၁၂
မမကြီး ကလေးနှစ်ယောက်မွေးပြီးမှ ကိတ်လာ
သည်။အပျိုတုန်းကပိန်ပိန်လေး။ကလေးတစ်ယောက်
မွေးပြီးတော့လဲ အသားပြည့်လာတာလောက်ပဲရှိခဲ့
ပါသည်။အငယ်ကောင်မလေးမွေးပြီး တော့မှသွေး
သားတွေမှန်လာပြီး လူလည်းကိတ်လာသည်။ဖင်ကြီး
တွေ လုံးတက်လာပြီး နို့ကြီးတွေလည်းအိထွတ်နေ
သည်။အသားကညိုညို…လက်မောင်းသားကြီးတွေ
ပြည့်ပြည့်အိအိ..နို့ကြီးကအုန်းသီးလုံးကြီးလိုလုံးလုံး
တုတ်တုတ်..အိအိမိုမို့….။အဲ….နှာကလည်းပိုထန်လာ သည်။ရာသီလာပြီးနောက်တစ်ရက်ဆို အလိုးမခံရပဲ မနေနိုင်..။စောက်ဖုတ် တစ်အုံလုံးကရွသည် ။
မျက်နှာတွေ..နှာခေါင်းတွေ နီရဲလာပြီး အချိန်ပြည့်လိုး
ချင်နေသည်။အနည်းဆုံးနှစ်ချီသုံးချီလောက်အလိုးခံလိုက်ရမှပုံမှန်အခြေအနေပြန်ရောက်သည်။ဒါကို ကိုသိန်းကအကဲမခတ်တတ်ပါ။အိမ်ထောင်သက်က
လည်းရလာပြီမို့ လိုးမှုကိစ္စတွေ လျေ ာ့ပြီးစီးပွားရေး
ဖက်အာရုံလှည့်နေသည်။
အခုလည်း မနေ့ကရာသီလာတာရပ်သွားပြီး
မနက်ကတည်းက မမကြီးလီးဆာနေသည်။ကိုသိန်း
က ကားတစ်စီးဖြင့် ဈေ းပတ်ရောင်းနေသည်။လိုး
ပေးမယ့်သူ မရှိတော့ နှာပိုထ,သည်။ကောင်လေးကို
ကြည့်နေရင်း အတွေးတွေပိုနေမိသည်။ကျေ ာင်းသွား
ဖို့ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ပုဆိုးပြန်ပြင်ဝတ်လိုက်လို့ သူ့လီး
ကြီးကိုအထင်းသား အမြောင်းလိုက်ကြီးမြင်ရသည်။ဟူး….အကြီးကြီးဖြစ်နေပြီပဲ….။ဒါတောင်မှ ပျေ ာ့နေသေးလို့။ လီးမျ ားတောင်လိုက်ရင်တော့….။မမကြီးပုခုံးတွန့်လိုက်မိသည်။စောက်ရည်မျ ားတောင် စိမ့်လိုက်လာသည်။ခြောက်သွေ့လာသည့်နှုတ်ခမ်းနှစ်မွှာကို
လျှ ာဖြင့်သပ်ရင်း ဝဲယာမျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်တော့
ညီမတွေက သူ့ကိုအကဲခတ်သလိုကြည့်နေကြတာ
မြင်သည်..။မမကြီးရှက်ပြုံးလေးပြုံးရင်း အရှက်ပြေ
စကားဆိုလိုက်သည်…
” ဟူး….အချိန်တွေကလဲ ကုန်လွယ်လိုက်တာ..
ကောင်လေးတောင်လူပျို ပေါက်ဖြစ်နေပြီ…”
” ခ်ခ်….မမကြီးက ဘာကိုကြည့်ပြီးပြောနိုင်တာ
တုန်း…” ဟု မလတ်ကပြန်မေးတော့
” ဟဲ့….အရပိတွေထွက်…အသံတွေဩ…နှုတ်
ခမ်းမွှေးလေးရေးရေးထွက်လာတာ နင်တို့မတွေ့ကြ
ဘူးလား ဟဲ့..”
ညီမတွေက တခစ်ခစ်ရယ်တော့ မမကြီး ရှက်
ပြီးမျက်စောင်းထိုးသွားသည်။ကောင်လေး လီးကြီးသူ
စိုက်ကြည့်နေတာ ညီမတွေမြင်သွားပြီ…ခ်ခ်..။နှာ က
ပိုထန်လာသဖြင့် အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ လစ်သွားသည်။
ညရောက်တော့ မလတ်အခန်းထဲမှာ ကောင်
လေးကိုဝိုင်းဖဲ့ကြသည်။ကောင်လေးကမဆိုး..မငယ်
ကို ဒေါ့ဂီ ဆွဲပစ်တာ နှစ်နာရီလောက်အော်ပြီးခံသွား
ရသည်။
” မမငယ်…ဖင်ကုန်း…”
“. ဟင်….ဖင်လိုးမလို့လား…”
” စောက်ပတ်လိုးမှာပါ….မမငယ်ဖင်နှစ်လုံးကြား
ပြူ းထွက်လာတဲ့ စောက်ပတ်ကိုလိုးမှာ…ခေတ်လဲမမီ
ဘူး..တက္ကသိုလ်ကျေ ာင်းသူတဲ့…”
” ဟဲ့….တက္ကသိုလ်သွားတာ စာသွားသင်တာ
ဟဲ့….စောက်ပတ်သွားခံတာမဟုတ်ဘူး..”
” ခ်ခ်…ဗဟုသုတ တော့ရှိရမှာပေါ့…ဒေါ့ဂီ..ဒေါ့ဂီ
သိပြီလား…”
” မသိဘူး…မခံတတ်ဘူး..”
” ဖင်သာကုန်းလိုက်ပါ…ခံတတ်သွားလိမ်မယ် ”
မမငယ်…ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ကြီးကုန်းထားပေး
တော့ ကောင်လေးကမမငယ်ခါးကိုကိုင်ပြီး စောက်
ဖုတ်ကြီးကိုလျှ ာဖြင့်ယက်သည်။စောက်မွှေးထူလဗျစ်
အကြားမှ အကွဲကြောင်းကိုလက်မ..လက်ညှိုးဖြင့်ဖြဲ
ပြီး လျှ ာဖြင့်ထိုးယက်သည်။မမငယ်ခါးကြီးကုန်းတက်
လာတော့ မမလတ်က ဖိထားပေးသည်။
” ခါးညွှတ်..စောက်ပတ်ကြီးဖွင့်ပြီးခံစမ်းပါမငယ်
ရယ်…နင်နောက်ဆို ယက်ပေးပါ ယက်ပေးပါ နဲ့အော်
နေရမယ်..စိတ်ချ…”
မမငယ်က မလတ်ပြောသလိုခါးညွှတ်ချပြီး ဒူးချဲ
ကာ စောက်ပတ်ဖွင့်ပြီးအယက်ခံသည်။ကောင်လေး
လက်တစ်ဖက်ကစောက်ပတ်ဖြဲ…လက်တစ်ဖက်က
စောက်စေ့ထိုးချေပေးပြီး အသေယက်သည်။မမငယ်
ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းတွန်းပြီး စောက်ပတ်အယက်ခံသည်။ထွက်လာသမျှ စောက်ရည်တွေကိုကောင်
လေးယက်ပြီးမျိုချသည်။မမလတ် မနေနိုင်..။ကောင်
လေးလီးကြီးကိုအနောက်ကနေပက်လက်လှန်ပြီး
စုပ်သည်။ဂွေးဥတွေကိုပွတ်နယ်ရင်း တပြွတ်ပြွတ်စုပ်
သည်။
” လိုးပါတော့..ကောင်လေးရ..မမငယ်ထွက်ပြေး
ချင်စိတ်တောင်ပေါက်လာပြီ…ငိုပစ်လိုက်မိတော့မယ်
လိုး…လိုး…မြန်ြမန်လိုး…”
ကောင်လေး မမလတ်ပါးစပ်ထဲသုံးလေးချက်
ဆောင့်လိုးပြီး မမငယ်ဒူးနှစ်ချေ ာင်းကြားမှာသူ့ဒူး
နှစ်လုံးကိုနေရာချပြီး လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ
စောက်ခေါင်းပေါက်မှာ လေးငါးချက်မွှေပေးလိုက်
တော့ မမငယ်ဖင်ကြီးနောက်ပြန် ကော့ကော့ထိုးပေး
နေသည်။လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်တော့
စောက်ပတ်ထဲကလေတွေ..ဖူး……ဆိုအပြင်ကိုပြန်
ထွက်လာသည်။မမငယ်ဖင်ကြီးရမ်းခါရမ်းခါနေပြီး
မမလတ်က နို့ကြီးတွေကိုသွားဆုပ်နယ်ပေးနေ
သည်။လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးအဆုံးထိထိုးထည့်တော့
ခါးလေးကုန်းတက်လာပြန်သည်။လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ခါး
ကိုဖိပြီး လေးငါးချက်လောက် ပုံမှန်ဆောင့်လိုးပေး
တော့ စောက်ရည်လိုက်လာပြန်သည်။ဒီတော့မှ
လီးကိုရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေး
သည်။စောက်ပတ်ထဲကအသံတွေရော..မမငယ်၏
အော်သံတွေရော…ဆူညံနေသည်။
” ဘွတ် ဖူး..ဘူ..ဖောင်း…အင့်..အား..ဘွတ်ဘွတ်
ဖူး…ဘူ…ဖောင်း…အားလာ့…ဘွတ်..ဖူး..ဘူ..ဖုန်း..
အားလားလား…ကောင်းထာကောင်ေလးရာ…လိုး..
ဆောင့်…ဘွတ်ဘွတ်…ဖူး..ဘူ..ဖုန်း…သေပြီ..သေပြီ
ဘွတ်..ဖူး..ဘူ…ဖန်း..အားလာ့လာ့…
၁၃
” ကောင်လေးရေ…ညီမလေးခဏထိန်းထား
ပေး…မမကြီးအဝတ်တွေခေါက်လိုက်ချင်လို့ ”
” ဟုတ်…မမကြီး….လာလာ..ညီမလေး ”
မမကြီးပွေ ့ထားသည့်ကလေးကိုလက်နှစ်ဖက်
ဖြင့်လှမ်းယူတော့ မမကြီးက ကလေးနှင့်သူ့နို့အုံကြီး
အကြားက ကောင်လေး၏လက်ကိုအကြာကြီးဖိကပ်
ထားသည်။နို့သီးခေါင်းမာတောင်တောင်က လက်ခုံကိုထိုးထောက်နေတာခံစားသိရသည်။မမကြီးဘော်လီအကျႌ ဝတ်မထားပါ။ကလေးလဲနို့ပြတ်ပါပြီ…နို့
တိုက်စရာလဲမလိုတော့ပါဘူး။ရှည်ရှည်ဝေးဝေးလိုက်
စဉ်းစားမနေပဲ ကလေးယူပြီးထိန်းနေလိုက်သည်။
ကလေးပြန်ပေးတော့လည်း ဒီလိုပါပဲ..။လက်ကို
မနည်းဆွဲထုတ်ယူရသည်။မမကြီးမျက်နှာကိုမရဲတရဲ
ကြည့်လိုက်တော့ နီရဲနေပြီး စိတ်တိုနေသလိုလိုမို့
အောက်ထပ်ကိုအသာဆင်းခဲ့သည်။
ခဏနေတော့ မမကြီးအောက်ထပ်ဆင်းလိုက်လာပြီး သိပ်မကြာလိုက်ပါ..။
” ကောင်လေး….မမကြီး နွားနို့ထမင်းသည်လာ
အောင်စောင့်လိုက်ဦးမယ်…အပေါ်မှာကလေးသိပ်
ထားတာနိုးနေမှာစိုးလို့ပုခက်နားထိုင်လွှဲပေးထား ”
” ဟုတ်ကဲ့ မမကြီး…”
အဒေါ်မယားနှစ်ယောက်ကိုမျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက်ခဲ့လိုက်သည်။ပုခက်ဘေးမှာ ထိုင်နေရင်း မျက်စေ့က ဟိုရောက်..ဒီရောက်..။
ပုခက်ထဲ ကလေးအပေါ်မှာ စာအုပ်လေးတွေ့လို့ ယူ
ပြီးလှန်လှောကြည့်တော့ နှာစာအုပ်ဖြစ်နေသည်။လိုး
ခန်းတွေ..စောက်ပတ်ယက်ခန်းတွေ..လီးစုပ်ခန်းတွေ
ပက်ပက်စက်စက်ရေးထား၍ လက်ကမချနိုင်။ဖတ်လို့
လည်းကောင်း…လီးကလည်းတောင်…။ဇာတ်လမ်း
ကလည်းဆွေမျိူ း မောင်နှစ်မတွေ လှည့်ပတ်လိုးကြ
သည့်ဇာတ်လမ်း..။ဖတ်ကောင်းကောင်းနှင့်လက်တစ်
ဖက်က လီးဆုပ်ကိုင်ပြီးဖတ်နေမိတာ မမကြီးပြန်တက်လာတာကိုမသိလိုက်။
” ကလေးမနိုးဘူး မလား ကောင်လေး ”
” အား….မနိုးဘူးမမကြီး ..ရလားနို့ထမင်း ”
မယောင်မလည်နှင့်စာအုပ်လေးကိုပုခက်ပေါ်
ပြန်တင်ထားပေးလိုက်သည်။
” ရတယ်ကွ…သားစားဦးမလား..”
” တော်ပြီမမကြီး…သားဝ,နေပြီ ”
” ဘာတွေနဲ ့ဝ,တာတုန်းသားရ…ကောင်လေး
မမကြီးနို့ မစို့ပေးတာကြာပြီနော…လေးနှစ်လောက်
ရှိပြီ….ဟင်းဟင်း…”.
” ခ်ခ်….မမကြီးကလဲ..ကိုသိန်းစို့လိုက်..သား
သားလေးစို့လိုက်…သမီးလေးစို့လိုက်နဲ့ သားအလှည့်
မှမရောက်တာ…ခ်ခ်..”
” အား….ကိုသိန်းကမစို် ့တော့တာကြာပြီကွ
သားသားနဲ ့မီးမီးပဲစို့တာ….သားကြီးကအဒေါ်အပျို
တွေနို့ စို့နေတာကိုးကွ…ခ်ခ်..”
” သားအောက်ဆင်းဦးမယ် မကြီး..ရှူ ရှူ းပေါက်
ချင်လို့ ..”
” အေးအေး…လီးကြီးကလဲတောင်လို့..အိမ်သာ
ထဲဂွင်းလဲမတိုက်ခဲ့နဲ့ဦးနော်…ကောင်လေး ခ်ခ် ”
” အာ….မမကြီးကလဲ..ဟီးဟီး…”
မမကြီးအိမ်ပေါ်ပြန်တက်လာတော့ကောင်လေး
နှာစာအုပ်ဖတ်နေတာကို မြင်တွေ့ပြီးဖြစ်သည်။ဖတ်
ဖြစ်အောင်တမင်ထားခဲ့တာဖြစ်ပြီး သူမမြင်ပဲနေမှာစိုး
၍ပုခက်ပေါ်မှာထင်ထင်ရှားရှားတင်ထားပေးခဲ့သည်။
အခု…ဖတ်ပြီးလီးတောင်နေလို့ ဂွင်းသွားတိုက်တာ
ဖြစ်လိမ့်မည်။ကိုသိန်းလစ်လျင် ကောင်လေးကိုဆွဲစား
ဖို့ ဂွင်ဆင်လိုက်တာ မဆိုး..။မမကြီး အတွေးကြွယ်နေ ချိန်မှာ..ကောင်လေး မလတ်နှင့်မငယ်တို့ကိုအ
သေလိုးနေတယ်ဆိုတာ မမကြီးမသိလိုက်။ဒီတစ်ခါ
တော့ မမလတ်စောက်ပတ်ကြီးထဲ လီးရည်တွေပန်း
ပန်းထည့်ပေးလိုက်၍ မမလတ်ပျေ ာ်သွားသည်။
ဖြစ်ချင်တော့…ညနက်သန်းခေါင်မမကြီးသေး
ပေါက်ချင်လွန်းလို့အောက်ထပ်ဆင်းတော့မိပါလေ
ရော..။အမေ့အခန်းနားကတံခါးပေါက်ကိုသွားရမှာ
ဝေး၍ မလတ်အခန်းဘေးက နောက်တံခါးပေါက်ကို
သွားဖို် ့အလာ….အခန်းထဲကလိုးသံတွေ ညည်းသံ
တွေတော်တော်ကျယ်ကျယ်လေးကြားရသည်။အခန်း
ထဲ အပေါက်လေးကချေ ာင်းကြည့်တော့ကောင်လေး
ကို ညီအစ်မနှစ်ယောက်ဝိုင်းလိုးနေကြတာ ကောင်
လေးပက်လက်လန်နေသည်။ကောင်လေး လီးကြီး
ပေါ်မှာ မငယ်ကဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ဆောင့်လိုးနေ
ပြီး မလတ်ကကောင်လေးမျက်နှာပေါ်ထိုင်၍စောက်
ပတ်နှင့်ပွတိနေသည်မှာမြင်လို့ကောင်းလှသည်။
မငယ်နို့ကြီးတွေက ခုန်လိုကိပေါက်လိုက်…မလတ်ကသူ့နို့ကြီးတွေ သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်နေပြီး
အသေအကျေလိုးနေကြသည်။ကောင်လေးက မဆိုး
ပါ။အောက်ကနေရပေမယ့် ပင့်ပင့်ပြီးကော့လိုးသည်။
လီးကြီးကလဲ..ကိုသိန်းလီးထက်တော်တော်လေးကြီး
သည်ပဲ….။ဘယ်အချိန်ကတည်းကလိုးနေကြသည်
မသိ။မမကြီးသေးအမြန်ပြေးပေါက်ပြီး ကိုသိန်းအပေါ်
တက်လိုးပစ်သည်။စိတ်ထဲမှာတော့ ကိုသိန်းနေရာမှာ
ကောင်လေး…ပေါ့..။
နောက်ဖေးတံခါးဖွင့်သံ…ပြန်ပိတ်သံ…လှေခါးက လူတက်သွားသံတွေကြားလိုက်သလိုလို..။ဂရုမ
စိုက်ပဲ…ပြီးအောင်သာလုံ့လထုတ်ပြီး လိုးလိုက်ကြ
သည်။မမငယ်လိုးပေးနေတာတွေအားမရ…မမလတ်
ကိုဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး အားရပါးရလိုးပစ်မှ ပြီးသည်။ပြီး
သွားမှ မမငယ်ကိုလင်းဆွဲ လိုးပေးမည်စိတ်ကူးထား
သည်။အေးအေးဆေးဆေး နားပြီး နှစ်ယောက်လုံး
ကိုလိုးပေးရသည်။အမြဲတော့မဟုတ်ပါ..။တစ်ပွေချင်း
လိုးဖြစ်တာမျ ားပါသည်။တစ်လမှာ တစ်ခါ…နှစ်ခါ
လောက်တော့ ခုလိုလိုးဖြစ်မည်ထင်သည်။မမငယ်
က ကျေ ာင်းပြန်ရမည်မို့ ဦးစားပေး လိုးရသည်။ဒီနှစ်
ပြီးရင် ဘွဲ ့ယူတော့မည်။အလိုးခံသရဖူ ဘွဲ ့…။
၁၄
လှပအေးချမ်းသော မနက်ခင်းပါပဲ..။နံနက်စာ
ကို မုန်ဟင်းခါးချက်စားကြသည်။တော်တော်လဲစား
လို့ကောင်းပါသည်။ပဲကြော်တို့ အီကြာကွေးတို့ကို
ဆိုင်ကဝယ်ရသည်။မမကြီးက ကောင်လေးကိုယုယု
ယယ ပြုစုနေသည်။အကြော်ထည့်ပေးလိုက်..ငါးဖယ်
ထည့်ပေးလိုက်…အချဉ်ညှစ်ပေးလိုက်…အဆန်းကြီး
ပါလား….။ညီအစ်မနှစ်ေယာက် နဝေတိမ်တောင်ဖြစ်
နေကြပြီး ကောင်လေး စိတ်ညစ်နေသည်။
” တော်ပါပြီမမကြီးရာ….မျ ားနေပါပြီ..ပန်းကန်
ကိုလဲကြည့်ပါဦး…”
” အမေရေ…ကောင်လေးကသမီးကျွေးတာကို
မစားဘူးလုပ်ေနတယ်…ကြည့်ပြောပါဦး ”
” စားလိုက်လေ..သားရဲ့…မမကြီးလဲသားကို
ချစ်လို့ကျွေးတာပဲ….သူလဲတမတ်..ကျန်တဲ့အဒေါ်တွေလဲ တမတ်…စားလိုက် သား..ကုန်ေအာင်စား ”
ကောင်လေးမျက်နှာရှုံ ့မဲ့နေပြီး ကြိတ်မှိတ်စားရ
သည်။မမလတ်က ငရုတ်သီးမှုန့်တွေထည့်ပေးပြန်လို့
မျက်လုံးပြူ းပြီးကြည့်လိုက်သည်။တစ်ဇွန်းလားစားရသေး မမငယ်က ငံပြာရည် တွေ ထည့်ပေးပြန်သည်။
ကောင်လေး တစ်ခိခိရယ်ပြီိးလစ်တော့သည်။မမကြီး
ကမျက်စောင်းတစ်ခဲခဲ..။
” မလတ်…မနေ့ညက မမကြီးဖြစ်မယ်ကွ ”
” အင်း…သေချ ာသလောက်ပဲ…လာချေ ာင်း
ကြည့်တာဖြစ်မယ်….”
” ခ်ခ်…မြင်သွားမှာပဲ…တို့တော့ကောင်းကောင်း
ဝဋ်လည်တာပဲ…ခ်ခ်..”
” ကောင်လေးကို သူဖန်လိမ့်မယ်ထင်တယ် ”
” ကိုသိန်းရှိနေတာပဲ မလတ်ကလဲ..”
” လီးချင်းမှမတူတာ…ကောင်လေးကတုတ်လဲ
ပိုတုတ်တယ်…ရှည်လဲပိုရှည်တယ်…”
” မမကြီးလဲ ဖန်ဖို့အခွင့်အရေးရှိတာပဲကွာ..ဖန်
ပေ့စေပေါ့…”
” ခ်ခ်….ကောင်လေးတော့ လီးကျိူ းတော့မှာပဲ
ထင်ပါရဲ့…”
” လုပ်မနေနဲ့…မနေ့ညတုန်းက ဒို့နှစ်ယောက်လုံး မျှေ ာ့ထွက်သွားတာ…ကောင်လေးမျ ားပေါ့ပေါ့
သေးသေးမှတ်လို့…လိုးနိုင်တယ်ဆရာ…”
” မမကြီးလဲ ကိတ်လာတယ်နော…စပါယ်ရှယ်
ခံမှာ…ကိုသိန်းတောင်နိုင်အောင်မဖြုတ်နိုင်တော့ဘူး
ထင်တာပဲ…”
” အင်း….စောင့်ကြည့်ဖို့ပဲရှိတာပဲ..ငါလဲကျေ ာင်း
ပြန်သွားရတော့မယ်…”
” အင်းလေ….ဝ,အောင်သာအလိုးခံသွားလိုက်
ကျေ ာင်းရောက်တော့လဲ..ရှာပေါ့ဟယ်…”
” ခ်ခ်….လီးရှာပုံတော်လား..ခ်ခ်…မအောင့်နိုင်
ရင်တော့တွေ ့ရာလူနဲ့ အလိုးခံပစ်မှထင်တယ် ”
ဒိရက်ပိုင်းမှာ ကောင်လေးအမေ မမဦးကနေ့စဉ်
လိုလိုအိမ်ကိုရောက်နေသည်။မမဦးက အသက်လေး
ဆယ်မပြည့်သေး။သုံ့းဆယ့်ခွန်လား..သုံးဆယ့်ရှစ်လား မမှတ်မိ။ သားမီး သုံးယောက်ကလူလား
မြောက်နေကြပြီ။အငယ်မလေး ချိုချို ဆယ်နှစ်ပြည့်ခဲ့
ုပြီ..။အလှအပတွေ အချယ်အသ တွေနဲ့ ခန့်ခန့်လေး
ချေ ာနေသည်။ဖင်ကြီးကလဲ…အပျို ကြီးလိုလို..လှုုပ်ပဲ့
လှုပ်ပဲ့…ခြေလှမ်းတိုင်း မျက်စ,ပစ်နေသည်မှာရင်ခုံ
ချင်စရာ..။မမဦးရောက်လာတိုင်း ကောင်လေးက
သူ့အမေရင်ခွင်ထဲမှာ…။
” အမေ…ကွှန်မသား..ကျွန်မပြန်ခေါ်သွား
တော့မယ်…အိမ်မှာကိုယ်ခွဲမရှိဘူး…”
သားအမိတွေ ကျီးကန်းမတွေထက်ဆိုးသွားကြ
သည်။မမဦးကပြုံးတုံးတုံး..။ကောင်လေးကသူ့အမေ
ကိုဖက်ပြီးတစ်ရှုံ ့ရှုံ ့နမ်းနေတော့ ညီးအစ်မသုံးယောက် ဆွဲခေါ်ပြီး အခန်းထဲထည့်..သော့ခတ်ထားပစ်လိုက်ကြသည်။မမငယ်က လီးဆွဲလိမ်ပစ်သည်။မမဦး
တို့နှင့်အိမ်ချင်းမဝေးပါ။လေးအိမ်လောက်ပဲ ခြားပါ
သည်။ကောင်လေး ကျေ ာင်းဆင်းချိန်မျ ားမှာ ခဏ
တစ်ဖြုတ် ရောက်ပေမယ့်…အေးအေးဆေးဆေးမနေ
ဖြစ်ပါ..။ညီ..ညီမလေးတွေနဲ့ဆော့ပြီးပြန်လာတတ်တာမို့ အမေနှင့်လွတ်လွတ်လပ်လပ်မနေခဲ့ရပါ။လူပျို
ပေါက်ဖြစ်လာတော့လည်း အဒေါ်မယား တွေနဲ့ပဲ
အချိန်ပြည့်လိုးနေလို့…မရောက်ဖြစ်တော့။သား က
မသွားတော့ အမေက လာရသည်။ကောင်လေး က
အမေ့ဖင်အိုးကြီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး တံတွေးမျိူ ချ
နေရသည်။အမေ့မျက်လုံးတွေက ရွှန်းလဲ့လဲ့ ရီဝေဝေ။
လက်မောင်းသားကြီးတွေက ဖြိုုးဖြိုးအိအိ..။ရွှေရင်အ
စုံက ခိုင်ခိုင်ဖီးဖီး..မို့မို့အိအိ…ငယ်ကတည်းက လက်
ဖြင့်ဆော့ကစားပြီး စို့ခဲ့သည့် နို့လုံးကြီးတွေ..။
” လတ်…နင်ငါ့သားကို ဂရုစိုက်ရဲ့လား ”
” ဟူး….မမဦးထက်ပိုသေးတယ်…လတ်မှာဒီ
အလုပ်ပဲရှိတာ…စိတ်ချ..”
” ထမင်းတွေဘာတွေဂရုစိုက်ကျွေးရဲ့လား..
သိပ်မထွားသလိုပဲ….”
” ခ်ခ်…မမဦးသားက မဟုတ်တဲ့နေရာမှာထွား
နေတာ…ခ်ခ်…မမဦးမြင်ရင် မေ့သွားမယ် ဟစ်ဟစ်”
” ဟဲ့…လတ်လတ်…နင်မဟုတ်တော့ဘူးနော်
ကလေးကို…”
” ခ်ခ်….လတ်ကနေ့တိုင်းကောင်လေးကိုရေချိူ း
သနပ်ခါးလိမ်းပေးနေတာပါမမဦးရယ်…မမြင်ချင်…
မသိချင်မှအဆုံး…”
” ခ်ခ်…ခုထိလားဟဲ့..နင်က ”
” ခုထိပေါ့…မမဦးသားက သိပ်ချွဲတာ…မချိူ းပေး
ရင် စိတ်ကောက်လို့မပြီးတော့ဘူး…”
” ဟင်း ဟင်း….ဘယ်လောက်ကြီးနေပလဲ..
ဒီလောက်လား…”
မမဦးက လက်ညှိုးနှင့်လက်မ, ကိုထိအောင်ဝိုင်း
ပြသည်..။
” ဟွန်း…ခ်ခ်…က,ပါလိမ့်မယ်…ခ်ခ်…”
” ဘယ်လောက်ကြီးမို့လို့လဲဟဲ့..နင်ကရယ်နေ
ရအောင်…”
” ခ်ခ်…အထင်သေးလို့…ဟီး..မမဦးလက်နဲ့ဆို
လက်ကောက်ဝတ်လောက်ရှိတယ်…ခ်ခ်…”
” မဟုတ်တာ…ကလေးကို…ငါ့ယောကျ ာင်္း သူ့
အဖေတောင် အဲလောက်မရှိဘူး…”
” တကယ်ပြောတာနော….မယုံရင် ညနေ အိမ်
ခေါ်သွားပြီးလှန်ကြည့်…မျက်ဖြူ ဆိုက်သွားမယ်…
လတ်က နေ့တိုင်းတွေ ့နေတာ ခ်ခ်..”
” အေး…မဟုတ်ရင်တော့ နင်နဲ့တွေ့မယ် ”
” ဟုတ်ရင်ရော….”
” ဟုတ်နေရင် ငါနဲ့တွေ ့မှာပေါ့ဟဲ့..ခ်ခ်…”
၁၅
ညနေ.ကျောင်းဆင်းတော့..ကောင်လေးကျောင်း
မှာဆော့ပြီး ချွေးတွေသံတွေနှင့်ပြန်လာသည်။
” အမေ…သမီးကောင်လေးကိုအိမ်လိုက်ပို့ခိုင်း
ဦးမယ် ..သူ့ညီနဲ့ညီမလဲမေးနေလို့…”
” အေးအေး…ညနေစာအမီတော့ပြန်ပို့..ညည်း
အိမ်မှာတော့မအိပ်ခိုင်းနဲ့…”
” ညနေစာအိမ်မှာစားမယ်…ညမှပြန်ပို့မယ်အမေ…သားအမိတောင်ခဏတဖြုတ်အေးအေးမနေရ
ဘူး..အမေတို့ကလဲ…”
” မောင်တူးကရော…ဘယ်သွားနေလို့တုန်း ”
” ရွာဆင်းသွားတယ်လေ…စိုက်ပျို းစရိတ်ထုတ်
ပေးထားတာတွေစာရင်းနည်းနည်းရှုပ်နေတယ်လို့
ပြောတာပဲ…အဲဒါသွားရှင်းတာ မနေ့ကတည်းက ”
” အေး…မိုးသိပ်ချူ ပ်ရင်လဲ ပြန်မပို့နဲ့..ညရေး
ညတာ မကောင်းဘူး…အိပ်ချင်အိပ်…”
ကောင်လေး ရေချိူ းဖို့ထွက်လာသည်။မလတ်ကို
အော်ခေါ်တော့ မီးဖိုထဲကထွက်လာသည်။
” ရေမခိူျ းနဲ့တော့သား…အမေ့ကိုလိုက်ပို့ပေး..
ဟိုရောက်မှချိူ းတော့…”
ကောင်လေး အမေနှင့်အတူလမ်းလျှေ ာက်လာ
ခဲ့သည်။အမေက ကောင်လေးပုခုံးကိုမမီမကမ်းလှမ်း
ဖက်ထားတာမို့ အမေ့နိုု့ကြီးတွေက ကောင်လေး
လက်မောင်း..ပုခုံးတွေနှငမ့အချိန်ုပြည့်ပွတ်တိုက်နေ
ပြီး အိတိ အိတိ နဲ့ကောင်လေးလမ်းလျှေ ာက်ရင်း
လီးက မာလာသည်။ဘောင်းဘီတိုဝတ်ထားတာမို့
ဖုတုတု ဖောင်းတောင်းတောင်း..။လမ်းမှာတွေ ့သည့်
ယောကျ ာင်္းတကာ တို့က အမေ့ဖင်ကြီးကိုငမ်းနေကြ
တာမြင်နေရတော့ စိတ်တိုသည်။စောက်မြင်ကပ်ကပ်
နဲ့ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်အမေ့ဖင်လုံးကြီးကိုဖက်ပြီးလိုက်
လာခဲ့တော့…အမေကတခစ်ခစ်ရယ်ပြီးကောင်လေး
လက်ကိုသူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ထားခါ ဖင်လုံး
ကြီးကိုဖိနယ်စေသည်။ကောင်လေးမနယ်ပဲရပ်ထား
လိုက်တော့ အမေကဖိဖိပြီးနယ်ခိုင်းသည်။
” အမေ့ဖင်က တင်းသေးလား သား..”
” တင်းတာပေါ့အမေရယ်…လူတကာကလိုက်
ငမ်းနေကြတာ တင်းလို့ပေါ့….”
” ခ်ခ်….သားကရော…မငမ်းဘူးလား..”
” ဟီးဟီး….ကြည့်လို့တောင်မဝ,ဘူး..ခွိခွိ…”
” အမေ့ဖင်ကိုမျ ား..သားကငမ်းသတဲ့ ခ်ခ်…
ငမ်းပြီးဘာလုပ်…ခ်ခ်..”
” မေ…တကယ်သိချင်တာလား…ဟီဟိ..”
” သိချင်တာပေါ့ကွ…မေ့ဖင်ကြီးငမ်းပြီးသားက
ဘယ်လိုဖြစ်…ဘာတွေလုပ်…ခ်ခ်…”
ကောင်လေး..အမေ့ပါးနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး
ပြောလိုက်သည်…
” အမေ့ဖင် ဖူးဖူးကားကားကြီးမြင်တော့သားက
လီးတောင်လာတာ…လီးတောင်တော့အမေ့ဖင်ကြီး
မှန်းပြီးလီးကိုတစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်ပွတ်လိုက်ရုံနဲ့
လီးရည်တွေထွက်သွားရော…ကောင်းထာ…”.
” ခ်ခ်….အမေ့ကို စိတ်ကူးနဲ့ လိုးနေတာပေါ့လေ
ခ်ခ်….မအေလိုးလေး..”
စောက်ရည်တွေ စစ်ကနဲ စစ်ကနဲစိမ့်ထွက်သွား
သည်။ အိမ်ရောက်တော့ ရေချိူ းဖို့အရင်ပြင်ကြသည်။
ညီလေး..ညီမလေးတွေက ကျူ ရှင်သွားနေတော့အိမ်
မှာနှစ်ယောက်တည်း။ရေတွင်း..ရေချိူ းခန်းကအပြင်
မှာသီးသန့် အခိုင်အမာရှိသည်။အမေကအဝတ်လဲ
ထမီရင်လျှ ားပြီးသားကိုဖက်၍ရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့ကာ
တံခါးကိုချက်ထိုးပိတ်လိုက်သည်။
ကောင်လေးကိုရေအရင်ချိူ းပေးတော့..အမေ့
နို့လုံးကြီးတွေက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် ခါလိုက် ရမ်း
လိုက်…ထမီရင်လျှ ားအောက်မှာလှုပ်ရမ်းနေကြတာ
အသဲယားစရာကောင်းလှသည်။ငယ်ကတည်းကစို့ခဲ့
ကစားခဲ့ပေမယ့် အခုတွေ ့တော့လီးကအလိုလိုတင်း
မာပြီး ထောင်တက်လာသည်..။
” အမေ့နို့ကြီးတွေက အကြီးကြီးတွေနော်..သား
ခေါင်းလောက်ရှိတယ်…”
” ခ်ခ်…သားစို့ခဲ့တာလေ..အခုရော..သားစို့လိုက်
ဦး…လက်နဲ့လဲငယ်တုန်းကလိုဆုပ်နယ်ပြီးဆော့ပေး
သားအမိမျ ား တွန့်နေသေးတယ်..လူပျိူ ပေါက် ခ်ခ် ”
××××××××××
မဦး…လမ်းမှာ သားကိုဖက်၍လမ်းလျှေ ာက်လာရင်း နှာထ,နေသည်။လူတကာ..မဦးဖင်ကိုငမ်း
နေကြတာ ခုမှသိတာမဟုတ်ပါ။ရိုးနေပါ ပြီ..။သားက
ဒါကိုမနာလို…မကျေနပ်..။လူတကာရှေ့မှာ မဦးဖင်ကို
ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းအုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပါသေး
သည်။သူပိုင်တယ်…လာမထိနဲ့…ဆိုသည့်သဘော။
မဦး အရမ်းကျေနပ်သွားပြီး လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ
ဆုပ်နယ်ခိုင်းလိုက်သည်။မကြောက်နဲ့…မတွန့်နဲ့ ..
လုပ်သာလုပ်..ကိုင်သာကိုင်..နယ်သာနယ်..လို့ပါးစပ်
ကဖွင့်မပြောရုံတမယ်..။ခ်ခ်…မဦးဖင်ကြီးမှန်းပြီး သား
လီးရည်ထွက်ရတယ် လို့ပြောပြတော့..စောက်ဖုတ်
ထဲ စိမ့်ကနဲ အီသွားသည်။တကယ်ပဲ..လီးရည်တွေ
စောက်ပတ်ထဲဝင်လာသလိုလို…။စောက်ရည်တွေ
စစ်ကနဲ..စစ်ကနဲ စိမ့်ထွက်သွားသည်။အိမ်ကိုအမြန်
ရောက်ဖို့ သုတ်ခြေတင်ကြရသည်။မြန်မြန်လျှေ ာက်လေ…ဖင်ကြီးကတုန်ရမ်းခါလေ…သားလက်ကနယ်
ပေးလေ…ဖင်ကြောရှုံ ့ထားရသည်။စောက်ရည်တွေ
ကလည်း ပေါင်တန်တစ်လျှေ ာက်စီးကျလာချင်သလို
လို ထင်ရသည်။အရေးထဲ ပင်တီက ဝတ်မထားမိ။
လမ်းလျှေ ာက်ရင်းထမီဖြင့်သုပ်ရမှာကလည်း လူမြင်
သွားလျင် အရှက်။အံကြိတ်ထားရသည်။တော်ပါသေး
ရဲ့ အိမ်ကသိပ်မဝေးလို့..။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ချက်ချင်းအဝတ်တွေချွတ်
ပြီးထမီရင်လျှ ားကာ သားလက်ကိုဆွဲပြီးရေချိူ းခန်းထဲ
ဝင်..တံခါးကိုဂျက်ထိုးပိတ်ပစ်လိုက်သည်။သားကို ချိူ း
ရေကန်အုတ်ဘောင်မှာမှီထားပြီး ရေချိူ းပေးနေလိုက်
တော့ နို့ကြီးတွေကိုသားမျက်လုံးတွေအာရုံရနေတာ
မြင်ရသည်..။ကိုင်လိုက်စမ်းပါသားရယ်…အားရပါးရ
အားရှိပါးရှိ…သားလက်တွေနဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲဆွဲနယ်
ပစ်လိုက်…စို့ပစ်လိုက်စမ်းပါ…ဟုစိတ်ထဲကမချင့်မရဲ
ပြောနေမိသည်။သားက မဝံ့သလိုလို…မရဲသလိုလို
ဖွင့်ပြောမှပဲ ဖြစ်တော့မှာပါလေ….
၁၆
မဦး ကောင်လေးကိုဆပ်ပြာတိုက်ပြီးရေချို းပေး
နေသည်။ကောင်လေးကမဦးနိုု့ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်
ပြီး ကျန်နို့တစ်လုံးကိုစို့မည့်ဟန်ပြင်တော့ မဦးကထမီ
အထက်ဆင့်ကိုုဖြည်လျှေ ာ့ပေးသည်။သွားပါလေရော…ကွင်းလုံးကျွတ်…။မဦးခြေထောက်ဖြင့်ခတ်ပြီး
အခန်းထောင့်ကိုပို့လိုက်သည်။လက်တစ်ဖက်ကသား
ခေါင်းကိုဆွဲနှိမ့်ပြီးနို့လုံးကြီးဆီပို့ပေးသည်…
” စို့…အားရပါးရစို့….ဆွဲဆွဲပြီးစို့…”
ကောင်လေး အမေ့နို့သီးခေါင်းကိုလျှှ ာနှင့်နှုတ်
ခမ်းကြားညှပ်ပြီး အားရပါးရစို့သည်။အသဲတွေ နှလုံး
တွေကိုမျ ားထုတ်ယူပါသွားလေသလားမသိ..။နို့တစ်
လုံးကိုဆုပ်နယ်နေတာကလည်း ပလာတာရိုက်ဖို့
ဂျူံ နယ်တာထက်ဆိုး…ဖွတ်ဖွတ်ကိုကျေ…လို့။စောက်
ရည်က တစိမ့်စိမ့်ထွက်သည်။
အုတ်ဘောင်ပေါ်ကဆပ်ပြာလေးကိုယူပြီးသား
ဘောင်းဘီရှုံ ့ကြိုးနှင့်ဆီးခုံအကြားသို့လက်ကလေး
ထိုးသွင်းလိုက်တော့ လီးမွှေးနုနုလေးတွေကိုအရင်
ထိမိပြီးကြက်သီးလေးမျ ားဖျန်းကနဲထ,သွားသည်။
အောက်ကိုဆက်ဆင်းလိုက်တော့…တင်းမာတောင်
မတ်နေသည့်လီးချေ ာင်းကြီးကိုအားရပါးရဆုပ်မိလိုက်သည်။ဖူး…ဟူး.ဟူး……မိလတ်ပြောတာအမှန်
တွေပါလား…။ကြီးလိုက်တဲ့လီး….လက်ကောက်ဝတ်
လောက်တကယ်ရှိသည်။ရှည်လိုက်တာကလဲ..တစ်
ထွာတော့အနည်းဆုံး..။ဒစ်ကြီးကိုက မဦးလက်မ,လောက်ထက်မက,ရှည်မည်ထင်သည်။အားမရတော့
ဘောင်းဘီတိုကိုအောက်သို့တွန်းပို့သည်။ကောင်လေး ကဖင်ကိုလှုပ်ရမ်း..ခြေထောက်တွေကွေးဆန့်
ပေးပြီးချွတ်ကူလို့ ဘောင်းဘီကျွတ်သွားတော့အမေ့လိုပဲ..ခြေထောက်ဖြင့်ခတ်ပြီးအခန်းထောင့်သို့ပို့ပေး
လိုက်ပြန်သည်။
နှစ်ယောက်လုံး…အဝတ်အစားမရှိတော့..။တုံးလုံး …။ကောင်လေးလီးကြီးက မဦးဆီးခုံကိုထိုး
နေသည်။မဦးကလီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပြီး
အောက်ဖက်စိုက်ချတော့…လီးဒစ်ထိပ်အဖျ ားက
မဦးစောက်ဖုတ်အပေါ်..စောက်စေ့လေးနဲ့ကွက်တိ။
စောက်မွှေးရိတ်ထားတာ သိမ်မကြာသေးတော့နဲနဲ
လေးကြမ်းပြီးလီးဒစ်ကြီးကိုစူးစူးလေးဆွထိုးနေသည်
မှာ ထူးထူးဆန်းဆန်းအရသာ။မဦးကလီးကိုလက်
ဖြင့်ကိုင်ပြီးစောက်စေ့ထိပ်ကိုဒစ်ဖျ ားဖြင့်ထိထိမိမိ ဖိ
ပြီးပွတ်သည်။စောက်ရည်တွေ ရေတွင်းတူးသလို
ထွက်သည်။
” သားလေး…အမေ့ကို လိုးချင်တယ်ဆို…”
” လိုးချင်တယ်အမေ…အမေ့ဖင်ကြီးကြည့်ကြည့်
ပြီးစိတ်ကူးနဲ့လိုးနေရတာ ကြာပြီ…”
” အမေလဲ အလိုးခံချင်လှပြီသားရေ…အမေတို့
သားအမိ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးလိုက်ကြရအောင်…ကဲ..
လိုးတော့သား…အမေ့စောက်ပတ်ပြဲချင်ပြဲ..ကွဲချင်ကွဲ
အားရပါးရသာလိုးတော့…”
သားလေးအရပ်ကမြင့်နေတော့ မော်တော်ဆပ်
ဖို့ မဦးစိတ်မကူး..။ရေချိူ းအုတ်ခံလေးကိုလက်ထောက်ပြီးကုန်းပေးဖို့လည်း..အားမရ..။ရေချိူ းခန်းနံရံကို
ခေါင်းဖြင့်တေ့ပြီး ကြမ်းပြင်မှာပဲ ဒူးထောက် ဖင်ဘူး
တောင်းထောင်ပေးလိုက်သည်။သားလီးကြီးကထွား
ထွားကြီးမို့ ဒူးနှစ်ဖက်ကိုနည်းနည်းချဲပေးလိုက်တော့
စောက်ပတ်လည်းလိုက်ပြီးအာသွားသည်။ကောင်လေး အမေ့ဒူးကြားမှာ သူ့ဒူးနှစ်ဖက်ကိုအသေအချ ာ
နေရာချပြီးလက်တစ်ဖက်ကအမေ့ဖင်လုံးကြီးကိုအိက
နဲဖိသည်။လက်တစ်ဖက်ကလီးချေ ာင်းကြီးကိုင်ပြီးဒစ်
ကြီးဖြင့်စောက်ရည်ရွှဲနေသည့်စောက်ခေါင်းဝ,မှာ
လေးငါးချက်မွှေ့မွှေ့ပေးကာ နှဲ့၍နှဲ့၍ ထိုးသွင်းလိုက်
တော့ မဦးမျက်နှာရှုံ ့မဲ့ပြီးအံကြိတ်ခံသည်။လီးကကြီး
လွန်း၍ စောက်ပတ်ထဲကလေတွေ…ဖူး….ကနဲအသံ
ရှည်ပေးပြီးအပြင်ကိုပြန်ထွက်သည်။လီးအဆုံးအထိ
တရစ်ရစ်ထိုးသွင်းပေးတော့ လီးနှင့်စောက်ပတ် ရစ်
ပွတ်နေပြီးအသဲခိုက်အောင်ကောင်းလှသည်။ကိုယ်
ကိုကြမ်းခင်းမှာဝပ်ချ ပေးထားပြီးစောက်ပတ်ကြီးကို
ဖွင့်ပေးထားသဖြင့် သားအိမ်ပေါက်ဝ,ထဲကိုသားလီး
ကြီးကထိထိမိမိ ထိုးဝင်သည်။စောက်ရည်တွေလည်း
စိမ့်ကျနေပြီး လီးကြီးကိုစောက်ပတ်နံရံကြွက်သား
မျ ားကအဆက်မပြတ်စုပ်ညှစ်ဆွဲယူနေသည်။စအို
ပေါက်မှာစုပ်ရလွန်းသဖြင့်တွန့်ရှုံ ့နေပြီး ပွစိ ပွစိလေး
တောင်မလုပ်နိုင်ရှာတော့…။
” အား…အား….အောင့်လိုက်ထာ….အားဟား.
အဲဒါသားနေခဲ့တဲ့နေရာ..သားရဲ့….ပြန်ဝင်မလို့လား
အူးဟူးဟူး…ဟူး…ရှည်လိုက်တဲ့လီး…ကောင်းလိုက်
တဲ့အရသာ….အားဟား…အာ့….အာ့…ဆောင့်လိုး
တော့သားလေးရေ…ဆောင့်..ဆောင့်..”
စ,ဆောင့်ကတည်းက အသံအကျယ်ကြီးထွက်
သည်။စောက်ရည်တွေရွှဲနေ၍ အဝင်အထွက်အလွန်
ချေ ာမွေ ့ပြီးအရသာတသိမ့်သိမ့်ရှိသည်မို့ မဦးခမျှ ာ
မူးမိုက်နေအောင်ခံစားရသည်။အိမ်ထောင်သက်တစ်
လျှေ ာက်ဆယ့်ငါးနှစ်..ဆယ့်ခြောက်နှစ်အလိုးခံခဲ့ဖူး
သမျှ ဒီတစ်ချီတည်းနှင့်မေ့လျေ ာ့သွားရတော့သည်။
ဒါမှ အမေ့သား…
” ဗလွတ်..ဘွတ်..ဘူ…ဖူး..ဖုန်း..အာ့…ဗလွတ်
ဗလွတ်..ဘွတ်…ဗလွတ်..ဗလွတ်..ဘွတ်..ဘူး..ဖူး..
ဖုန်း..အင့်…အား..ကောင်းလိုက်ထာသားရေ့…အင့်
ဗလွတ်..ဗလွတ်…ဘွတ်..ဗွီ…ဖူး..ဖုန်း..အားဟား..
ဆောင့်…ဆောင့်…”
ကောင်လေး အချက်တစ်ရာကျေ ာ်လောက်အား
ရပါးရဆောင့်ပေမယ့် မတင်းတိမ်..။သူ့အမေဖင်ကြီး
နှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိ…ဖင်ကြီးကိုကားယားခွ
ပြီး ဒူးကွေးကာ လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးအပြင်ဆွဲဆွဲထုတ်
ပြီး တစ်ထွာပိုပိုအကွာအဝေးက ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုး
သည်။မဦး လက်တွေကိုနောက်ပြန်ပစ်ပြီးကောင်
လေးးဗိုက်ကိုတွန်းကာရင်း ဖင်ကလည်းနောက်ပြန်
ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေုပြန်သည်။နှစ်ဦးသားအနိုင်မခံ
အရှုံးမပေးစတမ်း သူဆောင့် ကိုယ်ဆောင့်..အချက်
ကျကျ ဆောင့်လိုးနေကြပြီး တစ်နာရီပိုပိုခန်အကြာ
မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှောက်ထပ်လျက်လဲကျနေကြသည်။
အသက်မှရှိကြသေးရဲ့လား မသိ….
၁၇
ညဦးပိုင်းမို့ မအိပ်ကြသေးပဲညီအစ်မတစ်တွေ
ထိုင်စကားပြောနေကြသည်။အမေက ဘုရားခန်းထဲ
မှာ..။အမျ ားဆုံးပြောတာကမမကြီးနှင့်မငယ်ပါပဲ။
မလတ်ကစကားအနည်းဆုံး..။အကိတ်ဆုံး..။ခုတော့
ဖင်နဲနဲလျှေ ာသွားတာ မိမိကိုယ်မိမိသိသည်…ခ်ခ်…။
မမငယ်က တိုးတိုးမေးသည်…
” မမကြီး….မနေ့ညက…နင်လား..ခ်ခ် ”
” ဟုတ်တယ်….”
” တော်သေးတာပေါ့…ငယ်က ကိုသိန်းထင်ပြီး
စိုးရိမ်နေတာ…ဘာတွေမြင်လဲ..ခ်ခ်…”
” မြင်ပါ့…တစ်ယောက်ကမြင်းတက်စီးနေတာ
နို့ကြီးတွေ လုံး…လို့…နောက်တစ်ယောက်ကလဲ
မျက်နှာကိုစောက်ပတ်နဲ့ပွတ်နေတာ ကောင်လေး
မျက်နှာရွှဲနေတာပဲ….ကော့ကော့လိုးနေတာလဲကမ္ဘာ
မကျေ….လက်နက်မချ…ဟွန်း.ဆက်ပြောရမကောင်း
ဖြစ်တော့မယ်..”
” ကိုသိန်းလဲ မသိစေနဲဦးနော်..မမကြီး..”
” ဟွန်း…ဘာခုမှကြောက်ပါပြီလဲ…မသိစေချင်
ငါ့လဲပေးလိုး…ဒါပဲ…”
” လိုးပါဟယ်…နင်လဲ နင့်သားပဲ…နင်လဲတမတ်
ငါလဲတမတ်…ဒါပေမယ့် နင့်ဟာနင်ဖန်လိုး..ငါတို့လဲ
မနည်းဖန်ထားရတာ…ကိုယ့်တူကိုယ့်သား ကိုယ်ပြန်
လိုးရတာ လွယ်တာမဟုတ်ဘူး…အဆင်မပြေရင်
အရှက်လုံးလုံးကွဲမှာ….”
” ရတယ်…နင်တို့သာဝင်မရှုပ်ကြနဲ့…ငရုတ်သီး
လဲမထည့်နဲ့..ငံပြာရည်လဲမထည့်နဲ့….ဒါပဲ..”.
” ခ်ခ်…မလုပ်ပါဘူးမကြီးရယ်…ခ်ခ်..ကိုသိန်းကို
ဘယ်လိုလုပ်မှာတုန်း မမကြီးက…”
” သူမသိအောင်စားမှာပေါ့..ငယ်ရဲ့..ခုတလော
သူလဲအိမ်သိပ်မမြဲပါဘူး..ရပါတယ်..”
” ကိုသိန်းထက်ကြီးတယ်နော…ခ်ခ်..မမကြီး
အတိတ်မေ့သွားမယ်…ဟီး…”
” ရတယ်…မမကြီးတို ့အကြိုက်ဆိုဒ်မျိူ းပေါ့..ခ်ခ်
မလတ်ကရော..ဘယ်လိုတုန်း…”
” မမကြီးသဘောပါနော်…လတ်တို့ကသဝန်မတိုပါဘူး…မလတ်သားလဲ..မမကြီးသားပဲ..ကိုယ့်သား
ကိုယ်လိုးတာ…လိုးသာလိုး…ခိခ်..”
” ဟဲ့….မမဦးမျ ား သူ့သားသူလိုးနေမလား…
ကြည့်ကြပါဦး…”
” အေး…ဟုတ်တယ်…ဒို့သွားခေါ်မယ်….”
ညီလေးနှင့်ညီမလေး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာကစားနေ
ကြသည်။အမေနှင့်ကောင်လေးကအိပ်ခန်းထဲမှာအိပ်
မလို့ လုပ်နေတုန်း..။ကလေးတွေအသံမကြားအောင်
တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကြိတ်ပြီးလိုးရသည်ကအရသာ
တစ်ခု။လိုးပြီးလို့မှအမောမဖြေရသေး…ညီအစ်မသုံး
ယောက်ဓာတ်မီး တစ်ဝင်းဝင်းဖြင့်ရောက်လာသည်။
“. မမဦး…စားပြီးပြီမလား…”
” အေးအေး…ပြီးပြီ…မကြီးတို့ရော..”
” ပြီးပြီ…ကောင်လေးကိုလာကြိုခိုင်းလို့…”
” ဟဲ့….ဒီမှာအိပ်မှာ ဟဲ့..ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ ”
” မသိဘူး…အမေ့လိုက်ပြော…”
ကလေးတွေ သူတို့အဒေါ်မျ ားနှင့်ပျေ ာ်ရွှင်နေဆဲ မမလတ် မဦးကိုလက်တို့ပြီးမီးဖိုထဲခေါ်မေးသည်..။
” မမဦး…ဟုတ်တယ်မလား…”
” အင်း…ဟုတ်တယ်ဟဲ့….ခ်ခ်…အကြီးကြီး..
နင်ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ…”
” ခ်ခ်…စားလိုက်ပီးပလား…ကောင်းလား ”
” စားလိုက်တာပေါ့ဟဲ့…ငါ့သားပဲ..ကောင်းမှ
ကောင်း…ငါတောင်မျှေ ာ့သွားတယ်…ခုလိုးပြီးခါစ,
နင်တို့ရောက်လာတာ..”
” ဘယ်နှစ်ချီ လဲ…”.
” သုံးချီ….နင်ရော..အလိုးခံပြီးပြီလား..ခ်ခ် ”
“. ထိပ်ဆုံးကပေါ့ မမဦးရဲ့…လတ်မွေးထားတဲ့
သားပဲ…လူပျိူ ဖြစ်ဖြစ်ချင်း အလိုးသင်ပေးလိုက်တာ
ခ်ခ်…လတ်လဲပါကင်ပဲ…အီရော…ခ်ခ်..”
” ငါ့ညီမကတော့ စံပဲ….အခုခေါ်သွားမှာလား
ငါမဝ,သေးဘူး…”
” မကြီးက မစားရသေးလို့နှာတင်းနေတာ…
ကိုသိန်းလဲရှိရဲ့သားနဲ့…အလကားပါ…ပြန်ပို့ပေးပါ့
မယ်…ငယ်ပဲဝါးမှာပဲ…သူကျေ ာင်းပြန်ရတော့မှာမို့
အဝ,ကျွေးမလားလို့…”
” အေး..ငယ်ပြန်ရင် ငါ့ဆီပြန်ပို့ပေးဖို့လုပ်ထား
ခုခေါ်သွားတော့….”
အပြင်ပြန်ထွက်လာပြီးကောင်လေးကိုခေါ်တော့
ကောင်လေးကပြန်မလိုက်ချင်..။မဦးကို လိုး၍ကောင်း
လှသည်။တစ်ညလုံးမအိပ်မနေလိုးဖို့ဆုံးဖြတ်ထား၍
ပြန်မလိုက်လိုပေမယ့်..မရ။အဖွားဩဇာကကြီးလှ
သည်။ပြန်ရမည်ဆိုတော့ ရှုံ ့မဲ့နေသည်..။သူ့အမေကို
သမင်လည်ပြန်ကြည့်ပြီး..
” မေမေ..သားကိုရေချိူ းပေးဦးနော်…” တဲ့..။
မလတ်ဆွဲဆိတ်ပစ်လိုက်သည်….လီးကို ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အမေမအိပ်သေးပဲထိုင်
စောင့်နေသည်။ဘာမှတော့မပြောပါ..။အိပ်ယာဝင်
တော့ မငယ်ကမလတ်အခန်းမှာလိုက်အိပ်သည်။
ကိုသိန်းရှိနေ၍ မမကြီးဘာမှမပြောပါ။
” ကောင်လေး…မမကြီိးကိုအပေါ်ထပ်လိုက်ပို့
ပေးဦး…သရဲကြောက်တယ်…”
အပေါ်ထပ်လှေခါးကိုတက်တော့ မမကြိီိးက
ကောင်လေးကိုဖက်ပြီးတက်သည်။အမေနဲ့လိုးပြီးစ,
မို့လီးကြီးကမာန်ဟုန်မပြေ။ပြန်မာလာသည်။မမကြီး
နို့အုံကြီးကအိအိစက်စက်။လှေခါးထိပ်ရောက်တော့
မဗပြာမဆိုဖြင့်မမကြီိးကကောင်လေးကိုဖက်နမ်းပစ်
သည်။ကောင်လေးသွေးတွေဆူသွားသည်..။ကိုသိန်း
ချေ ာင်းဟန့်သံကြား၍ မမကြီးစာအုပ်စင်ကစာအုပ်
လေးနှစ်အုပ်ယူပြီးကောင်လေးလက်ထဲထည့်ပေး
လိုက်သည်။အောက်ထပ်ရောက်လို့ကြည့်လိုက်တော့
နှာစာအုပ်….အပြာစာအုပ်လေးတွေ….
လီးတောင်ပြီးပြန်လာတော့ မလတ်နှင့်မငယ်တို့
မျက်နှာကပြုံးစေ့စေ့..။အမြင်ကပ်ကပ်ဖြင့် မငယ်ကို
တစ်ညလုံးပိတ်လိုးပစ်သည်။
၁၈
ကျေ ာင်းတွေပြန်ဖွင့်တော့ မမငယ်လည်းပြန်သွားရပြိီ။မမငယ် ပြန်မည်ဆိုတော့..အမေနှင့်ကိုသိန်း
တို့လိုက်ပို့သည်။ကားထွက်သွားမှမမကြီးကပြုံးထေ့
ထေ့ မေးသည်…
” ဂျိုူ နဲ့သားရေ တော့ကျန်ဦးမှာပါနော် လတ် ”
” ခ်ခ်..အလတ်ကြီးပါမမကြိီး ရယ်…လတ်တို့က
တစ်မနက်တည်းရိုက်ချက်စားရလောက်အောင်လဲ
မမိုက်မဲပါဘူး…ခ်ခ်..”
” တစ်ရက် ဘယ်နှစ်ချီ…”
” လတ်ကတော့ တစ်ချီ ပဲ..ခ်ခ်…အငယ်က နဲနဲ
ကြမ်းတယ်…”
” သိပါဘူး…ဟိုစာအုပ်ထဲကလို တစ်နေကုန်
တစ်ညလုံးမျ ားဆွဲနေကြလားလို့..ခ်ခ်..”
” သေရချည်ရဲ့…ခ်ခ်..”
တကယ်တော့..မမကြီးနှာထ,နေပါသည်။မနေ့
ကမှရာသီလာလို့ပြီးသွားခဲ့သည်။မြိုင် ထ,နေပြီ။မျက်
နှာတွေနီရဲနေပြီးမျက်လုံးတွေရီဝေနေသည်။နို့သီး
ခေါင်းတွေတင်းမာနေပြီးစောက်ပတ်ရွပိုးထိုးနေတာ
ဖြေဆေးမရှိ..။တစ်လူးလူး တစ်လိမ့်လိမ့် ဘာနဲ့မှဖြေ
သိမ့်၍မရပါ။
” မလတ်…မမကြီးကိုနားလည်မှာပါနော်…မကြီး
မိန်းမယုတ်မဟုတ်ပါဘူး…”
” မကြီးရယ်…တစ်သက်လုံး တစ်ရက်မခွဲ အတူ
နေလာကြတာပါနော်…မလတ်နားလည်တာပေါ့…
မကြီးစိတ်ချမ်းချမ်းသာသာနေပါမမရယ်…သဘာဝကို
သဘာဝ လို့ မလတ်နားလည်နိုင်ခဲ့တာကြာပါပြီ ”
မမကြီးအပေါ်ထပ်သို့တက်သွာသည်။နေ့လည်
ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့လည်း နေမကောင်းဟုုဆို
ကာ..လာမစား..။ညနေကောင်လေးကျေ ာင်းကပြန်
ရောက်တော့….အလိုလိုငြိမ်းသွားသည်…
” မမလတ်…နေ့လည်ကမမကြီးနေမကောင်း
ဘူးပြောတာလေ…သားစိတ်မချဘူး..သွားကြည့်ပေး
ဦးမယ်နော်…”
ပြောပြောဆိုဆို အပေါ်ထပ်တက်ပြေးသည်။
မမကြီး မှေးစက်မပျေ ာ်နိုင်ပါ။နှာထ,ပြီးမျက်နှာမှာပင်
အဖုသေးသေးလေးတွေထွက်လာသည်။စောက်ဖုတ်
အုံကြီးမှာလည်းတရွရွ…တစစ်စစ်..။ကလေးနှစ်
ယောက်ကိုသိပ်ပြီး အိပ်ယာထဲပက်လက်လှန်လိုက်
တစောင်းလှည့်လိုက်..မှောက်ပြီးပွတ်လိုက်.ဆောင့်
လိုက်..အမျိုးမျိုးဖြေဖျေ ာက်ပေမယ့် မပြေပျေ ာက်ပဲ
ပိုပိုတိုးလာလို့ ထမီကိုဖြေလျှေ ာ့ပြီးစောက်ပတ်ထဲ
လက်နှစ်ချေ ာင်းပူးထည့်ပြီးဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့ပြီးပါရဲ့…အာသီသ မပြေ..။ထမီကတင်ပါး
အောက်ထိပြေလျေ ာ့နေပြီး ဒူးတစ်ချေ ာင်းကွေးကာ
ပွတ်သပ်ရင်းအမောဖြေနေမိသည်။မျက်နှာမှာလည်း
ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေဖြိုင်ဖြိုင်သီး…။ကျေ ာပြင် ရင်
ဘတ်တွေမှာလည်း ချွေးရွှဲရွှဲ စို…။နှုတ်ခမ်းလေးတင်း
တင်းစေ့…မျက်လုံးလေးမှေးနေခိုက် ကောင်လေးက
လူနာမေးရောက်လာခဲ့သည်။
အူး….မမကြီးထမီကျွတ်ေနတာလား..ချွတ်ထား
တာလား…ဘာလားတော့မသိ။ဖင်တုံးအိအိကြီးပေါ်
နေတာပဲမြင်သည်။မျက်လုံးကလဲ အိပ်နေတာလား..
မှိတ်နေတာလား..ဘာလားမသိ…ဖွင့်မထားတာပဲ
မြင်သည်။စိတ်ပူ နဲ့ စိတ်ရိုင်း ရောထွေးလျက်မမကြီး
အနီးသို့ကောင်လေးခြေဖွနင်းသွားပြီးလက်ဖဝါးလေး
နှင့်နဖူးကိုစမ်းကြည့်မိတော့…အဖျ ားသွေးမရှိဟုခန့်
မှန်းပြီး စိတ်အေးသွားသည်။နဖူးလေးပေါ် လက်ဖဝါး
လေးတင်ထားခိုက် မမကြီးမျက်လုံးပွင့်လာပြီး လက်
ကိုဆွဲယူကာ နို့အုံကြီးပေါ်တင်ပြီးသူ့လက်ဖြင့်ဖိအုပ်
ထားသည်….
” မမကြီး နေလို့ကောင်းရဲ့လားဟင်…သက်သာ
ရဲ့လား…”
” နေမကောင်းဘူး…မသက်သာဘူး ကောင်လေး….”
” ဆေးခန်းသွားရအောင်နော်…သားလိုက်ပို့မယ်
ထ, မမကြီး…အဝတ်လဲ…”
” ခ်ခ်….ဘာလို့ဆေးခန်းသွားရမှာလဲကွ..မမကြီး
ကဘာဖြစ်နေလို့လဲ…”
ကောင်လေး အူတူတူဖြစ်သွားသည်။ခုပဲနေမ
ကောင်းဘူး..မသက်သာဘူး..ပြောပြီး ခုပဲ ဘာဖြစ်
နေလို့လဲဆိုတော့….အင်း..ဘာဖြစ်နေမှန်းလဲကောင်
လေးမသိ…။
” ဖျ ားတာတော့မဟုတ်လောက်ဘူး…ဘာဖြစ်
နေမှန်းလဲသားမသိဘူး…ဆရာဝန်တော့သိမှာပေါ့
မမကြီးရဲ့…လာ..ထ..”
” ခ်ခ်…ဆရာဝန်လဲမသိဘူး…ဘယ်သူမှလဲမသိ
ဘူး….မမကြီး မြိုင် ထ,နေတာ…မြိုင်..မြိုင်..ခ်ခ် ”
ကောင်လေး နားမလည်ပါ..။အူတူတူပဲငေး၍
ကြည့်နေမိသည်။မမကြီးက ဆုပ်ကိုင်ထားသော
လက်ကိုဖိပြီး နို့လုံးကြီးတွေကိုတစ်ချက်နှစ်ချက်ဆုပ်
နယ်ကြမ်းကြမ်းကြီးဆုပ်နယ်ပစ်ပြီး ပက်လက်လန်
လျက်က ထ,ထိုင်ကာ ကောင်လေးကိုသိုင်းဖက်သည်။ပါးချင်းအပ်ထားပြီး..နားနားကပ်၍လေသံဖြင့်
တိုးတိုးလေးပြောသည်…
” မမကြီး အလိုးခံချင်နေတာ…သိပြီလား…
စောက်ပတ်ထဲမှာစောက်ရည်တွေရွှဲ လို့…မမကြီးကို
သား လိုးပေး….သိပြီနော်…”
ကောင်လေး…မမကြီးကိုအသာအယာတွန်းခွာ
ပြီးမျက်ဝန်းအစုံကိုကြည့်မိသည်။မျက်ဝသွားအောင်ပြုံးကာ
သူ့ကိုတုန့်ပြန်ကြည့်နေပါလား….။အော်…မမကြီး
အမှန်တကယ်ပြောနေတာပါလား….
ကောင်လေး ဒီတော့မှ မကြီးကိုတင်းကြပ်စွာ
သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံကိုဖိနမ်းပစ်လိုက်သည်။
တုန့်ပြန်အနမ်းတွေက မိုးကြိုးသွားတမျှကြမ်းတမ်းပြီး
လျပ်စီးလက်သလိုလျင်မြန်သည်။မမကြီး၏လျှ ာဖျ ား
လေးပြေးလွှားမြူ းဆော့နေတာကိုဘယ်လိုမှလိုက်
ဖမ်းလို့မမိ။ကိုယ့်လျှ ာသာအဖမ်းခံလိုက်ရပြီးရက်ရက်
စက်စက် စုပ်ဆွဲဆော့ကစားခြင်းခံလိုက်ရသည်။ သူ့
လက်တွေကလည်းခေါင်းကိုအုပ်ကိုင်ဆွဲထားတာရုန်း
ထွက်၍မရနိုင်တော့…။အရှုံးပေးပါတယ် မမကြီးရယ်
ဟုလက်လျှေ ာ့ပြီး နို့အုံကြီးတွေကိုပဲအနိုင်ကျင့်ကာ
ဖွတ်ဖွတ်ကျေ အောင်ဆုပ်နယ်နေမိသည်။အိစက်
ထွေးနုသောနို့အုံသားကြီးတွေ၏အထိအတွေတုန့်
ပြန်မှု ကသွေးဆူပူလောင်လှသည်။လီးကြီးတင်းမာ
ထောင်တက်လာပြီး တစ်ဆတ်ဆတ်ခုန်နေသည်။န်းမျ ားရီဝေ
ဝေဖြင့်..နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုစေ့သွားအောင်ပြုံးကာ
သူ့ကိုတုန့်ပြန်ကြည့်နေပါလား….။အော်…မမကြီး
အမှန်တကယ်ပြောနေတာပါလား….
ကောင်လေး ဒီတော့မှ မကြီးကိုတင်းကြပ်စွာ
သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံကိုဖိနမ်းပစ်လိုက်သည်။
တုန့်ပြန်အနမ်းတွေက မိုးကြိုးသွားတမျှကြမ်းတမ်းပြီး
လျပ်စီးလက်သလိုလျင်မြန်သည်။မမကြီး၏လျှ ာဖျ ား
လေးပြေးလွှားမြူ းဆော့နေတာကိုဘယ်လိုမှလိုက်
ဖမ်းလို့မမိ။ကိုယ့်လျှ ာသာအဖမ်းခံလိုက်ရပြီးရက်ရက်
စက်စက် စုပ်ဆွဲဆော့ကစားခြင်းခံလိုက်ရသည်။ သူ့
လက်တွေကလည်းခေါင်းကိုအုပ်ကိုင်ဆွဲထားတာရုန်း
ထွက်၍မရနိုင်တော့…။အရှုံးပေးပါတယ် မမကြီးရယ်
ဟုလက်လျှေ ာ့ပြီး နို့အုံကြီးတွေကိုပဲအနိုင်ကျင့်ကာ
ဖွတ်ဖွတ်ကျေ အောင်ဆုပ်နယ်နေမိသည်။အိစက်
ထွေးနုသောနို့အုံသားကြီးတွေ၏အထိအတွေတုန့်
ပြန်မှု ကသွေးဆူပူလောင်လှသည်။လီးကြီးတင်းမာ
ထောင်တက်လာပြီး တစ်ဆတ်ဆတ်ခုန်နေသည်။
၁၉
အချိန်တွေ..နာရီတွေ..မိနစ်တွေ..စက္ကန့်တွေကို
ကောင်လေးမသိနိုင်တော့ပါ။သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ လွတ်
လာတော့ ထူပူနေတာကိုပဲသိတော့သည်။အားရပါး
ရ နမ်းစုပ်မှု နှင့်အတူ နို့အုံကြီးဆုပ်နယ်ခံနေရမှုတွေက စောက်ဖုတ်ကိုအချက်ပေးပြီး စောက်ပတ်က သိ
သလိုနဲ့စောက်ရည်တစ်ချက်စိမ့်ထွက်သည်။ဒီတော့
မှ မမကြီးကောင်လေး၏နှုတ်ခမ်းကိုလွှတ်လိုက်ပြီး
ခေါင်းကိုဆုပ်ဆွဲထားသည့်လက်တွေကကောင်လေး
အကျႌကြယ်သီးတွေကိုအလျင်အမြန်ဖြုတ်ပစ်ပြီးအကျႌ
ကိုချွတ်၍အခန်းထောင့်သို့လွှင့်ပစ်သည်။နောက်…
စွပ်ကျယ်….နောက်ပုဆိုး…နောက်သူဝတ်ထားသည့်
ဘလောက်စ်ပါးပါး….နောက်ဆုံးတော့…ထမီ..။အား
လုံးအခန်းထောင့်ရောက်သွားပြီဆိုမှ ကောင်လေးကို
သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ပြီး သူ့ကိုယ်ကိုအိပ်ယာ
ပေါ်ပက်လက်လန်အိပ်ချလိုက်သည်။ကောင်လေး..
မှောက်လျက်ထပ်ပါသွားတော့ ကောင်လေးတင်ပါး
တွေကိုသူ့ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးတွေနဲ့ခွထားပြီး
တိုးတိုးလေးကပ်ပြောသည်…
” မမကြီးကို ဆွလဲမဆွနဲ့တော့…ချူလဲမချူ နဲ့
တော့…မမကြီးရွှဲနေပြီ….တစ်ခါတည်းသာ ခပ်ကြမ်း
ကြမ်း သွက်သွက်လေး အပြီးလိုးပေး…ဟုတ်ပီလား ”
ပြောပြောဆိုဆိုပါပဲ….ကောင်လေးလီးကြီးလက်
နဲ့ကိုင်ကာ သူ့စောက်ခေါင်းပေါက်ဝ,မှာတေ့ပေးထား
သည်။သွားလမ်းသာ…လာလမ်းဖြောင့်…အိမ်ထောင်
သည်မို့ လိုးအထာနပ်လှသည်။စေးစေးပိုင်ပိုင်ကြီး
လီးအဆုံးအထိဝင်သွားပြီး ကောင်လေးနွားသိုးကြိုး
ပြတ်လွတ်လာသလို တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုးချက်တွေ အောက်ထပ်က မလတ်ကြားတော့ ပုခုံးလေး
တွန့်ပြီး လျှ ာလေးတစ်လစ်ဖြစ်သွားသည်။အားပါး..
ငါသာဆိုရင်တော့…သေပြီ..ခ်ခ်..။
သိပ်မျ ားမျ ားမဆောင့်လိုက်ရပါ..။အချက်တစ်
ရာ ပိုပိုလောက်ပါပဲ…အားနဲ့မာန်နဲ့ အံကြိတ်ခါဆောင့်
လိုးနေ၍ လည်ပင်းကြောတွေ..မေးကြောတွေထောင်
တက်လာသည်။မမကြီးလည်းကော့ကာကော့ကာ
ဖင်ပေါက်ကလေးရှုံ ့ချည် ပွင့်ချည် နှင့် အလိုးခံပြီး
” ဆောင့်ပေးကောင်လေး…မမကြီးပြီးတော့
မယ်…သွက်သွက်သာဆောင့်…အားကုန်ဆောင့်..
အင့်..အင့်…အားဟား…အား..အာ့..ပီးပီကောင်လေး
ပီးပီ…မမကြီးပီးပီ…ကောင်ေလးလီးရည်တွေ….အာ့
ကောင်းလိုက်ထာကွာ….ပန်း…ပန်းထည့်စမ်…ပန်း
ထည့်….အူးဟူး….မမကြီးဗိုက်ကြီးလိမ့်မယ်…အူး..
အများကြီးပဲ…သန်လိုက်ထာ…အား…မမကြီးဗိုက်ကြီး
မှာကောင်လေးရဲ့…အားဟား….”
နောက်….ဆယ့်ငါးမိနစ်…နာရီဝက်လောက်နေတော့…မမကြီးတကယ်နေကောင်းသွားပါသည်။
မျက်နှာမှာအပြုံးကလေးတွဲလွဲခို၍…ကောင်လေးကို
ဖက်ပြီးအောက်ထပ်သို့ဆင်းလာကြသည်။မလတ်..
ကြည်နူ းစွာအပြုံးနုနုဖြင့်စောင့်ကြိုနေပါသည်။
” နေကောင်းသွားလား မမကြီး…”
” ခ်ခ်….မြိုင်ထ,လေ…မြိုဂ်ထ…နှစ်ပါးသွားလေး
က,လိုက်တော့… နေကောင်းကျန်းမာသွားရော…ခ်ခ်.
ည..ထပ်ဆွဲချင်ဆွဲမယ်…ရတယိနော်..မလတ်..”
” ခ်ခ်…တမတ်တန်သား…ဖုတ်ချင်ဖုတ်..သုပ်ချင်
သုပ်…မမကြီးလက်ထဲကအရုပ်…ခ်ခ်…ထမင်းစား
မယ်..လာ….နေ့လည်ကလဲဘာမှမစားဘူး….အား
ပြတ်သွားလို့ ကော့နေမယ်….ခ်ခ်..”
၂၀
နောက်ရက်တော့..စနေ။ကျေ ာင်းကလည်းပိတ်
မမကြီးနဲ့လဲ..နှိပ် ဆိုတော့ ကောင်လေးအိပ်ယာထဲမှာ နှပ်နေတုန်းမေမေရောက်လာသည်။အောက်ထပ်မှာ မေမေ့အသံကြားတော့ မမကြီးကိုနှိုးပြီးအောက်
ထပ်ပြေးဆင်းလာခဲ့သည်။မမကြီး တော်တော်နဲ့ဆင်း
မလာနိုင်။ညီလေးနှင့်ညီမလေးတို့အပေါ်ထပ်တက်လိုက်သွားမှကလေးချီပြီးဆင်းလာသည်။
” မကြီး….ညည်းတူနဲ့တူမ ထိန်းထား…ကလေး
တွေဆော့ပေ့စေ…ဖြစ်မလား…”
” ဖြစ်ပါတယ်..မမဦးရဲ့….ကလေးတွေအတွက်မပူပါနဲ့…မမဦးအတွက်ပဲပူပါ…ခ်ခ်..”
” မမအတွက် ဘာပူရမှာလဲဟဲ့…အရင်းမရှိ
အဖျ ားမရှိ….”
မမကြီး သူ့အစ်မနားနားကပ်ပြီး လေသံဖြင့်
တိုးတိုးပြောသည်..။
” မမကြီးကသွေးဆုံးသေးတာမဟုတ်ဘူး..ဗိုက်
ကြီးနိုင်သေးတယ်…အဲဒီဗိုက်ပူအောင်လိုးလို့….ခ်ခ်..”
” ခ်ခ်….ခွေးမ…ကိုယ့်သားနဲ့ကိုယ်ဗိုက်ကြီး
အောင်အလိုးခံရမှာလား…ခ်ခ်..ရင်ခုံထာ..တကယ် ”
” အရသာရှိတယ် မမရဲ့…မကြီးလဲ တစ်နေ့ကမှ
ရာသီလာပြီးတာ…ဗိုက်ကြီးဖို့မျ ားတယ်…ခ်ခ်..”
” အင်း..အင်း….ငါစဉ်းစားမယ် ခ်ခ်…ရင်ခုံထာ
တကယ်ပဲ..နင်ပြောမှ ခ်ခ်….ဒို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်ပဲသိပါစေနော်…ကောင်လေးကိုလဲအသိမပေးနဲ့..”.
” အင်း…စိတ်ချ…ပူအောင်သာအလိုးခံလိုက် ”
မဦး ခဏလေးပဲနေပြီးကောင်လေးကိုခေါ်ကာ
ပြန်ခဲ့သည်။မကြီးပြောတာတွေကြားယောင်ပြီးကောင်
လေးကိုခိုးကြည့်မိသည်။ခ်ခ်….ကောင်လေးနဲ့မျ ား
ဗိုက်ကြီးခဲ့ရင်တော့…ခ်ခ်…။အခုတောင်မှကြီးချင်ကြီး
နေမှာလားမသိ။ဟိုတစ်နေ့က သုံးချီအလိုးခံပြီးပြီ ။
ဗိုက်ကြီးမှာကိုအလေးအနက် သတိမထားခဲ့။လီးကြီး
က အရှည်ကြီးဆိုတော့ သားအိမ်ထဲ လီးရည်တွေ
တိုက်ရိုက်ဝင်သွားတာကို မှတ်မိနေသည်။ရင်ထဲဖိုပြီး
စောက်ရည်တွေ စိမ့်စိမ့်ထွက်လာသည်။ခ်ခ်….ခ်ခ်..
ခွေးမျိူ းတွေတော့ ဖြစ်ကုန်ကြပြီထင်ပါရဲ့….ခွေးလိုး
သလိုကို လိုးပစ်လိုက်ဦးမည်….ဟီဟိ…။
မမဦး အိမ်ပြန်ရောက်ပြီဆိုကတည်းက ရင်ခုံမှု..
ရင်ဖိုမှု…ရင်ထိတ်မှု…ချစ်ခြင်း…ပူလောင်ခြင်း တို့၏
လှိုင်းလုံးပမာ နိမ်လိုက် မြင့်လိုက် ရိုက်ခတ်ခြင်းဒဏ်
ကိုအတိုင်းအဆမရှိခံစားလိုက်ရသည်။ရပ်တန့်ချင်ပါ
သော်လည်းမစွမ်းနိုင်….ရွေ ့ပါဟဲ့ ဆိုပြန်တော့လည်း
တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်….ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းတွေ့မဲ့ခဲ့သည်။
ရှိစုမဲ့စုခွန်အားကလေးဖြင့် ရုန်းထွက်နိုင်ဖို့ အားသွန်
ခွန်စိုက် ကျိူ းပမ်းလိုက်မိပေမယ့်လည်း နောက်ကျလို့
ကျန်နေခဲ့ပြန်သည်။လိုက်လေ..ပြေးလေ…ဖမ်းလို့ကို
မမိနိုင်တဲ့ ဒါမှမဟုတ် မမီနို င်တဲ့…မကုန်နိုင် မခမ်းနိုင်
လွန်းတဲ့ အရိပ်မဲ့လွင်ပြင်ကို ကန္တာရအသွင်ဆင်၍
တမင်ကူးဖြတ် ဇာတ်လမ်းထပ်ခဲ့သည်။အလီလီ အခါခါ ရှုံးရလေတော့… မမဦးခမျှ ာ မညီမညာအပြုံး
တွေနဲ့ တစ်ရေးမှမှေးစက်လို့မပျေ ာ်နိုင်ခဲ့ရှာပါ။
ရရှိလာတဲ့…ရရှိထားတဲ့ ဘဝလေးတစ်ခုအလိုကျ ကြုံရ..မြင်ရ..ခံစားရတာတွေကို အဟုတ်
တကယ်လို့ထင်…အမှန်လို့ယူပြီး မိုက်မဲခေါင်းမာ
အသိမဲ့စွာကျင့်သုံးမိရာက…ဆက်ကာဆက်ကာမှား
ဆက်ကာဆက်ကာ နစ်နေရတဲ့ ဘဝနွံရဲ့သာယာ
ဖွယ်တို့ကိုမြင်မိသလို ဒီသာယာဖွယ်တို့အပေါ်မစွန့်
ဖယ်နိုင်လောက်ေအာင်စွမ်းအားကြီးလွန်းတဲ့စွဲလမ်းမှု
သံယောဇဉ်အပြစ်တို့ကိုလည်းတစိရိပ်ရိပ် မြင်လာ
မိသည်။အော်….တကယ်တော့ အရိပ်သက်သက်မျှ
သားပါလား….မိုက်လှချည့်လား…ဉာဏ်မဲ့လှချည့်
လား…တွင်းတူးပြီးမိုက်ဦးမှာလား မဦးရယ်…လို့မေး
ရင်း ဘဝနွံထဲကရုန်းထွက်ချင်စိတ်တွေဖြစ်နေမိသည်
ကိုတော့ ဘယ်သူမှမသိ…ဘယ်သူမှလည်းနားလည်
နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်တော့ပါ….။မမဦးကိုယ်တိုင်ရော
မမဦးကိုမှန်ကန်စွာ နားလည်နိုင်ခဲ့ပါသလား…..။ဘယ်သူမှမဖြေနိုင်ကြပေမယ့်….
အဖြေတစ်ခုတော့ ရှိကို ရှိနေပြီးဖြစ်ပါသည်…။
အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။
ကျေ ာ်မောင်