သုံးရောင်ခြယ်လက်ဝတ်ရတနာ (အပိုင်း ၁)

အပိုင်း(၁)

ရဲနောင်တစ်ယောက် ရှည်လျားသောဒီနေ့တစ်နေ့တာလုံးစိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။
ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့သူနွေရာသီတစ်ခုလုံးဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ခဲ့သောအလုပ်သင်စီမံကိန်းကာလပြီးဆုံးမည့်နေ့ဖြစ်သောကြောင့်ပင်။

ရဲနောင်ကလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကျောင်းပြီးထားသည်မှာမကြာသေးသောအင်ဂျင်နီယာပေါက်စတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။
ယခုလက်ရှိအလုပ်သင် ကာလတိုစီမံကိန်းအလုပ်ကို လုပ်ငန်းသဘောသဘာဝနားလည်စေရန်
သူ၏ဖခင်ကိုယ်တိုင်က မိမိ၏မိတ်ဆွေ ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းရှင်၏ ကုမ္ပဏီကြီးတွင်အပ်နှံပြီးသင်ယူရင်းလုပ်ကိုင်စေခြင်းဖြစ်သည်။

သူကကျောင်းပြီးပြီးချင်း အမြဲတမ်းအလုပ်ကိုတိုက်ရိုက်မလုပ်ကိုင်ချင်သေးပေ။
ရေတို ပရောဂျက်များတွင်လုပ်ငန်းတွေ့အကြုံဝင်ယူရင်း မိမိဆက်လက်လေ့လာဆည်းပူးလိုသော၊
စီမံကိန်းစီမံခန့်ခွဲမှုသင်တန်းများ (project management), စီမံကိန်းရေးဆွဲမှုများ (planning) နှင့်
ဘစ်စနက် မန်းနိတ်ဂျ်မန့် MBA ဘွဲ့များကိုဆက်လက်ဆည်းပူးလိုသေးသည်။
ဒါကြောင့်အလောတကြီးအလုပ်လုပ်ရန်သူ့မှာအစီအစဥ်မရှိပေ။

အခုဒီနေ့ လက်ရှိပရောဂျက်ကတော့ပြီးဆုံးခဲ့ပေပြီ။ သူစိတ်လှုပ်ရှားနေရတဲ့အကြောင်းရင်းကတော့ သူဒီလုပ်ငန်းအပြီး
ပထမဆုံးလုပ်ရမည်မှာ လွန်ခဲ့သောနှစ်နှစ်ကသီတင်းကျွတ်ပြီးကထဲကထပ်မံမတွေ့ဆုံဖြစ်ခဲ့ရသော
သူ၏မယ်တော်နဲ့ အစ်မတော်တို့ရှိရာ ပုလဲ ဟဒယ စံအိမ်ဟော်နန်းကြီးသို့သွားရောက်လည်ပတ်တွေ့ဆုံပြီး။
နောက်ထပ်ပညာရေးမဆက်မီတစ်လကိုးသီတင်းသွားရောက်နေထိုင်အနားယူရန်ဖြစ်သည်။

သူတက္ကသိုလ်ပညာသင်ရာတောက်လျောက်တစ်ချိန်လုံးအောက်ပြည်ဖြစ်သောရန်ကုန်မှာပင်သူ၏ဖခင်ကြီးနှင့်အတူနေခဲ့ရသည်။
သူ့မိဘများကွာရှင်းပြတ်စဲခဲ့သည်မှာ၄နှစ်ကျော်ပြီး ၅နှစ်ထဲသို့ချဥ်းနင်းဝင်ရောက်ခဲ့လေပြီ။
ဒီကြားထဲမှာအချို့သောရက်တိုကျောင်းပိတ်ရက်များတွင်သာ မိခင်နှင့်အစ်မတို့ကိုခဏတဖြုတ်သာသွားရောက်တွေ့ဆုံခွင့်ရခဲ့သည်။

အမှန်တော့ရဲနောင်၏အမည်အပြည့်အစုံက ရဲနောင်သိုက်(ဝ်) ဖြစ်သည်။
ပို၍တိတိကျကျမျိုးရီုးဂုဏ်ပုဒ်နှင့်တကွဖော်ပြမည်ဆိုပါက ရှေ့က..(စဝ်)ထည့်ခေါ်ရမည်ဖြစ်လေသည်။

စဝ်ရဲနောင်သိုက်ဝ်
ဟုတ်သည်။ အမှန်တကယ်တော့သူတို့က မိုင်းပုလဲစော်ဘွားကြီး၏ဆွေတော်၊ အနွယ်တော်များဖြစ်သည်။ သူ့မယ်တော်က
ကိုလိုနီခေတ်နောက်ဆုံးစော်ဘွားကြီးစဝ်မွန်သိုက်ဝ်၏မြေးတော်အရင်းဖြစ်၏။ ယခုတော့အနွယ်တော်အရင်းတွေကမရှိကြတော့ပြီ။

သူ့ဖခင်ကတော့ စော်ဘွားမျိုးမဟုတ်ပေ။ မြေပြန့်ကမြန်မာစစ်စစ် ကြီးဖြစ်ပြီး ယခင်ကမန္တလေးတက္ကသိုလ်ကျောင်းကကထိက၊
ယခုတော့အပြင်လုပ်ငန်းလုပ်သောဘစ်စနက်သမားဖြစ်သည်။
သူ့အဖေနဲ့ မယ်ဖုရားတို့ကွဲကြ၊ ကွာရှင်းကြသည်မှာလည်း၊ စရိုက်မတူ။ အသွင်မတူ၊ ဓလေ့ထုံးစံမတူ၍
အစစအရာရာကွဲလွဲခြားနားပြီး သဟဇာတမဖြစ်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။

သူ့မယ်တော်ပုလဲဒေဝီ ခေါ်ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူ မှာသူ့ခမည်းတော်များကခေတ်ပညာတတ်စေရန်အတွက် မန္တလေးတက္ကသိုလ်သို့
ပို့ဆောင်ပညာသင်စေခြင်းဖြစ်သည်။ လာတက်တုန်းက ရှမ်းစော်ဘွား၏မြေးတော်လှပသောဒေဝီမယ်လေးနှင့်
ငယ်ရွယ်နုပျိုသောတက္ကသိုလ်ကျောင်းက ရူပဗေဒနည်းပြလေးဖြစ်သူ ရဲနောင်တို့အဖေ၏ လွမ်းမောဘွယ်ချစ်ဇာတ်လမ်းလေးဖြစ်လာခဲ့သည်။

မယ်ဘုရားရဲ့စီနီယာလူကြီးသူမ၊ ဆွေတော်မျိုးတော်အပေါင်းတို့က သူတို့ရဲ့တစ်ဦးရှားရှားပါးပါးကျန်ခဲ့သောအမွေခံဖြစ်သူ
မိုင်းပုလဲဒေဝီလောင်း(စဝ်)အိမ့်ကြာဖြူလေးကို အညတြမြန်မာ တက္ကသိုလ်ကျောင်းဆရာလေးနှင့်မပေးစားလိုပေ။
ထပ်ချင်းထပ်၊ မင်းဆွေ စော်ဘွားမျိုးနွယ်ဖြစ်သော၊ မိုင်းပန်ဟော်မှ စော်ဘွားပျိုလေးဖြစ်လာမည့်စဝ်ဟုန်ဖနှင့်သာ
ရွှေဂဟေဆက်စေချင်သော်လည်း၊ သူ့ဖခင်နှင့်မယ်တော်တို့ဖြစ်လာမည့်စုံတွဲကခေါင်းမာမိုက်ရူးရဲစွာဖြင့်
အချစ်နတ်၏စေရာသို့သာလိုက်ပါပြီး ပြည်မမှာပင်နှစ်ဦးသဘောတူ၊ ရုံးတက်လက်ထပ်လိုက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။

ဆွေတော်မျိုးတော်ကြီးများဒေါသူပုန်ထကြသော်လည်းဘာမျှမတတ်နိုင်။ ပြန်လည်ဆွဲထုတ်ပြင်ဆင်၍မရသောအရာကြီးပေပဲ။
အဖေနဲ့မယ်ဖုရားတို့ပထမတော့မိုးမမြင်လေမမြင်ပျော်ကြသည်။ အချစ်ကိုကိုးစားကြသည်။

ပထမတော့စံအိမ်တော်ကလူများက၊ အတင်းခွဲကြဖို့ကြံကြသေးသည်။ လူယုံလူဆိုးလူမိုက်များကိုစေလွှတ်ပြီး အန္တရာယ်ပြုဖို့ကြိုးစားသည်။
မယ်ဖုရားရဲ့အနီးကပ်မလွတ်တန်းကာကွယ်ပေးထားမှုကြောင့်၊ ကြံစည်လို့မရကြပေ။ နည်းမျိုးစုံနဲ့အနှောက်အယှက်ပေးကြပြီး
ဖခင်ဖြစ်သူကျောင်းဆရာလေးကိုနင်ဘဲငဆ၊ ချိုးချိုးဖဲ့ဖဲ့နှိမ်ချပြောဆိုကြသည်။

ဒီလိုနဲ့၏သူတို့မောင်နှံမှာ၊ အမတော်ပုလဲဒေဝီ(ဂျူနီယာ) လေးနဲ့ မောင်တော်ခွန်နောင်သိုက်ဝ် တို့မောင်နှမကိုမွေးခဲ့သည်။
သူ့အမတော်ပုလဲဒေဝီ(ဂျူနီယာ) ရဲ့နာမည်ကတော့၊ (စဝ်)အိမ့်နန္ဒ္ဒာဟုမှည့်တွင်သည်။
ကလေးတွေရတော့မှ ဟော်နန်း၏သက်တော်ရှည်အိမ်တော်ထိမ်းကြီးမယ်ဖုရား၏ဘကြီးတော်လည်းဖြစ်သူဦးမောက်ခမ်းနှင့်
အိမ်စိုးသခင်မကြီးနန်းရွှေကြာတို့က၊ မျိုးဆက်သွေးသစ်လေးတွေရပြီဆိုပြီး မယ်ဘုရားကိုဟော်နန်းသို့ပြန်လည်ဝင်ထွက်ခွင့်ပေးပြီး
နှစ်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ မယ်ဘုရားမှာ ပုလဲဒေဝီကြီးအမည်ဖြင့် ဟော်နန်းစံအိမ်ရှင်မကြီးပြန်ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ဒီတော့သမီးတော်အကြီးမလေး အိမ့်နန္ဒ္ဒာကလည်းအော်တိုပင် ပုလဲဒေဝီလေးဖြစ်လာရတော့သည်။
သူ၏မယ်ဖုရားပုလဲဒေဝီကြီးမှာလည်းငယ်စဥ်ကစံစားလာရသော ဟော်နန်းစည်းစိမ်တို့နှင်ပြန်လည်ယဥ်ပါးလာရပြီး၊ သာယာနေပြီ။
စံအိမ်တော်မှာကအချီတော်အချော့တော်။ အစေအပါးများကခေါ်လိုက်လျင်အသင့်ဂရုစိုက်သူများကအပြည့်။

ရဲနောင်၏မယ်ဖုရားက သူတို့ဖခင်ကိုမိုင်းပုလဲမှာအတူနေဖို့ကိုခေါ်သည်။
အဖေကမာနကြီးသည် သူ့ကိုစံအိမ်ကြီးမှဆွေတော်မျိုးတော်တို့က၊ မနိုင်ရင်ကာချိုးချိုးဖဲ့ဖဲ့ပြောထားတာကိုလုံးဝမမေ့နိုင်။
သူလာမနေနိုင်ဟုပြောသည်။ သူနှင့်အတူနေချင်လျင်၊ မြေပြန့်မှာသာလိုက်နေဖို့ပြောသည်။ အဖေ့လုံးဝကိုစည်းရုံး၍မရ။

ပထမတော့အဖေ့အလိုကိုလိုက်ပြီး ရန်ကုန်ကိုတစ်လတန်သည်၊ ၂လတန်သည်အလှည့်နဲ့သွားနေပေးခဲ့သေးသည်။ မယ်တော်ကလည်း
မိုင်းပုလဲကိုကြာကြာစွန့်ခွာထားလို့မရ။ ဟော်နန်းကြီးနဲ့စည်းစိမ်ရွှေငွေကျောက်သံပတ္တမြားတွေ၊ အမွေတွေ ဒုနဲ့ဒေး ရှိသေးသည်။
ကြာလာတော့လည်းသဘောထားချင်းမတိုက်ဆိုင်နိုင်ကြတော့။ ဒါနဲ့ပဲကွာရှင်းဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

ရဲနောင်ကလည်းအဖေတူသားဖြစ်သည်။ နာမည်ကိုပကာသနလုပ်၊ မျိုးရိုးနာမည်တွေထည့်ပြီးမခေါ်စေချင်။
ဖြစ်နိုင်ရင်သူ့မျိုးရီုးဇစ်မြစ်အစစ်အမှန်ကိုမကြွားချင်၊ ပေးမသိစေချင်ပေ။ဒါကြောင့်မြန်မာဆန်ဆန်ရဲနောင်ဟူသည့်နာမည်ကိုပဲသုံးသည်။
သူကအဖေချစ်သားဖြစ်သည်။ သူ့အဖေကိုလည်းသူသိပ်ချစ်သည်။ အဖေနဲ့မယ်ဖုရားတို့ကွာရှင်းကြတော့
အစ်မတော်ဒေဝီလေးအိမ့်နန္ဒ္ဒာက မယ်ဖုရားနဲ့မိုင်းပုလဲကိုပါသွားပြီး၊ ရဲနောင်ကတော့ ရန်ကုန်မှာအဖေနဲ့နေခဲ့လိုက်သည်။

သူကကျောင်းဆက်တက်ပြီး အင်ဂျင်နီယာကြီးတစ်ယောက်လည်းဖြစ်ချင်သေးသည်လေ။
ဘယ်လောက်ပင်အဖေကိုချစ်သည်ဖြစ်ပါစေ။ ငယ်စဥ်ကစ၍ဘဝတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအထိအတူနေလာခဲ့သောမိခင်ဖြစ်သူနှင့်
အစ်မဖြစ်သူတို့ကိုလည်းချစ်ခင်ဆဲ၊ လွမ်းဆွတ်သတိရဆဲဖြစ်ပါ၏။ ဒါကြောင့်မို့ယခုစီမံကိန်းအပြီးတွင်မိုင်းပုလဲသို့သွားရန်တကူးတက
ကြိုတင်စီမံထားခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ သို့မို့ကြောင့်ပင်စောစောကကဆိုခဲ့သလို သူ့စိတ်တွေတစ်နေ့လုံးလှုပ်ရှားနေခြင်းဖြစ်လေသည်။

ရဲနောင်ကခရီးသွားစဥ်သူနှင့်အတူယူသွားမည့်ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းအားလုံးကိုစုစည်းထုပ်ပိုးပြီး သူ၏ တိုယိုတာပရာဒို၊လင်းခရူဇာ
အဖြူလေးပေါ်သို့တင်ပြီးသည်နှင့် ဖခင်ဖြစ်သူကိုထိုငိ၍ရှိခိုးဦးချကန်တော့လိုက်ကာ ဖက်ရမ်းနမ်းရှုပ်နှုတ်ဆက်ပြီး ကားမောင်းထွက်လာခဲ့သည်။
သူကကားကိုအိမ်ရှေ့မှလမ်းမကြီးပေါ်သို့နောက်ဆုတ်ထွက်ခဲ့ပြီးမှမြောက်ဘက်သို့ဦးတည်မောင်းလာခဲ့သည်။
ထိုလမ်းကားအောင်မင်္ဂလာအဝေးပြေးဂိတ်ကိုဖြတ်သန်း၍ အမှတ်၃လမ်းမကြီးဆီသို့ဦးတည်နေပေသည်။

ရဲနောင်ကကားမောင်းနေရင်းမှသူသွားမည့်လမ်းကိုချိန်ဆတွက်ချက်နေသည်။
ဒီနေ့သူထွက်လာတာအတော်နောက်ကျနေပေပြီ။ သူ့အနေနဲ့မိုင်းပုလဲသို့ရောက်ရန်အရင်စလိုတော့မသွားချင်ပါ။
လမ်းမှာအန္တရာယ်များသောတောင်တက်တောင်ဆင်းခရီးတွေကလည်းရှိပြီးအေးအေးဆေးဆေး အန္တရယ်ကင်းရှင်းမှုကိုဦးစားပေးလိုသည်။
ခရီးကလည်းခရီးရှည်ကြီးဖြစ်သည်ကိုသူသိလေသည်။

အရင်ဆုံးသူအမြန်လမ်းကိုအရင်တက်ရမည်။ အမြန်လမ်းကြီးကယခင် ၂၀၃၀ခုနှစ်လောက်တုန်းကနှင့်မတူတော့၊
မန္တလေးမှာပင်လမ်းမဆုံး။ တစ်ဘက်ကို၆လမ်းပြေးလမ်းမကြီးတွေအပြိုင်နှင့်၊ရန်ကုန်ကနေမြစ်ကြီးနားအထိ
မြန်မာပြည်တောင်နဲ့မြောက်ကိုတစ်ဆက်ထဲမနားတန်းသွားနေနိုင်ပြီ။

တစ်ခုပဲရှိသည် သူတို့စော်ဘွားများ၏ဇာတိမြေ ဖြစ်သောရှမ်းပြည်ဘက်တွင်တော့တောင်တက်တောင်ဆင်းများနေတုန်းပင်။
ဒါပေမယ့် လမ်းတွေကကျယ်ပြီးပိုကောင်း၍ခေတ်မီလာသည်။
တောင်ပေါ်ဒေသတွေသွားဖို့အတွက်လည်းလမ်းသစ်တွေချဲ့ထွင်ကာကွန်ရက်သဖွယ်ဆက်စပ်မိကုန်ကြပြီ။

သူကအမြန်လမ်းမှနေ၍နေပြည်တော်မြို့ဟောင်းမတိုင်မီဖဲ့ဆင်းပြီးအရှေ့စူးစူးသို့ဆက်သွားရမည်ဖြစ်သည်။
လမ်းကောင်းသော်လည်းတောင်တက်လမ်းတွေက မတ်စောက်ပြီးရှုခင်းတွေကအံ့မခန်းဘွယ်ဖြစ်သည်။
လဘက်ခြောက်ကောင်းနာမည်ကြီးသောတောင်ပိုင်းရှမ်းမြို့ကြီးကိုဖြတ်ပြီးရင် ပေါင်းလောင်းတောင်ကြောတလျောက်
အသစ်ဖောက်လုပ်ထားသောလမ်းအတိုင်းသွားခဲ့လျှင်၊ မိုးဗြဲနှင့်မိုးတားဟုခေါ်သော ဧရာမသဘာဝရေကန်ကြီးများဆီသို့မရောက်မီ
တောင်ကြားကုန်းမြင့်လွင်ပြင်တွင် မနော်ဟရီဥယျဥ်မြို့တော်ရပ်နားစခန်းသို့ရောက်ပေမည်။

ကန္တာရဝတီသို့ဦးတည်နေရာဖြစ်သောထိုလမ်းကြောင်း၏အလယ်၊ ကိန္နရီညီအမခုနှစ်ဖော်တို့ပျော်ပါးကျက်စားရာ
တောတောင်နယ်မြေမှာအမှတ်တရ တည်ဆောက်ခဲ့သောနတ်ဘုံနတ်နန်းအလားသာယာလှသောမြို့လေးဖြစ်လာခဲ့သည်။
တည်းခိုရာရိပ်သာများ၊ KTVများ၊ ပတ်ဘ်များ၊ ဘားများ၊ ဇိမ်ခန်းများနဲ့ကာစီနိုတွေတောင်ရှိတယ်လို့ပြောကြသည်။

အဲဒီမြို့မှထွက်ပြီး ဧရာမရေကာတာကြီးများဆီရောက်မှ အရှေ့မြောက်ဘက်သို့ အတော်ဝေးဝေး မြို့စဥ်အတိုင်းဆက်လက်သွားခဲ့လျှင်
မိမိတို့ဆွေမျိုးစဥ်ဆက်များစိုးစံခဲ့ရာ မိုင်းပုလဲမြို့သို့ရောက်ရှိမည်ဖြစ်လေသည်။

သူစိတ်ကူးထားတာကမနော်ဟရီဥယျာဥ်ရောက်ရင်မိုးစုပ်စုပ်ချုပ်ပြီ၊ အဲဒီမှာတစ်ညအိပ်နားပြီးအပန်းဖြေရာရှာရမည်။
စိတ်ဝင်စားစရာလေးများရှာကြည့်မည်။ ကာစီနိုမှာနည်းနည်းဝင်စူးစမ်းမည်။
—————————————–

အပိုင်း(၂) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၂)

ညနေဆည်းဆာချိန်မှာရဲနောင်တစ်ယောက် မနော်ဟရီဥယျာဥ်မြို့ထဲသို့မောင်းဝင်လာခဲ့သည်။
သူမြို့ထဲမဝင်ခင်မှာပင်နေလုံးကြီးကတောင်စွယ်တောတန်းတွင်မြုပ်ဝင်သွားခဲ့ပြီ။ ပုဇွန်ဆီသွေးရောင်အလင်းရောင်မျှင်တန်းများသာကျန်တော့၏။
သို့သော် မြို့တစ်မြို့လုံးမှာကျူရီနဲ့အယ်လ်အီးဒီမီးလုံးများ၏အလင်းရောင်များကအစားထိုးဝင်ရောက်လာသည်။

(***အဲ့လိုပဲစိတ်ကူးယဥ်ကြပါခင်ဗျ။ မြန်မာပြည်မှာ လျှပ်စစ်စွမ်းအား ရာနှုန်းပြည့်ထုတ်လုပ်ဖြန့်ဖြူးနိုင်တာ ၅ နှစ်ရှိခဲ့ပါပြီဟု..။ ဤကားစကားချပ်။)

ရဲနောင်က မြို့လယ်ကနာမည်ကြီး ရီယာပလာဇာ (ReRa Plaza) အနီးအနားတွင်ရှိသောဟိုတယ်တစ်ခုတွင်ချက်အက်ဝင်လိုက်သည်။
ရီရာဆိုတာကတော့ကိန္နရီ-ကိန္နရာကိုညွှန်းတာပါပဲ။
ဟိုတယ်စာရေးလေးက ဒီမြို့ရဲ့စိတ်ဝင်စားစရာနေရာတွေရဲ့လမ်းညွှန်နဲ့ ဟော့စပေါ့ဆိုတဲ့နာမည်ကြီးနေရာတွေအားလုံးကိုသူ့ကိုပြောပြပေးသည်။

သူကကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောခဲ့လိုက်ပြီး သူ၏ညဘက်စွန့်စားခန်းစရန် ဟိုတယ်အပြင်သို့လမ်းလျှောက်ထွက်ခဲ့လေသည်။
ဒါပေမယ့်ဒီညကိုကျော်လွန်ခဲ့ပြီရင်သူ့ဘဝကြီးရဲ့အဖြစ်အပျက်အတွေ့အကြုံတွေဟာထာဝရပြောင်းလဲသွားတော့မယ်ဆိုတာသူနဲနဲလေးမှမသိခဲ့ပါချေ။

ရဲနောင်တစ်ယောက် ရီရာပလာဇာတစ်လျောက်နှံ့အောင်ပတ်ချာလည်လျှောက်ကြည့်ခဲ့သည်။
ကြည့်ခဲ့တာဆိုင်တွေကိုစုံတကာစိလို့။ တစ်နေရာမှာသူ့မျက်လုံးကိုဖမ်းစားလိုက်တဲ့ဆိုင်းဘုတ်တစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

“သင့်ရဲ့အနာဂတ်ကို ယခုပဲစေ့ငုကြည့်ပါလား။
ဆရာမကြီးအားရွှင်ကအားလုံးသိတယ်။ သင့်ကိုအားလုံးပြောပြပေးမယ်..”

သူလျှောက်လာခဲ့တာကြာပြီ။ ယခုမှဆွဲဆောင်မှုရှိသောအခြင်းအရာကိုစတွေ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့အတွေးထဲတွင်..

(မဆိုးဘူး..၊စိတ်ဝင်စားစရာပဲ၊ စမ်းမေးကြည့်ရင်ကောင်းမယ်။ အပျော်ပေါ့..)

သူကဆိုင်းဘုတ်ချိတ်ထားသောအဆောက်အဦထဲလျှောက်ဝင်လာခဲ့သည်။ ကောင်တာတစ်ခုနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်။
ကောင်တာနောက်မှာအသက်ကြီးကြီးအဘွားကြီးတစ်ယောက်ထိုင်နေတာကိုသူသတိပြုမိ၏။
ကြည့်ရတာရှမ်းတရုတ်မကြီးနှင့်တူသည်။ နာမည်ကလည်းအားရွှင်ဆိုတော့ဟုတ်နိုင်လောက်သည်။

သူမက ရဲနောင်ကိုနောက်မှလိုက်ခဲ့ရန်အချက်ပြပြီးခန်းစည်းလိုက်ကာကန့်ထားသည့် အတွင်းခန်းတွင်းသို့ဦးဆောင်ဝင်သွားသည်။
ဒါကသူမ၏ဗေဒင်ဟောခန်းဖြစ်ပုံရသည်။ အထဲတွင်စားပွဲတစ်လုံးရှိပြီးသူ့ကို စားပွဲနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်၊
ဝင်ပေါက်ကိုကျောပေးထားသောကုလားထိုင်တွင်ထိုင်ခိုင်းလေသည်။ လိုက်ကာကိုပိတ်လိုက်သော်လည်း
အခန်းထဲတွင်မီးပွင့်ပြာမှိန်မှိန်လေးထွန်းထား၍ ပတ်ဝန်ကျင်ကိုတော့မြင်နိုင်သမျှမြင်နေရ၏။

စားပွဲပေါ်တွင်ကား Crystal Ball ဟုခေါ်သော အနာဂါတ်ကြည့်ဓါတ်ဖလ်လုံးတစ်လုံကိုတင်ထားတာတွေ့ရသည်။
စားပွဲခင်းကအနက်ရောင်ကတ္တီပါသားဖြစ်သည်။ အဖွားကြီးကသူနှင့်မျက်နှာချင်းတွင်ဆိုင်ဖလ်လုံးရှေ့တွင်ရပ်ရင်းမှ..၊

“ကောင်လေး..သင့်နာဂါတ်ကိုယုံကြည်စွာမေးလို၍လာသည်ဟုယူဆပါတယ်။ အဖွားမြင်တာအားလုံးပြောပြပါ့မယ်။
ဟောခကတော့ ၉၀၀၀ကျပ်ကျပါတယ်။ နဝင်းကျေသွားအောင်ပေါ့..”

ရဲနောင်ကဘာမှပြန်မပြော။ အဖွားကြီးရှေ့တွင်ချလာသောကြေးကလပ်လေးထဲသို့တစ်ထောင်တန်ကိုးရွက်ထုတ်ပြီးလာဘ်တင်လိုက်သည်။
အဘွားအိုကသူ၏လုပ်ငန်းစဥ်ကိုစလေပြီ။
ဓါတ်ဖလ်လုံး၏ဖလ်သားမျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးသို့သူမ၏လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်လှည့်ပတ်မွှေ့ရမ်းပြီးပွတ်သပ်နေသည်။

သူမ၏မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထား၍ပါးစပ်မှလည်း တောကရုံလူများနားမလည်နိုင်သောကမောက်ကမနိုင်လှသည့်
ဘာသာစကားတစ်မျိုးဖြင့်တီးတိုးရွတ်ဖတ်နေတာတွေ့ရသည်။ သူမ၏ပညာရပ်နှင့်ပတ်သက်သောဂါထာများပင်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
ရုတ်တရက်အဖွားအို၏မျက်လုံးများကကျယ်ပြန့်စွာပွင့်လာပြီး အောက်ပါစကားများကိုဆိုလိုက်လေသည်။

“မင်းဟာခရီးရှည်ကြီးကိုစတင်ထွက်ခွာလာခဲ့ပြီးဖြစ်တယ်။ ဒီခရီးကမင်းရဲ့ဘဝကိုအပြောင်းအလဲဖြစ်လာမယ့်ခရီးဖြစ်သလို၊
အထင်မှတ်တဲ့ပျော်ရွှင်မှုတွေနဲ့မယုံကြည်နိုင်တဲ့စွမ်းအားတွေ မင်းမှာရရှိလာလိမ့်မယ်။
မင်းဟာ တွေ့ဆုံသူတွေရဲ့ကြောက်ရွံ့ရိုသေခြင်းနဲ့ ချစ်ချင်းကိုတစ်ပြိုင်ထဲမှာရရှိခံစားရမယ့်ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်လာလိမ့်မယ်.. ”

“မင်းရဲ့ဘဝမှာမိန်းမတွေအများကြီးနဲ့လည်းတွေ့ကြုံပတ်သက်ဆက်ဆံရလိမ့်ဦးမယ်။ မင်းနဲ့တွေတဲ့အမျိုးသမီးမိန်းမတွေအားလုံးက
မင်းကိုအဆမတန်ယုံကြည်ပြီးမင်းကသေဆိုသေ၊ ရှင်ဆိုရှင်၊ လွှမ်းမိုးနိုင်တဲ့အခြေအနေကိုရောက်လိမ့်မယ်..”

“ဒီစကားကိုသေချာမှတ်ထားကောင်လေး။ ကြီးမားသောစွမ်းအားကိုရခဲ့ရင်၊ ကြီးမားတဲ့တာဝန်ယူမှုကိုလည်းလက်ခံနိုင်ရလိမ့်မယ်..၊
အခုငါမြင်တာကိုပြောပြပြီးပြီကောင်လေး..”

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အဖွား..”

ရဲနောင်က ယဥ်ကျေးသိမ်မွေ့စွာပင်အဖွားအိုအားကျေးဇူးစကားဆိုပြီး နှုတ်ဆက်၍ ဗေဒင်ခန်းမှထွက်ခွာလာခဲ့သည်။
လျှေက်လာရင်းမှအဖွားအိုဟောခဲ့သောအချက်များကိုပြန်တွေးရင်းသဘောကျပြီးတခိိခိနှင့်ရယ်မောလာခဲ့သည်။

(ဒီအကြားတွေအမြင်တွေကိုသူဘယ်ကရလာတယ်မသိပါဘူး..ဟိဟိ..၊ ငါ့ဘဝမှာမိန်းမတွေအများကြီးနဲ့ပတ်သက်ရဦးမယ်တဲ့၊
ငါကအခုမှကျောင်းပြီးပြီးစ၊ ၂၂နှစ်ပဲရှိသေးတာ။ ရည်းစားကိုမူးလို့ရှူဖို့တောင်မထားဖူးဘူး၊ ဘာမှလည်းမဘာဖူးဘူး။
ရှင်တောင်ပြုဖို့နေနေသာသာဂွင်းတောင်အချိန်လုပြီးထုနေရတဲ့ဘဝ.. ဟားဟား ဟား..)
သူ့ကိုယ်သူတွေးရင်းသဘောကျလွန်းသဖြင့်ရယ်မိလေသည်။

ရဲနောင်တစ်ယောက်သဘောကျရင်းဆက်လက်လျှေက်လာရာ၊ ပလာဇာ ၏တစ်နေရာမှာရှေးဟောင်းပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်ခေါ်မလား၊
တိုလီမုတ်စ အထူးအဆန်း၊ ကျူလီယိုဆိုင်ဟုခေါ်မလား၊ အန်းတိတ်ပစ္စည်းတွေရောင်းတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုတွေ့လေတော့သည်။
ယင်းဆိုင်ကလည်းသူလျှောက်လာရာတူရူမှာရှိသည့်အတွက်ထိုဆိုင်ထဲသို့ဝင်ကြည့်မိလေသည်။

တစ်ဆိုင်လုံးမှာရုပ်သေးရုပ်တွေ၊ ဓါးတွေ၊ နတ်ရုပ်တွေ၊ ဘုရားဆင်းတုတွေ၊ ကြေးလင်ပန်းအဟောင်းတွေ၊ လှံသွားတွေ၊
ခေတ်အဆက်ဆက်ကဒင်္ဂါးဟောင်းတွေ၊ မှန်ချပ်တွေစုံတကာကိုစိလို့။ ပြီးတော့ကောင်တာပေါ်က
မှန်ဘီရိုရှည်ကြီးတစ်ခုထဲမှာရှေးဟောင်းဘယက်တွေနဲ့လက်ဝတ်ရတနာပစ္စည်းတွေကိုခင်းကျင်းပြသထားသည်။

ရဲနောင်ကလက်ဝတ်ရတနာကောင်တာကိုဖြတ်လျှောက်လာသောအခါ၊ မှန်ဘီရိုရှိူးကေ့စ်ထဲသို့အမှတ်မထင်ငုံ့ကြည့်မိလေသည်။
သူမျက်စိရောက်သွားသည်ကရွှေလက်စွပ်ဟုထင်ရသောလက်စွပ်တစ်ကွင်း။ လက်စွပ်အပေါ်မှာကျောက်မျက်သုံးလုံးဖြင့်စီချယ်ထားသည်။
တစ်တုံးကအဖြူရောင်။ နောက်တစ်လုံးကအပြာ၊ နောက်တစ်ခုက အစိမ်းဖြစ်လေသည်။

ဘာကျောက်တွေလဲတော့သူမသိ။ သူ့မှာရှိသမျှဗဟုသုတလေးနှင့်အရောင်ကိုအခြေခံပြီးမှန်းကြည့်မိသည်။
အဖြူက စိန် သို့မဟုတ်ကြောင်၊ အပြာက နီလာ၊ အစိမ်းက မြဖြစ်လေမလားပဲ၊
ဒါပေမယ့်အခုသူလာတာကစူးစမ်းကြည့်ရှုမှုသက်သက်သာ။ စိန်ကဲကျောက်ကဲဖြတ်ဖို့လာတာမဟုတ်။
လက်စွပ်ကိုသူအမှတ်တမဲ့ကြည့်မိပြီးမှရှေ့ဆက်လျှောက်မလို့လှမ်းလိုက်စဥ်မှာလက်စွပ်ကသူ့မျက်စိထဲမှာဝင်းကနဲတောက်သွားလေသည်။

ပထမအဖြူရောင်ကျောက်၊ ပြီးတော့ ပထမကျောက်ကမှိန်ခနဲဖြစ်သွားပြီး အပြာရောင်ကျောက်ကထတောက်သည်။
တစ်ခါ အပြာကျောက်ပြန်မှိန်ပြီး အစိမ်းရောင်ကထတောက်ပြန်သည်။ သူရုတ်တရက်အံ့ဩ၍မဆုံးခင်မှာပင်သုံးခုလုံးပြိုင်တူထတောက်ပြီးပြန်လည်ငြိမ်သက်သွား​လေသည်။ သူမျက်လုံးကိုပွတ်၌နောက်တစ်ကြီမ်ပြန်ကြည့်တော့
လက်စွပ်ကယခင်အတိုင်းခပ်မှိန်မှန်ညစ်ညစ်သာမန်လက်စွပ်ဟောင်းတစ်ကွင်းပုံစံပြန်ဖြစ်နေသည်။

ဒါမေမယ့် စောစောကသူ့ရှေ့မှာသိသိသာသာကြီးတောက်စားသွားသောယင်းလက်စွပ်ကိုသူအရမ်းစိတ်ဝင်စားသွားခဲ့လေပြီ။
ဒါကြောင့်ကောင်တာနောက်မှာရှိနေသည့်ဆိုင်ရှင်ဖြစ်ဟန်တူသောအဘိုးကြီးအား ထိုလက်စွပ်ကိုလက်ညှိုးထိုးရင်း..

“အဘ..၊ အဘ..ဟောဒီလက်စွပ်လေး၊ ကျနော့်ကိုခဏလောက်ကြည့်ခွင့်ပြုပါလားခင်ဗျာ့ ကျနော်စိတ်ဝင်စားလို့ပါ..”

“ဟေ..! အေး..အေး..ခဏနော်..”

အဖိုးကြီးကသူ့ခါးမှသော့တွဲကိုဖြုတ်ပြီး မှန်ဘီရိုကိုဖွင့်ကာ လက်စွပ်ကိုကုန်း၍လှမ်းယူပြီးနောက် ရဲနောင်လက်သို့ကမ်းပေးလိုက်သည်။
ရဲနောင်ကလက်ထဲရောက်လာသောလက်စွပ်ကိုသေချာကိုင်ပြီးလှည့်ပတ်၍၎င်းပွတ်သပ်၍၎င်းစေ့စေ့စပ်စပ်ကြည့်ရှုလေသည်။

သေချာကြည့်တော့လည်းလက်စွပ်ကအမှန်တကယ်ဘာမှမထူးခြားသည့်သာမန်လက်စွပ်ဟောင်းတစ်ကွင်းထက်ဘာမှမပိုပေ။
ဒါပေမယ့်ဒီလက်စွပ်ကိုကိုင်ကြည့်ရင်းအမှန်တကယ်လိုချင်မိလာသည်။ သူကအဖိုးကြီးကိုပြောလိုက်သည်။

“အခုလိုကြည့်တော့လည်းဘာမှမဟုတ်သလိုပဲအဘရယ်။ စောစောကကျနော်ဖြတ်သွားရင်းကြည့်မိတော့၊ ဒီကျောက်လေးတွေက
တစ်လှည့်စီတောက်စားပြသွားတယ်ချင်ဗျ။ အခုကြည့်တော့ဘာမှမဟုတ်တော့ပေမယ့်၊ ဒါကိုကျနော်တကယ်လိုချင်လာမိတယ်”

အဖိုးကြီးကရဲနောင်စကားကိုကြားတော့သူ့ကိုထူးဆန်းသလိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

“မင်းတကယ်လိုချင်ရင်တော့ဒီလက်စွပ်က သိန်း၅၀စျေးဖြတ်ထားတယ်ကွဲ့..”

ရဲနောင်တစ်ယောက်ပက်လက်လန်သွားရသည်။ တစ်နွေလုံးလုံး ဒီပရောဂျက်မှာလုပ်ခဲ့တာတောင်မှ
အခုသူ့မှာပါလာသည့်သိန်း၅၀ ရအောင်ဖျစ်ဖျစ်မြည်အောင်စုခဲ့ရသည်။ ဒါကိုဝယ်လိုက်ရင်ဘာကျန်တော့မှာလည်း။
သူကျောင်းဆက်တက်ဖို့စီမံထားတာတွေလည်းရှိသေးလို့ငွေလိုသည်မဟုတ်လား။

“လိုတော့လိုချင်တယ်အဘရယ်၊ ဒါပေမယ့်တန်ဘိုးကကျနော့်အတွက် အဆမတန်မြင့်လွန်းနေတယ်။
ဒီကျောက်လေးတွေတောက်စားပြသွားပုံကကျနော့်ကိုအတင်းယူဖို့တိုက်တွန်းနေသလိုပဲ။
ဒါပေမယ့်သိန်း၅၀ကြီးကတော့ ဘယ်လိုမှမတတ်နိုင်ပါဘူး။ ကျနော်လက်လျှော့လိုက်ပါပြီ..”
—————————————–

အပိုင်း(၃) ဆက်ရန်

 

အပိုင်း(၃)

အခုမှသူ့စကားကိုသေချာနားစိုက်ထောင်မိဟန်တူသောအဖိုးအိုကထိတ်လန့်စိတ်လှုပ်ရှားပုံအမူအယာသို့ပြောင်းသွားသည်။

“ဘယ်လို..ဘယ်လို..ကျောက်တွေကမင်းကိုတောက်စားပြတယ်ဟုတ်လား..၊ ဘယ်လိုပုံစံတောက်စားတာလဲ”

ရဲနောင်ကသူမြင်ခဲ့ရသည့်အတိုင်း အဖြူရောင်တစ်လှည့်၊ အပြာရောင်တစ်လှည့်၊ အစိမ်းရောင်တစ်လှည့်တစ်ခုပြီးတစ်ခု
ဆက်တိုက်ဆိုသလိုတောက်ပပြကြောင်းအဖိုးအိုကိုရှင်းပြလိုက်သည်။
အဖိုးကြီးကသူ့ကိုကြည့်သောအကြည့်သည်ထူးဆန်းအံ့ဩသည့်အကြည့်သို့ပြောင်းသွားသည်။

“ဟေ့..သူငယ်..ဒါဆိုရင်မင်းကိုအဘက ငါးသောင်းကျပ်ထဲနဲ့ ဒါကိုရောင်းလိုက်မယ်ကွယ်။ သိန်း၅၀ပေးစရာမလိုတော့ဘူး..”

ရဲနောင်ချက်ချင်းအံ့ဩသွားရလေသည်၊ သိန်၅၀စျေးကပ်ထားတာကိုအခုငါးသောင်းထဲနှင့်ရောင်းမည်တဲ့
စျေးကအဆတစ်ရာချက်ချင်းလျော့သွားသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူကစကားထပ်မရှည်တော့ပေ၊ ဒီတန်ဘိုးလောက်ကသူတတ်နိုင်သော
ငွေကြေးဖြစ်သည်။ ဒါကိုသူအရမ်းလိုချင်နေသည့်အချိန်တွင်သူလိုချင်တာရရင်ပြီးတာပဲ။
သူကငွေ ၅၀,၀၀၀ ကိုရေတွက်ပြီးအဖိုးအိုလက်ထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။ အဖိုးကြီးက..

“အဘ..ဘာလို့မင်းကိုဒီဈေးနဲ့ပေးလဲသိလား..၊ မင်းနဲ့ဒီလက်စွပ်နဲ့ကအဆက်တွေရှိတယ်။ ပဌာန်းဆက်ဆိုပါတော့ကွယ်။
ဒီလက်စွပ်တောက်စားတာကိုနှစ်၁၀၀မှာတစ်ခါသာမန်လူတွေမမြင်နိုင်ဘူးကွဲ့..”

သူကအဖိုးကြီးဘာပြောချင်တာလည်းကောင်းကောင်းနားမလည်ပါ။ ဘာအဆက်တွေဖြစ်ဖြစ်ထားလိုက်တော့။
သူလက်စွပ်ကိုယူ၍ အဖိုးအိုကိုနှုတ်ဆက်ပြီးဆိုင်ပြင်သို့ပြန်ထွက်မည်ပြုစဥ်..၊ အဖိုးအိုကသူ၏လက်မောင်းကိုဖမ်းဆွဲထားလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တာက..။

“ဟေ့..သူငယ်၊ ဒီစကားကိုသေချာမှတ်သွားစမ်းပါ။ ကြီးမားသောစွမ်းအားကိုရခဲ့ရင်၊ ကြီးမားတဲ့တာဝန်ယူမှုကိုလည်းလက်ခံနိုင်ရလိမ့်မယ်ကွဲ့..”

ရဲနာင်အလွန်အံ့ဩသွားရသည်။
ဒီနေ့၊ ဒီမြို့ကိုရောက်မှ၊ တစ်ညတည်းမှာ အဓိပ္ပါယ်တူစကားနှစ်ခွန်းကိုထပ်ခါထပ်ခါကြားလိုက်ခဲ့ရသည်လေ။ ဒါကဘာသဘောလည်း..။

ရဲနောင်ကဆိုင်ကလျောက်ထွက်လာပြီးမှလက်တွင်ကိုင်လာသောလက်စွပ်ကိုသူ၏ညာဘက်လက်သူကြွယ်မှာစွပ်လိုက်သည်။
စွပ်လိုက်ပြီးတာနဲ့တစ်ကိုယ်လုံးတွင်စူးခနဲရှိန်းခနဲကျင်တက်သွားသောခံစားမှုတစ်ရပ်ကိုရလိုက်သည်။
ထိုခံစားမှုနောက်တွင်ဆက်၍ဖြစ်ပေါ်လာသည်ကား ကြီးမားသောစွမ်းအားတစ်ခုသူ၏ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းဝင်ရောက်ကိန်းအောင်းလာသကဲ့သို့၊
မိမိကိုယ်မိမိယုံကြည်မှုတွေအပြည့်ရှိလာသလိုစိတ်ထဲမှတက်ကြွလာသည်ကိုသတိပြုမိလေသည်။

ယခုသူက မိမိတည်းခိုရာဟိုတယ်ဘက်သို့ပြန်တော့မည်ဟု တွေးကာခြေဦးပြန်လှည့်ခဲ့လေသည်။
ပထမ ဒီမြို့ကိုသူမရောက်မီက၊ ကာစီနိုတွေဘာတွေဝင်ရောက်စူးစမ်းကြည့်ဦးမည်ဟုစိတ်ကူးခဲ့သေးသည်။ အခုသူလက်စွပ်ရလာပြီးမှစိတ်ပြောင်းသွားသည်။
မလိုအပ်ပဲငွေထပ်မဖြုန်းချင်တော့ပါ။ လောင်းကစားဆိုတာ ရတာလက်စာရင်၊ ကုန်တာကများပါလိမ့်မည်။

သူပြန်လျှောက်လာခဲ့ရာ သုံးလေးဘလောက်မျှသာလျှောက်ခဲ့ရသေးသည်၊ လမ်းထောင့်တစ် ခုတွင်ရပ်၍
သူ့အားမြှူဆွယ်ဟန်ဖြင့်မခို့တရို့ကြည့်နေသောအမျိုးသမီးတစ်ယောက်အားတွေ့လိုက်ရလေသည်။
အမျိုးသမီး၏ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံနှင့်အနေအထားကိုကြည့်ရုံနှင့်သိလိုက်လေပြီ၊ ဒီလိုညဦးပိုင်းမျိုးတွင် မနော်ဟရီလိုအရပ်မျိုး၌
ဒီလိုအနေအထားနှင့်တွေ့ပါက ညစာဝင်ငွေ၊ ဖောက်သည်ထွက်ရှာသော၊ အလန်းဇယားညဥ့်ငှက်မလှလှလေးတစ်ကောင်မှန်းရိပ်မိလိုက်လေပြီ။

ဒီညသူ့စိတ်တွေကလည်းမတည်မငြိမ်တအားထူးဆန်းနေသည်။ ခါတိုင်းဒါမျိုးမတွေးခဲ့ပေမယ့် ဒီညတော့အတွေးအခေါ်တွေတစ်မျိုးပြောင်းနေသည်။
သူ့တစ်သက်တာတွင် မိန်းမနှင့်ပတ်သက်ပြီးဘာမှမဘာဖူးသေးပါ (ဝါ) ရှင်လုံးဝမပြုဖူးသေးပါ။ စိတ််ဆာရင် စာအုပ်ဖတ်၊ အောကားကြည့်ပြီးတော့၎င်း၊
တွေ့မြင်ဖူးသည့်နို့ကြီးကြီး၊ ဂျောကောင်းကောင်းဆော်ကြီးတွေကိုမှန်းပြီးဂွင်းထုတတ်တာကသာသူ့အတွက်မိုင်ကုန်ဖြစ်ခဲ့သည်။

အခုဒီဆော်ကြီးကိုတွေ့လိုက်တော့၊ တဒင်္ဂအတွင်းသူ့စိတ်တွေကဆော်ကြီးအပေါ်အာရုံသက်ဝင်သွားလေသည်။
တကယ်လို့သူ့ရဲ့မပျက်ရသေးသောလူပျိုရည်ကိုဒီညအဆုံးရှုံးခံပြီး ဘဝရဲ့ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံကိုရယူကြည့်ဖို့ကောင်းမလားဟူသော အတွေးက
ခေါင်းထဲဝင်လာသည်နှင့်ချက်ချင်းဆိုသလိုပင်၊ အမျိုးသမီးရပ်နေရာလမ်းထောင့် ဓါတ်မီးတိုင်အောက်သို့တည့်တည့်လျှောက်ဝင်သွားလိုက်မိသည်။

အမျိုးသမီးနှင့်နီးကပ်လာသောအခါ မှထိုမိန်းမမှာအသက်သိပ်အငယ်လေးမဟုတ်ကောင်းသတိထားမိလာသည်။
ခန့်မှန်းရလျှင် အသက်၄၀တန်းအလယ်ပိုင်းဘာက်ရှိမည်။ လွယ်လွယ်ပြောရရင် ၄၅ ဆိုပါစို့။ သူ့အနေနဲ့ဆိုရင်နည်းနည်းကြီးတယ်လို့ဆိုရင်
ရပေမယ့် အမျိုးသမီးကအရင့်ကြီးပုံစံပေါက်မနေပါ။ နှိုင်းယှဥ်ရမည်ဆိုရင်တော့၊ သူ့အမေ၊ အဒေါ် အရွယ်လောက်ရှိမည်ဟု
ဆိုရင်လည်းဆိုနိုင်သည်။ ရုပ်ရည်ကလည်းမဆိုးလှ၊ လှသည်ဟုပြောလို့ရသည့်မျက်နှာပေါက်မျိုး။

သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ပုံစံရှိသလိုအဝတ်အစားနှင့်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လိုက်ဖက်မှုရှိသည်။
ဝတ်တာစားတာအရမ်းကြီးမရိုင်းသည့်အပြင်၊ ဒီအရွယ်တွေမှာဖြစ်လေ့ရှိသည့်ပုံပျက်ပန်းပျက်အနေအထားမျိုးမရှိပဲ
အချိုးအဆစ်ပြေသည်ဟုဆိုရမည်။ ဒီပုံစံမျိုးဆိုရင် သူ့လူပျိုရည်ကိုအပျက်ယွင်းခံပျော််လောက်သည်။
သူမကရဲနောင်ကိုကြည့်ပြီး…

“ဟေး..! မောင်လေးကကြည့်ကောင်းတဲ့လူချောလေးပဲ။ ပျော်စရာညလေးတစ်ခုအတွက်အဖော်များလိုက်ရှာနေတာလားမောင်လေး..”

“ဪ..ဟုတ်ကဲ့..၊ ဆိုပါတော့အမ..”

“အင်း..ကောင်းသား၊ မင်းကိုကြည့်ရတာလူကြီးလူကောင်းသားသမီးပုံစံပဲ။
မောင်လေးကမမနဲ့အချိန်ကောင်းလေးတွေဖြုန်းချင်တယ်ဆိုရင်တော့မမဘက်ကဆာ့ဗ်လုပ်ပေးဖို့အသင့်ပါပဲကွယ်..”

“မောင်လေးလိုချင်တာက ဟဲဗီးလား လိုက်လားကွယ့်။ လိုက်ဆိုရင်တော့အမှုတ်တစ်ခုထဲပဲ။
ပုလွေကောင်းကောင်းကြီးမျော့သွားအောင်မှုတ်ပေးမယ်။ လိုက်အတွက်က ၅သောင်းကျမယ်။ အဲ..ဟဲဗီးရွေးမယ်ဆိုရင်တော့
စပယ်ရှယ် ဒစ်စကောင့်ပေါ့၊ တစ်သိန်းပဲကျမယ်။ အဲဒါအားလုံးပါတယ် အောအင်ဝမ်းပေါ့။
တစ်ညလုံးကြိုက်သလိုသုံး၊ မောင်လေးကချောလို့မမကမေတ္တာနဲ့ပေးတာ၊ ပုံမှန်ဆိုရင်တစ်ပုံးခွဲတောင်းတာ..”

“ဟုတ်ကဲ့မမ..မဆိုးပါဘူး၊ ဒါဆိုအောအင်ဝမ်းကတန်တာပေါ့၊ အဲဒါပဲယူမယ်လေ..”

“မောင်လေးနေရာရောရှိပြီးပြီလား..၊ မရှိသေးလဲမမတို့သုံးနေကျ ဘိရှိတယ်။ ဘိဖိုးနည်းနည်းပါးပါးပိုပေးရမှာပေါ့..”

“မပူနဲ့မမ..၊ ကျနော်မှာဒီညအတွက်ဟိုတယ်ငှားပြီးသား။ ဒီကနေလျှောက်သွားရင်ဘယ်လောက်မှမဝေးတော့ဘူး။ လာသွားကြစို့..”

သူမကသဘောတူလိုက်ပြီးသူတို့နှစ်ယောက်သားဟိုတယ်ရှိရာဘက်သို့အတူလျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ လမ်းလျှောက်လာစဥ်အတွင်းတွင်
တစ်စုံတစ်ရာကတိုက်တွန်းနေသလိုမျိုးခံစားရပြီး သူမကလက်ဆန့်လျက်ရဲနောင်၏လက်ကိုလှမ်းဆွဲခိုတွဲကာပါလာလေသည်။ ဘာဖြစ်လို့လဲတော့သူမမသိ။

ဒီလိုယောက်ျားလေးတွေနဲ့ဆက်ဆံသည့်အလုပ်ကသူ့အလုပ်ဖြစ်သည်။ ဖောက်သည်ယောက်ျားတွေစိတ်ကျေနပ်မှုရအောင်ပြုစုပေး၊
ဆက်ဆံပေးဖို့ကလည်းသူမအလုပ်ဖြစ်သည်။ သို့သော်တာဝန်ကျေမျှသာ။ အခုဒီလူရွယ်လေးနဲ့ကျမှဘာဖြစ်တာလည်းမသိ
သူကိုယ်တိုင်စိတ်ထဲကလိုလိုလားလားဖက်တွယ်ထားမိသည်။ တစ်ခုခုထူးထူးဆန်းဆန်းကွာခြားနေသည်ကတော့အမှန်ပင်။
ရဲနောင်ကသူမ၏မျက်လုံးထဲသို့စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း..၊

“ဒါက ကျနော့်ရဲ့ပထမဆုံးအတွေအကြုံပဲ။ ကျနော့်ကိုဘယ်လိုနည်းလမ်းတကျလုပ်ရမယ်ဆိုတာကိုမမကအကုန်သင်ပေးရမှာနော်..ဘယ်လိုလဲ..”

သူမမှာလည်းထူးဆန်းတဲ့ဖီလင်တစ်မျိုးခံစားနေရသည်။ ဒီကောင်လေးစိတ်ကျေနပ်အောင်အစစ၊ အရာရာ၊ စိတ်လိုလက်ရ
လုပ်ပေးချင်စိတ်တွေကရင်အတွင်းထဲကလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲကိုဖြစ်နေတာ..။ သူမကရဲနောင်ကိုပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“အသဲလေး..ဒီညပြီးလို့ရှိရင် မင်းသိချင်တာတွေနဲ့ ယောက်ျားတို့တတ်အပ်တဲ့ပညာတွေအားလုံးမမဆီကသင်ပြီးသွားပြီလို့သာမှတ်လိုက်ပေတော့..”

“ကြိုက်သွားပြီလေ..ချစ်မ..၊ ဒါနဲ့မမနာမည်လေးရောမသိရဘူးလား..မမ”

“မမ..ဘယ်သူ့ကိုမှနာမည်မပြောဖူးဘူး၊ မောင်လေးကခေါ်မယ်ဆိုရင် မမစန္ဒီလို့ပဲခေါ်နိုင်ပါတယ်။ မောင်လေးကရော ဘယ်လိုခေါ်..”

“ကျနော်ကရဲနောင်ပါမမစန္ဒီ၊ နောင်လို့ခေါ်လည်းရပါတယ်..”

ဒီလိုနဲ့ သူတို့နှစ်ဦးသားလျှောက်လာကြတာ၊ ရဲနောင်ငှားထားတဲ့ ဟိုတယ်ကိုရောက်လာကြသည်။
အခန်းထဲဝင်မိပြီးတံခါးပိတ်လိုက်တာနဲ့ သူမက အဝတ်အစားတွေချွတ်ဖို့တောင်မစောင့်နိုင်တဲ့ပုံမျိုးနဲ့
ရဲနောင်ကိုနံရံဘက်ကိုတွန်းပြီးကပ်လိုက်ရာ ရဲနောင်မှာရုတ်တရက်လန့်လို့ပင်သွားလေသည်။

သူမကသူ့ကိုဝင်ဖက်ပြီးအငမ်းမရနှုတ်ခမ်းချင်းစုတ်၍နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ ထိုစဥ်အတွင်းမှာပင်သူမက ရဲနောင်၏
အင်္ကျီကြယ်သီးများကိုဖြုတ်ထုတ်ခြင်း၊ ဘောင်းဘီခါးပတ်ဖြုတ်၊ ဇစ်ဖြုတ်၍ဆွဲချွတ်ချခြင်းတို့ကို ကျွမ်းကျင်စွာတစ်ဆက်ထည်းပြုလုပ်ပြီးဖြစ်သည်။

ဘောင်းဘီဇစ်ပြုတ်သွားတာနဲ့သူမက ဒူးများကွေး၍ချက်ချင်းထိုင်ချလိုက်ပြီး၊ ရဲနောင်၏လီးကိုဘောင်းဘီကြားထဲကပလောက်ခနဲဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
ရဲနောင်လီးကြီးက ကစ်ဆင်အဆွဲခံရကထဲက၊ ဆော်ကြီးက အဝတ်အစားတွေကိုဆွဲချွတ်ပေးနေကထဲက၊ ထန်ခနဲတောင်ပြီးနေပြီဖြစ်လေသည်။

သူမကပါးစပ်ကိုခပ်ကျယ်ကျယ်ဟပြီးလီးကိုကောက်ငုံလိုက်သည်။
ပြီးမှခေါင်းလေးကိုဘယ်ညာနွဲ့၍ဖြေးဖြေးချင်းငုံ့စုပ်ပေးရင်းမှ၊ အရှိန်ကတစ၊ တစနှင့်မြန်လာပြီးအားရပါးရထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်
ပုလွေပေးနေသည်မှာ၊ မနက်ဖြန်ဆိုတာမရှိတော့ဘူးလို့များထင်နေသလားမသိ၊ အကယ့်ကိုအငမ်းမရပုံစံကြီးနဲ့ပါပဲ။

ရဲနောင်မှာသူ့ဘဝတစ်သက်တွင် ယခုကဲ့သို့လီးစုတ်၊ ပုလွေမှုတ်ခံရသည်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်လေသည်။
ဤကဲ့သိုအကြောတွေစိမ့်အောင် အရသာရှိလှသောဖီလင်မျိုးကို ယခင်ကတ်ခါမှမခံစားခဲ့ဖူးပေ။
ပြီးတောသူကိုယ်သူပင်ရှော့ဖြစ်သွားရအောင်ရုတ်တရက်ကြီးအံ့အားသင့်စေသောအဖြစ်ကိုသတိထားလိုက်မိလေသည်။

၎င်းမှာသူခေါ်လာသောမမစန္ဒီဆိုသည့်အမျိုးသမီး၏ပါးစပ်ထဲတွင်ပုလွေအမှုတ်ခံရလို့ကြီးထွားလာသောသူ၏အင်္ဂါဇာတ်ကိုပြန်ငုံ့ကြည့်မိသောအခါ၊
လိုတာထက်မတရားကြီးထွားနေတာကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည််။ သူ့လီးကြီးကခါတိုင်းပုံမှန်တောင်နေကျအရွယ်အစားထက်
၅လက္မလောက်ပိုရှည်လာပြီး၊ လုံးပတ်မှာလည်းလက္မအနည်းငယ်ခန့်ပိုထွားလာကာသိသိသာသာကြီးတုတ်ခိုင်နေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

သူသည်လိင်ကိစ္စကိုစိတ်မဝင်စားသောလူငယ်တစ်ဦးမဟုတ်ပါ။ မိန်းမ မလိုက်စားသော်လည်း ဂွင်းကတော့ပုံမှန်ထုလေ့ရှိပါသည်။
ထိုကြောင့်မိမိလီး၏အကြီးဆုံးတောင်ခဲ့ဖူးသောဆိုဒ်ကိုမှတ်မှတ်ရရရှိခဲ့ပါ၏။ ယခုကတော့တစ်ခုခုမှားနေပြီဟုထင်သည်။
မမစန္ဒီ၏ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ကျသောအစွမ်းအစကြောင့်ပင်လား၊ ဒါမှမဟုတ်အခြားအကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့်လားသူဝေခွဲလို့မရပေ။

သူစိတ်ကူးယဥ်ပြီးမှားယွင်းနေခြင်းမဟုတ်တာတော့သေချာသည်။ အမျိုးသမီး၏ပုလွေအစွမ်းပေါ်တွင်သူနစ်မြောသာယာသွားရင်း၊
သူမျက်လုံးတွေကိုအမိုက်မှောင်ဖုံးသွားပြီးမိုက်မိုက်မဲမဲကာမဆက်ဆံလိုစိတ်တွေနဲ့ပဲမွှန်ထူနေတော့သည်။

သူကစန္ဒီကို ဆွဲဖက်ပြီးပွေ့ယူလိုက်သည်။ ပြီးတော့ကုတင်ပေါ်သို့ညင်ညင်သာသာလေးပက်လက်ချထားလိုက်သည်။
—————————————–

အပိုင်း(၄) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၄)

ရဲနောင်ကသူ့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်ချနေစဥ်တွင်၊ အမျိုးသမီးကလည်းအလိုက်တသိပင်မိမိ၏အဝတ်အစားများကိုလျင်မြန်စွာ
ဖယ်ရှားချွတ်ချလျက်ရှိ၏။ နှစ်ယောက်စလုံးဝတ်လစ်စလစ်အနေအထားနှင့်ကျွတ်ကျသွားကြသောအခါ၊
ရဲနောင်ကတိုက်ခိုက်သတ်ဖြတ်ရန်အသင့်အနေအထားဖြစ်နေသောကျားရဲတစ်ကောင်ကဲ့သို့တရွေ့ရွေ့ရှေ့တိုးခဲ့လေသည်။

စန္ဒီကဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်အနေအထားဖြင့်ကုတင်စောင်းတွင်သူမ၏ အင်္ဂါဇာတ်ကိုအဆင်သင့်အနေအထားဖြင့်
ဖြဲကားပေးထားလျက်ရှိသည်။ သူကသူ့လက်ထဲတွင်မိမိလီးကြီးကိုကိုင်ပြီး ဒစ်ခေါင်းကြီးကိုစိုရွှဲဝင်းပြောင်နေသောသူမ၏
စောက်ခေါင်းအမြှောင်းပေါ်တွင်အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲလျက်အားပါပါပင်ဗျိကနဲထိုးချလိုက်သည်။
ချွဲအိစပြုနေသာစောက်ခေါင်း၊ အမျိုးသမီးရဲ့ပရော်ဖက်ရှင်နယ်အသားကျပြီးသောစောက်ဖုတ်အရွယ်အစားကြောင့်နှင့်
အရှိန်ပါပါဆောင့်ထိုးလိုက်မှုများကြောင့်လီးကသိပ်မခက်ခဲပဲတဆုံးဝင်သွားတော့သည်။

“စူးးး..ရှ်..အားး..”

သူမ၏အတွေ့အကြုံအရသိပ်မထူးဆန်းလှသော်လည်း၊ ထွားကြိုင်းသောသူ့လီးဆိုဒ်ကြီးကြောင့်စန္ဒီကပါးစပ်ကိုစုချွန်လျက်နက်နဲစွာညည်းသံပြုလိုက်မိသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်ကလှုပ်ရှားမှုကိုဖြည်းညှင်းစွာစခဲ့ပြီး မကြာမတင်မှာပင်အတိုင်အဖောက်ညီလာခဲ့ကြကာချက်ကျလက်ကျ မြန်ဆန်လာခဲ့တော့၏။

ယောက်ျားတွေနဲ့ဆက်ဆံခဲ့ရတာနောကျေရိုးအီနေပြီဖြစ်တဲ့၊ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်ဆန်လှသောစန္ဒီမှာ၊သူမကိုယ်သူမတောင်ကောင်းကောင်းမယုံချင်။
သူမအခုပါဝင်လှုပ်ရှားနေတဲ့အချစ်ကစားပွဲမှာတကယ်ပဲစိတ်ဝင်တစားနစ်မျောသာယာနေမိလေသည်။

“အာ့..အာ့..အာ့..အား..အာားးး..လိုး..မောင်လေး..နောင်..ဆောင့်..ဆောင့်..”

ဖွတ်..ဖွတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ပတ်..ပလစ်..ပလစ်..ဒုတ်..

စန္ဒီကလှုပ်ရှားနေရင်းမှအတွေးတွေကအမျှင်မပြတ်။ ကာမဆက်ဆံစပ်ယှက်မှုတွင်သူမ နောက်ဆုံးအနေဖြင့်ကျေကျေနပ်နပ်
ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးပျော်ရွှင်စွာခံစားခဲ့ရသည်မှာ၊ ၁၀နှစ်နီးပါးပင်ရှိတော့မလားမသိပေ။ ဒီကောင်လေးနဲ့ကျမှဘာဖြစ်သည်လဲတော့သူမမသိ၊
သူမစိတ်တွေညွတ်နူးကာကျေကျေနပ်နပ်ကြီးလှဲလျောင်း၍ပေါင်ဖြဲပေးပြီးပျော်ရွှင်သာယာနေမိတော့သည်။

ရဲနောင်အဖို့ထိုသာယာပျော်ရွှင်ရသောကာမဂုဏ်ပျော်ရွှင်ရမှုအခိုက်အတန့်သည် တစ်နာရီခန့်ကြာမြင်ခဲ့ပြီဟုထင်ခဲ့ပြီးနောက်
(အမှန်တကယ်မှာ ၁၀မိနစ်သာသာသာရှိခဲ့ပေမည်) သူ့အနေဖြင့်မိမိကိုယ်တိုင်အာသာဖြေစဥ်၊ မကြာခဏခံစားရဖူးသောရင်းနှီးကျွမ်းဝင်တဲ့
ဖီလင်ခံစားချက်တစ်မျိုးကသူရဲ့ကပ္ပါယ်အိတ်များမှစတင်၍လိင်တံဆီသို့၎င်းတစ်ကိုယ်လုံးဆီသို့၄င်းပူနွေးဆူပွက်စွာဖြင့်စီးဝင်ပျံ့နှံ့သွားသည်။

သူကြာကြာထိမ်းထားနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ကြောင်းလည်းသိလိုက်လေသည်။
သူ့အတွေးထဲတွင် သူပြီးတော့မည်ကိုခံစားလိုက်ရသလို၊ သူမကိုလည်းပြိုင်တူပြီးစေချင်မိသည်။
သူ၏ဒီစိတ်ဆန္ဒအနေအထားကိုအမျိုးသမီးလည်းစိတ်ချင်းဆက်စပ်နေသည့်အလားသဘောပေါက်လိုက်ကာ၊
သူမကတဇတ်ဇတ်နှင့်ကုန်းဆောင့်လိုးနေသောရဲနောင်၏ဖင်ကြီးကိုသူမ၏လက်သည်းများဖြင့်၊ အားပါပါနစ်နေအောင်
စိုက်၍ကုတ်ထားသော်လည်းကာမဆက်ဆံသူတို့၏ထုံးစံအတိုင်းဖီလင်သာပိုတက်ပြီး နက်နက်နဲနဲနာကျင်ခြင်းတော့မရှိပေ။

ထိုသို့စိုက်၍ကုတ်ခြစ်ထားခြင်းက အပြင်းထန်ဆုံးသောဆောင့်ချက်တွေကိုအားထည့်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်ကာ။ လေးငါးဆယ်ချက်လောက်
အသေအကြေဆောင့်လိုးချလိုက်ပြီးနှစ်ယောက်စလုံ့းကာမပန်းတိုင်အထွတ်အထိပ်သို့ပြိုင်တူတက်လှမ်းသွားကြတော့သည်။

သူတိ့နှစ်ဦးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဖက်ရမ်းနမ်းရှုပ်ပြီးကုတင်ပေါ်တွင်အတူလှဲလျောင်းနေကြရင်းတစ်ယောက်ရင်ခွင်ကိုတစ်ယောက်
မှီခိုဖက်တွယ်ထားကြသည်မှာ ကာလရှည်ကြာချစ်ခဲ့သောချစ်သူများပမာပင်။ စန္ဒီက ရဲနောင်၏မျက်ဝန်းထဲသို့စူးစူးစိုက်စိိုက်ဆိုင်ကြည့်လိုက်ရင်း..၊

“မောင်လေး..နောင်..၊ မမထင်တာကတော့ မမမောင်လေးကိုမသိသေးတဲ့ကိစ္စအချို့ကိုသင်ပေးရဦးမယ်ပေါ့။ ဒါပေမယ့်မောင်လေးကိုပြောစရာရှိတာက
အခုမမအနေနဲ့ဘာမှသင်ပေးစရာမလိုတော့ဘူးလို့ယူဆတယ်ကွဲ့။ နောင်ကအားလုံးကိုမသင်ရပဲအလိုလိုတတ်နေသလိုပဲ.. ”

“ဒီညအခုမောင်လေးနဲ့အတူတူနေလိုက်ရတာဟာ၊ နှစ်ပေါင်းများစွာအတွင်း၊ ယောက်ျားတွေနဲ့အတူတူအိပ်လာတဲ့အထဲမှာ
အကောင်းဆုံးအပျော်ရဆုံး၊ စိတ်အကျေနပ်ဆုံးပဲသိလား။ မမကဒီအလုပ်သာလုပ်စားနေတာ၊ ယောက်ျားတွေနဲ့ဆက်ဆံတဲ့အခါမှာအလုပ်သဘောပဲ။
တစ်ခါမှစိတ်ပါလက်ပါမပျော်ခဲ့တာကြာပြီ။ ဒီနေ့ညကတော့တကယ့်ကိုအံ့ဩလောက်အောင်ကိုကောင်းတယ်။
နှစ်ပေါင်းများစွာအတွင်းမှာကိုယ့်ကိုယ်ကိုတကယ်ပျော်တယ်လို့ခံစားရတယ်။ ဒီညအတွက်ကျေးဇူးအရမ်းတင်တယ်နောင်.. ”

အချိန်အတန်ကြာတော့သူမအဝတ်အစားတွေလဲပြီးသွားပြီ။ သူမအဝတ်အစားတွေစုံတော့ ကုတင်ဘေးမှာမတ်တပ်ရပ်ရင်း၊
ရဲနောင်၏ပါးလေးတွေကိုကုန်းနမ်းလိုက်ရင်းပြောလိုက်သည်။

“အခု..မမပြောတာမှတ်ထားမောင်လေး၊ တကယ်လို့အခုညမမကိုမောင်လေးလုပ်ပေးသလို၊
တွေ့တဲ့မိန်းမတိုင်းကိုစိတ်ကျေနပ်ပျော်ရွှင်အောင်လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့ရင်၊ နောင့်အနားကပ်လာတဲ့မိန်းမတိုင်းကိုရိုက်ပြီးမောင်းထုတ်ဖို့
မင်းဒုတ်ကြီးကြီးတစ်ချောင်းအမြဲဆောင်ထားရတဲ့အထိဖြစ်လိမ့်မယ်..”

မမစန္ဒီဆိုသည့်အမျိုးသမီးကားထွက်သွားလေပြီ။

ရဲနောင်တစ်ယောက်အတွေးတွေဖြန့်ကျက်ပြီးတောင်တောင်အီအီစဥ်းစားနေစဥ်မှာပဲ၊ သူ့စိတ်တွေကပျံ့လွင့်ငိုက်မျဥ်းလာပြီး
အိပ်ပျော်သွားခဲ့ရာမှအိပ်မက်မက်သကဲ့သို့ဝိုးတဝါးအရာတွေကိုစတင်မြင်နေရသည်။ သူကပတ်ဝန်းကျင်ကိုလိုက်ကြည့်နေခဲ့ရာ၊
အခန်းတစ်ခု၏အလည်တွင်ရှိသောကုတင်တစ်ခု၏ပတ်ချာလည်တွင်ထိုဝိုးတဝါးအရာများကလွင့်ပျံလျက်ရှိနေကြသည်။

သူကကုတင်နားသို့နီးသည်ထက်နီးအောင်တိုးကပ်၍ကြည့်မိသောအခါ ကုတင်ပေါ်တွင်တစ်စုံတစ်ယောက်သောမိန်းမတစ်ဦးက
အမျိုးအမည်မသိရသောသတ္တဝါတစ်ကောင်နှင့်လိင်ဆက်ဆံနေသည်ကိုထူးဆန်းအံဩဖွယ်တွေ့လိုက်ရသည်။

(ထိုထူးဆန်းသောသတ္တဝါမှာရုပ်ရှင်တွေထဲမှာသူကြည့်ခဲ့ရဖူးတဲ့ Alien ဂြိုဟ်သားတစ်ကောင်လိုအစိမ်းရောင်တောက်တောက်ရှိလေသည်။
သို့သော်ပုံသဏ္ဌာန်ကတော့တမူကွဲပြား၏။ အဖျားချွန်နေသောနားရွက်များနှင့်၊ အဖျားချွန်သောအမြီးရှည်တစ်ခုလည်းရှိလေသည်။
သူ့အရပ်အတိုင်းအထွာမှာ လေးပေထက်ပိုမည်မထင်ပေ။ ဒါပေမယ့်သူ့တွင်ရှိသောထူးဆန်းသည့်ထူးခြားချက်တစ်ခုကတော့၊
သူ၏လိင်အင်္ဂါကြီးပင်ဖြစ်သည်၊ လီးကြီးဆိုပါစို့။ ထိုလီးကြီးက တစ်တောင်သာသာ၊ တစ်ပေခွဲလောက်တောင်ရှည်ပြီး
လုံးပတ်အတုတ်က၊ ၅လက္မလောက်ပင်ရှိပေလိမ့်မည်။)

သူနှင့်ဆက်ဆံနေသောမိန်းမမှာသာမန်မိန်းမတစ်ယောက်သာဖြစ်ရကား၊ ဒီလီးကြီးဒဏ်ကိုဘယ်လိုလုပ်ပြီးခံနိုင်သလဲတော့သူမစဥ်းစားတတ်ပေ။
ထိုသို့ရှိနေစဥ်ပင်၎င်းထူးဆန်းသောသတ္တဝါကပတ်ဝန်းကျင်သို့ကြည့်လိုက်ပြီးရဲနောင်ကိုမြင်သွားသောအခါသူ့ဘက်သို့လှည့်ပြီးပြောလိုက်သည်။
ပြောတာကတော့ထူးဆန်းစွာမြန်မာစကားပဲဖြစ်နေသည်။

“ဟေး..ဒီမှာအသင်မိတ်ဆွေလေး၊ ကျွန်ုပ်ကိုကြည့်စမ်းပါဦး..။ ကျွန်ုပ်နာမည်က (အသူရတ္တဒေဝ) ဖြစ်တယ်။
သင့်ကိုကျွန်ပ်စောင့်လာခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း၉၀၀ရှိခဲ့ပြီ၊ တစ်ခါမှတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်ကြုံဆုံခွင့်မရခဲ့ဘူး..”

“ကျွန်ုပ်ကရှေးခေတ်သရေခေတ္တရာ၊ ပေါက္ကံရာမခေတ်တွေကထဲကစိုးမိုးလာခဲ့တဲ့ တပ်မက်မှုရာဂနတ်ဘုရားတစ်ပါးပဲ။
အခုအသင့်လက်တွင်းမှာရောက်ရှိလာခဲ့တဲ့ပစ္စည်းကသင်နဲ့ကျွန်ုပ်ရဲ့ပဌာန်းဆက်ပစ္စည်းဖြစ်တယ်။
အဲဒီလက်စွပ်ပေါ်ကကျောက်မျက်ရွဲတွေစဥ်ဆက်မပြတ်တစ်ခုပြီးတစ်ခုဆက်တိုက်တောက်စားတာကိုမြင်နိုင်စွမ်းရှိတဲ့လူပျိုစင် (လုလင်ပျို)ကပဲ
ကျွန်ုပ်ကိုပြန်လည်အသက်ဝင်ပြီးနိုးထလာအောင်သိဒ္ဓိတွေတက်၊ စွမ်းအားတွေတိုးပွားအောင်နှိုးဆော်ဆောင်ရွက်ပေးနိုင်စွမ်းရှိတယ်..”

“အခုယနေ့ညသင့်လက်ထဲကိုဤလက်စွပ်ရရှိလာပြီး မိန်းမသားတစ်ယောက်နဲ့သင့်ရဲ့လူပျိုစင်ဘ၀ကိုစပ်ယှက်ပေးအပ်လိုက်ပြီးကထဲက၊
ကျွန်ုပ်ရဲ့နှစ်ပေါင်းများစွာစောင့်စားလာခဲ့ရတဲ့ကျိန်စာတွေပြေသွားပြီ။ ကျွန်ုပ်ရဲ့စွမ်းအားတွေပြန်နိုးကြွလာခဲ့ပြီ..၊ သင်ကကျွန်ုပ်ကိုနှိုးလိုက်တာပဲ..”

“အခုကျွန်ုပ်ကသင့်ကို သင်တစ်ခါမှမထင်မှတ်ခဲ့၊ စိတ်ကူးတောင်မယဥ်ဖူးခဲ့တဲ့စွမ်းအားတွေထက်ပိုတဲ့စွမ်းအားကိုအသင့်အားပေးလိုက်မယ်။
ကျွန်ုပ်ကရာဂတပ်မက်မှုနတ်ဘုရားဆိုတော့ သင်ရမှာကလည်းကာမရမ္မက်စွမ်းအားပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။ သင့်ကြောင့်ကျွန်ုပ်ရဲ့အစွမ်းအာနိသင်တွေ
ပိုတိုးတက်လာပြီး၊ ကျွန်ပ်ရဲ့တပ်မက်မှုစွမ်းအားတွေရှင်သန်နေသရွေ့လည်း၊ သင့်စွမ်းအားတွေကြီးထွားနေလိမ့်မယ်..”

“ယခုအချိန်ကစလို့သင့်ကိုဘယ်လိုလူသားမိန်းမတစ်ယောက်ကမျှ (ချွင်းချက်မရှိ) ကာမရာဂနဲ့ပတ်သက်ပြီး
ကိုယ်ချင်းနှီးနှောဆက်ဆံမှုအတွက်တစ်စုံတရာအတားအဆီးမရှိတော့ဘူး။ အားလုံးသောမိန်းမတွေကသင့်အပေါ်ညွှတ်ပျောင်းပြီး
မယုံနိုင်လောက်အောင်သူတို့ကိုယ်ကိုသင့်ထံပေးဆက်လာလိမ့်မယ်။ ဘယ်သူကမှသင့်ကိုငြင်းဆန်လို့မရနိုင်ဘူး..”

“ဒီသင့်ရဲ့ပါဝါစွမ်းအားတွေအကြောင်းကိုတော့ဘယ်သူ့မှပေးမသိပါနဲ့၊ မမျှဝေပါနဲ့။
ဘာ့ကြောင့်လည်းဆိုတောကျွန်ုပ်မှာ ရန်သူတွေ အများကြီးရှိလို့ပဲ။ ကျွန်ုပ်ရဲ့ရန်သူတွေဟာ သင့်ရဲ့ရန်သူတွေလည်းဖြစ်တာမို့၊
ဒီစွမ်းအား၊ အသိပညာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှယုံလို့မရဘူး..”

“ဒီသင်ရရှိထားတဲ့ပါဝါတွေကိုပယ်ဖျက်နှုတ်သိမ်းနိုင်မယ့်တစ်ခုထဲသောနည်းလမ်းကတော့၊ ကျွန်ုပ်ရဲ့ရန်သူတွေကအသင့်ကိုဖျက်ဆီးနှောင့်ယှက်နိုင်ခဲ့ပြီး၊
နောက်ထပ်ပဌာန်းဆက်ရှိတဲ့ လူပျိုစင်ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ကိုရှာတွေ့ပြီးနတ်ဘုရားတွေထံမှာယဇ်ပူဇော်ခံအပ်နှံပြီးမှဖြစ်လာနိုင်မှာပဲ..”

“နေ့စဥ်နေ့တိုင်း၊ တစ်နေ့တာကုန်ဆုံးပြီးတိုင်းမှာ ကျွန်ုပ်ထံကရရှိခဲ့တဲ့ စွမ်းအားတွေရဲ့အကြောင်းကို သင်နည်းနည်းချင်းပိုသိလာလိမ့်မယ်။
သင့်ရဲ့စွမ်းအားနဲ့၊ ကိုယ်ခန္ဓာရဲ့ခွန်အား၊ စွမ်းဆောင်မှုတွေကလည်း ပိုပြီးသန်မာလာလိမ့်မယ်။
မိန်းမတိုင်းကမနေနိုင်မထိုင်နိုင်အောင်သင့်ကိုတပ်မက်စွဲလန်းလာကြလိမ့်မယ်..”

“ကျွန်ုပ်ပြောတာကိုသေချာကောင်းစွာမှတ်ထားပါလေ။ သင့်ကိုလာတွေ့တဲ့မိန်းမတိုင်းဟာသင့်အတွက်ပေးဆက်လာတာပဲမို့သူဟာဘယ်သူပဲဖြစ်နေပါစေ၊
ဘာမှမစဥ်းစားပဲအားလုံးကိုမေ့ထားပြီးပျော်လိုက်ပါ..၊ သင့်ရဲ့ဆန္ဒတွေကိုဘယ်သူမှငြင်းဆန်နိုင်စွမ်းရှိမှာမဟုတ်ပါဘူး..”

“အရေးအကြီးဆုံးကဘယ်အခြေအနေမျိုးမှာမှ သင်ရထားတဲ့လက်စွပ်ကို ဘယ်တော့မှ မချွတ်မိပါစေနဲ့။ s
အခုသင်အိပ်လို့ရပါပြီ။ မနက်ဖြန် မနက်ကစပြီးသင့်အတွက်အလွန်ကြီးမားတဲ့နေ့ရက်ကြီးကစောင့်နေတော့မှာမို့လို့ပါ..”
—————————————–

အပိုင်း(၅) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၅)

ရဲနောင်မှာသူတွေ့မြင်လိုက်ရတဲ့အိပ်မက်ဆန်ဆန်အဖြစ်အပျက်ကြောင့်၊ အံ့လည်းအံ့ဩ၊စိတ်လည်းအနည်းငယ်ရှုပ်ထွေးသွားသည်။

ထိုအသူရတ္တဒေဝဆိုသူထူးတန်းသောသတ္တဝါက၊ သူ့ကိုမှာစရာရှိတာတွေကိုမှာသွားပြီးသောအခါ။ စောစောကအခန်းထဲတွင်လွင့်ပျံနေသေ
ာဝိုးတိုးဝါးတားအရိပ်များကတဖြည်းဖြည်းမှေးမှိန်လာကာပျောက်ကွယ်သွားပြီး၊ သူလည်းပြန်လည်အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
အမှန်တော့သူတကယ်အိပ်မောကျသွားသလားဆိုတာကိုလည်းသူကိုယ်တိုင်မသေချာသေးပါ။

ဟိုသူ့ကိုယ်သူ၊ ရမ္မက်ရာဂနတ်ဘုရားဆိုသူ ထူးဆန်းသောဂြိုဟ်သားဆန်ဆန်သတ္တဝါက
နောက်တစ်နေ့တွင်သူ့အတွက်ကြီးမားသောနေ့ရက်ရှိသဖြင့်အိပ်တော့ရန်တိုက်တွန်းသွားခဲ့သော်လည်း၊ အိပ်တစ်ဝက်နိုးတစ်ဝက်ဖြစ်နေသော
သူ၏ထံပါး သို့တစ်စုံတစ်ခုသောအရိပ်သဏ္ဌာန်ကချဥ်းကပ်လာပြန်သည်။ ရုတ်တရက်သင်းပျံ့သောရေမွှေးနံ့လိုလို၊
အမွှေးနံသာနံ့များထုံကြိုင်လာလျက်သူ၏ကုတင်နံဘေးတွင်အမျိုးသမီးငယ်တစ်ဦးလာရပ်၍ကြည့်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

ဒီတော့မှရဲနောင်မှာမျက်စိအနည်းငယ်ပြန်ကျယ်လာခဲ့ရသည်။
အမျိုးသမီး၏ပုံစံက၊ ယခုခေတ်မိန်းခလေးတို့၏ပုံစံမျိုးမဟုတ်ပဲ၊ ရှေးခေတ်ဆန်ဆန်မိန်းခလေးမျိုးဖြစ်သည်။
ဇာတ်ထဲကနန်းတွင်းသူတစ်ယောက်လို၊ နန်းဝတ်နန်းစားနှင့်၊ သို့သော် ထိုင်မသိမ်းအင်္ကျီအဝတ်အစားအပြည့်နှင့်လည်းမဟုတ်။

ပုံစံကရှေးထိုင်းရုပ်ရှင်များထဲကဝတ်စားဆင်ယင်ပုံမျိုးနှင့်ပိုတူသည်။ ထမီရင်ရှားပုံစံမျိုး။
အမှန်တော့ရှေးမြန်မာနန်းတွင်းရင်စည်းဝတ်စုံတန်ဆာမျိုးသာဖြစ်လေသည်။။ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း၊ ပုခုံးနှင့်ရင်အုံအထက်ပိုင်း
တစ်ခုလုံးကိုဖော်ထားသောအဆင်အပြင်ဖြစ်သည်။အသားကလေးကဝင်းဝါနေ၍ရွှေရင်အုံလေးကမောက်ဖြိုးနေသည်။

မိန်ခလေး၏လက်မောင်းအထက်နားတွင်ပုလဲလိုလို၊ ပယင်းလိုလို၊ ပုတီးကုန်းဆန်ဆန် ရတနာစိန်ချယ်ကြိုးလေးများနှစ်ဘက်စလုံးပတ်ဆင်ထားရှိသည်။
လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်တွင်နန်းတွင်းသူများဝတ်လေ့ရှိသောလက်စည်းတန်ဆာလက်ကျင်း၊ လက်ကောက်ဝတ်အစွပ်လေးများလည်းစွပ်ထားသည်။
ထမီကလည်းရွှေချည်ငွေချည်ခတ် ဝတ်လဲထမီလေးကိုအောက်ပိုးကျိုက်ထားတာလေးနဲ့ဖြစ်သည်။
ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း ရတနာစိန်ကျောက်များစီချယ်ထားသော၊ ရင်ကိုကန့်လန့်ကြက်ခြေခတ် စလွယ်လေးနဲ့ဖြစ်သည်။

သူမကသူ့ကိုကုတင်ဘေးနားမှချိုသာသောအပြုံးကလေးနှင့်ငုံ့ကြည့်နေသည်။ အခုရဲနောင်ကကောင်းကောင်းနိုးလာပြီဖြစ်သည်။
သူ့ခေါင်းကလည်းကြည်လင်လာပြီဖြစ်ရာလာရပ်ကြည့်နေသောမိန်းခလေးကိုတအံ့တဩနှင့်မေးလိုက်သည်။

“မင်းး..မင်းက..ဘယ်သူလည်း၊ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးဝင်လာတာလည်း..”

“နှမအကြောင်းကိုပြောပြပါ့မယ်။ နှမရဲ့နာမအမည်ကဒွေးမယ်နော်ဖြစ်ပါတယ်မောင်ကြီးရှင့်။
နှမတို့ကဤကန္တာရဝတီငွေတောင်ပြည်ကတောအုပ်ကြီးကနှမတို့ရဲ့ဌာနေဖြစ်ပါတယ်။နှမတို့နေထိုင်ရာတောအုပ်ထဲမှာ
သာယာတဲ့ရေအိုင်ကြီးခုနှစ်ဆင့်လည်းရှိပါတယ်။ နှမတို့မှာညီအစ်မ ခုနှစ်ဖော် (ခုနှစ်ယောက်) ရှိပါတယ်။
ဟောဒီကမောင်ကြီးကနှမတော်ရဲ့ဘဝဟောင်းက၊ ခင်ပွန်းတော်စပ်ခဲ့သူ မောင်တော်သုဓနုမင်းသား ဝင်စားသူဖြစ်ပါတယ်..”

“မောင်တော်ကတော့မှတ်မိမယ်မထင်ပါဘူး..။ နှမတော်ကတော့၊ မောင်တော်နဲ့ပြန်လည်တွေ့ဆုံနိုင်ဖို့စောင့်စားလာခဲ့ရတာကြာခဲ့ပါပြီ။
ယခုမောင်ကြီးက နှမတော်နယ်မြေထဲပြန်လည်ဖြတ်သန်းဝင်ရောက်လာလို့ ခဏတဖြုတ်ပြန်တွေ့နိုင်ခွင့်ရအောင်၊
ဆိုင်ရာပိုင်ရာတွေကိုခွင့်တောင်းပြီးလာခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ အခုလည်း အမတော်ခြောက်ယောက်ကဟိုဘက်တောင်ကိုအစည်းအဝေးကိစ္စနဲ့
သွားတုန်းမှာမောင်တော်နဲ့အလွမ်းပြေပျော်ပါးနိုင်ရန်လာခေါ်ဆောင်တာပါမောင်ကြီးရှင့်..။ မောင်ကြီးနှမကိုချစ်သေးရင်
မောင်တော်နဲ့နှမတို့ပျော်နေကျတောသာယာက ရေအိုင်ခုနစ်ဆင့်မှာအပန်းသွားဖြေနိုင်အောင်နှမနဲ့လိုက်ခဲ့ပါလားမောင်ကြီးရှင့်..”

ရဲနောင်ကမိန်းခလေးပြောပြလာတဲ့အပေါ်အံ့ဩသွားသလို၊ စိတ်လည်းဝင်စားသွားသည်။ နေပါဦး…ဒီနာမည်တွေကိုသူကောင်းကောင်းကြားဖူး၊
ရင်းနှီးဖူးသလိုရှိနေပါသည်။ ခဏစဥ်းစားလိုက်တော့ခေါင်းထဲမှာဝင်းကနဲပေါ်လာသည်။ ဟုတ်သည်။
ဒါကကန္တာရဝတီငွေတောင်ပြည်ဟုခေါ်သော ကယားပြည်နယ်၏ရာဇဝင်တွင်ရင်းရင်းနှီးနီးဖတ်ဖူး၊ ကြားဖူးသော ကိန္နရီ ညီအစ်မခုနှစ်ဖော်ဇာတ်လမ်းပေပဲ။

သူမှတ်မိတာက ဒွေးမယ်နော်ဆိုတာကညီမအထွေးဆုံးကိန္နရီမလေးပါလား။ သူမရဲ့ချစ်သူကသုဓနုမင်းသားလေးဖြစ်သည်။
သူ့ခေါင်းထဲမှဖတ်ဖူးသမျှအကုန်ပြန်ပေါ်လာသည်။ သူအခုရောက်ရှိနေသည့်မနော်ဟရီမြို့လေး၏အမည်ကပင်
ဒွေးမယ်နော်၏အခြားကိုယ်စားပြုနာမည်လေးကိုတင်စားမှည့်ခေါ်ထားသည်မဟုတ်ပါလား။

အခုသူ့ကိုလာခေါ်သောမိန်းမပျိုက ဒွေးမယ်နော်ကိုယ်တိုင်တဲ့လား။ ပြီးတော့ သူမစကားအရ သု့ကိုလည်းသုဓနုမင်းသားဝင်စားသည်ဟု၏ပြောနေသည်။
သူစိတ်ဝင်စားသွားသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူမခေါ်ရာသို့လိုက်လည်ကြည့်မည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။

“ဘယ်လိုလဲမောင်တော်..၊ လိုက်မယ်မဟုတ်လား..။ ဒါဆိုလဲကြွလှမ်းရအောင်၊ အချိန်သိပ်မရှိဘူး၊ ထပါတော့..”

သူကုတင်ပေါ်ကထရပ်၍၊ ဒွေးမယ်နော်ဟုခေါ်သော၊ သူမဦးဆောင်ပြီးဆွဲခေါ်ရာသို့ထလိုက်လာခဲ့သည်။
အစပိုင်းကတော့ဘာမှသတိမထားမိပဲ၊ ရိုးရိုးဟုသာထင်ခဲ့သည်။ သူမလက်ဆွဲခေါ်တော့မှ သူမ၏ကျောတွင် အိန်ဂျယ်နတ်သမီးတွေလို
တောင်ပံနှစ်ဘက်ကကားတက်လာတာတွေ့လိုက်ရသည်။အဲဒီတောင်ပံတွေကလည်း ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်နှင့်ပါပဲ။

ခဏကြာတော့ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာကလေဟုန်စီးဝဲပျံပြီးတစ်နေရာဆီသို့ပျံသန်းသွားနေသည်ဟုခံစားရသည်။
သူကိုယ်တိုင်တွင်တောင်ပံများမရှိသော်လည်း၊ ဒွေးမယ်နော်လက်ဆွဲခေါ်ရာသို့ကပ်လိုက်ခဲ့ရာတွင်သူကိုယ်တိုင်ပျံသန်းနိုင်သလိုဖြစ်နေသည်။
သူ၏အောက်ဖက်ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်သိပ်ပင်ထိပ်ဖျားများနှင့်တောင်စဥ်ခုနှစ်ထပ်ကိုတွေ့နေရသည်။

အတန်ကြာဆက်ပြီးပျံသန်းလာတော့အောက်ကမြင်ကွင်းတွေက၊ သာယာသောရေကန်ကြီးနဲအုပ်ဆိုင်းသောတောအဖြစ်ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။
မြေပြင်နှင့်လည်းတဖြည်းဖြည်းပြန်၍နီးကပ်လာခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ရေကန်ကြီးတစ်ခု၏ကမ်းစပ်နှင့်မလှမ်းမကမ်းမှ
သာယာသောမရှုပ်ထွေးသည့်ဥယျာဥ်သဖွယ်တောအုပ်ကြီးတွင်ဆင်းသက်ခဲ့ကြသည်။

သစ်ပင်တိုင်းတွင်သစ်သီးဝလံများနှင့်ပြည့်နှက်နေ၍မှည့်ဝင်းသောသစ်သီးရနံ့များဖြင့်မွှေးကြိုင်လို့နေသည်။
ကျေးငှက်သာရကာများကလည်းတစာစာဖြင့်တေးဆို၍ပျံဝဲနေကြသည်။ သစ်ပင်ကြီးများမှတွဲရရွဲကျနေသော
နွယ်ပင်ကြီးများကပုခက်ကြီးများဒန်းကြီးများသဖွယ်ဖြစ်နေသည်။
မကြာခင်မှပင်သူမှင့်ဒွေးမယ်နော်နှစ်ယောက်သားတို့သည်၊ နွယ်ဒန်းပုခက်ကြီးတစ်ခုပေါ်တွင်ထိုင်နေမိကြပြီးနွယ်ဒန်းစီး၍ကြည်နူးနေမိကြသည်။
ကိန္နရီမလေးက သစ်သီးများကိုပျံသန်းခူးဆွတ်လာခဲ့ပေးပြီး။ ချိုမြိန်သောသစ်သီးများကိုစားရင်း၊ စကားတွတ်ထိုးရင်းအချိန်အချို့ကုန်ဆုံးခဲ့သည်။
ခဏကြာတော့ရေအိုင်ကြီး၏ကမ်းစပ်နားသို့သူတို့ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။
ဒွေးမယ်နော်က..

“နှမတော်..ရေဆင်းချိုးလိုက်ဦးမယ်။ နှမနဲ့မောင်တို့ကအရင်ဘဝကချစ်သူတွေဖြစ်ခဲ့တယ်လို့ဆိုပေမယ့်၊
ယခုဘဝတော့ဘာမှမတော်စပ်ပြန်ဘူး၊ နှမကမိန်းမသားပျိုတစ်ဦးဖြစ်တဲ့အတွက်မောင်ကြီးဘက်ကအလိုက်သိပေးပါ။
နှမတို့ညီအမတွေ ခါတိုင်းရေချိုးရေကစားနေကျ ဟိုနားကကျောက်ဆောင်ကြီးတစ်ဘက်မှာနှမသွားချိုးပါ့မယ်။
မောင်ကြီးရေသုံးသပ်ချင်ရင်တော့၊ ဒီဘက်နားမှာပဲချိုးပါ။ နှမတော်နောက်ကိုလုံးဝလိုက်မလာရဘူးနော်..ကတိပေး..”

“အင်းပါ..ငါမင်းနောက်ကိုလိုက်မလာပါဘူး၊ စိတ်ချပါ..”

ရေအိုင်ကြီး၏ကမ်းစပ်ဆိပ်ကမ်းသည်အလွန်သာယာလှသည်ကိုသူတွေ့ရလေသည်။ သဲရှပ်ရှပ်အပြင်၊ ပုလဲလုံးရွဲလုံးကဲ့သို့သော၊
ကျောက်လုံးကျောက်ခဲတို့နှင့် အလွန်နှစ်မြို့ဖွယ်ကောင်းလှလေသည်။ ကမ်းစပ်တွင်၎င်း ကန်လယ်တွင်၎င်းရေသည်အလွန်ကြည်လင်လှလေသည်။

ကမ်းပေါ်တွင်နှစ်မြို့ဘွယ်လှပသောရောင်စုံကျောက်ခဲလေးများရှိသကဲ့သို့ကမ်းစပ်နှင့်တစ်ဆက်ထဲရေအိုင်အောက်ခြေမြေသားတွင်လည်
တစ်စပ်တည်းသောကျောက်ရွဲလေးများကအစီအရီရှိနေလေသည်။ ကန်ရေကကြည်လင်စွာထွင်းဖောက်မြင်နေရသဖြင့်
ရေပေါ်ရေအောက်ရှုခင်းများမှာပန်းချီကျော်တစ်ယောက်ကလှပသောပန်းချီကားတစ်ချပ်ကိုချယ်မှုန်းထားသည်နှင့်ပင်တူနေသေးတော့သည်။

ဒွေးမယ်နော်ကမလှမ်းမကမ်းရှိကျောက်ဆောင်ကြီးနောက်ကွယ်သို့ဝင်သွားလေပြီ။ ကျောက်ဆောင်ကြီးကတစ်ဘက်နိမ့်လျောကြီးဖြစ်၏။
ကမ်းစပ်ဖက်ကဆိုရင် ခပ်ပြေပြေနှင့်တက်သွားလို့ရသည်။ ရဲနောင်က ဒွေးမယ်နော်ဟုခေါ်တွင်သောပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်
ကိန္နရီမလှလှလေး၏နောက်သို့လိုက်သွား၍ စူးစမ်းကြည့်ချင်စိတ်များတဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာသည်။

ကိန္နရီမလေးက မိမိကိုဤနေရာမှာပင်စောင့်ဆိုင်းနေရန်အတန်တန်မှာထားခဲ့သော်လည်း၊ ထိုလိုက်ကြည့်ချင်သော အာသာဆန္ဒကို
သူဘယ်လိုမှချိုးနှိမ်လို့မရပေ။ ဒါကြောင့်သူကပြေလျောသောဘက်မှတဆင့်ကျောက်ဆောင်စောင်းအတိုင်းလျှောက်တက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ကိန္နရီပျိုမလေးက အခုတော့၊ ရေသူမလေးတစ်ယောက်လိုရေထဲတတွင်တဖျတ်ဖျတ်ဖြင့်ပျော်ပါးစွာကူးခတ် �ဆော့ကစားနေလေသည်။

သူတက်ကြည့်နေသောကျောက်ဆောင်ကြီး၏တစ်ဘက်ခြမ်းကန်ရေပြင်ပေါ်တွင်တော့ကျောက်ဆောင်နှင့်တစ်ဆက်ထဲဆက်စပ်လျက်ရှိသော
လေးထောင့်စပ်စပ်ပုံစံကျောက်ဖျာကြီးမှာရေမျက်နှာပြင်အစပ်ပေါ်မှလက္မအနည်းငယ်သာပေါ်၍ သလွန်ညောင်စောင်းကြီးသဖွယ်ဖြစ်နေလေသည်။

ကျောက်သလွန်ကြီး၏တစ်ဘက်ခြမ်းကရုတ်တရက်မတ်စောက်စွာရေထဲသို့တိကနဲဖြတ်ဆင်းသွားလျက်၊ ကျယ်ပြန့်သော
ရေအိုင်ခွက်ကြီးဖြစ်နေလေရာရေအနက်ကလူနှစ်ရပ်မကရှိပေလိမ့်မည်။ ထိုရေအိုင်ခွက်ထဲတွင်ဒွေးမယ်နော်ကရေကူးခတ်ကစားနေခြင်းဖြစ်သည်။

ဒွေးမယ်နော်ကလည်းရဲနောင်ကိုထားခဲ့သည့်နေရာတွင်ပင်ရှိနေသေးသည်ဟုစိတ်ချယုံကြည်ကာ၊ ဘာကိုမှအာရုံမပြုတော့ပဲ၊
သတိကင်းရှင်းစွာလွှတ်ထားလိုက်ချေပြီ။ သူမအားကျောက်ဆောင်တစ်ဘက်ထိပ်စောင်းမှနေ၍စူးစူးစိုက်စိုက်
မျက်လုံးကြီးဝင်းဝင်းတောက်အောင်စောင်ကြည့်နေသောရဲနောင်ကိုသတိလုံးဝမပြုမိပေ။
သူရေကူးနေရာနေရာနှင့်မြင်ကွင်းထောင့်ကလည်းအတော်မြင့်နေသည်ကိုး။

ထိုအချိန်တွင်ဒွေးမယ်နော်ကလည်း ရေနက်ပိုင်းဆီမှနေ၍ကျောက်ဖျာဆီသို့ကူးခတ်လာလျက် ရေပေါ်တွင်တစ်ညီတည်းနီးပါး၊
မမြုပ်တမြုပ်ပေါ်နေသော ကျောက်ဖျာမျက်နှာပြင်သို့တက်ထိုင်လျက်၊ ခြေထောက်လေးများကိုရေထဲတွဲလောင်းချရင်း၊
သူဘက်ကိုခပ်စောင်းစောင်းလေးလှည့်လျက်မခို့တရို့ထိုင်ရင်း ဖြာကျနေသောနေရောင်ခြည်တွင်နေပူစာလှုံနေလေသည်။

ကိန္နရီမလေး၏ကိုယ်တွင်တွေ့ခါစကဝတ်ထားတဲ့နန်းဝတ်နန်းစားတွေရော၊ ရင်အုံဖြိုးဖြိုးကိုထုပ်စည်းထားသော
ရင်စည်းလွှာပါးပါးလေးရော၊ ထမီအောက်ပိုးကျိုက်ဝတ်လဲလေးရော ဘာတစ်ခုမမရှိတော့ပဲ
ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်ခန္ဓာလေးသာအလှပြနေလျက်ရှိတော့သည်။ ရဲနောင်၏မျက်လုံးများကပို၍ပြူးကျယ်ဝင်းတောက်လာရသည်။

ဒွေးမယ်နော်၏မျက်နှာလေးသည်၊ လပြည့်ဝန်းကဲ့သို့ကြည်ကြည်လင်လင်ရွှမ်းရွှမ်းတင့်လျက်၊ ကိုယ်လုံးလေးကလည်း
ရွှေစင်ကိုသွန်းလုပ်ထားသောရုပ်လုံးကဲ့သို့လျှင်ဖြစ်၏။ စောင့်ကြည့်နေသောရဲနောင်မှာ၊ တငေးငိုက်ငိုက်ဖြစ်လာအောင်၊
မိန်းမတို့၏ကြန်အင်လက္ခဏာသည်၊ သဘာဝအလျောက် ဆွဲငင်လာသဖြင့်၊ ရဲနောင်ထားရှိနေသောသတိတရားများကို
တပ်မက်ခြင်းဟူသောတရားကပိတ်ဖုံးလိုက်တော့သည်။ တစ်ဆက်ထဲမှာပင် အလိုက်ဓါတ်ကပါတဟုန်တည်းတက်ကြွလာတော့ရာ၊
ကိလေသာကာမဓါတ်ကတဖျတ်ဖျတ်နှင့်ကွန့်မြူးလာချေပြီ။ သူ့မျက်လုံးအစုံကကိန္နရီမလေးထံမှလွှဲဖယ်၍မရပဲ ညွတ်နေမိသည်။

ဒွေးမယ်နော်က ရဲနောင်ဖက်သို့နောက်ကျောလေးတစောင်းပေးပြီးထိုင်နေစဥ်တွင်၊ ရွှေခိုင်အထုကဲ့သို့ဖြစ်၍
တင်းတင်းလှလှနှင့် ကြွ၍ကြွ၍နေသောတင်သားအစုံသည်။ တောရေးတောင်ရေးတို့ဖြင့်ခြယ်လှယ်လျက်၊
ကိလေသာဓါတ်တွေကြွနေတဲ့ရဲနောင်၏အာရုံကို ချိတ်ဆွဲသုတ်ငင်ယူနေလေ၏။

ခဏကြာတော့ ကိန္နရာမလေးက အနေအထားကိုအနည်းငယ်ပြင်လိုက်ပြီး ရဲနောက်ရှိရာဘက်သို့ဒီဂရီအတော်များများစောင်းပြီး
လှည့်ထိုင်လိုက်ပြန်ရာ၊ ပဒုမ္ပဏီဥက္ကဌ (ဆန်းပန်းအမြင့်) မိန်းမလှဘာဝအလျောက်၊ ခါးသေး ရင်မောက်လျက်၊ မိန်းမမြတ်တို့၏
ဂုဏ်အင်္ဂါအသရေမြောက်သော၊ စုံ့စုံ့ပြည့်တင်း ဆယ်လှော်ခုတ်ရွှေအဆင်းကဲ့သို့၊ ကြီးထွားဝင်းအိသောပတာမြတ်ရင်သား၊ နို့အစုံသည်၎င်း။

နက်ရှိုင်းသောချက်ရှိပြီး၊ မိန်းမလှ မိန်းမမြတ်တို့၏နိမိတ်အင်္ဂါဖြင့် အရေးအကြောင်း၊ အစပ်အကြားမရှိ ဖောင်းမို့ဖူးထွတ်ပြီး
ပြေပြစ်လှသောဗွေနိမိတ်အင်္ဂါစောက်ဖုတ်လေးသည်၎င်း။ ငှက်ပျောပင်စည်လေးလို အရင်းကြီး၍ အဖျားသေးသွယ်၊ တင့်တယ်လှသော
ပေါင်၊ ခြေ၊ လက်တို့အားဖြင့် ၎င်းအဖက်ဖက်ကစုစည်းဆွဲဆောင်နေတော့ရာ၊ ရဲနောင်မှလုံးဝထိမ်း၍မရအောင်ကာမအမှောင်ဖုံးလွှမ်းခဲ့ပေပြီ။
ဒီတော့သူစိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီးကိန္နရီမလှလှလေးထံလှမ်း၍အော်လိုက်သည်။

“ဟေး..ဒွေးမယ်နော်..ငါ..ဒီမှာ၊ နင့်ဆီဆင်းလာခဲ့မယ်နော်..”
—————————————–

အပိုင်း(၆) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၆)

ဒွေးမယ်နော်ရုတ်တရက်တုန်ကနဲနေအောင်လန့်သွားပြီး အသံလာရာသို့မော့ကြည့်လိုက်သည်။
သူမလက်တွေကလည်းလျှင်မြန်စွာနဲ့ယှက်သိုင်းပြီး ကြက်ခြေခတ်လျက် သူမ၏သားမြတ်နို့အစုံကိုဖုံးကာလိုက်ရင်း၊
ပေါင်လေးကိုလည်းစိလိမ်၍ အဖုတ်ကိုမမြင်နိုင်စေရန်ကာကွယ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့မှရဲနောင်မှန်းသိသွားလို့အပြုံးလေးလျှမ်းကနဲတောက်ပလာပြီး။

“မောင်ကြီးကလည်း၊ လိုက်မလာပါနဲ့လို့မှာထားရဲ့သားနဲ့၊ ဒီကတစ်ယောက်ထဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်ရေသုံးသပ်ချင်လို့ဟာ..”

“ငါမသိဘူးကွာ..၊ မင်းကသိပ်လှတာပဲ။ မင်းအနားမှာပဲနေချင်တယ်။ ငါလာခဲ့တော့မယ်နော်..”

ရဲနောင်ကပြောပြောဆိုဆို၊ ကျောက်ဆောင်ထိပ်တွင်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး၊ အရှိန်ယူလျက်ပေနှစ်ဆယ်သာသာအမြင့်မှနေ၍
ကျောက်ဖျာနံဘေး၊ ရေနက်အိုင်ရှိရာချိုင့်ခွက်အတွင်းသို့ဒိုင်ဗင်ထိုးဆင်းချလိုက်သည်။
ရဲနောင်ကတက္ကသိုလ်တုန်းကကျောင်း၏ရေကူးနှင့်ဒိုင်ဗင်ချံပီယံဖြစ်ခဲ့လေရာ၊ ဒါလောက်ကတော့သူ့အတွက်အကင်းပါဘဲ။

“ဝုန်း..”

ရေအိုင်ထဲသို့ထိုးချလိုက်သောအသံကျယ်ကြီးကိုကြားလိုက်ရပြီးနောက်ရေထဲရောက်လာသောရဲနောင်ကဒွေးမယ်နော်ရှိရာ
ကျောက်ဆောင်ဆီသို့ကူးခပ်လာသည်။ ဒွေးမယ်နော်ကအခုတော့ဖုံးထား ကာထား၊ လိမ်ထားတဲ့လက်၊ ခြေတွေကိုပုံမှန်ပြန်ထားလိုက်သည်။
လက်ကလေးတွေကိုကျောက်ဆောင်မျက်နှာပြင်ပေါ်မှာထောက်ထားရင်းကပြောသည်။

“ထင်သားပဲ၊ မောင်ကြီးလိုက်လာမယ်ဆိုတာ။ ဒါကြောင့်တမင်ထားပစ်ခဲ့တာ။ စိတ်စမ်းကြည့်တာလေ။
လူတုံး လူအကြီးလား၊ လူပါးလားသိချင်လို့.. ဟိဟိ..”

“ရှေးရှေးခေတ်က ကိန္နရီမလေးရဲ့အညာကိုတော့ကိုယ်ကဘယ်ခံလိမ့်မလဲကွာ..ကိုယ်ကတော့အခုလိုတို့တတွေ၊
ကြုံတောင့်ကြုံခဲတွေ့တုန်းချစ်ချင်တာပဲသိတော့တယ်။ မင်းလေးကိုအခုချစ်လို့ရမလား..”

“နှမပြောခဲ့ပြီးသားပဲ၊ မောင်ကြီးက နှမလေးရဲ့ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ကြင်ယာတော်သုဓနုမင်းသားလေးပါ။
မောင်တော်ပြန်ဝင်စားတာနှမသိတယ်။ ဒါမေမယ့်နှမတော်တို့နှစ်ယောက်အခုအခြေအနေနဲ့ဘဝချင်းပြန်ဆုံပြီးအတူနေလို့မရနိုင်သေးဘူး၊
နှမလည်းမောင်တော်နဲပေါင်းနိုင်အောင်ပြန်ဝင်စားရလိမ့်ဥိးမယ်.. ”

“အခုတော့ရာဂရမ္မက်နတ်ဘုရားရဲ့လာရောက်နှိုးထပြီးယာယီခေါ်ဆောင်လာပေးမှုကြောင့်၊ နှမတို့ခဏတာတော့ချစ်ပွဲဆင်နိုင်မှာပါ။
ဒါတောင် အခုမောင်တော်ကနှမတို့ရဲ့ဝိဥာဥ်တွေနေထိုင်ကျက်စားတဲ့ကန္တာရဝတီနယ်မြေထဲမှာဝင်ရောက်တည်းခိုအိပ်စက်ခဲ့လို့သာ
နှမတို့တွေ့ဆုံဖို့အခွင့်အရေးရတာပါ၊ နို့မဟုတ်ရင်မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။
ကဲမောင်တော်..အချိန်ရတုန်းမောင်တော့်သဘောပါ..။ နှမကတော့အဆင်ဘင့်ပါဘဲ..”

ရဲနောင်ကဒွေးမယ်နော်လေးကိုသိုင်းဖက်လိုက်သည်။ သူက ကိန္နရီပျိုမလေး၏ကျောပြင်သားနုနုလေးကိုထိတွေ့ပွေ့ဖက်လိုက်ရသည်။
ထူးဆန်းတာက သူနှင့်ဤခရီးစဥ်ကိုပျံသန်း၍ ဤနေရာအရောက်၊ လာခဲ့သည့်တစ်လျှောက်လုံးရှိနေခဲ့သည့်၊
သူမ၏ကိန္နရီငှက်တောင်ပံအစုံကသူမ၏ပုခုံးနှင့်နောက်ကျောတွင်မရှိတော့ပေ။
အခုတော့ငှက်တောင်ပံနေရာတွင်ဝင်းမွတ်နေသောနုညက်လှသည့်ကျောပြင်လေးသာရှိတော့သည်ကိုအံ့ဩစွာတွေ့လိုက်ရသည်။

နေစမ်းပါဦးသူမရဲ့သရုပ်မှန်အတိအကျကဘာလဲ။ ကိန္နရီလား၊ ရေသူမလား၊ လူသားမိန်းမပျိုလား။
အခုတော့သူမကလူသားမိန်းမပျိုအသွင်နှင့်သာဖြစ်သည်။ သူမစောစောကရေသူမလေးလိုတဖျပ်ဖျပ်နှင့်ကူးခပ်နေခဲ့သော်လည်း
သူထင်သလိုငါးအမြီးတော့မရှိခဲ့ပါချေ၊ ကိန္နရီတောင်ပံများလည်းဘယ်ပျောက်သွားပြီလည်းမသိပေ။

ရဲနောင်ကဒွေးမယ်နော်ကိုသိမ်းဖက်၍၊ မျက်နှာလှလှလေးများပါးစုံ့ရဲရဲလေးများကိုနှာခေါင်းနှစ်ပြီးတရှိုက်မက်မက်နမ်းရှုတ်လိုက်သောအခါ။
ကိန္နရီမကလေးမျက်လုံးလေးမှေးစင်းကျသွားသည်။ ကိန္နရီဆိုသည်မှာအမှန်တော့အဆင့်မြင့်ငှက်တစ်ကောင်မဟုတ်ပါလား။ ငှက်ဆိုရင်နှုတ်သီးရှိရမှာပေါ့။

ယခုဤ ကိန္နရီမချောလေး၏မျက်နှာတွင်တော့ နီစွေးသောနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေးသာရှိလေသည်။
ထိုနှုတ်ခမ်းလေးကစွဲမက်ဖွယ်နမ်းစုပ်ချင်စရာလေး ဖြစ်နေလေရာရဲနောင်မှာမနေနိုင်တော့ပဲ၊
ဒွေးမယ်နော်၏နှုတ်ခမ်းလေးကိုတရှုက်မက်မက်ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်လေတော့၏။
ကိန္နရီမလေးလည်းကာမဖီလင်စိတ်လေးတွေထလာပြီဖြစ်ရာရဲနောင်၏ကျောပြင်ကြီးကိုတင်းကျပ်စွာပြန်၍သိုင်းဖက်ထားလိုက်လေသည်။

နှစ်ယောက်စလုံးအေးမြသောရေထဲမှတက်လာခါစဖြစ်သော်လည်း နှစ်ဦးစလုံး၏ရမ္မက်သွေးများကလှည့်ပတ်၍ဆူပွက်လာပြီဖြစ်၍
ဖက်ထားသောသူတို့နှစ်ယောက်၏ကိုယ်ခန္ဓာများကပူနွေးလာခဲ့သည်။
ရဲနောင်ကအင်္ကျီကိုချွတ်ပြီးဘောင်းဘီတိုတစ်ထည်ထဲနှင့်ရေထဲခုန်ချခဲ့၍ ဘောင်းဘီကျန်နေသော်လည်း။
ဒွေးမယ်နော်အတွက်မူ အထူးတလည်ချွတ်စရာဘာမှမကျန်တော့ပေ။

နှစ်ဦးသားတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး၊ မက်မက်မောမောနှင့်နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်း၍ လျှာချင်းလိမ်းလှည့်ဖလှယ်နေချိန်တွင်၊
ဒွေးမယ်နော်၏ဖောင်းထွတ်အိစက်နေသောနို့လေးများကရဲနောင်၏ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးပေါ်တွင်ပြားနေအောင်ပိကပ်နေသည်။
နုအိသောနို့အုံလေး၏အထိအတွေ့ကိုရဲနောင်ခံစားနေရသဖြင့်သူ့လက်ကိုကိုယ်နှစ်ခုကြားထဲလျှိုနှိုက်ပြီး
ကိန္နရီမလေး၏နို့တွေကိုစတင်ပြီးဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်ကစားတော့သည်။

ဒွေးမယ်နော်မှာရင်ဘတ်ကလေးကော့ပြီးထွန့်ထွန့်လူးတက်သွားသည်။
ခေတ်တွေကာလတွေ ကြာရှည်လှစွာသယ်လောက်ပြောင်းသွားပြောင်းသွား ဣတ္ထိယခေါ်မိန်းမတို့သည်မိန်းမသာဖြစ်လေသည်။
အဟိတ်တိရစ္ဆာန်အမပင်ဖြစ်ပစေ၊ လူသားမိန်းမပင်ဖြစ်စေ၊ ကိန္နရီဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ်နတ်သမီး၊ နတ်မိမယ်ပင်ဖြစ်စေ၊
သူတို့အထိတွေ့မခံနိုင်သော လိင်အင်္ဂါဇတ်သို့မဟုတ်ရင်သားစသည်တို့ကိုဖိုသတ္တဝါကထိတွေ့ခြင်း၊
လျက်ခြင်း၊ စို့ခြင်း တို့ကိုပြုလုပ်ပါကအငြိမ်မနေနိုင်တော့သည်မှာသဘာဝပင်ဖြစ်သည်။

အခုလည်းကြည့်ကိန္နရီလည်းသွေးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ကိုယ်မဟုတ်လား၊ ရဲနောင်ဆိုသည့်လူသားအဖိုတစ်ယောက်က
သူ့ရဲ့လင်ဟောင်းသုဓနုမင်းသား၏ကိုယ်စား သူမနို့တွေကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်သမနေသည့်အပြင်၊
ယခုအားရပါးရကုန်းစို့ကာလျှာဖြင့်ပါကစားနေတော့ထွန်ထွန့်လူးသွားသည်မှာမဆန်းလှပေ။

ရဲနောင်ကနို့တွေကုန်းစို့လိုက်၊ လျှာလေးဖြင့်လှိမ့်လိုက်၊နို့စီးခေါင်းလေးတွေကိုလက်ဖျားလေးတွေကြားညှပ်ပြီးညှစ်ပေးထိုက်လုပ်နေရာ။
ကိန္နရီမလေးဆီမှညည်းသံလေးများထွက်ကျလာလေသည်။
(လုပ်ပါဦးဗျဘော်ဒါတို့..၊ ကိန္နရီညည်းသံကိုကျနော်အသံထွက်မရေးတတ်လို့ပါ..)

တွန်လိမ်၍လာနေသောဒွေးမယ်နော်မှာ အောက်ပိုင်းမှပေါင်လေးများကလည်းအလိုလိုဘာမှမလုပ်ပဲကား၍လာလေသည်။
အခြေအနေကိုသတိထားမိသောရဲနောင်က၊ ကိန္နရီမ၏ပေါင်ကြားဆီသို့လက်ပို့လိုက်ပြီး၊ အလိုက်သင့်အာပြီးဟပြဲလေးဖြစ်သွားသော
စောက်ခေါင်းလေးထဲလက်နှိုက်ပြီးတပျိပျိကလိရင်းစောက်စိလေးကိုပါဖိပွတ်ကစားပေးလိုက်ရာ..

“အား..မောင်ကြီးရယ်.. နှမတော်ကိုလုပ်ပေးပါတော့..”

ဒါပေမယ့်ရဲနောင်ကမလုပ်သေးပါ။ ဒွေးမယ်နော်ကိုကျောကနေသိမ်းဖက်ပွေ့ပြီးကျောက်ဖျာပေါ်မှာပက်လက်လေးအသာချပေးလိုက်သည်။
ပြီးတော့သူကကိန္နရီမရဲ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုလျောဆင်းလာခဲ့ပြီး ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကိုဘေးသို့တွန်းဖြဲလိုက်ပြီး
စောက်ပတ်လေးကိုကုန်းလျက်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်လေးကအမွေးအမျှင်မရှိရှင်းသန့်လှသည်။

ရဲနောင်၏လျှာဖျားကစောက်စိဖူးဖူးကလေးကိုတို့ထိကလိပြီးသာသာလေးယက်ပေးရင်းမှ၊ လျှာကိုစောက်ခေါင်းလေးထဲအထိပါ
ထိုးထည့်ရင်းလျှာစောင်းလေးနဲ့ထိုးလိုးနေရာ၊ ဒွေးမယ်နော်မှာငါးရံ့ပြာလူးဆတ်ဆတ်ခါအာင်ကောင်းနေတော့သည်။
ရဲနောင်ကသူ့ကိုယ်သူပင် အလွန်အံဩနေသည်။ ဒိလိုမိန်းမတစ်ယောက်၏စောက်ဖုတ်ယက်တာတွေ၊
နှိုးဆွပေးနေတာ ကိုတစ်ခါမှပင်မလုပ်ဖူးပဲအလိုလိုဘယ်ကတတ်နေသည်မှန်းမသိပေ။

ဒါပေမယ့်အခုအချိန်မှာသူဘာမှမစဥ်းစားအား၊ ထနေသောရာဂမီးအရှိန်ဖြင့်လုပ်လက်စအလုပ်ကိုသာစိတ်ပါလက်ပါဆက်လုပ်နေမိသည်။
သူကအခုကိန္နရီမကိုအားရပါးရဘာဂျာမှုတ်နေတာလေ။ အရင်ရှေးရာဇဝင်ဒဏ္ဍာရီထဲမှာသုဓနုကဘာဂျာမှုတ်ခဲ့သလား၊
မမှုတ်လားတော့မသိ၊ အခုသူကတော့ကောင်းကောင်းကိုင်နေပြီလေ။

ထိုအခိုက်မှာသူ့ကိုယ်သူလည်းတွေးပြီးပြုံးမိသေးသည်။ ယခုခေတ်လူတွေထဲမှာ ကိန္နရီဆိုသောသတ္တဝါမျိုးကို
ဘာဂျာမှုတ်ဖူးသူရှိလိမ့်မည်မဟုတ်ပါ။ ရှိလျှင်လည်းသူတစ်ယောက်တည်းသာဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

ယခုလက်ရှိမှာတော့အမှုတ်ခံနေရသည့်ဒွေးမယ်နော်မှာတီကောင်ကိုဆားနဲ့တို့လိုက်သလို
ထွန်ထွန်လူးဆတ်စလူးခါကာသူမကိုလုပ်ပေးပါတော့ဟူ၍သာတောင်းဆိုနေတော့သည်။ဒီတော့မှရဲနောင်ကသူမပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ဝင်ပြီး
သူ၏လီးကြီးနှင့်စောက်ပတ်ကိုတေ့ချိန်လိုက်ပြီးမှပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပုခုန်းထမ်း၍စိမ်ပြေနပြေဆောင့်လိုးတော့၏။

ဒွေးမယ်နော်၏စောက်ဖုတ်လေးမှာကျပ်ကျပ်လေးဖြစ်၏။
ရဲနောင်ကသူ့ကိုစန္ဒီပုလွေမှုတ်ပေးစဉ်ကသူ၏ထွားကျိုင်းလာသောလီးဆိုဒ်ကိုမှတ်မှတ်ရရ သတိရလိုက်သေးသဖြင့်ရုတ်တရက်ငုံ့ကြည့်မိလေသည်။
ဟုတ်သည်၊ သူ့လီးကြီးကနဂိုကထက်မတရားကြီးထွားနေတာအမှန်ပါပဲ။ ဒါကလက်စွပ်အစွမ်းကြောင့်ဆိုတာဖြစ်နိုင်ခြေများလာသည်။

သူကဒွေးမယ်နော်ကိုစလိုးတော့တအားကြပ်နေသည်။ တဖျစ်ဖျစ်နှင့်ထိုးခွဲဝင်သွားတော့ကိန္နရီမလေး တအားနာသွားပုံရသည်။

“အား..အမလေးမောင်ကြီးရဲ့ နှမကိုသေအောင်သတ်နေတာလား.. ”

“ဒွေးမယ်နော်ရယ်..၊ နည်းနည်းတော့သည်းညည်းခံပြီးခံလိုက်ပါနော်..၊ တော်ကြာနေရင်ကောင်းသွားမှာပါ.. ”

ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်သည်။ နောက်တော့လည်း ဘယ်လောက်တော်တော် မတော် တော်၊ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ဆိုတာကတော့
အံဝင်ဂွင်ကျသွားတာပါပဲ။ ခဏကြာတော့နှစ်ယောက်စလုံးကောင်းနေကြပြီ..။

“အာ့..အာ့..အာ့.. မောင်တော်..၊ နှမအလွန်အမင်းသာယာကြည်နူးရပါတယ်။ လုပ်ပါ..အင့်..လုပ်ပါမောင်ကြီးရှင့်..”

ရဲနောင်ကဒွေးမယ်နော်ကိုကိုဆွဲထူလိုက်လျက်ကျောက်ဖျာပေါ်မှဒူးထောက်လေးဘက်ဖင်ဘူးတောင်းထောင်
ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြန်ကာဖင်ကြားနောက်လက်သို့ပြူပြီးအာထွက်လာသောစောက်ဖုတ်လေးကိုတေ့ချိန်လျက်၊
ကိန္နရီမကိုခွေးလိုးလိုးတော့၏။ သူကခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ပစ်ဆောင့်၍လိုးပေးနေသည်။

သူတို့ကာမဆက်ဆံနေသောကျောက်ဖျာမှာရေကန်၏ရေပြင်မျက်နှာပြင်နှင့်တပြေးညီနီးပါးရှိနေရကား
ကန်ရေကိုလေတိုက်၍လှိုင်းထတိုင်း၊ ကျောက်ဖျာမျက်နှပြင်ပေါ်သိုရေစပ်စပ်ဖြင့်ဖြတ်စီးနေရာ။
သူတို့နှစ်ဦးအရှိန်ဖြင့်ဆောင့်၍လိုးတိုင်းရေလှိုင်းများဖြင့်ရိုက်ခတ်ပြီးရေသံကဖလပ်..ဖလပ်ဖြင့်လိုးသံကိုစည်းချက်လိုက်ပေးနေ၏။
ကိန္နရီမ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်းစောက်ရေမှားတတောက်တောက်ဖြင့်ဒလဟောသွန်ထွက်လာနေသည်။
ထိုစောက်ရေများကကျောက်ဆောင်ပေါ်မှဖြတ်စီးနေသောကန်ရေများနှင့်ရောနှောသွားလေသည်။

ဖန်း..ဖန်း..ဖန်း.. ဖောင်း..ဖောင်းးးဖြစ်..

ဖလပ် ..ဖလပ်..ဖလပ်..ဖတ်..ဖတ်

“အိုး..အိုးး..အိုးးမောင်ကြီး..၊ အမလေး..နှမ..နှမ..ခရီးနီးနေပြီ။ ပြီးဆုံးခါနီးပြီမောင်ကြီးရှင့်..အင်အားသုံးပြီးလုပ်တော်မူပါ၊ မြန်မြန်..”

“အားး..အားးးရှီး..ကောင်းလိုက်တဲ့ကိန္နရီလေးရယ်..ဟူးးထွက်ကုန်ပြီ..”

“အူးး..ဟူးးအင့်..အင့်..နှမတော်ပြီးပြီရှင့်..အားး..”

ဖုန်း..ဖုန်း..ဖုန်းး..ဖတ်. ဖတ်..ဗြစ်..ဗြစ်..ပလိ..ဖျစ်..ဖျစ်..ဖျစ်..

ရဲနောင်မှာကိန္နရီမလေးဒွေးမယ်နော်၏စောက်ပတ်ကလေးထဲသို့ သူ၏သုက်ရည်များကိုတပုံတပင်ကြီးညှစ်ထုတ်ချလျက်ရှိသည်။

မကြာခင်မှာပင်အခြေအနေတွေကပြန်လည်၍ငြိမ်သက်သွားသည်။ သူတို့ချစ်တင်းနှော၍အပြီးတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖက်ရမ်းနမ်းရှုတ်လျက်၊
တစ်ယောက်ရင်ဘတ်ပေါ်တစ်ယောက်လက်တင်ပြီး၊ ပက်လက်လှန်၍အနားယူနေစဥ်အလွန်အမင်းငိုက်မျဥ်းလာပြီးအိပ်မောကျသွားတော့၏။

ရဲနောင်တစ်ယောက်ကန္တာရဝတီတောအုပ်တောင်တန်းကြီးနှင့်ရေအိုင်ခုနှစ်အိုင်တို့ဆီမှဒွေးမယ်နော်ဟူသည့်ကိန္နရီမလှလှလေးနှင့်
အတူအသိစိတ်အာရုံထဲတွင်တဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်လည်မှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်သွားတော့ကာ၊တကယ်နှစ်နှစ်ချိူက်ချိုက်အိပ်မောကျဖြစ်သွားတော့သည်။

ထူးဆန်းသည်မှာ နောက်တစ်နေ့နံနက်အိပ်ရာကနိုးတော့၊ မနော်ဟရီရှိ၊ သူ့ဟိုတယ်ခန်းကအိပ်ရာပေါ်သို့ပြန်လည်ရောက်ရှိနေတာဖြစ်သည်။
အမှန်တော့ယခုည ရဲနောင်နှင့် ဒွေးမယ်နော်တို့တွေ့ဆုံမှုကအိပ်မက်ကမ္ဘာထဲမှာရော်ရမ်းတိုက်ဆိုင်မြင်မက်ခြင်းမဟုတ်ပေ။

ရဲနောင်၏ လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း၉၀၀ ကထဲကရမ္မက်နတ်သား၏အဆက်ရှိခဲ့သောပါဝါစွမ်းအားက၊ ဤ ကန္တာရဝတီနယ်မြေကိုစိုးမိုးလွှမ်းမိုးရာ
အတိတ်ဝိဥာဥ်ဖြစ်သောငွေတောင်ဒဏ္ဍာရီအရှင်မဖြစ်သူ၊ ကိန္နရီနတ်မိမယ်ကိုနှိုးဆွခေါ်ဆောင်လာခဲ့ခြင်းသာဖြစ်သည်။

သုံးရောင်ချယ်လက်စွပ်သူ့လက်ထဲသို့စတင်ရောက်ရှိလာပြီးကထဲကအချိန်ကတစ်ရက်တောင်မပြည့်သေးခင်မှာ။
သူ့အတွက်ထူးခြားဆန်းကျယ်သောအရိပ်အယောင်အဖြစ်အပျက်တွေက၊ အစကထဲကယဥ်ပေသကိုးဟု ပြောရမလိုဖြစ်နေသည်။
—————————————–

အပိုင်း(၇) ဆက်ရန်

 

အပိုင်း(၇)

နောက်တစ်နေ့မနက်မှာ ရဲနောင်တစ်ယောက်အိပ်ရာကနိုးလာခဲ့ပြီးရေအရင်ချိုးဖို့စိတ်ကူးလိုက်သည်။
ရေချိုးခန်းမှန်ရှေ့မှာ ရပ်နေရင်းသူ့ကိုယ်သူပြန်ကြည့်မိတော့ သူ့အရပ်က ၄ လက်မ ၅ လက်မလောက်ပိုမြင့်လာတာကို သတိထားမိပြီး
သူ့လက်မောင်းပေါ်က ကြွက်သားတွေက အထစ်အရစ်တွေနဲ့သိသိသာသာကြီးမားထွားကျိုင်းနေတာကိုအံ့ဩဖွယ်ရာတွေ့လိုက်ရလေသည်။

သူ့အောက်ကမွေးရာပါကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့၊ မနေ့ညကဟိုအမျိုးသမီးမမစန္ဒီနှင့်ပျော်ပါးဆက်ဆံခဲ့စဥ်ကမြင်ခဲ့ရသည့်
သူ့လီးကြီးပိုကြီးပိုရှည်လာတယ်ထင်ခဲ့တဲ့၊ သူ့အမြင်ကမမှားဘူးဆိုတာသိလိုက်ရပြန်သည်။
သူ့လီးကအခု အရှည် ၈ လက်မအနည်းဆုံးနဲ့ လုံးပတ်ပတ်လည် က၃ လက်မလောက်ရှိနေသည်။
ဒါတောင် လီးကပုံမှန်အနေအထားပဲရှိသေးတာဖြစ်ပြီး တောင်တဲ့အဆင့်အရောက်သေးပေ။

ထို့နောက် သူသည်ရေပန်းအောက်တွင်ရေချိုးရင်းမနေ့ညကမက်ခဲ့သည့် ထူးဆန်းသော အိပ်မက်များကို ပြန်လည်တွေးတောနေမိသည်။
ပြီးတော့ကောက်ချက်ချမိသည်။

“ဒါ..ဒါက တကယ်ဖြစ်နေတာပဲ၊ ငါထင်သလို တိုက်ဆိုင်မှုတစ်ခုတာ့၊ မဟုတ်တော့ဘူး..”

ထိုအချိန်တွင် ဟိုတယ်အကူမိတ်ကလေးဖြစ်သောသန့်ရှင်းရေးလုပ်သူ အမျိုးသမီးလေးတစ်ယောက်ကတံခါးခေါက်၍ဝင်လာလေသည်။
ကောင်မလေးက၊ အသက် ၂၀လောက်အရွယ်ခန့်ဟုခန့်မှန်းရပြီး၊ တိုင်းရင်းသူအမျိုးသမီးလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်သည်။

အမျိုးသမီးငယ်သည် သူ့အခန်းထဲသို့ ဝင်လာပြီး သန့်ရှင်းရေးစလုပ်နေကာတစ်စုံတစ်ယောက်ရေချိုးခန်းထဲတွင်ရေချိုးနေသည်ကို
သူမသိလိုက်ချိန်တွင် သူမကအိပ်ရာကို စတင်သိမ်းဆည်း၍အိပ်ရာခင်းကိုသပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြင်ဆင်နေပြီဖြစ်သည်။
တစ်ချိန်တည်းဆိုသလိုမှာပင် ရေချိုးခန်းထဲကရဲနောင်၏စိတ်ထဲမှတစ်စုံတစ်ခုကိုအမှတ်မထင်တွေးတောရင်းတောင့်တလိုက်မိသည်။

“အခုနေများ လှပတဲ့ မိန်းမချောလေးတစ်ယောက်လောက် ငါနဲ့ရေအတူလာချိုးပေးရင်ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ..”

သူကအပြင်တွင်မိန်းခလေးရောက်နေမှန်းသိလို့ဆုတောင်းခြင်းမဟုတ်ပါ။
သူမနေ့ညကအိပ်မက်တွေအကြောင်းကိုသိပ်ပြီးအပြည့်အဝမယုံချင်မိသေးပဲ အမှတ်မထင်ဆန္ဒပြုလိုက်မိခြင်းသာဖြစ်သည်။
သို့သော်၊ တကယ်ဖြစ်လာမယ်လို့မထင်မိပဲနဲ့၊ သူ့ဆန္ဒတွေကချက်ချင်းပင် အကောင်အထည်ပေါ်လာတော့သည်။

ဟိုတယ်မိတ်အမျိုးသမီးပျိုသည် ခေါင်းအုံးစွပ်များကိုးခုမှလဲလှယ်ပြီးစပင်ရှိသေးသည်။
ထိုအခိုက်မှာပင်သူမကို၊ မမြင်ရသောလျှို့ဝှက်စွမ်းအင်တစ်မျိုးကတွန်းအားပေးလိုက်သလို၊
ရုတ်တရက် သူမ၏အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပြီးရေချိုးခန်းထဲကလူငယ်နှင့် အတူရေဝင်ချိုးချင်တဲ့စိတ်တွေထပြီးပေါက်လာခဲ့သည်။

သူမကဘာမှရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေးမနေတော့ပဲ ဝတ်ထားတဲ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သန့်စင်ခန်းထဲဝင်သွားကာ၊
ရေပန်းရှိရာမှန်လိုက်ကာတံခါးပါကိုဆက်ဖွင့်ပြီး မွေးရာပါကိုယ်ခန္ဓာဖြင့်သွားရပ်လိုက်ရာရဲနောင်တစ်ယောက်အလွန်ပင်အံ့ဩသွားရသည်။

“ကျမနာမည်က နော်ဆဲဖောပါရှင့်။ အရှင့်ကိုဘာများကျေနပ်အောင်လုပ်ပေးရမလဲ..”

ကောင်မလေးကတိုင်းရင်းသူအသံလေးဝဲဝဲဖြင့်ပြောလာသည်။ နာမည်ကြားရုံဖြင့်ကရင်မလေးဆိုတာသူသဘောပေါက်သွားသည်။
သူ ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ ပြန်မပြောနိုင်မခင်လေးမှာပဲ၊ ကောင်မလေးကသူ့ရဲ့လျှပ်တစ်ပြက် အမြန်တောင်လာသောလီးကြီးကို
ဆတ်ခနဲဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖြည်းညှင်းစွာ ပွတ်တိုက်၍ဂွင်းထုပေးနေတော့၏။

အဖြစ်အပျက်တွေကလျှင်မြန်လှသည်။ရုတ်တရက်ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းတောင်ရဲနောင််လိုက်မမီတော့၊ ဒါပေမယ့်
ဒီ၂ရက်အတွင်းထူးဆန်းစွာဖြစ်နေသောအဖြစ်တွေကြောင့်သူရနေသောပါဝါတွေအကြောင်းကိုတော့ရေးတေးတေးသဘောပေါက်တော့နေမိပြီ။
အခုလည်းအိပ်မက်မဟုတ်မှန်းတော့သိနေပေမယ့်၊ ဘာဖြစ်လို့ခေတ်အသုံးမသုံးပဲ ဒီကရင်မလေးက၊ ငါ့ကိုအရှင်လို့ ဘာလို့သုံးနှုန်းနေတာလဲမသိဘူး။

ကရင်မလေးနော်ဆဲဖောက ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ရဲနောင်ရဲ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း
သူ့ပါးစပ်သေးသေးလေးနဲ့ရုတ်တရက် မဆန့်မပြဲဖြစ်နေသေးတာကြောင့် ရဲနောင်ကသူမကိုဆွဲထူမလိုက်ပြီး
စိတ်အားထက်သန်စွာနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ပြီးခဏကြာအောင်နမ်းနေလိုက်သည်။

အဲဒီနောက်သူမကိုဆွဲသူလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းနံရံဘက်ကိုတွန်းထည့်လိုက်၏။ ကရင်မလေးရဲ့လက်ကလေးတွေကနံရံကိုတွန်းထောက်မိပြီ
ခပ်ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်သွားတာနဲ့ ဆက်တိုက်ဆိုသလိုရဲနောင်သူမနောက်ကိုဝင်ရပ်လိုက်သည်။
နော်ဆဲဖောလေးကဖင်လေးကိုနောက်ဖက်ကိုပစ်ကော့ပြီးတင်ပေးထားတဲ့အနေအထားဆိုတော့
ဖူးဖူးဖောင်းဖောင်းမို့နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကလေးကဖင်ကြားကနေနောက်ဖက်ကိုပြူထွက်လာတာတွေ့ရသည်။

ကရင်မလေးဆိုပေမယ့်လည်း၊ ဘယ်နယ်သူလည်းတော့မသိ၊ အသားကသိပ်မဖြူပဲခပ်လတ်လတ်ပါ။
သူတို့တွေကချစ်သူတွေမဟုတ်ကြတော့သိပ်ပြီးနှူးနှပ်နှိုးဆွနေမှုတွေသိပ်မလုပ်ကြတော့ပါ။ တစ်စုံတစ်ခုသောစွမ်းအား၏
နှိုးဆော်မှုကြောင့်ယခုအချိန်တွင်ပြိုင်တူဖြစ်ပေါ်လာသော၊ ရမ္မက်ဆန္ဒများကြောင့်၊ နက်နက်နဲနဲချစ်ပွဲဝင်ရန်သာစိတ်ထဲမှာရှိနေကြလေသည်။

ရဲနောင်ကကရင်မလေးနောက်ဖက်မှာဝင်ရပ်ပြီးပြူထွက်နေသည့်စောက်ဖုတ်လေးအရင်ကိုဖြဲကြည့်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးစောက်ဖုတ်လေးက
အမွေးမထူမပါးယှက်သန်းနေသည်။ စောက်ပတ်လေးအ၀ကိုလက်နှင့်ဆွဲဖြဲကြည့်တော့ အတွင်းစောက်ခေါင်းသားလေးကနီစွေးရဲတွတ်နေသည်။
အရွယ်လေးကလည်းကျန်းမာသန်စွမ်း၍သွေးသားပြည့်ဖြိုးတက်ကြွသောအရွယ်မဟုတ်လား။

သူကဖြဲလက်စစောက်ခေါင်းထဲသို့သူ့ဒစ်ကြီးကိုတေ့ပြီးဖိသွင်းချလိုက်သည်။
သူ့အတွေ့အကြုံကလူပျိုရည်ပျက်ပြီးခါစ အခုမှ၂ခိရှာ၂ခါပဲရှိသေးသည်။ မနေ့ညကမမစန္ဒီဆိုသည့်ညဥ့်ငှက်မမိန်းမချောလေးနှင့်
ပထမဆုံးလူပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရသည်မှာ သေချာပြန်ရေကြည့်လျှင်နာရီအနည်းငယ်သာကြာရှိပေဦးမည်။
သို့သော်မမစန္ဒီမပြန်ခင်သူ့ကိုပြောသွားသလို၊ သူကဘာမှထပ်သင်ပေးဖို့မလိုအောင်တတ်မြောက်နေလေသည်လားမပြောတတ်တော့။

အခုလည်းနော်ဆဲဖောဆိုသည့်ဤဟိုတယ်ဝန်ထမ်းကရင်မလေးကိုအကိုင်အတွယ်ညက်ညောစွာနဲ့အယောင်ယောင်အမှားမှားမရှိ
အေးအေးဆေးဆေးပင်လိုးနေလေသည်။ သူ့ကိုယ်သူတောင်အံ့ဩနေရသည်၊ သူဘယ်တုန်ကများဒီလိုလိုးတတ်ခဲ့ပါလိမ့်။
ညကဒွေးမယ်နော်ကိုလိုးတာကအိပ်မက်လားဘာလားသူသိပ်မသဲကွဲပေ၊ အခုကသူ၏ဒုတိယမြောက်လူသားမိန်းမစစ်စစ်ကိုလိုးနေရခြင်းဖြစ်သည်။
လူငယ်ပီပီ သူအောကားတွေ၊ ဖောင်းဒိုင်းကားတွေကြည့်ခဲ့ဖူးတာမှန်ပေမယ့်၊ ဒါလောက်တော့အထစ်အငေါ့မရှိအဆင်ပြေလိမ့်မယ်လို့မထင်ပေ။

ဒါမှမဟုတ်သူမနေ့ကညကအိပ်မက်ထဲတွင်တွေ့ခဲ့ရသောထူးဆန်းသတ္တဝါအသွင်ရှိ အသူရတ္ထဒေဝ လို့ခေါ်တဲ့ ရာဂနတ်သားက
သူ့ကိုပေးအပ်လိုက်တဲ့စွမ်းအင်သတ္တိတွေကြောင့်လား၊ သူသံသယဖြစ်လာပြီ။ ဒါကိုနောက်မှသူသေချာအောင်စမ်းသပ်ရဦးမည်။

အခုသူကကရင်မလေး၏စောက်ဖုတ်လေးကိုဖြဲ၍ သူ့လီးကြီးကိုဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီးသည်နှင့်
နည်းနည်းချော့ညှောင့်ပြီးမကြာခင်မှာစက်သေနတ်ပစ်သလို ဆောင့်တော့သည်။
နော်ဆဲဖော၏စောက်ဖုတ်လေးထဲတွင်သူ့လီးကတဖြောင်းဖြောင်းနှင့်ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ရှိ၏။

နော်ဆဲဖော၏စိတ်ထဲတွင်ခံစားမိနေရသည်ကယခုသူမနှင့်ချစ်တမ်းကစားနေရသောလူငယ်သည်
သူမ၏လျှို့ဝှက်ထိမ်းသိမ်းအပ်သောအစိတ်အပိုင်းကို အခုသူကထိတွေ့နေသော်လည်း ယခင်ကတစ်ခါမှထိတွေ့ခဲ့ဖူးချင်းမရှိသလို၊
နောင်တွင်လည်းထိတွေ့နိုင်ရန်အခွင့်အရေးရှိချင်မှရှိပေမည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ယခု ဒီပစ္စုပန်အချိန်လေးကိုပဲ
သူမတို့အာရုံစိုက်ပြီးပျော်လိုက်တော့မည်လေ။
မကြာမီ နော်ဆဲဖောထံမှ စတင်၍အော်ပြီးညည်းညူသံများထွက်လာခဲ့သည်။

“ဟုတ်တယ်..ဟုတ်တယ်..လိုး..လိုး..အဲ့လိုဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါ၊ ဟောဒီလိုခံဖို့..နင်ကို..ငါ့တစ်သက်လုံးလိုက်ရှာနေခဲ့တာ။
ဟုတ်ပြီ..ဆောင့်..ဆောင့်..သေအောင်ဆောင့်စမ်း။ ငါ့ကိုသေအောင်လိုးစမ်းး၊ အီးး…မြန်မြန်..မြန်မြန်လေး..”

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖျစ်..ဖျစ်..

ရဲနောင်မတရားဆောင်လိုးသည့်အရှိန်တွေက ဒလကြမ်းမန်းဖြစ်လာသည်။
လိုးရင်းဆော်ရင်းဖီလင်တွေတက်လာတော့ကောင်မလေးလည်းကရင်မပီပီဇာတိပြလာသည်။
အခုမှစတွေ့ဖူးတဲ့မရင်းနှီးသေးသည့်သူ့ကိုနင်တွေငါတွေနဲ့အော်ပြီး၊ ဆတ်ဆတ်လူးအောင်ခံနေတော့၏။

ရဲနောင်ကနော်ဆေးဖောကိုလိုးဆောင့်နေရင်းမှဆွဲဖက်ပြီးရေချိုးခန်းကြမ်းပြင် ရှာဝါရေပန်းအောက်တည့်တည့်တွင်
ပက်လက်လှဲချလိုက်ပြန်ကာသူက၊ ကရင်မပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးပေါင်ကြီးတွေကိုဘေးနှစ်ဘက်သို့ဆွဲဖြဲချလိုက်သည်။
ကရင်မကလည်းအထာနပ်သည်။ သူမကပင်စ၍ ပေါင်တွေကိုအလိုက်သင့်ဖြဲပေးလိုက်ပြီး ခြေထောက်တွေကိုတောင်မိုးပေါ်ထောင်ပေးလိုက်သည်။

ရဲနောင်လည်းလီးကြီးပြန်တပ်ပြီးလိုးပြန်သည်။ အပေါ်ကရေပန်းကလည်းဖွင့်ထားဆဲဖြစ်ရာ။
နှစ်ယောက်သားမိုးထဲရေထဲမှာဗွက်ပေါက်အောင်ဆော်နေကြသလိုဖြစ်နေသည်။ ရေပန်းဖွားဖွားများကိုသူတို့ဂရုမစိုက်ကြပါ။
ကာမမီးတောက်တရှိန်ရှိန်ဖြင့် အစွမ်းကုန်လိုးနေဆောင့်နေကြလေတော့သည်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဗြိ..ဗြိ..ဒုတ်..ဒုတ်..

“ဟားးး..ရှီးး..ဖာ့ခ်..ငါလိုးမ ကရင်မ..လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဟ..”

“အားးး..အားး..အားးး..အင့်..အင့်..ဟင့်..ဆောင့်..ငါ့ကိုလိုးစမ်း..ဖိုးခွားရယ်..
အမလေး..အားး..ဟားး..ပြီးတော့မယ်..၊ ပြီးပြီ..ပြီးပြီ..ထွက်ကုန်ပြီ..အားးးး”

အဲဒီနောက်တော့သူမအဖို့ ကာမဂုဏ်အထွတ်အထိပ်သို့တက်သွားခဲ့လေပြီ။ ထိုသို့တက်သွားသည်မှာလည်
တစ်ကြိမ်တည်းနှင့်ရပ်တန့်သွားခြင်းမျိုးမဟုတ်၊ တစ်ခဏချင်းအတွင်းတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ တစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ်
ဆက်၍တစ်ဆင့်ချင်းတက်ပြီးဆက်တိုက်ပြီးဆုံးသွားခြင်းဖြစ်သည်။
သူမအဖို့၊ အထွတ်အထိပ်ရောက်နေရာမှဆင့်ပွား၍ကောင်းပြီးရင်းကောင်းရင်းဖြစ်နေရသောပြီးဆုံးမှုမျိုးဖြစ်သည်။

သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကောင်းလွန်းလှသောခံစားချက်ကြောင့်တုန်ရီ၍ပင်နေသည်။ တပြိုင်နက်ထဲပင်ရဲနောင်မှာလည်း
ဆက်လက်၍ထိမ်းထားနိုင်စွမ်းကုန်ဆုံးသွားပြီဖြစ်ရာ၊ သူ့လီးထဲမှသုက်ရည်များက ပန့်နှင့်ညှစ်တွန်းလိုက်သလို ဆောင့်၍တွန်းထွက်လာတော့၏။ ..”

ကရင်မလေးနော်ဆဲဖော၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲမှတဆင့်ဝမ်းဗိုက်အတွင်းသို့ တဖျင်းဖျင်းနှင့် တစ်သုတ်ပြီးတစ်သုတ်
ပန်းထုတ်ညှစ်ချနေလေသည်၊ သူ့ရဲ့သားမျိုးစေ့များကယာယီခိုအောင်းရာအိမ်တစ်အိမ်တွေ့သွားပြီလားတော့သူမသိနိုင်ပါချေ။

ရဲနောင်ကကောင်မလေးကိုပြောလိုက်သည်။

“ဒါက ငါ့ဘဝမှာတွေ့ကြုံခဲ့သမျှတွေထဲကအံ့သြစရာအကောင်းဆုံးအဖြစ်အပျက်ပဲ။ မင်းဒီထဲကိုဝင်လာဖို့
ဘယ်လိုအကြောင်းတွေကတွန်းအားပေးလာသလငါမသိပေမယ့် အခုဖြစ်နေတာကအရမ်းကိုတော့အံ့သြစရာကောင်းလွန်းတယ်။
ပြီးတော့မင်းကအရမ်းလှတယ်ကရင်မလေးရေ။ ငါ့အဖို့ကတော့ မင်းလို၊ ဒီလောက်ချောချောလှလှလေးမိန်းခလေးနဲ့
မထင်မှတ်တဲ့အခြေအနေမှာအခုလိုအတူတူချစ်ချစ်ဖို့ တစ်ခါမှ အိပ်မက်တောင်မမက်ခဲ့ဖူးဘူး..၊ သိလား..”

မောနေတုန်းမို့လို့အသက်ကိုမဝတဝလုရှူနေရတဲ့ နော်ဆဲဖော..က

“ဘာတွေဖြစ်လာတာလဲဆိုတာကို ငါလည်းမသိဘူးဝေ့..၊ ဒီမှာအခန်းသန့်ရှင်းရေးလာလုပ်ရင်းနင့်ကိုရေချိုးခန်းထဲမှာရှိတာကို
သတိထားလိုက်မိတာနဲ့တစ်ခါထဲကို နင်နဲ့ဝင်ပြီးချစ်ချင်တဲ့စိတ်တွေပေါ်လာတာလွဲလို့တခြားဘာမှမသိတော့ဘူး..”

“ဒီနေ့ မတိုင်ခင်က ငါကနင့်လို ဗမာတစ်ယောက်နဲ့တစ်ခါမှဒီလိုညစ်ညစ်ပတ်ပတ််မဆက်ဆံခဲ့ဖူးဘူး။
ငါ့မှာကရင်ရည်းစားတော့ရှိဖူးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဗမာတစ်ယောက်ကငါ့ကိုဒီလောက်အရမ်းကောင်းအောင်လိုးပေးလာလိမ့်မယ်လို့မထင်ထားခဲ့မိဘူး။
ဒီနေ့အဖို့တော့နင်ဟာ ငါ့ရဲ့ပြီးပြည့်စုံတဲ့ချစ်သူပဲ။ ပြီးတော့ ငါတွေ့ခဲ့ရဖူးသမျှထဲမှာအံ့သြစရာအကောင်းဆုံးယောက်ျားပဲ..”
—————————————–

အပိုင်း(၈) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၉)

ရဲနောင်တစ်ယောက်ကိုယ်တွေတောင့်တင်းသွားပြီး သူ့ရဲ့ကပ္ပါယ်အိတ်အတွင်းပိုင်းနှင့်လီးအရင်းထဲဆီမှတဆင့်
တောက်လျှောက်တဖျင်းဖျင်းနင့်ခံစားလာရပြီးသုက်ပြွန်လမ်းကြောင်းအတိုင်း လရည်များကပြင်းပြင်းထန်ထန်တွန်းကန်ထွက်လာတော့သည်။
သူကကော့ထိုးရင်းညှစ်ချနေရာ၊ သူ့လရည်များကဘေးပတ်ဝန်းကျင်နေရာများသို့အရှိန်ဖြင့်ဆောင့်၍ဆောင့်၍ဒရစပ်ပန်းထုတ်နေတော့၏။

လရည်ပျစ်ပျစ်စီးစီးများကနေရာအနှံ့ ပျံ့လွင့်နေသည်။ ထွက်လာတဲ့အရည်တွေကိုသူမ အားလုံးမျိုမချနိုင်ခဲ့ပါ။
စင်ထွက်လာတဲ့အရည်တွေကသူမရဲ့ဆံပင်၊ လှပသောမျက်နှာလေးပေါ်နှင့်မေးစေ့ပေါ်တွင်၎င်း၊ နဲ့ စတိုးခန်းကျဥ်းလေး၏
နေရာအနှံ့တွင်၎င်း၊ ထိမှန်ပေရေလျက်ရှိသည်။ သူမက သူ့ကိုမော့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်သည်။

“အူးးး..ဆရာ..၊ တခြားယောက်ျားတစ်ချို့နဲ့ကျမပတ်သက်ဖူးခဲ့၊ ဆက်ဆံလာခဲ့ဖူးပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ဘယ်သူမှဒီလောက်များများအရည်တွေကိုကျမကိုယ်ပေါ်မပန်းခဲ့ဖူးဘူး။ ရှင်ကတော့တကယ့်ဆရာပါပဲ.. ”

နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လက်သန့်ရှင်းရေးပြန်လုပ်ပြီးတဲ့နောက်၊ မိန်းကလေးက ရဲနောင်ကို အနမ်းလေးတစ်ခုအမြန်ပေးလိုက်ပြီး..

“အခုလုပ်ခဲ့တာ အရမ်းအံ့ဩဖို့ကောင်းတာပဲရှင့်၊ ဒါပေမယ့် ကျမအလုပ်ပြန်လုပ်ရ၊ ဆိုင်ပြန်ဖွင့်ရဦးမယ်၊
တကယ်လို့..ဆရာဒီလမ်းကို နောက်တစ်ခေါက်လာထပ်ဖြတ်လာခဲ့ဦးမယ်ဆိုရင် ဒီဆိုင်ကိုဝင်လာခဲ့ပါဦး။
အခွင့်သာရင်ကျမဆရာ့ကိုကျေနပ်မှုတွေထပ်ပေးချင်လို့ပါ..”

ထိုစကားကိုပြောလိုက်ရင်းနဲ့သူမက၊ စာရွက်ပိုင်းသေးသေးရှည်ရှည်လေးတစ်ခုကိုသူ့ဆီလက်လှမ်းပြီးပေးလိုက်တယ်။
စာရွက်ပေါ်မှာတော့ သူမနာမည်နှင့် ဖုန်းနံပါတ်လေးရေးပေးထားသည်။
သူကစာရွက်ကို ငုံ့ကြည့်တော့ သူမနာမည်က (နေချည်သိမ့်) တဲ့။ သူကခေါင်းပြန်မော့လိုက်ပြီး..

“မင်းက သိပ်ပြီးချစ်ဖို့နဲ့၊ သဘောကျဖို့ကောင်းတာပဲ..နေချည်..။ မင်းငါ့ကိုဂရုစိုက်ပေးတဲ့ခဏအတွက်..ကျေးဇူးပါပဲကွာ”
ဆိုပြီးပြောခဲ့လိုက်တယ်။

ရဲနောင်ကကောင်မလေးကိုနှုတ်ဆက်လို့ထွက်လာခဲ့ပြီး၊ သူ့ကားပေါ်ပြန်တက်လို့၊ သူသွားရမယ့်လမ်းကြောင်းအတိုင်းဆက်ထွက်ခဲ့သည်။

ကန္တာရဝတီဟိုက်ဝေးလမ်းမကြီးကရှမ်းကုန်းမြေမြင့်တောင်ပိုင်းသို့စတင်ဝင်ရောက်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ လမ်းမကြီးအတိုင်းနာရီပေါင်
အတန်ကြာအောင်မောင်းလာခဲ့ပြီးနောက်၊ သူကကားတွင်တပ်ဆင်ထားသော GPS မြေပုံကိုကြည့်ကာလမ်းကြောကိုစစ်ဆေးလိုက်သည်။

နောက်တစ်ဖြတ် ဟိုက်ဝေးအဆင်းထွက်ပေါက်က သူဖဲ့ဆင်းရပေတော့မည်။ မကြာမီဟိုပုန်းသို့ရောက်တော့မည်လေ။
နိုင်ငံတော်လမ်းမကြီးအမှတ်၅ကတော့ အရှေ့ဘက်ကိုဝိုက်ပြီးထိုင်းနိုင်ငံနယ်စပ် တာချီလိတ်အထိဆက်သွားပေလိမ့်မည်။
သူကတော့မြောက်တည့်တည့်သို့ဆက်သွားရပေဦးမည်။

သူက ဟိုက်ဝေးအဆင်းထွက်ပေါက်ဂိတ်မှထွက်ခဲ့ပြီး ဆက်မောင်းခဲ့ရာတစ်နာရီမပြည့်တပြည့်အကြာတွင်
သူကလမ်းဘေးတွင်ကားပျက်နေပုံရ၍ရပ်ကြည့်နေသောအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို အမှတ်မထင်ဖြတ်ကျော်ခဲ့သည်။
ပထမသူက လမ်းဘေးတွင် ခဏတဖြုတ်စက်အေးအောင်ရပ်ပြီးနားနေသောကားမှတ်၍ ကျော်လာခဲ့မိပြီးမှ
နောက်ကြည့်မှန်တွင်ပြန်ကြည့်ပြီးသူ့ကားကိုရပ်လိုက်မိသည်။

ပုံစံကတကယ်ပင်အကူအညီလိုအပ်နေသည့်ပုံစံမျိုးဟုယူဆသဖြင့်၊ သူ့ကားကိုအနည်းငယ်ပြန်၍ ဘက်ဆုတ်လာခဲ့ရသည်။
သူကအမျိုးသမီးကိုဘာများကူညီပေးန်ုင်မလဲဟုစူးစမ်းသည်။ အနားရောက်မှ အမျိုးသမီးမှာအသက်အတော်အတန်ကြီးသော
အန်တီကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်။ အဖော်ကလည်းမပါ၊ သူတစ်ယောက်ထဲ။

“အန်တီ..ဘာဖြစ်လို့လဲခင်ဗျ။ ကျနော်ဘာများအကူအညီပေးနိုင်မလဲ..”

“ဪ..အေးး.. ငါ့မောင်ရယ်၊ ကားဘာဖြစ်သွားလည်းမသိဘူးကွဲ့၊ ငါ့မောင်များကြည့်တတ်သလား။
အန်တီကကားသာမောင်းတတ်တာ၊ တစ်ခုခုဖြစ်ရင်ဘာမှမကြည့်တတ်ဘူး။
အခုလည်းကားအသစ်ကြီးဆိုပြီး ယုံစားပြီးတစ်ယောက်ထဲထွက်လာမိတာ။ ကြည့်တတ်ရင်ကြည့်ပေးပါဦးမောင်လေးရယ်..”

အမယ်.. အန်တီကြီးက အသက်သာ၅၀ နဲ့ ၆၀ကြားရှိနေတာ သူ့ကိုတော့မောင်လေးတဲ့၊ ထားပါတော့၊
သူ့ကိုယ်သူ ပျိုအောင်ခံစားနေထိုင်တတ်လို့ပဲဖြစ်မည်။ မိန်းမတွေကဒီလိုပါဘဲ။ အပြစ်မဆိုလိုတော့၊
အရေးကြီးတာကသူမကား ဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာပဲ။ သူကလည်းသိပ်တတ်တာကျွမ်းတာမဟုတ်၊ ဆီပျောက်မီးပျောက်လောက်ပဲ တီးခေါက်မိတာ။

“ဟုတ်ကဲ့နည်းနည်းကြည့်ပါရစေအန်တီ..”

မိနစ်အနည်းငယ်လောက်ကားကိုကြည့်ပြီးနောက်၊ ကားဘာဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့အဖြေရှာမရ။ သူ့ပညာလေးနှင့်ဘာမှမတတ်နိုင်ကြောင်းသိလိုက်ရပြီ။

“ဆောရီးပါဘဲအန်တီရယ်၊ ကျ၏နော်လည်းအပြစ်ကဘာဆိုတာရှာမတွေ့ဘူး။
ကျနော်လည်းအန်တီ့လိုပါပဲ..ဟီးဟီး။ စက်အကြောင်းနည်းနည်းလေးပဲသိတယ်၊ အခုဟာကတကယ့်ဝပ်ရှော့ဆရာတွေပဲတတ်နိုင်တော့မှာပါ..”

“အေးကွယ်..ဒုက္ခပါပဲ..”

“ဒါပေမယ့်..အန်တီစိတ်မပျက်ပါနဲ့ဦးလေ..၊အန်တီဆန္ဒရှိမယ်၊ ကားကိုလည်းခဏထားခဲ့ဖို့ဝန်မလေးဖူးဆိုရင်တော့၊
ရှေ့နားကလမ်းဆုံမှာရှိတဲ့မြို့လေးကိုကျနော်နဲ့အတူလိုက်ခဲ့လို့ရပါတယ်။
သိပ်မဝေးတော့ပါဘူး။ နာရီဝက်သာသာလောက်ပါဘဲ။ အဲဒီမှာကားဝပ်ရှော့တွေရှိနိုင်ပါတယ်.”

“အန်တီအဆင်ပြေသွားမှာပါ..အန်တီအဆင်ပြေအောင်လည်းအစစအရာရာကျနော်ပြီးလိုက်ကူညီပေးနိုင်မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်..”

ရဲနောင်ကအန်တီကြီးကိုပြောပြီးပြီးချင်းဆိုသလိုပဲသူ့စိတ်ကညွတ်ပြီး၊ သူမလိုတာတွေကိုသူကူညီနိုင်ပါစေလို့ဆုတောင်းငပးလိုက်မိသည်။
သူကတော့ဒုက္ခရောက်ပြီးအကူအညီလိုနေတဲ့အမေအရွယ်၊ အဖွားအရွယ်အမျိုးသမီးကြီးကိုကူညီနိုင်ရန်စိတ်ညွတ်ခြင်းပါ။
သို့သော်အမျိုးသမီးကြီးအမှန်တကယ်ဘာအကူအညီလိုနေအပ်တယ်ဆိုတာတော့သူမသိနိုင်ခဲ့ပေ။

ဒါပေမယ့်သူစိတ်ညွတ်ဆုတောင်းလိုက်ပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက် အဖွားကြီတစ်ကိုယ်လုံးရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းတွေဖြစ်၍လာကာ၊
သူမ၏မိန်းမကိုယ်ထဲမှလှုပ်လှုပ်၊ လှုပ်လှုပ်၊ ကလိကလိနှင့်ယားယံလာလေတော့သည်။
ဒီလူငယ်လေးဟာ သူမစိတ်တွေကို ဘယ်လိုညှို့စားနေတယ်ဆိုတာကို သူမရုတ်တရက်နားမလည်နိုင်ခဲ့ပေ။
ဒါပေမယ်ဒီကောင်လေးရဲ့အပြောအဆို၊ အမူအရာနဲ့ အသံကသူမကိုဆွဲဆောင်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားသွားစေတာကိုတော့သိလိုက်သည်။ သူမတွေးမိသည်။

(ဒီမှာ.. ငါ့အသက်ကသူ့အဖွားဖြစ်နိုင်လောက်တဲ့ အရွယ်လောက်တောင်ရှိနေပြီ၊ ဒါပေမယ့်သူကဘယ်လိုကောင်လေးလည်းမသိဘူး
သူ့ဆီခုန်ဝင်ပြီး၊ ကြုံးဖက်ထားချင်လိုက်တာ..။ ရှက်လိုက်တာနော်၊ ဒါကငါ့အတွက်ထူးထူးဆန်းဆန်းလက်ဆောင်ပဲလားမသိဘူး။
ဒါပေမယ့်သတိလေးကပ်ထားဦးမှပါ..။ ဟုတ်ပြီလေ..သူပြောတာကိုလက်ခံလိုက်မယ်၊
ငါလည်းအကူအညီလိုနေတာပဲဟာ။ အဆင်ပြေရင်တော့ကောင်လေးကိုအိမ်အလည်ခေါ်ခဲ့ဦးမယ်။ ကြည့်ရတာရည်ရည်မွန်မွန်လေးပါ)

“ကျေးဇူးပါပဲခလေးရယ်..၊ အန်တီလည်းအဲဒီမြို့ကပါပဲ။ ပြင်နေကျဝပ်ရှော့ဆရာတွေလည်းရှိပါတယ်။
ခက်တာက အန်တီကသူတို့ဆိုင်နဲ့အဆက်အသွယ်ဖုန်းနံပတ်တွေကိုမှတ်မထားမိခဲ့ဘူးကွဲ့။
အန်တီ့နာမည်ကဒေါ်မြနှင်းဆီပါကွယ်။ မင်းအန်တီ့ကိုမြို့ထဲအတူခေါ်သွားပေးမယ်ဆိုရင်ဝမ်းသာပါတယ်။
ဟိုကျမှဝပ်ရှော့ကိုကားလွှတ်ပြီးလာဆွဲခိုင်းရတော့မှာပဲ။ မင်းကအရမ်းသဘောကောင်းတာပဲ”

“ဟုတ်ကဲ့..ကျနော်ကတော့ရဲနောင်လို့ခေါ်ပါတယ်။ ကျနော်ကရန်ကုန်ကနေခရီးရှည်ထွက်လာတာပါ။
အခုလည်းအန်တီတစ်ခုခုဖြစ်နေတယ်လို့တွေးမိပြီးကူညီရအောင်တမင်ရပ်ပြီးပြန်လှည့်လာတာပါ..”

“အန်တီ့ကိုလည်းအလကားမကူရပါဘူးကွယ်။ မင်းဆုံးရှုံးသွားတဲ့အချိန်တွေအတွက် အန်တီတစ်ခုခုပေးဆပ်မှာပါ။
အန်တီကမင်းရဲ့ကြင်နာမှုအတွက် ပိုက်ဆံပေးပြီးကျေးဇူးဆပ်မယ်ဆိုရင်ရိုင်းရာများကျနေမလား။ နည်းလမ်းရှိရင်ပြောပေးပါဦးကွယ်..”

ရဲနောင်က အန်တီမြနှင်းဆီဆိုသောအမျိုးသမီးကြီးကိုရှင်းပြလိုက်သည်။ သူက ပိုက်ဆံယူမှာမဟုတ်ကြောင်း။
ဒါပေမယ့် အခြားအကူအညီလိုပ်နေသူတွေနဲ့တွေ့ခဲ့ရင်သာ၊ သူတို့ကိုကူညီခြင်းဖြင့်သာသူ့ကျေးဇူးကိုပြန်အောင်းမေ့ပေးပါ ဟုဆိုလိုက်သည်။

ရဲနောင်၏ကားထဲတွင်ဒေါ်မြနှင်းဆီကတက်လိုက်လာရင်း၊ နောက်ထပ်နာရီဝက်ခန့်ကြာအောင် ရှေ့ကမြို့လေးဆီမောင်းလာခဲ့ရာ
သူတို့နှစ်ယောက်အေးအေးဆေးဆေးစကားစမြည်ပြောရင်း လာခဲ့ကြသည်။ အန်တီမြနှင်းဆီ၏စကားအရ ရဲနောင်သိလိုက်ရသည်မှာ၊
သူမဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ငါးနှစ်လောက်ကမှခင်ပွန်းကွယ်လွန်ခဲ့ပြီး၊ မုဆိုးမဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ချမ်းသာတဲ့အမျိုးသမီးတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း သိရှိခဲ့ရသည်။

သူမတွင် သမီးနှစ်ယောက်နှင့် မြေးလေးယောက်ရှိပြီး၊ ထိုသည်ကပင်သူမအားအလုပ်များနေစေရန်ဖန်တီးထားသလိုဖြစ်နေသည်။
သို့သော်လည်း ခင်ပွန်းသည်ဆုံးပါးသွားသည့်အချိန်မှစ၍ သူမဘဝသည် တစ်စုံတစ်ရာပျောက်ဆုံးနေသလိုဖြစ်ပြီ
နည်းနည်း အထီးကျန်ဆန်နေခဲ့သည်ဟုခံစားရသည်။ ယခုသူမဘဝတွင်ခဏဖြုတ်ပင်ဖြစ်စေ၊
စကားပြောဖော်မိတ်ဆွေရရှိမည်ဆိုပါကသူမအတွက်ယာယီပြည့်စုံစွာဖြည့်ဆည်းအပ်သည့်စိတ်ကူးအိပ်မက်လေးနှင့်
သာယာကြည်နူးခွင့်ရသည်ဟုပင်မှတ်ယူကြောင်း။ အထူးသဖြင့်အခုလိုရဲနောင်နှင့်အချိန်တိုလေးပဲဖြစ်ဖြစ်ခရီးသွားရင်း
ကြုံဆုံပြောဆိုရတာကိုကသူမအတွက်ဆုလာဘ်တစ်ခုဖြစ်ကြောင်းဖွဲ့ကာသီကာပြောနေလေသည်။

မကြာခင်မှာပင်သူတို့ရည်ရွယ်သောမြို့လေးသို့သူတို့ကားကဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ သူတို့မောင်းလာရင်းအချိန်ကညနေ၊
နေကျချိန်သို့ပင်ဝင်ရောက်လာခဲ့လေသည်။ မနက်ကမနော်ဟရီမှအထွက်နောက်ကျခဲ့ခြင်း၊ ဓါတ်ဆီဆိုင်မှာအချိန်အတော်ဖြုန်းခဲ့ခြင်း။
မောင်းလာခဲ့သောခရီးရှည်ခြင်း။ ဒေါ်မြနှင်းဆီကားပျက်ရာနေရာတွင် အချိန်ထပ်ကုန်ခဲ့ခြင်းကြောင့်အချိန်ပင်အတော်လင့်သွား၏။

မြို့ထဲဝင်လာတော့ ဒေါ်မြနှင်းဆီက၊ သူမကားစစ်ဆေးပြသလေ့ရှိသည့်ဝပ်ရှော့ဆိုင်သို့လမ်းညွှန်ပြပြီးခေါ်သွားခဲ့သည်။
ဝပ်ရှော့ဆရာကိုအကျိုးအကြောင်းပြောဆိုရှင်းပြပြီး၊ သူမကားသော့ကိုပေး၍အချိန်မလင့်ခင်ဆွဲကားဖြင့်သွားဆွဲယူလာခဲ့ပြီ
လိုအပ်သည်များကိုပြင်ဆင်ရန်အပ်နှံလိုက်လေသည်။

ဝပ်ရှော့ကိစ္စပြီးသောအခါ၊ ညနေ၅နာရီပင်ကျော်လာခဲ့ပြီ။ ရဲနောင်တစ်ယောက်လည်းဆာလောင်လှပြီ။ အန်တီမြနှင်းဆီကလည်းဒါကိုရိပ်မိလို့
ရဲနောင်အားဘိတ်ကရီ ကော်ဖီဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်သို့အရင်မောင်းစေကာ အဆာပြေကော်ဖီနှင့်မုန့်များကိုစားသောက်စေလေသည်။

“ကဲ..ရဲနောင်ရေ..မင်းလဲတော်တော်ဆာနေလောက်ရောပေါ့၊ အန်တီလဲဆာနေပြီကွ။ အခုတော့အဆာပြေ၊ ဒါပဲစားထားဥိး။
ဒါနဲ့အခုတောင်အချိန်အတော်လင့်သွားပြီနော်၊ မောင်လေးခရီးဆက်သွားလည်းလမ်းမှာဟိုမရောက်၊ ဒီမရောက်နဲ့မှောင်သွားလိမ့်မယ်။
ဒီတော့ဒီလိုလုပ်၊ ညစာကြီးစားရင်းနဲ့အန်တီ့အိမ်မှာပဲလိုက်အိပ်ပေါ့”

“ငြင်းဖို့တော့စိတ်မကူးနဲ့နော်၊ နောင်ကအန်တီ့ကိုကူညီထားတာ၊ ပိုက်ဆံလည်းမယူဘူး၊
အန်တီ့ကိုပြန်ပြီးဒီလောက်လေးတော့ကျေးဇူးပေးဆပ်ခွင့်လေးပေးပါ။ အိမ်မှာအန်တီအကောင်းဆုံးချက်ကျွေးမယ်၊
ဒီတစ်ညတာလည်းအကောင်းဆုံးအနားယူစေရမယ်။ အန်တီ့အိမ်မှာဟိုတယ်ခန်းထက်ကောင်းတဲ့အခန်းတွေအများကြီးရှိပါတယ်ကွဲ့။
အန်တီချက်ကျွေးတာစားရရင်လည်းလျှာလည်သွားလိမ့်မယ်..သိလား..”
—————————————–

အပိုင်း(၁၀) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၀)

ဒေါ်မြနှင်းဆီကအကျိုးနှင့်အကြောင်းနှင့်ပြောပြပြီးတကူးတကဖိတ်ကြားနေသောကြောင့်၊ ရဲနောင်တစ်ယောက်မငြင်းသာတော့ချေ။
အန်တီပြောသလို မကြာခင်မှာရှမ်းရိုးမတောရိပ်ကြောင့် မိုးချုပ်တော့မှာဖြစ်လို့၊ ဒီမြို့မှာပင်တစ်ညအိပ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ပြီးတော့သူတည်းဖို့နေရာကလည်းရေကန်အသင့်ကြာအသင့်လက်ခံဖိတ်ခေါ်သူကရှိပြီးဖြစ်နေတော့သူကြာကြာစဥ်းစားစရာမလိုတော့ပါ။

“ဟုတ်ပါပြီအန်တီ..၊ ကျနော်လည်းတစ်နေ့လုံးနီးပါးကားမောင်းလာရတော့နားချင်နေပါပြီ။
အန်တီကသေချာဖိတ်နေတော့၊ ကျနော်လည်းငြင်းဖို့မကောင်းတော့ဘူး။
အန်တီအပြောကောင်းတာနဲ့ အန်တီ့လက်ရာစားချင်စိတ်နဲ့သွားရည်တောင်ယိုလာပြီ။ ကျနော်လိုက်ခဲ့ပါ့မယ်အန်တီ..”

“အေး..ဒီလိုမှပေါ့ကွဲ့..၊ ဟင်းးဟင်းးဟင်းး..”

ဒီ့နောက်တော့..အန်တီမြနှင်းဆီကလောကွတ်တကြီးနဲ့မုန့်တွေမှာပြီး၊ သူ့ကိုအတင်းထည့်ပေးနေသည်။
ကားမောင်းလာစဥ်တုန်းက ကားထဲကအလင်းရောင်မှိန်မှိန်တွင်ဘေးတိုက်ထိုင်လာကြရသောကြောင့်၊ ဒေါ်မြနှင်းဆီကို
သေချာစေ့စေ့ငုငုအကဲခတ်မကြည့်ခဲ့မိပါ။ ယခုမှဆိုင်တွင်းကမီးအလင်းရောင်အောက်တွင်၊ မျက်နှာချင်းဆိုင်အနီးကပ်
စကားပြောရမှ အန်တီမြနှင်းဆီမှာအတော်ပင်အရွယ်တင်ပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်။

ယခုမှသူမပြောစကားကြောင့် သူမအသက်အမှန်က ၅၈နှစ်ပင်ရှိပြီဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်ရသည်။
ဒါပေမယ့်ရုတ်တရက်ကြည့်လျှင်အသက် ၄၀ ဝန်းကျင်လောက်ဟုသာထင်ရပြီး၊
သူမ၏ဝတ်စားဆင်ယင်မှုကတက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဆန်ဆန်၊ မော်ဒယ်ဆန်ဆန်၊ ခပ်ဟော့ဟော့ဝတ်စားထားလေသည်။

မျက်နှာမှာမိတ်ကပ်တင်ပြီးကော့စမစ်တစ်တွေသုံးထားသော်လည်း၊ ခပ်ပြေပြေသာဖြစ်သည်။ အချို့အရွယ်လွန်အွားကြီးတွေ
မိတ်ကပ်တင်ထားသလို၊ ထူလပြစ်ကြီးနဲ့ အကြည့်ရမဆိုးလှပေ။ မျက်နှာကအကြည့်ခံသည်၊ ချောမောပြေပြစ်သည်။
နှာတံလေးကစင်းစင်းလေးဖြစ်၏။ နှုတ်ခမ်းနီအရောင်ရဲရဲဆိုးထားသောနှုတ်ခမ်းကြီးတွေကတော့ဆက်စီဆန်ဆန်၊
ခပ်ထူထူနှင့်သိပ်သိပ်သည်းသည်းရှိသည်။ ရှေးကဟောလီးဝုဒ်မင်းသမီးကြီးမာရီလင်မွန်ရိုး၏ နှုတ်ခမ်းမျိုးနှင့်တူနေလေသည်။

မျက်နှာမှာလည်းအရေးအကြောင်းတွေသိပ်မရှိလှပါ။ သေသေချာချာကြည့်မှ မျက်ခမ်းထောင့်စွန်းတွင် အရစ်ကလေးနှစ်ရစ်စီလောက်
ရေးရေးပဲတွေရသည်၊ ဒါလောက်ပဲ။ ကုန်ကုန်ပြောရရင်ဒီအရွယ်မိန်းမကြီးတွေမှာတွေ့ရလေ့ရှိသည့်လည်ပင်းအရေးအကြောင်
အရစ်တွေပင်မရှိပါ။ ကြည့်ရတာခေတ်မီအသားလှကရင်မ်တွေသုံးပုံရသည်။ ဒီအဖွားကြီးပေါ့သေးသေးတော့မဟုတ်ဟုတွေးမိပြန်သည်။

ပြီးတော့ဝတ်ထားသည့်လည်ဟိုက်ဘလောက်စ်ကြီးထဲမှအပေါ်ပိုင်းတစ်ပြုံလုံးထွက်ကျမတတ်ဖော်ထားသော ရွှေရင်အုံအထက်ပိုင်းကြီးက
တလုံးတခဲကြီးမားလှသောဆိုဒ်ကို ပြဆိုနေပြီး၊ ပိန်ကပ်ကပ်အဖွားကြီးမျိုးမဟုတ်။ အဓိကကတော့သူမဘော်ဒီပါပဲ၊ သူမဘိတ်ကရီကောင်တာသို့
ထလျှောက်သွားပြီး၊ မုန့်တွေသွားယူတော့၊ ခါးကအနေတော်သာသေးပြီးဖင်ကြီး၊ ဂျောကြီးတွေကနည်းတာကြီးတွေမဟုတ်။

ထမီအောက်ကထင်းထင်းကြီးရုပ်လုံးပေါ်နေသော ပေါင်တံကြီးများက၊ ရွှေဘိုမင်းကြိုက်ဆိုဒ်အကြီးစားဆိုတာ၊
ဒါမျိုးကြီးဖြစ်လိမ့်မယ်ဟုသူတွေးကြည့်နေမိသည်။ အားလုံးကိုခြုံ၍သုံးသပ်ကြည့်ရငတော့ဒီအန်တီမြနှင်းဆီဆိုသော ၆၀နီးပါးအဖွားကြီးက
တကယ့်အကိတ်တကာ့အကိတ်စားကြီးပင်ဖြစ်သည်ဟုရဲနောင်လက်ခံလိုက်ရသည်။ တကယ့်ဟော့ရှော့အဖွားကြီးပါလား..။

သူတို့ဆိုင်ကထွက်လာတော့ကားပေါ်ပြန်တက်ပြီးအန်တီမြနှင်းဆီညွှန်ရာသို့ရဲနောင်မောင်းလာခဲ့ရသည်။
မြို့ထဲရောက်တာနဲ့ မြနှင်းဆီကသူမအိမ်ရှိတဲ့ဘက်ကိုလမ်းညွှန်ပေးပြီး၊ ရပ်ကွက်အစွန်ရှိတောင်ကုန်းလေးပေါ်မှ
ခြံဝင်းကြီးထဲတွင်ရှိသောအိမ်ကြီးဆီသို့မောင်းတက်ခဲ့သည်။
ကားကိုအိမ်ဘေး ကားရပ်သည့်အကွက်ထဲမှာ ရပ်ခဲ့ရင်းအန်တီမြနှင်းဆီကဦးဆောင်ပြီးနှစ်ဦးသား၊ အိမ်ထဲသို့လျှောက်ဝင်လာခဲ့ကြသည်။

အိမ်ထဲသို့ဝင်လာခဲ့ကြပြီးနောက် ဧည့်ခန်းတွင် ခဏထိုင်နားပြီးစကားစမြည်အနည်းငယ်ပြောကြသေးသည်။
အိမ်ထဲတွင်အခြားအိမ်သားများမရှိချေ။ အန်တီမြနှင်းဆီပြောခဲ့သည့် သူမ၏သမီးနှစ်ယောက်နှင့်မြေးများမှာယခုအချိန်၌ ဤအိမ်တွင်မနေကြပေ။
သူတို့ခင်ပွန်းများနှင်မိမိတို့၏အိမ်များတွင်သာနေပြီး နေ့ဘက်တွင်မိမိတို့အလုပ်ရှိပါက၊ ခလေးများကိုအဖွားထံလာပို့ထားလေ့ရှိကြောင်းပြောပြသည်။
သူမသည်မုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်၍ ဤအိမ်ကြီးတွင်အချိန်အများစုကိုအထီးကျန်ဆန်စွာနှင့်ကုန်ဆုံးနေရကြောင်းဖွင့်ဟနေသည်။

ယနေ့ညအဖို့ ရဲနောင်အနေဖြင့်၊ ဒီအိမ်ကို ကိုယ့်အိမ်လိုသဘောထားပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေနိုင်ကြောင်းတွေပြောပြောပြပြီး၊
အပေါ်ထပ်ရှိသူနေရမည့်အခန်းကိုလိုက်၍ပြသပြီးနောက်၊ အန်တီမြနှင်းဆီက၊ သူမညစာချက်ပြုတ်ဦးမည်ဖြစ်သဖြင့်၊
သူလွတ်လပ်စွာနေခဲ့ဖို့နဲ့ ညစာအဆင်သင့်ဖြစ်လျှင်သူ့ကိုခေါ်မည်ဖြစ်ကြောင်းပြောပြီး နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ခန်းသို့ဝင်သွားလေသည်။

ဒေါ်မြနှင်းဆီကဟင်းချက်ရန်ပြင်ဆင်ရင်းစဥ်းစားနေမိသည်။ သူမဒီရဲနောင်ဆိုတဲ့လူရွယ်လေးအပေါ်ဘယ်လို
စိတ်ဝင်စားသွားမှန်းမသိပါ။ စိတ်ဝင်စားမိခြင်းအပေါ်သူမကိုယ်သူမလည်းမယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်ရသည်။
သူမကယခုအသက်၅၈နှစ်ရှိခဲ့ပြီဖြစ်ပြီး၊ သူမကသူ့ကိုယ်သူ၊ နုနုပျိုပျို၊ လန်းလန်းဆတ်ဆတ်ဖြစ်အောင်နေတတ်သည်။

အိုစာအောင်မနေတတ်၊ အမြဲပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နေသည်။ ကျန်းမာရေးလိုက်စားသည်။ သူမထက်အသက်ထက်ဝက်လောက်
ငယ်သောမိန်းမပျို၊ မိန်းမရွယ်တို့၏အရွယ်ပုံစံဖမ်း၍ အရွယ်တင်အောင်နေသည်။ အချိန်ရလျှင်အေရိုဗစ်ကစားခြင်း၊
gym ဆော့ခြင်းများမပြတ်လုပ်ခဲ့သဖြင့်၊ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကပါအရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်အကိတ်ကြီးဖြစ်နေတာကမဆန်းလှပေ။

ဒါပေမယ့် လူကငယ်ပြီးနုပျိုအောင်ဆင်ဆင်ပြင်ပြင်နေခဲ့ပေမယ့်၊ သူမကသူ့အသက်အရွယ်အရ၊ တည်တည်တန့်တန့်သာနေသည်။
နုပျိုအောင်နေတာကတစ်ကဏ္ဍ၊ ကိလေသာကာမကိုလိုက်စားလိုစိတ်ကတစ်ကဏ္ဍဖြစ်လေသည်။
သူမကအနေအထိုင်ကလက်ပြီးသူငယ်လေးတွေနှင့်ဒုတ်ကြောင်တတ်သောအဖွားကြီးမျိုးမဟုတ်ပေ။

သူမမုဆိုးမဖြစ်တာကလည်းသိပ်မကြာသေးပဲ ၅နှစ်သာရှိသေးပြီး၊ လင်သေပြီးနောက်ပိုင်း
ဘယ်ယောက်ျားသားနှင့်မှရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်မနေခဲ့၊ သားအရွယ်၊ မြေးအရွယ် တွေနဲ့ဆိုရင်တော့၊ ပို၍ ဝေလာဝေးပါ။

ဒါပေမယ့် ဒီမုဆိုးမသက်တမ်း ၅နှစ်အတွင်းမှာတစ်ခါမှမဖြစ်ဖူးတဲ့ခံစားချက်တွေ၊ ဒီနေ့ခံစားနေရသည်။
ဒါကလည်းနေ့လည်ကသူမ ကားပျက်လို့ဒီကောင်လေးကကူညီရန်အတွက် သူမအနားသို့ရောက်လာကတည်းက
သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်က ထူးထူးဆန်းဆန်းပြောင်းလဲခံစားမှုတွေပေါ်လာရခြင်းဖြစ်သည်။

ယခင်ကသူမဒါမျိုးတစ်ခါမှမဖြစ်ခဲ့ဖူးပေ။ ယခုဒီကောင်လေးအနားမှာရှိနေချိန်များမှာဆိုရင်၊
သူမ၏မိန်းမကိုယ်ထဲကပူလောင်သလိုလို၊ ယားသလိုလို၊ ရွစိရွစိဖြစ်ဖြစ်လာရတာက ဘာသဘောလည်း။
ဒီကောင်လေးနှင့်နီးနီးကပ်လာမိတိုင်း၊ အလကားနေရင်းရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းကြီးဖြစ်လာရတာကိုသူမသတိပြုမိသည်၊
သူမကပဲအတွေးလွန်ပြီးကောင်လေးအပေါ်စိတ်ကူးယဥ်နေမိတာလားမပြောတတ်တော့ချေ။

သူမကရဲနောင်ကို ညစာ၊ စပယ်ရှယ်ဒင်နာအဖြစ်မြန်မာထမင်းဟင်းမကျွေးပဲဘိုစာကောင်းကောင်းချက်ကျွေးရန်စိတ်ကူးထားသဖြင့်
အီတလီခေါက်ဆွဲ စပါဂတီ (spaghetti) ချက်ရန်၊ ခေါက်ဆွဲဖတ်ကိုပြုတ်ထားပြီး၊ အသားနှင့် ခရမ်းချဥ်သီးတို့ကို
ဟင်းရည်အနှစ် (paste) ပြုလုပ်ရန်ချက်ပြုတ်နေလေသည်။

ဟင်းအိုးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ မွှေနေစဥ်၊ သူမ၏ကိုယ်ခန္ဓာမှာ သွေးသားတောင့်တစိတ်တွေပေါ်လာပြီး၊
ကျန်လက်တစ်ဖက်ကအလိုလိုလှုပ်ရှားသွားကာ၊ သူမရဲ့ စောက်ပတ်ကို ညင်သာစွာ ပွတ်၍ကစားနေမိလေသည်။
ထိုအချိန်မှာရဲနောင်တစ်ယောက်အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာကာ မီးဖိုခန်းဘက်သို့လျှောက်လာခဲ့ပေမယ့်၊
အနားရောက်အောင်မသွားတော့ပဲ၊ ခပ်လှမ်းလမ်းထောင့်တစ်နေရာက ပဲလှမ်းအော်မေးလိုက်သည်။

“အန်တီနှင်းဆီရေ၊ တကယ်လို့ညစာမစားခင်ကျနော်ရေလေးအမြန်ချိုးလိုက်မယ်ဆို မီနိုင်သေးလား..”

ဟင်းချက်ရင်းစောက်ပတ်ပွတ်နေသောဒေါ်မြနှင်းဆီတစ်ယောက်ရုတ်တရက်လန့်သွားပြီးလက်ကိုရုတ်လိုက်ရင်း..၊ ကတုန်ကယင်နှင့်ပြန်ဖြေလိုက်ရ၏။

“ရတယ်လေ..နောင်၊ မင်းအချိန်ယူပြီးချိုးပါ၊ အန်တီ့ညစာကနာရီဝက်လောက်ကြာဦးမှာပါ..”

သူမက ရဲနောင်ကိုရေချိုးရန်ကိစ္စအတွက်ဘာမှဂိုက်လိုင်းပေးမထားရသေးသဖြင့် အခုမှသတိရကာ၊ မီးဖိုချောင်မှခဏထွက်လာ၍၊
ရဲနောင်နောက်ကိုလိုက်လာပြီး ရေချိုးခန်းဘယ်မှာရှိတယ်ဆိုတာညွှန်ပြရင်း၊ မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေနဲ့ သူလိုအပ်နိုင်တဲ့
တခြားပစ္စည်းတွေဘယ်မှာထားသလဲပြောပြပြီး ညစာဆက်ချက်ဖို့အမြန်ပြန်ထွက်သွားသည်။

ရေပန်းခေါင်းမှ ရေနွေးနွေးများ သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့တဖွားဖွားကျဆင်းနေချိန်တွင် ရဲနောင်ကမနော်ဟရီဥယျာဥ်မြို့တော်၌
သူ၏ယနေ့နံနက်ခင်းပြန်လည်စတင်ခဲ့သည်ကို သတိရနေမိသည်။ သူသည် ညကအိပ်မက်ထဲမှကိန္နရီမလေးဒွေးမယ်နော်၏၎င်း၊
ဟိုတယ်မိတ်မကလေး နော်ဆဲဖော၏၎င်း၊ ကျပ်ညပ်သောစောက်ဖုတ်လေးများ၏သူ့လီးအားရစ်ပတ်ဆွဲညှစ်ပေးနေမှုများကို
ယခုလောလောလတ်လတ်လို၊ ပြန်လည်တွေးတောခံစားနေရသည်။

အဲဒါကိုသူတွေးမိလေ။ သူ့လီးကြီးကမာပြီး၊ ထောင်ကြွလာလေဖြစ်ရာ မကြာခင်မှာ ပြည့်ပြည့်ဝဝကြီးတောင်ထလာလေပြီ။
သူ့လက်ကလီးကြီးဆီအလိုလိုရောက်သွားကာဂွင်းစပြီးကိုင်မိတော့သည်။
အတွေးထဲတွင်၊ ယနေ့နံနက်၏ရင်ခုန်ဖွယ်အခြေအနေနှင့် ယမန်နေ့က အိမ်မှ ထွက်ခွာပြီးကတည်းက
သူ့ဘဝမည်သို့ပြောင်းလဲသွားသည်ကို သူအစအဆုံးပြန်လည်တွေးနေမိသည်။

ထိုစဥ်ရေချိုးခန်းရှိရေပူရေအေးစံနစ်ကတစ်ခုခုမှားယွင်းသလား၊ ရေအပူပေးစက်ဟီတာများချို့ယွင်းသလားမပြောတတ်ပဲ
ရေသည် ပူနွေးသော အပူချိန်မှ အလွန်အေးသော အဖြစ်သို့ ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားကာသူ့ကိုလည်
လန့်ပြီးနောက်သို့ခုန်ဆုတ်သွားစေစဥ်တွင် ချော်ပြီးရေပန်းအောက်တွင်အသံအကျယ်ကြီးမြည်ပြီချော်းလဲကျသွားလေသည်။

လဲသွားတာကမနာလှသော်လည်း ရဲနောင်က တစ်ကိုယ်တည်းရှက်သွားပြီး ကမန်းကတန်းပြန်ထလို့ရေပန်းဆီလက်လှမ်းပြီးပိတ်လိုကိသည်။
ရုတ်တရက်လန့်သွားပြီးအာရုံပြောင်းသွားသော်လည်းဖြစ်လိုက်သည့်အချိန်က လျှင်မြန်လှသဖြင့်၊ သူ့လီးကြီးကတော့အတောင်မပျက်ရှိနေသေးသည်။

သူတွေးလိုက်မိတာကဒီလောက်လီးကြီးတောင်နေတဲ့အခြေအနေနဲ့ အောက်ထပ်ကိုဆင်းပြီး ညစာစားလို့မဖြစ်သေးဘူးဆိုတာပါပဲ။
ကျယ်လောင်သောအသံကိုကြားလိုက်ရလို့ မြနှင်းဆီက ဂက်စ်မီးဖိုလှည့်ပိတ်လိုက်ပြီး ရဲနောင်တစ်ယောက်ဘာဖြစ်တာလဲ၊
အဆင်မှပြေရဲ့လားဟု ကြည့်ရှုရန် အပေါ်ထပ်သို့ အမြန်ပြေးတက်လာခဲ့သည်။

သူမက၊ သူ့ကလေးကိုကူညီချင်တဲ့မိခင်တစ်ယောက်လိုတွေးပြီး၊ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်ရုံနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက ရေပန်းအောက်မှာရပ်နေတဲ့
ရဲနောင်က သူ့ရဲ့မာတောင်ထောင်ထနေတဲ့ လီးကြီးကိုစနစ်တကျပွတ်သပ်ပြီးကျကျနနဂွင်းထုနေတာကိုတွေ့လိုက်ရတာပါပဲ..။

“အမလေး..ပလုပ်တုပ်တုပ်..မြတ်စွာဘုရား..”
—————————————–

အပိုင်း(၁၁) ဆက်ရန်