အခန်း ၅။
ဒေါ်လေးငုဝါ
ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီမိုးတို့ တပတ်ကို တခါလောက်တော့ လိုးဖြစ်ကြပါတယ်။ တူအရီးအရင်း ဆိုတော့လည်း ဘယ်သူ့မှ မသင်္ကာတာမျိုး မရှိဘူးလေ။ တခါတလေ အလုပ်အရေးကြီးလို့ ဆိုင်ပိတ်ပြီး စာရင်းတွေ လုပ်မယ် ဆိုပြီး သူနဲ့ ကျွန်တော် တို့ ညဘက် ဆိုင်တံခါးပိတ်ပြီး အထဲမှာ၊ အန်တီမိုး ရုံးခန်းထဲ မှာ လိုးကြတာပဲ။
စိုးစိုးနွယ်နဲ့ ကလည်း လိုးဖြစ်ကြတယ်။ နောက်တော့ အန်တီမိုး ရဲ့ လုပ်ငန်းတွေ မှာ ကျွန်တော်လည်း အသားကျလာပြီး လုပ်ကွက်တွေ မြင်လာတယ်။အန်တီမိုး ကလည်း ကျွန်တော့် ကို ယုံတော့ အစုရှယ်ယာ ဟိုးဒါ အနေနဲ့ လုပ်ခိုင်းလာတယ်။ အလုပ်အကိုင်လေး လည်း အခြေကျလာတော့ စိုးစိုးနွယ် နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုလိုက် တယ်။ အန်တီမိုး ရဲ့ အကူအညီ နဲ့ ပဲ တိုက်ခန်းလေး တခန်းဝယ်လိုက်တယ်။ စိုးစိုးနွယ်က လည်း ကျွန်တော်တို့ ရှော့ပင်စင်တာ လေးတခု မှာ မန်နေဂျာ အဖြစ် တာဝန်ယူပြီး ဝင်လုပ်ပေးတယ်။
စိုးစိုးနွယ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ မှ ပဲ စိုးစိုးနွယ်တို့ အမျိုးတွေနဲ့ ဆုံရတော့တယ်။ သူတို့ ကလည်း အမျိုးအုပ် အတော်တောင့်တာပဲ။ အလှုတခုခု လုပ်ရင် သူတို့ အမျိုးအဆွေတွေ နဲ့ကို တဝါးဝါးတဟားဟား စည်ကားနေတာပဲပေါ့။ စိုးစိုးနွယ် အဖေက နယ် တနယ်ပြီး တနယ်ကို လေးငါးဆယ်နှစ်တခါလောက် ပြောင်းနေရတဲ့ အစိုးရဝန်ထမ်းလေ၊ အဲဒါကြောင့်လည်း စိုးစိုးနွယ် ရှစ်တန်းလောက်ရောက်တော့ သူ့ပညာရေးအတွက် ဟိုးဝေးခေါင်တဲ့ နယ် ခေါ်မသွားတော့ပဲ သူ့ အမေရဲ့ ညီမ ဖြစ်တဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါ တို့ မိသားစုနဲ့ နေခဲ့ရတယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါတို့က လည်းခလေး မရှိတော့ သူ့ကို သမီးလိုပဲ မွေးစားပြီး ပျိုးထောင်ခဲ့ကြတယ်။ စိုးစိုးနွယ်က တော့ နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်လောက်မှပဲ မိဘတွေ ရှိတဲ့ နယ်ကို လိုက်သွားနေဖြစ်တော့တယ်။ အဲတော့လည်း စိုးစိုးနွယ်ရဲ့ ဒုတိယ အမေလို ဖြစ်နေတဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါ နဲ့လည်း ကျွန်တော် ရင်းနှီးလာခဲ့ရတယ်။ဒေါ်လေးငုဝါရဲ့ ယောက်ျားဦးမိုးဇော်က အစိုးရအလုပ်လုပ် ပေမဲ့ ဒေါ်ငုဝါက တော့ ဈေးတခုမှာ ဆိုင်ခန်းလေး ဖွင့်ထားတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နဲ့ ကုန်ပစ္စည်းချင်းမတူပေမဲ့ သူလိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေကို လည်း ကျွန်တော်တို့ ကို သယ်ပေးနေတဲ့လူတွေနဲ့ နည်းနည်းပါးပါး ယူလာခိုင်းပြီး ကူညီပေးလိုက်လို့ လည်း ကျွန်တော့်ကို တော်တော်လေး ခင်ရှာတယ်။ သိတဲ့ အတိုင်းပဲ လေ ဟဲဟဲ သူကလည်း သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်လေးနဲ့ အသက်က လေးဆယ်ကျော်ကာစ၊ အန်တီမိုး ထက်တောင်ငယ်အုံးမယ်။ ဆံပင်ကြီးကလည်း အုပ်ကောင်းကောင်း၊ထုံးထားရင်တောင် ခေါင်းမှာ အထုံးအကြီးကြီးနဲ့၊ မဟာနဖူးနဲ့၊ ဘော်ဒီက ထွားထွား၊ ဖင်ကကားကား ပေါင်လုံးကြီးတွေက စင်းဖြောင့်နေတာ ဆိုတော့ ရရင်စားချင်တယ် ဆိုတဲ့ ဆန္ဒလေးက တခါတခါတော့ ဝင်မိတာပေါ့။ နောက်သူ့မျက်လုံးတွေက ကတမျိုးပဲ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ရင် တခုခု ပြောချင်နေသလိုလို၊ နူတ်ခမ်းထူထူ ကြီးတွေက လည်း အသည်းယားချင်စရာ။
အရင်တုန်းက စိုးစိုးနွယ်က ဒေါ်လေးငုဝါ တို့နဲ့ အတူတူနေတာ ဆိုတော့ ဒေါ်လေးငုဝါဆိုင်မှာလည်း ကူညီလုပ်ပေးခဲ့ဘူးတော့ ကြုံရင် သူက တခါတလေ ကျွန်တော်နဲ့ သွားလည်ပြီး ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးလေ့ရှိတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း စိုးစိုးနွယ်ကို စောင့်ရင်းနဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါကို မျက်စေ့စားပွဲထိုင်ပေါ့။ စိုးစိုးနွယ်နဲ့ ညားပြီးတော့ နောက်ပိုင်း ဒေါ်လေးငုဝါ ဆိုင်နား ရောက်ရင် ဆိုင်ကို ခနဝင်လည်တတ်တယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါကလည်း ကျွန်တော့်ကို အောင်မြင်နေတဲ့ စီးပွားရေးသမားပေါက်စလေး ဆိုပြီး အကြံညဏ်တွေ တောင်းတတ်တယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါက အသားကလည်း နာမည်နဲ့လိုက်အောင်ဝင်းပြီး မျက်မှန် အထူကြီး တတ်ထားတာတောင် မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းပြူးပြူးလေးနဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသမီးကြီး ဆိုတော့ ကျွန်တော့် အကြိုက် တွေကြီးပဲ မို့ ကျွန်တော်ကလည်း လမ်းမကြုံကြုံအောင် သွားလေ့ရှိပါတယ်။ တခါတလေ သူ့ဆိုင်ထဲမှာ စကားစမြီပြောရင်း သူနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေမိတော့ သူ့ကို လိုးချင်စိတ်တွေ တနေ့တခြား တိုးပွားလာခဲ့တယ်။ ဘယ်လို ကြံရမှန်းတော့ မသိသေးပေမဲ့၊ ပိုပြီးရင်းနှီးအောင်တော့ ဖန်တီးလာခဲ့မိတယ်။ မိန်းမ အဒေါ်ကို လည်း ကိုယ့်အဒေါ်လိုပဲ သဘောထားလို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆန်တယ် ဆိုတဲ့ လူမှုရေး ဘူးရှစ်တွေ နောက်ကွယ်က နေ ဟိုထိဒီထိ အသားချင်းလေးတွေ ထိလို့ သူရင်ခုံ၊ ကိုယ်ရင်ခုံအထိတော့ ရောက်နေကြပြီလို့ ကျွန်တော်တော့ ထင်တာပဲ၊ သူ့ဘက်ကတော့ ရာနှုံးပြည့်မှန်မမှန် မပြောတတ်ဘူး။
အဲလိုနဲ့ ကျွန်တော်တို့ မင်္ဂလာဆောင်တဲ့ တနှစ်မြောက် နှစ်ပတ်လည် အဖြစ် မိသားစု အပျော်ခရီးထွက်မယ်ပေါ့ တပတ်လောက် သွားမယ်၊ ဒေါ်လေးငုဝါတို့ ရော ခေါ်သွားရအောင် ဆိုတော့ စိုးစိုးနွယ်က လည်း ဝမ်းသာအားရ လက်ခံတယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါက လည်း ဆိုင်က သိပ်အလုပ်မများတဲ့ရာသီဆိုတော့ လူယုံနဲ့လွဲထားခဲ့မယ်၊ ဦးမိုးဇော်က လည်းအလုပ်က ခွင့်ယူလို့ ရတယ် ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ လေးယောက် အင်းလေး၊ ကလော၊တောင်ကြီး ဘက်ကို ခရီးထွက်ကြဖို့ စီစဉ်ကြတယ်။ အဲဒီခရီစဉ်တွင်းမှာ ဒေါ်လေးငုဝါကို ကြံမယ်လို့ စိတ်ကူးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ဘက်က ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့သလို သူ့ဘက်က လည်း ဖီးလာခဲ့တယ်ဆိုရင်တော့ ကျွန်တော့် အကြံအစည် မအောင်မြင်စရာ အကြောင်းမရှိဘူးပေါ့။ ကျွန်တော့်မိန်းမ စိုးစိုးနွယ်ရော၊ ဒေါ်လေးငုဝါယောက်ျား ကြီးလည်း ခရီးစဉ်မှာ ပါမယ်ဆိုတော့ အခွင့်အရေးရအောင် ဘယ်လို ဖန်မလဲ ဆိုတာ ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲ ပလန်ချ ပြီး ရင်ခုံနေမိပါတော့တယ်။
……………………………………….
ကျွန်တော်တို့ လေးယောက် ကျွန်တော့်ရဲ့ လင်ခရုဇာ နဲ့ပဲ မနက်စောစောထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်တော့် ဒရိုင်ဘာလေး စိုးမောင် က မောင်းတယ်။ ဦးမိုးဇော်က ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်ပြီး ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်က နောက်ခန်းမှာ ထိုင်ကြတယ်။တကယ်က ကျွန်တော် တို့က ရောက်ဖူးပြီးသားနေရာများဖြစ်လို့ စိတ်ပြေလက်ပျောက် အနားယူ အပန်းဖြေခရီးထွက်ခြင်းသာ ဖြစ်သဖြင့် အေးအေးဆေးဆေး ဟော်တယ်များကို ဘုတ်လုပ်ထားပြီး စိတ်ပါသလို သွားရောက်လည်ပတ်ကြည့်ရှုကြဖို့သာ ခရီး
အင်းလေး ခေါင်တိုင်မှ ဟော်တယ် ကို ညဘက်ရောက်တော့ အကုန်လုံးခရီးပန်းသွားကြပြီး ဟော်တယ် ခန်းများတွင် တုံးကနဲ အိပ်မောကျသွားကြလေတော့တယ်။
…..
မနက် ဟော်တယ်မှ ဘရိတ်ဖတ်ကို စားကြပြီး နောက် လျှောက်လည်ဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲကြတယ်။ မနက်ပိုင်း လှေတစီးငှား ကာ ဖောင်တော်ဦးဘုရားသွားဖူးကြတယ်၊ နောက်တော့ အင်းလေး က ယက္ကန်းစင်တို့ စသဖြင့် လည်ပတ်စရာများကို လှည့်ကြည့်ကြရင်း ဟော်တယ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ နေ့ခင်းတွင် အနားမှ ရေပူစမ်း တွင် ရေသွားစိမ်ကြဖို့ ပြင်ကြတယ်။ ရေပူစန်းမှာ ဟော်တယ်နှင့် နီးနီးလေး ဖြစ်ပြီး ညနေသုံးလေးနာရီ နေကျချိန်လောက်မှ သွားချိုးမည်ဟု စဉ်းစားကြပြီး ဖုံးဆက်ကာ လူလေးယောက်စာ အခန်းတခုကို ဘုတ်ကင်လုပ်ထားလိုက်တယ်။အခုမှ ၁၂နာရီသာ ရှိသေးသဖြင့် ကျွန်တော်တို့ မှာ အချိန်ပိုနေသေးသဖြင့်၊ ဦးမိုးဇော်က သူ့မိတ်ဆွေ တွေရှိသည့်၊ ညှောင်ရွေကို သွားဖို့ ပြောနေတယ်၊ ဒီကြားထဲ မှာ ဒရိုင်ဘာလေးက မနေ့ညက ဘာစားလိုက်မိလို့လဲ မသိ ဝမ်းလျှောနေသဖြင့် သူ့ကို အနားနေခိုင်းလိုက်ပြီး ဦးမိုးဇော်က ညှောင်ရွှေက သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့ လည်းမတွေ့ရတာကြာပြီ၊ ညှောင်ရွှေလည်း လှည့်ပတ်ကြည့်လို့ရအောင် သွားမယ် ဆိုတော့၊ ဒေါ်လေးငုဝါက မလိုက်ချင် လှေစီးရတာနှင့် နေပူတာနှင့် ခနနားအုံးမယ်၊ ညနေ ရေစမ်းမှာ ဘုတ်ကင်လုပ်ထားတာကိုပဲ အချိန်မှီအောင် ပြန်လာကြလို့ ပြောပါတယ်။ ကျွန်တော် ကလည်း အခွင့်အရေးများ ရမလားလို့ စိုး ကိုလိုက်ချင်လား ကိုလည်း နားချင်တယ်လို့ ပြောကြည့်တော့ စိုးက သူလိုက်သွားမယ် ကို နားချင် နားနေခဲ့လို့ ပြောပါတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ အတော်ဝမ်းသာသွားသည့် စိတ်ကို မျက်နှာပေါ်တွင် မပေါ်အောင် မှင်သေသေ နဲ့ အိုကေ ရေပူစမ်းကို ပဲ တိုက်ရိုက်လာခဲ့တော့ ကို တို့ အဲဒီကနေ စောင့်နေမယ်လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။
နောက်တော့ ဒေါ်လေးငုဝါ က တရေးတမောအိပ်အုံးမယ် ဆိုပြီး သူတို့ အခန်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော် လည်း ရေပူစမ်း ကို ဖုံးခေါ်ပြီး ကွန်တော်တို့ ဘုတ်လုပ်ထားသည့်အခန်းကို တနာရီလောက် စောယူလို့ ရမလားမေးကြည့်ရာ ရပါမည်ဟု ပြောပါသည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်လည်း အားဖြည့်ရအောင် တရေးလောက်အိပ်လိုက်ပါတယ်။ နေ့ခင်းတနာရီလောက်မှာ ဒေါ်လေးငုဝါအခန်းကို တံခါးသွားခေါက်တော့ သူနိုးနေတာတွေ့ရပါတယ်။ နေ့လည်စာ တခုခု စားရအောင်လို့ ခေါ်ပြီး ဟော်တယ်က စာသောက်ဆိုင်မှာ ပဲ လဘက်ရည်နဲ့ မုန့်တွေ စားရင်း စကားစမြီပြောကျ၊ မသိမသာလေး ကျူပေးနေလိုက်တယ်။
“ဒေါ်လေးငုဝါက နာမည်နဲ့လိုက်တယ်နော်”
“ဘာလို့လဲ ကိုသူရဲ့”
“အသားအရည်က ဝင်းနေတာကို၊ ငုဝါပန်းလေးတွေလိုပဲလေ”
“အန်မယ် မြှောက်နေပြန်ပါပြီ၊ ဘာစားချင်လို့လဲ”
“တကယ်ပြောတာပါ ဒေါ်လေးရဲ့၊ ဒေါ်လေး ဘော်ဒီမျိုးကိုလည်း ဒေါ်လေးထက် ဆယ်နှစ်လောက်ငယ်တဲ့ အမျိုးသမီးတွေကတောင် ဂျယ်ဝင်စရာ”
“အယ် အာ့တာပေါ့ ပိုပြီ ကိုသူ”
ဒေါ်လေးငုဝါက မျက်နှာလေး မသိမသာနီမြန်းသွားသော်လည်း နှစ်ခြိုက်သည့်သဘော ဖြင့် ပြုံးပြုံးလေး နေလေသည်။
“အော် ဒါနဲ့ ဒေါ်လေး အိပ်နေတုံး ရေပူစမ်းက ခေါ်တယ်၊ ကျွန်တော်တို့ ဘုတ်လုပ်ထားတဲ့ အခန်း တနာရီ စောဝင်လို့ ရမယ်တဲ့ နာရီပြည့်ပေးစာ မလိုဘူး ဒစ်စကောင့်ပေးမယ် ဆိုလို့ ကျွန်တော်က အိုကေ လာခဲ့မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်”
“အော် ကိုဇော် တို့က သုံးနာရီလို့ ပဲ သိထားတာ၊ သူတို့က အဲဒီအချိန်မှ ပြန်လာမှာပေါ့”
“ကျွန်တော်ဖုံးဆက်လိုက်မယ်လေ၊ သူတို့ကို ပြောထားလိုက်မယ်”
ဒေါ်လေးငုဝါက ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြလိုက်တော့ ကျွန်တော်က ဦးမိုးဇော်ဖုံးကို လှမ်းခေါ်ပြီး ဒေါ်လေးငုဝါကြားအောင် စပီကာကို ဖွင့်ထားလိုက်သည်။ ဖုံးမှာ ခေါ်သံ မြည်နေသော်လည်း မကိုင်ပေ၊ ဒေါ်လေးငုဝါက၊
“သူတို့ လိုင်းမမိတဲ့နေရာရောက်နေလို့ ထင်တယ်၊ မစ်စ်ကောတွေ့ရင်တော့ ပြန်ခေါ်မှာပါ”
“အင်း ကျွန်တော် စိုး ဆီကိုလည်း ခေါ်လိုက်အုံးမယ်”
စိုးဖုံးကလည်း ထိုနည်း၎င်းပင်။
“အင်း သူတို့ မစ်စ်ကောတွေ့လို့ပြန်ခေါ်မှ ပြောလိုက်မယ်၊ ဒေါ်လေး လိုအပ်တာ သွားထည့်လိုက်လေ၊ ကျွန်တော် ဟော်တယ်က လိုက်ပို့ပေးမဲ့ကားကို အဆင်သင့်လုပ်ထားဖို့ သွားပြောလိုက်အုံးမယ်”
……………………….
ကျွန်တော်နဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါတို့ ရေပူစမ်းသို့ ဟော်တယ်မှ လိုက်ပို့ပေးသည့်ကားနှင့် သွားနေစဉ် ကျွန်တော့် ဖုံးမှ အသံမြည်လာတယ်။ ဦးမိုးဇော် ဆီမှ ဖြစ်လို့ ကျွန်တော်က ရေပူစမ်းအကြောင်းပြောပြလိုက်တော့ သွားနှင့်ကြ ဟု ပြောပါတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေက အတင်းတားပြီး သူတို့ မိသားစု နှင့် ဒင်နာ စားဖို့ ပါပြောနေသဖြင့် နည်းနည်းနောက်ကျ မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ တကယ်လို့ မမှီတော့ဘူး ဆိုလည်း ဟော်တယ်သို့ တန်းပြန်လာခဲ့မည် ဖြစ်ကြောင်း ပြောလေရာ၊ ကျွန်တော့် အကြိုက် ဖြစ်သွားရတယ်။ ကျွန်တော်က ဒေါ်လေးငုဝါကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြလေရာ ဒေါ်လေးငုဝါက တော့၊
“လုပ်ပြီ သူက အဲဒီအတိုင်းပဲ အမြဲတမ်း အရာရာနဲ့ အကြောင်းကြောင်း”
ဟုသာ ပြောပါတယ်။သို့နှင့် ရေပူစမ်းရောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ ဘုတ်လုပ်ထားသည့် အခန်းသို့ ရောက်ခဲ့ကြပါတယ်။ ရေပူစမ်းမှ ကောင်မလေး တယောက်က ကျွန်တော်တို့ အတွက် သဘက်လေးစုံ ယူလာပေးတယ်။ ကျွန်တော်ဖုံးဆက်ပြောထား၍ ရေကိုလည်း ကြိုဖွင့်ထားသည်မှာ ရေကန်တဝက်ခန့် ရှိနေပါပြီ။ ကျွန်တော်က အထဲမှ နေ၍ တံခါးကို ဂလန့်ချပိတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးဖို့ ဘောင်းဘီ အတိုသာ ချန်ပြီး အကျႌလုံခြည် တို့ကို ချွတ်လိုက်ပါတယ်။ဒေါ်လေးငုဝါက တော့ ထမိန်ရင်လျှား နှင့် ဆံပင်ကြီးကို ခေါင်းထိပ်ပေါ်တက်ကာ ထုံးထားလိုက်တာတွေ့ရတယ်။ ရေကန်ကြီးမှာ မိသားစု အတွက် ရည်ရွယ်ထားသော အခန်းဖြစ်သဖြင့် အကျယ်ကြီးဖြစ်ပါတယ်။ ရေပူရေအေးကို ကိုယ်လိုအပ်သလို စပ်၍ ရသဖြင့် ခြေထောက်ဖြင့် စမ်းကြည့်ကာ ခံနိုင်သလောက် အပူလေး ရအောင် ဖြည့်ရင်း ကျွန်တော်က ရေထဲ စဆင်းလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ဒေါ်လေးငုဝါ က ရေထဲကို ဆင်းဖို့ လုပ်တော့ ချော်လဲ မကျအောင် ကျွန်တော်က လက်ကမ်းပေးရင်း ဖြင့် ရေကန်ထဲသို့ တွဲခေါ်လာပေးလိုက်ပါတယ်။
ဒေါ်လေးငုဝါက ပထမတော့ ရေပူသည်ဟု ပြောရင်း က မထိုင်ရဲ ထိုင်ရဲဖြင့် အချိန်အနည်းငယ်ယူပြီးမှ ရေထဲ ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ရေကန်က လူတထိုင်စာကို လည်ပင်းပေါ်ရုံလေးနက်ပါတယ် အနားဖက်တွေမှာ လှေခါးထစ်လို လူတိုင်လို့ ရအောင် အထစ်လုပ်ထားသဖြင့် ထို အထစ်လေးတွင် ထိုင်လိုက်ပါက ရင်ညွှန့်လောက် ရေအပေါ်မှာ ပေါ်ပါတယ်။ အခန်းလုံ အခုထဲ မှာ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိရယ်၊ ရေစိုထမိန်ကြောင့် အသားမှာ ကပ်ပြီး လုံးဖွင့် ဖုထနေသည့် ဒေါ်လေးငုဝါ ရင်သား များကြောင့် ကျွန်တော့် လီးမှာ ဘောင်းဘီအောက်မှာ ထောင်ထလာရပါတော့တယ်။
ကျွန်တော်က ရေပူထဲမှာ အကြာကြီးတောက်လျှောက်မစိမ်သင့်ကြောင်း၊ ဆယ်မိနစ်လောက် စိမ်ပြီး အပေါ်ခနနား၊ နောက်ဆယ်မိနစ်လောက်မှ ထပ်စိမ်သင့်ကြောင်း၊ စသဖြင့် ပြောပြီး ရေကန်ဘေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်မျာ သူတို့ ပေးသော သဘက်များကို ခင်းလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ကိုယ်ပိုင်သဘက်များလည်းပါလာတာမို့ သူတို့ သဘက်ကို ကြမ်းပေါ်မှာ အခင်းသဖွယ်လုပ်ပြီး ထိုင်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့် လက်ခြာကြောင့် ဆယ်မိနစ်လောက်ကြတော့ ဒေါ်လေးငုဝါက ရေထဲမှ ထွက်လာပြီး ခင်းထားသော သဘက်ပေါ်မှာ လာထိုင်ပါတယ်။ ရေစိုရွဲနေသော ထမိန်ကြောင့် သူ့ကိုယ်လုံးအလှက ဖုထစ် ပေါ်လွင်လျှက် ပန်းပုဆရာကောင်းတယောက် လက်ရာကဲ့သို့ပင် ကြည့်လို့ကောင်းလှပေရာ၊ ရေစိုဘောင်းဘီအောက်က ကျွန်တော့်လီးကြီးမှာလည်း ဒစ်အရာပေါ်အောင်ပင် ဖူးထစ်ဖေါင်းထလာရတာပေါ့။
ကျွန်တော်လည်း ဒေါ်လေးငုဝါဘေးမှာသွားထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် နှစ်ယောက်ထဲ အခန်း လုံလုံခြုံခြုံထဲမှာ၊ နောက်ပြီးတော့ မလုံတလုံ အဝတ်အစားတွေနဲ့၊ နဂိုကမှ နည်းနည်းအီစီကလီချင်ချင် သူ နှစ်ဦး ဆိုတော့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေကြတာ မငြင်းနိုင်ပါဘူး။ ကျွန်တော်က ဒေါ်လေးငုဝါ ကိုယ်လုံးကြီးကို အသာဆွဲဖက်လိုက်တော့ ဒေါ်လေးငုဝါ က အသံတုံတုံရီရီနဲ့၊
“မောင်သူ မတော်ဘူးထင်တယ်နော်၊ တို့ နှစ်ယောက်၊ မဖြစ်သင့်တာတွေ ဖြစ်ကုန်တော့မယ်”
“အို ဘာလို့ မဖြစ်သင့်ရမှာလဲ ဒေါ်လေးငုဝါကလည်း ဖြစ်သင့်နေတာကြာလှပြီ အခြေအနေမပေးသေးလို့ဟာကို”
ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါ ရဲ့ နူတ်ခမ်းတွေကို ကျွန်တော့် နူတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ်နမ်းလိုက်တော့ သူ့ဆီက လည်း နွေးထွေးတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုံ့ပြန်လာပါတယ်။ ကျွန်တော့် လက်တွေက သူ့ရင်လျှားထမိန်ကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး လုံးကြွ တုံခါနေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်နှယ်ပေးလိုက်မိတယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါ ဆီက ငြီးသံလေးတွေ ထက်လာသလို ကျွန်တော့်ကိုလည်း တွယ်ဖက်လာတယ်။ ခင်းထားတဲ့ သဘက်ပေါ်မှာ ဒေါ်လေးငုဝါကို အသာလှဲချလိုက်ရင်းက သူမ နို့ကြီးတွေ တဖက်ကို လက်နဲ့ နှယ်ရင်း တဖက်က နို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ နို့ကြီးတွေကို အားရအောင် စို့ပြီးမှ ပဲ။ သူမရဲ့ ပြေလျှော့နေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချလာပြီး ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်ကာ တုတ်ခိုင်လှတဲ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်တော့ အမွှေးအုပ်ထူထူ အောက် စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြဲအာလာပါတယ်။ စောက်မွှေးတွေက ခုန ရေစိမ်ထားလို့ ရေတွေနဲ့ စိုကပ်နေပေမဲ့ ပြဲအာနေတဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားနီနီတွေ မှာရွဲနေတာတော့ စောက်ရည်တွေပဲနေမှာပါ။ ကျွန်တော်လည်း ဒေါ်လေးငုဝါရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအပ်ပြီး စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကို လျှာနဲ့ လျှက်လိုက်ပါတယ်။ စောက်စေ့လေးကိုလည်း လက်ချောင်းနဲ့ ဖိချေ ပေးရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လျှာကို ဝင်သလောက် ထိုးထည့်ဆော့ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်လေးငုဝါ ဖင်ကြီးတွေ ကော့ကော့ပေးရင်းနဲ့ တအီးအီး ဖြစ်လာပါတယ်။
“မောင်သူ ရယ် ဘယ်လိုများလုပ်နေတာတုန်းကွာ၊ လုပ်ပါတော့ ဒေါ်လေး ဟိုးအထဲမှာ တမျိုးကြီးဖြစ်နေပြီ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါ ကျွန်တော်လုပ်ပါ့မယ်”
ကျွန်တော်လည်း အချိန်မဆွဲတော့ပါဘူး။ ပထမဆုံး အချီ ဆိုတော့ သူမ စိတ်မပြောင်းခင် လီးအရင်ထည့်မှ ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးလည်းရှိနေတာကြောင့် သူမကို ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားလုပ်လိုက်ပြီးမှ ကျွန်တော့် လီးကြီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ထိုးသွင်း လိုက်ပါတယ်။ နွေးအိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ကျွန်တော့် လီး က အိအိလေးပဲ ဝင်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော့် လီး ဒေါ်လေးငုဝါ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီးမှ ပဲ အနေအထားကို ပြင်ပြီး ခပ်မှန်မှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးနေမိပါတယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါက လည်းမျက်လုံးလေး မှေးရင်းက ကျွန်တော့် လက်မောင်းတွေကို သူမ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲကိုင်ထားပါတယ်။ သူမ ကလည်း အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား အမျိုးသမီး တယောက်မို့ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကာ ယမ်းကာနဲ့ အောက်ကနေ ပင့်ကော့ကော့ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးပဲ အရှိန်တွေ တက်လာတော့ တဖန်းဖန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးကြရင်း ခနလေးနဲ့ တချီပြီးသွားကြရပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ရေကန်ဘေးက သဘက်ပေါ်မှာ လှဲလျှောင်းရင်း နားနေကြပါတယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါက ခနနေတော့ ရေထဲ ပြန်ဆင်းရအောင် နည်းနည်းအေးလာပြီ ဆိုလို့ ရေပူကန်ထဲ ပြန်ပြီး ဝင်ထိုင်ကြပါတယ်။
ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် သိပ်စကားမပြောကြပေမဲ့ တယောက်နဲ့ တယောက် နားလည်တဲ့အကြည့်တွေနဲ့ ပြုံးပြီး ကြည့်နေကြပါတယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါရဲ့ ကျက်သရေရှိလှတဲ့ မျက်နှာ နဲ့ ခေါင်းပေါ်ထိပ်တင်ပြီးထုံးထားတဲ့ ဆံထုံးကြီးရယ်။ဒေါ်လေးငုဝါရဲ့ ဆက်ဆီဖြစ်တဲ့ နူတ်ခမ်းထူထူ တွေကို ကြည့်ရင်း က အဲဒီနူတ်ခမ်းထူထူ ထဲ လီးထိုးထည့်ချင်စိတ်ပေါ်လာပါတယ်။ စိတ်ထဲက တွေးနေသလို လီးက လည်း အလိုလိုတောင်လာပါတယ်။ အာ့တာနဲ့ ရေကန်ထဲမှာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ရေကန်ထဲ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါ မျက်နှာနဲ့ ကျွန်တော့် လီးကြီးက တတန်းထဲ ဖြစ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော် ဘာကြံနေသလဲ ဆိုတာ ရိပ်မိတဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါက ကျွန်တော့်ရဲ့ မပျော့မမာ လီးကြီးကို သူမလက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူမ ပါးစပ်နဲ့ လှမ်းငုံလိုက်ပါတယ်။
ဒေါ်လေးငုဝါလည်း ခေသူမဟုတ်ပါဘူး၊ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်လေးထဲ ဖွဖွလေးငုံလိုက်ပြီး လျှာကလေးနဲ့ လီးထိပ်က အပေါက်လေးကို ထိုးထိုးကစားရင်းက တချက်တချက် ပါးလေး ချိုင့်သွားအောင် စုပ်လိုက်တာ လီးထဲ သေးလမ်းကြောင်းမှာ စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ နေအောင် ခံစားရပါတယ်။ နောက်လိးကို ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးတလျှောက်ကို လျှာနဲ့ ရက်ပေးပါတယ်။ ပြီးတော့ ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုလည်း တဖက်တချက်စီ သူမပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံပြီး စုပ်တော့ ယားကျိကျိ နဲ့ သုတ်တောင် လွှတ်ပြစ်ချင်လာပါတယ်။ ကျနော့်လက်တွေက သူ့နားရွက်ကလေးတွေ ပါးလေးတွေကို ပွတ်ပေးရင်း ဇိမ်ခံနေမိပါတယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါက သူမပါးစပ်ထဲ ကျွန်တော့်လီးတန်ကြီးကို ပြန်ထည့်ပြီး နူတ်ခမ်းကိုတင်းတင်း စေ့လို့ ခေါင်းကို ရှေ့နောက်တိုုးရင်း ဂွင်းထုသလို လုပ်ပေးတော့ ကျွန်တော်လည်း အသာလေး ညှောင့်ပြီး သူမပါးစပ်ကို စောက်ပတ်လို သဘောထားပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးနေမိတယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါကို သူမ ပါးစပ်ထဲမှာ ကျွန်တော်ပြီးလို့ ရမလားလို့ မေးတော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း သုတ်ထိန်းဖို့ စိတ်မကူးတော့ပဲနဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါပါးစပ်ကို ပဲ ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးနေမိပါတယ်။ လိုးနေရင်းနဲကမှ ဒေါ်လေး ငုဝါ ရဲ့ ကျက်သရေ ရှိပြီး လှပ တဲ့ မျက်နှာလေးပေါ် လရေတွေ ပန်းထုတ်ချင်စိတ်ပေါက်လာတာနဲ့ သုတ်ထွက်ခါနီးမှာ သူ့ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဒေါ်လေးငုဝါ မျက်နှာတည့်တည့်ကို ချိန်ဂွင်ိးထုပြစ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် လီးထိပ်က ခပ်ပြစ်ပြစ် သုတ်ရေတွေ ဒေါ်လေးငုဝါရဲ့ မျက်နှာ နူတ်ခမ်းပါးပြင် မျက်ခွံတွေ ပေါ်ထွက်ကျကုန်တယ်။ တချို့လည်း ဒေါ်လေးငုဝါရဲ့ ဆံပင်တွေပေါ် ရောက်ကုန်တယ်။ သုတ်ရေတွေ ထွက်ကုန်တာ ကုန်သလောက်ရှိမှ ဒေါ်လေး ငုဝါ ပါးစပ်ထဲ လီးကြီးပြန်ထည့်ပြီး စုပ်ခိုင်းလိုက်တော့လည်း လီးကြီးကို သေခြာစုပ်ပေးပြီး ပြောင်စင်သွားအောင် သူမလျှာကလေးနဲ့ ရက်ပေးပါသေးတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းလေး မောသလို ဖြစ်သွားပြီး ရေပူထဲ ပြန်ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။
“မောင်သူ ငဆိုးလေး၊ တခါထဲ တို့ မျက်နှာတွေရော ဆံပင်တွေရောမှာ ပွကုန်ပြီ။ ခေါင်းလျှော်ပြစ်မှ ရတော့မယ်”
“ဆောရီး ပဲ ဒေါ်လေးငုဝါ ကျွန်တော် စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ ဒေါ်လေးငုဝါ က လီးစုပ်တာ တော်တော်ကောင်းတာပဲ”
“ခစ်ခစ် မြှောက်နေပြန်ပါပြီ၊ သူလုပ်ချင်တာတွေ လုပ်ပြီးတော့ ဟွန်း။ စိုးစိုးလောက်တော့ မကောင်းနိုင်ပါဘူးနော်၊ ခေတ်လူငယ်တွေက ပိုကျွမ်းမှာပေါ့”
“တချို့ ဟာတွေက အတွေ့အကြုံ နဲ့ ပဲ ဆိုင်တာပါ၊ ဒေါ်လေးငုဝါ ကလည်း အဟီး”
“ထားပါတော့ကွယ်၊ ထားပါတော့”
“အတွေ့အကြုံ ဆိုလို့ ဒေါ်လေးငုဝါ က နွယ့်ကို သမီးအရင်းလို ရှစ်တန်းကထဲ က အိမ်မှာ ခေါ်ထားပြီး အတူတူနေခဲ့ကြတာမို့ လို့ နွယ့်အကြောင်းတော့ အကုန်သိမှာပေါ့”
ကျွန်တော်က အဲလို စကားကို စလိုက်တော့ ဘာကြောင့်မှန်းလို့ မသေခြာပေမဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါ မျက်နှာအနေအထား နည်းနည်းလေး တမျိုးဖြစ်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ကျွန်တော်က ဆက်ပြီးပြောမိပါတယ်။
“ဒေါ်လေးငုဝါ ကျွန်တော့်ကို ဘာမှ အားနာစရာ မလိုဘူးနော် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ဖြေပါ၊ နွယ့်မှာ ကျွန်တော့်အရင် က ဘဲရှိခဲ့ဘူးလား”
“ဟင့်အင်း မရှိပါဘူး၊ တို့ သိသလောက်ကတော့ စိုးစိုး ရဲ့ ပထမဦးဆုံး ရီးစားက မောင်သူပါပဲ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ဘာမှ တော့ မဖြစ်ပါဘူး ဒေါ်လေးငုဝါ မေးကြည့်တာပါ”
ခနနေတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရေပူကနေထွက်ပြီး သဘက်ပေါ်မှာ လှဲပြီးနားကြပြန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်က ဒေါ်လေးငုဝါရဲ့ အနောက်ကနေလှဲလို့ သူမနို့ကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်နှယ် နေမိပြန်တယ်။
“မောင်သူရေ စိုးစိုး တို့လည်း ဒီကို မလာကြတော့ ဘူးဆိုရင် တို့ ဟော်တယ်ပဲ ပြန်ကြရအောင် ထင်နော်။ လက်တွေလဲ ပဲကြီးရေစိမ်ဖြစ်နေပြီ”
“ကောင်းသားပဲ ဒေါ်လေးငုဝါ ဟော်တယ်က မွေ့ယာကြီးတွေပေါ်မှာ ဒေါ်လေးငုဝါကို လိုးချင်သေးတယ် အဟိ”
ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ရှာဝါနဲ့ ရေမိုးချိုးပြီး အဝတ်အစားတွေ လဲပြီးတော့ ဟော်တယ်ကို ပြန်ခဲ့ကြပါတယ်။ကျွန်တော်က ဒေါ်လေးငုဝါကို ကျွန်တော်တို့ အခန်းကိုပဲ ခေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါက ရေချိုးပြီး ထမိန်ကို အတွင်းခံမပါပဲ နဲ့ ပြန်ဝတ်ထာလို့ ကသူ့ဖင်လုံးကြီးတွေက တဖက်မြင့်တဖက်နိမ့် လမ်းသွားလိုက်တိုင်း လှုပ်ရှားနေတာကို ကြည့်ရင်းက ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လိုးချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာလို့ပါ။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါကို ဆွဲဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းထူထူတွေကို ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။
“ဒေါ်လေးငုဝါ၊ ဒေါ်လေးငုဝါကို ကျွန်တော် ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်တယ်”
“ကိုယ်တော့ သဘောပါပဲရှင်”
ဒေါ်လေးငုဝါကို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းလိုက်တော့ တင်ကြီးတွေက ကားစွင့်လာပါတယ်။ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီး ခွဆုံက စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးရယ် ဖင်ကြားက ခရေပွင့်ညိုညိုလေးရယ်က ကျွန်တော့် လီးကြီးကို လက်ယပ်ခေါ်နေသလိုပါပဲ။ သူမဖင်ကြီးနောက်မှာ ပဲ ကျွန်တော် မုဆိုးထိုင်ထိုင်လိုက်ပြီးထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ဒေါ်လေးငုဝါ ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲဆွဲ ဆောင့်ပြစ်လိုက်တော့တယ်။ ပုံစံမပြောင်းပဲနဲ့ကို တချီပြီးအောင် ဆွဲပြစ်လိုက်တယ်။ သူလည်းကောင်း ကျွန်တော်လည်း ကောင်းဖြစ်သွားတော့တာပါပဲ။
ကျွန်တော့် အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာပဲ ခနအမောဖြေကြပြီးတော့ ရေပူစိမ်ထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ လိုးထားကြတာနဲ့ ပေါင်းပြီး အိပ်ငိုက်လာပါတယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါက သူ့အခန်းသူပြန်အိပ်လိုက်တော့မယ် ဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်းျ အိပ်ချင်နေတာမို့ လွတ်လိုက်ပါတယ်။ ညနေစာစားမှ ပဲ ပြန်ဆုံကြမယ်လို့ပေါ့။ ဒေါ်လေးငုဝါထွက်သွားတာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။
………………….
ညနေခင်း ကျွန်တော် အိပ်ယာက နိုးတော့ စိုးစိုးနွယ်လည်း ပြန်ရောက်နေပါပြီ။ ရေမိုးချိုး ပြီး လို့ အဝတ်အစားတောင် လဲ ပြီးနေပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ စိုးစိုးနွယ် ကြည့်ရတာ နည်းနည်းတော့ နုံးနေပုံပါပဲ။ ကားလမ်းက လည်း ကြမ်းလို့ နေပူပူ သွားခဲ့ရလို့ နေမှာပါလို့ တွေးလိုက်ပါတယ်။ အဲလို နဲ့ ကျွန်တော်တို့ လေးယောက် ဟော်တယ်က စားသောက်ဆိုင်မှာ ပဲ ညနေစာ စားသောက်ပြီး မနက်ဖြန် ခရီးဆက်ဖို့ အစီအစဉ်ဆွဲ ပြီး ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ပြန်လာခဲ့ကြပါတယ်။
ကျွန်တော်လည်း ဒေါ်လေးငုဝါနဲ့ ကောင်းကောင်းကြီး လိုးထားတာမို့ လူက ပြိုင်းနေပြီး အိပ်ချင်နေပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ လင်မယား အန်နီဗာစတီ ခရီးထွက်လာတာဆိုတော့ ဟော်တယ် ကောင်းကောင်း ကုတင်မွေ့ယာကောင်းကောင်း ပေါ်မှာ ဘာမှ မလုပ်ပဲ ဒီအတိုင်း အိပ်သွားမယ် ဆိုရင် စိုးစိုးနွယ် မသင်္ကာဖြစ် မှာစိုးလို့ သူ့ကိုယ်လေးကို အသာပွေ့ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ကစ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ ခါတိုင်းဆို ကျွန်တော့် အထိအတွေ့ မှာ ပြန်လှုပ်ရှားလာတတ်တဲ့ စိုးစိုးနွယ်တယောက် အေးစက်စက် ဖြစ်နေသလိုပါပဲ။
“မောင်ရယ် ဒီနေ့ တော့ နားကြရအောင်ပါနော် စိုးပင်ပန်းနေလို့ ကားလမ်းက တအားကြမ်းတာပဲ”
“အင်းပါ အင်းပါ စိုး ရယ်”
တကယ်တော့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း နားချင်နေတာမို့ အတော်ပါပဲ ဆိုပြီး လွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ စိုးစိုးနွယ်က ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးပြီးတော့ အသာ ခွေခွေလေး အိပ်လိုက်တာ ခနလေးနဲ့ အသက်မှန်မှန်လေး ရူ ပြီး အိပ်မောကျသွားပါတယ်။
ကျွန်တော်က တော့ အခု မှ မျက်လုံးကြောင် သလို ဖြစ်သွားပါတယ်။ နေ့ခင်းက ဒေါ်လေး ငုဝါ နဲ့ ကောင်းကောင်းလိုး ထားတာ ပြန်တွေးရင်းနဲ့ လီးက ပြန်မာလာပါတယ်။ အခုအချိန်ကတော့ ဒေါ်လေးငုဝါလည်း သူ့လင်နဲ့ အိပ်နေလောက်ပြီ မို့ ကိုယ့်ဘေး အိပ်နေတဲ့ကိုယ့်မိန်းမ ကိုပဲ ကိုယ်ပြန်ကြည့်မိပါတယ်။ ညနေက ရေချိုးပြီးလို့ ဆံပင်ဖားလျှားချထားပေမဲ့ အိပ်ယာထဲရောက်တော့ အိုက်လို့ ဆိုပြီး ဆံပင်ကို အနောက်ဖက်စု ပြီး တလုံးထဲ သားရည်ပင်နဲ့စည်းပြီး ခေါင်းထိပ်ပေါ် ကလစ်နဲ့ ပြန်လှန်ထိုးတင် ထားတော့ စိုးစိုးနွယ်ရဲ့ လည်တိုင်လေးက ရှင်း နေပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့် ရင်ကို ဒိတ်ကနဲခုန်သွားအောင် ဖမ်းစားလိုက်တာကတော့ အဲဒီလည်တိုင်လေး မဟုတ်ပါဘူး။ အဲဒီလည်တိုင်လေး ပေါ်၊ နားရွက်ကလေး အနောက်ဖက် အောက် အနားက အနီမှတ်ကလေးပါပဲ။ ရုတ်တရက် ပိုးကောင်ကိုက် တဲ့ဟာလားလို့ သေခြာ ကြည့်မိလိုက်ပြီးတော့ မှ ဘာအမှတ်လည်းဆိုတာ ကျွန်တော် ချက်ချင်းသိလိုက်ပါတယ်။ အဲဒါက တော့ လပ်ဗဘိုက် လို့ ခေါ်တဲ့ အရာမျိုးပါ။ တယောက်ယောက်က နူတ်ခမ်းနဲ့ အဲဒီနေရာလေးကို စုပ်ထားတာပါ။ တစ်နဲ့ တစ် တောင် ပေါင်းစရာမလိုပါဘူး။ ဒေါ်လေးငုဝါ ယောက်ျား ဦးမိုးဇော် နဲ့က လွဲလို့ ဘယ်သူ ဖြစ်နိုင် အုံးမှာလဲ။ အာ့တာကြောင့် စိုး တယောက် နူံးပြီး အိပ်ချင်နေတာ နေမှာပေါ့။ ဦးမိုးဇော် နဲ့ စိုးစိုးနွယ် လိုးနေတာကို စိတ်ထဲ မြင်ယောင်လာမိပြီး ကျွန်တော့် လီးက ပိုတောင်လာပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို တစောင်းကျောပေးပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ စိုးစိုးနွယ် ရဲ့ ညဝတ်အကျႌလေးက ပေါင်လည်လောက် ရောက်နေတော့ စိုးစိုးနွယ် ရဲ့ ပေါင်လုံးအသားဖွေးဖွေးကို လည်း မြင်နေရပါတယ်။ ကိုယ့်မိန်းမ သူများနဲ့ လိုးလာတာပါလား ဆိုတဲ့ သံသယ စိတ်က ကျွန်တော့် ကာမ စိတ်ကို ပိုကြွလာစေတာကြောင့် အိပ်ယာ ခြေရင်းဘက် အသာလျှောဆင်းရင်း ညဝတ်အကျႌလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ညဝတ်အကျႌလေး ခါးပေါ်လိပ်တင်ပေးပြီးတော့ ဖင်ပြောင်ကြီး ဖြစ်သွားတဲ့ စိုးစိုးနွယ်ကို စောက်ဖုတ်ရက်ပေးချင်စိတ်ပေါက်လာလို့ ပေါင်နှစ်လုံးထပ်နေတဲ့ နေရာက အပေါ်ပေါင်လုံးကို အပေါ်ဘက်ကို အသာတွန်းပြီး ဖြဲလိုက်ပါတယ်။ ညအိပ်ကာနီး ရေမိုးချိုး ထားလို့ ဆပ်ပြာနံ့သင်းသင်းလေး ကို ရနေပါတယ်။ ဟော တွေ့ပြန်ပြီ အနီမှတ်တွေ ပေါင်အတွင်းသားလေးထဲမှာ ရောပဲ။ ဘယ်လောက်တောင် အလိုးခံခဲ့သလဲ မသိဘူး။ ကျွန်တော် မိန်းမ ရဲ့ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို စရက်ပေးနေမိပြီ။ ညှီစို့စို့ အနံ့လေး ရှိတဲ့ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ရောက်လာတော့ သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို နည်းနည်းပို ဖြဲလိုက်ပြီး နုတ်ခမ်းသား ညိုညို တွန့်တွန့်လေးတွေကို လှမ်းစုပ်လိုက်တယ်။
..အား..ရှီး…
မိန်းမ လူးလွန့် ပြီး နိုးလာတယ်ထင်ပါတယ်။ နိုးလာလာချင်းပဲ သူမ စောက်ဖုတ်ကို အရက်ခံနေရတာကို ချက်ချင်းသိလိုက်လို့ သူမလက်နဲ့ ကျွန်တော့်ခေါင်းကို လှမ်းပွတ်ပေးနေပါတယ်။ သူမရဲ့ အပေါ်ပေါင်ကို တွန်းလိုက်တော့ သူမ မှောက်ခုံလေး ဖြစ်သွားတယ်၊ မိန်းမ နိုးနေပြီ ဆိုတာ သိလို့ မိန်းမ ရဲ့ ပေါင်လုံးတွေကို အသာ ဆွဲမထူလိုက်တော့ မိန်းမ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်လျက်လေး ဖြစ်သွားတယ်။ ပါးစပ်က လည်း ငြီးသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်မှာ အရည်လေးတွေ စိုလာပြီလေ။
ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ဖြစ်သွားလို့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အနောက်က နေပဲ အားရပါးရ ရက်ပေးရင်းက လျှာနဲ့ အတွင်းထဲ ထိုးထည့်ပြီး လိုးကြည့်လိုက်တယ်။ လက်တဖက်က လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ စောက်စေ့ကို လည်းဖိပွတ်မွှေပေးတော့ မိန်းမ ဖင်ကြီး တယမ်းယမ်း ဖြစ်လာရတာပေါ့။ ကျွန်တော့လီးကြီးလည်း မတရားတောင်လာတာမို့ မုဆိုးဒူးထောက်ထောင်ရင်းက လီးကြီးကို မိန်းမ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်ပါတယ်။
..ဖျစ်..ဖလွှတ်…စွိ…
..အား..ရှီးး..ကျွတ်စ်….
..ဖွတ်…ဖတ်….ဖွတ်..ဖတ်
မိန်းမ ပေါင်ရင်း နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး တအားဆောင့်လိုးနေမိပါပြီ။ မိန်းမ လည်း အရှိန်ရပြီး စိတ်ကြွလာတယ်ထင်ပါတယ်။ ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန် ပြန်ပြန် ကော့ပြီး အဆောင့်လိုးခံနေပါတယ်။
တနေ့ခင်းလုံး ဒေါ်လေးငုဝါနဲ့ လိုးခဲ့တာမို့ တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်အောင် ကြာနေရပါတယ်။ မိန်းမ လည်း နည်းနည်းတော့ ကြာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူမ က ကျွန်တော့်ထက် အရင်ပြီးသွားတာ သိလိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မပြီးနိုင်ပဲ ဒူး နာလာတာမို့ ခနနားလိုက်ပါတယ်။
..မောင် မပြီးသေးဘူး မလား ..လာ ..စို စုပ်ပေးမယ်..
ဆိုလို့ ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက်သွားပီး ကုတင်ခေါင်းရင်းက ဟက်ဘုတ် ကို ကျော်မှီပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ မိန်းမ က ကျွန်တော့် ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ တွားဝင်လာပြီး သူမ လက်ကလေးနဲ့ ကျွန်တော့် လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ခေါင်းိကို ငုံ့ကာ စုပ်ပေးပါတော့တယ်။ နူတ်ခမ်းကို ကျွန်တော့် လီးတန်ပေါ်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ ပြီးစုပ်နေတဲ့ မိန်းမ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီးတော့ သူမ ပါးစပ်ထဲ လီးကို အသာ ချော့လိုးနေမိတယ်။ မိန်းမ ပါးစပ်က တစစ်စစ် နဲ့ စုပ်အားကြောင့် ကျွန်တော့လီးကြီးလည်း ရေရည်မထိန်းနိုင်တော့။ မိန်းမ ပါးစပ်ထဲ လရေတွေ တဖြုတ်ဖြုတ် ပန်းထည့်ရင်း ပြီးသွားပါတော့တယ်။ မိန်းမ ကတော့ အိပ်ယာပေါ် မကျရအောင် တဂွတ်ဂွတ်နဲ့ မျို ချပါတယ်။ မိန်းမ က ပျော့ သွားတဲ့ လီးကြီးကိုတောင် သန့်စင်သွားအောင် လျှာနဲ့ လိုက်ရက် ပေးပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျွန်တော်လည်း အိပ်ယာပေါ် ပြန်လျှောချရင်း ပက်လက်လေး နားလိုက်သလို မိန်းမ ကလည်း သူ့ပါးကို ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်ပေါ် ကပ်ပြီး နားနေပါတယ်။ပြီးမှ
“ဟွန့် ညကြီး သန်းကောင် ဘာတွေ အိပ်မက် ပြီး ထ လီးတောင်ရတာလဲ မောင်”
“အင်း တောင်စရာ အကြောင်းရှိလို့ပေါ့ စိုးရာ”
မိန်းမ ကပထမ အလဘသလာဘလို ပြောလိုက်ပေမဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ လေသံနဲ့စကားကြောင့် ချက်ချင်းခေါင်းထောင်ထ ပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။
“ဘာအကြောင်းလည်း မောင်ရဲ့”
လို့ မေးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခုရှုတ်မှ နောင်ရှင်း၊ ပြဿနာ တခုကို ရင်ထဲ မအောင်းထားချင်တာနဲ့ အသံကို အေးအေးဆေးဆေး ဖြစ်အောင် စိတ်ကို ထိန်းပြီးပြောလိုက်ပါတယ်။
“စိုး နဲ့ ဦးမင်းဇော် တို့ ဖြစ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားပလဲ”
“ဟင်”
မိန်းမ မျက်နှာ က တစော္ဆ သရဲ တွေ့လိုက် ရသလို ပြူးပြဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။
စိုးစိုးနွယ် နှင့် ဦးမင်းဇော်
“မောင် စိုး ရှင်းပြပါရစေအုံး ”
ငိုမဲ့ မဲ့ နှင့် မျက်နှာ တအားပျက်နေတသာ စိုးစိုးနွယ်ကို ကျွန်တော်က အသာဆွဲဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲ သွင်းလိုက်ရင်း က ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သတ်ကာ၊
“စိုး မောင့်ကို ဘာမှ ရှင်းပြနေစရာ မလိုဘူး၊ မောင် အားလုံးကို ခွင့်လွတ်တယ်။ စိုး တို့ ဘယ်တုန်းက စဖြစ်ပြီး ဘယ်လို ဖြစ်ခဲ့ကြတယ် ဆိုတာကိုပဲ မောင့်ကို အသေးစိတ်ပြောပြအာ့တာပဲ နားထောင်ချင်တယ်”
စိုးစိုးနွယ်က ကျွန်တော် တကယ်ပြောတာလား သူ့ကို လှည့်ကွက်ဆင်နေတာလား ဆိုတာကို ဇဝေဇဝါနဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။ ကျွန်တော် တကယ်ပြောနေမှန်း ရိပ်မိတော့မှ၊
“စိုး ပြောပြပါ့မယ်မောင်ရယ်၊ စိုးပြောပြတာ နားထောင်ပြီးရင် စိုးကို မောင် ကြိုက်တဲ့ အပြစ်ဒဏ်ပေးပါစိုးခံပါ့မယ်”
“အဲဒါတွေ မလိုပါဘူး စိုးရယ်၊ မောင်လည်း အပြစ်ကင်းစင်တဲ့သူ မဟုတ်ပါဘူး၊ အဲတော့ စိုးပြောစရာရှိတာသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော”
စိုးစိုးနွယ်က သူနှင့် ဦးမင်းဇော်တို့ အဖြစ်အပျက်ကို ပြောပြပါတယ်။ စာဖတ်သူတွေ ဖတ်လို့ကောင်းကောင် စိုးစိုးနွယ် အပြောလေး နဲ့ ပဲ ရေးပြလိုက်ပါမယ်။
..
စိုး ရှစ်တန်းရောက်တော့ စိုးမိဘတွေက အစိုးရအရာရှိ အနေနဲ့ တမြို့ပြီး တမြို့ပြောင်းနေရတာ ခလေး ပညာရေး ထိခိုက်တယ် ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှာ ဒေါ်လေး ငုဝါတို့ နဲ့ ထားခဲ့တော့တယ်။ ဒေါ်လေးငုဝါက မေမေ့ညီမ အရင်း၊ သူနဲ့ လေးလေးမိုးဇော် တို့က အိမ်ထောင်ကျတာ ၅နှစ်လောက်ရှိပြီး ခလေး မရကြဘူး။ အဲတော့ လည်း စိုးကို သမီးအရင်းတယောက်လို ချစ်ကြတယ်။ စိုးငယ်ငယ်လေး ကတည်းက သူတို့ အိမ်ဝင်လိုက် သွားအိပ်လိုက်ပါပဲ။ စိုး မိဘတွေ နယ်ရောက်လို့ တီလေးငုဝါ တို့ လာလည်ကြရင်လည်း သူတို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ ကြားထဲ ခေါ်သိပ်တာ။ အဲတော့လည်း စိုး ရှစ်တန်းလောက်ရောက်တော့ သူတို့ အိမ်မှာ နေခဲ့ရမယ်ဆိုတော့ ဘာမှ မထူးခြားဘူးလေ၊ ကိုယ့်အိမ် ကိုယ့်အဖေအမေလိုပဲ သဘောထားနေခဲ့တာပေါ့။ စိုးက ရတန်းလောက်ကတည်းက ရာသီလာခဲ့တာ ဆိုတော့ တီလေးငုဝါက စိုးကို ခလေး မဟုတ်တော့ဘူး ဆိုပြီး စိုး အတွက် အခန်းလေး သတ်သတ် တခန်းထားပေးခဲ့တယ်။ လေးလေးဇော် က အစိုးရအလုပ်၊ တီလေးက ဆိုင်ဖွင့် ဆိုတော့ မနက်ဆို တီလေးက ဆိုင်သွား၊ လေလေးဇော်က အလုပ်သွားရင်းက စိုး ကို ကျောင်းဝင်ပို့၊ ကျောင်းဆင်းရင် လေးလေးဇော်က လာကြိုပြီး တီလေး ဆိုင်ချပေးပြီး ရုံးပြန်သွား၊စိုးက တီလေး ဆိုင်မှာ ကူရောင်း အဲမှာ ပဲ စာကြည့် ညနေ တီလေး ဆိုင်သိမ်းမှ အိမ်အတူတူ ပြန်လာကြတာ။
အဲလို နဲ့ ရှစ်တန်းအောင်ပြီး ကိုးတန်းရောက်လာခဲ့တယ်။ တနေ့ ဖြစ်ချင်တော့ တီလေး ဆိုင်မှာ ဆိုင်ကူသိမ်းရင်းက ချော်လဲတာ ခြေကျင်းဝတ်လည်ပြီး အရိုးနည်းနည်းအက်သွားတယ်။ ခြေကျင်းဝတ်မျာ ကျောက်ပတ်တီး စည်းလိုက်ရပြီး ခြေထောက်လည်း ထောက်မရတော့ ဂျိုင်းထောက်နဲ့ သွားရတယ်။ မနက်အသွားမှာတော့ လေးလေးဇော်က ကျောင်းတံခါးဝ နဲ့ အနီးဆုံးနေရာကို ရောက်အောင်သွားကားရပ် ပေးပြီး စိုးကို ဂျိုင်းထောက်နဲ့ ဖြေးဖြေး သွားစေတယ်။ လာကြိုတဲ့ အချိန်မှာသာ ကျောင်းသားတွေက ကျောင်းဆင်းချိန်ဆို အရမ်း ဝရုံးသုံးကား တိုးခွေ့ ပြေးတတ်လို့စိုးကို တွန်းမိတိုက်မိ မှာစိုးလို့ ကျောင်းအဝက အုပ်ခုံမှာ ပဲ ထိုင်စောင့်နေလို့ လေးလေးဇော်က ပြောတယ်။ စိုးလည်း အဲဒီနေရာကပဲ စောင့်နေလိုက်တယ်။ လေးလေးဇော်က ကျောင်းသား နည်းနည်း ရှင်းတဲ့ အချိန်မှ ရောက်လာတယ်။ ကားကို ပတ်ကင်မှာ ရပ်ပြီးတော့ စိုး ဆီ လျှောက်လာတယ်။ စိုးက လွယ်အိပ်တဖက် ဂျိုင်းထောက်တဖက်နဲ့ ကို လွယ်အိပ်နဲ့ ဂျိုင်းထောက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ဒီမှာ ခနစောင့် ဆိုပြီး ကားဆီ ပြန်သွားထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ပြန်လာပြီး စိုးကို ဒူးခေါက်ကွေးက နေတဖက်ဂျိုင်းအောက်ကနေ တဖက်မပြီးတော့ချီသွားတယ်။
“အို လေးလေးဇော်က လည်း စိုး လျှောက်နိုင်ပါတယ်”
“နေပါဟာ ဒီလောက်ကလေး တော့ငါသယ်နိုင်ပါတယ်”
လေးလေးဇော် က အဲဒီတုန်းက အသက်သုံးဆယ့်ငါးလောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ လူက ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း အားကစားလုပ်လို့ လက်မောင်း ရင်ဘတ်တွေက လည်း မာတင်း တောင့်ခိုင်နေတာ စိုးကိုယ်လုံးလေး လောက်က တော့ အေးဆေးပဲ၊ မချီသွားလိုက်တာ။ တခုပဲ ကျောက မထားတဲ့ သူ့လက် ရဲ့ လက်ဖျားက စိုးရဲ့ ဂျိုင်းအောက်က ဝင်ပြီး ရင်သား အောက်ခြေလေးကို လာထိနေတယ်။
နောက်နေ့လည်း အဲလိုပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်ဖျားက အရှေ့ နည်းနည်းချင်းတိုးလာသလိုပဲ။ စိုးကလည်း အပျိုဖေါ်ဝင်စ ဆိုတော့ နို့ကလေး က စပြီး မို့ဖေါင်းဖေါင်းလေး ဖြစ်နေပြီ အကြမ်းပုဂံလုံးလေးထက်တော့ သာသာလေး ကြီးနေပါပြီ။ တီလေးက ဘရာဇီယာ ဝတ်လို့ ရပြီ ဆိုပြီး ဝယ်ပေးထားလို့ ယိုးဒယား ဘရာ အသား ပျော့ပျော့လေး ဝတ်ထားတော့ လေးလေးဇော်လက်ချောင်းက ရင်သားကို တိုက်ရိုက်လာထိသလို ကို ဖြစ်နေတာ။ စိုး ဘယ်လို မှ ငြင်းလို့ မရဘူး၊ မချိီပါနဲ့ ပြောလည်း မရဘူး၊ လေးလေးဇော်က ကိုယ့်အဖေ လို ဖြစ်နေတာဆိုတော့ သူ့စေတနာကို သဘောပေါက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်ကြီးက တနေ့ထက် တနေ့ စိုး ရင်သားလေး ပေါ် မှာ ပိုပို ရောက်လာသလိုပဲ၊ နောက်ပြီးတော့ ကားပေါ်မှာ နေရာချပေးရင် ပိုဆိုးတယ်။ သူ့လက်ဖဝါးတခုလုံးက စိုးရင်သားလေး တဖက်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်သလိုပဲ၊ ဒူးခေါက်ခွေကို အရင်ချပြီး ထိုင်ခုံပေါ်မှာ စိုးကို အသားကျနောင် လုပ်ပေးနေတဲ့ အချိန်မှာ ကျောက ချီထားတဲ့ လက်က မဖယ်ပဲ လက်ဖဝါးက စိုး ရင်သား တဖက်ကို အုပ်ကိုင်ထားတယ်။ တခါတလေ သာသာလေး ညှစ်ပေးသလို ပဲ။ စိုးကလည်း အပျိုပေါက် ဖြစ်ပြီး မိန်းခလေးသဘာဝ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် ကို ရင်ခုံတဲ့ အချိန်။ အဲလို အသားချင်း ဖိကပ်မိတော့ မာကြော ကျစ်လစ်တဲ့ ကြွက်သားတွေနဲ့ ဆိုတော့ ကိုယ့် တီလေး ယောက်ျား ပေမဲ့ ရင်တွေ ခုံ ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေမိ တာပေါ့။ စိုးကို ကြက်ကလေး ငှက်ကလေး လိုလည်း ပွေ့ချီသွားနိုင်တော့ သူ့လက်ပေါ်မှာ စိုးလည်း သာယာမိသလိုပဲ။ ကျောက်ပတ်တီးက လည်း တလလောက် စည်းထားရမယ်ဆိုတော့ တပတ်လောက် ကားဆီ ချီခေါ်သွားပြီးတဲ့ နောက် စိုးလည်း မငြင်းတော့ဘူးလေ။ အသားကျသလို ဖြစ်သွားတာ၊ အသားမကျတာက လေးလေးဇော် လက်ချောင်းတွေ၊ တနေ့ထက်တနေ့ ရင်သားလေးပေါ် ရောက်လာရာကနေ တနေ့တော့ လက်ခလည်ထိပ်က နို့သီးခေါင်းနေရာလေးကို လာဖိတယ်၊အရင်တုန်းက တော့ မတော်တဆ လို့ ထင်ခဲ့တာ အခုကတော့ တမင်လုပ်တာမှန်း သိသာတယ်လေ၊ စိုး တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းတွေ ထသလို ဖျဉ်း ကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်။ မျက်နှာတခုလုံး ရဲနေမှာထင်တယ်။ မျက်နှာမှာ ပူနွေးနွေးတောင် ဖြစ်နေရတယ်။ စိုး ပေါင်ခွဆုံ မှာလည်း စိုတိုတို ဖြစ်သွားတယ်။ နောက်တော့ အိမ်သာထဲ အပေါ့သွားရင်း ကြည့်မိတာ ပင်တီခွဆုံလေးမှာ စိုးရဲ့ အရည်ကြည်လေး တွေ နဲ့ ကွက်ပြီး စိုရွဲနေတယ်။ အဲလို က နောက်ပိုင်း နေ့တိုင်းလိုလို ဖြစ်လာတာ၊ စိုးလည်း မသိမသာ သာယာ မိနေတော့ မငြင်းဆန်မိခဲ့ဘူး။
တီလေး ဆိုင်ရှေ့မှာ ကျရင်တော့ ကားကို ရပ်ပေးပြီး စိုးဘက်က တံခါးကို အပြင်ကနေလာဖွင့်ပေးတယ်။ စိုးကို ကားပေါ်က အပြင်ထွက်ဖို့လောက်ပဲ အကူညီပေးတယ်။ ပြီးတော့ စိုးလွယ်အိပ် ယူပြီး ဆိုင်က ကောင်တာပေါ်မှာ သွားတင်ထားပေးတယ်။ စိုးဘာသာ ဂျိုင်းထောက်နဲ့ ဆိုင်ထဲ ဝင်လာရတယ်။ ဆိုင်ပိတ်ရက် တွေမှာ တော့ တီလေးက အိမ်မှာ ရှိတာမို့ စိုးကို ကြိုပြီးရင် အိမ်ကို လာပို့ပေးရတယ်။
ဆိုင်ပိတ်ရက် တနေ့ မှာ စိုးဘဝ ရဲ့ အပြောင်းအလဲ တခု ဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒါက စိုးကို ကြိုပြီး အိမ်ကို သွားပို့တဲ့ အချိန်မှာ တီလေးက ခေါ်ပြီး သူ သူငယ်ချင်းတယောက် နဲ့ ဈေးခနထွက်သွားကြောင်း၊ စိုး အတွက် စားစရာတွေ ဘာလုပ်ထားကြောင်း သူ ညနေ မစောင်းခင် ပြန်ရောက်လာမယ် ဖြစ်ကြောင်း ဖုံးခေါ်ပြောတယ်။ လေးလေးဇော် လည်း ကြားတယ်လေ။ အဲတော့ အိမ်ကို ရောက်တဲ့အချိန်မှာ အိမ်ရှေ့ ပေါ်တီဂိုရှေ့ရပ် တော့ ထုံးစံအတိုင်း ကားမောင်းတဲ့ ဘက်က နေ ဆင်းလာပြီး စိုး ထိုင်နေတဲ့ တံခါးကို လာဖွင့်တယ်။ ခါတိုင်း ဆိုရင် တံခါးဖွင့်ပေးပြီး စိုးအားပြုလို့ ရအောင် သူ့လက်ကို ပေးပြီး ဆင်းခိုင်းလေ့ ရှိတယ်။ ဒီနေ့တော့ တံခါးဖွင့်ပြီး တော့ သူက စိုးကို လက်နှစ်ဖက် ဆန့်ပြီး ဂျိုင်းက နေမချီဖို့ လုပ်တယ်။ စိုး က ဟာ လေးလေးဇော်က လည်း စိုး ကလေး မဟုတ်ပါ ဘူး ဆိုတာ မရဘူး၊ အတင်းမပြီး သူ့ပုခုံးပေါ်ထမ်းလျှက် အိမ်ဆီခေါ်သွားတယ်။ စိုးရင်သား လေး တွေ သူ့ရင်ဘတ် ပုခုံးတွေနဲ့ ဖိမိ ပွတ်မိတာပေါ့။နောက် ပုခုံးပေါ်တင် ထမ်းသွားတော့ စိုးဂါဝန်ပေါ်က သူ့လက်ဖဝါး ကြီးက စိုး တင်လုံးလေး တွေကို အုပ်ကိုင် ဖိညှစ်သွားသေးတယ်။
စိုးကို ထမ်းလျှက်နဲ့ သူ့လက်တဖက်နဲ့ သော့ဖွင့် တံခါးတွန်း ဝင်ပြီး ခြေဖနှောင့် နဲ့ တံခါးကို ကန်ပိတ်ခဲ့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စိုးကို ဆိုဖာပေါ် အသာလေး ချ ထိုင်စေတယ်။ စိုးလည်း ဆိုဖာပေါ်ထိုင်မိရော အမှတ်မထင်ပဲ စိုး နှုတ်ခမ်းကို လေးလေးဇော်က သူ့နူတ်ခမ်း နဲ့ စုပ်နမ်း ပြစ်လိုက်တယ်။ စိုးတကိုယ်လုံး လည်း တုံရီနေတယ်။ ရင်တွေလည်း ခုံလိုက်တာ မပြောနဲ့တော့၊ ကားပေါ်မှာ ကတည်းက စိုး ပေါင်ခွဆုံလေးက စိုနေပြီလေ။ လေးလေးဇော်က စိုး နူတ်ခမ်းလေးကို သကြားလုံး များ မှတ်နေသလားမသိဘူး စုပ်တာ ရက်တာ အာ ၊ စိုး တကိုယ်လုံးလည်း သွေး တွေ ဆူပူပြီး ဗြောင်းဆန်နေပြီ၊ စိုးလည်း ကိုယ့်ဘာသာ တောင် ကိုယ်မသိလိုက်ပဲ နဲ့ မျက်လုံး မှိတ်ပြီး လေးလေးဇော် နူတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းနေမိတယ်လေ။
လေးလေးဇော် လက်တွေကလည်း ကျွမ်းသလား မမေးနဲ့ စိုး နဲ့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေတုန်းမှာပဲ စိုး အကျႌနှီပ်ကြယ်သီး တွေ တေဖြောက်ဖြောက် ပြုတ်သွားပြီး ကျောက ဘရာဇီယာ ဂျိတ်လည်း ပြုတ်သွားတယ်။ အဲဒါကို အောက်ကနေ သူ့လက်လျိုပြီး စိုး ရင်သားလေး တွေကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေပြီလေ။ စိုးလို အပျို ပေါက်မ လေး၊ ယောက်ျား တယောက် အထိအတွေ့ကို တခါမှ မခံဘူးတဲ့ အစိမ်းမကလေးကို အခု ပေါ်တင်ကြီး နို့တွေပေါ် အုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ရင်းက နို့သီးခေါင်း အကျိတ်နေရာလေးကို ဖိချေတော့ အားကနဲ တောင် အော်လိုက်မိတယ်။
စိုး အော်လိုက်သံကြားမှ လေးလေးဇော်က စိုး အင်္ကျီနဲ့ ဘရာဇီယာကို အသာချွတ်ပြီး ဆိုဖာပေါ် စိုးဘေးကို တင်လိုက်တယ်။ သူက စိုးထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လို့ပေါ့။ စိုးတော့ ရှက်လွန်းလို့ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားမိတယ်။ စိုး နို့သီးခေါင်းနေရာလေး စိုစို စွတ်စွတ် ပူနွေးနွေး ခံစားရလို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ လေးလေးဇော်လေ၊ စိုးနို့သီးခေါင်းကလေး တွေကို စို့နေတယ်။ စိုး နို့သီးခေါင်းက အဲဒီတုံးက ရှိတောင် မရှိဘူးထင်ရတယ် ပန်းရောင် ရင့်ရင့်အဝိုင်းလေး ထိပ်မှာ အရောင် ရင့်ရင့် အသီလေး အထဲ ချိုင့်ဝင်နေသလိုလေးပဲ။ အဲဒါလေးကို လေးလေးဇော် စို့နေတာနဲ့ပဲ အပြင်ကို ငုတ်တုတ် သေးသေးလေး ထောင်ထွက်လာခဲ့ရတယ်။ စိုးရဲ့ ရင်သားတွေက အခုလို လုံးလုံး ဝိုင်းဝိုင်း တွေတောင် မဟုတ်သေးဘူး၊ ကတော့ လို ပိရမစ်လိုထိပ်ကို ချွန်နေတာပဲ ရှိသေးတယ်။ နည်းနည်းတော့ ဖောင်းဖောင်းလေး နေတာပေါ့လေ။
စိုး အဲလို နို့စို့တာ တခါမှ မခံဘူးတော့ ခါးကို ကော့တက်သွားတာပဲ၊ နို့သီးခေါင်းနေရာ မှာလည်း စစ်စစ် စစ်စစ် နဲ့ ခံစားရတယ်။ နို့မရှိပေမဲ့ အထဲက တခုခု က ထွက်ဖို့ တွန်းအားပေးနေသလို ခံစားနေရတယ်။ စိုး လက်တွေက ခေါင်းငုံပြီး နို့စို့နေတဲ့ လေးလေးဇော် ခေါင်းကို သွားကိုင်ထားမိနေတယ်။ လေးလေးဇော်က နို့တွေကို ကုံးစို့ရင်းက လက်တဖက်က စိုးခါးလေးကို သိုင်းဖက်ထားရင်း နဲ့ နောက်လက်တဖက်က စိုး ရဲ့ ကျောင်းစိမ်း ဂါဝန် အောက် ပေါင်နှစ်လုံး ကြားက နေတိုးဝင်လာပြီး စိုးပေါင်ခွဆုံ ကိုလာအုပ်ကိုင်တယ်။ စိုး ပေါင်ခွဆုံ မှာက ပင်တီတခုလုံး အရည်တွေ ရွဲနေပြီလေ။ရှက်လိုက်တာ။ လေးလေးဇော်က ပင်တီပေါ်ကနေပဲ သူ့လက်ဖဝါးကြီး နဲ့ ပင့်ပြီး စိုး အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို ကိုင်ဖွဖွလေး ဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး ပွတ်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ ပင်တီ ရဲ့ ပေါင်ရင်းအပေါက် သားရေမြော့ကြိုး ကနေ သူ့လက်ချောင်းကြီး တိုးဝင်လာပြီး စိုး ပိပိလေး ကို တိုက်ရိုက်ကြီး လာပွတ်ပေးတယ်။ စိုး စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို သူ့လက်ထိပ်နဲ့ လျှောတိုက် ပွတ်ပေးရင်းက အကွဲကြောင်း ထိပ်နားလေးက အစေ့နေရာလေးကို ဖိပွတ်လိုက်တော့ စိုး တကိုယ်လုံး ပူကနဲ ဖြစ်ပြီး အစေ့နေရာလေးက လည်း ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ စိုးတကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားပြီး သေးပေါက် ချချင်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ စိုးလက်တွေကလည်း လေးလေးဇော် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို တအားဆုပ်ကိုင် ထားလိုက်မိတယ်။
တကယ်တော့ စိုး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတာလေ။ အဲတုန်းက မသိဘူး၊ တခုခု တော့ ဖြစ်သွားတယ် ဆိုတာပဲ သိလိုက်တယ်။ လေးလေးဇော် ကတော့ သိတာပေါ့။ ဘာမှ မလုပ်တော့ပဲ စိုး ကိုယ်လုံးလေး ပျော့သွားတဲ့အထိ အသာငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ သူ့လက်ကို စိုး ပင်တီထဲ က ပြန်ဆွဲယူလိုက်ပြီး စိုး နို့တွေကို စို့နေတာက လည်း ရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့စိုးရဲ့ ရှေ့မှာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တယ်။ စိုးက သူ့ကို မော့ကြည့်တော့ သူဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချပြစ်လိုက်တယ်။ အောက်မှာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလည်း မဝတ်ထားဘူး။ အကြောပြိုှုင်းပြိုင်းထ နေပြီး ထိပ်ဖူးကြီးက မိုပွင့်လို ကားကားကြီး ခရောင် အရောင်ပြောင်လို့၊ ထိပ်မှာ အကွဲကြောင်းကလေးနဲ့ အရည်ကြည်လေး စို့လို့၊ နေတဲ့ လီးတန်ကြီးက စိုးရဲ့ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ စိုး ကို တည့်တည့်ကြီး ချိန်လို့လေ။
လေးလေးဇော်က ရှေ့တလှမ်းတိုး လိုက်တော့ သူ့ထိပ်ဖူးကြီးက စိုး နူတ်ခမ်းကို လာထိတယ်။ ထိပ်မှာ သီးနေတဲ့ အရည်ကြည်လေးက စိုး နူတ်ခမ်းမှာလာစိုတယ်။ လေးလေးဇော်က စိုး လက်ကလေးကို မပြီး သူ့လိင်တန်ကြီး ပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်တယ်။ စိုးလည်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်၊ နွေးနွေးကြီး၊ မာလို့၊ သွေးကြောတွေက ဖုထစ်လို့၊ စိုး ရဲ့ ခေါင်းနောက်ဖက်ကို လေးလေးဇော်က ကိုင်ထိန်းထား ရင်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို ကော့ထိုး လိုက်တယ်။ စိုးလည်း ပါးစပ်ကို ဖွင့်ပေးလိုက်မိတယ်။ ဒစ်ဖူးကြီးက စိုး နူတ်ခမ်းလေးကိုအတင်းတွန်းထိုးရင်း ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတယ်။ စိုးလည်း ခေတ်သစ်လူငယ်မို့ ဒါက ဘာလုပ်တာလဲဆိုတာတော့ သိပါတယ်။ စိုး ဘာသာ စိုးလည်း မသိပဲ နဲ့ လေးလေးဇော် ဟာကြီး ကို စုပ်နေလိုက်မိတယ်။ စုပ်ရင်း စုပ်ရင်း နဲ့ အရသာ တွေ့လာသလိုပဲ၊ တခုပဲ တချက်တချက် လေးလေးဇော် ထိပ်ဖူးကြီးက စိုးအာဂေါင်ကို လာထိုးမိလိုက်ရင် သာ အသက်ရှု မှားမှား သွားရတယ်။ လေးလေးဇော်က နောက်တော့ သူ့ဟာကြီးကို စိုးပါးစပ်ထဲ အသွင်းအထုပ်လုပ်တာ မြန်လာတယ်။ အသက်ရှုသံလည်း ကြမ်းလာတယ်။ သူ့ဟာကြီးကလည်း ဖောင်းတင်း ပြီး စိုးပါးစပ်လေး ထဲ ပြည့်လာသလိုပဲ။ နောက်တော့ ဆပ်ကနဲ ထိုးထည့်လိုက်တာ စိုးလည်ချောင်းထဲကို ထိပ်ဖူးကြီး ဝင်ပြီး တစ်သွားတယ်။ ပူပူနွေးနွေး အရည်တွေလည်း သူ့ဟာကြီးထဲက ထွက်လာတယ်။ စိုး အသက်ရှုလို့မရတော့လို့ သူ့ဟာတွေကို အတင်းမျိုချပြစ်ရတယ်။ သူ့ဟာကြီး နည်းနည်းပျော့သွားမှ စိုးလည်ချောင်းကနေ ထွက်သွားလို့ အသက်ကို အားရပါးရ ရှုရတော့တယ်။
လေးလေးဇော် က စိုးပါးစပ်ထဲက သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးတော့ စိုးရဲ့ဘေး၊ ဆိုဖာပေါ်မှာ ခြေပြစ်လက်ပြစ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး အမောဖြေနေရင်းက၊
“ဆောရီး စိုး ရယ် လေးလေးဇော် အရမ်း တင်းသွားလို့ မထိန်းနိုင်ဘူး ဖြစ်သွားရတယ်”
လေးလေးဇော်က သူ့လရည်တွေ စိုး ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်မိတာကို တောင်းပန်တာ၊ စိုးကတော့ ရှက်ပြီး မျက်နှာ ဘယ်လို ထားရမှန်းမသိလို့ ဆိုဖာနောက်မှီကို ခေါင်းလှန်တင်ပြီး မျက်စေ့ကို ပိတ်ထားလိုက်မိတယ်။
စိုးနူတ်ခမ်းအေးကနဲ ဖြစ်လို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ လေးလေးဇော်က စိုး နူတ်ခမ်းတွေကို စနိုးတာဝါ လေး နဲ့ သုတ်ပေးနေတယ်။ စိုး မျက်လုံးတွေ ပြန်မှိတ်ထားလိုက်တော့ လေးလေးဇော်နူတ်ခမ်းကြီးက စိုး နူတ်ခမ်းပေါ်လာဖိကပ်စုပ်နမ်းနေတယ်။ သူ့လက်ကြီးတွေက စိုးရဲ့ ဂါဝန်အောက်လျိုပြီးတော့ ပင်တီလေးကို ဆွဲချျွတ် ယူသွားတယ်။ သူ့ပါးစပ်ကြီး နဲ့ စိုးရဲ့ အပျို နို့ကလေး တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စို့ ပြန်ရော။ စိုးလက်တွေနဲ့ သူ့ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ထားမိတယ်။
လေးလေးဇော်က စိုး နိ့လေးတွေကို တဖက်စီ တလှည့်စီ စို့ပေးနေရင်း ကမှ လက်တဖက်က စိုးဂါဝန်အော်က လက်လျိုပြီး စိုးစောက်ဖုတ်လေးကို ပြန်နိူက်ပြန်ရော။ သူ့လက်ထိပ်ကလေးနဲ့ စိုး စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ခြေတော့ စိုး မခံနိုင်ဘူး ကော့တက်လာရတာပေါ့။ စိုး ပိပိလေး ထဲ စောက်ရည်တွေ တအားရွဲနေတော့မှ သူက စိုး ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို နေရာဝင်ယူတယ်။ စိုးတော့ ရှက်လို့ မျက်လုံးမှိတ်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ လေးလေးဇော် လီးကြီးက စိုးပိပိလေးကို တိုးဝင်လာတော့ နာလွန်းလို့ အော်ပြီး လေးလေး ဇော် ရင်ဘတ်ကို တွန်းပြစ်ဖို့ကြိုးစားသေးတယ်။ လေးလေးဇော်က အသာလေး ချူပ်ထားပြီး စိတ်လျော့လိုက် စိုး လေး ခနလေးပဲ နောက်ဆို အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ် ဆိုပြီး ပြောတယ်။
အဲဒီနောက်တော့ လေးလေးဇော် က စိုးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးတော့ တာပါပဲ၊ စိုး တကိုယ်လုံး တိမ်ထဲကို မြှောက် နေသလို ခံစားရတယ်။ လေးလေးဇော်ကို လည်း အတင်းဖက် ပြီး ကုတ်ခြစ်နေမိတယ်။ စိုး နောက်တခါ ပြီး တော့ မှ လေးလေးဇော် က သူ့ လရည်တွေကို စိုး စောက်ဖုတ်လေး ထဲ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတယ်။
အဲဒီ နောက်ပိုင်း တော့ စိုး တို့ လည်း သောက်လို့ မပြေတဲ့ ဆားငံ ရည် လိုပဲ၊ မကြာ မကြာ၊ လိုးဖြစ် ကြ တော့ တယ်။ နောက်ပိုင်း ဒေါ်လေး ငုဝါ က ရိပ် မိသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူက လေးလေးဇော် ကို ရော စိုး ကိုရော ချစ်တော့ ဘာမှ တော့ ပြဿနာ မတက်ပါဘူး။ စိုး ကို ပဲ ကိုယ်ဝန်မရအောင် ဂရု စိုက်ဖို့ မှာတယ်။ နောက် တော့ စိုး တက္ကသိုလ် ရောက်တော့ ကိုယ်နဲ့ ရွယ်သူ ချစ်သူ ရှာဖို့ ပြောတယ်၊ စိုး ဘဝ ကို ဒီလို ကြီး မနစ်မွန်းစေချင် ဘူး လို့ လည်း ပြောတယ်။ ဒေါ်လေး ငုဝါ ရဲ့ တကယ့် စိတ်ရင်း ကို လည်း စိုး က သိတယ်လေ၊ စိုး ကို သူက သမီးလို ချစ်တာ ဆိုတော့ သူ ပြောတာကို စိုး က နားထောင်ပါတယ်။ မောင် နဲ့ တွေ့ တော့ လည်း စိုး က မောင့် ကို တကယ် ချစ်သွားခဲ့တာပါ။ စိုး တွေ့ ကရာလူကို ယူမယ် ဆိုပြီး လုပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒေါ်လေး ငုဝါ ကို တောင် စိုးက ပြောခဲ့ ပါသေးတယ်။ စိုး တကယ်ချစ်တဲ့ လူ မတွေ့ရင် တော့ ဒီဘဝ အပျိုကြီး ဘဝ နဲ့ ပဲ နေသွားတော့ မယ်လို့ ။
အဖြစ်အပျက် ကတော့ ဒါပါပဲ မောင်ရယ်၊ မောင်နဲ့ ရပြီးမှ ဖြစ်ခဲ့တာ အခု ပထမဆုံး အကြိမ်ပါပဲ၊ ဒီနေ့ ခရီးသွား ရင်း နဲ့ လေးလေး ဇော် က စလာတော့ အရင်ကတည်း က ရှိထားခဲ့တဲ့ ဆက်ဆံရေး ကြောင့် ပြန်ဖြစ်သွား ခဲ့ ရတာပါ။ မောင့် ကို ဖွင့် ပြောပြ မယ်လို့ စိုး စဥ်းစားထားပါတယ်။ ခု စိုး မပြောရသေးပဲ မောင်သိသွားတာကိုသာ စိုးက စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတာပါ။
“စိုး ကို မောင်ကြိုက်တဲ့ အပြစ်ဒဏ်သာ ပေးပါတော့၊ စိုး အပြစ် ကို စိုး ခံယူပါ့မယ်”
“အမလေး စိုးရယ် ဘာလို့ အပြစ်ဒဏ် ပေးရမှာလဲ ၊ အဲလို ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောပြတာ ကို မောင်က ပိုတောင် သဘောကျပါသေးတယ်။ အခု စိုး ရဲ့ ဇာတ်လမ်းနားထောင်ပြီးတော့ မောင့် လီးတောင် တောင်လာတယ် တွေ့လား ဒီမှာ”
” အွန်း ဟုတ်ပ ခစ်ခစ်၊ မောင် က ကပ်ကိုး ဖီးလ် များ ရှိနေတာလား”
“အဟီး စိုး ပြောမှ မောင့် ကိုယ် မောင် တောင် ပြန်မေး ကြည့်မိတယ်၊ အရင် က အဲလို စိတ်မျိုး တခါမှ တော့ မပေါ် ဖူးဘူး။ အခု စိုး ကို ဦးမင်းဇော် လိုး နေတာကို အတွေးထဲ မြင်ယောင် မိရင်း လီး ကတောင်လာတယ်၊ အပြင်မှာ လည်း ချောင်းကြည့်ချင်လာတယ်၊ အဲဒါ ကပ်ကိုး ဖီးလ် များလား မသိဘူး ကွာ”
“အခု မောင်က ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ပြောလာလို့ စိုး လည်း ပြောပြ ရမယ်၊ မောင်က သာ ကိုယ့် ကိုယ်ကို မသိဘူး တို့၊ ထင်တယ်တို့ လုပ်နေတာ၊ စိုး ကတော့ တကယ့် ကပ်ကွင်း ဖီးသမား ပဲ မောင်ရေ။ မောင့် ကို တခြား မိန်းမ တွေ နဲ့ ဖြစ်တာကို ချောင်းကြည့်ချင်တာ၊ မောင် သိသွား ရင် စိုး ကို အထင်သေးသွား မှာ စိုးလို့ မပြောပြပဲ နေခဲ့တာ”
“အဲလောက်တောင် ပဲလား စိုးရယ်”
“အဲထက်တောင် ဆိုးသေး၊ ခစ်၊ မောင် စိတ်မဆိုးနဲ့ နော်၊ ဆက်ပြောပြရမလား”
“စိုး မှာ က အင်းဆက် ဖန်တက်ဆီ လည်း ရှိတယ်။ အာ့ ကြောင့် လေ မောင့် ကိုလေ အန်တီမိုး နဲ့ ဖြစ်နေရင် ဆိုတာကို တွေးတွေး ပြီး ဖီးတအား တက် ခဲ့ ရဘူးတယ်”
“ဟင် တကယ်ပြောနေတာလား စိုးရယ်”
ကျွန်တော့် စိတ်ထဲ စိုးစိုးနွယ် က ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီမိုး တို့ ဖြစ်ခဲ့ကြတာ ရိပ်မိနေတာလား။ သူမ မသင်္ကာတာ ကို များ ကျွန်တော် ဝန်ခံလေမလားလို့ ရစ်နေတာလား တွေး လိုက်မိသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိုးစိုးနွယ် ပုံက တကယ့်ကို စိတ်ရင်း နဲ့ ပြောနေမှန်း မျက်နှာ မှာ ပေါ် နေတယ်လေ။
“တကယ်ပြောတာ မောင် ရဲ့၊ မောင် နဲ့ အန်တီမိုး တို့ နေတာ ထိုင်တာ ကလည်း ရိုးရိုး တူအရီး နေတာထက် ပိုပြီး ရင်းနှီး သလို ပဲလေ။ အန်တီမိုး ကလည်း ခပ်ဟော့ဟော့ ဆိုတော့ ၊ သူတို့ နှစ်ယောက်သာ လိုးကြရင် အရမ်းကြည့် ကောင်းမှာပဲ လို့ တွေးတွေး ပြီး စိုး ဖီး အရမ်း တက်ခဲ့ဖူးတယ်၊ မောင် စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားရင် ဆောရီးနော် မောင်၊ ”
“စိတ်အနှောက်အယှက် မဖြစ်ပါဘူး စိုး၊ မောင် လည်း စိုး ကို ဝန်ခံ စရာရှိတယ်”
“ဟင် ဘာလဲ မောင်”
“မောင် နဲ့ တီမိုး တို့ လည်း မှားယွင်း ခဲ့ကြဖူးတယ်”
“ဟယ်တော်၊ မောင်ရယ်၊ စိုး ကို ပြောပြ စမ်းပါ စိုး ရင်တွေ တောင်ခုန်တယ်၊ ဘယ်လို ဖြစ်ကြတာလဲမောင်ရယ်”
“ပြောပြ မယ် ကွာ ဒါပေမဲ့ အခု တော့ စိုး ပြောပြထားတဲ့ စိုး နဲ့ ဦးမင်းဇော် လိုးတဲ့ အကြောင်း နားထောင်ပြီး လီး အရမ်းတောင် နေပြီ မောင် တို့ တချီ လောက် ဆွဲမှ ရတော့ မယ်”
“ဟီး စိုး လည်း မောင်နဲ့ အန်တီ မိုး တို့ ဖြစ်ကြတယ် ဆိုတာကြားတာနဲ့ ကို အစေ့ လေး တောင် ကျင်ချင် သွား တယ် ”
တကယ်လည်း ဟုတ်ပါတယ်၊ စိုးစိုးနွယ် စောက်ဖုတ် တခုလုံး က ဖေါင်းကြွ နေပြီး အရည်တွေ ရွဲနစ် လို့ နေ နေပါတယ်။ တယောက်နဲ့ တယောက် ပွင့်လင်း သွား ကြတဲ့ ကျွန်တော်တို့ လင်မယား နှစ်ယောက် သဲသဲမဲမဲ လိုးလိုက်ကြတာ ဟော်တယ် ကုတင် တောင် ကျိုး သွား တော့ မဲ့ အတိုင်း ပါပဲ၊ အဲဒီ အချီ လည်း ပြီးရော၊ ပြိုင်းသွား လိုက်ကြတာ၊ နှစ်ယောက်သား တော်တော် ကြာကြာလေး နားပြီး အမောဖြေလိုက်ကြရတယ်။
အမောပြေသွား တော့ ကျွန်တော် နဲ့ အန်တီမိုး အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်တယ်။ စိုးစိုးနွယ် တအားကို ဖီး တက်နေတာ၊ ကျွန်တော့် လီးကို ကိုင်ပြီး ကုံးစုပ်တော့ တာပဲ။ ကျွန်တော် လည်း မထူး တော့ ဘူး ဆိုပြီး ဒေါ်လေးငုဝါ နဲ့ ကျွန်တော် သူတို့ မရှိချိန် ဖြစ်သွားကြတာ ကိုပါ ပြောလိုက်တယ်။
“ဟယ် မောင် တော်တော် လီးသရမ်းတာပဲ၊ အဟိ၊ စိုး အထင်တော့ မောင် အန်တီမိုး နဲ့ ဖြစ်တာ မောင့် အတွက် ပထမဆုံး အကြိမ် မဖြစ်နိုင်တော့ ဘူး စားနေကြ ကြောင်ပါး ကြီး ဖြစ်မှာ ပဲ မောင် ကတော့ လေ၊ ခု တော့ စိုး ကို မပြောပြ နဲ့ ဦး စိုး ခံနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ ဘူး အခု တောင် တအားများနေပြီ”
တကယ်ပဲ စိုးစိုးနွယ် က တအား ရွ နေပါတယ်။ ကျွန်တော် တို့ လင်မယား နောက်ဆုံး တချီ ဆွဲလိုက်ကြပြီး မှ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်မော ကျသွားကြပါတော့ တယ်။
…………………………..
မနက် အိပ်ယာကို ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး နေမြင့် မှ နိုးကြပါတယ်။ ဒေါ်လေး ငုဝါ တို့လည်း ကျွန်တော် တို့ ကို လာမနိုး တော့ သူတို့ လည်း နေမြင့် အောင် အိပ်နေကြတယ်လို့ တွေး ပြီး နှစ်ယောက်သား ထလို့ ရေပန်း အောက် နှစ်ယောက် အတူ ရေချိုး ရင်း စနေ နောက်နေကြပါတယ်။
“မောင် ကပ်ကိုးကြီး ခစ်ခစ်”
“အမယ် စိုး ကမှ ကပ်ကွင်းမကြီး ဟဟ”
ပြောင်စပ်စပ် နဲ့ ကျွန်တော့် ကို လာစနေတဲ့ စိုးစိုးနွယ်ကို ပါးလိမ်ဆွဲပြီး ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ဒေါ်လေး ငုဝါတို့ စောင့်နေကြလိမ့်မယ် ဆိုပြီး အဝတ်အစား အမြန်လဲ လို့ အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ သူတို့ အခန်းတံခါး သွားခေါက် တော့လည်း ဘာသံမှ မကြားတော့၊ မနိုးကြသေးဘူး ထင်တယ်ဆိုပြီး ဟော်တယ် က မနက်စာ စားတဲ့ စားသောက်ခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။
ပွင့်လင်းသွားကြပြီးနောက်။
စားသောက်ခန်းကျတော့ စားပွဲတစ်လုံး မှာ ထိုင်စား နေကြတဲ့ ဦးမင်းဇော် နဲ့ ဒေါ်လေး ငုဝါ တို့ကို တွေ့လိုက်ရ တယ်။ စိုးစိုးနွယ် က ကျွန်တော့် ဘက်ကို လှည့် ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ မျက်နှာလေး က နီတာတာ ဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဟန်မပျက် ပြန်ပြင်လိုက်ပြီးတော့၊
“ဟော ဒေါ်လေး တို့ က စားတောင် နေကြပြီလား ၊ စိုးတို့ ကိုတောင် မခေါ် တော့ဘူး၊ ဘယ်လို လဲ”
ဒေါ်လေး ငုဝါ ကလည်း လှမ်းမော့ ကြည့်ရင်းက ပုံမှန်ပဲ,
“အော် နင်တို့ လင်မယား အိပ်ရေးဝဝ အိပ်ကြပါစေတော့ လို့လေ၊ ငါတို့ လည်း နေမြင့်တာပဲ၊ အခု ဒီအခန်းမှာတောင် လူသိပ်မရှိတော့ ဘူး၊ တော်တော် များများ က စားပြီး သွားလို့ ခရီးဆက်ကုန်ကြပြီ”
ကျွန်တော် တို့လည်း ဘာမှ မပြောတော့ ပဲ ဘရိတ်ဖတ်စ် ကို ပဲ ဆာဆာ နဲ့ စား ပြစ်လိုက်ကြတယ်။ ပြီးတာနဲ့ အထုပ်အပိုးတွေ ကားပေါ် တင် ၊ နောက်တော့ ဒရိုင်ဘာ ကိုစိုးမောင် က ကားမောင်း လို့ ကလော က ငှားထားတဲ့ လုံးချင်း အိမ်ကလေး ဖြစ်တဲ့ ကလောဗီလာ လေးဆီ လာခဲ့ကြတယ်။
ကျွန်တော် နဲ့ စိုး တို့ ညတုန်းက သဘောတူညီမှု ရထားခဲ့ကြတယ်။ အဲဒါက တော့ ကျွန်တော် တို့ နှစ်ယောက် ရဲ့ အိမ်ထောင်ပြင်ပ လှုပ်ရှားမှု တွေကို သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့ ဆိုသလို၊ ကျွန်တော် လှုပ်ရှားတာကို သူမ မသိဘူး၊ သူမလှုပ်ရှားတာကို ကျွန်တော် မသိဘူး ဆိုတဲ့ စတိုင်နဲ့ လှုပ်ရှားကြမယ်၊ အဲဒါက ခွင့်ပေးထားလို့ လုပ်တာ ဆိုတာထက် ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှု ရှိမယ်ဆိုတာ နှစ်ဦး သဘောတူ ခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်တော် လည်း အခု မှ ကျွန်တော့် ဘဝ လက်တွဲဖေါ် အစစ်အမှန် ကို ရခဲ့ ပြီ ဆိုပြီး ဝမ်းသာ ကြည်နူး ဖြစ်ရတော့ တယ်။
ငှားထားတဲ့ ကလော ဗီလာလေး ကလည်း အိပ်ခန်း သုံးခန်း ပါတာမို့ ကျွန်တော်တို့ လင်မယား တခန်း၊ ဒေါ်လေးငုဝါတို့ လင်မယား တခန်းနဲ့ ဒရိုင်ဘာလေး တခန်း အိပ်ရတာမို့ အဆင်ပြေပါတယ်။ ရောက်တဲ့ နေ့ မှာပဲ စိုးက သူနဲ့ ဦးမင်းဇော် တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ကဲချင်တယ် လို့ ပြောထားလို့ ၊ ကျွန်တော်က ဒေါ်လေးငုဝါကို တနေရာသွားဖို့ စည်းရုံးပါတယ်၊ စိုး နဲ့ ဦးမင်းဇော်တို့ က ဆင်ခြေ အမျိုးမျိုး နဲ့ နေခဲ့ ကြလို့ ဒရိုင်ဘာလေး ကို ခေါ် ပြီး ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက် ပဲ ထွက်လာခဲ့ပြီး အနီးအနား လျှောက်လည်ကြပါတယ်။ စိုး က သူတို့ ကဲလို ဝလောက် မှ ကျွန်တော့် ဆီ မက်ဆေ့ ပို့ပေးလို့ ကျွန်တော် တို့ လည်း ပြန်လာခဲ့ကြပါတယ်။ နောက် နေ့ ကျတော့ စိုးက ပဲ ဦးမင်းဇော် နဲ့ ကားဒရိုင်ဘာလေး ကို ခေါ် ပြီး တနေရာ ထွက်သွားကြလို့ ကျွန်တော် နဲ့ ဒေါ်လေးငုဝါ တို့ ကျန်ခဲ့ ကြပြီး တအိမ်လုံး နေရာ အနှံ့ ၊ ပုံစံ မျိုးစုံ နဲ့ လိုးကြပါတယ်။
ကျွန်တော်တို့ ခရီးစဥ် တစ်လျှောက် လုံးမှာလည်း စိုးက လစ်ရင် လစ်သလို ဦးမင်းဇော် နဲ့ လိုးကြပြီး၊ ကျွန်တော် ကလည်း ဒေါ်လေးငုဝါ နဲ့ လိုးဖြစ်ကြတယ်။
ကျွန်တော် တို့ ခရီးစဥ် က ပြန်လာပြီးကြတဲ့ နောက် လည်း စိုး က ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီမိုး တို့ လိုးတာ ချောင်းချင် တယ် ဆိုလို့ ၊ တရက် မှာ သူက အိမ်ခန်းထဲ ပုန်းနေ၊ ကျွန်တော် က အန်တီမိုး ကို အိမ်မှာ ချိန်းပြီး လိုး ပြ လိုက်ရ တယ်။
စိုးစိုးနွယ် ကလည်း သူအုပ်ချူပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့် ဆိုင်ခွဲ မှာ ခိုင်းတဲ့ ကောင်လေး တစ်ယောက် နဲ့ အီစီကလီ ဖြစ်ပြီးတော့ အိမ်ခေါ်လာ ကုံးတယ်။ ကျွန်တော့် ကို လည်း အသိပေးထားတော့ ကျွန်တော် လည်း အခန်းထဲ ပုန်းပြီးပြန်ချောင်းရတာပေါ့ဗျာ။
ကောင်လေး က လူကလည်းငယ်။ လူပျိုပေါက် သန်လည်းသန် ဆိုတော့ သူလုပ်နေတဲ့ ဆိုင်က မန်နေဂျာမ တောင့်တောင့် ကို ဖြုတ်ရတာ ဆိုတော့ တန်အောင် အသေကို ဆော်တာဗျာ။ စိုးစိုးနွယ် တယောက် ပြိုင်း ကို ကျသွားတာပဲ။ ကျွန်တော် လည်း ချောင်းရင်း က ထုလိုက်ရတောင် တောင် သုံးခါလောက် ပြီးတယ်။
အဲလို နဲ့ ကျွန်တော်တို့ လင်မယား ပျော်ပျော် ပါးပါး နေလာကြပြီး၊ နောက်တစ်နှစ်လောက်ကျ တော့ ခလေး ယူချင်လာတာနဲ့ ဘယ်သူတွေ နဲ့ မှ မရှုတ်ကြတော့ ပဲ အားကြိုးမာန်တက် ကြိုးစား လိုက်ကြတာ စိုးစိုးနွယ် ကိုယ်ဝန်ရပါလေရောဗျာ။
ကိုယ်ဝန်လေး ရင့်လာတော့ သူလည်း ဆိုင်မထိုင်နိုင်တော့ နောက် ကောင်မလေး တစ်ယောက် ငှားထားလိုက်ရတယ်။ အိမ်မှာလည်း သူ့ ကိုယ်ဝန် နဲ့ ဆိုတော့ အကူအညီ ရအောင် ဆိုပြီး၊ သူမ အဖေ့ ညီမ နယ်က အပျိုကြီး ဒေါ်မြမြမိုး ကို ခေါ်ထားလိုက်ရတယ်။ အပျိုကြီးက ရုပ်အတင့်အသင့် ပေမဲ့ ဖင်ကြီးက ကားပြီး ကောက်နေတာ ဆိုတော့ ကျွန်တော့် မျက်စေ့ ကလည်း အဲကို ရောက်ရောက်နေတာပေါ့။ စိုး ကလည်း သိပါတယ်။ ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့ ၊ ကျွန်တော့် ကို လိုချင်ရင် ကြိုးစားလေ ဆိုပြီး မြှောက်ပေးပါတယ်။ မောင်သူ ဆိုတဲ့ ကျွန်တော် ကလည်း အဒေါ် ဆိုလို့ ကတော့ လီးက တောင်ပြီးသား ကောင် ဆိုတော့ ဗေဒင်သွား မမေး ပါနဲ့ တော့ ၊ စိုး တစ်ယောက် ကလေးတောင် မျက်နှာ မမြင်ရသေးဘူး။ ဒေါ်မြမြမိုး ကို ပုံစံ မျိုးစုံ နဲ့ လိုးပြီး နေခဲ့ပြီလေ။
စိုးကလည်း ကလေး တစ်ယောက် မွေးပြီးတော့ တသားမွေး တသွေးလှ ဆိုသလို ပဲ ပိုပြီး ကိတ်လာ ဖွံ့လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော် က ဒေါ်လေး တွေ ကြိုက်သလို သူကလေး ကောင်ကလေး တွေ ကြိုက်တာမို့၊ အီစီကလီ လေးတွေ ထား ကုံး၊ ကျနော် လည်း ချောင်း၊ ကျွန်တော့် ဒေါ်လေး တွေကို လည်း လှည့်ပတ်လိုး နဲ့ ဘဝ ကို ပျော်ရွှင် စွာ ပဲ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြပါတော့ တယ်။
ဟဲဟဲ၊ ဒီနေရာမှာပဲ ကျွန်တော့် ရဲ့ ကိုသူ နဲ့ ဒေါ်လေး များ ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းတို ကလေးကို ဇာတ်သိမ်းလိုက်ပါတော့ မယ်ဗျာ။
………………………………………………..
ပြီးပါပြီ။
