*ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ*အခန်း(၁)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“အီးးးး အားးးးသမီး သမီးးး ကောင်းလိုက်တာကွယ် အအ
ထွက်ကုန်အုန်းမယ် အီးးး”
“ထွက်ပါစေလေ အာ့မှ အဖေအကြောအခြင်တွေလျော့သွားမှာ”
“အိုကွယ် စုပ်ရင်လည်းစုပ်ပေးပါလားသမီးရယ် အားးဟားးး”
“စုပ်ပေးမယ် အဖေရယ် ဒါပေမယ့် ”
ကျုပ်လီးကိုင်ကာဂွင်းထုပေးနေတဲ့ချွေးမလေး အေးသီ ဆက်မထုဘဲ
ရပ်လိုက်သည်။
“ဆက်လုပ်ပါသမီးရယ် ဘာလို့လဲ”
အေးသီ ပြောသင့် မပြောသင့်စဥ်းစားနေပေမယ့် မနေနိုင်တော့ဘဲ
ကျုပ်ကိုဖွင့်ပြောလာတော့သည်။
“သမီးလည်းဆာနေတာ လိုအပ်နေတာကြာပြီ
သမီးအဖုတ်ကိုလည်း ယက်ပေးပါလားဟင် အဖေ”
“ယက်ပေးရမှာပေါ့သမီးရယ် အဖေ့ပေါ် သမီးခွထိုင်လိုက်ကွယ်”
“အာ့ဆို ကန်တော့နော် အဖေ”
“အဲ့လိုမထိုင်ချနဲ့သမီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်”
“ဟုတ်ကဲ့အဖေ”
ချွေးမလေးအေးသီ ထဘီကွင်းလုံးချွတ်ပုံလိုက်ပြီး
ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲနေတဲ့ကျုပ်ပေါ်တက်ခွလိုက်သည်။
ကလေးသုံးယောက်အမေမို့ ဗိုက်အိုးလေးနည်းနည်းစူနေသလို
အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေလည်းမဲလိပ်နေပြီလေ။ထွားကျိုင်းတဲ့
ဖင်နှစ်လုံးကြားကဖင်စအိုစူစူကလည်း ဖင်လိုးရတာကြိုက်တဲ့
ကျုပ်အတွက် လီးကိုဒိုင်းကနဲတောင်မတ်လာစေသည်။ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တာမို့ ကျုပ်မျက်နှာနဲ့သူ့အဖုတ်က
ကွက်တိကျနေပြီး မြင်ကွင်းကလည်းပြတ်ပြတ်ရှင်းရှင်းနဲ့
မြင်ရသည်။ကျုပ်မျက်နှာနဲ့အဖုတ်ကနှစ်လက်မလောက်ပဲ
ကွာတော့တာ။အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှူပြီးချွေးမရဲ့အနံ့အသက်ကို
ရှူရှိုက်လိုက်သည်။အမြဲသန့်သန့်ရှင်းရှင်းနေတတ်တဲ့သူမို့ ချွေးမဖင်နဲ့အဖုတ်ကဘာနံ့မှမရ။အဖုတ်နံ့သင်းသင်းလေးသာ
ရနေသည်။ချွေးမအဖုတ်ကအရည်လေးစို့နေတာတွေ့ရသည်။မိန်းမသေတာကလည်းကြာ လေဖြန်းပြီးကတည်းကငတ်နေတာမို့
ငတ်ငတ်နဲ့ခေါင်းကြွပြီး ချွေးမအဖုတ်ကို လှမ်းဟက်ပလိုက်ပြီး
စုပ်အားပြင်းပြင်းနဲ့အဖုတ်တစ်ခုလုံးကိုငုံစုပ်ပလိုက်သည်။
မခံစားရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့အရသာမို့အငမ်းမရဘဲချွေးမလေး
အဖုတ်ကိုယက်နေမိသည်။
“အအ အဖေရယ် အို့အို့ ရှီးးးးး”
ချွေးမလေးအေးသီလည်း ရှေ့ကိုကုန်းကာ အလံတိုင်လို
တောင်မတ်နေတဲ့ကျုပ်လီးကိုငုံလိုက်သည်။
“အားးးသမီးးး ”
ငတ်နေကြတဲ့သူနှစ်ယောက် အရှက်တွေ မလိုအပ်တာတွေ ဘေးဖယ်ပြီး တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက် စုပ်ယက်နေတော့သည်။
ချွေးမလေးအဖုတ်ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်အစိလေးကိုကလိပေးသလို
သူကလည်းကျုပ်လီးဒစ်ကိုငုံကာတပြွတ်ပြွတ်စုပ် လီးအရင်းကို
ကိုင်ကာဂွင်းထုပေးသည်။အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသားသူတွေမို့ ဘာမှ
ပြောနေစရာမလိုတော့အောင် တစ်ယောက်လိုအင်တစ်ယောက်
သိနေသည်။ကျုပ်ကချွေးမလေးအဖုတ်ကိုအားပါးတရယက်သလို
သူကလည်းကျုပ်လီးကို အငမ်းမရစုပ်ပေးသည်။ အေးသီအဖုတ်က
စိမ့်ကျလာသမျှအရည်ငံပျပျလေးတွေကိုမြိုချလိုက်သည်။ချွေးမလေးဖင်ကြီးကြွလိုက်နိမ့်ကျလာလိုက်နဲ့ ဖင်ကြီးမငြိမ်မသက်
ဖြစ်နေလို့သူ့ဖင်ကြီးဆွဲကိုင်ထိန်းကာ အဖုတ်ကိုဆက်ယက်တယ်။ဖင်ဝလေးပါစူပွပွနဲ့ ဖြစ်လာလို့ ဖင်ဝလေးကိုပလပ်ပလပ်နဲ့အသံ
မြည်အောင်ယက်ကာလျှာလေးချွန်ပြီးဝလုံးဝိုင်းယက်ပေးသည်။
“အို့ အဖေရယ် ဖင် ဖင် အအ ရှီးးး ယားတယ် အဖေ အားးး”
“ကောင်းရောကောင်းလားသမီး ဖင်ယက်ခံရတာဘယ်လိုနေလဲ”
“အီးးး ကောင်းတယ်အဖေ ယားကျိကျိနဲ့ ဘယ်လိုလေးမှန်းသိဘူး”
“သမီးဖင်က လီးမစိမ်းဘူးထင်တယ် ဟုတ်လား”.
“ဟုတ်အဖေ သူရှိတုန်းက လိုးပေးဖူးတယ် ဖင်တော့တစ်ခါမှ
ယက်မပေးဖူးဘူး သူလိုးချင်ပြီဆို တံတွေးစွတ်ရင်စွတ် မစွတ်ရင်
အုန်းဆီလူးပြီးလိုးတာ”
“အင်းးအဖေက ရှယ်ပြုစုပေးမှာပေါ့ကွာ အဖေ့ကို ပြန်သန်စွမ်း
လာအောင်လုပ်ပေးတဲ့သမီးကို ကောင်းကောင်းပြုစုမှာပါ နောက်ဆို
သမီး ဘယ်တော့မှလီးမငတ်စေရဘူး ဟဲဟဲ”
“အအ အီးးး အဖေ ခဏ ခဏ”
“ဘာလို့လဲ သမီးရ ကောင်းနေပြီမှတ်လား ဇိမ်ဆက်ခံလေ”
“ဟုတ်ဘူးအဖေရဲ့ သမီး ဟို ဟို အီးပေါက်ချင်လာလို့”
“အီးပေါက်မလို့ ပေါက်လေသမီး ပေါက်ချလိုက် သမီးအီးနံ့လေး
အဖေရှူမယ်”
“အယ် အဖေရယ် မကောင်းပါဘူး အအ ရှီးးး မရတော့ အီးးး”
“ပူ ဘွတ်ဘွတ် ဗြိ ဘုဘု”
ကျုပ်လည်း အစိကိုပလွတ်ဆိုဆွဲစုပ်ကာ ဖင်ဝအထိယက်တင်ပေး
လိုက်တော့ ဖင်ဝလေးစူထွက်လာကာ ချီးတစ်ဘွတ်ဘွတ်ပေါက်ကာ
ချီးစော်တွေ နံစော်ပလော်ကုန်သည်။
“အားး အီးနံ့လေးမွှေးသွားတာပဲ”
“အဖေရယ် ကန်တော့ ကန်တော့ အီးနံ့များ မွှေးမလား နံဘူးလား
အဖေရယ်”
“နံပါဘူးသမီးရယ် ဖင်ဝလေးဖွင့်ပေးထား အထဲကိုလျှာသွင်းပြီး
အဖေယက်ပေးမယ်”
“အို အဖေရယ် ကြံကြံဖန်ဖန် ”
“လုပ်ပါသမီးရဲ့ နောက်ဆိုကြိုက်လွန်းလို့ ဖင်ပဲဖြဲပေးနေမယ်”
“အဟွန်းး အဖေကတော့လေ မနိုင်ဘူး ဘူးစိန်ကြီး ညစ်ပတ်တာလည်းလွန်ရော”
ကျုပ်လည်းချွေးမလေးဖွင့်ပေးတဲ့သူ့ဖင်ဝထဲ လျှာလေးတောင့်ပြီး
သွင်းလိုက်ကာ ယက်ပေးသည်။ယက်ပေးတဲ့အရှိန်ကြောင့်ကျုပ်လီး
ကိုတောင်ဆက်စုပ်နိုင်ဘဲ လီးကိုငုံထားကာအရှိန်တက်နေသည်။
ကျုပ်နဲ့ချွေးမလေးလည်းအရှိန်တက်ပြီး ပြီးဆုံးတဲ့အထိ ယက်စုပ်
ပေးဖြစ်ကြသည်။ကျုပ်လရည်တွေသူ့ပါးစပ်ထဲပန်းထည့်ပစ်သလို
သူ့အဖုတ်ကထွက်သမျှအရည်တွေလည်းတစ်စက်မကျန် ကျုပ်က
စုပ်ယက်ပစ်သည်။ပြီးတော့မှ ကျုပ်ကိုချွေးမလေးက ရေပတ်ဆက်တိုက်ပေးပြီး အဝတ်အစားဝတ်ပေးကာသူလည်း
အခန်းထဲကထွက်ကာရေသွားချိုးလေသည်။ချွေးမလေးလည်း ကျုပ်သားဆုံးပြီးကတည်းက သားသုံးယောက်နဲ့
လေဖြန်းနေတဲ့ယောက္ခထီးကိုပြုစုနေရတာမို့ လိင်ကိစ္စကင်းကွာ
နေတယ်လေ။ဖြစ်လာတဲ့ဆန္ဓကိုထိန်းချုပ်နေရတာကျုပ်သိတာပေါ့။
ခုတော့ သူ့ဆန္ဓတွေပွင့်ထွက်အောင်ကျုပ်လုပ်နိုင်ခဲ့ပြီ။ကျုပ်လည်း
လေဖြန်းနေတာ နှစ်နှစ်ရှိပြီ။ခု ၅၇ဆိုတော့ ၅၅ကတည်းကဖြစ်တာ။
၂နှစ်အတွင်း ပြန်ကောင်းအောင်းပြုစုပေးခဲ့တဲ့ချွေးမလေးကို
ကျေးဇူးတင်သည်။ ၂နှစ်အတွင်း လရည်ပြန်ထွက် ပထမဆုံးလေ။
အရင်ကလီးကမာနိုင်ရုံလောက်ပဲရှိတာ ခုတော့ဟိုအရင်ကလို
အပြတ်တောင်နိုင်ပြီ။လိုးမယ်ဆိုရင် လိုးနိုင်ပြီ။အလုံးစုံ
ပြန်ကောင်းတဲ့အခါ ချွေးမလေးကိုလိုးပေးရမည်။သူလည်း
ဆာနေခဲ့ရတာကိုဖြေသိမ့်ပေးရမည်။
———————————————————–
အင်းးပြန်ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ နွားများလို့ စားမြုံပြန်တယ်ပဲဆိုဆို
ပြောတာတော့ ပြန်ပြောပြရအုန်းမယ်ဗျ။ကျုပ်ဘဝရဲ့အတွေ့အကြုံ
တွေပေါ့ဗျာ။နားထောင်ချင်ပါ့မလားဗျ။ပြောရမယ့်အကြောင်းက
ရှည်တယ်။ခင်များတို့နားထောင်မယ်ဆို ကော်ဖီလေးဖျော်
လက်ဖက်လေးသုပ်ပြီး နားထောင်ကြပေါ့ဗျာ။
ကျုပ်က ငထန်ဗျ။ဆုံခဲ့ရတဲ့မိန်းမမှန်သမျှကျုပ်နဲ့မလွတ်ကင်းခဲ့ဘူး။
ခုအသက်ရောက်မှ မိန်းမလည်းသေ လေလည်းဖြန်းလို့ ငြိမ်သွား
ရတာ။ဒါတောင် မိန်းမလှလှလေးတွေမြင်ရင် လီးကမာလာရော။
ချွေးမလေး အေးသီလည်းအတူတူပဲ။ ချွေးမကြီးမြမြခိုင်ကတော့
ကျုပ်သားနဲ့ စလုံးမှာလိုက်နေတာဆိုတော့ ကျုပ်လက်က လွတ်သွား
တာပေါ့ဗျာ။သမီးသုံးယောက်ရှိပြီး အားလုံးတစ်နေရာစီနေကြတာ။
အဲ့သမီးတွေနဲ့ရော လွတ်လားဆို ဟင့်အင်း သူတို့အမေမသိအောင်
ဆွဲထားတာချည်းပဲ။သမီးကြီးမွေးတဲ့ မြေးဦးလေးက ကျုပ်နဲ့ရတာလေ။အားလုံးက မြေးဦးလေး သားဦးလေးဆိုပြီး
အသည်းတုန်အောင်ချစ်ကြတာ။ ကျုပ်နဲ့သမီးကြီးညားပြီး ရတဲ့
ကလေးဆိုတာဘယ်သူမှမသိဘူးလေ။ အော် ပြောရင်းနဲ့ဟိုရောက်
သည်ရောက်ဖြစ်နေပါပေါ့လား။ပြောမယ့်ပြော ပြည့်ပြည့်စုံစုံလေး
ပြောမှလည်း ခင်များတို့ဇာတ်ရည်လည်မှာလေ။ကိုင်း အဲ့တော့
ကျုပ်ဘဝ အစကနေပြန်သွားကြတာပေါ့။
ကျုပ်နာမည်မှတ်ထားအုန်းဗျ။ ကျုပ်နာမည်ကကောင်းလူ။
နာမည်ကသာကောင်းလူ။မကောင်းတာလုပ်တာခပ်များများရယ်။
ကျုပ် ဆယ်နှစ်နှစ်သား အမဗိုက်ထဲမှာက ညီမလေးကိုယ်ဝန်
ရှိနေချိန် အမနဲ့အဘကွဲတယ်ဗျ။ အမေနဲ့အဖေကိုပြောတာ။
ကျုပ်ကအမေ့ကိုအမပဲခေါ်တာလေ။သူတို့လင်မယားကွဲတော့
ကျုပ်နဲ့အမ ရွာပြန်လာခဲ့တယ်။အဘက အမရှိလျက်နဲ့
နောက်မိန်းမယူလို့ကွဲတာ။ကွာရှင်းကြတော့ အမကို အဘက
လယ်ခုနှစ်ဧကနဲ့နွားတစ်ရှဥ်းပေးလိုက်တယ်။အဲ့လယ်တွေနွားတွေကို
အမက အဲ့ရွာမှာပဲတစ်ခါထဲရောင်းပြီး ပြန်လာခဲ့တာ။စျေးကောင်း
ရနေချိန်ဆိုတော့ ငွေအတော်လေးရလိုက်တယ်ဆိုပဲ။အမရွာက
မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသက ရွာလေးတစ်ရွာဗျ။ချောင်းလက်တက်တွေ
ပေါပါဘိ။ပါလာတဲ့ငွေကြေးနဲ့ သူ့အကိုရဲ့ကျုပ်ဘကြီးရဲ့
ငါးပုဇွန်ဒိုင်မှာ ရှယ်ယာငွေထည့်ပြီး ဘကြီးမိသားစုနဲ့ပဲ
တူတူနေကြတယ်။အိမ်ကြီးကလည်းကြီးတော့ ကျုပ်တို့မိသားစု
သုံးယောက်အတွက် ကျယ်တောင်နေသေးတယ်။
ကျုပ်ကြီးတော်ဘကြီးမိန်းမကလည်း သဘောမနောကောင်းဆိုတော့ ယောင်းမနဲ့ကလေးတွေအပေါ်ချစ်ရှာပါတယ်။သူတို့အိမ်မှာကလည်း
ကျုပ်ရဲ့ဝမ်းကွဲ ညီအစ်မသာရှိပြီးသားယောကျာ်းလေးမရှိလေတော့ ကျုပ်ကိုပဲသားအနေနဲ့ချစ်ကြတာပေါ့ဗျာ။အစ်မတွေကလည်း
မောင်လေး မောင်လေးနဲ့ကိုဖြစ်နေရောဗျို့။ဘကြီးကရွာမှာသြဇာ
တော်တော်ညောင်းတယ်ဗျ။လယ်တွေ ငါးပုစွန်ဒိုင်တွေအပြင်
စက်လှေတွေလည်းရှိတယ်။ရွာရောက်ပြီး၂လလောက်မှာ
ညီမလေးကိုမွေးတယ်ဗျ။ဖြူဖြူဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးဆိုတော့ ဝိုင်းချစ်လိုက်ကြတာမှ တုန်လို့ အာ့နဲ့ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လို့ပဲနာမည်ပေး
လိုက်ကြတယ်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကိုရှစ်လနဲ့နို့ဖျက်ပြီး အမေက
ဘကြီးနဲ့ဒိုင်ကိုလိုက်ပြီး အရောင်းအဝယ်တွေသင်တယ်။
အိမ်မှာက အမဝမ်းကွဲတွေနဲ့ ကြီးတော်ရှိတဲ့အပြင် ဘေးအိမ်က
သူတွေကလည်းဝိုင်းချစ်ပြီး ထိန်းပေးကြလို့ အမေတော်တော်
သက်သာတယ်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်က တစ်ခါတစ်လေဆို အမေတောင်
ခေါ်မရတော့ဘူးဗျ။စိမ်းသွားတာ။ရောက်ရောက်ခြင်းတန်းမခေါ်ပဲ
ချော့လိုက်မြူလိုက်မှ အမေ့ဆီလိုက်တော့တာ။ကျုပ်လည်း
ရွာရောက်မှ ကြီးတော်တွေအမတွေသင်ပေးလို့ အမေ့ကို အမလို့
မခေါ်တော့ဘူးဗျ။အမေကလည်းမခေါ်စေချင်ဘူးလေ။အဖေနဲ့
ပတ်သတ်တာတွေ အားလုံးကိုပယ်ရှားထားတာ။အဖေ့အကြောင်း
ကျုပ်တစ်ခါတစ်လေပြောရင်တောင်အရိုက်ခံရတယ်။တစ်ခါဆို
အဖေ့အကြောင်းပြောလို့အမေရိုက်တာ အားလုံးဝိုင်းဆွဲရတဲ့အထိပဲ။
နောက်တော့ကျုပ်လည်း အမေမကြိုက်မှန်းသိလို့မပြောတော့ဘူး။
ဝမ်းကွဲအစ်မတွေနဲ့ကျောင်းတက် ဆော့ကစား သွားလာနေထိုင်ရင်း
လူပျိုဖော်ဝင်တဲ့အချိန်ရောက်လာတယ်။ကျောင်းကနေ့တစ်ဝက်
ကျောင်းမို့ နေ့တစ်ပိုင်းကအားနေတတ်တယ်။ချောင်းထဲဆင်း
ရေကူး လှေစီး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဘောကန်နေတတ်တယ်။
လူပျိုဖော်ဝင်ချိန်ဆိုတော့ ဆန်ကျင်ဘက်ကောင်မလေးတွေကို
စိတ်ဝင်စားလာပြီးမိန်းကလေးတွေရဲ့သဘာဝကိုသိချင်လာတယ်။
သူငယ်ချင်းတွေယူလာတဲ့ မဂ္ဂဇင်းတွေထဲက မိန်းမအဖုတ်ပုံတွေ
ကြည့်ကြတယ်။အပြာစာအုပ်တွေဖတ်ကြတယ်။ ဂွင်းထုရင်း
ဘယ်သူပိုကြာလဲ လရည်ထွက်တဲ့အခါ ဘယ်သူပိုဝေးလဲ
ပြိုင်ကြတယ်။အဖုတ်ကိုကလေးအဖုတ်သာမြင်ဖူးကြတာခြင်းတူတူ
ရွယ်တူမိန်းကလေးတွေရဲ့အဖုတ်ကိုမြင်ဖူးချင်ကြတယ်။မှန်းကြတယ်။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သူချောင်းကြည့်ဖူး
ကိုယ်ချောင်းကြည့်ဖူးတဲ့ ဘယ်သူဘယ်ဝါရဲ့အဖုတ်ကဘယ်လို
ဘယ်ပုံနဲ့ပြောကြ လေလုံးထွားကြတယ်။ကျုပ်ကလည်း အိမ်မှာ
ညီမလေးအဖုတ်ပဲမြင်ဖူးတော့ သူတို့ပြောတာကို နားထောင်ရင်း
ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းနဲ့ပေါ့။မမြင်ဖူးတော့ ကိုယ့်အလှည့်ရောက်ရင်
ငြိမ်နေရတာပေါ့။တစ်နေ့တော့ ကျုပ်သူငယ်ချင်းဝင်းအောင်နဲ့
ဘောကွင်းဘေး ကုက္ကိုပင်ကွပ်ပျစ်မှာထိုင်ရင်းစကားပြောကြတယ်။
ကျုပ်နဲ့ဝင်းအောင်က ကျုပ်တို့ရွယ်တူတွေရဲ့ ဏှာစကားဝိုင်းမှာ
အမြဲပါးစပ်ဟောင်းလောင်းနဲ့ထိုင်နားထောင်ရတဲ့သူတွေလေ။
” ဟျောင့် ကောင်းလူ ငါပြောစရာရှိတယ်ကွ”
“ဘာလဲဝင်းအောင်ရ ပြောလေ ”
“မင်းဘယ်သူမှတော့ မပြောနဲ့နော် မပြောဘူးဆို ငါပြောပြမယ်”
“အေး မပြောဘူးကွာ ပြော ”
“မင်း ရွာတောင်ပိုင်းက မခင်မြကိုသိတယ်မှတ်လား”
“ချဥ်ဖတ်ရောင်းတဲ့မခင်မြလား သိတယ်လေ”
“သူကငါ့အဒေါ်တစ်ဝမ်းကွဲတော်တယ်ကွ”
“အာ အာ့ငါသိတယ်လေ ဘာထူးဆန်းလို့လဲ”
“မင်းကလည်း ငါပြောတာဆုံးအောင်နားထောင်အုန်းလေကွာ”
“အေး ပြောကွာ”
“ငါ ငါမနေ့က အမေချဥ်ဖတ်ဝယ်ခိုင်းလို့သွားဝယ်ရင်း သူ့အဖုတ်ကြီးမြင်ခဲ့ရတယ်ကွ”
“ဟေ ဟုတ်လားးး”
“ဟုတ်တယ်ကွ အဖုတ်ကအကြီးကြီးပဲဟ ငါ့လက်တစ်ဝါးလောက်
ရှိတယ်”
“မင်း ဘယ်လိုမြင်လာခဲ့တာလဲ”
“ဟီး မြင်ရုံတင်မကဘူးကွ သူ့အဖုတ်ကြီးပါလိုးလာတာ”
“ဟာ ဟုတ်လား ဟျောင့် သူက မင်းအဒေါ်တစ်ဝမ်းကွဲလေ”
“တစ်ဝမ်းကွဲလည်းဘာဖြစ်လဲကွာ အဓိက အဖုတ်ကြီးမြင်ရဖို့
အရေးကြီးတာ လိုးခဲ့ရတာအမြတ်ပဲ သူကအမြဲဆာနေတာကွ
ခုလင်နဲ့ကွဲနေတာလည်းကြာပြီဆိုတော့ ဆာနေတာဟ
ငါ့ကိုလည်း နောက်နေ့ကျရင်လာခဲ့ဖို့မှာလိုက်တယ်ကွ”
” ဟကောင် ဝင်းအောင် မင်းအပိုတော့မပြောနဲ့နော်”
“ဘာလဲ မင်းကမယုံလို့လား မယုံရင် နောက်တစ်ခါ ငါသွားရင်
မင်းလိုက်ခဲ့ အဲ့ကျရင် မင်းချောင်းကြည့် အခြေအနေကောင်းရင်
မင်းပါဝင်လိုးလို့ရအောင် ငါပြောပေးမယ်”
“တကယ်လား ဝင်းအောင် ”
“အော် တကယ်ပါဆို လီး မင့်ကိုငါလိမ်ရမှာလား”
“အာ့ဆို နောက်တစ်ခါ မင်းသွားရင် ငါ့အိမ်ဝင်ခေါ်လှည့်လေကွာ”
“အေး ဝင်ခေါ်မယ် မင်းကြီးတော်က ငါနဲ့ဆို မင်းကိုလွှတ်မှာပါ”
“အေးကွာ အဲ့နေ့ကျ ငါ မင်းကို ကြိုက်တာကြွေးမယ်”
“သွားမယ့်နေ့ကြိုပြောမယ်လေ”
“အေးအေး”
“မိုးရွာလာပြီဟ သွားစို့”
ကျုပ်နဲ့ဝင်းအောင်လည်း မိုးကဝေါခနဲရွာလာလို့ အိမ်ကို ပြေးကြ
တယ်လေ။ဒီရာသီမှာ မိုးမိတာမကောင်းဘူးဗျ။ဖျားရင်လည်း
အဖျားတာရှည်ရော။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ အခန်း (၂)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
အိမ်ရောက်တော့ အဝတ်ရေစိုတွေလဲကာ ရေတန်းချိုးပြီး
အိမ်ပေါ်တက်ကွေးနေလိုက်သည်။ ညီမလေးဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကလည်း
ကိုကိုပန်လာပြီဆိုပြီး ကျနော့်နားကပ်ကာ ကျနော်နဲ့တူတူလာအိပ်
နေသည်။ညီမလေးကိုဖက်ကာ မိုးအေးအေးနဲ့အိပ်ပလိုက်သည်။
အိမ်မက်ထဲမှာတော့ ဝင်းအောင် အဒေါ်ဝမ်းကွဲ မခင်မြအဖုတ်ကို
စာအုပ်တွေထဲကလိုအပီလိုးနေတော့သည်။
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
“ကောင်းလူ ကောင်းလူ ဟဲ့ကောင်းလူ ထပါအုန်းဟဲ့”
“အင်းးး ဘာလို့လဲ မလေးရ အိပ်လို့ကောင်းနေမှ”
“နောက်မှအိပ်ဟယ် ငါ ရွာနောက်ပိုင်းကလယ်ထဲသွားမလို့
အဖော်လိုက်ခဲ့ဟာ”
“မကြီးရှိဘူးလားမလေးရ မကြီးနဲ့သွားလေ”
“မရှိလို့ပေါ့ဟယ် မကြီးက အမေခိုင်းလို့ ဟိုဘက်ရွာသွားတယ်
ငါလည်း ခုအမေက ကိုကြီးထွန်းသာတို့ဆီသွားခိုင်းလို့သွားရမှာ”
“အင်း ပြီးရော မလေးရာလိုက်ခဲ့မယ်”
ကျောင်းပိတ်လို့ အိပ်ယာမထသေးဘဲအိပ်ယာထဲနှပ်နေတဲ့ကျုပ်ကို
မလေးလာနှိုးသည်။ကျုပ်လည်း အိပ်ယာကလူးလဲထပြီး မျက်နှာသစ် အကြော်နဲ့ ကောက်ညှင်းပေါင်းစားပြီးမလေးရွေရည်နဲ့
ရွာအနောက်ပိုင်းလိုက်ခဲ့တယ်။ကျုပ်တို့ရွာက အရှေ့ကအနောက် ကုန်းတမ်းကြီးဆိုတော့ လှေနဲ့သွားစရာမလိုဘူးဗျ။ကုန်းကြောင်းပဲ
သွားလို့ရတယ်။ကျုပ်တို့နေတာရွာလယ်ဆိုတော့ တော်တော်လေး
လျှောက်ရတယ်။ရွာနောက်ဘက်လယ်ကွင်းတွေမှာ
စပါးစိုက်ကြသလို ငါးလည်းမွေးကြတယ်။မလေးဖင်လေးတုန်တုန်
နေတာကြည့်ပြီးကျုပ်ပေါင်ကြားက လပြွတ်က ထောင်ထောင်
လာလို့ မလေးမြင်မှာစိုးတာနဲ့ မလေးကိုကျော်တက်ကာရှေ့ကသွား
သည်။အတွင်းခံကမဝတ်လာမိတော့ ဒုက္ခရောက်နေသည်။
တော်သေးတာက လယ်ကွင်းလမ်းဆိုတော့ အခြားလူတွေမရှိလို့။
မလေးကတောသူဆိုပေမယ့် လယ်ကန်သင်းရိုးမှာသွားရတာ
အဆင်ပြေဘူးဗျ။လဲမှာကြောက်လို့တွန့်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့သွားနေတာ။
“ကောင်းလူ နေပါအုန်းဟဲ့ နင်ကလည်း ဖြည်းဖြည်းလျှောက်လေ”
“မလေးကလည်း ငါကအထုပ်ထမ်းရတာတောင် နင့်ထက်မြန်သေးတယ် မြန်မြန်လျှောက်လေဟာ”
လမ်းမှာ မလေးတဖိုင်းဖိုင်းလဲလို့ ရွံလူးနေပြီ။ကျုပ်လည်း မလေးကို
ထူလိုက်ရွံလူးရေစိုနေတဲ့မလေးရဲ့ အောက်ပိုင်းအလှကိုငေးလိုက်နဲ့
လပြွတ်ကအတောင်မကျတော့ဘူး။မလေးက ကျုပ်ပေါင်ကြားကို
ကြည့်ကာ ပြုံးစိစိနဲ့ဘာမှမပြောပဲဆက်သွားကြသည်။ကျုပ်လည်း
မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးသွားတာပေါ့။တစ်နာရီကျော်ကျော်
လယ်ကွင်းတွေဖြတ်လျှောက်လိုက်တော့ ကျုပ်တို့လယ်စောင့်တဲကို
ရောက်ရော။လယ်စောင့်တဲဆိုပေမယ့် လယ်ယာသုံးစက်ပစ္စည်းတွေ
ရော မျိုးစပါးကျီပါ ရှိလို့ ခိုင်ခိုင်မာမာနဲ့အကြီးကြီး
ဆောက်ထားတာ။သိုလှောင်ရုံသဘောပေါ့ဗျာ။လူနေဖို့တော့ အဆင့်လုပ် ကာရံပြီးအခန်းဖွဲ့ပေးထားလိုက်တာ။အခန်းက
သူတို့လင်မယားအပြင် လူဆယ်ယောက်လောက်အသာလေး
နေလို့ရအောင်ကျယ်ပါတယ်။အတွင်းခန်းလေးနဲ့ သေချာကျကျနနကို ဆောက်ပေးထားတာ။မီးဖိုခန်းကတော့
ခြေရင်းဘက် အောက်ဆင့်မှာပေါ့။ အပြင် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာတော့
စဥ့်အိုးတွေ ကျောက်စည်တွေနဲ့ ချိုးရေသုံးရေ လုပ်ထားတာပေါ့။
မလေးလည်းလမ်းမှာတဖိုင်းဖိုင်းလဲလို့ရွံ့လူးနေပြီ။ကျုပ်လည်း
ထမ်းလာတဲ့အထုပ်ချ ခြေထောက်ရေဆေးပြီးတဲပေါ်တက်ကာ
ရေခပ်သောက်ပြီးအမောဖြေလိုက်တယ်။မလေးကတော့ ရွှံပေနေတာတွေ ပွတ်သပ်ပြီးရေဆေးချနေတယ်။မလေးရဲ့
ထဘီရေစိုနဲ့ကိုယ်လုံးအလှကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျုပ်တံတွေးနင်
သွားတယ်။ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ဆက်ကြည့်နေပြီး ကျုပ်ကြည့်
နေတာ မလေးမမြင်အောင်လည်းသတိထားနေလိုက်တယ်။အိမ်မှာဆို ရေချိုခန်းနဲ့ဆိုတော့ ဒီလိုမြင်ရဖို့မလွယ်ဘူးလေ။
လုံးတစ်ပြီးကားထွက်နေတဲ့မလေးရဲ့ကိုယ်လုံးအလှကိုကြည့်ပြီး
ကျုပ်ပေါင်ကြားက ငပဲကထောင်ထလာတယ်။အသာကိုင်ပြီး
ဂွင်းရိုက်နေလိုက်တယ်။မလေး ရေဆေးပြီးတော့ ကျုပ်လည်း
တဲရှေ့ပြန်လာပြီးမသိသလိုနေကာ ရေနွေးငှဲ့ပြီးမှုတ်သောက်နေ
လိုက်တယ်။မလေး တဲပေါ်တက်လာပြီး ကိုထွန်းသာ မိန်းမ
မမြရင်ထဘီတစ်ထည်ယူပြီးဝတ်တယ်။ကျုပ်တို့မောင်နှမ
ရောက်လာတာမြင်တော့ လယ်စောင့်တဲမှာနေတဲ့ကိုထွန်းသာတို့
လင်မယားက လယ်ထဲပေါင်းနှုတ်နေရာကနေတက်လာတယ်။သူတို့ကကျုပ်တို့နဲ့ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်တယ်လေ။ဘကြီးက
သူတို့လင်မယားကို လယ်စောင့်တဲမှာ အစောင့်အနေနဲ့ ထားတာ။
လယ်စောင့်တဲဆိုပေမယ့် ခိုင်ခိုင်မာမာသေချာဆောက်ထားတာ။
“ဘာတွေလဲဟ အထုပ်ထဲက ဟ ရွှေရည် ညည်းမလဲ ရွံလူးလာရော”
“ငပိရယ် ပဲပုတ်ရယ် ဆီရယ် ကိုကြီးထွန်းရေ မလေးကတော့
ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ဗျာ ဘယ်လိုတောသူလဲမသိပါဘူးဗျာ”
“ကောင်စုတ် အာ့ နင် ငါ့ကိုမစောင့်လို့ ငါလဲတာ”
“အာ ငါက အထုပ်အလေးကြီးထမ်းလာရတာလေ နင်က
တောင်းလေးတစ်လုံးကိုင်လာရတာကိုတဖိုင်းဖိုင်းလဲနေတာ”
“အေး မင်းတို့လာတာအတော်ပဲ ငါ သဖန်းပင်အိုင်မှာ မြုံးချထားတာသွားဖော်မလို့ ညီလေးမင်းလိုက်ခဲ့ပါလား”
“လိုက်မယ်လေကိုကြီးထွန်း”
“အာ့ဆို ညီမလေးလဲလိုက်မယ် ”
“မလိုက်ပါနဲ့မိရွှေရည်ရယ် ညည်းအမနဲ့ ဟင်းကူချက်ရင်းနေခဲ့”
“ဟုတ်သား ရွှေရည် မမနဲ့စကားပြောရင်းနေခဲ့ ကိုထွန်းသာ ရှင်တို့
ပြန်လာရင် အဲ့နားက လယ်ကန်စွန်းလေးဘာလေးခူးခဲ့တော့
အတို့အမြုပ်လုပ်ရတာပေါ့”
“အေးအေး ခူးခဲ့မယ် ငရုတ်သီးတစ်ဆုံထောင်းထားဟာ ပဲပုတ်လေးပါ မီးအုံးပြီးထောင်း ငါ့ညီနဲ့ငါ့ညီမရောက်တုန်း
ထမင်းတူတူစားကြတာပေါ့ လာညီလေး သွားစို့”
“ဟုတ် ကိုကြီးထွန်း”
ကျုပ်လည်း ပုဆိုးချွတ်ကာတဲပေါ်တင်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီတိုနဲ့ပဲ
လိုက်သွားသည်။ကိုကြီးထွန်းကတော့ တောင်းတလုံးထဲ
မြေဆီအိတ်ခွံတွေခေါက်ထည့်ပြီး ထမ်းလာသည်။သွားရတာ
မဝေးပေမယ့် ရိုးပျက်တွေ ချောင်းတွေ မြက်ရိုင်းလမ်းတွေကို
ဖြတ်သွားရတာမို့ ခရီးကမတွင်။သဖန်းအိုင်ရောက်တော့ ညီကိုနှစ်ယောက်ပါလာတဲ့ရေဘူးလေးသောက်ပြီးခဏမောဖြေလိုက်သည်။ပြီးမှ ကိုကြီးထွန်းက ချထားတဲ့မြုံးတွေကိုဖော်သည်။ငါးတွေကမြုံးတွေထဲအပြည့်နီးပါးပဲဗျ။ငါးလည်းအစုံပဲ။ငါးရှဥ်တောင်ပါသေး။မြုံးက၃လုံးဆိုတော့ ငါးတွေ ၅ပိသာ
ကျော်ကျော်လောက်ရသည်။ငါးတွေမြေဆီအိတ်ထဲထည့်ပြီး
တောင်းထဲထပ်ထည့်လိုက်သည်။ငါးရတော့ ညီအကိုနှစ်ယောက် သဖန်းအိုင်ဘေးပတ်ချာလည်မှာ ကန်စွန်းရိုးနီ ကနဖော့ မှိုနတို လယ်ပတူ စတဲ့တို့စရာလေးတွေအများကြီးပေါက်နေတာနဲ့
အနုလေးတွေပဲလိုက်ခူးပြီး မြေဆီအိတ်တွေနဲ့ထည့်လာတယ်။ပြန်လာတော့ကိုကြီးထွန်းက ငါးတောင်းထမ်းပြီးကျုပ်က တို့စရာအိတ်နဲ့ မြုံးတွေလွယ်ကာပြန်လာကြသည်။
လမ်းမှာတော့ ပုစွန်လုံး(ဂဏန်း)တောင် နှိုက်လာကြသေးတယ်။အကောင်သေးလို့ပြန်လွှတ်ခဲ့တာ။တဲရောက်တော့
ကျုပ်နဲ့ ကိုကြီးထွန်း ငါးတွေခွဲခြမ်းပြီး လေးယောက်သား
ငါးတွေဝိုင်းလုပ်ကြသည်။ဘကြီးက ငါးရှဥ့်ကြိုက်တာမို့ ကိုကြီးထွန်းက ငါးရှဥ့်တွေ အကျိအချွဲပြောင်အောင် ပြာနဲ့လေးငါးခါ တိုက်ချွတ်ပွတ်သပ်ဆေးကြောသည်။ပြီးမှ မမြရင်
က ငါးရှဥ့်ကိုမီးဖုတ်သည်။မလေးနဲ့မမြရင်က ကျန်တဲ့ငါးတွေကို
ငါးခြောက်လှမ်းသင့်တာလှမ်း ဟင်းချက်ဖို့ တုံးသင့်တာ
တုံးကြသည်။ကျုပ်နဲ့ကိုကြီးထွန်းက ခူးလာတဲ့ ဟင်းရွက်တွေကို
ခွဲခြားပြီး ရွာထဲယူမယ့်ဟာခွဲ ချဥ်ဖတ်ထည့်ဖို့ဖယ့်သင့်တာ
ဖယ်ကြသည်။ကျုပ်တို့အလုပ်ပြီးတော့ ရေမိုးချိုးပြီး ညီကိုနှစ်ယောက် တဲရှေ့မှာ အကြမ်းရေသောက်ပြီးလေကန်နေကြ
သည်။ မလေးနဲ့မမြရင်ကတော့ ချက်ပြုတ်နေကြတုန်း။
“ဟို လေအိုးညီအကို ထမင်းစားမယ် ခုံလေးဘာလေးခင်းတော်
ကျမတို့ရေချိုးအုန်းမယ် ဟင်းရည်အိုးလေးကတည်ထားတုန်းနော်
ဆူရင်ချလိုက်”
“အေးအေး မြန်မြန်ချိုးကြဟာ ငါလည်းဆာလှပြီဟ”
ကျနော်တို့က ထမင်းပွဲကြ ခူးခပ်ပြီး မလေးတို့ကိုစောင့်နေကြသည်။
ကျနော်က မီးဖိုထဲဝင်ကာ ဟင်းရည်အိုးစောင့်ရင်း ဘေးပေါက်ကနေ
မလေးတို့ရေချိုးနေတာမသိမသာ ချောင်းကြည့်သည်။အပျိုစင်
မလေးရွှေစင်နဲ့ လင်ရှိတဲ့မမြရင်တို့ ရေစိုကိုယ်လုံးလေးတွေနဲ့
အလှခြင်းပြိုင်နေသည်။တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီးလှနေကြသည်။
ကျနော်ချောင်းတာ မတော်လို့ ကိုကြီးထွန်းသိသွားမှာစိုးလို့
အောက်ဆင့်ကနေ တဲပေါ်လှမ်းကြည့်တော့ အားပါးပါး ကိုကြီးထွန်း
လည်း ရေအိုးစင်ဘေး အဟလေးကနေလှမ်းကြည့်ပြီး ဂွင်းထု
နေတာဗျ။သူ့ကြည့်ရတာ မမြရင်ကိုချောင်းတာတော့မဖြစ်နိုင်။
နေ့တိုင်းမြင်တွေ့နေရလိုးနေရတဲ့မိန်းမလေ။အပျိုနုနုထွဋ်ထွဋ်လေး
မလေးရွှေစင်ကိုချောင်းတာပဲဖြစ်ရမယ်။ပုဆိုးလှန်ပြီးကိုထုနေတာ။
လီးကအကြီးကြီး ဒစ်ကိုလန်ပြဲနေရော။ မမြရင်လည်း ကိုကြီးထွန်းရဲ့ အလိုးကိုတော်တော်ခံထားရမယ့်ပုံ။ဖင်ကြီးက
မပြုတ်သေးပေမယ့် ကားတက်နေတာဗျ။ကိုကြီးထွန်း ချောင်းပြီး
ဂွင်းထုနေတာကြည့်ပြီး ကျနော်လည်း ထုချင်လာပေမယ့် စိတ်ထိန်း
လိုက်သည်။ကျနော်က ထုရင်ကြာလို့လေ။မပြီးခင် မလေးတို့
ဝင်လာမှတန်းလန်းဖြစ်နေမှာ။အာ့နဲ့ ဘေးပေါက်ကနေပဲ မလေးတို့ကို
ပြန်ချောင်းရင်း ဟင်းရည်အိုးဆူလာတော့ ဘေးချကာ ကြွေဇလုံနဲ့
ထည့်ပြီးတဲပေါ်တက်လိုက်သည်။မလေးတို့လည်း ကျနော့်နောက်ကနေတဲပေါ်တက်လာကြသည်။ကိုကြီးထွန်းကတော့ ထမင်းဝိုင်းမှာ အခန့်သားထိုင်လို့။ခုနက မလေးကိုချောင်းပြီး
ဂွင်းထုနေတာသူမဟုတ်သလိုပဲ။ကိုကြီးထွန်း မလေးကိုများ
လိုးချင်နေသလားပေါ့။မောင်နှမဝမ်းကွဲကြီးကို။မောင်နှမဆိုလို့။
မမြရင်ကလည်း ကိုကြီးထွန်းနဲ့ဆိုမောင်နှမတဝမ်းကွဲတော်တယ်တဲ့။
ကိုကြီးထွန်း အဖေဘက်ကတော်တာတဲ့။ဟိုဘက်ရွာကနေ ဒီကို
ခိုးလာပြီး ဘကြီးက ဒီတဲမှာ တဲစောင့်အနေနဲ့ထားတာလို့ လူကြီးတွေပြောတာကို သွားသတိရမိတယ်။ကိုကြီးထွန်းအဖေက
အမေတို့အကိုပဲ အကိုအကြီးဆုံးလေ။ကိုကြီးထွန်းငယ်ငယ်ထဲက
ပိုးထိပြီးဆုံးတာလို့ပြောတယ်။ကြီးတော်လည်းဆုံးပြီး မမြရင်တို့နဲ့
နေရင်း မောင်နှမခြင်းညားသွားတာတဲ့။ ပြောရမယ်ဆို ကိုကြီးထွန်းက အရပ်ထဲ ဆဲနေကြတဲ့ နှမလိုးကြီးပေါ့ ဟီးးဟီးး။
” ဟျောင့် ဘာတွေရီနေတာတုန်း ထမင်းစားကြမယ်လေ
မြလေးတို့ရွှေစင်တို့ မပြီးသေးဘူးလားဟ ဗိုက်ဆာပြီ”
ကျနော်ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကို ရီနေတုန်း ကိုကြီးထွန်း လှမ်းပြောလို့
သတိဝင်လာကာ ထမင်းခူးပြီး ဟင်းတွေ ဦးချကာ စားတော့သည်။
မလေးနဲ့မမြရင် သနပ်ခါးလေးလူးပြီး ထမင်းဝိုင်းထိုင်ကာ
စားကြသည်။လေးယောက်သား စားကောင်းကောင်းနဲ့
စားလိုက်ကြတာ ထမင်းပါကုန်ရော။စားပြီးတော့ တရေးတစ်မော
အိပ်ကြသည်။မလေးနဲ့မမြရင်က အတွင်းခန်းဝင်လှဲပြီး ကျနော်နဲ့
ကိုကြီးထွန်းကတော့ အပြင်မှာပေါ့။ကိုကြီးထွန်းက ခေါင်းချတာနဲ့
တခူးခူးမော်တော်သံပေးကာ အိပ်မောကျနေသည်။ကျနော်လည်း
မျက်လုံးစင်းလာတာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည်။
“အားကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ကိုကြီးရယ် ဖြည်းဖြည်း နာလှပြီ အမေ့”
“ဗြစ်ဗလစ် ဒုတ်ဘွတ်ဘလွတ် ”
” ရွှေစင်ရာ ညည်းစောက်ဖုတ်လေးက ကြပ်သပ်နေရော
ကောင်းလိုက်တာဟာ စည်းနေတာပဲ ”
“အမယ်လေး ကိုကြီးရယ် ဖြည်းဖြည်းပါဆို သမီးသေတော့မယ်”
ဟိုက် ကိုကြီးထွန်းက မလေးကိုတက်လိုးနေပါလား။ မလေးပေါ်
ကနေ ကိုကြီးထွန်းဖိလိုးနေတာ။ မမြရင်ကရော မတွေ့ပါလား။
ဘယ်ရောက်သွားတာတုန်း။ငါ့ကိုရောသူတို့ မမြင်ကြဘူးလား။
“မကောင်းဘူးလား”
“ဘယ်လိုကြီးလဲသိပါဘူး နာလိုက်တာ အားးကျွတ်ကျွတ် ”
မလေးကအော်ကနေစုပ်သပ်နေပြီးငြီးညူနေပေမယ့် ကိုကြီးထွန်းက
အပေါ်ကနေ ဖင်ကြီးမြှောက်မြှောက်ပြီး ဖိလိုးနေတာ။လီးကြီးထွက်လာတိုင်း အရည်ဖြူဖြူတွေနဲ့ သွေးစတွေ ရောလို့။
မလေး အဖုတ်လေးထဲလီးတုတ်တုတ်ကြီး မဆန့်မပြဲဝင်ထွက်နေတာ
အဖုတ်လေးဆို ဘေးကိုကားလို့။ကိုကြီးထွန်းကတော့ မလေး
စုပ်တသပ်သပ်နဲ့ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာအော်နေပေမယ့် အလိုးအဆောင့်ကမရပ် လီးကြီးကိုအစအဆုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လိုးဆောင်နေသည်။
“အားးးဟားးကိုကြီးရယ် အားးးး နာတယ် အမေ့ အီးးးးဟီးးးးး
အားးးးဆောင့်ဆောင့် အီးးးးရှီးးးး”
“ကောင်းလာပြီလား ညီမလေးရ ကိုကြီးပြောပါတယ် ကောင်းလာပါလိမ့်လို့ဆိုတာကို”
“ဆောင့်ပါကိုကြီးရယ် အဖုတ်လေး ပြဲချင်ပြဲပါစေတော့ မြန်မြန်လေးဆောင့်ပေး”
“အေး ဆောင့်လိုးမယ်ညီမလေးရယ် အားးးး ညှစ်တယ်ဟ ရှီးးး
ထွန်းသာတို့က ဒါမျိုးမှကြိုက်တာ ညှစ်စမ်း ညီမလေး ညှစ်ထား”
“အအ ဆောင့်ကိုကြီးရယ် ဆောင့်လိုးပေး လိုးပေး လိုးပေး ရှီးးး”
ကိုကြီးထွန်းနဲ့မလေးတို့ တရှီးရှီး တအအနဲ့ တစ်ယောက်ကဆောင့်
တစ်ယောက်ကဖင်လေးပြန်ကော့ပေးရင်း ပြိုင်တူပြီးသွားကြသည်။
ချောင်းနေတဲ့ကျနော်လည်း ဂွင်းထုရင်း ထရံကို ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲ
ပန်းကာပြီးသွားရသည်။ဒီလိုတစ်ခါမှမပြီးဖူးဘူး ကောင်းလိုက်တာ။
“အွတ် အဟွတ် အဟွတ်”
ကျနော့်ရင်ဘတ်ပေါ် ကိုကြီးထွန်းလက်ကြီးကျလာလို့ အင့်ခနဲ
ဖြစ်ပြီးနိုးလာရသည်။ဟင် ဒါဆို ခုနက ကိုကြီးထွန်းနဲ့ မလေး
လိုးနေကြတာက ဟ သောက်ခွေး ငါအိမ်မက်မက်နေတာပါလား။
ပေါင်ကြားက စိုစိစိနဲ့မို့စမ်းကြည့်တော့ ဟိုက် လရည်တွေပါလား။
အိမ်မက်မက်ရင်းလရည်ပါ အပြင်မှာတကယ်ထွက်သွားတယ်
ထင်တယ်ဗျ ဟီးးးးး။အိမ်မက်ကလည်းဗျာ မက်စရာရှားလို့။
ကိုကြီးထွန်းနဲ့မလေးလိုးနေကြတာကိုမှ မက်ရတယ်လို့။ကိုကြီးထွန်း
ကြည့်တော့ ဘေးမှာ တခူးခူးနဲ့ မော်တော်မောင်းကောင်းတုန်း။
ကျနော်ထလိုက်ပြီး အတွင်းခန်းလိုက်ကာ လှပ်ကြည့်တော့လည်း
မလေးက ထဘီလေးပေါင်လည်ရောက်လို့။စောင်အပေါ်က
အုပ်ထားလို့သာ ထဘီမလန်တာ။မမြရင်ကလည်းထိုနည်းတူပဲ။
ဆက်ရန်
ကျွန်ပ်၏ဘဝ မှတ်တိုင်များ အခန်း(၃)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
အခန်းအပေါက်ဝဘက် ကျောပေးအိပ်နေကြလို့ အိုးကြီးတွေက
အလှခြင်းပြိုင်နေသည်။အိုးတွေကြည့်ပြီးလီးကပြန်မာလာသည်။
အာ့နဲ့ အိမ်သာပြေးပြီးဂွင်းထိုင်ထုလိုက်သည်။စိတ်ကူးထဲမှာတော့
မလေးနဲ့မမြရင်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး တစ်လှည့်စီကျုံးလိုးလိုက်သည်။
လရည်ထွက်ပြီးတော့ အိမ်သာခွက်ကိုရေဆေးချ ခုနကလုံချည်ထဲ
ထွက်ထားတဲ့ လရည်တွေပါ သပ်ချကာ အဲ့နားလေး ကွက်ကာ
ရေဆေးလိုက်ပြီး တဲဘက်ပြန်လာခဲ့သည်။နာရီလှမ်းကြည့်တော့
၃နာရီထိုးခါနီးပြီ။ညနေပိုင်းဟိုကောင်တွေနဲ့ဘောကန်ဖို့ချိန်းထားလို့
မလေးကိုနိုးကာ ပြန်လာကြသည်။ပြန်လာမှာတော့ ငါးရှည့်တွေရယ်
တို့စရာတွေရယ်သယ်လာကြသည်။မလေးကိုလည်းတွဲကာ တူတူ
လာကြသည်။အာ့တောင် မလေးက ချော်ချင်နေသေးသည်။ခုနက
အိမ်မက်ရယ် ကိုကြီးထွန်း မလေးကိုမှန်းပြီးဂွင်းထုတာရယ်
မလေးရဲ့ရေစိုကိုယ်လုံးအလှရယ်ကြောင့် ကျနော့်စိတ်တွေ
ပြောင်းလာရသည်။နောက်ကြုံမှ ကိုကြီးထွန်းကို မမြရင်နဲ့နှမလိုးတဲ့
ကိစ္စမေးမည်။အခြေအနေပေးတဲ့တစ်နေ့ မလေးကိုလည်းရအောင်
လိုးမည်။လယ်ထဲကပြန်လာပြီးကတည်းက ကျနော့်စိတ်တွေ
ပြောင်းလဲလာရတယ်ဗျ။အိမ်မှာရှိတဲ့မိန်းမတွေကို ဂွင်းထုရင်
အကုန်မှန်းတော့တာပဲ။ကြီးတော်လှယဥ်ကအစ မကြီးရွှေဥအလယ်
အမေဒေါ်ဝါခိုင် အဆုံးပေါ့။မလေးကတေ့ ထိပ်ဆုံးကပေါ့။ဘေးနား
နေတဲ့အခြားအမဝမ်းကွဲတွေ အကိုတွေရဲ့မိန်းမတွေလည်းမချန်ဘူး။
အမေ့ကိုတော့ သိပ်မတွေးရဲဘူးဗျ။သားအမိချင်း မတွေးသင့်ဘူးလို့
ထင်ပြီး နှစ်ခါလားထုပြီး အခြားသူတွေပဲ ပတ်ထုတော့တယ် ဟီးး။
တစ်ရက် အိမ်နောက်က ခြံထဲမှာ မလေးနဲ့ရှောက်သီးတွေ ခူးနေတုန်း
ဝင်းအောင်ရောက်လာသည်။
“ကောင်းလူရေ ကောင်းလူ ”
” ဟဲ့ ဝင်းအောင်လား ကောင်းလူရှိတယ် တက်ခဲ့လေ
သားရေ ကောင်းလူ ဒီမှာဝင်းအောင်ရောက်နေတယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်ကြီး”
“နင်ကလှေနဲ့ဘယ်တုန်း”
“တောင်ပိုင်းကိုဗျ ဒေါ်လေးခင်မြဆီမှာ ချဥ်ဖတ်သွားဝယ်မလို့”
“ဝင်းအောင် ဘာတုန်းကွ ငါအိမ်နောက်မှာ ရှောက်သီးခူးနေတာ”
“တောင်ပိုင်းသွားမို့လေ မင်းဝင်ခေါ်တာ”
“အော်အေးး”
“အာ့ဆို ဒေါ်ကြီးတို့အတွက်ပါဝယ်ခဲ့ ဒေါ်ကြီးပိုက်ဆံပေးလိုက်မယ် ကောင်းလူရေ သား အဲ့ရှောက်သီးတွေမခူးနဲ့တော့ ရွှေဥနဲ့ရွှေစင်
ဆက်ခူးလိမ့်မယ် ခု ဝင်းအောင်နဲ့လိုက်သွား ဟင်းဂလာချဥ်ဖတ်နဲ့
လယ်ပတူချဥ်ဖတ်ရယ်၁ပိသာဆီဝယ်ခဲ့ ကောင်းကောင်းလေး
ပေးပါလို့ပြောနော်သား ရော့ ဒါက ချဥ်ဖတ်ဖိုး ဒါက သားတို့မုန့်ဖိုး လမ်းမှာ ဟိုဝင်သည်ဝင်မဝင်ကြနဲ့နော် သားတို့ သွားကြ မိုးလေလင်းတုန်းပြန်လာကြနော် အနောက်ဘက်မှာ မိုးရိပ်တက်လာတယ်”
“ဟုတ် ဒေါ်ကြီး သားတို့သွားတော့မယ်”
“သားသွားပြီကြီးကြီး”
ကျနော်လည်းဝင်းအောင်တောင်ပိုင်းသွားမယ်ဆိုလို့ ဝမ်းသာအားရပဲ
လိုက်သွားသည်။ဟိုရောက်ရင် သူ့အဒေါ်မခင်မြကို ဝင်းအောင်
ပြောပေးရင် လိုးရနိုင်တယ်လေ။မလိုးရလည်း လိုးတယ်ဆိုတာ
ဘယ်လိုဟာလဲ မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်ဖူးချင်တယ်။အခွေတွေထဲ
စာအုပ်တွေထဲပဲမြင်ဖူးဖတ်ဖူးတာဆိုတော့ စိတ်ကတအားထက်သန်
နေပြီ။လှေကိုလည်းခပ်သွက်သွက်ပဲလှော်ရင်း စိတ်ကကြိုရောက်
ချင်နေသည်။
“ဟ ကောင်းလူ ဖြည်းဖြည်း လှော်ပါဟ”
“အမြန်ရောက်ချင်နေပြီကွ အချိန်ကလည်းမရှိဘူးလေကွာ”
“မင်းရောက်ချင်တာ ငါသိပါတယ် ခွီးခွီးခွီး”
“သိလည်းအမြန်လှော်ကွာ ကြီးတော်ပေးလိုက်တဲ့မုန့်ဖိုး မင်းကို
ခွဲမပေးဘဲနေလိုက်ရမလား”
“အမ် မလုပ်နဲ့လေကွာ ငါကနောက်တာပါကွ”
“ဟိုရောက်ရင် ငါ့ကိုလည်းပြောပေးနော်”
“အေးပါ မင်းကလည်း ငါအရင်ဝင်လုပ်ရင်း ပြောပေးထားမယ်
အဆင်ပြေတယ်ဆို ငါပြီးရင် မင်းဝင်လုပ်ပေါ့ဟ”
“အေးး”
ဝင်းအောင်အဒေါ် ဒေါ်ခင်မြနေတာက ရွာတောင်ပိုင်းအစွန်မှာ။
ချောင်းက ရွာကိုပတ်ဝိုက်စီးနေတဲ့ချောင်းဆိုတော့ ရွာလယ်ကနေ
တောင်ပိုင်းအထိ တော်တော်လေးလှော်ရသည်။ ပုံမှန်ဆို နာရီဝက်
လှော်ရတဲ့ခရီးက နှစ်ယောက်သားလှော်လိုက်ကြတာ ၁၅မိနစ်
ကျော်ကျော်နဲ့ရောက်လာသည်။လှေဆိပ်မှာလှေကိုချည်ကာ တဲခြံဝိုင်းကိုတက်ကြသည်။
“ဟဲ့ ဝင်းအောင် ငါ့တူ မျှော်လိုက်ရတာ ခုမှပဲပေါ်လာတော့တယ်”
“ဟုတ်တယ်ဒေါ်လေးရ သားခုမှအားလို့ ”
“ဒီကောင်လေးက ဘယ်သူတုန်း ”
“ကောင်းလူလေ သားသူငယ်ချင်း ဒေါ်ဝါခိုင်သားလေဗျာ”
“အော် ဝါခိုင်သားက ဒီအရွယ်တောင်ရောက်ပြီလား”
“ဟုတ် ဒေါ်လေး”
“ငါ့တူက အချောပဲလာလာ အိမ်ပေါ်တက်ကြ အဒေါ် ဒီနေ့
မုန့်ဖတ်ထုပ်လုပ်ထားတယ် စားကြ”
“ဒေါ်ကြီးလှယဥ်ကလည်းချဥ်ဖတ်မှာလိုက်တယ် ဒေါ်လေးရ
ဟင်းဂလာနဲ့လယ်ပတူတစ်ပိသာစီတဲ့”
“အေးအေး မကြီးလှယဥ်မှာတယ်ဆိုပိုထည့်ပေးရမှာပေါ့ မင်းအမေကရော ဘယ်လောက်မှာလိုက်လဲ”
“တစ်ဆယ်ဒေါ်လေး ”
ဒေါ်ခင်မြ ချဥ်ဖတ်သွားထည့်နေတုန်း ကျနော် ဝင်းအောင်ကို
လက်ကုတ်လိုက်သည်။သူက မျက်စိပြန်မှိတ်ပြပြီး ရှေ့မှာလူစောင့်
ကြည့်ဖို့ လူလာရင် သတိပေးဖို့ ပြောကာ ဒေါ်ခင်မြနောက်
လိုက်သွားသည်။ကျနော်ကတော့ မုန့်ဖတ်ထုပ်ပူပူလေးတွေ
ဖြည်စားရင်း လူအရိပ်အခြည့်ကြည့်တာပေါ့။
“ဒေါ်လေး ဟိုရက်တုန်းကလိုလေ ”
“ဟွန့် ကောင်စုတ်လေး တော်တော်ဖြစ်နေလား ခုမှပေါ်လာပြီးတော့”
“သားမအားလို့ပါဒေါ်လေးရ အမေ့ကိုကူနေရလို့ ဟိုလေ ဒီနေ့
သားလုပ်ပြီးရင် ကောင်းလူကိုလည်းပေးလုပ်လိုက်ပါလားဟင်”
“ဟယ် ဝင်းအောင် နင် ဘယ်သူတွေကိုလျှောက်ပြောထားသေးလဲ
ငါတော့ စောက်ရှက်ကွဲပြီနဲ့တူပါတယ်”
“အာ ဒေါ်လေးကလည်း ကျနော် ကောင်းလူကိုပဲပြောပြဖူးတာပါ
နှုတ်လုံတယ် နို့မို့ဆို ရွာထဲမှာ ဒေါ်လေးနဲ့သားအကြောင်း သတင်း
ပြန့်နေပြီပေါ့ သားလည်းအမေရိုက်လို့ သေနေလောက်ပြီ
ဒီကောင်ကလည်းမိန်းမ မလုပ်ဖူးလို့ လုပ်ချင်နေတဲ့ကောင်ပါ
စိတ်ချ သူ့သာပေးလုပ်လိုက် အေးဆေးပဲ သူလည်း ပညာတတ်
သွားအောင်ပေါ့ အဲ့ကောင်လီးက သားထက်တောင်ကြီးသေးတယ်”
“ဖြစ်ပါ့မလားဟယ် ဝင်းအောင် နင်ကတော့လေ တော်တော်မွှေ
ငါကမသိရင် စပ်ပတ်ယားနေလို့ လူတကာလိုက်ခံနေတဲ့ကောင်မ
ကျနေတာပဲ ဟွန့် အာ့ဆို ကောင်းလူကိုဒီခေါ်လိုက်လေ”
“ဟီးးးး ကျနော် အရင်လုပ်မယ်လေ ကျနော်ပြီးမှသူ သူ့ကိုပြောထား
တယ် ငါပြီးမှမင်းလုပ်ရမယ်လို့ ခု သူ အိမ်ရှေ့ကနေ ကင်းစောင့်
ပေးနေတယ် ခြံထဲလူဝင်လာရင် သူအချက်ပေးလိမ့်မယ်”
” ခွေးကောင်လေး တော်တော်လည် ဟွန့် လာ ဒီမှာဘဲ လေးဘက်ထောက်ပေးမယ် နောက်ကနေထဘီလှန်လုပ်”
“ရတယ် ဘယ်လိုပုံစံဖြစ်ဖြစ် ဝင်းအောင်တို့ကကြိုက်ပြီးသား”
ကျနော်အကြံရတာနဲ့ ခြံဝန်းတံခါးဆင်းပိတ်ကာ ခြေပြန်ဆေးပြီး
အိမ်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ဘေးပတ်ဝန်းကျင်က အိမ်တွေရှိပေမယ့်
ဒီအချိန်က လယ်ထဲ ပျိုးနှုတ် ပေါင်းရှင်းနေကြလို့ ရွာထဲမှာ
လူရှင်းနေသည်။အိမ်နောက်ဖေး ဘက်ကိုခြေဖွနင်းပြီးလျှောက်ကာ
သူတို့ဝင်သွားတဲ့အခန်းကိုချောင်းလိုက်တော့ ဝင်းအောင်က
ဒေါ်ခင်မြကို နောက်ကနေစော်နေတာ တစ်ဖြောင်းဖြောင်းပဲ။
ချဥ်ဖတ်ထည့်တဲ့စဥ့်အိုးကိုလက်ထောက်ကာထဘီခါးမှာပတ်ပြီး
ဝင်းအောင် နောက်ကနေဆောင့်လိုးသမျှပြန်ပြန်ကော့တင်ပေးနေတာ
ဖင်ကြီးကိုဖွေးလို့။ဝင်းအောင်ကအသားညိုတယ်။ဝင်းအောင်ပေါင်တံနဲ့ဒေါ်ခင်မြ ဖင်ကြီးတဖြောင်းဖြောင်းရိုက်သံက
ဆူလို့။ဝင်းအောင်လိုးနေတာကြည့်ပြီး ပြေးဝင်သွားပြီး ဆောင့်လိုး
ချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။လီးကတောင်လာတာနဲ့လက်နဲ့ပဲအသာ
ညှစ်ညှစ်ပေးနေရတယ်။ဂွင်းမထုရဲဘူး။တော်ကြာကိုယ်အလှည့်
ရောက်မှမလိုးနိုင်ရင် ကွိုင်တက်မယ်။ခြံဝဘက်ကိုလည်း
လှမ်းလှမ်းကြည့်ရသေးတယ်။မတော်လို့ ခြံထဲလူဝင်လာမှ ကျနော်
လူစောင့်ကြည့်မနေဘူးဆိုပြီး ဝင်းအောင်ကဆဲမှာ။အဲ့တော့
ရှေ့လည်းချောင်း နောက်လည်းလှည့်ကြည့်ရင်း လီးက တော်တော်
တောင်လာနေလို့ ဘောတောင်အောင့်သလိုလိုဖြစ်နေပြီ။ဝင်းအောင်
ကတော့ အပီအပြင်ကို နောက်ကနေကျုံးလိုးနေတော့သည်။
နှစ်ယောက်စလုံးလည်းချွေးတွေစို့လို့။ဒေါ်ခင်မြကလက်တစ်ဖက်
နောက်ပစ်ပြီး ဝင်းအောင်ခါးကိုလှန်းဆွဲနေသေးသည်။ဒီလောက်ဆောင့်လိုးနေတာတော့ အားမရဘူးလားမသိဘူး တော်တော်ထန်တဲ့ကောင်မကြီးပဲ။သူ့တူဝမ်းကွဲနောက်ကနေ
မော်တော်ဆပ်တာဖင်ကော့ခံနေတယ်။ကြည့်နေရင်း ဒေါ်ခင်မြ
စဥ့်အိုးပေါ်ခေါင်းစိုက်ကျပြီးငြိမ်သွားသလို ဝင်းအောင်လည်း
အဆောင့်ပိုကြမ်းလာကာ လီးအရင်းထိဖိကပ်ပြီးလရည်တွေ
သူ့အဒေါ်စောက်ဖုတ်ထဲပန်းထည့်တော့သည်။
“အမယ်လေး ဝင်းအောင်ရယ် အားးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ
အယားကိုပြေသွားတာပဲ အင်းးဟင်းဟင်းးးးးး”
“အားးရားးးဒေါ်လေးရေ ကျနော်လည်းပြီးပြီဗျ အားးးးးအီးးးးး
ရှီးးးးးးးးရှီးးးးး”
ဝင်းအောင် ဒေါ်ခင်မြပေါ်ခေါင်းမှေးတင်ပြီးအမောဖြေကာ
နှစ်ယောက်သားထပ်လျက်သားကြီးငြိမ်နေကြသည်။သူတို့ကို
ပေးနားထားလိုက်တယ်လေ။ပြီးရင် ကျနော့်အလှည့်လာမှ
ကိုယ့်အဒေါ်ဝမ်းကွဲစောင်ဖုတ်ကို ပြန်လိုးတဲ့ဝင်းအောင်တော့
သူ့အဒေါ်ကျောပေါ်မှာဝက်မှိန်း မှိန်းနေတော့သည်။ကျနော်လည်း
မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အိမ်ရှေ့ကိုခြေဖွပြီးပြန်လာကာ
ရေနွေးတစ်ခွက်မှုတ်သောက်နေလိုက်သည်။
“ခင်မြရေ ခင်မြရှိလားး ခင်မြ”
“ဟိုက် သောက်ဂွပဲ အရေးကောင်း ဒိန်းဒေါင်းဖျက်ပြီ”
“ဒေါ်လေးရေ ခြံရှေ့မှာ ဧည့်သည်ထင်တယ်”
“ဟုတ်တယ်သား ဒီမှာပဲ ဟန်မပျက်ထိုင်နေနော် အဟင်း”
အိမ်ရှေ့မှာ အထုပ်အပိုးတွေနဲ့လူသုံးယောက် လှေပေါ်ကနေ
ခြံဝလှေဆိပ်ကိုတက်လာသည်။ဧည့်သည်တွေနဲ့တူတယ် ငါတော့
ငတ်ပြီ။ဒေါ်ခင်မြ အကျီ် ရင်လျားပေါ် သဘတ်လေးတင်လို့
မသိရင် အလုပ်လုပ်ပြီး ရေချိုးတော့မယ့် ဒီဇိုင်းနဲ့ ထွက်လာသည်။
ကျနော့်ကို သူတို့တူဝရီးလုပ်တာကို မသိသလိုနေ ဘယ်သူမှမပြောနဲ့
နောက်နေ့ မင့်အလှည့်ပေါ့ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်ပြီး ကျနော့်
ပေါင်ကြားထဲလက်ဝင်လာကာ နှိုက်ပြီးလီးကိုညှစ်သွားသေးသည်။မစားရသေးလည်း နှိုက်မြည်းတဲ့သဘော။
ဗိုင်းဒါမကြီး ခင်များခံရမယ့်အလှည့်ကျ သေပြီသာကြံထားတော့။
စိတ်ထဲတေးလိုက်ပြီး စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ မုန့်ဖတ်ထုပ်တစ်ထုပ်
ယူကာ ထိုင်စားနေလိုက်သည်။ဟိုသကောင့်သားကတော့ ခုထိ
ထွက်မလာသေးဘူး။ အထဲမယ် သေများသေနေပြီလားမသိပါဘူး။ဒေါ်ခင်မြ အိမ်ပေါ်ကဆင်းကာ ဧည့်သည်တွေကိုကြိုပြီး အိမ်ပေါ်
တက်လာသည်။ဧည့်သည်တွေအိမ်ပေါ်ရောက်မှ ဝင်းအောင်
နောက်ဖေးကနေ ချဥ်ဖတ်ထုပ်တွေသယ်ပြီးထွက်လာသည်။
ဝင်းအောင်တို့တူဝရီးနဲ့ဧည့်သည်တွေ စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ကြလို့
ကျနော်လည်း ထိုင်ပဲထိုင်နေလိုက်သည်။အပြင်ကြည့်လိုက်တော့
မိုးကညို့လာတာနဲ့ဝင်းအောင်ကိုသွားဖို့ပြောလိုက်သည်။
“ဝင်းအောင် ငါတို့ပြန်စို့လေကွာ မိုးတွေမဲလာပြီ တော်ကြာ ကြီးတော်ဆူနေအုန်းမယ်”
“အေးအေး ပြန်မယ်လေကွာ အဘတို့ဒေါ်ကြီးတို့ ကျနော်
နောက်နေ့မှလာခဲ့မယ် ခုက ချဥ်ဖတ်တွေပို့စရာရှိသေးလို့ပါ”
“အေးပါငါတူရာ မင်းအမေကိုလည်းပြော နောက်ရက်မှ
ဘကြီးတို့လာလည်အုန်းမယ်လို့”
“ဟုတ်ကဲ့ဘကြီး”
ဒေါ်ခင်မြကိုချဥ်ဖတ်ဖိုးပေးပြီးကျနော်နဲ့ဝင်းအောင်ပြန်လာကြသည်။
ဝင်းအောင်က လမ်းမှာကျနော့်ကိုမျက်နှာပြောင်နေသည်။
“မင်းကံဆိုးတာကွ မင်းအလှည့်ရောက်မှပဲဧည့်သည်က
ရောက်လာတယ်”
“မင်းကအရင်လုပ်တာကို ငါ့ကိုပြောမပေးဘဲနဲ့”
“မင်းကလည်း မင်းအတွက် ပြောပေးရင်းလုပ်တာလေကွာ ဒေါ်လေးကငါ့တောင်ဆူနေတာ မပူပါနဲ့ မင်းကိုပါးစပ်ပေါက်ပိတ်ဖို့
သူကျွေးမှာပါ နောက်တစ်ခေါက်ပေါ့ကွာ အဲ့ကျရင် မင်းအရင်လုပ်”
“အေးပြီးရော မြန်မြန်လှော်ကွာ မိုးကအနောက်ဖက်မှာအော်လာပြီ”
ကျနော်တို့အိမ်လှေဆိပ်ရောက်တော့ ချဥ်ဖတ်ထုပ်တွေဆွဲပြီး
လှေပေါ်ကနေကုန်းပေါ်တက်လာသည်။ဝင်းအောင်လည်း
ဆက်လှော်သွားသည်။အိမ်မှာ မမြရင်ရောက်နေသည်။
ချဥ်ဖတ်ထုပ်တွေ မလေးကိုပေးကာ ခြေလက်ဆေးလိုက်သည်။
“သားကလည်း သွားလိုက်တာကြာတာကွယ် တော်သေးတယ်
မိုးမမိလို့ လာလာအိမ်ပေါ်တက် အဝတ်လေးဘာလေးယူ မင့်မရီးနဲ့
လိုက်သွား လယ်ထဲမှာ သွားစောင့်အိပ်ပေးလိုက်”
“ဒေါ်ခင်မြ အမျိုးတွေရောက်နေလို့ဗျ အခြားဝယ်သူတွေလည်းရှိလို့
ခဏစောင့်နေရတယ် ဒါ့ထက်ကြီးကြီး ကိုကြီးထွန်းက
ဘယ်သွားလို့လဲဗျ”
“ကိုထွန်း မင်းဘကြီးခိုင်းလို့ မြို့က အသုဘတစ်ခုသွားတယ်
ဟိုမှာ သုံးလေးရက်ကြာမယ် အာ့ မင်း မြရင်နဲ့ အိပ်စောင့်ကူလိုက်
ကိုထွန်းပြန်လာမှ ပြန်လာခဲ့”
“မကြီး သားကိုဟင်းကောင်းချက်ကျွေးရမယ်နော်”
“အေးပါ မောင်လေးရယ် ငါ့မောင်ကြိုက်တဲ့ဟင်းချက်ကျွေးမယ်”
မမြရင်နဲ့လယ်ထဲလိုက်အိပ်ရမယ်ဆိုတာနဲ့ အဝတ်အစား၃စုံ
လောက်ထည့်ပြီးမိုးကရွာချလာတာနဲ့ ကျနော်တို့လယ်ထဲ
မသွားသေးဘဲစောင့်နေသည်။ဝိုင်းချစ်လေး ကျနော်ပေါ်
လာတက်ထိုင်ပြီးတတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောကာချွဲနေသည်။ဝိုင်းချစ်က ကျနော့်ကိုအမေ့ထက်ပိုပြီးကပ်သည်။ကျနော်အိမ်ပြန်လာတာနဲ့
ကျနော့်နားကမခွာတော့။မိုးကလည်းတအုန်းအုန်းရွာနေလို့
ငိုက်မြည်းလာသည်။မမြရင်နဲ့မလေးတို့ မကြီးတို့က ချဥ်ဖတ်တွေ
ငါးဒိုင်အတွက် အိမ်စားဖို့အတွက် ခွဲခြမ်းနေကြသည်။ကျနော်နဲ့
ဝိုင်းချစ်လေးကစားနေလိုက်ပြီးမိုးတိတ်တော့ မမြရင်နဲ့ကျနော်
လယ်ထဲသွားကြသည်။မိုးတိတ်တယ်ဆိုပေမယ့် မိုးဖွဲဖွဲလေးတော့
ကျန်သေးသည်။လယ်ကွင်းစပ်ရောက်တော့ မမြရင် ရှေ့က
သွားတယ်။အဲ့တော့ သူ့အိုးကြီး ကျနော်ငမ်းပြီးလိုက်လာတာပေါ့။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝ မှတ်တိုင်များ အခန်း(၄)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
မမြရင်ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး ဒေါ်ခင်မြအိုးနဲ့နှိုင်းယှဥ်ကြည့်မိသည်။
ပေါင်ကြားက လဒကတစ်ထောင်ထောင်ပေါ့။ခုနက ဂွင်းမထုခဲ့ဘဲ
ကြည့်ရုံကြည့်ခဲ့ရပြီး ခုလည်းမမြရင်အိုးကြီးငမ်းပြီးလျှောက်နေ
မိသည်။ပြောမယ့်သာပြောတာ မမြရင်အိုးက ဒေါ်ခင်မြအိုး
ထက်တောင်မိုက်သေးတယ်။ကိုကြီးထွန်းသုံးနှစ်လောက်
ထောင်းထားတဲ့ဆုံကြီး ကလေးကလည်းမရှိသေးတော့ ယိုယွင်းတာ
မရှိသေးဘူးပေါ့ဗျာ။နောက်ကနေကြည့်ရတာတော်တော်မိုက်တယ်။
လီးလည်းတောင်လွန်းလို့ဘောတောင်အောင့်ချင်နေပြီ။
လှော်လိုက်ရရင်တော့အနှစ်ကြီးနေမှာ။ခုက သူတို့တဲမှာ
သုံးရက်လောက်အိပ်ဖို့ လိုက်လာတာဆိုတော့ ကံကောင်းပြီး
ဝါးရရင်တော့ရှယ်ပဲ။ရဲတော့မရဲဘူးဗျ။မမြရင်က ကျနော့်ကို
ကလေးလိုပဲထင်တာ။နောက်ပြီးကျနော့်မှာအတွေ့အကြုံလည်း
မရှိသေးဘူးလေ။ဘယ်လိုကြံရမလဲစဥ်းစားရမှာပေါ့။
“သောက်ပလုတ်တုပ် မြွေ မြွေ ”
“အွတ် အောင်မလေးဗျ”
“အားး လဲ လဲပြီ”
တွေးရင်းနောက်ကလျှောက်လာတာ မြွေကရှေ့ကဖြတ်သွားတော့
မမြရင်လန့်ပြီးခုန်ကာနောက်အဆုတ် ကျနော်ကလည်းရှေ့အလှမ်း
ဆိုတော့တိုက်မိပြီး နှစ်ယောက်သား လယ်ကွင်းထဲထပ်လျက်သား
လဲပါရောလား။ကျနော်ကအောက်က မမြရင်ကအပေါ်က လက်ထဲ
ကိုင်ထားတဲ့အထုပ်တွေလည်း ပလဲကုန်တာပေါ့။မမြရင်ဖင်က
ကျနော့်လီးပေါ်ပိနေသည်။သူလည်း ခုနကမြွေထက် ဒီကနဂုတ်ကို
ပိုကြောက်သွားလားမသိဘူး။အတင်းလူးလဲထတယ်။ပြီးတော့
မျက်နှာလည်းရဲလို့။ယောင်ရမ်းပြီး ကျနော့်ကိုဆွဲထူကာ အပြစ်တင်
စကားဆိုသည်။
“ငါ့မောင်ရယ် နင်ကလည်း ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ ဒီမှာ ပေကျံကုန်ပြီ”
“အာ သွားနေရင်း အမက ရုတ်တရက်ကြီးရပ်ပြီးနေက်ဆုတ်လိုက်တာကို တိုက်မိကုန်တာပေါ့ဗျ”
“ငါကမြွေတွေ့လို့လန့်ပြီး နောက်ဆုတ်တာဟ”
“နင် မြွေ မမြင်လိုက်ဘူးလား”
“မမြင်ပါဘူးဗျ”
“အေးပေါ့ နင်က နောက်ကလိုက်လာတာကို ဘယ်မြင်မလဲ
ဒီတစ်ခါ နင်ရှေ့ကသွား ငါမြွေကြောက်လို့”
“အင်းပါဗျာ အထုပ်တွေကောက်အုန်းမယ်”
ကျနော်နဲ့မမြရင် စပါးပင်ပုလေးတွေကြားက အထုပ်တွေလိုက်
ကောက်ကာဆက်သွားကြသည်။နှစ်ယောက်စလုံးကတော့ ရွံ့တွေ
ပေကျံလူးသလူးတဲ့အပြင် အဝတ်အစားတွေပါရေတွေစိုကုန်သည်။
ဒီတစ်ခါတော့ ရှေ့ကနေသွားရတာဆိုတော့ မမြရင်ဖင်ကြီး
မမြင်ရတော့လို့ လီးအတောင် နည်းနည်းသက်သာတယ်။
ဆက်သွားရင်း စကားတစ်ပြောပြောနဲ့ပဲသူတို့တဲကိုရောက်လာသည်။
“မောင်လေး နင်အရင်ချိုးဟာ အအေးပတ်မယ် ”
“သားကရတယ် အမပဲအရင်ချိုး”
“ကဲပါ မထူးပါဘူး တို့မောင်နှမတူတူချိုးတာပေါ့ မှောင်တော့မယ်ဟ
ထမင်းကချက်ပြီးသား ဒီညနေ ဒေါ်လေးပေးလိုက်တဲ့ ငါးခြောက်ထောင်းရယ် ကြက်ဥလေးကြော်လိုက်မယ် ဖြစ်တယ်
မှတ်လားငါ့မောင် နောက်နေ့မှ ဟင်းကောင်းချက်ကျွေးမယ်”
“ဖြစ်ပါတယ်ဗျ သားကအကုန်စားတယ်”
ကျနော်နဲ့မမြရင် တဲရှေ့အဖီမှာ အထုပ်တွေတင်ပြီးရေချိုးကြသည်။
မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ဒီလိုပူးကပ်ပြီး ရေမချိုးခဲ့ဖူးတော့တစ်မျိုးဗျ။
ရေချိုးရင် မမြရင် နို့တွေအနီးကပ်ခိုးခိုးကြည့်လိုက်ဖင်ကိုကြည့်
လိုက်နဲ့ လဒက ထလာပြန်ရော။စိတ်ကိုလျော့ပြီး ရေကိုခပ်မြန်မြန်
ချိုးကာ အဝတ်လဲပြီး တံခါးဖွင့်ကာ တဲပေါ်တက်သည်။ရေဒီယိုလေး
ကလိပြီးဖွင့်ကာ လာသမျှသီချင်းနားထောင်နေလိုက်သည်။
မမြရင်ကတော့ အခန်းထဲမှာ သနပ်ခါးလေးလူးနေသည်။ပြီးတော့
ယူလာတဲ့ဟင်းနွေး ကြက်ဥလေး ဟက်ဖရိုက်ကြော်ပြီး မရီးနဲ့မတ်
ထမင်းစားကြသည်။စားပြီးတော့ ရေနံဆီမီးခွက်လေးထွန်းကာ
ရောက်တတ်ရာရာပြောနေကြသည်။စကားလည်းကောင်း
ငိုက်လည်းငိုက်လာတုန်း မိုးရွာလာသည်။ရွာတာမှတအုန်းအုန်း။
လေပါ ပါလာသည်။
“ကဲ မောင်လေး အိပ်တော့မလား မိုးကလည်းရွာလာပြီ”
“ဟုတ် အမ အိပ်မယ်လေ”
“အမအိပ်ယာထပ်မခင်းတော့ဘူးကွာ မောင်လေး အမနဲ့ပဲလာအိပ်တော့နော်”
“ဟုတ် ရတယ်အမ”
မမြရင်ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် ကျနော့်ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲခုန်သွား
ရသည်။မမြရင်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အခန်းထဲဝင်ပြီး ခြင်ထောင်ချ
အိပ်ယာပြင်ကာပြန်ထွက်လာသည်။
“မောင်လေး အောက်လိုက်ခဲ့ကွာ အမ ရှူးပေါက်ချင်လို့ မသွားရဲလို့”
“ဟုတ် အမ”
မမြရင်နောက် လိုက်သွားပြီး တဲကြီးဘေးမှာလုပ်ထားတဲ့ အပေါ့သွားတဲ့ အခန်းလေးထဲဝင်ကာသေးပေါက်သည်။ကျနော်က
အပြင်မှာပေါ့။မမြရင်က အထဲမှာ ဓာတ်မီးကြီးနဲ့။ကျနော်လည်း
အနားကပ်ပြီး ထရံပေါက်ကနေချောင်းတော့ ဖင်လှန်ပြီး
သေးပေါက်နေတဲ့မမြရင်ဖင်ကြီးပြောင်လို့။မီးရောင်ကအခြားကို
ထိုးထားပေမယ့် အလင်းရောင်ရှိတော့မြင်နေရသည်။မမြရင်သေးပေါက်ပြီးဖင်ဆေးကာ မတ်တပ်ရပ်တော့ ကျနော်လည်း
ခုနကနေရာကိုပြန်သွားလိုက်ပြီး မသိသလိုနေလိုက်သည်။
“မောင်လေးသွားအုန်းမလား”
“သွားမယ် အမ ”
ကျနော်လည်းသေးဝင်ပေါက်ပြီး ခုနကမမြရင်ဖင်ကြီးမြင်ယောင်ကာ
ဂွင်းသုံးချက်လောက်ဆောင့်လိုက်သေးသည်။ပြန်ထွက်လာတော့
နှစ်ယောက်သားတဲပေါ်တက်ပြီး အိပ်ယာဝင်ကြသည်။မမြရင်နဲ့
စောင်တူတူခြုံလိုက်သည်။မိုးကလည်းပိုသည်းလာတာကို။
ကျနော်အိပ်နေတာ ကိုကြီးထွန်းနေရာဆိုတော့ ဟီးး သူ့အစား
မမြရင်ရဲ့လင်နေရာမှာကျနော်အိပ်နေရတယ်လို့တွေးပြီးပြုံးမိသည်။
ကျနော်က နေရာမရွေ့ကိုယ်ကိုကွေးကွေးလေးအိပ်နေပေမယ့်
မမြရင်က ကျနော့်ဘက်တိုးလာသည်။
“ငါ့မောင်က ဒီနှစ်ထဲထွားလာလိုက်တာ ကိုထွန်းနဲ့
မတိမ်းမယိမ်းတောင်ဖြစ်နေပြီ ချောလည်းချောလာတယ်”
“ဟီးးး အမကလည်း အမမြရင်လည်းချောပါတယ်ဗျ”
“အမယ် ကောင်လေး ကျုပ်ကိုမြှောက်လို့ပင့်လို့တော့် ပြောပါအုန်း
ရှင်လေးက ရည်းစားတွေဘာတွေရှိနေပြီလား”
“အာ ရှိပါဘူးဗျာ သားက ခုမှခလေးပဲရှိသေးတာ အမကလည်း”
“ခစ်ခစ် ခလေးတဲ့ လူမူကြို ဟိုဟာတက္ကသိုလ်ကများ ဟိဟိ
ခစ်ခစ်ခစ် ”
“အာ အမကလည်းဗျာ ဟုတ်ပါဘူး ”
“အမယ်လေး ညနေကလေ မြွေထက် ဒီကနဂုတ်ကြီးကို
ပိုကြောက်သွားတာ တကယ်တည်း သူများဖင်ကို အပ်နဲ့ထိုးလိုက်
သလိုပူသွားတာပဲ”
“အာ အမ အအ”
မမြရင် အမှောင်ထဲမှာပြောရင်း လက်ကကျနော်ပေါင်ကြားထဲ
ဝင်လာသည်။လီးကိုလာကိုင်ပြီးညှစ်ကာအပြင်ဆွဲထုတ်သည်။
“ပြောစမ်းပါအုန်း ခုရော ညနေကပါ ဒီကနဂုတ်ထောင်နေတာ
ဘာလို့လဲ”
“ဗျာ ဘာ ဘာ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး”
“မလိမ်နဲ့နော် မှန်မှန်ဖြေ”
အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိတဲ့ ကျနော့်ကောင်က မမြရင်လက်ထဲ
တဖြည်းဖြည်း မာထန်လာသည်။မမြရင်က ပုဆိုးကိုဖြေကာလက်နဲ့
ကိုင်ပြီးဂွင်းတိုက်ပေးတော့သည်။မမြရင် ဒီလိုရဲတင်းပြီးကျနော့်ကို
ဂွင်းထုပေးလိမ့်မယ်လို့မထင်ဘူးလေ။မိန်းမတစ်ယောက်က ဒီလို
လုပ်ပေးလိမ့်မယ်လို့လုံးဝကိုမတွေးခဲ့ဖူးတာ။လီးကမာတောင်နေပြီ။
“အအအ အမ အားးးအီးးး အမ အမဖင်ကြီး ကြည့်ပြီး ထောင်နေတာပါ”
“အယ် ကျန်းကျန်း ကောင်လေး လူရိုးလေး ကလေးလေးထင်တာ
ငါ့ဖင်ကြီးကြည့်ပြီးလီးတောင်နေတယ်ပေါ့ ဟွန့် ကိုထွန်းနဲ့တိုင်လိုက်ရမလား”
“ဗျာ မ မ မတိုင်ပါအမရယ် နောက်ဆို မကြည့်တော့ပါဘူး အားးး
လွှတ်ပါတော့ အမ အီးးး”
“ဂွင်းတွေရောထုတယ်မှတ်လား”
“ထု ထုပါတယ်”
“ဟွန်းး ကိုထွန်းကိုတိုင်ရမလား အမပေးတဲ့အပြစ်ကိုခံမလား”
“ကိုထွန်းကိုတော့မတိုင်ပါနဲ့အမပဲအပြစ်ပေးပါ ကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေးပါ ခံပါ့မယ် အားးး အမ မရတော့ဘူး
ထွက်ချင်နေပြီ လွှတ်ပါတော့”
“ငြိမ်ငြိမ်နေ အာ့ဆို ”
“ဗျာ ဟုတ် ဟုတ်”
မမြရင်လေသံကကြားရသလောက်တော့ ကျနော့်အပေါ်တစ်ကယ်
စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံ မပေါ်ဘူးဗျ။ကျနော်တို့ပေါ်ခြုံထားတဲ့စောင် ဆွဲဖယ်
ခံလိုက်ရသည်။မှောင်နေတော့ဘာမှမမြင်ရ။ပြီးတော့ မမြရင်
ကုန်းထတယ်ထင်တယ်။လှုပ်ရှားနေသည်။လက်ကတော့လီးကို
ကိုင်ထားတုန်း။မကြာဘူး ကျနော့်လီးထိပ်နွေးကနဲ့နေသွားရသည်။
“ပြွတ်”
“အားးးလားလားးးးအမ အားးး ဘာ ဘာ ဘာလုပ်တာလဲဟင်”
“ငြိမ်ငြိမ်နေ အပြစ်ပေးမလို့ဆို”
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပလပ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ”
မမြရင် ကျနော့်လီးကိုစုပ်နေပြီ။အိမ်မက်တောင်မက်ဖူးတဲ့အရာကို
မမြရင်ကလုပ်ပေးနေသည်။မမြရင်ခေါင်းကိုကိုင်ကာဖိပေးပြီး
ဖင်ကိုကော့တင်ပေးမိသည်။မမြရင်ကလီးထိပ်ကိုငုံပြီး ပါးစပ်ထဲဝင်သလောက်တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ကာဂွင်းထုပေးနေတော့ မခံနိုင်တော့ လရည်တွေတပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်မိတော့သည်။
“အအ အားး အမ မရတော့ဘူး အားးးအီးးထွက် ထွက်ပြီ အီးးရှီးးး”
နေ့လည်ကတည်းကတင်နေတဲ့အကြောတွေ ခုမှပဲပြေသွားတယ်။မမြရင်ပေးတဲ့အပစ်က ဒါလား။ဒီအပြစ်မျိုးဆိုဆယ်ခါပြန်
ခံလိုက်အုန်းမယ်။
“ဟူးး ကိုယ်တော် များလိုက်တဲ့လရည်တွေ ဗိုက်တောင်ပြည့်တယ် ”
“အင် အမက မျိုချလိုက်တာလားဟင်”
“မမျိုလို့ဘယ်ထွေးရမှာလဲ ကောင်စုတ်လေးရဲ့”
“အား အားနာလိုက်တာအမရယ်”
“မောင်လေး အမပေးတဲ့ပြစ်ဒဏ်ကကောင်းလား”
“ကောင်းတယ်ဗျာ ရှယ်ပဲ ဒါမျိုးဆို ဆယ်ခါပြန်ခံလိုက်မယ်”
“ကောင်စုတ်လေး အမကိုရော အဲ့လိုမလုပ်ပေးချင်ဘူးလား”
“ဗျာ အဲ့လိုလုပ်ရမယ် သား မလုပ်တတ်ဘူး”
“သင်ပေးမှာပေါ့ လုပ်ပေးမလား”
“လုပ်ပေးမယ်လေ ဒါပေမယ့် ဘာမှမှမမြင်ရတာ”
“အမယ်လေးတော် ဒီမှာ ဓာတ်မီးရှိပါတယ် ကျုပ်စပ်ပတ်သေချာ
ဖြဲကြည့်ပါတော်”
“ဟီးးးး သားတစ်ခါမှ စောက်ဖုတ်မမြင်ဖူးလို့ပါ”
“မမြင်ဖူးရင်ပြမှာပေါ့ ပြီးရင် လိုးလည်းလိုးခိုင်းမယ် ငါ့မောင်ကို
လောကပညာရပ်တွေအကုန်သင်ပေးမယ်တစ်ခုရှိတယ်နော်
အမနဲ့ငါ့မောင် ဒီလိုပတ်သတ်ကြတာ ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောရဘူးနော် ကြားလား တစ်ယောက်ယောက်သိရင် မင်းရောအမပါသေမှာ
ကိုထွန်းသတ်လိမ့်မယ်”
“စိတ်ချပါအမရ ဒါမျိုးက လူတိုင်းကိုလိုက်ပြောနေရမယ့်အရာမှ
မဟုတ်တာ အမက သားကို သင်ပေးမယ်ဆိုလို့တောင် ပိုပြီးကျေးဇူးတင်သေးတယ်”
“ကဲထ ဒီမှာသေချာကြည့် ဒါ မိန်းမစပ်ပတ်ပဲ လေ့လာသုံးသပ်
ပေတော့”
ကျနော်တော့ ထီပေါက်တာပဲ။နေ့လည်ကဒေါ်ခင်မြကို ဧည့်သည်တွေ
ရောက်လာလို့မလိုးခဲ့ရပေမယ့် ခုတော့ ကိုကြီးထွန်းမိန်းမ မမြရင်ကို
လိုးရတော့မည်။ဝင်းအောင်ထက်ပိုကံကောင်းသည်။ဝင်းအောင်က
လူအလစ်မှာအချိန်ပိုင်းလေးနဲ့ပဲလိုးရတာ။ကျနော်က အိပ်ယာထဲမှာ
ဇိမ်နဲ့ ကိုကြီးကိုပြန်မလာမခြင်းကိုလိုးလို့ရနိုင်သည်။ညနေတုန်းက
မမြရင်ကို ဘယ်လိုကြံမရလဲတွေးနေတုန်းရှိသေးတာ။ခု မမြရင်က
ကျနော်ထက်တောင်လက်ဦးသေးသည်။ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲကျသလိုပေါ့ဗျာ။ကောင်းတာပေါ့ အလိုးပညာပါ သင်ပေးမှာဆိုတော့ ကျနော် ဝင်းအောင်ထက်အသာကြီးသာပြီလေ။
မမြရင် အိပ်ချလိုက်ပြီးဓာတ်မီးဖွင့်လိုက်သည်။အိုးးးးးဘယ်အချိန်
အဝတ်တွေချွတ်ထားလဲမသိဘူးဗျ။တကိုယ်လုံးအဝတ်တွေတစ်ခုမှ
မရှိတော့ဘူး။မမြရင်က ဒေါ်ခင်မြလောက်မဖြူပေမယ့် အတွင်းသားတွေက ဝင်းနေသည်။မမြရင်နို့ကြီးတွေက ကလေးမရှိသေးတော့ တင်းရင်းနေသေးသည်။ဓာတ်မီးနဲ့ထိုးကာ
စောက်ဖုတ်ကိုကြည့်သည်။အမမြရင်စောက်ဖုတ်ကစည်းခုံကနေ
ဖင်ကြားအထိအမွှေးပါးလေးဖုံးလွှမ်းထားသည်။ကိုကြီးထွန်း
သုံးနှစ်ကျော်လိုးထားတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးဆိုတော့အဖတ်လေးတွေ
လန်တက်နေပြီ။အစိလေးကတော့ပြူးလို့။စိတ်ထနေလို့ထင်တယ်ဗျ
အဖုတ်ဝကအရည်တွေစို့နေသည်။
“မောင်လေးယက်ပေးလေ”
“ယက်မယ်ဗျာ ဘယ်ကစယက်ရမလဲ”
“အဖုတ်ဝကနေ သိမ်းပြီးအပေါ်အထိယက်ဟာ ”
ကျနော်မျက်နှာအဖုတ်မှာအပ်ပြီး မမြရင်ပြောတဲ့အတိုင်း မမြရင်
ခိုင်းသလိုပုံစံမျိုးစုံယက်ပေးလိုက်သည်။အနံ့လေးရှိပေမယ့် ခုနက
ဆေးထားလို့ထင်တယ်။အနံ့မပြင်းဘူး ဆပ်ပြာနံ့လေးသင်းလို့။
မမြရင်စောက်ဖုတ်ကြီးတဖြည်းဖြည်းဖောင်းတင်းလာသည်။
ကျနော်လည်းသင်ပေးသလိုအကုန်ပေးရင်းဖင်ဝကိုလည်းတစ်ချက်
တစ်ချက်ယက်မိသည်။ခုချိန်ရွံမနေတော့။ဖင်ရောအဖုတ်ပါကျုံး
ယက်ပစ်သည်။ဖင်ကိုယက်မိတော့ မမြရင်တွန့်တက်သွားသည်။
ကြိုက်တယ်တော့ထင်တာပဲ။ကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင်ကာသူ့အဖုတ်နဲ့
ကပ်ထားတော့သည်။ကျနော်လည်း မမြရင်အဖုတ်ယက်ရင်း လီးက
ပြန်တောင်လာသည်။
“အားးအားးရှီးးကောင်းလိုက်တာ ယက်ယက် အစိလေးကိုစုပ်
အအအ ဖင်ဖင် ရှီးးး ပြီးပြီမောင်လေးရယ် အီးးးးရှီးးးးး”
မမြရင်ပြီးမှပဲကျနော်လည်းအသက်ရှူဝတော့သည်။ဒီတစ်ခါတော့
သူကဓာတ်မီးကိုင်ကာထိုးပြပြီး ကျနော့်ကိုလိုးခိုင်းတော့သည်။
“ထ မောင်လေး လိုးပေးတော့ အဖုတ်အောက်နားကအပေါက်ကို
လီးတေ့လိုက်”
ကျနော်လည်းမမြရင်ပြောသလိုပဲအဖုတ်ဝမှာလီးတေ့ပြီးထိုးထည့်
လိုက်သည်။
“အ ကျွတ်ကျွတ် ဖြည်းဖြည်း နေဦး တစ်ခါတည်းအဆုံးမထည့်နဲ့
နည်းနည်းခြင်းထည့်ပြီး အထုတ်အသွင်းလုပ် ပြီးမှအဆုံးထိထည့်
တစ်ချက်ခြင်းလိုး အရှိန်ရမှဆောင့် နို့မို့ဆို ကျုံးလိုးရင်
အပြီးမြန်တတ်တယ် စိမ်လိုးမိန်းမတိုင်းကြိုက်တယ်”
“ဟုတ်အမ”
ကျနော်လည်း မမြရင်ပြောတာနားထောင်လိုက်ပြီး လိုက်လုပ်သည်။
ပထဆုံးလိုးဖူးတဲ့စောက်ဖုတ်က အကို့မိန်းမ မရီးအဖုတ်ဖြစ်မယ်လို့
တွေးတောင်မတွေးဖူးဘူး။ကောင်းလိုက်တာဗျာ ကျနော်လီးသွင်း
လိုက်တိုင်း အတွင်းသားတွေကို တထစ်ထစ်နဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး
အီစိမ့်နေတာပဲ။မမြရင်ကတော့ အံ့ကြိတ်ပြီး တစ်အင်းအင်းနဲ့
ဖြစ်နေတော့တာပဲ။အရည်ထွက်လာတော့ အသံပါထွက်လာရော
တပြွတ်ပြွတ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ဗျ။ကျနော်လည်း တစ်ချက်ခြင်းပဲ
စိမ်ပြီးလီးကိုအဆုံးထိထုတ်ပြန်ထည့် ဇိမ်နဲ့ကိုလိုးပေးလိုက်သည်။
ဆက်ရန်
အဖျားတော်တော်ရှည်သွားလို့ ခုမှပဲ ပြန်တင်ဖြစ်တယ်ဗျာ
အမျိုးတို့လည်းဂရုစိုက်ကြပါဗျ
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ အခန်း(၅)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“အင်းးးးကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ် မင်းကလူပျိုလေးသာ
ဆိုတယ် အလိုးကောင်းပဲ ဆောင့်ဆောင့် ဆောင့်လိုးတော့
တမောလေးဆောင့် ပြီးရင် ခုလိုစိမ်လိုး အဲ့လိုလိုးသွား မိန်းမလိုးရင်
သူ့ထက်အရင်မပြီးစေနဲ့ သူပြီးမှ ကိုယ်ကပြီးရမယ် အာ့အရေးကြီးတဲ့အချက်ပဲ မောင်လေးး အင်းးးဟင်းးအူးးးး
ကောင်းလိုက်တာ အားးးဆောင့် ဆောင့် လင်လေး”
“ကျနော်လည်းကောင်းတယ်အမ အားးအီးးးး”
“ကောင်းရင်လိုးကွာ ဒီရက်ထဲ မင်းအကိုက မအားလို့မလိုးဖြစ်ဘူး
အမငတ်နေတာ သူပြန်မလာရင် မောင်လေးအဝလိုးပေးသွား”
“စိတ်ချအမ ကျနော့်လီးကိုဒီအဖုတ်ထဲက မချွတ်တမ်းကိုလိုးမှာ”
“လိုးပါတော် လိုးပါ လင်လေးရယ် မိန်းမနို့တွေကိုစို့ပေးအုန်း
အောက်ကလည်းဆောင့်ပေး မိန်းမပြီးတော့မယ် အင်းးးးအင်းးးး”
ကျနော်လည်းအောက်ကညှောင့်ရင်း နို့တွေကိုကုန်းစို့လိုက်သည်။
မမြရင် သင်တဲ့အတိုင်းလိုက်လုပ်တာ ဟုတ်သားဗျ။လီးနဲ့အဖုတ်
လိုးတယ်ဆိုတာဟိုကောင်တွေ အာသလိုမျိုးမဟုတ်တာ ကိုယ်တိုင်လုပ်ရမှ သိသည်။မမြရင်အဖုတ်ကလီးကိုညှစ်ညှစ်ပေးတဲ့
အချိန်မှာ လီးကိုတင်းကနဲဗျာ အီစိမ့်နေတာပဲ။ခုနကတစ်ခါ
ပြီးထားတာရယ် မမြရင်ပြောသလိုလိုးတာရယ်ကြောင့်
ကျနော်မြန်မြန်မပြီးဘူးဗျ။နေ့လည်က ဝင်းအောင် ဒေါ်ခင်မြကို
လိုးတာခုလောက်တောင်မကြာဘူး ငါးမိနစ်ကျော်ကျော်ပဲကြာမယ်။ခုကျနော်လိုးနေတာက မိနစ်နှစ်ဆယ်နီးပါးရှိပြီ။
“ဟင်းးးးအင်းးး မြန်မြန်လေး အမပြီးတော့မယ် ကြမ်းကြမ်းလိုး”
“ကျနော်လည်းပြီးချင်ပြီအမ အားးးအီးးးး”
“လိုးလိုးဆောင့်လိုး အားးးအားးးရှီး ပြီးပြီ အားးးးမောင်လေးရယ်
ကောင်းလိုက်တာ ဟင်းးးးအင်းး လင်လေးကအရမ်းတော်တာပဲ”
“အားးးးးးကျနော်လည်းပြီးပြီ အမ အအ အားးးးးအားးးအီးးးးး”
“တော်လိုက်တဲ့လင်လေး နောက် ကိုထွန်းမရှိတိုင်း လာလိုးပေးနော်”
“စိတ်ချအမ ကိုထွန်း မြို့တက်တိုင်းလာလိုးမယ် ဟီးးးးး
အမအဖုတ်ကြီးကအထဲကနေညှစ်တယ် လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ”
“ငါ့မောင်ကလည်း မိန်းမ မလိုးဖူးတဲ့လူပျိုလေးသာဆိုတယ် လိုးတာ
ဝါရင့်သဘာရင့်ကြီးအတိုင်းပဲ ဒီအတိုင်းသာလိုး
မိန်းမတွေအကုန်စွဲတယ် ”
မမြရင်က ကျနော့်ဂုတ်ကိုဆွဲနှိမ်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုလာစုပ်သည်။
အဖုတ်ထဲကခုလေးတင်ပြီးထားတဲ့လီး တင်းကနဲဖြစ်သွားရသည်။
နှုတ်ခမ်းကိုခပ်ကြာကြာစုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲလျှာကြီးဝင်လာသည်။
ကျနော်လည်း မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နဲ့ ပြန်လုပ်တာပေါ့။မမြရင်အဖုတ်ကလီးကိုဖွဖွလေးညှစ်ပေးလာသည်။
“အယ် ခုပဲလိုးပြီးတယ် လီးကပြန်မာလာပြန်ပြီ ဟွန့်”
“အမအဖုတ်အထဲကနေ ညှစ်တာကိုဗျ”
“ကြိုက်လား”
“ကြိုက်တယ်အမ”
“အမလို့မခေါ်နဲ့တော့လေ လိုးပဲလိုးပြီးနေပြီ မိန်းမလို့ခေါ် ”
“အဲ့လိုကြီးခေါ်ချင်ဘူးဗျ”
“ဘာလို့တုန်း”
“အာ့က ကိုကြီးထွန်းခေါ်နေကြလေ ”
“အာ့ဆိုဘယ်လိုခေါ်ချင်တုန်း”
“မြလို့ခေါ်လေ မြရေ မြ မမမြ”
“ရှင် ရှင့် အင်းးးး ယောကျ်ားကိုလည်း ကိုကောင်းလိုပဲခေါ်မယ်နော်”
“မြကြိုက်သလိုခေါ်”
“ကောင်းရေ ”
“မြရေ”
“လိုးပေးအုန်း မြမဝသေးဘူး ကောင်းလီးကြီးနဲ့
အလိုးခံချင်သေးတယ် ခုခဏချွတ် တောင်လာအောင်စုပ်ပေးမယ်”
“ဟုတ်”
ကျနော်တော့ဂေါ်တာပဲ။ယာယီမိန်းမရပြီ ဟိဟိ။ကိုကြီးထွန်း
ပြန်မလာခင်အထိ ယာယီလင်အဖြစ် လိုးရမယ့်အပြင် နောင်လည်း
လစ်ရင်လစ်သလိုလာလိုတဲ့လေ။ကိုကြီးထွန်းသာ ကျနော် သူ့မိန်းမကိုလိုးနေမှန်းသိရင် ဘယ်လောက်တောင်ဒေါပွလိမ့်မလဲ။
သူ့မိန်းမနဲ့တဲစောင့်အိပ်ဖို့ကိုလည်း သူပဲအကြံပေးတာလေ။ခုတော့ သူ့မိန်းမကို နောက်လင်ယူဖို့ခွင့်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားတယ်။
ကျနော် မမြရင်ပေါ်ကနေဆင်းကာ ဘေးမှာလှဲအိပ်လိုက်သည်။
လီးကလိုးထားတဲ့အရည်တွေပေပွနေတာပဲဗျ။မမြရင်ထလာကာ
ကျနော်ပေါ်ကြား ခေါင်းစိုက်ပြီး ခပ်ငိုက်ငိုက်ဖြစ်နေတဲ့လီးကို
အသာဆွဲပြီး ငုံစုပ်တော့သည်။လိုးထားတဲ့အရည်တွေ
ပေလူးနေပေမယ့် မမြရင်ကသုတ်မပစ်ပဲ ပြောင်အောင်ယက်ပလိုက်
သည်။လီးက တစ်ခဏအတွင်းမတ်မတ်တောင်လာသည်။မမြရင်
ကျနော်ခါးပေါ်ခွကာ အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီးထိုင်ချတော့သည်။
“ဘွတ်ဘလွတ် ဗြစ်ဗလစ် ”
လီးကအဖုတ်ထဲခပ်စည်းစည်းပဲဝင်သွားသည်။ဖင်ကြီးကြွကာ
တစ်ချက်ခြင်းဆောင့်ပြီး ကျနော်ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ကာ
တစ်ဖုန်းဖုန်း ဆောင့်ချတော့သည်။ကျနော်အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတော့ မမြရင်မျက်နှာရှုံ့ရှုံ့သွားသည်။
“အမယ်လေးထိလိုက်တာကောင်းရယ် သားအိမ်ပါထိတယ် အားးး”
“အားးးအီးးးးမမမြရယ် ကောင်းလိုက်တာ”
“ယောကျာ်းကိုရှယ်ပြုစုမှာ အားအားး”
“ဘွတ်ဘွတ် ဒုတ် ဒုတ်”
“လင်ကြီးလီးနဲ့ လင်ငယ်လီး ဘယ်လီးပိုကြိုက်လဲ ကိုထွန်းကအကြိီးကြီးနော်”
“ဟုတ်တယ် ကိုထွန်းကပိုကြီးတယ် မောင်လေးကပိုရှည်တယ်
တစ်မျိုးစီကောင်းတယ်”
“မြကိုမေးမလို့”
“မေးလေ ကြိုက်တာမေး”
“မြနဲ့ကိုကြီးထွန်းက မောင်နှမဝမ်းကွဲတော်တယ်ဆိုဟုတ်လား”
“ဟင် ကောင်းသိတယ်လား ဟင်းးးးးထိတယ် ရှီးးအ ဟုတ်တယ်
မြနဲ့ကိုထွန်းကဝမ်းကွဲတော်တယ် အမေ့ဘက်ကလေ ကိုထွန်းအမေနဲ့
မြအမေက ညီမအရင်းလေ”
“အ်ီးးးအိမ်မှာအမေနဲ့ကြီးကြီးပြောတာကြားဖူးတာပါ အာဆိုကိုကြီးထွန်းက နှမလိုးကြီးပေါ့နော်”
“အယ် ကောင်းနော် ပေါက်ကရ ဟုတ်ပါတယ်လေ ကိုထွန်းက
နှမလိုး ရှင်လေးက မရီးလိုးလေး အင် အင် ထိလိုက်တော် ရှီးးး”
“အဲ့တုန်းကအကြောင်းလေးပြောပြပါလားဟင်”
“ဘယ်လိုအကြောင်းလဲ”
“အော် ကိုကြီးထွန်းနဲ့မြတို့ ဘယ်လိုလိုးဖြစ်သွားလဲဆိုတာကိုလေ”
“အင်း ပြီးရင်ပြောပြမယ်လေ ခုနောက်ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းမယ်
လာ မိန်းမဖင်ကုန်းပေးမယ် ယောကျ်ားကနောက်ကလိုးးးး”
“လိုးမယ် မြဖင်ကြီး နောက်ကကြည့်ပြီးလိုးချင်နေတာ”
မမြရင်လိုးနေတာရပ်ပြီး ကျနော့်ပေါ်မှဆင်းကာ ဖင်ကုန်းပေးသည်။
ဓာတ်မီးယူပြီး မမြရင်နောက်မှာသွားကာအဖုတ်ကိုထိုးကြည့်သည်။
ဖင်ကုန်းထားတော့အဖုတ်ကြီးကိုပြူးလို့။လိုးထားလို့မစိသေးတဲ့
စောက်ခေါင်းက ဟပြဲလေး။ ကြွက်နားရွက်တွေက လန်ပြဲပြီး ဖင်ဝလေးကလည်းမဲမဲလေး။လီးကိုအဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး ခါးကိုင်ကာ
တစ်ချက်ထဲဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။
“အားးဟားးသေပါပြီ ယောကျ်ားရယ် အောင့်သွားတာပဲ ဖြည်းဖြည်း
အီးးးရှီးးး ဒီပုံစံက လီးအဝင်ပိုနက်တယ် ခံနိုင်ပြီဆိုမှအကြိုက်လိုး”
“ဟုတ်လား မြအဖုတ်ကြီးလန်ပြဲနေတာမြင်တော့ တေ့ဆောင့်ထလိုက်တာ ဟီးးးး”
“ကောင်ဆိုးလေး ခုဆောင့်တော့ မိန်းမပြီးခါးနီးပြီ ဆောင့်ဆောင့်
လိုးပေး မလျော့နဲ့တော့”
မမြရင်ကပြောရင်း ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကိုခေါင်းအုန်းနဲ့ကပ်ကာ ဖင်ကြီး
ကော့ထောင့်ပေးနေတော့ ကျနော်လည်း ခါးကိုညှစ်ကိုင်ပြီး
တဖောင်းဖောင်း ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးပလိုက်သည်။
“ဘွတ်ဘွတ် ဒုတ်ဒုတ် ဖန်းဖန်းဖန်း ဗြိ ဗွိ ဘွတ်”
“အားးအားရှီးးးပြီးပြီ ပြီးပြီ ရှီးးးအီးးကောင်းလိုက်တာ ကောင်းရယ်
ချစ်လိုက်တာ လင်ငယ်လေး လိုးလိုး မပြီးသေးရင်ဆက်လိုးး
လရည်အထဲပဲပန်းထည့်လိုက်”
“ဒီပုံစံပိုကြိုက်တယ် မြရယ် အားးး ကောင်းလည်းပြီးတော့မှာ အီးး”
ကျနော်လည်း အရှိန်မြှင့်ပြီး တဖောင်းဖောင်းလိုးရင်း အဖုတ်ဝမှာ
လီးအရင်းထိဖိကပ်ကာ လရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ကာ မမြရင်
ကျောပေါ်ပါးအပ်ပြီးမှိန်းနေလိုက်တော့သည်။
“အားးးးကျနော်ပြီးပြီ မမမြရယ် အားးးးရှီးးး”
“အင်းးးဟင်းးးလရည်တွေအများကြီးပဲကောင်းရယ် ပူသွားတာပဲ”
အပေါ်ကဖိထားလို့မမြရင်လေးနေမှာဆိုးလို့ သူ့ခါးကိုဖက်ကာ
ဘေးကိုလှဲချပြီးနှစ်ယောက်သားကပ်လျက်ဖက်ပြီးအမောဖြေနေ
လိုက်သည်။ဝင်းအောင်ရေ ငါတော့ မင်းထက်သာသွားပြီကွလို့
ကိုယ်ဘာသာ စိတ်ထဲပြောရင်းမှိန်းနေလိုက်သည်။မိုးကလည်း
တအုန်းအုန်းရွာနေတာဆိုတော့ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
#############
“ဟော့ လင်လေးနိုးလာပြီလား မျက်နှာသစ် ထမင်းကြော်စား
ကြက်ဥလေးပါကြော်ပေးထားတယ်”
“မြ ဘာလုပ်နေတာလဲ”
“လင်လေးအတွက် ကြက်လုပ်နေတာ ကြော်ပေးမယ်ကြိုက်လား”
“ကြိုက်တယ် အကုန်ကြိုက်တယ် ”
“မျက်နှာသစ်လေ မနက်စာစားရအောင် ”
ကျနော်မျက်နှာသစ် ဆားနဲ့သွားတိုက်ပြီး ထမင်းကြော်ထိုင်စား
နေလိုက်ရင်း ညက မမြရင်နဲ့ လိုးဖြစ်ကြတာကိုတွေးနေမိသည်။
ခက်ခက်ခဲခဲလုပ်ယူရမယ်ထင်တယ်။ငှက်ပျောသီးအခွံခွာတာကမှ
ခက်အုန်းနည်။မနေ့က မြွေကြောက်ပြီး နောက်ဆုတ်ရာက
ကျနော်နဲ့ထပ်လျက်လဲကျတော့ ကျနော့်လီးနဲ့သူ့ဖင်မိတ်ဆက်ရင်း
မမြရင် ကျနော့်အပေါ် ဆွဲစားဖို့အကြံရသွားတယ်ထင်တာပဲ။
လင်ကလည်းမရှိ မတ်ကလေးနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ အတူနေရမှာဆိုတော့
ကျနော်နဲ့သူလစ်လပ်နေတဲ့ ကွက်လပ်ကိုဖြည့်လိုက်တယ်ပေါ့။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ကျနော်ကတော့ကံကောင်းတာပဲ။လူပျိုပေါက်
အရွယ်နဲ့ အလိုးသင်ခန်းစာကို လက်တွေ့သင်ယူခွင့်ရလိုက်တာပဲ။ကိုကြီးထွန်းပြန်မလာမခြင်းကတော့မမြရင်သင်ပေးတဲ့သင်ခန်းစာကို
သင်ယူရမှာပဲ။ကျောင်းစာဆို ဒီလောက်စိတ်ပါမှာမဟုတ်ဘူး ဟီးးး။
ကျနော် တောင်တောင်အီအီစဥ်းစားရင်း အကြမ်းတစ်အိုးနဲ့ ထန်းလျက်မြည်းပြီး စည်းစိမ်ရစ်နေတာပေါ့။မမြရင်ကတော့
မီးဖိုချောင်မှာ ကြော်လှော်ချက်ပြုတ်နေလေရဲ့။
“လင်လေးရေ ရော့ ကြက်ကြော်လေးမြည်းကြည့် ခုအမြည်းစား
ရေနွေးနဲ့ နေ့လည်ကျမှအဝစား”
“ကြက်ကြော်ပဲလားမြရဲ့”
“ဟင် ဘာလို့ အော် ဟင်းဟင်း မပူနဲ့ ထမင်းစားပြီးတရေးအိပ်ရင်
အဲ့ကျမှ အဝစား တစ်နေ့လုံး တစ်ညလုံးရော နောက်ရက်ရော
အချိန်ရသေးတယ်လေ လင်လေးရဲ့ ကိုထွန်းပြန်လာတဲ့အထိပဲ”
“ဟုတ်ပါပြီဗျာ”
“မြ ရေချိုးအုန်းမယ် ဟင်းချက်နေတာနံစော်နေပြီ”
“အင်း မြ ချိုးလေ”
မမြရင် တဲပေါ်တက်လာပြီး ကြက်ကြော်နှစ်တုံးပေးသည်။ပြီးတော့
အခန်းထဲဝင်ပြီး အဝတ်လဲနေသည်။ကျနော်ထလိုက်သွားပြီး
အပေါ်အကျီ်ချွတ်ကာ ရင်ရှားဖြစ်နေတဲ့မမြရင်နောက်မှာ
ဒူးထောက်လိုက်သည်။
“အင် နေဦးလေ လင်လေးရယ် ရေမချိုးရသေးဘူးဆို”
ထဘီကိုဆွဲချွတ်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ကိုင်ပြီးမျက်နှာအပ်လိုက်သည်။
တမနက်လုံးအလုပ်လုပ်ထားလို့လားမသိဘူး။ချွေးနံ့ရော သေးနံ့ပါ
ရနေသည်။ရလည်း အဖုတ်ကြီးဆွဲယက်ပစ်သည်။
“အို နေပါဦးဆို ဇွတ်ပဲ ခုနက သေးပေါက်ပြီး မဆေးရသေးဘူး ”
“မဆေးရသေးလည်းယက်မှာပဲ”
“ပြောမရလည်း စိတ်ကြိုက်ပါတော် နေအုန်းခဏ အိပ်ပေးမယ်”
“မအိပ်နဲ့ ဖင်ကုန်းပေး”
မမြရင် မတ်တပ်ကနေ လေးဘက်ထောက်ဖြစ်သွားပြီး ဖင်ကြီးကော့
ပေးလာသည်။ညက မီးရောင်နဲ့အလှကတစ်မျိုး ခု နေ့အလင်းရောင်
နဲ့ကတစ်မျိုး။ကျနော်လည်းအဖုတ်ကိုသိမ်းကျုံးယက်ပလိုက်သည်။
ယက်နေရင်း ခုနကရနေတဲ့အနံ့လည်းပျောက်သွားပြီ။ မမြရင်
ကျနော့်စိတ်ကြိုက် ဖင်ကြီးထောင်ပေးရင်း အရည်တွေလိုက်လာပြီး
လက်တစ်ဖက်က ကျနော့်ခေါင်းကို လာကိုင်နေသည်။
ကျနော်လိုးချင်လာတာနဲ့ ပုဆိုးကွင်းသိုင်းကာ အဖုတ်ဝဟပြဲပြဲမှာ
လီးတေ့ပြီး လျောကနဲသွင်းလိုက်တော့သည်။
“အူးးးးကျွတ်ကျွတ် အင်းးးတစ်ဆုံးပဲလင်လေးရယ် ဆောင့်ဆောင့်”
ကော့နေတဲ့ဖင်ကြီးပေါ်ခွပြီးအပေါ်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။
ခဏကြာတော့ မမြရင် ဖင်ကြီးရမ်းကာ ကော့တင်လာပြီး အရည်တွေပန်းကာပြီးသွားတော့သည်။ကျနော်ကတော့မပြီးသေးလို့
ဆက်လိုးနေလိုက်သည်။
“အမယ်လေး ကောင်းလိုက်တာလင်လေးရယ် လိုးစမ်း နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြီးချင်လာပြီ ”
“ကျနော်လည်းပြီးတော့မှာ အားးး မြနဲတူတူပြီးမယ်လေ အားးရှီးး”
မမြရင်က ရှေ့စိုက်ကျနေရာက လက်ပြန်ထောက်ပြီး ကျနော်ဆောင့်
သမျှ ဖင်ကြီးနောက်ပြန်ပစ်ပေးသည်။
“ဘောက်ဘောက် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဘွတ်ပလွတ် ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း ”
ပြီးထားတဲ့အရည်တွေနဲ့ဆိုတော့ လိုးရတာ အသံတွေထွက်နေပြီး
လီးမှာလည်းအဖြူဖတ်တွေကပ်နေလေပြီ။နောက်ကနေတစ်ချက်
ဆောင့်လိုက်တိုင်း တုန်တုန်သွားတဲ့ဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီး
စိတ်ပိုကြွလာကာ မထိန်းတော့ဘဲ စိတ်လျော့ကာဆောင့်ဆောင့်
လိုးပလိုက်တော့သည်။
“အားအား မောင်လေး ကောင်းတယ် အိီးး ဆောင့်ပါ ဆောင့် မြပြီးတော့မယ် အီးးးဟင်းးးဟင်းးး”
“ကောင်းလည်း ပြီးတော့မယ် မမမြရေ အားးးအားးးပြီးးပြိီး ပြီးပြီ
အားးးးကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးဗျားး အားးးရှီးးး”
“မြလည်းပြီးပြီ ကောင်းရယ် အားးးး အားးးးဟင်းးးးဟင်းးးးဟင်းးး”
ညကလိုပဲ မမြရင်ကျောပေါ်မှာ ခဏနားပြီး ဘေးတိုက်လှဲကာ
မိန်းနေကြတော့သည်။နောက်ကနေဖက်ရင်းပါးကိုနမ်း နို့ကြီးတွေကို
နယ်နေလိုက်သည်။
“ခဏဖယ်ပါအုန်း ကောင်းရယ် မြရေချိုးအုန်းမယ် အနားယူအုန်း
နေ့လည်အိပ်မှနော် ပြီးရင် ကောင်းလည်းရေလာချိုး”
“တူတူချိုးကြမယ်လေ”
“အာ့ဆိုလည်းထ ယောကျ်ားအဝတ်တွေပေး လျော်ရအောင်”
ကျနော်နဲ့မမြရင် ရေချိုးအဝတ်လျော်ကြတာပေါ့။တစ်ချက်တစ်ချက် မမြရင် နို့ကြီး ဖမ်းဖမ်းညှစ်သလို မမြရင်
ကလည်း ကျနော့်လီးကိုလာလာကိုင်သည်။ တဲတွေကဝေးတော့
တော်ရုံမမြင်နိုင်ကြဘူးလေ။ရေချိုးထမင်းစားသောက်ပြီး တစ်ရေး
အိပ်ကြတော့ မလိုးဘူးဗျ။မမြရင်က ကျနော့်ကိုနိုးမှလိုးရမယ်တဲ့ အားမပျက်စေချင်လို့တဲ့လေ။အဲ့တော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲဝင်ကာ ကလေးလို နို့ကြီးနယ်ကာစို့လိုက် ညှစ်လိုအဖုတ်ကြီးကိုင်လိုက်နဲ့
ကစားနေလိုက်သည်။ကျနော်အိပ်ပျော်သွားတာ ဘယ်လောက်
ကြာသွားတယ်မသိဘူး။နိုးလာတော့ကျနော့်လီးကို မမြရင်က
စုပ်ပေးနေတာတွေ့ရသည်။နေ့အလင်းရောင်နဲ့ဆိုတော့ ကျနော့်လီးကို စုပ်ပေးတာ ဇိမ်ခံပြီးကြည့်နေလိုက်တာပေါ့။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ အခန်း(၆)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“ကောင်းလိုက်တာမြရယ် ထွက်ကုန်အုန်းမယ် လိုးချင်တယ်”
“နိုးလာပြီလား လိုးချင်လိုးပေါ့ ကောင်းသဘောလေ မြ အပေါ်က
ဆောင့်မယ်”
“အင်းးး ဆောင့်”
ခါးမှာ ထဘီမရှိတဲ့မမြရင်က ကျနော်ပေါ်ခွကာ အဖုတ်ဝမှာ
လီးတေ့လိုက်သည်။
“မြ နေအုန်း”
“အင် ဘာလို့လဲ ကောင်း”
“အဖုတ်ကြီးယက်ချင်လို့”
“အော် ယက်လေ ကောင်းသဘောဆို မြက ကောင်းလိုချင်တာ လိုက်လျောဖို့အသင့်ပဲ”
မမြရင်က ကျနော်ပေါ်လေးဘက်တွားတက်လာကာမျက်နှာပေါ်
ထိုင်ချသည်။ကျနော်လည်းအဖုတ်ကြီးဆွဲဟက်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ကာ လျှာကစားပေးလိုက်သည်။
“အူးးးကောင်းလိုက်တာ ကောင်းရယ် စုပ်စုပ် အစိလေးကိုကစားပေး
ဒီလိုအမှုတ်အလိုးကျွမ်းနေလို့ကတော့ ကောင်းကတော့ မိန်းမတွေ
ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတော့မှာပဲ”
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပလပ်လပ်ပလပ်ပြွတ် ဘွတ်ဘွတ်”
“အဟင့် ဟင့် ကောင်းရယ် တော်ပြီကွာ သေးပါထွက်တော့မယ်
လိုးကြရအောင် မယက်နဲ့တော့ ကောင်းစုပ်တာကြီးက အစိကို
ကျိန်းသွားတာပဲ အအ မကိုက်နဲ့လေ ရှီးးး”
ကျနော်လည်းစိတ်ထဲရှိသလို အဖုတ်ကိုယက်ပေးလိုက်တော့
မမြရင်ထွန့်ထွန့်လူးနေတာတွေ့ရသည်။ မိန်းမအဖုတ်ယက်ရင်
ဒီလိုနည်းအတိုင်းယက်ဖို့ တွေးထားလိုက်တော့သည်။မမြရင်က
လီးပေါ်ပြန်ခွကာ အဖုတ်ဝတေ့ပြီးဖြည်းဖြည်းခြင်း
ထိုင်ချတော့သည်။ကိုကြီးထွန်း သုံးနှစ်လောက် ထောင်းထားတဲ့
အဖုတ်ကြီးက ကျနော့်အတွက် သိပ်အချောင်ကြီးမဟုတ်ပေမယ့်
လိုးလို့ကောင်းနေသည်။အဖုတ်အတွင်းသားတွေက လီးကိုညှစ်ညှစ်
ပေးနေတဲ့ခံစားမှုက အီစိမ့်နေအောင်ကောင်းသည်။ကျနော်ငြိမ်ပြီး
မမြရင်ဆောင့်တာကိုဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။တစ်ချက်တစ်ချက်ပဲ
ကော့ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။
“အမယ်လေး ကောင်းရယ် ကိုထွန်းလိုသာ လီးတုတ်ရင် ပိုတောင်
ကောင်းအုန်းမယ်”
“ဟင် ခုကမကောင်းလို့လားမြရ”
“ဟုတ်ပါဘူး ကောင်းပါတယ် ကောင်းက လူပျိုပေါက်ပဲရှိသေးတာ
သေးအုန်းမှာပေါ့ ကြီးလာအုန်းမှာလေ ခုက ကိုထွန်းလီးတောင်
မရောက်ဖူးတဲ့နေရာကို ကောင်းလီးကရောက်နေတာ လီးကကော့နေ
တော့ ပိုတောင်ထိသေးတယ် အင်းးးဟင်းဟင်းးး အားးးရှီးး
ဟူးးးညောင်းလာပြီ ကောင်းရယ် တလှည့်လိုးအုန်း”
ကျနော်ကုန်းထကာ မမြရင်နို့ကြီးဖက်စို့ရင်း မမြရင်ကို ပက်လက်လှန်လိုက်ကာ လှေကြီးထိုးပဲလိုးနေလိုက်သည်။မမြရင်က
သူ့ခြေထောက်တွေကိုင်ကာ သကောက်ကွေးကနေဖြဲပေးထားလို့
ကျနော်လည်းအားရပါးရဆောင့်နေလိုက်သည်။နို့ကြီးစို့လိုက်
နှုတ်ခမ်းလေးဆွဲစုပ်လိုက်နဲ့ အောက်ကလည်းဆောင့်တာပေါ့။
“အင်းးဟင်းဟင်းး အမေ့ အားးး ကောင်းလိုက်တာ လိုးလိုး ဆောင့်
အဖုတ်ကြီးပြဲနေအောင်ဆောင့် လိုးပစ် လရည်ကိုအဖုတ်ထဲပဲပန်း
ကောင်းနဲ့ရတဲ့ကလေး လိုချင်တယ်”
“ကိုကြီးထွန်းနဲ့က ကလေးမရဘူးလားဟင်”
“ဘာလို့လဲမသိဘူး မရသေးတာ ကဲပါ လိုးလိုးးး ဆောင့်ဆောင့်”
“ပြီးရင် ကိုကြီးထွန်းနဲ့ လိုးဖြစ်ကြတဲ့အကြောင်းပြောပြအုန်းနော်
အားးးလားးး ညှစ်လိုက်တာ အီးးးးး”
“ပြီးတော့မယ် လိုးလိုး အားးးကျွတ်ကျွတ် အင်းးးးရှီးး”
“ဗြစ်ဗလစ် ဒုတ်ဒုတ် ဘွတ်ဘွတ်ပလွတ်ဘွတ် ဗြွတ်ဘု ”
“ကောင်းလည်းပြီးတော့မယ် လရည်တွေပန်းထည့်ပစ်မယ်
ဗိုက်ကြီးစမ်းကွာ အားးးးရှီးးးးပြီးပြီဗျာ ကောင်းလိုက်တာမြရယ်”
“အီးးးးးဟင်းးးအင်းးးး မြလည်းပြီးပြီ ကောင်းရယ် သားအိမ်ထဲပါ
နွေးသွားတာပဲ”
မမြရင်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ် ပါးကိုနမ်းကာနှစ်ယောက်ထပ်လျက်သားပဲ နားနေကြသည်။မမြရင်က သူနဲ့ကိုကြီးထွန်း ငြိခဲ့တဲ့အကြောင်း
ပြောသည်။
“အဲ့တုန်းက ကိုထွန်းက ဆွဲလိုးတာကောင်းရဲ့ မြကနေမကောင်း
ဖြစ်နေတာလေ အိမ်မှာ လူလစ်တုန်းတက်လုပ်တာ”
“အာ့ဆို နေမကောင်းနေတာကိုအတင်းကြံတာပေါ့ ”
“အင်း ဟုတ်တယ် ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်း သူလိုးတိုင်းခံတော့တာပဲ
ခစ်ခစ်ခစ် သူ့လီးကြီးကိုစွဲသွားတာကို တစ်ရက်ကျ ကိုထွန်းနဲ့
ဖြစ်နေတာအမေသိသွားတော့ ဆူလိုက်ဆဲလိုက်တာ ရစရာကိုမရှိဘူး
ကိုထွန်းကိုလည်းအိမ်ပေါ်ကနှင်ချတယ် မြကိုလည်း အခြားရွာပို့
လိုက်တယ် အဲ့မှာ ကိုထွန်းလာခိုးတာနဲ့ ဒီကိုလိုက်လာတာခုထိပဲ”
“မောင်နှမခြင်း လိုးရတော့ ဘယ်လိုနေလဲဟင် မြ”
“အင်းးမောင်နှမခြင်းဆိုတော့ ခံစားမှုကတစ်မျိုးပဲ
ကိုထွန်းကိုချစ်သူလိုရော အကိုလိုပါ ချစ်ရတာပေါ့ ”
“အာ့ဆို ကောင်းကျတော့ရော”
“ကောင်းကျတော့ လင်ငယ်လေးလိုရော မတ်ကလေးလိုရော
ချစ်ရတာပေါ့ ခစ်ခစ် နောက်လည်း ကိုထွန်းလစ်တာနဲ့လာလိုးနော်
ကောင်းလီးကို ကြိုက်နေပြီ အဖုတ်ထဲအောင့်အောင့်သွားတာ”
“ကောင်းလည်းမြအဖုတ်ကြီးကိုကြိုက်နေပြီ မကြာမကြာလာလိုးမှာ”
ကျနော်နဲ့မမြရင်လည်း လိုးလိုက်နားလိုက် စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက်နဲ့
နှစ်ရက်အတွင်း ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ကိုလိုးနေတော့တာပဲ။ကျနော်လည်း
ပညာစုံတတ်လိုက်တာပေါ့။အားရှိအောင် ကြက်ဥတွေဖောက်
သောက် ငှက်ပျောသီးတွေစားပေါ့။ဝင်းအောင်နဲ့ သူ့အဒေါ် ဒေါ်ခင်မြ
လိုးကြတာကိုလည်း မမြရင်ကိုပြောပြလိုက်တယ်။ကျနော် ချောင်း
ကြည့်ခဲ့တာရော အခွင့်မရလို့မလိုးဖြစ်လိုက်တာရော စုံလို့ပေါ့။
မမြရင်ကတော့မှာတယ်။ဒေါ်ခင်မြကို အခွင့်ရတဲ့အခါလိုးပေါ့တဲ့
သူ့ဆီလည်း မကြာမကြာလာဖို့မှာတယ်။နောက်နေ့ နေ့လည်မှာ
ကိုကြီးထွန်းပြန်လာတော့ ကျနော်အိပ်ပျော်နေတာဗျ။
ကံကောင်းတယ်။မမြရင်က အိပ်ခန်းထဲအကုန်ရှင်းထားတယ်။
သုတ်ရည်နံ့တွေ နံမနေတော့ဘူး။ကျနော်နိုးတော့ ကိုကြီးထွန်းနဲ့
စကားထိုင်ပြော သူဝယ်လာတဲ့မုန့်တွေစားပြီး ညနေစောင်းတော့
အိမ်ပြန်လာတာပေါ့။မပြန်ခင် ကိုကြီးထွန်း အိမ်သာသွားနေတုန်း
မမြရင်ကို တဲပေါ်ကနေ အိမ်သာဘက်ကြည့်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေ
ကျုံးလိုးလိုက်သေးတယ်။ကိုထွန်းပြန်လာတော့ ကျနော်ကအဝတ်ထုပ်လေးယူကာ ရွာပြန်လာခဲ့သည်။
” ဟျောင့် ကောင်းလူ မင်းကလည်းခုမှပဲ ရွာထဲပြန်လာတော့တယ်
ငါကမင်းမရှိလို့ပျင်းနေတာ”
“အေး ငါ ကိုကြီးထွန်းတို့တဲ သွားစောင့်ပေးနေရတာ ”
“ငါသိတယ် ငါ့ကို အမရွှေစင်ပြောတယ် လာကွာ ငါတို့ ဟိုကောင်တွေဆီသွားရအောင် သူတို့နဲ့ချိန်းထားတယ် ဘောကန်ဖို့”
“ငါ အိမ်အရင်ပြန်အုံးမယ် မင်းလိုက်ခဲ့လေ မင်းပါတော့
ငါထွက်ရလွယ်တာပေါ့ နို့မို့ဆို ခုပဲအိမ်ပြန်လာတယ် ရွာထဲလျှောက်သွားနေတယ်ဆိုပြီး ဆူခံနေရမယ်”
“အေးလိုက်ခဲ့မယ်လေ အချိန်ရသေးတယ် ”
ဒီလိုနဲ့ ကြီးတော်တို့ ခိုင်းတဲ့အခါလယ်ထဲသွားရင်း မမြရင်ကို
သွားသွားလိုးရတာပေါ့။ဝင်းအောင်ကိုတော့ပြောမပြဘူး။ကိုယ့်အလှည့်ကျတော့ အူတိုတယ်လေ ဟီးးးး။လယ်ထဲမသွားရတဲ့အခါအိမ်က မကြီးရွှေဥနဲ့မလေးရွှေစင်တို့ကို
ချောင်းရတာပေါ့။ဟိုပေါ်ဒီပေါ်ချောင်းရင်း ဂွင်းထုရတာပေါ့။
အိမ်မှာက အမြဲလူရှိနေလို့ ရေချိုးတာကိုတော့ လူလစ်မှ
ချောင်းရဲတယ်။တစ်ရက် ညဘက်အိပ်နေရင်း သေးပေါက်ချင်တာနဲ့
ထကာ သေးထပေါက်ရသည်။အဲ့ရက်က ကျနော်ဘောကန်ရင်း
မိုးမိထားလို့ ကိုယ်လေးနွေးနေတာနဲ့အမေက အတူလာအိပ်ဖို့
ခေါ်တာနဲ့သွားအိပ်တဲ့ညပေါ့။သေးသွားပေါက်တုန်းကတော့
သေးပေါက်ချင်စိတ်လောနေတော့မသိဘူး။ပြန်လာတော့မှသိတာ။
အမေလေ စောင်တစ်ခြားလူတစ်ခြားဖြစ်နေပြီး ထဘီကလည်း
ခါးကနေပြေပြီးဖင်ဖွေးဖွေးကြီးအောက်ကိုရောက်နေတယ်။
အမေ့ဖင်ကြီးမြင်လိုက်တော့ လီးက ဒိန်းကနဲမတ်လာသည်။သားအမိခြင်းကိုမတွေးသင့်ပါဘူးကွာလို့ စိတ်ထိန်းပေမယ့် ခုလို
ဖင်ပေါ်နေတာကိုကြည့်ချင်တဲ့စိတ်ကလည်းရှိနေပြန်ရော။အာ့နဲ့
ဓာတ်မီးကိုခပ်အုပ်အုပ်ထိုးပြီး ဖင်ကြီးအသာကိုင်ဖြဲကာ အဖုတ်ကို
ကြည့်တော့ အဖုတ်က အဖတ်လေးတွေလန်နေပြီး အစိလေး
ငေါက်တောက်ထွက်နေကာအမွှေးအုံကလည်းမဲလို့။အမေ့အဖုတ်
နှုတ်ခမ်းသားကလည်းထူတယ်ဗျ။အပြားလည်းကြီးပြီးမို့နေတာ။
အမေ့ဖင်ကြီးနား မျက်နှာအသာကပ်ပြီး အဖုတ်နံ့ကိုရှူကြည့်တယ်။
အနံ့တော့သိပ်ထွက်မနေဘူးဗျ။အမေက သန့်သန့်ရှင်းရှင်း
နေတတ်တာကြောင့်ဖြစ်မယ်။ရင်တွေလည်းတဒိန်းဒိန်းခုန်နေပြီး
အမေနိုးသွားမှာလည်းကြောက်နေတာပေါ့။အဖုတ်မြင် မနေနိုင်တဲ့
အကျင့်အရ အမေ့အဖုတ်ကိုလျှာနဲ့တစ်ချက်ယက်ပေးလိုက်သည်။
အမေ မနိုးသေးတာနဲ့ နောက်နှစ်ချက်သုံးချက်ထပ်ယက်ကာ
အမေ့ထဘီကို ပြန်ဆွဲတင်ကာစိတ်လျော့ပြီး အမေ့ကိုနောက်ကခွ လီးကိုဖင်ကြားထဲ ထောက်ထားပြီးစောင်ခြုံကာ အိပ်လိုက်
တော့တယ်။အမေကယောင်တာလားမသိဘူး။ကျနော့်ဘက် ဖင်ကြီးပိုပစ်ပေးလာလို့ကျနော်လည်းမသိမသာလေး ညှောင့်ပေး
လိုက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။မနက်နိုးတော့ အမေကပုံမှန်ပဲ။
ကျနော်အိပ်ယာထ မျက်နှာသစ်ပြီး မနက်စာစားနေတုန်း နှဖူးလေး
လာစမ်းပြီးပြီးပြောတယ်။
“အင်းးးးအဖျားတော့ကျသွားပြီ အပြင်ထွက်မဆော့နဲ့အုန်း ”
“ဟုတ်”
အမေ ငါးဒိုင်သွားတော့ ဝင်းအောင်လာတယ်။အပြင်ထွက်ပြီး
မဆော့နဲ့ဆိုလို့ နှစ်ယောက်သား ကျားထိုးတမ်းကစားနေလိုက်တယ်။
ဒီလိုနဲ့နေလာရင်း ညဆိုအမေတို့နဲ့သွားသွားအိပ်ရင်း ကျနော့်ကို
ကျောပေးအိပ်တဲ့အမေ့ဖင်ကြီးကိုထောက်ထောက်ပြီးအိပ်ချင်ယောင်
ဆောင်ရတာလည်း အမော။တစ်ညတော့အမေနိုးလာတယ်။သူ့ဖင်ကြားထဲရောက်နေတဲ့ကျနော့်လီးကိုနောက်ပြန်စမ်းရင်း ထကြည့်တယ်။ကျနော်ကတော့အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာပေါ့။
အမေကဓာတ်မီးနဲ့ထိုးကြည့်ရင်း ပုဆိုးအောက်လက်ဝင်လာကာ
လီးကိုညှစ်ဆုတ်ပေးတယ်။ပြီးတော့ ဂွင်းဖွဖွလေးထုပေးတယ်။
ကျနော်ခိုးကြည့်တော့ လက်တစ်ဖက်က သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်နေပြီး
ပွတ်နေတာတွေ့ရတယ်။အမေဒီလိုလုပ်လိုက်မယ်လို့မထင်ဘူးလေ။သူလည်းအဖေနဲ့ကွဲပြီးကတည်းက ပြတ်လပ်နေတာဆိုတော့ ကျနော်နဲ့စိတ်ဖြေတာနေမှာပေါ့။ပွတ်နေရင်း ပြီးသွားလားမသိဘူး။
ကျနော့်လီးကိုထုပေးရင်း ခေါင်းတစ်ချက်ငုံ့ကာ ဒစ်ကိုငုံစုပ်
လိုက်တယ်။
“အင်းးးးအူးးး”
ကျနော်အသံပေးကာ ယောင်သလိုလုပ်လိုက်တော့ လီးကိုလွှတ်ကာ
အမေငြိမ်သွားတယ်။ကျနော့်မျက်နှာကိုဓာတ်မီးနဲ့ထိုးကြည့်ပြီး
ကျနော်ယောင်နေမှန်းသေချာတော့မှ ကျနော့်လီးကိုပြန်ငုံစုပ်ပေး
သည်။လီးကိုပါးစပ်ထဲရသလောက်မျိုပြီး ထုပေးတော့ ကျနော်
မနေနိုင်တော့ဘူး။ဖင်ကြီးကော့ပေးကာ လရည်တဗြစ်ဗြစ်ပန်းထုတ်
မိတာပေါ့။အမေကတဂွတ်ဂွတ် မြုချပြီး ကျနော့်လီးမှာကပ်နေတဲ့
လရည်တွေကိုပြောင်အောင်ယက်ကာ ကျနော့်ဘေးလှဲချပြီး ပါးလေး
နမ်းကာ အိပ်သွားတော့သည်။မမျှော်လင့်ဘဲ အမေရဲ့လီးစုပ်ပေးတာ
ခံလိုက်ရလို့ ကျနော်စိတ်ထဲကြေနပ်သလိုလို ပျော်သလိုလိုဖြစ်သွား
သည်။အမေအိပ်ပျော်သွားပြီးတအောင့်လောက်ကြာတော့ သူ့ဖင်ကြား မသိမသာလက်နှိုက်စမ်းကြည့်တော့ အရည်တွေစို့နေ
သည်။လိုးဖို့ကျတော့ မရဲဘူးဗျ။သားအမိဆိုတော့မလွယ်ဘူးလေ။
အဲ့တော့ ညဘက် အမေအိပ်မောကျတဲ့အခါ အဖုတ်နှိုက်ကာ
ယက်စုပ်ပေးရင်း အမေကလည်း တစ်ရေးနိုးဆိုထပြီးကျနော့်လီး
စုပ်ရင်းနေလာရတာပေါ့။လိုးချင်စိတ်ကလည်းမတရားဖြစ်နေတာ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမေနဲ့ကျုပ် ဒီလိုလေးခိုးလုပ်နေရတာကိုပဲ
ကြေနပ်လှပါပြီ။သူလည်းစိတ်ပြေ ကျနော်လည်းစိတ်ပြေပေါ့ဗျာ။
တကယ်လိုးလိုက်ရတာက ဝင်းအောင် အဒေါ် ဒေါ်ခင်မြကိုဗျ။
အဲ့ရက်က ကျောင်းမှာကတည်းက ဝင်းအောင်ပြောတာနဲ့နေ့လည်
ကျောင်းဆင်းတော့ အိမ်ပြေးပြီးလွယ်အိတ်ထားကာ ဝင်းအောင်နဲ့
လိုက်လာရတာပေါ့။ကြီးတော်ကထမင်းမစားဘဲ ဆော့ဖို့ပြေးတယ်
ဆိုပြီးဆူနေလို့ ကောက်ညှင်းထုပ်သုံးထုပ်လောက်ဆွဲပြီး
ယူလာခဲ့တယ်။ပြီးတော့ ဝင်းအောင်နဲ့လှေလှော်ပြီး ဒေါ်ခင်မြတို့အိမ်ဘက် လှော်ကြတာပေါ့။လမ်းမှာကောက်ညှင်းထုပ်
ဖြေစားကာ ဝင်းအောင်ကိုလည်းကြွေးရတာပေါ့။
ကောက်ညှင်းထုပ်ကို ဝက်သားနဲ့ထုပ်ထားတာဆိုတော့ စားကောင်းတာပေါ့။တစ်ထုပ်နဲ့တင် ဗိုက်တော်တော်ဝနေကြပြီလေ။
ဒေါ်ခင်မြအိမ်ရောက်တော့ ဧည့်သည်တွေရောက်နေတာနဲ့ သွားပါပြီ
ကွာလို့တွေးလိုက်မိတယ်။ကံကောင်းတော့ ဧည့်သည်တွေက ကျုပ်တို့ခြံဝလှေဆိုက်နဲ့ သူတို့လည်းထပြန်ကြတာ။ဒေါ်ခင်မြက
ကျုပ်တို့ကိုမြင်တော့ မျက်နှာဝင်းပသွားတာတွေ့ရတယ်။ဒီတစ်ခါတော့ မလွဲနိုင်တော့ဘူးဗျ။ဧည့်သည်တွေပြန်ပြီး
တအောင့်ကြာတော့ ဒေါ်ခင်မြကကျုပ်ကိုခေါ်ကာ အိပ်ခန်းထဲဝင်
တယ်။ဝင်းအောင်ကတော့ အိမ်ရှေ့ကနေလူသွားလူလာစောင့်ကြည့်
ပေါ့။ဒါပေမယ့်ဒီကောင် ကျုပ်တို့ကိုလာချောင်းမှာသိနေတယ်။
“ကောင်လေး လာလေ ဘာကြည့်နေတာလဲ မိန်းမစပ်ပတ်
မမြင်ဖူးဘူးလား လာ ဒီနားတိုး အနီးကပ်ကပ်ကြည့် ”
“ဟီးးးး”
အရင်အခေါက်တုန်းက သေချာမမြင်လိုက်ရတဲ့ဒေါ်ခင်မြစပ်ပတ်ကို
သေချာဖြဲကြည့်လိုက်တယ်။ဒေါ်ခင်မြက မမြရင်တို့အမေတို့
အဖုတ်နဲ့မတူဘူး သူကပုံစံတစ်မျိုး။ခပ်ရှည်ရှည်လေး အစိလေးက
ပြူးလို့ ဝင်းအောင်ပြောသလိုကျုပ်လက်တစ်ဝါးစာလောက်ရှိတယ်။
ကျုပ်လည်း ကြည့်ရင်းမျက်နှာအပ်ပြီးယက်ပစ်လိုက်တာ
ဒေါ်ခင်မြထွန့်ထွန့်လူးရော။ဘယ်ရမလဲ။ကျုပ်သိသမျှမှတ်သမျှ
အတွေ့အကြုံတွေ့အရ အဖုတ်ကိုသေချာယက်ပေးလိုက်တာ။
ဒေါ်ခင်မြ ကျုပ်ခေါင်းကို သူ့စပ်ပတ်နဲ့ကပ်ထားပါရော။သူပြီးမှလွှတ်
ပေးတယ်။အဲ့တော့မှကျုပ်လည်းအသက်ဝဝရှူရတော့တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာကောင်လေးရယ် နင်ကတော်တော်စပ်ပတ်ယက်
ကျွမ်းတာပဲ ငါပြီးတောင် ပြီးတယ်ဟယ် လုပ်တော့လေ ဝင်းအောင်
လည်းဝင်အုန်းမှာမှတ်လား”
“ဟုတ်ဒေါ်လေး”
“ပြစမ်းပါအုန်း မင့်လီးကို ”
ဒေါ်ခင်မြက ကျုပ်ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီးလီးကိုကိုင်ကြည့်တယ်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ အခန်း(၇)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“ဟဲ့ကောင်လေး မင့်တုတ်က ဝင်းအောင်ထက်တောင်ကြီးတာပဲ
သူပြောတုန်းက နောက်နေတယ်မှတ်တာ ဒစ်လည်းပြုတ်နေပြီ
မိန်းမ ဘယ်နှစ်ယောက်တောင်ချပြီးပြီလဲ”
“အာ မလုပ်ဖူးသေးပါဘူးဒေါ်လေးရ ဂွင်းထုတာများလို့ပါ ဟီးးး”
ဒေါ်ခင်မြ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျုပ်လီးကုန်းစုပ်တယ်။သူအားရတော့
ပက်လက်လှန်အိပ်ပေးပြီး ကျုပ်ကိုလိုးခိုင်းတာ။ကျုပ်လည်း
မိန်းမ မလုပ်ဖူးလိုလိုနဲ့ ဟန်ဆောင်ပြီးလုပ်ရတာပေါ့။သူ့စပ်ပတ်က
သိပ်တော့မကျယ်သေးဘူးဗျာ။ခပ်စေစေးပဲ။အထဲက ဆွဲဆွဲညှစ်ပေး
တော့ လိုးရတာကောင်းတယ်။ကျုပ်လည်းဆောင့်လိုးပစ်တာ။သူပြီးသွားတာတောင် ကျုပ်မပြီးသေးဘဲ လိုးနိုင်တော့ သူ့သဘောအကျကြီးကျသွားတယ်။နောက်လည်းခဏခဏလာလိုးဖို့
ခေါ်တယ်လေ။ကျုပ်ပြီးတော့ ဝင်းအောင်ဝင်လိုးတယ်။ကျုပ်လည်း
ချွေးတဒီးဒီးကျအောင်လိုးထားရတာဆိုတော့ တော်တော်လေးမော
သွားတယ်။အိမ်ရှေ့မှာကင်းစောင့်ရင်း ရေနွေးလေးသောက်
လက်ဖက်လေးစားပေါ့။တော်တော်ကြာတော့ ဝင်းအောင်ထွက်လာ
တယ်။သူလည်း တော်တော်ပမ်းသွားတဲ့ပုံပဲ။ကျုပ်ဘေးထိုင်ပြီး
ပုဆိုးနဲ့မျက်နှာကချွေးတွေးသုတ်ရင်း ရေနွေးတစ်ဖူးဖူးမှုတ်သောက်
နေလေရဲ့။
” ဟျောင့် ဘယ်လိုလဲ အခြေအနေ မိန်းမလုပ်ရတာကောင်းလား”
“အေးကွ ဒေါ်ခင်မြအဖုတ်ကြီးက အထဲကနေ ညှစ်ညှစ်ပေးတယ်ကွ
ငါမပြီးသွားအောင် တော်တော်ထိန်းလိုက်ရတယ်”
“အာ့ မျော့ကွ ဒေါ်လေးက ပြောတယ် မင်းလိုးတာ သူအားရတယ်တဲ့
နောက်လည်းခေါ်လာတဲ့ ငါ့လီးနဲ့ဆို အာသာပြေရုံရှိတာ မင်းလီးနဲ့မှ
အားရတာနဲ့ ဒီထက် နည်းနည်းပိုကြီးလာရင် ပိုတောင်ကောင်းအုန်းမယ်တဲ့ကွ”
“အေး ငါ့လည်းပြောတယ်ကွ ငါတို့ နောက် ခဏခဏ လာရအောင်
ကွာ နော် ဝင်းအောင်”
“အေးပါကွ ခဏခဏလာကြတာပေါ့ သွားကြမယ်လေ ညနေကျ
ဟိုကောင်တွေနဲ့ ဘောကန်ဖို့ချိန်းထားတာ အဲ့ကျအားပြည့်နေအောင်
ဘုန်းကြီးကျောင်းဇရပ်မှာသွားအိပ်ကြမယ်”
“အေး ကောင်းတယ် ဒေါ်လေးကိုနှုတ်ဆက်ရအောင်လေ”
“သူပြောပြီးပြီငါ့ကို သူ့အိပ်မလို့တဲ့ ငါတို့ပြန်ရင်သာ အိမ်တံခါးနဲ့
ခြံတံခါးစေ့သွားတဲ့ လမ်းမှာမုန့်ဝယ်စားဖို့ မုန့်ဖိုးတောင်ပေးလိုက်
သေးတယ် လာကွာ သွားရအောင်”
“အေး”
ကျုပ်နဲ့ဝင်းအောင်လည်း ဒေါ်ခင်မြအိမ်ကနေတံခါးတွေစေ့ပေးပြီး
သွားကြတာပေါ့။ရွာထိပ်ကဆိုင်ကညဖီးကြမ်းတစ်ဖီးနဲ့ ကြက်ဥဝယ်
ပြီးဘုန်းကြီးကျောင်းဇရပ်ထဲဝင်အိပ်ကြတယ်။ငှက်ပျော်သီးသုံးလုံးစီနဲ့ ကြက်ဥတစ်လုံးစီသောက်လိုက်တော့
တော်တော်ဗိုက်ပြည့်ပြီး အားလည်းရှိသွားတယ်။အာ့နဲ့နှစ်ယောက်သားဇရပ်ကြမ်းပြင်မှာ ပုဆိုးလေးချုံပြီး
လေတဖြူးဖြူးနဲ့အိပ်ကြတာပေါ့။ညနေနိုးတော့ ဟိုကောင်တွေဆီသွားဘောလုံးကန်ကြတာပေါ့။ဒီလိုနဲ့ ကျုပ်လည်း
ဒေါ်ခင်မြဆီ ဝင်းအောင်ပါတဲ့အခါလည်းပါ မပါလည်း
တစ်ယောက်ထဲသွားပြီးလိုးဖြစ်တယ်။မမြရင်ဆီလည်း ကိုကြီးထွန်း
မြို့တက်တဲ့အခါတို့မှာရောက်ဖြစ်တယ်။အမေနဲ့ကတော့ကျုပ်လည်း
အဆင့်မတက်ရဲသလို အမေကလည်း လီးစုပ်ပေးတာနဲ့တင်ကြေနပ်
တယ်ထင်တယ်ဗျ။ရှေ့မတိုးလာဘူး။ကျုပ်အဖုတ်ယက်တာလည်း
သိရင်လည်းသိမှာပေါ့။မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာလည်း
ဖြစ်နိုင်တယ်။ဘာမှတော့မပြောဘူး။ကျုပ်ယက်ပေးရင်တော့ ငြိမ်ခံ
တယ်။သူလည်းငတ်ပြတ်နေတာကို ကျုပ်နဲ့စုက်ယက်ရင်း
ဖြေသိမ့်နေတယ်နေမှာအဲ့တော့ကျုပ်လည်း ဒီအတိုင်းလေးပဲ
စုပ်လိုက်ယက်လိုက်ပဲနေလိုက်တယ်။ရှေ့မဆက်ဘူး။အမေ့ကို
အိမ်သားတွေရှေ့မှာ ခါးဖက်နို့ကိုင်လုပ်ရင်
“ဒီကောင်လေးနှယ် ကလေးကျနေတာပဲလွှတ်စမ်းကွယ်” ဆိုပြီး
ရှောင်တတ်တယ်။အိပ်တဲ့အခါမှာတော့ကျုပ်ကိုင်တွယ်ရင်ဘာမှ
မပြောဘဲလွှတ်ပေးတတ်တယ်ဗျ။အဲ့တော့ ဒီလိုအခြေအနေလေးပဲ
ကောင်းပါတယ်လေ။မတော်လို့ လိုးမိကြပြီးအခြားလူတွေသိကုန်ရင်
မကောင်းဘူးဆိုပြီး ကျုပ်လည်းဒီအတိုင်းထားလိုက်တယ်။ကျုပ်မှာ
လိုးစရာ မမြရင်နဲ့ ဒေါ်ခင်မြရှိနေပြီမဟုတ်လား။အိမ်ကမကြီးရွေဥနဲ့
မလေးရွှေစင်တို့ကိုလည်းချောင်းနေတာဆိုတော့ အမေကိုလွှတ်ပေး
ထားလိုက်တဲ့။ခုရနေတဲ့အခွင့်အရေးလေးကိုပဲကြေနပ်နေတယ်လေ။
သုံးလလောက်ကြာတော့ကိုကြီးထွန်းတို့ဆီက သတင်းကြားရတယ်။မမြရင်မှာကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီတဲ့။ကိုကြီးထွန်းကတော့တော်တော်
ပျော်နေတယ်။ကျိန်းသေတာကတော့ ကျနော့်ကလေးပဲနေမှာ။
ကျုပ်တို့လယ်ထဲလိုက်သွားကြတော့ မမြရင်အနားကပ်ပြီး
တိုးတိုးပြောတယ်။ ”မင်း ကလေးအဖေဖြစ်ပြီ”တဲ့။ကျုပ်လည်း
ပြုံးပြုံးကြီးပဲလုပ်နေရတာပေါ့။ဒီလိုနဲ့နေလာရင်း ဒေါ်ခင်မြလည်း
နောက်ယောကျ်ားကောက်ယူလိုက်တယ်ကြားတယ်။ဝင်းအောင်
ပြောတာတော့ ဗိုက်ရှိနေလို့တဲ့။ကလေးအဖေကတော့ ကျုပ်လား
သူလား မသဲကွဲဘူးတဲ့။နှစ်ယောက်စလုံးနဲ့မကင်းကြဘူးလေ။
ယူတာကတော့ စက်လှေသမားနဲ့ဗျ။သူ့အိမ်ကိုလည်း အဝင်အထွက်
နေတော့ အဲ့လူနဲ့လည်း မကင်းခဲ့ဘူးလို့ပြောတာပဲ။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ
မွေးလာရင်ဘယ်သူနဲ့တူလဲသိမှာပဲ။ကျုပ်ကတော့ ကျုပ်ကိုကျုပ်
မာန်တက်နေတယ်ဗျ။မမြရင်ကိုလည်းဗိုက်ကြီးအောင် လုပ်နိုင်ခဲ့ပြီ။
ဒေါ်ခင်မြကလေးကလည်း သုံးယောက်ထဲဘယ်သူကလေးဆိုတာ
မသေချာသေးပေမယ့် ကျုပ်လည်းဖြစ်နိုင်တာပဲလေ။အဲ့တော့
ကျုပ်တို့ကိုအမြဲကြွားလုံးထုတ်နေတဲ့ အောင်စိန်တို့တစ်အုပ်ကို
အပြတ်အသတ်ကျော်နေပြီလေ။ဒါပေမယ့် အဲ့လိုသိပ်တော့ကြာကြာ
မာန်မတက်လိုက်ရဘူးဗျ။နောက်ထပ်ကျုပ်ရှုပ်မယ့် မိန်းကလေးကြောင့် ကျုပ် ဒီရွာကနေမြို့ကိုလွင့်ခဲ့ရတယ်။
သူ့နာမည်က လှလေးစိန်တဲ့။ဟိုဘက်နှစ်ရွာကျော်ကပဲ။သူက အဖေပဲရှိတော့တာ။ကျုပ်တို့နဲ့အမျိုးသိပ်မကင်းဘူး။သူ့အဖေက
ကျုပ်ဘကြီး ငါးဒိုင်မှာဝင်လုပ်တယ်။သူကဘကျုပ်တို့အိမ်ကို
ရောက်လာတယ်ဗျ။အိမ်မှာလက်တိုလက်တောင်းခိုင်းဖို့ဆိုပြီး
ကြီးတော်ကခေါ်ထားတာ။သူတို့ကအဖေတစ်ခု သမီးတစ်ခုမို့
ဟိုမှာသူ့သမီးတစ်ယောက်ထဲထားခဲ့ရတာစိတ်မချဘူးဆိုပြီး ခေါ်လာတာ။ ငါးဒိုင်မှာက ယောကျ်ားလေးတွေလုပ်ရတာဆိုတော့
မသင့်တော်ဘူးဆိုပြီး ဘကြီးကိုအိမ်မှာခိုင်းရအောင်ဆိုပြီး
ခေါ်လာတာ။အဲ့မှာကျုပ်လက်စာမိတာပဲ။သူကကျောင်းမနေတော့ဘဲ
လေးတန်းနဲ့ကျောင်းထွက်ထားတာ။အဲ့ချိန်မှာ ကျုပ်ကဆယ်တန်း
တက်နေပြီလေ။မမြရင်ကလည်း ကလေးမွေးပြီ။ယောကျ်ားလေး။ကျုပ်နဲ့ချွတ်စွပ်ပဲ။တော်သေးတာက ကိုကြီးထွန်းနဲ့
ကျုပ်က မျက်နှာကျခြင်း ဆင်တော့ ဘယ်သူမှသိပြီး သတိမထားမိကြဘူး။မမြရင်ကတော့ပြောတယ် သားက ကောင်းနဲ့
သိပ်တူတာပဲတဲ့။ဒေါ်ခင်မြကတော့ ဗိုက်ကြီးတပြဲပြဲနဲ့
တွေ့တယ်။ကျုပ်နဲ့ဝင်းအောင်သွားလည်တော့တောင် စနေသေးတယ်။ကလေးအဖေတို့ ကလေးမွေးရင်လည်း
ပစ်မထားနဲ့အုန်းနော်တဲ့လေ။ကျုပ်လည်းစာလုပ်လိုက် အမေနဲ့ညည
ယက်ကြစုပ်ကြပေါ့။အမေကတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်တုန်းပဲ။
အဲ့တော့ကျုပ်လည်းဆက်လုပ်မြဲ ယက်ဆဲပေါ့။မလုပ်ရတာ
ကြာတော့ လီးလည်းတော်တော်ယားနေပြီ။အဲ့မှာ လှလေးစိန်အပေါ်
စိတ်ကစားလာတယ်။သူကကျုပ်ထက်တော့ငယ်မယ်။
ရုပ်လေးကတော့သနားကမားလေး။မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့
ချစ်စရာလေးပေါ့။တစ်ည ကျုပ်သေးဆင်းပေါက်ရင်းလှလေးစိန်
အိပ်တဲ့အခန်းကိုမျက်စိကရောက်သွားတယ်။အဲ့ညကအမေကလည်း
မြို့ကိုအလုပ်ကိစ္စနဲ့သွားရလို့မရှိဘူး။ဝိုင်းချစ်လေးတောင်
မလေးရွှေရည်နဲ့သွားအိပ်လို့ကျုပ်တစ်ယောက်ထဲအိပ်ရတာ။
စတိုခန်းဝကနေ လှလေးစိန်အိပ်နေတဲ့ပုံကြည့်ပြီး လီးကတောင်
လာရော။သူအိပ်တာက အိမ်နောက်ဖေးစတိုးခန်းမှာဆိုတော့
အိမ်သားတွေအိပ်တဲ့နေရာနဲ့ နည်းနည်းလှမ်းတယ်လေ။
အဲ့တော့ကျုပ်လည်းရဲတင်းသွားတာပေါ့။စတိုခန်းထဲလှမ်းဝင်ကာ
အနားကပ် အသာလေးတိုးပြီးဓာတ်မီးနဲ့ထိုးကြည့်တယ်။
အဖုတ်မွှေးတောင်မစုံသေးဘူးဗျ။စည်းခုံမှာစုစုလေးရယ်။အဖုတ်လေးတောင်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုစိနေတုန်းရှိသေးတယ်။အစိလေးကမြုတ်နေတုန်း။ကျုပ်လက်ကအလိုလို ရောက်သွားပြီး
အဖုတ်လေးကိုပွတ်နေလိုက်တာပေါ့။
“ဟင် ကိုကြီး ဘာ ဘာလုပ်တာလဲ ”
“ရှူးးတိုးတိုးး အကုန်နိုးကုန်ရင် နှစ်ယောက်စလုံးသေလိမ့်မယ်
ငြိမ်ငြိမ်နေ”
ကျုပ်လည်းလက်တစ်ဖက်နဲ့လှလေးစိန်ပါးစပ်ကိုဆွဲအုပ်ကာခဏ
ငြိမ်နေလိုက်တယ်။
“အုအု ဟုတ်”
လှလေးစိန် သူ့ကိုကျုပ်တစ်ခုခုလုပ်မှာစိုးရိမ်နေတယ်လေ။
အော်တော့မအော်ရဲဘူး။တအောင့်လောက်ကြာတော့ အုပ်ထားတဲ့
လက်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့ သူ့အသက်ကိုဝဝရှူနေတယ်။
အစက ကျုပ် လှလေးစိန်အိပ်ပျော်နေတုန်း အဖုတ်လေးပွတ်သပ်
ကြည့်ရုံလောက်နဲ့ပဲပြန်မလို့။ခုတော့ စိတ်ထဲအတွေးပြောင်းသွားပြီး
သူ့ကိုလိုးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ဒါပေမယ့်အပျိုလေးဆိုတော့
ဒီတိုင်းလိုးရင်ကွဲပြဲထွက်ကုန်မှာလေ။အဲ့တော့ သူပြီးအောင်အရင်
ကလိပေးရမယ်လို့တွေးမိပြီး အဖုတ်လေးဆက်ပွတ်နေကာ
ဖောင်းနေတဲ့မြောင်းလေးထဲလက်ခလယ်နဲ့ကစားပေးနေလိုက်တယ်။
အရည်လေးတွေစို့လာတော့လှလေးစိန် အကောင်းကြီးကောင်းပြီး
ဇိမ်တွေ့နေတာပေါ့။
“အို ကိုကြီးရယ် ဘာ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲဟင် လှလေး အီးးးးး
လှလေးမနေတတ်တော့ဘူး”
“လှလေးကောင်းအောင်လုပ်ပေးနေတာပါကွာ ကောင်းလား ကိုကြီး
လုပ်ပေးတာ”
“မသိပါဘူးကိုကြီးရယ် ရင်တွေတုန်တာပဲသိတယ်”
“ဒီလိုပွတ်ပေးတော့ နေလို့မကောင်းဘူးလား”
“အင်းးးယားကျိကျိနဲ့ တစ်မျိုးပဲကိုကြီးရယ်”
“ကိုကြီးကလှလေးကိုချစ်လို့လုပ်ပေးတာ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော်
ဒီထက်ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်”
“ဟုတ်”
လှလေးစိန် ကျုပ်ရဲ့အထိအတွေ့မှာသာယာနေပြီလေ။ကျုပ်လုပ်ပေးတာငြိမ်ခံနေပြီ။ကျုပ်လည်းသူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး
အဖုတ်လေးကိုကုန်းယက်ပလိုက်တယ်။
“အားးးအားးးအီးးးးဘယ်လိုလုပ်တာလဲကိုကြီးရယ် ပါးစပ်ကြီးနဲ့”
“ရှူးတိုးတိုးလေး လူကြီးတွေကြားကုန်မယ် ကိုကြီးကကောင်းအောင်
လုပ်ပေးမလို့လေကွာငြိမ်ငြိမ်နေ”
“ဟိုဟို ပါးစပ်ကြီးနဲ့ဆိုတော့ လှလေးငရဲကြီးမှာပေါ့ကိုကြီးရဲ့”
“မကြီးပါဘူး ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော် ပါးစပ်ကအသံမထွက်နဲ့ ကိုကြီး
လုပ်ပေးတာကောင်းကောင်းဇိမ်ခံနေ ကြားလား”
“ဟုတ်ကိုကြီး”
ကျုပ်လည်း လှလေးစိန်ကိုသေချာပြောပြီးအဖုတ်ကိုပြန်ယက်တော့
သည်။အပျိုအဖုတ်ဆိုတော့အနံ့အသက်လေးတော့ရှိနေတယ်ဗျ။
ရေတွေဘာတွေ သေချာမဆေးဘူးထင်တယ်။နံလည်းကိစ္စမရှိဘူး
ကျုပ်အတွက်ပိုတောင်ထန်စေတယ်လို့ ခံစားမိလို့တပြတ်ပြတ်နဲ့
ထိုးယက်နေလိုက်တယ်။ပျောက်နေတဲ့အစိလေးကိုလည်းလျှာနဲ့
ထိုးထိုးပြီးရှာတာပေါ့။လှလေးစိန်ခမျာ ဖြတ်ဖြတ်ကိုလူးနေတာပဲ။
ဖင်လေးထိန်းကိုင်ပြီးယက်ပေးတာ မကြာပါဘူး ကျုပ်မျက်နှာ
အရည်တွေနဲ့ပန်းထုတ်တော့တာပါပဲ။လှလေးစိန်ပြီးသွားမှန်း
သိတာနဲ့ သူ့ကိုခဏအနားပေးကာလိုးဖို့ပြင်တယ်။သူကတော့
ရင်ဘတ်လေးကဖားဖိုလေးလို နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့ဖြစ်နေတုန်းပဲ။
ကျုပ်လည်းသူ့အပေါ်ထပ်လျက်ပဲနေလိုက်ပြီး ဟစိဟစိဖြစ်နေတဲ့
နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်ပေးလိုက်တယ်။အောက်ကတော့ ပုဆိုးခါးထိ
လှန်ပြီးတောင်နေတဲ့လီးကို အဖုတ်လေးပေါ်တင်ပြီး ရေပေါ်ထိုးတာ
ပေါ့။လက်တွေကလည်းခပ်သွက်သွက်ပဲ။လှလေးစိန်ရင်ဘတ်က
အကျီ်နှိပ်ကြယ်သီးလေးတွေကိုတစ်ထောက်ထောက်ဖြုတ်ပြီးပြီ။
အကြမ်းပန်းကန်လုံးလောက်ရှိအုန်းမယ့် နို့လေးတွေကိုဆုတ်နယ်ရင်း
စို့လိုက်နယ်လိုက်လုပ်ကာစိတ်တိုင်းကျလုပ်နေတော့တယ်။
မမျှော်လင့်ဘဲ အပျိုပေါက်မလေးကိုလိုးရတော့မယ်ဆိုတော့
လီးကလည်းဒုံးပျံလို့မိုးထောင်နေတော့တာပဲ။လီးထိပ်နဲ့အဖုတ်
တစ်ခုလုံး ဟိုထိုးသည်ထိုးနဲ့ အထဲမသွင်းသေးဘဲညှောင့်နေတာပေါ့။
အပျိုမလေးရွလာမှသက်သာမှာလေ။ဟိုလင်နဲ့ခံဖူးတဲ့အဖုတ်တွေ
တောင် ကျုပ်လီးဒဏ် တော်တော်ခံလိုက်ရတာမဟုတ်လား။
“အို ကိုကြီးရယ် ဘာတွေလုပ်နေပြန်ပြီလဲ”
“ခုနကထက်ပိုကောင်းအောင်လုပ်ပေးမလို့လေ လှလေးရ ”
“အိုအို ယားတယ် ကိုကြီးရယ် နို့တွေမစို့ပါနဲ့ အင်းးးးဟင်းးးးဟင်းးး”
ကျုပ်လီးတစ်ချောင်းလည်းလှလေးစိန်အရည်တွေလူးပြီးရွှဲစိုနေပြီမို့
အဖုတ်ဝလေးစမ်းပြီးဒစ်ထိပ်တေ့ကာဖိသွင်းလိုက်တယ်။
“ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ် တစ်တစ်ဗြစ် ”
“အမယ်လေးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် အူးးးးကိုကြီးရယ် သေပါပြီ အားး
နာလိုက်တာ ပြန်ထုတ်ပြန်ထုတ် အဟင့်အဟင့် အားးးနာတယ်”
“ခဏလေးပါ လှလေးရဲ့ ပြီးရင်ကောင်းလာမှာ”
“မရဘူး နာတယ် အီးဟီးဟီး ကိုကြီးရယ် လှလေးကိုသနားပါ
အရမ်းနာလို့ပါ အားအားအား အီးးဟီးးး”
လှလေးစိန်ငိုလာတာနဲ့ ကျုပ်လည်းနှုတ်ခမ်းလေးဖမ်းစုပ်ပြီး ဝင်နေတဲ့ဒစ်ကိုနောက်နည်းနည်းပြန်ထုတ်ပြီး ပြန်ထည့်ကာ
ဝင်သလောက်လေး ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်လုပ်ပေးသည်။အပျိုလေးကိုတစ်ခါမှမလိုးဖူးတော့လည်းဇောချွေးကတော်တော်
ပြန်လာပြီ။အဲ့တော့ ကြားဖူးနားဝတွေ စာအုပ်ထဲဖတ်ဖူးတာတွေ
အတိုင်းသူ့နို့လေးတွေနယ်ပေးတယ်။သူ့နှုတ်ခမ်းကိုတော့ မလွှတ်
တော့ဘူး။လီးကိုလည်းခပ်ဆဆသွင်းလိုက် ညှောင့်လိုက်နဲ့လီး
တစ်ဝက်လောက်ဝင်လာသလို အသွင်းအထုတ်လည်းကောင်းလာ
တယ်။လှလေးကနဂိုကတည်းက လူကောင်းသေးသေးဆိုတော့
ကျုပ်ထိန်းချုပ်ဖို့လွယ်တယ်လေ။သူ့ပေါ်ကဖိပြီးလိုးနေတာဆိုတော့
သူဘယ်လိုမှရုန်းလို့မရတာ။ကျုပ်လီးကလိုးနေရင်း တစ်ခုခုကို
သွားထောက်မိတယ်ဗျ။လီးတစ်ဝက်လောက်ပဲဝင်နေသေးတာကို
ထောက်တယ်ဆိုတော့ ဒါကြားဖူးနေတဲ့အပျိုအမှေးပါးပဲနေမှာ။
အာ့နဲ့ဖင်ကိုမြှောက်မြှောက်လိုးရင်းလီးကိုအဖျားနားဆွဲထုတ်ပြီး
ဆတ်ကနဲ့ အားနဲ့ဖိထိုးချလိုက်တယ်။
“ဇွိ ဘွတ်ဘွတ် ဗြစ် ဖောက် ဘလွတ် ဒုတ်”
“အမေရေ အားးးသေပါပြီ အားးးနာတယ် နာတယ် အီးးးဟီးးဟီးး”
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ အခန်း(၈)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
လှလေးအတင်းအော်လာလို့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေး ဆွဲငုံပြီးဖိထားလို့
အသံက တိတ်ဝင်သွားတယ်။ငိုတာတော့ သည်းသည်းထန်ထန်ငို
တယ်။ကံကောင်းတာက မိုးကလည်းအုန်းအုန်းထနေအောင်
ရွာလာလို့ အိမ်အမိုးသွပ်သံကြောင့် တစ်အိမ်လုံးမနှိုးကုန်တာ။
ငိုနေတဲ့လှလေးကိုသနားတာနဲ့ ခဏအနားပေးလိုက်ပြီး နားကာ
လီးကိုလည်းအဖုတ်ထဲစိမ်ထားလိုက်တယ်။စည်းခုံနှစ်ခုကထိကပ်
နေပြီလေ။ကျုပ်အောက်မှာ ငိုနေတဲ့လှလေးကိုမျက်နှာလေး
နမ်းလိုက် တစ်တွတ်တွတ်ပြောလိုက် နို့လေးစို့လိုက်နဲ့အမျိုးမျိုး
အငိုတိတ်အောင်ချော့ရတာပေါ့။သူငိုလို့မောသွားတဲ့အထိ
စောင့်တယ်။အငိုတိတ်သွားပေမယ့်ရှိုက်နေတုန်း။
“လှလေး အရမ်းနာနေလား”
လှလေးကဘာမှပြန်မပြောဘဲရှိုက်သံလေးနဲ့ပဲခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။
“ငိုလိုက်ရတာတော်တော်မောသွားပြီ ကိုကြီးကောင်းအောင်လုပ်ပေး
မယ်နော်”
ကျုပ်လည်းဖင်လည်းအသာကြွကာတစ်ချက်ဆောင့်ကြည့်တယ်။
လှလေးမျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားတာနဲ့ပြန်ငြိမ်လိုက်တယ်။
“အဟင့်အဟင့် အ နာတယ် ကိုကြီးးးဟင့်”
“အေးအေးအေး ကိုကြီးဖြည်းဖြည်းလေးလုပ်မယ်နော်”
ကျုပ်လည်းဖြည်းဖြည်းခြင်းညှောင့်လိုက်နို့လေးစို့ နှုတ်ခမ်းလေးစုပ်
လိုက်လုပ်ပေးရင်း စလိုးရတယ်။သူခံနိုင်လောက်ပြီဆိုမှ
ငြင်ငြင်သာသာလေးလိုးပေးရတယ်။မဆောင့်ရဲဘူး။မကြမ်းရဲဘူး။
နည်းနည်းခြင်းအရှိန်လေးတင်ကြည့်လိုက် လျော့လိုက်နဲ့လိုးသွားမှ
အဆင်ပြေလာတယ်။အရည်တွေလည်းလိုက်လာပြီဆိုတော့
လီးတစ်ချောင်းလုံးဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ကြည့်တယ်။ကျုပ်လီးကို
အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကညှစ်နေပြီးလီးဆွဲထုတ်တိုင်းအပြင်
လိပ်ပါလာသလို ပြန်ထိုးထည့်တိုင်းပါသွားတယ်။အပျိုစင်လေးရဲ့
တင်းကြပ်မှုက ကျုပ်လိုးဖူးတဲ့ အဖုတ်တွေထက်အပုံကြီးသာတယ်။
ကျုပ်လည်းလိုးကောင်းကောင်းနဲ့လိုးပစ်တာ လှလေးစိန်ခင်မျာ
ကော့ပျံနေရော။ကျုပ်ပြီးသွားတော့ သူတော်တော်မျော့နေပြီ။
ကြာလည်းကြာနေပြီမို့ လှလေးစိန်ကိုစောင်လေးအသာခြုံပေးပြီး
အခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီးနှပ်နေလိုက်တယ်။နောက်နေ့ကျတော့ ညကအရှိန်နဲ့ လှလေးစိန်ဖျားရော။၂ရက်လောက်ကိုဖျားတာ။
ကျုပ်လည်းလူလစ်တဲ့အခါမှ သူ့ဆီသွားရဲတယ်။ကျန်တဲ့အချိန်တော့
ဖာသိဖာသာပဲနေတယ်လေ။ဒီလိုနဲ့နေလာရင်း ဒေါ်ခင်မြ
ကလေးမွေးတယ်။မိန်းကလေးဗျ။သွားကြည့်တော့ရုပ်က ကျုပ်နဲ့
ချွတ်စွပ်ပဲ။ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်း မိန်းမတစ်ယောက်ကို
ဇီးကပ်အောင် လုပ်တဲ့နေရာမှာ ဆရာများကျနေသလားမသိပါဘူး။
တစ်ချို့တွေဆို ကလေးမရနိုင်လို့ နတ်မေးကြ ဆေးစားကြနဲ့။
ကိုထွန်းနဲ့ကလေးမရတဲ့မမြရင်လည်း ကလေးရသလို
ဒေါ်ခင်မြလည်းကလေးရတယ်။ဒီတင်မရပ်သေးဘူး။အိမ်မှာကျုပ်
ခိုးခိုးပြီးလိုးနေတဲ့လှလေးစိန်လည်း ငါးခါတောင်မလိုးရသေးဘူး
ကိုယ်ဝန်ရှိလာရော။အိမ်မှာ ဆူဆူပူပူနဲ့ဖြစ်လာတယ်။အပြင်ကိုတော့
သတင်းမထွက်ဘူး။လှလေးစိန်ဖွင့်ပြောလိုက်လို့ကျုပ်နဲ့ရတဲ့
ကိုယ်ဝန်မှန်းလည်းသိသွားကြတယ်လေ။အိမ်သားတွေအပြင် အခြားအပြင်လူတွေမသိကြဘူး။ကျုပ်ကတော့ ကျုပ် လှလေးစိန်ကိုတာဝန်ယူပါ့မယ်လို့ပြောပါတယ်။ဒါပေမယ့်
အားလုံးကဝိုင်းပြီး ကန့်ကွက်ကြပါလေရော။သဘောမတူဘူးတဲ့။
လှလေးစိန်အဖေကိုခေါ်ပြီး အားလုံး ဒီကိစ္စကို ကြိတ်ရှင်းကြတယ်။
နောက်ဆုံးတော့ ငါးဒိုင်က ခပ်ရိုးရိုးလူတစ်ယောက်နဲ့ လှလေးစိန်ကို
ဗြုံးစားကြီး ပေးစားလိုက်ကြတယ်။ဟိုလူက ရိုးတဲ့အပြင် နဂိုကတည်းက လှလေးစိန်ကို သဘောကျနေတဲ့သူမို့ လူကြီးတွေ
စီစဥ်ပေးတာကို သဘောတောင်ကျနေသေးတယ်။သူနွားမရွံ့ပိတ်
ခံလိုက်ရတာ သူမသိဘူးလေ။ပျော်ပျော်ကြီး လှည်းကျိုးထမ်း
ပါလေရော။အဲ့မှာ ကျုပ်ကို ဒီမှာထားလို့မဖြစ်တော့ဘူးဆိုပြီး
မြို့က ကျောင်းအိပ်ကျောင်းစားဘော်ဒါတစ်ခုကို အတင်းပို့လိုက်
ကြတယ်။စာမေးပွဲတောင် မြို့မှာပဲဖြေဖို့ စီစဥ်တယ်။ကျုပ်လည်း
ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ မသွားချင်သွားချင်နဲ့ သွားရတာပေါ့။အာ့နဲ့ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသကကျုပ်ရဲ့အမွှေအနောက်ဇာတ်လမ်း တစ်ခန်းရပ်တယ်ဆိုပါတော့လေ။ရွာမှာ မိန်းမသုံးယောက်ကို
ဗိုက်ထွက်အောင်လုပ်ထားနိုင်တဲ့ ကျုပ်ရဲ့ဇကိုမြို့မှာ
ခဏငြိမ်ထားရတယ်။ဖွန်ကတော့ကြောင်တုန်းပဲ။ကိုယ့်နယ်
မဟုတ်တော့ လီးတော့မသရမ်းရဲဘူး။ဘော်ဒါဆိုတော့ အစစအရာရာတင်းကြပ်တယ်လေ။အဲ့တော့ စာပဲအာရုံစိုက်ရတယ်။
မြို့မှာ ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ ရွာပြန်လာတယ်။ခဏပါပဲ။နောက်တော့သဘော်ကျင်းတစ်ခုမှာ အလုပ်ဝင်လုပ်ခိုင်းတယ်။ဘကြီးရဲ့အစီအမံနဲ့လေ။ကျုပ်ဇနဲ့ဆို မကြာဘူးမိန်းမရသွားနိုင်တယ်
ဆိုပြီးသဘော်ကျင်းမှာရတဲ့အလုပ်လုပ်ခိုင်းတယ်။ကျုပ်လည်း သဘော်ကျင်းမှာပညာသင်ရင်း ဘဝတစ်ခုကိုစခဲ့တယ်။အဲ့မှာ လူစုံပညာစုံပိုပြီးတတ်လာပါလေရော။ရွာမှာတုန်း တွဲဖက် ဝင်းအောင်တောင် သူ့အဒေါ် ဒေါ်ခင်မြ ယောကျ်ားအဆက်အသွယ်နဲ့ စက်လှေမောင်းနေပြီ။ဒီကောင်မြို့တက်လာရင်ကျုပ်ဆီ
အမြဲလာတယ်။နှစ်ယောက်သားအရင်လိုပဲ ပြန်မွှေကြတာပေါ့။
ဖာအိမ်တွေသွားတယ်။အရက်သောက် လောင်းကစားလေး
လုပ်လာတယ်။ဆယ်တန်းအောင်တော့ကျောင်းဆက်တက်ဖို့
စိတ်မပါဘဲ စက်ပြင်ပညာကိုပဲဆက်သင်တယ်။အမေနဲ့ဘကြီးက
အတင်းတိုက်တွန်းလို့ စာပေးစာယူတော့တက်ဖြစ်တယ်။
ကျုပ်နေရတဲ့ဝပ်ရှော့ကဆရာရဲ့အထိန်းအအုပ်ကြောင့် ကျုပ်လိမ္မာနေပြီလို့ပဲထင်နေကြတယ်။ကျုပ်နောက်ကွယ်ကနေ မွှေနေတာတော့မသိကြဘူးပေါ့ဗျာ။ဆရာ့မိန်းမနဲ့လည်း မလွတ်ခဲ့ဘူး။ဆရာ့သမီးတောင် ငယ်သေးလို့။ဆရာကဝပ်ရှော့ကို
ရန်ကုန်ကိုရွေ့တော့အပွေအရှုပ် ဝါသနာပါတဲ့ကျုပ်အတွက် ပိုပြီး နယ်ကျယ်လာတယ်။ဆရာ့မိန်းမနဲ့က နယ်မြို့မှာကတည်းက
ငြိခဲ့တာ။ဆရာက အပေါင်းအသင်းစုံတော့ တစ်ခါတစ်လေမှာ
ညပြန်မအိပ်တတ်ဘူး။အဲ့မှာ ငြိတာပဲ။ဆရာ့မိန်းမက အထူးအဆန်းဗျ။ကျုပ်နဲ့ခံရင် ဖင်ပါခံတာ။ဏှာကြီးတယ်။တစ်ချီလောက်နဲ့ ဘယ်တော့မှမဝတတ်ဘူး။ကျုပ်ချောင်းကြည့်ဖူးလို့ ဆရာနဲ့လိုးတာမြင်ဖူးတယ်။ဆရာကလည်း
မခေတဲ့သူတစ်ယောက်ပါ။တော်တော်လိုးနိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်။
လီးလည်းကြီးတယ်။အာ့တောင် ဆရာ့မိန်းမက မဝဘူး။ကျုပ်အပြင်
အခြားလူတွေနဲ့လည်း ဆရာမသိအောင်ကုန်းတာတွေရှိတယ်။
ကျုပ်ကတော့သိတယ်။မသိချင်ယောင်ပဲဆောင်နေတာ။ကိုယ် စားရရင်တော်ပြီလေ။ဘာလို့ဖော်နေမလဲ။ပြောရမယ်ဆို ဆရာ့မိန်းမ
ဒေါ်သီတာနဲ့မှ ကျုပ်ဖင်လိုးဖူးတယ်ပေါ့ဗျာ။ဖင်ကောက်ကောက်ကြီး
နဲ့ဆိုတော့ တော်ရုံလီးလောက်ဖြုံမယ့်ပုံမပေါ်ဘူး။ကျုပ်ကလည်း
သဘော်ကျင်းမှာ အပေါင်းအသင်းစုံအောင်ပေါင်းဖူးတော့ လီးကြ်ီးအောင်ကြာအောင် လိုးနည်းလုပ်နည်းတွေသိခဲ့တယ်။
ဒေါ်သီတာနဲ့လိုးတုန်းက အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူးဗျ။ဆရာက
သူ့အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ သောက်စားနေတာ။ကလေးမလေးကလည်း သူ့အဖိုးအဖွားအိမ် အလည်သွားနေတော့
ကျုပ်နဲ့ ဒေါ်သီတာပဲကျန်ခဲ့တာ။အဲ့မှာ ညအိပ်တော့ ဒေါ်သီတာက
ကျုပ်ကို အခန်းထဲခေါ်ပြီး ခံတော့တာပဲ။သူကပါးစပ်ရဲတယ်။
ကျုပ်ကသူ့ဖင်ကောက်ကြီးကြည့်ပြီး ဆော်ချင်နေတဲ့ကောင်ဆိုတော့
ဘယ်နေလိမ့်မလဲ။အခန်းထဲခေါ်ပြီး မီးလုံးလဲခိုင်းကာ ထိုင်စကား
ပြောရင်း ဟိုပွတ်ဒီသပ်နဲ့ နှစ်ယောက်သားလိုးကြရော။
ကြောင်ခံတွင်းပျက်နဲ့ ဇရပ်တောင်ပံကျိုးတို့တွေ့ကြတာပေါ့။
မြွေမြွေခြင်း ခြေမြင်တော့ ဘာမှသိပ်အများကြီး မပြောလိုက်ရဘူး။
ကုတင်ပေါ်ရောက်သွားတော့တာပါပဲ။ကျုပ်လီးရဲ့အတုတ်နဲ့
အရှည်ကို ဒေါ်သီတာသဘောကျသွားတယ်။
“ကောင်းလူ နင် ဖင်လိုးဖူးလား”
“ဗျာ ဖင် မလိုးဖူးဘူးဗျ”
“မလိုးဖူးရင် ခံစားကြည့်လိုက်”
ပြောရင်း ကျုပ်ပေါ်တက်ခွပြီးမြင်းစီးနေတဲ့ဒေါ်သီတာက အဖုတ်ထဲကထုတ်ပြီးလက်ဝါးထဲတံတွေးစွပ်ကာသူ့ဖင်မှာသုတ်ပြီး
ကျုပ်လီးကိုဖင်ဝတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းခြင်းထိုင်ချလိုက်တယ်။
“ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ် အင်းးးးးး ရှည်ပြီးကြီးလိုက်တဲ့လီး ကောင်းလိုက်တာ”
ကျုပ်လီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်တော့ သူ့စိတ်ကြိုက်ဖင်ကြီးကြွကာ
ဆောင့်တယ်။တစ်ဖြည်းဖြည်း လီးတစ်ဆုံးဝင်ပြီးသူ့ဖင်နဲ့ကျုပ်ပေါင်
ထိတော့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုဖြဲကိုင်ထားတဲ့လက်တွေ ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်ထောက်ကာ စကောဝိုင်းသလိုဝိုင်းပြီးမွှေ့လိုက်
ညှောင့်လိုက် ဖင်ကြီးမြှောက်မြှောက်ပြီး သူ့စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လိုး
နေတော့တယ်။ကျုပ်လည်း လီးကော့ပေးပြီးအောက်ကနေဇိမ်ခံ
နေတာပေါ့။
” အမပြုစုတာ ကောင်းရဲ့လား ကောင်းလူ”
“သိပ်ကောင်း ရှယ်ပဲဗျာ ဒီဖင်ဆုံကြီးသာ ဖြုတ်ပြီး လီးမှာအမြဲ
တပ်ထားချင်တော့တယ်”
“ခစ်ခစ်ခစ် အဲ့လောက်တောင်ပဲလား နင့်လီးကိုလည်းကြိုက်တယ်
လိုးရတာ အားရတယ် အမက ဒါမျိုးလီးမှ အားရတာ တော်ရုံလီး
စိတ်မဝင်စားဘူးကွယ် ဟင်းဟင်းး နောက် နင့်ဆရာလစ်ရင် အမြဲသာလာလိုး မောင်လေးအတွက်ဆို ဖင်လှန်ပြီးသားပဲ”
“စိတ်ချအမ ဆရာလစ်တာနဲ့ လာလိုးမယ် အားးးးဆောင့်ဆောင့်”
ကျုပ်လည်း ဒေါ်သီတာရဲ့ အသင်အပြနဲ့ဖင်ပဲလိုးနေတော့တာပဲ။
အဖုတ်ထက်ဖင်လိုးတာများတယ်။တစ်ခါတစ်လေဆို အဖုတ်တောင်
မလိုးရဘူး ဖင်ပဲလိုးတာ။သူကလည်းကြိုက်တယ်လေ။
မျိုးမျိုးအေး ကျောင်းသွားချိန် ဆရာလည်းလစ်ပြီဆိုတာနဲ့ သူလည်းဖင်ကုန်း ကျုပ်လည်းအဆော်ပဲ။သူကဖင်တောင်ဖြဲပေး
သေးတာ။သူကသားအိမ်ခြစ်ထားတယ်ဆိုလား ကလေးမရတော့
ဗိုက်ကြီးမှာမပူရဘူးလေ။ဖင်လိုးတာတွေ ဖင်ဝကိုယက်တာတွေ
အကုန်လုပ်တတ်လာတယ်။ဒေါ်သီတာကလည်း ဖင်ယက်ပေးရင်
သိပ်ကြိုက်တာ။ဖင်ယက်ရင်း ချီးပေါက်တတ်လို့ ကျုပ်လည်း
အီးရှူရတာ အကြိမ်မနည်းပါဘူး။ဖင်ယက်တာတင်မကဘူးဗျ။
တစ်ခါတစ်လေဆို မျက်နှာပေါ်ခွထိုင်ကာအဖုတ်ပြဲကြီးနဲ့ပွတ်ပြီး
သေးပါပေါက်ချတတ်တာ။သေးလည်းသောက်ခိုင်းတယ်။
သူလည်း ကျုပ်သေးပန်းတာကိုခံတယ်။သေးသောက်တယ်။
ထူးခြားတဲ့အလေ့အထတစ်ခုလိုဖြစ်နေသလို ဒီလိုညစ်တီးညစ်ပတ်
လုပ်တာကိုတောင် နှစ်ယောက်သားကြိုက်နေကြတယ်။အဲ့တော့
ကျုပ်လည်း လူလစ်ရင် ဒေါ်သီတာကိုလိုးလိုက် ရပ်ကွက်ထဲက
ဆော်လေးတွေကြောင်လိုက် ဖာချလိုက်ပေါ့။နောက်ပိုင်းတော့
ဖာသိပ်မချတော့ဘူး။ဟို လေးလုံးရောဂါဆိုလား ကာလသားရောဂါ
ဆိုလား အာ့တွေဖြစ်မှာကြောက်တော့ ဖာမချရဲတော့ဘူး။ဖန်စားကြံစားပဲနေလာတာပေါ့။ပင်တိုင်မင်းသမီးရှိနေတော့
သိပ်လည်းမလိုတော့ဘူးလေ။လီးယားရင် ဆရာနဲ့မျိုးမျိုးအေး
အလစ်မှာ လိုးရုံပဲမဟုတ်လား။
ရွာမှာ ကျုပ်ရဲ့ကလေးတွေတောင် တော်တော်ကြီးနေပြီ။
ကျုပ်ရွာကထွက်လာတာနှစ်တော်တော်ကြာပြီပဲလေ။ဒီကြားထဲတော့
ရွာကို အလုပ်အားရင် အားသလိုရောက်ဖြစ်ပါတယ်။
ကျုပ်ကလေးတွေဆီအလည်သွားသလိုလိုနဲ့သွားပြီး လူမသိအောင် ထောက်ပံ့တယ်။အားလုံးက သူ့ဟာနဲ့သူ အဆင်ပြေနေပြီမို့ ကျုပ်လည်း ဝမ်းသာရတာပေါ့။လှလေးစိန်တောင် သူ့ယောကျ်ားနဲ့ နောက်ထပ်ကလေးတစ်ယောက်တောင် ထပ်ရနေပြီ။ကျုပ်နဲ့ရတဲ့
သားလေးလည်း တော်တော်လည်နေပြီ။မကြီးရွှေဥလည်း
အိမ်ထောင်ကျနေပြီ။မလေးရွှေစင်ကတော့ မြို့ကသူဌေးသားက
လာတင်တောင်းတယ်လို့ပြောတယ်။အမေနဲ့စုပ်ယက်ဇာတ်လမ်းက ကျုပ်ရွာပြန်တိုင်း ဖြစ်နေတုန်းပဲ။တစ်ခုတိုးတက်လာတာက
အမေနဲ့ကျုပ် အရင်တုန်းကလိုဟန်မဆောင်နေတော့ဘဲ
ပွင့်လင်းသွားကြပြီးပေါ်တင်လုပ်ဖြစ်သွားကြတာပဲ။ ဝိုင်းစိန်လေးက
ကျုပ်ရွာပြန်လာတိုင်း ကြီးတော်တို့ မရွေစင်တို့နဲ့သွားအိပ်လို့အမေနဲ့
ကျုပ်ပိုလွတ်လပ်တာပေါ့။အားလုံးကတော့ သားအမိတွေ
အလွမ်းသည်တယ်ပဲထင်ကြတယ်လေ။သားအမိခြင်း
လီးစုပ်အဖုတ်ယက်ကြမယ်လို့ ဘယ်သူကထင်မှာလဲ။အမေက
အလိုးသားမခံတာ ပေါင်ကြားထဲလီးညှပ်ပြီး အဖုတ်နဲ့လီးပွတ်ဆွဲပြီး
ဖီးယူတယ်ဗျ။ကျုပ်မှာလိုးချင်တာမှ ဘောတောင်အောင့်တယ်။
ကျုပ်ခွင့်တောင်းပေမယ့် အကြောက်အကန်ကိုငြင်းတယ်။ဒါနဲ့ပဲ
ကြေနပ်ပါတဲ့လေ။စိတ်ဖြေရုံပဲ ခွင့်ပြုမယ် ရှေ့မဆက်ရဘူး။ဆက်ရင် ရနေတဲ့အခွင့်အရေးလေးပါ ပိတ်ပစ်မယ်ဆိုတော့ ကျုပ်လည်းလက်လျော့လိုက်ရတယ်။မိန်းမတွေလိုးလာသမျှထဲ
ကျုပ်အမေ့ကိုအလိုးချင်ဆုံးပဲ။မရလေပိုလိုချင်လေလားမသိပါဘူး။ခုအခြေအနေလေးကိုထိန်းသိမ်းထားလိုက်တယ်။တော်ကြာ
ကျုပ်ဇအတိုင်းအမေပါဗိုက်ထွက်သွားရင် ကျော်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေဖြစ်ကုန်မှာလေ။အမေလည်း အယားပြေ ကျုပ်လည်း အမေက စုပ်ပေးထုပေးတယ်ဆိုတဲ့ဖီးလေးတစ်ခုကို ပိုပြီးခံစားနေရတာပေါ့လေ။နောက်ပြီးရွာကအိမ်မှာက မလွတ်လပ်တော့ သိကုန်ရင် ကွိုင်တက်မှာလေ။ ထပ်မတောင်းဆိုတော့ဘဲ အမေ့သဘောအတိုင်းပဲနေလိုက်တယ်။
အဖုတ်ကြားထဲလီးနဲ့လျောထိုးရင်း ဒေါ်သီတာနဲ့ဖင်လိုးဖူးတာကို
သတိရပြီး အဖုတ်မရလည်းဖင်လိုးဖို့ကြံစည်လိုက်တယ်။ဒီမှာတော့
မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာသိလို့အမေ့ကိုရန်ကုန်ခေါ်ရတယ်။ငါးခြောက်တွေကို ရန်ကုန်ဒိုင် ပို့ပြ်ီး လုပ်ငန်းချဲ့လာတော့ ငွေကြေးကိစ္စရှင်းလင်းဖို့ အမေလည်း ရန်ကုန်ကို သုံးလတစ်ခါ
လောက်လာရတယ်။မကြီးရွှေဥလာတဲ့အခါမျိုးလည်း
ရှိတာပေါ့။ကျုပ်နေတဲ့နေရာနဲ့ဝေးတော့ ကျုပ်ဆီမရောက်ဘူး။
ကျုပ်ကပဲ အမေလာရင် သွားတွေ့ရတာများတယ်။တစ်ရက်တော့
အမေပြန်မယ့်သဘော်က စက်ချို့ယွင်းတာရယ် အခြားကိစ္စတစ်ခု
ရယ်ကြောင့်ထွက်မယ့်ရက်တစ်ရက်နောက်ဆုတ်လိုက်ရတယ်။အဲ့တော့ အမေက တည်းခိုခန်းမှာတည်းရတာပေါ့။ငွေတွေနဲ့ဆိုတော့
ကျုပ်ကိုအဖော်လာအိပ်ပေးဖို့ခေါ်တာနဲ့ ကျုပ်လည်း ဆရာ့ကို
ခွင့်တောင်းပြီး အမေ့ဆီပြေးရတယ်။ဒီတစ်ခါတော့
အဖုတ်လိုးမခံရင်တောင် ဖင်ချဖို့ခွင့်တောင်းရမယ်ဆိုပြီး အားခဲ
ထားလိုက်တာ။ကျုပ်ရောက်တော့ အမေက တည်းခိုခန်းမှာ
အထုပ်တွေပိုက်ပြီးထိုင်နေတယ်။ညစာကို အပြင်မှာပဲထွက်စား
လိုက်တယ်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း၉)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
စားသောက်ပြီးပြန်လာတော့ အခန်းထဲ သားအမိနှစ်ယောက်
စကားပြောကြတယ်။ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းစုံလို့။
အမေကမေးတယ်။ရွာမှာ လှလေးစိန်ရဲ့သားအပြင် မမြရင်သားနဲ့ ဒေါ်ခင်မြသမီးက ကျုပ်နဲ့ရုပ်တူလေးတွေဆိုတော့ အဲ့ကလေးတွေက အမေ့မြေးတွေလားတဲ့။ကျုပ်လည်း ဟုတ်တယ်ပေါ့။အဲ့တော့ အမေကပြောတယ်။ထင်တော့ထင်ပါတယ်။ဒီလိုလီးသရမ်းပြီး
အမေတောင်မရှောင်ဘဲလိုးချင်နေတဲ့ပုံနဲ့တော့ အဲ့ကလေးတွေက
သူ့မြေးတွေပဲဖြစ်လိမ့်မယ်တဲ့။ ပြောသေးတယ်ကျုပ်ကို ပြောတော့
လူပျို ကလေးသုံးယောက်အဖေတဲ့လေ။အင်း ငါလည်း မြေးသုံးယောက်ရဲ့အဖွားဖြစ်နေပါပြီလားဆိုပြီးပြောပါလေရော။
ကျုပ်လည်း ဟဲဟဲပေါ့။အမေ့နားကပ်ထိုင်ရင်း ခါးဖက်ကာ ပါးနှစ်ဖက်ကိုနမ်း နို့ကြီးတွေနယ်နေလိုက်တယ်။အမေကလည်း ကျုပ်ပေါင်ကြား လက်နှိုက်ပြီးလီးကိုခပ်ဖွဖွညှစ်ကာ ဂွင်းထုပေးတယ်။
“ငါ့သားလည်း မင်းအဖေလိုပဲ တော်တော်လီးသရမ်းတယ်
ဟင်းးးချောင်းရိုးမြောင်းရိုးသာ တိမ်ကောမယ် လူမျိုးရိုး
မတိမ်ကောဘူးဆိုတာ အမှန်ပါပဲလား”
“အမေရော အဲ့လိုကလေးမလိုချင်ဘူးလား လိုချင်တယ်ဆို အမေ့လို
စံပယ်တင်မှဲ့လေးပါ သားတပ်ပေးလိုက်မယ်”
“ဟဲ့ သေနာလေး မအေကို မဟုတ်တာပြောရော့မယ် ငါ့မှာလင်ရှိတာ
မဟုတ်ဘူး တော်ကြာ ဗိုက်ထွက်လာမှ ကျော်မကောင်း
ကြားမကောင်းဖြစ်ကုန်မယ် ”
“အမေရယ် သားလေ အမေ့ကိုလိုးချင်နေပြီဗျ အမေရော မခံချင်ဘူးလား”
” သားကလည်းကွယ် အမေတို့တွေ စုပ်ယက်နေကြတာတောင်
လွန်လှပြီ မရှက်တမ်းပြောရရင် အမေလည်း အလိုးခံချင်တာပေါ့ သားနဲ့စုပ်ယက်တာတွေလုပ်ရင်း စိတ်ကိုဖြေနေရတာ
ဒါပေမယ့် စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ သားနဲ့လိုးမိလို့ကိုယ်ဝန်ရသွားရင်
ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အမေတို့ဘယ်လိုနေရမလဲ သားညီမလေးကလည်း
ရှိသေးတယ် အဲ့တော့ စိတ်ထိန်းပါသားရယ် သားကြေနပ်အောင်
အမေစုပ်ပေးမယ်လာ”
“အင်းပါအမေရာ”
အမေကပြောရင်း ကျုပ်ပုဆိုးဆွဲလှန်ကာလီးကိုကုန်းစုပ်တော့သည်။
မစုပ်ရတာကြာလို့ထင်တယ်။အငမ်းမရဘဲစုပ်နေတာ။ဥတွေကို
ကိုင်နယ်နေတာပေါ့။အမေ့စုပ်ချက်တွေအောက် ကျုပ် ကောင်းနေ
တာပေါ့။အမေ့ခေါင်းထိန်းကိုင်ပြီး လိုးသလိုဆောင့်ပေးတော့
အာခေါင်ထိုးမိလို့ထင်တယ်။ကျုပ်ပေါင်ကို ဖြန်းကနဲရိုက်ပြီး
မျက်လုံးလှန်ကြည့်တယ်။အမေက ပေါင်ကိုသာရိုက်နေတာ လီးကျတော့ မတရားစုပ်နေတာ ပါးကိုချိုင့်နေတာပဲ။ဒီအတိုင်းဆို ကျုပ်မကြာခင်ပြီးသွားမှာ။တေးထားသလို အမေ့ဖင် လိုးဖို့ရှိသေးတာမို့ လီးကိုအမေ့ပါးစပ်ထဲကဆွဲထုတ်ပြီး အဝတ်တွေချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။
“ဟဲ့ သား ဘာလို့အဝတ်တွေချွတ်တာလဲ ပေးမလိုးဘူးလို့ပြောထား
တယ်လေ မချွတ်နဲ့”
“လွတ်လွတ်လပ်လပ်လေးနေချင်လို့ပါအမေရ အမေလည်းချွတ်
ဒီမှာအမေနဲ့သားပဲရှိတာ အိမ်မှာတုန်းက အမေ့အဖုတ်ကြီး ဓာတ်မီးအလင်းရောင်နဲ့ပဲမြင်ဖူးတာ ခု သေချာကြည့်ချင်လို့ပါ”
အဲ့လိုပြောတော့မှ အမေလည်းစဥ်းစားပြီး အဝတ်ချွတ်ခံတာ။
ကျုပ်လည်းပြောရင်း အမေ့ထဘီကိုလည်းချွတ် အကျီ်ပါချွတ်ပြီး
ကိုယ်လုံးတီးထားလိုက်တယ်။ပေါင်ဖြဲပြီး အမေ့အဖုတ်ကြီး ကြည့်လိုက်တော့ ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်ထားတဲ့အမေ့အဖုတ်က
ညိုပြဲပြီးအာနေတာပေါ့။အတွင်းသားတွေကရဲနေတာပဲ။
အမေစိတ်ထနေလို့ အရည်တွေစိမ့်နေတဲ့အဖုတ်ကြီးကို ရှလူးဆို
ကုန်းယက်ပလိုက်တယ်။အဖုတ်လန်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို
ပါးစပ်ထဲစုပ်ထည့်ပြီး အဝကိုယက်အစိကိုပါလက်နဲ့ချေပေးတယ်။
အမေ့ဖင်ကြီးကော့လာပြီးကျုပ်မျက်နှာကိုအတင်းကပ်နေတော့ ကျုပ်လုပ်ချင်သလိုမလုပ်ရတော့လို့အမေ့ပေါင်ကြီးကွေးတင်ကာ သူ့ကိုကိုင်ခိုင်းပြီး ဖြဲခိုင်းထားတယ်။ဖင်အောက်ကိုလည်းခေါင်းအုန်း
တစ်လုံးထိုးထည့်ပြီးအဖုတ်ကြီးပိုကော့လာအောင်လုပ်လိုက်တယ်။အဲ့တော့မှ အမေ့အဖုတ်ကြီးကို သေချာယက်ပေးရတယ်။
အဖုတ်ယက်တော့အမေ့ဖင်ဝညိုတိုတိုလေးက ပွစိပွစိဖြစ်လာတယ်။
အဖုတ်ထဲလျှာဝင်နိုင်သလောက်ထိုးထည့်လိုက် အစိကို
တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်နဲ့အဖုတ်ကြီးတံတွေးတွေရွဲနေတာပါပဲ။
လက်ညိုးလေးနဲ့ဖင်ဝကိုမထိတစ်ထိကလိရင်း ဖင်ကိုပါဆွရတယ်။
နောက်တော့ လျှာကိုပါဖင်ဝပြောင်းယက်လိုက်တယ်။ဒေါ်သီတာဆီမှာသင်ထားတဲ့အစုပ်အယက်ပညာနဲ့အမေ့ကို မျော့နေအောင်ယက်ပလိုက်တယ်။
“ဟဲ့ သား အအ ယားတယ် ဖင်ကိုမယက်နဲ့လေ မရွံဘူးလား”
“မရွံပါဘူး ကောင်းတယ်မှတ်လား အမေရ အမေ့ကိုကောင်းစေချင်လို့ပါဗျ ”
“ယားတယ်သားရဲ့ မရွံမရှာ ချီးပါတဲ့ဖင်ပေါက်ကို အိုးအိုး အူးးးရှီးး”
ဖင်ဝကိုတလှည့် အဖုတ်ကိုတလှည့်ယက်ပြီး ပညာပြလိုက်တော့
အမေ အသံတွေမျိုးစုံငြီးပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့တင်နေတော့တာပဲ။
အဖုတ်ကိုယက်တဲ့အခါ ဖင်ထဲလက်ကိုမသိမသာထိုးကလိရင်း
စမ်းသပ်တယ်။လက်တစ်ဆစ်လောက်ဝင်ရင်ပြန်ထုတ်လိုက်
ဖင်ဝကနေ အစိထဲယက်တင်လိုက်နဲ့ အမေ့ကိုကလိနေလိုက်တယ်။
နောက်ဆုံးတော့ နှိုက်ဆွရင်းလက်ညှိုးတစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားတယ်။
အစိကိုစုပ်ပြီးဖင်ထဲလက်နဲ့နှိုက် ကလိနေမှတော့ အမေလည်း မခံနိုင်ဘူး။ အရည်တွေတဗြစ်ဗြစ်နဲ့ကျုပ်မျက်နှာကိုပန်းနေတာပါပဲ။
ဖင်လိုးဖို့အချိန်ကျပြီမို့ အမေ့ပေါင်တွေကိုဖြဲထားပြီး ပေါင်ကြားထဲ
ဒူးထောက်ကာ အဖုတ်မြောင်းကြားထဲလီးနဲ့လျောထိုးပြီး
ညှောင့်နေလိုက်တယ်။
“သား ထိန်းထားနော် စပ်ပတ်ထဲဝင်သွားအုန်းမယ်”
“ဟီးးးမနည်းထိန်းနေရတာဗျ သားကအမေ့အဖုတ်ကြီးလိုးချင်နေပြီ
လုပ်ပါအမေရာ တစ်ခါလောက်လိုးချင်တယ်”
“သားကလည်းကွယ် မတော်လို့ ဗိုက်ကြီးသွားရင်ဒုက္ခတွေ
ရောက်ကုန်မယ် သားဆန္ဓကို အမေလိုက်လျောချင်တာပေါ့ကွယ်
ဒါပေမယ့် မဖြစ်နိုင်ဘူးလေသားရဲ့ အမေ ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးမယ်လေ
သားဆင်းအုန်း အမေစုပ်ပေးမယ်”
“အာ့ဆို ဖင်လိုးမယ်အမေရာ ဖင်ဆို ဗိုက်မကြီးတော့ဘူး”
“ဟဲ့ဟဲ့ ဘယ်နှယ်ဖင်ပေါက်ကိုတုန်း ဖင်ပေါက်က ချီးပါဖို့လေကွယ်”
“လိုးလို့ရတယ်အမေရ အခြောက်တွေတောင်ဖင်ခံကြသေးတာပဲ
နော်အမေ သားလိုးမယ်အမေရာ လိုးချင်နေပြီ အမေပဲ သားကို
ချစ်တယ်ဆို နော် အမေ့ကိုသား ဖင်လိုးမယ်ဗျာ နော်လို့”
“ဟင်းးးးး သားသဘောပဲကွယ် ဒါပေမယ့်အမေက ကလေးသာ
နှစ်ယောက်မွေးလာတာ ဖင်တစ်ခါမှမခံဖူးဘူး နာမှာကြောက်တယ်”
“ရပါတယ်အမေရ သားထိန်းလုပ်မှာ မနာစေရဘူး”
“ပြီးရော အာဆိုလုပ် အမေက သားကိုချစ်လွန်းလို့ ဖင်ခံတာနော်
သား အပြင်မှာ ပွေမရှုပ်နဲ့ အလုပ်ကိုသာကြိုးစား စာကိုလည်းလုပ်
ကျူရှင်လည်းမှန်မှန်တက်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါအမေရ ဒါမှတို့အမေ စိတ်ချ သား ရွာကထွက်လာထဲက
ဒီမှာ အေးဆေးပဲနေတာ ဆရာစည်းကမ်းကြီးတာအမေလည်း
သိတာပဲလေ”
“အေးပါ လုပ်လေအာ့ဆို အရမ်းမလုပ်နဲ့နော် သားလီးကအကြီးကြီး”
“သားဖြည်းဖြည်းပဲလုပ်မှာပါအမေရ ”
အမေ့ဆီက ဖင်ချဖို့ပါမစ်ရပြီဆိုတော့ လက်ဝါးထဲတံတွေးတွေထွေး
အမေ့အရည်တွေပေကျံနေတဲ့ လီးမှာသုတ်လိမ်းပြီး အမေ့ဖင်ဝကို
တေ့လိုက်တယ်။အမေကဖင်ရှုံ့ထားလို့ ဖင်ဝမဟသေးတာနဲ့ အစိကို
ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့မှ ဖင်ဝထဲလီးဒစ်တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ဝင်သွားတယ်။
“အအ သား ဖြည်းဖြည်း”
“ဖင်မရှုံ့ထားနဲ့နော်အမေ ဖွင့်ထား သားဖြည်းဖြည်းပဲလိုးမှာ”
လန့်ပြီးအမေအော်တာနဲ့ ဖင်ဝကိုတံတွေးတွေ ထွေးချပြီး ဝင်သလောက်ကိုညှောင့်လိုက် အစိနဲ့နို့တွေကိုပါညှစ်နယ်ပေးတယ်။
တဖြည်းဖြည်း ဖင်ထဲလီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်လာတော့ရပ်ကာ
အမေ့နို့တွေကုန်းစို့ပြီးရှုံ့မဲ့ကာ ငိုချင်ချင်ဖြစ်နေတဲ့အမေ့ပါးတွေကိုပါ
နမ်းပေးလိုက်တယ်။
“အင်းးဟင်းဟင်းး သားရယ် ကြံကြံဖန်ဖန် ဖင်လိုးရတယ်တဲ့ အင်းးး
တင်းကြပ်ကြပ်ကြီးကွယ် ဖင်ထဲ တုတ်ကြီးထည့်ထားလား
မှတ်ရတယ်”
“နာလားအမေ”
“နာတော့မနာဘူး အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းပဲလိုးနော်သား
မင်းဟာကြီးနဲ့ ဇွတ်လုပ်ရင် ကွဲပြဲထွက်ကုန်မှာ”
“အမေကောင်းအောင်ပဲလုပ်ပေးမှာပါ အမေရ သားမကြမ်းပါဘူး”
“ဟွန့် အလိုးဆရာကြီး ရွာမှာ ဟိုကောင်မတွေနဲ့တုန်းက ပညာစုံတတ်နေတယ်ပေါ့ဟုတ်လား”
“ဟီးးး”
ဆရာ့မိန်းမ ဒေါ်သီတာကို အဖုတ်ရော ဖင်ပါလိုးရင်းပညာစုံ
တတ်နေတာပါအမေရလို့ ပြောချင်ပေမယ့် ပြောလိုက်ရင် ကွိုင်တက်လာနိုင်လို့ မပြောဘဲ ထိန်ချန်ပြီး တဟဲဟဲနဲ့ပဲ
ရီနေလိုက်ရတယ်။ဖင်ထဲတစ်ဝက်လောက်ရောက်နေတဲ့လီးကလည်း
နေသားကျလောက်ပြီလို့မှန်းရင်း ပွစိပွစိပြောနေတဲ့အမေ့နှုတ်ခမ်းကို
စုပ်ကာ ဖင်ကိုဖြည်းဖြည်းစညှောင့်လိုက်တယ်။ခါးအားကိုသုံးကာ
ဆဆလိုးရင်း ဖင်ထဲလီးတစ်ဆုံးဝင်သွားတော့တယ်။အမေဖင်မှာ
ကျုပ်လဥနှစ်လုံးကပ်ပြီး ခဏငြိမ်ပေးပြီး အမေ့ဖင်ကိုစလိုးတယ်။
ပါကင်ပွင့်ကာစ အမေ့ဖင်ပေါက်ကို ဖြည်းဖြည်းပဲလိုးပေးတယ်။
ညှောင့်လိုက် တစ်ဝက်လောက်ထုတ်လိုက် အဝနားထိထုတ်လိုက်နဲ့
အမျိုးမျိုးလိုးကြည့်တယ်။ဆောင့်တော့မဆောင့်သေးဘူး။ဖင်ဝ
ကြွက်သားတွေကတော့လီးကိုညှစ်ထားတာခါးသိမ်မတတ်ဘဲ။
“အမယ်လေး အမယ်လေး ကြီးလိုက်တဲ့လီး ဖင်တော့ပြဲပါပြီ သားရယ် ဟင်းးအင်း ဖင်ခံရတာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူးကွယ်
နာသလိုလို ကျိန်းသလိုလို အောင့်သလိုလိုနဲ့”
“ကောင်းရောကောင်းဘူးလားအမေရ သားတော့
အရမ်းကောင်းနေပြီ အမေ့ဖင်ပေါက်လေးကိုလိုးရတာ
အရမ်းကောင်းတာပဲ”
“အင်းးကောင်းသလိုလိုနဲ့ ဘယ်လိုမှန်းကိုမသိတော့ပါဘူးသားရယ်
သားဆောင့်ချင်ဆောင့်နော် အမေခံနိုင်ပြီ ”
ကြပ်စည်းနေတဲ့အမေ့ရဲ့ပါကင်ဖင်ခေါင်းလေးကို လိုးရတဲ့အရသာနဲ့
ဒေါ်သီတာလို လီးပေါင်းများစွာဝင်ထွက်ဖူးလို့ လေခိုချင်နေတဲ့
ဖင်ခေါင်းကိုနှိုင်းယှဥ်နေမိတယ်။ လားလားမျှမဆိုင်ဘူး။တခြားစီ။
ဇိမ်ခံလိုးညှောင့်နေရင်း အမေ့ဆီက ဖင်ခံရတဲ့အရသာကို ကြိုက်လာသလိုလို လေသံမျိုးကြားလာရတော့ သုံးချက်လောက် ဆောင့်လိုက် ညောင့်ပေးလိုက်နဲ့ အမေ့ဖင်ကို လိုးနေလိုက်သည်။
“သား ဆောင့်ကြည့်မယ်နော်အမေ ”
“အင်း ဆောင့်”
“ဘွတ် ဗြိ ဗလစ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ”
“အားအား ရှီးးး သားရယ် ထိလိုက်တာ အင်းးဟင်းးးအီးးဆောင့်
ဆောင့်လိုးသားရယ် အားးးရှီးး လိုးး အမေ့ဖင်ကိုလိုး အားးး
စပ်ပတ်နဲ့မခံရတော့ ဖင်နဲ့ခံမယ်ကွယ် လိုးစမ်း အမေ့ကို လိုးပေးစမ်း
အမေ့ဖင်က သားအတွက် အား အားး လိုး ဆောင့် အီးးးရှီးးး”
အမေနဲ့ တစ်ခါမှလိုးဖူးတာမဟုတ်တော့ အမေကြိုက်တဲ့ပုံစံ
မသိသေးတော့ ဖင်ထဲလိုးဆောင့်နေရင်း ရပ်ကာ ဖင်ထဲကလီးကို
ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
“ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဘွတ် ပလောက် ဗြီးးး”
“ဟင် အိအိ အီးး သား ဘာလို့ချွတ်လိုက်တာလဲ ဒီမှာ ကောင်းနေပြီ”
“အမေအပေါ်ကဆောင့်ပါလား သားဆောင့်ရင်အမေ အရမ်း
နာသွားမှာစိုးလို့ပါ နော် အမေဆောင့်”
“ဟွန့် ကောင်စုတ်လေး လာ အိပ် ဆောင့်မယ် ကောင်မတွေကို
ဇီးကပ်အောင်လိုး မအေတောင်မချန်ဘဲလိုးတဲ့ လီးသရမ်းကောင်ကို
လီးကျိုးအောင်ဆောင့်ပစ်မယ်”
အမေက ကျုပ်ပေါ်တက်ခွပြီး ဖင်ဝမှာ လီးဒစ်တေ့ကာ ထိုင်ချကာ
ဆောင့်တော့တယ်။ကောင်းနေတုန်းရပ်လိုက်လို့ ဒေါခွီးသွားတယ်
ထင်တယ်ဗျ။ကျုပ်လီးကို ဖင်ဝတေ့ပြီး တစ်ခါထဲထိုင်ချလိုက်တာ။
အီစိမ့်နေရောပဲ။အမေလည်း တစ်ခါထဲ ဖင်ထဲအောင့်သွားမှာ။
“အူးးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဖင်ပြဲပါပြီ အားးး အင်းဟင်း ဟင်းးးရှီးး”
“အီးး ကောင်းလိုက်တာအမေရာ”
ကျုပ်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးထိုးပြီး အပေါ်ကနေ ခံနိုင်သလောက်
ဆောင့်လိုက် ကြမ်းလိုက် မောရင် ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်လှဲချပြီး
နားလိုက်နဲ့ စိတ်ကြိုက်လုပ်နေတော့တာပဲ။ပြီးတာတော့ ခဏခဏ
ပြီးတယ်နေမှာ။တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်တွန့်ပြီးငြိမ်ငြိမ်သွားတာ။ကျုပ်လည်း ပက်လက်ကနေ ထိုင်လိုက်ပြီး အမေ့နို့တွေစို့ နှုတ်ခမ်း
တွေစုပ်ပြီး တုန့်ပြန်ပေးနေလိုက်တယ်။
“အမေ ဖင်ကုန်းပေးပါလား သားအမေ့ဖင်ကြီးကို နောက်ကနေလိုးချင်လို့”
“အင်း လိုးလေသား အမေ့ဖင်ကသားအတွက်ပဲဆို ”
“စောက်ဖုတ်ကြီးရော ပေးမလိုးချင်ဘူးလားအမေရယ်”
“သားကလည်းကွာ ခုလည်း သားအလိုကျ ဖင်အလိုးခံနေပြီပဲဟာ
နောက်ဆို အမြဲဖင်လိုးလို့ရတာပဲ စောက်ဖုတ်တော့ ချမ်းသာပေးပါ
သားရယ် အမေလည်း သားကိုအကုန်လုံးပေးချင်တာပဲ ဒါပေမယ့်
ကြာကြာဝါးမယ့်သွား အရိုးကြည့်ရှောင်တဲ့ ဘာလဲ သားက အမေကို
ကောင်းကောင်းမွန်မွန်မနေစေချင်ဘူးလား ”
“ဟုတ်ပါဘူးအမေရ လိုချင်တာကိုပြောတာပါ ခုလို ဖင်ပေါက်ပေးလိုးတာကိုလည်းကျေးဇူးတင်တယ် အရမ်းလည်း
ချစ်တယ် စိတ်ချပါအမေရ သား အမေခွင့်မပြုရင် ဘာမှမလုပ်ဘူး”
“အာ့ဆို ဆက်လိုးတော့လေ အမေဖင်ကုန်းပေးမယ် ”
အမေကသူ့ဖင်ထဲကလီးကို ကျုပ်ပေါ်ထိုင်နေရာကနေ ထပြီး ဆွဲချွတ်ကာ ဖင်ကုန်းပေးတယ်။ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး ဖင်ကိုပါ
လက်နဲ့ဖြဲပေးသေးတာ။ကျုပ်လည်း ပြန်မစိသေးတဲ့ဖင်ဝလေးကို
နှစ်ချက်လောက်ယက်ပြီးဖင်ဝမှာလီးတေ့ကာ ဖင်ထဲထိုးသွင်း
လိုက်တော့သည်။အချိန်ကလည်း လင့်နေပြီမို့ စိတ်ကို
သိပ်မတင်းထားတော့ဘဲ လွှတ်ကာ အမေ့ခါးကိုညှစ်ကိုင်ပြီး
အမေ့ဖင်ခေါင်းကိုကျုံးကျူံးလိုးပလိုက်တယ်။အချက်၃၀၀နီးပါးလောက်ပစ်ဆောင့်လိုးပြီး အမေ့ဖင်ထဲ လရည်
ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။အမေ့ခါးကိုင်ပြီး ဘေးကိုလှဲကာ
နောက်ကကပ်ပြီး ဇွန်းနှစ်ချောင်းထပ်ထားသလို ဖက်၍အိပ်ချလိုက်တော့သည်။အဲ့ညက အမေနဲ့ကျုပ် တစ်ရေးနိုးရင် ထထပြီး
လိုးကြတာ တညလုံးပဲ။အမေ့ဖင်ပေါက်လည်းကျုပ်လီးဒဏ်ကြောင့်
အရာယွင်းကာ စူပွပွလေးဖြစ်သွားတယ်လေ။မနက်ကျတော့
နေမြင့်မှအိပ်ယာနိုးတယ်။ကျုပ်လည်း ဝပ်ရှော့ကိုမပြန်ဘဲ အမေနဲ့
နှပ်နေလိုက်တယ်။အမေ့ကို ညနေသဘော်ပေါ်လိုက်ပို့ပြီးမှပဲ
ပြန်လာတော့တယ်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း၁၀)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
အမေက သဘော်ပေါ်မတက်ခင် ကျုပ်ကိုတိုးတိုးလေးပြောတယ်။
ကိုဖင်လိုးလေး အမေ့ဖင်နာနေပြီတဲ့။ရွာကိုလည်း မကြာမကြာ
ပြန်လာနော် အမေ့ဖင်ကိုလာလိုးပေးတဲ့။ခု အမေ့ဖင်ကျိန်းစပ်နေပြီ
စောစောက အိမ်သာဝင်ရင်း ဆရာခိုသိပ်ထားရတယ်တဲ့လေ။
အမေနဲ့ကျုပ် ကလေးရမှာစိုးလို့ စောက်ဖုတ်ကိုမလိုးကြတာပဲ
ရှိတယ်။သားအမိခြင်း ဖင်လိုးကြ စုပ်ကြယက်ကြနဲ့ လင်မယားလိုတောင်ဖြစ်နေပြီ။အမေကလည်း ဖင်ခံရတာကိုအဖုတ်နဲ့ခံရတာထက်
ကြိုက်သွားတယ်။ကျုပ်ကလည်းရွာကိုခဏခဏပြန်သလို အမေကလည်း ငါးဖိုးတွေသိမ်းဖို့ ရန်ကုန်တက်လာတဲ့အခါ
ခဏခဏ ချိန်းလိုးဖြစ်ကြတယ်ပေါ့ဗျာ။ပုံစံတွေကိုစုံနေအောင်
လိုးတာ။အဖုတ်ကတော့ ဒစ်အတေ့ကိုမခံတာ။အဲ့တော့ ကျုပ်လည်း
ဖင်ချည်းလှိမ့်လိုးပစ်သည်။ဘယ်သူမှမရိပ်မိကြဘူး။
တည်းခိုခန်းကလည်း တစ်ခါတည်းရင် တစ်နေရာစီဆိုတော့ ကျုပ်တို့ကိုသားအမိမှန်းကိုမသိကြပါ။ကောင်လေးခပ်ငယ်ငယ်နဲ့
အမေအရွယ်ကြီး ချိန်းလိုးကြတယ်ပဲထင်ကြမှာပဲလေ။အမေက
သူလာတိုင်း ဖုန်းကြိုဆက်တတ်လို့ ကျုပ် တည်းခိုခန်း ကြိုရှာထားပြီး ဘွတ်ကင်လုပ်ပေးထားတယ်။အမေရောက်ပြီး
တော်တော်လေးကြာမှ ကျုပ်က သွားတော့ ကျုပ်နဲ့အမေကို
လူလည်းသိပ်မမြင်တော့ဘူးလေ။အမေလာတိုင်း အမေနဲ့ကူဖို့
စာရင်းစစ်ဖို့ ဘာဖို့နဲ့အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီး ဆရာဆီက ခွင့်တောင်းတယ်။အမေကလာတိုင်းလည်း ဆရာတို့အတွက်
လက်ဆောင်တွေ စားစရာတွေပါပါလာတော့ မကန့်ကွက်ဘူး။
အမေ့ကို လာတုန်းဂရုစိုက်ဖို့တောင် ဆရာကမှာသေးတာ။ဟီးးးး
စိုက်တာတော့ပြောမနေနဲ့ အမေ့ဖင်ခေါင်းထဲ ကျုပ်လီးအပြည့်ကို
ဆိုက်ထားတာ။ကျုပ် အမေ ရန်ကုန်လာရင် အမေနဲ့လိုးလိုက်
ဝပ်ရှော့အိမ်မှာလူလစ်ရင်ဒေါ်သီတာကိုလိုးလိုက် အလုပ်ပါးတဲ့အခါ ရွာပြန်ပြီးအမေကိုလိုးလိုက်နဲ့နေလာတယ်။အခြားအပြင်မှာလည်း ရည်းစားမထားတော့ပါဘူး။ကျုပ်အတွက်ပြည့်စုံနေပြီလေ။အဲ့တော့ ဆရာဆီကပညာကို စိတ်မလေဘဲ ဇောက်ချပြီးသင်ယူတယ်။ကျုပ်ချစ်တဲ့မိန်းမဆိုလို့ အမေနဲ့ ညီမလေး ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ပဲရှိတယ်။ကျန်တဲ့မိန်းမတွေကတော့ လိုးချင်လို့ကပ်ခဲ့တာချည်းပဲ။အမေ့ကိုပါ ဖင်ဆော်ပြီးပြီဆိုတော့ အခြား သူစိမ်းမိန်းမတွေထက် အမျိုးတွေကို
ပိုစိတ်ဝင်စားလာသည်။အမျိုးထဲပတ်မွှေဖို့စိတ်ကပါလာသည်။
အဲ့တော့အမျိုးထဲကမိန်းမတွေနဲ့ကြုံရင်ကြုံသလိုစားတော့တာပဲ။အဲ့ဒါကလည်း ကျုပ်ကဖန်တီးတာမဟုတ်ဘူး သူ့အလိုလိုကို
ဖြစ်လာတယ်ပဲဆိုရမှာပဲ။ဒီလိုနဲ့နေရင်း တစ်ရက်မှာ မကြီးရွှေဥ ကျုပ်ဝပ်ရှော့ကိုရောက်လာတယ်။သူ့ကြည့်ရတာ မျက်နှာသိပ်မကောင်းဘူး။ဘာဖြစ်လဲမေးတော့ မပြောဘူး။
ကျုပ်ကို အလုပ်ပါးနေရင် သူနဲ့ မန်းလေးလိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်တယ်။
ဆရာကလည်း ခုအလုပ်ပါးနေတော့ မင်းလိုက်ချင်လိုက်သွားလို့
ခွင့်ပေးတယ်။ကျုပ်လည်း မန်းလေး တစ်ခါမှမရောက်ဖူးတော့
လိုက်သွားတယ်။သွားတာတော့ရထားနဲ့သွားတာ။အထူးတန်းက
အိပ်စင်ပါတဲ့ အခန်းနဲ့သွားတာ။ရထားပေါ် ရောက်တဲ့အထိ
ဘာဖြစ်လာလဲ ဘာကြောင့်မန်းလေးသွားတာလဲ ကျုပ်ကို မပြောသေးဘူး။ကျုပ်လည်းမမေးပါဘူး။ဆရာ့အိမ်မှာပြောတုန်းက
မန်းလေးမှာ အကြွေးသိမ်းစရာရှိတယ်ပြောတာပဲ။သူ့မျက်နှာက
အကြွေးသိမ်းချင်နေတဲ့မျက်နှာမျိုးမဟုတ်တာတော့သိနေတယ်။
စိတ်ညစ်စရာတော့ရှိနေမယ့်ပုံစံပဲ။အဲ့တော့ ကျုပ်မမေးပဲ ရွာက
လူကြီးတွေသာကြောင်း မာကြောင်းနဲ့ တောင်တောင်အီအီတွေပြော
လာခဲ့တယ်။ပြောနေရင်း မကြီးရွေဥ အီခနဲ ငိုချလိုက်ပါလေရော။
“အီးးးးဟီးးးအီးးးးးးး”
“ဟာ မကြီး ဘာဖြစ်လို့လဲ ”
“အီးးးမောင်လေးရယ် မကြီး ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ဟီးးးးအီးးး”
ကျုပ် မျက်နှာခြင်းဆိုင်ပြောနေရင်း မကြီးရွေဥဘက်ကို မကြီးနဲ့
ဘေးခြင်းကပ် ပြောင်းထိုင်ကာ မကြီးပုခုံးလေးဖက်ပြီး နှစ်သိမ့်
ပေးလိုက်တယ်။ကျုပ်တို့အိပ်စင်အခန်းက လေးယောက်တွဲအိပ်စင်။
အခြားလူနှစ်ယောက်က မလိုက်တာလား ရှေ့ဘူတာတွေရောက်မှ
တက်မှာလား မသိဘူး။ခုလောလောဆယ်ကျုပ်တို့မောင်နှမ
နှစ်ယောက်ပဲရှိသေးတယ်။အဲ့တော့ သူ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ငိုလို့
ရတာပေါ့ဗျာ။
“ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာပြောမှ သားကကူညီလို့ရမှာလေမကြီးရဲ့
မငိုနဲ့တော့နော် သားဘာလုပ်ပေးရမလဲပြော”
“ဟင့် နင့်ယောက်ဖပေါ့ မောင်လေးရယ် မန်းလေးမှာ နောက်မယား
ရှိနေတယ်တဲ့ ”
“ဟင် ဟုတ်လို့လား မကြီးရ ”
“ဟုတ်တယ် ဟိုမှာ အိမ်နဲ့ခြံပါဝယ်ပေးထားတာတဲ့ ငါတော့စိတ်ညစ်တယ် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲမသိဘူးဟယ်”
“ကိုဝင်းကျော်က အေးဆေးတဲ့သူပါ ဒီလိုလုပ်မယ်လို့ ထင်တောင်မထင်ရဘူး”
“ရှေ့မှာကျတော့ မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်လိုနေပြီး နောက်ကွယ်ကျမှ
လုပ်ချင်ရာလုပ်တဲ့လူမျိုးနေမှာပေါ့ဟဲ့”
“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မကြီးရယ် အိမ်ထောင်တစ်ခုဖြစ်လာမှတော့
တည်မြဲအောင်လုပ်ရတော့မှာပေါ့”
“အေးပါ ငါလည်းမပြိုကွဲချင်ပါဘူး ခု ဒီကိစ္စတွေကို ရွှေစင်ပဲသိတာ
မောင်လေးလည်း ဘယ်သူကိုမှ မပြောနဲ့နော်”
“မပြောပါဘူးဗျာ စိတ်ချ”
“ရွှေစင်ကတော့ပြောတယ် မကြီးယောကျ်ား ခြေငြိမ်အောင်
ကလေးမြန်မြန်ရအောင်လုပ်တဲ့ ကလေးရင် သူလည်း စိတ်ငြိမ်သွား
မယ်တဲ့ ဒါနဲ့မောင်လေး ရွာမှာ လှလေးစိန်အပြင် တောင်ပိုင်းက
မခင်မြနဲ့ အမမြရင်တို့ကလေးတွေက နင့်ကလေးတွေမှတ်လား
ရုပ်တွေက နင်နဲ့တရုပ်ထဲတွေ”
“ဟင် မကြီးဘယ်လိုသိတာလဲ”
“အာ့ဆို ဟုတ်နေတာပဲ နင်တို့ယောကျ်ားတွေကလေ အပေါက်မြင်
ထိုးချင်နေတဲ့အမျိုးအစားတွေ ”
“ဟီးးး မကြီးပြောလည်းခံရမှာပဲဗျာ သားလည်း လှလေးစိန်ဗိုက်
ပြသနာတက်ပြီးရွာကထွက်လာကတည်းက ခုထိ မပွေမရှုပ်ဘဲ
ငြိမ်ငြိမ်နေပါတယ်ဗျ အရင်လိုမဟုတ်တော့ပါဘူး”
“ဟင်းးးလှလေးစိန်နဲ့ မခင်မြကထားတော့ ကိုထွန်းမိန်းမ မမြရင်ကျတော့ နင်လွန်တာပေါ့ မရီးလည်းတော်သလို အမျိုးလည်း
တော်နေတာကြီး အေးပေါ့လေ ကိုထွန်းနဲ့တောင်သူတို့က ဝမ်းကွဲကို
ပြန်ယူထားသေးတာပဲ နင်နဲ့ကျတော့ အနေသာကြီး မမြရင်ကလည်း
သူ့ကြည့်တော့ ရိုးပုံရိုးနွဲ့နဲ့ ဒီကိစ္စကိုထွန်းသာသိရင် နင်ရောမမြရင်ပါ
မလွယ်ဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုထွန်းတို့က ကလေးရထားတော့ သူတို့အိမ်ထောင်ရေးလေးအဆင်ပြေတယ် မောင်လေး နင် ငါ့ကိုလည်း ကလေးရအောင်လုပ်ပေးဟာ”
“ဗျာ”
“မဗျာနဲ့ တကယ်ပြောတာ ငါတို့အိမ်ထောင်ရေးတည်မြဲဖို့ ကလေးရှိမှဖြစ်မယ် ခုသွားတာကလည်း မန်းလေးကအခြေအနေကို
သိချင်လို့သွားတာ ပြသနာရှာဖို့သွားတာမဟုတ်ဘူး အခြေအနေ
သိရရင်တော်ပြီ နင့်ယောက်ဖက သူ့ကိုယ်သူလည်လှပြီထင်တာ
ခု သူမယားငယ်ထားတာ ငါမသိဘူးပဲထင်နေတာ အဲ့တော့ ငါ
သူပြန်လာရင် မသိချင်ယောင်ပဲဆောင်မယ် ကလေးရရင် သူ့ကို
ထိန်းသိမ်းချော့မော့ပြီး မယားငယ်နဲ့အပြတ်ဖျက်ခိုင်းမယ်”
“မကြီးရဲ့ရည်ရွယ်ချက်ကကောင်းပါတယ် ဒါပေမယ့် သား သား
မကြီးနဲ့ ဟို ဟိုဟာဖြစ်ပြီးရတဲ့ကလေးဆိုတာသိသွားရင် ကွိုင်
အကြီးကြီးတက်သွားနိုင်တယ်နော်မကြီး”
“နင်နဲ့မမြရင်လိုပဲပေါ့ဟဲ့ ပိပိရိရိလုပ်ကြရမှာပေါ့ ဘာလဲ နင်က ငါနဲ့
မလုပ်ချင်လို့လား ငါက မမြရင်လောက်မလှလို့လား”
“အာ ဟုတ်ပါဘူးဗျ မကြီးက တစ်တုံးတစ်ခဲကြီးပါ လှပါတယ်
မမြရင်ကလည်းတမျိုးလှတယ် သူက မရီးဆိုတော့ ကျနော်နဲ့ကျ မတော်ဘူးလေ ခု မကြီးကျတော့တစ်ဝမ်းကွဲ တော်နေတော့ ”
“ဟဲ့ ကိုထွန်းနဲ့မမြရင်လည်း တဝမ်းကွဲယူထားတဲ့ဥစ္စာ နင်နဲ့ငါလည်း
တစ်ဝမ်းကွဲပဲဘာဖြစ်လဲ ဘုရင်ခေတ်ကဆို အမျိုးမြတ်အောင်
တဝမ်းကွဲတွေ ပြန်ပေးစားသေးတာပဲ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မကြီးကို
ကူညီပါမောင်လေးရယ် ငါတို့အိမ်ထောင်ရေးအဆင်ပြေဖို့ ဒီနည်းပဲ
ရှိတာ ငါ ကိုဝင်းကျော်ကိုလည်းမခွဲနိုင်ဘူး အဲ့တော့ ကူညီပါဟယ်”
“ဟင်းးးးးအာ့ဆိုလည်း သား ကူညီပါ့မယ်ဗျာ အားလုံးက
မရိပ်မိအောင်တော့ အနေအထိုင်တော့ ဆင်ခြင်မှရမယ်နော်မကြီး”
“အေးပါ အဲ့လောက်တော့ ငါသိပါတယ် ”
“ဘယ်တော့လောက် စကြမလဲဟင်မကြီး”
“နှာဘူးး အာ့တောင် သူကငြင်းချင်နေသေးတယ် မန်းလေးက
ကိစ္စတွေပြီးရင် စကြတာပေါ့ ငါ့စီစဥ်ပြီးနင့်ကိုပြောမယ်လေ”
“ဟုတ် မကြီးးဟီးးး”
“ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်”
“ဟုတ်ကဲ့ ဂလန့်မချထားပါဘူးဗျ”
“ဝရော”
” ဒီအခန်းပဲ အန်တီနဲ့အန်ကယ်”
“အေးအေး မောင်ရင် ”
ဘူတာဆိုက်လို့ ကျုပ်တို့အခန်းက အဘိုးကြီးအဖွားကြီးလင်မယား
ရောက်လာတော့ ကျုပ်နဲ့မမြရင် စကားစပြတ်သွားသည်။ဒါပေမယ့်ရင်ထဲမြည်ဟီးနေတဲ့ ရင်ခုန်သံကမပြတ်သေးဘူးဗျ။
ဝဝပြည့်ပြည့်နဲ့ ရေဆေးငါးကြီး မကြီးရွေဥကို လိုးရတော့မယ်ဆိုတဲ့
အသိက ကျုပ်လီးကိုတောင်လာစေသည်။တလမ်းလုံး
အဖိုးကြီးအဘွားကြီးလင်မယားနဲ့လေပေးဖြောင့်နေတော့ အဲ့ကိစ္စကို
စိတ်ထဲသိပ်မထားတော့။ရောက်တတ်ရာရာပြောလိုက် စားသောက်လိုက်နဲ့ အိပ်ချိန်ရောက်တော့ အိပ်စင်အပေါ်ထပ်မှာ
တက်အိပ်လိုက်တော့သည်။
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
“မောင်လေး ထ ထတော့ မန်းလေးရောက်ပြီ”
“အင် ဟုတ် ဟုတ်မကြီး”
ကျုပ်လူးလဲထပြီး မျက်နှာလေးဘာလေးသစ်ကာ အထုပ်တွေ
ဆွဲလိုက်သည်။ရထားဆိုက်တော့ မောင်နှမနှစ်ယောက် ဆင်းကာ
စျေးချိုဘက်သွားကြသည်။စျေးထဲ မနက်စာမုန့်စားကြပြီးမှ
တည်းခိုခန်းတစ်ခုမှာတည်းကြသည်။နှစ်ယောက်ခန်းပဲယူလိုက်ပြီး
အိပ်ရေးပျက်ထားလို့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ချပလိုက်သည်။
မကြီးရွေဥက သူ့ကိုကလေးရအောင်လိုးပေးဖို့ ပေါ်တင်ပြောထားလို့
ကုတင်ပေါ် နှစ်ယောက်အတူအိပ်ရတာရင်ခုန်သား။မကြီးရွှေဥ
ပြောသလို အပေါက်မြင်စွပ်ချင်နေတဲ့ကျုပ်ပေါင်ကြားက ငပဲက
ငေါက်တောက်ထောင်လာလို့ ပေါင်နဲ့အသာညှပ်ထားရသည်။
အချိန်တန်ရင် လွယ်လွယ်နဲ့ဖြစ်လာမယ့်ကိစ္စမို့ ခုချိန်မှာ မန်းလေးကို
အဓိက လာရင်းကိစ္စကအရေးကြီးတာမို့ ကျုပ်လည်းစိတ်ကို
လျော့ပြီး မကြီးရွှေဥနဲ့ကျောခြင်းကပ်ပြီး အိပ်ချပလိုက်တော့သည်။
အိပ်ရေးဝမှ ကျုပ်နဲ့မကြီးရွှေဥတို့ ထကြသည်။ရေမိုးချိုးကာ
နဂိုရုပ်ပျောက်အောင် ရုပ်ဖျက်ပြီး သူ့ယောကျ်ား ကိုဝင်းကျော်ရဲ့
အလုပ်ရှိတဲ့နားနဲ့ မယားငယ်အိမ်နားကိုစုံစမ်းကြသည်။မကြီးရွေဥ
ရထားတဲ့သတင်းအတိုင်း ကိုဝင်းကျော်က တကယ်ပဲမယားငယ်
ရှိနေသည်။အညာသူအသားခပ်ညိုညိုနဲ့ပါဗျာ။မကြီးရွေဥလောက်
တောင်မလှဘူး။အာ့ကို ယောက်ဖက ဘာကြည့်ကြိုက်လဲမသိဘူး။
အောင်မယ် သူတို့ကအိမ်ထဲမယ် ချစ်ကြည်နူး တစ်တီးတူးလို့
တဟီးဟီး တဟားဟားနဲ့ဗျ။နှစ်ယောက်သားကျီစယ်နေကြတာ
ကျုပ်တို့အပြင်ကနေ မသိမသာလှမ်းကြည့်နေတာတောင် သတိ
မထားမိဘူးထင်တယ်။ကျုပ်ဖြင့်လက်ကိုယားသွားတာပဲ။ဒါပေမယ့်
လုပ်လိုက်ရင် အပ်နဲ့ထွင်းရမယ့်ကိစ္စ ပုဆိန်နဲ့ထွင်းရမယ့်ကိန်း
ဖြစ်မှာစိုးလို့ ကျုပ်စိတ်လျော့လိုက်တယ်။မကြီးကတောင် ကျုပ်ကို
စိတ်လျော့ပါမောင်လေးရယ် ပြန်ကြစို့ တို့သိချင်တာသိရပြီပဲဆိုပြီး
ပြန်ဆွဲခေါ်လာတာ။မကြီးရွှေဥက သူပြောထားတဲ့အတိုင်း သိချင်လို့
စုံစမ်းရုံ မြင်ရရုံပဲလုပ်တယ်။ပြသနာသွားမရှာ။သူ့နေရာမှာ အခြား
မိန်းမဆို ဘယ်နေလိမ့်မလဲ အိမ်ထဲဝင်ပြီး မယားငယ်မကို ပါးချနေပြီ။မျက်နှာတော့မကောင်းဘူးပေါ့ဗျာ။သူသိချင်တာ
သိရပြီမို့ ခြံဝကနေလှည့်ပြီး တည်းခိုခန်းကိုပြန်လာကြသည်။အခန်းထဲရောက်တော့ ကျုပ်က အံ့တကြိတ်ကြိတ် တောက်တခတ်ခတ်ပေါ့။ မကြီးရွှေဥ အခန်းထဲရောက်မှ လမ်းမှာ
မျိုသိပ်လာသမျှရှိုက်ကြီးတငင်ငိုသည်။ကျုပ်လည်း သူငိုတော့မှ စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်နေတာပျောက်ပြီး သူ့ကိုနှစ်သိမ့်ပေးရတယ်။
သူငိုလိုက်ရင် ရင်ထဲပေါ့သွားမှာပဲဆိုပြီး မတားမြစ်။အားရအောင်
ငိုစေပြီးပုခုံးလေးဖက်ကာနှစ်သိမ့်ပေးသည်။
“အဟင့်ဟင့် အမယ်လေး ကိုဝင်းကျော်ရယ် မယားငယ်မက ကျမလောက်လှရင်မပြောလိုပါဘူး ခုဟာက မဲမဲသဲသဲအညာသူမကို
ဘာများကြည့်ကြိုက်လဲရှင် အီးးးဟီးးးအီးးးအီးးးးး ”
ငိုနေရင်း တအောင့်လောက် မကြီးရွှေဥအငိုတိတ်လာသည်။
“မောင်လေး နင်လုပ်ပေးတော့ဟာ”
“ဗျာ ”
“လုပ်တော့လို့ မကြီးကိုကလေးရအောင် ခုကတည်းက စလုပ်ပေး
အဲ့အညာသူမက ငါ့ထက်ဘာသာနေလို့လဲ ငါကလေးမြန်မြန်ရမှ
ဖြစ်မယ် သူနဲ့ကလေးရသွားမှ ငါ ကိုယ်ကျိုးနည်းရလိမ့်မယ် အဲ့တော့ သူ့ထက်အရင် ငါကလေးရမှဖြစ်မယ် လုပ်ဟာ လာ မကြီးကိုကလေးရအောင် လုပ်ပေးတော့”
မကြီးရွှေဥ မျက်ရည်တွေသုတ်ပြီး ကုတင်စွန်းကထကာ ကုတင်ပေါ်
တက်၍ ပက်လက်အိပ်သည်။ကျုပ်လည်း ချီတုံချတုံလုပ်မနေဘဲ
ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး မကြီးဘေးလှဲအိပ်ကာ မကြီးကို
ဖက်လိုက်သည်။ငိုရှိုက်ထားတဲ့မကြီးရွှေဥမျက်နှာမှာ မျက်ရည်တွေ
ရှိနေသေးသည်။ကျုပ်လည်းသုတ်ပေးပြီး မကြီးပါးမို့မို့လေးကို
နမ်းလိုက်သည်။လင့်ဆီက မရတဲ့ဟာတွေ ကျုပ် မကြီးကိုပေးမယ်
ဆိုပြီး အနမ်းတွေချွေပလိုက်တာ တကိုယ်လုံးပဲ။အဝတ်တွေလည်း
အကုန်ချွတ်ပစ်တယ်။
“မောင်လေး မချွတ်နဲ့လေ မကြီးရှက်တယ်”
“အင် မကြီး ကိုဝင်းကျော်နဲ့လုပ်ရင် မချွတ်ဘူးလား”
“ဟင့်အင်း မီးပိတ်ပြီး ထဘီပဲလှန်ပေးတာ”
“ကိုဝင်းကျော်ကရော အဲ့တိုင်းလုပ်တာပဲလား”
“အင်း သူလုပ်ချင်ရင် မကြီးကိုအချက်ပြတယ် အဲ့ကျ မကြီးက
ညအိပ်တဲ့အခါ ထဘီလှန်ပေးထားတာပဲ”
“ဟင် အာ့ဆို မလုပ်ခင် နမ်းရှုံ့တာတို့ အဖုတ်ယက် လီးစုပ်တာတို့ရော မလုပ်ဘူးလား”
“သူကတော့တစ်ခါတစ်လေ ယက်ပေးပါတယ် မကြီးတော့ မစုပ်ပေးပါဘူး ရွံစရာကြီး ပြီးတော့ရှက်လည်းရှက်တယ် လိုးတာပဲ
အဖုတ်ထဲ လီးထည့်လိုး တော်ပြီပေါ့”
ဆက်ရန်
