ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း ၂၁)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ်လည်း မကြီးရွှေဥကို မိုးအလင်း ဆော်ပလော်တီးပြီး
ထိုးအိပ်ပစ်တာ မနက်၁၀ နာရီထိုးမှ နိုးတယ်။နိုးလာတော့
ခေါင်းထဲကြည်ကြည်လင်လင်ပါပဲ။မနက်အစောကြီး အမေ့ကို မကြီးရွှေဥရှေ့မှာ လိုးခွင့်ရတဲ့အတွက် ကျုပ်တော်တော်ပျော်မိသွားတယ်။အိပ်ယာကထတော့ မကြီးရွှေဥက နောက်ဖေးမှာ နေ့လည်စာအတွက်ချက်ပြုတ်နေပြီ။
“မောင်လေး နိုးလာပြီလား ငါ့မောင် တော်တော်ပင်ပန်းထားတယ်ထင်တယ် အိပ်တာမှ တုံးခနဲပဲ မနက်က နင့်ကို
ဝင်းအောင် လာရှာသေးတယ် ငါနဲ့ဒေါ်လေး နင် မနက်အစောကြီး ဘယ်ထွက်သွားတယ်မသိဘူးဘဲ ပြောလိုက်ရတယ် သူက ဒီနေ့လည် သူ့အဒေါ် ဒေါ်ခင်မြအိမ်မှာ နင့်ကို
ထမင်းစားဖို့လာဖိတ်တာတဲ့”
“သိတယ်မကြီး မနေ့ကတည်းက ကျနော်နဲ့ ပြောပြီးသား
ခု မျက်နှာသစ် ရေမိုးချိုးပြီး သွားလိုက်မယ်”
“ဟဲ့ နေအုန်း အားလုံးက နင့်ကို အပြင်သွားကြတယ်ပဲ
ထင်နေတာ ခုနက အဖေ အိမ်မှာရှိသေးတယ်
အမေနဲ့ရွှေရည်တော့ အရှေ့ဖျားကိုသွားတယ် ငါ လူရှင်းမရှင်း အရင်ကြည့်ပေးမယ် ပြီးမှ ထွက်လာခဲ့”
ကျုပ်လည်း မကြီးပြောသလိုပဲ ပတ်ဝန်းကျင် လူအခြေအနေကြည့်ပြီး မကြီးလက်ယပ်လှမ်းခေါ်မှ ရေကပြင်က
ဆင်းကာ ဟိုဘက်အိမ်ကိုကူးလိုက်တယ်။ပြီးတော့
မျက်နှာသစ် ရေမိုးချိုးပြီး ခပ်တည်တည်ပဲ ရွာထဲထွက်လာ
တယ်။
“မောင်လေး နင် တနေကုန်မနေနဲ့နော် ညအတွက်လည်း
ချန်ထားအုန်း”
“မပူပါနဲ့ မကြီးရာ ကျနော်မှာ အားတွေရှိပါတယ်”
“အားရှိတယ်သာပြောနေ လူက မျောက်ခေါင်းရုပ်ပေါက်နေပြီ”
“အေးဆေးပါ ဒီလောက်တော့ ဒီည ဝမ်းချူထားနော် မကြီး
သင်ခန်းစာ အသစ်တက်မယ်”
“ဟဲ့ ကောင်စုတ် သွားတော့ ”
မကြီးရွှေဥနဲ့ ခွန်းတုန့်ပြန်ပြီး အိမ်ကထွက်လိုက်တယ်။
ဦးတည်ရာက ရွာတောင်ပိုင်းကိုလေ။ဝင်းအောင်အိမ်နား
ရောက်တော့ သကောင့်သားကို အပေါ်ပိုင်းအဝတ်ဗလာနဲ့
အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာတာတွေ့ရတယ်။မျက်နှာမှာလည်းချွေးတွေနဲ့။ကျိန်းသေပါတယ်။ ဒီကောင် သူ့အမေ့ကိုလိုးပြီးဆင်းလာတာဖြစ်မယ်။
“ဟျောင့် ဘယ်က ဘယ်လျှောက်သွားနေတာလဲ အိမ်မှာလည်းမရှိဘူး မနက်က ငါလာခေါ်သေးတယ်”
“ရှိတယ် ငါ မကြီးရွှေဥအိမ်ပေါ် တက်အိပ်နေတာလေ
အာ့ကြောင့် မင်းမတွေ့တာ ခု မင်း ကိစ္စပြီးလာတာလား”
“အာ မင်းကလည်းးး”
“မဟုတ်ဘူးပေါ့”
“ဟုတ်တယ် ဟီးးး”
“ငါလိုး မအေလိုးကောင်”
“ဟဲဟဲ မင်းရော ညကအခြေအနေ”
“Okပေါ့ဟ ညက မိုးအလင်းကို တီးထုတ်ပလိုက်တယ်”
“သွားကြမယ်လေ ဟိုမှာ မင်းကိုမျှော်နေလောက်ပြီ ငါက
ရေပြန်ချိုးပြီး မင်းကို နောက်တစ်ခေါက် သွားခေါ်မယ်ဆိုပြီး လာနှပ်နေတာ”
“ငါလိုး ငါ့ကိုခေါင်းစဥ်တပ်ပြီးး ထားပါ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းအဆင်ပြေတယ်ဆိုတော့ ငါဝမ်းသာတယ် သွားကြမလား”
“အေး သွားမယ်လေ အမေရေ ကောင်းလူနဲ့တောင်ပိုင်း
လိုက်သွားအုန်းမယ်”
ဝင်းအောင် သူ့အမေကို အော်ပြောရင်းကျုပ်နဲ့နှစ်ယောက်သား တောင်ပိုင်းကို ထွက်လာကြသည်။ခုတော့ ရွာထဲမှာ
အရင်လို လှေကိုချည်း အားကိုးစရာမလိုတော့ပါ။
တံတားလေးတွေ ဟိုဟိုသည်သည်ထိုးလာကြလို့ သွားလာရတာ လွယ်ကူလာတယ်လေ။
” ဟျောင့် မင်း မမြရင်ကိုပြောပြီပလား”
“အေး ပြောပြီးပြီ အခြေအနေကြည့်ပြီး လှုပ်ရှားနော်
ကွိုင်တက်ရင် ငါမရှင်းနိုင်ဘူး”
“စိတ်ချပါကွာ ဝင်းအောင်တို့ကလည်း မပိုင်ရင် ခြင်တောင်
မရိုက်ဘူး”
“အေးပါ ငါစိတ်ချမယ်”
“မင်းသွားနှင့် ငါ ကိုမင်းသန်းတို့အိမ်မှာ ကြက်ဥမှာထားတာ
သွားယူအုန်းမယ်”
“အေး”
ဒေါ်ခင်မြအိမ်နားရောက်တော့ ဝင်းအောင်က တောင်ဘက်
ငါးအိမ်ကျော်လောက်ကိုဆက်သွားပြီး ကျုပ် ဝိုင်းထဲ
ဝင်လာခဲ့သည်။အိမ်ပေါ်မှာ ကျုပ်ကိုစောင့်နေကြတဲ့
ဒေါ်ခင်မြနဲ့လှလေးစိန်ကိုတွေ့ရတာပဲ။
“ဟော့ ပြောရင်းဆိုရင်း လာပါပြီအေ ကလေးတို့အဖေ
ဒီမှာစောင့်နေရတာ လည်ပင်း ညောင်ရေအိုးဖြစ်တော့မယ်
ဘယ်သဝေထိုးတုန်းတော်က မနက်ကတည်းကထွက်သွားတာဆို”
“အိမ်မှာရှိတယ် ညကအိပ်ရေးပျက်ထားလို့ ခြေရင်းအိမ်မှာ
အိပ်နေတာကိုမသိကြတာ”
“ကဲ လှလေး ညီးဝင်နှင့်လေအေ ကလေးတို့အဖေ အမောဖြေခိုင်းပြီး လွှတ်လိုက်မယ်”
“အို ဒေါ်လေးကလည်း ဖြည်းဖြည်းပေါ့”
“ညီးပဲ ဖင်တကြွကြွဖြစ်နေတာလေ ကလေးတို့အဖေ
ဒီဟာမ ဖင်ရွနေတာ အပီသာချလွှတ်လိုက် ဖြစ်နိုင်ရင် တစ်ခါတည်း ဇီးကပ်သွားပိုကောင်းတယ် ခစ်ခစ်ခစ် ”
“ဒေါ်လေးကလည်းဗျာ လုပ်ပြီ”
“လုပ်စမ်းပါ ဒီဟာမ အတော်လေးရွနေတာ ခုနက နှိုက်စမ်းပြီးပြီ အရည်တွေစိမ့်လို့”
“ဟုတ်လား လှလေး ဟင် ဖြေပါအုန်း ”
“ဟို ဟို ဟုတ်တယ်ကိုကြီး လှလေးမရှက်တမ်းဝန်ခံရရင်
အရင်က ကိုကြီးနဲ့လုပ်ခဲ့တဲ့အချိန်တွေကိုအမြဲသတိရတယ်
ကိုတင်အုန်းနဲ့က အားမရဘူး လီးကလည်းသေးတယ်
လိုးလည်းခဏလေး သူကလုပ်ချင် ထဘီလှန် တက်လုပ်ပြီး
တခေါခေါအိပ်သွားတာ လှလေးလက်နဲ့ပီးခဲ့ရတာတွေ
နှစ်ပေါင်းမနည်းတော့ဘူး အဲ့လိုအချိန်တွေဆို ကိုကြီးကို
အရမ်းသတိရတာပဲ”
“ခုတော့ကိုကြီးရောက်လာပြီလေ လာ ထမင်းမစားခင်လေး
အဆာပြေကျွေးထားမယ် ဒေါ်လေး ဟိုကောင်လာရင်
ထမင်းစားရင် စားနှင့်ဗျာ”
“တော်တို့သာ မြန်မြန်ဝင်ကြ ကျမ ဝင်းအောင်နဲ့အပြင်မှာ
အကြမ်းသောက်ရင်း စောင့်နေပါ့မယ်တော့်”
ကျုပ် လှလေးစိန်နဲ့ထွားတက်လာတဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို
ပွတ်ဆွရင်း အိပ်ခန်းထဲခေါ်လာခဲ့သည်။လှလေးစိန်က
ဟိုတုန်းကလို ကလေးမပုစိလေး မဟုတ်တော့ဘူးလေ။
ကလေးနှစ်ယောက်ရပြီးလို့ နှစ်သားမွေး နှစ်သွေးလှနေပြီ။
အသားအရည်က ဒေါ်ခင်မြတို့ မမြရင်ထက် တင်းရင်းနေသေးတယ်။အရပ်သိပ်မရှည်ပေမယ့် လုံးကြီးပေါက်လှ
အချိုးအစားနဲ့ဖင်ကြီးကလည်း နောက်ကိုကော့ကာ ဝိုင်းနေတာမို့ မြင်သူပုရိသ သွားရည်ကျသွားနိုင်တဲ့ပုံစံလေ။
အခန်းထဲရောက်တော့ လှလေးစိန်မျက်နှာလေး ဆွဲမော့ပြီး
နှုတ်ခမ်းလေးကိုခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။အဝတ်တွေလည်း ဆွဲချွတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ်လှဲချကာ ထပ်လျက်ပဲ
နမ်းနေလိုက်တယ်။နမ်းတာတော့ တကိုယ်လုံးပဲ။နို့တွေလည်းစို့ ဟိုဟိုသည်သည်လျှောက်ယက်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ
မျက်နှာအပ်ကာ ပွတ်ပစ်လိုက်သည်။အရည်တွေစိမ့်နေလို့ ကျုပ်မျက်နှာမှာ အရည်ကြည်လေးတွေ ပေကျံကုန်တယ်။
လှလေးစိန်အဖုတ်က အရင် ကျုပ်စလိုးတုန်းကလိုပဲ
ဖောင်းဖောင်းကြီး။အစိလေးကအပြင်ကိုထွက်နေပေမယ့် အဖတ်ကမလန်ဘဲ တင်းပြီးစေ့နေတုန်း။အောက်နားတော့
ညိုတိုတိုလေးဖြစ်နေပြီ။အင်းလေ ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်ထားပြီးသားအဖုတ်ဆိုတော့လည်း ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့။ဆက်ဆင်းတော့ ဖင်ဝညိုညိုလေးကဖူးဖူးလေး။
ဖင်မြင်ရင်လိုးခွဲချင်တဲ့စိတ်ကလေးကြောင့် တစ်နေ့ကြုံရင်
လှလေးစိန်ရော ဒေါ်ခင်မြပါ ဖင်လိုးဖို့တေးမှတ်ထားသည်။
ခုတော့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ပါးစပ်ထဲဝင်သမျှ
ငုံလိုက်ပြီးစုပ်ကာ ကစားပေးလိုက်သည်။
“အားးးအင်းးးရှီးးး ကိုကြီးရယ် အင်းးအင်းးအင်းး”
လှလေးစိန်ဆီကနေ ညီးသံလေးတွေထွက်လာတယ်။
ကျုပ်လည်း လျှာစွမ်းကိုအပြတ်ပြပေးလိုက်တယ်။ဖင်ဝ
ညိုတိုတိုလေးတွေပါမချန် ယက်ပေးလိုက်တော့ လှလေးစိန်
မျိုးစုံအော်ညီးပြီး ခါးလေးကော့ထိုးကာတစ်ချီ ပြီးသွားတော့သည်။သူပြီးသွားတော့ကျုပ်အလှည့်ပေါ့။လှလေးပေါင်နှစ်ဖက် ဆွဲပြီးပုခုံးပေါ်တင် အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီး
တဗြစ်ဗြစ်နဲ့တစ်ဆုံးသွင်းထည့်လိုက်တယ်။
“ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ် ဘလွတ် ဘူးးးဒုတ်”
“အမယ်လေး အားးးကိုကြီး ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် သေပါပြီ အားးး အမေ့ အီးးးအောင့်တယ် ဖြည်းဖြည်း ရှီးးးးး”
လှလေးစိန်က ကလေးနှစ်ယောက်သာထွက်ထားတာ အဖုတ်က စည်းနေတုန်းရှိသေးတယ်။သူ့ယောကျ်ာ
ကိုတင်အုန်းက တကယ်ပဲလီးသေးလို့ထင်တယ်။မသိရင်
အရင်တုန်းက ကျုပ်လိုးခဲ့တဲ့အနေအထားအတိုင်းပဲ။
ကျုပ်လည်း တင်းကြပ်နေတဲ့အရသာကြောင့် မနောခွေ့သွားပြီး အပေါ်ကနေဖိချပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်တယ်။
“အမယ်လေး ကိုကြီးရယ် သေပါပြီ ဖြည်းဖြည်းဆောင့်ပါ
အင်းးဟင်းးဟင်းးးးအားးးအားးးအားးး အင်းးးအင်းး”
“ကောင်းလားလှလေး ဟင် နင်အဖုတ်က ကလေးသာ နှစ်ယောက်ထွက်ထားတာ အပျိုတုန်းကလိုပါပဲလား”
“ကိုတင်အုန်းက လီးသေးသေးလေးပါဆို ကိုကြီးကလည်း
အမေ့ အားးးကိုကြီးရယ် ဆောင့်ဆောင့် လှလေးလေ
ဒါမျိုးကြီးနဲ့ပဲ တသက်လုံးအလိုးခံချင်လိုက်တာ ခုဟာက
ကလေးလီးသာသာလေးနဲ့ပဲ နှစ်ပါးသွားနေရတာ”
“စိတ်ချ ငါမကြာမကြာပြန်လာပြီး လိုးပေးမယ် နင်တို့လည်း
မြို့ကိုလာလည်ကြ မြို့မှာလိုးကြမယ် ဒီမှာဆို မလွတ်လပ်ဘူး ဟိုမှာဆို ကြိုက်တဲ့ တည်းခိုခန်း တက်လိုးရုံပဲ”
“လာခဲ့မယ်ကိုကြီးရယ် ခုတော့ လိုးးး ဆောင့်ပေး ရှီးး
ကောင်းးလိုက်တာ အင်းးဟင်းးးဟင်းးး ဆောင့်ဆောင့်
လှလေးပြီးတော့မယ်”
ကျုပ်လည်း အားကုန်ပစ်ပစ်ဆောင့်ပြီး လှလေးပြီးသွားလို့
တစ်အောင့်လောက်ကြာတော့ စိတ်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး အရည်တွေ လှလေးသားအိမ်ထဲတဗြစ်ဗြစ်ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။လှလေးအပေါ်မှာဝက်မှိန်း မှိန်းရင်း လှလေး
မျက်နှာအနှံ့ လိုက်နမ်းရင်း အမောဖြေနေလိုက်သည်။
“တော်ကြတော့လေ ကလေးတို့အဖေ ထမင်းစားပြီးမှ
ဆက်ကြတော့ အဆာတွေလွန်ကုန်မှ ဟင်းတွေလည်း
အေးကုန်မယ်”
“အင်းးဟုတ်သား ကိုကြီး ထမင်းစားရအောင်လေနော်
လှလေးလေ ကိုကြီးကြိုက်တဲ့ ဝက်ကလိစာလေး ချက်ထားတယ် ”
“အေးဟာ ကိုကြီးလည်း ခုမှပဲ ဗိုက်ထဲကဆာလာသလိုလိုပဲ
စားပြီးမှပဲဆက်ကြတာပေါ့ ညနေ့ကျောင်းဆင်းထိဆိုတော့
အချိန်ရပါသေးတယ်”
ကျုပ် လှလေးစိန်ပေါ်ကဆင်းပြီး လေးယောက်သား
ထမင်းစားကြသည်။ဟင်းကတော့ ကျုပ်အကြိုက်တွေက
များတယ်။ဒေါ်ခင်မြနဲ့ လှလေးစိန်က ဟင်းတွေဝိုင်းထည့်ပေးလို့ ပန်းကန်ထဲမယ် ထမင်းထက် ဟင်းက ပိုများနေတော့သည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း၂၂)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ်လည်းစားကောင်းကောင်းနဲ့တီးတာ လေးပန်းကန်လောက်ကုန်တယ်။စားပြီးတော့ ဒေါ်ခင်မြနဲ့လှလေးစိန်က
ပန်းကန်တွေဆေးကြော ကျုပ်နဲ့ဝင်းအောင်က သုတ်သင်ရှင်းလင်းပြီး ဝိုင်းကူကြတယ်။ပြီးမှ ကျုပ်တို့တွေ လက်ဖက်နဲ့ ရေနွေးကြမ်းထိုင်သောက်ရင် ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း
ရောက်တတ်ရာရာတွေပြောရင်း ဝေဖန်လေကန်ကြတယ်။
ဗိုက်လေးနေတော့ စကားသာပြောနေတာ ငိုက်မျဥ်းလာရော။ဒေါ်ခင်မြက ကျုပ်နဲ့လှလေးစိန်ကိုအခန်းထဲ ဝင်အိပ်ခိုင်းရင်း သူနဲ့ဝင်းအောင်ကတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဖျာလေး
ခင်းပြီးအိပ်ကြတယ်။အိပ်တယ်ဆိုတာကြလည်း ဗိုက်လေးလို့ �မှေးကြရုံပါ။ကျုပ်လည်းလှလေးစိန်ကို အသာဖက်ပြီး
�မှေးနေလိုက်တယ်။
“လှလေးလေ ကိုကြီးနဲ့ဒီလိုမျိုးနေချင်ခဲ့တာသိလား
လှလေးက ကိုကြီးတို့အိမ်ကိုစရောက်ကတည်းက
ကျိတ်ကြိုက်နေခဲ့တာ အာ့ကြောင့်လည်း ကိုကြီးတောင်းဆိုတာကို လှလေး အမြဲလိုက်ရောခဲ့တာလေ နောက် ဗိုက်ပေါ်လာတော့ကိုကြီးအနာဂါတ်အတွက်ရယ် အားလုံးစိတ်ချမ်းသာစေဖို့ လှလေး ကိုတင်အုန်းကိုယူခဲ့ရတာ သူနဲ့ကျ
ဒီလိုစိတ်မျိုးကိုမဖြစ်ဘူး တကယ်ဆို လှလေးလေ ကိုကြီးကိုပဲယူချင်တာစိတ်ကူးမိခဲ့တာပေါ့ ဒါပေမယ့် မဖြစ်နိုင်မှန်းသိတော့ကိုကြီးရဲ့ကိုယ်ပွားလေးကိုပဲ အရယူခဲ့တာ”
“ဟင်းးလှလေးရယ် ကိုကြီးလည်း လှလေးအပေါ် သံယောဇဉ် ရှိပါတယ် သားလေးကိုလည်း ကိုကြီးကြည့်မှာပါ ဒီမှာ ကိုကြီးကလေး သုံးယောက်ရှိတယ် အားလုံးကို
ကိုကြီးပြန်ကြည့်မှာပါ ခုတော့ တွေ့ရတုန်းလေး ပျော်ပျော်
နေရအောင်ကွာ �နော်”
“ဟုတ်ကိုကြီး”
“လှလေး ကိုကြီးကို စုပ်ပေးနိုင်မလား”
“စုပ်ပေးမှာပေါ့ကိုကြီးရဲ့ ကိုကြီးကြိုက်တာခိုင်း လှလေး အကုန်လုပ်ပေးမယ်”
“လိမ္မာလိုက်တာ လှလေးရယ် ”
လှလေးစိန် ထထိုင်ပြီး ကျုပ်ပုဆိုးဖြေကာ ခပ်ငိုက်ငိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်ငပဲကိုဖွဖွလေးကိုင်ရင်း သေချာကြည့်သည်။
“အသဲယားစရာကြီး အားရလိုက်တာကိုကြီးရယ် ကြီးကြီးပဲ
ကိုတင်အုန်းဟာလေးနဲ့တော့ကွာပါ့ သားအဖပဲ ဟီးဟီး ”
ကျုပ်လီးထိပ်ကို ငုံကာတပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်သည်။လဥတွေကို လက်နဲ့နယ်ရင်း အားရပါးရစုပ်တော့သည်။ခပ်ငိုက်ငိုက်
ဖြစ်နေတဲ့ကောင် ထလာတော့ လှလေးမနည်းစုပ်နေရသည်။လီးတစ်ချောင်းလုံးလျှာနဲ့ယက်ပြီး ဥတွေပါ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလို့ ကျုပ်ကောင်က ထောင်မတ်ပြီး
တဇတ်ဇတ်တုန်လာလေသည်။
“အားရစရာကြီး ကိုကြီးရယ် ဒါကြီးက အရင်ကထက် ပိုကြီးလာသလိုပဲနော် ဒါပေမယ့်ကြိုက်တယ် လိုးပေးနော်”
“အင်း လှလေးလည်း ကလေးနှစ်ယောက်သာမွေးထားတာ
အရင်ကထက်တောင် ပိုလှလာသေးတယ် အဖုတ်ကစီးနေတုန်းပဲ ခု လှလေးအပေါ်ကတက်လေ လှလေးစိတ်ကြိုက်ဆောင့် ကိုကြီးဇိမ်နဲ့ကော့ပေးမယ်”
“ဟုတ် ကိုကြီး ”
လှလေးစိန် ကျုပ်ပေါ်ခွပြီး သူ့အဖုတ်ဝ လီးတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ထိုင်ချတော့သည်။
“ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ် ဗြိ ဗြွတ် ”
“အူးးးးကိုကြီးရယ် ကြီးလိုက်တာ ရှီးးးး အဖုတ်ထဲကို
ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ အင်းးဟင်း ထိမိလိုက်တာ ရှီးးးးး”
“ဘောက်ဘောက် ဘွတ် ဘလွတ် ဗြိဗြွတ် ဘလွတ် ဗြိ�� ဗြိ ”
ကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး လှလေးဖင်ကြီးကြွကာ
ပင့်ကာနဲ့ ခပ်သွက်သွက်ပဲဆောင့်နေတော့သည်။ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်ထားတဲ့အဖုတ်ကစီးပိုင်ပြီး အတွင်းသား
တွေက လီးကိုညှစ်ညှစ်ပေးနေလို့ ကျုပ်အကောင်းကြီး
ကောင်းနေတော့သည်။
“အူးးးဟူးးးကောင်းလိုက်တာကိုကြီးရယ် အင်းးဟင်းးး
မောလည်းမောတယ် ”
“မောရင် နားလေ လှလေးရဲ့ ဖင်လေးသာကြွပေး ကိုကြီး
အောက်ကနေဆောင့်ပေးမယ်”
ကျုပ်နဲ့ရင်ဘတ်ခြင်းအပ်ပြီး အမောဖြေနေတဲ့ လှလေးစိန်ဖင်ကြီးကိုကြွခိုင်းရင်း ကျုပ်အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်လိုက်သည်။
“အင်းးးအားးးအားးကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ် အင်းးး”
“အားမရဘူး လှလေးရာ ခဏဆင်းပြီး ဖင်ထောင်ကုန်းပေး”
“ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး”
ကျုပ်လည်းကော့ဆောင့်ရတာ အားမရတာနဲ့ လှလေးအောက်ကထွက်သူ့ဖင်ကြီးကော့ခိုင်းပြီး ခါးကိုခွက်နေအောင်ဖိလိုက်သည်။ပြီးမှ အပေါ်ကနေခွပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။
“အင်းးအူးးးအားးးကိုကြီး ဆောင့်ဆောင့် လှလေး ထပ်ပြီးချင်လာပြန်ပြီ အီးးးးရှီးးးး”
“ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်ကြီးကွာ အားရစရာကြီး ထွီ”
လှလေးဖင်ကြီးညှစ်ကိုင်ဆောင့်ရင်း တံတွေးတွေ ဖင်ဝမယ် ထွေးချကာလက်မနဲ့ဖိချေပြီး ဖင်ဝကိုဆွပေးနေမိသည်။
ဆွရင်း တံတွေးထွေးလိုက် ဖင်ဝကိုလက်မထိုးထည့်လိုက်
လီးကလည်းဆောင့်လိုက်နဲ့ဆိုတော့ လှလေးမှာ နာလည်းနာ
ကောင်းလည်းကောင်းပေါ့”
“အ ကိုကြီး ဘယ်တွေနှိုက်နေတာလဲ အီးးး နာတယ် အအ
ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဆောင့်ဆောင့် ကိုကြီးရယ် ”
“လှလေး”
“ရှင် ”
“ကိုကြီး ဖင်လိုးချင်တယ် လိုးရမလား”
“အားးး နာတယ် အီးးးးလက်နဲ့တောင် ဒီလောက်နာတာ
ကိုကြီးလီးနဲ့ဆို လှလေး ဖင်ကွဲမှာပေါ့ကိုကြီးရဲ့ ရှီးးးး
အဖုတ်ပဲလိုးပါလားကိုကြီးရယ် လှလေးဖင်ကွဲမှာကြောက်တယ်”
“မကွဲပါဘူးလှလေးရယ် ကိုကြီးကကျွမ်းပါတယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုကြီးရောက်တုန်းလေး အလိုလိုက်ရတာ �ကြိုက်တာသာလုပ် ဒါပေမယ့် ခုတော့ အဖုတ်ပဲလုပ်ပါအုန်းနော် ကလေးလည်းကြိုရအုန်းမှာဆိုတော့ နောက်တခါမှ
ကိုကြီးသဘော အ အမေ့ အီးးးကိုကြီးးအားးးပြီး ပြီးးး ပြီးပြန်ပြီ ရှီးးးး”
ကျုပ်လည်း လှလေးပြီးသွားပေမယ့် ဖင်ဝကိုဆွလိုက်
တံတွေးတွေ ထွေးချလိုက်နဲ့ ဖင်ဝကိုရှယ်နှိုက်ပြီး အဖုတ်ပဲ
ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်ရင်း စိတ်ကိုလျော့ချလိုက်သည်။
အဖုတ်ထဲ လရည်တွေ တပြစ်ပြစ်ပန်းထည့်ရင်း လှလေးခါးကိုဖက်ကာလှဲချလိုက်တော့သည်။ကလေးတွေကျောင်းဆင်းကာနီးအထိ ကျုပ် လှလေးနဲ့ လိုးဖြစ်ကြသည်။ပြီးမှ
ဆေးကြောသန့်စင်ကြကာ ကျုပ်တို့လေးယောက် ကျောင်းဘက်ကိုထွက်လာသည်။မမြရင်လည်းကလေးလာကြိုတာမို့ တွေ့ကြသည်။
“ဟဲ့လှလေးစိန် ပေါင်တောင်ကွလာပါလားအေ့”
“ကွမှာပေါ့ ကလေးတို့အဖေက ဖိထောင်းပစ်တာကို ခစ်ခစ်”
“အို �ဒေါ်လေးကလည်း”
“မဟုတ်လို့လား ညီးနှယ် ငတ်နေလို့ခံတုံးကခံပြီး ခုမှ ရှက်နေသေးတယ်”
ကျုပ်တို့တစ်စု ဟိုဟိုသည်သည်ပြောနေတုန်း ကျောင်ဆင်း
ခေါင်းလောင်းထိုးသံကြားရသည်။ကလေးတွေက ဟေးခနဲ
အော်ကာ ဇောင်းထဲက မြင်းလွှတ်လိုက်သလို ပြေးထွက်လာ
ကြသည်။ကျုပ်ကလေးသုံးယောက်က �ရှေ့ဆုံးကလေ။
အမေတွေဆီကိုယ်စီပြေးဖက်ကြသည်။ကျုပ် သူတို့ကို မုန့်ဖိုးတွေလက်ထဲထည့်ပေးတော့ အမေတွေကပြုံးနေကြသည်။ဖအေအစစ်က ခုမှ သားသမီးတွေကို မုန့်ဖိုးပေးဖူးတာကို။ကလေးတွေကတော့ မုန့်ဖိုးရလို့ ပျော်နေကြတယ်လေ။အာ့ကို သူ့အဒေါ်က မနာလိုဖြစ်ပြီး သူ့ပါပေးဖို့ပြော
လာသည်။
“ကိုကြီး မီးကိုလာကြိုတာလား မီးကိုလည်းသူတို့လိုမျိုး
မုန့်ဖိုးပေး”
“ပေးမှာပေါ့ ချစ်ချစ်လေးရ ကဲ ဒေါ်လေးတို့ကိုနှုတ်ဆက်
ကိုကြီးတို့ပြန်ကြမယ်”
“ဟုတ် ဒေါ်လေးတို့ တာ့တာ ”
ကျုပ်တို့မောင်နှမ ဒေါ်ခင်မြတို့သုံးယောက်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး
အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။အိမ်ရောက်တော့ခဏနား ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကို သူနားမလည်တဲ့စာပြနေတုန်း ဝင်းအောင်ရောက်လာသည်။
“ဟျောင့် ပွဲရှိတယ်ဟ တောင်ဘက်ရွာကကောင်တွေနဲ့ချိန်းထားတာ အာ့မင်းကိုခေါ်ခိုင်းတာနဲ့ ငါလာခေါ်တာ”
“မင်းကလည်း ကြိုပြောပါလားဟ ငါမကန်နိုင်ဘူး မင်းလည်းသိတာပဲကို”
“လာပါကွာ မင်းပါတာနဲ့တင် တစ်အားတက်ပြီ ကြေးများတယ် အာ့ကြောင့်ကွ”
“အေးပါ လိုက်ခဲ့မယ် ဒူးချောင်နေပါတယ်ဆိုမှ လခွီးးး”
ကျုပ်လည်း ဝင်းအောင်ကိုပြောသာပြောနေတာ။ဘောကန်မယ်ဆိုကတည်းက ခြေထောက်ကယားနေပြီလေ။ကျုပ်ဝါသနာတွေထဲမှာ ဘောလုံးက အဖုတ်ပြီးရင် ဝါသနာအပါဆုံးပဲ။အာ့နဲ့ သူ့ကိုစာရှင်းပြနေတုန်း ဘောကန်သွားဖို့ပြောနေတဲ့ကျုပ်ကို
မကြေမနပ်နဲ့ စူပုပ်နေပြီးကြည့်နေလို့
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကို အာဘွားပေး ဘောကန် ဘောင်းဘီလေး ကောက်စွပ်ပြီး ဝင်းအောင်နဲ့လိုက်ချလာတယ်။လမ်းမှာ အအေးဆိုင်ဝင်ပြီး ကြက်ဥနဲ့ စပါကလင် တစ်ခွက် သောက်ချလိုက်တယ်။အဲ့တော့မှ လူလည်း လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်လာတယ်။ဒီရက်တွေထဲ ကျုပ်အားတွေဆုံးရှူံးတာ
အတော်လေးများနေပြီလေ။
ကန်တဲ့နေရာကတော့ ရွာတောင်ပိုင်းကွင်းထဲမှာဗျ။ရွာနှစ်ရွာကြားက လယ်ကွင်းကြီးထဲမှာ။အဲ့ကွင်းက ကျုပ်တို့ရွာနီးချုပ်စပ်ကသူတွေ ချိန်းကန်နေကြ ကွင်းတစ်ကွင်းပေါ့။
ကျုပ်တို့ရောက်တော့ ပွဲတောင်စနေပြီ။ကွင်းပတ်လည်မှာလည်း လူတွေမနည်းဘူး။ဟိုဘက်ရွာသည်ဘက်ရွာ ကန်ကြပြီဆို သူ့ပရိသတ်နဲ့သူ လာကြည့်ကြတာပဲလေ။ပွဲက အတော်လေးမြိုင်တယ်ဗျ။ကျုပ်တို့ဘက်အဖိခံနေရတာ။
ဝင်းအောင်နဲ့ကျုပ်မပါတဲ့အသင်းက ဟာကွက်ကြီးတွေ
ဖြစ်လို့။တစ်ဖက်အသင်းက အဲ့ဟာကွက်ကို အသုံးချပြီး
ဖိအားပေးနေတာ။ဘီးကုတ်ထိပ်ကနေလှမ်းလှမ်းကန်တာ ကျုပ်တို့ဂိုးသမားကောင်းလို့ဗျို့။
ဟော့ ပြောရင်းဆိုရင်း ဂိုးပြီ။ကျုပ်တို့အသွင်းခံရပြီ။ပြီးခဲ့တဲ့အခေါက်က ဝင်းအောင်ပြောသလိုပဲ။ဘေးရွာတွေကအသင်းတွေ အတော်လေးခြေထက်လာတယ်ဗျ။ကျုပ်တို့အသင်းကလည်း လူဟောင်းတွေထက် လူငယ်ခြေတက်လေးတွေများနေတော့ ကစားကွက်ကမမိ။အာ့နဲ့ကျုပ်နဲ့
ဝင်းအောင်လည်း ဟိုကောင် ဟိုမှာနေ ဒီကောင်ဒီမှာနေနဲ့ လှမ်းအော်ရင်း သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်းလေးလုပ်နေလိုက်တယ်။တစ်ဖက်အသင်းကတော့ တစ်ဂိုးရသွားလို့အားတက်သွားပြီး တောက်လျှောက်ကိုဖိကစားနေတော့တာ။
အာ့နဲ့ ကစားနေကြရင်း ကျုပ်တို့ဘက်က ဖြတ်ထုတ်ရင်း
ဘောလုံးစည်းပြင်ရောက်တော့ ကျုပ်နဲ့ဝင်းအောင် လူစားလဲဝင်လိုက်တယ်။ကျုပ်တို့ဝင်လာတော့ စောနက ဟာကွက်ကို ဖြည့်ဆော့လိုက်တယ်။အခါတိုင်း �ရှေ့တန်းဆော့နေကြ
ကျုပ်က ကွင်းလယ်ဆင်းပြီး ဝင်းအောင်ကိုရှေ့တန်းတင်ပြီး
ရှိရင်စွဲကစားသမားနဲ့တွဲပေးလိုက်တယ်။ကျုပ်က တိုက်စစ်
ဆော့နေကြမို့ တစ်ဖက်အသင်း ကြောင်သွားပြီး ကျုပ်ကို
အတင်းလိုက်ကပ်တယ်။အဲ့တော့ ဝင်းအောင်တို့နှစ်ယောက်
လွတ်သွားပြီး နေရာလွတ်တွေ ရှာလာနိုင်တယ်။ကျုပ်က ဒေါင်ချူး ဒူးချောင်နေပေမယ့် ကိုယ့်အသင်းအတွက် ခုချိန်မှာ သေသေကြေကြေပဲလေ။ကျုပ်အသင်းသားတွေလည်း
ကျုပ်အချက်ပြလိုက်တာသဘောပေါက်ပြီး တစ်ဖက်ကို
ဘောလုံးပေးကစားပြီး ကောင်တာချောင်းတာပေါ့။
ကစားကွက်ပြန်တည်ဆောက်ပြီး ကစားကွက်ညီလာကာ
ဘောလုံးရတာနဲ့ ကျုပ်ကိုပေး ကျုပ်ကဝင်းအောင်တို့ဆီ ဘောလုံးလမ်းကြောင်းခင်းပေးတယ်။ဝင်းအောင်ကလည်းအရင်က တောင်ပံမှာကစားပေမယ့်ဂိုးသွင်းကောင်းတဲ့ကောင်မို့ ဒီနေရာကမခက်ခဲဘူးလေ။ဘောလုံးရပြီးတာနဲ့
ဆွဲပြေးလွတ်ရင်ကန် မလွတ်ရင်း ထိုးပေးနဲ့ပြန်ဖိအားပေး
လာတယ်။ဂိုးတော့မရသေးဘူး။တစ်ဖက်အသင်းကလည်း
အတော်လေးကောင်းတာကိုဗျ။သူတို့ဂိုးသမားကလည်း
လက်စွမ်းတော်တော်ကောင်းတယ်ဗျ။
တစ်ခါတော့ ကျုပ်ဆီဘောလုံးရလာပြီး �ရှေ့မှာရှိတဲ့ ဝင်းအောင်တို့ကိုပေးမလို ပေးမလိုနဲ့ ဆွဲပြေးပြီး နှစ်ယောက်ကို
လိမ်ခေါက်ကာ လွတ်တာနဲ့ဂိုးသမားဘယ်ဘက်ထောင့်ကို
မြေလှိမ့်ဘောကို ခပ်ပြင်းပြင်းပဲကန်သွင်းလိုက်တော့သည်။
“ဂိုးးးးးးးးကောင်းလူကွ ဂိုးးးး”
အော်သံက ကျုပ်တို့ရွာဘက်ကအော်သံ။
တောင်ပိုင်းက ကိုအော်ကြီးရဲ့အသံက အားလုံးထဲမှာအသံကိုဟိန်းနေရော။ကျုပ်တို့အောင်ပွဲခံနေတုန်း ကွင်းဘေးကို
ကြည့်လိုက်တော့ လူအုပ်က မနည်းဘူးဗျို့။တစ်ရွာလုံးပဲ
ရောက်နေသလားပဲ။အာ့နဲ့ အားတက်ပြီးကျုပ်တို့အသင်း ဆက်ကန်ကြတယ်။လူလည်းချခံရတယ်။ဒါပေမယ့်
လွန်လွန်ကျူးကျူးတော့မဟုတ်ဘူး။
အရှေ့ရွာက လူပျိုကြီးကိုဘသာကြီးက ဒိုင်လုပ်ပေးတယ်လေဗျာ။သူကမျှမျှတတသမား အာ့ကြောင့် သူ့ကို ဒိုင်လုပ်ခိုင်းတာ။တစ်ဖက်အသင်းကလည်းကောင်းနေတော့ ကျုပ်တို့ကစားကွက် အသာစီးရလာပေမယ့် ဂိုးတော့ထပ်မရဘူး။
နှစ်ပိုင်းခွဲကန်တာဆိုတော့ ပထမပိုင်းပြီးပြီပေါ့ဗျာ။တစ်ဖက်ကို တစ်ဂိုးစီ သရေကျနေပြီ။ကျုပ်တို့ သံပုရာသီးတွေစား
ရေ အာဆွတ်ရုံသောက်ကြပြီးအမောဖြေနေတုန်း။ဒုတိယပိုင်းမှာ ကစားမယ့်ကစားကွက်ကို တိုင်ပင်ကြတယ်။
တစ်ဖက်အသင်းက ပိတ်ဆော့နေတော့ ကျုပ်တို့ဖိနေတာကို
လျော့ပြီး ကစားကွက်ကိုထိန်းကစားရင်း သက်လုံထိန်းဖို့ပဲ
တိုင်ပင်လိုက်ကြတယ်။
ဒုတိယပိုင်းပြန်စတော့ ကျုပ်တို့တိုင်ပင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ
ကစားအားကိုလျော့ကာ ဘောပေးပဲလုပ်နေရင်း တစ်ဖက်အသင်းကိုဆွကစားတယ်။တစ်ဖက်အသင်းကလည်းကျုပ်တို့နဲ့အကြံတူနေသလားပဲ။ပွဲကိုထိန်းကစားလာလို့ ပွဲကအေးလာတယ်။အမှားစောင့်ကစားကြတယ်။ဘောလုံးထွက်တဲ့
ကျုပ်ကို သုံးယောက်ကပ်ကစားတော့ ကျုပ်လည်းလှုပ်မရ။
အာ့နဲ့ကျုပ်လည်း ကွင်းလယ်ကစားနေကြကောင်ကို ကျုပ်နေရာ ပြန်ကစားဖို့ပြောရင်း �ရှေ့မှာ ပြန်ကစားတယ်။
ကျုပ်နဲ့ဝင်းအောင်တွဲကစားပြီး နေရာလွတ်ရှာကစားတော့
အသင်းက ပုံစံတစ်မျိုးပြန်ဖြစ်သွားပြီး သူတစ်ပြန် ကိုယ်တစ်ပြန်နဲ့ပွဲက အကြိတ်အနယ်ပြန်ဖြစ်လာတယ်။ပွဲချိန်ကလည်း တဖြည်းဖြည်းပြီးဖို့ကပ်လာပြီ။ပြီးခါနီးမိနစ်ပိုင်းအလိုမှာ ကျုပ်တို့ ထောင်ကန်ဘောရတယ်။ကျုပ် ကန်ဖို့
ဘောလုံးတည်ရင်း ခုတ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ခုတ်တင်ပြီး
ကျုပ်လည်း ဂိုးရှေ့ပြေးတာပေါ့။ဝင်းအောင်က ကျုပ်တင်ပေးတာကို ခေါင်းတိုက်ပေမယ့် ဂိုးသမားက ပုတ်ထုတ်တယ်။ပြန်ကျလာတဲ့ဘောလုံးက ဂိုးရှေ့ပြေးလာတဲ့ကျုပ်ဆီအရောက် ကျုပ်ကလည်း တစ်ချက်ထိန်းပြီး ဂိုးသမားရဲ့
အပေါ် ညာဘက်ထောင့်ကို လှမ်းပြီး ကန်ထည့်လိုက်တယ်။
“ဂိုးးးးးးးးးးး”
တစ်ခါတော့ တစ်ပွဲလုံးကောင်းနေတဲ့ဂိုးသမား ဘာမှမတတ်နိုင်ဘဲ ဂိုးပေးလိုက်ရတယ်။ဂိုးလည်းသွင်းအပြီး ပွဲလည်းအပြီးပဲဗျ။ဒိုင်လုပ်တဲ့ အရှေ့ရွာက ကိုဘသာကြီး ဝစီမှုတ်လိုက်တယ်။ကျုပ်လည်း တစ်ပွဲလုံး ရုန်းလိုက်ရလို့
ခြေမသယ်နိုင် လက်မသယ်နိုင်ဖြစ်ပြီး ကွင်းထဲ ပတ်လက်ပဲ
လှဲချလိုက်တော့တယ်။ကျုပ်တို့အသင်းသားတွေကျုပ်ကို
ဝိုင်းမြှောက်ပြီး ဂုဏ်ပြုကြတယ်။လောင်းကြေးနိုင်တာကို
တစ်ဖက်အသင်းကလည်း ကြေကြေနပ်နပ်ပဲပေးသွားပါတယ်။ကျုပ်ကိုလည်း လာပြီးလက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ပြီး ချီးကျူးသွားကြတယ်။ကျုပ်တို့ရွာပြန်တော့ ဝင်းအောင်
စနက်ကြောင့် ကျုပ် လမ်းတောင်မလျှောက်ရဘဲ ရွာထဲ
ပြန်ရောက်တယ်ဗျို့။
ကျုပ် နေသိပ်မကောင်းတာကို သူအတင်းသွားခေါ်လာရတာ ဘာညာနဲ့ရှီးနေလို့ အသင်းသားတွေရော ကာလသားတွေကပါ အနီးနားတဲက သစ်သားခုံတစ်လုံးသွားငှားလာပြီး
တုတ်တွေနဲ့ တုပ် ထမ်းစင်လုပ် ကျုပ်ကို ထိုင်ခိုင်းပြီးထမ်းသွားကြတာဗျို့။ရွာခြင်းချိန်းပွဲလေးတစ်ပွဲနိင်တာကို ဒိုင်းပွဲပဲနိုင်သလိုလိုကိုအောင်ပွဲခံတာ။ကျုပ်တို့ရွာက ဘောပွဲကြိုက်တာတော့ လက်လန်တယ်ဗျို့။ရွာထဲရောက်တော့
အားလုံးအအေးဆိုင်ထိုင်ကြတယ်။ရွာလူကြီး ဦးလှဖေတို့
ရပ်မိရပ်ဖတွေပါရောက်လာပြီး ကျုပ်တို့ကိုချီးကျူးဂုဏ်ပြုတယ်။
လာမယ့် ကျေးရွာပေါင်းစုံ ဖလားပွဲမှာလည်း ကျုပ်ကို
မြို့ကနေ ပြန်လာပြီးဝင်ကန်ပေးဖို့ မေတ္တာရပ်ခံတယ်။ကျုပ်လည်း အစပိုင်းကငြင်းဖို့တွေးလိုက်ပေမယ့် အရင်ကလည်း
ပြောထားပြီး ခုလည်းထပ်ပြီးတောင်းဆိုနေတာနဲ့သဘောတူ
လိုက်တယ်။ကျုပ်လည်း မြို့ကိုရောက်သွားကတည်းက
ရွာမှာဘောလုံးပြိုင်ပွဲတွေမှာ မကန်ဖြစ်တာကြာပြီမဟုတ်လား။အာ့ကြောင့် ဒီနှစ်တော့ကန်ဖြစ်အောင် ကန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ပွဲကန်ခါနီးတစ်လကြိုပြောဖို့နဲ့ ကျုပ်တို့ အားလုံးလေ့ကျင့်ဖို့ပါ တစ်ခါတည်းပြောလိုက်တယ်။
မိုးတွင်းမှဆိုတော့ ခုမှ ဆောင်းအကုန်ရှိသေးတာ။လိုသေးတယ်လေ။အာ့ကြောင့် ခုတော့ အားတဲ့အခါ လေ့ကျင့်နေဖို့နဲ့ ချိန်းပွဲလေးတွေလုပ်ဖို့ပါ တိုင်ပင်ကြတယ်။ကျုပ်တို့
ပြောဆိုဆွေးနွေးပြီးကျုပ်နဲ့ ဝင်းအောင် အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။အအေးဆိုင်မှာ အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောရင်း
နားပြီးပြီမို့ ကျုပ်လည်း နုန်းနေပေမယ့် လမ်းတော့ အေးဆေးလျှောက်နိုင်နေပါပြီ။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အခန်း၂၃)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ် အိမ်ရောက်တော့ ခြေပစ်လက်ပစ်ပဲ အိမ်ရှေ့ကွပ်ပစ်မှာအိပ်ချလိုက်တယ်။အတော်လေးပြိုင်းနေပြီလေ။
ကိုယ်ဒူးတောင် ကိုယ် မသယ်ချင်တော့ဘူး။
“သား အတော်ပင်ပမ်းလာလား နိုင်လာတယ်ဆို လူသာမရောက်သေးတာ သတင်းကတော့ အရင်ရောက်ပြီးသား”
“နိုင်ပေမယ့် အတော်လေးကန်လိုက်ရတယ်ဗျ တောင်ဘက်
မကျည်းတန်းရွာကကောင်တွေအတော်လေး ကောင်းလာတယ်ဗျ ဟူးးးး”
“မောရင် ခဏနားအုန်းသား ရေမိုးချိုးထမင်းပြီးရင်
အမေ ဆေးပူလိမ်းပြီးနှိပ်ပေးမယ်”
“ကျမလည်းနှိပ်ပေးမယ်ဒေါ်လေး ဒီည အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ
မရှိဘူးဆိုတော့ ကျမလည်းလာအိပ်မယ် ရော့ အမောပြေ
သံပုရည်လေးသောက် ”
ကျုပ်နဲ့အမေပြောနေတုန်း အိမ်ပေါ်ကနေ မကြီးရွှေဥ သံပုရည်ခွက်လေးကိုင်ပြီးဆင်းလာသည်။မကြီးက အိမ်မှာ
လာအိပ်မယ်ဆိုပြီး စကားခေါ်နေတော့ ကျုပ်အိမ်ပေါ်
တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်တယ်။အခါတိုင်းဆို ဒီအချိန်မှာ ကျုပ်ပြန်လာရင် ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ခလးကကြိုနေကြ။ကြီးကြီးကလည်း အိမ်နောက်ဖေးမှာဟင်းချက်နေချိန်လေ။ခုက
တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ကမ်းပေးလာတဲ့သံပုရာရည်ခွက်ကို
လှမ်းယူပြီးအရသာခံကာ သောက်လိုက်သည်။
“အားးးကောင်းလိုက်တာ အမောကိုပြေသွားတာပဲ မကြီးက
အလိုက်သိလိုက်တာ အာ့တွေချစ်နေရတာ”
“သွားပါအပိုတွေ တစ်နေကုန် သူ့မယားတွေသွားလိုးနေပြီးတော့များ”
“သူတို့ကလည်းတောင်းဆိုနေတာကိုမကြီးရ ဖြည့်စည်းပေးရတာပေါ့ ဟဲဟဲ ဒါနဲ့ အိမ်ကလူတွေ ဘယ်ရောက်ကုန်လို့တုန်းမကြီးရ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးရော”
“အမေနဲ့လိုက်သွားတယ်လေ �ရှေ့ဘက်ရွာက အဖွားလေး
သိပ်မမာလို့ သတင်းမေးသွားမယ်ဆိုပြီး ညနေကပဲသူတို့
တူဝရီးသွားကြတာ ရွှေစင်လည်း ပါသွားတယ် အဖေက
ဒီည ဒိုင်မှာ ငါးတွေဝင်မယ်ဆိုလို့ အဲ့မှာအိပ်မယ်တဲ့”
“အာ့ဆို အိမ်မှာ ကျွန်တော်တို့တွေပဲရှိတာပေါ့ ဟေဟေ ပွပြီ
ဂေါ်တာပဲ”
“သားနော် လူကြည့်တော့ ကိုယ်ခြေထောက်တောင် ကိုယ်မသယ်နိုင်ဘဲ လီးက ထချင်သေးတယ်”
“အဲ့ကောင်က အမြဲထနေတာအမေရ အမေလည်းသိတာပဲ”
“ကောင်စုတ်လေး လိမ်ချိုးလိုက်ရ ထ ရေချိုးတော့ လာ
မကြီးရေချိုးပေးမယ် ”
မကြီးရွှေဥ ဆာနေပြန်ပြီထင်တယ်။ကျုပ်ကိုပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်နေတယ်။ကွပ်ပစ်ပေါ်ကနေ ကျုပ်ကို
ဝိုင်းထူပြီး ရေချိုးခန်းကိုပို့သည်။ဘယ်တစ်ယောက် ညာတစ်ယောက်ကိုင်ထားပေးလို့ ကျုပ် သူတို့ပုခုံးတွေဖက် ခါးတွေကိုင်ပြီးလိုက်လာသည်။အမယ် အထဲက ရေထည့်တဲ့ ကျောက်ဇလားကြီးထဲမှာ အငွေ့ကတစ်ထောင်းထောင်းနဲ့။
“ဘာတွေလဲအမေ အငွေ့တစ်ထောင်းထောင်းနဲ့”
“ရေနွေးတွေလေသားရဲ့ ခုလို ညောင်းကိုက်နေချိန်ဆို
ရေပူရေအေးစပ်ပြီး စိမ်ချိုးရင် သက်သာတယ်ဆိုလို့
အမေနဲ့ရွှေဥ သားအတွက်ပြင်ပေးထားတာ”
“ဟုတ်လား အမေတို့ကအလိုက်သိလိုက်တာ အာ့တွေချစ်နေရတာ”
“အာဘွား မွမွမွ ”
“အိုး သားရယ် အမေ သနပ်ခါးတွေပျက်ကုန်မယ်”
“မယားဖြစ်နေမှတော့ လင်ကိုပြုစုဖို့ဝတ္ထရားရှိလာပြီလေ
ကဲ လင်တော်မောင် အဝတ်တွေချွတ်မယ် ငြိမ်ငြိမ်နေ
လျှောက်မကိုင်နဲ့”
ကျုပ်ကို အဝတ်တွေဝိုင်းချွတ်ပြီး ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေမှ
အမေက ကျုပ်ရှေ့ထိုင်ချပြီး ခပ်ငိုက်ငိုက်အိပ်ပျော်နေတဲ့
ကျုပ်ကောင်ကို ပါးစပ်နဲ့ငုံကာ ပြွတ်ခနဲ စုပ်လိုက်သည်။
“တော်ပြီ အမေ အပေါ်မှာ စားသောက်ဖို့ပြင်ဆင်အုန်းမယ်
ရွှေဥ ညီးလင်ကို ဆက်ပြုစုလိုက်တော့”
“ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး”
“အမေ ထဘီလှန်ပြီး သားဖက် ဖင်ကုန်းပေးစမ်းပါ တစ်ချက်လောက်နမ်းချင်လို့”
“သားကလည်းကွာ ညကျ ကြိုက်သလောက်နမ်း ခု အမေ
စားဖို့ပြင်အုန်းမယ်”
“တစ်ချက်ထဲပါအမေရယ် လုပ်ပါ ”
“ဟင်းးး”
အမေလည်း ငြင်းမနေတော့ဘဲ ထဘီလှန်ပြီး ကျုပ်ဘက်
ဖင်ကြီးကုန်းကာ ဖင်ကိုဖြဲပေးတော့သည်။
“ရော့ အဲ့မယ် နမ်း တစ်ခါထဲ အီးပါပေါက်ထလိုက်မယ်”
“ရှလူးးပြွတ်ပလပ်ပလပ်ပလပ်”
“အားးမွှေးနေတာပဲ အမေ့အဖုတ်နံ့ ရှူလိုက်ရတာ အားကိုရှိသွားတာပဲ”
“တော်ပြီ အပိုတွေ ”
“အာ့ဆိုရော့ မကြီးအဖုတ်နံ့လည်းရှူ ခုနက သေးဝင်ပေါက်နေတုန်း မောင်လေးပြန်လာသံကြားလို့ ရေတောင်မဆေးနိုင်ဘူး ကမန်းတမန်းထွက်လာရတာ”
“ဟုတ်တယ် ရွှေဥအနံ့ရှူလိုက်တော့ အမေ သွားမယ်”
အမေဖြဲပေးထားတဲ့ဖင်ကြီးကို လေးငါးချက် အစိကနေ
ဖင်ဝအထိယက်ပြီး အမေ့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်။မကြီးရွှေဥကလည်း ထဘီကို ခါးမှာပတ်ပြီး ဖင်ကုန်းပြီးဖြဲပေးနေတော့ ကျုပ်လည်း မကြီးရွှေဥ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကိုလည်း
ယက်ပစ်လိုက်သည်။
“အားးကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ် ရှီးးး အ အီးးးအစိကိုမစုပ်နဲ့လေ ရှီးးးကျဥ်လိုက်တာ ”
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပလတ်ပလတ်ပြွတ်ပြွတ်”
” ရှီးးးတော်ပြီ တော်ပြီ ဇလားထဲဝင်တော့ မောင်လေးရယ် ရေနွေးတွေအေးကုန်မယ်”
ကျုပ်လည်း ဆက်မယက်တော့ဘဲ ရေနွေးစိမ်ဖို့ ဇလားထဲ
ဝင်ထိုင်လိုက်တော့သည်။ဇလားထဲထိုင်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ
ရေနွေးရဲ့ခပ်နွေးနွေးအရသာလေးကိုရရှိသည်။လည်ပင်း
မြုတ်တဲ့အထိထိုင်ရင်း စိမ်နေလိုက်သည်။မျက်လုံးလေး
�မှေးပြီး မှိန်းကာ ဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။အိပ်ပျော်မလိုလို
ဖြစ်နေတုန်း ကျုပ်နှာခေါင်းဝမှာ အဖုတ်နံ့လေးရလာလို့
မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တွေ့လိုက်ရတာက အဖုတ်
ပြဲပြဲလေး။အဝမှာအရည်တွေကလည်းစို့လို့ဗျ။
မော့ကြည့်တော့ မကြီးရွှေဥကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ကျုပ်ရှေ့မှာ ဖြဲကားပြီးထိုင်နေတာ။ဘယ်ပေါ်ထိုင်လဲဆိုကျောက်ဇလားပေါ် သစ်သားပြားထူထူနှစ်ချပ် ကန်လန့်ဖြတ်ခင်းပြီးထိုင်တာ။ကြံကြံဖန်ဖန်ကိုလုပ်တဲ့မကြီး။ကျုပ်လည်းမကြီးရွှေဥရဲ့
အစီအစဥ်ကိုသဘောကျသွားပြီး ငေါက်တောက်လေး
ဖြစ်နေတဲ့ စောက်စိလေးကို ပြွတ်ခနဲ့စုပ်လိုက်သည်။
“အအ အီးးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ်”
“ကြံကြံဖန်ဖန် လုပ်တတ်တယ်နော် ငါ့အမက”
“ဆာနေပြီလေ ရှင်လုပ်လို့ တစ်နေကုန် စပ်ပတ်ယားနေတာ
ခု မလိုးနိုင်လည်း ပြီးအောင်ယက်ပေး အရမ်းယွနေပြီ”
ဒုက္ခော။အရမ်းယွနေပြီဆိုပါလား။ကျုပ်သာပြန်သွားရင်
မကြီးတစ်ယောက်ဘယ်လိုနေမယ်မှန်းမသိ။သူ့လင်မသိအောင် အခြားလူနဲ့ဖောက်ပြန်ရင်တော့ သေပြီဆရာပဲ။
မကြီးရွှေဥလို မိန်းမမျိုးက အိန္ဒြေတော့သိပ်ကြီးတာ။ထန်တာကျ သာမန်မိန်းမထက်ထန်တယ်။မထိရင်အကောင်း
ထိလိုက်လို့ကတော့ အမြဲအရည်တစိုစိုနဲ့အမျိုး။
ကျုပ်လည်း ရေနွေးစိမ်ရင်း ဇိမ်ခံပြီး ကျုပ်ရှေ့က အဖုတ်ပြဲပြဲလေးကိုယက်နေလိုက်တော့သည်။မကြီးရွှေဥကို
ဖင်ဖွင့်ဖို့ပါ ကြံထားတော့ ဖင်ဝလေးကို လျှာစွမ်းပြယက်ပေးလိုက်တာ ပျဥ်ပြားပေါ်မယ် မကြီးရွှေဥ ထွန့်ထွန့်လူးလို့။
“ဟဲ့ဟဲ့ ယားတယ်ဟဲ့ မောင်လေး ဖင်ကိုမယက်နဲ့လေဟာ
ယားတယ်ဟ အီးးးးရှီးးးးအင်းးးဟင်းးးး”
“ညကျ ဖင်ချမှာဗျ ကြိုယက်ပေးထားတာ မကြီး အသင့်
ပြင်ထား”
“အိုဟယ် ဖင်တော့ မခံနိုင်ပါဘူး ဒေါ်လေးတောင် နင့်လီးကို
အတော်ခံနေရတာ ငါဖင်လေးဆို ကွဲပြဲထွက်ကုန်မှာ
ပြီးတော့ အဖုတ်ကမဝသေးဘူး ညကျအဖုတ်ပဲလိုးနော်
အအ ရှီးး ယက်ယက် ပြီးတော့မယ် အင်းးးဟင်းးးရှီးးးး”
ဖင်ကနေအဖုတ်ပြောင်းယက်လိုက် အဖုတ်ကနေ ဖင်ပြန်
ပြောင်းလိုက်နဲ့ ကျုပ်မျက်နှာကို အရည်တွေပန်းထုတ်ကာ
သူပြီးသွားတော့ ကျုပ် လျှာအတော်ညောင်းသွားတယ်။
“ဒါကတော့ စိတ်ပါရင် ပါသလိုပေါ့ ဖင်ချချင်လည်း ချမှာပဲ
ကဲ ဆင်းတော့မကြီး ရေတွေလည်း အေးလာပြီ ရိုးရိုးရေပဲ
ချိုးတော့မယ်”
စိမ်နေတဲ့ ရေနွေးကလည်း အပူချိန်လျော့လာတာနဲ့ မကြီးရွှေဥကိုဆင်းခိုင်းပြီး ကျုပ် ရေအေးခပ်ချိုးလိုက်တော့တယ်။ရေနွေးစိမ်ပြီး ရေအေးအေးလေးခပ်ချိုးရတာ တကယ်ကိုအရသာရှိတယ်ဗျို့။အညောင်းပြေ ပေါ့ပါးလန်းဆန်းသွားတယ်။မောင်နှမနှစ်ယောက်ရေအတူချိုးလိုက်ပြီး ရေဝတ်လဲလိုက်ကာ အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့တော့တယ်။
မကြီးကတော့ သူ့အိမ်လေးဘက်ကို သဘတ်လေး ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ပြီး ထွက်သွားသည်။
အမေက ရေသုတ်ဖို့သဘတ်လေး ကိုင်ကာစောင့်လို့ ကျုပ်
အိမ်ပေါ်ရောက်တာနဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေရေသုတ်ပေး
ကိုယ်တွေသုတ်ပေးနဲ့ ချက်ခြင်းကိုငယ်ဘဝပြန်ရောက်သွား
သလိုပါပဲ။ရေသုတ်ပေးနေတဲ့အမေ့ကိုကြည့်ပြီး အသဲယား
လာတာနဲ့ အမေ့ပါးတစ်ဖက်ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။
“အဲ့ ဘာလို့နမ်းတာတုန်း သားရဲ့”
“ချစ်လို့နမ်းတာပေါ့အမေရ သား ဒီကို ရောက်စကတည်းက
ဒီလိုရေချိုးပြီးရင် ရေသုတ်ပေးတာမျိုးက ခုမှပြန်ရတာလေအမေရ အဲ့တော့ ငယ်ဘဝလေးသတိရသွားလို့ပါ”
“သားကလည်း အဲ့တုန်းက အမေက သမီးလေးကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့လေ မွေးခါနီးဖွားခါနီးမှာသားကို ကိုယ်တိုင်မလုပ်ပေးနိုင်လို့ သားအမတွေ ကြီးတော်တွေ လက်ထဲအပ်တာလေ
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးမွေးလာပြီးတော့လည်း ကလေးတစ်ဖက်နဲ့
စီးပွားရှာရတာလေ သားမြို့သွားပြီး ပြန်လာရင်လည်း
ညဆို သား အမေနဲ့လာလာအိပ်တာပဲလေ”
“ဟုတ်ပါတယ်အမေရ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ချစ်လို့ပါဗျ”
“ချစ်တာက အမေလိုချစ်တာလား မယားလိုချစ်တာလား”
“အမေ့ကိုတော့ အမေလိုပဲချစ်တာပေါ့ဗျ”
“အာ့ဆို ဘာလို့လိုးပြီးမယားလုပ်တာတုန်း”
“အာ့တော့ အမေ့အဖုတ်ကြီး မြင်ဖူးပြီးကတည်းကပဲလေ
အမြဲလိုးချင်နေခဲ့တာဗျ ဂွင်းထုရင်တောင်အမေ့အဖုတ်ကြီးပဲမှန်းထုတာ”
“အာ့ဆို ဘာလို့ ဟိုဟာမတွေသွားလိုးတာတုန်း ပြောပါအုန်း
ခုမှ စကားစပ်မိလို့ ဘယ်သူ့ကိုအရင်လိုးတာတုန်း ဟင်
လိုးဖို့အကြောင်းပြောတာနဲ့ လီးကတောင်လာပြီ တော်တော်ဆိုးးးး အင် ကဲဟယ်”
”အအ အား အားးး ကျဥ်တယ်အမေရ ”
အမေက ပုဆိုးအောက်ကနေ အမောက်ထောင်ပြနေတဲ့
ကျုပ်လီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒစ်ထိပ်ကိုကုန်းကိုက်တော့ ထိပ်ကို ကျိန်းခနဲပဲ။ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ် ကျုပ်ရှေ့
ဒူးထောက်ပြီး ဒစ်ကိုငုံပြီး ပြွတ်ခနဲစုပ်လိုက် ကိုက်လိုက်
လီးကိုလျှာနဲ့ယက်လိုက်နဲ့ သူကစားချင်သလို ကစားနေတော့သည်။
“ဆက်ပြောလေ ဘယ်သူ့ကိုသွားလိုးတာလဲလို့”
“ပြော ပြောမယ်အမေရ အားးးဟားးကောင်းလိုက်တာ ဥကိုစုပ် အားးးရှီး ကောင်းတယ် ဒစ်ကိုပြန်စုပ်ပေး အူးးး ဟိုလေ
အမေ့အဖုတ်ကြီးမြင်ပြီးကတည်းက ဂွင်းတွေထု လိုးတာလည်း လိုးချင် တက်လိုးရင်လည်း အမေဆူမှာကြောက်
နောက်ဆုံး မမြရင်တို့တဲလိုက်သွားရင်း ညကျတော့ မမြရင်
လက်စာမိတော့တာပဲဗျ အားးးရှီးးးးး”
“ဒေါ်လေးတို့ကလည်း ညကျမှ အတူတူစားမယ်လို့ သူပဲ
တိုင်ပင်ထားပြီးတော့ ဒေါ်လေးမတရား ပေး သမီးလည်း
စားမယ်”
“ငါက သူ့အမေလေ သူများထက်သာရမှာပေါ့အေ့
သူ့မြင်တာနဲ့လီးစုပ်ချင်စိတ်က အတင်းကိုဖြစ်နေပြီဟဲ့”
“သူများတဲ့ သမီးကလည်း သူ့အမပါနော် မောင်လေး မကြီးလည်းစုပ်မယ်”
“အားးးအီးးးစုပ်ကြဗျာ လုပ်ချင်တာလုပ်ကြ ဒူးက ခွေချင်လာပြီ”
ကျုပ်လည်း အမှန်ပင်ဒူးခွင်ချင်လာတာကြောင့် လီးလုစုပ်နေကြတဲ့အမေနဲ့မကြီးကို ပြောရင်းထိုင်ချလိုက်တော့သည်။
“အယ်ဟုတ်သားပဲ ရွှေဥ နင်လည်းမစုပ်နဲ့ ငါလည်း မစုပ်တော့ဘူး သူဒီရက်ထဲပင်ပမ်းနေတာ အားအရင်ဖြည့်ပေးရမယ် လာလာသား အဝတ်တွေအရင်ဝတ် ပြီးရင် ထမင်းစားမယ်”
“အင်းအင်း ဟုတ်တယ် သမီးထမင်းသွားခူးမယ်”
အမေကအကျီ်နဲ့ပုဆိုး ယူကာဝတ်ပေးပြီး မကြီးက စားပွဲခုံခင်းက ပန်းကန်တွေရွှေ့ပြီး ထမင်းတွေခူး ဟင်းတွေခပ်ပြီး
ပြင်ဆင်တော့သည်။
“သား ကိုယ်ဘာသာမစားနဲ့ အမေခွံ့ကျွေးမယ်”
“ဟုတ်တယ်မောင်လေး လက်ပေမယ် မကြီးတို့
ခွံ့ကျွေးမယ်”
“သဘောပါဗျာ”
အမေနဲ့မကြီးတို့ ပန်းကန်ထဲ ဟင်းတွေထည့် နယ်ဖတ်ပြီး
ကျုပ်ကို တစ်ယောက်တစ်လုတ် ခွံ့ကြတော့ ကျုပ်မှာ
ကိုယ့်ဘာသာမစားတတ်တဲ့ကလေးလေးတစ်ယောက်လို
ဖြစ်သွားရသည်။ဟင်းက ငရံ့ငါးဆားနယ်ကို မကျည်းနှစ်နဲ့
ချဥ်ချဥ်လေးချက်ထားတာ။ကြက်အချင်းတိုင်ဟင်း
တစ်ခွက်ကလည်းပါသေးဗျာ။ဟင်ဂလာချဥ်ဖတ်ပါထည့် တို့မြုပ်ပြီးကျွေးလိုက်တာကျုပ်ဗိုက်ကိုကားရော။ကျုပ်ကိုချည်းကျွေးနေလို့ သူတို့ကိုလည်းစားခိုင်းရသည်။ကျုပ်လည်း အမေနဲ့မကြီးတို့ခွံ့လိုက်တာ ထမင်းသုံးပန်းကန်စာလောက်ကုန်သည်။ စားပြီးတော့ အစာမကြေမှာစိုးလို့ဆိုပြီး
ထိုင်မခိုင်းဘဲ အမေက အိမ်ပေါ်မယ် လမ်းခဏ လျှောက်
ခိုင်းသည်။ကျုပ်လည်း ထန်းလျက်လေးတစ်ခဲကိုက်လိုက်
ရေနွေးလေး တစ်ငုံမော့လိုက်နဲ့ ဇိမ်ရစ်ရင်း ဒီလိုမျိုး
အမြဲနေချင်တဲ့စိတ်ဆန္ဓလေး ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ကျုပ်ချစ်တဲ့ မိန်းမတွေကို တစ်အိမ်ထဲစုပေါင်းပြီး သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းနဲ့နေချင်လိုက်တာဗျာ။အမေကတော့ ကျုပ်အချစ်ဆုံးပေါ့။
“မောင်လေး လှဲမလား မကြီး အိပ်ယာပြင်ပေးမယ်”
“ဟုတ်တယ်သား လှဲနေလိုက် အမေတို့တွေ ဒီည စောစော
အိပ်ယာဝင်ကြမယ် ရွှေဥ ဘထ္ထရီအိုးလေး အခန်းထဲ ယူခဲ့
လာသား”
“ဒေါ်လေး နွားနို့အိုးကရော”
“ငါ ဓာတ်ဘူးထဲ ထည့်ထားပြီးပါပြီ သားတစ်ရေးနိုးတော့
အားရှိအောင် ကြက်ဥလေးနဲ့တိုက်တာပေါ့ ”
“ဟုတ်တယ် အားရှိမှ ဟိဟိ”
“ရွှေဥနော် ညီးတော်တော်ရွနေ အဖုတ်မလိုးခိုင်းဘဲ
ဖင်ပြဲအောင် လိုးခိုင်းလိုက်မယ် ငါ့သားက ဖင်လိုးရတာ
သိပ်ကြိုက်တယ်”
“ညတစ်ရေးနိုးရင် မကြီးကိုဖင်လိုးမှာဗျ ခုတော့ တစ်ရေး
အိပ်လိုက်အုန်းမယ်”
ကျုပ်လည်း အတော်လေးဒေါင်းနေပြီမို့ အမေတို့ပြင်ပေးတဲ့အိပ်ယာဝင်လိုက်တယ်။အမေနဲ့မကြီးရွှေဥက ဘေးနှစ်ဖက်မှာနေရာယူလို့ ကျုပ်ကိုဖက်ပြီးပွတ်သပ်နေကြတယ်။အမေနဲ့မကြီးကိုအနမ်းကိုယ်စီပေးလိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ အမေနဲ့မကြီး ဆေးပူတွေလူးပြီး နှိပ်ပေးတာတောင်ကျုပ်မသိတော့ပါဘူး။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၂၄)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အွန်းးးပြွတ် ပလွတ် အမ်းးပြွတ်”
“စုပ်ရတာကောင်းလိုက်တာဒေါ်လေးရယ် သမီးလေ
ဒီလီးကြီးကိုစွဲနေပြီ သူပြန်သွားရင် လွမ်းနေရစ်မှာ”
“ငါလည်းတူတူပါပဲအေ သားအမိခြင်းမဖြစ်သင့်ဘူး
ဆိုပေမယ့် သူနဲ့ထိတွေ့လိုက်တာနဲ့အရည်စို့ချင်လာတော့
စိတ်အလိုက်မိရော အာ့ကြောင့်လည်း ဒီအခြေအနေထိ
ရောက်လာရတာပဲ”
“ကိုဝင်းကျော်က မောင်လေးလိုလည်းမပြုစု မယုယတတ်ဘူး လိုးတယ်ဆိုတာကိုလည်း မောင်လေးနဲ့မှပဲ ထိထိမိမိနဲ့
ခံစားရတာ မောင်လေးရဲ့အပြုအစုအယုအယတွေကို
အမြဲလိုချင်နေတယ် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟင်”
“သာမန်အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်တာက လူသိလည်း
သိပ်ပြသနာမရှိဘူး ငါတို့ကျ အကုန်ဒုက္ခရောက်မှာ အဲ့တော့အဆင်ပြေသလိုကြံဖန်ရမှာပေါ့အေ အဓိက ငါတို့တွေရဲ့
လျို့ဝှက်ချက်ကိုလူမသိစေဖို့ပဲ”
“ဟင်းးးးးးအဲ့တော့လည်းဒေါ်လေးရယ် သမီးတို့ရန်ကုန်တက်သွားပြီး တည်းခိုခန်းမှာပဲ နှစ်ပါးသွားကြတာပေါ့”
“အေးပေါ့အေ ရွာပြန်လာတော့လည်း လူလစ်ရင် လစ်သလိုပေါ့ ”
“ပြောရင်း တောင်လာပြီ ညီးမောင်က လူသာအိပ်တာ လီးမအိပ်တဲ့ကောင် သူ့အဖေလိုပဲ သူလူပျိုဖြစ်ကာစက ငါနဲ့အိပ်ရင် နောက်ကနေခွအိပ်တော့ သူဟာနဲ့ ထောက်မိရင် ရင်တွေပန်းတွေတုန်လာရော ”
“ဒေါ်လေးက ဒေါ်လေးယောကျ်ား ခြေရှုပ်လို့ ကွဲခဲ့တာဆို
ခု သားနဲ့ကျတော့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲ”
“အင်းးးအိပ်ရင် ထောက်တာကနေစတာပဲလေ ငါလည်း
အစက ကိုယ့်စိတ်ကိုချိုးနှိမ်ပေမယ့် နေ့တိုင်းလိုလို ထိပါများတော့ သာယာပြီး အတွေ့နောက်ကိုပါလာတော့တာပဲ
ညီးအရင်ဆောင့်လေ လီးက တဇတ်ဇတ်တုန်နေပြီ”
“အင်း အာ့ဆို ကျမအရင်တက်မယ်နော် ”
“ပြွတ်ဗြွတ်ဘွတ် ဇလွတ် ဒုတ်”
“အင်းးးကောင်းလိုက်တာဒေါ်လေးရယ် အဖုတ်ထဲပြည့်ကြပ်သွားတာပဲ ရှီးးးးးကြီးပြီးရှည့်လိုက်တဲ့လီး”
“ဟင် အင်းးးးးမကြီးးးးအားးးးကောင်းလိုက်တာ”
“သား နိုးလာပြီလား ”
“အမေတို့က ဆွနေမှတော့ နိုးလာပြီပေါ့ဗျ ”
“နိုးရင် အမေ့နို့စို့ ဖင်သာကော့ပေးထား ရွှေဥဆောင့်လိမ့်မယ်”
ကျုပ်လည်းအိပ်မောကျနေတုန်း အိမ်မက်ထဲမှာ လီးစုပ်ခံနေရတယ်ဆိုပြီး အိမ်မက်မက်နေတာဗျ လီးတစ်ချောင်းလုံး
ညှစ်စုပ်ပြီး ကျုပ်ပေါ် ဝိတ်နဲ့ဖိချတာခံရတော့ ကျုပ်လည်း
နိုးလာတယ်။နိုးတော့ မကြီးက ကျုပ်ပေါ်တက်ဆောင့်နေတယ်လေ။အမေကလည်း ကျုပ်ဘေးမှာ ဘေးစောင်းလေး
ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့လှဲပြီးကြည့်နေတာ။ကျုပ်အသံလည်းကြားရော သူ့နို့တွေ အတင်းတိုက်သည်။ကျုပ်လည်းအမေ့နို့ကိုစို့
မကြီးဆောင့်ချတာကို အလိုက်သင့်ပြန်ကော့ပေးနေတယ်။
အမေက ကျုပ်ပေါ်ခွပြီး မျက်နှာကိုအဖုတ်ကြီးနဲ့ပွတ်နေလို့
ကျုပ်လည်း အမေ့စိတ်တိုင်းကျယက်ပေးရင်း လိုးရတာက
အားမရတော့ ပစ်ဆောင့်ချင်လာသည်။
“အမေ ဆင်းအုန်းဗျ အမေနဲ့မကြီးတူတူကုန်းပေး သား
နောက်ကနေပြိုင်လိုးမယ် ဒါနဲ့ အိပ်ကာနီးတုန်းက သားကို
ဆေးပူတွေလူးပေးထားတာမှတ်လား အမေတို့ ပူကုန်အုန်းမယ်”
“မပူပါနဲ့သားရယ် အမေတို့ သားကိုလူးပေးထားတဲ့ဆေးတွေ အကုန် ရေစိုဝတ်လေးနဲ့သုတ်ပြီး ရှင်းပြီးသား လိုးပေး သားရယ် အမေလည်းခံချင်နေပြီ”
“ပြိုင်တူဘယ်လိုလိုးမှာလဲ မောင်လေး”
“ကုန်းသာကုန်းထားပါမကြီးရာ ဖင်ကြီးမြှင့်ထောင်ပြီးကို
ကုန်း အပေါ်ကဖိလိုးပစ်ချင်လို့”
“အင်းအင်း မောင်လေးသဘော”
မကြီးနဲ့အမေ ယှဥ်လျက်ပဲ ဖင်ကြီးတွေထောင်လို့ကုန်းပေးကြတာ အဖုတ်ကြီးတွေကိုပြူးနေတာပဲ။အမေ့အဖုတ်ဝမှာ
လီးတေ့ပြီးတာနဲ့ တန်းပြီးတဆုံးဆောင့်လိုးပစ်ရင်း အချက်
၅၀လောက်ဆက်တိုက်ဆောင့်ပစ်သည်။
“ဗြစ်တစ်တစ်တစ် ဗြစ်ဘွတ် ဒုတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်”
“အားးးးရှီးးတစ်ချက်ထဲတဆုံးထည့်ရလားသားရယ် အီးးးး
အ အမေလေး အား အား အား အင်းးးဟင်းးးဆောင့်ဆောင့်
အီးးးးကောင်းလိုက်တာ ထိလိုက်တာ”
“ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ပတ်ကြီး ဘယ်စောက်ပတ်လိုးလိုး
ဒီအရသာကိုမမှီဘူး ဟားးးးရော့ရော့ ”
အမေ့ကိုတစ်ညောင်းဆောင့်ပြီးတော့ ဘေးက မကြီးဘက်
ကူးပြီး အမေ့ကိုဆောင့်သလိုပဲဆက်တိုက် ဆောင့်ပစ်သည်။
“ဗြစ်ဗြစ် ဗြွတ် ဗလွတ် ဒုတ် ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း”
“အားးးသေပါပြီမောင်လေးရယ် အားအားအား ကောင်း
လိုက်တာ အမယ်လေး အား မရပ်လိုက်နဲ့နော် အားးးးရှီးးးး
ဆောင့်လိုးပေး အင်းးးဟင်းးဟင်းးးအားးးအီးးးး အင်းးးး”
မကြီးအဖုတ်ကိုဆောင့်နေရင်း ပွစိစိဖြစ်နေတဲ့ဖင်ဝလေးပေါ် တံတွေးထွေးချပြီးး လက်မနဲ့ပွတ်ကလိကာ ဖင်ထဲ
လက်မဖိထည့်ပေးနေလိုက်သည်။ဖင်ဝလေးက လက်မကို
ညစ်ပေးနေလို့ ကျုပ်လည်း လိုးနေတဲ့လီးကိုအဖုတ်က ချွတ်
တံတွေးထပ်ထွေးချပြီး လဒစ်ကိုဖင်ဝမှာတေ့ကာဖိထည့်
လိုက်သည်။ပွစိစိဖြစ်နေတော့ ဖင်ဝထဲ ဒစ်မြုပ်သွားသည်။
“ဗလစ် ဘွတ်ဘွတ် ဗြီးးးဘုဘုဘွတ်”
“အားးးမောင်လေး ဖင်လိုးမလို့လားး အားအား နာတယ်
မရလောက်ဘူးနော် အားးးနာ နာ နာတယ် အားးအားးး”
“ရပါတယ်မကြီးရ ဒစ်တောင်မြုပ်သွားပြီ ခဏပဲအောင့်ခံ
လိုက် သိပ်မကြာဘူးကောင်းလာမှာ ဖင်ဝကို မရှုံ့လိုက်နဲ့”
ရုတ်တရက် ဖင်လိုးခံရသဖြင့် လန့်ဖြန့်ပြီး ခွက်နေတဲ့
ဖင်ကြီးကုန်းတက်လာကာ ပွင့်နေတဲ့ဖင်ကြောပါ ရှုံ့နေလို့ ခါးကိုဖိချအဖုတ်ကိုစမ်းရင်းအစိကိုချေပေးလိုက်သည်။ကျုပ် မကြီးကိုဖင်ချပြီမှန်းအမေသိသွားတော့ မကြီးနို့တွေ
ညစ်ကာစို့ပေးနေသည်။ကျုပ်လည်း မကြီးကြောက်ပြီး
ဖင်ကိုရှုံ့ထားမှန်းသိလို့ ဇွတ်မလိုးသေးဘဲ အစိကိုချေ အဖုတ်ကိုနှိုက်ရင်း ဝင်သလောက်ကိုပဲ အသာလေး
အသွင်းအထုတ်ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေးသည်။လေအန်သံ
တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဖင်ထဲလီးဝင်တိုင်းဆူညံနေသည်။
“အားးးကျွတ်ကျွတ် နာလိုက်တာမောင်လေးရယ် စပ်ပတ်ကိုပဲလိုးပါလားကွယ် အင်းးဟင်းးဟင်းးး နာတယ် စပ်ပြီး
အောင့်တောင့်တောင့်ကြီး ဖင်ကွဲပြီးလားမသိဘူး အားးး
နာလိုက်တာ ”
“အမေ အုန်းဆီပုလင်းပေးစမ်းပါ”
“ဟင် အုန်းဆီ အေးအေးးညီးက ဖင်ရှုံ့ထားတာကိုရွှေဥရဲ့
ဖင်ဝကိုလျော့ထား အစကတော့ ဒီလိုပဲ နာတယ် ပြီးရင်
ညီး ဖင်ပဲခံချင်နေမှာ ”
အမေထကာ အုန်းဆီယူပေးပြီး ကိုယ်တိုင်ပဲလက်ဝါးထဲ
ထည့်ကာ လီးကိုပွတ်ရင်း မကြီးဖင်ဝပေါ်ကိုပါ လောင်းချပေးသည်။
“ပြီးရင် အမေကိုလည်းဖင်လိုးမယ် ခုတော့ မကြီးကိုပါကင်
ဖွင့်အုန်းမယ်အမေ မကြီးဖင်က အမေ့ကိုစလိုးတုန်းက
ထက်တောင်ကြပ်သေးတယ်”
“အမေကအဆင့်သင့်ပဲ သားလီးတေ့တာနဲ့ဖင်ဖွင့်ပြီးသား”
အုန်းဆီထည့်လိုက်တော့ တံတွေးထက်ပိုချောင်လည်ကာ
အဝင်အထွက် ပိုအဆင်ပြေလာသည်။အဝင်နက်နက်
မသွင်းသေးဘဲ အဝတင် တဘွတ်ဘွတ်နဲ့လေအန်သံလေးတွေထွက်အောင် �ညှောင့်ပြီး မကြီးစိတ်ပါလာအောင်ဆွပေးနေလိုက်သည်။အမေကတော့ သူ့လက်မှာပေနေသေးတဲ့
အုန်းဆီတွေကိုသူ့ဖင်မှာသုတ်ပြီး သူ့ဖင်သူနှိုက်နေသည်။
“ဘွတ်ဘွတ် ဘု ဘွတ်ဘွတ် ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ် ”
ပါးစပ်ကသာ နာလို့ စုတ်သတ်ကာ အော်နေပေမယ့်
တင်းနေတဲ့ဖင်ကြောလေးက လျော့လာလို့ အရှိန်နည်းနည်း
ပိုတင်ပြီး ညှောင့်နေရာကနေဆောင့်ပေးလိုက်သည်။
“အားးအားးးမောင်လေးးးအားးရှီးးမကြီး နည်းနည်းခံနိုင်လာပြီး ထပ်သွင်းလေ”
“အောင့်သေးလား”
“အင်းးနည်းနည်းးတော့အောင့်သေးတယ် ဖြည်းဖြည်းပဲ
လိုးအုန်းနော် အားထည့်ဆောင့်ရင် အရမ်းနာမှာ”
“ဖြည်းဖြည်းပါပဲ မကြီးခံနိုင်ပြီဆိုမှဆောင့်မှာ ”
ကျုပ်လီးကို ဖင်ထဲဖြည်းဖြည်းချင်းဖိသွင်းရင်း
ဝင်သလောက်ကိုညှောင့်လိုက် ဖိသွင်းလိုက်နဲ့ တစ်ဆုံးဝင်သွားတော့သည်။
“အီးးးရှီးး တစ်ဆုံးဝင်သွားပြီလားမောင်လေးးး အင်းးး
ဖင်ထဲ ဒုတ်ကြီးထည့်ခံထားရသလိုပဲ အားးးးကျွတ်ကျွတ်”
အဆုံးဝင်နေတဲ့လီးကို ခဏစိမ်ထားရင်းး တစ်ဝက်လောက်
ထုတ်ကာပြန်လိုးသည်။တဖြည်းဖြည်း ဖင်ဝလည်းဖွင့်တတ်
ပြီမို့ ကျုပ် ညှောင့်လိုးလေးပဲ လိုးပေးနေလိုက်သည်။
အရှိန်ကိုတော့ နည်းနည်းတင်လိုက် ချလိုက်နဲ့ လိုသလိုကစားရင်း ဖင်ခံရတာကြိုက်လာအောင် ပြုစားနေလိုက်သည်။
“ဖွတ်ဖွတ်ဖွတ် �ဘွတ်ဘုဘု ဘွတ်”
“လိုးလိုးမောင်လေး မကြီးခံနိုင်ပြီ ဆောင့် ဆောင့်”
“မကြီးလက်နောက်ပစ်ပြီး ဖင်ကိုဖြဲပေး ခေါင်းကို အိပ်ယာမှာကပ်ထား ဖင်ကြီးကိုလည်းကော့ထား ကျနော်ဆောင့်မယ်”
ကျုပ်လည်း ဒူးထောက်ပြီးလိုးနေရာကနေ မကြီးဖင်ကိုစိတ်ကြိုက်ပြင်ဆင်ပြီး အပေါ်ကခွကာ စဆောင့်လိုးတော့သည်။
“ဗြွတ်ဗြွတ်ဗြွတ် ပလောက်ပလောက်ပလောက် ဘွတ် ဗြီးးး
ဘွတ် ဘုဘုဘွတ် ဗြိဗြိ����ဗြွတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း”
ခုတော့ ကျုပ်စိတ်ကြိုက်ဆောင့်လိုးနေပါပြီ။မကြီးလည်း
အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကော့ထောင်ပေးပြီး မျက်လုံးလေး
�မှေးကာ ကြိတ်ခံနေသည်။တစ်ချက်တစ်ချက် မျက်နှာရှုံ့သွားပေမယ့် ဖင်ခံရတာ ကြိုက်သွားတဲ့ပုံစံပဲ။ကျုပ်လည်း
အားရပါးရပဲဖိဆောင့်ချပြီး အကြိုက်လိုးနေတော့သည်။
“အမေ ဖင်ထောင်ပေးထား အမေ့ကိုဖင်လိုးမယ်”
“အဆင်သင့်ပါပဲရှင် ဒါပေမယ့် �ရွှေဥကိုတစ်ချီပြီးအောင်
အရင်လိုးပေးလိုက်သား အာ့မှ နောက်ဆို ဖင်ခံချင်နေမှာ”
“အင်းးဟင်းးဟင်းး ဟင့် အ အ အ မရပ်လိုက်နဲ့နော် အရမ်း
ကောင်းနေပြီ အားးးဆောင့်ဆောင့် ဆောင့်ပါ အားးးအားး”
အမေပြောတာ ကျုပ်လက်ခံလိုက်ပြီး မကြီးရွှေဥ တစ်ချီ
ပြီးအောင် လိုးဆောင့်ပေးနေလိုက်သည်။ဖင်ကြီးတွေကို
စုံကိုင်ပြီး အကြိုက်ဖိဆောင့်ရင်း မကြီးရွှေဥ ကိုယ်လုံးက
ဇတ်ခနဲ ဇတ်ခနဲတုန်ကာ သေးတွေပါနောက်ကိုပန်းထွက်
လာလို့ မကြီးရွှေဥအကောင်းကြီးကောင်းကာ ပြီးတာ
သေးပါပန်းထွက်တဲ့အထိဖြစ်သွားရသည်။
“ဟယ် ကောင်မ အပြီးကြမ်းတာအေ သေးပါပန်းထွက်တယ်”
“အားးအားးအားး အူးအူးအူးဟူးးး အားးဒေါ်လေးရယ်
ဒီလို တစ်ခါမှမပြီးဖူးဘူးးအားးး အားးအားး”
သေးတွေထွက်ကာပြီးသွားတာမို့ကျုပ် အသာပဲလီးချွတ်ပေးလိုက်ကာ ထောင်နေတဲ့မကြီးဖင်ကိုအသာလှဲချပြီး
အနားပေးလိုက်သည်။
“ဘယ်လိုလဲမကြီး နောက်ထပ် ဖင်ခံအုန်းမလား”
“အင်းးခံမယ် ခံမယ် အရမ်းကောင်းတာပဲ မောင်လေးရယ်
မောင်လေးလိုးမယ်ဆိုတာနဲ့ အမြဲခံမှာ ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ အီးးးအားးအားး”
တစ်ကိုယ်လုံးတဇတ်ဇတ်တုန်ရင်း အရသာတွေ့နေတဲ့မကြီး
မျက်နှာနား ဘေးစောင်းလှဲကာ သူ့ဖင်ကိုအခုလေးတင်
လိုးထားတဲ့ကျုပ်လီးကိုစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
“ရော့ ပါးစပ်ဟ မကြီးဖင်ကိုလိုးထားတဲ့ စုပ်ကြည့်”
ကျုပ်စကားတောင်မဆုံးပါဘူး။လီးကိုတန်းဟက်ပြီး
တစ်ချက်တန့်သွားပေမယ့် အားရပါးရ စုပ်နေလေသည်။
“ဘာလိုလဲမကြီး ချီးစော်နံလို့လား”
“အင်း တစ်မျိုးပဲ ညှီစို့စို့နဲ့ ဒါပေမယ့် မရွံပါဘူး ကိုယ့်ဖင်ကို လိုးထားတဲ့လီးကြီးလေ စုပ်မှာပဲ မကြီးကိုပြုစားနိုင်လွန်းတဲ့
ကောင်ဆိုးလေးကို ချစ်တယ်”
လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အားရပါးရပဲစုပ်ပေးရင်း သူ့ဖင်ကလည်း လေအန်သံတစ်ဘွတ်ဘွတ် တဗြီးဗြီးက ထွက်နေဆဲ
ရှိသေးသည်။
“ဖင်ခေါင်းလေးကိုပြဲနေတာပဲကွယ် တော်တော်နဲ့ပြန်မစိဘူး
ပြွတ်”
အမေကပါ သူ့တူမဖင်ဝကိုအနမ်းပေးရင်း လျှာနဲ့ယက်ပေး
နေသည်။မကြီးဖင်ပေါက် ကုန်းယက်နေတဲ့အမေနောက်
သွားကာ ကော့ထောင်နေတဲ့ဖင်ကြီးကို တစ်ချက်နမ်း ဖင်ဝ
စူစူလေးကိုပါလျှာနဲ့ ဝိုက်ယက်လိုက်ပြီး လီးကိုတေ့ကာ
တစ်ဗြစ်ဗြစ်နဲ့ လိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။
“အင်းးးအူးးးးအူးးးကောင်းလိုက်တာသားရယ် ဖင်ခေါင်းထဲ
မှာ ပြည့်နေရော ဆောင့်ဆောင့် အမေက ရွှေဥမဟုတ်ဘူး
သားစိတ်ကြိုက်ဆောင့် ဖင်ကပြဲပြီးသား”
ကျုပ်လည်း အမေ့ဖင်ပေါက်ကို ပစ်ဆောင့်ပြီး စပ်ပတ်ကို
လည်းနှိုက်ကလိနေလိုက်သည်။အစိလေးတွေကို ချေပေးရင်း အမေ့ကို အကောင်းကြီး ကောင်းစေသည်။
“မောင်လေး ဒေါ်လေးအားရရင် မကြီးကို လိုးပေးအုန်းနော်
ပြီးရင်လည်း လရည်ကို အဖုတ်ထဲပဲပန်းထည့်ရမယ်
အာ့မှကလေးမြန်မြန်ရမှာ”
“စိတ်ချပါမကြီးရ မကြီးအထဲမှာပဲပြီးမှာ”
လိုးနေတဲ့ကျုပ်တို့ဘေး ဖင်လာထောင်ပြီး ထပ်လိုးပေးဖို့
တောင်းဆိုနေတော့ အမေ့ဖင်ခေါင်းကြီးနဲ့ အဖုတ်ကို
အလှည့်ကျ အချက်ပေါင်းများစွာဖိဆောင့်လိုးပေးရင်း
အမေတစ်ချီပြီးလို့အားရမှ ဘေးကမကြီးရွှေဥ ဖင်ကိုတစ်လှည့်လိုးပေးလိုက်သည်။
“အင်းးအားးးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ဖြည်းဖြည်း မောင်လေး
အားးအားးးခုနကမှခံထားတော့ ဖင်ဝကအထိမခံနိုင်ဘူး
အဖုတ်ကိုပဲလိုးပါလား မောင်လေးရယ်”
“အင်း အာ့ဆိုလည်း ဘေးစောင်းအိပ်လိုက် မကြီး”
ကျုပ် မကြီးရွှေဥ ကိုယ်လုံးကို ဘေးစောင်းပြင်ရင်း
ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို မကာ ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်သည်။
အဖုတ်ဝလီးပြန်တေ့ပြီး အဖုတ်ကိုပဲစိတ်ကြိုက်ဆောင့်နေလိုက်သည်။လိုးနေတာလည်း ကြာနေပြီမို့စိတ်ကိုမတင်း
ထားတော့ဘဲ လွှတ်ကာလိုးတော့သည်။သိပ်မကြာပါဘူး။
အချက်၅၀လောက်ကျုံးဆောင့်လိုးပြီးတော့ လရည်ပူတွေ
အဖုတ်ထဲ ငေါက်ခနဲ ငေါက်ခနဲ ပန်းထည့်ကာ မကြီးရွှေဥခြေထောက်ကိုဖယ် သူ့ပေါ်မှောက်ချပြီး နားလိုက်တော့သည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၂၅)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ် ဘယ်လောက်တောင် အိပ်ပျော်သွားတယ်မသိဘူး။
နိုးလာတော့ ကျုပ်နားမှာ လူတွေဝိုင်းလို့ဗျ။ကျုပ်မယားတွေ
အကုန်ရောက်နေတာ။အမေ ဒေါ်ခင်မြ မမြရင် မကြီးရွှေဥ
လှလေးစိန်အပြင် ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကလေးလည်းပါတယ်။
ကျုပ်အသိမိတ်ဆွေတွေနဲ့ လူကြီးတွေရော။ဘာလဲဟပေါ့။
“ဟယ် မောင်လေးသတိရလာပြီ ”
“သား သတိရပြီလား”
“ကိုကိုသတိရပြီ ဟေးးးပျော်လိုက်တာ ပျော်လိုက်တာ”
“ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ ”
“သား သတိလစ်နေတာ၂ရက်ရှိပြီလေ သားရဲ့ ဆေးထိုးဆရာပြောတာတော့ အားပြတ်ပြီး သတိလစ်သွားတာတဲ့”
“၂ရက်တောင်ရှိပြီ ဟုတ်လို့လား သားတော့အိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာအမေရ”
“တော်သေးတာပေါ့ ကောင်းလူရာ ငါတို့က စိတ်ပူနေကြတာဟ ဒီနေ့မှ မင်းသတိမရရင် မြို့ဆေးရုံပို့ဖို့တောင် တိုင်ပင်ထားကြတာ ခုမှပဲ သက်ပြင်းချနိုင်တော့တယ်”
“ကဲကဲ မင်းတို့တွေ လူအုံမနေကြနဲ့အုန်း ၂ရက်လုံးလုံး အိပ်ထားတာဆိုတော့ ငါ့တူဗိုက်ဆာနေမှာ ငါ့တူ မင်းထမင်းစားမလား”
“ဘဘပြောမှပဲ ဗိုက်ထဲက ဆာလာသလိုလိုပဲဗျ ဟီးးးး
ထမင်းစားမယ်ဗျာ ကျနော်တော့ ၂ရက်တောင် အိပ်ပျော်သွားတာမယုံနိုင်သေးဘူး”
“ဒီနေ့သောကြာနေ့ရောက်နေပြီဟ မင်းသတိလစ်နေတာ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ကတည်းက ခု သတိရပြီဆိုတော့ ငါတို့
စိတ်ချနိုင်ပါပြီ ဆေးထိုးဆရာကို ထပ်သွားပင့်အုန်းမယ်
မင်းထမင်းစားနှင့် ဝင်းအောင် မင်းပဲထပ်သွားပါအုန်းကွာ
ရွှေဥ နင့်မောင်ကိုထမင်းပြင်ပေးလိုက် ရွှေစင် ငါနဲ့ဒိုင်သွားမယ်”
“ဟုတ်အမေ”
“ကိုထွန်းရွှေ ကျမလည်း လိုက်မယ်တော့ အရှေ့ရွာကိုသွားအုန်းမယ်”
“အေးလိုက်ခဲ့လေ”
ဘကြီးက အားလုံးကိုနေရာချပြီး သူတို့သားမိသားဖသုံးယောက် အိမ်ကထွက်သွားတယ်။ကျုပ် ထမင်းစားတော့ ကျုပ်ကိုစိတ်ပူလို့သတင်းမေးလာတဲ့သူတွေလည်း ပြန်တဲ့သူပြန်ပြီး ထပ်ရောက်လာတဲ့သူတွေလည်းရှိတယ်။ကြီးတော်လက်ရာအမဲထောင်းနဲ့ ချဥ်ဖတ်တို့စရာကို ထမင်းထဲမြုပ်ပြီး စော်ပစ်တာ ထမင်းသုံးလုံးချက် တထိုင်တည်းကုန်ရော။ဆေးထိုးဆရာရောက်တော့ ကျုပ်ကိုစမ်းသပ်ပြီး အားလုံးပုံမှန်ဖြစ်ပါပြီဆိုမှ အားလုံး အပြည့်အဝပျော်နိုင်သွားကြတယ်။ဒါပေမယ့် ဒီရက်ထဲ အားရှိတာတွေစားဖို့ ပင်ပင်ပန်းပန်းတွေ မလုပ်ဖို့ ပြောပြီးပြန်သွားတယ်။ကျုပ်လည်း တစ်ခါမှဒီလိုမျိုးမဖြစ်ဖူးဘဲ အံ့သြနေတယ်။
အမှန်တော့မန်းလေးသွားတဲ့နေ့ကတည်းက ခုထိ လဝက်လောက်နီးပါးမိန်းမတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ချ
ညတိုင်းလိုလိုအိပ်ရေးပျက်တဲ့အပြင် ဘောလုံးပါကန်လိုက်တော့ အကုန်စုပြီးဖြစ်တာပါ။ကျုပ်မယားတွေကတော့ အခြားသူတွေထက်စာရင် ကျုပ်ဘာကြောင့်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ပိုသိကြလို့သူတို့ရဲ့မျက်နှာမှာ စိုးရိမ်စိတ်လေးတွေဖြစ်နေတာတွေ့ရတယ်။သတင်းမေးလာတဲ့သူတွေလည်း အလျှိုလျှိုပြန်သွားမှကျုပ်မယားတွေလည်း
ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း စကားပြောနိုင်တော့တယ်။
“အမယ်လေး ကလေးတို့အဖေရယ် စိတ်ပူလိုက်ရတာ
နောက်ဆို ဂရုစိတ်ပါနော် ”
“ဟုတ်တယ်ကိုကြီး လှလေးတို့လည်း သတင်းကြားကြားခြင်း စိတ်ကိုပူသွားတာပဲ ခုမှပဲ ဟင်းးး ချနိုင်တော့တယ်”
“နက်ဖြန်မှ ကောင်းအတွက် မြ ကြက်သားစွပ်ပြုတ်လေး
လုပ်ခဲ့မယ် ခုတော့ သတိလည်းရပြီတော့ ပြန်ကြမယ်
ကလေးတွေလည်း ကျောင်းကြိုရအုန်းမယ်”
“ဟုတ်တယ် ခုမှ ကလေးတွေသတိရတယ် သွားကြစို့
ကလေးတို့အဖေ ဂရုစိုက်နော်”
ဒေါ်ခင်မြတို့ပြန်သွားတော့ အိမ်မှာ ကျုပ်တို့ချည်း ကျန်ခဲ့တယ်။အမေနဲ့မကြီးရွှေဥက အိမ်ပေါ်မှာအလုပ်လုပ်နေတယ်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးက ကျုပ်နားကကိုမခွာတော့ဘူး။
သူချစ်တဲ့အကို ကို ဆုံးရှုံးရမှာကြောက်နေတဲ့ပုံပဲ။
ကျုပ်လည်း ၂ရက်တောင်အိပ်ထားတာဆိုတော့
ထပ်မအိပ်ချင်တော့ဘူး။ခြံထဲဆင်း လမ်းလျှောက်နေတယ်။ဒီလိုနဲ့ ဒီလျှောက်ဟိုသည်နဲ့ ညနေစောင်းတော့
နေအေးလာလို့ ကျုပ်လည်း လန်းဆန်းသွားအောင် ရေချိုးလိုက်တယ်။
ကျုပ်ရေချိုးနေတုန်း မကြီးရွှေဥယောကျ်ားကိုဝင်းကျော်ပြန်ရောက်လာတယ်။ကျုပ်အကြောင်းကြားလို့ထင်တယ် ကျုပ်ဆီရောက်လာပြီး သတင်းမေးရင်းရောက်တတ်ရာရာတွေထိုင်ပြောနေတာပေါ့။သူက အိုက်တင်တော့ကောင်းတယ်။ဟိုမှာ သူမယားငယ်ထားတာ ကျုပ်တို့မသိဘူးဆိုတဲ့
အထာနဲ့ ခပ်ရိုးရိုးအေးအေး လူတစ်ယောက်လိုပဲ နေတယ်။
ကျုပ်လည်းမကြီးအပေါ်ဂရုစိုက်ဖို့ မကြီးက သူ့ကိုမျှော်နေတယ် ဘာညာနဲ့ အာရိုက်ပေးနေလိုက်တယ်။မကြီးကလည်း သူ့ယောကျ်ားပြန်ရောက်နေတော့ ဝမ်းသာနေပုံပဲ။
မိုးချုပ်လူစုံတော့ ညစာစား ထွေရာလေးပါးပြောကြပြီး
အိပ်ယာဝင်တာပေါ့။အမေနဲ့တူတူအိပ်ပေမယ့် ဒီညတော့
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးက ကျုပ်နားက မခွာတမ်းရှိနေလို့ အမေနဲ့
မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ကျုပ်ကို သားအမိနှစ်ယောက် အလယ်ကထားကာ ဖက်အိပ်နေကြတယ်။ကျုပ်ကတော့ အိပ်မရဘူး။
မျက်လုံးတွေကြောင် လီးကတောင်နဲ့။အမေကသိတယ်။
“ဒီညတော့ နားပါသားရယ်”
“မရတော့ဘူးအမေရ ကိုင်ကြည့်အုန်း”
“အာ့ဆို သမီးငယ်အိပ်ပျော်မှ”
“အင်းပါအမေရ”
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေး အိပ်အောင်စောင့်အုန်းဆိုပြီး လီးကိုပုဆိုးပေါ်ကနေကိုင်ပေးတယ်။ကျုပ်လည်းအမေ့အဖုတ်ကြီးကို
ထဘီပေါ်ကနေနှိုက်ရတာပေါ့။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးအိပ်သွားတော့မှ အမေ့ပေါ်တက်ခွပြီးတစ်ချီလိုးပေးလိုက်တယ်။
အမေ့အဖုတ်ကြီးကိုပဲသီးသန့် ဇိမ်ဆွဲလိုးပြီး ပြီးကာနီးမှ
ဖင်ထဲလီးထိုးထည့်ကာ လရည်တွေပန်းထည့်ပေးလိုက်တယ်။အမေ့ပေါ်ကဆင်းအမေကတော့ ကျုပ်လီးကို
သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီး သူလည်းအိပ်ပျော်သွားတယ်။
အိပ်မပျော်တာကကျုပ်။အိပ်မရတာနဲ့ အပေါ့သွားဖို့ထလာခဲ့တယ်။သေးပေါက်ပြီး မကြီးတို့လင်မယား အခြေအနေ
သိချင်တာနဲ့ သူတို့အိမ်ဘက်ကူးသွားလိုက်သည်။အိပ်ခန်း
ခေါင်းရင်းဘက်ကိုသွားပြီး ပျဥ်ချပ်ကိုနားကပ်ပြီး အထဲက
အသံနားစွင့်လိုက်သည်။
“အားးး အားးးးကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ ဥလေးရာ
ချစ်လိုက်တာ အားးးးစုပ်စုပ် ကောင်းတယ် အားးး”
အမယ်။မကြီးရွှေဥက ကျုပ်ပြောထားတဲ့အတိုင်း သူ့လင်ကို
ပြုစုနေတယ်ဗျို့။ကျုပ်သင်ပေးထားတဲ့အတိုင်း သူ့လင်ကို
သူ့ဘက်ပြန်ပါလာအောင် စွဲဆောင်နေတယ်လေ။
ကိုဝင်းကျော်လည်း သူ့မိန်းမဆီကတစ်ခါမှ မရဖူးတဲ့
အပြုအမူကြောင့် တော်တော်လေး အားရနေပုံပဲ။ကျုပ်တောင်အသံကြားရင်း လီးပြန်တောင်လာတယ်။
“ကြိုက်လား အကို ဥလေး လုပ်ပေးတာ”
“အင်း အရမ်းကြိုက်တယ် ဥလေးရယ်”
“ဒါ အကို့ကိုချစ်လို့ ဥလေးလုပ်ပေးတာနော် ဥလေးကို
ခွဲမသွားရဘူး ”
“အကိုက ဥလေးကိုချစ်လို့ယူထားတာပဲလေ ဘာလို့ခွဲသွားရမှာလဲ”
“သိဘူးလေ ဟိုမှာ မိန်းမရနေပြီလို့ သတင်းရလို့ ဥလေးကို
ပစ်သွားလို့ကတော့ ဒါကြီးကို ခုတစ်ခါတည်း ကိုက်ဖြတ်ပစ်လိုက်မှာသိလား”
“စိတ်ချပါဥလေးရယ် ဥလေးကိုဘယ်တော့မှပစ်မသွားဘူး”
“ခု ကြေနပ်ပြီလား စုပ်ရတာ အာတောင်ညောင်းလာပြီ”
“အင်း ခု လိုးကြမယ်လေ ဖင်ကုန်းပေးမလား”
“အကို့သဘောပါဆို”
“အိုခေ”
ကျုပ်လည်းအထဲကအသံနားစွင့်ရင်း နှစ်ယောက်သား
အဆင်ပြေနေတာကိုဝမ်းသာပြီး အိမ်ဘက်ကိုပြန်လာခဲ့တယ်။နောက်ဖေးပေါက်ကနေပဲ အသံမကြားအောင်
တံခါးကိုဖွင့်ကာတက်လိုက်ပြီး ပြန်ပိတ်ရင်းအိပ်ခန်းဘက်
အလာ မလေးရွှေစင်အခန်းက တိုးတီးစကားသံကြားတာနဲ့
ဒီအချိန်ကြီး မလေးက မအိပ်သေးဘဲ သူ့အကောင်နဲ့များ
ချိန်းထားသလားပေါ့။ချိန်းရအောင်လည်း သူ့ကောင်က
ရန်ကုန်မှာ။ဒါဆို ဘယ်သူလဲပေါ့။ကျုပ်လည်း သူ့အခန်းနား
အသားကပ်ပြီး ပိတ်ထားတဲ့တံခါးဖွင့်ကြည့်တော့ အထဲက
ဂျက်ချထားတယ်။အာ့နဲ့ အိမ်အောက်ပြန်ဆင်းပြီးဘေးကပတ်ကာ သူ့အခန်းဘေးကပ်နေတဲ့စတိုခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်။
အသံတွေက စကားပြောသံထက် လိုးဆော်နေတဲ့အသံက
ပိုများတယ်။အိမ်ပေါ်ကနေကျတော့ မလေးအခန်းကအသံကို သိပ်မကြားရဘူး။ခုမှအသံကို သဲသဲကွဲကွဲကြားရတာ။
“အားးအဖေ သေပါပြီ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် တော်ပါတော့
အမေသိရင် သမီးကိုသတ်မှာ သမီးကြောက်တယ် အားး
နာတယ် သေပြီ အားးးပြဲပါပြီအဖေရဲ့ အားးကျွတ်ကျွတ်
အားးးအင်းးးဟင်းးဟင်းးးးရှီးးး”
အားလားလား မလေးကိုလိုးဆော်နေတာ ဘကြီးဗျို့။
မလေးညီးသံနားထောင်ရတာ လူမိမှာကြောက်သလို
ခံနေရတာလည်းမချိမဆန့် ခံနေရတဲ့အသံမျိုးလေး။
ကျုပ်လည်းကြည့်ချင်စိတ်များလာပြီးဘေးက အခန်းနံရံ
ထရံထောက်တန်းပေါ် တွယ်တက်ပြီး သူ့အခန်းကို
ကြည့်လိုက်တော့ အထဲမှာ ဘထ္ထရီမီးမှိန်မှိန်လေးထွန်းထားတာတွေ့ရတယ်။မလေးက ကြောက်တတ်တော့ တညလုံး
မီးလုံးလေးတော့ထွန်းအိပ်တတ်တယ်လေ။မီးရောင်မှိန်မှိန်လေးအောက်ကနေ ခြင်ထောင်ထဲသေချာကြည့်လိုက်တော့ ဟိုက်ရှားဘား။ကျုပ်ဘကြီးဗျ။တစ်ကိုယ်လုံးအဝတ်မရှိဘဲ
ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်းနဲ့ အပေါ်ကနေ မလေးကိုဖိလိုးနေတာ။
မထင်ရဘူးဗျာ။မလေးနဲ့ဘကြီး သားအဖခြင်းလိုးကြမယ်
ဆိုတာ။နောက်နေ့လူလစ်မှ မလေးကို အစ်အောက်မေးရမယ်။
“ကောင်းလိုက်တာသမီးလေးရယ် နင့်အမေက အိပ်ရင်
သိုးနေတာ သူ့ကိုဖင်တက်ချတောင်သိတာမဟုတ်ဘူး
အာ့ကြောင့် သူမပေးတဲ့ဖင်ကို သူအိပ်မှ ချရတာ သမီးလေးကိုလည်း လိုးချင်နေတာကြာပြီ ကောင်းလူတို့သားအမိကလည်းအိပ်နေပြီ အဖေသေချာကြည့်လာတယ် အဲ့တော့
မပူနဲ့ ဒီည အာရုံတက်အထိလိုးပြီးမှ သမီးအခန်းကနေ
အဖေပြန်မယ်”
“အာ့ဆိုလည်း သာသာလုပ်ပါအဖေရယ် သမီးဟာလေး
နာလှပြီ မနက်ကျ မထနိုင်ဘဲနေမယ် ဟိုတစ်ခါလည်း
အဖေလုပ်တုန်းက ၂ရက်လောက်ဖျားသွားတာ နောက်ပြီး
အဖေ့ဟာကြီးက ကိုနိုင်လင်းထက်တောင် ကြီးသေးတယ်
အားးး အဖေ ဖြည်းဖြည်းလုပ်လို့ မီးမီးနာတယ်”
“အဖေ့သမီးလေးကို အဖေတစ်ယောက်ထဲအပိုင်သိမ်းထားချင်တာ မဖြစ်နိုင်လို့သာ နိုင်လင်းနဲ့ပေးစားရမှာ”
“သမီးလည်း အဖေ့ကိုချစ်လွန်းလို့ အဖေလိုချင်တိုင်း
ပေးလိုးနေတာပဲအဖေရယ် နည်းနည်းလျော့နော် နောက်ပြီး
ဖင်တော့မရဘူးနော်အဖေ အဖေ့ဟာကြီးနဲ့ဆို သမီး တပတ်လောက်ဖင်စပ်ပြီး အီးမပါနိုင်ဖြစ်သွားမှာ ခစ်ခစ်ခစ် ”
“မလိုးသေးပါဘူးသမီးရ အဖေက ဖင်လိုးရတာကြိုက်တယ်ဆိုပေမယ့် အဖုတ်ကိုပိုကြိုက်တာ”
“အာ့ဆိုလည်း လိုးအဖေရယ် သမီးအဖုတ်ကအဖေ့အတွက်”
“ဒီနို့လေးကရော”
“အဖေ့အတွက် သမီးတစ်ကိုယ်လုံးအဖေအတွက်ပဲ
လိုးလိုး အဖေ ဆောင့်ဆောင့် နောက်နေ့မထနိုင်လည်း
နေပါစေတော့ နက်ဖြန်က ဒိုင်ကိုဒေါ်လေးဝါခိုင် လိုက်မှာ
ဆိုတော့ သမီးအဖုတ်ပြဲရင်ပြဲပါစေ အခန်းထဲခွေနေလိုက်မယ်”
“စိတ်ချ အာရုံမတက်မခြင်း အဖုတ်ထဲက လီးမချွတ်တမ်း
လိုးမှာ”
“အားးအားးအားးအားရလိုက်တာအဖေရယ် ဆောင့်ဆောင့်
သားအဖခြင်းလိုးရတဲ့အရသာက ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူး
သမီးလေ လင်ယူပြီးလည်း အဖေ့ဆီ အကြောင်းပြပြန်လာပြီး အလိုးခံနေမိမှာ”
“အဖေလည်းတူတူပါပဲကွယ် သမီးမလာရင်လည်း အဖေ
လိုက်လာပြီးလိုးမှာ ”
ဘကြီးက မလေးနို့တွေကုန်းစို့ပြီး ခြေထောက်လေးတွေ
မလေးရင်ဘတ်နဲ့ကပ်အောင်ဖိချပြီး အားနဲ့ ဖိလိုးချနေတာ။
ကုတင်တောင်တကျွီကျွီမြည်လာတယ်။
“ကောင်းလူနဲ့ဒေါ်လေးဝါခိုင်လည်း ဒီလိုအရသာကြောင့်
သားအမိခြင်း လိုးကြတာနေမယ်နော် သမီးလည်းအစက
လန့်သွားတာ အဖေနဲ့ခံရတော့မှပဲ အဲ့ခံစားချက်ကို
နားလည်တော့တယ်”
“အဖေကလည်း သူတို့တွေ လိုးနေတာကိုသိပေမယ့်
ဒီလိုအကြောင်းတွေကြောင့် ဘာမှမပြောဘဲလွှတ်ထားတာပေါ့သမီးရဲ့ ဝါခိုင်ကလည်း အရွယ်ရှိသေးတယ် လင်ယူမယ်ဆိုရတာပဲ သူ့သားနဲ့သမီးကိုငဲ့ပြီးမယူတာ အဲ့တော့
သူလည်းဆာမှာပေါ့”
“သမီးလည်းသိသိခြင်းတုန်းက အံ့သြပြီးတုန်လှုပ်သွားတာ
ဒါနဲ့ အဖေရော ဒေါ်လေးကို မလိုးချင်ဘူးလား
အဖေ့ညီမအရင်းကိုလေ”
“ငယ်ငယ်တုန်းက လင်မယားတမ်းဆော့ရင်းဘဲလိုးခဲ့ဖူးတာ
ခုလိုးရမယ်ဆို လိုးချင်တာပေါ့သမီးရ သူက ခြင်းထဲကကြက်ပါကွ ဘယ်အချိန်လိုးလိုးရတယ် သမီးလေးကိုသာ
အခွင့်အရေးရတုန်းလေးလိုးရမှာ နွေဆို သမီးက ရန်ကုန်
လိုက်သွားရတော့မှာလေ”
“လိုးအဖေရယ် အဝလိုး ညတိုင်းလိုး အဖေစိတ်တိုင်းကျသာလိုး”
ကျုပ်နံရံဘောင်ပေါ်ကနေချောင်းရင်း လီးတောင်လာတယ်။ရင်တွေလည်းတုန်လာတယ်။ကျုပ်တို့က လုံလှပြီမှတ်တာ မလေးက ဘယ်အချိန်ကများ ကျုပ်တို့သားအမိကို
ရိတ်မိသွားလည်းမသိဘူး။ဘကြီးကလည်းသိနေတာကြာပြီတဲ့။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ နောက်နေ့ကျကျုပ်အတွက် အဖုတ်သစ်လေးလိုးဖို့ အခွင့်အရေးရှာရတော့မှာပဲ။ခုတော့ခြေထောက်ကလည်း ကျဥ်လာလို့ အသံမကြားအောင်ပြန်ဆင်းလာလိုက်တယ်။ အပြင်ရောက်တော့ အကျီ်မှာ
ကပ်နေတဲ့ဖုန်အမှုန်တွေကို ခါခတ်ရင်း အိမ်ပေါ်ပြန်တက်
ခဲ့လိုက်တယ်။မလေးအခန်းတံခါးကပ်နားထောင်တော့
အထဲမှာ ငြိမ်သက်နေတယ်။တစ်ချီပြီးလို့ စိမ်ပြီးနှပ်နေတာ
နေမယ်။ကျုပ်ဘကြီးကိုကလိချင်တာနဲ့ တံခါးဂျက်ကို အပြင်ကနေထိုးပြီး အိမ်ပေါ်တစ်ဆင့်ကိုထပ်တက်လာခဲ့တယ်။
ဘကြီးတို့အခန်းရှေ့ရောက်တော့ တံခါးလေးကစေ့ထားတာနဲ့ အသာလေးတွန်းဖွင့်ပြီးဝင်သွားလိုက်တယ်။ဘကြီးပြောတဲ့စကားက ကျုပ်အတွက် အကြံတစ်ခုပေါ်လာစေတယ်လေ။ကြီးတော် ဒေါ်လှယဥ်က အိပ်ရင် သူ့ဖင်ချတာတောင်
မနိုးဘူးဆိုတာလေ။အဲ့တော့ လုံးကြီးပေါက်လှ အယ်စတုံ
ဖင်ကြီးကို စမ်းသပ်တဲ့အနေနဲ့စော်ကြည့်မလားပေါ့။
ဘကြီးတက်လိုးသလိုနဲ့ပုံမှားရိုက်မယ်လေ။ခြင်ထောင်လေး
အသာလှပ်ပြီး ကြည့်တော့ ကြီးတော်က ကျုပ်ဘက်ဖင်ပေးပြီး အိပ်နေတာ တရှူးရှူးနဲ့ပဲ။အာ့နဲ့ ကျုပ်လည်း ခေါင်းအုန်း
ဘေးနားရှိနေတဲ့ဓာတ်မီးလေးယူကာ အသာထိုးကြည့်တော့
ထဘီက ခါးကကျွတ်လို့ ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးပေါ်တောင်
ရောက်နေပြီ။
အသက်၅၀ ကျော် ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားဖူးတဲ့
ကြီးတော်ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးက မယိုမယွင်းသေးဘဲရှိနေသေးတယ်။ဖင်လုံးကြီးတစ်ခုလုံးပွတ်သပ်ပေးရင်းဖင်ကြားတွေ
အဖုတ်ကြားတွေပါ လက်ကရောက်ကုန်တယ်။ဘေးစောင်းကိုင်ရတာ အားမရတော့တာနဲ့ ကြီးတော်ကိုယ်လုံးကြီးကို
�တဖြည်းဖြည်း �ဆွဲထိန်းမှောက်ရင်း နေရာချလိုက်တယ်။
ဓာတ်မီးကို ခေါင်းနဲ့ပုခုံးထိန်းညှပ်ရင်း ဖင်ကြီးကိုဖြဲကြည့်တော့ ဖင်ဝညိုညိုကြီးက စူလို့။အောက်ဆက်ကြည့်တော့
နှစ်သုံးဆယ်နီးပါး ဘကြီးထွန်းရွှေ ထောင်းထားနဲ့ ဆုံခွက်ကြီးက နှုတ်ခမ်းဖတ်တွေလန်ကာပြဲလို့။အစိကြီးဆို
ပြူးနေတာပဲ။ဓာတ်မီးကိုပေါင်ကြားမှာညှပ်ပေးကာအပေါ်ထောင်ထိုးရင်းတံတွေးတွေ ဖင်ဝမှာထွေးချလိုက်ကြီး
ဖင်ဝညိုညိုကြီးကို ထိုးယက်ပေးလိုက်တယ်။အပြားလိုက်ယက် ဝလုံးဝိုင်းယက် ပုံစံကိုစုံနေရော။မကြာပါဘူးဖင်ဝက
ပွစိပွစိဖြစ်လာပါလေရော။
“ဘူ ဘူ ဘူးးးးဘွတ် ဘလွတ် ဘွတ်”
“အူးးးးးနံလိုက်တာ အဟွတ်အဟွတ်”
နံလိုက်တဲ့အီး။ကျုပ်ဖင်ဝကိုတေ့ယက်တဲ့အချိန်ကျမှ
အတန်းလိုက်ကို တဘူဘူ တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ထွက်လာတာ
ပါးစပ်ထဲပါဝင်ကုန်ရောဗျို့။မြို့မှာတုန်းက ဆရာ့မိန်းမ
ဒေါ်သီတာနဲ့ ဒါမျိုးတွေလုပ်ခဲ့ဖူးတာ သတိရသွားပြီး ကြီးတော် ချီးပေါက်နေလည်း မနားတော့ဘဲ ဖင်ကို ဆက်ယက်ပေးနေလိုက်တယ်။ဖင်ကြီးကော့ထောင်လိုက်လာလို့
ကြီးတော် နိုးများနိုးလာသလား ကျုပ်သံသယဖြစ်မိသေးတယ်။ဖင်ကြီးသာ ထောင်လာတာ တရှူးရှူးနဲ့ အသက်ရှူသံက မပြောင်းသွားဘူး။ဘကြီးပြောတာတော့မှန်နေပါပြီလေ။ကျုပ်လည်း ကြီးတော်ဖင်ကြီးဆွဲထောင်ပြီး ဖင်ပူးတောင်းထောင်သလို ပုံစံချထားလိုက်တယ်။ကျုပ်ယက်ပေးတာကို အိမ်မက်ထဲသာယာနေသလားမသိပါဘူး။အဖုတ်ဝ
ပြဲပြဲကြီးကလည်းအရည်တွေကို တစိမ့်စိမ့်ကျလာနေတယ်။
ညလည်းအတော်လေး နက်လာပြီမို့အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ
ပုဆိုးကိုကွင်းသိုင်းပြီး ကြီးတော် အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီး
လျောခနဲထိုးထည်လိုက်တော့တယ်။အားပါးပါး ကြီးတော်
အဖုတ်ကြီးက ကျယ်နေမယ်ထင်ထားတာ တက်တက်စင်ပါပဲလား။ခပ်စည်းစည်းပဲ ဝင်သွားတာ ကျုပ်လီးနဲ့အပြည့်ပဲ။
ကြည့်ရတာ ဘကြီးလီးနဲ့ကျုပ်လီး သိပ်မကွာဘူးထင်တယ်။
ခုနက မလေးကိုအပေါ်က ဖိလိုးနေတာဆိုတော့ သေချာ
မမြင်ရဘူးလေ။
ကြီးတော်အဖုတ်ကြီးကို တဖတ်ဖတ်နဲ့လိုးရင် ဖင်ဝစူစူကို
တံထွေးထွေးချပြီး လက်မနဲ့နှိုက်နေလိုက်တယ်။ကြီးတော်ကတော့အံ့တယ်ဗျာ။သူ့ကိုဖင်ထောင်ထားပြီးအဖုတ်ကြီးကို
လိုး ဖင်နှိုက်လုပ်နေတာ အိပ်နေတာ တရှူးရှူးနဲ့ပဲ။လုံးဝကို
မနှိုးတာ။အဖုတ်ကိုလိုးပြီးတော့ ဖင်ဝညိုညိုစူစူကြီးမှာ
လီးတေ့လိုက်ပြီး တထစ်ထစ် တစ်ဗြစ်ဗြစ်နဲ့ လိုးသွင်းလိုက်တယ်။ဖင်ကလည်း လီးဝင်ဖူးပြီးသားအပေါက်မို့ ကျုပ်လီး
ဝင်တာ မခက်ခဲပါဘူး။ကျုပ်လည်း ဖင်ကိုဆက်လိုးရင်း
ချီးပေါက်သံတဘူဘူနဲ့ လီးကိုလည်း ပူနေတာပဲ။ခါးကြီးကိုင်ကာ ဖင်ကိုတစ်ဖွတ်ဖွတ်လိုးလိုက် အဖုတ်ကြီးကို
တဗြွတ်ဗြွတ်လိုးလိုက်နဲ့ ကျုပ်အကောင်းကြီးကို ကောင်းနေ
တော့တာပေါ့ဗျာ။ကြီးတော်ရဲ့ဖင်လိုးရတာကိုတော့ ကျုပ်ပိုကြိုက်တယ်။ဖင်ဝကြီးက စူပွလာပြီး ကျုပ်လီးဆွဲထုတ်တိုင်း လိုက်ညှစ်နေတာ။
ပြီးခါနီးတော့ လီးကိုဖင်ထဲကဆွဲထုတ်ပြီး ကြီးတော်ကိုယ်လုံးကြီးကို အရင်လှဲလိုက်သည်။ပြီးမှ သူ့မျက်နှာရှေ့သွားကာ ဂွင်းထုပြီး ထွက်ချင်လာတော့ ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့
ကြီးတော်ပါးစပ်ထဲ လီးတစ်ဝက်လောက်ထိုးထည့်ပြီး
လရည်တွေပန်ထည့်ပေးလိုက်သည်။ကြီးတော်က
ကျုပ်လရည်တွေမျိုချပြီး ကျုပ်လီးကိုပါပြန်စုပ်နေသေးသည်။လရည်ထွက်သွားတော့ ကျုပ်လည်း ခဏနားပြီးကြီးတော်ကို ဘေးစောင်းပုံစံပြန်ထားကာ ထဘီကိုခါးပေါ်ပြန်တင်ရင်း မတင်ခင် ဖင်ကြီးဖြဲပြီး ဖင်ဝစူစူကြီးကိုတစ်ချက်ယက်ပေးလိုက်သေးသည်။
“ဘူ ဘွတ်”
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၂၆)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ် ကြီးတော်အခန်းက ပြန်ထွက်လာရင်း ကြီးတော်ရဲ့
အအိပ်မက်မှုကို အံ့သြမိသည်။ မလေးအခန်းဘက်ပြန်သွားပြီး အပြင်ကထိုးတဲ့ဂျက်ကိုဖြုတ်ပေးလိုက်သည်။အစကနောက်ပြီး ဂျက်ထိုးထားအုန်းမို့ပါပဲ။တော်ကြာနေ ဘကြီး အခန်းထဲကထွက်မရဘဲ ဒုက္ခရောက်နေမှာစိုးလို့ပြန်ဖွင့်ပေးလိုက်တာ။
အထဲမှာတော့ တအင့်အင့် တဖတ်ဖတ်အသံလေးတွေက
ပျံ့လွင့်နေသေးသည်။ကျုပ်လည်း အမေ့အခန်းကိုပြန်လာပြီး ပက်လက်ကားယားလေးအိပ်နေတဲ့ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေး
ပေါင်ကြားက အဖုတ်မို့မို့လေးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေပဲ
ထိုးနမ်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ ဘေးစောင်းအိပ်နေတဲ့အမေ့ကို နောက်ကခွကာ နို့ကြီးတွေညှစ်နေလိုက်သည်။ထဘီကို
ခြေသလုံးဘက်လျောချလိုက်ပြီး လီးကို ဖင်ကြားညှပ်ကာ
နောက်ကနေ အသာလေးညှောင့်နေလိုက်သည်။အမေ့အဖုတ်ကိုထိတွေ့ရတယ်ဆိုတာနဲ့လီးက တဇတ်ဇတ် ပြန်တောင်လာပြီး အဖုတ်ဝတေ့ကာ ထိုးထည့်လိုက်သည်။
ဘေးတိုက်ပဲ ဇိမ်လေးနဲ့လိုးနေလိုက်တာ လှုပ်ရမ်းနေလို့
အိပ်ပျော်နေတဲ့အမေပါနိုးလာပါရော။
“အင် သားးးအိပ်သေးဘူးလား အိပ်တော့လေကွာ”
“တစ်ရေးနိုးတာအမေရ လီးကလည်းတောင်နေတာနဲ့
အမေ့ကိုခွပြီးလိုးနေတာ ခု အမေနိုးပြီဆိုတော့ ဖင်ကြီး
ထောင်ပြီးကုန်းပေးပါလား သားအပေါ်ကနေ ခွဆောင့်ချင်လို့”
“သဘောပါတော်”
အမေ ကုန်းထတော့ ကျုပ်လည်း လီးအကျွတ်မခံဘဲ အမေနဲ့တူတူလိုက်ထသည်။
“သားရယ် ခဏချွတ်ပါအုန်း ကိုရို့ကားယားနဲ့”
“မချွတ်ချင်လို့အမေရ ထ သားထိန်းပေးထားမယ်”
အမေ့ကိုထိန်းကာအတူထကြရင်း ပုံစံကျတော့ လီးကို
အားပါပါနဲ့ဆောင့်ကာလိုးတော့သည်။
“အားးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် အောင့်တယ် သား အီးးးအဲ့လို
မဆောင့်နဲ့ အထဲကို ကျဥ်ပြီးအောင့်သွားတာပဲ အားးး”
ဒီပုံစံကလီးပိုဝင်တယ်လေ။အမေအော်ငြီးနေပေမယ့်
ကျုပ်မညှာတော့ဘဲ အမေ့ခါးကိုကိုင်ကာဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ဖင်ကိုလည်းမချန်ခဲ့ပါဘူး။အဖုတ်လိုးရင်း
လီးကို ဘွတ်ဆို ဆွဲထုတ်ပြီး ဖင်ဝတေ့ပြီးတစ်ခါထဲ ဖိလိုးပစ်တာ။ရုတ်တရက်ဆိုတော့ အမေဖင်ဝဖွင့်ချိန်တောင်မမှီဘူး။
“ဗြစ်တစ်တစ်တစ် ဗလစ် ဘွတ်ဘွတ်”
“အားးးသေပါပြီသားရယ် တခါထဲ တဆုံးသွင်းရလား ရှီးးး”
ကျုပ်ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ဆက်တိုက်ပဲ အမေ့ဖင်ခေါင်းကို
ဆောင့်လိုးနေမိသည်။အမေ့ဖင်ကြီးပိုကော့ထောင်လာလို့
ကျုပ်လည်း ဖိဖိလိုးချရင်း အမေ့ဖင်ထဲ လရည် တပြစ်ပြစ်
ပန်းထည့်ကာ အမေ့ကိုဆွဲဖက်ပြီးဘေးတိုက်လှဲချလိုက်သည်။ဇွန်းနှစ်ချောင်းထပ်နေသလိုပူးကပ်ပြီး စောင်ကို
ဆွဲချုံပြီး အိပ်လိုက်တော့သည်။
###########
ကျုပ်နိုးလာတော့ နေအတော်မြင့်နေပြီ။အိပ်ရေးဝနေပြီး
လူလည်း လန်းလန်းဆန်းဆန်းပါပဲ။အိမ်ပေါ်မှာလူကြီးတွေ
မတွေ့။ကျုပ်လည်း မျက်နှာလေးဘာလေးသစ်ပြီး အိမ်ရှေ့
ထွက်ခဲ့သည်။ဒီနေ့ ကျောင်းပိတ်လို့ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးက သူ့အဖော်တွေနဲ့ ခြံထဲမှာဆော့နေတာတွေ့ရသည်။ဆော့နေတာက သူ့တူလေးနဲ့။မရင်မြသား။ကျုပ်သားပေါ့ဗျာ။
“ချစ်ချစ်ရေ ဘယ်သွားကြလဲ ဘယ်သူမှမရှိဘူးလား”
“ရှိဘူး ကြီးကြီးနဲ့ မမကြီးရယ် မမမြရင်တို့ အရှေ့ပိုင်းသွားတယ် ကိုကြီးဝင်းကျော်လည်းပါသွားတယ်။အမေကလည်း ဘဘနဲ့ဒိုင်ကိုသွားပြီ မမလေးပဲ နေမကောင်းလို့ သူ့အခန်းထဲမယ်ရှိတယ် မီးနဲ့တူလေးကိုခြံထဲပဲဆော့လို့မှာသွားတယ် ကိုကြီးကိုလည်း နိုးလာရင်အုပ်ဆောင်းထဲ ထမင်း ဟင်းတွေရှိတယ် ကိုယ့်ဘာသာထည့်စားတဲ့ မီးဖိုပေါ်မှာကအိုးထဲမှာလည်း နွားနို့ရှိတယ်သောက်တဲ့”
“အေးအေး အာ့ဆို ချစ်ချစ် တူလေးနဲ့ အပြင်ကိုမသွားကြနဲ့နော် ခြံထဲပဲဆော့ကြ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါကိုကြီးရဲ့ ပြီးရင် မိစုမနဲ့ကိုဖြိုး လည်း လာကြအုန်းမှာ”
“အေးအေး တူတူဆော့ကြ ရန်မဖြစ်နဲ့နော် ”
“ဟုတ်ကဲ့ ပြောရင် သူတို့ လာပြီ နင်တို့ကလည်း ကြာတာ
ငါတို့ကစောင့်နေတာ လာကြ အိုးခွက်တိုင်းဆော့ကြမယ်”
လှလေးစိန်က သူ့သားနဲ့ ဒေါ်ခင်မြသမီးတွေကို လက်ဆွဲပြီး
ခြံဝိုင်းထဲဝင်လာသည်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးက သူ့တူမတွေကို
လက်ပြေးဆွဲပြီး လေးယောက်သားတူတူဆော့နေကြသည်။
ကျုပ်ကတော့ သူတို့တူဝရီးတွေ ကစားတာကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကြေနပ်နေမိသည်။
“ဘာတွေပြုံးပြီးတွေးနေတာလဲကိုကြီး”
“ဒီလိုပါပဲ လှလေးရာ သူတို့တူဝရီးတွေ တူတူဆော့နေတာ
ကြည့်ပြီး ကြည်နူးရလို့ပါဟ အခါတိုင်းရော ဒီလိုတူတူဆော့ကြတာပဲလား”
“ဟုတ်တယ်ကိုကြီးရ ဒီမှာဆို ခြံအရိပ်နဲ့ဆိုတော့ နေလည်းမပူဘူးလေ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကလည်း သူ့တူ တူမတွေကိုချစ်တယ် ကိုကြီးသမီးကလည်း အဖော်မင်တယ် နေ့တိုင်း
ကျောင်းမှာတွေ့နေရတာတောင် ကျောင်းပိတ်ရက်ဆို ဒီကို
လာဆော့ရမှကြေနပ်တာ ခုလည်း ဒီကိုထွက်လာတုန်း
လမ်းမှာ ကြီးကြီးတို့နဲ့တွေ့တယ် အိမ်မှာ ကိုကြီးနဲ့မမလေးရယ် ကလေးတွေပဲ ရှိလို့ အိမ်စောင့်ပေးပါအုန်းဆိုလို့ ”
“နင့် သားလေးကရော”
“သူက သူ့အဖေဘက်က အဖိုးအဖွားတွေနဲ့နေခဲ့တယ်”
“ငယ်သေးတာကို နေတယ်လား”
“အငယ်လေးက နို့ဖြတ်ပြီးကတည်းက သူ့အဖိုးအဖွားက
ခေါ်ထားတာကိုကြီးရ နေတယ်”
“ကောင်းပါတယ်ဟာ အခု သူတို့ ခြံထဲမှာ ဆော့ကြပါစေ
နင်နဲ့ငါလည်း နောက်ဖေးမှာ သွားဆော့မယ်”
“အို ကိုကြီးကလည်း မမလေးရှိတယ်လေ”
“သူလား နေမကောင်းလို့အိပ်နေတယ် မထနိုင်ဘူး လာ
နင် ဆာနေတယ်မှတ်လား”
ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်ထားပေမယ့် ရှက်နေသေးတဲ့
လှလေးစိန် လက်ကိုဆွဲကာ ကျုပ် အိမ်နောက်ဖေးကို ခေါ်လာခဲ့သည်။လှလေးကလည်း အခွင့်ရတုန်းလေးမို့
မယ်မငြင်းနိုင်ဘဲ မောင်ကြီးခေါ်ရာလိုက်ခဲ့တော့တာပဲ။
မလေးအခန်းရှေ့ရောက်တော့ တံခါးဂျက်လေး
အပြင်ကနေထိုးထားလိုက်သည်။ကျုပ်တို့လုပ်နေတုန်း
သူမထွက်လာနိုင်အောင် ကြိုကာတဲ့အနေနဲ့ပေါ့လေ ဟဲဟဲ။
လှလေးမြင်တော့ မျက်မှောင်လေး ကြုတ်သွားပေမယ်
ကျုပ်ရဲ့ ပြုံးဖြီးဖြီးရုပ်ကိုကြည့်ပြီး သူလည်း သဘောပေါက်
သွားတယ်။မီးဖိုခန်းခေါ်သွားပြီး ကျုပ်လည်း ဖိုပေါ်က
အိုးကိုလှန်နွားနို့တွေ ခွက်ထဲထည့် ကြက်ဥနှစ်လုံးဖောက်
ထည့်ပြီးကစ်ထည့်တာ ဗိုက်ကို ကားသွားတာပဲ။ဗိုက်လည်းပြည့်အားလည်းရှိပေါ့။
အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ထမင်းစားပွဲကို လက်ထောက်ခိုင်းပြီး ကျုပ် သူ့နောက်မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်တယ်။အဟေးး
ဆရာမကြီး ဒီတစ်ခါ နပ်ပြီး အလိုက်သိလာပြီ။သူ့ထဘီကို
သူ့ခါးပေါ် ဆွဲတင်ပြီး �ရှေ့ဘက်ကိုသိမ်းကာလက်နဲ့စုကိုင်ထားတယ်။လှလေးစိန်က အသားမဖြူဘူး။ဝါတဲ့ဘက်လိုက်တာ။အဲ့တော့ ဖင်ကြီးက ဝင်းဝါပြီးဖူးနေတာ။နှစ်သားမွေး
နှစ်သွေးလှနေတဲ့ဖင်ကြီး။ကျုပ်လည်း ဖင်ကြီးနှစ်လုံးဆွဲဖြဲပြီး မျက်နှာအပ်ကာအရည်စို့နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကနေ ဖင်ဝအထိ ယက်တင်ပစ်လိုက်တယ်။
“ရှလူးးးပြွတ်ပလပ်ပလပ်ပလပ် ပြွတ် ပြွတ် ”
“အအအ ကိုကြီး ရှီးးးးအားးးကောင်းလိုက်တာ အားးရှီးးးး
အင်းးဟင်းးးယက်ယက် အားးး”
“လှလေး ဒီတစ်ခါ ဖင်လိုးမယ်နော် ”
“ကိုကြီးသဘောပါ ဒါပေမယ့် ညှာတာပေးပါနော် ဖင်ကွဲရင်
လှလေး အိမ်မပြန်နိုင်ဖြစ်သွားမှာစိုးလို့ပါ”
“စိတ်ချ ကိုကြီးက ဖင်လိုးကျွမ်းကျင်နေပါပြီ စိတ်ချ”
“ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး”
“ခု ခဏကိုကြီးကိုစုပ်ပေးအုန်း ပြီးရင် အပေါ်က အမေ့အခန်းကိုသွားမယ်”
“ဖြစ်ပါ့မလားကိုကြီးရယ် ဒီမှာပဲ”
“အေးဆေးပါ လှလေးရာ စုပ်စုပ်”
လှလေးတလှည့်ပြန်ပြီး ဒူးထောက်ကာ လီးစုပ်ပေးသည်။
လီးစုပ်တာလည်းမက်မက်မောမောနဲ့ကိုစုပ်ပေးတာ။
ကျုပ်လီးအပြတ်တောင်လာတော့ လှလေးကိုပြန်ထခိုင်းကာ စားပွဲလက်ထောက်ခိုင်းပြီး အဖုတ်ကိုလိုးပေးလိုက်သည်။
“အင်းးးအင့်အင့် အားး ကိုကြီး ဖင် ဖင်လုပ်မယ်ဆို”
“လှလေးအဖုတ်ကိုအရင် လုပ်ပေးမယ် လှလေးတချီပြီးထားရင် ဖင်ခံရတာသက်သာတာပေါ့”
“ဟုတ်”
လှလေးနို့ကိုအကျီ်ပေါ်ကနေ ညှစ်ပေးရင်း ခါးအားနဲ့
ဆောင့်လိုးပေးသည်။အရမ်းခံချင်နေတဲ့လှလေး သိပ်မကြာပါဘူး တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်တက်ပြီး ငြိမ်သွားသည်။သူပြီးသွားတော့ အဖုတ်ထဲက လီးချွတ် အဝတ်တွေပြန်ပြင်ပြီး
နှစ်ယောက်သား အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့ကြသည်။မလေးအခန်း
နားကပ်ပြီး နားထောင်တော့ အထဲက ဘာသံမှမကြား။
ညက ဘကြီး ဘယ်လောက်တောင်တီးထားလဲမသိဘူး။
ခုထိကိုမထသေးဘူး။ကောင်းတာပေါ့။ကျုပ်တို့အတွက်
အနှောက်အယှက်ကင်းတာပေါ့။လှလေးလာလို့ နို့မို့ဆို ကျုပ် သူ့ကို ဒီနေ့ တွယ်မလို့။လှလေးရောက်လာတာ သူကံကောင်းသွားတယ်။
လှလေးကို အခန်းထဲအရင်ဝင်ခိုင်းကာ အိပ်ယာပြင်ခိုင်းထားပြီး ကျုပ်အိမ်ရှေ့ထွက်လာသည်။ခြံအလယ်က
မကျည်းပင်ကြီးအောက်မှာ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်က သူ့တူ တူမတွေနဲ့ လေးယောက်သား အိုးခွက်တမ်း အမရေ အကိုရေနဲ့
ဆော့နေတာတွေ့ရလို့ သူတို့ ရုတ်တရက် အိမ်ပေါ်တက်မလာနိုင်အောင် ကျုပ်လှမ်းပြောထားရသည်။
“ချစ်ချစ်ရေ”
“ရှင်”
“ကိုကြီး လှလေးစိန်ကို နှိပ်ခိုင်းမလို့ နင့်တို့အိမ်ပေါ်တက်လာရင် ခြေထောက် အပေကြီးနဲ့တက်မလာကြနဲ့နော် အိမ်တိုက်ထားတာ ပေကျံနေရင် ကြီးကြီးရိုက်လိမ့်မယ်”
“မီးတို့ ဒီမှာပဲ ဆော့မှာပါကိုကြီးရဲ့ တက်မလာပါဘူး ဒီမှာ
မိစုမကလေး ဗိုက်ဆာလို့တဲ့ အိမ်ပေါ်က ငှက်ပျောသီး
ယူပေးပါလား”
“အေးအေး ပေးမယ် မုန့်ဖိုးလည်းပေးမယ် ”
“ဟေးးးးး”
“ရော့ ငှက်ပျောသီး ဒီငှက်ပျောသီးက ချွဲကြပ်တယ်
သိပ်မစားနဲ့ ကိုဖိုးထူးတို့ဆိုင်က မုန့်တွေသွားဝယ်စားကြ
ရော့ပိုက်ဆံ အတူသွားကြ ပြီးရင် မြန်မြန်ပြန်လာကြ
ဘယ်မှမသွားနဲ့နော် ဒီအပင်အောက်မှာပဲဆော့ကြ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဟေးးး လာဟေ့ ငါတို့မုန့်သွားဝယ်စားမယ်
ငှက်ပျောသီးက ပြီးမှ မုန့်နဲ့တူတူစားကြမယ်”
ဆရာမကြီးကကျုပ်ဆီကပိုက်ဆံယူ သူ့တူ တူမတွေခေါ်ပြီး
မုန့်သွားဝယ်စားကြသည်။နေ့ဘက် အိမ်ပေါ်ကြက်တက်မှာစိုးလို့ ကားတဲ့ ဝါးကပ်လေး အိမ်ရှေ့တံခါးမှာကာလိုက်ပြီး
ကျုပ် အခန်းထဲပြန်လာခဲ့သည်။လှလေးကတော့ အိပ်ယာမှာ ပက်လက်လေးစောင့်နေသည်။
“ကိုကြီး ကလေးတွေကို ဘယ်နှင်လိုက်တာလဲ”
“ဒီနားပါ မုန့်ဝယ်စားခိုင်းလိုက်တာ ဘေးရန်ကင်းအောင်
ဒီလိုပဲ ကာကွယ်ရတာပေါ့ သူတို့ရုတ်တရက် အိမ်ပေါ်
တက်မလာနိုင်တော့ဘူး မလေးကိုလည်း တံခါးဂျက်ထိုးပြီးသား ဟားဟား”
“ကိုကြီးနော် ဒါမျိုးဆို ဉာဏ်ကြီးပဲ”
“ဟဲဟဲ ကဲ စရအောင် ပြန်တောင်ကျသွားပြီး စုပ်ပေးအုန်း”
“ဟုတ်”
ကျုပ်အမေ့အုန်းဆီဘူးလေးယူကာ အိပ်ယာပေါ် အိပ်လိုက်တော့ လှလေးက ထလာပြီး ကျုပ်လီးစုပ်ပေးသည်။
သူ့ကိုယ်လုံးကိုတဖြည်းဖြည်းကျုပ်ဘက်ဆွဲကာ ထဘီကို
ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့ကို ကျုပ်ပေါ်ခွခိုင်းပြီး
သူနဲ့ကျုပ် အပြန်အလှန်စုပ်ယက်ကြသည်။
သူ့ဖင်ပေါက်ညိိုညိုလေးကိုလျှာနဲ့ယက်ပေးပြီး လက်နဲ့ကလိရင်းဆွနေလိုက်သည်။ကလိရတာ အားမရတော့တာနဲ့
သူ့ကိုပက်လက်ပြန်အိပ်ခိုင်းပြီး ဖင်အောက် ဖက်လုံးခုကာ
သူ့လက်နဲ့သူ့ကိုပဲ ဖင်ဖြဲထားစေလိုက်သည်။အကျီ်ကိုပါ
ဆက်ချွတ်စေလိုက်ပြီး ကျုပ်လည်းအဝတ်တွေအကုန်ချွတ်လိုက်သည်။ကျုပ် သူ့ဖင်ကိုအမျိုးမျိုး ယက် ကလိပြီး .
အုန်းဆီလောက်လိုက် လက်ညိုးတစ်ချောင်းလုံးဝင်အောင်သွင်းလိုက်နဲ့လက်ခလယ်ပါ ထပ်သွင်းပေးလိုက်သည်။
အတော်လေးကြာတော့ ကျင့်သားရလာပြီး ဖင်ဝလေးဖွင့်တက်လာကာ လီးနဲ့လိုးဖို့အဆင့်သင့်ဖြစ်နေပြီ။အိမ်ရှေ့က ကလေးတွေ ဆော့နေသံကြားနေရတော့ ခြံထဲကို လူလာမလာ စောင့်ကြည့်စရာမလိုတော့သလို ကလေးတွေရှိလို့ ကျုပ်တို့ မလိုးရမှာလည်းမပူရတော့ဘူးပေါ့။ဟဲဟဲ ကျုပ်အကြံမပိုင်ဘူးလား။အားလုံးအဆင့်သင့်ဖြစ်တော့ ကျုပ်လီးကို အုန်းဆီရွှဲနေအောင်စွပ်ပြီး ဖင်ဝမှာတေ့ကာ ဖင်ထဲထိုးသွင်းသည်။
“ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ် အအကိုကြီး အ အားးအီးးးဟီးးအားး”
“နာလို့လားလှလေး”
“အင်းးးနာတယ်ဖြစ်ပါ့မလား ကိုကြီးရယ် ကိုကြီးဟာကြီးက
အရမ်းကြီးတာ အားးး အောင့်တယ် အီးးး”
“ဖင်ကို မရှုံ့လိုက်နဲ့လေ လှလေးရဲ့ စိတ်ကိုလျော့ထား
ဖင်ဝကိုပြန်ဖွင့်ထား နာတာကခဏပဲ ပြီးရင် ကောင်းလာမှာ”
ကုန်းထတော့မလိုဖြစ်လာတဲ့ လှလေးစိန်အပေါ် ကျုပ်
ကိုယ်လုံးနဲ့ဖိကာ နို့တွေနယ်ပေးရင်းနှုတ်ခမ်းခြင်းစုပ်ကာ
ဖင်ထဲဝင်နေတဲ့ဒစ်ကိုပြန်မနှုတ်ဘဲ အသာလေးညှောင့်ကာ
လှလေးစိန်စိတ်ပါလာအောင် ဆွပေးနေလိုက်သည်။
သူခံနိုင်လာတာနဲ့လီးကိုထပ်သွင်းကာ �ညှောင့်လိုးလေး
လိုးပေးသည်။ဖင်လိုးတာက အလိုးမတတ်ရင် နောက်တစ်ခါ ခံဖို့ ကြောက်သွားနိုင်တာမို့ ကျုပ် အသာလေးပဲ
ချော့ကာ လီးတစ်ဆုံးဝင်သည်အထိလိုးပေးလိုက်သည်။
“ခု အဆုံးထိဝင် ဝင်ပြီလား”
“အင်း ဝင်ပြီကိုကြီး”
“နာသေးလား”
“သိပ်မနာတော့ဘူး ဒါပေမယ့် ဖင်ထဲပြည့်နေတာ ဒုတ်ကြီး
ထိုးထည့်ခံထားရသလိုပဲကိုကြီးရယ် အီးပါချင်သလိုလို
လည်းဖြစ်လာတယ်”
“အစပိုင်းကဒီလိုပဲ ခု ကိုကြီး စလိုးမယ်နော်”
“ဖြည်းဖြည်းနော် ကိုကြီး”
“အင်း လှလေးက ကိုကြီးရယ် လိုးပါဆိုမှလိုးမှာ ခု ဖင်လေးကိုဖြဲပြီး ကော့ပေး ဖင်ဝလေးလည်းဖွင့်ထား”
“ဟုတ်”
“ဖြတ် ဗြိဗြိ ဘွတ်ဘု ဘုဘွတ်”
“အား ကိုကြီး ကန်တော့ ကန်တော့ လှလေး မထိန်းနိုင်လို့ပါ”
“ရပါတယ် လှလေးရ နံမှမနံဘဲဟာ ဒါက ဒီလိုပဲလေ ဖင်လိုးရင် လေပြန်အန်ထွက်တာ ဘာမှမဖြစ်ဘူး လှလေး ဇိမ်နဲ့သာ
ခံပေတော့”
ကျုပ် လှလှပပပဲ လှလေးစိန်ကို ဖင်ခံလိုင်းသွင်းလိုက်နိုင်ပြီလေ။သူ့ပေါင်လေးကားကာဖင်လေးကော့ပြီးဖြဲပေးနေတဲ့
လှလေးစိန် လီးအဝင်အထွက်မှာ စုတ်တသတ်သတ်နဲ့ငြီးနေပေမယ့် လီးအရသာကိုတော့ခံနေပါသည်။ကျုပ်လည်း
ခါးအားနဲ့ပဲလီးကို တေ့ဆောင့်လိုက် အဆုံးနီးပါးထုတ်ပြီး
ဆောင့်လိုက်နဲ့ လိုးပေးရင်း အရှိန်နဲ့အားကို တစ်ဖြည်းဖြည်း
တင်ပေးလိုက်သည်။ကြာလာတော့ ကျုပ်လီးကို သူ့ဖင်ဝလေးက ညှစ်ပေးတတ်လာသည်။အဲ့တော့ ကျုပ်အကြိုက်ပဲ
အပီကိုဆောင့်လိုးပေးပြီး အစိလေးဆွဲညှစ်ကာချေပေးလို့
လှလေးစိန်တို့ ဖင်လေးကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ အဖုတ်က
အရည်တွေ တဗြန်းဗြန်းပန်းလာတာ သေးပါရောထွက်လာတယ်။အာ့နဲ့ကျုပ်လည်း အမြန်ပဲဘေးနားက ကျုပ်ပုဆိုးယူကာ သူ့အဖုတ်ကိုအပေါ်ကအုပ်လိုက်ရတယ်။
“အားအအ ကိုကြီး မရ မရ အားးးသေးသေး အားးးရှီးးးးအူးးးအူးးးအူးးးး”
လှလေးစိန်တို့ဖင်လိုးလို့ အဖုတ်ကအပီးကြမ်းချက်
တကိုယ်လုံးတဇတ်ဇတ်တုန်နေသည်။သေးကအောက်ကို
ကျလာလို့သူ့ဖင်အောက်ကဖက်လုံးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ကျုပ်ပုဆိုးနဲ့ပဲပတ်ပေးပြီး ကျုပ်လည်းအရှိန်ရနေတဲ့လိုးချက်ကို မလျော့တော့ဘဲ အပီသာဆက်လိုးတော့သည်။
“ဇွပ်ဇွပ်ဇွပ်ဇွပ် ဖွတ် ဖလွတ် ဘွတ် ������ဗြွတ် ဘုဘု ဇွပ်ဗြွတ်”
“အင်းးးဟင်းးးးကောင်းလိုက်တာကိုကြီးရယ် ဖင်လိုးတာ
အဖုတ်ကပြီးတယ် အားးးလိုးလိုး ဆောင့်ဆောင့် အားး
အမေ့ အားးးပီးချင်လာပြန်ပြီ အားးးအားးးအားးး”
လှလေးစိန် နှစ်ချီဆက်ပြီးသွားလို့ စကားမေးတောင်မရတော့ဘဲ ကိုယ်လုံးလေးမျော့ကျလာကာ ကျုပ်လိုးသမျှ
ကော့သာခံနေတော့သည်။ကျုပ်လည်း ကျဥ်းကြပ်တဲ့
သူ့ဖင်ပေါက်လေးကြောင့် မတင်းထားတော့ဘဲ စိတ်ကို
လွှတ်ကာ လိုးပစ်လိုက်ပြီး လှလေးစိန်ဖင်ထဲလရည်တွေ
တပြစ်ပြစ် ပန်းထည့်ကာ သူ့အပေါ်ထပ်လျက်လေး နားနေလိုက်တော့သည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၂၇)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ်နဲ့လှလေး ထပ်လျက်သားမှိန်းနေကြတာ ကြာနေပြီမို့
ထဖို့ပြောရသည်။လူကြီးတွေ အရှေ့ရွာသွားတာကြာပြီ
မဟုတ်လား။တော်ကြာပြန်ရောက်လာပြီး ကွိခနဲမိသွားမှ။
“ဘယ်လိုလဲလှလေး ဖင်ခံရတာ ကောင်းလား”
“အရမ်းကောင်းတာပဲကိုကြီးရယ် ဒါပေမယ့်လေ သူများလိုးရင် ကိုကြီးလိုးတာလောက် ကောင်းမှာမဟုတ်ဘူး သိလား
သူများတွေဆို လီးကြီးအတင်းထိုးထည့်ပြီးလိုးမှာ အာ့မျိုးဆို ဖင်ကွဲမှာကျိန်းသေတယ် ကိုကြီးက အရမ်းညှာတယ်
အစပိုင်းလေးနာတာပဲရှိတယ် နောက်ပိုင်းကောင်းတာချည်းပဲ နောက်လည်း ကြုံရင်ကြုံသလို လိုးပေးနော်”
“စိတ်ချ နောက် ကြုံတိုင်း ဖင်လိုးပေးမှာ လှလေးယောကျ်ား
တောင်းရင်ပေးကြည့်ပေါ့”
“သူကတော့ တောင်းဖူးတယ် လှလေးမခံရဲတာနဲ့ ငြင်းထားတယ် ဒီတစ်ခါတောင်းမှပဲပေးလိုက်တော့မယ်”
“ခု ထကြရအောင် အိမ်ရှေ့မှာလည်း ကလေးတွေ
ရှိသေးတယ် ကိုကြီးတို့လည်းကြာနေပြီ ”
“ဟုတ်ကဲ့ကိုကြီး အအ ကိုကြီး”
“ဗြစ်ပလွတ် ဗြီးးးဗြွီးးးးဘွတ် ဘူဘူးးး”
လီးဆွဲထုတ်လိုက်တာ နောက်က လရည်တွေပါ လိုက်ဆင်း
လာသလို အသံလေးတွေပါ ထွက်လာသည်။ပါကင်ပွင့်သွားတဲ့ လှလေးဖင်ပေါက်လေးခမျာအရာယွင်းသွားလေပြီ။
အရင်လိုစေ့စေ့လေးဖြစ်မနေတော့ဘဲပွစိပွစိနဲ့ ဖင်ထဲက
လရည်တွေညှစ်ထုတ်နေသေးသည်။လှလေးစိန်တော့
ဖင်ခံရတာ ကြိုက်သွားပြီ။ကျုပ် ပုဆိုးဝတ်ပြီး အကျီ်လေး ပုခုံးပေါ်တင်ကာ အိမ်ရှေ့ကိုအရင်ထွက်လာခဲ့သည်။
တအောင့်လောက်ကြာမှ လှလေးစိန် သူ့အဝတ်တွေကို
သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြန်ဝတ်ပြီး အခန်းထဲကထွက်လာသည်။
“ကိုကြီး မလေးကို နှိုးပါအုန်းလား နေမကောင်းများဖြစ်နေလားမသိဘူးနော် လှလေး ရေသွားဆေးအုန်းမယ်”
“အင်းသွားလေ ဖင်ရော နာသေးလား”
“ဟုတ် နည်းနည်းတော့နာတယ် ဒါပေမယ့် လှလေးနေသာပါတယ်”
လှလေး အိမ်နောက်ဖေးကိုဆင်းသွားတော့ ကျုပ် အိမ်ရှေ့ဘက်တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ ကလေးတွေ မကျည်းပင်အောက်မှာ ထိုင်ဆော့နေကြတာငြိမ်လို့ ကျုပ် မလေးအခန်း
ဆီပြန်လာပြီးတံခါးမှာနားကပ်ကာ တံခါးဂျက်ထိုးထားတာကိုဖြုတ်လိုက်သည်။
“ဒေါက် ဒေါက် မလေး ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက် မလေး နေမွန်းတည့်တော့မယ်ဟ မထသေးဘူးလား ”
“အင်းးးးဟင်းးးး ကောင်းး ကောင်းလူ ငါ ငါ ဖျားနေတယ်ဟ မထနိုင်ဘူး”
“အာ ဒုက္ခပဲ တံခါးတောင်ထမဖွင့်နိုင်ဘူးလား”
“အင်းးး ကိုယ်လက်တွေအရမ်းကိုက်နေတယ်”
” လှလေးရေ မလေး ဖျားနေတယ်တဲ့ဟ နင်ပြီးရင်အမြန်ထွက်ခဲ့ဟ”
ကျုပ်လည်း အိမ်နောက်ဖေးကိုဆင်းကာ ရေချိုးခန်းထဲမှာ
ဆေးကြောနေတဲ့ လှလေးစိန်ကို တံခါးခေါက်ပြောရင်း
အိမ်နောက် ဂိုထောင်ထဲဝင်လိုက်ပြီး မနေ့ညက တက်သလို မလေးအခန်းနံရံကို ကုတ်တက်ကာ ကျော်ဝင်လိုက်သည်။
“အင် ဟဲ့ဟဲ့ ကောင်းလူ ဘယ်ကဘယ်လိုဝင်လာတာလဲ”
“အာ့တွေအရေးမကြီးဘူးဟ မလေး နင်တော်တော်ဖျားနေလား မှန်းစမ်း ဟ ကိုယ်တွေကို ပူကျစ်နေတာပဲ”
ကျုပ် မလေး ခြင်ထောင်ထဲဝင်ကာ မလေးကို စမ်းကြည့်တော့ ကိုယ်တွေက ပူကျစ်နေတာပဲ။
“အင်းးးဟင်းးး ကိုယ်လက်တွေလည်း ကိုင်ရိုက်ထားသလိုပဲ
အရမ်းကိုက်ခဲနေတယ် အီးးးး”
“ဖြစ်မှာပေါ့ ဒီည ဒီလောက်သောင်းကျန်းနေတာကို”
“ဟင် နင် နင်ဘယ်လို”
“မမေးနဲ့ အကုန်သိတယ် အခု အာ့ကအရေးမကြီးဘူး
မလေးကို ဆေးခန်းပို့ရမယ် ”
“ကောင်းလူ ဘယ် ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့နော်”
“စိတ်ချပါ ငါပဲသိတာပါ စိတ်မပူနဲ့ ခုမှ ဖြစ်နေ ညကကျ
သူပဲရွထနေပြီးတော့ နင် နေကောင်းမှ ငါနဲ့တွေ့မယ် ”
ကျုပ် ခြင်ထောင်အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး ခြင်ထောင်ကိုသိမ်း
တံခါးကို ဂျက်ဖွင့်လိုက်တော့ လှလေးစိန်ဝင်လာသည်။
“ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲမမလေးရယ် ဟင် ကိုယ်တွေလည်း
ပူကျစ်လို့”
“အေး နင် မလေးနားခဏနေအုန်း ငါ ဆရာသွားပင့်မယ်
ရေနွေးမရှိရင် ရေနွေးတည်ထားလိုက်ဟာ”
“ဟုတ် ကိုကြီး”
ကျုပ် ဆေးထိုးဆရာသွားပင့်ပြီးပြန်လာတော့ အိမ်မှာ
ကြီးကြီးတို့ သားအမိတွေပြန်ရောက်နေကြပြီ။ဆရာလည်း
မလေးကိုစမ်းသပ်ပြီး ဆေးထိုးပေးသည်။သာမာန် အပူအအေးမမျှတလို့ ဖျားတာပဲမို့စိတ်မပူဖို့ပြောသည်။ဆရာ့ကို ကျနော်လိုက်ပို့ပြီးပြန်လာတော့ ဒေါ်ခင်မြက သမီးလေးကို
လက်ဆွဲလို့။အာ့နဲ့ကျုပ်လည်း သမီးကိုပွေ့ချီပြီး မုန့်ဆိုင်ဝင်ကာမုန့်ဝယ်ကျွေးလိုက်သေးသည်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့
ဗိုက်ကလည်းဆာနေတာမို့ ထမင်းစားသည်။
ကြီးကြီးကတော့ ညကသူ့ကိုကျုပ်တက်လိုးတာ တကယ်ပဲ မနိုးလို့မသိဘူးထင်တာပဲ။ပုံမှန်အတိုင်းပဲဆက်ဆံသည်။
ကျုပ်ကသာ သူ့ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး လီးကတောင်လာလို့ လူမမြင်အောင် ပုဆိုးနဲဲ့ဖုံးရင်း စိတ်ကိုထိန်းထားရသည်။
ကျုပ်လည်း ထမင်းစားပြီးတော့ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးနဲ့သူတူ
ကျုပ်သားလေးနှစ်ယောက်ကိုအိပ်ခိုင်းရင်း ခဏဝင်လှဲပြီး ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေး အိပ်ပျော်သွားတာနဲ့ ထလာကာအိမ်နောက်ဖေးကိုဆင်းလာခဲ့သည်။
မလေးနေမကောင်းတော့ ကြီးကြီးက မလေးကိုပြုစုရင်း အ သူပါ ဝင်အိပ်နေသည်။သူ့သမီးငယ် ဖျားတာ ရိုးရိုးဖျားတာမဟုတ်ဘဲ သူ့လင်ကြီး တစ်ညလုံး လိုးလိုက်လို့ ပမ်းဖျား ဖျားတယ်ဆိုတာသိရင် ဘယ်လိုများနေမယ်မသိ။
မမြရင်ရယ် လှလေးစိန်နဲ့မကြီးရွှေဥက မီးဖိုထဲ ဆန်ပြုတ်ပြုတ်တဲ့သူကပြုတ် ဟင်းချက်ဖို့ ထုထောင်းတဲ့သူက ထောင်းနဲ့။ဆန်ပြုတ်အိုးမွှေနေတဲ့မမြရင်နားသွားဖို့ နောက်ကနေတောင်နေတဲ့လီးနဲ့ ဖင်ကြားထဲ ကော့ထိုးလိုက်တော့ မမြရင်လန့်သွားသည်။ကိုဝင်းကျော်အိမ်ပြန်မလာတော့ ကျုပ်လည်း ခုအချိန်မှာမကြီးရွှေဥတို့သုံးယောက်ကို လိုးဖို့အကြံရတာနဲ့ အကြံကို အကောင်အထည်ဖော်လိုက်သည်။
“ဟဲ့ဟဲ့ ကောင်းလူ အို မလုပ်နဲ့လေ ရွှေဥနဲ့လှလေးရှိတယ်”
“မြကလည်း မကြီးရွှေဥက သိပြီးသားပါ သူက အမေနဲ့တောင်တူတူခံပြီးပြီ မြနဲ့လှလေးတို့သာ အမေနဲ့မရွှေဥတို့နဲ့
ကျနော်ဖြစ်နေတာ မသိကြတာ”
“ဟဲ့ ကောင်းလူ တိုးတိုး အမေကြားသွားအုန်းမယ်”
“မကြီးကလည်း အေးဆေးပါ ကြီးကြီးက မလေးကိုစောင့်ရင်းအိပ်တာသိုးလို့”
“ဟင် ကိုကြီး သားအမိခြင်းကြီး”
“ဟုတ်ပ နင် နင် ဒေါ်လေးနဲ့ သားအမိခြင်း”
“ဟုတ်တယ်မမရေ မမမောင်က မလွယ်ဘူး မိန်းမမြင်ရင်
လက်ညှိုးထိုးနေတဲ့အကောင်လေ အမေနဲ့ ရွှေစင်တောင်
လွတ်ရဲ့လားမသိဘူး”
“လွတ်ပါသေးတယ်မကြီးရ ဟဲဟဲ အပေါက်နားက စောင့်ပေး ကြီးကြီးမတော်လို့ဆင်းလာရင် သိအောင်လို့ သား
မမြရင်ကို လိုးချင်လို့”
“အလိုတော် သူ လီးကမြင်းချင်တိုင်း ကျုပ်က ဒလဝမ်
လုပ်ပေးရအုန်းမယ် မလုပ်ပေးပါဘူး”
“လုပ်ပါ ရွှေဥရယ် ကောင်းပြောလာတော့ ငါလည်း ခံချင်လာပြီ ကိုထွန်းသာက ဒီရက်ပိုင်း ငါ့ကို မလိုးဘူးဟ ပင်ပမ်းတယ်ဆိုပြီး အိပ်အိပ်သွားတာဟ ငါခံချင်နေပြီဟ”
“မမတို့နော် တော်တော်ကဲ”
“ပြီးရင် မကြီးကိုလည်း တစ်လှည့်လာမှာပါ ညက သိပ်မဝဘူးမှတ်လား သိတယ်နော်”
“ဟင် နင်ဘယ်လိုသိ ကောင်စုတ် ဟွန်းး ငါ ညက
ကိုဝင်းကျော်နဲ့ နင်ပြောထားသလို လုပ်ဖြစ်ကြတယ်
ဒါပေမယ့် သူလုပ်တာ နင်လုပ်တာလောက်မကောင်းဘူး”
“အင်းပါစိတ်ချ ခု အပေါက်နားကနေ စောင့်ပေး ခု မြကို
အရင်လိုးပေးမလို့”
“သမီးစောင့်ပေးပါ့မယ် မကြီးတို့ပဲ စိတ်လွှတ်လက်လွှတ်နေကြ”
“အာ့ဆို မကြီးပါ လာခဲ့ တူတူကုန်းပေး သူက ခုနကပဲ
အဝစားပြီးပြီ”
“ဟင်းး နင်ကလွန်တယ်”
အစာဝထားတဲ့ လှလေးစိန်က အပေါက်နားမှာ စောင့်ပေးတော့ ကျုပ်လည်း ထမင်းစားပွဲမှာ မမြရင်နဲ့မကြီးကို လက်ထောက်ခိုင်းရင်းနောက်ကနေပဲ ထဘီဆွဲလှန် ခါးမှာ ညှပ်လိုက်သည်။ဖင်ကြီးကိုတွန်းဖြဲဖြဲကာအဖုတ်ပြဲပြဲနဲ့ဖင်ကိုယက်ပေးသည်။အားရလောက်တော့မှ မကြီးကိုလည်းတစ်လှည့်ယက်ပေးသည်။ရွယ်တူအိုးကြီးနှစ်လုံးကို တစ်ပြိုင်တည်း တီးရတော့မှာမို့ ကျုပ်စိတ်ထဲ တစ်မျိုးပျော်မိသည်။နှစ်ယောက်စလုံးက ဆိုက်တွေမကွာဘူးလေ။
မမြရင်ကိုအရင်လိုးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးအဖုတ်ဝမှာလီးတေ့ပြီး လိုးတော့သည်။
“ပြွတ် ဘလွတ်”
“အူးးးကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ဆောင့် မညှာနဲ့ ကောင်းး
ရှီးးးးး အားးး ကောင်းလိုက်တာ လိုးလိုးးးးအင်းးးဟင်းးး”
ကျုပ် မမြရင်ကိုနောက်ကနေဆောင့်လိုးရင်း မကြီးအဖုတ်ကိုနှိုက်ကာကလိပေးသည်။မမြရင်ကလည်းကျုပ်
ဆောင့်ချက်နဲ့အညီ အားကျမခံဖင်ကြီးပြန်ပစ်ပြီး ဆောင့်ကာအလိုးခံသည်။
“ကောင်းရယ် ကောင်းလိုက်တာ ရှီးးးး ဆောင့်ပါ ဆောင့်
မြပြီးတော့မယ် အားးးးအားးးးးအီးးးပြီးပြီ အီးးးးဟီးးးရှီးးး”
မမြရင်ပြီးသွားတော့ ဘေးကမကြီးအဖုတ်ပြောင်းလိုးသည်။ ကလေးမွေးဖူးတဲ့အဖုတ်နဲ့ မမွေးဖူးတဲ့အဖုတ်
နည်းနည်းတော့ကွာသည်။ဘာဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်ကြိုက်သည်။
အရည်တွေရွှဲနေပြီသားမို့လီးက ခပ်စည်းစည်းပဲအဆုံးထိဝင်သွားတော့သည်။
“ညက အတော်လေးအဆင်ပြေကြတယ်မှတ်လား”
“အင်းပြေတယ် သူက သဘောတွေကျနေတယ် မကြီးလည်း မောင်လေးသင်ပေးထားသလို ပညာတွေပြလိုက်တာ
အရင်ကထက်တောင် ပိုလိုးတယ် ဒါပေမယ့် မောင်လေးရဲ့
အလိုးအဆောင့် လီးဆိုက်ကိုမမှီဘူး ခုမှပဲအားရတော့တယ်
ဆောင့်ဆောင့်”
“ကျနော်ပြီးတော့မယ်”
“ခဏပဲစောင့်ပေး မကြီနဲ့တူတူပြီးမယ်”
ကျုပ်ခပ်ပြင်းပြင်းပဲဆောင့်လိုးရင်း မကြီးရွှေဥ သားအိမ်ဝ
လီးဆိုက်ပြီး လရည်တွေ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။မကြီးကလည်း ကျုပ်လရည်ပန်းထည့်တာနဲ့
သူပါအရည်ထွက်ပြီး ပြီးဆုံးသွားရသည်။
“ကိုကြီးတို့ ထကြတော့ ကိုဝင်းကျော် အိမ်ဘက်ကိုလာနေတာတွေ့တယ်”
မမြရင်လှမ်းပြောတာကြောင့် ကျုပ်နဲ့ မကြီးလည်းအလျင်အမြန်ပဲ ထကာ ထဘီတွေ လုံချည်တွေ ပြင်ဝတ်ရင်း ထမင်းစားခန်းထဲ ကိုယ်အလုပ်ကို ပြန်လုပ်နေကြသည်။ ကိုဝင်းကျော်ရောက်လာတော့ စကားတွေ ဟိုဟိုသည်သည်ပြောရင်း ကျုပ်လည်း အိပ်အုန်းမယ်ဆိုပြီး
အခန်းပြန်ကာ ကလေးတွေနဲ့တစ်ရေးဝင်အိပ်လိုက်သည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၂၈)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ်နိုးလာတော့ ညနေချိုလို့ အိမ်မှာ လူတောင်စုံနေပြီ။
မလေးရွှေစင်လည်း နေ့လည်ကလောက် မဆိုးတော့
ဆေးထိုးလိုက်တာ တော်တော်ထိရောက်တယ်။ခု ကိုယ်မသိပ်မပူတော့ဘဲ ကိုယ်လက်လေးပဲနာနေတော့တယ်တဲ့။
တစ်နေလုံးလှဲနေရလို့ လမ်းတောင်ထလျှောက်နေသည်။
ကျုပ်လည်း ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ကို နေမကောင်းဖြစ်ထားတော့
အမေကပြန်မလွှတ်သေး။အပြန်အဝပြန်ကောင်းမှ သွားရမယ်တဲ့။အမှန်တော့ သူလိုးခံရတာမဝသေးလို့လေ။
ကျုပ်ကနေကောင်းလွန်းလို့ တစ်နေ့ထဲမိန်းမသုံးယောက်
တောင်လိုးပြီးပြီလေ။ညကျလည်း အမေ့ကိုလိုးအုန်းမှာ။
ကျုပ် မလေးရွှေစင်ကိုလိုးပြီးမှပဲရန်ကုန်ကိုပြန်ဖို့စဉ်းစား
ထားသည်။ခုတော့ ရွာမှာပဲဆက်နေမယ်ဗျာ။ရေမိုးချိုးလိုက်ပြီး မိသားစုတွေ ထမင်းတူတူစားကြသည်။ဘကြီးနဲ့မလေးရွှေစင်တို့ကတော့ အားလုံးရဲ့ရှေ့မှာဟန်ဆောင်ကောင်းသည်။မသိရင် သူတို့တွေ ဘာမှမဖြစ်ထားသလိုပဲ။ကျုပ်ကတော့သိနေပြီလေ။သူတို့သားအဖလိုးကြတာကို ပြန်တွေးမိပြီး လီးကတောင်လာလို့ စိတ်ကိုထမင်းစားနေတဲ့ဆီ
ပြန်ပို့ပြီး ထမင်းပဲအာရုံစိုက်စားနေလိုက်သည်။
စားပြီးတော့ သိမ်းဆည်းကြ ဘကြီး ကိုဝင်းကျော်နဲ့ကျုပ်က
အိမ်ရှေ့မှာ အကြမ်းအိုးလေးနဲ့ ဆတ်သားခြောက်ဖုတ်လေးရယ် ထိုင်မြည်းရင်း ငါးအကြောင်း စပါးအကြောင်း ဆောက်လုပ်ရေး နိုင်ငံရေး အစုံပါပဲ ရောက်တက်ရာရာတွေ
ထိုင်ပြောနေကြသည်။ထိုအချိန် ငါးဒိုင်မှာ ငါးတွေထပ်ဝင်လာတယ်ဆိုပြီး အလုပ်သမားတစ်ယောက်လာခေါ်လို့
ဘကြီးက ဒိုင်ကိုသွားဖို့ပြင်သည်။ကိုဝင်းကျော်ကိုလည်း
အဖော်ခေါ်နေတာနဲ့ ကိုဝင်းကျော်ပါလိုက်သွားသည်။
မကြီးက ကိုဝင်းကျော်မရှိလို့ သူ့အိမ်ကိုမပြန်ဘဲ ဒီည
မလေးနဲ့အတူအိပ်မယ်ဆိုသည်။တူဝရီးတစ်တွေ စုထိုင်ပြီး
ဟိုကြောင်းဒီကြောင်း အတင်းတွေတုပ်ကြသည်။ကျုပ်ကတော့ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကို စာပြပေးပြီး သူစာဆိုတဲ့အခါ
ကြည့်ပေးရသည်။ည ၁၀ နာရီကျော်တော့ အားလုံး ကိုယ္စီ
အပေါ့အပါးသွားကြကာ အိပ်ယာဝင်ကြသည်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကိုကြီးကြီးက သူနဲ့အတူအိပ်ဖို့ခေါ်ပေမယ့် ကျုပ်နဲ့
အတူအိပ်ချင်တယ်ဆိုပြီး ကျုပ်ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ကာ
အတင်းကပ်နေလို့ ကြီးကြီးက မခေါ်တော့ဘဲ သူ့ဟာသူ
အိပ်သည်။ကျုပ်ကတော့ ကြိတ်ပျော်သွားသည်။ကြီးကြီးကို
လိုးဖို့အခွင့်အရေးထပ်ရလို့လေ။ဒီလိုအခွင့်အရေးက ရဖို့
လွယ်မှမလွယ်တာကိုးဗျ။
အခန်းထဲရောက်တော့ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်က အမေနဲ့ကျုပ်ကြား
ဝင်အိပ်ကာ ကျုပ်ကို အတင်းဖက်ထားပြီး အခ်စ္နလန္ထ
နေသေးသည်။သူအိပ်မှအမေနဲ့လိုးလို့ရမှာကို သူက တော်တော်နဲ့မအိပ် စကားတွေ ပြောနေလို့ မနည်းအိပ်ခိုင်း
နေရသည်။ကျုပ်လည်းသူ့ကို ချောသိပ်ရင်း အမေ့နို့ကြီးကို
ကိုင်လိုက် အဖုတ်ကိုလှမ်းနှိုက်လိုက်လုပ်ကာ အေမ့ကို
ဆွပေးနေသည်။မယ်တော်မ အိပ်မှပဲ သူ့ကို ကျုပ်နေရာပို့ပြီးနေရာချကာ အမေ့ပေါ်တက်ခွရသည်။
“ပြွတ်ပြွတ် သား မီးလေးကအိပ်လို့လား”
“အိပ်ပါပြီအမေရ နားထောင်ကြည့်လေ တရှူးရှူးနဲ့”
“အင်းး အာ့ဆိုလည်းလုပ်တော့ကွယ် အေမ အရမ်းရွနေပြီ”
“ဟုတ်အမေ ခဏေလး”
ကျုပ်အမေကို နှုတ်ခမ်းခြင်းစုပ်နမ်းရင်း အကျီ်ကို လှန်တင်ကာ နို့ကြီးတွေကိုစို့ ချေပြီး ထဘီကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ချွတ်လိုက်သည်။အမေကလည်းအလိုက်သင့်ပဲဖင်ကြီးကြွပေးသည်။အဖုတ်ကြီးကိုတမ်းယက်တော့ အရည်တွေရွှဲအိုင်နေရော။အာ့နဲ့ ကျုပ်လည်း ပုဆိုးချွတ်ကာ ကိုယ္ကို
တစ်ပတ်လှည့်ပြီး အမေ့မျက်နှာပေါ်ခွလိုက်သည်။
မျက်နှာတစ်ဖက်စီမှာ ဒူးကိုထောက်လိုက်ပြီး လီးနဲ့ထိုးတော့
အေမက လက်နဲ့ဖမ်းကိုင်ပြီးဂွင်းရိုက်ကာ ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေး
တော့သည်။ ကျုပ်လည်း လီးအစုပ်ခံရင်း အေမ့လက္ကို
ဆြဲဖယ္ကာ ပါးစပ်ကိုလိုးထည့်လိုက်သည်။
“အွတ် အုအု အွတ် အူးးသား အူးဟွတ် အုအု အွတ်အွတ်”
အစက လီးစုပ်ခံဖို့ပါပဲ။ဒါပေမယ့် စုပ်ခံရင်းပါးစပ်ကိုလိုးဖို့
စိတ်ကူးရတာနဲ့လိုးကြည့်လိုက်တာ။ကျုပ်လီးက အေမ့
ပါးစပ်ထဲအတင်းဝင်လာတော့ အစပိုင်းမှာအမေက
ရုန်းနေပေမယ့် ခေါင်းကိုမော့ကာ သူ့လည်ချောင်းထဲ ဝင်အောင်လိုးထည့်ပစ်သည်။ကျုပ်လည်း ဖင်ကိုမြှောက်မြှောက်ပြီး လဥနှစ်လုံးကအမေ့မျက်နှာကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်အောင်လိုးပစ်လိုက်သည်။ပါးစပ်ကို လိုးရတာကလည်း
အရသာက တစ်မျိုးဗျို့။အမေအသက်ရှူ ကြပ်မှာစိုးတာရယ် အဖုတ်ကြီးနဲ့ဖင်ကိုလိုးချင်သေးတာကြောင့် ရပ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲကဆွဲထုတ်ပြီး အမေ့ပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်။
“အဟွတ်အဟွတ် အူးးး သားရယ် အတော်ဆိုးတာပဲ
ပါးစပ်ကိုလိုးရလားလို့ မနည်းအသက်ရှူရတယ် ”
“သားလည်း စုပ်ခံနေရင်း လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာတာနဲ့
လိုးမိသြားတာပါအေမရ ကန်တော့နော်အမေ”
“သြား ကောင်စုတ် အဖုတ္ကို လိုးတော့ တကယ်တည်း
လည်ချောင်းထဲပါဝင်လာတာ သူ့ဟာကိုမနည်းမြိုရတယ်”
ကျုပ်လည်း အမှောင်ထဲ အမေ့ကိုစမ်းဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကိုဆွဲစုပ်ကာ အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းပဲ
လိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။ဘယ်တော့လိုးလိုးအမေ့အဖုတ်က
ပေးတဲ့အရသာက ရိုးမသွားဘူးဗျာ။ခပ်စည်းစည်းလေးနဲ့
သားအမိခြင်းလိုးရတယ်ဆိုတဲ့အသိကို တွေးမိလိုက်တိုင်း
ကျုပ်လီးက အပြတ်ကိုတောင်လာသည်။အခြား ဘယ်သူ့
စောက်ဖုတ်ကိုလိုးလိုး ဒီအရသာကိုမရဘူး။ကျုပ်လည်း
အမေ့ပေါ်ဖိပြီး ကိုယ်လုံးဝိတ်နဲ့ပါ ဖိဖိလိုးပစ်သည်။
အမေကလည်း အစပိုင်း ဝိတ်နဲ့ဖိထားလို့ တအီးအီးငြီးနေပေမယ့် လီးအရသာကြောင့် လိုးချက်တိုင်းကို ဖင်ကြီး
ပြန်ကော့ကော့ပေးကာ လီးကိုအတွင်းသားတွေနဲ့ညှစ်ညှစ်
ပေးသည်။အဲ့တော့ ကျုပ်အကောင်းကြီးကိုကောင်းနေ
တော့တာပေါ့။လိုးကောင်းကောင်းနဲ့လိုးကြတာ အမေအဖုတ်ကဗွက်လည်ပြီးအဖြူအမြုပ်တွေကထကာ စည်းခုံ
နှစ်ခုမှာ စီးပိုင်အောင် ကပ်နေလေသည်။အမေပြီးတာတော့
ခဏခဏပြီးမှာ။ကိုယ်လုံးကြီးတောင့်ကာ ကော့ကော့တက်လာတာ၂ခါလောက်ရှိပြီ။ကျုပ်ကတော့လိုးကောင်းဆဲပဲ။
“အမယ်လေး သားရယ် ကောင်းလိုက်တာ ရွီးးးအားးး
ဆောင့်ဆောင့် သားလဥတွေပါကျွံဝင်ရင်ဝင်ပါစေ ဆောင့်
အမေ့စောက်ဖုတ်ကို ပြဲအောင်လိုး အားးးရွီးးးး”
“အေမ ”
“ဟင် သား ပြောလေ ”
“ဒီတစ်ခါ သား အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လရည် ပန်းထည့်ချင်တယ်”
“အင်း ရတယ္သား အေမ ထဘီလာပြီးတာနှစ်ရက်ရှိပြီ
ခုချိန်က လွတ်တယ် ပန်းထည့်လိုက်”
“ဟင် အဲ့လိုလား အဲ့လိုလွတ်တဲ့ရက်ကိုရွေးလုပ်လို့ရတယ်ဆို အရင်တုန်းကတည်းကလွတ်တဲ့ရက်တွေ ရွေးပြီးလုပ်ပါတယ်အမေရာ”
“အမေလည်း စောက်ဖုတ်ထဲလရည် ပန်းထည့်ခံချင်တာပေါ့
သားရယ် ဒါပေမယ့် အရင်က သားနဲ့လိုးတိုင်း မလွတ်တဲ့
ရက်တွေချည်းပဲ”
“ဒါဆို ဒီတစ်ခါကံကောင်းတာပေါ့နော်”
“အင်း နောက်ဆိုမှတ်ထား မိန်းမတွေ ဓမ္မတာမလာခင်
နှစ်ရက်အလိုနဲ့ ပြီးသွားလို့ နစ်ရက်ဆို ကိုယ်ဝန်မရနိုင်ဘူး
သားရဲ့”
“ပျော်လိုက်တာဗျာ သားပြီးရင် အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲပဲပန်းထည့်လိုက်နယ်နော်”
“စိတ်ချလက်ချသာပန်းထည့်လိုက် အမေလည်း အဖုတ်ထဲ
လရည်ပန်းထည့်တာသိပ်ကြိုက်တာ”
“အားးးမရေတာ့ဘူး သားပြီးပြီအမေရေ အားးအားးအူးးး
အားးး ရွီးးး”
“အ အမေလည်းပြီးပြန်ပြီးသားရယ် အားး ချစ်လိုက်တာသားရယ် မေ့သားလေးရယ် ကောင်းလိုက်တာ အင်းးဟင်းး
အရသာ မရတာ အငယ်မတစ်သက်ရှိပြီ အားများလိုက်တဲ့လရည်တွေသားရယ် ပူနွေးနေတာပဲ ကြိုက်လိုက်တာ”
“သားလည်း အမေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ် ဘယ်မိန်းမကိုလိုးလိုးအမေ့ကို လိုးရတဲ့အရသာကိုဘယ္သူမွ မမွီဘူး
အရမ်းအရသာရှိတာပဲ အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ”
ကျုပ်လည်း တခါမွ ဒီလိုမပြီးဖူးပါဘူးဗျ တစ္ကိုယ္လုံး
တစ်ဇတ်ဇတ်တုန်ပြီး အမေ့အဖုတ်ထဲ လဥပါကျွံမတ်ဖိကပ်ရင်း လရည်တွေပန်းထည့်နေမိသည်။အမေကလည်း ကျုပ်
ပန်းထည့်နေတုန်း တစ်ခါပြီးသွားပြီး ကျုပ်လီးကို အဖုတ်
အတွင်းသားတွေက တရွရွနဲ့ညှစ်ညှစ်ပြီး ထွက်သမျှလရည်
ညှစ်ထုတ်နေသည်။ကျုပ်လည်း တစ်ချီထဲနဲ့ ရွိသမွ်အား
အကုန်ထွက်သလိုပါပဲဗျာ။အမေ့အဖုတ်ထဲလရည်ပန်းထည့်ရတဲ့အရသာက ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူးဗျာ။ကျုပ်လည်း အမေ့နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ်ပြီးနှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ကာအမောဖြေနေကြသည်။
အမေလေးနေမှာစိုးတာနဲ့ ဘေးကိုလှဲချလိုက်သည်။
သူ့အဖုတ်ထဲကကျုပ်လီးကျွတ်ထွက်သွားမှာကြောက်ပြီး
အေမက သူ့ကိုယ်လုံးကိုပါလိုက်လှည့်ရင်း ကျုပ်နဲ့မခွာတမ်းကိုဖက်ထားသည်။ကျုပ်ကနမ်းရင် အမေကပြန်နမ်းလိုက်
ကျုပ်ခွာသွားရင်အမေက ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုလိုက်ဖမ်းလိုက်နဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကိုပါမခွာတမ်းစုပ်နမ်းနေရင်း နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားကြသည်။
ကျုပ်ပြန်နိုးလာတော့ လီးကအမေ့အဖုတ်ထဲအပြတ်ကို
မာတောင်နေပြီ။ဒီတစ်ခါက သေးပေါက်ချင်လို့တောင်တာမို့
ကျုပ်လည်း အိပ်မောကျနေတဲ့ အမေ့အဖုတ်ထဲကလီးကို
ဖြည်းဖြည်းခြင်းထုတ်ပြီး အမေ့ကိုစောင်လေးခြုံပေးလိုက်သည်။ဘေးမှာ ခြင်ထောင်ကို ဖိပြီးအိပ်နေတဲ့ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကိုလည်း ဖက်လုံးတွေတစ်ဖက်တစ်ချက်ခုကာပြီး စောင်လေးခြုံပေးရသည်။ပြီးတော့ ကိစ္စက ထိပ်ဝရောက်လာတာနဲ့ထိပ်ကိုအသာညှစ်ပြီး အမှောင်ထဲပုဆိုးစမ်းပြီး ခြင်ထောင်ပြင်ထွက်လိုက်သည်။ပုဆိုးကိုဝတ်မနေအားပဲ ကွင်းသိုင်းပြီးအခန်းထဲကထွက်ကာ နောက်ဖေးကိုဆင်း သေးပေါက်ရသည်။
ရှည်လိုက်တဲ့သေးကြော တော်တော်နဲ့မပြီးနိုင်ဘူး။ပေါက်လို့လည်းကောင်းလိုက်တာဗျာ။ပြီးသွားမှ ပုခုံးပေါ်ကွင်းသိုင်း
ထားတဲ့ပုဆိုးကိုကြည့်လိုက်တော့ စောက်ကျိုးနဲ အမေ့ထဘီကြီး။ခွီးးးးးတော်သေးတယ်။လူမမြင်လို့ တစ်ယောက်ယောက်များမြင်ရင် စောက်ရှက်ကွဲရော။တော်သေးတယ်။
ကျုပ်လည်း အေမ့ထဘီကို ပုဆိုးလိုဝတ္လိုက္ကာ
တစ်ယောက်ယောက်မနိုးလာခင် အိမ်ပေါ်အမြန်တက်ပြီး
အခန်းထဲဝင်လိုက်ရသည်။ ခြင်ထောင်ထဲပြန်ဝင်ပြီး
လိုက်စမ်းတော့ ပုဆိုးက ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးအောက်မှာ။
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကိုအသာမပြီး ဆြဲထုတ္ကာ အမေ့ထဘီကိုချွတ်
အေမ့ စောင်လှပ်ပြီး ထည့်ပေးလိုက်သည်။ခြင်ထောင်ပြင်
ပြန်ထွက်ပြီးပုဆိုးကို ဝတ်သည်။ခုသွားမှာက ညဦးပိုင်းတုန်းကတည်းက တွေးထားတဲ့အတိုင်း တစ်ရေးနိုးရင် ကြီးတော်ကိုလိုးဖို့အတွက် ကြီးတော်အခန်းဆီ။ဒုတိယအကြိမ် ကြီးကြီးကိုလိုးရအုန်းမည်။ကြီးကြီးရဲ့ဖင်ဆုံကြီးကလည်း
ကိုင်ဆောင့်ရတာ အားရစရာကြီးကိုဗျ။တွေးနေရင်း
လီးကထောင်ထလာတာနဲ့။ကြီးကြီးအခန်းကို တံခါးလေး
အသာလှပ်ပြီးဝင် ပြန်ပိတ်ပြီးဂျက်ချကာ တရှူးရှူး အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကြီးကြီးအိပ်ယာနားတိုးကပ်ပြီး ခြင်ထောင်ကို
လှပ်ကာဝင်လိုက်သည်။
ဒီညကတော့မနေ့ညကလို တုန်တုန်ရီရီမဟုတ်တော့ဘဲ ခြေသွက်လက်သွက်နဲ့လှုပ်ရှားလိုက်တာ ကြီးကြီးတစ်ကိုယ်လုံး ဘာအဝတ်မှမရှိတော့ဘူး။ကျုပ်လည်းအဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်
ကာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးကိုယ်လုံးကြီးပေါ်
တက်ခွကာ နို့ကြီးအရင်စို့ပစ်လိုက်သည်။ဓာတ်မီးလေး
ထောင်ပြီးထွန်းထားလို့ အခန်းထဲအလင်းရောင်ရှိနေသည်။
အာ့ကြောင့် ကြီးကြီးရဲ့ဖြူဖွေးနေတဲ့ကိုယ်လုံးကြီးအလှကို
မြင်တွေ့နေရတာဖြစ်သည်။ကြီးကြီးကအသက်သာကြီးလာတာ အသားအရည်ကတင်းရင်းနေတုန်းပဲဗျို့။
ကြီးကြီးရဲ့နို့ထွားထွားကြီးတွေကိုအားရပါးရစို့ရင်း အဖုတ်ကြီးကိုလည်းထိုးနှိုက်ပစ်သည်။အစိကြီးကိုချေပေးတော့
အရည်လေးတွေစို့လိုက်လာသည်။ကျုပ်တဖြည်းဖြည်း
အောက်လျောပြီး အစိကြီးကိုငုံကာတစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်ရင်း
လျှာကစားပေးသည်။အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေကိုဖြဲ အဖုတ်ကြီးကိုယက်တင်ပြီးစိတ်ကြိုက်ကို ယက်သည်။
ဖင်ဝစူစူကြီးကိုလည်းမချန် နှုတ်ခမ်းစုပ်သလိုပါစုပ်ပြီး
ဖင်ဝထဲလျှာဝင်နိုင်သလောက်သွင်းကာ ကလိသည်။ဒီညတော့ မနေ့ညကလို ဖင်က သေနတ်မပစ်တော့။ကျုပ်ကလိ
သမျှဖင်ဝလေးကပွစိပွစိနဲ့ ချက်ချင်းကိုလီးတေ့ပြီး
လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်ချင်သည်။
ယက်တဲ့ကိစ္စကိုရပ်လိုက်ပြီး ကြီးကြီး အပေါ်တွန်းတင်ကာ
ဖြဲပြီး တံကောက်ခွက်တွေကိုကျုပ်လက်နဲ့တဖက်စီထောက်ပြီး ထိန်းထားသည်။လီးကို အဖုတ်ကြီးပေါ်တင်ကာ လျှောတိုက်ပြီးအစိကြီး တဇတ်ဇတ်တုန်လာမှအဖုတ်ဝမှာလီးတေ့ပြီး တဗြစ်ဗြစ်နဲ့တစ်ဆုံးထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ဗြစ်ဗြစ် ဗြစ် ဘွတ် ဒုတ်”
“အင်းးးးးးအင်းးးးးး”
ကြီးကြီးမျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားလို့ ကျုပ်လန့်သွားရသည်။လောကြီးပြီး လီးကိုတစ်ဆုံးသွင်းလိုက်တာ အဖုတ်ထဲ
တဆုံးဝင်ကာ သားအိမ်ဝကိုပါသွားဆောင့်မိသည်။
ပေါင်ကြီးတွေဖြဲကားပြီးဖင်ကြီးကော့တင်ထားတော့ �ဒီပုံစံနဲ့ကလီးနက်နက်ပိုဝင်တယ်လေ။ကြီးကြီးငြိမ်သွားတဲ့အထိ
ကျုပ်အသက်တောင်မရှူဘဲ ငြိမ်နေရသည်။တဖြည်းဖြည်း
မျက်နှာက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားမှ စိမ်ထားတဲ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း �ညှောင့်ကာလိုးရသည်။
“ပြွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ပြွတ် ဘလွတ် ဖတ်”
လိုးရင်း အရှိန်ကိုနည်းနည်းခြင်းတင်သွားကာ နို့ကြီးတွေကို
စို့ရသည်။ခါးအားကိုပဲသုံးကာ ဇိမ်လေးနဲ့လိုးနေလိုက်သည်။
ကြီးကြီးလို ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးကျတော့ လိုးရင် ဇိမ်လေးနဲ့
လိုးမှအရသာရှိမှန်း ခုမှသိသည်။အရည်ထွက်လေ လိုးလို့
ကောင်းလာလေလေပဲ။ကြီးကြီးက လူကသာအိပ်နေတာ
စောက်ဖုတ်ကအထဲကနေညှစ်တယ်ဗျ။သူညှစ်လေ ကျုပ်ကလည်းဖိလိုးလေ။အားလေးနည်းနည်းထည့်ကာအဖုတ်ကိုလိုးရင်း ခုနက အမေနဲ့ဖင်မလိုးခဲ့ရတာသတိရပြီး ကြီးကြီးဖင်ဝကြီးကိုလီးတေ့ကာ ဖင်ထဲ ဖြည်းဖြည်းသွင်းလိုက်ပြီးတစ်ဆုံးဝင်တော့မှ ဇိမ်နဲ့လိုးနေလိုက်သည်။အမေနဲ့အကြမ်းလိုးထားတော့ ကြီးကြီးနဲ့ကျ အနှေးအငြိမ်လေးလိုးနေမိသည်။ဖင်ပေါက်ကျတော့လည်းတစ်မျိုးကောင်းနေပြန်ရော။ဖင်နဲ့အဖုတ်ကို တလှည့်စီ လိုးနေရင်း ကြီးကြီး တကယ်နိုးလာသည်။
“ပြွတ် ဘလွတ် ဗြစ်ဗြွတ် ဘလွတ် ဘလွတ်”
“အင်းးးဟင်းးးးအားးး အအ ဘယ်သူလဲ ဟင် နင်နင် အအ
အားးနာလိုက်တာ ကျွတ်ကျွတ် အုအု”
ကြီးကြီးဖင်ကနေအဖုတ်ကိုလိုးဖို့ပြောင်းတဲ့အချိန်မှာ နိုးလာတာမို့ကျုပ်လည်း ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်ပြီး အဖုတ်တေ့မိနေတဲ့လီးကို အထဲကိုထိုးထည့်ကာ ကြီးကြီးနှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ်နမ်းပလိုက်သည်။လောလောဆယ် အသံတိတ်ဖို့က
ဒီနည်းပဲရှိတာကိုး။ကိုယ်လုံးဝိတ်နဲ့ပါဖိပြီး ဖင်ကိုမြှောက်ကာ
ကြီးကြီးအဖုတ်ကိုလိုးနေလိုက်တော့သည်။ကြီးကြီးကတော့
အောက်ကနေရုန်းကန်ပြီးကျုပ်ဆံပင်တွေဆွဲ ထုရိုက်နေပေမယ့် လီးအရသာကိုအဖုတ်က သိနေတော့ သူမှိန်းမောကာ
တစ်ဖြည်းဖြည်း ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
လီးအဝင်အထွက်အတိုင်း ဖင်ကြီးလိုက်ကော့ပေးလာကာ
လီးကိုလိုက်ညှစ်ရင်းလီးအရသာကိုခံစားနေသည်။ကျုပ်
လည်း နှုတ်ခမ်းကိုမနမ်းတော့ဘဲ နို့ကြီးတွေကိုစို့ကာ
ကြီးကြီးအဖုတ်ကြီးကိုပဲ အားကုန် ဆောင့်လိုးနေလိုက်တော့သည်။
“အားးးကောင်စုတ်လေး အပေါက်မြင် စွပ်ချင်နေတဲ့ကောင်
ကိုယ်မေကိုလိုးလေး အားးအားးးဆောင့်ဆောင့် ကောင်းလိုက်တာ အားးအားး”
ကျုပ်ကိုဆဲပေမယ့် ကြီးကြီးမျက်နှာက ခုနက လန့်ဖြန့်
ခက်ထန်နေတဲ့ပုံစံမျိုးမဟုတ်တော့ဘဲ လီးအရသာကို
ကြေနပ်နေတဲ့ရုပ်မျိုးနဲ့မို့ ကျုပ်လည်းအေးအေးဆေးဆေးပဲ
ဆက်လိုးနေလိုက်သည်။အဖုတ်ကနေ ဖင်ဝပြန်တေ့တော့
တားသည်။
“ဟဲ့ဟဲ့ ဘယ်အပေါက်ကိုထည့်တာလဲ အအ မရ အီးးရှီးး”
“ရပါတယ်ကြီးကြီးရယ် ဟိုနေ့ညကတည်းက သားလိုးပြီးပါပြီ ခုနကလည်းလိုးနေတာပါဗျ ကြီးကြီးဖင်ခေါင်းကလေ
သိပ်လိုးလို့ကောင်းတာပဲဗျ”
“ဟင် အာဆို ဟိုညက ငါ့ကိုတက်လိုးတာနင်ပေါ့ နင်ဘကြီးမဟုတ်ဘူးလား”
“မဟုတ်ဘူးလေ အဲ့အချိန် ဘဘက မလေးကိုကျုံးလိုးနေတာ မိုးအလင်းနီးပါးပဲလေ အာ့ကြောင့် မလေး ဖျားပါဖျားသွားတာ”
“ဟင်းးး ငါတို့တအိမ်လုံးလည်း မအေလိုးတဲ့သူနဲ့ ဖအေလိုးတာခံတဲ့သူနဲ့ ခုမှတော့ မထူးတော့ဘူး ဖြည်းဖြည်းထည့်
သားရယ် နင်ဘကြီး ဖင်တောင်းလိုးရင်တောင် ကြီးကြီးက
ခံတာမဟုတ်ဘူး”
“ဘဘပြောတော့ ကြီးကြီးက အိပ်ရင် ကုလားသေ ကုလားမော သူဖင်ချတာတောင်မသိဘူးတဲ့ ကြီးကြီးဖင်ကလည်း
ဘဘခဏခဏ လိုးနေကြပါဗျ သားကလည်းဖင်လိုးရတာ
ကြိုက်တယ် ပြီးတော့ ကြီးကြီးဖင်ခေါင်းလေးမြင်တော့
လိုးချင်တာနဲ့လိုးပစ်တာ”
“နင့်ကို နင့်ဘကြီးက အာ့တွေပြောတယ်”
“ဟုတ်ပါဘူးဗျ ဟိုနေ့ညက ဘဘနဲ့မလေး လိုးတာချောင်းရင်း သူတို့ပြောတာကြားတာပါ �အာ့နဲ့ သားလည်း သူတို့ကို
ဆက်မချောင်းဘဲ ကြီးကြီးကို တက်လိုးတာ”
” နင့်ဘကြီးပြောရင်လည်းငါက ခံရမှာပဲ ငါကလည်း အိပ်ပျော်သွားရင် ဘာလုပ်လုပ် ဘာမှမသိတော့ဘူး လိုးလိုး
ဆောင့်ဆောင့် အားးးဖင်ခံရတာလည်းထင်သလောက်တော့
မနာပါဘူး ကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် ဒါနဲ့ ခုကရော
နင့်အမေနဲ့လိုးပြီးလို့ ငါ့လာလိုးတာမှတ်လား”
“ဟီးးဟုတ်တယ်ဗျ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲလရည်တွေ
ပထမဆုံးပန်းထည့်ဖူးပြီဗျ အမေကလေ သူအဖုတ်ထဲ
လရည်မပြောနဲ့ လီးတောင် တော်ရုံ အဝင်မခံဘူးဗျ ဗိုက်ကြီးမှာစိုးလို့တဲ့ သားနဲ့လိုးတိုင်း ဖင်ပဲခံတယ် စောက်ဖုတ်နဲ့
ခံတာသိပ်မကြာသေးဘူး အာ့လည်း လရည်ကို ဖင်ထဲပန်းရင်ပန်း မပန်းရင် ပါးစပ်ထဲပန်းထည့်ပေးရတယ် ခုညမှ
ရာသီစက်ကွင်းလွတ်တယ်ဆိုပြီး အထည့်ခံတာဗျ”
“ဟုတ်တာပေါ့သားရယ် သားအမေက တစ်ခုလတ်လေ
တော်ကြာဗိုက်ထွက်လာမှ ပြသနာတက်ကုန်မှာပေါ့ ကြီးကြီးကိုတော့ အဖုတ်ထဲပန်းထည့်ပေးနော် အသက်ကြီးမှ
ဗိုက်ကြီးရင်ကြီးပါစေ သမီးကိုတောင် ပြန်လိုးတဲ့ဟိုဟာကြီးကိုပညာပေးရမယ် ခု ဖင်ကိုလိုးတာရပ်အုန်းသားရယ်
အဖုတ်ကိုပြန်လိုး နောက်ကျ သားလိုးချင်ခံပေးမယ် ခုတော့
အဖုတ်ကိုပဲလိုး လရည်တွေအပြည့်ပန်းထည့်ပေး”
“ဟုတ်ကဲ့ကြီးကြီး ”
“ဗြွတ်”
“ကြီးကြီး သား ခဏ ယက်ပေးမယ်နော်”
“အင် ဘာလဲ အော် ယက်လေ”
ကျုပ် ကြီးကြီးဖင်ထဲကလီးဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့
ဖင်ပေါက်ကိုယက်စုပ်ပစ်ကာ ကြီးကြီးလက်တွေကို သူပေါင်တွေကိုထိန်းကိုင်ပြီး ဖြဲခိုင်းထားလိုက်သည်။စိတ်ကြိုက်ပြင်ဆင်ပြီး အဖုတ်ပြဲကိုလီးတေ့ကာလျောခနဲ့
လိုးသွင်းကာ မရပ်ဘဲ တဖုန်းဖုန်းပစ်လိုးတော့သည်။
“အားးးအားအား ကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ဆောင့် အားးရှီးး
အားးအားးသားရယ် ဒီလိုအလိုးမျိုးမရတာကြာပြီကွယ်
မင်းဘကြီးက သူ့သမီးသွားလိုးနေတာကွယ့် နုငယ်တာလေး
လိုးနေရတာ ဒီကအဖုတ်အိုကြီးကို အာသာပြေလိုးပြီး ပစ်ထားတာ ခုလတွေထဲထိတောင်မထိဘူး မနေ့ညက
အိမ်မက်လိုလိုနဲ့မို့ သူတက်လိုးတယ်ထင်နေတာ”
တမောလိုးလိုက် ကြီးကြီးပေါ်မှောက်ကာ နားလိုက်နဲ့ လိုး
နေလိုက်သည်။
“သားနဲ့ဘဘက လီးဆိုက်က တူတူပဲလား”
“အင်း သိပ်မကွာဘူး သားက နည်းနည်းပိုတုတ်မယ် ဒါနဲ့
မင်းဘဘက သူ့သမီးငယ်ကိုလိုးတာဆိုတော့ အကြီးနဲ့ရော
လွတ်ပါ့မလား”
“လွတ်တယ်ဗျ မကြီးဆီက ဘာမှပြောသံမကြားမိဘူး သူတို့တွေလည်း လိုးနေတာ သိပ်မကြာလောက်သေးဘူးဗျ”
“မင်းကရော မင်းအစ်မတွေနဲ့လွတ်ရဲ့လား”
“ဟီးးမလွတ်ဘူးဗျ ဒီအိမ်မှာ မလေးကလွဲပြီးအကုန်လိုးပြီးပြီ မလေးတောင်ကြံနေတာ ဘဘဦးသွားလို့”
“အင်း အပြင်လူတော့မသိပါစေနဲ့သားရယ်နော် မိသားစုခြင်းတော့ သားတို့စိတ်တိုင်းကျပဲ ကြီးကြီးဘာမှမပြောလိုဘူး သားအမေ ဝါခိုင်ကလည်း သူ့ခမျာ ဆာရှာမှာပေါ့
သားတိူ့သားအမိခြင်း လိုးကြတာလည်း အပြစ်မပြောလိုဘူး အပြင်ကိုသာမသိစေနဲ့”
“စိတ်ချပါ ကြီးကြီး သားတို့ နှုတ်လုံပါ့မယ် သားတို့အကြောင်းသိတာဆိုလို့ လှလေးစိန်နဲ့ မမြရင်ပဲရှိတာပါ”
“အင်း ထားတော့ သူတို့ကတော့လူရင်းတွေ ရှိစေတော့
အခြား ဒီပြင်လူကိုတော့မသိစေနဲ့တော့ သားရယ် အားလုံး
သူများတံတွေးခွက်မှာ ပက်လက်မျောကုန်မယ် ”
“ဟုတ်ကဲ့စိတ်ချကြီးကြီး ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ပတ်ကြီး
ခုထိစည်းနေတုန်းနော်”
“ဆောင့်စမ်းသားရယ် ကြီးကြီးစပ်ပတ်ကို ပြဲအောင်လိုး အားမနာတမ်းဆောင့် ကြီးကြီးစပ်ပတ် ဒီထက် ထပ်ပြဲစရာလည်း မရှိတော့ဘူး ဆောင့်ဆောင့်”
“ဘောက်ဘောက်ဘောက်ဘောက် ဖွတ်ဖွတ် ပလွတ်ပြွတ်
ဗြွတ် �ဗလစ် ဘုဘွတ် ဘွတ် ”
ကျုပ်လည်း �ကြီးကြီးနဲ့စကားပြောရင်း အပီထောင်းပစ်လိုက်တာ ကြီးကြီးဆုံကြီး ပြဲကျကာ အရည်တွေပန်းထွက်လာတော့ ကျုပ်လည်း မအောင့်ထားတော့ဘဲ စိတ်လွှတ်ပြီး တဖုန်းဖုန်းကျုံးလိုးပစ်ကာ လီးကိုသားအိမ်ဝဆိုက်
ပြီး လရည်တွေ တဗြင်းဗြင်းပန်းထည့်ကာ ကြီးကြီးပေါ်
�မှောက်ချကာ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းရင်း အမောဖြေနေလိုက်တော့သည်။
“ကောင်းလိုက်တာသားလေးရယ် မကြာမကြာ လာလိုးပေးနော် သားလီးကခံလို့အရမ်းကောင်းတာပဲ အားရတယ်”
“အာ့ဆို တစ်ညလုံးလိုးမယ်လေ မိုးလင်းကာနီးမှထပြီး
အမေ့အခန်းပြန်အိပ်မယ် ဟိုမှာ အမေလည်း ဖင်ပြောင်နဲ့.ထားခဲ့တာ”
“အင်း သားသဘော သားကြိုက်သလိုလုပ်”
” ကြီးကြီးဖင်ထောင်ပြီး ဖင်ကြီးဖြဲပေး သား ကြီးကြီးဖင်ကိုယက်ပေးမယ် ပြီးရင်ဖင်လိုးမယ် ဖင်ကိုချည်းပဲ တစ်ချီ
လိုးမယ်”
“အင်း လိုး သားလေးသဘော”
ကျုပ် သူ့အပေါ်ကဆင်းလိုက်တော့ ကြီးကြီးက �မှောက်ကာ
ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပြီး လက်နှစ်ဖက်နောက်ပစ်ကာ
ဖင်ဖြဲပေးသည်။ကျုပ်လည်း ကြီးကြီးဖင်နောက်မှာဝင်ထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကိုအနမ်းပေးကာ စအိုဝစူစူလေးကို နှုတ်ခမ်းခြင်းစုပ်သလိုတေ့စုပ်ပေးလိုက်သည်။
“သား သား ခဏ ခဏ ခဏလေး”
“ဘာလို့လဲကြီးကြီး”
“အဲ့လိုကြီးးမလုပ်ပါနဲ့လားသားရယ် ကြီးကြီးဖင်ထဲကအရမ်းယားလာပြီ လေပါလည်ချင်လာပြီ”
“ဒါများကြီးကြီးရယ် လွှတ်သာလွှတ်ချလိုက် စိတ်ကြိုက်သာလွှတ်လိုက် ဟိုနေ့ညတုန်းကလည်း သားယက်နေတုန်းကြီးကြီး တဘူဘူနဲ့အီးတွေပေါက်နေတာပဲလေ ရတယ်
ကိစ္စမရှိဘူး ခုလည်းပေါက်သာပေါက်ထလိုက် ဖင်ဝလေးကိုလေ ဟထား သားယက်ပေးမယ် ကြီးကြီးကိုအကောင်းဆုံး
အရသာတွေပေးမယ်”
”ကြံကြံဖန်ဖန် သားလေးရယ် မရွံဘူးလား”
“မရွံပါဘူး ကြီးကြိီးရ ဒါက ချစ်တဲ့သူတွေကိုပဲ ယက်ပေးတာ အချို့တွေကိုဆို အပေါ်ယံတင်ယက်ပေးတာ”
ကျုပ်လည်း ကြီးကြီးဖင်စအိုဝလေးကိုဖြဲကာ လျှာလေးထိုးပေးလိုက်သည်။ကြီးကြီးဖင်ဝလေးကကျုံ့မထားတော့ဘဲ
ပွင့်လာကာ တဘူဘူနဲ့အသံများထွက်လာတော့သည်။အနံ့ကတော့ ဟိုနေ့ကလောက်မဆိုးတော့ပေ။
“ဘုဘုဘွတ် ဘူ ဘွတ်”
“ခစ်ခစ်ခစ် သား ရလား”
“ရတယ်ကြီးကြီး ပေါက်ထုတ်ပလိုက်”
“ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ်ဘူဘူ ဘွတ် ”
ဟောင်းလောင်းလေးဖြစ်နေတဲ့ကြီးကြီးဖင်ပေါက်လေးထဲ
လျှာလေးသွင်းပြီးလျှာနဲ့လိုးပေးနေလိုက်သည်။
“အင်းးးအင်းးးဟင်းးးကောင်းလိုက်တာသားလေးရယ်
လုပ်တတ်လိုက်တာ အင်းးးယက်ယက် အင်းးး”
ကြီးကြီးဇိမ်ခံနိုင်အောင် ကျုပ်လျှာအညောင်းခံပြီး လျှာနဲ့လိုးလိုက်ယက်လိုက်နဲ့ ကြီးကြီးအဖုတ်က အစိကြီးတောင်
ငေါထွက်နေပြီ။လက်ညှိုးလက်မနဲ့ညှပ်ကိုင်ကာချေပေးရင်း ပါးစပ်နဲ့ပါစုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်ပေးနေသည်။
“သားရယ် တော်တော့ လုပ်ပေးတော့ ကြီးကြီးခံချင်လာပြီ
ဖင်ခေါင်းထဲကလည်းယားလာပြီး သားလီးကြီး ဖင်ထဲထည့်ပေးတော့”
�ကျုပ်လည်း ကြီးကြီးဖင်ဝအပေါ်နားကိုတံတွေးထွေးချပြီး ဒူးထောက်လိုက်သည်။ဖင်ဝမှာလီးတေ့ကာတံထွေးနဲ့ပွတ်လူးလိုက်ပြီး ဖင်ထဲ လီးကိုလီးကို တထစ်ထစ်နဲ့သွင်းလိုက်တော့သည်။
“ဗြစ်တစ်တစ်တစ် ဗလစ် ဗြွတ် ဘွတ် ”
“အားးးကောင်းလိုက်တာသားရယ် ဖင်ထဲ လီးကြီးပြည့်သွားတာပဲ လုံးဝမနာဘူးး အားးရှီးးးးးး”
“ဗြွတ် ဗလွတ် ဘလွတ်ဘလွတ် ဖောက်ဖောက်ဖောက်”
“ဆောင့်ဆောင့်သားလေးရယ် ဆောင့် ကောင်းလိုက်တာ
အားးရှီး”
ကျုပ် ဒူးထောက်လိုးရာကာနေ ကြီးကြီးဖင်ပေါ်ခွကာ အပေါ်ကနေခွပြီးကြီးကြီးပုခုံးတွေကိုဆွဲကာ ဆောင့်ဆောင့်
လိုးထည့်တော့သည်။တဖတ်ဖတ် တဘွတ်ဘွတ်သံကလွဲလို့
ဘာသံမှမကြားရတော့။ကြီးကြီးဖင်ခံရတဲ့အရသာမှာမျောပြီး ငြိမ်တိတ်ကာ ကျုပ်ဆောင့်ချက်တိုင်းကိုဖင်ကြီးတောင့်
ကာကော့ပေးလာသည်။ကျုပ်လည်းအချက်ပေါင်းများစွာ
လိုးဆောင့်ရင်း ကြီးကြီးဖင်ခေါင်းကပူလာသည်အထိ
လိုးနေမိသည်။နောက်တော့ ဒီပုံစံက လူကြီးမို့ ခါးတွေဘာတွေ နာနိုင်တာမို့ပုံစံပြောင်းလိုက်သည်။
လီးမချွတ်ဘဲ ကြီးကြီးကို ခြေထောက်တွေဆန့်ကာ �မှောက်
ခိုင်းသည်။အောက်ကနေ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးထည့်လိုက်တော့ ဖင်ကြီးကအပေါ်မောက်တက်နေသည်။ခြေထောက်တွေစေ့ထားတော့လီးဝင်ရတာပိုခက်သလို ပိုကြပ်သည်။ကျုပ်ကကြီးကြီးပေါ်ခွထိုင်ပြီးနောက်ကနေဆောင့်သည်။
ကြီးကြီးကလက်လေးနောက်ပစ်ကာဖြဲပေးနေသေးသည်။
အဖုတ်ကိုပြောင်းလိုးတော့လည်းအဖုတ်ကပိုကျဥ်းသွားသလိုဖြစ်ပြီး လိုးရတာအရသာတစ်မျိုးကောင်းသည်။အဖုတ်ကအရည်တွေရွှဲတာနဲ့ဖင်ဝပြောင်းတေ့ပြီးလိုးရင်း
ကျုပ်လည်း သုတ်ကိုမထိန်းတော့ဘဲ ကြီးကြီးဖင်ထဲပဲ
လီးအဆုံးနှစ်ကာ လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထည့်ကာ
�လရည်ကုန်တော့ ဘေးကိုလှိမ့်ချကာ အနားယူလိုက်တော့သည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၂၉)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ်နဲ့ကြီးကြီးက ကျုပ်ကလည်း အပေါက်မြင်ထိုးချင်တဲ့ကောင် ကြီးကြီးကလည်း နဂိုကတည်းက စကားပြောရင်
ဘွင်းဘွင်းရှင်းရှင်းဆိုတော့ ကျုပ်စည်းရုံးရတာ ဘာမှ
မခက်ခဲပါဘူး။သူအိပ်ပျော်နေတုန်း တက်လိုးခဲ့ပေမယ့်
သူနိုးလာတော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး အတင်းရုန်းကန်ခဲ့ပေမယ့်အဖုတ်ထဲဝင်တိုးနေတဲ့လီးအရသာရယ် သူ့ကိုလိုးနေတာ သူ့ယောကျ်ားဖက်ကတူလေးဖြစ်နေတာကြောင့်
ဘာမှသိပ်မညှိလိုက်ရပါဘူး။လီးနဲ့ပဲညှိလိုက်တာ သူက
ကျုပ်လီးအရသာကိုကြိုက်သွားပြီး သူ့ကိုဘဘမကျွေးတာလည်းကြာနေတော့ ဟန်ကျသွားတော့တာပဲ။
နောက်တော့ အပေးအယူမျှမျှနဲ့လိုးလိုက်ကြတာ ကျုပ်
နှစ်ချီပြီးသွားမှ ကျုပ်အမေ့အခန်းပြန်တယ်။အခန်းထဲမှာတော့အမေက ခြုံပေးထားတဲ့စောင် လန်နေပြီး ပေါင်ကား
အိပ်နေလို့ အဖုတ်ကြီးကပြဲအာနေတာပဲ။ကျုပ်လည်း အမေ့
အဖုတ်မြင်လိုက်တော့ ဒီညသုံးချီအထိပြီးထားတဲ့လီးက
မတောင်ပေမယ့် ဇက်ခနဲတော့ ဖြစ်သွားသည်။နည်းနည်း
မာလာအောင် ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေတဲ့
အမေ့ကိုဘေးစောင်းလုပ် နောက်ကနေဖက်ပြီး အမေ့အဖုတ်ပြဲပြကြီးထဲ ကျုပ်လီးထိုးထည့်ကာ အိပ်လိုက်တော့သည်။
“ကိုကို အိပ်ပုတ် ထတော့ ၁၀နာရီခွဲပြီ အမေက ထတော့တဲ့”
ကျုပ်နားထဲ အသံချိုချိုလေးဝင်လာတယ်။သိလိုက်တယ်။
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးပေါ့။ကျုပ်ပေါ်တက်ခွပြီး မထမချင်း
မြင်းစီးသလို ခုန်ပေါက်ကာနှိုးနေလို့ ကျုပ် သူ့ကိုဆွဲဖက်ပြီး
ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ထားလိုက်သည်။
“အားးးအမေ့ ကြည့် ကိုကိုတို့ နိုးနေတာကိုမထဘူး အားးး
မနမ်းနဲ့ သူများ သနပ်ခါးလူးပြီးပြီ သွားနမ်းနဲ့ အာပုပ်စော်
နံတယ်”
“နမ်းတယ်ကွာ နမ်းတယ် ချစ်လို့နမ်းတယ်ကွာ ဘာဖြစ်လဲ ”
“နမ်းနဲ့သွား နမ်းချင် မျက်နှာသွားသစ် ညစ်ပတ်တယ်
သူများ သနပ်ခါးတွေပျက်ကုန်မယ် အမေနဲ့တိုင်ပြောမယ်”
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေး အတင်းလူးလဲထကာ အခန်းထဲကပြေး
ထွက်သွားမှ ကျုပ်လည်း အိပ်ယာတွေသိမ်းဆည်းပြီး
မျက်နှာသစ်ဖို့ အပြင်ထွက်လာသည်။မီးဖိုထဲမယ် အမေနဲ့
ကြီးကြီးရယ် မကြီးရယ်ကကြော်လှော်နေကြသည်။
နက်ဖြန် ကျုပ်ရန်ကုန်ပြန်ရင် ထည့်ပေးလိုက်ဖို့ ဟင်းတွေ
အကြော်အလှော်တွေပေါ့။မလေးကတော့ သူ့အခန်းထဲမှာပဲ
ရှိနေသေးသည်။
“သား နက်ဖြန် မနက် အစော ပြန်မယ်မဟုတ်လား
ခုကတည်းက အဝတ်အစားတွေ ဘာတွေ ထည့်ထားအုန်းနော် ဟိုဟာ ဒီဟာကျန်ခဲ့အုန်းမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့အမေ ”
“အင်း ငါ့တူလည်း ဒီတစ်ခါပဲ ရွာမှာကြာကြာနေဖူးတယ်
နောက်ဆို ဒီလို ကြာကြာပြန်လာနော် ဒါမှ မင်းအမေနဲ့ မင်းညီမက ပျော်ကြတာ မင်းမရှိရင် သူတို့မှာ တစ်ခုခုလိုနေသလိုပဲ”
“မကြီးရယ် ကိုယ့်သားလေး ဒီတစ်ယောက်ရှိတာ လွမ်းတာပေါ့လို့”
“အေးပါလွမ်းလွမ်း”
“ဒီမိုးတွင်းကျရင် ဒီလိုရက်ကြာကြာ တစ်ခေါက် ပြန်လာအုန်းမှာပါဗျ ကျေးရွားပေါင်းစုံဘောလုံးပွဲမှာ သားကို လာကန်ပေးဖို့ ရွာလူကြိီးတွေကို ပြောထားတယ်”
“ကောင်းတာပေါ့ မောင်လေးရဲ့ နင်ကလည်း ဘောကန်ကောင်းတော့ အားကိုးကြတာပေါ့ ပွဲနိုင်လို့ ဒိုင်းဆုများ
ရရင် ဟိုတစ်လောကလို့ ဝေါ ပေါ်တင်ပြီးလှည့်ကြအုန်းမှာပေါ့”
�
“အာ မကြီးကလုပ်ပြီ အဲ့တုန်းက ကျနော်ကပွဲပြီးတော့
လမ်းသိပ်မလျှောက်နိုင်တာကို ဝင်းအောင်က ကျနော်
နေမကောင်းနေတာကို လာကန်ပေးလို့ပွဲနိုင်တယ်ဆိုပြီး
�ညှောင့်လိုက်လို့ ကာလသားတွေက ရွာကို ခုံနဲ့တင်ပြီး
ထမ်းခေါ်လာပေးကြတာပါဗျ”
“ဒါနဲ့သမီး နင်ရော နင့်မောင်နဲ့ လိုက်အုန်းမှာမှတ်လား
အဲ့ကျ အမေမှာထားတဲ့ဟာ ဝယ်ခဲ့စမ်း မေးစမ်းပြီးတော့”
“ဝယ်ခဲ့မယ်အမေ စိတ်ချ”
“မလေးရော မနိုးသေးဘူးလား”
“နိုးလို့ စားသောက်ပြီး ပြန်တောင်အိပ်နေပြီသားရဲ့”
ကျုပ် မျက်နှာသစ်ပြီး ထမင်းကြော်စားတယ်။စားပြီးတော့
နက်ဖြန်ပြန်ဖို့ ကျုပ်အဝတ်အစားတွေ အိတ်ထဲထည့်နေလိုက်တယ်။အဲ့အချိန် အခန်းထဲဝင်လာတာက အမေ။
“အမေ ဒိုင်ကိုခဏသွားအုန်းမယ် အငယ်မက ခုမှကောင်းကာစဆိုတော့ အမေသွားမှဖြစ်မယ်”
အမေ အဝတ်တွေချွတ်ရင်းထဘီရင်လျားပြီး ရေချိုးဖို့
ပြင်တယ်။ကျုပ် အမေ့နောက်သွားပြီး နောက်ကထိုင်ကာ
ထဘီကိုလှန်လိုက်တယ်။
“ဟဲ့သား အမေ ရေချိုးမလို့ နောက်ပြီး တစ်မနက်လုံး
ချက်ပြုတ်နေတာ နံစော်နေပြီ မနက်က သေးပေါက်ပြီး
ရေတောင်မဆေးနိုင်ဘူး ”
“ရတယ် အမေအဖုတ်ကြီး သားနမ်းချင်လို့ ပြန်သွားပြီးရင်
အမေလာတဲ့အချိန်ကျမှနမ်းရမှာ ခု ရတဲ့အချိန်လေး
အဝနမ်းထားမယ်”
“ဒီလောက်ဖြစ်လှတာ နမ်းတော် နမ်း ခစ်ခစ်”
ကျုပ် ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေတဲ့ အမေ့ဖင်လုံးကြီးကိုဖြဲကာ
ဖင်ကြားထဲမျက်နှာနှစ်ပြီးနမ်းပစ်လိုက်သည်။တမနက်လုံး
ချွေးအောင်းနေတော့ အောက်သိုးသိုးအနံ့တော့ထွက်နေတာပေါ့။ဒါပေမယ့် ကျုပ်ဒီအနံ့လောက်တော့ မမှုပါဘူး။
အမေ့ဖင်ဝညိုညိုလေးကိုလည်း တေ့စုပ်ပြီး လျှာနဲ့ကစားပေးတော့အမေကဖင်ကြီးကောက်ကာ သူ့လက်နဲ့ပါဖြဲပေး
လာသည်။ကျုပ်လည်း စူပွပွဖင်ပေါက်ထဲလျှာထိုးထည့်ပြီး
လျှာနဲ့လိုးပေးနေလိုက်သည်။ပြီးမှ အမေ့အဖုတ်ကို ယက်သည်။လီးက မတရားတောင်လာတာနဲ့ အမေ့ထဘီကို ခါးကနေဆွဲချွတ်ကာ အမေ့ကို ဗီရိုအထဲက အဆင့်လေးကိုကိုင်ခိုင်းထားပြီး နောက်ကနေ ဖင်ဝလီးတေ့ကာ လိုးသွင်းသည်။ခုချိန်မှာ တစ်အိမ်လုံးက ကျုပ်မယားတွေချည်းပဲမို့ အားလုံးအေးဆေးပဲလေ။မလေးကတော့ ချွင်းချက်ပေါ့။ဒါပေမယ့် သူ့ကိုလည်း ဒီနေ့ရအောင်လိုးသွားအုန်းမှာ။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးက မလေးအခန်းထဲမှာ ရှိနေလို့ အမေနဲ့ကျုပ်ကို လာရှုပ်မယ့်သူမရှိပါဘူး။
အမေ့နို့တွေကိုညှစ်ကာ အမေ့ဖင်ကိုပစ်ပစ် ဆောင့်လိုးပေးပြီး မျက်နှာကိုရသလောက်ဆွဲလှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းခြင်းစုပ်နမ်းနေလိုက်သည်။ဒီပုံစံနဲ့လိုးတာ သိပ်အားမရတော့ အမေ့ကိုလိုးနေရင်း တန်းလန်းကြီး အိပ်ယာဘက်ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။အိပ်ယာပေါ် ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်းခိုင်းပြီး ကျုပ်
အပေါ်ကနေ ဖိလိုးတော့သည်။
“ဘွတ်ဘွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဘွတ်”
ကျုပ်ရပ်လိုက်ပြီး လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အမေ့ဖင်ခေါင်းဝလေးက ဟောင်းလောင်းလေး။အထဲမှာရဲလို့။
တဖြည်းဖြည်း ပြန်ကျဥ်းလာတော့ တံတွေးထွေးချလိုက်ပြီး
လိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
“သားရယ် ကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ဆောင့် အမေ့ဖင်လည်း သားနဲ့ကျမှ အပျိုရည်ပျက်ရတာ ဆောင့်ဆောင့်
အမေ့ဖင်ကိုပြဲအောင်ဆောင့် ”
ကျုပ်အမေဖင်ကို လိုးရင်း အဖုတ်ကိုနှိုက်ကာအစိကို
ကလိပေးလိုက်တော့ အမေ အကောင်းကြီး ကောင်းနေတော့သည်။ညက အမေ့ဖင်ကိုမလိုးဘဲအိပ်ရလို့ ခု နှုတ်ဆက်အလိုးလေးလိုးနေတာ။အမေက ဒိုင်ကိုလည်း
သွားရအုန်းမှာမို့ ကျုပ်လည်း သိပ်အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ
စိတ်လွှတ်ကာဆောင့်ပစ်လိုက်ရင်း အမေ့ဖင်ထဲ လရည်တွေ
တဗြင်းဗြင်းပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။
ကျုပ် အမေ့ကိုယ်လုံးကိုပါဖက်ကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲချပြီး
ခဏမှိန်းနေလိုက်သည်။
“တော်ပြီသားရယ် ကြေနပ်တော့နော် အမေရေချိုးရအုန်းမယ်”
“အမေပြီးရော ပြီးရဲ့လား”
“ပြီးတာပေါ့သားရဲ့ နှစ်ခါတောင်ပြီးတယ် သားယက်ပြီး
လိုးနေတုန်းတစ်ခါ သားပြီးတော့တစ်ခါ နှစ်ခါတောင်ပြီးတယ်”
“ပလွတ် ဗြွတ် ဘွတ်ဘုဘု�� ဗြီးးးး”
အမေ့ဖင်က သံစုံထွက်လာပြီး အမေ့ကုန်းထကာ ဗီရိုဘေး
ကျနေတဲ့သူ့ရေလဲထဘီကို ကောက်ကာရင်လျားပြီး အခန်းထဲကထွက်သွားတော့သည်။ကျုပ်လည်း ပုဆိုးနဲ့ပဲ လီးကို
သုတ်လိုက်ပြီး အဝတ်တွေဆက်ထည့်ကာ အားလုံးပြည့်စုံတော့ အိတ်ကိုပိတ်ပြီး အခန်းထဲကထွက်လာခဲ့သည်။
“ဟျောင့် မင်း နက်ဖြန်ပြန်မှာဆို”
“အေးလေ ”
“ကစ်အုန်းမလား”
“မလုပ်တော့ပါဘူးကွာ နေ့လည်ကြီး”
“အာ့ဆို လဖက်ရည်ဆိုင်သွားမယ်လာ”
“အေး သွားကွာ ကြီးကြီးရေ သား ဝင်းအောင်နဲ့ ခဏ ခုနလိုက်သွားအုန်းမယ်”
“အေးးအေးးသား”
ကျုပ်နဲ့ဝင်းအောင်ရွာထဲက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သွားထိုင်ပြီး
လေဖုတ်ကာ ဘောကန်ဖက်တွေရောက်လာတော့ ကျုပ်က
ဝင်းအောင်နဲ့ နှစ်ယောက်သား သူတို့ကို ဆရာလုပ်သည်။
ကျုပ်ကိုလည်း ပြိုင်ပွဲရောက်ရင် လာဖြစ်အောင်လာခဲ့ဖို့
ပြောကြသည်။ကျုပ်လည်းလာခဲ့ပါ့မယ်လို့ကတိပေးပြီး
လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကထပြီးပြန်လာခဲ့သည်။ပြန်ရတဲ့အကြောင်းအရင်းကတော့ ကြီးကြီးနဲ့မကြီးရွှေဥတို့သားအမိ အရှေ့ရွာကိုသွားဖို့ဆိုင်ရှေ့ကနေဖြတ်သွားရင်း
ကျုပ်ကိုတွေ့တော့ အိမ်မှာ မလေးနဲ့ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးပဲ
ရှိလို့ ပြန်နေဖို့ပြောတာကြောင့်ပါပဲ။ဒါဂွင်ပဲလေ။မလေးကို ကျုပ်ကြံလို့ရပြီမို့ ဟိုကောင်တွေနဲ့စကားစဖြတ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။
အိမ်ရောက်တော့ခြံတံခါးလေးစေ့ထားသည်။ကျုပ်လည်း
ခြံထဲဝင်လာလိုက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်သည်။အိမ်ထဲမှာ လာမရှိတော့ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးက အခန်းထဲမှာ အိပ်ပျော်နေသည်။အာ့နဲ့ကျုပ်လည်း တံခါးကိုအသာပြန်စိပြီး မလေးအခန်းကိုကူးလိုက်သည်။တံခါးဖွင့်တော့အထဲက ဂျက်မချထား။ကျုပ်လည်း အထဲဝင်သွားလိုက်သည်။
မလေးက ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေးအိပ်ပျော်နေသည်။သူ့ဘေးမှာ ဝင်အိပ်လိုက်ပြီးကိုဖက်လိုက်တော့ မလေး
လန့်နိုးသွားသည်။
“အင်းးးဟင် နင် ကောင်းလူ နင်ဘာလုပ်တာလဲ”
“ချစ်မလို့ပါဟ မလေးရ ဟိုညက ဘဘနဲ့သားအဖခြင်း
လိုးရတာ အရသာရှိလား”
“အို ကောင်းလူ ”
“မရှက်ပါနဲ့ ငါအကုန်သိတယ်ဆိုတာ နင်လည်းသိတာပဲ
မလေးရာ နင်လည်း ငါနဲ့အမေ့အကြောင်းသိတာပဲလေ
ငါ နင့်ကို လိုးချင်တယ်”
“မ မလုပ်ပါနဲ့ဟာ နေ့လည်ကြီး အမေ့တို့သိကုန်မယ် အာ
ဘယ်ကိုကိုင် အ ရှီးးးမကိုင်နဲ့ဟာ”
“မပူပါနဲ့ဟာ အိမ်မှာ နင်ရယ် ငါရယ် ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးရယ်ပဲရှိတာ ငါရန်ကုန်မပြန်ခင် နင့်ကိုလိုးသွားချင်တယ်ဟာ
ဒီအိမ်မှာ နင်တစ်ယောက်ပဲ ငါလိုးဖို့ကျန်တာ ကျန်တဲ့သူ
အကုန် ငါလိုးပြီးပြီ”
“ဟင် နင် အမေနဲ့ မကြီးကို”
“အင်း ဟုတ်တယ် ကြီးကြီးရော မကြီးရွှေဥရော ငါ့မယားတွေဖြစ်ကုန်ပြီ ခု နင့်အလှည့်”
“အောင်မယ် နင်လိုးတိုင်းခံရအောင် ငါက ခံပါ့မယ်လို့
ပြောလို့လား”
“ဘဘနဲ့ကျတော့ ခံပြီးတော့ ခု မောင်လေးအလှည့် လုပ်ပါ
မလေးရာ တစ်တက်စားလည်း ကြက်သွန် နှစ်တက်စားလည်းကြက်သွန်ပဲဟာ ”
“နင်ကလေ တော်တော် နှာဘူးကျတဲ့အကောင် အပေါက်မြင် လုပ်ချင် ဘာမှမလွတ်တဲ့ကောင်”
ကျုပ် မလေးအဖုတ်နဲ့နို့ကိုကိုင်ပြီးဆွပေးရင်း မလေးကို
ချုပ်နေရသည်။မလေးက လွယ်လွယ်နဲ့မပေးချင်လို့ ငြင်းနေပေမယ့် သူ့ဟာတွေကိုင်တာကိုကျ သိပ်မငြင်း။အဖုတ်ကအရည်စို့နေပြီ။ဒီလောက်တော့ ကောင်းလူတို့က နပ်ပြီးသား။မလေးပေါ်တက်ခွပြီးနှုတ်ခမ်းလေးဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တယ်။လက်တွေက မလေးထဘီကိုဆွဲချွတ်ကာ ကျုပ်ပုဆိုးကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ပေါင်ကိုဆွဲကားပြီး မလေးအဖုတ်လေးပေါ် လီးအချောင်းလိုက်ပူးကပ်လိုက်ရင်း ဒီအတိုင်းညှောင့်နေတယ်။အရည်တွေစို့နေလို့ လီးမှာပေကုန်သည်။
ဒီလောက်ဆို လိုးဖို့အဆင်ပြေပြီမို့ အဖုတ်ဝမှာလီးတေ့ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်လိုက်သည်။
“အအ ဖြည်းဖြည်း ကောင်းလူ နင့်ဟာက အဖေ့ဟာထက်ပိုကြီးတယ် အီးးရှီးးး”
ကျုပ်ကောင်က ဘဘထက်ကြီးတယ်ဆိုပဲ။ကျုပ် သဘော
ကျသွားပြီး မလေးအကျီ်ကိုလှန်ဘော်လီလေးကိုပါ အပေါ်
တွန်းတင်ပြီး နို့တွေကိုကုန်းစို့လိုက်သည်။အောက်ကလည်း
လီးကိုနှဲ့သွင်းရင်း အဆုံးထိရောက်တော့ ခဏရပ်သည်။
“နင့်လူကရော ငါတို့လောက်မရှိဘူးလား”
“အားး ကောင်းလူရယ် မရှိဘူး သူ့ဟာက နင်နဲ့မပြောနဲ့
အဖေထက်တောင် နည်းနည်းသေးတယ် အားးနင့်ဟာကြီး အထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ အီးးရှီးးနင့်ဟာကြီးက ငါ့ရင်ခေါင်းထဲအထိရောက်လာသလိုပဲ ငါ့ဟာလေးတော့ ပြဲပါပြီ ”
“ဒီလောက်နဲ့မပြဲပါဘူးမလေးရ မကောင်းဘူးလား”
“ကောင်းတယ် လိုး အရမ်းကြီးမဆောင့်နဲ့အုန်းနော် အ ”
“ကောင်းလိုက်တာဟာ နင့်အဖုတ်လေးက စီးပိုင်နေတာပဲ”
“ဒေါ်လေးအဖုတ်ထဲပိုကောင်းလို့လား”
“အမေကတစ်မျိုးကောင်းတယ်လေ ကိုယ့်အမေအရင်းကို
ပြန်လိုးရတဲ့အရသာက ဘယ်သူ့ကိုလိုးလိုးမတူဘူးဟ
နင့်ကိုဘကြီးလိုးရင် ရတဲ့အရသာမျိုးပေါ့”
“အင်း ဟုတ်တယ် နင်လိုးတာအဖေ့ထက်ပိုကောင်းတယ်
ဒါပေမယ့် အဖေနဲ့လိုးတာနဲ့မတူဘူး ခံစားချက်က”
“ကောင်းလိုက်တာဟာ ကြပ်စည်းနေတာပဲ နည်းနည်း
ဆောင့်မယ်ဟာ ငါအားမရတော့ဘူး”
“အင်း ဆောင့် ငါ ခံနိုင်ပြီ”
“ပြွတ် ဖွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဇွိ ပလွတ် ”
မလေးအဖုတ်က အရည်တွေရွှဲကာ ထွက်လာလို့ ကျုပ် အားနည်းနည်းစိုက်ကာ ဆောင့်လိုးပေးသည်။သူခံနိုင်တော့ ပိုအားစိုက်ကာ လီးအဖျားထိဆွဲထုတ်ပြီးလိုးသည်။
“အမယ်လေး အားးးးကောင်းလူ ရှီးးးအားးဟားးးနင့်လီးကငါ့အဖုတ်ကိုထိုးခွဲနေသလိုပဲ အထဲမှာပြည့်ကြပ်နေတာပဲ ရှီးးကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ဆောင့် အင်းးးးဟင်းးးးး”
ကြပ်စည်းနေတဲ့မလေးအဖုတ်ကြောင့် ကျုပ်သိပ်ကြာကြာ
မထိန်းနိုင်တော့ပါ။အားကုန် ကျုံးလိုးရင်း ပြီးခါနီးတော့
အဖုတ်ထဲကလီးဆွဲထုတ်ပြီး မလေးဗိုက်ပေါ် လရည်ပန်းထုတ်လိုက်သည်။
“တော်သေးတာပေါ့ ကောင်းလူရယ် နင်အထဲမှာ ပြီးမှာကို
စိုးရိမ်သွားတာ”
“မပူပါနဲ့ဟ အမေနဲ့လိုးနေကျပဲဟာ ပြီးကာနီးရင် အရည်အထဲမှာ မထုတ်ရဘူးဆိုတာ ငါသိတာပေါ့ အမေနဲ့ဆို ဖင်ထဲ
ပန်းရင်ပန်း မပန်းရင် ပါးစပ်ထဲပန်းနေကျ နင်ကျတော့
ဖင်ရော ပါးစပ်ပါ လက်မခံဘူးဆိုတာသိလို့ ဗိုက်ပေါ် ပန်းတာပေါ့ဟ နင်ပြီးရောပြီးရဲ့လား နင်ပြီးတာ ငါမသိလိုက်ဘူး ငါတော့ နင့်အဖုတ်ညှစ်အားကိုမခံနိုင်ဘူး နင့်အဖုတ်က မျှော့ကြီးပဲ”
“ငါပြီးပါတယ် အဖေလည်းပြောတယ်ဟ ငါ့အဖုတ်ကမျှော့ပါတယ်တဲ့ ဒါနဲ့ ယောကျ်ားတွေက လိုးဖို့ အဖုတ်ရှိနေတာကို ဘာလို့ဖင်ကိုလိုးကြတာလဲ အဖေလည်း ငါ့ကိုဖင်လိုးဖို့
ပြောသေးတယ် ”
“ငါကြိုက်တယ်ဟာ ငါ မျှော့အဖုတ်မလိုးဖူးသေးဘူး ဒီအိမ်ကမိန်းမတွေအားလုံး တစ်ယောက်မှမျှော့မပါဘူး အခြား
ငါလိုးဖူးတဲ့သူတွေမှာလည်း မျှော့မပါဘူး ဖင်ကကျတော့
အရသာတစ်မျိုးပေးတယ်လေ အမေ အဖုတ်ကိုပေးမလိုးခင်က ငါ ဖင်ကိုပဲလိုးခဲ့ရတာ မကြီးရော ကြီးကြီးပါဖင်ခံရတာကြိုက်ကြတယ် ”
“ဒါဆို နင် အမေတို့ကိုပါ”
“ဟုတ်တယ် ကြီးကြီးကတော့မကြာသေးဘူး မကြီးကတော့
သူရန်ကုန်တက်လာတော့ ငါနဲ့ဖြစ်ကြတာ”
“နင်ကတော့မလွယ်ဘူး တဏှာရူးကောင်”
“အ အထဲက ညှစ်တယ်ဟ နောက်တစ်ချီထပ်လိုးလိုက်ရမလား ဖင်ကိုလည်းဘဘမလိုးရသေဘူးမှတ်လား ဖင်ကိုပါ
လိုးမယ်လေ”
“အာ မလုပ်နဲ့ အဖုတ်တောင် နင့်ဟာကြီးနဲ့ မနည်းခံရတာ
ဖင်ဆို ကွဲပြဲကုန်မှာ”
“အာ့ဆို အဖုတ်ပဲဆက်လိုးမယ်ဟာ လိုးရတာမဝသေးဘူး”
“သိဘူးဟာ နင့်သဘောပဲ ခုလေးတင်ပြီးတာ လီးကပြန်မာလာပြီ”
“နင်ကညှစ်တာကိုဟ”
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်”
မလေးနှုတ်ခမ်းထော်ပြီး ကျုပ်ကိုပြောနေတာကြည့်ပြီး
အသဲယားလာတာနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးဆွဲစုပ်ပြီး ဖင်ကြီးမြှောက်ကာလိုးနေတော့သည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၃၀)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ်နဲ့မလေး လိုးပြီးထပ်လျက်သား မှိန်းနေတုန်း
အိမ်ရှေ့က အသံတွေကြားတာနဲ့ ကျုပ် အဝတ်တွေယူကာ အခန်းနံရံကနေကုပ်တက်ပြီးစတိုခန်းထဲကိုဆင်းလိုက်တယ်။ပြီးမှအိမ်နောက်ဖေးကိုပတ်ထွက်ပြီး အိမ်သာထဲဝင်နေသည်။လီးကိုဆေးကြောကာ အကျီ်နဲ့ပုဆိုးကိုဝတ်သည်။
“အထဲက ကောင်းလူလား ”
“ဟုတ်ကဲ့ကြီးကြီး”
“အေး မြန်မြန်ထွက်ခဲ့တော့ ကြီးကြီးသေးပေါက်ချင်လို့”
“ဟုတ်ဟုတ်”
ကျုပ် အိမ်သာတံခါးဖွင့်ပြီးထွက်တော့ကြီးကြီးက အတင်း
တိုးဝင်လာသည်။
“ထွက်တော့ဆို ဒီမှာ သေးအရမ်းပေါက်ချင်နေပြီ ”
“ခဏလေးပါကြီးကြီးရယ် နည်းနည်းစုပ်ပေး”
“ဟဲ့ လူသိကုန်မယ်”
“ခဏလေးပါ စုပ်ပေးနော်”
“ခဏပဲနော် လာ ”
ကျုပ်ပုဆိုးကိုမတင်ကာ သေးထိုင်ပေါက်နေတဲ့ကြီးကြီးရှေ့
တိုးလိုက်သည်။ခပ်ငိုက်ငိုက်ဖြစ်နေတဲ့ကျုပ်လီးကို ကြီးကြီး
လက်လေးနဲ့ဆွဲကာ ဒစ်ကိုငုံစုပ်သည်။
“အ ရှီးးးးးကောင်းလိုက်တာကြီးကြီးရယ် စုပ်စုပ်”
“တော်ပြီလေ သားရယ် တစ်ယောက်ယောက်လာရင်
မကောင်းဘူး”
“အာ့ဆို ညကျရင်လာလိုးမယ်နော်”
“နင့်ဘကြီးရှိတယ်လေ မလာနဲ့”
“ကြီးကြီးထွက်ခဲ့ပေါ့အိမ်ရှေ့က ကွပ်ပျစ်မှာလိုးကြမယ်
ညတစ်ချက်ထိုးရင်ထွက်ခဲ့”
“ပြီးရော ခုသွားတော့”
ကျုပ်လည်း အိမ်သာတံခါးလှပ်ကာ လူလစ်တာနဲ့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ အိမ်ပေါ်တက်လာခဲ့သည်။
“ယောက်ဖ ငါ အဖေတို့ဆီ သွားမလို့ မင်းလိုက်အုန်းမလား”
“မလိုက်တော့ဘူးယောက်ဖ ”
“အေးအေး ငါသွားမယ် အဖေက ပိုက်ဆံလိုတယ်ဆိုလို့
မင်းအမပို့ခိုင်းလို့သွားပို့ရမယ်”
“ဟုတ်ပြီယောက်ဖ”
ကျုပ်လည်း အကွက်တွေ့ပြီး ကိုဝင်းကျော် ခြံထဲက
ထွက်သွားတာနဲ့ ကျုပ်အိမ်ပေါ်ကဆင်းကာ မကြီးတို့အိမ်လေးဆီသွားသည်။အိမ်နောက်ကနေတက်လိုက်တော့
မကြီးကဟင်းချက်နေသည်။နောက်ကနေခါးကိုဖက်လိုက်ပြီး မကြီးဂုတ်ကိုနမ်းလိုက်သည်။
“အို ဟဲ့မောင်လေး နင့်ယောက်ဖရှိတယ်နော်”
“လာမဖြီးနဲ့ ခုပဲ ငါးဒိုင်ကိုသွားပြီ ဒီအတိုင်းလေး ကုန်းထား”
“ဇွတ်ပဲ ကောင်ဆိုးလေး”
မကြီးထဘီကို ခါးအထိဆွဲလှန်ကာ ခါးကြားညှပ်ပြီး သူ့ဖင်
နောက်မှာ ဒူးထောက်လို့ဖင်ကြီးကိုနမ်းရှုံ့သည်။ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုဖြဲကာ စအိုဝလေးကိုလျှာနဲ့ထိုးယက်တော့ ဖင်ကြီး
ကော့ပေးလာသည်။အဖုတ်ကြီးကိုလည်းဖြဲပြီး အစိလေး
ငုံစုပ်ကာကလိပေးသည်။
“မောင်လေး လုပ်တော့ဟာ ငါမနေနိုင်တော့ဘူး”
အဖုတ်ဝတေ့ပြီး လျောခနဲဖိသွင်းကာ မကြီးကိုတစ်ဖတ်ဖတ်နဲ့လိုးဆောင့်တော့သည်။
“အားးးးကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ဆောင့် ရှီးးးးး”
အဖုတ်ကိုဆောင့်လိုးရင်း ဖင်ဝပေါ် တံတွေးထွေးချကာ
နှိုက်ကလိတော့ ဖင်ချမှာကြောက်ပြီး လှည့်အော်သည်။
“မောင်လေး ဖင်ကိုမလုပ်နဲ့ဟာ ဟိုတစ်ရက်က ဖင်လိုးတာ
နှစ်ရက်လောက် �ချီးကောင်းကောင်းမပါနိုင်ဘူး”
“အာ့မှ မောင်လေးကို အမြဲသတိရနေမှာပေါ့ ရော့”
“အအ မောင်လေး နာတယ် မလုပ်နဲ့ဆို ”
“ငြိမ်ငြိမ်နေလေ မကြီးကလည်း ရုန်းရင် ပိုနာမယ် ဖင်ဝဖွင့်
ထားလေ”
အဖုတ်လိုးနေတဲ့လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဖင်ဝမှာတေ့ကာ
ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်လိုက်သည်။မီးဖိုစင်ပေါ်က ဆီဘူး
လှမ်းယူကာ မကြီး မီးညှောင့်ရိုးပေါ်ကနေလောင်းချလိုက် နည်းနည်းဖိသွင်းလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးတော့ လီးကတစ်ဆုံးဝင်
သွားလေသည်။မကြီးခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုမကာ မီးဖို
ခုံပေါ်တင်ပြီး အောက်ကနေ ကော့ကော့ပြီးဖင်လိုးနေလိုက်သည်။
“အားးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် မောင်လေး အားးးအမယ်လေး
ရှီးးး ဖင်ထဲဒုတ်ကြီးထည့်ခံထားရသလိုပဲ”
“ကောင်းလား ”
“နာတယ် အအ ဖြည်းဖြည်း အင်းးးဟင်းးအရမ်းမဆောင့်နဲ့
အားး ဖင်ပြဲပြီ ”
“ကြပ်စည်းနေတာပဲဗျာ ”
“ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်ပြွတ် ဘု ဘလွတ် ဗြီးးး”
လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ထိုင်ချကာ ဟောင်းလောင်းလေးဖြစ်ပြီး့ပြန်မစေ့သေးတဲ့ဖင်ဝလေးကိုယက်ကာ လျှာနဲ့လိုး
ပေးသည်။အဖုတ်ကိုလီးပြန်တေ့ကာ တစ်လှည့်လိုးပေးရင်း
မကြီးနို့တွေကိုဆွဲညှစ်ပြီး အပီးဆောင့်ပစ်သည်။
“အားးးဟားးးမောင်လေး ခဏ ခဏလေးဟာ ဒီအတိုင်းက
အားမရဘူး အောက်မှာ ကုန်းပေးမယ်”
မကြီးက မီးဖိုစင်ကိုလက်ထောက်ကုန်းနေရင်း ကြမ်းခင်းမှာ
လေးဘက်ထောက်ဖို့လုပ်တော့ ကျုပ်ကလည်း လီးအကျွတ်
မခံဘဲ အလိုက်သင့်လေး လှုပ်ရှားကာ သူနေရာကျတော့မှ
အပေါ်ကနေ ဖိဆောင့်ပြီးလိုးတော့သည်။
“ဖောက်ဖောက် ဖတ်ဖတ်ဖတ် ပလွတ် ဗြွတ် စိစိ စိစိ စိစိ”
“အားးးကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ဆောင့်”
အဖုတ်လိုးတာခဏရပ်ပြီး ဖင်ကိုလီးပြန်တေ့သည်။ဒီတစ်ခါ
တော့ ဖင်ဝကိုညှစ်မထားဘဲ ဖွင့်ပေးထားလို့ဖင်ထဲလီးသွင်းရတာ သိပ်မခက်ခဲတော့ပါ။
“မောင်လေးရယ် ကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ဆောင့် ဖင်ပြဲရင်လည်း ပြဲပါစေတော့ အအရှီးးးးဆောင့်ဆောင့် လိုးးး
မကြီးဖင်ခေါင်းကိုပြဲအောင်လိုး ပြီးရင်တော့ အဖုတ်ထဲပြီး
ပေးနော် အာ့မှ ကလေးမြန်မြန်ရမှာ”
ကျုပ်လိုးနေတုန်း နောက်ကနေ တစ်ယောက်ယောက်
ကြည့်နေတယ်လို့ခံစားမိကာ နောက်လှည့်ကြည့်တော့
အပေါက်ဝမှာ လက်ထောက်ပြီး ကျုပ်တို့ကိုကြည့်နေတဲ့
ကြီးတော် လှယဥ်ကိုတွေ့ရသည်။ကျုပ်လည်း ဘာလုပ်လို့
လုပ်ရမှန်းမသိတော့ဘဲ သွားဖြီးလေးနဲ့ပြုံးပြလိုက်ရသည်။
ကြီးကြီးက နှုတ်ခမ်း�ပေါ်လက်ကပ်ကာ အသံမထွက်ဖို့
လုပ်ပြရင်း ကျုပ်ကိုဆက်လိုးဖို့မေးဆတ်ပြသည်။သူ့အမေရှေ့မှာ သူ့သမီးကို ဖင်ရော အဖုတ်ပါ လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့
အသိကြောင့် လီးပိုတောင်လာပြီး အားနဲ့ဖိဆောင့်လိုးရင်း
ပြီးချင်လာသည်။
“အားးဟားးရှီးး ကောင်းလိုက်တာ မကြီးရာ ရှီးးရှီးးပြီးတော့မယ်”
“အင်းးးအီးးးးအာ့ဆို အဖုတ်ကိုပြောင်းလိုး အဖုတ်ထဲ
လရည်အပြည့်ဖြည့်ပေး”
ကျုပ်လည်း ပြီးချင်စိတ်ဖြစ်လာတော့ မကြီးအဖုတ်ကိုပြန်လိုးပြီး အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်လိုးပစ်ရင်း သားအိမ်ဝ
လီးဆိုက်ကာ လရည်တွေ တဗြန်းဗြန်းပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။မကြီးကျောပေါ်လိုက်မှောက်ချကာ မကြီးကိုပါ
တစ်ဖက်ဆွဲလှည့်ရင်း ဘေးတိုက်ပူးကပ်ရပ်သားဖီးလေးနဲ့
မှိန်းရင်း လှည့်ကြည့်တော့ ကြီးကြီးက ကျုပ်တို့မောင်နှမကို ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေသည်။ကျောပေးထားတာမို့ မကြီးက
ကြီးကြီးကိုမတွေ့။
“မောင်လေး တော်ပြီကွာ မကြီးဟင်းချက်ရအုန်းမယ်”
“အင်းး ရန်ကုန်ကို အမေနဲ့တူတူမကြာမကြာလာနော် ”
“စိတ်ချ ကလေးမရမခြင်းကိုလာမှာ”
“နှုတ်ဆက်အနမ်းလေးပေးပါအုန်း”
“အင်းးး ဒီည မောင်လေးကြိုက်တဲ့ဟင်းချက်မှာ သွားတော့
တော်ကြာနင့်ယောက်ဖ ပြန်လာတာနဲ့တိုးနေမယ်”
“အေးဆေးပါ မကြီးရဲ့ လာတော့လည်း မင်းဘာလုပ်နေလဲ
ဆို ကလေးလုပ်နေတယ်ပဲဖြေလိုက်မှာပေါ့”
“ဟဲ့ကောင်လေး သွားတော့ ဟွန့် တိတ်တိတ်နေနော်”
“ဟုတ်တယ်လေ သူကမှ ကလေးမလုပ်တတ်တာကို”
“ဟဲ့ သွားဆို”
ကျုပ် မကြီးကိုစ ပါးကိုဖက်နမ်းပြီး အိမ်ပေါ်က ဆင်းကာ
ဒီဘက်အိမ်ကူးလိုက်သည်။
“ကောင်စုတ်လေး တွေ့မရှောင်နော် အိမ်မှာအကုန်ဘယ်သူမှ
မလွတ်ဘူး အငယ်မရော လုပ်ပြီးပြီမှတ်လား”
“ဟီးးးခုနကကြီးကြီးတို့ အရှေ့ရွာသွားနေတုန်း မမလေးကို
လိုးပြီးပြီ”
“အာ့ကို ခုအကြီးမကိုလုပ်တယ် တတ်လည်းတတ်နိုင်တယ်
လီးကလည်းတောင်တောင်နိုင်လွန်းတယ် လိမ်ချိုးလိုက်ရ”
“ကြီးကြီးက ချိုးရက်လို့လား ဒါကြီးကကောင်းတယ်ဆို”
“ဟွန့် တကယ်လုပ်လိုက်မယ် သွား အငယ်မ ရေချိုးနေတယ် ထွက်လာတော့မယ် ”
ကျုပ်လည်း အိမ်ကနေလက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဖက်ထွက် ကြက်သံလေးတစ်ခွက်မှာပြီး တွေ့သမျှဘော်ဒါတွေနဲ့လေထိုင်အုပ်နေလိုက်တယ်။အမေပြန်လာတော့ အမေနဲ့တူတူအိမ်ကို
ပြန်လာခဲ့တယ်။အိမ်ရောက်တော့ အိမ်မှာလူစုံနေပြီ။
ကြီးကြီးနဲ့ မကြီးတို့လင်မယားက ညစာစားဖို့ ပြင်ဆင်
နေကြပြီး မလေးနဲ့ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးတို့ကလည်း ဝိုင်းကူ
နေသည်။ဘဘကတော့ ရေချိုးနေတာပေါ့။ကျုပ်လည်း
ဝင်မရှုပ်တော့ဘဲ အမေနဲ့တူတူအခန်းထဲလိုက်လာသည်။
ကျုပ်ကိုကျောပေးကာ အဝတ်တွေချွတ်ပြီး ထဘီရေလျားနေတဲ့အမေကို ကျုပ်ဖက် ဆွဲလှည့်ကာ အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုခပ်ကြာကြာစုပ်နမ်းထားလိုက်သည်။
“ဖယ်အုန်းသားရယ် အမေပင်ပမ်းလာတယ် အိုက်တာ
ရေချိုးအုန်းမယ်”
“ညကျမှ အဖုတ်ထဲက မချွတ်တမ်းလိုးပစ်မယ်”
“လိုးနိုင်လို့ကတော့ လိုးတော် လိုးတော် ကျမခံယုံပဲ”
အမေနဲ့ကျုပ် နှစ်ကိုယ်ကြားပြောပြီး ဖက်ထားတဲ့အမေဖင်ကြီးကို ပွတ်နယ်ကာ အဖုတ်ကြီးကိုပါ ထဘီပေါ်ကညှစ်ရင်း
အမေ့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်။
“တော်တော့သား အမေရေချိုးတော့မယ် ညကျ ကြိုက်တဲ့သူအရင်သွားလိုး အိပ်တော့မှ အဖုတ်ထဲ လီးမချွတ်တမ်း
လိုးပြီးအိပ် မနက် ၈နာရီ သဘော်နဲ့ မှတ်လား အာ့ဆို အချိန်ရသေးတယ်”
“ဒီည အမေ့ကိုပဲလိုးမှာ ဘဘလစ်မှ ကြီးကြီးကို လိုးပြီး
အမေနဲ့ တစ်ညလုံးလိုးမယ်”
“အင်းးသွားတော့”
ကျုပ်မပြန်ခင် နောက်ဆုံးမိသားစုထမင်းဝိုင်းလေးက
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဟင်းတွေထည့်ပေး ခွံ့ကျွေးနဲ့
ပျော်စရာကောင်းသည်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးဆို ကျုပ်ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး ကျုပ်ခွံ့ကျွေးတာပဲ စားမယ်ဆိုလို့ အမေ
တားပေမယ့်လည်း ညီမလေးအလိုလိုက်ပြီး ကျုပ်ခွံ့ကျွေး
ရသည်။စားသောက်ပြီးတော့ ဆေးကြောကြ သိမ်းဆည်းကြသည်။ကြီးကြီးက လက်ဖက်သုပ်စားကြမယ်ဆိုလို့
အမေတို့မကြီးတို့က ဝိုင်းကူ ကျုပ် ကိုဝင်းကျော်နဲ့ဘကြီးက အိမ်ရှေ့မှာလေထိုင်အုပ်နေကြသည်။
စကားလေးပြောလိုက် လက်ဖက်လေးတစ်ဇွန်းခပ်စားလိုက်
ရေနွေးပူပူလေးမှုတ်သောက်လိုက်နဲ့ ည၁၀နာရီကျော်တော့
ကိုယ်စီအိပ်ယာဝင်ကြသည်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးက ကျုပ်နားကမခွာဘဲကပ်နေတာနဲ့ သူ့ကိုဖက်ထားပေးပြီးအိပ်ရသည်။
သူအိပ်ပျော်သွားတော့ ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့အမေပေါ် ခွတက်ပြီး အဖုတ်ထဲလီးလျောကနဲသွင်းကာ ဇိမ်လေးနဲ့ လိုးသည်။
“သား ဘယ်သူမှသွားမလိုးတော့ဘူးလား”
“ကြီးကြီးနဲ့တော့ ညတစ်နာရီမှာချိန်းထားတယ် ခုအချိန်ရတုန်း အမေနဲ့အရင်လိုးမယ်”
“သဘောပါတော်”
အမေနဲ့တစ်ချီပြီးအောင်လိုးပြီး တစ်ရေးအိပ်လိုက်သည်။
ကင်းသမားတွေဆီက သံချောင်းခေါက်သံတစ်ချက်
ကြားရတော့ ကျုပ်အသာထပြီး ကြီးကြီးတို့အခန်းကို
ကူးလိုက်သည်။အထဲမှာ ဘကြီးမရှိ။အာ့နဲ့ မလေးအခန်း
သွားကြည့်တော့ ဘကြီးက အထဲမှာ သူ့သမီးကိုလိုးနေပြီ။
အာ့နဲ့တံခါးဂျက်အပြင်ကနေထိုးပြီး ကြီးကြီးအခန်းထဲဝင်ကာ ကြီးကြီးကိုနှိုးကာ ဖင်ကုန်းခိုင်းသည်။
“သား မြန်မြန်တော့လုပ်နော် မင်းဘကြီးက အပေါ့သွားတာနေမှာ”
“မပူပါနဲ့ဗျာ ခုချိန်ဆို မလေးအခန်းထဲမှာ မလေးကိုအပီကြိတ်နေပြီ သား တံခါးဂျက်တောင် အပြင်ကထိုးလာသေးတယ်”
“ဟုတ်လား အာ့ဆို သားသဘော ကြိုက်သလောက်သာလိုးးအင်းးးးဟင်းးးးရပြီခံနိုင်ပြီ ဆောင့်လိုးစမ်း သား ဒီည
စိတ်ကြိုက်လိုးသွားနောက်နေ့ မြို့ပြန်မှာပဲ”
“လိုးမှာကြီးကြီး မပူနဲ့ ရှယ်ကိုလိုးမှာ”
ကျုပ်လည်း ဘကြီး သူ့သမီးလေးကို သွားလိုးနေတုန်းမှာ သူ့အခန်းထဲမယ် သူ့မိန်းမကြီးကို ဖင်ထောင်ပြီးအပီကျုံးတော့တာပဲ။အဆီတွေအိတင်းနေတဲ့ဖင်ကြီးထောင်ကျုံးတာ
တဖန်းဖန်းနဲ့နေရော။အဖုတ်ချရင်း ဖင်နှိုက်ပြီးကလိပြီး
ဖင်ပါချတယ်။ဖင်နဲ့အဖုတ်ကို တစ်လှည့်စီကိုလိုးပစ်တာ။
“အားးးရှီးးးအူးးးးကောင်းလိုက်တာ သား အဖုတ်ကိုပဲ
လိုးတော့ လရည်လည်း အဖုတ်ထဲပဲပန်းထည့်ပေး”
“ဗိုက်ထွက်လာမှ သားရဲ့ကလေး တစ်ယောက်တိုးနေပါ့မယ်”
“အို တိုးတိုး ရလာလည်း ကလေးအဖေက နင့်ဘကြီးပဲပေါ့
အားးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ နောက်တစ်ချီပြီးချင်လာပြီ
ဆောင့်ဆောင့်”
“သားလည်းပြီးတော့မယ် ကြီးကြီး ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်ကြီး
လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ သား ဖင်ကိုခဏလိုးအုန်းမယ်ဗျာ
ပြီးကာနီးကျ အဖုတ်ကိုပြန်လိုးမယ်”
“အင်းသားသဘော”
ကျုပ်နဲ့ကြီးကြီး ကိုယ်ဆောင့် သူတောင့်နဲ့အပေးအယူမျှမျှ
လိုးလိုက်ကြတာ ပြီးလည်းပြီးရော ကြီးကြီးကိုယ်လုံးကြီးပေါ် ဖက်ပြီးနားနေလိုက်တယ်။လရည်တွေလည်းကြီးကြီး
အဖုတ်ထဲ ကိန်းကုန်တာမနည်းဘူး။ကြီးကြီးသာ သွေးမဆုံးသေးရင် ကျုပ်တော့ ကလေးအဖေထပ်ဖြစ်တော့မှာပဲ။
နည်းနည်းလည်းကြာပြီမို့ ကြီးကြီးအဖုတ်ထဲကလီးကိုချွတ်
ကြီးကြီးအဖုတ်နဲ့ပါးကိုနမ်းလိုက်တယ်။
“သား ရွာကိုမကြာမကြာပြန်လာနော် ပြန်လာပြီး ကြီးကြီးကို
လာလိုး”
“လာမှာ စိတ်ချ ကြီးကြီးနဲ့ အမေတို့ မကြီးတို့ မြို့ကိုလာရင်
လိုက်လာခဲ့ အဲ့ကျရင် လွတ်လွတ်လပ်လပ်လိုးကြမယ်”
“အို သားကလည်းရှက်စရာ”
“မရှက်ပါနဲ့ဗျ �မကြီးကသာ မသိတာ အမေကတော့ အားလုံး
သိတယ် မကြီးနဲ့မလိုက်ချင်ရင်နေ အမေနဲ့ကျ လိုက်ခဲ့
သမီးယောက်မနှစ်ယောက်တူတူ သားတူလေးရဲ့အလိုးခံပေါ့”
“သွား မထော်မနမ်းတွေပြောတော့မယ်”
ကျုပ် ကြီးကြီးအခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့တယ်။နောက်ဖေးကပတ်ပြီး စတိုခန်းကနေ တက်ချောင်းတော့ မလေးအခန်းထဲမှာ ဘကြီးက သူ့သမီးကိုဖက်လို့အိပ်နေလိုက်တာမှ တခူးခူး တခေါခေါ။အာ့နဲ့ ပြန်ဆင်းလာခဲ့ပြီးမကြီးအိမ်ဘက်ကူးလာခဲ့တယ်။မကြီးတို့လင်မယားလည်း အလုပ်ဖြစ်နေကြတယ်ဗျ။အခန်းထဲက တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ် တအီးအီး တအားအားနဲ့အသံတွေထွက်နေလို့ကျုပ် ပြုံးလိုက်ပြီး အိမ်ဘက်ကိုပဲပြန်လာခဲ့တယ်။ရေချိုးခန်းဝင် ခြေဝင်ဆေးပြီး အိမ်ပေါ်တက် အခန်းထဲဝင်တယ်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးက ခြေရင်း
ခေါင်းရင်း မှားအိပ်နေလို့ တည့်ပေးရင်း ကျုပ်စိတ်ထဲ
ညီမလေးအဖုတ် နမ်းချင်လာတာနဲ့ ဘောင်းဘီလေးလျော့ပြီး အဖုတ်လေးဖြဲနမ်းကာ ယက်ပလိုက်တယ်။အမေနိုးလာလို့ သူ့သမီးလေးကို ကလိနေတာ သိမှာစိုးတာနဲ့ ဘောင်းဘီလေးပြန်ဆွဲတင်ပြီး စောင်လေးခြုံပေးပြီး အမေ့ပေါင်ကြား
မျက်နှာအပ် အဖုတ်ကြီးစိမ်ပြေနပြေ ယက်နေတုန်း အမေနိုးလာတယ်။
“သား ပြန်လာပြီလား ဘယ်သူ့တွေကို လိုးခဲ့တုန်း”
“ကြီးကြီးကိုပဲလိုးခဲ့တယ်ဗျ �မကြီးကလည်း သူ့ယောက်ျားနဲ့ ပွဲကောင်းနေသလို ဘဘကလည်း မလေးကိုတီးနေတာနဲ့
သားလည်း ကြီးကြီးကိုပဲဖင်ထောင်ခိုင်းပြီး နှစ်ပေါက်စလုံး
အပီကျုံးလာလိုက်တယ် လရည်ပါ အဖုတ်ထဲပန်းထည့်ခိုင်းလို့ ပန်းထည့်ပေးခဲ့သေးတယ်”
“ဟဲ့ သားရယ် မလှယဥ်က သွေးဆုံးသေးတာမဟုတ်ဘူး
တော်ကြာ ကလေးရသွားမှဖြင့်”
“ကြီးကြီးကိုကလိုချင်တာ ဗိုက်ကြီးရင်ကြီးပါစေဆိုပြီး
ပန်းခိုင်းတာ အာ့နဲ့သားလည်း အားရပါးရကို ပန်းထည့်ပစ်တာ အမေ့အတွက်မချန်တော့မှာတောင်ဆိုးတယ်”
“အမေ့အတွက်က သားလိုးပေးတာနဲ့တင် ကြေနပ်ပါပြီ
ခု လိုးချင်လိုးတော့ အမေ ရွထနေပြီ”
“စိတ်ချအမေလိုးမှာ ဒီည လရည် အဖုတ်ထဲမပန်းတာက
လွဲလို့ သားလီးကိုအမေ့အဖုတ်ထဲကနေ မချွတ်ဘူး အိပ်ရင်
တောင် စိမ်အိပ်မှာ”
“သားသဘောပါရှင် ”
ကျုပ်လည်း အမေ့အဖုတ်ထဲ လီးစွပ်ပြီး ခါတိုင်းလို
မကြမ်းဘဲ ငြိမ့်ငြိမ့်လေးလိုးနေလိုက်တယ်။ခုနက ကြီးကြီးလို အယ်စတုံကြီး အပီတီးလာတော့ အားလည်းနည်းလာတယ်လေ။ဇိမ်လေးနဲ့လိုးရင်း ဆယ်ချက်လောက် မြန်မြန်လေးဆောင့်လိုက် ငြိမ်လိုက် ဆောင့်လိုက်နဲ့ အဖုတ်ကိုချည်း
တစ်ချိန်လုံးလိုးနေလိုက်တော့တယ်။
ဆက်ရန်
