သုံးရောင်ခြယ်လက်ဝတ်ရတနာ (အပိုင်း ၂)

အပိုင်း(၁၁)

ဒေါ်မြနှင်းဆီကလန့်ပြီးအာမေဍိတ်သံတစ်ခုထွက်လာသည်။

(ဟင်..! နဲတာကြီးမဟုတ်ပါလား၊ သူ့ဟာကြီးက ငါမြင်ဖူးသမျှထဲမှာ အကြီးဆုံးလီးကြီးပဲ။ တကယ့်ကိုဧရာမကြီးပဲ..)
အချိန်ကသာစက္ကန့်ပိုင်းလောက်ပေမယ့် မြနှင်းဆီရဲ့အတွေးနဲ့ဦးနှောက်ထဲမှာချက်ချင်းမှတ်ချက်ပြုလိုက်ပြီးသွားပြီ၊

အသံကြားလိုက်ရတာနဲ့၊ ရဲနောင်ရဲ့ ပထမဆုံး တုံ့ပြန်မှုကတော့ သူ့ရဲ့ထိုးထိုးထောင်ထောင်ပစ္စည်းကြီးကို ချက်ချင်ဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစားခြင်းပါဘဲ။
ဒါပေမယ့်ပြဿနာဖြစ်နေတာက၊ လှုပ်ရှားနေတဲ့သူ့လက်တွေနဲ့သူ့ ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကို ထိမ်းချုပ်လို့မရဘူးဖြစ်နေတယ်။
လက်တွေကအလိုလိုဆက်ပြီးတဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ဂွင်းရိုက်နေမိသည်။ သူက အန်တီမြနှင်းဆီကိုအားနာစွာနဲ့ကြည့်ပြီး…

“စိတ်မကောင်းပါဘူး၊ ခွင့်လွှတ်ပါအန်တီရယ်၊ ကျနော်ဘာဖြစ်သွားတာလည်းမသိဘူး..”

ဒေါ်မြနှင်းဆီမှာမြင်နေရသောမြင်ကွင်းကြောင့်  မင်သက်ပြီးပါးစပ်ကြီးအဟောင်းသားနှင့်၊ လူစင်စစ်ကကျောက်ရုပ်ဖြစ်သွားသလို
ရုတ်တရက်လှုပ်ရှားဖို့ပင်မေ့နေလေသည်။ ပြီးတော့လန့်ပြီးရှောင်ထွက်ဖို့မကြိုးစားပဲ၊ လီးကြီးကိုပဲမမှိတ်မသုန်စိုက်ကြည့် နေသေးသည်။
တကယ်ပဲမကြောက်တာလား၊ ညှို့ကွက်မိသွားတာလားတော့သေချာမပြောတတ်တော့ပါ။

ရဲနောင်ကလည်း လက်ကယောင်ရမ်းပြီးးဂွင်းဆက်တိုက်နေရင်းမှ၊ဒေါ်မြနှင်းဆီကိုကြည့်ပြီးတွေးနေမိသည်။
(သူ့ကိုကြည့်ရတာအခုမြင်နေရတာကိုမကြောက်သလိုပဲ။ ဒါမှမဟုတ် ဒီအန်တီမမကြီးက၊ အထန်ကြီးလား၊ မုဆိုးမကြီးမို့လို့ရိုးနေလို့လား။
အခုခင်ဗျားမှာတစ်သက်လုံးဘယ်တော့မှမထန်ဖူးတဲ့အထန်စိတ်မျိုးနဲ့ ခင်ဗျားကျနော့်ကိုချစ်ရတော့မယ်..အန်တီမြနှင်းဆီ။
အခုအန်တီကကျနော့်ကိုကျေနပ်နှစ်သိမ့်အောင်လုပ်ပေးတော့မှာလား။ အခုကျနော့်လီးကြီးကို၊ အန်တီအရူးအမူးကိုးကွယ်ရတော့မယ်ထင်တယ်..)
သူကစိတ်ထဲကအမိန့်ပေးသလိုပြောနေမိသည်။

စိတ်ထဲကပြောနေရင်းရဲနောင်ကသုံးရောင်ခြယ်လက်စွပ်ကိုအမှတ်မထင် ငုံ့ကြည့်လိုက်မိတော့ ကျောက်မျက်တွေက
ဆိုင်မှာတွေ့ခဲ့တုန်းကလိုအဆက်မပြတ်လင်းပြီးတောက်စားလာပြန်သည်။ သူကနောက်ဆုံးမှာတော့ လက်စွပ်၏
စွမ်းအားများကို ဘယ်လိုခေါ်ယူအသုံးချရမယ်ဆိုတဲ့နည်းလမ်းကို သင်ယူရရှိနေပြီဖြစ်ကြောင်း သူသဘောပေါက်လာခဲ့သည်။

“အားပါးပါး နဲတာကြီးမဟုတ်ပါလား၊ ဒါကြီးမြင်ရတာ၊ငါစိတ်တွေဘယ်လိုဖြစ်ကုန်ပါလိမ့်။
ဟုတ်ပြီ၊ ငါ..ဒါကိုလုပ်ရမယ်..။ သူ့လီးကြီးကို ကိုးစားရမယ်..”

မြနှင်းဆီဆိုသည့်အမျိုးသမီးကြီးကအသံတိုးတိုးလေးပြောပြီး ရဲနောင်ထံသို့ ဖြည်းညှင်းစွာ လျှောက်လာခဲ့သည်။
သူမ၏ပုံစံကအိပ်မက်ထဲမှာလမ်းလျှောက်နေသလိုမျိုးပင်။

သူ့ရှေ့ကိုရောက်လာတဲ့အခါမှာတော့ မြနှင်းဆီကဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး လီးကြီးကိုလက်နဲ့လှမ်းကိုင်လို့ အချောင်းကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို
တစ်ဘရိတ်ထဲနဲ့မျိုချဖို့ကြိုးစားကြည့်သည်။ ဒါပေမယ့်ရဲနောင်လီးကြီးကသူမပါးစပ်နဲ့ဆိုရင် အဆမတန်အောင်ကြီးလွန်းနေသည်။

ဒါကြောင့်သူမက၊ တက်ကနစ်ပြောင်းသည်။ရဲနောင်၏ဝှေးစေ့၊ ဘောလုံးများကို လက်လေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း၊
ဒစ်ခေါင်းကြီးတဝိုက်နှင့် လီးတံကြီးရဲ့အပေါ်နှင့် အောက် တစ်နံတစ်လျားကို ပတ်ချာလှည့်၍နမ်းလိုက်၊ လျှာနဲ့ပတ်ယက်လိုက်လုပ်တော့သည်။
မြနှင်းဆီသည် လီးကြီးကိုကိုင်မိလိုက်သာ်မှစ၍ရာဂရမ္မက်စိတ်တွေကသွေးရူးသွေးတမ်းထန်ပြီးတက်လာနေပေပြီ။

သူမကဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမှန်းအိုင်ဒီယာမရသေးပေမယ့်၊ ဒီကောင်လေးရဲကြီးမားလှတဲ့လချောင်းကြီးကို
သူမပါးစပ်ထဲကို တနည်းနည်းနဲ့ တော့ရအောင်သွင်းမျိုရပေမည်။
အခုသူမ၏ရှေ့မှောက်တွင်ရပ်၍နေသောလူရွယ်သည်၊ သူမ၏အရှင်သခင်ဖြစ်ပြီး ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့သခင်လေးကို
သူမကကျေနပ်နှစ်သိမ့်အောင်ဆောင်ရွက်ပေးရပေဦးတော့မည်။

အန်တီမြနှင်းဆီအနေနှင့် သူ့လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်၍စုပ်ပေးနိုင်ဖို့ခဲယဥ်းတယ်ဆိုတာကိုသိလိုက်ရတော့
ရဲနောင်ကသူ့လက်တွေကိုသူမကိုယ်ခန္ဓာဆီကိုလှမ်းပြီးချိုင်းကမလို့ဖြည်းညှင်းစွာဆွဲထူပေးလိုက်သည်။
ပြီးတော့သူမဝတ်ထားတဲ့အဝတ်တွေကိုတစ်စစီဖြည်းဖြည်းခြင်းချွတ်ချလိုက်လေသည်။

ရဲနောင်တစ်ယောက်သူ့မျက်လုံးတွေကိုသူကိုယ်တိုင်ပင်မယုံနိုင်ခဲ့ပါ။ ဒါလားအသက်၅၈နှစ်အဖွားကြီးတဲ့။
အချိန်နဲ့ဇရာကသူမအားကောင်းကောင်း မဝါးမျိုနိုင်ခဲ့၊ အနှောက်အယှက်မပေးနိုင်ခဲ့ပါ။
သူမ၏ဖွံ့ထွားတင်းမာသောနို့အုံကြီးများကရိရွဲအိတွဲမှုမရှိပဲ၊တင်းမာချပ်ရပ်နေတုန်း၊ ဖြောင့်ဖြောင့်မတ်မတ်ကြီးစူထွက်နေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။

သူမ၏ အရေအသားတင်းတင်းရင်းရင်းရှိသေးသော ဗိုက်သားများကလည်းချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး၊
သူမ၏ဖင်ဆုံကြီးများကလည်းတောင့်တင်းပြီး ဆက်စီဆန်ဆန်၊ ပုံစံတကျရှိနေသေးတာကအံ့ဩဖို့ကောင်းလှသည်။

စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်းရိတွဲဗျက်ပြဲကြီးမဟုတ်ပဲပေါင်ကြားတြိဂံဒေသမှာနေရာတကျချပ်ချပ်ရပ်ရပ်၊ ပိပိရိရိနဲ့ရှိပြီး
အပျိုစင် အရွယ်ကောင်းမိန်းမတို့၏စောက်ဖုတ်လိုပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့တင်းတင်းနဲ့ဖူးထွက်နေသည်။
ပေါင်ကြားမှာဖားဂုံညှင်းကြီးတစ်ကောင်ကပ်နေသည့်အလားပင်။ မြင်လိုက်တာနှင့် လှမ်းကိုင်ချင်စရာ၊ သုံးသပ်ချင်စရာကြီးဖြစ်၏။

တစ်ကိုယ်လုံးခြုံကြည့်ပြီ၊း နှာဆန်ဆန်ဒဲ့တွေးကြည့်ရင်၊ မြင်တာနှင့်စိတ်လာပြီးတက်ဆွဲချင်စရာကောင်းလောက်အောင်
စပယ်ရှယ်အကိတ်ကြီးစားမိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်မြင်နိုင်လေသည်။ ဟုတ်ပါတယ်၊ အမှန်တကယ်တော့လည်း၊
ဒီမြနှင်းဆီလို့ခေါ်တဲ့သူမကတော့ အလွန်ချောမောလှပပြီး၊ ပြီးပြည့်စုံတဲ့၊ မားချားအမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ပါပဲ။

ရဲနောင်ကမြနှင်းဆီ၏နားရွက်ဖျားက နားသီးလေးများကိုပါးစပ်နှင့်ကုန်းစုပ်လိုက်သောအခါ
သူမအဖို့ကျောရိုးထဲအထိစိမ့်ဝင်သွားအောင်လှုပ်ခတ်သွားရသောဖီလင်မျိုးကိုခံစားလိုက်ရသည်။
သူမ၏ကိုယ်ခန္ဓာက ရာဂမီးတောက်များဖြင့်ပူလောင်တက်လာသည်။ သူမ ဒီလိုမခံစားခဲ့ရတာ နှစ်တွေအတော်တောင်ကြာခဲ့ပြီ။

သူမတစ်ကိုယ်လုံးကိုသူကြိုက်သလို၊ နှစ်သက်သလို နည်းဖြင့်စိတ်ကြိုက်အသုံးပြုပါစေ၊ သူမကြည်ဖြူလိုက်မည်။
ယခုအချိန်မှာသူ့အတွက်ဆိုရင်၊ သူမအားလုံးဘာမဆိုလိုက်လျောပေးမည်။ သူကသူမကိုအားလုံးထိမ်းချုပ်ထားနိုင်ခဲ့ပြီ။
သူကသူမရဲ့အရှင်သခင်ပါပဲ။ ဒီလိုလက်ခံရတာကိုလည်းသူမမြတ်နိုးသည်။ မြနှင်းဆီကရဲနောင်ဖက်လို့လှည့်၍မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ရင်း၊

“မောင်ကမမရဲ့သခင်ပါ၊ မမရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုမောင်ကြိုက်သလို၊ မောင်ပျော်သလိုအသုံးချနိုင်ပါတယ်။ မောင်တောင်းဆိုသမျှကိုလည်
မမလုပ်ပေးမယ်။ မောင်နဲ့ဆုံရတာမမအရမ်းဝမ်းသာတယ်။ မမမောင်လေးရဲ့လီးကြီးကိုလိုချင်နေပြီ။ မမကိုအခုပဲလုပ်ပါတော့..”

ရဲနောင်က၊ အခုသူ့ကိုယ်သူမမလို့သုံးနှန်းနေပြီဖြစ်တဲ့ အန်တီမြနှင်းဆီကို ညင်ညင်သာသာကောက်ပွေ့လိုက်ပြီး စိုရွှဲပြောင်လက်နေတဲ့
သူမစောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့စောက်ခေါင်းဝမှာသူ့ဒစ်တုတ်တုတ်ကြီးရဲ့အဖျားကို တေ့ချိန်ပြီးဖြည်းညှင်းစွာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
သူမက သူ့ကိုကြည့်လိုက်ပြီး..

“ဖြေးဖြေးနဲ့ညင်ညင်သာသာလေးလုပ်နော်..မောင်၊ မမ ဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှအတူမနေခဲ့တာကြာပြီ။ မမခင်ပွန်းအဖိုးကြီးဆုံးသွားကထဲကပေါ့..”

ရဲနောင်က သူ့လီးကြီးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်သွင်းမလို့စိတ်ဆန္ဒပေါ်လာစဥ်မှာပင်၊
မြနှင်းဆိရဲ့ချိုမြိန်ပျော့ပေါင်းသောစကားလေးက သူ့စိတ်ကိုစွဲမက်ဖွယ်ညှို့ယူသွားခဲ့သည်။ ဒါကြောင့်၊
သူရဲ့လီးကြီးကိုအန်တီမမ မြနှင်းဆီကတောင်းဆိုသလို၊ ညင်ညင်သာသာနှင့် လက်တစ်ဆစ်ချင်းစီ ချော့သွင်းပေးနေခဲ့သည်။

လီးကြီးကသူမစောက်ဖုတ်ထဲမှာတစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားတော့မှ၊ လီးကြီးကို ထိုးလိုက်ထုတ်လိုက်ဖြင့်စတင်လှုပ်ရှားလိုက်တော့သည်။
အခုမြနှင်းဆီ၏စိတ်ကလုံး၀သာယာချမ်းမြေ့နေသည်။ ဘယ်အချိန်ကနောက်ဆုံးသူမဒီလိုမျိုးခံစားခဲ့ရတယ်ဆိုတာကိုတောင် မမှတ်မိတော့ပေ။

ရဲနောင်က သူ့မရဲ့ကိုယ်တွင်းမှာခိုအောင်းနေတဲ့ရာဂစိတ်ရိုင်းကောင်ကို နှိုးဆွခေါ်ထုတ်လိုက်သည်။
သူအရင်ကဘယ်မိန်းမကိုမှမထိတွေ့မနှိုးဆွဖူးခဲ့တဲ့ မြနှင်းဆီရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာရှိနေတဲ့ကာမခလုတ်၊အဖုအထစ်နေရာအားလုံးကို
နှံ့အောင်လျှောက်ကိုင်ပြီးဆွပေးနေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူမဆက်မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ သူမရဲ့စောက်ရည်တွေကို
ရဲနောင်လီးကြီး တစ်ခုလုံးပေါ်မှာရွဲရွှဲရိုက်သွားအောင်ညှစ်ထုတ်ပြီးကာမအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားလေသည်။

“ဟုတ်တယ်..ဟုတ်တယ်၊ ပြီးပြီ..ငါပြီးပြီ..အူးးးရ်ရ်..ထွက်..ထွက်ကုန်ပြီ.. မရပ်လိုက်နဲ့၊ မြန်မြန်လေး..
ကြမ်းကြမ်းလေးဆောင့်ပေး၊ ဟုတ်ပြီ..အားးးး..၊ ငါ့က မင်းရဲ့ ဖာသည်ကြီးပဲ။ မမက မင်းအတွက်ပါ၊ ဖြစ်နိုင်ရင်ငါ့ကို အမြဲလိုးပေးစမ်းပါ..”

အန်တီမြနှင်းဆီရဲ့ရမ္မက်စိတ်ထန်သောတဏှာသံစကားတွေကြားရတော့ ရဲနောင်လီးကလည်းမတရားကြီးတောင်တက်လာရပြီး
သူလည်းပြီးချင်လာကာအန်တီမမကြီး၏စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့လရည်များဖျင်းကနဲဖျင်းကနဲပရက်ရှာပန့်တစ်ခုလိုဆောင့်တွန်းပန်းထုတ်ပေးလိုက်သည်။
ရဲနောင်ပြီးတာနဲ့တစ်ပြိုင်ထဲလိုမှာပဲ၊ မြနှင်းဆီကြီးမှာလည်း နိဗ္ဗာန်ဘုံအထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ပြီးရင်းရောက်ရင်း တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်
ဆက်တိုက်အဆက်မပြတ်ပြီးမြောက်နေတော့ရာနောက်ဆုံးသူမမောဟိုက်နွမ်းကျအားကုန်သွားပြီးမှိန်းကျ၊ မြော့ကျသွားတဲ့အထိပါပဲ။

ရဲနောင်က သူမကို သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင်သိုင်းဖက်ထားရာမှသူ့ကိုယ်ကိုဖြည်းညှင်းစွာနောက်ဆုတ်ထွက်ခဲ့ပြီး
သူမကိုအိပ်ရာရှိရာသို့ခေါ်ဆောင်လာခဲ့သည်။ ရဲနောင်ကသူမကို ကုတင်ပေါ်လှဲလျက်သားလေးတင်လိုက်ပြီးနောက်
သူမ ဖြည်းဖြည်းချင်း နိုးလာသည်အထိ သူမဘေးမှာ လှဲအိပ်ရင်းစောင့်နေလိုက်သည်။
သူမမျက်လုံးတွေမျဖွင့်ကြည့်လာနိုင်တဲ့အခါမှာတော့..

“မမနှင်းဆီ..အဆင်ပြေရဲ့လား..၊ မမဘာဖြစ်သွားတာလည်းလို့နည်းနည်းတောင်စိတ်ပူသွားတယ်..”

ရဲနောင်က ဂရုတစိုက်မေးလိုက်သည်။ သူကဒေါ်မြနှင်းဆီကိုယ့်ကိုကိုယ်သုံးနှုန်းသလို မမဟု သံယောင်လိုက်ကာ
ခေါ်ပေးနေသော်လည်းသူမ၏အသက်အရွယ်က တွက်ကြည့်မည်ဆိုလျင်သူ၏အဖွားလောက်ပင်ဖြစ်နိုင်လေသည်။
သူမကနုပျိုအောင်နေပြီးဟော့ရှော့ဖြစ်အောင်ပြင်ဆင်ထားလိုသာ မမအကိတ်ကြီးပုံစံနုပျိုနေတာဖြစ်သည်။

ဒါပေမယ့်နင်လားငါလားစိတ်တွေဖောက်ပြန်မိပြီးအချစ်ကျူးမိတော့လည်း
အဖွားကြီးနဲ့နေရတဲ့ဖီလင်လုံးဝမပေါ်ပဲ အရမ်းတကယ်မိုက်တဲ့မမကြီးဖြစ်နေတာအမှန်ပါပဲ။
ဒေါ်မြနှင်းဆီက သူ့မိခင်၊ မယ်မယ်ဘုရားမိုင်းပုလဲဒေဝီ၊ ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူထက်အများကြီးအသက်ပိုကြီးပေလိမ့်မည်။

မိန်းမဆိုသည့်ထိုဣတ္ထိကား ဒီအသက်ဒီအရွယ်ရှိတာတောင် ကာမစိတ်ကလျော့ပါးသွားခြင်းမရှိသေးပါလား။
—————————————–

အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၂)

အရေးထဲမဆီမဆိုင်ဒေါ်မြနှင်းဆီကိုသူ့မယ်ဖုရားနှင့်သွားနှိုင်းယှဥ်နေမိသေးသည်။ ရဲနောင်ကခေါင်းကိုရမ်း၍
ထိုအတွေးကိုဖျောက်ဖျက်လိုက်စဥ်တွင်၊ မြနှင်းဆီက အိပ်မက်မက်နေသူတစ်ဦး၏မျက်လုံးမျိုးဖြင့်သူ့ကိုစိုက်ကြည့်ရင်း..၊

“မမအတွက်တော့အဆင်ပြေတာထက် ပိုပြီးအဆင်ပြေလွန်း ပါတယ်။ ဒါကမမဘဝမှာပထမဆုံးအကြိမ် အရမ်းကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုရလိုက်တာပဲ။
မင်းဟာတကယ့်ကိုအံ့ဩဖို့ကောင်းတဲ့ခလေးပါပဲ။ ငါ တစ်သက်လုံး လိင်ဆက်ဆံခဲ့ဖူးတာမှာဒီလောက်ကောင်းတာထက်
ပိုကောင်းတာမခံစားဖူးဘူး။ ဒီလောက်အခုလိုမရပ်တန်း၊ အထပ်ထပ်ပြီးတာမျိုးမကြုံခဲ့ဖူးဘူး..”

ရဲနောင်က အန်တီမြနှင်းဆီအား ရင်ခွင်ထဲတွင်ထည့်ပြီးဖက်ထားသည်မှာနာရီပေါင်းများစွာဟုထင်နေခဲ့သည်။
အမှန်တကယ်တော့၊ မိနစ်ပိုင်းမျှသာရှိပေသေးသည်။
ဒီအချိန်မှာသူမက မီးဖိုခန်းကိုရုတ်တရက်သတိရလိုက်တဲ့အတွက်ဆတ်ခနဲထထိုင်လိုက်မိသည်။ ရဲနောင်က..

“ဘာဖြစ်သွားတာလဲမမ..၊ တစ်ခုခုများဖြစ်နေသလား..”

“ဟိုလေ..စပါဂတီ ခေါက်ဆွဲအိုးချက်ထားခဲ့တာလက်စမသတ်ရသေးဘူး။ မီးဖိုပေါ်မှာ တန်းလန်းထားခဲ့တယ်ထင်တယ်၊
မင်းကတော့မသိဘူး၊ မမတော့တော်တော်ဆာနေပြီ။
မမကို မိနစ်ပိုင်းလောက်အချိန်နည်းနည်းပြန်ပေးပါဦး။ ဒါဆိုရင်စားဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်တော့မှာပါ..”

သူမကဗီရိုရှိရာသို့ထသွားကာ သူမ၏ရေချိုးဝတ်ရုံကြီးကိုဆွဲထုတ်ယူလာခဲ့ပြီးအဝတ်ဗလာဖြင့်ရှိနေသောသူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင်ကမန်းကတန်းရစ်ပတ်၀တ်ဆင်လိုက်ပြီး၊ ချက်ပြုတ်နေတာကိုလက်စသတ်ရန်အောက်ထပ်သို့ပြန်ဆင်းသွားခဲ့သည်။

ရဲနောင်ကကုတင်ပေါ်တွင်လှဲလျောင်းကျန်ခဲ့ရင်းသူ့မျက်နှာကြီးကပြုံးနေပြီး၊ လွန်ခဲ့တဲ့ရက်မိုင်းလေးကပဲရန်ကုန်ကထွက်လာခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်း၊
သူ့ဘဝကမည်မျှ အကြီးအကျယ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်ကို မတွေးပဲမနေနိုင်အောင်ဖြစ်လာပြန်စဥ်းစားနေမိသည်။

(ငါအိမ်ကထွက်လာတုန်းက ငါကလူပျိုကောင်လေးတစ်ယောက်ပဲရှိသေးတာ။ အခုနှစ်ရက်တောင်မကုန်သေးဘူး၊
ငါမိန်းမသုံးယောက်၊ ကိန္နရီမတစ်ကောင်နဲ့လိုးခဲ့ပြီးပြီ။ ပုလွေသက်သက်မှုတ်ပေးတာက၊ နောက်ထပ်တစ်ယောက်။
စုစုပေါင်း ၅ယောက်တောင်မှပါလား။ အဲဒါငါရောဟုတ်ရဲ့လားကွာ..)
(ဘဝကြီးက၊ အပြောင်းအလဲမြန်လှချည်လား။ ဒုက္ခပါဘဲ။ နောက်နေ့တွေမှာဘာတွေဆက်ဖြစ်ဦးမှာလဲ။..)

သူတို့နှစ်ယောက်သား လက်ရာကောင်းမွန်လှသောအန်တီမြနှင်းဆီ၏ ညစာ စပါဂတီ ကိုစားသောက်ကြပြီးနောက်။
ရဲနောင်က အန်တီ့ကို ပန်ကန်များကူညီဆေးကြော၊ အခြောက်ခံခြင်းများပြုလုပ်ပေးခဲ့ပြီး၊
အရသာရှိလှတဲ့ညစာကိုချက်ကျွေးခဲ့တဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်တဲ့အကြောင်းချီးမွမ်းပြောဆိုလိုက်သည်။

အိပ်ရာမဝင်မီ သူတို့နှစ်ယောက်သားအေးဆေးစွာဖြင့်ခဏတာ စကားစမြည်ပြောကြသေးသည်။

ထိုနေ့မွန်းလွဲပိုင်းက၊ ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြီးပေါ်ကကားပျက်အနီးမှာ၊ သူမကို ပထမဆုံးစတွေ့ခဲ့ကတည်းကယခုအချိန်အထိ အန်တီမြနှင်းဆီရဲ့
ပြောင်းလဲလာမှုတွေကို သူသိသိသာသာကြီး သတိပြုမိခဲ့လေသည်။ ယခုသူမကတွေ့စကလိုတည်တည်ငြိမ်ငြိမ် အန်တီကြီးယောက်မဟုတ်တော့ပဲ၊
ကျောင်းကပွဲအတွက်ပြင်ဆင်နေသည့်ကျောင်းသူပျိုမလေးတစ်ယောက်လိုလန်းဆန်းဖြတ်လတ် တက်ကြွနေသည်လေ။

သူတို့ကအိပ်ရမည့်အိပ်ခန်းအသီးသီးဆီသို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်လက်ချင်းချိတ်တွဲပြီးလျှောက်လာကြလေသည်။
လျှောက်လာရင်းမှ အန်တီမြနှင်းဆီကသူမ၏ခေါင်းကို၊ ရဲနောင်၏ပုခုံးပေါ်သို့ဖြေးညှင်းစွာမှီတင်လိုက်သည်။
ပုံစံကအချစ်စိတ်များဖြင့်ပြည့်လျှမ်းနေသော၊ လူသားဖိုမစုံတွဲနှစ်ဦးပင်။

သူမအိပ်ခန်းရှေ့အပေါက်ဝနားရောက်တော့ရပ်လိုက်ကြရင်း၊ ရဲနောင်ကသူမကိုနှုတ်ဆက်အနမ်းတစ်ခုပေးဖို့သူမအပေါ်ငုံ့လိုက်တဲ့အချိန်မှာ။
မြနှင်းဆီကရုတ်တရက် သူ့ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်ပြီးအခန်းထဲသို့ခေါ်သွားကာအိပ်ရာဆီသို့စိတ်အားထက်သန်စွာနဲ့ဆွဲတင်ခေါ်နေသည်။
သူမကရဲနောင်၏မျက်လုံးတွေထဲကိုမျက်လုံး နက်နက်နဲနဲစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး..

“ဒီညလွန်မြောက်သွားရင်၊ နောက်ထပ်ဒီလိုညမျိုးနဲ့ မင်းကိုပါထပ်ပြီးမတွေ့ရနိုင်တော့ဘူးဆိုတာ မမသိနေပါတယ်။
ဒီညကို မမအတွက်၊ ဘယ်တော့မှ မမေ့နိုင်တဲ့ညတစ်ညဖြစ်အောင် လုပ်ပေးနိုင်မလားကွယ်..”

သူကအမျိုးသမီးကြီး၏မျက််ဝန်းထဲသို့နက်နက်နဲနဲတန်ပြန်စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း..

“မပူပါနဲ့မမနှင်းဆီ၊ ဒီညကစပြီး ရှေ့ရှောက်လည်းမမနဲ့အဆက်အသွယ်မပြတ်စေရဘူးလို့လို့ ကတိပေးပါတယ်။
အခုကစပြီး မမကကျနော့်အတွေးတွေထဲ၊ ဘယ်တော့မှ အဝေးမှာရှိနေမှာမဟုတ်ဘူး။ ကျနော့်နှလုံးသားထဲမှာ မမကအမြဲရှိနေမှာပါ”

ရဲနောင်ကသူမကိုကုန်း၍ကောက်ပွေ့လိုက်ပြီးသူမ၏အိပ်ရာကုတင်ရှိရာသို့တတ်နိုင်သမျှ သိမ်မွေ့စွာချီ၍ သယ်ဆောင်သွားလေ၏။
သူ့စိတ်ထဲမှာကတော့သူမဟာ လှပနုနယ်တဲ့ အရုပ်လေးတစ်ရုပ်လိုပဲလို့ထင်မိသည်။
သူ့စိတ်တွေကနူးညံ့နေသည်။ သူမကို ဘယ်လိုနည်းမျိုးနဲ့မှ၊ မထိခိုက် မနာကျင်စေချင်ပေ။

သူက သံယောဇဥ်တွယ်မိသွားရသော၊ ဤအန်တီမမမြနှင်းဆီအား ချိုမြိန်သော ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေကိုပေးပြီး
ကျန်ရှိနေမည့်သူမ၏တစ်သက်တာလုံးအတွက်၊ အမှတ်တရဖြစ်နေစေမည့် ညတစ်ညကိုဖန်တီးပေးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ရဲနောင်က မြနှင်းဆီကို ကုတင်ပေါ် လှဲချပေးလိုက်ပြီးနောက် သူမရဲ့ပတ်ဝတ်ထားတဲ့ဝတ်စုံရဲ့ခါးကပတ်ကြိုးကိုဖြည်လိုက်ပြီး
ဖြည်းဖြည်းချင်း ဘေးကိုတွန်းဟလိုက်သည်။ ပြီတော့တစ်ကိုယ်လုံးကိုနူးးညံ့ ညင်သာစွာလိုက်နမ်းနေလိုက်သည်။
သူမ၏ နားရွက်အနောက်နားမှ စတင်ကာ သူမ၏ ရင်သားကြီးတွေပေါ်ကို တစိမ့်စိမ့် နမ်းလိုက်လေသည်။
မြနှင်းဆီ၏တစ်ကိုယ်လုံးတွင်ကြက်သီးလေးတွေဖူးဖူးထလာ၏။

“စူးးး..အားးးရှ်ရှ်”

နှုတ်ခမ်းလေးကစုချွန်၍ ငရုတ်သီးစပ်သလိုစုပ်သပ်သံလေးတွေထွက်လာသည်။ ရဲနောင်ကနို့လုံးကြီးတစ်ဖက်ကိုလက်ဖြင့်
အားရပါးရအရသာခံညှစ်နယ်လိုင်ပြီးနောက်နို့ကြီးတစ်ဖက်၏နို့သီးခေါင်းလေးကို ကုန်းစို့ပြီးလျှာဖျားလေးနှင့်လှိမ့်ပြီးလှည့်လိုက်သည်။
ပြီးတော့မှတပြွတ်ပြွတ်နှင့်ဆက်စုပ်ပြီးစို့ပေးနေရာ မြနှင်းဆီမှာရင်လေးကော့တက်လာပြီး၊
သူမရဲ့တင်းရင်းနေသေးသော၊ နို့အုံထွားထွားကြီးကိုရဲနောင်၏မျက်နှာနှင့်နှာခေါင်းများဆီသို့ကော့ထိုးတွန်းကပ်ပြီးဖိထားလေသည်၊
တစ်ကိုယ်လုံးလည်းအကြောတွေတောင့်၊ ခြေဖျားလေးတွေကုပ်ပြီး၊ တဆတ်ဆတ်နှင့်တုန်နေသည်။

မြနှင်းဆီကနို့စို့ခံရသည့်အရသာတွင်မိန်းမောသွားနေစဥ်တွင်၊ ရဲနောင်ကစောက်ဖုတ်ကြီးကိုလက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
စောက်ဖုတ်ကြီးကစောက်ရည်တွေဖြင့်စိမ့်ပြီး စိုထိုင်းနေလေပြီ။ သူကလက်ခလယ်နှင့် လက်သူကြွယ်နှစ်ချောင်းပူးပြီး
ခပ်ကွေးကွေးထားကာစောက်ခေါင်းထဲထိုးမွှေလိုက်တော့၊ မြနှင်းဆီမှာတစ်ချက်တွန့်သွားသေးသည်။
ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲစောက်ရည်တွေကရွှဲအိုင်ကျအောင်ဆက်တိုက်ကျဆင်းလာလေတော့သည်။

စောက်ပေါက်ကလည်းလက်နဲ့လိုးရတာ ပျိစိပျိစိနှင့် သွက်လာလေသည်။ သူကလက်ကိုပက်လက်ထား၍ထိုးလက်စလက်နှစ်ချောင်းနှင့်ဆက်ကလိုင်းရင်း၊
အပေါ်နားမှာရှိသောလက်မထိပ်ဖြင့်၊ ကြွက်နားရွက်နှင့်စောက်စိဖူးဖူးကြီးကိုဖိပွတ်ပေးနေရာ၊ အန်တီမြနှင်းဆီမှာထွန်ထွန့်လူးစပြုလေပြီ။

“အားး..ရှီးး.. ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲမောင်ရယ်..”

ရဲနောင်ကနို့စို့တာကိုရပ်လိုက်ပြီး၊ နို့ကြီးများဆီမှခွာကာ၊ ပေါင်ကြားသို့မျက်နှာကိုရွှေ့လာခဲ့သည်။
ပြီးတော့ စောက်ပတ်ကြီးနှစ်ခြမ်းကိုလက်နှင့်ဟကာ၊ စောက်ခေါင်းကြီးကိုဖြဲကြည့်လိုက်လေသည်။ နီတျာရဲနှင့်ဟပြဲကြီးဖြစ်ပြီး၊
အတွင်းထဲအထိ အရည်တွေတလဲ့လဲ့နှင့်၊ ရွစိရွစိရှိနေသောစောက်ခေါင်းကြီးကိုသူကအတန်ကြာအောင်၊ အရသာခံကြည့်နေရင်း၊

“မမ..မမစောက်ဖုတ်ကြီးကစောက်ရည်တွေရွဲအိုင်နေပါလား၊ စိတ်တွေတအားလာနေတာလား..ဟင်..”

“မေးနေရသေးလားမောင်ရာ..၊ မမဒါနဲ့ကင်းကွာနေတာကြာလှပြီလေ။ အရမ်းလာနေတာပေါ့၊
ဒီနေ့ကိုစောင့်နေရတာကြာလှပြီကော၊ မမကိုစိတ်ပျက်အောင်တော့မလုပ်ပါနဲ့နော်။ မမပျော်အောင်လုပ်ပေးမယ်မဟုတ်လား..”

“မမမျှော်လင့်နေတာတွေအားလုံးဖြစ်ရစေမှာပေါ့ဗျာ..”

သူ့နုတ်ခမ်းကို အန်တီနှင်းဆီ၏စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်တင်လိုက်တော့ သူမရဲ့အသက်ရှူသံများကပြင်းထန်လာသည်။
သူကစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဖြဲလို့လျှာကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးမွှေလိုက်တော့..

“အိုးးး ဟီးး..စစ်ရှ်.. ဒီလိုဟာမျိုးငါ့ကို အရင်က ဘယ်သူမှမလုပ်ပေးခဲ့ဖူးဘူး။ ငါ့ယောက်ျားကလည်းဒီလို လုပ်ဖို့စိတ်ကူးလုံးလုံးရှိခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။
အီးး..မမကို လုပ်ပေးပါကွယ်။ မင်းဘာပဲလုပ်လုပ် လုပ်ချင်တာသာအကုန်လုပ်ပါတော့..၊ မရပ်နဲ့။ အိုးး အရမ်းကောင်းတယ်”

နောက်ကဘာမှတွန်းအားပေးမှုဆက်မလိုအပ်တော့ဘဲ ရဲနောင်က အန်တီမြနှင်းဆီစောက်ဖုတ်ကြီး၏
အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကိုစောက်ခေါင်းပေါက်နီနီကြီးပေါ်လာတဲ့အထိဖြဲထုတ်လိုက်ပြီး၊ သူ့လျှာစောင်းလေးကိုတောင့်ပြီ
ထိုးလည့်လိုက်လေတော့ရာ။ဒေါ်မြနှင်းဆီကြီးတောင့်ကနဲကော့တက်သွားရသည်။

သူကလျှာကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းလိုက်၊ပြန်ထုတ်ပြီးဗြားလိုက်ဖိယက်လိုက်လုပ်နေရာ၊ စောက်စိဖူးဖူးချွန်ချွန်ကြီးကိုပါတစ်ပြိုင်ထဲ
ရောဖိယက်ပေးနေရကား၊ သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကမွေ့ရာမှကြွတက်လာပြီး ကော့ပေးနေလေရာ၊ ရဲနောင်၏မျက်နှာကိုကော့ပွတ်ပေးနေသလိုရှိ၏။

အခုသူက ဘာဂျာတေးသွား၏စည်းချက်ကောင်းတစ်ခုကိုရှာတွေ့ခဲ့လေပြီ။ဒီပုံစံအတိုင်းသာဆိုလျှင်သိပ်မကြာခင်မှာလျှာနဲ့ပဲသူမပြီးသွားနိုင်သည်။
သူ့လျှာကစောက်ခေါင်းထဲတစ်ချက်ထိုးလိုက်တိုင်း၊ စောက်စိကိုတစ်ချက်ဖိယက်လိုက်တိုင်း၊
သူမသည် ကုတင်ပေါ်တွင် အော်ဟစ် ညည်းတွားကာ ဆတ်ဆတ်ခါအောင်လူးလွန့်လျက်ရှိသည်။

နောက်ဆုံးတွင် ရဲနောင်ကသူမသည်းမခံနိုင်တော့သည့်တိုင်အောင်စောက်ဖုတ်ကြီးပြောင်းပြန်လန်သွားမလားထင်ရအောင်၊
အတင်းကပ်စုပ်ခြင်း၊ သွားဖြင့်ကပ်၍ခြစ်ပေးခြင်းမျိုး ကိုပါလုပ်လိုက်ရာ မြနှင်းဆီမှာ ပြင်းထန်စွာဖြင့်
ကာမဆန္ဒတစ်ခုပြီးတစ်ခု ဆက်တိုက်ပြီးဆုံးခြင်းကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။

ထိုအချိန်တွင် သူမ၏အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားခြင်းကဘယ်တော့မှ ရပ်တန့်မသွားနိုင်လောက်အောင်နိုင်ရှည်လျားလှသည်ဟု ထင်နေရသည်။
—————————————–

အပိုင်း(၁၃) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၃)

မြနှင်းဆီမှာသာယာမှု၏အထွတ်အထိပ်ကို၏ အပြင်းအထန်ရုန်းကန်ခံစားနေရပုံပေါ်သည်။
ရဲနောင်ကသူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို၊ သူအကောင်းဆုံးလုပ်နိုင်သလောက်ဆက်ပြီး ယက်လိုက်၊ စုပ်လိုက်လုပ်နေလေသည်။
သူက အန်တီမြနင်းဆီကြီးကို သူမအခွင့်အရေးရတဲ့ဒီညမှာ ရနိုင်သလောက်ပျော်စေချင်တာကသူ့စေတနာပါပဲ။

သူသတိမထားလိုက်မိခင်မှာပင် သူမစောက်ဖုတ်ထဲကအချစ်ရည်တွေကို သူ့မျက်နှာပေါ်အနှံ့ ဖြန်းခနဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည် ။
အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က ဒီလိုမျိုးလည်းပြီးတတ်တယ်ဆိုတာ သူအစကမသိခဲ့ရိုးအမှန်ပါ။
သူကဒီအန်တီမမမြနှင်းဆီကြီးရဲ့ တဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် ဆက်တိုက် ပေါက်ကွဲပြီးဆုံးတတ်တဲ့ ပုံစံမျိုးကိုသူတော်တော်သဘောတွေ့နေမိသည်။

နောက်ဆုံးမှာ စောက်ရည်တွေနဲ့ရွှဲရွှဲရိုက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့မျက်နှာကို၊ သူမမျက်နှာနားအထိသို့ ဆွဲတင်လိုက်ကာ
သူမကို တရှိုက်မက်မက်နမ်းလိုက်ရင်း၊ သူ့ရဲရင်ခွင်ထဲမှာသူမကိုဆွဲဖက်ထားလိုက်မိသည်။ သူက၊ သူမမျက်နှာမှာဖုံးအုပ်နေသော
ဆံပင်များကို ညင်သာစွာသပ်၍ဖယ်ထုတ်ပေးနေတုန်းမှာ သူမက ကယောင်ကတမ်းနှင့်တိုးတိုးလေးရယ်နေလေသည်။

မြနှင်းဆီကသူမရဲ့မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့မော့ပြီး၊ သူ့မျက်လုံးတွေထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ သူမကိုဒီလိုကျေကျေနပ်နပ်ကြီး
ပြီးဆုံးသွားအောင်လုပ်ပေးလိုက်နိုင်တာကို အရမ်းပီတိဖြစ်သွားတဲ့ပုံစံကိုသူ မြင်လိုက်ရသည်။

ယခုအချိန်မှာတော့ သူကတောက်ပြောင်သော ချပ်ဝတ်တန်ဆာကို ဝတ်ဆင်ထားတဲ့
ရဲမက်သူရဲကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီး သူမကတော့ သူ၏ဘုရင်မဖြစ်နေလေသည်။

သူမ၏မျက်လုံးများကိုစတင်မှိတ်လိုက်ချိန်မှာ၊ သူမရဲ့ စိတ်တွေကအမှောင်ထဲသို့ရောက်သွားတာနဲ့အတူ၊
သူမဟာအဖွားကြီးတစ်ယောက်မဟုတ်တော့ပဲ နုငယ်ပျိုမျစ်ပြီးသွေးသားတလျှမ်းလျှမ်းတောက်နေတဲ့
အမျိုးသမီးငယ်တစ်ယောက်အဖြစ်၊ နှစ်ပေါင်းအတော်ကြာခဲ့တဲ့အချိန်အတွင်းမှာပထမဆုံးအကြိမ်ခံစားလိုက်ရသည်။

ရဲနောင်စိတ်ထဲမှာနာရီပေါင်းအတော်ကြာသွားပြီလို့ထင်လိုက်ရင်း မိန်းမောနေရာမှနိုးလာခဲ့ပြီးနောက် မြနှင်းဆီကို ငုံ့ကြည့်ကာ..

“နောက်တစ်နည်း စမ်းကြည့်ကြရအောင်မမ”

လို့ပြောလိုက်သည်။ မြနှင်းဆီက သူ့ကို တအံ့တသြ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ သူ၏ ပျိုမြစ်သန်မာသောလူငယ်လီးကြီးသည်
လုံးဝကျမသွားပဲအလွန်အမင်းတောင့်တင်းမြဲတောင့်တင်းနေ၏။ အကြောပြိုင်းပြိုင်းနှင့်လီးကြီးက
သူ၏ပြားချပ်သောဝမ်းဗိုက်ကကြွက်သားများရှေ့တွင်တန်းတန်းကြီးထောင်မတ်လျက်ရှိရာ၊ မာကြောမှုက သံမဏိချောင်းကြီးသဖွယ်ပင်။
မြနှင်းဆီကရဲနောင်ရဲ့ ဖူးကားယောင်တက်နေတဲ့အကြောပြိုင်းပြိုင်းနဲ့လီးကြီးကို စူးစိုက်ငေးကြည့်ရင်းနဲ့
အဲဒီလီးကြီးအပေါ် မက်မောစိတ်တွေက မထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ဖြစ်လာသည်။

သေချာတာပေါ့၊ သူမဟာ ဒီညနေမှာ အကြိမ်လိင်ကိစ္စနဲဆက်နွယ်ပြီး အကြိမ်အနည်းငယ်လောက် အထွတ်အထိပ်ရောက်ခဲ့ပြီးပြီ၊ ဒါပေမယ့်
သူမအနေနဲ့ ဒီ sexy ကျပြီးနုပျိုထွားကျိုင်းတဲ့ ဒီဒုတ်ကြီးနဲ့ နည်းနည်းထပ်ပြီးတော့ပျော်ပါးကစားဖို့အဆင်သင့်ပဲဆိုတာသူမကိုယ်သူမသိနေလေသည်။

ရဲနောင်က သူ့နောက်ကျောကို ဆန့်ပြီးလှဲချလိုက်တော့လသူ့လီးကြီးက သူ့ဗိုက်ပေါ်မှာမတ်မတ်ကြီးထောင်နေပြီး
ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့အထက်အောက် ငေါက်ခနဲ ငေါက်ခနဲ ဆတ် ဆတ်ပြီးဟန်ရေးပြနေလေသည်။

မြနှင်းဆီ၏မျက်လုံးများက အမှန်တကယ်လေးနက်သော၊ ချဥ်ခြင်းတပ်မက်မှုများဖြင့် သူ့လီးကြီးကို စိုက်ကြည့်နေရင်း သူ့ဒစ်တုတ်တုတ်ကြီ
ထိပ်ကစိမ့်ထွက်လာနေသော ပျစ်ချွဲချွဲ ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များကို ဝင်းလက်တောက်ပသောမျက်လုံးများနှင့် စေ့စေ့ငုငုကြည့်နေမိသည်။

သူမက သူ့အပေါ်ကို ဖြည်းညှင်းစွာ တွားတက်လာခဲ့ပြီး သူ့အားဖက်တွယ်ကာ၊ သူမ၏စိုအိနေပြီဖြစ်သောစောက်ခေါင်းဝကိုနှိမ့်ချပြီး
သူ့လီးကြီးရဲ့သပြေသီးမှည့်ရောင်ညိုမှောင်တင်းပြောင်နေသော၊ ကွမ်းသီးခေါင်းဒစ်ဖူးကြီးနှင့်
မီးတောက်မတတ်ဆာလောင်နေသော၊ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးအဝကိုထိစေရန်၊ အတင်းဆွဲတေ့ပြီးဖိသွင်းရန်ကြိုးစားလျက်ရှိသည်။

ဒစ်ခေါင်းကြီးစောက်ပတ်ဝထဲကို၊ ပလိခနဲဝင်မိသွားသည်နှင့်၊ ရဲနောင်က တပ်မက်မှုပြင်းစွာ ဖြင့်အံကြိတ်ညည်းညူရင်း
သူလီးကြီးကို၊ ရှည်လျားပြင်းထန်လှသောဆောင့်ချက်တစ်ခုဖြင့်၊ အားရပါးရကြီး ပင့်ထိုးလိုက်လေသည်။

လီးကြီးကစောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာ ဗြင်းခနဲ..ဗြင်းခနဲ..ဖြင့်၊ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနံရံတွေကိုကြမ်းတမ်းစွာ
ဒလကြမ်းပွတ်ဖိဆွဲဝင်ထွက်နေသည်။ ဝင်သွားစဥ်မှာစောက်ခေါင်းနီနီကြီးထဲကအသားနုကလီစာတွေက၊ပိခနဲ၊ အိခနဲအန်ထွက်လာသလို၊
ပြန်ထုတ်လိုက်စဥ်မှာ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကလီးနဲ့ဖိပွတ်လိပ်ထွက်ပြီးကပ်ပါလာသည်။

ဆောင့်လိုးချက်တွေကမြန်တော့၊ ဒီမြင်ကွင်းကစဥ်ဆက်မပြတ်ဖြစ်နေလေသည်။
စောက်ရည်နဲ့လရည်တွေပေါင်းစပ်သမမွှေထားတဲ့ အနှစ်တွေကလည်းလိးနဲ့စောက်ပတ်မှာစေးပျစ်စွာနဲ့ပေရေနေသလို၊
ဒီချောဆီတွေကြောင့်ပဲအလိုးသံစဥ်က တပြိပြိ..တဖတ်ဖတ်နဲ့ အချက်ကျကျ ထွက်ပေါ်လျက်ရှိလေသည်။

သူမမျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ထားလိုက်စဥ် မှာပင်ပြောမပြတတ်အောင်ကောင်းလှသော၊ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးမှု
အခိုက်အတန့်လေးအတွင်းသို့၊ သူမကို သယ်ဆောင်သွားခြင့်ခံလိုက်ရလေသည်။

မကြာခင်မှာ ရဲနောင်ကမြနှင်းဆီကို ပြင်းထန်သော ဖြတ်ဆောင့်ချက်များဖြင့် ပင့်ထိုးကော့လိုးပေးနေလေပြီ။
မြနှင်းဆီအံ့ဩမိနေတာကသူမ၅နှစ်တာလုံးလုံးယောက်ျားတွေနှင့်ကာမဆက်ဆံခြင်းမပြုခဲ့တာတောင်၊ရုတ်တရက်ပြန်ပြီးလိင်ဆက်ဆံဖို့ ပြန်ကြိုးစားရင်၊
သူမအနေနှင့်အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီလား၊ အဆင်ပြေပါ့မလားလို့တွေးခဲ့ဖူးသည်။ ဒါပေမယ့်သူမသေချာအောင်တော့စမ်းကြည့်ရပေမည်။

သူမအထီးကျန်ဆန်ဆန်နေခဲ့ရတဲ့ကာလတွေအတွင်း သူမလိင်စိတ်ကိုလုံလောက်စွာမဖြည့်ဆည်းနိုင်ခဲ့ပေ၊
တစ်ကိုယ်ထဲအာသာဖြေဖူးခဲ့တာတွေရှိခဲ့ပေမယ့်၊ သူမစိတ်ကျေနပ်လောက်အောင်ပြီးဆုံးသည်အထိတစ်ခါမှမဖြစ်ခဲ့ဖူးပါ။

အခုတော့သူမကားအသစ်ကြီးပျက်သွားရတဲ့ဒုက္ခကိုပဲဝမ်းသာနေမိရသည်။ ဒါကြောင်ပင်အခုလိုချောချောလှလှသန်သန်မာမာ
လူရွယ်လေးတစ်ယောက်၊ သူမကိုကူညီရန်အတွက်အိမ်တိုင်ရာရောက် နတ်သိကြားတွေကပို့ပေးလာတဲ့အခွင့်အရေးကိုရခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ယခုလုပ်နေသည့်ပိုဇေရှင်က၊ ရဲနောင်အတွက်အကြိုက်နှစ်သက်ဆုံးအနေအထားပင်ဖြစ်သည်။
ဒါကတော့မြင်နေရသည့်မြင်ကွင်းထဲတွင်ကြည့်စရာမြင်စရာတွေအများကြီးရှိနေခြင်းကအဓိကဖြစ်သည်။

မိမိလီးကြီးက အမျိုးသမီးကြီး၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများလိပ်ထွက်လိပ်ဝင်ဖြစ်နေအောင်ပွတ်တိုက်ဝင်ထွက်ခုတ်မောင်းနေခြင်း၎င်း၊
လီးကြီးဝင်ထွက်လုပ်နေတိုင်းသူမစောက်ခေါင်းထဲမှဖြူနှစ်နှစ်ပျစ်ချွဲချွဲလိုးရည်တွန်ထုတ်ထွက်လာတာကို၎င်း၊ မျက်စိအရသာခံစောင့်ကြည့်နိုင်သည်။
လိုးဆောင့်ပင့်ထိုးလိုက်တိုင်း၊ တလှုပ်လှုပ်နှင့်ဘောင်ဘင်ခတ်ပြီးခုန်ထွက်တုန်ခါနေသော၊ နို့လုံးကြီးများနို့သီးခေါင်းကြီးများကိုလည်းကြည့်နိုင်သည်၊
ဒီမြင်ကွင်းတွေကလိုးနေရသည့်သူ့ရမ္မက်ရာဂစိတ်ကိုပိုပြီးတက်ကြွ၊ ထကြွစေသည်မဟုတ်ပါလား။

ဒါတင်မကသေး၊ ကျေနပ်မှုပီတိအပြည့်အ၀ရရှိနေသောသူမ၏မျက်နှာကိုလည်း သူမြင်နိုင်သည်။ လိုးနေကြစဥ်မှာသူမရဲ့
တုံ့ပြန်မှုတိုင်းကို သူလေ့လာနိုင်သည်။ အခုချိန်မှာတော့ သူမရဲ့လှပတဲ့အသွင်အပြင်နဲ့လှုပ်ရှားမှုအမူအရာ အားလုံးကိုသူမြင်နေရသည်။
စိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့နှုတ်ခမ်းကိုသွားနဲ့ကိုက်ထားတာကသူမကို အံကြိတ်ထားသလိုလေးဖြစ်နေစေသည်။
သူမကမျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားလိုက်ပြီး သူကပေးနေသော ပျော်ရွှင်မှုကိုသာ တွေးခံစားနေပုံရသည်။

သူ့ရဲ့လီးကြီးနဲ့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်၊ တစ်ချက်၊ တစ်ချက်၊ ပင့်ဆောင့်လိုက်တိုင်း၊ တွန်းတင််လိုက်တိုင်း သူမမှာ ညည်းညူတစ်လှည့်၊
အော်ဟစ်လိုက်တစ်လှည့်ရှိနေသည်။ သူမ၏ပုံစံက စိတ်ကြွဆေးသုံးစွဲထားသလိုဖြစ်နေသည်။

“အိုးးး..ကျွတ်..ကျွတ်ကျွတ်..အမလေးဘုရားကြီးကယ်ပါ..”

သူ၏လိုးဆောင့်ချက်တွေကမတရားပြင်းထန်လာစဥ်တွင်၊ မြနှင်းဆီမှာလည်း သူ့ကို အငမ်းမရပိုတိုးလို့ဖက်တွယ်ရင်း မချိမဆန့်အော်ညည်းနေသည်။

“အားးးးကောင်းတယ်ဆောင့်..မောင်လေး..ဆောင့်..အီးးး..အင့်..လုပ်..လုပ်..မရပ်နဲ့ဆက်ဆောင့်..အားးး..”

“ရတယ်..မမမြော့ကျမသွားမချင်း၊ ကျနော်မရပ်ဘူးစိတ်ချ..”

အိမ်ထောင်ရှိပြီးသူ၊ အမြဲတမ်းသူ့ချစ်သူစုံတွဲနဲ့လိင်အမြဲဆက်ဆံခဲ့တဲ့ဘဝရှိသူတစ်စုံတစ်ယောက်ဟာ
နှစ်ပေါင်းများစွာလိင်မဆက်ဆံရပဲပြတ်လပ်နေတာက၊ ဘယ်လိုခံစားရသလဲဆိုတာ၊ သူစိတ်ကူးကြည့်လို့မတတ်ပါဘူး။
အခုသူသိတာကတော့ သူဆိုရင်၊ အခုမိန်းမတွေကိုစလိုးခဲ့ရတာရက်ပိုင်းလေးတောင်မပြည့်ချင်သေးဘူး၊
သူ့စိတ်ထဲမှာစောက်ဖုတ်နဲ့နည်းနည်းလေးမှတောင်အပြတ်လပ်မခံချင်တော့တာပါပဲ။

ဒီဆက်စီကျကျအဖွားကြီးလှလှတောင့်တောင့်ကြီးကို သူ့အနေနဲ့စိတ်တွေအရမ်းထကြွပြီးပူလောင်လိင်စိတ်တွေတအားကြွလာအေင်၊
သူဘယ်လိုနှိုးဆွပေးနိုင်ခဲ့တယ်ဆိုတာသိလိုက်ရတဲ့အတွက် သူကတော့စိတ်တွေမတရားလှုပ်ရှားနေမိသည်။

အန်တီကြီးမြနှင်းဆီ၏မျက်နှာအမူအရာတွေတွင်မလိမ်နိုင်အောင်ပေါ်ပေါက်နေသောခံစားချက်အမူအရာအရိပ်အရောင်များကြောင့်၊
ဒီမိန်းမကြီးမကြာမီပြီးတော့မည်ဆိုတာကိုသူမှန်းနိုင်လေသည်။ ဒီတစ်ချီတော့ပါးစပ်တင်နှင့်မဟုတ်ပဲ
သူ့ရဲ့နတ်ဘုရားပေးထားတဲ့ပါဝါစွမ်းအားအပြည့်ရှိတဲ့မဟာဒုတ်ကြီးနဲ့ကိစ္စပြီးတော့မှာအသေအချာဖြစ်သည်။

ဒီအန်တီမမကြီးအဖုတ်ကလည်းနှယ်နှယ်ရရတော့မဟုတ်၊ ပြီးခါနီးလေ၊ သူ့လီးကြီးကိုမတရားအငမ်းမရဆွဲစုပ်ပေးနေတာများ
သက်ရှိရေဘဝဲကြီးတစ်ကောင်လားတောင်ထင်ရ၏။
သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အတွေ့အကြုံရှိ မားချား စောက်ပတ်အကြီးကြီးဖြစ်နေလို့သာတော်တော့သည်။
သူ့ရဲ့၂ရက်အတွင်းအဆမတန်ထွားတက်လာသောလီးကြီးနဲ့အံကိုက်ပင်ဖြစ်သည်။ အပျိုစင်စောက်ဖုတ်လေးဆိုရင်တော့ကွဲထွက်သွားလေမလားပဲ။
အံကိုက်ဖြစ်လို့လည်းနှစ်ယောက်စလုံးအတွက်စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့်အရမ်းကောင်းနေကြရသည်မှာ
သူတို့တတွေနတ်ပြည်၏အပေါ်ဆုံးအထပ် ဝဿဝတီသို့ရောက်ကြနေပြီ။

ရဲနောင်ကလည်းသူ့ကိုယ်သူသိသည်။ သူလည်း သိပ်ကြာကြာ တောင့်မခံနိုင်တော့ဘူးဆိုတာပါပဲ။
သူ၏တဖြောင်းဖြောင်းနှင့်ဝင်ထွက်ခုတ်မောင်းနေသောပစ်စတင်ကြီသဖွယ်လီးချောင်းကြီးကို၊ မြနှင်းဆီ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲက
အားပါပြင်းထန်သောဆွဲညှစ်ရမ်းခါမှုကြောင့်၊ ရဲနောင်တစ်ယောက်ပြင်းထန်စွာတုန်တက်ခါထွက်သွားရသည်။

သူ့လီးကြီးကိုအတင်းဆွဲညှစ်လိုက်၊ ဖွပေးလိုက်ဖြင့် မြနှင်းဆီ၏ခန္ဓာကိုယ်ကတဆတ်ဆတ်တုန်ခါကာတက်ချက်သွားလုမတတ်
ပုံစံတောင်ပေါက်နေသည်။ ကြည့်ရတာဆော်ကြီးတော့၊ သေမတတ်ကောင်းနေပုံရလေသည်။

မြနှင်းဆီမှာ အလိုးခံရခြင်းအရသာ၏ အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ပြီးရင်း ရောက်ရင်းဖြစ်နေလေသည်။ ဒ
ါကနှစ်ပေါင်းများစွာအတွင်းမှာ သူမနှစ်များအတွင်း အကောင်းဆုံး၊ အကြမ်းဆုံးနှင့် တာအရှည်ဆုံး အထွတ်အထိပ်ပဲဖြစ်လိမ့်မည်။

ဒီကနောက်ပိုင်းသူမအနေနဲ့ထပ်ပြီး၊ လိင်မဆက်ဆံဘဲ နေလို့ ရမှရပါတော့မလား။ ဒီခလေးနဲ့စမိတာနဲ့တော့ဒုက္ခပါပဲ..။
—————————————–

အပိုင်း(၁၄) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၄)

သူမရဲ့ပြီးစီးမှုကုန်ဆုံးသွားလုဆဲဆဲအခိုက်မှာ ရဲနောင်ရဲ့အလှည့်ဖြစ်သည်။ သူ့ရဲ့ပျစ်နှစ်ပြီးအားအောင်းလှတဲ့လရည်တွေက၊
ပရက်ရှာပန့်ကနေတစ်ဆင့်ချင်းတွန်းတွန်းထုတ်လိုက်သလို၊ တစ်သုတ်ပြီးတစ်သုတ်ဆောင့်ပန်းထွထွက်လာတာ၊ သူမရဲ့ကြပ်ညပ်နေတဲ့
စောက်ဖုတ်ထဲမှာပြည့်လျှံသွားပြီး၊ သူမထုံးစံအတိုင်းဒလစပ်ပြီးဆုံးမှုအစဥ်အတိုင်းစောက်ရည်တွေထပ်ပြီးပန်းထွက်လာပြန်သည်။

မြနှင်းဆီအဖို့ကြည်နူး နှစ်သိမ့် ကျေနပ်မှုလှိုင်းလုံးတွေကသူမတစ်ကိုယ်လုံးကိုအကြိမ်ကြိမ်ဖြတ်သန်းရိုက်ခတ်သွားပြီးတဲ့နောက်မှာတော့
အရုပ်ကြိုးပြတ်နဲ့မိန်းမောသွားလေတော့သည်။

နောက်နေ့မနက်မှာ မြနှင်းဆီတစ်ယောက်နိုးလာတော့သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ စိုရွှဲအိဖတ်စေးပျစ်နေပြီး၊
ရောင်ရမ်းနေသလိုလည်းဖြစ်နေတော့၏။ ညကတိုက်ပွဲမှာမောမောပန်းပန်းနဲ့ မိန်းမောအိပ်ပျော်သွားတုန်းသူမအိပ်မက်မက်ခဲ့သေးသည်။

သူမမက်ခဲ့တဲ့အိပ်မက်နဲ့ပတ်သက်ပြီးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး နှစ်မျိုးရောပြွမ်းတဲ့ရှက်ရွံ့မှုမျိုးကိုသူမစိတ်ထဲမှာခံစားနေရသည်။
အိပ်မက်ထဲမှာ မက်တာက၊ သူမလိင်ဆက်ဆံမှုတွေနဲ့ပဲမပြတ်ကြုံတွေ့နေရသည်။ သူမရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာလီးကြီးတစ်ချောင်းအတောင့်လိုက်ကြီးးရှိနေပြီး၊
ပုလွေမှုတ်ပေးနေရသလို၊ အောက်ပိုင်းကစောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်းနောက်လီးကြီးတစ်ချောင်းကဒလစပ်ဆောင့်လိုးနေတယ်လို့မက်တာဖြစ်သည်။

တကယ်လို့အိပ်မက်ဆိုသည်မှာသူမဦးနှောက်က၊ စိတ်ဆန္ဒအတွေးများ၊ လိုလားမှုများကိုစိတ်စွဲပြီးမက်သည်ဟုဆိုပါက၊
သူမတစ်သက်လုံးဒီလိုစိတ်အလိုရှိမှုဆန္ဒမျိုးကိုတစ်ခါမှတွေးတောစိတ်ကူးယဥ်ခဲ့ခြင်းမျိုးမရှိခဲ့ပါ။
ဤသို့ဆိုလျှင်မနေ့ညကစပြီးသူမ၏အတွင်းစိတ်ထဲမှ တစ်စုံတစ်ရာ နိုးထလာလာခဲ့လေသလား။

သူမသည် လိင်ပိုင်းဆိုင်လွှမ်းမိုးမှုကိုမလွန်ဆန်နိုင်သောပုတုဇဥ် မသတ္တဝါတစ်ဦးဖြစ်တာကိုလက်ခံရပေမည်။
ယခုမှစ၍ သူမသည် ဤနိုးထလာသောစိတ်ဆန္ဒများကို အတင်းအကြပ်ဆန့်ကျင်မှုမပြုခဲ့လျှင်သူမ၏ကိုယ်စိတ်နှစ်ပါးသာယာမှုကို
အထောက်အကူပြုလိမ့်မည်ဖြစ်ကောင်းဒီအရွယ်ကြီးကျမှသိနားလည်လာခဲ့ရတော့သည်။

မြနှင်းဆီကမနက်စောစော ရဲနောင်မနိုးမီပင်နိုးထလာခဲ့ပြီး ဧည့်သည်အချစ်တုံးလေးအတွက် မနက်စာ ဘရိတ်ဖတ်စ်ပြင်ဆင်ပေးရန်အတွက်
အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူမ မနက်စာပြင်ဆင်ပြီးပြီးချင်းအချိန်လောက်မှာပဲ၊ ရဲနောင်လည်းအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာတာကိုတွေ့ရသည်။
သူကရေမိုးချိုးအပြီးလန်းလန်းဆန်းဆန်းနဲ့ ခရီးဆက်ထွက်ဖို့အတွက်အဝတ်အစားတောင်အဆင်သင့်လဲပြီးနေပြီ။

သူကထမင်းစား၊ စားပွဲမှာဝင်ထိုင်ပြီး သူမပြင်ဆင်ပေးထားတဲ့ အရသာရှိသောမနက်စာများကို ဆာလောင်စွာဖြင့် မြိန်ရေရှက်ရေစားနေလေသည်။
မြနှင်းဆီကတော့ သူမချက်ပြုတ်တဲ့လက်ရာတွေကိုသဘောကျပြီးအားရပါးရစားတတ်တဲ့အမျိုးသားများကို
ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးထိုင်ကြည့်နေရတိုင်းအမြဲပျော်ရွှင်ပီတိဖြစ်ရသူတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တာကတော့သူမရဲ့ဝါသနာပင်ဖြစ်သည်။

သူမကရဲနောင်ကို နောက်ထပ်တစ်ညလောက်သူမ၏အိမ်မှာထပ်နေပေးစေရန် စည်းရုံးသိမ်းသွင်း၍အစွမ်းကုန်ကြိုးစားသော်လည်း
သူမ၏ကြိုးစားမှုသည် အချည်းနှီးလိမ့်ဖြစ်မည်ဆိုတာကိုတော့သူမကြိုပြီးတွေးထားမိပြီးပါပြီ။
ရဲနောင်က ကွဲကွာနေတဲ့၊ သူ့အမေနဲ့အစ်မကိုတွေ့ဖို့ မိုင်းပုလဲကို အမြန်ရောက်ချင်နေကြောင်းသူမကိုရဲနောင်ကပြောပြခဲ့ပြီးပြီလေ။

နံနက်စာစားသောက်ပြီးကြတော့၊ ရဲနောင်ကအန်တီမြနှင်းဆီအိမ်မှာတစ်ညတာကောင်းကောင်းတည်းခိုခွင့်ပေးခဲ့တဲ့အတွက်ရော၊
အစစအရာရာပြုစုပေးခဲ့တဲ့အတွက်ရော၊ ဘယ်တော့မှမမေ့ပဲကျေးဇူးအမြဲတင်နေမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းနဲ့၊
နောက်တစ်ကြိမ် အဆက်အသွယ်မပြတ်ရှိနေစေဖို့ ကတိပေးပြီးနောက်မှာတော့ သူမကို သူ့အနားကို ဆွဲလိုက်ပြီးခါးလေးကိုဖက်လို့
နောက်ဆုံးအကြိမ်ရှည်လျားလှိုက်မောဖွယ် အနမ်းကြမ်းကြမ်းကြီးတစ်ချက်ပေးလိုက်ပြီးမှခရီးဆက်ဖို့ကားပေါ်တက်ခဲ့တော့သည်။

မြနှင်းဆီတစ်ယောက် ဒီထူးဆန်းအံ့ဩဖွယ်ကောင်းတဲ့လူငယ်လေးနဲ့အိပ်မက်ဆန်ဆန်တွေ့ကြုံခဲရတာတွေကိုပြန်တွေးရင်းက၊
ဒီကောင်လေးအတွက် ရှေ့ရှောက် ဘယ်လိုစွန့်စားခန်းမျိုးတွေရှိဦးမလဲဆိုတာတွေးကြည့်မိနေမိသည်။
တစ်နည်းတစ်ဖုံအားဖြင့် ဒီသူငယ်သည်ထူးခြားသူတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း၊ သူအလိုရှိပါက
ကမ္ဘာကြီးကိုတောင်အောင်နိုင်သူဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟုသူမစိတ်ထဲကထင်နေမိသည်။

ဘယ်တော့ဆိုတာမသိပေမယ့်မကြာခင်တစ်နေ့နေ့မှာတော့သူနဲ့ပြန်ဆုံတွေ့ရလိမ့်ဦးမည်ဟုသူမယုံကြည်သည့်အပြင်၊
အဲဒီနေ့ကို သူမသေချာပေါက် မျှော်လင့်နေမိလေသည်။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ရဲနောင်ရဲ့လက်ကျန်ခရီးကတော့ဘာမှအထူးတလည် ဆန်းဆန်းပြားပြားအဖြစ်အပျက်များမရှိတော့ပါ။
သူကမူရင်းခရီးစဥ်၏ပြီးဆုံးရာပန်းတိုင်ဖြစ်သောမိုင်းပုလဲသို့အမြန်ဆိုက်ရောက်နိုင်ရန်ကိုသာအာရုံထားတော့သည်။

မိုင်းပုလဲသို့ရောက်လျှင်သူလွမ်းနေရသောသူ့ဘဝ၏အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည့် ခွဲခွာခဲ့ရတာအတော်ကြာပြီဖြစ်သော
သူ့မေနှင့်အမဖြစ်သူတို့ကိုတွေ့ရပေတော့မည်။ သူ့မေမေဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူ (ခေါ်) မိုင်းပုလဲဟော်စံအိမ်ကြီး၏ဟော်နန်းဒေဝီသခင်မကြီး၊ (ဒေဝီကြီး)
တနည်းပြောရရင်တော့ ဒီရောက်ရင်ဖြင့်ဒီကနန်းသုံးအခေါ် သူ့ရဲ့မယ်တော်၊ မယ်ဖုရားသည်၎င်း။
ရန်ကုန်မှာအိမ်နာမည် မမမယ်လိုဒီ ခေါ် အိမ့်နန္ဒာ (ခေါ် ) မိုင်းပုလဲစံအိမ်တော်ကြီးမှာတော့ (ဒေဝီလေး ခေါ်) သူ့အစ်မတော်သည်၎င်း။
သူ့ကိုလွမ်းဆွတ်လှစွာဖြင့်စောင့်မျှော်ဆီးကြိုနေပေလိမ့်မည်။

ကျန်တဲ့ခရီးစဥ်ကတော့ တောာ်တော်လေးကြမ်းတမ်းလှသည်။ နောက်ဆုံးမိုင်းပုလဲသို့မရောက်မီတွင်
အမြို့မြို့အနယ်နယ်သို့ဖြတ်သန်းမောင်းနှင်ခဲ့ရပြီးတစ်နေ့တာကုန်ဆုံးပြီးနောက်တစ်ည ညလည်တိုင်အောင်မောင်းယူခဲ့ရသည်။
သူကဒီတစ်ခါတော့ခရီးပေါက်ရန်သာစိတ်စောနေသဖြင့်၊ တစ်နေ့တာကုန်ဆုံးသွားသော်လည်း
ဘယ်မှာမှဝင်၍ထပ်မံတည်းမခိုတော့ပဲ ဆက်လက်မောင်းနှင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သတိချပ်ရန်မှာယခုအချိန်သည်မြန်မာနိုင်ငံသည် အလွန်ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ပြီးဖြစ်သကဲ့သို့နယ်မြေဒေသများမှာလည်း
အလွန်အေးချမ်းသာယာလျက်ရှိလေပြီ၊။ ညဖက်ခရီးသွားလာခြင်းကိုလုံခြုံစိတ်အေးချမ်းသာစွာဖြင့်ပြုလုပ်နိုင်သည့်ကာလသို့ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။

နောက်ဆုံးတွင်မိုင်းပုလဲမြို့ထဲသို့သူ့ကားကဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။
မိုင်းပုလဲသည်ရှမ်းတို့၏စံပျော်ရာဒေသစစ်စစ်ဖြစ်လေသည်။ သင်းပျံ့အုပ်ဆိုင်းသောချယ်ရီမြေဖြစ်ကာ၊
မြီု့သည်တောင်ကမ်းပါးရံအထပ်ထပ်၊ လမ်းကလည်းအာလိန်အဆင့်ဆင့်ဖြင့်တစ်မြို့လုံးကိုအထပ်ထပ်ရစ်ခွေနေလေသည်။

ရဲနောင်တို့၏စော်ဘွားအမျိုးအနွယ်များပိုင်ဆိုင်စံပျော်ရာ မိုင်းပုလဲစံအိမ်ကြီးခေါ် ဟော်နန်းကြီးကား မြို့ကိုကျော်သွားပြီးမှ
မြို့မြောက်ဘက်တောင်ကုန်းမြင့်ကြီးပေါ်တွင်ထီးတည်းတည်ရှိပြီး စံအိမ်တော်မှကြည့်လျှင်မိုင်းပုလဲမြို့ကိုစီးမိုး၍မြင်နေရလေသည်။
စံအိမ်တော်သို့တက်လမ်းတစ်လျှောက်လုံးနှင့်စံအိမ်ဟော်နန်းကြီးရှိရာတောင်ကုန်းအခြေတစ်ဝိုက်တွင် သီးပင်စားပင်နင့်ပန်းဥယျာဥ်
သစ်တောကြီးများခြုံငုံရစ်ထပ်လျက်ရှိ၏။ အတက်လမ်းတစ်လျှောက်လည်းချယ်ရီပင်များစိန်ပန်းပြာပင်များနှင့်တန်ဆာဆင်ထားလေသည်။

သို့သော်သူရောက်သွားသည့်အချိန်မှာညဥ့်အချိန်ဖြစ်သောကြောင့် ပတ်ဝနးကျင်သဘာဝရှုခင်းအလှကိုမမြင်ရနိုင်ချေ။
မကြာမီပင်မိုင်းပုလဲဟော် စံအိမ်ကြီး၏အပြင်ပထမအဆင့်စည်းရိုးဂိတ်ပေါက်သို့ရောက်ရှိဖြတ်သန်းခဲ့သည်။
သူကနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ မနက်နာရီပြန် ၂ချက်တီးပင်ထိုးပြီးခဲ့လေပြီ။

စံအိမ်တော်ကြီး၏အပြင်စည်းရိုးဂိတ်တွင်တံခါးရော အစောင့်အရှောက်ဂိတ်တဲပါမရှိချေ။ ခေတ်ကာလကလည်းပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
နယ်မြေအေးချမ်းသည့်အပြင် ရှမ်းစော်ဘွားတို့၏ အုပ်ချုပ်ရေးအာဏာမှာသက်ဝင်ခြင်းမရှိတော့သည်မှာနှစ်ပေါင်းဆယ်ရာချီခဲ့ပြီဖြစ်သဖြင့်
အစောင့်အကြပ်များလျှော့ပေါ့ထားခဲ့ပြီးဖြစ်ရာ အတွင်းစံအိမ်တော်ဝင်ပေါက်တွင်သာလုံခြုံရေးအစောင့်ထားရှိပေလိမ့်မည်။

သူကစံအိမ်တော်၏ ဒုတိယအတွင်းစည်းရိုးအနီးထိကားကိုမောင်းခဲ့ပြီးမှ တစ်ခုစဥ်းစားမိသွားသည်။
သူ့အနေဖြင့်စံအိမ်တော်ကြိး၏ဂိတ်တံခါးကိုဘခုအချိန်တွင်ဖြတ်ဝင်သွားပါကအချိန်မတော်ကြီးဖြစ်သည့်အတွက်
စံအိမ်အစောင့်ကအိမ််ကြီးကလူတွေကိုသွားနှိုးပြီး အကြောင်းကြားရဦးမည်။ အိမ်တော်ကလူတွေအားလုံးနိုးကုန်ပြီ
ဒီအချိန်ကလည်း၊ ကောင်းကောင်းပြန်အိပ်ပျော်တော့မည့်အချိန်မဟုတ်ပေ။ သိပ်မကြာခင်မှာမနက်မိုးလင်းတော့မှာမို့ အိမ်သားတွေ
အိပ်ရေးမပျက်ကြစေရန်၊ မနှိုးခိုင်းတော့ဟုဆုံးဖြတ်ပြီးအိမ်တော်ကြီးဝင်းမဝင်ခင်ရှေ့နားကပန်းခြံဥယျာဥ်ဧရိယာမှာပဲကားကိုရပ်လိုက်သည်။

သူကမိုးမလင်းခင်တရေးလောက်နှပ်လိုက်ရန်စိတ်ကူးရင်း၊ကားထိုင်ခုံကို နောက်ဘက်သို့လှန်ချကာအိပ်လိုက်တော့သည်။
တစ်နေ့နှင့်ညတစ်ဝက်ကားမောင်းလာလာရတာလည်း ပင်ပန်းနေပြီလေ။

သူအိပ်ပျော်သွားစဉ်တွင်၊ သူ့စိတ်ထဲတွင် မက်မောဖွယ်ရာ၊ သွေးသားလှုပ်ရှားစိတ်ထကြွဖွယ်ရာ အိပ်မက်များနှင့် ပြည့်နှက်နေလေသည်။
အိပ်မက်ထဲမှာ၊ မိန်းမများကတစ်ယောက်ပြီးလျှင်တစ်ယောက် သူ့ဆီလာ၍ပျော်ရွှင်သာယာမှု၊စိတ်လှုပ်ရှားမှုမျာ
ရောပြွမ်းနေသောကာမရသခံစားမှုများကိုပေးဆက်နေကြလေ၏။

ထိုမိန်းမများမှာတချို့က ငယ်ငယ်၊ တချို့ကသက်လတ်ပိုင်း၊ တချို့က အဒေါ်အရွယ်၊ အဖွားဖြစ်နိုင်လောက်တဲ့အရွယ်တွေ။
ဒါပေမယ့်သူတို့ရဲ့အသက်အရွယ်တွေကက ဘယ်လိုမှ အရေးတကြီးထည့်ပြောစရာအကြောင်းမရှိလောက်ပါ။ သူတို့အားလုံးဟာ
သူတို့ရဲ့ ပုံစံနဲ့သူတို့ တမျိုးတဖုံစီလှပနေကြပြီး၊ သူတို့အားလုံးရဲ့တစ်ခုတည်းသောတူညီတဲ့ဆန္ဒကတော့၊ သူ့ကိုကျေနပ်အောင်ပြုစုပေးဖို့ပါဘဲ။

အထူးသဖြင့် ဒီမိန်းမတွေအားလုံးထဲမှာ သူ့ကို တခြားသူတွေထက် ပိုပြီးရင်းရင်းနှီးနှီးအကြိမ်ကြိမ်ထပ်ပြီးထိတွေ့မှုရှိနေတဲ့နှစ်ယောက်ကို
ပိုပြီးမှတ်မှတ်ထင်ထင်သတိထားမိလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့်သူတို့ရဲ့မျက်နှာတွေကို ဘယ်တော့မှထင်ထင်ရှားရှားမမြင်ခဲ့ရပေ။

အမျိုးသမီးတွေအားလုံးထဲမှာ၊ ဒီနှစ်ယောက်ရဲ့လှပကျော့ရှင်းတဲ့ခန္ဓာကိုယ်တွေကို ပိုပြီးသတိထားမိခဲ့သည်။
အိပ်မက်ထဲမှာတောင်၊သူတို့နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး၊ ထူးထူးခြားခြား ရင်းနှီးမှုတစ်ခုရှိနေတာကိုခံစားနေရသည်။အိပ်မက်ထဲမှာအဲဒီမိန်းမနှစ်ယောက်က၊
သူ့ကိုချစ်တာဂရုစိုက်တာက၊ ပုံမှန်အတိုင်းမိန်းမတွေကသူတို့ချစ်သူတွေကိုချစ်တာထက် ကိုပိုလွန်းကဲလွန်းနေသည်။

သူက ဒီအမျိုးသမီးတွေကိုတစ်နည်းနည်းနှင့်သိသလိုလိုရှိနေသော်လည်း၊ သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်များပေါ်တွင်၊ မှန်ကန်သောမျက်နှာတစ်ခုခုနှင့်
တပ်ကြည့်၊ ဟပ်ကြည့်လို့မရပေ။ ဒါကြောင့်ဘယ်သူတွေမှန်းသူခန့်မှန်းကြည့်၊ စဥ်းစားကြည့်ခြင်းငှာမတတ်သာပေ။

နောက်ဆုံးသူစဥ်းစားမရလွန်းသဖြင့်၊ သူတို့ရဲ့နာမည်တွေကိုဖွင့်မေးမလို့ကြံစည်နေစဥ်မှာပဲ၊
ရုတ်တရက် အိပ်မက်ကနေ၍ ဆတ်ခနဲနိုးထလာခဲ့ရတော့သည်။ ကားပြူတင်းပေါက်မှန်မှမှုန်ဝါးနေသောရေငွေ့များကို
တစ်စုံတစ်ယောက်က လက်ဖြင့်သုတ်ပစ်ပြီးမှန်ချပ်မှတဆင့်ချောင်းကြည့်နေသောအရိပ်အယောင်ကသူ့ကိုနိုးအောင်နှိုးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
—————————————–

အပိုင်း(၁၅) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၅)

သူ့မျက်လုံးတွေကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ အဲဒီသူ့ကိုကြည့်နေသူကတော့ သူ့ရဲ့အစ်မချော၊
မမမယ်လိုဒီ (ခေါ်) အိမ့်နန္ဒာဒေဝီလေးဖြစ်နေကြောင်းသူမှတ်မိလိုက်သည်၊

ရဲနောင်တစ်ယောက်ခုံကိုပြန်မတ်ပြီးထမထိုင်လိုက်မီမှာပင် အိမ့်နန္ဒာကကကားတံခါးကိုဆွဲဖွင့်ပြီး
သူကိုယ်ပေါ်သို့အတင်းခုန်ဖက်တက်လာကာ၊ သူ့အားဝမ်းသာအားရပွေ့ဖက်နမ်းရှုပ်လေတော့၏။

မိန်းမတစ်ယောက်၏ပူးကပ်၊ ပွေ့ဖက်နမ်းရှုတ်လာသောအထိအတွေကြောင့်၊ သူ့လိင်အင်္ဂါကချက်ချင်းပင်မာကျောတောင့်တင်းလာပြီး။
ခေါင်းထဲမှာလည်းအတွေးဝဲဂယက်တွေပတ်ချာလည်လှည့်ပတ်လျက်ပေါ်လာသည်။
ထိုလည်ပတ်နေသောဝဲဂယက်ထဲမှဝေဝါးဝါးအမြင်များပေါ်လာပြန်ပြီး၊ သူ့ကိုပြောလိုက်သောအသံတစ်ခုကိုလည်းကြားလိုက်ရသည်။

“အဲဒါကိုမင်းလုပ်လိုက်စမ်းပါ မိတ်ဆွေလေး..၊ ကြည့်စမ်းသူမမှာအရမ်းကောင်းပြီလှပတဲ့ဖင်တစ်တစ်လုံးလုံးလေးရှိတယ်။
ကျပ်ကျပ်ညပ်ညပ်စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးလဲရှိလိမ့်မယ်။ အရသာကလည်း ပျားရည်ထက်တောင်ချိုမှာသေချာတယ်..”

အသံကသူကြားခဲ့ဖူးပြီးဖြစ်သောအသူရတ္ထဒေဝ၊ ရာဂနတ်၏အသံပင်ဖြစ်ကြောင်းသူမှတ်မိလိုက်သည်။

ရဲနောင်ကဒီလိုဖြစ်လာမှာကိုတော့မလိုလားပါ။ အိမ့်နန္ဒာသည် သူချစ်ရသည့်သူ့အစ်မဖြစ်သည်။
တစ်သက်လုံးအတူဆော့လာ၊ အတူနေလာခဲ့သောအစ်မဖြစ်သူကိုသူသိပ်ချစ်သလို အမကလည်းသူ့ကိုသိပ်ချစ်သည်၊
အမြဲတမ်းသည်းညည်းခံ၊ အနွံတာခံလေ့ရှိသည်။ သူ့အနေနှင့်တမူထူးခြားသောပါဝါတစ်ခုရရှိခဲ့ခြင်းအတွက်၊ သူမအပေါ်မှာ အခွင့်ကောင်းမယူချင်ပါ။
သူမကို သူ့ကိုယ်ပေါ်မှမြန်မြန်တွန်းထုတ်ပစ်ရန်နှင့်၊ သူကိုယ်တိုင်လည်းကားပေါ်မှ အမြန်လိုက်ဆင်းရန်လိုအပ်လာသည်။
ရဲနောင်ကသူ့အစ်မတော်ကိုက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှအသာတွန်း၍ဖယ်ထုတ်လိုက်ပြီး…

“ကျနော်လည်း မမကိုအရမ်းချစ်ပါတယ်၊ သတိရနေပါတယ်ဗျာ..။
ဒါပေမယ့်အိပ်နေတဲ့မောင်လေးကို ကောင်းကောင်းနိုးလာအောင်တော့အချိန်လေးပေးပါဦး။ တခါထဲလန့်သွားတာပဲ..”

ကားအပြင်ရောက်သွားတဲ့အိမ့်နန္ဒာလည်း..သူ့စကားကြောင့် တခိခိနဲ့သဘောကျသွားပြီး..၊

“ဘာလဲ..အိပ်မက်မက်နေတုန်းအစ်မလာဖက်တာနဲ့ပဲလန့်သွားတာပေါ့လေ..ခစ်ခစ်..ဖြစ်မှဖြစ်ရလေငါ့မောင်လေးရယ်၊ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့
ဘယ်ဆော်ကများလာပြီးအတင်းကျင့်တယ်လို့ထင်သွားတာလဲ.. ခိခိ..ကဲကဲ..ထ..ထ..အပြင်ထွက်ခဲ့ဦး..”

ကားထဲက ပြန်ခုန်ဆင်းလာတဲ့ အိမ့်နန္ဒာကရဲနောင်ကိုလက်မောင်းကနေကိုင်ပြီးကားထဲကနေဆွဲထုတ်နေပြန်သည်။

“ဆောရီးပါမောင်လေးရယ်၊ ငါ..နင့်ကိုဒီမနက်ရုတ်တရက်တွေ့လိုက်ရလို့၊ အရမ်းဝမ်းသာသွားမိလို့ပါ။
အရင်တစ်ခေါက်ပြန်သွားပြီးကထဲကနင်နဲ့မတွေ့ရတာအတော်ကြာသွားပြီပဲ။ ကြည့်စမ်း..အခုတစ်ခေါက်ပြန်လာတာနင်ကဘယ်လိုကြီးတောင်
ထွားလာတာလဲဟာ..၊ နဲနဲနောနောအရပ်အမောင်းကြီးမဟုတ်ဘူး၊ ပြောင်းလဲလာလိုက်တာ။ နင်အလုပ်တွေသိပ်လုပ်တယ်ထင်တယ်..”

“ချီးမွမ်းတာာတွေ တော်ပါတော့မမရယ်၊ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ အခုနောင်ကကလေးတစ်ယောက်မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ
မမသဘောပေါက်လောက်ပါပြီလေ။ နောင်ကတော့မမကိုတွေ့ရတာ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေတာပဲ။
မမကလည်းအရင်ကအတိုင်းပဲ၊ အမြဲတမ်းကိုလှနေတာပဲ၊ ဒါနဲ့မယ်ဖုရားကရောဘယ်မှာလဲ”

အစ်မတော်အိမ့်နန္ဒာကစံအိမ်တော်နောက်ဘက်စားတော်ဆောင်ရှိရာသို့လှမ်းညွှန်ပြရင်းက..

“မယ်ဖုရားက စားတော်ဆောင်မှာမနက်စာစားဖို့ပြင်ဆင်ခိုင်းနေလေရဲ့၊ ပြီးတော့ထုံးစံအတိုင်းပေါ့၊
စဖိုဆောင်မှူးနဲ့ အိမ်ကူတော်တွေကို ဒီနေ့ဘာစားချင်တယ်၊ ဘယ်လိုချက်ရမယ်ဆိုတာတွေကို၊ လက်ချာပေးနေမှာပေါ့..၊
ငါကဒီမှာလေ့ကျင့်ခန်းထွက်လုပ်နေရင်း နင့်ကိုတွေ့တာ။ နင်ဘယ်အချိန်ထဲကရောက်နေတာလဲ၊ ဗိုက်ဆာနေလောက်ရောပေါ့..”

“ဆာတာပေါ့မမရယ်..၊ ညကတစ်ညလုံးကားမောင်းလာရတာအူဟောင်းလောင်းနဲ့၊ စားမယ်ဆို၊ ဆင်တစ်ကောင်လုံးတောင်ကုန်လောက်တယ်..”

“ခိ..ခိ..ခစ်ခ်ခ်..အိုဗာတင်းတွေတော့ပြောပြီ။ မယ်ဖုရားက၊ မနက်စာအဆင်သင့်ဖြစ်ရင်၊ နန်းအိနဲ့အခေါ်တော်လွှတ်လိုက်မယ်
လို့ပြောထားပေမယ့်၊ အခုဆိုရင်နီးနေပါပြီ။ ငါတို့အခေါ်မစောင့်တော့ပဲတစ်ခါထဲပဲသွားလိုက်ကြရအောင်..၊
မယ်ဘုရားလည်းဆပ်ပရိုက်စ်ဖြစ်သွားတာပေါ့..၊ ကဲ..ကဲ..လာ..”

သူတို့နှစ်ယောက်မိုင်းပုလဲစံအိမ်တော်ဟော်နန်းကြီးရဲ့ အဝင်ဝလမ်းမကြီးအတိုင်းလက်ချင်းချိတ်တွဲပြီးလမ်းလျှောက်၍ဝင်လာကြသည်။
ကားကိုတော့ ရပ်ထားတဲ့နေရာမှာပဲထားခဲ့သည်။ နောက်မှလာယူမည်။ ဒါမှမဟုတ်တစ်ယောက်ယောက်ကိုမောင်းသွင်းလာခဲ့ခိုင်းလိုက်မည်

ယခုသူနှင့်တွဲလျှောက်၍ဝင်လာသူ၊ သူ၏အစ်မတော်အိမ့်နန္ဒ္ဒာမှာ၊ မိုင်းပုလဲဟော်နန်းကြီး၏နန်းဆက်ဒုတိယဒေဝီ (ဒေဝီလေး) ဖြစ်သော်လည်း။
အခုသူမ၏အဝတ်အစားအဆင်အပြင်မှာ ရှေးရိုးဟော်နန်းဒေဝီတို့၏နန်းတွင်းဆန်ဆန်ဆင်ယင်မှုနှင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးဆန့်ကျင်လျက်ရှိလေသည်။

သူမက မနက်ပိုင်းဟော်နန်းအပြင်ပန်းခြံဖက်သို့ထွက်ပြီးအားကစားလေ့ကျင့်ခန်းပြုလုပ်နေချိန်ဖြစ်ရာ၊
ထရက်ဆုတ့်ဘောင်းဘီနှင့် အပေါ်ပိုင်းကတီရှပ်ဆွယ်တာလက်တိုနှင့်ဖြစ်ကာ၊ jogging ရှူး၊ အပြေးဖိနပ်ကိုစီးထားလေသည်။
အခုသူမ၏ပုံစံကပင်တိုင်စံဒေဝီတစ်ပါးပုံမပေါက်ပဲ၊ ရန်ကုန်မှာမြင်နေကျ သူ့ရဲ့ဟော့ရှော့အစ်မ မယ်လိုဒီသာဖြစ်နေလေ၏။

ထရက်ဆုတ့်ဘောင်းဘီမှာအသားပျော့အသားကပ် fit တိုက်(ပ်) အမျိုးအစားဖြစ်သဖြင့်သူချစ်သောအစ်မ၏
ကြီးမားသောပေါင်လုံးစင်းစင်းတစ်တစ်ကြီးများနှင့် အလုံးလိုက်ကြီးတင်းရင်းဖုထွက်နေသော တင်သား၊ စူပါဂျောကြီးများက
လုံးဝဖုံးဖိထားလို့မရနိုင်အောင်ခန္ဓာကိုယ်၏အလှကို အသားကပ်ဘောင်းဘီအောက်မှပြလို့နေသည်။
တင်းရင်းပိကပ်နေသည်မှာဘောင်းဘီအောက်တွင်ခံဝတ်ထားသောပင်တီ၏အနားသားအရစ်များကိုပင်ထင်းထင်းကြီးမြင်နေရလေ၏။

တောင်ပေါ်ရာသီဥတုမှာနွေရာသီပင်ဖြစ်သော်လည်းနံနက်စောစောပိုင်းတွင်အတော်ပင်အေးစိမ့်သေး၏။
သို့သော်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ထားသောသူမက ချွေးတွေတောင်စို့လို့နေသည်။ ဒါကြောင့်သူမကပေါ့ပေါ့ပါးပါး၊
အားကစားတီရှပ်ဂျာစီလက်တိုလေးကိုသာဝတ်ထားရာ အင်္ကျီလည်ပင်းမှာလည်းအတန်ပင်ဟိုက်လျက်ရှိသည််။

သူ့အစ်မတော်မှာ ပြေပြစ်ပြည့်တင်းသောခန္ဓာကိုယ်ကိုအပြည့်အဝပိုင်ဆိုင်ထားရသဖြင့်၊ ၃၄လက္မပြည့်ပြည့်ရင်သားအုံကြီးက
လည်ဟိုက် အားကစားတီရှပ်ပါးပါးအောက်မှအတင်းရုန်းကန်ပြိုဆင်းထွက်နေလေသည်။

ရဲနောင်မှာယခင်ကတစ်သက်လုံး၊ ခလေးဘဝတစ်ချိန်လုံးနှင့် အရွယ်ရောက်ပြီးတာတောင်သူအမေနှင့်အစ်မတို့မိုင်းပုလဲသို့
အပြီးအပိုင်ထွက်မလာခင်အထိ မောင်နှမနှစ်ယောက်တပူးတွဲတွဲအတူနေခဲ့ကြဖူးသော်လည်း။ သူ့အမ၏ကိုယ်ခန္ဓာအလှကို
တစ်ခါသားမှသေချာစေ့ငုမကြည့်ခဲ့ဖူးပါ။ မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်ဖြင့်၎င်း၊ ကာမတဏှာအတွေးအမြင်ဖြင့်၎င်း၊ မကြည့်မမြင်ခဲ့ပါချေ။

ယခုသူ၏ခန္ဓာကိုယ်ကရော၊ အတွေးအမြင်တို့ကပါပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီးယောက်ျားကြီးစင်စစ်တစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့သည့်အပြင်၊
ထူးဆန်းသောလက်စွပ်၏ပါဝါတန်ခိုးများနှင့်ရာဂနတ်ဘုရားဆိုသောအသူရာရာဂနတ်ဆိုးကအမြဲတစေသူ့အားလွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်
ဖိအားပေးစပြုနေပြီဖြစ်သည်။ စောစောလေးကပင်သူ၏အသံကိုကြားလိုက်ရသေးသည်ထင်သည်။

ဒီတော့မိန်းမသားတို့၏အဖုအထစ်၊ အရှိုက်အမို့တွေကိုမျက်စိအောက်မှာထင်ထင်ရှားရှားကြီးမြင်လာရသောအခါ
ရာဂတဏှာစွမ်းအားအမြင်ဖြင့်သာတွေးမိမြင်မိတော့သည်။ အခုသူ့အစ်မတော်မယ်လိုဒီခေါ်၊ ဒေဝီလေးအိမ့်နန္ဒာ၏
အခုအထစ်ကောက်ကြောင်းများကိုမြင်ရသောအခါ၊မနက်တုန်းက သူ့စိတ်ထဲမှာဒီစိတ်တွေဖြစ်ပေါ်ဖို့မလိုလားပါဟု
အတင်းငြင်းဆန်နေသော်လည်း၊ အခုသူ့ဦးနှေက်ထဲမှာဒီအတွေးတွေကသာဖုံးလွှမ်းနေပြီး၊ အစ်မဖြစ်သူကိုစတင်ပြစ်မှားချင်မိလာတော့သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ်ချင်းပူးကပ်လာလေလေ၊ တစ်စုံတစ်ခုသောအာဏာစွမ်းအားက၎င်းတို့နှစ်ဦးစလုံးအပေါ်မှာရစ်ပတ်လွှမ်းခြုံစိုးမိုးလာသလိုရှိသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်လက်ချင်းချိတ်ပြီး လမ်းလျှောက်လာကြရင်း၊ စံအိမ်တော်အိမ်ရှေ့တံခါးနားကိုရောက်တာနဲ့ အိမ့်နန္ဒာက
ရုတ်တရက်ဘာစိတ်ကူးပေါက်လာပြန်ကာ၊ ဘာကတိုက်တွန်းလိုက်သည်မသိ၊ ရဲနောင်ကိုနောက်တစ်ကြိမ်ပွေ့ဖက်ဖို့ ကြိုးစားလာပြန်သည်။

သူ့မောင်လေးကို ပွေ့ဖက်မိလိုက်တာနဲ့ အလွန်ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားမှုတစ်ခုက သူမကို လွှမ်းခြုံသွားလေသည်။
သူမ ဘယ်လိုနားလည်အောင်ရှင်းပြရမှန်းတောင်မသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့်ဒါကတကယ့်ကိုရုတ်တရက်ကြီးပါပဲ။
အခုသူလက်တွဲလာပြီးပွေ့ဖက်မိလိုက်တဲ့ယောက်ျားလေးဟာသူမရဲ့မောင်လေးမဟုတ်တော့ဘူး။
သူကသူမတစ်သက်လုံးသူမပိုင်ဆိုင်ဖို့အတွက် ရှာဖွေနေခဲ့သော ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်နေတယ်လို့ခံစားလိုက်ရသည်။

သူတို့၏ပွေ့ဖက်မှုသည် ခါတိုင်းမောင်နှင့်နှမပွေ့ဖက်ခြင်းထက် ပိုပြီးကြာရှည်လာသည်နှင့်အမျှ ရဲနောင်၏လီးကြီးက
သူ့အစ်မ၏ဗိုက်နေရာပေါ်သို့ ဖိမိ၊ ထောက်မိနေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမဗိုက်သားပေါ်ကို ဖိထောက်ထားတဲ့
သူ့မောင်ရဲနောင်ရဲ့မာကျောတဲ့ ခံစားချက်တစုံတရာကိုကိအိမ့်နန္ဒာကဖီလင်တက်ပြီး သဘောကျနေမိသည်။

သူမဒါမျိုးကြီးကိုအပြင်မှာလက်တွေ့တစ်ခါမှမမြင်ဖူး၊ မကြုံဖူးပါ။ ဒါကြီးကလက်တွေ့မှာဘယ်လိုပုံစံရှိလိမ့်မလဲဆိုတာနဲ့၊
သူ့ကိုယ်ထဲမှာအဲဒါကြီးဝင်နေရင်၊ ဘယ်လိုခံစားရမလဲဆိုတာကို သူမသိချင်နေလေသည်။ သူ့မောင်လေး၏ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာမှုက၊
ကိုယ်ခန္ဓာထွားကြိုင်းလာခြင်းတစ်ခုထဲမဟုတ်ပဲ အစစအရာရာပြောင်းလဲလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သူသည်လူကြီးတစ်ယောက်၊ ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်လုံးလုံးဖြစ်လာခဲ့ပြီးတဲ့အပြင်
သူနဲထိတွေ့မိတဲ့ခံစားချက်ဖီလင်တွေကပါသူမကိုလွှမ်းမိုးပြောင်းလဲနိုင်ခဲ့စွမ်းရှိကြောင်းသူမသိလာခဲ့ရသည်။
နောက်ကို ခြေတစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်ရင်း မယ်လိုဒီက လန့်သွားသည်။

(ဒါက ငါ့ဘဝအတွက်ရှာနေတဲ့သူဆိုရင်၊ ငါကပဲတော်တော်စိတ်ကူးယဥ်နေတာလား။
သူကငါ့မောင်အရင်းလေ၊ ဒါပေမယ့်သူ့ဟာကြီးအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရတာတမျိုးကြီးပဲ၊ အို..ဘာလဲကွာ..)

သူ့အစ်မလန့်ပြီးနောက်ဆုတ်သွားတော့၊ ရဲနောင်တစ်ယောက်လည်း၊ အ..ထစ်..အ..ထစ်နဲ့..၊

“အိုး၊ အိုး၊ မဟုတ်သေးပါဘူး၊ နောင်တောင်းပန်ပါတယ် မမရယ်။ ကျနော်ရှူရူးသွားပေါက်ဦးမှဖြစ်တော့မှာပဲ။
မနက်မိုးလင်းအိပ်ရာထချိန်နိုးလာတိုင်း အဲဒါကဒီလိုချည်းပဲ။ ဆီးတောင့်နေလို့ဖြစ်တာပါ..”

မယ်လိုဒီကသဘောကျသွားပြီး ရယ်မောရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ဟီးဟီး..ဟီး..အဆောင်ကြီးဖက်တက်ပြီး၊ အရင်ဝိတ်သွားလျှော့လိုက်ဦး။ ကောင်းတာပေါ့ မယ်ဖုရားရှေ့ကို ဒီလိုပုံစံကြီးမျိုးနဲ့
မသွားချင်ဘူးမဟုတ်လား။ တော်ဝင်နန်းဆောင် ဟော်ဖက်ကိုသွားလိုက်၊ နင်လာရင်နေ နေကျစံနန်းဆောင်ကိုအဆင်သင့်ပြင်ထားပြီးသား..”

ရဲနောင်က တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း

“အင်း..မမပြောတာ မှန်ပါတယ်၊ မယ်ဖုရားကိုပြောထားလိုက်ဦး၊ ကျနော့်ကိစ္စအရင်ရှင်းစရာရှိသေးလို့ ခဏကြာမှဆင်းခဲ့မယ်လို့..”
—————————————–

အပိုင်း(၁၆) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၆)

ရဲနောင်ကဟော်နန်းစံအိမ်အောက်ထပ်ခန်းမကြီးမှ တစ်ဆက်တည်းဖြစ်သော၊
စော်ဘွား၊တော်ဖုရားနှင့်မဟာဒေဝီများသာနေရသည့်၊ စံနန်းတော်ဆောင်ဖက်သို့လျှောက်ဝင်သွားခဲ့သည်။

ယခုတော့သူ့အဘေးတော်၊ အဘိုးတော်၊ အဘွားတော်၊ မိုင်းပုလဲစော်ဘွားကြီးများနှင့်ထိပ်တင်မဟာဒေဝီကြီးတို့မရှိရှာကြတောသည်မှာဆယ်စုနှစ်နဲ့ချီခဲ့လေပြီ။
လက်ရှိတွင်သူ့မယ်တော်ဖုရားဒေါ် (စဝ်)အိမ့်ကြာဖြူကသာတစ်ဦးတည်းသောစီနီယာသမီးတော်ဒေဝီကြီးအဖြစ်၊ ကျန်ရှိစိုးစံနေတာဖြစ်သည်။

ယခုသူဝင်သွားရာ၊ တော်ဖုရားများသာစံသော၊ စံနန်းဆောင်ဖက်သို့သာမန်အစေအပါးများတောင်ဝင်ချင်တိုင်းဝင်၍မရပေ။
ကျွန်ယုံတော်အဆင့် အစေအပါးများသာဝင်ခွင့်ရကြသည်။ ယခုတော့စီနီယာတော်ဝင်မိသားစုဆိုလို့ သူ့မယ်ဖုရား ပုလဲဒေဝီကြီး၊
အစ်မတော် ပုလဲဒေဝီလေးနှင့်တစ်ခါတလေလာသောသူပါနဲ့မှဆိုလျှင် သုံးယောက်သာရှိလေတော့သည်။

သူ့ကိုတော့စံအိမ်တော်သားများနှင့်အဝန်းအဝိုင်းက တော်ဘုရားလေး လို့သာခေါ်ဝေါ်သုံးစွဲကြလေသည်ဒီ အခေါ်အဝေါ်နှင့်သူကတော့သိပ်အစေးမကပ်၊
ဂွင်မတည့်ပေ၊ သူ့အတွက်တော့မြန်မာနာမည်ရဲနောင်ဆိုတာကလွဲလို့ဒီအခေါ်အပေါ်သိပ်ပြီးဖီးမလာပေ၊ သူကတော့ခပ်ချေချေသာဖြစ်သည်။

မယ်ဖုရား၏ဘကြီးတော်၊ အိမ်တော်ထိမ်းကြီးဦးမောက်ခမ်းမိသားစုနှင့်အိမ်စိုးမကြီးနန်းရွှေကြာတို့ကတော့
သူတို့နှင့်တစ်ဆောင်ခြား အတွင်းအိမ်တော်သားများ၏အဆောင်ဖြစ်သော၊ မြောက်ဘက်ဆောင်တွင်နေကြလေသည်။
အရေးထူးအကြောင်းမရှိလျှင်သူတို့လည်း ဤပင်မ ဟော်စံနန်းအိမ်ကြီးသို့်ကူးလာလေ့မရှိကြပေ။

ဤအဆောင်များကိုအမြဲတမ်းအချိန်မရွေးကူးလူးသွားလာနိုင်သူကတော့ မယ်ဖုရား၏ဘကြီးတော်ဖြစ်သူ ဦးစိုင်းမောက်ခမ်းရဲ့
တစ်ဦးတည်းသောသမီးတော်ဖြစ်သူ၊ မယ်ဘုရား၏ညီအမတစ်ဝမ်းကွဲလည်းတော်သော ဒေါ်နန်းစုသွေး ဖြစ်ပြီး၊
သူမက မြောက်ဆောင်နှင့် စံနန်းဆောင်ကြီးအကူး စံနန်းဆောင်နှင့်ကပ်ရက်တစ်စိတ်တပိုင်းဆက်ဆပ်လျက်ရှိသော
သီးသန့်ဆောင်တွင်တစ်ယောက်ထဲနေလေသည်။ သူမကလည်းတစ်ကိုယ်တည်း FA အပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ၊
မယ်ဖုရားဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူ၏ဆိုးတိုင်ပင်၊ ကောင်းတိုင်ပင်၊ တိုးတိုးဖော်ဖြစ်လို့နေလေသည်။

သူတို့အတွက် မနက်စာနှင့်အစားအသောက်များကိုလည်းယခင်ကစံနန်းဆောင်ကြီးရှိလေသာခန်းမမှာပင်ပို့ဆောင်ခိုင်းပြီးစားသောက်ကြသော်လည်း။
ယခုလက်ရှိသူ့မယ်ဖုရားဒေဝီကြီးလက်ထက်တွင်မူ၊ ပြည်မမှာနေထိုင်ဖူးသောခေတ်မီသူတစ်ယောက်ဖြစ်၍၊ စားတော်ဆောင်ကို
စားဖိုဆောင်နှင့်မနီးမဝေးတွင်ပင်ပြင်ဆင်ဆောက်လုပ်၍၊ တစ်ခါတရံစိတ်လိုလက်ရပါက မိမိကိုယ်တိုင်ဆည်းပူးခဲ့သေ
နိုင်ငံခြားအစားအစာများကိုပင်ကိုယ်တိုင်စီမံကြီးကြပ်ညွှန်ကြားပြီးစားတော်ကဲများကိုချက်ပြုတ်စေလေ့ရှိသည်။

ယခုတော့၊ စံအိမ်တော်ကြီးတစ်ခုလုံးတွင်လည်း ရှေးရိုးအငွေ့အသက်အသုံးအဆောင်လက်ရာများနှင့်အတူ၊
ခေတ်မှီ အီလက်ထရောနစ်အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းများနှင့်ပါရောပြွမ်းပြည့်နှက်နေပြီဖြစ်သည်။

ယခုရဲနောင်ကစံနန်းဆောင်ဖက်သို့၊ ရေချိုးခန်းအိမ်သာဝင်ရန်ကူးသွားစဥ်တွင် အိမ့်နန္ဒာက၊
သူမယ်ဖုရားရှိနေရာစားတော်ဆောင်ဖက်သို့လျှောက်သွားခဲ့ပြီး ဒီမနက်ပင် ရဲနောင်ရောက်လာပြီဖြစ်ကြောင်းနှင့်
စံအိမ်ခန်းတွင်ရေအိမ်တက်နေကြောင်း၊ မကြာခင်ဒီဘက်လာမည်ဖြစ်ကြောင်းပြောထားနှင့်လေသည်။

ရဲနောင်ကသူ့အတွက်ထားရှိသောစံနန်းဆောင်ခန်းသို့လျှောက်လာခဲ့ပြီး၊ အထဲမှာပင်တွဲလျက်ထားရှိသောရေအိမ်ခန်းသို့ဝင်ခဲ့ကာ
ဘောင်းဘီကိုဇစ်ဖွင့်ပြီးအပေါ့စွန့်နေ၏။ဒီတချိန်လုံးမှာ.. သူ့ခေါင်းထဲမှာ ကြားယောင်နေရတဲ့ အသူရတ္ထဒေဝရဲ့အသံက..၊

“မိတ်ဆွေလေး..၊ သင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ သူမကပြည့်တင်းပြီးကားနေတဲ့ဖင်သားကြီးတွေကိုပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ၊
သူကသင့်ကိုအလိုရှိနေတာရောသင်သိသလား၊ သင်ကသာပေးမယ်ဆိုရင်သူကသင်နဲ့ချစ်တင်းနှောဖို့ အဆင်သင့်ပဲ..”

“အခုဆိုရင်မိန်းမတိုင်းဟာ၊ သူတို့တတွေကဘာကြီးပဲဖြစ်နေပါစေ၊ သင့်ကို သူတို့လင်သားအဖြစ်သွေးနှောဖို့အလိုရှိနေကြတယ်။
သူတို့အားလုံးရဲ့ဆန္ဒတွေဟာအကုန်လုံးအတူတူပဲ”
ဒီကသွားရင်သင်သူမကိုမရ ရအောင်သွားရှာပြီးသူမအလိုရှိတဲ့ဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ပါ၊
သူ့ဖင်ကြီးနဲ့ ငါပေးလိုက်တဲ့လီးကြီးကိုမိတ်ဆက်ပေးလိုက်ပါ။ သူမဒါကြီးကိုအရမ်းကြိုက်မှာအသေအချာပါပဲ..”

ရဲနောင်ကသူ့ခေါင်းထဲကအတွေးတွေမှာရာဂနတ်သားနှင့်ဆန့်ကျင်ဘက် ပြန်လည်ငြင်းခုန်နေမိသည်။

“မဟုတ်သေးဘူး၊ ဘယ်လိုပဲသင်ပြောပြောသူက ငါနဲ့တစ်အူတုံဆင်းမွေးလာတဲ့ ငါ့အစ်မအရင်းကြီးပါ။
ဒါကိုငါလုပ်လို့မရဘူး။ မင်းငါ့ကို ဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်ဖို့လည်းတိုက်တွန်းလို့မရဘူး! ငါလုပ်ကိုမလုပ်ဘူး..”

ရဲနောင်ကအသံတိတ်လေး ငြင်းနေလိုက်မိသည်။ သေးပေါက်ပြီးလို့၊ ဘောင်းဘီကို ဇစ်ကိုပြန် ဆွဲတင်တော့၊
သူ့လီးကြီးကမာမာတောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်နေဆဲပဲဆိုတာသတိထားမိလိုက်ပြန်သည်။

အခုလက်ရှိအခြေအနေ၊ ဒီပုံစံကြီးအတိုင်းကတော့သူစားတော်ဆောင်ဖက်သို့ဆင်းသွားလို့ကတော့လုံးဝမဖြစ်ဟုတွေးမိသည်။
ဒုက္ခပါပဲ၊ လက်စွပ်ရဲ့ပါဝါကပြပဲပြနိုင်လွန်းသည်။ အခုက သူ့အမနှင့်သူခဏတဖြုတ်ပွေ့ဖက်ရုံသာရှိသေးသည်။ ငပဲကပြန်ကိုမကျချင်တော့..။
စားတော်ဆောင်မသွားခင်တော့၊ အရင်ဆုံးဂွင်းထုပြီးရှင်းပစ်မှဖြစ်တော့မည်။

ရဲနောင်ကသူ့ရဲ့ကြီးမားမာကျောတဲ့လီးကြီးကိုတင်းဆင်းဆုပ်ကိုင်ပြီးစတင်၍ဂွင်းဆောင့်တော့သည်။
သူကအရှိန်မြန်မြန်နှင့်ဆွဲဆောင့်လေ၊ ပိုပြီးကြီးထွားတောင်မတ်လာလြဖြစ်သည်။
သူလီးကြီးကအခုမနက်မှာအရင်အကြိမ်ကြိမ်မြင်ခဲ့ရဖူးသမျှထက်ပင်ပိုကြီးနေတယ်လို့တောင်သူထင်နေမိသည်။
သံမဏိထက်တောင်မာကျောတယ်ဟုသူခံစားနေရပြီး၊ လထစ်ကြီးကနီရဲထော်လန်နေကာ၊ အရောင်ကနီရုံမကခရမ်းရောင်ဘက်သို့ပင်သန်းနေလေသည်။

သူကသွားစရာရှိနေသေးလို့မြန်နိုင်သမျှမြန်မြန်ပြီးဖို့လောပြီးထုနေသည်။
ရုတ်တရက်အတွင်းမှာပင်၊ အမြင်အာရုံတွေကသူ၏ဦးခေါင်းထဲလို့၊ လှုပ်ရှားခုန်ပေါက်၍ဝင်လာလေသည်။
အမြင်ထဲမှာသူယခုသူ၏နောက်တွင်၊ သူကိုယ်တိုင်၏ပုံရိပ်က၊ ငယ်ရွယ်သောမိန်းမပျိုတစ်ဦးကိုလိုးနေတာဖြစ်သည်။
ထိုမိန်းမပျို၏မိန်းမအင်္ဂါမှာပူပြင်းတောက်လောင်နေပြီး၊ သူလီးကြီးကလည်းမီးတောက်မီးလျှံများအဖြစ်ပေါက်ကွဲတောက်လောင်နေသည်။

ညတုန်းကကားပေါ်မှာအိပ်တုန်းမက်ခဲ့သည့်အိပ်မက်ထဲမှာလိုပဲ၊ သူမ၏ကိုယ်ခန္ဓာကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကိုမမြင်နေရသော်လည်း၊
မျက်နှာကိုတော့မမြင်ရချေ။ ထိုအမျိုးသမီးသည်ပြီးခါနီးအချိန်တွင်၊ သူမလက်ဖြင့်သူ့လက်မောင်းကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်းအော်ဟစ်လိုက်သည်။

“နင့်လီးကြီးငါ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာဝင်နေတာကိုငါကြိုက်တယ်မောင်လေး၊ ငါတို့အတူတူပြီးကြရအောင်နော်..”

အမြင်အာရုံထဲကပြီးစီးမှုနှင့်အတူ၊ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲသူ့လီးကြီးထဲကတွန်းထွက်လာတဲ့လရည်တွေကို
တစ်သုတ်ပြီးတစ်သုတ် ဖျင်းခနဲ၊ ဖျင်းခနဲ ရေချိုးခန်းနံရံပေါ်ကိုပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

ဒါပေမယ့်ရဲနောင်စိတ်ထဲမှာဒါကမတရားမှုတစ်ခုလိုခံစားနေရသည်။
(ဘာဖြစ်လို့ငါ့အစ်မအရင်းကိုသူဒီလိုတပ်မက်နိုင်ရတာလည်း။ ငါတကယ်သာကြုံရရင် ဒီလိုပဲတိရစ္ဆာန်စိတ်ပေါက်ပြီးအရူးအမူးဖြစ်သွားမှာလား..ဟူး..)
စိတ်လေစွာဖြင့်သူတွေးတောနေမိသည်။

သူကမျက်နှာသုတ်ပုဝါတစ်ထည်ကို ဆွဲယူကာ နံရံမှမှာပေနေသောသူ့လရည်အညစ်အကြေးများကို သုတ်၍သန့်စင်လိုက်ပြီး
သူ၏နောက်ဘက်မှာရှိနေသောကြွေဇလုံထဲသို့ပစ်ချလိုက်၏။ ပြီးတော့ သူက၊ သူ့ခေါင်းထဲက အတွေးဆိုးတွေကို ခါရမ်းထုတ်ဖို့ကြိုးစားရင်း၊
စားတော်ဆောင်ဘက်သို့ကူးလာကာ အဝင်ဝလှေကားထစ်တွေကတဆင့်တက်လာခဲ့သည်။
ဒီမှာပင်သူ့မယ်မယ်ဖုရား ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူ၏နှုတ်ဆက်စကားသံကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

“ဟင်..တော်ဘုရားလေးရဲနောင်ပါလား။ မယ်ဖုရား သားတော်ကိုစောင့်နေတာနှစ်ရက်ရှိပြီ။
ကြည့်စမ်းပါဦးအခုထက်ထိအိပ်ငိုက်နေတုန်းပုံစံကြီးနဲ့ပါလား။ ကဲပါ..ငါ့သားကြီးကိုသေချာကြည့်ရအောင်၊
လာ..ဒီနားတိုးလာစမ်းပါဦး။ နင်ဘယ်လိုကြီးတောင်ထွားလာတာလည်းသားရယ်။
အရမ်းကြည့်ကောင်းပြီးအရမ်းလည်းချောလာတာပဲ။ ဒီကိုလာပြီး မင်းမေမေကိုလာဖက်မပေးတော့ဘူးလား”

သူ့မိခင်ဖြစ်သူ၊ ဒေဝီကြီးဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူက သူ့သားရဲနောင်ကကို ဝမ်းသာအားရနှုတ်ဆက်ရင်းသူ့မကိုပွေ့ဖက်စေရန်
လက်နှစ်ဖက်ကမ်း၍ကြိုလိုက်သည်။ ရဲနောင်ကသူ့အမေဆီသို့လျှောက်ဝင်သွားလိုက်စဥ်တွင်
သူ့လီးကြီးကတစ်စခန်းထလာပြန်ပြီး၊ လျှင်မြန်သောအရှိန်အဟုန်ဖြင့်ဟုန်းကနဲတောင်တက်လာပြန်တော့သည်။

သူအလွန်အမင်းအံ့ဩသွားရသည်။ ယခုလေးတွင်ပင် ရေချိုးခန်းထဲမှာဝင်ပြီးအရေးပေါ်ဂွင်းထုပြီးဝိတ်လျှော့ခဲ့သည်မှာမိနစ်ပိုင်းလေးသာရှိသေးသည်လေ။
ထတာကမြန်လှချည်လား။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆို၊ မိန်းမဆိုတာနဲ့ပဲ၊ အမေကတောင်အနားကပ်လို့မရတော့ဘူးလား။ သူတော်တော်ကြီးလန့်လို့လာလေသည်။

ရဲနောင်ကလက်ကမ်းကာကြိုနေသောသူ့မယ်တော်ဆီသို့ဟန်မပျက်လျှောက်ဝင်သွားခဲ့ရသည်။ မယ်တော်အိမ့်ကြာဖြူကိုလှမ်း၍
ပွေ့ဖက်ပေးလိုက်သော်လည်း၊ သူ့ရဲ့ထောင်ထနေသောငပဲကြီးသူ့အမေနှင့်မထိမိစေရန်၊ ခပ်ခွာခွာနှင့်ရပ်နေဖို့ကြိုးစားနေရသည်။
မေမေအိမ့်ကြာဖြူကသူ့လက်မောင်းများအားလှမ်းဆွဲရင်း၊ သူ့ကိုကြည့်ပြီး..

“သား..နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ဒါနင့်..မေမေ့ကိုဖက်နေကျပုံစံမျိုးမဟုတ်ဘူး၊ စိတ်မပါသလိုကြီးပဲ။
ဒါဖက်တာမဟုတ်သေးဘူး၊ လာစမ်းပါ..နင့်မေမေကိုတကယ်စိတ်ပါလက်ပါဖက်စမ်းပါဟဲ့..”

ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူက ရဲနောင်ကိုသူမဘက်ဆွဲပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားလိုက်သည်။ချက်ချင်းဆိုသလိုမှာပင်၊ သူမသားဖြစ်သူ၏ခါးအောက်နားမှ
တစ်စုံတရာထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီးက သူမ၏ပေါင်ကြားတင်ပါးဆုံတွင်းသို့ဖိထောက်လိုက်မိကြောင်းခံစားလိုက်ရသည်။

ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူမှာလည်းရဲနောင်အနားသို့ကပ်မိသော၊ ရှေးရှေးကအမျိုးသမီးအယောက်ယောက်ကဲ့သို့၊
သူမ၏ကိုယ်ထဲတွင်တစ်စုံတရာအပြောင်းအလဲခံစားလိုက်ရကာရှိန်းခနဲဖိန်းကနဲပူတစ်လှည့်အေးတစ်လှည့်ဖြစ်နေလေသည်။
သူမအသိစိတ်တွေကိုလည်းဆတ်ခနဲနှိုးဆွလိုက်သလိုခံစားလိုက်ရသည်။ သူမစိတ်ထဲမှလည်း၊
(အင်း..ငါ့သားကတော့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုထဲတင်ကြီးထွားလာတာမဟုတ်ပဲ၊ အစစအရာရာပြောင်းလဲနေပြီပဲ..)
ဟုတွေးနေမိသည်။ ရဲနောင်ကသူ့အမေဆီမှရုတ်တရက်ခွာလိုက်ပြီး..

“သား..တောင်းပန်ပါတယ်မေမေ။ ဘာလို့..သားမှာဒီလိုတွေခဏခဏဖြစ်နေလည်းမသိပါဘူး..၊ အဲဒါကသူ့ဖာသာသူကိုဖြစ်နေတာမေမေရ..”

ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူက၊ သူ့သားရဲနောင်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုတွေ၊ မရေရာမှုတွေကို မြင်လိုက်ရတော့။
သူ့သားကိုရှင်းပြရင်းနှစ်သိမ့်လိုက်သည်။ ရဲနောင်တို့အသက်အရွယ်လူငယ်အများစုမှာ၊ ဒီလိုပုံစံတူ၊ အလားတူပြဿနာမျိုးရှိကြောင်းသူမသိလေသည်။

“ဘာမှကိစ္စမရှိဘူးသား..၊ သားအခုစံအိမ်တော်ပြန်ရောက်နေပြီလေ။ စိတ်အေးလက်အေးနဲ့ထိုင်ပြီးတစ်ခုခုစားလိုက်ဦး၊
မနက်စာလည်းအဆင်သင့်ပဲ။ ကဲ..ထိုင်. ထိုင်..”

ရဲနောင်မှာ ယခုမှစိတ်သက်သာရာသွားသလို ခံစားရသဖြင့် ဘရိတ်ဖတ်စားပွဲတွင်ထိုင်လိုက်သည်။
သူ့မယ်မယ်ဖုရားကလည်း ဒီနေ့မနက်စာကို ဘိုစာစားချင်သဖြင့် အမေရိကန်ဘရိတ်ဖတ် ပြင်ဆင်ထားလေရာ၊
ရဲနောင်က ဘေကွန်ဝက်ပေါင်ခြောက်များ၊ ကြက်ဥကြာ်များနှင့် ပန်ကိတ်မုန့်ပွဲများဖြင့်အားရပါးရစားသောက်နေလေသည်။

သူတို့သားအမိသုံးယောက်တို့ကလွန်ခဲ့သည့်နှစ်က၊ တစ်ခေါက်ခွဲခွာလာခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်း၊ ကြုံတွေ့၊ ဖြစ်ပျက်၊
လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြရတဲ့အတွေ့အကြုံအသီးသီးကို၊ ပြန်ပြောင်းပြောဆိုစားမြုံ့ပြန်ကြရင်း၊
စကားဝိုင်းက ဝေဝေစည်စည်၊ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနှင့်၊ ရဲနောင်အဖို့အားလုံးသက်တောင့်သက်သာဖြစ်သွားရသည်။

သူကသူ့အမေ၊ အစ်မတို့နဲ့ စကားပြောနေရတာကိုသဘောကျ၊ ကျေနပ်နေမိသည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်သည် သူကို အမြဲတမ်း
ဂရုစိုက်ခဲ့၊ ချစ်ခင်မြတ်နိုးခဲ့ကြသည်။။ ပြီးခဲ့တဲ့ နွေရာသီတုန်းက သူ့ကားအက်စီးဒင့်ဖြစ်ပြီး၊
ကားလည်းကြေ၊ ခြေထောက်လည်းထိသွားဖူးသည်။ အဲဒီတုန်းကသူတို့က သူ့ကို စိုးရိမ်တကြီး၊ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ပြုစုခဲ့ဖူးသည်။

သူချစ်တဲ့ဒီအမေနဲ့အမသည် သူ့ဘဝရဲ့အရေးကြီးတဲ့တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းလည်းဖြစ်လေသည်။
—————————————–

အပိုင်း(၁၇) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၇)

သူတို့သားအမိသုံးယောက်တို့မှာ၊ ရဲနောင်က သားအငယ်ဖြစ်ပြီး အင်ဂျင်နီယာကျောင်းပြီးကာစ အသက်က ၂၂နှစ်ဖြစ်သည်။
အစ်မဖြစ်သူဒေဝီလေးအိမ့်နန္ဒာက ၂၄နှစ်၊ ရဲနောင်ထက် နှစ်နှစ် ကြီးပြီး၊ မိုင်းပုလဲသို့ပြန်မပြောင်းလာမီကထဲကစီးပွားရေးနှင့်ဘွဲ့ရခဲ့သူဖြစ်သော်လည်း၊
ဘာအလုပ်မှလုပ်စရာမလိုသည့်မိုင်းပုလဲစော်ဘွားကြီး၏မြစ်တော်မဟာဒေဝီလေးအဖြစ်အေးအေးသက်သာသာနေခဲ့လေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်၏ချစ်မေမေဖြစ်သူ မိုင်းပုလဲစော်ဘွားမျိုးဆက်၏ယခုလက်ရှိမဟာဒေဝီကြီးဘွဲ့ခံယူထားသော ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူကတော့
ယခုအသက် ၄၄နှစ်အရွယ်၊ အရွယ်ကောင်းတုန်းရှိသေးသည်။ စော်ဘွားနန်းသွေးဆက်ဆိုသော်လည်းမန်းတက္ကသိုလ်ကျောင်းထွက်၊
မြေပြန့်သားမြန်မာတက္ကသိုလ်ကထိကဆရာနှင့်အိမ်ထောင်ကျခဲ့ဖူးသူဖြစ်သည်။

ထို့အပြင်၊ ရန်ကုန်မှာပါအခြေချနေခဲ့ဖူးသူဖြစ်၍၊ ခေတ်ဆန်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သလို၊ စော်ဘွားနန်းရိုးဟောင်းအမွေအနှစ်ဓလေ့ထုံးစံ
ကိုလည်းလိုက်နာကျင့်သုံးနေရသူဖြစ်ရာ၊ အခါကာလအားလျော်စွာ အရောင်ပြောင်း၊ ပုံစံပြောင်း၍နေတတ်ထိုင်တတ်လေ့ရှိပြီး၊
ပတ်ဝန်းကျင်နှင့်လိုက်လျောညီထွေစွာစွာ လိုသလိုပြောင်းလဲနေထိုင်တတ်သူလည်းဖြစ်၏။
ပြောရလျှင်ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူသည် ရှေးရိုးလည်းဆန်သလို၊ ခေတ်မီသူတစ်ဦးလည်းဖြစ်ပေသည်။

ယခုနံနက်စာစားပွဲဝိုင်းတွင် သူအစ်မမယ်လိုဒီခေါ် အိမ့်နန္ဒာက မနက်စောစောကဝတ်ထားသော
အားကစားလုပ်သည့်ဝတ်စုံများနှင့်ပင်ဖြစ်ပြီး၊ ဘာမှပြန်မလဲရသေးပဲစားတော်ဆောင်သို့ဝင်ပြီးမနက်စာဆွဲနေခြင်းဖြစ်သည်။

မယ်ဖုရားအိမ့်ကြာဖြူကတော့၊ တစ်ခါတရံအပြင်သွား၊ မြို့ကြီးပြကြီးသို့သွားလျှင်၊ခေတ်ဆန်ဆန်ဟော့ရှော့ပုံစံဝတ်တတ်သော်လည်း၊
ယခုကတော့အိမ်တော်မှာနေစဥ်မို့လို့ရှေးရိုးဆန်ဆန်နန်းအငွေ့အသက်မကင်းသောအဝတ်အစားများဝတ်ဆင်ထားသည်။

ဒါပေမယ့်လည်း ပွဲတက်ပုံစံအတွန့်အတက်ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်တွေ ထိုင်မသိမ်းဗလာထမီတွေ၊ တရွတ်တိုက်ဆွဲကြီးနှင့်ဟုတော့မထင်ပါနှင့်။
မှားသွားပါလိမ့်မည်။ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းသာဖြစ်ပါသည်။ သူတိုရှမ်းမျိုးတွေနှင့်ယိုးဒယားယဥ်ကျေးမှုအငွေ့အသက်ကမနီးရိုးစွဲပင်ဖြစ်လေရာ
ဝတ်ထားသည့်အဆင်အပြင်က ဇင်းမယ်(ချင်းမိုင်) ဒီဇိုင်းဆန်ဆန်ဝတ်စုံသာဖြစ်သည်။

အင်္ကျီကရွှေအိုရောင်၊ လက်ကတစ်တောင်ဆစ်လောက်ပဲရှည်သောလက်စကသာဖြစ်ပြီး
လက်မောင်းရင်းတွင်ဖောင်းတွန့်ကြီးများနှင့်ဖြစ်သည်။ ပုံစံကအင်္ကျီရင်စိဖြစ်ပြီး တိုက်ပုံအင်္ကျီလိုကွင်းထိုးကြယ်သီးတပ်အမျိုးအစားကို
လက်မလောက်ရှိမည့် အလုံးကြီးကြီးပုလဲလုံးကြယ်သီးကြီးများဖြင့်တပ်ထားသည်။

သို့သော်လည်ပင်းကတော့၊ ယူပုံစံအဝိုက်အဟိုက်ကြီးကြီးဖြစ်ပြီး ပခုန်းနှင့်လက်မောင်းစပ်ရာအဆက်ကစပြီးပုခုန်းနှစ်ဖက်အကြား၊
ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်ဟိုက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ သို့မို့ကြောင့်မယ်ဖုရား၏ ၃၆-၃၇ လက္မလောက်ရှိမည်ဟုခန့်မှန်းရသော
မို့မို့မောက်မောက်ရင်သားအထက်ပိုင်းကြီးကဝင့်ကြွားစွာအလှပြနေသည့်အပြင်၊ ထိုစူပါဆိုဒ်နို့ကြီးများကြောင့်။
အတင်းဆွဲစိ၍တပ်ထားရသောရင်စိအင်္ကျီကတင်းရင်းကျပ်ထုပ်ပြီးအတင်းရုန်းကန်ထွက်နေသလိုရှိသည်။
အကယ်၍တပ်ထားသောပုလဲကြယ်သီးတစ်လုံးလောက်သာပြုတ်ထွက်သွားပါက၊ ထိမ်းမရပဲအန်ထွက်ကျလာမှာသေချာသည်။

အောက်ကဝတ်ထားသောထမီမှာလည်း ချင်းမိုင်ဆင်သာဖြစ်ပြီး၊ ပုံမှန်လိုတစ်ထည်လုံးမှာယိုးဒယားချိတ်တွေအပြည့်နှင်မဟုတ်ပဲ
ချောကလက်ရောင်ဗြောင်ထမီသာဖြစ်သည်။ အောက်နားကစ၍တစ်တောင်လောက်တွင်သာယိုးဒယားချိတ်တွေနှင့်တန်ဆာတင်ထားလေသည်။
ဗြောင်ထမီပုံစံမျိုးဖြစ်သဖြင့် သူ့မေမေမယ်ဖုရား၏၄၀ လက္မလောက်အဝန်းအဝိုင်းရှိမည့်တင်ပါဆုံသား၊ ဂျောကြီးက
ထမီဗြောင်သားပျော့ပျော့အောက်မှတင်းကားတုန်အိလို့ထွက်နေလေသည်။

သူကအခုဒီနေ့မှ သူ့အမေကိုသေချာဂရုထားကြည့်မိခြင်းဖြစ်သည်။ ယခင်တစ်ခါမှဤကဲ့သို့အကြည့်မျိုးဖြင့်စေ့စေ့ငုငုမကြည့်ရှုခဲ့ဖူးပေ။
ယခုသတိပြု၍ကြည့်မိတော့မှ၊ သူ့မယ်ဖုရားမှာအရွယ်ကောင်းတုန်းနှင့်ဆွဲဆောင်မှုရှိနေသေးသောအင်မတန်မှဆက်စီဆန်သည့်အလှနှင့်
ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်အစိတ်အပိုင်းများကိုပိုင်ဆိုင်ရယူထားကြောင်းရဲနောင်တစ်ယောက်အသိအမှတ်ပြုလိုက်ရလေသည်။

စားရင်းသောက်ရင်းစကားပြောရင်းမှ၊ အစစအရာရာသည်၊ အားလုံးပုံမှန်ပြန်ဖြစ်နေပြီဟု သူထင်နေမိစဥ်အတွင်း၊
သူ့လက်ချောင်းများဆီမှ ပူတက်လာသည်ကိုခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ သူကယောင်ရမ်း၍အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်သောအခါ
လက်စွပ်ပေါ်ကကျောက်မြက်သုံးမျိုးသည်တဖျတ်ဖျတ်နှင့်ရှေ့သွားနောက်ပြန်ရွေ့ရင်းအဆက်မပြတ်ဆက်တိုက်လင်းလက်
တောက်စားနေသည်မှာဒေါသတအရှိန်အဟုန်နဲ့ပြေးနေသလိုတောင်ထင်မိရလေသည်။

သူ့ရဲ့ခေါင်းထဲတွင်ရူပါရုံအမြင်အာရုံများထပ်မံ၍ရှုပ်ထွေးဝေ့ဝဲစပြုလာပြန်သည်။
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲသူ့လီးကအလွန်မြန်ဆန်သောအရှိန်အဟုန်ဖြင့်တောင်တက်လာပြန်လေ၏။အမြင်အာရုံတွေက တစ်ခုပြီးရင်နောက်တစ်ခု
ဆက်တိုက်လှည့်ပတ်ပေါ်နေသည်။ ပိတ်ဆို့ကာဆီးထားခြင်းမရှိသော လိင်ဆက်ဆံမှုမြင်ကွင်းများကလွဲလို့တခြားဘာမှမဟုတ်ချေ။

အဝတ်ဗလာနှင့်ကိုယ်တုံးလုံးမိန်းမများက နေရာတိုင်းတွင်ရှိနေကြပြီး၊ နှစ်ယောက်ကသူ့လီးကြီးကိုတစ်လှည့်စီစုပ်ပေးနေချိန်တွင်
နောက်တစ်ယောက်ကသူ့နှုတ်ခမ်းကိုတရှုက်မက်မက်နဲ့စုပ်ရင်းကစ်ဆင်ဆွဲနေလေသည်။
နောက်မိန်းမတစ်ယောက်ကတောသူမ၏လျှာကိုထုတ်ပြီး သူ့ဖင်ကိုလာယက်ပေးနေလေ၏။

သူ့ခေါင်းထဲတွင်သူအခုချက်ချင်း၊ ဒီအခန်းထဲကထွက်သွားမှဖြစ်တော့မည်ဟုဦးနှောက်ကသတိပေးနေသည်။
ဒီလိုမှမလုပ်ရင်မမြင်ရသောစွမ်းအားတွေကဖိအားပေးလာနေပြီဖြစ်ရာ၊ သူ့မယ်မယ်နဲ့အစ်မတော်ကိုသူတစ်ခုခုလုပ်မိတော့မည်ဖြစ်သည်။

ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူက ရဲနောင်၏နဖူးတွင်သီး၍ထွက်လာသောချွေးသီးချွေးပေါက်ကြီးများကိုသတိထားမိလိုက်တော့၊ သူသားကိုမေးလိုက်သည်။

“သား..ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ နေကောင်းရဲ့လား..”

ရဲနောင်ကထမင်းစား၊ စားပွဲမှခုန်ထရင်း အော်ပြောလိုက်၏။

“သားတောင်းပန်ပါတယ် မေမေ။ သားအပြင်ကိုလမ်းခဏထွက်လျှောက်ဖို့လိုနေပြီ။ သိပ်ကြာမှာမဟုတ်ပါဘူး။
ဒါပေမယ့်ဘာပဲဖြစ်နေနေ ကျနော့်နောက်ကိုလိုက်မလာခဲ့ကြပါနဲ့။ ပြန်လာတော့မှအကျိုးအကြောင်းကို ရှင်းပြနိုင်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”

သူ့အမေနဲ့အမတို့ဘာမှမတားလိုက်နိုင်ခင်မှာပဲရဲနောင်ကတံခါးကိုဖွင့်ပြီး ဘေးပေါက်လျှောက်လမ်းဘက်ဆီကိုပြေးဆင်းသွားတော့သည်။
ရုတ်တရက်ဖြစ်သွားသောအခြေအနေကိုကြည့်ပြီး အိမ့်နန္ဒာက စိုးရိမ်တကြီးဖြင့်သူ့အမေကို လှမ်းကြည့်ကာ..

“သူ ဘာဖြစ်သွားတာလဲ၊ သူ အဆင်ပြေမယ်လို့ ထင်လားမယ်မယ်..၊ သမီးတို့ သူ့နောက်ကို လိုက်သွားဖိုလိုမလား”

“မသွားနဲ့သမီး..၊ သူ့ကိုလွှတ်ထားလိုက်ပါ။ ငါတို့နည်းနည်းစောင့်ကြည့်လိုက်ကြတာပေါ့။
တော်တော်ကြာလို့မှ သူပြန်မလာဘူးဆိုရင် တော့ ၊ မေမေတို့ သူ့ကိုလိုက်ရှာကြမယ်လေ။
သူက ယောက်ျားလေးတွေဖြစ်လေ့ရှိတဲ့ထူးဆန်းတဲ့အသက်အရွယ်ရောက်နေပြီ။ တစ်ခုခုဟော်မုန်းအပြောင်းအလဲကြောင့်နေမှာပါ..”

ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူကက သူ့သမီးကို ပြောပြနေသည်။
ရဲနောင်ကသူ့အမေနှင့်အမတို့ထံမှဝေးရာသို့အလောတကြီးပင်ပြေးထွက်လာခဲ့ရသည်။
သူမတို့ကိုဆွဲငင်နေသောပါဝါနှင့် ဝေးကွာကင်းလွတ်သွားလောက်ပြီဟုထင်ရသောအခါမှသူကရပ်လိုက်ကာပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်မိ၏။
သူရောက်နေသည်မှာစံအိမ်တော်အရှေ့အရပ်ဘက်ပန်းခြံဥယျာဥ်ထဲတွင်ဖြစ်ပြီး၊ ပန်းခြံခုံတန်းလျားကို သတိပြုမိရင်းထိုင်ချလိုက်မိသည်။

ယခုသူ ဘာလုပ်ဆက်ရမလဲ၊ လက်စွပ်ပေးသောစွမ်းအားကိုသူနှစ်သက်သော်လည်း၊ ပေးဆပ်ရမည့်တန်ဖိုးကတော့ကြီးလှသည်။
သူ့မှာဒီလက်စွပ်ရှိနေသရွေ့ကတော့၊ သူ့မယ်ဖုရားနဲ့အစ်မတော်တို့ကတော့၊ သူ့ရဲ့တပ်မက်မှုစက်ကွင်းကနေကင်းလွတ်ဖို့က၊ မလုံခြုံဘူးဆိုတာသူသိနေသည်။

သူ့ရဲ့စိတ်တွေကအကြီးအကျယ်တုန်လှုပ်နေသည်။ သူဘာလုပ်မလဲ? ဘာလုပ်ရမလဲ?’ သူ့ကိုယ်သူ ထပ်ခါထပ်ခါ မေးနေမိသည်။
သူ့ခေါင်းကို သူ့လက်ထဲမှာနားထင်နှစ်ဖက်ကနေတင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ထားရင်း၊ မနော်ဟရီတုန်းက
ပစ္စည်းအဟောင်းဆိုင်ပိုင်ရှင်အဖိုးအို၏ပြောလိုက်သောစကားကို ပြန်သတိရလိုက်သည်။

“ကြီးမားသောစွမ်းအားကိုရခဲ့ရင်၊ ကြီးမားတဲ့တာဝန်ယူမှုကိုလည်း လက်ခံနိုင်ရမယ်”
ဆိုတာ အခုသူကြုံတွေ့နေရတာကိုရည်ညွှန်းနေတာလား။

(အင်း..စောက်ကျိုးကြီးတော့နည်းနေပါပကောလား၊ ငါဒီလက်စွပ်ကို ဘာလို့ဝယ်မိသွားရတာလည်း၊
အမှန်တော့ဝယ်ကိုမဝယ်သင့်ဘူး။ ဒါကကျိန်စာသင့်နေသလိုကြီးပဲ။ ဒါကိုငါချွတ်ပစ်မှရမယ်)

ရဲနောင်တကိုယ်တည်းတွေးနေမိသည်။

သူကလက်စွပ်စွပ်ထားသောလက်ချောင်းကိုဆုပ်ကိုင်လျက် ၎င်းကိုဆွဲချွတ်ရန်ကြိုးစားသော်လည်း နည်းနည်းလေးမှလှုပ်ခြင်း၊ ရွေ့လျားခြင်းမရှိပေ။
လက်စွပ်ကို ဆွဲချွတ်ဖို့ ပိုကြိုးစားလေ၊ လက်စွပ်ကသူ့လက်ချောင်းတစ်ဝိုက်ကို ပိုတင်းကျပ်လာသလိုရှိနေလေသည်။
သူလက်စွပ်ကို နောက်ဆုံးတစ်ချက်အတင်းဆွဲထုတ်နေစဉ်တွင် သူ့နားထဲတွင်ရင်းနှီးပြီးဖြစ်သောအသူရတ္ထဒေဝ၏ ကြားနေကျအသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

“သင်ဘယ်လောက်ပဲကြိုးစားကြိုးစား၊ မရပါဘူးမိတ်ဆွေလေး။ ဘယ်လိုဆွဲချွတ်ချွတ်ဒါကသင့်လက်ကနေကျွတ်သွားမှာမဟုတ်ဘူး။
သင့်အတွက်အခုနောက်ထပ်အရေးကြီးတဲ့အချိန်တစ်ဆင့်ကိုရောက်လာပြီ။ သင်အခုနောက်ထပ်မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ထပ်ပြီး
လိင်ဆက်ဆံကျင့်ကြံပြီးရင်၊ သင်နဲ့ဒီလက်စွပ်က တစ်သားတည်းဖြစ်သွားတော့မယ်။
ငါ့ရဲ့ကံကြမ္မာကို မင်းကဖြည့်ဆည်းပေးရလိမ့်မယ်။ ငါ့ဘုရင်မကို မင်းရှာတွေ့ပြီးတာနဲ့ မင်းကို ငါလွှတ်ပေးမယ်။ ”

“ခင်ဗျားရဲ့ဘုရင်မ..ဟုတ်လား။ ဘာအခြေအမြစ်မရှိတာတွေကိုလာပြောနေတာလဲ။ ငါဘယ်မှာရှာရမလဲ။
ကျုပ်ကဒါကိုဒီလောက်နဲ့ပဲပြီးဆုံးစေချင်နေပြီ။ အခုလက်ရှိလောကမှာဘာဘုရင်မမှမရှိဘူး။ အားလုံးရိုးရိုးမိန်းမတွေချည်းပဲ..”

ရဲနောင်က ရာဂနတ်ဆိုးကိုစိတ်ပျက်စွာနဲ့ မေးလိုက်မိသည်။

“စိတ်မပူပါနဲ့၊ အချိန်တန်ရင် သူသင့်ကို ရှာတွေ့လိမ့်မယ်၊ အဲဒီအချိန်မတိုင်ခင်အထိအထိ ငါ့ရဲ့တပ်မက်မှုတွေက သင့်ရဲ့တပ်မက်မှုပဲ။
သင်လည်းဒီဟာကိုဖြည့်ဆည်းရင်းသင်ကိုယ်တိုင်လည်းစီးမြောပျော်ရွှင်နေလိမ့်မယ်”

ရာဂနတ်ဆိုးက ပြန်ပြောနေသည်။

“ကျုပ်မယုံဘူး..။ ခင်ဗျားရဲ့အလိုဆိုးနောက်ကိုလိုက်ပေးရင်း၊ မကြာခင်မှာ ကျုပ်ရဲ့အစ်မရင်း၊ အမေရင်းတွေကိုတောင်
ကျုပ်လိုးမိတော့မယ်။ အခုတောင်၊ ဒီလမ်းကြောင်းတွေကိုမြင်နေရလို့ကျုပ်ပြေးထွက်လာခဲ့တာ..”

“ကောင်းပြီလေ..၊ အခုလောလောဆယ်မှာတော့၊ ကျုပ်အတွက် တခြားရွေးချယ်စရာမရှိသေးဘူးလို့ထင်တယ်။
ဒါပေမယ့် ခင်ဗျား၊ ကျုပ်အမေနဲ့အစ်မကိုလွှတ်ပေးထားလိုက်စမ်းပါဦး။ သူတို့ကအပြစ်ကင်းသူတွေပါ”

“ငါ..ဒါကိုအပ်ချမတ်ချကတိမပေးနိုင်ဘူး။ ဒီပါဝါမှာချွင်းချက်ဆိုတာမရှိဘူး။ သင်..ငါ့ရဲ့ကန့်သတ်ချက်စည်းမျဥ်းအတိုင်း
လိုက်လုပ်နိုင်မှာလား ဒါမှမဟုတ် အဆုံးစွန်ထိတန်ဘိုးလှကြီးတဲ့ပေးဆပ်မှုနဲ့ရင်ဆိုင်မှာလား။ သင့်သဘောပဲ.. ”

“သင်သိထားဖို့က သင့်ရဲ့အမေနဲ့ အမတွေကို ငါ့ရဲ့နိုင်ငံတော်အတွက် ဘဏ္ဍာရေးဖြည့်တင်းပေးရတဲ့၊
ဘုံကျွန်၊ ဘုံဖာ၊ ပြည့်တန်ဆာ၊ ဖြစ်သွားတဲ့အထိ၊ လုပ်မယ်ဆိုရင်တောင်လုပ်နိုင်တဲ့အစွမ်းရှိတယ်။
ဒါပေမယ့်သင်ကသူတို့ကိုဒီအနေအထားအဖြစ်ခံနိုင်လောက်အောင်အထိမိုက်မဲမယ့်သူတစ်ယောက်မဟုတ်ပါဘူးလေ..။
အခုသူတို့ကသူတို့အမျိုးအနွယ်အရတော်ဝင်၊ အရိုသေခံမိသားစုအနေနဲ့ရှိနေတယ်မဟုတ်လား..”

“အခုသင့်ရဲ့ အမေနဲ့အစ်မကိုသင့်ဆန္ဒအတိုင်းထိမ်းချုပ်နိုင်တဲ့အထိ ရှောင်ချင်ရှောင်နေနိုင်တယ်။
ဒါပေမယ့် ငါမင်းကိုကတိပေးမထားဘူးနော်။ ဖြစ်ချင်တဲ့တစ်ချိန်ကျရင်မလွှဲမရှောင်သာဖြစ်လာမှာကိုပြင်ဆင်ထားဖို့သင့်ကိုငါသတိပေးလိုတယ်”
—————————————–

အပိုင်း(၁၈) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၈)

“သူ့ရဲ့ကံကြမ္မာစေစားချက်အရ ရာဂနတ်ဆိုးရဲ့ဆန္ဒအတိုင်းလိုက်လျောဖို့ ရဲနောင်အနေနှင့်သဘောတူလိုက်လျောရန်မှတပါး၊
အခြားရွေးချယ်စရာကမရှိတော့ပြီ။ လောလောဆယ်အနေနှင့်တော့သူ့အနေဖြင့်၊ သူ့မယ်တော်ဖုရားနဲ့ အစ်မတော်တို့ ထံမှ
တတ်နိုင်သမျှခပ်ဝေးဝေးနေရန်အားထုတ်ရပေတော့မည်။ ထိုအားထုတ်မှုသည်လည်းအလွန်ခက်ခဲသောအားထုတ်ရမှုဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

ဘာမှမသိရှာသောသူ့မယ်တော်နှင့်အစ်မတော်တို့က သူ့ဆီကိုအဆီးအတားမရှိကပ်လာကြမည်မှာမလွဲ။
သူ့လက်မှာဖြုတ်မရအောင်တင်းကြပ်နေသောလက်စွပ်က၊ အခွင့်သင့်သည်နှင့် သူမတို့ကိုအတင်းအကြပ်ဆွဲဆောင်နေမည်သာဖြစ်သည်။
ဘယ်လောက်ကြာအောင်တောင့်ခံနိုင်မလဲ၊ သူမသိပါချေ။
ရဲနောင်ကစိတ်ပင်ပန်းစွာသက်ပြင်းကြီးတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်လိုက်မိလေသည်။

သူကပန်းခြံမှနေ၍စံအိမ်တော်ဘက်ဆီသို့၊ လေးတွဲ့သောခြေလှမ်းများဖြင့်ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။
သူ့မှာမယ်ဖုရားနှင့်အစ်မတော်ဆို့ကိုမှန်မှန်ကန်ကန် ရှင်းပြနိုင်ဖို့၊ လမ်းရှာမတွေ့ပေ။ သူမတို့ကိုဘယ်လိုပြောမလဲ၊

(မေမေ..သားရန်ကုန်ကခရီးထွက်လာတော့ မနော်ဟရီဥယျာဥ်မြို့မှာ နားခဲ့ရင်းဒီလက်စွပ်ကိုဝယ်ခဲ့မိတယ်။
အဲဒီကစပြီးအမျိုးသမီးတစ်ယောက်၊ တစ်ယောက်နဲ့တွေ့တိုင်းလိင်စိတ်တွေထန်ထလာပြီး..မှားတဲ့အထိဖြစ်ကုန်ကြလို့..ဘလာ..ဘလာ..)
ဒါကြောင့်ရှောင်နေရတာပါ၊ ဒီလိုပြောလို့ရောဖြစ်မလား..။ ယုံရောယုံကြမှာလား..။
ပြီးတော့ဒီလက်စွပ်အကြောင်းလျှို့ဝှက်ချက်ကိုမည်သူ့ကိုမျှမပြောရ၊ ပေးမသိရ၊ ကြီးစွာဒုက္ခရောက်လိမ့်မည်ဟုလည်းသတိပေးထားသည်မဟုတ်ပါလား။

ရဲနောင်က မိုင်းပုလဲစံအိမ်တော်ဟော်နန်းကြီးအနားသို့ပြန်ကပ်လာသောအခါ မူရင်းလာခဲ့ရာစားတော်ဆောင်ရှိသည့်
တောင်ဘက်ခြမ်းသို့ပြန်မသွားပဲ၊ အရှေ့ဘက်ပန်းခြံမှနေ၍မြောက်ဘက်သို့ပန်းပြီး အခြားစီနီယာအိမ်တော်ထိမ်းများနေထိုင်ရာ
မြောက်ဘက်ဆောင်တော်ကြီးနှင့် ပင်မစံနန်းဆောင်ကြီးကြားလမ်းမှဖြတ်၍ဝင်ခဲ့လေသည်။

မြောက်ဆောင်နှင့်ပင်စံနန်းဆောင်ကြားကအကွာအဝေးမှာအတန်ပင်လှမ်းသေးသည်။ ထိုကြားထဲတွင်လည်းပန်းဥယျာဥ်နောက်တစ်ခုကရှိနေသေးသည်။
ထိုအဆောက်အဦနှစ်ခုကြားတွင် စံနန်းဆောင်နှင့်ကပ်ရက်နီးပါးဟုဆိုနိုင်သောနေရာတွင်သီးသန့်တစ်ထပ်ဆောင်တစ်ခုရှိနေသည်။
ထိုအဆောင်က၊ မယ်ဖုရားဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူ၏ ဘကြီးတော်၊ အိမ်တော်ထိမ်းကြီးဦးမောက်ခမ်း၏ သမီးတော်၊
သူ့မယ်ဖုရား၏ညီမဝမ်းကွဲတော်သူ၊ အပျိုကြီးနန်းစုသွေးနေထိုင်ရာအဆောင်ဖြစ်သည်။

သူမကသူမ၏ဖခင်မိသားစုနှင့် မြောက်ဆောင်တွင်အတူမနေပဲ မဟာဒေဝီကြီးအရေးအကြောင်းရှိလျှင်လှမ်းခေါ်တိုင်ပင်ပြောဆို၍ရအောင်၊
ပင်တိုင်စံအပျိုကြီးအနေဖြင့် သီးသန့်အဆောင်ကိုအနားမှာပေးထားခြင်းဖြစ်လေသည်။
ရဲနောင်တို့မောင်နှမနှစ်ယောက်နှင့်ဆိုလျှင်ဒေါ်နန်းစုသွေးမှာ အရီးလေးတော်စပ်မည်ဖြစ်ပြီး။ သူတို့မောင်နှမက သူမကို “အရီးတော်လေး”
ဟုပင်ခေါ်ဝေါ်သုံးစွဲလေသည်။ အရီးတော်လေးနန်းစုသွေးမှာ၊ မယ်ဖုရား၏အနီးကပ်တိုးတိုးဖော်အတိုင်ပင်ခံလည်းဖြစ်လေသည်။

ရဲနောင်ကစံအိမ်တော်ရှိရာသို့မြောက်ဆောင်ဘက် လမ်းမှပတ်ဝင်ခဲ့ရာတွင်၊ စံအိမ်နားမရောက်မီဥယျာဥ်တွင်း၌
တစ်ခုခုတူးဆွအလုပ်လုပ်နေဟန်တူးသောအမျိုးသမီးတစ်ယောက်၏သဏ္ဌာန်ကိုသတိထားလိုက်မိလေသည်။

ရုတ်တရက်တော့ဘယ်သူမှန်းမသိသေးပေ။ ဒါပေမယ့်သူမြင်နေရသည်က၊ ငန်းပြားလေးတစ်ချောင်းနှင့် မြေကြီးကိုတူးရင်းဆွရင်း၊
တရွေ့ရွေ့ဖြင့်လှုပ်ရှားရင်းရမ်းခါနေသော၊ ပုံစံကျလှသည့်ဖင်လုံးတစ်တစ်ကြီးတွေကို၊ ရဲနောင်ကကြည့်ရင်းသဘောကျနေမိသည်။
ဒီမြင်ကွင်းကသူ့ရဲ့စိတ်နှလုံးကိုတကယ်ပဲဆွဲဆောင်ယူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ရဲနောင်ကသူမထိုင်နေသည့်၊ ပန်းစိုက်သည့်နေရာအဝန်းအဝိုင်းကိုပတ်လည်ကာရံထားသော၊ သစ်သားခြံစည်းရိုးပုပုလေးအနီးသို့
ချဥ်းကပ်သွားလိုက်သောအခါ၊ သူမကလည်းဘယ်သူဝင်လာတာလဲဆိုသည်ကိုသိရန်အတွက် လှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။
ဤမှာပင်သူမ၏ဘိုဆန်ဆန်မျက်နှာလှလှလေးကိုမြင်လိုက်ရတာဖြစ်ပြီး၊ သူ့စိတ်အတွေးထဲတွင်တစ်ပြိုင်နက်တည်း၊
သူမကိုသူရယူသိမ်းပိုက်ရမည်ဟုအတွေးဝင်လာခဲ့သည်။

သူမကတော့သူ့မယ်တော်နှင့်အစ်မတော်တို့လို၊ အချိန်တူတူပင် မတွေ့တာကြာခဲ့ပြီဖြစ်သော၊ အရီးတော်လေးနန်းစုသွေးပင်တည်း။
အရီးတော်လေးနန်းစုသွေးသည်။ ရဲနောင်ကိုရုတ်တရက်မြင်လိုက်သောအခါ မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားအောင်ပင်အံ့ဩလျက်၊ ထရပ်လိုက်သည်။

“ဟင်..! ကိုယ်တော်လေး တော်ဖုရားပါလား၊ ဘယ်တုန်းထဲကရောက်နေတာပါလိမ့်..”

“ဟုတ်ပါတယ်အရီးတော်လေး..ကျနော်ပါ။ ဒီနေ့မနက်အစောကြီးမှမိုင်းပုလဲ ကိုဝင်လာတာလေ။
အရီးတော်လေးသိလိုက်မှာမဟုတ်ဖူး။ အခုရောဘာတွေအလုပ်ရှုပ်နေတာတုန်း။ ဥယျာဥ်တော်သားတွေကိုခိုင်းရင်လဲရသားနဲ့အရီးတော်ရယ်”

“ဪ..တော်ဖရားလေးရယ်။ ဥယျာဥ်တော်သားတွေက၊ ဥယျာဥ်ကြီး သုံးလေးခုနဲ့တင် သူတို့ဖာသာလက်မလည်နိုင်ဘူး။
ကိုယ်နဲ့နီးတဲ့ပျိုးဥယျာဥ်လေးကိုတော့၊ အချိန်အားရရင်ကိုယ်တိုင်ပဲပြုစုပေါင်းသင်းလိုက်တယ်။
ကိုယ်တိုင်ပြုစုလို့သီးပွင့်လာတဲ့ ဖွံ့ဖြိုးမှုအရသာကို၊ ကိုယ်တိုင်ခံစားပီတိဖြစ်ရတာက ၊ ဘယ်ဟာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူးကိုယ်တော်လေးရဲ့..”

“ဒါဆိုလဲကောင်းတာပေါ့..အရီးတော်လေးရယ်..”

အရီးတော်လေးနန်းဆုသွေးကလည်းရှေးရိုးသိပ်မဆန်လှပါ။ သူကလည်းတောင်ကြီးတက္ကသိုလ်ကဘွဲ့ရတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။
ယခုလည်း ဥယျာဥ်ထဲတွင်ဂါးဒင်းနင်းလုပ်နေတာဖြစ်သဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ်လှုပ်ရှားနိုင်စေရန်၊ သမရိုးကျနန်းစဥ်အဝတ်အစားနှင့်မဟုတ်ပဲ၊
ဘော်လီဘောအားကစားမယ်တွေဝတ်လေ့ရှိသည့်အားကစားဘောင်းဘီအတိုခပ်ပြတ်ပြတ်ကိုဝတ်ထားပြီး၊ ရင်ဘတ်ရှေ့ပိုင်းတွင်တော့
အပေအရေခံစေရန်အတွက်၊ စားဖိုမှူးများ၊ဈေးသည်များဝတ်လေ့ရှိသည့် အပရွန် (apron) ခေါ်ခါးစည်းရှေ့ဖုံးကိုစည်းထားသည်။

မျက်စိအစူးသက်သာစေရန်၊ ခပ်ပါးပါးကြည်ကြည်နေကာမျက်မှန်လေးကိုပါတပ်ထားသဖြင့်
ပုံစံလေးက၊ ဆယ်ကျော်သက်မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်လိုပေါ့ပါးလန်းဆန်းနေသလို၊ ဟော့ရှော့ဆက်စီကျနေလေသည်။
အထူးသဖြင့်အပရွန်အလွှမ်း ခါးစည်းမှာခါးအောက်ရောက်ရုံလေးသာရှည်ရာအောက်ပိုင်းမှာဘောင်းဘီတိုသာဝတ်ထားသေ
ာခန္ဓာကိုယ်အလှကိုရှင်းရှင်းကြီးဖွင့်ဟအလှပြထားသလိုရှိသည်။

ဘောင်းဘီတိုလေးမှာသူမ၏တင်းကားဖွံ့ထွားလှသောတင်သားကြီးများနှင့် ပေါင်တံဖွေးဖွေးစင်းစင်းကြီးများကို
ရဲနောင်၏မြင်ကွင်းမှ ဖုံးကွယ်တားဆီးထားရန်မတတ်နိုင်ချေ။ ပေါင်ကြားခွဆုံရွှေတြိဂံနယ်မြေမှရုန်ကန်ထွက်နေသေ
ာအတွင်းသားမို့မို့ခုံးခုံးဖောင်းဖောင်းကြီးတွေကလည်းကြည့်တတ်လျှင်အတိုင်းသားကြီးအရိပ်အယောင်မြင်နေရသည်။

အပါ်ပိုင်းကအပရွန်ဖြင့်ဖုံးလွှမ်းထား၍ ရင်သားဆိုဒ်ကဘယ်လောက်ကြီးထွားသည်မသိရသော်လည်း။
ယခင်အခေါက်သူလာခဲ့တုန်းကပုံရိပ်များကိုပြန်ဖမ်းကြည့်လျှင်၊ သူ၏အစ်မတော်အိမ့်နန္ဒာနှင်မနီးရိုးစွဲလောက်ရှိပေလိမ့်မည်။
အမှန်တော့သူတို့၏အရီးတော်လေးနန်းစုသွေးမှာ၊ ယခုဝတ်စားဆင်ယင်မှုအရ ခန့်မှန်းနေရသော အရမ်းနုနယ်သည့်မိန်းပျိုအရွယ်အစားမဟုတ်ပါချေ။ သူမ၏အသက်အရွယ်အမှန်မှာ သူတို့၏မယ်ဖုရားဒေဝီကြီးထက် နှစ်နှစ်သာငယ်၍ အသက်၄၂ နှစ်ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
နန်းစုသွေးကစကားဆက်သည်။

“ဟုတ်တယ်..တော်ဖုရားလေးရဲ့..၊ ဒေဝီကြီးကတော့ပြောနေပါတယ်။ မကြာခင်ရက်တွေအတွင်းမှာတော်ဘုရာလေးကြွချီလာမယ်လို့..၊
ဒါပေမယ့်ရက်အတိအကျမမှတ်မိလိုက်တော့၊ ဒီနေ့လို့ထင်မထားမိဘူး..”

“အရီးတော်လေးရယ်..ကျွန်တော်နဲ့စကားပြောရင်အခုလိုတော်သုံး၊ နန်းသုံးတွေနဲ့သိပ်မခေါ်၊ သိပ်မသုံးပါနဲ့လား၊
အရင်အခေါက်တွေကထဲကကျနော်ပြောထားခဲ့သားပဲ၊ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲခေါ်ပါပြောပါလို့..၊
အခုကစပြီးကျနော့်ကိုနောင်လို့ပဲခေါ်၊ ကျနော်ကလည်းအန်တီစုသွေးလို့ပဲခေါ်တော့မယ်..”

“ဟိ..ဟိဟိ..ဟုတ်ပါပြီတဲ့တော်ရယ်။ ဒါပေမယ့်ဒေဝီကြီးရှေ့မှာအဲ့လိုခေါ်မိလို့..အဆူခံနေရပါဦးမယ်။
အရီးရဲ့ဖေဖုရားကဆို၊ ပိုဆိုးသေး။ အရမ်းရှေးရိုးဆန်၊ နန်းဆန်တာ။ ဒါနဲ့နေပါဦး ဒေဝီကြီးပြောတာက ကိုယ်တော်လေး၊ အဲအဲ..နောင်က၊
လူကြီးနဲ့တော်တော်တူနေပြီတဲ့။ အခုအရီးတော်..အဲ..အန်တီစုသွေးအထင်တော့၊ အရင်အခေါက်ကလာတာထက်စာရင်၊
အရမ်းကြီးပိုထွားလာပြီး၊ လူကြီးလုံးလုံးကိုဖြစ်နေပါပြီ..ကြည့်ပါဦး..”

ပြောပြောဆိုဆို၊ အရီးတော်နန်းစုသွေးက ရဲနောင်အနားသို့တစ်လှမ်းတိုး၍ပိုကပ်လာပြီး၊
သူမ၏စကားကိုသက်သေထူသည့်အနေဖြင့်၊ တူတော်မောင်၏ လက်မောင်းကိုဆွဲကိုင်လှုပ်၍ပြောလိုက်သည်။
ထိုစဥ်မှာပင်၊ ရဲနောင်၏လက်စွပ်ဝတ်ထားသော လက်ချောင်းကပူတက်လာပြန်ပြီး၊ ကျောက်မြက်သုံးလုံးက
တဖြတ်ဖြတ်ပြေးလာပြန်သည်။ ရဲနောင်၏လီးကြီးကထုံးစံအတိုင်းဟုန်းကနဲထောင်မတ်တက်လာပြန်ပြီ။

အရီးတော်နန်းစုသွေးမှာလည်း အရင့်အရင်ရဲနောင်အနားသို့အရမ်းကပ်မိသောအမျိုးသမီးများကဲ့သို့ပင်၊
သူမစိတ်တွေပြောင်းပြန်လန်သွားသည်ဟုထင်လိုက်ရကာစောက်ပတ်ထဲမှပူလောင်ရွစိတက်လာကာညှို့ချက်မိသလိုဖြစ်သွားရသည်။
သူမကိုတစ်စုံတစ်ယောက်ကတိုက်တွန်းလိုက်သလိုဖြစ်သွားကာ၊ သူမက..၊

“နောင်..အပြင်မှာနေပူလာပြီကွယ်၊ အန်တီအခုအန်တီ့နန်းဆောင်ထဲကိုပြန်ဝင်တော့မလို့၊
အထဲဝင်ပြီးသံပုရာရည်အေးအေးလေးတစ်ခွက်လောက်သောက်လိုက်ရရင်အမောပြေသွားမယ်ထင်တယ်။
နောင်လည်းအပြင်မှာပူနေပြီ။ အထဲကိုလိုက်ခဲ့ပြီးအန်တီနဲ့အအေးတစ်ခွက်စီလောက်အတူတူသောက်ကြရအောင်လား..”

“ကောင်းတာပေါ့အန်တီစုသွေးရယ်။ ကျနော်လည်းရေဆာနေတာနဲ့အတော်ပဲ..”

ဒေါ်နန်းစုသွေးကသူမ၏အိမ်ခန်းဆောင်လှေကားထစ်များဆီသို့တစ်လှမ်းချင်းတက်သွားစဥ်တွင်၊ သူမ၏ထွားကျိုင်းကျစ်လစ်ပြီးပုံစံကျလှသော
အိုးတင်းတင်းကြီးကိုသူမ၏နောက်မှနေ၍နောက်တစ်ကြီမ် ကျကျနနကြီးပြူးပြဲနေအောင်ကြည့်ရှုနိုင်ရန်၊ ခဏမျှအခွင့်အရေးရလိုက်ပြန်သည်။

ကြည့်ရင်းနှင့်သူအတွေးပေါ်သွား၏။ အင်း..ဒီဆော်ကြီးကိုသာသူအခု ဗြင်းလိုက်ရရင်၊ သူ့အမေနဲ့အမတို့အတွက်
အန္တရာယ်မကင်းလောက်အောင်ဖြစ်နေသည့်၊ သူ့မှာလက်ရှိအရမ်းထနေတဲ့အထန်စိတ်တွေ၊ တော်တော်လေးတော့လျော့ပါးသွားပေလိမ့်မည်။
အခုလည်းသူဝတ်ထားတဲ့လက်စွပ်ကလည်း နိမိတ်ပြတိုက်တွန်းနေပြီဖြစ်သည့်ပြင်၊ အရီးတော်လေးစုသွေးကလည်း
တစ်ခါမှမဖိတ်စဖူး၊ သူမအဆောင်တော်ထဲထိ အအေးသောက်ရန်ဆိုပြီး၊ ခေါ်သွင်းသွားပြီမဟုတ်ပါလား။

(အင်း..အဒေါ်ဖြစ်လည်းအဒေါ်ပေါ့၊ ချကွာ..၊ မတတ်နိုင်ဘူး။ အမေရင်းအစ်မရင်းတွေအပေါ်တင်းနေတာထက်စာရင်တော်သေးတာပေါ့။
မယ်ဖုရားတို့ကိုတော့၊ ကားအကြာကြီးမောင်းလာရလို့ ပင်ပန်းနေတယ်ဆိုပြီး၊ နည်းနည်းခွာခွာနေနေလိုက်မယ်။
အန်တီ့စုသွေးကိုလည်းကျနော်မလုပ်ချင်ပါဘူး။ အခုတော့ကျနော့်ကိုခွင့်လွှတ်ပါအန်တီစုသွေးရယ်..)

သူတို့အပေါ်ကိုရောက်တော့၊ ဒေါ်နန်းစုသွေးအဆောင်ထဲကစားသောက်ခန်းငယ်လေးထဲတွင်၊ သူမက ရေခဲသေတ္တာကိုဖွင့်ပြီး၊
အအေးစိမ်ထားသောလီမွန်သံပုရာရည်ကို ဖန်ခွက်နှစ်ခွက်ထဲတွင်လောင်းထည့်နေစဥ်
ရဲနောင်က စားပွဲတွင် ထိုင်ကာ သူမ၏ အလှကို သဘောကျစွာဖြင့်၊ မမှိတ်မသုန်ကြည့်နေမိသည်။

သူမကရဲနောင်ကိုဖန်ခွက်တစ်ခွက်ကမ်းပေးလိုက်တဲ့အခါမှာ၊ သူက အရီးတော်လေး၏လက်ကိုထိအောင်ကိုင်လိုက်ပြီး စိတ်ထဲမှပြောလိုက်သည်။

(ဒီမှာအန်တီအချစ်ကြီး နန်းစုသွေး…၊ ခင်ဗျားကကျုပ်ကိုတောင့်တနေတယ်မဟုတ်လား။ အခုကျုပ်က၊ ခင်ဗျားရဲ့အရှင်သခင်ပဲ။
ခင်ဗျားကကျုပ်စေရာကိုအကုန်လုပ်ပေးရတော့မယ်။ ကျုပ်ကခင်ဗျားကိုအလိုရှိတယ်လို့ပြောလာရင်၊ ဘာတစ်ခွန်းမှပြန်မမေးပဲ
ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲအထိခင်ဗျားအရောက်လာရမယ်။ ကျုပ်လိုချင်တဲ့ဆန္ဒတွေက၊ ခင်ဗျားရဲ့ဆန္ဒတွေနဲ့ထပ်တူဖြစ်ရမယ်။
ခင်ဗျားဒီအကြောင်းတွေကိုဘယ်သူ့ကိုမှပြောပြစရာမလိုဘူး။ အပြင်မှာတခြားသူတွေနဲ့အတူရှိနေရင်တော့၊
ကျုပ်တို့က တူအရီးတွေလိုပဲပုံမှန်ဆက်ဆံနေမယ်။ နားလည်ရဲ့လား..အရီးတော်..)

အရီးတော်နန်းစုသွေးကချက်ချင်းပင်အရိုအသေအလေးအနက်ထားသောပုံစံသို့ပြောင်းသွားပြီးခေါင်းညိတ်လက်ခံလိုက်ရင်း..၊

“ဟုတ်ကဲ့ပါအရှင်..မှန်ပါတယ်။အရှင်တော်ဖုရားရဲ့ဆန္ဒတွေကကျွန်တော်မရဲ့ဆန္ဒနဲ့ထပ်တူပါပဲ။ ဒီအကြောင်းတွေကိုလည်း
တခြားသူတွေမသိစေရပါဘူး။ ကျွန်တော်မကိုအရှင်ကြိုက်သလိုအသုံးပြုပါတော့၊ ကျွန်တော်မကအရှင့်သားအတွက်ပါ… ”

ရဲနောင်ကသူသောက်လက်စဖန်ခွက်ကိုချက်ချင်းပင်စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီးလျှင်၊ လျှင်မြန်သော လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကိုပြုလုပ်လိုက်သည်။
သူ့လက်တွေကအန်တီစုသွေးထံသို့တရှိန်ထိုးရောက်ရှိသွားခဲ့ပြီး သူမကို သူမ၏ ခြေထောက်လေးတွေမြောက်တက်သွားတဲ့ထိအောင်လှမ်းဆွဲ၍ပွေ့ချီလိုက်ပြီး၊
တစ်ဘက်ကပ်ရက်မှာရှိသောဧည့်ခန်းထဲသို့မပြီးသယ်သွားကာ ကျွန်းသားညောင်စောင်းသလွန်ပေါ်သို့တင်လိုက်လေသည်။
—————————————–

အပိုင်း(၁၉) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၉)

ရဲနောင်ကအန်တီစုသွေးကို အဝတ်အစားတွေချွတ်ရန်ပြောပြီး၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း သူ့ဘောင်းဘီကိုခါးပတ်ဖြုတ်ဇစ်ဖွင့်၍ချွတ်လိုက်လေသည်။
သူ့လက်စွပ်၏ပါဝါနှင့်ညှို့အားက ဘယ်လောက်ပဲစေစားနေပါစေ။ အပျိုစင်ရိုင်းကြီး နန်းစုသွေးမှာ၊ သူမ၏ပင်ကိုယ်စိတ်က
တားဆီးထားသလိုဖြစ်နေသဖြင့်ချက်ချင်းအဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ချပစ်ရန်မရဲသေးပဲ၊ တွေဝေ၍ငြိမ်သက်နေဆဲဖြစ်သည်။

သူ့မမှာတက္ကသိုလ်တုန်းကချစ်သူရည်းစားတွေဘာတွေရှိခဲ့သလား၊ ဘာလားဆိုတာနှင့်ဘယ်လောက်အထိ
ခရီးပေါက်ခဲ့သည်ဆိုတာတော့ဘယ်သူမှမသိနိုင်၊ မပြောနိုင်ပေ။

ဒါကြောင့်မင်သက်တွေဝေနေဆဲဖြစ်သော သူ့အရီးတော်နန်းစုသွေးကို၊ ရဲနောင်ကပင်ချဥ်းကပ်သွားပြီး၊
ဝတ်ထားသောအပရွန်အား၊ ခါးစည်းကြိုးကိုဖြေပြီးဖယ်ရှားချွတ်ချလိုက်ရင်း၊ ဥယျာဥ်စိုက်ဖို့အောက်ဘက်မှာပေါ့ပေါ့ပါးပါးဝတ်ထားသော
တီရှပ်အင်္ကျီလေးကိုပါတပါတည်းပင့်မ၍ ခေါင်းပေါ်ကကျော်ပြီးချွတ်ချပေးလိုက်သည်။

ဘရာစီယာအနက်ကလေးက၊ ပင့်မတင်ပေးထားရသော၊ လှပကျော့ရှင်းသည့် ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသောရင်သားလုံးလုံးကြီးတွေက
အရှင်းသားပေါ်လာ၍ အလှပြနေလေပြီ။ သူကအောက်ဖက်ကဘောင်းဘီတိုကိုပါချွတ်ချပေးရန်သူမ၏ခါးဆီသို့လက်လှမ်းလိုက်စဥ်မှာတော့
သူမ၏မျက်နှာလေးကရှက်သွေးများဖြင့်နီမြန်းနေပြီး၊ ဘောင်းဘီခါးစပ်သားရေကြိုးကိုကိုင်ထားသောရဲနောင်၏လက်ကို
အမြန်အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ၊ ပြန်တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး၊ သူမကိုယ်တိုင်ပင်ဆွဲချွတ်ချပေးလိုက်လေသည်။

ယခုမှသူမက ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ချထားပြီးပြီဖြစ်သောရဲနောင်ကိုသေချာကြည့်ဖြစ်သွားသည်။ သူ့တူတော်မောင်၊ တော်ဖုရားလေးရဲနောင်၏
မာန်ဖီထောင်ထနေသောအကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသည့် လိင်တံကြီးကိုသူမကျကျနနကြီးတွေ့သွားလေပြီ။
ရဲနောင်ကသူ့အရီးတော်ကိုသေချာသတိထားကြည့်လိုက်မိသောအခါ၊ သူမကသူ့ရဲ့ဧရာမလီးတံကြီးကိုရီဝေသောတဏှာခိုးများဖြင့်ပြည့်လျှံနေသည့်၊
တပ်မက်သောမျက်လုံးအစုံဖြင့်ကြည့်နေသောအကြည့်ကိုသူကသဘောကျကျေနပ်သွားသည်။

သူမကအခုတော့အစောပိုင်းကလို၊ ရှက်ကြောက်သောအပျိုကြီးတစ်ယောက်နှင့်မတူတော့ပဲ၊ ချက်ချင်းပင်ပြောင်းလဲသွားတော့သည်။
သူမ၏ပုံစံကရူးသွပ်နေသောတိရိစ္ဆာန်ရိုင်းတစ်ကောင်လို သူ့ထံသို့ဂမူးရှူးထိုးပြေးဝင်လာခဲ့ပြီး၊ သူ့လီးကြီးကိုအငမ်းမရနမ်းရှတ်ဖို့ကြိုးစားလာတော့သည်။

သူမကသူ့ရဲ့အဆမတန်ကြီးသော၊ လီးကြီးကိုအငမ်းမရစုပ်မျိုဖို့ကြိုးစားလာရင်း၊ ဆို့နင့်ပြီး နင်များသွားမလားဟုတောင်
သူမအတွက်သူကစိုးရိမ်နေမိသေးသည်။ ယခုသူမ၏လှုပ်ရှားမှုအားလုံးက မထိမ်းသိမ်းနိုင်လောက်အောင်
ပူလောင်၍တက်လာသောတဏှာရာဂ၊ အထန်စိတ်များကိုအခြေခံ၌ဖြစ်တည်၍လာခြင်းဖြစ်ရာ..၊
ရဲနောင်ကိုယ်တိုင်မှာလည်းပြိုင်တူလိုပင်မှောင်မိုက်သောတဏှာခိုးများမျက်လုံးထဲတွင်ဖုံးလွှမ်းသွားပြီး။
လီးကြီးကိုစိမ်ပြေနပြေစုပ်မလို့ကြိုးစားနေသည့်နန်းစုသွေးအား တွန်းထုတ်လိုက်လျက်၊ ပိုးသားဂွမ်းကပ်ကူရှင်ခင်းထားသော
ညောင်စောင်းနောက်မှီပေါ်သို့ကွေးကွေးလေးပက်လက်ကျအောင်တွန်းလှဲချလိုက်ပြီး၊ အချိန်အများကြီးမသုံးတော့ပဲ၊
သူမ၏ပေါင်လေးတွေကိုဖြဲကားတွန်းတင်လိုက်ပြီး၊ လီးကြီးကိုတေ့၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်သွင်းလိုက်လေတော့၏။

လီးကြီးမှာ၊ သူမ၏မွေးလမ်းကြောင်းဝမ်းခေါင်းထဲအတွင်း၊ အတောင့်လိုက်ကြီးနင့်လို့နေလေသည်။
သိပ်မကြာလှပါ သူမရဲ့မီးတောက်မတတ်ပူလောင်တဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို၊ သူ့လီးကြီးဖြင့်ဆောင့်လိုက်သည့်အချက်များတိုင်းတွင်
နန်းစုသွေးတစ်ယောက်ဆားပက်ခံရသောငါးပြေမလိုထွန့်ထွန့်လူးရင်းကယောင်ကတမ်းဖြင့်အော်ညည်းရင်း တူဖြစ်သူတော်ဖုရားလေ
ရဲနောင်ရဲ့လီးကြီးထံမှကြီးမားသောဖိသွင်းရိုက်နှက်မှုများကို စောက်ဖုတ်ထဲမှာပြည့်သိပ်ကျပ်ညပ်အောင်၊ နင့်နင့်နဲနဲခံစားနေရလေသည်။

“လိုး..လိုး.. လိုးတော်မူပါ..ကျွန်တော်မကိုလိုးပါတော်ဖုရားရယ်။ ဟင့်..ဟင့်..ကျွန်မက အရှင့်ရဲ့ဖာသည်မကြီးပါ။
ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံးကို၊ ကိုယ်တော်လေးကြိုက်သလိုသုံးဖို့အမြဲထာဝရပါပဲ..”

“ရတယ်လေ..လိုးစေချင်သလား..ငါ့ရဲ့ခြေတော်အတင်ကိုသိပ်ခံချင်နေတယ်ပေါ့..၊
ငါ့ရဲ့လက်သုံးတော်ဖာသည်မကြီးအရမ်းဖြစ်ချင်နေတယ်ပေါ့..။ အား..ဟားး ဖာ့ခ်..ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီး။ စီးပိုင်နေတာပဲ၊
ဒါမျိုးကြီးလိုးနေရလို့ကတော့ဘယ်လောက်ချချငြီးမသွားဘူး..၊ ဒါမျိုးကြီးကိုချချင်နေတာကြာပြီ။ ရှစ်စ်(တ်)..
ကောင်းလိုက်တဲ့ရှယ်ဖင်ကြီးနဲ့ရှယ်စောက်ဖုတ်ကြီး၊ ကြည့်ဦး..စောက်ရည်တွေကလဲရွှဲအိုင်နေတာပဲ..ဖာသည်မကြီး..၊ ဖေလိုးမကြီး..”

ရဲနောင်၏ပါးစပ်မှလည်းအစွမ်းကုန်ထန်တက်လာသောရာဂပိုးဦးနှောက်ထဲရောက်သည့်အခြေအနေကြောင့်၊
ယခင်သူ့ပါးစပ်က လွယ်လွယ်ကူကူထွက်တတ်လေ့မရှိသော၊ မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းစကားလုံးများ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းထွက်လာကာ၊
သူမ၏ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို၊ ရင်ဘတ်နားအထိ ခေါက်၍တွန်းတင်ကာ၊ နွားသိုးကြိုးပြတ်ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတော့သည်၊
ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဖြန်းကနဲ..ဖြန်းကနဲ..ရိုက်လိုက်သေးသည်။

“အမလေး..လေး..ဘုရား..ကျွတ်ကျွတ်.. ကျမတစ်သက်မှာတစ်ခါမှဒီလိုအလိုးလဲမခံရဖူးဘူး။
ဒီလောက်ကောင်းတဲ့အရသာမျိုးလည်းမတွေ့ခဲ့ဖူးဘူး။ အင့်..အင့်..အီးးး.. အမလေး..သေပါပြီ။ ဘယ်လိုကြီးလည်းမသိဘူး၊
ကျ..ကျမ..ပြီးတော့မယ်ထင်တယ်..အားးးးးးးးးးး..ပြီး..ပြီးပြီ..ကိုယ်တော်လေးရယ်..ထွက်ကုန်ပါပြီ”

ဒေါ်နန်းဆုသွေးရဲ့ကာမစိတ်ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုအထွတ်အထိပ်ရောက်မှုသည််၊ သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးသို့ ပျော်ရွှင်မှုလှိုင်းများကို ပို့လွှတ်လိုက်လေသည်။
သူမ၏ကိုယ်ခန္ဓာသွေးသားများအနှံ့၊ မူးယစ်စိတ်ကြွဆေးသုံးထားသလိုရိပ်တိတ်ရိပ်တိတ်ဖြင့်လွင့်မြောနေလေသည်။

ရဲနောင်၏စိတ်များသည်မည်သည့်စွမ်းအင်ဆိုးကစိုးမိုးနေသည်မသိ။ လောလောဆယ်တွင်အလွန်ကြမ်းတမ်းနေ၏။
ယခုအခိုက်အတန့်တွင် ရိုင်းစိုင်းဒုစရိုက်ဆန်သောအမူအရာ၊ စိတ်ဓါတ်များကဝင်စီးနေသည်။ သူ့အရီးတော်နန်းစုသွေးအတွက်၊
ဂရုဏာသက်ခြင်းစသောခံစားချက်တစုံတရာမှမရှိချေ။ သူမပြီးသည့်မပြီးသည့်အပေါ်တွင်လည်း အပြန်အလှန်ကြည်နူးစိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိချေ။
သူသိတာက သူ့ရဲ့လိင်ဆက်ဆံမှုသုခပြည့်ဖို့ပဲဖြစ်သည်။ ရာဂနတ်ဆိုးကသူ့ကိုတကယ်ချုပ်ကိုင်ထားလေပြီလား သူမသိပေ။

သူက သူ့လီးကြီးကိုဒေါ်နန်းစုသွေး၏စောက်ဖုတ်ထဲမှ၊ ပလောက်ကနဲမြည်အောင်ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး၊ ညောင်စောင်းပေါ်တွင်ပက်လက်လှဲချလိုက်ကာ။
အရီးတော်နန်းစုသွေးအား၊ သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲတင်ပြီးခွထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

“ကဲ..ဖေလိုးမကြီး..အခုခင်ဗျားကြီးကျုပ်ပေါ်ကတက်ခွဆောင့်ပေးရမယ့်အလှည့်ပဲ။ သေအောင်ဆောင့်စမ်း၊
ကျုပ်မပြီးမချင်းမရပ်နဲ့၊ ကျုပ်ပြီးအောင်၊ကောင်းအောင်၊ အရသာရှိရှိနတ်ပြည်ရောက်အောင်လိုးပေးစမ်း..”

ရဲနောင်ကကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပင်အော်ပြောလိုက်သည်။ နန်းစုသွေးကကျွန်မတစ်ယောက်လိုပင် ရဲနောင်၏စကားကိုလွန်ဆန်နိုင်စွမ်းမရှိပါ။
သူမ၏အရှင်သခင်ကိုကျေနပ်အောင်သူမပြုစုနှစ်သိမ့်ပေးရပေမည်။ ဒါကသူမ၏တာဝန်တစ်ရပ်လို့ခေါင်းထဲမှာဝင်နေသည်။

သူမက ရဲနောင်လီးကြီးကိုအရှည်လိုက်အရင်ဆွဲဆွဲဆောင့်၍ဂွင်းတိုက်ပေးပြီးမှ သူမ၏ဖင်ကြီးကိုကြွပြီးစောက်ခေါင်းဝတွင်
လီးကိုတေ့လိုက်ကာ နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်ဒစ်ကြီးကိုမျှော၍ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီးမှ၊ အံကိုကြိတ်၍ဖိထိုင်ချလိုက်သည်။
ပြီးတော့မှသူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို၊ စိတ်လိုက်မာန်ပါထန်ပြင်းစွာဖြင့် လီးကြီးအပေါ်မှတစ်ကိုယ်လုံးပစ်ပစ်ပြီးဆောင့်ချနေလေသည်။

ရဲနောင်ကလည်းငြိမ်ငြိမ်လေးနေ၍အပါးခိုမနေပဲ၊ ခါးကိုနွဲ့ရင်းဖင်ကြီးကိုကော့ကော့တင်ကာ၊
သူ့ချစ်အရီးတော်၏ဆောင့်ချလာသောဖင်ကြီးကိုလီးကြီးဖြင့်တန်ပြန်ရိုက်တင်ကော့လိုးပေးနေလေသည်။
ရဲနောင်ကပင့်လိုးတင်ပေးနေသည့်အချိန်နှင့်၊ နန်းစုသွေးအား ပါပါရှိန်နှင့်ဖိဆောင့်ချလိုက်တဲ့အချိန်အံကိုက်သွားသည့်အခါများတွင်၊
သူလီးတံရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးက သူမ၏သားအိမ်ခေါင်းအဝသို့ပင်သွားထောက်ပြီး
ပူကနဲစိမ့်ကနဲဖြစ်သွားအောင်ပင်ထိတွေ့မှုအရသာကိုခံစားရလိုက်သည်ဟုထင်မိသည်။

လီးနဲ့စောက်ဖုတ်တို့၏လိုးရှိန်ပြင်းပြင်းပွတ်တိုက်မှုများက၊ နှိမ့်ချည်မြင့်ချည်၊ တက်ချည်ဆင်းချည်၊ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်
လှုပ်ရှားမှုအရှိန်အဟုန်က မြန်သည်ထက်မြန်လာသည်။ ယခုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရမည်ဆိုလျှင် သူတို့နှစ်ယောက်အကြား၊
လက်ရှိလိုးနေဆော်နေကြသောလှုပ်ရှားမှုများတွင်၊ မြတ်နိုးသောချစ်ခြင်းမေတ္တာဟူ၍မပါရှိပေ။

သူတို့သည်လွန်ခဲ့သောမိနစ်အနည်းငယ်လောက်အထိက တူအရီးသာဖြစ်ခဲ့ကြပြီး၊ ချစ်သူရည်းစားတွေမှမဟုတ်ခဲ့ကြပဲလေ။
ဒါကတကယ့်စစ်မှန်သောတိရစ္ဆာန်ရိုင်းနှစ်ကောင်အကြားတပ်မက်မှုမျိုးဖြင့်သာနှိုင်းယှဥ်နိုင်မည်ဖြစ်ပေသည်။
နန်းစုသွေး၏တစ်ခုတည်းသောစိတ်ဆန္ဒမှာ သူမ၏အရှင်သခင်တော်ဖုရားလေးစိတ်ဆန္ဒကျေနပ်ပြည့်စုံပြီးမြောက်ဖို့သာလျင်ဖြစ်ပေသည်။

သူ၏အကြောပြိုင်းပြိုင်းနှင့်မာတောင်နေသောလီးချောင်းကြီးက၊ သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲတွင်ထွားပြီးရင်း ထွားတက်လာရင်းဝမ်းခေါင်ထဲအထိပင်
အနက်ကြီးနစ်ဝင်လာလေသလားခံစားနေရ၏။ မကြာခင်မှာသူ့လီးကြီးကသူမအထဲမှာပြီးထည့်လိုက်တော့မှာပဲဆိုတာကိုလည်းသိနေသလိုရှိသည်။

သူမ၏ဆောင့်ချက်တွေကပိုပြီးပြင်းထန်လာသည်နှင့်အတူ၊ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကလည်းလီးကြီကိုအားပါပါနှင့်
အချက်ကျကျညှစ်ဆွဲပေးနေသည်။ နန်းစုသွေးမှာသူမကိုယ်သူမတိမ်း၍မနိုင်တော့ပေ။ သူမ၏ခြေများနှင့်လက်များကတဆတ်ဆတ်နှင့်တုန်ယင်လာကာ
စောက်ရည်များဒလဟောပန်းထွက်ပြီး ဒုတိယအကြိမ်မြောက်နတ်ပြည်သို့အရှင်လတ်လတ်တက်ကာ၊ အထွတ်အဖျားသို့ရောက်သွားပြန်လေပြီ။

“အားးးးးးးး..အာ…အာ..ဟားးးးးးးးးး..”

နန်းစုသွေးမှာ အဆုတ်တွေပေါက်ကွဲလုမတတ်အသံကိုခြစ်၍ အော်ဟစ်ညည်းညူနေသည်။

“အမလေးးးး..အိ..အိ..ဟီးးး..ကောင်းလိုက်တာ.. ဟုတ်တယ်..ဟုတ်တယ်..အင့်..အင့်..ဆောင့်ပေး..
ဘုရား..ဘုရား..အိုးး..ရှီးးးး..၊ ဒီလိုမျိုး တစ်ခါမှ မခံစားဖူးပါဘူး၊ ကျေးဇူးပါ ကိုယ်တော်ဖုရားလေးရယ်။
အမလေး..ထပ်လာပြန်ပြီ၊ ငါ..ပြီး..ပြီး…ပြီးးးးးးးးးးးပြန်ပြီ၊ အီးးဟီး..ဟီး…ဟီး..ဟီး!..”

သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကအရည်တွေဒလဟောသွန်ထွက်ကျလာသည့်တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ၊ စောက်ခေါင်းထဲကလည်းလီးကြီးကိုအတင်းတွယ်ပြီးညှစ်ပေးနေသည်။
ရဲနောင်မှာလည်းသူမကိုယ်ပေါ်ကိုမှောက်ကျသွားပြီး လီးထိပ်ကစိမ့်ကနဲဖြစ်သွားကာ၊ လရည်တွေဖြောကနဲပန်းထွက်လာတော့သည်။

ရေပြွတ်ကိုအားနဲ့ဆောင့်ဆောင့်ထိုးပြီးညှစ်သလို၊ တစ်ပန်းပြီးတစ်ပန်း၊ ဖြွတ်ခနဲ၊ ဖြွတ်ခနဲ၊ ပူလောင်တဲ့သုက်ရည်တွေကို
သူမရဲ့အချစ်တူးမြောင်းထဲကိုဖြန်းထုတ်ပေးနေတော့သည်။ သူမအနေနဲ့တစ်ခါပြီးတစ်ခါ၊ နားချိန်တောင်မရှိလိုက်ပဲ
ဆက်တိုက်ပြီးပြီးလိုက်ရလို့တအားအကောင်းလွန်ပြီးသေမယ်ဆိုရင်သေနိုင်လောက်တယ်လို့တွေးနေမိသည်။

နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူပြီးသွားတာနဲ့ရမ္မက်ကြီးစွာနဲ့အချစ်ပွဲဆင်နွဲနေကြတဲ့တူအရီးနစ်ယောက်စလုံး ကျေနပ်အားရမှု၊ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ
ပေါင်းစည်းပြီးစိတ်လွတ်လက်လွတ်အသံတွေလွတ်ပြီးအော်ညည်းနေကြစဥ်တွင်အဆောင်တော်ရှေ့တံခါးက ရုတ်တရက်ပွင့်သွားခဲ့သည်။
တံခါးပွင့်သွားသည်နှင့်အတူအဆောင်တွင်းသို့ဝင်လာသူကား အခြားသူမဟုတ်၊ မိုင်းပုလဲဒေဝီကြီး ရဲနောင်၏မယ်ဖုရား အိမ့်ကြာဖြူပင်ဖြစ်သတည်း။

ဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူသည် မလှမ်းမကမ်းရှိ ဘေးဖက်အဆောင်တော်မှအော်ဟစ်သံသဲ့သဲ့များကိုများကို ကြားခဲ့ရလေရာ၊
အဆောင်ရှင် ပင်တိုင်စံနန်းစုသွေးတစ်ယောက်၊ တစ်ခုခုများဖြစ်သလားဟုတွေးရင်း၊ အကူအညီလိုလျှင်ပေးနိုင်ရန်အတွက်၊
ဘယ်သူ့ကိုမှမခေါ်ခဲ့ပဲအမြန်ပြေးလာကာ၊ အလောတကြီးတံခါးကိုတွန်းဖွင့်ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကိစ္စဝိစ္စတွေမဖြစ်ခင်ကတံခါးကိုသေချာ မင်းတုပ်မချခဲ့ခြင်းက သူတို့အမှားပင်ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင်လည်း
ဒီအဆောင်တော်တွေထဲကိုဘယ်သူမှတော်ရုံတန်ရုံဝင်လေ့မရှိ။ အစေအပါးတွေဝင်ရင်တောင်၊ တံခါးခေါက်အသံပေးပြီးမှဝင်လေ့ရှိသည်။
မိုင်းပုလဲဒေဝီကြီးကိုယ်တိုင်လည်းတော်ရုံအကြောင်းမရှိရင် လာလေ့မရှိပါ။ ညီမတော်နန်းစုသွေးကိုတွေ့ချင်ရင်၊ လူလွှတ်အခေါ်ခိုင်းလိုက်ရုံသာ။
အခုတော့၊ စူးစူးဝါးဝါးညည််းသံများကြောင့်၊ စားတော်ဆောင်မှပြန်လာသောဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူကြားကာ လာရောက်စူးစမ်းခြင်းဖြစ်သည်။

သူမက တံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်သောအခါတွင် သူမရှေ့မှမြင်ကွင်းကိုကို မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။
သူမရဲ့ ညီမတော်ပင်တိုင်စံက သူ့သားဖြစ်သူရဲနောင်ရဲ့ ကြီးမားတောင်တက်ပြီးအရည်တွေတရွှဲရွှဲဖြင့်၊ စီးကပ်ဝင်းပြောင်နေသောလီးကြီးကို
မက်မက်မောမောကြည့်ရင်း ကယောင်ကတမ်းနှင့်ဆုပ်ဆွဲကိုင်ထားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလို့ဖြစ်သည်။
ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူအကြီးအလျယ်ထိတ်လန့်အံ့ဩသွားရသည်။

“နင်..နင်တို့..ဒါ..ဘာတွေလုပ်နေကြတာလဲ၊ ဘုရား..ဘုရား..မယုံနိုင်စရာပါလား..။
စုသွေး..နင်..နင်..ငါ့သားတော်ကိုခေါ်ပြီးလိုးနေတယ်..ဟုတ်လား။ နင်ကငါချစ်တဲ့ညီမ၊ ဒီလိုလုပ်လိမ့်မယ်လို့ထင်မထားဘူး။
ဒါကနင့်တူလေ။ ဘယ်လိုလုပ်နိုင်ရတာလဲ..၊ နင်တကယ်မကောင်းတဲ့အပျက်မပဲ..”
—————————————–

အပိုင်း(၂၀) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၂၀)

ဒေါ်နန်းစုကသွေးမှာလည်း ပထမတော့အံ့အားသင့်၍ကြောင်နေပြီးမှ သတိဝင်လာကာ၊ ရဲနောင်ကိုယ်ပေါ်မှခုန်ဆင်းပြီး၊
သူမ၏ခါးစည်းအဝတ်ကိုဆွဲယူလျက်သူမ၏နိကက်ဖြစ်နေသောကိုယ်ကိုကပိုကရိုပြန်ပတ်၍ဖုံးလိုင်ရင်းရှင်းပြဖို့ကြိုးစားနေသည်။

“အစ်မတော်၊ ကျွန်တော်မ အရမ်းကိုစိတ်မကောင်းပါဘူး၊ တောင်းပန်ပါတယ်ဖုရား..။ အခုဘာတွေဖြစ်ကုန်တယ်ဆိုတာကျွန်တော်မလည်း
နားမလည်လိုက်ပါဘူး။ကျွန်မတို့စောစောလေးက မီးဖိုချောင်စားပွဲမှာ သံပုရာရည်ထိုင်သောက်နေကြတာပါ။
သောက်ပြီးတော့ဘာတွေဖြစ်လို့ ဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ အခုသတိပြန်ရတော့ ဟောဒီမှာ ဧည့်ခန်းမှာကျမတို့အခုလိုလိင်ဆက်ဆံနေကြတာကို
သိလိုက်ရတာပါဘဲ။ ကျမကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါအစ်မတော်ဖုရား..”

ရဲနောင်ကထရပ်လိုက်ပြီး၊ သူ့မယ်တော်ကိုပြောလိုက်သည်။

“နားထောင်ပါဦးမေမေ၊ ဒါဟာ အရီးတော်လေးရဲ့အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး၊ သားကပဲ သူ့ကိုအရင်သွေးဆောင်ခဲ့တာပါ၊
သားမှာအရမ်းကြီးမားတဲ့အခက်အခဲကြီးတစ်ခုရှိနေခဲ့တယ်မေမေ၊ အဲဒါကိုဘယ်သူမှလည်းနားလည်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..
အခုသားလုပ်လိုက်တာက၊ မေမေ့ကိုစိတ်ထိခိုက်အောင်လုပ်ဖို့မရည်ရွယ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့်သားအတွက်ဒီပြဿနာကိုဖြေလျှော့ပစ်ဖို့လိုနေတယ်။
ဒါကလည်းသားတို့အားလုံးအတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်ဖို့ ဖြစ်သွားတာပဲလို့ ယုံပေးပါ မေမေ”

“နင်ကဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..ငါနားမလည်ဘူး”

ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူပြောလက်စ၊ စကားလုံးတွေကတဝက်တပျက်မှာတင်ရပ်သွားတယ်။ သူမကသားဖြစ်သူရဲနောင်ရဲ့ တောင်နေဆဲလီးကြီးကို
သတိထားမိသွားတယ်။ သူမဝင်လာကထဲကရဲနောင်ကဒီအတိုင်းပဲရှိနေပြီးဘာမှပြန်မဝတ်ရသေးဘူးလေ။
သားရဲ့လီးကြီးကသူမမျက်စိအမြင်မှာ အရမ်းကြီးထွားလွန်းနေပြီး၊ မာကျောတောင့်တင်းနေသည်။
ပေါက်ဖို့ပါးပျဥ်းထောင်နေတဲ့မြွေဟောက်ကြီးတစ်ကောင်ပဲ သူမရှေ့မှာယိမ်းနွဲ့ ကပြနေသည်။

ရဲနောင်ရဲ့လက်မှလက်စွပ်က တင်းကျပ်သွားပြန်သလို ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူမှာလည်းဦးနှောက်တွေမှိုင်းဝေသွားပြီး
သူမရဲ့အင်္ဂါဇတ်ထဲကပူလောင်တက်လာပြီး၊ ပွစိရွစိနဲ့ဖြစ်လာတာကသိသာလှသည်။

သားဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးကသူမရဲ့စိတ်တွေကိုဆွဲခေါ်သွားခဲ့သည်။ အဲဒါကြီးဆီကထွက်လာတဲ့ရနံ့က သူမကိုမူးယစ်စေ၏။
အဲဒါကြီးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ဖို့ သူမ၏မသိစိတ်ကတိုက်တွန်းနေသည်။ သူမကသားအနီးသို့တစ်လှမ်းပိုတိုးလိုက်သည်၊
ပြီးတော့သူမ၏လက်နုနုသွယ်သွယ်လေးတွေဖြင့်လီးကြီးကိုလှမ်းပတ်ပြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။

အရွယ်အစားနှင့် လုံးပတ်ကြီးမားလှသောလီးကြီးကြောင့် သူမ၏ရင်နှင့်နှလုံးသားတွေကတဒိန်ဒိန်းနှင့်လှိုင်းထလှုပ်ရှားလာကာ၊
သူမ၏ထွက်သက်လေပြင်းပြင်းကိုလီးကြီးပေါ်သို့မှုတ်ထုတ်လိုက်မိလေသည်။
အားလုံးသတိမထားလိုက်မိခင်မှာပင်၊ သူမကသားဖြစ်သူ၏ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်မိပြီး ဒီစကားလုံးတွေကို ပြောချလိုက်မိတော့သည်။

“ဒါကြီးကို ဒေဝီနှမအား မြည်းစမ်းခွင့်ပြုပါ၊ မောင်တော်အရှင်..”

ရဲနောင်တစ်ယောက်အံ့အားသင့်မျက်လုံးပြူးပြီးဘာမှပြန်ပြီးတုံ့ပြန်မပြောနိုင်ခင်မှာပင်။ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူက
သူမ၏လှပနီစွေးသောနှုတ်ခမ်းထူကြီးနှင့်ပါးစပ်ကိုဟပြီ။ လီးကြီးကိုငုံစုပ်လိုက်လေတော့၏။
ရဲနောင်တစ်ယော်၊ အကြီးအကျယ်လန့်သွားရပြီး အလောတကြီးကမန်းကတန်းနှင့်မိခင်ဖြစ်သူကိုအော်ဟစ်ပြီးတားလိုက်လေသည်။

” မေမေ..မေမေ..မလုပ်နဲ့…”

အခုလောလောဆယ်တွင်ရဲနောင်၏စိတ်တွေကရှုပ်ထွေးပြီး ကမောက်ကမဖြစ်နေလေသည်။
သူ့မယ်တော်ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူ၏လုပ်ဆောင်နေမှုကိုတားချင်ပေမယ့်သူ့အမေရဲ့နွေးထွေးချိုမြိန်တဲ့ပါးစပ်က သူ့ကလီးကြီးရဲ့အပေါ်အရေပြားပေါ်မှ
ာတလှပ်လှပ်ယက်ပေးနေတဲ့အကြောပေါင်းတစ်ထောင်စိမ့်မတတ်အရသာနဲ့ဖီလင်က တစ်သက်မှာတစ်ခါဘယ်တုန်းကမှမခံစားခဲ့ရဖူးတာအမှန်ပါ။

ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ကိူယ့်ရဲ့အမေအရင်းရဲ့ပါးစပ်ကစုပ်ပေးနေတာကို သူသိနေရလို့ပဲဖြစ်သည်။
မယ်တော်ဖုရားရဲ့ရွှဲရွှဲစိုအိနူးညံ့နေသောပါးစပ်နှင့်လျှာဖျားလေးများကသူ့တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးကြောများအတွင်းသို့ကြည်နူးမှု
လှိုင်းလုံးများကိုပေးပို့နေလေ၏။ ထိုအချိန်တွင်သူ၏စိတ်စွမ်းအားကသူ့ကိုသတိပေးနှိုးဆော်လိုက်သည်။

ထိုစက္ကန့်ပိုင်းလေးသည် သူ့အတွက်အရေးကြီးလှ၏။ ဖြတ်ကျော်ပြီးပါက၊ နဂိုအခြေအနေအတိုင်းပြန်လည်၍မရရှိနိုင်တာ့သော၊
တားမြစ်အပ်သည့် စည်းလိုင်းကိုမကျော်လိုက်မိခင်မှာအချိန်မီလေးရလိုက်သောနှိုးဆော်မှုလည်းဖြစ်၏။
စိတ်စွမ်းအား၏နောက်ဆုံးတွန်းအားတစ်ချက်ကြောင့် သူ့အမေကို သူ့လီးနှင့်ဝေးရာသို့တွန်းထုတ်လိုက်နိုင်ခဲ့ပြီးသူနောက်ဆုတ်ထွက်ခဲ့လေသည်။

“ကန်တော့ပါမေမေ၊ သားလုပ်လို့မဖြစ်ပါဘူး၊ သားတောင်းပန်ပါတယ်၊ ဒီကိစ္စအတွက်၊
တစ်နေ့တော့ မေမေ..သားကိုခွင့်လွှတ်နားလည်သွားနိုင်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”

ရဲနောင်ကသူ့မယ်ဖုရား၏စက်ကွင်းမှလွတ်မြောက်အောင်ရုန်းထွက်လာနိုင်ခဲ့ပြီးနောက်၊ အရီးတော်လေးနန်းစုသွေးရဲ့၊
ဆောင်တော်ရှေ့တံခါးမှဖြတ်ထွက်ပြီး တတ်နိုင်သမျှမြန်အောင် ပြေးထွက်လာခဲ့လေသည်။

သူ့တို့၏ပင်မဟော်နန်းစံအိမ်ဆောင်အိမ်ကြီးထဲသို့ပြေးဝင်ခဲ့ပြီး တံခါးကိုပြန်ပိတ်ပြီးလိုက်သည်နှင့်တံခါးချပ်ကိုနောက်မှီ၍
အခုမှပင်အသက်ကိုဝအောင်ရှုရန်ကြိုးစားနေစဥ်၊ မိမိ၏ ကျယ်လောင်သောမောဟိုက်သံကို ပြန်ကြားနေရလေသည်။

ထိုစဉ်တွင် ပင်မဧည့်ခန်းဆောင်လျှောက်လမ်းထဲမှာ ရပ်နေသူကတော့သူ့အစ်မတော် အိမ့်နန္ဒာပင်ဖြစ်လေသည်။
ရဲနောင်၏ဖြစ်ပျက်နေသောပုံစံကိုလည်းရှုပါဦး၊ သူ့အဝတ်အစားတွေကို လက်ကကမန်းကတန်းဆွဲယူလာ၍ ပြန်မဝတ်ရသေးသောအခြေအနေကြောင့်မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းကြီးနဲ့ပေါ့။ အမောတကောသာပြေးလာတာ၊ သူ့ရဲ့လီးမာမာကြီးကနည်းနည်းလေးမှကျမသွားချေ။

အိမ့်နန္ဒာ၏မျက်လုံးတွေက သူ့မောင်လေး၏ဧရာမလီးကြီးထံမှခွာလို့မရပေ။ လီးကြီးကကြောက်စရာကောင်းအောင်တောင်နေလိုက်တာက
ရာဘာချောင်းကြီးတစ်ချောင်းလိုအထက်နှင့်အောက်တရမ်းရမ်းနှင့်အထိမ်းအကွပ်မဲ့စွာဖြင့်ကန်တက်နေသည်။
သူ ဘာစကားမမှမပြောနိုင်ပဲ၊ ကြက်သေသေနေမိစဥ်အိမ့်နန္ဒာက သူ့ဆီသို့တူရူလျှောက်လာလေသည်။

ရဲနောင်၏ခေါင်းက စိတ်လှုပ်ရှားမောပန်းမှုများဖြင့််အဆက်မပြတ်တဒုတ်ဒုတ်ဖြင့်သွေးတိုးခုန်လှုပ်နေသည်။ ထိုဝေဒနာကိုသူမခံစားနိုင်တော့ချေ။
သူကသူ့အိပ်ခန်းဆောင်ထဲသို့ပြေးဝင်သွားပြီး သူ့ကိုယ်သူပိတ်လှောင်သော့ခတ်ထားဖို့ အခွင့်အရေးမရလိုက်ခင်မှာ
သူအမြင်တွေကဝေဝါးလာပြီး၊ ရုတ်တရက်ကွယ်ပျောက်မှောင်ကျသွားတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင်ဒေါ်နန်းစုသွေး၏အဆောင်အတွင်းမှာကျန်ခဲ့သောဒေဝီကြီးဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူမှာဖြေသိမ့်ပေးလို့မရအောင်ပင်ယူကျုံးမရစွာဖြင့်
ငိုကြွေးနေလေသည်။ နန်းစုသွေးကဒေဝီကြီးအိမ့်ကြာဖြူကိုသူမ၏လက်မောင်းများဖြင့်ပွေ့ဖက်ပေးထားပြီး၊
စိတ်အေးအေးထားဖို့်နဲ့၊ အစစအရာရာအဆင်ပြေသွားမှာဖြစ်ကြောင်း၊ ကြိုးစားဖြေသိမ့်ပေးနေလေသည်။
ဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူကတသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ရင်းမှ သူညီမတော်နန်းစုသွေးအားကြည့်ရင်းပြောနေသည်။

“အားလုံးအဆင်ပြေသွားမယ်လို့နင်ကဘာလို့ပြောနိုင်ရတာလဲ။ အခုငါ့သားကငါ့ကိုမုန်းသွားပြီ။
ငါကအမေတစ်ယောက်အနေနဲ့ဘာလို့မလုပ်သင့်တဲ့အလုပ်ကိုလုပ်လိုက်မိတာလဲ..
ငါ..ငါ..သားအရင်းတစ်ယောက်ကိုဘယ်လိုစိတ်နဲ့များသွေးဆောင်ပြီးမထော်မနန်းတွေလုပ်ဖြစ်အောင်အဓမ္မကာရောကြံမိရတာလဲ။
ဒါငါကိုယ်တိုင်မဆင်မခြင်လုပ်လိုက်တဲ့ငါ့အပြစ်ပဲ။ သားကငါ့ကိုမုန်းသွားပြီ။ အထင်သေးသွားပြီ။ ရှက်လိုက်တာနော်..”

နန်းစုသွေးကသူမကိုဆက်ပြီးနှစ်သိမ့်ဖို့ကြိုးစားနေသည်။

“ကျွန်တော်မပြောတာနားထောင်ပါအမတော်၊ အမတော်ဘာအမှားမှမလုပ်ခဲ့ပါဘူး။ ကျွန်မဘယ်လိုရှင်းပြရမလဲတော့မသိဘူး။
ဒါပေမယ့်၊ ဘာဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာတော့သိနေတယ်။ ကိုယ်တော်ဖုရားလေးက ဒီတစ်ခေါက်ပြန်အလာမှ
ာတစ်ခုခုထူးထူးခြားခြားဖြစ်နေသလိုပဲ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ပြင်းထန်တဲ့ ညှို့ဓါတ်အမျိုးအစားတစ်မျိုးလွှတ်ထုတ်နေသလိုပဲ၊
ကျွန်မသူ့အနားကပ်မိသွားတာနဲ့အရာရာဟာဝေဝါးပြီးဘာမှသတိမရတော့ဘူး..”

“ကျွန်မတို့ကတစ်မိနစ်လောက်ပဲနောက်ဖက်ခန်းမှာ အအေးစိမ်သံပုရာရည်သောက်ကြတာတာပါ၊
ဒါပေမယ့်ကျွန်မအသိဝင်လာတော့ အခု ဒီဧည့်ခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်သားဒီလိုတွေဖြစ်နေကြတာပဲ၊
အဲဒီမတိုင်ခင်မှာကျွန်မနဲ့သူနဲ့ဘာစိတ်မှမရှိခဲ့ကြဘူး၊ ကျန်တာတော့အစ်မတော်မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ..”

“စောစောက အဖြစ်အပျက်တွေဟာ ကျွန်မတို့အားလုံးကိုတစ်ခုခုဝင်စီးနေသလိုပဲ။
အစ်မတော်လည်းသတိလွတ်သွားတာကျွန်မသိလိုက်တယ်။ အစ်မတော်ဘာမှမမှားပါဘူး။
ပြီးတော့ကျွန်မသေချာပေါက်ပြောနိုင်ပါတယ်။ တော်ဖုရားလေးက အစ်မတော်ကိုမမုန်းပါဘူး။
သူ အမေ့အပေါ်မသင့်တော်တာလုပ်မိမှာစိုးလို့ရှောင်ထွက်သွားတာပဲဖြစ်မှာပါ..”

“အခုလောလောဆယ်တော့ အစ်မတော်၊ ကျွန်တော်မျိုးမနဲ့ပဲအတူတူနေရင်း သူစိတ်အေးပြီးပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားအောင်စောင့်ပေးလိုက်ပါနော်..။
ဒါဆို..အားလုံးအဆင်ပြေသွားမှာ သေချာပါတယ်..”

“အေးကွယ်၊ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ညီမတော်စုသွေးရယ်၊ မမစိတ်အေးသွားအောင်စဥ်းစားပြီးပြောပေးတာကို..။
ညီမပြောတာမှန်လိမ့်မယ်။ သူစိတ်တွေအေးပြီးပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားပြီးရင်၊ ငါတို့ထိုင်ပြီး အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောလို့ရတယ်။
ငါမှားသွားတာကိုလည်းတောင်းပန်လိုက်ရင်၊ သားကလည်းနားလည် ခွင့်လွှတ်နိုင်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်ရပါတယ်..”

နန်းစုသွေးကဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူကိုသလွန်ပေါ်သို့ကူတင်ပေးပြီး၊ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်စေကာ၊ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထား၍
နှစ်သိမ့်ပေးနေသည်။ ဒေဝီကြီးသည်ဒီအချိန်မှာနှစ်သိမ့်ချော့မော့မှုကိုလိုအပ်နေကြောင်းနန်းစုသွေးသိသည့်အပြင်။
သူ့အမတော်စိတ်မညှိုးနွမ်းသွားရစေရန်ချော့မော့ပေးရမှာလည်းသူမတာဝန်မဟုတ်ပါလား။

သူမတို့နှစ်ယောက်အတန်ကြာအောင်စကားဆက်လက်၍မပြောဖြစ်ကြပဲ၊ ငြိမ်ငြိမ်ဆိတ်ဆိတ်ဆိတ်ရှိနေခဲ့ကြပြီးမှဒေါ်အိမ့်ကြာဖြူကစကားစလိုက်သည်။

“တကယ်လို့ညီမကို၊ အစ်မတော်ကကိုယ်ရေးကိုယ်တာ တစ်ခုခုဖွင့်တိုင်ပင်ရင်ငါတို့နှစ်ယောက်ကြားကပဲသိတဲ့အကြောင်းတွေကို
မပေါက်ကြားအောင်၊ ဝမ်းထဲမှာပဲထားဖို့ကတိပေးမှာလား..၊ ညီမတော်..”

“ရတာပေါ့အစ်မတော်ရဲ့ ကျွန်မကိုအားလုံးပြောလို့ရတယ်ဆိုတာကို အစ်မတော်လည်းသိပါတယ်။
ညီမတော်နှုတ်လုံတယ်ဆိုတာလည်း အရင့်အရင်ကထဲကအစ်မတော်လည်းသိသားပဲ။
ကျမတို့ညီအမနှစ်ယောက်အကြားယုံကြည်မှုကိုကျမသစ္စာဖောက်မှာမဟုတ်ဘူး..၊ အစ်မတော်ရင်ဖွင့်နိုင်ပါတယ်..”

“ကောင်းပြီလေ..ဘယ်လိုလည်းဆိုတော့..၊ အစ်မတော်က သားနဲ့သမီးတို့ရဲ့အဖေနဲ့ ကွာရှင်းခဲ့တာ သုံးနှစ်တောင်ရှိခဲ့ပြီးပြီ၊
အဲ..အဲ..၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ မမက အဲဒီကထဲက၊ တခြားဘယ်ယောက်ျားသားနဲ့မှရင်းနှီးဆက်ဆံမှုထပ်မရှိခဲ့ဖူးဘူး။
ကိုယ်တိုင်ကလည်းအရိုသေခံဒေဝီကြီးဖြစ်နေတယ်လေ..”

“လူကသာ မဟာဒေဝီဖြစ်နေတာ၊ ကြင်ရမယ့် စော်ဘွား၊ တော်ဖုရားကမရှိခဲ့ဘူး။ ရှက်ရှက်နဲ့ပြောရရင်၊
အစ်မတော်မှာလိင်ကိစ္စနဲ့ ပြတ်လပ်နေတာကြာခဲ့ပြီ။ အဲ့ဒါကြောင့်မို့လည်းစောနက သားတော်ကိုယ်တော်လေးရဲ့ ဟို..အဲအဲ..၊
လီးကြီးကိုလှမ်းမြင်လိုက်ရတော့။ ဒါဟာငါ့သားပါလားဆိုတာကို မေ့သွားတယ်။ ငါ့စိတ်တွေကလည်းထုံကုန်တယ်ထင်တယ်”

“ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်၊ မြင်လိုက်ရတဲ့လီးကြီးကလည်း၊ ကြိုက်ချင်စရာအကြီးကြီးပဲမဟုတ်လား။ အဲဒီအချိန်မှာမမစိတ်ထဲမှာလိုချင်နေတာက
အဲဒီလီးကြီးတစ်ခုထဲပဲ။ တခြားဘာမှခေါင်းထဲမှာမရှိတော့ဘူး၊ အဲဒီလီးကြီးကလည်း လှလှကြီးလေ..၊ ဟုတ်တယ်မို့လား”

မဟာဒေဝီအိမ့်ကြာဖြူက၊ ညီမတော်နန်းစုသွေးကိုဝန်ခံဖွင့်ဟနေသည်။
နန်းစုသွေးကအိမ့်ကြာဖြူကိုဆက်လက်၍တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ပေးထားရင်းပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်အစ်မတော်ရဲ့..၊ အစ်မသား ကိုယ်တော်လေးမှာ တကယ့်ကိုအံ့သြလောက်စရာလီးကြီးရှိနေတာပဲ။
ဒါနဲ့အစ်မတော်ပြောတာကြားရတော့၊ ညီမလဲစိတ်မကောင်းဘူး၊ အစ်မတော်အရမ်းကိုအထီးကျန်ဖြစ်နေမှန်းညီမ မသိခဲ့ဘူး၊
သတိမထားမိခဲ့ဘူး၊ သိခဲ့ရင်အစ်မတော်ကို ညီမတော်ကူပြီးဖြေရှင်းပေးကောင်းပေးနိုင်မှာပေါ့..”
—————————————–

အပိုင်း(၂၁) ဆက်ရန်