ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၃၁)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
သဘော်ပေါ်အိပ်လိုက် ဘေးနားကပ်ပါလာတဲ့ အဖိုးကြီးလင်မယားနဲ့စကားပြောလိုက်နဲ့ ကျုပ်တို့စီးလာတဲ့ သဘော်တောင် ရန်ကုန်မြစ်ထဲဝင်လာပြီ။သဘော်ကမ်းကပ်တော့
လူတွေကြား မတိုးချင်တာနဲ့ လူနည်းတဲ့အထိစောင့်တယ်။
သဘော်ပေါ် လူနည်းတော့မှအထုပ်တွေဆွဲပြီးဆင်းတယ်။
လေးဘီးလေးငှားပြီး ဆရာ့ဝပ်ရှောကိုတန်းသွားတယ်။
ကျုပ်ရောက်တော့ ဝပ်ရှော့မှာ အလုပ်တွေတန်းစီနေတာပဲ။
အလုပ်ပါးနေလို့ ၁၅ရက်လောက်နယ်ပြန်သွားပါတယ်။
ခုတော့ အလုပ်ကကြိုနေလေရဲ့။
“ဟ ကောင်းလူ အတော်ပဲကွာ ငါလည်း မင်းမျှော်နေတာ
အလုပ်ကတော့ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲဟေ့ မင်းပြန်လာသေးလို့
ငါတောင် စာပို့ပြီးလှမ်းခေါ်တော့မလို့”
“ကျနော်ဟိုမှာ နေမကောင်းဖြစ်သေးလို့ပါဆရာရ နို့မို့ဆို
အစောပြန်လာမှာ”
“�အေးအေး မင်းပြန်လာတော့ တအားရှိတယ်ကွ အရင်နားအုန်းလေကွာ ထမင်းရော စားခဲ့ပြီလား”
“ခုပဲသဘော်ဆိုက်တာဆရာ ဒီပဲတန်းလာတာ”
“အေး အာ့ဆိုလည်း ထမင်းစားကြမယ်ကွာ နက်ဖြန်မှ
ဆက်လုပ်မယ် မိန်းမရေ ထမင်းစားမယ်ဟေ့”
ကျုပ် ဝပ်ရှော့ရောက်တော့မိုးချုပ်နေပြီ။ဆရာက အလုပ်
လုပ်နေတုန်းရှိသေးသည်။ကျုပ်လည်း အထုပ်အပိုးတွေချ
ဒေါ်သီတာကို ပါလာတဲ့ စားစရာတွေပေးအဝတ်အစားလဲပြီး ဆရာနဲ့ ဝိုင်းသိမ်းဆည်းကာ ထမင်းစားကြသည်။ဆရာမိန်းမ ဒေါ်သီတာမျက်နှာကလည်း ပြုံးပျော်လို့။သူပြုံးတာ ကျုပ်သိပါတယ်။ကျုပ်လီးကို သူသတိရနေမယ်ဆိုတာလေ။
ကျုပ်ရယ် အကူကောင်လေး လှမိုးရယ် ဆရာရယ်
ထမင်းတူတူစားကြတယ်။ဒေါ်သီတာကတော့ ဘေးနားကနေ လိုတာလုပ်ပေးရင်း စကားပြောကြတာပေါ့။
“ဟယ် ကိုကြီး ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တာလဲ”
“ရောက်တာမကြာသေးဘူးမျိုးမျိုးရဲ့ ခုမှကျူရှင်လွှတ်တာလား အမဆီမယ် မျိုးမျိုးကြိုက်တတ်တဲ့ဟာတွေ ပေးထားတယ် ပြီးမှ ယူကြည့်တော့”
မမြင်ရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့မျိုးမျိုးအေးတောင် အတော်လေး
ပြောင်းလဲနေသည်။လဝက်လောက်ပဲကြာအုန်းမှာပါ။သူအတော်လေးလှလာတာ။ဖင်လေးရင်လေးတောင် သူ့ဟာနဲ့
သူ ရှိနေပြီ။သူကဒီနှစ်ဆယ်တန်းလေ။ကျုပ်တောင် မကြီးနဲ့
မန်းလေးမလိုက်ခင်ကသူနားမလည်တဲ့ တစ်ချို့စာတွေ ရှင်းပြတွက်ပြရသေးတယ်။
“အမေ ဘာချက်လဲ သမီး ဗိုက်ဆာပြီ”
“ကြက်သားဆီပြန်လေးနဲ့ ဘူးညွှန့်လေး ကြော်ချက်လုပ်ထားတာ သမီးဖို့ အမေ ထည့်ပြီးပြီ လာစားလေ”
ကျုပ်တို့တွေ ဝိုင်းဖွဲ့ပြီးထမင်းစားသောက်ကာ ရွာကအကြောင်း ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း ပြောကြတယ်။
စားပြီးတော့ ကျုပ်နဲ့လှမိုး ဂိုထောင်အပေါ်ထပ်ပြန်ပြီး
အိပ်ဖို့ပြင်ဆင်ကြသည်။အဝေးသင်တက်နေတဲ့ ကျုပ်လည်း ခုမှ စာအုပ်လေးတွေထုတ် ဖုန်တွေ ဘာညာခါရင်း
စာလေးဘာလေးကြည့်တယ်။အနီးကပ်၁၀ရက်သင်တန်းလည်းတက်ရတော့မှာလေ။တစ်နေကုန်လည်း သဘော်စီး
လာတာမို့ အိပ်တော့မယ်ဆိုပြီး ကျုပ်လည်း ခြင်ထောင်ထပြင်တယ်။အပေါ့အပါးသွားမယ်ဆိုပြီး ထပ်ခိုးလေးကနေ
ဆင်ပြီး အိမ်သာဆီလာခဲ့တယ်။အိမ်ဘေးကပ်လျှောက်ရင်း မျိုးမျိုးအေးရဲ့ စားကျက်သံလေး ကြားနေရတယ်။ကျုပ် အိမ်နောက်က အိမ်သာမှာသေးဝင်ပေါက်ပြီးအထွက်မှာ ဒေါ်သီတာနဲ့တွေ့တယ်။
“ဟဲ့ကောင်းလူ နေဦး”
“ဗျာ အမ ဟုတ်ကဲ့”
“ငါ ဆာနေတယ်ဟဲ့ ငါ့ကိုတစ်ချီလိုးပေးအုန်း”
“ဆရာရော”
“မပူနဲ့ နင့်ဆရာ မူးပြီးအိပ်ပျော်နေပြီ လာဟယ် စတိုခန်းဘက်သွားမယ်”
ကျုပ်နဲ့ မသီတာ စတိုးခန်းကိုသွားကြတယ်။အထဲရောက်တာနဲ့ ကျုပ်နဲ့မသီတာ နှုတ်ခမ်းခြင်း ပူးကပ်စုပ်နမ်းသွားကြတယ်။မသီတာက ကျုပ်လီးကိုပွတ်သပ်ညစ်နယ်ပြီး ဂွင်းထု
သလို ကျုပ်ကလည်း မသီတာနို့ကြီးတွေ ဖင်ကြီးတွေကို
ညှစ်တယ်။အဖုတ်ကိုနှိုက်တယ်။အရည်တွေရွှဲနေတာပဲ။
တော်တော်ခံချင်နေတဲ့ပုံပဲ။ကျုပ်ရှေ့မှာ ထိုင်ချပြီး လီးကို
စုပ်ကာ တောင်လာအောင်လုပ်တော့သည်။
“နင့်ဆရာ အလုပ်ကြပ်နေတယ်ဆိုပြီး ညညငါ့ကို မလိုးဘူးလိုးပေးတော့ အရမ်းခံချင်နေပြီ”
“အမြန်လိုးမယ်နော်အမ တော်ကြာတစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားရင်မကောင်းဘူး”
“အေးပါ လိုးတော့ ခု ငါ့ဖင်ရောအဖုတ်ရော သိပ်ယားနေပြီ”
အပြင်က မီးရောင်နဲ့ ဖင်ကုန်းပြီး ထဘီလှန်ပေးထားတဲ့
ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးကိုမြင်လိုက်ရလို့ လီးက တဇတ်ဇတ်တုန်နေသည်။လဒစ်နဲ့ အရည်ရွှဲနေတဲ့အဖုတ်ကြီးကိုပွတ်ပေးပြီး
ဖင်ဝ ပွစိစိကိုတေ့လိုက်သည်။ဒေါ်သီတာဖင်ကြီးကြည့်ပြီး
ရွာကကြီးတော်ဖင်ကြီး မျက်လုံးထဲ ပြေးမြင်မိသေးတယ်။
ဒေါ်သီတာဖင်နဲ့ ကြီးတော်ဖင်နဲ့က သိပ်မကွာဘူးလေ။
“ကောင်းလူ စပ်ပတ်အရင်လိုးဟာ ဖင်ကပြီးမှလိုး စပ်ပတ်ထဲမှာ အရမ်းယားနေပြီ ညနေ နင်ပြန်လာကတည်းက
ယားနေတာ တစ်ခါထဲ တစ်ဆုံးလိုးပစ်လိုက်တော့”
ပြောရင်း ဖင်ဝတေ့နေတဲ့လီးကိုသူ့ဟာသူ အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး ဖင်ကြီးနောက်ဆုတ်လာသည်။ကျုပ်လည်း ဖင်ကြီးကိုင်
တစ်ချက်ထိန်းပြီး ခါးအားနဲ့တစ်ချက်ထဲအဆုံးထိ လိုးသွင်း
လိုက်လေသည်။
“ဘွတ် ဗြွတ် ဗြစ်ဗြွတ် ”
“အင်းးးဟင်းးဟင်းးးကောင်းလိုက်တဲ့လီး ဒီအရသာ
ငတ်နေတာကြာပြီ လိုးစမ်းကောင်းလူ ဒီကောင်မစပ်ပတ်က
နင့်လီးကိုပဲမျှော်နေတာ ဆောင့်ဆောင့် ငါ့ကိုမညှာနဲ့”
“ကြပ်နေတာပဲ ဒီရက်ထဲတကယ်ရီး ဘာမှမလုပ်တာလား”
“မလုပ်ပါဘူးဆို ငါ့မှာ ယားလွန်းလို့ လက်နဲ့ပဲပွတ်ပြီး
ကြေနပ်နေရတာ အချိန်မရှိပါဘူးဆို လိုးစမ်းပါဟယ် ”
ဒေါ်သီတာ လက်တစ်ဖက်နောက်ပစ်ပြီး ကျုပ်ခါးကိုဆွဲကာ
အားမရတဲ့ပုံစံဖြင့် သူကပြန်လိုးနေသည်။ကျုပ်လည်း
လက်ကို ခါးပြောင်းကိုင်ပြီး နောက်ကနေ အကြိုက်နဲ့
ဆောင့်လိုးတော့သည်။လိုးနေရင်း ဖင်ဝစူပွပွပေါ် တံတွေး
ထွေးချပြီး လက်မနှစ်ချောင်းနှိုက်ကာ ဖြဲလိုက်သည်။
ဖင်ဝကလည်း လီးဆာနေတော့ လက်မသွင်းထားတာကို
ညှစ်နေသည်။
လီးငတ်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးက သိပ်မကြာပါဘူး အရည်တွေညှစ်ထုတ်ကာပြီးသွားသည်။ကျုပ်ကခုမှ အစပျိုးတုန်း
ရှိသေးသည်။သူပြီးလည်း ကျုပ်ဆက်လိုးသည်။ ဖင်ကုန်းပြီးအလိုးခံနေရာကနေ စတိုခန်းကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ခိုင်းပြီး ဖင်ကြီးပင့်ထောင်ခိိုင်းကာ ကျုပ်အပေါ်က ဆောင့်လိုးသည်။
“အင့်အင့် ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလူရယ် ဆောင့်စမ်းပါ
ငါ့အဖုတ်ထဲခုမှ စိမ့်နေတာပဲဟယ် ဆောင့်ဆောင့်”
“ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်ကြီး ပြဲနေတာတောင် လိုးလို့
ကောင်းတုန်း”
“လိုးလိုး ကြိုက်ရင် လူလစ်ရင် အမြဲလာလိုး ငါ့တကိုယ်လုံး
နင်ကြိုက်သလိုသာလုပ်”
“ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ် ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း ပလွတ် ဗြွတ် ဗလွတ် ”
ဒေါ်သီတာကဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးကာ ကျုပ်လိုးချက်တွေကို တောင့်ခံနေသည်။အရည်တွေကလည်း စိမ့်ထွက်
နေလို့ အဖုတ်ကြီး ဗွတ်ပါ ပေါက်နေလို့ အသံတွေ တဘွတ်ဘွတ် တဗြွတ်ဗြွတ်နဲ့ ထွက်လာသည်။ဖင်နှိုက်နေတဲ့လက်တွေကို ထုတ်ကာ �ရှေ့ကိုကုန်းပြီး ဒေါ်သီတာ ပါးစပ်ထဲ
ထည့်ပေးတော့ လက်တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်နေသည်။
ကျုပ် ကိုယ်ကို ပြန်မတ်ကာ ဖင်ဝကိုလီးတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။ဖင်ခံနေကျ ဒေါ်သီတာက ဖင်ဝကို လီးတေ့လိုက်တာနဲ့ ဖင်ကြောတွေလျော့ကာ ဖွင့်ပေးထားလို့ လီးက
အဝင် တင်းကြပ်မနေဘဲ တထစ်ထစ်နဲ့ ဖင်ထဲအဆုံးမြုပ်
သွားလေသည်။
“ဗြစ်ဗြစ် ဗြွတ် �ဘုဘု ဗြီးးးးဘလွတ် ”
“အူးးးးကောင်းလိုက်တာ မရပ်နဲ့တော့ ဆက်လိုး ဖင်က
ဒီထက်လည်း ပိုမပြဲတော့ဘူး လိုးသာလိုး ခဏတော့ ပြန်
ထုတ်အုန်း”
ဒေါ်သီတာ ပြောတာနဲ့ ကျုပ် နှစ်ချက်လောက်ညှောင့်ကာ
လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“�ဗြွတ်”
ဒေါ်သီတာက သူ့လက်ထဲတံတွေးထွေးကာ ဖင်ဝမှာ သုတ်ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖင်ကြီးကိုင်ကာဖြဲပေးတော့သည်။
“ကောင်းလူ မညှာဘဲ စိတ်ကြိုက်သာလိုး လရည်လည်း
ဖင်ထဲမှာပဲပန်းထည့်ပေး ဒီရက်က မလွတ်တဲ့ရက်မို့ အဖုတ်ထဲမပန်းနဲ့အုန်း”
“ဟုတ်ပြီ ဖင်ပေါက်ကြီး ညှစ်ညှစ်ပေးဗျာ”
ကျုပ်လည်း ဖြဲပေးထားတဲ့ ဖင်ပေါက်ဟောင်းလောင်းကို
တံတွေးထပ်ထွေးချပြီး လီးထိပ်လေးပဲတေ့ပြီး လိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။
“ဗြီးးးဘွတ် ဘလွတ် ဖောက် ဘွတ်ဘွတ်”
ဖင်ဝကိုညှစ်ညှစ်ပေးတာ လီးကို စိမ့်နေတာပဲ။အချိန်လည်း
သိပ်မရတော့ ဇိမ်ဆွဲလိုးမနေဘဲ စိတ်ကို လွှတ်ချကာ ဖင်ကို
အားနဲ့ဖိဖိလိုးပြီး လရည်တွေ တဗြင်းဗြင်းပန်းထည့်ကာ
ဒေါ်သီတာပေါ် �မှောက်ချလိုက်တော့သည်။
“အားးးရှီးးး ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်ခေါင်းကြီး အီစိမ့်နေတာပဲ”
“အင်းးကောင်းတာအရမ်းပဲ ထကြစို့ အချိန်တောင် လင့်နေပြီ နောက်နေ့ကျ လစ်တာနဲ့လာခဲ့”
ကျုပ်တို့နှစ်ယောက် စတိုးခန်းကနေ လူလစ်မလစ်ကြည့်ပြီး
အိမ်ဘက်ပြန်လာကြသည်။အပေါ်ထပ်က မျိုးမျိုးအေးရဲ့
စာကျက်သံလေးက စာစာ စာစာနဲ့ကြားနေရတုန်းပဲ။
ကျုပ်လည်း ဝပ်ရှော့ဂိုထောင်ဘက် ပြန်လာကာ အပေါ်ထပ်
တက်လိုက်သည်။လှမိုးကတော့ သူ့ခြင်ထောင်ထဲမယ်
ပုဆိုးတစ်ခြား လူတစ်ခြားနဲ့ အိပ်ပျော်နေသည်။လီးက
လူနဲ့မလိုက်အောင်ထွားနေသည်။ကျုပ်ခြင်ထောင်ထဲဝင်ကာ ဖုံးဖိပေးရင်း ကိုယ့်ခြင်ထောင်ဘက် ကိုယ်ဝင်ကာ အိပ်လိုက်တော့သည်။
ကျုပ်ဒီလိုနဲ့ အလုပ်ထဲ ပြန်နစ်ဝင်သွားပြီး အလုပ်လုပ်လိုက်
လစ်ရင် ဒေါ်သီတာ ပြေးလိုးလိုက် မျိုးမျိုးအေးကို စာပြပေးလိုက်နဲ့ဖြတ်သန်းလာသည်။နှစ်လကြာတော့အနီးကပ် ဆယ်ရက်တက်ဖို့ဖြစ်လာသည်။လိုးတဲ့ကိစ္စကို ခဏရပ်ပြီး စာကိုအာရုံစိုက်ရသည်။စာမေးပွဲဖြေတော့ အေးဆေး။
မဖြေနိုင်တဲ့ဘာသာကတော့ ဆရာမဆီ သွားပြီး ပါတိတ်နဲ့
ဂါရတော့မှာပဲ ဟဲဟဲ။စာမေးပွဲ ဖြေပြီး နှစ်ရက်လောက်ကြာတော့ အမေ ကုန်ဖိုးတွေသိမ်းဖို့ရောက်လာသည်။စာမေးပွဲအပြီး အလုပ်လည်း တန်းလုပ်လိုက်တယ်။ နားမနေတော့ပါဘူး။အလုပ်တွေကလည်းတန်းစီနေတာလေ။အမေရောက်တော့ အလုပ်လည်း နည်းနည်းပါးသွားရယ် ဆရာကလည်း
မင်း အေးဆေး နားအုန်းဆိုလို့ အမေနဲ့လိုက်သွားတယ်။
ကျုပ်မှာ မလိုးရတာ တပတ်မကတော့ဘူးဆိုတော့ အမေ့
မြင်ကတည်းက လီးတောင်နေပြီလေ။ဆရာ့ အိမ်မှာလည်း
ဒီရက်ထဲ ဒေါ်သီတာ အမျိုးတွေရောက်နေတော့ ကျုပ်နဲ့
ဒေါ်သီတာ မလိုးရဘူးလေ။ တည်းခိုးခန်းရောက်တော့
တံခါးလော့ ချကာအမေ့ကို ပွေ့ချီပြီး နှုတ်ခမ်းထူလေး
ဆွဲစုပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။အဝတ်တွေ ချွတ်မနေဘဲ ထဘီလှန် လုံချည်ချွတ်ရုံနဲ့ပဲ တန်းလိုးသည်။
“ဟဲ့ သား နေအုန်းလေ အဝတ်တွေ ချွတ်အုန်းမယ်”
“လိုးရင်းနဲ့ ချွတ်မယ်အမေရာ ခုတော့ အရမ်းလိုးချင်နေပြီ
မလိုးရတာ ကြာပြီလေ”
“ခစ်ခစ်ခစ် ဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာ ငါ့သားလေး ဆာနေမယ်
ဆိုတာသိတာ အမေက သားစာမေးပွဲပြီးမယ့်အချိန်နဲ့ တိုက်ပြီးလာတာလေ လိုးစမ်း ဒီည အမေ့စပ်ပတ်ကြီးထဲကနေ
အမေ့သားလီးကို မချွတ်တမ်းလိုး ”
“ရက်လွတ်ရဲ့လား အမေရ”
“လွတ်တာပေါ့သားရဲ့ စိတ်ချရတယ် အမေ မနေ့ကပဲ
ရာသီလာပြီးသွားပြီ စိတ်ချလက်ချလိုး အမေစပ်ပတ်ထဲ
လရည်တွေ အပြည့်သာ ဖြည့်ပေး”
“လိုးမယ်အမေရာ အမေစပ်ပတ်ကြီး ရွဲပလဲနေအောင်
လိုးပစ်မယ်ဗျာ”
“လိုးပါတော် စိတ်ကြိုက်သာလိုးး”
“အမေ ”
“ရှင့် အမေ့သားကြီး ပြောလေ ဘာပြောချင်လို့လဲ ”
“ဒီစပ်ပတ်ကြီးက သားပိုင်တဲ့စပ်ပတ်ကြီးနော်”
“ဒါပေါ့ အမေ မသေမခြင်း သားလိုးချင်သလောက်သာလိုး
သား မိန်းမရလည်း အမေက သားမိန်းမအလစ် လာပြီး အလိုးခံမှာ”
“စိတ်ချအမေရယ် အမေ့စပ်ပတ်က သားအမြဲစွဲလမ်းရတဲ့စပ်ပတ် ဘယ်သူ့စပ်ပတ်လိုးလိုး အမေ့စပ်ပတ်လိုးရတဲ့
အရသာကို မမှီဘူး”
“အမေလည်း သားအဖေလီးရယ် သားလီးရယ်နဲ့ပဲ ခံဖူးတာ
ဒါပေမယ့် သားလီးနဲ့အလိုးခံရတဲ့အရသာကိုအရမ်းကြိုက်တယ် ”
“ကောင်းလိုက်တဲ့ စပ်ပတ်ကြီးအမေရာ ”
“ဖောင်းဖောင်းဖောင်းဖောင်း”
ကျုပ်လည်း ငတ်နေတာရယ် အမေ့စပ်ပတ်လိုးတိုင်း ခံစားရတဲ့ အရသာက အမြဲရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေရတာမို့ ဒီတစ်ခါတော့ သိပ်မကြာလိုက်ပါ။အမေ့အဖုတ်ထဲ လီးတဆုံးနှစ်ပြီး လရည်တွေ ပန်းထည့်ကာအမေ့အပေါ်မှာ အနားယူနေသည်။
“အမေ ပြီးရဲ့လား သား ဒီတစ်ခါ အရမ်းမြန်သွားတယ်ဗျာ”
“ပြီးတာပေါ့သားရယ် သားလီး စပ်ပတ်ထဲ တဆုံးဝင်ကတည်းက အမေ တစ်ခါပြီးသွားပြီ”
အမေ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ကြင်နာစွာစုပ်နမ်းရင်း အကျီ်တွေကို ချွတ်ကာ ဘေးပစ်လိုက်ကြသည်။
“သားကို ဝမ်းသာစရာပြောတယ်”
“ဘာလဲဟင် အမေ သားအတွက် ကလေးတစ်ယောက်
မွေးပေးမလို့လား”
“ဖြစ်နိုင်ရင် အမေက သားနဲ့ရတဲ့ကိုယ်ဝန် လွယ်ပြီး သားအတွက် သားလေးတစ်ယောက် မွေးပေးချင်တာပေါ့
သားရယ် မဖြစ်နိုင်လို့ပေါ့ ခု အထဲကို လရည်အဝင်ခံတာတောင် ရက်လွတ်လို့လေ သားရဲ့ ခု သားအတွက် ကလေး
တစ်ယောက် မွေးပေးမှာက အမေ မဟုတ်ဘူးသားရဲ့မမ
ရွှေဥ သားရဲ့ ခု သူ ကိုယ်ဝန် နှစ်လရှိနေပြီလေ အိမ်မှာတော့
ပျော်ကြရွှင်ကြပေါ့ သူ့ယောကျ်ား ဝင်းကျော်ကတော့
အူကိုမြူးနေတာပဲ အမေကတော့ ဒီကိုယ်ဝန်က သားနဲ့ရတာလို့ပဲ ထင်တယ်”
“မွေးလာတော့ သိမှာပေါ့အမေရယ် သားနဲ့တူရင် သားရဲ့ ကလေးပေါ့ဗျာ တကယ်လို့ သားရဲ့ကလေးသာဆို သားက
ကလေး လေးယောက်အဖေ ဖြစ်လာမှာပေါ့နော်အမေ”
“အင်းပေါ့ သားရယ် တရားဝင် ကလေးမွေးချင်ရင်
မိန်းမယူတော့ သားကအခု ဝပ်ရှော့ပညာမှာ တော်တော်
ကျွမ်းကျင်နေပြီလို့ သားဆရာကပြောတယ် သား မိန်းမယူတော့”
“အာ အမေကလည်း မိန်းမယူဖို့နေနေသာသာ ရည်းစားတောင် သားမှာမရှိဘူး”
“အမေတော့ သားဆရာရဲ့သမီး မျိုးမျိုးအေးလေးကို
မျက်စိကျတယ်ကွယ် သူ့ပုံလေးက ရိုးရိုးအေးအေးလေးနဲ့
ချစ်စရာလေး လိမ်လည်း လိမ္မာတယ် သားအပေါ်လည်း
သံယောဇဥ်ရှိပုံပဲ”
“အကိုလို ခင်တွယ်တာပါအမေရယ် သူက ငယ်သေးပါတယ် တက်လမ်းလည်းရှိသေးတယ် စာလည်း မဆိုးဘူးဗျ
သား သူ့ကို စာပြပြပေးနေရတာ သူကစာရတယ် ”
“သားကရော သူ့အပေါ် ဘယ်လိုနေတုန်း”
“ညီမလေးတစ်ယောက်လိုပါပဲအမေရယ် ဝိုင်းဝိုင်းချစ်မရှိတော့ ဒီမှာ ညီမတစ်ယောက် အစားရသလိုပဲပေါ့ဗျာ”
“အမေ တစ်ရက်တော့ မသီတာကို စကားခေါ်ကြည့်ပါ့မယ်
သူတို့သဘောတူရင် အမေက ပေးစားမှာ ငါ့သားကို”
“အမေကလည်းဗျာ သားက အမေ့ကိုတောင် လိုးလို့မဝသေးဘူးဗျ ”
“ရေရှည်အတွက်ပြောတာပါ သားရယ် အမေနဲ့သားက
ကြုံရင် ကြုံသလို လိုးလို့ရပါတယ် အမေ့စပ်ပတ်ကြီးက
သားအတွက်ပဲဟာ သားမှာ ရည်းစားမရှိဘူးဆို အမေ
စီစဥ်တာ သားလက်ခံရမယ် ”
“ဟင်းးးးအမေ့သဘောပါဗျာ ခုတော့ အမေ့စောက်ဖုတ်ကိုပဲ
ဝအောင်လိုးအုန်းမယ်”
“လိုးပေါ့သားရယ် ဒီည သားအတွက် အမေက အဆင့်သင့်ပဲ”
ကျုပ်လည်း အမေနဲ့ စကားပြောရင်း လှုပ်ရုံလေး �ညှောင့်လိုး လိုးနေရာကနေ အမေညှစ်ညှစ်ပေးလို့ လီးက အထဲမှာ
မာထန်လာသည်။စကားပြောတာတွေရပ်ပြီး လီးနဲ့သက်သေ
ပြတော့သည်။အမေ့ဖင်အောက်မှာ ခေါင်းအုန်းတစ်လုံးထိုးထည့်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကော့ပေးထားသလိုကို
ဖြစ်နေသည်။နှုတ်ခမ်းလေးစုပ်ရင်းလိုးလိုက် နို့လေးစို့လိုက်
လိုးရင်း လီးဆွဲချွတ်ပြီး အဖုတ်ကြီးကို ယက်လိုက်နဲ့ အမေ့ကို စိမ်ပြေနပြေထိုင်လိုးနေသည်။၂ချီလောက်ထပ်ပြီးတဲ့အထိစောက်ဖုတ်ကိုချည်း ပုံစံမျိုးစုံလိုးပစ်သည်။လရည်ကိုလည်း စောက်ဖုတ်ထဲကိုပဲပန်းထည့်ပစ်သည်။
အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတပ်လျက်ပဲ နားကြတာ ဗိုက်လည်း ဆာလာကြတာမို့ ရေထချိုး အဝတ်တွေဝတ်ပြီး
တရုပ်ဆိုင်သွားကာ အမေနဲ့ကျုပ် စားကြသောက်ကြသည်။
ပြန်လာတော့လည်း မလိုးကြသေးဘဲ အိပ်ယာပေါ် စကား
ပြောရင်းအဖုတ်နှိုက် လီးနှိုက်ကာ မှုတ်စုပ်ပဲလုပ်ကြသည်။
အမေ့က ကျုပ်ကိုခွကာ မျက်နှာကို စပ်ပတ်နဲ့ပွတ်သလို
ကျုပ်ကလည်း အမေ့ပါးစပ်ထဲ လီးတစ်ဆုံးသွင်းပြီး လိုးပစ်သည်။ဒီတစ်ခါမှာတော့ကိုယ်စီ သုတ်ရည်တွေ မျိုချကြပြီး သားအမိနှစ်ယောက် လေမတိုးနိုင်အောင် ဖက်ကာ အိပ်လိုက်ကြသည်။လီးကတော့အမေ့ပေါင်ကြားထဲဆိုက်နေပြီး
အမေက သူ့စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်းကြားညှပ်ပေးထားသည်။
မိုးအလင်းလိုးချင်ပေမယ့် အမေလည်း ခရီးပမ်းလာတာမို့
ဒီလောက်နဲ့ပဲကြေနပ်လိုက်သည်။ ညသန်းခေါင်ကျ တစ်ရေးနိုးရင်တော့ လိုးအုန်းမှာပဲလေ။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၃၂)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
အမေပြန်သွားတော့ ကျုပ်လည်း အမေပြောသွားတာတွေကိုစဥ်းစားပြီး မျိုးမျိုးအေးကိုတွေ့တိုင်းစိတ်ထဲ တစ်မျိုးပဲဗျ။သူနဲ့က မောင်နှမလိုပဲနေလာတော့ ဟိုဒီစိတ်မထားတတ်ဘူးဗျ။ဆရာနဲ့ ဒေါ်သီတာကတော့ အမေပြောရင် လက်ခံ
မယ့်အနေအထားရှိတယ်။မျိုးမျိုးအေးကရိုးရိုးအေးအေး။
သူ့အမေ ဒေါ်သီတာလိုတော့ မယ်မငြင်း ကြိုက်ကုန်းမဟုတ်လောက်ဘူးဗျ။သူကဆရာနဲ့တူတာ။ရည်းစားတောင်မထားတတ်သေးဘူး။ကျနော့်အပေါ်တောင်အကိုတစ်ယောက်လို
ချွဲ့နွဲ့နေတုန်း။သူနဲ့ကျနော် ယူရမယ်ဆိုတာ တွေးမိတိုင်း
ရင်ထဲ တစ်မျိုးလေးပဲ။ကျုပ်ဘဝမှာ မိန်းမအဖုတ်တွေသာ
ပျိုပျိုအိုအိုပတ်လိုးလာတာ အချစ်ဆိုတာ ဘာမှန်းမသိဘူး။
မချစ်တတ်သေးတာလား အချစ်နဲ့မတွေ့သေးတာလားမသိဘူး။ကျုပ်ဘဝမှာ အရေးကြီးဆုံးကအမေပဲ။
အမေ့ကိုလိုးရတာကိုအကြိုက်ဆုံး။အစွဲလမ်းဆုံးပဲ။
အမေ့ကိုလိုးရတဲ့အရသာမျိုးက ဘယ်သူဆီကမှမရဘူးဗျ။အဖုတ်မျိုးစုံစားလာတော့တစ်ယောက်တစ်မျိုးဆီ ကောင်းတာသိပေမယ့် အမေ့အဖုတ်လိုးရတာနဲ့တူကိုမတူတာဗျ။အမေ့ကအကောင်းဆုံးပဲဗျို့။ခုက မြို့မှာဆိုတော့ ဆရာ့မိန်းမ ဒေါ်သီတာကိုလိုးနေရတာပဲ။ဆရာမသိအောင် ဒေါ်သီတာကိုခိုးလိုးရတာလည်း အရသာတစ်မျိုးဗျ။ဟိုကောင် လှမိုးကတော့ သိနေပြီ။သိလို့ ကျုပ်တို့လိုးတိုင်း ကင်းစောင့်ပေးသလို သူကပါချောင်းသည်။ပြီးရင် ဂွင်းတွေထုပြီး ဒေါ်သီတာကို သူလည်း လိုးချင်ကြောင်းပြောလာသည်။ကျုပ်က ကျုပ်စကားနားထောင်ရင်စီစဥ်ပေးမယ့်အကြောင်းပြောထားရသည်။
ဒေါ်သီတာနဲ့ကျုပ်တိုင်ပင်တော့ သူကမယ်မငြင်း။လှမိုးက ကျုပ်တို့လိုးတိုင်း ချောင်းတာသူ့သိလို့ ပေါ်တင်ကြည့်ခိုင်းသည်။အနားခေါ်ပြီး လီးပြခိုင်းကာ ဂွင်းထုခိုင်းသည်။ လီးစုပ်ပေးသည်။ကျုပ်လည်း အကြံရသွားပြီး လီးနှစ်ချောင်းနဲ့လိုးဖို့ပြောတော့ ချက်ခြင်းပဲ လက်ခံသည်။
အိမ်မှာ ဆရာ မရှိတဲ့ရက် လိုးကြမယ်ဆိုပြီးတိုင်ပင်ထားကြသည်။မျိုးမျိုးအေးကလည်း ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ ဖြေပြီးလို့ နယ်က သူ့အဖွားအိမ်ကို သွားလည်နေသည်။ကျုပ်တို့ သိပ်မစောင့်ရပါဘူး။ဆရာကသူ့ဘော်ဒါတစ်ယောက်အိမ်မှာ
သောက်ပွဲရှိလို့သောက်စားကြမယ် မိုးလင်းမှပြန်လာမယ်ဆိုပြီး သူ့ဘော်ဒါအိမ်ကို သွားသည်။
ကျုပ်နဲ့လှမိုး အလုပ်တွေ လတ်စသတ် သိမ်းဆည်းပြီး ရေသေချာချိုးသည်။ဆီချီးတွေနဲ့မို့ အတော်လေး ချွတ်ယူရသည်။ရေမိုးချိုးပြီးတော့ ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ပြီး ဒေါ်သီတာဆီ
သွားကြသည်။အမယ် သူကလည်း အပျံစားပြင်ဆင်ထားသည်။ကျုပ်တို့အိမ်ထဲဝင်တာနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲကနေထပြီး
အိပ်ခန်းထဲတန်းဝင်သွားရော။ကျုပ်တို့လည်း တံခါးတွေပိတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲလိုက်ဝင်တယ်။လှမိုးကို အရင်ဦးစားပေးတဲ့အနေနဲ့ အရင်လိုးခိုင်းသည်။ ဒေါ်သီတာက ဦးဆောင်တာပါ။လှမိုးက ပက်လက်လေးအိပ်နေရုံပဲ။လှမိုးကို အရုပ်လေးတစ်ရုပ်ဆော့နေသလိုကို လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်နေသည်။မျက်နှာကိုစပ်ပတ်နဲ့ပွတ်သလို ဖင်ဖြဲကာယက်ခိုင်းသည်။
သူကတော့လီးကုန်းစုပ်သည်။လီးကအပြတ်တောင်လာမှ
တက်ခွကာ ဆောင့်တော့သည်။
“အ အ အီးးး ကောင်းလိုက်တာဗျာ ”
“နင် အောက်က ငြိမ်ငြိမ်နေ ငါဆောင့်မယ် နင့်လီးက သိပ်မကြီးဘူး အယားပြေရုံပဲ ”
ဇိမ်လေးနဲ့ဆောင့်လိုက် စကောလေးဝိုင်းလိုက်လုပ်နေတာ
ဟိုကောင်က အတွေ့အကြုံ မရှိသေးတဲ့သူဆိုတော့ သိပ်မကြာပါဘူး။ဒေါ်သီတာ အဖုတ်ထဲ လရည်ပန်းထည့်ကာပြီးသွားသည်။
“နင်ကလည်းခုထိ မထိန်းနိုင်သေးဘူး ဟိုဘက်ကိုတိုးတော့
ကောင်းလူ လာလိုးပေးတော့ဟာ ငါ မနေနိုင်တော့ဘူး”
“မင်းကလည်း ငါပြောထားတဲ့ဟာတောင်မှပဲ လခွီးး”
“ဒေါ်လေးဆောင့်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ဗျ ဟီးးးး”
“ဖယ်တော့ လီးတောင်အောင်ပြန်လုပ်ထား အမ ကုန်းပေးမယ်မှတ်လား”
“အင်း နင့်သဘော”
ကျုပ်လည်း လှမိုးပေါ်ကနေ ဆင်းပြီး ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ကာ ကုန်ပေးနေသော ဒေါ်သီတာ ဖင်ကြီးပေါ်ခွပြီး
အဖုတ်ဝလီးတေ့ကာ တစ်ချက်ထဲ တစ်ဆုံးသွင်းသည်။
“ဗြွတ် ဗြစ်ဗြစ် ဗြွတ် ဒုတ်”
“အင်းးးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် အားးးရှီးးးးတစ်ချက်ထဲနဲ့တင်
ထိတယ် အင်းးဟင်းးးလိုး ကောင်းလူ မညှာနဲ့ ဆောင့်လိုး
ငါ ဒီရက်ထဲ အရမ်းယားနေတာ လိုးပစ်စမ်း အား အား”
“ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ပတ်ကြီး ပြဲရွဲနေတာတောင် အထဲမှာစည်းနေတုန်း”
“ရှီးးးးဟင်းးဟင်းးးနင့်လီးကိုကကြီးတာ ငါလည်း နင့်လီးနဲ့
အလိုးခံရတာကိုပဲ ကြိုက်တယ် ဆောင့်ဆောင့် ဟိုကောင်
ကြည့်ထား သူများဘယ်လိုလုပ်လဲဆိုတာ လာ ငါ့ဖင်ဝကို
ယက်ပြီး တံတွေးတွေ ထွေးပေး ကောင်းလူဖင်လိုးလိမ့်မယ်”
ကျုပ်တို့ကိုကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတဲ့လှမိုးလည်း ��ဒေါ်သီတာ
ပြောသလိုလုပ်ကာ ဖင်ဝကိုယက်ပြီး တံတွေးထွေးကာဖင်ထဲ လက်ညှိုးနဲ့လက်ခလည် နှစ်ချောင်းပူးပြီး ဆွနေတော့သည်။
“ကောင်းလိုက်တာ အားးးဖင်ပါခံချင်လာပြီ နှိုက်နှိုက် ဖင်ကိုနှိုက် နင်လာစမ်း လီးတောင်ပြီမှတ်လား ငါ့အောက်ဝင်ပြီး စပ်ပတ်ကိုလိုး ကောင်းလူ ဖင်ကိုလိုးဟာ”
“ဟုတ်ကဲ့အမ ဟျောင့် လာလေ အောက်ကိုဝင် ငါအမကိုမပေးမယ်”
“ဟုတ် ကိုကြီး”
ဒေါ်သီတာခါးကနေကိုင်ကာဆွဲမလိုက်တော့ ကိုယ်လုံးကြီး
အပေါ်ကြွတက်လာသည်။လှမိုးကလည်း ဒေါ်သီတာအောက်ကိုဝင်ကာ နေရာယူသည်။ကျုပ်ပြန်ချပေးတော့
ဒေါ်သီတာက သူ့အဖုတ်ထဲက ကျုပ်လီးကိုထုတ်ကာ လှမိုးလီးနဲ့နေရာချိန်းလိုက်သည်။လှမိုးလီး အဖုတ်ထဲ အဆုံးဝင်တော့ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေပြီး စကောပါဝိုင်းလေသည်။
ကျုပ်ကတော့ နောက်ဆုတ်ပေးလိုက်ကာ သူတို့လိုးနေတာ
ကြည့်နေလိုက်သည်။ကော့တဲ့သူကကော့ ဆောင့်တဲ့သူက
ဆောင့်နဲ့အပေးအယူမျှလာကြသည်။တစ်မောနားတော့
ဒေါ်သီတာက သူ့ဖင်ကြီးကော့ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖင်ကို
ဖြဲထားပေးသည်။
“ဝါးရင်းတုတ်ကြီး လာတော့ ဒီဖင်ပြဲမကို လာလိုးလှည့်”
“မပူနဲ့ လိုးမှာ ချီးပါတိုင်းသတိရနေအောင် ဖင်ပြဲအောင်
လိုးပစ်မယ်”
“လိုးစမ်းပါ အသင့်ပဲ ငါက”
ဖြဲပေးထားတဲ့ စူတူတူဖင်ဝက ပွစိပွစိနဲ့ မို့ အသဲယားကာ
လျှာနဲ့လေးငါးချက်ယက်ပြီး တံတွေးထွေးချကာ လီးတေ့ပြီး တထစ်ထစ် တ���ဗြစ်�ဗြစ်နဲ့လီးတဆုံးသွင်းချပလိုက်တော့သည်။
“အမယ်လေးး အားးးဖင်ပြဲပြီ အားးးးရှီးးးတဆုံးပဲ ဒါမျိုး
လီးမှလီးလို့ခေါ်တာ လိုးတော့ကောင်းလူရယ် ငါခံနိုင်ပြီ ငါ့ကိုမညှာနဲ့ လှမိုး အောက်ကနေ ပင့်လိုးပေးလေ ငြိမ်မနေနဲ့
ငါ့ဖင်နဲ့စပ်ပတ်ကို ဝိုင်းလိုးကြ ယားနေတာအရမ်းပဲ”
“ပိုကြပ်သွားသလိုပဲ ဒေါ်လေးရာ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ”
“ကောင်းရင်လိုး နောက်ဆို ကောင်းလူရွာပြန်ရင် နင်ပဲ လိုးရမှာ နင့်ဆရာဆီက အလိုးပညာတွေသင်ထား ဒါမှငါ့ကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးနိုင်မှာ အင်းးးဟင်းးးဟင်းးး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဒေါ်လေး”
ကျုပ်နဲ့လှမိုးလည်း ဒေါ်သီတာ စီမံသလို ဖင်နဲ့အဖုတ်ကို
ညှပ်ချသည်။ညှပ်ချတော့ အပေါ်တွေပိုကျဥ်းသွားပြီး
အရသာပိုရှိသွားသည်။မသိရင်လီးနှစ်ချောင်းပူးပြီးလိုးနေရသလိုပဲ။ဖင်နဲ့အဖုတ်ကိုဘယ်အပေါက်လိုးလိုး ပိုပြီးလိုးလို့ကောင်းနေသည်။လီးအဝင်ပိုကြပ်သွားတာကိုးး။အဲ့ညက ကျုပ်တို့တွေ လိုးလိုက်နားလိုက်နဲ့ မိုးလင်းပေါက်ပါပဲ။လိုးနည်းတွေလည်းစုံတဲ့အပြင် ဒေါ်သီတာ့ဖင်နဲ့အဖုတ်ကို တစ်ပေါက်ထဲ နှစ်ချောင်းပူးပါလိုးပစ်သည်။လိုးဖြစ်သွားတာက
ဒီလို ပုံစံတွေပြောင်းလိုးရင်း ကျုပ်အပေါ်ကနေတဲ့ပုံစံ ပြန်ဖြစ်လာသည်။ဒေါ်သီတာကလှမိုးအပေါ်မှာ ပက်လက်အလိုးခံနေတာဗျ။ကျုပ်က အပေါ်ကနေပြီးမှစောက်ဖုတ်ကြီးကို
တွယ်နေတာ။
လိုးနေရင်း အဖုတ်မှာအမြုပ်အဖြူတွေထလာတဲ့အထိပါပဲ။
လူတွေလည်း အတော်လေး အရှိန်တက်နေပြီလေ။လီးကိုအဖျားနားထိထုတ်လိုးရင်းလီးချော်ပြီး ထွက်သွားတော့ လီးပြန်တေ့လိုက်ချိန်မှာ အောက်ကနေ လှမိုးကလည်း ပင့်အလိုး စောက်ပတ်ဝကိုမတေ့မိဘဲ ဖင်ဝကိုတေ့မိတာ။ကျုပ်ကလည်း အားစိုက်ပြီးဖိအထည့် လှမိုးလီးအပေါ်ကနေကျုပ်လီးက ကပ်ပြီး ဖင်ထဲ ကျွံဝင်သွားတော့သည်။
“ဟဲ့ဟဲ့ ငါ့ဖင် အအ သေပြီ ကောင်းလူ ဖင်ထဲ လီးချောင်းပူးကြီးဟဲ့ အားးး နာတယ် နာတယ် ပြန်ထုတ် ပြန်ထုတ်”
“အင် ဟုတ်သားပဲ ခုမှတော့မထူးတော့ပါဘူး အမရယ်
ဒစ်တခုလုံးတောင်ဝင်နေပြီ လီးတစ်ချောင်းလုံး သွင်းလိုက်
တော့မယ် လှမိုး အောက်ကနေ ငြိမ်ငြိမ်နေပေး အမခါးကို
ထိန်းကိုင်ထား ငါသွင်းတော့မယ်”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး”
လှမိုးကလည်း အရှိန်တက်နေတော့ ကျုပ်သဘောအတိုင်းပါပဲ ဒေါ်သီတာခါးကိုညှပ်ပြီး ငြိမ်နေအောင်ကိုင်ထားသည်။
ကျုပ်ကတော့ ဒေါ်သီတာပေါင်နှစ်ချောင်း ပုခုံးပေါ်တင်ကာ
လီးကိုဖိသွင်းလိုက်လေသည်။လီးနှစ်ချောင်းပူးနေပေမယ့်
အရည်တွေအီရွှဲနေအောင် အလိုးခံထားရတဲ့စပ်ပတ်မို့လို့
လီးတွေမှာရော စောက်ခေါင်းထဲမှာပါ ခြောက်ကပ်မနေဘဲ
လီးတစ်ဆုံးကို ကြပ်တည်းပေမယ့်အသာအယာပဲ ဝင်သွားတော့သည်။
“အားးး သေပြီ သေပြီ ကောင်းလူ ငါ့ကိုဖင်ပြဲအောင် လိုးသတ်နေတာလား အားး မရဘူး မရဘူး ရှီးး အား နာတယ်”
ကျုပ်တို့တွေ စိတ်လွတ်သွားပြီး လီးနှစ်ချောင်းပူးကို အဝင်အထွက် ညီညီနဲ့ လိုးလိုက်တာ ဒေါ်သီတာ သေးတွေ
တဗြန်းဗြန်းထွက်တဲ့အထိပါပဲ။လီးပေါင်းစုံနဲ့ အလိုးခံဖူးတဲ့
ဒေါ်သီတာလည်း ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်ပူးအလိုးမှာ ဖလက်ပြ
သွားတော့သည်။ပြီးတာလည်း ခဏခဏပါပဲ။ကျုပ်တို့
လီးနှစ်ချောင်းဒဏ်ကို တော်တော်ခံလိုက်ရသည်။ဖင်ခေါင်းတင်မက စောက်ပတ်လည်း နှစ်ချောင်းပူးပြီး လိုးပစ်သည်။
လှမိုးက ပညာတွေ တညထဲနဲ့အစုံတက်သွားသလို ကြာကြာလိုးနိုင်သွားသည်။ကျုပ်လောက်မထိန်းနိုင်သေးပေမယ့်
အရင်ကထက်တော့ ပိုကြာကြာလိုးနိုင်လာသည်။
ကျုပ်တို့ ဒေါ်သီတာကို မုဒိန်းကျင့်သလို စိတ်လွှတ်ပြီး လိုးချင်သလို လိုးပစ်သည်။သူငြိမ်ကျသွားပြီး မျော့နေကာ ကျုပ်တို့လိုးသမျှ အော်ငြီးပြီးခံယုံသာ တတ်နိုင်တော့သည်။
အော်ငြီးနေတဲ့ပါးစပ်လည်း မခံနိုင်။တစ်ယောက်က ပါးစပ်လိုးရင် တစ်ယောက်က ဖင်နဲ့အဖုတ်ကိုလိုးလိုက် လီးနှစ်ချောင်းပူးပြီး လိုးလိုက်နဲ့ပုံစံတွေကိုစုံလို့။မိုးလင်းကာနီးတော့ ကျုပ်နဲ့လှမိုး ဘေးတိုက်အနေအထားလှဲကာ တစ်ယောက်ကဖင်ကိုလိုး တစ်ယောက်က စောက်ဖုတ်ကို လိုးကာ လရည်တွေ ကိုယ်စီပန်းထည့်ကာ ရပ်နားလိုက်တော့သည်။
လီးတွေစွပ်လျက်သားနဲ့ ခဏမှိန်းကာ မိုးလင်းကာနီးတော့
ပြန်ထသည်။အိပ်ချလိုက်ရင် မနိုးတော့မှာသိလို့ အိပ်ချင်စိတ်ကိုဖျောက်က ကုန်းထသည်။ဒေါ်သီတာကို ရေချိုးခန်းခေါ်သွားကာရေနွေးလေးနဲ့စပ်ပြီးရေချိုးပေးသည်။ပြီးတော့ကော်ဖီဖျော်ပြီး မုန့်လေးနဲ့စားစေကာအကိုက်အခဲပျောက်ဆေးတိုက်သည်။အိပ်ခန်းထဲရှင်းချင်လို့ ဒေါ်သီတာကို
ဧည့်ခန်းမှာ ခဏလှဲစေပြီး ကျုပ်တို့အခန်းကိုရှင်းရသည်။
အခန်းထဲမယ်လရည်နံ့တွေမွှန်ထူနေလို့ အိပ်ယာခင်းတွေ အသစ်လဲပြီး အမွှေးနံ့သာတွေ ဖျန်းထားရသည်။အိပ်ယာခင်းတွေကိုတော့ ဆပ်ပြာနဲ့စိမ်ထားလိုက်သည်။
အိပ်ယာခင်းအသစ်လေး ပြန်ပြင်ပေးပြီး ဒေါ်သီတာကို
ခေါ်ကာ နွေးနွေးထွေးထွေးလေး အိပ်စေသည်။
ဒေါ်သီတာကတော့ ဖင်နဲ့အဖုတ်ပါ ယောင်ဖူးဖူးလေးနဲ့
အပေါက်တွေတော်တော်လေးကျယ်ကုန်သည်။နီရဲရဲလေးနဲ့
အထိတောင်မခံနိုင်တော့ အနာသက်သာအောင် ကျုပ်ဆရာခိုလေးသိပ်ပေးထားလိုက်သည်။ဆရာတို့ပြန်လာရင်
ဒေါ်သီတာ အထက်လန်အောက်လျောဖြစ်လို့ ကျုပ်တို့ ပြုစု
ပေးထားတယ်လို့ပြောကြဖို့ ကျုပ်တို့တိုင်ပင်ကာ ဒေါ်သီတာ
အဝတ်အစားအဟောင်းတွေလည်း စိမ် ထဘီလည်း သုံးလေးထည်လောက် ဟန်ပြ ဆပ်ပြာနဲ့စိမ်ထားလိုက်သည်။
အားလုံးပြီးတော့ လူကလှုပ်တောင် မလှုပ်ချင်တော့။
လှုပ်တောင်မလှုပ်နိုင်တော့ပါ။ကျုပ်နဲ့လှမိုး ကြက်ဥတစ်လုံးစီနဲ့ပျားရည်ဖျော်ပြီးသောက်ကာ လှမိုးကို ဂိုထောင်အပေါ်ထပ် ပြန်အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ ကျုပ်ကတော့ ဆရာတို့အိပ်ခန်းအပြင်ကကုလားထိုင်လေးမှာအိပ်လိုက်သည်။ဒါမှလည်း သဏ္ဍန်လုပ်သရုပ်တူမှာကိုးးဗျ။ဒေါ်သီတာကတော့
ပြောပါတယ် ကောင်းလူ နင်ဟာလေ ဒါမျိုးဆို ဥာဏ်ကြီးပဲတဲ့။
ကျနော်တွက်တဲ့အတိုင်းပါပဲ။ဆရာပြန်လာတော့ နေတော်တော်မြင့်နေပြီ။သူ့အိပ်ခန်းမှာ ကျနော်အိပ်နေတာ
မြင်တော့ လာနှိုးသည်။ကျုပ်လည်းအကြောင်းစုံရှင်းပြတော့ ကျေးဇူးတွေတင်ပြီး အခန်းထဲဝင်ကာ သူ့မိန်းမကိုဆေးခန်းသွားမလား ဘာလားနဲ့မေးနေသည်။ဒေါ်သီတာကလည်း အိုက်တင်ကောင်းတယ်။ကျုပ်နဲ့လှမိုး ပြုစုပေးထားလို့ သူတော်တော်သက်သာနေပြီ ဆေးလည်းတိုက်ထားလို့
ဘာမှမဖြစ်တော့ကြောင်းနဲ့ ဒီနေ့ ကျုပ်တို့ကို အလုပ်မခိုင်းတော့ဘဲ အနားပေးဖို့ပါပြောနေတော့သည်။ဆရာကအခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာပြီး ကျုပ်ကို အိပ်ယာမှာပြန်အိပ်ဖို့ပြောသည်။လှမိုးကပါ ဆရာ့အသံကြားလို့ ဆင်းလာသည်။
တညလုံး ကဲထားတော့ �ညှောင်နာနာနဲ့ပေါ့ ဟီးး။ဆရာကတော့ အဟုတ်ကြီးထင်နေတာ။
ကျုပ်တို့လည်း မလိမ်မဖြစ်လို့သာ လုပ်ကြံဇာတ်လမ်းဆင်ပြီး လိမ်လိုက်ရတာ ဆရာ့ပုံစံကြည့်ပြီး အားတွေနာနေရတယ်။အာ့နဲ့ အိပ်ရေးဝပါပြီ ညကျ ဒေါ်သီတာ အန်ထား
ပါထားတဲ့ဟာတွေစိမ်ထားတဲ့ ထဘီတွေ အိပ်ယာခင်းတွေ
လျော်မယ်လုပ်တော့ ဆရာက မိန်းမထဘီတွေကွာ ငါ လူခေါ်ပြီး လျော်ခိုင်းပါ့မယ် ဘာညာနဲ့ တားနေသည်။ကျုပ်တို့လည်း ရပါတယ် ဆရာရယ်( ဆရာ့မိန်းမ ကျနော်မိန်းမ အဲ့ဟုတ်ပေါင်(စိတ်ထဲကပြောတာပါ ဟီးးး)) ဆရာကတော်ပဲဟာ ကျနော်တို့အမေလိုပဲ ကိုယ့်မိဘလိုပဲ သဘောထားတာဘာညာနဲ့ရွှီးပြီး နှစ်ကောင်သားအိပ်ယာခင်းတွေအဝတ်အစားတွေ ထဘီတွေ အကုန်ထလျော်ပလိုက်သည်။
ဆရာကတော့ အေးအေး ငါ့တပည့်တွေ ခုလို ဆရာနဲ့ ဆရာ့မိသားစုအပေါ်သိတတ်တာ ဝမ်းသာတယ် ကျေးဇူးလည်း
တင်တယ် အားလည်းအားကိုးတယ်ဆိုပြီး နေ့လည်စာကို
သူကိုယ်တိုင် စျေးသွားပြီး ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်နေတော့သည်။
“ဟူးးးးလိမ်တယ် လွယ်တယ်ဆိုပေမယ့် လွယ်တော့မလွယ်ဘူးနော် ကိုယ့်လိပ်ပြာကိုယ်မလုံဘူးရယ်”
အဲ့ဒါ ကျနော့်ဘဝမှာ အကြီးအမားဆုံး လိမ်ခဲ့ဖူးတာပါပဲ။
အဲ့ချိန်ကစပြီး နောက်ပိုင်း ဆရာ့အပေါ် ဘယ်တော့မှ မလိမ်တော့ဘူး။ဆရာမသိအောင် ဒေါ်သီတာနဲ့ ခိုးလိုးကြပေမယ့်
ကျန်တဲ့အပိုင်းမှာတော့ သစ္စာရှိရှိနဲ့ပဲ နေကြပါတယ်။အလုပ်ကို မခိုမကပ်ဘဲပိုကြိုးစားတယ်။ဆရာက ဒါဆို ဒါပဲ။
ဒေါ်သီတာကလည်း ဆရာ့ကို သနားသွားလို့လားမသိဘူး။ကျနော်တို့အပြင် အခြားလူနဲ့ ကုန်းတာလုံးဝမရှိဘဲ ခြေကိုငြိမ်သွားတော့တယ်။ဒါပေမယ့် ဆရာလစ်တာနဲ့ ကျုပ်ရှိရင်မရှိ မရှိရင် လှမိုးနဲ့ကုန်းတော့သည်။နှစ်ပင်ပူးအလိုးခံတာကလည်း ခဏခဏပါပဲ။
ဒီလိုနဲ့ နေလာရင်း ကျုပ်လည်း နောက်ဆုံးနှစ်စာမေးပွဲ အောင်စာရင်းထွက်တယ်။အောင်တယ်လေ။ဘွဲ့ယူဖို့ပဲကျန်တော့တယ်။မျိုးမျိုးအေးတောင် သူတက်ခဲ့တဲ့ဟိုဘက်
နှစ်ရပ်ကွက်ကျော်က ကျုရှင်မှာ ဂိုက်ဆရာမပြန်လုပ်နေတယ်။သူက အောင်မှာပါ။ဂုဏ်ထူးဘယ်နှစ်လုံးပါလာမလဲပဲ စောင့်ကြည့်ရမှာ။သူက ဂိုက်လုပ်တော့ သူ့ကျူရှင်သွားတဲ့အခါ အကြိုအပို့လုပ်ပေးရတဲ့တာဝန်က ကျုပ်ပုခုံးပေါ်ကျလာတယ်။ဒီကြားထဲ အမေလာသေးတယ်။ဆရာနဲ့ဒေါ်သီတာကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် ရွှေနားတော်သွင်းပြီးရွေလမ်းငွေလမ်း ဖောက်ထားသလားမသိဘူးဗျ။ကျုပ်ကိုတော့
ဘာမှမပြောသေးဘူး။ဒါပေမယ့်ဆရာနဲ့ဒေါ်သီတာက ကျုပ်ကို အရင်ကထက် ပိုပြီး နူးနူးညံ့ညံ့ဆက်ဆံတယ်။အရင်ကတည်းက ကိုယ်အိမ်သားလိုပဲနေထိုင်ပြောဆိုဆက်ဆံလာတယ်ဆိုပေမယ့် ခုက အဲ့ထက်ပိုလာတာကို ကျုပ်သတိထားမိတယ်။အမေကလည်းကျုပ်ဆီလာရင် မျိုးမျိုးအေးကို စျေးခေါ်သွားပြီး ဟိုဟာဝယ်ပေးရတာနဲ့ ဒီဟာဝယ်ပေးရတာနဲ့သမီးလေး သမီးလေးဆိုတာက ပါးစပ်ဖျားကမချဘူး။
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေး ပါလာတဲ့အခါဆို မျိုးမျိုးအေးကို
ယောင်းမ ယောင်းမနဲ့ခေါ်နေတာ။
ကျုပ်နဲ့မျိုးမျိုးအေးကို အနေနီးပြီး အိုးခြင်းထားအိုးခြင်းထိ
ကြိုးခြင်းထား ကြိုးခြင်းညိအောင် ကြံနေသလားပဲ။ကျုပ်မှာ နေ့တိုင်းမနက်ရော ညပါ မျိုးမျိုးအေးကို စက်ဘီးလေးနဲ့
ကြိုပို့နေရတာပါပဲ။အပေါ်မှာ ပြောဖူးသလိုပဲ ကျုပ်က
မိန်းမတွေသာ ပျိုပျိုအိုအိုလိုးပြီး ကလေးထွက်အောင်
လုပ်လာတဲ့ကောင် အချစ်ဆိုတာဘာလဲမသိတဲ့ကောင်လေ။
ရည်းစားမှမထားဖူးတာကိုဗျ။မျိုးမျိုးအေးအပေါ် သံယောဇဉ်တော့ရှိပါတယ်။ကိုယ့်ညီမလေးလိုတော့ ချစ်တယ်။ချစ်သူလို ချစ်လားဆိုတာတော့ ကျုပ်လည်း မခွဲခြားတတ်ဘူး။
နောက်ပြီး ကျုပ် စက်ဘီးနဲ့ ကြိုပို့ရတယ်ဆိုတာကလည်း
ကျုပ်တို့နေတဲ့ရပ်ကွက်ထဲက ရပ်ကွက်လူမိုက် စိုးကြီးဆိုတဲ့ကောင်က မျိုးမျိုးအေးကို အသေကြိုက်နေတဲ့ကောင်။
မျိုးမျိုးအေးကို တစ်ခါရည်းစားစကားလိုက်ပြောရင်း
ကျုပ်နဲ့တွေ့လို့ ဟန့်တားခဲ့ဖူးတယ်။အဲ့ကောင်က ကျုပ်ကိုတော့လန့်တယ်။ကျုပ်ကလည်း ဒီရပ်ကွက်နေလာတော့
ဘယ်ကောင်ဘာလဲသိနေတာကိုး။ဧရာဝတီအညာသားသွေး
ဘယ်လောက်ရဲလဲဆိုတာလည်း အားလုံးသိအောင်ပြထား
ဖူးတယ်လေ။ကျုပ်လက်ဆလက်နကိုသိတော့ ဒီကောင်
�ရှေ့ဆက်မတိုးရဲဘဲ ငြိမ်နေတာ။ဒီဇာတ်ကြောင်းထဲမှာ
မလိုအပ်လို့ ထည့်မပြောခဲ့တာပါ။တော်ကြာ ခင်များတို့က အပေါက်ပဲစွပ်နေတဲ့ကောင်ထင်မှာစိုးလို့ ဟီးး။
အဲ့အချိန်ကတည်းက မျိုးမျိုးအေးကို ကျူရှင် ကြိုပို့ရတဲ့
တာဝန် စယူခဲ့ရတယ်ပဲဆိုပါတော့ဗျာ။မျိုးမျိုးအေးက
ခုနောက်ပိုင်း တော်တော်လေး လှလာတာဗျ။လှသွေးကြွယ်ပြီး အဖုအထစ် အကွေ့အကောက်လေးတွေစုံလင်လာတယ်။ဒေါ်သီတာရဲ့အသားအရည် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်နဲ့
မျက်နှာလေးက သူ့အဖေ ဆရာ့ဦးအောင်လင်းနဲ့တူနေတော့
အဖေရော အမေရောရဲ့အလှတွေစုပြီး လှချင်တိုင်းလှနေတော့တယ်။ကျုပ်လည်း နေ့တိုင်းလိုလို အိမ်မှာ တွေ့နေရတယ်ဆိုပေမယ့် နှစ်ယောက်ထဲ စက်ဘီးလေးနဲ့သွားလာချိန်ဆိုကျုပ်စိတ်ထဲတစ်မျိုးပဲဗျာ။ကိုထီးဆိုခဲ့တဲ့ သီချင်းလေးလိုပဲ။
“ဘီးကလေးကိုစီးး အချစ်ကလေးကိုတင်ပြီး”
အဲ့သီချင်းကလည်း စခေတ်စားလာတဲ့အချိန်ဆိုတော့
ကျုပ်စိတ်ထဲ သူနဲ့တူတူသွားလာနေချိန်ဆို လေပေါ်မြောက်တက်နေသလိုဖြစ်နေတော့တယ်။ကျုပ် မျိုးမျိုးအေးကို
ချစ်နေသလားဆိုတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်မေးနေမိတယ်။
တစ်ရက်မှာတော့ ကျုပ် သူ့ကိုချစ်နေမိပြီဆိုတာ သေချာသွားတယ်ဗျ။သူ့ကျုရှင်မှာ သူနဲ့ရွယ်တူကောင်လေးနဲ့ရင်းရင်းနှီးနှီးစကားပြောနေတာ တွေ့လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ
ကျုပ်စိတ်ထဲဗလောင်ဆူသွားတယ်။သူ့ကိုဆုံးရှူံးရမှာကြောက်လာတယ်။အပိုင်သိမ်းထားချင်စိတ်လည်း ဖြစ်လာတယ်။အဲ့တော့ မဖြစ်တော့ဘူး သူ့ကို ဖွင့်ပြောပြီး ရည်းစားဖြစ်အောင်လုပ်မယ်။ပြီးရင်အမေလာရင်တောင်းပေးဖို့ပြောမယ်လို့တွေးနေမိတယ်။
“ကိုကြီး ကိုကြီး ဘာတွေတွေးနေတာလဲ သွားကြရအောင်လေ”
“အော် အင်း တက်လေ ပုတု ကိုကြီးအတွေးလွန်သွားလို့
ဆောရီးးး”
ကျုပ် စက်ဘီးကိုလှည့်လိုက်ပြီး ပုတု(မျိုးမျိုးအေးနောက်ပိုင်း ပုတုအဖြစ်သာ ထည့်ရေးပါတော့မည်)ကို
စက်ဘီးပေါ်တက်ထိုင်လိုက်တော့ ကျုပ် စက်ဘီးကို နင်းထွက်လိုက်တော့သည်။အလယ်ရပ်ကွက် ရောက်လာတော့
ရပ်ကွက်စျေးလေးကိုဝင်ကာ ဒေါ်သီတာမှာလိုက်တဲ့
အသီးအရွက်နဲ့ ဟင်းချက်စရာလေးတွေ ဝယ်ကြသည်။
ဝယ်စရာတွေပြီးတော့ အပင်ရိပ်ကောင်းကောင်းအောက်မှာ
ဖွင့်ထားတဲ့အအေးဆိုင်မှာ ကျုပ်နဲ့ပုတု အအေးထိုင်သောက်ကြသည်။
“ဟွန့် ခုနကဘယ်ကောင်မလေးအကြောင်းတွေးနေလို့ ပုတု
ကိုကြီးနားရောက်လာတာတောင် မသိတာလဲ ကိုကြီးနော်
ရုတ်ရုတ်လုပ်ရင် အဒေါ် ဒီတစ်ခါလာရင် တိုင်ပစ်မှာ”
“တိုင်ပေါ့ တစ်ခါထဲ နားဖောက်ပြီးသားဖြစ်သွားတာပေါ့”
“ရှင် ဘယ်လို”
“ဟုတ်တယ် ပုတု ကိုကြီးလေ ပုတုကိုချစ်မိနေပြီ ခုနက
တွေးနေတာလည်း ပုတုအကြောင်းတွေးနေရင်း အတွေးလွန်သွားတာ”
“အဟွတ်အဟွတ် အု ခု ခု ကိုကြီး ပုတုကို ရည်းစားစကား
ပြောနေတာလားဟင်”
“ဟုတ်တယ် ပုတု ကိုကြီးရည်းစားမထားဘူးတော့ ဘယ်ကစပြောရမလဲဆိုတာမသိဘူး ဒါပေမယ့်ကိုကြီး ပုတုကိုချစ်တယ် ပုတုကရော ကိုကြီး ကိုချစ်လား”
“ဟာ ကိုကြီးကလည်း”
ပုတု ရှက်ပြီး နားရွက် ပါးမို့နဲ့ နှာသီးဖျားတွေပါ ရဲရဲနီသွားကာ ခေါင်းလေးငုံ့သွားသည်။ လူဘယ်ညာကြည့်လိုက်တော့
လူလည်းမရှိတာနဲ့ ကျုပ် ပုတုလက်ကလေးကိုဖွဖွဆွဲကာ အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
“ဟင် ပုတု ဖြေပါအုန်း ကိုကြီးကိုချစ်လားလို့”
“အို ကိုကြီးကလည်း လွှတ်ပါ ဘယ်လိုလူကြီးလည်း မသိဘူး ရည်းစားစကားပြောပြီး တစ်ခါထဲလက်ကိုင် အဖြေတောင်းတယ် လွှတ်ပါ လူတွေမြင်ကုန်မယ် ပုတုရှက်လို့”
“အာ့ဆိုဖြေလေ ကိုကြီးကိုချစ်လားလို့”
“အာ စဥ်းစားအုန်းမယ်လေ အချိန်လေးတော့ပေးပါ”
“မပေးချင်တော့ဘူးပုတုလေးရာ အချိန်ပေးလိုက်ရင် ပုတု
သူများနောက် ပါသွားမှာစိုးတယ်”
“အိုးးး ဘာလို့ပါရမှာလဲ ပုတုရင်ထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲပဲရှိတယ်”
“ဟင် ဘယ်သူလဲ ဘယ်ကလဲ ဘယ်သူ့သားလဲခုနက ပုတုနဲ့စကားပြောနေတဲ့ကောင်လား”
“ဟုတ်ပါဘူး သူက ပုတု သူငယ်ချင်း သူ့မှာ ရည်းစားရှိတယ်”
“အာ့ဆို ဘယ်သူလဲ ကိုကြီးရင်တွေပူလှပြီ ပြောပြပါကွာ”
“ဟင် ဖြစ်သွားတဲ့ရုပ်ကြီးကလည်း ကိုကြီးတကယ်မသိတာလား အဲ့သူကို ကိုကြီးသိတယ်”
“ဟမ် ကိုကြီးသိတယ် ဟုတ်လားးဘယ်သူလဲ”
“စဥ်းစားကြည့်ပေါ့ ကိုယ့်ဘာသာကို ခစ်ခစ်ခစ် ”
“ဘယ်သူလဲ တွေးကြည့်လို့မရဘူးကွာ ခေါင်းတွေပူလာပြီ”
“ဟွန့် ခုထိမသိသေးဘူးလား ကိုကိုငတုံးကြီးရဲ့”
“ဟင် ကိုကိုငတုံးကြီး ဟမ် ကိုကြီးကိုပြောနေတာလား”
“သိဘူးလား ဘယ်သူက ကိုယ့်ချစ်သူမဟုတ်ဘဲ လက်ကိုင်တာကို အသာတကြည် လက်ခံလို့လဲ ဟုတ်တယ် ကိုကြီးကိုပြောတာ ပုတု ကိုကြီးကိုချစ်နေတာကြာလှပြီ ကိုကြီးဖွင့်ပြောလာမယ့်ရက်ကိုစောင့်နေတာ ဟီးးး”
“ဟားးးတကယ်ပေါ့ ဝမ်းသာလိုက်တာပုတုရာ ”
“အိုးးး ဟိုးထားဆရာ လူတွေနဲ့ အိမ်ပြန်မယ် နောက်ကျနေလို့ အမေစိတ်ပူနေအုန်းမယ်”
“ယောက္ခမကြီးက သူ့သမီးလေးကို သူ့သားမက်လေးက
သွားကြိုတယ်ဆိုတာသိသားပဲဟာ စိတ်မပူပါဘူး”
“ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ သူများအမေကို သွားမယ် လက်လွှတ်တော့”
“အာ့ဆို ချစ်တယ်လို့ တစ်ခါပြောအုန်း”
“ချစ် ချစ်တယ်ကိုကြီးရယ် ကြေနပ်ပြီလား လွှတ်တော့ ရှက်လို့”
ပုတုက ကျုပ်ကိုချစ်နေတာကြာပြီတဲ့။ပျော်လိုက်တာဗျာ။
ခုမှ စိုင်းထီးဆိုင်သီချင်းလေးကပိုပီပြင်လာတာ ကိုယ့်လူတို့ရေ။
စက်ဘီးနင်းရတာ အားတွေရှိနေရော လှစ်လှစ် လှစ်လှစ်နဲ့ကိုနေတာ။အိမ်ကိုတော်တော်နဲ့မရောက်အောင် အဝေးဆုံး
လမ်းကနေပတ်ပြီးပြန်ပလိုက်တယ်။ဖြည်းဖြည်းနဲ့မှန်မှန်ပဲ
နင်းတယ်။ပုတုလေးက အခါတိုင်းကျုပ်ခါးက အကျီ်စကိုကိုင်ပြီးစီးနေရာကာနေ ခါးကိုဖက်ပြီးစီးတော့ ကျုပ်မှာနှလုံးဆီထိ ဂွမ်းပိတိတွေဖြစ်ပြီး အားတွေကို ရှိလို့ဗျာ။
အိမ်ရောက်တော့ ဝယ်လာတဲ့ချက်စရာတွေ မီးဖိုချောင်မှာ
ဝင်ထားပေးရင်း လူလစ်တာနဲ့ ပုတုကိုဆွဲဖက်ကာ ပါးလေး
ဆွဲနမ်းပစ်သည်။
“အိုးးးကိုကို လွှတ်ပါ ဟာ မလုပ်နဲ့လေ အမေမြင်သွားအုန်းမယ် လွှတ်ပါတော့”
“အာ့ဆို ကိုကို့ကိုလည်း ပြန်နမ်း”
“အာ မရဘူး နောက်နေ့မှ”
“အာ့ဆိုမလွှတ်ဘူး”
“ဟာ အမေ ”
ဒေါ်သီတာကိုမြင်လိုက်ရတဲ့ပုံစံလေးနဲ့ လန့်အော်တော့ ကျုပ်လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ အမှန်တော့ ကျုပ်အညာမိသွားတာ။
ဘယ့သူမှမလာဘူး။လက်ညှိုးလေး ကွေးကာ ကရော်ကရော်နဲ့ လျှာထုတ်ပြောင်ပြကာ အိမ်ရှေ့ဘက် ပြေးကာ အိမ်ပေါ်တက်သွားတော့သည်။ကျုပ်လည်း အညာခံရလိုက်ရလို့ သိပ်မကြေနပ်ပေမယ့် ကိုယ့်လက်ခုပ်ထဲကရေမို့ တွေ့အုန်းမှာပေါ့ ပုတုရယ်လို့ တွေးကာ အိမ်ရှေ့ဘက် ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ကျုပ်ကိုချစ်တယ်လို့ အဖြေပေးပြီးမှတော့
ကျန်တာက ကိုယ့်အပိုင်ပဲလေ။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၃၃)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ်နဲ့ပုတုလေး သမီးရည်းစားတွေဖြစ်သွားပြီဆိုတော့
အခြားချစ်သူစုံတွဲတွေလိုပဲ ချိန်းတွေ့တာပေါ့။အိမ်မှာဆိုရင်တော့မလွတ်လပ်ဘူး။သူ့ကျူရှင် ကြိုပို့တဲ့အချိန်ကကျုပ်တို့
နှစ်ယောက်အတွက် အလွတ်လပ်ဆုံး အချိန်တွေပဲ။ဆရာနဲ့
ဒေါ်သီတာလည်း ကျုပ်တို့ကြိုက်နေတာ သိသွားကြပြီ။
ဘာမှတော့မပြောဘူး။သူတို့က နဂိုကတည်းက သဘော
တူနေကြတာကို။ဒေါ်သီတာကတော့ ပြောတယ်။သူ့သမီးလေးကို သူ့လိုတော့ အတင်းကြီးမလုပ်နဲ့တဲ့။ပုတုလေးက
ဘာမှမသိသေးတဲ့ ယုန်သငယ်လေးမို့ ဒီကိစ္စအတွေ့အကြုံလည်းမရှိတာမို့ ညှာတာပါတဲ့။ပုတုလေးအလှည့်ကျရင်
သူ့လ်ို လျှောက်မကုန်းဘဲ တစ်လင်ထဲနဲ့မြဲအောင် သူကိုယ်တိုင်စမ်းသပ်စစ်ဆေး အလိုးခံပြီးမှ ကျုပ်နဲ့သဘောတူတာလို့ပဲ ပြောတယ်။
ပုတုကလည်း အဲ့ကိစ္စကျ အထိကိုမခံတာဗျ။အဆုံးစွန်ဆုံး ဂွင်းထုပေးတာအထိပဲလုပ်ပေးတယ်။ဒါတောင် တော်တော်လေးပြောယူရတယ်။ချစ်လွန်းလို့ လုပ်ပေးတာတဲ့ ဒီထက်ထပ်တိုးမတောင်းဆိုပါနဲ့လို့ ပြောတယ်။အပေါ်ပိုင်းကတော့ ကိုကို့သဘောတဲ့ အောက်ကတော့ မဂ်လာဆောင်ပြီးမှပဲရမယ်တဲ့လေ။ကျုပ်လည်း အတင်းကာရောမတောင်းဆိုဘဲ သူပေးသလောက်နဲ့ပဲကြေနပ်တယ်။နှုတ်ခမ်းကိုအနမ်းခံတယ်။နို့ပေးကိုင်တယ်။အဖုတ်တော့ တစ်ခါတစ်လေ သူစိတ်ပါတဲ့အခါ ပေးကိုင်တယ်။သူပြီးတဲ့အထိ တစ်ခါပဲပေးကိုင်ဖူးတယ်။အဲ့လိုကိုင်ပေးပြီးတော့ နောက်ပိုင်းမှာသိပ်ပြီးပေးမကိုင်ဘူး။သူ့စိတ်မထိန်းနိုင်မှာစိုးလို့ပါတဲ့လေ။သူကပြောင်းပြန်နော်။ကျုပ်ကလည်းအပွဲပွဲနွှဲလာသမျှ ပုတုနဲ့ကျမှပဲ တိုင်ပတ်နေတယ်။အတင်းတက်လုပ်လို့ရပေမယ့် သူနာကျင်သွားမှာ ကျုပ်ကိုစိတ်နာပြီး မုန်းသွားမှာစိုးရိမ်တယ်။
အဲ့တော့လည်း ကျုပ်လည်း ရသမျှနဲ့ကြေနပ်ပြီး သူဆွသွားလို့တင်းသမျှကို ညသန်းခေါင်ကျရင် သူ့အမေကိုလိုးပြီး ဖြေဖျောက်ရတာပဲ။နောက်တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့
အမေရောက်ချလာတယ်။ဒီတစ်ခါအမေလာတာ အလုပ်
ကိစ္စအပြင် မကြီးရွှေဥမီးဖွားဖို့ကိစ္စလည်းပါတယ်။ကလေးက ဗိုက်ထဲ ကန့်လန့်ဖြစ်နေလို့ ခွဲမွေးရမယ်ပြောတယ်။အာ့နဲ့ရန်ကုန် တက်လာပြီး နေထိုင်ဖို့ အရင်လာပြင်ဆင်တာ။ဆရာတို့ကိုပြောကြည့်လို့လက်မခံလည်း အိမ်လေးဖြစ်ဖြစ် လပြတ်ငှားပြီး နေမယ်ဆိုပြီးလာတာ။ကျုပ်နဲ့အမေ ပိုက်ဆံတွေလိုက်သိမ်းရင်း ပုတုနဲ့ကျုပ်အကြောင်း ပြောပြလိုက်
တယ်။အမေက သိပ်မအံ့သြပါဘူး။တစ်နေ့ ဒီလိုဖြစ်လာမယ်ဆိုတာ သိပြီးသားတဲ့။ဆရာနဲ့ဒေါ်သီတာကို ဟိုတစ်ခေါက်လာတုန်းကတည်းက တီးခေါက်ထားပြီးသား။
အခု ကျုပ်နဲ့ပုတုကြိုက်နေကြပြီဆိုတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့တဲ့။ဆရာ့အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဆရာနဲ့ ဒေါ်သီတာကို
မကြီးရွှေဥ ကလေးမွေးဖို့ကိစ္စရယ် ကျုပ်နဲ့ ပုတုကိုပါ တစ်ပါတည်းပြောတယ်။ဆရာနဲ့ ဒေါ်သီတာကိုက မငြင်းတဲ့အပြင်ဝမ်းပန်းတသာနဲ့လက်ခံတယ်။ဆွေမျိုးတွေဖြစ်ကြတော့မှာပဲဟာ အခြားမှာမတည်းဘဲ ဒီမှာပဲလာတည်းကြပါတဲ့။အမေကလည်း မကြီးရွှေဥ မီးဖွားပြီးတဲ့အခါ ကျုပ်နဲ့
ပုတုကို လူကြီးစုံရာနဲ့ လာတောင်းပါ့မယ်လို့ ပြောတယ်။
အခါတိုင်းလို အမေကိုတည်းခိုခန်းမှာမတည်းခိုင်းတော့ဘဲ သူတို့အိမ်မှာပဲ တည်းဖို့ ပြောတယ်။အဲ့တော့ အမေ့ကိုအိမ်ပေါ်ကအခန်းအလွတ်မှာအိပ်ခိုင်းတယ်။ကျုပ်ကိုလည်း အမေ့လာတုန်းသူတို့အိမ်ပေါ်နေခွင့်ပေးတယ်။အမေ့ကိုနှိပ်နယ်ပေးသလိုနဲ့ကြိတ်လိုးလေးလိုးရတာပေါ့။
ဒေါ်သီတာကတော့ကျုပ်နဲ့အမေ့အကြောင်းသိတယ်။
သူကတောင်ကျုပ်နဲ့အမေလိုးတော့ လာချောင်းသေးတယ်။ပုတုနဲ့ ဆရာမသိအောင်လိုးရတာဆိုတော့ သိပ်တော့ မလွတ်လပ်ဘူး။အယားပြေလေးပဲလိုးရတာပေါ့။အမေကလည်းကြေနပ်ပါတယ်။တစ်အိမ်လုံး အပ်ကျသံတောင်
မကြားရအောင် ငြိမ်တိတ်သွားတဲ့ အချိန်ကျမှ ခြေဖော့နင်းပြီး အမေ့အခန်းထဲဝင်ကာ အမေ့ကိုလိုးရသည်။
အမေပြန်သွားပြီးတော့ နှစ်ရက်ပဲခြားပြီးပြန်ရောက်လာကြတယ်။ အမေ ကြီးကြီးနဲ့ မကြီးရွှေဥရယ် ကိုဝင်းကျော်ရယ် ရောက်လာကြတယ်။ဆရာနဲ့ ဒေါ်သီတာက မီးနေသယ်မို့
အတက်အဆင်းခက်မယ်ဆိုပြီး သူတို့အခန်းမှာ
နေစေတယ်။အမေတို့ ကြီးကြီးတို့ အားနာလို့ အပေါ်ထပ်မှာပဲ နေပါ့မယ်ဆိုလည်း ကိုယ့်ဆွေမျိုးတွေအတွက်ဘဲဟာ
ဒီလောက်ကလုပ်ပေးရမှာပေါ့ဆိုပြီး အပေါ်ထပ်က အခန်းကို ရွေ့ကြတယ်။ဗေဒင်ဆရာကလည်း ဆရာ့ကို ခုနေရာကလည်း အခြားနေရာကိုရွေ့ပြောင်းအိပ်ရမယ်ဆိုပြီး ဟောထားလို့ အတော်ပဲဖြစ်သွားတယ်တဲ့လေ။ကျုပ်တို့က အလိုက်တသိနဲ့ပဲ ကုတင်တွေဗီရိုတွေရွေ့ပေးကြတယ်။
ကြီးကြီးကလည်း သူများအိမ်လာနေတယ်ဆိုပေမယ့် ခြေဗလာ လက်ဗလာနဲ့တက်လာတာဟုတ်ဘူးဗျ။ ရိက္ခာအပြည့်အစုံနဲ့လာတာ။ဆန်ဆိုအိတ်လိုက် ဆီဆား ငရုတ် ကြက်သွန်
အကုန် ဘာမှလိုလေသေးမရှိအောင် ဝယ်ထည့်တယ်။
မကြီးက မွေးဖို့တလလောက်လိုသေးပေမယ့် သွားလာရ လွယ်ကူတုန်းရန်ကုန်ကိုတက်လာတာမှန်သွားတယ်။သူ့ဗိုက်ကြီးကပူလိုက်တာမှ ပြဲလို့။ကျုပ်ဗိုက်နားကပ်ပြီး အထဲက
ကန့်လန့်ကောင်လေးကိုနှုတ်ဆက်တော့ သကောင့်သားလေးက ဗိုက်ကိုကန်ပြီးနှုတ်ဆက်တယ်ဗျ။
ကြီးကြီးပဲမကြီးရွှေဥနဲ့ နေခဲ့ပြီး အမေနဲ့ကိုဝင်းကျော်ကတော့ အလုပ်တွေ ကိုယ်စီရှိလို့ ပြန်သွားကြတယ်။မွေးကာနီးမှပြန်လာမယ်လို့တဲ့။ကျုပ်မှာ ကြီးကြီးတို့ရောက်လာတော့ ပိုဂရုစိုက်ရတာပေါ့။မကြီးဗိုက်ထဲက ကလေးက
ကျနော်ကလေးဆိုတာ ဒေါ်သီတာမသိဘူး။သိရင်ဘယ်လောက်တောင်ဆွေ့ဆွေ့ခုန်နေလိုက်မလဲ မသိဘူး။
ရွာမှာလည်း ကလေးသုံးယောက်ရှိသေးတော့ ခုတစ်ယောက်နဲ့ဆို လေးယောက် အဟေ။ကျုပ်ဘာသာကျုပ် တွေးပြီး ရီမိတယ်။ကျုပ်ကလူပျို ကလေး လေးယောက်အဖေ ပုတုက အပျိုစင်စစ်လေး။ရေတောင်မရောဘူး။
သူ့အဖုတ်လေးက လူနဲ့မလိုက်အောင် ထွားပေမယ့် အခေါင်းကျတော့ ကျုပ်လက်ညှိုးတစ်ချောင်းတောင်
မနည်းထည့်ရတာ။ကျုပ်လည်း အဖုတ်ကိုင်ခွင့်ရရင် ရသလို အပေါက်လေး ချဲ့ပေးနေရတယ်။စာကလေး အမြောက်နဲ့ချိန်သလိုဖြစ်နေတော့ တော်ကြာ မဂ်လာဦးညကျမှ
စုတ်ပြတ် ကွဲပြဲကုန်လို့ ခက်ကုန်မယ်။ကျုပ်အတွေ့အကြုံအရ ပုတုအပေါက်က လှလေးစိန်ထက်တောင် ကျဥ်းသေးတယ်။လှလေးစိန်ကို ပါကင်ဖောက်တုန်းက ကျုပ်ဟာက
အနေတော်။ခုကောင်က ဝါးရင်းတုတ်ဆိုတော့ ကျိန်းသေ
ကွဲပြဲကုန်မှာ။အဲ့တော့ လက်ညှိုးလေးနဲ့ ကလိုင်းပြီး ကျင့်ပေးနေရတယ်။ခုက သိပ်မပေးလို့ နှိုက်ရတာအားမရဘူး။
သူစိတ်လိုလက်ရရှိမှနှိုက်ခွင့်ရတာ။ခွင့်ပေးတိုင်း သူတစ်ချီပြီးတဲ့အထိ နှိုက်ပစ်လိုက်တယ်။ခုတော့ သူနဲ့ကျနော် မလိုးယုံတမယ်ဘဲ ကျန်တော့တာပါ။အရင်ထက်စာရင် ကျုပ်အပေါ်ပိုခင်တွယ်ပြီးပိုပြီးလည်း အခွင့်အရေးတွေ ပေးလာတယ်။ကျုပ်ကတော့ လူလစ်တာနဲ့ကို ပေါင်ကြားထဲ စွပ်ဆို
နှိုက်ပစ်တာပဲ။အဖုတ်ကြီးအုပ်ကိုင်ကာ ညှစ်ချေပလိုက်တယ်။ကျုပ် လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ဆိုတော့ တစ်ခါတစ်လေဆို
သူ့ခမျာ နာသွားတာ မျက်ရည်တောင်ဝဲတယ်။ကျုပ်ကို ထုရိုက် ပုခုံးကိုကိုက်ပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲဝင်နေတတ်တယ်။
ပုတုကိုဆွလိုက် ဒေါ်သီတာကို လိုးလိုက်နဲ့ မကြီးနဲ့ကြီးကြီးလည်းရှိနေတော့ သူတို့ပါ အလှည့်ပေးရတယ်။ကြီးကြီးကလည်း မကြီးနဲ့ကျုပ်အကြောင်း သိနေသလို မကြီးကလည်း
သိနေပြီလေ။အဲ့တော့ ကြီးကြီးတို့ရှိနေတာ အကြောင်းပြပြီး
ဒေါ်သီတာကို သိပ်မလိုးတော့ဘူး။ဆရာကလည်း ခုတစ်လော အိမ်မြဲနေလို့ သူလည်း အပေါ်ထပ် တက်သွားရင်
ပြန်မဆင်းလာတော့ဘူး။အဲ့တော့ အောက်ထပ် အခန်းထဲမှာ
ကျုပ်အတွက် ရှယ်ပေါ့ဗျာ။ပုတုလေးကို ညနေကြိုရင်းကလိပြီးရင် ညကျ ကြီးကြီးကို လိုးတယ်။ မကြီးကတော့
မွေးကာနီးမို့ မလိုးတော့ဘူး။ကျုပ်နဲ့ကြီးကြီးလိုးတာ ကြည့်ရင်း စိတ်ပါလာလို့ တစ်ခါတော့ ဖွဖွလေးလိုးပေးဖူးတယ်။
၆လ ကျော် လီးမဝင်ထားတဲ့အဖုတ်က လိုးရတာ နူးညံ့ပြီး
လီးကို အီစိမ့်နေရော။ဆွဲစုပ်တာလည်းမတရား။
မကြီးပြီးသွားရင်တော့ကျုပ် ဆက်မလိုးတော့ဘူး။စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ကလေးကိုထိမိမှာစိုးလို့လေ။အဲ့တော့ မဘုတ်ဆုံ
ဖင်တုန်ကြီးဖြစ်တဲ့ ကြီးကြီး လှယဥ်ဖင်ကြီးပဲ အပြတ်တီးရတော့တာပေါ့။ကြီးကြီးနဲ့လည်း ညတိုင်းတော့မလိုးဖြစ်ပါဘူး။နှစ်ရက် တစ်ခါလောက် တစ်ပတ်တစ်ခါလောက်ပဲ လိုးဖြစ်တယ်။မကြီးရွှေဥမွေးရက်နီးလာတော့ ကျုပ်နဲ့ကြီးကြီးလည်း သိပ်မလိုးဖြစ်တော့ဘူး။အမေနဲ့ ကိုဝင်းကျော်လည်း
ရောက်လာတော့ ဆင်ခြင်ရတာပေါ့။အမေ့ကိုတော့ ညအိပ်တိုင်း ခြင်ထောင်ထဲဝင်ပြီး ကြိတ်လိုးလေး လိုးရတယ် ဟီး။
ဆေးရုံတက်ဖို့ စီစဥ်ရတာနဲ့ကျုပ်တို့တွေ အလုပ်ရှုပ်ကုန်တယ်။တော်သေးတယ်။ဆရာ့သူငယ်ချင်းက သူ့ကားကို ရုံမှာထိုးပြီး နယ်ကို ဘုရားဖူးထွက်သွားလို့ သူ့ကားကိုသုံးခွင့်ရတယ်။ကြိုပြီးခွင့်တောင်းထားတော့ အဆင်ပြေနေတာပေါ့ဗျာ။သူ့ကားတွေအကုန် ကျုပ်လက်ထွက်တွေဆိုတော့ ကျုပ်ကိုလည်းသူကခင်နေတာ။မင်းသုံးမယ်ဆို ယူသုံး အားမနာနဲ့ဆိုပြီးထားသွားတာ။
ဒီလိုနဲ့ မကြီးရွှေဥခွဲရက်ရောက်တော့ ခွဲမွေးပါလေရော။
မကြီးရွှေဥ မွေးလိုက်တဲ့ကလေးကကျုပ်ရုပ်မှ ကျုပ်ရုပ်။သားလေးမွေးတာဗျ။ကြိုသိပြီးပြီဆိုပေမယ့် မျက်နှာလေး
မြင်လိုက်ရတော့ ပျော်လိုက်တာဗျာ။ကျုပ်ကလေး လေးယောက်မှာ ဒီတစ်ယောက်ပဲ ဖအေတစ်ယောက်လို အစစအရာရာကိုယ်တိုင်လုပ်ပေးခွင့်ကြုံရတာလေဗျာ။
ရွာကသုံးယောက်တုန်းက ကျုပ်နဲ့ဝေးနေတော့ ဒီဖီလင်ကို
ခုမှရတာ။ကိုဝင်းကျော်ကတော့ သားဦးလေးမွေးတယ်ဆိုပြီး ပျော်နေလေရဲ့။တော်သေးတယ် ကျုပ်နဲ့မကြီးက မျက်နှာကျခြင်းဆင်တော့ သိပ်မသိသာဘူး။သူ့ခမျာတော့
သူ့သားလေးဆိုပြီး ပီတိတွေဖြစ် ပျော်နေရှာတာ။
ကြီးတော်နဲ့အမေကတော့ ကျုပ်သားဆိုတာသိလို့ ပြုံးစိစိနဲ့ဖြစ်နေရောဗျာ။သားလေးက ဖွံ့ထွားလိုက်တာမှ တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး။ဒါကြောင့်လည်း သူ့အမေဗိုက်ထဲ ကန့်လန့်နေလာတာထင်တယ်။ဒီရက်ထဲ ဆေးရုံမှာ မွေးတဲ့ကလေးတွေအထဲ သူ့အထွားဆုံး။တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီး။ဆရာတို့လည်း မနေ့ကတစ်မိသားစုလုံး ဆေးရုံကိုလိုက်လာပြီး ကလေးလာကြည့်ကြသေးတယ်။သားက ချစ်ဖို့ကောင်းနေတော့ သူတို့လည်း ဝိုင်းချစ်နေကြတာတာ။သုံးရက်လောက်နေတော့ဆေးရုံကဆင်းခွင့်ရတယ်။ကိုဝင်းကျော် မွေးဖွားစရိတ်တွေ သွားရှင်းရင်း ဆေးရုံဆင်းခွင့် လက်မှတ်သွားထိုးနေတုန်း
ကျုပ် မကြီးအနားသွားပြီး လက်လေးကိုင်နဖူးလေးနမ်းရတယ်။
“မကြီး ကျနော် တာဝန်ကျေပါတယ်နော်”
“အင်းးးကျေပါတယ်မောင်လေးရယ် ပိုတောင်ပိုသေးတယ်
သားလေးကအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ ဖအေတူသားလေး”
“အားလုံးကို ဒို့မောင်နှမရင်ထဲမှာ တစ်သက်လုံး သိမ်းထားကြမယ်နော် သားလေးကို ကျနော့်တူလိုရော သားလိုရော
ကျနော်တစ်သက်လုံး စောင့်ရှောက်မှာပါ”
“ဟုတ်ပါပြီမောင်လေးရယ် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မောင်လေးကို
ကျေးဇူးတင်တယ် မောင်လေးလည်း မျိုးမျိုးအေးလေးနဲ့
ယူတော့နော် ငါ့မောင်ကို မကြီးက အိမ်ထောင်ရက်သား အတည်တကျလေးဖြစ်နေတာမျိုး မြင်ချင်ပြီ မျိုးမျိုးအေးက မောင်လေးအပေါ်မှာ တော်တော် သံယောဇဉ်ရှိတာပဲ
ငါ့မောင် ရွေးတာတော်ပါတယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ကျနော်လည်း ကိုယ့်မိသားစု ကိုယ့်သားမယားနဲ့
နေချင်ပါပြီ ခုတော့ ဆိုင်သာဆိုင် မပိုင်တဲ့ဘဝ ဒါနဲ့အမေ
အမေလည်း မြေးလေးယောက်ရဲ့အဖွားဖြစ်နေပြီနော်”
“ဟုတ်တာပေါ့သားရယ် အမေက ဘွားဘွားကြီးဖြစ်နေပြီ”
“အမေက မြေးလေးယောက်ရဲ့ ဘွားဘွားကြီးဖြစ်နေပြီဆိုပြီး မအိုသေးပါအုန်းနော် ဒီအိုးကြီးက တောင့်တုန်း”
“ဖတ်”
“အို ဟဲ့ကောင်လေး ပေါက်ကရတွေ သွားးး”
ကျုပ်နား လာရပ်တဲ့အမေ့ဖင်ကြီး ဖတ်ခနဲ့ရိုက်ပြီး ညှစ်နယ်
ပေးလိုက်သည်။ဆေးရုံက သီးသန့်ခန်းဆိုပေမယ့် အပြင်က
တစ်ယောက်ယောက်မြင်မှာစိုးတာနဲ့အမေက ကျုပ်လက်ကို
ပုတ်ထုတ်သည်။ကျုပ်လည်း အမေ့ကိုစချင်လို့သာ ရိုက်လိုက်တာပါ။ကျုပ်တို့တွေ ထွေးရာလေးပါးပြောနေကြတုန်း
ကိုဝင်းကျော်ပြန်ရောက်လာသည်။သားကို ကြီးကြီးကချီ
မကြီးကို ကိုဝင်းကျော်ကတွဲ ကျုပ်နဲ့အမေကတော့ အထုပ်
အပိုးတွေသယ်ကြတာပေါ့။ကားပေါ် အထုပ်အပိုးတွေတင်ပြီး ဆရာ့အိမ်ကိုပြန်လာကြတယ်။၂ပတ်လောက် နေပြီးတော့ မကြီးတို့ သားအမိတစ်တွေ ရွာကိုပြန်သွားကြတော့တယ်။သံယောဇဥ်လေးက တွယ်ပြီဆို ခွဲရပြန်ပြီ။
ဟင်းးးကျုပ်ဘဝကလည်း မြင်သာမြင် မကြင်ရတဲ့ဘဝ။
ကိုယ့်သွေးသားမှန်း သိပါလျက် ဦးလေးတစ်ယောက်လို
ချစ်နေရတယ်။အပိုင်လေးရအောင် ပုတုကိုအမြန်ယူပြီး မွေးခိုင်းမှပါလေ။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၃၄)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
တစ်ည ဝပ်ရှော့ အပေါ်ထပ်က ကျနော့်အိပ်ယာထဲမယ်
ပွဲတော်လေးကျင်းပနေတာ။ အိပ်ယာခင်းပေါ် ဖင်ထောင်ပေးထားတဲ့ ဒေါ်သီတာကို ခါးကိုကိုင်ဖိပြီး တဖန်းဖန်း လိုးပစ်လိုက်တယ်။ဆရာက သူ့ဘော်ဒါတစ်ယောက် နာရေးရှိလို့အိမ်မှာမရှိဘူး။လှမိုးကိုအဖော်ခေါ်သွားတယ်။
ဖဲဝိုင်းကောင်းလို့ မိုးလင်းမှ ပြန်လာမယ်ပြောတာပဲ။
ဒေါ်သီတာက ဆရာ့ပိုက်ဆံ၃သိန်းထည့်ပေးပြီး မကုန်စေနဲ့လို့ မှာလိုက်တယ်။ဒီရက်တွေထဲအလုပ်ပါးနေတာနဲ့ ညရောက်တာနဲ့လှမိုးကို ခေါ်ပြီး ဆရာက အသုဘအိမ်ရောက်နေတော့တာပဲ။
လှမိုးက ဝါသနာပါပြီး ကျုပ်ကျတော့ဝါသနာမပါလို့
မဆော့။ဒေါ်သီတာကအကြံနဲ့ ညရေးညတာအိမ်မှာ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရှိမှဖြစ်မယ်ဆိုပြီး မသွားခိုင်း။
ဆရာကကျနော့်ကိုခေါ်တာ။လှမိုးကအထှာနပ်တယ်။သူလိုက်မယ်ပဲအတင်းပြောတာ။ကျုပ်ဘက်လှည့် မျက်စိမှိတ်ပြပြီး ဆရာ့ကိုခေါ်ပြီးလစ်သွားရော။ညဦးပိုင်းလေးမှာ
ပုတုကို နောက်ဖေးခဏခေါ်ပြီး ဖက်နမ်းပြီး ဟိုနှိုက် ဒီနှိုက်လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ပင်တီမဝတ်လာနဲ့လို့မှာထားလို့
မဝတ်လာဘူး။
ကျုပ်လည်း ခေါင်းလေးကိုင်ကာနှုတ်ခမ်းတေ့စုပ်နမ်းရင်း ဘောင်းဘီထဲ လက်နှစ်ဖက်ကိုအလျင်အမြန်ပဲထိုးနှိုက်ပလိုက်ပြီး လုံးကျစ်ကျစ်ဖင်တုံးလေးတွေကို ညှစ်နယ်ပစ်တယ်။ဖင်ကြားတွေရော အဖုတ်မြောင်းကြားထဲမှာ အကုန်
�လျှောက်ကိုင်ပစ်တာ။ဖက်ပြီး ညှစ်နှိုက် နမ်းနေတော့ သူရုန်းမရ။သူ့ကိုချုပ်ထားသလိုဖြစ်နေတာကိုးး။
“အွန့် အု အွတ် အင့်ဟင့် ကိုကို အဲ့လိုကြီးကိုင်နဲ့ဟာ အဟင့်
အမေမြင်သွားလိမ့်မယ် ဟင့်”
“ကိုကိုတို့ကို သဘောတူပြီးသားဟာ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး”
“ဟာ မရဘူး သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့ဆိုတဲ့စကားရှိတယ်လေ ကိုကိုရဲ့ လွှတ်ပါ မမလည်း အပေါ်မှာရှိတယ် မတော်လို့မြင်သွားရင်မကောင်းဘူး ”
“အင်း အာ့ဆို ကိုကို့ကိုတစ်ခါနမ်း ပြီးရင်အပေါ်တက်တော့”
“အွန်းးး ပြွတ်”
ပုတုက ကျုပ်ကိုမော့နမ်းပြီး ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကထွက်ကာ
အိမ်ပေါ်တက်သွားတယ်။သူ့အမဝမ်းကွဲရောက်နေတော့ ကျုပ်နဲ့ သိပ်အကြာကြီးပူးကပ်နေလို့မဖြစ်ဘူးလေ။
သူ့အမေနဲ့က အေးဆေးလေ။သန်းခေါင်ရောက်တော့
စီစဥ်ထားတဲ့အတိုင်းကျုပ်တို့အိပ်တဲ့ ဂိုထောင်အပေါ်ထပ်အခန်းမှာ အိပ်ယာဘာညာပြင်ဆင်ပြီးသား။ကျုပ်ကပေပေတေတေသာလုပ်ပေမယ့် နေရာထိုင်ခင်းတော့ သန့်ရှင်းတယ်။အခန်းကိုအမြဲသန့်ရှင်းထားတာ။လှမိုးကတော့ ညစ်ပတ်ချင်တယ်။ကျုပ်အချိုးလေးတွေပြင်ပေးထားလို့ သူလည်း သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်တော့ နေတတ်လာပါပြီ။
ဒေါ်သီတာကို အိမ်နောက်ဖေးကနေအချက်ပြ ခေါ်ပြီး
ကျုပ်တို့ ဂိုထောင်ပေါ်တက်လာခဲ့တယ်။အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ဒေါ်သီတာက ကျုပ်ကိုဆွဲနမ်းပြီး အဝတ်တွေ အတင်း
ချွတ်တော့တာ။ကျုပ်တို့မကြာခင်မှာပဲ ကိုယ်လုံးတီးတွေ
ဖြစ်ကုန်ကြတယ်။သူ့သမီးဆွသွားလို့မာယောင်ယောင်ဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကိုကိုင်ပြီး ငုံစုပ်တော့တာပါပဲ။
“အင်းးးပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အု အွတ် အဟွတ် အု”
“ဖြည်းဖြည်းပေါ့အမရယ် ကျနော်က ထွက်ပြေးမှာ
ကျနေတာပဲ”
“ဒါကြီးမြင်ရင် ပါးစပ်က တံတွေးလိုက်ပြီး စုပ်ချင်နေတာ
သမီးလေး လက်ထဲဝကွက်အပ်ရတော့မယ့်လီးကြီး
အားရလိုက်တာ သမီးလေးတော့ လင်ရကံကောင်းပြီ
ငါ့သမီးလေးကို ညှာတာနော် ကောင်းလူ ”
“အမသမီးက ခုထိ အောက်ပိုင်းကို သိပ်အထိမခံသေးဘူးဗျ သူစိတ်မထိန်းနိုင်မှာစိုးလို့တဲ့လေ”
ဒေါ်သီတာကို သူ့သမီးအကြောင်းတွေပြောပြတော့ သူ့သမီးကို ချီးကျူးနေလေရဲ့။သူ့တုန်းက၁၅နှစ်ကတည်းက ပါကင်အဖွင့်ခံရပြီးတဲ့လေ။ဆရာနဲ့လားဆိုတော့ မဟုတ်ဘူးလို့ဖြေပြီး ပြီတီတီလုပ်နေလို့ ကျုပ်လည်း သိချင်တာနဲ့ အတင်းမေးတာ။မပြောဘူး။အာ့နဲ့လိုးဖို့ဆွရင်း မနေနိုင်ဘဲ လိုးဖို့အတင်းတောင်းလာမှ ပြောပြမှလိုးပေးမယ်ပြောကာ လီးကိုအဖုတ်ကြားညှပ်ထားတာ။
” ပြီးရင် ပြောပြပါ့မယ်ကောင်းလူရယ် အခု ငါ့စပ်ပတ် အရမ်းယားနေပြီ နင်ဆရာ မလိုးတာလည်းတပတ်လောက်ရှိနေပြီ လိုးပါဟဲ့ ”
“ပြီးရင်ပြောပြမှာသေချာတယ်နော်”
“အေးပါဟဲ့ တကယ်တည်းမှပဲ”
အဲ့တော့မှ ကျုပ်လည်း အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီး တဆုံးထိုးသွင်း
ပစ်လိုက်တော့တာ။
“ဘွတ် ဗြွတ် ဒုတ်”
“အ အမလေး သေပါပြီကောင်းလူရယ် ငါ့သားအိမ်တော့
ကွဲပါပြီ စပ်ပတ်က ဘယ်လောက်ပြဲပြဲ စထည့်ထည့်ခြင်းတော့ ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါဟဲ့ သားအိမ်ဝကို ဒုတ်ကနဲပဲ
သူ့လီးကြည့်တော့ မြင်းလီးနဲ့ တော်သေးတယ် ငါ့သမီးလေး
ပုတုကမပေးသေးလို့ နို့မို့ဆို ငါ့သမီးလေး ဒုက္ခရောက်မှာ
အင်းးဟင်းးဟင်းးးကောင်းလိုက်တာ ရပြီ ဆောင့်ဆောင့်
ငါ့စပ်ပတ်ကပြဲပြီးသား စိတ်ကြိုက်သာလိုး သမီးနဲ့ကျရင်သာ ညှာတာပါကောင်းလူရယ် နော် နင့်လီးနဲ့ဆို စစခြင်း
သမီးလေး မချိမဆန့်ခံရမှာ”
“ပုတုကိုကျ ဒီလိုလုပ်ပါ့မလားဗျ ခံချင်အောင်ပဲလုပ်မှာ
မခံချင်အောင်မလုပ်ဘူး မပူပါနဲ့ဗျာ စိတ်ချ ဒေါ်လေးစပ်ပတ်က ဒီလောက်ပြဲနေတာတောင် လိုးလို့ကောင်းတုန်းနော်
အ ရှီးးးရော့ရော့”
“ဘွတ် ဗြစ် ဗြွတ် ဗလွတ် ဘွတ် ဒုတ်”
“ကောင်းရင်လိုးဟယ် ဆောင့်ဆောင့် ပြီးရင် ဖင်ပါလိုးပေးအုန်း ဖင်လည်းအရမ်းယားနေပြီ တစ်ခါတစ်လေ နင့်လီးကြီး ဖြတ်ပြီး အဖုတ်နဲ့ဖင် တလှည့်စီထည့်ထားချင်တယ်”
“နောက်နေ့ကျ စျေးထဲမှာ ကျနော့်ဆိုက် ခရမ်းသီးနှစ်လုံး
ဝယ်ပေးမယ်လေ”
“ငါကလီးအစစ်ပဲကြိုက်တာ လိုးဟယ် ငါပြီးတော့မယ်”
ကျုပ်လည်း ဒေါ်သီတာပြီးတဲ့အထိ အဖုတ်ကြီးပစ်ဆောင့်
ပြီး သူပြီးတာနဲ့ ဖင်ခေါင်းမှာ တံတွေးထွေးချပြီးလီးပြောင်းတေ့ကာ လျောကနဲ့သွင်းလိုက်သည်။လိုးနေကြဆိုတော့
ဖင်ဝမှာ လီးတေ့တာနဲ့သူ့ဖင်ဝကြွက်သားတွေကိုအလျော့ ကျုပ်ကလည်းအသွင်း ကွတ်တိပဲ။ဖင်ထဲလီးဆုံးသွားတာနဲ့ ခါးကိုဖိချ အပေါ်ကနေမြင်းစီးသလို ခွပြီး အားရပါးရ စိတ်လွှတ်ကာ လိုးတော့သည်။
ဗြစ် ဘွတ် ဗလွတ် ဒုတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဘွတ်ဘွတ် ဘု ဗြွတ်”
“အား အီးးးရှီးးး အင်းးးးးဟင်းဟင်းးးးးကောင်းလိုက်တာ
ဆောင့်ဆောင့် ခုမှ ဖင်အယားပြေတော့တယ် လိုးစမ်း
လိုးလိိုး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ပါဖြဲပေးထားတယ်ဒီကောင်မဖင်ကို ပြဲအောင်ဆောင့် လိုး လိုး လိုးစမ်း အင်းးးဟင်းးးဟင်းးရှီးး
ကောင်းလိုက်တာ ဖင်ထဲပြည့်ကြပ်နေတာပဲ”
“ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်ခေါင်းကြီး လေခိုနေတာတောင် လိုးလို့
ကောင်းသေးတယ် ဒီဖင်ခေါင်းပြဲအောင် ချဲ့ပေမယ် လဥပါ
ကျွံဝင်အောင် လိုးပစ်မယ်”
ဒေါ်သီတာက အားမရတဲ့ဟန်နဲ့ လက်နဲ့ပါဖြဲပေးနေတော့
ကျုပ်လည်း အသားကုန် ဖိထောင်းပစ်တာ တစ်ကိုယ်လုံး
အားပါထည့်ပြီး ဆောင့်လိုးပစ်တာ။ဒေါ်သီတာဖင်ပေါက်က
ကျယ်နေပြီဆိုပေမယ့် လိုးရတာအီစိမ့်နေရော။ဖင်ဝ ကြွက်သားတွေနဲ့ လီးဝင်ထွက်တိုင်း လိုက်ညှစ်နေတော့
အရသာကိုရှိနေရော။
“ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် အားးးဆောင့်ဆောင့် အီးးးရှီး
ပြီးပြန်ပြီ အားးးအားအား ဟားးးရှီးးးးး”
ဒေါ်သီတာတစ်ချီပြီးပြန်တော့ ကျုပ်လည်း ခဏနားပြီး
သူ့ဖင်ကြီးဖက်ကာ ဘေးတိုက်ထပ်လျက်သားပဲ လှဲချလိုက်တယ်။နောက်ကနေဖက်ပြီးနို့ကြီးတွေကိုညှစ်နယ်လိုက်
သူ့မျက်နှာ လှည့်လာတော့ နှုတ်ခမ်းခြင်းစုပ်နမ်းလိုက်နဲ့
ခဏနှပ်နေလိုက်တယ်။လီးကတော့ သူ့ဖင်ဝကညှစ်ပေးတဲ့
အရသာခံစားရင်း ခါးအားလေးနဲ့ ကပ်တိုးလေး တစ်ချက်ခြင်း �ညှောင့်နေလိုက်တယ်။
“လိုးလေ မပြီးသေးဘူးမှတ်လား”
“အမောပြေပြီလား”
“အင်း နည်းနည်းတော့မောသေးတယ် ရပါတယ် လိုးလေ”
“အေးဆေးပေါ့ ဒီည ဒီမှာအိပ်မယ်မှတ်လား”
“ဟဲ့ရမလား တော်ကြာ သမီးလေးတို့နိုးလာတာဖြစ်ဖြစ်
နင့်ဆရာပြန်လာတာဖြစ်ဖြစ် ငါမရှိရင် ကွိုင်တက်မှာပေါ့
နင်စိတ်ကြိုက်လိုးပြီးရင် ပြန်မှာ”
“အမကလည်း ဆရာက မိုးလင်းမှပြန်လာမယ့်ဟာ
ပုတုတို့ကလည်း နိုးချင်မှနိုးမှာလေ”
“မတော် နိုးလာလို့ ငါ့တို့အခန်းတံခါး လာဖွင့်ကြည်လို့ မရှိရင် ရိပ်မိသွားနိုင်တယ် ငါ့သမီးက ကိစ္စမဟုတ်ဘူး
ဟိုကောင်မ စုစုက လူလည်မ ငါအရင်က ခြေရှုပ်တာ သူသိတယ် အာ့ကြောင့်ပြောတာ”
“သူသိတော့လည်း နှုတ်ပိတ်ခအနေနဲ့ သူ့ပါဆွဲစားပလိုက်မှာပေါ့ဗျ အဲ့နှုတ်ပိတ်ခမဟုတ်ဘူး အဖုတ်ပိတ်ခ ဒါနဲ့သူက
လင်နဲ့ကွဲလာတာဆို ဟုတ်လား”
“အေး ဟုတ်တယ် သူ့လင်ကအရက်သမားလေ တော်သေးတယ် ကလေးမရှိတော့ ကွဲသွားတာလည်းကောင်းတယ်
ခု ကွာရှင်းဖို့ကိစ္စလုပ်နေတယ်ပြောတယ် ဟိုကောင်က
နင့်ဆရာကိုကြောက်တော့ ဒီကိုမလာရဲဘူးလေ အာ့ကြောင့်
သူ ဒီမှာ လာနေ နေတာ နင်လည်းအပေါက်မြင် အကုန်စွပ်ချင်နေတာပဲနော် ငါ့သမီးလေးနဲ့ယူပြီးရင်တော့ သမီးလေးစိတ်ချမ်းသာအောင် ထားပါဟယ် နင့်ရွာက မယားတွေနဲ့
လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်တာ ငါမပြောလိုဘူး ဒါပေမယ့် သမီးက
ဘာမှသိတာမဟုတ်ဘူး သူကအရိုးခံလေးရယ်”
“စိတ်ချပါဗျ ပုတုစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားမှာပါ အမေကလွဲပြီး ကျန်တဲ့သူတွေက သူ့အိမ်ထောင်နဲ့သူ အကုန်နောက်ကြောင်းရှင်းတယ် အမေကလည်း သူလာတဲ့အချိန်လေးနဲ့ ကျနော်ရွာပြန်တဲ့အချိန်လေးပဲ လုပ်ရတာ အာ့တော့
ဘာပြသနာမှမရှိဘူး ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့ ယူပြီးရင် အမေနဲ့ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းကိုတွေးမရသေးဘူး ခုက အိမ်မှာတည်းလည်း ညဘက်ဆို ခိုးလုပ်လို့ရတယ် ပုတုနဲ့ ယူပြီးရင်ကျ
နယ်မြေကျဥ်းသွားပြီ”
“အဆင်ပြေအောင် ကြည့်လုပ်ရမှာပေါ့ဟာ သမီးလေးကို
တဖြည်းဖြည်း အသိပေးပြီး သိမ်းသွင်းရမှာပေါ့”
“အမကူညီပေးလေဗျာ ”
“အေးပါ ငါကြံပါမယ် ငါလည်း ဒါကြီးနဲ့အလိုးမခံရရင်
မနေနိုင်အောင်စွဲနေပြီလေ နင်တို့ ယူပြီးရင်လည်း ငါခံလို့
ရအောင် ငါကြံပါ့မယ် ငါ့သမီးနဲ့ငါ့လင်က ငါ့လက်ခုပ်ထဲက
ရေပါ”
“ဒါမှကျနော့်အမ ယောက္ခမကွ အာ့တွေချစ်ရတာ”
“ချစ်ရင်လိုးပေး စကားတွေအရမ်းများတာပဲ ဒီတစ်ခါ
ငါအပေါ်ကနေမယ် ”
“သဘောပါဗျာ”
ကျုပ်တို့ ဘေးစောင်းကနေ ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။
ဒေါ်သီတာက သူ့ဖင်ထဲက ကျုပ်လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ကုန်းစုပ်တော့သည်။ကျနော်မျက်နှာပေါ်တက်ခွပြီး ချီးတွေတဘွတ်ဘွတ်ပေါက်ရင်း မျက်နှာကို စပ်ပတ်နဲ့ပွတ်ကာ ယက်ခိုင်းသည်။ကျုပ်လီးမှာပေကျံနေတဲ့အရည်တွေကို ပြောင်အောင်ယက်ပြီး သူ့ဖင်ဝပြန်တေ့ကာ ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။အဲ့ညက ကျုပ်နဲ့ဒေါ်သီတာ လိုးဖြစ်ကြတာ
မိုးအလင်းနီးပါးပါပဲ။လိုးလိုက် အိပ်လိုက်နိုးလိုက်လိုးလိုက်နဲ့
အုန်းမောင်းခေါက်သံကြားမှ ဒေါ်သီတာ ထသွားကာ အိမ်ပေါ်တက်သွားတော့တယ်။
ဒေါ်သီတာပြန်ပြောပြချက်အရ သူ့မှာလည်း ကျုပ်လိုပဲ
အမေနဲ့သားအမိခြင်းလိုးတာမဟုတ်ပေမယ့် အကိုအရင်းနဲ့တော့ ငယ်ငယ်က လိုးခဲ့ကြတယ်တဲ့။သူ့ပါကင်ကို သူ့အကိုက ဖောက်ခဲ့တာတဲ့လေ။နောက်ပိုင်းလည်း ဆရာနဲ့မရခင်အထိ သူ့အကိုနဲ့လိုးခဲ့တာတဲ့။ပုတုက ဆရာ့သမီးမဟုတ်ဘဲ
သူ့အကိုနဲ့ရတဲ့ကလေးလို့ပြောတယ်။ကျုပ် အံ့သြခဲ့ပေမယ့်
ကျုပ်ကိုယ်တိုင်က အမေရော အမတွေ ညီမတွေပါလိုးခဲ့ကောင်မို့ ဒါမထူးဆန်းတော့ဘူးလေ။သူ့ဘာလို့ ခုမှ ဖွင့်ပြောလဲဆို ကျုပ်သိရင် သူ့သမီးလေးကို အထင်သေးပြီး
ပစ်သွားမှာစိုးလို့တဲ့ဗျာ။ကျုပ်လည်း ကျုပ်ဒါမျိုးလုပ်မှာမဟုတ်တဲ့အကြောင်းကတိတွေအထပ်ထပ်တောင်းပြီး ဒေါ်သီတာကို ဆက်လိုးရတာပေါ့။
ဆရာ့သူငယ်ချင်းအသုဘ ရက်မလည်မခြင်း ကျုပ်တို့
နေ့တိုင်းပွဲခံနေတာပေါ့။ညကျအမုန်းဗြင်း မနက်ကျ
�ညှောင်နာနာနဲ့အလုပ်လုပ်ကြရတာပေါ့။ဒါပေမယ့် အဖုတ်ကအဖုတ် အလုပ်ကအလုပ်ပဲလေ။အားဆေးတွေသောက်
ကြက်ဥတွေသောက်ပြီး အားပြန်ဖြည့်ရတာပေါ့။ရက်ကြာလာတော့ ဟို စုစုဆိုတဲ့ကောင်မလေးက ရိပ်မိသလိုလိုရှိလာတယ်။ဒေါ်သီတာကိုပြောပြလိုက်တော့ သူပဲစုစုကို ဘယ်လို
ပြောလိုက်လဲမသိဘူး အဲ့ညက စုစုပါ ပါလာတယ်။
အဖုတ်ပိတ်ခပေးရတော့တာပေါ့ဗျာ။ကျုပ်ကလည်း
အပေါက်မြင်မလွတ်ချင်တဲ့ကောင်ဆိုတော့ စုစုကိုကောင်းကောင်းလေး တွယ်ပေးလိုက်တယ်။သူက ပုတုနဲ့
အတူအိပ်တာမို့ ပုတုကို ညဘက် ကော်ဖီထဲ အိပ်ဆေးထည့်ပြီး ဒေါ်သီတာက ကင်းစောင့်ပေး ကျုပ်က အပီလှော်တာ
ဟိုဘက်ကမ်းပါရောက်သွားတယ် ဟီးးး။စုစုက အိမ်ထောင်သည်သာဆိုတယ် အဖုတ်က ကြပ်ထုပ်နေရော။
သူ့အဖုတ်လေး လိုးရတာ မကြီးရွှေဥအဖုတ်ကို လိုးရသလိုပဲ။
လင်အရက်သမားရဲ့ လီးသေးသေးနဲ့အလိုးခံထားရလို့လားမသိဘူး သိပ်မကျယ်သေးဘဲကျဥ်းကြပ်နေတုန်း။အဲ့ညကျတော့ သူတို့အိမ်ထဲက ဆရာတို့အခန်းမှာပဲ ဝင်တီးတာ။
ပိုဇိမ်ရှိတာပေါ့။မွှေ့ယာအထူကြီးလေ။နောက်နေ့ကျ စုစု
ထတောင်မထနိုင်တော့ဘူး။တီးထုတ်ပလိုက်တာ ညလုံးပေါက်နီးနီးကို။စပ်ပတ်လည်း အောက်နားကွဲသွားတယ်။တပတ်လောက်ကြာတော့ သူတို့လင်မယားကွာရှင်းဖို့ကိစ္စနဲ့ ရွာပြန်သွားတယ်။ကျုပ်အလိုးအဆောင့်ကို အတော်လေးတော့ စွဲသွားပုံရတယ်။ကျုပ်မှန်းသလောက်တော့
စုစု ကိုယ်ဝန်အရနဲ့မရ ရဖို့ကများတယ်။ကျုပ်က လိုးတိုင်း
လရည်အထဲမှာပဲပန်းထည့်ပစ်ခဲ့တဲ့ကောင်ကို။
နောက်၂လ ကျော်လောက်ကြာတော့ စုစုဗိုက်ကြီးလို့ဆိုတဲ့
သတင်းကြားရတာပဲ။ကျုပ်တို့ကတော့သိတယ်လေ။
ဒါကျုပ်ကလေးဆိုတာ။သူယောကျာ်း အရက်သမားလည်း
မိန်းမနဲ့ကွဲပြီး အရက်ပြတ်သွားတယ်တဲ့။ကွာရှင်းပြီးမှ
မိန်းမမှာကိုယ်ဝန်ရှိတယ်ကြားလို့အတင်းပဲ သူ့ကိုပြန်လက်ခံပေးပါ သူအရင်လိုမဟုတ်တော့ပါဘူး။စုစုကို သူအရမ်းချစ်တာပါ အဒေါ်ပြောရင် ရမှာပါဆိုပြီး ဆရာ့အိမ်ရောက်လာပြီး ဒေါ်သီတာကိုလာပူဆာနေတော့တာပဲ။
ဒေါ်သီတာလည်း ကလေးရဲ့ရှေ့ရေးအတွက် ကြည့်ပြီး
စုစုမိဘတွေရော စုစုယောကျ်ား အောင်ဇော်မိဘတွေပါ
ခေါ်ပြီး သူကိုယ်တိုင်ပဲပြန်ညှိပေးလိုက်လို့ သူတို့လင်မယားအဆင်ပြေသွားကြတယ်လေ။အစပိုင်းတော့စုစုကငြင်းသေးတယ်။အားလုံးဝိုင်းတောင်းပန်ကြမှ လက်ခံသွားတာ။
အောင်ဇော်ကလည်း သူအရက်လည်းတကယ် ဖြတ်လိုက်ပါပြီ။မိဘလက်ငုတ်လက်ရင်းအလုပ်ကိုလည်း
တစိုက်မက်မက်လုပ်နေပါပြီ သူ့မှာရှိတဲ့အမှားတွေကို
ခွင့်လွှတ်ပေးပါဆိုပြီး ခြေသလုံးဖက်မတတ်တောင်းပန်
နေတော့ စုစုလည်း ကလေးရဲ့ရှေ့ရေးကလည်းရှိ ချစ်လို့
ယူထားကြတဲ့ သံယောဇဉ်လက်ကျန်လေးကလည်းရှိတော့
ပြန်လက်ခံလိုက်ပါတယ်။
ကျုပ်က ကျုပ်ကြောင့် စုစုဗိုက်ကြီးခဲ့ရလို့မျက်နှာပူ
နေခဲ့ပေမယ့် လူလစ်တဲ့အချိန် ကျုပ် စုစုနဲ့ဒေါ်သီတာ သုံးယောက်ထဲရှိတုန်းဒေါ်သီတာကပြောတယ်။ကောင်းလူ နင် ဘာမှဖြစ်မနေနဲ့ ခု ကြည့်စမ်း နင့်ကြောင့် သူတို့လင်မယားအဆင်ပြေပြီ။သူတို့လင်မယားလိုအပ်တာလည်း ကလေးပဲ။ကလေးမရှိလို့ ဒီလိုတွေဖြစ်ခဲ့တာဆိုပြီးပြောမှ ကျုပ်လည်း ရင်ထဲ ပေါ့သွားတယ်။စုစုကလည်းပြောပါတယ်။ဒေါ်သီတာ မပြောလည်း လင်နဲ့ပြန်မပေါင်းလည်း ဒီကလေးကို သူမွေးမှာတဲ့လေ။သူ့ကိုကလေးရအောင်လုပ်ပေးတဲ့အတွက် ကျုပ်ကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်လို့တောင်ပြောသွားသေးတယ်။
စုစုကိစ္စပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းတော့ ကျုပ်လည်း သူများမယား
တွေနဲ့ရှုပ်ဖို့မစဥ်းစားတော့ဘဲ ပုတုလေးကိုပဲ ချစ်တော့ဖို့
ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။အမေနဲ့ ဒေါ်သီတာကတော့ တီးတာပဲ။မိုးမကျခင်လေးမှာ မလေးရွှေစင် ယောကျ်ားယူတယ်။
မလေးမဂ်လာဆောင်တော့ ကျုပ်ရွာပြန်ရတာပေါ့။မကြီးနဲ့ကျုပ်ရဲ့သားလေးတောင် သုံးလပြည့်ပြီ။သားလေးရုပ်က
ကြီးလာလေ ကျုပ်နဲ့တူတူလာလေပဲ။ကျုပ်လည်း ရောက်တာနဲ့ သားလေးကိုလက်ထဲကမချတော့ဘူး။အာ့နဲ့ကျုပ်လည်းကလေးချီပြီးထိန်းရတာပေါ့။ကိုဝင်းကျော်ကလည်း အရင်လိုမဟုတ်တော့ဘူးဗျ။
သားကိုလည်း သူ့သားအမှတ်နဲ့ချစ်လိုက်တာမှ တုန်လို့။
တော်သေးတယ်။သားက ကျုပ်နဲ့တစ်ခွက်ထဲဆိုပေမယ့်
ကျုပ်နဲ့မကြီးရဲ့ မျက်နှာကျ မျက်ခုံး မျက်လုံးက ဆင်နေတော့ မကြီးနဲ့တူတယ်ဆိုလည်း ယုံကြမှာပဲလေ။
သူကတောင် ပြောသေးတယ်။သားကမအေတူတော့ ကောင်းတာပေါ့တဲ့လေ။ကျုပ်ကိုလည်း မကြီး ရန်ကုန်မှာ
ကလေးမွေးတုန်းက အားလုံး အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးထားလို့ ယောက်ဖ ယောက်ဖနဲ့ကို ပါးစပ်ကမချဘူး။
သူတို့ယူကာစတုန်းက ကျုပ်ကို သူက သိပ်ကြည့်မရဘူးလေ။ခုတော့ အားလုံးအေးဆေးပဲ သူချစ်နေတဲ့သားက ကျုပ်သားမှန်းသိခဲ့ရင် ဘယ်လောက်တောင် ဆွေ့ဆွေ့ခုန်နေမလဲမသိ။ဒါပေမယ့် မကြီးကလည်း ဖွင့်ပြောမှာ မဟုတ်သလို ကျုပ်ကလည်း ဟမှာမဟုတ်ဘူး။အမေတို့ကြီးကြီးတို့ဆိုတာပိုတောင်ဆိုးသေးတယ်။နွေရာသီကျောင်းပိတ်ချိန်ဆိုတော့ ကြီးကြီးတို့အိမ်ရှေ့မဂ်လာဆောင်မဏ္ဍပ်ထဲမှာ အမေ့မြေးတစ်သိုက် အကုန်စုပြီး ဆော့နေကြတာ ဆူညံလို့။
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကထိပ်ဆုံးက။တူ တူမတွေကို သူက ဆရာမကြီးလုပ်နေတာ။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးတောင် တော်တော်ထွားလာပြီ။မြှီးကောင်ပေါက်လေးဖြစ်လို့ ဖင်လေး ရင်လေးတောင် ထွက်ချင်နေပြီ။ဒါပေမယ့် သူက ကလေးစိတ်မကုန်သေးဘူး။ကျုပ်ကိုတွေ့တာနဲ့ပြေးဖက်ပြီးအတင်းပဲ နမ်းတော့တာ။မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကိုတရှူးရှူးနဲ့ကိုနမ်းတာ။ကိုကိုကြီးကိုလွမ်းနေတယ်ဆိုတာက ပါးစပ်ဖျားကမချဘူး။
ကျုပ် မုန့်တွေ ကလေးတွေအကုန် အညီအမျှဝေပေးပြီးလူကြီးတွေလည်း ကျွေးရတာပေါ့။နှစ်ဖက်အသိုင်းအဝိုင်းအပြင် ရွာသားတွေပါ မဂ်လာဆောင်အတွက် ဝိုင်းဝန်းလုပ်ကိုင်နေကြတာမို့လူများတာပေါ့။မလေးရွှေစင်ကတော့ဗိုက်လေးစူတူတူနဲ့။သူ့လင် ကျုပ်ယောက်ဖဆိုတဲ့ကောင်က မလေးကို ပုခုံးလေးဖက်ဗိုက်ကလေးပွတ်ပြီးသူ့ကလေး သူ့ကလေးနဲ့ ယုယနေတာ။
မဂ်လာမဆောင်ခင်မှာ သတို့သမီးကို ဗိုက်ပူလေးနဲ့ဖြစ်အောင်လုပ်နိုင်တယ်ဆိုပြီးစကြနောက်ကြနဲ့ပြုံးဖြီးလို့။
မလေးကတော့ရှက်နေတာပေါ့။ကျုပ်ကတော့သိပ်မသက်ာဘူး။အာ့နဲ့မလေးကို တိုးတိုးလေးကပ်မေးရတယ်။
ဟိုကောင် နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်လာချိန် မလေးကလည်း ဓမ္မတာမမှန်ဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ အဲ့ကောင်က အတင်းတောင်းဆိုလာတော့ မလေးလည်း ယူတော့မှာဘဲ မထူးဘူး ကိုယ်ဝန်ကလည်း ရှိနေနိုင်တာမို့ ရောချလို့ရတာပဲဆိုပြီး ပေးကျွေးလိုက်တာတဲ့။ကိုယ်ဝန်ရှိတဲ့အချိန်နဲ့ ဟိုကောင့်ကိုပေးကျွေးတဲ့အချိန်ကိုတွက်ကြည့်တော့ သိပ်မကွာဘဲကွက်တိကျနေတယ်။
နှစ်ဖက်မိဘသဘောတူပြီးသားဆိုတော့ အပိုစာသားတွေလည်း ပြောမနေတော့ဘူးလေ။ရွာတွေမှာက မယူခင်ကတည်းက အိမ်တက်နေပြီး စပါးပေါ် ပဲပေါ်မှမဂ်လာဆောင်ကြတာက ဒုနဲ့ဒေးကိုဗျ။အဲ့တော့ မယူခင် ဗိုက်ကြီးလည်း ဘာပြသနာမှမရှိဘူး။အစက မဂ်လာဆောင်ကို တန်ခူးလထဲဆောင်ဖို့ သတ်မှတ်ထားတာ။ပေးကျွေးပြီး တစ်လကျော်ကြာတော့ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတာနဲ့ မဂ်လာဆောင်ကိုတပို့တွဲလထဲ �ရှေ့တိုးပြီးဆောင်ကြတယ်။ရွာမှာဆောင်ပြီးရင် မြို့မှာ တစ်ခေါက်ဆောင်အုန်းမယ်လို့လည်း ပြောတယ်။
သတို့သားအမျိုးတွေကို မကြီးရွှေဥရဲ့အိမ်လေးမှာနေ့ဖို့
နေရာပေးထားတော့ မကြီးရွှေဥနဲ့ ကျုပ်သားလေးက ကြီးကြီးတို့အခန်းမှာ သားအမိသုံးယောက် အိပ်ကြတယ်။ဘဘက အိမ်ရှေ့မှာ အိပ်တယ်။အမေ့အခန်းမှာက ကျုပ်ရယ် အမေရယ် ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ရယ် အိပ်တာပေါ့။နောက်ပြီး
မမြရင် လှလေးစိန်တို့ကလည်း မီးဖိုခန်းက အကန့်လေးမှာ
ခြင်ထောင် ထောင်ပြီးအိပ်တယ်။ဒေါ်ခင်မြတော့ မပါဘူး။
သူ့ယောကျ်ား မြို့ဆေးရုံတက်နေလို့တဲ့ ရွာမှာ မရှိဘူး။
ကလေးကိုတော့ အမေ့ဆီပို့ပြီး ထိန်းခိုင်းထားတာ။
ကျန်တဲ့ဝိုင်းလုပ်ကိုင်ကြတဲ့သူတွေကတော့ အိမ်ရှေ့မဏ္ဍပ်ထဲ အဆင်ပြေသလိုအိပ်ကြတာပေါ့။ကိုဝင်းကျော်ကသူ့အိမ်မှာပဲ အိပ်တယ်။မလေးကတော့ သူ့နွားလောင်း အဲ့ သူ့လင်လောင်းလျာနဲ့တူတူအိပ်တယ်။ကျုပ်ကတော့ ကျုပ်ကလေး အားလုံးရဲ့အမေတွေအကုန်လုံး တအိမ်ထဲမှာ အိပ်ကြတော့ မဂ်လာဆောင်ရက်အတွင်းမှာ ကျုပ်ကတော့ပွဲတော်ပဲ။လစ်ရင်လစ်သလို ကြိုက်တဲ့မိန်းမ တက်လိုးရုံပဲ။
မိန်းမတွေကလည်း ကျုပ်က စလိုက်တာနဲ့ ထဘီလှန်ပြီးသား။
အမေကတော့ စရောက်တဲ့ညမှာတင် ရက်လွတ်တယ်ဆိုလို့
ညလုံးပေါက် တီးထုတ်ပလိုက်တာ စောက်ဖုတ်ဗွက်ပေါက်
သွားအောင်လိုးပစ်တာ။မနက်ကျ တော်တော်နဲ့မထနိုင်ရှာဘူး။နေမကောင်းလို့ဆိုပြီး အခန်းထဲအောင်းနေရှာတယ်။တော်သေးတယ် ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးက မောင်မောင်လေးနဲ့ အတူအိပ်မယ်ဆိုပြီး အိပ်ခါနီးမှ ခေါင်းအုံးဆွဲပြီး ကြီးကြီးတို့အခန်း ဝင်သွားလို့ ကျုပ်နဲ့အမေ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးကြရတာ။
အိမ်မှာ လူများပေမယ့် ခါတိုင်းလည်းအမေနဲ့က ကြိတ်လိုး ခိုးလိုးကလိုးနေကြဆိုတော့ အေးဆေးပါ။မီးစက်သံတဖုန်းဖုန်းနဲ့ကြားမှာ ကျုပ်ကလည်း အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပီကိုထောင်းပစ်တာ။နေ့ခင်းကျတော့ မကြီးကိုတီးတာ။သူက ကလေးကိုနို့တိုက်မယ်ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်အိပ်ရင်းအလိုးခံတာ။ကျုပ်လည်း လူအလစ်ဝင်ပြီး တီးရတာပေါ့။ဘေးစောင်းလေးတီးလိုက် ဖင်ထောင်တီးလိုက်နဲ့ မျိုးစုံကိုစော်ပစ်တာ။မကြီးကတစ်သားမွေး တစ်သွေးလှဗျ။
အရင်ကထက် ပိုတောင့်လာပြီး နို့ကြီးတွေကလည်း ကျုပ်သားကနို့ဆွဲလို့ ဝဖီးနေရော။ကျုပ်ပါ သားနဲ့တူတူစို့သေးတယ်။လိုးရတာတော့ အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းတာပေါ့ဗျာ။ဆောင့်လိုက်တိုင်းဖင်ကြီးက တုန်တုန် တုန်တုန်နဲ့ အိုးကြီးထောင်ပြီး ဖိလိုးပစ်တာ။ဒီတစ်ကြောတော့ တစ်သွေးတမွေး အိစက်စက်ဖင်တုန်ကြီးကြည့်ပြီး ဖင်ပေါက်ကြီးပဲလိုးချင်တာနဲ့ ဖင်ကိုချည်းလိုးပစ်တာ။ပြီးရင် လရည်ကို အဖုတ်ထဲပဲ ပန်းထည့်တာ။နောက်တစ်ယောက်ရအောင်ပေါ့။ရတော့လည်း ရပေါ့။ကိုဝင်းကျော်ရှိတယ်လေ ဟီးးးး။
ကြီးကြီးကတောင် ကိစ္စတွေစီမံရင်း အခန်းထဲ ဝင်ဝင်လာပြီး ကုန်းသေးတာ။မကြီးရှေ့မှာ ကားယားကြီးထိုင်ပြီး
စပ်ပတ်အယက်ခံတာ။ကျုပ်လုပ်ပေးလိုက်တဲ့အကျင့်တွေပေါ့�ဗျာ။ဆရာ့အိမ်မှာတုန်းက မကြီးနဲ့အတူလိုးရင်း စပ်ပက်
အယက်ခံခိုင်းခဲ့တာ။အစပိုင်းတော့ မကောင်းပါဘူး ဘာဝူးနဲ့ နောက်ပိုင်းကျ အဆင်ပြေသွားတာပါပဲ။ခုဆို အမေနဲ့တောင် တစ်ခါတစ်လေ သမီးယောက်မတွေ အပြန်အလှန်
ယက်ပေးဖြစ်ကြတယ်ဆိုပဲ။ဘဘက အိမ်မှာပြန်အိပ်တာ
နည်းတော့ သူကလည်းဆာ အမေကလည်း ကျုပ်နဲ့ဝေးတော့ ဆာတာနဲ့ ယက်ကြနှိုက်ကြတဲ့အဆင့်ကို ရောက်ကုန်ကြရောတဲ့ဗျ။တစ်ရက်လောက်တော့ အမေနဲ့ကြီးကြီးကို တူတူလိုးရင်း သူတို့အပြန်အလှန် ယက်တာကိုထိုင်ကြည့်ရမယ်။
လှလေးစိန်နဲ့ မမြရင်ကိုတော့ မီးဖိုခန်းမှာပဲ ညနေပိုင်းမှာ တစ်လှည့်စီလူအလစ်ကြည့်ပြီး တစ်ချီကောင်းလိုးပေးဖြစ်တယ်။သူတို့ကလည်း မအားတဲ့ကြားက လိုးပေးလို့ ကျေးဇူးတောင်တင်နေကြသေးတယ်။မမြရင်ကတော့ ဝင်းအောင်ကို ကိုထွန်းအလစ်မှာ ကုန်းဖြစ်တဲ့အကြောင်းပြောပြတယ်။
လှလေးစိန်လည်းတူတူပဲ။ကျုပ်မရှိတော့ ကျုပ်အစား
ဝင်းအောင်အလိုးခံနေကြတယ်ပေါ့ဗျာ။ဒါပေမယ့် ကျုပ်လိုးတာလောက် မကြိုက်ဘူးလို့ပြောတာပဲ။ကျုပ်က တစ်ချီဆို ဆိုသလောက် ခွေကျယိုင်လဲချင်လောက်အောင် အားရတဲ့အကြောင်း ပြောတော့ ကျုပ်တောင် မာန်တက်ချင်သွားတယ်။အေးပေါ့လေ ကျုပ်မိန်းမတွေ ကျုပ်မရှိတဲ့အချိန်
ကျုပ်ရဲ့အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းလိုးပေးတာ ခံကြတာကို
အပြစ်မမြင်ပါဘူး။ကျုပ်ကိုသတိတရရှိနေတာကိုပဲ
ကြေနပ်တယ်။လူမသိအောင် ကုန်းရတာမို့ အခေါက်ရေတောင် သိပ်မရှိသေးဘူးလို့ပြောတာပဲ။
တစ်နေ့တော့ကျုပ်မိန်းမတွေအကုန်လုံးကိုတစ်နေရာထဲမှာ စုပြီး တန်းစီပြီး လိုးချင်သေးတယ်။ဖြစ်လာအောင်လည်း
ကျုပ်ကြိုးစားမယ်။ခု ဝင်းအောင်ကရွာမှာမရှိဘူး။သူ့အဒေါ်ယောကျ်ားဆေးရုံတက်တာကို သူပါအဖော်လိုက်စောင့်ရတယ်တဲ့။ဟိုမှာ သူ့အဒေါ်နဲ့သူ လိုးချင်လိုးနေမှာပေါ့လေ။သူ့အမေဒေါ်နှင်းမှုံကလည်း လီးနဲ့ပြန်တွေ့ထားလို့ထင်တယ်။
အသားအရည်စိုပြေပြီး ကိတ်ထနေတာပဲ။အရင်လို မွဲခြောက်ခြောက်နဲ့မဟုတ်ဘူး။အသားအရည်တွေစိုပြေလို့။
ကျုပ်ညီတော်မောင်က ဒေါ်နှင်းမှုံကြည့်ပြီး ထောင်ချင်လာလို့ ကြီးတော်ကြီးကိုလိုးတော့ ဒေါ်နှင်းမှုံကိုမှန်းပြီး လိုးပစ်လိုက်ရတယ်။
ကိုယ့်သူငယ်ချင်းအမေဆိုတော့လည်း လက်ရှောင်ထား
ရတာပေါ့။တော်ကြာ ဟိုကောင်က ကျုပ်အမေပြန်လိုးနေမှ
ခက်မယ်။သူများမယားတွေ အမတွေ အဒေါ်တွေသာ တက်လိုးနေတာ ကျုပ်အမေတော့အလိုးမခံစေချင်ဘူးလေ ဟီးး။
မဂ်လာဆောင်တော့ ငါးနှပ် နှစ်ပြန်ကြော် ဆယ်နှစ်မျိုး
ဟင်းချိုနဲ့ စားလိုက်ကြတာအလှူကြီးကျနေရောဗျို့။လာလိုက်ကြတဲ့ဧည့်သည်ကလည်း မနည်း။မိတ်ကလည်းများတယ်လေ။နှစ်ဖက်မိတ်ဆိုတော့ အုန်းအုန်းထနေတာပေါ့။
မဂ်လာဆောင်ပြီးတော့ အားလုံးဖတ်ဖတ်ကိုမောလို့။
ကျုပ်ကလည်း မိန်းမတွေလိုးလိုက် ဝိုင်းလုပ်နဲ့ဆိုတော့
ပြိုင်းနေတော့တာပေါ့။ညရောက်တော့ ယောက်ဖလုပ်တဲ့ကောင်က သူ့ဘော်ဒါတွေကို ဧည့်သည်ရင်း မူးနေပြီ။
မလေးကတော့ကြီးကြီးတို့အခန်းထဲမယ် ဘဘက တီးနေတယ်လေ။ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာမို့ ခပ်ဖွဖွပဲလိုးနေတယ်။သူ့သမီးကိုနှုတ်ဆက်အလိုးလေး လိုးနေတာဖြစ်မယ်။နောက်နေ့သူနေတဲ့မြို့ကိုလိုက်သွားတော့မှာလေ။ကြီးကြီးကိုယ်တိုင်အခန်းဝမှာ စောင့်ပေးနေတာ။ဒီအိမ်မှာ သားအမိ
သားအဖတွေ ဒီလိုဖြစ်ကုန်တာကို လက်ခံပေးလိုက်ပြီလေ။
အားလုံးကလည်းမပြောကြပေမယ့် သိနေကြတာပဲလေ။
အဲ့တော့ အမေနဲ့ကြီးကြီးက ကိုဝင်းကျော်ကလွဲလို့ အိမ်သားတွေကို စုစည်းပြီး တိုင်ပင်ကာ အားလုံး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေစေတာတဲ့။
ဘေးလူသာမသိစေနဲ့ ဒါ မိသားစုလျို့ဝှက်ချက်မို့ အပြင်
ပေါက်ကြားလို့မရဘူးတဲ့လေ။ကျုပ်ရဲ့အခြားမယားတွေကိုလည်း သူတို့လင်တွေမသိစေဘဲ ကျုပ်နဲ့နေချင်တဲ့အခါ.နေကြဖို့ ခွင့်ပြုထားတယ်တဲ့လေ။အဲ့အကြောင်း မနေ့ညကမှ
အမေက ကျုပ်ကိုဖွင့်ပြောတာ။ကျုပ်တောင် သိသိခြင်း
အံသြသွားတယ်။ဒါပေမယ့် ဒါ တစ်နေ့ ဒီမိသားစုမှာ
သိလာကြမယ့်ကိစ္စဆိုပြီး ဘာမှမပြောတော့ဘဲ ဘဘနဲ့
အမေရော မောင်နှမ ဘယ်လိုလဲဆိုတော့ အမေက နှစ်ခါတော့ အကိုကြီးနဲ့လုပ်ပြီးပြီတဲ့လေ။ကျုပ်လည်း အမေ့ကို
ဘဘလိုးနေတဲ့ပုံစံနဲ့ပြောပြီးလိုးပစ်တာ အမေ အရည်တွေ
ထောင်ပန်းလိုက်တာမနည်းဘူး။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၃၅)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
မလေးမဂ်လာဆောင်ကို အောင်ဇော်တို့မြို့မှာ နောက်တစ်ခါထပ်ဆောင်ဖြစ်သေးတယ်။ရွာမှာတပတ်နေပြီးသွားကြတာပေါ့။ဒီတစ်ခါတော့ ရွာမှာတုန်းကလိုမကဲရဲဘူး။
အမေတို့မိန်းမသားတွေချည်း အခန်းတစ်ခန်းထဲမှာ စုနေဖို့ပေးထားတယ်။ကျုပ်နဲ့ဘဘကိုတော့ အခြားအခန်းပေါ့။
ညဘက်လူအလစ်မှာ သူတို့အခန်းထဲဝင်ပြီး အကုန်ပတ်တီးပစ်တာပဲ။ဘဘကတော့ အိပ်နေတယ်။
အခန်းထဲမယ် ကပ်တိုးပေါ့ အသံထွက်အောင်တော့
မလုပ်ရဲဘူး။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကလည်းရှိနေတော့
မကောင်းဘူးလေ။မြီးကောင်ပေါက်ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ဒါမျိုးမြင်ကုန်ရင် ကွိုင်ရှိတယ်လေ။အရွယ်မရောက်ခင်
မထိဖို့ အမေကမှာထားလို့လေ။
အမေ ကြီးကြီး မကြီးရွှေဥ မမြရင် လှလေးစိန်တို့ အားလုံး
ကျုပ်မိန်းမ ငါးယောက်ကို တစ်ခန်းထဲမှာ တူတူလိုးပစ်တာ။
တန်းစီထဘီလှန်ပေးထားတာ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်
အစဥ်လိုက်ပဲလိုးသွားလိုက်တယ်။ငါးယောက်ဆိုတော့ ကျုပ်တော်တော်တော့ ပြိုင်းသွားတယ်။သူတို့လည်း နှစ်ချီ
စီလောက်ပြီးသွားကြတယ်။အားလုံးကို အလှည့်ကျ
လိုးပြီးတော့ ကျုပ်ခဏနားပြီး ကျုပ်တို့အခန်းကို ပြန်ဝင်အိပ်တယ်။ဘဘကတော့ တခေါခေါ။
မနက်ကျ အိပ်ရေးမဝတဝနဲ့ထလိုက်ပြီး အားလုံးပြင်ဆင်
နေကြချိန် ကျုပ်နဲ့ဘဘ လမ်းထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ အားဖြည့်နေလိုက်တယ်။ခန်းမမှာဆောင်မှာဆိုတော့ မိန်းမတစ်သိုက် ပြင်ဆင်တာကြာတယ်လေ။ကျုပ်တို့ကျ ရေထချိုး အဝတ်လေးကောက်ဝတ် ဖီးလိမ်းလိုက်ရင်ပြီးပြီပေါ့။
လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာဘဘက လက်ဖက်ရည်နဲ့ မုန့်ဟင်းခါးမှာတယ်။ကျုပ်ကတော့ ကြက်သံ(ကြက်ဥနဲ့သံပုရာသီး)နှစ်ခွက်မှာပြီး ကစ်ပလိုက်တယ်။အောင်ဇော့်အမျိုးတွေ ဘော်ဒါတွေရောက်လာလို့ ကျုပ်တို့စားထားတာတွေ အကုန်
ရှင်းသွားတယ်။ရွာမှာတုန်းက သူတို့လိုချင်တာ ကျုပ်တို့က
လုပ်ပေးထားတော့ တစ်လှည့်ပြန်ဧည့်ဝတ်ကြေတဲ့သဘော။
အိမ်ဘက်အပြန်လမ်းမှာ ဘဘက ကျုပ်ကိုရယ်ကျဲကျဲနဲ့ပြောတယ်။
“ငါလိုးမသားလေး တော်တော်လီးအငြိမ်မနေတဲ့ကောင်
သူများနေရာလည်းမရှောင်ဘူး”
“ဒါမျိုးအခွင့်အရေးက ရခဲတယ်ဗျ ငါးယောက်လုံးကို
တီးပစ်တာ ဘဘကိုတောင်ခေါ်မလို့ ဘဘက မော်တော်မောင်းနေတာနဲ့ သားဘာသားပဲသွားလိုက်တာ ဟီးးးး”
“အေးပါ ကြာကြာဝါးမယ့်သွား အရိုးကြည့်ရှောင်ပေါ့ ငါ့သားရာ ဘဘဒါပဲပြောချင်တယ်”
“စိတ်ချပါဘဘရာ ဒါနဲ့ ဘဘ အမေနဲ့ မလေးကိုပြန်လုပ်ရတာ ဘယ်လိုနေတုန်း စိတ်မလှုပ်ရှာဘူးလား”
“အေး တစ်မျိုးစီပေါ့ကွာ မင့်ကြီးတော်တုန်းကတစ်မျိုး
မင်းအမေကတစ်မျိုး မင်းအမကျတစ်မျိုး မတူဘူး
သူ့အရသာ သူ့ခံစားချက်နဲ့သူ တော်တော် စွဲမက်စရာကောင်းတယ် ငါ့သမီးလေးကို မတတ်သာလို့သာ လင်ပေးစားလိုက်ရတာ ငါနှမြောတယ်”
“အတူနေနေတဲ့ မကြီးရှိနေသေးတာပဲဗျာ ဘဘကလည်း
မကြီးနဲ့ရော ဖြစ်ပြီးပြီလား”
“သမီးကြီးနဲ့ကျမဖြစ်သေးဘူးဟ သူနဲ့ကျ အဲ့ခံစားချက်
မပေါ်သေးဘူး သိနေကြပေမယ့် အိုးတို့အမ်းတန်းပဲ”
“မကြီးက တစ်သားမွေးတစ်သွေးလှဗျ အီစိမ့်နေရော
ရွာရောက်မှ မြည်းကြည့်ပေါ့ဗျာ”
“အေးပါ မင်းကလေ အတော် လက်သွက် အဲ့ လီးသွက်တဲ့ကောင် ဒီလျိုဝှက်ချက်က ငါတို့မိသားစုအတွက် အရေးကြီးတယ်နော် ငါ့တူ အပြင်မပေါက်ကြားစေနဲ့”
“စိတ်ချပါ ဘဘရာ ဒါမျိုးက အပြင်မှာ လိုက်ပြောနေလို့
ကောင်းတဲ့အရာမဟုတ်ဘူး ရွာမှာဆို ကျနော့်မယားတွေရယ် ဝင်းအောင်ရယ် ရန်ကုန်မှာဆို ဒေါ်သီတာရယ်ပဲသိတာ”
“ဟ မင်းဟာကမဆိုင်တဲ့သူတွေပါ သိနေပါရောလား”
“သူတို့ကလည်း ကျနော်တို့လိုပဲဗျ ဝင်းအောင်ဆို သူ့အမေ
ဒေါ်နှင်းမှုံရော သူ့အဒေါ် ဒေါ်ခင်မြနဲ့ပါ ဖြစ်နေကြတယ်
ဒေါ်သီတာကတော့ ဆရာနဲ့မယူခင် ဆုံးသွားတဲ့ သူ့အကိုနဲ့
ဖြစ်ခဲ့တာတဲ့ ခု ပုတုလေးက သူ့အကိုနဲ့ရတဲ့ကလေးတဲ့ ဒါကြောင့် ကျနော်ပေးသိထားတာ ကိုယ့်အချင်းချင်းပဲ ဒါမျိုးကို လက်ခံနားလည်တာ”
“ဟ ကောင်းကွာ အားလုံးအဆင်ပြင်ရင်ပြီးတာပဲ ငါလည်း
ရွှေစင်နဲ့ဖြစ်ပြီးမှ ဒီအရသာကြိုက်နေတာကွ မင်းအမေ
ငါ့ညီမနဲ့ဖြစ်တော့လည်း အရသာကတစ်မျိုးဟ
မင်းကြီးကြီးက အားလုံးကိုသိနေကြောင်းဖွင့်ပြောတော့
ငါ့မှာ အံ့သြနေတာ ဒါပေမယ့် သူကနားလည်ပေးတယ်ကွ
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကွာ ငါတို့မိသားစု အရင်ကထက်ပိုစည်းလုံးလာတာမြင်ရတော့ ငါဝမ်းသာတယ်”
အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ကျုပ်တို့ တူဝရီးစကားစပျက်သွားပြီး
ခန်းမသွားမယ့် ကားပေါ်တက်လိုက်ကြတယ်။အိမ်ထဲကနေ
အလှတမျိုးစီနဲ့ထွက်လာကြတဲ့ ကျုပ်မိန်းမတွေပါ ကားပေါ်
တက်ခဲ့ကြတယ်။သူတို့အလှမှာငေးမောပြီး ကျုပ်တို့ငပဲတွေထောင်လာကာ ကျုပ်နဲ့ဘဘ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်ကြသည်။
ခန်းမရောက်တော့ ဧည့်ပရိသတ်ကအများသားပဲဗျ။ကျုပ်တို့က သတို့သမီးရှင်တွေဆိုတော့ စားပွဲမှာပဲ အခန့်သင့်
ထိုင်နေခိုင်းကြပေမယ့် ဘဘတို့ လူကြီးပိုင်းတွေကိုသာ
ထိုင်ခိုင်းထားပြီး ကျုပ်နဲ့ ကျုပ်မယားအငယ်ပိုင်းတွေက
ဝိုင်းဝန်းလုပ်ကိုင်ပေးကြပါတယ်။ဧည့်ခံပွဲဆိုပေမယ့်
မိသားစုတွေ့ဆုံပွဲလေးလိုပါပဲ။ပျော်ပျော်ပါးပါးနဲ့ပဲစားကြသောက်ကြ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြနဲ့ပဲမဂ်လာပွဲပြီးဆုံးသွားတယ်။
ပွဲပြီးတော့ အိမ်ပြန်ကြပြီး ကိုယ်စီအနားယူကြတယ်။
ဒီတစ်ခါတော့ ဘဘက မဂ်လာပွဲမှာ မလေးရွှေစင် အရမ်း
လှနေတာကြည့်ပြီး သူတော်တော်လေး မနေနိုင်တော့ဘူး
ဆိုတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အမေနဲ့ကြီးကြီးကို ပြောပြလိုက်တယ်။ ဘဘ ကြီးကြီးနဲ့အမေတို့ သူတို့မောင်နှမ လင်မယားတွေ ပြောစရာရှိလို့ဆိုပြီး ကျန်တဲ့သူတွေကို အဝတ်အစားတွေလဲခိုင်းကာ ဧည့်ခန်းကိုခေါ်ထုတ်ရင်း စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့နေလိုက်တယ်။အောင်ဇော့်မိဘတွေက ကျုပ်တို့ကို
အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေပါစေဆိုပြီး
နေရာလုပ်ပေးထားတော့ ကျုပ်တို့အားလုံး အပေါ်ထပ်မှာ
အေးဆေးပဲ။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကတော့ ထုံးစံမပျက် ကျုပ်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီးချွဲနေတုန်း။
အပျိုဖော်ဝင်လာပြီဆိုပေမယ့် ခုထိကလေးစိတ်က မကုန်သေးဘူးလေ။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကိုကြည့်ရတာ အမေအသေးစားလေးကိုကြည့်နေရသလိုပဲ။တစ်နေ့တစ်ခြား
ပိုလှလှ လာတာ။ကျန်တဲ့မယားသုံးယောက်ကတော့
ကျုပ်ကလေးတွေ ကိုယ်စီချီထားကြတယ်။
နာရီဝက်လောက် ကြာတော့ အမေထွက်လာပြီးမကြီးဆီက
ကျုပ်သားလေးကိုခေါ်ချီလိုက်ရင်း မကြီးကိုကပ်တိုးလေး
ပြောကာအခန်းထဲဝင်ခိုင်းတယ်။မကြီးလည်း မျက်နှာဖွေးဖွေးလေး ရဲခနဲဖြစ်သွားပြီး အခန်းထဲဝင်သွားတော့တယ်။
ကျုပ်လည်း မကြီးကို ဘဘခေါ်လိုးတာမှန်းသိလို့ ထကြည့်ချင်ပေမယ့် ဝိုင်းဝိုင်းချစ်က ကျုပ်ပေါ်ကမဆင်းတာနဲ့
ကျုပ်လည်းစိတ်ကူးထဲ ဘဘ ကြီးကြီးနဲ့ မကြီးတို့ သားအမိ
သားအဖတွေလိုးနေကြမယ့် ပုံစံကိုမြင်ယောင်ရင်း
ပေါင်ကြားက ထောင်ထလာတော့သည်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်
ဖင်လေးကိုကော့ထိုးမိပေမယ့် ဝိုင်းဝိုင်းချစ်က မထဘဲ ဖင်ကိုအငြိမ်မနေနဲ့ ရွစိရွစိလုပ်နေလို့ ဆွဲလိုးချင်စိတ်တွေ
မတရားဖြစ်လာတယ်။
မဖြစ်ချေဘူးဆိုပြီး ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကို ကိုကြီးသေးပေါက်
ချင်လို့ ဆင်းအုန်းလို့ပြောကာ အိမ်သာဘက်ပြေးရတယ်။
အိမ်သာကလည်း အပေါ်ထပ်မှာတင် ရှိပြီးသားမို့တော်သေးတယ်။နို့မို့ဆို လီးတစ်ထောင်ထောင်နဲ့ အကုန်မြင်ကုန်မှာ။
အိမ်သာထဲသေးပေါက်ရင်းအမေ့ကို ခုနေ ခေါ်လိုးရင် ဖြစ်နိုင်တာမို့ အိမ်သာက ထွက်ပြီး အမေ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။
” အမေ သား ပေါင်ရင်းက အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ ဘာဖြစ်တာလဲမသိဘူး ကြည့်ပေးပါအုန်း”
“ဟင် အော် အင်း ကြည့်ပေးမယ် ဝိုင်းဝိုင်းချစ် ကလေးချီစမ်း ငါသွားကြည့်အုန်းမယ် ”
အမေလည်းအထဲမှာ မဝခဲ့ဘူးထင်တယ်။ကျုပ်ခေါ်တာနဲ့
အတွေးပေါက်ပြီး မကြီးသားလေးကို ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကိုချီခိုင်းကာ ကျုပ်နောက်လိုက်လာတယ်။ ကျုပ်တို့ အိပ်ခန်းထဲ
ဝင်လိုက်ပြီး တံခါးဂျက်ထိုးကာ အမေ့ကိုဆွဲဖက်ပစ်သည်။
“မရတော့ဘူး အမေရာ ကုတင်ပေါ်တက် ဟိုဘက်လှည့်ပြီးကုန်းပေး အမေလည်း အခန်းထဲမှာ မဝခဲ့ဘူးမှတ်လား”
“အင်းဟုတ်တယ် မင့်ဘဘက အမေနဲ့မလှယဥ်ကို သူ့သမီးငယ်အမှတ်နဲ့လိုးနေတာ ကြမ်းတော့ကြမ်းတယ် အာ့နဲ့
အကြီးမခေါ်လိုးပါလားဆိုပြီး အမေထွက်လာခဲ့တာ ခုလောက်ဆို ရွှေဥတော့ ကောင်းကောင်းအလိုးခံနေရပြီ”
“သားလည်း ဘဘပြောကတည်းက လီးတောင်နေတာဗျ
အမေ့သမီးလေးက ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး ရွစိထိုးနေတာနဲ့
မနေနိုင်မထိုင်နိုင်တွေ ဖြစ်ကုန်တာ”
“ကဲပါ လာ အချိန်မရှိဘူး အမေကုန်းပေးမယ် နောက်ကလိုး”
“စပ်ပတ်လိုးမယ်နော်အမေ”
“အင်း လိုး အရည်သာ အထဲမပန်းနဲ့ ”
အမေ ထဘီချွတ်ချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လာကာ
လေးဘက်ကုန်းပေးရင်း ကျုပ်အကြိုက် သူ့ဖင်ကြီးကော့ထောင်ပေးသည်။ကျုပ်လည်း အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီး
တန်းလိုးပစ်တာ။တဖန်းဖန်းပဲ။တံခါးနား လာနားကပ်ထောင်
ရင်တော့ အထဲကအသံ ကြားနိုင်ပေမယ့် ဧည့်ခန်းကနေတော့ မကြားနိုင်ဘူးလေ။အမေ့နို့ကြီးဆွဲညစ်ပြီး ကော့ကာ
ကော့ကာနဲ့တွယ်ပစ်တာ တော်တော်ကြာသွားတယ်။
အမေကတော့ ကျုပ်ဆောင့်ချက်နဲ့အညီ ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးရင်း ပြီးတာခဏခဏပဲ။ကျုပ်လည်း ပြီးချင်လာတော့
အဖုတ်ထဲကလီးဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို
လက်နဲ့ တွန်းဖြဲ ဖြဲထားတာမို့ စူပွပွနဲ့ ပြဲပြဲလေး။ကျုပ် လျှာအပြားလိုက်ချကာ ယက်ပစ်သည်။အထဲဝင်လာတာလည်း
ကြာနေပြီမို့ အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ အမေဖင်ဝမှာလီးတေ့ရင်း
တစ်ဆုံးသွင်းချပလိုက်သည်။
“ဗြစ်ဗြစ်ဗြွတ် ဘလွတ် ဒုတ် ဘွတ်ဘွတ် ဘု”
“အိုးးးးဟိုးးးတခါထဲ တဆုံးပဲ သားရယ် အူးးအူးးကျွတ်ကျွတ် ဖြည်းဖြည်းမသွင်းဘူး ”
“လောသွားလို့ပါအမေရာ ဟီးးး နာသွားလားး”
“အောင့်သွားတာ ရပြီ လိုးတော့ �နောက်ဆို စသွင်းရင်
ဖြည်းဖြည်းပဲသွင်း ဘယ်လောက်ကျယ်နေနေ စစခြင်းကို
မကြမ်းနဲ့ ပြီးရင် ကြိုက်သလိုသာဆောင့်တော့”
“ဟုတ်အမေ”
ကျုပ်လည်း လီးတဆုံးဝင်နေပြီမို့ ညှာမနေတော့ဘဲ ဖင်ကို
မြှောက်ကာမြှောက်ကာနဲ့ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးပစ်သည်။
အမေနဲ့လည်း ဒီအိမ်ကျမှ ကောင်းကောင်းလိုးရတော့တာ။
အာ့နဲ့ကျုပ်လည်း စိတ်လွှတ်ပြီးဆော်ပစ်လိုက်တာ။အချက်
လေးငါးဆယ်လောက်ပစ်လိုးကာ အမေ့ဖင်ထဲ လရည်တွေ တဖြင်းဖြင်းပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။လိုးပြီးတော့ ခဏနားပြီး အခန်းထဲက အမေထွက်သွားသည်။ကျုပ်လည်း ညက
အိပ်ရေးပျက်ထားတာမို့ အိပ်လိုက်တာ ညနေစောင်းရော။
ကျုပ်နိုးတော့ ဘဘက ရေချိုးပြီး အခန်းထဲဝင်လာလို့
တဘတ်နဲ့ရေတွေ ဘာတွေ သုတ်နေပြီ။
“သားကြီး ထလေကွာ ရေလေးဘာလေးချိုး မင်း
သောက်အုန်းမှာလား”
“နည်းနည်းပါးပါးတော့ လုပ်မယ်ဘဘ နေ့လည်က ဘယ်လိုလဲ မကြီးမိုက်ရဲ့လား”
“အေး ရွှေဥက သူ့အမေငယ်ငယ်ကလိုပဲ အီစိမ့်နေရော
ငါလည်း သူ့နဲ့သူ့အမေကို နှစ်ချီဆီ လိုးပစ်လိုက်တယ်
လူကိုပြိုင်းရော ကဲ ထကွာ ရေချိုးတော့ မင်းမယားတွေတောင် ပြင်ဆင်ပြီးနေပြီ”
“ဟုတ် ဘဘ”
ကျုပ်လည်း ရေထချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ခြံထဲက သောက်ပွဲကိုဆင်းရတာပေါ့။အောင်ဇော်က ခြံထဲမှာပဲ
ဒင်နာပွဲလေး အမြည်းစုံနဲ့လုပ်ထားတာ။လူတော့ အများကြီး
မရှိဘူး။နှစ်ဖက်အမျိုးတွေရယ် မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်း
တွေရယ်ပဲရှိတယ်။မနက်က ပွဲကို မလာဖြစ်လိုက်တဲ့သူတွေတော့ လာကြတယ်။ကျုပ် ဒီည လှလေးစိန်နဲ့ မရင်မြတို့ကို
လိုးဖို့အကြံနဲ့ ဝိုင်းဝိုင်းချစ် သောက်တဲ့အအေးခွက်ထဲ
အရက်လေးစပ်ပြီး အမေမသိအောင်တိုက်လိုက်တယ်။
ငတိမလေးကလည်း ဒီအချိုရည်က တစ်မျိုးလေး ကောင်းတယ်ဆိုပြီးသောက်တာပဲ။မကြာဘူး �မှောက်တာပဲ။မူးသွားတော့ ကျုပ်ပဲပွေ့ချီပြီး အိမ်ပေါ်ခေါ်သွားလိုက်ရတယ်။
အမေလည်း သူ့သမီးမူးသွားတာမသိဘဲ စိတ်ပူပြီး နောက်က လိုက်လာတယ်။ပြီးမှကျုပ်ပြောပြလိုက်လို့ ကျုပ်ကို
သူ့သမီး အရက်တိုက်ရပါ့မလားဆိုပြီးဆူတယ်။ကျုပ်ကလည်း ကျုပ်အကြံပြောပြတော့ နင်လေ ဥာဏ်ကြီးပဲတဲ့။
မူးပြီးအိပ်ပျော်နေတဲ့ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေးကို စကပ်လေးလှန်ကာ အဖုတ်လေးယက်တော့ အတင်းတားတယ်။
“ဟဲ့ သားး အမေပြောပြီးသားလေ အချိန်မကျသေးဘူးလို့”
“မလုပ်ပါဘူးအမေရ ယက်ချင်လို့ပါ ညီမလေးအဖုတ်က
အဖုတ်လိုပဲနော် သူက အမေတူသမီး ဒီမှာကြည့်အုန်းအမေ
အစိနားမှာ မှဲ့လေးနဲ့”
“ဟဲ့ နှာဘူးကောင် ငါ့သမီးက နုနုထွတ်ထွတ်လေးရှိသေးတာကို မလုပ်ပါနဲ့ဆို ”
“ယက်ချင်လို့ပါအမေရာ”
“အာ့ဆို ငါ့ဟာယက်”
“အမေကလည်း မနာလိုဖြစ်နေပြန်ပြီ သားမယက်ရဘူးဆို
အမေယက်လေ”
“အာ ဒီကောင်လေးတော့”
“ကြီးကြီးတို့ မကြီးတို့နဲ့တောင် ယက်ဖူးနေတာပဲအမေရာ
လာပါ �နောက်ကျရင်လည်း ယက်ရမှာပဲဟာ”
ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကို အမေ အဖုတ်ယက်ပေး သားက အမေ့
စောက်ဖုတ်ကြီးလိုးမယ်”
“ပြောမရလည်း ယက်မယ်ဟယ် တစ်ခုရှိတယ်နော်သား
အမေမသိဘဲ အချိန်မရောက်သေးဘဲ ညီမလေးကို မလုပ်ရဘူးနော် ယက်တာ ဘာညာက အမေလက်ခံပေးနိုင်တယ်
လိုးဖို့ကျမရဘူး”
“စိတ်ချပါ အမေရယ် ကိုယ့်သမီးစောက်ဖုတ်လေး ကိုယက်မှာဖြင့်ယက် သားက အမေ့အဖုတ်ကြီးလိုးမယ် တစ်ခါတစ်ခါလေ သူများတွေကို ဗိုက်ကြီးအောင်လိုးပေးနေမိပေမယ့် အမေ့ကိုလည်း ဗိုက်ကြီးအောင် လိုးချင်မိတယ် ဗိုက်ကြီးလိုက်ပါလားအမေ”
” မဖြစ်နိုင်တာကို မတောင်းဆိုချင်စမ်းနဲ့သားရယ် ယက်တော့ ”
ကျုပ်လည်း စိတ်ကူးကို မေ့လိုက်ပြီး အမေ့ဖင်ပေါက်ကိုဖြဲ
လျှာဖျားထိုးသွင်းကာ ယက်တင်လိုက်သည်။အမေကလည်း ဝိုင်းဝိုင်းချစ်လေး အဖုတ်ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြီး
ကျုပ်ယက်ပေးတာကို ဇိမ်ခံနေတော့သည်။စိတ်ကူးတစ်ခု
ရလာတာနဲ့ အဖုတ်ယက်နေတဲ့ အမေမျက်နှာနားသွားပြီး
ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကိုခွကာ အဖုတ်လေးပေါ်
လီးတင်ထားလိုက်သည်။
“ဟဲ့ ဘာလုပ်တာလဲ သားရဲ့”
“သားလီးနဲ့ညီမလေးအဖုတ်ထိထားတာလေး အမေ နှစ်ခုစလုံးကို ပူးစုပ်ပြီးယက်ပေး”
“ပေါက်ပေါက်ရှာရှာဟယ် ”
“လုပ်ပါအမေရ တစ်မျိုးဆန်းတာပေါ့”
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ (အပိုင်း၃၆)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ်လီးနဲ့ဝိုင်းဝိုင်းချစ်အဖုတ် ပူးလျက်လေးကို အမေက
ရအောင်ငုံစုပ်ပေးသည်။ကတ်သီးကတ်သက်မို့ အကြာကြီးတော့ မလုပ်ပေး။ကျုပ်စိတ်ကြေနပ်အောင်တော့ လုပ်ပေး
ပါတယ်။
“တော်ပြီသားရယ် ကြံကြံဖန်ဖန် ဖယ်တော့ လာလိုးပေး”
ကျုပ်လည်း အမေ့ကို ကြံကြံဖန်ဖန် လုပ်ခိုင်းပြီးပြီမို့
ဆက်မခိုင်းတော့ဘဲရပ်လိုက်သည်။ဒါပေမယ့် မလိုးသေးဘဲ ညီမလေးအဖုတ်လေးပြန်ကုန်းစုပ်ပေးသည်။အမေလည်း
ဖင်ပေါက်လေးလျက်ရင်း လျှာခြင်းပါပူးပြီးကစ်ဆင်တွေ
ပေးကြလို့ ညီမလေးစည်းခုံတစ်ဝိုက်မှာ သွားရည်တွေ ပွထနေရော။အရက်ကြောင့်အရှိန်တက်နေတဲ့ညီမလေးကတော့ ကျုပ်နဲ့အမေဝိုင်းစုပ်လို့ကော့ပြန်နေရော။
ပါးစပ်ကပြောချင်ရာတွေပြောနေသည်။သူ့ဖင်နဲ့အဖုတ်ကို
သူ့အမေနဲ့အကိုအရင်းက ဝိုင်းယက်စုပ်ပေးနေတာမသိ။
အဖုတ်ဖူးဖူးလေးက အရည်လေးတွေထွက်လာတယ်။
ငံတံတံချိုတိုတိုလေး။အပျိုမအဖုတ် ချိုတာတော့အမှန်ပဲ။အစိလေးပြူးထွက်လာပြီး ထောင်လာလို့ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်တဇတ်ဇတ်နဲ့ ကိုက်ပေးလိုက်တော့ တကိုယ်လုံးအကြောတွေဆွဲတာ ဓာတ်လိုက်တာကျနေတာပဲ။အပျိုမတွေပြီးတာကို ကျုပ်ကြုံဖူးနေတာပဲ။
ညီမလေးလောက်အပြီးကြမ်းတာမမြင်ဖူးဘူး။တကိုယ်လုံး
ဇတ်ဇတ် ဇတ်ဇတ်နဲ့ကို တုန်ခါနေတော့တာ။စောက်ရည်တွေဘေးမရောက်ရအောင် အဖုတ်လေးတစ်ခုလုံး ငုံစုပ်ပစ်လိုက်တာ။အများကြီးပဲ ပါးစပ်ထဲဝင်လာရော။ဂွတ်ခနဲမြိုချကာ ထပ်ထွက်လာတာလေးငုံရင်း အမေ့နှုတ်ခမ်းဆွဲစုပ်ကာ သူ့သမီးရဲ့ ပထမဆုံး စောက်ရည်ကိုသောက်စေလိုက်တယ်။
“ချိုလားအမေ သားတော့အရမ်းကြိုက်တယ် ချိုမြမြလေး
ရန်ကုန်မပြန်မခြင်း နေ့တိုင်း သောက်နေမိတော့မှာပဲ”
“သားကလည်းကွာ ခုက သမီးလေး မူးနေလို့ လုပ်တာကို
အမေမတားလိုဘူး သာမန်အချိန်မှာတော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွယ်
နင့်ညီမ စာကိုစိတ်မဝင်စားဘဲ ဒီဘက်လှည့်လာမှ ထိန်းမရ
ဖြစ်ကုန်မယ် ခုမှ ၁၄နှစ်ရှိသေးတာ စောင့်ပါအုန်း သားရဲ့”
“အမေတစ်ယောက်လုံးရှိနေတာပဲဗျာ အမေဆက်ထိန်းထားပေးလေ”
“ဟွန့် အပြောကောင်း ကျုပ်ကလည်း ကျုပ်အလုပ်နဲ့ကျုပ်လေ တော်ကြာနင့်ညီမ ဒီပေါ်မှာ တမ်းတမ်းစွဲနေရင်း
မတော်ရာတွေ တွေ့ကုန်မှဖြင့်ဟယ်”
“စိတ်ချပါအမေရာ ညီမလေးက အမေနဲ့သားကိုအချစ်ဆုံး
မပူပါနဲ့”
“တော်ပြီသားရယ် လာလိုးပေးတော့ အမေဆက်ယက်မယ်”
ကျုပ်လည်း အမေ့နောက်သွားပြီး အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီး
လိုးချလိုက်တော့သည်။
“ဗြစ်� ဗြစ် ဘွတ် ဘလွတ် ဒုတ်”
“အင်းးဟင်းးးသားရယ် နင့်ကနဲပဲ ကောင်းလိုက်တာ”
အမေ့ကိုတစ်ချီပြီးအောင်လိုးပေးလိုက်ပြီး ကျုပ်လည်း
တစ်ချီပြီးလိုက်ကာ အပြင်ခဏပြန်ထွက်သည်။အမေကတော့ သူ့သမီးလေးနဲ့အိပ်ပြီး နေရစ်သည်။အပြင်မှာ
သောက်စားနေကြတဲ့သူတွေလည်း တော်တော်လေး
ကောင်းနေကြပြီ။ ကျုပ် ဟန်မပျက်ဝင်ရောရင်း နှစ်ခွက်လောက်သောက်ကာ ကျုပ်မယားတွေကို မျက်စပစ်ပြီး
အိမ်ပါ်တက်စေလိုက်သည်။မကြီးနဲ့ကြီးကြီးက ဘဘအခန်းထဲဝင်ကြစေပြီး လှလေးစိန်နဲ့ မရင်မြတို့ကတော့ ကျုပ်နဲ့
ဒီဘက်အခန်းကိုတန်းလိုက်လာသည်။
ကလေးတွေကိုကုတင်ပေါ်တင်ကာသိပ်လိုက်ပြီး မယားတွေကိုကြမ်းပြင်မှာ ခင်းထားတဲ့ အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာ လိုးသည်။အမေကတော့သူ့မြေးတွေ ခြင်ယပ်ပေးပြီး ကျုပ်တို့လိုးပွဲကို ကြည့်နေသည်။ဆာနေရှာတဲ့ကျုပ်မယားနှစ်ယောက်ကို လီးစုပ်အဖုတ်ယက်ခဏပဲလုပ်ခိုင်းပြီး ယှဥ်လျက် ကုန်းခိုင်းကာ လိုးပစ်သည်။လုံးတူဒေါက်တူနှစ်ယောက်ကို ဒဘယ်လည်တီးရတာ ရှယ်နေရောပဲ။သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ရီဝေဝေလေးနဲ့ပဲကျုပ်လိုးသမျှခံနေရရှာသည်။ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ထပ်လျက်နေခိုင်းပြီးတစ်ယောက်အဖုတ်တစ်ယောက်ယက်စေကာကျုပ်ကလိုးလိုက်အစုပ်ခံလိုက်နဲ့လိုးရသည်။
နေ့လည်ကလည်းလိုးထား ခုနကလည်းအမေ့ကိုလိုးထားတာမို့ တော်တော်နဲ့မပြီးနိုင်။ကျုပ်မယားနှစ်ယောက်ကတော့ပြီးတာခဏခဏပဲ။အဖုတ်ရော ဖင်ပါတွယ်ပေးလိုက်တာစိတ်ကြိုက် သဘောတွေ တွေ့ပြီး ငြိမ်ကျသွားကြတယ်။ကျုပ်မပြီးသေးလို့ ဆက်လိုးနေတုန်း ကျုပ်ပြီးရင် သူတို့အဖုတ်ထဲမှာပဲ ပြီးဖို့ပြောတာနဲ့ သူတို့ကို ပက်လက်ပြန်နေစေကာ �လှေကြီးထိုးနဲ့တစ်လှည့်စီလိုးရသည်။ပြီးတော့ အရည်ကို တစ်ယောက်နည်းနည်းစီပန်းထည့်ပေးရင်း
ကြေနပ်စေလိုက်သည်။လိုးပြီးတော့ သူတို့လည်းအိပ်ချင်နေကြလို့ အိပ်စေပြီးကျုပ်က သေးထွက်ပေါက်ကာ ဘဘတို့အခြေအနေ သွားကြည့်သည်။
အဟေးဟေး ဘဘက သမီးနဲ့မိန်းမကြားထဲမှာသာယာနေရော။မလေးရောက်လာလို့ မလေးကို သူ့လင်အကြောင်းမေးတော့ ဟိုကောင်ကအရက်ဝိုင်းသိမ်းပြီး သူ့ကိုမူးမူးနဲ့
တက်ညှောင့်တော့ ကလေးထိမှာစိုးလို့ အလိုးမခံဘဲ တွန်းချတယ်။ ခဏတော့ ပေးလိုးပါ ဖွဖွလေးလိုးပါ့မယ် ဆိုတာနဲ့ ကြေနပ်အောင် သူက အပေါ် တက်ဆောင့်ပေးတုန်း သူ့လင်က တခေါခေါနဲ့ကုလားသေ ကုလားမောအိပ်ပျော်သွားတယ်။အာ့နဲ့ ဟိုကောင်ကို့ စောင်ခြုံပေးထားခဲ့ပြီး သူလည်း အရှိန်ဆက်နေတုန်းမို့ စိတ်ပျက်ပြီး ကျုပ်တို့ဆီတက်လာကြောင်းပြောပြသည်။ဘဘကို သမီးနှစ်ယောက်က လီးဝိုင်းစုပ်နေကြတာဗျ။
ကြီးကြီးကတော့ ဘဘမျက်နှာပေါ်တက်ခွပြီးအယက်ခံနေတယ်။ကျုပ်လည်း ဝမ်းလျားမှောက်ပြီးလီးစုပ်ပေးနေတဲ့
မကြီးပေါင်ပေါ်တက်ခွလိုက်သည်။ဖင်တုံးကြီး တဖတ်ဖတ်ရိုက်ကာ လက်နဲ့ဆုတ်လိုက်နယ်လိုက် ဖြဲလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်တာ ဖင်ကြီး နောက်ကို ကော့တက်လာသလို
ဖင်ဝညိုတိုတိုလေးက စူပွ စူပွနဲ့ စူတက်လာသည်။
“ပူ ဘွတ်”
“လော်ခီးနေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား မကြီး”
“ဟုတ်တယ်ဟယ် နေ့လည်က အဖေလိုးပေးထားပေမယ့်
မဝသေးဘူး နင်လိုးပေး အဖေက ဒီည ရွှေစင့်ကိုပဲ လိုးမှာ
ထင်တယ်”
“ညီမလေး ခံလည်း ခဏပဲရမှာ မမရဲ့ ကိုယ်ဝန်ထိမှာစိုးလို့”
“ဘဘ ဘဘရဲ့ မြေးသားလေးကို မျက်နှာဖုံးတပ်ပေးအုန်းမယ်မှတ်လား”
“အေးပေါ့ကွ ဟာ ဒီကောင်တော့ နောက်တီးနောက်တောက်နဲ့”
“မလုပ်ဘူးပေါ့ အာ့ဆို”
“လုပ်မှာ နားရွက်လေးတပ်ဖို့ကျန်သေးတယ် မိန်းမ
ဆင်းအုန်းဟာ သမီးငယ် အဖေပေါ် လာစမ်း သမီးငယ်
စပ်ပတ် ယက်ချင်လို့”
“လာပါပြီ ဖေဖေစပ်ပတ်စားကြီးရယ် မေမေ ဖေဖေ့ဟာကြီး
စုပ်ပြီး အဆင်သင့်လုပ်ပေးထားနော် ခိခိ”
“မသာမလေး ဗိုက်ပူတာတောင် တော်တော်ရွနေ ”
“ချစ်တာကိုအမေရဲ့ ပြွတ်”
မလေးက ကြီးကြီးပါးကိုဖက်နမ်းရင်း အဝတ်တွေချွတ်လိုက်သည်။ဗိုက်လေးက အပျိုဗိုက်မို့ ယောင်ယောင်လေးပဲ
ပူနေသေးတယ်။ ဗိုက်ပူ ဖင်ပြောင်လေးနဲ့ဘဘပေါ်တက်ခွပြီး အဖုတ်နဲ့ ဘဘမျက်နှာကိုပွတ်နေတော့သည်။ကြီးကြီးကတော့ ထလာပြီး ဘဘလီးကိုဆုတ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေး
နေသည်။မကြီးခေါင်းကို သူ့ပေါင်ကြားထဲတွန်းပို့ပြီး
အဖုတ်ယက်ခံသည်။မကြီးကလည်း ကြီးကြီး အဖုတ်ကြီး
ဟက်ငုံပြီး ယက်စုပ်သည်။ကျုပ်ကတော့ မကြီးဖင်ကိုဖြဲ
လျှာကိုစုချွန်ပြီး ဖင်ဝလေးကိုထိုးယက်လိုက် အဖုတ်ကနေ
ဖင်ဝအထိ ပင့်ယက်လိုက်နဲ့ ဖင်ဝလေး ပွင့်အာလာသည်။
မကြီးကလက်နှစ်နောက်ပစ်ကာသူ့ဖင်ကြီး ဖြဲပေးသည်။
ကျုပ် တံထွေးထွေးချပြီး လီးတေ့ကာ ကလိနေလိုက်သည်။အဆင့်သင့်ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ အချိန်ဆွဲမနေဘဲဖင်ကြားထဲလီးကို မေးတင်လျောထိုးရင်း ဖင်ဝတေ့ကာလိုးသွင်းလိုက်သည်။လီးဝင်တော့မှ အဝနားတင်နှဲ့လိုးရင်း မကြီးနို့ လှမ်းကိုင်ကာ ညှစ်နယ်ပေးသည်။
“အူးးးအီးးရှီးးးပြည့်ကြပ်နေတာပဲ အဆုံးထိထည့်လေဟာ”
“သွင်းစေချင်တယ်ပေါ့”
“အင်းးဖင်ထဲအဆုံးထိသွင်းး ခဏစိမ်ပေးထား ပြီးမှ ဆောင့်လိုးနော်”
“ဗြစ်ဗြစ် ဘွတ် ဘလွတ် ဘု ဘု”
“အူးးးးကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် သေပြီ ရှီးးး ဖင်ပြဲပါပြီ အင်းးးးဟင်းးးးးမီးစနဲ့ထိုးလိုက်သလိုပဲ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ရှီးးးးးးခဏလေး အွန်းးးနာတယ် ခဏ ခဏစောင့်ပေး ပြီးမှလိုး”
“အဆုံးထိသွင်းဆို”
“သေနာလေးရဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းခိုင်းတာဟဲ့ နာလိုက်တာ ရပြီ ဖြည်းဖြည်းချင်းစလိုးပေးတော့”
ကျုပ်လည်း မကြီးဖင်ကိုဆောင့်လိုးရင်း ပုခုံးကိုလှမ်းဆွဲကာ
ခါးအားနဲ့ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။
“လိုးစမ်း �ဆောင့်ဆောင့် လိုး အင်းးးကောင်းလိုက်တာ ထိလိုက်တာ ရှီးးးးး”
”ဘွတ်ဘွတ် ဘတ်ဘတ် ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း ပလွတ်ပြွတ် ”
“အမယ်လေး အဖေရဲ့ ကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ဆောင့်
သမီးစပ်ပတ်ပြဲအောင်လိုးစမ်းပါ အင်းးးဟင်းးးဟင်းးး”
ကျုပ် မကြီးဖင်လိုးနေတုန်း မလေးကလည်း ဘဘရှေ့ကုန်းပြီးအလိုးခံနေသည်။ကိုယ်ဝန်နဲ့မို့ ဘဘက သိပ်မဆောင့်ဘဲ
ဖွဖွလေးပဲလိုးပေးနေသည်။
”အဖေရယ် လိုးစမ်းပါ အားထည့်ပြီးဆောင့် ရှီးးးးအင်းးးး
လိုးပါအဖေရယ် အင်းဟင်းးး”
”မခံနိုင်ရင်ပြောနော် သမီးငယ် အဖေ ချက်ချင်းရပ်မှာ”
”ရတယ်အဖေ ဆောင့်ပေး”
ဘဘလည်း မလေးခါးကိုင်ပြီး ကော့ကော့ပြီး အပြတ်ကို
လိုးတော့သည်။ကျုပ် မလေးတို့ကိုငေးနေတုန်း ခဏရပ်သွားတာမို့ မကြီးကသူ့ဖင်ကြီး ကြွလာပြီး ဖင်နောက်ပြန်
ပြန်လိုးနေသည်။အဲ့တော့ ကျုပ်လည်း အသိဝင်လာပြီး
မကြီးဖင်ကိုပြန်ဆောင့်လိုးတော့သည်။ကြီးကြီးကလည်း
ကျုပ်တို့ကိုကြည့်နေရင်း စိတ်ပါလာလို့ထင်တယ်။မကြီးနား
လာကပ်ပြီး ဖင်ထောင်ပေးတော့သည်။
”ကိုထွန်းရွှေ ခဏ ခဏရပ်အုန်း”
”ဘာတုန်းက လှယဥ်ရ”
”ခဏရပ်အုန်း သမီးငယ် ဒီမှာ အမေတို့နဲ့လာကုန်း ကိုထွန်းရွှေနဲ့ ကောင်းလူက တန်းစီပြီးလိုးပေး”
”အေး ကောင်းသားဟ ငါ့မိန်းမတော်သွားပြီ”
”မိုက်တာကွာ တို့ကြီးကြီးက နေရာချတာတော်တယ်”
”ကျမလည်း ပါမယ်လေ ယောင်းမရေ”
”ဟာ အမေ နိုးလာပြီလား ”
”အင်း တရေးနိုးလာတာ လီးဆာလာလို့”
”လာဟာ ငါ့မိန်းမ ငါ့ညီမ ငါ့သမီးတွေ အကုန်တန်းစီပြီး
လိုးပစ်မယ်”
”ဘဘ ပျော်လိုက်တော့”
”ဒါပေါ့ကွာ ငါ့တူ မင်းအတော်ဆုံးပဲ မင်းကို ဆုကောင်းကောင်းချရမယ်”
အမေပါရောက်လာလို့ ကုတင်ပေါ်မယ် လေးယောက်ပူးလျက်ကြီး ဖြစ်သွားရော။တော်သေးတယ် ကုတင်လည်းကျယ် အခန်းကလည်းကျယ်လို့။ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ထောင်
ကုန်းထားတဲ့ ဖင်အိုးကြီးတွေက တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီနဲ့ကို
လှနေလိုက်တာဗျာ။ကျုပ်လည်း အစွန်ဆုံးက အမေ့
စောက်ဖုတ်ကြီးကုန်းယက်လိုက်သည်။ ဘဘကလည်း အားကျမခံ ကြီးကြီးစောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက်သည်။အလယ်က မကြီးနဲ့ရွှေစင်တို့ ညီအမကလည်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းနေကြသည်။အဖုတ်နဲ့ဖင်ကြားတွေအကုန်အလှည့်ကျ ယက်ပေးလိုက်ပြီး အစဥ်လိုက်ပဲ လီးနဲ့အဖုတ် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ကြသည်။
ကျုပ်ကတစ်ဖောင်းဖောင်းဆို ဘဘကလည်း တဖြောင်းဖြောင်းပဲ။မလေးပြီးသွားတော့ သူ့ကို ဗိုက်ထိမှာ
စိုးလို့အနားပေးလိုက်ပြီး ကျုပ်နဲ့ဘဘ နှစ်ယောက်တစ်ယောက် ညှပ်လိုးကြသည်။ပထမဆုံးကတော့ ကြီးကြီးပေါ့။
ဘဘလီးပေါ် စောက်ဖုတ်ဝတေ့ကာထိုင်ချလိုက်တော့
အမေနဲ့မကြီးက သူ့ယောင်းဖ ဖင်တုံးကြီးဝိုင်းဖြဲပေးကြသည်။မလေးက သူ့အမေဖင်ခေါင်းကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ယက်ကာ တံတွေးစွပ်ပေးလေသည်။ကျုပ်လီးကိုလည်းအမေနဲ့
မကြီးက စုပ်ပေးနေသည်။ပြီးတော့ ကြီးကြီးဖင်ခေါင်းဝမှာ
တေ့ပေးလိုက်ကြသည်။သူတို့လက်အလွှတ် ကျုပ်ကလည်း
လီးအသွင်းပါပဲ။လမ်းကြောင်းဖွင့်ပေးထားလို့ လီးက
ဖင်ခေါင်းတစ်လျောက်လျောခနဲပါပဲ။ဖင်ဝနဲ့စည်းခုံကပ်သွားမှရပ်လိုက်သည်။
”ဗြွတ် တစ်တစ်ဗြွတ် ဗလွတ် ဘွတ်ဘုဗြွတ် ဒုတ်”
”အူးးးကောင်းလိုက်တာ ဖင်ထဲသပ်ကြီးရိုက်ထည့်လိုက်သလိုပဲ လိုးစမ်းသား ငါ့သားလိုးမှ ကြီးကြီးဖင်ပြဲမှာ
ပြဲအောင်သာလိုးးး လိုးစမ်း”
ကျုပ်နဲ့ဘဘလည်း လီးအဝင်အထွက်မှာ တိုင်ပင်ညှိလိုက်ပြီး လိုးကြတော့သည်။လီးနှစ်ချောင်းနဲ့ဖင်ရော စပ်ပတ်ပါ
အလိုးခံနေရတဲ့ ကြီးကြီးကတော့ အီစိမ့်နေပါရော။ကြီးကြီး
ညှပ်လိုးခံနေရတုန်း ပြီးရင် အမေ့ကိုလိုးမယ်ပြောလိုက်လို့
မကြီးနဲ့မလေးက အမေ့ကိုဝိုင်းယက်ကြတော့သည်။
ကြီးကြီးသိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး။လီးနှစ်ချောင်းနဲ့အလိုးခံရတဲ့ဒဏ်ကိုမခံနိုင်ဘူး။ပြီးသွားရှာတယ်။သူအားရလောက်ပြီ
ထင်တာနဲ့ လွှတ်ပေးပြီး အမေ့ကိုခေါ်လိုက်သည်။
အမေ့ကျတော့ ကျုပ်ဖင်မလိုးတော့ဘူး။စောက်ပတ်ကြီးပဲ
လိုးချင်နေတာ။အဲ့တော့ ကျုပ်ပေါ်ခွတက်လာတဲ့အမေ့ကို
ဆွဲဖက်ပြီး အမြန်ပဲစောက်ဖုတ်ကို လီးသွင်းပြီးလိုးသည်။
ဘဘက သူ့ညီမဖင်ခေါင်းကို နှစ်ချက်သုံးချက်ယက်ပြီး
ဖင်ဝကိုလီးတေ့ကာသွင်းတော့သည်။
”အူးးးကိုကြီး သွင်းသွင်း အဆုံးထိသွင်းလိုက် ညီမလေး
ဖင်ခေါင်းက ဒီနွားလေး လိုးလွန်းလို့ ကျယ်နေပြီ လိုးးး”
ကျုပ်အမေ့နှုတ်ခမ်းဆွဲစုပ်ပြီးအောက်ကနေကော့လိုး
ပေးနေလိုက်သည်။အမေလည်း ကြီးကြီးလိုပါပဲ။ညှပ်ချမခံဖူးတာမို့ကျုပ်တို့မပြီးခင်လေးမှာပဲ ပြီးသွားရသည်။မကြီးအလှည့်ကျတော့လည်း ထိုနည်းတူပါပဲ။မကြီးနဲ့ကျတော့ ပြီးမယ့်လရည်တွေပါ အဖုတ်ထဲဝိုင်းပန်းပေးလိုက်သည်။အဲ့ညကအာရုံတက်တဲ့ပါပဲလိုးပေးလိုက်တာ။သူတို့မိန်းမတွေ ဖလက်ပြကုန်သလို ကျုပ်နဲ့ဘဘလည်းအတော်ပြဲသွားရသည်။အိပ်တော့ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်အိပ်လိုက်ကြသည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ(အပိုင်း၃၇)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
မနက်လင်းတော့ အားလုံးနေမြင့်မှနိုးကြသည်။ရေမိုးချိုးကြ ပြင်ဆင်ကြသည်။ပြန်ကြရမှာကို။အားလုံးမနက်စာ
စားသောက်ပြီးတော့ ဘဘတို့လင်မယားရယ် အမေနဲ့မကြီး
မမြရင်တို့ကို မလေးတို့လင်မယားက ကန်တော့ကြသည်။
မလေးကတော့ သူနေခဲ့ရတော့မှာမို့ ငိုမဲ့မဲ့လေးဖြစ်ကာ
ငိုတော့သည်။ဒီမိသားစုနဲ့သူ တစ်ခါမှမခွဲဖူးဘူးလေ။
ဟိုကောင်အောင်ဇော်ကတော့ မလေးကိုပုခုံးလေးဖက်ပြီးနှစ်သိမ့်နေသည်။ဘဘက ဆုပေးပြီး မလေးကို လိမ်လိမ်မာမာ နေဖို့ မယားဝတ္တရားကြေပွန်ဖို့ဆုံးမသလို အောင်ဇော့်ကိုလည်း မယားကို ညှာတာသနားပြီး လင့်ဝတ္တရားကြေပွန်ဖို့
ပြောသည်။
ကျုပ်တို့အားလုံး မလေးတို့အိမ်ကနေ စောစောပဲထွက်လာခဲ့သည်။ကျုပ်လမ်းကနေပဲဆင်းပြီးရန်ကုန်ကို လိုင်းကားနဲ့ပဲပြန်ခဲ့သည်။အမေတို့တစ်တွေကတော့ ရွာကိုပြန်ကြသည်။
ရန်ကုန်ရောက်တော့ သဲညှာလေး ပုတုက စောင့်မျှော်နေသည်။ကျုပ်မလာလို့ လွမ်းနေတဲ့ပုံလေးနဲ့ ကျုပ်ကိုလည်း
မြင်ရော မျက်နှာကလေးဝင်းခနဲဖြစ်ပြီး ပျော်သွားတယ်။
”ဟယ် ကိုကိုပြန်လာပြီ မျှော်လိုက်ရတာကိုကိုရယ် ဒီမှာ
လွမ်းနေတာသိရဲ့လား”
”သိတာပေါ့ ကိုကို့အသဲလေးရယ် အိမ်မှာလည်းတိတ်ဆိတ်လို့ ဘယ်သူမှမရှိဘူးလား”
”မရှိဘူး အမေကစျေးသွားတယ် အဖေနဲ့လှမိုးက ဟိုဘက်
ရပ်ကွက်မှာ အင်ဂျင်သွားချနေတယ်”
”ဟင် ဟုတ်လား အာ့ဆို အတော်ပဲ ခဏလေးနော်”
”ကိုကို ဘာလုပ်မလို့လဲ”
”ခဏလေး အသဲ”
အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူးတဲ့လေ။ဆရာနဲ့ လှမိုးက ဟိုဘက်
မြို့တစ်မြို့မှာ အင်ဂျင်သွားချနေတယ်တဲ့။ဒေါ်သီတာကလည်း ခုလေးတင်စျေးသွားတယ်ဆိုတာနဲ့ ကျုပ်လည်းပွပြီ
ဆိုပြီး ခြံတံခါးပြေးပိတ် အိမ်တံခါးသော့ခတ်ပြီး ပုတုကို
ဆွဲပွေ့လိုက်သည်။အိမ်ပေါ်တက်ပြီး သူ့အခန်းထဲပွေ့ခါ်
သွားလိုက်သည်။
”ကိုကို ဘာလုပ်မလို့လဲ ဘယ်သွားမလို့လဲလို့ ဟာ ကိုကိုနော်
မရဘူးလို့ပြောပြီးပြီနော် လွှတ် လွှတ်ပေး အောက်ချပေး
ပုတုကြောက်တယ် အခွင့်အရေးရတာနဲ့ ဒါပဲကြံနေတယ်
ဘယ်လိုလူရီးမှန်းမသိဘူး နှာဘူးကြီး”
”ဟုတ်တယ် ကိုကိုက နှာဘူးလေ နှာဘူးတွေ ဘယ်လိုဘူးလဲ
အသဲလေးကိုပြမယ်”
”အဟင့်အဟင့် ကိုကို ပုတုကြောက်တယ် အဟင့် အီးးးဟီးးး အမေတို့ပြန်လာတော့မှာ ပက်ပင်းမိသွားရင် ပုတု
အရိုက်ခံရမှာ”
”မြင်သွားတော့လည်း ကိုကို အမေတို့ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်မှာပေါ့ မဂ်လာဆောင်ဖို့ရက်ရွေးတော့လို့”
”ဟင့် ကိုကိုးးးး ပုတု ကိုကို့ကို အကုန်လိုက်လျောပြီးသားပဲလေ ဒါလေးတော့ချန်ပေးပါ မဂ်လာဦးညကျမှပေးမှာ နော်
ကိုကို မလုပ်ပါနဲ့နော် ပုတုကိုချစ်တယ်ဆို လိုက်လျောပေးပါ
ကိုကိုရယ်”
တကယ်တော့ကျုပ်က လိုးဖို့အထိမသွားပါဘူး။အခွင့်ရတုန်းလေး တကိုယ်လုံးချွတ်ကြည့်ပြီး ယက်ပေးချင်တာ။
သူက သူ့ကိုလိုးမယ်ထင်ပြီး အတင်းကြောက်ကန်နေတာနဲ့
စချင်သွားတယ်။ပုတုကို သူ့ကုတင်လေးပေါ် ပက်လက်ကလေး အသာချပေးပြီး အပေါ်ကနေ ခွမိုးကာ စနေလိုက်သည်။
”သဲလေးကလည်းကွာ ကိုကိုတို့က လူကြီးတွေ သဘောတူပြီးပဲလေ တီးခေါက်ပြီးသား နားဖောက်စေ့စပ်ဖို့နဲ့ မဂ်လာ
ဆောင်ဖို့ပဲကျန်တော့တာ”
”အင်းလေ အဲ့နှစ်ဆင့်ကျန်သေးတယ်လေ မရဘူးကိုကိုရာ
မဂ်လာဦးညကျမှပေးမယ်”
ကျုပ် ပုတုနှုတ်ခမ်းလေးစုပ်နမ်းပေးလိုက်သည်။
”သဲလေး”
”ရှင်”
”ကိုကို့ကိုမချစ်ဘူးလား”
”ချစ်တယ်လေ”
”အာ့ဆိုပေးလုပ်လေကွာ နော် တစ်ခါထဲပါ”
”အဟင့် ကိုကိုတို့ကလည်း လူကိုတွေ့တာနဲ့ အနိုင်ကျင့်ဖို့ပဲ
တွေးနေတယ် အင့် အဟင့် အီးးးးဟီးးးလုပ်ချင်တာလုပ်တော့ ကိုကိုကပုတုကို တန်ဖိုးမှမထားတာလုပ်ချင်တာလုပ်”
ကျုပ်မှာ ရီလည်းရီချင် သနားလည်း သနားသွားပြီး
ပုတုလေးငိုနေတာကို ဖက်ပြီးချော့ရသည်။သူ့ကိုဖိမိမှာ
စိုးလို့ဘေးတိုက်လေးဖက်ပေးထားလိုက်သည်။သူငိုလို့အားရတော့မှ ချော့ရသည်။
”မဟုတ်ဘူးလေ အသဲလေးရာ ဟင်းးးးးးးးးးးးးတိတ်တော့ မငိုနဲ့တော့ ကလေးလေးကျနေတာပဲ တိတ်တိတ် ကိုကိုက
စတာ မငိုနဲ့တော့ ”
”အင် စတာ”
”ဟုတ်တယ် သဲလေးရဲ့ စတာ ဟိုတစ်ခါကတည်းက ကိုကို
အသဲလေးကိုကတိပေးပြီးသားလေ မဂ်လာဦးညမရောက်
မခြင်း မလုပ်ပါဘူးလို့ ပြောထားပြီးသားလေ”
”အဟင့် ဟင့် အာ့ဆို ခု ဘာလိုအတင်းတောင်းတာလဲ”
”ရော် စတာဆို”
”သွား လူဆိုးကြီးး လူကို သတ်သတ်မှတ် ငိုအောင်စတယ်
မုန်းစရာကြီးး ဒီမှာတော့ ကိုကိုက သူများကိုတန်ဖိုးမထားဘူးဆိုပြီး ဝမ်းနည်းပြီး ငိုလိုက်ရတာ”
”ချစ်လို့စတာပါသဲလေးရယ် တိတ်တော့နော် နှပ်တွေလည်း
ထွက်လို့ ကလေးလေးကျနေရော ချစ်လား ကိုကို့ကို”
”အွန်းးးချစ်တယ် ဖက်နဲ့တော့ ဖယ်ပေး”
”နေပါအုန်းကွာ ဒီအတိုင်းလေးခဏနေချင်လို့”
”မနေတတ်ဘူးကိုကိုရယ် လွှတ်ပေးတော့”
” အာ့ဆို အကျီ်ချွတ်”
”ဟာ ကိုကိုနော် ဘာလုပ်မို့လဲ ”
”သဲလေး”
”ရှင်”
”ကိုကိုတစ်ခုတော့ တောင်းဆိုမယ်ကွာ အာ့တော့ လိုက်လျောပေး”
”ဘာ ဘာကိုလဲ”
”သဲလေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးအလှကို မိမွေးတိုင်း မြင်ဖူးချင်တယ်”
”ဟာ ကိုကိုကလည်း မရပါဘူး”
”လုပ်ပါကွာ နော် တစ်ခါလောက်ပြပါ”
”ဟင့်အင်းကိုကိုရယ် ကြောက်တယ် တော်ကြာ ကိုကိုက
စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲပုတုကို ဟိုဟာလုပ်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
”မဖြစ်စေရဘူးကွာ ကိုကိုကတိပေးတယ် သဲလေးကို တက်မလုပ်ဘူး”
”တကယ်နော် သေချာတယ်နော်”
”ကတိပါဆို သဲလေးရယ်”
”အွန်းးအာ့ဆိုပြမယ် ကိုကို့ကိုသနားလို့နော် ကိုကို ပုတုကို
လုပ်ရင် ပုတု ကိိုကို့ကိုမုန်းမိမှာ”
”ဟုတ်ပါပြီဗျ မလုပ်ဘူး ပြ”
”ကိုကိုဟိုဘက်လှည့် ခိုးမကြည့်ရဘူးနော်”
”အွန်း မကြည့်ဘူး”
ကျုပ်ဟိုဘက်လှည့်ပေးလိုက်တော့ ပုတုထထိုင်ပြီး အကျီ်နဲ့ထဘီကိုချွတ်တယ်။ခဏပဲကြာတာပါ။
”ကိုကို လှည့်လို့ရပြီ”
ကျုပ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ပုတုရဲ့မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း
ပုံစံနဲ့ ပက်လက်ကလေးအိပ်နေပြီး ဝင်းဝါနေတဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ကျုပ်ထထိုင်လိုက်ကာအငမ်းမရ
ကြည့်မိသည်။ပုတုကတော့ မျက်လုံးလေးအတင်းမှိတ်ထားသည်။လက်တစ်ဖက်ကသူ့နို့လေးကိုအုပ်ထားသလို တစ်ဖက်ကအဖုတ်လေးကိုအုပ်ထားသည်။ကျုပ်ကိုင်တာ
ခံဖူးနေကြဆိုပေမယ့် လုံးတီးကျ မကိုင်ခံဖူးတော့ ရှက်နေရှာသည်။
”လှလိုက်တာသဲလေးရာ လက်လေးတွေဖယ်ပါအုန်း အုပ်ထားတော့ကိုကိုသေချာမမြင်ရတော့ဘူးလေ”
”ရှက်လို့ ကိုကိုရယ် မြန်မြန်ကြည့်”
လက်ကလေးဖယ်ပေးတော့မှ ပုတုရဲ့အလှတရားကို
ပြည့်ပြည့်စုံစုံမြင်ရတော့သည်။နို့က ထင်ထားတာထက်ပိုကြီးသလို အမွှေးစုစုလေးအောက်နားက စောက်ဖုတ်ကလည်း ကျုပ်လက်တအုပ်စာရှိသည်။သူ့အမေဒေါ်သီတာလိုပင်။သမီးလိုချင် အမေကြည့် ဆိုတဲ့စကားတေ့မှန်နေပြီ။
ရုပ်သာဖအေနဲ့တူတာ အဖုတ်နဲ့နို့ကျ မအေတူလေး။
ကြည့်နေရင်းအသဲယားလာပြီး နို့စို့ချင်စိတ်ပေါက်လာတာနဲ့
ပုတုပေါ်တက်ခွကာ နို့လေးတစ်လုံးကိုခပ်ဖွဖွကိုင်လိုက်သည်။
”ဟာ ကိုကို ဘာလုပ် အီးးးးအအ ယားတယ် အီးးးးကိုကို
မလုပ်ပါနဲ့ ကြည့်ရုံပဲကြည့်မှာဆို အကျင့်ပုတ်ရီးးးအီးးးးးး”
”အင်းလေ ကိုကိုပြောတဲ့အထဲမှာ မလုပ်ဘူးလို့ပဲပြောတာလေ နို့မစို့ဘူးလို့မပါဘူးလေသဲလေးရာ”
”ဟွန့် လူလည်ရီးးးတော်ပြီ ကိုကိုရယ် ယားတယ် မနေတတ်ဘူး အင်းးးဟင်းးးး”
ကျုပ်ပြောမနေတော့ဘဲ နို့တစ်လုံးစို့လိုက် နယ်လိုက်နဲ့ လက်တစ်ဖက်ကိုပါ အဖုတ်ဆီပို့လိုက်တော့ အကြောက်အကန်ကို
ငြင်းတော့သည်။
”ကိုကို ကိုကို မရဘူးနော် ဒါတော့ မရဘူး မကိုင်နဲ့”
”အာ သဲလေးကလည်းကွာ ကိုကို မလုပ်ဘူးလို့ နော် မလုပ်ဘူး”
”မကိုင်နဲ့ကိုကိုရယ် သေးပေါက်တဲ့နေရာကြီးကို ”
”ဒါလေးက သေးပဲပေါက်လို့ရတာမဟုတ်ဘူးသဲလေးရ
ကလေးလည်း မွေးလို့ရတယ် ကလေးရှိလာအောင်လည်း
လုပ်လို့ရတယ်”
ကျုပ်လည်း ပြောရင်းဆိုရင်း ခန္ဓာကိုယ်ကို အောက်လျော
လိုက်ပြီး ပုတုအဖုတ်လေးကို ပြွတ်ခနဲငုံစုပ်ကာ လျှာနဲ့ပါ
တပြတ်ပြတ် ယက်ပေးလိုက်သည်။
”ဟာ ကိုကို ပါးစပ်ကြီးနဲ့ အားးလုပ်ပါနဲ့ မရွံဘူးလား အီးးရှီးးး အင်းးးကိုကို လုပ်နဲ့ဆို အဟင့် အင်းးး”
ကြောက်ကန်ကန်လေး ငြင်းနေတဲ့ပုတုကို ရင်တုန်တာရော
အဖုတ်ယားအောင်ပါ လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ့ခမျာ ထွန့်ထွန့်လူးလို့ပေါ့ဗျာ။ဘယ်ရမလဲ ကောင်းလူပဲ ဒါမျိုးကလွတ်ရိုးထုံးစံမရှိဘူး။၅မိနစ်လောက်အော်ဟစ်ဆူညံပြီး စောက်ရည်ပါပန်းထုတ်အောင်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ပုတုပြီးတော့ ကျုပ်
ဆံပင်တွေလည်းနာ သူလည်းမျော့ပြီးမောနေပြီ။ရင်ဘတ်လေးက ဖားဖိုလေးကျနေရော။
”အင်းးဟင်းးဟင်းးးကိုကို ဘယ်လိုလူကြီးလည်းမသိဘူး
အဟင့်အဟင့် ရှူးရှူးတွေလည်းထွက်ကုန်ပြီ မောလည်းမောတယ်”
”ဒါ ပြီးတယ်လို့ခေါ်တယ် သဲလေးရ သေးထွက်တာမဟုတ်ဘူး”
”အင် ဟုတ်လို့လား”
”တကယ် ဒါက ကာမဆန္ဓပြီးမြောက်တယ်လို့ခေါ်တယ်
သဲလေး တစ်ခါမှမဖြစ်ဖူးဘူးလား”
”ဟင့်အင်း မဖြစ်ဖူးဘူး”
”ကောင်းရော ကောင်းလား”
”အာ သိဘူးးးးတော်ပြီကိုကိုရယ် ကြေနပ်တော့ အပြင်ထွက်တော့ အမေပြန်လာလို့ မိနေမှ ပုတုအရိုက်ခံနေရမယ်”
”သဲလေးကလည်းကွာ ကိုကိုတို့ကို သဘောတူပြီးပဲဟာ
�ရှေ့လကျ အမေတို့လူကြီးစုံရာနဲ့ လာတောင်းလိမ့်မယ်
သဲလေးကကိုကို့မိန်းမ တစ်ပိုင်းဖြစ်နေပြီ သိလား ကဲပါ
အဝတ်တွေဝတ်တော့ ကိုကိုလည်း အဝတ်အစားလဲပြီး
ဆရာတို့ဆီလိုက်သွားအုန်းမယ် ကိုမောင်စိုးအိမ်မှာပဲမှတ်လား ဆရာတို့က”
”ဟုတ်တယ်ကိုကို ကိုကိုလိုက်သွားတော့ အဖေသက်သာတာပေါ့ သူ့ခမျာ ကိုကိုမရှိတော့တစ်အားလျော့တယ်တဲ့
ဟိုနေ့က ငြီးနေရှာတယ်”
”အင်းပါ ခု သူ့သားမက်လေးပြန်လာပြီပဲဟာ ဘာမှမပူနဲ့”
”သွားးး တော်တော်အသားယူချင်နေ”
ပုတုအခန်းကဆင်းလာတော့ အောက်ထပ်မှာ ဒေါ်သီတာ
ရောက်နေပြီလေ။သူ့သမီးနဲ့ကျုပ်ရဲ့ အမှုတ်အယက်ဇာတ်ကွက်ကိုလည်း အစအဆုံးမြင်လိုက်ရတယ်တဲ့။
သူ့သမီး အရှက်ကြီးပြီး အပျိုရည်မပျက်အောင် ထိန်းတာကိုလည်းသဘောတွေကျနေရော။ကျုပ်ကလည်း သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကောက်နှိုက်ပြီး ညကျမှတွေ့မယ်ဆိုပြီး ပါးတချက်နမ်းကာ အိမ်ထဲကထွက်လာလိုက်သည်။အလုပ်ရုံ
ဂိုထောင် အပေါ်ထပ်တက်ပြီး အထုတ်တွေချ အဝတ်လဲကာ
ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က ကိုမောင်စိုးဆီထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ(အပိုင်း၃၈)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ဒီလိုနဲ့နေရင်းထိုင်ရင်း တလဆိုတာ ဖင်လှည့်ခေါင်းလှည့်ပဲရောက်လာတာပါပဲ။ကြိုပြောထားတဲ့အတိုင်း ရွာကနေ
အမေ ကြီးကြီးနဲ့ဘဘ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်တို့ရောက်လာကြသည်။
ကျုပ်တို့ရွာက ဆွေမျိုးနီးဆက်အရပ်လူကြီးတစ်ယောက်လည်းပါလာသည်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကရောက်ကတည်းက
သူ့ယောက်မ ပုတုနားကမခွာ တပူးတွဲတွဲ တွတ်တွတ်နဲ့ပြောနေတော့သည်။
စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းဖို့က နက်ဖြန်မှမို့ အေးဆေးနားနေကြသည်။ညနေပိုင်းရောက်လာကြတာမို့ လူကြီးတွေကနားကြပြီး ကျုပ် ပုတုနဲ့ဝိုင်းဝိုင်းချစ်က ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြသည်။
အပြန်မှာ မုန့်တွေစားကြ ပုတုကသူ့ယောက်မကို အလှပြင်
ပစ္စည်းလေးတွေဝယ်ပေးမယ်။သူတို့သမီးယောက်မ
တည့်နေတာကြည့်ပြီး ကျုပ်ဝမ်းသာမိသည်။
အိမ်ရောက်တော့ အမေတို့ကအိပ်နေကြပြီ။လူကြီးတွေကို အပေါ်ထပ်မှာပဲနေရာပေးထားသည်။ဆရာတို့က အောက်ထပ်ကအခန်းမှာပြန်ရွေ့အိပ်နေကြပြီလေ။အရပ်လူကြီး
ဘကြီးကို ဘုရားခန်းရှေ့မှာပဲအိပ်ယာပြင်ပေးထားသည်။
အမေတို့ကတော့ အလယ်ခန်းမှာ ဝိုင်းဝိုင်းချစ်က ပုတုနဲ့
အိပ်မယ်ဆိုပြီး လိုက်သွားလေရဲ့။ကျုပ်သူတို့အခန်းမှာ
ခဏနေပြီးအမေတို့အခန်းကိုကူးလာခဲ့သည်။
အထဲမှာ ခြင်ထောင်နှစ်ခုပြင်ထားသည်။ဘဘနဲ့ကြီးကြီးက
တစ်ခု အမေကတစ်ခု။ကျုပ် အမေ့ခြင်ထောင်ထဲဝင်ပြီး
အမေ့ဘေးလှဲကာခွအိပ်လိုက်သည်။
”ပြန်လာပြီလား”
”ဟုတ်ကဲ့အမေ အားးးမွှေးလိုက်တာ အမေ့ကို ဒီလိုဖက်မအိပ်ရတာတောင်ကြာပြီ”
”အွန်းးအိပ်လေ သားရဲ့”
”ချိုကြီးတိုက်အုန်းလေ အမေ”
”ခုမှကလေးလုပ်နေတယ် နက်ဖြန်ပဲမိန်းမတောင်းတော့မယ် ဟွန်းး”
”ခုတော့ ကလေးပဲလေအမေရဲ့”
”သူ့ကြည့်တော့ လီးကလက်မောင်းဖြစ်နေပြီ ကလေးလုပ်ချင်တုန်းး ဟွန်းးးး အယ် တောင်နေတယ် ကြည့်စမ်း ခိခိ”
”ဟီး အမေ့ကိုလိုးချင်လို့ တောင်လာတာပေါ့အမေရာ
အမေလည်း အရည်လေးစို့နေပြီ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီပဲ”
”အင်း အမေလည်း သားလိုးတာခံချင်နေပြီလေ မခံရတာကြာပြီ နေမကောင်းလို့ သားဘကြီးနဲ့လည်းမလိုးရဘူး”
ကျုပ်လည်း အမေ့ကိုဖက်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်သည်။
အမေကလည်း စိတ်ပါလက်ပါကို တုန့်ပြန်ကာ ကျုပ်ကို
သူ့အပေါ်တင်သည်။အမေလိုအပ်နေတာသိတော့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ လှုပ်ရှားသည်။နှူးနှပ်မနေဘဲ ထဘီဆွဲလှန်ကာ အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီး ထိုးထည့်လိုက်သည်။မျက်လုံးလေးမှေးဆင်းသွားကာ ကျုပ်လိုးသမျှခံတော့သည်။
”ပြွတ် ဘလွတ် ဒုတ်”
”အင်းးးးးးလိုးစမ်းသားရယ် ကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်စမ်း စိတ်ကြိုက်ဆောင့် အမေ့စောက်ဖုတ်ကို လိုးစမ်း”
အမေကခါးကိုကော့တင်ပေးနေတော့ ကျုပ်လည်းအပီကျုံးတာပေါ့။ဒီရက်ပိုင်းအလုပ်ကြပ်နေတာနဲ့ ဒေါ်သီတာကိုလည်း မလိုးဖြစ်တော့ဆာနေတာ ငတ်ငတ်နဲ့တီးတာပေါ့။
ကျုပ်နဲ့အမေလိုးနေတုန်း ဘေးမှာအိပ်နေတဲ့ဘဘနဲ့ကြီးကြီး
နိုးလာပြီး ကျုပ်တို့သားအမိကိုကြည့်နေသည်။သူတို့လည်း
စိတ်ပါလာပြီး ထလိုးကြတော့တာပဲ။
ကျုပ်နဲ့ဘဘ အမေနဲ့ကြီးကြီးကိုတလှည့်စီညှပ်လိုးသည်။
နှစ်ချီဆီပြီးတော့ မနက်ကျ ထကြရအုန်းမို့ ကျုပ်လည်း
အခန်းထဲကအသာလစ်ထွက်လာလိုက်သည်။ဒီလောက်နဲ့တော့ ကျုပ်ကဘယ်တင်းတိမ်မလဲ။ပုတုတို့အခန်းကိုကူးကာ ပုတုဘက်က ခြင်ထောင်မလှန်ပြီးဝင်လိုက်သည်။
ပုတုဘေးကပ်ထိုင်ပြီး ဘေးနားအိပ်နေတဲ့ဝိုင်းဝိုင်းချစ်
ပေါင်ကြားထဲလက်နှိုက်လိုက်သည်။ဝိုင်းဝိုင်းချစ်ကတော့
တရှူးရှူးနဲ့အိပ်နေတာ သိုးနေတာပဲ။
စကပ်အောက်လက်လျှိုပြီး ကျုပ်လက်တခုပ်နီးပါးရှိတဲ့
ညီမလေးအဖုတ်ကို ပင်တီပေါ်ကနေ ဇိကနဲညှစ်လိုက်သည်။
ဒီလောက်နဲ့ပဲလက်ကိုရုတ်ပြီး အပျိုစောက်ဖုတ်အနံ့လေးကို
ရှူလိုက်သည်။ပုတုဘေးကပ်အိပ်ပြီး သူ့ကိုအသာလေးဖက်ကာ အိပ်နေလိုက်သည်။ပုတုကလည်းကျုပ်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာသည်။ကျုပ်ဇနီးလောင်းလေးနဲ့ဖက်အိပ်ရတဲ့အရသာကကောင်းလိုက်တာဗျာ။
”အင်းးးးးဟင် ဘယ်သူလဲ ဘာလုပ် အုအု”
”သဲလေး ကိုကိုပါ”
”ဟာ ကိုကို ဘာလုပ်တာလဲ ဘေးမှာ ညီမလေးရှိတယ်လေ”
”အိပ်နေတာမှသိုးလို့ သဲလေးယောက်မက ”
”ဟာ မကောင်းပါဘူး တော်ကြာ နိုးလာမှဖြင့်”
”နိုးလာလည်း နင် အမေနဲ့သွားအိပ် ငါ့မိန်းမနဲ့ငါ အိပ်မို့လို့
ပြောလိုက်မှာပေါ့”
”ဖယ်ပါကိုကိုရယ် ပုတုကြောက်တယ် ”
”ခဏလေးပါကွာ ဖက်အိပ်မလို့ ခဏပဲ ပြီးရင် ကိုကိုနဲ့
အောက်ကိုလိုက်ခဲ့”
”ပြီးရော”
အမေနဲ့ကြီးကြီးကိုဖြိုလာတော့ အားမွေးတဲ့အနေနဲ့ ခဏ
အနားယူလိုက်ပြီး ပုတုကိုခေါ်ကာ အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့သည်။ဘုရားစင်ရှေ့မှာအိပ်နေတဲ့ဘကြီးကတော့ တခေါခေါနဲ့ သဘော်မောင်းနေတော့တာပါပဲ။ဧည့်ခန်းရောက်တော့ ဆက်တီမှာထိုင်ပြီးပုတုကိုဖက်ထားလိုက်သည်။
”ကိုကိုရယ် တစ်ယောက်ယောက်နိုးလာရင် မကောင်းပါဘူး
အွန့် ပြွတ်ပြွတ်”
ကျုပ်ပုတုပါးစပ်လေးကို ဆွဲနမ်းပြီးပိတ်ကာ အနမ်းတွေနဲ့
ချော့မြူလိုက်သည်။လက်ကတော့ နို့လေးကိုင်ကာဖွဖွလေး
နယ်ပေးနေသည်။တဖြည်းဖြည်းလက်ကိုအောက်လျောပြီး
ထဘီလေးဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ပုတု ကျုပ်လက်ကိုလာကိုင်သည်။ရွာကပြန်လာပြီးကတည်းက လူလစ်တာနဲ့ ဖက်နမ်းပြီး အဖုတ်နှိုက်နေကြမို့ ကျုပ်ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ သူသိနေပြီ။
”တော်ပြီ ကိုကိုရယ် အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ တစ်ယောက်ယောက်
မြင်သွားရင်မကောင်းဘူး”
”တအိမ်လုံး �မှောင်နေတာလေကွာ ဒီနေရာမှာဆို လူလာလည်း မသိဘူး သဲလေးသာ အသံမထွက်နဲ့”
”အဟင့် အတင်းပဲ လူလစ်တာနဲ့ဒါပဲမျက်စောင်းထိုးနေတာ”
”ဟဲဟဲ”
ကျုပ် �အောက်ဆင်းကာ ပုတုကိုရှေ့ဆွဲလိုက်ပြီး ထဘီကို
ချွတ်ချလိုက်သည်။ကျုပ်ယက်မယ်ဆိုတာသိနေတော့
သူ့ပေါင်လေးကားပေးသည်။သူလည်း အဖုတ်ယက်ခံရတာ
ကြိုက်နေပါပြီ။အပျိုနံ့လေးသင်းနေတဲ့ ပုတုအဖုတ်လေးကို
လျှာပြားနဲ့တချက်ယက်ကာ ငုံစုပ်လိုက်သည်။
”ပြွတ် ပလွတ် ပြတ်ပြတ်ပြတ် ပြွတ်”
”အင်းးးဟင်းးးကိုကို အီးးးရှီးးး”
အဖုတ်လေးကိုစိမ်ပြေနပြေထိုင်ယက်ရင်း အစိလေးကို
လျှာဖျားလေးနဲ့ကစားပေးတော့ ပုတုတို့ ဖင်လေးပိုကော့ပေးကာ ကျုပ်ခေါင်းကိုကိုင်လာသည်။
”ကောင်းလားသဲလေး”
”အွန်းးးကောင်းတယ်”
”ကြိုက်လား”
”ကြိုက်တယ် ယက်ပေး အစိလေးကိုယက်ပေး”
အမှောင်ထဲဆိုပေမယ့် ကျုပ်အတွက်က အေးဆေးပါ။
ကျင်လည်စွာလျှာကစားရင်း အောက်ဖက်ရွှေ့ကာ ဖင်ဝလေးကို မထိတထိလေးယက်ပေးလိုက်သည်။
”အားး ကိုကို ဖင်ပေါက်ကြီးလေ”
”ချစ်လွန်းလို့ယက်ပေးတာလေသဲလေးရ ကောင်းလား”
”အားအားးးယားတယ် မယက်ပါနဲ့ ညစ်ပတ်တဲ့နေရာကို”
သူပြောမှ ကျုပ် သူ့ဖင်ကိုချည်း နင်းယက်ပစ်သည်။ဖင်ဝလေးပွလာတော့ အထဲပါ လျှာထိုးယက်သည်။
”အားးးအီးးး ကိုကိုရယ် ကောင်းလိုက်တာ ယားကျိကျိနဲ့
ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး ရှီးးး”
ကျုပ်လျှာဖျားအစွမ်းကြောင့် ပုတု မကြာခင်မှာပဲပြီးသွားတော့သည်။သူပြီးတော့မယ်ပြောလာတာနဲ့ အဖုတ်ကို
ပြောင်းယက်ပြီး အစိလေးကိုလက်နဲ့ပွတ်ပေးလိုက်သည်။
ထွက်သမျှအရည် အကုန်စုပ်သောက်မြိုချပြီး သူ့အဖုတ်လေးကို ကစ်ဆင်ဆွဲသလို တချက်ဆွဲ ဖင်ဝလေးကို
တချက်ယက်ကာ ကျုပ် သူ့ဘေးမှာထထိုင်လိုက်သည်။
သူ့ထဘီလေးယူပေးတော့ ယူဝတ်ပြီး ကျုပ်ဘေးကပ်ထိုင်ကာကျုပ်ရင်ခွင်ဝင်လာသည်။
”ကိုကို”
”ဗျာ”
”မရွံဘူးလား အီးပါတဲ့ဖင်ပေါက်ကြီးကို”
”ပြောပြီးပြီလေ သဲလေးရဲ့ ချစ်လွန်းလို့ ယက်ပေးတာလို့”
”အရမ်းချစ်တယ် ကိုကိုရယ် ”
”အင်း ကိုကိုလည်းအရမ်းချစ်တယ်”
”သဲလေးကိုခွဲမသွားရဘူးနော် ခွဲသွားရင် သဲလေးသေမှာ”
”ခွဲမသွားပါဘူး သဲလေးရယ် ကိုကိုက သဲလေးအနားမှာ
အမြဲရှိနေမှာ”
ကျုပ့်ပါးကိုရွှတ်ခနဲ့မော့နမ်းပြီး သူ့ဖင်ယက်ထားတဲ့ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်သည်။ခပ်ကြာကြာလေး နမ်းကြပြီး
သူ့ကို အိမ်နောက်ဖေးလိုက်ပို့သည်။သေးပေါက်ချင်တယ်ဆိုလို့ အိမ်သာရှေ့စောင့်ပေးပြီး သူ့ကို အခန်းထဲလိုက်ပို့သည်။ပြန်ဆင်းလာတော့ �လှေကားအဆင်းမှာ ဒေါ်သီတာက ပြုံးပြုံးလေး စောင့်နေသည်။
”တော်တော်အကြောထနေနော် ဟွန်းး လာခဲ့ ဒီလီးကြီး
လိမ်ချိုးပစ်မယ်”
ကျုပ်ပေါင်ကြားဇတ်ခနဲနှိုက်ပြီး လီးကိုဆွဲကာ ညှစ်နယ်လေသည်။အိမ်အပြင်ခေါ်သွားပြီး အလုပ်ရုံဘက်ကိုသွားသည်။အထဲရောက်တာနဲ့ ကျုပ်ရှေ့ ထိုင်ချပြီး ပုဆိုးလှန်ကာ
လီးကိုစုပ်တော့သည်။
”ဟွန်း မအေလိုးလေးး သူ့မအေကိုလိုးပြီးတာတောင် ငါ့သမီးကို အလွတ်မပေးဘူး”
”ဟဲဟဲ ချစ်တာကိုးးဗျ”
”နင့်အမေနဲ့ဘယ်နားမှာလိုးတာလဲ”
”အခန်းထဲမှာပဲလေ”
”ဟဲ့ နင့်ဘကြီးနဲ့ကြီးတော်ရှိနေတာကို”
”အင်းလေ သူတို့နဲ့အပြိုင်လိုးလာတာ အမေနဲ့ကြီးကြီးကိုတောင်ညှပ်လိုးဖြစ်ကြသေးတယ်”
”နင်ကတော့စံပဲ သူတို့ကရော လက်ခံလား”
”လက်ခံလို့ပဲ ဘဘဆို သူ့သမီးနှစ်ယောက်စလုံးကိုလိုးနေတာ ဟီးးးး”
”ဟင်းး နင်တို့အမျိုးတွေကလည်း ”
”ဒေါ်လေးလည်းသိပါတယ် သွေးသားရင်းလိုးရတာ ဘယ်လောက်ကောင်းတယ်ဆိုတာ”
”အင်းး သိပါတယ် ခုလိုးပေးတော့ဟာ ငါခံချင်ပြီ”
ဒေါ်သီတာက ပစ္စည်းထည့်တဲ့သေတ္တာကြီးကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးကာ ထဘီကိုခါးပတ်လိုက်သည်။ကျုပ်လည်း
နောက်ကနေအဖုတ်ဝလေးတေ့ပြီး လိုးတော့တာပဲ။သုံးချီမြောက်ဆိုတော့ ဒေါ်သီတာသာပြီးသွားတာ ကျုပ်တော်တော်နဲ့မပြီးဘူးဖြစ်နေသည်။အဖုတ်ကနေဖင်ပြောင်းလိုးလည်းမပြီး ပုံစံတွေပါစုံသွားသည်။နောက်ဆုံး ကျုပ်လီးကိုထိုင်စုပ်ပေးမှပဲ ဒေါ်သီတာပါးစပ်ထဲလရည်ပန်းထည့်ကာ
ပြီးသွားတော့သည်။အချိန်လည်းတော်တော်လင့်နေပြီမို့ ဒေါ်သီတာလည်းအိမ်ဘက်ပြန် ကျုပ်လည်း အပေါ်ထပ်ကိုတက်ပြီး အိပ်ယာထဲ ထိုးအိပ်ချလိုက်တော့သည်။
မနက်ကျ ၇နာရီကျော်မှ ဝိုင်းဝိုင်းချစ် လာအော်နှိုးလို့နိုးလာသည်။ရေမိုးချိုး ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ပြီး အိမ်ထဲမှာ ဝိုင်းကူသည်။ပုတုလေးကတော့ အပေါ်ထပ်မှာ ပြင်ဆင်တုန်း။
မနက်၉နာရီမှာ ဆရာတို့ဘက်က ဆွေမျိုးမိဘတွေရော
ရပ်ကွက်လူကြီးတွေပါ အလျိုလျို ရောက်လာကြသည်။
စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းစကားကို ရပ်ကွက်လူကြီးကစပြောသည်။လိုအပ်တာမေးမြန်းသည်။
ကျုပ်တို့ရွာအရပ်လူကြီးကလည်း တင်တောင်းကြေး
ဘာညာပြောပြီး သတို့သမီးဘက်မှလက်ခံမခံမေးသည်။
ပုတုလေးက လက်ခံကြောင်းပြောတော့ ကျုပ်တို့ မဂ်လာဆောင်ဖို့ ရက်ရွေးကြသည်။သီတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော်
၈ရက်ကိုရွေးလိုက်ကြသည်။စေ့စပ်လက်စွပ် ဝတ်ပေးကြပြီး မိဘတွေကို ကန်တော့သည်။ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးပါပဲ။
ဘာ ပကာသနမှမပါဘူး။အခမ်းအနားလေးပြီးတော့
လူကြီးတွေနဲ့ဆွေမျိုးတွေကို စားသောက်ဖွယ်ရာများနှင့်
တည်ခင်းဧည့်ခံသည်။ဘဘနဲ့ကြီးကြီးက ရွာမပြန်ခင်ရွှေတိဂုံဘုရားဖူးချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ဆရာ့သူငယ်ချင်း ကားငှားပြီး မိသားစုလိုက် ဘုရားဖူးသွားကြသည်။
အိမ်ရောက်တော့ ခဏနားကြပြီးညနေသဘော်နဲ့ရွာပြန်ကြမှာမို့ သဘော်ဆိပ်လိုက်ပို့ရသည်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့
မနေ့ညကရော ဒီနေ့တနေကုန်ပါ ပင်ပမ်းထားလို့ စောစောပဲ
အနားယူကြသည်။
ညသန်းခေါင်ကျော် ကျုပ်နိုးလာသည်။အိမ်နောက်ဖေးကနေအိမ်ထဲဝင်ပြီး ပုတုလေးနဲ့ဖက်အိပ်နေလိုက်သည်။ဒီတခါတော့ ပုတု နှင်မလွှတ်တော့ပါ။ကျုပ်လက်ကို သူ့တကိုယ်လုံးလိုက်ပွတ်သတ်နေပေမယ့် ကျုပ်ကိုမငြင်းတော့။
ကျုပ်ကိုသူ့လင်ယောကျ်ားလို လုံးဝသတ်မှတ်လိုက်တဲ့ပုံစံ။ကျုပ်လိုးမယ်ဆိုရင်တောင် ခံမယ့်သဘော။
နောက်မှပေါ့ ကိုယ်လက်ခုပ်ထဲကရေပဲလေ။ဒီနေ့တော့ သူလည်း ပင်ပမ်းနေပြီမို့ သူ့ကိုပဲဖက်ကာ အိပ်လိုက်တော့သည်။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲမှာ ကလေးလေး တစ်ယောက်လိုပဲ အိပ်ပျော်နေတော့သည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ(အပိုင်း၃၉)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
မဂ်လာဆောင်ဖို့ကလည်း တလကျော်ပဲကျန်တော့တာ။
အဲ့တော့ ပုတုအခန်းကို လိုအပ်တာ ပြင်ဆင်ပြီးအိပ်ယာခန်းနား ဘီရို ကုတင်ကတော့ အသစ်တွေဝယ်တာပေါ့ဗျာ။ပုတုနဲ့ ညတိုင်း လူကြီးတွေမသိအောင် တူတူအိပ်နေပေမယ့် မလိုးဖြစ်သေးဘူးဗျ။သိတာတော့ သိမှာပါ။မမြင်မကြားချင်ယောင်ပဲဆောင်နေမှာပေါ့။ပုတုနဲ့ကျမှ ကျုပ်လည်း အကုန် စောင့်ထိန်းနေရတာပါပဲ။
ဒါပေမယ့်မလိုးသေးတာပဲရှိတာပါ။အပြန်အလှန်စုပ်ယက်ပေးတဲ့အဆင့်တော့ ရောက်နေပြီ။စုပ်တယ်ဆိုတာကလည်း
ကျုပ်ပဲ သူ့ကိုယက်ပေးတာများပါတယ်။သူက နှစ်ခါလား
စုပ်ပေးတာ။အာ့တောင် မနည်းတောင်းဆိုလို့။တကိုယ်လုံးတောင် ကြိုက်တဲ့အချိန်ကိုင်မယ်ဆို ကိုင်လို့ရနေပါပြီ။
ရှက်တာတော့ တော်တော်ရှက်တာဗျ။အရှက်ကြီးတယ်။
ဟိုတခါ ကျုပ်တောင်းဆိုလို့ တခါပဲအဝတ်ချွတ်ပြဖူးတာ။
အဲ့နောက်ပိုင်း နို့စို့ချင် စပ်ပတ်ယက်ချင်ရင်တောင် လှန်စို့ လှန်ယက်ပဲလုပ်လို့ရတယ်။
ခုတူတူအိပ်ပြီဆိုတော့ ဒေါ်သီတာနဲ့လိုးဖို့ကသိပ်အခြေအနေမပေးတော့ဘူး။ဆရာနဲ့ ပုတုလစ်တဲ့အချိန်ဆိုရင်တော့ တီးတာပဲ။ညနက် သန်းခေါင်ချိန်မှာပဲ လိုးဖြစ်တာများတယ်။ခိုးလိုးရတာပေါ့။အလုပ်လုပ်လိုက် ပုတုကိုဆွလိုက် ဒေါ်သီတာကိုလိုးလိုက်နဲ့ပဲ ကျုပ်နဲ့ပုတု မဂ်လာဆောင်မယ့်အချိန်ရောက်လာတာပါပဲ။မဂ်လာဆောင်ကို မြို့မှာနဲ့ရွာမှာ နှစ်ပွဲလုပ်ဖို့ပြောထားလို့ရွာကအမျိုးတွေက လာနိုင်တဲ့သူလိုက်လာကြတယ်။ခန်းမမှာ မဂ်လာဆောင်ကြတယ်။ရွာက ကျုပ်မိန်းမ အစုံနီးပါးပဲလိုက်လာကြတာ။ဒေါ်ခင်မြ မမြရင် မကြီးရွှေဥနဲ့မလေးရွှေစင် လှလေးစိန်လည်း ပါသဗျ။
မကြီးနဲ့မလေးကတော့ကိုယ်ဝန်တွေနဲ့ဗျ။မကြီးရွှေဥကတော့နောက်တစ်ဗိုက်ပေါ့။အမျိုးတွေကို ခြံထဲမှာပဲတည်းခိုဖို့ လုပ်ပေးရတာဗျ။အလုပ်ရုံထဲမှာလည်း နေရာတွေရှင်းလင်းပြီး အိပ်ဖို့နေရာလုပ်ပေးရတာပေါ့။လူကလည်းများ လစ်လည်းမလစ်တော့ ကျုပ်မိန်းမတွေကို နှိုက်မြည်းရုံလောက်ပဲလုပ်
ပြီး ညအိပ်ချိန်ကျမှ ကပ်တိုးလေးလိုးရတာ။မလိုးရတာ
ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ခင်မြ မမြရင်နဲ့ လှလေးစိန်တို့ကို အခန်းထဲမှာ တန်းစီပြီး တချီဆီလိုးပေးလိုက်တယ်။မကြီးနဲ့မလေးကိုတော့ သူတို့အိပ်တဲ့အခန်းသွားပြီး ဘေးစောင်းလေး
တချီဆီလိုးပေးလိုက်သေးတယ်။ရွာက ကျုပ်မိန်းမတွေကိုလိုးပြီးတော့မနက်ကျရင် မထနိုင်မှာစိုးလို့ ကျုပ်လည်း သွားအိပ်လိုက်တော့တယ်။
မဂ်လာဆောင်မှာ နှစ်ဖက်ဆွေမျိုးတွေ အပေါင်းအသင်းတွေစုံလို့ပေါ့ဗျာ။ပျော်လည်းပျော်ရတယ်။ပုတုလို့ခေါ်တဲ့
ကျုပ်ဇနီးချောလေးမျိုးမျိုးအေးက မလေးရွှေစင်လက်ရာနဲ့
အလှဆုံးလေးဖြစ်နေတယ်။ကြိုးကြီးချိတ်နဲ့ ပုံတော်ဖိနပ်မြင့်မြင့် ဆံထုံးမြင့်မြင့်လေးနဲ့ဆိုတော့ ကျုပ်တော်တော် ဘဝင်ခိုက်သွားတယ်။ကျုပ်ကိုလည်း သတို့သမီးနဲ့လိုက်အောင်
ပြင်ဆင်ပေးကြတယ်။မဂ်လာခန်းမထဲမှာ ပုတုလေးက ကျုပ်လက်ကိုချိတ်ပြီးပြုံးပြုံးလေးနဲ့ လာသမျှဧည့်သည်တွေကို လိုက်ဧည့်ခံရနှုတ်ဆက်ရ နဲ့ တော်တော်အလုပ်ရှုပ်သွားတယ်။သုံးနာရီလောက်လေးလှဖို့ကို သူ့ခမျာ မနက်အစောကြီးကတည်းကထပြီး ပြင်ဆင်နေရတယ်။
တသက်မှာတမဂ်လာဆိုသလို ပျောဖို့တော့အတော်ကောင်းသားဗျ။ကျုပ်အပျော်ကအိမ်အထိပဲခံတာဗျ။မဂ်လာဆောင်ပွဲပြီးတော့ အိမ်လည်းရောက်ရော ကြိုးတားကြ ခဲဖိုးတောင်းကြနဲ့ ဆူဆူညံလို့ပေါ့။အားလုံးကို ပေးကမ်းပြီး အခန်းထဲဝင်ကာအဝတ်လဲနေတုန်းရှိသေးတယ်။အောင့်တယ်အောင့်တယ်ဆိုပြီး ဗိုက်နှိပ်ပြီး ငိုမဲ့မဲလေးဖြစ်လာတာ
ကုတင်ပေါ် လူးလှိမ့်နေလို့ ချွတ်လက်စ အဝတ်ကို အမြန်ဆွဲချွတ်ပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးတစ်စုံကောက်စွပ်ပေးပြီး ဆေးရုံ
အမြန်လိုက်ပို့ရတာ။
ပုတုလေးကံကောင်းသွားတယ်။အူအတက်ပေါက်တာတဲ့။
ကျုပ်တို့ရောက်တာနောက်ကျရင် အသက်အန္ဓရာယ်စိုးရိမ်ရတယ်လို့ ဆရာဝန်ကပြောတယ်။မဂ်လာဦးညကျမှ ပါကင်ဖောက်ခွင့်ရမယ်ဆိုတဲ့အခွင့်အရေး လက်လွှတ်လိုက်ရတာပေါ့ဗျာ။အူအတက်ပေါက်တာမ်ို့ ခွဲစိတ်ဖို့စီစဥ်ရပါတယ်။ဆေးထိုးပြီး သက်သာအောင်လုပ်ပေးထားကာ နောက်နေ့မနက် ခွဲစိပ်ဖို့ပြောထားလို့လူနာအဆောင်မှာ သွားနေကြရတယ်။ကျုပ် ဒေါ်သီတာနဲ့အမေက ဆေးရုံစောင့်ရတယ်။
ကျုပ်ကတော့ ဆေးရုံနဲ့အိမ်ကူးချီသန်းချီ လိုတာလေးပြေးဝယ်ပေး ပြေးယူရတယ်။ဆရာကတော့ အိမ်စောင့်ပေါ့ဗျာ။အိမ်မှာ ဧည့်သည်တွေရှိသေးတယ်လေ။သူတို့လည်းမနက်ဖြန် သဘော်နဲ့ ရွာပြန်ကြမှာမို့ ဒီတညတော့ ချက်ပြုတ်ကျွေးရမှာပေါ့။ဆေးထိုးပေးထားလို့ နည်းနည်းသက်သာလာတဲ့ပုတုလေး ကျုပ်ကိုမြင်တော့ အားနာနေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ကြည့်နေသည်။မမောနိုင်မပမ်းနိုင် အိမ်နဲ့ဆေးရုံကို
သွားလာနေတာမြင်တော့ ကျနော် သူ့အနားကခုံမှာ ထိုင်နားတဲ့အခါ ပါးစပ်လေးကပြောလာသည်။
”ကိုကို သွားလိုက်လာလိုက်နဲ့ ပင်ပမ်းနေပြီလားဟင်”
”မပင်ပမ်းပါဘူး သဲလေးရယ်”
”ပုတုတောင်းပန်ပါတယ်နော် သမီးကြောင့် အားလုံး
အလုပ်ရှုပ်ရပြီ ကိုကိုနဲ့မေမေတို့ကိုလည်းတောင်းပန်ပါတယ် အဟင့် အဟင့်”
”အော် သမီးရယ် ဒါ ကျန်းမာရေးကိစ္စလေ အားနာစရာမှ
မဟုတ်တာကွယ်”
”ဟုတ်သားပဲသဲလေးရဲ့ ဘာတောင်းပန်စရာရှိလဲ ကိုကိုတို့က အခု မိသားစုတွေဖြစ်နေပြီလေ သဲလေး သက်သာသလိုပဲနေ ည၁၂နာရီကနေစပြီး ရေမသောက်ရတော့ဘူးနော်
ခု သောက်ထားအုန်း”
ပုတုနှဖူးလေးနမ်းပြီး အားပေးရသည်။ဒီညကျနော်ပဲစောင့်မယ် အမေတို့ပြန်နားကြပါဆိုပြီး အမေနှစ်ယောက်ကိုပြန်လွှတ်လိုက်သည်။ဆရာဝန်ကိုမေးပြီး ပုတုစားလို့ရမယ့်အရာကိုကျွေးရသည်။ပုတုလက်လေးကိုင်ပြီး သူ့ကို အားပေးစကားပြောရသည်။မနက်ဖြန် ခွဲစိပ်ရမှာဆိုတော့
သူကြောက်နေသည်။ည၁၂နာရီထိုးတော့ ရေမတိုက်တော့ဘဲ ပုတုကိုအိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ကျုပ်လည်း သူ့ကုတင်ပေါ်တက်အိပ်တာပေါ့။
မနက်လင်းတော့ လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ပြီး ခွဲခန်းဝင်ဖို့
အမေတွေရော အဖေပါရောက်လာကြသည်။လက်မှတ်ထိုးဖို့လိုတော့ ကျုပ်ထိုးပေးရတယ်။မေ့ဆေးပေးပြီးခွဲရတာဆိုတော့ အသက်အန္တရာယ် မစိုးရိမ်ရဘူးဆိုပေမယ့် အားလုံးကတော့ ဘုရားစာရွတ်တဲ့သူကရွတ်ကြတယ်။
ဆရာကတော့ ခပ်ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေပေမယ့် မျက်နှာပေါ်မှာတော့ စိုးရိမ်နေတဲ့ပုံစံကပေါ်နေတယ်။ကျနော်ကတော့ အခန်းရှေ့ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်လျှောက်လိုက် ဟိုထိုင်လိုက် ဒီထိုင်လိုက်နဲ့ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေရတာပေါ့။အမေကတော့
သားရယ် အဲ့လိုလျှောက်နေမယ့်အစား ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်ပြီး
ဘုရားစာရွတ်နေပါလားဆိုတာနဲ့ကျုပ်လည်း ရသမျှဘုရားစာ အကုန်ထိုင်ရွတ်တော့တာပါပဲ။
နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက်ကြာတော့ တံခါးပွင့်လာပြီး
နပ်စ်မလေး ထွက်လာတယ်။
”မမျိုးမျိုးအေး လူနာရှင် ရှိပါသလား”
”ဟုတ်ကဲ့ ရှိပါတယ်ဗျ”
”ခွဲစိတ်တာပြီးပါပြီရှင့် အောင်မြင်ပါတယ် ခုတော့သတိမရသေးပါဘူး နောက်၁နာရီကျော်မှာသတိရလာပါလိမ့်မယ်
ခုလူနာဆောင်ကိုရွေ့ရပါ့မယ်ရှင့်”
”ဟူးးးးတော်ပါသေးရဲ့”
ပုတုလေးထွက်လာပါပြီ။ကုတင်ပေါ်မယ်ပက်လက်လေး။
မေ့ဆေးအရှိန်နဲ့အိပ်ပျော်နေတုန်းရှိသေးတယ်။ကျုပ်တို့ လူနာဆောင်ကို ရွေ့ဖို့ပြင်ဆင်ကြ လှည်းတွန်းတဲ့သူတွန်းကြတယ်။နေရာရောက်တော့ ပုတုလေးကိုအသာမပြီး ကုတင်ပေါ်ချပေးကာ စောင်ပါးလေးခြုံပေးထားလိုက်သည်။
တမနက်လုံးဘာမှမစားရသေးတဲ့ကျုပ်ဗိုက်က တဂွိဂွိနဲ့ဆန္ဓပြလာလို့ အမေနဲ့ဒေါ်သီတာက အတင်းစားခိုင်းသဖြင့်
ရှိတာ အရသာခံမနေတော့ဘဲ ထိုးသွတ်မျိုချလိုက်ရသည်။
ဆက်ရန်
ကျွန်ုပ်၏ ဘဝမှတ်တိုင်များ(အပိုင်း၄၀)
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
ကျုပ်ရဲ့မိန်းမ အသစ်စက်စက်လေးကို ပြုစုနေတာ ကြည့်ပြီး အမေနဲ့ယောက္ခမက ဝမ်းသာနေကြတယ်။သူ့သမီးလေးအပေါ် အမြဲတမ်း ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့ပဲဆက်ဆံဖို့ပြောတယ်။ကျုပ်ကလည်း ပုတုလေးအိမ်သာသွားရင်တောင် ချီပိုးသယ်မပြီး အစအဆုံး သန့်စင်ဆေးကြောပေးတယ်လေ။ပုတုလေးရဲ့မျက်ဝန်းထဲမှာတော့ ကျုပ်အပေါ်အားကိုးတဲ့အကြည့် ချစ်ခင်တွယ်တာတဲ့အကြည့်လေးတွေကိုမြင်နေရတယ်။ဆေးရုံမှာ သုံးရက်ဆက်နေရပြီး ဆင်းခွင့်ရတယ်။ပုတုလည်း အတော်လေးသက်သာနေပါပြီ။ချုပ်ရိုးကိုတော့ နေ့တိုင်းဆေးကြော သန့်စင်ပြီး
ဆေးထည့်ဖို့မှာလိုက်တယ်။
တလပြည့်ရင် ချုပ်ရိုးဖြည်ရမယ်တဲ့။ရွာမှာမဂ်လာထပ်ဆောင်မယ့်ကိစ္စကို ခေတ္တဆိုင်းငံ့ထားလိုက်တယ်။ပုတုသက်သာလာရင်တော့ ရွာကိုသွားဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။ရွာဦးကျောင်းမှာ မဂ်လာဆွမ်းလေးတော့ ကျွေးဖို့ ဘဘကမှာတယ်လို့အမေပြောတာပဲ။ဒီကြားထဲမှာတော့ အိမ်မှာပဲပုတုကိုအနားပေးပြီး အလုပ်တွေဆက်လုပ်နေလိုက်တယ်။၁၅ရက်ကျော်လာတော့ ပုတုတော်တော်လေးသက်သာလို့လူကောင်းပကတိဖြစ်နေပါပြီ။ချုပ်ထားတဲ့ဒဏ်ရာက နာကျင်တာလည်းမရှိတော့ဘူး။
ကျုပ်လည်းတွယ်ချင်နေပေမယ့် နလန်ထပြီးစမှာ တီးလိုက်ရင်ပြန်လဲသွားစိုးလို့ အသာပဲငြိမ်နေရတယ်။ယက်တာစုပ်တာတော့ လုပ်တာပေါ့။သူ့ကိုကျုပ် အရမ်းလိုးချင်နေတယ်ဆိုတာသိပေမယ့် သူနေမကောင်းသေးလို့ ကျုပ်မလုပ်သေးဘူးဆိုတာကိုနားလည်တော့ ကျုပ်ကို လီးစုပ်ပေးရှာတယ်။
အရင်အခေါက်တွေတုန်းက သင်ပေးသလိုစုပ်ပေးတယ်။
အရင်လိုမထိတထိမဟုတ်တော့ဘဲ ကျုပ်လီးကို သေချာ
အားရပါးရစုပ်ပေးတာ။အရင်က ကျုပ်ကိုချစ်လို့သာလုပ်ပေးရတာ စိတ်သိပ်မပါဘဲ ရွံသလိုလိုပုံစံမျိုးလုပ်သေးတာ။
ခုတော့ အားလုံးက တခြားစီဖြစ်နေပါပြီ။
စုပ်ပေးနေရင်း ပုတုအာခေါင်ထိုးမိလို့ပျို့တက်တာလည်း ခဏခဏ။စိတ်ပါပြီးကော့ထိုးမိတာကို။ကျုပ်လည်း
စိတ်ပြန်ထိန်းပြီး သူစုပ်ပေးတာကိုပဲ ဇိမ်ခံနေလိုက်တယ်။
သူကတော့ ကိုကိုလိုးချင်လိုးပါလားဆိုပြီး ပေးတော့ပေးလိုးရှာပါတယ်။ကျုပ်ကမလုပ်တာ။ဗိုက်ခွဲထားတာလေ။ချုပ်ရိုးတောင်မဖြည်ရသေးဘူး။မတော်လို့ ကျုပ်ဆောင့်ထည့်လိုက်လို့ပွင့်သွားရင် ပြသနာတက်ကုန်မှာ။သူ့အစား သူ့အမေကတော့ အတီးခံရတာပါပဲ။နှစ်ညတခါလောက်တော့ ဆော်တာပဲ။အမေလည်းထပ်ရောက်လာသေးလို့ အမေနဲ့လည်းလိုးဖြစ်သေးတယ်။အမေနဲ့ကတော့ဘယ်ချိန်လိုးလိုးကိုမဝတာပါ။
တညတော့ ညအိပ်နေရင်း ပုတု ဓမ္မတာလာတယ်။သူ ထဘီထလဲ ဂွမ်းထုပ်ကပ်စရာရှိတာကပ်ပြီးပြန်အိပ်တယ်။ကျုပ်က ဓမ္မတာလာတာလားမေးတော့ သူရှက်နေသေးတယ်။
ဒါကျန်းမာရေးကိစ္စမို့မရှက်ဖို့ပြောကာ ခု ခေါင်းကိုက်လား
ခါးတွေ ဆီးစပ်တွေကိုက်လား မေးရသည်။ကိုကိုက ဒါတွေ
ဘယ်လိုသိတာလဲ ပြန်မေးနေလို့ ဒါတွေက စာအုပ်တွေထဲမှာ ရှိတာပေါ့သဲလေးရဲ့ ကိုကိုဖတ်ဖူးလို့ သိတာပေါ့လို့
ပြန်ပြောရတယ်။
ဒီလိုနဲ့ပဲနေလာရင်း တလလောက်ရှိတော့ ပုတုလည်းတဖြည်းဖြည်းပြန်ကောင်းလာပြီလေ။ဒေါ်သီတာနဲ့တော့
ဒီရက်ပိုင်းသိပ်မလိုးဖြစ်ဘူး။သူလည်းနေမကောင်းဖြစ်ထားလို့
ကျုပ်ကိုမကုန်းနိုင်တော့ ကျုပ်လည်းငတ်နေတယ်။ပုတုနဲ့က
လီးနဲ့သာမလိုးသေးတာ လက်နဲ့တော့ နေ့တိုင်းလုပ်ပေးဖြစ်တယ်။သူလည်း ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးတာ တော်တော်တောင်ကျွမ်းကျင်နေပြီ။တစ်ညတော့ သူမနေနိုင်တော့ဘဲ လိုးပေးဖို့တောင်းဆိုလာတော့တာပဲ။
”ကိုကို အင်းးးဟင်းးးးလုပ်ပေးတော့ကိုကိုရယ် သဲလေးအရမ်းခံချင်နေပြီ အီးးး လက်ကြီးနဲ့လုပ်နဲ့တော့ ရှီးးး”
”သဲလေးခံနိုင်ပါ့မလား”
”ဖြည်းဖြည်းတော့လုပ်ပေါ့ကိုကိုရယ် ကိုကို့ဟာကြီးက အကြီးကြီးလေ ခုသဲလည်းနေကောင်းနေပြီပဲ ကိုကို့ကိုပျက်ကွက်နေတာတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်လေ”
”အင်း ကိုကိုဖြည်းဖြည်းပဲလုပ်မယ်နော် ”
ပက်လက်အနေအထားနဲ့နှိုက်ပေးနေရာကနေ သူ့ထဘီလေး
ဆွဲချွတ်ကာ ခြေထောက်ကို ဆွဲကားလိုက်သည်။တန်းမလိုး
သေးဘဲ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ပုတုစောက်ဖုတ်လေးကိုပလွတ်ဆို တချက်ငုံပြီး ဆွဲယက်ပလိုက်သည်။
”အ ရှီးးးးးကိုကို အင်းဟင်းးးလုပ်မယ်ဆို”
ကျုပ် ပြန်မပြောဘဲ ဆက်ယက်ပေးနေပြီး ခဏလောက်ကြာမှ
ကုန်းထကာ သူ့ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။
”သဲလေး ကိုကိုစလုပ်တော့မယ်နော်”
”အင်း ဖြည်းဖြည်းနော်ကိုကို”
ကျုပ်လီးကို ဖောင်းကြွပြီးအရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ပုတုအဖုတ်မြောင်းကြားမှာတင်လိုက်ပြီး လျောတိုက်ပေးလိုက်သည်။
အစိလေးကိုကော်ထိုးပေးလိုက်တော့ ပုတုဖင်လေးကော့တက်လာကာ ငြီးငြူနေတော့သည်။ပုတုတော်တော် ဖီးတက်နေတာမို့ ကျုပ်လည်းဆက်လုပ်ဖို့ပဲဆုံဖြတ်ချက်ချလိုက်ပါတယ်။
အဝလေးမှာလီးတေ့ပြီးတာနဲ့ ���ဒစ်ခေါင်းဝင်တဲ့အထိထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။
”ဗြစ်ဗြစ် ဘလစ် �ထစ်ထစ်ဘွတ်”
”အားးအားးးကိုကို နာတယ် နာတယ် အီးးးကွဲပြီလားမသိဘူး”
”ကိုကို့ဒစ်ကြီးဝင်သွားတာပါ သဲလေးရဲ့ ခဏပဲနာမှာ နော်”
”အွန်းးးဖြည်းဖြည်းနော်ကိုကို”
”အင်း ပေါင်လေးကားထားပေးနော် သဲလေး �ကားနိုင်သလောက်သာကားထား အာ့မှသဲလေးသက်သာမှာ”
”ဟုတ် ကိုကို”
ကျုပ်အောက်ကနေ ရင်ဘတ်ကို လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့တွန်းကာ
သူ့ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကိုလည်း ကျုပ်ပြောသလိုကားပေးရှာသည်။မျက်နှာလေးမှာ နာမှကြောက်တဲ့စိုးရိမ်စိတ်လေး
ဖြစ်ပေါ်နေတာတွေ့ရသည်။ကြောက်လန့်ပြီးသူ့အဖုတ်လေးကိုညှစ်ထားတော့ ကျုပ်ဆက်လိုးလို့မရတော့ဘူး။အတင်းဖိထည့်ရင်လည်း ပုတုကွဲပြဲထွက်ကုန်မှာလေ။အာ့နဲ့ကျုပ်လည်း
ခေါင်းငုံ့ပြီး ပုတုနှုတ်ခမ်းလေးဆွဲစုပ်လိုက်ကာ ပုတုကို အနမ်းတွေနဲ့ရစ်မူးစေလိုက်သည်။သူ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းကိုစိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ပြန်နမ်းလာချိန်မှာတော့ သူ့အဖုတ်လေးထဲစိမ်ထားတဲ့ကျုပ်ရဲ့ကောင်ကြီးကိုအလုပ်စခိုင်းလိုက်တယ်။
အဲ့တော့မှပဲ ကျုပ့်ကောင်ကြီး အသက်ရှူချောင်တော့တယ်။
ဝင်သလောက်လေးကိုအသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးရင်း အရည်လေးတွေလည်းပိုထွက်လာတော့ ဝင်ထွက်ရတာအဆင်ပြေလာသည်။ကြပ်စည်းနေတဲ့ ကျုပ်မိန်းမလေး ပုတုအဖုတ်လေးရဲ့စုပ်ချက်ကတော့ကြမ်းတယ်ဗျို့။လီးကိုလေစုပ်ခွက်နဲ့စုပ်သလိုစုပ်ထားတာ။နှဲ့လိုးရင်းနဲ့ အမှေးပါးလေးကိုထိမိလာသည်။ဒါလေးကိုထိုးခွဲလိုက်တာနဲ့ ပုတုက ကျုပ်ရဲ့မိန်းမ တကယ်ဖြစ်ပြီလေ။
”မိန်းမ ”
”အင် ရှင် ကိုကို ဘယ်လိုကြီးခေါ်လိုက်တာလဲ”
”ကိုကိုဆက်ဖိထည့်ပြီး အမှေးပါးလေးထိုးခွဲလိုက်တာနဲ့
သဲလေးက ကိုကို့မိန်းမ တကယ်ဖြစ်ပြီနော် ဆက်လုပ်လိုက်မယ်နော်”
”အင်းးး လုပ်တော့ယောကျာ်းရယ် မိန်းမရဲ့ အပျိုစင်အတားအဆီးလေးကို ထိုးဖျက်လိုက်တော့ ကိုကို့မိန်းမ
တကယ်အစစ်ဖြစ်ချင်ပြီ ”
”အွန်း ကိုကို အာ့ဆို လုပ်ပြီနော်”
”လုပ် ကိုကိုရယ် သဲလေးဘဝကို ကိုကို့ကိုအပိုင်ပေးပြီးသား”
”ပြွတ်ပြွတ် ဘလွတ် ဖောက် ဗြွတ် ဒုတ် ဘွတ် ”
”အအ အ အမေ့ အီးးးးနာတယ် အီးဟီးးဟီးးးးး ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်”
စူးစူးဝါးဝါးအော်ငိုသံလေးထွက်လာလို့ ကျုပ်အမြန်ပဲ နှုတ်ခမ်းလေးဆွဲစုပ်ပြီး ပုတုအဖုတ်ထဲအဆုံးဝင်နေတဲ့ လီးကို
လေးငါးချက်လောက်မြန်မြန်လေး လိုးလိုက်သည်။နာလို့
�ငိုနေတဲ့ပုတုလေးနှုတ်ခမ်းကို မလွတ်တမ်းစုပ်နမ်းပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးတော့သည်။တဒုတ်ဒုတ် တဘုတ်ဘုတ်
လိုးဆောင့်သံနဲ့အတူ ပုတုလေး တဖြည်းဖြည်း ငိုသံကနေ
ငြီးသံလေးပြောင်းလာတော့မှ အရှိန်လေးလျော့ပြီး ပုံမှန်လေး
ပြန်လိုးသည်။ပုတုနို့လေးတွေကို ဖွဖွညှစ်နယ်ကာ ငုံစုပ်ပေးနေလိုက်သည်။
ပုတုကတော့မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ အော်လိုက် ငြီးလိုက်နဲ့
ခဏခဏကော့ကော့တက်လာတာကိုလည်း သတိထားမိနေသည်။သူ့အမေလို အသံဆူဆူတွေမအော်တတ်ဘဲ ကြိတ်ငြီးလေး ငြီးပြီး လိုးသမျှကို ကြိတ်ခံတတ်တယ်။ကျုပ်လည်း
လိုးကောင်းကောင်းနဲ့လိုးနေတာ ဘယ်လောက်ကြာနေမှန်းမသိ
လီးလည်းပူ ခါးရောဒူးပါညောင်းနေပြီ။ပုတုကတော့ အောက်မှာ မျော့နေပြီ။ချွေးကတော့နှစ်ယောက်စလုံးရွှဲနေပြီ။
”ကိုကို ပြီးသေးဘူးလားဟင် အ အမေ့ ကျွတ်ကျွတ် ”
”ပြီးသေးဘူး ဘာလို့လဲသဲလေး”
”သဲလေး ရှူးရှူးပေါက်ချင်လာလို့”
”ပေါက်ချလိုက် သဲလေးရာ”
”အီးးးရှီးးး အိပ်ယာခင်းတွေမွေ့ယာတွေစိုကုန်မှာပေါ့ ခဏ
ဖယ်ပေးပါကိုကိုရယ် သဲလေး မရတော့ဘူး”
”မရတော့ရင်ပေါက်ချလိုက်ဆို ခဏ ဖင်လေးကြွပေး”
ကျုပ် ပုတုကိုဆွဲပွေ့ချီကာ ကျုပ်ပုဆိုးကို သူ့အောက်မှာ
ခင်းကာ သူ့ကိုပြန်ချပေးပြီးဆက်လိုးတော့သည်။
”အားးးတကယ်မရတော့ဘူးဆို အဟင့်ဟင့် ကိုကို အီးးးး”
ကျုပ်ဗိုက်ကို ပူခနဲပဲပုတုသေးတွေပန်းထွက်ကုန်တော့
ကျုပ်ခဏရပ်ပေးလိုက်သည်။မိန်းမတွေလိုးလာသမျှ
ဘယ်သူမှ လိုးနေရင်း သေးမထွက်ဖူးဘူးလေ။ပုတုလေး
ကထူးခြားတာပေါ့။သေးကြောကလည်းရှည်တာနဲ့ ကျုပ်စိတ်မရှည်ပဲပြန်လိုးနေလိုက်သည်။သူ သေးကုန်တော့ တကိုယ်လုံး
ဓာတ်လိုက်သလိုအကြောဆွဲနေသေးသည်။လူကတော့မလှုပ်တော့ဘဲ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ဖီးတက်ပြီးနတ်ပြည်ရောက်နေတော့သည်။
အဲ့ညကကျုပ်နဲ့ပုတု နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့မိုးအလင်းပါပဲ။
အစကတော့အောင့်အီးသေးတယ်။နောက်ပိုင်းကျုပ်လည်း
စိတ်လွှတ်ပြီးလိုးပစ်တာ တဖုန်းဖုန်း တဖန်းဖန်းနဲ့ ပုတုအော်ငြီးသံလေးတွေအခန်းထဲညံကုန်တယ်။မနက်ကျ နှစ်ယောက်စလုံးတော်တော်နဲ့မထနိုင်ကြ။အလိုက်သိတဲ့ယောက္ခမတွေကလည်း လာမနှိုးကြဘူးလေ။ညကအသံလည်းထွက်သွားလို့ဒေါ်သီတာ လာချောင်းမှာတော့အသေအချာပါပဲ။
သူ့လည်းနောက်ရက် လစ်တဲ့နေ့ကျမှ အသေအချာစော်ပေးအုန်းမယ်။ဆရာက ရောဂါနဲ့ဆိုတော့ ခုနောက်ပိုင်း သိပ်မထိတော့ဘူးပြောတာပဲ။အဲ့တော့သူလည်းငတ်နေမှာ။ကျုပ်နိုးလာတော့ ပုတုလေးက တရှူးရှူးနဲ့အိပ်မောကျနေတုန်းရှိသေး၏။ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲအိပ်လိုက်ကြတာမို့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်မရှိ
ခြုံထားတဲ့စောင်ကလည်း တပိုင်းတစလေး ဖုံးနေတော့မလုံ။
ကပိုကရိုလေးနဲ့လှနေတဲ့ကျုပ်မိန်းမအသစ်စက်စက်လေးကို
ကြည့်ရင်း လီးကပြန်တောင်လာတယ်။ပုတုပေါင်ကြားကို
ကြည့်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်လေးကအရင်ကနဲ့မတူ စေ့မနေဘဲ ဟစိလေးနဲ့ နီရဲရဲလေးယောင်ကိုင်းရှာသည်။ခုနေ ကျုပ်ထပ်လုပ်လိုက်ရင် အိမ်မောကျနေတဲ့ပုတုလေး နာကျင်သွားပြီး လန့်နိုးလာမှာလေ။လှလေးစိန်ကိုပါကင်ဖောက်တုန်းက
အတွေ့အကြုံကလည်းရှိနေတော့ မလိုးတော့ဘဲ နှဖူးလေးပဲ
နမ်းကာ စွပ်ကျယ်နဲ့ ပုဆိုးကောက်စွပ်ပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့သည်။
”တော်တော်သောင်းကျန်းနော် ငါ့သမီးလေးတော့စပ်ပတ်ပြဲပြီလားမသိဘူး”
”ဟီး ပြဲတော့မပြဲပါဘူးဗျ ရောင်တော့တော်တော်ရောင်နေတယ် နိုးလာရင် ကြပ်ထုပ်ထိုးရမယ်ထင်တယ်”
”လူကသာ အိပ်မှုံစုံဖွားနဲ့ လီးကမိုးထောင်နေပြီ”
”အမသမီး စောက်ဖုတ်ကြည့်ပြီး တင်းနေလို့ဗျ ဆရာ အဲ့ အဖေရော အမေ”
”ဟဲ့ ငါ့ကို မခေါ်နဲ့အဲ့လို စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီး ခေါင်းတောင်ကြီးတယ် အရင်လိုပဲခေါ် တော်တာကတော်ပဲ မခေါ်နဲ့အဲ့လို
နင့်အဖေက လှမိုးနဲ့ သဘော်ကျင်းကိုသွားတယ် ခုလေးတင်ပဲ
ထွက်သွားကြတာ”
”အော် ကိုအောင်ကျော့်စက်ကိုသွားကြည့်တာနေမယ်”
”နင့်ကို နားနေ မလိုက်ခဲ့နဲ့တဲ့မှာသွားတယ်”
”အဖေကဘယ်ဆိုးလို့လဲ အလိုက်သိသားပဲ ဟဲဟဲ”
”သေနာလေး ညက တော်တော်သောင်းကျန်းတာ ငါ့သမီး
ကြိတ်အော်သံနေပေမယ့် ကြားနေရတာ တညလုံး သူ့ခမျာ
မချိမဆန့်ခံရမှာ”
”စောက်ဖုတ်နဲ့မတော်တဲ့လီးရယ်လို့ မရှိပါဘူးအမရယ် လိုးလို့
တော်တော်တော့ကောင်းတာဗျ အမ သမီးကမျော့လေးနဲ့နော်
ညှစ်တာ မတရားဘဲ လာဗျာ ပြောရင်း တင်းလာပြိီတချီလောက်”
”ဟဲ့ သမီးနိုးလာလိမ့်မယ် မကဲနဲ့”
”ဒီကနေဆို သူဆင်းလာတာကိုမြင်ရပါတယ် နောက်ပြီး
ခုအတိုင်းဆို သူတော်တော်နဲ့နိုးမှာမဟုတ်ဘူး တညလုံးလိုးထားတာ မနက်လင်းမှအနားပေးထားတာလေ ဟဲဟဲ”
”သမီးလိုးတာ အားမရလို့ မအေပါ လာကြံတဲ့ ကိုယ်မေကိုလိုးလေး လိုးဟယ် ဖင်တော့မလိုးနဲ့ ငါ ချီးမပါရသေးဘူး ချီးလူးကုန်မယ်”
”ဟုတ်ပြီဗျာ လာ ကုန်း”
စားပွဲမှာလက်ထောက်ကုန်းခိုင်းပြီး ဒေါ်သီတာထဘီဆွဲလှန်ကာ
အရည်တွေစိုနေတဲ့ အဖုတ်ကို ကုန်းယက်ပေးလိုက်သည်။
စိတ်ကြိုက်ယက်ပြီးမှ အဖုတ်ဝလီးတေ့ကာ ခါးဆွဲ နို့ညှစ်ရင်းဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည်။
�
ဆက်ရန်
