၃၃
တအောင့်နေတော့..နီလာကိုကျေ ာ့်
ကိုနမ်းစုပ်သည်။ရမက်ရှိန်က မသေ။တစ်
ဖြည်းဖြည်း အနမ်းတွေကြမ်းလာပြီးဖင်က
လှုပ်လာသည်။
” ခ်ခ်..အဖေ့ လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ
မှာတောင်နေတယ်..လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ခ်ခ်..
လွန်တယ်အဖေ…ဒါအဖေ့သမီးနော်..”
” အဖေ့သမီးမို့ အဖေလိုးတာပေါ့..
အဖေ့သမီးအတွက်အဖေ့လီး..ခ်ခ် ”
” တအားကောင်းတာပဲ အဖေ..အီဆိမ့်နေတာပဲ…”
” သမီးစောက်ပတ်ကြီးက..ကလေး
မွေးပြီးမှပိုလိုးလို့ကောင်းလာတယ်..အပေးလဲပိုကောင်းလာတယ်..ဖောင်းအိနေလို့
လီးနဲ့ထိလိုက်ရုံနဲ့ ပြီးချင်တယ် ”
” မပိုပါနဲ့နော်…ရှောရှောလေးလိုးတာလဲကြာတာပဲ..ခုလဲကြာတာပဲ..နောက်
လဲကြာမှာပဲ…ဖေဖေပို…”
” အော်…ကောင်းလို့ပြီးချင်တာကို
ပြောတာလေ သမီးရဲ့..၊ကြ ာအောင်လိုး
ပေးရတာက အဖေ့အချစ်…မတူဘူးလေ
သမီးကလဲ..”
” အင်းပါ…အင်းပါ…ကိုလီးတောင်
ရယ်…နားလည်ပါပြီ..ချစ်လို့ကြာအောင်
လိုးပေးတာ…ဟုတ်ပြီလား ”
” ဟုတ်တယ်…သမီးကကြာတာကို
မကြိုက်လို့လား..”
” ကြိုက်တယ်…ကြာလေကြိုက်လေ
ပဲ…အဖေလီးကြီးစောက်ပတ်ထဲ အမြဲပဲ
ထည့်ထားချင်တယ်..”
” သီတာ့အတွက်ကျန်သေးတယ်
လေကွာ…”
” အဖေနော်…မေမေဝေရော.သီတာ
ရော..သမီးရော…အားလုံး အကိတ်တွေ
အဖေစိတ်မမျ ားနဲ့…ခု သူသူနဲ့လဲလိုးနေ
တာမဟုတ်လား…”
” သူသူကအိမ်ထောင်မှုသိပ်အဆင်မ
ပြေဘူးသမီးရဲ့…သူ့ယောကျ ာင်္းကမပေး
နိုင်ဘူးပြောတယ်..ဝေ့မျက်နှာနဲ့အဖေလဲ
မနေ့ညကလိုးပေးလိုက်တာ..”
” အင်းလေ….အဖေနိုင်ရင် လိုးပေါ့
တစိမ်းမှမဟုတ်ပဲ…သူသူကလှတယ်နော်
အဖေ…”
” အင်း….”
” ဖင်ကြီးကလဲအကြီးကြီး…စောက်
ဖုတ်လဲကြီးမှာပဲ…အဖေနိုင်ရဲ့လား ”
” သူသူ့ကိုလဲ ကလေးရအောင်လိုး
ပေးလိုက်မယ်လေ…သူလဲလိုချင်တယ်လို့
ပြောတာပဲ..”
” အင်း..ကောင်းတယ်အဖေ..သမီး
ကိုလဲ ကလေးရအောင်ထပ်လိုးပေး ”
” စည်သူကရော…မလိုးဘူးလား ”
” သမီးလိုချင်တာ အဖေနဲ့လိုးပြီးရတဲ့
ကလေး..လျှ ာမရှည်နဲ့…ကလေးထပ်ရ
အောင်လိုး…ဒါပဲ ”
ကိုကျေ ာ်မှောက်လျက်ဒိုက်ထိုးသည်။
လီးကရှည်တော့ ကြာကြာလေးဆွဲထုတ်
ပေးပြီး နှစ်ချက်သုံးချက်ဆွ၍ ဖုန်းကနဲပစ်
လိုးသည်။နီလာပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်မြှင့် ဖင်
ကြီးမြှောက်ပြီး ကောင်းကောင်းယူသည်။
ပြွတ် ဖုန်း ၊ ပြွတ် ဖုန်း၊ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဖုန်း၊ အင့်..ပြွတ်.ဖုန်း အသံတွေဆူညံနေပြီး
အသက်ရှူ သံတွေပြင်းလာသည်။စောက်
ပတ်ကြီးပင့်တင်လေလေ.အဖေကဆောင့်
လေလေ….အဖေကဆောင့်လေလေ
သမီးကစောက်ပတ်ကြီးလိုးလို့ကောင်း
အောင်ပင့်တင်ပေးလေလေ…နောက်ဆုံး
ဖင်ကြီးကိုအောက်မကျ စတမ်းပင့်တင်
ထားတော့ အဖေကစောက်ပတ်ထဲကလီး
မချွတ်ပဲ တဆတ်ဆတ်ညှောင့်လိုးသည်။
ခြေဖျ ားထောက်ပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးဖန်
မျ ားတော့ နီလာပြီးရပြန်သည်။ဖုန်း…ဆို
အိပ်ယာပေါ်ပြုတ်ကျလာပေမယ့် လီးကြီးကစောက်ပတ်ထဲကထွက်မလာ။ကော်နဲ့
မျ ားကပ်ထားသလားထင်ရသည်။ငြိမ်နေ
တာတော့မဟုတ်ပါ…ဆောင့်မြဲဆောင့်နေ
ဆဲပါပဲ။လိုးလဲလိုးနိုင်တဲ့ အဖေ။အဖေကပ်
ကပ်ဖိချေလို့စောက်စေ့ကလဲ အထိမခံနိင်
တော့…ထိရုံနှင့်စောက်ရည်ထွက်သည်။
ဘယ်လိုအဖေမှန်းမသိ…။
လိုးနေရင်းမျက်ဝန်းတွေစိုက်ကြည့်ပြီး
စကားပြောကြသည်။မေးလေးဆတ်ပြီး
မေးတော့..ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြီးဖြေသည်။
အဖြေရတော့ ပြင်းပြင်းဆောင့်သည်။မတတ်နိုင်…အဖေ့ခေါင်းကြီးကိုဆွဲငုံ့ခိုင်းပြီး
နှုတ်ခမ်းတွေ လျှ ာတွေကို မွတ်မွတ်သိပ်
သိပ်စုပ်နမ်းပစ်သည်။ဒီလောက်တောင်
ပြီးချင်တဲ့စောက်ပတ်…ပြီးဦးဟဲ့.ပြီးဦးဟဲ့
ဆိုပြီးပစ်ပစ်ကော့တော့ အဖေကဖိဖိပြီး
ဆောင့်တာနဲ့ ပြီးလိုက်ရပြန်ပါသည်။သမီး
တော့ ပြီးပြန်ပြီအဖေရယ်…လို့တောင်းပန်
အကြည့်လေးကြည့်တော့ အဖေကနဖူး
လေးကိုဖွဖွလေးနမ်းပြီး သူ့လီးမာမာကြီး
နဲ့ဖြေးဖြေးချင်းလေးပဲလိုးပေးနေပြန်သည်။
ဒီအဖေနှင့်ဒီသမီး လိုက်လဲလိုက်..လိုးလဲလိုး ကြပါပေရဲ့..၊
” ဖေ…”
” သမီး…”
” လီးစုပ်ချ င်တယ်ဖေ ”
” ဖေ..သမီးစောက်ပတ်ထဲ ပြီးလိုက်
မယ်…ခဏစောင့်နော်..”
” ပါးစပ်ထဲ ပြီးပေးတော့ဘူးလား..”
” စောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးချင်
တာ…ပြီးမှပါးစပ်ထဲလိုးပြီး ထပ်ထည့်ပေးမယ်နော် ”
” ဖင်ထဲရော…”
” ဖင်လဲ လိုးပေးမယ်လေ..သမီး ”
” ခ်ခ်…ချစ်ထာ ဖေရာ…”
အဖေက မှောက်လျက်ဒိုက်ထိုးပါပဲ..
ခြေဖျ ားထောက်ပြီး သွက်သွက်ဆောင့်
တော့ စောက်ရည်တွေရွှဲလိုက်လာပြီး
ကော့ပေးမိပြန်သည်။ဒီတစ်ခါအဖေအပြီး
လိုးမယ်မှန်းကြိုသိလို့ ညှစ်ပေးသည်၊စုပ်
ပေးသည်၊ကော့ကော့ထိုးပေးသည်။မဆွ
နိုင်အောင် အဖေ့ပုခုံးကိုသိုင်းဖက်ပြီးရင်
ချင်းအပ်ထားလိုက်တော့..အဖေလက်မ
ထောက်နိုင်တော့ပဲ..ခါးအား ဖင်အားနဲ့
ပဲဆောင့်နိုင်တော့သည်။မဆွနိုင်တော့
ဘူးထင်လို့သက်ြပင်းချလို့မှမဆုံးသေး..
ဖင်ကြီး လေထဲမှာမြှောက်ထားပြီးဆွဆွ
ဆောင့်လိုးနေတော့…ထူးပါဘူး ပြီးဟဲ့
ပြီးဟဲ့ လို့ကော့ပေးပစ်သည်။အဖေက
သိပ်မကြိုက်ရှာပါ..။ဆယ်ချက်လောက်
ဆွဆွလိုးပြီးအားရပါးရ လီးအဆုံးဆောင့်
လိုးကာ လီးရည်မျ ားပန်းထည့်လိုက်ပါ
သည်။တစ်ချက်ထဲနှင့်တော့ အဆုံးမသတ်
နိုင်ပါ။နီလာကထပ်ထပ်ကော့သည်။အဖေ
က ထပ်ထပ်ဆောင့်လိုးသည်..။အဖေ့လီး
ထဲက လီးရည်ထွက်တာရပ်သွားမှ နှစ်ဦး
သားဖက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းစုပ်မိကြပြန်
ပါသည်..။အဖေက…အပေးကောင်းလိုက်
တာသမီးရယ်….ဟုပြောတော့….
အလိုးကောင်းလိုက်တာအဖေရယ်…ဟု
မက်မောတမ်းတစွာ ပြန်ပြောမိသည်လေ……
ကိုကျေ ာ်
၃၄
နီလာ့ကိုကုတင်စောင်းမှာပက်ပက်
စက်စက်လိုးလို့ကောင်းနေတုန်းအိမ်ရှေ့
လမ်းပေါ်ကကားရပ်သံကြားလိုက်၍လှမ်း
ကြည့်တော့သီတာတို့ဖြစ်နေသည်.။နီလာ
ကပျ ာကယာ အဝတ်တွေဝတ်ပြီးချိန်လေး
သူသူနှင့်သီတာဝင်လာကြသည်။နီလာက
ကားနဲ့ပြန်လည်လိုက်သွားသည်။သီတာ
အခန်းထဲဝင်သွားတော့ သူသူကကိုကျေ ာ့်
လက်ကိုဆွဲပြီးအိပ်ခန်းထဲအတူဝင်သည်။
သူသူ့ဖင်ကြီးတွေကိုလက်နဲ့ပွတ်နေတော့
သူသူကလက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီးနို့ပေါ်
တင်ပေးသည်။ကိုကျေ ာ် အရှိန်တွေ ပြန်
တက်လာသည်။နီလာပေးခဲ့သည့်ကုတင်
စောင်း…စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက
မျက်စေ့ထဲ တစ်ဝဲလည်လည်။နို့ကြီးကိုဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်မိတော့ သူသူက ချစ် မျက်
စောင်းဖြင့်ကြည့်သည်။
” အိမ်မှာနေပြီး ဘာဖြစ်နေတာလဲ..
အဝတ်လေးမျ ားလဲပါရစေဦး ”
” လဲစရာအဝတ်က ဘယ်မှာ..”
” ဒီမှာလေ…” ဆိုပြီး အဝတ်တွေ
ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
အလွဲလွဲ အချေ ာ်ချေ ာ်ဖြစ်ခဲ့သမျှ တစ်
မနက်နှင့်ကျေအောင် သူသူရအောင်ယူ
သည်။ကိုကျေ ာ်ကလည်းနီလာနှင့်နှပ်ထား
ခဲ့၍ တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်။သူသူ့စောက်
ဖုတ်ကြီး ဖောင်းရာကပိန်အောင်ထောင်း
သည်။နို့တွေဆိုတာတော့ အညိုအမည်း စွဲ
တော့မလားထင်ရလောက်သည်။နို်ကြီးသူ
နှင့်နို့ကြိုက်သူ….ဘယ်သူနိုင်မလဲအပြိုင်နွှဲ
ကြသည်။သူသူက နဲနဲလေးမှမညည်းငြူ
ပါ။နေ့ခင်း..ထမင်းစားဖို့သီတာလာအော်
မှ ခဏနားသည်။ဘယ်လောက်ကိတ်တယ်ပြောပြော လီးကြီးကြီးနဲ့တစ်နေ့လုံး
မချွတ်တမ်းအထောင်းခံထားရတော့…
စောက်ပတ်က ကျိမ်းချင်သည်။ဟန်ဆောင်
လို့မရချင်။ထမင်းဆိုင်သွားတော့လဲ…ခြေ
လျင်ဆိုလို့ လမ်းကမလျှေ ာက်ချင်။သီတာ
သိပါသည်။ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့အပြေးဝယ်
ပြီးကျွေးရှာသည်။ဘာမှမပြောပေမယ့်မျက်
နှာကပြုံးစေ့စေ့မို့ စိတ်ကမလုံ…
” ဘာပြုံးတာလဲ..”
” အော်….မမသူ အကိတ်ကြီး အဖေ့
ကို ဘယ်လိုမျ ား ဖိပစ်တယ်မသိဘူး…
မထနိုင်တော့တာ ရယ်ချင်လို့ ”
” ဟိုမှာ….”
ကိုကျေ ာ်ရေချိုးနေသည်။ကျန်းမာကြံ့
ခိုင်မှုအလုံးစုံကိုလှစ်ဖော်ပြနေသလိုလို။အ
ဖေ့ကိုဒီလိုမြင်နေရတော့ သူသူ့ကိုမနာလို
ချင်သလိုဖြစ်မိသည်။ဒါကြီး သူသူဝါးနေတာ…ဆိုသည့်အတွေးက ပူလောင်စွာဖြတ်သန်းသည်။ခဏမျှ သာပါ။
“ ခေါ်လိုက်လေ…အမေ ”
သူသူကဆွဲဆိတ်တော့..သီတာက
လက်သီးဆုပ်လေးထိုးပေးသည်။တခစ်
ခစ်ရယ်ရင်း လက်ညှိုးလေးထိုးထည့်ကာ
လေးငါးချက် ဆောင့်ပေးလိုက်ရသည်။
” ဘယ်လိုနေလဲ…ပြောပြမလား ”
” ဘာကိုလဲ..”
” အွန်.. မမသူ မညစ်နဲ့ မပြောချင်နေ”
” ခ်ခ်…ကောင်းတာပေါ့သီတာရယ်..
ခိခိ…တစ်ချက်တစ်ချက် အသက်တောင်
မရှူ မိဘူး…”
” ဘယ်လို….”
” သီတာ့အဖေက ဆွဲထုတ်သွားပြီး
ပြန်ထည့်မပေးသေးပဲ တေ့ထိထားတဲ့အ
ချိန်ဆို…လာတော့မှာလား…ပြင်းပြင်းလား
ဖြည်းဖြည်းလေးလား..တစ်ဝက်လား..
အဆုံးထိလား..ဆိုတဲ့အတွေးဇဝေဇဝါ နဲ့
စောင့်နေမိတာလေးနဲ့ အသက်တောင်
ရဲရဲမရှူ မိဘူး…အဲဒါပြောတာ…”
” ခဏခဏ ပဲလား..”
” အင်းပေါ့…ခဏခဏပဲ..သီတာ့အဖေ ကသိပ်နှိပ်စက်တတ်တာ…”
” ဒါလဲ စွဲနေတာပဲ…မေမေသူက ”
” ခ်ခ်…စွဲတယ်ကွ…၊ရှက်ပါဘူး…
သူ့လီးကြီးကိုင်ထားရတာကိုက အားရှိလာ
တယ်…ဒီလီးကြီးငါ့ကိုလိုးတော့မယ်ဆိုတဲ့
အသိက ရင်ဖိုရတယ်..ခ်ခ်..အပျိုလေးဒါ
တွေမသိသေးပါဘူး…ခ်ခ် ”
” တကယ်လိုးတော့ ဘယ်လို ”
” ဟွန်း..အသင့်ပြင်ထားပေးတာပေါ့
ပေါင်ကားထားပေးတယ် ပြောတာ..လီးက
ဒါမှအမြန်ဆုံးဝင်လာမှာလေ…ဒါပေမယ့်
တေ့ထားပြီး ထိုးမထည့်သေးပဲ ဆက်ဆွ
နေတော့ အားမလိုအားမရ စောက်ရည်
တစ်စိမ့်စိမ့်ထွက်တယ်..ဒစ်ကြီးဝင်လာပြန်
တော့လဲ တအားဆောင့်ထည့်လိုက်စေချင်
တာ အရမ်းပဲ…”
” မေမေသူ..အရမ်းကောင်းနေမှာပဲ
နော်…”
” အင်း….ဒါကြောင့််စွဲတာ…သီတာ့
အဖေ တစ်ခါပြီးဖို့ သူသူအနည်းဆုံးလေး
ခါပြီးတယ်..၊ဒေါ့ဂီတို့…တစ်တီတူးတို် ့ဆို
ငါးခါ…ခြောက်ခါ အနည်းဆုံးပြီးတယ်..
သူ့ လီးကြီးကလဲ အကြီးကြီးကွ ”
” သီတာသိပါတယ်…ချေ ာင်းကြည့်
နေတာ…မေမေသူ ကော့ခံနေတာပဲ…
အရသာကိုသိချ င်တာ ”
” ခ်ခ်…ပြောပြတတ်ဘူး…သီတာခံ
ကြည့်..ခ်ခ်..”
” အို….ကိုယ့်အဖေကို..”
” ဟုတ်တယ်…စကားနဲ့ပြောပြတတ်
ဘူး…ကောင်းတယ် ပြည့်စုံတယ် ဆိုရုံနဲ့
မလုံလောက်ဘူး…သိချင်ရင် ကိုယ်တိုင်ခံ
ကြည့်…ခ်ခ် ”
” လုပ်ပါနဲ့…မေမေသူပဲခံ…ပြန်ပြော
ပြလေ…သီတာ့ကို ”
” ဒီခေတ်ကြီးမှာ သီတာရယ်…ဒီလို
ပစ္စည်းကောင်းကြီး ရှိနေပါလျက်နဲ့..နှမျှေ ာ
စရာ…”
” ဖေဖေက မေမေသူတို ့သားအမိနဲ့
သေးပေါက်ချိန်တောင်မရှိဘူး..ခ်ခ်..အန်တီဝေ ကလည်း ထန်တယ်..အဖေ့ကိုအနားတောင်မပေးပဲဆွဲတာ…”
“. သူသူလဲ ဆွဲမှာပဲ..ခ်ခ်..မအေတူ
သမီး..ခ်ခ် …သီတာလဲ တစ်ခါလောက်
ဝင်ဆွဲပါလား …သူသူ့ကိုရှက်ရင် တစ်
ယောက်ထဲဆွဲ…ခ်ခ် ”
” ကြောက်တယ်…”
” ခ်ခ်….ဘာကြောက်တာလဲ..”
“. အိုး…ဖေ့ လီးကြီးက အကြီးကြီး ”
” ရတယ်…သီတာရဲ့…အဲလီးကြီးကို
ကိုင်တေ့ပြီး သူ့တင်ပါးကိုလက်နဲ့ဆွဲထည့်
လိုက်…စွပ်ဆိုဝင်သွားလိမ့်မယ်..ခ်ခ် ..လီး
ဘယ်လောက်ကြီးကြီး..ဝင်တယ်…ကြောက်နဲ့..ခ်ခ်..”
” ခေါ်လိုက်တော့…မေသူ့လင်ကြီး ”
” သီတာရော..ခံမှာလား..”
” ကြောက်တယ်ဆိုကွာ…မေသူကလဲ…မေသူပဲခံ..သီတာချေ ာင်းကြည့်မယ်
နော်….လီးစုပ်ပြ..”
” အင်း..စုပ်ပြမယ်…သေချ ာကြည့်နေနော်…အဲလီးကြီးသူသူ့စောက်ပတ်ထဲ
ထည့်တာလဲမြင်အောင်ပြမယ်..သေချ ာ
ကြည့်….”
ကိုကျေ ာ်
၃၅
တစ်နေ့နှင့်တစ်ညလုံး သူသူ သောင်း
ကျန်းသွားသည်။နောက်တစ်ရက်မနက်
ဒေါ်ဝေရောက်လာတော့ သူသူမထနိုင်သေး။မနက်လင်းမှအိပ်သည်မို့ ကောင်း
ကောင်းအိပ်နေသည်။အမေ့စကားကမှန်
လှသည်။ကိုကျေ ာ်အလွန်သန်မာသည်။
သေးပေါက်ချိန်လောက်ပဲခဏချွတ်သည်။
တစ်ချိန်လုံး သူသူ့စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး
ထည့်ထားသည်။လွန်တာပေါ့ရှင်….
အမေက လှုပ်နှိုးတော့ ကိုကျေ ာ်လို ့ပဲ
ထင်ပြီး ” လိုးပီးရင်းလိုးနေတာပဲ..တော်ပီ
လေကွာ…”ဟုမျက်စေ့မဖွင့်ပဲပြောမိသည်။
အမေ့အသံကြားမှ မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်မိပြီး
ရှက်ရသည်။ဘာအဝတ်မှဝတ်မထားမိပါ
လား…။တခစ်ခစ်ရယ်ပြီးအမေ့ကို တွန်း
လွှတ်တော့ အမေကမျက်စောင်းထိုးပြီးပြန်
ထွက်သွားသည်။
ကိုကျေ ာ်ကတော့ပုံစံမပျက်ပါ။ရယ်
မောပြီးမကြည်ပြာလေးနှင့်ကြည်စယ်နေ
ကြသည်။သူသူအိပ်ယာထ,လာတာမြင်ပါ
လျက်နှုတ်မဆက်။လိုးပြီးပစ်တဲ့ လိုးကပစ်၊
နှုတ်ခမ်းစူပြီး လီးကြီးဆွဲလိမ်ပစ်မိသည်။
ပြီးမှ ” ဖွ..ဖွ..” ဆိုပြီးနမ်းပေးလိုက်ရသည်။စိတ်ဆိုးပြီး မလိုးတော့ဘူးဆိုလျင် ခက်ရ
ချည်ရဲ့..။
သီတာတောင်ဈေးကပြန်လာပြီပဲ..။
အမေနှင့်နီလာက တော်တော်လေးကိုအလွမ်းသင့်ကြသည်။ခြံထဲမှာလမ်းလျှေ ာက်ရင်းသီတာ့ကိုကြိုလာကြသည်။ဒီနေ့ဆိုင်
ပြန်ထွက်ကြမည်…ချက်ကြပြုတ်ကြမည်။
သီတာအနားရောက်လာတော့ လက်သီး
ဆုပ်လေးလှမ်းပေး၍..လက်ညှိုးလေးထိုး
ထည့်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။သီတာက..
အနားကပ်ပြီးတိုးတိုးလေး ” သွက်သွက်
ဆောင့်ပေးပါ သူသူပြီးတော့မယ်..” ဟု
ပြောပြီးစ,နေ၍ တစ်ဘုန်းဘုန်း ထုပစ်
လိုက်သည်။ ” ကောင်မ.ချေ ာင်းကြည့်ပြီး
အေးအေးမနေဘူး ” ဟု တိုးတိုးဆူပစ်မှ
ပါးစပ်ပိတ်သွားသည်။
မီးဖိုထဲ အလုပ်ရှုပ်နေကြစဉ် ကြည်ပြာလေးတို့မြေးအဖိုး အိပ်ခန်းထဲမှာပလူး
နေကြသည်။ခဏနေတော့ နီလာ ကလေး
သိပ်ဦးမည်ဆိုပြီးအခန်းထဲဝင်သွားတာမြင်
ရသည်။သိပ်မကြာပါ…အမေလည်းအခန်း
ထဲေ မြးချေ ာ့လိုက်သွားသည်။ချက်ပြုတ်
ပြီးရေချိုးမယ် လို့သီတာ့အခန်းထဲ ရေလဲ
သွားယူမှ ကိုကျေ ာ့်အခန်းဖက်လှည့်ကြည့်
မိသည်။ အို…အမေ ကိုကျေ ာ့် ကိုကုန်းနေ
တာပါလား…။ကိုကျေ ာ်အမေ့ကိုလှေကြီး
ထိုး လိုးနေတာတွေ ့ရလို့သီတာ့အခန်းထဲ
ဝင်ချေ ာင်းကြည့်မိသည်။
ကိုကျေ ာ့်လီးကြီးအမေ့စောက်ပတ်ထဲ
ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လိုးနေတာရှင်းရှင်း
ကြီးမြင်ရသည်။ကြည်ပြာလေးကဘေးမှာ
အိပ်နေပြီး နီလာကထိုင်ကြည့်နေသည်။
ကိုကျေ ာ်ကမမောနိုင်မပမ်းနိုင်ဆောင့်လိုး
သည်။အမေကဗိုက်ကြီးနဲ့ ဖင်ကော့ကော့
တင်ပေးနေသည်။တော်တော်စည်းချက်ညီ
နေ၍ လိုးနေကျဖြစ်နိုင်သည်။သီတာပြော
တာမမှားပါ…။မေသူတို့သားအမိ အဖေ့ကို
အနားမပေးပဲ ဝိုင်းလိုးနေကြတာ ဆိုပဲ..။
သီတာက သူသူ့ကို မေမေသူ..တဲ့..ခ်ခ် ။
သူ့အဖေ မယားပေါ့။
မပြီးနိုင်သေးပါ..။လိုးပွဲရှည်မည်။ရေ
ချိုးတာပဲ ကောင်းလိမ့်မည်။ကိုယ့်အလှည့်
လဲရောက်လာဦးမှာပါ…။ပြွတ်ဖွတ်ဖွတ်…
ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်…အင့်..အင့်…စွတ်..အင့်
ဖြေးဖြေးနော်….
•••••
နောက်သုံးလလောက်နေတော့ဒေါ်ဝေ မျက်နှာမြင်ပါသည်။မဖြူ ပြာ. မမူယာ
ဆိုပဲ…။အမွှာလေးက ချေ ာပါသည်။လူ
ကြီးရော ကလေးမျ ားပါ ကျန်းမာပါသည်။
သူသူ့ မှာလည်း…ဗိုက်ကြီးနေပါပြီ ။
ဆေးရုံမှာစစ်ကြည့်တော့..နှစ်လကျေ ာ်ပြီ တဲ့။
အမေဆေးရုံဆင်းတော့ သူသူ့ခင်ပွန်း
မိဖတွေနှင့်အတူ..ရောက်လာသည်။ကျန်း
မာရေးမကောင်းပါ။ဆေးရုံတက်ကုသမှုခံ
ရမည်။လင်နှင့်မယား…စိတ်ဆိုးတုန်းမို့
ခဏပြန်သွားတာ…ပြန်ခေါ်ပါရစေ…တဲ့။
မိဖတွေကလည်း သားဖြစ်သူအပြစ်မျ ား
အတွက်တောင်းပန်ပါသည်..ခွင့်လွှတ်ပေး
ကြပါ..တဲ့။နှစ်ဖက်မိဖနှင့်ကာယကံရှင်တို့
ဆန္ဒဆိုတော့….သူသူ ပြန်လိုက်သွားရပြန်
သည်။ကိုကျေ ာ့်ကိုလည်းနှုတ်မဆက်တော့ပါ..။မျက်ရည်တွေ..သူမမြင်စေချင်ပါ ။
နှစ်လ..တစ်ခေါက် တော့ ပြန်လာခဲ့ပါမည်
စောင့်ပေးပါ..ကိုကျေ ာ်….
မဝေ အိမ်ကိုမလာနိုင်တော့ပါ။နီလာ
ပဲလာတော့သည်။ဒါတောင် ကားလေးနဲ့
တစ်ခေါက်ရောက်လာသေးသည်။ကလေး
တွေကိုပြချင်လို့ ဆိုပဲ။ကိုကျေ ာ်တစ်ခေါက်
တော့သွားပါသည်။မိခင်ရောကလေးမျ ား
ပါ ကျန်းမာရေးအထူးကောင်းမွန်သည်။
ကလေးတွေကနို့အလွန်ဆွဲသတဲ့။ဒါလဲ..
မဝေကလုံလောက်အောင် နို ့တိုက်နိုင်ပါ
သည်။နို့အုံကြီးက အလွန်ကြီးသည်။နို့ထွက်ကောင်းလွန်းလို့ ကိုကျေ ာ်တောင်ကူစို့
ခဲ့ရသေးသည်။ကလေးတွေ နို့သိပ်မစို့နိင်။
ဒါတောင်..မဝေက နောက်မှနော်…ဆိုလို့
မဝတဝနဲ့ပြန်ခဲ့ရသည်။
နီလာကတော့ ဘုရားပွဲတွေ ့နေသည်
ရှောရှောမဟုတ်တော့..။ကြမ်းကြမ်းဖြစ်
သွားပြီ..။သုံးချီတော့ အနည်းဆုံးထားပြီး
ကြမ်းသည်။အသက်ကလဲ ၂၀လောက်ပဲ
ရှိသေး..ကိတ်တာကလဲကိတ် ဆိုတော့
ကြမ်းလို့ရမ်းလို့အားရသည်။အဖေကလည်း လိုအင်ဆန္ဒပြည့်စုံအောင်အဖေပီပီ
ဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ကလေးတော့ ထပ်
မရသေး..။
သီတာကတော့ အေးချမ်းသည်။ ည
တိုင်း နိဗ္ဗာန်ဘုံပါ..။သူ့အတွက်တော့ဘာ
မှမပူ။ညတာတိုမှာပဲ စိုးရိမ်သည်။အဖေနဲ့
သီတာက ညားလာတာ ၃နှစ်ကျေ ာ်ပြီ။
ပြတ်တဲ့ည မရှိသလောက်ရှားသည်။သူသူ
လာအိပ်တဲ့ညတွေနှင့် ဒေါ်ဝေက ငါးည
လား မသိ တစ်ခါလာအိပ်သွားဖူးသည်။
ဒီလောက်ပဲ အဖေနှင့်ခွဲအိပ်ဖူးသည်။နီလာ
ကိုတော့ သီတာအမြဲဦးစားပေးပါသည်။
နှစ်ယောက်တွဲတော့ တစ်ခါမှအလိုးမခံခဲ့ရဖူးပါ။ဇာတ်ကားတွေထဲမှာကြည့်လို့ကောင်းပေမယ့်..သီတာမကြိုက်ပါ။အဖေ့ကို
တစ်ပင်တိုင်သာက,စေချင်သည်။ကိုယ်နှင့်
နှစ်ပါးတည်းသာသွားချင်ပါသည်။
၃၉
ဝယ်ခြမ်းချက်ပြုတ် လုပ်နေကြတော့
ကလေးထိန်းရင်းအိမ်ရှေ့ခန်းဆက်တီလေးမှာထိုင်နေဆဲ ဒေါ်ခင်ခင်ထွေးကလေး
ထိန်းကူရင်းလာထိုင်သည်။ဖြူ ပြာနှင့်မူယာ
ကငယ်သေးသည်။၃လကျေ ာ် ၄လ ထဲ
မှာဆိုတော့…မြောက်ကြွမြောက်ကြွအလွန်
ဆော့သည်။တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုမှ
မနိုင်။သူ့အမေကတော့ မျေ ာက်နဲ့စပ်ကျ
ထားတာ..ဟုခဏခဏပြောသည်။
ဒေါ်ခင်ခင်ထွေးလို့ခေါ်တော့ ထွေး
လို့ပဲခေါ်ပါကိုကျေ ာ်ရယ်..နာမည်ကရှည်
တော့ မရင်းနှီးသလိုပဲ ဟုပြောသည် ။
သူသူက မျ က်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြီး..” ဆွေ
မျိုးတွေပါနော်..မစိမ်းကားချင်ပါနဲ့..ချ စ်ခြင်း
နဲ့နွေးထွေးပါရစေ…” ဆိုပါလား။ရယ်ကာ
မောကာဖြင့်..ဟုတ်ကဲ့ပါခင်ဗျ…ဒါပေမယ့်
ထွေး..တော့မလုပ်ပါနဲ့..မမထွေး လို့တော့
ခေါ်ရဲပါတယ်…ဟုပြောတော့ မဝေက မျက်စောင်းကြီး ဒိုင်းကနဲ ထိုးသည်။နီလာ
နှင့်သူသူ တို့ကတော့တခစ်ခစ်ရယ်မောနေကြသည်။သီတာ ဈေးကပြန်လာတော့
မီးဖိုခန်းထဲမှာ မိန်းမတွေစုဝေးကြသည်။
မမထွေးကတော့ကိုကျေ ာ့် နံဘေးမှာ..။
ဆက်တီလေးကသစ်သားဆက်တီ
ဒိတ်အောက်လေးဆိုတော့ကျဉ်းသည်။
ဆက်တီကျဉ်းကျဉ်းမှာ ကလေးကိုယ်စီ
ထိန်းရင်းထိုင်ရတာမို့ထိမိ ပွတ်မိ တိုက်မိ
တာခဏခဏ။မမထွေးကိုကြည့်လိုက်ပြန်
တော့လဲ..ဘာမှမခံစားရသလို ရင်းနှီးသူ
ချ င်းမို့မဆန်းသလိုလို..။တကယ်တော့ခုမှ
မြင်ဖူးတွေ ့ဖူးသူတွေ…ဟန်ဆောင်နေတါ
သိသာသည်။သဘာ ကြီး။
သူထိန်းနေသည့် မူယာလေးကနို့တွေအံတော့ တခြားသူတွေမသိမကြားရ
အောင် လက်မောင်းကိုအသာတို့ပြီးလက်
ညှိုးထိုးပြသည်။နို့အံဖတ်တွေက သူ့ရင်
ဘတ်မှာ…။အနှီးစွန်းလေးကိုင်ပြီးနို့အံ
ဖတ်သုတ်ပေးသလိုနှင့် လက်တစ်ဖက်က
သူ့နို့အုံကြီးကိုအုပ်ဖိတော့…ပင့်ထားပေး
သည်။ဖြေးဖြေးချင်းသုတ်ပေးတော့ နို့အုံ
ကြီးကို ကိုကျေ ာ့်ဖက်မသိမသာလှည့်ပေး
သည်။သူ့ထွက်သက်လေက ကိုကျေ ာ့်ဆံ
ပင်တွေထဲတိုဝင်နေတာကို သိနေလောက်
အောင်အသက်ရှူ ပြင်းနေသည်။
နို့အံဖတ်မပြောင်မစင်သေးသလိုမို့
သူ့နို့အုံကြီးကိုအောက်ကပင့်မ,ကိုင်ပြီး
သုတ်ပေးတော့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကို
ကျေ ာ့်လက်ကောက်ဝတ်ကိုကိုင်ပြီးဖိနေ
သည်။သွေးတိုးစမ်းပြီး တစ်ချက် နှစ်ချက် ဖွဖွနယ်ပေးတော့ သက်ပြင်းပူကြီးမှုတ်
ထုတ်ပြီး လက်ကိုဖြည်းဖြည်းဆွဲဖယ်သည်။နို့အုံကြီး တင်းမာနေတာကိုသတိပြုမိလို် ့
အံ့တောင်အံ့ဩမိသည်။ဒီအရွယ်မှာ နို် ့က
ပျေ ာ့နေရမှာလေ…ဘယ့်နှယ်လုပ်ပြီးမာ
တင်းနေပါလိမ့်..။
သူ့မျက်နှာကိုအကဲခတ်တော့ဘာမှမ
ဖြစ်သလို။ကိုကျေ ာ်ကတော့ လီးတောင်
နေပြီ..။ဖြူ ပြာလေးကိုပုခက်ထဲထည့်မည်
ဟုစိတ်ကူးဖြင့်မတ်တပ်ရပ်တော့ လီးကြီး
ကသူ့မျက်နှာတည့်တည့်မှာမတ်မတ် ကြီး
တောင်နေသည်။သူကမသိသလို သိသလို
လုပ်ပြီး သူ့ဆံစ,တွေပြန်တင်သလိုနဲ့ လီး
ကြီးကို ဂွေးဥကစ,ပြီးလက်ဖျ ားလေးတွေနှင့်ပွတ်ဆွဲတိုင်းတာသွားသည်။
ဖြူ ပြာလေးကိုပုခက်မှာချ ပြီးပြန်လာ
တော့ မဝေရောက်နေပြီးထိုင်စကားပြော
နေသည်။မူယာကတော့ မဝေလက်ထဲ
ရောက်သွားပြီ။မဝေလက်ထဲက မူယာလေးကို ချီပြီးပုခက်ထဲသွားထည့်တော့
မဝေလိုက်လာပြီး လီးကိုဆွဲလိမ်ပြီးမေး
သည်။ ” ဒါဘာလုပ်ထာလဲ…ခဏလေးမှ
လစ်လို့မရဘူး..” ဆိုတော့ ဘာမှပြန်မဖြေ
နိုင်…အရူးကွက်နင်းပြီးပြန်ထွက်ခဲ့ရသည်။
ပြန်ထွက်လာတော့ သူ့နားမကပ်ရဲ
တော့ပါ။ခြံထဲဆင်းပြီး ပန်းပင်ေလးတွေ
ပေါင်းနှုတ်ပေးနေမိသည်။သိပ်မကြာပါ..
သူတို့နှစ်ယောက်လိုက်လာပြန်သည်။သူ
တို့စကားဝိုင်းလဲကိုယ်ကပါလို့မဖြစ်။မဝေ
ကိုအလွန်ကြောက်ရသည်။ရှောင်နေတော့
စိမ်းသလိုအထင်ခံရမှာလဲစိုးရသည်။ဒုက္ခ
တော့မခံနိုင်…လက်တွေဆေးဦးမည်ဆို
ပြီးရေတွင်းသွားထိုင်နေလိုက်သည်။
” ဟေး…ဧည့်သည်ကို ဧည့်သည်က
ဧည့်ခံရမှာလား…လာ..”
မမထွေးကတခစ်ခစ်ရယ်သည်။
” အနေခက်တယ်ထင်ပါရဲ့ဝေရယ်..
မမထွေးနားလည်နိုင်ပါတယ်..လုပ်စရာ
ရှိတာလုပ်ပါ…”
ကလေးငိုသံကြား၍မဝေအိမ်ထဲဝင်
သွားမှရေတွင်းကထ,လာခဲ့သည်။အိမ်တံ
ခါးပေါက်မှာမမထွေး ရောင်လည်လည်
လုပ်နေ၍ ခဏရပ်တော့ မျက်နှာကိုစေ့စေ့
ကြည့်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောသည်..
” ကြိုက်သွားပြီ…အချိန်သိပ်မရနိုင်
ဘူး…မပြန်ခင် မြန်မြန်လုပ်လို့ရမလား ”
” ဘာကိုကြိုက်တယ်ပြောတာလဲ ”
” ပစ္စည်း..ပစ္စည်း…လီးကြီးကိုပြော
တာ…အညှာလွယ်တာမဟုတ်ဘူး..အ
ချိန်မရလို့..”
” အင်…ဒီအိမ်မှာ ညလာအိပ် ဖို့
မမထွေးစီစဉ်မှရမယ်..သူသူ့ကိုလဲသိမှာ
စိုးရတယ်…”
” အိုကေ စီစဉ်လိုက်မယ် ”
ဆိုင်သိမ်းပြီးချိန်..အိမ်ရှေ့မှာကားလေး
လာရပ်တော့..ရင်ခုံသည်။မမထွေး၏ အ
တွင်းပစ္စည်းတွေကထင်ထားတာထက်ပို
ကောင်းနေသည်။နို့အုံကြီးကအမြင်ထက်
ပိုကြီးနေပြီး ခန့်မှန်းမိတာထက်ပို၍တင်း
မာနေသည်။ရုပ်ကိုမမြင်ရလျင် အပျို နို့ဆို
ယုံလောက်သည်။မို့မိုကြီး မောက်တက်နေ
ပြီးအဝန်းအဝိုင်းကြီးသည်။ညှစ်ကြည့်မှ
ပိုသိသာသည်။တွေးရင်းတွေးရင်း လီးက
တောင်နေသည်။တကယ်ဝင်လာတော့..
မမထွေးမဟုတ်….သူသူပါလား…
” လာ….ရန်ဖြစ်မယ်…”
စကတည်းက ယဉ်သကို…။အိပ်ခန်း
ထဲရောက်တော့ ဂါဝန်ကြီးချွတ်ပစ်လိုက်
သည်။စောက်ပတ်တွေ နို့တွေမှဝ,အောင်
မကြည့်ရသေး..
” ဒီဗိုက်ထဲက ကလေးကကိုကျေ ာ့်
ကလေး…ကိုကျေ ာ်လိုးလို့ရတဲ့ဗိုက်..သူ့
ယောကျ ာင်္းနဲ့အိပ်နေတာ..လို့ပြောလဲ
ပြောရက်တယ်၊ပြောလဲပြောထွက်တယ်
ရက်ကိုလဲသေချ ာတွက်ကြည့်..ကိုယ်
ဝန်က ၆လရှိပြီ..ဒီရောက်တဲ့ရက်..ဒီက
ပြန်သွားတဲ့ရက် အကုန်တွက် ပြက္ခဒိန်
ယူခဲ့..”
” အာ…ဟုတ်ပါတယ်ကွာ..သူသူရာ
ကိုယ့်ဗိုက်ပါ…ကိုယ်…အ..”
” ကိုယ်တွေကွတွေ လုပ်မနေနဲ့…
ဟိုယောကျ ာင်္းနဲ့ တစ်စက်မှအလိုးမခံခဲ့ဘူး
သိရဲ့လား…ဘယ်သွေးမှမရောဘူး…ဒီ
လောက်ထိန်းသိမ်းတာကိုပြောရက်တယ်
ဖင်လိုးချင်တယ်ဆိုလို့ ဖင်ခံပေးခဲ့တာလေ
မှတ်မိလား..လိုချင်တာအကုန်ပေးခဲ့ပ
ကိုကျေ ာ်
၄၀
ဖင်လိုးချင်တယ်ဆိုလို့ ဖင်ခံပေးခဲ့တာလေ
မှတ်မိလား…လိုချင်တာအကုန်ပေးခဲ့ပါ
လျက်နဲ့ အထင်သေးခံလိုက်ရတာလုံးဝ
မေကျနပ်ဘူး ”
သေပါပြီဗျ ာ…မအေကိုချေ ာ့လိုက်ရ..
သမီးကိုချေ ာ့လိုက်ရ….ဗိုက်ကြီးသည်လဲ
မတတိနိုင်ဘူး..ကုတင်စောင်းပဲလိုးပစ်ရ
မှာပဲ..
ကိုကျေ ာ်ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးကျွတ်ပုံ ချ
လိုက်တော့ တောင်နေသည့်လီးကြီးက
ဘွားကနဲငေါက်တောက် လှုပ်လျက် ပေါ်
လာသည်။သူသူ စိတိဆိုး စိတ်တိုနေတာ
တွေဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ။ကြက်
ပျေ ာက်ငှက်ပျေ ာက် ပျေ ာက်သွားသည်။
မိန်းမမျ ား….ဒီလိုပါပဲ..။လီးနဲ့သာချေ ာ့
အကုန်ပျေ ာ့သည်။ခုလဲ သူသူ..လီးကြီးကို
မြင်ပြီး စောက်ပတ်က ချက်ချ င်းရွသည်။
ဘယ်လိုမှထိန်းမရ။
ဟင်း…သူ့အချေ ာ့တော့မခံနိုင်ဘူး…
” ရော့ ” ဆိုပြီးကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကား မြှောက်တင်ပေးထား လိုက်သည်..။
ကိုကျေ ာ်ကလည်း လူပါးပါ။သူ့အမေ
ကိုချေ ာ့ရလွန်းလို့ ဒီအကွက်တွေ ရိုးနေပြီ။
မြှောက်တင်ထားသညွ်ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖိ
ကိုက်တွန်းတင်ထားပြီး ဒူးထောက်ခါးဆန့်
လျက် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီး
ကို လျှ ာပြားကြီးဖြင့်ဆယ်ချက် ခန့်မရပ်မ
နားယက်တင်ပစ်သည်။”ကောင်းလိုက်ထာ” ဟုနှစ်ယောက်သား ရင်ထဲကိုယ်စီ
ခံစားလိုက်ကြရသည်။သူသူက တင်းထား
ဆဲ။အသံ အထွက်မခံ…အောက်နှုတ်ခမ်း
ကိုကိုက်ထားသည်.။စောက်ခေါင်းကြီးကို
ငုံပြီးစုပ်လိုက်..လျှ ာထိုးထဲ့မွှေလိုက်လုပ်
ပေးတော့ ဖင်ပြီးလှုပ်ခါရမ်းပြီးကော့လာ
သည်။စောက်စေ့ကိုလျှ ာနဲ့ယက်ထိုးတော့
အင်း…အဟင့်..ရှီး…ကျွတ်ကျွတ် အားဟ
အသံတွေထွက်လာသည်။စောက်စေ့စုပ်
ရင်း စောက်ခေါင်းထဲလက်ချေ ာင်းနှစ်
ချေ ာင်းပူးထည့်ဆောင့်ပေးတော့….အား..
ကိုယ်ရေ…ကိုကျေ ာ်…ကိုယ်…အားဟ…
ကိုယ်ရေ..ပြွတ်ပြွတ်..ကျွတ်ကျွတ်..လို့…
လိုးပါ…အ…အား…အား…ထွက်ကုန်ပီ..
ထွက်ကုန်ပီကိုရေ….အား..အသံကုန်
ဖင်ကြီးကော့ပြီး အော်တော့သည်….
ကိုကျေ ာ်သည်းမခံနိုင်ပါ။ဆတ်ကနဲ
မတ်တပ်ရပ်ပြီး လီးကြီးကိုင်၍ စောက်ပတ်
နခမ်းသားထူထူကြီးတွေကြား..စောက်
ခေါင်းပေါက်ဝထဲ ဒစ်ဖူးကြီးထိုးထည့်ပြီး
တစ်အိအိ ရှေ့ထိုးသွားတော့မှ သူသူ ပါး
စပြ်ကီးကိုဟောင်းလောင်းဟ,ခါခံသည်။
လီးနှစ်ချေ ာင်းသာရှိလျ င် ပါးစပ်ဟောင်း
လောင်းကြီးထဲသို့ တစ်ချေ ာင်းထည့်ထား
ပေးချ င်သည်။လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးအဆုံး
ထိဝင်သွားပြီဆိုမှ ဟူး……ကနဲသက်ပြင်း
ကြီးချပြီး ကိုကျေ ာ့်ကိုမြတ်နိုးစွာကြည့်မိပါ
သည်။
ကိုကျေ ာ်ကတော့ ချစ်မည့်သူမဟုတ်
ပါ…ဆောင့်မည့်သူပဲဖြစ်ပါလိမ့်မည်။လီးမှာ မော်တာဝယ်တပ်ထားလေသလားမသိ။ဗိုက်ကြီးနေလဲ မသနား….
ဖုန်း…ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်…ဖုန်း..အာ့
ပြွတ်..ဖုန်း..ပလွတ်..ဖုန်း..အာ့ဟူး…ဖုန်း..
ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း…ပလွတ်.စွတ်..ဖုန်း
သေပါပြီ ကိုကျေ ာ်ရယ်…စွတ်စွတ်ပြွတ်ပြွတ်…ဖောင်း..
စောက်ပတ်ထဲလီးဝင်သွားတဲ့အသံ..
ပြန်ထွက်လာတဲ့အသံ…သူသူ့တင်ပါးဆုံနဲ့
ကိုကျေ ာ့်ပေါင်ရင်းရိုက်သံ…သူသူဖင်ခေါင်းပေါက် ကိုကျေ ာ့်လဥရိုက်သံ ..ကောင်း
လွန်းလို့ ဆောင်ပေးဖို့တောင်းဆိုသံတွေ
ဆူညံနေပြီ။အရှိန်တက်နေပြီ..။
စောက်ပတ်က အနှစ်ထူလွန်းလို့လိုး
ရတာထိမိလွန်းသည်။ဒစ်ဖူးကြီးကကောင်း
သည့်ဒဏ်ကို သိပ်ကြာကြာမခံနိုင်။စစ်စစ်
….စစ်စစ်နဲ့ ဆွဲညှစ်ခံနေရသည်။သူသူ့..
ဒူးနှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီးပေါင်ကိုနည်းနည်းချဲ
ကားပေးလိုက်မှ သက်သာလာသည်။ကဲ
သူသူရေ….စားပေတော့..ဆိုတဲ့မေတ္တာအ
ပြည့်နဲ့ လီးဒစ်ဖျ ားအထိဆွဲထုတ်ပြီး ဖုန်း
ကနဲ ဖုန်းကနဲ ဆောင့်လိုးပေးတော့ သူသူ့ခမျှ ာ..နင့်ကနဲ..အင့်ကနဲ…ရင်ခေါင်းထဲ
ရောက်အောင် ကောင်းရသည်။ရှည်လိုက်
တဲ့လီးကြီးရယ်လေ….
တစ်နာရီတော့ကျေ ာ်သည်။အချက်
ပေါင်းမြောက်မျ ားစွာ…ဖြည်းဖြည်းတစ်ခါ
မြန်မြန်တစ်လှည့် သွက်သွက်တစ်ဖုံ စုံချီ
ဆန်ချီ လိုးသည်။လီးဝင်တိုင်း..လီးထွက်
တိုင်း ကောင်းသည်။ကောင်းသည့်ဒဏ်ကို
စောက်ပတ်ကမထိန်းနိုင်။ဘယ်လိုကြိုးစား
ထိန်းထိန်း…ထိန်းလေကောင်းလေ..သံသ
ရာလည်နေပြီး စောက်ရည်တွေစိမ့်စိမ့် စစ်
စစ်…အနှစ်တွေအကုန်ထုတ်မိသည်။ ကို
ကျေ ာ်ကရော… ကောင်းမှကောင်းပါလေ
စ..။ကိုကျေ ာ့်ကိုလည်း ကောင်းစေချင်ပါ
သည်။ကိုယ်နှင့်ထပ်တူ ခံစားကျေနပ်စေလိုပါသည်ရှင်….
ဆောင့်ကိုယ်…အီး…အာရပါးရဆေါင့်…အား…ဆောင့်ပါကိုယ်ရယ်..ဆောင့်
အင့်..အင့်..အာ့..ကောင်းတယ်ကိုယ်..
ဆောင့် ဆောင့် တအားဆောင့်..အဟား.
သွက်သွက်လေးကိုယ်…သွက်သွက်လေး
အ..အ..အ..အားဟား…ပြီးပြီကိုယ်ရေ…
ကိုယ်ပြီးပြီ…ကိုယ်ပြီးပြီ..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ. …
ကိုကျေ ာ့်လီးရည်တွေ စောပတ်ထဲ
ပန်းထည့်တော့….ပျေ ာ်လိုက်တာ ကျေနပ်
လိုက်တာမျ ားလေ…သူ့ကျေ ာပြင်ကျယ်
ကြီးကိုသိုင်းပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်
ထားမိတယ်…သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပြတ်
ထွက်မတတ်စုပ်နမ်းမိတယ်..သူလီးကြီးကို
အရင်းကပြတ်ပါလာအောင် စောက်ပတ်
ကြီးနဲ့စုပ်ဆွဲထားမိပါတယ်…။သူသူကောင်းသလို…ကိုကျေ ာ်ေကာင်းတယ်ဆိုလျ င်
သူသူကျေ နပ်ပျေ ာ်ရွှင်ရပါသည်။စောက်
ပတ်ပြဲလျင်လဲ ပြဲပါစေ…ဖင်ကွဲလျင်လဲ ကွဲ
ပါစေ…ရင်ထဲ အသဲထဲ စွဲစွဲမြဲမြဲ ချ စ်ရပါ
သည်…ကိုကျေ ာ်……..
ကိုကျေ ာ်
၄၁
တစ်ညလုံးကားစီးလာရလို့နွမ်းနေမယ်ထင်ခဲ့ပေမယ့်မနက်စောစောမှာ ခင်ခင်ထွေးလန်းနေပါသည်။အတွေ ့အကြုံ
သစ်မို့နှစ်သက်မိသည်။သူသူက. အသိ
အိမ်သွားလည်မည်ဆိုတော့လိုက်သွားမိ
သည်။ကိုကျေ ာ်..တဲ့။နီလာ့အဖေဆိုတော့
ဒေါ်ဝေနဲ့ခမည်းခမက်..။ ကိုယ်ကလဲဒေါ်ဝေ နဲ့ခမည်းခမက်..။အဲ…သူနဲ့ကိုယ်နဲ့…
ခ်ခ်..ဘာလိုလိုကြီးပါလားနော်…ခ်ခ်။လူကို
မမြင်ဖူးခင်ကတည်းက ထွေးစိတ်ကူးတွေ
ယဉ်မိသည်။ကောက်ရလျင် ကောက်စား
လိုက်မယ်..ပေါ့..။
တကယ်တော့ ထွေးက ဟန်ဆောင်မှု
တွေ..ဂုဏ်တွေ..သိက္ခာတွေကြားမှာ ငတ်
မွတ်နေတာကြာပါပြီ။ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုခန့်
ငတ်နေခဲ့ရသည်။လင်သိက္ခာ..သားသိက္ခာ
တွေကထွေးကိုတံတိုင်းကြီးလို ကာရံထား
တာခံနေရသည်။ခု ခဏတော့ လူ့ဘဝ.. လူ့လောကထဲ..မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ရပိုင်
ခွင့်တွေ ရသလောက်ယူလိုက်ဦးမည်။
ဟန်ဆောင်မှုတွေ..ဂုဏ်တွေ..သိက္ခာ
တွေကိုဖယ်ပစ်ပြီးလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ
တွေးပြီး…လွတ်လပ်စွာခံစားလိုက်သည်။
ကိုကျေ ာ့်အိမ်ကလေးက သီးသန့်နေရာ
သီးခြားခြံဝင်းလေးနှင့် နှစ်သက်စရာပါ။
လူနေကျဲပါးပြီး သန့်ရှင်းသည်။ဒီလိုနေရာ
လေးမှာ..စိတ်လွတ်လက်လွတ် ခံလိုက်ရ
လျင်…လို့တွေးမိတော့ ဖုတ်ဖုတ်ကအရည်
စိမ့်ချင်လာသည်..။သူကရော..ဘယ်လိုပုံ
စံမျိုးလဲ..မြင်ချင်လှပါပြီကွယ်..။
ခြံတံခါးဝ,မှာရပ်စောင့်နေရင်း သူ့ကို
ခပ်လှမ်းလှမ်းကအသေအချ ာစောင့်ကြည့်
နေမိသည်။ဆိုးပါဘူး…အသားညိုသလိုပေ
မယ့်..လက်ခံနိုင်ပါသည်။အရပ်အမောင်း
ကပုံမှန်ယောကျ ာင်္းတစ်ယောက်အသွင်ဆို
တော့ အထူးရင်မခုန်မိ..အားတောင်နဲနဲ
လျေ ာ့သွားသည်။အနီးကပ်ရောက်လာမှ
ရင်တွေပြန်လည်ပူနွေးလာသည်။
လက်မောင်း လက်ဖျံ ရင်အုံမို့မို့တွေက ကျ န်းမာသန်စွမ်းသောယောကျ ာင်္းတို့
လက္ခဏာကိုဖော်ဆောင်နေသည်။မျ က်
နက်ဝန်းမျ ားနှင့်နှုတ်ခမ်းအစုံက ရွှန်းလဲ့
ကြည်ရွှင်ပြီး စကားပြောနေသလိုလိုလား
ထင်ရသည်။ညအိပ်ပုဆိုးပါးပါးအောက်က
ပေါင်တန်ကြီးတွေကထင်းနေပြီး အိပ်ယာ
ထ,မို့လားမသိ..ပေါင်တန်ကြားကလီးတန်
ကြီးကိုပုံသဏ္ဍာန်ရှင်းရှင်းမြင်ရသည်။စိတ်
ကထင်နေလို့လားတော့မသိ..ဒစ်ကြီး..
အရစ်ကြီးပါ မြင်မိသလိုလို။တခြားအရာ
တွေထက် လီးတန်ကြီးရဲ့သဏ္ဍာန်ကထွေး
စိတ်ကိုပိုဆွဲဆောင်ပြီး သူ့ဖက်ကိုမဲသာစေသည်။
ယောကျ ာင်္းသားတွေရဲ့လီးပုံသဏ္ဍာန်
တော်ေတာ်မျ ားမျ ားကို အကြမ်းအားဖြင့်
ထွေးမြင်ဖူးခဲ့ပါသည်။ငယ်စဉ်က အားက
စားသမားမို့..ဘောင်းဘီတိုအောက်မှာ..
အတွင်းခံပါးပါးအောက်မှာ…ဘောင်းဘီ
ရှည်အောက်မှာ…ပုဆိုးကြားမှာ..အို……
ပုံသဏ္ဍာန်အမျိုးမျိုးမြင်ဖူးပါသည်။ဟိုတုန်း
က ရင်လည်းဖိုခဲ့ဖူးတာ ဝန်ခံပါသည်။
အခု….အဲဒီရင်ဖိုမှုက ထွေးရင်ထဲ အသစ်
ပြန်လည်ဖွဲ့စည်း တည်ဆောက်လာသည်။
လူရွေးမှန်ပြီထင်ပါရဲ့…
သူထွေးကိုတစ်ချက်ရှိုးတော့ ရဲရဲလေး
ပြန်ကြည့်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွန့်တွန့် ပြုံးပြလိုက်
သည်။သူ့မျ က်နှာအိုးတို့အမ်းတန်းဖြစ်သွားလို့ မြှားချက်စူးသွားပြီဆိုတာသိလိုက်
သည်။သို့ပေမယ့်…ဒီအဖွဲ့ထဲမှာ ကိုယ်က
အသက်အကြီးဆုံး။အပိုင်ဆုံးချ ည်ပြီး တစ်
ချက်ကောင်း ကျင်းဝင်အောင် သွင်းနိုင်မှ
အဆင်ပြေမည်။အီလည်လည် လုပ်နေရင်
ဇာတ်မျေ ာမည်…မောမည် ။ဒေါ်ဝေတော့
ကိုယ်ချင်းစာတတ်မည်ထင်ပါသည်။လိုအပ်လာလျင် သူ့ကိုအကူအညီတောင်းမည်။
အိမ်ပေါ်မှာ ကလေးအတူထိန်းရင်း
ရလာတဲ့အခွင့်အရေးတစ်ခုကို မိမိရရ အ
သုံးချ ပစ်လိုက်သည်။နို့အကိုင်ခံရသည်။
အားမလေး….ငယ်ဘဝကိုပြန်မျ ားရောက်
သွားသလားလို့ မှိန်းခံနေမိတာအကြာကြီး
ပါပဲ..။သတိပြန်လည်လာတော့ နို့ကြီးကို
တစ်ပြုံလုံး အောက်ကပင့်မ, ဆုပ်ထားသ
တဲ့ကွယ်…ရဲလိုက်တာ…ခ်ခ်။အိကနဲ…
အိကနဲ…နှစ်ခါသုံးခါအညှစ်ခံလိုက်ရတော့
” တော်ပြီလေကွယ်…စောက်ရည်တွေစို့
နေပြီ…ဟင့်အင်း..” လို့ သူ့လက်ကိုပြန်
ညှစ်ပြီး မဖယ်ချင့် ဖယ်ချင်…ဆွဲဖယ်လိုက်
ရသည်။ “. ဒီနေရာ..ဒီအချိန်..ဒီအခြေအ
နေမို့ပါကွယ်….ထွေးလဲခံချင်ပါတယ်..”လို့
မျက်ဝန်းမျ ားမှတဆင့် ပြောနေမိတာသူသိ
မှာပါ…။
ဒေါ်ဝေရှိနေတော့…သူရှောင်ပြေးနေ
သည်။လိုက်ဖမ်းတိုင်း ရှောင်ထွက်သည်။
ဖမ်းမမိတော့ လက်နက်ကြီးသုံးပစ်သည်။
ဘယ် ပြေးဦးမလဲ….မဝေအလစ်မှာ..
သူ့လီးကြီးကိုကြိုက်တယ်…အလိုးခံ
ချင်တယ် ဟုတိုးတိုးလေး ကပ်ပြောပစ်လိုက်တော့..ပြေးမလွတ်တော့..။ယောကျ ာင်္း
မျ ားသနားစရာတောင်ကောင်းလှပါရဲ့..။
ခ်ခ်….။ဒီစကား..မိန်းမက စ,ပြောတော့
ဘာဖြစ်သွားမှာမို့လဲ..နော်.။သူတို့က စ,
ပြောရမယ့်စကားလို့ ပုံသေကားချမှတ်ယူ
ကျင့်သုံးနေတာကို ထွေးအမုန်းဆုံးပဲ..။
ဘယ်သူကစ,ပြောပြော…လိုးကြတာက
ပြောင်းလဲသွားမှာမှမဟုတ်ပဲ။ကိုယ်သတ္တိ
မရှိရင်..ကိုယ်ပဲငတ်ရမှာလေ..။ထွေး လဲ
အငတ်ခံရပေါင်းမျ ားတော့ သတ္တိတွေ
ဘယ်ကဝင်ရောက်လာတယ်မသိပါဘူး
ပြောပစ်လိုက်တယ်။
ခ်ခ်…ပြောင်းပြန်မျ ားဖြစ်ရသေး..။
သူက..အိမ်လာခဲ့.တဲ့။လီးကြီးဆွဲလိမ်ပစ်
ချင်လိုက်တာလေ..တကယ်ပဲ။မိန်းကလေး
ကို ယောကျ ာင်္းလေးက ” အိမ်လာခဲ့ “တဲ့။
ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ….။ဒါပေမယ့်…ထွေးပြော
ခဲ့သလိုပေါ့…။ယောကျ ာင်္းလေးက အိမ်မ
ခေါ်ရဘူးလို့ ပုံသေကားချ သတ်မှတ်ထား
တာမရှိဘူးလေ…နော်..။သွားရမှာပေါ့..။
ဒီခရီးထွက်လာတာ…ဒီအလုပ် လုပ်ဖို့ပဲ။
သူသူ ကိုတော့ တစ်ခုခု တစ်စုံတစ်ရာ ညှိ
ရမှာပေါ့လေ…။
အော်….တစ်ခုပြောစရာကျန်နေခဲ့လို့..
ထွေးက အသက် ၄ရနှစ်..သွေးမဆုံး
သေးပါဘူး….လို့ ခ်ခ်…
၄၂
စွတ် စွတ်..ပြွတ်..ဖန်း အင့်.ပြွတ်ပြွတ်
ဖွတ်..ဖြန်း..ပလွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဖုန်း..အာ့
ကိုယ်ရေ..အင့်..ဗိုက်ကြီးသည်နော်..အင့်
ပြွတ်ပြွတ်..ဖြန်း…ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်.
အင့်..အင့်..အဲလိုလုပ်ပါ…အင့်..ပြွတ်.ဖွတ်
အင့်..ကောင်းတယ်ကို…အင်း..ကောင်း
တယ်…အင့်..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..အင့်..
ရှီး..ကွတ်ကျွတ်..ကောင်းလိုက်တာ..ကို…
ပြီးပြီ..ပြီးပြီ..ကို..ဆောင့်…ဆောင့်ပေး..
အသွက်ဆုံးဆောင့်ပစ်ကို…အင့် အင့် အင့်
ဟူး…..မျ ားလိုက်တဲ့လီးရည်တွေ..ဖူး..
ပြွတ်…..
” ကိုယ်…”
” အင်…”
” လီးကြီးချွတ်တော့ကွယ်…ဗိုက်ထဲ
က..ကလေးကဝ,ပြီတဲ့..နော်..”
” သူ ကရော…”
” သူလဲ ဝ,ပြီ….လင်းဆွဲသာပြောတာ
ကိုယ်က နှစ်ချီဆက်ဆွဲတာ..ဝ,ပြီပေါ့ ”
” ချွတ်ပြီနော်….ပလွတ်..ဖွတ်..ပျစ် ”
အစောကြီးပဲရောက်လာကြပြန်သည်။ကိုကျေ ာ်..လင်းဆွဲဆွဲပြီးခါစ,မို့ သူသူဂါဝန်ကြီးကောက်စွပ်ပြီးတံခါးထဖွင့်သည်။လန်း
ဆန်းသည့် သူသူ့ကို ဖွဖွလေးနမ်းပြီး ခြံ
ဝင်းတံခါးဖွင့်ပေးဖို့ ကိုကျေ ာ်ထွက်သွားလို့
သူသူအိမ်တံခါးဝ,ကပဲစောင့်ကြိုပါသည်။
သီတာလည်းထ,လာသည်။ ” သွက်သွက်
လေး ” လုပ်နေလို့ ပါးဆွဲလိမ်ပေးလိုက်မိ
သည်။
ကြည်ပြာ..ဖြူ ပြာ..မူယာတို့ကိုပွေ့ယူ
ကြိုဆိုနမ်းလိုက်ကြပြီးမှ..မေမေ့ပါးကိုမွှေး
လိုက်ပါသည်။မေမေက ဗိုက်ကိုပွတ်ပြီး..
တိုးတိုးမေးပါသည်..
” ဒေါ့ဂီနဲ့တစ်ပေါင်ကျေ ာ်ပေးသေး
လား သမီး..”
” ဟင့်အင်း…ကုတင်နဲ့လှေပဲ မေ.”
မေမေသက်ပြင်းချ ပြီးစိတ်အေးသွား
သည်။တစ်ညလုံးလိုးမယ် ဆိုတာကိုတော့
မေမေခန့်မှန်းသိထားပြီးသားမို့ပြောပြဖို့မ
လိုတော့ပါ..။
ဧည့်သည်တွေအိမ်မှာထားပြီးရေတွင်း
ပြေးကြရသည်။မျက်နှာသစ်နေဆဲဘုရား
ဒကာကြီးက စားသောက်ဖွယ်ရာအစုံအလင်နှင့်ရောက်လာပြီး ပျေ ာ်ပျေ ာ် ပါးပါး
ဝိုင်းဖွဲ ့စားကြသည်။စားသောက်ပြီးတော့
သူသူ ကားနှင့်ပြန်လိုက်သွားပြီး သီတာက
ဈေးသွားရပြန်သည်။မဝေနှင့်နီလာ မီးဖိုထဲ
မှာသိမ်းဆည်းနေတော့..ကိုကျေ ာ်နှင့်မမ
ထွေးတို့ ကလေးထိန်း..။
လက်မောင်းကို လက်ညှိုုုုုးလေးနှင့်တို့
ပြီိးခေါ်တော့လှည့်ကြည့်မိသည်။ရင်ဘတ်
ကိုလက်ညှိုးထိုးပြ၍ကြည့်လိုက်ပြန်တော့
ဘာမှမရှိ…။ဒါပေမယ့် သူသဘောပေါက်
ပါသည်။မီးဖိုချေ ာင်ဖက်တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်
ပြီး ထွေး၏နို့အုံကြီးကိုလက်တစ်ဖက်က
အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။အောက်ကပင့်ကိုင်
ပြီိးဆုပ်နယ်ပေးတော့ ကျေ ာကော့ပြီးလက်တစ်ဖက်ဖြင့် နောက်ပြန်ထိုးထည့်ကာ
ဘရာချိတ်ဖြုတ်ပေးသည်။လက်ညှိုးလေး
အောက်ကိုထိုးပြသဖြင့် တီရှပ်အောက်
အနားကိုလက်ထိုးပြီးနှိုက်သည်။နို့လုံးကြီး
မှာအိတင်းပြီး မာနေသည်။နို့သီးခေါင်း
လေးတွေလှိမ့်ချေ တော့လည်း မာတောင်
နေသည်။အသက်ကြီးမှ နို့ခိုးနှိုက်နေရသ
ဖြင့် ငယ်မူငယ်သွေးကြွပြီး လီးကတောင်
လာသည်။
သူကလည်း တော်သည်။လီးတစ်
ချေ ာင်းလုံးကိုလက်ဖဝါးဖြင့်အရှည်လိုက်
အုပ်ကိုင်ပွတ်ဆွဲသည်။ဒစ်ကိုလက်မလေး
ဖြင့်အလျ ားလိုက်ပွတ်လိုက် ဝိုက်ပွတ်
လိုက်..ဆော့ကစားသည်။လီးတန်ကြီးကို
တစ်ထွာပြည့်..မပြည့် တိုင်းကြည့်ပြီး..
” ဖူး……တစ်ထွာတင်းတင်းပဲ “ဟု ကြိတ်
မနိုင်ခဲမရ တိုးတိုးပြောသည်။ဆုပ်ကိုင်ပြီး
ဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ဂွေးဥတွနှိုက်ပွတ်ပေးတော့ အလွန်ရွသည်။စကားပြောတော့
လေသံမျှသာ….
” မနေ့ညက ဘာလို် ့မလာ..”
” သူသူ လာတယ်လေ…ဒေါ်ဝေက
အလှည့်ကျသွ ား…တဲ့ ”
” ဒီညလာမှာ လား..”
” အင်း…လာမှာ…လာကုန်းမှာ.ခ်ခ် ”
” ကြောက်ဖူးလား..”
” လီးကြောက်တဲ့ စောက်ပတ်ရှိလို့
လား…လီးကြိုက်တဲ့စောက်ပတ်ပဲရှိတယ်
ဒီလီးမျိုးဆို သိပ်ကြိုက်..ခ်ခ် ”
” ခု..လိုးချင်ပြီကွာ….”
” ထုတ်လိုက်ပြီး တက်ထိုင်လိုက်မယ်
နော်..”
ကိုကျေ ာ်ရင်ခွင်ထဲပွေ ့ချီထားသည့်
ဖြူ ပြာလေးကိုအခန်းထဲရှိပုခက်အတွင်း
သို့သွားထည့်စဉ် မမထွေးအနောက်က
လိုက်လာသည်။
” မြန်မြန်ပြီးအောင်လိုးပေးနော်…
ဒေါ်ဝေတို့ သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့ပေါ့
ညမှအားရပါးရ လိုး…နော် ”
” ဒီမှာပဲလိုးမယ်..မြန်မြန်ကုန်းလိုက် ”
ကုတင်ဘောင်ကုုိုလက်ထောက်ပြီး
ဖင်ကုန်း၍ ထမီလှန်ထားပေးသည်။ဖောင်း
အိနေသောစောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဒစ်ဖူး
ကြီးထိုးထည့်ရာ ခါးကုန်းသွား၍လက်နှင့်
ဖိထားပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်သည်။.မထွေးမှာ တုန်ရီနေပြီး ဖင်ကြီးနောက်သို့
အဆက်မပြတ်ဆောင့်တွန်းနေ၍ အဆုံးထိ ဆတ်ကနဲဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီး အဆက်မပြတ်ဆောင့်သည်။
ပါးစပ်က ခေါင်းအုံးတစ်လုံးဆွဲယူပြီး
ခေါင်းအုံးဖုံးအစွန်းကိုကိုက်ထားသဖြင့်အ
သံမထွက်ပေမယ့် စောက်ပတ်ကအသံတွေဆူညံစွာထွက်သည်။ကြာလျင်မဝေတို့
ကြားသွားနိုင်သဖြင့်ဆယ့်ငါးချက်မျှအဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးလီးရည်မျ ား
ပန်းထုတ်ပေးလိုက်သည်။
နှစ်ယောက်လုံးအပြင်ပြန်ထွက်လာ
ကြတော့ မဝေနှင့်နီလာတို့ရေတွင်းဖက်က
ပြန်လာတာတွေ့ရသည်။မဝေက
” မမထွေး..ပျင်းနေရင် သီတာ့အခန်း
ခဏလှဲနေလို့ရတယ်နော်..အားမနာနဲ့ ”
” ရတယ်မဝေ…ဒီမှာကိုကျေ ာ်က
ဧည့်ခံကောင်းပါတယ်..မပျင်းပါဘူး ”
” ဟုတ်လား…ကိုကျေ ာ်ကဘာတွေ
ပြော…”
” အော်….မဝေတို့မိသားစု သဘော
ထားပြည့်ဝကြောင်း..တောအကြောင်း..
တောင်အကြောင်းတွေပေါ့..”
” ခ်ခ်…တောင်အကြောင်းက ခပ်မျ ား
မျ ားထင်ပါရဲ့…ကိုကျေ ာ်ကတောင်အကြောင်းသိပ်ပြောတတ်တာ..ပုပ္ပါးတောင်
စစ်ကိုင်းတောင်…စုံလို့ပေါ့ ခ်ခ် ”
” ခ်ခ်…ဟုတ်တယ်..ဝေရဲ့..ဟော.
သီတာပြန်လာပြီ…”
သူတို့နှစ်ယောက် သီတာ့ကိုထ,ကြို
ကြတယ်။အင်း….မင်းကြီးမင်းလေးတို့..
မယ်ဝဏ္ဏတို့…သီတဂူ တို့လေ့လာထား
ဦးမှဖြစ်မည်..။
ကိုကျေ ာ်
၄၃
မနေ့ညက သူသူ့ယောက္ခမက ဘဝ
ဇာတ်လမ်းစုံနှင့်ဒီရောက်လာရခြင်းအ
ကြောင်းကို အတူအိပ်ရင်းပြောပြတော့
မဝေစိတ်မကောင်း။သူ..ကိုကျေ ာ့်အပေါ်
အာသီသပြေ စိတ်ကူးယဉ်နေပြီဆိုတာသိ
ရ၍ ပိုပြီးအားနာရသည်။ကိုကျေ ာ့်ကိုတော့ စိတ်မပူပါ။ကိုကျေ ာ်နားလည်နိုင်ပါ
သည်။သူသူ့ဗိုက်ထဲက ကလေးဘယ်က
ရောက်လာတယ်ဆိုတာ မမထွေးခန့်မှန်း
သိနေပြီ ။
အနည်းဆုံးတော့ သူ့သားရဲ့သွေးတစ်စက်မှမပါတာ သိနေကြောင်းအ
ရိပ်အခြည်ပြောပြနေတော့…ခွင့်မပြုချင်လဲ
ခွင့်ပြုရတော့မည်။သူသူ့ကိုလဲနားလည်
အောင်ပြောပြပြီး စိတ်လျှေ ာ့ခိုင်းရမည်။
အော်….ဘဝမျ ားစွာအတွက် ထိုးကျွေးခဲ့
တာမဟုတ်ကြောင်း ကိုကျေ ာ်နားလည်
စွာခွင့်လွှတ်နိုင်ပါစေ…ဟုသာဆုတောင်း
မိပါသည်။
မထွေးကို လင်ရှိပါလျက်လီးငတ်နေတာ မိမိနှင့်တူညီလှချ ည့်လားဟုကိုယ်ချင်းစာအတွေးလည်း တွေးမိနေပါသေး
သည်။ဝတ္တရားရှိ၍ တစ်ခုတော့သတိပေးခဲ့ပါသည်…..
” ကိုကျေ ာ်က လီးလဲစူပါ..လီးရည်လဲ
စူပါနော်..သွေးမဆုံးသေးရင်ဗိုက်ကြီးသွား
နိုင်တယ်…သတိတော့ထားပေါ့…”
•••••
မမထွေးတက်ကြွလန်းဆန်းနေသည်။
သီတာ့ကိုလည်း သမီး..သမီး နှင့်ပါးစပ်က
မချတော့။ဈေးထဲ လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ
လဲအမျ ားကြီးဝယ်လာသည်။လက်ဆောင်
ပစ္စည်းဆိုသည်ကလဲ…စကားလှအောင်သုံးတာပါလေ…တကယ်တော့..ရွှေတွေ
ပါ။မယူဘူးဆိုလဲ..မရ။သူကလဲ…မဝေတို့
လောက်မချမ်းသာပေမယ့် လင်ဖြစ်သူက
တစ်လကိုသိန်း၂ဝအနည်းဆုံးပို့ပေးသည်။
သုံးစရာ..ဖြုံးစရာ အကွက်မရှိတော့ လက်
ထဲမှာအမျ ားကြီးပိုနေသည်။အဖေ့ကို လို
ချင်လို့ ဖားတာမျိုး သီတာကမကြိုက်။မုန့်
ဟင်းခါးပဲအေးအေးဆေးဆေးရောင်းစား
တော့မည်။မရပါ..။နောက်ဆုံးတော့ လက်ခံလိုက်ရတာပါပဲ..။အဖေ လိုးနိုင်ရင်ပြီးတာပါပဲလေ….အသက်ကလေး မသေ
အောင်တော့ လိုးနော်..အဖေ….
•••••
ဈေးသိမ်းပြန်ရောက်လာကတည်းက
မမထွေးပွဲကြမ်းသည်။
နေ့လည်ပိုင်းက သူ့ဘဝဇာတ်လမ်း
ကို သီတာနှင့်ကိုကျေ ာ်တို့အားမချွင်းမချန်
ပြောပြပြီး အမှားရှိလျ င်ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ကြို
တင်တောင်းပန်သည်။ ကိုကျေ ာ်က အမြဲ
ခွင့်လွှတ်ပါတယ်ကွယ်..ဟဲဟဲ.. ဆိုတော့
သီတာ့ရှေ့မရှောင် လီးဆွဲလိမ်သည်။
လိုးပြန်တော့လဲကြမ်းလှသည်။ဘယ်
လိုက ဘယ်လိုဖြစ်သွားသည် ဆိုတာကိုမမှတ်မိတော့ပါ။ထွေးခြေထောက်တွေက
သူ့ပုခုံးပေါ်တင်ထားပြီး ဖင်ကြီးမြောက်
လျက် စောက်ပတ်ကြီးဖွင့်ပေးထားတာကို
သူကထွေးပေါ်မှောက်လျက်ရင်ဘတ်နံ
ဘေးမှာလက်ထောက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကို
ကြမ်းရမ်းစွာစုပ်နမ်းနေသည်။ဒူးကမွေ့ယာ
ပေါ်အားလျ ားမှောက်ထောက်ထားပြီး
လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးနှင့် ထုံးကနဲ
ထုံးကနဲ ပစ်ပစ်ဆောင့်တော့ စောက်ပတ်
ထဲမီးထတောက်မတတ် ပူလောင်အောင့်
တက်သွားသည်။တစ်ချက်လဲမဟုတ်..
ဆယ်ချက်လဲမက…အချက်တစ်ရာလဲ
မပြီးနိုင်။ဆောင့်ချက်က ရက်စက်သည်။
လဥကြီးက ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ ဖင်ပေါက်
ကို တစ်ဖတ်ဖတ်လာမြှူ ဆွယ်နေတော့
ဖင်ခံကြည့်ချင်စိတ်လဲပေါက်လာသည်။
ကောင်းလွန်းမက ကောင်းနေတော့ ညှစ်
အားသန်သန်နှင့်ညှစ်ပေးမိသည်။အလိုလေး…ညှစ်လေ..ဆောင့်လေ..ကောင်းလေလေ….စွပ်..ဖုန်း..အင့်..စွတ်..ဖန်း..
အု..စွတ်..ဗြွတ်..ဖန်း..အင့်…ဆောင့်စမ်း
အင့်…ကျွတ်ကျွတ်…ပလွတ် ပြွတ် ဖုန်း..
အင့်..ဖွတ်..ဗြွတ်..ဖုန်း..အင့်..လိုးစမ်းပါ.
အသေလိုး…အား…အင့်..
အဲဒီလူ…ကိုကျေ ာ်လေ…စိမ်ခေါ်လေ…အဆောင့်ကြမ်းလေ ပါပဲလား…
ကြောက်တော့မကြောက်ပါ…သူကြမ်းလေ
ကြိုက်လေပါပဲ…ဒါပေမယ့်..စောက်ပတ်ထဲ
ကအောင့်လှပြီ…သားအိမ်ထဲအထိသူ့လီး
ဒစ်ဖူးကြီး ဆောင့်ချက်တိုင်း ဝင်ထွက်နေပါ
သည်။တစ်သက်လုံးခံခဲ့ဘူးသမျှ..ကိုကျော့်
လိုးချက်က အနိုင်ယူသွားသည်။နောက်ဆုံးတော့..မောင်….လို့ခေါ်မိသွားလောက်
အောင်ကောင်းလှပါသည်….
အား…ကောင်းတယ်မောင်..အင့်..
ဖုန်း…ကြမ်းထာမောင်ရယ်..ဖုန်း..အာ့ဟု..
ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..မောင်ရေ…
စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို ဒစ်ဖူးကြီး
မြုတ်ရုံဆွဆွပြီး..အရှိန်နှင့်ဆောင့်ဆောင့်
လိုးတာ…
သည်းအူပွင့်မတတ်ကောင်းလှသည်။
စောက်ရေတွေ ဖင်ပေါက်ထဲအထိဝင်သည်။ဖင်ပေါက်လည်း ရှုံ ့လိုက် ပွလိုက်
ဖြစ်ပြီး လီးဝင်ချိန်ရှုံ ့၍ လီးထုတ်ချိန်ပွင့်နေ
သည်။ပါးစပ်လည်း မပိတ်နိုင်တော့…။
အချိန်ပြည့်အော်နေရသည်။
ဒဏ်မခံနိုင်တော့ပါ။လီးရည်တွေမြန်
မြန်သာပန်းထုတ်ပေးပါတော့..မောင်။
သွက်သွက်လေးဆောင့်ပေးမောင်..
အင့်..သွက်…သွက်…အင့်..သွက်သွက်
အင့်…ပြွတ်.ဖုန်း..ပြွတ်ဖုန်..ပြွတ်ပြွတ်..
ဆောင့်..မောင်ရေ..ဆောင့်..ုပြွတ် ဖုန်း
ထွေးပြီးတော့မယ်…ပြီးတော့မယ်..အား
ဟူး…ပြီးတော့မယ်….အား…အား…
ပြီးပြီမောင်ရေ…ထွက်ကုန်ပြီ…ပန်းထွက်
ကုန်ပြီ…အား..အား..ဟား…မောင်ပြီး
လိုက်ပါ…ပြီးပါမောင်…အင့်..ပြီးပေးပါ..
လီးရည်တွေပန်းပေးပါ…အား..အား..
ကောင်းတယ်မောင်ရေ…ကောင်းတာ..
ကောင်းတာ…ကောင်းတာ…..ဟူး…
မောင့်လီးရည်တွေအမျ ားကြီးပဲရလိုက်တယ်….ကျေနပ်တယ်မောင်..ကျေနပ်
တယ်…
မထွေးအသားခါးပေမယ့်…မထွေး
စောက်ပတ်ကတော့…. ချိုမြဲချိုမြနေမှာပါ
မောင်….
ကိုကျေ ာ်
၄၄
မထွေးက အသက်နှင့်မမျှ ကိတ်သည်။
နို့ကြီးတွေက အပျိုစင်လို လုံးခဲ မာတင်း
နေသည်။နယ်လို့ကောင်း စို့လို့ကောင်လှ
သည်။နို့နယ်..နို့စို့မခံရတာကြာပြီဖြစ်၍
ဆတ်ဆတ်ထိမခံနိုင်။နို့စို့ချက်ပြင်းပြင်း
လေးတစ်ချက်လောက်ဆွဲလိုက်လျင်..
စောက်ပတ်ကချက်ချင်းစောက်ရည်စိမ့်လာ
သည်။ဆောင့်လိုးနေရင်း နို့စို့လျင်ပိုသိသာ
သည်။တစ်ချက်စို့..တစ်ချက်ညှစ်..တစ်ချက် စောက်ရည်ထွက်သည်။
ဖင်ကြီးတွေကလည်း ကားထွက်နေ
သည်။ဖင်ကုန်းလိုးလျင်ပိုသိသာသည်။
ဖင်မကုန်းလဲ ကားနေတာပဲဖြစ်ပါသည်။
အသားတွေက ပြည့်သည်။လျေ ာလျဲမှု
တစ်ချက်မှ ရှာမတွေ့။ပြောရလျင် မဝေ
ထက်တောင် တောင့်နေသေးသည်။စိတ်
ကြိုက်လိုးနော်..အားမနာနဲ့….ဆိုပါလား။
တစ်ပေါင်ကျေ ာ်လိုးတော့ မခံနိုင်ပါ။
အသေအော်သည်။သူ့ကိုအိပ်ယာပေါ်မှာ
ဘယ်ဖက်ကိုစောင်းအိပ်ခိုင်းပြီး တစ်ပေါင်
ကျေ ာ်လိုးပစ်သည်။ကိုကျေ ာ်က ဘယ်
ဖက်စောင်းအိပ်ပြီးလိုးရတာကို ပိုကြိုက်
သည်။
ဖြောင့်ဖြောင့်ဆင်းနေသည့်မမထွေး
ဘယ်ဖက်ပေါင်ကိုခွ…ညာဖက်ပေါင်ကို
မိုးပေါ်မြောက်ပြီးပုခုံးပေါ်တင်…ဖင်ကြီး
တွေကြား သီးခြားခွဲထွက်နေသည့်စောက်
ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲလီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်အိအိထိုးထည့် အရသာအ
လွန်ကောင်းသည်။ဖြည်းဖြည်းထည့်လေ
အရသာရှိလေ…။လီးတစ်ဝက်လောက်
ဝင်ရင်ကိုပဲ…ထွေးမခံနိုင်တော့ပါ.။သား
အိမ်ပွင့်နေ၍ လီးထိပ်ဖူးကြီးတိုက်ရိုက်ဝင်
သည်။အရပ်ပု..ခါးရိုးတိုသည့်မိန်းမမျ ားဆို
ထ,ပြေးဖို့မျ ားသည်။လီးတစ်ဝက်ထက်ပို
ထိုးထည့်တော့..မျက်နှာရှုံ ့မဲ့ပြီး လက်က
ဗိုက်ကိုတွန်း၍တားသည်။
” မရဘူးမောင်ရဲ့..အောင့်တယ်..”
ခဏတော့ရပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ဝင်
သလောက်နဲ့ပဲ လိုးပေးလိုက်တော့ ထွေး
စိတ်ထဲ..နဲနဲရဲလာသည်။ထပ်ထိုးထည့်
တော့ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ…ဆိုပြီးညှစ်ပေးလာ
သည်။တကယ် နဲနဲထပ်ထိုးထည့်တော့
အော်တာပါပဲ…သားအိမ်ထဲဒစ်ကြီးဝင်
သွားပြီလေ..။အဆုံးထိသာထိုးထည့်ပစ်
လိုက်သည်။ဆတ်ဆတ်ခါ တုန်ရီပြီး လက်
ကလည်း ဗိုက်ကိုတွန်း ပါးစပ်ကလည်း
အော်…ဆောက်တည်ရာမဲ့ဖြစ်နေတော့
သူ့ဘယ်ဖက်ပုခုံးကို ကိုကျေ ာ့်ညာလက်
နဲ့ဆွဲတင်ပြီး လီးမထုတ်ပဲညှောင့်ပေးနေမှ
တစစ်စစ်ကောင်းပြီး ခံနိုင်လာကာ..သား
အိမ်ကလဲညှစ်လာပါသည်။စောက်ပတ်
ကလဲညှစ်…သားအိမ်ကလည်းညှစ်…
လီးကြီးကလည်းညှောင်ညှောင့်ထိုး..ထွေး
မျက်စေ့မှတ်ပြီး အံကြိတ်ခံပါသည်။
ကောင်းလို့ခံတာပါ။အဆက်မပြတ်ကောင်း
လို့ အဆက်မပြတ်ခံတာပါ။ဆောင့်လို့
ကောင်းတာကတစ်မျိုး..ညှောင့်လို့ကေါင်း
တာကတစ်မျိုး…ကောင်းပြီးရင်းကောင်း
ညှစ်ပြီးရင်းညှစ်..စောက်ရည်ေတွထွက်
ပြီးရင်းထွက်….တစ်သက်လုံးစုခဲ့သမျှ
စောက်ရည်တွေ သူ့တစ်ပေါင်ကျေ ာ်လိုးခံ
ရတော့မှ ကုန်တာပါပဲ…ဆောင့်သာလိုး
လိုက်ပါတော့….
အောင်မယ်လေး….အတွေးမှမဆုံး
သေး…ဆောင့်လိုးတယ်…အောင့်တယ်
ဆောင့်လိုးတယ်…အောင့်တယ်…အား
ဆောင့်ချက်တွေမျ ားလာတော့ အောင့်
တာလေးက အရသာတစ်ခုလိုဖြစ်လာပါ
သည်။ဝေဒနာ မျိုးစုံပါလား..။ဒီလီးကြီး
တစ်ချေ ာင်းထဲနဲ့ ဝေဒနာပေါင်းသောင်း
ခြောက်ထောင်လောက်ပေးနေသည်။
နာရီဝက်ကျေ ာ် တစ်နာရီလောက်
လိုးလိုက်မှ အသားသေပြီးခံနိုင်သွားသည်။နောက်ထပ်ဘယ်လောက်ကြာကြာလိုး
ဦးမည်မသိ။ကြာချင်သလောက်ကြာ..။
ကြာလေကောင်းလေပဲ ဆိုပြီးစောက်ပတ်
ကြီးဖွင့်ခံပစ်တော့မှ ကိုယ်တော်ကဆတ်
ဆတ်ကလေး အချက်တစ်ရာလောက်လိုး
ပြီး လီးရည်တွေပန်းထည့်သည်။အားပါး
သားအိမ်ထဲကို..တိုက်ရိုက် အတားအဆီး
မရှိ ဝင်ပါသည်ရှင်…
သူထည့်ပေးသမျှလီးရည်တွေကိုသား
အိမ်ကရနိုင်သမျှ စုပ်ယူသည်။စောက်ပတ်
ကရှိရှိသမျှ ကြွက်သားတွေက သူ့လီးကြီး
ထွက်မပြေးနိုင်အောင် ဝိုင်းဝန်းညှစ်ဆွဲ
ဖမ်းသိမ်းထားကြသည်။သူ့လီးထစ်ကြီးက
လဲ..တစ်ထုတ်ထုတ်နဲ့ခုန်နေသည်…။
အကြာကြီးပါပဲ…မိန်းမူးခံစားနေရသည်။
အော်….ယောကျ ာင်္းဆိုတာ..ဒီလိုပါလား..
ဟု သူနဲ့ကျမှ သိရတော့သည်။အိမ်က
အမ်ဒီ ကြီးကို အမှိုက်ပုန်းထဲလွှင့်ပစ်လိုက်
တော့မည်လေ…..
ကိုကျေ ာ်ကတော့..ကိုကျေ ာ်ပါပဲကွယ်
” ကောင်းလား မမထွေး..”
” သေပါပြီရှင်….”
” ခ်ခ်….ဒီလောက်တောင်ပဲလား ”
” ဒီထက်ပိုပါတယ်ရှင်…”
” ငါလိုးမ နော်….မချွတ်ပဲထပ်လိုးပစ်
မှာ..”
” အော်….ခံလိုက်မှာပေါ့ရှင်..ခ်ခ် ”
ကျွန်မဘဝ…ပြန်လည်နုပျိုသွားသလို
ပါပဲ။အရာရာကို…ကြည်နူးစရာ..နှစ်သက်
စရာ…ခွန်အား…စွမ်းအင် တွေအဖြစ်
ပြောင်းလဲနားလည် လါပါ သည်။ကိုကျေ ာ့်
အပေါ် ယခင်ကထက်ပို၍ ပို၍ အထင်ကြီး
မြတ်နိုး…တန်ဖိုးထားမိပါသည်။
နောက်တစ်ခါ ဘယ်လိုလိုးပေးဦးမှာ
လဲမောင်..။တစ်ပေါင်ကျေ ာ်တော့တော်
ပါ ပြီ။တစ်ညတည်း..ဒီလိုသာနှစ်ခါအလိုး
ခံရလျင် ကျွန်မအိမ်ကိုပြန်နိုင်တော့မှာ မ
ဟုတ်တော့ပါဘူးရှင်…သနားသဖြင့်..
နောက်တစ်မျိုးလေး ပြောင်းလိုးပေးပါနော်
နောက်တစ်မျိုးလေး….
၄၅
” ဖေ…”
” နီလာ…သမီး..”
” ဖေ့လီးကြီး နီလာ့စောက်ပတ်ထဲမှာ
တဆတ်ဆတ်တုန်နေတုန်းပဲဖေ…နီလာ
စောက်ပတ်ပြန်ရွလာပြန်ပြီ ”
” ဖေပြန်ဆောင့်ပေးမှာပေါ့သမီးရယ်
ဒီလိုလေး..”
” အင့်…အာ့..ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါဖေ
ရယ်…ရှောရှောလေးပေါ့ ”
” ဒီလိုလေးလား…ပြွတ် ပြွတ်…”
” အင်း…ကောင်းတယ်ဖေ..ဖေရော
ကောင်းလား..”
” ကောင်းတယ်သမီး..ပေါင်ကြီးအ
ပေါ်မြှောက်ထား နော်..”
” အင့်..ရော့…အားဟ…သမီးစောက်
ပတ်ကြီး ဖွင့်ပေးထားတယ်အဖေ..လိုး..
အင့်..လိုး..နဲနဲပြင်းပြင်း တစ်ချက်လောက်
ဆောင့်အဖေ..အင်း..”
” သမီးစောက်ပတ်က လိုးလို့သိပ် သိပ်ကောင်းတာပဲသမီးရာ….စေးပိုင်နေ
တာပဲ..”
” ဖေ့လီးကြီးကလဲ..ငရုတ်ကျ ည်ပွေ့
ကြီးကျနေတာပဲ..သမီးစောက်ပတ်ထဲမက
ရင်ထဲထိနင့်တယ်..ခ်ခ်.ကောင်းတာအဖေ
ဆောင့်.ဆောင့်.အပြင်ထိထုတ်ဆောင့်..
အီး…”
” ကောင်းလားသမီး..”
” ကောင်းတယ်.ဆို…စောက်ရည်တွေထွက်နေတာ သိဘူးလားဖေကလဲ ”
” သိတယ်…ရွှဲနေတာပဲ..ဖေ့ ဂွေးဥ
တောင်စိုနေပြီ..”
” ခ်ခ်..ဖေ့ ဂွေးဥကြီး သမီးဖင်ကိုလာ
လိုးနေတာသိလား..ခ်ခ်..ဝင်လဲဝင်ပု…”
” ဟင်းဟင်း…ဖေ့ ဦးကျည်ပွေ့နဲ့
ထောင်းပေးမယ်…”
” အာ…စောက်ပတ်ထဲပြီးအောင်လိုး
ပေးပါဦး အဖေရာ…ရွနေလို့ပါ..”
” အင့်..သမီး…ရော့..ရော့.ရော့..”
” အားပါး…ကောင်းတာဖေရာ…”
” ရော့ပါဗျ ာ..ရော့ပါ..ရော့..ရော့..”
” အူးဟူးဟူး…ကြီးလိုက်တဲ့လီး..အာ့
အင့်…အာ့..ဆောင့်ဖေ…ဆောင့်..အင့် ”
” ကြိုက်လား သမီး..”
” ကြိုက်တယ်အဖေ…ဆောင့်..”
” အင့်..အင့်..လိုးလို့ကောင်းထာ..”
” လိုး အဖေ..လိုး..အာ့ဟာ.့…ခ်ခ်..
ဖေက လိုးဆို အသေဆောင့်တာပဲ.အင့်..
အာ့..ပြောတောင်ပြောရဲတော့ဘူး ခ်ခ်..
အင့်..အူးဟူး..ကျွတ်ကျွတ်..”
” ပေါင်ကားပစ်လိုက်သမီး..အင်း..
ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ..အင့်..ရော့..”
” စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီဖေ..”
” ဖေယက်လိုက်မယ်သမီး..ပလပ်..
ပလပ်..ပြွတ်..ပလပ်..ပြူ း ပြွတ် ”
” အားဟ..အားဟ..ကောင်းထာဖေ
လိုးတော့..လိုး…အိုးဟို့ဟို့…အု.”
” ပေါင်ဆွဲထားသမီး..ဖေပြင်းပြင်း
ဆောင့်ပေးမယ်..”
” အင့် ဖေ..ရော့…ဆောင့်…အား..
အူးဟူး…ကောင်းပါ့ဖေရာ.အားရထာ..အူး
စောက်ပတ်ပြဲပစေဆောင့်..အား..”
” ရော့..အင့်..ရော့..”
” ဖေ..ဖေ..သမီးပီးတော့မယ်ဖေ..အ..အ..အ..အု..အား..ထွက်ကုန်ပီိ
ဖေရေ…အား..သမီးပီးပြန်ပြီ..အားဟား
အားဟား…သမီးပီးပီ..ပီးပြန်ပြီဖေရယ်..
အား…အား…ဟင်း…ဟင့်..”
ကိုကျေ ာ်နီလာ့ကိုဖက်ပြီး စောက်ပတ်ကြီးထဲလီးကြီးစိမ်ထားပေးပါသည်။
စောက်ရည်တွေ တစ်ဇိဇိထွက်ပြီးညှစ်နေ
သည်မှာမမောနိုင် မပမ်းနိုင်..။အတော်
ကြီးကြာမှ သက်ပြင်းကြီး ဟူးကနဲချပြီး
နီလာမျက်လုံးဖွင့်နိုင်သည်။
” ဖေကတော့ ကိုယ့်သမီးကိုယ်လိုး
တဲ့နေရာမှာ တကယ်စံပဲ…အကောင်းဆုံး
တွေပေးနိုင်တယ် ခ်ခ်..”
” ချစ်လို့ပေါ့ သမီးရယ်..”
” သီတာ့ကိုရော..ဒီလိုလိုးပေးတာပဲ
လားအဖေ..”
” အင်းပေါ့သမီးရဲ့..မေးကြည့်ပါလား”
” ခ်ခ်..ယုံပါတယ် ဖေလိုးကြီးရယ်..
ကြည်ြပာလေးကြီးလာရင်ရော…ဒီလို
လိုးပေးဦးမှာလား..ခ်ခ်..”
” အာ…ကလေးကို..”
” ခ်ခ်..နောက်ဆယ့်သုံးနှစ်ဆိုလိုးလို့
ရပြီ..ဖေရဲ့…ခ်ခ်..သမီးသင်ထားပေးမယ်
ဖေလိုးပေးနော်..ခ်ခ်..”
” ဝေးကြီးလိုသေးတယ်…”
” ကြည်ပြာပြီးရင်…ဖြူ ပြာ..မူယာ..
ခ်ခ်…သမီးတို့တောင်အလှည့်ရောက်ပါ့
မလားမသိဘူး..ခ်ခ်…သူသူကလဲအမွှာ
ပဲတဲ့….ခ်ခ်..”
” အမွှာပဲလား…သူ့အမေလိုပေါ့..”
” အင်း…မေမေဝေပြောတော့..ဖေ့
လက်ချ က်တဲ့..ခ်ခ်..ဖေ့လီးရည်က
တအားသန်တာတဲ့ ခ်ခ်..”
” သမီးရော..အမွှာယူဦးမလား..”
” ယူမယ်ဖေ…ဖေလိုးပေး ခ်ခ်..”
သီတာဈေးကပြန်လာတော့အဖေနှင့်
နီလာ လိုးနေကြဆဲဖြစ်သည်။မနက်လင်း
ဆွဲ စားထား၍သီတာ့အတွက် ပြည့်စုံပြီး
ဖြစ်ပါသည်..။
” သီတာရေ…”
အခန်းထဲဝင်သွားတော့..နီလာပေါင်
ကြီးကားပြီးစောက်ရည်တွေ လီးရည်တွေ
သုတ်နေသည်။စောက်ပတ်ကြီးကစောက်
မွှေးတွေပတ်ချ ာဝိုင်းပြီး ဖောင်းမို့နေသည်။
” ဖေက နီလာ့ကို တစ်မနက်လုံးလိုး
ပြီးပြီ..နီလာလဲကွပြီ…ဖေကလီးတောင်နေ
တုန်း….အဲဒါလေ…သီတာခံလိုက်ကွာ..
မမဟင်းချက်မယ်…ဖြစ်မလား..”
တကယ်တော့ နီလာ့ဆင်ကွက်ကို
သီတာသိသည်။သူ့အစ်မက သူ့ကိုလည်း
အမျ ားကြီးငဲ့ညှာခဲ့ပြီးဖြစ်ပါသည်။သူ့စေ
တနာကိုနားလည်နေ၍ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး
ထမီကိုကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်ချပြီး…
” ရတယ်လေ…ဖြစ်ပါတယ်..သီတာ့
စောက်ပတ်ကအဖေ့အတွက်ဆို အမြဲအ
ဆင်သင့်..ခ်ခ်..နီလာအပြင်ထွက်…”
” ဟာ…ကြည့်ဦးမယ်ကွာ…”
” ဒါဆို သီတာ့စောက်ပတ်ထဲ အဖေ့
လီးကြီးဝင်သွားတဲ့ထိကြည့်…ပြီးရင်ထွက်
ဘယ်လိုလဲ…”
” ဖြစ်တယ်..စ,..”
” အင့်..အဖေ…သမီးကို မဆွပဲလိုး..
သမီးစောက်ပတ်ကရွှဲနေပြီ…အဖေနဲ့
အစ်မ လိုးတာမြင်ပြီး ရွှဲနေပြီ ခ်ခ်..ထည့်
အဖေ…အဖေ့လီးကြီးထည့်..”
” ရော့..သမီးလေး…အင့်..နာလား”
” နာပုဖေ…ဆောင့်..နီလာ ကြည့်ချင်
လဲကြည့်တော့ကွာ….ဆောင့်ဖေ..ပြင်း
ပြင်းဆောင့် ဟင့်…ဟင့်…”
ကိုကျေ ာ်
၄၆
နှင်းမှုံ လေးတွေတဖွဲဖွဲကျနေသည်။
အရင်အိမ်ဟောင်းလေးမရှိတော့ပါ။တစ်
ထပ်တိုက်ပုလှလှလေးက အစားထိုးနေ
ရာယူထားသည်။
ခြံလေးထဲမှာတော့ပန်းပင်လေးတွေ
လှပဝေစည်ဆဲပါ။
အိမ်ရှေ ့ သီးသန့်လမ်းလေးပေါ်တွင် အားကစားဝတ်စုံအပါးကလေးဝတ်ထား
သော အသက် ၅၀ကျေ ာ်ခန့်အန်ကယ်
ကြီးတစ်ယောက်နှင့် စကတ်တိုနံ့နံ့..ဆွယ်
တာပါးပါး ဝတ်ထားသော ၁၄နှစ်အရွယ် ဖင်ကောက်ချိတ်ချိတ် နို့ထွားထွား ခါးသေး
သေး ခပ်ချေ ာချေ ာ ကောင်မလေးတစ်
ယောက် ကျန်းမာရေးအပြေးလေ့ကျင့်ပြီး
ပြန်လာကြသည်။ခြံထဲရောက်တော့ အန်
ကယ်ကြီး လက်မောင်းကိုကောင်မလေးကခိုစီးပြီး အိမ်ဖက်လမ်းလျှေ ာက်လာကြ
သည်။
အိမ်ထဲက အသက် ၃၅နှစ်ခန့်ရှိ ဖင်
ကြီးကြီး ဖင်ကားကား ဖင်ဖောင်းဖောင်း
အန်တီလေးထွက်လာပြီး ကြိုနေသည်။
ကောင်မလေးက ဖင်လေးရမ်းပြီးအိမ်ထဲ
ပြေးဝင်သွားသည်။
” ဖေဖေ…သမီး အန်တီဝေ တို့အိမ်
သွားဦးမယ်..ဖေတို့အိမ်စောင့်..”
” အေးအေး သမီး…ညနေတော့
စောစောသာပြန်ခဲ့..”
” ဟုတ်ကဲ့ဖေ…ကြည်ပြာလေးရေ
တီတီသွားပြီ..”
” ဟုတ်..တီတီ…မုန့်ဝယ်ခဲ့..”
မသွားမီ…အန်ကယ်ကြီးနားကပ်ပြီး
တိုးတိုးလေးပြောသွားသည်။
” ဖေ…စားလို့ရပြီ သိလား…နူးအိနေ
အောင်ချက်ထားပြီးပြီ…ရဲရဲသာစား..”
” ခ်ခ်…ဖေက ဒါကြီးစားလို့မဝ,သေး
ဘူး..ထပ်စားချင်တုန်းပဲ…”
” ဟိုဟာလေးစားလိုက်ဦး…ပြီးမှ…
ဒါကဘယ်ချိန်စားစား..ခ်ခ်..”
သီတာ ကားကလေးမောင်းပြီးထွက်
သွားသည်။ကားသံပျေ ာက်သွားတော့..
” ဖိုးရေ….လာလုပ်ပေးပါဦး…”
ဦးကျေ ာ် ကြည်ပြာ့အခန်းထဲဝင်သွား
သည်။ကြည်ပြာက ထမီရင်လျှ ားလေးကို
လျေ ာလျဲလျဲ ဝတ်ထားတာတွေ ့ရတော့
သီတာ့အမှာစကားကိုသတိရသည်..
စားလို့ရပြီ…တဲ့ ဟီး…။
” ဘာကြည့်နေတာလဲလို့ ဖိုးရဲ့..”
” အော်… မမြင်ဖူးလို့ကြည့်နေတာလေ..မြေးရဲ့ ”
” အယ်…ဖိုး တကယ် မမြင်ဖူးဘူးလား ခိခိ…”
” အင်း..အဝတ်လဲ..ကော်ဖီသောက်
မယ်..”
” လဲဘူး…ဒီတိုင်းသောက်မယ် ခ်ခ် ”
မီးဖိုခန်းကို ဒီတိုင်းလိုက်လာသည်။
ကိုကျေ ာ်ကြည်ပြာ့ပုခုံးလေးကိုဖွဖွဖက်၍
ဧည့်ခန်းကိုအဖြတ်..ဖျတ်ကနဲလက်ကိုဆွဲ
ယူပြီး နို့အုံလေးပေါ်တင်ပေးသည်။တင်း
မာနေသော အပျို စင်နို့လေးကိုဖွဖွအုပ်နယ်ရင်းမီးဖိုထဲဝင်ခဲ့သည်။ကြည်ပြာလေး
အားမလိုအားမရ..ရင်ဖိုနေမိပါသည်။
မနေ့ညက အန်တီသီတာပြောတာ
တွေပြန်ကြားယောင်သည်…
” ကြည်ပြာလေး…ဖိုးဖိုးက မစ,ရင် သမီးက မပေးနဲ့နော်…ဖိုးဖိုးစိတ်ကိုအရင်
ဆွ…ဒါမှသမီးအရသာသိရမှာ.”….တဲ့ ။
ခ်ခ်….အလိုးခံရတဲ့အရသာကိုကြည်ပြာ
အလွန်သိချ င်သည်။ဒီအရသာကိုဖိုးဖိုးမှ
အပြည့်အဝ ပေးတတ်သည် ဆိုပဲ..။
အရာရာ စပ်စုချင်သည့်စိတ်က အား
လုံးကိုအနိုင်ယူသည်။ဖိုးဖိုး စိတ်ကိုဘယ်
လိုဆွရမလဲ…အန်တီသီတာကလည်း မ
သင်ပေးခဲ့..။အင်း…စမ်းကြည့်ရမှာပဲ..။
” ဘာတွေလဲဟင်..ဖိုး..”
” ကော်ဖီနဲ့နံပြားထောပတ်သုတ် ”
ထိုင်နေသည့်အဖိုးကို နောက်သိုင်း
ဖက်ပြီး နားနားကပ်၍စကားပြောတော့
ကြည်ပြာ့နို့အုံဖောင်းဖောင်းက အဖိုး၏
ကျေ ာပြင်ကျယ်ကို ဖိနေသည်။အားမလို
အားမရဖြစ်လာတော့ အဖိုးကိုဖက်ရမ်း
ပြီး ကျေ ာပြင်နှင့်နို့အုံကိုဖိကပ်ပြီးချေ ပစ်
လိုက်သည်။
” နံပြားကြီး စားချင်ဘူးကွာ..ဖိုး..”
” သမီး အန်တီပြင်ထားပေးတာလေ
သမီးရဲ့…သမီးကဘာစားချင်လဲပြော…
ဖိုးဝယ်ပေးမယ်..”
” အီကြာကွေး…”
ဖိုးက ကြည်ပြာ့ဖက်ခေါင်းငဲ့ပြီးပါးလေး နမ်းတော့ ဖိုးနှုတ်ခမ်းကြီးကို ပြွတ်
ကနဲ စုပ်လိုက်သည်။အရင်လဲ ဒီလိုနမ်း
နေကျ ပါ။ ဖိုးက နားနားကပ်ပြီး
” ဖိုးသွားဝယ်ပေးမယ်နော်…ခဏလေးစောင့်…”
ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ဖိုးလီးကြီးကိုကြည့်
လိုက်တော့ လှုပ်တုပ် လှုပ်တုပ် တောင်နေ
ပြီ။ခ်ခ်…မဆိုးဘူး…နည်းလမ်းမှန်တယ်..။
အားတက်လာပြီး ရှေ ့ဆက်တိုးသည်.. ။
ဖိုးကျေ ာကြီးကိုတအားဖိပြီး နှုတ်ခမ်းကို
မမီမကမ်း နောက်ကလှမ်းစုပ်ပြီး..
” ဟင့်အင်း…အိမ်ကအီကြာကွေးပဲ
စားချ င်တာ..”
ဟောတော့…ထမီရင်လျှ ားလေး
ပြေသွားပြီ။အောက်ကိုတော့ ကွင်းလုံး
ကျွတ် ကျ ,မသွားပေးပါ။ နို့ကြီးနှင့်ကျေ ာ
ကို ကပ်ဖိပြီး ကျွတ်မကျအောင် ထိန်း
ထားလိုက်သည်။ဖိုးက လက်ကိုနောက်
ပစ်၍ ကြည်ပြာခေါင်းကလေးကိုဆွဲဖက်
ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းပြန်သည်။ဖိုးကို
ဖက်ထားသည့် လက်တစ်ဖက်ကိုဖြုတ်ချ လိုက်တော့ လက်ကလီးကြီးပေါ်ရောက်
သွားသည်။ခ်ခ်…ပူပူနွေးနွေး မာမာတုတ်
တုတ်ကြီး..။ လက်ဖဝါးလေးနှင့်မရဲတရဲ
ပွတ်ကြည့်မိသည်။ အိ….ရှည်ကြီးပဲ…
ခ်ခ်..။
ကိုကျေ ာ်
၄၇
ဖိုးဖိုးရင်ခွင်ထဲမှာ အမောပြေမှေးနေ
ရင်း..ပြန်တွေးနေမိသည်..
ကြည်ပြာ..၁၄နှစ်ပြည့်တော့မည်။၁၃
နှစ်မပြည့်တပြည့်လေးမှာ ကြည်ပြာ့စောက်ပတ်ထဲကသွေးတွေယိုကျ လာတော့
ငိုပြီးမေမေ့ကိုပြမိသည်။မေမေကရယ်နေ
တော့ နားမလည်နိုင်။ပြီးတော့ ပြောသေး
သည်…သမီးလေးအပျို ဖြစ်လာပြီ…တဲ့။
နောက်တော့…စောက်မွေးတွေပေါက်လာ
သည်။မဲနက်နက်…အထူကြီးပါပဲ။စောက်
ပတ်ကြီးဖောင်းတက်လာပြီး အသားတွေ
ပြည့်လာသည်…နခမ်းသားတွေကအထူ
ကြီး။စောက်စေ့လေးငုတ်စေ့စေ့ကို နခမ်း
ထူထူကြီးကဖုံးနေသည်။
နို့တွေလဲ ကြီးလာသည်။နို့အကြိတ်
ကလေးတွေက မာပြီးနာချင်သည်။ကြာ
လေလေ…နို့တွေကကြီးလာလေလေ..။
နို့သီးစက်ဝန်းလေးကလည်းပန်းရောင်
ပြေးပြီးကြက်သီးဖုလေးတွေတက်လာလုို့
လက်နဲ့ချေ ကြည့်မိသည်။ဘယ်က ဘယ်
လိုပတ်သက်တယ်မသိ..တစိမ့်စိမ့်ကောင်း
ပြီးစောက်ရည်လေးတွေစိမ့်လာသည်။
ယောကျ ာင်္းလေးတွေကိုမြင်တိုင်းစိတ်
ထဲတစ်မျိုးခံစားတတ်လာသည်။သူတို့ဟာ
တွေကို မရဲတရဲ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ကြည့်မိ
သည်။သူတို့ဟာ..ဆိုတာက လီးကိုပြော
တာပါ။ခ်ခ်….
ဖိုးဖိုးနဲ့အလိုးခံမလား..လို့ မေမေက
မေးတော့…ဖိုးဖိုးလီးကြီး ကိုခဏခဏ ခိုး
ခိုးကြည့်မိသည်။လီးကြီးက အကြီးကြီပဲ..
အမေရေ့…ဆိုတော့အမေကတစ်ခစ်ခစ်
ရယ်ပြီး ခံမလား..မခံဘူးလားပြော..လို့
မေးသည်။ခံမှာပေါ့ မေမေကလဲ..လို့ အ
မောတကော ပြန်ဖြေခဲ့ လိုက်သည်လေ။
တီတီသီတာကလဲ..သင်ပေးပါသည်။
လီးကို ဘယ်လိုစုပ်..ဘယ်လိုကိုင်..အစုံပါ
ပဲ…တီတီလဲ ဖိုးဖိုးနဲ့အလိုးခံနေတာ တဲ့။
ခ်ခ်….
မနက်က ဖိုးဖိုးကိုသွေးတိုးစမ်းကြည့်
မိသည်။ဖိုးဖိုးကျေ ာပြင်ကို နို့ကြီးတွေနဲ့
ဖိပွတ်ပြီး လီးကိုစမ်းကိုင်မိတော့သံချေ ာင်း
ကြီးကိုင်ရသလို မာတောင်နေသည်။ထမီ
က ပြေနေတာမို့ မတ်တပ်မရပ်ရဲ။လီးကြီး
ကိုပဲ ဇွတ်အတင်းဆုပ်ဆွဲထားမိသည်။
ဖိုးဖိုးက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့
ကုန်းပိုးပြီးလိုက်သွားရသည်။ထမီကလျော့
နေတော့ နောက်မှာဖင်ကပေါ်နေပြီ ။ဖိုးဖိုး
လက်တွေနောက်ပစ်ပြီး ကြည်ပြာ့ တင်ပါး
တွေကို ပင့်ကိုင်တော့ လက်ညိုးကြီးတစ်
ချေ ာင်းကစောက်ခေါင်းထဲ စွပ်ကနဲဝင်
သွားပြီး ကျန်လက်ညှိုးတစ်ချေ ာင်းကဖင်
ခေါင်းထဲဝင်သည်။
စောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားသည့်လက်
ညှိုးကိုဖိုးဖိုးကဆော့ပေးနေတော့ စောက်
ရည်တွေတစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်လာပြီး အလိုး
ခံချ င်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်သည်။အို..
ဖိုးဖိုးက သူ့အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားတာ…
” အခန်းထဲဘာသွားလုပ်မှာလဲ…ဖိုးရဲ့..”
” လိုးမှာလေ..မြေးရဲ့၊မြေးလေးစောက်ပတ်ကြီးထဲ ဖိုးဖိုးလီးကြီးထည့်ပြီးလိုး
ပေးမှာ…”
” အို…ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..”
” မခံချင်ဘူးလာ သမီး..
” ဟင့်….ခံချင်တယ်..ခ်ခ်…”
အခန်းထဲရောက်တော့ ကြည်ပြာ့ကို
ကုတင်ပေါ်မချချင်ချချင်ပုံစံနှင့်ရပ်နေသည်။
ကြည်ပြာက မြင်းစီးသလိုအထက်အောက်
ခုန်ခုန်ဆောင့်ေပးတော့ ဖိုးဖိုးလက်ညှိုးက
စောက်ပတ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေ
ပြီးစောက်ရည်တွေတစ်ဖြန်းဖြန်းထွက်ယို
စီးလာသည်။
ဖိုးဖိုးက လက်ခလယ်ထပ်ထိုးထည့်
ပေးတော့ ကျပ်ကျပ်ကလေးမို့ ပိုပြီးကောင်း
ပိုပြီးခုန်နေမိသည်။အောင်မယ်လေး….
ကြည်ပြာအကောင်းလွန်၍ ပြီးသွားပါလေ
ရော…။ဖိုးဖိုးလည်ကုတ်ကြီးကို တအား
ကိုက်ဆွဲပစ်သည်။ဖိုးဖိုးခါးကိုစောက်ပတ်
နဲ့ တအားပစ်ဆောင့်လိုက်သည်။တင်း
တင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး အဆက်မပြတ်
ဆောင့်နေ ပွတ်နေ မိသည်။ဖိုးဖိုးနဲ့သမီး
တော်တော်ဆိုးတာပဲနော်….
ဖိုးဖိုးပုခုံးပေါ် ပါးကလေးအပ်ပြီးမှိန်း
လို့ကောင်းနေပါမှ ကုတင်စွန်းပေါ်ထိုင်
လျက်ပုံစံ ချပြီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ထမီ
က ဖတ်ကနဲခါးပေါ်ပုံကျသွားသည်။ဖိုးဖိုး
ကထမီကိုကြည်ပြာ့ခေါင်းပေါ်ကျေ ာ်ချွတ်
ပြီး ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်အသာတွန်းလိုက် လို့
ပက်လက်ကလေးလန်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီး
ဟောင်းလောင်းပွင့်သွားသည်။ဖိုးဖိုးပုဆိုး
ကွင်းလုံးကျွတ်ပုံချလိုက်တော့ လီးတန်ညို
တုတ်တုတ် ဒစ်ကားကားကြီးကကြည်ပြာ့
စောက်ပတ်နဲ့တည့်တည့်..။ပုတ်သင်ညို
လိုခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့ အူယားလာပြီး
မဆီမဆိုင်စောက်ရည်တွေထွက်လာပြန်
ရော။
ဖိုးဖိုးကကြည်ပြာ့ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီး
တွေကြားကမှောက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေစုပ်
နမ်းသည်။လျှ ာကြီးထိုးထည့်ပြီးကြည်ပြာ့
လျှ ာကိုယက်သည်။စုပ်သည်။လက်တွေကလည်း နို့ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်နေသည်။
ကြည်ပြာအလိုးခံချင်နေပါတယ်ဆိုမှ ဒီလို
လုပ်နေတော့စောက်ပတ်ထဲက ပိုရွလာပါ
သည်။မနေနိုင်တော့ပါ..
” လိုးတော့လေ…ဖိုးရဲ့..၊ကြည်ပြာ
မနေနိုင်တော့ဘူး…စောက်ပတ်ထဲကရွ
နေပြီ..”
အဲလိုပြောင်ပြောင်ပြောလိုက်မှပဲ
ဖိုးဖိုးက ကြည်ပြာ့ပေါင်ကြီးတွေကိုလက်နဲ့
အပေါ်တွန်းတင်ပြီး.သူ့ဘယ်လက်နဲ့ကြည်
ပြာ့ညာဖက်ပေါင်ကိုတွန်း…သူ့ညာလက်
နဲ့လီးတန်ကြီးကိုကိုင်…ကြည်ပြာစောက်
ပတ်ကွဲကြောင်းလေးကိုပွတ်ဆွဲ ပွတ်ထိုး
နေပြန်သည်။ရွတယ်..မခံစားနိုင်…
” လိုး..ဖိုးရဲ့…လိုး…ကြည်ပြာ့စောက်
ပတ်ကအကြီးကြီး..ဖိုးလီးလောက်မပြော
နဲ့..ဆင်လီးတောင်လိုးလို့ရပြီ…လိုး..လိုး
ဖိုးရဲ့…”
ဒါတောင် ဒစ်ဖျ ားနဲ့ဆယ်ခါလောက်
တေ့တေ့ဆွနေသေးသည်။တကယ်သွင်း
တော့..မဝင်ပါ ။အချက် ငါးဆယ်ကျေ ာ်
ခြောက်ဆယ်လောက် ထိုးထိုးထည့်နေပေ
မယ့် မဝင်ပါ။နောက်တော့ ဖိုးဖိုးကစောက်
ပတ်ကိုယက်ပေးပြီးစောက်ရည်တွေရွှဲလာ
တော့မှ ထပ်ထိုးထည့်သည်။အီး…ဒီတစ်
ခါတော့ ဝင်သည်။ဒစ်ဖူးကြီးစောက်ခေါင်း
ထဲဝင်လာတော့တင်းတင်းပြည့်ပြည့်ကြီးမို့
စုပ်ထားလိုက်သည်။ဖိုးဖိုးကခဏစိမ်ထား
ပြီးနဲနဲချင်း တအိအိ ထိုးရင်းဆောင့်…
ဆောင့်ရင်းထိုး…လိုးပေးသည်။ကောင်း
လိုက်သည်မှာ ဖော်ပြစရာစကားမရှိ ။
ကိုကျေ ာ်
၄၈
ဖိုးဖိုးကတစ်နေကုန်လိုးပါသည်။
မနက်က တီတီသီတာပြင်ပေးထားခဲ့သည့်
နံပြားတောင်အရာမယွင်းပါ။ကြည်ပြာ့မုန့်
ပေါင်းကပိုစားလို့ကောင်းတယ်ပြောသည်။
ကြည်ပြာကလည်းမေမေတို့တီတီသီတာ
တို့သင်ပေးထာသည့်အတိုင်းကောင်း
ကောင်းကြီးအလိုးခံသည်၊ပြန်လိုးသည်။
ဖိုးဖိုးကိုမျှေ ာ့နေအောင်ပြန်လိုးပေမယ့်
ဖိုးဖိုးမမျှေ ာ့ပါ။ကြည်ပြာပဲ မျှေ ာ့သွားရပါ
သည်။ဖိုးဖိုးလီးကြီးဖြင့် တစ်ချက်ဆောင့်
လိုးလိုက်တိုင်း ကြည်ပြာတစ်ချက်ပြန်ညှစ်
ပါသည်။လီးကြီးကစောက်ပတ်ထဲပြည့်နေ
လို့ညှစ်ရတာတင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ရှိပြီးအလွန့်အလွန်ကောင်းတော့ စောက်ရည်ကစစ်
ကနဲ စစ်ကနဲထွက်သွားသည်။ဖိုးတစ်ချက်
ဆောင့် တစ်ချက်ညှစ် တစ်ချက်စောက်ရည်ထွက်…..ကြာတော့ ဖိုးဖိုးကုတင်ကြီး
စောက်ရည်ပင်လယ်ထဲမျှေ ာသွားမလား
ထင်မိသည်။
နေ့လည် ထမင်းလည်းမစားဖြစ်ပါ။
လီးပဲစားနေလိုက်သည်။ဖိုးဖိုးလီးကလွဲလို့
ဘာကိုမှမစားချင်တော့ပါ။
စောက်ပတ်တော့ နဲနဲပြဲသွားပါသည်။
စောက်ပတ်ပြဲမှပဲ ဖိုးဖိုးအလိုးရပ်သည်။
ဆက်လိုးလျင် ရောင်ကိုင်းလာမှာစိုး၍ မ
ရပ်ချင် ရပ်ချင် ရပ်လိုက်ရသည်။ကြည်ပြာ
လည်းမရပ်ချင်သေးပါ။ခံချင်သေးသည်။
ဒါပေမယ့် လမ်းတောင်ကောင်းကောင်း မလျှေ ာက်နိုင်တော့ပါ ။
ခ်ခ်… အပြင်ဖက်က မေမေနှင့်တီတီ
သီတာတို့ အသံတွေကြားရသည်..။တီတီ
က ဘယ်နှစ်ချီ ဘယ်နှစ်ခါ အလိုးခံလိုက်ရ
လဲမေးရင်..ဘယ်လိုဖြေရပါ့…ကြည်ပြာ
မမှတ်မိ…မမှတ်ထားနိုင်ခဲ့……
•••••
ဝါမဝင်မီ သီတာမင်္ဂလာဆောင်သည်။
အိမ်ရော..ခြံရော…ပစ္စည်းအားလုံးသီတာ
တို့လင်မယားကိုလက်ဖွဲ ့ပြီး သုံးဘီးဆိုင်
ကယ်လေးနှင့် ကိုကျေ ာ်တစ်ယောက်ထဲ
ထွက်သွားခဲ့သည်။
•••••
ပြည်နယ်လေးတစ်ခု၏ မထင်မရှား
မြို့ကလေးတစ်ခုမှာ…အသားညိုညို ခပ်နွမ်းနွမ်း လူတစ်ယောက် သုံးဘီးဆိုင်
ကယ်လေးဖြင့် မနက်..ညနေ မုန့်ဟင်းခါး
လှည့်လည်ရောင်းချနေပါသည်။စားလို့
လည်းအလွန် ခံတွင်းတွေ ့ကြပါလိမ့်မည်။
ကြုံလျင်ဝယ်စားကြည့်ပါမိတ်ေဆွ…
ဆိုင်ကယ် မှာစာရေးထားပါသည်။
နီလာ..သီတာ
ဟင်္သာတ မုန်ဟင်းခါး….ပါ ။
အားပေးမှုကိုကျေးဇူးတင်ပါသည်။
မောင်ကျေ ာ်
