(၁)
(မိသားစုဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။ လက်ခံနိုင်မှဝင်ဖတ်ပါ)
ရန်ကုန်မှာ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးနည်းပညာတက္ကသိုလ်လျှောက်တာ ပုသိမ်သို့ကျလာတဲ့မောင်နှမနှစ်ယောက်ရှိလေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်ကဘယ်လောက်ချမ်းသာလဲတော့မသိကြဘူး။
ဒါပေမယ့်ဟော်တယ်မှာမိသားစုခန်းငှားပြီးကျောင်းနေနိုင်လောက်အောင်ချမ်းသာ၏။
အဆောင်ရှာတိုင်းဘိုထိုင်အိမ်သာဘဲမေးမေးနေတတ်ပြီး၊ အဆောင်တွေမှာဘိုထိုင်အိမ်သာဆိုတာက မယ်မယ်ရရမရှိ။
ရှိရင်လည်းသေသေသပ်သပ်လေးမရှိတာမို့ ဟော်တယ်မှာပဲမိဘတွေကိုယ်တိုင်ကငှားပေးထားသည်။
တစ်ယောက်တစ်ခန်းဆိုလျှင်ငွေပိုကုန်မှာဖြစ်ပြီး၊ မောင်နှမနှစ်ယောက်တကူးတကအခန်းကူးပြီးစာလုပ်ရမှာမို့
တစ်ချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ် ပိုအဆင်ပြေအောင်မိသားစုခန်းငှားပြီးတော့သာနေကြသည်။
ပြောမည့်သာပြောရတာ၊ ဟော်တယ်မှာတော့မစားကြပါဘူး၊ အပြင်မှာပဲစားကြတယ်။ ဟော်တယ်စာကကြာတော့ထပ်နေသည်၊
ဈေးလည်းကြီးတယ်လေ။ မောင်နှမဆိုပေမယ့်သမီးရည်းစားကျနေတာပဲ၊ ဘယ်သွားသွား နှစ်ယောက်သားကတတွဲတွဲပဲ။
အတန်းမှာလည်း သူများတွေကမိန်းကလေးယောက်ျားလေးခွဲထိုင်ကြပေမယ့်၊ သူတို့မောင်နှမကတော့အတူတူပဲထိုင်တယ်။
ဘယ်ကောင်လေး၊ ကောင်မလေးကိုမှစိတ်မဝင်စားကြဘူး။ မောင်နှမနှစ်ယောက်လင်မယူ၊ မယားမယူကြပဲနေမယ်လို့
ငယ်ငယ်တုန်းက ကတိထားကြလို့ဆိုပဲ။ အပေါင်းအသင်းလဲတစ်ယောက်အပြင်မထားဘူး။
နေမင်းကြီးကတစ်နေ့တာသူ့တာဝန်ပြီးလို့အနားယူနေချိန်မှာ…
ဖတ်..ဖတ်..ဗတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..
“ညီမလေး..ကောင်းလား..”
“ကောင်းတယ်..ကိုကို”
ဗွတ်..ဗွတ်…
“အင့်..ဟင့်..ကိုကို..ညီမလေးကိုကို့ကိုချစ်တယ်”
“ကိုကိုရောပါပဲညီမလေးရယ်”
မိသားစုခန်းကဟန်ပြငှားတာပဲဖြစ်သည်။ ကုတင်နှစ်လုံးကတစ်လုံးအမြဲလွတ်၍နေလေ၏။
သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ရဲ့မိဘတွေကသူတို့ကိုဂရုမစိုက်အားအောင်အမြဲအလုပ်ရှုပ်နေတာကများသည်။
“အား..ဆောင့်…ကိုကိုဆောင့်..”
“ညီမလေး..ကိုကိုပြီးတော့မယ်”
“အား..ကိုကိုကလည်းခဏလောက်ထိမ်းထားကိုကိုရာ..
”
“အားးး..ညီမလေး…အားးး ကိုကိုမရတော့ဘူး..မထိမ်းနိုင်တော့ဘူးကွာ..”
“အာ့ဆို လွှတ်လိုက်တော့ကိုကိုရာ..မထူးတော့ဘူး..”
“အိ..အိ..အားးးးးး.. သိပ်ကောင်းတာပဲညီမလေးရယ်..”
“ကိုကိုပဲကောင်းနေ၊ ညီမလေးကမဝသေးဘူး”
“ကိုကိုပြီးအောင်လုပ်ပေးမယ်လေ..”
“ကိုကို့လီးကအရည်ထွက်ပြီးရင်ပြန်မှမတောင်တော့တာ”
“ကို့ကို့လက်ချောင်းတွေနဲ့လျှာကညီမလေးကျေနအ်ဖို့အရံထားထားတာပါ၊ စိတ်မဆိုးနဲ့တော့နော်..”
နောက်တခါကျရင်ကိုကို့လီးနဲ့ပဲညီမလေးကိုပြီးအောင်လုပ်ပေးရမယ်နော်…”
“အင်းပါညီမလေးရယ်၊ ညီမလေးအဖုတ်ကတော်တော်အစားကြီးတာပဲ…”
“အစားမကြီးပါဘူး…ကိုကိုသာဝအောင်မကျွေးနိုင်တာ”
“ထားပါတော့…ကိုကိုစပြီနော်..”
“ဟုတ်”
ပျု..ပျု..ပျု..
ပျို့..ပျို့..
ခရိ..ဖလပ် ဖလု
အစ်ကိုဖြစ်သူကသူ့ညီမလေးစိတ်ကျေနပ်အောင်ဘာဂျာမှုတ်ပေးလေသည်။
လက်ခလယ်နဲ့လက်သူကြွယ်နှစ်ချောင်းထည့်ပြီး
ဖလပ်..ဖတ်ဖတ်.. ဖလပ်..ဖတ်ဖတ်
ဖလု ဖလပ်..ဖတ်..
“အားးးးးးး”
ညီမဖြစ်သူတကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ပြီးဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ပြီးသွားလေသည်။ ထိုအခါမှနှစ်ဦးသားကုတင်ပေါ်မှာလင်မယားသဖွယ်ဖက်ထားပြီး…
“ကိုကို..”
“ဟင်..ညီမလေး..”
“ဒီအချိန်ဆို ဖေဖေနဲ့မေမေလည်းလိုးနေတုန်းဖြစ်နေမှာပဲနော်…”
“အင်း”
“ဖေဖေလိုးရင်အကြာကြီးပဲ..”
“ညီမလေးဆေးသောက်ဖို့မေ့မယ်နော်”
“မမေ့ပါဘူးကိုကိုရဲ့..”
“ကိုကိုတို့ယူလို့ရရင်ကောင်းမှာပဲ.”
“ကိုကို့ကို ညီမလေးကမယူချင်ပါဘူး..”
“ဘာလို့လဲ”
“ကိုကိုကအကြာကြီးမှလိုးမပေးတာ..”
“နောက်တခါလိုးပေးမယ်လေ”
“သွားပါ…အဲ့နောက်တခါကညီမလေးတို့ငယ်ငယ်ကထဲကပြောနေတာပဲ။ ခုထိမဖြစ်သေးဘူး”
“ညီမလေးရယ်…”
“ဖေဖေဆိုအကြာကြီးလိုးပေးမှာသေချာတယ်”
“ညီမလေးကဖေဖေလိုးပေးတာခံချင်လို့လား”
“မဟုတ်ပါဘူး..၊ ကိုကို့လိုမမြန်ဘူးလို့ပြောတာ..”
“ကိုကိုကမမြန်ပါဘူး၊ နာရီဝက်ကြာတာပဲလေ”
“ဖေဖေဆို တနာရီလောက်နဲ့သုက်မထွက်သေးဘူး”
“ညီမလေးကလည်း ဖေဖေ့ကိုချည်းပဲချီးမွမ်းနေတယ်၊ ဖေဖေကညီမလေးကို ဂရုတောင်မစိုက်အားတာ”
“အင်းပါ..ညီမလေးက ကိုကို့ကိုဖြစ်စေချင်တာပါ”
“ကဲပါ…ညီမလေး၊ ကိုကိုကြိုးစားပေးမယ်..”
နှစ်ဦးသားစကားပြောရင်းအိပ်ပျော်သွားကြလေသည်။ ဒါကသူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ရဲ့ငယ်ငယ်လေးကထဲက
အဖေနဲ့အမေဆီကနေအတုယူမှား အတတ်ဆန်းမိခဲ့လို့ ကြီးလာတဲ့အထိအရှိန်မသတ်နိုင်ခဲ့တာဖြစ်သည်။
×××××××××××××××××××××××××××××××××
ဦးကောင်းမြင့်နဲ့ဒေါ်စန္ဒာတို့ဟာအစိုးရဝန်ထမ်းများဖြစ်ကြသည်။ နှစ်ဦးစလုံးကအရမ်းခင်ကြတဲ့ကျောင်းနေဖက်
သူငယ်ချင်းတွေအဖြစ်မှချစ်ကြိုက်ပြီးညားခဲ့ကြတာဖြစ်သည်။ ဦးကောင်းမြင့်ကအစိုးရဘဏ်မှာအလုပ်လုပ်ပြီး၊
ဒေါ်စန္ဒာကတော့ကျောင်းဆရာမဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်အိမ်မှာအချိန်ပြည့်မရှိနိုင်ကြ။
အစိုးရဝန်ထမ်းမှန်ရင်မချမ်းသာဘူးဆိုပေမယ့် သူတို့လင်မယားနှစ်ဦးစလုံးက မျိုးလိုက်ရိုးလိုက်ချမ်းသာလာခဲ့ကြသူများဖြစ်၏။
ဝါသနာပါလို့သာနိုင်ငံ့ဝန်ထမ်းအလုပ်ကိုရွေးချယ်လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြခြငိးဖြစ်သည်။
လစာမလောက်မှာမပူရပဲဘဏ်တွေမှာအပ်ထားတဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကရနေတဲ့အတိုးနှုန်းတွေကိုထုတ်ယူသုံးကြရုံပါပဲ။
သူတို့မှာသားတစ်ယောက်နဲ့သမီးတစ်ယောက်ရှိသည်။ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့အလယ်အချက်အချာကျတဲ့နေရာမှာ
အိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းနဲ့နေနိုင်ကြပြီးသားနဲ့သမီးကိုဘာပဲလိုလိုဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တဲ့အင်အားလည်းရှိသည်။
သားနဲ့သမီးကိုလိုလေသေးမရှိထားနိုင်တယ်ဆိုသော်လည်း၊ သူတို့ကဝန်ထမ်းတွေဖြစ်လို့
သားသမီးကိုကိုယ်တိုင်တော့ပြုစုဖို့၊ ထိတွေ့ဖို့အားနည်းကြလေသည်။
သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်မခွဲမခွာ တစ်နယ်တည်း တစ်နေရာတည်းအတူကျအောင်လုပ်နိုင်ခဲ့ပေမယ့်၊
သားနဲ့သမီးနဲ့တော့အမြဲလိုလိုခွဲနေကြရသည်ကိုတော့သတိမချပ်မိကြပေ။
ထို့ကြောင့်သားနဲ့သမီးက သူတို့နှစ်ယောက်ထက်အိမ်ဖော်ကိုပိုချစ်ကြသည်။
သားနဲ့သမီးရဲ့နာမည်က ကိုသက်ဝေဖြိုးနဲ့မစုစုခိုင်ပါ။
မောင်နှမနှစ်ဦးထဲရှိသည်။
သက်ဝေကသူ့ညီမထက်နှစ်နှစ်ကြီးပေမယ့် အတန်းကတော့အတူတူပါပဲ။ ညီမလေးနဲ့အတူကျောင်းတက်ချင်လို့ဆိုပြီး
ကျောင်းကို၅တန်းနှစ်မှာအကျခံပြီး အတူတက်ဖြစ်အောင်ကိုလုပ်သည်။ ဘာလို့လည်းဆိုရင်သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်က
ငယ်ငယ်လေးကထဲကတစ်ခန်းထဲ၊ အတူအိပ်၊ အတူသွား၊ အတူနေခဲ့ကြတာကိုး။
သူတို့မောင်နှမနှစ်ဦးစလုံးကိုအိမ်ဖော်ဒေါ်သန်းသန်းက ထိမ်းရသည်၊ ဂရုစိုက်ရသည်။
အိပ်ချိန်ဆိုရင်ဒေါ်သန်းသန်းကပဲချော့သိပ်လေ့ရှိတော့အိမ်ဖော်မကြီးကိုမိဘထက်ပိုရင်းနှီးပြီးပိုချစ်သလိုပင်။
တစ်ခုခုဆို ဒေါ်ဒေါ်ရောဆိုပြီး ဒေါ်သန်းသန်းကိုပဲမေးလေ့ရှိသည်။
ဦးကောင်းမြင့်နဲ့ဒေါ်စန္ဒာကတော့ သားနဲ့သမီးအတွက်ကျူရှင်ထား၊ ဂိုက်ငှား၊ ဝိုင်းငှား၊ ငွေနဲ့ပတ်သက်တာကိုပဲ
လိုတာအကုန်ဖြည့်ဆည်း၊ အိပ်ချိန်ဆိုလျှင် အိပ်နေပြီလားဆိုပြီးလာကြည့်ရုံကလွဲ၍ ဒီထက်မပိုခဲ့။
ချမ်းသာသူမိသားစုမှဆင်းသက်လာတာဆိုတော့အရာရာကိုငွေနဲ့ပဲငှားရမ်းဖြေရှင်းတာများသည်။
အိမ်ကကြီးသလောက်ခိုင်းဖို့ခေါ်ထားတဲ့သူတွေကလည်းမနည်းလှပေ။
သမီး၁၂နှစ်၊ သား၁၄နှစ်အရွယ်မှာ၊ သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက်လိုးကြတာ တံခါးမပိတ်မိတာနဲ့
သက်ဝေဖြိုးနဲစုစုခိုင်တို့ခိုးကြည့်ရာကနေမောင်နှမနှစ်ဦးအတတ်ဆန်းတွေတတ်လာပြီး၊
အမြဲလိုခိုးကြည့်ပြီးတော့အကုန်လိုက်တုတော့သည်။ ဒေါ်စန္ဒာကလိင်ဆက်ဆံပြီးတိုင်းဆေးသောက်လေ့ရှိ၏။
သားနဲ့သမီးကသူတို့မိဘအခန်းခိုးဝင်ပြီးသူ့အမေလိမ်းတဲ့ ရင်သားကြီးဆေး၊ အဖေသုံးတဲ့လီးကြီးဆေးတွေကို မပြောပဲယူထားကြသည်။
အပေါ်ထပ်မှာအိပ်ကြတာ၊ အိမ်ဖော်တွေဘယ်သူမှမတက်ကြပါ။
သားနဲ့သမီးအခန်းကိုဝင်နေကျဒေါ်သန်းသန်းကလည်းယုံရတဲ့သူမို့ ပျောက်သွားတဲ့ပစ္စည်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး၊
သားနဲ့သမီးဆော့ရင်းပျောက်သွားတာလို့ပဲ ရိုးရိုးထင်ကြသည်။
အဲ့လောက်ထိအလိုလိုက်သည်။ လိုရင်အသစ်ဝယ်ကြတာပဲ။ သို့ပေမယ့် အလိုလိုက်တာလား၊
သားသမီးကိုဂရုမစိုက်တာလားတော့မသိပါ၊ တချိန်လုံးသူတို့လင်မယားက အလုပ်ရှုပ်လို့နေ၏။
—————————————–
အပိုင်း(၂) ဆက်ရန်
အမေကမရီး အဖေကစုစုရဲ့လင်
(၂)
“ကိုကို..မေမေ့နို့ကအကြီးကြီးပဲနော်..”
“အဲဒါ..ဖေဖေ့လက်နဲ့ခဏခဏကိုင်လို့ကြီးတာလေ..ညီမလေးရဲ့”
“.ညီမလေးလဲမေမေ့လိုကြီးချင်တယ်”
“ကြီးချင်ရင်ကိုကိုကိုင်ပေးမှာပေါ့”
“ကိုကို မေမေကဘာအရည်တွေနဲ့သူ့နို့ကိုလိမ်းတာလဲမသိဘူး..”
“ဒီအရည်နဲ့ညီမလေးရဲ့”
“ညီမလေးလည်းလိမ်းချင်တယ်။ အဲ့အရည်လိမ်းလို့မေမေ့နို့ကြီးတာနေမှာ”
“အင်း..ကိုကိုလိမ်းပေးမယ်”
“ကိုကို”
“ညီမလေးပြောလေ..”
“ဖေဖေ့ဟာကိုလိမ်းတဲ့အရည်လည်းညီမလေးမှာရှိတယ်..”
“ဟုတ်လား!..ဘယ်မှာလဲညီမလေး”
“ဟုတ်..အိပ်ရာအခင်းအောက်မှာ”
သက်ဝေဖြိုးအခင်းကိုဖယ်လိုက်တော့တွေ့သည်။
“လာ..ကိုကို့ကို မေမေကဖေဖေ့ကိုလိမ်းပေးသလိုမျိုး ညီမလေးလိမ်းပေးမယ်”
ဆိုပြီး သူ့အစ်ကိုရဲ့လိင်တန်ကိုပွတ်လိမ်းကာဆွဲဆွဲပေးသည်။ ဒီလိုနဲ့တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက်လိမ်းပေးကြလေ၏တော့သည်။
သူတို့ဘာလုပ်နေသည်ကိုသူတို့မသိကြပါ။ မိဘတွေကိုအတုယူပြီးလျှောက်လုပ်နေခြင်းသာ..။
အိမ်ဖော်မကြီးဒေါ်သန်းသန်းကလည်းသူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်အိပ်ပြီဆိုရင်ပဲ၊ အောက်ဆင်းသွားသည်။
နောက်ပိုင်းလစ်လျှင်လစ်သလိုသူတို့မိဘတွေလိုးကြသလိုမျိုး ညတိုင်းလိုးကြသည်။
ညီမဖြစ်သူစုစုကလည်းနို့ကြီးချင်နေတာနဲ့အစ်ကိုဖြစ်သူသက်ဝေဖြိုးကဆုပ်နယ်၍၎င်း၊ စုပ်စို့၍၎င်း ဆွဲဆွဲပေးလေ့ရှိ၏။
ဒီလိုနဲ့ ၁၃နှစ်အရွယ်မှာစုစုနို့နှစ်လုံးကအတော်ကြီးထွား၍စူတက်လာလေပြီ။ ဒါကိုအမေဖြစ်သူဒေါ်စန္ဒာက
သတိထားလိုက်မိပေမယ့်၊ အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ပေါ့ပေါ့သာထားလိုက်သည်။ စုစု၁၄နှစ်အရွယ်မှာသက်ဝေဖြိုးက၁၆နှစ်။
ထိုအချိန်တွင်သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်လင်မယားအစစ်တွေလိုမျိုးပက်ပက်စက်စက်ကိုလိုးနေကြလေပြီ။
၁၅နှစ်အရွယ်သို့ရောက်လာတော့စုစုရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးက အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်ကြီးလို့နေသည်။
သူမအဖုတ်ထဲမှာလည်းသူမအကိုရဲ့သုက်ရည်တွေနဲ့ ညတိုင်းကိုပြည့်လို့ပါပဲ။
ကိုယ်ဝန်မရတာက သူမအမေကအဖေနဲ့လိုးပြီးတိုင်းဆေူသောက်လေ့ရှိရာ။ ပထမတွင်ထိုဆေးကိုခိုးခိုးစသာက်ပြီး၊
နောက်ပိုင်းတွင်မိဘများရိပ်မိသွားမှာစိုး၍ ဆေးကဒ်ကိုနမူနာယူထားပြီး သက်ဝေဖြိုးကရှာဝယ်ပေးထားလို့ဖြစ်သည်။
သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်မှာအခုတော့လက်နက်တွေအပြည့်အစုံနှင့်ဖြစ်နေပြီ။
မိန်းခလေးတွေမှာ၁၄-၁၅နှစ်မှာ ကြီးထွားမှုအရှိန်အဖွံ့ဖြိုးဆုံးဖြစ်ရာ စုစုကလည်းအပျိုကြီးဖားဖာဖြစ်နေပြီပေါ့။
စုစု၁၆နှစ်ရောက်တော့သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကိုအခန်းခွဲအိပ်ခိုင်းသော်လည်းနောက်ကျနေလေပြီ၊
သူတို့အရွယ်ရောက်ပြီးမို့ ဒေါ်သန်းသန်းကလည်းအနီးကပ်ကြည့်ပေးဖို့မလိုအပ်တော့ပါ။
အပေါ်ထပ်ကအိပ်ခန်း သုံးခန်းမှာ အဖေနဲ့အဖေကတစ်ခန်း၊ သားတစ်ခန်း၊ သမီးတစ်ခန်းဆိုပြီး ခွဲအိပ်ကြရပေမယ့်၊
စုစုတို့မောင်နှမက မမိပ်ခင်မှာစာအတူလုပ်ကြပြီး၊ အတူလိုးကြီးမှပြန်အိပ်လေ့ရှိကြသည်။
အစ်ကိုကညီမအခန်းကိုမလာရင်၊ ညီမကအစ်ကို့အခန်းကိုကူးသည်။
တစ်နေ့မှာ..
“ကိုကို”
“ဟင်..ညီမလေး”
“ညီမလေးနေမကောင်းဘူး..ကိုကိုတစ်ယောက်ထဲပဲကျောင်းသွားတော့နော်”
“ညီမလေးကလည်း ညီမလေးနေမကောင်းရင် ကိုကိုဘယ်လိုလုပ်ကျောင်းတက်နိုင်မှာလည်း”
“ကိုကိုကျောင်းတက်မှညီမလေးကစာပြန်ကူးလို့ရမှာပေါ့..”
“အင်းပါ..ဒါဆိုကိုကိုကျောင်းသွားမယ်၊ ညီမလေးအတွက်ပါကိုကိုကူးခဲ့ပေးမယ်”
“ဒါမှတို့ကိုကိုကွ…မွ..မွ..”
“ညီမလေးဖြစ်ရဲ့လား”
“ဖြစ်ပါတယ်..ဒေါ်ဒေါ်သန်းရှိနေတာပဲဟာကို..”
“အင်း..အဲဒါဆိုကိုကိုသွားပြီ..”
သက်ဝေထွက်သွားပြီးခဏအကြာမှာ စုစုတစ်ယောက်အခန်းထဲမှာရေပတ်တိုက်ပြီးတော့
အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ဖို့လုပ်တာမှာ ဘရာချိတ်ကတပ်မရဖြစ်နေတယ်။
“ဒေါ်ဒေါ်သန်းရေ..ဒေါ်ဒေါ်..”
“ရှင်..မမလေး..လာပါပြီ”
စုစုခေါ်သံကြားလို့စုစုဆီဒေါ်သန်းသန်းရောက်လာသည်။
“ဒေါ်ဒေါ်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ..စုလေး..”
“သမီးဘရာစီယာချိတ်တပ်မရလို့ကူတပ်ပေးပါဦး”
“ဝိုးးး”
ဒေါ်သန်းသန်းမျက်လုံးပြူးသွားသည်။ စုစုနို့တွေကအရမ်းကြီးပြီးဖောင်းတက်နေသည်လေ။
ဘရာချိတ်နှင့်ကမမီ၊ အားသုံးပြီးဆွဲချိတ်မှရပေမည်။
“အို..မမလေးရင်သားတွေကအကြီးကြီးပဲ၊ ဘာလို့ကြပ်ကြပ်ဝတ်တာလဲ။ အဲဒါမကောင်းဘူး”
“သမီးဝတ်နေကျဖြစ်နေပါပြီဒေါ်ဒေါ်ရဲ့၊ ဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး”
“သမီးစုနို့တွေက မမကြီးစန္ဒာထက်တောင်ကြီးတယ်။ ဒါလောက်ကြီးတာ ဒီဆိုဒ်ကဘယ်တော်မလဲမမလေးရဲ့”
“ရပါတယ်ဒေါ်ဒေါ်ရဲ့..ဒီလိုဝတ်မှ နို့ကြီးမှန်းသူများတွေကမသိမှာ”
“ချိတ်ကိုအားသုံးပြီးဆွဲချိတ်ရမှာ..၊ စုလေးကဘယ်လိုချိတ်လဲ၊ ဘယ်သူချိတ်ပေးတာလဲ”
“ကိုကိုလေ”
“အား..ပါးပါး..”
“ကိုကိုလေးက စုလေးနို့ကိုမြင်ဖူးတယ်ပေါ့..”
“ဟုတ်”
“ဘာမှမဖြစ်ဘူးလား”
“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..၊မောင်နှမတွေပဲလေ၊ ဒေါ်ဒေါ်ကလည်း”
“ခုမဖြစ်ရင်တောင် နောင်ဖြစ်မလာဘူးလို့ပြောလို့မရဘူးမမလေးရ၊ မမလေးရင်သားကြီးပုံနဲ့ဆိုရင်၊
တော်ရုံယောက်ျားလေးကတော့စိတ်ဖောက်မှာပဲ”
“ကဲပါဒေါ်ဒေါ်ရယ် ကူညီမယ့်ဟာသာကူစမ်းပါ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမမလေး..”
“ကျေးဇူး”
“ဖြစ်နိုင်ရင်အိမ်ထဲမှာတော့မမလေးကြပ်ကြပ်မဝတ်သင့်ဘူး။ အပြင်သွားမှဝတ်လေ၊ မဟုတ်ရင်ကျန်းမာရေးအတွက်မကောင်းဘူး”
“ညအိပ်ရင်တော့မဝတ်ပဲထားတယ်လေ ဒေါ်ဒေါ်”
“အင်းပါ..အင်းပါ..”
ဒေါ်သန်းသန်းကသူမကိုဆေးသောက်ဖို့၊ ဘာဖို့ညာဖို့ပြင်ပေးသည်။
“မမလေး”
“ရှင်”
“ကိုကိုလေးကိုနောက်ဆိုဘရာချိတ်မတပ်ခိုင်းနဲ့တော့နော်..”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ မတပ်ခိုင်းတော့ပါဘူး”
တကယ်တော့သူမနို့တွေကြီးလာအောင်ကိုကိုကပဲဆုပ်နယ်ချေမွ ကိုင်တွယ်ပေးခဲ့တာလေ။
သူမကိုကို့ကိုအပေါ်ကနေတက်ဆောင့်တိုင်း မိမိရဲ့ကြီးမားတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးရဲ့ လှုပ်ခတ်မှုကိုကြည့်ရတာအားကိုရမိတယ်။
ကိုကိုကလည်းဒီနို့ကြီးတွေကိုအရမ်းကြိုက်တာလေ။
ဒေါ်သန်းသန်းစိတ်ချမ်းသာအောင်ခေါင်းညိတ်လိုက်ပေမယ့်အလိုးမပျက်ကြတာခုထိပါပဲ။
ပျု ပျု ပျို့ ပျို့ ဖု ဖု ဖလို့
မနက်အစောကြီးစုစုနိုးလာတော့ သူမအကိုရဲ့လီးကိုစုပ်လျက်ပေးနေတာဖြစ်သည်။
သူမအကိုလီးက၆လက္မနဲ့ခပ်တုတ်တုတ်လက်တစ်ဆုပ်စာမကပေ။ စုပ်လျက်ပေးရင်းနဲ့ခဏအကြာမှာ၊
သက်ဝေရဲ့လီးကတောင်မတ်လာသည်။ ထိုအခါမှစုစုက၊ မိုးပေါ်ထောင်တက်နေတဲ့လီးကိုခွလိုက်ပြီးမိမိအဖုတ်ဝနဲ့တေ့ကာ
ဗျိကနဲထိုင်ချလိုက်သည့်နောက်၊ တဖတ်ဖတ်နဲ့ဆောင့်လေတော့သည်။
သူမတွေးတာကအစ်ကိုဟာမနိုးသေးရင်ပိုလို့ကောင်းသည်။ မနိုးတော့မျက်စိမဖွင့်ဘူး၊
မျက်စိမဖွင့်တော့သူမကိုမမြင်တဲ့အတွက်၊ သူမဆီစိတ်အာရုံမရောက်တာနဲ့ စောစောမပြီးလောက်ဘူးလို့ထင်နေတာဖြစ်သည်။
ဖုတ် ဖတ် ဗုတ် ဖျစ် ဗျစ်..
ဖတ်ဖတ် ..ပွတ်..
ဖောင်း ဖောင်း ဖလုတ်
“အာ့…..ဟူ အူးးး..အို့ ညီမလေးအစောကြီးဆာနေတာလား။
“ကိုကိုနိုးပြီလား”
“အင်း..နိုးပြီ၊ မထချင်သေးဘူး”
“မထနဲ့ဦးကိုကို ဒီအတိုင်းလေးပဲနေပေး”
“အာ့ အာ့ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ညီမလေးရဲ့”
“ဟင့်အင်းဖြေးဖြေးမလုပ်နိုင်ဘူး”
“ဘာလို့လဲ”
“ညီမလေးတင်ပါးတွေဘေးကားထွက်လာပြီးဂျောကောင်းလာအောင်လို့ ကြိုးစားကြည့်ရမယ်”
“ကိုကို့ညီမကတော့အထန်မလေးပါဘဲလား၊ ငါ့ညီမဖင်ကမသေးပါဘူးဟာ..”
“မသေးပေမယ့်သူများတွေလိုကားကားစွင့်စွင့်ကြီးဖြစ်ချင်တာ”
—————————————–
အပိုင်း(၃) ဆက်ရန်
အမေကမရီး အဖေကစုစုရဲ့လင်
(၃)
ဟုတ်သည်၊ စုစုက ရင်သားနို့ကြီးနှစ်လုံးကတော့ကြီးသလောက် တင်ပိုင်းမှာနည်းနည်းသေးသွားသလိုဖြစ်သည်။
ဘာလို့ဆိုရင် သူမတင်ကလုံးနေတဲ့တင်အမျိုးအစားမို့လို့ပါ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲကြည့်ရင်၊
ရင်ကကြီးပြီးအောက်ပိုင်းမှာတော့ တင်ကအနည်းငယ်သေးသွားသည်။ သူမလိုချင်တာက၊
အပေါ်ကြီးပြီးခါးကသိမ်သွားကာ တင်မှာစွင့်ကားသွားတာမျိုး..။
“ညီမလေးကလည်းအဲဒါသဘာဝပဲလေ၊ လုပ်ယူလို့မှမရတာ”
“ရတာပေါ့..မေမေ့တင်ကျတော့သူ့ရင်နဲ့တစ်ပြေးညီပဲ။ ညီမလေး ကျမှ ..”
“ညီမလေးရယ်…ကိုကို့ညီမလေးတင်က ရင်နဲ့အရမ်းကြီးလည်းမကွာပါဘူး”
ဖုတ် ဖုတ် ဖတ် ဖတ်
“မသိဘူး..ညီမလေးငယ်ငယ်ကထဲကမေမေနဲ့တူချင်တာ။ မေမေ့နို့ကြီးသလောက်ကိုကြီးချင်တာ၊
မေမေ့တင်ကြီးသလောက်ကိုကြီးချင်တာ”
“ညီမလေးနို့ကမေမေ့ထက်ကြီးတယ်လေ”
“မသိဘူး..အဲဒါကိုကို့ကြောင့်၊ ညီမလေးတင်မကြီးတာ..”
“ဟော်..ဖြစ်ရပြီညီမလေးရယ်..”
မကျေနပ်ဖူး..ကိုကို့လီးကိုကျိုးအောင်ဆောင့်ပစ်မယ်”
ဖောင်းဖောင်း ဖိ ဖောင်း
“အို့..ညီမလေး..ဖြေးဖြေး..”
“မဖြေးဖြေးဘူး..”
ထုတ် ဖုတ်ဖုတ် ဖတ် ဗွတ် ဗွတ်
“အီးးး.. ရှီးးး ကိုကိုပြီးတော့မယ်”
“ခဏအောင့်ထားကိုကိုရာ..ဒီတစ်ခါမအောင့်ထားရင် တစ်သက်လုံးမလိုးရတော့ဘူးမှတ်..”
“အင်းပါ ညီမလေးရယ်”
သက်ဝေ မိမိအာရုံကိုပြောင်းဖို့ဟိုကြည့် ဒီကြည့်နှင့်လုပ်လေသည်။ သူ့အတွေးထဲမှာက အထန်မလေးဖြစ်တဲ့
သူ့ညီမလေးစုစု စိတ်ဆိုးမှာကိုပဲ။ တော်တော်လည်းဆောင့်နိုင်လိုက်တာညီမလေးရယ်..
အားးး အီးးး မပြီးသေးဘူးလားဟာ..ကိုကိုလွှတ်ချင်နေပြီ လို့စိတ်ထဲမှာပြောမိသည်။
“အားးးးးး ကိုကိုလွှတ်ချင်..”
စကားတောင်မဆုံးလိုက်
ဖျန်း…ဖျန်း…ဖရန်း…
“အူးကောင်းလိုက်တာညီမလေးရယ်”
ဖူး..ဖူး..ဖောင်းးး
“အားးးကိုကို..ညီမလေးလည်းပြီးပြီ..ဒီတစ်ခါအရမ်းကောင်းတာပဲ။
နောက်တစ်ခါကျရင်အဲ့လိုမျိုးအတူပြီးချင်တယ်”
“အင်းပါ..ညီမလေး၊ ကိုကိုကြိုးစားပေးမယ်”
ဒီလိုတွေကြောင့်သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်က၊ ရည်းစားတစ်ယောက်မှမရှိပဲနဲ့လူပျိုအပျိုမစစ်ကြတော့ဘူး။
ခေတ်ကာလကလည်းတက္ကသိုလ်ကျောင်းသူကျောင်းသား အပျိုလူပျိုရှာရခက်တယ်။ ရည်းစားရှိရင်လိုးကြဖို့၊ လင်မယားလို
နေကြဖို့ပဲ တွေးကြတယ်။ ယောက်ျားလေးတွေက ကိုယ်မလိုးရင်၊ တခြားသူလိုးမှာပဲဆိုပြီး၊ ကိုယ့်ချစ်သူကိုလိုးကြတယ်။
မိန်းခလေးတွေကျတော့လည်းကိုယ့်ကိုစွဲအောင်စမူဆာကျွေးဦးမှချည်းပဲတွေးနေကြလေတဲ့အခါ၊
မောင်နှမနှစ်ဦးသားလိုးကြတာကမှတော်ရာကျပေဦးမည်။
နိုင်ငံခြားမှာအသက်၁၈နှစ်ပြည့်ပြီး၊ မလိုးဘူးရင်၊ အလိုးမခံရဘူးလျှင် အခြားသူတွေဝိုင်းဟားကြသည်။ ဒီတော့ကိုယ်ပိုင်တဲ့
လယ်တစ်ကွက်ကဘယ်သူထွန်ထွန်၊ ကိုယ်ပိုင်တဲ့ထွန်တုံးကဘယ်လယ်ကွက်ကိုထွန်ထွန်ပေါ့၊ အကြောင်းမဟုတ်တော့ပြီ။
ဒီလိုနဲ့ဒုတိယနှစ်ကစာမေးပွဲမှာမောင်နှမနှစ်ယောက် Dသုံးလုံးရကြလို့မိဘအခေါ်ခံရသည်။ အဓိပ္ပါယ်ကသုံးဘာသာကျတယ်ပေါ့။
ဒုတိယနှစ်ကကွာလဖိုင်းမဝင်ရင်ဆက်မတက်ရတော့ဘူးလေ။ အရေးကြီးလို့ ဌာနမှူးက ဒီလိုစည်းကမ်းတင်းကြပ်ခြင်းဖြစ်သည်။
ဒီတော့ ဦးကောင်းမြင့်နဲ့ဆရာမဒေါ်စန္ဒာတို့ရောက်လာရသည်ပေါ့။
“သားနဲ့သမီး ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ၊ သားတို့မောင်နှမစာမေးပွဲကျတာအမေတို့မကြားဖူးဘူး”
“ဟုတ်တယ်သားနဲ့သမီး..၊ဖေဖေတို့သားသမီးတွေဖြစ်ပြီးစာမေးပွဲကျတာကြားလို့မကောင်းဘူး”
“ဖေဖေတို့က၊ သားတို့ကိုတစ်ခါလေးလောက်လာကြည့်ဖူးလား”
“ဟုတ်တယ်မေမေ၊ သမီးမှတ်မိသလောက် ခုထိမေမေတို့ကသမီးတို့ကို ဂရုမစိုက်အားသေးဘူး”
“တခါတလေတော့ သားတို့လည်းမေမေတို့နဲ့အတူနေချင်တယ်”
“ဟုတ်တယ်ဖေဖေ၊ သမီးတို့ကဖေဖေတို့နဲ့တခါမှမအိပ်ဖူးဘူး”
“မေမေကသားတို့ကို၆လအထိပဲနို့တိုက်တာလေ။ အဲဒါပြီးနောက်ပိုင်း၊ သားတို့နဲမဆိုင်သလိုပဲ”
ဦးကောင်းမြင့်နဲ့ဒေါ်စန္ဒာတို့စကားသံမထွက်နိုင်တော့ဘူး။ သားနဲ့သမီးရဲ့စကားကမှန်နေတယ်လေ။
အမှန်တော့၊ သားနဲ့သမီးကအလိုးသန်လို့၊ စာကျက်မနိုင်ဖြစ်ပြီးကျတာ။ ဖေဖေ့ရဲ့စကားကြောင့်
ရင်ထဲသိမ်းထားတဲ့စကားတွေထွက်လာပြီး ချော်လဲရောထိုင်ဖြစ်သွားတာဖြစ်သည်။
“သားတို့ပြောတာမှန်တယ်။ မေမေတို့ကသားတို့ကိုဂရုမစိုက်သလိုဖြစ်သွားတယ်”
“ဖေဖေတို့အများကြီးမှားပါတယ်။ သမီးတို့နားလည်ပေးပါ။ ဖေဖေတို့ကအများကြီးအလုပ်ရှုပ်နေတာ။
ဒီစာမေးပွဲတစ်ဖြတ်တော့သားတို့ကြိုးစားပေးနော်”
“ဟုတ်ကဲ့အဖေ..သားတို့ကြိုးစားပါ့မယ်”
ထိုနေ့မှာသက်ဝေကသူ့မေမေရဲ့အလှတွေကိုသတိထားမိသွားတာဖြစ်သည်။ မေမေကညီမလေးပြောသလိုပဲရင်ကကြီးပြီး၊
ခါးမှာအနေတော်သိမ်သွားကာ၊ တင်ပိုင်းမှာပြန်ကားထွက်သွားသည်။ မေမေကဆွဲဆောင်မှုကရာနှုန်းပြည့်ပဲ။
ဒါတောင်ကိုယ်ကြပ်ဝတ်ထားတာမဟုတ်သေးဘူး။ အလှတွေကတော်တော်ကြီးကိုပေါ်လွင်နေသည်။
“ဖေဖေနဲ့မေမေ ရေချိုးကြလေ။ သမီးတို့ပြီးမှချိုးမယ်”
ဒေါ်စန္ဒာ အဝတ်တွေချွတ်ပြီးရင်လျားလိုက်တော့ သက်ဝေအသက်ရှူမမှန်တော့ပြီ။
မေမေရဲ့အလှမှာသူနစ်ဝင်သွားပြီ။ ဖေဖေရော၊မေမေရောကရေအတူဝင်ချိုးသည်။
မိဘတွေရေချိုးပြီးတော့..
“ညီမလေးအရင်ချိုးနော်”
“အတူတူချိုးမယ်လေ”
သက်ဝေကပြောလာတဲ့သူ့ညီမကိုမျက်စပစ်ပြလိုက်သည်။ ဖေဖေတို့ရိပ်မိကုန်လိမ့်မယ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ပေါ့။
ညီမဖြစ်သူရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ သူက အလှပုင်နေတဲ့သူ့အမေနားမှာကပ်ကာထိုင်လိုက်သည်။
သူ့အဖေကတော့၊ လိုးရှင်းနဲနဲလူးပြီးကုတင်ပေါ်လှဲနေလေသည်။ မေမေမျက်နှာလိမ်းတာကိုသူငေးကြည့်နေတော့…
“သား..ဘာလို့ဒီလောက်ကြည့်နေတာလဲ..”
“မေမေကသိပ်အရမ်းလှတာပဲ”
“သားမေမေပဲလေ..လှမှာပေါ့”
မေမေ့မျက်နှာပေါ်က သနပ်ခါးကအနံ့က သူ့ရင်ထဲထိစိမ့်ဝင်သွားစေသည်။
အမေဖြစ်သူကထမီကိုရင်လျားထားသော်လည်းကြီးမားစွာမို့မောက်ခုံးတက်နေတဲ့နို့လုံးကြီးကထမီကအောက်ကနေ
သူရှိနေကြောင်း ကြေငြာနေစရာမလိုအောင်ကို ဆက်စီကျလှသည်။ သက်ဝေကသူ့အမေရဲ့ရင်အုံကြီးကိုကြည့်ပြီး၊
ထမီရှိနေမှန်းကိုမေ့ရလောက်အောင် ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိတဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကြောင့် ခဏခဏတံတွေးမြိုချမိလျက်ရှိနေရသည်။
တဘက်မှာက..
“ဖေဖေ..အဝတ်မဝတ်သေးဘူးလား..။ ဖေဖေဘာဖြစ်နေတာလဲ..”
ဦးကောင်းမြင့် သမီးဖြစ်သူနှင့်စကားပြောနေပေမယ့်၊ သူကြည့်မိတာက၊ ထမီကိုထိုးထွက်နေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပါပဲ။
ဘရာဝတ်ရင်ကြပ်ထုပ်နေအောင်ဝတ်တတ်တဲ့စုစုက ဘရာမပါပဲ၊ ထမီရင်လျားနဲ့ဖြစ်နေတဲ့အခါ
ဖခင်ဖြစ်သူအံ့ဩကြီးစွာနဲ့ ထိုးကနဲလီးတောင်လာသည်။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့မို့ လီးကြီးကပုဆိုးအောက်ကနေ
ထောင်တက်သွားတဲ့အခါ၊ မြွေတစ်ကောင်ဝင်ပြီးပါးပျဥ်းထောင်လိုက်သလိုမျိုးပင်။
“ဖေဖေ”
“အား..ဟင် သမီး”
စုစုအသံနဲနဲကျယ်မှ ကြားပြီးသတိရလာသည်။
“ဘာလို့သမီးကိုဒီလောက်ကြည့်နေတာလဲ”
“ဖေဖေ့သမီးကအရမ်းလှတာခုမှသတိထားမိတယ်။
“ဖေဖေကတော့..မြှောက်ပြီ..”
“တကယ်သမီးရဲ့..”
“ဖေဖေ”
“ဟင်..”
“ဖေဖေ့ဟာ..မတ်တပ်ရပ်နေတယ်..”
“အိုး..သမီး..ဆောရီး..ဆောရီး..”
ဆိုကာ တောင်နေတဲ့လီးကြီးမပေါ်အောင် ပြန်ပြင်ထိုင်လိုက်သည်။
“ရပါတယ်ဖေဖေ..သမီးမြင်ဖူးပါတယ်”
“အိုးး ဘယ်တုန်းကလဲသမီး”
“ဟို..ကိုကို့ဟာတောင်နေတာကိုမြင်ဖူးတာပါ”
တော်ပါသေးရဲ့လို့ဦးကောင်းမြင့်ရင်ထဲပြောမိသည်။
“ဖေဖေ့ကို အဲ့နားကအင်္ကျီယူပေးပါလားသမီး”
“ဟုတ်..ဘယ်နားလည်းဖေဖေ..”
“ဟိုစာရေးခုံမှာ..”
“ဪတွေ့ပြီ တွေ့ပြီ..ဖေဖေ”
စုစုကအင်္ကျီကိုသွားယူပြီးသူ့အဖေကိုပေးလိုက်သည်။
“သမီးကျောင်းတက်ရတာအဆင်ပြေရဲ့လား”
“ဟုတ်..ပြေပါတယ်ဖေဖေ..”
“ဖေဖေ့အနားလာထိုင်ပါဦးသမီး”
စုစုကအဖေခေါ်လို့ အဝတ်မလဲသေးပဲ၊ ထမီရင်လျားနဲ့ပဲ သူမအဖေနားသွားထိုင်သည်။
အနားရောက်လာတော့ဦးကောင်းမြင့်မှာရင်ခုန်သလိုမျိုးခံစားရသည်။
—————————————–
အပိုင်း(၄) ဆက်ရန်
အမေကမရီး အဖေကစုစုရဲ့လင်
(၄)
သက်ဝေကသူ့အမေသနပ်ခါးလိမ်းတာကိုထိုင်ကြည့်နေသည်။ မေမေက မျက်နှာလိမ်းပြီးခြေထောက်တွေကိုပါလိမ်းနေတာ။
ထမီကိုပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေပေါ်သည်အထိလှန်တင်ပြီးလိမ်းတော့၊ သက်ဝေစိတ်ကထောင်းကနဲထပြီးလီးတောင်လာသည်။
အကြောစိမ်းထလးတွေယှက်သန်းနေသောမေမေ့ပေါင်သားဖွေးဖွေးကသူ၏ကာမရာဂစိတ်ကိုနိုးကြားလာအောင်
ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းလှသည်။ တစ်ခါ မေမေကထမီအထုံးကိုဖြေလိုက်ပြန်ပြီးရင်သားနှစ်ဘက်ကိုပါလိမ်းတဲ့အခါ၊
တချက်တချက်ဟသွားတဲ့ထမီကြားကနေ နို့ကြီးတွေကိုအထင်းသားမြင်ရတော့…
“အိုးးးး”
“သား…ဘာဖြစ်လို့လဲ..”
“ဘာ..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးမေမေ”
“ဘာမှမဖြစ်ရင် ရေသွားချိုးတော့လေ၊ နောက်ကျနေပြီ”
“ဟုတ်ကဲ့မေမေ”
အမှန်တော့သက်ဝေက သူ့အမေကိုကြည့်ပြီး၊ ပုဆိုးထဲလက်လျှိုထည့်ပြီးဂွင်းခိုးထုရင်း ကောင်းသွားလို့အော်မိတာဖြစ်၏။
ဒါကြောင့်ပဲရေချိုးခန်းထဲဝင်တော့ တကြောင်းလောက်မအေကိုမှန်းထုပြီးမှ၊ ရေချိုးဖြစ်တော့သည်။
***************************************
“မေမေအလှပြင်လို့ပြီးပြီလား”
“ပြီးပြီ..သမီးခုမှလာတာလား”
“ဖေဖေနဲ့စကားပြောနေတာမေမေရဲ့”
“အမယ်လေး..၊ နင့်အဖေက နင့်ကိုအဖက်လုပ်လို့ပါလား”
“ဟုတ်..”
“သမီးရင်အုံကြီးကကြီးလှချည်လား”
“မအေတူလေ မေမေရဲ့”
“မတူပါဘူး..သမီးနို့ကြီးတွေကမေမေ့ထက်ပိုတောင်ကြီးသေးတယ်။ အဲ့လိုနို့ကြီးတာနင့်ဖေဖေသိပ်ကြိုက်တာပဲ”
“ရှင်..”
“အိုး..ဆောရီးသမီး..မေမေမဟုတ်တာတွေပြောမိပြီ”
“ရပါတယ်မေမေ..သမီးတို့ကခေတ်လူငယ်ပါ။ ဒါတွေကသမီးတို့အတွက်ထူးပြီးရှက်စရာမရှိပါဘူး”
“အေး..သမီးရယ်”
သမီးနဲ့ သားအမိလိုမျိုးနေ့စဥ်ထိတွေ့ဆက်ဆံခဲ့ရတဲ့အချိန်ကသိပ်နည်းနေတော့ သူမနဲ့အလုံးအထည်တူပြီး
ရင်သားကပိုကြီးနေတော့သမီးဆိုတံ့အသိကတစ်ချက်လောက်လစ်သွားပြီး သူငယ်ချင်းလိုမြင်မိသွားတာဖြစ်သည်။
သာမန်ပုံမှန်သားအမိတွေဆိုရင်နင့်အဖေက ဘာကြိုက်တယ်၊ ညာကြိုက်တယ်စတဲ့
ခါးအောက်ပိုင်းစကားမျိုးပြောမှာမဟုတ်တာတော့သေချာသည်။
ဒီနေ့ညစာကတော့သိပ်ကိုမြိန်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့မိသားစုမျက်နှာစုံညီမစားရတာကြာပြီကိုး။
ဖေဖေနဲ့မေမေကတစ်ဘက်၊ သားနဲ့သမီးကတစ်ဘက်ပေါ့။
“အင့်..သား စား ကြက်အသည်း”
“ဟုတ် မေမေ၊ ကျေးဇူး..မေမေလည်းစား”
ဆိုပြီး ကျန်တဲ့အသည်းတစ်ခြမ်းကိုသူ့အမေအားခပ်ထည့်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
ဦးကောင်းမြင့်လည်း သမီးကိုငေးရာကနေ
“အင့်..သမီးစား၊ ကြက်အမြစ်”
“ဟုတ်..ကျေးဇူးပါဘဲဖေဖေ၊ ဖေဖေလည်းစားနော်”
သမီးပြန်ခူးကျွေးတာကိုမျှော်နေပေမယ့် သမီးကခူးမကျွေးတော့ မျက်နှာပျက်ချင်သလိုလိုဖြစ်လာတာကိုစုစုမြင်တော့
ဟင်းခွက်ထဲမှာကြက်ရဲ့နှလုံးမြင်တာနဲ့..၊
“အင့်..စား ဖေဖေ၊ သမီးအသည်းနှလုံး..အဲ..အဲ..”
“ခိ..ခစ်ခ်ခ်..ဒီသားအဖကတော့လေ..”
စုစုစကားတွေထမှားနေတာကြည့်ပြီး ဒေါ်စန္ဒာကခွီသည်။
ကျန်တဲ့တခြားဟင်းတွေလည်း အပြန်အလှန်ခူးကျွေးပြီးမိသားစုထမင်းဝိုင်းလေးကစည်ကားလှလေ၏။
ညအိပ်ချိန်ရောက်တော့ ကုတင်နှစ်လုံးရှိသည့်အနက်၊ တစ်လုံးတွင်ဦးကောင်းမြင့်တို့လင်မယားအိပ်ကြပြီး၊
ကျန်တစ်လုံးတွင်တော့၊ တစ်ရက်တလေလေးပဲ၊ အိပ်ပါစေဆိုပြီး မောင်နှမနှစ်ယောက်ကိုအတူပေးအိပ်လိုက်သည်။
သားနဲ့သမီးကသူတို့ကွယ်ရာမှာ၊ အမြဲကုတင်တစ်လုံးထဲတူတူအိပ်နေတာ၊ လိုးနေကြတာကိုသူတို့မှမသိပဲ။
ဟော်တယ်မှာတခြားအခန်းတွေရှိရဲ့သားနဲ့မငှားတာက၊ သားနဲ့သမီးကိုတိုက်ရိုက်ဆုံးမလို့ရအောင်ဆိုပြီး
ခလေးတွေအတွက်ငှားပေးထားတဲ့အခန်းမှာပဲတစ်မိသားစုလုံးပေါင်းအိပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
အိပ်ရာထဲမှာ၊ ဒေါ်စန္ဒာကထမင်းစားနေတုန်းသားက သူမနို့ကြီးတွေကိုခဏခဏခိုးကြည့်နေတာကိုသတိရလာပြီးပြန်တွေးနေမိသည်။
စုစုကလည်းထိုနည်းတူပင်၊ သူမအဖေကသူ့နို့ကြီးတွေကိုစူးစူးရဲရဲကြီးလှမ်းလှမ်းရှိုးနေတတ်တာကိုပြန်တွေးရင်း
မေမေပြောတဲ့ “နင့်ဖေဖေကနို့ကြီးကြီးကိုကြိုက်တယ်” ဆိုတဲ့စကားကိုကြားယောင်မိသည်။ ကုတင်နှစ်လုံးက
၅ကိုက်လောက်ပဲခြားသည်။ အလယ်မှာကုတင်ရဲ့ခေါင်းရင်းဘက်မှညမီးအိမ်ကြီးတစ်လုံးကလွဲရင်ဘာမှမရှိ။ အကာတောင်မရှိပါ။
ဒီလိုနဲ့ညသန်းခေါင်ကျော် ၁နာရီအချိန်မှာ ဦးကောင်းမြင့်ကအလေးသွားချင်တာနဲ့သန့်စင်ခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။ အိပ်ချင်မူးတူးနှင့်ပါပဲ။
ထိုစဥ်မှာသက်ဝေကကုတင်ပေါ်မှဆင်းလိုက်ပြီးသူ့အမေရှိနေရာကုတင်ပေါ်သို့ကူးသွားလေ၏။
ဦးကောင်းမြင့်သန့်စင်ခန်းထဲကပြန်ထွက်လာတော့ ကုတင်ကိုစမ်းကြည့်လိုက်တာမှာနှစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်။
ထို့ကြောင့်သားနဲ့သမီးရဲ့ကုတင်ကိုမှားလာမိတာထင်ပြီး၊ အခြားကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာအိပ်လိုက်သည်။
စုစုက သူ့အစ်ကိုအပေါ့သွားရာကနေပြန်လာပြီအထင်နဲ့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့သူမရဲ့အဖေဖြစ်နေတယ်။
ဒီတော့အခွင့်အရေးပဲဆိုပြီး ခြုံစောင်အောက်တိုးဝင်ကာအဖေ့ညဝတ်ဘောင်းဘီထဲလက်လျှိုထည့်ပြီး သူမအဖေရဲ့လီးကိုစမ်းနေသည်။
“အို..ဖေဖေ့လီးကဂေါ်လီထည့်ထားပါလား၊ ဖေဖေ့လီးကကိုကိုနဲ့အလုံးအတူတူပဲ။
ကိုကိုကလီးထိပ်ကြီးပြီး၊ ဖေဖေကဂေါ်လီထည့်ထားတာပဲကွာတယ်” သူမအခွင့်အရေးရတုန်းလေး ဖေဖေမရိပ်မိခင်၊
ပြီးအောင်လုပ်မယ်ဆိုပြီး၊ သူမအဖေရဲ့ညဝတ်ဘောင်းဘီကိုဆွဲချလိုက်ပြီး။ သူမလည်းဘောင်းဘီချွတ်ကာဖအေကိုတက်ခွလိုက်သည်။
“အမ်…စန္ဒာ..”
သူမကအမြန်ပင်အဖေ့ရဲ့လီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝနဲ့တေ့ပြီးပွတ်လိုက်သည်။ ထိုခဏမှာပင် ဦးကောင်းမြင့်လီးကမာတောင်လာတာနဲ့
သမီးဖြစ်သူကဖြေးဖြေးထိုင်ချလိုက်တော့ ဖလုကနဲ ဖအေ့လီးကသူမစောက်ဖုတ်ထဲရောက်သွားသည်။
တဘက်မှာကသက်ဝေတစ်ယောက် သူ့အမေနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်နယ် စို့၊စုပ်လျက်ရှိနေသည်။
မေမေ့နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ရတာအားရလှသည်။ မေမေကလိမ်းဆေးဆီတွေနဲ့အမြဲလိမ်းပေးနေလို့လားမသိ၊
နို့ကြီးနှစ်လုံးက နည်းနည်းမှတွဲမကျသေး၊ စုစုနို့လိုပင်။ အသက်ကသာ ၄၁နှစ်ရှိလာပြီ၊
ညီမဖြစ်သူစုစုရဲ့နို့ငြီးနှစ်လုံးထက်မဆိုသလောက်ပိုသေးတာကလွဲလို့တင်းရင်းစွာဖောင်းကားနေသည်။
“အူးးးး ကောင်းမြင့်..”
ဦးကောင်းမြင့်တို့လင်မယားကတခါမှ ယောက်ျား၊ မိန်းမ၊ လင်၊ မယား၊ စသဖြင့်ခေါ်ဝေါ်လေ့မရှိဘူး။
ဘာလို့ဆိုရင်သူငယ်ချင်းအချင်းချင်းညားကြတာကိုး။
အမေ့နို့ကိုစို့လို့ဝတော့ အမေ့စောက်ပတ်ကိုစမ်းပြီးကလိပေးလေသည်။
“အင့်”
ခဏနေတော့ အမေ့ရဲ့ထမီကိုဆွဲချွတ်ကာတပျုပျု တပျို့ပျို့နဲ့မြည်အောင် အမေရဲ့စောက်ပတ်ကိုသားဖြစ်သူကစုတ်လျက်လေ၏။
“အင့်..ဟင့်..ဟင့်..”
ပျု ပျု ပျု..ဖလို့..ပျိူ့ ..ပျို့
လျှာတစ်ချောင်းလုံးသူ့အမေရဲ့စောက်ပတ်ထဲထိုးထည့်ကာ စောက်ပတ်အတွင်းသားနံရံပတ်ပတ်လည်ကို ထိုးမွှေပြီးအရသာခံနေ၏။
လျှာအလျှည်ဆုံးထုတ်ပြီးမအေရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုလျှာနဲ့လှိမ့်၍ထိုးပေးနေ၏။
“အု..အို့..အင့် အင့်.. ဒီတစ်ခုကအသစ်လားဟ!..အု..ဟူ့..အို့..ကောင်းလိုက်တာကောင်းမြင့်ရာ..”
သားကိုလင်လို့ပင်ထင်နေပြီးတိုးတိုးလေးနှာသံလေးနဲ့ပြောနေသည်။ သူမကအသံသိပ်မကျယ်ရဲ၊ ခလေးတွေနိုးပြီး
ကြားကုန်မှာစိုးရသည်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီခလေးကပင်သူမစောက်ပတ်ကိုလျက်ပေးနေခြင်းဖြစ်ကြောင်းသူမ မရိပ်မိသေး။
ခဏကြာလာတော့..
“အူးးး လိုးပေးတော့ဟာ..ငါမနေနိုင်တော့ဘူး..ကောင်းမြင့်..နင်ကလုပ်တတ်လိုက်တာ..”
သက်ဝေလည်းသူ့အမေခိုင်းတဲ့အတိုင်းလီးကိုအဖုတ်ဝတေ့ကာ လီးဒစ်ကိုအဖုတ်ထဲမြုပ်ရုံထည့်လိုက်သည်။
“အူး..အိ..အားးးစစ်ရှ်ရှ်..ကောင်းလိုက်တာ..”
သက်ဝေကတဖြည်းဖြည်းနဲ့အမေဖြစ်သူကိုဆောင့်လိုးပေးနေ၏။ ဆယ်ချက်ဆယ်ငါးချက်လောက်လိုးပြီးတော့အရှိန်တင်ပြီးလိုးသည်။
“ဆောင့်..ဆောင့်..ပြင်းပြင်းလေး..အို့..အရမ်းကောင်းတာပဲ။ အု..မောင်..လိုး..လိုး..ဆောင့်စမ်းပါမောင်ရယ်”
တော်တော်လေးကြာလာတော့သက်ဝေ ဒီစောင်ကြီးရဲ့အောက်မှာလိုးရတာအားမရတော့ပါ။
မေမေ့မျက်နှာနဲ့နို့ကြီနှစ်လုံးက ဆောင့်ချက်ကြောင့်လှုပ်ခါနေတာကိုကြည့်ချင်တာနဲ့၊ မေမေသိရင်လဲသိစေတော့ဆိုပြီး
ခြုံစောင်ကိုဖယ်လိုက်ကာအားရပါးရဆောင့်လေ၏။
“အိုးးး အားးး ကောင်းတယ်..”
ထိုစဥ်အခါမှာပဲတဘက်မှာညီမလေးက ဘာခြုံစောင်မှမပါတော့ပဲ ဆောင့်နေတာကိုလှမ်းမြင်နေရသည်။
မောင်နှမနှစ်ဦးသား တစ်ချက်လောက်ပြုံးပြပြီးဆက်လုပ်ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ မျက်စပစ်လိုက်ကြသည်။
—————————————–
အပိုင်း(၅) ဆက်ရန်
အမေကမရီး အဖေကစုစုရဲ့လင်
(၅)
“ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..”
ဦးကောင်းမြင့်ကမျက်လုံးလေးနည်းနည်းလောက်ဖွင့်လာပြီး တိုးတိုးပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။
မြင်သာမြင်ရသည် သို့ပေမယ့်သမီးမှန်းမသိသေးပေ။ ဘာလို့ဆိုရင်ညဝတ်အင်္ကျီကအရောင်အတူတူပဲကိုး..။
ဘာမှန်းမသိဘူး..ဦးကကောင်းမြင့်ဒီတစ်ခါအဆောင့်ခံရတာ အရသာအရမ်းထူးနေသည်။
ဒေါ်စန္ဒာကလည်းသူမရဲ့သားလိုးပေးနေတာကို၊ သူ့ယောက်ျားကဒီနေ့တမူထူးအောင်လိုးပေးနေသည်ဟု
ထင်မှတ်ပြီးစိတ်လိုလက်ရအားရပါးရ ကော့ကော့ပြီးခံနေတော့သည်။ ခံရတာလည်းအဖုတ်ထဲကို
လီးဝင်လီးထွက်တိုင်းမှာအရသာနဲ့ပြည့်စုံနေသလိုခံစားရသည်။
ဖုတ် ဖုတ် ဖုတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်
ဗွတ်..ဖလို့ ဖလပ်..ဗတ်..ဗတ်..ဗတ်..
“အို့..အာ့..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..လိုး၊ အသားကုန်လိုးဟာ..ငါ့စောက်ပတ်..ပြောမပြတတ်အောင်ကောင်းနေပြီ..”
ဖောင်း ဖောင်း ဗုတ်..ဖုတ်..
“အားးး ပြီး ပြီးတော့မယ်..ကောင်းမြင့်..ဒီ့ထက်ပိုမြန်လိုက်..ဟားးးးး”
သက်ဝေသူ့အမေပြောတဲ့အတိုင်းစက်သေနတ်သဖွယ် တဗျိဗျိနဲ့ ကြမ်းတမ်းစွာလိုးဆောင့်လေတော့သည်။
တဘက်မှာလည်း စုစုကသူမရဲ့အဖေကိုဆောင့်ပေးနေတာ မနားတမ်းပါ။
ဖုတ်ဖတ်..ဖုတ်ဖတ်..ဗျတ်ဖထု..ဖျု..ဖလု ဖလပ်
ဗုတ် ထုတ်ထုတ်..ဗောင်း ထောင်းထောင်း
ပွတ် ဖတ်ဖတ်
ပွတ် ပွတ် ပွတ်
စုစုကဆောင့်ရတာဖင်ညောင်းချင်သလိုဖြစ်လာလို့ အသားကုန်ဖိထိုင်ပြီးမြင်းစီးသလိုမျိုး သူမရဲ့ဖင်ကိုဖိကပ်ပြီးပွတ်ဆွဲလေသည်။
ဖလုဖ်ဖ် ဖ်ဖ်
“စန္ဒာ..ငါပြီးချင်ပြီဟာ..ဆောင့်ပြီးအရှိန်တင်လိုက်.”
ဦးကောင်းမြင့်က သူ့မိန်းမအမှတ်နှင့်ပင်ပြောနေသည်။
ဖောင်း..ဖထုတ်..ဖုတ်
“အေး..နင်ဖင်ညောင်းလောက်ပြီ..ဖင်နည်းနည်းကြွပေး..ငါအောက်ကနေပြီးပင့်လိုးပေးမယ်”
စုစု ဖင်ငြိမ်ပြီးကြွပေးလိုက်တာနဲ့..
ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်
ဦးကောင်းမြင့်ကတဖတ်ဖတ်နဲ့အချက်နှစ်ဆယ်လောက် တရစပ်ပင့်လိုးပေးလိုက်တဲ့အချိန်၊ တဘက်မှာသက်ဝေကသူ့ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့
မအေရဲ့စောက်ပတ်ကိုစက်သေနတ်နှင့်ပစ်သည့်သဖွယ် အချက်သုံးဆယ်လောက်ညှင်းလိုးနေတဲ့အချိန်မှာပဲ…
“အာ့..အာ့..အု..ပြီးပြီ ကောင်းမြင့်..ပြီးပြီ..”
“အန့်..အဲ..ပြီးပြီစန္ဒာရေ..”
ထို့အတူပဲ သားနဲ့သမီးကလည်း သူတို့မိဘနှစ်ပါးပြီးသကဲ့သို့ပင် အတူပြီးကြသည်။
သို့ပေမယ့် အသံထွက်ရင်ရိပ်မိမှာစိုး၍အသံမပေးပဲ တိတ်ဆိတ်နေကြတာဖြစ်သည်။
ဦးကောင်းမြင့်ပြီးလို့လီးကြီးက၊ သမီးဖြစ်သူရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲရေသေနတ်သဖွယ် တဖျန်းဖျန်းနဲ့ပန်းထုတ်နေချိန်မှာ
သမီးကလည်း သူ့ဖခင်ရဲ့လီးကြီးကိုစာက်ပတ်နဲ့ညှစ်ညှစ်ပေးခြင်းဖြင့် ပြီးကြောင်းကိုဦးကောင်းမြင့်သိရသည်။
ဒေါ်စန္ဒာကလည်းတစ်စုံတစ်ယောက်ကိုလည်ပင်းညှစ်သလိုမျိုး၊ သားဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးကိုစောက်ပတ်နဲ့အသားကုန်ညှစ်ကာ ပြီးသွားလေ၏။
မိမိအမေရဲ့အဖုတ်ထဲ သားအိမ်ထဲသို့ လရည်ပန်းထုတ်ထည့်လိုက်ချိန်မှာလီးက ဒီလိုအညှစ်ခံရတဲ့ခံစားမှုအရသာကို
ခံရသည်မှာသက်ဝေအဖို့ကမ္ဗည်းကျောက်စာတင်ချင်စိတ်ပေါက်လာလောက်အောင်ကာင်းလေ၏။
ဒေါ်စန္ဒာမှာထူးကဲလှသောအရသာကိုခံစားရသောကြောင့်စားရလေပိုဆာလေဖြစ်ကာ၊ သားဖြစ်သူကိုအိပ်ရာပေါ်ဆွဲလှဲချလိုက်ပြီး၊
သားရဲ့လီးကိုအားရပါးရငုံကာစုပ်လေတော့သည်။ တစ်ချီလိုးပြီးရင်ပျော့ခွေသွားတတ်တဲ့သက်ဝေရဲ့လီးက
သူ့ကိုမွေးထုတ်ခဲ့တဲ့မအေရဲ့စောက်ဖုတ်နဲ့တွေ့တော့မှ မာတောင့်တောင့်ကြီးကနေမကျတော့ပေ။
ဒေါ်စန္ဒာလည်းအထန်စိတ်တွေ ပြင်းထန်မှုကြောင့်သူစုပ်နေတဲ့လီးကြီးကဂေါ်လီမပါပဲထိပ်သာကြီးနေသည့်သူ့သားရဲ့လီး
ဆိုတာကို သတိမထားမိတော့ပါ။ လီးကိုပဲမက်မောစွာနည်းအမျိုးမျိုးနှင့်စုပ်လို့နေ၏။
“ဖလို့..ဖလု…”
“ဖလိ…ဖလပ်”
ဒေါ်စန္ဒာအားရအောင်ကို ဖလို့..ဖလို့နဲ့ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို သူ့သားရဲ့လီးကိုစုပ်လျက်ရှိသည်။
ထိုအချိန်မှာ ဦးကောင်းမြင့်က သူ့သမီးရဲ့စောက်ပတ်ကို တပျုပျုစုပ်လျက်ပြီးနှာခေါင်းနှစ်ပြီးအနံ့ရှူနေချိန်ပေါ့..။
သမီးရဲ့အဖုတ်ကလဲသူ့အမေလိုပဲအမွှေးထူနေတော့အခြေအနေမှန်ကိုသတိမထားမိသေး၊
ဦးကောင်းမြင့်ကသမီးရဲ့အဖုတ်ကိုဝ၏အောင်လျက်ပြီးတော့မှ ပက်လက်လှန်နေတဲ့သမီးစုစုကိုဘေးစောင်းဖြစ်အောင်ဆွဲကားလိုက်ပြီး
အနောက်ကနေသူ့လီးကြီးနဲ့သမီးအဖုတ်ဝကိုတေ့ကာဗျိကနဲဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
စုစုရင်ထဲမှာဖေဖေလို့ခေါ်ပြီးအလိုးခံချင်ပေမယ့်လည်းဖေဖေ့စိတ်ကိုအတိအကျမသိသေးတော့ နှုတ်မှဘာအသံမျှမထွက်ရဲပေ။
တဖုတ်ဖုတ်တဖတ်ဖတ်နဲ့ဖအေလိုးတာကိုခံနေချိန်မှာ မအေဖြစ်သူကလည်း သူ့သားကိုသူ့သားကိုတဖောင်းဖောင်းနဲ့
အပေါ်ကနေပြီးအားရအောင်ဆောင့်လေပြီ။ သူမဖင်ညောင်းလာလို့ခဏနားတဲ့အခါ၊ သားကပြန်ပြီးအောက်ကနေပင့်လိုးပေးနေရတာပေါ့။
တဘက်မှာသားနဲ့အမေ၊ နောက်တဘက်မှာက အဖေနဲ့သမီး၊ ဟန်ကိုကျလို့။
ကြာလာတော့ ပုံစံပြောင်းဖို့ ဦးကောင်းမြင့်ကသမီးရဲ့အဖုတ်ကိုလိုးရင်းကနေ လီးနဲ့အဖုတ်မကျွတ်စေရပဲ၊
သမီးဖြစ်သူရဲ့တင်နှစ်ဘက်ကိုကိုင်လို့ကောက်ပြီး ဒူးထောက်လိုက်တော့စုစုကလေးဘက်ကုန်းပြီးသားဖြစ်သွားသည်။
ဒီဘက်မှာတော့သားအမိနှစ်ယောက်မှာဒေါ်စန္ဒာကသားနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆောင့်နေရာကနေ၊
ကိုယ်ကိုလှည့်ပြီးကျောခိုင်းစီးတဲ့ပုံစံပြောင်းပြီးဆောင့်နေတုန်းခဏမှာသားကသူမတင်ပါးကြီးနှစ်ဘက်ကိုကိုင်ထားရင်းက
အရှိန်နဲ့ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တော့ သူတို့သားအမိလည်း စုစုတို့သားအဖလို ဒေါ့ဂီစတိုင်ဖြစ်သွားလေသည်။
ဦးကောင်းမြင့်ကသမီးရဲ့တင်နှစ်ဘက်ကိုကိုင်၍ဆောင့်နေရင်းစိတ်ထဲမှာတမျိုးကြီးဖြစ်နေသည်။
ဒီတင်ကခါတိုင်းကိုင်နေကျတင်နဲ့မှမတူတာကိုး။ လိုးနေရင်း ဟိုဘက်ကုတင်ကိုလှမ်းကြည့်မိတော့၊ သားလည်းလိုးနေတာကိုမြင်သွားသည်။
ဒီတော့မှမျက်လုံးကိုပွတ်ပြီး။ သေသေချာချာသားကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့၊ သားကသူ့ညီမကိုလိုးနေတာပဲ။
“သား..မင်းးး ဒါ..ဒါ..ဘာလုပ်တာလဲ.”
“ဘာလို့လဲ..ဖေဖေ”
သားကသူ့အဖေကိုပြန်ပြောတဲ့အသံကိုအနားကပ်ကြားလိုက်ရတော့မှ..
အို…ငါ့ကိုဇိမ်ရှိအောင်လိုးပေးနေတာက ငါ့သားပါလား..
ထိုအသိကဒေါ်စန္ဒာကို ရင်ဒီုင်းကနဲခုန်သွားစေပြီးစိတ်ကပို၍ထလာသည်။ သားလိုးလို့တခါပြီးသွားခဲ့တာကိုလည်းအရမ်းကျေနပ်နေမိသည်။
ဦးကောင်းမြင့်က သူ့သားကိုဆက်ဆူဆဲ..၊
“မင်းတို့ကမောင်နှမလေ။ ငါတို့ကလင်မယားတွေတိုတော့ကိစ္စမရှိဘူး။ မောင်နှမချင်းမလိုးကောင်းဘူး၊
ဖေဖေတို့ကိုတုပြီးလိုက်မလုပ်နဲ့၊ ခုချက်ချင်းရပ်လိုက်..”
“ဖေဖေ..သေချာလည်းကြည့်ပါဦး..၊ ဖေဖေအခုလိုးနေတာကမေမေမဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါ ညီမလေးစုစုဖေဖေရ..”
“ဟင်..”
ဦးကောင်းမြင့်ခေါင်းနားပန်းကြီးသွားသည်။ သမီးနဲ့တစ်ချီတောင်ပြီးခဲ့ပြီးပြီ။
အမှန်တော့ဒီညနေကသမီးကိုပစ်မှားမိသေးတယ်။ ခုတော့လိုးလက်စနဲ့မထူးတော့ပါဘူး။ ရင်ခုန်သံတွေနဲ့ဖွဲ့စည်းထားတဲ့
သားအဖချင်းလိုးရတဲ့အရသာကို သူအရမ်းစွဲမိပြီ။
“မထူးတော့ဘူး..သား..ဖေဖေ့မိန်းမကိုလိုးရတာကောင်းတယ်မဟုတ်လား..”
“အိုးး..ဖေဖေရယ်..ဒီလောက်ကောင်းတာကမ္ဘာပေါ်မှာမရှိနိုင်တော့ဘူး..”
“အေးးး ကောင်းရင်ဆက်လိုးကွာ”
“ဟုတ်..”
သက်ဝေအဖေနဲ့စကားလှမ်းပြောနေရလို့ အလိုးခဏရပ်ထားရာကနေ၊ တဖောင်းဖောင်းနဲ့သူ့အမေအဖုတ်ကိုဆက်လိုးတော့သည်။
ဒီစောက်ပတ်နဲ့ပဲမွေးထုတ်ခဲ့ရတဲ့မိမိသား၊ ဒီစောက်ပတ်ကိုပဲလီးအတောင့်လိုက်သွင်းပြီးပြန်လိုးနေပါလား
ဆိုတဲ့အသိတစ်ခုက၊ မိမိအဖုတ်ကိုရေပူစမ်းမှာစိမ်ထားရသလိုပဲ ဇိမ်ရှိလှသည်။
မိမိသားရဲ့လီးနဲ့တစ်ချက်ဆောင့်ထိုးခံလိုက်ရတိုင်း၊ ‘သား’ လို့တစ်ချက်အော်မိသည်။
ဖုတ် ဖုတ်ဖုတ်..ဖတ် ဖတ်..ဖတောင့်..
“သားး သားး အို့..သား..သားလေးးး…မေမေ့သား”
“မေမေ…ဖတ် ဖတ်..မေမေ..”
“သားးးး”
“မေမေ..”
“လိုး..လိုး..သားနင့်အမေကိုလိုးစမ်းပါ..၊ အာ့..အင့်.. ပြင်းပြင်းဆောင့်…၊ ဟင့်..အု..အင်းးး
အဲ့လို..အဲ့လို..သား..ဆောင့်..ဆောင့်စမ်း..”
သက်ဝေ..သူ့မေမေ၏တင်ပါးဆုံကြီးနှစ်ဘက်ကိုကိုင်ရတာ၊ အားရလှပြီး တဖုန်းဖုန်းနှင့်ဆောင့်လိုးတိုင်းမိမိတစ်ကိုယ်လုံး
အမေ့အဖုတ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေသလိုခံစားနေရသည်။
“အားးးးး မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုလိုးရတာကောင်းချက်ကတော့..၊ နတ်ဘုံမှာနတ်တွေမှီဝဲတဲ့နတ်သုဒ္ဓါဆိုတာ ဒါမျိုးပဲလားမသိဘူး..”
ဖတ်..ဖတ်..ဖောင်းးး ဒုတ်..
“အို့..သားးး အင့် ဟင့်..”
“ဟင်း..ဟင်း.. ”
“သားး..သားမျက်နှာကိုကြည့်ရင်းအလိုးခံချင်တယ်..”
“ဟုတ်..မေမေ”
ဒေါ်စန္ဒာပက်လက်လှန်လိုက်ပြီးအလိုးခံသည်။ သားမျက်နှာကိုကြည့်ပြီးအလိုးခံရသည်ကစိတ်ကိုပိုထန်စေသည်။
စိတ်ခံစားမှုကိုပို၍မြင့်တက်စေသည်။
—————————————–
အပိုင်း(၆) ဆက်ရန်
အမေကမရီး အဖေကစုစုရဲ့လင်
(၆)
တဘက်ကဦးကောင်းမြင့်မှာတော့ သူလိုးနေတာသမီးဖြစ်နေမှန်းသိတဲ့အခါ လီးကနဂိုထက်ပို၍မာတောင်တက်လာတော့သည်။
ထို့ကြောင့်လေးဘက်ကုန်းနေတဲ့သမီးရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကအနည်းငယ်စုနေသလိုရှိ၍နေတာအားမရလို့
အဖေကသမီးရဲ့ပေါင်တွေကိုဆွဲကားလိုက်ပြီး အားကုန်လိုးတော့ဆော်တော့သည်။
“အား..ဖေဖေ..အားးး ကောင်းတယ်..ကောင်းလိုက်တာဖေဖေရယ်..”
ဖောင်း ဖောင်း ဖုတ်..
“အို့…လိုးတတ်လိုက်တာဖေဖေရယ်..။ လိုး..လိုး..သမီးကိုလိုးသာလိုး..”
ဖုတ်ဖုတ် ထုတ်ထုတ် ဗွတ်ဗွတ်ဗွတ်…
“အား…ဖေဖေ ကောင်းတယ်၊ သိပ်ကောင်းတာပဲဖေဖေ့လီးက..အို့..ဟိ..ဟင့် အင့် ဆောင့်
ဖေဖေ ဆောင့်လိုး..လိုး..လိုးပါဖေဖေ..”
သမီးရဲ့ဖင်နှစ်ဘက်ကိုမကိုင်တော့ပဲပေါင်အရင်းနှစ်ဘက်ကိုကိုင်ကာ တဖောင်းဖောင်းနဲ့ဆောင့်လိုးနေတာဖြစ်သည်။
တော်တော်လေးကြာလာတော့ သမီးဖြစ်သူရဲ့စောက်ရည်တွေကလည်းတဖျိဖျိနဲ့ထွက်၊
အဖေကလည်းသမီးဖြစ်သူကိုလိုးနေရတာအရမ်းကြီးကောင်းလွန်းလို့၊ စကားတစ်ခွန်း အသံတောင်မှမထွက်နိုင်တော့ပဲ
သမီးဖြစ်သူရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုမြိန်ရေရှက်ရေနဲ့ညှင်းကာလိုးနေ၏။ စုစုလည်းမိမိရဲ့အဖေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးက
မိမိကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆောင့်လိုးနေတယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့်၊ အကောင်းကြီးကောင်းရင်းပြီးချင်သလိုဖြစ်လာသည်။
“ဖေဖေ..”
“ဟင်..သမီး..”
“သမီး..ပြီးချင်လာသလိုပဲ..”
“ဖေဖေရောပဲသမီး..သမီးပက်လက်လှန်လိုက်..”
“ဟုတ်”
“သမီးရဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြတ်ထားလိုက်” ဆိုကာ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်တော့..
“ဖေဖေဘယ်သွားမလို့လဲ..၊ ဖေဖေနဲ့တစ်စက္ကန့်လေးမှမခွဲချင်ဘူးနော်..”
“ခဏလေးပါသမီး..”
တခဏအကြာမှာအခန်းတစ်ခုလုံးလင်းထိန်သွားသည်။ ညမီးမှိန်မှိန်ရဲ့အလင်းရောင်နဲ့ဦးကောင်းမြင့်က
သမီးကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းမမြင်ရလို့အားမရတော့ပါ။ ထို့ကြောင့်မီးချောင်းခလုတ်ကိုသွား၍ဖွင့်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
တစ်ခန်းလုံးလင်းထိန်နေလို့ဒေါ်စန္ဒာမှာ သားဖြစ်သူရဲ့မျက်နှာကိုရှင်းလင်းစွာမြင်ရတဲ့အခါ၊ ရှက်သလိုလို၊
ပိုပြီးပျော်မိသလိုလိုဖြစ်သွားသည်။ ရင်ထဲမှာမီးသွားဖွင့်ပေးတဲ့ခင်ပွန်းကိုကျေးဇူးတင်မိတာအမှန်ပါပဲ။
သက်ဝေကသူ့အမေပက်လက်ဖြစ်သွားတာနဲ့ လီးကိုအမေ့အဖုတ်ထဲဗျိကနဲထည့်ကာ တဖောင်းဖောင်းနဲ့ဆောင့်လိုးရင်း
လှုပ်ခတ်နေတဲ့မေမေ့နိုးကြီးနှစ်လုံးကိုကြည့်ပြီး အသည်းယားလာလို့အမေဖြစ်သူရဲ့နို့ကြီးတွေကို
ကိုယ်ကိုကိုင်းညွတ်လျက်ဆုပ်ကိုင်ပြီးလိုးလေတော့သည်။
ထိုအချိန်မှာမေမေကသူ့မျက်နှာကိုမမှိတ်မသုန်စေ့စေ့ကြည့်နေသလို၊ သူကလည်းသူ့အမေရဲ့မျက်နှာကို
သေချာပြန်စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ မအေရောသားရောကအပြုံးတွေပြည့်လျှမ်းလျက် အကြည့်ခြင်းဆုံမိကြလေ၏။
ဒီလိုသားမျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီးအလိုးခံရတာ ဒေါ်စန္ဒာ့ရင်တွင်းတစ်ခုလုံး သွေးသားရင်းချာချင်းလိုးဆော်ချစ်ကြိုက်ကြတဲ့ အချစ်တွေနဲ့ပြည့်လို့နေ၏။
သားကလည်းမအေဖြစ်သူရဲ့နို့တွေကိုဆုပ်နယ်ရင်းနဲ့လိုးနေရုံမက မအေ့မျက်နှာကိုမျက်တောင်မခတ်စတမ်းကြည့်နေလေတော့..
“သား..လင်လေးးး.. မေမေ့လင်လေး..”
လို့သားမျက်နှာကိုသေချာကြည့်ပြီးခေါ်မိလေသည်။
“သား..မေမေ့လင်..”
“ပြောလေ..သားရဲ့မယား..”
“မေမေ့ကို.. အရိုးထဲထိစွဲအောင်သားကဆွဲဆောင်နိုင်လိုက်တာ…”
“သားလည်းမေမေ့ကိုစွဲမိပြီ..မေမေ..”
“ယောက်ျားရယ်..မေမေ့လင်ရယ်..ယောက်ျားရဲ့လီးကိုအရမ်းချစ်တယ်..”
“မေမေမိန်းမရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုလဲယောက်ျားတအားချစ်တယ်..”
“ချစ်တယ်လင်လေးရယ်..အရမ်းချစ်တယ်”
“ထပ်တူပါမေမေရယ်..သားတောင်မေမေ့ထက်ပိုဦးမယ်..”
“လာမယှဥ်နဲ့သား..မေမေကစွဲလမ်းပြီဆိုရင်..ဘာမှမရှိရင်နေ..သားနဲ့သားရဲ့လီးရှိတာနဲ့တင်ပြည့်စုံတယ်”
“မေမေရယ်..မေမေ့အဖုတ်ကိုတစ်ကမ္ဘာထင်ပြီးချစ်တာပါ..”
“မေမေ့လင်လေးကတော့ပိုပြီ..”
“မပိုပါဘူး..သားရင်ထဲမှာဒီထက်မကဘူး..”
“မေမေကပိုချစ်တာ..”
“သားကပိုချစ်တာပါ..ဒီမှာလေ..အင့် အင့် အင့်..”
သက်ဝေကပြောရင်းခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး သုံးလေးချက်ဆောင့်လိုးပြလိုက်သည်။
“မေမေကမှပိုချစ်တာ..”
ဒေါ်စန္ဒာလည်းအားကျမခံပြန်ပြောလိုက်ရင်းကိုင်းညွတ်နေတဲ့ သားရဲ့ကိုယ်ခန္ဓာကိုဆွဲကပ်လိုက်ကာ
သားရဲ့ပါးစပ်ကိုဆွဲစုပ်နမ်းရှုတ်လေတော့၏။ သားရဲ့ကိုယ်လုံးကိုလက်နှစ်ဘက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နမ်းကြသည်။
ဖင်ပိုင်းမှာတော့တဖွတ်ဖွတ်နဲ့အလိုးမပျက်ပဲရှိကြလေ၏။
ဦးကောင်းမြင့်ကတော့မီးလင်းသွားတာနဲ့တပြိုင်နက် သမီးဆီသို့အရှိန်ဖြင့်ခုန်တက်ပြိး အဖုတ်ထဲလီးထည့်ထိုးကာ၊
ဖောင်းကနဲဆောင့်လိုက်သည်။ သူမက်မက်မောမောကြည့်ချင်နေတာကသမီးဖြစ်သူရဲ့နို့တွေကိုလေ..။
ခုသမီးကညဝတ်အင်္ကျီချွတ်လိုက်တော့၊ ပြိုဆင်းလာတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့ရင်သားကြီးနှစ်ဘက်ကိုကြည့်ရင်း
အထန်စိတ်တွေကမ်းကုန်အောင်ပြင်းထန်လာတော့သည်။
သူလိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း နို့ကြီးနှစ်လုံးကခါရမ်းနေတာကို အရမ်းနှစ်သက်မိသည်။ ထို့ကြောင့်ပေါင်နှစ်ဘက်ကားထားပေးပြီး
မွေ့ယာနဲ့ဖင်ထိနေတဲ့အနေအထားကိုအားမရလေတော့ သမီးဖြစ်သူရဲ့တင်ပါးဆုံနှစ်ဘက်ကိုဆွဲမကိုင်ထားပြီ
းဆောင့်လိုးလေတော့သည်။ ကားထားတဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်က ဖအေဖြစ်သူတစ်ချက်တစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း
ပိုပြန့်ကားသွားအောင်လုပ်ပေးနေသလိုမျိုးဖြစ်သွားသည်။ အကြောတော့နည်းနည်းတော့ထိတာပေါ့။
ဒါပေမယ့်ဖခင်ဖြစ်သူ၏တဆာင့်ချက်တိုင်းကိုနှစ်နှစ်ကာကာကြီးခံယူရင်းစုစုတစ်ယောက်
အကောင်းကြီးကောင်းနေတော့ကာအကြောနာတာကိုကလေးကလားလို့ပဲထင်သည်။
သမီးရဲ့ဖင်ကြီးတွေကိုအားရပါးရဆုပ်ညှစ်ပင့်မြှောက်လို့အချက်ပေါင်းများစွာလိုးဆောင့်ပြီးနောက်ခါရမ်းနေတဲ့နို့ကြီးတွေကို
အပြတ်ကိုင်ပြီးဆောင့်မယ်လုပ်တော့လက်တွေကမအားဘူး။ သမီးဖင်ကြီးတွေကိုဆွဲပင့်ထားရတာကိုး။
ဒါနဲ့ပဲဦးကောင်းမြတ်ကခေါင်းအုံးကိုဆွဲယူပြီးသမီးဖင်အောက်ထိုးခုလိုက်သည်။ လွတ်သွားတဲ့လက်နှစ်ဘက်ကအခုမှပဲ
သူအလွန်ကိုင်ချင်နေခဲ့တဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့နို့အုံအယ်စတုံကြီနှစ်လုံးကိုဆွဲကိုင်ဖျစ်နယ်ရင်းကနေ
သမီးစောက်ပတ်ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆောင့်လိုးပေးနေတော့သည်။
“အားးး ဖေဖေ..သမီး..သမီးလေ..”
“ပြောလေသမီး”
“ချစ်တယ်ဖေဖေ”
“ဖေဖေလည်းအရမ်းချစ်တာပဲ..”
ဖုတ် ဖုတ်…ဖောင်း..ထုတ်..ဖတ်ဖတ်
ဒီလိုနဲ့သားအမိ၊ သားအဖလေးယောက် သွေးသားချင်းပြန်လိုးကြရတဲ့ကာမအရသာအောက်မှရုန်းမထွက်နိုင်အောင်
ဆွဲညှို့ထားခြင်းခံနေကြရသည်။ သားဖြစ်သူက သူ့အမေကိုကုတင်ပေါ်မှာလိုးလိုက်၊ ကုတင်အောက်ဆင်းလိုးလိုက်၊
သူ့မအေရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုပူးလို့မျက်နှာကျက်ကိုမိုးမျှော်ထောင်ထားကာတစ်လှည့်၊ ခြေနှစ်ချောင်းရင်ပတ်မှာပူးပြီး
ဖိလိုးတာကတစ်ဖုံ၊ ခွေးလိုး၊ မတ်တပ်လိုး၊ လိုးနည်းများစွာစုံလို့ လေးချီလောက်စီပြီးသွားကြသည်။
“အင့်..အင့်..အို့..အူးးး”
“သား..လိုး..မေမေ့ကိုဗိုက်ကြီးအောင်လိုး..လိုးပေးနော်..မေမေ့လင်လေး..”
“ဟုတ်..မေမေ..မေမေ့ကိုခလေးတစ်ဒါဇင်ထွက်အောင်လိုးပေးမယ်..”
“အိုးးးအို့..သားရယ်..သားကအဲ့လိုပြောလိုးလေ၊ ခံရတာပိုဖီလင်ရှိလေပဲ။
ဟင့်..အင့်..လိုးပါသားရယ်၊ မမေ ခလေးတစ်ဒါဇင်မကလို့၊ နှစ်ဒါဇင်ပဲရရ သားလိုးတာခံနေရရင်မေမေအသက်ရှင်ရကျိုးနပ်နေပြီ..”
“မေမေရယ်..အားးးးသားပြီးတော့..”
“သားပြီးရင်လည်း မရပ်လိုက်နဲ့ဦးသား..မေမေ့ အဖုတ်ကိုပွင့်ထွက်သွားအောင်ဆက်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်…”
“ဟုတ်..မေမေ..”
ဖောင်းး..ဖောင်းးး..ဖောင်းးးး
“အားးး သားပြီးပြီ..”
“မေမေလည်း..ပြီးပြီ..အာ့…ဟားးး..”
ဒါက ၅ချီမြောက်ပြီးသွားခြင်းပေါ့..
ထိုစဥ်မှာ ဦးကောင်းမြင့်နဲ့စုစုတို့သားအဖက သုံးချီသာပြီးသေး၏။ လေးချီမြောက်ပြီးခါနီးလေးတင်၊ မိုးကစင်စင်လင်းလို့နေပြီ။
နာရီကြည့်လိုက်တော့ ခုနစ်နာရီကျော်နေပြီ။ ဒေါ်စန္ဒာမျက်လုံးပြူးသွားသည်။ မနက် ၁နာရီကနေ ၇နာရီထိုးတဲ့အထိ
၆နာရီကြာအောင် သားနဲ့လိုးခဲ့ခြင်းအပေါ်အံ့ဩမဆုံးဖြစ်ရသည်။
“သား..”
“ဗျာ…မေမေ”
“သားလီးကကျလည်း မကျပါလား..”
“မသိပါဘူးမေမေရယ်..၊ မေမေ့စောက်ပတ်ကိုလိုးနေရတော့ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး၊ လီးကတချက်ကလေးမှပျော့ခွေမသွားဘူး။
သားအံ့သြတယ်၊ မေမေကသားရဲ့လီးတောင်ဆေးပါ..”
“အမယ်..ပိုတော့မယ်..လင်လေးကတော့..။ သားလီးတောင်လည်းမလိုးတော့ဘူး..။ နားကြမယ်လေ..သား”
“ဟုတ်..မေမေ”
“အိုး..သားလီးကကျသွားပြီ။ မေမေကနားမယ်လို့ပြောတာသူနားလည်တယ်ထင်တယ်..”
“ဟီးဟီး..သိဘူး၊ သူကသားစကားဆို တစ်ခါမှနားမထောင်ဘူး၊ လီးစုတ်..”
“သားနော်..မေမေက ဒီလီးလေးကို အရမ်းမြတ်နိုးတန်ဖိုးထားရတာ၊ လီးစုတ် လို့တော့မခေါ်ပါနဲ့ကွာ..မကောင်းဘူး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါမေမေ..၊ သားရဲ့လီးကိုမေမေပိုင်ပါတယ်..”
“ပြီးရော…ဒါဆိုထ..ရေသွားချိုးကြမယ်”
“ဟုတ်..”
“ဟိုသားအဖ..တော်ကြတော့..၊ အားပြတ်ပြီးသေကုန်ဦးမယ်..”
—————————————–
အပိုင်း(၇) ဆက်ရန်
အမေကမရီး အဖေကစုစုရဲ့လင်
(၇)
ဦးကောင်းမြင့်နဲ့သမီးစုစုခိုင်တို့က၊ ကာမသရဲအပူးခံနေရသလိုပင် အခုထိလိုးနေကြတုန်း။
ဦးကောင်းမြင့်ကသမီးဖြစ်သူစုစုကိုနံရံမှာကပ်စေပြီး၊ ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုကိုင်မြှောက်ကာဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။
သမီးကျောနာမှာစိုး၍ နံရံတွင်ခေါင်းအုံးညှပ်ခံပြီးလိုးဆော်နေတာဖြစ်သည်။ ထိုတော့မှ ၄ချီမြောက်ပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်လေသည်။
သက်ဝေတို့သားအမိကတော့တူတူရေချိုး၊ ကိုယ်တိုက်၊ တလှည့်စီ ချေးတွန်းပေးကြကာ ရေချိုးပြီးကြတော့
အလှတွေဘာတွေပြင်ပြီးနှစ်ဦးသားအပြင်သို့ထွက်သွားကြလေ၏။ မနက်စာကို သားအမိနှစ်ဦးအပြင်မှာပဲသွားစားကြသည်။
ဆိုင်ထဲမှာတော့အားလုံးကသားအမိမှန်းသိကြတာပေါ့။ အမေ၊ သားဆိုပြီးသုံးနှုန်းပြောဆိုကြတာကိုး။
ဒါပေမယ့်သူတို့သားအမိနှစ်ဦးရဲ့ရင်ထဲမှာတော့ သမီးရည်းစားတွေလိုမျိုးခံစားရသည်။
သားအဖနှစ်ဦးကတော့ဟော်တယ်မှာပဲစားကြသည်။ နေ့လည်ကျောင်းပြန်တက်မှ ဌာနမှူးနဲ့သွားတွေ့ဖို့လုပ်ထားတာမို့၊
နေ့တဝက်လောက်ကိုအတူလျှောက်လည်ကြသည်။ သားနဲ့အမေတတတွဲ၊ သမီးနဲ့အဖေကတတွဲပေါ့။
သားသမီးတွေကိုအရင်ကဂရုမစိုက်သလိုဖြစ်နေတဲ့တာတွေအတွက်၊ အခုဂရုစိုက်မှုကိုပြကြတဲ့သဘောပေါ့။
ဒီလိုနဲ့ဌာနမှူးကိုသွားတွေ့ပြီးလက်မှတ်ထိုးပြီးတာနဲ့ဟော်တယ်သို့ပြန်လာကြသည်။ သားနဲ့သမီးကသူတို့မိဘပြန်ပို့ဖို့ဆိုပြီး
ခွင့်တောင်းပြီးတော့ သူတို့ပါမိဘနဲ့ပြန်လိုက်လာသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့တချီလောက်လိုးကြပြီးမှပြန်ကြသည်။
မပြန်လို့ကလည်းမဖြစ်၊ ဂျူတီရှိလို့ ဒီနေ့အရောက်ပြန်မှအဆင်ပြေမှာမို့လို့ပြန်ကြတာပါ။
သားနဲ့သမီးကိုလိုးလို့ဝသွားတာမဟုတ်ပါ။
နောက်တနေ့မနက်၊ စုစုတစ်ယောက်ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်ကြည့်ပြီး အံသြစွာမျက်လုံးပြူးသွားရသည်။
ဘာလို့လဲဆိုတော့ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်သေးသေး သူမဖင်ကစွင့်ကားထွက်သွားတာတွေ့ရလို့ဖြစ်သည်။
သူမအဖေကဆောင့်လိုးတိုင်းပေါင်ကိုဆွဲကားပြီး၊ ကော့ပြန့်နေအောင်အားကုန်ဖိဆောင့်ချက်တွေကြောင့်၊
ပေါင်နှစ်ဘက်ကအရင်လိုစုမနေပဲကားထွက်သွားခြင်းနဲ့အတူ၊ တင်နှစ်ဘက်ပါကားသွားလို့ပါပဲ။
အခုဖေဖေနဲ့မေမေကပြန်သွားကြတော့၊ သက်ဝေနဲ့စုစုကတော့လွမ်းပြီးကျန်ရစ်နေခဲ့ကြတာပေါ့။
“ကိုကို..တွေ့လားညီမဘေးဖင်ကားထွက်သွားပြီ၊ ဖေဖေကအဲ့ဒီလိုစွမ်းတယ်”
“မေမေကပိုစွမ်းတာပါဟာ၊ ကြည့်ပါလား။ ကိုကိုတို့လိုးရင်တစ်ချီတောင်မနိုင်တဲ့လီးက၊
မေမေနဲ့ကျတော့ တချိန်လုံးလိုးလည်းအတောင်မပျက်ဘူး”
“အဲ့ဒါ ကိုကိုကမေမေ့အပေါ်အရမ်းစိတ်နစ်ဝင်နေလို့ပါ။ ညီမလေးကိုကြည့်၊ ဖေဖေကပုံပြင်ပေးလိုက်တာ၊ အားပါးပါး၊
လုံးနေတဲ့တင်ကကော့ပြီးကားသွားတာပဲကြည့်။ ဖေဖေဘယ်လောက်စွမ်းသလဲ။ ဖေဖေကတော့ဖန်ဆင်းရှင်တစ်ယောက်ပဲ..”
“ညီမလေးက စကားနိုင်လုနေတာလား၊ ခုညီမလေးဖင်ကားသွားတာ ကော့နေအောင်ဖေဖေကဆွဲကားပြီး၊
အချိန်ကြာကြလိုးလို့လေ။ အခုနာနေတာမဟုတ်လား။ ကြည့်လည်းလုပ်၊ တင်နှစ်ဘက်အကားလွန်ပြီးကွဲသွားဦးမယ်။
မေမေကမှတကယ့်ဖန်တီးရှင်၊ ကိုကိုဘာမှမနာပဲနဲ့၊ မရှိတာကိုရှိအောင်ဖန်တီးသွားတယ်”
“ကိုကိုနော်..ဖေဖေကအိမ်ထောင်ဦးစီးလေ..ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်မေမေ့ထက်တော့သာမှာပဲ။
တင်ကွဲရုံမက၊ ညီမလေးတကိုယ်လုံးနှစ်ခြမ်းကွဲသွားရင်တောင်၊ ဖေဖေလိုးတာကိုဆက်ပြီးခံဦးမှာပဲ”
“ညီမလေးနော်..”
“ဟီး..ကိုကို..”
“ဘာလဲ”
“ညီမလေးတို့ရန်ဖြစ်နေကြတာလားဟင်..”
“အင်းနော်..ကိုကိုတို့တခါမှရန်မဖြစ်ဖူးဘူး၊ မေမေတို့ကိုတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ဘိန်းစွဲသလိုစွဲနေပြီ”
“ဟုတ်တယ်ကိုကို..ဖေဖေ့ကိုလွမ်းလိုက်တာ”
“ကိုကိုလည်းမေမေ့ကိုအရမ်းလွမ်းတယ်”
ဒါပေမယ့်မိဘနှစ်ပါးကအရင်လိုမဟုတ်တော့ပဲ၊ တစ်လကိုတစ်ခါလောက်သူတို့ဆီလာပြီး ဂရုစိုက်မှုကိုပြကြသည်။
ထိုအချိန်ကျရင်တော့ပက်ပက်စက်စက်လိုးကြတာပေါ့။ နောက်ပိုင်းမှာသက်ဝေတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်
စာမေးပွဲကောင်းမွန်စွာအောင်ပြီး၊ ဘီတက်အမှတ်မီကြတယ်။ နောက်နှစ်ကျတော့မိဘတွေကသူတို့ကိုရန်ကုန်ပြန်ကျအောင်၊
မရရအောင်ကျောင်းပြောင်းလျှောက်ကြသည်။ ထိုအခါမှာတော့တစ်အိမ်ထဲအတူပြန်နေဖြစ်ကြတော့တာပေါ့။
ဒေါ်စန္ဒာကျောင်းဆင်းပြီးအိမ်ပြန်ရောက်တော့၊ သားကဝမ်းသာအားရဆီးကြိုသည်။
အပေါ်ထပ်ထိအမေကတက်လာပြီး၊ ထဘီကိုပြင်ဝတ်ကာအခန်းထဲဝင်သွားသလို၊ သားကလည်းအခန်းထဲကိုလိုက်ပြီးဝင်လေ၏။
ဒေါ်စန္ဒာကသူမရဲ့ပင်တီကိုထဘီအောက်ကနေဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်ပစ်တင်လိုက်သည်။
သက်ဝေကကုတင်နားမှာသူ့အမေကုန်းကုန်းကွကွနဲ့လုပ်နေတာကိုကြည့်ရင်း..
“အို့..မေမေ့ထမီကပြဲနေပါလား၊ ဖင်ပေါက်နဲ့တည့်တည့်ပဲ”
“သား..ဒါလေးတောင်သဘောမပေါက်ဘူးလား”
“အိုးးရက်စ်..သားနည်းနည်းနုံသွားတယ်။ ခွင့်လွှတ်ပေးနော်မေမေလို့ဆိုကာ၊ ကုန်းနေတဲ့မေမေ့ရဲ့အနောက်ကနေ၊
စောက်ဖုတ်ဝနဲ့ကွက်တိရှိနေတဲ့မေမေ့ရဲ့ထဘီအကွဲထဲ လီးတေ့ကာဖိသွင်းလိုက်တော့၊ ထဘီချွတ်စရာမလိုပဲ၊
နောက်ကနေစိတ်ရှိလက်ရှိ သူ့အမေရဲ့အဖုတ်ကိုဆောင့်လိုးနေလေ၏။
ဒေါ်စန္ဒာကသားကိုဘယ်လောက်စွဲသွားလဲမသိ၊ ကျောင်းစိမ်းဝတ်စုံတောင်မလဲအားဘူး၊
ထမီကခြံထဲရောက်မှဓါးနဲ့ဖောက်လိုက်တာဖြစ်သည်။
ဖု..ဖု..ဖု..
ဆောင့်လိုးချက်တွေကကြမ်းသလောက် ထဘီခံနေတဲ့အခါ အသားချင်းထိလို့ထွက်လာတဲ့အသံနဲ့မတူပေ။
သက်ဝေကလည်းသူ့မေမေကို ဒီလိုဝတ်စုံကြီးနဲ့မချွတ်ပဲလိုးနေရတာ တမူထူးတဲ့အရသာကိုရရှိသလိုပါပဲ။
မအေဖြစ်သူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က နောက်ကျောကနေကြည့်လိုက်ရင်၊ ရင်ဘတ်ကြီးပြီးခါးမှာသိမ်၊ တင်ကျတော့ပြန့်ကားကြီးထွားနေကာ၊
ကြပ်ကြပ်လေးဝတ်ထားတဲ့ အဖြူအစိမ်းလေးနဲ့ဆိုတော့၊ အကိတ်ဆရာမတစ်ဦးကိုလိုးနေရသလိုပါပဲ။
တစ်ချီလောက်ပြီးအောင်လိုးပြီးမှပဲလုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်သည်။ ဦးကောင်းမြင့်လည်းအခန်းထဲရောက်တာနဲ့
ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လှဲနေလိုက်သည်။ သမီးဖြစ်သူစုစုကလည်းအလိုက်တသိနဲ့ပဲ သူ့ဖေဖေဲ့ငေါထွက်နေတဲ့လီးကြီးကိုစမ်းကာ၊
ဂွင်းခဏလောက်ထုပေးပြီး၊ ပုဆိုးကိုမချွတ်ပဲလှန်တင်လိုက်ကာ၊ လီးကိုအပြင်ထုတ်၊ အဖုတ်ဝနဲ့တေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်ကာ
တဖုတ်ဖုတ်နဲ့တစ်ချီပြီးအောင်ဆောင့်ပေးသည်။
ဒါကသူတို့လုပ်နေကျပါပဲ။ ညဘက်ကျရင်တော့မအိပ်ခင်မှာ ဖအေမအေဖြစ်သူတွေက၊ သားနဲ့သမီးအခန်းတွေသွားပြီးလိုးကြတာပေါ့။
ဟော်တယ်မှာလိုကြာကြာလိုးကြလို့လည်းမဖြစ်ပေ။အိမ်မှာကလူများတော့သူများရိပ်မိမှာလည်းစိုးရသည်။
ရန်ကုန်မှာက နည်းပညာတက္ကသိုလ်ကအလှမ်းဝေးတဲ့အတွက်၊ ကျောင်းပြေးတာပို၍များသည်။
သားအမိ၊ သားအဖတွေလိုးလာကြတာ ၂လလောက်ကြာတဲ့အခါ မတင်းတိမ်နိုင်ကြတော့ပါ။ ထို့ကြောင့်သားနဲ့သမီးက
အဝေးသင်ပြောင်းပြီးတက်သည်။ အဝေးသင်ကတစ်နှစ်ပတ်လုံးမှ တစ်လလောက်သာတက်ရတာမို့အချိန်ပိုရသည်။
သားနဲ့သမီးကျောင်းပြောင်းတာမဆန်းပေမယ့်၊ မိဘနှစ်ဦးစလုံးကပါအလုပ်ထွက်လိုက်ကြသည်။
—————————————–
အပိုင်း(၈) ဆက်ရန်
အမေကမရီး အဖေကစုစုရဲ့လင်
(၈) (ဇာတ်သိမ်း)
မကြာမီနှစ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ၊ ကျနော်တို့မြို့နဲ့မနီးမဝေး ကားလမ်းနံဘေးမှာ တောင်ကုန်းကြီးဖွယ်ခုန်းတက်နေတဲ့
မြေနေရာမှာ၊ သူဌေးလင်မယားမိသားစုတွေ၊ တည်းခိုခန်းနဲ့ပန်းခြံလာဆောက်ကြတယ်လို့ကြားလိုက်ရတယ်။
ဒီပန်းခြံနဲ့အဆောက်အဦက သူတို့ဘဏ်မှာရတဲ့အတိုးနဲ့ဆောက်ထားတာလို့သိရတယ်။
ကြားရတာ အားကျစရာဖြစ်ပေမယ့် ကိုယ့်မှာတော့ဘဏ်အတိုးအဲ့လောက်ရနိုင်တဲ့ငွေမှမရှိတာလေ။
ပန်းခြံဖွင့်ပွဲမလုပ်ခင်ကကျနော်တို့အဲဒီကိုရောက်ဖြစ်သေးတယ်။ ဟိုလိုက်ကြည့် ဒီလိုက်ကြည့်ရင်း၊
အဒေါ်အရွယ်၊ ဦးအရွယ်၊ သားသားနားနားစုံတွဲတစ်တွဲကိုတွေ့တယ်။ အမျိုးသမီးကြီးကသတိုးသမီးဝတ်စုံနဲ့။
“ဒီကအန်ကယ်..ကျနော်တို့ဟိုအပေါ်ကိုတက်လို့ရလား..”
“ရပါတယ်ခင်ဗျ..ဟိုကြောင်လိမ်လှေခါးကနေတက်သွားပါ”
“ဟုတ်ကဲ့..ကျေးဇူးပါနော်..”
ကျနော်ကျောခိုင်းသွားပြီးဆိုပေမယ့်သူတို့စကားပြောနေကြတာကိုတော့ကြားလိုက်သည်။
“ကောင်းမြင့်..နင်အရမ်းပျော်နေလား”
“အင်း..နင်ရောပဲမှလားစန္ဒာ..”
“ဟုတ်တယ်..ငါတို့ဒီနေ့ပဲလက်ထပ်ပြီးသွားတာလေ။ မပျော်ပဲနေမလား..”
ဪ..သူတို့ကဒီနေ့ပဲလက်ထပ်ပြီးကြတာပဲ။ အဲဒါကြောင့်သတိုးသမီးဝတ်စုံဝတ်ထားတာကိုး၊
အသက်ကြီးမှလက်ထပ်ဖြစ်ကြတာပါလားလို့ အတွေးထဲမှတ်ချက်ပြုမိခဲ့တယ်။ ကျန်တာတော့မကြားမိဘူး။
တကယ်တော့..သူတို့လက်ထပ်လိုက်တာက၊ သားနဲ့သမီးကိုလက်ထပ်လိုက်ကြတာပဲ။
သက်ဝေနဲ့စုစုက အခန်းကိုယ်စီမှာ မင်္ဂလာဦးညအတွက်မင်္ဂလာကုတင်ပြင်နေကြသည်။
စုစုကအခန်းဆင်ပြီးတော့အပြင်မှာရှိနေတဲ့ အဖေဆီကိုလာပြီး ညာလက်တစ်ဘက်ကိုဆွဲယူကာ၊ သူမအဖေရဲ့ရင်ခွင်ကိုမှီလိုက်ပြီး..
“ယောက်ျား”
“ဟင်..မိန်းမ”
“မင်္ဂလာကုတင်ပြင်ပြီးပြီယောက်ျားရဲ့..သွားရအောင်လေ..”
“အင်း..ချစ်ဇနီးလေးရဲ့သဘောဗျား..”
ဒေါ်စန္ဒာနှုတ်ခမ်းစူပုတ်ကာ..
“ချစ်လင်..”
“ဗျားးး”
“မပြီးသေးဘူးလား”
“ပြီးပြီ..”
“ပြီးရင်လည်းလာလေ..”
သက်ဝေအပြင်ထွက်လာတော့စိတ်ကောက်နေပုံပေါက်နေတဲ့သူ့မေမေကိုတွေ့သွားသည်။ သူအရမ်းအသည်းယားလာပြီးဖက်နမ်းပစ်လိုက်သည်။
မွ..မွ..
“သွားပါ..သူများကိုပစ်ထားပြီးမှ..”
“ချစ်ဆုံးမယားကလည်း..ချစ်လင်ကမင်္ဂလာဦးညအတွက်အလှပဆုံးဖြစ်အောင် မင်္ဂလာကုတင်ကိုပြင်နေလို့ကြာနေတာပါ။
နောက်မဖြစ်စေရဘူး..ခွင့်လွှတ်ပေးနော်..”
“ပြီးရော..ဒီတစ်ခါပဲရမယ်။ နောက်တစ်ခါဆို မနက်စာ၊ နေ့လည်စာ၊ ညစာ အားလုံးငတ်ပြီသာမှတ်..”
“အမလေးဗျာ..ထမင်းဟင်းမစားနဲ့ဆို ချစ်လင်မစားပါဘူး။ အဲ့ဒီသုံးနပ်စာလေးကတော့ မငတ်ပါရစေနဲ့ချစ်ဇနီးရယ်”
“သတိုးသမီးကိုအခန်းထဲမခေါ်တော့ဘူးလား..”
“အိုးး..ရက်စ်..ချစ်လင်က ဟောဒီကမယားလေးကို ချော့နေရတာအရှိန်တက်သွားလို့…”
‘ဟွန်း…လူဆိုး..”
အခုဆိုဒေါ်စန္ဒာအသက်က ၄၄နှစ်ရှိနေပြီ။ ဒါပေမယ့်အရွယ်တင်နုပျိုသလို၊ အခုလိုအမူအယာလေးနဲ့ကျတော့
၁၈နှစ်ပြည့်ဖို့ တရက်လျော့တဲ့မိန်းမပျိုလေးအလား၊ ချစ်စရာသိပ်ကောင်းတာအမှန်ပင်။ အခန်းထဲရောက်တော့..၊
“”အို..ဝါးးး လှလိုက်တာချစ်လင်လေးရယ်။ အရမ်းချစ်သွားပြီ…”
“အဲဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့..ချစ်လင်က ဟောဒီချစ်မယားကို အရမ်းချစ်မြတ်နိုးလွန်းလို့ပြင်ထားတာ၊ မင်္ဂလာဦးညစာစားရအောင်နော်..”
“အင်း..ချစ်လင်လေး..”
ညစာကိုအနည်းငယ်စားပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ်မှာချစ်စကားကြိုက်စကားတွေခဏလောက်ပြောကြသည်။
အိပ်ရာခင်းရဲ့အလည်၊ ပန်းနုရောင်အသည်းပုံရဲ့အလည်မှာပေါ့။ သတိုးသမီးဝတ်စုံကအဖြူရောင်ဆိုတော့ပေါ်ပေါ်လွင်လွင်ရှိတာပေါ့။
သတိုးသမီးဝတ်စုံမချွတ်ပဲ၊ ရင်ကကြယ်သီးတွေနဲ့ ဘရာကိုပဲချွတ်ထားထားကာ၊ အင်္ကျီရှည်ကိုအပေါ်သို့လှန်တင်ပြီး၊
မေမေရဲ့ကိုယ်ပိုင်မင်္ဂလာဦးညစာသုံးဆောင်ရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေကြောင်းကိုပေါင်ကြီးနှစ်ဘက်ကားပေးထားခြင်းဖြင့်တုန့်ပြန်လိုက်သည်။
သက်ဝေကအောက်ပိုင်းဘောင်းဘီတွေကိုပဲအကုန်ချွတ်ပြီး၊ လီးကိုသူ့မေမေရဲ့အဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာဗျိကနဲဖိသွင်းလိုက်သည်။
မအေ့ကိုယ်ပေါ်ကိုင်းညွတ်လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းခြင်းတေ့ကာစုပ်နမ်းကြလေ၏။ လက်နှစ်ဘက်မှာတော့
သူ့မေမေရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်လျက်ပေါ့။ ခဏလောက်ကြာတော့ ဒေါ်စန္ဒာတစ်ယောက် သင်ပုန်းကြီးတက်နေလေပြီ။
“အာ့ အာ..အိ အီ..အူ့ အူ…ဟင့်..ဟင့်..”
နှုတ်မှညည်းသံတွေကြားရလေတော့သည်။
ထိုစဥ်ကစုစုတို့သားအဖနှစ်ယောက်၊ တဖောင်းဖောင်းလိုးဆော်နေကြတဲ့အချိန်ပါပဲ..။
“အို့..ဖေဖေ အားးး ဆောင့်..အသကုန်သာသမီးအဖုတ်ကိုလိုးပါဖေဖေ..အားး..”
“သမီး..ဖေဖေ့ချစ်ဇနီးလေးစောက်ဖုတ်က ဘုရင့်စားတော်ပွဲလိုပဲ..အရသာစုံတယ်..”
“စုံရင်စားဖေဖေ..အားရပါးရသာပွဲတော်တည်ပါ၊
အင့်..ဟင့်..အိုးးးအူး အူး..လိုးလိုး..ဆောင့်..ဖေဖေ..
ဒီအချိန်ဆို ကိုကိုနဲ့မရီးလည်း၊ မြိန်ရေယှက်ရေအချစ်ပွဲဝင် စားသုံးနေကြလောက်ပြီ..”
“ဘယ်လို..သမီးမရီးက..”
“မေမေ့ကိုပြောနေတာ..ကိုကို့မိန်းမဆိုတော့စုစုရဲ့မရီးပေါ့”
“အဲဒါဆို ဖေဖေကရော..”
“ဖေဖေကစုစုရဲ့လင်လေ ဖေဖေရဲ့၊ လက်ထပ်လို့တောင်ပြီးနေပြီ၊ ဒါလေးတောင်မှမသိဘူးလား..”
“သိပါတယ်..သမီးအဲ့လိုပြောတာကြားချင်လို့..တမင်မေးလိုက်တာ”
“ဟီးး ရှက်ရှက်..”
“အမယ်..ခုမှလာရှက်နေ…ဒီလီးနဲ့အလိုးခံလာတာပဲတစ်နှစ်ကျော်နှစ်နှစ်ရှိနေပြီ။ မရှက်ပါဘူးဒီစောက်ဖုတ်က..”
ဖောင်း ဖောင်း…ပြွတ်..ဖြွတ်..ဖြွတ်..
“ခုဟာကသားအဖအရင်းကြီး၊ တရားဝင်လက်ထပ်ပြီးလိုးတဲ့မင်္ဂလာဦးညလေဖေဖေရဲ့..”
“အဲ့တော့..”
“ရှက်တာပေါ့..ဖေဖေ”
“အိုးးးအိုးးး အရမ်းကောင်းနေပြီဖေဖေ..အရှိန်တင်လိုက်ဖေဖေ..သမီးအဖုတ်ကွဲသွားပါစေ။ မလျော့နဲ့..ပြင်းပြင်းလိုး…”
ဖောင်း..ဖောင်း..ဖောင်း..
“ချစ်..ချစ်တယ်ဖေဖေ..”
“အားးး…..”
“သား..လိုး..နင့်အမေအဖုတ်ပွင့်ထွက်သွားအောင်လိုးလိုက်စမ်း…သား..”
“အားးးး မေမေ”
“အို..အင့်..သား…ဟားး…ကောင်းတယ်..ကောင်းလိုက်တာ..”
“မေမေ…သားလိုးတာကောင်းလား..”
ဖောင်းးး ဖတ် ဖတ် ဖတ်..ထုဆ်..ဗွတ် ဗွတ်…
ချွတ် ပြွတ်..ပြွတ်..ဖလုပ်..ဖွတ်..
“အီး..မမေးနဲ့သား…ကောင်းလွန်းလို့မေမေ မဖြေတတ်ဘူး…။ ဒီထက်ပိုပြီးပြင်းပြင်းဆောင့်လိုး…သား..”
“ဟုတ်..မေမေ..”
သူတို့ကလက်ထပ်ပြီးလို့လိုးခါစမှာ၊ ချစ်လင်၊ ချစ်မယား၊ ယောက်ျား၊ မိန်းမ ရယ်လို့ခေါ်ပြောကြပေမယ့်၊
လိုးလို့အရှိန်တက်ပြီးအရမ်းကောင်းလာရင်၊ မေမေနဲ့သား၊ ဖေဖေနဲ့သမီးလို့ပဲ ခေါ်မိပြောမိကြတယ်။
အားး…အင့် ဖုတ် ဖုတ်
“သား..မေမေပြီးတော့မယ်၊ သားပြီးတော့မှာလား..”
“အင်း..မေမေ..သားပြီးတော့မယ်..”
“အဲဒါဆိုဒီ့ထက်ပိုပြင်းပြင်းဆောင့်လို့ရသေးလား”
“မေမေ့အတွက်ဆို ရရမှာပေါ့..”
ဖောင်း ဖောင်း..
“အားးးး…”
****************************************
အူဝဲ…….အူဝဲ……….အူဝဲ……
“ဦးသက်ဝေ..ရှင့်မိန်းမမွေးပြီ၊ မိန်းကလေးအမြွာပူးလေးရှင့်..”
“ယေးး..ခလေးတွေရဲ့အဖေဖြစ်သွားပြီကွ..”
“သမီးလေးတွေက ချစ်ဇနီးနဲ့တူလိုက်တာ။ အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်..”
“ချစ်လင်နဲ့တူတာပါ..သေချာကြည့်..”
“ဒီတစ်ယောက်က ဟောဒီကချစ်ဇနီးနဲ့တူတယ်”
“အင်း..ဟိုတစ်ယောက်ကချစ်လင်နဲ့ချွတ်စွပ်ပဲ..”
အခန်းစောင့်တဲ့နပ်စ်မကကြည့်ပြီးအားကျနေသည်။
အနှောက်အယှက်ဖြစ်မှာစိုး၍ အပြင်ကိုထွက်သွားပေးတဲ့အချိန်မှာ၊ ဒေါ်စန္ဒာသားနားကပ်ပြီး…
“သားးး…သားညီမလေးကရောဘာလေးမွေးသလဲ..”
“ယောက်ျားလေး..မေမေ”
“ဪ..”
“ဘာလို့လဲ..မေမေကသမီးမလိုချင်ဘူးလား..”
“ဘာလို့မလိုချင်ရမှာလည်း၊ မေမေအရမ်းလိုချင်ခဲ့တာ..၊ အဲ့ဒါကြောင့်ကြိုပြီးမသိချင်တာ”
“ညီမလေးကအသက်ငယ်သေးတော့အမြွာရဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူး။ မေမေကအသက်ကြီးမှကလေးယူလို့အမြွာရတာ”
“အမြွာရတာကောင်းတာပေါ့သားရယ်၊ မေမေကသွေးဆုံးတော့မှာလေ..”
“နောက်တစ်ယောက်လောက်တော့ထပ်ရဦးမှာပေါ့မေမေရဲ့…”
“ရချင်မှရတော့မှာသား..ဘာလဲ..မရတော့ရင်မေမေ့ကိုမချစ်ချင်တော့ဘူးလား..”
“မေမေရယ်..ခလေးကနှစ်ယောက်လောက်ရှိရင်တော်ပါပြီ။ မေမေ့ကိုတော့ထာဝရအဆုံးထိချစ်တယ်..”
သားအမိ၊ သားအဖ လေးယောက်၊ မိမိတို့ရင်သွေးငယ်လေးတွေကိုကြည့်ပြီး၊ အချစ်တွေ တိုးပြီးရင်းတိုးလာလေတော့သတည်း။
ပြီးပါပြီ။
Credit (မူရင်းရေးသားသူ)
