အဲဒီ မနက်ပိုင်း ဒေါ်လေး သီရိ က သူ့ ရုံး အလုပ်တွေ လုပ်နေတော့ ကျွန်တော့်မှာ သူ့စားပွဲ ရှေ့က ကုလားထိုင်လေး မှာ ထိုင်စောင့်နေရတာပေါ့။ သူ့ရုံးခန်းထဲ လူတွေ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နဲ့ သူက ဖုံးပြောလိုက်နဲ့ အချိန်က ဘယ်လို ကုန်သွားမှန်းတောင် မသိဘူး။ နေ့လည်စာစားချိန်ရောက်သွားတော့တာပဲ။ ဒေါ်လေးသီရိက ငါတို့ သွားရအောင် ဆိုတော့မှ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်ကျောပိုးအိပ် ကိုယ်လွယ်ပြီး ဒေါ်လေးသီရိ နောက်က လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒေါ်လေး သီရိက သူ့ရုံးက လူတွေကို ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမ နိုင်ငံခြား ထွက်မဲ့ ကိစ္စလေးတွေ လိုက်လုပ်ပေးရအုံးမယ်၊ ဒီနေ့ သူရုံးပြန်ရောက်ချင်မှ ရောက်မယ် လို့ ပြောခဲ့ပါတယ်။
ဒေါ်လေးသီရိ က လမ်းမှာ သူ့ကား ခနရပ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ဒါန်ပေါက် ဝင်ဝယ်ခိုင်းပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူ့အိမ်ဆီကို ကားမောင်းထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဒေါ်လေးသီရိ ဘာစိတ်ကူးရှိမှန်း မသိသေးပေမဲ့၊ သူ့ကို တချိန်ချိန်တော့ လိုးရတော့မယ် ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ လီးက တောင်နေပါတယ်။
အိမ်ရောက်တော့ ကားကို သူတို့ အိမ်ဆင်ဝင် အောက်မှာ ပဲ ရပ်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်ခဲ့ကြပါတယ်။
“ဒီနေ့က တော့ မိုးနေ့ ပဲ ထင်တယ်။ ရပ်ကို မရပ်တော့ ဘူး၊ အဲလို နေ့မျိုး အလုပ်လုပ်ချင်စိတ်ကို မရှိဘူး”
အိမ်ထဲ ရောက်တော့ ဒေါ်လေး သီရိက ကျွန်တော့်ကို ပြုံးကြည့်ပြီးပြောပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မသေမခြာ အပြုံနဲ့ ပြန်ပြုံးပြရင်း၊
“အင်း အတူတူပဲ ဒေါ်လေးသီရိ”
“အင်း သား ဒါန်ပေါက်တွေ မီးဖိုခန်းထဲက စားပွဲပေါ်သွားတင်လိုက် ဒေါ်လေး အဝတ်စားလဲလိုက်အုံးမယ် အပေါ်ကို လိုက်လာခဲ့လိုက်”
မီးဖိုထဲ မှာ ဒါန်ပေါက်ထုပ်တွေ ချထားခဲ့ပြီး ဒေါ်လေးသီရိတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့တော့ ကျွန်တော့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုံနေပြီလေ။ သူတို့ အိမ်မှာ ဒီအချိန် ဆို ဦးလေးက လည်း အလုပ်မှာ၊ ကလေးတွေ ကလည်း ကျောင်းသွားဆိုတော့ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးဆိုတာ သိနေလို့ ရာသီဥတု အရမ်းကောင်းနေပြီ ဆိုတာသိနေတယ်လေ။
ဒေါ်လေးသီရိတို့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ သူတို့ ရဲ့ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးနဲ့ မွေ့ယာအထူကြီးက မြင်လိုက်ရတာနဲ့ကို ဒိုက်ထိုးပြီး ဝင်အိပ်ချင်စရာ၊ ဒေါ်လေး သီရိကတော့ သူ့ အဝတ်အစားတွေ ထားတဲ့ ဘီဒိုရှေ့မှာ အဝတ်အစားလဲတုန်းပဲ ရှိသေးတယ်။ ဘီဒိုရဲ့ စလိုက်ဒင်းဒိုး က မှန်အပြည့်တတ်ထားတာ ဆိုတော့ ဒေါ်လေးသီရိက ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးထားပေမဲ့ မှန်ထဲက နေ ကျွန်တော့်ကို မြင်နေရတယ်။ ကျွန်တော့်ကို မှန်ထဲက နေ လှမ်းကြည့်ပြီး ပြုံးပြတယ်။
“သား ဆာနေပြီလား”
“ဟင့်အင်း မဆာသေးပါဘူး”
စိတ်ထဲက တော့ ဒေါ်လေးကိုတော့ အရမ်းဆာနေပြီလို့ ပြောရင်းက အကျႌချွတ်ပြီးလို့ ဘရာဇီယာပေါ်အုပ်အောင် ထမိန်ကို ရင်လျှားလိုက်တဲ့ ဒေါ်လေးသီရိ ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို ကြည့်မိပါတယ်။ ဒေါ်လေးသီရိ အိုးကြီးက ကားစွံ့ပြီး လုံးဝိုင်းနေတာပဲ။ အသားက လည်း မဖြူမညို အဝတ်အစားမရှိတဲ့ လက်မောင်းအိုးလေးတွေက လည်းဖောင်းဖောင်းလေး တွေ ကြည့်ရင်း သွားရည်ယိုလာတယ်။ ကျွန်တော်သူ့ နောက် ဘက်ကို ရှိုးနေတာကို မြင်တော့၊
“ဟေ့ကောင်လေး ဘာတွေ ကြည့်နေတာလည်း ကိုယ့် အဒေါ်ကိုယ်ပြန်ပြစ်မှားနေတာမလား လူဆိုး”
ကျွန်တော် မျက်နှာကြီး နီပြီး ဘာပြောရမှန်းမသိကြောင်အအ ဖြစ်နေတာကို ရီပြီးတော့၊
“လာအုံး ဒီဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကလေး လာဖြုတ်ပေးစမ်းပါအုံး”
ကျွန်တော် ဝမ်းသာအားရနဲ့ သူ့နောက်ကျောကို အမြန်လျှောက်ပြီး ဘရာဇီယာဂျိတ်ကလေးတွေကို ဖြုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူ့ကျောပြင်အသားနဲ့ ကျွန်တော့်လက်ချောင်းကလေးတွေ ထိတာနဲ့တင် ကို သုတ်ထွက်ချင်လောက်အောင် တင်းလာပါတယ်။ ဒေါ်လေး သီရိက သူ့နို့ကြီးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ လက်တဘက်နဲ့ အုပ်ပြီး နောက်လက်တဖက်နဲ့ ဘရာဇီယာကို ပုခုံးပေါ်က ချွတ်လိုက်ပြီး ဘီဒိုထဲ ပြစ်ထဲလိုက်ပါတယ်။နောက်တော့ ထမိန်ကို ရင်လျှားလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်မှာ ပဲ ထမိန်ကို ခါပြီး ရင်လျှားလိုက်လို့ သူ့ရဲ့ နို့ကြီးတွေက ဝင်းကနဲ ကျွန်တော့် မျက်စေ့အောက်မှာ မြင်လိုက်ရပါတယ်။ နောက်တော့ သူ့ကို ကြောင်ငေးငေးကြည့်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆို လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်း၊
“ကဲ ကိုယ်တော်ချော တနေ့လုံး အဲလို ရပ်ကြည့်နေတော့မှာလား”
လို့ ပြောင်စပ်စပ် မျက်နှာထားနဲ့ မေးလိုက်တာ ခံရတော့မှ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျိမ်ဆဲမိပြီး ဒေါ်လေးသီရီ ကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖက်လိုက်ပါတော့တယ်။ ဒေါ်လေးသီရိ က ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲကို အလိုက်သင့်ပါလာတော့ သူ့ရဲ့ ခတ်မော့မော့ မျက်နှာလေးပေါ်က နူတ်ခမ်းထူထူလေး ကို ကျွန်တော့် ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ်ပြီး ကစ်ဆင်းဆွဲလိုက်ပါတယ်။ သူလက်တွေကလည်းကျွန်တော့် လည်ကုတ်ပေါ်ကို တွဲခိုပြီး သူလျှာလေးက ကျွန်တော့် ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာပါတယ်။ ဒေါ်လေးသီရိ ကလည်း ခေသူမဟုတ် တော့ သူနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ အနမ်းတွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြင်းထန်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နမ်းရင်းက တအားကို ကိုင်ချင်ခဲ့တဲ့ သူ့ဖင်သားကြိးတွေကို ထမိန်ပေါ်က ပဲ လက်ဖဝါးနဲ့ အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေမိပါတယ်။ ကျွန်တော့် တို့ အနမ်းရယ် အရမ်းမာတောင်နေပြီး သူ့ဘိုက်ကို ထောက်နေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးကြိးရယ်ကြောင့် သူလည်း ဖီးတက်လာတယ်ထင်ပါတယ်။ ကျွန်တော့် ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးကို သူ့လက်ကလေးနဲက ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်ရမလဲ သူ့ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တာပေါ့။ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ လှလိုက်တဲ့ ဒေါ်လေး သီရိဗျာ။ ရုပ်ကလည်းချောပြီးသား ဆိုတော့ ဘာပြောစာရှိမလဲ။ တခြားသူတွေကတော့ ဝတယ်ထင်မလားမသိ။ ကျွန်တော့်အတွက်က တော့ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် တောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီး။ ဒီတောင်ကို မောင်ဖြိုနိုင်ပါ့မလားဆိုတဲ့ အဆင်ကြီး။ ကိတ်လိုက်တာ ဒေါ်လေးသီရိရယ်။
သူ့နို့ကြီးတွေကို ကျွန်တော်ကုံးစို့တော့ သူကျွန်တော့်လီးကို ကိုင်ထားလို့ အဆင်မပြေတော့ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကုတင်ပေါ်သွားကြတယ်။ ဒီတခါတော့ ကျွန်တော့် အလှည့်လေ။ သူ့ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြား ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး အမွှေးမရှိ ပြောင်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အားရပါးရ ဘာဂျာပေးပြစ်လိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်လေးသီရိ တဟင်းဟင်း ငြီးသံနဲ့ ဖင်ကြီးတွေ ကော့လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အလေ့အကျင့်က များနေပြီလေ။ မိန်းမ တွေ ဘာကြိုက်တတ်လဲ ဆိုတာ သိနေပြီ မဟုတ်လား။ သူ့စောက်ဖုတ်လည်း အရည်ရွဲ၊ ကျွန်တော့်လီးကြီးလည်း မအောင့်နိုင်လောက်အောင် တင်းမာ နေပြီမို့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို တွားတွားတက်လိုက်ပါတယ်။ သူက လည်း သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးပြိး ကျွန်တော့် ဒုတ်ကို ကိုင်၊ သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုရွဲနေတဲ့ ခလေးနှစ်ယောက်အမေစောက်ဖုတ် ဆိုတော့ ကျပ်တယ်လို့တော့ မညွန်းတော့ပါဘူး။ အိအိနွေးနွေးလေး နဲ့ အရသာတော့ရှိတယ်ဗျာ။ တချက်ထဲ အဆုံးဆောင့်လိုးလိုက်တာ ဒေါ်လေး သီရိ အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ မပြောဘူးဗျ။ သူ့ခြေထောက်တွေကို ခွင်ပြီး ကျွန်တော့်ပေါင်နောက်ကို ချိတ်ဆွဲပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လီးပိုဝင်အောင်ပဲ ဆွဲဆွဲသွင်းတယ်။ အိစက်ညက်ညောတဲ့ မွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် စကားတလုံးမှ မပြောနိုင်ပဲ လိုးပွဲကြိး စတင်လိုက်ကြပါတော့တယ်ဗျာ။
……………………………
ဒေါ်လေးသီရိနဲ့ ကျွန်တော် တို့ နှစ်ယောက် အပေးအယူမျှကြတော့ လိုးလို့ ကကောင်းသလာားမမေးနဲ့၊ ပြီးတော့ လည်း သူတို့ရဲ့ အိစက်ညက်ညှောက်တဲ့ မွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ဆိုတော့ ဒူးလည်းမပွန်း အရသာကလည်း အပြည့်ပေါ့ဗျာ။ တချီပြီးသွားတော့ နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲက အဲယားကွန်းလေး နဲ့ နှပ်ပြီး ဇိမ်ခံအမောဖြေနေကြတာပေါ့။ ဒေါ်လေးသီရိက၊
“နင်က မခေဘူးပဲ၊ အတွေ့အကြုံ အတော်များနေတာပဲ။ ငါ့ယောက်ျားထက်တောင် ပိုကျွမ်းနေတယ်၊ မိန်းမ ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် လိုးဖူးနေပလဲ”
“တခါစားတွေ ထည့်မတွက်ရင်တော့ သုံးယောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ် ဒေါ်လေးသီရိ ကလည်း”
“အဲဒီသုံးယောက် ထဲ မှာ မိုးမိုးအောင် ရောပါလား”
“ဟာ ဒေါ်လေး သီရိ ကလည်း မလတ် က ကိုယ့်အမ အရင်းကြီးဟာကို”
ဒေါ်လေးသီရိ ပြောတဲ့ မိုးမိုးအောင် ဆိုတာ အခု ကျွန်တော်နဲ့ အတူတူ နိုင်ငံခြားလိုက်သွာမို့ လုပ်နေတဲ့ အမလတ်လေ။
“အံမယ် ငါလည်း နင့်အဒေါ်အရင်းကြီးဟာကို၊ အဲဒါကျတော့ လိုးလို့ ရသလား၊ အင်းလေ လိုးးတောင်ပြီးနေပြီ ခစ်ခစ်”
“အဟီး၊ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း မေးမလို့၊ ဒေါ်လေးသီရိ က အဲလို အမျိုးချင်းဖြစ်တာကို ဘာမှ တောင် မထူးဆန်းသလို ပဲ၊ အင်းစက်ကို အရင်ထဲက သိနေတာလား”
“ဟဲ့ ထူးဆန်းတာပေါ့ဟဲ့ မထူးဆန်းပဲ နေပါ့မလား၊ အာ့တာကြောင့် နင်နဲ့လိုးရတာ ပိုဖီးလာတာပေါ့ဟ”
ဒေါ်လေး သီရိက ပြောနေရင်း ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးပါတယ်။ ကျွန်တော့် လီးကလည်း ထိလိုက်တာနဲ့ တခါထဲ ထောင်မတ်လာပါတော့တယ်။
“အင်း ကျွန်တော်လည်း ဖီးလာတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ဆိုလိုတာက ဒေါ်လေးသီရိ ရော အတွေ့အကြုံ ရှိဖူလားလို့ မေးတာ”
“နင် စိတ်ဝင်စားနေတာပေါ့လေ ဟုတ်လား”
“အင်းပေါ့လို့”
“နင့် သူငယ်ချင်းတွေ ထဲမှာရောရှိလား”
“အင်း အခု တယောက်က သူ့ဒေါ်ကြီး အပျိုကြီးကို လိုးနေတယ်၊ သူက သူ့အမေကို လိုးဖို့ ကြံနေတယ်၊ သူ့အမေကလည်း စိတ်ပါပါ ဆိုတော့ မကြာခင်ဖြစ်ကြတော့မှာပါ”
“ဟင် ဟုတ်လား အာ့တာက တော့ ဟဲဗီးကြီးပဲဟ၊ ငါက မောင်နှမ တို့ တူအရီးတို့လောက် ပဲ စိတ်လာတာ”
“အင်း အဲတော့ ပြောပါအုန်းဒေါ်လေးသီရိကလည်း ဒေါ်လေးသီရိက ဘယ်သူနဲ့ ဖြစ်ဘူးလဲ”
“ခွိ နင်ပါးစပ်လုံနော်”
“အင်းပါ ဒေါ်လေးသီရိကလည်း ”
“နင့်အဖေ လေ၊ ငါ့အကိုနဲ့ပေါ့”
“ဗျာ”
ကျွန်တော် တော်တော်အံ့ဩသွားရတယ်။ ကျွန်တော့်အဖေ ဒီလောက် စည်းကမ်းကြီးပြီး ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမတွေ အကုန်ကြောက်ကြရပြီး မဟုတ်တာ မလုပ်ဘူးထင်ရတဲ့ လူကြီး၊ ငယ်ငယ်တုန်းက သူ့ညီမ အငယ်ဆုံးနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုပါလား။ ကျွန်တော့်လီးကြီးတောင် တဆတ်ဆတ်တုံသွားတယ်။
“ခွိ ဘာလဲ ဖီးတက်သွားတာလား နင့်လီးကြီးက ချက်ချင်းကို ဖေါင်းပွတက်လာလိုက်တာ သံချောင်းကြီးလိုပဲ မာနေပြီဟွန်း ဘာလဲ ငါနဲ့ နင့်အဖေ လိုးနေတာကို စိတ်ထဲပုံဖေါ်ကြည့်နေတာလား”
သူပြောတာ မှန်နေတော့လည်း ကျွန်တော့်မှာ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်ရပါတယ်ိ။
“အဲဒါ ဒေါ်လေးသီရိ ဘယ်အရွယ်လောက်မှာ ဖြစ်ကြတာလဲ၊ လုပ်စမ်းပါအုံး ဒီတေးလေးအဟီး ကြားချင်လို့ပါဗျ”
“ဟင်း နှာဗူးလေး၊ နင့်လီးကြီးက ပေါက်ကွဲတော့မယ် လာတချီလိုးလိုက် ဒီတခါပြီးမှ ပြောပြမယ် ငါတို့ ဇာတ်လမ်း”
“အင်း ပြီးရော၊ ဒေါ်လေး သီရိ ကျွန်တော် ဒေါ့ကီလိုးချင်တယ်ဗျာ လေးဘက်ထောက်ပေး”
ဒေါ်လေးသီရိက လည်း နှစ်ခါမပြောရဘူး၊ လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးတယ်။ န
“အား…. ရှီး … ကောင်းလိုက်တာကွာ”
“ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်းအိနေတာပဲဗျာ၊ အထဲမှာ ဘတ်တာတွေများထည့်ထားလားမသိဘူး”
“ခစ်ခစ် ခွေးကောင်လေး ပေါက်ကရတွေ ပြောမနေနဲ့ လိုးသာလိုးတော့ အထဲမှာ အရမ်းယားနေပြီ”
“ဖွတ်..ဗျိ..ဖတ်”
“အွတ်…အိ..”
“ဖွတ်…ဖတ်”
နှစ်ယောက်စလုံး စကားမပြောနိုင်ကြတော့ပါဘူး။ နွေးထွေးအိစက်နေတဲ့ ဒေါ်လေးသီရိ စောက်ခေါင်းထဲက အတွင်းသားလေးတွေ ရဲ့ အရသာ က နူးညံ့စွာ ကျွန်တော့်လီးတန်ကြီးကို ပွတ်ပေးနေသလို၊မတင်းမပျော့ အိစက်လှတဲ့ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေက ကျွန်တော့်ပေါင်ကို လာလာဖိလိုက်တော့ အိကနဲနေတာရယ်၊ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲ မှာ ဒေါ်လေးသီရိ ငယ်ငယ်တုန်းက ကျွန်တော့် အဖေ ခုလို ပဲ လိုးနေမယ်ဆိုတဲ့ ပုံရယ် ပြန်မြင်မိပြီးတော့ ဆောင့်ချက်တွေက လည်း မြန်လာပါတယ်။ ဒေါ်လေးသီရိကလည်း အပေးက ကောင်းသလားမမေးနဲ့ အောက်က နေ ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်ကော့ကော့ပေးနေတာ တိုင်ပင်အကိုက်မို့ အရသာက ထူးလှပါတယ်။ ဒုတိယ အချီမို့လည်း နှစ်ယောက်စလုံး တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်ပါဘူး၊ ဒေါ်လေးသီရိ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားက ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကို တံတွေးထွေးချလိုက်ပြီး လက်မ နဲ့ ထိုးကလိလိုက်တော့ ဒေါ်လေးသီရိ ဖင်ကြီး ယမ်းခါ သွားပါတယ်။ နောက်တော့ လီးနဲ့ လက်မ ကို အတိုင်အဖေါက်ညီညီ လိုးပေးလိုက်တာ ဒေါ်လေးသီရိ စောက်ခေါင်းထဲက ရွစိရွစိနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ဆုပ်ပေးသလို လုပ်တာ ခံလာရပါတယ်။ လီးက လည်း အရမ်းကို ဖောင်းတင်းနေပြီမို့ အချက်တိုင်းမှာ အရသာရှိလှပြီး လရည်တွေ တဖွတ်ဖွတ် ပန်းထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။ သူလည်း အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးအသံထွက်ငြီးငြူလို့ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာ အဆုံးစွန်ကို ခံစားလိုက်ကြရပါတော့တယ်။
ဆက်ပါအုံးမယ်။
ဒေါ်လေး သီရိ နဲ့ ဖြစ်ပြီးတော့ ကျွန်တော် တော်တော်လေး ခိုက်သွားတာ၊ ဆရာမကြီးတို့ အန်တီမိုး တို့ ဆီတောင် မရောက်ဖြစ်တော့ဘူး။ ကျောင်းတွေလည်းပိတ်ခါနီး ဖိုင်နယ်လည်းကပ်နေ၊ နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ကလည်း အချိန်နီးလာတော့ ဒေါ်လေး သီရိနား ကပ်ဖို့လည်း အကြောင်းပြ ကောင်းနေ ပြီး တခြား အမျိုးသမီးတွေ နဲ့ နည်းနည်းကင်းကွာသလိုတောင် ဖြစ်သွားရတယ်။
ဒေါ်လေးသီရိ ကလည်း ခိုက်ချင်စရာ အပေးက တော်တော်ကောင်းတာကိုး၊ နောက်ပြီးတော့ မစားကောင်းတဲ့ အသီး မို့လားမသိ ပိုချိုသလိုပဲ၊
တနေ့ တော့ ဒေါ်လေးသီရိ နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ထုံးစံ အတိုင်းပဲ၊ သူတို့ အိမ် လူမရှိတဲ့ အချိန်၊ ဒေါ်လေးသီရိ ရုံးမှာ ကိစ္စတခု အကြောင်းပြ ပြီး သူတို့ အိမ် လစ်လာခဲ့တယ်။ အိမ်နားက လူတွေ စပ်စု မှာ စိုးလို့ ကားကို နောက်လမ်းတခုမှာ ခနရပ်ထားခဲ့ပြီး အိမ်ကို လမ်းလျှောက်လာကြတယ်။ အိမ်ထဲ ရောက်တော့ သိတဲ့ အတိုင်းပဲ တဏှာကြီးတဲ့ တူအရီး နှစ်ယောက် တက်သုတ်ရိုက် ပြီး လိုးပွဲ စကြတယ်။
“အား.. ကောင်းလိုက်တာ၊ သား ရယ်၊ နင် တော်တော်ကျွမ်းတာပဲ၊ အို့ အီးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်”
“ဖွတ်ဖတ်… ဗျိ.. ဖွတ်”
“ဖတ်..ဖတ်..”
“အိုး… ဒေါ်လေး ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်”
“အီးးးးး ငါလည်းတူတူပဲ ၊ ပြိးလိုက်တော့ ပြီးလိုက်တော့”
ဒေါ်လေးသီရိ ရဲ့ စောက်ဖုတ် အိအိနွေးနွေး ထဲ ကျွန်တော် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ခန ဖက်ပြီး နားကြပါတယ်။ နောက်တော့ ရေချိုးခန်းသွား သန့်ရှင်းရေး လုပ်၊ ဒေါ်လေးသီရိ ကုတင်မွေ့ယာတွေကို ပြန် ပြီး သေသေသပ်သပ်လုပ်၊ ပြီးတော့ ဒေါ်လေးသီရိ ရုံးပြန်သွားဖို့ လှေခါးက ဆင်းလာတော့ ကဂျောက်ဂျက် နဲ့ အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးသော့ဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး လှေခါး ထက်မှာ ရုပ်တရက် ရပ်လိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ဒေါ်လေးသီရိက ကျွန်တော့်လက်မောင်းကိုဆွဲလို့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် အပေါ်ကို အမြန်ပြန်ပြေးတက်ခဲ့ကြပါတယ်။ ပထမတော့ ဒေါ်လေးသီရိ တို့ အခန်းကို ပြေးဝင်ဖို့ ပြင်ပြီးမှ ဒေါ်လေးသီရိက လမ်းကြောင်းပြောင်းသွားပြီး အဲဒီအခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က အခန်းကို ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်။ အခန်းထဲမှာက ကုတင်တလုံးရှိတယ် ပစ္စည်းပစ္စယ တော့ ဘာမှ သိပ်မရှိလှ၊ သူတို့ ရဲ့ ဧည့်သည်တွေ ဘာတွေ လာရင် ထားဖို့ အခန်း၊ အဲလို အခန်းဆိုတော့ အဝတ်အစားထည့်တဲ့ ကလော့ဆက် ထဲမှာက ရှင်းနေတယ်။ ခေါင်းအုံးအပိုတွေ ဖျာအပိုတွေလောက်ပဲ ရှိတယ်၊ လူနှစ်ယောက် အသာလေး ရပ်ပြီး ပုန်းနေလို့ ရတယ်။
ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ကလော့ဆက်ထဲ ဝင်ပုန်းပြီးတဲ့ အချိန်မှာပဲ လှေခါးက တက်လာတဲ့ ခြေသံ ကြားရပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ ဝင်ပုန်းနေတဲ့ အခန်းတံခါးပွင့်လာပါတယ်။ ဟိုက် ကျွန်တော်တော့ သွားပါပြီ ဆိုပြီး ရင်တုံပန်းတုံ ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကလော့ဆက် တံခါးကြားထဲကနေ ချောင်းနေတဲ့ ကျွန်တော် တို့ နှစ်ယောက် က အခန်းထဲ ဝင်လာတဲ့လူတွေကို မြင်လိုက်ရတော့ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားရပါတယ်။ ဝင်လာကြတဲ့ သူတွေက တော့ ဒေါ်လေးသီရိမေရဲ့ ယောက်ျား ဦးလေးမျိုးအောင် နဲ့ ကျွန်တော့် အမလတ် မိုးမိုးအောင် တို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
သူတို့က အခန်းထဲ ဝင်လာရင်း အခန်းဝမှာပဲ မလတ် က သူ့လွယ်အိပ်ကို ကြမ်းပေါ်ပြစ်ချခဲ့သလို ဦးလေးမျိုး ကလည်း သူ့လက်ဆွဲအိပ်ကို ချခဲ့ပါတယ်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား သမီးရီးစားတွေလိုပဲ ဖက်လိုက်ကြပြီး နူတ်ခမ်းချင်း အားရပါးရ စုပ်နမ်းနေကြတယ်။ ဦးလေးမျိုးက အလုပ်က ယူနီဖောင်းနဲ့ ပဲ ရှိသေးတော့ ရုံးကနေ နေ့တဝက်လစ်လာပုံ ရပါတယ်။ မလတ်ကတော့ ဘယ်က နေဘယ်လို ပါလာမှန်းမသိပါဘူး။ သူက ပေါင်လည်လောက် ရှိမဲ့ စကဒ်အမဲနဲ့ အပေါ်က တော့ အဝါနုနု ဇာလောက်ပါးတဲ့ အကျႌ လက်ဇက ဝတ်ထားတယ်။ အကျႌအသားပါးချက်ကတော့ အောက်က ဘရာဇီယာတောင် မြင်ရတယ်။ မလတ်က အသားက သိပ်အဖြူကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ စကဒ်အမဲ နဲ့ ဆုတော့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ဝင်းနေတာပဲ။ စကဒ်လေးက လည်း ကျပ်တော့ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေက ကား ထွက်နေတယ်။ နောက်တော့ ဦးလေးမျိုးရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဦးလေးမျိုးဘောင်းဘီ ခါးပတ်နဲ့ ဇာစ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီနဲ့ အတွင်းခံကို ပူးပြီးပေါင်လည်ထိ ဆွဲချလိုက်တယ်။ ဦးလေးမျိုး လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်။ ဘယ်လောက်တောင် တင်းနေပလဲ မသိ။ မလတ်က ဦးလေးမျိုး လီးကြီးကို သူ့လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တန်းစုပ်တော့တာပဲ။ ဦးလေးမျိုးက မျက်လုံးကို စင်းသွားပြီး လက်တဖက်က မလတ်ပုခုံးကို ကိုင်ထားလို့ နောက်တဖက်က ကျောလည်လောက်အရှည် ဖြန့်ချထားတဲ့ မလတ်ဆံပင်တွေကို ဆွဲဖွဆော့ကစား နေတယ်။ မလတ် တယောက် ဦးလေးမျိုး ရဲ့ လီးကို မြိန်ရည်ယှက်ရည် စုပ်နေတာ ကြည့်ရတော့ မလတ်အတွေ့အကြုံ မနည်းဘူး ဆိုတာလည်း သတိထားမိတယ်။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ ကျွန်တော့် လီးပေါ် ကို ဒေါ်လေးသီရိလက်ကရောက်လာမှ ကိုယ့်လီးက တအားကို တောင်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ကျွန်တော့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတဲ့ ဒေါ်လေးသီရိကို ကြည့်လိုက်တော့ သူလည်း တံခါးကြားက ချောင်းနေပြီး၊ သူ့လက်တဖက်က သူ့စောက်ဖုတ်ကို နိူက်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူလည်း သူ့ယောက်ျားနဲ့ တူမလတ် တို့ အတွဲကို ကြည့်ပြိးဖီးတက်နေတာပေါ့။
ကျွန်တော် လည်းမနေနိုင်တော့ဘူး၊ မျက်လုံးက လည်း မလတ်တို့ အတွဲ ကို ချောင်းနေတာက မခွာနိုင် လီးက လည်း တအားကို ဆာနေပြီ။ ဒေါ်လေး သီရိလည်း အတူတူပဲ ထင်ပါတယ်၊ အာ့တာနဲ့ ဒေါ်လေးသီရိကို ကျွန်တော့် ရှေ့ကို ဆွဲယူလိုက်တယ်။ သူလည်း သိပါတယ်။ ထမိန်ကို အပေါ်လှန်တင်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချလိုက်တယ်။ ဒေါ်လေးသီရိ ဖင်ကြားထဲက နေ လီးကို အသာလေး လျိုထိုးလိုက်တော့ အရည်တွေ ရွဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်က လီးထိပ်မှာ နွေးထွေးနေတယ်။ ဒေါ်လေးသီရိက အသာကုံးပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော့် လီးက ဒေါ်လေးသီရိ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။ ကျွန်တော့် လီးအချောင်းကြီး ဒေါ်လေးသီရိ စောက်ဖုတ်ထဲ ကို အဆုံးထိ သွင်းပြီး စိမ်ထားလိုက်တယ်။ ကလော့ဆက်အခန်းကျင်းကျင်းလေးထဲ ဆောင့်လိုးဖို့ကလည်း မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေးသီရိ စောက်ခေါင်းထဲက အသားနုနုလေးတွေက ကျွန်တော့်လီးကြီးကို တဖွဖွ ဆုပ်ပေးနေတာကို ဖီးခံနေရတယ်။
အခန်းထဲမှာက ဦးလေးမျိုး နဲ့ မလတ်တို့ အတွဲက နှစ်ယောက်စလုံးကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ကုတင်ပေါ်ရောက်နေကြပြီ။ ဦးလေးမျိုးက မလတ်ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကို ခေါင်းမြုပ်ပြီး တော့ စောက်ဖုတ်ကို ရက်နေလိုက်တာ အားရပါးရ တပြတ်ပြတ်နဲ့၊ မလတ် လည်း ဖင်ကြီးတကြွကြွနဲ့ တအီးအီး အသံလေးနဲ့ အရသာတွေ့ နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဒူးလေးကို ကွေးပြီး ဒေါ်လေးသီရီ ဖင်အောက်ကနေ ကော့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးနေမိတယ်။ မလတ်က ပက်လက်နဲ့ စောက်ဖုတ်အရက်ခံနေတာမို့ သူ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကော့ချွန်နေတာတွေ့ရတယ်။ နို့ကြီးတွေကလည်း ထွားသား၊ ဒေါ်လေးသီရိလောက်မရှိပေမဲ့ ကျွန်တော့် လက်တဖဝါးနဲ့တော့ မဆန့်မပြဲလောက်ရှိတယ်။ အပျို နို့ ဆိုတော့လည်းတင်းနေတာပေါ့။ နောက်တော့ မလတ်လည်းမနေနိုင်တော့ဘူးထင်တယ် ဦးလေးမျိုး ကိုယ်ကို သူ့အပေါ်ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ ဦးလေးမျိုးက ကလည်း အလိုက်သင့်လေး တွားတွားတက်သွားပြီး တော့ မလတ်မျက်နှာတွေကို နမ်းနေတယ်။ မလတ်လက်က သူတို့ ကိုယ်နှစ်ခုကြားကနေ ဦးလေးမျိုး လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ ဦးလေးမျိုးက အသာလေးဖိသွင်းလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လိုးတော့တာပါပဲ။ ဦးလေးမျိုး ရဲ့ မလတ်ကို လိုးတဲ့ အလိုးနဲ့ စည်းချက်ကိုက်အောင် ကျွန်တော်လည်း ဒေါ်လေးသီရိကို အသာ ညှောင့်လိုးလိုးနေမိတယ်။ ဒေါ်လေးသီရိလည်း သူ့စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ တတောက်တောက်ယိုကျနေလောက်ကို ဖီးတက်နေတာ သတိထားမိတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေက ပွစိပွစိညှစ်ပေးနေတာက ကျွန်တော့်လီးကြီးကို မာသထက်မာပြီး ထိပ်က ဒစ်ဖူးကြီးလည်း စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပွထ နေသလို ခံစားနေရတယ်။
အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာတော့ ဦးလေးမျိုး နဲ့ မလတ်တို့က အရှိန်တက်ပြီး တဖတ်ဖတ် တဖုံးဖုံး ဆော်နေကြပြီ။ တချီမပြီးသေးပဲနဲ့ကို ပုံစံပြောင်းပြီး မလတ်ကို ဦးလေးမျိုးက ဒေါ့ကီ ဆွဲနေပြီ။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး တအီးအီးတအဲအဲနဲ့ ဆပ်ကနဲ ဆပ်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ဆောင့်ချက်တွေက တချက်ချင်းဖြစ်သွားကြတော့ ပြီးသွားကြပြီ ဆိုတာသိလိုက်တယ်။ ဒေါ်လေးသီရိ စောက်ဖုတ်ထဲက လည်း ညှစ်ချက်က ကြမ်းလာတော့ ကျွန်တော့်လီးထိပ်ကလည်း မခံနိုင်တော့ လရည်တွေ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ဒေါ်လေး သီရိ စောက်ဖုတ်ထဲ ညှစ်ထုတ်ပြီး ပြီးလိုက်မိပါတော့တယ်။
ဆက်ပါအုံးမယ်။
မလတ်နဲ့ ဦးလေးတို့ တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ပြီး ခနနားနေကြပြီးတော့ မလတ် က ထပြီး ရေချိုးခန်းသွားအုံးမယ် ဆိုပြီး ထသွားပါတယ်။ အဲတော့မှ ဦးလေးမျိုး က အိပ်ယာပေါ်က ထလာပြီး ကျွန်တော်တို့ ပုန်းနေတဲ့ ကလော့စက်ရှေ့ လာရပ်တယ်၊ ပြီးတော့။
“ကဲ အထဲက ပုန်းနေတဲ့သူတွေ ထွက်လာကြပါအုံး”
တဲ့၊ ဟိုက်။ ကျွန်တော့် ရင်ထဲ ထိန်းကနဲ ဖြစ်ပြီး ခေါင်းတောင် နှောက်သွားတယ်။ သွားပြီပေါ့။ ငါတို့ ရှိနေတာကို သူဘယ်လို သိသလဲပေါ့။ ဒေါ်လေးသီရိ က တံခါး ဆွဲဖွင့်ပြီးအခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ ဒေါ်လေးသီရိနောက်က ကုတ်ခြောင်းခြောင်း နဲ့ ထွက်လာတဲ့ ကျွန်တော့်ကို တွေ့တော့ မျက်နှာ က နည်းနည်းအံ့ဩသွားပုံပဲ။
“ဟိုက် ကိုရဲ ပါလား၊ စိတ်ဝင်စားစရာပဲ”
ဒေါ်လေးသီရိက တော့ ခတ်တည်တည်ပဲ၊ ဦးလေးမျိုးကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ရင်းက ကျွန်တော့်ကို လှမ်းပြောလိုက်တယ်။
“သား ဒေါ်လေးတို့ အိပ်ခန်းထဲ ခနသွားနေအုံး၊ ဒေါ်လေးတို့ ချင်းချင်း ပြောစာရှိလို့”
ကျွန်တော်လည်း တော်တော်စိတ်ပေါ့သွားတယ်၊ ရင်ထဲက တော့ ခုံနေတုန်းပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ အနည်းဆုံး ဦးလေးမျိုးရှေ့ နေရတာ မျက်နှာပူနေတော့ အမြန်ဆုံးပဲ လစ်ထွက်လာလိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘာတွေ ပြောနေကြမှန်း တော့ မသိဘူးပေါ့။
နောက်တော့ ဟောဝေးကနေ မလတ်ပြန်လာတာအသံကြားရတယ်။ နောက် မလတ် ဦးလေးမျိုး နဲ့ ဒေါ်လေးသီရိ တို့ စကားပြောနေတဲ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားတာကြားရတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကုတင်ပေါ်အသာထိုင်ပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။ ခနလေးပါပဲ။ ဒေါ်လေးသီရိ အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။
“သား လာ သွားကြစို့”
လို့ ခေါ်တာနဲ့ ကျွန်တော်လည်းဒေါ်လေးနောက်က လိုက်ပြီးအပြင်ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။ ဒေါ်လေးကားနဲ့ ဒေါ်လေးရုံးခန်းကို အပြန်လမ်းကျမှ ဒေါ်လေးက ပြောပြတယ်။ ဦးလေးမျိုးက ဒေါ်လေးသီရိနဲ့ ကျွန်တော့်ဖိနပ်တွေကို လှေခါးရင်းမှာ တွေ့ခဲ့ကထည်းက သိတာတဲ့။ သူ့မိန်းမ နဲ့ တခြား ယောက်ျားတယောက်လို့ ထင်ထားတာတဲ့၊ ကျွန်တော်မှန်းတော့မသိဘူးတဲ့။ အခုက သူကိုယ်တိုင်လည်း ဒေါ်လေးသီရိ တူမ ကို လိုးနေတာကို မိထားတာမို့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘဲစားဘဲခြေဖြစ်သွားတယ်တဲ့။ နောက်ပြီးတော့ ကျွန်တော်က တစိမ်းလူလည်းမဟုတ်တော့ စိတ်မဆိုးတဲ့ အပြင် သူ့ရှေ့မှာ ပါ လုပ်ချင်လုပ်ဖို့ ခွင့်ပေးတယ်တဲ့။ ဦးလေးမျိုးလည်း ကပ်ကိုးသွေး နည်းနည်းပါပုံ ရတယ်ထင်တယ်။ မလတ်လည်း ရေချိုးခန်းက ပြန်လာတော့ ဒေါ်လေးသီရိကို တွေ့လိုက်ရတော့ အတော်ကို ထိပ်လန့်သွားတယ်တဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေးသီရိ စိတ်ဆိုးပုံ မပြလို့ တော်တော်လေး စိတ်သက်သာသွားတယ်တဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဦးလေးပြောပြလို့ ဒေါ်လေးသီရိ ကို ကျွန်တော်လိုးနေမှန်းသိသွားတော့ တော်တော် အံ့ဩသွားတယ်တဲ့။
ဒေါ်လေးသီရိ ပြောပြတာတွေ နားထောင်ပြီး ကျွန်တော်တော်တော်ပျော်သွားတယ်။ ခုတော့ ဒေါ်လေးသီရိကို ကျွန်တော် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးလို့ ရတဲ့ အပြင် မလတ်ကိုပါ လိုးဖို့ အခွင့်အရေးပေါ်လာပြီလေ။ မလတ်ကလည်း သူ့ဘဲ ရှိရဲ့သားနဲ့ကို ဦးလေးမျိုးနဲ့ ဖြစ်တယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော့်ကို ပေးဖို့ လည်း သိပ်စည်းရုံးရမယ် မထင်ပါဘူး။ အဲလိုနဲ့ပဲ ညနေ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မလတ် ကျွန်တော့်အခန်းကို ရောက်ချလာတော့တယ်။
“ဟဲ့ နင် နေ့ခင်းတုန်းက ဒေါ်လေးသီရိ နဲ့ ကလော့ဆက်ထဲမှာဆို”
“အင်းပေါ့ ငါတို့ အထဲက နေ နင်နဲ့ဦးလေးမျိုး တို့ လုပ်နေကြတာကို မြင်နေရတာပေါ့”
“အဟီး ဒေါ်လေးသီရိ ကို မျက်နှာပူလိုက်တာဟာ၊ နင်ကလည်း တော်တော်နှာဘူးကျတယ်နော်၊ ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းတောင် ကိုယ်မရှောင်ဘူး”
“အောင်မယ် နင်ကလည်း ပြောရတယ်ရှိသေး၊ နင်ကရော ဒေါ်လေးယောက်ျားကြီးကို ဘာလို့ ကြောင်တောင်နိူက်တာလဲ”
“ဟဲ့ နင် အဲလို မိန်းမလို မိန်းမရစကားတွေ မပြောနဲ့ ဘာလဲ ကြောင်တောင်နိူက်တယ်ဆိုတာ၊ ငါတို့က ဆက်ခ် ပဲ လုပ်တာလေ၊ ဒေါ်လေးသီရိ ဆီကနေ ဦးလေးမျိုးကို မယူပါဘူး၊ နင်က မှ အင်းဆက်၊ တခါထဲ ငါတို့ အမျိုးထဲ မကြားဘူးပါဘူး”
“နင် ကသာ မကြားဖူးတာ ဒေါ်လေးသီရိနဲ့ အဖေ နဲ့က ငယ်ငယ်တုန်းက ဖြစ်ခဲ့ကြာဖူးတယ်တဲ့”
“ဘာ၊ ဘယ်လို၊ ဟယ်တော့”
မလတ်တယောက် ရုတ်တရက် အံ့ဩသွားသလိုနဲ့ ကျွန်တော်များ အာနေသလားလို့ မျက်နှာကို စူးစုူးစိုက်စိုက် ကြည့်ရင်း ကျွန်တော် အတည်ပြောနေမှန်းသဘောပေါက်သွားလို့ ဟယ်တော့ ဆိုပြီး တအံ့တဩ ဖြစ်သွားပါတယ်။
“သူတို့တွေ များ သိုသိပ်လိုက်ကြတာ၊ ငါတို့ ရိပ်တောင်မရိပ်မိဘူးနော်၊ ”
“အေးဟ”
“နင့်ကို ဒေါ်လေးသီရိ ပြောပြတာလား”
“အင်း ပေါ့”
“နင် နဲ့ ဒေါ်လေးသီရိ က ဘယ်လို ဖြစ်သွားကြတာတုန်း”
ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့် ဖာတ်ထုပ်ကို အစအဆုံးရှင်းပြလိုက်တယ်။ တချို့နေရာတွေ မှာ မလိုအပ်ပဲ နဲ့ သေသေခြာခြာ ကို ဒီတေးပြောပြလိုက်တယ်။ အကြံရှိနေပြီကိုး၊ အဟီး။ မလတ်တယောက် အိမ်နေရင်း ဂါဝန်တိုနဲ့ ပေါင်လုံးကို တလုံးနဲ့ တလုံးထပ်ထားရာကနေ ဂဏှာမငြိမ် ဖြစ်နေတာတွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော့်ဇာတ်လမ်းဆုံးသွားတော့၊ကျွန်တော်က၊
“နင် ကရော ဘယ်လို ဦးလေးမျိုး နဲ့ ဖြစ်ရတာလဲ ပြောစမ်းပါအုံး၊ နင့်ဘော်ဒီက တော်တော်မိုက်တာပဲ ငါ ကလော့ဆက်ထဲက ချောင်းကြည့်ရင်းနဲ့ ကို လီးတောင်လာလို့ ဒေါ်လေးကို အနောက်ကနေ လုပ်လိုက်ရတယ်”
“ခွေးကောင် နှာဘူး၊ နင်ဒေါ်လေးသီရိကို လုပ်ချင်လုပ်ချင်တယ် မပြောဘူး၊ ငါ့များလာအပြစ်ပုံချနေသေးတယ်”
မလတ်မျက်နှာ နီနီလေး ကြည့်ရင်း သူလည်း ဖီးလာနေပြီ ဆိုတာ ကျွန်တော်ရိပ်မိပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ထပြီး အခန်းတံခါးကို သွားပိတ်လိုက်တယ်။ မလတ် က မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြီးတော့ သူနဲ့ ဦးလေးမျိုးနဲ့ စဖြစ်ခဲ့တဲ့အကြောင်းကို ပြောပြပါတယ်။ တကယ်တော့ သူနဲ့ ဦးလေးမျိုးက ကျွန်တော်နဲ့ ဒေါ်လေးသီရိလောက်တောင် မှ မကြာသေးပါဘူး၊ အခုတခေါက်နဲ့ မှ စုစုပေါင်းသုံးခါပဲ ရှိပါသေးတယ်တဲ့။ တနေ့ သူက တူတူမတွေ ကို ကြိုပြီး အိမ်ပြန်လာပို့၊ သူတို့ တရေးတမောအိပ်တာ စောင့်ပြီးတော့ ဒေါ်လေးသီရိ ပြန်လာမှ အိမ်ပြန်မယ်ဆိုပြီး စောင့်ရင်းနဲ့ ကလေးတွေ အိပ်ပျော်သွားတော့ သူက ဒေါ်လေးတို့ ကုတင်ပေါ်မှာ မှေးလိုက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတာတဲ့၊ သူနိုးတော့ ဦးလေးမျိုးက သူ့ပေါင်ခွဆုံ မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းပေးနေပြီတဲ့။ သူလည်း နဂို ထဲက စိတ်ပါပါ ဆိုတော့ အဲက စပြီး ဖြစ်သွားတာပဲတဲ့။ နောက်သူက ဆက်ပြောတယ်။ ငါတို့ဟာက ရိုးရိုး ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ ဖြစ်တာပါဟာတဲ့၊ နင်တို့ ကမှ ပိုစိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်တဲ့။ အမျိုးချင်းဆိုတော့တဲ့။ ကျွန်တော်သူ့ကို ဒေါ်လေးသီရိ နဲ့ ကျွန်တော့်အကြောင်းပြောပြ ကတည်းက ကျွန်တော်လည်း လီးတောင် သူလည်း စောက်ရည် စိမ့်နေပြီ ဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်လေ။ အခု သူက ကျွန်တော့်ကို အဲလိုလေးလာပြောတော့ ကျွန်တော် သူ့ကို ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းပြစ်လိုက်တယ်။ သူလည်း အငမ်းမရ ပြန်နမ်းလာတယ်။ သူလည်း အတွေ့အကြုံ ရှိတဲ့သူမို့ ကျွန်တော်တို့ အနမ်းတွေက အရသာလည်း ရှိ၊ တယောက်နဲ့ တယောက် အပေးအယူကလည်းမျှ၊ ခနလေးနဲ့ ကျွန်တော်တိုက နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြတယ်။
ကျွန်တော်က အနည်းဆုံး ကျွန်တော့်ထက် ၁၅ နှစ် အနှစ် ၂ဝကျော်လောက် ကြီးတဲ့ အမျိုးသမီးတွေကိုပဲ ကောင်းကောင်းလိုးဖူးတာ ဆိုတော့ မလတ်က ကျွန်တော်လိုးဖူးတဲ့ အမျိုးသမီးထဲ မှာ အငယ်ဆုံး ဖြစ်နေတာပေါ့။ အသားအရည်က သိသိသာသကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ချောမွတ် တင်းရင်းနေတယ်။ အရသာ တမျိုးပဲ။ နောက်တခုက ကျွန်တော့် အတွက် အရင်းဆုံး သွေးသားချင်း မို့ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေတော့ ထိသမျှက အရသာရှိနေတာလည်းပါတယ်။ မလတ်လည်း ကျွန်တော့်အတိုင်းပဲ ထင်တယ်။ သူ့မျက်နှာက ရမက်သွေးတွေ နဲ့ နီပြီးတော့ ပို ချစ်စရာကောင်းနေတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်လေးက လည်း ဖောင်းဖောင်းအိအိလေး နဲ့ အမွှေးပါးပါးလေး အောက်မှာ လှနေတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ ကျွန်တော်မျက်နှာအပ်ပြီး ကိုယ်တပ်သမျှ အစွမ်းကုန်နဲ့ ဘာဂျာစွမ်းပြလိုက်သလို၊ သူကလည်း ကျွန်တော့် လီးကို တချောင်းလုံး သူ့လည်ချောင်းထဲထိ ဝင်အောင် မျို စုပ်ရင်းနဲ့ ပုလွေစွမ်းပြပါတယ်။ သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းပြီး ဆောင့်လိုက်။ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဒေါ့ကီ ဆွဲလိုက် နဲ့ သုံးချီလောက် ဆက်တိုက် ဆွဲပြီးတာ့ သူ ကျွန်တော့်အခန်းမှာပဲ ကျွန်တော်နဲ့ ဖက်ရက်သား အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။
ဆက်ပါအုံးမယ်။
“တင်းတင်းတောင်တောင်……”
အိပ်ယာဘေးက ဖုံးမြည်လာလို့ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ကောက်ကိုင်လိုက်မိတယ်။
“ဟေ့ကောင် ကိုရဲ အခု ဘယ်မှာလဲ ”
“အိမ် မှာပေါ့ ကွ မင်းကလည်း မင်းဖုံးမြည်လို့ နိုးလာတာ မင်းကလည်း စောစောစီးစီး ဘာထူးလို့လဲ”
ကျွန်တော်ဖုံးကောက်ကိုင်တဲ့ အချိန်မှာပဲ မလတ်လည်းနိုးလာပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြပြီး တော့ ဖုံးဆက်နေတဲ့ ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်ပေါ်လာမှောက်အိပ်လိုက်တယ်။ သူ့နို့ကြီးတွေက ကျွန်တော့် ဘိုက်နားကို အိကနဲလာဖိပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မလတ် ဆံပင်အုပ်ကြီးကို လက်ချောင်းတွေ ထိုးဖွ ထည့်ရင်း ဆော့ကစားနေမိတယ်။
“အဟီး၊ အိုကွာ မင်းကို ပြောစာရှိလို့။ ငါ့ဟိုကိစ္စ အောင်မြင်သွားပြီကွ၊ ခိခိ”
“ဟေ၊ အန်တီမိုး နဲ့လား”
ကျွန်တော့်ဆီက ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားတဲ့ လေသံကြောင့် မလတ်က ကျွန်တော့် မျက်နှာကို မေးခွန်းထုတ်သလို မော့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်က ဖုံး မိုက် ကို အသာလက်နဲ့ ပိတ်လိုက်ပြီး မလတ်ကို တိုးတိုးလေး၊
“စိုးနိုင် ဖုံးခေါ်နေတာ၊ အန်တီမိုးဆိုတာ သူ့အမေလေ”
အဲလို ပြောလိုက်ပြီး ဖုံးကို စပီကာ ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ သိပ်အကျယ်ကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ မလတ်နဲ့ ကြားရရုံပဲ အသံကို ချဲ့လိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးဘေးချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ စိုးနိုင်ကို ၊
“မင်းတို့ အဆင်ပြေသွားပလား၊ ဟကောင်ရ လုပ်ပါအုံး ဒီတေးလေးကို ”
ကျွန်တော့် စိတ်အတွေးထဲ မှာ စိုးနိုင်နဲ့ သူ့အမေ ဒေါ်မိုးချယ်ရီ တို့ လိုးနေကြပုံကို မြင်ယောင်လိုက်မိပြီး လီးက ချက်ချင်းတောင်တက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်မှာ စောင်အပါးလေးပဲ ခြုံထားတာမို့ ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ် မှောက်အိပ်နေတဲ့ မလတ်ဘိုက်ကို လီးကြီးက သွားထိုးမိပါတယ်။ မလတ်က သူ့ကိုယ်ကို ကြွလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်က စောင်ကို ဖယ်လိုက်ကာ မာတောင်လာတဲ့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော် ခါးကော့ပြီး မလတ်လက်ထဲ လီးကို ကော့ထိုးလိုက်တယ်။ မလတ်က ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်တယ်။ ပြိးတော့ ဖား.ရားကျနေတဲ့ သူ့ဆံပင်ကို နှာရွက်နောက်ကို သပ်တင်လိုက်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်းလှလှလေး နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို ငုံစုပ်လိုက်ပါတယ်။
“အား..ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်..”
မလတ် အာငွေ့နွေးနွေးလေးနဲ့ နူးညံ့တဲ့ အာခံတွင်းသားလေးတွေနဲ့ မာတင်းနေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးဒစ်ဖူးတို့ အထိအတွေ့က ကောင်းလွန်းလှလို့ ပါးစပ်က အသံထွက်ပြီး ငြီးညူ မိပါတယ်။ စိုးနိုင်က၊
“ဟေ့ကောင် ဘာဖြစ်တာလဲ”
“ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးကွာ ငါက မင်း မင်းအမေကို လိုးနေတာတွေးလိုက်မိပြီး ဖီးတက်သွားတာပါ ဟဲဟဲ”
“အောင်မယ် ခွေးမသား၊ မင်းအကြောင်းငါများ မသိဘူးမှတ်လို့လား၊ ခု မင်းအိပ်ယာထဲမှာ ဘယ်သူလဲ မှန်မှန်ပြောစမ်း”
“အို မင်းကရော အခု အိပ်ယာထဲ မှာ တယောက်ထဲမို့လို့လား”
“ဟဟ ဘယ်ဟုတ်မလဲ အမေ နဲ့ပေါ့ကွ၊ ခိခိ။ ငါတို့ မနက်နိုးလာတော့ မင်းအကြောင်းပြောဖြစ်ကြရင်းနဲ့ ငါတို့ နှစ်ယောက်အကြောင်းမင်းကို ပြောမယ်ဆိုပြီး မင်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်တာ ဟဲဟဲ။ ခု ငါ့ကို ပြုစုနေတယ်လေ၊ အဟိ။”
“ဟားဟား ကောင်းပါ့ကွာ အန်တီမိုးကို ပြောလိုက် နောက်မှ ချိန်းပြီးငါလာဂျိုင်းမယ်လို့ တူးအင်ဝမ်းပေါ့”
ကျွန်တော်ဖုံးထဲမှာ ပြောလိုက်တာကို ကြားတဲ့ မလတ် က လီးစုပ်နေရင်းက ကျွန်တော့်ပေါင်ကို လိမ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ မလတ် အပြုအစု ကြောင့် ကျွန်တော့်လီးကြီးလည်း တအားမာနေပြီမို့၊ စိုးနိုင် ကို နောက်မှ ပြောတော့မယ် ပြောပြီး ဖုံးချလိုက်ပါတယ်။
ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက်နဲ့ လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ မလတ်ကို ဂျိုင်းကနေ ဆွဲမပြီး ကိုယ်ပေါ်တင်လိုက်ရင်း သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုကပါတယ်။ မလတ်က၊
“ဟယ် နင်တို့ သူငယ်ချင်းတွေကလည်း ဆိုးလိုက်ကြတာ၊ ကိုယ့်အမေတောင် ကိုယ်မရှောင်ဘူး တခါထဲ၊ ”
“အို နင်က လည်း အရွယ်ရောက်ပြီးသူတွေပဲ ဟာ၊ အတင်း မုဒိန်းကျင့်တာမှ မဟုတ်၊ ဆေးခပ်လုပ်တာလည်းမဟုတ်၊ နှစ်ဦးသဘောတူလို့ လုပ်တာပဲဟာ၊ အခု နင်နဲ့ငါလို ပေါ့”
စကားပြောရင်းနဲ့ ကျွန်တော့်အပေါ်ခွတက်လာတဲ့ မလတ် စောက်ဖုတ်အဝမှာ ကျွန်တော့်လီးကို ကိုင်ရင်း တေ့ပေးလိုက်တယ်။ မလတ် က ဖြည်းဖြည်းချင်း ကို်ယ်ကို နှိမ့်ချလိုက်တော့ စောက်ရည်လေးတွေ စိုနေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကျွန်တော့် လီး ကြီး တအိအိ ဝင်သွားပါတယ်။
“အား….ကျွတ်စ်……ရှီး”
မလတ်ဆီက အသံလေး ထွက်လာသလို ကျွန်တော့်လီးကြီးကိုလည်း အိစက်နွေးထွေး တဲ့ မလတ် စောက်ဖုတ်အတွင်းသား လေးတွေက ပွေ့ဖက်လိုက်တာ ခံစားလိုက်ရပါတယ်။
…………………………………….
“အန်တီဇို ဆေးခန်းသိမ်းနေပလား”
“ဟေး မောင်ရဲ ဘယ်က နေ မျက်စေ့လည်လာတာလည်း”
“ဒီနားမှာ အလုပ်ကိစ္စလေးတခု ရှိလို့ လာရင်းက အန်တီဇို့ ဆေးခန်းရှိတာ သတိရလို့ ဝင်လာတာ”
“အင်း ပြီးရင် ဘယ်သွားမှာလဲ”
“အန်တီဇိုလည်း ဆေးခန်းသိမ်းပြီး အိမ်ပြန်မှာလား တခြားဝင်အုံးမျာလား”
“အိမ်ပဲ ပြန်မှာလေ လိုက်မလို့လား”
“အဟီး ဟုတ်ကဲ့ အန်တီဇို၊ စိုးနိုင်ဆီ သွားမလားလို့ ဘပ်စ်ကားတွေကလည်း ကျပ်နေတာနဲ့ ”
“အင်းပါကွာ လိုက်ခဲ့ပါ၊ အန်တီလည်းအဖေါ်ရတာပေါ့၊ ခနလေး သိမ်းစရာတွေ လက်စသတ်ပြီးကောင်မလေးတွေ ပြန်လွှတ်လိုက်အုံးမယ်”
အန်တီဇီု တယောက် သူ့ဆေးခန်းက နမ်စ်မလေးတွေ အကူလေးတွေကို မနက်ဖြန်တွက် မှာစရာတွေ မှာပြီး ဆေးခန်းပိတ် ဖို့ ကျွန်တော်ရှိနေလို့ စိတ်မပူပဲ ပြန်ကြဖို့ ပြောပါတယ်။ ကောင်မလေးတွေ ပြန်ကြတော့ သူ့ဆေးခန်းရှေ့က ဘာဂျာတံခါးကို ဆွဲစေ့ပြီး လူနာ တွေမဝင်လာအောင် သော့ခပ် လိုက်ပြီး သူ့ဆေးခန်း အတွင်းဝင်ပြီးပစ္စည်းသိမ်းနေပါတယ်။ ဆေးခန်းအပြင်ဘက်မှာ က ဘပ်စကားမှတ်တိုင်နဲ့ လမ်းဘေးဈေးသည်တွေနဲ့ လူစည်ကားနေပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အတွင်းမှာကတော့ အနည်းငယ်မှောင်လို့ နေပါတယ်။ ကျွန်တော့် ခေါင်းထဲ မှာ အန်တီဇို နဲ့ ကျွန်တော် နှစ်ယောက်ထဲ ပါလားဆိုတဲ့ အသိစိတ်က ရုတ်တရက် ပေါ်လာပြီး ၊ အန်တီဇိုနဲ့ စိုးနိုင် တို့ လိုးနေတဲ့ ဗီဒီယိုကို ဖုံးထုပ်ပြိး ပြန်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ အခုချိန်က အခွင့်ကောင်းပဲ၊ စွန့်စားမယ်ဆိုရင်လည်း ဒီအချိန်လုပ်ရမှာ မလား၊ ကျွန်တော် အတွင်းဘက်လူနာ ကြည့်တဲ့အခန်းလေးထဲ လိုက်ဝင်သွားလိုက်ပါတယ်။ အခန်းထဲမှာတော့ မီးချောင်းအလင်းရောင်နဲ့ လင်းထိန်နေပါတယ်။ အန်တီဇိုက ဂျူတီကုတ် အဖြူ နဲ့ နားကျပ်ကို လည်ပင်းမှာ ဆွဲချိတ် ထားရင်းက စားပွဲပေါ်က လယ်ဂျာစာအုပ်ကြီးထဲ ငုံ့ပြီး နုတ်ကလေးတွေ ရေးနေတာတွေ့ရပါတယ်။
သူ့အနားရောက်လာတဲ့ ကျွန်တော့်ကို မေးခွန်းထုတ်တဲ့ အကြည့်နဲ့ လှမ်းကြည့်ပါတယ်။
“အန်တီဇို ကို ကျွန်တော်ပြစာ ရှိလို့”
အန်တီဇိုက မျက်မှောင်လေး တချက်တွန့်ပြီး ကျွန်တော့်ကို တချက်စိုက်ကြည့်ရင်းက ခေါင်းညိမ့်ပြပါတယ်။ ကျနော်က သူ့အနားကပ်သွားပြီးဖုံးထဲက ဗီဒီယိုကို အသံမတိုးပဲနဲ့ ဖွင့်ပြလိုက်ပါတယ်။ အန်တီဇို မျက်နှာက တစ္ဆေသရဲ ကို တွေ့လိုက်ရသလို မျက်နှာတခုလုံး ဖြူဖျော့ကျသွားပါတယ်။ တုံရီနေတဲ့ အသံလေးနဲ့၊
“ဟင် မင်းမင်း… အဲဒါ ဘယ်က နေ..အို…. ဒုက္ခပါပဲ”
“ဘယ်က နေ ဘယ်လို ဆိုတာက အရေးမကြီးတော့ ပါဘူးအန်တီဇိုရယ်”
“မင်း အဲဒီဗီဒီယို ကို ဖျက်ပေးပါလားကွာ၊ အန်တီ ကျေးဇူးအများကြီးတင်မှာပါနော် သား”
“အင်း ဖျက်ပေးပါ့မယ် အန်တီဇို ရယ်၊ ဒါပေမဲ့ အပေးအယူတော့ ရှိရမယ်လေ နော်”
“ဟင် မင်း ငါ့ကို ဘလက်မေးလ် လုပ်နေတာလား၊ မင်းငါ့ကို ဘာထင်လို့လဲ၊ ငါရဲတိုင်လိုက်မယ်”
“တိုင်လိုက်လေ၊ ဒီဗီဒီယို ကို ကျွန်တော် အင်တာနက်မှာ တင်လိုက်ရင် ဘာဖြစ်သွားမယ်ထင်သလဲ စမ်းကြည့်လေ”
အန်တီဇို က ကျွန်တော့်ကို ချိန်းခြောက် မရမှန်းသိသွားတော့ လေသံက ပြန်ပျော့သွားပြန်ပါတယ်။
“အာ့ဆို မင်း ဘာလိုချင်လို့လဲ၊ ငွေဘယ်လေလာက်လိုချင်လဲ ပြောလေ၊ ငါတတ်နိုင်သလောက် ပေးပါ့မယ်”
“ကျွန်တော် ငွေမလိုပါဘူး၊ အန်တီဇို ”
“အဲ့ဒါဆို မင်းက .. အို.. ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း.. မဖြစ်နိုင်ဘူး”
ဆရာဝန်မ ပီပီ အရိပ်ပြ အကောင်ထင်တယ်၊ ကျွန်တော်တောင် ဘာမှ မပြောရသေးဘူး ကျွန်တော်ဘာလိုချင်တယ် ဆိုတာ သူရိပ်မိသွားပြီ။ ပိုကောင်းတာပေါ့။ ခိခိ။
“ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ အန်တီဇိုရယ်။ စိုးနိုင်လို တူ အရင်းကြီးကိုတောင် ပေးလိုးသေးတာပဲ၊ ကျွန်တော် က စိုးနိုင်နဲ့ ရွယ်တူပဲလေ၊ အမျိုးသာ မတော်တာ”
“ဟယ် အဲလို မရိုင်းနဲ့လေ”
ဒါပေမဲ့ ပြောပြီးတော့ ကျွန်တော်သူ့ကို စူးစူးဝါးဝါး စိုက်ကြည့်နေတာတွေ့လိုက်ရတော့ ကျွန်တော် တကယ်လုပ်တော့မှာပါလား ဆိုတာကို သိသွားပုံရတယ်။အန်တီဇို ခေါင်းငိုက်စိုက် ကျသွားတယ်၊ သူဘယ်လိုမှ ရှောင်လွဲလို့ မရတော့ဘူး ဆိုတာလည်း ရိပ်မိသွားတယ်။
“အာ့ဆိုလည်း မြန်မြန်လေး ကွာ တို့ အိမ်ပြန်နောက်ကျနေမယ်၊ ဟိုဗီဒီယိုကို အရင်ဖျက်ပေး”
“အင်း ဗီဒီယို အတွက် စိတ်မပူပါနဲ့ အန်တီဇို ကျွန်တော်ဂတိတည်ပါတယ် ”
ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာတော့ ဟင်းဟင်း အန်တီဇိုရယ် ကျွန်တော့်ကို ကလေးများ မှတ်နေတာလားလို့ ပြောမိတယ်။ ခုလောက်ဆို မီးစိမ်းနေပြီ ဆိုတာသိတော့ အန်တီဇိုကို ဆွဲဖက်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တယ်။ ပထမတော့ အန်တီဇိုက နူတ်ခမ်းကို စေ့ထားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်အတွက်က တော့ အဲလို အန်တီတွေကို လိုးလာတာ အတွေ့အကြုံ မနည်းတော့ဘူး ဆိုတော့ ဘယ်လို နူးရမယ်ဆိုတာ သိပြီးသားလေ၊ သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်ရင်းနဲ့ လက်တဖက်က ခါးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်တော့ သူ့ဘိုက်သားလေးပေါ်ကို ကျွန်တော့် လီးကြီးသွားထောက်မိတယ်။ နောက်တဖက်က သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ အားရပါးရ အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ် လိုက်တယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းတွေကို လျှာနဲ့ အတင်းထိုးခွဲပြီး သူ့လျှာကို ကိုယ့်လျှာနဲ့ ရအောင် ပွတ်ထိ ပေးတော့ သူအသံလေး ထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်လျှာကို ပြန်စုပ်လာတယ်။
သူ့ထမိန်ကို ဖြည်ချပြစ်လိုက်တော့ သူ့ဂျတီကုဒ် အောက်မှာ အတွင်းခံ အနက်ရောက်လး ပေါ်လာတယ်။ ဂျူတီကုဒ်က ပေါင်လည်ကျော်ကျော်လောက် ထိ ရှည်တယ်။ လက်ဖဝါးနဲ့ သူ့ပေါင်ခွဆုံကို ပင်တီပေါ်ကပဲ အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ဖေါင်းတင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး က နွေးနေတယ်။ သူ့ဖင်လေး နောက်ကော့သွားတယ်။ သူ့ပင်တီ ခါး သရေမျှော့ကြိုး ကနေ လက်ထိုးထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို တည့်ကိုင်လိုက်တယ်။
“အို့”
စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ စမ်းရင်းက စောက်စေ့ ဖုဖု နေရာလေးကို ဖိချေလိုက်တော့ ကျွန်တော့်နူတ်ခမ်းတွေကို အန်တီဇို ပြန်စုပ်နမ်းလာတယ်။ စောက်ရည်တွေလည်း စိုနေပြီလေ။
အန်တီဇို့ ကိုယ်လုံးကို အသာတွန်းပြီး လူနာစမ်းတဲ့ ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ကို မှီသွားတဲ့ထိ နေရာရွှေ့ပေးလိုက်တယ်။ အဲရောက်မှ သူ့ရှေ့မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ရင်း သူ့ပင်တီ အနက်ကလေးကိုပါ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ခြေသလုံးလှလှ တွေက တဆင့်ကြမ်းပေါ်ကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် မျက်နှာ ရှေ့တည့်တည့်မှာတော့ အမွှေးအမျှင်မရှိ ပဲ ပြောင်ပြီးဖေါင်းမို့ နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး၊ ဟတတ နဲ့ နူတ်ခမ်းသားအဖတ်လေးတဖက်က ညိုတိုတိုနဲ့ အဝမှာ အရည်တွေ စိုရွဲပြီး ပန်းနီရောင် သန်းနေတယ်။ ကျွန်တော့် လျှာနဲ့ အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် အပေါ်ကို ပင့်ပြီး ရက်လိုက်တယ်။
“အိုးးးးးးးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးးးးးးးးးး ကျွတ်စ်….”
ဆက်ပါအုံးမယ်။
ကျွန်တော့် လျှာပေါ်မှာ နွေးထွေးထွေး နူးညံ့ညံ့ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေး ရဲ့ အထိတွေ့၊ ညီစို့စို့ အနံ့၊ ငံကျိကျိ အရသာ တွေနဲ့ ရောနေပေမဲ့ တက်ကြွနေပြီ ဖြစ်တဲ့ တဏှာရာဂ အရှိန်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးတခုလုံး အတွင်းအပြင် လျှာမှီသလောက် အားရပါးရ ရက်ပေးရင်း၊ လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ စောက်စေ့ကိုလည်း ဖိပွတ်ချေပေးလိုက်တော့ အပြိုကြီး ဆရာဝန်မ အန်တီဇို ခမြာ လူးလွန့် ကော့လန်တက်နေရပါတယ်။
တရုပ်မပီပီ အရည်ကလည်း ရွှမ်းလွန်းတော့ ကျွန်တော့် မေးစေ့ ပါးပြင်တွေမှာလည်း ပေကျံကုန်ပါတယ်။ သူလည်း ကျွန်တော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို အတင်း ဆွဲပွတ်နေတာ ကျွန်တော် အသက်ရှုတောင် မဝ ဖြစ်ရပါတယ်။ ဇက်လည်း နည်းနည်းညှောင်းလာလို့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာကို ခွာပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။
“မောင်ရဲ ရယ် နင် အတော်ကျွမ်းတာပါလား”
မျက်နှာလေး နီနီနဲ့ ပြောလာတဲ့ အန်တီဇိုကို ဆွဲဖက် ကစ်ဆင်ပေးရင်း ကုတင်ပေါ် ဖင်ထိုင်ရက်လေးဖြစ်သွား အောင်တွန်းတင်လိုက်ပါတယ်။ သူ့ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကြားမတ်တပ်ရပ်ရင်းက ကျွန်တော့် ပုဆိုးကွင်းလုံးချွတ်၊ အတွင်းခံပါ ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ လီးက ဒေါင်ကနဲကို ခုန်ထွက်လာပါတယ်။ လီးက မာတောင်လွန်းနေလို့ လက်နဲ့တောင် ကိုင်ပေးစရာမလိုတော့ပဲ နဲ့ ခါးနည်းနည်းလေး ကော့လိုက်တာနဲ့ အန်တီဇို့ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ရက်သားဖြစ်သွားပါတယ်။ အန်တီဇိုက ကုတင်စောင်းထိုင်နေရာက ရှေ့နည်းနည်းတိုးလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ခါးကို သူ့ပေါင်လုံးကြီးနဲ့ ညှပ်ပြီး သူ့ခြေကျင်းနှစ်ဖက်ကို ကျွန်တော့်နောက်ကျော်မှာ ချိတ်လိုက်တော့ လီးကြီး က သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ စိကနဲ ဝင်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို မပြီး ဆွဲလိုက်တော့ လီးကြီးက ဖွတ်ကနဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပါတယ်။
“အား………….. ဖြည်းဖြည်းကိုရဲ…အီးးး”
စောက်ရည်တွေ စိုရွဲလွန်းနေလို့သာ အဆုံးထိဝင်သွားတာ ကျပ်တာတော့ စေးနေတာပဲဗျ၊ လီး အလည်း အရမ်းယားပြီး ဆောင့်လိုးချင်နေပြီမို့ သူ့ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေး ဖြစ်အောင် တွန်းလှဲချလိုက် ရတယ်။ နို့မို့ ကျွန်တော်က သူ့ကို မပြီးမလိုးနိုင်ဘူးလေ၊ အဟား။ ခုတော့ အန်တီဇိုက ကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်လှန်ရက် ကျွန်တော်က ကုတင်စောင်းမှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက်၊ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုုံးပေါ်တင်ပြီး ဆောင့်လိုးပြီပေါ့။
“ဖွတ်….ဖတ်…ဖွတ်…စိ”
“အ…အိ…..အ….အု…”
အောက်ကသာ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေး ကြီးနှစ်လုံး နဲ့ ဖင်ပြောင်ဖြစ်နေတာ အပေါ်ပိုင်းက အကျႌရော ဂျူတီကုဒ်ပါ အပြည့်အစုံရှိသေးတယ်။ နားကျပ်တောင် ပုခုံးပေါ်မှာ ရှိသေး၊ မျက်မှန်ထူထူကြီးအောက် မှာ မျက်လုံးလေးမှေးရင်း အလိုးခံနေတဲ့ ဆရာဝန်မ အပြိုကြီး ကို အဲလို ကြည့်ရင်းလိုးရတာ အရသာရှိလိုက်တာ။ ဒါပေမဲ့ နို့ကြီးတွေလည်း ကြည့်ချင်တာနဲ့ ဆောင့်လိုးနေတာလေးကို ခန ညှောင့်လိုးလေး ပြောင်းလိုးရင်းကမှ သူ့အကျႌရှေ့ကြယ်သီးတွေကို တလုံးချင်းဖြုတ်ရင်း ဘေးကို ဖယ်ချလိုက်တယ်။ အောက်မှာတော့ ဘိုက်သားဖွေးဖွေး နဲ့ အသားရောင် ဘရာဇီယာ အပျော့စား။ သူ့ကျောအောက်ကို လက်လျိုပြီး ဘရာဂျိတ်ဖြုတ်ဖို့လုပ်တော့ လွယ်အောင်ဆိုပြီး ကျောလေး ကော့ပေးရှာတယ်။ ဘရာဂျိတ်ဖြုတ်ပြီးတော့ ဘရာကို လည်ပင်းပေါ်လှန်တင်လိုက်တော့ ကျွဲကောသီး အလုံးသေးလောက်ရှိတဲ့ နို့ကြီးတွေ က တုန်ခါ ပြီးထွက်လာတယ်။ နို့သိးခေါင်း ညိုညို တုတ်တုတ် တွေက မာတောင်လို့ပေါ့။ ကျွန်တော်ငုံ့ ပြီးစို့ထည့်လိုက်တော့ အီးကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကျွန်တော့် ဖင်ကို သူ့ဖနှောင့်တွေနဲ့ ကုတ်ဆွဲတယ်။ သိတယ် သူပြီးချင်နေပြီ ဆိုတာ။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း နို့ကို ခနလွတ်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုသာ လီးကို အသားကုန် ဆောင့်ဆောင့်ချပြီး လိုးပေးလိုက်တယ်။ သူလည်းကော့ကက်ပြီး ကျွန်တော့် လက်ကို ဆုပ်ဆွဲရင်း အပြီး ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပြစ်လိုက်တော့တယ်။
လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်ပန်းထည့်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်အထဲက ပွစေ့ပွစေ့နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပေးသလို လုပ်နေတာကို အရသာခံရင်းက သူ့နို့ကြီးတွေကို ဘယ်ညာ တလုံးစီ စို့ပေးနေမိတယ်။ ခနနေတော့ တယောက်ကို တယောက်ဖက်ပြီးတော့ ငြိမ်ကျသွားကြတယ်။
ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် လူနာကုတင် ကျဉ်းကျဉ်းလေး ပေါ်မှာ တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ပြီး နားနေကြရင်း က အန်တီဇိုက၊
“ထတော့ မောင်ရဲ တို့ အိမ်ပြန်ရတော့မယ်၊ နောက်ကျနေပြီ”
“ကျွန်တော်မဝသေးဘူး အန်တီဇိုရယ်၊ အန်တီဇို အပေးအရမ်းကောင်းလွန်းလို့ ခုန မထိန်းနိုင်ပဲ ထွက်သွားရတာ၊ နောက်တချီပြီးမှ သွားရအောင်နော် အန်တီဇို”
“အင်း ဒါပေမဲ့ နင့်ဟာက မာမှ မမာသေးတာ ခစ်ခစ်”
“အင်းလေ အန်တီဇို စုပ်ပေးလိုက်ပါလား၊ အန်တီဇို့ နူတ်ခမ်းလှလှလေးနဲ့ ဆို ချက်ခြင်းကို တန်းသွားမှာ”
“လူလည်ကြီး တော်တော် ပြောတတ်တယ်”
အန်တီဇိုက ကုတင်ပေါ်နေ အောက်ဆင်းလိုက်ပြီး လူနာကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ကျွန်တော့ ခါးနားမှာ ရပ်ရင်းက ကျွန်တော့်လီးကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွလေးကိုင် ပြီးတချက်နှစ်ချက်ပွတ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့နူတ်ခမ်းလေးနဲ့ ငုံလိုက်တယ်။ ခုနလေးတင်မှ လိုးပြီးသွားလို့ လရည်တွေ စောက်ရည်တွေနဲ့ ပေပွနေတဲ့ လီးကြီးကို အနည်းဆုံး သဘက်အစိုလေးနဲ့ သန့်စင်မလားလို့ တွေးနေမိတဲ့ ကျွန်တော် အံ့အားသင့်သွားရပါတယ်။ အန်တီဇိုတယောက် မြိန်ရည်ယှက်ရည်နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို စုပ်နေပါပကော။
“အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီဇိုရယ်…အီးးးးး”
ခနအတွင်းမှာပဲ ကျွန်တော့် ညီတော်မောင်က တိုက်ပွဲဝင်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ ၊ ဒါပေမဲ့ အန်တီဇိုက မရပ်သေးပါ။ ကျွန်တော့်လီးတချောင်းလုံးကို ရက်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်ရင်းက ကျွန်တော့် ဂွေးဥ တွေကိုပါ စုပ်ပေးနေလိုက်တာ ကြက်သည်းတောင်ထသွားတယ်။ သူလည်းအတော်ထန်တဲ့ အမျိုးသမီးကြီးပေပဲ လို့တွေးလိုက်မိတယ်။ နောက်တော့ အားရသွားဟန်နဲ့ ကိုယ်ကို မတ်ပြီးကုတင်ပေါ်တက် ကျွန်တော့်ကို တက်ခွပါတယ်။ ကျွန်တော့် လီးကြီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးတော့ အသာထိုင်ချ ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်ကစားရင်းက သူ့အစိးကို ဇိမ်ခံနေလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်အရှိန်ရပြီး ကောင်းလာမှ သူက ရပ်လိုက်ရင်း၊
“တို့ ညှောင်းလာပြီကွာ ပုံစံပြောင်းရအောင်”
ဆိုတော့
“ဟုတ် အန်တီဇို ကျွန်တော်လည်းအရှိန်ရနေပြီ ဒေါ့ကီဆွဲရအောင် လေးဘက်ကုံးပေးပါလား၊”
လေးဘက်ကုံးပေးလို့ အနောက်က နေမြင်လိုက်ရတဲ့ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကြားကပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ပြီးက အရည်တွေစိုလို့ နီရဲနေတာ အားရပါးရကြီးဗျာ။ ကျွန်တော်လည်း ကမန်းကတန်း လီးကို တေ့သူ့ခါးကို ကိုင်ရင်း တအားဆောင့်ရင်း ခွေးလိုးလိုးပေးနေမိပါတော့တယ်။
ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် ဆေးခန်းက ထွက်လာတော့ တော်တော့်ကို မိုးချူပ်နေပါပြီ၊ ကျွန်တော်လည်း စိုးနိုင်ဆီ မလိုက်တော့ပဲ အိမ်တန်းပြန်တော့မယ် ဆိုလို့ ကျွန်တော့်အိမ်ရှေ့ကို လိုက်ပို့ပြီး မှသူ့အိမ်ကို ပြန်သွားပါတယ်။ ကားပေါ်က မဆင်းခင် ကျွန်တော်က အန်တီဇို့ နူတ်ခမ်းကို ကစ်ပေးလိုက်ပြီး နောက်အခွင့်ရရင် ဆုံရအောင်နော် ဆိုတော့ အင်းတဲ့၊ ဘယ်သူ့ကို မသိစေနဲ့နော်တဲ့၊ မှာရှာတယ်။ဟဲဟဲ။
ကျွန်တော်အိမ်ထဲ ဝင်လာတော့ မလတ်က နောက်က ကျွန်တော့်အခန်းထဲထိလိုက်လာပြီး၊
“ဟဲ့ နင့်ကို ဘယ်သူလိုက်ပို့တာလဲ ငါအဲဒီကား မြင်ဘူးသလိုပဲ”
“အော် အန်တီဇိုပါ၊ ငါသူ့ဆေးခန်းဘက်ရောက်တော့ လမ်းကြုံလို့”
မလတ်က ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့ ကြည့်နေပါတယ်။ မျက်နှာက ငါနင့်အကြောင်းမသိဘူးများမှတ်လို့လား ဆိုတဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ပေါ့။ ကျွန်တော်လည်းသူ့ကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အဝတ်အစားစလဲနေပါတယ်။သူက၊
“နင် က လီးတော်တော်သရမ်းတာပဲနော်၊ နင်မလိုးဘူးတဲ့ ငါတို့အသိထဲက အန်တီမမ ကြီးတွေ ဘယ်သူကျန်သေးလဲ”
“ဟာ နင်က လည်းအများကြီး ရှိသေးတယ်”
“အော် နင် က ဆက်ကျိုးစားအုံးမယ်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့ဟွန်း”
“အော် နင်က လည်း အတွေ့အကြုံ ဆိုတာ အဲလိုပေါ့၊ ရတုန်း ယူထားရတယ်လေ၊ ဒါနဲ့ နင် ဒီည ငါ့အခန်းလာအိပ်အုံးမှာလား”
“အောင်မယ် ဘာလို့ လာအိပ်ရမှာလဲ လူကို များ နင့်မိန်းမ များမှတ်နေလား”
“မိန်းမ ဆိုရင် မေးစရာလိုမလားဟ၊ အမ မို့မေးတာပေါ့”
“တော်စမ်းပါ နင့်ဘာသာ ကုန်ခဲ့တဲ့ အားးတွေ ပြန်မွေးစမ်းပါအုံး၊ လူကြည့်ရတာ မျောက်ခေါင်း ဖြစ်နေပြီ”
အဲလို သာ ပြောသွားတာ ညနက်တော့ ကျွန်တော့်အခန်းထဲ တိတ်တိတ်လေးဝင်လာပြီး ကျွန်တော့်စောင်အောင် တိုးဝင်လာတာ ဘယ်သူဖြစ်မလဲ၊ ဟဲဟဲ မလတ်ပေါ့။
ဆက်ပါအုံးမယ်။
နောက်ပိုင်း ကျတော့ ခင်ဗျားတို့ တွေးထားတဲ့ အတိုင်းပါပဲဗျာ။ စိုးနိုင် နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ နှစ်ယောက် ပေါင်းပြီး တူးအင်ဝမ်း တွေ ဆွဲကြတာပေါ့။ ဟဲဟဲ။ ဆရာမကြီး တုန်းက တော့ ခင်ဗျားတို့ကို ဒီတေးပြောပြီးပြီ ဆိုတော့ ကျန်တာတွေတော့ ကိုယ့်ဘာသာသာ တွေး မှန်း ထု ကြပေတော့ဗျာ။ ဟဲဟဲ။
အန်တီမိုး နဲ့ က ပထမဆုံး ဆွဲတာဗျ။ စိုးနိုင်နဲ့ အန်တီမိုး တို့ သားအမိ လိုးကြတာက တော်တော် စိတ်လာတယ်ဗျာ အနားက ကြည့်နေရင်းတောင် ပြီးချင်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ကလည်း တယောက် နဲ့ တယောက် လိုးရတာ အတော်ဖီးလာပုံ ရတယ်ဗျ။
အန်တီဇို နဲ့ကျတော့ လည်း တမျိုးပေါ့၊ အန်တီဇို နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့က အန်တီမိုးနဲ့ ကျွန်တော့်လို သိပ်မပွင့်လင်းသေးတော့ စိုးနိုင် ကပဲ အစပျိုး အင်ထရိုရတာပေါ့။ နောက်တော့ သူနဲ့ကလည်း တမျိုးဆန်းတာပါပဲ။ တခါတလေ သူ့ဆေးခန်းပိတ်ကာ နီးလေး စိုးနိုင် နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ နှစ်ယောက် သွားကူပေးရင်း လူနာကုတင်ကျဉ်းကျဉ်းလေး ပေါ်မှာ ဆရာဝန်မ ကြီးကို တယောက်က ပါးစပ်လိုးတယောက်က ဖင်လိုး ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ခဲ့ကြတာပေါ့။
ကျွန်တော်က စိုးနိုင် ကို ဒေါ်လေးသီရိ ရယ် မလတ်ရယ် နဲ့တော့ မရှယ်၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားလိုက်သည်။ စိုးနိုင်က လည်း အခု သူ့အမေရဲ့ အမ လည်းဖြစ်၊ သူ့ကြီးဒေါ်လည်းဖြစ်သော အပျိုကြီး အန်တီစိုး ကို ကြံနေ သည်ဟု ပြောသည်။ ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမကတော့ နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ အရမ်းနီးကပ်နေပြီမို့ ပြင်ဆင်စရာရှိသည်များ ကို ပြင်ဆင်၊ ရင်း ညဘက်ကျရင်တော့ ကျွန်တော့်အိပ်ယာပေါ် မလတ် လာပြီး အတူတူ အိပ်ဖြစ်ကြလေသည်။ မလတ် က နင်ရှိနေတော့ ငါလည်းိ ငါ့ဘဲကို သိပ်လွမ်းစာ မလိုတော့ဘူးပေါ့ဟာ ဟု စပ်ဖြဲဖြဲ ပြောတတ်လေသည်။
ဤသို့ဖြင့် ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် မွေးရပ်မြေမှ အပြီးအပိုင် ထွက်ခွာခဲ့ကြလေတော့သည်။ ထိုနေ့က လေဆိပ်လိုက်ပို့သော ဦးလေး နှင့် ဒေါ်လေးသီရိတို့ကို ပွေဖွက် နမ်းရှုံ့ရင်း နူတ်ဆက်ကြရလေသည်။ သူတို့က တော့ တခါတလေ ပြန်လာလည် ခဲ့ကြ၊ ဒါမှ မဟုတ်လည်း ငါတို့ ကို လေယဉ်လက်မှတ်ပို့ပေးလိုက်ဟု နောက်သလို ပြောင်သလို ပြောလေသည်။ ကျွန်တော်တို့ လေးယောက် နှစ်စုံတွဲ လိုးခဲ့ကြသည့် ရက်တွေကို သတိရမိလေသည်။ ဒေါ်လေးသီရိကို ဦးလေး ရှေ့မှာပင် နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်း နှုတ်ဆက်ခဲ့သလို၊ ဦးလေးက လည်း မလတ်ကို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ် ကာ နူတ်ဆက်သည့်အပြင် မလတ်တင်ပါးကို ပါ သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ဖြစ်ညှစ် လိုက်သည်ကို တွေ့နေရသည်။
…
” ဟော သားနဲ့ သမီး၊ အမလေး မင်းတို့ ဒီနှစ်ပိုင်းလေး အတွင်းမှာပဲ အတော်ထွားလာကြပြီး တကယ့်လူကြီးတွေလို ဖြစ်နေကြပြီနော်”
“ဟုတ် ဒက်ဒီ၊ မာမီ”
လေဆိပ်မှာ လာကြို ကြသည့် သူတို့ အဖေနဲ့ အမေ တို့က ရဲနိုင်အောင် နှင့် မိုးမိုးအောင် တို့ မောင်နှမ့ကို ဝမ်းသားအားရ ဖက်လှဲတကင်းကြိုဆို နှုတ်ဆက်ကြလေသည်။ ရဲနိုင်အောင် နှင့် မိုးမိုးအောင်တို့ မှာလည်း မတွေ့ရသည့် နှစ်အနည်းငယ်အတွင်း ပြောင်းလဲ နေသော သူတို့ မိဘ အသွင်အပြင်ကို ကြည့်ပြီး အလွန် အံ့အားသင့်ကျေနပ်မိလေသည်။ ရာသီဥတု အနေအထိုင် အစားသောက်ကြောင့်လားမသိ သူတို့ အသွင် အပြင်မှာ အရမ်းကို နုပျို ဖြတ်လတ်နေကြသည်။ မြန်မာပြည်မှာ ကျန်ခဲ့သည့် သူတို့ နှင့် ရွယ်တူ သူငယ်ချင်းတွေ မှာ အဖိုးကြီးအဖွားကြီးပုံတွေ ပေါက်နေကြလေပြီ။ ရဲနိုင်အောင် အဖေ ဦးရဲဝင်းမှာ ပိုလိုရှပ်အောက်မှ လက်မောင်းကြွက်သား အဖုအထစ်နှင့် ဘီယာဘိုက်မရှိ ချပ်ယပ်နေပြီး အမေဖြစ်သူ မာယာမိုး ကတော့ သူ့ဒေါ်လေးသီရိ ထက်ပင်နုပျို နေပြီး တီရှပ်အောက်က ဖောင်းမို့နေသော ရင်သားအစုံ နှင့် သေးသိမ်သော ခါးအောက်မှ ဝတ်ထားသော စကင်နီ ဂျင်းကြောင့် ကားစွင့်လုံးတစ်ထွက်နေသော တင်သား အစုံ၊ လုံးတစ်ဖြောင့်စင်းနေသော ပေါင်တန်များ က ရဲနိုင်အောင် ကို သွေးများ ပူလာစေလေသည်။ မိုးမိုးအောင် အဖို့လည်း သူ့ကို ပွေ့ဖက်နူတ်ဆက်လိုက်သော ဒက်ဒီ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးနှင့် တင်းမာကျစ်လစ်သော ကြွက်သားများက သူ့ရင်ကို အခုံမြန်လာစေခဲ့လေသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ဦးရဲဝင်း မောင်းလာသည့် SUV ကားကြီးဖြင့် သူ့မိဘများ အိမ်သို့ ရောက်လာကြလေသည်။ ရဲအောင်နိုင် နှင့် မိုးမိုးအောင် တို့မှာ သူတို့ နေရမည့် အခန်းများမှာ အထုပ်တွေ ချပြီး အိမ်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ကြလေသည်။ အိမ်မှာ နှစ်ထပ်အိမ်ဖြစ်ပြီး အပေါ်ထပ်တွင် မာစတာဘက်ရုမ်း အပါအဝင် အိပ်ခန်းသုံးခန်းရှိပြီး အောက်ထပ်မှာတော့ ဧည့်ခန်းထမင်းစားခန်းနှင့် မီးဖို တို့ ရှိလေသည်။
နောက်ပိုင်းရက်များမှာတော့ ရဲအောင်နိုင် နှင့် မိုးမိုးအောင် တို့ နှစ်ယောက်မှာ သူတို့ အတွက် စာရွက်စာတမ်းလုပ်စရာများ နှင့် သူတို့ ကိုယ်တိုင်လည်း ရောက်ကာစ ဆိုတော့ သူတို့ မိဘများ အလုပ်သွားကြ သည့်အချိန်တွင် ဘာမှ လုပ်စရာ မရှိသဖြင့် ဟိုအခန်းမှာ သွားလိုးလိုက် ဒီအခန်းပြောင်းလိုးလိုက်၊ တီဗီကြည့်လိုက်၊ စသည်ဖြင့်သာ အပျင်းဖြေကြရလေသည်။
တနေ့ တွင် မိုးမိုးအောင် အခန်းထဲ မှာ သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးပြီးလို့ အမောဖြေနားနေကြရင်းက မိုးမိုးအောင်က၊
“ငရဲ နင့်စိတ်ထဲ မှာ မေမေ့ ကို လိုးချင်စိတ်မပေါ်ဘူးလား”
“ဟာ နင်ကလည်း ကိုယ့်အမေအရင်းကြီးကို”
“အောင်မယ် လာသေးတယ် သာအေးရယ်၊ နင့်အကြောင်းများငါမသိဘူးမှတ်လို့လား၊ ဒေါ်လေးသီရိ လည်း နင်လုပ်ပြီးပြီ။ ငါ့ကိုလည်း လိုးသေး၊ နင့်သူငယ်ချင်းစိုးနိုင်လည်း ကိုယ်မေကိုယ်လိုးတဲ့ကောင်”
“နင် မိန်းခလေးဖြစ်ပြီး ပါးစပ်က အယုတ္တအနတ္တ တွေ ပြောလှခြေလားဟ”
“ဟွန်း သူက များပြောရတယ်ရှိသေး ငါဒါလေး ပြောလိုက်တာနဲ့ နင့်လီးကြီးက ဘာလို့ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်လာရတာလဲ”
“အို ဒါကတော့ ဟာ”
‘ဒါကတွေ ဘာတွေ လုပ်မနေနဲ့ ၊ ငါနားလည်ပါတယ်ဟာ၊ မေမေ က ဒီလောက်မိုက်တာ၊ သူကအရွယ်နဲ့ ပေါင်တန်တွေ၊ ခြေသလုံးတွေလည်းတအားလှ၊ ဖင်ကြီးကလည်း လုံးပြီးတင်းနေတာပဲ၊ နို့တွေကလည်း ဒီကပ် ဆိုက်နဲ့၊ ဆံပင်က လည်း ဒိုင်ယာနာပုံလိုလို ယောက်ျားဆံပင်ပုံလိုလို၊ အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ၊ နောက် အိမ်နေရင်းဆို အောက်က ဘရာလည်းမဝတ်ပဲ နို့ကြီးတွေ တတုန်တုန်နဲ့၊ အောက်က ဘောင်းဘီတိုကလည်း အတွင်းခံသာသာ လောက်ပဲ ပေါင်လုံးကြီးတွေဝင်းနေတာ၊ နင်ခိုးခိုးကြည့်ပြီး တံတွေးတွေ မြိုချနေတာ ငါမြင်သားပဲ ဟွန့် မသိဘူးများမှတ်နေလား”
“အော် နင်ကရော ဘာထူးလို့လဲ ဒက်ဒီခြံထဲ မှာ အကျႌချွတ်နဲ့ အလုပ်လုပ်နေရင် အကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာ အနားသွားကပ် ပွတ်သီးပွတ်သတ်လုပ်နေတာ ငါမသိဘူးများမှတ်လို့လား”
“ဟိ အဖေ က မိုက်တာကိုးဟ၊ ဂျော်နီဒက် လိုပဲလေ ဗဲရီးဆက်ဆီ”
“စိတ်ကူးယဉ်မနေပါနဲ့ဟာ မဖြစ်နိုင်တာတွေကို နင်နဲ့ငါပဲ ဖြစ်နိုင်တာ လုပ်ရအောင်ပါ ဟဲဟဲ”
“မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ ဘူပြောလဲ၊ ဒီတပတ် ရိုလာကိုစတာစီးတဲ့ ပန်းခြံ သွားမယ်လို့ ပူဆာထားတယ်၊ မေမေ မအားဘူးတဲ့ ဖေဖေ ပဲ လိုက်ပို့မှာ နင် အကြောင်းတခုခု ပြပြီးနေခဲ့၊ ငါ က ဖေဖေ ကို လက်ပွန်းတတီးနေထားတာ အခြေအနေကောင်းနေပြီ၊ သူ ဟိုနေ့က လည်း သူ့အနားကပ်ပြီး ပွတ်တီးပွတ်သပ်လုပ်လိုက်တာ၊ တံတွေးတွေ မြိုချ ပြီး သူ့ဟာကြီးလည်း ဘောင်းဘီအောက်က ဖောင်းထနေတာ တွေ့တယ်။ နင်နဲ့ မေမေ နဲ့ မပါရင် ဒီခရီးစဉ်မှာ ငါ့ပလန် အဆင်ပြေသွားမှာ”
“အိုကေလေ၊ ကြည့်ရသေးတာပေါ့၊ နင်အစဉ်ပြေတော့ ငါလည်း ဖြစ်နိုင်ခြေ နီးလာတာပေါ့ အဟိ၊ အခုတော့ တချီလောက် ဆွဲရအောင်”
………………………
“ဒုန်းဒုန်း..မောင်ရဲ ထတော့လေ ပန်ုးခြံသွားတော့မယ် မိုးမိုးလည်း စောင့်နေပြီ”
ဒက်ဒီရဲ့ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ တံခါးကို ထုပြီး ပြောလိုက်မှ ရဲအောင်နိုင်တယောက် အရင်အပတ်က သူ့အမ နှင့် တိုင်ပင်ထားတာ သတိရလိုက်တော့သည်။ ကြိုပြောထားဖို့ မေ့နေတာကို သူ့ကိုယ်သူ ကျိမ်ဆဲ နေမိသည်။ မလတ် က မလိုက်ဖို့ သူ့ကို ပြောထားတာမို့ တခုခု တော့ အကြောင်းပြရတော့မယ်ဆိုပြီး အမြန်ဆုံးစဉ်းစားလိုက်သည်။
“အာ ဒက်ဒီ သားလိုက်လို့ မဖြစ်တော့ဘူးထင်တယ်၊ ညက ဝမ်းလျှောတာ တညလုံးမို့ အားလည်းမရှိဘူး အိပ်လည်းအိပ်ချင်နေသေးတယ်။ ဝမ်းက လည်း မဆုံးသေးဘူး သွားနေတာ”
“အော် ဟုတ်လား၊ အင်း အာ့ဆိုရင်လည်း မဖြစ်ဘူး ဆေးသောက်ပြီး အိမ်မှာ အေးဆေး နားနေတော့၊ မာယာ ကလည်း ရိုင်ရမ် ကို လေဆိပ်က ကြိုပြီး သူ့ကျောင်းသွားပို့ မှာ ဆိုတော့ ညနေလောက်မှ ပြန်ရောက်မှာ၊ သားတယောက်ထဲ ဖြစ်ရဲ့လား”
“ဖြစ်ပါတယ် ဒက်ဒီ၊ အိမ်မှာပဲ နှပ်နေလိုက်တော့မယ်”
ဦးရဲဝင်း နဲ့ မိုးမိုးအောင်တို့ ထွက်သွားပြီး နာရီဝက်လောက်အထိ အိပ်ယာထဲ နှပ်ပြီး မှ ရဲအောင်နိုင် ထကာ ရေမိုးချိုး၊ မီးဖိုထဲက ထမင်းစားပွဲပေါ်ရှိတဲ့ အစာတွေ ကောက်စား ကော်ဖီတခွက်ဖျော်သောက်ရင်းက တီဗီထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်။ တအိမ်လုံးမှာ တယောက်ထဲ တီဗီထိုင်ကြည့်ရတာ ပျင်းလာတော့ သူ့အခန်းသူပြန်လာပြီး လက်တော့ဖွင့်လိုက်သည်။ အခု မှ သူလိုးခဲ့ဘူးတဲ့ အန်တီမမ တွေကို သတိရလာ ခဲ့သည်။ အန်တီနန်း၊ ဆရာမ ခင်ညိုညိုအောင်၊ အန်တီမိုး၊ ဒေါ်လေးသီရိ၊ နဲ့ အန်တီဇို၊ အားလုံးကို သူ သတိရနေမိသည်။ အားလုံးက လည်း သူ့ကို ကိုရဲ ကိုရဲ ဟု ခေါ်ရင်းက သူလုပ်ချင်တာ အလုပ်ခံရုံ မက သူ့ကိုလည်း သံယောဇဉ် ရှိကြသည်။ ဆရာမကြီး ခင်ညိုညိုအောင် ဆိုလျှင် သူ့ကို တရားမဝင်ယူထားသည့် လင် ကလေးလိုပင်သဘောထားလေသည်။
သူ့လက်တော့ကို ဖွင့်လိုက်ကာ ဖေ့ဘုပ်ပေါ်တက်လိုက်တော့ မက်ဆေ့ဂျာမှ စိုးနိုင် မက်ဆေ့ပို့လာတာကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
…ဟေ့ကောင် ငရဲ ဘာလုပ်နေလဲ..
…အိမ်မှာ တယောက်ထဲ မို့ ပျင်းတာနဲ့ ဖွဘုပ်တက်ကြည့်တာလေကွာ..မင်းက မအိပ်သေးဘူးးလား..
…ဒီည အိပ်မပျော်လို့ကွ၊.မင်းက ဘာလို့ တယောက်ထဲ ဖြစ်နေတာလဲ..
ရဲအောင်နိုင် က စိုးနိုင်ကို ဒီနေ့ အခြေအနေကို ပြောပြလိုက်သည်။ နောက် သတိရလာသဖြင့်၊
..ဟေ့ကောင် မင်း ကြီးကြီးစိုး နဲ့ရော အဆင်ပြေသွားပလား..
..ဟဲဟဲ.. ပြေသွားပြီကွ..ဟိုနေ့က ပဲ ငါ့အဖေကို အလုပ်ကိစ္စလို့အကြောင်းပြပြီး ငါ့ကိုခေါ်သွားလို့ သူနဲ့ လိုက်သွားတယ် နယ်ကို၊ ငါတို့ နယ်က အိမ်မှာ နှစ်ညလောက် အတူအိပ် လိုက်တယ်..
…ခွေးမသား မင်းကတော့ ကံကောင်းတယ်၊ အပျိုကြီးတွေကို ပါကင်ဖွင့်ဖို့ ဇာတာပါလာတာကိုး..
..မင်းက လည်း ဆရာမကြီးကို ပါကင်ဖွင့်ခဲ့တာပဲလေ မေ့နေပလား ဟားဟား.. အေး ဒါပေမဲ့ မင်းက သူများ မယားနဲ့ ပိုအကျိုးပေးတယ်၊ ခိခိ။ ဒါနဲ့ မင်းအမေ နဲ့ရော နီးစပ်ပလား..
..ဟင်.. ဘာလို့ နီးစပ်ရမှာလည်း ၊ ငါက ကြံမှ မကြံတာ ဘာမှ နီးစပ်စာ အကြောင်းမရှိဘူး..
..အောင်မယ် ဟေ့ကောင် ငါ့ကို လာအာ မနေနဲ့ ငါဖေ့ဘုပ်ပေါ်က မင်းအမေ့ ဓါတ်ပုံတွေ တွေ့နေရတယ်။ အဲလောက် မိုက်ပြီး ဆက်ဆီကျတဲ့ စော်ကြီးကို တအိမ်ထည်းနေပြီး မင်းလားအလွတ်ပေးမှာ ဟဲဟဲ..
..ဟေ့ကောင် ငါ့အမေကွ အဲဒါ ပေါက်ကရ လေုျှာက်ပြောမနေနဲ့..
..ငရဲ ရာ မင်း က မသိတာကျလို့ ငါလည်း မအေလိုးနေတဲ့ကောင်ပါ၊ ပြောစမ်းပါအုံး မင်းအမေ ဘယ်လို ပင်တီတွေ ဝတ်သလဲကွ..
စိုးနိုင်ဆိုတဲ့ကောင်က အတွင်းခံဘောင်းဘီ အရူးဆိုတာ ရဲအောင်နိုင် သိသည်။ သူတို့ လိုးခဲ့သမျှ စော်ကြီးတွေ ဆီက အတွင်းခံ တထည်စီလောက် အမှတ်တရ တောင်းပြီး သိမ်းထားတတ်သည့်ကောင်။
..ဟာ ငါ မင်းလိုမှ မဟုတ်တာ ဘာဝတ်သလဲတောင် မသိပါဘူးကွာ..
..အေးပါ မင်းအဆင်ပြေရင်သာ ငါ့ကို ပါဆယ်နဲ့ တထည်လောက်ပို့လိုက်စမ်းပါ၊ ဝတ်ထားတဲ့ဟာနော် ဟဲဟဲ..
..ခွေးမသားလေး၊ တော်တော့ ငါ့စိတ်ထဲ ဘာမှ မရှိသေးဘူး၊ နေပါအုံး အခုတော့ မင်းက အိမ်ထဲမှာ မိန်းမ သုံးယောက် နဲ့ အဆင်ကို ပြေနေတာပေါ့..
စိုးနိုင် အိပ်ချင်သဖြင့် လိုင်းအောက် လုပ်သွားတော့ ရဲအောင်နိုင်တယောက် သူ့ဘာသာ အွန်လိုင်းမှာ လျှောက်ကြည့်ရင်း ပျင်းလာသဖြင့် လက်တော့ကို ပိတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ စိုးနိုင်ပြောထားတာ သတိရမိသည်။ တကယ်တော့ သူကိုယ်တိုင်လည်း သိချင်နေသည်မလား၊ ဒီနေ့က အခွင့်ကောင်းပဲ၊ အိမ်မှာ သူတယောက်ထဲ၊
ရဲအောင်နိုင် သူ့အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး သူ့မိဘများအခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ ကုတင်ခြေရင်းဘက် အခန်းထောင့်မှာ လျှော်မည့်အဝတ်ဟောင်းများထည့်ထားသည့် ခြင်းတောင်းလေး တွေ့လိုက်ရသည်။ အနားကပ်ကြည့်လိုက်တော့ အပေါ်ယံမှာတင် ဗေဒါရောင် ဇာအနားဖြင့် ပိုးသား အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရဲအောင်နိုင် ရင်တဒုန်းဒုန်း ခုံလာသည်။ အသာငုံ့ကာ ထိုအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ကောက်ယူလိုက်သည်။
ဆက်ပါအုန်းမယ်…
ပင်တီလေးရဲ့ အထိအတွေ့က အေးစက်ပြီး နူးညံ့လွန်းလှသည်။ ခွဆုံ လေးကို နမ်းကြည့်တော့ အတွေ့အကြုံရှိနေတဲ့ ရဲအောင်နိုင် နာခေါင်းဝမှာ စောက်ဖုတ်နံ့သင်းပျံပျံလေး ကို ရလိုက်သည်။ မျက်နှာပေါ်အုပ်ပြီး အားရပါးရရှုရှိုက်လိုက်မိသည်။ အိမ်နေရင်းဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီတို အောက်က လီးက ချက်ချင်းတောင်လာသည်။ ဘောင်းဘီသားရည်မျှော့ကြိုးမှ ဆွဲပြီး ပေါင်ရင်းထိ တွန်းချလိုက်တော့ တဆတ်ဆတ်တုံ နေတဲ့လီးတန်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ၊ မာမီ့ ပင်တင်ကို လီးချောင်းပေါ်တင်လိုက်ပြီး အိစက် ချောမွတ်တဲ့ ပိုးသားလေးအရသာကို ခံစားလိုက်သည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် အိမ်ရှေ့ ဒရိုက်ဝေး မှ ကားဘီးသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ဘောင်းဘီကို ခြင်းတောင်းထဲ အမြန်ထည့်ပြီး အခန်းအပြင်သို့ ထွက် လာလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဘယ်သူများ ဖြစ်မလဲဟု လှေခါးချောင်မှ အောက်ထပ်သို့ အသာချောင်းလိုက်သည်။ ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် အခုလို ဘောင်းဘီအောက်က ထောင်မတ်နေသော လီးကြီး ပြန်မပျော့မချင်း သူထွက်မတွေ့ရဲသေးခြေ။
အိမ်ရှေ့တံခါးမ ကြီးပွင့်လာပြီး မာမီ့ အသံလွင်လွင်လေးကြားလိုက်ရသည်။
“ရိုင်ရန် မကဲနဲ့အုံးလေ ကွာ အိမ်ထဲမှာ လူရှိနေရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ အို့ မင်းနော်”
“မမ ကလည်း ဒီနေ့ သူတို့ကို အန်ကယ်က သင်းပတ် ကို ခေါ်သွားမယ်ဆို အခု အန်ကယ့်ကားလည်း မရှိဘူးလေ”
ထို စကားသံများနှင့်အတူ အခန်းထဲ ဝင်လာသော မာမီ နှင့် သူ့ကို အနောက်မှ ကပ်လျှက် ခါးလေးဖက်ကာ လည်ကုတ်ကလေးနမ်းပြီးဝင်လာသော လူငယ်တယောက် တို့ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရဲအောင်နိုင် သူ့ကို မမြင်နိုင်အောင် အသာနောက်ဆုတ်ပုန်းလိုက်ရသည်။
တကယ်တော့ ရိုင်ရန်မှာ မာမီ့ အမ ရင်း ဒေါ်သူဇာမိုး ၏ သားဖြစ်ပြီး ရဲအောင်နိုင် နှင့် ညီအကို တဝမ်းကွဲတော်သူ ဖြစ်သည်။ ရဲအောင်နိုင်ထက် နှစ်အနည်းငယ်သာ ကြီးသူ ဖြစ်၍ ငယ်ငယ်တုန်းက ကစားဖေါ် ဖြစ်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ မိသားစု က ရိုင်ရန် အလယ်တန်းကျောင်းသား လောက်ကထဲက မြန်မာပြည်မှ ထွက်ခွာသွားခဲ့ကြသည်။ ယခုလည်း တခြား စတိတ်တခုမှာ နေနေကြသည်။ ရိုင်ရန် က ကောလိပ်တက်တော့ ဒေါ်မာယာမိုးတို့ မြို့က ကောလိပ်မှာ လာတက်နေသည်။ ယခု ဒုတိယနှစ်ရောက်နေပြီ။ ကျောင်းပိတ်လို့ သူ့အိမ်သူပြန်သွားတာ ဖြစ်ပြီး ယခု ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့ ပြန်လာသည် ကို ဒေါ်မာယာမိုးက လေဆိပ်မှ သွားကြို ပြီး သူနေသော အဆောင်သို့ ပို့ပေးရန်မနက်က ထွက်သွားခြင်းဖြစ်လေသည်။
ယခုတော့ သူတို့ နှစ်ဦး ရဲ့ အပြောအဆို အမူအယာကို ချောင်းကြည့်လိုက်ရင်း မြွေမြွေချင်းခြေမြင် ဆိုသလိုပင် ရိုင်ရန် နှင့် ရဲအောင်နိုင့် မာမီ၊ ဒေါ်မာယာမိုး တို့ မှာ တူဝရီး အဆင့်ထက် ကျော်လွန်နေကြပြီ ဆိုတာကို ရဲအောင်နိုင် ရိပ်မိလိုက်သည်။ စိတ်ထဲက လည်း ရိုင်ရန် ကို မနာလို စိတ်ချက်ချင်းပေါ်သွားခဲ့ရသည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို သော့ဂလန့်များ ပိတ်နေသော ဒေါ်မာယာမိုး ကို အနောက်မှ ကိုယ်ချင်းပူးကပ်ထားရင်း ဒေါ်မာယာမိုး ရင်သားအစုံကို သူ့လက်တွေက အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေသော ရိုင်ရန်ကို ရဲအောင်နိုင် တယောက် ပြေးထိုးချင်စိတ် မနည်းချူပ်ထိန်းထားရ သလို သူ့ဘောင်းဘီအောက်က လီးက ပြန်မာတောင်လာတာကိုလည်း လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းနေရလေသည်။
“အို ကွာ ရိုင်ရန်ကလည်း သိပ်ဆိုးတာပဲ မမ အကျႌတွေ ကြေကုန်တော့မယ် အပေါ်ထပ်ရောက်မှလို့ ပြောနေတယ်လေ”
ဒေါ်မာယာမိုး ရဲ့ ပြောသံကို ကြား လိုက်ရတော့ ရတော့ ရဲအောင်နိုင် တယောက် ခြေဖျားထောက်ရင်း သူအခန်း ထဲသို့ အမြန်ဝင်လိုက်ရသည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ပထမ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲမလို့ စဉ်းစားရင်း က တော်ကြာ အခန်းတခါး လာဖွင့်နေရင် တွေ့သွားအုံးမယ် ဆိုပြီး သူ့အခန်းထဲက ကလော့ဆက်ထဲ အမြန် ဝင်ပုန်းနေလိုက်တော့သည်။
ခနအကြာတွင် လှေခါးမှ တက်လာသော ခြေသံများနှင့် အတူ သူ့အခန်းတံခါးကို ပါ လာဖွင့်ကြည့်သွားသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် သူ့စိတ်ကူးမှန်သွားသည်ဟု တွေးလိုက်မိလေသည်။ နောက်ထပ် ငါးမိနစ် ဆယ်မိနစ်လောက်ကို သည်းညီးခံ စိတ်အတင်းချူပ်တည်းထိန်းပြီးမှ ကလော့ဆက်ကို အသံမကြားအောင် ဆွဲဖွင့်ရင်း ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ နောက်တော့ ခြေဖျားထောက်ပြီးအခန်းတံခါးကို ဟကာ ဟောဝေး ကို အသာ လေ့လာလိုက်သည်။ သူ့မိဘ များအခန်းမှသာ စကားပြောသံသဲ့သဲ့ ကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် မာမီတို့ စုံတွဲတော့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဟု စိတ်ချလက်ချ ဖြစ်သွားပုံရသည်ဟု တွက်လိုက်ပြီး သူ့မိဘ အခန်းနားသို့ ခြေဖျားထောက်သွားလိုက်လေသည်။ ဟင် အခန်းတံခါးတောင် သေခြာ စေ့အောင် မပိတ်သွားဘူး နှစ်ယောက်စလုံး းအတော်တင်းနေကြဟန်တူရဲ့ ဟု ရဲအောင်နိုင် စိတ်နာနာ ဖြင့် တွေးမိလေသည်။
ဟိုက် မြန်လှခြေလား ငါးမိနစ်အတွင်းမှာ နှစ်ယောက်စလုံး နိကပ် ဖြစ်နေကြပါလား၊ ရဲအောင်နိုင် တွေ့လိုက် ရသည့် မြင်ကွင်းကတော့ အရမ်းကို စိတ်ထစရာပါ။ ကုတင်ခေါင်းရင်းကို ကျောမှီကာ ကုတင်ပေါ် ခြေဆင်းထိုင်နေသည့် ရိုင်ရန့် ရှေ့တွင် လေးဘက်ကုုံးရင်း ရိုင်ရန့် လီးကြီးငုံ့ကာ စုပ်ပေးနေသော ဒေါ်မာယာမိုး၊ ရိုင်ရန့် လီးကြီးကို အားရပါးရ ကုံးစုပ်နေသော ဒေါ်မာယာမိုးမှာ တံခါးဝဖက် ကို ဖင်ပေးထားသဖြင့် သူ၏ ကားစွင့်နေသော တင်လုံးကြီးများ နှင့် ပေါင်လုံးကြီးနှစ်ခုကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး က ရဲအောင်နိုင် မျက်စေ့တည့်တည့်ကို ချိန်ပေးထားသလို ဖြစ်နေရသည်။ ရဲအောင်နိုင် ဒူးတောင် ခွေညွတ်ချင်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ မာတောင်နေသော လီးထိပ်ဖူးက ဘောင်းဘီအသား နဲ့ပင် အထိ မခံနိုင်လောက်အောင် စန်းစန်းတင့် ဖြစ်နေသဖြင့် ဘောင်းဘီသားရည်ကြိုးကို ဘောအောက်သို့ ဆွဲချပြီး လီးတန်ကြီးကို လွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားလိုက်ရသည်။
တအိမ်လုံးမှာ တိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် ဒေါ်မာယာမိုး တပြွတ်ပြွတ် လီးစုပ်သံက အကျယ်ကြီး ဟု ထင်နေရလေသည်။ စောက်စကားများသော ရိုင်ရန်က လည်း တချက်တချက်ပြောနေသေးသည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်၊ အဲဒီလိုလေး အစုပ်မခံရတာ အတော်ကြာပြီနော်၊ ကျွန်တော်က နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက် မလိုချင်ပါ ဆိုတဲ့ သီချင်းလို ဖြစ်နေပြီ အဟိ၊ အိမ်မပြန်ချင်ဘူး မမ အပြုစု ကိုပဲ ခံချင်တာ”
ခနနေတော့ ဒေါ်မာယာမိုးက လီးစုပ်ပေးနေရာမှ ကုံးထလိုက်ပြီး၊
“အပိုတွေ တွေ့မှ အလွမ်းသည်မနေပါနဲ့ လာ ဒီမှာ လူလည်း ငတ်နေတာ ကြာပေါ့ အရင်ဆုံး တချီ အမြန်လိုး လိုက်တော့ နူးမနေနဲ့တော့”
ရိုင်ရန်လည်း ဘယ်တုန်းကထည်းက အပြောစောင့်နေသလဲ မသိ၊ ချက်ခြင်းကုန်းထလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက်ကုုံးနေသော ဒေါ်မာယာမိုး အနောက်ဖက်မှ နေသူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဒေါ့ကီ စဆွဲလေတော့သည်။
“ဖွတ်…ဖတ်…ဖွတ်…ဖတ်..”
ရဲအောင်နိုင်တယောက်ဘယ်လို မှ မနေနိုင်တော့ သူ့အမေ ဒေါ်မာယာမိုးနှင့် သူ့ဝမ်းကွဲ အကို ရိုင်ရန် တို့ လိုးနေကြသည့်မြင်ကွင်းကို ကြည့်ကာ ရှေ့ပြေးအရည်ကြည် တတောက်တောက်ကျနေသော သူ့လီး ကြီးကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်ရင်းက ထုနေမိတော့သည်။
………………..
“ဒက်ဒီ နဲ့ အဲလိုသွားရတာ သမီးသိပ်ပျော်တာပဲ”
မိုးမိုးအောင်တယောက် လမ်းမှာ တဖွဖွ ပြောလာသည်ကို ဦးရဲဝင်းတယောက် ပီတိဖြစ်ပြီး တပြုံးပြုံး နှင့် ဖြစ်နေလေသည်။
ဦးရဲဝင်း နှင့် မိုးမိုးအောင်တို့ ပန်းခြံတွင်းရောက်တော့ မိုးမိုးအောင် စီးချင်နေသည့် ရိုလာကိုစတာ နေရာသွားကာ တန်းစီကြလေသည်။ ထို ရိုလာကိုစတာ စီးကြရာတွင် ဦးရဲဝင်းမှာ သူနှင့် ပေါင်ခြင်းကပ်ရက် ထိုင်နေသော မိုးမိုးအောင် အထိအတွေ့များ ပေါ်တွင် စိတ်ကစားလျှက် ရှိနေလေသည်။ မိုးမိုးအောင် ဝတ်ထားသည်မှာ လည်း ဂျင်းရှော့ပင်တိုတိုလေး မို့ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ် ဖွေးဖွေး လေးတွေက ဦးရဲဝင်းကို ဆွဲဆောင်နေသလို၊ ဦးရဲဝင်းကိုယ်တိုင်ကပင် ဘောင်းဘီအတို ဝတ်ထားတာမို့ သူတို့ ခြေထောက်နှစ်ခု က အသားချင်း တိုက်ရိုက်ထိနေသည်။ မိုးမိုးအောင် က သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဦးရဲဝင်း အနား တအား ကပ်ထားသဖြင့် အိစက်နေသော အသားအရည် ကိုယ်နံ့ ရေမွှေးနံ့ တို့က ဦးရဲဝင်း တကိုယ်လုံးက တဏှာကြောတွေကို ဆွပေးနေသလို ခံစားနေရလေသည်။ သမီး အရင်းပေမဲ့ မတွေ့ရတာ နှစ်ကြာ၊ အခုတော့ အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်မှ ပြန်ဆုံ ရသဖြင့် စိမ်းသလို ဖြစ်နေရသည် ဆိုတော့ တစိမ်းကောင်မလေး တယောက်လို သူ့စိတ်ထဲ ခံစားနေရသည်။
ထိုရိုလာကိုစတာ စီးပြီးတော့ ဦးရဲဝင်း တဏှာစိတ်တွေ အတော်ထကြွနေလေပြီ။ လမ်းတလောက်တွင်လည်း သူ့လက်မောင်းကို ခိုတွဲပြီး ညုတုတု ဖြင့် စကားတွေပြော၊ သူ့တကိုယ်လုံးကို လည်း လာထိပွတ်နေသော မိုးမိုးအောင် ကြောင့် ဦးရဲဝင်းတယောက် နည်းနည်း ရဲတင်းလာပြီး စမ်းသပ်ကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။ မိုးမိုးအောင် မျက်နှာရိပ် အကဲကလည်းသူ့ကို ဖိတ်ခေါ်နေသလိုလို၊ သမီးဆိုတဲ့ စိတ်က နည်းနည်းလေး ဝေးသွား သလိုပင်။ ထို့ကြောင့်လည်း အရဲစွန့်ပြီး လပ်ဗာရိုက် ဟုခေါ်သည့် ချစ်သူများစီးရာ ဆိုတဲ့ ရိုလာ ကိုစတာရှိရာကို ဦးဆောင်သွားလိုက်ပါသည်။ လပ်ဗာရိုက်မှာ စပယ်ရှယ်လုပ်ထားသော ရိုလာကိုစတာလေး ဖြစ်ပြီး ထိုင်ခုံ တခုမှာ နှစ်ယောက်သာ ထိုင်လို့ ရပါသည်။ သွားသည့်လမ်းကြောင်းမှာလည်း အတက်အကျအနိမ့်အမြင့်လေး တွေ ရှိသလို မှောင်နေသော ဂူတွေထဲလည်းဝင်သွားပါသည်။ သို့သော်လည်း သိပ်အမြန်ကြီး မဟုတ်ပါ။ ထို့ကြောင့်လည်း ခါးပတ်များ အထိန်းအချူပ်များ မပါရှိပါ။ မတော်တဆ အပြင်သို့ ထွက်မကျနိုင်အောင်သာ စီးသူများ အပေါ်မှာ ကြိုးပိုက်ကွန်များ အုပ်ထားပေးပါသည်။ ထိုနေရာသို့ ချစ်သူ စုံတွဲ လင်မယား များသာ လာစီးပါသည်။ ထို လပ်ဗာရိုက် မှာ တန်းစီတော့ မိုးမိုးအောင် ကလည်း ဘာမှ မပြောတော့ ဦးရဲဝင်း ရင်တွေ ခုံ လာရပါသည်။ နုနယ်ပျိုမြစ် ပြီး သူမိန်းမ မာယာမိုး နှင့် တပုံစံတည်း လုံးကြီးပေါက်လှ ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား တုတ်တုတ် ခိုင်ခိုင်လေးမို့ မာယာမိုး နှင့် ညားကာစ ကာလ များကိုပင် ပြန်လည်သတိရနေမိ ပြန်ပါသည်။
(* တကယ်တော့ လပ်ဗာရိုက် ဆိုသည်မှာ မရှိပါ၊ ခိခိ။ ဇာတ်လမ်းထဲမှာ အဆင်ပြေစေရန် သုံးထားခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ အဲလို မခေါ်ပေမဲ့ အဲလိုမျိုး အခြေအနေ ဖန်တီးထားသည့် ရိုက်များတော့ရှိပါတယ်။ အီတလီ ဗင်းနစ် မှာတော့ ညဖက် တူးမြောင်းတွေထဲ စီးသည့် ဂွန်ဒိုလာခေါ် သမ္ဗာန် ကြီးတွေမှာတော့ လပ်ဗာရိုက် ဆိုတာ ရှိပါတယ်)
သူတို့ စီးသည့် ရထားကလေး စထွက် တော့ ကုန်းမြင့်ကလေး အပေါ်မှ အောက်အဆင်းတွင် မိုးမိုးအောင် က အီးကနဲ့ အော်ပြီး ဦးရဲဝင်း ရင်ခွင်ထဲ ဝင်ကာ အတင်းဖက်ထားလေသည်။ ဦးရဲဝင်းက လည်း မိုးမိုးအောင် ကျောပြင်ကလေးကို အသာအယာ ပြန်ဖက်ထားလေသည်။ မိုးမိုးအောင် ၏ဖောင်းမို့မို့ ရင်သားအစုံ က ဦးရဲဝင်း ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိသည်။ ဝတ်ထားသည့် ဘရာဇီယာ အသားကပဲ ပျော့လွန်းလို့လား မသိ၊ နို့သီးခေါင်းလေး မာနေတာကို ခံစားသိနေရသည်။ ရထားကလေး မှောင်နေသည့် ဂူတွင်းဝင်သွားတော့ တယောက်နှင့် တယောက် မျက်နှာချင်းအရမ်းကပ်နေပြီး အသက်ရှုထုတ်လိုက်တဲ့ လေကလေးတွေတောင် မျက်နှာမှာ ခံစားမိနေရသည်။ သင့်ပျံ့တဲ့ ရေမွှေးနံ့ နဲ့ ချွေးနံ့လေးတွေ ကြားထဲက ကြာညိုနံ့ သင်းသင်းလေးက ဦးရဲဝင်း ရဲ့ ဦးနှောက်ကို အမှောင်ဖုံးသွားစေတော့သည်။ မှောင်နေသည့်အထဲမှ မှန်းပြီးလှမ်းစုပ်နမ်းလိုက်တာ မိုးမိုးအောင် ရဲ့ နူတ်ခမ်းလေးကို တန်းထိသွားသည်။ မိုးမိုးအောင် မှလည်း ပြန်လည်တုန့်ပြန်လာခဲ့သည်မို့ လင်းလင်းချင်းချင်း အပြင်ဖက်ရောက်လာတာတောင်မှ သူတို့ နှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်းမခွာမိကြပေ။ ဦးရဲဝင်း လည်ကုတ်ပေါ်ကို မိုးမိုးအောင်လက်ကလေးတွေ တွဲခိုလာတော့ ဦးရဲဝင်း လက်ဖဝါးတွေကလည်း မိုးမိုးအောင် ရင်သား အစုံပေါ်မှာ အုပ်ကိုင် နေခဲ့မိပြီ။
သူတို့ ရထားတွဲလေး အလင်းရောင်ရှိရာ အပြင်ဘက်ကို ပြန်ရောက်လာတော့ နူတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက် ကြရသည်။ ဦးရဲဝင်းက သူ့လက်တွေကို မိုးမိုးအောင် ရင်သားများပေါ်မှ ခွာကာ ကိုယ်လုံးလေးကို ပြောင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ တယောက်နှင့် တယောက် မျက်လုံးချင်းစေ့စေ့ မကြည့်ရဲကြပဲ မျက်နှာ လေးတွေ နီပြီး ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်း ဖြစ်နေကြရသည်။ သို့သော်လည်း မိုးမိုးအောင် လက်ကလေးတဖက်က ဦးရဲဝင်းပေါင်ပေါ် သို့ ရောက်လာပြီး ဘောင်းဘီအောက်မှ ထောင်ထ နေသော လီးတန်ကြီးကို အသာ အုပ်ကိုင် ရင်း တချက်ညှစ်လိုက်တော့၊ ဦးရဲဝင်း ပါးစပ်မှ အီး ကနဲ အသံလေး တချက်ထွက်သွားရသည်။ မိုးမိုးအောင် မနေနိုင်တော့ ခစ် ကနဲ အသံထွက်ကာ ရီလိုက်မိသည်။ နောက်တော့ သူတို့ စီးသည့် ရိုက် က ရပ်သွားတော့သည်။ လူတွေက ကိုယ်စီ ရထားတွဲလေးတွေပေါ်ကနေ ထပြီး လမ်းလျှောက်ထွက်သွားကြတော့ ဦးရဲဝင်းခမျှာ ထဖို့ ခက်နေရလေသည်။ မိုမိုးအောင် က အခြေအနေကို ရိပ်မိသဖြင့်၊
“ဒက်ဒီ သမီး အနောက်ကနေ ကပ်ပြီး လျှောက်လာလိုက်လေ နို့မို့ ဒက်ဒီ အလံတိုင်ကြီး လူတိုင်းမြင်ကုန်မယ် ခစ်ခစ်”
သူတို့ ရထားတွဲမှာ မထလို့ မဖြစ်တော့သဖြင့် ဦးရဲဝင်းက လည်း မိုးမိုးအောင် ပြောတာကို လက်ခံလိုက်ရင်းက ထကာ မိုးမိုးအောင် အနောက်မှ ကပ်ရပ်လိုက်ရင်း ချစ်သူ နှစ်ယောက် ပူးတွဲ လမ်းလျှောက်သွားသလိုမျိုး ဖြင့် မိုးမိုးအောင် ဘိုက်ကလေးကို အနောက်မှ ဖက်ကာ လျှောက်သွားကြရလေတော့သည်။ ထိုအခါကျမှ အိစက် တင်းရင်းလှသည့် မိုးမိုးအောင် ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြား အမြှောင်းလိုက် ထ ဖိကပ်နေသော လီးကြီးမှာ ပိုပြီးမာတင်းလာရလေသည်။ မိုးမိုးအောင်ကလည်း ခံစားသိရှိပါသည်။ ဦးရဲဝင်း လက်တွေကို သူ့လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ရင်း က တခစ်ခစ် ရီရင်း ဂိတ်မှ အမြန်ထွက်လာခဲ့ကြလေတော့သည်။ နောက်တော့ နီးစပ်ရာ စားသောက်ဆိုက်တခုမှာ အမြန်ဝင်ထိုင်လိုက်ရသည်။
“သမီး ဒက်ဒီတို့ ပြန်ရအောင် တော်လောက်ပြီထင်တယ်”
“ဟင် ဒက်ဒီက လည်း အိမ်ပြန်တော့မလို့လား၊ အစောကြီး ရှိသေးတယ်လေ ခုမှ နေ့လည်ပဲ ရှိသေးတာ”
“ဘယ်သူက အိမ်ပြန်မယ်ပြောလို့လဲ၊ ဒီနေ့ ရိုက်စီးရတာ ပင်ပန်းလို့ ဒီနားက ဟော်တယ်တခုမှာ ခနလောက် ဝင်နားပြီးမှ အိမ်ပြန်ကြမယ်လေ”
“အာ့ဆိုရင် သွားမယ်လေ”
မိုးမိုးအောင် ရဲ့ ညှတုတု မျက်နှာပေးလေးကြောင့် ဦးရဲဝင်း လီးကြီးမှာ ဘောင်းဘီအောက်မှာ တဆတ်ဆတ်တုံ သွားရလေသည်။
“အင်း ခနတော့ ထိုင်အုံးမှ လမ်းလျှောက်လို့ ရအောင် ခနလေး စိတ်လျှော့လိုက်အုံးမယ်လေ”
“သိပါ့၊ စိတ်လျှော့လိုက် ပေါက်ကရတွေ တွေးမနေနဲ့လေ ခစ်ခစ်”
“ဟင်းနော် ကောင်မလေး ငါထုလိုက်ရ ဒီနဖူးကို”
……………..
ဆက်ပါအုံးမယ်။..
ဦးရဲဝင်း က ကားကို အမြန်မောင်းနေရင်းက၊
“ဒက်ဒီတို့ မဖြစ်သင့်ဘူးထင်တယ်နော်၊ ဒက်ဒီ အမှားတွေ လုပ်မိပြီ”
“ဟင့် အင်း ဒက်ဒီမလုပ်ပါဘူး၊ သမီး က တမင်လမ်းကြောင်းခင်းခဲ့တာပါ”
“ဟင်ဘယ်လို၊ ဘယ်လို”
“ဒက်ဒီက သမီးကို မှ ဂရု မစိုက်တာ၊ သမီး ကို မိန်းခလေးလို့တောင် မှ မထင်တာ”
“အို ဘာလို့ မထင်ရမှာလဲ ကွာ၊ ခု ဟာက သမီး ကြံတာဆိုရင် သားကရော”
“သူသိတယ်၊ သူ့ကို တမင် မလိုက်နဲ့ ဆိုပြီး ချန်ထားခဲ့တာ”
“ဒက်ဒီက အဲလို မလှုပ်ရှားခဲ့ရင်ရော”
“ဟွန့် သမီးက အတင်းကို တက်လုပ်မှာပေါ့ ခွိခွိ။ ဒီမှာ သမီးလေးဟာ အရမ်းကို စိုနေပြီ”
ဦးရဲဝင်း က မိုးမိုးအောင် ပေါင်တန်တုတ်ဖွေးဖွေး လေးတွေ ခွဆုံ ဂျင်းဘောင်းဘီ ပေါ်မှ မိုးမိုးအောင် လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်ပြနေသည်ကို ငေးကြည့်လိုက်မိပြီ စိတ်တွေ ထွေပြားသွားရသည်။
….ပွမ်းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဘေးမှ ကားက သူ့လမ်းကြောင်းထဲ ခေါင်းထိုးဝင်လာမည်ကဲ့သို့ ယိမ်းယိုင်လာသည့် ဦးရဲဝင်းတို့ကားကို ဟွန်းအဆက်မပြတ်တီးသွားလိုက်သဖြင့် ဦးရဲဝင်း စတီယာရင်ကို သေခြာ ပြန်ထိမ်းကိုင်ရင်း လမ်းမဖက်ကို အာရုံပြုလိုက်ရလေသည်။ မိုးမိုးအောင်က ဦးရဲဝင်း ဘောင်းဘီပေါ်မှ လီးကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း၊
“ဒက်ဒီ ဟော်တယ်သွားမနေပါနဲ့တော့ အလာတုန်းက တွေ့ခဲ့တဲ့ တောလမ်းလေးထဲ ခနဝင်လိုက်တော့”
မိုးမိုးအောင် အပြော နှင့် ဦးရဲဝင်းအတွေးမှာ တထပ်တည်းဖြစ်နေလေသည်။ ဦးရဲဝင်းမှာ ထိုလမ်းတွေ သွားနေကျမို့ ထိုအနားတဝက်မှာ ဘယ်နားလူရှင်းသည် ဆိုတာကို သူသိလေသည်။ နောက်ထပ် ငါးမိနစ်လောက်မောင်းပြီး လမ်းသွယ်လေးတခု အဲဒီကမှ နောက်ထပ်လမ်းသွယ်လေးတခု သွားလျှင် ဟိုက်ကင်တက်သူများ ကားရပ်ထားခဲ့ကြလေ့ရှိသည့်နေရာ သို့ရောက်လေသည်။ ထိုကားပတ်ကင်လေးထဲ ထိုးဝင်လိုက်တော့ ကားတစီးနှစ်စီးသာ ရှိလေသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် ထိုနေရာမှာ ကားရပ်ပြီးတော့ တောလမ်းသို့ တောင်တက် လမ်းလျှောက်လုပ်လေ့ရှိသဖြင့် ကားပါကင်မှာ လူမရှိတာက များသည်။
(ဗမာစာပေမှာ သူမ ဆိုသည့် အသုံးအနူံးမှာ မရှိသော်လည်း နောက်ပိုင်းရေးသားမည့်စာသားများတွင် နာမ်စားများသုံးနှုံးသည့်အခါ ကျွန်တော်၏ မြန်မာသဒ္ဒါ မနိုင်နင်းမှုကြောင့် သူ ဆိုသည့်အသုံးအနှုံးမှာမည်သူု့ကို ဆိုလိုမှန်း မကွဲပြား၊ ဖြစ်မှာ စိုးသဖြင့် အမျိုးသမီးကို သူမ ဟု နာမ်စားဖြင့် သုံးသွားပါရစေ)
ဦးရဲဝင်းက ကားကို ကားပတ်ကင် အစွန် တနေရာတွင် ထိုးရပ်ကာ စက်သပ်လိုက်သည်။ မိုးမိုးအောင်က ကားထိုင်ခုံ ခါးပတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး သူမ ထိုင်ခုံတွင် ဒူးထောက်ကာ ဦးရဲဝင်းဖက်ကို ကိုယ်ကိုကိုင်းလျှက် မျက်နှာချင်း ထိလုမတတ် ဖြင့် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ ဦးရဲဝင်းက ချောမောလှပ လှသည့် သမီးဖြစ်သူ မိုးမိုးအောင် မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ မိုးမိုးအောင်က သူမ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဦးရဲဝင်း နူတ်ခမ်းများပေါ် ဖိကပ်လိုပ်ပြီး သူ့ လျှာကလေးကို ဦးရဲဝင်း ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဦးရဲဝင်းကလည်း သူ့ထိုင်ခုံ ခါးပတ်ကို ဆွဲချွတ်ပြီး မိုးမိုးအောင် ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့ မိုးမိုးအောင် ရင်သား အစုံက ဦးရဲဝင်း ရင်ဘတ်သို့ ဖိကပ်မိလေသည်။ သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသော မိုးမိုးအောင် လျှာကလေးကိုလည်း သကြားလုံး စုပ်သလို စုပ်ယူလိုက်သည်။ မိုးမိုးအောင်က သူမ လက်တွေကို ဦးရဲဝင်း ခေါင်းက ဆံပင်တွေထဲ ထိုးဖွ ကုတ်ခြစ်ရင်းက သူမ လျှာကလေး အစုပ်ခံနေရလို့ အကြောအချဉ်တွေ တဖျဉ်းဖျဉ်းထကာ ပါးစပ်မှ မပီမသ အသံလေးထွက်ငြီးညူမိရှာသည်။
ဦးရဲဝင်းက မိုးမိုးအောင် ၏ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို သူမ တီရှပ် အောက်မှ လက်နိူက်ဖြုတ်ကာ လျှော့သွားသော ဘရာဇီယာ အောက်မှ လက်တိုးဝင်ပြီး ရင်သားအစုံကို ဆုပ်နှယ် ပေးနေရာ မိုးမိုးအောင် တယောက် လူးလွန့်နေရရှာလေသည်။ ခနအကြာ တယောက်နှင့်တယောက် လျှာခြင်းပွတ်သတ် နမ်းစုပ်နေရာမှ ခွာလိုက်ကြသည့်အခါ ဦးရဲဝင်းက မောလျှ သံဖြင့်၊
“အင်း၊ အခု အချိန်မှ တော့ ငရဲအိုးထဲ ဇောက်ထိုးကျရင် လည်းကျပစေတော့ကွာ”
ဟု ငြီးတွားပြောဆိုလိုက်ရာ၊ မိုးမိုးအောင် က တခစ်ခစ် ရီရင်း၊
“ဟင့်အင်း မကျနိုင်ပါဘူး၊၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သမီးက ဒက်ဒီ့ကို နတ်ပြည်ပို့ ပေး ပြီး အဲဒီကနေ ဘယ်မှ မသွားခိုင်းတော့ဘူး၊ ခစ်ခစ်”
မိုးမိုးအောင်က ဦးရဲဝင်း ကားထိုင်ခုံကို အနောက်ဆုတ်လို့ ရသမျှ ဆုတ်လိုက်စေပြီး ဦးရဲဝင်းဘောင်းဘီကို အတွင်းခံပါ ရော၍ ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ဦးရဲဝင်း ၏ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးက ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထကာ ထွက်လာတော့သည်။ ဒစ်ဖူးကားကား ကြီးထိပ်မှ ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေး တွေ စိမ့်ထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း မိုးမိုးအောင်က သူမ နူတ်ခမ်းအစုံကို သူမလျှာကလေးဖြင့်သွားရည်သပ် သလို ရက်လိုက်သည်ကို ဦးရဲဝင်း ငေးကြေည့်နေမိသည်။ မိုးမိုးအောင်က သူမ အဖေ ကို မျက်စလေး တချက်စောင်းကြည့်လိုက်ပြီး ဦးရဲဝင်း ပေါင်ခွဆုံသို့ သူမမျက်နှာကို အပ်လိုက်လေသည်။
မိုးမိုးအောင်က သူမ မျက်နှာကို ထောင်မတ်နေသည့် ဦးမိုးအောင် လီးတန်ကြီး နားကပ်လျှက် သူမ ပါးပြင်တွေကို အကြောပြိုင်းပြိုင်းထ မန်ဖီနေသော လီတန်ကြီးနှင့်ပွတ်သတ်ဖီးယူ လိုက်သည်။ မိုးမိုးအောင် က သူမ အဖေ လီးတန် အရင်း နှင့် ဂွေးဥ များကို လျှာဖြင့် ရက်လိုက် သည်။ လီးတန် ကြီးကို ဘယ်ပါး ညာပါး စသဖြင့် လှိမ့်ကာ ဥတွေကိုသာ လျှာဖြင့် လှမ်းရက်ပေးနေသည်။ လီးတန်ကြီးကို သွားထိပါက သူ့အဖေ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားမှာကိုလည်း မလိုချင်သေးသောကြောင့် သတိထားရှောင်နေသည်။ ဦးရဲဝင်းက တော့ ဥတွေ အရက်ခံနေရသဖြင့် ဖင်တကြွကြွ ဖြင့် ဖီးတက်နေလေသည်။
ဦးရဲဝင်းကို အားရအောင် ကလိပြီးမှ လီးတန်အရင်းကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းလှလှလေးကို ဝိုင်းစက်နေအောင် ဟပြီး လီးတန်ကြီးကို ငုံလိုက်လေသည်။ သူမနူတ်ခမ်းလေးကို စေ့ကာ လီးတန်ကြီးကို လျှောတိုက်ပြီး အာဂေါင် နား လီးထိပ်ကြီးထိကာနီးထိ ထည့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ ခေါင်းကို ငုံ့လိုက် မြှင့်လိုက်ဖြင့် နူတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဂွင်းတိုက်ပေးနေလေသည်။ ဦးရဲဝင်းခမြာတော့ အရသာ ကောင်းလွန်းလှ သဖြင့် မျက်စေ့အစုံကို မှိတ်ပြီး သူ့သမီးခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဖင်ကို ကော့ပြီး အာဂောင်တွင်းသို့ ဆောင့်လိုးဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်း အတွေ့အကြုံ ရှိသော မိုးမိုးအောင်က ထိုသို့ လုပ်မရအောင် ဦးမိုးအောင် ပေါင်ကို သူမ တံတောင်၊ ရင်သား များဖြင့် ဖိနှိပ်ထားရင်း ခေါင်း ကိုသာ လှုပ်ရှားပေးနေလေသည်။ သူမ အာခံတွင်းမှ နွေးထွေး အိစက်သည့် အရသာ၊ စောစောက ပန်းခြံတွင်း စိတ်ထကာ တအားတင်းနေရသည့် ဦးမိုးအောင် လီးကြီးမှာ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့ လရည်များ တဖြောဖြော မိုးမိုးအောင် အာခံတွင်းသို့ ပန်းထုတ်ပြစ်လိုက်မိလေတော့သည်။ မိုးမိုးအောင်လည်း မျိုချ နိုင်သလောက်ကို မျိုချပြစ်လိုက်သောလည်း များပြားလှသော လရည်များ ကြောင့် သူမ ပါးစပ်မှ လျှံထွက်ကာ မေးစေ့ပေါ်သို့ပင် စီးကျလာရလေသည်။
လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်မိနေတာ ရပ်သွားတော့ ဦးမိုးအောင် တယောက် မျက်စေ့ကို မှိတ်ကာ အသက်ကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ရှုထုတ်နေရလေသည်။ မိုးမိုးအောင်ကတော့ သူမ ပါးစပ်တွင်းမှ မပျော့မမာ ဖြစ်နေသေးသော ဦးမိုးအောင် လီးကြီးကို သန့်စင်သွားအောင် တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်ပြီးမှ ပါးစပ်တွင်းမှ ဆွဲထုတ်ကာ လရည်များပေကျံနေသော ဂွေးဥ၊ ပေါင်ခြံတဝိုက်ကို ရက်ပြီးသန့်ရှင်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ကိုယ့်ထိုင်ခုံတါင် ကိုယ်ကျောမှီထိုင်လိုက်ရင်း လီးကိုင်ထားခဲ့သော သူမ လက်တွင် စီးကျပေကျံနေသည့် လရည်များကို လျှာဖြင့် ရက်ကာ သန့်စင်ရင်းက ဦးရဲဝင်းဘက်ကို ဖီး မျက်လုံးအစုံဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
“ဒက်ဒီ့ အရည်တွေက အရသာ ရှိတယ်၊ သမီးကြိုက်တယ်”
ဒက်ဒီ ဟု ခေါ်လိုက်သံက ဦးရဲဝင်းကို တွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားစေလေသည်။ သို့သော်လည်း ခုချိန်ရောက်မှ တော့ ဘာတတ်နိုင်အုံးမှာလဲ၊
“သမီး ကို ဒက်ဒီ ချစ်တယ်”
ဦးရဲဝင်း ငြီးသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ မိုးမိုးအောင် က ချစ်စရာလေး ပြုံးလိုက်ပြီး သူမ ရှေ့မှ ကား နေကာ အပြားလေး မှ ကြည့်မှန်ကို ဆွဲချကာ သူမ မျက်နှာကို သူမ ပြန်ကြည့်နေလေသည်။ ပြီးတော့ မှန်ကို ပြန်ပိတ်ကာ နေကာကို အမိုးပေါ် ပြန်ကပ်လိုက်သည်။ ဦးမိုးအောင်က၊
“သမီး မျက်နှာကို မသုတ်တော့ဘူးလား”
“ဟင့်အင်း ၊ သမီးမျက်နှာပေါ်မှာ ဒက်ဒီ့ လရည်တွေ ပေကျံပြီး ခြောက်သွားတာ ကို သဘောကျလို့၊ ခစ်ခစ်။ လူတွေက သမီးမျက်နှာပေါ် ဘာတွေပေနေလဲ ဆိုတာ ရိပ်မိကြမယ်ထင်လား”
ဦးရဲဝင်းတယောက် မိုးမိုးအောင် အပြောကို မယုံကြည်နိုင်သော အမူအယာဖြင့် ခေါင်းတချက်ယမ်းကာ သူ့ဘောင်းဘီကို ပြန်ဆွဲဝတ်၊ ကားစက်နိုးကာ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူသွားဖို့ ရည်ရွယ်ထားသည့် မော်တယ် တခု ၏ ပတ်ကင်လော့ကို ထိုးဝင်ကာ ကားစက်သတ်လိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် မော်တယ်ခန်း ထဲ ရောက်သည်နှင့် တယောက်ကို တယောက် ပွေ့ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း အငမ်းအရ စုပ်နမ်းကြရင်းက အဝတ်အစားတွေကို အမြန်ချွတ်ပြစ်ကြသည်။ ဦးရဲဝင်းက မိုးမိုးအောင်ကို ပွေ့ဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက် ကလေးလှဲစေပြီး ဖြူဖွေးချောမွတ်နေသော မိုးးမိုးအောင် ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်ကာ မို့ဖောင်း ပြီး အရည်စိုရွဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်သို့ မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ ဦးရဲဝင်း လျှာကြိးက မိုးမိုးအောင် စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားရော အတွင်းအပြင်ကို ပါ နေရာအနှံ့ ရက်ပေးရင်းက လျှာကို အမာတောင့်ပြီးအတွင်းထဲသို့ ထိုးထည့်လေသည်။ အတွင်းထဲ ပိုဝင်စေရန် သူ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက် ကို မိုးမိုးအောင် ဖင်အောက် ထိုးထည့်ပြီး ဆွဲမ ပေးလေသည်။ မိုးးမိုးအောင် တယောက်လည်း ငြီးညူ ဖီးသံလေး ပေးနေရင်း က၊ သူမ လက်တွေနှင့် ဦးရဲဝင်း ခေါင်း ကို ဆွဲကာ သူမ စောက်ဖုတ်မှ မခွာနိုင်အောင် ကပ်ထားမိလေသည်။ ဦးရဲဝင်းက မိုးမိုးအောင် စောက်စေ့လေးကို သူ့လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးကာ ဖိပွတ်ပေးနေရင်းက သူ့လက်ခလည်ထိပ်ဖြင့် မိုးမိုးအောင် ဖင်ပေါက်လေးကို ပွတ်သပ် ထိုးမွှေပေးလိုက်သည်။ မိုးမိုးအောင် ဖင်ကြီးကို ကြွကာ ပါးစပ်မှ အသံထွက် ငြီးညူလေသည်။
“အား… ဒက်ဒီ အိုး သမီး ပြီးးးးး ပြီးးးးး ပြီ အိုးးးးး”
မိုးမိုး အောင် ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းပြီး စောက်ရည်တချို့ စိမ့်ထွက်ကျလာလေသည်။ ယခုတော့ ဦးရဲဝင်းမျက်နှာ နှင့် မေးစေ့ မှာ စောက်ရည်လူးရသည့်အလှည့်ဖြစ်တော့သည်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက် ကလေးအသက်ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ပြန်ရှုရင်း ဖြင့် သူ့ကို ကြည့်နေသော မိုးမိုးအောင် ကို ဦးရဲဝင်းက ပြုံးပြပြီး၊
” ကဲ ဘယ်လိုနေလဲ ဒက်ဒီ့ ဘာဂျာ၊ အဆင်ပြေရဲ့လား”
မိုးမိုးအောင်က ခေါင်းလေး ညိမ့်ပြရင်း၊
“ကဲ ဒက်ဒီ ရာဇဝတ်မှု ကျူးလွန်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်ပလား၊ ဒီနိုင်ငံမှာ ကိုယ့်သမီးကိုယ်ပြန်လိုးတယ် ဆိုတာ ရာဇဝတ်မှုပဲနော် ခစ်ခစ်”
ဦးရဲဝင်းက သူ၏ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထ ကာ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သတ်ပြရင်း၊
“ကဲ ဒီလက်နက် ကို ကြည့်လိုက်လေ၊ ရာဇဝတ်မှု မြောက်မလား မမြောက်နိုင်ဘူးလားဆိုတာ”
“ဟင့် လက်နက်ကို ကောင်းကောင်းအသုံးချပြီး သမီးကို ကောင်းအောင်လုပ်ပေးရင်တော့ ရာဇဝတ်မှု မဖြစ်နိုင်လောက်ပါဘူး၊ ခစ်ခစ်”
“အင်း အာ့တာဆိုရင်လည်း ကိုယ်ထောင်ထဲ မရောက်ခင် သမီးကို အရင် ထောင်ချမယ်ကဲ ကဲ ဖင်ကုံးပေးတော့”
“အဟိ ဒေါ့ကီနဲ့ စချင်တာလား ဒက်ဒီရ၊ သမီးအကြိုက်ပဲလေ၊ အာကြောင့်သမီးတို့ကို ခွေးမျိုးလို့ ပြောချင်လည်း ပြောပစေတော့ အဟိ ကဲ ဒီမှာ ဒက်ဒီ့အကြိုက်”
မိုးမိုးအောင်က ပြောပြောဆိုဆို ဖြင့် အိပ်ယာပေါ်မှ ထကာ ဦးရဲဝင်းဖက် ကို ဖင်ပေးရင်း လေးဘက်ထောက်ကုုံးပေးလိုက်လေသည်။ ဖြူဝင်းသော အသားအရည်နှင့် စွံ့ကားသော ဖင်ကြီးမှာ လေးဘက်ထောက်ကုံးလိုက်တော့ အရမ်းကို လှပြီး ပိုကားလာလေသည်။ ဖင်အကွဲကြောင်းအောက်မှ ပြူးထွက်နေသော အဖုတ်ကြီးကတော့ စောက်ရည်များ၊ နှင့် ဥိးရဲဝင်း သွားရည်တို့ ဖြင့် ရွမ်းလဲ့နေလေသည်။ ဦးရဲဝင်းက သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းထူထူကြီးကြားသို့ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။
“အ…..”
“အိုး ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်၊ စေးကျပ်နေတာပဲ”
စောက်ရည်များ ရွဲနေပေမဲ့ ခလေးမမွေးဘူးသေးသည့် အပျိုလေးမို့ စောက်ခေါင်းတွင်းက စေးစေးလေးဖြင့် နွေးထွေး ပြီး အရသာရှိလှပေသည်။ ဦးရဲဝင်းလီးကြီး အရင်းထိကို တစိစိ ဝင်သွားပြီး မှ ကားစွံ့နေသည့် မိုးမိုးအောင် တင်နှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်တချက်နှယ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ခါးလေးကို ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။
“ဖွတ်..ဖတ်..ဗျိ..”
“အ… ဟီး…ကျွတ်စ်…
“ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..”
“အိုး…..”
နှစ်ယောက်စလုံး တချီစီ ပြီးထားကြသဖြင့် လိုးပွဲက အချိန်တော်တော်လေးကြာသွားသည်။ သို့သော်လည်း အဖေကလည်း သမီးကို လိုးနေရ၊ သမီးက လည်းအဖေ့အလိုးခံနေရသဖြင့် တခြားလူများနှင့်မတူသော ခံစားချက် မှာ ဖီးကို ပိုတက်စေရလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သိပ်မကြာလိုက်ပဲ နှစ်ယောက်စလုံး ဒုတိယအချီ ကာမ အရသာ အဆုံးစွန်ကို ရောက်ရှိခံစားသွားရလေတော့သည်။
ဦးရဲဝင်း ၏ လီးကြီးမှ လရည် ပူပူနွေးနွေးများ သူမ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းဝင်လာသည်ကို တမြည့်မြည့်ခံစားရင်း မိုးမိုးအောင်တယောက် သူမ အဖေ ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ဖက်ထားမိလိုက်လေတာ့သည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ ဒက်ဒီရယ်၊ ဒက်ဒီ့ကို သမီးအရမ်းချစ်တာပဲ”
“ဒက်ဒီကလည်း သမီးကို ချစ်ပါတယ်ကွယ်”
ဆက်ပါအုံးမယ်……
ရဲအောင်နိုင် တရေးနိုးတော့ ညမှောင်နေလေပြီ။ နေ့ခင်းက ရိုင်ရန် နှင့် ဒေါ်မာယာမိုး တို့ အားရပါးရ ချစ်တလင်းခေါ်နေကြသည်ကို ချောင်းကြည့်ရင်း သူ့လီးသူကိုင် မြိုင်မြိုင်ကြီးထုလိုက်ရာ ပြီးချင်လာသဖြင့် လုံချည်ထဲမှာ လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်။ နောက်တော့ သူချောင်းနေတာ ကို မိသွားမှာစိုးသဖြင့် သူ့အခန်းသူပြန်လာပြီး အိပ်ယာပေါ်လှဲလိုက်တော့ အိပ်ပျော်သွားရသည်။ ဒေါ်မာယာမိုးတို့ ပြန်ထွက်သွားတာတောင် သူမသိလိုက်။ သူနိုးတော့ ထပြီး ရေမိုးချိုး ပြီးချိန်မှာ မလတ်တို့ ပြန်လာကြသည်။ ဒေါ်မာယာမိုးလည်း ပြန်လာ သံကြားလိုက်ရသည်။ မလတ် နှင့် သူ ရေချိုးခန်း မှာ အဝင်အထွက်စုံသည်။ မလတ်ပြုံးဖြီးဖြီး မျက်နှာကို မြင်လိုက်တာနှင့် တခုခု ထူးပြီ ဆိုတာ သူသိလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တီးတိုးတီးတိုး ခနတာပြောဖြစ်ကြသည်။
” မလတ် နင့်ကြည့်ရတာ မျောက်ငှက်ပျောသီး ရလာသလိုပဲ”
“ခစ်ခစ် ဟဲ့ ငါက မျောက်တော့ မဟုတ်ဘူး ဒါပေမဲ့ ငှက်ပျောသီး ရလာတယ် ဟဲဟဲ”
“ဟေ မြန်လှခြေလားဟ၊ ဘိုးတော် ကလည်း အတော်လက်သွက်တာပဲကိုး”
“အေးအေး ညကျမှ ငါ အေးဆေးပြောပြမယ်၊ ရေချိုးလိုက်အုံးမယ် လူတကိုယ်လုံး နံ့စော်နေပြီ တော်ကြာ မာမီနဲ့ အနားကပ်မိရင် သူချက်ချင်းရိပ်မိသွားလိမ့်မယ်”
“အော် ဒါနဲ့..အေးပါ ညကျမှ ပြောကြတာပေါ့”
ရဲအောင်နိုင် ပထမတော့ သူတို့ မာမီ ဒေါ်မာယာမိုး အကြောင်းပြောဖို့ ကြံလိုက်ပြီး နောက်မှ အေးဆေးပြောတော့မယ်လေ ဟု စိတ်ပြောင်းသွားကာ မပြောဖြစ်လိုက်တော့ပေ။
………………………..
ညစာကို မိသားစု လေးယောက် ပျော်ပျော်ပါးပါး စားသောက်ကြရင်း ရောက်တတ်ရာရာ လျှောက်ပြောကြသည်။ မိုးမိုးအောင် က ရဲအောင်နိုင် ကို ပြောင်စပ်စပ် မျက်နှာပေးဖြင့်၊
“ဟယ် အဲဒီပတ် က ရိုက် တွေက အရမ်းကောင်းတာပဲ ၊ နင်လိုက်မလာတာ နာတာပဲ ”
ဦးရဲဝင်းက လည်း ခေတ်တည်တည်နှင့်၊
“သား ဝမ်းလျှော တာ ဘယ်လိုနေသေးလည်း ”
ဟု မေးလိုက်သည်။ ရဲအောင်နိုင် ခေါင်းထဲမတော့ ၊ သွားပါပြီ မာမီတော့ ငါအိမ်မှာ ရှိနေတာ သိသွားပြီ။ သူအနေရ သက်သာအောင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေမှ ဟု တွေးလိုက်ပြီး။
“ဝမ်းလျှောတာသက်သာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တညလုံး သွားထားတော့ အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ ညနေမှ ပဲတရေးနိုးတော့တယ်”
ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ ဒေါ်မာယာမိုး မျက်နှာမှာ ရဲအောင်နိုင် အိမ်မှာ နေ့ခင်းက ရှိနေသည် ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်နှင့် ၊ မျက်နှာပျက်သွားသော်လည်း တနေ့လုံး အိပ်ပျော်နေသည်ဟု ဆိုတော့ ရဲအောင်နိုင် စကားကြောင့် စိတ်သက်သာ ရသွားသလို နည်းနည်းလေး စိတ်ပေါ့သွားရသည်။
“အော် သားက လည်း ဝမ်းသွားနေတာ မာမီ့ကို ဘာလို့ မခေါ်လိုက်လဲ မာမီ ပြန်လာခဲ့မှာပေါ့လို့”
“ရပါတယ် မာမီရယ် သား ဘယ်သူ့မှ ဒုက္ခ မပေးချင်လို့ပါ၊ သားနေတတ်ပါတယ်”
ရဲအောင်နိုင် ၏ အဓိပ္ပါယ် နှစ်ခွ သက်ရောက်သော စကားကြောင့် ဒေါ်မာယာမိုးခမြာ ငိုရမလို ရီရမလို မျက်နှာလေး ဖြစ်နေရရှာလေသည်။
…….
ညဘက် အိပ်ယာဝင်တော့ မိုးမိုးအောင် က ရဲအောင်နိုင် အခန်းသို့ကူးလာလေသည်။
“ဒီည တော့ ဆောရီးဟာ၊ ဒက်ဒီ နဲ့ တအားဆွဲလာတာ၊ လူကို ပြိုင်းနေပြီ အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ မတတ်နိုင်တော့ဘူး၊ ငါက နင့်ကို အကျိုးအကြောင်းခနပြောချင်လို့လာတာ”
“အေး ငါကလည်း နင့်ကို မာမီ့အကြောင်းပြောပြရအုံးမယ်”
ဟု ဆိုပြီးနေ့လည်က အဖြစ်အပျက်ကို ပြောပြလိုက်လေသည်။ မိုးမိုးအောင် တယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားရရှာသည်။
“ဟယ်မာမီက ထင်ရက်စာတောင်မရှိဘူးနော် ခစ်ခစ်၊ ငါတို့က မျိုးနဲ့ ရိုးနဲ့ကို ထန်တာထင်ပါတယ်ဟယ် ခွိခွိ”
“အေး မနက်ဖြန် တနင်္ဂနွေနေ့ နင်နဲ့ ဒက်ဒီ တနေရာဒိုးပြီး ဆွဲကြပါလား ငါ မာမီ့ကို ကြံမလားလို့ ”
“ဟင် တကယ်လား ၊ ငါတို့လည်းမဝသေးဘူး ဟိုဟော်တယ် ပြန်သွား ဆွဲမယ်လေ၊ အတော်ပဲ ငါ ဒက်ဒီကို လှည့်ပတ်ခေါ်သွားလိုက်မယ်၊ အဟီး၊ ငါက နင် မာမီ့ကို လိုးတာ ချောင်းကြည့်ချင်တာဟ”
“အမလေး မုန့်ဆီကြော်က ဘယ်မှာနေမယ် မသိသေးပါဘူးဟာ၊ ကြိုးစားကြည့်ရအုံးမှာပါ”
ထိုသို့ဖြင့် မိုးမိုးအောင် တယောက် သူ့အခန်းသူပြန် အိပ်လိုက်လေတော့သည်။
…………………………..
မနက် ရဲအောင်နိုင် အိပ်ယာနိုး တော့ မျက်နှာသစ်ပြီး မနက်စာ စားရန် မီးဖိုချောင်ရှိရာ ဝင်ခဲ့တော့ မနက်စာ ပြင်နေသော ဒေါ်မာယာမိုးကိုသာ တွေ့ရသည်။ ဒေါ်မာယာမိုးမှာ အိမ်နေရင်း တီရှပ် နှင့် ဘောင်းဘီတို လေးကိုသာ ဝတ်ထားသည်။ ဆံပင်မှာ ယောက်ျားပုံ တိုတို လေးမို့ မျက်နှာမှာ ဆယ်ကျော်သက်ကောင်မလေး လို ဖြစ်နေသော်လည်း မိုဖောင်းလုံးကြွနေသော နို့ကြီးများက ဘရာဇီယာ မဝတ်ထားသော တီရှပ်အောက်မှာ လှုပ်ရှားနေသည်။ မတုတ်မကျင်ခါးအောက်မှ ကားစွင့် လုံးတစ်ထနေသော ဖင်လုံးကြီးများက အိမ်နေရင်း ဝတ်ချည်သား ဘောင်းဘီ အတိုလေးကို ကျပ်ထုပ် နေစေသည်။ ပေါင်လုံးကြီးများက စင်းဖြောင့် နေပြီး ရဲအောင်နိုင် အကြိုက် လုံးတစ် နေလေသည်။ ထို ကဲ့ သို့ အဝတ်စား အပြင်အဆင်ဖြင့် မီးဖိုထဲ လှုပ်ရှားနေသော ဒေါ်မာယာမိုးကို ကြည့်ရင်း ရဲအောင်နိုင် လီးက ချက်ခြင်းထောင်ထလာသည်။ သူအခန်းထဲ ဝင်လာသံကြားလိုက်သဖြင့် ဒေါ်မာယာမိုးက မော့ကြည့်လိုက်ပြီး၊
“ဟော သား နိုးလာပလား၊ လာ ဘရိတ်ဖတ်စ်စားလိုက်ရအောင်၊ သမီးက သူ့သူငယ်ချင်းဆီကို လိုက်ပို့ပေးဖို့တဲ့ သူ့အဖေကို ချောဆွဲသွားပြီ။၊ အိမ်မှာ တို့ နှစ်ယောက်ပဲ ကျန်တော့တယ်”
“အင်း”
ရဲအောင်နိုင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးဘောင်းဘီအောက်မှ ဖေါင်းထနေသည်ကို ဒေါ်မာယာမိုး မရိပ်မိအောင် ကုလားထိုင်ပေါ် ကမန်းကတမ်း ထိုင်ချလိုက်သည်။
“ကဲ ဘာစားချင်လဲ ပြော”
ရဲအောင်နိုင် စိတ်ထဲက တော့ မာမီ့ကိုပဲ စားချင်တယ် ဟုပြောလိုက်မိသည်။
“သိပ်မဆာပါဘူး မာမီ၊ ကော်ဖီပဲ သောက်တော့မယ်”
“အိုကေ”
ဒေါ်မာယာမိုးက ရဲအောင်နိုင်ကို ကော်ဖီတခွက်ငှဲ့ပေးရင်း သူ့အတွက်လည်း ငှဲ့ယူကာ သောက်လိုက်သည်။
“သား ဒီနေ့ ဘယ်သွားချင်လည်း၊ မာမီ လည်းအားနေတယ်လေ သားသွားချင်တာ လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ”
“သား ဒီနေ့ ဘယ်မှ မသွားချင်သေးဘူး အိမ်မှာပဲ နားချင်သေးတယ်၊ မာမီ သွားစာရှိရင်သွားလေ”
“အင်း မာမီလည်းသွားစာ မရှိသေးပါဘူး ၊ အဝတ်တွေလျှော်၊ အိမ်ရှင်းလုပ်ရမယ်လေ”
“သားကူလုပ်ပေးမှာပေါ့”
“အင်း ကောင်းသားပဲ ”
ဒေါ်မာယာမိုး က သူသောက်ပြီးသော ကော်ဖီခွက် နှင့် ရဲအောင်နိုင် သောက်ထားသော ကော်ဖီခွက်ကို ယူကာ ဘေစင်ထဲ ထည့်ပြီး ဆပ်ပြာဖြင့် ဆေးနေလေသည်။ ရဲအောင်နိုင်က ဘေစင်မှာ ခွက်ဆေးနေသော ဒေါ်မာယာမိုး ကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဘေးတိုက်အနေအထား ဖြစ်သည့်အတွက် ဖောင်းမို့နေသော ရင်သားအစုံ နှင့် အနောက်သို့ သိသိသာသာလေး ကောက်ထွက်နေသော အိုးကြီးများက သူ့တဏှာသွေးကို ဦးနှောက်ထိ တက်ဆောင့်စေလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တုံးတိုက်တိုက် ကျားကိုက်ကိုက် သွေးတိုးစမ်းတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်ရင်း ဒေါ်မာယာမိုး နောက်ကျောဖက်သို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဒေါ်မာယာမိုး တင်ပါးကြီးများနှင့် သူ့လီး မထိတထိလောက်အကွာတွင် ရပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်မာယာမိုး က သူ့အနောက်နား ကပ်ရပ်လိုက်သော ရဲအောင်နိုင်ကို မေးခွန်းထုတ်သော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ရင်း မျက်ခုံးတဖက်ပင့်ကာ ဘာလဲဟု မေးလိုက်သည်။ ရဲအောင်နိုင်က၊
“မနေ့ ကမာမီ နဲ့ ရိုင်ရန် အိမ်ကို ရောက်လာတော့ သားရှိနေတယ်”
ဒေါ်မာယာမိုး ၏ ခွက်ဆေးနေသော လက်က ရပ်သွားသည်။ သူမ မျက်နှာပေါ်မှာ သွေးဆုပ်သွားသလို ဖြစ်သွားရသည်။ ရဲအောင်နိုင် ကို မျက်လုံးချင်း တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် မကြည့်ရဲပဲ ဘေစင်ထဲသို့ သာ ငုံ့ကြည့် နေလေသည်။ ရဲအောင်နိုင်က ဒေါ်မာယာမိုး နှင့် ကိုယ်ချင်း ကပ်လျှက်ဖြစ်အောင် ရှေ့တိုး ရပ်လိုက်ပြီး ဒေါ်မာယာမိုး လက်မောင်းအိုးတွေကို တဖက်စီ သူ့လက်ဖဝါးတွေဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်မာယားမိုးက သူ့လက်ပေါ်က ဆပ်ပြာမြုံ့တွေကို ရေဖြင့် ဆေးချလိုက်ပြီး လက်သုပ်ပုဝါဖြင့်သုတ်လိုက်သည်။ ရဲအောင်နိုင်က ဒေါ်မာယာမိုး လည်ကုတ်လေးနားကပ်ကာ အနံ့ခံ ရှုလိုက်ရင်းက ဒေါ်မာယာမိုး နားရွက်နားကပ်ကာ တိုးတိုးလေး ထပ်ပြောလိုက်သည်။
“မာမီ နဲ့ ရိုင်ရန် တို့ မာမီ့အခန်းမှာ ဘာလုပ်ကြသလဲ ဆိုတာလည်း အကုန်မြင်လိုက်ရတယ်”
ဒေါ်မာယာမိုး မှာ ရဲအောင်နိုင်ကို ဘယ်လို ပြန်ဖြေရမည်မသိ စဉ်းစားနေရင်း တဖက်မှလည်း သူ့တင်ပးါပေါ် ထောက်နေသော ရဲအောင်နိုင် လီးကြီး၊ သူ့လည်တိုင်နှင့် နားရွက် နောက်နား မှာ တိုးခွေ့နေသော ရဲအောင်နိုင် ထွက်သက်လေပြေလေးတွေကို သတိထားမိနေသည်။
“မာမီ ရှင်းပြပါရစေ အုံး”
“နိုး မာမီ ရှင်းပြစာ မလိုပါဘူး၊ သား အကုန်သဘောပေါက်ပြီးသားပါ၊ ”
ရဲအောင်နိုင်က သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ဒေါ်မာယာမိုး လက်မောင်းအိုးတွေပေါ် အသာပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်မာယာမိုးဖင်ကြားထဲ ရောက်အောင် နေရာရွေ့နေလေသည်။
“သား ဒက်ဒီ့ကို တော့ ပြန်မပြောပါနဲ့နော်”
“မပြောပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မာမီ က သား ပြောတာ နှစ်ခု ကိုတော့ လက်ခံရမယ်”
“သားက ဘာပြောချင်တာလဲ”
“တစ် က ရွိုင်ရန် ကို အဆက်သွယ်ဖြတ်ရမယ်၊ နှစ် က သားကို ရွိုင်ရန့် လိုပဲ အခွင့်အရေးပေးရမယ်”
“အို မဖြစ်နိုင်တာ သားက မာမီ့သားအရင်းလေ”
“ရွိုင်ရန်ကရော မာမီ့ တူအရင်းလေ”
“မတူဘူးလေ သား”
ဒေါ်မာယာမိုး က ပြောရင်းက လှည့်ထွက်ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း ရဲအောင်နိုင်က မလွတ်ပေး၊ အနောက်မှ ဒေါ်မာယာမိုး အသာ အယာ ချူပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
“သား လွှတ်အုံး မာမီ ပြောစာ ရှိတယ်”
ရဲအောင်နိုင်က သူ့လက်ကို အသာလျှော့လိုက်သော်လည်း ဒေါ်မာယာမိုး ရုန်းထွက်သွားလို့ မရအောင် လက်နှစ်ဘက်ကို ဒေါ်မာယာမိုး ဘေး တဘက်တချက်မှ စည်းကာ အနောက်က ဘေစင်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ဒေါ်မာယာမိုး က ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်လိုက်တော့ ရဲအောင်နိုင် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုက် ဖြစ်သွားသည်။ ရဲအောင်နိုင် ဘောင်းဘီအောက်မှ ငေါတောင် နေသော လီးကြီးက ဒေါ်မာယာမိုးပေါင်အရှေ့ကို ထိုးထောက်မိနေသည်။ ရဲအောင်နိုင် နှင့် ဒေါ်မာယာမိုးတို့ မျက်နှာချင်း မှာ လက်မ အနည်းငယ်သာ ကွာတော့သည်။ ရဲအောင်နိုင်က ဒေါ်မာယာမိုးထက် အရပ် ခြောက်လက်မ ခန့် ပိုမြင့်သဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်အောင် ရဲအောင်နိုင်က ကိုယ်ကို ခပ်ကုံးကုံးလေး လုပ်ထားလိုက်သည်။
“သား ကို မာမီက မွေးထုတ်ထားတာ၊ ရွိုင်ရန်က မာမီ့ ကိုယ်က ထွက်လာတာ မဟုတ်ဘူး၊”
“အဲဒါတွေ ပြောမနေပါနဲ့တော့ မာမီရယ်၊ မာမီ့ကို သားက ချစ်တယ်၊ မာမီကရော သားကို မချစ်ဘူးလား”
“မာမီက သားကို ချစ်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သား ဆိုလိုတဲ့ဟာမျိုး မဟုတ်ဘူးလေ”
ရဲအောင်နိုင် ဘောင်းဘီအောက်မှ ငေါထွက်နေသော လီးကြီးက ဒေါ်မာယာမိုး ပေါင်ရှေ့ပိုင်းနှင့် အတွင်းသားများကို ပွတ်သတ်ပေးနေသည်ကို သတိပြုမိနေသော ဒေါ်မာယာမိုးမှာ ဒူးတွေ ညွှတ်ခွေချင်သလို ဖြစ် နေရပြီး လေသံရော မျက်နှာထားပါ၊ လျှော့လာသည်ကို သတိထားမိသော ရဲအောင်နိုင်က ဒေါ်မာယာမိုးကို မျက်လုံးချင်း စေ့စေ့ကြည့်ရင်းမှ မျက်နှာနှစ်ခုကို ထိလုနီးပါးကပ်လိုက်သည်။ ရဲအောင်နိုင် မျက်လုံးတွေကို ပြန်စိုက်ကြည့်နေသော ဒေါ်မာယာမိုး တယောက် သူမ မျက်လုံးတွေကို လွဲဖယ်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ကို ငုံ့ကြည့် လိုက်တာ တွေ့လိုက်ရသော ရဲအောင်နိုင်တယောက် အောင်မြင်သူ အပြုံး တချက်ပြုံးလိုက်ရင်း ဒေါ်မာယာမိုး နူတ်ခမ်း ထူထူ တွေကို သူ့နူတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိကပ် နမ်းစုပ်လိုက်သည်။
“အု..”
“ပြွတ်စ်.”
ရဲအောင်နိုင် ဒေါ်မာယာမိုး နူတ်ခမ်းလေးကို သကြားလုံးလေး စုပ်သလို စုပ်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆုံ အောင် သူမ မေးစေ့လေးကို မပြီးကြည့်လိုက်သည်။ ဒေါ်မာယာမိုး မျက်လုံးတွေက ရီဝေနေသည်။ သူမ သား ၏ ချောမောလှသော မျက်နှာလေး ကို ကြည့်နေမိသည်။ အရင်တုန်းက သူမ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဘူးသည် မဟုတ်ဘူးလား၊ တခါတလေ မှာ ရွိင်ရန် ကလည်း သူ့ကိုယ်သူ ရဲအောင်နိုင်လို့ ရိုးပလေးယူကာ သူမကို လိုးခဲ့တာ ခံခဲ့ဘူးသည်မဟုတ်လား၊ အဲတော့ ခုလိုလည်း ကိုယ်ခန္ဓာချင်း တအားကပ်၊ ရဲအောင်နိုင် လီးနွေးနွေးမာမာကြီးက သူမ ဘိုက်နားမှာထောက်နေ နူတ်ခမ်းကိုလည်း တခါ အားရပါးရစုပ်နမ်းတာ ခံပြီးသွားပြီ။ သူမ ပိပိလေး ထဲမှာလည်း အရည်တွေက စိုနေပြီ။ သူမ မှာ ငြင်းဆန်ဖို့ခွန်အား မရှိတော့ပါလား။
နောက်တကြိမ် ရဲအောင်နိုင် နူတ်ခမ်းအစုံက သူမနူတ်ခမ်းတွေပေါ်လာဖိကပ်ပြီး နူတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားကို ရဲအောင်နိုင် လျှာကြီးတိုးဝင်လာတော့ သူမ နူတ်ခမ်းတွေကို ဟပေးလိုက်မိပြီ။ သူမ လျှာနဲ့ ရဲအောင်နိုင်လျှာတို့ လုံးထွေးရစ်ပတ်ပြီး သူမ လျှာလေးကို ရဲအောင်နိုင် က သူ့ပါးစပ်ထဲ စုပ်ယူလိုက်တော့ သူမ ကိုယ်လုံးမှာ အကြောအချင်တွေ တဖျဉ်းဖျဉ်းထသွားပြီး သူမ လက်အစုံက ရဲအောင်နိုင် လည်ကုတ်ကို တွဲခိုမိလေသည်။
နမ်းတတ်လိုက်တာ သားရယ်၊ မာမီ အရည်ပျော်ပြီလေ။
ရဲအောင်နိုင် နှင့် ဒေါ်မာယာမိုး တို့ အနမ်းယဉ်ကြောမှာ မျောနေကြပြီ။ မစားကောင်းတဲ့ အသီးကို စားကြဖို့ ပြင်နေကြပြီမို့ ဘာကို ထိထိ ဘာလုပ်လုပ် အရသာရှိနေတော့သည်။ ဒေါ်မာယာမိုး နူတ်ခမ်းတွေက ချိုမြ လှသလို၊ ရဲအောင်နိုင် ဒုတ်ကြီးကလည်း အသည်းထိပ်စရာ မာကျောလွန်းလှသည်။ ဒေါ်မာယာမိုး နို့သီးခေါင်းတွေက ဘရာဇီယာ မခံထားတော့ တီရှပ်အောင်ကနေ ချွန်ထွက်နေကြသည်။
ရဲအောင်နိုင် က ဒေါ်မာယာမိုး ရဲ့ တီရှပ်ကို အောက်ခြေက မပြီးတင်လိုက်တော့ ခေါင်းပေါ်ကနေ ချွတ်လို့ရအောင် ဒေါ်မာယာမိုး က လက်မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဖွင့်ထွားလှတဲ့ ကျွဲဂေါ်သီးအရွယ်နို့ကြီးတွေက တုန်ခါပြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ခလေးအမေ မို့ နို့တွေက အနည်းငယ်အောက်သို့ တွဲကျနေသော်လည်း အရမ်းကြီးပျော့နေတာမဟုတ်၊ ကြည့်လို့ကောင်းပြီး နို့သီးခေါင်းညိုညိုတုတ်တုတ်တွေက ကာမ အဟုန်ကြောင့်ထောင်ထနေသည်။
ရဲအောင်နိုင် ငုံ့ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို နှစ်ခမ်းနှစ်ခု နှင့်ညှပ်ကာ တချက်စို့လိုက်သည်။ ဒေါ်မာယာမိုး ရှီး ကနဲ အသံထွက်သွားပြီးတော့ ရဲအောင်နိုင် ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကြားထဲ သူမ လက်ချောင်းတွေကို ထိုးထည့်ဖွရင်း ဦးရေခွံကို လက်သည်းလေးတွေဖြင့် ကုတ်ခြစ်နေမိသည်။
ရဲအောင်နိုင် က ရင်သားး အစုံကို လက်တဖက်တချက်ဖြင့် ကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆုုပ်နှယ်ပေးမိသည်။ ဒေါ်မာယာမိုးရဲ့ တဟင်းဟင်း ညီးသံကြား က သူမ နို့တွေ ကိုပါစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် နို့သီးခေါင်းကနေ စပြီးတဖြည်းဖြည်း စုပ်သွင်းနေမိသည်။
ရဲအောင်နိုင် နို့တွေကို စို့နေတာ အသားကျလာတော့ ပါးစပ်က သာ နို့တွေကို ဘယ်တလှည့် ညာတလှည့် စို့ပေးနေသော်လည်း လက်တွေက ဒေါ်မာယာမိုး အိမ်နေရင်းဝတ်ထားသည့် ဘောင်းဘီ အသားပျော့ပျော့ကို ခါးသားရည်မျှော့ကြိုးကို လက်တဖက်တချက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ကာ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ဖြိုးဖြိုး ကြီးတွေကတဆင့် ခြေကျင်းဝတ် ထိချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ဒေါ်မာယာမိုး ၏ အမွှေးပါးပါးလေး သာချန်ထရင်းလုပ်ထားသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ နူတ်ခမ်းထူထူတွန့်တွန့်တွေ ရော အတွင်းသား နီရဲရဲလေးတွေပါ အရည်တွေ စိုရွဲ နေလေသည်။
ဒေါ်မာယာမိုး လက်တွေကလည်း သူ့နို့တွေကို ကုံးစို့နေသော ရဲအောင်နိုင်ကို ဂျှိုင်း နှစ်ဘက်မှ မကာ နူတ်ခမ်းချင်းဂဟေဆက် ပြန်လေသည်။ ဒီတခါတော့ ရမက်ဇော ပြင်းပြင်းထန်ထန်လေးဖြင့် စုပ်နမ်း နေသူမှာ ဒေါ်မာယာမိုး ဖြစ်လေသည်။ခနကြာ မှ နူတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ကြသည်။ ဒေါ်မာယာမိုး က ရုတ်တရက် ရဲအောင်နိုင်ရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ရဲအောင်နိုင် ၏ငေါထ နေသော လီးကြီးကို ဘောင်းဘီပေါ်မှ တချက်ပွတ်သတ်လိုက်ကာ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ရဲအောင်နိုင် လီးကြီးမှာ ခုမှ လွတ်လပ်ရေးရသွားသလို ဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက်လာတော့သည်။ ဒေါ်မာယာမိုးက ရဲအောင်နိုင် လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးတဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုသလို တချက်နှစ်ချက် ဆောင့်ထုပေးလိုက်ပြီး ရဲအောင်နိုင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။
ရဲ့အောင်နိုင်က လည်း သူ့လီးကို ကိုင်ထုပေးနေသည့် သူ့မာမီ ဒေါ်မာယာမိုးကို စိတ်လှုပ်ရှားမှု အပြည့် ၊ စူးရှတောက်ပြောင်သော မျက်လုံးးများဖြင့် ငုံ့ကြည့်နေလေသည်။ ဒေါ်မာယာမိုးက ပြောင်စပ်စပ် အမူအယာလေးဖြင့် ပါးစပ်ကို ဟ ကာ ကိုက်ပြစ်လိုက်ရမလားဟူသော ပုံစံမျိုးလုပ်ပြလိုက်ရာ မရီမပြုံးနိုင်သော ရဲအောင်နိုင်က ခေါင်းကို တဆပ်ဆပ်ငြိမ့်ပြမိလေသည်။
ဒေါ်မာယာမိုးက သူမ နူတ်ခမ်းကို ဝလုံးလို ဝိုင်းလိုက်ပြီး ရဲအောင်နိုင့် လထိပ်ဖူးကို ငုံခဲလိုက်တော့ နွေးထွေး နူးညံ့လှသော သူမ၏ အာခံတွင်း အထိအတွေ့ကြောင့် ဒူးတွေ ခွေညွှတ်ကျသွား မလောက်ခံစားလိုက်ရလေ သည်။ တကယ်က သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အတွေ့အကြုံ များကြသူများသာ ဖြစ်သော်လည်း သား နှင့် အမေ ဆိုသော အသိစိတ် က သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ထိထိ သမျှ တခါမှ မခံစားဘူးသေးသည့် အရသာ တမျိုးကို တဖျိုးဖျိုး တဖြင်းဖြင်း ဖြင့် ခံစားနေကြရခြင်းသာ။
ရဲအောင်နိုင့်လက်တွေက အလိုလို ဒေါ်မာယာမိုး ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ပြီးသွားဖြစ်သွားသည်။ နို့မို့ဆို သူ လဲများကျသွားမလား မသိ၊ ဒေါ်မာယာမိုး လျှာထိပ်ကလေးက သူ့လီးထိပ်အပေါက်ကလေးကို ထိုးဆွကစားလိုက် သည်။ နောက်သော သူမ အာခံတွင်းသို့ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် ထိုးထည့်လေရာ အာဂေါင်သို့ ထိုးမိလေသည်။ အတွေ့အကြုံ များသူမို့ ရဲအောင်နိုင်လီးကြီး အာဂေါင်မထိတထိလောက်ကို ငုံထားလိုက်ပြီး သူမပါးစပ်အပြင်တွင် ကျန်နေသည့် အပိုင်းကို သူမလက်ကလေးဖြင့် သူမနှုတ်ခမ်းထိအောင် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်းလေး လီးတန်ပေါ်မှာ စေ့လျှက် မျက်နှာကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ရင်းလျှောတိုက်ပေးနေလေသည်။ လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော သူမလက်ကလေးမှာ စတော့ဆိုင်း ကဲ့သို့ ပင်။ သူမ အာဂေါင်ကို လီးထိပ်ဖူး မထိုးမိအောင်ကာကွယ်ပေး ထားလေသည်။ ထိုသို့ အဝင်အထွက်လုပ်ပေးရင်းက တချက်တချက်တွင် ပါးလေးခွက်ချိုင့်သွားအောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်မှာ ရဲအောင်နိုင် လီးချောင်းထဲ စစ်စစ် စစ်စစ် ဖြင့် သေးထွက်ချင်စိတ်ပင်ပေါက်နေရလေသည်။ တသက်လုံး ဖြစ်လာမယ်ဟု မည်သို့မှ မထင်မှတ်ထားသော အဖြစ်အပျက်ကို တွေ့ကြုံခံစားနေရသည်မို့ လရည်မထွက်အောင် ထိန်းထားနိုင်သည့် စိတ်ဓါတ်အင်အား မရှိတော့သော ရဲအောင်နိုင် က ဒေါ်မာယာမိုး ခေါင်းကလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
“မာမီ ပထမဆုံး အနေနဲ့ တော့ မာမီ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပဲ ပြီးချင်တယ် မာမီရယ်”
ဒေါ်မာယာမိုးက သူမပါးစပ်ထဲမှ ရဲအောင်နိုင့် လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲနေအောင် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ပြုံးလျှက် မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ကာ၊
“အင်း လာ ဒါဆိုရင်လည်း မာမီတို့ အခန်းသွားကြရအောင်”
“ဟင့်အင်း အဲလောက်ထိလည်း မအောင့်ချင်တော့ဘူး မာမီရယ်”
“ဆိုတော့ ? ”
ဆက်ပါအုံးမယ်…..
