အခန်း ၆။
(၆-၁)
“သား ရော လိုက်မလာဘူးလား သမီး”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဦးမျိုးမင်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး အခန်းတံခါးကို အတွင်း မှ လော့ချ လိုက်သဖြင့် ဦးမျိုးမင်းက မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“သူ မလာတော့ ဘူး ဖေဖေ ၊ သားလေးနဲ့ ဆော့နေတယ်၊ သူ့ ကိုရော လာစေချင်လို့ လား”
“ဟုတ်ပါဘူး ရပါတယ်၊ သမီး ကို အားနာလို့ပါ”
“အဖေ နဲ့ သမီး က အားနာစရာ လိုလို့ လား ဖေဖေ ကလည်း ”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ ဆေးအိပ်လေး ကို ကုတင်ဘေးက စားပွဲလေး ပေါ် တင်လိုက်ပြီး နားကျပ် ကို ယူလိုက်သည်။ ကုတင်စောင်း တွင် ခြေချ ထိုင်နေသော ဦးမျိုးမင်း ရှေ့ မှာ ရပ်လိုက်သည်။ သူမ နားကျပ်ကို နားမှာတပ်လိုက်ပြီး ဦးမျိုးမင်း ရှပ်အင်္ကျီ ကြယ်သီး တလုံး နှစ်လုံး လောက် ဖြုတ်ကာ ရင်ဘတ်ကို နားကျပ် ဖြင့် ဖိကပ်ကာ နားထောင်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က နားကျပ်ကို ဦးမျိုးမင်း ရင်ဘတ်မှာ ဖိကပ်လျက် ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ အနည်းငယ်ကုံး ပြီး နားထောင်ရာ သူမ ဘလော့ အင်္ကျီ လည်ဟိုက် မှာ ဟောင်းလောင်း ပွင့်နေလေသည်။ သူမ ရင်သား အမြှောင်းသားကို ဦးမျိုးမင်း မျက်လုံး ရှေ့တည့်တည့် ဖွင့်ပြထားသလို ဖြစ် နေရသည်။ သူမ ဝတ်ထားသည့် ဘရာ ကလည်း နို့သီးခေါင်းလောက်သာ ဖုံးသည့် ဘရာမျိုး ဖြစ်လေရာ ရင်သား အပေါ် ပိုင်း တပိုင်းလုံး ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကို မြင်နေရလေသည်။ ဦးမျိုးမင်း မှာ မကောင်းပါဘူး ဟု တွေးကာ မျက်စေ့ ကို လွဲဖို့ ကြိုးစား သော်လည်း ချွေးမလေး က သူ့ မျက်နှာကို ကြည့်မနေသဖြင့် အသာ ခိုးကြည့် မိ ပြန်လေသည်။ နောက်တော့ ချွေးမလေး က သူ့ ကျောပြင်ကို နားကျပ် ဖြင့် ထောက်ကာ စမ်းရင်း အသက်ကို ပြင်းပြင်း ရူခိုင်းလေသည်။ ချွေးမ လေး တိုင်းပုံ က သူ့ ကို ဖက်ထားသလို ဖြစ်နေပြီး သူမ လည်တိုင်လေး က သူ့ နှာခေါင်းနား ရောက်နေသည်မို့ သင့်ပျံ့ ပျံ့ ကိုယ်နံ့ လေး နှင့် ရေမွှေး နံ့ လေး တို့ က သူ့ နှာခေါင်းထဲ တိုက်ရိုက်တိုးဝင် လာခဲ့ ရသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း ယောက်ျား တို့ သဘာဝ ဦးမျိုးမင်း လီးကြီး ကလည်း တဖြည်းဖြည်း မာလာခဲ့ ရသည်။
“ဖေဖေ အဆုပ်အား ကတော့ ကောင်းပါတယ်၊ ဖေဖေ မရိုမသေ သမီး ရှေ့ မှာ မတ်တပ်ရပ် ပေးလို့ ရမလား”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဦးမျိုးမင်း အနားမှ ခွာကာ စားပွဲလေး ရှေ့ မှ ခွေးခြေပုလေးကို လှမ်းဆွဲကာ ထိုင်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
“ရတယ် သမီး”
ဘေးတစောင်းလှည့်လိုက်နော် ဖေဖေ”
ဦးမျိုးမင်း က သူ့ ချွေးမလေး ရှေ့ မှာ ဘေးတိုက် အနေအထားဖြင့် မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။
“ဖေဖေ ပရောစတိတ် ကို ဆရာဝန်တွေ ဘယ်လို စမ်းတယ် ဆိုတာ သိတယ်နော်၊ အခု သမီး စမ်း မလို့ ဖေဖေ ရှက်မနေအောင် သတိပေးထားတာ”
ပရောစတိတ် ကို စမ်း ဖို့ ရာ ဆရာဝန်များက လူနာ ဖင်ပေါက် ထဲကို လက်ချောင်း ထိုးထည့် ပြီး စမ်းကြည့်ရလေသည်။ ထိုမှ သာ ပရောစတိတ် က မာနေသလားကြီးနေသလား သိရသည်။ အသက် ၅၀ ကျော် ပြီးသော အမျိုးသား များ ဆေးစစ် သည့် အခါ တွင် ထိုကဲ့ သို့ အစမ်းသပ်ခံ ရသည်မှာ ထုံးစံ ဖြစ်လေသည်။
“အင်း သိတယ်၊ သမီးးး ဒါပေမဲ့ သမီးကို ဖေဖေ အားနာလို့”
“အမလေး ဖေဖေ ကလည်း သမီး က ဆေးရုံ မှာ လူနာပေါင်းများစွာ နေ့တိုင်း ကြည့်လာတာ ဘာမှ အားနာမနေနဲ့”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ ဘက်ဖက်လက်ကို ဆရာဝန်များ သုံးသော တခါသုံး လက်အိပ်ကို စွပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဦးမျိုးမင်း ပုဆိုး ကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ ဦးမျိုးမင်း မှာ အတွင်းခံ ဝတ်ထားတာ မဟုတ်သဖြင့် ဖင် တုံးလုံး ဖြစ်သွား သည်။ သူ့ လမွှေး အနက်ရောင် ကောက်ကောက် တွေ ကြားမှာ အဖြူရောင် အမွှေး တို့ က ကျိုးတိ
“ဖေဖေ မရိုမသေ နည်းနည်း ကုံးပေး ကုတင်စောင်းကို လက်ထောက်လိုက်”
“အင်းအင်း”
မိမိ ချွေးမချောလေး နှင့် အခန်းထဲ မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေပြီး သူမ ရှေ့ မှာ ကိုယ့် လီးတန်းလန်း နှင့် ဖြစ်နေရသည်မို့ ဦးမျိုးမင်း စိတ်တွေ က ထနေရပြီး လီးက လည်း တဖြည်းဖြည်း ချင်း ထောင်လာခဲ့ ရသည်။
“အားးးး ရှီးးးးး”
ချွေးမချောလေး လက်ချောင်း က မိမိ ဖင်ထဲ သို့ ဝင်လာတော့ ချောဆီ အေးအေး ကြောင့် ဦးမျိုးမင်း တယောက် ရုတ်တရက် အသံထွက် ပြီး ငြီးလိုက်မိသည်။ နောက်တော့ ချွေးမ ချောလေး လက်ချောင်းက သူ့ ဖင်ပေါက်ထဲ မှာ ဟိုစမ်း ဒီစမ်း လုပ်တော့ သူ့ လီးက သံချောင်းကြီးလို မာတောင် တောင့်တင်း လာခဲ့ ရတော့ သည်။
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဦးမျိုးမင်း ဖင်ပေါက် မှ ဘယ်လက်ကို ထုတ်ကာ ချောဆီ ဗူးတောင့်လေးကို ယူလျက် လက်အိတ်မဝတ်ထားသော သူမ ညာဖက်လက် ဖဝါးပေါ် ညှစ်ချလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ ဘယ်ဖက် လက်ချောင်းကို ဦးမျိုးမင်း ဖင်ပေါက် ထဲ ပြန်ထိုးထည့် ပြီး ညာဖက်လက်က ဦးမျိုးမင်း လီးတန်ကြီး ကို ဆုပ်ကိုင် လိုက်သည်။
“ဟာ..သမီးးးး အိုးးးး”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ၏ ချောဆီ လူးထားသည့် လက်ဖဝါး က မိမိ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထု ပေးလျက်၊ နောက်လက်ချောင်း တဖက်က မိမိ ဖင်ပေါက် ကို ထိုးသွင်း ကာ ဖင်လိုး ပေးသလို အသွင်း အထုတ်လုပ်ပေး လာတော့ ဦးမျိုးမင်း ခမြာ အသက်ရူ ပင် မှား သွား ခဲ့ရသည်။ သူ့ လီးကြီးကလည်း သံချောင်း ပမာ မာတောင် လာခဲ့ တော့ သည်။
“အားးးး သမီးးး ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ….ရှီးးးးး”
“သမီးးးး စမ်းသပ်နေတာပါ..ဖေဖေ…ဘယ်လို နေလဲ…”
“အိုးးးးးး သမီးးးးးး ဖေဖေ မရတော့ ဘူးးးးးးး ထွက်…ကုန်…တော့ မယ်…အိုးးးးးး ရှီးးးးးးးး ဖတ်…”
ဦးမျိုးမင်း လီးထိပ်မှ လရည်များ ပန်းထွက်ကာ ကြမ်းပေါ် သို့ ကျကုန်တော့ သည်။ ဦးမျိုးမင်း မှာ ဖင်ကို ကော့ ကာ ကော့ ကာ ဖြင့် ချွေးမလေး လက်ကို ညှောင့်လိုးနေမိပြီး ချွေးမလေး ကလည်း သူ့ လီးကြီးကို လရည်တွေ ကုန်သည်အထိ ညှစ်ကာ ထုပေးနေလိုက်သည်။ လီးကြီး ပျော့ သွား မှ သူမ လက်ကလွှတ်လိုက်သည်။ ဦးမျိုးမင်း ဖင်ပေါက် ထဲ မှ သူမ လက်ချောင်းကိုလည်း ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ လက်အိပ်ကို ချွတ်လိုက်သည်။
စားပွဲပေါ် မှ တစ်ရှုးဗူးကို ယူကာ ကြမ်းပေါ် သို့ ကျကုန်သော လရည်တို့ ကို သုတ်ကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေသည့် ချွေးမချော ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကို ကြည့်ရင်း ဖြင့် ဦးမျိုးမင်း တယောက် ကုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်မိသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ကြမ်းပေါ် မှ လရည်တို့ ကို သုတ်ပြီးနောက် တစ်ရှုးအသစ် ယူကာ ဦးမျိုးမင်း လီးကို လာသုတ်ပေးလေသည်။
“အာ သမီး ရတယ် ဖေဖေ့ ဘာသာ သုတ်လိုက်ပါ့ မယ်”
“ပြီးပါပြီ ဖေဖေ ရဲ့ ခနလေးပါ။ ဖေဖေ ဟာ က မာနေတုန်းပဲနော် ၊ ဖေဖေ က ကျန်းမာရေး ကောင်းတာပဲ”
“ဖေဖေ ညဖက် သေးထပေါက်ရတာကရော သမီးရဲ့”
“အဲဒါက တော့ ယောက်ျားလေး အရွယ်ရလာတော့ ပရောစတိတ် က နည်းနည်း ကြီးလာတတ်တယ်၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ဆီးအိပ်ကို ဖိတော့ ဆီးက သိပ် မအောင့် ထားနိုင်တော့ ပဲ သွားတာပါ၊ ပရောစတိတ်ကလည်း မမာ၊ သွေးစစ်ကြည့်လို့ ပီအက်စ်အေ ကလည်း သိပ်မများဖူးဆို အိုကေပါတယ် ဖေဖေရယ့်”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ဦးမျိုးမင်းကို ရှင်းပြနေရင်း က ကုတင်စောင်းထိုင်နေသည့် ဦးမျိုးမင်း ရှေ့ ကြမ်းပေါ် တွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း သူမ လက်ကလေး တဖက် ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အသာမ ရင်း ဂွေးဥကြီး များကို နောက်လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ညှစ်ကြည့်နေပြန်သည်။
“အားးး ဆောရီး သမီး”
ဦးမျိုးမင်း မှာ သူမ ချွေးမချောလေး က လီးတန်ကိုရော ဂွေးဥ တွေကို ပါ အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင် ဆော့ ကစားတာ ခံနေရသဖြင့် လီးက ပြန်တောင်လာခဲ့သည်။ သူ့ နေရာက ဆိုလျင် ချွေးမချော ရင် အဟိုက် မှ ရင်သား ဖွေးဖွေး တွေကို လည်း မြင်နေရသည်မဟုတ်လား။
“ဘာကို ဆောရီး ပြောနေတာလည်း ဖေဖေ ရ”
“ဟိုလေ..ဖေဖေ့ ဟာ က သူ့ ဟာသူ ပြန်မာလာတာ မို့ သမီး ကို အားနာလို့ပါ”
“အမလေး ဒါများ အားနာနေရသေးလား၊ သမီး က သဘောတောင် ကျနေတာ ၊ ဖေဖေ ကျန်းမာ သန်စွမ်းလို့”
“အီးးးးးး ရှီးးးး”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က ပြောရင်း ဆိုရင်း မှ ယောက်ခထီးကြီး ဂွေးဥ ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးကြီးကိုလည်း ဂွင်းထု ပေးလိုက်သည်။
“ဖေဖေ့ သား က ဖေဖေ့ မျိုးရိုး မလိုက်ဘူးထင်တယ်၊ သူ့ မေမေ ဘက်က အမျိုး လိုက်သလားမသိဘူး။ ”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ သမီးးရဲ့..အိုးးး ရှီးးးး”
“ဖေဖေ့ လို လည်း မသန်ဘူး၊ ဖေဖေ့ လောက်လည်း မထွားဘူးလေ”
(၆-၂)
ချွေးမချော စကားကိုကြားလိုက်ရသည့် ဦးမျိုးမင်း လီးကြီးက ဆတ်ကနဲ တုံ သွားကာ ချွေးမလေး လက်ထဲ မှာ ပိုပြီး ဖောင်းပွလာသလို ခံစား ရလေသည်။ ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ကလည်း လီးကြီးကို အနည်းကပ် ကြည့်ရင်း မှ ဂွင်း ကို ဆက်ထုပေးနေရင်း ခစ်ကနဲ ရီလိုက်သည်။
“ဟော အခု တောင် ပြောရင်း ဆိုရင်း နဲ့ သူ့ ဟာကြီးက မာလာပြီ ခစ်ခစ်”
“အာ သမီး ကလည်းကွာ၊ အဲလို သမီး လက်နုနု လေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထုနေမှ တော့ မာတော့ မှာပေါ့ ကွယ်”
ဦးမျိုးမင်း က ချွေးမ ဖြစ်သူ က ဖေဖေ ဟု ခေါ် နေရာမှ သူ့ဟာကြီး ဆိုသည့် အသုံးအနှုံး ကို ပြောင်းသုံး လိုက်တာကို သတိထားမိ သဖြင့် စိတ်တွေ က သရိုးသီ ဖြစ်လာခဲ့သည်။
“မကောင်းဘူး ထင်တယ်နော် သမီး”
“ဘာကို မကောင်းတာလဲ ဖေဖေ”
“သမီး အခု လို ထုပေးနေတာလေ၊ တော်ကြာ”
“တော်ကြာ ဘာဖြစ်မှာလဲ ဖေဖေ ရဲ့”
“တော် ကြာ သားဝင်လာနေမှ ဖြင့်”
“သူ့ သား ဝင်လာလို့ မရအောင် အထဲ က ဂလန့်ချထားတယ်လေ”
ဦးမျိုးမင်း ကလည်း ဒီလောက် တုံးတဲ့သူတော့ မဟုတ်ပါ။
“အော် သမီးရယ်”
ဟု ငြီးလိုက်ရင်း က သူ့ ချွေးမလေး လက်မောင်း ကို သူ့ လက်ဖဝါး ဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သတ်ပေးလိုက်သည်။
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ နှုတ်ခမ်းလေး ကို ဝလုံးပုံ ဟကာ ဦးမျိုးမင်း လီးဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံခဲလိုက်သည်။
“အိုးးး ရှီးးးးးးးးးးးသမီးးးးလေးးးးးရယ်…..”
“ပြွတ်စ်…ပလွတ်….ပလပ်..ပြွတ်စ်”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ ယောက်ခထီးကြီး ကို ပုလွေ စွမ်း ပြပေးလိုက်လေသည်။ ဦးမျိုးမင်း မှာ မယုံကြည်နိုင်လောက် အောင် ပင် ချွေးမချောလေး သူ့ လီး စုပ်နေသည်ကို ငုံ့ကြည့် လိုက်မိသည်။ နောက်တော့ ပုလွေအစွမ်း ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် မျက်လုံး စုံမှိတ်ကာ ချွေးမလေး ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ထားရင်း ငြီးငြူနေမိလေသည်။
“အားးးး ကောင်းးလိုက်တာ မီးလေးရယ်…ရှီးးးးးး”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို ပါးစပ်ထဲ မှာ အစွမ်းကုန်မာတောင် တောင့်တင်းလာသော ဦးမျိုးမင်း လီးကြီးကြောင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ လီးတဝက်လောက်သာ စုပ်ပေးနိုင်တော့ သည်။ ဦးမျိုးမင်း ကလည်း စိတ်အရမ်း ထလာသောကြောင့် သူမ ခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးဖြင့် ဆောင့် လိုးဖို့ ကြိုးစား လာတာကြောင့် ပုလွေပေး နေတာ ကို ရပ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။
“ကဲ ဖေဖေ ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲလိုက်”
ဟုပြောရင်း သူမ က လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ဦးမျိုးမင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မတင်ပေးလိုက်သည်။ ဦးမျိုးမင်း က သူ့ကိုယ်သူ ကုတင်လယ် တွင် ပက်လက် ဆန့်ဆန့်လေး အနေအထားပြင်နေစဥ် မှာပင် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ အတွင်းခံ ပင်တီ ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ သူမ ဝတ်ထားသော ဂါဝန်စကတ် ကို လက်တဖက် ဖြင့် လှန်တင်ကာ နောက်လက်တဖက် က ဦးမျိုးမင်း လီးကြီးကို ကိုင်လိုက်သည်။ ဦးမျိုးမင်းပေါ် တွင် ခွလျက် ဆောင်ကြောင့် ထိုင်ရင်း မှ လီးကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ကာ သွင်း လျက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချ လိုက်လေသည်။
“အိုးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးဟားးးးးးး”
ဦးမျိုးမင်း ကတော့ မယုံကြည့်နိုင်လောက် အောင် အရသာထူးတွေ တစ်ခု ပြီး တစ်ခု ဆက်တိုက် ကြုံနေရလေတော့ သည်။
“ဖွတ်…ဖတ်…ဖတ်….ဖွတ်…ဖွတ်”
ဦးမျိုးမင်း ဖင်ပေါက်ကို လက်ဖြင့် ထိုးသွင်း ခြင်း၊ လီးကို ဂွင်းထုပေးခြင်း။ လီးကို စုပ်ပေးခြင်း တို့ ဖြင့် သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် စောက်ရည်များ စိုရွဲနေပြီ ဖြစ်သည့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို လည်း အရမ်းထန်နေပြီဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ယောက်ခထီး လီးကြီး က တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တိုးကာ ဝင်ရောက်လာတော့ အရမ်းကို အရသာ ရှိသွား ရလေသည်။
ဦးမျိုးမင်း မှာ ပက်လက်ဖြင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က အပေါ် မှ ခွကာ မြင်းစီး။ တစ်ယောက်ကို တယောက် လက်တဖက်ခြင်း လက်ဝါးခြင်း လက်ချောင်းတွေ တခုနှင့် တခုခြား ဆုပ်ကိုင်ထားကြသည်။ ယောက်ခထီး နှင့် ချွေးမချော တို့ ရမက်မုန်တိုင်းတွေ ထန်ကာ လိုးနေကြလေသည်။
ဧည့်ခန်းထဲ မှ ဒေါက်တာကျော်စွာ မှာ သူ့ မိန်းမ သူ့ အဖေ နှင့် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွား တာ ကြာနေတာမို့ အလုပ်တော့ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာ သဘောပေါက် လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့ လီးကြီးက မာတက်လာ ခဲ့သည်။ သူဇာခင် က တော့ အကြောင်းမသိတာမို့လို့ ။
“ဟဲ့ နင့်မိန်းမ အဖေ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားတာ ကြာလှပြီ ၊ ဟုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့ လား လိုက်သွား ကြည့်လိုက်ပါအုန်း အဖေ့ မှာ များ ရောဂါ တခုခု ရှာတွေ့နေလို့လား”
“ဟာ ရပါတယ် မမ ရဲ့ သူသေခြာ စစ်ဆေးပြီးရင် ထွက်လာမှာပေါ့ ၊ သူ က စပ္ပါယ်လစ်ပါ ဒါတွေ ကျွမ်းပါတယ်”
သူဇာခင် က တော့ သူ့ မောင် ရဲ့ မျက်နှာ က ပြုံးစစလိုလို၊ မျက်လုံးတွေက လည်း တမျိုးဟု ထင်မိသည်။ သူမ အဖေ အကြောင်းလည်း သူမ သိသည်။ သမီး အရင်း ကိုတောင် လိုးနေတာ၊ ချွေးမ ဆိုတာအခွင့်ရလို့ ကတော့ အလွတ်ပေးမှာ မဟုတ်။ မသိမသာ သွား ချောင်းလိုက်အုံးမယ် စိတ်ကူးပြီး။ အိမ်သာ သွားအုံးမယ် ဟု ဆိုကာ ထထွက်သွား လေသည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ ကလည်း သူ့ မမ ထွက်သွားတော့ အရုပ်တွေ နှင့် ဆော့ နေသည့် သားလေးကို ခန ထားလို့ ရပါသည်ဟု တွေးရင်း သူ့ အဖေ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ခြေဖျားထောက် သွားလိုက်သည်။
သူ့ အဖေ အိပ်ခန်း နားမရောက်ခင် ဒေါင့် အစွန်းနားတွင် လူရိပ်တွေ့ လိုက်ရသဖြင့် ကမန်းကတန်း နံရံကို ကွယ်ကာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
“ဟိုက် မမ ပါလား”
မသူဇာခင် မှာ သူမ ဖခင် အခန်း တံခါးကို နားကပ် ကာ အတွင်းမှ အသံများ နားထောင် နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
သူဇာခင် မှာ သူမ ဖခင် သို့ မဟုတ် ဖလင် ဖြစ်သူ အခန်းထဲ မှ တအီးအီးငြီးသံ နှင့် တကျွိကျွိ ကုတင်မြည်သံ တွေကို ကြားနေရသဖြင့် ဘာဖြစ်နေသည်ဆိုတာကို သဘောပေါက် သွားခဲ့သည်။ သူမ ဖခင် လည်း ဖြစ် လင် လည်း ဖြစ်သော၊ ဖလင် ဦးမျိုးမင်း တဏှာကြီးမှန်း သူမ သိထားသဖြင့် သိပ်မဆန်းပေမဲ့၊ ဟိုကောင်မ က ယောက်ျား က အပြင်မှာ ရှိနေတာကို တောင် မှ ကဲတယ်ဆိုတော့ ဘာသဘောလည်း။ ငါ့ မောင် ကလည်း ကပ်ကိုးပဲလား။ တွေးနေတုန်း လူတစ်ယောက် သူမ နောက်နားကပ်လာသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။
“ရူး မမ အသံမထွက်နဲ့၊ ကျနော် လည်း နားထောင်မလို့”
ဒေါက်တာကျော်စွာ မှန်းသိလိုက်သဖြင့် သူဇာခင် က မလှုပ်ရှားတော့ ပဲ ဆက်နားထောင်နေလိုက်သည်။ သူမ က တံခါးကို နားကပ် ချင်သဖြင့် ခပ်ကုံးကုံးလေး နားထောင် နေခြင်း ဖြစ်ရာ ကြီးမားသော သူမ အိုးကြီးက အနောက် သို့ပြစ်ကာ ကော့ ပေးထားသလို ဖြစ်နေရသည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ က သူ၏ မာတောင် နေသော လီးကြီးကို ထိုဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြား အမြှောင်းလိုက် မြုပ်ကာ ဖိကပ်လိုက်သည်။
“အို”
သူဇာခင် က သူမ ဖင်နှစ်လုံး ကြား မာတင်းနွေးထွေးသော လီးချောင်းကြီး ဖိကပ်တာ ခံလိုက်ရတော့ ရှေ့ကို ဖင်ကော့ ကာ ရှောင်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ လက်က လျင်မြန်စာ ဖြင့် သူမ ဗိုက်သားကို အနောက်မှ တင်းတင်းလေး သိုင်းဖက် ထားလိုက်တော့ သူမ လှုပ်မရတော့။ သူမ ရုံးက ဒရိုင်ဘာ ဦးစိုးမိုးအောင် ဓါတ်လှေခါးထဲ ထောက်တာကို သွားသတိရမိလိုက်သည်။ ယခု ကတော့ သူမ မောင်လေးဖြစ်နေသည်။ သူမတို့ အဖေ အိပ်ခန်းထဲ က ချွေးမ နှင့် ယောက်ခထီး တို့ လိုးနေကြသံ ကလည်း သူမ ကို စိတ်လှုပ်ရှား စေသည့် အပြင် ယခုတော့ သူမ မောင်လေး လီးကြီး က အတင်းဖိကပ် ထားတာမို့ သူမ ဒူးတွေ တောင် ညွှတ်ခွေကျချင် အောင် ရင်ခုံ လာခဲ့ရသည်။
“မောင်လေး နေအုံး မမ….”
“ရှုး တိုးတိုး မမ ဒီမှာ မပြောနဲ့ လာလာ”
ဒေါက်တာကျော်စွာ က သူ့ မမ လက်ကို ဆွဲကာ သူတို့ အဖေ အိပ်ခန်းနားမှ ခွာလို့ သူ့ မမ အိပ်ခန်း ရှိရာသို့ အမြန် လျောက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူ့ မမ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် သူဇာခင့် ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်း ချင်း ဖိကပ် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့ လီးကြီးက လည်း မာတောင် နေပြီး သူဇာခင့် ဆီးခုံ ပေါင်ရင်း တို့ကို ထိုးထောက်မိနေလေသည်။ သူဇာခင် က မျက်နှာကို အတင်း လှည့် ကာ အနမ်း မှ ခွာလိုက်ပြီး။
“မောင်လေး နင်ဘာဖြစ်နေတာလည်း တို့ တွေ မောင်နှမ အရင်းကြီးကို နင် နင်..”
“အာ မမ ကလည်း မမ နဲ့ အဖေ နဲ့ ကလည်း သားအဖ အရင်းကြီးတွေ လေဗျာ”
“ငါ တို့ က သားအဖ လည်း ဟင် နင်..နင်..နင်..ဘယ်လို..”
“ကျနော် ဘယ်လို သိလဲ မေးမနေပါနဲ့ တော့ ဗျာ မမ ကို ကျနော် အရမ်း ချစ်ချင်နေတာ လာပါ..ပြွတ်စ်..”
(၆-၃)
သူဇာခင့် အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနှင့် ဒေါက်တာကျော်စွာ က သူဇာခင့် ကိုအတင်းဖက် ရမ်းနမ်းရှုံ့ရင်း အဝတ်အစား များကိုချွတ်ဖို့ကြိုးစားလေသည်။ သူဇာခင် က ရှက်ရှက် နှင့် အတင်းရုံးကန် လေသည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ က ဒီအခြေအနေ ရောက်နေမှ တော့ နောက်ဆုတ်လို့ မထူးတော့ ပြီ ဆိုပြီး ဆက်လုံး လေသည်။ သူဇာခင် မှာ ထဘီ ဝတ်ထားတာမို့ ရုန်းကန်ရင်း က ပြေလျော့ကာ ကွင်းလုံး ကျွတ်သွား ခဲ့ရသည်။ သူမ က ပြန်ကောက်ဝတ် ဖို့ ကြိုးစား သော်လည်း ဒေါက်တာကျော်စွာ က အတင်း ဖက်လုံး ကာ ချူပ်ထားတာ မို့ ကောက်လို့ မရခြေ၊ အခု တော့ သူမ အောက်ပိုင်း မှာ အတွင်းခံ ဖင်ကြားညှပ် ပင်တီလေး တစ်ခုသာ ကျန်တော့ သည်။ အပေါ်ပိုင်း ကတော့ အိမ်နေရင်း မို့ တီရှပ် ပွပွ တထည်သာ ဝတ်ထားလေသည်။
ဒေါက်တာကျော်စွာ မှာ သူ့ မမ ၏ ပေါင်လုံးကြီးတွေ က ဖွေးကနဲ မြင်နေရပြီး၊ သူမ ရုန်းကန် လှုပ်ရှားနေတာကို သူက အတင်းချူပ်ကာ ထိန်းနေရသဖြင့် စိတ်တမျိုး ထနေရသည်။ သူ့ စိတ်ထဲ တခါမှ မခံစားခဲ့ ဖူးသေးသည့် မုဒိန်း ကျင့်သည့် အရသာမျိုး ကို ခံစားနေရသည်။ သူ့ အပေါ် ငယ်ငယ်ကတည်း က ချစ်မြတ်နိုးကာ အလိုလိုက် လာခဲ့သည့် အမကြီး မို့လို့ သူ့ ကို ဘာမှ ပြဿနာ ရှာ မှာ မဟုတ်သည်ကို သိထားသော်လည်း မုဒိန်းကျင့် သလို လုပ်နေရတာက သူ့ ကို အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားလာစေခဲ့သည်။
သူဇာခင့် လက်နှစ်ဖက်ကို အနောက်ဖက် မှ ချူပ်ပြီး ဖိတွန်းချလိုက်တော့ သူဇာခင် မှာ သူမ ကုတင်ပေါ် သို့ မျက်နှာအပ်လျက် မှောက်ကာ ကျသွားလေသည်။ သူမ ခြေထောက်တွေက ကုတင်ဘေး ကြမ်းပေါ် မှာ မို့ သူမမှာ ကုံးကုံးကြီး ဖြစ်နေရပြီး ဖင်လုံးကြီးတွေ က လည်း အနောက်မှ ဒေါက်တာကျော်စွာ အကြိုက် ကားစွင့် နေလေ သည်။ ဒေါက်တာကျော်စွာ က တစ်တောင်တဖက်ဖြင့် သူဇာခင့် ကျော ကို တွန်းချထားရင်းက နောက်လက် တစ်ဖက် ဖြင့် သူဇာခင့် ပေါင်ခွဆုံ မှ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင်တီ ပေါ် မှ ပင် အုပ်ကိုင် ကာ ဖိပွတ်ပေးလိုက်သည်။
“အူးးးးးးးးးးအီးးးးးးးးး မောင်လေးးးးးးးးးးးးးမလုပ်ပါနဲ့ ………….ဟာ………..”
သူဇာခင် အော်ဟစ် တားမြစ်နေသည့် ကြားမှ ဒေါက်တာကျော်စွာ လက်ချောင်း တစ်ချောင်းက သူမ ပေါင်ခွဆုံ ပင်တီကို ဘေးတွန်းလျက် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။ ခုနက သူမ ဖခင် နှင့် ယောင်းမ ဖြစ်သူ တို့ လိုးနေကြသံ ကို နားထောင်ရင်း စိတ်တွေ ထခဲ့သဖြင့် စောက်ဖုတ် က အရည်စို ထိုင်းလျက် ချွဲနေလေပြီ။ သူမ ဟာကနဲ ဖြစ်ကာ စကား ဆက်မပြောနိုင်ခင် မှာပင် ၊ ဒေါက်တာကျော်စွာ လက်ခလည် က သူမ စောက်ဖုတ် ကို တစွတ်စွတ် နှင့် လိုးနေလေပြီ။ သူဇာခင် ဒူးတွေ ခွေညွှတ်ကျ သွား ရတော့သည်။ သူမ ဗိုက်ကို ကုတင်စောင်းမှာ တင်လျက် မျက်နှာက မွေ့ယာပေါ် မှောက်လျက်သား။ အသံရူသံ ပြင်းပြင်း နှင့် ငြီးသံ ကျယ်ကျယ်လေး ဖြစ် လာခဲ့ သည်။
အချိန်ကျပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သော ဒေါက်တာကျော်စွာက သူဝတ်ထားသည့် လုံခြည်ကို ကန်ချွတ်ကာ အတွင်းခံ ကို လီးထွက်လာရုံ အောက်ဆွဲချလိုက်သည်။ မာတောင် နေသော လီးကြီးက ခေါင်းတယမ်းယမ်း ဖြင့် ထွက်လာ သည်။ သူဇာခင့် စောက်ဖုတ်ထဲ မှ လက်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လျက် သူဇာခင့် စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ ကာ ဖိသွင်း ချလိုက်လေသည်။
“ဗျိ…ဖလွတ်…ဖွတ်…ဖတ်..”
“အ……ရှီးးးးးးးးးးးးးးးအူးးးးးးးးးးးးးး”
နောက်ခါတော့ ဒေါက်တာကျော်စွာ တစ်ယောက် သူ့ မမ ခါးကို လက်ဖြင့် တဖက်တချက် ဆုပ်ကိုင်လျက် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ သူ့ပေါင်ခြံ နှင့် သူ့ မမ ဖင်လုံး ကြီးတို့ တဖန်းဖန်း ရိုက်ခတ်မိလေသည်။ သူ့ မမ ဖင်လုံး ကြီး တွေ တုံကနဲ တုံကနဲ ဖြစ်သွား တာကို ကြည့်ရင်း အားရ ကျေနပ် မိနေသလို့ လီးကြီးကို ညှစ်ပေးလာသည့် သူ့မမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား တွေက လည်း သူ့ လီးကြီးအား အီစိမ့် နေသည့် အရသာကို ပေးနေလေသည်။
“အားးးးး ကောင်းးးလိုက်တာ မမရယ်..မမ စောက်ဖုတ်ကြီးက အီစိမ့်နေတာပဲ”
“အု့……အို့…..အ….အ….မ..ကောင်းးးးးပါဘူးးးးး…မောင်လေးးးးးးးရှိးးးးးးးးးဟဟဟဟဟဟ”
ပါးစပ်က မကောင်းပါဘူး ပြောနေသော်လည်း သူဇာခင့် ဖင်လုံးကြီးတွေ က ခါယမ်းကာ နောက်သို့ ကော့ကော့ ပေးနေတာမို့ ဒေါက်တာကျော်စွာ အဆောင့် နှင့် တိုင်ပင်ကိုက်ကာ နှစ်လုံး စလုံး ရဲ့ အလိုးက ကြမ်းရမ်း လာခဲ့ ရသည်။
………………………….
“အားးး ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်….သမီးကို သားက တော်တော် ယုံကြည်တာပဲလား ၊ ဒါမှ မဟုတ် အဖေမို့ လို့ သူက မဖြစ်တန်ကောင်းဘူး ဆိုပြီး သမီးကို လွှတ်ပေးထားတာလား”
ဦးမျိုးမင်း နှင့် ဒေါက်တာသန္တာကိုကို တို့ နှစ်ဦး တစ်ချီ ပြီးသွားသဖြင့် သူ့ အိပ်ယာပေါ် တွင် ဘေးချင်းယှဥ်ကာ ပက်လက် နားနေကြရင်း က ဦးမျိုးမင်း က မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“ခစ်ခစ် ဖေဖေ ကလည်း ကိုကို က ဖေဖေ့ လို ကပ်ကိုး ပဲ သိလား ဟဟ၊ အဲဒါကြောင့် သမီး ဖေဖေ နဲ့ ဖြစ်လည်း သူက စိတ်ရှိမယ် မထင်ဘူး သူက ချောင်းချင်လည်း လာချောင်းနေမှာ ခစ်”
“ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို ..ဖေဖေ့ လို ကပ်ကိုး ဟုတ်လား”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို မှာ ရုတ်တရက် စကားမှား သွားတာ သူမ ကိုယ်သူမ ကျိမ်ဆဲလိုက်မိသည်။ သို့သော် သူမ လင်ကို မေးပြီးမှ သာ သူတို့ ကင်မရာတပ်ထားသည့် ကိစ္စကို ဖွင့်ပြောရမလား ဆိုတာ သူမ တိုင်ပင်ရမည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ စကားကို ရောချလိုက်ရသည်။
“သမီး ထင်တာကို ပြောတာပါ ဖေဖေ ရဲ့၊ ဒါမျိုး က မျိုးရိုးလိုက်တတ်သလားလို့ ပါ ခစ်ခစ်”
“သား က ဒါဆို ကပ်ကိုးလို့ သမီးက ဘယ်လို သိတာလဲ”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ တို့ လင်မယား ကိစ္စကို နည်းနည်းပါးပါး ကြမ်းဖျဥ်း လောက် ပြောပြ မလားဟု တွေးလိုက်စဥ် အိမ်ရှေ့ခန်း မှ ကလေး ငိုသံ ကြားလိုက်ရသည်။
“ဟော သားလေး ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး၊ နောက်မှ ဆက်ပြောတော့ မယ် ဖေဖေ”
ဟု ပြောကာ ကုတင်ပေါ် မှ ကမန်းကတမ်းထ အဝတ်အစားတို့ ကို ကောက်ဝတ်ပြီး အခန်းပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ အိမ်ရှေ့ မှာ ကစားစရာ များဖြင့် တစ်ယောက်ထည်း ကျန်ခဲ့ ပြီး ငိုမဲ့မဲ့ ဖြစ်နေသည့် သားလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
“အော် သားတစ်ယောက်ထည်း ပါလား ကလေး ကို ထားသွားကြတယ်၊ ဗိုက်ဆာနေပြီထင်တယ် လာလာ သား”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ ယူလာသည့် ကလေး ပစ္စည်း တွေ ထည့်လာသည့် အိပ်ကြီးထဲ မှ ဖေါ်မြူလာဖျော်ထားသည့် နို့ပုလင်း ကို ထုတ်ယူကာ သားလေး ကို ပေးလိုက်သည်။ သားလေး က တခစ်ခစ် ရီကာ နို့ဘူးကို ယူလျက် ဆိုဖာကို နောက်မှီကာ နို့စို့နေလေသည်။ ထိုအချိန် ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်လာသည့် ဦးမျိုးမင်း က ၊
“ဟင် ဟို မောင်နှမ တွေ ကလေး ကို တစ်ယောက်ထည်း ထားခဲ့ပြီး ဘယ်သွားနေကြတာလဲ”
ဒေါက်တာသန္တာကိုကို က သူမ လငင်ဖြစ်သူ က အမ အပေါ် စိတ်လာနေသည်ကို သိထားသဖြင့် အတွေး ရသွားသည်။ ဦးမျိုးမင်းကို မော့ ကြည့် ပြီး အသံမထွက်နဲ့ ဟူသော လက္ခဏာ လက်ညိုးကို သူမ နှုတ်ခမ်းရှေ့ မှာ ကန့်လန့်ဖြတ်ထောင်ပြလိုက်သည်။ ပြီးမှ လေသံတိုးတိုး ဖြင့်၊
“ဖေဖေ အသံမထွက်နဲ့ ခြေဖျား ထောက်ပြီး မမသူဇာ့ အခန်း ကို သွားချောင်းကြည့်ပါလား”
ဦးမျိုးမင်း မှာလည်း စိတ်ထဲ အတော် အံ့အောသွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူကိုယ်တိုင်ပင် သူ့ ချွေးမ ဖြစ်သူ ကို အခုလေး တင် လိုးထားတာဆိုတော့ သိပ်ကြီးတော့ မတုံလှုပ်တော့ ပါ။ မျက်မြင်ကိုယ်တော့ မြင်ချင်သဖြင့် ခြေဖျား ထောက်ကာ သမီးကြီး ဖြစ်သူ အခန်းဆီသို့ ထွက်သွားတော့ သည်။
သူဇာခင့် အိပ်ခန််း တံခါးမှာ လုံးဝ ပိတ်မနေပါ။ ဒေါက်တာကျော်စွာ က ကမန်းကတမ်း တွန်းခဲ့သဖြင့် သာ လုံးဝ ပွင့်မနေခြင်း ဖြစ်ပြီး လေးငါးလက်မ စာလောက် ဟကာ ပွင့်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးမျိုးမင်း အနားကပ် ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းတွင်း မှ အဖြစ်အပျက် တွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပင် မြင်နေရလေသည်။
“အားးး ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ် မမစောက်ဖုတ်ကြီး က အီစိမ့်နေတာပဲ”
“ခွေးကောင် နင်မကောင်းဘူး ကိုယ့် အမကို ကိုယ် မုဒိန်းပြန်ကျင့်တဲ့ကောင်..အူးးးးးး အိးးးးး”
“မောင်လေး ကို မုဒိန်းကျင့် တယ်သာ ပြောတယ်၊ မမ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း အရည်တွေ ရွှဲလို့ ၊ ဖင်ကြီးက လည်း စကောဝိုင်း ပြန်ပေးနေတာ လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်”
“ဖြွတ်..ဖတ်..ဖတ်…ဖွတ်…ဖတ်”
ဦးမျိုးမင်း မှာ သူ၏ သမီးမယား ဖြစ်သူ သူဇာခင့် ကို သူမ မောင်လေး ဖြစ်သူ က ဖင်ထောင်ကာ အားရပါးရ လိုးနေသည့် မြင်ကွင်း ကို ကြည့်ပြိး လီးပင် ပြန်မာလာခဲ့သည်။ ခုနလေး က မှ ချွေးမချောလေးကို အားကုန်ထည့် လိုးလာခဲ့ရသဖြင့် လီးက သံချောင်းလို တော့ အရမ်း မမာနိုင်တော့ ပါ။ သို့သော် စိတ်က တအားထလာသဖြင့် ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်လေး ပင် လီးထိပ်မှ စိမ့်ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့ လက် က အလိုလို သူ့ လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ် မှ အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်ထားလိုက်မိသည်။
“အဲဒါကြောင့် လည်း ဖေဖေ က မမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တအား ကြိုက်နေခဲ့တာပေါ့ ဟားးးးးးး ကောင်းးးလိုက်တာ…အီးးးးးး”
ချောင်းကြည့်နေသော ဦးမျိုးမင်း မှာ တကိုယ်လုံး ပူထူ သွားခဲ့ရသည်။ သူ နဲ့ သူဇာခင် တို့ ဖြစ်နေကြ တာကို သားဖြစ်သူ က ဘယ်လို သိသွားခဲ့ရတာလဲ။ သမီးကြီး က ဖွင့် ပြောလိုက်တာလား။ သို့သော်လည်း ခုနက သူ ကြားလိုက်တာက သမီးကြီး သဘောမပါပဲ သားက မုဒိန်းကျင့် သည် ဟု စွတ်စွဲ သံ မဟုတ်လား။ သူ မြင်နေ ရသည်ကတော့ သားဖြစ်သူ ပြောသလို ပင် သူ့ သမီးကြီး သူဇာခင် မှာ ဖင်ကြီး ခါယမ်းကာ နောက်သို့ ကော့ ကော့ ပေးနေပြီး သူမ လက်တွေ က အိပ်ယာခင်း ကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ ပါးစပ်က လည်း တဟင်းဟင်း နှင့် အသံထွက်ကာ ငြီးနေသည်။ သူမ စိတ်မပါဘူး ဆိုတာကိုတော့ သူပင် မယုံကြည့်နိုင်။
သားဖြစ်သူ က အဖေ ဖြစ်သူ နှင့် သူ့ မမ တို့ ဖြစ်နေကြသည်ကို သိသည်ဆိုလျင်၊ သားဖြစ်သူ ၏ မယား ၊ သူ့ ချွေးမချော ကရော သိနေတာလား။ ချွေးမ လေးက သားကို ကပ်ကိုးဟု လည်း ပြောသေးသည်။ ဆိုတော့ သူတို့ လင်မယား ၏ အိမ်ထောင်ရေးက ပွင့်လင်းသည့် အိမ်ထောင်ရေးမျိုး ဖြစ်မည်။ ဒါဆို ချွေးမလေး လည်း သူနှင့် သူ့ သမီး တို့ လိုးနေကြတာကို သိထားပြီးနေပြီပေါ့၊ ဒါကြောင့်လည်း သူ့ ကို အထာပေးပြီး တက်လိုးဖို့ ဂွင်ဖန်ပေးတာ ဖြစ်လိမ့်မည် ဟု ဦးမျိုးမင်း တွက်ဆ လိုက်မိသည်။
(၆-၄)
ဒေါက်တာကျော်စွာတို့ လင်မယား နှစ်ယောက် အိမ်ပြန်လာကြတော့ နှစ်ဦးစလုံး ပြုံးစေ့စေ့ ဖြစ်လာကြသည်။
“တော်သေးတယ်၊ မမသူဇာ နဲ့ ကိုကို နဲ့ လိုးနေတာကို ဖေဖေ တွေ့ သွားတော့ သူတို့ အကြောင်း ဘယ်လို သိသလဲ ဆိုတာကို မေးဖို့ စိတ်မဝင်စား ကြတော့ ဘူး အဟီး၊ ချစ်လေး က ဘယ်လို ဖြေရမှန်း မသိလို့ ကိုကို့ ကို စောင့်နေတာ”
“အင်း ကိုကို လည်း လိုးကောင်းကောင်း နဲ့ လိုးနေတာ တံခါးက ပေါ်တင်ကြီး ပွင့်နေတာ တောင် သတိမထား လိုက်မိဘူး၊ ကိုကို ပြီးသွား လို့ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး မမ ဖင်လုံးကြီးတွေ ပေါ် လရည်တွေ ပန်းချနေတုန်း မျက်စေ့ မှာ ရိပ်ကနဲ တွေ့လိုက်တာ၊ တံခါးပေါက် ကို လှည့် ကြည့်တော့ ဘယ်သူ မှ ရှိတော့ ဘူး၊ တံခါးကြီးကလည်း အိုးပန်းကြီး ၊ ဒါနဲ့ ဖေဖေ တော့ တွေ့ သွား ပြီ ဆိုတာ သဘောပေါက် လိုက်တာ အဟီး၊ မမ လည်း သတိထား မိသွား တယ်ထင်တယ်၊ မျက်နာကြီး နီပြီး အရမ်းရှက်နေတာ”
“အင်း အဲဒါကြောင့် နေမယ်၊ ချစ်လေး တို့ ပြန်တာတောင် အပြင်ထွက်လာ ပြီး နူတ်မဆက်တော့ ဘူး အခန်းအောင်း နေခဲ့တယ် ခိခိ။ သူ့ မောင်လေး လီးကို တော့ ကြိုက်သွားလား မသိဘူး အဟိ”
“မမ ကြိုက်မကြိုက်တော့ မသိဘူး။ ကိုကို ကတော့ ဝက်သား သုံးထပ်သား ကြီး စားလိုက်ရသလိုပဲ အဟီးးး”
“ဟွန်း သိသားပဲ၊ ကိုကို က အဲလို ခပ်တုတ်တုတ် အကိတ်ကြီးတွေကို ကြိုက်တယ်ဆိုတာ”
“ချစ်လေး လို မော်ဒယ် ဘော်ဒီ မျိုးကိုလည်း ကြိုက်ပါတယ်ကွာ ဟားဟား ”
“ချစ်လေး ကို သူများ လိုးတာကျတော့ ပိုရင်ခုံတယ် မဟုတ်လား”
“အဲဒါက တော့ ကွာ ဖီးလ် တမျိုးပေါ့ ဟဲဟဲ၊ အိမ်ပြန်ရောက်မှ၊ကိုကို တို့ ပြန်လာပြီး နောက်ပိုင်း သူတို့ ဘာဆက် ဖြစ်ကြသလဲ ဆိုတာ ဗီဒီယို ပြန်ကြည့်ရမယ် ခိခိ”
“အင်း ၊ ကိုကို တို့ ကလည်း တကတည်း ကဲလိုက်တာ ကလေး ကို တစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့တယ် ”
“တမင်ထားသွား တာတော့ မဟုတ်ဘူး ချစ်လေးရဲ့ ၊ မမ က ချစ်လေး နဲ့ ဖေဖေ့ ကို မသင်္ကာလို့ အိမ်သာ သွား အုံး မယ်လို့ ကိုကို့ ကို ပြောပြီး ထသွားတာ၊ ကိုကို ကလည်း မမ ဘယ်သွား တာလဲ ဆိုတာ ကို ခနပဲလေ ဆိုပြီး မသိမသာ လိုက် ကြည့် တာ ၊ မမ ချောင်းနားထောင် နေတာ တွေ့ လို့ အနားကပ် သွား တော့ နောက်ဆက်တွဲ တွေက မထင်မှတ်ပဲ ဆက်တိုက် ဖြစ်သွားတာ ဟားဟား၊ အဲဒီ အချိန် ကျတော့ တကယ်ပဲ သားလေးကို မေ့ သွားတာ အဟီးးးး”
………………………………..
ဦးမျိုးမင်း က သူ့ သား နှင့် ချွေးမ တို့ မိသားစု ပြန်သွား တော့ လက်ပြ နှုတ်ဆက် ကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့ သည်။ သူဇာခင် အခန်းကို ဆက်လျောက်သွား ကာ အိပ်ခန်းတံခါး ကို လက်ဖြင့် တွန်းကြည့်တော့ ဂလန့် မချ ထား။ ဖြည်းဖြည်း ချင်းပွင့် သွားသည်။ ကုတင်ပေါ် မှာ အခန်းဝကို ကျောပေးကာ တစောင်းလေး အိပ်နေသော သမီးကြီး သူဇာခင် ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ ဘေးတစောင်းလေး စောင်မခြုံပဲ အိပ်နေတာမို့ ခါးကျင်ကျင်လေး မှ ဂီတာရှိတ်လို ကားတက်သွားသည့် အိုးကြီး က အားပါးတရကြီး ။ ခုနက သူမ မောင်လေး အနောက်က နေ အားရ ပါးရ လိုးနေတုန်းက တုံခါ နေသည့် ဖင်လုံးကြီးတွေ။ သူ့ အတွေးထဲ ပြန်မြင်ယောင် လာရင်း ဦးမျိုးမင်း လီးက တောင်လာခဲ့သည်။ ကုတင်နား သို့ အသာကပ် သွား ရင်း သမီး ဖြစ်သူ အိုးကြီး ကို လက်ဖဝါးတင်ကာ ကိုင်လိုက်မိသည်။
သူဇာခင့် တင်ပါးအိုးကြီးမှာ အိတင်း နေပြီး ထဘီသား အောက်မှာပင် ချောမွတ်နေသည့် အထိအတွေ့ကို ဦးမျိုးမင်း လက်ဖဝါး မှာ ခံစားလိုက်ရသည်။ အတွင်းခံ ဝတ်မထားပါလား။ ဦးမျိုးမင်း က ဖင်လုံး ကြီးကို ပွတ်သပ် ပေးရင်းက ထဘီကို ပါ ဆွဲတင်လာခဲ့ လိုက်ရာ ခြေသလုံး ပေါင်လုံး ကြီးများ ပေါ် လာပြီး ဖင်လုံးကြီး ပေါ်ကာနီး တွင် ရုတ်တရက် နိုးလာသော သူဇာခင်က လက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
“အို..ဘယ်သူ ဟင် ဒက်ဒီ ”
“ဟုတ်တယ် ဒက်ဒီ ပါ သမီးရဲ့ ..”
သူဇာခင် က တစောင်းအိပ်နေရာမှ ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး သူမ ဖခင် ကို မော့ကြည့်လိုက်ရင်း သူမ ဖင်လုံး ကို လာပွတ်နေသည့် လက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ သူမ နှင့် ဖခင် ဖြစ်သူတို့ လက်ဖဝါးချင်း ဖိကပ်ကာ လက်ချောင်း များ တစ်ခုချင်းကြားညှပ် လျက် ဆုပ်ကိုင် လိုက်ကြသည်။
“ဒက်ဒီ နော် ကိုယ့် သား ရဲ့ မယားတောင် မရှောင်ဘူး ”
“သူက အတင်း ဝင်တိုးလာလို့ ပါသမီးရယ်၊ ဒက်ဒီ က စတာ မဟုတ်ပါဘူး”
“ဟွန့် သူ ဝင်တိုးလာတိုင်း တက်လိုးစရာလား သားမျက်နှာ နဲ့ ရှောင်မှ ပေါ့”
“သမီး က ဒက်ဒီ့ ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား ဂျယ်လက်စီ ဖြစ်တာလားကွာ၊ သမီးကျတော့ သူ့ မောင်လေး ကို အားရပါးရ ကို ကုံးခံနေလိုက်တာ တကယ်ထဲ ”
“အဲဒါ မောင်လေး က အတင်း အဓမတက်ကျင့်တာ၊ သူ့ မယား ကို အဖေ ဖြစ်သူ က လိုးနေမှ တော့ သူက လည်း လက်စား ပြန်ခြေတာ နေမှာပေါ့”
“ဟင် သူက လက်စား ပြန်ခြေရအောင် သူ့ အမ က အဖေ့ မယား မှ မဟုတ်တာ”
“ဘာ….အဖေ့ မယား မဟုတ်ဘူး၊ ဟုတ်လား၊ ဒီလောက် ညတိုင်း တအိပ်ယာထည်း အတူတူ အိပ်လာပြီး သူလိုးချင်တဲ့ အချိန် ထလိုးနေပြီးတော့ မယား မတော်ချင်ဘူး ပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟားဟားးဟားးဟားးး စတာပါ မယားလေး ရယ်၊ မတော်ချင်ပဲ နေပါ့ မလား။ တရားဝင် ယူခွင့် ရရင် လူသိရှင်ကြား ယူတောင် ထားချင်သေးတာကို”
“ဟင်း နော် မတော်ချင်လည်း ရတယ်၊ ဒီမှာ ကိုယ့်ကို မယား တော်ချင်တဲ့ သူတွေ ပေါလွန်းလို့ ”
“စနေတာကို လေ သိရဲ့ သားနဲ့ ဒီကောင်မလေး တော့ လေ..ပြွတ်စ်”
ဦးမျိုးမင်း က ပြောရင်း က ငုံ့ ကာ သူဇာခင့် နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးများ ကို ငုံ့ ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့ လက်တဖက်က လည်း သူဇာခင့် ပေါ်လုံးကြီးများ အတွင်းသား ကို ပွတ်သတ်ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီး ဆီ ရွှေ့ သွားလိုက်သည်။ သူဇာခင် က လည်း သူမ လက်တွေကို ဦးမျိုးမင်း လည်ကုတ်ပေါ် လှမ်းခိုဆွဲရင်း ပြန်လည် နမ်းစုပ် လာခဲ့သည်။ သူမ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို လည်း ဦးမျိုးမင်း လက်ဝင်ရလွယ် အောင် ဖြဲကား ပေးလိုက်သည်။ ဦးမျိုးမင်း လက်ညိုးနှင့် လက်ခလည် နှစ်ချောင်းပူး က သူဇာခင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးခွဲကာ ဝင်သွား သည်။ သူဇာခင့် စောက်ဖုတ်မှာ စိုထိုင်း နေပြီမို့ လက်ချောင်းတွေ က အရည်ပျော် စပြုနေသည့် ထောပတ် အိုးထဲ ထိုးထည့် လိုက်သလို စိုစွတ် နွေးအိ နေလေသည်။
ဦးမျိုးမင်း က သူ့ လက်နှစ်ချောင်း ဖြင့် သူဇာခင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးပေးနေရင်းက သူ့ လျာကြီးကို သူဇာခင့် နှုတ်ခမ်းထူထူကြီး ကြားထဲ ထိုးထည့် ပေးနေသည်။ သူဇာခင် ကလည်း သူမ ဖခင် လျာကြီးကို စုပ်ပေးရင်း က ဖင်ကြီး ကြွကာ ကြွကာ ဖြင့် လက်ချောင်းဖြင့် လိုးပေးတာကို တုံ့ပြန်နေလေသည်။
ဦးမျိုးမင်း က သူ့ လုံချည်ကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး သူဇာခင့် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်လိုက်သည်။ သူဇာခင်က ဦးမျိုးမင်း လီးကြီးကို ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ဝ မှာ တေ့ ပေးလိုက်သည်။ ဦးမျိုးမင်း မှာ သူ့ သား မိသားစု ပြန်သွားသွား ချင်း သမီးကြီးဆီ သို့ အမြန်သွား ချင်စိတ် လောနေခဲ့ သဖြင့် အိပ်ခန်းတံခါးကို ဂလန့်ချခဲ့ ဖို့ မေ့သွား ခဲ့သည်။ တံခါး မှာ ဂလန့် မချထားသဖြင့် အလိုလို ဟသွား ခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ လက်တလုံးခန့် ဟ နေသော တံခါးဝ ကြား မှ အံ့သြတကြီး ချောင်းကြည့်နေသည်မှာ ဒေါ်မြမြလေး ပင် ဖြစ်တော့ သည်။
ဒေါ်မြမြလေး မှာ နေ့ခင်း တရေးအိပ်ပြီး ပြန်ထလာတော့ အိမ်မကြီး သို့ ညနေစာ ချက်ပြုတ်ဖို့ ပြင်ဆင်ရန် ရောက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ခါတိုင်း ဆိုလျင် မီးဖိုချောင် သို့ ခနတဖြုတ် ဖြစ်ဖြစ် လာကူလေ့ ရှိသော သူဇာခင် မှာသူမ ဒီနေ့ ဘာစားချင်သည် ဘာညာ စသဖြင့် ပြောလေ့ ရှိသည်။ ယခု ဘာမှ မပြောသဖြင့် မေးရအောင် ဟု အိမ်ရှေ့ ဘက် ထွက်လာခဲ့သည်။ သို့သော် သူဇာခင့် အိပ်ခန်း တံခါးပေါက် ဟ နေသည့် ကြားမှ မြင်နေရသည့် လှုပ်ရှား မှု နှင့် ငြီးငြူသံ တို့ ကြောင့် မျက်လုံး ကပ်ကာ ချောင်းကြည့် လိုက်မိသည်။
သားအဖ နှစ်ဦးသား ကမူးရူးထိုး ဖြင့် အချစ်နလံထ ကာ လိုးနေကြသည်မှာ ဒေါ်မြမြလေး လို အချောင်းသမား အဖို့ နတ်သုဒ္ဓာထက်ပင် ချိုမြလှပေသည်။ သူမ ယခင်က မထင်ကောင်းထင်ကောင်းဖြင့် ထင်မြင်ယူဆထားသည် မှာ အမှန်ဖြစ်နေသည်ဆိုတာက သူမ ကို ပိုပြီး စိတ်အား ထက်သန်လာစေခဲ့သည်။ သူဇာခင် ကို သူမ ယောက်ျား ဦးသက်ဦး လိုးသည်ကိုလည်း သူမ ချောင်းကြည့်ခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော် ယခု အခါကတော့ သား အဖ နှစ်ဦး မလုပ်သင့် မလိုက်ထိုက်ဟု လူမှုရေးရာ မှာ ယူဆထားကြသည့် အင်းဆက်ခေါ်၊ သွေးသားရင်းချင်း ဖြစ်ပျက် ကြသည့် အခင်း မဟုတ်လား။ မစားကောင်းသည့် အသီး က ပိုစား မြိန်သည်ဟု ဆိုရမလား။ သား အဖ နှစ်ယောက် ဆင်နွဲနေကြသည့် အချစ်ပွဲက လည်း ကြမ်းသလို။ ကြည့်နေရသည့် ဒေါ်မြမြလေး မှာ လည်း စောက်ရည် တွေ ရွှဲရွှဲ စိုအောင်ကို တဏှာစိတ်တွေ ထကြွ လာခဲ့ရသည်။
“ဖွတ် ဖတ်..ဖွတ်ဖတ်”
” အီး …”
“အားးးး ဟင့်…ဟင့်….ရှီးးးးးးး”
“စောက်..သမီးမယားးးလေးး လင်ကြီးးးးး လစ်တာနဲ့….လင်ငယ်မောင်လေး ကို ကုံးးးတော့ တာပဲလားးး”
“အင်းးးးဟင့်ဟင့်….ကုံးးမယ်..လင်ကြီးးးး က သူ့ ချွေးမ ဖာသည်မလေးကို သွားးးလိုးးနေတာကိုးးးးး ရှီးးးးးး”
“ဖွတ်….ဖတ်…ဖတ်.”
“ကဲဟာ ဒီလောက် ရွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်…”
“လိုးးးးပါ လင်ကြီးးးး ဆောင့်ပါ..နာနာဆောင့်..”
ကုတင်ထက် မှာ တဏှာဇောတွေ ထပြီး ပါးစပ် မှ လည်း ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း တွေ ပြောဆိုကာ အသားကုန် လိုးနေကြသည့် သားအဖ နှစ်ဦး ကြောင့် အဖြစ်အပျက် အစုံ ကို သိသွား သော ဒေါ်မြမြလေး မှာ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ထဘီ ပေါ် မှ အတင်းဖိကာသာ ပွတ်နေမိတော့ သည်။
