သမီးကြီး နီလာ၏ဖင်ကြီးတွေကို စူးစူးစုိုက်စိုက်ကြည့်ရင်း ကိုကျေ ာ် ရင်ခုံနေ
သည်။သမီးကြီးက၁ရနှစ်ကျေ ာ်ပြီ။သွေး
သားကောင်းတော့ ဖင်ကြီး နို့ကြီး တွေက.ထွားတက်နေသည်။လမ်းလျှေ ာက်
လျှင်ဖင်လုံးကြီးတွေက တစ်လုံးဆင်းတစ်
လုံးတက်….ဖင်လုံးကြား ထမီစတွေ
တီကောင်လိုတွန့်တွန့်သွားတာကြည့်ပြီး
ကိုကျေ ာ် တံတွေးမျို ချနေရသည်။
သမီးတို့အမေက ဆုံးသွားတာ ၁နှစ်
နီးပါးရှိပြီ။ကိုကျေ ာ်တို့က ညဈေးတန်းမှာ
မုန့်ဟင်းခါးရောင်းသည်။အမေဆုံးတော့
သမီးနှစ်ယောက်ကဈေးရောင်း..သူက
သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့်ကြိုပို့…အိမ်မှာချက်
ပြုတ်ရေးလုပ်..အဆင်ပြေသည်။သမီးနှစ်
ယောက်က တစ်နှစ်ကြီး တစ်နှစ်ငယ်..။
အကြီးမနီလာက၁ရနှစ်..အငယ်သီတာက
၁၆နှစ်။နှစ်ယောက်လုံး ထွားထွားနုနုတွေ
မို့. ဆိုင်မှာကောင်လေးတွေဝိုင်းနေတာ
ကြာပြီ။
အစစအဆင်ပြေပေမယ့်….သိပ်အ
ဆင်မပြေတာက ကိုကျေ ာ်။အသက်က
၃၅နှစ်ကျေ ာ်မှာ မိန်းမဆုံးသွားတော့ဒုက္ခ
ရောက်ရသည်။အကြီးဆုံးဒုက္ခက လီးဒုက္ခ
ပဲဖြစ်သည်။အသားညိုညို တုတ်တုတ်ခိုင်
ခိုင် ကျန်းမာရေးကောင်းသူမို့ လီးကလဲ
တောင်လှသည်။နောက်ဆုံးတော့ အရပ်
ထဲက မသန်းမြဆိုတဲ့ လင်ရှိကြိုက်ကုန်းကို
မနေ့ညနေက အိမ်မှာခေါ်လိုးလိုက်မိခါမှ
သမီးကြီး နီလာမြင်သွားပုံရသည်။စိတ်ထဲ
မလုံ…တစ်အုံနွေးနွေးဖြစ်ရသည်။
•••••
နီလာ့ စိတ်ထဲ ရွစိရွစိဖြစ်နေသည်။ဟို
ဟာလုပ်ရမလို..ဒီဟာလုပ်ရမလို..တစ်နေ
ကုန် ယောင်ချ ာချ ာဖြစ်နေသည်။တစ်ခါ
တစ်ခါ အဖေ့ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကို ခိုး
ခိုးကြည့်မိသည်။အဖေ့ရှေ့မှာ တမင်ဖင်ကို
လှုပ်ရမ်းပြမိသည်။မလိုအပ်ပါပဲ ကုန်းကုန်း
ကွကွ လုပ်ပြမိသည်မှာခဏခဏ။အဖေ့ကို
မယောင်မလည်အကဲခတ်တော့ ဖင်ကြီး
ကြည့်လိုက်..နို့တွေချေ ာင်းကြည့်လိုက်နဲ့
ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးက ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားတာကိုသတိပြုမိသည်။
မနေ့က ညဈေးမှာမုန့်ဟင်းခါးရောင်း
နေရင်း..မီးသွေးနည်းနည်းလိုလို့ အိမ်ကို
ပြန်လာယူရသည်။ဆိုင်ကယ်ကိုအိမ်အပြင်
ဖက် လမ်းနံဘေးမှာအလွယ်တကူရပ်ပြီး
အိမ်ထဲပြေးဝင်လာတော့…အဖေ့အခန်း
ထဲကအသံတွေ ဆူဆူညံညံထွက်နေတာ
ကြားရသည်…
” ဘွတ်…ဖူး..ပတ်..အား..ဆောင့်
တာကိုကျေ ာ်ရယ်..အောင့်သွားတာပဲ..
ပလွတ်..ဘွတ် ..ဖူး..ဘူ…ကောင်းလား
သန်းမြ…ဘွတ်..ဖူး..အင့်..ကောင်းတာ
တော့ကောင်းတယ်..အောင့်တာ..ဗလွတ်
ဖူး..ဘတ်..ရှင့်လီးကတော်တော်ရှည်တာ
ဗြွတ်…ဖြန်း..ဖူး..သားအိမ်ထိတယ်တော့..
ကောင်းတော့ကောင်းတယ်..ဆောင့်..အ.
လိုးပါတော်..ကောင်းတယ်…”
နီလာ အဖေ့အခန်းထဲကြည့်လိုက်မိ
တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကြိုက်ကုန်းမသန်းမြ
ကို လေးဖက်ထောက်လျက်မြင်ရသည်။အ
ဖေက မသန်းမြနောက်မှာ မုဆိုးထိုင် ထိုင်
ခါးကိုလက်နဲ့ဖိထားပြီး လိုးနေသည်။ခါးကိုလက်ဖြင့်ဖိထားတော့ ဖင်ကြီးထောင်
ကားနေပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးနောက်ကိုပစ်
ထွက်နေတာ အခန်းပေါက်ဝကတောင်
ရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရသည်။
အဖေ့လီးကြီးကလည်း ညိုမဲမဲ..တုတ်
တုတ် ရှည်ရှည်…စောက်ရည်တွေရွှဲပြီး..
ပြောင်လက်နေသည်။စောက်ပတ်ထဲ ဝင်
ထွက်နေတာကို မမှိတ်မသုံကြည့်ရင်းစိတ်
ထဲ အလိုလို ရွလာသည်။ကြည့်လဲမကြည့်
ချ င်…ကြည့်လဲကြည့်ချင်သည်..။အဖေက
လီးကို ဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲမထုတ်ပဲလိုးနေ
တော့..အားမလိုအားမရဆက်ကြည့်နေမိ
သည်။နှစ်ယောက်သား ပတ်ဝန်းကျင်ကို
မေ့ပြီးလိုးနေကြတာမို့ နီလာ့ကိုမမြင်ကြ။
နဲနဲ အရှိန်မြင့်လာတော့ အဖေက
မသန်းမြဖင်ကြီးကို ကားယားခွ ကုန်းပြီး
လိုးသည်။လက်က မသန်းမြပုခုံးကိုဖိထား
တော့ ခေါင်းဝပ်ကျသွားပြီး ဖင်ဘူးတောင်း
ထောင်ထားသလို စောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်း
ကြွနေသည်။အဖေက လီးတစ်ချေ ာင်းလုံး
အပြင်ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရဆောင့်နေ
တော့..ဘူ..ဘွတ်..ဘွမ်..ဖူး..ဘတ်..နဲ့
အသံစုံထွက်နေသည်။အဖေ့ လီးဒစ်ကြီးက ဖူးကားစိုအိပြောင်လက်နေပြီးမသန်းမြ
စောက်ပတ်ကို ထိုးထိုးဝင်နေတာကို ရင်တစ်ဖိုဖို ကြည့်နေရင်း နီလာ့စောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေစို့လာတာသတိပြုမိသည်။လက်နဲ့စမ်းကြည့်တော့ ပေါင်ကြား
ထိစီးကျ နေလို့ ထမီကိုပေါင်ကြားမှာ ညှပ်ထားလိုက်ပြီး ဆက်ကြည့်မိသည်။
အဖေ့လီးကြီးစောက်ပတ်အပြင်ထွက်
လာတိုင်း မသန်းမြစောက်ခေါင်းကြီး ဟ
ကျန်ရစ်တာကို အူယားစရာမြင်ရသည်။အ
ဖေ့လီးကလဲ ကြီးလှသည်။ဓာတ်မီးလေါက်
တုတ်ပြီး ခုနစ်လက်မနီးနီးတော့ရှည်မည်
ထင်မိသည်။မသန်းမြ အော်နေရသည်။
ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြည့်မိနေပြီး
လာရင်းကိစ္စသတိရ၍မီးဖိုထဲဝင်ပြီးမီးသွေး
နည်းနည်း ကြွတ်ကြွတ်အိတ်ထဲထည့်နေ
တော့ အဖေတို့ဆက်လိုးနေသံကိုကြားနေ
ရသည်။အဖေအခန်းနဲ့မီးဖိုက ဝါးထရံတစ်
ချ ပ်ပဲခြားထားသည် ။ဆိုင်မှာလဲ သီတာ
တစ်ယောက်ထဲမို့ စိတ်မချ။ဆက်ကြည့်ဖို့
စိတ်ကူးပေမယ့်…နောက်ဖေးပေါက်ကပြန်
ထွက်ခဲ့သည်။
ကိုကျေ ာ်..မသန်းမြကိုလိုးနေရင်း..
မီးဖိုထဲကအသံချွတ်ချွတ်ချက်ချက်ကြား၍
ထရံပေါက်ကချေ ာင်းကြည့်တော့သမီးကြီး
နီလာ ကုန်းကုန်းကြီးမီးသွေးထည့်နေတာ
မြင်ရပြီး ထူပူသွားသည်။ဖင်အနောက်မှာ
လည်း ကွက်ကွက်လေးစိုနေတာမြင်ရတာ
မို့ သူနဲ့မသန်းမြကိစ္စ နီလာမြင်သွားပြီဆို
တာသဘောပေါက်လိုက်သည်။စိတ်ထန်
လာ၍ မသန်းမြကိုအဆက်မပြတ်ဆောင့်
လိုးလိုက်ပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်
လိုက်သည်။မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းကလီး
ရည်မထုတ်ခဲ့ရလို့..တော်တော်လေးစိတ်
ပေါ့သွားသည်။ မသန်းမြကိုငွေငါးထောင်
ပေးပြီးပြန်လွှတ်လိုက်တော့ ” နောက်လဲ
ခေါ်ပါဦး..ငွေမပေးလဲရပါတယ်..” လို့ပြော
သည်။
ည ၉နာရီလောက် ဆိုင်သိမ်းပစ္စည်း
သယ်ဖို့သွားတော့..စိတ်မလုံ။သမီးကြီးကို
ကြည့်တော့ ပုံစံသိပ်မပြောင်းလို့ စိတ်နည်း
နည်းအေးသလိုဖြစ်ရသည်။သမီးငယ်က
နည်းနည်းကြည့်ကွက် ကြည့်ကွက်လုပ်နေ
သည်။
ကိုကျေ ာ်
၂
မမနီလာ ညနေကအိမ်ပြန်ပြီးမီးသွေး
သွားယူတာတော်တော်ကြာသည်။ပြန်လာ
တော့ မျက်နာကနီရဲနေသည်။ဆိုင်မှာလဲ
အယောင်ယောင်အမှားမှားတွေဖြစ်နေလို့
အံ့ဩမိသည်။ဈေးဝယ်ပါးချိန်မျ ားတွင်ထမီ
ကြားလက်နှိုက်ကုပ်ေနတာ ခဏခဏတွေ့
ရသည်။စကားလည်းသိပ်မရွှင်..။ည ဆိုင်
သိမ်းတော့ အဖေသုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့်
ထုံးစံအတိုင်းလာကြိုသည်။အဖေလည်း ပုံ
မှန်မဟုတ်တာသတိပြုမိသည်။အိုးတိုးတိုး
အမ်းတန်းတန်း။အမှတ်မထင် အဖေ့ပုဆိုး
ကြားကိုကြည့်မိတော့..ငေါက်တောက်ကြီး
ရမ်းနေတာကိုတွေ့ရသည်။ပန်းကန်တွေ
ကုန်းေဆးရင်း အဖေ့လီးတည့်တည့်ကို ဖင်နဲ့ပွတ်ကြည့်တော့ အဖေကမသိသလို
ကပ်ထားသည်။
မမနီလာနဲ့အဖေ…ထူးတော့ထူးပြီ လို့
တွေးပြီး ပန်းကန်ကိုအချိန်ဆွဲဆေးသည်။
အဖေကလည်း ကပ်ထားတာမခွာတော့။
သီတာက အိုးကြီးသည်။လမ်းလျှေ ာက်ရင်
ယောကျ ာင်္းလေးတိုင်း ငမ်းကြသည်။တချို့
အနားကပ်ပြီး ” အိုးကြီးကတော့ကွာ..ဖင်
ထောင်လိုးပစ်ချ င်စရာကောင်းတယ်.” လို့
ပြောတာတောင်ခံရသည်။ ခါးသေးတော့
အိုးကြီးတာပိုသိသာသည်။
နို့ကြီးတွေကလဲ ဆူဖြိုးသည်။ဖောင်း
ဖောင်းမို့ပြီး ကားထွက်နေသည်။”မုန့်ဟင်း
ခါးရောင်းတာလား..ပေါက်စီရောင်းတာ
လား..”လို့ကောင်လေးတွေကတိုးတိုးကပ်
မေးတာခဏခဏခံရသည်။ ဒီလိုအပြောခံ
ရတာကိုသီတာကျေ နပ်သည်။ဈေးရောင်း
လျင် လည်ဟိုက်အကျႌအမြဲဝတ်ပြီးရောင်း
သည်။မလိုအပ်ပဲ ခဏခဏကုန်းပြပေးနေ
မိသည်။
အခု…သီတာ့ အိုးကြီးကို အဖေက သိသိသာသာ လီးနှင့်ဖိကပ်ထားသည်။
လီးကြီးကဖင်ကြားထဲအမြောင်းလိုက်ကပ်
ဖိနေတာမို့ တော်တော်ကြီးမယ်ခန့်မှန်းမိ
သည်။မယောင်မလည်နဲ့ လက်တစ်ဖက်
ဖြင့် ဖင်ကိုပွတ်ရင်း လီးကြီးကိုစမ်းကြည့်
မိတော့ အဖေတွန့်ပြီးနောက်ဆုတ်သွား
သည်။ပြန်မကပ်တော့..။ဟာတာတာကြီး
ကျန်ခဲ့သည်။ည…အိပ်မပျေ ာ်ချင်..။
•••••
မျက်လုံးထောင့်က အဖေ့ကိုခိုး ပြီး
ကြည့်တော့ အဖေနီလာ့ဖင်တွေကိုလိုက်
ကြည့်နေတာမြင်ရသည်။ပိုသိသာအောင်
ကုန်းလိုက် ကွလိုက် လုပ်ပြတော့ မျက်စေ့
ပြူ းနေအောင်လိုက်ကြည့်နေသည်။သူ့ရှေ့
ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးအလုပ်တွေလုပ်နေ
တော့ စောက်ဖုတ်နေရာကိုပြူ းကြည့်နေသည်။
အဖေ ရေတွင်းမှာ အိုးခွက်ပန်းကန်
တွေဆေးကြောနေတော့ ထမီရင်လျှ ားပြီး
ရေချိုးဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။နေရာက သိပ်မ
ကျ ယ်တော့ လူချ င်းထိတဲ့အခါထိနေပေ
မယ့်..သားအဖမို့သိပ်မဆန်းပါ။သို့သော်
မနေ့က မသန်းမြကိစ္စစိတ်ထဲဝင်လာတော့
စောက်ဖုတ်ကပူနွေးလာသည်။
” သမီး…မနေ့တုန်းက အိမ်ပြန်လာ
သေးတယ် မဟုတ်လား..”
” ဟုတ်တယ်အဖေ..မီးသွေးနည်းနေ
လို့လာယူတာ…”
” အဖေတို့ကို တွေ ့သွားတယ်ပေါ့..”
” တွေ ့တယ်…အဖေနဲ့မသန်းမြ.လို့..
..အဲ..ဟို…လိုး…လိုးနေတာ..”
” သမီး အဖေ့ကို အထင်သေးသွား
တယ်ပေါ့ နော်…”
” အဖေရယ်….အဖေ့အသက်က၃၅
၃၆နှစ်..၊မိန်းမက မရှိ..၊သမီးနားလည်နိုင်
ပါတယ်..၊ဒါပေမယ့်..မသန်းမြကလင်ကြီး
နဲ့..ကြိုက်ကုန်းလို့နာမည်ကြီးနေတာ..ဖာ
တောင်ခံလားမသိဘူး..သူ့လင်သိသွားရင်
အဖေဒုက္ခရောက်မှာပေါ့..”
” အေးလေ….အဖေလဲ သမီးတို့အမေ ဆုံးပြီးကတည်းက ငတ်နေတာဆို
တော့…အခွင့်အရေးကြုံတုန်း ခေါ်လိုက်
မိတာပါ…သွေးသားကလဲတောင့်တတယ်
လေ…”
အဖေ့ကိုတစ်ချက်ရှိုးကြည့်လိုက်တော့
နီလာ့နို့ကြီးတွေကို မျက်လုံးပြူ းပြီးကြည့်နေ တာမြင်ရသည်။ဒါကြောင့် ထမီရင်လျှ ား
ကိုပြန်ပြင်သလိုနဲ့ နို့တစ်လုံးကိုလှစ်ကနဲ
ဖွင့်ပြလိုက်ပြီး…
” အဖေကလဲ…စားစရာတွေ အမျ ား
ကြီး ရှိရဲ့သားနဲ့.မသန်းမြမှသွားစားရတယ်
လို့..သမီးတို ့လဲသွေးနဲ့ကိုယ်..သားနဲ့ကိုယ်
ပါပဲ…တောင့်တ တတ်တာပါပဲ…”
အဖေက တံတွေးကို မျိုချ ပြီး..
” သမီးတို့က ငယ်သေးတယ်လေ…
ပြီးတော့…သားအဖ..”
” အဖေ….ဒီမှာကြည့်ဦး..ဒါငယ်သေး
တာလား..”
ပြောပြောဆိုဆို နီလာက ထိုင်လျက်
ဖြင့်ထမီရင်လျှ ားကို ချွတ်ပြသည်။ဝင်းမှည့်
သောနို့နှစ်လုံးမှာ..ဖောင်းမို့ပြူ းကားနေပြီး
နို့သီးဝန်းလေးမျ ားမှာပန်းရောင်ပြေးနေ
ဆဲ။နိုသီးခေါင်းလေးမျ ားကထိုးထိုးထောင်
ထောင်..။နီလာကမရပ်…
” သမီးတို့လဲ တောင့်တ တတ်တယ်
အဖေရဲ့…ဒီမှာကြည့်…”
ဒူးထောင် ပေါင်ကားပြီး ထမီအပေါ်စ
ကိုဖွင့်ပြလိုက်သည်။
နီလာ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုမြင်ရသဖြင့်
ကိုကျေ ာ် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။စောက်
မွေးနုနု နက်မှောင်မှောင်လေးမျ ားဝန်းရံ
နေသော အကွဲကြောင်းထဲသို့ လက်ထိုး
ထည့်ပွတ်လိုက်မိသည်။လီးကလည်း..
တောင်လှပြီ..။
” နေဦးအဖေ….မီးဖိုထဲမှာ သီတာရှိ
တယ်..ချေ ာင်းကြည့်ရင် မြင်ရတယ်။ဒါက
အဖေစားချင်ရင် အသင့်စားစရာရှိတယ်ဆို
တာသိအောင် ပြောပြတာ…မသန်းမြကို
သွားမစားနဲ့…သမီးကိုစား..ဟုတ်လား..”
” ဟုတ်ပါ ပြီသမီးရယ်…အဖေ့ကိုလဲ
ကြည့်ပါဦး…စားရမလားလို့ မျှေ ာ်နေတာ”
” ဟူး..ဝူး..ဝူး….အဖေ့လီးကြီးကလဲ
ဖူးကား ပြူ းပြဲနေတာပဲ..အားပါး..မာလိုက်
တာလဲ သံချေ ာင်းကျ နေတာပဲ..သမီးနား
တိုးထိုင်အဖေ…ကွင်းတိုက်ပေးမယ်…”
ရေစည်ကွယ်ပြီး နီလာ့နံဘေးမှာကပ်
ထိုင်တော့ နီလာကအငမ်းမရ လီးဆွဲပြီး
ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ကွင်းတိုက်ပေးပါသည်။
ကိုကျေ ာ်ကလည်း ဟိုဟိုဒီဒီ လှမ်းကြည့်
ပြီး နီလာ့ကိုဖက်၍ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်
မလွတ်တမ်းဆွဲသည်။ဆုပ်နယ်သည်။ချေ
မွသည်။ညှစ်သည်။သိပိမကြာလိုက်ပါ..။
” သမီး..သမီး..အား..နီလာ..အား..
ပြီးတော့မယ်..သမီး..”
နီလာလည်း..လက်ကိုအမြန်လွှတ်
လိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့၍ လီးဒစ်ကြီးကိုငုံခဲပြီး
အားရပါးရ စုပ်ယူနေလိုက်ရာ…လီးရည်
မျ ားတစ်ဖျစ်ဖျစ် ပန်းထွက်လာပြီး…တပ်
မက်စွာမျိုျ ချ လိုက်ပါသည်..။
ကိုကျေ ာ်
၃
သီတာ..မနေ့ညက တော်တော်နဲ့အိပ်
မပျေ ာ်။အဖေ့လီးကြီး ကိုင်မကြည့်လိုက်ရ
တာကိုပဲ အားမလိုအားမရဖြစ်နေသည်။ခန့်မှန်းရတာတော့ တော်တော်ကြီးမည်..။
နောက်တစ်ခါအခွင့်အရေးရလာရင်တော့
ကိုင်ဖြစ်အောင်ကိုင်ပစ်မည်လို့အံကြိတ်ပြီး
ဆုံးဖြတ်မိသည်။ဒီတော့မှ စောက်ပတ်ကြီး
ပွတ်ပြီး အိပ်ပစ်ဖို ့ကြိုးစားသည်။
သီတာ့စောက်ပတ်မှာ အသက်နှင့်မမျှ
မယုံနိုင်အောင်ကြီးလှသည်။သီတာ့လက်တစ်အုပ်မက။ဆီးခုံမှာစောက်မွှေးနုနုနက်
နက်လေးတွေတွန့်တွန့်ခွေခွေပေါက်နေပြီး
စောက်ပတ်နခမ်းသားအထိ ပါးပါးဆင်း
သွားသည်.နခမ်းသားတွေမှာတော့စောက်
မွှေးမထူပါ..ကျဲကျဲရှည်ရှည်လေးတွေသာ
ပေါက်နေသည်။စောက်မွှေးတွေကစောက်
ဖုတ်အလယ်မှာစုပြီး ရှည်နေသည်။နခမ်း
သားကြီးတွေက ထူထဲပြီး ရှည်သည်။အိ
စက်နေသည်။ကိုင်ကြည့်တော့ စိတ်ထပြီး
စောက်ပတ်ထဲကရွလာသည်။အဖေ့လီးကို
ပဲ စိတ်ရောက်ရသည်။အရည်တွေစို့လာ၍
ဆယ့်လေးငါးချက် လက်ဖြင့်ပစ်ဆောင့်လိုး
ပေးလိုက်ရသည်..။
မနက်လင်းတော့..အဖေကသူမဟုတ်
သလို..။စိတ်ထဲ နောက်သလိုမို့ ဈေးကိုစောစောပဲသွားဝယ်မိသည်။အရေးထဲ ငါး
ဝယ်နေတော့ ထောက်လှမ်းရေးနှင့်တွေ ့
့နေသေးသည်။လီးကတော့အဖေ့လောက်
ကြီးဟန်မတူပါ။ဒါကြောင့် ကြာကြာ အ
ထောက်မခံပဲ ရှောင်ထွက်ခဲ့သည်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဖေက အိုး
ခွက် ပန်းကန်တွေဆေးဖို့ရေတွင်းထွက်
သွားတာတွေ့ရပြီး မကြာမီ မမနီလာက
ရေသွားချိုး ပြန်သည်။ထူးတော့ ထူးတယ်
ဆိုသည့်အတွေးဖြင့် မီးဖိုထရံပေါက်က
ချေ ာင်းကြည့်နေတော့..မမနီလာထမီရင်
လျှ ားဖြေလျှေ ာ့ပြီး အဖေ့ကိုနိ့ဖော်ပြတာ
မြင်ရသည်။ အဲ…ဟုတ်ပြီဟဲ့…ဆိုပြီးဆက်
ချေ ာင်းတော့…ရေစည်ကွယ်ပြီးသားအဖ
ပူးနေတာပဲမြင်ရသည်။ဘာလုပ်နေမှန်းမ
သိ။ဒါပေမယ့်…ယောကျ ာင်္းနဲ့မိန်းမ..ပူးနေ
ရင်..ဘာလုပ်ကြမလဲ..။တွေးရင်းပြုံးမိသေး
သည်။ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်သတိပြုမိတော့..
စောက်ရည်တွေ စိမ့်ယိုနေသည်။အဖေ့ကို
လိုးချင်တာလား……အဖေ့အလိုးကိုခံချင်တာလား..ကွဲကွဲပြားပြားမဝေခွဲနိုင်..။
•••••
နေ့လည် ထမင်းစားပြီးတော့ဆိုင်မ
ထွက်ခင်..မသန်းမြရောက်လာသည်။နီလာက ပြုံးထေ့ထေ့။မသန်းမြက ကြိုက်
ကုန်း..။ကလေးနှစ်ယောက်ရှိပေမယ့်အိုး
ကြီးတွေက ထယ်သည်။ကျစ်လစ်မှုမရှိ
တော့ပေမယ့် ကားသည်..ကြွားသည်။နို့
ဖော်သည့်အကျႌမျိုးမှ ရွေးဝတ်လေ့ရှိသည်။
နို့ကြီးတွေကလည်း ကားစူဖောင်းမို့နေပြီး
ကလေးအမေမို့ မသင့်တော်ဘူးလည်း
ပြော၍မဖြစ်။ယောကျ ာင်္းတွေကတော့ အ
ကြိုက်။ နှာအလွန်ထန်ပြီး အလွန်အပေး
ကောင်းလှသည်။
” အဝတ်တွေ လျှေ ာ်စရာရှိလားလို် ့
ကိုကျေ ာ်ရေ…ကျွန်မအားတုံးလျှေ ာ်ပေး
လိုက်ချ င်လို့…”
သီတာက လျှေ ာ်ခိုင်းဖို့ ပါးစပ်ဟရုံရှိ
သေး..။နီလာက
” မရှိပါဘူး မကြီးရယ်…နီလာတို့ပဲ
အားလုံးလျှေ ာ်ပြီးပါ ပြီ…”
မသန်းမြနှင့်သီတာ စကားပြောနေကြ
တော့ နီလာကအဖေ့ကို မီးဖိုထဲဆွဲခေါ်သွား ပြီးလီးဆွဲလိမ်သည်။မသန်းမြဝင်လာ
ကတည်းက လီးတောင်နေတာကို နီလာ
ကမြင်သည်။
” အဖေ….ဒီနေ့..မသန်းမြကိုလိုးရင်
သမီးတို့လဲ ကြုံတဲ့လူနဲ့ ခံမှာ…လိုးရဲရင်
လိုး…ဒါပဲ..”
ခဏနေတော့ မသန်းမြ ပြန်သွားပြီး
ကိုကျေ ာ်တို့သားအဖလည်း ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ပြင်
ကြသည်။ညဈေးက ညနေ၃နာရီမှာဖွင့်ရ
တာမို့ ပစ္စည်းတွေ သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့်
၂ခေါက် သယ်ရပို့ရသည်။
ခါတိုင်းရက်…ဆိုင်ပို့ပြီးလျ င်ကိုကျေ ာ်
အိမ်ပြန်နားပြီး နီလာတို့ကဆက်ရောင်းကြ
သည်။ဒီနေ့တော့…ကိုကျေ ာ်အိမ်မပြန်။
မသန်းမြကိုပြန်လိုးတယ်ထင်ပြီး နီလာကြုံ
တဲ့လူကို ကုန်းလိုက်မှာသူစိုးရိမ်နေသည်။
နီလာက ပြုံးထေ့ထေ့..။
သီတာက ကွင်ဖန်ချင်သည်…။ဒီနေ့
တော့ မရ..ရအောင်ကိုင်ပစ်မည်..။ဖြစ်ချင်
တော့ မုန့်ဟင်းခါးကရောင်းကောင်းလွန်း
နေသည်။နီလာရော သီတာပါ လက်မ
လည်နိုင်အောင်ရောင်းနေရသည်။
” အဖေရဲ့….ဒီမှာလူတအားကျ နေတာ..ပန်းကန်လေးတော့ ဆေးကူ..”
ပန်းကန်တွေ ဆေးလို့မနိုင်။ရောင်း
ကောင်းတော့ ပင်ပမ်းပေမယ့်ပျေ ာ်သည်။
လူနည်းနည်းပါးသွားတော့..
” ရပြီ အဖေရေ့..သမီးဆေးမယ်…
ဖယ်…”
ဆိုပြီး သီတာကနောက်ကခါးကိုဆွဲ
ပြီးဖယ်ခိုင်းသည်။ဆိုင်ခန်းနေရာကကျ ဉ်း
တော့ မထိမတိုက်ပဲမနေ။ထိနေတိုက်နေ
ပွတ်နေ ရသည်။သားအဖမို့အမြင်မတော်
မှာမပူရ။
လူချင်းကပ်ရှောင်ရင်း သီတာကလီး
ကိုထိထိမိမိ ပွတ်ဆွဲသွားသည်။မနေ့က
သီတာ့ဖင်ကြီးပွတ်ထောက်ခဲ့တာသတိရ
ပြီး လီးကတောင်လာသည်။နီလာ့ကိုလဲ
ကြောက်ရသေးသည်။သူဈေးရောင်းနေ
တာမြင်မှ သီတာ့နောက်ကိုမယောင်မ
လည်သွားရပ်တော့..သီတာကအလိုက်
တသိ ဖင်ကုန်းပြီးပန်းကန်ဆေးသလိုနဲ့
နောက်ဆုတ်ပေးသည်။
လီးက ဖင်ကြားကလျှေ ာပြီးပေါင်ရင်း
ထဲဝင်သွားသည်။သီတာ..ပင်တီမဝတ်ထားပါလား..။စောက်ဖုတ်နှင်လီး ထိကပ်
နေသည်။နောက်ကျေ ာက စားပွဲစွန်းကို
ဖင်နှင့်ကန်ထားပြီး လေးငါးချက်လောက်
မသိမသာဆောင့်ကြည့်တော့ သီတာပေါင်
ကားပေးထားသည်။ဖင်ကနောက်ကိုပြန်
ပြန်တွန်းသည်။ပတ်ဝန်းကျ င်ဝေ့ကြည့်
လိုက်တော့ အေးဆေး။အဲဒီအခိုက်မှာပဲ
သီတာက လက်တစ်ချေ ာင်းနောက်ပစ်ပြီး
လီးကိုဆုပ်ကိုင်သည်။တင်းတင်းကြပ်ကြပ်
ကြီးဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း
ထဲပွတ်နေသည်။မယောင်မလည် ဖင်ကြီး
ကိုကိုင်ပြီး ဆွဲကပ်ထိန်းထားရသည်။
သီတာက လက်လွှတ်လိုက်ပြီး လီးကို
ပေါင်ကြားမှာညှပ်ထားလိုက်တော့ စောက်
ဖုတ်နဲ့ထိနေသည်။စောက်ရည်စိုစိစိဖြစ်နေ
တာကို သတိပြုမိတော့ စိတ်မထိန်းချ င်။
ဆယ့်လေးငါးချက် ဆတ်ဆတ်ကလေး
ဆောင့်လိုက်တော့ လီးရည်တွေထွက်သွားသည်။
” အဖေကလဲ..သိပ်မြန်တာပဲ…”
သီတာက မတ်တပ်ရပ်ရင်းတိုးတိုး
ပြောသွားသည်။
ကိုကျေ ာ်
၄
ဆိုင်သိမ်းပြီးအိမ်ပြန်လာတော့အတွေး
ကိုယ်စီနှင့် အူမြူ းနေကြသည်။ပစ္စည်းတွေ
စနစ်တကျ ပင်မသိမ်းနိုင်..။သီတာက အ
ကဲဆုံးဖြစ်နိုင်သည်။သူကိုင်ချင်သည့်အဖေ့
လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ရ
သဖြင့်မျက်နှာပိုးမသတ်နိုင်။အဖေက သူ့
ပေါင်ကြားထဲမှာ လီးရည်တွေပန်းထည့်ခဲ့
တာကိုပြန်ပြန်တွေးတိုင်း ကျေနပ်ပီတိဖြစ်
နေသည်။လီးကြီးကလဲ..စံချိန်မီ.လက်တစ်
ဆုပ်နှင့်မဆန် ့ချ င်။ စောက်ပတ်ထဲမျ ား
ထိုးထည့်လိုက်ရင်တော့…လို့တွေးရင်း
တစ်ခိခိ ကြိတ်ရယ်မိသည်။ ဘာဖြစ်လဲ..
ငါ့စောက်ပတ်ကလဲ အကြီးကြီးပဲ လို့ပြန်
တွေးရင်း စောက်ပတ်ကိုငုံ့ကြည့်မိသည်။
အဖေလဲ..အမေမရှိလို့ငတ်နေတာ..ငါတို့
ညီအစ်မကလဲ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး..လူတိုင်းလိုး
ချင်လို့ချေ ာင်းနေတာ…သားအဖဆိုတော့
လူမြင်လဲတင့်တယ်တာပဲ…မမနဲ့တိုင်ပင်
ပြီးအဖေ့ကိုလိုးမယ်..အဖေ့လဲငယ်သေး
တယ်..နောက်မိန်းမယူသွားရင်အခက်..
အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ ကျေနပ်ပြီးတရှူ းရှူ းအိပ်
ပျေ ာ်သွားပါသည်..။
ဟိုဖက်ကုတင်က သီတာ ငြိမ်ပြီးတစ်
ရှူ းရှူ းအိပ်ပျေ ာ်သွားတာသေချ ာတော့ မှ
နီလာအိပ်ယာကဖြည်းဖြည်းထသည်။ည
ဝတ်ဂါဝန်အောက်မှ ဘော်လီနှင့်ပင်တီတို့
ကို ချွတ်ပစ်ပြီး အဖေ့အခန်းသို့ခပ်ဖွဖွလှမ်း
ခဲ့သည်။အဖေက တံခါးပေါက်ဝမှာစောင့်
ကြိုပြီး ဖက်ထားသည်။သူ ထရံပေါက်က
ချေ ာင်းကြည့်နေတာမို့ နီလာထွက်လာတါ
ကိုမြင်ပြီးဖြစ်သည်။
ကုတင်ဆီသို့သွားရင်းအဖေကနီလာ့
နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းသည်။နီလာကလည်း
ရမက်ပြင်းထန်စွာဖြင့်ပြန်နမ်းသည်။နမ်း
နေရင်း အဖေ့လျှ ာကြီးနီလာ့ပါးစပ်ထဲဝင်
လာပြီး လျှ ာချင်းပွတ်သည်။နီလာကလျှ ာ
ပြန်ထုတ်ပေးတော့ စုပ်သည်..ပွတ်သည်..
ယက်သည်..လူးလှိမ့်နေသည်..။ကုတင်
ပေါ်ထိုင်မိတော့ နီလာ့နို့ကြီးတွေကို အုပ်
ကိုင်ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ဂါဝန်စခံနေပေမဲ့
ဖောင်းအိပြီး မို့တက်နေတာမို့ အရသာထူး
ကဲသည်။နို့ကြီးတွေက တင်းမာနေသည်။
နို့သီးခေါင်းလေးတွေလည်း ထောင်ထနေ
ပြီးလက်သန်းထိပ်လောက်ရှိမည်.။
” စို့ပေးလေ..အဖေ..”
နီလာကတိုးတိုးလေးတောင်းဆိုလာ
သဖြင့် ဂါဝန်ကို နောက်ကျေ ာဇစ်ဆွဲချ ပြီး
ပုခုံးမှလျှေ ာချတော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးပြူ းကနဲ
ပေါ်လာသည်။ထိုင်လျက် ဘယ်ဖက်နို့ကို
အုပ်နယ်ပြီး ညာဖက်နို့ကိုစို့သည်။နို့သီး
လေးကို ဆွဲစို့တော့ နီလာကလက်နှစ်ဖက်
ဖြင့်ခေါင်းကိုအတင်းဖက်ထားသည်။လက်
ဖဝါးတွေ လက်ချေ ာင်းတွေက ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပြေးဆော့ပေးသည်။နောက်
ခေါင်းကိုဆွဲချွတ်ပြီး..
” ဒီဖက်…” ဟုဆိုကာ ဘယ်ဖက်နို့ကို
စို့ခိုင်းပြန်သည်။နို့စို့ရင်း..နို့ဆွဲရင်းစောက်
ဖုတ်ကို လှမ်းကိုင်တော့ ပေါင်ကားပေးပြီး
” လိုးတော့မလား..အဖေ..” ဟုရမက်ထန်
စွာမေးရင်း ကိုယ်ကိုပက်လက်လှဲချ ပေး
သည်။အပျိ ပေါက်ဆိုတော့ အလိုးခံချင်လှ
ပြီ ။ဂါဝန်ကို သူ့ ခြေထောက်ဖက်ကဆွဲ
ချွတ်တော့ ပေါင်ကားပေးထားသဖြင့်
စောက်မွေးထူထူ စောက်ဖုတ်ဖောင်းမို့မို့
ကို ပြူ းကနဲမြင်ရသည်။လက်ညှိုးလေးဖြင့်
စောက်စေ့ကိုဖိချေပေးတော့ ဖင်ကြီးကော့
တက်လာပြီးနှုုတ်ခမ်းကိုကိုက်ထားသည်။
” လိုးတော့လေ…အဖေ.”
ပေါင်နှစ်ဖက် မ,တင်ပြီး စောက်ဖုတ်
ကိုမျက်နှာအပ်လိုက်တော့..
” အိုး…” ဟုအော်ပြီးလက်နှစ်ဖက်က
ဆံပင်တွေကိုဆွဲသည်။စောက်ဖုတ်အကွဲ
ကြောင်းအတိုင်းလျှ ာဖြင့်ပွတ်ဆွဲယက်ပေး
တော့ ဖင်ကြီးကော့ကော့ခုန်သည်။
” အဖေ..အဖေ…ဘယ်လိုလုပ်လိုက်
တာလဲ..အဖေ…အား…ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..
ပလပ်..ပြတ်..ပြတ်..ပြွတ်…အဖေရေ…
ငရဲတွေကြီးတော့မယ်..ရှီး…အဖေရဲ့..အူး
အောက်မလေ့…ကောင်းလိုက်တာနော်..
ရှီး…ကျွတ်ကျွတ်…စောက်စေ့..စောက်စေ့
အားဟားဟား…စောက်စေ့ကိုစုပ်ထာ…
ကောင်းလိုက်တာအဖေရေ…ကောင်းတာ
ကောင်းတယ်တော့…ရှီး.ဟီးဟီး..ကျွတ်
ကျွတ်…စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီအဖေ…စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီ..အူး…
ကောင်းလိုက်တာအဖေရဲ့…လီးနဲ့သာလိုး
ပေးလိုက်ပါတော့အဖေရယ်…အဖေလီး
ကြီးနဲ့သာလိုးပေးစမ်းပါ…ဟီး….”
စောက်ပတ်ယက်တာရပ်ပြီး နီလာ့
ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တော့
ရမက်ထန်စွာလှမ်းကြည့်နေသည်။ပေါင်
နှစ်ဖက်ကို လက်မောင်းပေါ်မှေးတင်ပြီး
စောက်ခေါင်းပေါက်ဝမှာဒစ်ကိုကိုင်တေ့
လေးငါးချက်ဝိုက်ဆွဲပေးတော့စောက်ရေ
ပိုလိုက်လာပြီး ဖင်လည်းကော့ထိုးပေးလာ
သည်။နဲနဲ ထိုးထည့်ကြည့်တော့ မခံနိုင်
သလို ဗိုက်ကိုတွန်းထားသည်၊
” နာလို့လား..သမီး..”
” နဲနဲနာတယ်အဖေ…ဒါပေမယ့်..
ကောင်းနေတယ်…ခံနိုင်တယ်..လိုးအဖေ
လီးမခံနိင်တဲ့စောက်ပတ် မရှိဘူး..လိုး..”
အားတက်လာ၍ ထပ်ထိုးထည့်ရာ..
လဒစ်ကြီးမြုပ်ဝင်သွားတော့ လက်ကဗိုက်
ကိုထပ်တွန်းပြန်သည်။မျ က်နှာလေးရှုံ ့မဲ့
နေသော်လည်း..စောက်ပတ်က လီးဒစ်ကို
ညှစ်ညှစ်ဆွဲစုပ်နေသည်။လီးဒစ်နဲ့ပဲ ဆယ်
ချ က်လောက်လိုးပေးနေရာမှ စောက်ရည်
ပိုစိမ့်လာသဖြင့် တစ်ရစ်ရစ်ထိုးသွင်းပေး
ရာ လီးတစ်ဝက်ခန့်ဝင်သွားသည်..။
” အ…နာကောင်းကြီး အဖေ..ခဏ
လေး..ခဏလေး…”
မ ခဏနိုင်ပါ ၊ဝင်နေသလောက်ဖြင့်
လိုးပေးတော့ ကောင်းပြန်သည်။ကောင်း
လွန်းတော့ စောက်ရည်ထွက်သည်၊ရှော
ရှောရှူ ရှူ လေးဖြစ်လာတော့ နောက်ထပ်
တရစ်ပိုထိုးသွင်းပေးသည်။နီလာ့ထံမှအသံ ထွက်မလာ၍လေးငါးချက်ဆောင့်
ပေးပြီး…လီးအဆုံးထိဆတ်ကနဲဆောင့်
လိုးပြီး နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစုပ်ထားလိုက်
သည်။နီလာ ခေါင်းတစ်ခါခါ လည်တစ်ခါခါ
ဖြစ်နေစဉ် စောက်ပတ်နှင့်လီး မကွာစေပဲ
ဒူးအား..ခါးအား..ဖင်အားတို့ဖြင့်ညှောင့်
ပေးနေသည်။အချက်နှစ်ဆယ်..အစိတ်ခန့်
ညှောင့်ပေးတော့..နီလာ့စောက်ပတ်ထဲက
ဆွဲဆွဲညှစ်လာပြီး..စောက်ရည်တွေ ပူပူ
နွေးနွေး ချွဲချွဲကျိကျိ ပန်းပန်းထုတ်သည်။
နောက်ထပ်အချက်သုံးလေးဆယ်ညှောင့်
ကိုကျေ ာ်
၅
ပေးပြီးမှ နီလာ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်ပေး
လိုက်ရာ..ဖူး…ကနဲလေပူတွေမှုတ်ထုတ်
ပြီး..လက်တွေအိပ်ယာပေါ်ပစ်ကျသွားကာ
မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ပြီးမှိန်းနေလေသည်
” ကောင်းလား..သမီး..”
” ကောင်းတာ အဖေရာ..စောက်ပတ်
စောက်စေ့..စောက်ခေါင်း..နို့..နှုတ်ခမ်း…
အားလုံးကောင်း..တစစ်စစ်ကောင်း..ခုထိ
ကောင်းတုန်းပဲ…အဖေရော…”
” အဖေလဲကောင်းတာပေါ့သမီးရယ်
သမီးစောက်ပတ်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးဆို
တော့ အဖေ့လီးကိုအချိန်ပြည့် တင်းတင်း
ကျပ်ကျပ် ဆွဲထားတာလေ…သမီးကမျှေ ာ့
ပါတယ်…ညှစ်လဲညှစ် ကျပ်လဲကျပ် ပေါ့.”
” အဖေ…ကိုယ့်သမီး ကိုယ်လိုးတာမို့
ပိုကောင်းတာဖြစ်မယ်..”
” အဲဒါလဲပါတယ်…သမီးစောက်ပတ်
ကောင်းတာလဲပါတယ်…သမီးဘယ်နှစ်ခါ
အလိုးခံဘူးလဲ…”
” အင်….ခံဖူးပါဘူး..အဖေကလဲ.တစ်
ခါမှ အလိုးမခံဖူးသေးဘူး….အဖေကထိပ်ဆုံးပဲ…”
” ဗိုက်ကြီးမယ်နော်..သမီး..”.
” ညနေက ဆေးဝယ်သောက်ထားပြီး
ပြီ ဖေရဲ့…ဒီည အဖေအသားကုန်လိုးမယ်
ဆိုတာ သိပြီးသား..ငတ်နေသမျှ အတိုးချ
ပြီး ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင်လိုးမယ်ဆိုတာ..
တွက်ပြီး ခံနိုင်ဖို့ အသင့်ပြင်လာတာ..”
စကားပြောရင်းညှောင့်ပေးနေခြင်းမို့
အပျိုပေါက်လေးကောင်းနေလေသည်။ခဏခဏစောက်ရည်တွေထွက်နေသဖြင့်
စောက်ပတ်ထဲမှအံထွက်လာပြီး..ဖင်ကြား
ထဲထိလှိမ့်ဆင်းကျနေသည်။ကိုကျေ ာ် ၏
လအုကြီးမှာလည်းစောက်ရည်မျ ားဖြင့်
ချေ ာကျိပေကျံနေပေသည်။
ကိုကျေ ာ်က အထာနပ်သဖြင့်လီးကို
တစ်ဝက်ခန့်ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်
ပြန်သွင်းထည့်ပေးရာ…နီလာဖင်ကော့ပြီး
ခံလာသည်။ကိုကျေ ာ်က နီလာ့ခြေထေါက်
မျ ားကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး နို့ကိုလက်
နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ေချပေးရင်း လိုးတော့နီလါ
သူ့လက်ဖျံတွေကို လက်သဲတွေစူးနစ်ဝင်
အောင်ဆုပ်ကိုင်အားပြုပြီးအလိုးခံသည်။
ပြွတ်..ဖတ်..အင့်..ပြွတ်..ဖတ်..အင့်..
အဖေ..အာ့..အဖေ..ကောင်းထာအဖေ..
ဆောင့်အဖေ..ဆောင့်..ရတယ်..သမီးခံ
နိုင်တယ်…ဆောင့်..အင့်..အင့်..ပြွတ်..
ကောင်းထာဖေရယ်…
နီလာ့စောက်ပတ်ထဲ စောက်ရည်တွေ
ရွှဲနေပြီ ဖြစ်၍ လီးအဝင်အထွက်ချေ ာမွေ ့
လာသည်။သို့ဖြစ်၍ ကိုကျေ ာ်ကလီးကို
ဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ပေးတော့
နီလာက ဖင်ကိုပြန်ပြန်ကော့ပြီးတင်ပေး
သည်။မျက်လုံးတွေလည်းရမက်ခိုးတွေနှင့်
ပြူ းကျယ်နေသည်။
ဆောင့်ပါအဖေ…သမီးခံနိုင်ပါတယ်.
တအားဆောင့်…ဟုပြောနေသဖြင့်လီးကို
ဒစ်အဖျ ားထိဆွဲထုတ်ပြီး မှ အားရပါးရ
ဆောင့်လိုးတော့..မခံနိုင်..။
” နဲနဲတော့ လျှေ ာ့ဦးပေါ့ ယောကျ ာင်္း
ရယ်….ခံနိုင်တယ်ဆိုတိုင်း အသေလိုး
တော့..အောင့်တယ်…ရင်ခေါင်းထဲရောက်
လာသလိုပဲ..လီးကအရှည်ကြီး..”
ဖြေးဖြေးချင်းပြန်လျှေ ာ့လိုးပေးတော့
ဖင်ပြန်ကော့ပြီး ညှစ်လာပြန်တယ်။
” အင်း…ကောင်းတယ်အဖေ..အဲလို
လေး..ကောင်းတယ်..ကြိုက်တယ်..အင့်..
လိုးအဖေ…သမီးကောင်းနေပြီ..ဆောင့်.
ကောင်းတယ်အဖေ..ဆောင့်..ဆောင့်..”
ကိုကျေ ာ်လဲကောင်းလာပြီ။ကိုယ့်
သမီး ကိုယ်ပြန်လိုးရတယ်ဆိုတဲ့အသိက
ကိုကျေ ာ့်ကို ထက်သန်စေသလိုတွန်းအား
တစ်ခုအဖြစ်လည်း ဆွဲဆောင်သည်။
ဒစ်ဖြင့် စောက်ခေါင်းဝကိုလေးငါးချက်ဆွ
ပေးတော့ နီလာမခံနိုင်…ဖင်ကြီးကော့
လိုက်လာသည်။သို့ဖြစ်၍..လီးတစ်ဆုံး
ဆောင့်လိုးပစ်ရာ..နှီလာက အားကျမခံ
ပြန်ကော့ပေးသည်။ဆက်ကာ ဆက်ကာ
ဆောင့်လိုးတော့ နီလာ့စောက်ပတ်ထဲသို့.လီးရည်မျ ား ပန်းထည့်လိုကိမိသည်ထိ
ကောင်းသွားခဲ့ပါသည် ။
ကိုကျေ ာ်
၆
အဖေ့လီးရည်တွေ နီလာ့စောက်ပတ်
ထဲပန်းဝင်လာတော့ နီလာကြက်သီးတွေ
ဖျန်းကနဲထ,သွားသည်။ကောင်းလိုက်တာလေ..။အားအင်တွေ တစ်နေရာရာက ဝင်ရောက်လာသလိုပါပဲလား..။စိတ်လွင့်မျှောစွာဖြင့်အကြာကြီးဖက်ထားမိပြီးမှ လက်ရှိအနေအထားကို စိတ်ပြန်ရောက်သည်။အော်…အဖေနဲ့ လိုးနေတာပါလား…အခုငါ့စောက်ပတ်ထဲကိုအဖေ့လီးရည်တွေပန်းထည့်တာပါလား….ငါ့စောက်ပတ်ထဲမှာလဲ..အဖေ့လီးကြီးပါလား..တစ်ခဲပြည့်ကျပ်
နေတာပဲ…အစရှိတဲ့အတွေးတွေ တစ်ခုပြီး
တစ်ခု မဖိတ်ခေါ်ပဲ ဝင်လာပါသည်။အဖေ့
မျက်နှာကို ကြည့်ရမှာလဲ နည်းနည်းရှက်
သလိုဖြစ်နေသည်။ပထမဆုံး လီးရည်အထည့်ခံရသည့်အတွေ့အကြုံမို့. ပျေ ာက်ကွယ် ဆုံးရှုံးသွားမှာ နှမျေ ာနေမိသည်။လီးကြီးကိုသာ စောက်ပတ်ထဲကဆက်ကာဆက်ကာ ညှစ်နေမိသည်..။အပြင်ကို ထွက်မသွားပါနဲ့..လီးကြီးရယ်..ဟုလည်း မက်မက်မောမော တောင်းဆိုနေမိပြန်သည်။အဖေသိသွားမှာလည်း ရှက်နေသည်လေ….။
” ခဏဆင်းဦးလေ…အဖေ..”
” ကောင်းလား သမီး ”
စကားလေး တစ်ခွန်းနှစ်ခွန်းပြောမိ
တော့ရှက်စိတ်တွေပျေ ာက်ပြီး ရမက်စိတ်
တွေပြန်ဝင်လာပြန်သည်။
” ကောင်းတယ်..အဖေ..၊အဖေရော.
ကောင်းလား..”
” ကောင်းတာပေါ့သမီးရာ…သမီးရဲ့
စောက်ပတ်က အဖေ့လီးကိုအမြဲဆွဲထား
တာ၊ချွတ်ကိုမချွတ်ချင်အောင်ကောင်းတာ
သမီးအမေ့စောက်ပတ်တောင် သမီးလိုလိုးလို့မကောင်းဘူး..”
နီလာကျေနပ်သွားသည်။အဖေအမှန်
တွေပြောတာဖြစ်မှာပါ..။
” သမီးလဲ တအားကောင်းတယ်အဖေ အလိုးခံရင်း ခဏခဏပြီးမိတယ်
အဖေရယ်…”
တကယ်တော့ကိုကျေ ာ်စိတ်တိုင်းကျ မလိုး
ခဲ့..မဆောင့်ခဲ့ရတာ ကိုကျေ ာ်ပဲသိသည်။
သမီးလေးကိုညှာပြီး မဆောင့်ခဲ့ပေမယ့်
ခုတော့..သမီးလေးစောက်ပတ်မှာလီးရည်
စောက်ရည်တွေဖြင့်ချေ ာမွေ့နေပြီ.။မိမိ
တစ်ခါပြီးပေးထားပြီမို့ လီးရည်အရသာကို
လည်းသမီးလေးသိနေပြီ..။ဆက်လိုးချ င်
စိတ်ဖြင့်.ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။
” ခ်ခ်…ဖေဖေ့ လီးကြီးကစောက်ပတ်
ထဲမှာ ဆတ်ဆတ်ခုန်နေတယ်အဖေ.သမီး
စောက်ပတ်ရွလာတယ်..ခ်ခ်…အလိုးခံချင်
လာပြီ..အဖေလိုးနိုင်သေးလား..ဟင်..”
ကိုကျေ ာ် လီးကိုဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီး
သုံးလေးချက် ဆောင့်လိုးပြလိုက်သည်။လီးကြီးက အလုံးအထည်မလျေ ာ့ မာခဲ
တောင် နေသည်မို့ နီလာ အားရသွားပြီး
” အဖေ့လီးကြီးက တုတ်ခဲ မာတောင်
နေတာပဲ နော်….လိုး..အဖေ..လိုး သမီး
ကိုအားရပါးရလိုး…မသန်းမြကိုလိုးသလို
အသေဆောင့်လိုး…”
ကိုကျေ ာ် ဒေါ့ဂီ ဆွဲဖို့စဉ်းစားပေမယ့်
ဒီတစ်ချီတော့ စောက်ပတ်လေးခံသားကျ
သွားအောင် ရိုးရိုးနဲ့ပြင်းပြင်း လိုးပေးဖို့ပဲ
ဆုံးဖြတ်မိသည်။အသားကျ ခံတတ်သွားမှ
ပုံစံအစုံလိုးပေးပါတော့မယ်လေ…ဟုစိတ်
လျှေ ာ့ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပါသည်။
လီးကိုတော့ဖြင့်စောက်ပတ်ထဲကမချွတ်ပါ။ နီလာကလည်းအချွတ်မခံပါ။လီးကျွတ်
သွားမှာစိုး၍ ဖင်ရွှေ ့ရွှေ ့ပြီးလိုက်ပူးထား
သည်။စောက်ပတ်ကလည်းတစ်စစ်စစ်နဲ့
ညှစ်ဆွဲစုပ်နေသည်။
နီလာကို ဒူးကွေးလျက် ပေါင်နှစ်ဖက်
ဆွဲတင်ပြီး ချိုင်းကြားမှာညှပ်ထားလိုက်သ
ဖြင့် ဖင်မြောက်တက်လာပြီးစောက်ဖုတ်
ကြီးပိုမိုအနေအထားကောင်းလာသည်။
သို့ဖြစ်၍ နီလာ၏ကျွဲကောသီးသဏ္ဍာန်နို့
ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရအခြေမှဆုပ်ကိုင်
ဆွဲ၍ လီးတစ်ဝက်ခန့် ဖြည်းဖြည်းလေးလိုး
ပေးလိုက်ရာ..အင်း..အင်း..အင်း..ရတယ်
အဖေ…ဆောင့်…အင့်..အင့်..လိုးအဖေ..
လိုး..အင့် ..အင့်..
စောက်ရည်တွေပိုလိုက်လာပြီး..လီး
အဝင်အထွက် ချေ ာလာပြီ…နီလာလည်း
ဖင်ကြီးကော့ကော့ ပေးလာပြီ…
လီးကိုဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီး အချက်ငါး
ဆယ်..ခြောက်ဆယ်လောက်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးတော့…နီလာစိတ်မထိန်း
နိုင်..။ကိုကျေ ာ့်ကိုအတင်းဆွဲဖက်ပြီးနမ်း
သည်။ကျေ ာပြင်တွေ လက်မောင်းတွေကို
ဆွဲဆိတ်သည်။ဖက်သည်။ဖင်ကြီးကိုကော့
ကော့ခံသည်။ဇွတ်..အတင်း ဆောင့်ခိုင်း
သည်။
လေးငါးခြောက်ခါလောက် စောက်စေ့
ကိုဆီးခုံဖြင့်ပွတ်ဝိုက်ဆွဲပေးပြီး အချက်တစ်ရာခန့်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပေးပြန်တော့
နီလာပြီးပြန်သည်။စောက်ရေတွေ အိုင်
ထွန်းနေပြီ..။
စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို လီးဒစ်ဖြင့်
ဆွဆွလိုးပေးသည်။ပြွတ်..ပြွတ်..သံတွေ
အဆက်မပြတ်ဆူညံနေပြီး.နီလာကလည်း
အီး..အား .ညည်းနေသည်။ဆွလိုးသည့်
ဒဏ်ကိုမခံနိုင်…ရွသည်ထက်ရွလာသည်။
” ဆောင့်ပါတော့ အဖေရဲ့…လီးကြီး
ဆောင့်ထည့် လိုက်ပါတော့..လိုးပါတော့
လိုးပါတော့…”
ကိုကျေ ာ် လေးငါးချက်ဆွ… တစ်ချက်
ဆောင့်.၊လေးငါးချက်ဆွ..တစ်ချက်ဆောင့်
ပုံမှန်လိုးပေးတော့..နီလာ လီးအရသာကို
ကောင်းကောင်းသိသွားသည်။
ကိုကျေ ာ် စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို
ဒစ်ဖြင့်အဆက်မပြတ် တစ်ဇတ်ဇတ် လိုး
ပေးနေတော့…နီလာဖင်ကြီးကော့ပြီး..
စောက်ရည်တွေညှစ်ထုတ်သည်။လီးကို
အဆုံးထိပြင်းပြင်းဆောင့်ချလိုးတာတောင်
ဖင်ကအောက်ကိုပြန်မကျနိုင်အောင်ကော့
နေသည်။နောက်တစ်ချက် ထပ်ဆောင့်
သည်။ မကျ ။အကြာကြီး ကော့ခံနေသည်
မို့…ဒစ်ဖြင့်ဆယ့်လေးငါးချက်ပြန်ဆွပြီးလီး
အဆုံးဆောင့်လိုးလိုက်ရာ..စိတ်မထိန်းနိုင်
ပဲ..လီးရည်တွေတစ်ဖြောဖြောပန်းထုတ်မိ
သည်။ဒါလဲ…နီလာဖင်ကြီး အောက်ပြန်
မကျသေးပါ..။တော်တော်ကြာအောင်..
ညှစ်ဆွဲနေပြီးမှ ဘုန်း ဆိုအိပ်ယာပေါ်ပစ်
ကျသွားပြီး ကိုကျေ ာ့်ကိုတအားဖက်နမ်း
နေပြန်ပါသည်။အလွန် ရမက်ထန်လွန်း၍
အနမ်းတွေမရပ်တန့်နိုင်..။ပြိုင်တူပြီးတော့
လဲ…အသဲစွဲကောင်းလှသည်။ကိုကျေ ာ်
ကလည်း သမီးအဖြစ်မမြင်နိုင်တော့ သလို
နီလာကလည်း အဖေလို့ မမြင်နိုင်..။လီး
နှင့်စောက်ပတ်သာ….စောက်ပတ်နှင့်လီး
သာ…။
ကိုကျေ ာ်
၇
” ကောင်းလိုက်တာ ယောကျ ာင်္းရယ်.
ဘယ်လိုမျ ားလိုးလိုက်တာလဲနော်…”
အခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းလာသည်။
စောက်ပတ်ကလီးအရသာကိုတွေ့တော့
အခေါ်အဝေါ်မပြောင်းပဲမနေနိုင်။အဖေလို့
ခေါ်ရတာ..အားမရနိုင်တော့ ။ဒီလီးကြီးကို
လည်း လက်မလွှတ်ချင်တော့..။ဒီလီးကြီး နဲ့လိုးရတဲ့အရသာကို ထပ်လိုချင်နေသည်။
နို့ဆွဲဆွဲပြီးအလိုးခံထားရတော့ အသဲတွေ
အူတွေ ဆတ်ဆတ်တုန်နေအောင်ကောင်း
တာမမေ့နိုင်.။အားမလိုအားမရဖြစ်လာ၍
လီးကြီးကိုစောက်ပတ်ဖြင့်ညှစ်ဆွဲတော့..
နဲနဲပျေ ာ့နေတာသတိပြုမိသည်။
” ခ်ခ်..ယောကျ ာင်္းလီးက နဲနဲလျေ ာ့
သွားပြီ..သိပ်မမာတော့ဘူး..လိုးနိုင်သေး
လား..ဒီစောက်ပတ်ကတော့ အမြဲအသင့်
ယောကျ ာင်္းရေ့…ခ်ခ်..”
ကိုကျေ ာ်နဲနဲ အောင့်သွားသည်။လီးကို စောက်ပတ်ထဲကလေးငါးချက်လောက်
တစ်ဝက်ထုတ်ဆောင့်ပေးတော့ ရှောရှော
နဲ့ မာတောင်လာသည်။နီလာက ညှစ်နေ
ရင်း လီးတောင်လာတာသိသဖြင့်…
” အဲ…ရပြီ..ရပြီ…ခ်ခ်…ခေါင်းကြီး
လှုပ်လာပြီ…သူလိုးတော့မယ်..သူဆောင့်
လိုးတော့မယ်…ခ်ခ်..”
လေးငါးချက် ထပ်လိုးပေးတော့လီးက
တင်းလာသည်။နီလာကလည်း..ညှစ်ညှစ်
ဆွဲသည်။သူ့ကိုယ်ပေါ် ဝပ်နေရာမှထ,၍
ကိုကျေ ာ်နေရာပြင်သည်။နီလာကတော့
လီးကိုအလွတ်မခံပါ။နီလာ့ဖင်ဆုံကြီးကို
ခွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်..ပေါင်တန်တုတ်
တုတ်ကြီးတွေကို ပုခုံးပေါ်တင်ထားတော့
စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးကြီးတစ်လစ်ဖြစ်နေ
သည်။ကိုယ်ကိုရှေ့နဲနဲကုန်း..နို့ကြီးတွေကို
အခြေကဆုပ်ဆွဲတော့ နီလာကပြုံးစေ့စေ့
နှင့်လျှ ာထုတ်ပြသည်။
လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ဆီးခုံချင်းကပ်
ပွတ် ဝိုက် ပေးတော့ နီလာက ကိုကျေ ာ့်
ကျေ ာပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီး…
” လိုးပါယောကျ ာင်္းရယ်…ဆောင့်လိုး
ပေးပါတော့…ရော့…”
စောက်ပတ်ကိုမြှောက်တင်ပေးသဖြင့်
လီးကိုဒစ်ဖျ ားထိဆွဲထုတ်ပြီး အချက်ငါးဆယ်..ခြောက်ဆယ် ..ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပေးရာ..နီလာကတင်းကြပ်နေအောင်
ဖက်ထားပြီး..
” အင်း..ဟင့်..ဟင့်…ဆောင့်.ဆောင့်
အိုး…စောက်စေ့ကိုပွတ်နေတာ..သိပ်သိပ်
ကောင်းတယ်ယောကျ ာင်္းရယ်…အင်း..
ဆောင့်ပြန်ပီ…အား…ရှည်လိုက်တဲ့လီး..
ဆောင့်ပါ…ဆောင့်ပါ…ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..
ကောင်းလိုက်တာ.ယောကျ ာင်္း..ပွတ်ကွာ..
ဆောင့်ကွာ…”
လီးကိုအနေအထားအမျိုးမျိုးနဲ့ဆောင့်
လိုးပေးတယ်။အပေါ်က ကုန်းပြီးဆောင့်
ချလိုက်…ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးတဲ့တဲ့လိုး
လိုက်..ဆီးခုံချင်းဝိုက်ပွတ်လိုက်..ပြန်လိုး
ဆောင့်လိုက် ဆိုတော့ နီလာစောက်ရည်
တွေထိန်းမနိုင် သိမ်းမရထွက်နေပြီး..လီး
မွေးတွေ..စောက်မွေးတွေမှာလဲ အရည်
တွေစိုရွှဲ စေးကပ်နေကြပြီ…။မြန်မြန်သွက်
သွက် ဒစ်နဲ့ဆွဆွပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးချ
တဲ့အခါမျ ား…နီလာ့မျက်စေ့ထဲမီးမျ ားပွင့်
သွားသလားခံစားရသည်။လီးကြီးကလဲ
တောင်ပဲတောင်နိုင်လွန်းလှသည်။နဲနဲ မှ
လျေ ာ့မသွား…ညှစ်လိုက်တိုင်းတင်းကနဲ
တင်းကနဲ..ပြန်တွန်းနေသလို မာသည်။
ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒစ်ဖူးကြီးကသားအိမ်
အဝကိုလာလာထိုးသည်။ပထမတော့နဲနဲ
အောင့်ချင်ပေမယ့်…ထိတာမျ ားလာတော့
အရသာသိလာသည်။အောင့်တာလေးကိုက…ကောင်းနေပြန်သည်။ နှုတ်ကလည်း
မညည်းပဲ…မတောင်းဆိုပဲမနေနိုင်တာ့…
အော်ဟစ်တောင်းမိသည်…
” အင့်..အင့်…ကောင်းလိုက်တာ..အု
အား…လိုး..လိုး..ဆောင့်…လိုးပေးပါ..
ဆောင့်ပါယောကျ ာင်္း…ဆောင့်လိုးပါ…”
ကိုကျေ ာ်ကလည်း..နီလာကောင်းနေ
တာသိ၍ မနားမနေဆောင့်ပေးသည်။နား
ချင်လျင်လည်း..လီးအရင်းဆီးခုံဖြင့်စောက်
စေ့ကို ဝိုက်ပွတ်ပေးရင်း အမောပြေခဏ
နားသည်။သို့သော်…စောက်ပတ်ထဲမြုပ်
ဝင်နေသည့် လီးတန်ကို နီလာကညှစ်ဆွဲ
တာခံနေရသဖြင့်..ကြာကြာမပွတ်ရဲ..၊အ
ထူးသဖြင့် ဒစ်ဖူးထိပ်ဖျ ားကိုအစုပ်အညှစ်
ခံနေရသဖြင့်..မွစိမွစိ..ကောင်းလွန်းလှ
သည်။ပြီးသွားနိုင်ကြောင်းသိသဖြင့်လီးကို
ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး မှေးဆောင့်သည်။စိတ်ကို
တည်ငြိမ်အောင်ထိန်းနိုင်မှ အသေဆောင့်
လိုးပြန်သည်။
နီလာ..ဘယ်နှစ်ခါလောက်ပြီးခဲ့သလဲ
မမှတ်မိတော့ပါ..။လီးကြီးထဲမှာပဲအာရုံနစ်
နေပြီး..အရာရာမေ့နေသည်။နို့ကြီးတွေ
မှာလည်းအသားကုန်ဆွဲညှစ်ဆုပ်ကိုင်ခံ
နေရသဖြင့် တင်းကျိမ်းနေပြီ..။ဖင်ကော့
ပေးရ..ပြန်ဆောင့်ပေးရဖြင့် ချွေးတွေနစ်
နေပြီးဟောဟဲလိုက်နေသည်။
” လိုး…ယောကျ ာင်္း..သွက်သွက်လေး
ဒစ်နဲ့ဆွပြီးဆောင့်လိုးပေး…နီလာပြီးချင်ပီ
အင်း..အင်း..ဟုတ်တယ်..အဲလို..အဲလို..
ယောကျ ာင်္းပီးအောင်လိုးပေး..”
ကိုကျေ ာ်သိသည်။နီလာ မျှေ ာ့နေပြီ။
အချိန်ကလဲကြာပြီ..။ဒီလောက်ခံနိုင်တာပဲ
တော်လှပြီ..။နောက်မှ ဒေါ့ဂီလေး..တစ်
ပေါင်ကျေ ာ်လေး လက်တွေ့ပို့ချတော့မည်
ဟုတွေးပြီး…နီလာ့အကြိုက် သွက်သွက်
ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေးလိုက်သည်။
ပြွတ်ပြွတ်..ဖတ်.အင့်..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်
ဖြန်း..အိ…ပြွတ်ပြွတ်ဗွတ်..ဖြန်း..အား..
ရှီး…ဟူး…ကျွတ်ကျွတ်…ကောင်းလိုက်တာ…ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ..ဖန်း..ဖွတ်..
အာ့…ဆောင့်..ဆောင့် ပီးပီ..ပီးပီ..အား
လီးရည်တွေပန်းတယ်…အား..ပန်းတယ်
ဟား…အမျ ားကြီးပဲ…အားဟားဟား…
အားဟားဟား..ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်ကျွတ်
နီလာ..အရုပ်ကြိုးပြတ်သလိုပုံကျသွား
သည်။မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်..။ကိုကျေ ာ်က သူ့
ပေါ်မှောက်အိပ်နေသည်ကိုလည်းမတွန်း
ဖယ်နိုင်..။သို့သော်..စောက်ပတ်ကတော့
လီးကြီးကိုတစ်ဆစ်ဆစ် ဆွဲညှစ်နေသည်။
စုပ်ယူနေသည်။ကြာတော့..ကိုကျေ ာ့်လီး
ကြီးပျေ ာ့လာပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ ပလွတ်
ဆိုလျှေ ာထွက်သွားသဖြင့်..ရင်ထဲဟာတာ
တာ ကျန်ခဲ့ပြီး သက်ပြင်းမောကိုချမိသည်။
အချိန်က မနက်လင်းတော့မည်။ထပ်
ခံချင်သေးပေမယ့်….
၈
မနေ့ညကဆိုင်သိမ်းပြန်ရောက်ပြီး
ဆယ်နာရီလောက်ကအိပ်ပျေ ာ်သွားခဲ့တာ
တစ်ရေးမှမနိုး။မနက်လင်းခါနီးတစ်ရေးနိုး
တော့ မမနီလာအပြင်ကပြန်လာတာကို
ခြေသံကြား၍သတိပြုမိသည်။အိပ်မှုန်စုပ်ဖွားမှာ..အဖေ့လီးကြီးကိုသတိရမိသေး။
သတိရတော့..ပူနွေးလာသည်။စမ်းကြည့်
တော့ ဂါဝန်ကခါးပေါ်လန်နေပြီး..စောက်
ပတ်ကဟောင်းလောင်း.။ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ေစာက်ဖုတ် ကြီးကိုလက်ဖြင့်အုပ်ပြီးပွတ်
ဆွဲတော့…စောက်ပတ်ထဲက ရွလာသလိုလို။ထူးပါဘူး..ဆိုပြီးစောက်စေ့လေးကို
လက်ညှိုးထိပ်ဖျ ားနဲ့ဖိပွတ်တော့ ဖင်ကြော
ဆိမ့်သွားပြီး အရည်လိုက်လာသည်။ထိုခဏ မမထံမှ သက်ပြင်းချသံ…အဖေ့လူး
လှိမ့်သံတွေကြား၍ ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။
နောက်မှ..စောက်ခေါင်းလေးထဲလက်ညှိုး
ထိုးထည့်ပြီးပွတ်ဆောင့်ပေးနေတော့စိတ်
ကအဖေ့လီးကြီးမြင်ယောင်သည်။လက်ညှိုးနဲ့အားမရနိုင်…လက်ခလယ်ပါပူးထည့်
တော့ နဲနဲအားရသွားသည်။အဖေလီးကြီး
ပဲ ထားလိုက်ပါတော့..ဆိုပြီးသွက်သွက်
လေးဆောင့်ပစ်တော့.အလွန်ကောင်းလာ
သည်။ဖူးကားထဲက ပုံစံအမျိုးမျိုးကိုစိတ်ကူး
ယဉ်ပြီး မင်းသားနေရာမှာအဖေ့မျက်နှာကို
အစားထိုးပြီး တစ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်တော့
စောက်ရည်တွေလျှံထွက်ပြီး..ဟောဟဲ ဖြစ်
သွားသည်။သက်ပြင်းကို မမနီလာမကြား
အောင်ကြိတ်ပြီးချရသည်။စိတ်ကူးနဲ့အလိုး
ခံရတာတောင် မလွယ်ပါလားအဖေရယ်..
ဟု ကနွဲ့ကလျ ပြောမိချင်သည်။
ထုံးစံအတိုင်းဈေးသွားတော့လည်း..
ထောက်မည့်..ကိုင်မည့် ကိုကာလသား
တွေကိုရှောင်ရသေးသည်။အပြောခံရတာ
တော့မလွတ်နိုင်ပါ။အနားကပ်ပြီး တိုးတိုး
ပြောသွားတော့ လိုက်လုပ်ရလဲအခက်။ခံရ
တာလည်းအောင့်သက်သက်..။” ရှယ်အိုး
ပဲကွာ..လိုးချင်စရာကြီး.”၊” တစ်ချီလောက်
ပေးလိုးပါလား.”၊ ” ပေါက်စီစားချင်တယ်
ကွာ.” ၊ ” ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်ချင်တယ်.”
” ဖူးကားနေတာပဲကွာ.” ဆိုပြီးအမျိုးမျိုးကပ်
ပြောတာခံရပြီးမှတစ်နေ့တာဈေးဝယ်လို့
ပြီးရသည်။
ဒီလိုအပြောခံရလို့ အစကစိတ်ဆိုးခဲ့
ပေမယ့် နောက်တော့အရသာရှိလာပြန်
ွသည်။ကိုယ့်ဘော်ဒီ ကိုယ်ကျေနပ်သလိုခံစားမိသည်။ဖင်ကိုပိုလှ ပိုထင်းနေအောင်
ဝတ်သည်။နို့ကိုပိုမြင်ရအောင်ဝတ်ပြပေး
သည်။လမ်းလျှေ ာက်လျင် ဖင်ကိုအသား
ပေးမြင်ရအောင် ခါပြီးလျှေ ာက်သည်။နို့ကို
တုန်ရမ်းနေအောင် မသိမသာ ပုခုံးလှုပ်
ပေးသည်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မီးဖိုခန်းထဲသို့
ပစ္စည်းတွေသွားထားစဉ် မမနှင့်အဖေတို့
ချက်ပြုတ်ရေးလုပ်ငန်းစ,နေကြပြီ။ပုံစံက
ပြီတီတီ ။မခို့တရို့လိုလို ဘာလိုလို။ဟိုနေ့
ကတည်းက မသင်္ကာတာ..။အဖေက သိပ်
ယုံရတာမဟုတ်။ဒီနေ့ခေတ်လူငယ်တွေ
ထက် သန်သည်၊တောင့်သည်၊မာကျေ ာ
သည်။အသက်၃၅နှစ်ဆိုတာ ဘာရှိသေး
တာမှတ်လို့..။လီးကလဲအကြီးကြီး..စံချန်မီ
ကို်င်ကြည့်ပြီးမို့ သိသည်။မမကလဲ..ကိတ်
သည်။ဖင်ကြီးတွေက ထယ်ထယ်ဝါဝါ..
လုံးကား ဖုထွက်နေသည့်အပြင် တစ်လုံး
တက်..တစ်လုံးဆင်း..။ခါးသေးတော့..
ဖင်ကြီးတာပိုသိသာသည်။ဟုတ်ပါပြီ…
သူတို့..လိုးပြီးလောက်ပါပြီ….ဟုစိတ်ကို
ဒုံးဒုံးချ မှတ်ယူလိုက်သည်။တွေးမိမှပဲ..
စိတ်ပိုထ,လာ၍ ထမီရင်လျှ ားပြီးရေတွင်း
ဖက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ရေတွင်းရောက်တော့..ဘယ်သူမှ
မြင်နိုင်တဲ့နေရာမဟုတ်လို့ ထမီကိုခါးမှာ
ပြင်ဆည်းပြီး ဒူးထောင်..ခြေဆင်းထိုင်ပြီး
ဟိုပွတ်ဒီပွတ် လုပ်နေမိသည်။သိပ်မကြာ
ပါ..။အဖေ ဆေးစရာအိုးခွက်ပန်းကန်တွေ
ယူပြီးရေတွင်းဖက်လာတာမြင်ရသည်။
အဖေ့လာလမ်းတည့်တည့်လှည့်ထိုင်ပြီး
ထမီဟောင်းလောင်း ဖွင့်ထားပေးလိုက်
ရင်း..နို့ကိုဒူးတစ်ဖက်ဖြင့်ကာထားလိုက်
သည်။ခေါင်းကိုတော့ မထောင်ရဲပါ ။
အဖေက အနားရောက်မှစောက်ပတ်
ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေတာကိုမြင်ပြီးပါးစပ်
ဟ,သွားသည်။
” ခ်ခ်..ပန်းကန်တွေ ကျကွဲမယ်အဖေ
ဖြေးဖြေး..သမီးယူကူမယ်..”
” ရတယ်..သမီး…အဖေနိုင်ပါတယ်
ထိုင်နေ..ထိုင်နေ..”
သိသားပဲ…ထ,လိုက်ရင်ထမီဖုံးပြီး
စောက်ပတ်မမြင်ရမှာစိုးလို့ မထ,ခိုင်းတာ
ကြည့်ပါတော်..ကြည့်..ကြည့်..ဟုစိတ်ထဲ
ကြိတ်ပြောရင်းဆက်ထိုင်နေလိုက်သည်။
အဖေက လမ်းလျှေ ာက်ရင်းလီးတောင်
လာတာဖြစ်မည်…ခါးကိုင်း၍လျှေ ာက်လာ
သည်။မမကိုလှမ်းကြည့်တော့ အရိပ်အခြည်မတွေ့။ကိုယ်ချေ ာင်းခဲ့သလို ကိုယ့်ကို
ပြန်ချေ ာင်းကြည့်ခံရမှာလဲစိုးရသေးသည်။
ခြေထောက်ကို ပိုကားပေးလိုက်ပြီး
” ဒီမှာချ အဖေ..နေရာကျဉ်းတယ်.”
ဟုပြောတော့ အဖေကအိုးခွက်တွေချပြီး
မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်သည်။တကယ်တော့
သီတာ့စိတ်ထဲက..စောက်ပတ်ကိုချ လို့
ပြောတာ ဖြစ်သည်။တွေးရင်း တွေးရင်း
အလိုးခံချင်သည်။
” အင်း….ဘာလိုလိုနဲ့အဖေ့သမီးတွေလဲ..အမွေးအတောင်စုံပြီ…အသိုက်အမြုံ
ကိုစွန့်ခွာကြတော့မယ်ထင်ပါရဲ့..”
” ခ်ခ်…ဖေကလဲ..သမီးက၁၆နှစ်..
အမွေးပဲပေါက်သေးတာ..အတောင်မစုံ
သေးဘူး..ခ်ခ်..အဖေကမှတောင်တာ..
ခ်ခ်…”
” အင်း..အင်း.. သမီးအမွေးလေး
လေးတွေက လှလိုက်တာကွယ်..မဲနက်
တွန့်လိမ်နေတာပဲ…အောက်နားလေးမှာ
သွားစုနေတာလေးက အူယားစရာ..”
” အူပဲယားတာလားအဖေ…လီးနဲ့
မထိုးပစ်ချင်ဘူးလား..ခ်ခ်…မနေ့တုန်းက
ဆိုင်မှာထိုးခံရတာ အားမရလို့…”
” ထိုးချင်တာပေါ့…လိုးချင်တာပေါ့
သမီးရယ်…သမီးက အလိုးခံမှာလား..”
” ခံချင်တာကြာလှပေါ့ အဖေရယ်..
ခံချင်လွန်းလို့ အဖေ့လီးကြီးလိုက်ဆွဲတေ့
ပေးရတာ…စောက်ဖုတ်ကိုဖူးရောင်နေ
တာပဲ…”
” ဟိုဖက်တိုးလိုက်သမီး..ရေစည်အ
ကွယ်ကိုတိုး…ပက်လက်ကလေးအိပ်..
ဒူးထောင်..ပေါင်ကားထား..အဖေလိုး
ပေးမယ်..”
” အဟစ်…အင့်..အဖေ…လိုး..သမီး
ဖြဲပေးထားမယ်…စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီ
မြန်မြန်ထည့်…ရွလှပြီ..”
ကိုကျေ ာ်
၉
အပျိုပေါက်လေးဆိုပေမယ့် စောက်
ဖုတ်ကမသေးပါ။ဖင်ကြီးသလို စောက်ဖုတ်
ကလဲ ကြီးသည်။ဖောင်းမို့တက်နေပြီး အ
သားပြည့်သည်။နခမ်းလွှာတွေကထူထဲ
ပြည့်တင်းပြီး စောက်စေ့ကလေးပြူ းနေတာတွေ ့ရတော့ ဘာဂျ ာမှုတ်ချင်စိတ်က
ထိန်းမရ။မီးဖိုခန်းဖက်လှမ်းကြည့်တော့
နီလာ၏အရိပ်အယောင်ကိုမမြင်ရ။မထူးပါ
ဘူး ဟုစိတ်ဒုံးဒုံးချပြီး သီတာဖြဲပေးထား
သည့်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း
လျှ ာပြားကြီးဖြင့် ယက်တင်ပစ်လိုက်တော့
အူးဟူးဟူး…အဖေ..အဖေ..ဆိုပြီးဖင်ကြီး
တုန်ခါ ကော့တက်လာသည်။လက်ကလဲ
ခေါင်းနှင့်ဆံပင်တွေကို ဖိဆွဲနေပြီးမျက်နှာ
ကိုစောက်ပတ်နှင့်ဖိပွတ်သည်။စောက်စေ့
လေးကိုတပြွတ်ပြွတ် စုပ်ဆွဲတော့သီတာ
အော်ပြီး ဖင်ကိုခါရုန်းသည်။အလွတ်မပေး
ပဲ စောက်ခေါင်းထဲလျှ ာထိုးထည့်ပေးပြီး
ဆော့ပေးတော့ ဖင်ကြီးမြောက်ကြွမြောက်
ကြွ ကော့ကော့တက်လာသည်။စောက်စေ့
ကိုလျှ ာဖြင့်ကစားပြီး စောက်ခေါင်းထဲလက်နှစ်ချေ ာင်းပူး လိုးဆောင့်ပေးတော့..
ဆတ်ဆတ်ခါပြီး အော်သည်..။
စွပ်စွပ်..ပြွတိပြွတ် ပလပ် ပြွတ်ပြွတ်..
အားဟား..အဖေရဲ့…ရှီးဟီးဟီး…ကျွတ်
ကျွတ်..စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပီဖေရဲ့.
အီး..ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ပီးပီဖေရေ့…ပီးပီ..
ပီးပီ…ဟီးအီးအီး…အု…လီးကြီးနဲ့သာလိုး
ပစ်ပါဖေရဲ့…လီးကြီး…အ..လီးကြီး..
ကိုကျေ ာ်လဲ ဘာဂျ ာဝ,အောင်ပေး
ပြီးပြီ…အချိန်လည်း.မရ…စောက်ရည်လဲ
ရွှဲနေပြီ ဆိုတော့ သီတာ့ပေါင်ကလေးတွေ
လက်မောင်းပေါ်မှေးထိန်း…ကျွဲကောသီး
လောက်နို့ကြီးတွေ မဆန်မပြဲဆုပ်ဆွဲပြီး
စောက်ခေါင်းထဲ လီးကိုတစ်အိအိထိုးသွင်း
ပေးလိုက်သည် ။အ ခြေအနေနဲ့အချိန်က
သိပ်မလှမှန်းသိနေလို့ သီတာကနာပေမယ့် အောင့်ခံပေးသည်။အံကြိတ်ခံသည်။။ဒီတစ်ခါတော့ အလိုးခံရရင်ကျေနပ်ပြီလို့လဲ
သဘောထားသည် ။
ကိုကျေ ာ်ကလည်း ဖြစ်ကတတ်ဆန်း
မလိုးပါ။တစ်အိအိ ဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေး
သည်။နို့ကြီးတွေ စို့ပေးသည်။သီတာ အ
လွန်အူရွလာပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့တက်
လာမှ နဲနဲကြမ်းကြမ်းဖိဆောင့်လိုးပေးပါ
သည်။အချက်လေးငါးဆယ်ခန့်ပြင်းပြင်း
ဖိဆောင့်လိုးပေးတော့..သီတာအော်ဟစ်
ပြီး ကော့လန်နေသည်။စောက်ရည်တွေ
ရွှဲ နေသည်။သီတာပြီးသွားမှန်းသိ၍
ကိုကျေ ာ် ဒစ်ဖြင့် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်
ဆွဆွပေးပြီး လေးငါးချက် အဆုံးဆောင့်
လိုးပေးသည်။သီတာမူးမေ့အောင်ကောင်း
နေသည်။နောက်ဆုံး လီးဒစ်ကြီးတစ်ရွရွ
ဖြစ်လာသဖြင့်..ဆယ့်လေးငါးချက်ဆွလိုး
ပြီး အားကုန်တစ်ချက်..နှစ်ချက် အဆုံးထိ
ဆောင့်လိုးပြီး လီးရည်မျ ားတဖြောဖြော
ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပါသည်။
လေးငါးမိနစ်တော့ စိမ်နေသေးသည်။
သီတာ နဲနဲ ဖင်လှုပ်လာသဖြင့်လီးကို ချွပြီး
ချွတ်ပေးလိုက်သည်။လီးရည်..စောက်ရည်တွေ ရေပိုက်ပေါက်သလို အံထွက်လာသည်။စောက်ပတ်အခြေမှာသွေးနဲနဲစို့
ေနသည်။အရေးထဲ..ဘာဂျ ာကမှုတ်လိုက်ချင်သေးသည်။မတတ်နိုင်..နောက်မှ ။
” ကောင်းလား..သမီး..”
မျ က်လုံးလေးမပွင့်တပွင့်ဖွင့်…မျက်ခုံး
လေးပင့်ပြီး..
” ဒီလောက်လိုးပြီးလဲ..သမီးပဲလား..
ဟင်….မယားမဟုတ်သေးဘူးလား “.
” အင်းပါ…..မိန်းမရယ်… ဒီလင်ကြီးလိုးပေးတာ..ကောင်းလား… လို့ ။
” ကောင်းတယ်..ယောကျ ာင်္းရယ်..
အားရတယ်…ဒီလိုအလိုးခံချင်တာကြာလှ
ပြီ…စောက်ပတ်နဲနဲနာတယ်..”
•••••
အဖေ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေသွား
ဆေးတာကြာလှချည့်လား…စောစောကလဲ ညီမလေးရေသွားချိုးတယ်…အတွေး
တွေဇဝေဇဝါဖြင့်..နီလာထရံပေါက်မှ
ချေ ာင်းကြည့်မိသည်..။ပထမ အိုးတွေ
ပန်းကန်တွေကိုပဲမြင်ရသည်။လူရိပ် လူ
ယောင်မမြင် ။မသင်္ကာလို့ ရေစည်စွန်းကို
သေသေချ ာချ ာကြည့်မှ အဖေ့ဖင်ကြီး
မြောက်ကြွ မြောက်ကြွ ဖြစ်နေတာမြင်ရ
သည်။အူး..အဲ…အား…အသံတွေကိုလဲ
သဲ့သဲ့ကြားလာရသည်။
ဟူး….အဖေနဲ့ညီမလေး လိုးနေကြ
တာပါလား…။ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း..
စောက်ပတ်ထဲကရွလာသည်။အဲ…သွက်
လာပြီ..သွက်လာပြီ…အား..ဆောင့်တယ်
ဟ…တစ်ချက်..နှစ်ချက်..အား..ဆောင့်
တယ်..ဆောင့်တယ်..တအားကိုဆောင့်
လိုးတာဟ…အဲ..အော်တယ်. အော်တယ်
ညီမလေး.အော်တယ်..အဲ…ကောင်းတာ
ကောင်းတာ..တဲ့..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ…သူတို့ပြီး
သွားပြီ…..အင်း…လီးရည်တွေပန်းထည့်
နေမှာပဲ….ဟူး….ဖူး……
အဲ…အဖေထလာပြီ..။ဟင်း..လီးကြီး
က အတောင်မလျေ ာ့သေးဘူး…အဲ…ညီ
မလေးက လှမ်းဆွဲတယ်…အူး..စုပ်တယ်
တော့….အားပါး…စုပ်တယ်…အားရပါးရ
ပဲ…အဲ….အဖေကဆောင့်ထိုးတယ်..
ဆောင့်တယ်..အဲ…ဆောင့်တယ်…ဟူး..
ဒီလောက်တောင်ဖြစ်လှတာဆိုပြီး
အနီးမှာရှိနေသည့် စလောင်းဖုံးကြီးကို
ကိုင်ပေါက်ပစ်လိုက်မိသည်။
” ဂွမ်းးးးး”
နောက်တစ်ချပ်…
” ဂွမ်းးးးးး”
ဒါတောင် စိတ်က မငြိမ်း…သွေးသား
တွေကဆူပွက်နေဆဲ….စလောင်းဖုံးလဲ
ကုန်ပြီ….။
ကိုကျေ ာ်
၁၁
နာရီဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ်လိုးပြီးတော့
ကိုကျေ ာ်မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ပြီးလိုးပေးသည်။နီလာကတော့ ကုန်းလိုက်ဝပ်လိုက်
ဖင်ကော့လိုက်..။
ဆောင့်..ဆောင့်..ဘူ..ဖူး..ဘွတ်.ဘူ
ဖူး..ဗလပ်…ဘွတ်..ပတ်..ဖူး..ဆောင့်..
အသေဆောင့်…ဘွတ်..
ချွေးတွေလဲသီးပြီ။ဒူးတွေလဲပွန်းနေပြီ
နို့ကြီးလဲ ရွဲနေပြီ။စောက်ပတ်ကြီးလဲပြဲအာ
နေပြီ။လိုးလို့မဝနိုင်။
နို့တွေကိုလက်ကလွတ်။နီလာ့ဖင်ဆုံ
ုကြီးကို မတ်တပ် ကားယားခွ…ဒူးကိုကွေး
ပြီး လီးကိုစောက်ပတ်ထဲထိုးထည့်တော့
ဖူး..ကနဲဝင်သွားသည်။လေးငါးချက် အဝင်
အထွက် လမ်းကြောင်းစမ်းပြီး လီးတစ်
ချေ ာင်းလုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရ
ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ ခါးလေးကုန်းပြီး
ခံသည်။ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိကိုင်ပြီး
ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ အသံကုန်အော်
သည်။
အား…ဘွတ်..ဘွတ်..ဘတ်..ဖူး..
အသေလိုးတာလားအဖေရဲ့..အမလေး
ဘွတ်..ဖူး..ဗလစ်တစ်တစ်တစ်..အူး..ဖူး..
ဘွတ်..ဘွက်..ဖူး..အောင့်တယ်လေ…ဘူ
ဘွတ်…ထိတယ်အဖေရဲ့…ဘွတ်..ဘွတ်.
ဘူး..ဘလပ်တပ်တပ်..ဖူး..ဘူ..ဘွတ်..
လူသတ်ထာ..ဘွတ်..လူသတ်ထာ..ဘူ..
ဖူး..ဘလွတ်..ဘွတ်..
အော်သာအော်သည်…ဖင်ကတော့
ကုန်းပြီးပြန်ဆောင့်သည်။ပါးစပ်ကလည်း
အီး..အီး..နှင့်အံကြိတ်ပြီးပြန်ဆောင့်ပေး
နေသည်။စောက်ရည်တွေလည်းဗွက်ထ,
နေသည်။တစ်နာရီကျေ ာ်ကျေ ာ်လိုးပစ်
တော့..နီလာဝပ်ဆင်းသွားပြီး ပြန်မထ,
နိုင်ပဲ မျက်စေ့မှိတ်..အံကြိတ်ခံနေသည်။
ဖင်လည်းမမြှောက်ပေးနိုင်..တွန်းလည်း
မတွန်းနိုင်တော့..။
သို့ဖြစ်၍ နီလာ့ကိုပက်လက်လှန်
ပေးပြီး လှေကြီးထိုးလေး..ပြန်လိုးပေးမှ
မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြန်ပြန်ကော့ပေး
သည်။နို့ကြီးတွေကို စို့ပေး ချေပေး ဆုပ်
နယ်ပေးမှ ညှစ်အားလေးပြန်ထွက်လာ
ပြီး လိုးလို့ကောင်းလာသည်။ဒေါ့ဂီသာ
ဆက်ဆွဲလျင် အပျိုလေးခံနိုင်ဖို့မမြင်။
” ကောင်းလား..သမီး..”
” ကောင်းတယ်ဖေ…အပြီးလိုးတော့
နော်…ညမှတစ်ညလုံးဆက်လိုး..ဈေးထွက်ရဦးမှာမို့..နော်..ဖေ..နော်…”
နှစ်ယောက်သဘောတူ…အပြီးလိုး
ကြမယ်..ဆိုပြီး သူကလဲကော့..ကိုကျေ ာ်
ကလည်း ဒစ်နဲ ့ဆွဆွ ပေးပြီး…ဆယ့်လေး
ငါးချက် လီးတစ်ဆုံးဆောင့်သွင်းကာ လီး
ရည် မျ ားပန်းထုတ်ပေးပြီး.. တရှိုက်မက်
မက် နမ်းရင်းဖက်ထားမိကြလေသည်။
” ဖေ…ည.ညီမလေးနဲ့လိုးမှာလား
သမီးနဲ့လိုးမှာလား..”
” သီတာက စောက်ပတ်ပြဲသွားတယ်
သမီးရဲ့…ဆက်လိုးရင် ရောင်ကိုင်းလာ
မှာစိုးရတယ်..”
” ခ်ခ်..သမီးက အားနာပါးနာ..အလိုးခံရတော့မှာပေါ့နော်…ခ်ခ်..”
” အစ်မဆိုတော့ နဲနဲအနစ်နာခံပေး
ပါသမီးရယ်…အဖေလျှေ ာ့လိုးပေးပါမယ်.”
” အမလေး…လျှေ ာ့တော့မလျှေ ာ့လိုးလိုက်ပါနဲ့ အဖေ..တင်းတင်းကြီးသာ
လိုးပစ်လိုက်..စောက်ပတ်ပြဲအောင်သာ
လိုးပစ်လိုက်ပါ အဖေရယ်…ခ်ခ်..”
ညနေဆိုင်ထွက်တော့လဲ ကိုကျေ ာ် အိမ်မပြန်ရဲပါ။သူ့သမီးတွေအထင်လွဲပြီး
ကြုံရာလူကို ကုန်းပေးလိုက်မှာစိုးရိမ်နေ
သည်။သီတာကလဲ အိမ်ပြန်မလွှတ်ပါ။
ဖင်ယားနေပါသည်။
လူလစ်တိုင်း လူလစ်တိုင်းဖင်ကြီးပစ်
ပစ်ပေးပြီးပွတ်ခိုင်းသည်။ကိုကျေ ာ်ကဘေး
ဘီကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း လစ်ရင်ပွတ်ပေးညှောင့်ပေးရသည်။လစ်လျင်လစ်..မ
လစ်လျင်လည်း သားအဖမို့ တော်ရုံကိုင်မိ
ထိမိ ပွတ်မိတာ မစိုးရိမ်ရပါ။မျက်နှာ ကို
တော့ ခပ်တည်တည်ထားရသည်။ဘာပဲ
ဖြစ်ဖြစ်…အတူထိုင်ရင်း ကွင်းတိုက်ပေး
တာတော့ အနည်းဆုံးလုပ်ပေးသည်။စား
ပွဲနားကပ်ထိုင်ရုံနဲ့ ကိစ္စပြီးသည်။
ကိုကျေ ာ်က စောက်ပတ်နှိုက်ပေးချင်
ပေမယ့်…နာနေသည်..မနှိုက်နဲ့ဦး ဆို၍
မနှိုက်ဖြစ်ခဲ့ပါ။သူစိတ်လာသည်ထက်ပို
လာနေလျင် ရှင်းရခက်မှာစိုး၍ဖြစ်သည်။
သီတာကလည်း လိမ်မာပါသည်။အဖေ့
ကို ဘယ်အချိန်လိုးလိုး..ရတယ်..ဆိုပဲ..။
ည…ပြန်လာတော့ အချိန်သိပ်မဆွဲ
ပါ။အဝတ်လည်း မလဲတော့ပါ။နီလာက
သူတို့အခန်းထဲမသွားတော့ပဲကိုကျေ ာ့်
အခန်းထဲ တန်းလိုက်လာသည်။အခန်းထဲ
ရောက်တော့လဲ အဝတ်မချွတ်အား…အ
ငမ်းမရနမ်းသည်။စူးစူးနစ်နစ်နမ်းသည်။
နမ်းလို့အားရမှအဝတ်တွေချွတ်သည်။
” ယောကျ ာင်္း…ဆိုင်မှာ ဖင်လိုးနေ
တာတွေ့တယ်နော်…အူတူတူမထင်နဲ့ ”
” သမီးကလဲလေ… ညီမလေးက
ဖင်ယားနေတာကို…အဖေကဒီတိုင်းကြည့်
နေလို့ ဖြစ်ပါ့မလားသမီးရယ်..စိတ်ပြေ
အောင်တော့ လုပ်ပေးရမှာပေါ့..”
” ဟုတ်ပါပြီ…ဟုတ်ပါပြီ…ဒါပေမယ့်
လူမိမယ်…ကြည့်လဲလုပ်…”
” အင်းပါ….အဖေလဲ လစ်မှလုပ်ပေး
တာပါ..”
” ရော့…အခု လုပ်….အိုး..အဝတ်လဲ
မချွတ်သေးဘူး…ဒီကိုလာ…”
အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးနေရင်း..လီး
ကိုင်ကြည့်ပြီး…
” အအု…မာတောင်နေတာပဲ..အမြဲ
တောင်နေတာပဲလား…မိန်းမဖြင့် ပျေ ာ့နေ
တာ တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးဘူး..”
” ပျေ ာ့နေစေချင်လို့လားမိန်းမရယ်..”
” ဟင့်အင်း…မာလေကြိုက်လေ..
တောင်လေ ကြိုက်လေပဲ..ခ်ခ်..ဒါကြီး..
မိန်းမစောက်ပတ်ထဲ တစ်ညလုံးထည့်…
လိုး…ခ်ခ်..ခ်ခ်….လိုး…”
၁၁
နာရီဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ်လိုးပြီးတော့
ကိုကျေ ာ်မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ပြီးလိုးပေးသည်။နီလာကတော့ ကုန်းလိုက်ဝပ်လိုက်
ဖင်ကော့လိုက်..။
ဆောင့်..ဆောင့်..ဘူ..ဖူး..ဘွတ်.ဘူ
ဖူး..ဗလပ်…ဘွတ်..ပတ်..ဖူး..ဆောင့်..
အသေဆောင့်…ဘွတ်..
ချွေးတွေလဲသီးပြီ။ဒူးတွေလဲပွန်းနေပြီ
နို့ကြီးလဲ ရွဲနေပြီ။စောက်ပတ်ကြီးလဲပြဲအာ
နေပြီ။လိုးလို့မဝနိုင်။
နို့တွေကိုလက်ကလွတ်။နီလာ့ဖင်ဆုံ
ုကြီးကို မတ်တပ် ကားယားခွ…ဒူးကိုကွေး
ပြီး လီးကိုစောက်ပတ်ထဲထိုးထည့်တော့
ဖူး..ကနဲဝင်သွားသည်။လေးငါးချက် အဝင်
အထွက် လမ်းကြောင်းစမ်းပြီး လီးတစ်
ချေ ာင်းလုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရ
ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ ခါးလေးကုန်းပြီး
ခံသည်။ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိကိုင်ပြီး
ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ အသံကုန်အော်
သည်။
အား…ဘွတ်..ဘွတ်..ဘတ်..ဖူး..
အသေလိုးတာလားအဖေရဲ့..အမလေး
ဘွတ်..ဖူး..ဗလစ်တစ်တစ်တစ်..အူး..ဖူး..
ဘွတ်..ဘွက်..ဖူး..အောင့်တယ်လေ…ဘူ
ဘွတ်…ထိတယ်အဖေရဲ့…ဘွတ်..ဘွတ်.
ဘူး..ဘလပ်တပ်တပ်..ဖူး..ဘူ..ဘွတ်..
လူသတ်ထာ..ဘွတ်..လူသတ်ထာ..ဘူ..
ဖူး..ဘလွတ်..ဘွတ်..
အော်သာအော်သည်…ဖင်ကတော့
ကုန်းပြီးပြန်ဆောင့်သည်။ပါးစပ်ကလည်း
အီး..အီး..နှင့်အံကြိတ်ပြီးပြန်ဆောင့်ပေး
နေသည်။စောက်ရည်တွေလည်းဗွက်ထ,
နေသည်။တစ်နာရီကျေ ာ်ကျေ ာ်လိုးပစ်
တော့..နီလာဝပ်ဆင်းသွားပြီး ပြန်မထ,
နိုင်ပဲ မျက်စေ့မှိတ်..အံကြိတ်ခံနေသည်။
ဖင်လည်းမမြှောက်ပေးနိုင်..တွန်းလည်း
မတွန်းနိုင်တော့..။
သို့ဖြစ်၍ နီလာ့ကိုပက်လက်လှန်
ပေးပြီး လှေကြီးထိုးလေး..ပြန်လိုးပေးမှ
မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြန်ပြန်ကော့ပေး
သည်။နို့ကြီးတွေကို စို့ပေး ချေပေး ဆုပ်
နယ်ပေးမှ ညှစ်အားလေးပြန်ထွက်လာ
ပြီး လိုးလို့ကောင်းလာသည်။ဒေါ့ဂီသာ
ဆက်ဆွဲလျင် အပျိုလေးခံနိုင်ဖို့မမြင်။
” ကောင်းလား..သမီး..”
” ကောင်းတယ်ဖေ…အပြီးလိုးတော့
နော်…ညမှတစ်ညလုံးဆက်လိုး..ဈေးထွက်ရဦးမှာမို့..နော်..ဖေ..နော်…”
နှစ်ယောက်သဘောတူ…အပြီးလိုး
ကြမယ်..ဆိုပြီး သူကလဲကော့..ကိုကျေ ာ်
ကလည်း ဒစ်နဲ ့ဆွဆွ ပေးပြီး…ဆယ့်လေး
ငါးချက် လီးတစ်ဆုံးဆောင့်သွင်းကာ လီး
ရည် မျ ားပန်းထုတ်ပေးပြီး.. တရှိုက်မက်
မက် နမ်းရင်းဖက်ထားမိကြလေသည်။
” ဖေ…ည.ညီမလေးနဲ့လိုးမှာလား
သမီးနဲ့လိုးမှာလား..”
” သီတာက စောက်ပတ်ပြဲသွားတယ်
သမီးရဲ့…ဆက်လိုးရင် ရောင်ကိုင်းလာ
မှာစိုးရတယ်..”
” ခ်ခ်..သမီးက အားနာပါးနာ..အလိုးခံရတော့မှာပေါ့နော်…ခ်ခ်..”
” အစ်မဆိုတော့ နဲနဲအနစ်နာခံပေး
ပါသမီးရယ်…အဖေလျှေ ာ့လိုးပေးပါမယ်.”
” အမလေး…လျှေ ာ့တော့မလျှေ ာ့လိုးလိုက်ပါနဲ့ အဖေ..တင်းတင်းကြီးသာ
လိုးပစ်လိုက်..စောက်ပတ်ပြဲအောင်သာ
လိုးပစ်လိုက်ပါ အဖေရယ်…ခ်ခ်..”
ညနေဆိုင်ထွက်တော့လဲ ကိုကျေ ာ် အိမ်မပြန်ရဲပါ။သူ့သမီးတွေအထင်လွဲပြီး
ကြုံရာလူကို ကုန်းပေးလိုက်မှာစိုးရိမ်နေ
သည်။သီတာကလဲ အိမ်ပြန်မလွှတ်ပါ။
ဖင်ယားနေပါသည်။
လူလစ်တိုင်း လူလစ်တိုင်းဖင်ကြီးပစ်
ပစ်ပေးပြီးပွတ်ခိုင်းသည်။ကိုကျေ ာ်ကဘေး
ဘီကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း လစ်ရင်ပွတ်ပေးညှောင့်ပေးရသည်။လစ်လျင်လစ်..မ
လစ်လျင်လည်း သားအဖမို့ တော်ရုံကိုင်မိ
ထိမိ ပွတ်မိတာ မစိုးရိမ်ရပါ။မျက်နှာ ကို
တော့ ခပ်တည်တည်ထားရသည်။ဘာပဲ
ဖြစ်ဖြစ်…အတူထိုင်ရင်း ကွင်းတိုက်ပေး
တာတော့ အနည်းဆုံးလုပ်ပေးသည်။စား
ပွဲနားကပ်ထိုင်ရုံနဲ့ ကိစ္စပြီးသည်။
ကိုကျေ ာ်က စောက်ပတ်နှိုက်ပေးချင်
ပေမယ့်…နာနေသည်..မနှိုက်နဲ့ဦး ဆို၍
မနှိုက်ဖြစ်ခဲ့ပါ။သူစိတ်လာသည်ထက်ပို
လာနေလျင် ရှင်းရခက်မှာစိုး၍ဖြစ်သည်။
သီတာကလည်း လိမ်မာပါသည်။အဖေ့
ကို ဘယ်အချိန်လိုးလိုး..ရတယ်..ဆိုပဲ..။
ည…ပြန်လာတော့ အချိန်သိပ်မဆွဲ
ပါ။အဝတ်လည်း မလဲတော့ပါ။နီလာက
သူတို့အခန်းထဲမသွားတော့ပဲကိုကျေ ာ့်
အခန်းထဲ တန်းလိုက်လာသည်။အခန်းထဲ
ရောက်တော့လဲ အဝတ်မချွတ်အား…အ
ငမ်းမရနမ်းသည်။စူးစူးနစ်နစ်နမ်းသည်။
နမ်းလို့အားရမှအဝတ်တွေချွတ်သည်။
” ယောကျ ာင်္း…ဆိုင်မှာ ဖင်လိုးနေ
တာတွေ့တယ်နော်…အူတူတူမထင်နဲ့ ”
” သမီးကလဲလေ… ညီမလေးက
ဖင်ယားနေတာကို…အဖေကဒီတိုင်းကြည့်
နေလို့ ဖြစ်ပါ့မလားသမီးရယ်..စိတ်ပြေ
အောင်တော့ လုပ်ပေးရမှာပေါ့..”
” ဟုတ်ပါပြီ…ဟုတ်ပါပြီ…ဒါပေမယ့်
လူမိမယ်…ကြည့်လဲလုပ်…”
” အင်းပါ….အဖေလဲ လစ်မှလုပ်ပေး
တာပါ..”
” ရော့…အခု လုပ်….အိုး..အဝတ်လဲ
မချွတ်သေးဘူး…ဒီကိုလာ…”
အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးနေရင်း..လီး
ကိုင်ကြည့်ပြီး…
” အအု…မာတောင်နေတာပဲ..အမြဲ
တောင်နေတာပဲလား…မိန်းမဖြင့် ပျေ ာ့နေ
တာ တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးဘူး..”
” ပျေ ာ့နေစေချင်လို့လားမိန်းမရယ်..”
” ဟင့်အင်း…မာလေကြိုက်လေ..
တောင်လေ ကြိုက်လေပဲ..ခ်ခ်..ဒါကြီး..
မိန်းမစောက်ပတ်ထဲ တစ်ညလုံးထည့်…
လိုး…ခ်ခ်..ခ်ခ်….လိုး…”
ကိုကျေ ာ်
၁၂
နီလာနှင့်သီတာတို့ညီအစ်မက သူတို့
အဖေကိုအလှည့်ကျ ဝိုင်းဖြုတ် ကြ သည်။ လူနားချင်နားပါစေ…လီးမနားစေရ၊အထူး
သဖြင့်နီလာကဦးစားပေးဖြုတ်သည်။အစ်မ
ဆိုတော့ သီတာကလည်း မငြိုငြင်ပါ။နေ့စဉ် ထမင်းစားပြီး..တစ် ကိုတော့နီလာ
အပိုင်ယူထားသည်။သီတာကဆိုင်မှာကိုင်
လေ့ရှိသည် မှာညီအစ်မနှစ်ယောက်တို့၏
နားလည်မှုတစ်ရပ်ဖြစ်နေသည်။
ဒီလောက်အလိုးခံနေမှတော့ နီလာ
ဗိုက်ကြီးတာ မဆန်းပါ။၂နှစ်ကျေ ာ်ကျေ ာ်
သားအဖ ပြောင်ပြောင်လိုးနေတော့ ပေါ့
သွားတာလည်းပါသည်။နီလာဗိုက်ကြီးပြီ
ဆိုတော့ ကိုကျေ ာ်တစ်နေရာရာပြောင်းဖို့
စဉ်းစားရသည်။ဗိုက်ကလည်း ၂လရှိပြီ ။
မြန်မြန်ပြောင်းနိုင်မှ ဖြစ်မည်။သီတာလည်း
အကြံမပေးတတ်။
ဉာဏ်ကြီးရှင် နီလာက ရုတ်တရက်
လင်နောက်လိုက်ပြေးပစ်လိုက်တော့ ရယ်
ရခက်..ငိုရခက် ဖြစ်ရပြန်သည်။လိုက်ပြေး
တဲ့ကောင်လေးက သူနဲ့အသက်ရွယ်တူပါ။
၁၉နှစ်ကျေ ာ်ရုံရှိသေးသည်။မိဖတွေက သ
ဘောမတူချင်ပေမယ့် ခွဲမရတော့။ကောင်
လေး စွဲသွားပြီ..။
အဲ…ပြဿ နာက အခုမှ တကယ် စ,
ပြီ။ခမည်းခမက်က…ဦးဉာဏ်မြင့်-ဒေါ်ဝေ
တဲ့..။ဦးဉာဏ်မြင့်က ၆၀ကျေ ာ်.ဒေါ်ဝေ က ၄ဝစွန်းစွန်း..။ဒေါ်ဝေက အတော်လေး
တောင့်သည်။ဒါနဲ့မျှ ားပြီး မုဆိုးဖို သူဌေး
ဦးဉာဏ်မြင့်ကို ရအောင်ဖမ်းခဲ့ခြင်းဖြစ်
သည်။အပျိုဘဝတုန်းက နှင်းဆီခိုင်။ဒါပေ
မယ့် အသက်၂ဝမှာအိမ်ထောင်ကျခဲ့တော့
ဝ,အောင်မလှုပ်ရှားခဲ့ရ။အားမလို အားမရ
ဖြစ်မိပြီး..အခွင့်အရေးရှာနေသူဖြစ်သည်။
ဦးဉာဏ်မြင့်ကတော့..ဘာသာရေးဖက်
လိုက်သွားပြီ။ဘုရားဒကာ..ကျေ ာင်းဒကာ
နေ့စဉ် ဓမ္မာရုံ။တစ်ခါတစ်လေ ဝါတွင်းဆို
ဓမ္မာရုံမှာညအိပ်ထာမျ ားသည်။
ကိုကျေ ာ်နှင့် ဒေါ်ဝေ တို့ပထမတော့
မတည့်ပါ။မုန့်ဟင်းခါးသည်ကိုသူဌေးကတော်က နှိမ်ချင်သည်။နီလာ့မျက်နှာကြောင့်
သည်းခံခဲ့ရသည်။သုံးလေးငါးလကြာတေါ့
ဒေါ်ဝေအချိုးတွေပြောင်းလာသည်။ကိုကြီး
ကျေ ာ်တွေ ဘာတွေ ဖြစ်လာသည်။တကယ်တော့ ကိုကျေ ာ်က သူ့ထက်၃နှစ်ခန့်
ငယ်လိမ့်မည်။အလုပ်နှင့်လက် မပြတ်သူ
မို့ ၃ရနှစ်..၃၈နှစ်..သန်စွမ်းကျန်းမာသည်။
ဦးဉာဏ်မြင့်နှင့်တော့ ဆီနဲ့ရေ..။ခမည်း
ခမက်လည်းဖြစ်နေတော့ အဝင်အထွက်
စိပ်လာသည်။သီတာဈေးသွားချိန်မျ ားတွင်
အိမ်ကိုရောက် ရောက်လာတတ်သည်။
ရောက်လာပြန်လျင်လည်း တစ်နေကုန်..။
သီတာနှင့်ထမင်းစားပြီး..တစ်….ကလေး
တောင်လွတ်သွားလေ့ရှိသည်။
သီတာအိမ်မှာမရှိသည့်အချိန် သူ့အိုး
ကားကားကြီး မကြည့်..ကြည့်အောင်ပြ
ပြီးခြံထဲလိုက်ပြခိုင်းသည်။ပန်းခူးသလိုလို
ဆူးစူးသလိုလို..တုတ်ထိုးမိသလိုလို..လိုလိုတွေနှင့်ကိုကျေ ာ့်လက်မောင်းဆွဲဆွဲပြီး
သူ့နို့ဖောင်းဖောင်းကြီးတွေနှင့်ဖိကပ်ထား
လေ့ရှိသည်။သူ့မျက်လုံးက ကိုကျေ ာ့် ဖုဖု
ဖောင်းဖောင်းကြီးထံမှ မခွာနိုင်။ကိုကျေ ာ်
သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ တမင်ဖိကပ်နေမှန်းမသိ
သလိုဖြင့် ဖိဖိပေးသည်။အိအိ သွားတော့
ဒေါ်ဝေက ငုံ့ပြီးပြုံးရင်း..လက်ကနာသလို
ခါးကနာသလိုနဲ့..အ..အ..ဆိုပြီး နို့ကြီးကို
ဆတ်ကနဲ..ဆတ်ကနဲ ပြန်ပြန် ကော့ပေးသည်..လက်မောင်းကြီးကွာသွားရင်ပဲ..
မြွေကိုက်တော့မလို ဆွဲကပ်ထားသည်။
ဖိပြီးကပ်လေလေ..ဖုဖောင်းလာလေလေမို့. တစ်ခါတစ်လေ..ခေါင်းကဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲတုန်လာတာကို ဒေါ်ဝေကြည့်မဝနိုင်..။
ဒေါ်ဝေက… တကယ်လည်း လတ်ဆတ်ထာတော့အမှန်..။အပျိုလေးမဟုတ်ပေမယ့်…ကလေးမွေးထားတာလဲနှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်လောက်ကြ ာခဲ့ပြီ…တစ်လက်ကိုင်ကလည်း မပေးနိုင်တာလေးငါးခြောက်နှစ်ကြာပြီ..ဆိုတော့ပစ္စည်းက အော်ရီဂျင်နယ်လိုဖြစ်နေသည်။ဆတ်ဆတ်ထိ မခံနိုင်..။အဲ…ဆတ်ဆတ်ထိ ခံချ င်သည်..ဆိုပါတော့..။
ကိုကျေ ာ်ဆိုတဲ့ ခမည်းခမက်ကိုလေ့လာကြည့်တော့..ဖောင်းဖုနေတာမြင်ရရုံနဲ့ အကြီးကြီးမှန်းခန့်မှန်းသိနေပြီ။ဘုရားဒကါထက်နှစ်ဆလောက်တောင်မျ ားကြီးနေ
မလားမသိ။ကြက်သီးလေးမျ ားထ,သွားမိသည်။သူလဲ.မိန်းမဆုံးထားတာ သုံးလေးနှစ်ဆိုတော့ငတ်နေပေမယ်။အရပ်ထဲမှာ မကောင်းသတင်းလည်း မကြားရ။လူအေး…။ခ်ခ်….စားရချည်သေး…။အခြေအနေပေးရင်..ရေရှည်စားရဖို့…ရေရှည်ကျွေးနိုင်ဖို့ ဖန်ရမည်။ဘုရားဒကာ ကလည်း ဒါနဲ့ပတ်
သက်လို့ နာမည်ပျ က်မဖြစ်ရင်ပြီးရော..
အိမ်ထောင်ရေးမပျက်ရင်ပြီးရော…..နား
လည်ပေးတယ်…ဟုပြောထားခဲ့တာကြာ
ပြီ..။ဒါပေမယ့်…ဘယ်ကစ,ရမလဲ…။
သီတာကလည်း..ဂျ င်..။ဒီမိန်းမကြီး
ငါ့ယောကျ ာင်္းကိုဝါးတော့မယ်…ဆိုတာကို
ကြိုတွက်သည်။ဒါပေမယ့်…မတတ်နိုင် ။
အဖေ့ကိုသနားသည်။နီလာနှင့် ကလေး
ကိစ္စ အဖေရင်ကွဲမတတ်ခံခဲ့ရသည်ကိုသိ
ခဲ့..မြင်ခဲ့ရတော့…စိတ်ပြေလက်ပျေ ာက်
ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ ကြိုတင်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး
မသိဟန်ဆောင်ပေးသည်။ဖန်ပေးသင့်
ရင်လဲ ဖန်ပေးလိုက်ပါမယ်..လေ….။
သူ့အနေဖြင့်တော့ အဖေရင်ကွဲမည့်
ကိစ္စဆို…အတွေး..အပြော တွေက အစ
ရှောင်ကြဉ်ပါတော့မည်။နီလာတစ်ယောက်နှင့် ဖူလုံသွားပါပြီ..။အဖေ့ကို ငါ့ထက်
ပိုချ စ်တတ်တဲ့သူ မရှိဘူး…ဟုမျက်ရည်
တွေကြားက ပြုံးရင်းပြောနေမိသည်။
ကိုကျေ ာ်
၁၃
ကိုကျေ ာ့်အိမ်ကပြန်လာတော့..မဝေ
စိတ်မငြိမ်..။ကိုကျေ ာ်အိမ်မှာ သီတာဈေး
သွားနေတုန်း အကြံအဖန်သွားလုပ်သေး
သည်။ရေတွင်းမှာ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ
ဆေးကြောနေတော့ မဝေလိုက်သွားသည်။ကိုကျေ ာ်ကမသိ။အနီးကပ် ရပ်ကြည့်နေ
တာတောင် မသိ။အိုးတွေထိုင်တိုက်နေ
တုံး နောက်ကလက်နဲ ့လှမ်းတို့လိုက်မှ
လှည့်ကြည့်သည်။
မဝေက လည်ဟိုက်အကျႌ လည်ပင်း
ပေါက်ကျယ်ကျယ်ကိုတမင်ရွေးဝတ်သွား
တာမို့..ကုန်းနေတဲ့မဝေနို့ကြီးတွေက ထိုင်
နေတဲ့ကိုကျေ ာ့်မျက်စေ့နဲ့တည့်တည့် ဖြစ်
နေသည်။ရင်ကြားမြောင်းက စေ့နေတာမို့
ကိုကျေ ာ်မျက်စေ့ကိုချက်ချင်းမခွာနိုင်.။စိတ်
လွတ်လက်လွတ် ဆုပ်ကိုင်ချေမွပစ်ချင်လာ
သည်။
” ဘာကြည့်နေတာလဲလို ့…မမြင်ဖူး
လို့လား…”
” အား…အိမ်ပေါ်ထိုင်လေ..မဝေ..၊
ပြီးတော့မှာပါ…”
” ပြောလေ…မမြင်ဖူးလို့လား…လို့..
ခ်ခ်…”
” အဟဲ…မဝေကို မမြင်တာကြာသွား
လား လို့ပါ…မလာတာသုံးလေးရက်တော့
ရှိပေါ့..”
” ဒါဆို….မြင်ဖူးတယ်ဆိုတဲ့ သဘော
လား…”
” အာ…”
” မအာနဲ့….ဒါကိုပြောတာ..ဒါ…ဒါကို
မြင်ဖူးလား…လို့..”
မဝေက သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် ပင့်မ,ပြီး မျက်စ,ချီရင်း
ပြောင်မေးသည်။လက်ဖဝါးဖြင့်ပင့်မ,လိုက်
တော့ ရင်ကြားမြောင်းပူးကပ်သွားပြီးနို့အုံ
ကြီး လုံးတက်လာသည်။ကိုကျေ ာ်တံတွေး
မျိုချရင်းကျီးကန်းတောင်းမှောက်လိုက်ကြည့် မိသည်။ဘယ်သူမှမရှိ။သီတာပြန်မ
ရောက်သေး။
” လှလိုက်တာ မဝေရယ်…ဒီလောက်
လှတာ..မမြင်ဖူးဘူး..ဖူး..ကား..အိ..စက်
နေတာပဲ…ဓာတ်ပုံတောင်ရိုက်ယူထား
ချင်တယ်…”
” ခ်ခ်…ဖုန်းပေး…ဝေရိုက်ထားပေး
မယ်…ဆေးကြောပြီးရင် အမြန်လာခဲ့..”
ကိုကျေ ာ် တယ်လီဖုန်းထုတ်ပေးတော့ မဝေလက်လှမ်းယူပြီးပြန်လှည့်သွား
သည်။ကိုကျေ ာ့်မျက်စေ့တွေ မခွာနိုင်..။
” ဟွန်း…ထင်သားပဲ…ဖင်လိုက်ကြည့်နေမယ်လို့..ခ်ခ်…နှာဘူး…”
” ပြုံးပြုံးလေး ရိုက်နော်…”
” မျက်နှာပါ ပေါ်အောင် ရိုက်ပေးရ
မှာလား…”
” အင်း…အားလုံး…အာလုံး..”
” အိုး….ဒါရောလား…လွန်တာပေါ့..”
ဟုမေးရင်း..မဝေ စောက်ဖုတ်ကိုပုတ်
ပြနေသည်၊အိမ်ဖက်မသွားနိုင်..။
” ခ်ခ်…ဒါက ဒီမျက်လုံးနဲ့ကြည့်လို့ မ
မြင်ရဘူး..ကိုကျေ ာ်ရဲ့….သီးခြားမျက်လုံး
နဲ့ကြည့်မှမြင်ရတာ..ခ်ခ်…ကြည့်မလား..”
” ဘယ် မျက်လုံး…”
” လီးမျက်လုံး..လီးမျက်လုံး….ရှင့်ရဲ့
လီးတန်ကြီးထိပ်က လီးမျက်လုံး..သိပြီ
လား..ခ်ခ်…အဲဒီ လီးမျက်လုံးနဲ့ အထဲဝင်
ကြည့်မှ မြင်ရတာ…ခ်ခ်..”
” ဒီမျက်လုံးလား…”
ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးတန်ကြီးကိုင်ပြလိုက်
တော့..မဝေမျက်တောင်မခတ်နိုင်..။ခဏ
ကြ ာမှ နှုတ်ခမ်းကိုလျှ ာဖြင့်သပ်ရင်း..
” အူး..ဟူး..ဟူး….စူပါပဲ…စူပါပဲ…
ပြူ းကားနေတာပဲ…ခ်ခ်…ဒီကလဲ တံခါး
စေ့ထားတာနော…တွန်းသာဖွင့်ကြည့်..
နခမ်းစေ့ထားတာ..ခ်ခ်…”
အိုးတွေခွက်တွေ အမြန်ဆေးပြီး
အိမ်ထဲအမြန်ဝင်ရသည်။သီတာရောက်
လာလျင်..မလွယ်..။အိမ်ထဲရောက်တော့
မဝေကို ဘရာဇီယာ ပြန်ဝတ်နေဆဲတွေ ့
ရသည်။နို့အုံကြီးမှာ..သင်္ဘောသီးကြီးဆွဲ
ထားသလို..။အသားဖြူတော့ ဝင်းမွတ်နေ
သည်။ဘရာဇီယာကို လက်နှင့်ဆွဲထား
ပြီးနို့ကြီးတစ်လုံးကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်
ချေမွပေးတော့ ဇွတ်အတင်း ရမက်နိုးကြွ
စွာနမ်းခြင်းခံလိုက်ရသည်။မဝေ၏လျှ ာက
တိုးဝှေ ့ဝင်ရောက် အစာရှာနေသည်မို့
ကိုကျေ ာ်လျှ ာလေးမဝံ့မရဲပြန်ထုတ်ပေး
တော့ အသည်းအသန်စုပ်ဆွဲခံရသည်။
နို့သီးခေါင်းတွေလည်း တင်းမာထိုးထောင်
နေပြီ…။အဲ….အဝေးမှ သီတာကဆိုင်ကယ် ကိုဟွန်းသံရှည်ပေးပြီး နင်းလာသံ
ကြားရသည်..။
” အိမ် လိုက်ခဲ့…”
” အာ…မရဘူးလေ…ချက်ရ..ပြုတ်ရ
မယ်…ဈေးထွက်ရမယ်လေ…”
” ငတ်…”
နေ့လည်..မဝေပြန်သွားတော့သီတာ့
ကို အခြေအနေ အကုန်ပြောပြလိုက် ပါ
သည်။သီတာက ဘာမှမဝေဖန်ပါ။စဉ်းစား
နေသည်။
” သူ့အိမ်တော့ မသွားနဲ့ အဖေ..ဘာ
ပဲပြောပြော…မမနီလာရှိတယ်..၊မွေးလဲ
မွေးခါနီးနေပြီ….ရှောင်လို့မရရင် ဒီအိမ်
မှာပဲ လက်ခံ…သမီးခြံထဲမှာစောင့်ပေး
မယ်…”
” သမီးရယ်….အဖေသတ္တိမရှိဘူး..”
” အဖေ….သမီးတို့က..သားအဖချစ်
လင်မယားချစ် ပေါင်းထားတာ…အချစ်ထု
ထည်ကြီးတယ်..ခိုင်မြဲတယ်…ယုံကြည်မှု
ကြီးတယ်….၊မဝေကို အဖေမချစ်ပါဘူး..
သမီးသိပါတယ်…နှစ်ဖက်သဘောတူခဏ
စိတ်ဖြေတဲ့သဘောပါ…မဝေကလဲအဖေ့
ကိုချစ်မှာမဟုတ်ပါဘူး….သမီး အဖေ့ကို
စိတ်ချတယ်…ချစ်တယ်..အဖေ..၊မဝေ ကို
လိုးပြီးရင် သမီးနဲ့လိုးမယ်…ဒါပဲ..”
ညနေတော့ ကိုကျေ ာ့်အရိပ်အခြည်
သိချင်လို့ မသွားစဖူး ညဈေးတန်းသွားပြီး
မုန့်ဟင်းခါးထိုင်စားသည်။ဘုရားဒကာ က
မုန့်ဟင်းခါးအလွန်ကြိုက်သည်လေ..။စား
လို့လဲ ကောင်းပါသည်။ဈေးသည်သားအဖ
ကလည်းဖော်ရွေ ပျူ ငှ ာပါသည်။လိုလေ
သေးမရှိမို့..ဘုရားဒကာကြီး ပါးစပ်ကမချ
ချီးမွမ်းသည်။ခ်ခ်…..မုန့်ဟင်းခါးသည်ကို
ယူထားပေး ရမလား..လို့မေးတော့…လုပ်လိုက်..လုပ်လိုက်.. တဲ့။ပြီးမှ ခမည်းခမက်
ဖြစ်နေတာသိတော့…ရယ်မောမဆုံးနိုင်။
အင်း….အဆင်တော့ပြေပြီ……။အောင့်ထားခဲ့ရသမျှ…အတိုးချပြီး..ရေကုန်ရေခမ်း
ခံပစ်လိုက်မည်….ဒီအိုးကြီး နိုင်အောင်ဖြို
ပေတော့ မောင်ကျေ ာ်ရေ ့….။
၁၄
မဝေခြံထဲ ဝင်လာတာကိုကြည့်ပြီး တံခါးကိုသေချ ာပိတ်ပြီးသော့ခတ်ထားလိုက်သည်။သီတာကသော့တစ်ချေ ာင်းယူသွား
ပြီးဖြစ်သည်။ရှေ ့ကသွားနေသည့်မဝေ၏
ဖင်ကြီးမျ ားမှာ ထယ်ဝါလှသည်။အသက်
၄ဝစွန်းရုံမျှဆိုသော်လည်း သူဌေးကတော်
ခြေမွေးမီးမလောင် လက်မွေးမီးမလောင်
နေရသူမို့အရွယ်တင်သည်။၃၀ကျေ ာ်ရုံ
မျှ ထင်ရသည်။အလိုးမခံရတာကလည်း
ခြောက်နှစ်လောက်တော့ရှိပြီ…။ခံရတယ်
ဆိုသည်ကလည်းနာမည်ခံမျှသာ။လင်ဖြစ်
သူက အသက်ကြီးတော့..ပုံမှန်လည်းမလိုးနိုင်…လိုးပြန်တော့လဲ လီးပျေ ာ့.။တစ်
ခါတစ်လေလိုးရင်းပျေ ာ့ခွေသွားတာ ပြန်
မတောင်နိုင်တော့..။ဒီလိုနေခဲ့ရတာဆယ်
နှစ်ခန့်တော့ရှိပြီဖြစ်သည်။ကောင်းကောင်း
စား..ကောင်းကောင်းနေရတော့..ဘော်ဒီ
က အဆင့်မြင့်သည်။နို့ကြီးတွေကပြူ းခံနေ
ပြီး..ဘရာဇီယာက မနိုင်ဝန်ထမ်းနေရသလို..မနိုင့်တနိုင် လှုပ်စိ လှုပ်စိ..ခုန်ပေါက်
နေသည်။ပုခုံးကျယ်ပြီး ရင်သားပြည့်သည်။
ကိုကျေ ာ့်အိမ်လာတိုင်း အိမ်နေအဝတ်ဖြင့်
သာလာလေ့ရှိသဖြင့် ဘလောက်စ်..တီရှပ်
အစရှိသည်တို့သာအဝတ်မျ ားပြီး လည်ဟိုက်မျ ားသာ..။နို့ကြီးတွေကိုမမြင်ချင်လဲမြင်
ရသည်။မြင်ချင်လဲ ပိုမြင်ရသည်။
ခါးလေးကသိသိသာသာသေးပြီးဖင်
ကြီးတွေကကားဖုနေသည်။လမ်းလျှေ ာက်
လျင်ဖင်လုံးမျ ားလှုပ်ရမ်းနေပြီး လီးကိုမျက်စပစ်နေသလို..။ပေါင်တန်တွေကလည်း
ရှင်းနေသည်၊ထင်းနေသည်။အိမ်လာလျင်
တော့ ပင်တီဝတ်လေ့မရှိမှန်း ဖင်ကိုကြည့်
ပြီး ခန့်မှန်းတွေးမိသည်။အိမ်ထဲမရောက်မီ
ကိုကျေ ာ် လီးတောင်နေသည်။
မဝေကလည်း မခေပါ။ခါတိုင်းနှင့်မတူ
ဒီနေ့မှ ခြံတံခါးသော့ခတ်တာမြင်ရတော့
ရင်ထဲနွေးကနဲဖြစ်သွားသည်။မျက်လုံးကို
ဝေ့ကစားကြည့်တော့..ကိုကျေ ာ့်လီးကြီး
ဖောင်းဖုနေတာကို မြင်ဖြစ်အောင်မြင်မိ
သည်။သေချ ာပါ ပြီ…။ဒီနေ့တော့ မိဝေတို့
အလိုးခံရတော့မည်..ခ်ခ်..။စဉ်းစားရင်း
ဖင်ကြီးကို ပိုလှုပ်အောင် အိပဲ့အိပဲ့ လုပ်ပေး လိုက်သည်။လက်ကိုနောက်သို့ လို
အပ်သည်ထက်ပိုလွှဲလိုက်တော့ကိုကျေ ာ့်
လီးကြီးကိုထိမိသည်..။အိ…ကနဲအသံပေး
ပြီး ကလေးတစ်ယောက်လိုအိမ်ထဲအပြေးဝင်လိုက်မိသည်။
ကိုကျေ ာ်ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတစ်ချက်ရှိုး
သည်။ကိုယ့်ဝင်း ကိုယ့်ခြံနေကြသူမျ ားမို့
စိုးရိမ်စရာတော့အထူးမရှိပါ။အိမ်ထဲရောက်တော့ တံခါးကိုပြန်စေ့ပြီး မဝေ့ လက်
မောင်းလေးကိုဆွဲယူသည်။မဝေက အင်
တင်တင် လုပ်နေပြီး..ကိုကျေ ာ့်ပုခုံးပေါ်
လက်ကလေးတစ်ဖက်တင်သည်။ကိုကျေ ာ့် လက်တစ်ဖက်က မဝေခါးပေါ်မှာ..။ သူ့
လီးကအထိန်းသိမ်းမဲ့ တောင်မတ်နေပြီ။
ကိုကျေ ာ်က မဝေနှုတ်ခမ်းတွေကို
စုပ်ယူနမ်းတော့ မဝေ ရမက်ကြီးစွာဖြင့်
လျှ ာလေးထိုးပေးသည်။လျှ ာလေးစုပ်ယူ
ခံလိုက်ရတော့..မျက်စေ့လေးမှေးပြီးပုခုံး
ပေါ်ကလက်ဖြင့် ကိုကျေ ာ်ရင်ဘတ်တွေ
ကိုပွတ်သပ်ရင်း..ဆီးခုံကိုထောက်နေသည့် ကိုကျေ ာ့်လီးကြီးကို ဖွဖွပွတ်သပ်ဆုပ်
ကိုင်ပစ်လိုက်သည်။လီးကြီးက လက်တစ်
ကိုင်မက ထွားကြိုင်းတုတ်ခိုင်ပြီးလက်ထဲကထွက်ပြေးတော့မလို ထောင်ထောင်ထ
နေသည်မို့..တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်
ထားမိသည်။အနမ်းက မပြီးဆုံးနိုင်အောင်
ရှည်လှသည်။ဒီလီးကြီး ငါ့စောက်ပတ်ထဲ
ဝင်တော့မယ်..ဆိုတဲ့အတွေး ဖြတ်ကနဲ
ဝင်လာတော့ စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်လါ
သည်။လက်ကလည်း လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး
စိတ်မှန်းဖြင့် တိုင်းထွာနေမိသည်..။အင်…
ခုနစ်လက်မတော့အနည်းဆုံးပဲ..။တုတ်တာကလဲ..နှစ်ခဲထိုးဓာတ်မီးထက်လျေ ာ့
လိမ့်မည်မဟုတ်…၊ဓာတ်မီးကိုင်နေကျ မို့
သိသည်။ညို တုတ်ကြီး..ခ်ခ်..။
” အခန်းထဲ သွားရအောင်ကျေ ာ်ရယ်
ဝေ ရောက်လာပြီပဲ…မလောပါနဲ့တော့..
အခန်းထဲရောက်မှ….နော်..”
လီးကိုမလွှတ်ပဲ ကိုကျေ ာ့်အိပ်ခန်းထဲ
ဆွဲဝင်သွားပြီး…အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်း ပုဆိုး
ကိုဆွဲချွတ်ပစ်သည်။ကိုကျေ ာ်က ရှပ်အကျႌ
ချွတ်နေတုံးရှိသေး…သူကအားလုံးချွတ်ပြီး
ဖြစ်နေသည်။ဘလောက်စ်ကိုခေါင်းပေါ်လှန်ချွတ်ပြီး ဘရာချိတ်တွေကိုဆိုးဆိုးဆတ်ဆတ် ဖြုတ်ပစ်သည်။နို့နှစ်လုံးကားကား
ကြီးပြူ းကြည့်နေသလို..စောက်ဖုတ်ဖေါင်း
ဖေါင်းကြီးကလည်း ပေါင်ကြားမှကားကား
ကြီးကြည့်နေသည်။
သူအရင် အဝတ်ချွတ်ပြီးတာမို့ အကျႌ
ချွတ်နေတဲ့ကိုကျေ ာ့်ပေါင်ကြား ဆတ်ကနဲ
ထိုင်ချပြီး လက်တစ်ဖက်ကလီးကိုဆုပ်ကိုင်
သည်။လက်ဆုပ်ရဲ့အပေါ်ပိုနေသည့် လီး
တန်နှင့်ဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီးလျှ ာဖြင့်ရစ်
ပတ်ဆော့ကစားသည်။ကိုကျေ ာ်အကျႌ
ချွတ်ပြီးသူ့ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်တော့မော့
ကြည့်ပြီး..” ဗီဒီယိုရိုက်ပေး..” ဟုဆိုပြီး
တယ်လီဖုန်းယူပေးသည်။ပြီးတော့ ဒစ်
ပေါက်ကိုလျှ ာဖျ ားဖြင့် တို့ထိစုပ်ယူယက်
နေသည်။ဒစ်ကြောင်းကြီးကိုလျှ ာဖြင့်ရစ်
ဝိုက်စုပ်သည်။ဒစ်ဖူးသက်သက်ကိုငုံပြီး
စုပ်သည်၊ယက်သည်၊နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးဖြင့်
လိုးပေးသည်။အားရပြီဆိုမှ လီးတန်တစ်
ချေ ာင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းစုပ်ယူ
သည်။ပြီးအောင်တော့ စုပ်ပေးနိုင်စွမ်းမ
ရှိပါ..။
ကိုကျေ ာ်ကလည်း ဗီဒီယိုရိုက်ရင်း
ဖင်ကော့နေရသည်။တစ်ခါတစ်လေလက်
တစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်
လိုးပေးနေမိသည်။မဝေ ငတ်ခဲ့သမျှအတိုး
ချ ပြီး လီးစုပ်နေသည်။လီးမစုပ်ရသည်မှာ
ကြာပြီ..။စုပ်ခဲ့ရသည့်လီးမှာလည်း ပဲမြစ်။
ခုတော့ တင်းပြည့် ကျပ်ပြည့် စုပ်ပစ်သည်။
လီးရည် မသောက်ရသေးလို့ မကျေနပ်
နိုင်..။ကိုကျေ ာ်ပြီးအောင် ကြိုးစားပြီးစုပ်
သည်။လီးက တုတ်ပြီးရှည်လွန်းသဖြင့်
လည်ချေ ာင်းထဲအဝင်မသွင်းနိုင်။ကြိုးစား
ကြည့်တိုင်း နှာတွေသီး…မျက်ရည်တွေဝဲ
ပြီးပြန်ထုတ်နေရသည်။ကိုကျေ ာ်ရယ်. .
လီးရည်တွေပန်းထည့်လိုကိပါတော့..ဟု
စိတ်ထဲကတောင်းဆိုရင်း တပြွတ်ပြွတ်
စုပ်နေမိသ
ကိုကျေ ာ်
၁၅
ကိုကျေ ာ်..မဝေ၏လက်မောင်းလေး
နှစ်ဖက်ကိုဆွဲမပြီး ထူလိုက်သည်။မတ်တပ်ရပ်မိတော့ နှုတ်ခမ်းအစုံကိုဆွဲစုပ်ပြီး
အားရပါးရနမ်းသည်။ပြီးမှ ကုတင်စောင်း
မှာထိုင်စေပြီး ကန့်လန့်ဖြတ် ပက်လက်လှဲ
ချပေးလိုက်သည်။မဝေ၏ခြေထောက်နှစ်
ချေ ာင်းမှာတွဲလောင်းကျနေပြီးစောက်ဖုတ်
ကြီးမှာဖောင်းမို့နေသည်။အရေးထဲမဝေက
ဖင်ချွပြီးနေရာပြင်လိုက်သဖြင့်စောက်ဖုတ်
ကိုကော့ပြသလို ပြူ းပြဲနှင့်ထွက်လာသည်။
ကိုကျေ ာ်က ခြေထောက်မျ ားကိုမ,ပြီး..
ကုတင်ဘောင်ပေါ်သို့ ဖဝါးချတင်ပေးပြီး
စောက်ပတ်ယက်ဖို့ပြင်သည်။
” မမှုတ်နဲ့တော့..ကျေ ာ်..ဝေ.တအား
ရွှဲနေပြီ..ကျေ ာ့်လီးကိုခံနိုင်လောက်တယ်၊
မအောင့်နိုင်တော့ဘူး…တစ်ခါတည်းသာ
လိုးပစ်လိုက်တော့နော်…”
” အပျိုကြီး..လီးမကြောက်ဖူး ပေါ့..”
” ဟွန့်…ကြောက်စရာလား…ဝေဝေ့
စောက်ဖုတ်ကိုလဲ လိုးကြည့်လိုက်ပါအုံး..
ဆွေမျိုးမေ့သွားမယ်..ခ်ခ်…”
” အင်း.လိုးပြီနော်.တကယ်မကောင်း
ရင်တော့…ဖင်လိုးပစ်မှာဗျ….”
” ခ်ခ်…အဲဒါ ပါကင်ဆရာ..ကျေ ာ့်လီး
ကြီးနဲ့ဆို ကွဲနိုင်တယ်…ကဲပါ..စောက်ပတ်ယားလှပြီ…ထည့်..ဆောင့်…လိုး…သူနဲ့မှ အရှက်ကုန်ရော..ခ်ခ်..”
ကိုကျေ ာ်က မတ်တပ်ရပ်အနေအထား
ဖြင့် မဝေ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး
အပေါ်တွန်းတင်လိုက်သဖြင့် ပေါင်မျ ား
နို့ကြီးတွေပေါ်ရောက်သွားပြီး ဖင်ကြီးပင့်
ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးက လီးနှင့်တန်းသွား
သည်။လက်တစ်ဖက်လွှတ်ပြီး လီးတန်ကို
ကိုင်၍ စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို ဒစ်ဖြင့်
ထိုးမွေ ဝိုက်မွေပေးသောအခါ..မဝေ၏
လက်နှစ်ဖက်ကကုတင်ဘောင်ကိုစုံကိုင်
ဆုပ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ ကော့ တင်သည်။
” သိပ် နှိပ်စက်တာပဲ…ဝင်အောင်
ထည့်မပေးဘူး…ဟွန့်…”
ဒစ်ဖျ ားထိပ်တွင်စောက်ရည်တွေစို
အိနေပြီဖြစ်၍ ဒစ်မြုတ်ရုံဖြေးဖြေချင်းထိုး
သွင်းပေးလိုက်သည်။နခမ်းသားမျ ားက
လီးဒစ်ကြီးကိုငုံထားပြီး..စောက်ခေါင်းအ
တွင်းက မွစိမွစိ ညှစ်နေသဖြင့် ဆက်ထိုး
ထည့်ပေးတော့..မဝေမျက်လုံးလေးပြူ း၍.
ရင်ဘတ်ကိုလက်ဖြင့်ထောက်သည်..။
” ဖြေးဖြေးဆရာ…ကောင်းတော့
ကောင်းတယ်..စောက်ပတ်ကအသစ်လို
ဖြစ်နေလို့..နဲနဲကျ င့်ပေး…ဝင်ထွက်လေးလုပ်..”
” တစ်ဝက်တောင်မဝင်သေးဘူး
ဝေရယ်…”
” အဲဆိုလဲ..လိုးကွာ…အောင့်ခံမယ်
အဆုံးထည့်ချလိုက်..”
ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ချေ ာ့ချေ ာ့
လိုးပေးတော့ စောက်ရည်ရွှဲပြီ။မဝေက
အိမ်ထာင်သည်ပဲ…အထာသိတာပေါ့..။လီးအဆုံးထိ ဆတ်ကနဲဆောင့်သွင်းထည့်
ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို ကုန်းစုပ်ထားလိုက်သည်။ဆီးခုံချင်းဖိကပ်နေ၍ စောက်စေ့
နှင့်လီးတန်အရင်းထိနေပြီး ဝိုက်ပွတ်ပေးနေသောအခါ..မဝေဖင်ကြီးရမ်းလာသည်။
ညှောင့်ချက်နှင့်အညီ ညှစ်ချက်တွေပေးပြီး
လိုးစည်းစိမ်ကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေးခံစားသည်။
လက်နှစ်ဖက်က ကိုကျေ ာ့်တင်ပါးတွေကို
ဆွဲထားပြီး ညှောင့်ချက်မျ ားကိုထိန်းပေး
သည်။နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်တော့..
” နို့စို့ပြီးလိုးပေး..”ဟုပြောပြီးနို့ကြီး
တစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်၍ ပါးစပ်ထဲထိုး
ထည့်ပေးသည်။သူ့လက်တွေက တံခေါက်
ကွေးနှစ်ဖက်ကိုစုံကိုင်ဆွဲထားပြီး ဖင်ကြီး
ကော့မြောက်အောင်ပင့်ပေးထားသဖြင့်
လိုး၍ကောင်းလှသည်။
မဝေ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာအဆီအသား
ပြည့်သလို…စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း
အပြစ်ဆိုစရာမရှိ ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီး
ဖြစ်၍ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖုန်းကနဲ ဖုန်းက
နဲ အိနေသည်။စောက်ခေါင်းကလည်း
အရည်ရွှဲ..အဝင်ချေ ာပြီး ပြည့်ပြည့်တင်း
တင်း ဆွဲစေ့ထားပေးသည်။လီးကိုဒစ်အ
ထိဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရဆောင့်လိုး
ချက်မျ ားကို မဝေနင့်နေအောင်ခံစားနေရ
သဖြင့် မူးမေ့ချ င်သည်။တစ်သက်လုံး
တစ်ခါမှ ဒီအရသာ မျိုးမခံစားခဲ့ရဖူးပါ။လီး
ကရှည်သဖြင့် ဆွဲထုတ်ချိန်ကနဲနဲသိသာပြီး
စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကိုအရသာ
အပြည့်ပေးသွားသည်။
ပြွတ်…ဖွတ်…ဖုန်း…အိ..ပြွတ်..ပွတ်
ဖုန်း…အင့်…ပြွတ် .ပလွတ်..ဖုန်း…အင့်
ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..အင့်..ဆောင့်..ရတယ်
ကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်..အင့်..ဖုန်း..အိ..
ရော့…ဆောင့်စမ်း..ပြွတ်..ဖုန်း..ဖုန်း..
ကောင်းလိုက်ထာ…ဆောင့်
မဝေကအပေးကောင်းသလို လိုးတဲ့
ကိုကျေ ာ်ကလည်းအထောင်းကောင်းလှ
သည်။ဆုံကြီးပင့်ပင့်ပေးနေတော့ လီးကို
တစ်ချေ ာင်းလုံးအပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး အဝေး
မှ အရှိန်ဖြင့် ပစ်ဆောင့်သည်။ဖုန်း.ဘွတ်
ဆို မဝေဖင်ကြီး မြောက်တက်သွားသည်။
ကုတင်စောင်းကိုပြန်ဆွဲယူပြီး ခြေထောက်
တွေဘေးနှစ်ဖက်ကိုချဲ ခြေကျင်းဝတ်က
ဖြဲ ကားကိုင်ပြီး အဝေးမှဆောင့်ဆောင့်လိုး
တော့ မဝေမခံနိုင်ပြီ….
” နာတယ်လေ..မောင်ရဲ့..ကိုကျေ ာ်
ရဲ့..အား…အောင့်တာမောင်ရဲ့..ဖုန်း..
အူးဟူး…နာကောင်းကြီးမောင်ရဲ့..
ဖုန်း…မနာအောင်လိုးပေးပါကျေ ာ်ရယ်..
ဖုန်း…ယောကျ ာင်္း…ဖုန်း..ယောကျ ာင်္းရေ.
တစ်ေတာင်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီးကြည့်
ကြည့်အော်နေတာ မရပ်နိုင်တော့…ခေါင်း
ကြီးကိုင်ပြီးအတင်းဆွဲသည်။ချိုင်းနှစ်ဖက်
ကို သိုင်းပြီးဖက်ထားသည်။ရှူ းရှူ းရှဲရှဲ နဲ့
အတင်းဖက်ထားသည်။ ဖင်ကြီးမြောက်ကြွ
မြောက်ကြွ လုပ်ပြီး ခြေထောက်တွေက
ကိုကျေ ာ့်ခါးကိုခွပြီးဆွဲကပ်ထားသည်။
စောက်ရည်တွေ ဒလဟောပန်းထွက်နေ
သည်။ အဲ..မဝေ ပြီးတာက တစ်မျိုးကြီး။
ကိုကျေ ာ်ကတော့ မရပ်နိုင်ပါ။လီးကို
နဲနဲချင်း ဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ဆောင့်ပေးနေ
မိသည်။မဝေစောက်ပတ်က လိုးကောင်း
လှသဖြင့် မဝ,သေး။ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်
နေတော့ မဝေပိုပြီးခံစားရသည်။မာမာ
တောင်တောင် လီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်
လိုက်နှင့် စုပ်၍ ညှစ်၍ကောင်းလှသည်။
တစ်သက်လုံး တစ်ခါမှ ဒီလို မစုပ်မညှစ်
ခဲ့ရဖူး၍ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား ဟုတွေးပြီး
ခဏခဏ ပြီးရသည်၊
ကိုကျေ ာ်
၁၆
” ဖင်ကုန်းပေးဦးဝေ…ဒေါ့ဂီဆွဲချင်
သေးတယ်…”
” ဖင်တော့ မလိုးနဲ့ဦးနော်..မောင်၊
ဝေ ဖင်မခံရဲသေးဘူး…စောက်ပတ်ပဲလိုး”
” စောက်ပတ်ပဲလိုးမှာပါ…ဝေ့စောက်
ပတ်ကို လိုးလို့မဝ,သေးပါဘူး၊စောက်ပတ်
လိုးလို့ဝ,မှ ဖင်လိုးမှာ..”
” ဝေ ပေးတာကြိုက်ရဲ့လားဟင်..ဝေ
အပေးကောင်းရဲ့လား…”
” ကိုယ်ကတော့..ရှယ်ပဲ…သူမျ ားက ဘယ်လိုပြောကြမယ်တော့ မသိဘူး ”
” ဟွန်း…ဟုုတ်တယ် …လိုက်ခံပြီး
မေးကြည့်လိုက်ဦးမယ်…သေချင်းဆိုး… ဖင်တောင် မကုန်းပေးချင်ေတာ့ဘူး…..”
” ဒုန်း…ဂွမ်း…ဂျမ်းး ”
” အဲ….သီတာပြန်ရောက်နေပြီ..ဝေ
အပြင်မထွက်ခဲ့နဲ့…”
ပုဆိုးကိုအမြန်ဝတ်ပြီး အခန်းထဲက
ထွက်ခဲ့သောကိုကျေ ာ့် ကိုကြည့်ပြီးသီတာ တခစ်ခစ်ရယ်သည်။တကယ်တော့ချေ ာင်း
ကြည့်ရင်းမုန့်ဟင်းခါးအိုးကိုတိုက်မိခဲ့ခြင်း
ပါ။ပြန်ရောက်ပြီးချေ ာင်းကြည့်နေတာကြာ
ပြီဖြစ်သည်။ဒေါ့ဂီိ ဆိုလို့. ရှင်းရှင်းမြင်ရရန်
နေရာရွှေ ့စဉ်တိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။အဖေ့
ကို တောင်းပန်တော့ အဖေကအခန်းထဲ
ပြန်ပြေးဝင်သွားသည်..။
မဝေက ကုတင်အောက်မှာအဝတ်
ဝတ်တော့မည်။ကြမ်းပြင်ပေါ်ကအကျႌကို
ကောက်ယူတော့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားက
စောက်ဖုတ်ကြီးပြူ းထွက်နေသည်။ ကို
ကျေ ာ် မထိန်းတော့ပါ။ပုဆိုးချွတ်ပြီး ပြူ း
ထွက်နေသည့်စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဒစ်တေ့
ထည့်လိုက်တော့ မဝေလှည့်ကြည့်သည်၊
ဖင်ကိုလက်ဖြင့်ဖိထားပြီး လီးထိုးထည့်ရင်း
” ကြောင်ပါ…ဒီမှာပဲလိုးမယ်..ကုတင်
ဘောင်လက်ထောက်လိုက်…” ဆိုတော့
မျက်စောင်းထိုးပြီး..
” မရဘူး…ကုတင်ေပါ်တက်..ဇိမ်ခံ
ချင်လို့ အလိုးခံတာ..ဖာသည်မဟုတ်ဘူး
ဇိမ်နဲ့လိုး…”
မဝေက ကုတင်ပေါ်ဝပ်ပြီး ဖင်ကုန်း
ပေးထားသည်။ကိုကျေ ာ်က မဝေဖင်ကြီး
ကိုခွရပ်ပြီးနေရာယူသည်။သီတာချေ ာင်း.
ကြည့်နေမည့်ဖက်သို့လှည့်ပြီး လီးကြီးကို
တစ်ချက် နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပြပြီး ဒူးကွေး
၍ မဝေစောက်ခေါင်းပေါက်တွင်တေ့သည်
သီတာအသက်မရှူ နိုင်သလို မဝေလည်း
အသက်အောင့်ထားသည်။စောက်ခေါင်းဝ
ကိုလေးငါးဆယ်ချက် ထိုးဆော့ပြီး လီးအ
ဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းပစ်တော့ မဝေခါးကုန်း
ပြီးအော်သည်…
” အောင်မယ်လေး…ကိုကျေ ာ်ရယ်..
ပက်ပက်စက်စက် ဒီလီးကြီးနဲ့..သေပြီ…
သေပြီ…ချွတ်..ချွတ်..တော်ပြီ..အီး…..
မခံဘူး…မခံနိုင်ဘူး….”
ကိုကျေ ာ် လီးဒစ်ဖူးဖြင့်စောက်ခေါင်း
ဝ,ကိုလေးငါးချက်ဆွပြီးထပ်လိုးတော့အသံ တိတ်သွားသည်။နောက်တစ်ခါထပ်
ဆွလိုးတော့ ဖင်တစ်ချက်ပြန်တွန်းသည်။
နောက်တစ်ခါ ဆွပြီးအဆုံးဆောင့်သွင်း
တော့..အီး…ဟုသံရှည်ငြီးပြီး ဖင်ပြန်တွန်း
လာသည်။ရပြီ….
ကိုကျေ ာ် နာရီဝက်ခန့်အကြမ်းဆုံး
ဆောင့်လိုးပစ်သည်။မဝေ…အကိတ်ကြီး
လူးလဲအော်ဟစ်ပြီး ကောင်းကောင်းခံပေး
သည်။ဝပ်ခံလိုက်…ကုန်းခံလိုက်..မှောက်
ခံလိုက်…အားရပါးရခံသည်။သူ့တစ်သက်
ဒီလိုအလိုးမခံရဖူးခဲ့ပါ။ကလေးနှစ်ယောက်
သာမွေးခဲ့ပေမယ့်…ပဲမြစ်ကလေးနဲ့ရိုးရိုး
သာခံခဲ့ရသည်။ခုတော့…မူးမေ့အောင်ခံ
ရသည်။အားကောင်းမောင်းသန် လီးကြီး
ကြီးနဲ့ သားအိမ်ထောက်အောင်လိုးခွဲခံရ
တော့ ကောင်းလွန်းသည့်အရသာကို အခု
မှသိသည်။ကြိုက်သလောက်လိုး..ကြိုက်
သလို လိုး..ခံမည်။
စောက်ပတ်ကလဲ ဘူ..ဘွတ်..ဘတ်
ဖူး..ဗလွတ်…ဗလစ်တစ်တစ် အသံမျိုးစုံ
ထွက်နေသည်။လူသာ..အင်္ဂလိပ်စကား
မပြောတတ်ရင်ရှိမည်…စောက်ပတ်က
vwxyz အသံစုံပြောတတ်နေသည်။full
ဆိုတာက ပါလိုက်သေးသည်။
နာရီဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ်..တစ်နာရီ
နီးပါးကြမ်းပြီးတော့..ကိုကျေ ာ်ကလှေကြီး
ထိုးလေး လိုးပေးပါသည်။ဒါလဲကောင်း
နေတာပါပဲ..။ကိုကျေ ာ်လိုးသမျှ အကုန်
ကောင်းခံနေသည်။
လိုးပါမောင်ရယ်…ဆောင့်..ဆောင့်
ဝေကောင်းလွန်းလို့ပါ…ဆောင့်..အင့်..
ပြွတ်..ဘတ်..ပြွတ်ပြွတ်..ဘတ်..ကောင်း
တယ်မောင်…ကျေ ာ်…ဆောင့်..ပြီးတော့
မယ်..ပြီးတော့မယ်…မောင်ပြီးအောင်လိုး
ပြီးအောင်လိုးပါ..ဆောင့်ပါ…လီးရည်တွေ
လိုချင်တယ်…လိုး..ဆောင့်..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ
အားဟူး…….”
ကိုကျေ ာ်ကောင်းကောင်းဆောင့်ပေး
သည်။ကောင်းကောင်းလိုးပေးသည်။သွက်သွက်လေး အချက်အစိတ် သုံးဆယ်
ဆက်တိုက်မရပ်မနားဆောင့်ပေးပြီး အတူ
ပြီးအောင်လိုးပေးသည်။မဝေ…မျက်လုံး
ပြူ းခံသည်၊အံကြိတ်ခံသည်၊အော်ပြီးခံ
သည်၊ကော့ပြီးခံသည်။နောက်ဆုံးကိုကျော်
ကိုသိုင်းဖက် ဆွဲထု ဆွဲဆိတ်ပြီး….မျှေ ာ့
ထွက်သွားသည်။
သီတာလည်း ပြီးပါသည်။အဖေ လိုး
ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူစောက်ပတ်ထဲပွစိ
ပွစိဖြစ်လာပြီး..အဖေသွက်သွက်ဆောင့်
နေချိန်တွင် သူ့စောက်ရည်မျ ားပန်းထုတ်ပစ်ပြီး ဟောဟဲ လိုက်နေခဲ့ပါသည်..။
မဝေ အခန်းထဲက ကိုကျေ ာ်နှင့်အတူ
ပြန်ထွက်လာတော့..မီးဖိုထဲမှာသီတာကို
မြင်ပြီး ရှက်သွားသည်။ကိုကျေ ာ့်ကိုဆွဲ
ဆိတ်တော့ ကိုကျေ ာ်က လက်ကိုဆွဲပြီး
လီးကိုင်ခိုင်းသည်။လီးက မတောင်တော့
ပေမယ့်..မာနေဆဲ။မျက်စောင်းထိုးပြီး လီး
ကိုကိုင်ပေးတော့..သီတာလှည့်ကြည့်တာ
နဲ ့တည့်တည့်တိုးသည်။
ကိုကျေ ာ်နဲ့တွေ ့မှပဲ အရှက်ဆိုတာ
ဘာမှန်းကို မသိနိုင်တော့ပါ။သီတာက
ရေလဲထမီတစ်ထည် ထုတ်ပေးသဖြင့်
ရေချိုးပြီး သီတာ့သနပ်ခါးကိုပဲလိမ်း၍
ပြန်ခဲ့သည်။နောက်နေ့လဲ လာဦးမည်။
ခမည်းခမက် ဆိုတော့..ပတ်ဝန်းကျ င်
အမြင်မှာလည်း အရုပ်မဆိုးပါ။လာအလိုး
ခံလိုက်ဦးမည်။ဖြစ်နိုင်ရင် ညအိပ်ညနေ
တစ်ညလုံးအလိုးခံလိုက်ဦးမည် ။
၁၇
ညနေ..ဘုရားဒကာကြီးကမုန်ဟင်းခါး စားချင်ပြန်သည်။သူကမုန့်ဟင်းခါးကို
ဓာတ်ကျသည်။ကိုယ်က မုန့်ဟင်းခါးသည်
ကိုဓာတ်ကျသည်။အတူသွားစားကြတော့
သီတာကပြုံးထေ့ထေ့ကြည့်သည်။မရှက်
နိုင်တော့ပါ..။သီတာက အီကြာကွေး အ
ချေ ာင်းကြီးကိုင်ပြတော့ မျက်စောင်းထိုး
ပြီး တစ်ခစ်ခစ်ရယ်မိသည်။အီကြာကွေး
ထက် ကြီးပါသည်ရှင်…။
•••••
ဈေးဆိုင်ကအပြန် နဲနဲနောက်ကျသည်
သုံးဘီးဆိုင်ကယ်..ဘီးပေါက်နေ၍နောက်
ကျနေသည်။သီတာ အိပ်ယာထဲမှာမို့ဆိုင်
ကပစ္စည်းတွေကိုတစ်ယောက်ထဲသိမ်းဆီး
နေရာချပြီးအိပ်ယာထဲဝင်ခဲ့သည်။တစ်ဖက်
လှည့်အိပ်နေသော သီတာ့ကိုဖက်၍နို့အုံ
ကိုဆုပ်နယ်တော့ သီတာကလက်ကိုလာ
အုပ်ကိုင်ထားသည်။ခေါင်းကလေးသမင်
လည်ပြန်လှည့်၍
” နေ့တိုင်းကိုင်..နေ့တိုင်းလိုးနေတာ
မဝ,နိုင်..မရိုးနိုင်ဘူးလား..ကိုယ်..”
အခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းနေတာနီလာ အိမ်ထောင်ကျသွားပြီးကတည်းက
ဖြစ်သည်။ည ဆိုလျင် အလိုလိုပြောင်းသွား
သည်။သီတာက ဒီလိုခေါ်လိုက်ရမှအားရ
သည်ဆိုပဲ..။
နို့အုံကြီးက ပြည့်တင်းကားပြီးအိမို့နေသည်။ဆုပ်နယ်၍မဝနိုင်ပါ။တစ်ရေးနိုးလဲ ဒီနို့အုံကြီးကိုပဲအရင်ရှာမိသည်။နို့သီးလေး
လဲတော်တော်ထွားနေပါပြီ။အကိုင်ခံ အစို့
ခံလာရတာ..၂နှစ်ကျေ ာ် ၃နှစ်ပြည့်တော့
မည်လေ..။
” မဝ,နိုင်ပါဘူးသီတာရယ်….သီတာ့
နို့အုံ့့ကြီးကိုဆုပ်နယ်နေရတာ ကိုယ့်အဖို့
အားဆေးလိုပဲ..အင်အားတွေ အလိုလို
ပြည့်လာတယ်..”
” ခ်ခ်…လီး အားဆေးလားကိုယ်…
သီတာသိတယ်..ကိုယ်သီတာ့နို့တွေနယ်
ပြီးရင် လီးကသံချေ ာင်းလိုမာတောင်လာ
တာ..ခ်ခ်..”
” ဟင်း..ဟင်း..ဒါလဲပါတာတော့ ပါ
တာပေါ့သီတာရယ်..ကိုယ်ကသီတာ့နို့အုံ
ကြီးကို မနယ်ရရင်ကို..မဝ,တာ..”
” ကြည့်…ကိုယ့်လီးကြီးကသီတာ့ဖင်
ကိုထောက်နေပြီ…ဖင်ထဲဝင်သွားဦးမယ်
ကိုယ်ရဲ့…ပေါင်ကြားရှို ပြီး စောက်ပတ်
ထဲထိုး…”
” သီတာထည့်ပေး..”
” ဟွန့်…ဂါဝန်ဖယ်လိုက်လေ ကိုယ်
ရယ်…သီတာ့ဖင်ပေါ်လှန်တင်လိုက်..”
” အင့်…ကိုင်ထည့်ပေး…”
” အင့်.. ကိုယ်…ဖြေးဖြေးထိုးထည့်
လိုက်..သီတာတေ့ထားပေးမယ်..”
စောင်းအိပ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးအောက်
ချိုင်းကြားလက်ထိုးထည့်တော့ ကိုယ်လေး
အလိုက်သင့်ချွပေးသဖြင့် နို့အုံကြီးနှစ်လုံး
ကိုလက်တစ်ဖက်စီ အားရပါးရဆုပ်ဆွဲနယ်
ရင်း ဇွန်းမျ ားထပ်သလို ကိုယ်ချင်းထပ်၍
နောက်မှလိုးပေးနေလိုက်သည်။သီတာက
ဖင်ဆုံကြီးကိုနောက်သို့ပင့်တက်အောင်
ခါးကိုကစားပြီး လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးစောက်
ပတ်ထဲအဝင် ရအောင်လုပ်ယူသည်။
” ခ်ခ်..ကောင်းတယ်နော်…ကိုယ်က
သိပ်လိုးတတ်တာပဲ..ခ်ခ်..နို့ဆွဲထားတဲ့
လက်ကြီးတွေကလဲ အားရတာကွာ..ဆွဲ…
ဆွဲ…အားရပါးရဆွဲ လိုး…”
ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်ပေးနေရာမှ အား
ပါလာသည်။သီတာလည်း ထန်လာသည်။
” ဆွဲ…ကိုယ်…အားရပါးရ ဆွဲ..လိုး..
ဆောင့်….အား..ကိုယ်..အားမရဘူး.ကုန်း
လိုက်ရမလားဟင်…တစ်ပေါင်ကျေ ာ်လား
ကျေ ာ်မယ်ဆို ထိုင်လိုက်တော့ ကိုယ်..”
သီတာက..သူ့ညာဖက်ပေါင်ကြီးမိုး
ပေါ်မြှောက်ထောင်ပေးပြီးတစ်ပေါင်ကျေ ာ်
လိုးပေးဖို့တောင်းဆိုသည်။
လိုးနေရင်း ညာခြေထောက်ကို သီတာ့ဘယ်ခြေပေါ်ကိုခွဆောင့်ကြေ ာင့်
ထိုင်ပြီး မြောက်ထားသည့်ခြေထောက်
ကြီးကိုဘယ်ဖက်ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်သည်။
လီးကတော့ စောက်ပတ်ထဲကအထွက်မခံ.ပါ။လက်တစ်ဖက်ကသူ့ညာပေါင်ကို
ဖက်…ညာလက်ကနို့အုံကြီးကိုဆွဲပြီးလီး
ကိုစောက်ပတ်ထဲအဆုံးကြိတ်ထိုးသွင်း
သည်။ဖင်နှစ်လုံးဟနေပြီး စောက်ဖုတ်
ဖောင်းဖောင်းပြူ းပြူ းကြီးကသီးသန့်လို
ဖြစ်နေစဉ် လီးကိုဖျစ်ညှစ်ကြိတ်သွင်းလိုက်
သဖြင့်..ဖိလိုက်ေလသမျှ လီးအကြောကြီး
ရှည်သလောက်ထိုးဝင်သွားရာ.သီတာ
လက်ကလေးကာပြီးတားယူရသည်။သူခံ
နိုင်ပြီဆိုမှ နဲနဲဖိဖိပြီးသွင်းပေးရာနောက်
ဆုံးတော့ သားအိမ်ပေါက်ဝထဲလီးဒစ်ကြီး
ထိုးဝင်သွာသည်။ဆီးခုံကိုသီတာ့ညာဖက်
ဖင်ကြားမှာဖိကပ်ထားပြီး လီးကိုဝင်နိုင်သ
လောက်ဝင်အောင်ဖိဖိထိုးသွင်းတော့
သီတာ အံကြိတ်ထားရသည်။လီးပြန်မဆွဲ
ထုတ်ပဲညှောင့်လေလေ..သားအိမ်ထဲထိုး
ဝင်လေလေ မို့ သီတာအလွန်ကြိုက်သည်။
ကြာကြာညှောင့်ပေးလေ ကြိုက်လေ…
ကိုယ်မယားအကြောင်းကိုယ်သိနေတော့
ကြာကြာလေးလိုးပေးသည်။သီတာကလဲ
အောင့်တာကိုခံနိုင်လာတော့ ညှစ်ပြန်သည်။နောက်တော့ နို့ကိုလက်ကလွှတ်ပြီး
သူ့ဘယ်ဖက်ပုခုံးကိုဆွဲဆွဲပြီးညှောင့်လိုး
ရာ..ခေါင်းထောင်လာပြီးလီးနှင့်စောက်
ပတ်ကို ပြူ းပြဲကြည့်သည်။
သူခံနိုင်သွားပြီမို့ လီးကိုဆွဲဆွဲထုတ်
ပြီး ပုံမှန်လေးဆောင့်ပေးသည်။သီတာ
အသံမထွက်တော့ပါ..။အရသာကိုမှိန်း၍
ယူနေသည်။သူ အားရလောက်မှ လီးကို
ဒစ်ဖျ ားထိထုတ်ပြီးဆောင့်လိုးပေးသည်။
ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းလီးဒစ်ဖူးကသား
အိမ်ပေါက်ဝထဲဝင်သွားသည်။စေးကနဲ
စေးကနဲ ညှစ်ညှစ်ခံသည်၊ဂွေးဥကြီးလည်း
အရည်တွေရွှဲပြောင်နေသည်၊.။
” အားရလား သီတာ..”
” ကောင်းတယ်ကိုယ်…အားရတယ်
သီတာ့ကို လီးရည်တွေထည့်ပေးတော့..
သီတာ..ပြီးချင်ပြီ..”
အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဖိဖိပြီးဆောင့်ဆောင့်သွင်းထည့်တော့ သီတာ့သားအိမ်ပေါက်ဝထဲ လီးရည်မျ ားအရှိန်ပြင်းစွာ
ပြေးဝင်သွားပြီး သီတာလည်း ဘုန်းဆို
အိပ်ယာပေါ်ပစ်ကျသွားပါသည်။တော်တော် နဲ့ စကားမပြောနိုင်တော့ပါ…။
ကိုကျေ ာ်
၁၈
နီလာ သမီးကလေးမွေးသည်။ရလနှင့်
မွေးသည်ဟုပြောကြသော်လည်းဆရာဝန်
များကပြုံးကြပါလိမ့်မည်။လူကြီးရော ကလေး ပါကျန်းမာပါသည်။အိမ်ကိုတော့ မ
ကြာမကြာလာပါသည်။ဝေဝေ အလာစိပ်
သဖြင့်နီလာခြေငြိမ်သည်။
နီလာကလေးမွေးပါပြီဆိုမှ ဝေဝေ က
ဗိုက်ကြီးချင်သလိုဖြစ်နေပြန်သည်။ပြီး ခဲ့
တဲ့လ အတွင်းကဓမ္မတာမလာ။ဒီလစောင့်
ကြည့်နေဆဲဖြစ်သည်။ဝေဝေ့ဖုန်းထဲဗီဒီယိုတွေကို ဘုရားဒကာကြီးမြင်သွာခဲ့သည်
ဟုပြောပြသိရသည်။တကယ်တာ့သူကတ
မင်မြင်အာင်ပြလိုက်တာ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။
လီးစုပ်နေတဲ့ပုံတွေဆိုတော့ ဝေဝေ့မျက်နှာ
ကပြူ းပြူ းကြီးပေါ်နေပေမည်။ပြဿ နာ
တော့ဖြစ်မလာပါ။ဗိုက်ကြီးလျ င်လည်းကြီး
ပေါ့လေ။
ဝေဝေကပျေ ာ်နေသည်။ကိုကျေ ာ်ကစိတ်ညစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် သီတာရှိနေလို့ဖြေသာပါသည်။
” ဝေဝေ သိပ်ပျေ ာ်တာပဲသိလား..
ခ်ခ်….၄၀ကျေ ာ်မှကလေးမွေးရဦးမယ်
မောင်..တအားလိုးနိုင်တာပဲနော်..ခ်ခ် ”
” အန်တီဝေ..ဟဝှါ ဖြစ်တာလဲ ထည့်
ပြောပါဦး..”.
” ဘာ.ဟဝှါလဲ…သီတာရဲ့…ရွတာကို
ပြောတာလား…ဒါကအိမ်ကလူမှ ဝဝလင်
လင်မကျွေးနိုင်ပဲသီတာရယ်…အန်တီဝေ
လဲသွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်ပဲလေ..”
” ဟုတ်ပါဝူး…ခံနိုင်တာကိုပြောတာ..
နေ့တိုင်းလိုလို လာခံနေမှတော့ ကြီးမှာ
ပေါ့…”
” အဲ…အပျို လေးရဲ့…ညည်းအဖေက
နေ့တိုင်းခေါ်ခေါ်လိုးနေတာတော့အပြစ်မ
ပြောဘူး…ခံတဲ့သူက အပြစ်တဲ့လား..ဟင့်
အလိုးလဲခံရသေး…ဗိုက်လဲကြီးရသေး..အ
ပြစ်တင်လဲခံရသေး..”.
” အပြစ်တင်တာမဟုတ်ပါဘူး..ခံနိုင်
တာကိုပြောတာပါ…ဖင်တော့ နဲနဲလျှေ ာ
သွားပြီ..ခ်ခ်..”
” နင့်အဖေလီးကို နင်ခံဖူးရင် နင်ငါ့
ထက်စွဲမယ်..သိလား…ဒီတော့မှနင်ကိုယ်
ချင်းစာတတ်မယ်..ခ်ခ်.”
ညတိုင်းအလိုးခံနေတာတော့သူမသိ
ဘူး..ဟုတွေးရင်းတခိခိရယ်မိသည်။ဟုတ်
မှာပါလေ…စွဲမှာပါပဲ..။အဖေကအလွန်လိုး
နိုင်..လိုးတတ်ပေတာကိုး..။မနေ့ညကလဲ
တစ်တီတူးနဲ့ ဖွတ်ဖွတ်ကျေ အလိုးခံခဲ့ရပြီး
ပြီ..။အဖေ့ကိုကြည့်တော့ ပြုံးထေ့ထေ့..။
မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပါးကိုဆွဲလိမ်ပစ်
ခဲ့မိသည်။
” ဝေ…ဦးဉာဏ်မြင့်ကိုဘယ်လိုပြော
ပြ ရှင်းပြမလဲ…”
ဆွလိုး..ဆောင့်လိုး..တဆတ်ဆတ်လိုးနေချိန် ကိုကျေ ာ်ကဖောက်မေးသဖြင့်
မဝေ စိတ်တိုပြီးကော့ကော့ဆောင့်သည်။
စိတ်ကမရှည်ချင်…ကောင်းနေပါတယ်
ဆိုမှ…
” လိုပါဝူး…ဘယ်သူကကိုယ့်အရှက်
ကိုယ်ခွဲမှာလဲ မောင်ကလဲ…လိုးစရာရှိတာ
စိတ်ချလက်ချ လိုးစမ်းပါ..”
” စိတ်ထဲမှာတော့ တစ်ခုခု ရှိနေမှာပဲ
အဲဒါ ပြေအောင် ဖြည်ပါအုံးဝေရယ် .နီလာ
တို့ရှေ ့ရေးလဲရှိသေးတယ်…မပေါ့ပါနဲ့ဝေ
ရယ်…နော်..”
ဖင်ကြီး ပင့်ပင့်ကော့ပေးသည်။ကော့
လိုက်တိုင်း လီးတန်မာမာကြီးကနင့်ကနဲ
နင့်ကနဲ ထိုးဆောင့်တာခံနေရသဖြင့်တင်း
တင်း ပြည့်ပြည့် အရသာရှိလှသည်။ထပ်
လိုချင်၍ ထပ်ကော့ပေးသည်။မာတောင်
နေသောလီးတန်ကြီး စောက်ပတ်နံရံသား
မျ ားကိုအရှိန်ဖြင့် ပွတ်တိုက်ထိုးခွဲပြီး ဝင်
လာပြန်သည်။ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်
ပါမောင်ရယ်…ဆောင့်လိုက်ပါနော်…ဟု
မျှေ ာ်လင့်ချ က်နှင့်အဆက်မပြတ်ဖင်ကြီး
ကိုပင့် ပင့် ပေးနေမိသည်..။
” ဟုတ်တယ်.လိုးတာ ခံတာလောက်
ကို သူမသိဟန်ဆောင် ပေးနိုင်ပေမယ့်
ကလေးကိစ္စကို မခန့်မှန်းနိုင်ဘူး စိတ်ညစ် တယ်မောင်ရာ…လိုးနေတာပဲကောင်းပါ
တယ်…ခ်ခ်..”
•••••
တကယ်လည်းဗိုက်ကြီးပါသည်။အပူ
ကြီးပူခဲ့ပေမယ့်…ဖြစ်လာတော့ထင်ခဲ့ သ
လောက်မဆိုးပါ။
” ဒေါ်ဝေရယ်…ဒီအရွယ်ကြီးရောက်
မှဆိုတော့ မွေးရဖွားရခက်ခဲမှာကိုစိတ်ပူရ
တာပေါ့…မယူနဲ့မပြောပါဘူး…သူတို့ ကံ
နဲ့သူတို့လာတာပဲ..ဖျက်တော့မချ နဲ့.”
ဟုပြောပြီး..အေးသွားသည်။ဝေဝေ
တက်ကြွလန်းဆန်းနေပြီး တနှာလည်း အ
လွန်ကြီးလာသည်။သီတာရှေ ့လည်းလုံးဝ
မရှောင်။နေ့စဉ် နံနက်စောစောရောက်လာ တတ်ပြီးအနည်းဆုံးနှစ်ချီတော့အလိုး
ခံသည်။ဦးဉာဏ်မြင့်လည်းရိပ်မိသွားပါ
ပြီ။မေးတော့မမေးပါ။မမေးတော့လည်း
မဝေက မပြောပြတော့ပါ။
မဝေ ဗိုက်ကြီးလာတော့အသားတွေ
ပိုပြည့်လာသည်။ပေါင်ကြီးတွေ..ဆီးခုံကြီး
တွေ သာမန်အချိန်ထက် ပိုဖောင်းလာပြီး
လိုးလို့အလွန်ကောင်းလာသည်။ဆီးခုံရိုး
ကိုအသားတွေဖုံးနေသဖြင့် အရိုးချင်းရိုက်
မိမှာမပူရ။မျက်စေ့မှိတ် ဆောင့်လို့ကောင်း
သည်။ကိုကျေ ာ် ဆောင့်လို့ကောင်းလေလေ…မဝေအရသာရှိလေလေ..ကော့ခံ
ပေးလေလေ. လုံးချ ာလိုက်နေသည်။နေ့
စဉ်နံနက်ရှစ်နာရီကျေ ာ်လျ င်ကိုကျေ ာ့်
အိမ်မှာ တဖုန်းဖုန်း..တအင့်အင့်..တစွပ်
စွပ်အသံတွေ ဆူညံနေမြဲ ။တခါတလေ
ဦးဉာဏ်မြင့် တောင်လိုက်ပို့တတ်သေးလို့
ကိုကျေ ာ် မျက်နှာပူမိသည်။တော်တော်ဆိုး
တဲ့ မဝေပါလား…။
ကလေး ၄၅ရက်ကျေ ာ်တော့ နီလာ
မဝေနှင့်အတူအိမ်သို့လိုက်လာပြီး တစ်
နေကုန်အတူနေသည်။ကလေးထိန်းသူက
ကိုကျေ ာ်…။မိန်းမသုံးယောက် ရယ်လိုက်
မောလိုက်။သီတာလေး စိတ်ချမ်းမြေ့နေလို့
ကြည်နူးမိသည်။နီလာကမျက်စောင်း တစ်
ထိုးထိုး..။
ကလေးနှင့်အတူ ကုတင်ပေါ်အိပ်နေ
တော့ နီလာ ဝင်အိပ်ပြီးနို့တိုက်သည်။နို့
ရည်ပြည့်နေသဖြင့်နီလာ့နို့ကြီးဖောင်း
ကားမို့တက်နေသည်ကိုမြင်ပြီးလီးတောင်
လှသည်။မဆိုးလှပါ။နီလာက တိတ်တိတ်
ကလေး နောက်ကပေးလိုးပါသည်။နို့
တိုက်ရင်း ဇွန်းထပ်လေးလိုးဖြစ်သည်။
လီးရည်တွေလည်းနီလာ့စောက်ပတ်ထဲ
အားရပါးရ ထည့်ပေးလိုက်ရသည်။
ကိုကျေ ာ်
၁၉
” သမီးရဲ့…စည်သူရော..သမီးကို
လိုးမှလိုးပြီးရဲ့လား…”
နီလာ့ကို တိုးတိုးလေးမေးကြည့်မိ
သည်။စည်သူက သူ့ယောကျ ာင်္း…
” ခ်ခ်…မပေးသေးဘူး အဖေရဲ့..
အပေါက်ပိတ်နေလို့ ခုမှအဖေ့ကိုလာဖွင့်
ခိုင်းတာ..ခ်ခ်…”
” ဟင်းဟင်း…ပွင့်သွားပလား..”
” ပွင့်ပါ့…ဆီတွေရှူ းကနဲပန်းပြီး ဆေး
ပေးတာ..ရှော..ရှော..နဲ့နေတာပဲ. ခ်ခ်..
စည်သူက မဖွင့်တတ်ဖူး ဖေရဲ့…ဟွန်းလဲ
မတီးတတ်ဖူး..လုပ်သက်နုသေးတယ်.ခ်ခ်.
ခုလိုအိပ်နေရင် သူ့လီးတိုတိုလေးက သမီးဖင်ကိုေကျ ာ်ပြီး စောက်ပတ်ထဲရောက်
အောင် ထိုးလို့မရဘူးဖေရဲ့…သမီးဖင်က
ကြီးပြီး ခံနေတယ်…”
” သမီးက ဖင်မကော့ပေးဘူးလား ”
” ကော့ပေးပါဘူး..မတတ်တဲ့လူ..
ငတ်ပေါ့…အကျင့်ပါတယ်..သမီးအတွက်
အဖေရှိရင်ပြည့်စုံပြီ..”
” အခုရော…ပြည့်စုံပြီလား..”
” လှေကြီးထိုးလေးတော့ အါးရပါးရအလိုးခံလိုက်ချ င်သေးတယ် အဖေ..တစ်
ချီလောက်ပေါ့…”
” မဝေနဲ့ပြန်မလိုက်သွားနဲ့လေ..အဖေ ဆိုင်ပို့ပြီးပြန်လာလိုးပေးမယ်..”
” အိုကေ..အဖေ..ခ်ခ်…လီးကြီးကလဲ
မာတောင်ခဲ နေတာပဲ ခ်ခ်…”
” အော…သားအဖ..မြေးအဖိုးက ဒီ
မှာချ စ်နေကြတာကိုး…ဝေကနီလာ ဘယ်
သွားပါလိမ့်လို့…ခ်ခ် မြေးလေးကသူ့အဖိုး
နဲ့တစ်ပုံစံထဲ…”
” လာလေ..ဝေ..ဒီနားမှာအိပ်..”
” ဟွန့်..အိပ်ပါဘူး…သမီးရှေ့မရှောင်
မြေးရှေ့မရှောင်..အလိုးမခံနိုင်ပါဘူး..”
” ခ်ခ်…နီလာရှောင်ပေးမယ် အမေ
ရေ…ခ်ခ်…ညားခါစ,လင်မယား ခ်ခ် ”
” မရှောင်နဲ့သမီး…အမေ့ဗိုက်က ၄လ
ရှိနေပြီ၊သူ့ပစ္စည်းအကြောင်းသမီးတို့မသိ
လို့…အမေကြောက်တယ်..တော်ပြီ..”
” အမေကလဲ..ရလ..၈လ ထိခံလို့
ရပါတယ်…အာသီသပြေရုံလောက်တော့
ခံပစ်လိုက် အမေ..ဘာမှမဖြစ်ဘူး..”
” တော်ပါကွယ်…သမီးတွေရှေ့.. မြေး
တွေရှေ့… အရှက်ကွဲအောင်လိုးမယ့်လူ..
ကြောက်တယ်..”
တကယ်တော့..မဝေခံချင်လှပါပြီ။ဒါ
ပေမယ့်…ချွေးမ ။သီတာဆိုလျင်တော့ အ
ကြောင်းမဟုတ်..။နီလာက ချွေးမ ။မတတ်နိုင်…။ကိုကျေ ာ့်နောက် အသာလေးလှဲ
ချပြီး ခါးကိုဖက်ထားလိုက်သည်။ကိုကျေ ာ်
ကလည်း အလိုက်သိပါသည်။လက်ကိုဆွဲ
ယူပြီး လီးပေါ်တင်ပေးသည်။
ကိုကျေ ာ့်ဟိုဖက်မှာ ကလေးနှင့်နီလာ
ဒီဖက်လှည့်အိပ်နေကြသည်။ဇွန်းထပ်ပြီး
နီလာနေရာပြောင်းသွားခြင်းဖြစ်သည်။
မဝေကလည်း အချိန်မှန်စားနေကျမုို် ့စား
ချင်နေပြီ။နီလာက မြှောက်ပေးပြီးမှ ရှောင်
မပေး..။ကိုကျေ ာ့်လီးကြီးကိုပဲ အံကြိတ်ပြီး
ဆုပ်ပစ်လိုက်သည်။ အီး………
ကိုကျေ ာ်..မဝေကိုကျေ ာ်ခွပြီးကုတင်
ပေါ်ကဆင်းသွားသည်။ဘာပါလိမ့်..ဟု
တွေးနေဆဲ မဝေကိုကန့်လန့်ဖြတ်ဆွဲလှည့်
ပြီး ထမီလှန်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချေ ာင်း
ကိုပုခုံးပေါ်ဆွဲတင်လိုက်တော့မှ အလိုးခံ
ရတော့မှာပါလား…ဟုသိလိုက်ပြီးစောက်
ပတ်ထဲ ပူနွေးလာသည်။အဲ…စောက်ရည်
တွေ ယိုစီးထွက်လာတာပါလား ဟယ်…
ကိုကျေ ာ်ကတုန့်ဆိုင်းမနေပါ။ထူပိန်း
နေသော စောက်ဖုတ်နခမ်းသားထူထူကြားထဲ ဒစ်ကြီးထိုးထည့်ပြီး လီးတန်ကို
လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လေးငါးဆယ်ချက်ဝိုက်
ပွတ်ပေးသည်။စောက်ရည်မျ ားအိလာ၍
တစ်ဇိဇိအသံထွက်လာမှ တအိအိ လိုး
သည်။နီလာက အိပ်ရင်းမြင်ရတာအားမရ
သဖြင့် ထထိုင်ကြည့်သည်။ယောက္ခမ မျက်နှာ ရှုံ ့မဲ့နေတာကိုကြည့်လိုက် အဖေ့
လီးကိုကြည့်လိုက်…ပါးစပ်လေးဟောင်း
လောင်းဖြစ်နေသည်။ယောက္ခမ နေရာမှာ
ငါသာဖြစ်လိုက်ပါတော့….
လီးအဆုံးဝင်သွားတော့ ကိုကျေ ာ်
အကြမ်းဆောင့်သည်။မဝေ ကအကြမ်းဆုံး ကိုအကြိုက်ဆုံးဆိုတာ ကိုကျေ ာ်လိုး
ပေါင်းမျ ား၍သိနေသည်။နီလာ ကမသိ။
နီလာကြည့်လိုက်တော့ ယောက္ခမ
မျက်နှာ..နှာခေါင်း..နှုတ်ခမ်းတွေမှာချွေး
တွေသီးနေသည်။ခေါင်းအုံးဘေးက
တဘက်လေးနှင့်ချွေးသီးလေးတွေသုပ်
ပေးတော့ ယောက္ခမက မျက်လုံးလှန်ကြည့်ပြီး ယဲ့ယဲ့ပြုံးပြသည်။နီလာပြန်ပြုံးပြပြီး
ယောက္ခမ နို့ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ပေးမိ
သည်။
ယောက္ခမ ကသူ့လက်လေးတွေပေါ်
အုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်နေတော့..နီလာအားရ
ပါးရ ဆွဲဆုပ်ပွတ်ချေပစ်သည်။နို့သီးတွေ
ကို ညှစ်ညှစ်ပြီး ဆွဲဆန့်ပစ်သည်။အကြာ
ကြီးချေထားပြီးမှ ဆတ်ကနဲလွှတ်ပေးလိုက်တော့..ယောက္ခမဖင်ကြီးကော့ကော့
ထိုးပြီးအော်သည်။နီလာ့ စောက်ပတ်ထဲ
မှာလည်းစောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲအိစိုနေပြီ။
ကိုကျေ ာ်ကလည်း မဝေ၏ပေါင်ကြီး
မျ ားကိုပုခုံးပေါ်ကချပြီး နို့တွေပေါ်ဖိကပ်
တင်ကာ ဖောင်းထနေသည့်စောက်ဖုတ်
ကြီးကို တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုးသည်။
ခြေစုံရပ်နေရာက ခြေတစ်ချေ ာင်းကုတင်
ပေါ်တင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ သူ့
လီးကအဝင်နက်လှသည်။
မဝေခမျှ ာလည်း..လင်ဖြစ်သူကအလိုးသန်..ချွေးမဖြစ်သူက နို်တွေဆွဲ..တပြွတ်ပြွတ် စို့ပေးနေတော့…ရမက်စိတ်တွေ
တစ်ရှိန်းရှိန်းတက်ပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ စောက်ရည်တွေပန်းထုတ်ပြီး မော
ဟိုက်လာသည်။ခဏခဏပြီးနေရသည်။
လီးရည်တွေကလည်း ခုချိန်ထိပန်းမထုတ်
သေး..။စောင့်စား ကြိုလင့်ရတာ မောလှ
ပါပြီ။ဆောင့်လိုးချက်တွေကလဲ အသည်း
ခိုက်မတတ် စူးနစ်လှပါသည်ရှင်…
နီလာ့ခမျှ ာ ငတ်နေတာကြာလှပြီ ။
ခုလိုဇာတ်ကြမ်းကြီးမြင်နေရတော့ ခံချင်
လှသည်။ယောက္ခမရှေ့ အဖေနဲ့အလိုးခံ
လို့လဲမဖြစ်။မျ က်နှာရှုံ ့မဲ့ပြီး အဖေ့မြင်ရ
အောင်စောက်ပတ်ကြီးလှန်ပြနေမိသည်။
အဖေကလည်း နီလာ့စောက်ပတ်ကြီး
ကိုမျက်ပြူ းကြီးဖြင့်စူးစိုက်ကြည့်ပြီးဆောင့်
ချက်တွေပြင်းပြင်းသွက်သွက်ဖြင့် လီးရည်
တွေယောက္ခမစောက်ပတ်ထဲပန်းထည့်ပြီး
တဆတ်ဆတ်ခုန်နေပါတော့သည်။အော်..
ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါ
တော့လားအဖေရယ်….ကျွန်မက အဖေ့
သမီးပါ အဖေ….
၂၀
ဒီနေ့..သမီးကြီးသူသူ..လင်နှင့်ကွဲပြီး
အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။အိမ်ထောင်ကျ
သွားတာ၃နှစ်နီးပါးရှိပြီ။၁၉နှစ်လောက်က
အိမ်ထောင်ကျတာဆိုတော့ ခုဆို၂၂နှစ်နီး
ပါးရှိရော့မည်။မအေတူသမီးဆိုတော့ အိုး
ကောင်းကြီးပေါ့လေ..။လင်ကလည်းဖြိုနိုင်
မည့်ပုံမပေါ်ပါ။ခုချိန်ထိအရာအယွင်း။ညား
ကတည်းကဒီအရည်တွေမြင်လို့တားခဲ့ပါ
သေးသည်။သူ့လင်က သေးညှက်ညှက်၊
ေသွးသားသွေးရည်ကပါးသေး။နဖူးရည်
ဒူးရည်ကြည့်တော့ သက်လုံကလည်း.ကောင်းမည့်ပုံမပေါ်။အလုပ်အကိုင်လေး
တော့သင့်ပါသည်။မြို့နယ်အခွန်ဦးစီးမှူ း
ဆိုတော့ဝင်ငွေလေးတော့သင့်ပါရဲ့။ဒါပေ
မယ့် ဒေါ်ဝေတို့ဘဝမှာ ငွေကအလွန်ပေါ
သည့်အရာပါ။ရှားတာက လူ..။ဒါကိုသိလို့
သမီးကိုတားခဲ့ပေမယ့် သမီးကနားမလည်
တော့လက်မခံခဲ့ပဲ ဇွတ်ယူသွားခဲ့သည်။
ညားပြီးမှပဲ…ပန်းနာရောဂါသည်ဆိုတာက
အဆစ်အပိုဆောင်းသိလိုက်ရတော့ ကြာ
ကြာမြဲမည့်အိမ်ထောင်ရေးမဟုတ်ပါဘူး
ဟု ခန့်မှန်းခဲ့သည်။ခုတော့ အိမ်ပေါ်ပြန်
ရောက်လာပြီ..။
သူပြန်ရောက်တာကအရေးမကြီးပါ။
သူ့အိုးကြီး..ကိုကျေ ာ်မြင်ရင်ဖြင့်..မတွေးရဲ
မတွေးချင်တော့…။သူသူ ကအပျိုကတည်း
က အလွန်ရဲတင်းပွင့်လင်းသည်။မအေထက်သာတယ် ပြောရမလားမသိ။ကိုယ်က
ဗိုက်ကြီးပြီး ကိုကျေ ာ်အတွက်မစို့မပို့ကျွေး
နေရတဲ့အချိန်..သူသူ့အိုးကြီးမြင်ရုံမျှနဲ့ ဟို
လူ လီးတောင်မှာသေချ ာနေသည်။ကိုယ့်
လူအကြောင်းလဲကိုယ်အသိ။သူသူ့အိုးကြီကို…နီလာတို့သီတာတို့တောင်လိုက်မမီ
နိုင်..အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ ပိုကား ပိုဖု ပိုပွင့်
လာသလိုထင်မိသည်။အင်…ဖြစ်လိုရာသာ ဖြစ်ပေရော့…။ကိုကျေ ာ်ကဒီလောက်
လီးမသရမ်းလောက်ပါဘူး။သူသူ ကလဲ
စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ ဗရမ်းဗတာ ခံမယ့်မိန်းကလေးမဟုတ်ပါဘူးလေ..။ဖူး……သက်ပြင်း
မောကို ချမိသည်..။
” ခ်ခ်….ဖေဖေတို့ကစွမ်းတုန်းနော်..
မေမေ့ကို ဘယ်လိုမျ ားဖြိုလိုက်တယ်မသိဘူး…ဒိအရွယ်ထိ ဗိုက်ထွက်ရတယ်လို့..”
နေ့လည်ထမင်းဝိုင်းမှာ သူ့အဖေကို
စ,နေသည်။ဘုရားဒကာ ကလည်းမခေပါ
” လူမစွမ်း..နတ်မ, တဲ့သမီးရေ့..နင့်
အမေ ဗိုက်ထွက်တာလောက်တော့ အဖေ့
အတွက် မိုင်နာ ပဲ…ဟီး.ဟီး..”
” အဖေကလဲ…သမီးတောင်လန့်လာ
ပြီ…အမေလောက်မိုင်နာဆိုတော့..သမီး
လောက်ဆို..ခ်ခ်…စမီးကြောက်တယ်နော့
ဖေ..ခ်ခ်…”
” နာပါဝူး..မီးရဲ့….ပွက်ဆိတ်ကိုက်ထာလောက်လေးပါ..မက်ချိမှိတ်ထား..
မက်ချိမှိတ်ထား..ဟားဟားဟား…”
” ခ်ခ်…ဖေဖေ့တော့တကယ်ကြောက်
လာပြီ…စံပဲ…စံပဲ…သမီးတောင် လင်တစ်
ယောက်အမြန်ကောက်ယူရမယ့်သဘော
ရှိတယ်…မေမေ့…လင်ချ ာပေး ခ်ခ်..”
” ဟားဟား..ကဲစားကြ..ဖေ ဓမ္မာရုံ
ခဏသွားဦးမယ်…ဝေရေ..ညနေ နီလာ
တို့ဆိုင် မုန်ဟင်းခါးသွားစားကြမယ်ကွာ
ထမင်းလွတ်…သမီးလဲလိုက်ခဲ့..စားဖူး
တယ်ရှိအောင်…”
သူထ,သွားမှပဲ..ထမင်းဖြောင့်ဖြောင့်
စားရမလားအောင့်မေ့ပါတယ်..
” မေ…ဗဟုသုတပေါ့နော်..သမီးက
လင်သာရတာ..မသိလို့..မေတို့ကလေးရ
အောင် တစ်နေ့ ဘယ်နှစ်ချီလောက်ဆွဲ
ကြလဲဟင်…ဖေကောဆွဲနိုင်တာပဲလား”
စိတ်ထဲမှာ မောင်ကျေ ာ့်ကိုပဲမြင်နေမိ
တယ်။ဘယ်လိုဖြေရမလဲ..မောင်ရယ်…။
” ဟင်…လို့မေ…သမီးအဖြေရှာတာ
မရှင်းလို့…”
” သမီးက ဘာတွေရှုပ်နေလို့မရှင်းရ
တာလဲ…မေ့ကိုအရင်ပြော..”
” သမီး ဘဲကြီးပါ..သူကသမီးကိုသိပ်
မပေးနိုင်ဘူးအမေ…ညားစ,ကတစ်ညသုံး
လေးခါလောက်ပေးတယ်..တစ်လလေါက်
ပဲ…အမောလဲမခံနိုင်ဘူးလေ…ပန်းနာလဲ
ရှိတော့ ဆယ်မိနစ်..ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်
ဆွဲရင် ချွေးဒီးဒီးပဲ..နောက်တော့ချက်ချင်းပဲ
မေရဲ့..ကျသွားတာ…လေးငါးရက်နေမှ
တစ်ချီလောက်ပဲပေးနိုင်တော့တယ်..သမီး
သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး…ခုဆိုလုံးဝမပေး
နိုင်တော့ဘူး…ဒါကြောင့်ကလေးမရတာ
မျ ားလားလို့ပါ…”
” ပါမှာပေါ့သမီးရယ်…ကျန်းမာရေးမ
ကောင်းရင် သားသမီးရဖို့အားတစ်ချက်
နည်းတာပဲပေါ့…ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ချက်ထဲ
တော့မဟုတ်ဖူးပေါ့…”
” သမီးပြောတာ..ဒါမဟုတ်ဘူးလေ..
ဒါ…တစ်ရက်ဘယ်နှစ်ခါ..ဘယ်လို လုပ်လဲ
သားအမိချင်း တစ်တစ်ခွခွပြောပြ..မပြော
ပြရင်..သမီးရှင်းအောင်ပြန်မေးမှာ…”
လက်ကွင်းထိုး..ဆောင့်ပြပြီးမှ ” ဒါ
တစ်ရက်ဘယ်နှစ်ခါ..ဘယ်လိုလုပ်လဲ ”
တဲ့..တစ်တစ်ခွခွ..တဲ့..။ခက်လှပြီ မောင်
ကျေ ာ်ရယ်….။
” သမီး….အမေတို် ့က အခြေအနေ
ပေးရင် ပေးသလို လိုးတာပဲ..အနည်းဆုံး
တစ်ရက်ပုံမှန် နှစ်ခါလိုးတယ်၊အမျ ားအား
ဖြင့်တော့..သုံးခါလိုးတာမျ ားတယ်…ကဲ
ကျေနပ်ပြီလား..”
” အွန်….ဘယ်လိုပုံစံတွေလိုးတာလဲ
ပြောပြမှပေါ့..မေကလဲ..ခ်ခ်..”
” စုံလို့..စုံလို့….လှေကြီးကနေ့တိုင်း
ထိုး…ဒေါ့ဂီ..တစ်ပေါင်ကျေ ာ်..တစ်တီတူး
မြင်းစီး..ကုတင်စောင်း…ဖူးကားထဲပါတာ
အကုန်ကြည့်ပြီးလုပ်တာပဲ…တစ်နေ့တစ်
မျိုး စုံလို့…သိချင်ရင်ဖူးကားသာကြည့်ပေ
တော့ ခ်ခ်..”
” ခ်ခ်..သမီး မခံဖူးဘူးမေရဲ့..ခ်ခ်သမီးဘဲကအဲလောက်မစွမ်းဘူး..မှောက်လျက်ဒိုက်ထိုးရုံနဲ့ ဟောဟဲပဲ….နမ်းလဲမ
နမ်းတတ်ပါဘူးမေရာ..သမီးတော့လင်ယူမှားတာပဲ.ခ်ခ်…ဒီအိုးကြီး အလကားဖြစ်
တာပါပဲ..ခ်ခ်..”
” ခ်ခ်..စားမယ့်သူတွေကို..ခိုးမကျွေး
လိုက်ပဲကိုး..သမီးရဲ့..”
” လကားပါမေရာ…နာမည်ပျ က်တာ
ပဲအဖတ်တင်မှာ..ဒီမှာဆိုရင်တော့ ကျွေး
လိုက်ချင်သား…ဟိုမှာကမြို့သေးပြီး ဝန်
ထမ်းမျ ားတယ်…ချက်ချ င်းသတင်းပေါက်
တာ…ကျွေးရဲဘူး..ခ်ခ်…စဉ်းတော့စဉ်းစား
မိသား…ခ်ခ်..”
ကိုကျေ ာ်
၂၁
ညနေမုန့်ဟင်ခါးသွားစားတော့မိသား
စုအကုန် ထမင်းလွတ်အားပေးကြသည်။
ကလေးထိန်းအလှည့်ကျသူက ကိုကျေ ာ်
ပေါ့၊ကလေးကိုလက်ေပြာင်းယူရင်း နီလာ့
နို့ကြီးတွေကို အားမလိုအားမရ ဆုပ်နယ်
မိသည်မှာ အကြာကြီး။သားအဖမြေးအဖိုး
မို့ အမြင်တင့်တယ်ပါသည်။နီလာကလည်း
လှေကြီးထိုးလေး တစ်ချီလောက်နဲ့အားမရ
သေးတာမို့ ကလေးအကြောင်းပြ ကပ်ပြီး
နို့ကြီးကော့ဖိပေးထားသည်။သူ့အဖေကို
ဝ,အောင်ကျွေးချင်တာလဲပါသည်လေ ။
” ဒါ..သမီးကြီးလေ…အထက်ဖက်မှာ
အိမ်ထောင်ကျနေတာ..မြင်ဖူးမယ်ထင်ပါရဲ့..”
သီတာနဲ့တော့အလွမ်းသင့်ပါသည်။
မောင်ကျေ ာ်ကလည်းသိပ်ပုံမပျက်ပါ။
သူသူ ကတော့လေ့လာဆဲ…မောင်ကျေ ာ်
ကအရွယ်တင်ပြီး သွက်လက်နေသည်လေ။သမီးတွေကလည်း အကိတ်တွေဆို
တော့ ဆန်းနေပေမည်။
” ဆွေမျိုးပေါ့…မမသူ..အိမ်လာလည်
နော်..အန်တီဝေနဲ့လိုက်လာ..သီတာက
မလည်နိုင်လို့နော်…”
” လာမယ်လေ…လာရမှာပေါ့..ညီအစ်မတွေပဲ..တစ်နေကုန်နေမယ်…”
စည်သူကတော့ သီတာ့နို့ကြီးတွေကို
ချေ ာင်းနေတာတွေ့ရသည်။နီလာကဆွဲဆွဲ
ဆိတ်နေတာရိပ်ကနဲမြင်ရသည်။စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့…..ခယ်မပေါင်တော့ပိုင်မှာမသေချ ာဘူး…နင့်အစ်မစောက်ဖုတ်တော့
မျက်ခုံးခပ်လှုပ်လှုပ်..ဟုပြောလိုက်ချင်သည် ။
•••••
မုန့်ဟင်းခါးမစားရတာကြာ၍ ဗိုက်ထဲ
တင်းအောင်စားပစ်သည်။ကောင်းလဲကောင်းပါသည်လေ။နီလာ့ညီမလေးကဖော်
ရွေပြီး အဖေကရင်ခုန်စရာကောင်းသည်။
လက်မောင်း၊လက်ဖျံ၊ပေါင်တန်တွေကသန်
မာတောင့်တင်းပြီး မျက်နှာထားက တည်
တန့်သည်။အသက်ကလည်း ၃၇..၃၈ ဆို
တော့ အစ်ကိုကြီးလို့မျ ားခေါ်လိုက်ရ ရင်
ကောင်းမလား ဟုတွေးပြီးတခိခိကြိတ်ရယ်မိသေးသည်။၁၅နှစ်လောက်ကွာမှာ
ပေါ့နော်..။
ဟိုနေရာက..တော်တော်ဖုနေသည်
ကိုရိုးတိုးရိပ်တိတ် မြင်ရသည်။အတွင်းခံ
မဝတ်လောက်ဘူးထင်ပါရဲ့..ပုဆိုးပြင်ဝတ်
တော့ ထင်းထင်းကြီးမြင်ရသည်။အားပါး..
အရှည်ကြီးပါလား.။ဖောင်းဖုနေတာကလဲ
ကြီးမှန်းသိသာလှသည်။မုဆိုးဖို..ပိုင်သူမရှိ
ဆိုတော့…ဟင်း…နေ့လည်ကအမေပြော
သလို..ပုံစံမျိုးစုံနဲ့သာ အလိုးခံပစ်လိုက်ချင်သည်။ကိုယ်ကလဲ နှယ်နှယ်ရရ မဟုတ်..
ကိုယ့်ဖင်ကြီးကိုယ်ပြန်ကြည့်ပြီး စိမ်ေခါ်
ချင်စိတ်ဖြစ်လာသည်။အမေပြောသလို ခိုးကျွေးသင့်ရင်ကျွေးလိုက်ဦးမည်။မနက်
ဖြန်တော့…အမေနဲ့ လိုက်သွားလည်ဦး
မှပါပဲလေ..။
•••••
မနေ့ညက အဖေကြမ်းချက်မျ ားအော
ချယူရသည်။မနက်လင်းတော့ မထနိုင်..။
ဆိုင်ကပြန်ရောက်..ပစ္စည်းတွေနေရာချပြီး
အိပ်ယာပေါ်ဆွဲခေါ်သွားတော့ ပုံမှန်လို့ပဲ
ထင်ခဲ့သည်။နို့တွေဆွဲကတည်းကအားပါ
နေမှန်းသိသာနေလို့ သီတာ့မှာချက်ချင်း
စောက်ရည်စို့ရသည်။နမ်းချက်တွေကလဲ
ရမက်ပြင်းလွန်းလှသည်..စူးရှမွတ်သိပ်
လွန်းလှသည်မို့..ဒီညအကြမ်းအရမ်းတွေ
အလိုးခံရတော့မည်ကို ကြိုသိခဲ့သည်လေ။
အဖေဘာဂျ ာမမှုတ်ပေးပါ။သီတာ့
စောက်ပတ်ကလဲ အဖေနှူ းစရာမလိုတော့
လောက်အောင် နူးအိနေပါပြီ။စိုရွှဲ နေပါပြီ။
အဖေ့ လီးကြီးနဲ့တစ်ခါတည်းသာ လိုးပစ်
လိုက်ပါတော့..ရှင်…။
သီတာဆုတောင်းပြည့်ပါသည်။ သီတာ့ကို ကုတင်စောင်းမှာနေရာချကတည်း
က..အဖေ့ဆန္ဒကိုသိနေလို့ ပေါင်ကြီးနှစ်
ချေ ာင်းကိုပင့်မ,ပြီး တစ်ခေါက်ကွေးကို
လက်နှစ်ဖက်ြဖင့် ဆုပ်ဆွဲကော့ထားပေး
လိုက်သည်။ဖောင်းမို့ပွင့်အာနေသော
သီတာ့စောက်ပတ်ကြီးထဲ အဖေ့လီးမာမာ
တောင်တောင်ကြီးက တစ်လှုပ်လှုပ် ထိုး
ဝင်လာတော့ နေ့တိုင်းခံနေရပါလျက်အ
သက်အောင့်ပြီး အဆုံးထိကြိုနေမိသည်။
လီးတန်ကြီးအဆုံးထိဝင်..ဆီးခုံနှစ်ခုပူးကပ်မိမှ သက်ပြင်းကြီး..ဟူး..ကနဲချပြီးလီးကြီးကို ထွက်မပြေးနိုင်အောင်ညှစ်ဆွဲစုပ်ယူပေးသည်။ဒါလဲ…ထွက်ပြေးတာပါပဲ..။
ဒီလောက်စုပ်ဆွဲထားတဲ့ကြားက နောက်
ကိုလှစ်ကနဲဆုတ်ပြီး..ဖုန်းကနဲပြန်တိုးဝင်
လာသည်။မြန်ချက်။အဖေ့လီးဒစ်ဖူးကား
ကြီးက သီတာ့သားအိမ်ပေါက်ဝကို မီးရ
ထားခေါင်းတွဲကြီးလို ဒိန်းကနဲ ဒိန်းကနဲ
ဆောင့်ဆောင့်ထိုးသည်။သားအိမ်ပေါက်
ပွင့်ပြီး အထဲထိအောင်ဝင်ပါသည်ရှင်..။
ဆောင့်…ကိုယ်..ဆောင့်ပေး..သီတာ
ကောင်းတယ်…ကောင်းတယ်ကိုယ်..
ဆောင့်..ဖုန်း..ပလွတ်..ဖုန်း..ပြွတ်..အင့်
ကြမ်းပါကိုယ်…သီတာကောင်းလို့..အား
လိုးပါကိုယ်…လိုး..အသေလိုး…အင့် အင့်
သွက်သွက်ဆောင့်..အင်း..ဆောင့်..အား
တအားဆောင့်ကိုယ်…ဆောင့်ဦး..အု..အု
ပြွတ် ပြွတ်..ဖုန်း..ဖုန်း..ဖောင်း..
အဖေ အားရပါးရဆောင့်ပေးသည်။
သီတာ့အကြိုက် ပြောလိုက်တိုင်း အဖေက
ပြည့်စုံအောင်ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဆောင့်ပေးသည်။သီတာ လိုချင်သလို လိုးပေးတော့ ခဏခဏပြီးရသည်။စောက်ရည်တွေ
ဖင်ခေါင်းထဲထိစီးကျသည်။
နောက်တော့ သီတာ့ခြေထောက်တွေ
ကိုကိုင်ပြီးရှေ့ကိုတွန်းတင်သည်။ဘယ်လို
လုပ်မှာပါလိမ့်လို့တွေးဆဲ ခြေကျင်းဝတ်
နှစ်ဖက်ကို သီတာ့ခေါင်းတစ်ဖက်တစ်ချက်
ထိတွန်းတင်ဖိထားပြီး ဖင်ထောင်ပင့်တင်
နေသည့်စောက်ပတ်ကြီးကို အချက်ပေါင်း
တစ်ရာ နှစ်ရာ တစ်ဖန်းဖန်းဆောင့်လိုးပြီး
လီးရည်မျ ားဆယ့်လေးငါးချက် ပန်းပန်း
ထည့်ပေးပါသည်။အထူး ကျေးဇူးတင်မိပါသည် ချစ်ဖေဖေ ရှင်….။
ဒါတွေ မက,သေးပါ..။အဖေ့ အလိုး
ကြမ်းချက်တွေမျ ား..ခဏနားပြီးအခန်း
ဆက်ပါတော့သည်။မြင်းစီးခွင့်လေးတောင်
မနည်းတောင်းတောင်းပန်ပန်ပြောရသည်
အထိ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးသည်။
ကုတင်ပေါင်ကိုလက်ထောက် ကုန်း ခိုင်းပြီးနောက်ကဆောင့်လိုးသည်။ကုတင်
ပေါ်မှာ ဒူးထောက်ကုန်းခိုင်းပြီးလိုးသည်။
ပြူ းနေတဲ့စောက်ဖုတ်..ပွင့်အာကားထွက်
သွားအောင်လိုးသည်။တစ်ညလုံးလိုးပေး
သည်။တစ်ပေါင်ကျေ ာ်ကိုတော့တစ်သက်
မမေ့နိုင်အောင် နင့်နင့်သည်းသည်း ထိထိ
မိမိ စူးစူးရှရှ လိုးသည်။
ဒါကြောင့်လဲ…အဖေ့ကို အသဲနင့်အောင် ချစ်ပါသည်။
ကိုကျေ ာ်
၂၂
သူသူနှင့်အတူ ကိုကျေ ာ့်ကိုအိမ်ထွက်
ခဲ့တော့ ဦးဉာဏ်မြင့်ကလမ်းလျှေ ာက်
ရင်းလိုက်ပို့သည်။နံနက်စောစောမို့လမ်း
လျှေ ာက်လို့ကောင်းပါသည်၊ကိုယ်ဝန်လဲ
တဖြည်းဖြည်းရင့်လာပြီလေ..။ကိုကျေ ာ့်
အိမ်ရောက်တော့ နှုတ်ခွန်းဆက်စကား
လေးငါးခွန်းပြောပြီးဦးဉာဏ်ပြန်လှည့်သွါး
သည်။
” ကျေးဇူးပါပဲညီလေးရာ…ခမည်း
ခမက်ဆိုတော့လဲ ဆွေမျိုးပါပဲ..အစစအား
ကိုးပါတယ်..ဒေါ်ဝေတို့သူသူ တို့ကိုလဲ
အပ်ပါတယ်..စောင့်ရှောက် သွန်သင် ဆုံးမ နိုင်ပါတယ် ညီလေး…”
” ဟုတ်ကဲ့ပါ အစ်ကိုကြီး..ကျွန်တော့်
ကိုလဲ ဆုံးမပါ အစ်ကိုကြီးခင်ဗျ..”
ကဲ…ဘယ့်နှယ်လုပ်ရပါ့..။သူခိုးကိုမှ
ဘဏ္ဍာစိုးခန့်သွားပြီ…။သူသိတယ်. ဆက်
လုပ်….ဆိုတဲ့သဘောမျ ားလား..။
” သီတာဈေးသွားပြီလား..”
” မသွားသေးဘူးမမဝေ…သွားတော့
မယ်ထင်ပါရဲ့..ဒီနေ့နောက်ကျတယ် ”
ပြောနေတုန်းပဲ သီတာထွက်လာတယ်
” မမသူ..ဈေးလိုက်မလား..”
” မလိုက်သေးဘူးသီတာ…ဒီအိမ်ထိ
ပဲဆိုပြီးထွက်လာတာ..အဝတ်လဲ …”
” သွားပြီမမ…မြန်မြန်ပြန်ခဲ့မယ် ”
ကိုကျေ ာ်ကပုဆိုးအနွမ်းနဲ့..စွပ်ကျယ်
လက်ပြတ်လေးနဲ့။သန်မာတဲ့ပေါင်တန်..
ခြေသလုံးကြွက်သားတွေ..လက်မောင်း
လက်ဖျံတွေ..ရင်အုပ်တွေကို အရှိအတိုင်း
မြင်နေရတော့..မဝေရော သူသူပါ ရင်ခုံ
ချင်နေမိကြသည်။
မဝေက အိမ်နေထမီခပ်နွမ်းနွမ်းနဲ့ဗိုက်ဖုံးအကျႌ ၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်နို့ကြီးတွေက
ပြူ းကားပြီးကိုကျေ ာ့်ကိုနှုတ်ဆက်နေကြ
သလို။သူသူကတော့..ပြောင်ထမီအပါး
လေးနဲ့လည်ဟိုက်ဘလောက်စ်နွမ်းလေး
ဝတ်ထားသည်။ဘရာမနိုင် နို့ကြီးတွေက
ကိုကျေ ာ့်ကိုမြင်ဖူးချင်၍ ခုန်ပေါက်ရုန်းကန်
နေသလိုတစ်လှုပ်လှုပ်။ဖင်ကားကားကြီး
ကလည်း မနေ့တုန်းကကိုကျေ ာ်သူတို့ကို
မကြည့်ခဲ့လို့ စိတ်ဆိုးဆန္ဒပြသလို တုန်ခါ
ယိမ်းကနေသည်။ဒီကြားထဲ သူသူက ခြေ
ဆောင့်ဆောင့်နေသဖြင့် ဖင်ကြီးတွေလှိုင်း
ထ,တုန်ခါပြနေသည်မှာ လီးတောင်ချင်စ
ရာ..။
သူသူက တမင်ဝတ်ခဲ့ခြင်းပါ။အိမ်ထေါင်ကျခဲ့ပြီးသူမို့အဝတ်အစား၊အပြောအဆိုရဲတင်းလှသည်။သူအမြဲဂုဏ်ယူလေ့
ရှိသည့် သူ့ဖင်ကြီးအစွမ်းကို သူယုံသည်။
ယောကျ ာင်္းတွေကလည်း သူ့ဖင်ကြီးကိုမြင်
ရုံမျှနှင့်လီးတောင်သူတွေကအမျ ားကြီး။
ကိုကျေ ာ် သူတို့ကိုဦးဆောင်ပြီးအိမ်
ထဲခေါ်လာခဲ့သည်။ဖြစ်ချင်တော့ မဝေ က
ဖိနပ်ပြတ်ပါလေရော..။အိမ်နဲ့နည်းနည်း
လျှေ ာက်ရဦးမည်။
” သီတာ့ ဖိနပ်အဟောင်းလေးစီး
ထားနော်..မဝေ၊ဒီနားခဏထိုင်စောင့်ပေး
ကျွန်တော်သွားယူပေးမယ်..”
” မဟုတ်ထာကိုကျေ ာ်ကလဲ..မိန်းမ
ဖိနပ်ကိုင်လာရမယ်လို့…သူသူလိုက်ယူ
လိမ့်မယ်…ပြရုံပြပေးလိုက်နော်..ကဲ လိုက်
သွားသူသူ..”
သူသူနှင့်အတူအိမ်ဖက်လျှေ ာက်သွား
ပြီးသီတာ့အခန်းထဲဝင်တော့ သူသူလိုက်
ဝင်သည်။ဖိနပ်စင်နားအသွား..ကြွက်တွေ
ထ,ပြေးတော့သူသူကြောက်အားလန့်အား
ဖြစ်ပြီး ကိုကျေ ာ်ကိုအတင်းဖက်သည်။နို့အုံကြီးက ကိုကျေ ာ့်ရင်ဘတ်မှာပြားကပ်
လုနီးပါးဖက်သည်။ကြွက်က မျ ားသည်မို့
ခေါင်းမဖော်ရဲ။ကိုကျေ ာ်ကလည်းယောင်
ယမ်းပြီး သူသူခါးကိုကျေ ာ်ကာ ဖင်ကြီးနှစ်
လုံးကိုဖက်ကိုင်ဆုပ်ထားသည်။ရင်ဘတ်
နှင့်နို့ကြီးတွေကပ်ဖိနေသလို..လီးတန်ကြီးကသူသူ့ဆီးခုံကိုအလျ ားလိုက်ကပ်ဖိနေပြီ
မို့ လီးကတဖြေးဖြေးတောင်လာသည်။ အ
မှတ်မထင် လက်ကဖင်လုံးကြီးတွေကိုဆွဲဆွဲကပ်တော့ သူသူကခြေထောက်တွေကို
ကားပြီးကပ်လိုက်သွားသည်။ရုန်းထွက်ရန်လည်းဆန္ဒမရှိသလို ကြိုးလည်းမကြိုးစားမိ။သူ့ ဖုဖုကြီးကွာသွားမှာပဲစိုးရိမ်ပြီးသူ့ပုခုံး
ကိုသိုင်းဖက်ထားသည်။
ကိုကျေ ာ်က တစ်ချက်စမ်းညှောင့်ထိုး
ကြည့်တော့..သူသူကတစ်ချက်ပြန်ကော့
သည်။နောက်တစ်ချက်ထပ်ညှောင့်တော့
နှစ်ချက်လောက်ပြန်ကော့လာသည်။ပါးစပ်
ကတော့..အိ..ကြောက်တယ်..ကြောက်တယ်..အိ..အိ..ဟု တိုးတိုးအော်ေနပြီး ဖင်
ကြီးက ကိုကျေ ာ့်ညှောင့်ချက်များကိုစည်းဝါးကိုက် ပြန်ကော့ပေးနေသည်။သူ့ခြေ
ထောက်ကိုကားထာသဖြင့်ကိုကျေ ာ်ကဒူး
ကိုအသာညွှတ်ပြီးလီးကိုသူ့စောက်ပတ်
တည့်တည့်လက်ဖြင့်ကိုင်ထိုးထဲ့ပြီးညှောင့်
တော့ ပင်တီမဝတ်ထားသည့်စောက်ပတ်
ကိုထမီပါးပေါ်မှထိုးမိပြီး..အိ..ဆိုတအား
တင်းကြပ်စွာဖက်သည်။ကိုကျေ ာ်မထိန်း
နိုင်တော့ပဲ ပုဆိုးနှင့်ထမီကိုပင့်လှန်ပြီးသူ့
စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲဒစ်ဖြင့်ထိုး
ပွတ်နေဆဲ သူသူကခြေထောက်တစ်ဖက်
မြှောက်ပြီးအနေအထိုင်ပြင်ပေးလိုက်၍
စောက်ခေါင်းထဲဒစ်ဖူးကြီးဝင်သွားသည်။
သူသူခြေထောက်ကို လက်ဖြင်မ,မြှောက်
ပေးပြီး လီးအဆုံးထိတအိအိသွင်းပစ်တော့ သူသူကကော့ကော့ညှောင့်နေသည်။
အချိန်က မရ…နောက်မှရှင်းတာပေါ့ ဆို
သည့်စိတ်ဖြင့် သူသူစောက်ပတ်ထဲအချက်
နှစ်ဆယ်..သုံးဆယ်ခန့်သွက်သွက်ဆောင့်
ပြီး သုတ်ရည်တွေပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်
လီးဆွဲထုတ်လိုက်တော့..သူသူကရှိသည့်
ဖိနပ်တစ်ရံကောက်ယူပြီး
” နောက်ခန်းထဲသွား…ပြီးရင်ထပ်တွေ့မယ်..ရှောင်မယ်မကြံနဲ့..” ဟုပြောပြော
ဆိုဆို သူ ့အမေထံပြေးပါတော့သည်။
ကိုကျေ ာ်မီးဖိုခန်းထဲက ရင်တစ်ထိတ်
ထိတ်စောင့်သည်။ခဏလေးနေတော့သူတို့သားအမိအိမ်ထဲဝင်လာပြီးသီတာ့အခန်းထဲဝင်ပြီးစကားတတွတ်တွတ်ပြောနေ
ကြသံတီးတိုးကြားရသည်။နောက် ရယ်
ရယ်မောမောပြန်ထွက်လာကြပြီးမီးဖိုခန်း
ထဲလိုက်လာကြသည်။
” သီတာက အီဗာတွေသေချ ာမသိမ်း
တော့လကြွက်သိုက်နဲ့တွေ့တာပေါ့ ခ်ခ်..
ကိုကျေ ာ်….သမီးပစ္စည်းတွေသေချ ာသိမ်းခိုင်းဦး ခ်ခ် ခ်ခ်..”
” မေမေရယ်…သီတာရှက်နေပါ့မယ်
မပြောပါနဲ့…”
” ခ်ခ်…နဲနဲတော့ပြောရမယ်…ငါက
နီလာ့ယောက္ခမ…သီတာ့ အမေပဲလေ..
နဲနဲတော့ပြောရမယ်..ခ်ခ်..လာပေ့စေ.”
” ကျွန်တော် အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ
သွားဆေးဦးမယ်မမဝေ…ထိုင်ဦးနော်..”
” ရတယ် ကိုကျေ ာ်..သွား..တစိမ်း
မဟုတ်ဘူး..”
” သမီး လိုက်သြ
၂၃
ကိုကျေ ာ် အိုးခွက်ပန်းကန်တွေယူပြီး
ရေတွင်းကိုသွားတော့ သူသူနောက်က
လိုက်သည်။ကိုကျေ ာ်ခြေလှမ်းမမှန်ချင်ဖြစ်
နေသလို သူသူရင်ဖိုနေသည်။အခုလေး
တင်အလိုးခံလိုက်ရသည့်အဖြစ်က. အိပ်မက်လိုလို..ထမင်းလုံးတစ္ဆေခြောက်ခံရသလိုလို ။
” သူသူ…ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေလား
ဟင်…”
ကြည့်…မေးပုံကြီးက ဖြေရခက်စရာ။
နောက်ကနေမျက်စောင်းထိုးမိသည်။
” ဆိုးတယ်…”
” တောင်းပန်ပါတယ် သူရယ်..ကိုယ်
စိတ်မထိန်းနိုင်ခဲ့တာ ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့အနူး
အညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်..”
” ဆိုးတယ်…ဆိုးတယ်..သူမျ ားကို ”
ရေတွင်းရောက်တော့ မျက်နှာချင်း
ဆိုင်ထိုင်ပြီးအိုးခွက်ပန်းကန်တွေဆေးကြ
သည်။
” ဘာလို့ စိတ်ဆိုးလဲသိလား…”
” ပြောပြပါသူ…ကိုယ်ပြင်ဆင်ပါ့မယ်
နောင်မဖြစ်စေဖို့လဲ ကတိပေးပါတယ် ”
” ကြာကြာမလုပ်ပေးလို့စိတ်ဆိုးတာ
သိပီလား…ကြာကြာမလိုးပေးလို့ ”
” အာ….ဒါ..ဒါ..ဒါက..မမဝေအပြင်
မှာစောင့်နေပြီး မိသွားမှာစိုးလို့မပြီးချင်ပဲ
လွှတ်လိုက်ရတာပါသူရယ်..အဲ…ကိုယ်
နောက်တစ်ခါ အကြာကြီးလိုးပေးမှာပါ..
စိတ်မဆိုးနဲ့နော်…သူ..နော်..”
” ခ်ခ်…နောက်တစ်ခါတဲ့..ခ်ခ်.. ဘယ်
တော့လဲ…ခ်ခ်..”
” သူရယ်…ဒီမှာကြည့်…”
ကိုကျေ ာ်ထိုင်နေလျက်က အောက်စ,
လွှတ်ပြီးပုဆိုးလှန်ပြတော့..လီးကြီးကမိုး
ပေါ်ထောင်နေပြီး လှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်တောင်နေသည်ကို တပ်မက်စရာမြင်ရသည်။
” အိ….အကြီးကြီး…လှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်နဲ့…”
ဟုပြောရင်း သတိလက်လွတ်ကာလက်လှမ်းမည့်ဟန်ပြင်သည်။ပြီးမှအိမ်ဖက်လှမ်းကြည့်ပြီး လက်ရုတ်သည်။
” အဲဒါ..သူသူ့ကိုလှမ်းခေါ်နေတာ..
လာခဲ့..တဲ့။တစ်ယောက်ထဲလာရင်လိုးမှာ
တဲ့…လာခဲ့နော်..”
” အွန်း…လာဘူး..”
” လာပါကွာ…ဒီလီးကြီးကိုမကြိုက်လို့
လား….သူ့စောက်ပတ်ပြပေးလေ…”
” ခ်ခ်…သူသူစောက်ပတ်က သူထိုး
ထားလို့ငိုနေတာ..ခ်ခ်..ဒီမှာကြည့်..ခ် ”
ပြောပြောဆိုဆို သူသူကလည်းထမ
အောက်စ,လွှတ်ပြီးရေစည်ကိုကွယ်၍ အ
ပေါ်စ,ကိုခါးထိဆွဲတင်ပြသည်။
” အင့်….အကြာကြီးကြည့်..လိုးရင်လဲ အကြာကြီးလိုးပေးရမှာနော်..ဒါပဲ ”
ဖင်စိုင်ကြီးနှစ်လုံးကြားတွင်စောက်မွေးရိတ်ထားသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖုဖု
ကြီးကို ပြူ းကနဲမြင်ရသည်။နခမ်းသားတွေ
မှာကြက်သီးဖုလေးမျ ားထနေပြီး စောက်
ခေါင်းနေရာ၌ အဟ,လေးဖြစ်နေသည်။
ထူထဲမို့ဖောင်းသောစောက်ဖုတ်ကြီး၏
အလယ်အထက်စွန်းအနီး စောက်စေ့ထိပ်
ကလေး ရေးရေးပေါ်နေသဖြင့်တော်တော်
စောက်စေ့ကြီးမည်ဟုခန့်မှန်းရသည်။
စောက်ပတ်မှာစိုအိနေပြီး လီးရည်စောက်
ရည်မျ ားယိုစီး ထွက်ထားဟန်တူသည်။
သူသူကအားရဟန်မတူ…ဖင်ချထိုင်လိုက်
ပြီး လက်မ..လက်ညှိုးတို့ဖြင့်စောက်ဖုတ်ကိုဖြဲပြသည်..။
” အင့်…ကြည့်….လင်ရတယ်ဆိုပေ
မယ့်..ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင်အလိုးခံထားရ
တဲ့စောက်ပတ်မဟုတ်ဘူး…လီးစမောနဲ့
စတိသဘော အလိုးခံထားတဲ့စောက်ပတ်
နော်….ကြိုဆိုပါ၏အပေါက်ကိုလဲသေချ ာ
ကြည့်…လက်ခလယ်လောက်ပဲထည့်ဖူး
တာ..ခ်ခ်…ကြည့်..ဝပြီဆိုမှပိတ်မယ်..
အမြဲ အိုးပင်း…ခ်ခ်..”
ကိုကျေ ာ်…လီးဒုက္ခရောက်ပြီ..။မနေ
နိုင်တော့..။စောက်ပတ်ကြီးက အလွန်ဆွဲ
ဆောင်အားကြီးလှသည်။
သူသူ ကလည်းလီးကြီးထံမှမျက်စေ့
ခွာမရ..။စိတ်ကူးဖြင့်အလိုးခံရင်းစောက်
ရည်တွေ စောက်ပတ်ထဲကတစိမ့်စိမ့် ယို
စီးထွက်နေသည်။ဖြဲပြထာသည့်လက်
ချေ ာင်းလေးစောက်ခေါင်းထဲထိုးထည့်ပြီး
ပြန်ထုတ်ပြတော့ စောက်ရည်တွေရွှဲရွှဲ အိ
ပြီး ကြွက်မြီးတန်း လိုက်လာသည်။ဒီလီး…
ဒီလောက်သန်မာထွားကြိုင်းသည့်လီးမျိုး
ဖူးကားထဲကလွဲပြီး ဘဝတသက်မှာတစ်ခါ
မှမမြင်ဘူး။ရှိတာတော့ ရှိပါလိမ့်မည်။
အချိန်မဆွဲပဲ ချက်ချင်းအလိုးခံလိုက်ချင်သည်။
” ဇွတ် လိုးတာပဲ..ခါထဲ၊မွှန်တာ..
ဘေးမှာ သီတာ့ကုတင်ရှိရဲ့သားနဲ့မော်တော်ဆပ်သွားတယ်…ကောင်းရမယ့်ဟာ..
ပျက်ရော…လူစုတ်..ဟွန်း…”
သူသူ ကမကျေမချမ်းဖြစ်နေဆဲ..သူက
လဲ သူပါပဲလေ…ဟုယူကြုံးမရဖြစ်မိသည်။
ဒီလိုအိုးကြီး..ဒီလိုစောက်ပတ်ကြီး လိုးခွင့်
ရနေပါလျက်…မစို့မပို့လိုးလိုက်ရတာမို့..
ကိုယ်စီမကျေနပ်ကြ..အားမရကြပါ။အလုံးအထည်ကြီးကိုမြင်တိုင်းနှမြှောသည်။သူသူက ပိုဆိုးသည်။ဒီလိုဖြစ်ဖို့ မနေ့ကတည်းက စိတ်ကူးအကောင်အထည်ဖော်ခဲ့ရ
သည်လေ။ကဲ…အခုဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ။
သီတာကလည်း ဈေးကပြန်လာပြီ..။
” ဝ, ပြီလား..ကိုယ်…”
” သူသူ ရော….”.
” ဝ,သေးဘူးကွယ်…ဒါပေမယ့် ဟိုမှာ
မေမေ လိုက်လာပြီ…ဒုတ်ကြီးသိမ်းလိုက်
တော့နော်…ခ်ခ်..နှမြှောတာ…နောက်ဒီလို
မဖြစ်စေနဲ့နော်…ကိုယ်..”
” သူသူရယ်….ဆွေးတာပဲ..”
” သူသူကြံပါဦးမယ်ကွာ…ကိုယ်ကလဲ”
” မနက်ဖြန် ပွဲကွ၊ကထိန်ပွဲ။သီတာနဲ့
ပွဲသွားမယ်..သီတာနဲ့အိပ်မယ်ဆိုပြီးထွက်
လာခဲ့…မလွှတ်ရင်ကိုယ်လိုက်ပို့မယ်ပြော
အဆင်ေပြလောက်တယ်..”
” အိုကေ….တစ်ညလုံး…ဒီအိုးကြီး
ဝ,အောင်ဖြိုတော့ ခ်ခ်…”
ကိုကျေ ာ်
၂၅
ကိုကျေ ာ်မသန်းမြဆီလျှေ ာက်သွား
တော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပင့်ဆုပ်ပြီးစပြ်ဖဲဖြဲ နဲ့
လှုပ်ပြသည်။တစ်လုံးတက် တစ်လုံးဆင်း။
ကလေးနှစ်ယောက်အမေဆိုပေမယ့်နို့ကြီး
တွေက အနှစ်။အိတွဲပျေ ာ့ကျမနေပဲ မို့မို့
တင်းတင်း ဖောင်းဖောင်းကားကား ကိုက်
စားပစ်ချင်စရာကောင်းသည်။ကြိုက်ကုန်း
ဆိုပေမယ့် ပစ္စလက္ခတ်မဟုတ်။တည်တည် တန့်တန့် သိက္ခာရှိရှိကုန်းသည်။လူရင်း
မှ ဝါးလို့ရသည်။ကိုကျေ ာ့်ကိုတောင်စိတ်ချ
ရသူ..တည်ကြည်သူ..နာမည်ပျက်မရှိသူမို့
ကုန်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။တစ်ခါကုန်းမိတော့
ထပ်ကုန်းချင်သည်။တခြားလူတွေက..လီး
သေးတဲ့လူ…အလိုးမကျွမ်းတဲ့သူ..သက်လုံမကောင်းတဲ့သူတွေ မျ ားသည်။စိတ်မ
လာ…။ဒီညတော့..ခ်ခ်…မျက်နှာပိုးကသိပ်
မသေချင်….
” ဖွင့်ဦးလေ..လို့၊ဒီလိုပဲကြည့်နေတော့
မှာလား..ခ်ခ်…အရောက်လာကျွေးတာ
နော်…ဖွင့်..”
အလိုးခံပြီးသားမို့ပွင့်လင်းရဲတင်းလှ
သည်။မြင်ရ..ကြားရသူမှာလီးတောင်လှ
ပြီ။ဆောင်းတွင်းမို့မှောင်စပျိုးပြီး လူသွား
လူလာပြတ်သည်။
” လာ…မြန်မြန်ဝင်ပြီး အခန်းထဲမှာ
စောင့်ပေး…ချက်ချင်းလာခဲ့မယ်..”
” မကြာနဲ့နော်…ကြောက်တယ်..”
” လီး ကြောက်တာလား…”
” ခ်ခ် မကြောက်လို့ လာစိမ်ခေါ်တာ
နော်…ပြီးမှစောက်ပတ်ထဲ မျက်ရည်မကျ
နဲ့…ကျွန်မက ကြိုက်ကုန်း..ခ်ခ်..”
ခြံထဲလိုက်ကြည့်၊ဝင်းတံခါးသော့ခတ်
ပြီးပြန်ဝင်လာတော့ မသန်းမြက ကုတင်
ပေါ် တုံးလုံးချွတ် ခြေချ ထို်င်ပြီးစောင့်နေ
သည်။နို့ကြီးတွေက သင်္ဘောသီးကြီးတွေ
တွဲလောင်းဆွဲထားသလို။စက်ဝန်းကကျယ်
သည်။ညိုသည်။နို့သီးခေါင်းတွေကလက်
ညှိုးထိပ်လောက်ရှိပြီး မာထောင်နေပြီ။နို ့
သီးခေါင်းဘေးမှာ အမွှေးလေးတစ်ပင်
နှစ်ပင် ပေါက်နေကြပြီးတော်တော်လေး
ရှည်သည်။
ကိုကျေ ာ်အဝတ်တွေချွတ်နေတော့
ကုတင်ပေါ်ကထ,လာပြီးရမက်သည်းထန်
စွာဖက်နမ်းသည်။ပါးစပ်ထဲ လျှ ာထိုးထည့်
ပြီး လျှ ာချင်းအငမ်းမရစုပ်ဆွဲသည်။နမ်း
နေရင်း လက်တစ်ဖက်ကလီးကိုလာပွတ်
ပြီး ဖွဖွဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။လဥတွေကို
လက်ဖဝါးနှင့်မထိတထိပွတ်သပ် ယုယ
ပေးသည်။လမွေးတွေကိုဖွဖွဆွဲပြီးဆော့
သည်။လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးကို သူအပိုင်စီး
ထားပြီး လုပ်ချင်သလိုလုပ်နေသည်။ဒစ်
ဖူးကြီးကိုဖွဖွလေးလက်မနှင့်ပွတ်ရစ်ပြီး
မျက်စေ့ကိုဝိုက်ပေးတော့ စိမ့်ကနဲ ကြက်
သီးထ,သည်။ပုခုံးတွန့်သွားတော့တခစ်
ခစ်ရယ်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့်နို့ပေါ်အုပ်
ကိုင်ခိုင်းသည်။
နို့တစ်လုံးကိုဆုပ်ချေပေးရင်းနို ့သီး
ခေါင်းကိုညှစ်တော့…သူကလီးတန်ကြီး
ကိုပြန်ညှစ်သည်။နို့တစ်လုံးကိုစို့ပေးတော့
ခေါင်းကိုလက်နှင့်အုပ်ဖိပြီး နို့နှင့်မျက်နှာဖိ
ကပ်ချေနေသည်။စောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ကိုင်
တော့ ကော့ပေးပြီးနှိုက်ခိုင်းသည်။အကွဲ
ကြောင်းကိုလက်ညှိုးဖြင့်ပွတ်ထိုးကြည့်
တော့ စောက်စေ့ကိုအရင်ဖိမိပြီးဖင်တွန့်
သွားသည်။ပြီးမှ ပြန်ကော့ထိုးပေးသည်။
စောက်ခေါင်းထဲထိုးကြည့်တော့အရည်
ရွှဲအောင်လိုက်နေပြီ…
” အဲ စောက်ရည်တွေ ယက်ချင်လိုက်
တာကွာ…”
” ဟွန့်…ရွံလဲမရွံဘူးတော့ လူကြီးက
စောက်ရည်မယက်နဲ့..စောက်ပတ်ယက်
အင့်…ယက် ”
ပြောပြောဆိုဆို ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်
ဖြတ် ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်ကြီးဆွဲထား
ပေးသည်။စောက်ပတ်ပြဲအာအာကြီးက
ပွင့်ကားနေသည်။အော်…ကိုကျေ ာ်လိုးခဲ့
သမျှ မိန်မတွေတိုင်းလိုလို ကုတင်စောင်း
အလိုးခံရတာ တော်တော်ကြိုက်ကြသည်ပဲ
ဟု တွေးပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။
ဖင်ပေါက်မှ စောက်စေ့အထိလျှ ာပြား
နဲ့ယက်တင်လိုက်တော့…ရှီးကနဲလေတွေ
ဟ,သွင်းပြီး သက်ပြင်းဖြည်းဖြည်းချသည်။
ကြွက်နားရွက်တွေကိုနှုတ်ခမ်းမွာနဲ့ဆွဲဆွဲ
စုပ်တော့ ဖင်ကြီးကော့ပြီးလှုပ်စိလှုပ်စိဖြစ်
လာသည်။စောက်စေ့ကိုလျှ ာဖြင့်ယက်မွေ
တော့..ဖင်ပြန်မကျနိုင်အောင်ကော့ပေး
ထားသည်။ခြေဖဝါးပြန်ချ လက်တွေကအိပ်ယာခင်းကိုဆုပ်ချေ ပြီး အံကြိတ်အော်
သည်။အဲ…နှုတ်ခမ်းဖြင့်ငုံ လျှ ာဖြင်စုပ်ဆွဲ
စောက်ခေါင်းထဲလက်ချေ ာင်းနှစ်ချေ ာင်း
ပူးထည့်ပြီး တဇတ်ဇတ် ဆောင့်လိုးပေး
တော့…ဖင်ကြီးပြန်မကျနိုင်တော့ပဲကော့
ကော့ထိုးပြီး စောက်ရည်တွေညှစ်ညှစ်
ထုတ်ပြီး ကတုန်ကရင် အော်တော့သည်။
ကိုကျေ ာ်ရေ…ဟား…ရက်စက်တယ်
အားဟား..ကောင်းတယ်တော့…အူဟူး..
ထွက်ကုန်ပြီတော်…ထွက်ကုန်ပြီ…ရှီး….
ကျွတ်ကျွတ်…ပြွတ်ပြွတ်…အောင်မလေး
ပြွတ်ပြွတ်..ပီးပီ..ပီးပီ..မခံနိုင်တော့ဘူး..
တကယ်မခံနိုင်တော့ပါဘူး…..ပီးပီ..လိုးခွဲ
ပေးလိုက်…လိုးပေး….လီးလိုတာ ..
လီးပဲလိုတာ..
ကိုကျေ ာ် အသာထ,ပြီးမသန်းမြပေါင်
ကြီးနှစ်လုံးကို နို့နှင့်ကပ်နေအောင်တွန်းပို့
သည်။မသန်းမြ ဘာလုပ်မလဲသိချင်၍
တစ်တောင်နှစ်ဖက်နောက်ပြန်ထောက်ပြီး
ထ,ကြည့်တော့ကိုကျေ ာ်ကပေါင်ကြားမှာ
ရပ်ပြီးလီးတန်ကြီးကိုကိုင်လှုပ်ပြရာဒစ်ကြီး
ပြောင်ပြောင်ကားကားဖြင့် မြင်ရသဖြင့်
မျ က်လုံးမျ ားဝင်းေပြာင်ပြီး မျှေ ာ်လင့်စွာ
နှုတ်ခမ်းနှစ်ဖက်ကိုလျှ ာဖြင့်သပ်နေသည်။
မကြာပါ…လီးဒစ်ဖူးကြီးစောက်ပတ်နံရံသားမျ ားကိုထိုးခွဲပြီး တအိအိဝင်လာသည်။မသန်းမြ ခဏကြည့်ပြီး ကိုယ်ကိုပစ်ချ
လက်ကကုတင်ပေါင်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားမိ
သည်။ကိုကျေ ာ့်ဆောင့်အားကိုသူခံဖူး၍
သိနေသည်။ဒီလိုမှမကိုင်ထားလျင် တရွေ့
ရွေ့အဆောင့်ခံရင်း ကုတင်အောက်ပြုတ်
ကျသွားနိုင်သည်။နို့ကြီးနှစ်လုံးဆုပ်ကိုင်ခံ
လိုက်ရတော့…လာပြီဟုရင်တစ်ဖိုဖို ခန််် ့
မှန်းဆဲ…
ဖုန်း..ပြွတ်..ဖုန်း..အင့်..ပြွတ်ပြွတ်..
ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..အာ့…ဖုန်း..ဆောင့်..အု..
ဆောင့်..ဖုန်း…ဆောင့်ပေး..ပြွတ်ပြွတ်..
ဖုန်း..ဘွတ်..ဖုန်း..ပြွတ်..ဘလပ်..ဖုန်း..
ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းဆောင့်လေလေ..
မသန်းမြကြိုက်လေလေ…စောက်ပတ်က
ညှစ်&#
ကိုကျေ ာ်
၂၆
ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းဆောင့်လေလေ
မသန်းမြကြိုက်လေလေ…စောက်ပတ်က
ညှစ်ဆွဲလေလေ…စောက်ရည်ကထွက်
လေလေ
မသန်းမြကောင်းပြီးရင်းကောင်းနေသည်မှာ နှစ်နာရီခန့်ကြာသည်။ဘာဂျ ာ
ကြောင့်လဲပြီးရသည်။ကုတင်စောင်းမှာ
ဘယ်နှစ်ကြမ် ဘယ်နှစ်ခါပြီးမိသည်ကို
မမှတ်မိနိုင်တော့..။ပေါင်နှစ်ချေ ာင်းကိုဖြဲ
ခြေထောက်တွေ ကား၊ခြေကျင်းဝတ်တွေ
ကိုသူကိုယ်တိုင်လက်ကြီးတွေနှင့်ဆုပ်ကိုင်
တွန်းပြီး လီးတစ်ဆုံးထုတ်ဆောင့်ဆောင့်
လိုးတော့..စောက်ပတ်ထဲကမီးတွေပွင့်
ထွက်ကုန်ပီလားထင်မိသည်။သူမို့လို့ဒီလို
ပက်ပက်စက်စက် လိုးရက်သည်။တသက်
လုံး ဘယ်ယောကျ ာင်္းမှ ဒီလောက်ရက်ရက််စက်စက် မသန်းမြကို မလိုးခဲ့ဘူးပါ။
ရပါတယ်လေ….သန်းမြတို့ကလဲ
ရက်စက်လေကြိုက်လေပါ။ကြမ်းလေကြိုက်လေပါ။ရက်ရက်စက်စက်လိုးလေလေ
ပက်ပက်စက်စက် ကြိုက်လေလေပါ..။အ
လှည့်ကျ မနွဲ့ကြစတမ်းပေါ့…။
အောင်မယ်လေး….အမောဖြင့်ပြေ
မယ်လို့စိတ်ကူးရုံရှိသေး…သူ့လီးကြီးက
တောင်နေပြန်ပြီ…။ဘေးစောင်းလေးမှေး
နေသည့် မသန်းမြဖင်ကို လီးမာမာကြီး
ဒစ်နဲ့ထိုးလိုက်…ဖင်ကြားလျှေ ာထိုးလိုက်
ပေါင်ကြားကပင့်ပြီး စောက်ပတ်ကိုထိုး
လိုက်နဲ့ ဝင်လမ်းဝင်ပေါက်လိုက်ရှာနေပြန်
ပြီ…။ဒီလူ..မဟုတ်တော့ပါဘူး…။သူု့ လည်တိုင်ကိုနောက်ပြန်ဖက်ရင်းတိုးတိုး
ပြောမိသည်….
” တရုတ်ပြည်ကမော်တာတွေဝယ်
ပြီး..လီးမှာတပ်ထားတာလား ဟင် ”
” ခ်ခ်…ကျွေးမယ့်ကျွေးလဲ..ဝ,အောင်
တော့ကျွေးပါ မသန်းမြရယ်…မစို့မပို့တော့
ဆွမသွားပါနဲ့…”
” ဘုရား..ဘုရား….ဒါမစို့မပို့တဲ့လား
စောက်ပတ်ထဲပူနေပြီရှင့်…မီးခြစ် ခြစ်ကြည့်ရင်…မီးတောက်သွားနိုင်တယ်…ဒါကို
ပဲ…ဆွရုံဆွတယ်တဲ့လား…ရှင်ဒီလိုလိုးလို့.ရှင့်မိန်းမသေတာဖြစ်ရမယ်..ဟွန်း ”
” မသန်းမြနော်…ချစ်နေတာကို စိတ်
တိုအောင်မလုပ်နဲ့…ကျုပ်ကသိပ်ချေ ာ့တတ်တာမဟုတ်ဘူး….ခံမှာလား..မခံဘူး
လား…ဒါပဲပြော…”
” မခံဘူးရှင်….ပြန်မယ် ”
” ရော့….ပြန်..”
ပြောပြောဆိုဆိုပါပဲ..။ခါးကို ကိုင်လှည့်…မှောက်လျက်ကြီး အပေါ်ကထပ်အိပ်
ဖင်ပေါက်အောက်ခြေအစပ်လေးကနေ
လီးတန်ကြီးခေါင်းထိုးဝင်လာပါသည်။ဖင်
ကို နဲနဲအပေါ်မြင့်အောင်ခါးပင့်ပေးတော့
စောက်ခေါင်းပေါက်တည့်တည့် လီးဒစ်ကြီးဝင်လာတာ တစ်ထုတ်ထုတ်နဲ့သိနေ
သည်။ဖင်ကိုနောက်ထပ်နဲနဲကောက်ပေး
ရင်း..
” မလုပ်နဲ့နော်…မကြိုက်ဘူး..မလုပ်နဲ့
မလုပ်နဲ့…အာ့..မလုပ်နဲ့ဆို..”
လီးကတစ်ရှောရှောဝင်လာပြီးစောက်
ရည် ချူ နေသည်။စောက်ရည်ကလည်း
နဲနဲလေးမှအချူ မခံ…ချက်ချင်းလိုက်သည်။
” မကြိုက်ဘူးနော်..ကိုကျေ ာ်..ဒါမျိုးမ
လုပ်နဲ့..မကြိုက်ဘူး..အ..”
တစ်တွတ်တွတ်ပြောရင်း ဖင်ကိုမြှင့်
မြှင့်တင်ေပးနေတော့….လီးကပိုပိုအဝင်နက်လာသည်။နောက်ဆုံးရုန်းကန်သည့်
အနေဖြင့်..
” မလုပ်နဲ့….”
ဟုအော်ပြီး ဒူးထောက်ပေးလိုက်တော့….
ဖုန်း…ဖူး…ဘွတ်..ဘူ…ဖူး…ဘွတ်…
ဘူး….ဘလွတ်..ဘတ်…အင့်…အူး.ဟူး…
မလုပ်နဲ့..
ပါးစပ်က မလုပ်နဲ့ဟုတစ်ဖွဖွအော်
ရင်း သူ့တင်ပါးကြီးကိုလက်တစ်ဖက်နှင့်
နောက်ပြန်ဆွဲကပ်ပြီး ဖင်ကိုနောက်ပြန်
တွန်းတွန်း ဆောင့်ရုန်းနေမိသည်။ကိုယ်ကနောက်ပြန်တွန်းလေလေ…သူကရှေ့ကို
ဆောင့်လိုးလေလေ…စောက်ပတ်ကလည်း အသံမျိုးစုံအော်ဟစ်ပြီး ကူညီတောင်း
ပန်ငြင်းဆိုပါသည်…
ဘွတ်…ဘူ…ဖူး…ဗလစ်တစ်တစ်..
ဘွတ်..ဘွတ်..ဖူး…ဘူ…အား…ဆောင့်
စမ်း…ဘွတ်…ဖူး..ဘွတ်…ဗလပ်..ဘလပ်
ဘွတ်…ဖူး…ဆောင့်လေ…ဆောင့်..
နာရီဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ်ဆော်ပြီးတော့
မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ပြီးဆောင့်ပြန်ရော..
ဒူးနာလို့ထင်ပါရဲ့….ဒီလောက်ရက်စက်တဲ့
လူ..သေဟဲ့ ဆိုတဲ့နာကျည်းချက်နဲ့ ဖင်ကို
တွန်းတွန်းဆောင့်ပေးနေမိသည်။
မုဆိုးဒူးထောက်ကလည်း…ဘယ်
ညောင်းတော..ညာပြောင်းလိုးသည်။
မသန်းမြမှာ ပြောင်းစရာကမရှိ။လက်ကို
ထောက်လိုက်၊တစ်တောင်ထောက်လိုက်
ဝပ်ချ လိုက်နှင့်ပဲ သူ့ကိုအနိုင်မခံအရှုံးမ
ပေး..ပြန်ပြန်လိုးရသည်။လီးကြီးကလည်း
မာတောင်ခဲ နေတာနည်းနည်းလေးမှ
မလျှေ ာ့…တစက္ကန့်လောက်လေးမှ မ
လျှေ ာ့…ရက်စက်လွန်းလှသည်။ဒီလိုနဲ့
တစ်နာရီလည်း မပြီးနိုင်..။နောက်ထပ်
ဘယ်လောက်ကြာကြာမျ ားဝဋ်ခံရဦးမည်
မသိ။အဲ…ဝပ်ခံရဦးမည်မသိ။တော်ပါသေး
သည်။ဒူးနှစ်လုံး နာသွားပြီထင်ပါရဲ့…ဟု
ေတွးနေဆဲ….မတ်တပ်ရပ် ဖင်ကြီးတွေကိုခွ…ပေါင်ကိုကွပြီးသူ့လီးကြီး ထိုးသွင်းလာ
တော့မှ…ထင်တာမှားသွားမှန်းသိလာ ရသည်။
လီးတစ်ချေ ာင်းလုံး စောက်ပတ်အပြင်ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းဆောင့်
ဆောင့် လိုးတော့…သားအိမ်ထဲထိအောင်
ဝင်သွားသလား ထင်မိသည်။တစ်ချက်
ဆောင့်..တစ်ချက်အောင့်မို့ အသက်ပင်
ဝ,အောင်မရှူ မိလောက်အောင်ကောင်းလှ
သည်။
သန်းခေါင်ကြက်တွန်သံကြားတော့
သူ သွက်သွက်ဆောင့်ပေးသည်။သွက်
လေ ကောင်းလေ..ဖင်ကြောရှုံ ့လေ..
စောက်ရည်ထွက်လေ..။သွက်လွန်းလာ
တော့မသန်းမြမခံနိုင်တော့ပါ…အရှုံးပေး
ပြီး…အော်ဟစ်အကူအညီတောင်းရတော့
သည်…
” ကိုကျေ ာ်..ပီးတော့မယ်..ပီးတော့
မယ်…ဆောင့်..ဆောင့်..လီရည်တွေပန်း
ထည့်ပေးနော်…ဆောင့်.ဆောင့်..ပီးပီ..
ကိုကျေ ာ်ရေ..ပီးပီ..ပီးအောင်လိုးတော့.
အဲ့..ဟုတ်ပီ…ဟုတ်ပီ…ဟုတ်ပီ..ဟုတ်.”
နောက်ဆုံး..အသံတောင်မထွက်နိုင်
တော့ပါ။သာခွေယိုင်ပြီး..အိပ်ယာပေါ်
မှောက်ကျသွားပါသည်။ဒီတစ်ခါနဲ့ဆို ဒီလို
ပုံစံနဲ့..ဒီကုတင်ပေါ်မှာ..ဒီလူကို အရှုံးပေး
ရတာ….နှစ်ခါရှိသွားပြီ….ဟုစဉ်းစားရင်း
မဲ့ပြုံးလေးပြုံးနေမိပါသည်….။
၂၇
ဘုရားအစ်မက ကိုယ်ဝန်သည်…
နီလာက..ကလေးအမေဆိုတော့ ပွဲကိုကြာကြာအချိန်ပေးမကြည့်နိုင်။သန်းခေါင်
ကျေ ာ်ေတာ့ ပြန်ကြဖို့ပြင်သည်။သူသူ က
သီတာ့နားကပ်၍ပူဆာသည်။
” သီတာ…မသူ သီတာနဲ့လိုက်အိပ်
မယ်…မေမေ့ကိုကူပြောပေး..”.
သီတာစူးစမ်းသလိုကြည့်လိုက်တော့
မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြသည်။သီတာ့လက်
ဆုပ်ကလေးထဲ သူ့လက်ညှိုးထိုးထည့်ပြီး
လေးငါးချက်ညှောင့်လိုက်ခါ ” ဒါ…ဒါ..”ဟု
ပြောပြီး လျှ ာတစ်လစ်နဲ့ပြုံးနေသဖြင့်လက်
ညှိုးလေးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ထား
ပေးလိုက်သည်။
” မေမေ…သမီးသီတာနဲ့အိပ်မယ်..
အဲမှာပဲဆင်းနေခဲ့မယ်နော်..”
ဘုရားအစ်မက သိသည်။ဟင်း.ဟင်း
ဝါးနုကဝါးရင့်ပတ်..။ဒီအလုပ်တွေ ဒီအကွက်တွေ ရိုးရှင်းလွန်းသည်။ပွဲကြည့်ချင်တယ် ဆိုကတည်းက မယုံ။မောင်ကျေ ာ့်
ကို သူသူဝါးတော့မည်။ဒါပေမယ့်…..ရှိပါ
စေတော့…။
” ဖြစ်ပါ့မလားသမီးရဲ့…သီတာအနေ
ခက်ပါ့မယ်..ကုတင်ကတစ်လုံးထဲ…”
” ရပါတယ်အန်တီ…အိပ်လို့ရပါတယ်
သီတာလဲ တိုးတိုးဖော်ရတာပေါ့…”
” အေး..အေး..ဖေကြီးရေ…သူသူ့ကို
သီတာ့အိမ်မှာပဲထားခဲ့တော့မယ်နော်…”
” ရတယ်..ဝေ…ကဲ လူစုံရင်ပြန်ကြ
ရအောင်…ကိုယ်လိုက်နှုတ်ဆက်ပြီးပြီ ”
ခုချိန်ထိ…သီတာ့လက်ဆုပ်ထဲက
သူသူ့ လက်ညှိုးလေးပြန်မထုတ်ပေးပါ..။
သီတာကဖွဖွလေးကိုင်ပေးထားသလို
သူသူကလည်း ဖွတ်ဖွတ်ကလေးထိုးပေး
နေမိသည်..။မျက်ဝန်းတွေက ရွှန်းစိုလင်း
လက် နေကြသည်လေ…။
•••••
မသန်းမြ ပွဲခင်းသွားမည်ဆိုတော့
ကိုကျေ ာ်စိတ်ညစ်သွားသည်။တစ်ညလုံး
မျ ားလိုးရမလားလို့ အားခဲထားသမျှလျှေ ာ့
ချလိုက်ရသော်လည်း…လူက လျှေ ာ့၍ရ
သည်။လီးကလျှေ ာ့မရ။မသန်းမြ ကလေး
တွေကိုပွဲခင်းမှာ ပြန်ကြည့်ရမည်..မသွား၍
မဖြစ်။ငွေပေးတော့..မယူ၊ပေးချင်ရင် လီး
ကြီးပေးလိုက်..ဟုပြောသည်။မဖြစ်မနေ
ကလေးနှစ်ယောက်မုန့်ဖိုးနှစ်သောင်းပေး
လိုက်သည်။ဒါတောင်..”.ကျွန်မက မောင့်
ကိုကြိုက်လို့ကုန်းတာပါမောင်…”လုပ်နေ
သေးသည်။ငါ့လီး…အလကားပဲ ဆိုတော့
တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး စပ်ပတ်လှန်ပြသွားသည်။ခြံဝင်းတံခါးသော့ခတ်…အိမ်တံခါးကိုစေ့
ထားပြီး ကုတင်ပေါ်ယောင်ချ ာချ ာထိုင်နေ
မိသေးသည်။ထူးပါဘူး…ဆိုပြီးခဏမှေးလိုက်တော့..အိပ်ပျေ ာ်သွားပြီး သူသူ့ကို အိပ်မက် မက်နေသည်။လိုးလို့ကောင်းချက်…
လီးကို မချွတ်ချင်…စောက်ပတ်ကြီးထဲထည့်မြုပ် ထားပြီး တောင်နေသည် ..။
•••••
သီတာနှင့်သူသူတို့ အိမ်ပြန်လာတော့
တံခါးစေ့ထားသဖြင့် ခြေကိုဖွနင်းဝင်လာခဲ့
ကြသည်။နှစ်ယောက်သား ကိုကျေ ာ့် အ
ခန်းကိုဝင်လိုက်တော့…လီးကြီးကမိုးပေါ်
ထောင်ပြီးလှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ်..။နှစ်ဦးသား ပါးစပ်လေးတွေလက်ဖြင့်ကိုယ်စီပိတ်
ပြီး တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း ပြန်လှည့်လာကြရ
သည်။အပြင်ရောက်တော့..သီတာကသူသူ့ကိုအသာအယာတွန်းလွှတ်ပြီး သူ့အိပ်
ခန်းသူဝင်သွားသည်။
သူသူတစ်ယောက်ထဲကျန်မှတစိမ့်စိမ့်
နှင့်စောက်ပတ်ထဲကရွလာသည်။အခန်း
ထဲ ဖွဖွဝင်သွားပြီး ကိုကျေ ာ့်လီးကြိီးကို
လက်တစ်ဖက်ကဆုပ်ထားပြီးပါးလေးကို
လက်ညှိုးလေးဖြင့်တို့ထိကစားနေတော့
ကိုကျေ ာ်ကမျက်စေ့မဖွင့်ပဲလှမ်းဖက်ရာ
ဖင်လုံးကြီးကိုဖက်မိသည်။တကယ်တော့
သီတာထင်၍ဖက်လိုက်ခြင်းသာဖြစ်ပြီး
သူသူ ပါလာမည်ဟုမထင် မတွေးမိခဲ့ပါ။
အားဖြင့်ဆွဲပြီး နို့ကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်မိ
တော့…သီတာ့နို့ထက် ပိုကြီး ပိုအိနေတာ
သတိပြုမိပြီး မျက်လုံးကိုကပျ ာကယာဖွင့်
ကြည့်သည်။ အလို….သူသူ ပါလား….။
ဖင်လုံးကြီးကိုင်မိကတည်းကခါတိုင်းထက် ကြီးနေတာကိုသတိတော့ ထားမိသား…။
အားရဝမ်းသာ နမ်းရှိုက်မိသည်…။
သူသူကဆုပ်ကိုင်ထားသည့်လီးကြီးကို..တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးပြီး
” လိုးချင်နေပြီလား၊ အဝတ်တွေချွတ်ဦးမယ်နော်..ခဏ ”
မမြင်ရခင်က သိပ်မသိသာ။သူသူ့ကို
မြင်ရမှ လိုးချင်စိတ်ပြင်းထန်လာသည်။ဖင်
ကြီးကိုက လိုးချင်စရာ လီးခေါ်နေသည်။
သူသူ့ကိုတော့ ဖင်ပါလိုးပစ်မည်..။
သူသူကလည်းမြန်ပါသည်။အလိုးခံ
ချင်လို့ လိုက်လာတာပဲလေ…မြန်ရမှာပေါ့။
ကုတင်နားကပ်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို
လှမ်းပွတ်သည်။
” စောက်ဖုတ်ကြီးက အကြီိးကြီးပဲ
ကွာ….ဖောင်းအိနေတာပဲ..”
” ကို်ယ်..ကြိုက်လား..”
” ကြိုက်တယ်…ပါးစပ်ထဲမှာငုံထား
ချင်တယ်…”
” ခ်ခ်…ပါးစပ်ထဲနောကမှငုံ…လီးကြီး
နဲ့ အရင်လိုးပေးကွယ်…အားရပါးရလိုးပေး
စောင့်ရတာမောလှပြီ…”
ပြောပြောဆိုဆို…ကိုကျေ ာ့်ကို ကျေ ာ်
ခွတက်သွားပြီးအိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှန်
ဒူးထောင် ပေါင်ကား ထားသည်။
” လာ…ရွှဲနေပြီ..”
ကိုကျေ ာ် သူသူ့ဖက်လှည့်ပြီး လက်
တစ်ဖက်ကနို့အုံကြီိးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ကျန်
တစ်ဖက်က တစ်တောင်ထောက်ပြီးသူသူ့
ပေါ်တက်မှောက်သည်။ပေါင်ကြားစောက်
ဖုတ်ကြီးပေါ်လီးတန်ကြီးမှေးတင်ထားပြီး
နှုတ်ခမ်းကိုဇိမ်ယူနမ်းစုပ်သည်။သူသူ က
လည်း ကိုကျေ ာ့်ကျေ ာပြင်ကိုသိုင်းဖက်
ပြီးကျွမ်းကျင်စွာဖြင့်ရမက်ပြင်းသောအနမ်းမျ ားတုန့်ပြန်ပါသည်။
ခဏနေတော့ ကိုကျေ ာ်က သူသူ့နို့
ကြီးတစ်လုံးကိုလက်ချေ ာင်းမျ ားဖြင့် လုံးချေဆော့ကစားနေပြီး ကျန်နို့ကြီးတစ်လုံး
ကို ပါးစပ်ထဲဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင်သွင်း
ပြီးစို့နေသလို သူသူ့လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကိုကျေ ာ့်လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့
စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းပွတ်ဆွဲ
လိုက်..စောက်စေ့ကိုဒစ်နဲ့ပွတ်လိုက် လုပ်
နေသည်။လီးဒစ်ဖျ ားကိုစောက်ခေါင်းဝ,
တွင်နှဲ့နှဲ့သွင်းနေပြီး မျက်ဝန်းမျ ားပြူ းကျယ်
ဝိုင်းစက် ရွှန်းလဲ့နေသည်။ကိုကျေ ာ်နား
နားကပ်ပြီး
” လီးကြီးက သိပ်ကြီးတာပဲကွယ်..
သူသူရင်ဖိုနေပြီ….လိုးပေးတော့နော် ”
ဟု တိုးတိုးလေးပြောသည် ။
ကိုကျေ ာ်
၂၈
သူသူ့စောက်ဖုတ်က တစ်လက်ကိုင်
လည်းဖြစ်၊သူ့ဘဲကပုံမှန်ပေးနိုင်သူလည်း
မဟုတ်..ပေးပြန်တော့လည်းတပ် ထွက်
ဆိုတော့…တော်ေတာ်လေးသန့်သည်၊။
ကိုကျေ ာ်မှောက်လျက်က ဒူးထောက်ပြီး
သူသူ့ခါးမှဆွဲယူလိုက်တော့ သူသူက အ
လိုက်တသိ ဖင်ရွှေ ့ပေးပြီးပေါင်တွေကို
ကိုကျေ ာ့်ပေါင်တွေပေါ်တင်ပေးလိုက်
သည်။ပေါင်သားချင်းထိနေပြီး အလိုးခံရ
တော့မည်ဟုသိနေရသည်ကိုက ရင်ထဲ
နှလုံးထဲကိုဆွဲလှုုပ်နေသလိုတုန်ရီနေမိ
သည်။ကိုကျေ ာ်က သူသူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို
သူ့လက်မောင်းတွေပေါ်မှေးတင်ပြီးရှေ ့ကို
တွန်းပို့ကာသူသူ့နို့ကြီးတွေကိုအခြေအရင်း
ကဆုပ်ကိုင်သည်။ဖွံ့ထွားလှသောနို့ကြီး
တွေကိုဆုပ်ကိုင်ရသည်ကိုက အရသာထူး
လှသည်။အကိုင်ခံရသည့်သူသူမှာလည်း
တစ်ဖိန်ဖိန်း..တစ်ရှိန်းရှိန်း စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာသည်။
လီးဒစ်ကြီးက စောက်ခေါင်းထဲတအိ
အိ ပွတ်တိုက်တိုးဝင်လာတော့ သူသူခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက် ပြန်ကျသွားလိုက်
ဂဏှာမငြိမ်နိုင်အောင်ဖြစ်နေသည်။လီးကြီးက ဆုံးပဲမဆုံးနိုင်…တစ်အိအိရှေ ့တိုး
ဝင်နေသည်။လီးတစ်ဝက်လောက်သွင်း
ပြီးတော့ ကိုကျေ ာ်ဝင်သလောက်နဲ့ပဲ
ဆောင့်ပေးနေသည်။ဆယ်ချက်ဆယ့်ငါး
ချက်လောက်ဆောင့်ပေးတော့ စောက်
ရည်တွေလျှံထွက်အောင်လိုက်လာသည်။
သူသူ..မကြုံဖူးလို့ အထူးအဆန်းကောင်း
လှသည်။ကောင်းနေလို့မှမဆုံးသေး…ကို
ကျေ ာ်ကလိးအရင်းအထိဆောင့်သွင်းချ
လိုက်တော့..သူသူဖင်ကလေးတွန့်ပြီး
လွတ်မလားလို့နောက်တွန့်ရှောင်သည်။
မလွတ်နိုင်ပါ…လီးဒစ်ကြီးကသားအိမ်ဝ
ကိုထိုးဖွင့်နေသည်။အောင့်သော်လည်း
ကောင်းလွန်းလို့ လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးကို
စောက်ခေါင်းကြွက်သားမျ ားအားဖြင့်ဆွဲ
ဆွဲ ညှစ်ထားမိသည်။အောင်မယ်လေး..
ညှစ်လေလေ…စောက်ရည်ထွက်လေလေ
ပါလားနော်….။သူ့ယောကျ ာင်္းမပေးနိုင်ခဲ့
သည့်အရသာမျ ားကို သူသူအားရပါးရခံ
စားရယူနေရင်းလောကကိုမေ့နေသည်။
ဆီးခုံချင်းခဏလောက်ကပ်ဖိထား
ပြီးမှ ကိုကျေ ာ်လီးတစ်ဝက်လောက်ပြန်
ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်လိုးပေး
တော့…အော် လုိုးတယ်ဆိုတာဒီလိုပါလား
ဟု သူသူ နားလည်ခံစားရသည်။ကောင်း
လိုက်သည်မှာ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်..။ သူ့
ယောကျ ာင်္းတုန်းကမှောက်လျက်ဒိုက်ထိုး
အချက်တစ်ရာခန့်မနားတမ်းအဆောင့်ခံ
ခဲ့ရတာကိုပဲ..လိုးတာလို့သိခဲ့ရသမျှ အခု
လို အနှစ်ပြည့်ပြည့် အဆီပြည့်ြပည့်
တစ်ဗြွတ်ဗြွတ် အလိုးခံနေရမှ အလွဲကြီး
လွဲနေမှန်းသိရတော့သည်။လီးကြီးကလဲ
စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေပြီးစောက်
ရည်တွေ တစ်စိမ့်စိမ့်ထွက်နေတာတောင်မှ ချေ ာင်မသွားပါ။ကြီိးလှ တုတ်လှ ချည့်
လားရှင်….
လီးတစ်ဝက်လောက်ဖြင့်ဆယ့်ငါးမိ
နစ်လောက်လိုးပေးတော့ သူသူကိုကျေ ာ့်
ကျေ ာကိုအတင်းဆွဲဖက်ပြီး အတင်းနမ်း
သည်။ရမက်တွေ ကြွတက်နေပြီ..။ဒီတော့
ကိုကျေ ာ် လီးကိုဒစ်ပေါ်အောင်အထိဆွဲ
ထုတ်ပြီးဆောင့်လိုးပေးသည်။အရှည်ကြီး
မို့ အချိန်ယူဆွဲထုတ်ရတော့ ပွတ်မှုတိုက်မှု
အချိန်ကကြာပြီး ရမက်စည်းစိမ် ပြည့်ပြည့်
ဝဝ ပေးသည်။ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်တော့
လည်းနင့်ကနဲ နင့်ကနဲ…လေအံအောင်
ခံရသည်။ကောင်းလှချည့်လားနော်…။
ကောင်းတာကိုခံစားရတော့ စောက်ပတ်
ကအလိုလိုသိသည်။လီးကြီးကိုတစစ်စစ်
ညှစ်ထားပြီး အပြင်မထွက်ပြေးအောင် ဆွဲ
ယူနေသည်။ကောင်းလွန်း၍အလွတ်မခံ
နိုင်။အခုနေ ကိုကျေ ာ် မလိုးပဲထွက်သွား
လျင် ရူးသွားနိုင်သည်။ဆောင့်ပါကိုကျေ ာ်
ရယ်…ဆောင့်ပါ..။ဆောင့်စေချင်ပါမှ…
ကိုယ်တော်က မဆောင့်ပဲ ရပ်နေသည်။
” ဆောင့်လေကွာ….ဟွန့်..ကိုကျေ ာ်
ညစ်စုတ်တာကွာ….ဆောင့်ပေး..ပြင်းပြင်း
လေးဆောင့်ပေး…အင့်..”
ဆောင့်ခိုင်းမိတာမှားပြီထင်ပါတယ်
ရှင်….။ဒူးထောက်ပြီး အသေဆောင့်သည်
တစ်ချက်လေးမှအနားမပေး။လီးကိုဒစ်ဖျ ားထိဆွဲထုတ်ပြီး အဆုံးထိဆောင့်ဆောင့်
လိုးသည်။နို့ကြီးတွေလဲ အဆွဲခံရလွန်းလို့
ကျိမ်းနေပါပြီ။ဒါလဲမလွတ်ပေးဘူးရှင်…
ဆွဲတာပဲ..ဆောင့်တာပဲ…လိုးတာပါပဲလား
ကောင်းလွန်းလို့ ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးမိ
တာလဲ လူးနေတာပဲနော်…တစ်ချက်မှ အ
ငြိမ်မနေနိုင်အောင်ကော့ကော့ပေးနေမိပါ
သည်။စောက်ရည်တွေကလည်းထိန်းမနိုင်
သိမ်းမရ စောက်ပတ်ထဲရေတွင်းမျ ားတူး
ထားမိလေသလားမသိ..ဗွက်ပေါက်အောင် ထွက်နေသည်။
ပြွတ်..ပြွတ်..ဖုန်း…ပြွတ်ပြွတ်..ဖတ်
အင့်..ကိုကျေ ာ်..အင့်..ဆောင့်..ပြွတ် ဖတ်
စွပ်စွပ်စွပ် ဖန်း…ဖတ်…ဆောင့်..အား…
ရှီး…ကျွတ်ကျွတ်…ပြွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖုန်း
အဲ…ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးလိုးတယ်
ရှင်…။ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုးတော့လီးက
မော့မော့ပြီးဝင်ဆောင့်သည်။အရသာက
တစ်မျိုးထူးသည်။ကောင်းပြန်ရော…
ဟော…ခြေဖျ ားထောက်ပြီးဆောင့်
ပြန်ပြီ။အောင်မယ်လေး…စောက်ပတ်ထဲ
လီးကြီးကစိုက်ဝင်ပြီး သားအိမ်မျ ားပွင့်
ထွက်သွားမလားထင်ရသည်။ခန္ဓာကိုယ်
ကအထက်ဖက်ရွေ့ရွေ့ပြေးလို့ ထိထိမိမိ
ရှိအောင် သူ့ခြေကျင်းဝတ်တွေလက်နှစ်
ဖက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲ အားပြုပြီးခံပေးရသည်။
ကောင်းလိုက်တဲ့ လိုးချက်..။ဆောင့်လေ
ကော့ပေးလေ…အသေဆောင့်လေ…အ
သေကော့လေ..။
လီးကိုတစ်ချေ ာင်းလုံးထုတ်…ဒစ်နဲ့
စောက်ခေါင်းပေါက်ကိုလေးငါးချက်ဆွ..
မနေနိုင်အောင်ရွလို့ ဖင်ကော့တက်လာမှ
အဆုံးဆောင့်ဆောင့်လိုးထည့်တာ…
လေးငါးခါလောက် ဆွဆွဆောင့်လိုးပေး
တော့ သူသူ့ဖင်ကြီးမြှောက်ကော့တက်နေ
သလို…ကိုကျေ ာ့်မှာလည်း ဒစ်တစ်ခုလုံး
ပုရွက်ဆိတ်တွေဝိုးအုံတက်ပြေးနေသလို
တစစ်စစ်ခုန်လာပြီးလီးရည်တွေတစ်ဖျေ ာ
ဖျေ ာ….တစ်ဖျေ ာဖျေ ာ…သူသူ့စောက်
ပတိကြီးထဲပန်းထည့်ပေးပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ
အငမ်းမရ မလွတ်တမ်း စုပ်ခဲထားမိကြပါ
သည်။ကော့တဲ့သူကလဲကော့ထားဆဲ
ကိုကျေ ာ်
၂၉
” သူ…ကောင်းရဲ့လားဟင်…”
” ကိုယ်ရယ်….သူက..အိမ်ထောင်ကျ
ခဲ့ပေမယ့်…အခုမှ အလိုးခံဖူးတာ..ကိုယ်
လိုးပေးတော့မှ…လိုးတဲ့အရသာကိုသိရ
တာ…ဒါဆိုကျေ နပ်နော်…”
” ဒါဆို ကြိုုက်တယ်ပေါ့…”
” အင်း…လူရော..လီးရော..ဆောင့်
လိုးချက်တွေရော…ကြိုက်တယ်…”
” ကိုယ်လဲ..သူသူကို..လူရော..နို့ကြီး
ေတွရော..စောက်ပတ်ကြီးရော..ဖင်ကြီး
ရော ကြိုက်တယ်..။
” ခ်ခ်…နို့လောက်..စောက်ပတ်လောက်ဆိုတော်ရောပေါ့ ကိုယ်ရာ..ဘယ့်နှယ်
ဖင်ကြီးပါကြိုက်တယ် လို့ပဲ..”
တကယ်တော့ သူသူက မူပြောခြင်း
သာဖြစ်ပါသည်။သူ့ဖင်ကြီးကြောင်းသူသိ
သည်။ဒီဖင်ကြီးပြပြပြီး ယောကျာင်္းတွေကို
သွေးဆောင်သည်မှာ သူ့ဝါသနာ..။ဖင်ကြီး
တာကိုဂုဏ်ယူသည်။ယခု ဖင်ကြီးကိုကြိုက်
တယ် ဆိုတော့..မူတူးလုပ်သည်။သူ့ဖင်
ကြီးမှာ ခုတော့ ကိုကျေ ာ့်အပွတ်ခံနေရပြီ။
ဖင်ကြီးကိုပွတ်ရင်း ဖင်ခေါင်းလေးထဲလက်
ညှိုးဖျ ားဖွဖွထိုးထည့်တော့တွန့်သွားသည်။
” တကယ်ပြေတာ..သူ၊သူ့ဖင်ကြီးက
သိပ်လှတယ်။ဖုတယ်..ဖောင်းတယ်..ကား
တယ်..ကြီးတယ်..ခါးသိမ်သိမ်လေးကနေ
ဖုဖောင်းကားပြီးဆင်းလာတာ သိပ်လှတာ
ပဲ…ကိုယ်ကြည့်လို့မဝဘူး…”
” ခ်ခ်…ကိုယ်ရယ်..ဒီဖင်ကြီးလဲ ကိုယ်
ပဲပိုင်တာပါ..ဒီစောက်ဖုတ်ကြီးလဲကိုယ်ပဲ
ပိုင်တာပါ..မြှောက်နေဖို့မလိုပါဘူးနော် ”
” မြှောက်တာမဟုတ်ဘူး၊အရှိကိုပြော
တာ…ဒီဖင်ကြီး ကိုယ်သိပ်ကြိုက်နေပြီ ”
” ကြိုက်ရင် ယူ..ကိုယ်ရေ…ကြိုက်တာအကုန်လုံး ယူ..ခ်ခ်..”
” ကိုယ် သူသူ့ဖင်ကြီးကို လိုးမယ်
နော်..သူ..”
” အန်….ဘယ်လို..”
” ကိုယ်..သူသူ့ကို ဖင်လိုးမယ်..လို့..
နော်..သူ..နော်..”
” အဲ….ဒီဖင်ကြီးကို လိုးမှာလား..”
” အင်း…ပေးလိုးနော်..”
” ခု လိုးမှာလား…ခ်ခ်..ရင်ခုန်ထာ..”
” အင်းပေါ့…လိုးပြမယ်..ကြည့်..”
” အာ…မလိုးနဲ့ဦးကွာ…သူသူဝမ်း
နှုတ်ထားမယ်…သုံးရက်စောင့်…နော်..၊
ကိုယ့်လီးက အရှည်ကြီး…ဟိုထဲထိရောက်
မှာ…သူဝမ်းနှုတ်ဦးမယ်…ပြီးမှစိတ်ချလက်
ချ လိုး…နော်..ခ်ခ်..”
” ကိုယ် သူသူ့ဖင်ကြီးမြင်နေရတာ
စိတိမထိန်းနိုင်ဘူး…သိပ်လိုးချင်တာပဲ..”
” ဒါဆို…စတိလိုးမလား…ဒစ်ဖူးမြုပ်ရုံ
ပဲလေ…ကိုယ် ကတိပေးရင်..သူခံမယ် ”
” ဒစ်ဖူးနဲ့ ဆောင့်မှာနော်…”
” အင်း…ရတယ်….အထဲထိထိုးထည့်
ရင် ပေကုန်မှာစိုးလို့…ကိုယ့်လီးကြီးက တ
အားရှည်တယ်..”
” သူ ဘယ်လိုခံမလဲ..”
” ပက်လက်ပဲ လိုးကွာ…သူဖင်ကော့
ပေးမယ်..အောက်က ခေါင်းအုံးခံပေး ”
” ဆီ နဲနဲ ဆွတ်မယ်နော်..”
” အင်း…ရွှဲနေအောင်ဆွတ်..သူဖင်မခံဖူးဘူး…ဖူးကားတွေထဲမှာပဲကြည့်ဖူးတာ
ဒစ်ဖူးပဲနော်…ကိုယ်..”
” အင်းပါ…သူကလဲ…ကပ်စေးနည်း
တာ…”
” ခ်ခ် ပေမှာစိုးလို့ကွ…ပျေ ာ်စရာက
စိတ်ညစ်စရာဖြစ်မှာစိုးလို့..”
” ကုန်းလိုက်ကွာ…ဆီလူးရတာ ကုန်း
ထားပေးမှအဆင်ပြေတာ…”
သူသူ့ ဖင်ပေါက်လေးကိုဆီရွှဲနေအောင်လူးရင်း..လက်ညှိုးတစ်ချေ ာင်းသွင်း
ကြည့်သည်။နဲနဲတွန့်သွားပြီးညှစ်ထာသဖြင့် ကျပ်သည်။
” ဖွင့်ထားလေကွာ သူကလဲ…ညှစ်နေရင် ကျပ်ပြီး သူသူ့ဖင်နာမှာပေါ့…ဖွင့်ထား…အင်း..ဟုတ်ပြီ..”
ဆီထပ်လိမ်းပေးရင်း လက်နှစ်ချေ ာင်း
ေနာက်တစ်ခါသုံးချေ ာင်းသွင်းေပးသည်။
အဆင်ပြေလောက်ပြီ ထင်သည်။
သူသူ့ကိုပက်လက်လှန်ပေးပြီးနေရာ
ပြန်ယူသည်။သူသူက ဖင်ကြီးအောက်မှာ
ခေါင်းအုံးခံထားပြီး ပေါင်နှစ်ချေ ာင်းကို
ကိုကျေ ာ့်ပုခုံးပေါ်တင်ပြီးခြေဖျ ားချင်းချိတ်
ထားသည်..။
လီးဒစ်ဖူးကိုဆီအိနေအောင်သုပ်ပြီး
သူသူ ဖင်ပေါက်လေးကိုပွတ်ဝိုက်ပေးရင်း
နဲနဲထိုးသွင်းတော့ ဖင်ပေါက်လေးစူပွစူပွ
လုပ်ပြီး ညှစ်ချင်သည်။”ဖွင့်ထား..” ဟုသတိပေးမှ အသာအယာဖျေ ာ့ချထာသည်။နဲနဲချင်း စိတ်ရှည်လက်ရှည်သွင်းတော့
ဒစ်ဖူးကြီးဝင်သွားပြီး စအိုကြွက်သားမျ ား
နှင့်ချိတ်ပွတ်နေသည်။သူသူကမျက်တောင်
မခတ်ကြည့်သည်။ဒစ်ဖူးကြီးဝင်သွားတော့
သူသူသက်ပြင်းချပြီး ပက်လက်လန်သွားသည်။လီးကိုဆီထပ်ပွတ်ပြီး တစ်ချက်နှစ်
ချက်ဆောင့်တော့ သူသူမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်
သည်..။ဖင်စအိုကြွက်သားတွေကကျပ်ကျပ်တည်းတည်းဆွဲညှစ်ထားသဖြင့် ရှေ့ကို
နဲနဲတိုးပြီးထိုးသွင်းတော့ သူသူကလက်နှင့်
တွန်းထားသည်။
” နဲနဲလေးပဲသူ…နဲနဲလေးပဲ..”ဆိုပြီး
တစ်ဝက်လောက်ထိုးသွင်းသည်။အနေအ
ထားမဆိုး။ဆက်မသွင်းတော့ပဲ ဝင်သမျှနဲ့
လိုးပေးနေလိုက်သည်။သူသူကလဲညှစ်
လွန်းသည်။တစ်စက်ကလေးမှအနားမပေး
ပဲညှစ်နေသည်။သူ့စောက်ပတ်မှလည်း
စောက်ရည်တွေ စိမ့်စိမ့်ထွက်နေတာမြင်
ရသည်။
စအိုကြွက်သားတွေ၏ဆွဲအားညှစ်
အားက..စောက်ပတ်ထက်ပိုပြင်းထန်သည့်အပြင် ဖင်ထဲကစောက်ရည်မထွက်
သဖြင့် ဆီလောင်းလောင်းလိုးရသည်။
အချိန်ကြာတော့ ဖင်ပေါက်နှင့်လီးအဆင်
ပြေပြီးတရှောရှောလိုးလို့ကောင်းလာသည်။သူသူကလဲ ညှစ်ပြီးရင်းညှစ်သည်။
လီးအဆုံးထိမဆောင့်ရတော့ အားမရ။ဒါပေမယ့် ဒစ်ဖူးနှင့်စအိုဝ ထိတွေ့မှုက
ကောင်းလှသည်။ခရေပွင့်လေးကပ်ကပ်ပါ
လာပြီး စူစူထွက်လာသည်။လိုး၍တော့အလွန်ကောင်းပါသည်။သူသူဖင်ကြီးကိုလိုး
ရခြင်းဖြစ်၍ သာမန်ထက်ထူးပြီးကောင်းသလိုခံစားရသည်။သူသူကတော့ ညှစ်
ပြီးရင်းညှစ်။
” အဆုံးလိုးချငိတယ်ကွာ သူ..”
” အာ…မလုပ်နဲ့ကိုယ်…စောက်ပတ်
ထဲပြောင်းလိုး..စောက်ပတ်ထဲ..”
လီးကိုအမြန်ချွတ်ပြီးစောက်ပတ်ထဲ
ဆောင့်လိုးတော့ တွန်းတွန်းထိုးထိုးဝင်သွားသည်။သူသူလည်း စိတ်ချပြီး ရမက်
ထန်ထန်ကော့ကော့ထိုးသည်။ကိုကျေ ာ်
နို့ကြီးတွေကိုဆွဲပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲ အချက်တစ်ရာကျော်ကျော်လောက်ပဲဆောင့်လိုက်နိုင်ပြီးလီးရည်များပန်းထွက်သွားပါသည်။
၃၀
နောက်ရက်တော့ မဝေတော်တော်
လေးနေမြင့်မှ အိမ်ရောက်လာပါသည်။
နီလာနှင့်ကြည်ပြာ တို့လည်းပါလာသည်။
သီတာနှင့်သူသူတို့ကမီးဖိုထဲမှာတွတ်ထိုး
နေကြသည်..။
” ကဲ…ကိုယ်တော်…ပြောပြဦး.မနေ့
ညကအခြေအနေလေး…မိသူမုန့်ပေါင်းကြီးစားလို့မှကောင်းရဲ့လား လို့ ”
” ဝေ ကလဲကွာ…”
” ဝေ..သမီးကိုမေးလို့ရတယ်ေနာ်…
မောင့်ဝန်ခံစကားကြားချင်လို့….မောင့်ကို
အထင်ကြီးချင်လို့…သဘောပေါက် ”
” အင်း….မအေတူပဲကွာ..မောင်ပြော
ရမှာရှက်တယ်…”
” လိုးရတာမရှက်ရင် ပြောရတာလဲ မ
ရှက်ရဘူး မောင်ရဲ့…ပြော..ဘယ်နှစ်ချီလဲ
ပုံစံတွေတော့မပြောနဲ့တော့….ဝေခံဖူးပြီးသား ”
” လေးချီထဲပါ..ဝေရဲ့..”
” အကုန်ပြောနော်..မောင် ”
” ဖင်ပါလိုး လိုက်တယ်…ဒါပဲကွာ..”
” ရဟူး….မောင်ကတော့လေ..ရက်စက်ပါ့…အေးလေ သူ့သူ့ဖင်ကြီးကလဲ လိုး
ချင်စရာကြီးကိုး..ဖင်လိုးလို့ကောင်းလား ကွဲမသွားဘူးလားမောင်…ခ်ခ်..”
” ကောင်းတယ်..မအေတူပါဆိုမှ..ကွဲပါဝူး…မောင်ချေ ာ့လိုးရတာပေါ့..ဆီတော့
တော်တော်သုံးလိုက်ရတယ်..”
” အဆုံးထိထည့်တာလား…သူသူက
တော့ခံနိုင်လောက်တယ်..”
” ဟင့်အင်း…တစ်ဝက်ပဲ..သူဝမ်းနှုတ်
ထားပေးမယ် တဲ့..”
” တော်တယ်ကွာ..မောင်ကတော့…
စံပဲ..ဝေလဲ ဖင်ခံချင်လာပြီ…”
” လိုးပေးမှာပေါ့ဝေရယ်…ဝေ့ဖင်ကြီး
ကလဲ..ရှယ်ပဲကို….လိုးပေးမယ် စိတ်ချ ”
” ဖေဖေ…မေမေဝေက..အမွှာလေး
တဲ့…မိန်းကလေးတွေ..”
” ဟေ….အဟွတ်..အဟွတ်..”
” ခ်ခ်…မိန်းမသံမျ ားကြားရင် ရေသောက်တာတောင် သီးတယ်..ငါ့လင်က
တော့..ခ်ခ်..”
” ဟုတ်ပါဝူး…ကြည်ပြာလေး အဖော်
ရတာမို့ပါကွာ…ဝေ သူသူ့ဆီသွားလိုက်ဦး
အမေ့ကိုလန့်နေလိမ့်မယ်…”
မဝေ မီးဖိုထဲထွက်သွားမှ နီလာအနီး
ကပ်ပြီး ကလေးပေးသည်။နို့ကြီးကနှစ်လုံး
က တင်းမာနေသည်။နို့ရည်တွေအိနေတာ
ဖြစ်မည်။
” ကလေးနို့တိုက်ဦး သမီး..အဖေ့ အ
ခန်းထဲလာခဲ့…ဖေခေါ်သွားမယ်..”
” ခ်ခ်…ရှောရှောလေးနဲ့ပဲ ပြီးရတော့
မှာလား ဖေ…သမီးလဲကြမ်းတတ်တယ်
နော်..ခ်ခ်….”
နီလာ မီးဖိုထဲလိုက်သွားပြီး စကားဝိုင်းထဲ ခဏဝင်သည်။ကလေးနို့တိုက်ဦး
မယ် ဆိုပြီးပြန်လစ်လာခဲ့ပြီး အဖေ့လီးကို
အငမ်းမရဆွဲတော့သည်။
အဖေ့အခန်းလေးထဲကလေးနို့တိုက်
ရင်း ဇွန်းထပ်လေးပဲ အလိုးခံရသည်။ဒါလဲ
အာသီသပြေအောင် အဖေလိုးပေးနိုင်ပါ
သည်။အဖေ့လီးက တုတ်ရှည်ကြီးဆိုတော့
ဖင်ကော့ပေးထားရုံနှင့် စောက်ပတ်ကြီး
ထဲမှာ အဆင်ပြေ နင့်နင့်လေးဖြစ်အောင် အဖေလိုးဆောင့်ပေးနိုင်ပါသည်။
ရှော..ပြွတ်…ရှော..ပြွတ်..ပြွတ်ပြွတ်
ရှော…ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..ရှော..ဖတ်..ဟင့်
အင့်…သွက်သွက်လေးဖေ…ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်…ရှောဖတ်…ရှီး…ကောင်းတယ်ဖေ..
ကလေးမွေးပြီးမှ နီလာ့စောက်ပတ်က
လိုးလို့ပိုကောင်းလာသည်။အားရပါးရသာ
လိုးလိုက်ချင်သည်။နီလာ့ကို အိမ်ခေါ်ထား
ဦးမှပါလေ..သူဌေးချွေးမဆိုပေမယ့် ကိုယ့်သမီးပဲ….။
” ပြောဦးသမီး…သီတာရှိလဲပြော..
အမေတို့ ပွင့်လင်းမှရမယ်…အသေးစိတ်
ပြော…”
” အမေရယ်…အတွေ ့နောက်ကျလို့
ဆွေးနေပါတယ်ဆိုမှ..ခ်ခ်..မနေ့ကတည်းကဇာတ်လမ်းစ,တာအမေရဲ့…ကြွက်လေ
ကြွက်….ကြွက်သိုက်တွေ့ကတည်းက… အမေ့သမီး မော်တော်ဆပ် ခံလိုက်တာ…
တွေ ့ခါစ,လဲဖြစ်…အမေကလဲ အပြင်မှာ
စောင့်နေဆိုတော့ ကြာကြာလေးမနေရဲ ခဲ့ဘူး…”
” မြန်ထာ..သမီးရယ်…”
” ဟုတ်တယ်အမေ…အချက်အစိတ်
သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးထွက်သွား
တာ…ခ်ခ် ”
” ဟဲ့…ဒါကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး ဟဲ့
တွေ့တွေ့ချင်း အလိုးခံလို့ မြန်တယ်ပြော
တာ..”
” ခ်ခ်…သိပါဝူး…အမေပဲ ခိုးကျွေး
လိုက်ဆို…သမီးလဲကျွေးပစ်တာပေါ့ ခ်ခ် ”
” မနေ့ညကရော….ဖင်ပါအလိုးခံ
လိုက်တယ်ဆို…”
” ခ်ခ်…ကိုကျေ ာ်က သမီးဖင်ကြီးကို
လိုးချင်တယ်ဆိုလို့ပါ….ဒီလိုခံပစ်မှပဲအေး
မှာအမေ…လူတိုင်းကဒီဖင်ကြီးကိုရန်ရှာ
ချင်နေကြတာ…ခ်ခ်..မေ ဖင်ခံဖူးလား..
ခ်ခ်…ခံလို ့ကောင်းတယ်မေ..စိတ်ကူးမလွဲ
နဲ့…ခံကြည့်..”
ဒေါ်ဝေ ဒုက္ခရောက်နေသည်။သူနှင့်
ကိုကျေ ာ်တို့အခြေအနေတွေ သူသူ့ကို
ဘယ်လိုအသိပေးရမည်မသိ။ဒီမှာက…
အမွှာလေးတောင်မွေးတော့မည်။အင်း…
အိမ်ရောက်မှပဲ ပြောပြလိုက်ပါတော့မည်
ဟု တွေးရင်း သက်ြပင်းမောကို ချ မိသည်
မပြောပြရင် ရေရှည်မှာ ရှုပ်လာနိုင်သဖြင့်
အရှုပ်မခံချင်..။ဦးဉာဏ်မြင့်တောင် နား
လည်နိုင်သေးတာပဲလေ…သူသူလဲလက်
ခံနိုင်မှာပါ…ဟုအတွေးမျ ားယောက်ယက်
ခတ်နေသည်။
နီလာကတော့..ငြိမ့်ငြိမ့်လေးကောင်း
နေသည်။ဒါတောင် အဖေကတစ်ချက် တစ်ချက် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်သေးသည်။
နီလာလဲ ကြမ်းကြမ်းကြီးခံလိုက်ချင်ပါ
တယ်အဖေ ဆိုသည့်အဓိပ္ပါယ်ဖြင့် ဖင်ကြီး
ကိုနောက်ပစ်ပြီး ခါးပင့်၍ ပြန်ပြန်ဆောင့်
ပစ်သည်။
အဖေ့လက်ကြီးကနို့တွေကိုအုပ်ဆွဲ
တော့ နို့ရည်တွေပန်းထွက်သည်။အဖေ့
ကို တိုက်ချင်လိုက်တာလေ..။အဖေ့လက်
တွေလည်းနို့ရည်တွေနဲ့ စိုရွှဲနေသည်။
” အဖေ….မြန်မြန်လေးဆောင့်..ပြီး
ရင် နို့စို့…မြန်မြန် အဖေ…အင့်..သမီးဖင်
ကော့ပေးထားမယ်..မြန်မြန်..မြန်မြန်..
အင့်..အဖေ..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..”
ကိုကျေ ာ်
၃၁
ဗီဒီယိုထဲမှာ..မေမေလီးကြီးစုပ်နေသည်။အားရပါးရ တစ်ရှိုက်မက်မက်စုပ် နေ
သည်မှာ သွားရည်တွေပင်ယိုစီးကျနေပြီး
လီးကြီးစိုရွှဲပြောင်လက်နေသည်အထိ။
ဒစ်ဖူးကြီးကိုလည်း တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေ
ပြီး ဂွေးဥကိုလက်တစ်ဖက်က ပွတ်သပ်
ဆုပ်နယ်နေသည်။အဲ…ဂွေးဥကြီးကိုငုံ
ထားတယ် တော့..။ဟူး…ဂွေးဥကိုလျှ ာနဲ့
ယက်နေပြန်ပြီ…။
မေမေ့မျက်နှာက တော်တော်အားရ
နေသလိုပဲ။လီးကြီးကလဲ အကြီးကြီး။ရှည်
လဲတော်တော်ရှည်သည်။ဒစ်ဖူးကြီးကလဲ
ကားကားကြီးနဲ့ပြောင်လက်တင်းမာနေပါ
သည်။ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းစောက်ရည်စို့
လာပြီ….ကိုကျေ ာ့်ဆီသွားချင်စိတ်ဖြစ်လာ
မိသည်။ကိုကျေ ာ်ဆိုလို့….အဲတော့…ခုမှ
သေချ ာကြည့်မိသည်..။
ဒီလီးကြီး မြင်ဖူးပါတယ်လို့ ထင်နေတာ..ကိုကျေ ာ့်လီးကြီးပါလား !
ဟုတ်သည်။ဟုတ်လိုက်တာမှ….မြေ
ကြီးကိုလက်နဲ့ပုတ်ရင် လွဲချင်လွဲဦးမည်။
မနေ့ညကမှ ဒီလီးကြီး သူသူ့ဖင်ကိုလိုးထဲ့
သွားခဲ့တာ…လွဲနိုင်ပါ့မလား။ဒီ ဒစ်ဖူးကြီး
ကိုလဲ မှတ်မိသည်။သူသူ ဆော့ကစားခဲ့
သည်…ဖွဖွလေးငုံခဲ့သည်…လျှ ာဖျ ားနဲ့
ဆော့ကစားခဲ့သည်…စုပ်ခဲ့သည်..။အဲ…
ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ…။မေမေ့ကိုမော့
ကြည့်တော့…ပြုံးပြနေသည်..။
သူသူ သိလိုက်ပါပြီ…။နားလည်လိုက်
ပါပြီ။လက်မခံချင်လဲ..လက်ခံလိုက်ပါပြီ..။
ဒါဆို…ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ.ဟင် အမေ။
သမီးရှေ ့တိုးရမှာလား…နောက်ဆုတ်ရမှာ
လား…။ခေါင်းကို သွက်သွက်ကြီး ခါရမ်း
ပြီး မေမေ့ကို ကြည့်ပြန်သည်။
” ဘာမှမပြောနဲ့.ဘာမှမမေးနဲ့သမီး၊
သမီးသိနေရုံသက်သက်ဆိုရင် ပြည့်စုံပြီ ၊
မောင်ကျေ ာ့်ကိုလဲ ဘာမှမမေးနဲ့..ဘာမှ
မပြောနဲ့….တွေဝေတာတွေ၊စဉ်းစားတာ
တွေ၊ဝေခွဲမရတာတွေ….ဘာမှမလုပ်နဲ့
ဟုတ်ပြီလား သမီး..”
” ဟုတ်ကဲ့ မေမေ..ခ်ခ်…အမေကမိုက်တယ်…ရှယ်မှုတ်တာပဲ..ခ်ခ်၊ ဒီလောက်ထိ
မှုတ်တာ..ကိုကျေ ာ်လီးရည်မထုတ်ပေးဘူးလားမေမေ့ကို..”
” စောက်ပတ်ထဲ ပန်းတာသမီးရဲ့…
သမီးလင်က လူဆိုးပါအေ…စောက်ပတ်ထဲပဲ ပြီးတာမျ ားတယ်၊ ဒါကြောင့်လဲအမေ
ဗိုက်ကြီးတာ…”
” ခ်ခ်…အမွှာပူးတဲ့..ခ်ခ်..လီးရည်တော်တော် သန်တဲ့လူ..ခ်ခ်..”
” အေးပါ…ရယ်ပါ….ညည်းကျမှ ဝဋ်
လည်မယ်..ခ်ခ်..”
” လည်ပေ့စေ…ခံမှာပဲ…သူ့လီးရည်
တွေက အမျ ားကြီးပဲအမေရဲ့..နော်..မေ၊
တစ်ခါတစ်ခါပန်းထည့်ရင် စောက်ပတ်ထဲကတောင် ပြန်အံထွက်တယ်..မေတော့
မသိဘူး…”
” တူတူပေါ့သမီးရယ်…အမေ့စောက်
ပတ်ထဲလဲ သူလီးရည်တွေအမျ ားကြီးပန်း
ထည့်တာပဲပေါ့..အမေလဲစောက်ပတ်ထဲကပြန်အံထွက်တာပါပဲ…ဖင်ထဲတောင်ဝင်
တယ်..ခ်ခ်..”
” လီးကြီးကလဲ သန်တယ်နော် မေ၊
တစ်ခါပြီးရုံနဲ့တော့ အလုံးအထည်မလျေ ာ့
ဘူး…ညှစ်လို့လဲသိပ်ကောင်းတာပဲနော်..
တင်း..မာ.နေတာပဲ..”
” အမေ တစ်ညလုံးအလိုးခံဖူးတယ်
ဇိမ်နဲ့လိုးတာ..သူ့လီးကိုစောက်ပတ်ထဲက
တစ်ချ က်တောင်မထုတ်ဘူး…သေးပေါက်
ချိန်ကလွဲလို့..ခ်ခ် ”
” ရွလာပြီအမေ…ဆိုင်သွားရအောင်
သီတာနဲ့လဲတွေ့ချင်တယ်…သူတို့ကသိပ်
ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲနော်..အမေ ”
” ဟုတ်တယ်…ချစ်စရာကောင်းတယ်
နွေးထွေးတယ်..အနစ်နာခံတယ်..ကိုယ်
ချင်းစာတရားရှိတယ်..သွားမယ်.လာ ”
မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်သွားရင်း ဓမ္မာရုံခဏ
ဝင်ကြသည်။ပွဲတစ်ညကျန်သေးသမို့လူတွေ တရုန်းရုန်းကြားမှာဦးဉာဏ်မြင့်ကို
တွေ့သည်။ဒီတစ်ခါတော့ ဒေါ်ဝေကိုလူ
တွေ သိပ်မကြည့်ကြတော့ပါ။ဗိုက်ကြီးသည်မို့မျက်နှာငယ်သည်။သူသူ့ကို မျက်လုံး
တွေ ဝိုင်းနေသည်။သူသူကလည်း သူသူ
ပါပဲ။ညကမှအလိုးခံထားရသည့်ဖင်ကြီးကို
တမင်လှုပ်ပြီးအကြည့်ခံသည်။ကိုကျေ ာ်
သာမြင်ရင်ဖြင့်..စိတ်တိုတိုနဲ့လိုးခွဲခံရဦး
တော့မည်။ဦးဉာဏ်မြင့်မအား၍သားအမိ
နှစ်ယောက်သာဆိုင်ဖက်ထွက်လာခဲ့ကြ
သည်။ဆိုင်မှာလူကျနေ၍ အထဲမှာခဏထိုင်စောင့်ကြသည်။သူသူကသီတာ့ကိုကူနေ
ပြီး မောင်ကျေ ာ်ကပန်းကန်ဆေး…။
မုန့်ရောင်းရင်း တီးတိုးတီးတိုး သဖန်းပိုး..ပြောရသည်က အရသာတစ်ခု…
” သီတာ…ည လာခဲ့မယ်နော်..”
သွားပါပြီ..။သူသူလုပ်ပုံနဲ့ သီတာတို့
့တော့ ညစာငတ်ပါပြီ..။အဖေနဲ့တစ်ညမှ
ခွဲမအိပ်ဖူးပါ။ခုတော့….
” လာခဲ့လေ…ရိုက်မထုတ်ပါဘူး ”
” ခ်ခ်…သီတာ့အဖေက ထိုးလွှတ်မှာ
ခ်ခ်…”
” လီးနဲ့လား..ဟိဟိ..” ဆိုပြီးလက်သီး
ဆုပ် ဖွဖွလေးကမ်းပေးလိုက်တော့ သူသူက လက်ညှိုးလေးထိုးထည့်ပြီး လေးငါး
ချက် ဆွထိုးပေးသည်။ဈေးရောင်းရတာ
တောင်မှ အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြစ်
ချင်သည်။
မနေ့ညက ချေ ာင်းကြည့်တော့သူသူ
တော်တော်နှာထန်တာတွေ ့ရသည်။ဖင်ခံ
တော့ အဖေ့ကုတ်ပိုးကိုသူ့ခြေထောက်တွေ ပူးချိတ်ပြီး အဆက်မပြတ်ကော့ကော့
ထိုးခံတာတွေ ့ရသည်။ဖင်လုံးကြီးတွေကြီး
ပေမယ့်..ဖင်ပေါက်က ပါကင်ဖြစ်နေလို့
တော်တော်အလူးအလဲခံသွားရသည်။
အဖေသာ အထာ မကျွမ်းကျင်လျင် ဖင်ပြဲသွားနိုင်သည်။
အင်း..ခုတော့ တော်ပါသေးရဲ့။သီ
တာအလိုးခံတုန်းက နှစ်ရက်လောက်နာ
နေခဲ့တာ မှတ်မိသည်။နောက်မှအသားကျ
သွားရသည်။သူသူလဲ နာတော့နာနေပုံရ
သည်။လမ်းလျှေ ာက်တာ ဖင်နဲနဲလိမ်နေ
သည်။စောက်မွေးရိတ်တာလဲဝါသနာပါပုံ
ရသည်။စောက်ပတ်ကတော့ အလန်းပါ။
ဖောင်းဖောင်းမို့မို့..သီတာနှင့်သိပ်မကွာလှ
ခက်တာက ကြားက ငထွား ခါးနာရသည်။
ညစာငတ်တော့မည်လေ…
ကိုကျေ ာ်
၃၂
ညပွဲသွားမယ် ဆိုတော့ နီလာနှင့်က
အဆင်မပြေ။ကလေးငယ်နှင့်ဆိုတော့…
လူကြီးကမထောင်းတာပေမယ့်ကလေးက
ဒုက္ခရောက်သည်။ထူးပါဘူးလေ…နီလာ့ကို သူ့အိမ်မှာပဲတစ်ညပြန်အိပ်ခိုင်းရသည်၊
ဦးဉာဏ်မြင့်ကစီစဉ်ခန့်ခွဲမှု ပါရဂူ။နီလာ
စိတ်တွေ ညစ်သွားသည်…ညလုံးပေါက်
အဖေ့ကိုလိုးရတော့မည်။စိတ်ညစ်လွန်းလို့
ဆိုင်မသိမ်းမီကတည်းက အိမ်မှာသွားထိုင်
စောင့်သည်။ကလေးအမေမို့ ဘော်လီလဲမ
ဝတ်တော့။ပင်တီလဲ ချွတ်ထားပြီးပြီ။ဆိုင်လဲစောစောသိမ်းခိုင်းထားသည်။အဖေ က
လည်းတက်ကြွနေသည်။
ရှစ်နာရီလောက်တော့ ဆိုင်သိမ်းပြန်
လာကြသည်။သီတာက သူ့အစ်မကိုတော့
ကြည်ဖြူ သည်။ပါးကလေးမျ ားတောင်နမ်း
သွားသေးသည်။နာရီဝက်လောက်နေမှ
ဒေါ်ဝေတို့ကားဖြင့်လာခေါ်သည်။သူသူက
မျက်နှာညိုချင်သည်။ဂုဏ်ပြုစရာရှိ၍ ပွဲကို
မိုးအလင်းကြည့်ဖို့ ဘုရားဒကာကြီးက စီ
စဉ်ထားသည်။ငြင်း၍မရ..ရပ်ရေးရွာရေး
ဘာသာရေး..ဦးစားပေးရမည်။ဒီတော့
သူသူ ညတွက်မကိုက်တော့…။
ကားထွက်သွားတော့ အဖေခြံဝင်းထဲ
လိုက်စစ်ပြီးပြန်လာသည်။သီတာပြန်လာ
မည်မဟုတ်၍ အိမ်တံခါးလည်း ချက်ထိုး
ပိတ်သည်။နီလာ့ကိုနမ်းလိုက်သည်မှာ
အရူးအမူး..။နီလာကလည်း နှုတ်ခမ်းတွေ
ပြတ်ထွက်မတတ်..တုန်ပြန်ချက်ပြင်းထန်.
သည်။လီးကြီးစမ်းဆုပ်ကြည့်တော့ မာခဲ
တောင်မတ်နေတာ သံချေ ာင်းကြီးလို။
လက်ကြီးကလည်းနို့အုံတွေကိုကြမ်ကြမ်း
ကြီးဆုပ်နယ်နေသည်။ခါးကိုဖက်ပြီးဆွဲကပ်ထားတော့ ခြေဖျ ားလေးပင်မြှောက်ပြီး
နမ်းရသည်။မနေနိုင်တော့..။ထမီကိုချွတ်
ချပစ်ပြီး အဖေ့ကိုအခန်းထဲအပြေးတစ်ပိုင်း
ဆွဲခေါ်သွားမိသည်။အဖေကလဲမလိုက်ချင်
ဘူးထင်ပါရဲ့…နီလာ့ကိုပွေ့ချီသွားသည်။
လိုးလိုက်တာမျ ား..ဝါးရုံတောဆင်နင်း
တာထက်ဆိုးသည်။ကလေးမွေးထားပေ
မယ့်..တယုတယထားတဲ့စောက်ပတ်…
လင်နဲ့သိပ်မလိုးဖြစ်တဲ့စောက်ပတ်..အဖေ့
အတွက်သီးသန့်လိုဖြစ်နေတဲ့စောက်ပတ်
ဆိုတော့…စေးပိုင်ပျစ်ချွဲ နေသည်။တစ်သားမွေး..တစ်သွေးလှ ဆိုသည်က နီလာ့
လိုမိန်းမသားတွေရှိလို့ပေါ်လာတဲ့စကား
ဖြစ်နိုင်သည်။
ကျွဲကောသီးလောက်နို့ကြီးတွေကအိ
တွဲကျ မသွားသည့်ပြင် ပိုလို့တောင် မို့
မောက်ဖောင်းကြွလာသေးသည်။နို့သီး
ခေါင်းလေးနဲ့စက်ဝန်းလေးတော့ညိုသွား
သည်။လက်နဲ့ဆုပ်ညှစ်စို့တော့ နို့ရည်တွေ
ပန်းပန်းထွက်သည်။အဆက်မပြတ်စို့ယူ
မျို ချသည်။စို့လို့မဝနိုင်ပါ။နီလာကလည်း
တစ်ချက်လေးမှမတားရက်ပါ။
နို့စို့ချက်က လက်လန်သည်။နို့ရည်ပါ
မက အသဲတွေ နှလုံးတွေကိုပါစုပ်ယူ ပါ
သွားလေသလားထင်မိသည်။အားအင်တွေအကုန်ယူသွားသလို နုံးခွေကျ သွားရ
သည်။ခံစားမှုအာရုံကိုပြောင်းလိုက်ပြန်
တော့ သံချေ ာင်းလိုလီးမာမာတောင်
တောင်ကြီးဖြင့် စောက်ပတ်ထဲတစ်ဖုန်း
ဖုန်းဆောင့်ခံနေရသည်။
လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ဝင်လိုက်ထွက်
လိုက် မရပ်မနား စောက်ပတ်နခမ်းသား
တွေကိုပွတ်တိုက်လိုးနေတာမျ ားလိပ်ကနဲ
လိပ်ကနဲ ပါသွားသည်မို့ ပေါင်ကြီးတွေကို
ပင့်မြောက်ပြီးဖြဲကားခံမိသည်။ဆောင့်လိုး
လိုက်တိုင်း သားအိမ်ထဲထိ နင့်သည်။ထိုး
ဖောက်ပြီးဝင်လာမှာလား ရင်တစ်ဖိုဖိုဖြစ်
ရသည်မှာအရသာ။
လာတော့ပါဘူးလို့မထင်မှတ်တဲ့အချိန်
မှာမှ သားအိမ်ခေါင်းထဲလီးဒစ်ဖူးကြီးစွပ်ဆို
ဝင်အောင်ဆောင့်လိုးတော့ အဖေ့ရင်ဘတ်ကိုလက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ထုပစ်သည်။
မျှေ ာ်တုန်းက မထည့်ပေးပဲနဲ့ကွယ်…လို့
အားမလိုအားမရ ထပ်မျှေ ာ်မိသည်။
စောက်ခေါင်းပေါက်လေးကိုဒစ်ဖူးကြီး
နဲ့ဆွဆွပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းစောက်
ပတ်ကအလိုလိုညှစ်ညှစ်ဆွဲယူနေမိသည်။
လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးကို စောက်ပတ်ထဲက
ရှိသမျှကြွက်သားအားလုံးနဲ့ညှစ်ပြီးဆွဲတာ
ဖင်ေပါက်လေးတောင်ရှုံ ့မိသည်။ လီးကို
ပြန်ဆွဲထုတ်တော့လဲ အငမ်းမရ လိုက်ညှစ်ဆွဲတာပါပဲ..တစက္ကန့်လေးတောင်အခွဲခွာ
မခံနိုင်တာအဖေသိဟန်တူပါရဲ့..၊စွပ်..ဆို
လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်တာမျ ား..ရင်ခေါင်းထဲထိရောက်သလားလို့ တောင်ထင်မိပါသည်။
ကောင်းလွန်းလို့ နှစ်ယောက်သား
စကားပင်မပြောနိုင်ကြပါ။စောက်ပတ်နှင့်
လီး တို့သာ တစွတ်စွတ် တစ်ပြွတ်ပြွတ်
နှုတ်ဆက်နေကြသည်။အဖေကြမ်းသလို
သမီးကလည်းရမ်းပါသည်။ဖင်ကြီးကိုရမ်း
သည်။နို့ကြီးတွေကိုဘယ် ညာရမ်းသည်။
အထက် အောက်တုန်ခါရမ်းသည်။ခေါင်း
ကိုလည်းရမ်းသည်။တစ်ကိုယ်လုံးရမ်းခါ
သည်။စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်တာလည်း ဘယ်နှစ်ကြိမ် ဘယ်နှစ်ခါမမှတ်မိ
နိင်တော့။ဘယ်လောက်မောမော..မမော
ဘူးပဲထင်သည်။
နောက်ဆုံးတော့အဖေကနို့ကြီးတွေ
စို့ပြီး ဒစ်ဖူးနဲ့ဆွဆွလိုးသည်။တစ်ချက်တစ်
ချက်ပြင်းပြင်းဆောင့်သည်။ကောင်းလွန်
လွန်းလို့ဖင်ကြီးရမ်းပြီးကော့ထားပေးတာ
ပြန်မကျနိုင်။ဆွလိုးချက်တွေအကြိမ်ရေ
မျ ားလာတော့ စောက်ရည်တွေရွှဲပြီးအဖေ့
လီးရည်ကိုတောင့်တ,သည်။
လိုး..အဖေ…ဆောင့်ပေး..ဆောင့်..
သွက်သွက်လေးအဖေ…သမီးပြီးမယ်..
အဖေလဲပြီး…လီးရည်တွေပန်းထည့်ပေး
ဆောင့်..အဖေရေ…ဆောင့်..အင့်..အင့်
လိုး..အဖေရေ…နောက်တစ်ယောက်ရ
အောင်လိုး…ဆောင့်..အဟား…ပြီးပြီ
အဖေရေ့…ပြီးပြီ..သမီးပြီးပြီ..အဖေလိုးလို့
သမီးပြီးပြီ…
ကိုကျေ ာ် နီလာ့စောက်ပတ်အား ဆွဆွလိုးပေးပြီး နီလာ့ဖင်ပြီးမွေ့ယာမှတစ်ပေ
ခန့်မြှေ ာက်တက်နေမှ…ဖိဆောင့်လိုးထည့်ပြီး လီးရည်တွေ ဆယ်ချက် ဆယ့်ငါး
ချက်ခန် ့ပန်းထုတ်ပေးသည်။နီလာ့ဖင်ကြီး
တော်တော်နှင့်ကုတင်ပေါ်ပြန်မကျပါ။
တအောင့်နေမှ အီး….ဟူး….ကနဲသံရှည်
ကြီးအော်ပြီး ဝုန်းဆိုကုတင်ပေါ်ပြန်ကျလာ
သည်။ကိုကျေ ာ်က ထပ်လျက်..ဖက်လျက်
တော်တော်ချစ်ကြသည့် သားအဖပါပဲ…