ရေမြေ့ရှင်၏နောက်ဆုံးဆန္ဒ (အပိုင်း ၂)

အပိုင်း(၁၁)

“သားလည်းဒီလိုပဲတွေးမိခဲ့တာပါပဲမေမေ။ ဒါကအိပ်မက်တစ်ခုသက်သက်ပါ။ တကယ့်အပြင်မှာက၊ မေမေကသားကိုအရမ်းချစ်တာ၊ အဲ့လိုချိုးချိုးဖဲ့ဖဲ့တွေဘယ်တုန်းကပြောခဲ့ဖူးလို့လည်း။ အိပ်မက်ဆိုတာသိသွားပေမယ့်လည်း ရုတ်တရက်လန့်နိုးလာတဲ့အချိန်မှာလောလောလတ်လတ်အပြောခံလိုက်ရသလိုခံစားရတော့တော်တော်စိတ်ထိခိုက်သွားတယ်။ စိတ်ဓါတ်လည်းအရမ်းကျသွားမိတယ်။ ခေါင်းကြည်လာတော့မှကြည့်လိုက်တော့၊ မေမေ့ရဲ့အိပ်ရာနေရာကရှင်းနေပြီးအိပ်ထားပုံမရဘူး၊ တဲပတ်ဝန်းကျင်ထွက်ကြည့်တော့လည်းမတွေ့ဘူး။ ဒါနဲ့မေမေပျောက်နေမှန်းသိပြီး အိတ်ထောင်ထဲဖွက်ထားတဲ့ ဘုရင့်ဓါးကိုယူပြီးမေမေ့ကိုရှာဖို့ထွက်လာခဲ့တာပဲ။ ထူးဆန်းတာက တောခရီးထွက်လာဖို့အကာအကွယ်အနေနဲ့ဆောင်ထားတဲ့ပစ္စတိုကိုသတိမရပဲ၊ ဓါးကိုသွားယူခဲ့မိတာကိုပဲအခုမှအံ့ဩမိတယ်။ အဲဒီဓါးကပဲမကောင်းဆိုးဝါးတွေကိုရှင်းလိုက်နိုင်ခဲ့တာလေ..”

“အဲဒါထူးဆန်းတဲ့ကံတရားပေါ့သားရယ်..”

“အခုတော့သားရဲ့အောက်ကိုဆွဲပြီးကျနေတဲ့၊ ညှိုးခြုံးနေတဲ့စိတ်ဓါတ်တွေပြန်ပြီးအားတက်လာရပြီပေါ့မေမေရယ်။ မေမေ့ရဲ့ကိုယ်တိုင်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ဝန်ခံပြီးဖွင့်ဟလာတဲ့သားအပေါ်ထားတဲ့သဘောထားကိုပေါ့။ မေမေအခုပြောခဲ့တာကအိပ်မက်ထဲမှာမဟုတ်ဘူး။ အမေ့ပါးစပ်ကတကယ်ပြောခဲ့တာတွေရယ်။ ဟောဒီမေမေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးလေးရဲ့အနမ်းတွေရယ်ကသက်သေတွေပဲလေ။ သားမေမေ့ကိုချစ်တယ် ..”

ကောင်းမြသွင်၏စကားအဆုံးတွင် မြဝတ်မုံကသားဖြစ်သူ၏ မျက်ဝန်းထဲသို့တောက်ပစိုလက်သောမျက်လုံးများဖြင့်ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့သူသား၏မျက်နှာပေါ်သို့သူ့မမျက်နှာအပ်လိုက်ကာ နောက်တစ်ကြိမ်လှိုက်မောစွာနမ်းလိုက်ပြန်၏။ ပြီးမှသူတို့တွေကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲပြုံးပြကြကာ။ သို့သားအမိနှစ်ယောက်အကြားမှ အချစ်များဖြင့်ယိုစိမ့်ရောပြွမ်းနေသောဆက်ဆံရေးအသစ်က်ုအသိအမှတ်ပြုလိုက်ကြလေသည်။ ကောင်းမြသွင်ကဆက်ပြောလိုက်သည်။

“ဒီနေ့ညအဖြစ်ကတော့ရင်တုန်၊ သွေးပျက်၊ ချောက်ခြားဖို့အရမ်းကောင်းတယ်မေမေရေ..၊ မေမေခံနိုင်ရည်ရှိရဲ့လား။ မေမေ့အတွက်သားစဥ်းစားတာပါ၊ သားတို့နောက်ပြန်ဆုတ်ကြမလား။ ဒီဟာကြီးတွေကအချိန်မရွေးပြန်လာနိုင်တယ်..”

“မလိုပါဘူးကွာ..၊ သူတို့တတွေ ငါတို့ကို ထပ်ပြီးတော့မနှောင့်ယှက်နိုင်တော့ဘူးလို့ မေမေ့စိတ်ထဲမှာခံစားနေရတယ်..”

မြဝတ်မုံက အဓိယဒေဝဘရင်မင်းမြတ်၏လက်သုံးတော်ဓါးကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်ပြီး အဓိပ္ပါယ်ရှိရှိအပြုံးဖြင့်ပြုံးရင်း ကောင်းမြသွင်အားပြန်ပြောလိုက်သည်။

“မေမေတို့တတွေ သဝဏ္ဏဝါဠီကိုရောက်ခါနီးနေပြီသား၊ မြို့တော်က၊ ဒီကနေသိပ်မဝေးတော့ဘူး။ မနက်ဖြန်မနက် တို့တတွေရှေ့ဆက်သွားကြမယ်။ ဒီညအဖို့အချိန်တွေတောင်တော်တော်လင့်သွားပြီ။ တိုက်ခိုက်လာခဲ့တာလည်းမောနေပြီ။ အခုရတဲ့အချိန်လေးမှာအိပ်လိုက်၊ နားလိုက်ကြဦးစို့။ မနက်ဖြန်မနက်ကျရင်ခရီးဆက်ဖို့  အားအင်ပြည့်နေဖို့လိုတယ်။ ဂွတ်နိုက်..သား..”

“ဂွတ်နိုက်..မေမေ..”

မကြာခင်မှာပင်သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်မှာအသီးသီးနှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျသွားကြလေ၏။ သိုသော်အိပ်ပျော်သွားကြစဥ်တွင်သူတို့၏မသိစိတ် (ဘဝင်စိတ်) များသည်အလွန်ဝေးလံသောအတိတ်တစ်နေရာဆီသို့ပြိုင်တူပျံ့လွင့်ရောက်ရှိသွားကြလေတော့သည်။

××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

“သားတော်..၊ ဒါက..ဘရသေ့ကြီးခေပဒူတရဲ့ ကျောင်းတော်ရာစခန်းအဟောင်းပဲကွဲ့၊ သားတော်မင်းမြတ်လည်းသိပါတယ်၊ မကြာခဏရောက်ဖူးနေကြပဲ။ သားတော်ငယ်စဥ်ကထဲက၊ မယ်မယ်နဲ့ရော မင်းဖခမည်းတော်၊ ဘဒွေးတော်တို့နဲ့ ဘရသေ့ကိုမကြာခဏလာဖူးနေကျပဲဟာ..”

“သားတော်ကောင်းကောင်းသိပါတယ်မယ်ဖုရားရဲ့၊ မရောက်တာတောင်ကြာခဲ့ပြီကောလေ။ ဒါအခုသားတော်သရေခေတ္တရာနန်းပလ္လင်ကို ရာဇဘိသိက်ခံပြီးစတက်ပြီးကထဲက ဘရသေ့ရဲ့ကျောင်းသင်္ခန်းနေရာကို ပထမအကြိမ်ပြန်ရောက်ခြင်းပဲ၊ ကာလတောင်တာတောင် အတော်ကြာခဲ့ပြီ။ ဘရသေ့တောင်နတ်ပြည်စံပြီးပျံလွန်တော်မူသွားတာနှစ်အတော်ကြာခဲ့ပေါ့နော်..။ အေးလေ.. ဖခမည်းတော်ရော၊ ဘဒွေးတော်တို့တောင်စံလွန်ပြီးကြကုန်ပြီပဲ။ ကျောင်းသင်္ခန်းလည်းဘယ်သူမှထိမ်းသိမ်းစောင့်ရှောက်တော့မယ့်သူမရှိတော့၊ အတော်ယိုယွင်းနေပြီ။ ဒါနဲ့မယ်ဖုရားကဘာစိတ်ကူးရပြီးသားတော်ကို ဒီသင်္ခန်းဟောင်းနေရာကိုခေါ်လာရတာလည်း..”

“အင်း..အမေးရှိလာပြီဆိုတော့ မယ်မယ်တစ်ခုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောရတော့မှာပေါ့..။ သားတော်က နန်းတွင်းထဲမှာ မယ်မယ်ဖုရားရဲ့ရွှေနန်းဆောင်တော်ထဲအထိကြွချီလာပြီး၊ ပြီတီတီလုပ်တဲ့ကိစ္စပေါ့။ မယ်မယ့်ကို ကိုယ်ကိုမွေးထားတဲ့မယ်တော်တန်မဲ့နဲ့ သားတော်ကယစ်ရွှေရည်တွေမူးပြီးဘာတွေလာမိန့်ခဲ့တယ်ဆိုတာရောမှတ်မိသေးလား.. ”

“ဟို..ဟို..ဒါကမယ်မယ်.. ”

“ဟိုတွေဒီတွေလုပ်မနေပါနဲ့တော့ဒွတ္တဘောင်ဘုရင်မင်းမြတ်ရယ်။ မယ်ဖုရားအားလုံးကိုရိပ်မိပြီးနေပါပြီ။ သားတော်ကိုမယ်ဖုရားကိုယ်တိုင်မွေးလာခဲ့တာ၊ ပြုစုထိမ်းကျောင်းခဲ့တာလေ။ သားရဲ့စိတ်ကိုဖတ်တတ်တာ၊ အူထဲဝမ်းထဲအထိအကုန်မြင်နေရတယ်။  အရင်ကသားတော်မယ်ဖုရားအပေါ်မှာ ဒီလိုစိတ်မျိုးမရှိဘူး၊ ရိုးရိုးသားသားပဲ၊ ဒီစိတ်အပြောင်းအလဲ၊ အပြုအမူအပြောင်းအလဲတွေက သားတော် ဒွတ္တဘောင်ဘုရင်မင်းမြတ်အဖြစ် နန်းတက်ဘိသိက်ခံပြီးမှဖြစ်လာတာကိုမယ်မယ်သိတယ်။ သားတော်မှာတခြားနန်းတွင်းကိုယ်လုပ်တော်၊ မိဖုရားမောင်းမတွေရှိရဲ့သားနဲ့မှ ကိုယ့်မယ်တော်အရင်း နန်းကျမိဖုရားခေါင်ကြိးအပေါ်စိတ်ဝင်စားမှုရှိလာတာ မယ်မယ်မသိပဲနေပါမလား။ မယ်မယ်ကိုယ်တိုင်လည်း မောင့်ဖခမည်းတော်အပြင်၊ မောင့်ဘဒွေးတော်လက်ထက်အထိနန်းဆက်၂ဆက်တိုင်တိုင် မဟေသီမိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ်ဆက်ပြီးအမြှောက်ခံခဲ့ရတာပဲလေ ၊ ဒီအတွေအကြုံတွေကိုမယ်မယ်ကနောကျေနေအာင်သိပြီးသားပေါ့..။

“သားတော်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးတော်မူပါ မယ်မယ်။ သားတော်စိတ်ကစားမိပါတယ်။ သားတော်နန်းတက်တော့ ဘိသိက်တွဲရခံမယ့် မိဖုရားခေါင်ကြီးမရှိသေးဘူး။ တခြားဖိဖုရးမောင်းမတွေရှိပေမယ့်။ သူတို့ကမိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ်နဲ့မတန်ဘူးလို့သားတော်ယူဆတယ်။ ခမည်းတော်နတ်ရွာစံလွန်လို့ ညီတော်အိမ်ရှေ့မင်းသားဖြစ်တဲ့ ဘဒွေးတော်ကလည်း စူဠာသမ္ဘဝဘုရင်အဖြစ်နန်းတက်လာတော့၊ မရီးဖြစ်တဲ့မယ်မယ့်ကိုတောင်မရှောင်ဆက်ကောက်ယူပြီး မိဖုရားခေါင်ကြီးမြှောက်ပြန်တယ်။
သားတော်စိတ်ထဲမှာသိပ်မကြည်လင်ပေမယ့်၊ နောက်မှနားလည်လာတယ်။ ဘဒွေးတော်က မယ်မယ်သာမိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်ထိုက်တဲ့အရည်အချင်းရှိကြောင်းမြင်လို့ပဲ ဆိုတာ..”

“ဒီလိုသားတော်ရဲ့..။ မယ်မယ်က သားရဲ့ဘခမည်းတော်နဲ့ ဘဒွေးတော်တို့ကိုမယ်မယ်ရေခပ်တဲ့မြစ်ဆိပ်မှာဆုံဆည်းကြတော့သူတို့ညီနောင်ကမယ်မယ့်ကိုပြိုင်တူတွေ့ကြတာလေ။ သူတို့ကိုကြည့်ရတာမယ်မယ့်ကိုနှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူမေတ္တာသက်ဝင်နေပုံရတယ်။ နောက်တော့ ဘရသေ့နဲ့ဆုံမိကြပြီး သူ့တူတွေမှန်းသိသွားတယ်။ ဒါကြောင့်နောင်တော်ဖြစ်တဲ့ မဟာသမ္ဘဝနဲ့မယ်မယ့်ကိုလက်ထပ်စေခဲ့တယ်။ သူ ကိုကြည်ညိုကိုးကွယ်တဲ့ ပျူအကြီးအကဲတွေနဲ့တိုင်ပင်ပြီး မင်းဖခမည်းတော်မဟာသမ္ဘဝကို နန်းတက်စေပြီးသရေခေတ္တရာထီးနန်းကိုထူထောင်စေခဲ့တယ်။ ပြီးတော့သားတော်ကိုမယ်မယ်ကမွေးခဲ့တယ်။ တကယ်တော့ဘဒွေးတော်ကလည်းမယ်မယ့်ကိုတူတူပဲမေတ္တာရှိနေတာဆိုတော့၊ အရင်ကနောင်တော့်အတွက်အနစ်နာခံပေးခဲ့ရပေမယ့် ဒုတိယနန်းဆက်ဘုရင်အဖြစ်နန်းတက်လာခဲ့တဲ့အချိန်မှာ သူချစ်တဲ့မယ်မယ့်ကိုဆက်ပြီးမိဖုရားခေါင်ကြီးမြှောက်တာကမဆန်းဘူးထင်တာပဲလေ..”

“သားတော်ကတော့ အကြောင်းရင်းကဒီ့ထက်ပိုမယ်လို့ထင်တာပဲမယ်မယ်။ ဘဒွေးတော်ကလည်းအရည်အချင်းရှိတဲ့ဘုရင်တစ်ပါးပဲ။ သူကမယ်ဖုရားရဲ့ မိဖုရားခေါင်ကြီးမြှောက်သင့်တဲ့အရည်အချင်းကိုမြင်လို့နေမှာပါ။ ပြီးတော့မယ်ဖုရားက ဟောဒီပျူအမျိုးသမီးတွေအားလုံးထဲမှာသူတကာထက်တမူထူးကဲပြီး သိပ်လှနေလို့နေမှာပေါ့။ တခြားသူမပြောနဲ့သားတော်တောင်ဒီလိုခံစားမိတယ်။ သားတော်ဒီလိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းချီးကျူးတာမယ်မယ်စိတ်တော်မရှိပါနဲ့နော်၊ မယ်တော်ဟာအင်မတန်ကိုလှပတဲ့တော်ဝင်မျိုးနွယ်မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ၊ ပြီးတော့မယ်မယ့်မျက်လုံးတွေကယောက်ျားသားတွေရဲ့စိတ်တွေအရည်ပျော်သွားအောင်ဆွဲဆောင်နိုင်မှုရှိလွန်းလှတယ်။ မယ်မယ်ကသမင်ပျိုမကမွေးဖွားလာတဲ့သတို့သမီးငယ်လို့မပြောရဘူး။ မယ်မယ့်မျက်လုံးကလေးတွေကလည်းသမင်ပျိုမလေးလိုကြည်ပြီး ရွဲပြီးလှနေတာပဲ။ သားတော်မယ်မယ့်ကိုစိတ်ကစားပြီးချစ်မိပါတယ်.. ”

“သားတော်ကကိုယ့်ကိုမွေးခဲ့တဲ့မွေးမယ်တော်ကိုတောင်၊ အဲဒီလိုစိတ်မျိုးတွေသက်ဝင်လာအောင်၊ မယ်ဖုရားကအဲဒီလောက်လှလို့လားကွဲ့..၊ သားတော်မျက်စိတွေမှောက်နေပြီထင်ပါတယ်.. ”

ဘေဒါရီက သူမ၏အလှကိုတည့်တည့်ကြီးချီးမွမ်းခံလိုက်ရသဖြင့် မျက်နှာမှာရှက်သွေးများ ဖြာတက်သွားလေသည်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့်စကားလွှဲ၍ပြောနေပြန်သည်။ သို့သော်..သူမသည်လည်းမိန်းမသားတစ်ဦးပင်ဖြစ်လရာ၊ သားတော်ဖြစ်သူဒွတ္တဘောင်က အလွန်အမင်းမြှောက်စား၍ပြောသည်ထားဦး..၊ ယောက်ျားသားတစ်ယောက်က မိမိ၏အလှတရားကိုချီးမွမ်းထုတ်ဖော်ပြောလာသောအခါ ပီတိမဖြစ်ပဲနဲ့တော့မနေနိုင်ချေ။

“မယ်မယ်က..၊ တကယ့်ကိုပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်အောင် လှပါတယ်မယ်မယ်..။ ပြီးတော့အခုနကသားတော်ပြောသလို၊ မိဖုရားခေါင်ကြိးဖြစ်ထိုက်တဲ့အရည်အချင်း မယ်မယ့်မှာ အပြည့်ရှိနေတယ်လို့လည်းမြင်မိတယ်..။ ရှေးဘုရင်တွေက အစဥ်အဆက်၊ အရင်ဘုရင်ရဲ့မိဖုရားကိုဆက်လက်သိမ်းပိုက်မိဖုရားမြှောက်ကြတဲ့အလေ့အတိုင်း၊ ခမည်းတော်မဟာသမ္ဘဝ၊ ဘဒွေးတော် စူဠာသမ္ဘဝတို့၊ အစဥ်အဆက်မိဖုရားခေါင်မြှောက်ခဲ့တဲ့ မယ်မယ့်ကို သားတော်ကလည်းနန်းတက်စမှာ ဆက်ပြီးမိဖုရားမြှောက်လုဆဲဆဲထိအောင်စိတ်ကြံခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မယ်မယ်က သားတော်ရဲ့သွေးအရင်း၊ မယ်တော်အရင်းဖြစ်နေလို့ခဏအောင့်ထားပြီး နောက်မှစဥ်းစားစီစဥ်မယ်လို့ဆိုင်းငံ့ထားတာပါ..။ ဒါကသားတော်ရဲ့စိတ်ခံစားချက်ကိုအမှန်အတိုင်းဝန်ခံတာပါမယ်မယ်..”

“ကြည့်စမ်း..ကြည့်စမ်း ..ဟိုတစ်နေ့နန်းဆောင်ထဲမှာတုန်းက ယစ်ရွှေရည်မူးပြီးပြောခဲ့တာလို့ထင်မိတယ်။ အခုတော ယစ်ရည်မမူးပဲနဲ့၊ ကိုယ့်မွေးတဲ့မယ်တော်ကိုဒီလိုစကားမျိုးတွေရဲရဲတင်းတင်းပြောထွက်တယ်ပေါ့လေ..”

“အမှန်ပါပဲ..မယ်ဖုရားရဲ့၊ မယ်မယ့်ကိုမိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ်သားတော်သိမ်းပိုက်ချင်ခဲ့တယ်။ ဒါကလည်း ငါကိုယ်တော်ဘုရင်ဖြစ်လို့ဆိုပြီးအခွင့်အာဏာနဲ့သိမ်းပိုက်ချင်လို့မဟုတ်ပဲ၊ မယ်မယ့်အလှကိုတကယ်ပဲချစ်မြတ်နိုးလို့ပါ။ နောက်တော့ဒီကိစ္စကိုခဏမြိုသိပ်ထားပြီး စိတ်ထွက်ပေါက်ကိုလမ်းလွှဲလိုက်တယ်။  သားတော် ဗိဿနိုးကိုသွားကျူးကျော်ကြံစည်ပြီးမရရအောင်သိမ်းပိုက်လိုက်တယ်။ အဲဒါကတော့ အလွန်နာမည်ကြီးတဲ့အလှဘုရင်မလို့ကျော်ကြားတဲ့ ဗိဿနိုးမှာဘုရင်မလုပ်နေတဲ့ပန်ထွာမင်းသမီးကိုရအောင်သိမ်းပိုက်ပြီးမိဖုရားခေါင်မြှောက်ချင်လို့ပါ၊ ဒါမှလည်းသားတော်က မယ်မယ့်အပေါ်ပြစ်မှားမိနေတဲ့စိတ်တွေလျော့ပါးပြီး၊ အရင်အတိုင်းကိုယ်မယ်တော်လိုဖြူစင်စွာပြန်ချစ်နိုင်ဖို့၊ တခြားမိဖုရားလောင်းသွားရှာခဲ့တာပါ..”

“ဒါဆိုရင် ဗိဿနိုးကိုသိမ်းလာနိုင်ခဲ့ပြီး၊ ပန်ထွာကိုမိဖုရားခေါင်ကြီးမြှောက်ခဲ့ပြီးပြီလေ၊ အခု ဘာလို့မယ်မယ့်ကိုဒီစကားတွေထပ်ပြောနေသေးလည်း။ နောက်ပြီးမယ်မယ့်နန်းဆောင်ထဲအထိဝင်လာပြီး၊ ဘာဖြစ်လို့ရိသဲ့သဲ့ ပြီတီတီတွေလာပြောပြီး မယ်ဖုရားကို ထိကပါးရိကပါးတွေလာလုပ်နေရတာလည်း..”

“ဒီလိုပါမယ်မယ်၊ ပန်ထွာ့ကိုမိဖုရားမြှောက်နိုင်ခဲ့ပေမယ့်။ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုသာသိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့ပြီး။ သူ့ရဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုသားတော်မရခဲ့ပါဘူး။ သူ့ဆီကအမုန်းတရာ။ ရန်ငြိုးတွေနဲ့ ကျိန်စာတွေကိုပဲရခဲ့တယ်။ သူကသန့်စင်စွာနဲ့ ဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှလက်မဆက်ပဲ၊ သူ့ဘဝကိုဗိဿနိုးနတ်မင်းကိုလှူထားပြီး၊ အပျိုစင်ဘဝနဲ့ဘုရင်မအဖြစ်နဲ့ပဲအုပ်ချုပ်နေဖို့သံဓိဌာန်ပြုထားတာကို၊ ဒွတ္တဘောင်ကြောင့်အားလုံးပျက်စီးခဲ့ရပြီဆိုပြီး သားတော်ကိုအငြိုးကြီးထားခဲ့တယ်။ သူနဲ့ခန်းဆောင်ဝင်ပျော်မြူးဖို့လုပ်တဲ့အခါတိုင်း၊ သူ့ဆီကသာယာပျော်ရွှင်တဲ့ကာမဂုဏ်ခံစားမှုကိုမရခဲ့ဘူး။ စက်ခန်းဆောင်ထဲဝင်သွားတိုင်းအမြဲကျိန်ဆဲခံနေရတယ်။

“ငါ့သားတော်လိုဘုရင်မင်းမြတ်ကို သူကဘာတွေများကျိန်ဆဲရဲသလဲ..! မယ်မယ့်ကိုပြောစမ်း.. ”

“သူကျိန်နေတာက..
သူ့ရဲ့တိုင်းပြည်ကိုအတင်းအကြပ်သိမ်းပိုက်တဲ့ဘုရင်၊ သူ့ရဲ့ကာမလွတ်လပ်မှုကိုလည်းအတင်းအဓမ္မရယူသိမ်းပိုက်တဲ့ဘုရင်အတွက်၊ သူ့ကိုမွေးဖွားသန့်စင်ခဲ့တဲ့မွေးအမေအရင်းနဲ့ ကာမဂုဏ်အရပြန်လည်ဖောက်ပြန်ပြီးစပ်ယှက်ရပါစေသားတဲ့ မယ်မယ်။  ဘဝဆက်တိုင်းမှာမိခင်နဲ့သားတော်စပ်မှန်းသိသိကြီးနဲ့ကာမဂုဏ်ဖောက်ပြန်စပ်ယှက်ပြီးညားကြပါစေတဲ့။ ဘယ်လောက်များဆိုးရွားလိုက်တဲ့ကျိန်စာလဲလို့ကြည့်စမ်းပါဦးမယ်မယ်..။ အဲဒီကျိန်ဆဲတာတွေကိုပွစိတက်အောင်ကြားနေရပြီး သူ့ကိုဘာမှလုပ်ချင်စိတ်မရှိပဲပြန်ထွက်လာခဲ့ရ တာချည်းပဲ။ သားတော်စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့သေရည်တွေမူးအောင်သောက်တယ်။ သေရည်မူးနေတဲ့အချိန်မှာ သူကျိန်ခဲ့တဲ့ကျိန်စာတွေဟာခေါင်းထဲမှာအပ်ဆူးတွေနဲရိုက်သွင်းနေသလိုဖြစ်နေတယ်။ သင့်အမေနဲ့သွားပြန်ဆက်ဆံစမ်းဆိုတဲ့ ကျိန်ဆိုစကားတွေကခေါင်းထဲမှာတဝဲလည်လည်နဲ့၊ အဲဒီကျိန်ဆိုစကားတွေရဲ့ဒဏ်ကိုသားတော်မခံနိုင်ဘူး။ လွန်ဆန်လို့မရဘူး အတင်းတိုက်တွန်းနေသလိုပဲ..။ နောက်ဆုံးသေရည်မူးမူးနဲ့မယ်မယ့်စက်တော်ဆောင်ခန်းထဲအထိဝင်ပြီး ထိကပါးရိကပါးတွေပြောမိတာပါ မယ်မယ်..”

“ဩ..ဒီလိုကိုး..၊ မိန်းမသားတန်မဲ့နဲ့ စိတ်ဓာတ်ကကြမ်းကြုတ်လိုက်တာနော်..။ မယ်မယ်သဘောပေါက်ပြီ။ မယ်မယ့်အခန်းထဲသေရည်တွေသောက်လာပြီးကိုယ့်မယ်ဖုရားကိုတောင်ထိကပါးရိကပါး ဝင်လုပ်တယ်ဆိုတာနဲ့ တခုခုတော့မှားနေပြီလို့ထင်သားပဲ၊ ဒါကြောင့်မယ်မယ်၊ သားတော်နဲ့ဒီကိစ္စကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနှစ်ကိုယ်ကြားဆွေးနွေးမှရတော့မယ်လို့ တွေးမိခဲ့တယ်။  အဲဒီကိစ္စကိုနန်းဆောင်ထဲမှာဆွေးနွေးလို့မတော်ဘူး။

နန်းတွင်းမှာမျက်စိတွေနားတွေရှိတယ်။ ရံရွေတော်တွေရှိနေတယ်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြောလို့မရနိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့်မယ်မယ်စဥ်းစားပြီး အပြင်မှာနှစ်ကိုယ်ကြားဆွေးနွေးလို့အကောင်းဆုံးနေရာက၊ ဘရသေ့မရှိတော့တဲ့ဟောဒီကျောင်းသင်္ခန်းဟောင်းနေရာက ဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်ငြိမ်ရှိတယ်ဆိုပြီး၊ မယ်ဖုရားကသားတော်ကိုဆောင်ကျဥ်းလာခဲ့တာပဲပေါ့..”
—————————————–
အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၂)

“မယ်မယ်ဖုရားက သားတော်ကိုဒီဆိတ်ငြိမ်တဲ့၊ ဘရသေ့ရဲ့ကျောင်းသင်္ခန်းဟောင်းနေရာကိုခေါ်လာတာက၊ သားတော်ရဲ့အပြုအမူတွေနဲ့ပတ်သက်ပြီနှစ်ကိုယ်ကြားဆိုဆုံးမချင်လို့ပဲမဟုတ်လား..။ မယ်မယ်သားတော်ကိုအပြစ်တင်ချင်နေတဲ့အချက်တွေကိုလည်းအခုလောက်ပြောခဲ့ရင်ပဲသားတော်ရိပ်မိသဘောပေါက်နေပါပြီ။ မယ်မယ်ဆိုဆုံးမသမျှသားတော်နာခံလိုက်နာပါ့မယ်..”

“မှန်တာပေါ့သားတော်..။ အဲဒီရည်ရွယ်ချက်နဲ့ပဲမယ်မယ်ကဒီကိုခေါ်လာခဲ့တာပဲ။ သားတော်နားလည်အောင်အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်သေချာရှင်းပြပြီးဆွေးနွေးမှရမှာလေ။ နန်းတာ်ထဲမှာဆိုရင် မယ်မယ်ကဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့မယ်တော်ကြီးဖြစ်နေတယ်ပဲထားဦး။ ဆိုဆုံးမဖို့ကကျတော့၊ ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့အာဏာ၊ ဂုဏ်သိက္ခာအသရေကို ညှာတာငဲ့ကွက်ရဦးမယ်။ အလေးအမူပြုရဦးမယ်မဟုတ်လား။ မယ်တော်ပင်ဖြစ်လင့်ကစား၊ ရေမြေ့ရှင်ကြီးတစ်ပါးလုံးကို မြည်တွန်တောက်တီးပြီးပြောဆိုအပြစ်တင်နေတာကို၊ အခြားနန်းတွင်းသားတွေ၊ အချွေအရံတွေကြားသွားလို့မကောင်းဖူးလေ..”

“မှန်လှပါမယ်မယ်ဖုရား၊ ဦးထိပ်တင်ပါတယ်..”

“အခုတော့သားတော်မင်းမြတ်ရဲ့ရှင်းပြချက်တွေကို မယ်မယ်နားထောင်ပြီးသိလိုက်ရပါပြီ။ သားတော်ရဲ့စိတ်ဒဏ်ရာကတော်တော်ဆိုးဝါးစွာခံစားနေရတယ်ဆိုတာ မယ်မယ်ကိုယ်ချင်းစာနာမိပါတယ်..။ မယ်ဖုရားသားမောင်ကိုထပ်မံပြီးအပြစ်မတင်ရက်တော့ပါဘူး..”

“ဪ..မယ်မယ်ဖုရားရယ်..”

“သားမောင်မယ်ဖုရားအပေါ်မိခင်တစ်ယောက်ထက်ပိုကဲစွာမြတ်နိုးချစ်ခင်နေကြောင်းကိုလည်းမယ်မယ်သဘောပေါက်ပါတယ်။ သားတော်ရဲ့စိတ်ဖွင့်ဟချက်တွေကိုမျက်လုံးတွေကတဆင့်၊ သားတော်ရွှေနန်းပလ္လင်မှာနန်းတက်စကထဲက မယ်မယ်သိမိရိပ်မိခဲ့ပါတယ်။ မယ်မယ်သာသားတော်ရဲ့မယ်တော်အရင်းမဟုတ်ခဲ့ရင်၊ အဲဒီနန်းသိမ်းပွဲမှာ မယ်မယ်ရှောင်လို့လွတ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ အဲဒီလိုများဖြစ်လာခဲ့ရင် မယ်မယ်ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲလို့တွေးခဲ့ဖူးတယ်။ မယ်မယ်သားတော်နဲ့အဲ့သလိုအဖြစ်ခံမှာမဟုတ်ဘူး။ မယ်မယ်သားတော်ကိုအသက်မကချစ်ပေမယ့်၊ ရေမြေ့ရှင်ဘုရင်ကြီးဖြစ်လာပေမယ့်၊ သားတော်ကမယ်မယ့်သားပါပဲ။ ကြင်ယာခင်ပွန်းတစ်ယောက်အနေနဲ့မယ်မယ်ချစ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါမယ်မယ့်စိတ်ရင်းအမှန်ပါ..”

“သားသိပါတယ်မယ်မယ်။ ဒါကြောင့်လည်းသားတော်မယ်မယ့်ကိုမြတ်နိုးနေခဲ့တဲ့စိတ်တွေကိုအတင်းချုပ်တည်းပြီး၊ သင့်တော်မယ့်မိဖုရားခေါင်ကိုအတင်းလိုက်ရှာခဲ့တာပေါ့..။ ဒါပေမယ့်သားတော်ကံဆိုးခဲ့တယ်မယ်မယ်..”

“အို..သားတော်လေးရယ်၊ ကြားရတာမယ်မယ်မချိဘူး..။ ပန်ထွာလိုရုပ်ရည်လေးနဲ့သူကကဒါလောက်စိတ်ဓါတ်ခက်ထန်ရက်စက်မယ်လို့မထင်မိဘူး။ ငါ့သားတော်လေးကိုလုပ်ရက်တယ်ကွယ်။ ဒါဆိုသားတော်က ပန်ထွာ့ဆီကနေ ရသင့်တဲ့ကာမဂုဏ်ရသ၊ ခံစားမှုတွေကိုပြည့်ဝစွာမရခဲ့ဖူးပေါ့..”

“မှန်လှကြောင်းပါမယ်မယ်”

“ငါ့သားတော်လေးကို မယ်မယ်အရမ်းသနားသွားမိပြီကွယ်။ ဒါကြောင့်သားမောင် ယစ်ရွှေရည်တွေမူးပြီးမယ်မယ့်အနားကိုလာခဲ့တာကိုး။ မပြည့်ဝတဲ့ချစ်ချင်းမေတ္တာတွေကြောင့်။ သားရဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေကမယ်မယ့်အပေါ်ပိုလာခဲ့တယ်ဆိုတာမယ်မယ်သိပြီ၊ ငါ့သားလေးရယ်..”

ဘေဒါရီမိဖုရားကြီးက သားတော်ဖြစ်သူ ဒွတ္တဘောင်မင်းကြီးကို စိတ်မကောင်းကြေကွဲခြင်းကတဘက်၊ လှိုက်မောဆို့နင့်ခြင်းတဘက်ဖြင့် လှမ်း၍သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်မိလေသည်။ သူမကိုယ်သူမ ဘာလုပ်မိမှန်းကိုပင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်အမှန်တကယ်ဂရုမပြုမိပါ။ ဒွတ္တဘောင်ဘုရင်ကလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသောဝမ်းနည်းစိတ်ခံစားချက်တွေကြောင့်မယ်တော်ဖြစ်သူ ဘေဒါရီကိုတင်းကြပ်စွာပြန်လည်ဖက်ထားမိတော့သည်။

ဒွတ္တဘောင်သည်သူ၏ရင်ခွင်ထဲတွင်တင်းကြပ်စွာဖက်ထားမိသော၊ မယ်တော်ဖြစ်သူ ဘေဒါရီထံမှနူးညံ့အိစက်သောအမျိုးသမီးတစ်ယေက်၏ ဖဿအထိအတွေ့ကိုရလိုက်လေသည်။ မယ်တော်ဘေဒါရီ၏ကိုယ်ခန္ဓာလေးကနွေးထွေးအိစက်လို့နေပါလား။ မယ်တော်၏စင်းနေသောမျက်တောင်ကော့လေးများ၊ ဖြော့င်စင်း၍ပေါ်လွင်သောနှာတံလေးများ၊ ချောမွေ့ပြေပြစ်ပြီး နုညက်နေသောအသားအရေဖြင့်ဖွဲ့စည်းထားသော ပါးစုံ့အို့အို့၊ ပါးပြင်မွတ်မွတ်လေးများကိုအနီးကပ်မြင်လိုက်ရလေရာ၊ လှရက်အားလှပါသည့်မယ်မယ်ပါတကားဟုအသိအမှတ်ပြုလိုက်မိလေသည်။ သူအရွယ်ရောက်ပြီးသည်မှစ၍ သူ့မွေးသမိခင်မယ်ဖုရားကိုယခုကဲ့သို့နီးနီးကပ်ကပ် တခါမှကြည့်ရှုရန်အခွင့်အလမ်းမရဖူးခဲ့ချေ။

ဖောင်းကြွ၊ ဖူးလုံး အိထွေးလှသောကြီးမားသည့်သားမြတ်အစုံ၊ ရင်သားများ၏အထိအတွေ့ကသူ့ကိုမိန်းမူးစေသည်။ မယ်တော်၏ကိုယ်လုံးကျစ်ကျစ်လေးကသူ့ရင်ခွင်ထဲတွင်တသားထဲဖြစ်နေသည်။ ဒွတ္တဘောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်အလယ်ပိုင်းတစ်နေရာမှယောက်ျားတို့အားထားရာလက်ရုံးကြီးက အားအင်ပြည့်ဖြိုးစွာဖူးထလာပြီးမယ်တော်ဘေဒါရီ၏ကိုယ်ခန္ဓာတစ်နေရာကို သိသာစွာတွန်းဖိ၍နေလေ၏။ တင်းကြပ်စွာဖက်ထားမိ၍ကိုယ်ခန္ဓာချင်းပူးကပ်နေစဥ်တွင်၊ မယ်ဖုရား၏ပြင်းထန်သောနှလုံးခုန်သံကိုတဒုတ်ဒုတ်နှင့်ကြားလာနေရလေသည်။ မယ်မယ်၏ရွှေရင်အုံကြီးကနိမ့်ချည်မြင့်ချည်လှိုင်းထ၍ဖိုလှိုက်နေပါလား။

တော်ဝင်သားအမိနှစ်ယောက်တို့မှာကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ထားရင်း၊ အသွေးအသားများဆူပွက်ထကြွလာကြလေသည်။ သူတို၏ထကြွနေသောကိုယ်တွင်းမှအပူများနှင့်ဆန့်ကျင်လျက်ရှိနေသည့်၊ ကျောင်းသင်္ခန်းအရပ်သည်၊ တိတ်ဆိတ်သောတောအလယ်တွင်ရှိနေသည်။ လူသူတစ်စုံတယောက်မျှမရှိ၊ ကျေးငှက်သာရကာများ၏အသံများကိုသာကြားနေရလေသည်။
ခဏကြာတော့ဘေဒါရီမိဖုရားက သက်ပြင်းကိုချလိုက်ပြီးစိတ်ထိမ်းလိုက်လျက်။ ကိုယ်ခန္ဓာချင်းပြန်ခွာလိုက်သည်။

“သားတော်..၊ စိတ်တွေကိုလျှော့ပြီးထိမ်းလိုက်ပါကွယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကအေးချမ်းနေတဲ့အချိန်လေးမှာ အပူအပင်တွေကိုခဏဖျောက်ထားပါလား။ လာပါ..၊ မယ်မယ်နဲ့လိုက်ခဲ့၊ ဘရသေ့ကျောင်းသင်္ခန်းကိုမရောက်တာကြာလို့တစ်ခေါက်တစ်ခါပြန်ရောက်တုန်းမှာ၊ မယ်မယ်အပျိုစင်ဘဝက၊ ဧရာဝတီမြစ်ဆိပ်ကိုရေခပ်ဆင်းတဲ့လမ်းကြေင်းလေးနဲ့နေရာကိုအလွမ်းပြေ၊ စိတ်ပြေလက်ပျောက်သွားကြည့်ကြရအောင်နော်..”

“မယ်မယ့်သဘောတော်အတိုင်းပါဖုရား..”

“သားတော်..ဒီကိုလာကြည့်၊ ခုနက သားနဲ့မယ်မယ်တို့ရပ်နေတဲ့နေရာက၊ ဘရသေ့ရဲ့ သစ်ခက်တဲကျောင်းနေရာပေါ့၊ သစ်ခက်တဲကနေ တောင်ဘက်ကိုခြေလှမ်းငါးဆယ်လောက်လျှောက်လာရင်ကျောက်တောင်နံရံမှာဂူပေါက် သုံးခုတွေ့လိမ့်မယ်။ လာ..လာ..ဒီမှာကြည့်..၊ ဟောဒီနေရာပေါ့။ ဟောဒီအလယ်ကဂူပေါက်ကြီးက ဘုရားလှိုဏ်ရဲ့အဝင်ဝပဲ။ ဘရသေ့ဘုရားဝတ်ပြုတဲ့နေရာပဲ၊ လှိုဏ်ထဲမှာဆင်းတုတော်ရှိတယ်။ လက်ဝဲဖက်ဂူပေါက်ဝကတော့ ၊ ဘရသေ့ တစ်ကိုယ်တည်းတရားအားထုတ်တဲ့ဂူပဲကွဲ့.. ”

“ဟောဒီလက်ယာဖက်အစွန်ဆုံးဂူပေါက်ဝကတော့မယ်မယ့်အပိုင်ပဲကွဲ့။ ဒီဂူပေါက်ဝကွင်ပြီးသွားတဲ့လှိုဏ်လမ်းကြောင်းအတိုင်းဝင်သွားရင် ကျောင်းသင်္ခန်းမှာနေခဲ့ရတုန်းက၊ မယ်မယ်မြစ်ဆိပ်ကိုရေခပ်ဆင်းတဲ့လမ်းပဲကွဲ့။ လှိုဏ်လမ်းကြောင်းကအတော်လေးရှည်ပေမယ့်၊ ခဏသွားမိလို့လှိုဏ်ဆုံးရင်၊ တောလမ်းကိုသွားပေါက်တယ်။ အဲဒီတောလမ်းကနေလျှိုထဲကိုဖဲ့ဆင်းရင် မြစ်ဆိပ်ကမ်းပါးဆီတည့်တည့်ပဲကွဲ့..၊ လာ..၊ တို့တွေဒီကသွားကြည့်ရအောင်သားတော်..”

ဘေဒါရီကသားဖြစ်သူဒွတ္တဘောင်ဘုရင်ကို ဦးဆောင်၍ ညာဖက်အစွန်ဆုံးဂူထဲသို့ဝင်သွားသည်။ ဂူအဝ ဝင်ဝင်ခြင်းလှိုဏ်ခန်းမှာ ၈ပေအကျယ် ၁၀ပေ အရှည်ခန့်ရှိလေသည်။ လှိုဏ်ထဲဝင်ဝင်ချင်းမှာပင် အလင်းရောင်ကသိသိသာသာကြီးအားနည်းသွားလေသည်။ ဂူအပြင်ကအလင်းရောင်သည်လှိုဏ်အတွင်းသို့အားကောင်းစွာဝင်ရောက်နိုင်ခြင်းမရှိချေ။ ဘေဒါရီသည်ဂူခန်းထောင့်တစ်နေရာသို့လျှောက်သွား၍၊ ကျောက်ဆွယ်တစ်ခုနောက်မှတစုံတရာကိုဆွဲထုတ်ယူလိုက်သည်။ ကညင်ဆီများဝအီအာင်စိမ်ထားသောလက်ကိုင် မီးတုတ်တိုင်ကြီး ၃-၄ ခုခန့်ဖြစ်သည်။ ထိုအပြင်သူမကမီးခတ်ကျောက်တစ်စုံကိုပါဆွဲထုတ်ယူလာခဲ့သည်။

“ဒီလှိုဏ်လမ်းကြောင်းကမြစ်ကိုဆင်းတဲ့ဖြတ်လမ်းပဲသားတော်ရဲ့။ နို့မဟုတ်ရင်တောင်ကြီးတစ်လုံးလုံးကို အဝေးကြီးပတ်ပြီး သွားနေရမှာ။ ဒါပေမယ့်လှိုဏ်လမ်းကကျဥ်းပြီးမှောင်တယ်။ အလယ်တစ်ကွေ့မှာပဲ လူနေလို့ရတဲ့လှိုဏ်ခန်းကျယ်ကြီးရှိတယ်။ ဒီလမ်းကိုဖြတ်တိုင်းဆီမီးတုတ်တွေကိုထွန်းညှိပြီးမှသွားရတယ်။ ဒါတွေကိုမယ်မယ်ကျောင်းသင်္ခန်းမှာရှိကထဲကကြိုတင်သိုဝှက်ထားတာ။ နှစ်စဥ်တစ်နှစ်ပတ်လုံးသုံးနေရတာလေ.. ”

ဘေဒါရီမိဖုရားကြီးကပြောဆိုရင်းမှာပင် မီးခတ်ကျောက်ဖြင့်ခတ်၍မီးကိုမွှေးယူပြီး မီးတုတ်များကိုထွန်းညှိလိုက်သည်။ ထို့နောက် သားဖြစ်သူဒွတ္တဘောင်အား မီးတုတ်တစ်ခုကိုကမ်းပေးပြီး အဝင်ဝလှိုဏ်ခန်းနှင့်ကပ်လျက်ရှိသော၊ အနောက်ဖက်မှလှိုဏ်ဂူလမ်းကြားသို့ဆင်းခဲ့ကြလေသည်။

လှိုဏ်လမ်းသည်လူနှစ်ကိုယ်သုံးကိုယ် မတ်တပ်ရပ်သွားရုံလောက်သာ အကျယ်အဝန်းရှိ၍ကျဥ်းမြောင်းသည်ဟုဆိုနိုင်သည်၊ အထဲတွင်အတန်ငယ်အေးစိမ့်စွတ်စို၍ မှောင်နှင့်မဲမဲရှိသည်။ထွန်းညှိလာသောမီးတုတ်များ၏အလင်းရောင်ကြောင့်သာလျှင်သူတို့သွားရမည့်လမ်းရာကိုမြင်နေရခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော်အထဲတွင်လေဝင်လေထွက်လေစီးကြောင်းရှိနေသည်ကိုတော့ ဒွတ္တဘောင်မင်းကသတိထားမိလေသည်။ မွန်းကြပ်၍မနေပဲသက်တောင့်သက်သာအသက်ရှူနေနိုင်လို့ဖြစ်သည်။

မယ်တော်ဘေဒါရီက ဂူလမ်းအတိုင်းဦးဆောင်၍ရှေ့မှလျှောက်သွားသည်။ သူမက ဤဂူလမ်းကို အခက်အခဲအတိုက်အခိုက်မရှိချောမွေ့စွာပင်လျှောက်နေလျက်ရှိသည်။ သူမအဖို့၊ သူမ၏စံအိမ်တော်နန်းဆောင်ထဲတွင်သက်သက်သာသာ လမ်းသလားနေသလောက်ပင်ရှိသည်။ သူမအတိတ်အခါကနေ့စဥ်ကျင်လည်ကျက်စားခဲ့သောနေရာဖြစ်ကြောင်းမပြောပဲနှင့်သိနိုင်လေသည်။ နောက်မှလိုက်လာခဲ့သောဒွတ္တဘောင်မှာတောင်၊ ဟိုတိုက်၊ ဒီတိုက် ခလုတ်တိုက်မိနေသေးသည်။ ဂူလမ်းသည် ဟိုကွေ့သည်ကောက်နှင့်အကွေ့ပေါင်းများစွာချိုးကွေ့ရင်း မြေကအောက်သို့နိမ့်ဆင်းလာခဲ့သည်ကိုသတိပြုမိသည်။
သူ၏စိတ်ထင် တစ်ဖာလုံနီးပါးမျှလျှောက်လာခဲ့မိလျှင် အတန်ငယ်ကျယ်ဝန်းသောဂူလှိုဏ်ခန်းကြီးထဲသို့ရောက်လာသည်ကိုသတိပြုမိလိုက်သည်။

လှိုဏ်ဂူလျှောက်လမ်းက အတန်ငယ်မတ်တက်လာပြီး မြင့်သောမြေပြင်ပြန့်တည်ရှိရာတွင်တည်ရှိနေသာထိုနေရာသည်။ ပြန့်ပြူးသပ်ရပ်သော၊ ဂူခန်းကျယ်ကြီးတစ်ခုဖြစ်ကြောင်းမီးဒုတ်များကိုမြှောက်၍ကြည့်မှသိလိုက်ရလေသည်။ ဘေဒါရီမိဖုရားခေါင်ကြီးက ဂူလှိုဏ်ခန်း၏ပတ်ချာလည်လေးဖက်လေးတန်တွင်နှစ်နေရာစီ၌၊ နံရံတွင်ထိုး၍အသင့်စိုက်ထူထားသော မီးတုတ်များကို မီးကူး၍ ထွန်းညှိလိုက်သောအခါ တစ်ခန်းလုံးလင်းထိန်သွားလေသည်။

“သားတော်မင်းမြတ်၊ ဒါကမယ်မယ်စောနကပြောပြခဲ့တဲ့ လမ်းခုလတ်က လူနေလို့ရအောင်ကျယ်ဝန်းတဲ့အခန်းကြီးပဲကွဲ့။ ဘယ်လိုလဲသားတော်။
အဆင်အပြင်တွေကိုကြည့်ပြီးအံ့ဩနေတာလား..”

ဒွတ္တဘောင်အံ့ဩမည်ဆိုလည်းအံ့ဩလောက်သည်။ ဂူခန်းသည်မြေမျက်နှာပြင်အတန် ငယ်ပြန်မြင့်သောနေရာတွင်ရှိ၍ စိုစွတ်အေးမြ၍မနေပေ။ ခြောက်သွေ့၍မြူမှုန်များကင်းစင်သောအခန်းဖြစ်ကာ၊ ကြမ်းခင်းကညီညာပြန့်ပြူးနေသည်။ လေဝင်လေထွက်ကောင်း၍ အပူချိန်ကလည်းမျှနေသည်။ ဂူထောင့်တစ်နေရာတွင်သလွန်သဥ္စာလီစက်ရာညောင်စောင်းတစ်ခုရှိပြီးဖဲကတ္တီပါ။ အအုံး၊ အလွှမ်းများပင်ရှိနေသေးသည်။ ညောင်စောင်းဘေးတွင်သုံးချောင်းထောက်ကျောက်စားပွဲဝိုင်းလေးရှိနေပြီး ကျောက်စီမြေရေတကောင်းတစ်ခုပါ အဖုံးအအုပ်၊ သောက်တော်ခွက်နှင့်တကွအပြည့်အစုံရှိနေလေသည်။ ဒါတွေက ဘယ်လိုရောက်နေပါလိမ့်။ နေရာက ဒွတ္တဘောင်အဖို့ သိုက်နန်းရှင်နတ်မိမယ်တစ်ယောက်စံမြန်းရာ ဂူဗ္ဗိမာန်ခန်းကြီးထဲသို့ရောက်လာသလားဟုထင်နေမိ၏။

“ဒီနေရာက မယ်ဖုရားငယ်ငယ်ခလေးဘဝ၊ အပျိုစင်ဘဝကထဲကမြစ်ဆိပ်ဆင်းရင်း၊ အနားယူအပန်းဖြေရာ။ ဆော့ကစားရာ။ ဆိတ်ငြိမ်မှုလိုချင်ရင် တစ်ကိုယ်တည်း ခိုအောင်းစိတ်ကူးယဥ်ရာ နေရာဖြစ်ခဲ့တယ်..၊ သားတော်။ ဘရသေ့ကသူတော်စင်ဆိုတော့၊ မယ်မယ်အရွယ်ရောက်အပျိုစင်ဖြစ်လာကထဲက ရသေ့ရဟန်းတို့နဲ့ မာတုဂါမတို့က မစပ်အပ်ဘူးဆိုပြီး။ ဝေယျာဝစ္စကိစ္စတချို့ကလွဲရင် အနားသိပ်အကပ်မခံတော့ဘူး။ ဒါငကြာင့်မယ်မယ်မြစ်ဆိပ်မှာပဲအချိန်ကုန်ပြီး၊ တစ်နေကုန်နေနေရအောင်၊ အပေါက်သေးသေးလေးပါတဲ့ဘူးခြောက်နဲ့ ရေပြည့်အောင်ခပ်ခိုင်းထားခဲ့တယ်။ မယ်မယ်လည်းနောက်ပိုင်းတော့ဘရသေ့သဘောထားကိုရိပ်မိပြီးအားနာတာနဲ့ ၊ ဘရသေ့နဲ့တမိုးထဲအောက်မှာရှိနေတဲ့ကျောင်းသင်္ခန်းမှာမအိပ်ဖြစ်တော့ဘူး။ နေရာအသစ်ကိုရှာတော့ဒီလမ်းခုလတ်ကဂူခန်းကိုသတိရသွားတယ်၊ ခါတိုင်းလည်းဆော့နေ၊ နားနေကျနေရာဆိုတော့၊ ဝါးကွပ်ပျစ်လေးတစ်လုံးဆင်ပြီးဒီနေရာမှာပဲပြောင်းနေခဲ့တယ်။  ဒါကမယ်ဖုရားရဲ့အိမ်၊ မယ်ဖုရားရဲ့အိပ်ခန်းဆိုပါတော့.. ”

“ဒါဆိုအခုရှိနေတဲ့သဥ္စာလီတော်နဲ့ ကတ္တီပါဖုံလုံးအဆင်အပြင်တွေက ဘယ်လိုရောက်နေတာလည်းမယ်မယ်ရဲ့..”

“ဒါက သားမောင်ရဲ့ဖခမည်းတော်နဲ့စုလျားရစ်ပတ်ပြီး မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်လာမှ၊ တခါတလေအလွမ်းပြေအနားယူရအောင်မင်းချင်းတွေကိုပို့ပြီး ပရိဘောဂတွေ ရိုက်ရအောင်စီမံခိုင်းခဲ့တာပါကြာခဲ့ပါပြီ..။ ကတ္တီပါ အုံးတော်၊ အလွှမ်း အိပ်ရာခင်းတွေကတော့လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်ကပဲ၊ လူယုံအပျိုတော်ကြီးကိုစီစဥ်ခိုင်းထားလိုက်တာ၊ သားတော်ဒီနေရာကိုစိတ်ပြေလက်ပျောက်ကြွချီဖို့၊ ခေါ်လာလို့ရရင်။ သားတော်သက်တောင့်သက်သာ အနားယူနိုင်အောင်လို့ပေါ့..”

“ဒါဆိုအားလုံးက..မယ်ဖုရားရဲ့အစီအမံတွေချည်းပဲပေါ့လေ..၊ အခ့လိုဂရုတစိုက်နဲ့ကြိုတင်စီမံထားတာကျေးဇူးတော်အထူးတင်ရှိပါတယ် မယ်မယ်..”

“မယ်တော်ဖုရားက..သားတော်ရေမြေ့ရ္င်ဘုရင်မင်းမြတ်ကြီးအတွက်၊ စီစဥ်ပေးရတာကဘာမှအပန်းမကြီးပါဘူး..။ သားတော်ဘုရင်မင်းမြတ်အတွက်၊ ဒီထက်အထူးပြုစုစောင့်ရှောက် ယုယမှုတွေကိုပါ မယ်မယ်ကအခုကိုပဲ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပေးဦးမှာပါ..”

“ဒါနဲ့မယ်မယ်လိုက်ပြမယ့်မြစ်ဆိပ်က ဘယ်လောက်ဝေးသေးသလဲမယ်မယ်။ နေမညိုခင်အရောက်ပြန်လာဖို့မီပါ့မလားမယ်ဖုရားရဲ့..”

“သားတော်ရယ် မြစ်ဆိပ်ကိုသွားကြည့်ဖို့က ဒါလောက်အရေးမကြီးတော့ပါဘူးလေ.. ။ မယ်မယ် ဘယ်အချိန်ခေါ်သွားသွား၊ သွားလို့ရပါတယ်။ အခု သားတော်ဘုရင်မင်းမြတ်က စိတ်အားရောလူအားရော၊ ပင်ပန်းညှိုးချုံးနေပြီ။ ရေမြေ့ရှင်ဘုရင်မင်းမြတ်ကို သရေခေတ္တရာရဲ့ပထမဦးဆုံးမဟေသီ၊ ဘေဒါရီမိဖုရားခေါင်ကြီးက စိုးရိမ်နှလုံးပူပန်တော်မူလှပါဘိမောင်တော်ဘုရင်မင်းမြတ်ရယ်။ ဟောဒီကနှမဒေဝီဘေဒါရီရဲ့ဂူစံနန်းမှာခဏတဖြုတ် အတူစံမြန်းချွေးသ်ပ်တော်မမူချင်ဘူးလား၊ မောင်တော်ဖုရားရဲ့..”

“အလို..မယ်မယ်..မယ်ဖုရားဘယ်လိုအမိန့်တော်ရှိလိုက်တယ်..”

ဒွတ္တဘောင်မင်းကြီးသည် သူကြားလိုက်ရသော သူ၏မယ်တော်ဘေဒါရီမိဖုရားကြီး၏နှုတ်မြွက်စကားကိုအမှန်ပင်ဟုတ်ပါလေစဟု ဝေဝေဝါးဝါး သံသယဖြစ်ကာ သူ့နားရွက်များကိုပင်၊ သေချာပြန်၍ပွတ်သပ်ပြီးနားထောင်မိလေသည်။
—————————————–
အပိုင်း(၁၃) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၃)

“နားတော်တွေကိုသိပ်ပွတ်ပြီးသုံးသပ်မနေပါနဲ့ မောင်တော်။ မောင်တော်လုံးဝနားကြားမမှားပါဘူး..၊ အခုပဲဟောဒီကချစ်နှမတော်ဘေဒါရီရဲ့နှုတ်ကမြွက်ဟပြောလိုက်တာပါ..”

“မယ်ဖုရားပါးစပ်က ဒီလိုအသုံးအနှုန်းစကားတွေဘယ်လိုများပြောထွက်လာတာလည်း။ သားတော်နားမလည်ဘူး။ အံ့ဩလွန်းလို့သေတော့မယ်..”

“မအံ့ဩပါနဲ့မောင်တော်.. ၊ နှမတော်ဘေဒါရီလို့သာရဲရဲတင်းတင်းကြီးခေါ်လိုက်ပါ။ ဒါကမောင်တော်ဒွတ္တဘောင်ဆိုတဲ့သရေခေတ္တရာပြည့်ရှင်ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့အတွင်း အဇ္စျတစိတ်သဏ္ဌာန်ကနက်နက်နဲနဲကြီးလိုလားနေတဲ့ဆန္ဒ အခေါ်အဝေါ်ပဲမဟုတ်လား ။ ရွှေနန်းကိုရရှိပိုင်ဆိုင်ကထဲကငုပ်လျှိုးနေတဲ့မောင်တော့်ရဲ့ဆန္ဒမဟုတ်လား။ အရင်ရေမြေ့ရှင်ဘုရင်နှစ်ပါးရဲ့နန်းမတော်မိဖုရားခေါင်ကြီးကို ဆက်လက်စွဲလန်းနေပြီး၊ နှမတော်ကြီးဘေဒါရီကိုချစ်ပါလှည့်တော့မောင်ဘုရားဆိုပြီး၊ တီတီတာတာ ပြောလာတာကို၊ မောင်တော်တောင့်တနေတာကြာပြီမဟုတ်လား။ အခု..နှမကပြောလာပြီလေ။ ဘာတွေ တွေဝေနေသေးတာတုန်း..”

“အံ့ဩလွန်းလို့ပါ..မယ်..အဲ..အဲ..နှမတော်ဘေဒါရီ..”

“ဒီအတွက်နှမတော် အလွန်အမင်းစဥ်းစား၊ စွန့်စားခဲ့ရပါတယ်မောင်တော်ဒွတ္တဘောင်မင်းမြတ်..။ နှမတော်ကိုမိခင်အရင်းဖြစ်ရဲ့နဲ့တောင်၊ နှမတော်ရဲ့အသည်းနှလုံးကိုရော၊ ခန္ဓာကိုယ်ကိုပါရူးမတတ် ပိုင်ဆိုင်ချင်နေတဲ့မောင်တော့်စိတ်ဆန္ဒကိုသိနေခဲ့တာကြာပါပြီ..။ နောက်ဆုံး တခြားမဟေသီမိဖုရားခေါင်ကြီး မြှောက်စားရရှိလာခဲ့တာတောင်မှ ဟောဒီက ဘေဒါရီဆိုတဲ့မယ်တော်အရင်းကိုတောင်စိတ် မဖြတ်နိုင်ပဲတမ်းတမ်းစွဲဖြစ်နေခဲ့တာလေ..။ နှမတော်မိခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့မောင်တော့်ကိုသနားလှပါပြီ။ ဒါပေမယ့်ဒီဆန္ဒတွေကိုလူသိရှင်ကြား အကောင်အထည်ဖော်လို့ ကလည်းလုံးဝဥဿုံမဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။ တကယ်အကောင်အထည်ဖော်နိုင်တဲ့နည်းလမ်းကတော့။ စိတ်ကူးယဥ်ဆန်တဲ့ ကမ္ဘာထဲမှာပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။ နန်းတွင်းထဲမှာဘေဒါရီက ဘုရင့်မယ်တော်ခေါင်ဖုရားကြီးပဲ။ ဒါ့ထက်မပိုဘူး။ ဘယ်တော့မှ၊ ဘုရင့်ကြင်ယာတော်မိဖုရားအစစ်ဖြစ်လာနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။  နှမတော်က ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့ပြင်းပြတဲ့အာသီသကိုဖြည့်ဆည်းပေးချင်လာတယ်။ မြတ်နိုးမှုချစ်မေတ္တာကိုလည်းအသိအမှတ်ပြုပေးချင်ပါတယ် မောင်တော်..”

“နမကမောင်တော့်ကိုကြင်ယာတစ်ယောက်လိုအဆုံးကုန်အောင်ချစ်ပစ်လိုက်ချင်လာတယ်။ အဲဒီနှမတော်တို့လိုလားနေတဲ့စိတ်ကူးအိပ်မက်ထဲက၊ နှလုံးသား၊ သွေးသားဆန္ဒတွေကိုဖြည့်ဆည်းဖို့ကလက်တွေ့ကမ္ဘာနဲ့ဝေးကွာတဲ့၊ ဟောဒီငယ်စဥ်ကထဲကနှမတော်ပိုင်နက်ဖြစ်တဲ့ ဂူနန်းထဲမှာပဲဖြစ်နိုင်လိမ့်မယ်မောင်တော်။  ဟောဒီနေရာကနေနန်းတော်ပြန်ရောက်သွားရင်၊ နှမတော်ဟာ၏မောင်တော့ကြင်ယာ၊ ဘေဒါရီမဟုတ်တော့ဘူး။ ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့မယ်တော်ကြီးပြန်ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ အခုနှမတော်ကိုချစ်လို့ရတုန်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီးချစ်လိုက်ပါမောင်တော်။ ဒီလိုအခွင့်အရေးမျိုးနှမတော်တို့မကြာခဏလာလာပြီးရှာကြတာပေါ့။ ဟောဒီဂူနန်းလေးဟာနှမနဲ့မောင်တို့ရဲ့၊ ဘယ်သူမှတားဆီးနှောက်ယှက်လို့မရတဲ့၊ ထာဝရချစ်ဗိဗ္မာန် လေးဖြစ်နေစေရမယ်။ လာပါတော့.၊မောင်တော့်ကို နှမငံ့လင့်နေတယ်..”

ဒွတ္တတဘောင်ဘုရင်မှာ..အသိအမြင်တွေပွင့်လင်းသွားပြီဖြစ်လေသည်။ လက်လေးကမ်း၍ကြိုလင့်နေသော အသည်းနင့်အောင်ချစ်ရသည့်ချစ်သူတဖြစ်လဲ၊ မွေးမယ်တော်ဘေဒါရီအားအငမ်းမရပွေ့ဖက်လိုက်မိလေတော့သည်။

အလွန်လှပချောစင်းသောရင်ခုန်ယစ်မူးဖွယ်အတိဖြစ်သည့်မျက်နှာလေးနှင့် တင်းမာဖွံ့ထွားလုံးကျစ်သောခန္ဓာကိုယ်လေးကိုပိုင်ဆိုင်ထားသည့်။ နတ်မိမယ်တမျှလှရက်အားသောမွေးမယ်တော်ဘေဒါရီသည်၊ ဒွတ္တဘောင်၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ယနေ့အဖို့ဒုတိယအကြိမ်မြောက်ရောက်ရှိနေခဲ့ပြန်ပြီ။ သူသည်သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင်ယခုထွေးဖက်ထားသော မိန်းမအားအသက်တမျှချစ်မြတ်နိုးနေမိသည်။ သို့သော်တဖက်ကလည်း၊ ဒါဟာငါ့ရဲ့မွေးမယ်တော် အရင်းကြီးပါလားဟူသည့်အတွေးကလည်းဒွိဟဖြစ်ကာအားပြိုင်လွန်ဆွဲနေသည်။ သို့ဖြစ်၍နောက်ဆုံးအသိစိတ်လေးဖြင့်မွေးမယ်တော်ကို စကားတစ်ခွန်းတော့ပြောဖြစ်လိုက်သေးသည်။

“မယ်မယ်ရယ်..၊ သားတော်မယ်မယ့်ကိုလည်းချစ်တယ်။ ဒါပေမယ့်သားရှေ့ဆက်တိုးပြီးလှမ်းရမှာလည်းစိတ်တွေလေးပြီးမဝံ့မရဲဖြစ်နေမိတယ်။ အဲဒါ.. ဟိုပန်ထွာဆိုတဲ့ကောင်မကြောင့်ပဲ၊ သူ့ရဲ့ကျိန်စာကပိသာလေးနဲ့ဘေးပစ်လိုက်သလိုကြီးလေးလွန်းလှတယ်။ သားတို့တွေ၊ သူ့ရဲ့ကျိန်စာသင့်နေပြီလားမယ်မယ်။ မယ်မယ့်အပေါ်ချစ်သူဇနီးမယားတစ်ယောက်လိုချစ်လိုက်ရမှာကို ဟိုပန်ထွာဆိုတဲ့ဟာမကြောင့် အပြစ်ကြီးဖြစ်နေပြီလို့ခံစားနေရတယ်။ မယ်မယ်သာသားရဲ့မယ်တော်မဟုတ်ခဲ့ရင်နှစ်ခါစဥ်းစားမနေတော့ဘူး..”

“မောင်တော်ရယ် သိပ်အတွေးများမနေပါနဲ့တော့။ အဲဒီပန်ထွာဆိုတဲ့ကောင်မကြောင့်ပဲနှမတော်က မောင်တော့်ကိုဒီနေရာခေါ်ပြီးချစ်ဖို့ကြိုးစားမိတာပဲ။ သူ့ရဲ့ကျိန်စာကိုနှမတော်မကြောက်ဘူး။ သူကျိန်မှနှမတော်နဲ့မောင်တော်တို့ ညားကြရမှာမဟုတ်ဘူး။ မကျိန်လည်းငြားလို့ရတယ်၊ ချစ်လို့ရတယ်။ မောင်တော်ဟာအရည်အချင်းရှိတဲ့ တိုင်းပြုပြည်ပြုဘုရင်၊ သာသနာပြုဘုရင်။ ဒီပန်ထွာဆိုတဲ့ကောင်မက အရည်အသွေးမမီ၊ ရှေးဘုန်းကံနည်းလို့ လင်ကောင်းသားကောင်းနဲ့ချစ်ခင်ပေါင်းသင်းခွင့်မရတာ။
နင်မထိုက်လို့ငြင်းပယ်တဲ့ဘုန်းရှင်ကံရှင်ကိုငါယူမယ်။ ဘာကျိန်စာပဲဖြစ်နေနေ၊ သားအရင်းပဲဖြစ်ပစေ၊ ငါယူမယ်။၊ ငါချစ်မယ်၊ ငါကြင်နာမယ်။ နင်ကျိန်သလို အဖန်ငါးရာငါးကမ္ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘဝတိုင်းမှာပျော်ပျော်ကြီးယူလိုက်မယ်။ နန်းတော်မှာမယူရလည်း၊ ဟောဒီငါပိုင်တဲ့ငါ့နယ်မြေ၊ ငါ့ဂူနန်းမှာအခုရအောင်ကိုယူပြမယ်။ လာပါ မောင်တော်၊ သားတော်ရယ်၊ နှမကိုအဆုံးစွန်အထိချစ်လိုက်စမ်းပါ။ သူကျိန်လေ၊ ဒီကပိုလုပ်ချင်လေပဲ။ လာခဲ့ပါသားတော်..၊  နှမတော်လို့ခေါ်မနေနဲ့တော့၊ မယ်မယ်လို့..၊ မွေးမယ်တော်လို့..ခေါ်ပြီးချစ်ပလိုက်စမ်းပါ။ မယ်မယ့်နှလုံးသားနဲ့ မယ်မယ့်ခန္ဓာကိုသိမ်းပိုက်လိုက်စမ်းပါ။ လာစမ်းပါသားတော်မင်းမြတ်ရယ်..”

ဘေဒါရီမှာပန်ထွာပေါ်ထားရှိသောဒေါသစိတ်တွေရော။ အရွဲ့တိုက်လိုစိတ်တွေရော၊ သားအပေါ်တပ်မက်သောရာဂစိတ်တွေရောအကုန်ပေါင်းစပ်ရောမွှေကာထကြွလာခဲ့လေပြီ။ ဒွတ္တဘောင်ကိုအတင်းဖက်၍နှုတ်ခမ်းဖြင့်မက်မက်မောမောနမ်းရှုတ်နေတော့သည်။ ရာဂရမ္မက်စိတ်တွေထန်လာသောမိခင်ဖြစ်သူ ဘေဒါရီကိုကြည့်၍ ဒွတ္တဘောင်ကစိတ်တွေကိုလွှတ်ချလိုက်တော့သည်။

စိတ်ထဲကချစ်ခင်မြတ်နိုးနေသော်လည်း၊ အရွယ်ရောက်ကထဲကတစ်သက်လုံးတစ်ခါမျှ ကိုယ်ထိလက်ရောက်ရာဂစိတ်ဖြင့်မထိတွေ့မသုံးသပ်ဖူးခဲ့သောမွေးမယ်တော်၏ခန္ဓာကိုယ်အား ယခုတော့ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ် ကိုင်တွယ်လျက်ရှိသည်။

သူ၏လိင်အင်္ဂါဖြစ်သောလီးကြီးမှာလည်းအဆမတန်ကြီးထွားမာတောင်လာသည်။ လီးကြီးမှာအောက်ပိုးကျိုက်ကျိုက်ထားသော ခါးတောင်းကျိုက်အောက်မှရုန်းထနေ၏။ ထွားကျိုင်း၍အရွယ်အစားကြီမားးသောလီးကြီးမှာ ဝတ်လဲတော်ပုဆိုးကအောက်မှာပင်ရှိသေးသော်လည်၊း တောင်ထလာသောအခါ လုံးဝဖုံးဖိလို့မနိုင်တော့ချေ။ အမေဖြစ်သူဘေဒါရီက အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ၊ အချိန်ကျလာပြီဆိုတာကိုသိလိုက်တော့သည်။

ဘေဒါရီမှာရာဂရမ္မက်ဆန္ဒ သွေးများကဟုန်းဟုန်းထတောက်လောင်လာလျက်၊ သားဖြစ်သူဒွတ္တဘောင်၏ပေါင်ခြံခွကြားသို့ သူမ၏လက်နုနုလေးကရောက်သွားကာ၊ ခါးတောင်းကျိုက်ထားသောဝတ်လဲတော်ကြားမှထကြွတောင်မတ်လျက်ရှိသောလီးတံအင်္ဂါကြီးကို၊ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆွဲယူ၍ပွတ်သပ်ပေးနေလေတော့၏။ ဝတ်လဲတော်အောက်မှာပင်ဖြစ်သော်လည်း၊ သူမကပြောင်းတံကြီးကိုမိမိရရကြီးဆုပ်ကိုင်မိလေပြီ။ သူမအဖို့ကအပျိုရိုင်းလေးတစ်ယောက်မဟုတ်တော့၍ဘာမှရှက်ကြောက်၊ စိုးရွံ့၊ အားနာစရာမလိုတော့ပါ။ လက်ကသွက်လက်စွာဖြင့်သူသွားရမည့်နေရာကိုသူသိနေသည်။ သူမကဘုရင်မင်းဆက်နှစ်ဆက်တိုင်တိုင်၏မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်ခဲ့ဘူးပြီး၊ လင်သားယောက်ျားနှင့်ဘယ်လိုအတူနေရမည်ဆိုတာကိုနောကျေပြီးဖြစ်ရာ၊ ရှိုးတိုးရှန့်တန်ဖြစ်စရာကိုမရှိတော့ပါ။ ယခုသူမဘဝတွင်တတိယမြောက်ထိတွေဆက်ဆံခွင့်ရတဲ့ ယောက်ျားသားဖြစ်သည့်၊ သူမကိုယ်တိုင်မွေးထားသောသားတော်မောင်သည်။ အချိန်အနည်းငယ်ကာလအတွင်း သူမ၏တတိယမြောက်လင်သားဖြစ်လာပေတော့မည်။

သရေခေတ္တရာပြည်ကြီးကိုအုပ်စိူးတော်မူထသောသားတော်ဘုရင်နှင့်၊ မယ်တော်မိဖုရားကြီးတို့သည်၊ ပူလောင်ပြင်းပြ၊ ရမ္မက်ထန်ဆူပွက်နေသောစိတ်များဖြင့်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်၊ ဖက်ရမ်းနမ်းရှုတ်ရင်း။ ကျောက်ဂူခန်းထဲတွင်အဆင်သင့်ခင်းထားသောသဥ္စာလီသလွန်ညောင်စောင်းပေါ်သို့ထပ်ရက်ကြီးလုံးထွေးကျသွားတော့သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်က၊ ခင်းထားသောအိပ်ရာပေါ်သို့အလိုက်သင့်ကျသွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဘေဒါရီကပက်လက်ကလေး၊ ဒွတ္တဘောင်ကအပေါ်ကခွလျက်ကြီးစီးလျက်ပါသွားတာဖြစ်သည်။ ဒွတ္တဘောင်က လဲကျနေသောမယ်တော်၏အပေါ်တွင်ကိုယ်ချင်းထပ်၍ပိမနေအောင်သူမ၏ချိုင်းကြားမှနေ၍လက်လျိုပြီး သလွန်ပေါ်ကကမ္ဗလာမွေ့ရာကိုလက်ဖြင့်ထောက်ရင်း၊ ဆွဲဆောင်မှုအားကောင်းလှပြီး၊ အပျိုစင်မလေးတို့၏နုနယ်မှုနှင့်အလှတရားကိုနှိုင်းယှဥ်နိုင်သည့်မယ်တော်၏မျက်နှာလှလှလေးကိုစီးမိုး၍ကြည့်နေမိသည်။ သူမကသားဖြစ်သူဘုရင်မင်းမြတ်၏တုတ်ခိုင်သောလက်မောင်းအိုးကြီးများကိုသူမ၏ညာလက်နုနုလေးဖြင့်လှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်ထားပြီးရွှန်းတောက်၍အရည်လဲ့နေသောမျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့်မော်ကြည့်နေသည်ကညှို့ဓါတ်ပါလှပေသည်။

သူ၏မယ်တော်ဘေဒါရီသည် တောတွင်းရှိသမင်ပျိုမတစ်ကောင်က၊ ဘရသေ့၏စွန့်ထားသောကျင်ငယ်ရည်အကြွင်းအကျန်ကိုမှားယွင်းစွာသောက်မိရင်းဖြင့်ကိုယ်ဝန်တည်လာရာမှ၊ မွေးဖွားသန့်စင်ခဲ့သောလူသားသတို့သမိးငယ်ဟုသူကြားသိရဖူးသည်။
သူတချိန်လုံးချီးကျူးခဲ့ဖူးသလိုသူ့မယ်တော်ဖုရားဘေဒါရီ၏မျက်လုံးများသည်၊ သမင်သွေးပါ၍ထင့်၊ အလွန်လှပရွန်းလဲ့သော သမင်ပျိုမ၏မျက်လုံးကဲ့သို့အရည်လဲ့လျက်ရှိသည်မှာအလွန်တရာချစ်မြတ်နိုးဖို့ကောင်းလှလေသည်။

သူကချစ်ရသောမွေးမယ်တော်၏နဖူးပြင် မို့မို့မောက်မောက်လေးကိုလှမ်း၍မြတ်နိုးစွာဖြင့် ကုန်းနမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ရင်ဖိုစွာဖြင့်လှိုင်းထလှုပ်ရှားနေသောရွှေရင်အုံကြီးကိုစည်းထားသော၊ မယ်တော်၏ရင်စည်းဝတ်လဲတော်ကိုဆွဲဖြည်၍ချွတ်လိုက်သည်။ မယ်မယ်၏လှပတင်းရင်းပြီးကြီးထွားလှသောသားမြတ်အစုံလွတ်လပ်ပွင့်လင်းစွာဖြင့်အပြင်သို့ခုန်ထွက်၍အလှပြလာကြတော့သည်။

“အမယ်မင်းမှ..၊ လှလိုက်တဲ့နို့ကြီးတွေ၊ မယ်မယ်ရယ်..”

ဒွတ္တဘောင်မှာလုံးဝအောင့်အည်းထားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပဲ မပွင့်တပွင့်အသံထွက်၍ဖွင့်ဟညည်းညူထုတ်ဖော်မိတော့သည်။  ဘေဒါရီမှာရင်သားများဟင်းလင်းဖွင့်ကာချွတ်ချခံလိုက်ရပြီကိုသိနေသဖြင့်မိန်းမတို့၏ရှက်စိတ်ဖြင့်မျက်လုံးများကိုမှေးစင်းကာမှိတ်ထားလိုက်လေပြီ။

မျက်လုံးလေးစင်း၍ မပွင့်တပွင့်ပါးစပ်လေးကိုဟကာနှင့် ဟင်းလင်ပွင့်လျက်အိတုံကြီးဖြစ်နေသောနို့လုံးကြီးအစုံကိုမြင်လိုက်ရှုလိုက်ရသောဒွတ္တဘောင်မှာ
မယ်တော်၏သားကောင်းမိခင်ပီသသောဖွံ့ထွားလှသည့်ရင်သားကြီးတွေကသူ၏စိတ်နှလုံးကိုသိမ်းကြုံးဆွဲယူသွားခြင်းခံလိုက်ရလေသည်။ သူ၏သွေးခုန်လှည့်ပတ်နှုန်းတွေကပို၍မြန်လာသည်။ မျက်လုံးများကဝင်းဝင်းတောက်လာကာသူ့နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်အားရပါးရလိမ်းသပ်လိုက်မိလေသည်။

မယ်မယ်၏ရင်သားတစ်လုံးစီသည်၊ ဥသျှစ်သီးအကြီးစားအလုံ့းလောက်မျှစီပမာဏရှိကာ ရင်စည်းအတွင်းခံဖြင့်အမြဲစည်းနှောင်ဖုံးလွှမ်းထား၍ထင့်၊ အသားရောင်ကရွှေအဆင်းအလားဝင်းနှစ်၍နေသည်။ ဒွတ္တဘောင်မှာသူ့တစ်သက်မှာတစ်ခါ လူမှန်းသိတတ်စကထဲက၊ အခုမှပင် မွေးမယ်တော်အရင်း၏ဖုံးကွယ်အပ်သော၊ ပတာမြတ်ရင်သားအစုံကိုပွင့်လင်းထင်းရှင်းစွာမြင်လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။

သူငယ်စဥ်က ဤသားမြတ်အစုံထံမှ နို့ရည်ချိုကိုသူသောက်သုံးခဲ့ရဖူးသလားတော့သူကောင်းကောင်းမမှတ်မိတော့ပါ။ ယခုသူ့ရှေ့မှာပွင့်လင်းစွာဖော်ထုတ်ပြနေသောရင်သားကြီးတွေတွင်နို့ရည်တွေရှိနေလိမ့်မည်မဟုတ်ပါ၊ ယခုဆိုလျင်မယ်မယ်သူ့ကိုမွေးဖွားသန့်စင်ပေးလာခဲ့သည်မှာ အနှစ်၂၀တောင်တော်တော်ကျော်ခဲ့ပြီမဟုတ်လား။ သို့သော်နို့ရည်ရှိရှိ၊ မရှိရှိ သူအခုဒီနို့ကြီးတွေကိုအရသာခံသောက်သုံးစုတ်စို့ကြည့်ချင်နေသည်။

သူသည်မိန်းမတို့၏ ရင်သားတွေကိုမမြင်ဖူး၊ မထိတွေ့ဖူး၊ ကာမဂုဏ်ဖြင့်မဆက်ဆံဖူး၍ မဟုတ်ပါ။ သူ့တွင်ရှိသောခြေတော်တင်မောင်းမမိဿံများ၊ မိဖုရားငယ်များဖြင့်အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန် ဆက်ဆံပျော်ပါးခဲ့ဖူးပြီးဖြစ်သည်။ သူသိမ်းပိုက်ရရှိခဲသော့ ဗိဿနိုးဘုရင်မပန်ထွာ မိဖုရားကိုတောင်သူမကမည်မျှမကြည်ဖြူစေ၊ ခန္ဓာကိုယ်ကိုအကြိမ်ကြိမ်သိမ်းပိုက်ရယူခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။

သို့သော် ယခုဒီနေ့မှသူ့ရှေ့တွင်ပွင့်လင်းစွာဖွင့်ဟပြီးသုံးသပ်ကိုင်တွယ်ခွင့်ရတော့မည်ဖြစ်သော လိင်စိတ်ကိုအထူးထကြွစေသော၊မွေးမယ်တော်အရင်း၏ အဝတ်မပါခန္ဓာကိုယ်လေးနှင့်အရှိုက်အဖိုများက သူ့သွေးတွေကိုပြောင်းပြန်စီးနေစေသလားဟုအောင်းမေ့နေရသည်။ သူကတင်းမာတုန်အိစွာနှင့် လှပလှသော မယ်ဖုရား၏နို့ကြီးတွေကို အတန်ကြာမမှိတ်မသုံမျက်စေ့စားပွဲထိုင်သုံးသပ်ရင်း အတွေးစိတ်ကူးများမီးခိုးကြွက်လျှောက်ပွားနေမိခြင်းဖြစ်သည်။

ဒွတ္တဘောင်က မယ်တော်ဘေဒါရီ၏ရင်စည်းအဝတ်ကိုဆွဲဖြည်ချ၍ဖွင့်ပြီးနေလေပြီ၊ သူကတလက်စထဲဖြင့် သူမ၏ အပေါ်အင်္ကျီကို၎င်း၊ အောက်ပိုင်းမှဝတ်လဲတော်ထမီကို၎င်း၊ သွက်လက်စွာဖြင့်ဆွဲယူချွတ်ချပြီးဖယ်ရှားလိုက်တော့သည်။ ဘေဒါရီ၏ဝတ်လဲတော်ထမီမှာပျူခေတ်နန်းတွင်းပုံစံအတိုင်း၊တောလမ်းခရီးထွက်လာသည့်အခါ၊ ခါးစည်းမှသိမ်း၍အောက်ပိုးကျိုက်ကျိုက်ထားခြင်းဖြစ်လေရာ၊ အထုံးကိုအားပါပါလေးဖြည်၍ ဆွဲချရုံဖြင့်ကိုယ်အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးပါပြောင်သလင်းခါသွားတော့၏။

ဒွတ္တဘောင်က တဆက်ထဲဆွဲဖြည်ချွတ်ချလိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း။ သူ့အာရုံကနို့လုံးကြီးတွေအပေါ်စူးစိုက်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူကနို့ကြီးတွေဆီလက်လှမ်း၍ဖမ်းကိုင်ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ နူးညံ့အိစက်သောအထိအတွေ့က ဆီစိမ်လိုက်သောဝါဂွမ်းကဲ့သို့ သူ့လက်တွေကိုပါပျော်အိဝင်သွားသည့်အလားခံစားလိုက်ရသည်။ မယ်တော်ဘေဒါရီ၏နို့သီးခေါင်းလေးတွေကတင်းမာ၍ဖုထွတ်နေပြီဖြစ်ပြီး၊ သူ့လက်ကပုတီးစေ့လေးများကိုကိုင်လိုက်ရသလိုဖြစ်နေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ၏အရောင်ကအညိုဖျော့ဖျော့ဖြင့် နုရွနေသည့်အဆင်းပုံရှိ၏။

ဒွတ္တဘောင်က မွေးမယ်တော်၏သူ့ကိုညှို့ယူနေသောသားမြတ်အစုံကိုလေးငါးကြိမ်မျှလက်အရသာခံပြီး ဆုပ်ကိုင်ညှစ်နယ်၍ပွတ်သပ်ပေးနေပြီးမှနောက်ဆုံးတော့၊ သူ့ခေါင်းကိုမိခင်၏ရင်သားရှိရာသို့ငုံ့ချလိုက်ကာ နို့သီးခေါင်းတွေကိုလှမ်းဟပ်၍ကုန်းစို့လိုက်လေတော့သည်။
—————————————–
အပိုင်း(၁၄) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၄)

ရင်စည်းအလွှမ်းကိုစချွတ်ခဲ့ရစဥ်ကပင်ရှက်စိတ်ဖြင့်မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားမိသောဘေဒါရီမှာ၊ နို့ကိုကိုင်နယ်ခံနေရရာမှနွေးထွေးသောအာငွေ့နှင့် နှုတ်ခမ်းအထိအတွေ့ကသူမ၏နို့သီးခေါင်းလေးတွေအပေါ်မှာရလိုက်သည်နှင့်၊ သုမ၏နို့တွေအား စို့ပြီဆိုတာကိုသိလိုက်သည်။ သူမကြက်သီးလေးတွေဖျင်းဖျင်းထသွား၏။

ကျွပ်..ကျွပ်..ကျွပ်..ပြွတ်..ပြွတ်..

ဒွတ္တဘောင်က နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုအသံမြည်အောင်ကုန်းစို့နေရင်း၊ နိုသီးခေါင်းအောက်ခံအညိုဝိုင်းလေးတွေကိုပါလျှာဖြင့်တပါတည်းသိမ်းလျက်ပေးနေသည်။ လက်ကြီးတွေကလည်းရွှေရင်အုံနို့လုံးကြီးတွေကို အိခနဲ၊ ပျိခနဲနေအောင်ညှစ်လျက်ရှိလေသည်။

ပလပ်.. ပလပ်..စွပ်..ကျွပ်..ကျွပ်..

“ဟင်းး. ဟင်းးး ..အင်း. အင်းး..စစ်ရှ်..”

ဘေဒါရီမှာမျက်လုံးကိုမှိတ်လျက်သားကပင်၊ ပါးစပ်လေးဟပြီးတဟင်းဟင်းဖြင့်သားတော်မောင်၏အာငွေ့ပူတိုက်ပေး၊ လျက်ပေးနေသည်ကိုဖီလင်ခံနေတော့သည်။

ဒွတ္တဘောင်ငယ်စဥ်တုန်းက အခါလည်သားကျော်သည်အထိအမိနို့မပြတ်သေးချေ။ သူမ၏ဤသားမြတ်အစုံဖြင့်သားတော်ကို နို့ချိုတိုက်ကျွေးကာကြီးပြင်းလာအောင်မွေးမြူခဲ့ရဖူးသည်။ ဒီမင်းသားလေးငယ်ငယ်ကနို့အရမ်းဆွဲတာ။
ဘေဒါရီကသားငယ်၏ပါးစပ်နုနုလေးဖြင့်နို့သီးခေါင်းလေးတွေအား ဆွဲပြီးစုပ်စို့နေခဲ့တဲ့ခံစားချက်ကို၊ အခုထိမှတ်မိတွေးယောင်နေမိတုန်းရှိသေးသည်။ နို့စို့ရင်းနို့ပိုကျအောင် ဒွတ္တဘောင်ကလေး၏လက်နုနုလေးများကဆွဲဆွဲပြီးဖိညှစ်နေတဲ့ဖီလင်ကိုရောပေါ့။ ဒင်းကတော့မှတ်မိသည့်ပုံမပေါ်ပါ။

အခုတော့အရွယ်ရောက်နေပြီဖြစ်သော ဒွတ္တဘောင်ကသူမ၏နို့တွေကိုစို့နေပြန်ပြီ။ ဒါပေမယ့်ငယ်စဥ်ကစို့တဲ့အခြေအနေနှင့်လုံးဝကွဲပြားခြားနားနေသည်။ ယခင်ကသူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကြီးထွားလာရန်အတွက်အာဟာရအဖြစ်စို့ခြင်းဖြစ်၍၊ ယခုမှာထိုကြီးထွားလာသောခန္ဓာကိုယ်ကြီးက၊ မိခင်ဖြစ်သူအားကာမဂုဏ်ဖြင့်ပြန်ပြီးသွေးချင်းနှောရန် စိတ်ကြံလျက် တဏှာရာဂစိတ်နှင့်စို့နေခြင်းဖြစ်သည်။ မိခင်ဖြစ်သူအားသွေးနှောစပ်ယှက်၊ မိတ်ဖက်လိုက်အပ်သော မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ့သာမြင်၍၊ ကြင်ဖော်မယားတစ်ယောက်အဖြစ်လိင်ချင်းဆက်ဆံရန်အစပျိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။

မကြာမီမှာပင်.. ရင်ကဖြစ်သောသားတော်ကသူမကိုလိုး၍သားမယားအဖြစ်ပြုကျင့်သွတ်သွင်းတော့မှာဖြစ်သည်။ ယခင်ကနို့စို့စဥ်က ကိုင်ညှစ်နေကျဖြစ်သော၊ လက်သေးသေးနုနုလေးသည်၊ ယခုတော့နို့အုံကြီးတွေကိုအရသာခံ၍ ဖျစ်ညှစ်နေသောလက်ကြမ်းကြီးတွေဖြစ်လာခဲ့လေပြီ။ နုငယ်စဥ်သားငယ်လေးအဖြစ် သူမ၏နို့ကိုကိုင်၍အားရပါးရစို့နေစဥ်က။ သူမကလည်းပီ၏တိစိတ်ကလေးဖြင့်ကြည်နူးစွာဆော့ကစားရင်းဖျစ်ညှစ်ပေးခဲ့ဖူးသောရွေပန်းငေါက်တောက်လေးမှာ ယခုတော့အန္တရာယ်ပေးနိုင်သော ဝါးရင်းတုတ်ကြီးတစ်ချောင်းအလားအပြောင်းလဲကြီးပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အခန့်မသင့်လျှင်မဆန့်မပြဲကွဲသွားနိုင်သည့်ဧရာမလီးကြီးဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။

ဘေဒါရီ၏စိတ်နှလုံးနှင့်အကြောအခြင်များအတွင်းတွင်၊ တဏှာရာဂသွေးတွေတဟုန်ထိုးလျှမ်းလျှမ်းထလာသည်။ သူမက စုံမှိတ်ထားလျက်ရှိသောမျက်လုံးများကို ယခုမှဖွင့်ကြည့်လျက်၊  သူမ၏နို့တွေကိုအားရပါးရစို့နေသောသားတော်ဘုရင်ဒွတ္တဘောင်၏ကိုယ်ကိုအတင်းကျစ်ကျစ်ဆွဲဖက်ကာ၊ မျက်နှာနားအထိရောက်အောင်ဆွဲတင်လာခဲ့ပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်၍အနမ်းမရစုပ်နမ်းနေစဥ်မှာ၊ လက်တစ်ဘက်ကလည်း သားဘုရင်၏ဝတ်လဲတော်ပုဆိုးကိုလုံးဝဖင်ပြောင်သွားအောင်ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး၊ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသောမက်မောဖွယ်လီးကြီးကိုသူမလက်ထဲပိုင်ပိုင်ဆုပ်၍ဂွင်းထုပေးနေပြန်ပြီ။

“ရှီးးး..အား..မယ်မယ်..”

“အထိတောင်မခံပါလား..သားတော်ရယ်၊ ကောင်းလို့လား..”

“မယ်မယ်ရယ်..၊ သားတော်မယုံချင်ဘူး.”

ဒွတ္တဘောင်မှာ သူလုံးဝမမျှော်လင့်ထားခဲ့သည့်သူ့မွေးမယ်တော်ကိုယ်တိုင်၏လက်ဝါးတော်နုနုလေးများဖြင့်၊ သူ့လီးကိုကိုင်ကာအားရပါးရဂွင်းထုပေးခြင်းခံလိုက်ရ၍
အလန့်တကြားသွေးဆိပ်တွေတက်ပြီး မချင့်မရဲဖြင့်အော်ညည်းလိုက်မိလေသည်။

ပြီးတော့သူက၊ သူ့မယ်မယ်နှင့်နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လျှာချင်းလိမ်၍နမ်းနေရာမှမှခွာလိုက်ပြီ၊း သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်၏လက်ရှိအနေအထားကို ပြန်သုံးသပ်ကြည့်လိုက်မိသည်။
မယ်တော်ဆွဲချွတ်ထား၍သူ၏ခါးဝတ်ပုဆိုးမှာတစ်ဝက်တပျက်ကျွတ်ကာ ဖင်တုံးလုံးကြီးပေါ်နေပြီး၊ တောင်နေသောလီးငေါက်တောက်ကြီးက သူ့မယ်တော်ဘေဒါရီ၏လက်ဆုပ်နုနုလေးထဲတွင်ကိုင်ရက်သားကြီးဖြစ်နေလေသည်။ သူ့မယ်တော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း သူအကုန်ချွတ်ချထားခဲ့လို့ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ဝတ်လစ်စလစ်မယ်ဖြစ်နေ၍၊ နတ်ပြည်မှနတ်ဝတ်တန်ဆာမပါပဲနတ်သက်ကြွေကျလာသောနတ်မိမယ်လေးအလားအထင်မှားမိရသည်။
မယ်တော်ဘေဒါရီ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်၊ အချိုးအဆက်မှာ၊ တင်၊ရင်၊ခါးစသည့်တော်ဝင် ပဒုမ္ပနီမိန်းမတို့ရှိအပ်သည့် အရွယ်အစားအဆက်အပေါက်တို့ဖြင့်ပြေပြစ်လှစွာပြည့်စုံနေလေသည်။ မြင်ရသူယောက်ျားသားတို့၊ မိန်းမောမင်သက်စဖွယ်၊ အတွင်းကျကျအလှတရားများနှင့်ပါတကား။

မယ်မယ်ဖုရား၏တင်လုံးကြီးများသည်ရွှေခိုင်အထုကဲ့သို့ဖြစ်လျက်တင်းတင်းလှလှနှင့်၊ ကြွ၍ရွ၍နေလေသည်။ ပါးလျချပ်ရပ်သောဗိုက်သားလေးများတွင်နက်ရှိုင်းသောချက်တွင်းလေးကမြတ်နိုးစဖွယ်မိန်းမမြတ် တို့၏နိမိတ်ဖြစ်၏။ ငှက်ပျောလုံးပမာကဲ့သို့အရင်းကြီး၍ အဖျားသေးသွယ်၊ တင့်တယ်မျိုးမက တင့်တယ်လှသော ပေါင်တံ၊ ခြေသလုံးနှင့် လက်မောင်းအိုးလေးမျာဖြင့်ဖွဲ့စည်းထားလေသည်။

ဒွတ္တဘောင်ဘုရင်သည် သူ့မယ်မယ်မိဖုရားကြီးကိုကြည့်၍ သူမမှာရာဂရမ္မက်စိတ်သွေးမျးအစွမ်းကုန်လျှမ်းလျှမ်းတက်၍နေပြီကိုကြည့်ရုံနှင့်သိနေပေပြီ၊
သူကမယ်မယ်ဖုရားအားအချိန်ကြာကြာသုံး၍နူးနပ်ပျော့အိအောင်အစွမ်းကုန်ဆွပြီးမှ ကာမပန်းတိုင်ကိုတူပြိုင်ချီရန်စဥ်းစားသေးသော်လည်း၊ မယ်မယ့်ကိုသူကြာကြာနှူးနှပ်မနေအားတော့ပါ။

မယ်မယ့်စိတ်တွေအရမ်းထန်နေပေပြီ။ သူအချိန်ဆွဲနေလို့မဖြစ်တော့၊ မယ်ဖုရားစိတ်ပါနေတုန်း၊ အခွင့်သာအားကောင်းတုန်း၊ မယ်မယ်ဖုရား၏စိတ်ရောကိုယ်ရောနှလုံးသားရောကိုအလျင်အမြန်၊ အပိုင်သိမ်းပိုက်ထားမှဖြစ်ပေတော့မည်။ အခုလတ်တလောမှာ၊ မယ်မယ်ကဘယ်လောက်စိတ်ထန်နေပါစေ။ မူရင်းသားအမိစစ်စစ်စိတ်ကအချိန်မရွေးပြန်ဝင်မလာဘူးလို့မပြောနိုင်ပါ။

ဒါကြောင့်သူက.. မယ်တော်၏ပြေပြေမို့မို့၊ ဝမ်းဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးများကို လျှာဖြင့်တလွှားချင်းအရင်လေးငါးချက်လောက်လျက်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှအမွေးထပ်ထပ်မထူမပါးရှိနေသောဆီးခုံသားမို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကို၊ အရင်ဖွဖွလေးမနာမကျင်ကုန်း၍ခဲပေးလိုက်သည်။ ဘေဒါရီမှာဝမ်းဗိုက်နှင့်ဆီးခုံမှ လျှာစွမ်းအထိအတွေ့ကြောင့်၊ တဆတ်ဆတ်လေးထွန့်ထွန်လူးသွားသည်။ ဒါကမယ်မယ့်ကိုသူစတော့မည်သတိပေးလိုက်ခြင်းသာဖြစ်သည်။

ဒွတ္တဘောင်ကမယ်တော်၏ဝင်းအိနေ၍ဖွံ့ထွားလှသောပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုအကျအနဖြဲပြီး လိုးဖို့ရန်အဆင်သင့်၊ ဖားပေါင်စင်းကားကာားလေးပြင်ပေးလိုက်ပြီး၊ သူကပေါင်ကြားမှာအသင့်နေရာယူ၍ ဒူးထောက်ပြီးဝင်လိုက်တော့သည်။

“အို…ဟင့်. ၊ သားတော်..”

သူ့သားတော်လုပ်တော့မည်ဆိုတာသိ၍ မလုပ်ခင်ကပင်သူမ၏အာမေဋိတ်လေးက ကြိုထွက်လာ၏။

“အင်း..မယ်မယ်၊ သားစိတ်တွေမထိမ်းနိုင်တော့ဘူး ချစ်လိုက်တော့မယ်နော်မယ်မယ်နှမ..”

“အွန်းး..ဟွန့်..ဖြေးဖြေးသာသာလုပ်နော် သားမောင်တော်လေး..”

မယ်တော်ဘေဒါရီ၏စောက်ပတ်သည်၊ အရင်လင်မင်းဘုရင်နှစ်ဆက်ရှိခဲ့ငြားသော်လည်း သားတစ်ယောက်သာဖွားမြင်ခဲ့ဖူးပြီး၊ သားဖွားခဲ့သည်မှာလည်းအနှစ်၂၀ကျော်ခဲ့လေပြီ။ ရှေးစာများကဆိုဘိသကဲ့သို့ မိန်းမမြတ်တို့၏နိမိတ်ဗွေအင်္ဂါဖြစ်သောအရေးမထင်၊ အကြားမမြင်ဆိုသကဲ့သို၊ ပိပိရိရိ စိပိတ်လို့နေသောစောက်ဖုတ်လေးကမို့မို့ဖောင်းဖောင်းတြိဂံပုံဆီးခုံလေးပေါ်တွင်၊ မျဥ်းတစ်ကြောင်းစာသာအရာလေးရှိ၏။ သူက မိခင်ကိုကိုင်၍ဖားပေါင်စင်းလေးဖြဲချပေးလိုက်တော့မှပင်အဖုတ်ဝလေးကခပ်ဟဟဖြစ်သွားကာစောက်စိပြူးပြူးလေးက ကြွက်နားရွက်လေးလိုပြူထွက်လာလေသည်။

ဒွတ္တဘောင်ကသူ့လီးတော်ကြီး၏ဒစ်ကြီးကိုကိုင်ကာ၊ ဟကြောင်းလေးပေါ်လာသောအခေါင်းဝအရာလေးပေါ်ဖိပြီးအလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်လောက်ဖိဖိပြီးဆွဲလိုက်တော့စောက်ခေါင်းကွဲကြောင်းလေးက၊ တစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြီမ် ပို၍ဟလာကာ၊ တစ်ကြိမ်ပွတ်ဆွဲလိုက်တိုင်းစောက်စိဖုလေးကိုခလုတ်တိုက်တိုက်သွားသည်။

“အားဟ်…ဟာ့..သားတော်ရယ်ဘာတွေလုပ်နေတာလည်း..”

ဒွတ္တဘောင်ကလီးကိုစောက်ပတ်နှင့်တေ့၍မျှောဆွဲမဆွဲမီမှာပင် ဘေဒါရီမှာစောက်ရည်ကြည်များကတလိမ့်လိမ့်စိမ့်၍စီးထွက်ကျနေခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ဒွတ္တဘောင်မှာလည်းထိုနည်းအတူပင်သူ့မယ်တော်၏လက်နုနုလေးဖြင့်ကွင်းကိုင်ဆောင့်ကလဲကဒစ်ထိပ်မှာတပျိပျိနှင့်အရည်ကြည်လေးတွေကသီးနေပြီးသားဖြစ်သည်။ တစ်ကြိမ်မျှော၍ဖိဆွဲချတိုင်း အရည်နှစ်မျိုးပေါင်းစပ်ပြီး၊ ချွဲပျစ်သောအရည်မျှင်တန်း လေးများတန်းလာလေသည်။ နောက်ဆုံးတစ်ချက်ဒွတ္တဘောင်ကစောက်ခေါင်းအဟလေးထဲဒစ်ကြီးကိုလက်မဖြင့်ပါကူ၍ဖိချပြီးသွင်းလိုက်ရာတွင် ဗျိကနဲမြည်ပြီးလီးထိပ်ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံးစောက်ခေါင်းထဲမြုပ်ဝင်သွားလေပြီ။

“အားးးကျွတ်ကျွတ်..အင့်..သားတော်ရယ်..”

“အားးးရှီးးး..စစ်စ်စ်..အီးးးမယ်တော်. ”

အင်္ဂါဇာတ်နှစ်ခုတပြိုင်ထဲထိတွေ့ပေါင်းစပ်၍လီးကစောက်ခေါင်းသားနုနုထဲဝင်သွားသည်နှင့်၊ နှစ်ယောက်သားကျင်စက်နှင့်တို့လိုဓါတ်လိုက်သွားကြလေသည်။ နာကျင်သောဒုက္ခဝေဒနာဓါတ်လိုက်မှုမဟုတ်၊ အကြောအခြင်ထဲအထိစိမ့်တက်သွားအောင်ကောင်းလှသည့်ပီတိနှင့်ယှဥ်သောဖဿဝေဒနာခံစားမှုဖြစ်လေသည်။ ဒွတ္တဘောင်မှာမျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်၍လီးထိပ်မှဆိမ့်လှသာအရသာကို စက္ကန့်၂၀မျှငြိမ်ပြီးအရသာခံစားနေ နေသေးသည်။ ပြီးမှသူကဖင်ကြီးကိုကြွ၍စတင်လှုပ်ရှား၏။

ယခု သရေခေတ္တရာပြည်တော်ဝင်သားအမိဖြစ်သော ဒွတ္တဘောင်ဘုရင်မင်းမြတ်နှင့် မယ်တော်ဘေဒါရီမိဖုရားခေါင်ကြီးတို့၏ တော်ဝင်သွေးနှောပွဲကြီးကားစတင်ခဲ့လေပြီ။ တနည်းပြောရလျှင် ရမ္မက်ဆန္ဒများဖြင့်တွယ်တာလျက်စောင့်စားလာခဲ့ရသောသားအမိနှစ်ယောက်အကြား၊ ပထမဆုံးမီးပွင့်က မီးကူး၍မီးတောက်အဖြစ်တောက်လောင်ပြီး၊ ရမ္မက်ကြီးစွာဖြင့်စတင်လိုးမိခဲ့ကြလေပြီကော။

ဒွတ္တဘောင်သည်ဘုရင်တပါးဖြစ်သည်။ သူ့အတွက် မိဖုရား၊ မောင်းမမိဿံ၊ ကိုယ်လုပ်တော်တို့ကိုခြေတော်တင် ကာမဂုဏ်ဖြင့်ပျော်မွေ့ခြင်းသည် အဆန်းမဟုတ်။ ရင်ခုန်လှုပ်ရှားစရာအယောင်ယောင်အမှားမှားဖြစ်စရာမရှိလှပါ။ သို့သော်သူ့ရင်တွေက၊ ယနေ့မှဒိန်းတလိန်းနတ်ဖမ်း၍ကပြောင်းကပြန်လှုပ်ရှားနေ၏။ အကြောင်းကတော့သူ့ရင်ခွင်အောက်တွင်အဝတ်အစားမပါ၊ တုံးလုံးပက်လက်ကလေးဖြင့်ဖြဲကားကာမှိန်း၍အလိုးခံနေသူမှာ၊ သူလိုးနေကျ၊ မိဖုရား၊ မောင်းမများမဟုတ်ပဲ၊
သူ၏မွေးမယ်တော်အရင်းကြီးဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်တည်း။

သို့သော်သူကတိုင်းပြည်ကိုစီမံအုပ်ချုပ်နေသူဖြစ်ရာ အရာရာကိုတည်ငြိမ်စွာရင်ဆိုင်နိုင်သည်။ သူ့ရင်တွေဗြောင်းဆန်စွာခုန်အောင်စိတ်လှုပ်ရှားနေသော်လည်း ပြာယာခတ်မနေတော့ပဲ၊ စိတ်ငြိမ်အောင်ထိမ်းချုပ်လိုက်နိုင်ပြီး၊ စိတ်အေးလက်အေးပင်လိုးတော့၏။ သို့သော်သူ့အောက်မှသူ့မယ်မယ်၏တုန့်ပြန်မှုကတော့ပူလောင်လှလေသည်။

ဒွတ္တဘောင်သည်မယ်တော်ကိုလှေကြီးထိုးရိုးရိုးပင်လိုးပေးနေလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင်သူ၏လိုးဆောင့်ချက်များသည်၊ ဖြေးဖြေနှင့်မှန်မှန်သွားနေရာမှတစစနှင့်မြန်လာသွက်လာလေသည်။

ဖောက်..ဖောက်ဖောက်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..

“ဟင်း..အဟင့်..အင်း..ဟင်းးးး..အားးဟ်..သားတော်..သားတော်လီးကြီးကနင့်နင့်နဲနဲရှိလိုက်တာ..”

“အူးးးးး မယ်မယ်..”

တဖတ်ဖတ်နှင့်ပေါင်ခြံအသားစိုင်ချင်းဆောင့်ရိုက်ခတ်သံတွေမြိုင်မြိုင်ကြီးထွက်ပေါ်လာသလို၊ မယ်တော်ဘေဒါရီ၏တင်သားဆိုင်ဖင်ကြီးများက၊ ဘယ်ညာလှုပ်ရမ်း ဘောင်ဘင်ခတ်လာလျက် ကြွကာ ကော့ကာဖြင့်၊ ဆောင့်ချက်တွေကိုအံကျခံလာသည့်အပြင်၊ လိုးကာစတုန်းက သလွန်အခင်းပေါ်တွင်ဘေးချထားသောဆင်စွယ်လိုသွယ်ပြောင်းသောသူမ၏လက်မောင်းနှစ်ဘက်က သူ၏ကျောပြင်ကြီးကိုသိုင်းဖက်လာတော့သည်။

ဒွတ္တဘောင်၏ဆောင့်လိုးချက်များကဆန်ထောင်းသောမောင်းဆုံကြီးလိုဒလစပ်ရိုက်ချက်များဖြင့်သွက်လာရာ၊ ဘေးသို့ဖြဲပြီးကားထားသောဘေဒါရီ၏ပေါင်လုံးကြီးတွေကသားဖြစ်သူ၏ခါးနှင့်ဖင်အပေါ်ကြက်ခြေခတ်ခွထားလျက်ရှိလေပြီ။ သားတော်၏ကြီးမားသောလီးကြီးကြောင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများလိပ်အောင်ပင် ဝင်ထွက်လျက်ရှိသောလိုးချက်များနှင့်အပြိုင်၊ စောက်ခေါင်းထဲမှလည်း လီးကိုအချက်ကျကျညှစ်ညှစ်ပေးနေလေသည်။

မကြာခင်မှာပဲ တခုန်းဖုန်း၊ တဖန်းဖန်း ဆောင့်ချက်တွေကတရကြမ်းမန်းပြင်းထန်လာတော့သည်။

“အာ့ အာ့ အာ့ အမလေးးးးအားးပြီးပြီ..မယ်မယ်ပြီးပြီ..”

ဘေဒါရီကအသံစာစာလေးနဲ့ညှစ်၍အော်နေသည်။
မယ်တော်ဘေဒါရီက၊ ဟင်းခနဲအသံရှည်ကြီးပြုကာသူ့ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်လိုက်သည်။ သူ့ကျောပြင်သားထဲသို့လက်သည်းထိပ်လေးများနှင့်နှစ်၍ဖိကုတ်ထားလေသည်၊ တစ်ချက် နှစ်ချက်ဆတ်ကာကော့ပြီး ငြိမ်ကျသွားလေတော့၏။
သူ့မယ်မယ်မှာ၊ သူကပေးသောကာမပန်းတိုင်ကိုအရဆုပ်ကိုင်ပြီးတက်လှမ်းသွားလေပြီ။
—————————————–
အပိုင်း(၁၅) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၅)

မယ်တော်ဘေဒါရီကတော့ကာမပန်းတိုင်ကိုအရဆုပ်ကိုင်ပြီးတက်လှမ်းသွားလေပြီ။
ပထမဆုံးအကြိမ်မို့လို့ ဒွတ္တဘောင်မှာလည်း စိတ်တွေကတအားထကြွကာ ကာမဆက်ဆံမှုအခြေအနေကိုကြာရှည်စွာတည်ငြိမ်အောင်မထိမ်းထားနိုင်ပါ။ သူ့မယ်မယ်ဖုရား၏ပြင်းထန်တက်ကြွသောအောက်ပေးကောင်းလှသည့်လှုပ်ရှားမှုများ၊ စောက်ဖုတ်ထဲမှညှစ်ပေးသောအားနှင့် စောက်ခေါင်းသား၏နူးညံ့မှုများကြောင့် သူလည်းပြီးချင်လာ၏။

လီးကြောတွေကလည်းတဖျင်းဖျင်းနဲ့တင်းလာနေပြီ။ မာတောင်ရုန်းထနေသောလီးအတွင်းမှပြင်းထန်စွာညှစ်၍ထွက်လာသောတွန်းအားတစ်ခုကိုသူခံစားလိုက်ရသည်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းသူထွက်တော့မည်ကိုဒွတ္တဘောင်သိလိုက်သည်။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင် သူ့မယ်ဖုရား၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ့လရည်တွေညှစ်ချမိတော့မည်။ သူ့အနေဖြင့် မယ်မယ့်ကိုလိုးရတာကိုပင်အားနာလှပေပြီ။ သူ့ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲသောစောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ သူ၏သန္ဓေသွေး၊ သုက်မျိုးရည်များကိုညှစ်ချနိုင်လောက်တဲ့အထိ၊သူ့စိတ်ကမရဲသေးပေ။ ရုတ်တရက်ဖြစ်ပေါ်လာသောထိုစိတ်အတွးကြောင့်သူကလီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲမှဆတ်ခနဲဆွဲထုတ်လိုက်ကာဒူးထောင်ထလျက် မယ်မယ်၏ရင်ဘတ်နှင့်ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသို့ခွလျက်ကြီးရွှေ့လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်ပိုင်းလေးမှာပင်၊ သူ့လရည်တွေကစ၍ဆောင့်ပန်းထွက်လာခဲ့လေပြီ။

သူကမယ်မယ်မျက်နှာလှလှလေးပေါ်သို့ပန်းချလိုက်ရန်၊ ၁ပထမစိတ်ကူးသေးသော်လည်း။ လရည်တွေကယုတ်ညံ့ညစ်ပတ်သည်ဟုယူဆကာ၊ လေးစားရသောမွေးမယ်တော်၏မျက်နှာပေါ်သို့မပန်းရက်ပေ။ နောက်ဆုံးသူကစိတ်ဆုံးဖြတ်၍ မယ်မယ်၏ လှပတုန်အိသော ရင်သားအစုံနို့လုံးကြီးများပေါ်သို့ပန်းထုတ်ညှစ်ချလိုက်လေတော့သည်။ လရည်ဖြူဖြူတွေက ဘေဒါရီ၏နို့ကြီးတွေအပေါ်သို့၊ အစက်လိုက်စင်၊ အပုံလိုက်ကျသွားစဥ်တွင် သူကမာထန်နေသောလီးကြီးကို၊ မယ်မယ်ဖုရား၏နို့ကြီးတွေအပေါ်တဖျတ်ဖျတ်ရိုက်ရင်း၊ လက်ကျန်လရည်တွေကိုကုန်အောင်ညှစ်ချငပးနေလေသည်။

မယ်တော်မှာတော့အသက်ကိုမောဟိုက်စွာလုရှူနေရရာမှ၊ ရင်အုံကြီးနဲ့နို့လုံးကြီးများနိမ့်ကာမြင့်ကာဖြင့်မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားရင်းငြိမ်နေသည်။ လှပသောနို့အုံဝင်းဝင်းကြီးများပေါ်တွင်သူ၏လရည်ဖြူဖြူများက ထမင်းရည်များသုတ်လိမ်းထားသကဲ့သို့ပေပွထလျက်ရှိလေသည်။ လရည်များညှစ်၍ကုန်သွားသောအခါ ဒွတ္တဘောင်ကမယ်မယ်ကိုယ်ပေါ်တွင်ပင်ကုန်းမှောက်ချပြီးဖက်ထားရင်းအနားယူနေလေသည်။

ဘေဒါရီကဘည်းသာတော်ကိုပြန်၍ကျစ်ကျစ်ဖက်ထားမိလေ၏။ သားတော်ဒွတ္တဘောင်က သူမ၏သားမြတ်နို့ကြီးတွေအပေါ်ကို လရည်တွေညှစ်ချပြီးပေပွအောင်လုပ်ခြင်းကိုလည်းသူမဘာမှမပြောပါ။ အမှန်တော့ဘေဒါရီက သားတော်ကိုသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲတွင်ပင်ပြီးစေချင်သည်။ သို့သော်သားတော်ကလီးကိုဆွဲချွတ်ပြီးသူ့နို့ကြီးတွေပေါ်ကိုလာပန်းလိုက်တာကလျပ်တပြက်မြန်လွန််းလှသဖြင့်၊ သူမဟန့်တားချိန်ပင်မရလိုက်ပါ။ သူမအဖို့ဘုရင်၂ဆက်၊ လင်၂ဆက်ပင်၊ ရခဲ့ဘူးပြီးမှတော့၊ သုတ်သွေးသန္ဓေရည်များ၊ သူမ၏ဝမ်းကြာတိုက်အတွင်းသို့ထည့်သွင်းပန်းထုတ်ခံရခြင်းသည်အဆန်းမဟုတ်တော့ပါ။

သူမ၏ဝမ်းမှဖြစ်သောသားတော်က၊ သူမကိုယခုလိုတတိယမြောက်ထင်အဖြစ်ငပါင်းသင်းဆက်ဆံလိုက်ခြင်းကိုလည်း၊ သူမကြည်ဖြူစွာလက်ခံလိုက်ပြီးဖြစ်လေသည်။ သူမ၏လင်ဖြစ်လာမှတော့ သားတော်၏သုက်သွေးသန္ဓေရည်တွေကိုခံယူရန်နောက်တွန့်ခြင်းမရှိတော့ပါပေ။ သူ့သားတော်ကသာသူမကိုအားနာရှက်ရွံ့ပြီးယခုလိုအပြင်သို့ထုတ်လိုက်ခြင်းသာဖြစ်မည်။

ကုန်းဖက်ထားရင်းမှအထွတ်အထိပ်ရောက်သွားခဲ့သောကာမအရသာကိုမှိန်း၍ခံစားနေရာမှ၊ ၂မိနစ်လောက်ကြာရှိပြီးချိန်တွင်၊ ဒွတ္တဘောင်မှာအတန်ငယ်အမောပြေခဲ့လေပြီ။ သူက ခန္ဓာကိုယ်ကိုဝမ်းလျားထိုးလျှောတက်ခဲ့၍ ချစ်မယ်ဖုရားဘေဒါရီ၏နှင်းဆီဖူးငုံနှုတ်ခမ်းအစုံလေးကို ဆွဲစုပ်နမ်းရှုတ်လိုက်ပြန်လေသည်။ မယ်မယ်ဖုရားကလည်းမိန်းမိန်းမောမော၊ တရှိုက်မက်မက်ပင်တုန့်ပြန်နမ်းလာလေသည်။ နမ်းနေရင်းမှချက်ချင်းပင်
ဒွတ္တဘာင်၏ လီးတော်ကြီးကပြန်၍မာကြောလာပြန်သည်။

လီးကြီးပြန်လည်ထကြွလာမှုကို နှစ်ယောက်စလုံးကသတိထားမိကြလေသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်၊ ဒွတ္တဘောင်၏ကိုအထက်သို့အတော်များများရွှေ့တက်ခဲ့ပြီးမယ်တော်၏မျက်နှာနှင့်နှုတ်ခမ်းများကိုနမ်းရှုပ်နေစဥ်၊ စောနကသုက်ရည်များကိုသားမြတ်နို့အုံကြီးအပေါ်ညှစ်ချရင်းနို့ကြီးတွေကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေခဲ့သောလီးကြီးမှာယင်းနေရာတွင်ပင်ရှိနေခဲ့သေးသည်။ ပုံစံက ဒွတ္တဘောင်မှာမယ်မယ့်၏ခါးအထက်ပိုင်းအပေါ်တွင်ကုန်းကုန်းကြီးဖြစ်နေလျက်ရင်သားနေရာတွင်လီးကြီးကထောက်ထားရက်သားရှိနေသည်။ ထောင်ကြွလာသောဧရာမလီးကြီးကနိုလုံးကြီးများကိုသိသိသာသာကြီးထိုးမိနေသောကြောင့်ပင်တည်း။

တင်းရင်းအိစက်သောနို့လုံးကြီးတွေ၏နူးညံ့သောအထိအတွေ့ကို ဒွတ္တဘောင်၏လီးကကောင်းစွာခံစားမိလေသည်။ လီးကြီးကချက်ချင်းဆိုသလိုပင်၊ သားကောင်နံ့ရသောအမံလိုက်ခွေးလိုမာန်ဖီပြီးထောင်ကြွလာသည်။ သူက မယ်မယ့်နှုတ်ခမ်းမှအနမ်းကိုခွာလိုက်ကာ ခါးပြန်မတ်လိုက်ပြီး၊အောက်သို့ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ယခုသူက မယ်မယ်၏ကိုယ်တစ်ပိုင်း ရင်ပုံကြီးအပေါ်ခွထိုင်ရင်သားကြီးဖြစ်နေကာ၊ လီးကြီးက မယ်တော်၏နို့လုံးကြီးနှစ်လုံးအကြားအမြာင်းထဲတွင်အနေတော်တင်လျက်ရှိသည်။ နို့ကြီးတွေအပေါ်နှင့်ရင်ကြားမြှောင်းကြီးကြားတွင်စောစောကတချီပြီး၍ညှစ်ချထားခဲ့သောလရည်တွေဖြင့်ချော်ချွတ်နေသည်။

သူငုံ့ကြည့်လိုက်၍မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကိုဒွတ္တဘောင်ကစိတ်ဝင်စားသွားလေသည်။ ဖွေးဥပြီးဖူးထနေသောမယ်မယ့်နို့လုံးကြီးတွေကြားကိုလိုးကြည့်ချင်စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်လာသည်။ ဒါကြောင့်သူကခွထိုင်ရက်သားမှ ကိုယ်ကိုရှေ့ထိုးနောက်ငင်လှုပ်ပြီးနို့နှစ်လုံးကြားထဲတွင်လီးကိုလျှောတိုက်မျှောထိုးပွတ်ဆွဲရင်းစလိုးလေတော့သည်။
ဘေဒါရီကမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ကာ။

“ဟင်..သားတော်.. အို…ဟင့်၊ ကြည့်စမ်း..မယ်မယ့်နို့ကြီးတွေကိုလိုးပေးနေတာလား။ ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်၊ မယ်မယ်အဲ့ဒီအရသာမခံရတာကြာပြီ။ သားမောင်ငယ်ငယ်တုန်းလောက်ကပဲ၊ သားခမည်းတော်ကလုပ်ပေးခဲ့ဖူးတာ..”

“နို့တွေလိုးတာကမယ်မယ်ကကြိုက်လို့လာ..”

“အင်း..ကြိုက်တာပေါ့အဲဒီခံစားချက်ကလည်းတမျိုး၊ တဘာသာကောင်းတာပဲ..မယ်မယ့်မောင်တော်ဖုရားလေးရဲ့..”

ဒွတ္တဘောင်ကဘာမှပြန်မပြောတော့၊
မယ်မယ်၏ နို့ကြီးတွေကြားထဲကိုအားပါပါမျှောဆွဲ၍လိုးပေးနေရာတဖြည်းဖြည်းအရှိန်ပါ၍ မြန်လာလေသည်။ သူကနို့လုံးမြှောင်းကြီးများကြားထဲအသားချင်း ပြိကနဲ၊ ပြိကနဲ..နှင့်နေအောင်ဖိ ဖိဆွဲနေသည်။ ရင်ကြားနှင့်နို့အုံပေါ်တွင်အံကိုက်တင်နေသော၊ စောစောကညှစ်ချထားသောလရည်များသည်ပျစ်ရာမှကျဲ၍စီးလိမ့်စပြုလာရာ၊ နို့ကြီးတွေပေါ်တွင်စီးကပ်ချော်ချွတ်နေပြီး၊ လီးကနို့ကြီးတွေကိုလိုးနေရာတွင်လျောလျူအောင်အဆီလိမ်းပေးထားသကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်။

ဘေဒါရီမှာအသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း သူမ၏နို့လုံးကြီးများကလှိုင်းထ၍ဘောင်ဘင်ခတ်လာကာ၊ နို့လုံးတွေကြားထဲတွင် လီးကြီးဝင်ထွက်နေပုံကို ထကြွနေသောရမ္မက်စိတ်တဝက်ဖြင့်၊ မမှိတ်မသုံကြည့်ရှုနေလေသည်။ နို့လုံးကြီးတွေမှာလိုးချက်နှင့်အတူ ခပ်ကြမ်းကြမ်းခါရမ်းလာကာ လီးကြီးကလွတ်ထွက်၊ ကျွံထွက်သွားမည့်ပုံရှိသည်။ ထိုအခြေအနေကိုမြင်သောအခါ၊ ဘေဒါရီကကနို့ကြီး၂လုံးကိုသူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်လို့ လီးကြီးကိုညပ်နေစေရန်ဆွဲစုညှစ်ပေးထားလေသည်။

ဒွတ္တဘောင်မှာလီးကြီးကပိုပြီးတင်းကြပ်လာကာ နို့လိုးရတာကစောက်ဖုတ်လိုးရတာထက်ပိုပြီးအရသာရှိနေသည်။  ဘေဒါရီကလည်းနို့အလိုးခံရတဲ့အရသာကို ပီပီပြင်ပြင်ခံစားလျက်ရှိသည်။ ဒါလောက်ကောင်းသည့်ကာမဆက်ဆံရေးဖီလင်ကိုယခင်သူမတစ်ခါမမှသူမခံစားခဲ့ရဖူးပေ။ ယခုမှသားကဖြစ်သော လင်တော်မောင်က၊ သူမအသက်ကြီးပိုင်းကျတော့မှ၊ အလွန်ကောင်းမွန်သော ကာမဂုဏ်အရသာကို၊တလှပ်လှပ်နေအောင်ပေးဆက်နေပါလား..။ ဒါကြောင့်သူမကနို့ကြီးတွေကိုလက်၂ဘက်ဖြင့် အတင်းဆွဲစု၍ လီးကြီးကိုဆွဲညှပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။

ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင် သူ့လရည်တော်တွေအတင်းတွန်းကန်ထွက်လာတော့ပေမည်။ ဒွတ္တဘောင်က နို့ကြီးတွေကိုအတင်းဆွဲစုညှပ်ဖျစ်ပေးနေသော၊မေမေဘေဒါရီ၏လက်လေးများပုတ်ရင်းအချက်ပေးလိုက်တော့ ဘေဒါရီကလက်ညှစ်အားကိူလျှော့ပေးလိုက်သည်။ ဒီတော့မှလီးကြောတွေအတော်ပြန်ပြေလျော့သွားကာ၊ ထွက်တော့မလိုဖြစ်နေတာကိုအချိန်မီထိမ်းလိုက်နိုင်၍၊ ပုံမှန်ဖြေးဖြေးမှန်မှန်လေးနဲဆက်လိုးနေလိုက်သည်။

မယ်မယ်၏လက်ကလုံးဝလွှတ်လိုက်သေးတာမဟုတ်၊ နို့နှစ်လုံးကိုဖွဖွလေးသာကိုင်၍သားတော်၏လီးကြီးကို၊ နို့မြှောင်းကြီးထဲဆက်ပြီးလျှောထိုးလိုးနေနိုင်ရန်လမ်းကြောင်းပေးပြီးထိမ်းထားလျက်ရှိသေးသည်။ လီးထိပ်ကြီးက နို့လုံးကြီးတွေကိုကျော်ကျော်၍ကျွံထွက်ပြီး အမေဖြစ်သူ၏မေးစိကိုသွားသွားထောက်၍ ထိုးနေသည်။ ဒွတ္တဘောင်ကခွထားသောကိုယ်ကို လျှောထိုးရင်းရှေ့သို့ပိုတိုးလိုက်သည်။ လီးကြီးကနို့လုံးကြီးတွေကြားကလုံးလုံးလျားလျား ကျော်လွန်လာခဲ့ပြီး၊ မေးစေ့လေးကိုပါကျော်ကာ၊ နီစွေးစွေးနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးပြည့်ပြည့်လေးကို၊ လဒစ်ထိပ်ကြီးက တစွပ်စွပ်ထိုးမိနေလေပြီ။ သုံးလေးချက်လောက်မထိတထိထိုးမိပြီးလျှင် ဒွတ္တဘောင်ကလီးထိပ်ကြီးကိုသိသိသာသာပင် မွေးမေ၏စွဲမက်ဖွယ်ပါးစပ်လေး မဟ..တဟ ထဲသို့ဖိထိုးလိုက်သည်။

ဘေဒါရီကသူ့သားလင်တော်မောင်လေး ဘာလိုချင်သည်ကိုသိလိုက်ပြီ။ ပါးစပ်ကိုဟ၍ လီးထိပ်ဒစ်ကြီးဝင်လာတိုင်း၊ လျှာကလေးဖြင့်လှမ်းလှမ်း၍ယက်ပေးနေလိုက်၏။ ယခုဒွတ္တဘောင်မှာ နို့ကြီးတွေကိုလိုးနေရာမှရပ်လိုက်ပြီး သူ့လီးတော်ကြီးကိုမယ်မယ်၏မျက်နှာပေါ်သိုတည့်တည့်သို့ရွှေ့လာခဲ့လိုက်လေပြီ။  မျက်နှာလှလှလေးပေါ်တွင်ဆောင့်ကြောင့်ကြီးခွထိုင်လိုက်ပြီး၊ မွေးမယ်တော်၏ခေါင်းကိုကိုင်၍လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲသို့သွင်းချည်ထုတ်ချည်ပြုကာ၊ လိုးထည့်နေလိုက်လေသည်။ သူမကလည်းပါးစပ်ထဲအပြည့်ဝင်လာသောသားတော်ဘုရင်၏လီးကိုကျေနပ်အားရစွာစုပ်မြိုလိုက်တော့သည်။

ဒွတ္တဘောင်သည်၊ ခဏကြာတော့မှ၊ ပါးစပ်အားလိုးနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး၊ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုမယ်တော်၏ပေါင်ခွကြားရောက်တဲ့အထိ အောက်ပြန်လျှောဆင်းလာကာ၊ မယ်မယ့်အားကိုင်၍ ပေါင်ကြီးနှစ်ဘက် ဖားပေါင်စင်းကြီးကား၊ စောက်ပတ်ကိုဖြဲခိုင်းပြီးခြေထောက်တွေကို ဘေးတဘက်တချက်ကိုတွန်းတင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ဟပြဲလေးပေါ်လာတဲ့၊ သူ့ကိုဤလောကထဲသို့မွေးထုတ်ဆောင်ယူလာပေးခဲ့သော လမ်းကြောင်းမုခ်ဝကြီးဖြစ်သည့်၊  မယ်တော်မယား၏ အင်္ဂါဇတ်တော်ကြီးဖြစ်သောစောက်ပတ်ဝကြီးကိုကုန်း၍သေချာငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

(အမယ်မင်း..! မယ်မယ့်စောက်ပတ်ကြီးကလှလှချည်လား။ ဒါကြီးလား၊ ငါကိုမွေးထုတ်လာခဲ့တဲ့စောက်ပတ်ကြီး။ ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့်လိုးချင်စရာကိုကောင်းနေတော့တာပဲ။ အင်း..ငါမှားတယ်။ နန်းတက်ကထဲကတခါထဲဆွဲစိပြီးမိဖုရားခေါင်ကြီးမြှောက်လိုက်ရမှာ။ ကိုယ်ပိုင်သင့်တဲ့ပစ္စည်းကောင်းကြီးကကိုယ့်နားမှာရှိနေတာကို မသိခဲ့ဘူး။ ဘာမဟုတ်တဲ့ဟိုကောင်မတိုင်းပြည်သွားသိမ်းနေရတာနဲ့အချိန်ကုန်သွားတယ်။ နှမြောလိုက်တာ)

ဒါကဒွတ္တဘောင် စိတ်တွင်းအတွေးများဖြစ်သည်။

မယ်မယ်ဖုရား၏စောက်ပတ်ကြီးသည် သူစောစောပိုင်းက၊ ရာဂစိတ်တွေထန်၊ မွှန်ထူပြီးတစ်ချီလိုးခဲ့မိပြီးဖြစ်လို့၊ စောက်ရည်တွေရွှဲထွက်နေကာ စောက်ခေါင်းလေးကဟက်ပဲ့ပဲ့လေးဟနေသည်။ အဲဒါပြီးတော့သူကစောက်ဖုတ်ထဲမှာမပြီးခဲ့ပဲ၊ နို့ကြီးတွေအပေါ်သာညှစ်ချ၍ နို့တွေကိုဆက်လိုးနေခဲ့သည်၊ သူမယ်မယ်ဘေဒါရီကတော့အထွတ်အထိပ်သို့တစ်ကြိမ်ရောက်ခဲ့ပြီးဖြစ်ကာစောက်ခေါင်းထဲမှာတော့၊ ပြီးထားသောကာမရည်များရွှဲအိုင်နေသည်။ မီးတုတ်များ၏အလင်းရောင်အောက်တွင်စောက်ရည်များကတလက်လက်ဖြင့်တောက်ပနေသည်ကိုသူတွေ့နေရသည်။

စောက်ပတ်ကြီးမှာ လောလောလတ်လတ်တွင်၊ သူ၏ကြီးမားရှည်လျားတုတ်ခိုင်လှသောလီးကြီးဖြင့် တဆုံးလိုးထားခံရသဖြင့်စောက်ခေါင်းဝကိုမြင်နေရသော်လည်း၊ မလိုးရသည့်သာမန်အချိန်များတွင် ပိရိ၊ စိစပ် သေပ်နေမည်ကိုသိနိုင်သည်။ မယ်မယ်၏မိန်းမအင်္ဂါသည် ဘုရင်၂ဆက်၊ လင်၂ဆက်နှင့်ဆက်ဆံခဲ့ရသော၊ အရွယ်လွန်အိမ်ထောင်သည်မိန်းမအိုနှင့်မတူပါ။ လှပနုနယ်သောအပျိုစင်တစ်ယောက်အလား စောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ရုံနှင့်ရင်ခုန်စဖွယ်စိတ်ခံစားမှုကိုပေးနိုင်သေးသည်။
စောက်ပတ်အပြင်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေးတွေဖြစ်ကာမသိမသာလေးဟနေလေသည်။ နှင်းဆီပွင့်ဖတ်ကလေးတွေလိုမလိပ်တလိပ်ထပ်နေသောပန်းရောင်မရင့်တရင့်အလွှာလေးတွေက၊ လျှာဖြင့်ကပ်စုပ်ပြီးလိမ်းသပ်ကစားချင်စဖွယ်ဖြစ်နေလေသည်။

ဒွတ္တဘောင်သည်စိတ်ကအတွေးဆန္ဒဖြစ်ပေါ်ပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက်ထဲလိုလိုပင် သူ့မျက်နှာကမွေးမယ်မယ်၏လှပသောနှင်းဆီပန်းဝတ်လွှာလေးများပေါ်သို့အပ်ချလိုက်ကာသူနှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖိကပ်စုပ်ဆွဲလိုက်သည်။ ဖြစ်ပေါ်လာသောစိတ်ထက်ကအပြုအမူကတောင်ပိုမြန်နေသလိုရှိ၏။

“အိုးးး ဟို့..သားးးမောင်တော်အင့်..ဟင့်.အဲဒါကြီးပါးစပ်နဲ့မလုပ်နဲ့လေ..၊ သားတော်ကရှင်ဘုရင်လေ။ ဘုန်းတော်တွေပျောက်ကွယ်ကုန်ပါဦးမယ်..၊ မလုပ်နဲ့လေ..အို..ရှီးး..သားးး..”

ဘေဒါရီက..၊ အသည်းအသန်အလောတကြီး ဟန့်တားသေးသော်လည်းမမီတော့ပါ။ ဒွတ္တဘောင်၏လျှာစောင်းကသူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ထိုးဝင်သွားပြီးခဲ့လေပြီ။ သူကမယ်ဖုရား၏စောက်ခေါင်းနီရဲရဲလေးကိုဖြဲဟကာ လျှာဖျားလေးနဲ့အတွင်းကိုပတ်မွှေ့နေသည်။ ပြီးတော့ လျှာဖျားလေးကိုပြန်ကော့၍ စောက်စိဖုချွန်းချွန်းလေးကိုကော်တင်ပြီးလျှာဖြင့်လိမ်းရင်း၊ တပါထဲကပ်၍တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်ဆွဲစုပ်လိုက်သည်တွင် ဘေဒါရီမှာကော့ပျံတက်သွားတော့သည်။ သားတော်ကိုတားလို့လည်းမမီတော့၊ လျှာအရသာကလည်းထွန့်ထွန့်လူးအောင်ကောင်းလွန်းရကား၊ ဘာမှဆက်ပြောမနေတော့ပဲမှိန်းခံနေရင်း၊ စောက်ဖုတ်ကိုသူ့သားတော်မျက်နှာဆီသို့ကပ်နေစေရန်ကော့ကော့တင်ပေးနေမိသည်။

ဒွတ္တဘောင်သည် သူ ဤလူ့ဘောင်လောကကြီးထဲသို့ဝင်ရောက်လာရာလမ်းကြောင်းဝကြီးကို၊ လက်အကူအညီကိုပါယူ၍အနီးကပ်ဖြဲရဲကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ရင်တွေမတရားကြီးခုန်၍စည်းချက်မမှန်ချင်တော့။ သူ့တကိုယ်လုံးမှ ရာဂခိုးတွေတလူလူထလျက်မယ်တော်၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုတစ်လွှာခြင်းခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာပြီး မှုတ်နေလေတော့သတည်း။
—————————————–
အပိုင်း(၁၆) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၆)

ဒွတ္တဘောင်သည် ပက်လက်ကြီးရှိနေသေးသည့် သူ့မယ်တော်၏ဖြဲကားထားသောပေါင်ကြားထဲတွင်ခေါင်းမြှုပ်လျက် အချိန်အနည်းငယ်ကြာသည်အထိဆက်မှုတ်နေသေးသည်။ အမေဖြစ်သူဘေဒါရီမှာလည်းသားတော်မောင်၏ လျှာအကျွေးကောင်းမှုကြောင့်ထွန့်ထွန့်လူး၍ကော့ပျံလျက်ရှိ၏။

ခဏကြာတော့သူကမှုတ်နေဆဲကိုရပ်၍ထထိုင်လိုက်ကာအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှဲချလိုက်စဥ်တွင် သူ့မယ်မယ်ကိုပါခါးကနေ၍စွေ့ကနဲဆွဲထူလာပြီးသူ့အပေါ်ဆွဲမှောက်ခိုင်း လိုက်သည်။ သို့သော်တည့်တည့်တော့မဟုတ်။ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ကြီးဖြစ်၏။ ယခုတော့မယ်မယ်က၊ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာကုန်းကုန်းကြီးခွထားကာ၊  လှပလုံးကားသောဖင်ကြီးနှင့်စောက်ဖုတ်ပန်းပွင့်ကြီးက သူ့မျက်နှာပေါ်တွင်ဝဲနေသည်။ သူမ၏ခေါင်းပိုင်းကတော့သူ၏ခြေရင်းဖက်သို့လှည့်နေကာ ပက်လက်ကြီးမိုးမျှော်နေသော၊ သားတော်၏လီးကြီးကသူမမျက်နှာရှေ့လက်တစ်လှမ်းအကွာတွင်သာရှိတော့သည်။

ဘေဒါရီသည်သားတော်မောင်နှင့်အတူ၊ဘုရင်နှင့်မိဖုရားလုပ်တန်းကစားရခြင်းနှင့်အထာကျလာလေပြီ။ အရှက်အကြောက်၊တွန့်ဆုတ်တွေဝေနေမှုလည်းမရှိတော့ပါ။ သူမကိုဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ခွခိုင်းလိုက်ကတည်းက၊ သားတော်ဘာအလိုရှိသည်ကို ချက်ဆိုနားခွက်ကမီးတောက်ပြီးဖြစ်သည်။ သူမကလီးကြီးဆီသို့လက်လှမ်းလိုက်ပြီးနောက် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး တဖြောင်းဖြောင်းနှင့်ဂွင်းထုပေးနေလေသည်။ ၁၀ကြိမ်လောက်ထုပေးပြီးမှ ခေါင်းကိုငုံ့ကာ လထစ်ဖျားကိုလျှာဖြင့်ကုန်းယက်လိုက်၏။ ပြီးတော့ဒစ်ထိပ်ကဆီးပေါက်နုနုလေးကို့လျှာဖျားလေးဖြင့်တို့ကာ၊ ထိကာ၊ ထိုးကာကလိပေးနေလေသည်၊ နောက်တော့လီးကိုထောင်ကိုင်၍ လီးပတ်ချာလည်ကိုတလွှားခြင်းပတ်ယက်ခဲ့ပြီး၊ နောက်ဆုံးတွင်တော့ လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုသူမ၏နှုတ်ခမ်းနီစွေးစွေးဖြင့်ဆင်ယင်အပ်သောပါးစပ်ထဲသို့ဆွဲယူစုပ်မျိုသွင်းလိုက်တော့သည်။

သားတော်ဘုရင်ဒွတ္တဘောင်၏ လီးတော်ကြီးကတုတ်ခဲ၍နေပြီးလျှင်၊ ဒစ်ခေါင်းကြီးကလည်းအကြီးကြီး ပါးစပ်ကြီးနဲ့အပြည့် မစားရဝခမန်းကြီး၊ အားရစရာကြီးဖြစ်သည်။ ဘေဒါရီကသားတော်၏လီးကြီးကိာအရသာခံကာအားရပါးရ၊ ပါးစပ်ထဲထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့်စုပ်ပေးနေသည်မှာ
လည်ချောင်းထဲက၊ တအင်းအင်း၊ တအမ်းအမ်း အသံတွေပင်ထွက်နေသည်။

“ပလွတ်..ပလွတ်. စွိ..ပြွတ်..ဖလပ်..ဖလပ်..”

ပါးစပ်က စုပ်သောယက်သောအသံများကလည်းမြိုင်နေသည်။ တချိန်တည်း၊ တပြိုင်တည်းဆိုသလိုပင် ဒွတ္တဘောင်ကိုယ်တိုင်ကလည်း၊ သူမျက်နှာပေါ်တွင်ဝဲနေသောမယ်တော်ဖုရား၏ ဖင်ဆုံကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံဆွဲပြီး၊ စောစောကအပြီးမသတ်ခဲ့ရသေးသော ဘာဂျာတော်ခန်းပျို့ကို ဆက်ပြီးရေးစပ်နေတော့၏။ မျက်နှာနားသို့ပြူးကနဲကပ်လာသောစောက်ဖုတ်ကြီး ထဲသို့နှာခေါင်းနှစ်လိုက်ပြီး။ အားရပါရလျှာဖြင့်ကပ်စုပ်တော့သည်။

ပျူတော်ဝင်နန်းသွေး သားအမိနှစ်ယောက်တီု့မှာတက်ညီလက်ညီနှင့် တူရိယာတစ်ယောက်တမျိုးကိုင်ကာ၊ တီးမှုတ်ပွဲကြီးကျင်းပနေလေသည်။ စုပ်ရင်းမှုတ်ရင်းဖြင့်သူတို့၏လိင်အင်္ဂါအသီးသီးမှာမခံမရပ်နိုင်အောင်တောင့်တင်းရွထလာကြပြန်လေပြီ။ လိင်အင်္ဂါအချင်းချင်းထိုးသွင်းစပ်ယှက်၍ပျော်ပါးရန် အာသီသများတလွန့်လွန့်တက်လာပြန်လေ၏။

ဒွတ္တဘောင်က ခြေရင်းဘက်သို့မျက်နှာမူ၍လေးဘက်ထောက်ကုန်းပြီးလီးစုပ်နေသော အမေဖြစ်သူဘေဒါရီကိုခါးကဆွဲမထူယူလိုက်ပြီး၊ သူ၏ပေါင်ခြံပေါ်တွင်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူကတော့ပက်လက်အနေအထားမှာပင်ရှိနေသေး၏။ ဘေဒါရီကတော့ သားဖြစ်သူကိုနောက်ကျောပေး၍လီးပေါ်မှာခွထိုင်မိရက်သားဖြစ်နေလေပြီ။ ဒွတ္တဘောင်ကလီးကိုထောင်ကိုင်၍ မယ်တော့်ဖင်အောက်မှနောက်ထွက်နေသော၊ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့လိုက်စဥ်၊ မယ်တော်ဘေဒါရီက၊ လီးသွင်းလို့ရအောင်ဖင်ကြီးကိုကြွပေးသည်။ အဖုတ်ဝလီးဝင်သွားလျှင်ပင်၊ သူမကပြန်ထိုင်ချကာ၊ အသေဆောင့်တော့သည်။

အရှိန်ရလာစဥ်မှာ သူက၊ မိခင်ဖြစ်သူ၏ ခါးကျင်လေးကိုကိုင်၍ ဖင်လုံးကြီးကိုကူဆွဲပြီးဖိဖိချပေးနေသည်။ သူက ရှေ့မျက်စိအောက်မှမြင်ကွင်းကိုမမှိတ်မသုန်ကြည့်နေမိသည်။ မယ်မယ်ဖုရား၏ဖင်ကြီးက၊ ကြွတ်လာလိုက်၊ ပြန်အိကျသွားလိုက်ရှိနေစဥ်တွင်၊ စောက်ပတ်ကြီးထဲ၌ လီးတံကြီးကအချောင်းလိုက်ပေါ်လာလိုက်၊ စောက်ပတ်ထဲတွင်ပြန်၍ တဆုံးအမြုပ်ဝင်ရောက် ပျောက်ကွယ်သွားလိုက်လှုပ်ရှားနေမှုကို၊ ဒွတ္တဘောင် ကွက်ကွက်ကွက်ကွင်းကြီး၊ ပြူးနေအောင်မြင်နေရသည်။ သူ့မိခင်စောက်ပတ်ကြီးလဲတွင် သူ့လီးကြီးဝင်ထွက်နေသည့်မြင်ကွင်းကြီးက မီးဟုန်းဟုန်းထလောက်အောင်၊ ရာဂစိတ်ထန်စရာကြီးဖြစ်သည်။

လီးပေါ်ဆောင့်ချခနငသာဖင်ကြိးကလည်ပြူးကားပြီးကြီထွားလှသည်။ ဒွတ္တဘောင်၏တစ်သက်တွင် သူ့မွေးမယ်တော်အရင်းကြီးကို၊ အခုလိုမျိုးလိုပြန်ပြီးအားရပါးရကြီးလိုးရလိမ့်မည်ဟု နည်းနည်းလေးမှထင်မထားခဲ့ဖူးပေ။ သူက သူ့မိခင်ကိုစတင်စိတ်ဝင်စားခဲ့မိသည်မှာ၊ နန်းတက်ပြီးမိဖုရားလိုချင်မှသာဖြစ်ပေါ်လာခြင်းသည်။ သူ့စိတ်အတွင်းထဲတွင်ရှိနေသော်လည်း ယခုလိုတကယ်ကြီးအမြန်အဆန်ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟုတော့ မထင်မိခဲ့ပါပေ။ သူအင်မတန်ကံကောင်းလှပါလား..။

ပတ်..ဖတ်..ပတ်..ပျိစိ..ပျိစိ..  ကျိ..ကျိ..ကျိ..

ကဒုတ်..ကဒုတ်..ချပ်..ထောက်..။

“အင်းးးဟင့်..အားးးးးဟာ့..ဟ်..အင်းးမ်းး..သားးးတော်းးး..အူးးးးး..မောင်..မောင်တော်..ရှီးးးအူးးး..”

ဖတ်. ဘတ်.. ၊ ဖတ်..ဘတ်..၊ ဒုတ်..ဒုတ်..ဗြစ်..

“ဟိုက်ရှီး…ဟူးးးးးအားမယ်မယ်..၊ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့၊ စောက်ဖုတ်တော်ကြီးကွာ..အီးးးး..”

ဖွတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..

ဂူခန်းမထဲတွင်လှိုဏ်သံဖြင့်ပဲ့တင်ပြန်လျက်၊ လိုးသံဆောင့်သံများရော၊ အော်သံညည်းသံများရော၊ ဂူကြမ်းပြင်၏မညီညာမှုကြောင့် သစ်သားဖြင့်လုပ်ထားသောယာယီသလွန်တော်၏မငြိမ်သက်မှုများမှထွက်လာတဲ့အသံများကရော၊ စီစီညံဝေလျက်ရှိလေ၏။

ခဏကြာတော့ မယ်တော်ဘေဒါရီမှာကျောပေးတက်ခွဆောင့်နေရာမှ၊ ကိုယ်ကိုပြောင်းပြန်တစ်ပတ်လှည့်လိုက်ကာ၊ သားတော်ဘက်သို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်၍ ခွထိုင်လိုက်သည်။ သူမမှာနေရာဘက်ပြောင်းလိုက်ရုံသာဖြစ်ပြီး လက်ရှိဆောင့်နေသည့်အရှိန်ကမသေသေးပေ။အဖုတ်ထဲလီးပြန်စွပ်ပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက်၊ သားတော်၏ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်စုံထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုတဆွဆွနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ချကာဆက်လိုး ပေးနေလေသည်။

ပြီးတော့ဖင်အလုံးလိုက်ကြီးဖြင့် လီးတဆုံးထိ ဖိထိုင်ချကာစကောဝိုင်း၍ လီးကိုကပ်နှဲ့နေသည်မှာ လီးကျိုးထွက်သွားတော့မလားဟုပင် ထင်ရလေသည်။ အမှန်တော့လည်း လီးဆိုတာကတကယ်ကျိုးတတ်တဲ့အရာမျိုးမှ မဟုတ်တာပဲလေ။ ကြမ်းလေ၊ ကောင်းလေ၊ အရသာရှိလေဆိုတော့၊ ဒွတ္တဘောင်မှာမယ်တော်ပြုသမျှ နုနေရရင်း၊ အကောင်းကြီးကောင်းနေလေသည်။

သူသည် အံလေးကိုတင်းတင်းကြိတ်၍ လီးပေါ်တွင်ဖင်ကြီးကိုဖိကြိတ်ရင်း စကောဝိုင်းမွှေ့ရမ်းနေသောသူ့မယ်မယ်ကိုငေးကြည့်နေမိသည်။ ရမ္မက်သွေးများထန်လျက်ရှိသောသူမ၏မျက်နှာလေးမှာ စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်၊ ခါးကလေးကိုဆန့်၍ဖင်ကိုမြှောက်ပြီးဆောင့်ဆောင့်ချနေပြန်ရာ၊ တစ်ကိုယ်လုံးရမ်းခါနေသည်နှင့်အတူ၊ တုန်အိနေသောနို့လုံးကြီးများကလည်းထက်အောက်လှုပ်ရှား ဘောင်ဘင်ခတ်နေသည့်မြင်ကွင်းကလည်း၊ သူ့ကိုဖိတ်ခေါ်သမှုပြုနေလေရာ။ ဒွတ္တဘောင်မှာသူ့လက်တွေကိုနို့ကြီးတွေဆီလှမ်းလိုက်လျက်အားရပါးရပင့်ကိုင်ညှစ်နယ်ပေးနေမိသည်။

ဘေဒါရီလည်းတဏှာစိတ်က ငယ်ထိပ်တက်ဆောင့်နေခဲ့ပြီးဖြစ်ရာ သားတော်၏ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီး၊ နှုတ်ခမ်းချင်းကုန်းစုပ်နမ်းလိုက်ပြန်၏။ ဒွတ္တဘောင်မှာလည်း ယခုတော့လုံးဝရှက်ရွံ့အားနာနေချင်းမရှိတော့ပေ၊ သူတိတ်တခိုးကြိတ်မြတ်နိုးလှ၍မိဖုရားခေါင်ကြီးမြှောက်ချင်ခဲ့ရသူ၊ ကာမဂုဏ်ယှဥ်တွဲ၍ အချစ်ပွဲကြီးဆင်နွှဲလိုသူမိန်းမကို၊ ယခုသူအားရပါးရလိုးနေရပြီလေ။ မယ်မယ့်ကိုမယားတယောက်လိုလိုးချင်နေခဲ့သည့်သူ့အိပ်မက်က တကယ် ဖြစ်လာခဲ့ပေပြီ။

ဘေဒါရီမှာလည်းအရမ်းကောင်းနေသည်။ သူမ၏ဒုတိယလင်၊ စူဠာသမ္ဘဝဘုရင် နတ်ရွာစံပြီးကထဲ ယခုအထိ မည်သည့်ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့်မျှ လိင်ဆက်ဆံခြင်း မပြုခဲ့ရသည်မှာကြာခဲ့လေပြီ။လီးမစားရတာကြာပြီဖြစ်လို့အားရပါးရအတိုးချ၍ခံနေ လေသည်၊ ဒီနေ့မှာပင်စ၍သူမတသက်မှာ လင်သုံးယောက်စာရင်းဝင်သွားပြီဖြစ်သည်။ ယနေ့မှစတင်ပြီးအချစ်နယ်ကျွံမိသောတတိယမြောက်လင်ဖြစ်သည့်၊ သားအရင်းနှင့် တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်ကြီးအလိုးခံလိုက်ရမှ၊ သူမအဖို့နတ်သုဒ္ဓါစားနေရသလိုအထူး အရသာတွေ့ပြီးကာမတဏှာအရသာ၏ အစွန်းအဖျား၊ အကောင်းဆုံးသောအဆင့်မှာ၊ ရင်တွေတလှပ်လှပ်မိန်းမူး၍လွင့်မြောနေအောင်ခံစားနေရသည်။

သားတော်၏လီးကြီးမှာလည်း၊ သူမတူအောင်ကြီးလှပြီး မိမိစောက်ဖုတ်ထဲမှာ၊ လွန်ပူကြီးနှင့်ထည့်မွှေနေသလိုရှိပေမယ့် နာကျင်မှုမရှိပဲအလွန်ကောင်း၊ အလွန်ဆိမ့်သောအရသာကိုထွန်ထွန့်လူးနေအောင်ခံစားနေရသည်။ မိမိရင်သွေးသားတော်၏ အလွန်ကြီးထွားသောလီးကြီးက မိမိ၏စောက်ခေါင်းထဲမှာ၊ နင့်နင့်နဲနဲထိအောင်ကိုကောင်းလွန်းလှနေပါတကား။ ဘေဒါရီမှာမိမိကိုယ်တိုင်က၊ ဝေဇယန္တာဘုံအဖျားကတိမ်တိုက်များကြားရောက်နေသလားဟုထင်ရလောက်အောင်၊ လောကနိဗ္ဗာန်ကိုခံစားနေရသည်။ သူမတစ်ချီပြီးသွားပြန်လေပြီ။

သားအမိနှစ်ယောက်ဖက်ရမ်းနမ်းရှုတ်ရင်းနားနေကြပြန်ပြီး အမောပြေကြတော့၊ ငတ်မပြေသည့်ကာမဆားငန်ရည်ကို ထပ်မံသောက်သုံးလိုသောအာသာများကမပြေနိုင်ကြရကား၊ နောက်ထပ်အချီချီဆက်၍ အချစ်ပင်လယ်ထဲတွင်ဆက်လက်ကူးခတ်ကြပြန်လေတော့သည်။
သူတို့သည်ဘယ်နှစ်ချီ၊ ဘယ်နှစ်မောင်းဆက်လက်၍ကာမဝဲဩဂကြီးအလယ် တွင်မွှန်ထူသောစိတ်များဖြင့်ကူးခတ်နေမိကြသည်မသိပေ။ နောက်ဆုံးဆွင်အားအင်တွေလျော့ပါးမောဟိုက်၊ နွမ်းနယ်စွာဖြင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖက်ရင်းအိပ်မောကျသွားကြလေသတည်း..။
×××××××××××××××××××××××××××××

နောက်တစ်နေ့မနက်မိုးလင်းတော့မြဝတ်မုံနှင့်ကောင်းမြသွင်တို့သားအမိမှာသိပ်ကြည်ကြည်လင်လင်ဖြင့်နိုးမလာကြပါ။

ညကမကောင်းဆိုးဝါးများနှင့်ညဥ့်သန်းခေါင်ကျော်သည်အထိတိုက်ခိုက်ခဲ့ရပြီး အိပ်ရာဝင်နောက်ကျရသည့်အထဲ နှစ်ယောက်စလုံးမှ၊ာ ထူးဆန်းလှသောအိပ်မက်ကို ပြိုင်တူမက်နေကြသေးသည်။ သူတို့သားအမိသည်သူတို့လေ့လာခဲ့ရဖူးသည့်ပျူခေတ်၊ သရေခေတ္တရာခေတ်မှ၊ ဒွတ္တဘောင်မင်းအုပ်စီုးစဥ်ကာလကို ပြန်မြင်မက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ထူးဆန်းသည်ကအိပ်မက်ထဲကဇာတ်ရုပ်များမှာသူတို့ကိုယ်တိုင်ပင်ဖြစ်နေကြသကဲ့သို့ ကိုယ်စားဝင်၍ မက်နေကြရခြင်းဖြစ်သည်။

ကောင်းမြသွင်က သူ့ကိုယ်သူဒွတ္တဘောင်ဘုရင်အဖြစ််၎င်း၊ မြဝတ်မုံကလည်မိမိကိုယ်မိမိ၊ ဒွတ္တဘောင်၏မယ်တော်ဘေဒါရီအဖြစ်၎င်း၊ ကိုယ်စားဝင်မက်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ယခု သူမတို့သားအမိသည် အိပ်မက်ထဲမှာလည်းသားအမိပင်ဖြစ်နေကြသည်။ ပြီးတော့သူတို့ မက်ခဲ့ရသည့်အိပ်မက်ကလည်းရင်ခုန်စိတ်ဝင်စားဖွယ်ရာအတိဖြစ်သည်။ သူတို့ဇာတ်ရုပ်သည် ရှေးပျူခေတ်က ရာဇဝင်မှာနာမည်ကြီး တော်ဝင်မျိုးနွယ်သားအမိဖြစ်လျက်ရှိနေသည်ကထူးဆန်းအံ့ဩဖွယ်ကောင်းလှသည်။

မက်ခဲ့သည့်အိပ်မက်ထဲတွင်၊ သူတို့နှစ်ယောက်က၊ သားအမိမှန်းသိသိကြီးနှင့် ချစ်သူဇနီးခင်ပွန်းလို တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်အလွန်ချစ်ခင်မြတ်နိုးမိနေကြပြီး၊ တဏှာရာဂစိတ်တွေကိုမထိမ်းနိုင်ခဲ့ကြပဲလင်မယားလိုပေါင်းသင်းဆက်ဆံမိခဲ့ကြတာကို ထင်းထင်းပြတ်ပြတ်ကြီးမြင်မက်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်သည် ပြိုင်တူမြင်မက်ခဲ့ကြသော်လည်း၊ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်အိပ်မက်အကြောင်း မပြောဖြစ်ကြသဖြင့်၊ အတူတူမက်ကြမှန်း မသိနိုင်ကြပေ။ အိပ်မက်အကြောင်းစကားစပ်၍ ဖောက်သယ်ချရအောင်ကလည်း မက်တဲ့အိပ်မက်က၊ သားအမိအနေနှင့်ဆိုလျှင် ရှက်ဖွယ်လိလိဖြစ်နေသဖြင့် ကြိတ်ရှက်နေကြကာ မပြောမိကြခြင်းလည်းဖြစ်၏။

သူတို့သည်မနေ့ညဦးစခန်းချကာစက တည်ထားသောရေနွေးနှင့်ဖျော်ထားသော ကော်ဖီများကို ခရီးဆောင်ဓါတ်ဘူးထဲမှထုတ်သောက်ပြီးအသားညှပ်ပေါင်မုံ့ခြောက်များကို နံနက်စာအဖြစ်စားသောက်ကြပြီးမှ၊ ရွက်ဖျင်တဲများရုတ်သိမ်းခေါက်ပြီမြင်းများပေါ် တင်ကာခရီးဆက်ထွက်ဖို့ပြင်ဆင်ခဲ့ကြသည်။ စားသောက်နေစဥ်တွင်၎င်း၊ သိမ်းဆည်းပြင်ဆင်နေစဥ်တွင်၎င်း သူတို့သည်ဆက််လက်၍ နှုတ်ဆိတ်နေမိခဲ့ကြသည်။ အိပ်မက်ကြောင့်ရှက်နေရှိန်းနေတာလည်းဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

သူတို့သည်နိုးလာကထဲကခေတ္တရာကအိပ်မက်အကြောင်းစကားစပ်လို့မပြောမိကြသေးသော်လည်း၊ အိပ်မက်ထဲမှ ကာမဆက်ဆံနေကြသော ရှေးခေတ်တော်ဝင်သားအမိ နှစ်ယောက်မှာ၊ လက်ရှိဘဝတွင်သူတို့သားအမိဖြစ်နေတာကိုလည်း အလိုလို နားလည်သဘောပေါက်နေမိကြသည်။ အိပ်မက်မှာတကယ်ကြီးလိုပင်ဖြစ်၍
ယခုလောလောလတ်လတ်အချစ်ပွဲကြီးဆင်နွှဲခဲ့ရသလိုမောဟိုက်စွာနိုးထလာခဲ့ကြရသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်လည်းစကားမပြောဖြစ်ကြတာကိုလည်းအချင်းချင်းနားလည်နေသလိုပင်။

နောက်ဆုံးသူတို့သည် အကြည့်အမူအရာစကားများဖြင့်သာတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကြည့်၍ ခရီးဆက်ကြရန်ဆော်ဩအချက်ပြပြီး၊ သူတို့ခရီးလမ်းဆုံးဖြစ်မည့်၊ ပျောက်ဆုံးနေသော သဝဏ္ဏပါဠီမြို့တော်ဆီသို့မြေပုံအတိုင်းဦးတည်၍ ခရီးဆက် ထွက်လာခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ သူတို့စီးလာကြသောမြင်းများကလည်း၊ ညကမကောင်းဆိုးဝါးကောင်များတောတွင်းမှာသောင်းကျန်းပြီးကထဲက တချိန်လုံးဂဏှာမငြိမ်ဖြစ်နေခဲ့ရာ၊ မနက်ပိုင်းသိသိသာသာလင်းချင်းပြီးကောင်းကင်က နေရောင်ခြည်ဖြာကျလာတော့မှသာ၊ အခြေအနေအမူအရာများငြိမ်သက်အေးဆေး သွားကြသည်။

မြဝတ်မုံမှာတစ်နေ့လုံး၊ တစ်ညလုံးစိတ်ရောလူပါမောပမ်းနွမ်းနယ်ထားသဖြင့် အနားယူစိမ့်သောငှာ မြင်းကိုဖြေးညှင်းစွာဖြင့် ဇက်လွှတ်စီးလာစဥ်အတွင်း သူမ၏မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားလျက်လိုက်ပါလာခဲ့မိသည်။

“မေမေ..မေမေ..၊ ဟိုရှေ့မှာကြည့်စမ်းပါဦး..”

ကောင်မြသွင်၏ရုတ်တရက်၊ အံ့ဩတကြီး စိတ်လှုပ်ရှားစွာအော်ပြောလိုက်သော အသံကြောင့်၊ ဒေါက်တာမြဝတ်မုံမှာကိုယ့်ဖီလင်နှင့်ကိုယ် မျက်လုံးမှိတ်လျက်မှေးငိုက်လိုက်ပါလာရာမှနိုးထလာခဲ့ရလေတော့၏။
—————————————–
အပိုင်း(၁၇) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၇)

မြဝတ်မုံသည် သားဖြစ်သူကောင်းမြသွင်၏ဝမ်းသာအားရအော်သံ၏ကြာင့် မှိန်းလျက်လိုက်ပါလာနေရာမှ နိုးထလာပြီးမျက်လုံးများကိုဖွင့်၍ကြည့်လိုက်သည်။

သူမကရှေ့ခပ်လှမ်းလှမ်းသို့မျှော်ကြည့်လိုက်လျှင်၊ မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းက၊ ကျောက်ဖြူသားနှင့်ပြုလုပ်ထားသော အလွန်ကြီးမားလှသည့် ကျောက်သားတိုင်လုံးကြီးများဖြစ်သည်။ ထိုတိုင်ကြီးများကိုကြည့်ရသည်မှာ၊ ဘေးတဘက်တချက်တွင်ကျောက်သားနံရံကြီးများဖြင့်တဆက်ထဲချဲ့ထွင်ဆောက်လုပ်ထားသောကြီးကျယ်ခမ်းနားသောမုခ်ခုံးကြီးတစ်ခု၏အစိတ်အပိုင်းအချို့ဖြစ်ပုံရလေသည်။

“ဒါကသဝဏ္ဏဝါဠီရဲ့ မြို့အဝင် ဂိတ်တံခါးဝမုခ်ဥိးကြီးဖြစ်လိမ့်မယ်..”

မြဝတ်မုံက အပျော်များဖြင့်ရွှင်မြူးလျက်ရှိသော ကောင်းမြသွင်ကိုကြည့်ရင်းက၊ တွေးဆ၍ပြောလိုက်လေသည်။

“ကျနော်တို့ ဒါကိုရအောင်လုပ်နိုင်ခဲ့ပြီမေမေ..၊ သားတို့ခရီးအောင်မြင်ခဲ့ပြီ..”

ကောင်းမြသွင်သည်ကလွန်အမင်းစိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြင့်မျက်လုံးတွေပြာပြီးမူးနောက်သွားလောက်အောင်ပင်ဝမ်းသာလုံးဆို့နေလေသည်။
ကောင်းမြသွင်၏ကြွေးကြော်စကားကြောင့် မြဝတ်မုံမှာလည်းအသံလွင်လွင်လေးဖြင့်ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးရယ်မောနေမိသည်။ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး၏စိတ်တွေက ရွှင်ပြသွားကြလေပြီ။
ခမ်းနားလှသောမြို့တော်အဝင်ဝမုခ်ဦးတံခါးကြီးနှင့်အနုပညာမြောက်သောထီးထီးမားမားကျောက်ဖြူသားနံရံကြီးတို့၏မြင်ကွင်းက သူတို့၏စိတ်ဓါတ်များကိုမြှင့်တင်ပေးလိုက်ပြီး၊ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုများကို၎င်း၊ ညကကမောက်ကမအိပ်မက်ကြောင့်အနေရခက်နေမှုများကို၎င်း၊ ပျောက်ပျက်သွားခဲ့စေသည်။

သူတို့သည်မြို့အဝင်ဝမုခ်ခုံးတံခါးကြီးကိုဖြတ်၍ မြို့တွင်းလမ်းအတိုင်း ဝင်ခဲ့လိုက်ကြ၏။ သူတိုကြည့်လိုက်ရာ နေရာတိုင်းတွင်၊ ပြိုပျက်နေသော အိမ်များနှင့် အဆောက်အဦဟောင်းများကို သဘာဝတရားက ပြန်လည်ဝါးမျိုခဲ့ပြီးလေပြီ။ လွန်မင်းစွာကြီးထွားစိမ်းလန်းနေသောသစ်ပင်ကြီးများ၊ ချုံနွယ်ပင်များနှင့် စပျစ်နွယ်၊ တိုက်ကပ်ပန်းနွယ်ပင်များသည် ၊ မြို့ကြီး၏သာယာလှပသောနေ့ရက်များအတွင်း၊ မည်သို့မည်ပုံအဆင်းသဏ္ဌာန်ရှိသည်ကို စိတ်ကူးဖြင့်ပြန်လည်ပုံဖော်ရန်ပင် ခက်ခဲစေလောက်အောင်ဖုံးအုပ်နေခဲ့လေပြီ။

လမ်းသည် ပင်လယ်ဘက်ဆီသိုဖြည်းဖြည်းချင်း ဝန်းဝိုက်ပြီးဆင်းလာခဲ့သည်ကိုတွေ့ရသည်။ ပင်လယ်ဆားငန်ရေနံ့သင်းသောအနံ့များနှင့်စိုစွတ်သောရေခိုးရေငွေ့များရောစွက်နေသော လေထုက၊ သူတို့ရှိရာသို့စတင်ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။
လမ်းဆုံးခါနီးပင်လယ်ဖက်သို့ကွေ့အဆင်းတွင် ဘုရားကျောင်းဗိမ္မန်၊ အဆောက်အဦဟောင်းကြီးကိုလှမ်းမြင်လိုက်ရပေပြီ။ ဘုရားကျောင်းဝန်းပတ်ပတ်လည်ရှိ ကျောက်သားနံရံအများစုသည် ပင်လယ်လေတိုက်ခတ်မှုကြောင့် ယိုင်နဲ့ပြိုပျက်လျက်ရှိကုန်၏။သူတို့ကမြင်းများပေါ်ကဆင်းလိုက်ကြကာ၊ ၎င်းတို့ကို အနီးရှိသစ်ပင်များတွင်ချည်နှောင်ထားလိုက်ကြသည်။

သူတို့သည်ဘုရားကျောင်းဝင်းကြီးအတွင်းသို့လျှောက်ဝင်ခဲ့ကြသည်။ ကျောင်းဝန်းကြီး၏အကျယ်သည်၊ ဧက၂၀ခန့်ချောင််ချောင်ချိချိ ကျယ်ဝန်းကြောင်းသူတို့အဖို့လွယ်လွယ်နှင့်ပင်မှန်းဆနိုင်သည်။ ခြံဝင်းအတွင်းတွင် ကျောက်တုံးငယ်များဖြင့်ဆောက်လုပ်ထားသောများပြားလှသည့် အဆောက်အဦအငယ်စားများရှိနေပြီး၊ ၎င်းတို့အားလုံးနီးပါးသည် အုတ်မြစ်အခြေအထိပျက်စီးပြိုကျလျက်ရှိဲခဲ့သည်။ ဘုရားကျောင်းအဝန်းအဝိုင်း၏အရှေ့ဘက်အရပ်ရှိနံရံများမှာမူ၊ လုံးဝပျောက်ကွယ်လုနီးရှိနေ၏။ မြဝတ်မုံမျှော်ကြည့်လိုက်တော့ ပင်လယ်ပင်ကြီးကို ထိုနံရံအပြိုအပျက်များအနောက်မှသစ်ပင်တန်းများ အလွန်တွင်မြင်နေရသည်။ ထိုနေရာရှိဘုရားကျောင်းဝင်းအတွင်းမြေသားကြမ်းပြင်သည်၊ ပင်လယ်သဲများဖြင့်ဖုံးလွှမ်းလျက်ရှိခဲ့လေပြီ။

ပင်မဘုရားကျောင်း အဆောက်အဦကြီးတစ်ခုလုံး၏အစိတ်ပိုင်းအများစုမှာလည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပေပြီ။ အဆောက်အဦး၏ အရှေ့ဘက်နှင့် ဘေးနှစ်ဖက်အပိုင်းတို့သည် သဲထဲတွင် မြှုပ်နှံထားပြီးသကဲ့သို့ရှိ၏။ ဘုရားကျောင်း၏နောက်ဘက်ပိုင်းကသာမတ်မတ်မားမားကျန်ရှိနေသောနောက်ဆုံးအစိတ်အပိုင်းဖြစ်လေသည်။

“မေမေ၊ အဲဒါကိုမြင်လား”

ကောင်းမြသွင်က ဗိမာန်တော်ရဲ့အပြင်ဘက်နံရံကိုလက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။

“အံ့ဩစရာပဲ..!”

မြဝတ်မုံကသူမသားညွှန်ပြရာကိုကြည့်ပြီးပြန်ပြောလိုက်သည်။

“ငါတို့တတွေ နာလန္ဒမှာတုန်းကတွေ့ဖူးခဲ့တဲ့၊ အံ့ဖွယ်အဆောက်အဦကြီးတွေထက်တောင် ပိုပြီးခမ်းနားသေးတယ်..”

ဘုရားကျောင်း၏အပြင်ဘက် နံရံတစ်ခုလုံးကို လက်ရာမြောက်စွာကျောက်တုံးတွင် ထွင်းထုထားသော ရုပ်တုများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသည်။ ပန်းပုများသည် လူများ၊ တိစ္ဆာန်များသာမက နတ်သားနတ်သမီးများပင်ပါဝင်၍၊ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ လှုပ်ရှားမှုပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့်ထွင်းထုပုံဖော်ထားလေသည်။ ကာမသျှတ္တရကျမ်းတွင်ဖော်ပြပါဝင်သော လိင်ဆက်ဆံမှုပုံစံအမျိုးမျိုးတို့ဖြင့်၊ ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ အသီးသီးတို့သည် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးကာမဂုဏ်ဖြင့်ပျော်ရွှင်စေရန် ဖြေဖျော်ပေးနေကြ လေသည်။ အဆိုပါ ထွင်းထုမှုများ၏ အသေးစိတ်ကျ၍မပျက်စီးသေးသောလက်ရာများကိုအချို့နေရာများတွင် ထင်ထင်ရှားရှားကြီးမြင်တွေ့နေရဆဲဖြစ်ပြီး၊ အချို့နေရာများတွင် တော့ရာသီဥတုဒဏ်ကြောင့်ပြောင်ချောကုန်ပြီးလက်ရာများကမပီပြင်တော့ပေ။

သားအမိနှစ်ယောက်သည် ဘုရားကျောင်းပတ်လည်ကိုလှည့်ပတ်ရင်း၊ဗိသုကာလက်ရာများနှင့်လက်မှုအနုပညာများကို သဘောကျစွာဖြင့်လေ့လာကြည့်ရှုနေကြလေသည်။

“ဒီလိူရှေးခေတ်ဟောင်းဘုရားကျောင်းတွေက ကျွန်တော့်တို့ကို အမြဲတမ်းဆွဲဆောင်နေတာပါပဲ။ရှေးဟောင်းလက်မှုပညာတွေကလည်းအမြဲတမ်း အံ့မခန်းပါပဲ..နော်..မေမေ”

ကောင်းမြသွင်ကပြောလိုက်သည်။

“အမှန်ဘဲသား..။ ဒါပေမယ့်..ဒီမှာထူးဆန်းတာတစ်ခုတွေ့နေရတယ်။ တခြားနေရာတွေနဲ့ မတူတာက၊ ခုလိုလိင်ပိုင်းဆိုင်ရာပုံရိပ်တွေနဲ့ချည်းဖုံးလွှမ်းချယ်လှယ်ထားတဲ့ ဗိသုကာပညာမျိုးနဲ့ဆောက်ထားတဲ့ဟောဒီလိုဘုရားကျောင်းပုံစံလိုမျိုးကို၊ အရင်ကနေ၊ ဒီနေ့အထိတစ်ခါမှမမြင်ဖူးခဲ့ဘူး။ မေမေ့လောက်ကမ္ဘာအနှံ့လေ့လာရေးတွေလုပ်ခဲ့ဖူးတာ မရှိဘူး၊ အခုကသိပ်ထူးဆန်းနေတယ်။ ဒီဘုရားကျောင်းက လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ သာယာမှုတွေအတွက်ဖော်ကျူးရအောင်ရည်ရွယ်ပြီးသီးသန့်ဆောက်ထားသထိုပဲ..။ ကဲ..သား..၊ တို့တွေအထဲကိုဝင်ကြည့်ကြရအောင်လား..”

ကောင်းမြသွင်ကပြုံးပြီးခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။သူတို့..တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်၊ လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ချော်ချွတ်သောသဲများကြားမှ ပြိုပျက်ကျိုးကျနေသော ကျောက်သားလှေကားထစ်များကိုဖြတ်ကျော်ခွရင်း တက်လာခဲ့ကြသည်။
ဗိမာန်တော်အတွင်းပိုင်းမှမြင်ကွင်းက၊ ပိုမို၍များပြားသော လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာလက်မှု ပညာထွင်းထုမှု ပုံရိပ်များနှင့် သူတို့ကိုထပ်မံနှုတ်ဆက်နေလေသည်။ ဘုရားကျောင်းအတွင်းပိုင်းမှတိုင်များကိုပို၍ပြင်းထန်လေးနက်သော အာရုံခံစားမှုဖြင့် ထွင်းထုထားလေသည်။

သူတို့သည် နတ်ဘုရားစံတော်မူရာ၊ ကြီးမားသောဗဟိုခန်းမထဲသို့သို့ဝင်ရောက်လာမိခဲ့ပြီး၊ အလယ်ဗဟိုတွင်တည်ရှိသော၊ နတ်မိမယ်ရုပ်တုဆီသို့ ချဉ်းကပ်မိကြသည်။ ရုပ်တုကို အဖြူရောင် စကျင်ကျောက်ဖြင့် ထုလုပ်ထားပြီး ၎င်းနေရာသည်၊ ဘုရားကျောင်းဗိမ္မာန်ကြီးတစ်ခုလုံး၏ ဗဟိုချက်မနေရာပင်ဖြစ်မည်ဟုယူဆရသည်။

အဆောက်အဦနှင့်တကွ နတ်ဘုရားမရုပ်ထုကိုတည်ဆောက်ခဲ့သည့် ပန်းဆယ်မျိုးအနုပညာရှင်များသည် နတ်ဘုရားကိုယ်တော်မ၏ အစစ်အမှန်ဆုံးအလှအပကို ပေါ်လွင်စေရန်အတွက်၊ သူတို့ဘဝတစ်ခုလုံး၏လက်ရာအမြောက်ဆုံးဖြစ်သောအနုပညာဖန်တီးမှုကို ထူးဆန်းအံ့ဩဖွယ်ရာ အစွမ်းကုန်လက်စွမ်းပြခဲ့လေသလားဟုမှတ်ထင်ယူဆရလေသည်။

ရုပ်ထုသည် ၁၅ပေခန့်မြင့်မည်ဖြစ်သော၊ နတ်သမီးတမျှလွန်စွာလှပချောစင်းသည့် မိန်းမတစ်ယောက်၏ပုံကိုထုဆစ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။
ဝဆ်စားဆင်ယင်ပုံမှာ ၁၂ရာစုခေတ်လောက်က၊ အိန္ဒိယ အရှေ့ပိုင်းသားတို့၏ယဥ်ကျေးမှုဝတ်စုံဖြစ်မည်ဟုခန့်မှန်းရသည့်အပြင်၊  အဆင်အပြင်မှာလည်း တော်ဝင်မိဖုရားခေါင်ကြီးများသာဝတ်လေ့ရှိသောအဆင်တန်ဆာများသာဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

ရုပ်ထု၏မျက်နှာတော်ကအလွန်ချောမောပြေပြစ်လှသည်။ ကျောက်သားကိုထွင်းထုထားသော်လည်းပြည့်စုံသောအဆင်တန်ဆာများကိုထည့်သွင်းထုလုပ်တန်ဆာဆင်ထားလေသည်။ ဦးခေါင်းတော်ပေါ်တွင် အလွန်လှပ၍၊ အစစ်သာဆိုလျှင်အလွန် အဖိုးထိုက်တန်မည့် မိဖုရားခေါင်ကြီး၏သရဖူကိုဆောင်းထားပြီး၊ ရွှေစလွယ်များ၊ လက်စည်းများ၊ နားဋောင်းများ၊ ဆွဲကြိုးဘယက်များ၊ လက်နှင့်လက်မောင်းများမှအရစ်လိုက်ရှိသော၊ လက်ကောက်များ၊ ပခုံးမှချပ်ဝတ်များဖြင့်ရှုမငြီးအောင်ပြည့်စုံစွာဆင်ယင်ထားသည်။ အဆင်တန်ဆာများသည်အားလုံးတပြေးညီတစ်မျိုးထဲသောကျောက်ဖြူသားဖြင့်ထုလုပ်ထားသော်လည်းအလွန်အသေးစိတ်ကျလှပေသည်။ အလွန်လက်ရာမြောက်သောအနုပညာထုဆစ်မှုပင်တည်း။
သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားသည်၊ အလွန်ပြေပြစ်မည့်ပုံပေါ်သည်။ ရင်သားတင်သားများကကြီးမားပြည့်ဖြိုးကာ စင်းလုံးချောပြေပြစ်သောပေါင်တံများလည်းရှိလေသည်။ အလွန်ကပိုကရိုနိုင်၍ဆွဲဆောင်မှုရှိသော၊ ပါးလွှာပြီးဆက်စီကျလှသည့် ဆာရီပုံစံမျိုး အပေါ်ရုံဝတ်စုံမျိုးနှင့်ဖြစ်သည်။ ခြုံ၍ပြောရလျှင်အလွန်ပြောင်မြောက်သောရှေးဟောင်းအနုပညာလက်ရာကိုသူတို့မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့နေရခြင်းဖြစ်လေသည်။

ရုပ်ထုတော်၏အောက်ပန်းတင်ခုံတွင် ထွင်းထုရေးထိုးထားသော ကမ္ပည်းစာသားမှာကား..၊
Queen Charuvati (စာရုဝတီဘုရင်မကြီး) 1172 – 1234. တောင်ဇာလီ ၏ပထမဆုံးမိဖုရားခေါင်ကြီး။
ဟူ၍ ဖြစ်လေ၏။

ကမ္ဗည်းစာကိုဖတ်လိုက်မိသောအခါ ဒေါက်တာမြဝတ်မုံမှာသူမ၏ဦးနှောက်ထဲတွင်တခုခုရိုက်ခတ်၍၊ အလွန်အမင်းအံ့ဩသွားခဲ့သည်။ အံ့ဩခြင်းနှင့်အတူ အာမေဋိတ်မှတ်ချက်ကိုလည်း တပါတည်းပြုလိုက်မိလေ၏။

“ပထမဆုံးမိဖုရား..??..၊ သူမကဒုတိယမြောက်မိဖုရားဖြစ်ခဲ့ရမှာမဟုတ်ဖူးလား..”

သူမကအသံထွက်၍ပင်မှတ်ချက်ပေး၍၊ သားဖြစ်သူကောင်းမြသွင်ကိုကြည့်ကာ၊ ဘယ်လိုလဲဆိုသည့်ထင်မြင်ချက်ကို မျက်ရိပ်မျက်နှာကဲနှင့်မေးလိုက်လေသည်။ ဤခရီးမထွက်ခဲ့မီမှာပင် ကောသာလ ပိဋကတ်တိုက်မှာရှိစဥ်ကထဲက၊ တောင်ဇာလီ၏ရာဇဝင်သမိုင်းကြောင်းအထုပ္ပတိကိုသူတို့သားအမိနှစ်ဦး အကြိမ်ကြိမ်အထပ်တပ် မှတ်မိအောင်ဖတ်ခဲ့ပြီးမှတ်တမ်းလည်းယူခဲ့ပြီးဖြစ်လေသည်။ ယခုဒီရောက်တော့မှ ဘာဖြစ်လို့ ဘယ်လိုလွဲမှားကွဲလွဲနေပါလိမ့်. ။

ကောင်းမြသွင်က သူမသိဘူးဟူ၍သာခေါင်းခါပြလေသည်။ သူလည်းသမိုင်းကြောင်းကိုဖတ်လာခဲ့သူဖြစ်လေရာ။ အနည်းငယ်တော့ဦးနှောက်စားသွားသည်။ သို့သော်သူတို့သည်ဒီအကြောင်းကို ဆက်တွေးမနေတော့ပဲ လောလောဆယ်သူတို့၏စိတ်ဝင်စားမှုများက၊ စိတ်အာရုံကိုအထူးဆွဲဆောင်လျက်ရှိသောရုပ်ထုကြီးပတ်ချာလည်တလျှောက်တွင်ထုတ်ဖော်ဆင်ယင်ချယ်သထားသည့် ပြခန်းနံရံကြီးများဆီသို့ရောက်သွားပြီးတအံ့တဩဖြင့်ဆက်လက်ဝင်ရောက်သွားကြသည်။

ခန်းမကြီး၏ အတွင်းနံရံများမှာ တောင်ဇာလီ၏ သမိုင်းကြောင်းကို ပုံဖော်ထားသည့် ရောင်စုံပန်းချီကားချပ်ကြီးများဖြင့် တန်ဆာဆင်ထားသည်။ နံရံတစ်ခုတွင် ဝေးလံသော နိုင်ငံရပ်ခြားကုန်းမြေဒေသများနှင့် ပင်လယ်ခရီးကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးပြုလုပ်သည့် ပန်းချီကားများကို ပြသထားပြီး၊ ကုန်သည်များသည် သင်္ဘောများဖြင့်ကျွန်းမြေများထံခရီးထွက်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပုံများ၊ ဆိပ်ကမ်းများတွင် ကျန်ရှိနေခဲ့ကြသူများက၊ ခရီးထွက်မည့်သူများအား၊ နှုတ်ဆက်နေပုံများကိုရေးချယ်ထားသည်။

နောက်နံရံတစ်ခုတွင် တောင်ဇာလီဘုရင့်နိုင်ငံတော်သည် နရသီဟဒေဝ ဘုရင်မင်းမြတ်ကြီး၏ စနစ်ကျစွာသိမ်းသွင်းစည်းရုံးထူထောင်မှုအောက်တွင်ဖွံဖြိုးစည်ပင်လာခဲ့ပြီး၊ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံမျာနှင့်ခိုင်မြဲသောသံတမန်ရေးရာဆက်ဆံမှုများရရှိခဲ့ပုံများကိုထွင်းထုချယ်မှုန်းဖော်ပြထားပြန်သည်။ မြဝတ်မုံ၊ ကောင်းမြသွင်တို့သားအမိသည်။ အံ့မခန်းအနုပညာလက်ရာများကိုကြည့်၍ နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် အသက်ရှူရမှာကိုမေ့နေလုမတတ်၊ အံ့ဩမင်သက်မိနေမိကြပြန်သည်။

ဘုရားကျောင်း၏အပြင်ပန်းအဆောက်အအုံသည်။ ရာသီဥတုနှင့်အချိန်ကာလဒဏ်ကြောင့်ပျက်စီးဆုံးရှုံးမှုများ၊ များပြားသော်လည်း၊ အဆောက်အဦ၏အတွင်းဖက်မှာမူ၊ ပန်းချီကားချပ်လက်ရာများမှာပျက်စီးယိုယွင််းခြင်းမှအတော်အတန်လွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့ကြပြီးကောင်းကောင်းကြည့်ရှုနိုင်သည့်အခြေအနေတွင်ကျန်ရှိနေသေးလေသည်။

“မေမေ..၊ လာ..ဒီဖက်ကိုလာကြည့်ပါဦး..”

ကောင်းမြသွင်က အမေဖြစ်သူ၏လက်ကိုဆွဲပြီး၊ နောက်ထပ်နံရံကြီးတစ်ခုရှိရာဆီသို့သွက်သွက်လေးခေါ်လာခဲ့သည်။

ဤနံရံပေါ်ရှိပန်းချီကားချပ်များကတော့၊ ဤဗိမ္မာန်ကြီး၏အဓိကပိုင်ရှင်ဖြစ်သူ၊ တောင်ဇာလီ မိဖုရားခေါင်ကြီး စာရုဝတီ၏ ဘဝဇာတ်ကြောင်းမှတ်တမ်းများကို ပုံဖော်ရေးဖွဲ့ညွှန်းဆိုထားလေသည်။ ပထမဆုံးပန်းချီကားကြီးတွင်ဖော်ပြထားသည်ကား၊ ဘုရင်မင်းမြတ်ကြီးနှင့်မိဖုရားခေါင်ကြီးတို့သည် သူတို့၏၏တော်ဝင်ဝတ်စုံအဆင်တန်ဆာများကိုအပြည့်အစုံဝတ်ဆင်ထားကြသည်။ ဘုရင်မင်းမြတ်ကရတနာမျိုးစုံစီချယ်အပ်သောရာဇပလ္လင်တော်ပေါ်တွင်ခန့်ညားစွာထိုင်၍စံနေတော်မူစဥ်တွင် မိဖုရားခေါင်ကြီးကသူ၏နံဘေးတွင်မတ်တပ်ရပ်၍နေလေသည်။

ပန်းချီကား၏အောက်နားတွင်ရှိသောကမ္ဗည်းရေးထိုးထားသည့်စာသားတွင်တော့..၊
(တောင်နန်းစံ မိဖုရားခေါင်ကြီးစာရုဝတီ နှင့် သူမ၏ ပထမခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဘုန်းတော်ကြီးမြတ်တော်မူသော နရသီဟဒေဝဘွဲ့တော်ခံ ပထမတောင်ဇာလီ ဘုရင်မင်းမြတ်နှင့်အတူ။).. ဟုအဓိပ္ပါယ်ပါရှိလေသည်။
—————————————–
အပိုင်း(၁၈) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၈)

“ဘယ်လို..ဘယ်လို..! ပထမယောက်ကျားတဲ့လား..? နရသီဟဒေဝကလေ..?..”

သူမ၏နှုတ်မှထွက်လာသောအာမေဋိတ်စကားဖြစ်သည်။ ဒေါက်တာမြဝတ်မုံနှင့် ကောင်းမြသွင်တို့သားအမိသည် အံ့ဩ၍ဝေခွဲမရသောမျက်လုံးများနှင့်တစ်ဦးကိုတစ်ဦးကြည့်လိုက်မိကြလေသည်။ နားလည်သဘောပေါက်မှုတစ်ခုက သူတို့ဦးနှောက်များထဲတွင် ပြင်းထန်စွာ ရိုက်ခတ်လာသောကြောင့် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်ကာ ထိတ်လန့်တကြားကြည့်နေမိကြခြင်းဖြစ်သည်။ နောက်ထပ်လာမည့်ပန်းချီကားချပ်ကို မကြည့်မိခင်မှာတောင် အဲဒါကဘာကိုဆိုလိုတယ်ဆိုတာ ကိုသိနေကြလေပြီ။

နောက်ထပ်ဆက်ရက်ရှိသည့်ပန်းချီကားတွင်၊ စာရုဝတီသည် ပန်းခြံတစ်ခုအတွင်းတွင်ကလေးအရွယ်ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်နှင့်အတူဆော့ကစားနေသည့်ပုံကိုရေးဆွဲပြထားသည်။ ကမ္ပည်းစာထိုးထားသည်ကတော့ -(မိဖုရားကြီး စာရုဝတီနှင့် သားတော် မင်းသားကလေး အဓိယဒေဝ တို့အတူဆော့ကစားနေပုံ) ဟုပါရှိသည်။
မြဝတ်မုံကကောင်းမြသွင်၏လက်ခုံကို တင်းတင်းဆွဲညှစ်လိုက်ရင်းမှ ရရှိလိုက်သောအချက်အလက်အသစ်ကို မန်မိုရီထဲမှာမှတ်သားလိုက်လေသည်။

နောက်ပန်းချီကားတွင်တော့ အိမ်ရှေ့စံမင်းသား အဓိယဒေဝသည် နန်းတော်၏လသာဆောင်တွင် ဘုရင်အဖြစ် သရဖူဆောင်းထားပြီး တိုင်းသူပြည်သားများအားလက်ဝှေ့ရမ်းပြသပြီးနှုတ်ဆက်နေပုံကိုပြသထားခဲ့သည်။ ကမ္ဗည်းစာသားကတော့.. (ဒုတိယ တောင်ဇာလီပြည့်ရှင်၊ ဘုရင်မင်းမြတ် အဓိယဒေဝ နန်းတက်ဘိသိက်ခံ ကျမ်းကျိန်ဆိုအပြီး) ဟုရေးထွင်းထားသည်။

နောက်ထပ်လာသည့်ပန်းချီကားကတော့၊ မြဝတ်မုံတို့သားအမိ အတွေးမမှားကြောင်းသက်သေပြဆိုနေလေသည်။ ထိုပန်းချီကားထဲတွင် ဒုတိယတောင်ဇာလီဘုရင် အဓိယဒေဝသည်၊ ပထမနန်းဆက်မှ တော်ဝင်မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်၍ သူ၏မယ်တော်လည်းဖြစ်သောစာရုဝတီနှင့် ထိမ်းမြားလက်ထပ်မင်္ဂလာပွဲကိုဆင်ယင်ကျင်းပနေပုံဖြစ်ကာ၊ တောင်ဇာလီပြည်သူအပေါင်းကအုတ်အော်သောင်းသောင်းချီးကျူး၊ ထောမနာပြုနေကြပုံဖြစ်သည်။
ကမ္ပည်းစာမှာရေးသားထားသည်က

(ဒုတိယတောင်ဇာလီဘုရင် အဓိယဒေဝနှင့် မိဖုရား စာရုဝတီတို့ထိမ်းမြားလက်ထပ်မင်္ဂလာပွဲဆင်ယင်ကျင်းပနေပုံ – နိုင်ငံတော်ပြည့်ရှင်ဘုရင်မင်းမြတ် ဒုတိယတောင်ဇာလီဘုရင်သည်၊ ၎င်း၏လွှတ်လေးရပ်တွင်ပြဌာန်းထားသော ဥပဒေသစ်နှင့်အညီ ပထမတောင်ဇာလီမိဖုရားခေါင်ကြီးအားအရိုက်အရာတွင်ဆက်လက်တည်မြဲစေ၍ မြင့်မြတ်သောတော်ဝင်ထိမ်းမြားလက်ထပ်မင်္ဂလာ ပွဲကြီးကိုခမ်းနားစွာဆင်ယင်ကျင်းပခဲ့သည်။)
ဟုရေးသားထားသည်။ ထို့အပြင်နောက်ခပ်အသေးစိတ်ရေးသားဖော်ပြချက်တို့မှာ..

(အရွယ်ရောက်ပြီးသောဆွေမျိုးသွေးသားများအကြား လိင်မှုဆက်ဆံရေးနှင့်ရောယှက်သော၊ ချစ်ခင်မြတ်နိုးပြုကြမှုများကို တောင်ဇာလီနိုင်ငံတဝှမ်းလုံးတွင်၊ ယခုမှစ၍ တရားဝင်ကျင့်သုံးနိုင်ကြောင်းအသိအမှတ်ပြုပြဌာန်းကြေငြာလိုက်သည်။ထိုကြေငြာချက်နှင့်စပ်လျဥ်းသော စုရုံးပေါင်းစုမှု သမဂ္ဂကြီးများကျင်းပပြုလုပ်ခွင့်သည်လည်း၊ ဤပြဌာန်းချက်တွင်အကြုံးဝင်၍လွတ်လပ်ပျော်ရွှင်စွာ ကျင်းပခွင့်များရှိလာသည်)

နောက်ထပ်ပန်းချီကားကြီးများထဲတွင်
– အဓိယဒေဝဘုရင်မင်းမြတ်နှင့်မိဖုရားခေါင်ကြီးစာရုဝတီတို့၊ မင်းမိဖုရားမောင်နှံ အတူယဥ်တွဲ၍တိုင်းခန်းလှည့်လည်နေပုံများ။
– အခြေခံတိုင်းသားပြည်သူများကိုပေးကမ်းထောက်ပံ့ကူညီနေပုံများ။
– ဘုရင်မင်းမြတ်နှင့်မိဖုရားခေါင်ကြီးတို့ကြည်နူးချစ်ကြည်စွာချော့မြှူကျီစယ်ကစားနေကြပုံများ ပါရှိသည်။

ပန်းချီကျော်တို့၏လက်ရာများသည်အလွန်ပြောင်မြောက်စွာရေးချယ်ထားသဖြင့် မိဖုရားခေါင်ကြီး စာရုဝတီ၏မျက်နှာသည် သူ၏သား-လင်တော်မောင်ဘုရင်မင်းမြတ်အပေါ်တွင်အလွန်ကြည်နူးစွာဖြင့် ယိုဖိတ်စီးကျလာသောချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုမဖုံးနိုင်မဖိနိုင်ပေါ်လွင်အောင်ရေးချယ်ထားလေသည်။

မိဖုရားခေါင်ကြီး၏အထုပတ္တိနှင့်ပတ်သက်သောအကြောင်းအရာများကိုဖော်ပြသည့်ဤနံရံကြီးသည် နောက်ဆုံးပန်းချီကားချပ်ကြီးတစ်ခုတွင်ပြီးဆုံးသွားသည်။ ထိုပန်းချီကားတွင် မင်းမိဖုရားတို့လက်ထပ်အပြီး ၂၈နှစ်အကြာ၊ မိဖုရားကြီးသက်တော်၆၂ နှစ်တွင် နတ်ပြည်သို့စံတော်မူကြောင်း ဖြင့်အဆုံးသတ်ထားခဲ့လေသည်။

မြဝတ်မုံ တို့သားအမိသည် ကြည့်ရန်ကျနိရှိနေသေးသော နောက်ဆုံးနံရံကြီးဆီသို့ သူတို့၏ခြေလှမ်းများကိုရွှေ့ခဲ့ကြသည်။ တိုနံရံတွင်တော့ အဓိယဒေဝ ဘုရင်မင်းမြတ်သည် သူ၏ အသက်ထက်တိုင်အချစ်ရဆုံးသောဇနီးသည်၊ စာရုဝတီမိဖုရားကြီးအတွက်ရည်ရွယ်၍ဂုဏ်ပြုတည်ဆောက်သော၊ ဗိမ္မာန်တော်ကြီးဆောက်လုပ်မှုကို ကိုယ်တာ်တိုင်ကြီးကြပ်ကြည့်ရှုနေသည့် နံရံဆေးရေးပန်းချီဖြင့် စတင်ခဲ့သည်။

နောက်ပုံမှာ ဘုရားကျောင်းဗိမ္မန်ကြီးဖွင့်ပွဲအခမ်းအနားကို နှင့် မိဖုရားခေါင်ကြီးအတွက်ကျမ်းကျိန်ဆိုပွဲကိုပြသထားသည်။
ကမ္ပည်းစာရေးထိုးထားသည်ကတော့-
(စာရုဝတီဘုရင်မ – တောင်ဇာလီ၏မမေ့နိုင်သောမိဖုရားခေါင်ကြီး၏ ဗိမ္မာန်တော်ဖွင့်ပွဲအခမ်းအနားကို ဘုရင်နှင့်မိဖုရားတို့၏ မင်္ဂလာထိမ်းမြားလက်ထပ်ပွဲ နှစ်ပတ်လည်နေ့တွင် ကျင်းပပြုလုပ်နေပုံ)

(ဘုရင် အဓိယဒေဝသည် ကွယ်လွန်သူသွားရှာသူမိဖုရားခေါင်ကြီးစာရုဝတီအားရည်စူး၍ ဤအမှတ်တရဗိမ္မာန်တော်တွင်၊ တိုင်းသူပြည်သားအပေါင်းတို့က ပူဇော်သမှုပြုရန်အတွက်၊ နတ်ဘုရားမအဖြစ် ဂုဏ်ပြုကာတည်ထောင်ခဲ့သည်။ ဤနေ့သည်၊ ကွယ်လွန်သူ မိဖုရားကြီးအား ဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် ရွှင်လန်းဖွယ်ကောင်းသော နှစ်စဥ်ပွဲတော်အဖြစ်ကျင်းပမည့်နေအဖြစ်လည်းကြေငြာလိုက်သည်။ ဘုန်းတော်ရှင်တောင်ဇာလီဘုရင်မင်းမြတ်သည်၊ နိုင်ငံတဝှမ်းရှိရှိ မိသားစု၊  ဇနီးမောင်နှံအားလုံးကို နှစ်စဥ်ဤနေ့ဤရက်တွင်၊ ဗိမာန်တော်ကွင်းတွင် စုဝေးစေပြီး၊ ဇာတိပကတိ ကာမဂုဏ်ပျော်ရွှင်လှုပ်ရှားမှုများအပြည့်ဖြင့် ပွဲတော်ကျင်းပမှုကို တက်ရောက်ပေးကြရန်၊ ဖိတ်ခေါ်ပါသည်။) ဟူသော တိုင်းသူပြည်သားများအား ဖိတ်ကြားသည့် သဝဏ်လွှာကိုလည်းရေးထိုးထားလေသည်။

နောက်ပန်းချီကားချပ်ကြီးကတော့၊ နောက်ဆုံးပုံဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့အားလုံးထဲတွင် အကြီးဆုံးလည်းဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဘုရားကျောင်းဗိမ္မာန်ကြီးအပြင်ဖက်မှဝင်လာကာစက၊ ပထမထပ်ဘုရားကျောင်းအပြင်ဘက်တွင်ထွင်းထုထားရှိကုန်သောရုပ်တုမြင်ကွင်းများအတိုင်းတပုံစံထဲ၊ ဘုရားကျောင်းမြေပြင်တွင် ပွဲတော်ကျင်းပနေကြသည့် မြင်ကွင်းကို ရေးဆွဲပြသထားသည်။ လိင်မှုဆိုင်ရာနှီးနှောစပ်ယှက်သည့်ပုံစံအနေအထားအမျိုးမျိုးဖြင့်၊ ကျား၊ မ စုံတွဲအများအပြားသည် ဘုရားကျောင်းဝင်းအတွင်းမြေကြီးပေါ်တွင်၊ ၎င်းတို့နှစ်သက်ရာအဆင်ပြေရာနေရာအသီးသီး၊ အနှံ့အပြား၌ လှဲလျောင်းနေရာယူထားကြပုံများကိုပြသထားသည်။

မြဝတ်မုံကအသက်ကိုဟိုက်၍ရှူရှိုက်လိုက်ရင်း ညကမက်ခဲ့သည့်ပထမအိပ်မက်ကိုပြန်မြင်ယောင်မိသွားသည်။ အမှန်တော့သူမက၊ ဘုရားကျောင်းဗိမ္မာန်တော်၏အတိတ်ကာလက နှစ်ပတ်လည်ပွဲတော်နေ့မြင်ကွင်းကို မြင်မက်ခဲ့ခြင်းပါတကား။ သူမ ဤသဝဏ္ဏဝါဠီ မြို့ဆီသို့ ခရီးထွက်ချဥ်းကပ်လာနေမှန်းသိ၍၊ မမြင်ရသောစွမ်းအားတစ်ခုခုကကြိုတင်အသိပေးကြိုဆိုခြင်းလည်းဖြစ်နိုင်သည်။

ပတ်ပတ်လည်ရှိ ရာသီဥတုဒဏ်ခံထားရသော အဆောက်အဦ၏ ကျောက်နံရံများနှင့် ကျောက်တိုင်များသည်၊ အိပ်မက်ထဲကအတိုင်း ထပ်တူမျှရှိနေကြောင်းးခုမှကောင်းကောင်းကြီးမှတ်မိခဲ့လေပြီ။အဝတ်မပါသောကိုယ်လုံးတီးဖြင့်ကျားမစုံတွဲများက သူမပတ်လည်တွင် ကာမစပ်ယှက်(လိုး) နေခဲ့ကြသည်များကိုသူမသတိရလာသည်။ ယခုမှအသက်အရွယ်နှင့်တကွယှဥ်တွဲ၍၊ ပြက်ပြက်ထင်ထင်ပြန်တွေးမိသည်၊ ဆယ်ကျော်သက်ရွယ်မိန်းမပျိုလေးသည်၊ အသက်ခပ်ကြီးကြီးလူကြီးတစ်ယောက်၏အပေါ်တွင်တက်ခွစီးနေသည်ကို၎င်း၊ လူရွယ််ကောင်လေးတစ်ယောက်သည်၊ မားချားအရွယ်ရင့်ကျက်သောမိန်းမတစ်ယောက်၏အပေါ်တွင်ဖြဲကား၍တက်ခွပြီးဆောင့်နေသည်ကို၎င်း သူမမှတ်မိလာသည်။

ခုနင်ကကြည့်ရှုခဲ့သော ပန်းချီကားချပ်ကြီးများတွင်ရေးထိုးထားရှိခဲ့သောကမ္ဗည်းများအရ တောင်ဇာလီ၏ဥပဒေပြဌာန်းချက်သည်၊ အရွယ်ရောက်ပြီးဆွေမျိုးသွေရင်းများအကြားကာမဂုဏ်ဖြင့်ချစ်ခင်ဆက်ဆံ ပျော်ပါးမှုများကိုတရားဝင်ဖြစ်ကြောင်းလက်ခံခွင့်ပြုပေးထားခဲ့ပေပြီ။ ယခုပျော်ပါးနေသူဆို့၏အသက်အရွယ်ကိုကြည့်၍ ၎င်းတို့မှာ ဖခင်နှင့်သမီးငယ်၊ မိခင်နှင့်သားပျိုတို့သာဖြစ်ကြောင်း၊ ထိုကဲ့သို့သောစုံတွဲများမှာလည်းအများအပြားပင်ဖြစ်ကြောင်း သတိပြုသိရှိလာခဲ့ရသည်။

ဒီပွဲတော်သည်၊ သွေးသားရင်းခြာများအချင်းချင်းအတွင်းကာမစပ်ယှက်ဆက်ဆံပွဲတော်ကြီးသာဖြစ်ပေလိမ့်မည်တည်း။ သို့ဖြစ်လျှင်ဒီကိစ္စကထူးဆန်း၍မနေပါတော့ချေ..။ တိုင်းပြည်ကိုစိုးမိုးအုပ်ချုပ်သူဘုရင်မင်းမြတ်နှင့် သူ့ဇနီးမိဖုရားခေါင်ကြီးကိုယ်တိုင်ကိုက သွေးသားရင်းခြာ သားအမိအရင်းကြီးဖြစ်နေသည်မဟုတ်လား။

ဒီအချက်ကို အိပ်မက်ထဲတွင်သူမကိုယ်တိုင်၏ စိတ်နှလုံးဖြင့်မျက်မြင်သက်သေတွေ့ရှိခဲ့ပြီးခဲ့လေပြီ။

မြဝတ်မုံသည်။ ထိုအသိအမြင်များကို အမှတ်ရလိုက်၍မှန်ကန်စွာတွေးချင့်မိလိုက်သောအခါ၊ ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပင် ကြီးမားသော ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးကို နှလုံးသားမှ ဖယ်ရှားလိုက်သကဲ့သို့ပေါ့ပါး၍သွားပြီးလျှင် ပီတိစိတ်ကိုခံစားလိုက်ရလေသည်။ သူမစိတ်ထဲတွင် အရာအားလုံး ပိုမိုရှင်းလင်းလာသည်။

သူမ ကိုမောင်မောင်သွင်ကိုချစ်မိသွားသောအခါကသူမသည် ငယ်ရွယ်နုပျိုသောမိန်းကလေးတစ်ဦးသာဖြစ်ခဲ့ပြီး၊ သူမသည်သူ့အတွက်သာဖြစ်သည်။  ကမ္ဘာနှင့်ချီ၍ သူ (ကိုမောင်မောင်သွင်) နှင့်အတူ ထာဝရလက်တွဲသွားမည်ဟု ကတိပြုခဲ့ကြသည်။ သူသည် သူမ၏ပထမဆုံးနှင့် တစ်ဦးတည်းသောအချစ်ဖြစ်ခဲ့သည်။

သို့သော်နှစ်များစွာကြာပြီးနောက်အလုပ်တာဝန်များအတွင်းတွင်နစ်မြုပ်ပြီး၊ ချစ်ရပါသည်ဆိုသောသူနှင့်လည်းအမြဲတမ်းတပူးတွဲတွဲနေချင်မှလည်းနေရသည်။ ဘဝဆိုသည်မှာထာဝရကပ်ချည်၊ တွဲချည်ထား၍မဖြစ်နိုင်မှန်း သူမသိလာရသည်။ အိမ်ထောင်သည်ဘဝအစပိုင်းကာလများမှာတောင်၊ သူမ၏ လင်နှင့်သားကိုထားခဲ့ပြီး အဝေးသို့ပညာတော်သင်ထွက်ခဲ့ရသေးသည်။ နောက်ပိုင်း အတူပြန်နေခွင့်ရသည့်အချိန်မှာတောင်၊ ပူးချည်တစ်လှည့်၊ ခွာချည်တစ်ခါနေခဲ့ရပြန်သည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ကိုအမာင်မောင်သွင်သည်သူမတို့ကိုထာဝရခွဲခွာသွားခဲ့လေပြီ။

သည့်နောက်ပိုင်းတွင်တော့သူမ၏သားဖြစ်သူ ကောင်းမြသွင်က၊ သူမ၏ဘဝထဲသို့နင့်နင့်နဲနဲ၊ လေးလေးနက်နက်ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် သူမ၏ဘဝ၊ ထာဝရချစ်ရလှပါသည်ဆိုသော ခင်ပွန်းသည်ဦးမောင်မောင်သွင်သည် လက်ထပ်ပြီးတစ်နှစ်အကြာ၊ သားငယ်ကောင်းမြသွင်ကိုဖွားမြင်ပြီးကထဲက သူမအတွက်ဒုတိယလူအဖြစ်လျှောကျသွားခဲ့ရသည်၊။ ကောင်းမြသွင်သည် သူမ၏ဝမ်းမှာဖြစ်တည်လာသောရင်သွေး၊ သူမ၏အသွေးကသားမှပွားလာသော၊ သူမ၏ကိုယ်ပွား၊ သားအရင်းအချာ မဟုတ်လော။ မွေးလာကထဲကနင့်နင့်နဲနဲချစ်မိခဲ့လေသည်။

သူမသည် ယခုမှ၊ မိဖုရားကြီးစာရုဝတီ၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် ခံစားချက်ကိုကောင်းကောင်းကြီးနားလည်မိလေပြီ၊ စာရုဝတီသည် သူမ၏သားတော်ရင်းကိုပြန်လက်ထပ်ဖို့ဘာဖြစ်လို့ဆုံးဖြတ်ရသနည်း။ သူမက သားတော်အဓိယဒေဝကိုမွေးဖွားသန့်စင်ပြီးကထဲက သူမ၏ခင်ပွန်းသယ် ပထမတောင်ဇာလီဘုရင်ကြီးသည်၊ သူမအတွက်ပထမ(ချစ်ရမည့်) လူမဟုတ်တော့ပေ။ (မိမိလိုပင်ရှိလိမ့်မည်ဟု မြဝတ်မုံကတွေးခေါ်မိသည်)။

စာရုဝတီသည်မိမိ၏အသွေးအသားမှဖြစ်တည်လာသော သားတော်အဓိယဒေဝကို အသက်တမျှအလွန်ချစ်မြတ်နိုးကာ၊ ထိုသားက မိမိအားပြန်၍ကာမဂုဏ်ဖြင့်ရောပြွမ်း၍ လေးလေးနက်နက် ချစ်သူဇနီးမယားလို ပြန်ချစ်ချင်ပါသည်ဟုဆိုလာပါက၊ သူမဘယ်လိုဆုံးဖြတ်လိမ့်လေမည်နည်း။ အဖြေကတော့ဤခိုင်မြဲသောဗိမ္မန်တော်ကြီးကိုပင်ကြည့်၍ မြဝတ်မုံတို့ သိရှိလိုက်ရပြီးဖြစ်ပါသည်။

– သူမက သိပ်ချစ်ရသောသားတော်ကို နှလုံးသားညှိုးနွမ်း ကွဲကြေမွ၍ စိတ်မပျက်စေလိုသောစိတ်ကြောင့်လား။

– သူမကိုယ်တိုင်ကိုက မွေးကထဲကပထမလူအဖြစ်ပြောင်းလဲချစ်ခဲ့သူ မိမိ၏သားတော်အား၊ ရာဂစိတ်နှလုံးတွေသက်ဝင်ပြီး၊ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲကြီးပြန်ချစ်မိသွားတာလား။

– ဒါမှမဟုတ်နိုင်ငံရေးနှင့်တိုင်းရေပြည်ရာတွင်ကျွမ်းကျင်၍၊ လိမ္မာပါးနပ်စွာအုပ်ချုပ်နိုင်သောအလားအလာရှိဘုရင်တပါးအား၊ နှလုံးသားရေးရာတွင်ကျဆုံး၍ အထိမ်းအကွပ်မဲ့ပြီး၊ ပြည်ထဲရေးတွင်ပါ ကျရှုံးမှုကိုဆယ်တင်လိုက်သည်လား။

စသည့် လားပေါင်းများစွာမေးစရာရှိလာလေသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မိဖုရားခေါင်ကြီးစာရုဝတီသည်သူမ၏သားတော်အရင်းဘုရင်မင်းမြတ်ဖြစ်သောအဓိယဒေဝကို ပြန်လည်လက်ထပ်ခဲ့ပြီး၊ သူ၏ရင်ခွင်နှလုံးသားတွင်ခိုစက်ခဲ့လေပြီ။

ယခုမြဝတ်မုံသည်သူမဘဝ၏ပထမ(ချစ်ရမယ့်) လူအဖြစ်ပြောင်းလဲလက်ခံခဲ့တာကြာပြီဖြစ်သော မိမိ၏အသွေးအသားမှဖြစ်တည်သေ၊ာ သားကောင်းမြသွင်ကိုချစ်သူတစ်ယောက်အဖြစ် နင့်နင့်နဲနဲချစ်မြတ်နိုးလာခဲ့လေပြီ။ သူမကဒီလိုအချစ်မျိုးနှင့်ပတ်သက်လို့ ယခင်ကမရေမရာ၊ မသေမချာဖြစ်နေခဲ့သေးသော်လည်း မနေ့ညကမှ၊ ဘဝပြောင်း၍ စိတ်ပြောင်းသွားခဲ့ပြီဖြစ်သောဦးမောင်မောင်သွင်နှင့်တကွ မကောင်းဆိုးဝါးများနှင့်ရင်ဆိုင်ခဲ့ရပြီးနောက်ပိုင်းတွင်၊ မိမိအားအန္တရာယ်များကြားမှလက်မတင်ကလေး ကယ်တင်ပေးခဲ့သော၊ ကောင်းမြသွင်အပေါ်တွင်ပွင့်လင်းစွာချစ်မြတ်နိုးသွားခဲ့ပြီး၊ သူမကချက်ချင်းပင်ရင်ဖွင့်ဟ၍ဝန်ခံခဲ့တော့သည်။

ယခင်ကသူမ ဦးမောင်မောင်သွင်အား သတိရအောင်းမေ့လျက်၊ မမေ့နိုင်ရှာပဲ သူမနှလုံးသားအတွက်အခြားမည်သူမျှ နေရာမရှိနိုင်ဟုမှတ်ယူနေခဲ့ခြင်းမှာ၊ မိမိကိုယ်မိမိလိမ်ညာနေတာဖြစ်ကြောင်းသဘောပေါက်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သားဖြစ်သူကသူမကိုချစ်လှပါသဖြင့်ရင်ဖွင့်တောင်းဆိုလာမှုအကြိမ်ကြိမ်ကို သူမကငြင်းပယ်လျစ်လျူရှုခဲ့မိခြင်းများကိုလည်းနောင်တနှင့်အတူစိတ်မကောင်းဖြစ်မိလေသည်။

ယခုသူမနောက်မကျသေးပါ။ ဒေါက်တာမြဝတ်မုံသည်၊ သူမဘဝ၏အချစ်စစ်အချစ်မှန်အသစ်ကို မိမိ၏အနီးဆုံးနေရာတွင်ပင် ထပ်မံရှာတွေ့ခဲ့ပြီကော..။
—————————————–
အပိုင်း (၁၉) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၁၉)

သူမ၏စစ်မှန်သောအချစ်ကို ရှာတွေ့ရန်အတွက်တစုံတရာသောပံ့ပိုးကူညီမှုက သူမတို့ကိုဤမြင့်မြတ်သောဤဗိမာန်တော်ကြီးဆီသို့တည့်တည့်ရောက်လာအောင်ပို့ဆောင်ပေးခဲ့လေသလား။ ဒါကတိုက်ဆိုင်မှုသက်သက်လား? သူမမထင်ခဲ့ပါ။ ဒါကသူမရဲ့ကံကြမ္မပါပဲ။ ကံကြမ္မာကပဲသူတို့ကို ဤနေရာသို့ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်မည်။

သူမသည် နံရံဆေးရေးပန်းချီများတွင်သာစိတ်ဝင်စားဆဲရှိ၍ စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ရှုလျက်ရှိနေသောကောင်းမြသွင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
သူမက သူ့သားကိုတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ တွေ့နေတာမဟုတ်တော့ပေ။ တွေ့နေတာက၊ သူ့မ၏သားအပြင်၊ သူမ၏ချစ်သူ၊ သူမချစ်ရသောအမျိုးသား၊ သူမ၏စစ်မှန်သောဝိညာဉ်ဖော်ကိုပါ တွေ့မြင်နေရသည်။

ဤသွေးသားရင်းချာများအတွက်အထူးတည်ဆောက်ဖန်တီးထားသည့်ဘုရားကျောင်းတွင်၊ သူမသည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိမိခင်အနည်းငယ်သာ လုပ်ဆောင်ရဲမည့်အဆင့်ကိုဖြတ်ကျော်ရန်နှင့် သူမတို့၏ဆက်ဆံရေးကို နောက်တစ်ဆင့်သို့ တက်လှမ်းရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။
မြဝတ်မုံသည်သူမကိုယ်ကိုတပတ်လှည့်လိုက်၍ နတ်ဘုရားမ ဘုရင်မကြီး စာရုဝတီ၏ရုပ်ထုကြီးကိုလမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် နေမင်းကြီးသည် အနောက်မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းသို့ ဆင်းသက်လာကာ လိမ္မော်ရောင်နေရောင်ခြည်အလင်းတန်းသည်သည် ရုပ်ထုတော်အပေါ်သို့ ဖြာကျနေသည်ကိုတွေ့နေရသည်။ မိဖုရားကြီး၏မျက်နှာတော်သည် စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလှ၏။ ကောင်းကင်တမန်၏ အလှတရားတစ်ခုအလားထင်ရသည်။ မြဝတ်မုံသည် လွန်လေပြီးသောကာလရှည်ကြာကပင်ကွယ်လွန်လေပြီးခဲ့သောမိဖုရားကြီးနှင့်သူမတို့၏အကြား ခိုင်မာသော အဆက်အစပ်၊ နှောင်ဖွဲ့မှုကိုခံစားလာရသကဲ့သို့ရှိသည်။ သူမကရုပ်တုကြီးကိုစေ့စေ့ကြည့်၍ ရင်ထဲကလေးလေးနက်နက်ပြောမိလေသည်။

(အရှင်မိဖုရားကြီးရှင့်။ အရှင်မရဲ့သားတော်မင်းသားလေးအတွက် အခုကျွန်မခံစားနေရတဲ့ ဒီလိုထပ်တူခံစားချက်မျိုးတွေကို၊ အရှင်မလည်းခံစားခဲ့ရတယ်မဟုတ်လား။ ကျွန်မကို ဒီနေရာအထိဦးဆောင်ခေါ်လာပြီး၊ ကျွန်မရဲ့အမြင်တွေ၊ မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေအတွင်း ကျွန်မအမြဲတမ်းရှာဖွေနေတဲ့အရာက၊ ကျွန်မရဲ့ဘေးအနားမှာပဲရှိနေတယ်ဆိုတာကိုမြင်ရပါပြီ။ ကျွန်တော်မ သူ့ကိုမမြင်နိုင်လောက်အောင်ကိုမျက်စိစုံလုံးကန်းနေခဲ့မိပါတယ်)

သူမသည်ရင်ထဲမှပေါ်လာသောခံစားချက်များကိုကျော်လွှားရင်း ပါးပြင်ပေါ်သို့မျက်ရည်များစီးကျလာသည်။ သူမလွတ်လွတ်လပ်လပ်ငိုချလိုက်မိသည်။ ဒါကိုလှမ်းမြင်လိုက်သောကောင်းမြသွင်က သူမကိုစိုးရိမ်တကြီးကြည့်လာသည်။

မေမေ..?”

သူမကသားဖြစ်သူကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားမိရင်း၊ သူမ၏မျက်နှာလေးကိုသူ့ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးထဲတွင်နှစ်မြှုပ်ထားလိုက်မိသည်။
သူကလည်းအမေဖြစ်သူကိုပြန်၍ပွေ့ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားပေါက်ကွဲမှုတွေလျော့ကျလာတဲ့အခါမှာတော့၊ သူမကသားဖြစ်သူကိုရွှန်းရွှန်းစားစားကြီးကြည့်လိုက်ပြီး..၊

“သားကိုမေမေချစ်တယ်။ မေမေ့ကို သားချစ်သူလို့သတ်မှတ်လိုက်တော့သား။ ဘုရင်မကြီးကမေမေ့ကိုတိုက်တွန်းနေတယ်..”

“အို..မေမေရယ်..”

သူကသက်ပြင်းတချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး မေမေမြဝတ်မုံ၏နှုတ်ခမ်းဖူးထွတ်ထွတ်လေးကို ရှိုက်မောစွာမြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်းလိုက်လေသည်။
သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်တို့သည်၊ ရမ္မက် ကိလေသာစိတ်များဖြင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်စိတ်ပါလက်ပါ ဖက်ရမ်းနမ်းရှုပ်မိနေကြလျက်၊ အဝတ်အစားများကို အရူးအမူး၊ အပြန်အလှန်ချွတ်ပေးနေမိကြလေပြီ။ မြဝတ်မုံ၏ဘလောက်စ်အင်္ကျီနှင့် တောလိုက်ဘောင်းဘီတို့သည် တစ်စချင်းပုံကျ၊ ကျွတ်ကျသွားခဲ့သည်။

ကောင်းမြသွင်ကသူ့အမေ၏ခါးကျင်ကလေးကိုစွေ့ကနဲသူ့အနီးသို့ယူကာဆွဲဖက်လိုက်လျက် သူမ၏လည်ပင်းများနှင့်ပုခုံးများကို နှာခေါင်းဖြင့်ဖိကပ်နမ်းရင်းကိုယ်နံ့လေးကိုရှူရှိုက်သွင်းလိုက်သည်။ ခရီးပြင်းနှင်လာရသဖြင့်အနံ့ကမွှေးပျံ့မနေပါ။ ချွေးနံ့လေးတွေရောသောကိုယ်သင်းနံ့သာဖြစ်သည်။ သို့သော်အနံ့ကအရမ်းကြီးရိုင်းပြမနေပေ။ ထိုကိုယ်သင်းနံ့ခပ်ပြင်းပြင်းကလေးကပင်၊ သူ့အသွေးအသား စိတ်နှလုံးကိုရူးသွပ်စေနိုင်လေသည်။ သူကသသူမပေါင်ရင်းနှင့်တင်ဆုံကြီးများကိုအောက်မှနေ၍သိုင်းမရင်းမှ ဖင်လုံးတင်ပါးသားကြီးများကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်ပေးနေတာက သူမထံမှချစ်စဖွယ်စိတ်လှုပ်ရှားတဲ့အော်သံလေးထွက်လာအောင် ချူထုတ်လိုက်။သလိုဖြစ်သွားသည်။

“အို့…အားးးဟားး..ဟင်း..ဟင်း..အင့်..ဟင့်..”

မြဝတ်မုံမှာလည်းသားဖြစ်သူ၏အင်္ကျီနှင့်ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချပေးလိုက်လေပြီ။ အတွင်းခံဆပ်စပင်ဒါကိုသာချန်ထားခဲ့၏။ ပြီးတော့သားဖြစ်သူ၏မွေးရာပါ တန်ဆာကြီးကိုအောက်ခံဘစ်ဘောင်းဘီသားခံလျက်ကပင်အပေါ်မှမိမိရရဆုပ်ကိုင်ကာဖျစ်ညှစ်ပေးလျက်ရှိ၏။ ခဏအကြာမှာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး၏အတွင်းခံအဝတ်များအားလုံးက၊ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ပုံကျလျက်သားရှိနေပြီဖြစ်ပြီး၊ သူတို့၏နှုတ်ခမ်းအစုံများက တင်းကြပ်စွာဂဟေဆက်လျက်ရှိနေကြပြန်ပြီဖြစ်သည်။ ကိုယ်လုံး၊ ကိုယ်ထည်များကလည်းအချင်းချင်း၊ ပူးကပ်ဖိထပ်သွားမိကြတော့သည်။

“ထပ်မစောင့်နိုင်တော့ဘူး မေမေ့အချစ်၊ သားလေး။ သားချစ်ပေးတာကိုမေမေအခုပဲလိုချင်နေပြီ၊ ချစ်တယ်သားရာ..”

သူမ ကသားရဲ့ရင်ဘတ်ကို မက်မောစွာနမ်းလိုက်ပြီး ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်းလေးကိုပါးစပ်ဖြင့်အားရပါးရစုပ်စို့လိုက်တော့သည်။

“အား..ဟားးးး မေမေရယ်..”

ကောင်းမြသွင်က ကျယ်လောင်စွာညည်းသံပြုလိုက်ပြီး၊  သူ့မိခင်၏ခြေဖျားများကို ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ ကြွအောင်မြှောက်တင်၍ချီလိုက်သည်။ သူမကခြေထောက်တွေကို သားဖြစ်သူ၏ခါးမှာပတ်ပြီး သူ့နောက်ကျောဖက်၊ ဖင်အပေါ်မှာ ကန့်လန့်ချိတ်လို့ခွထားလိုက်လေသည်။ ကောင်းမြသွင်ကသူမ၏ခန္ဓာကိုယ်လေးကို၊ သူနှင့်နှင့်သူမတို့ရှိနေသည့်အနီးကပ်ဆုံးနံရံရှိရာဆီသို့ကျောကပ်သွားအောင်တွန်းပို့လိုက်သည်။ သူမ၏ကိုယ်ပိုင်ခန္ဓာကိုယ်အလေးချိန်က သူနှင့် နံရဲ၏အကြားမှာ ကပ်ထောက်ထားသော၊ သူမ၏ကိုယ်လေးကိုပြန်ပြီးငြိမ်နေအောင်ထိမ်းပေးထားသလိုဖြစ်နေ၏။

ကောင်းမြသွင်သည် သူ၏ တင်ပါးများကို ရှေ့သို့ ကော့ထိုးတင်လိုက်ပြီး သူ၏ကျောက်သားစိုင်ကဲ့သို့ မာနေပြီဖြစ်သော အရိန္ဒမာလှံတံကြီးကို၊ သူ့အမေ၏ တားမြစ်အပ်သော ခွဲကျိစိုစွတ်အရည်လဲ့နေပြီဖြစ်တဲ့ ဂူဝထွက်ပေါက်လေးထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်မိပြီးဖြစ်လေသည်။ သားဖြစ်သူရဲ့ဖောင်းထွတ်မာတောင်နေတဲ့လက်နက်ကြီးက၊ စိုစွတ်နေတဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်းသားနုနုတွေထဲကို ရုတ်တရက် ခွဲထွက်ထိုးဖောက်ဝင်ရောာက်လာတော့  သူမရဲ့မွေးလမ်းကြောင်းစောက်ခေါင်းထဲမှာနင့်ကနဲပြည့်ကျပ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရလို့ မြဝတ်မုံတစ်ယောက် လွှတ်ကနဲညည်းလိုက်မိလေသည်။

နှစ်အနည်းငယ်အတန်ကြာအောင်ပျက်ကွက်နေခဲ့ရပြီး လီးတုများသခွားသီးများပါမကျန်အောင်သုံး၍ အာသာဖြေခြင်းမျိုး၌ စိတ်ဝင်စားမှုမရှိပဲကင်းလွတ်ခဲ့သောမြဝတ်မုံ၏စောက်ဖုတ်မှာ အပျိုစင်တစ်ယောာက်ကဲ့သို့ပြန်၍အသားသေလာခဲ့ပြီး၊ သူမ၏တင်းကြပ်သောစောက်ခေါင်းကြွက်သားများက၊ သားကောင်းမြသွင်ရဲ့လုံးပတ်ကြီးထွားလှသောလီးကြီးကို၊ လိုက်လျောညီထွေစွာရှုံ့ချည်ပွချည် ချိန်ညှိပေးနိုင်ရန်အတော်ခက်ခဲစွာကြိုးစားနေရသည်။

ကောင်းမြသွင်သည်သူ့စိတ်ကိုပိုပြီးတည်ငြိမ်အောင်ကြိုးစားထိမ်းချုပ်ကာ၊ သူ့ကိုယ်အလေးချိန်၏သက်ရောက်အားကိုလည်းပိုကောင်းအောင်ထိမ်းကြည့်သည်။
ထိုကဲ့သို့လုပ်ကြည့်လိုက်ခြင်းကြောင့် ပို၍အလုပ်ဖြစ်လာသည်ဟုဆိုရပေမည်။ သူ့ရဲလီးကြီးကသူ့အမေစောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ပို၍နက်နက်နဲနဲထိုးသွင်းဝင်ရောက်သွားနိုင်တော့သည်။ သူမစောက်ဖုတ်၏နှုတ်ခမ်းကြီး၊ နှုတ်ခမ်းငယ်တို့က သူ့လီးကြီး၏အရင်းအထိ ဆွဲယူစုပ်မျိုသွားခဲ့လေပြီ။ သူမစုပ်မျိုထားသောအသားစိုင်ချောင်းကြီးသည်၊ သူမကိုယ်ထဲမှနှစ်ပေါင်းအတော်ကြာကြာကခွဲထွက်သွားခဲ့သော အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုအဖြစ်အမှတ်ရနေပြီး၊ ယင်းသည်ယခုသူ၏အိမ်ထဲသို့ပြန်ဝင်လာရန်ကြိုးစားနေသည်ဟုသူမစိတ်ကခံစားနေရလေသည်။

နောက်ဆုံးတွင်တော့ သူမ၏သားသည် သူပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရှိသောသူမ၏ကိုယ်တွင်းမှဇာတိမွေးရပ်မြေအမှန်ကိုပြန်လည်ရောက်ရှိရယူသွားခဲ့ပြီကော။

“အားးးးးးစစ်စ်စ်ရှ် သားးးးး..အာ့..”

မြဝတ်မုံကကျယ်လောင်စွာအော်၍ညည်းငြူမိလေသည်။ ကောင်းမြသွင်၏လီးကြီးကသူမစောက်ဖုတ်ထဲတွင် ဒရစပ်တုန်ခါစွာမွှေ နှောက်နေသည်ကိုခံစားရသောဖီလင်ကို၊ တုန်လှုပ်ခြင်း၊ ပျော်ရွှင်နှစ်သိမ့်ခြင်းများဖြင့်ရောပြွမ်း၍ခံစားနေရသည်။ သူ့သားလီးကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲတွင်ပြီးပြည့်စုံစွာအံကိုက်ဖြစ်နေလေ၏။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းနံရံများသည် သားဖြစ်သူ၏ ဆလင်ဒါပုံကြွက်သားဆိုင်အချောင်းကြီး ပတ်ချာလည်အားတင်းကြပ်စွာရစ်ပတ်စည်းနှောင်ထားလေသည်။
မြဝတ်မုံက သားဖြစ်သူ၏ကိုယ်ကိုအတင်းဖက်တွယ်ကပ်ထားမိစဥ်မှာ၊ ကောာင်းမြသွင်က သူ့ကိုယ်ကိုအားပါပါထည့်၍ သူ့အမေ မြဝတ်မုံ၏စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာလီးကြီးကို ဝင်ချက်ထွက်ချက်မှန်မှန်နင့်ဆောင့်လိုးလျက်ရှိလေသည်။

သူ၏ထိုးသွင်းဆောင့်လိုးချက်များ၏လှုပ်ခတ်မှုနှင့်အတူ သူ့အမေ၏ကိုယ်လုံးလေးကလည်း၊ မှီထားသောကျောက်ချောနံရံကိုကန်၍ အထက်အောက်တွန်းကန်ပြီးခုန်နေ၊ လှုပ်နေတော့၏။ သူမက သား၏ဘယ်ဖက်ပုခုံးကိုမချင့်မရဲဖြင့်ကုန်းပြီးကိုက်လိုက်လေသည်။ အချစ်ရမ္မက်ကြီးစွာဖြင့်ခပ်နှိပ်လိုက်သော သွားကိုက်ရာများကသူ၏လက်မောင်းနှင့် ပုခုံးအရေပြားပေါ်တွင်တံဆိပ်နှိပ်ပြီးသားဖြစ်သွားလေသည်။

အဲဒီလိုအကိုက်ခံလိုက်ရတာက ကောင်းမြသွင်အဖို့ သူမကိုပိုပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုးပစ်လိုက်ရန်တွန်းအားပေးလိုက်သလိုဖြစ်နေလေသည်။ သူသည်သူ့အမေ၏ရွှဲရွှဲစိုနေသောအချစ်တွင်းပေါက်လေးထဲသို့ မုန်ယိုစိတ်ထနေသောနွားသိုးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ထိမ်းကွပ်၍မရတော့ပဲအပြင်းအထန်ဆောင့်သွင်း၍လိုးနေမိပြီး အခုနလေးတင်မှစ၍ ပွင့်လင်းကာလိုးမိသွားသောမိခင်ကိုအားနာခြင်း၊ နူးညံ့ခြင်း စသည့် ညှာတာမှုများမထားနိုင်ပဲစိတ်လွတ်သွားခဲ့လေသည်။

ဖြောင်း..ဖြောင်း.. ဖြောင်း. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖန်းဖန်း.. ပျိ..ပရိ.. ဖျစ်..

“အာ့.. အာ့.. အ့ာ.. အားးး အီးးး  ဟိ..ဟိ.. ဖြေးဖြေးလုပ်ပါသားရယ်..၊ အိုးဟင့် ဟုတ်ဖူး.. ဆောင့်..ဆောင့်.. အင့်..သားကြိုက်သလိုသာဆောင့်.. ဆောင့်ပေးကွာ..”

ကောင်းမြသွင်မှာတစ်ချိန်ထဲမှာ မိခင်ဖြစ်သူအား ခန္ဓာကိုယ်ကိုကိုင်မြှောက်ထိမ်းထားရခြင်းနှင့် အားရပါးရဆောင့်လိုးနေရခြင်းများကို၊ ပြိုင်တူလုပ်နေရသဖြင့် မောဟိုက်၍လာလေသည်။ သားအမိနှစ်ယောက်စလုံး၏ကိုယ်ခန္ဓာများမှာ၊ မှာသူတို့လုပ်နေသောကာမစပ်ယှက်ခြင်းလုပ်ငန်းကိုအားအင်သုံး၍ပြုလုပ်နေကြရသောကြောင့် ချွေသီးချွေးပေါက်ကြီးများတလိမ့်လိမ့်စီးထွက်လာနေပြီးရွှဲရွှဲရိုက်နေတော့၏။

သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်သည်၊ မိနစ်အတော်ကြာအောင် ပြင်းထန်စွာ အရူးအမူးလိုးနေမိကြပြီးသည့်နောက်..။

“အိုးးး..ရှီးးးး အားး မေ..မေမေ၊ သား..သား..ပြီးးးးးပြီ..”

“အိုးး ဟင့်..သားးး အင်..မောင်..မောင်ရယ်..။ ပြီးလိုက်..၊ ဟင့်..မေ့ အထဲထည့်ပေးလိုက်နော်..”

သူကကျယ်လောင်စွာအသံကိုလွှတ်၍အော်လိုက်စဥ်တွင် မြဝတ်မုံမှာလည်းသူ့သား၏လီးကြီးက စောက်ခေါင်းထဲမှာတင်ပင်၊ ပို၍ကြီးမားထွား ကျိုင်းလာသလိုခံစားနေရသည်။ အတွင်းတွင်သုက်ရည်ပူပူများထွက်ကျလာသည့် အထိအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရစဥ်အတွင်း၊ သူမ၏ရင်ထဲမှာတဆတ်ဆတ်နှင့်တုန်ယင်နေသည်။ သား၏လဒစ်ကြီးထိပ်မှအားကောင်းသောပရက်ရှာပန့်ရေပန်းခေါင်းမှပြင်းထန်သောအရှိန်နှင့်အလားတူစွာ ပန်းထွက်လာခြင်းဖြစ်ပြီး၊ မိခင်၏မွေးလမ်းကြောင်းစောက်ခေါင်းထဲသို့ပူနွေးပြည့်လျှံစွာဖြည့်ပေးလိုက်လေသည်။

မြဝတ်မုံသည် ကျေနပ်ပျော်ရွှင်မှုများရောယှက်ရင်းကျယ်လောင်စွာအော်ညည်းနေမိပြီး သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုသူ့သား၏ခါးတွင်ချိတ်ထားရင်းစောက်ခေါင်းကိုဖျစ်ထားရင်း သူ့သားလီးကြီးထဲမှစိမ့်ထွက်ဆဲရှိသောလရည်လက်ကျန်များကိုဆွဲစုပ်၍ထုတ်ပေးနေလေ၏။ ပြီးတောဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲတွန့်တက်သွားရင်း၊ သူမ၏လက်သည်းလေးများဖြင့်၊ သားဖြစ်သူ၏နောက်ကျောပြင်ကိုစိုက်၍ကုတ်ထားစဥ်တွင် သူမသည်ကာမဆက်ဆံမှု၏အထွတ်အထိပ်အရသာသို့ရောက်ရှိသွားလေတော့သည်။

မောပန်းနွမ်းနယ်နေသော သားအမိနှစ်ယောက်တို့သည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်အပြန်အလှန်၊ တင်းကျပ်စွာဖက်ထားကြရင်းနှင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ အိဆင်းပြိုလဲကျသွားကြကာ၊ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရင်ခွင်ထဲတွင်ကြည်ကြည်နူးနူးထွေးပွေ့ထားကြပြီး လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာစိတ်ကျေနပ်မှုများ၏အရသာကိုမိန်းမူးစွာ ခံစားနေကြလေတော့သည်။
—————————————–
အပိုင်း (၂၀) ဆက်ရန်

အပိုင်း(၂၀)

“ဒါက ကျနော့်ဘဝရဲ့ အကောင်းဆုံး အတွေ့အကြုံပါပဲမေမေရယ်၊ ကျေးဇူးပါ။ သားလေ.. မေမေ့ကိုအရမ်းချစ်တယ်”

ကောင်းမြသွင်က သူ့အမေကိုနမ်းရင်းပြောလိုက်လေသည်။ မြဝတ်မုံကလည်းလိုလိုလားလားပြုံး၍ပြန်ပြောလိုက်သည်။

“မေမေကလည်းသားကိုအရမ်းချစ်မိနေပါပြီ ခလေးရယ်..၊ မေမေဒီနေ့ကို စောင့်နေခဲ့ရတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲဆိုတာ သားသိမှာမဟုတ်ဘူး။ လက်စသတ်တော့ မေမေကလူမှားပြီးစောင့်နေခဲ့တာကိုး၊ ဒီနေ့ကတော့အမေ့အသည်းနှလုံးထဲကအချစ်သစ်တွေပွင့်လန်းလာတဲ့နေ့။ အသွေးအသားက သူ့ရဲ့သွေးသားဖော် ပါတနာအစစ်ကို ရှာတွေ့ခဲ့တဲ့နေ့ပဲ..”

“ဒီနေ့က၊ မေမေစောင့်ခဲ့ရတာတွေနဲ့ထိုက်တန်တဲ့အသီးအပွင့်ကိုမေမေရလိုက်ပြီလို့ သားထင်တယ်။ ဒီအတွက် မေမေနောင်တရနေသလားဟင်”

“တစ်ခုပဲရှိတယ်သား..။ နောင်တရနေတာကအဲဒီလို မေမေမြန်မြန်မလုပ်မိခဲ့တာကိုပဲ..။ ကုန်သွားခဲ့တဲ့အချိန်တွေအတွက် နှမြောဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ အဲဒါကိုပြန်ပြီးထေမိအောင်လုပ်ဖို့ပဲလိုတော့မယ်ထင်တယ်..”

သူတို့သည် အဝတ်အစားများမဲ့လျက်ရှိသည်ကိုဥပေက္ခာပြုလျစ်လျူရှုထားကြပြီး၊ ကျောက်သားကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်တုံလုံးပက်လက်ကြီးတွေဖြင့်လှဲလျောင်းရင်းက မောဟိုက်လျက်ရှိနေသေးသောအသက်ရှူသံများကိုငြိမ်သက်အောင်ထိမ်းချုပ်ရင်း၊ နံရံဆေးရေးပန်းချီများကို မျှော်ကြည့်နေမိကြသည်။

“ဖတ်ခဲ့ရတဲ့ကောသာလရာဇဝင်ထဲက အဲဒီအခန်းကို မှတ်မိလားမေမေ..။ false ရီပို့တ် သတင်းအချက်အလက်မှားတွေ၊ အလိမ်အညာတွေအများကြီးပဲ။ အဲဒီထဲမှာ ဒီအကြောင်းတွေကို လုံးဝမဖော်ပြမထားဘူး”

ကောင်းမြသွင်က ပန်းချီနှင့်ရုပ်တုများဆီသို့၊ လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့်ပြရင်းပြောနေလေသည်။

“အင်း၊ အဲဒါက အတိအကျ လိမ်ထားတာတော့မဟုတ်လောက်ဘူး။ ဒါပေမယ့် အဓိကကျတဲ့အသေးစိတ် အချက်အလက်တွေ မြှုပ်ချန်ထားခဲ့သလိုကြီးပဲ။ ဒါကမျိုးရိုးလိုက်ပြီးမှားယွင်းနေတဲ့ နိုင်ငံတော်ကြီး တစ်ခုလုံးရဲ့ တော်တော်ရှုပ်တဲ့အရှုပ်တော်ပုံ တွေအကြောင်းဖြစ်လိမ့်မယ်ထင်တယ်”

“အင်း..ဖြစ်နိုင်ပါတယ်မေမေ..”

ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုတွေပြေလျော့သက်သာသွားကြပြီး၊ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာချိန်တွင်တော့ နေဝင်ပြီး မှောင်စပျိုး၍လာလေပြီ။ သူတို့နှစ်ယောက်သည်အဝတ်အစားများကိုပြန်လည်ကောက်ယူဝတ်ဆင်ကြပြီး၊ မြင်းများနှင့် ဝန်စည်စလှယ်၊ ခရီးဆောင်အိတ်များကို ဘုရားကျောင်းဝင်းအတွင်းသို့ ယူဆောင်လာကြသည်။ သူတို့လျှောက်ကြည့်ကြရာ၊ ဗိမ္မန်ကြီး၏လက်ယာဖက် ပန်းခြံဥယျာဥ်ကြီးအလယ်၌သာယာကြည်လင်သောရေသုံးကန်တစ်ခုရှိနေလေသည်။  လက်ဝဲဖက်ရှိဥယျာဥ်ထဲတွင်လည်းအလားတူရေကန်တစ်ခုရှိသေးသော်လည်း၊ ထိုကန်ကတော့ကောနေပြီဖြစ်သည်။ သူတို့သည် လက်ယာဘက်မှသုံး၍ရသော ရေကန်တွင် အဝတ်အစားဟောင်းမျးကိုအမြန်လျှော်ဖွတ်လိုက်ကြပြီး ရေမိုးချိုး၊ ကိုယ်လက်သုတ်သင်ကာ အဝတ်သစ်များလဲလိုက်ကြသည်။

ညစာများကိုပြင်ဆင်ကြပြီးနောက်၊ ဗိမ္မာန်တော်အဝင်ဝလှေကားထစ်ကြီးများတွင် ထိုင်ကြပြီး အစားအသောက်များ၊ အေးမြသောပင်လယ်လေ၊ ကြယ်ရောင်သန်းသောညရှုခင်း၏အရသာများကိုခံစားရင်း၊ ရိုမန်းတစ်ဆန်ဆန် ညနေခင်းလေးကိုအချင်းချင်းအဖော်ပြု၍ ဖြတ်သန်းလိုက်ကြသည်။ စားရင်းသောက်ရင်းတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်၊ ရှက်ပြုံးလေးတွေဖလှယ်လိုက်လုပ်ရင်းနှင့် သူတို့သားအမိအကြားမှာပြောင်းလဲသွားသောဆက်ဆံရေးလယ်ဗယ်အသစ်နှင့်အသားကျလာခဲ့ပေပြီ။ ရှက်ကိုးရှက်ကန််းစိတ်တွေကိုဖယ်ထုတ်လာနိုင်ခဲ့ပြီ။

သူတို့နှစ်ဦးအကြား လင်မယားများကြားတွင်သာရှိကြသည့် ဘဝ၏အပွင့်လင်းဆုံး ဆက်ဆံမှုကိုသူတို့ကျေနပ်စွာလက်ခံလိုက်ကြပြီဖြစ်သည်။ အပြောအဆိုတွေကပို၍ပွင့်လင်းလာကြသည်။ သို့သော် အမေနဲ့သားအကြားအခေါ်အဝေါ်တွေက အပြောင်းအလဲမရှိကြသေးပါ။

သူတို့သည်ပွင့်လင်းသောချစ်သူများ အဆင့်သို့ဝင်ရောက်ခဲ့ကြပြီဖြစ်ရာ၊ လွန်ခဲ့သည့်မနက်စောစောပိုင်းတုန်းကသားအမိဆက်ဆံရေးတွင်ရှိနေစဥ်အတွင်း၌ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ရှိန်နေကြ၍ ထုတ်ဖော်မပြောပြရဲကြသော၊ ယနေ့မနက်မိုးမလင်းခင်ကမက်ခဲ့သည့် သရေခေတ္တရာ က ဒဏ္ဍာရီသမိုင်းအိပ်မက်အကြောင်းကိုယခုမှစကားစပ်မိပြောဖြစ်သွားကြလေသည်။

“မေမေ..၊ ဒါနဲ့..ညကမိုးမလင်းခင်လေးမှာပဲသိပ်ကိုထူးဆန်းတဲ့အိပ်မက်တစ်ခုမက်ခဲ့တယ်မေမေ။ အဲဒါကအိပ်မက်ဆိုပေမယ့်တကယ်ဖြစ်နေတဲ့အတိုင်းကြီးပဲ။ သားမေမေ့ကိုပြောပြမလို့ပဲ အဲဒီတုန်းကချက်ချင်းမပြောရဲခဲ့ဘူး မေမေရှက်သွား၊စိတ်ဆိုးသွားမှာကြောက်လို့။ အခုတော့သားနဲ့မေမေတို့အကြားဘာမှဖုံးကွယ်ထားစရာမရှိတော့ဘူးဆိုတော့ပြောပြတော့မယ်။ အဲဒါကအရမ်းထူးဆန်းလွန်းလို့မေမေ”

“အိပ်မက်တွေဆိုတာကတော့အခုရက်ပိုင်းမှာ၊ နေ့တိုင်းလိုမက်နေတာပါပဲ။ မေမေလည်းညကနှစ်မျိုး၊ နှစ်ခါတောင်မက်ခဲ့တယ်။ ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေချည်းပဲ။ ကဲသားအိပ်မက်အကြောင်းအရင်ပြောပါဦး။ ဘယ်လိုတွေထူးဆန်းတာလဲလို့”

“ပြောရင်လဲဖေဖေ့အကြောင်းတွေးမိပြီးစိတ်မကောင်းစရာတွေကို အစဖော်မိသလိုလည်းဖြစ်နေမှာစိုးတယ်။ ဖေဖေမသေခင်ကနောက်ဆုံးတူးသွားခဲ့တဲ့ဗိဿနိုးမြို့ဟောင်းနဲ့ပတ်သက်နေတယ်လေ။ သားတို့ သားအမိသားအဖသုံးယောက်၊ တောင်တွင်းကြီးမှာမကြာ၊ မကြာသွားတူးဖော်ကြရင်းနဲ့ ဖတ်ခဲ့ဘူးခဲ့တဲ့ဗိဿနိုးနဲ့ သရေခေတ္တရာအကြားက၊ ရာဇဝင် အဆက်အစပ်တွေကို မေမေမှတ်မိနေတယ်မဟုတ်လား..”

သားဖြစ်သူ၏စကားကိုကြားလိုက်ရသောအခါ၊ မြဝတ်မုံ၏မျက်နှာတွင်ဆတ်ခနဲထိတ်လန့်ထူးဆန်းသောအရိပ်အယောင်အမူအရာကပေါ်လာခဲ့သည်။ သူမ..ညကမက်ခဲ့သောအိပ်မက်ကလည်းထိုရာဇဝင်နှင့်ပတ်သက်နေ၍ဖြစ်လေသည်။ သူမကဖြစ်ပေါ်လာသောထိတ်လန့်အံ့ဩမှုကိုမျိုချလိုက်ရင်း..။

“မေမေကောင်းကောင်းသိတာပေါ့သား၊ ကျောင်းမှာကထဲက အထပ်ထပ်ကျေအောင်သင်ခဲ့ရဖူးတာပဲ၊ မေမေလည်းအဲဒီရာဇဝင်အကြောင်းကိုပဲ၊ ခပ်ဆင်ဆင်အိပ်မက်တစ်ခုမက်ခဲ့တယ်။ ပြောစမ်းပါဦးသားအိပ်မက်အကြောင်းကို..”

“အိပ်မက်ထဲမှာသားကရှေးဟောင်း နန်းတွင်းဝတ်စုံနဲ့ဘုရင်မတစ်ပါးကိုတွေ့တယ်။ သားစိတ်ထဲမှာသူ့ကိုပန်ထွာဘုရင်မလို့သိနေတယ်၊ ဒါဆိုသူက ဗိဿနိုးဘုရင်မပေါ့..။ သူပြောတာက ဖေဖေသေရတာဟာ သူကဒဏ်ခတ်လိုက်တာတဲ့။ သားတို့မိသားစုအပေါ်မှာသူတိုက်ထားတဲ့ကျိန်စာရှိတယ်တဲ့။ အဓိကက သားကိုပစ်မှတ်ထားတာပေါ့။ သားကစွမ်းအားရှင်ဘုရင်အနေနဲ့သူပိုင်ဆိုင်အုပ်ချုပ်နေတဲ့တိုင်းပြည်ကိုတိုက်ခိုက်ဖျက်ဆီးခဲ့တဲ့အပြင်၊ သူ့ကိုလူပါ အတင်းသိမ်းပိုက်ခဲ့လို့တဲ့။ ဖြစ်လေရာဘဝတိုင်းမှာကျေအောင်ဆပ်ရမယ်ဆိုပြီးကျိန်စာတိုက်ခဲ့တယ်တဲ့။ အဲဒါပြီးတော့သားအိပ်မက်ထဲမှာပဲအမြင်တွေမှောင်မိုက်သွားပြီးပြန်ကြည်လာတော့သားကမေမေနဲ့အတူရှိနေတယ်။ မေမေကရှေးဟောင်းနန်းတွင်းအဝတ်အစားနဲ့ မင်းသမီးတစ်ပါးလိုလို၊ မိဖုရားလိုလိုပဲ။ ဒါပေမယ့်အဲဒါကသားမေမေ မြဝတ်မုံဆိုတာသားသိနေတယ်။ ဒါပေမယ့် အိပ်မက်ထဲကအသိမှာတော့၊ သားကသရေခေတ္တရာက ဒွတ္တဘောင်မင်းကြီးဖြစ်နေပြီး၊ မေမေကဒွတ္တဘောင်ဘုရင်ရဲ့မယ်တော် ဘေဒါရီလိုဆိုပြီးဖြစ်နေတယ်..”

“ဟင်..ဘုရား..ဘုရား သားမက်ခဲ့တာက၊ မမေ့မေ့အိပ်မက်လိုမျိုးတပုံစံထဲဖြစ်နေပါရော့လား။ မေမေ မမက်ခဲ့တာက ပန်ထွာနဲ့တွေ့တဲ့အခန်းပဲ၊ ဆက်ပြောပါဦး။ ဘာတွေဆက်ဖြစ်သေးလဲဆိုတာ..”

မြဝတ်မုံက စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းကြီးစွာဖြင့်မေးလိုက်သည်။

“နောက်တော့မေမေကသားကိုတောတွင်းကကျောင်းသင်္ခန်းဟောင်းတစ်ခုဆီကိုခေါ်သွားတယ်၊ မေမေ့မွေးစားခမည်းတော် ဘရသေ့ကျောင်းတဲ့”

မြဝတ်မုံက စိတ်မထိမ်းနိုင်စွာဖြင့်..မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး..၊

“ပြီးတော့ ဘေဒါရီကသားကို၊ သူငယ်ဘဝက မြစ်ထဲရေခပ်ဆင်းခဲ့တဲ့ လမ်းအတိုင်းလိုက်သွားခဲ့ပြီး၊ ငယ်စဥ်က သူ့အခန်းဆိုတဲ့ကျောက်ဂူစံနန်းကြီးထဲခေါ်သွားတယ်မဟုတ်လား..”

“ဟင်!  မေမေက ဒါ..ဒါတွေဘယ်လိုသိ..သိ..?”

ကောင်းမြသွင်ကလည်းထိတ်လန့်အံ့သြလှစွာဖြင့်ပြန်မေးလိုက်လသည်။

“ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့သားအိပ်မက်က ၊ မေမေမက်တဲ့အိပ်မက်နဲ့တစ်ခုတည်းအတူတူ ဖြစ်နေလို့ပဲ..။ သားမက်တဲ့အချိန်က၊ တို့တတွေမနက်မနိုးခင်လေးမှာပဲ မဟုတ်လား”

“ဟုတ်. ဟုတ်တယ်..မေမေ”

“ဒါဆို တို့နှစ်ယောက် တချိန်ထဲမှာအိပ်မက်တစ်ခုထဲကိုပြိုင်တူမက်ခဲ့တာပဲ။ အရမ်းကိုထူးဆန်းနေတယ်..”

ပြောအပြီးတွင် သူတို့နှစ်ယောက်ပြိုင်တူနားလည်လိုက်မိကြတော့သည်။ ဒါကတိုက်ဆိုင်မှုသက်သက်မဟုတ်တော့ပေ။ တစ်စုံတစ်ယောက်က၊ သက်ဆိုင်သူတစ်ဦးဦးကသေချာရည်ရွယ်ပြီးအိပ်မက်ပေးတာဖြစ်ပေမည်။ (ပန်ထွာကိုယ်တိုင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အခြားပတ်သက်သောဆိုင်ရာပဌာန်းဆက်ရှိသူတစ်ဦးဦးကလည်းဖြစ်နိုင်ပေမည်)

“‘ပန်ထွာ..'”
သူမလိုက်လာပြီးကျိန်စာကြွေးကို၊ ယခုတောင်းနေပြီလား။ မြဝတ်မုံသည် ဒီအကြောင်းကိုယခင်ကလုံးဝမသိခဲ့ပါချေ။ မနေ့ညကမှ ဦးမောင်မောင်သွင်၏ဝိဉာဥ်ကောင်ကပြောသွားခြင်းဖြစ်သည်။ သူပြောသလိုဆိုလျှင် တန်ခိုးရှင်တစ်ဦးလိုဖြစ်နေသော တောင်ဇာလီပြည့်ရှင် အဓိယဒေဝ၏ နောက်ဆုံးတမ်းတခဲ့သောဆန္ဒကို ပြည့်ဝအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးပြီး၊ ဘုရင်ကြီး၏မိဖုရားခေါင်ကြီးအရှင်မ စာရုဝတီရှေ့မှောက်တွင် သူတို့သားအမိနှစ်ယောက် ကာမဆက်ဆံမှုလိုက်ပါက၊ ဘဝများစွာဆက်၍ပေးဆပ်ရမည့်၊ သားအမိအချင်းချင်းပြန်လိုးရမည့်ကျိန်စာကို ယခုဘဝမှာပင်ကျေအောင်ဖြတ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ ပန်ထွာကလည်းကျေအေးပေးနိုင်ပေလိမ့်မည်။

သူတို့သည်၊ ယခု ကျိန်စာဖြေနိုင်သည့်နေရာမှန်သို့ရောက်ရှိနေကြပြီဟုခံစားမိနေကြသည်။ ဒါကြောင့်လည်း တစုံတရာကသူတို့ကိုနိမိတ်ပြပြီး အိပ်မက်များပြိုင်တူပေးပြီးတိုက်တွန်းနေတာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
ယခုတော့သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်အစစအရာရာကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဆွေးနွေးနေမိကြလေပြီ။ သူတို့အစီအစဥ်တွေဆွဲနေကြလေသည်။
×××××××××××××××××××××××××××××××××

ဒီညအတွက်တည်းခိုရန်အတွက်တော့ သူတို့တဲထိုးရန်မလိုအပ်တော့ပေ။ သူတို့သည် အမိုးအကာရှိသော ဘုရားကျောင်းအတွင်းသို့ဝင်ကာကျောက်သားကြမ်းခင်းပေါ်တွင် အိပ်ရာနေရာကိုစီမံပြင်ဆင်ကြသည်။ ပထမတွင် သူတို့၏ အိပ်ယာလိပ်များကို ဖြန့်ခင်းကြပြီး၊ သူတို့အိန္ဒိယတခွင်ရှာဖွေလေ့လာရေးခရီးစဥ်များတလျှောက် အတူတူ သွားလာခဲ့ကြရာတွင်တစ်ယောက်လျှင် အိပ်ရာလိပ်တစ်ခုစီဖြင့်ခွဲ၍အိပ်စက်ခဲ့ကြရာမှ၊ ယနေ့ညမှာတော့၊ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်၊ သူတို့၏အိပ်ရာလိပ်များကိုဆက်၍ခင်းလျက်နှစ်ယောက်အိပ်စာအိပ်ရာကိုဖန်တီးလိုက်ကြလေသည်။

(နောက်ဆို ဘယ်တော့မှခွဲမအိပ်တော့ဘူး..)

မြဝတ်မုံက မနေ့ညကအဖြစ်များကိုပြန်မြင်ယောင်၌ တုန်လှုပ်ချောက်ချားစွာဖြင့် တကိုယ်တည်းပြောလိုက်မိသည်။ ယခုတော့သူမမှာအတူဖက်အိပ်လို့ရမည့်အားကိုးရသော အဖော်မွန်ရှိနေပြီမဟုတ်ပါလား။

သူတိုနှစ်ယောက်သည် အိပ်ရာမဝင်ခင်တွင် သူတို့အိပ်ရာပြင်ဆင်ထားရာမှလှမ်း၍မြင်နေရသော အတွင်းဘက်ဘုရားကျောင်းခန်းမကြီး၏အလယ်တွင် မားမားမတ်မတ် ရပ်လျက်ရှိသော စာရုဝတီဘုရင်မကြီး၏ရုပ်ထုတော်အားလှမ်း၍ အရိုအသေပြု ရှိခိုးလိုက်ရင်း၊

“အရှင်မ မိဖုရားကြီးစာရုဝတီဘုရား။ကျွန်တော်မကျွန်တော်မျိုးတို့၊ အရှင်မိဖုရားကြီးနှင့်အဓိယဒေဝရေမြေ့ရှင်ထံတွင် ခွင့်ပြုမိန့်ကိုလျှောက်ထားတောင်းခံအပ်ပါသည်။ ခွင့်ပြုပေးပါဘုရား။ အကျွန်ုပ်တို့သည်၊ ဤမြင့်မြတ်သောဘုရားကျောင်းတော်ကြီးကိုစော်ကားလို၍မဟုတ်ပဲ။ ရေမြေ့ရှင်ဘုရင်မင်းမြတ်ကြီး ပြဌာန်းထားသောပဋိဉာဥ် ဥပဒေကိုချီးမြှောက်ပူဇော်သောအားဖြင့် ကျွန်တော်-ကျွန်တော်မတို့၊ သားအမိရင်းချာများစစ်စစ်က၊ ကာမဂုဏ်ဖြင့်ဆက်ဆံပြပြီးပူဇော်ပသပေးပါမည့်အကြာင်းလျှောက်တင်အပ်ပါသည်။ အကယ်၍ အကျွန်ုပ်တို့သားအမိအပေါ်တွင်၊ တစုံတရာသော၊ ဝဋ်ကြွေးများကျိန်စာများတင်ရှိစူးရောက်နေပါက ဒီဘဝမှာတင် ပြီးပျောက်ကျေလည်အောင်၊ စောင်မပေးဖို့အလေးအနက်ပူဇော်သမှုပြု၍တောင်းပန်အပ်ပါသည်..”

ကောင်းမြသွင်ကလည်း

“ဟုတ်ပါတယ်ဘုရား။ မနက်ဖြန်မနက်မှာလည်း လင်းချင်းသောအချိန်တွင် ဘုရင်မင်းမြတ်ကြီး၏အရိုးပြာအိုးကိုလည်း၊ ရေမြေ့ရှင်အရှင်မင်းမြတ်၏ဆန္ဒတော်အတိုင်း၊ ဘုရားကျောင်းတော်ကြီးရှေ့ရှိပင်လယ်ပြင်တွင်ဖြန့်ကြဲမျှောချပေးမည်ဖြစ်သဖြင့်၊ ဘုရင်ကြီးရော မိဖုရားကြီးပါပင်လယ်ကမ်းစပ်သို့ကြွချီပေးပါရန်ဖိတ်ကြား အပ်ပါသည်ဘုရား”

သူတို့သားအမိကဘုရားကျောင်းတော်ဗိမ္မာန်ကြီး၏ အရှင်သခင်ကြီးများကိုမနက်ဖြန်အတွက်ကြိုတင်ဖိတ်ကြားလိုက်လေသည်။ ထို့အပြင်သူတို့အားစိတ်အခဲမကျေသေးသူ၊ ဗိဿနိုးပြည့်ရှင်ပန်ထွာဘုရင်မအားလည်း ပြေရာပြေကြောင်းတောင်းပန်၍၊ ထည့်ဖိတ်ကြားရန်လည်းမမေ့ခဲ့ပါချေ၊

သူဆို့သည်ဆုတောင်းပတ္ထနာပြုကြပြီးသည့်နောက်၊ သူတို့နှစ်ယောက်အနေဖြင့်၊ ဘဝတွင်လင်မယားအဖြစ်ဖြင့် ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ်အိပ်စက်ကြရန်၊ တွဲစပ်၍ပြင်ဆင်ထားရှိသော နှစ်ယောက်အိပ် အိပ်ရာကြီးပေါ်သို့ယှဥ်တွဲတက်ခဲ့ကြလေ၏။ တကယ့်အတည်တကျပတ်ကား ကင်းဆိုက်ကုတင်ကြီးမဟုတ်ပဲယာယီဖြစ်သလို တွဲစပ်ဆင်ယင်ထားသော်လည်း၊ သူတို့အဖို့မှာတော့နတ်ပန်းမွေ့ရာကြီးပါပင်တည်း။

မိခင်နှင့်သားနှစ်ယောက်သားတို့သည်၊ အိပ်ရာပေါ် ကိုယ်လုံးတီးများဖြင့်ပွေ့ဖက်ထားရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်နေကြသည်။ သူတို့ရဲ့ ပထမဆုံးလိင်ဆက်ဆံမှုမှာအစောပိုင်းလေးကပင်၊ ကောင်းမွန်စွာဖြတ်သန်းလာခဲ့ပြီးဖြစ်သဖြင့် သိပ်အလောတကြီး၊ အရေးတကြီး မရှိတော့ပါ။

သူတို့သည်သာမန်ယောက်ျားသားနှင့်မိန်းမသားစုံတွဲများကဲ့သို့အချစ်ညွံပျောင်းထဲသိုပျော်ရွင်စွာသက်ဆင်းခဲ့ကြပြီးကာမရာဂ၏ရသ အရသာကိုကျေကျေနပ်နပ်ကြီးမိုးမမြင်လေမမြင်ခံစားနေကြလေသည်။
—————————————–
အပိုင်း (၂၁) ဆက်ရန်