ကာလာစုံအချစ်

၁၉၈၀ လောက်ကထွက်ထားတဲ့ Swiss ဇာတ်ကားတကားကိုအခြေခံပြီး ရေးထားတာ၊ ဇာတ်ကားကတော့ အရောင်အဆင်းမဲ့တဲ့ ၅၂၈ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖော်ညွှန်းတဲ့ကားပါ၊ အဲ့ဒါ ကိုယ်ကတော့ ၁၅၀၀ အချစ် အနှစ်တွေပေါင်းထည့်ပြီး ကာလာစုံအချစ် ၂၀၂၈ ပြောင်းရေးလိုက်တာ၊ ရေးထားတာတော့ နည်းနည်းကြာပြီ ၂၀၂၁ လောက်အင်တာနက်တွေဖြတ်ထားတဲ့အချိန် ပျင်းပြီး ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ လျောက်ရေးထားတာ၊ အတွေ့အကြုံမဟုတ်တဲ့ ဝတ္ထုလိုမျိုး စရေးစဆိုတော့ ကွန်ဖီးဒန့်မရှိတာရယ် ကိုယ်တိုင်ကလဲ သိပ်မကြိုက်တာရယ် ဘယ်လိုဇာတ်သိမ်းရမယ်မသိတာကြောင့် လာမတင်တာ၊ ခုတော့ အိုက်ဒီယာနည်းနည်းရလို့ ဟိုပြင်ဒီပြင်လုပ် အဆုံးထိရေးပြီး တင်လိုက်ပါပြီ၊ ခုလိုပဲ မပြီးမပြတ်ရေးထားတာတွေက gdrive ထဲပုံနေပြီ တနေ့နည်းနည်းစီ အဆုံးသတ် လက်စသတ်ပြီး တင်ပါအုံးမယ်

စိမ်းညို့ညို့ မြက်ခင်းများကြားရှိ မြေနီလမ်းလေးပေါ်တွင် အသက် ၃၀ ကျော်အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့် ပဉ္စဒသနှစ်အရွယ်မိန်းကလေးတစ်ဦးတို့ အတူယှဉ်တွဲလို့ဖြတ်လျောက်လာကြသည်။ သူတို့၏လားရာကား မြောက်ဖက်စူးစူးတွင်ရှိသည့် ဖြူးစွတ်နေသည့် နှင်းများကျရောက်နေသည့် တောင်တန်းများရှေ့ရှိ တောင်ကုန်းငယ်လေးဆီသို့ဖြစ်တော့သည်။

ထိုအမျိုးသမီးကြီးမှာ ညိုးငယ်သောမျက်နှာဖြင့် ဘေးပတ်ဝင်းကျင်ကိုလှည့်ပတ်ကြည့်ရှူရင်း သည်နေရာ သည်အရပ်တွင် သူမကိုမွေးဖွားကြီးပြင်းလာပေမယ့် သူမစွန့်ခွာထွက်လာသည်မှာ ၂၅ နှစ်ပင်ရှိပြီဖြစ်သည်။

သို့နှင့် မျက်ရည်များဝဲလာတာကို ဝမ်းနည်းစိတ်ဖြင့်တချက်ရှိုက်ကာ တရွေ့ရွေ့ဖြင့်ဆက်လျောက်သွားရင်း တောင်ကုန်းလေး၏အောက်ခြေအရောက်တွင် အမျိုးသမီးကြီးမှခြေစုံရပ်ကာ တောင်ကုန်းထိပ်တနေရာသို့လက်ညိုးညွှန်ပြလိုက်ပြီးနောက်
-မောနေပြီလား မီးမီး……မေမေတို့ရောက်တော့မှာနော်…..ဟော…ဟိုးမြင်နေရတဲ့ မီးခိုးထွက်နေတဲ့ တဲလေးကိုတွေ့လား အဲ့မှာ သမီးရဲ့ဖိုးဖိုးရှိတယ်-
-မောပါဘူး မေမေရဲ့….မေမေမောရင် နားချင်နားလေ သမီးကရပါတယ်-
-မေမေလဲ မမောပါဘူးကွယ် မေ့သမီးလေးမောနေမှာစိုးလို့ပါ- မိန်းကလေးမှာ သိတတ်စွာနဲ့ မိခင်ဖြစ်သူကိုပြန်လည်ပြောဆိုလိုက်ပြီးနောက် သူတို့နှစ်ဦးသားမှာလဲ တဦးလက်တဦးစွဲကိုင်လို့ ဆက်ထွက်လာခဲ့ကြသည်။

တောလမ်းလေးမှတဆင့် တောင်ပေါ်သို့တက်လှမ်းလာခဲ့ပြီးနောက် တောင်ထိပ်တွင်ရှိသည့် ခြံဝင်းတခုရှေ့ရောက်သွားတော့ အမျိုးသမီးကြီးမှာ ခြံဝင်းတချက်ဝေ့ဝိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း ဘယ်သူ့ကိုမှမမြင်တော့ တံခါးကိုတွန်းကာ သမီးဖြစ်သူ မြမြလက်ကိုစွဲကိုင်၍ဝင်လာလိုက်သည်။

ထိုခြံဝင်းထဲတွင် တထပ်ခွဲသစ်လုံးအိမ်တလုံးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် နွားတင်းကုပ်နှင့်မြင်းတဲတို့ ကပ်လျက်တည်ရှိနေပြီး ခြံအဆုံးမှာတော့ ဘဲခြံကြက်ခြံတို့အသီးသီးတည်ရှိနေကြသည်၊ အမျိုးသမီးကြီးမှာ သစ်လုံးအိမ်ဆီသို့ ဦးတည်သွားလိုက်ပြီးနောက် တံခါးပေါက်ဝင်ရပ်ကာ တံခါးကိုပုတ်လိုက်တော့ တအောင့်အကြာတွင် တံခါးကပွင့်လာပြီး တံခါးဝမှာတော့ အသက် ၆၀ အရွယ်ခန့်ထင်ရလောက်သည့် မုတ်ဆိတ်ဖြူ ပါးသိုင်းမွှေးဖြူများ ထူထပ်စွာပေါက်နေသည့် အဖိုးအိုကြီးကိုတွေ့လိုက်ရတော့ အမျိုးသမီးကြီးမှာဝမ်းသာအားရဖြင့်
-အဖေ-
-ဟင်….သမီး…..နင်……..နင်…….- အမျိုးသမီးကဝမ်းသာအားရဖြင့် အဖိုးကြီးကိုပြေးဖက်တော့ အဖိုးကြီးမှာ ခဏတော့ကြောင်သွားပြီး အမျိုးသမီးကြီးဖက်တာကိုငြိမ်ခံနေပြီးမှ ခဏအကြာတွင် ထိုအမျိုးသမီးကိုပြန်လည်တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး
-နင်…….ဘာလာလုပ်တာလဲ ငါနင့်ကိုမကြည့်ချင်ဘူး နင် ထွက်သွား- အမျိုးသမီးမှာ မျက်ရည်များပါးပြင်ပေါ်သို့ စီးကျလာပြီး အသံတုန်တုန်ဖြင့်
-သမီးတောင်းပန်ပါတယ်အဖေရယ်…-
-ငါတို့ နင့်ကိုအမွေပြတ်စွန့်လွှတ်ထားပြီးသား ဘာအကြောင်းနဲ့မှ ထပ်ပတ်သတ်စရာမရှိဘူး မြင်လဲမမြင်ချင်ဘူး ထွက်သွားဟာ အခုထွက်သွား- အမျိုးသမီးကြီးမှာ ဘာမှပြန်မဖြေနိုင်တော့ပဲ တံခါးဝတွင်ကျုံကျုံလေးထိုင်ချ၍ မျက်နှာကိုအောက်ငုံ့ထားပြီး ရှုံးပွဲချ၍ ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေတော့သည်။

အဖိုးကြီးကလဲ ထိုအမျိုးသမီးကိုမကြည့် အဝေးတနေရာသို့သာငေးရင်း
-နင့်ကြောင့် နင့်အမေသေခဲ့တာ နင့်စိတ်နဲ့နင်အမေသေခဲ့တာ နင်ဂြိုလ်မွှေလို့ ငါတို့တမိသားစုလုံးသေကွဲ ကွဲခဲ့ရတာ နင့်ကိုငါ စိတ်နာတယ်…မြင်လဲ မမြင်ချင်ဘူး ဒီကို လာစရာလဲဘာစောက်ကြောင်းမှမရှိဘူး- အဖိုးကြီးမှာ ဒေါသမောဖြင့်အော်ငေါက်လိုက်ပြီး တံခါးကိုပြန်ပိတ်မယ်လုပ်တော့ အမျိုးသမီးကြီးက တံခါးကိုလက်ဖြင့်တွန်းထားပြီး
-အဖေရယ် သမီးတောင်းပန်ပါတယ် သမီးပြောတာလေးကို ခဏလောက်နားထောင်ပေးပါအဖေရယ်- အဖိုးကြီးမှာ စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်နေ၍ မီးဝင်းဝင်းတောက်နေသည့် မျက်လုံးဖြင့် အမျိုးသမီးကိုငုံ့ကြည့်ရင်း
-တောက်…..ကဲ နင်ဘာပြောစရာရှိတာမြန်မြန်ပြော ပြီးရင်ချက်ချင်းထွက်သွားပါ နောက်လဲထပ်လာစရာမလိုဘူး-
-ဟိုလေ…ဟို….သမီးတို့အရမ်းအခက်အခဲဖြစ်နေလို့…အ….အဲ့ဒါ…..-
-ဘာလဲ အမွေလိုချင်တာလား မပေးနိုင်ဘူး နင်ဟိုကောင့်နောက်လိုက်သွားကတည်းက နင့်ကိုအမွေပြတ်ကြေညာထားပြီးသား-
-မဟုတ်ပါဘူး အဖေရယ်…ဟို…သမီးရဲ့ သမီးကြီး အဖေ့မြေးကိုအဖေ့ဆီထားလို့ရမလား….-
-ဘာ….-
-အိ….သမီးတို့မှာ ကလေးတွေကများ ကိုမြင့်စိန်ကလဲ အချုပ်ထဲရောက်နေတော့ သမီးနဲ့ အဖေ့မြေးအကြီးတို့နှစ်ယောက်ထဲရှာဖွေနေရလို့ အဆင်မပြေတော့လို့ပါ အဖေရယ်…-
-ငါတို့ နင့်ကိုဘယ်လိုထားခဲ့လဲ ဟင်….နင့်ကိုရွှေပုံပေါ်မှာ ပိုးမွေးသလိုမွေးခဲ့တာလေ အခုတော့နင့်ထိုက်နဲ့နင့်ကံပဲ နင့်သမီးလဲငါမကြည့်ချင်ဘူး ခေါ်လဲမထားနိုင်ဘူး နင်ပြန်ခေါ်သွား-
-အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့အဖေရယ်….- အမျိုးသမီးကြီးမှာ မျက်ရည်များကိုလက်ဖြန်ဖြင့်ကုန်းသုတ်နေချိန်
ဂျိန်း….ခနဲ့ တံခါးဆောင့်ပိတ်သံကြားလိုက်ရတော့ အိမ်တံခါးဝမှာ ဒူးတုပ်ထိုင်၍ အဖေဖြစ်သူကို ရှိခိုးကန်တော့ရင်းစကားပြောနေတဲ့ ခင်သူဇာလဲတုန်ခနဲ့ လန့်သွားပြီး ခေါင်းကိုမော့အကြည့်မှာတော့ သူမရဲ့ရှေ့တူရူမှာဖခင်ဖြစ်သူကိုမတွေ့ရတော့ပဲ တံခါးချပ်ကြီးကိုသာမြင်တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

ခင်သူဇာလဲတံခါးကိုထုလိုက် ပုတ်လိုက်ဖြင့် အထဲကအဖေဖြစ်သူကိုတောင်းပန်နေပေမယ့်လဲ အိမ်ခန်းထဲမှာတော့ဘာအသံမှထပ်ထွက်မလာတော့၊ အတန်ကြာလာတော့ ခင်သူဇာလဲလက်လျော့လိုက်ပြီး မျက်နှာကိုပြင်လိုက်ကာ သမီးဖြစ်သူ မြမြဘက်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး
-မီးကြီး ဘာမှမကြောက်နဲ့နော် သမီးဖိုးဖိုးက မေမေ့ကိုစိတ်ဆိုးတုန်းမို့ပြောတာပါ၊ ဖိုးဖိုးကသမီးကိုလက်ခံမှာပါ…….နော် သမီးလေး-
-ဟုတ်….ဟုတ်..မေမေ-
-ကဲ ဒါဆို မေမေပြန်တော့မယ်နော် သမီး-
-ဟင်….မေမေဖြစ်ပါ့မလားဟင် ဖိုးဖိုးက…..-
-ဖြစ်ပါတယ် သမီးရဲ့ ဖိုးဖိုးစိတ်ဆိုးတာ မေမေ့ကိုပါပဲကွယ် သမီးလေးကိုစိတ်ဆိုးတာမှ မဟုတ်တာ နေခဲ့နော်-
-ဟုတ်…မေမေ-
-နောက်နေ့တွေကျရင်လေ ဖိုးဖိုးကိုအလုပ်ဝိုင်းကူလိုက်နော်…မီးကြီး ဒါမှ သူကလဲ သမီးကိုပြန်ချစ်မှာ-
-ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ သမီးသိပါတယ်…….မေမေက ဘယ်တော့ ပြန်လာခေါ်မှာလဲဟင်-
-လမ်းခရီးက သမီးမြင်တဲ့အတိုင်းပဲလေ ဒီနှစ်ကုန် နောက်နှစ်ဆန်းပိုင်းတော့ မေမေထပ်လာနိုင်အောင်ကြိုးစားပါမယ်ကွယ်- မြမြလဲ သူ့အမေ့စကားကိုနားထောင်ရင်း ဝမ်းနည်းစိတ်များကို ထိန်းကာနေရတော့သည်။

သူမတင်မဟုတ် ဒေါ်ခင်သူဇာမှာလဲပဲ ပါးပြင်ပေါ်စီးကျလာသည့် မျက်ရည်စတို့ကိုသုတ်လိုက်ပြီး
-ငါ့သမီးလေးက လိမ္မာလိုက်တာ မေမေတော့သမီးလေးကိုလွမ်းနေရတော့မှာပဲ မေမေ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါကွယ် နော် သမီးလေး မေမေဘယ်လိုမှမတက်သာတော့လို့ပါ-
-ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ အိမ်ပြန်ရောက်ရင်သာ ညီမလေးကိုဂရုစိုက်လိုက်နော် ကိုကို့ကိုလဲမှာလိုက်အုံး သမီးပြန်လာခဲ့မယ်လို့ နော်…-
-အေးပါကွယ်…ကဲ ဒါဆိုမေမေသွားတော့မယ်နော်-
-ဟုတ် သမီး တောင်အောက်ထိမေမေ့ကိုလိုက်ပို့ပေးမယ်-
-ရပါတယ်ကွယ် မပို့ပါနဲ့ ဒီလမ်းတွေက မေမေကြီးပြင်းလာတဲ့လမ်းတွေပါ မျက်စိမှိတ်သွားတောင်ရပါတယ် ငါ့သမီးလေးသာ ခြေချော်လက်ချော်နဲ့ပြုတ်ကျလို့ ပွန်းပဲ့သွားပါအုံးမယ်-
-သမီးအခုဘယ်မှာနေရမလဲဟင် ဖိုးဖိုးကြီးကတံခါးဖွင့်မပေးတော့….-
-အင်း….အဲ..ဟိုမှာ နွားတင်းကုတ်ရှိတယ် အဲ့ထဲခဏသွားနေလိုက်နော် နည်းနည်းကြာလို့မေမေတို့အသံတိတ်သွားရင် သမီးရဲ့ဖိုးဖိုးကြီးထပ်ထွက်လာလိမ့်မယ် အဲ့ကျမ သမီးတစ်ယောက်ထဲဆိုတာမြင်ပြီး သမီးကိုအိမ်ထဲခေါ်သွားမှာသမီးရဲ့-
-ဟုတ်‌ မေမေ၊ ဖိုးဖိုးကတောင်ပေါ်မှာဘာလို့တစ်ယောက်ထဲလာနေတာလဲဟင်…ဘေးပတ်ဝင်းကျင်ကလဲ သစ်ပင်တွေ ချောက်တွေချည်ပဲ အိမ်နီးနားချင်းတွေလဲမရှိဘူး-
-ဒါတော့ သမီးနောက်ကျနားလည်သွားမှာပါ…….ကဲပါ မေမေ ကားမမှီပဲနေလိမ့်မယ် မေမေသွားတော့မယ်နော် သမီးလေး- ဒေါ်ခင်သူဇာကပြောဆိုပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ချိန် မြမြတယောက် မျက်နှာလေးညိုးငယ်သွားပြီး ဒေါ်ခင်သူဇာရဲ့ခြေထောက်ကိုဖက်၍ ငိုလေတော့သည်။
-ဟော…မငိုရဘူးလေ သမီးကြီးရဲ့ မေမေမှာထားတယ်လေ… မေမေတို့က ပြန်မတွေ့ကြမှာမှ မဟုတ်တာ နောက်နှစ်ပြန်လာခေါ်မှာပါဆို…..တိတ်တော့နော် သမီးလေး မေမေ ကတိပေးတယ်နော် တိတ်..တိတ်..-
-ဟု…အိ…..ဟုတ်….ဟီး….မေ..မေ…-
-မေမေသွားပြီကွယ်- ဆိုကာ ခင်သူဇာလဲ မြမြပါးလေးကိုနမ်းလိုက်ပြီး ငိုချင်စိတ်ကိုအားတင်းကာ မြမြရှေ့ကနေလှည့်ထွက်၍ တောင်အောက်သို့ ခပ်သုတ်သုတ်ဖြင့်ဆင်းသွားတော့သည်။

ခင်သူဇာဆိုတာက အဖဦးမြအေး အမိဒေါ်ရွှေတုတ်တို့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူတို့တွေက ပူတာအိုမြို့အစွန် မဒွယ်ရာဇီတောင်ခြေမှာရှိတဲ့ ရွာလေးတစ်ရွာမှာနေထိုင်ခဲ့ကြသည်။

ခင်သူဇာတို့မိသားစုဟာ အတန်အသင့်ချမ်းသာ၍ ခင်သူဇာကိုလဲတင့်တောင်းတင့်တယ်ထားကာမွေးခဲ့ကြသည်၊ ခင်သူဇာ ၁၅ နှစ်ခန့်တွင်တော့ ဒေါ်ရွှေတုတ်ရဲ့မောင်အရင်းဖြစ်သူ ကိုမြင့်စိန်နဲ့ခိုးရာလိုက်ပြေးသွားတာကြောင့် ဒေါ်ရွှေတုတ်တို့မှာအပူမီးဝိုင်းဖြစ်ခဲ့ကြသည်

ဆွေမျိုးရင်းချာကြီးမို့ ပတ်ဝင်းကျင်မှာလဲမျက်နှာပူရသလို မြင့်စိန်မှာလဲမယားကြီးငုတ်တုပ်နှင့်အိမ်ထောင်သယ်တစ်ယောက်ဖြစ်နေတာကြောင့် ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝိုင်းကြားမှာပါ ခင်သူဇာကြောင့် ဦးမြအေးတို့အရှက်ကြီးရှက်ရကာ ဒေါ်ရွှေတုတ်လဲ ခင်သူဇာရဲ့စိတ်နဲ့ လုံးပါး ပါး၍ ဘဝတစ်ပါးကူးပြောင်းသွားခဲ့တော့သည်။

အဲ့ကတည်းက ဦးမြအေးက ရွာထဲမှာရှိတဲ့လယ်တွေခြံတွေနဲ့အိမ်တွေကိုရောင်းလိုက်ပြီး တောင်ပေါ်မှာရှိတဲ့ တောတက်သည့်အခါနေဖို့ဆောက်ထားတဲ့အိမ်ဆီသို့သာပြောင်းရွေ့နေထိုင်လိုက်ကြတော့သည်။

ဦးမြအေးတစ်ကိုယ်တည်းတောင်ပေါ်မှာနေထိုင်လိုက်တာ အချိန်တွေလဲတရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးလာလို့ သမီးဖြစ်သူ ခင်သူဇာပင်လျှင် သားနှစ်ယောက် သမီးနှစ်ယောက်မွေးဖွားလိုက်ပြီး အသက် ၄၀ နားပင်ကပ်လာခဲ့ပြီမဟုတ်ပါလား၊ ဦးမြအေးကလဲ အသက်အရွယ်အရမ်းမကြီးသေး အသက် ၆၀ နားကပ်ကာရှိသေးသည်။

ဦးမြအေးလဲ ဆယ်စုနှစ် နှစ်စုနီးပါးမမြင်တွေ့ခဲ့ရသော သမီးဖြစ်သူကိုရုတ်တရက်ပြန်တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ရုတ်တရက် ဝမ်းသာသွားပေမယ့် သွားလေသူ ဇနီးသယ်မျက်နှာကိုပြန်မြင်ယောင်လာကာ အိပ်ခန်းတွင်းဝင်ပြီးနေလိုက်တော့သည်။

ကုတင်ပေါ်ဝင်ထိုင်၍ ဇနီးသယ်မျက်နှာကိုမြင်ယောင်လာပြီး ငေးငိုင်နေတာ အတော်ပင်ကြာသွားပြီး အပြင်မှာဘာအသံမှမကြားရတော့တာကြောင့် အိမ်တံခါးကိုပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး အပြင်သို့ထွက်လာခိုက် နွားတွေမြင်းတွေထားတဲ့ တင်းကုတ်တံခါးကပွင့်နေတာကြောင့် သွားကြည့်လိုက်တော့ တင်းကုတ်အလည်ခေါင်က ကောက်ရိုးပုံမှာငုတ်တုပ်ထိုင်နေတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုမြင်သွားပြီး ခတ္တမျှကြောင်ငေးသွားတော့သည်၊

ခဏအကြာတွင် သတိပြန်ဝင်လာတော့ တံခါးဝရှိနှင်တံကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး မြမြကိုချိန်ရွယ်နေတော့ မြမြလဲအဖိုးဖြစ်သူရဲ့ဖြစ်အင်ကိုမြင်ပြီးကြောက်လန့်ကာမျက်ရည်တွေပင်ဝဲနေပြီး တုန်နေတာပေါ့။
-နင်…….ဘာလို့နေခဲ့တာလဲ ထွက်သွား အခုထွက်သွား နင့်အမေဘယ်မှာလဲ ဟန်….-
-အီး…ဟီး….ဟီး…..-
-တိတ်စမ်း….ငိုမနေနဲ့ ကျက်သရေကိုမရှိဘူး- ဆိုပြီး ခြံပြင်ကိုထွက်ကာ အပြင်ကိုကြည့်တော့ ခင်သူဇာရဲ့အရိပ်အယောင်ကိုပင်မမြင်ရတော့၊ ဒါနဲ့ ဦးမြအေးလဲ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး တင်းကုတ်ဘက်ကိုပြန်လှည့်လာပြီး နွားတင်းကုတ်ကိုလှမ်းကြည့်ရင်း သက်ပြင်းတချက်ချလိုက်တော့သည်။
-အင်း…ဒီကလေးမလေးမှာဘာအပြစ်မှမရှိပဲ ငါမကြည့်ချင်တာ ခင်သူဇာကိုပဲလေ…ကလေးမလေးကအပျိုပေါက်အရွယ်လေး ဒီတိုင်းနှင်ထုတ်လိုက်ရင် မတော်မတရားနဲ့တွေ့ပြီးဘဝပျက်ရချည်ရဲ့….အင်း…..ဘယ်တက်နိုင်မလဲ မတော်ချင်ပေမယ့်လဲ ကိုယ့်သွေးသားဖြစ်နေတော့ လက်ခံထားရတော့မှာပေါ့….ဟူး…..- သက်ပြင်းကိုမှုတ်ထုတ်ကာ တွေးလိုက်မိပြီး တင်းကုတ်အပေါက်ဝသို့လျောက်သွားပြီး မြမြကိုကြည့်၍
-ကလေးမ ငိုမနေနဲ့ လာခဲ့- ဆိုပြီးအိမ်ထဲကိုပြန်ဝင်သွားတော့သည်။

ဦးမြအေးကခေါ်ပေမယ့် မြမြကတော်တော်နဲ့လိုက်မလာပဲ တင်းကုတ်ထဲမှာသာထိုင်ငိုနေတာမို့ ဦးမြအေးလဲသူ့သဘောနဲ့သူဟုသာ ပစ်ထားလိုက်တော့သည်။

ဒီလိုနဲ့ အချိန်တွေကုန်ဆုံးလာပြီး နေလုံးကြီးလဲတရွေ့ရွေ့နဲ့တောင်စွယ်တွေကြားထဲတိုးဝင်သွားကာ အလင်းရောင်ပျောက်သွားတော့ တောင်ပေါ်ဒေသ ပတ်ဝင်းကျင်တစ်ခုလုံးမှောင်အတိပြီးကာနေသည်။

အဲ့အချိန်မှာပဲဦးမြအေးရဲ့အိမ်တံခါးသို့ မဲမဲအရိပ်လေးကတဖြေးဖြေးတိုးကပ်လာတာကြောင့် ဦးမြအေးလဲမျက်လုံးကိုပင့်ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းလေးငုံ့၍ မဝံ့မရဲဖြင့် အိမ်ခန်းလေးအတွင်းမဝင်ပဲ ရပ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရတော့သည်။

မြမြကတောထဲတောင်ထဲနေဖူးသူမဟုတ်လေတော့ မှောင်မဲနေတဲ့ပတ်ဝင်းကျင်ကိုကြောက်လန့်နေပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါနေသည်။ ဦးမြအေးကလဲ မြမြကိုမြင်တော့ ဘာစကားမှပြောမနေပဲ လုပ်စရာရှိတာလုပ်၍နေသည်၊ အတန်ကြာသည်အထိ မြမြဝင်မလာပဲ မတ်တပ်ရပ်နေသည်မို့ ဦးမြအေးက မော့ကြည့်ကာ
-ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ ဝင်ခဲ့လေ- ဆိုတော့မှ မြမြလဲအိမ်လေးအတွင်းသို့ လှစ်ခနဲ့ပြေးဝင်လာတော့သည်။

အိမ်ခန်းလေးထဲမှာတော့ ရေနံဆီမီးခွက်အလင်းရောင်တွေနဲ့ အခန်းတစ်ခုလုံးလင်းထိန်လို့နေသည်။ အိမ်လေးမှာ တယောက်နေအိမ်လေးဖြစ်တာကြောင့် အခန်းဖွဲ့စည်းထားတာမရှိ၊ တံခါးပေါက်မှဝင်ဝင်ချင်း စားပွဲတလုံးနှင် ထိုင်ခုံတလုံးရှိလေသည်။ အိမ်ခေါင်းရင်းမှာတော့ တောရိုင်းတိရိစ္ဆာန်ရဲ့ဦးခေါင်းများ အရေခွံများနှင့် နံရံတွင် ဒူးလေး မျှားအိတ် ဓါးရှည်တို့ချိတ်ဆွဲထားပြီး ခြေရင်းပိုင်းတွင်တော့ မီးဖိုတလုံးရှိသည်။

စားပွဲ၏နောက်ကွယ်တွင်တော့ ဦးမြအေးအိပ်သည့် ကောက်ရိုးမွေ့ယာဖြင့်လုပ်ထားသည့် တယောက်အိပ်ကုတင်တလုံးကိုမြင်တွေ့လိုက်ရပြီး ကုတင်ခြေရင်းမှာတော့ အပေါ်ထပ်ထပ်ခိုးသို့တက်ရာ ဝါးလှေကားလေးရှိသည်၊ မြမြကလဲ အိမ်ခန်းပေါက်ဝမှာရပ်၍ အဖိုးဖြစ်သူရဲ့အိမ်လေးအားလှည့်ပတ်ကြည့်ရှူနေလိုက်တော့
-ညီးက ဝတ်စရာ ဘာမှမပါဘူးလား အဝတ်တထည်ကိုယ်တခုနဲ့လာတာလား- ဆိုတော့ မြမြက ခေါင်းကိုယမ်းပြ၍
-ဟို….တင်းကုတ်ထဲမှာကျန်ခဲ့တယ်…..ဟို….-
-သွားယူလေ….ဘာလုပ်နေတာလဲ- မြမြမှာ ခေါင်းကိုသာငုံ့လို့ သူ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်သူပြန်ပွတ်ရင်း
-သမီး မသွားရဲဘူး ဖိုးဖိုး…..ဟို….ကြောက်လို့- ဦးမြအေးက စိတ်ပျက်စွာ ကျွတ်စ်…ခနဲ့လုပ်လိုက်ပြီး မြမြလည်ပင်းကို ဆုတ်ကိုင်၍ နွားတင်းကုတ်ဆီခြေလှမ်းကျဲကြီးဖြင့် လျောက်သွားလိုက်တော့သည်။

တင်းကုတ်ပေါက်ဝရောက်မှာတော့
-သွားယူ….သွား…မြန်မြန်….- ဆိုတော့ မြမြလဲ ခပ်သုတ်သုတ်ဖြင့် သူ့အဝတ်အိတ်လေးကိုပြေးယူနေတော့သည်၊ ဦးမြအေးမှာ တင်းကုတ်တံခါးပိတ်၍ ကလေးမကိုအထဲမှာပိတ်၍ထားမည်ဟု တွေးလိုက်မိပေမယ့် လက်တွေ့မှာတော့ မလုပ်ရက်ပေ၊ ဦးမြအေးမှာ တကိုယ်ရည်တကာယ တယောက်ထဲနေလာရတာ ကြာပြီဖြစ်တာကြောင့် အဖော်အသင်းရလာချိန်မှာတော့ နေသားမကျဖြစ်လို့နေသည်။

မြမြလဲ သူ့အဝတ်ထုတ်ကို အိမ်အပေါက်ဝတွင်ချထား၍ ဦးမြအေးကိုဘာမှမပြောပဲရပ်ကြည့်နေပြီး သူ့ဗိုက်ထဲကလဲတဂွီဂွီမြည်နေသည်မို့ ဗိုက်ကိုလက်နဲ့ပွတ်နေသည်ကို ဦးမြအေးကတွေ့မြင်သွားတော့သည်။ ဦးမြအေးက ဇလုံတစ်လုံးထယူပေးလိုက်ပြီး ထမင်းနဲ့ဟင်းကိုထည့်ပေးကာ စားပွဲအစွန်းဖက်ဆီသို့ဆောင့်ချလိုက်ပြီး
-ရော့….ဒါစား- ဆိုပြီးပြောလာတော့ မြမြလဲ ဟန်ပင်မဆောင်နိုင်တော့ ဇလုံကိုလှမ်းယူလိုက်ပြီး
-သမီးဘယ်မှာထိုင်စားရမှာလဲဟင်…- ဆိုတဲ့ စကားသံတိုးတိုးညှင်ညှင်သာသာလေးထွက်လာတော့ ဦးမြအေးက မြမြကိုမော့လဲမကြည့် ဘာမှလဲပြန်မဖြေပဲနှုတ်ဆိတ်၍သာနေသည်၊ မြမြလဲ ဦးမြအေးဆီကဘာသံမှထွက်မလာမှာကိုသိလိုက်ရတော့ အိမ်ခန်းဝင်းကျင်ကိုလှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ပြီး ဦးမြအေးရဲ့အိပ်ယာပေါ်သွားထိုင်လိုက်ပြီး လက်ပင်မဆေးတော့ပဲ ထမင်းကိုအားရပါးရစားနေလိုက်တော့သည်။

မြမြမှာ ဘယ်အချိန်ကတည်းကဗိုက်ဆာနေသည်မသိ ဇလုံအကြီးစားနဲ့ထည့်ပေးလိုက်သော ထမင်းဟင်းတို့ခဏနဲ့ပင်ပြောင်သွားကာ ‌ဗိုက်လဲမပြည့်သေး ဦးမြအေးဆီကနေလဲထပ်မတောင်းရဲပဲ ဇလုံလေးကိုကိုင်ခါငေးကြည့်နေတာကို ဦးမြအေးကလှည့်ကြည့်ရင်း မြင်တွေ့သွားပြီး မြမြလက်ထဲကဇလုံကိုလှမ်းယူလိုက်ကာ ထမင်းဟင်းတွေထပ်ထည့်ပေးနေသည်။

ဦးမြအေးက ထမင်းတွေဟင်းတွေမို့မောက်ပြည့်လျံနေတဲ့ဇလုံကို စားပွဲပေါ်ဆောင့်ချလိုက်ပြီး မြမြဖက်တိုးပေးလိုက်တော့ မြမြလဲပုခုံးလေးတွန့်သွားပြီး ဘာသံမှထပ်မထွက်ရဲတော့၊ ဦးမြအေးက ထမင်းစားသောက်ပြီးနောက် ရေနံဆီမီးအိမ်လေးကိုသူ့ကုတင်ဘေးစားပွဲပေါ်သို့ယူဆောင်သွားပြီး မီးအလင်းရောင်ကိုလျော့ချလိုက်ကာ ရေဒီယိုအဟောင်းတစ်လုံးကိုဖွင့်နားထောင်ရင်း အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှဲနေသည်၊

မြမြလဲထမင်းစားသောက်ပြီးတော့ ဘယ်သွားအိပ်ရမလဲမျက်စိကစားရင်း မျက်စိမှိတ်ကာမှိန်းနေတဲ့ အဖိုးဖြစ်သူကိုလဲသွားမမေးရဲတာကြောင့် ဟိုဟိုဒီဒီကြည့်ရင်း အဖိုးဖြစ်သူရဲ့ခြေရင်းမှာလှေကားတွေ့တာကြောင့် အပေါ်ထပ်ကိုသွားပြီးစူးစမ်းကြည့်တော့ ထပ်ခိုးပေါ်တွင် ကောက်ရိုးစီးများ သေတ္တာများဖြင့်သာပြည့်နေပြီး သေတ္တာတွေရဲ့အလယ်လောက်မှာလူတစ်ယောက်ကျောခင်းစာကွက်လပ်လေးတွေ့တော့ သူလဲအဲ့ဆီသာသွားပြီး အဝတ်ထုတ်ကိုခေါင်းခုရင်းလှဲအိပ်လိုက်တာ တစ်ချိုးတည်းအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

ညသန်းခေါင်အချိန်လောက်မှာ ဦးမြအေးကလူကြီးမို့ အအိပ်ဆတ်ပြီးနိုးလာသည်၊ သူ့နားထဲ ငြီးသံလိုလိုကြားနေရတာကြောင့် သူလဲခဏတော့ကြောင်သွားပြီးစဉ်းစားရင်း မြမြကိုသတိရသွားပြီး ရေနံဆီမီးခွက်လေးကိုမီးထွန်းကာ အိပ်ခန်းတွင်းလှည့်ပတ်ရှာကြည့်နေသည်၊ ငြီးသံကအပေါ်ထပ်ကလာတာမို့ ဦးမြအေးကလဲအပေါ်ထပ်သို့ ဖြေးညှင်းစွာတက်သွားပြီးကြည့်လိုက်တော့ သေတ္တာတွေပတ်ပတ်လည်ကြမ်းပြင်တစ်နေရာမှာ မြမြကို ဘေးတိုက်အနေအထားဖြင့်ဒူးနှစ်လုံးကိုပိုက်ကာ ချမ်းလွန်းလို့တုန်ကာငြီးနေသံကြားလိုက်ရတာကြောင့် ဦးမြအေးကလဲ မြမြကိုယ်ပေါ်ကိုစောင်တစ်ထည်ခြုံပေးခဲ့လိုက်ပြီး အိပ်ယာပြန်ဝင်ခဲ့လိုက်တော့သည်၊ မြမြလဲအနွေးဓါတ်ရပြီး ငြီးသံထပ်ထွက်ပေါ်မလာတော့တာမို့ ဦးမြအေးလဲနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်၊

မနက်ခင်းအလင်းရောင်ထွက်လာမှပဲ ဦးမြအေးလဲပြန်လည်နိုးလာပြီး မျက်နှာသစ်သွားတိုက် မနက်ခင်းဗဟီရကိစ္စရပ်များလုပ်ဆောင်ရန် အိမ်ပြင်ထွက်လိုက်တော့ မြမြကို ခြံထဲတွင် တံမြတ်စည်းလှဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ဦးမြအေးမှာ အံဩသွားပြီး ဘာမှတော့ပြောမနေပဲ အိမ်ခေါင်းရင်းရှိ ရေစည်ပိုင်းဆီသွားကာ မျက်နှာသစ်နေလိုက်တော့သည်။

မြမြက တံမြတ်စည်းလှဲရင်း ဦးမြအေးထွက်လာတာတွေ့တော့ လှမ်းနှုတ်ဆတ်ပေမယ့် ဦးမြအေးက သူ့ကို ရှိတယ်လို့တောင်မသတ်မှတ်ပဲ သူ့ကိုကျော်တက်ကာထွက်သွားတာကြောင့် မြမြမှာနှုတ်ဆိတ်၍သာနေလိုက်တော့သည်။ ဦးမြအေးမှာ ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီးနောက်မှာတော့ တင်းကုတ်များရှိရာသွားပြီး နွားများ မြင်းများကိုအစာကျွေးနေတော့ မြမြလဲရောက်လို့လာပြီး ဦးမြအေးလုပ်ပုံကိုင်ပုံတွေကို ကြည့်နေတော့သည်။

ဦးမြအေးကဘာမှမပြော သူ့ဟာသူလုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်နေပြီး တနိုင်တပိုင်မွေးထားသည့် ဘဲများကြက်များကိုလဲ အစာသွားကျွေးရင်း မနက်စာစားဖို့အတွက် ပြင်ဆင်လိုက်တော့ မြမြကနောက်ကနေ
-သမီး ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင် ဖိုးဖိုး- ဆိုပြီးမေးလာသည်၊ ဦးမြအေးက လှည့်လဲမကြည့်သလို ပြန်လဲမဖြေ သူ့ဟာသူပဲဆက်လုပ်နေတော့သည်။

မြမြလဲ အလိုက်တသိဖြင့် တိတ်တိတ်နေလိုက်ပြီး ဦးမြအေးလိုအပ်၍ ခေါ်ခိုင်းတာကိုမစောင့်တော့ပဲ သူ့အသိစိတ်ဓါတ်နဲ့သူဝင်လုပ်၍ပေးနေတော့သည်။ အဲတော့မှ ဦးမြအေးလဲ ကလေးဖြစ်တဲ့သူကတောင် သူ့ကိုလာ အရောဝင်နေသေးတာ သူကဘာမို့လို့စိတ်ထဲတင်းခံနေမိပါလိမ့် သူ့ကိုယ်သူလဲမစဉ်းစားတတ်တော့ ဒီကရှေ့သူတစ်ယောက်ထဲနေတာမဟုတ်တော့တာကြောင့် လိုက်ရောညီထွေ ရောရောအေးအေးနေမှပါလေ ဆိုပြီးတွေးလိုက်ရင်း မြမြဖက်ကိုလှည့်ကာ
-မျက်နှာသစ်ပြီးပြီလား- ဆိုတော့မြမြကခေါင်းခါပြနေသည်၊ ဦးမြအေးက
-သွားတိုက်တံတို့ တဘတ်တို့ကောပါလား- မြမြကခေါင်းကိုသာခါယမ်းပြနေတော့ ဦးမြအေးကလဲ အိမ်ဘေးက ကျောက်ရေကန်ဖက်လက်ညိုးထိုးပြကာ
-ငါ့မှာ သွားတိုက်တံအပိုမရှိဘူး ညီး ငါ့ဟာပဲယူသုံးလိုက်-
-ဟုတ် ဖိုးဖိုး- ဆိုပြီးခပ်မြူးမြူးအသံလေးကြောင့် ၅၀ ကျော်အဖိုးကြီး ရင်ထဲနွေးခနဲ့ဖြစ်သွားတော့သည်။

ရွာထဲသွား၍ ရောင်းရန်ထုတ်ထားတဲ့နွားနို့ပုံးထဲကနေ နွားနို့တစ်ခွက်ခပ်ကာ မီးဖိုပေါ်တင်ပြီးကြိုလိုက်သည်၊ ခဏအကြာမှာမြမြလဲ  ရေစက်လေးတွေသီးနေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတော့ ဦးမြအေးက သူ့မျက်နှာသုတ်သဘတ်ကိုလက်ညိုးညွှန်ပြလိုက်သည်၊ မြမြကလဲ သူ့အဖိုးရဲ့တဘတ်နဲ့မျက်နှာကိုသေသေချာချာသုတ်နေတဲ့အချိန် သူ့ပုခုံးကိုလာတို့တာကြောင့် လှည့်ကြည့်တော့ ဦးမြအေးက သစ်သားခွက်တစ်ခုကိုကမ်းပေးရင်း
-ရော့ ဒီမှာကတောဆိုတော့ နင်တို့မြို့ပေါ်မှာလို ထမင်းကြော်တွေ ပေါင်မုန့်တွေမရှိဘူး နွားနို့ပဲရှိတယ် အားပြည့်တယ် သောက်လိုက်-
-ဟုတ်…ဖိုးဖိုး- ဆိုတဲ့ အသံကိုကြားလိုက်ရပြန်တာကြောင့် ဦးမြအေးလဲ မြမြကိုသေချာကြည့်တော့ ကလေးမလေးက သူ့ကိုကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံတော့ ပျော်နေရှာတာပဲ လို့တွေးပြီး အံဩလို့နေတော့သည်

အဲ့နောက်မှာ ဦးမြအေးလဲ အိမ်ပြင်ကိုပြန်ထွက်လာခဲ့ပြီးထင်းခုတ်နေလိုက်သည်၊ ခဏအကြာတွင် မြမြကလဲသူ့ဘေးမှာငုတ်တုပ်လေးလာထိုင်နေပြီး ခွဲပြီးသွားတဲ့ထင်းများကို သယ်၍ ထင်းပုံတင်အကျအနတင်ပေးနေသည်၊ ကူဖော်လောင်ဖက်ရှိတာကြောင့် ထင်းခုတ်တာလဲ ခဏနဲ့ပြီးသွားတော့သည်၊ နေလဲမြင့်လာတာကြောင့် ဦးမြအေးလဲအိမ်ထဲပြန်ဝင်ကာ ထမင်းအိုးတည်မလို့လုပ်တော့
-ပေးပေး ဖိုးဖိုး သမီးလုပ်ပေးမယ် သမီးလုပ်တတ်တယ်-
-ညီးလုပ်တတ်လို့လား ဒါမျိုးကနင်တို့မြို့ပေါ်မှာလိုပေါင်းအိုးနဲ့ချက်တာမဟုတ်ဘူး ငဲ့ချက်ရမှာနော်-
-ဟုတ် သမီးသိတယ် ဖိုးဖိုး သမီးလုပ်တတ်တယ်-
-အေးအေး ဒါဆိုလဲတည်လိုက် ငါဟင်းချက်လိုက်အုံးမယ်-
-ဘာဟင်းချက်မှာလဲဟင် ဖိုးဖိုး သမီးချက်ပေးမယ်လေ- ဆိုတော့ ဦးမြအေးက မျက်ခုံးကိုပင့်ကြည့်လိုက်ပြီး ကလေးမကိုမယုံသင်္ကာဖြစ်လို့နေတော့ မြမြကလဲသွားလေးဖြီးကာ
-အိမ်မှာဆို သမီးကမီးဖိုချောင်ဝင်နေကျမို့ သမီးအကုန်ချက်တတ်ပါတယ် ဖိုးဖိုးရဲ့- ဆိုပြီးပြောလာတော့ ဦးမြအေးလဲ ချက်မဲ့ဟင်းများကိုပြောကာ အိမ်ပြင်ထွက်သွားတော့သည်။

ဦးမြအေးမှာ ဟင်းချက်သည့် မီးဖိုချောင်ကိစ္စရပ်များအား မြမြနှင့်လွှဲထားခဲ့ပြီး အိမ်ပြင်ထွက်ကာ မြမြထမင်းစားသည့်အခါအဆင်ပြေစေရန် ထိုင်ခုံတလုံးလုပ်ပေးနေတော့သည်၊ ရှိတာလေးဖြင့် ခနောခနဲ့လုပ်ပြီး ထိုင်ခုံတခုရသွားချိန်တွင်တော့ အိမ်ရှေ့ပေါက်ဝရှိ ထိုင်နေကျ ဝါးပက်လက်ကုလားထိုင်လေးမှာသွားထိုင်ပြီး ဆေးတံသောက်နေလိုက်သည်၊ မျက်စိကိုသာမှိတ်လို့ ဟိုဟို ဒီဒီတွေးရင်း အတိတ်ကပုံရိပ်များ သူ့အာရုံတွင်းသို့ပြန်ဝင်လာကာ ရုပ်ရှင်ပိတ်ကားတခုသဖွယ်တကွက်ချင်းပြန်မြင်ယောင်နေတော့သည်။

ထိုသို့အတွေးခန်းဝင်နေသည်မှာ ဘယ်လောက်ပင်ကြာသွားလဲမသိ
-ထမင်းကော ဟင်းကောအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ ဖိုးဖိုး စားတော့မှာလားဟင်- အသံကြောင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ မြမြကိုသူ့ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရပြီး
-စောပါသေးတယ် မစားသေးဘူး ညီးကဗိုက်ဆာနေပြီလား-
-ဟင့်အင်း…မဆာသေးဘူး ဖိုးဖိုးနဲ့မှ တူတူစားမယ်လေ- လေသံချိုချိုလေးရယ် အပြုံးမျက်နှာလေးနဲ့ပြန်ပြောနေတဲ့ မြေးမလေးကိုကြည့်ရင်း ဦးမြအေးက
-လာ…ဒီနားလာထိုင်- ဆိုပြီး သူထိုင်တဲ့နားကိုခေါ်လိုက်တော့ မြမြလဲသွားအဖြီးသားနဲ့ ဦးမြအေးဆီအပြေးလေးလှမ်းလာပြီး ဦးမြအေးရဲ့ဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့်လေးဝင်ထိုင်နေတော့ ထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်ရသဖြင့် ထမိန်တိုတိုဝတ်ထားတာကြောင့် မြမြလဲအောက်စလွတ်နေတော့ ဦးမြအေးကလဲ
-မိန်းကလေးဖြစ်ပြီး အနေအထိုင်ဆင်ခြေစမ်း….ဟိုမှ အောက်စလွတ်နေတယ် ဘာလဲ ငါ့ကိုလှန်ပြတာလား- ဆိုပြီး ထမိန်အောက်ကိုလက်ညိုးထိုးပြတော့ မြမြလဲသွားလေးဖြီးကာ ရယ်လိုက်ပြီး ထမိန်ကိုပြန်ပြင်ဝတ်နေတော့သည်။

ဦးမြအေးလဲ မြမြကိုကြည့်ကာနေပြီး ခဏအကြာတွင်
-ညီးနာမယ် ဘယ်လိုခေါ်လဲ-
-သမီးနာမယ် နှင်းမြနွယ်ပါဖိုးဖိုး-
-အော်…ညီးက ငါတို့လင်မယားနှစ်ယောက်လုံးနာမယ်နဲ့ပါလား-
-ဟုတ်တယ် သမီးကိုမွေးပြီးတော့မေမေက ဖိုးဖိုးကိုအရမ်းသတိရနေတာတဲ့ သမီးကဖိုးဖိုးနဲ့ဆင်တယ်လို့ပြောတာပဲ အဲ့ဒါကြောင့်ဖိုးဖိုးနာမယ်ကော ဖွားဖွားနာမယ်ကောထည့်ပြီး မှည့်လိုက်တာလို့ပြောတယ်-
-ဟုတ်ပါပြီ…ဒါနဲ့….ညီးအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ကျောင်းကကောဘယ်အတန်းထိတက်ခဲ့လဲ-
-သမီး ပဉ္စဒသ ပြည့်ပြီးပါပြီ ကျောင်းကတော့ ၈ တန်းထိတက်ခဲ့ပါတယ် ဖိုးဖိုး-
-အင်း…ကောင်းပါတယ်…ဒါနဲ့ ကျောင်းဆက်တက်ချင်လား-
-မတက်ချင်တော့ဘူး ဖိုးဖိုးရဲ့ သမီးကကျောင်းစာအားနည်းတယ် စိတ်လဲမပါဘူး-
-တကယ်လို့ကျောင်းဆက်တက်ချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ညီးဒီမှာနေလို့အဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး ရွာကျောင်းကအထက်တန်းမရှိဘူး-
-တော်ပြီဖိုးဖိုး သမီးမတက်ချင်တော့ဘူး သမီးဖိုးဖိုးနားမှာပဲနေပြီး ဝိုင်းကူလုပ်ပေးမယ်လေ-
-ကောင်းပါတယ် မိန်းကလေးဆိုတော့ သေစာရှင်စာဖတ်တတ်ရင်တော်ရောပေါ့….ညီးတို့အိမ်က ဘာတွေအဆင်မပြေဖြစ်နေတာလဲ ငါ့ကိုရှင်းအောင်ပြောစမ်းပါအုံး-
-ဟုတ်…ဖေဖေကအလုပ်မှာ ခိုးမှုနဲ့အစွပ်စွဲခံရပြီး အချုပ်ထဲရောက်နေတာ ဖေဖေတကယ်ခိုးလား မခိုးဘူးလားသမီးတို့လဲမသိဘူး ပြန်လျော်ရအောင်လဲ အများကြီးလို့ပြောတယ် အဖမ်းခံယုံကလွဲလို့မတက်နိုင်ဘူးလေ အဲ့မှာမေမေတစ်ယောက်ထဲ ဝင်ငွေရအောင်လုပ်နေရတာလေ ကိုကိုကလဲသိပ်အားမကိုးရဘူး ရန်ဖြစ်လို့အချုပ်ထဲခဏခဏရောက်ရောက်နေတာ မေမေလဲသူ့စိတ်နဲ့ အိမ်မှာဘုံးဘုံးလဲတာပဲ မောင်လေးနဲ့ညီမလေးက ငယ်ငယ်လေးတွေဆိုတော့ ဘာမှမလုပ်တတ်ဘူးလေ အစက သမီးလဲအပြင်အလုပ်လေးထွက်လုပ်သေးတယ် သမီးအလုပ်သွားအလုပ်ပြန်တွေမှာကောင်လေးတွေကရည်းစားစကားလိုက်ပြော စာလိုက်ပေးနဲ့ ကိုကိုသိသွားတော့ သူတို့ကိုသွားပြီးထိုးလားကြိတ်လားလုပ်နေတာနဲ့ သမီးလဲဘယ်အလုပ်မှမသွားရဲတော့ဘူး မေမေနဲ့စျေးပဲဝိုင်းရောင်းပေးနေတယ်၊ နောက်တော့ မေမေကသမီးကိုဖိုးဖိုးဆီသွားနေပါလားတဲ့ ပါးစပ်ပေါက်တစ်ပေါက်လျော့သွားလဲ အိမ်အတွက်အများကြီးအထောက်အကူဖြစ်တယ်လေတဲ့ ပြီးတော့သမီးကြောင့် ဖိုးဖိုးကမေမေ့ကိုပြန်ခေါ်ချင်ခေါ်လာမှာတဲ့ အဲ့ဒါဆိုသမီးတို့လဲအရင်လိုပြန်အဆင်ပြေလာနိုင်တယ်ဆိုပြီး သမီးကိုဒီလိုက်ပို့တာပဲ-
-ငါထင်ပါတယ် ညီးတို့ကအကြံနဲ့လာတယ်ဆိုတာ…-
-အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး ဖိုးဖိုးရဲ့ မေမေက….-
-ထားလိုက်ပါ…နင်တို့ကဘယ်မှာနေတာလဲ မြစ်ကြီးနားမှာလား-
-ဟုတ်ဘူး ဖိုးဖိုး သမီးတို့ကချောက်နားကရွာတစ်ရွာမှာနေတာ-
-အော်…အထက်နဲ့ အောက် အဝေးကြီးပါပဲလား-
-ဟုတ်တယ် သမီးတောင် မေမေ့ကိုဒီဘယ်တော့ပြန်လာမလဲမေးတော့ လမ်းခရီးအဆင်မပြေလို့ နှစ်ကုန်မှလာမယ်လို့ပြောသွားတာပဲ-
-မျှော်မနေနဲ့ လာမှမဟုတ်တော့ဘူး-
-ဟင်…..-
-လာကာမှ လာရောပဲ မျှော်မနေနဲ့လို့ပြောတာ နေပါအုံး နင့်အောက်မှာနှစ်ယောက်ရှိသေးတယ်ဆိုတော့ သူတို့ကိုကော…-
-မောင်လေးက ၁၀ နှစ်ရှိပါပြီ အခုတော့ ကိုရင်ဝတ်နေတယ် ညီမလေးကတော့ ၅ နှစ်ပဲရှိသေးတာဆိုတော့ ဘယ်ခွဲလို့ရအုံးမှာလဲ ကိုကိုကလဲအလုပ်တော့လုပ်ပါတယ် ဒါပေမယ့် အလုပ်မှာပြသနာတက်လိုက် ထွက်လိုက် ရန်ဖြစ်လိုက်အထုတ်ခံလိုက်နဲ့ အလုပ်မမြဲတာပဲရှိတာပါ-
-ညီး ဒီမှာနေမယ်ဆိုရင် ငါထားသလိုနေရမယ်နော် ငါ့စကားနားထောင်မှ ညီးကိုဆက်ထားမယ် မဟုတ်ရင်တော့…-
-ဟုတ် ဖိုးဖိုး သမီးဖိုးဖိုးထားသလိုနေပါ့မယ် ဖိုးဖိုးသေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင်ပါဖိုးဖိုး-
-အင်း ကောင်းပြီ၊ ဒါဆိုအရေးကြီးတာတွေပြောပြမယ်..နင်ဒီခြံထဲကနေ လုံးဝမထွက်ရဘူး တောထဲတောင်ထဲ တစ်ယောက်ထဲလျောက်မသွားနဲ့ မျက်စိမှောက်ပြီး ပြန်လမ်းပျောက်တတ်တယ် ဒီမှာတောကောင်တွေလဲရှိတယ် ငါမပါပဲလျောက်မသွားနဲ့ကြားလား-
-ဟုတ်ဖိုးဖိုး-
-ပြီးတော့ တောင်အောက်မှာရွာရှိတယ် အဲ့ဒါနင့်အမေရဲ့မွေးရပ်ရွာပဲ ဘာကိစ္စပဲရှိရှိ နင်ရွာထဲလုံးဝမသွားရဘူး တစ်ခါတစ်လေတော့နင့်ကိုငါခေါ်သွားပေးပါ့မယ် ကြားလား-
-ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖိုးဖိုး သမီးဖိုးဖိုးစကားတွေသေချာနားထောင်ပါမယ့်-
-အေး….ခဏနေ နေ့လည်စာစားလိုက်ကြတာပေါ့၊ ပြီးရင်ငါရွာထဲသွားပြီး နွားနို့ပုံးသွားပို့မယ် အဲ့ကျရင်နင့်ဖို့ လိုအပ်မယ်ထင်တာတွေဝယ်လာခဲ့ပေးမယ် ညီးဒီမှာနေခဲ့ ကြားလား-
-ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖိုးဖိုး- ဆိုပြီး သူတို့နှစ်ဦးသားလဲ အိမ်ခန်းလေးတွင်းဝင်ကာ နေ့လည်စာစားလိုက်တော့သည်။

စားသောက်ပြီးသွားချိန်မှာတော့ ဦးမြအေးလဲ သူ့ရဲ့မောင်ဗမာစက်ဘီးကိုတွန်းထုတ်၍ ခြံပြင်ထွက်သွားတော့ မြမြသည်လဲ ခြံပေါက်ဝဆီသို့လိုက်ပို့နေသည်၊ ဦးမြအေးက မြမြကိုမှာစရာရှိတာ မှာ၍ စက်ဘီးပေါ်တက်၍ နင်းထွက်လာလိုက်တော့သည်။

ဒီလိုနဲ့ နှင်းမြနွယ်တယောက် ဦးမြအေးဆီရောက်နေသည်မှာ ၁ လခန့်ပင်ရှိတော့မည်၊ ဦးမြအေးအဖို့ ဇနီးသည်သေဆုံးသွားကတည်းက တကိုယ်ရည်တကာယနေလာခဲ့တာ နှစ်အတန်ကြာပြီဖြစ်ပြီး အခုချိန်ကျမှ သူ၏သွေးရင်း သားရင်းမှ မွေးလာသည့် မြေးမလေးကိုရုတ်တရက်ရောက်လာသောကြောင့် အစပိုင်းမှာတော့ နေရထိုင်ရကြပ်တည်းသည်ဟုထင်လိုက်မိပေမယ့် ကြာတော့လဲ အသားကျလို့သွားတော့သည်။

မြမြကလဲ အလိုက်တသိ လိမ္မာပါးနပ်စွာနေတတ်မှုကြောင့် ဦးမြအေးသူ့အပေါ်ဘယ်လိုမှစိတ်မကွက်ခြင်းဖြစ်မည်။ ဦးမြအေး ရွာထဲသွားရင် မြမြအိမ်စောင့်ကျန်ခဲ့ရသလို တောထဲသွားလျှင်လဲ အိမ်မှာပဲစောင့်ကျန်နေရစ်ရသည်က များသည်။ ကြာလာတော့ မြမြနဲ့ ဦးမြအေးတို့မှာ ရင်းနှီးလာပြီမို့ မြမြသည်ပြောရဲဆိုရဲဖြစ်လာပြီး သူလဲတောထဲလိုက်ချင်ကြောင့် ဦးမြအေးကိုမကြာခဏပြောလာလေသည်။

ဦးမြအေးမှာတော့ မိန်းကလေးငယ်ငယ်လေးနဲ့ တောထဲအဆင်ပြေပါ့မလား တွေးပူနေမိပြီး အင်းမလှုပ် အဲမလှုပ်ဖြင့်သာနေသည်။ မြမြ၏ပြောဖန်များလာတော့လဲ ဦးမြအေးမှာ နားမခံသာတော့ပဲ တခေါက်တော့ခေါ်သွားမည်ဟုဆုံးဖြတ်ကာ ဆေးမြစ်ဆေးဥများတူးရမဲ့နေ့ကိုရောက်သွားတော့
-ကလေးမ နေမွန်းတည့်ရင် တောင်ပေါ်တက်မယ် ဆေးဥသွားတူးမှာ ညီးလိုက်ချင်လား-
-လိုက်မှာပေါ့ ဖိုးဖိုးရဲ့ ဒီမှာပျင်းလွန်းလို့သေတောင်သေချင်နေတာ-
-ကဲပါ လိုက်မှာဆိုလဲ ကြက်စာဘဲစာ ပြီးအောင်ကျွေးထား-
-ဟုတ်ဖိုးဖိုး- မြမြမှာ တောင်ပေါ်တက်ရတော့မည်ဆိုသောကြောင့် ပျော်ရွှင်လို့သွားတော့သည်၊ ခြံကိစ္စများလုပ်ပြီးသွားချိန်တွင်တော့ ဦးမြအေးလဲ ပလိုင်းတခုကိုလွယ်၍ အိမ်ထဲကထွက်လာတော့ မြမြလဲသူ့အဖိုးရှိရာပြေးသွားကာ
-ဖိုးဖိုး သွားတော့မှာလား….ခဏလေး သမီးအဝတ်အစားသွားလဲလိုက်အုံးမယ်-
-ဟဲ့….တောထဲသွားမှာ မြို့ပေါ်သွားမှာမဟုတ်ဘူး ဘာမှလဲနေစရာမလိုဘူး- ဆိုတော့မှ မြမြလဲ သွားလေးဖြီးကာ
-အော် ဟုတ်သားပဲ- ဆိုပြီး ဇက်လေးပုသွားတော့သည်။ မြမြလဲဘာမှပြင်ဆင်မနေတော့ပဲ ထလိုက်လာတော့သည်။

ဒီလိုနဲ့ မြမြလဲ တခါမှမရောက်ဖူးသည့် တောထဲတောင်ထဲရောက်နေသည်မို့ မြင်သမျှ အရာရာတိုင်းအထူးအဆန်းချည်သာဖြစ်လို့နေပြီး ပျော်လွန်း၍ ခုန်ပေါက်နေတော့သည်။ ဦးမြအေးကတော့ မျက်စိကိုလျှင်လျှင်ထား နားကိုစွံရင်း ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန်သာလျောက်လာတော့သည်
-ဟဲ့…စွတ်ဆွက်ပြေးမနေနဲ့ ချော်လဲမှဖြင့် ငါမသယ်ပဲ ထားခဲ့မှာနော်- ဆိုတော့ မြမြက ဦးမြအေးဖက်လှည့်ကာ ရယ်ပြလိုက်ပြီး
-ဟုတ်ပါ ဖိုးဖိုးရဲ့- ဆိုပြီး လှစ်ခနဲ့ပြေးထွက်သွားပြန်သည်၊ ဦးမြအေးမှာ ပြောမရသည်မို့ ပြောမနေတော့ပဲ လာရင်းကိစ္စကိုသာခေါင်းထဲထည့်ကာလျောက်နေသည်။

ထို့သို့ လျောက်လာရင်း တောနက်ထဲရောက်သွားကာ ဦးမြအေးလိုချင်နေသည့် မှိုများပေါက်နေသည်ကိုတွေ့တော့ မြမြကိုခေါ်ကာ မှိုတွေကိုတူးခိုင်းတော့သည်၊ ဦးမြအေးလဲ သစ်ပင်မှအခေါက်ကိုခွာယူရင်း မြမြဖက်လှည့်ပြီး
-အမြစ်ပါအောင် သေချာနှုတ်နော်- ဆိုတော့ မြမြကလဲ
-ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖိုးဖိုးရဲ့ သမီးသေချာနှုတ်နေပါတယ်- ဆိုကာ မြေကြီးပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်၍ သေချာတူးစွနေတော့သည်၊ ဦးမြအေးမှာ မယုံမရဲဖြင့် မြမြဖက်လှည့်ကြည့်လိုက် သစ်ခေါက်ခွာလိုက်ဖြင့် လိုအပ်သည်များကိုလှည့်ပတ်ရှာရင်း မြမြအနောက်ဖက်ကိုရောက်လို့သွားတော့သည်။

မြမြအနောက်ဖက်တွင်ရှိသည့် လျှိုတခုထဲတွင် ရှားပါးလှသည့် ဝါးမြေနီကိုတွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ဦးမြအေးမှာဝမ်းသာအားရဖြစ်လို့သွားပြီ လျှိုထဲကိုဆင်းသွားလိုက်တော့သည်၊ ဝါးမြေနီများကို လက်ဖြင့်သပ်ယူကာ ပုဆိုးခါးပုံစထဲထည့်လိုက်ပြီး လျှိုထိပ်ဝရှိ မြမြဖက်ကိုလှမ်းကြည့်တော့ ဦးမြအေးတယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်လို့သွားတော့သည်။

မြမြသည် မြေကြီးပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်၍ ရှေ့ကိုကုန်းပြီး မှိုနှုတ်နေသည်မို့ အောက်စလွတ်ကာ သူမပေါင်ခြံကြားရှိ မိန်းမကိုယ်လေးမှာလှစ်ဟပေါ်လွင်နေတော့သည်၊ မြမြဝတ်ထားသည်က ကျောင်းစိမ်းစကပ်ဟောင်းသာဖြစ်ပြီး သူမငယ်စဥ်ဘဝကဝတ်ခဲ့သည် စကပ်ဖြစ်မည်ထင်သည်၊ စကပ်မှာတိုလွန်းနေတာကြောင့် လေးဖက်ကုန်းလိုက်ချိန်တွင်တော့ စကပ်အောက်နားစက တင်အိုးနားထိမြောက်မြောက်တက်လို့သွားတော့သည်။

ဦးမြအေးအဖို့ မိန်းမနဲ့ကင်းကွာနေသည်မှာ သူဇနီးသည် ဆုံးပါးသွားကတည်းကမို့ နှစ် ၂၀ ကျော်ခန့်ပင်ရှိပြီဖြစ်သည်၊ အခုချိန်မှာတော့ သူနှင့်လက်တကမ်းအကွာတွင် အပျိုပေါက်မလေးတယောက်က သူ့ကိုဖင်ပေး၍ ကုန်းပြကာ သူမ၏မိန်းမကိုယ်အလှကိုဖော်ထုတ်ပြသနေသဖြင့် ဦးမြအေး၏ ငြိမ်သက်နေသော နုလုံးသားတစုံတို့ လှုပ်ခတ်လာပြီး အိပ်ပျော်နေသည့် ပေါင်ခြံကြားမှ ကာလနဂါးကြီးလဲ ပြန်လည်နိုးထလာချင်ချင်ဖြစ်လို့နေတော့သည်၊ မြမြ၏ အညိုရောင်အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုကြည့်ရင်း ဦးမြအေးမှာ အာတွေခြောက်လို့သွားပြီး ထိုအညိုရောင်အကွဲကြောင်းလေးဆီမှ အကြည့်ကိုခွာလို့မရနိုင်ဖြစ်လို့နေတော့သည်။

ဦးမြအေးမှာကြောင်ငေး၍ ကြည့်နေတာအတော်ပင်ကြာပြီးမှ ဖျက်ခနဲ့အသိပြန်ဝင်လာပြီး သမီးအရင်းမှမွေးထားသည့် မြေးအရင်းပေမို့ မသင့်တော်ပါဟု ကိုယ့်စိတ်ကိုပြန်ချိုးနှိမ်ရင်း ပေါင်ကြားမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေသည့် လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ချိုးကာ အသာချော့သိပ်လိုက်ရတော့သည်။ ပြီးနောက် သူမြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကို မေ့ပျောက်ရန်အာရုံလွှဲလိုက်ပြီး ကုန်းပေါ်သို့ပြန်တက်လိုက်တော့သည်၊ မြမြကား မှိုနှုတ်၍မပြီးသေး သီချင်းလေးတညီးညီးဖြင့် အေးအေးဆေးဆေးလုပ်နေ၍ ဦးမြအေးမှာ မြန်မြန်လုပ်ရန်လောဆော်လိုက်ရတော့သည်။

အဲ့နောက် သူတို့နှစ်ဦးသားလဲ တောနက်ထဲကိုဆက်လက်တိုးဝင်လာပြီး ရှေ့မှာလှမ်းမြင်နေရသည့် တောင်ပုလေးဆီအရောက်သွားလိုက်တော့သည်၊ တောင်ကနိမ့်သည်ဆိုပေမယ့် မတ်စောက်သောကြောင့် တက်ရခက်သည်၊ သူလိုယောက်ျားသားတွေတောင် တောင်နံရံကျောက်သားအစွန်းတွေကိုကုတ်ကတ်တက်ရသောကြောင့် သူ့မြေးမလေးတက်မှ တက်နိုင်မည်လား စိတ်ပူသွားပြီး
-ကလေးမ ဒီတောင်ကတက်ရခက်တယ်….အဲ့တော့ ညီးဒီမှာနေရစ်ခဲ့ ကြားလား ဟိုဖက်မှာငါသွားတူးစရာရှိတယ်-
-အာ ဖိုးဖိုးကလဲ တောကြီးထဲ သမီးတယောက်ထဲမနေရဲပါဘူး….သမီးလဲလိုက်မယ်လေ- ဦးမြအေးမှာ မြမြစကားကြောင့် ခေါင်းကုတ်သွားမိတော့သည်၊ နေခဲ့ဖို့ပြောပေမယ့်လဲ တကယ်တန်းတော့ သူလဲစိတ်မချပေ၊ တောထဲတွင် အန္တာရယ်ရှိသည့် သားကောင်များအချိန်မရွေးရောက်လာနိုင်မည်မဟုတ်ပါလား၊ ဒါနဲ့ မြမြကိုပါ ခေါ်သွားရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး
-အေးအေး ဒါဆိုလဲ ညီးရှေ့ကတက်ကွာ….ကျောက်အစွန်းကိုသေချာကိုင်နော်…ပြုတ်ကျလို့ ငါမဖမ်းနိုင်ရင် ညီး အရိုးတခြား အသားတခြားဖြစ်ပြီသာမှတ်- ဦးမြအေးစကားကြောင့် မြမြတယောက်ကျောချမ်းလို့သွားတော့သည်။

အဲ့နောက်မှာတော့ မြမြကရှေ့ကနေတက်ပြီး ဦးမြအေးက လေးငါးပေအကွာမှလိုက်တက်တော့သည်၊ တက်နေရင်းနဲ့ ဦးမြအေးအပေါ်မော့ကြည့်လိုက်တော့ ပေါ်စီးအနီးကပ်မြင်ကွင်းဖြင့် မြမြ၏အဖုတ်လေးနှင့် တင်ပါးအိုးလေးများကိုမြင်တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် သူ့မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားလို့သွားပြန်သည်၊ ကြည့်နေရင်းနဲ့လဲ ဦးမြအေးတယောက်အာခေါင်တွေခြောက်ကပ်လာတော့သည်၊ မြမြကလဲ နောက်သို့လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်ဖြင့်
-ဖိုးဖိုး ရရဲ့လား….သေချာကိုင်တက်နော် ဖိုးဖိုး- စသည်ဖြင့် သူ့ကိုပင်ပြန်၍စိတ်ပူနေပေးသည်၊ ဦးမြအေးတယောက်ကတော့ သူ့အာရုံထဲတွင် ကျောက်စွန်းကျောက်သားတို့ကိုပင်မမြင်တော့ မြမြ၏အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုသာမြင်ယောင်နေတော့သည်။

သို့နှင့် တောင်ပေါ်ရောက်သွားချိန်တွင် ဦးမြအေးမှာ မြမြကိုရဲရဲပင်မကြည့်ရဲတော့ပဲ မျက်နှာချင်းမဆိုင် ရှောင်လွှဲလို့သာနေတော့သည်၊ ဦးမြအေးကား သူလိုအပ်သည့်ဆေးမြစ်ဆေးဥများကိုသာ မျက်စိကစား၍ လိုက်လံရှာဖွေနေရင်း ဟိုတိုး ဒီတိုးလုပ်နေပြီး  မြမြအသံမကြားရတော့တာတောင့် လှည့်ကြည့်တော့ မြမြကိုမတွေ့ဖြစ်လို့သွားသည်၊ ဦးမြအေးလဲ ဘေးဘီကိုမျက်စိကစားရင်းလိုက်ရှာကြည့်သည် မတွေ့ဖြစ်နေတော့ စိတ်ပူလို့သွားပြီး လာရာလမ်းကိုနောက်ကြောင်းပြန်၍ တဝူးဝူးဖြင့်အသံပေး၍ အော်ခေါ်ကြည့်မိသည်။

အဲ့လိုလိုက်ရှာရင်း သူ့ရှေ့ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ ကျောက်စိမ့်ရေအိုင်လေးဆီမှ ရေသံများကြားလိုက်ရတော့ ဦးမြအေးလဲ ရေအိုင်ဆီသို့ဦးတည်သွားလိုက်တော့သည်၊ ရေအိုင်လေးအတွင်းမှာတော့ ရေစိမ်နေသည့် မြမြကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ဦးမြအေးလဲ ဒေါသများထွက်လို့သွားပြီး
-ကလေးမ…..ညီး မပြောမဆိုနဲ့ ဘာလို့ထွက်သွားရတာလဲ ဒါတောထဲဆိုတာ နားမလည်ဘူးလားဟန်- ဦးမြအေးက အော်ငေါက်နေတော့ မြမြလဲသွားအဖြီးသားဖြင့် ရေပေါ်တက်လာတော့သည်။

ထိုအခါမှာတော့ စိတ်တို၍ ဒေါသထွက်နေသည့် ဦးမြအေးမှာ မြမြကိုကြည့်ရင်း ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် ကြောင်အမ်းအမ်းကြည့်လို့နေတော့သည်၊ သူ့ရှေ့က ရေအိုင်လေးအတွင်းရှိ မြမြကား အဝတ်မပါ ကိုယ်ဗလာဖြင့် ကိုယ်လုံးတီးရေချိုးနေပြီး သူ့ဆီကိုဒီတိုင်းပင်ပြန်လျှောက်လာနေတော့ ဦးမြအေးမှာ မျက်နှာကိုဘယ်နားထားရမှန်းမသိအောင်ပင်ဖြစ်လို့ ထွက်နေသည့် ဒေါသများလဲ ကင်းစင်သွားတော့သည်၊ အစောပိုင်းတွင် အဖုတ်လေးကိုမြင်တွေ့ခဲ့ရပြီး အခုတကြိမ်မှာတော့ စူဖြိုးစ စနေနှစ်ခိုင်လေးပါတွေ့မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ဦးမြအေး၏ပေါင်ကြားမှ နဂါးကြီးမှာဘယ်လိုမှ ချိုးနှိမ့်လို့မရတော့ပဲ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်လို့နေတော့သည်။

ရေအိုင်လေးမှာ ကျောက်ကြားထဲမှာစိမ့်ထွက်နေသည့် သဘာဝရေအိုင်လေးဖြစ်ပြီး ရေအနက်မှာလဲ လူတရပ်စာခန့်ပင်ရှိသည်၊ မြမြသည် ရေထဲမှာတက်လာပြီး အိုင်အစပ်တွင်ရပ်နေသည့် ဦးမြအေးဆီတိုးလျောက်လာတော့ ဦးမြအေးက မျက်နှာကိုအောက်ငုံ့ကာ
-ဟဲ့ ကလေးမ ညီးအပျိုဖြစ်နေပြီ မရှက်ဘူးလား- ဆိုပြီး လှမ်းငေါက်လိုက်ပေတော့ မြမြက သူ့ရင်ဘတ်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ယှက်ကာ ရင်သားတို့ကိုကွယ်လိုက်ပြီး သွားလေးဖြီး၍ ရယ်ပြကာ
-ဘာလို့ရှက်ရမှာလဲ ကိုယ့်အဖိုးရှေ့မှာပဲကို…..- ဆိုပြီး ဦးမြအေးလက်ကိုသွားစွဲတော့ ဦးမြအေးလဲ ရေစိုလက်နဲ့လာအကိုင်ခံရသောကြောင့် လန့်သွားပြီး မြမြကိုမော့ကြည့်တော့
-ဖိုးဖိုး လာလေ သမီးနဲ့ ရေတူတူချိုးရအောင်….ရေကအေးစိမ့်နေတာပဲ ပြီးတော့ ကြည်လိုက်တာလဲ အောက်ခြေကိုတောင်မြင်နေရတယ် ဖိုးဖိုးရဲ့…..ဟီး သမီးလဲမြင်ပြီး မနေနိုင်တာနဲ့ ဖိုးဖိုးမပြောပဲ ဆင်းချိုးလိုက်မိတာပါ ဖိုးဖိုး- ဦးမြအေးကား မြမြစကားကိုဘာပြန်ပြောရမည်မသိဖြစ်လို့နေပြီး မြမြကိုကြောင်၍ငေးနေမိတော့သည်။

မြမြကား ဦးမြအေးလက်ကိုအတင်းဆွဲ၍ ရေထဲပြန်ဆင်းနေတော့ ဦးမြအေးကလဲ စိတ်ကိုလျော့ချလိုက်ပြီး မြမြလက်ကိုအသာဖယ်ရင်း
-ညီးက ငါ့လက်အတင်းမစွဲနဲ့လေ….အဝတ်တွေရေစိုကုန်မှာပေါ့….ညီးအဝတ်တွေကော ဘယ်မှာလဲ- ဆိုတော့ မြမြက ကျောက်တုံးတတုံးပေါ်ရှိ သူ့အဝတ်ပုံကိုညွှန်ပြလိုက်တော့ ဦးမြအေးကလဲ ထိုကျောက်တုံးဖက်ကိုလျောက်သွားလိုက်တော့သည်၊ မြမြမှာတော့ ရေပြန်ဆော့ရတော့မည်ဖြစ်သဖြင့် ပျော်မြူးနေပြီး ရေအိုင်အလယ်သို့ပြန်ဆင်းသွားတော့သည်။

ဦးမြအေးကား သူ့ကိုယ်ပေါ်ရှိအင်္ကျီကိုချွတ်နေရင်း မြမြဆီလှမ်းကြည့်တော့ အညိုရောင်ဖင်အိုးလုံးလုံးလေး နှစ်လုံးကား နိမ့်ချည်မြင့်ချည်တုန်ခါရင်း ရေထဲဆင်းနေသည်ကိုကြည့်ရင်း သထွေးများပြင်သီးလို့သွားတော့သည်၊ အင်္ကျီကျွတ်သွားပေမယ့် ပုဆိုးကိုတော့ သူဆက်မချွတ်ရဲပေ၊ တောထဲတောင်ထဲ တကိုယ်ရေ တကာယနေလာတာကြာပြီဖြစ်သဖြင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီမဝတ်တာအတော်ပင်ကြာလေပြီ၊ အခုလဲ ပုဆိုးကိုဒီတိုင်းချွတ်လိုက်လို့ရပေမယ့် သူ့ပေါင်ကြားထဲရှိလီးမှာ မိုးမျှော်နေပြီဖြစ်တာကြောင့် ဦးမြအေးလဲ စဉ်းစားရကြပ်လို့သွားတော့သည်၊ ခဏအကြာတွင် မြမြက ရေထဲမှာလှမ်းအော်နေပြီဖြစ်တာကြောင့် ဦးမြအေးလဲ
-မြမြက ကလေးပဲ ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူး- ဆိုပြီးတွေးကာ ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ ကျောက်တုံးပေါ်တင်ထားလိုက်တော့သည်၊ ပြီးနောက်သူ့ပေါင်ကြားသူ လက်ဖြင့်အုပ်ကာ လီးကိုကွယ်၍ ရေအိုင်အတွင်းဆင်းလိုက်တော့ မြမြကလဲ ဦးမြအေးကိုလှမ်းကြည့်ရင်း ရေဖြင့်ပက်ကာ စနေတော့သည်။

ဦးမြအေးက မြမြပက်လိုက်သည့် ရေတို့က သူ့မျက်နှာလာစင်တာကြောင့် လက်ဖြင့်ကာလိုက်တော့ လီးကြီးမှာ အကာအကွယ်မဲ့သွားတော့သည်။ ထိုအခါမှာတော့ မြမြတယောက်ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်ရမဲ့ အလှည့်ဖြစ်လို့လာပြီး ဦးမြအေးကိုပင်ရေဖြင့်လှမ်းမပက်နိုင်တော့ပဲ လီးကြီးဆီကနေအကြည့်မခွာနိုင် ဖြစ်လို့နေတော့သည်။ ဦးမြအေးမှာလဲ မြမြအဖြစ်ကိုမြင်တွေ့လိုက်ရပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲတွင် အနည်းငယ်ကျေနပ်သလိုလိုဖြစ်နေတာကြောင့် လီးကိုမဖုံးမကွယ်တော့ပဲ ရှေ့ကိုထိုးကော့ကာရေအိုင်ထဲဆင်းလာလိုက်တော့သည်။

တောထဲတောင်ထဲက သဘာဝကျောက်စိမ့်ရေဖြစ်တာကြောင့် ရေမှာအလွန်အေးစိမ့်လှသည်၊ သာမာန်အချိန်မျိုးသာဆို ဒီလိုရေနဲ့ထိမိရင် သူ့လီးဟာ ချက်ချင်းပျော့ခွေကျသွားနိုင်ပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့ ပျော့ခွေဖို့နေနေ ပို၍ပင်မာကျောသလိုခံစားမိနေတော့သည်၊ ဦးမြအေးလဲ ရေလယ်ခေါင်သို့ရောက်လာပြီး လီးကြီးမှာရေအောက်ထဲရောက်သွားချိန်မှာသာ မြမြလဲအသိပြန်ကပ်လာတော့သည်၊ ဦးမြအေးလဲ အေးစက်သည့်ရေတို့ကြောင့် စိတ်တွေလန်းဆန်းလို့လာပြီး သူကြည့်မရ သဘောမကျဖြစ်သည့် မြမြကိုပင် ရေဖြင့်ပြန်လည်ပက်၍ စနောက်နေမိတော့သည်။

ဦးမြအေးတို့ မြေးအဖိုးနှစ်ဦးသား ရေအိုင်အလယ်တွင် အချင်းချင်းရေဖြင့်ပက်လိုက် စလိုက်လုပ်ကာ ဆော့ကစားနေပြီး ခဏအကြာတွင် မြမြကရေအောက်ကိုငုပ်၍ ဟိုကူးဒီကူးလုပ်နေတော့သည်၊ ဦးမြအေးမှာတော့ မြမြကိုယ်လုံးလေးကို မြင်ယောင်ကာ ရုတ်တရက်နိုးထာလာသည့် သူ၏ကာမဆန္ဒတို့ကို ပြေလျော့သွားစေရန် မြမြကိုအသုံးချချင်စိတ်ကတဖက် သူ့သွေးရင်းသားရင်းကမွေးသည့်မြေးအရင်းဆိုသည့်ကတဖက် စိတ်တို့ဟာလွန်ဆွဲလို့နေတော့သည်။

ဦးမြအေးတယောက် စိတ်ထဲတွင်လွန်ဆွဲနေသလို မြမြမှာလဲ ဦးမြအေးရဲ့လီးကြီးကိုမြင်တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် ရင်တွေလှုပ်ခတ်လာပြီး ထိုလီးကြီးကိုထပ်မံမြင်တွေ့ချင်နေတာကြောင့် ရေအောက်ကိုငုပ်၍ ငုပ်၍ ခိုးကြည့်နေတော့သည်၊ သူမအဖို့ လိင်ကိစ္စဆိုတာ အစိမ်းသပ်သပ်ကြီးတော့မဟုတ်နေ၊ သူ့မိဘများ လိင်ဆက်ဆံသည့်မြင်ကွင်းကို သူမတွေ့ဖူး မြင်ဖူးထားတာ နှစ်အတော်ပင်ကြာပြီဖြစ်ပြီး ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျလက်တွေ့သာမခံစားဖူးမည် မျက်မြင်အတွေ့အကြုံကတော့ ကောင်းကောင်းရှိလေသည်၊ သူမလဲ ဆယ်ကျော်သက်လူငယ်တယောက်ဖြစ်လေတော့ ရည်းစားထား၍ ဖိုမဆက်ဆံချင်စိတ်ရှိသည်မို့ ရည်းစားထားမယ်ကြံပြန်တော့လဲ သူမအကို၏ပိတ်ပင်တားမြစ်မှုကြောင့် သူမလဲ ရည်းစားတခါမှမထားဖူးချေ။

မြမြမှာ ရေအောက်သို့မကြာခဏငုပ်နေချည်ပေါ်ချည်လုပ်နေတာကြောင့် ကြာတော့ အသက်ရှုကြပ်ကာ မွန်းနေပြီမို့ ထပ်မငုပ်တော့ပဲ ရေပေါ်တွင်ကိုယ်ဖော့ကာနေလိုက်ပြီး သူ့အဖိုးဖြစ်သူကိုရှိုးနေမိတော့သည်၊ သူ့အနားတွင် ယောက်ျားသားဆိုလို့ အဖိုးတယောက်သာရှိသည်မဟုတ်ပါလား၊ ယခင်ကတွေ့ဖူးမြင်ဖူးခဲ့သည့် ဖိုမလိင်ဆက်ဆံနေသည့်မြင်ကွင်းများကို ပြန်လည်မြင်ယောင်လာပြီး သူမ၏ဆန္ဒများလဲပေါ်ထွက်လာတော့သည်။ ရေပေါ်တွင်ကိုယ်ဖော့၍ ဦးမြအေးတို့မြေးအဖိုးမှာ တဦးကိုတဦးအကြည်စိုက်လို့နေပြီး ခဏအကြာတွင် ဦးမြအေးက
-သမီး ဖိုးဖိုးကို ဂျီးတွန်းပေးမလား- ဆိုတော့ မြမြက ပျော်သွားတော့သည်၊ သူမဒီရောက်ကတည်းက အဖိုးဖြစ်သူက သမီးလို့ တခါမှမခေါ်ဖူးချေ၊ ခုတော့ ချိုချိုသာသာအခေါ်ခံလိုက်ရတာကြောင့် စိတ်ထဲပျော်လို့သွားပြီး ခေါင်းကိုသွက်သွက်ငြိမ့်ပြကာ အဖိုးဖြစ်သူရှိရာသို့ကူးလာတော့သည်၊

ဦးမြအေးကမ်းစပ်ဖက်ပြန်လျောက်သွားလိုက်ပြီး ကမ်းစပ်ကျောက်တုံးတတုံးပေါ်ထိုင်လိုက်သည်၊ မြမြလဲ ဦးမြအေးရဲ့ကျောပြင်ကို အာလူးကျောက်သေးသေးလေးဖြင့်ပွတ်သပ်၍ ဂျီးတွန်းပေးလိုက်တော့သည်၊ ဦးမြအေးပြီးသွားတော့ မြမြကိုတလှည့်ပြန်လုပ်ပေးလိုက်ရင်း ဦးမြအေးကလဲ မြမြကိုအနီးကပ်ရှိုးလေတော့သည်၊ မြမြကျောပြင်ကိုဂျီးတွန်းပေးရင်း လက်ကိုချိုင်းအောက်မှ ရှေ့ကိုထိုးထည့်၍ ရင်ဘတ်ကိုဂျီးတွန်းသလိုလိုနဲ့ ရင်သားတို့ကိုထိတွေကြည့်သည်၊ နူးညံအိစက်လှသည့် အထိအတွေ့ကြောင့် လွန်ဆွဲနေသည့် စိတ်တို့ဟာလဲ ရပ်တန့်သွားကာ မြမြကိုခြေတော်တင်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတော့သည်၊ သို့ပေမယ့် အသက်အရွယ်ချင်းအရမ်းကွာဟတာကြောင့် ဦးမြအေးမှာ ဘယ်ကဘယ်လိုစရမည်မသိဖြစ်နေသည်၊ မြမြကလဲ အဖိုးရဲ့ပစ္စည်းကြီးကိုစိတ်ဝင်စားပေမယ့် သူ့ဖက်ကနေတော့ စဖို့လဲ မရဲပေ။

ဦးမြအေးတို့လဲ အပြန်အလှန်ဂျီးတွန်းပေးလိုက်ပြီး ရေထဲသို့နောက်တကြိမ်ပြန်ဆင်းကာ ရေစိမ်လိုက်တော့သည်၊ ခဏအကြာတွင် ဦးမြအေးကအပေါ်ပြန်တက်၍ အဝတ်အစားတွေကိုပြန်ဝတ်ကာ
-သမီး ဖိုးဖိုးဒီနားမှာရှိမယ်နော်….သမီးလဲ အကြာကြီးချိုးမနေနဲ့အုံး အအေးမိမယ်သိလား-
-ဟုတ်ကဲ့ ဖိုးဖိုး- ဦးမြအေးမှာ မြမြကိုမှာပြီးနောက် ရေအိုင်ဘေးမှပတ်၍ တောထဲတိုးဝင်သွားတော့သည်၊ ဦးမြအေးမရှိတော့သည်မို့ မြမြလဲရေထဲငုပ်၍ အိုင်၏ဟိုဖက်ဒီဖက် နှစ်ခေါက်လောက်ကူးနေတော့သည်၊ ဦးမြအေးကား တောထဲသွားသည်မဟုတ်ပဲ သစ်ပင်ကြီးတပင်နောက်သို့သွားပြီး မြမြအပြုအမူများကိုသွားချောင်းနေတော့သည်။

မြမြလဲ ခဏအကြာတွင်ကုန်းပေါ်ပြန်တက်လာပြီး ကမ်းစပ်ရှိကျောက်တုံးပေါ်ထိုင်၍ သူမ၏အင်္ကျီဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့သုတ်နေလိုက်တော့သည်၊ ပြီးနောက် သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲကားကာ အဖုတ်ကိုပြန်ငုံ့၍ကြည့်နေတော့သည်၊ အမွှေးရေးတေးတေးအောက်ရှိ အကွဲကြောင်းလေးကိုလက်ဖြင့်အသာဖြဲကြည့်ရင်း အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိအစိလေးကိုထိကြည့်တော့ မြမြကိုယ်လုံးလေးတွန့်ခနဲ့ဖြစ်လို့သွားတော့သည်၊ မြမြလဲ မျက်လုံးကိုမှိတ်လို့ ခေါင်းလေးအနောက်လှန်ကျသွားတော့ နောက်ကိုလက်ထောက်၍ ကိုယ်ကိုကော့ထားကာ လက်တဖက်ကပေါင်ကြားတွင်းနှိုက်ထားနေတော့သည်၊ အစိလေးကို ဖြေးဖြေးချင်းပွတ်နေရင်း သူမဖာသာ ကာမဆန္ဒကိုဖြေဖျောက်နေမိတော့သည်။

ဦးမြအေးသည်လဲပဲ သူ့မြေးမလေးကို ကလေးသာရှိသေးသည်ထင်မြင်ခဲ့ပေမယ့် ကျောက်တုံးပေါ်ထိုင်၍ အစိပွတ်ကာ အာသာဖြေနေပုံကိုတွေ့မြင်လိုက်ရတော့ သူ့ပေါင်ကြားထဲက လီးကြီးမှာလဲ နှစ်ဆနီးနီး တင်းမာသွားပြီး ချက်ချင်းပင်ပြေး၍ လိုးချင်စိတ်များဖြစ်ပေါ်နေမိတော့သည်။

ဦးမြအေးမှာ မြမြကိုကြည့်ရင်း စိတ်ကိုလုံးလုံးပိုင်းဖြတ်လိုက်ပြီး သူ့အမေ ခင်သူဇာလုပ်ခဲ့တဲ့အကျွေးကို မြေးဖြစ်သူ မြမြအားပြန်ပေးဆပ်ခိုင်းရမည်၊ တနည်းဆိုရမူ မြေးဖြစ်သူကို ခြေတော်တင်၍ မယားအရာသွတ်သွင်းတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။

ထိုအချိန်မှာပဲ ပေါင်ကြားတွင်းညှပ်ထားသည့် မြမြလက်ကလေးဟာ ခပ်သွက်သွက်လေးဖြစ်လာပြီးနောက် မြမြကိုယ်လုံးလေးဟာနောက်ကိုလန်ကျသွားပြီး ခြေဖျားများလဲမြေကြီးပေါ်ထောက်လို့ ခါးလေးကော့တက်သွားကာ ခဏအကြာတွင် မြမြအဖုတ်လေးကနေ သေးများပန်းထွက်လာပြီး မြမြတယောက်ငြိမ်သက်သွားလေတော့သည်။

ဦးမြအေးမှာ အစအဆုံးချောင်းကြည့်နေပြီး မြမြကိုအနားယူခွင့်ပေးထားကာ ခဏနေတော့မှ အဝေးကပြန်လာဟန်ဖြင့် အသံပေးလိုက်တော့ မြမြလဲလှဲနေရာမှ ကပြာကယာထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့စကပ်နှင့် အင်္ကျီတို့ကိုပြန်လည်ဝတ်ဆင်နေတော့သည်။ ဦးမြအေးအနားရောက်လာချိန်မှာတော့ မြမြမှာ သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပင် ဦးမြအေးလက်မောင်းတဖက်ကိုပြေးဖက်ကာ ခိုစီးလိုက်ပြီး
-ဖိုးဖိုး ဘာတွေတူးခဲ့တာလဲ ပလိုင်းကို သမီးပေးလေ သမီးသယ်ပေးမယ်- ဆိုပြီး ခပ်မြူးမြူးလေးပြောလိုက်တော့ ဦးမြအေးတယောက် အသက်ကြီးမှဝက်သက်ပေါက်သည့်နှယ့် ရင်တွေခုန်လို့သွားတော့သည်။

သို့နှင့် သူတို့လဲအိမ်ကိုပြန်ရောက်လာချိန်တွင်တော့ တောထဲတောင်ထဲစိမ့်စမ်းရေချိုးခဲ့တာကြောင့် အတွေ့အကြုံမရှိသည့် မြမြမှာ ကိုယ်တွေပူလို့လာပြီး ဖျားချင်ချင်ဖြစ်နေတော့သည်၊ ဦးမြအေးလဲ မြမြကိုငှက်ဖျားမဝင်စေရန် မီးတောက်အရက်တခွက်ကိုရေဖြင့်ရောကာ မြမြကိုတိုက်လေတော့သည်။

မြမြလဲအရက်မသောက်ဖူးတာကြောင့် ဦးမြအေးတိုက်သည့် မီးတောက်ကိုတငုံချင်းသာ စုပ်သောက်နေတော့သည်။ ဦးမြအေးက
-သမီး နားလိုက်အုံးနော်….ဖိုးဖိုးလုပ်စရာတွေရှိသေးတယ် နွေးနွေးထွေးထွေးအနားယူလိုက် ဟုတ်ပါလား-
-ဟုတ် ဖိုးဖိုး- ဆိုပြီး လှေကားရင်းဆီလျောက်သွားတော့ ဦးမြအေးက မြမြခါးကိုသွားကိုင်ပြီး
-အပေါ်ကထပ်က အိပ်ယာခင်းမပါ ဘာမပါနဲ့ အေးမှာပေါ့…..သမီးကိုဟိုနေ့ကစောင်ပေးလိုက်တာ ဖိုးဖိုးရဲ့ အိပ်ယာခင်းသမီးရဲ့….သမီးကိုပေးခြုံလိုက်တော့ ဖိုးဖိုးအေးတာပေါ့….ဖိုးဖိုးမှာက အိပ်ယာခင်းလဲအပိုမရှိဘူး စောင်လဲအပိုမရှိဘူး…….ဒီလိုလုပ်မလား ဖိုးဖိုးနဲ့ပဲအတူတူလာအိပ်လှည့်၊ တောထဲမှာဆိုတော့အရမ်းအေးတယ် စောင်ကလဲတစ်ထည်ပဲရှိတာ  သမီးကိုပေးလိုက်ရင် ဖိုးဖိုးခြုံဖို့မရှိတော့ဘူး ဖိုးဖိုးခြုံရင်လဲ သမီးခြုံဖို့မရှိပြန်ဘူး အဲ့တော့ ဖိုးဖိုးနဲ့ပဲအတူလာအိပ်တော့လေ…..နော် ဖြစ်တယ်မလား-

ဦးမြအေးစကားကြောင့် မြမြမှာဝမ်းသာလို့သွားပြီး
-ဟုတ်ဖြစ်တာပေါ့ ဖိုးဖိုး…ဟီးဟီး…- ဦးမြအေးလဲ မြမြအဖြစ်ကိုမြင်ပြီး အံဩလို့သွားမိတော့သည်၊
‘ဟင်…သူကငါ့နဲ့အတူလာအိပ်ဖို့ကိုပျော်နေတာပါလား…အင်း…အဖိုးအဖွားတွေနဲ့အတူမနေဖူးပဲ အခုမှနေရလို့ပျော်နေရှာတာနေမှာ’ ဆိုပြီးတွေးလိုက်ရင်း ဒီလိုဆိုရင်တော့ သူစဉ်းစားထားသည့် သိမ်းသွင်းရေး မဟာစီမံကိန်းကြီးလဲ မကြာခင်အောင်မြင်နိုင်တော့မှာမို့ သူပါရောယောင်ပြီးအပျော်တွေကူးစက်သွားတယ်
-ဟိ…ဖိုးဖိုးတစ်ယောက်ဘာတွေတွေးပြီးကြိတ်ပြုံးနေတာလဲ- ဆိုတော့မှဦးမြအေးလဲအသိပြန်ဝင်လာကာ မျက်နှာကိုပြန်တည်လိုက်ရင်း
-ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး-
-ဖိုးဖိုးရာ ပြုံးပြုံးလေးနေပါလား ဖိုးဖိုးပြုံးလိုက်ရင်းအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ…ဟိ- ဆိုပြီးသူ့ပါးကိုလက်နှစ်ညှစ်ဆွဲကာ အိပ်ယာပေါ်ပြေးတက်သွားတော့သည်၊ ဦးမြအေးလဲမြေးမလေးရဲ့လုပ်ရပ်ကိုအံဩသွားကာ မင်သက်သွားသည်၊

နေ့လည်မွန်းတည့်ချိန်ကျော်လာတော့ ဦးမြအေးနှင့် မြမြတို့လဲ နေ့လည်စာကိုအတူတူစားလိုက်ကြပြီး နေ့လည်နေ့ခင် တရေးတမောအိပ်ချိန်ရောက်လို့လာတော့သည်။ ဦးမြအေးက အိပ်ယာအစွန်ဖက်တွင်ဝင်လှဲ၍ အတွင်းဖက်ကိုလက်ဖြင့်ပုတ်ကာ
-သမီး……လာ ဒီကိုလာ ဒီမှာလှဲ-
-သမီးကမအိပ်ဘူး လှဲပဲလှဲမှာမို့ လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ဖိုးဖိုးအိပ်ရေးပျက်မှာစိုးလို့-
-ငါလဲမအိပ်ပါဘူး ကလေးမရဲ့ ခဏလှဲတာပါ လူကနေမကောင်းချင်ချင်ဖြစ်နေတာကြီးကို လာလှဲတော့-
-ဟုတ် ဖိုးဖိုး သမီးအစွန်ကမအိပ်ဘူးနော် သမီးကအအိပ်ကြမ်းတယ် အတွင်းကအိပ်မယ်-
-အေးပါ….ညီးသဘော ညီးသဘော-
-ဟေး…..- မြမြလဲပြုံးပျော်သွားပြီး ကုတင်ပေါ်သို့တက်လာတော့သည်၊

မြမြကိုကြည့်ရင်း ဦးမြအေးလဲညရောက်မဲ့အချိန်ကိုပင်မစောင့်နိုင်တော့ အခုပင် မယားအရာသွက်သွင်းလိုက်ချင်စိတ်မနည်းထိန်းနေရသည်၊ အိပ်ယာပေါ်ရောက်လာတော့ ဦးမြအေးကမြမြကိုကျောပေးကာလှဲနေပေမယ့် စိတ်ထဲတွင်တော့ ညကျရင်မြမြကိုဘယ်လိုသိမ်းသွင်းပြီး လိုးရမယ်ဆိုတာကိုတွေးတောနေသည်၊

သူ့ကျောဖက်မှာတော့ မြမြကပက်လက်လှန်လှဲရင်း သူသိချင်တာများ သူပြောချင်တာများတောက်လျောက်မနားတမ်းပြောဆိုနေသည်။ ကြာလာတော့  ဦးမြအေးလဲ မြမြဖက်ကိုသာလှည့်လိုက်ပြီး သူ့မေးသမျှဖြေပေး စကားပြန်ပြောပေးနဲ့နေလိုက်ရတော့သည်၊ ခဏကြာတော့ ဦးမြအေးကမြမြလည်ပင်းအောက်ကိုလက်လျှိုသွင်းလိုက်ပြီးဖက်လိုက်ရင်း
-သမီးလေးတိတ်တိတ်နေတော့ကွာ ဖိုးဖိုးအရမ်းပန်းလာလို့အိပ်ချင်လာလို့ နော် သမီးလဲအိပ်လိုက်ပါလား- ဆိုပြီး မြမြနဖူးကိုငုံ့နမ်းလိုက်တော့ မြမြမှာ ဦးမြအေးလုပ်ရပ်ကြောင့် အံဩဘနန်းဖြစ်လို့သွားပြီး ရင်တွေခုန်လို့ ပျော်လဲပျော်သွားကာ
-ဖိုးဖိုးကို သမီးတော့အရမ်းချစ်သွားပြီ သိလား…..ပြွတ်…- ဆိုပြီးပြောရင်း ဦးမြအေးရဲ့ပါးပြင်ပေါ်ကိုနှုတ်ခမ်းတစ်စုံရောက်လာတော့ ဦးမြအေးလဲရင်ဘတ်ထဲကုလားဘုရားပွဲလှည့်သွားသည့်နှယ့် ရင်ခုန်သံတွေမြန်ဆန်လာပြီး မြမြရဲ့ကိုယ်လုံးအိအိလေးကိုပွေ့ဖက်ကာရင်ခွင်ထဲသွပ်သွင်းရင်းမျက်လုံးကိုမှိတ်ကာ မြမြကိုကြိုတင်ပစ်မှားရင်းအိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။

ညနေစောင်းချိန်ခါတွင် ဦးမြအေးပြန်နိုးလာပြီး သူ့ဘေးတွင်အိပ်နေသည့် မြမြကိုလှည့်ကြည့်တော့ ဦးမြအေး အာခေါင်တွေခြောက်လို့သွားမိတော့သည်၊ မြမြကား အအိပ်ပက်စက်ပုံများ ဝတ်ထားသည့်စကပ်တိုလေးမှာ ရင်ဘတ်ထိလန်တက်နေပြီး ဒူးတဖက်ထောင်၍ တဖက်ကဘေးကိုကားလို့နေသည်၊ ဦးမြအေးကလဲ မြမြခြေရင်းမှသွား၍ အဖုတ်လေးကိုအနီးကပ်ကြည့်လိုက်တော့ အပျိုစင်အဖုတ်နံ့သင်းသင်းလေးကို ရှူမိလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲရှိလီးကြီးမှာ ချက်ချင်းပင်မာတောင်လို့လာသည်။

ဦးမြအေးလဲ အိပ်ယာကိုလက်ထောက်၍ မြမြပေါင်ကြားတွင်ခေါင်းတိုးဝင်ကာ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကိုအနီးကပ်ကြည့်လိုက်ပြီး အကွဲကြောင်းကြားသို့ လက်နှစ်ချောင်းထည့်ကာ အသာဖြဲကြည့်တော့ အတွင်းသားနီရဲရဲလေးကိုမြင်တွေ့လိုက်ရပြီး အတွင်းအပေါက်ဝလေးမှာ လက်သန်းတလုံးစာလောက်ပင်မရှိသေးတာကြောင့် အပျိုစင်လေးမှန်သိလိုက်မိတော့သည်၊ ထိုသို့အဖုတ်ကိုဖြဲကြည့်နေရင်း သူ့လက်မက အစိလေးကိုသွားထိမိချိန်တွင်တော့ မြမြခါးလေးမှာကော့လာသလိုဖြစ်ပြီး အိပ်စုံမှုံမွှားဖြင့်ငြီးငြူနေသည်မို့ ဦးမြအေးလဲ ကိုယ်ကိုပြန်မတ်၍ ထလိုက်ပြီး မြမြဖင်ကိုပုတ်၍
-နိုးပြီလား သမီးလေး….ထထ….ညနေစောင်းထိ အိပ်ရင်ဖျားသွားလိမ့်မယ်- ဆိုပြီးပြောတော့ မြမြမှာလက်နှစ်ချောင်းကိုဆန့်လို့ အပျင်းကျောများဆန့်နေလိုက်ပြီး ဦးမြအေးကိုကြည့်နေတော့သည်

ပြီးနောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုပြန်ငုံ့ကြည့်ရင်း စကပ်လန်တက်နေသည်ကိုသတိထားမိသွားပြီး ဦးမြအေးကိုပြန်ကြည့်တော့ ဦးမြအေး၏ခါးအောက်တွင်လဲ ပုဆိုးထဲမှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ချွန်ထွက်နေသည့်အရာကိုမြင်တွေ့လိုက်ရပြီး တောထဲရှိ ရေအိုင်တုန်းကမြင်ခဲ့သည့် လီးကြီးကိုပြေးမြင်မိတော့သည်။

ဦးမြအေးက အိပ်ယာဘေးတွင်ရပ်မနေတော့ပဲ သူမကိုနှိုးပြီး အိမ်ပြင်ထွက်လို့သွားတော့သည်၊ မြမြလဲအိပ်ယာမှထလိုက်ပြီး အိမ်ပြင်ထွက်၍ အဖိုးဖြစ်သူတောထဲကတူးယူလာသည့် ဆေးမြစ်များအမျိုးအစားခွဲနေသည်ကို ဝိုင်းကူပေးနေတော့သည်။

ညစာစားသောက်ပြီးသွားချိန်တွင်တော့ သူတို့နှစ်ဦးလဲ အိပ်ယာပေါ်တက်၍လှဲနေရင်း ဦးမြအေး၏ရေဒီယိုကြီးမှဖွင့်ထားသည့် သီချင်းအားနှစ်ယောက်သားငြိမ့်လို့နေတော့သည်၊ ရေဒီယိုမှ မုန်တိုင်းသတင်းကိုကြေညာပြီးမှာတော့ ဦးမြအေးလဲ
-သမီး မုန်တိုင်းရှိတယ်တဲ့…..ဒါကြောင့်မို့ ညနေက မိုးသားတွေတက်နေတာကို….လာလာ အပြင်မှာ ဆေးလှန်းထားတာတွေသွားသိမ်းရအောင် သမီး ဖိုးဖိုးကို မီးအိမ်လိုက်ပြပေး- ဆိုပြီး သူတို့နှစ်ဦးသားလဲ အိမ်ပြင်ထွက်လိုက်တော့သည်။

ထိုသို့ သစ်သီးသစ်ဖုများ ဆေးမြစ်များထည့်လှမ်းထားသည့် စကောချပ်များအား အမိုးအကာအောက်သွပ်သွင်းပြီး ကြက်ခြံဘဲခြံများနှင့် နွားတဲများကိုလဲ လိုက်စစ်ဆေးနေလိုက်တော့သည်၊ ထိုအချိန်မှာပဲ မိုးပေါက်များကျလာပြီး တဖြေးဖြေးမိုးမှာ သဲလို့လာတော့သည်၊ ဦးမြအေးမှာလဲ ဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်၍ မြမြခေါင်းပေါ်နှင့် သူ့ခေါင်းပေါ်ခြုံလိုက်ပြီး အိမ်ခန်းလေးဆီသို့ပြေးသွားလိုက်တော့သည်။

မိုးမှာ သဲကြီးမဲကြီးရွာသွန်းနေပြီး မိုးသီးမိုးပေါက်များပင်ကျလို့နေတော့သည်၊ တဖြေးဖြေးအအေးဓါတ်ကလဲ ပိုလာတာကြောင့် ဦးမြအေးမှာ မီးဖိုကိုအိပ်ယာဘေးသို့ရွေ့လိုက်ပြီး ထင်းများကိုထည့်၍ မီးဖိုလိုက်တော့သည်၊ မြမြကတော့ အိပ်ယာပေါ်တွင်စောင်လေးခြုံလို့ကွေးနေတော့သည်၊ အဲ့အချိန်မှာပဲ မြမြ၏ငြီးသံတချို့ကား မိုးသံလေသံများကြားတိုးထွက်လာပြီး
-အီး…..ဖိုးဖိုး….သမီးချမ်းတယ်…..အရမ်းချမ်းနေတယ် ဖိုးဖိုးရယ်….အီး-
-ဟေ…..အေးအေး ခဏလေး ဖိုးဖိုးသွေးဆေးလုပ်ပေးမယ်နော်….- ဆိုပြီး မြမြသောက်ဖို့ရာ သွေးဆေးတခွက်ကိုအမြန်ဖော်ပေးနေတော့သည်၊ ဦးမြအေးထင်သည်က မြမြငှက်ဖျားမိလာပြီး ချမ်းဖျားတက်နေသည်ထင်၍ စိတ်ပူသွားသည်၊ အမှန်ကား မြမြမှာ မိုးမိလိုက်သည့်အပြင် တောထဲတောင်ထဲ မိုးရွာစဉ်အအေးဓါတ်လွန်ကဲသည်ကို မကြုံစဖူး ကြုံတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် အချမ်းများတက်နေခြင်းသာဖြစ်နေတော့သည်။

ဦးမြအေးက သွေးဆေးခွက်ကိုယူ၍ မြမြကိုတိုက်တော့ မြမြလဲ အဖိုးကျေနပ်စေရန် သွေးဆေးကိုယူသောက်လိုက်ပြီး
-ဖိုးဖိုး သမီးတအားချမ်းနေတယ်….. သမီးကိုဖက်ထားပေးပါလား-
-အေးအေး….သမီး ဖိုးဖိုးဖက်ထားပေးမယ်နော်….မုန်တိုင်းကလဲ ရုတ်တရက်ကြီးကျလာရတယ်လို့ လေအေးတွေကလဲတိုက်လိုက်တာနော်…- ဦးမြအေးမှာ အိပ်ယာပေါ်တက်၍ မြမြဘေးဝင်လှဲပြီးဖက်အိပ်ပေးနေတော့သည်၊ မြမြ၏အချမ်းကား မပြေသေးပဲ အောက်မေးစိပင်ရိုက်လို့နေတော့သည်။
-အင်း…ဂတ်…ဂတ်….အီး….ချမ်းလိုက်တာဖိုးဖိုးရယ်…ဟူး….-
-သမီး အခုထိမနွေးသေးဘူးလားဟင်-
-ဟုတ် နည်းနည်းပဲနွေးသေးတာ ချမ်းနေတုန်းပဲ- ဦးမြအေးက မြမြနဖူးကိုလက်ဖြင့်စမ်းလိုက်တော့ အဖျားရှိမည့်ပုံတော့မမြင် ရိုးရိုးရာသီဥတုချမ်းတာဖြစ်မည်ဟုတွေးလိုက်မိပြီး အချမ်းပြေစေရန် မီးတောက်ကိုထပ်တိုက်ရမည်လား ဘာလုပ်ရမည်ကိုစဉ်းစားနေတော့သည်။

ခဏအကြာတွင် ဦးမြအေးလဲ တချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ဖြစ်သွားစေရန် အကြံဉာဏ်ဆိုးတခုဝင်လာပြီး
-ကဲ….သမီး ဒီလိုလုပ် သမီးအဝတ်အစားတွေအကုန်လုံး ချွတ်လိုက် ဖိုးဖိုးလဲအဝတ်တွေချွတ်လိုက်မယ် ပြီးရင်ဖိုးဖိုးသမီးကိုစောင်အောက်မှာပဲဝင်ဖက်ပေးထားမယ် လူအသားချင်းထိတာကပိုပြီးအနွေးဓါတ်ရတယ်-
-ဟုတ်လား….ဒါဆို သမီးချွတ်လိုက်တော့မယ်- ဆိုပြီး မြမြလဲ ဘာမှပင်မစဉ်းစားပဲ ကုတင်ပေါ်ထထိုင်လို့ အင်္ကျီနဲ့ထမိန်ကိုချွတ်နေတော့သည်။

ဦးမြအေးကလဲကုတင်ပေါ်မှာထထိုင်ကာ ဘေးကရေနံဆီမီးအိမ်ကို မြှင့်တင်လိုက်တော့ မြမြ၏ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ပကတိကိုယ်လုံးလေးကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ပေါင်ကြားထဲက လီးကြီးမှာလဲ အစာစားရတော့မည်မို့ တင်းမာသွားတော့သည်၊ အကြာကြီးငေးနေမိတာ မြမြကသူ့လက်ကိုလာကိုင်ပြီး
-ဖိုးဖိုးဘာလုပ်နေတာလဲ ဒီမှာသမီးချမ်းနေပြီဖိုးဖိုးရဲ့….အီး…- မြမြက စောင်ကိုသူ့ကိုယ်ပေါ်ပြန်ခြုံရင်း လှဲအိပ်ကာပြောနေတော့ ဦးမြအေးလဲကုတင်ပေါ်မှဆင်းလိုက်ပြီး သူ့အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်တော့သည်။

သူ့ရဲ့ပေါင်ခြံကြားထဲမှာတော့ နှစ်ရှည်လများအိပ်စက်နေတဲ့ ကာလနဂါးကြီးနိုးထကာလေထဲတရမ်းရမ်းဖြစ်လို့နေသည်။ မြမြကား စိတ်မရှည်တော့ပဲ
-ဖိုးဖိုးကလဲ အဝတ်လေးချွတ်တာကို ကြာလိုက်တာ- ဆိုပြီး ပြောလာတော့ ဦးမြအေးကလဲ မြမြဖက်လှည့်လာလိုက်တော့သည်၊ ဦးမြအေးရဲ့ ပေါင်ခြံတွင် လီးကြီးမှာထောင်မတ်လို့နေပြီး  လုံးပတ် ၄ လက်မခွဲခန့်နှင့် အရှည် ၆ လက်မခွဲရှည်သော လီးကြီးမှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသည်ကို မြမြမြင်လိုက်မိချိန်တွင်တော့
-ဟင်….ဖိုးဖိုး….- ဆိုကာသူ့ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့အုပ်ကာ လိင်တန်ကိုလက်ညိုးထိုးပြပြီး အံဩတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်နေရှာသည်။

ဦးမြအေးကလဲအရှက်ပြေလေးပြောလိုက်ပြီး
-ယောက်ျားနဲ့မိန်းမဆိုတော့ ဒါသဘာဝပါပဲသမီးရယ် ဘာမှမဟုတ်ဘူး မကြောက်နဲ့သမီး- ဟုပြောပြီးကုတင်ပေါ်တက်လာကာ မြမြရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုတစ်ချက်မျက်စိဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး မြမြရဲ့ဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်ပြီးမြမြကိုဖက်လိုက်ကာစောင်ကိုနှစ်ယောက်အတူတူပြန်ခြုံပြီးလှဲလိုက်တော့ မြမြရဲ့အသံတိုးတိုးလေးထွက်လာပြီး
-ဖိုးဖိုး ရေနံဆီတွေကုန်နေလိမ့်မယ် မီးပိတ်လိုက်ပါလား-
-သမီးကြောက်နေမှာစိုးလို့ တစ်ညလုံးဖွင့်ထားပေးမယ် ကုန်ပစေ-
-သမီးမကြောက်ပါဘူး ဖိုးဖိုးတစ်ယောက်လုံးဘေးမှာရှိနေတာပဲဟာ-
ဟုပြောပြီးအဖိုးဖြစ်သူကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေးဖက်လိုက်တော့ ဦးမြအေးရဲ့လိင်တန်ကြီးကမြမြရဲ့ဆီးခုံကိုသွားထောက်နေတယ်၊ စထိခါစတော့ မြမြလဲတစ်ချက်တွန့်သွားပေမယ့် နောက်တော့ချမ်းလွန်းလို့နဲ့တူပါရဲ့ ဘာသံမှဆက်ထွက်မလာပဲ အဖိုးဖြစ်သူရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးဆီသာခေါင်းလေးတိုးဝှေ့ဝင်ရင်းမှိန်းနေတော့သည်။

ဦးမြအေးကလဲ လိုးချင်ပေမယ့်ဘယ်ကဘယ်လိုစရမယ်မသိဖြစ်နေတော့ မြမြကိုဖက်ထားရင်းစဉ်းစားခန်းဝင်နေသည်၊ အဲ့အချိန်မှာပဲ မြမြကခေါင်းလေးထောင်လာပြီး ဦးမြအေးကိုမော့ကြည့်ရင်း
-ဖိုးဖိုးပြောတာ ဟုတ်တယ်နော် အသားချင်းထိတာပိုနွေးတယ် အခုသမီးမချမ်းတော့ဘူး ဖိုးဖိုးကိုယ်လုံးကြီးကအရမ်းနွေးတာပဲ-
-ဖိုးဖိုးကမဟုတ်ပဲ သမီးကိုဘယ်လျောက်ပြောမလဲကွာ ဟုတ်လို့ပြောတာပေါ့ ဒီထပ်ပိုနွေးချင်ရင် ပေါင်ကြားထဲလက်ထိုးနှိုက်ကြည့် အနွေးဆုံးပဲအဲ့ဒါ-
-ဟင်…ဟုတ်လား…နေအုံး သမီးစမ်းကြည့်အုံးမယ်- ဆိုပြီးသူ့ပေါင်ကြားထဲလက်ထိုးသွင်းမယ်လုပ်တော့ ဦးမြအေးရဲ့လီးတန်ကြီးကိုလက်နဲ့သွားထိမိသွားပြီး လီးတန်ကြီးရဲ့ဘေးကနေသူ့ပေါင်ကြားထဲညှပ်သွားထားပြီး
-ဟုတ်တယ် ဖိုးဖိုးပြောတာ မှန်တယ် ပေါင်ကြားကတကယ်နွေးနေတာနော်…ဟိ…ဟိ…-
-ဘာရီတာလဲ သမီးရဲ့…-
-ဟိုလေ…ဟို…ဖိုးဖိုးရဲ့ ဟိုဟာကြီးကပိုနွေးသလိုပဲ-
-ဘယ်ဟာလဲ လီးကိုပြောတာလား-
-အင်း….ဟုတ်တယ်…စောစောက အဲ့ဟာကြီးကိုသွားထိမိပြီးပူနွေးနေမှန်းသိလိုက်ရတာ-
-နွေးတယ်ဆိုရင် သမီးကိုင်ချင်ကိုင်ထားလေ-
-ဟင်…ကောင်းပါ့မလား ဖိုးဖိုးရဲ့-
-ဘာမကောင်းရမှာလဲ အဲ့အရာနဲ့သမီးကိုပိုပြီးနွေးလာအောင် ချွေးတွေထွက်လာအောင်လုပ်ပေးလို့ရတယ် သိလား-
-တကယ်…-
-တကယ်ပြောတာပေါ့ သမီးရဲ့-
-ဒါကြီးနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ရတာလဲဟင်….- ဆိုပြီးခေါင်းလေးမော့မေးလာရင်း မြမြရဲ့လက်တစ်စုံဟာလဲ ဦးမြအေးရဲ့လိင်တန်ကြီးကိုဆုတ်ကိုင်လာတော့ လိင်တန်ကြီးလဲနှစ်ဆတင်းမာသွားသလိုဖြစ်သွားပြီး
-ဒါကြီးကို လီးလို့ခေါ်တယ် သမီးရဲ့ ဒီလီးကြီးကို သမီးတို့ပေါင်ကြားထဲက အပေါက်လေးထဲထိုးထည့်လိုက်ရင် ပိုပြီးနွေးတယ်-
-ဟို…ဟို….အဲ့ဒါကြီးက…ဟိုဟာ…ဟိုဟာလေ….အင်း…ဟိုဟာလုပ်တယ်မခေါ်ဘူးလား-

-သမီးက လိုးတာကိုပြောချင်တာလား-
-ဟုတ်တယ် သမီးပြောချင်တာ အဲ့ဒါပဲ သမီးပါးစပ်ကပြောမထွက်ရဲလို့-
-ဟင်…ဒါဆို…သမီးက လိုးတယ်ဆိုတာကို သိနေတာလား-
-သိတယ်ရယ်လဲမဟုတ်ပါဘူး ဖိုးဖိုးရယ်….မေမေတို့လုပ်တာမြင်ဖူးနေလို့ပါ-
-အန်….သမီးအဖေနဲ့လုပ်တာလား-
-အင်း……ဆိုပါတော့-
-ဘယ်လို ဆိုပါတော့လဲ သမီးဟာကလဲ သမီးအမေက သူ့ယောက်ျားနဲ့ မလိုးလို့ ဘယ်သူတွေနဲ့ထပ်လိုးနေလို့လဲ ပြောစမ်းပါအုံး- မြမြမှာ ဦးမြအေးစကားကြောင့် တချက်ငြိမ်လို့သွားပြီး ခဏအကြာတွင် သက်ပြင်းတချက်ချလိုက်ပြီး
-မေမေကလေ ဖေဖေ့အပြင် ယောက်ျာတွေအများကြီးရှိတယ်-
-ဟေ…ဟုတ်လား…ဘယ်သူတွေလဲ ဖိုးဖိုးကိုပြောစမ်း-
-အများမှ အများကြီးပဲ ဖိုးဖိုးရဲ့ သမီးမြင်ခဲ့တာကိုပြောရရင် ဖေဖေ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လဲ လုပ်တာပဲ သမီးတို့လမ်းထဲကပဲ သုံးဘီးမောင်းတဲ့လူကြီးနဲ့လဲဖြစ်နေတာပဲ ကိုကို့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လဲ ဖြစ်နေတာပဲ အများမှ အများကြီးပါ ဖိုးဖိုးရယ်-
-ဟင် အဲ့ကောင်မက သမီးတို့ရှေ့မှာတင်လိုးနေကြတာလား-
-သမီးတို့ရှေ့မှာတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲဖိုးဖိုးရဲ့ သမီးတို့ကျောင်းသွားတဲ့အခါတို့ ညဖက်အိပ်တဲ့အခါတို့မှာဆိုရင် သူတို့တွေရောက်ရောက်လာပြီး မေမေ့ကိုအဲ့လိုလုပ်တော့တာပဲ-
-သမီးက သူတို့ကိုဘယ်နှစ်ခါလောက်မြင်ဖူးလဲ-
-ရိုးပေါ့ ဖိုးဖိုးရာ ဘယ်နှစ်ခါမှန်းကိုမသိဘူး မြင်ရလွန်းလို့ရိုးတောင်နေပြီ-
-သမီးအမေကလဲ လီးတော်တော်ကြိုက်တယ်ထင်တယ်နော်….ဟုတ်လား-
-မသိဘူး မေမေကတော့ လီးနဲ့တွေ့ရင် မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့ပြီးကော့ပျံနေတာပဲ ပြီးတော့ရှိသေးတယ် မေမေ့ရဲ့အနောက်က အီးထွက်တဲ့အပေါက်ကိုလဲ လုပ်တာပဲ သိလား-
-ဟေ……ဘယ်လို ဘယ်လို……ခင်သူဇာက ဖင်ပါခံထားပြီးသားပေါ့ ဟုတ်လား-
-ဟုတ်တယ်…မေမေ့အစားကြည့်ပြီး သမီးတော့အရမ်းကြောက်တာပဲ-
-အဲ့ဒါ သမီးမေမေကနာကျင်လို့အော်တာမဟုတ်ဘူး ကောင်းလွန်းလို့အော်နေတာ သမီးရဲ့-
-ဟုတ် အဲ့ဒါတော့သမီးသိပါတယ်-
-ဟင် သမီးကဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ ဖိုးဖိုးကိုပြောပါအုံးကွ-
-အဟီး…သမီးလဲ မေမေလုပ်သလိုမျိုး ပေါင်ကြားထဲလက်ထည့်ပြီးပွတ်ကြည့်ဖူးတယ်-
-ဟေ ငါ့မြေးလေးက ပညာတွေတယ်စုံပါလားကွ ဒါနဲ့ သမီးကို ဖိုးဖိုးမေးမယ် မှန်မှန်ဖြေနော်-
-ဟုတ် ဖိုးဖိုးမေး ဘာမေးမှာလဲ-
-ဖိုးဖိုးလီးကိုကိုင်ပြီး အခုလိုအထက်အောက်ပွတ်ဆွဲရမယ်လို့ကောဘယ်လိုသိတာလဲ- မြမြဟာ စကားပြောရင်း အဖိုးဖြစ်သူဦးမြအေးရဲ့လီးတန်ကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပွတ်ဆွဲပေးနေတာ ဦးမြအေးလဲသတိထားမိသွားပြီး ဖွင့်ဟမေးကြည့်တော့
-ကိုကိုကလုပ်ခိုင်းလို့လုပ်တတ်တာပါ ဖိုးဖိုး-
-ဟေ….ဒါဆို…ဒါဆို…သမီးအကိုက သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုလိုးပြီးပြီပေါ့-
-အာ..ဘယ်ကသာ ဖိုးဖိုးကလဲ ကိုကိုကသူ့လီးကိုကိုင်ပြီး အခုလိုလုပ်ခိုင်းတာပဲရှိတာပါ တစ်ခါကတော့ ပါးစပ်နဲ့လုပ်ခိုင်းတယ်၊ ပါးစပ်နဲ့လုပ်ပေးရင်မုန့်ဖိုးပေးမယ်ဆိုလို့ အဲ့တစ်ခါပဲလုပ်ပေးဖူးတယ် သမီးအမှန်တိုင်းပြောရရင် ပါးစပ်နဲ့လုပ်မပေးချင်ဘူး သိလား ဘာလို့လဲဆို ကိုကို့ဟာကြီးကနံတယ် ပါးစပ်ထဲထည့်ရင်ပျို့ပျို့လာတာ အဲ့တုန်းကထိပ်လေးပဲထည့်ခါစရှိသေး ပျို့လာလို့ဆက်မလုပ်တော့ဘူး-
-အော်….သူကကော သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုပြန်လုပ်မပေးဘူးလား-
-ဟင့်အင်း…ဖိုးဖိုး….မေမေကယောက်ျားအများကြီးဆိုတာကလေ ကိုကိုလဲပါတယ်-
-ဟေ….နင့်အမေက နင့်အကိုနဲ့ပြန်ဖြစ်နေတာ ဟုတ်လား-
-ဟုတ်တယ် ကိုကိုနဲ့ဖြစ်နေတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲတောင်မသိပါဘူး ဖေဖေရှိကတည်းက လုပ်နေကြတာနေမှာ ပြီးတော့လေ မေမေနောက်ဆုံးမွေးထားတဲ့ ညီမလေးက ဖေဖေနဲ့ရတာမဟုတ်ဘူး ကိုကိုနဲ့ရတာလို့ သူတို့ပြောနေသံကြားရတယ်-
-အော်…အဲ့လိုလား….ညီးအကိုက သမီးကိုလိုးချင်တယ်လို့မပြောဘူးလား-
-ဟင့်အင်း အဲ့လိုတော့မပြောသေးဘူး ဒါပေမဲ့ သူက သမီးကိုရည်းစားလုံးဝမထားရဘူးတဲ့ သမီး သောဠသမနှစ်ကျော်ရင် သူ့ကသမီးကိုလက်ထပ်မယ်တဲ့ သူ့ကိုပဲယူရမယ်တဲ့ မေမေတောင်သူ့ဦးလေးအရင်းကြီးနဲ့ယူသေးတာ သမီးတို့လဲယူလို့ရတယ်လို့ပြောတယ်-
-ဟုတ်လား အဲ့ဒါဆိုသူက သမီး သောဠသမနှစ်မပြည့်မချင်းမလုပ်ဘူးလို့ပြောတာပေါ့-
-အဲ့လိုပဲပြောရမှာပေါ့….အမှန်တိုင်းပြောရရင်လေ မေမေ့ကိုကြည့်ပြီး သမီးလဲမေမေ့လိုခံကြည့်ချင်တာ ကြာပြီ ကိုကိုကရည်းစားမထားရဘူးလို့ပြောထားလို့သာ ကိုကို့ကိုကြောက်ပြီးမထားရဲတာ-
-အင်း…ဒါဆို သမီးကအလိုးခံချင်နေတယ်ပေါ့-
-အာ…ဖိုးဖိုးကလဲ အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးနော်….အင်း….မပြောတတ်တော့ဘူး…ဟိ…ဟိ-
-တကယ်လို့ ဖိုးဖိုးကသမီးကိုလိုးချင်တယ်ဆိုရင်ကော သမီးကခံမှာလား-
-ဟုတ် ဖိုးဖိုး လုပ်ချင်တယ်ဆိုရင်တော့ သမီးခံမှာပေါ့ ဒါမဲ့ဖိုးဖိုးဟာကြီးကနည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူးနော် အခုတောင်ကိုင်ရတာနဲ့တင် ကျက်သီးထတယ် ပြီးတော့ ပါးစပ်ထဲလဲမဆန့်လောက်ဘူး  မနံရင်တော့ပါးစပ်နဲ့လုပ်ပေးမယ်-
-မနံပါဘူးသမီးရယ် ဖိုးဖိုးကရေအမြဲဆေးပါတယ် မယုံရင်အခုထပြီးစုပ်ကြည့်ပါလား-
-ဟုတ်- ဆိုကာမြမြလဲကုတင်ပေါ်ငုတ်တုတ်ထထိုင်လိုက်ပြီး ခြုံထားတဲ့စောင်ကိုဆွဲဖယ်လိုက်တော့ မိုးပေါ်ကိုထောင်မတ်နေတဲ့လီးတန်ကြီးကိုမီးအလင်းရောင်အောက်မှာသေချာကြည့်ရင်း
-ဖိုးဖိုးဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲနော် ကိုကို့ဟာထပ်လဲကြီးတယ် အမေ့လင်တွေထပ်တောင်ပိုကြီးမလားပဲ….ရွှတ်…ရွှတ်…- စကားပြောရင်းနဲ့သူ့ခေါင်းကရှေ့ကိုကုန်းလာပြီး ဦးမြအေးရဲ့လိင်တန်ကြီးကိုကုန်းနမ်းကြည့်လိုက်ပြီး
-အင်း ဖိုးဖိုးဟာကမနံဘူး ဒါဆိုသမီးစုပ်ပေးမယ်နော်- ဆိုပြီးကုန်းစုပ်ပေးပါတော့တယ်၊ အစပိုင်းတော့ဒစ်ဖူးလေးပဲစစုပ်ပေးရင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့မှ လီးတစ်ဝက်လောက်ကောင်းကောင်းစုပ်နိုင်လာသည်။

ဦးမြအေးကလဲ မြမြရဲ့ကျောပြင်လေးကိုပွတ်သပ်ရင်း မြေးမလေးရဲ့ပါးစပ်နုနုထွတ်ထွတ်လေးနဲ့လီးစုပ်ပေးနေတာကို မှိန်းခံရင်း ၅ မိနစ်ခန့်အကြာမှာပဲ ပြီးချင်လာတော့
-ကောင်းလိုက်တာ မြေးလေးရာ စုပ်စုပ် ဖိုးဖိုးပြီးတော့မယ် အား….- မြမြလဲပြီးတော့မယ်ဆိုတော့ လိင်တန်ကိုနှုတ်ခမ်းကြားသေချာညှပ်ကာ အားပါပါလေးဖိစုပ်ပေးလိုက်တော့ ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်လောက်စုပ်အပြီးမှာတင်ပဲ ဦးမြအေးရဲ့ မြမြရဲ့ခေါင်းကိုဖိကိုင်ထားရင်း
-အား….ထွက်ပြီးမြေးလေး ထွက်ပြီ…..အီး…ရှစ်- မြမြကလဲ ပါးစပ်ထဲငြှီစို့စို့သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်လာတော့ လန့်သွားပြီးကုန်းထပေမယ့် ဦးမြအေးကလက်နဲ့သူ့ခေါင်းကိုဖိထားတော့ ထလို့မရဖြစ်ကာနေပြီး ဦးမြအေးရဲ့ပေါင်ကိုလက်နဲ့ပုတ်ရင်း လိင်တန်ထိပ်လရည်ထွက်ပေါက်လေးကိုလျှာလေးနဲ့ထိန်းကာထားလိုက်ရသည်။

လိင်တန်ကြီးကလရည်တွေအကုန် ထွက်လာပြီးတော့ နည်းနည်းပျော့ချင်ချင်ဖြစ်သွားတော့မှ ဦးမြအေးကလဲ မြမြခေါင်းကနေလက်ဖယ်လိုက်တော့ မြမြကကုန်းထလာပြီးကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လရည်များအေးချလိုက်ပြီး တဝေါ့ဝေါ့ဖြင့် ထိုးအန်ပါတော့သည်။

ဦးမြအေးက နှစ် ၂၀ ကျော်ကိန်းအောင်းလာသော သုတ်ရည်တွေကိုအခုမှဖွင့်ထုတ်လိုက်ရတော့ ဖလက်ပြသွားပြီးမြမြအဖြစ်ကို မသိရှိတော့ မရစဖူး ရလိုက်တဲ့ဖီးလ်ကိုမှိန်းရင်း ခဏအကြာတွင် သူ့လိင်တန်ကိုထပ်မံကိုင်ညှစ်တဲ့ ခံစားချက်ရလိုက်မှ အသိစိတ်ပြန်ကပ်သွားပြီး လီးကိုငုံ့အကြည့် မြမြကသူ့ဘေးမှာထိုင်ပြီး လီးတန်ကြီးကိုတဖန်ပြန်ကိုင်ကာ အထက်အောက်ဂွင်းထုပေးနေပြန်တယ်
-ကောင်းလိုက်တာ မြေးလေးရာ ဖိုးဖိုးအခုလိုမကောင်းရတာ နှစ် ၂၀ ရှိပြီ သိလား-
-သမီးကြောင့် ဖိုးဖိုးအခုလိုကောင်းရတယ်ဆိုရင် သမီးကျေနပ်ပါတယ် ဖိုးဖိုးရယ် သမီးဘာထပ်လုပ်ပေးရအုံးမလဲဟင်-
-ဒီတစ်ခါ သမီးလုပ်ပြီးပြီဆိုတော့ ဖိုးဖိုးကလှည့်ပေါ့ လာ ဖိုးဖိုးဘေးမှာလာလှဲချည်- ဆိုတော့မြမြကလဲ ဦးမြအေးဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်တော့ ဦးမြအေးကထလာပြီး မြမြဒူးနှစ်လုံးကိုဆွဲမြှောက်ကာ ဖြဲကိုင်လိုက်ပြီး ဗိုက်အထိတွန်းကပ်လိုက်တော့
-ဖိုးဖိုး….ဟိုလေ…သမီးကို လိုးတော့မှာလားဟင်-
-မဟုတ်ပါဘူးကွယ်…ဖိုးဖိုးက သမီးစောက်ပတ်လေးကိုလျက်ပေးမလို့ပါ၊ စောက်ပတ်လျက်တယ်ဆိုတာ ဘာလဲသိတယ်မလား-
-ဟုတ် မေမေ့ကို ကိုကိုလုပ်ပေးတာမြင်ဖူးတယ် ဒါမဲ့ ဖိုးဖိုးကသမီးအဖိုးလေ သမီးငရဲမကြီးဘူးလား-
-မကြီးပါဘူးကွာ ငရဲကြီးရင်လဲ သမီးအဖော်ရအောင် ဖိုးဖိုးပါအဖော်လိုက်ခဲ့ပေးမယ်- ဆိုပြီး ဦးမြအေးက မြမြပေါင်ကြားထဲကုန်းလိုက်ပြီး မြမြရဲ့ပူစီအငုံးလေးကိုသေချာစူးစိုက်ကြည့်ရင်း နှာတရှုံ့ရှုံ့ဖြင့် အနံ့ခံလိုက်ပြီး
-စောက်ပတ်နံ့လေးကို သင်းနေတာပဲကွာ ဖိုးဖိုးသမီးစောက်ပတ်ကိုလျက်တော့မယ်နော်- ပြောပြီးပြီးချင်း လျှာကိုထုတ်၍ ပင့်လျက်လိုက်တော့ မြမြကိုယ်လုံးလေး တွန့်ခနဲ့ဖြစ်လို့သွားပြီး ခါးလေးမှာလဲကော့တက်သွားတော့သည်။

မြမြလဲ ပါးစပ်လေးဟလို့ ကျောကော့သွားမိပြီး
-ဖိုးဖိုး….အိ….တမျိုးကြီးပဲ….အ…..ဟာ…..- ဦးမြအေးက မြမြရဲ့ပူစီလေးကိုဖြဲလိုက်ပြီး အတွင်းသားလေးကိုလျှာဖြင့်ပင့်လျက်လိုက်တော့ မြမြရဲ့ဖင်လေးလဲမြောက်တက်သွားကာ အသံလေးစီခနဲ့ထွက်လာတော့သည်။

ဦးမြအေးကတစ်ချက်ထဲနဲ့အငြိမ်မနေ ပူစီကိုအထက်အောက်စုန်ဆန်လျက်လိုက် ဘေးတိုက်လျောထိုးပြီးလျက်လိုက်နဲ့ ပုံစံမျိုးစုံလျက်နေတော့ မြမြရဲ့ဖင်ဟာလဲလေပေါ်ကကိုပြန်မကျတော့ပဲ ကော့ကော့ကြီးထိုးပေးနေတော့သည်။

ဦးမြအေးက မြမြရဲ့စောက်စိလေးကိုပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး တစ်ပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်ရင်း လက်ညိုးကိုစောက်ဖုတ်ထဲမြှင်းပြီးထည့်ကာ ကလိုင်းပေးနေတော့သည်၊ လက်ညိုးတင်ပဲလားမဟုတ် လက်ခလယ်ကပါ ဖင်ပေါက်ထဲထည့်ပြီး နှစ်ပေါက်လုံးကိုတပြိုင်တည်းထည့်မွှေနေတော့ မြမြရဲ့အော်ဟစ်ငြီးသံများဟာလဲ မိုးသံလေသံတွေကြားထဲပျောက်ကွယ်သွားပြီး အဖိုးဖြစ်သူဦးမြအေးရဲ့ခေါင်းကိုဆွဲကိုင်ရင်း အိပ်ယာပေါ်မှာလူးလွန့်ကာနေသည်၊

အဲ့လိုလျက်နေရင်းနဲ့ တစ်အောင့်လောက်အကြာမှာတင်ပဲ မြမြရဲ့ကိုယ်လုံးလေးလဲတောင့်သွားကာ
-ဖိုး…ဖိုး….သမီး…တမျိုးကြီးဖြစ်နေပြီ….အား….- ဆိုပြီးပြောလို့ပင်မဆုံးသေး မြမြရဲ့စောက်ဖုတ်လေးထဲကနေ ခပ်စီးစီးအရည်လေးတွေစီးကျလာပြီး တစ်ဆက်တည်းသေးများပါပန်းထွက်လာပါတော့သည်၊ မြမြပြီးသွားပေမယ့် ဦးမြအေးကတော့ စပက်လျက်မရပ်သေးပဲ စိတ်တိုင်းကျလျှာနဲ့ထိုးမွှေရင်းဆက်လျက်နေလိုက်တာ မြမြပင်သတိပြန်လည်လာပြီး တော်ပါတော့တားယူရတဲ့အထိပင်
-သမီး ဖိုးဖိုးလေ သမီးကိုလိုးချင်နေပြီ-
-ဟင်း….ဟူး…..ဟော….ဟု….ဟုတ်….ဖိုးဖိုး….ဖြေးဖြေးနော်….ဖိုး…ဖိုး…-
-အင်းပါ ဖိုးဖိုးတို့ကတောထဲနေတာ ဘေးပတ်ဝင်းကျင်မှာတစ်ယောက်မှမရှိဘူး သမီးစိတ်ကြိုက်သာအော် ဟုတ်ပလား ဖိုးဖိုးလဲထည့်ခါစပဲညှာမှာ ဝင်သွားရင်မညှာဘူး သမီးကိုအသကုန်ဆောင့်လိုးမှာ-
-အမလေး ဖိုးဖိုးရယ် သမီးခံတောင်မခံခရဲတော့ဘူး ကြောက်တောင်လာပြီ-
-မကြောက်ပါနဲ့ကွယ် သမီးမခံဖူးသေးလို့ပါ ခံကြည့်လိုက် ပြီးရင်ကောင်းလွန်းလို့ အမြဲအလိုးခံချင်နေလိမ့်မယ် ဟုတ်ပလား- ဦးမြအေးကား ပြောပြီးပြီးချင်းမှာတင် မြမြပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲကား၍ ဒူးထောက်ဝင်နေရာယူလိုက်တော့သည်။

လီးကိုကိုင်၍ မြမြအဖုတ်အမြှောင်းကြားတွင်ဖိသွင်းထားလိုက်ပြီး အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ မြမြမှာမျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လို့သွားပြီး ခါးလဲကော့တက်လို့သွားတော့သည်။ ဦးမြအေးကား မြမြပေါင်နှစ်လုံးကိုတွန်းထားရင်း သူ့ကိုယ်ကိုမြမြကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီး မြမြရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများကို ကုန်း၍စုပ်နေတော့သည်၊ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရသည်ကိုတော့ မြမြတယောက် အကိုဖြစ်သူနဲ့ကြုံတွေထားဖူးပြီးသားဖြစ်တာကြောင့် ဦးမြအေးနဲ့ အပြန်အလှန်နမ်းစုပ်နေတော့သည်။

ဦးမြအေးကား မြမြနှုတ်ခမ်းများကိုနမ်းစုပ်ရင်း မြမြကိုအငိုက်ဖမ်းကာ ခါးကိုဖိ၍ လီးကြီးကိုဖိထည့်လိုက်တော့
-ဗြိ….ဗြစ်….ဗြစ်…- ဆိုသည့်အသံလေးများထွက်ပေါ်လာပြီး မြမြ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာလဲ လူးလွန့်လို့လာတော့သည်၊ မြမြက ဦးမြအေးကိုယ်လုံးကိုလက်ဖြင့်အသာတွန်းကာ ခေါင်းကိုဘယ်ညာလှည့်၍ အနမ်းကိုရပ်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ဦးမြအေးနှုတ်ခမ်းတို့ကား သူမနှုတ်ခမ်းကိုအလွတ်မပေး အတင်းညှပ်ထားရင်းဖိစုပ်နေတော့သည်။

သူ့ရဲ့လီးကြီးမှာလဲ မြမြအဖုတ်ထဲသို့တဝက်ခန့်ပင်စိုက်ဝင်၍ နေတော့သည်၊ ဦးမြအေးကား ဒီလောက်နဲ့တင်ရပ်မသွားသေးပဲ မြမြကိုကစ်ဆင်ဆွဲရင်း ဝင်သလောက်လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်၍ နှဲ့၍သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်ဖြင့် အပေါက်ချဲ့နေတော့သည်၊ ခဏအကြာမှာ မြမြတယောက်ပြန်လည်ငြိမ်သက်သွားချိန်မှာတော့ ဦးမြအေးလဲ နမ်းနေရာမှခွာလိုက်ပြီး မြမြမျက်နှာကိုငုံ့ကြည့်ရင်း
-သမီးလေး ဖိုးဖိုးအကုန်ဆောင့်ထည့်တော့မယ်နော်- ဆိုတော့ မြမြမှာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့စွာနဲ့ မော့ကြည့်လာပြီး ခေါင်းကိုဖြေးငြှင်းစွာငြိမ့်ပြတော့သည်။

ဦးမြအေးက မြမြဆီမှအဖြေရပြီးပြီးချင်း ပေါင်တဖက်ကိုဆွဲပင့်ကာ ကားထားလိုက်ပြီး အပြင်မှာကျန်နေသည့် လီးကိုအဆုံးထိဝင်ရောက်စေရန်အတွက် အားစိုက်၍ တချက်ထဲဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။
-ဗြစ်……ပလောက်….ဒုတ်- ခနဲ့ လီးကြီးမှာအရှိန်ဖြင့်ပြေးဝင်သွားတော့ မြမြကိုယ်လုံးလေးလဲ အိပ်ယာအထက်သို့ပြေးတက်သွားပြီး ဦးမြအေးရဲ့ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကိုလက်ဖြင့်အသာတွန်းထားရင်း
-အား….ဖိုး.ဖိုး…..နာလိုက်တာ…..အမလေး….ကျွတ်…ကျွတ်…..ဗိုက်ထဲကနာတယ် ဖိုးဖိုးရယ်….- ဦးမြအေး၏ ဂွေးဥနှစ်လုံးတို့ကား မြမြတင်ပါးလေးဖြင့်သွားရောက်ထိကပ်နေလေတော့သည်။ မြမြ၏အဖုတ်လေးမှာ တင်းကြပ်လွန်းလှသောကြောင့် ဦးမြအေးရဲ့လီးကြီးမှာလဲ မစားသာချေ၊ ကျဉ်းထဲကြပ်ထဲရောက်လို့နေပြီး အဖုတ်ရဲ့ပူနွေးမှု စိုစွတ်မှုတို့ကို လီးကြီးမှတဆင့်ခံစားသိရှိနေမိတော့သည်။

ဦးမြအေးကား လီးကြီးကို ခဏမျှစိမ်၍ မြမြပါးနှစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက် နဖူးလေးနမ်းလိုက်ဖြင့် ချော့မြူနေတော့ မြမြလဲခဏနဲ့ပင်အနာသက်သာလို့သွားတော့သည်၊ အတန်ကြာတော့ မြမြလဲမျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး
-ဖိုးဖိုး…သမီး သိပ်မနာတော့ဘူး ဆောင့်ကြည့်ပါလား….ဖြေးဖြေးနော်..ဖိုး- ဆိုလာတော့ ဦးမြအေးလဲခါးကိုအနောက်ဆုတ်၍ လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန် မြမြမှာမျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လို့သွားပြီး
-ဟာတာတာကြီးဖြစ်သွားပြီ ဖိုးဖိုးရယ်….ပြန်ထည့်ပေးပါ…အီး….တမျိုးကြီးပဲ ပြန်ထည့်ပေးနော်- ဆိုလာတော့ ဦးမြအေးက တချက်ထဲဆောင့်သွင်းလိုက်တာကြောင့် မြမြကိုယ်လုံးလေးဟာ အိပ်ယာထက်သို့ပြေးတက်သွားပြန်သည်။

မြမြသည် မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့စွာနဲ့ ငြီးငြူပြီး
-နာတော့ နာတယ်ဖိုးဖိုးရယ်….ဒါမဲ့ သမီးကြိုက်တယ်….အီး….ဆောင့်ပေးပါ…ဖိုးဖိုး ဆောင့်ပေး- ဆိုလာတော့ ဦးမြအေးမှာ လီးကိုတချက်ချင်းအထုတ်အသွင်းလုပ်၍ လိုးပေးနေတော့သည်။ အစပိုင်းမှာတော့ ဦးမြအေးလဲ လီးကိုတချက်ချင်းထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်၍ လိုးပေးနေပေမယ့် အရှိန်ရလာသည်နှင့်အမျှ ဦးမြအေးမှာလဲ တင်းကြပ်ကျဉ်းမြောင်းလှသည့်အဖုတ်လေးကိုလိုးနေရတာကြောင့် ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ပေ၊ အားမလိုအားမရဖြစ်လာကာ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးပေးရင်း သူ၏ပြီးချင်စိတ်များကိုလဲ အာရုံလွှဲထားရတော့သည်။

မြမြသည်လဲပဲ အသံမျိုးစုံထွက်၍ အော်ဟစ်ကာ အလိုးခံနေတော့ ထိုသာယာနာပျော်ဖွယ်သံစဉ်တို့ကြောင့် ဦးမြအေး၏ရမက်တို့မှာ ပို၍ပြင်းထန်လာတော့သည်၊ ထိုသို့လိုးနေရင်း ၁၀ မိနစ်ခန့်အကြာတွင် မြမြတယောက် ခန္ဓာကိုယ်လေးတဆတ်ဆတ်ဖြင့်တုန်ခါလာပြီး ဦးမြအေးရဲ့လီးကြီးကိုလဲ အဖုတ်လေးဖြင့်ညှစ်ဆုတ်လာတော့သည်၊ ဦးမြအေးလဲ မြမြပြီးတော့မည်ဆိုတာ သိလိုက်ရတာကြောင့် မြမြခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကိုပုခုံးပေါ်ထမ်း၍ တလဆက်ဖိဆောင့်ပေးလိုက်တော့ မြမြလဲ ဦးမြအေးကိုသိုင်းဖက်၍ ကော့ပျံနေတော့သည်

ခဏအကြာတွင်တော့ ဦးမြအေးလဲလီးတန်ကြီးယားယံလာတာကြောင့် ပြီးချလိုက်တော့မည်ဟုစိတ်ကူးကာ အရှိန်ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးချိန် မြမြခန္ဓာကိုယ်လေးမှာလဲ ပျော့ခွေ၍ အိပ်ယာပေါ်သို့လန်ကျသွားတော့သည်၊ ဦးမြအေးမှာ မြမြပြီးသွားပြီဆိုတာသိလိုက်ရတာကြောင့် သူသည်လဲပဲ အောင့်အီးထိန်းမနေတော့ပဲ သုတ်ရည်များကို မြမြအဖုတ်တွင်းသို့ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

သို့နှင့် ဦးမြအေးတို့မြေးအဖိုးနှစ်ဦးကား မိုးသံလေသံများကြား အအေးဓါတ်ကိုအံတုရင်း ကိုယ်လုံးတီး ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်ထည်များဖြင့် ထပ်လျက်လဲလှောင်းရင်း လောကကြီးဖြင့်ခေတ္တအဆက်အသွက်ပြတ်လို့သွားတော့သည်။

အိပ်မက်ထဲတွင်လဲ ဦးမြအေးနှင့် မြမြတို့သည် တဦးကိုတဦး အပြန်အလှန်ချစ်ကြည်နူး၍ ညားခါစ ဇနီးမောင်နှံကဲ့သို့ပင် ‘ယောက်ျားရေ’ ‘မိန်းမရေ’ စသည်ဖြင့်ခေါ်ဝေါ်၍ ချစ်ကြည်နူးနေကြသည်၊ ဦးမြအေးက ခြံဝင်းထဲ အလုပ်လုပ်နေချိန် မြမြသည် အိမ်လေးဆီမှထွက်လာကာ အလုပ်လုပ်နေသည့် ဦးမြအေးဆီလျောက်လို့လာပြီး နဖူးမှချွေးများကိုသုတ်ပေးနေသည်၊ မြမြနောက်ဖက်မှာလဲ ၂ နှစ်အရွယ်ကလေးငယ်လေးတဦးကလဲ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့် လမ်းလျောက်လာနေတော့ ဦးမြအေးနှင့် မြမြတို့လဲ သူတို့ကလေးဆီပြေး၍ပွေ့ချီလိုက်ပြီး ကြည်နူးနေကြတော့သည်။

သာယာနာပျော်ဖွယ် ကြည်နူးဖွယ်အိပ်မက်လေးမက်လို့ကောင်းနေချိန်မှာ မနက်ခင်း ကြေးငှက်သံတို့ကြောင့် ဦးမြအေးဆတ်ခနဲ့ နိုးလာပြီး အချိန်ကိုကြည့်တော့ မနက်ခင်း လင်းကြက်တွန်ချိန်ကိုပင်ကျော်လွန်သွားပြီမို့ အိပ်ယာမှထလိုက်တော့သည်။ သူ့ဘေးမှာတော့ ဇနီးအသစ်စက်စက်လေးကတော့ တရှူးရှူးဖြင့် အသက်ရှူသံများပေးလို့ အိပ်ကောင်းနေဆဲပင်ဖြစ်နေသည်။

ဦးမြအေးလဲ မအိပ်ခင်က အားရပါးရချစ်တင်းနှောထားသလို အိပ်ပျော်သွားပြီးနောက်မှာလဲ ကြည်နူးဖွယ်အိပ်မက်များမက်ခဲ့ရပြန်ပြီး မနက်ခင်းအချိန်ခါလေးမှာလဲ ကြေးငှက်သံလေးများနှင့်အတူ မြမြအိပ်ယာဝင်နေပုံကိုကြည့်ကာ ဦးမြအေး၏ရင်တွင်း၌ ပြောမပြတတ်သည့် ခံစားချက်များပေါက်ဖွားလာပြီး ကြည်နူးနေတော့သည်။

ကုတင်ပေါ်မှဆင်းရန် စောင်ကိုဖယ်လိုက်တော့ ရာသီဥတုအေးတာကြောင့် မြမြ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာလဲ ကျုံခနဲ့ဖြစ်လို့သွားပြီး ကွေးကွေးလေးဖြစ်သွားတော့ ဦးမြအေးက မြမြနဖူးပြင်ကိုငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး စောင်ကိုပြန်လည်ခြုံပေးကာ သူကတော့အိမ်ပြင်ကိုထွက်သွားလိုက်တော့သည်။ ညကလေမုန်တိုင်းကျခဲ့တာကြောင့် ခြံရဲ့နောက်ဖက်ရှိ ဘဲခြံနဲ့ ကြက်ခြံမှာ အမိုးအကာများလန်တက်နေပြီး တော်တော်လေးပျက်စီးသွားသလို ကြက်များ ဘဲများလဲလွတ်ထွက်ကုန်သဖြင့် ဦးမြအေးလဲ အလုပ်ရှုပ်ရတော့သည်။

ထိုသို့အလုပ်ရှုပ်နေသည်မှာအတော်လေးပင်ကြာနေပြီး နေလဲအတော်အတင့်မြင့်တက်လာတဲ့အချိန်မှာ ဦးမြအေးရဲ့နောက်ဖက်ကနေ မြမြအသံထွက်လာတော့ ဦးမြအေးကလဲလှည့်ကြည့်ပြီး
-မိန်းမလေး နိုးလာပြီလား- ဆိုတော့ မြမြလဲမျက်နှာလေး ခပ်ရဲရဲဖြင့် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်လို့သွားပြီး
-အာ ဖိုးဖိုးနော်….ဘာ မိန်းမလဲ ဟွန်း- မြမြက မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်လို့သွားပြီး ဦးမြအေးကိုလက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ပြေးထုတော့ ဦးမြအေးမှာ သဘောကျသွားပြီး တဟားဟားဖြင့်အော်ရယ်ကာ မြမြကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ပါးပြင်ကိုနမ်းရှုံ့လိုက်ရင်း
-လိုးပြီးသွားရင် လင်မယားဖြစ်သွားပြီလေ အဲ့တော့ ညီးက ငါ့မိန်းမဖြစ်သွားပြီ မိန်းမကြိုက်ကြိုက် မကြိုက်ကြိုက် ငါကတော့ မိန်းမလို့ခေါ်မှာပဲ- လို့ ပြောပြီး မြမြနှုတ်ခမ်းပါးပါးကိုစုပ်လိုက်တော့ မြမြမှာ ဦးမြအေးရင်ဘတ်ကိုလက်ဖြင့်အသာတွန်း၍ ရုန်းထိုးနေတော့သည်။

ဦးမြအေးကတင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး မြမြဖင်အိုးတွေကိုပါညှစ်ဆုပ်ချေနေတော့ မြမြမှာဒူးများပင်ခွေကျမတတ်ဖြစ်လို့သွားတော့ ဦးမြအေးပုခုံးကိုဖက်၍ ခိုစီးနေရတော့သည်၊

ခဏအကြာမှာသာ ဦးမြအေးကနမ်းနေရာကနေဖယ်ခွာပြီး မြမြကိုငုံ့ကြည့်တော့ မြမြမှာ အနမ်းခံ ဖင်အကိုင်ခံလိုက်ရသောကြောင့် လိင်စိတ်ရမ္မာက်တို့ထွက်ပေါ်လာပြီး ဦးမြအေးကို ကြာပါပါအကြည့်ဖြင့်မော့လို့ ကြည့်နေတော့  ဦးမြအေးက
-ကဲ မိန်းမ အလိုးခံချင်နေပြီလား….ယောက်ျား အလုပ်လုပ်လိုက်အုံးမယ်ကွ….ပြီးရင် လိုးပေးမယ်နော်…-
-အာ…ကွာ….ဖိုးဖိုးကလဲ….- ဆိုပြီး မူနွဲ့နွဲ့ဖြင့် ဦးမြအေးလက်ထဲမှရုန်းထွက်သွားတော့သည်၊ သူ့နှုတ်ခမ်းသူပြန်ကိုင်ရင်း
-ဟွန်း…..ဖိုးဖိုး တော်တော်ဆိုး…..သမီး သွားတောင်မတိုက်ရသေးဘူး….မနံ့ဘူးလား- ဆိုတော့ ဦးမြအေးကဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ ရှေ့ကိုပြန်လှည့်ကာ အလုပ်လုပ်နေတော့သည်။

အဲ့အခါမှ မြမြလဲ ကြက်ခြံအမိုးတလဘတ်ကို တဖက်အစွန်းမှဝိုင်းကိုင်ပေးတော့ နှစ်ယောက်လုပ်အားကြောင့် လုပ်ငန်းကလဲပိုပြီးတွင်ကျယ်လို့သွားကာ မြန်မြန်လက်စသတ်နိုင်လိုက်ပြီး အကုန်လုံးပြီးသွားချိန်တွင်တော့
-မိန်းမ ဟိုခြင်းထဲမှာ လွတ်သွားတဲ့ကြက်တွေရှိတယ် ယူခဲ့ပေး- ဆိုလိုက်ချိန်
-ဟုတ်………- ဆိုပြီး လှည့်ထွက်သွားရင်း -ယောက်ျား….- ဆိုပြီး ခပ်တိုးတိုးရွတ်ဆိုလိုက်တော့ ဦးမြအေးက မြမြဖက်လှည့်ကြည့်ပြီး တအံတဩဖြစ်နေချိန် မြမြကလဲ ဦးမြအေးဖက်ပြန်လှည့်ကာ လျှာကိုထုတ်၍ ပြောင်ပြလိုက်ပြီး လှစ်ခနဲ့ပြေးထွက်သွားတော့သည်၊ မြမြလုပ်ပုံကြောင့် ဦးမြအေးလဲ ရင်တွေခုန်လို့ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြစ်လို့လာပြီး မြမြနောက်သို့ ခြေလှမ်းကျဲဖြင့်လိုက်သွားကာ သူတို့အိမ်ခေါင်းရင်းရှိ ရေအင်တုံလေးနားအရောက်တွင် မြမြကိုမှီလို့သွားပြီး ဦးမြအေးက မြမြလက်မောင်းကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တော့
-အမေ့…- ဆိုပြီး မြမြလဲလန့်ကာ အော်မိသွားပြီး သူ့ကိုယ်လုံးလေးကတော့ အနောက်ကိုလန်ကျသွားပြီး ဦးမြအေးရင်ခွင်ကြီးထဲရောက်လို့နေတော့သည်။

ဦးမြအေးက မြမြကိုယ်လုံးကိုလှမ်းဆွဲကာ ဖက်ထားလိုက်ရင်း လည်တိုင်လေးကိုငုံနမ်းရင်း ရင်သားတို့ကိုလဲ အင်္ကျီပေါ်ကနေကိုင်ပြီးညှစ်ချေနေတော့ မြမြမှာ တအို အိုဖြစ်လို့နေပြီး
-အို…..ယောက်ျား….အပြင်ဖက်ကြီးမှာကွာ….အို….မလုပ်….အိ- ဦးမြအေးက လုံးဝမလွှတ်တော့ချေ၊ မြမြကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတို့ကိုငုံစုပ်လိုက်ပြီး မြမြဖင်အိုးလေးတို့ကို ကိုင်တွယ်ညှစ်ချေနေတော့သည်။ ဖင်အိုးများကိုကိုင်တွယ်ရင်း မြမြဝတ်ထားသည့် ထမိန်လေးအားဆွဲလှန်နေတော့ မြမြမှာ ဦးမြအေးလက်ကနေအတင်းရုန်းလို့ထွက်နေတော့သည်၊ မြမြထမိန်လေးကား ခါးအထိလန်တက်သွားပြီး ဦးမြအေးရဲ့လက်ကြမ်းကြီးတွေကလဲ မြမြဖင်အိုးပေါ်မှတဆင့် ဖင်ကြားထဲသို့ဆက်နှိုက်ပြီး အဖုတ်လေးကို ကလိပေးနေတော့သည်။

ခဏအကြာတွင် ဦးမြအေးက မြမြကိုနမ်းနေရာမှခွာလိုက်ပြီး
-မိန်းမ ယောက်ျား တအားလိုးချင်နေပြီ လိုးကြစို့နော်- ဆိုတော့ မြမြမှာ ဦးမြအေးစကားကိုတုံပြန်ဖို့ထပ် အသက်ရှုမဝ၍ ပါးစပ်လေးဟလျက်နဲ့အသက်ကိုလုရှုနေလေသည်၊ ဦးမြအေးကား မြမြအဖြေကိုစောင့်မနေတော့ပဲ ခါးမှာစုချည်ထားသည့် မြမြထမိန်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ထမိန်လေးမှာလဲ ရေအင်တုံရှေ့ရှိ ကျောက်ဖျာလေးပေါ်ကွင်းလုံးကျွတ် ပုံကျသွားတော့သည်၊ မြမြမှာ ရှက်ကို့ရှက်ကန်းဖြင့် လိုက်ဆွဲပေမယ့် ဦးမြအေးက မြမြချိုင်းနှစ်ဖက်ကြားလက်ထည့်၍ ဆွဲပင့်ထားသည်မို့ ပြေကျသွားသည့် ထမိန်လေးကိုဆွဲလို့ မမှီနိုင်တော့ပေ၊ ထမိန်ကျွတ်သွားပြီးနောက် မြမြမှာဖင်အိုးပြောင်ပြောင်လေးဖြစ်လို့သွားပြီး ဦးမြအေးက မြမြကိုယ်ပေါ်ကကျန်ရှိနေသေးသည့် အင်္ကျီကိုဆွဲပင့်ကာချွတ်နေတော့ မြမြမှာလက်တွေကိုချုပ်ထားရင်း
-အို….ဖိုး……ဖိုး….အာ……ယောက်ျား….အပြင်ကြီးမှာကွာ…..တယောက်ယောက်တွေ့သွားမှဖြင့်-
-တို့တွေက တောထဲနေတာဆိုတာ မေ့နေတာလား မိန်းမရယ်….ဘယ်သူမှမတွေ့နိုင်ပါဘူးကွာ….ချွတ်လိုက်ပါ- ဆိုတော့မှ မြမြလဲလက်နှစ်ဖက်ကိုမြှောက်ပေးတော့သည်။

မြမြကိုယ်ပေါ်တွင် အဝတ်အစားများမရှိတော့ပဲ ကိုယ်လုံးတီးနိကပ်လေးဖြစ်သွားတော့ ဦးမြအေးက မြမြကိုယ်လုံးလေးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လို့နေပြီး လက်မောင်းသားလေးကိုအထက်အောက်ပွတ်ဆွဲကာနေတော့ မြမြသည်လဲ ဦးမြအေးအား ချစ်ရည်ရွှမ်းသည့်အကြည့်ဖြင့် ပြန်လည်ကြည့်နေရင်း အဓိကမိန်းပွိုင့်နေရာများအား မထိတွေ့ မကိုင်တွယ်ရပဲ မြမြလဲကာမစိတ်များပေါ်ထွန်းလို့လာတော့သည်၊ ဦးမြအေးက မြမြနို့အုံနှင့် ဗိုက်သားပြင်လေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ဆွဲနေတော့ မြမြလဲမျက်လွှာများကျလို့လာပြီး ခေါင်းလေးမော့ကာဖြစ်လို့နေတော့သည်။

ဗိုက်သားပြင်ကိုပွတ်လို့အပြီးမှာ ဦးမြအေးက မြမြပေါင်ကြားထဲသို့လက်ထိုးနှိုက်လိုက်ပြီး အဖုတ်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်ချိန်မှတော့ မြမြလဲကုန်းကွကွဖြစ်လို့သွားပြီး ဦးမြအေးရဲ့ပုခုံးပေါ်ခေါင်းလေးစောင်းလို့ မှီကျနေတော့သည်၊ ဦးမြအေးရဲ့လက်တဖက်က မြမြကိုယ်လုံးကိုသိုင်းဖက်၍ ဖင်အိုးကိုညှစ်ပေးနေသလို ကျန်တဖက်ကလဲ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်းပွတ်ဆွဲလို့နေတော့သည်၊ ခဏအကြာတွင်မြမြလဲ ခေါင်းလေးပြန်ထောင်လာပြီး ဦးမြအေးကို ရီဝေဝေအကြည့်ဖြင့်ကြည့်နေတော့ ဦးမြအေးကလဲ မြမြအဖြစ်ကိုသဘောပေါက်လို့သွားပြီး ပေါင်ကြားထဲကလက်ကိုထုတ်၍ နို့အုံလေးပေါ်တင်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးကိုခပ်ရွရွလေး ညှစ်ချေပေးတော့သည်၊ မြမြမှာအားမလိုအားမရဖြစ်လို့လာပြီး
-အို…ယောက်ျားရယ်…ရွရွလေး လုပ်မနေစမ်းပါနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကိုင်စမ်းပါ တကဲ့တည်း ဟွင်း- မြမြအပြောကြောင့် ဦးမြအေးလဲ သဘောကျလို့သွားပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတဖက်ကို လက်ညိုးလက်မဖြင့်ညှပ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ချေပေးလိုက်တော့ မြမြကိုယ်လုံးလေးမှာ ပျော့ခွေသွားတာကြောင့် ဦးမြအေးကသိုင်းဖက်၍ ပွေ့ချီပေးထားရသည်။

ဦးမြအေးလဲ ခေါင်းကိုအောက်ငုံ့၍ မြမြနို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်တွင်းထည့်ကာ ငုံစုပ်လိုက်တော့ မြမြမှာလဲခေါင်းလေးမော့ ရင်လေးကော့ ဖြစ်လို့သွားပြီး ဦးမြအေး၏ပုခုံးကိုသိုင်းဖက်ထားရတော့သည်။ ကုန်း၍ နို့စို့နေသည်မို့ ဦးမြအေးက မြမြကိုမှီထားသလိုဖြစ်၍ မြမြမှာဆက်ပြီး မတ်မတ်မရပ်နိုင်တော့ပဲ ယိုင်ထိုးလာတော့သည်၊ အဲ့နောက်မှာ ဦးမြအေးပုခုံးကိုတွန်း၍
-ယောက်ျား ဖယ်ပါအုံး ယောက်ျားကိုယ်ကြီးကအလေးကြီးပဲ နို့စို့ချင်နောက်မှစို့ကွာ- ဆိုလိုက်တော့ ဦးမြအေးလဲ မတ်တပ်ပြန်ရပ်သွားတော့သည်၊

အဲ့အခါမှာတော့ မြမြကဦးမြအေး၏ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပေးနေပြီး ဦးမြအေးလဲ ကိုယ်လုံးတီးနိကပ်ဖြစ်သွားတော့ မြမြက တောင်မတ်နေသည့် လီးကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး ရှေ့နောက်ပွတ်ဆွဲ၍ ဂွင်းထုပေးနေတော့ ဦးမြအေးက မြမြပုခုံးကိုဖိချနေတော့ မြမြကလဲအလိုက်တသိပင် ကျောက်ဖျာပေါ်သို့ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။ အဲ့နောက်မှာတော့ သူ့မျက်နှာနှင့်တတန်းထဲဖြစ်နေသည့် လီးတန်ကြီးကို နှာခေါင်းဖြင့်တရွှတ်ရွှတ်နမ်းရှုံ့နေရင်း ဦးမြအေးကိုမော့ကြည့်ကာ
-ယောက်ျားလီးကြီးက ညတုန်းကလိုမဟုတ်တော့ဘူး ခုအနံ့ထွက်နေပြီနော်- ဆိုတော့ ဦးမြအေးကလဲ
-ဟုတ်လား….ဒါဆို ယောက်ျား….ရေ….ဆေး….ဆေး- သူ့စကားပင်မဆုံးလိုက်ပါပေ ဦးမြအေးလဲ ရေအင်တုံထဲရှိ ရေခွက်ကိုလှမ်းအကိုင်မှာတင် သူ့လီးကြီးမှာ ပူနွေး၍ စိုစွတ်သည့် လှိုင်ခေါင်းတွင်းရောက်ရှိလို့သွားပြီး ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မြမြမှာ ပါးစပ်လေးမဆန့်မပြဲဖြင့် လီးကြီးကိုငုံစုပ်ပေးနေတော့သည်။