန်မဖြေတော့ပါဘူး။ ကျမ လုပ်ပေးမယ့်အရာကို စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးသားမို့ပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ကို မထိတထိလေး ပြုံးပြရင်း ထိုင်ခုံကနေ ထလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ထမင်းစားစားပွဲခုံအောက်ကို ဒူးထောက်လို့ ဝင်လိုက်ပါတော့တယ်။

———
———-
———–

(ဆက်ရန်……)

တဏှာစိတ်ဆိုတာ အရမ်းကြောက်စရာ ကောင်းလွန်းတာ ကျမသိပါပြီ။ ဆာလောင်ငတ်မွတ်တတ်တဲ့ တဏှာသဘောကြောင့် အမှားနွံထဲက ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်တတ်ကြပါတယ်။ တပ်မက်တဲ့ ရမ္မက်နဲ့ လိုလားတောင့်တတဲ့ တဏှာတို့ အားကြီးလွန်းပြီး မရောင့်ရဲနိုင်တဲ့အခါ အပူမီးတွေ တောက်လောင်ရတာ သဘာဝပါပဲ။

တဏှာအရင်းခံစိတ်ကြောင့် အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ လွန်ကျူးတတ်ကြသလို၊ ထိုလွန်ကျူးမှုအပေါ်မှာလည်း သာယာတတ်ကြတယ် မဟုတ်ပါလား။ ထိုသာယာစိတ်ကြောင့်ပဲ မမှားသင့်တဲ့ အမှားနွံထဲ တဝဲလည်လည်ဖြစ်ကာ ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်ကြရပါတယ်။

အခု ကျမ အဖြစ်ကိုပဲ ကြည့်ပါ။ တစ်သတ်လုံး စိတ်တောင်မကူးဖူးတဲ့ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်မှုကို ကျူးလွန်ဖြစ်ခဲ့ပြီလေ။ မမျှော်လင့်တဲ့ အခြေအနေမှာ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် အထိအတွေ့များနဲ့ ကျမစိတ်တွင်း လိုးလားတောင့်တစိတ်တို့ ထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံရာကနေ စည်းအထပ်ထပ်ကို နင်းချေဖျက်စီးဖို့ ဖြစ်လာရပါတယ်။

မဖြစ်သင့်မှန်း သိသိနဲ့ ခေတ်အပေါ် စာနာသနားရာကနေ တပ်မက်မှုတို့ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ အခုတော့ ကျမ သတိမထားမိခင်မှာပဲ ခေတ်အပေါ် စွဲလမ်းမက်မောနေမိပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်လေးရဲ့ လိုအင်ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝစေဖို့ အစွမ်းကုန် ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တယ်လေ။

အစက ခေတ်ရဲ့ ရှေ့ဆောင်မှုနောက်ကို အလိုက်သင့် လိုက်ပါဖြည့်ဆည်းပေးရုံပါပဲ။ ဒါပေမယ့် တစ်စ တစ်စ ကြင်နာမှုတွေ ပိုလာတော့ သူ မတောင်းဆိုရဘဲ ကျမ ဘာလုပ်ပေးရင် သူအရသာအရှိဆုံး ဖြစ်မလဲလို့ ရှာကြံတွေးဆခဲ့ပါတယ်။ ကျမ သိပ်ကြောက်တဲ့ ဖင်ခံခြင်းကို ခွင့်ပြုပေးခဲ့တာဟာ သူအတွက် ရှာကြံပြီး ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးခဲ့တာပါ။

ထမင်းစားနေတုန်း ခေတ်စိတ်တွေ ပြန်ထလာတော့ ကျမ မနေနိုင်ခဲ့ပြန်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ ထမင်းစား စားပွဲအောက် လေးဘက်ထောက် ဝင်ကာ လီးစုပ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာလေ။ ထမင်း ထိုင်စားနေတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ခုံအောက်ဝင်ပြီး လီးစုပ်ပြုစုပေးရတယ်ဆိုတာ တော်တန်ရုံနဲ့ လုပ်ပေးဖို့ မစဥ္းစားဖြစ်ကြပါဘူး။ ရှက်ဖို့ကောင်းတဲ့ အပြုအမူပါပဲ။

အခုတော့ ကျမ လုပ်ပေးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ကျမ အိမ်ပေါ်တက်ပြီး၊ ကျမ ပြင်ဆင်ပေးတာကို အခန့်သား ထိုင်စားနေတဲ့ သူ့ကို ပေါင်ကြားမှာ လေးဘက်ထောက် ဝင်လို့ လီးစုပ်ပေးဖြစ်ခဲ့ပါပြီ။ ဒီအချိန်မှာ မသင့်တော်တာတွေ၊ ဘာတွေ ကျမစိတ်ထဲ မရှိတော့ပါဘူး။ ကျမ သံယောဇဥ္ရှိရတဲ့ ခေတ်လေး ကျေနပ်အားရစေဖို့သာ စိတ်ထဲ ရှိခဲ့ပါတယ်။

ခေတ်ကလည်း တကယ် လက်လန်ဖို့ ကောင်းလွန်းပါတယ်။ ကျမကို တစ်နေကုန်နီးပါး လိုးဆော်ထားတာတောင် သူ့လီးက ပြန်တောင်နေပါသေးတယ်။ စားပွဲခုံအောက် ကျမဝင်ပြီး သူရှိရာဘက်ကို လေးဘက်ထောက် သွားချိန်မှာပဲ သူ့လီးထိုးထိုးထောင်ထောင်ကို ပုဆိုးအောက် မှာအတိုင်းသား တွေ့မြင်ခဲ့ရပါတယ်။

ခေတ်ကလည်း အစက ကျမဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ မတွေးတတ်ပုံပါပဲ။ နောက်မှ ကျမက ခုံအောက်ကနေ သူ့အနား လေးဘက်ထောက် ရောက်လာမှ သဘောပေါက်သွားပုံပါ။ ခေတ်ရင်ထဲ ဘယ်လို ဖြစ်ပျက်သွားတယ်ဆိုတာ ကျမ မသိနိုင်ပါဘူး။ သူ့အနား ကျမ ရောက်သွားတော့ ပေါင်တွေကို ပိုကားပေးလာပါတယ်။

ဒီတော့ ပုဆိုးအောက် မှာ သူ့လီးထောင်ထောင်ကြီးက အသဲယားစရာ ကောင်းလောက်အောင် အမြှောင်းလိုင်းကြီး ပေါ်ထွက်လာပါတယ်။ ကျမလည်း ဒီအမြှောင်းကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ နမ်းရင်း ချော့မြှူလိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့ ကျမလက်နဲ့ နှာခေါင်းထိပ်မှာ သူ့လီးကြီးက တဆက်ဆက်ခါသွားရပါတယ်။

ကျမလည်း နမ်းမဝတာကြောင့် ခပ်ကြာကြာ ဖိကပ်နမ်းရှိုက်နေမိပါတယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အနံ့အသက်တွေ သိပ်မရပါဘူး။ ကျမကိုယ်တိုင် သူ့ကို ပွတ်တိုက်သန့်စင်ပြီး ရေချိုးပေးထားခဲ့တာလေ။ ဒါပေမယ့် ဒါက ခေတ်ရဲ့ ပစ္စည်းကြီးဆိုတဲ့ အသိနဲ့ပင် ကျမအတွက် တပ်မက္ဖွယ် ကောင်းလွန်းနေပါတယ်။

ခေတ်လည်း ကျမကို ငုံ့ကြည့်ရင်း တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ကို ထမင်းဆက်စားဖို့ ပြောကာ သူ့ပုဆိုးကို လှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ကျမကို တမနက်လုံး ကောင်းကောင်း ဆောင့်လိုးပေးခဲ့တဲ့ သူ့လီးထိပ် ပြူးပြူးပြောင်ပြောင်ကြီးကို အသဲယားစရာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

ဒီလီးကြီးက ကျမ ပါးစပ်၊ အဖုတ်၊ ဖင်ပေါက် စတဲ့ ဝင်စရာရှိတာအကုန်ကို ဝင်ရောက်ခဲ့ ပြီးပြီလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမနဲ့ မစိမ်းတော့ပါဘူး။ သူ့လီးခေါင်းနဲ့ လီးတံတလျောက်ကို လျှာနဲ့ထုတ်ကာ သိမ်းလျက် စုပ်နမ်းပေးရင်း နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်။

ကျမ လျှာပေါ်မှာ တဆက်ဆက် တုန်နေတဲ့ သူ့လီးထိပ် တင်းကားကားကြီးကို ပျွတ်ခနဲ စုပ်နမ်းရင်း ပါးစပ်ထဲသွင်းကာ စုပ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ဒီနောက် မှာတော့ ကျမဘက်က အကောင်းဆုံး လီးစုပ်နည်းတွေနဲ့ ပြုစုပေးခဲ့ပါတော့တယ်။

သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် သွတ်သွင်းလို့ အာခေါင်အားနဲ့ စုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ လျှာနဲ့လည်း လျက်စုပ် ကစားပေးရင်း သူ့လီးက ထွက်တဲ့ အရည်ကြည်တွေကို မက်မောစွာ မျိုချပေးခဲ့ပါတယ်။ လီးတံတလျောက် လျှာနဲ့ လျက်ပေးခဲ့သလို ဂွေးအုတွေကိုလည်း အလွတ်မပေးဘဲ ပွတ်သပ် လျက်စုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။

ဒီတော့ ခေတ်ခမျာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ ထမင်းလည်း ဆက် မစားနိုင်တော့ပါ။ တရှီးရှီး တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်သံများသာ ထွက်ပေါ်ရင်း ခြေထောက်တွေ၊ ပေါင်တွေ ဂဏာမငြိမ် ဖြစ်နေရပါပြီ။ သူ့လက်တွေက ကျမခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ထိန်းရင်း သူ့လီးနဲ့ ဆွဲကပ်ကာ သူဘယ်လောက်ကောင်းနေလဲဆိုတာ သက်သေပြနေခဲ့ပါတယ်။

သူ့ အန်တီလို သဘောထားရတဲ့ ကျမက သူ မတောင်းဆိုရဘဲ လီးစုပ်ပြုစုပေးနေခဲ့တာလေ။ ကျမကို အရှက် မရှိတဲ့ ခပ်ရွရွ အမျိုးသမီးလို့ သတ်မှတ်မလား ?။ ဒီလိုတော့ ကျမအပေါ် အထင်သေးလိမ့်မယ်လို့ မယုံကြည်ပါ။ ဒါပေမယ့် သူ့ပေါင်ကြားမှာ ခေါင်းတလှုပ်လှုပ်နဲ့ မက်မက်မောမော လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ကျမကို ကြည့်ကာ စိတ်တွေ ထန်နေမှာ အမှန်ပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ ကျမခေါင်းကို စုံကိုင်ဆွဲရင်း ပါးစပ်ကို လိုးကာ သုတ်ရည်ပူနွေးနွေးတွေကို ထုတ်ပန်းရင်း ပြီးသွားခဲ့ရပါတယ်။ သူ့သုတ်ရည်တွေက အရှိန်နဲ့ ပန်းပြီး လည်ချောင်းထဲအထိ ပစ်ဝင်သွားတာပါ။ ညှီစို့စို့ အနံ့အရသာကြောင့် ကျမနှာခေါင်းထဲ မွှန်သွားရပါတယ်။ ပြီးတော့ အာခေါင်ထဲအရောက် တန်းဝင်သွားတော့ ပျို့ကာ အန်ချင်သလို ဖြစ်သွားရပါတယ်။

ဒါကြောင့် မွှန်ထူကာ လီးကို ဆွဲထုတ်ဖို့ ပြင်မိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူက ကျမခေါင်းကို သူ့လီးနဲ့ ဖိကပ်ထားတာလေ။ ပြီးတော့ သူ့လီးထိပ်က ဆက်ခနဲ ဆက်ခနဲ တုန်ခါကာ လက်ကျန်လီးရည်တွေကို ညှစ်ထုတ်နေသေးတယ်လေ။ သူ့ပေါင်တွေနဲ့ ခြေထောက်တွေကလည်း တုန်ခါအကြောဆွဲရင်း ကာမပြီးဆုံးခြင်း အနှိုင်းမဲ့ အရသာထူးကို ခံစားနေစဲ ရှိနေတုန်းပါ။

ဒီလို အရသာထူးကို ခံစားနေတဲ့ သူ့ကို အရသာ မပျက်စေချင်ပါဘူး။ ပြီးတော့ တပျစ်ပျစ် ထုတ်ပန်းနေစဲဖြစ်တဲ့ သူ့လက်ကျန်လီးရည်တွေကို ကျမပါးစပ်ထဲမှာပဲ ကုန်စင်အောင် ထုတ်ပန်းစေချင်ပါတော့တယ်။ အခုမှတော့ မထူးတော့ဘူးလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျမ ခေါင်းကို အသာငြိမ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

သူ့သုတ်ရည်တွေကတော့ ကျမ ပါးစပ် အပြည့်ပါပဲ။ ကျမ ပါးစပ်ထောင့်စွန်းကနေ အပြင်ကို ယိုထွက်ကျနေရပါတယ်။ ဒါတောင် ထုတ်ပန်းပန်းချင်း ကျမ လည်ချောင်းထဲ ဝင်လို့ မျိုချလိုက်ရတာတွေ ရှိပါသေးတယ်။ လေးချီမြောက် လီးရည်ထွက်တာမို့လို့ တော်ပါသေးတယ်။ မဟုတ်ရင် ဘယ်လောက် များမလဲ မသိတော့ပါဘူး။

စဥ္းစားကြည့်တော့ ခေတ်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေဟာ ကျမအဖုတ်နဲ့ ဖင်တင်မကဘဲ ပါးစပ်ထဲမှာပါ ထုတ်ပန်းခံလိုက်ရပါပြီ။ လီးစုပ်ပေးရတာ ကျမအတွက် မထူးဆန်းပေမယ့် ပါးစပ်ထဲ ပြီးတာကျတော့ ထူးဆန်းသလို စိတ်လည်း လှုပ်ရှားမိပါတယ်။ လီးရည်တွေ ထုတ်ပန်းနေတဲ့ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံထားရင်း စိတ်လှုပ်ရှားကာ ရင်ခုန်မြန်နေမိတဲ့ ကျမကိုယ်ကျမလည်း အံ့ဩပါတယ်။ ကျမ တော်တော် အပျက်ဆန်နေသလို ခံစားရပါတယ်။

ခေတ်က အားရအောင် လီးရည်ထုတ်ပန်းကာ ကာမပြီးဆုံးခြင်း အရသာကို ခံနေပြီးမှ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမ မျက်နှာကို လက်နဲ့ ဆွဲမကာ သူ့ကို မော့ကြည့်စေပါတယ်။ တဆက်တည်း ကျမနှုတ်ခမ်းကို ငုံ့နမ်းဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ ရုန်းကာ သူ့လက်ထဲက ထွက်လိုက်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ သူ့အနမ်းကို ကျမ မခံနိုင်လို့ပါ။

ကျမ နှုတ်ခမ်းမှာ သုတ်ရည်တွေနဲ့ ပေပွ နံစော်နေမှာလေ။ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ ထောင့်စွန်းမှာလည်း သုတ်ရည် ဖြူပျစ်ပျစ်တွေ ယိုစီးပေကျံနေတုန်းပါပဲ။ ညစ်ပတ်နေတဲ့ ကျမနှုတ်ခမ်းကို ဘယ်လို နမ်းခိုင်းရက် မှာလဲ။ ခေတ်က ကျမအဖုတ် နံနံစော်စော်ကို လျက်စုပ်နမ်းရှိုက်ဖူးတာ မှန်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်တွေက ရမ္မက်တွေထန်နေတဲ့ အချိန်လေ။

အခုချိန်ကတော့ ရမ္မက်ငြိမ်ပြီး အချစ်တွေ တိုးပွားလို့ ကြည်နူးနေချိန် မဟုတ်ပါလား။ ကျမစိတ်တွေ ဘာဖြစ်သွားလဲ မသိပါဘူး။ ဒီတဒင်္ဂအချိန်လေးအတွင်းမှာ ခေတ်ကို ဒါမျိုးတွေ မလုပ်စေချင်တော့ပါ။ ကျမကပဲ သူ့ကို အကောင်းဆုံး ဖြည့်ဆည်းပေးဆပ်ချင်ပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်လက်ကနေ ကျမမျက်နှာကို ရုန်းထွက်ပြီး အရည်တွေနဲ့ စွတ်စိုတောက်ပြောင်နေတဲ့ သူ့လီးဆီ မျက်နှာ ပြန်ပို့လိုက်ပါတယ်။ လီးမှာ ပေကျံနေတာတွေကို လျှာနဲ့ သိမ်းကာ လျက်ရင်း သန့်ရှင်းပေးနေမိပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ပုဆိုးကို သေချာ ပြန်ချပေးကာ စားပွဲခုံအောက်ကနေ ထွက်လာလိုက်ပါတယ်။

စားပွဲခုံ အောက်က ပြန်ထွက်လာတဲ့ ကျမရင်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းစိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ပါတယ်။ တစ်ခုခုကို ဝေးကွာသွားသလို ခံစားနာကျင်နေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခေတ် ရှေ့မှာ မျက်နှာ မပျက်အောင် ကြိုးစားနေခဲ့ပါတယ်။ ခေတ်က ထမင်းဆက် မစားတော့ဘူးဆိုလို့ ထမင်းပန်းကန်တွေ ယူကာ ဆေးနေလိုက်ပါတယ်။

ကျမ ပန်းကန်တွေ ဆေးနေတုန်းမှာပဲ ခေတ်က အနောက်ကနေ ဖွဖွလေး လာဖက်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခါ ခေတ်လာဖက်တာက တပ်မက်ရိုင်းပြတဲ့ အပွေ့အဖက် မျိုးမဟုတ်တာကို ကျမ ခံစားသိရှိပါတယ်။ အရင်တုန်းက ကျမကို ဆိုးနွဲ့ဖက်ခဲ့သလိုမျိုး ကြင်နာနွေးထွေးမှုတွေကိုသာ ခံစားရပါတယ်။

ကျမလည်း ခေတ်ကို ဧည့်ခန်းမှာ သွားထိုင်စောင့်ဖို့ နားချရပါတယ်။ ခေတ်လည်း ကျမ မျက်နှာ ပြောင်းလဲသွားတာကို သတိထားမိမယ် ထင်ပါတယ်။ ကျမကို ခပ်ဆွေးဆွေးလေး စိုက်ကြည့်နေပြီးမှ အပြင်ကို ထွက်သွားပါတယ်။ ခေတ်က ကျမ မျက်နှာ အပြောင်းအလဲကိုပဲ သိမှာပါ။ ကျမရင်ထဲက ခံစားနာကျင်နေရတာကိုတော့ သိနိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။

သူထွက်သွားတော့ ခေတ်ရယ်…. မင်းကို အန်တီ ဘယ်လို ရင်ဖွင့် ပြနိုင်မှာလဲလို့ပဲ စိတ်ထဲက ပြောနေမိပါတယ်။ ဖြစ်လည်း မဖြစ်သင့်၊ ခံစားဖြစ်ပေါ်ဖို့လည်း မထိုက်တန်တဲ့ နှလုံးသား ခံစားချက်ကို ဘယ်လို မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီး ထုတ်ဖော်ပြသရမှာလဲ။ ငယ်ရွယ်သူက မရှောင်နိုင်တဲ့ တပ်မက်မှုကြောင့် ကျမနဲ့ မှားခဲ့တာလေ။ ဒါကို ကျမက ဘဝတစ်ကွေ့မှာ ကြုံတွေ့ရတဲ့ ရမ္မက် မီးတောက်လို့ပဲ သဘောထားသင့်တယ် မဟုတ်ပါလား။

ပြင်းထန်တဲ့ ရမ္မက်နဲ့ နူးညံ့တဲ့ ရင်ခုန်သံစည်းချက်အကြားမှာ ကျမ မပြတ်သားခဲ့ပါဘူး။ ရမ္မက်ရဲ့ ညှို့ယူဖမ်းစားမှုကြောင့် ကျမ နှလုံးသား ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်နေတာမျိုးပဲ ဖြစ်စေချင်ပါတယ်။ ရှုပ်ထွေးနေတဲ့ စိတ်တွေနဲ့ပဲ ခေတ်ရှိရာ ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

ဧည့်ခန်းထဲ မျက်နှာညှိုးညှိုးနဲ့ ခေတ် ထိုင်နေတာ တွေ့တော့ ကျမ ရင်ထဲ မကောင်းရ ပြန်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ အားတင်းပြုံးကာ ခေတ်… ဘယ်တော့ ပြန်မှာလဲလို့ မေးရပါတယ်။ ကျမ အပြုံးတွေ အသက် မှ ပါပါ့မလား။

“ညနေ စောင်းပြီဆိုတော့ ကျနော် ပြန်တော့မယ်လေ။ ညီမလေး ပြန်လာတော့မယ် ထင်တယ်”

“အင်း……………………………………………..”

“အန်တီ…………………. အစဥ္ပြေရဲ့လား”

အင်း တစ်လုံးက လွဲပြီး ဘာမှ ဆက် မပြောနိုင်တဲ့ ကျမကို ကြည့်ကာ ခေတ်က စိုးရိမ်စွာနဲ့ မေးလာပါတယ်။ ဒီတော့မှ ကျမကိုယ်ကျမ သတိထားဖို့ ဆုံးဖြတ်ရင်း ခေတ်ကို ပြန်ပြုံးပြကာ……..

“ပြေပါတယ်…. ဟင်း… ဟင်း… အန်တီ ပင်ပန်း သွားလို့ပါ။
ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။ ခေတ်လည်း နောက်ဆို ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်နော်”

“ဟုတ်…………..”

……………………
……………………

ကျမတို့ နှစ်ဦးကြား ဘာစကားမှ ဆက် မပြော ဖြစ်ကြပဲ အတန်ကြာ တိတ်ဆိတ်နေမိကြပါတယ်။ အရင်က ဒီလို အေးဆေးထိုင်မိကျရင် တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦး ပြောစရာတွေ တစ်ပုံတစ်ပင်လေ။ အိမ်အကြောင်း၊ မမနဲ့ ငုဝါအကြောင်း၊ အလုပ်အကြောင်း၊ ကျောင်းအကြောင်း စတဲ့ အကြောင်းတွေ၊ ဖွင့်ဟတိုင်ပင်စရာတွေ မနည်းမနောလေ။

ခေတ်က သူ့အမေကို ရင်ဖွင့် မတိုင်ပင် ဖြစ်တာတွေ၊ တွတ်တီးတွတ်တာ ပြောစရာတွေကို ကျမနဲ့ပဲ ပြောခဲ့၊ တိုင်ပင်ခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ကျမတို့ မကျော်သင့်တဲ့ စည်းကို ကျော်ခဲ့မှုကြောင့် တန်ဖိုးထားရတဲ့ ရင်းနှီးချစ်ခင်မှုတွေ၊ ယုံကြည်ကိုးစားမှုတွေ ဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီလား ? ဒါတွေ ပြန်ရနိုင်ပါအုံးမလား ?

“အန်တီ…….. ဒါဆို ကျနော် ပြန်တော့မယ်နော်။
အမေ့ကို ဘာမှာအုံးမလဲ”

“ဟင်………… အေး……. ပြန်တော့လေ……
မမကို ဘာမှ မမှာတော့ပါဘူး”

ခေတ်က ပြန်တော့မယ် နှုတ်ဆက်တော့မှ ကျမမှာ အိပ်ရာက လန့်နိုးသူတစ်ယောက်လို အသိပြန်ဝင်ပါတော့တယ်။ ခေတ် တကယ် ပြန်တော့မယ်ဆိုတော့ ကျမရင်ထဲ တစ်ခုခု ဆုံးရှုံးတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိက ပိုကြီးစိုးလာရပါတယ်။ ခေတ်ကလည်း ပြန်တော့မလို့ ထဟန်ပြင်ပြီးမှ ကျမကို ဆွေးဆွေးလေး ကြည့်ကာ ဝမ်းနည်းခံစားနေရတဲ့ အသံတိုးတိုးနဲ့………

“အန်တီ………. ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်……….
အန်တီပြောသလို……. ဘာမှ မပတ်သတ်ဘဲ …… နေကြရတော့မှာလား”

“……. ဟုတ်တယ်လေ ခေတ်ရယ်….. ဘာမှ မပတ်သတ်တာတော့ မဟုတ်ဘူးလေ …….
အန်တီတို့ အရင်လို ချစ်ချစ်ခင်ခင် ပြန်နေကြမယ်လေ။
ဒီနေ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေတော့ မေ့လိုက်ကြရအောင်နော်……..
ခေတ်ဟာ သမီးလေးရဲ့ အကိုအဖြစ်၊ အန်တီ့ရဲ့ တူလို သားလို အမြဲရှိနေမှာပါ”

“အန်တီ ပြောတာ ကျနော် နားလည်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့်……………..”

“ခေတ်ရယ်……………… အန်တီ…. အစကတည်းက ပြောထားခဲ့တယ်လေ။
အန်တီနဲ့ ခေတ်က ရေရှည် ဒီလိုကြီး သွားလို့မရဘူး။
သမီးလေးနဲ့ ခေတ်ဘဝရှေ့ရေးကို ထည့်တွက်ရမယ်။ သမီးလေး မျက်နှာကို အန်တီတို့ ထောက်ရမယ်လေ။
ပြီးတော့ ခေတ်ဘဝမှာ လူမှုရေး စည်းမစောင့်တဲ့ အမဲစက် မျိုး မရှိစေချင်ဘူး။
ဒီနေ့ ဖြစ်ခဲ့ကြတာတွေကို မေ့ပစ်ပြီး အရင်လို ချစ်ချစ်ခင်ခင်ပဲ ပြန်နေကြရမယ်။
ပြီးတော့ ခေတ်ကို အန်တီ ဂတိတောင်းထားတာ မှတ်မိလား။ နောက်နောင် မိန်းမကိစ္စကို ထိန်းသိမ်းနိုင်ဖို့လေ။
ဒီကိစ္စကို မဟုတ်တဲ့ မိန်းမတွေနဲ့ လျောက် မစမ်းသပ်ရဘူးနော်။
ဒါကြောင့်ပဲ ဒီနေ့ ခေတ်လုပ်ချင်ရာ လုပ်ဖို့ အန်တီခွင့်ပြုခဲ့တာ။ ဖြည့်ဆည်းခဲ့တာ…….”

“ကျနော် မမေ့ပါဘူး။ ဒါဆို ကျနော် ပြန်တော့မယ်နော်”

“အင်း…… ပြန်တော့ ခေတ်။ တော်ကြာ မမ စိတ်ပူနေအုံးမယ်။
ဒါနဲ့….. မမရှေ့မှာ မူမပျက်စေနဲ့နော်…… ပြီးတော့ ကောင်းကောင်းလည်း ……… နားအုံး……”

“ဟုတ်…. စိတ်ချပါ အန်တီ……”

ခေတ်ထ ပြန်သွားတော့ ကျမ လိုက် မပို့ဖြစ်ဘူး။ ခြံတံခါးလည်း လိုက် မပိတ်ဖြစ်ပါ။ ဧည့်ခန်းမှာပဲ ခဏထိုင်နေမိပါတယ်။ ကျမ စိတ်ထဲမှာ ဘာမှ မရှိတော့သလို ဟာလာဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ ကျမရဲ့ ခံစားချက်တွေ၊ ပျော်ရွှင်မှုတွေ ခေတ်နဲ့အတူ ပါသွားသလိုပါပဲ။ အခုတော့ အသိမဲ့၊ ခံစားချက် မဲ့တဲ့ နှလုံးသားနဲ့ ကျမ ရှေ့လျောက် ဘယ်လို ခရီးဆက်ရပါ့မလဲ။

ထိုင်နေလို့ မရသေးတာနဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့ပါတယ်။ အထဲမှာ ကျမနဲ့ ခေတ်တို့ နယ်ကျွန်အချစ်ရဲ့ သင်္ကေတတွေ၊ အငွေ့အသက်တွေ အများကြီး ကျန်နေခဲ့တယ်လေ။ ဒါတွေကို ကျမ ရှင်းလင်းရပါအုံးမယ်။ ကာမပွဲကြမ်းရဲ့ အနံ့အသက်တွေကလည်း တစ်ခန်းလုံး ပျံ့နေတာပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ အိပ်ရာခင်းကအစ အရည်တွေ စွဲထင်တင်ကျန်နေနိုင်တဲ့ အရာတွေ အကုန်လဲပြီး သန့်ရှင်းရပါတော့တယ်။ ဒီလို သန့်ရှင်းပြင်ဆင်နေရင်း တစ်နေကုန် ဒီအခန်းထဲမှာ လိုးခဲ့၊ ခံခဲ့ပုံတွေ ပြန်မြင်ယောင်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားမိလို့ သက်ပြင်းချရပြန်ပါသေးတယ်။ အခန်းထဲ သန့်ရှင်းပြီးတော့ ဧည့်ခန်းထဲ တွေဝေမိန်းမောနေတဲ့ စိတ်အစဥ္နဲ့ ထိုင်နေမိပါတယ်။

လေလွင့်နေတဲ့ နှလုံးသားနဲ့ အသိမဲ့သလို ထိုင်နေမိတဲ့ ကျမဟာ ကိုသန့်စင်နဲ့ သမီးလေး ပြန်ရောက်လာမှ လက်တွေ့ဘဝထဲ ပြန်ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ သမီးရဲ့ တီတီတာတာ စကားသံများနဲ့ မနက်က နေမကောင်းလို့ ကျန်ခဲ့တဲ့ အမေဖြစ်သူကို ပူပင်မေးမြန်းနေသံတွေက ကျမကို တွေဝေယစ်မူးနေခဲ့တဲ့ ခံစားလွန် အချစ်ကမ္ဘာထဲက ဆွဲထုတ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ဟုတ်တယ်။ ကျမ လက်တွေ့ဘဝကို မေ့ပစ်လို့ မရပါဘူး။ ကျမကို အရမ်းအားကို ယုံကြည်ပြီး ချစ်ခင်တဲ့ သမီးလေး ရှိသေးတယ်လေ။ ဒါကြောင့်ပဲ ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်နေခဲ့ပါတယ်။ သမီးကတော့ ဒီနေ့ အိမ်ကို သူ့ကိုကို လာသွားတယ်ဆိုသိတော့ ဖုန်းဆက်ပြီး အပြင်ထွက်လည်ဖို့ ခေါ်ချင်နေပါသေးတယ်။ ကျမက နောက်နေ့မှ အပြင်ထွက်လည်ဖို့နဲ့ ညကျမှ ဖုန်းဆက်ဖို့ ပြောရပါတယ်။

ကျမလည်း ဟန်မပျက် နေရပေမယ့် စိတ်ရော၊ လူရော ပင်ပန်းပြီး မလှုပ်ချင်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့်ပဲ သူတို့သားအဖအတွက် ညစာပြင်ပေးပြီးတာနဲ့ နေလို့ သိပ်မကောင်းသေးတာကို အကြောင်းပြပြီး အိပ်ခန်းထဲ စောစောဝင်ကာ လှဲနေလိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ ဒီနေ့ ကျမ လုပ်ခဲ့မိတာတွေအတွက် လိပ်ပြာမလုံတာကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ ကိုသန့်စင်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရတာ ကျမအတွက် သိပ်အခက်အခဲ မရှိပါဘူး။ အမှန်ဆိုရင် ကျမက အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်ခဲ့တာမို့ ကိုယ့်ယောက်ျားအပေါ် လိပ်ပြာမလုံဖြစ်သင့်ပါတယ်။ စိုးရွံ့ကြောက်လန့်နေသင့်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီလို မခံစားရတာ ထူးဆန်းပါတယ်။

ဒါကလည်း သူကိုယ်တိုင်က ကျမအပေါ် မငဲ့ညှာဘဲ သစ္စာဖောက်ခဲ့တာကြောင့်လည်း ပါပါမယ်။ အိမ်ထောင်ရေးအပေါ် သစ္စာမဲ့မိတာကို သိပေမယ့် နောင်တတရားနဲ့ ပူဆွေးမှု ကြီးကြီးမားမား မခံစားရတာကတော့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကျမရရှိခဲ့တဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့် ဖြစ်ပါမယ်။ သူနဲ့ ကျမရဲ့ကြားက အပြန်အလှန် သစ္စာမဲ့မှုဟာ ကျမကို စိတ်ဖြေရာ ရလာစေသလို ခံစားရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သမီးလေး ငုဝါကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ကတော့ ကျမ တကယ်ကို လိပ်ပြာမလုံပါဘူး။ ဘာပဲပြောပြော ကျမဟာ သမီးလေးအတွက် စံပြမိခင်ကောင်း မဟုတ်တော့သလို ခံစားနာကျင်ရပါတယ်။ ဘယ်သားသမီးက ကိုယ့်မိခင်ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန် ခြံခုန်မှုကို ကြည်ဖြူပါ့မလဲ။

ထုတ်ဖော်မပြနိုင်ရင်တောင် နာကျည်းမုန်းတီးစိတ် ဝင်ကြမှာပါပဲ။ ကျမဟာ အိမ်ထောင်ရှင်မကောင်းတစ်ဦး မဟုတ်တော့တာထက် မိခင်ကောင်း မဖြစ်နိုင်တော့တာကို ပိုပြီးရင်နာမိပါတယ်။ ကျမရဲ့အမှားအတွက် အကြောင်းပြချက်တွေလည်း မပေးချင်ပါဘူး။ တကယ်ဆိုရင် အမှားတစ်ခု ဖြစ်တည်လာဖို့အတွက်က နှစ်များစွာကတည်းက သန္ဓေတည်လာခဲ့တာပါ။

အိမ်ထောင်သည် မိန်းမသားတစ်ယောက်အတွက် ငွေကြေး၊ ပစ္စည်းဥစ္စာတွေအပြင် မိမိလင်သားရဲ့ ချစ်ခင်နားလည်မှုနဲ့ သစ္စာရှိမှုဟာ အလိုလားဆုံးနဲ့ တန်ဖိုးအထားရဆုံး အရာတွေပါ။ ဒါတွေကို ပိုင်ဆိုင်ရတာဟာ တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ ဆုလာဘ်တစ်ခု ဖြစ်သလို ဂုဏ်ယူစရာ အကောင်းဆုံးလည်း ဖြစ်ပါတယ်။

ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုကတည်းက မိမိထက်သာလို့၊ မိမိထက် စွဲဆောင်မှု ရှိလို့ မဟုတ်ပါလား။ ဒါက ကျမတို့ မိန်းမသားတွေအတွက် အသဲနာရဆုံး ဖြစ်ပါတယ်။ အခံရလည်း အခက်ဆုံးပါ။ ကိုယ့်ယောက်ျားဖောက်ပြန်တယ်ဆိုတာ သိလိုက်တာနဲ့ ဒီအတွေးက ပထမဆုံး ဝင်လာပါတယ်။

ပြီးတော့ အဲဒီအတွေးဟာ မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် အသိမ်ငယ်ဆုံး ခံစားရပါတယ်။ စိတ်ဓာတ်ကျဆင်းရသလို စိတ်ပင်ပန်းရပါတယ်။ မမဟာ ကျမထက် အစစ အရာရာ သာတယ်ဆိုတာ ကျမ လက်ခံပါတယ်။ ဒီအတွက် ကျမ မနာလိုဝန်တိုစိတ် မရှိပါဘူး။

ဒါပေမယ့် အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်ခံရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်အတွက်ကတော့ ခံစားရတာ အတော်ကို ဆိုးပါတယ်။ အစပိုင်းမှာ ကျမ ဘယ်လိုမှ စိတ်မဖြေနိုင်တဲ့ အထိပါပဲ။

ဒါဟာ ကိုသန့်စင်အပေါ် ချစ်ခြင်းနဲ့ မဆိုင်ပါဘူး။ အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် စိတ်ခံစားချက် သတ်သတ်သာ ဖြစ်ပါတယ်။ နောက်ပိုင်း သွေးအေးချိန်ကျမှ ကိုသန့်စင်ရဲ့ တဏှာကြီးပုံကို တွက်ဆမိကာ သူ့အပေါ်ပဲ နာကျည်းခဲ့ပါတယ်။

ဒီလိုလူမျိုးက ကျမတင်မကဘဲ မမလို မိန်းမလှတစ်ဦးကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ အလွတ်ပေးမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့ထောင်ချောက်ထဲ မဝင် ဝင်အောင် ကျုံးသွင်းပြီး ဖမ်းစားမယ့်သူပါ။

ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ ကြီးမားပြင်းထန်လှတဲ့ ရမ္မက်စက်ကွင်းထဲက ဘယ်တော့မှ ရုန်းမထွက်နိုင်အောင် ကောက်ကျစ်စဥ္းလဲတဲ့ နည်းမျိုးစုံ သုံးမယ့်သူပါပဲ။ဒါကြောင့် သူ့အပေါ် ကျမရဲ့ နာကျည်းမှုဟာ နှစ်ကြာလာတာနဲ့အမျှ အတိုင်းအဆ မရှိအောင် တဖြည်းဖြည်း ကြီးထွားလာခဲ့ပါတယ်။

ဒီလို ရရှိခဲ့တဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့် ကျမအတွက် ကာမပွဲတွေဟာ ခံစားချက် မဲ့ခဲ့ရတာ ကြာခဲ့ပြီလေ။ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ထိတွေ့ဆက်ဆံမှုအပေါ် ကျေနပ်ပျော်ရွှင်ရတဲ့ သာယာမှု မရရှိခဲ့တော့ပါ။ အဲဒီအစား ကြေကွဲနာကျည်းမှုတွေပဲ ခံစားခဲ့ရပါတယ်။

ဒီနေ့မှာတော့ ကျမ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ပျော်ခဲ့ရပါတယ်။ �ကျေနပ်ကြည်နူးခဲ့ရတယ်။ အထွဋ်အထိပ် ကာမကောင်းခြင်းကို အသိမဲ့စိတ်နှလုံးနဲ့ အဆုံးစွန် တုန့်ပြန်ပေါက်ကွဲပြီး ရရှိခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဆုံး ကျမအရမ်းကြောက်တဲ့ ဖင်ခံရမှုကိုပင် သာယာမှုဖြစ်ပေါ်ရအောင် ခေတ်က စွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့တယ်လေ။

မခံမရပ်နိုင်အောင် နာကျင်စေတဲ့ ဆက်ဆံမှုအဖြစ် ကျမကြောက်ရွံ့ခဲ့ရတဲ့ အရာကို သာယာမှုအဖြစ် ခံစားနိုင်အောင် ခေတ်လုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို အရသာမျိုးနဲ့ စိတ်ခံစားမှုမျိုးကို ကိုသန့်စင်ဆီက မရနိုင်ပါဘူး။ အခုခေတ်နဲ့ကျမှ ကျမကိုယ်ကျမ အပျိုဖြန်းလေး ပြန်ဖြစ်သွားသလို ထင်မှတ်မိပါတယ်။

ဆက်ဆံချိန်မှာ ရင်တွေအရမ်းခုန်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရသလို ပြီးတဲ့အခါမှာလည်း အထိန်းအချုပ်မဲ့လောက်အောင် ကောင်းစေခဲ့ပါတယ်။ ပြီးသွားလို့ အနားယူချိန်မှာလည်း ရင်ထဲမှာ ကျေနပ်ကြည်နူးနေမိပြန်တယ်။ ကျမရဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေ ဒီလိုအပြောင်းအလဲ ဖြစ်ရတာ ဘာကြောင့်ပါလဲ ?

သေချာတာကတော့ ခေတ်နဲ့မို့ ကျမ ဒီလို ခံစားရတာပါ။ ခေတ်လေးနဲ့ မထင်မှတ်တဲ့ အခြေအနေမှာ မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့ကြရာကနေ ကျမ နှလုံးသားထဲက နူးညံ့တဲ့ ကြင်နာမှုတွေ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ဆန္ဒရှိရာ လုပ်ဖို့ ကျမခွင့်ပြုခဲ့မိတာပါ။ ပြီးတော့ ခေတ်လေး ကျေနပ်အားရဖို့ဆိုရင် ကျမဘာမဆို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်မိပြန်ပါတယ်။

ကျမ သတိမထားမိချိန်မှာပဲ ခေတ်အပေါ် စိတ်ခံစားချက်တွေ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကို သိလိုက်ရတော့ အရမ်းကို လန့်သွားခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ ရှက်လည်း ရှက် မိပါတယ်။ သေချာပါတယ်။ ခေတ်အပေါ် နူးညံ့တဲ့ ချစ်ခြင်း မေတ္တာနဲ့ ကျမ ချစ်သွားမိပါပြီ။

တစ်သတ်လုံး ကိုယ်သားတစ်ယောက်လို ချစ်ခဲ့ရတဲ့ အချစ်မျိုး မဟုတ်တော့ပါဘူး။ သူပျော်ဖို့ဆိုရင် ဘာမဆို ပေးဆပ် ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တဲ့ အနှိုင်းမဲ့ မေတ္တာနဲ့ ချစ်မိသွားပါပြီ။ ကျမ အသွေးအသား ခန္ဓာကိုယ်ကို အသုံးတော် ခံရုံတင်မကဘဲ ကျမစိတ်နှလုံးကိုပါ အောက်ဆုံးအထိ ဆွဲချပြီး ပေးဆပ်ဖြည့်ဆည်းပေးချင်ခဲ့တာပါ။

အတူရှိနေချိန်မှာ ရင်တသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ စိတ်လှုပ်ရှား ပျော်ရွှင်နေရပြီး ဝေးကွာသွားမှာကို စိုးရွံ့နေတတ်ပါပြီ။ ခေတ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ် တပ်မက်တာထက် ခေတ်ရဲ့ ပြောပုံ ဆိုပုံ အနေအထိုင်လေးတွေကအစ စွဲလမ်းသွားရတဲ့အထိ ကျမနှလုံးသား ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရပါပြီ။

ဒီအရွယ်ရောက် မှ ဒီလို စိတ်တွေ ဖြစ်လာရတာ ရှက်ဖို့ ကောင်းမှန်းသိပါတယ်။ အိမ်ထောင်သည် ကလေးအမေတစ်ယောက်က လူပျိုလေးကို ချစ်တဲ့စိတ်တွေ ပေါ်လာတယ်ဆိုတာ လူကြားလို့မှ မကောင်းပါဘူး။ သင့်လည်း မသင့်တော်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီအရွယ်အထိ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ ပတ်သတ်ရင် အနေဝေးခဲ့တဲ့ ကျမအတွက် ခေတ်အပေါ် ခံစားချက်တွေ ဖြစ်ပေါ်ရတာကို အပြစ်မတင်ချင်ပါဘူး။

ကျမ ဘဝကလည်း အံ့ဩဖို့ ကောင်းပါတယ်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက တိတ်တခိုး ချစ်ခဲ့ရပြီး ဖွင့်ဟပြခွင့် မရှိခဲ့တဲ့ ကိုကြီးရဲ့သားအပေါ် ချစ်မေတ္တာတွေ ပေါက်ဖွားလာရပြန်ပါပြီ။ ကိုကြီးနဲ့သာ ဖွင့်ဟမပြနိုင်ခဲ့ပေမယ့် ကိုကြီးသားအပေါ်မှာတော့ ကျမနှလုံးသားနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို စိတ်ကြိုက်သုံးဆောင်နိုင်ဖို့ ပေးအပ်ဖြစ်ခဲ့ပါပြီ။

ဒီလို ကျမဘက်က ခေတ်အပေါ် ချစ်မေတ္တာတွေ ဖြစ်ပေါ် ခံစားရလို့လည်း ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ချခဲ့ရပါတယ်။ ဒါကတော့ ခေတ်နဲ့ နောက်နောင် ကာမပတ်သတ်မှုမျိုး ဘယ်တော့မှ အဖြစ်မခံတော့ဖို့ပါ။ ကျမ ချစ်ခင်တွယ်တာရတဲ့ ခေတ်လေးကို ကျမရဲ့ လင်ငယ် အဖြစ်မခံနိုင်ပါဘူး။

ယောက်ျားတစ်ယောက်ဟာ အိမ်ထောင်သည်မိန်းမနဲ့ လွန်ကျူးရင် ကြာကူလီလို့ တံဆိပ်ကပ်တတ်ကြပါတယ်။ ဒီလိုလူမျိုးဟာ လူကြားထဲမှာ သိက္ခာကျရသလို လူရာမဝင် ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ ရှေ့တွင် အပြုံးမပျက် ခေါ်ပြောကြရင်လည်း ကွယ်ရာမှာ နှာခေါင်းရှုံ့ ကဲ့ရဲ့တတ်ကြပါတယ်။

ကျမနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ခေတ်ကို ဒီလိုလူစားမျိုး အဖြစ်မခံနိုင်ပါဘူး။ ကြာကူလီ၊ လင်ငယ်၊ အမြှောင်ယောက်ျားဆိုတဲ့ အမည်တပ်မှာမျိုး မဖြစ်စေချင်တာ အမှန်ပါ။ ငယ်ရွယ်နုပျိုပြီး တက်သစ်စ လူပျိုလေးဟာ ဒီလို အမည်ဆိုးမျိုးတွေ မရှိသင့်ပါ။ အထူးသဖြင့် ကျမ သံယောဇဥ်ရှိရတဲ့ ခေတ်ကို ပိုလို့ မဖြစ်စေချင်ပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ပိုင်း ဆက် မမှားကြဖို့ ကျမတောင်းဆိုရင်း တစ်ခန်းရပ်ခဲ့ရတာပါ။ ဒါဟာ သူ့အပေါ် ကျမတကယ် ချစ်မိသွားလို့ပါ။ ဒီလိုခိုင်မာတဲ့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်မှုမျိုး မရှိရင် ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ အစရှိ အနောင်နောင်ဆိုသလို အမှားတွေ ထပ်ကျူးလွန် ဖြစ်ကြအုံးမှာပါ။

လူငယ်တစ်ယောက်ရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒနဲ့ ကျမရဲ့ ပေးဆပ်ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တဲ့ ချစ်မေတ္တာတွေ ပေါင်းစပ်မိကြရင် နယ်ကျော်အချစ်နဲ့ ရမ္မက်လွန် ကာမပွဲတွေ ခြိမ့်ခြိမ့်သဲ ကျင်းပဖြစ်ကြမှာ မလွဲပါဘူး။ ပြီးတော့ ဆွဲအားကြီးလွန်းတဲ့ ကာမစိတ်ကိုလည်း ကျမကြောက်ပါတယ်။

ဒီနေ့တောင် အကြိမ်ကြိမ် ဖြည့်ဆည်းရင်း ပျော်နေခဲ့တာလေ။ နောက်ဆိုရင် ကျမဘက်က ပြတ်သားနိုင်ဖို့လည်း တော်တော် ကြိုးစားရပါမယ်။ သံယောဇဥ္တစ်ခု၊ ရင်ခုန်သံတစ်ချက် ဖြစ်တည်လာဖို့ မလွယ်ပါဘူး။

အလိုလို ဖြစ်တည်လာပြီး အခန့်သားနေရာယူနေတဲ့အရာကို အတင်းမောင်းထုတ်လို့လည်း ထွက်သွားမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ လူမှုရေး၊ အိမ်ထောင်ရေး ဆိုတဲ့ တံတိုင်းအထပ်ထပ် တည်ဆောက်ကာ စောင့်ကြည့်ထိန်းချုပ်ရပါမယ်။

ဒီနေ့မှာ ကျမတို့ နှစ်ဦးဟာ ရင်ခုန်သံချင်း ထိပ်တိုက်တွေ့ခဲ့ကြတာပါ။ နုငယ်ပျိုမြစ်တဲ့ ရင်ခုန်သံနဲ့ ဒဏ်ရာအပြည့်၊ တွယ်ရာမဲ့နေတဲ့ ရင်ခုန်သံတို့ ထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံ စီးချင်းထိုးပွဲပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီရင်ခုန်သံ စီးချင်းထိုးပွဲဟာ နိုင်သူလည်း ပျော်လို့ ရှုံးသူလည်း ကျေနပ်တဲ့ နှလုံးသားကို ရင်းတဲ့ပွဲဆိုရင်လည်း မမှားဘူးပေါ့ရှင်။
___________

အခန်း(၈) ပြီးပါပြီ….
အခန်း(၉) ဆက်ရန်…….

အခန်း (၉) – ရင်ခုန်သံ စည်းချင်းထိုးပွဲ (၂)

အန်တီယမင်းအိမ်ကနေ ပြန်လာတဲ့ ခေတ်တစ်ယောက် ဝမ်းနည်းနာကျင်သလို ခံစားနေရပါတယ်။ တစ်နေကုန် မီးကုန်ယမ်းကုန် ကြမ်းခဲ့ရလို့ ခန္ဓာကိုယ် နွမ်းနယ်ရတာက မဆန်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုဟာက သူ့စိတ်ထဲမှာ တစ်စုံတစ်ခုကို ပြင်းပြင်းပြပြ ခံစားနေရသလိုပါပဲ။

ဘာကြောင့် ဝမ်းနည်းသလို ခံစားနေရမှန်းလည်း သူမသိပါဘူး။ အန်တီနဲ့ နောက်ထပ် ဒီနေ့လိုမျိုး ပတ်သတ်မှုတွေ မလုပ်ရတော့တာကြောင့်လား ? အန်တီနဲ့ ထပ်ပတ်သတ်ချင်သေးလို့လား ? သူ့စိတ်အတိုင်းဆိုရင် အန်တီနဲ့ ဒီနေ့လို ထပ်နေချင်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုသူခံစားနေရတာက ဒီကိစ္စကြောင့်တော့ မဟုတ်နိုင်ပါဘူး။

ဒါဆိုရင် တစ်သက်လုံး အဒေါ်တစ်ယောက်လို ချစ်ခင်တွယ်တာခဲ့ရပြီး အားကိုးယုံကြည်ခဲ့ရတဲ့ အန်တီနဲ့ ဖြူစင်တဲ့ဆက်ဆံရေးကို အရောင်ဆိုးမိတဲ့ အတွက်ကြောင့်လား ? ဒါက ပိုဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ သူ့စိတ်ထဲမှာ နောင်တရနေသလို ခံစားရလို့ပါ။

အန်တီနဲ့ သူ့ရဲ့ကြားက ရင်းနှီးချစ်ခင်မှုဟာ အခြားသူတွေအတွက်တော့ အရေးတကြီး ကိစ္စမဟုတ်လောက်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့အတွက်ကတော့ ထူးခြားသလို အရေးလည်း ကြီးပါတယ်။ သူ့ဘဝမှာ ဖခင်မေတ္တာကို ဘာမှန်း မသိခဲ့ရဘူးလေ။ အမေတစ်ယောက်အပေါ်မှာသာ ယုံကြည်ကိုးစားပြီး ချစ်ခင်ခဲ့ရတာပါ။

အဖေ့မေတ္တာ ငတ်ရတဲ့ ကြားထဲ အမေ့အပေါ် ယုံကြည်မြတ်နိုးမှုတွေ ပျက်စီးရတဲ့အခါ သူ့ဘဝပျက်သလို ခံစားရပါတယ်။ ဆောက်တည်ရာမရတဲ့ စိတ်နဲ့ ဘယ်သူ့အပေါ်မှာမှ မယုံကြည်ရဲ၊ မချစ်ခင်ရဲတော့အောင် ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အမေ့အပေါ် ချစ်တဲ့ အချစ်တစ်ခုတည်းကြောင့် သူ့စိတ်ဒဏ်ရာ ဝေဒနာဆိုးတွေကို ထုတ်မပြခဲ့ပဲ ကြိတ်မှိတ်မျိုသိပ်ခဲ့ရတာပါ။ ဒါ သူကလေးဘဝကတည်းက ဒဏ်ရာတွေ မဟုတ်ပါလား။

ဒီလို သူ့စိတ်ဒဏ်ရာတွေကို ဖေးကူအားပေးရင်း မေတ္တာတွေ ပေးခဲ့ကြတဲ့ သူတွေကတော့ ဘကြီးဦး၊ အမေမြနဲ့ အန်တီယမင်းတို့ပါပဲ။ ဘယ်သူ့ကို အားကိုးရမှန်းမသိ၊ ချစ်ခင်ရမှန်း မသိတော့တဲ့ သူ့ကို ချစ်မေတ္တာတွေ လှိုင်လှိုင်ပေးရင်း အေးမြစေခဲ့ကြတဲ့ သူတွေပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ အမေ့ဆီက မမျှော်လင့်ရဲတော့တဲ့ နွေးထွေးကြင်နာမှုတွေကို အမေမြနဲ့ အန်တီယမင်းဆီကပဲ ရယူခဲ့ပါတယ်။ အမေကတော့ သူ့အပေါ် ချစ်မြဲချစ်တာကို သိပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်က အမေ့ချစ်ခြင်းကို မခံယူရဲတော့တာလေ။ ယုံကြည်တန်ဖိုးထားမှုကို သစ္စာဖောက်ခံရတာဟာ အနာကျင်ရဆုံး မဟုတ်ပါလား။

အဖေ၊ အမေဆီက မေတ္တာမျိုးတွေကို ဘကြီးဦး၊ အမေမြနဲ့ အန်တီယမင်းဆီကပဲ ရယူခဲ့ပါတယ်။ အမေမြအပေါ် သူယုံကြည်အားကိုးပါတယ်။ အမေမြရဲ့ ဆုံးမသွန်သင်မှုတွေကို ဒီနေ့အထိ နားထောင်တတ်ပါတယ်။ အမေမြကလည်း ကလေးဘဝကတည်းက သူလုပ်ချင်ရာမှန်သမျှကို အမေကစိုးရိမ်ပြီး ခွင့်မပြုချင်ရင်တောင် �ဖျောင်းဖျပြီး ဖြစ်အောင် ပံ့ပိုးပေးခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူငယ်ငယ်ကတည်းက အန်တီ ယမင်းအပေါ်မှာ ချစ်ခင်တွယ်တာစိတ် ပိုများခဲ့တာ သိပါတယ်။ အန်တီရဲ့ အပြုံး၊ ရင်ခွင်၊ ထွေးပွေ့မှု၊ နှစ်သိမ့်ဖျောင်းဖျမှုတွေဟာ သူ့အတွက် တန်ဖိုးအရှိဆုံး အရာတွေပါပဲ။ ဦးသန့်စင်အပေါ် မုန်းသလောက် သူ့မိန်းမကို ချစ်ခင်တွယ်တာနေရတာကိုလည်း အံ့ဩမိရပါတယ်။

ဒါကြောင့် တခြားသူတွေအတွက် ယုံကြည်ချစ်ခင်ရသူတွေ ပေါနိုင်ပေမယ့် သူ့အတွက် ရှားပါးလွန်းပါတယ်။ အန်တီဟာ သူ့အမေကိုယ်စား ချစ်ခင်ရာ၊ အားကိုးယုံကြည်ရာ၊ မြတ်နိုးရာ၊ ဆိုးနွဲ့ရာ ရင်ခွင်တစ်ခုအဖြစ် တစ်ဘဝလုံး တည်ရှိခဲ့တာပါ။ သူ့အတွက် တန်ဖိုးအရမ်းကြီးလွန်းပါတယ်။

အခုတော့ ဒီရင်ခွင်ကို သူ့ရဲ့တဏှာဆန္ဒတွေနဲ့ သိမ်းသွင်းကာ ဖျက်စီးမိခဲ့ပါပြီ။ အေးချမ်းတည်ငြိမ်လှတဲ့ ရင်ခွင်ဟာ ရမ္မက်​လှိုင်းတွေကြောင့် တုန်ခါလှုပ်ရမ်းခဲ့ရပါပြီ။ နွေးထွေး ယုံကြည်မှုတွေ ပေးခဲ့တဲ့ ရင်ခွင်ဟာ ကာမဆန္ဒချွေးစက်တွေနဲ့ နစ်မွန်းခဲ့ရပါပြီ။

ဖြူစင်တဲ့ မေတ္တာတရားတွေနဲ့ လှပနေတဲ့ နှလုံးသားကို တပ်မက်မှုကို အခြေခံတဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေက နင်းချေဖျက်စီးလို့ အရုပ်ဆိုးခဲ့ရပါပြီ။ ဒီရင်ခွင်၊ ဒီမေတ္တာတရားတွေဟာ သူ့အတွက် အစားပြန်မရနိုင်တော့အောင် တန်ဖိုးကြီးပါတယ်။

ဒါကို သူဖျက်စီးခဲ့မိတာကို နောင်တရမိတာပါ။ အခုတော့ သူနဲ့ အန်တီရဲ့ ဆက်ဆံမှုဟာ တဏှာ၊ ရမ္မက်တွေ လွှမ်းခြုံထားတဲ့ ကာမပတ်သတ်မှုတွေသာ ဖြစ်ပေါ်တော့မှာပါ။ သူအတွက် ကာမဆန္ဒ​ဖြေဖျောက်စရာ အခြားအမျိုးသမီး သုံးဦးရှိပြီးသားလေ။

ဒါကို မရောင့်ရဲနိုင်ဘဲ မိခင်မေတ္တာပေးနေတဲ့ အန်တီ့အပေါ် စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်မိခဲ့ရတာ မဟုတ်ပါလား။ သူ့အတွက် အန်တီမေတ္တာဟာ ကာမဆန္ဒထက် ပိုအရေးကြီးတာကို သူနားလည်လာပါတယ်။ အရင်လို သူစိတ်အားငယ်တိုင်း ထွေးပွေ့ကြင်နာပေးခဲ့တဲ့ ရင်ခွင်ကို သူပြန်လိုချင်လာမိပါတယ်။ ဒါက သူ့အတွက် တန်ဖိုးအရှိဆုံး မဟုတ်ပါလား။

ဒီလို နောင်တ တရားတွေကြောင့် သူ့စိတ်မရွှင်လန်း ဖြစ်ရတာပါ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အမေ့ကို ခြံထဲမှာ တွေ့ရပါတယ်။ သူ့ကို ထွက်စောင့်နေတာပဲ ဖြစ်မှာပါ။ သူပြန်လာတာ တွေ့မှ ပြုံးပြီး…….

“သား၊ ပြန်လာပြီလား။ မင်းအန်တီ သက်သာတာ တကယ်လား။
ယမင်းက အမေ စိတ်ပူမှာ စိုးလို့ သက်သာတယ် ပြောခိုင်းတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်။
အမေက စိတ်ပူနေတာ၊ သား စောစော ပြန်လာရင် သူ့ကို သွားကြည့်အုံးမလို့”

“တကယ် သက်သာတာပါ။ နေ့ခင်းကတည်းက စိတ်ချရမှ သား ထွက်လာခဲ့တာပါ”

“ဟင်၊ ဒါဆို သား ဘယ်တွေလျောက်သွားနေတာလဲ။
ခုနက အောင်အောင် လာသွားတယ်။ သူ့အိမ်ကို တစ်နေကုန် မလာဘူးဆို”

ကျနော် ရင်ထဲ ထိတ်ခနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျနော်က အောင်လေးအိမ်မှာ တစ်နေကုန် ရှိနေတယ်လို့ ညာမလို့ပါ။ အမေက ကြိုပြောလိုက်လို့ တော်ပါသေးတယ်။

“ဟို….. �ေဩာ်… ဟုတ်တယ်။ သား ဒီနေ့ အောင်လေးဆီ မရောက်ဖြစ်ဘူး။
ကျောင်းက သူငယ်ချင်းနဲ့ တွေ့လို့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ အချိန်ကြာသွားတာ”

“ဪ…. အင်း အင်း။ သားကြည့်ရတာ ပင်ပန်းနေသလိုပဲ။
မနက်စား မစားရသေးဘူးလား။ အမေ ချက်ထားတယ်။
တစ်ခါတည်း စားပြီး နားအုံးလေ။ အမေ့သားက ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ တစ်နေကုန် လျောက်လည်ပြီး ပင်ပန်းနေပါပြီ… ဟင်း…ဟင်း….”

“ဟုတ်…. ဒါဆို ကျနော် အိမ်ထဲ ဝင်တော့မယ်”

“ဪ…. ဒါနဲ့၊ အောင်အောင့်ကို အမေ ဆေးတွေ မှာထားသေးတယ်။
မနက်ဖြန် သူလာရင် သားယူထားလိုက်အုံး။
အမေလည်း မနက်ဖြန် ပွဲရုံမှာ အလုပ်မရှိပါဘူး။ စောစော ပြန်ရောက်မှာပါ။
အခုနောက်ပိုင်း ဝယ်စရာရှိရင် သားသူငယ်ချင်းကိုပဲ အားကိုးနေရတာ။ သူပဲ ဝယ်ပေးနေတာ”

“ဟုတ်…. မနက်က ကျနော့်ကို ပြောရင် ကျနော် ဝယ်ပေးမှာပေါ့”

“အွန်း… မနက်က ယမင်းကို စိတ်ပူနေတာနဲ့ အကုန်မေ့ကုန်တာ။
ခုနက အောင်အောင်လာတော့မှ သတိရသွားတာ”

“ဟုတ်၊ ဒါဆို ကျနော် ဝင်တော့မယ်”

အမေ့ရှေ့ကနေ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချပြီး ကျနော် ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အမေ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့တောင် ခက်နေတယ်။ အမေနဲ့ ဦးသန့်စင်ကို ပက်ပင်းမိကတည်းက အတတ်နိုင်ဆုံး ကျနော်မျက်နှာချင်း မဆိုင်မိအောင် ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ အမေ့မျက်နှာ ကြည့်မိတိုင်း ယူကျုံးမရ ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ပါ။

ဒါပေမယ့် အခုတစ်ကြိမ်ကတော့ အဲဒီလို စိတ်ခံစားချက်ကြောင့် မဟုတ်ပါဘူး။ အပြစ်တစ်ခုကို ကျူးလွန်မိသလို ခံစားနေရပြီး လိပ်ပြာမလုံလို့ပါ။ အမေနဲ့ ပတ်သတ်ရင် ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ် ကျနော့်ကိုယ်ကျနော် အပြစ်ရှိသလို ခံစားရတာပါပဲ။ ကျနော် ပြုမိတဲ့ မကောင်းမှုက ကျနော့်ကို ပြန်ပြီး ခြောက်လှန့်နေခဲ့ပါပြီ။

ဒါကြောင့် အိမ်ထဲဝင်ကာ ထမင်းမြန်မြန်စားလိုက်ပါတယ်။ တော်ကြာ အမေနဲ့ အတူစားနေရမှာ စိုးလို့ပါ။ ထမင်းကလည်း စားချင်စိတ် မရှိပါဘူး။ ဒါနဲ့ လက်စသတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး လှဲနေလိုက်ပါတယ်။ စိတ်တွေကလည်း သောင်စဥ္ရေမရပါပဲ။

တစ်နေကုန် အန်တီနဲ့ လိုးခဲ့ပုံတွေ ပြန်စဥ္းစားမိတော့ သူ့စိတ်တွေ ထကြွလာရပါတယ်။ သူ့အကြိုက် လိုက်လျောကာ ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးပုံလေးတွေက ပြန်မြင်ယောင်တိုင်း ကြည်နူးမိတုန်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အန်တီ့မျက်နှာ ချောချောလေးကို ပြန်မြင်ယောင်မိတော့ စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိရပြန်ပါတယ်။

ဒီလို လွန်ဆွဲနေတဲ့ စိတ်ခံစားချက်ကြောင့် အိပ်ရာထက်မှာ လူးလွန့်ရင်း အချိန်ကုန်နေရပါတယ်။ ရှေ့ဆက် သူဘာဆက်လုပ်ရမလဲ၊ ဘယ်လို ဆုံးဖြတ်ရမလဲဆိုတာလည်း မတွေးတတ်အောင်ပါပဲ။ လိင်စိတ်ကို ဦးစားပေးမိရင် ရင်းနှီးနွေးထွေးတဲ့ မေတ္တာကို မဆုံးရှုံးချင်ပါ။ မေတ္တာတရားကို ရွေးချယ်ရင်လည်း ရရှိခဲ့တဲ့ ကာမသာယာမှုနဲ့ ကြည်နူးရင်ခုန်မှုကို စွန့်လွှတ်ရမှာ နှမြောနေမိပါတယ်။

နှစ်ခုလုံးကတော့ သူမရနိုင်တော့ပါ။ ကိုယ်လိုးနေတဲ့ မိန်းမဆီကနေ မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ မေတ္တာကို ဘယ်လိုရနိုင်ပါ့မလဲ။ ကိုယ်ချင်းနီးကပ်တာနဲ့ လိင်စိတ်တွေ ကြွပြီး လိုးချင်နေမှာ အမြဲလေ။ လိုးပွဲတွေ ဆက်ကျင်းပနေဖြစ်ရင် အန်တီကရော သူ့ကို သားတစ်ယောက်လို ချစ်နိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးလေ။ ဒီနေ့လို သူမရဲ့ လင်ယောက်ျား၊ ချစ်သူတစ်ယောက်လိုသာ သဘောထားပြီး ဖြည့်ဆည်းပြုစုပေးမှာပါ။

ဒီလို တွေဝေနေချိန်မှာပဲ အမေက အခန်းဝကနေ လှမ်းခေါ်ပါတယ်။ ညီမလေး ငုဝါ ဖုန်းဆက်လို့ပါ။ သူလည်း နွမ်းနယ်နေတဲ့ စိတ်နဲ့ ထွက်လာပြီး ဖုန်းကိုင်လိုက်ပါတယ်။

“ဟလို…..”

“ကိုကို…… ဘာလုပ်နေတာလဲ။ စောစောစီးစီး အခန်းထဲ ဝင်နေတာလား။
ကိုကို အသံကြီးကလည်း မရွှင်မပျနဲ့။ ဘာလဲ…. အိပ်ချင်နေတာလား…. ကိုကို အိပ်ပုပ်ကြီး……
ကိုကို မနက်က မေ့မေ့ဆီ လာသွားတယ်ဆို။
ဒီနေ့ကိုကို ပြန်လာမယ်ဆိုတာ သိလို့ ငုဝါ…. ဖေဖေနဲ့တောင် လိုက်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး။
မေမေက အတင်းထည့်လိုက်လို့”

ငုဝါကတော့ ထုံးစံအတိုင်း အသံစာစာနဲ့ မရပ်မနားကို မေးခွန်းတွေ ထုတ်နေပါတော့တယ်။ သူ့စိတ်တွေ မရွှင်တာကိုတောင် ဖုန်းအသံကြားပြီး ရိပ်မိနေပါပြီ။ ငုဝါလေးနဲ့ စကားပြောချိန်မှာတော့ ပုံမှန်အတိုင်း ဖြစ်ဖို့ သူကြိုးစားရပါမယ်။

“အွန်း….. ကိုကို ဒီနေ့ အစောကြီး အိပ်ချင်နေလို့။
မနက်က အန်တီ နေမကောင်းဘူးဆိုလို့ လာကြည့်သေးတယ်လေ။
ငုဝါ ဘယ်အချိန်ပြန်ရောက်လဲ”

“သွားပါ….. အခုမှ သတိရချင်ယောင် ဆောင်မနေပါနဲ့။
ကိုကိုက ငုဝါဆီ ဖုန်းဆက်ဖို့တောင် သတိမရတဲ့ဟာ။
ညနေကတည်းက ပြန်ရောက်တာ။ ဒီက သတိရလို့ ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ဖုန်းခေါ်မလို့။
မေမေက ညကျမှ ခေါ်တဲ့။ အဲဒါကြောင့် အခုမှ လှမ်းဆက်တာ”

ငုဝါပြောတာ မှန်ပါတယ်။ ဒီနေ့ ငုဝါကို သူမေ့နေခဲ့တယ်။ အန်တီ့အပေါ် တပ်မက်စိတ်တွေ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ဖြစ်ပေါ်နေတာနဲ့ ကျန်တာကို သတိမရမိတာ အမှန်ပါ။ သူ့လုပ်ရပ်မှာ ငုဝါကို ထည့်မတွက်မိပါဘူး။ အခုမှ စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရပါတယ်။

“မဟုတ်ပါဘူး ညီမလေးရယ်။ ကိုကိုက ညီမလေးကို အမြဲသတိရပါတယ်။
အခုရော ခရီးပန်းနေမှာပေါ့။
အန်တီရော နေကောင်းရဲ့လား။ ဘယ်လိုနေသေးလဲ”

“သတိရတာ တကယ်လား…. အဟိ…. မယုံပါဘူး။
သိတာပေါ့….. အခေါ်အဝေါ်တွေတောင် ပြောင်းနေတဲ့ဟာကို။
ကိုကိုက အမြဲတမ်း ငုဝါကို မေ့ထားပြီး း ချော့ချင်တဲ့အခါကျမှ ညီမလေးဆိုပြီး ကြင်နာပြနေတာလေ။
မသိတာ ကျနေတာပဲ…… ဟွန်း…….
မေမေလည်း နေလို့ သိပ်မကောင်းလို့တဲ့။ အခန်းထဲ အစောကြီး ဝင်သွားတယ်”

ဟုတ်မှာပါ။ သူတောင် တစ်ကိုယ်လုံး နွမ်းချိနေတာလေ။ အန်တီလည်း သူအားရှိသမျှ ဆောင့်လိုးတာကို တစ်ကိုယ်လုံး ရမ်းခါပြီး ခံပေးခဲ့ရတာ မဟုတ်လား။

“ဟိတ်….. ကိုကို…. ဖုန်းပြောရင်း အိပ်ပျော်သွားတာလား”

“မအိပ်ပါဘူး။ ကိုကို့ကို ဖုန်းဆက်တာ ဘာပူဆာမလို့လဲ။
ပူဆာဖို့ပဲ စဥ္းစားမနေနဲ့။ စာရော ကြိုးစားရဲ့လား။
စာမလုပ်ဘဲနဲ့တော့ ဘာမှ အလိုမလိုက်ဘူးနော်။ ကိုကို့အကြောင်း သိတယ်မဟုတ်လား”

“ဟာ….. ကိုကိုကလည်း စာက မိုင်နာပါ။ စာနဲ့ ပတ်သတ်ရင် ကိုကို့ကို ငုဝါကြောက်ပါတယ်။
ကိုကိုက ဒေါသထွက်ရင် ကြောက်စရာကြီး။
ကိုကို မနက်ဖြန် ငုဝါကျူရှင်က နေ့လည်ဆို ပြီးပြီလေ။
အဲဒါ ကိုကို လာကြိုပါလား။ ကိုကိုနဲ့ လျောက်လည်ချင်လို့။ ငုဝါ စက်ဘီးနဲ့ပဲ လည်မယ်လေ။
ကိုကိုနင်းတဲ့နောက်မှ ငုဝါထိုင်ပြီး လျောက်လည်ချင်လို့….. နော်…. ကိုကို”

ငုဝါစကားကြားပြီး သူ့ရင်ထဲ ဒိုင်းခနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ငုဝါကတော့ ဘာမှ မသိရှာဘဲ သူ့ကို အကိုတစ်ယောက်လို ချွဲနွဲ့ ပူဆာဖို့ ကြိုးစားနေတာပါ။ သူကတော့ အကိုတစ်ယောက် မပီသခဲ့တဲ့ လုပ်ရပ်တွေအတွက် ငုဝါကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ ခက်နေပါတယ်။

“ကိုကို… ဘာဖြစ်နေတာလဲ…. ငုဝါ ပြောနေတယ်လေ”

“ဟို…. ဟိုလေ။ ကိုကိုက မနက်ဖြန် မနက်စောစောကတည်းက အဆောင်ကို ပြန်ရမှာ။
အဲဒါကြောင့်ပါ….. ငုဝါနဲ့ လျောက်လည်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။
ကိုကို တောင်းပန်တယ်နော်……”

“ဟင်…. ကိုကိုကလည်း။ ဒီက လျောက်လည်မယ်ဆိုပြီး ကိုကို့ကို မျှော်နေတဲ့ဟာ….
လုပ်ပြီကွာ….. ကိုကို မနက်ဖြန် ကျောင်းပိတ်ရက်ပဲဟာကို….. မပြန်ပါနဲ့နော်…..”

“မရလို့ပါ ညီမလေးရယ်၊ ကိုကို့မှာ လုပ်စရာ ရှိလို့ပါ။
နောက်တစ်ပတ်ကျမှ ညီမလေးနဲ့ တစ်နေကုန် လျောက်လည်မယ်ကွာ။
ညီမလေး ကြိုက်တာတွေ အကုန် ဝယ်ကျွေးမယ်ကွာ”

“ဟင့်အင်း…. ဟင့်အင်း….. ငုဝါ ငိုချင်လာပြီ။ မနက်ဖြန် လျောက် မလည်ရလို့ကတော့ ကိုကို့ကို မခေါ်တော့ဘူး”

ခေတ်မှာ ငုဝါကို အကြောင်းပြချက်တွေ အမျိုးမျိုးပေးပြီး ဖျောင်းဖျရပါတော့တယ်။ ငုဝါမှာ သူ့ကို စိတ်ကောက်ပြီး ဖုန်းချသွားပါတော့တယ်။ ငုဝါ ဖုန်းချသွားတော့ သူ့ရင်ထဲမှာ မကောင်းရပါဘူး။

သူ့အပေါ် သံယောဇဥ္ကြီးပြီး ဆိုးနွဲ့တတ်တဲ့ ငုဝါအတွက် ရင်ထဲမချိအောင် ဖြစ်ရပါတယ်။ ဒီလို သံယောဇဥ္ကြီးပြီး တွယ်တာလွန်းမှန်း သိနေလို့ပဲ မျက်နှာချင်း မဆိုင်ချင်သေးတာပါ။ အမေဖြစ်သူကို လောလောလတ်လတ် လိုးထားပြီး သမီးဖြစ်သူကို ဘယ်လိုမျက်နှာမျိုးနဲ့ ရင်ဆိုင်ရမှာလဲ။

သူ့စိတ်တွေ အတည်ငြိမ်ဆုံး ထိန်းသိမ်းနိုင်တဲ့ အထိတော့ အချိန်ပေးဖို့ လိုပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ နောက်နေ့ အဆောင်ပြန်ဖို့ ရုတ်တရက်စဥ္းစားမိတဲ့အတိုင်း ငြင်းလိုက်မိတာပါ။ မနက်ဖြန်မှာတော့ အန်တီရော၊ ငုဝါနဲ့ရော သူ တွေ့ဖို့ မရဲသေးပါ။

ငုဝါနဲ့ ဖုန်းပြောပြီးတော့ စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ အခန်းဘက် ပြန်လှည့်လာလိုက်ပါတယ်။ ဒီမှာတင် သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ အမေ့ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ အမေ့ပုံစံက အံ့ဩနေတဲ့ပုံပါ။

“သား…. မနက်ဖြန် ပြန်မှာလား။ အမေ့ကိုလည်း ဘာမှ ကြိုမပြောပါလား”

“ဟုတ်….. ဟုတ်တယ်။ ကျနော် မနေ့က ပြောပြီးသွားပြီ ထင်နေတာ။
မနက်ဖြန် အဆောင်ပြန်ရအုံးမယ်။ ကျောင်းကိစ္စ အရေးကြီးတာ ရှိလို့”

“ဪ…. သားရယ်၊ ဒါများ မနေ့ညကတည်းက ပြောရင် အမေစီစဥ္စရာ ရှိတာတွေ ဒီနေ့စီစဥ္နိုင်တာပေါ့။
အဆောင်မှာ စားဖို့ အခြောက်အခြမ်းလေးတွေ လုပ်ပေးရမှာလေ။ မနက်ဖြန်ကျမှ အမေက လုပ်ပေးဖို့ ပြင်ထားတာ။ ဒုက္ခပါပဲ……
ဒီတစ်ပတ် သားပြန်လာတဲ့ ရက်မှာ တို့သားအမိတွေ အေးအေးဆေးဆေးတောင် မတွေ့လိုက်ရဘူးနော်”

ခေတ်လည်း အမေဖြစ်သူကို လှည့်ပတ်ပြောရပါတော့တယ်။ အဆောင်မှာစားဖို့ ဘာမှ မလုပ်ပေးရတာကို သူ့အမေက စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေတာပါ။ သူလည်း အမေ့ကို စိတ်မကောင်း မဖြစ်ဖို့ ပြောရင်း အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကာ လှဲနေလိုက်ပါတယ်။ အပြင်မှာ ထပ်နေရင် သူ့ရဲ့လိမ်ညာမှုနဲ့ မကောင်းမှုတွေကြောင့် အမေ့မျက်နှာကို ရဲရဲမကြည့်ရဲတာကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။

အိပ်ရာပေါ်မှာ လူက လှဲပြီး ငြိမ်နေပေမယ့် သူ့အတွေးတွေကတော့ အငြိမ်မနေကြပါဘူး။ သူ့ရဲ့ စိတ်အလိုလိုက် မှုကြောင့် သူ့ကို ချစ်ခင်တွယ်တာတဲ့သူတွေကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ လိပ်ပြာမလုံ ဖြစ်ရပါပြီ။ အမေ၊ အန်တီနဲ့ အခုနောက်ဆုံး ညီမလေးငုဝါကိုပင် ရင်မဆိုင်ရဲသေးပါ။ ဒီအမျိုးသမီးသုံးဦးဟာ သူ့ကို သန့်ရှင်းဖြူစင်စွာနဲ့ ချစ်ခင်ခဲ့ကြသူတွေပါ။

အခြေအနေတွေကို ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်ဖို့ ကြိုးစားရပါမယ်။ သူ့အတွက် ရှားပါးလှတဲ့ အန်တီ့ရဲ့ ကြင်နာနွေးထွေးမှုကို လိုအပ်တာ အမှန်ပါ။ ပြီးတော့ သူ့အပေါ် အားကိုးယုံကြည်ပြီး တွယ်တာနေတဲ့ ငုဝါကလည်း သူ့ကို စိတ်ပျက်နာကျည်းသွားမှာ မလိုလားပါဘူး။

မိခင်တစ်ယောက်ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်မှု၊ သစ္စာမဲ့မှုကြောင့် သား၊ သမီးတစ်ယောက်ရဲ့ ယူကျုံးမရ ဝမ်းနည်းအားငယ်မှုကို သူခံစားခဲ့ရပြီးပါပြီ။ ညီမလေး ငုဝါကို ဒီစိတ်ဒဏ်ရာတွေ မပေးချင်ပါဘူး။ အနီးကပ်ဆုံးနဲ့ အားကိုးယုံကြည်ရသူတွေရဲ့ သစ္စာမဲ့မှုကြောင့် ဘယ်သူ့ကိုမှ မယုံကြည်ရဲတော့တဲ့ အဖြစ်ကို ညီမလေး မခံစားရစေချင်ပါဘူး။

သူနဲ့ အန်တီ ဖြစ်နေကြတာကိုသာ ငုဝါသိသွားရင် သူခံစားခဲ့ရတာထက်ပင် ပိုခံစားရပါမယ်။ နုပျိုလန်းဆန်းတဲ့ မိန်းမပျိုလေးတစ်ဦးရဲ့ နှလုံးသားက ဘယ်လိုခံနိုင်ရည် ရှိမှာလဲ။ ဒီလို တွေးပူစိုးရိမ်စိတ်ကြောင့်ပဲ အန်တီ့အပေါ် ထပ်မပစ်မှားမိဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ခိုင်မာခဲ့ရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အန်တီနဲ့ အတူနေခဲ့စဥ္က ရရှိခဲ့တဲ့ နူးညံ့ရင်ခုန်မှုနဲ့ ကြည်နူးသာယာဖွယ် အထိအတွေ့များကလည်း သူ့စိတ်ထဲမှာ မပျောက်ပျက်သွားပါဘူး။ အမြဲစိုးမိုးနေပါပြီ။ တစ်သတ်လုံး သူ့ရင်ထဲမှာ စွဲကျန်ရှိနေတော့မှာပါ။

ဒီလို အတွေးများနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ သူဟာ မနက် မိုးလင်းလို့ သူ့အမေနှိုးမှ အမြန်ထရပါတော့တယ်။ ဘယ်သူနဲ့မှ မတွေ့ခင် အဆောင်ကို ပြန်သွားချင်ပါတယ်။ အောင်လေးကိုလည်း မတွေ့ချင်ပါ။ စိတ်တူကိုယ်တူ ငယ်ပေါင်း သူငယ်ချင်းမို့ သူ မူပျက်နေတာတွေကို ရိပ်မိသွားနိုင်ပါတယ်။

ဒါကြောင့် မျက်နှာသစ်၊ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီးတာနဲ့ သူပြန်ဖို့ ပြင်မိပါတယ်။ အမေက မနက်စာ စားခိုင်းတာလည်း မစားဖြစ်တော့ပါဘူး။ လမ်းမှာ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ပဲ ထိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ အမေကတော့ သူ့အတွက် စားစရာတွေနဲ့ လိုအပ်တဲ့ ပိုက်ဆံကို အသင့်ပြင်ပေးထားပါတယ်။ အမေက တစ်ညလုံး မအိပ်ဘဲ အိမ်မှာ အရန်သင့် ရှိတာတွေနဲ့ပင် သူ့အတွက် တစ်ပတ်စာ ချက်ပြုတ်နေခဲ့တာပါ။

ညက ကိုယ့်အပူနဲ့ ကိုယ်မို့ အမေလုပ်နေတာတွေကို သတိမထားမိလိုက်ပါ။ စားစရာတွေ တွေ့မှ သူလည်း အံ့ဩပြီး အမေ့ကို သေချာကြည့်ရပါတယ်။ တစ်ညလုံး ကောင်းကောင်း မအိပ်ရသေးတဲ့ အမေဟာ နွမ်းနယ်ပင်ပန်းနေတာကို အတိုင်းသား မြင်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့အတွက် လိုအပ်တာတွေ မမေ့ဖို့ သေချာ သတိပေးကာ သွားခါနီးအထိ ထုတ်ပိုးပြင်ဆင်ပေးနေခဲ့ပါတယ်။

သူ့အပေါ် ထားတဲ့ အမေ့ရဲ့မေတ္တာတရားကို ခံစားလိုက်ရချိန်မှာ ရင်နာမိပါတယ်။ တကယ်လို့ သောကြာနေ့ကသာ ဦးသန့်စင်နဲ့ အမေတို့ လိုးနေတာကို မတွေ့ခဲ့ရရင် သိပ်ကောင်းပါမယ်။ ဒါဆိုရင် အမေ့ကို သူပြေးဖက်ပြီး နှုတ်ဆက်အနမ်းတွေ တဝကြီး ပေးမိမှာပါ။ အခုတော့ သူ ဒီလို မလုပ်ဖြစ်တော့ပါ။

အမေ့ရဲ့ မေတ္တာတရားကို ခံစားကြည်နူးရတိုင်း ကာမလွန်ကျူး ပျော်ပါးနေတဲ့ အမေ့ပုံဟန်တွေ ပြန်မြင်ယောင်ပြီး ခံပြင်းကာ ယူကျုံးမရ ဖြစ်ရပါတယ်။ ဒါကပဲ သူတို့သားအမိ နှစ်ဦးကြားမှာ တံတိုင်းကြီးတစ်ခုလို ကာစီးနေခဲ့ပါတယ်။

တဏှာရမ္မက်ကို အလိုလိုက်ကာ ကာမလွန်ကျူးမှုများကြောင့် အေးချမ်းလှပတဲ့ မေတ္တာတရားတွေ ဝေးကွာဆုံးရှုံးတတ်တာကို သူနားလည်ခဲ့ပါပြီ။ သူ့ရဲ့ရှေ့ဆက်ရမယ့် ဘဝခရီးလမ်းကို အကောင်းဆုံး ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းနိုင်ဖို့ စဥ္းစားဆုံးဖြတ်ရင်း အမေ့ကို နှုတ်ဆက်လို့ အိမ်ကထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။

———–
———–
———–

(ဆက်ရန်…..)

အောင်အောင် တစ်ယောက်ကတော့ ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ စိတ်တွေ ဂဏာမငြိမ် တော်တော်ဖြစ်နေပါတယ်။ ဒါကလည်း သူ့စိတ်ထဲမှာ အန်တီကြည်ပြာ့အပေါ် တပ်မက်မှုတွေ ပိုပိုပြီး ကြီးလာရတာကြောင့်ပါ။ ဒီတပ်မက်မှုတွေကနေ ငတ်မွတ်တောင့်တမှုတွေအဖြစ် ပြောင်းလဲလာရပါတယ်။

ဒီစိတ်တွေကလည်း အန်တီ့အနား အတူရှိချိန်တိုင်းမှာ ထိန်းမိနိုင် သိမ်းမရ ပေါ်ထွက်လာတတ်ပါတယ်။ ရှင်းသန့်ပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့မျက်နှာ၊ အကွေ့အဝိုက် ကောက်ကြောက်လှလှများနဲ့ တင်းရင်းနုပျိုနေစဲ ခန္ဓာကိုယ်၊ သင်းပျံ့တဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့တွေက သူ့စိတ်အာရုံကို တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ကြီးစိုးလာခဲ့ပါတယ်။

ကျန်တဲ့အချိန်မှာ အန်တီ့အပေါ် ရိုးသားဖြူစင်အောင် ထိန်းနိုင်ပေမယ့် နှစ်ယောက်တည်း အတူရှိချိန်များမှာ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာခဲ့ပါတယ်။ အဆိုးဆုံးကတော့ အန်တီ့ရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို တဝကြီး ရှု့မြင်ခံစားရချိန်မျိုးမှာပါ။

သိမ်သောခါးအောက်မှာ တင်းတင်းကျစ်ကျစ် ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်သားအောက်က လုံးဝန်းဝိုင်းစက်တဲ့ တင်ပါးအလှတွေဟာ သူ့ကို အရူးအမူးဖြစ်စေရပါတယ်။ �ဖင်သားတင်းတင်းရင်းရင်းတွေအပေါ် သူ့မျက်နှာကို အပ်ပြီး ဖိကပ်နမ်းရှိုက်ချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရ ဖြစ်ရတတ်ပါတယ်။

ဒီလို စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်ရတာကလည်း အန်တီနဲ့ ဦးသန့်စင်တို့ အကြောင်းတွေ ရိပ်မိသိရှိရာကနေ စလာရတာပါ။ အရင်ကတော့ အန်တီ့ အပြုံးချိုချိုများနဲ့ ကိုယ်ဟန်ကျော့ရှင်းမှုအပေါ် မြတ်နိုးချစ်ခင်စိတ်ပဲ ရှိခဲ့တာပါ။ ဦးသန့်စင် အလိုးကို တိတ်တိတ်ပုန်း ခံနေရပါလားဆိုတဲ့ အသိဟာ အန်တီ့အပေါ် တပ်မက်ရိုင်းပြတဲ့ လိင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ကြီးထွားခဲ့ရပါတယ်။

သူ့မြတ်နိုးတဲ့ အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဟိုလူကြီးက စိတ်ကြိုက်စားသုံး နေပါလားဆိုတဲ့ အသိဟာ နှမြောခြင်းနဲ့အတူ လိင်စိတ်တွေ ကြွရပါတယ်။ ဒီခန္ဓာကိုယ်ကို သူလည်း ပိုင်ဆိုင်ချင်လာပါတယ်။ ဒါကလည်း သူ့အသက်အရွယ်နဲ့ လိင်စိတ်နိုးကြွမှုကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။

တကယ်ဆိုရင် အောင်အောင်ဟာ ခေတ်လို မိန်းမအတွေ့အကြုံ အများကြီး မရှိသေးဘူးလေ။ ခေတ်ကသာ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် စိတ်ကြိုက်လိုးဆော်နေပေမဲ့ သူကတော့ အမတွေက ဂွင်းထုပေး၊ လီးစုပ်ပေးတာနဲ့ပင် ကျေနပ်နေခဲ့သူပါ။

အမတွေကို လိုးဖို့အထိ အာသီသမရှိသလို သူနဲ့ကြိုက်လိုက်၊ အနေဝေးလိုက် ဖြစ်နေတဲ့ ယဥ္ယဥ္အေးကိုလည်း လိုးတဲ့အဆင့်ထိ မရောက်ရသေးပါ။ ဒီနောက်ပိုင်းတော့ ယဥ္ယဥ္အေးက သူ့လိုအင်တွေ နည်းနည်း ပိုခွင့်ပြုဖြည့်ဆည်းပေးလာပါတယ်။ ချစ်သူတို့ သဘာဝ ချိန်းတွေ့ရင် နမ်းတာ၊ ပွတ်တာ၊ နှိုက်တာလောက်ကို ခွင့်ပြုလာပါပြီ။

သူ့လီးကိုလည်း ယဥ္ယဥ္အေးက ပြန်ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ဂွင်းထုပေးတာမျိုး ရှိလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဆုံးစွန်ထိ သွားတာမျိုးတော့ မရှိကြသေးပါဘူး။ ဒါကတော့ နှစ်ဦးလုံးက ထိုအခြေအနေထိ မသွားချင်တာနဲ့လည်း ဆိုင်ပါမယ်။

အောင်အောင် အနေနဲ့ ယဥ္ယဥ္အေးအပေါ် အရင်ကထက် သံယောဇဥ္ပိုလာရတာတော့ အမှန်ပါ။ ရည်းစားတစ်ယောက် ရချင်လို့ အပျော်တွဲရာကနေ သူ့အပေါ် နားလည်ပေးတတ်တဲ့ သူမကို ပြန်တွယ်တာမိပါပြီ။ ဒါပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်း ယဥ္ယဥ္အေးအပေါ် လိင်စိတ်နဲ့ တပ်မက်မှု နည်းလာပါတယ်။

အတူချိန်းတွေ့ချိန် ဖိုမသဘာဝမို့ နို့တွေ၊ ဖင်တွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ချင်ပါတယ်။ အဖုတ်ကိုလည်း နှိုက်ကလိပေးချင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လိုးကျဖို့အထိ မသွားချင်ပြန်ပါဘူး။ အစကတော့ ယဥ္ယဥ္အေးက ခွင့်မပြုလို့ ရှေ့ဆက် မတိုးဖြစ်တာပါ။ သူကတော့ စမ်းလိုးကြည့်ချင်ပါတယ်။ နောက်ပိုင်းတော့ သူကိုယ်တိုင်က သိပ်မလိုချင်တော့သလို ဖြစ်လာရပါတယ်။

ဒါကလည်း အန်တီကြည်ပြာကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။ လူပျိုဖော် ဝင်စကတည်းက ခေတ်နဲ့ ဂွင်းအတူထုရင်း သူက အန်တီ့ကို ကြိတ်ကာ မှန်းခဲ့မိတာ မဟုတ်လား။ အန်တီက သူ့ရဲ့ ဂွင်းမင်းသမီး ဖြစ်သလို သူ့စိတ်ကူးအိမ်မက်ထဲမှာ အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့မိတဲ့ သူပဲလေ။ သူအလိုးချင်ဆုံး စံပြအမျိုးသမီးတစ်ဦး ဖြစ်ပါတယ်။

ဒီလို စိတ်ထဲစွဲလမ်းခဲ့သူ ဖြစ်သလို လူမသိ သူမသိ ကာမဇာတ်ရှုပ်ကို သိလိုက်ရတဲ့အခါ စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားရုံနဲ့ အားမရတော့ပါဘူး။ ကာယကံမြောက် အကြည့်တွေ ရိုင်းပြခဲ့သလို၊ မတော်တဆ ပုံစံမျိုး အသားချင်း ထိမိကိုင်တွယ်ခဲ့မိပါတယ်။ ဒီတော့ သူ့ရင်ထဲက ရမ္မက် မီးတွေ ပိုတောက်လောင်ဖို့ ဖြစ်လာရပါတယ်။

အန်တီခန္ဓာကိုယ်အပေါ် တပ်မက်မှုဟာ ယဥ္ယဥ္အေးအပေါ် တပ်မက်မှုထက် များစွာ သာပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အသက်အရွယ်ကလည်း လိင်စိတ်အထန်ဆုံး အရွယ်လေ။ သူ့သူငယ်ချင်းခေတ်က သူ့ရှေ့မှာ အမတွေကို ပက်ပက်စက်စက် လိုးတာကိုလည်း အမြဲတွေ့နေရပါတယ်။

သူကိုယ်တိုင်လည်း ငယ်စဥ္ကတည်းက စွဲလမ်းတပ်မက်ခဲ့ရတဲ့ ခေတ်အမေကို လိုးချင်နေတာ တစ်ပိုင်းသေနေပါပြီ။ လိင်မှုကိစ္စကို ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ပေမယ့် တစ်ခါဖူးမှ မလိုးဖူးသေးတဲ့ လူငယ်ဖြစ်ခြင်း၊ အန်တီနဲ့ ဦးသန့်စင် အကြောင်းကို တွေးမိတိုင်း တပ်မက်ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ် ကြီးထွားလာခြင်းတို့က သူ့ရဲ့ လိင်စိတ်ကို ပိုမိုဆာလောင်တောင့်တလာစေပါတယ်။

ဒီလို ဆာလောင်တောင့်တမှုကြောင့်ပဲ သူငယ်စဥ္ကတည်းက လုပ်လေ့ရှိတာကို လုပ်ခဲ့မိပါတယ်။ ဒါကတော့ အန်တီ့ရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ကို ရအောင် ခိုးခဲ့တာပါပဲ။ ဒါက သူ့ကြိုက်နှစ်သက်မှု တစ်မျိုးပဲလေ။ အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ်ကို မပိုင်ရရင်တောင် အန်တီ့အဖုတ်က အငွေ့အသက်လေးတွေ လှိုင်လှိုင်ထနေမယ့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုတော့ နမ်းရှိုက်ချင်လွန်းလို့ပါ။

အန်တီ့ ဘောင်းဘီကို ခိုးရတာတော့ သိပ်အခက်အခဲ မရှိပါဘူး။ ခေတ် တက္ကသိုလ် သွားတက်ကတည်းက ဒီအိမ်ကို တံခါးမရှိ၊ ဓားမရှိ ဝင်နေကျပဲလေ။ နေ့ခင်းဘက်ဆိုရင် အန်တီတစ်ယောက်တည်း ရှိတတ်တာမို့ သူ့အတွက် ပိုလွယ်ကူစေခဲ့ပါတယ်။ မယောင်မလည်နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက အဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲ သွားကြည့်ရတာပေါ့။

ကံကောင်းတဲ့ တစ်နေ့မှာတော့ အန်တီ့အဖုတ်နံ့သင်းသင်း ပျံ့လွင့်နေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ကို တွေ့ရပါတယ်။ အထဲကနေ ဆွဲထုတ်တုန်းက ဝမ်းသာလွန်းလို့ ရင်ခုန်မြန်ကာ လက်တွေပါ တုန်နေရပါတယ်။ အန်တီ မိသွားမှာလည်း ကြောက်နေမိပါတယ်။

ဒီလို ကြောက်လန့်ရင်းပဲ လက်တုန်ခြေတုန်နဲ့ အမြန်ယူကာ နှာခေါင်းနားကပ်လို့ နမ်းရှိုက်လိုက် မိပါတယ်။ သူ့ဘဝမှာ အမွှေးဆုံး အနံ့အသက်လို့ ထင်မိပါတယ်။ စိတ်ထဲကျေနပ်ဝမ်းသာမှုနဲ့အတူ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ပုဆိုးခါးပုံစထဲ မြန်မြန်ထည့်ကာ ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အိမ်ရှေ့မှာ အန်တီနဲ့ တွေ့တော့လည်း မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲပါဘူး။ မြန်မြန်နှုတ်ဆက်ကာ အပြေးတစ်ပိုင်း အိမ်ပြန်ခဲ့ရပါတယ်။

အဲဒီအချိန်က တဏှာစိတ် မွှန်နေတော့လည်း ရှေ့ နောက်တွေလည်း မစဥ္းစားဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ အိမ်ကို ပြန်ရောက်တာနဲ့ အန်တီ့အတွင်းခံကို ရှူနမ်းလို့ အားရပါးရ ထုပြီးမှပဲ စိုးရိမ်စိတ် ဝင်ရပါတော့တယ်။ အနေအထိုင် စည်းကမ်းရှိပြီးပိရိတဲ့ အန်တီက သူ့အတွင်းခံ ပျောက်သွားတာ သိနိုင်ပါတယ်။

သူလည်း လစ်တာနဲ့ ဝင်ရှာနေတာလေ။ ဒီတစ်ခါပဲ တွေ့ရတာ မဟုတ်လား။ အန်တီသာ ပျောက်တာကို ရိပ်မိသွားရင် သူယူတယ်ဆိုတာ ရိပ်မိသွားတော့မှာပါ။ အခုအချိန်ကျမှ ပြန်လည်း မထားရဲ။ လိင်စိတ်ထန်ပြီးလို့ စိတ်ငြိမ်သွားတဲ့ အခါကျမှ စိုးရိမ်ခဲ့ရပါတော့တယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ နောက်ရက်တွေမှာ အန်တီ့အိမ်ဘက် မသွားရဲပါဘူး။ အခန်းထဲမှာပဲ အန်တီ့ဘောင်းဘီကို နမ်းကာ အာသာဖြေရင်း အချိန်ကုန်ရပါတော့တယ်။ ခေတ်ပြန်လာတဲ့ ရက်ကျမှ ခေတ်အတင်းခေါ်လို့ အန်တီ့အိမ်ကို ရောက်ရပါတယ်။

သူကတော့ အန်တီ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ မကြည့်ရဲပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အန်တီက ဘာမှ မဖြစ်တဲ့ ပုံနဲ့ သူ့ကို ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် စကားပြောခဲ့ပါတယ်။ ဒီတော့မှ သူ့ရင်ထဲက အလုံးကြီး ကျရပါတော့တယ်။ အန်တီလည်း ဘောင်းဘီပျောက်သွားတာ သတိမထားမိလိုက်ဘူး ထင်ပါတယ်။

ဒီအဖြစ်အပျက်တွေ ဖြစ်ပြီးနောက်မှာ အန်တီ့အပေါ် ပိုတပ်မက်လာပါတယ်။ အန်တီ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းတွေကို ခိုးကြည့်ရင်း အိမ်ရောက်ရင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ရှူကာ ထုရတာ အမောပါပဲ။ သူလည်း ခေတ်မရှိချိန်မျိုးမှာ အန်တီ့အနားမှာ ပိုနေဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီတော့လည်း ရမ္မက်စိတ် ပိုထန်စရာ အဖြစ်လေးတွေလည်း ကြုံလာရတာပေါ့။

မနေ့က အခြေအနေကိုပဲ ကြည့်ပါ။ သူကတော့ ကျောင်းပိတ်ရက် မှာ ခေတ်က သူ့ဆီမလာလို့ လိုက်သွားခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ခေတ်က မရှိပါဘူး။ မနက်ကတည်းက အန်တီယမင်းဆီ ထွက်သွားခဲ့တာပါ။ သူတွေ့ရတာကတော့ ပွဲရုံက ပြန်လာတဲ့ အန်တီကြည်ပြာကိုပါပဲ။ နေပူထဲက ပြန်လာတဲ့ အန်တီဟာ ချွေးလေးတွေ စို့လို့ နွမ်းနယ်ကာ ဧည့်ခန်းထိုင်ခုံမှာ ခပ်လျော့လျော့လေး ထိုင်နေပါတယ်။

ခေတ် ရှိတယ်ထင်လို့ ခပ်မြန်မြန်ဝင်သွားတဲ့ သူ့ကို အန်တီက သတိမထားလိုက် မိပါဘူး။ ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ခပ်ပြေပြေလေးထိုင်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ ယပ်ခပ်နေတဲ့ အန်တီ့ပုံဟန်ဟာ အရာအားလုံးကို မေ့လျော့သွားစေတဲ့အထိ ငေးမော နေမိပါတယ်။

ယပ်ခပ်လိုက်တိုင်း လွင့်မျောလှုပ်ခပ်သွားတဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေ၊ နွမ်းလျနေပေမယ့် ပြေပျစ်ကြည်လင်နေစဲ မျက်နှာနုနုလေး၊ ချွေးလေးတွေ စို့နေတဲ့ လည်တိုင်စင်းစင်း၊ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း လှိုင်းကြွလှုပ်ခပ်နေတဲ့ ရင်သားမို့မို့၊ ထိုင်ခုံထက် မှာ တင်ဖိမှီထိုင်ထားတဲ့ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းအိအိတွေက သူ့စိတ်ကို မိန်းမောတွေဝေစေရပါတယ်။

သူ့စိတ်အတိုင်းဆိုရင် အန်တီ့ကို ပြေးကာ ဖက်နမ်းမိမှာ အမှန်ပါပဲ။ အခုနောက်ပိုင်း အန်တီ့အပေါ် အဲလို နမ်းပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာရတာ ခဏ ခဏပါပဲ။ ဇမရှိတာရယ်၊ ပြီးတော့ ရရှိနေတဲ့ အလှအပ ခံစားမှုလေး ပျောက်ပျက်သွားမှာ စိုးလို့သာ ကြိတ်မှိတ်မျိုသိပ်နေရတာပါ။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အန်တီက မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူရောက်နေတာ တွေ့သွားပါတော့တယ်။ အန်တီက လာထိုင်ဖို့ ခေါ်တာနဲ့ သူလည်း အန်တီ့အနား ကပ်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီက ခုံမှာ ထိုင်ဖို့ပဲ ခေါ်တာပါ။ သူကတော့ သူ့စိတ်လှုံ့ဆော်မှုအတိုင်း အန်တီ့အနား ကပ်ထိုင်လိုက်တာပါ။

အန်တီက သူဒီလို ဝင်ထိုင်တာကို ဘာမှ မပြောဘဲ ခေတ်မရှိတဲ့ အကြောင်းကိုပဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြောနေပါတော့တယ်။ အခုနောက်ပိုင်း သူ့ဘက်က ပူးပူးကပ်ကပ်နေတာကို ဘာမှ မထူးခြားတဲ့ ပုံစံနဲ့ပဲ အန်တီက ဆက်ဆံတတ်ပါတယ်။ အန်တီ့အမြင်မှာ ရိုးသားတယ် ထင်နေပေမယ့် သူမရိုးသားတာကို သူပဲသိတယ်လေ။

အတူထိုင်မိတော့လည်း သူ့ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်ရတာပါပဲ။ ကိုယ်တပ်မက်တဲ့ အမျိုးသမီးနဲ့ အတူနေရရင် ဒီလိုပဲ ဖြစ်ကြမှာပါ။ ဒီကြားထဲ အန်တီအတွက် လိုအပ်တဲ့ ဆေးတွေ ဝယ်ခိုင်းပါတယ်။ ဒီတော့ စားပွဲခုံအောက်မှာ ထားတဲ့ ဆေးဘူးကို ငုံ့ကာ ရှာယူရပါတယ်။ ဒီကြားထဲ ဝယ်ရမယ့် ဆေးနမူနာတွေကို ကုန်းကာရှာနေရတော့ အန်တီ့တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းတွေဟာ သူ့မျက်စိရှေ့မှာ တည်ခင်းပြသနေတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။

လုံးဝိုင်းစွင့်ကားနေတဲ့ အန်တီ့အိုးအလှဟာ သူ့လိင်စိတ်ကို ဟုန်းခနဲ တောက်လောင်လာစေပါတယ်။ သူ့လီးကလည်း မတ်ခနဲ ထောင်လာရပါတယ်။ အန်တီ့ဖင်အိုးအပေါ် သူ့လီးနဲ့ ဖိကပ်ပြီး အတင်းဖက်ကာ ပွဲကြမ်းပစ်လိုက်ချင်တဲ့ အထိပါ။ သူ့စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားတော့မယ့် အထိပါပဲ။

ဒါပေမယ့် ခေတ်ကို သတိရလိုက်လို့ စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရပါတယ်။ ညနေစောင်းပြီမို့ ခေတ် ပြန်လာဖို့ နီးနေပါပြီ။ သူကသာ ပွဲကြမ်းရင် ခေတ် ပြန်လာတဲ့အချိန်မှာ သူ့အမေကို မုဒိန်းကျင့်တယ်ဆိုပြီး ပြဿနာ အကြီးကြီး ဖြစ်သွားနိုင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူကိုယ်တိုင်လည်း တကယ်လုပ်မယ်ဆိုရင် မလုပ်ရဲပြန်ပါဘူး။

တွေ့မြင်နေရတဲ့ မြင်ကွင်းကလည်း သူ့ကို စိတ်ရိုင်းတွေဆီ ဆွဲခေါ်နေတာက ခက်ပါတယ်။ ဒီလို ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေစဥ္မှာပဲ အန်တီက ဆေးကပ်တွေနဲ့အတူ ပြန်ထိုင်လာပါတယ်။ သူလည်း ပေါင်ကြားမှာ သိသိသာသာ ထိုးထောင်နေတဲ့ လီးကို ပေါင်နှစ်လုံးကြား အတင်းညှပ်ထားရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်လာတာမို့ ဖုဖောင်းကာ မို့တက်နေပါတယ်။

အန်တီကတော့ သူ့အခြေအနေကို သတိပြုမိသလား၊ မပြုမိဘူးလား သူမသိပါဘူး။ သူလည်း အန်တီနဲ့ ဆက်နေရင် အခြေအနေပိုဆိုးလာမှာ စိုးလို့ ပြန်ဖို့ နှုတ်ဆက်ရပါတော့တယ်။ ဒီမှာတင် တောင်နေတဲ့ လီးက ပြန်မကျသေးတာမို့ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တာနဲ့ ထိုးထွက်လာရပါတယ်။

ဒါကိုတော့ အန်တီမြင်သွားတယ်နဲ့ တူပါတယ်။ နှုတ်ဆက်စကား ပြောနေတာကနေ သူ့ခါးကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ရင်း ဆက် မပြောဘဲ ရပ်သွားပါတယ်။ သူလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ အမြန်ထပြေးရပါတော့တယ်။ သူ ခပ်မြန်မြန်ထွက်လာတော့ အန်တီက အနောက်ကနေ ခြံထဲကို လိုက်ဆင်းလာပါတယ်။

သူစိတ်မလုံတာနဲ့ အနောက်ကို တစ်ချက် ပြန်ကြည့်ချိန်မှာ အန်တီက ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး ပြုံးနေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သူမှာ ရှက်စိတ်နဲ့အတူ ကြည်နူးရင်ခုန်သွားပါတယ်။ အန်တီ့အနေနဲ့ သူ့လီးတောင်နေတာကို သိပေမယ့် အပြစ်တင်တဲ့ဟန် မမြင်ရလို့ စိတ်သက်သာလည်း ရရပါတယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်ကာ ခိုးထားဖူးတဲ့ အန်တီ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ရှူကာ ဂွင်းထုပါတော့တယ်။ မျက်လုံးထဲမှာ ဆေးကုန်းရှာနေတဲ့ အန်တီ့ ဖင်အိုး တောင့်တောင့်ကြီးကို မြင်ယောင်ရင်း ထုရတာ တကယ့်ဖီးလ်ပါပဲ။ လီးရည်ထွက်ကာ ပြီးသွားပေမယ့် သူအားမရနိုင်သေးပါဘူး။

သူ့မျက်လုံးထဲမှာ အန်တီ့ရဲ့ တပ်မက်စရာ ကောင်းလွန်းလှတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က မထွက်နိုင်တော့ပါဘူး။ အန်တီ့ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းများအပေါ် နှာခေါင်းနဲ့ ဖိကပ်ကာ နမ်းရှိုက်ချင်နေပါတယ်။ ဘောင်းဘီ ရှူနေကျမို့ မမြင်ဖူးသေးပေမယ့် အနံ့အသက်ကို ကောင်းကောင်းသိနေပြီဖြစ်တဲ့ အဖုတ်ထဲကို လျှာထိုးသွင်းပြီး လျက်စုပ်ပေးချင်လှပါပြီ။

အန်တီအပေါ် သူရဲ့တပ်မက်ဆာလောင်မှု တဏှာရမ္မက်က ကြီးမားပြင်းထန်လွန်းနေပါပြီ။ သူ့ရင်ထဲမှာ တမြေ့မြေ့လောင်မြှိုက်နေတဲ့ ကာမမီးစများဟာ အင်အားကြီးနေပါပြီ။ ထိုကာမမီးစများဟာ အချိန်မရွေး ထလောင် ပေါက်ကွဲဖို့  အသင့်ရှိနေပါပြီ။

တစ်ညလုံး ရမ္မက်တွေ လောင်မြှိုက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားခဲ့တဲ့ သူဟာ မနက် အိပ်ရာနိုးတာနဲ့ ကာမစိတ်တွေ ပြန်ထလာရပါတယ်။ အန်တီ့ကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပိုင်ဆိုင်ချင်တာကို ထိန်းမရတော့ပါဘူး။ ပြီးတော့ သူ့အနေနဲ့ ခေတ်ကိုလည်း ထည့်မတွက်နိုင်တော့ပါဘူး။

ခေတ်မျက်နှာကို မထောက်နိုင်တော့တဲ့ အကြောင်းတွေလည်း ရှိနေတယ်လေ။ ပြီးတော့ အန်တီ့ကို ဦးသန့်စင် လိုးနေတာကိုလည်း သူ မနာလိုပါဘူး။ ဒီကရှေ့လျောက်တော့ အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်နည်းနည်းနဲ့ ရအောင်ယူဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီလို စိတ်ရိုင်းတွေကို ကြီးစိုးခွင့် ပေးလိုက်တော့ သူနေရ ထိုင်ရတာ ကောင်းလာပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ဒီနေ့ အန်တီ့အတွက် ဆေးတွေ ဝယ်ကာ သွားပို့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ မနေ့က အန်တီ့ရှေ့မှာ လီးတောင်နေမိတာကိုလည်း မရှက်တော့ပါဘူး။ အန်တီ့အနား နေချင်တာပဲ သိပါတော့တယ်။ အန်တီ့အနား နေပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို အနီးကပ် ကြည့်နိုင်နေတာကိုက သူ့အတွက် သာယာဖို့ကောင်းလွန်းတယ်လို့ ထင်မှတ်နေမိပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ဆေးသွားဝယ်ပြီး အန်တီအိမ်ဘက်ကို ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ သူ့စိတ်ဆောင်နေလို့ လာတာလာရတာပါ။ အန်တီက ပွဲရုံသွားနေမှာပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခေတ်ရှိနေမှာမို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ထိုင်နေကျလက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်ရင်း စကားပြောကြဖို့ စဥ္းစားမိပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ဆီဆက် မသွားတော့ဘဲ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲ ဝင်လိုက်ပါတယ်။ ဆိုင်ကဖုန်းနဲ့ပဲ ခေတ်ကို လှမ်းဆက်ပြီး ခေါ်မယ်ပေါ့။ သူကသာ တဏှာစိတ်မိုးမွှန်ပြီး ထထွက်လာတာပါ။ ဒီနေ့ ခေတ်ရှိနေမှာမို့ မနေ့ကလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပူးကပ်ထိုင်ပြီး အရသာခံဖို့တော့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးလေ။ စိတ်တော့ ပျက်သွားရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ဦးလေးကြီး လှမ်းပြောတဲ့ စကားကြောင့် အားတက်သွားရပါတယ်။ ခေတ်က မနက်ကတည်းက အထုတ်အပိုးတွေနဲ့ ကျောင်းကို ပြန်သွားပြီတဲ့။ ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ သူမယုံတာနဲ့ သေချာမေးရပါတယ်။ သေချာတယ်ဆိုတော့ သူ့စိတ်ထဲ ဘာကြောင့်ပျော်မှန်းမသိ ပျော်သွားရပါတယ်။

ဒီလို အပျော်စိတ်ကြောင့် လက်ဖက်ရည် မြန်မြန်သောက်ပြီး အန်တီအိမ်ဘက် ထွက်ချလာမိတယ်။ အန်တီပွဲရုံသွားရင် အိမ်ပိတ်ထားတာပဲ တွေ့ရမယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တွေ့ချင်လွန်းတဲ့ ဆန္ဒကြောင့် မျှော်လင့်ချက် တစ်စွန်းတစ်စနဲ့ ထွက်လာမိတာပါ။

ဒါပေမယ့် ခေတ်ရဲ့အိမ်ရှေ့ အရောက်မှာပဲ ခြံထဲကို လှမ်းကြည့်ပြီး သူအံ့ဩသွားပါတယ်။ ခြံထဲမှာ နတ်သမီးလေးတစ်ပါး ရောက်နေလို့ပါ။ သူ့မျက်လုံးကို သူပင်မယုံနိုင်လို့ သေချာကြည့်ရပါတယ်။ ခြံဝကို ကျောခိုင်းထားကာ ခါးကိုကိုင်းလို့ ပန်းခူးနေတာပါ။

သူ သေချာကြည့်လေ မယုံနိုင်လေ ဖြစ်နေရပါတယ်။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားနဲ့ ပုံဟန်ကတော့ အန်တီပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဝတ်ထားတဲ့ပုံကြောင့် သူအံ့ဩမှင်တက် မိတာပါ။ ဝတ်ထားတာက ကိုယ်ခန္ဓာ အလှအပကို အထင်းသား တွေ့မြင်ရတဲ့ အဝါရောင် ဂါဝန်အသားပျော့ပျော့ကိုပါ။

ကျော့ရှင်းသော ခန္ဓာကိုယ်၊ ကျဥ္းသောခါး၊ လုံးဝန်းသော တင်ပါးအလှများနဲ့အတူ ခြေသလုံးသား ဖွေးဖွေးလေးတွေက သူ့စိတ်အာရုံကို လောကကြီးနဲ့ အဆက်ပြတ်သွားစေပါတယ်။ ဒီအလှအပတွေက အန်တီရဲ့ အမှတ်တံဆိပ်တွေပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အန်တီ ဒါမျိုးဝတ်တာ သူတစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူးလေ။

အန်တီက မြန်မာဆန်ဆန် အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်သာ ဝတ်တတ်တာပါ။ ထမိန်တင်းတင်းလေး ဝတ်ထားရင် အန်တီရဲ့ ဖင်အိုးလှလှကိုသာ သူတွေ့မြင် စွဲမက်ခဲ့ရတာလေ။ အခုတော့ ဂါဝန်အပျော့လေးနဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေတာမို့ သူမယုံနိုင် ဖြစ်နေရတာပါ။ အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ်အလှကို အမြင်တစ်မျိုးဆန်းပြီး ကြွကြွရွရွလေး တွေ့မြင်နေရတာလေ။ ဒါကြောင့်ပဲ အသံမပေးဘဲ ငေးမောကြည့်နေမိပါတယ်။

ရပ်ကြည့်နေရင်းပင် မနေ့ကတည်းက အရှိန်မသေသေးတဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေ ပြန်ထန်လာပြီး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်ရပြန်ပါတယ်။ ဒီတော့လည်း ရေငတ်သလိုလိုနဲ့ နေမထိထိုင်မသာ ခံစားနေရပါတယ်။ ဒီလို သူရပ်ကြည့်နေစဥ္မှာပဲ အန်တီက ခူးထားတဲ့ ပန်းတွေယူကာ အိမ်ဘက်ကို ကြွကြွရွရွလေး လျောက်လှမ်း ဝင်ရောက်သွားပါတယ်။

သူ့မျက်ဝန်းရှေ့ကနေ အန်တီပျောက်ကွယ်သွားမှာကို အရမ်းစိုးရိမ်သွားပါတယ်။ သူမမြင်ဖူးသေးတဲ့ အန်တီရဲ့ နုပျိုပြီး ဖျက်လတ်သစ်လွင်နေတဲ့ အလှတရားကို သူဆက် မြင်တွေ့ချင်ပါသေးတယ်။ ဒီလို စိတ်အခံကြောင့်ပဲ လူရိပ်လူခြေကြည့်ကာ အုတ်တံတိုင်းကို ခပ်မြန်မြန်ကျော်ဝင်လိုက် မိပါတယ်။

တစ်ခါတလေ သူနဲ့ခေတ်နဲ့က အပြင်က ပြန်လာလို့ ခြံတံခါးပိတ်ထားရင်၊ ပြီးတော့ ခေတ်က သော့ကို ယူမလာမိခဲ့ရင် အိမ်ထဲကို လှမ်းမခေါ်တော့ပါဘူး။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ခြံထဲ ကျော်ဝင်ပြီး အိမ်ရှေ့ရောက် မှ အန်တီကို လှမ်းခေါ်တတ်ပါတယ်။ သူတို့က အန်တီ တကူးတက အပြင်ထွက်လာရမှာကို စိုးလို့ ဒါမျိုးလုပ်ပေမဲ့ အန်တီကတော့ မကြိုက်ပါဘူး။

အခုတော့ အန်တီ မကြိုက်လည်း သူမတတ်နိုင်တော့ပါဘူး။ မြင်ရခဲတဲ့ အန်တီ့အလှကို ခိုးကြည့် ခံစားနိုင်ဖို့ပဲ စိတ်ထဲရှိပါတော့တယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ခြံထဲရောက်တာနဲ့ အိမ်ဆီ ခပ်သုတ်သုတ် လျောက်လာခဲ့ပါတယ်။ အိမ်တံခါး မပိတ်ထားပါ။ ဧည့်ခန်းမှာလည်း အန်တီ့ကို မမြင်တာနဲ့ အိမ်ထဲလှမ်းဝင်လာခဲ့ပါတယ်။

ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ဝင်လာတာမို့ စိတ်က မလုံပါဘူး။ အိမ်ထဲရောက်နေမှတော့ မတတ်နိုင်တော့ပါ။ အန်တီသိသွားလည်း ခြံရှေ့က လှမ်းခေါ်တာ မရလို့ ကျော်ဝင်လာတယ်လို့ပဲ ပြောရပါတော့မယ်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ဒီအချိန်မျိုးက အိမ်မှာ ခေတ်ပဲ ရှိနေတတ်တာ မဟုတ်လား။

ရာဂလွန်ကဲတဲ့ စိတ်က ကြီးစိုးပြီး စိတ်အလိုလိုက် မိပြီမို့ မကောင်းတဲ့ အကြံအစည်တွေကလည်း ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ အိမ်ထဲ လှမ်းဝင်လာချိန်မှာပဲ ရေချိုခန်းထဲက အသံကြားလိုက်ရပါတယ်။ သူလည်း ခြေဖွနင်းကာ အသံကြားရာဆီ လှမ်းလာခဲ့ပါတယ်။

ဖွင့်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးကနေ လှမ်းကြည့်တာနဲ့ အန်တီ့ကို တွေ့ရပါတယ်။ အန်တီက သူ့ကို ကျောပေးကာ ပန်းအိုးတွေကို ဆေးကြောနေပါတယ်။ သူ့မျက်လုံးများက ပန်းလဲနေတာကို အာရုံမရှိပါဘူး။ ရှေ့ကို နည်းနည်းငိုက်ထားတဲ့ အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ် နောက်ပိုင်းအလှပေါ်မှာပဲ မျက်လုံးတွေ ရောက်နေပါတော့တယ်။

ခြေသလုံး အလယ်လောက်ထိ ရှည်တဲ့ ဂါဝန်သား အပျော့လေးဟာ အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားကို ပေါ်လွင်ထင်ရှားစေပါတယ်။ နောက်ကို ပစ်ထားတဲ့ ဖင်ဝိုင်းကားစွင့်စွင့်လေးကို ကြည့်နေတဲ့ သူ့မှာ ရင်တွေတုန်ပြီး အာခေါင်တွေ ခြောက်လာရပါတယ်။

အဝါရောင် ဂါဝန်သားလေးအောက်က ဝိုင်းစွင့်တဲ့ တင်ပါးများနဲ့ ကျော့ရှင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ အန်တီ့ကို နုငယ်ပျိုမျစ်တဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက် အဖြစ် ခံစားရစေပါတယ်။ ဒီလို မြင်ကွင်းမျိုးကို ခြေ ငါးလှမ်းအကွာက ကြည့်နေရတဲ့ သူ့မှာ ရင်ခုန်သံတဒိန်းဒိန်းနဲ့အတူ လက်တွေ ဒူးတွေ တုန်လာရပါတယ်။

ရင်ခုန်သံ မြန်လာတာနဲ့အမျှ ကာမသွေးတွေကလည်း တိုးလာရပါတယ်။ အခုတော့ သူ့မှာ ကြောက်ရွံ့စိတ်တွေ ဘယ်ပျောက်ကုန်မှန်း မသိတော့ပါဘူး။ ကာမသွေးဆိုများရဲ့ လွှမ်းမိုးမှုကြောင့် တပ်မက်ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်တွေသာ ကြီးစိုးနေရပါတယ်။

အမှား အမှန်ထက် ရယူပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ်တွေပဲ ရှိပါတော့တယ်။ တစ်သတ်လုံး စွဲလမ်းခဲ့ရတဲ့ အန်တီ့အပေါ် ရမ္မက်စိတ်တွေ မိုးထိထန်နေရပြီမို့ ကာမအမှောင်ထဲ ဘာကိုမှ မမြင်နိုင်တော့ပါဘူး။ သူ့အသိနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကာမဆန္ဒဆိုးတွေက ချုပ်ကိုင်ခြယ်လှယ်သွားခဲ့ပါပြီ။ ဒါကြောင့်ပဲ ချောင်းကြည့်နေရာကနေ အန်တီရှိရာဆီကို လျောက်လှမ်းဝင်ရောက်ခဲ့ပါတော့တယ်။

——-
———
———–

(ဆက်ရန်……)

ကြည်ပြာခင်ဟာ မနက် မိုးလင်းကတည်းက စိတ်ထဲ မကြည်မလင်နဲ့ နွမ်းချိနေသလို ခံစားနေရပါတယ်။ တစ်ညလုံးနီးပါး ခေတ်အတွက် တစ်ပတ်စာ ချက်ပြုတ်ရင်း အိပ်ရေးပျက်ခဲ့ရတာလေ။ မနက်လည်း အစောကြီးထကာ လိုအပ်မယ်ထင်တာတွေ ပြင်ဆင်ထုတ်ပိုးပေးရင်း မနားခဲ့ရပါဘူး။

အိမ်ကနေ ခေတ်ထွက်သွားတာနဲ့ သူမစိတ်ထဲ အထီးကျန်သလို ခံစားရပြန်ပါတယ်။ ဒီလို ခံစားချက်က ခေတ် အိမ်က ထွက်သွားတိုင်း သူမ ခံစားနာကျင်နေကျပါ။ အခုလည်း စိတ်မကြည်မသာ ဖြစ်ရပြီး ပြန်အိပ်ချင်စိတ်လည်း မရှိပါဘူး။

လူရော၊ စိတ်ရော ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေလို့ ပွဲရုံကို မသွားတော့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ လန်းသွားမလားလို့ ရေချိုးလိုက်ပါတယ်။ ရေချိုးပြီးလို့ လူက လန်းသလို ရှိပေမယ့် စိတ်ကတော့ နွမ်းနယ်နေတုန်းပါပဲ။

ဒါကြောင့်ပဲ စိတ်အပြောင်းအလဲ ဖြစ်စေဖို့ အိမ်နေရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါးအဝတ်အစားသာ ဝတ်ဖို့ စဥ္းစားဖြစ်လိုက်ပါတယ်။ ပေါ့ပါးလွတ်လပ်တဲ့ အဝတ်အစား ဝတ်ဖို့ ရွေးရတာလည်း မလွယ်ပါဘူး။ သူမမှာက မြန်မာဆန်ဆန် အဝတ်အစားတွေပဲ များတာလေ။

ဝတ်ဖို့ စဥ္းစားနေတုန်းမှာပဲ ယမင်း ချုပ်ပေးထားတဲ့ ဂါဝန်တွေကို သတိရလိုက်ပါတယ်။ ဂါဝန်တွေက ပေါ့ပါးလွတ်လပ်ပြီး အသားအေးတာ မှန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ယမင်းက သူမကိုယ်တိုင်းနဲ့ အံကိုက်ချုပ်ပေးထားမို့ ဝတ်လိုက်ရင် အသားနဲ့ကပ်ကာ သူမရဲ့ ရှိရင်းစွဲအလှတွေကို ပိုမိုပေါ်လွင် ထင်ရှားလာစေပါတယ်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူမဝတ်ရမှာ မရဲလို့ သိပ်မဝတ်ဖြစ်ပါဘူး။ ခေတ်မရှိတဲ့အချိန် အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ရှိချိန်မျိုးမှာသာ ဝတ်တတ်ပါတယ်။ အမမြရှေ့မှာတောင် မဝတ်ပါဘူး။ ကလပ်တယ်၊ အိန္ဒြေမရှိဘူးလို့ မြင်မှာမျိုး မဖြစ်စေချင်လို့ပါ။ ပြီးတော့ တစ်ခါတလေ ဝတ်မိရင်လည်း အိမ်တွင်းထဲမှာပဲ နေပါတယ်။ ခြံထဲတောင် မဆင်းပါဘူး။

အခုတော့ စိတ်မရွှင်လန်း ဖြစ်နေချိန်မို့ အပြောင်းအလဲဖြစ်အောင် ထုတ်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ အဝါရောင် လွင်လွင်လေးကို ရွေးထုတ်ဝတ်ဆင်လိုက်ပါတယ်။ ဝတ်ပြီး မှန်မှာ ကိုယ်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ နဂိုရှိရင်းစွဲထက် ပိုမိုငယ်သွားသလို ဖြစ်ကာ အဖုအဖောင်းတွေ ထင်ရှားလွန်းတာမို့ စိတ်ထဲ ရှိုးတိုးရှန့်တန့် ဖြစ်မိရပါသေးတယ်။

ပြန်ချွတ်ဖို့ လုပ်မိပြီးမှ ခဏလောက်ဖြစ်ဖြစ် ဝတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အခန်းပြင် ပြန်ထွက်လာတော့ ဧည့်ခန်းစားပွဲတင် ပန်းအိုးထဲက ညှိုးနေတဲ့ ပန်းတွေကို ကြည့်မိကာ လဲဖို့ စဥ္းစားလိုက်ပါတယ်။ စိတ်က မရွှင်ရတဲ့ ကြားထဲ ပန်းတွေ ညှိုးနေတော့ ပိုမရွှင်ရတာပေါ့။ ဒါကြောင့် စိတ်ပြေလက်ပျောက်ဖြစ်အောင် အိမ်က ပန်းအိုးတွေ အသစ်လဲဖို့ ဆုံးဖြတ်ရင်း ခြံထဲ ဆင်းခဲ့လိုက်ပါတယ်။

ခြံထဲက ပန်းတွေကြည့်ရင်း သူမစိတ်တွေ အနည်းငယ် ကြည်သာလာပါတယ်။ စိတ်ရော ကိုယ်ရော မရွှင်ချိန်မှာ ခြံထဲက ပန်းအလှတွေက သူမစိတ်ကို နေသာအောင် အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ကုစားနိုင်ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အလှဆုံး ပန်းတွေ ရွေးချယ်ခူးရင်း သူမအတွေးတွေ ဟိုရောက်ဒီရောက်နဲ့ လွင့်မျောနေမိပါတယ်။

ဒီလို တစ်ကိုယ်တည်း လျောက်တွေးနေမိတော့လည်း သူမဘဝ တစ်သတ်တာမှာ ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ခဲ့ရတာတွေ ပြန်ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ ယခုလက်ရှိ သူမကြုံနေရတဲ့ အခြေအနေနဲ့ ခံစားနေရတာတွေကိုပါ တွေးတောနေမိပါတယ်။

အခု လက်ရှိ သူမအဖြစ်က ရတာမလို၊ လိုတာ မရတဲ့ အဖြစ်မျိုးလိုပါပဲ။ သူမဟာ ကာမကို အလွန်အကျွံ စွဲလမ်းရူးသွပ်ခဲ့လို့ အိမ်ထောင်ကွဲခဲ့ရသလို သိပ်ချစ်ရတဲ့ သားလေးရဲ့ စိမ်းကားခြင်းကိုပါ ခံခဲ့ရပါတယ်။ ဒါတွေက သူမအတွက် ဖြေမဆည်နိုင်တဲ့ နောင်တ အပူမီးတွေပါပဲ။

ဒီလို နောင်တတွေနဲ့ ရှင်သန်နေရတဲ့ ဘဝကြီးမှာ ကိုသန့်စင်ရဲ့ အကြံပက်စက် မှုကြောင့် နောက်တစ်ခါ ကာမတောထဲ လေလွင့်ရပြန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါ လေလွင့်ခြင်းမှာတော့ သူမမှာ နှစ်သက်လိုလာခြင်း မရှိရသလို၊ ကာမသာယာခြင်းတွေလည်း ကင်းမဲ့ခဲ့ရပါတယ်။ သာယာမှုအစား ငရဲသမျှ အပူမီးတွေကိုပဲ ခံစားခဲ့ရတာပါ။

ဒီအချိန်မှာပဲ သူမဘဝလမ်းကြောင်းထဲကို စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏဝင်ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ သူမအတွက် နာကျင်စရာ၊ စိုးရွံ့ထိတ်လန့်စရာနဲ့ မနှစ်မြို့မလိုလားစရာတွေဖြစ်နေခဲ့တဲ့ ကာမခံစားမှုတွေကို သာယာမှုတွေအဖြစ် သူတို့က ပြန်မွေးဖွားပေးခဲ့ပါတယ်။ အတွေ့ထူး၊ ခံစားမှု ထူးတွေကြားမှာ ပျော်ရွှင်ကျေနပ်မှုတွေ ပြန်ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရပါတယ်။

ဒါပေမယ့် စံနဲ့ ကိုဝဏ္ဏတို့နဲ့ လမ်းခွဲပြီးချိန်မှာ ထိုကျေနပ်ပျော်ရွှင်မှုတွေ ပျောက်ဆုံးခဲ့ရပြန်ပါတယ်။ မလွှဲသာတဲ့ အခြေအနေမျိုးမှာ ကိုသန့်စင်ရဲ့ တောင်းဆိုမှုကို ဖြည့်ဆည်းပေးရာတွင်လည်း ထိုပျော်ရွှင်မှုတွေ၊ သာယာမှုတွေ မရရှိနိုင်ပြန်ပါဘူး။ ဒါကတော့ ကိုသန့်စင်ကို သူမ စိတ်ထဲက နာကျည်းမုန်းတီးမှုကြောင့်လည်း ပါပါတယ်။

ဒါပေမယ့် အရသာရှိတဲ့ အစားအစာကို စားဖူးတဲ့ သူတစ်ယောက်လို ပြန်လည်တောင့်တတတ်တဲ့ အာသီသတော့ ရှိနေခဲ့ပါတယ်။ သွေး သား ဆန္ဒနဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်မို့ ရရှိခံစားဖူးတဲ့ အဆုံးစွန် လွတ်မြောက်လွင့်မျောရတဲ့ အရသာကောင်းခြင်းမျိုးကို ဘယ်မေ့နိုင်ပါ့မလဲ။ သွေးသားထကြွချိန်မျိုးမှာ လိုလားမှု ရှိနေခဲ့ပါတယ်။

ဒီလို တဏှာမီးတွေလောင်ပြီး လိုလားတောင့်တရတဲ့ ဝေဒနာကလည်း အခံရခက်လှပါတယ်။ ဒီဝေဒနာတွေကလည်း တစ်ညနဲ့ တစ်မနက်လုံး အလူးအလဲ ခံခဲ့ရတဲ့ ကိုဝဏ္ဏရဲ့ ပစ္စည်းကြီးက ပေးခဲ့တာပဲလေ။ အဲဒီတော့ သူမအနေနဲ့ ဒီအထိအတွေ့တွေကို ဘယ်မေ့နိုင်ပါ့မလဲ။

ပြီးတော့ သူမ ပိုတောင့်တမိတာက အထိအတွေ့ထက် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုကိုပါ။ နာကျည်းမှုတွေ၊ မုန်းတီးခံပြင်းမှုတွေ မပါဘဲ တငြိမ့်ငြိမ်၊ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ ဆွဲခေါ်သွားကာ လေဟာနယ်ထဲ လွင့်​မျောစီးဆင်းနေရတဲ့ အဆုံးစွန်ခံစားချက် မျိုးကို သူမ လိုချင်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒါတွေက သူမကို လာလာလိုးနေတဲ့ ကိုသန့်စင်ဆီက မရနိုင်တာ သေချာပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ သူမအဖြစ်က လိုတာမရ၊ ရတာမလိုသကဲ့သို့ ခံစားနေရတာပါ။

ဒါကြောင့်ပဲ သူမရဲ့ အထီးကျန်နေ့ရက် များမှာ သားဖြစ်သူနဲ့ ပုံမှန်ဆက်ဆံရေး ပြန်ဖြစ်ဖို့ပဲ ကြိုးစားကာ ဖြတ်သန်းရပါတော့တယ်။ သားလေးအတွက် မိခင်ကောင်း မဟုတ်နိုင်တော့ရင်တောင် သားလေးဘဝအတွက် အထောက်အပံ့ကောင်း ဖြစ်စေဖို့ ဆုံးဖြတ်ရင်း ကြိုးစားနေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ခေတ် အဆောင်သွားတဲ့ ရက်မျိုးမှာတော့ အိမ်ကြီးထဲမှာ အထီးကျန်ခံစားချက်များနဲ့ ဖြတ်သန်းနေရစဲပါ။ တကယ်လို့ ခေတ်သာ ရည်းစားရပြီး မိန်းမယူသွားရင် သူမနဲ့ ပိုဝေးသွားမှာကို တွေးမိပါတယ်။ ဒါကိုတော့ သူမ စိုးရိမ်ပါတယ်။ ခေတ်အရွယ်ကလည်း လူပျို ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား။

ဒီအရွယ်တွေက ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်ကို တောင့်တရှာဖွေတတ်ကြတယ်လေ။ မိန်းမတွေနဲ့ အနေနီးရင်တောင် ရင်ခုန်တတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကာမဘက်ကို အရမ်းစွဲလမ်းသွားရင် အဆင်ခြင်မဲ့ကာ အကြောက်အလန့်မရှိ ဇွတ်တိုးဝင် တတ်ကြပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ မဖြစ်သင့်တဲ့ မခင်မေစန်းနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာလို့ သူမယုံကြည်နေပါတယ်။

အခုလို သားကို အဝေးမှာ ထားရတော့ သူမပိုပူပင်မိပါတယ်။ သူမသား လူပျိုလေးက စိတ်ကစားပြီး နောက်ထပ် မိုက် မှားမိမှာကို စိုးရိမ်ပူပန်ရင်း သူမမျက်လုံးထဲ အောင်အောင့်ကို ပြေးမြင်မိပါတယ်။ အောင်အောင်လည်း လူပျိုလေးပဲလေ။ လိင်စိတ်ထန်တတ်တဲ့ အရွယ်မဟုတ်ပါလား။

အမျိုးသမီးတစ်ဦးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မတော်တဆ ထိမိ၊ ကိုင်မိ၊ ရှုမြင်မိရုံနဲ့ လိင်စိတ်တွေ ထကြွကာ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်တတ်ကြပါတယ်။ အောင်အောင့်အတွက် အနေနီးစပ်တဲ့ အမျိုးသမီးတွေထဲမှာ သူမလည်း ပါဝင်ပါတယ်။ ဒီတော့ အနေနီးစပ်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားတာမျိုး ဖြစ်နိုင်တာကို သိပါတယ်။

အခုနောက်ပိုင်း အောင်အောင်က သူမနဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် ပိုနေလာခဲ့ပါတယ်။ ထိုင်တဲ့အခါမျိုးမှာဆိုရင် ပူးကပ်ထိုင်တတ်တယ်လေ။ သူမအနေနဲ့ကလည်း မတားမြစ်ခဲ့ပါဘူး။ စိတ်ထဲ ရှိုးတိုးရှန့်တန့် ဖြစ်ရပေမယ့် ထုတ်ဖော်မပြခဲ့ပါ။ အောင်အောင်က တစ်သတ်လုံး သူမအပေါ် ကလေးတစ်ယောက်လို နေခဲ့တာလေ။

ဒါပေမယ့် သူ့အပြုအမူတွေက ရိုးရိုးချစ်ခင်တွယ်တာမှုထက် လွန်ကဲတာကို သူမခံစားမိပါတယ်။ သူမအပေါ် ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေမှာ တပ်မက်မှုတွေ အများကြီး မြင်တွေ့ရပါတယ်။ အထူးသဖြင့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ လျှို့ဝှက်အပ်တဲ့ ရှိုက်ကြီးဖိုသွယ်တွေကို ကြည့်ရင် သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ရမ္မက်ခိုးတွေကို အမြဲတွေ့ရပါတယ်။

ဒါမျိုး အရိပ်အငွေ့တွေနဲ့ အကြည့်တွေကို မြင်ရခါစကတော့ စိတ်ထဲ ရှက် မိသလို၊ ဒေါသလည်း ထွက် မိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လူပျိုလေးတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒနဲ့ တပ်မက်မှုကို နားလည်ပေးကာ မသိချင်ယောင်ပဲ ဆောင်နေပေးခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူမရဲ့ သားဖြစ်သူက အောင်အောင့်အမေနဲ့ လူသိမခံနိုင်တဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ဖြစ်နေခဲ့တာ မဟုတ်လား။

သူမသားက အောင်အောင့်အမေကို စိတ်ကြိုက် တက်လိုးခဲ့တာလေ။ ဒီတော့ အောင်အောင်က သူမကို မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်ပြီး စိတ်နဲ့ ပစ်မှားနေတာလောက်တော့ ခွင့်လွှတ်ပေးသင့်တယ် ထင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ အောင်အောင်ရဲ့ သူမခန္ဓာကိုယ်အပေါ် တပ်မက်တဲ့ အကြည့်တွေကို မမြင်ယောင်ဆောင်ပေးရင်း ပူးပူးကပ်ကပ်နေတာမျိုးကိုလည်း မထူးခြားသလို ဆက်ဆံပေးခဲ့ပါတယ်။

သူမဘက်က မထူးခြားသလို ပုံမှန်ဆက်ဆံပေးလို့လည်း အောင်အောင်က ထိုအဆင့်ထက်ပိုပြီး သူမအပေါ် အသားမယူခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူက မထင်မှတ်တာတွေ လုပ်တတ်တာကိုလည်း သိနေခဲ့ပါတယ်။ တစ်ခါကဆိုရင် သူမ ဝတ်ပြီးလို့ လျှော်ခါနီး အတွင်းခံဘောင်းဘီတစ်ထည် ပျောက်သွားဖူးပါတယ်။

ပထမတော့ အထားမှားတာလားဆိုပြီး ရှာကြည့်ပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမက အတွင်းခံအင်္ကျီ၊ ဘောင်းဘီတွေကို လက်လွတ်စပယ် မထားတတ်ပါ။ အခုလည်း လျှော်ခါနီးမို့ အဝတ်ခြင်းအောက်ခြေနားကို သေချာထိုးထည့်ပြီးမှ ရေချိုးခန်းထဲ ထားခဲ့တာကို မှတ်မိနေပါတယ်။ ပျောက်သွားတော့ ထူးဆန်းနေတာပေါ့။

နောက်မှ သေချာစဥ္းစားကြည့်တော့ ထိုနေ့က အိမ်ကိုလာတာ အောင်အောင်တစ်ယောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မထင်ရဲပါဘူး။ ငယ်ငယ်ချောချော လူပျိုလေးက သူမရဲ့ ချွေးနံ့၊ အဖုတ်နံ့တွေနဲ့ ညစ်ပတ်နေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ယူသွားမယ်လို့ ဘယ်လိုယုံရမှာလဲ။

ဒါပေမယ့် အိမ်ကို ညနေတိုင်းနီးပါး လာတတ်တဲ့ အောင်အောင်က နောက်နေ့က စပြီး မလာတော့မှ သူယူမှန်း ခန့်မှန်းမိသွားတာပါ။ ပြီးတော့ အဲဒီနေ့က ရေချိုးခန်းဘက်က သူထွက်လာပြီး ကျမကို နှုတ်ဆက်ကာ ခပ်သုတ်သုတ် အိမ်ပြန်သွားပုံကိုလည်း ဆက်စပ်တွေးမိပါတယ်။

တစ်ချို့ ယောက်ျားလေးတွေက မိန်းမ အတွင်းခံ အင်္ကျီ၊ ဘောင်းဘီတွေကို စိတ်ဝင်စားတတ်မှန်း သူမသိနေတယ်လေ။ ကိုသန့်စင်တုန်းကလည်း သူမအတွင်းခံ ဘောင်းဘီတွေကို မသိအောင် ယူဖူးပါတယ်။ သူမနဲ့ ကိုသန့်စင် စပတ်သတ်မိတော့တောင် ဝတ်ပြီးသား အတွင်းခံဘောင်းဘီကို အတင်းတောင်းလို့ အိမ်ရဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ ချွတ်ပေးရဖူးတယ် မဟုတ်လား။

ကိုသန့်စင်ကတော့ စိတ်ကြမ်းကိုယ်ကြမ်းနဲ့ တဏှာသောင်းကြမ်းလွန်းသူမို့ ထားပါတော့။ အောင်အောင်လို ငယ်ငယ်ချောချောလေးကရော ဒီလိုစိတ်တွေ ရှိသလား။ အောင်အောင်ရော ကိုသန့်စင်လို တဏှာကို ရူးသွပ်သောင်းကြမ်းတဲ့ စိတ်အခံ ရှိနေသလားလို့ တွေးမိပြီး လန့်ရပါသေးတယ်။

ဒါပေမယ့် လူငယ်မို့ စိတ်ရူးပေါက်ပြီး လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်မိတာပဲ နေမှာပါ။ ဒါကြောင့်ပဲ ခေတ်ပြန်လာတဲ့ နေ့မှ အတင်းခေါ်လို့ အိမ်ကို ရောက်လာတဲ့ အောင်အောင့်ကို ဘာမှ မသိသလို ဆက်ဆံပေးကာ ပုံမှန်နေပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို သူမနေပေးမှပဲ အောင်အောင်လည်း ရှက်ရွံ့တာတွေ ပျောက်ကာ ပုံမှန် ပြန်ခေါ်ပြောတာကို သတိထားမိပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ဒီလိုလူငယ်ချောချောလေးက သူမ ဝတ်ပြီးသား ဘောင်းဘီကိုတောင် တပ်မက်လွန်းလို့ ယူထားပါလားဆိုတာ တွေးမိတိုင်း ရင်ဖိုကြည်နူးမိပါတယ်။ ရယ်လည်း ရယ်ချင်မိပါတယ်။

လူငယ်ဆိုတော့လည်း ခက်ပါတယ်။ တစ်ခါတလေ သူမမှာ ရယ်ရအခက်၊ ပြုံးရအခက်နဲ့ ဖြစ်ရတာမျိုးတွေ ရှိခဲ့ပါတယ်။ လူငယ်၊ လူပျိုဆိုတော့လည်း ရုတ်တရတ် ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ လိင်စိတ်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်ဘူးပေါ့။

မနေ့က အဖြစ်ကိုပဲ ကြည့်ပါ။ သူမကတော့ ဘာမှမရည်ရွယ်ဘဲ အောင်အောင့်ရှေ့မှာ ဆေးကပ်ကို ရှာနေမိပါတယ်။ ခုံအောက်က ဆေးဘူးထဲကို ရှာရတာဆိုတော့ သူ့ဘေးမှာ ကုန်းထားသလို ဖြစ်နေမှာပေါ့။ ကုန်းပြီးရှာနေမိတာကို အောင်အောင်ဖြစ်သွားပုံကို ကြည့်ပြီး နောက်မှ စဥ္းစားမိတာပါ။

ဆေးရှာပြီးလို့ အောင်အောင့်ဘေးနား ပြန်ထိုင်မှ သူ့မျက်နှာမှာ ချွေးတွေပြန်ပြီး ရဲနေတာကို သတိထားမိပါတယ်။ အဲဒီအထိလည်း သတိမထားမိသေးပါဘူး။ စကားပြောရင်း သူ့အောက်ကို လှမ်းကြည့်မိမှ တစ်ခုခု ဖုံးကွယ်ထားသလို ပေါင်နှစ်လုံးကို အတင်းစိထားတာကို တွေ့ရပါတယ်။

သူအတင်း ဖုံးကွယ်ကာ ညှပ်ထားပေမဲ့ အလယ်မှာ ဖုဖောင်းခုံးထနေတာကြီးက အသိသာကြီးပါ။ ဒါကို မြင်တော့ သူမစိတ်ထဲ ဖျဥ္းခနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ကို အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းပြီး ဘာမှ မဖြစ်သလို စကားပြောနေရပါတယ်။

သူမဘက်က ပုံမှန် ဆက်ဆံပေမယ့် တရုတ်သွေးစပ်ပြီး အသားဖြူတဲ့ သူ့မျက်နှာနုနုလေးကတော့ ရင်ထဲက ထကြွသောင်းကြမ်းနေတဲ့ စိတ်တွေကို အထင်းသား လှစ်ဟပြနေခဲ့ပါတယ်။ ရမ္မက်သွေးကြောင့် ပါးပြင်လေးတွေ နီရဲပြီး၊ ချွေးလေးတွေ ပြန်နေပါတယ်။ ဒါကို ကြည့်ပြီး လူပျိုလေးကို သနားသလို၊ ရယ်လည်း ရယ်ချင်မိတာ အမှန်ပါ။

အောင်အောင်လည်း သူမအနားမှာ ဆက် မနေနိုင်တော့ဘူးနဲ့ တူပါတယ်။ အတင်းနှုတ်ဆက်ကာ ပြန်ဖို့ လုပ်ပါတယ်။ ဒီတော့မှပဲ ပိုဆိုးပါတော့တယ်။ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တော့ သူ့ပစ္စည်းက ပုဆိုးအောက်ကနေ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ ရှေ့ကို ငေါထွက်နေတာက သူမမျက်စိရှေ့မှာ ဝဲခနဲပါပဲ။ သူမ မျက်လုံးပြူးကာ ရင်တုန်သွားရတဲ့ အထိပါပဲ။

အောင်အောင်က ဗြုန်းခနဲ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ချိန်မှာ သူမက ထိုင်နေစဲမို့ မျက်လုံးနဲ့ တတန်းထဲဖြစ်ပြီး ငေါငေါကြီး ထွက်နေတာကို မြင်လိုက်ရတာလား ? သူမကပဲ မသိစိတ်ရဲ့ စေ့ဆော်မှုကြောင့် ထိုနေရာကို လှမ်းကြည့်မိသလား ? မသိတော့ပါဘူး။ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်ပြီး အောင်အောင် ထွက်သွားတဲ့နောက် ချက်ချင်း မလိုက်နိုင်ဘဲ ထိုင်နေမိပါသေးတယ်။

နောက်မှ ခြံတံခါးပိတ်ဖို့ သတိရပြီး အောင်အောင့် နောက်နားကနေ လိုက်ရပါတော့တယ်။ သူမ မျက်လုံးထဲမှာတော့ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးကို မပျောက်နိုင်သေးပါဘူး။ ဒါကြီးက သူမဖင်တွေကို ကြည့်ကာ အငြိမ်မနေနိုင်ဘဲ ထိုးထောင်လာတာ နေမှာပါ။

လူပျိုလေးတစ်ယောက်ရဲ့ မထိန်းသိမ်းနိုင်တဲ့ လိင်စိတ်နဲ့ အသဲယားစရာ ကောင်းလောက်အောင် ခန္ဓာကိုယ် တုန့်ပြန်မှု မြန်ဆန်တာကို တွေးမိပြီး ရယ်ချင်နေမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အောင်အောင်တွေ့ပြီး ရှက်သွားမှာစိုးလို့ ခေါင်းကိုငုံ့ကာ ကြိတ်မှိတ်အောင့်အီးနေရပါတယ်။ ဘယ်လောက် ကြိတ်မှိတ်နေပါစေ မအောင့်အီးနိုင်လို့ ပြုံးနေမိမှာတော့ အမှန်ပါ။

အခု ပန်းတွေခူးနေရင်းပင် ထိုအကြောင်းကို ပြန်စဥ္းစားမိတော့ ပြုံးနေမိပါတယ်။ ဒါတောင် မနေ့က မြန်မာဆန်ဆန် အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်နဲ့ပါ။ အခုလိုသာ သူမရင်တွေ တင်တွေ ဖုထစ်ထွက်နေတာကို ဖေါ်ပြနေတဲ့ ဂါဝန်ပါးပါးနဲ့သာဆိုရင် ဒီလူပျိုလေး ဘယ်လိုတောင် ဖြစ်သွားမလဲ။ အောင်အောင် ဖြစ်သွားနိုင်တဲ့ပုံကို လျောက်တွေးကာ ရယ်ချင်နေမိပါတော့တယ်။

တကယ်ဆိုရင် ကိုယ့်သား သူငယ်ချင်းက ကိုယ့်ကို စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားပြီး လီးတောင်နေတာက စိတ်ဆိုးစရာ၊ လက် မခံနိုင်စရာပါ။ ဒါပေမယ့် အောင်အောင့်အပေါ်ကိုတော့ စိတ်မဆိုးရက်သလို ဖြစ်နေရပါတယ်။

ဒါကလည်း သူမသားက အောင်အောင့်အပေါ် သူငယ်ချင်းစည်းမစောင့်ခဲ့မှုကြောင့်လည်း ပါနိုင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ လူပျိုလူငယ်လေးက မိမိခန္ဓာကိုယ် အလှကို စွဲလမ်းတပ်မက်နေမှုကို ကျေနပ်နေတဲ့ စိတ်အခံကြောင့်လည်း ပါနိုင်ပါတယ်။

အောင်အောင့် အပြုအမူက လက်ခံသင့်တဲ့ ကိစ္စမဟုတ်ပေမယ့် ဘေးဖြစ်လောက်စေမယ့် ကိစ္စမျိုးလို့တော့ သူမ မထင်မိပါ။ သူလည်း တစ်နေ့ကျရင် ရွယ်တူတွေအပေါ် စိတ်ဝင်စားပြီး သူမအပေါ် တပ်မက်မှုတွေ ရှိတော့မှာ မဟုတ်ပါဘူး။

ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အခုအချိန်အထိတော့ သူမနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး အောင်အောင်ရဲ့ အပြုအမူများနဲ့ ရှက်သွေးဖြာသွားတတ်ပုံလေးတွေကို ပြန်စဥ္းစားတိုင်း စိတ်ဝယ် ကြည်နူးပျော်ရွှင်မိပါတယ်။ တစ်မနက်လုံး လူရော၊ စိတ်ရော နွမ်းနယ်နေသမျှဟာ ပန်းခူးရင်း အောင်အောင့်အကြောင်း စဥ္းစားမိရာကနေ အနေရသက်သာလာသလို တစ်ကိုယ်တည်း ပြုံးနေမိပါတယ်။

စိတ်လည်း အနည်းငယ် ရွှင်လာပြီမို့ ပန်းခူးရင်း လျောက်စဥ္းစားနေတာကို ရပ်ကာ အိမ်ပေါ်ကို တက်လာခဲ့ပါတယ်။ တဆက်တည်း ဧည့်ခန်းက ပန်းအိုးကို ယူကာ ရေချိုးခန်းဘက်သွားပြီး ပန်းလဲဖို့ လုပ်ပါတော့တယ်။

သူမ ပန်းတွေ ပြင်နေစဥ္မှာပဲ ရုတ်တရတ် ခြေသံကြားကာ သူမကိုယ်ကို နောက်ကနေ အားနဲ့ သိုင်းဖက်တာကို ခံလိုက်ရပါတယ်။ သူမလည်း လန့်ကာ တုန်တက်သွားပါတယ်။ လက်ထဲက ကိုင်ထားတဲ့ ပန်းတွေတောင် စင်အောက်ကို လွတ်ကျသွားပါတော့တယ်။

(ဆက်ရန်….)