မာယာကျွန်း (အပိုင်း ၂)

(၁၁)

ကျနော်ပြောတဲ့စကားကိုကြားအပြီးမှာတော့  ဘုရင်မဆိုတဲ့ဘွားတော်ကမျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကစုချွန်းပြီးထော်တက်သွားတာပေါ့။ ပြီးမှကျနော့်ကိုပြန်ကြည့်ပြီး သူ့ကိုနောက်ပြောနေတယ်ဆိုတာသဘောပေါက်သွားတယ်။

“ဟုတ်ရဲ့လားးး! အဲ့လိုထင်နေတာဆိုရင်တော့မဟုတ်တော့ဘူးဟေ့။ ကြံကြံဖန်ဖန်ဟယ်။  မင်းတသက်မှာငါတို့လောက်လှတဲ့၊ လူသားစားလူရိုင်းမတွေကိုတွေ့ဖူးလို့လား။ သေချာလည်းပြူးပြဲပြီးကြည့်ပါဦး။ ငါတို့ကလူသားကိုမစားဘူး။ ယောက်ျားအသားကိုပဲစားချင်တာ..ခိခိ..၊ ငါတို့ကြိုက်တာကငါတို့ကိုဖျော်ဖြေပေးန်ုင်တဲ့ဆက်စ်ကိစ္စဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ရင်တော်ပြီ။ အဲဒီကိစ္စကိုအချစ်ဆုံးပဲ၊ ကျန်တာစိတ်မဝင်စားဘူး..”

“ဒါနဲ့..ကျနော့်အမေနဲ့မမ တို့ရောဘယ်မှာတုန်းဗျ။ သူတို့အဆင်မှပြေရဲ့လားလို့စိုးရိမ်နေတာ..”

ကျနော်က စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းပြီးမေးလိုက်တယ်။

“သူတို့အဆင်ပြေပါလိမ့်မယ်၊ ငါသိတာကတော့ မင်းနဲ့အတူ မင်းအမတစ်ယောက်ပဲငါတို့ခေါ်လာခဲ့တာလေ။ မင်းအမေကိုတော့ဘယ်မှာလဲဆိုတာငါမသိဘူး။ ဒါနဲ့..ငါမေးပါဦးမယ်။ မင်းအမေနဲ့အမဆိုတာကဘယ်လိုပုံစံမျိုးလဲ။ သူတို့ကရောဒီကျွန်းမှာနေနိုင်လောက်တဲ့လိုအပ်ချက်အရည်အချင်းမျိုးနဲ့ကိုက်ညီတယ်လို့ရောမင်းထင်သလား၊ ပြောကြည့်စမ်း”

“ဖြစ်နိုင်တာပေါ့၊  ကျနော့်အမေနဲ့ အမဝမ်းကွဲက ခင်ဗျားတို့လိုပဲနို့ကြီးတွေကအရမ်းကြီးတာလေ..”

ဒီကျွန်းအကြောင်းကျနော်သဘောပေါက်နေတဲ့အတိုင်းပဲကိုယ်ထင်တာကိုစွတ်ပြောလိုက်တယ်။

“အမလေးတော်..ဘုရားရေ..! မင်းကညစ်စုတ်တဲ့ကောင်ဆိုးလေးပဲ၊ ကိုယ့်အမေနဲ့အမတွေနို့ကြီးတဲ့အကြောင်းကိုပါးစပ်အရသာခံပြီး တလုံးတခဲကြီးပြောရဲတယ်နော်..။ ဘယ်လိုသားမျိုးလဲ။ တကယ်လို့ငါ့သားသာငါနဲ့ဒီကျွန်းပေါ်ပါလာပြီးအတူရှိနေရင်၊ ဒီလိုပုံစံမျိုးပြောဦးမှာလားမသိဘူး။ နင်တို့အရွယ်လေးတွေက၊ အဲ့လိုမျိုးကောင်ဆိုးလေးတွေချည်းပဲ၊ အင်းငါတို့ဒီကျွန်းကလွတ်ပြီး အိမ်ပြန်ဖို့အခွင့်အရေးရှိသေးရင်တော့ငါ့သားနဲ့ပြန်တွေ့ကောင်းပါရဲ့..”

ဘွားတော်ကသူ့အိမ်မှာကျန်ခဲ့လောက်တဲ့သူ့သားကိုသွားသတိရနေသလားတောင်မပြောတတ်ပါဘူး။ ပြောရင်းစကားထဲမှာပါလာတယ်။ ပြောလို့သာပြောရတယ် ဘုရင်မကိုကျနော်ကဘွားတော်လို့သာနာမ်စားပြုပြီးသုံးစွဲနေတာအသက်ကိုခန့်မှန်းရသလောက်ကျနော့်မာမီလောက်ပဲရှိမယ်လို့ထင်ပါတယ်။ သူမရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာတော့လိုချင်တောင့်တတဲ့အကြည့်တစ်မျိုးရှိနေတာကိုတွေ့နေရတယ်။

“သူတို့ကမင်းပြောသလိုကိုက်ညီမှုရှိမရှိဆိုတာကို တော့မင်းရဲ့အပြောတမျိုးထဲနဲ့ပဲငါတို့ကလက်ခံလို့မရဘူး။ ဒါကြောင့် ငါသူတို့ကို ခေါ်လာဖို့တစ်ယောက်ယောက်ကို လွှတ်လိုက်မယ်၊ ဒီရောက်လို့ငါကိုယ်တိုင်ကြည့်ပြီးမှပြောတာပေါ့”

ဘုရင်မက သူ့လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့အဖျားခတ်ရုံလက်ခုပ်တစ်ချက်တီးလိုက်တာနဲ့မရှေးမနှောင်းမှာပဲ၊ နောက်ထပ်မိန်းမတစ်ယောက်တဲထဲကိုဝင်လာပြန်တယ်။ ထုံးစံအတိုင်းလှပပြီးမနိုင်ယင်ကာကြီးတဲ့နို့ကြီးတွေနဲ့ပါပဲ။

“ကဲ..နင်တို့ဒီလူကြီးလူကောင်းရဲ့ကျန်တဲ့မိသားစုကိုသွားရှာပြီးဒီကိုခေါ်လာခဲ့စမ်းပါ။ သူတို့ ဒီကျွန်းရဲ့တစ်နေရာရာမှာ ရှိနေလိမ့်မယ်..”

“ကျနော်ပြောပြပါ့မယ်။ အဲဒီနေရာက ပင်လယ်ကမ်းစပ်နဲ့သိပ်မဝေးပါဘူး။ငှက်ပျောပင်အကြီးကြီးတွေပေါက်နေတဲ့နေရာနားမှာပါ။ အဲဒီနားကကျောက်ဂူထဲမှာရှာကြည့်ပါ”

ကျနော်ကလမ်းညွှန်ကိုပြောပြပေးလိုက်ပါတယ်။ ဘွားတော်ကလည်းဝင်ပြီးသတိပေးတယ်။

“သူတို့ကိုမကြောက်စေနဲ့နော်၊ အကြမ်းပတမ်းကိုင်ပြီး အတင်းအကြပ်ကြီးခေါ်မလာနဲ့ဦး..”

“ဟုတ်ကဲ့ပါမမကြီး..”

အဲဒီမိန်းမကပြောပြီးပြန်ထွက်သွားပါတယ်။ “ကဲ..တို့တတွေသူတို့ကိုစောင့်နေရတုန်းအချိန်မှာ မင်းရဲ့အမျိုးကောင်းမကောင်း ငါကြည့်ရလိမ့်မယ်..”

“ခင်ဗျားကဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..?”

ကျနော်အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်သွားပြီးပြန်မေးလိုက်မိတယ်။

“ငါပြောချင်တာကမင်းရဲ့လီးကြီးလေ၊ လိင်တံ၊ ဒစ်၊ လပြွတ် ကြိုက်သလိုခေါ်ကွာ၊ အဲဒါကြီးကိုပြောတာ။ အဲဒါကငါ အရေးတကြီးလိုအပ်ပြီးတောင့်တနေရတဲ့ပစ္စည်းပဲ။ မင်းရဲ့အဲဒါကြီးကိုငါကြည့်ချင်နေတာရှင်းလား။ ပစ္စည်းကောင်းမကောင်း၊ မသုံးခင်မှာနမူနာတော့ကြည့်ချင်သေးတယ်..”

အမလေးဗျာ.. ကြားရတာ၊ နားဝမှာမသက်သာပါလား။ ဒီ..သူတို့ရဲ့ဘုရင်မဆိုတဲ့ဘွားတော်က ၊ ကျနော့်လီးကိုနမူနာကြည့်ချင်လို့တဲ့၊ ကျနော်ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေရတယ်။ နောက်ကျမှ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး..။

“ရတာပေါ့ဗျာ ပစ္စည်းကောင်းပါတယ်ဗျ..”

ကျနော်ကိုယ့်ကိုကိုယ်ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ပြောလိုက်ပြီးတော့ကျနော့်ရဲ့ဘောင်းဘီကိုအောက်လျှောချလိုက်ပြီး လီးကိုဆွဲထုတ်ပြလိုက်ပါတယ်။ ဘွားတော်မမရဲ့ တောင်းဆိုတဲ့စကားကိုကြားလိုက်ကထဲက ကျနော့်ကောင်ရဲ့တုန့်ပြန်မှုက အရမ်းမြန်လိုက်တာ..။ ချက်ချင်းသွေးတွေဆူလာပြီး ဘောင်းဘီအောက်မှာတဝက်လောက်မာထန်နေပြီးခဲ့ပါပြီ..။

“ဝိုး၊ ဒါ ငါမြင်ဖူးသမျှထဲမှာ အကြီးဆုံးပဲ။ ငါ့သားဟာကဆို၊ အနီးစပ်ဆုံးလို့ပြောနိုင်ပေမယ့်မင်းဟာကိုမမီပါဘူး။ ကြည့်ရုံနဲ့ပစ္စည်းကောင်း၊ မျိုးကောင်းဆိုတာသေချာပြီ။ ဒါပေမယ့် ပထမဆုံးအနေနဲ့မင်းကို ပျော်အောင်ငါအရင်လုပ်ပေးရလိမ့်မယ်။ ဒါနဲ့တဆိတ်လောက်ဟောဟိုနားကဇလုံကြီးကိုငါ့အနားယူလာခဲ့ပေးပါလားကွာ..”

ကျနော်ကသူပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီဇလုံက ဟင်းသောက်အလယ်တည်ပန်းကန်လုံးကြီးလောက်ရှိတဲ့မြေအင်တုံကြီးပါ။ ရုတ်တရက်ကြည့်ရင် ဆံပင်လိမ်း၊ လက်အခြောက်ဆေးတဲ့ ဟန်းဂျဲလ်လိုလိုပါပဲ။ ဘွားတော်ကသူမရဲ့လက်တွေကို၊ အဲဒီဇလုံကြီးထဲကိုနှစ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့. ၊
“ဟဲ့..လာစမ်းပါဦးဟဲ့၊ တိုးခဲ့စမ်းပါ၊ဒီနားကို၊ ငါကမကိုက်တတ်ပါဘူး..”

ကျနော်သူ့အနားတိုးသွားပေးလိုက်တော့သူ့လက်တွေကိုဇလုံထဲကပြန်နှုတ်လိုက်ပြီး မတောင့်တတောင်ဖြစ်နေတဲ့ကျနော်လီးပေါ်လက်တင်လို့ လက်မှာကပ်ပါလာတဲ့ ဆီလိုလို ဂျဲလ်လိုလိုဟာတွေနဲ့ဖြေးဖြေးချင်းပွတ်သပ်လိမ်းနယ်ပေးနေပါတော့တယ်။ သူ့လက်ကလေးတွေကနွေးနေတာပဲဗျ။

“အမ်းမ်မ်မ်မ်မ်မ်မ်.. မ်မ်..”

သူ့ပါးစပ်ကသံရှည်ဆွဲတဲ့သက်ပြင်းချသလို၊ ညည်းသံလေးတမျိုးကိုကြားလိုက်ရတယ်။
ကျွမ်းကျင်လှတဲ့သူမရဲ့လက်တွေက ကျနော်လီးကြီးအပေါ်မှာ၊ အရင်းကနေအဖျားအထိ စုန်ချည်ဆန်ချည်ညင်သာစွာနဲ့ပွတ်သပ်ပေးရင်း၊ ဆေးဝင်အောင်ဖျစ်ညှစ်နှိပ်နယ်ပေးနေတယ်။

“ဒီဆေးက အရမ်းအစွမ်းထက်တယ်။ အခုမင်းလီးကြီးကိုကြည့်စမ်း။ ကျားတစ်ကောင်လိုအားအင်အပြည့်နဲ့သန်စွမ်းလာပြီ။ ငါတို့နို့ကြီးတွေလည်းဒီလိုပဲလိမ်းပေးတာပဲ၊ တို့တွေဒီကိုရောက်ခါစက ကြီးတယ်ဆိုပေမယ့် အခုလိုမနိုင်ယင်ကာကြီးတာကြီးတွေတော့မဟုတ်ကြဘူး။ အခုဒီဆေးကိုအမြဲလိမ်းနေကြလို့ဖြစ်လာတာပဲ။ ဒါပေမယ့်ငါတို့ဒီဆေးကိုသုံးနေလိမ်းနေရတာကိုကျေနပ်တယ်။ ပျော်တယ်။ ငါတို့လိင်တံနဲ့ မဆက်ဆံရပေမယ့်လည်းဒီဆေးကိုငါတို့အင်္ဂါတွေမှာပွတ်လိမ်းပေးရုံနဲ့အရမ်းရူးမတတ်ဖြစ်နေရတဲ့ခံချင်စိတ်အာသာတွေကိုအများကြီးလျှော့ချဖြေပေးနိုင်တယ်လေ။ ဟိုလူကြီးငါတို့အားလုံးကိုထားခဲ့ပြီးပျောက်သွားကထဲက၊ ငါတို့ဒီဆေးနဲ့ပဲငါတို့ရဲ့စိတ်တွေကိုလျှော့ချခဲ့ရတယ်။ မဟုတ်ရင်မထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်နဲ့ငါတို့သေမှာပဲ၊ အရမ်းခံချင်လာရင်ဒီဆေးကိုသုံးရတယ်။ စိတ်တွေအရမ်းလျော့လာပြန်ရင် ဟိုထူးဆန်းတဲ့လအော့သီးတွေကိုစားရတယ်။ ဒီလိုနဲ့ငါတို့သံသရာလည်နေတာပဲ..”

“ဟာဗျာ..၊ အသီးနာမည်ကလည်း ထူးထူးဆန်းဆန်းပဲ။ လအော့သီးရယ်လို့..၊ တခါမှမကြားဖူးဘူး၊ ဒီထက်လှတဲ့နာမည်မရှိတော့ဘူးလား..။ ပြီးတော့ဒီဆေးကိုသုံးတော့ ခင်ဗျားတို့ဟာကြီးတွေရောကြီးမကုန်ဘူးလား။ အခုပဲကြည့်ခင်ဗျားလိမ်းပေးတာဘယ်နှစ်မိနစ်မှမရှိသေးဘူးကျနော့်ကောင်ကြီးကနဲတာကြီးမဟုတ်တော့ဘူး..”

“အေး..အဲဒီအသီးနာမည်ကတော့ငါလည်းမရှင်းပြတတ်တော့ဘူး၊ ရောက်ကထဲကဒီလိုပဲခေါ်နေကြတာပဲ။ ဒီဆေးကိုကျတော့ဆေးတော်ကြီးလို့ခေါ်ကြတယ်ဟဲ့၊ အဲဒီဆေးကိုစမ်းသပ်မှုလုပ်တဲ့ပညာရှင်လူကြီးကပဲယူလာခဲ့တာပဲ။ မင်းတုန်းမင်းကြီးလက်ထက်ကနန်းတွင်းဆေးကြီးဖော်မြူလာကိုအခြေခံပြီးစပ်ထားတာဆိုလားဘာလား၊ ငါတော့သေချာမသိဘူး။ ဒါပေမယ့်ဆေးဖော်စပ်နည်းကိုတော့သူကငါ့ကိုသင်ပေးခဲ့တယ်၊ အဲဒါကိုလိမ်းပါများတော့ ငါတို့လည်းအကုန် ဒီလိုနို့ကြီးတွေဖြစ်လာကြတာမြင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ဒီနေ့တော့ငါတို့ကံကောင်းတယ်လို့ပြောရမယ်။ ဟိုလူကျွန်းကထွက်သွားပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းမှာ အခုကံကြမ္မာကငါတို့ကျွန်းကိုနောက်ထပ်ယောက်ျားတစ်ယောက်ရောက်အောင်ပို့လာခဲ့ပြီလေ။ ဒါကိုမှငါကဈေးဦးမဖောက်ရင်ငါ့လောက်မိုက်တဲ့မိန်းမရှိမှာမဟုတ်တော့ဘူး..”

ဘွားတော်က စကားလည်းပြော၊ ကျနော့်လီးကိုလည်းမာဆတ်လုပ်ပေးရင်း၊ လိမ်းရင်းနှိပ်ရင်းနဲ့ပဲကျနော့်လီးကလည်း၊ သူ့လက်ထဲမှာတင်အင်မတန်မာပီးအဆမတန်ကြီးထွားလာသလိုပဲဗျ၊ မြွေဟောက်ကြီးတစ်ကောင်ထပေါက်တော့မလို၊ ပါးပျဥ်းထောင်ပြီးခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့တုန်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်ကျနော်ခြေထောက်တွေကတော့အားနည်းပြီးဒူးချောင်လာသလိုပဲဗျာ။

“ယောက်ျားအများစုက ဒီလို ပျော့ပျောင်း၊ကြီးမားပြီး သဘာဝကျတဲ့ နို့ကြီးတွေကိုလိုးရဖို့အတွက်ဆို၊ သိပ်စိတ်ကူးယဉ်ကြတာ၊ အဲဒါကသူတို့ရဲ့အိပ်မက်ပဲ။ ငါ့အတွက်ကတော့၊ ယောက်ျားတစ်ယောက်က၊ ငါ့ရဲ့နို့အကြီးကြီးတွေကိုခွပြီးသူ့လီးကြီးနဲ့အားရပါးရလိုးနေတာကိုကြည့်ပြီး ငါလည်းစိတ်ကျေနပ်ချင်နေတာကြာပြီ။ အခုမင်းကငါလိုချင်တဲ့ပထမဆုံးလူဖြစ်လာတော့မယ်။”

သူမကသူမထိုင်နေတဲ့မြေကြမ်းခင်းပြောင်ပြောင်နေရာမှာပဲ၊ ပက်လက်လှဲချပြီးအိပ်လိုက်ပါတယ်။ သူမရဲ့ဝင့်ထယ်ကြွားရွားနေတဲ့နို့လုံးကြီးတွေကသူ့ရဲ့ပါးလျတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့အပေါ်မှာသိသိသာသာထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီး စူထွက်နေသလိုနို့ကြီးတွေကမတန်တဆကြီးမားလွန်းနေတဲ့အတွက်လည်းနံဘေးပိုင်းကျကျနို့သားကြီးတွေကသူ့မရဲ့ပိန်ပါးလှတဲ့ကိုယ်နံဘေးကပေါ်နေတဲ့နံရိုးတွေအပေါ်ကိုလည်းညင်သာစွာအိတွဲကျနေပါတယ်။

ကျနော်စိတ်ထဲကမအောင့်နိုင်မစောင့်နိုင်တော့ပါဘူး။ ကျနော်သူမရဲ့ဗိုက်ချပ်ချပ်လေးပေါ်ကိုခွတက်လိုက်မိပြီး ကျနော့်ရဲ့လက်တွေနဲ့ သူ့နို့လုံးကြီးတွေကိုဆွဲစုလိုက်ပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့မာတောင်နေတဲ့လီးကြီးကိုနို့အုံကြားမြောင်းကြီးထဲတည့်တည့်ချိန်ပြီးထိုးသွင်းလိုးလိုက်ပါတယ်။ ခံစားချက်ကအရင့်အရင်ကဘဝမှာကြုံခဲ့ဖူးရတဲ့ ဘယ်ခံစားမှုမျိုးနဲ့မှမတူပါဘူး။ သူ လိမ်းပေးလိုက်တဲ့ချောဆီလိမ်းဆေးကကျနော့်လီးကိုသူ့ရဲ့နို့ကြားအက်ကြောင်းနက်နက်ကြီးအထဲမှာလွယ်လွယ်ကူကူသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေနိုင်တော့တာပေါ့။

“အားးးး ဟုတ်ပြီ၊ ဖာ့ခ်ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ.” ကျနော်အော်ညည်းမိတယ်။

“ငါ့ဘက်ကလည်းလုပ်စရာရှိတာတွေကို၊ အကုန်လုပ်ပေးပါရစေဦး..”

သူက..သူ့ရဲ့နို့ကြီးတွေကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့အတင်းဆွဲစုပြီး ကျနော့်လီးပတ်ပတ်လည်ကိုကျပ်ညပ်နေအောင်အတင်းဖိပေးထားတယ်။

“အူးးး..အီးးးဟင်းးးအင်းး..လိုး..လိုးပေးစမ်းပါ၊ ငါ့နို့တွေထဲကို..၊ အူးး ဟုတ်ပြီခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး..အဲ့လို..”

“အိုးးးဟိုးးးကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ ခင်ဗျားနို့ကြီးတွေက၊ ငါလိုးတဲ့မှ..၊ အိစက်ညပ်သပ်နေတာပဲ..”

“မင်းရဲ့လီးကြီးကခုန်နေတယ်၊ အထဲမှာ အရမ်းခါပြီးတဒုတ်ဒုတ်နဲ့တိုးနေတာပဲ။ ဘယ်လိုလဲ၊ ထွက်ခါနီးနေပြီလား..”

“မဟုတ်ဘူး…ကျနော်..ကြာကြာလုပ်နိုင်ပါတယ်။ အထဲမှာအရမ်းကောင်းနေလို့ဖြစ်နေတာပါ..”

ကျနော့်လီးကရိုးမတောင်တန်းကြီးထဲကိုဥမင်လှိုဏ်ခေါင်းဖြတ်ဖောက်သလိုဖြစ်နေတယ်။ ထိရှလွယ်တဲ့ဒစ်ခေါင်းကြီးဟာနွေးထွေးနူးညံ့တဲ့ရင်အုံကြားထဲမှာညပ်သပ်စွာနဲ့တိုးဝင်ခရီးသွားနေတယ်။ပြီးတော့.. တောင်ကြားလျှိုမြှောင်အက်ကြောင်းကြီးထဲမှာလမ်းပျောက်သွားတယ်။ ကျနော့်မှာသူမရဲ့နို့သီးကြီးတွေရဲ့ တိုက်ခိုက်တာ၊ ဖိညှစ်၊ ပွတ်တိုက်တာတွေကိုအသည်းအသန်ခံနေရတယ်။

“ကျနော်ဆက်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး…အူးးး..”

ကုန်းအော်မိတဲ့အချိန်မှာရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်ပြီး..ချွေးစီးတွေရောမျက်ရည်တွေပါထွက်ကျလာမတတ်ပါပဲ။

“ယက်စ်..ယက်စ်..ဟုတ်ပြီ..ထွက်လိုက်တော့၊ ထွက်လာလိုက်တော့။ ငါ့နို့ကြီးတွေအပေါ်မှာပြီးပေးးးးး..”

အဲဒီတကယ့်အချိန်ကောင်းကျမှပဲဗျာ၊ တဲထဲကို မာမီနဲ့မမကေသီတို့ဝင်လာပါလေရောဗျာ..။ သူတို့နှစ်ယောက်က မတ်တပ်ရပ်ပြီး ထိတ်လန့်တကြားနဲ့ သူတို့ရှေ့က မြင်ကွင်းကို စိုက်ကြည့်နေကြရင်းကြက်သေသေနေကြတယ်။ သူတို့ကိုကြည့်ရတာ၊ ရှော့ဖြစ်သွားကြသလိုပဲ။

“ကန်တော့. ကန်တော့..မာမီ၊ သားတောင်းပန်ပါတယ်။ ဒါမျိုးကို မာမီမမြင်သင့်ဘူး..”

ကျနော်ပြောနေတုန်းမှာပဲကျနော့်ရဲ့လဥတွေထဲကထွက်လာတော့မယ့်လရည်တွေဟာပွက်ပွက်ဆူပြီးပေါက်ကွဲထွက်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ။

“သူတို့ကိုအာရုံပြောင်းသွားအောင်၊ ဘာမှသွားလုပ်မနေပါနဲ့။ မင်းငါ့နို့တွေကိုအားရပါးရလိုးပြီး နို့ပေါ်မှာအပီအပြင်ပန်းပြီး၊ ပြီးသွားတာကို သူတို့နှစ်ယောက်ကျကျနနကြီးမြင်စေချင်တယ်။ အထူးသဖြင့်နို့ကြီးတွေအရမ်းကြီးတဲ့မင်းအမေ၊ ထပ်တူဖီလင်ခံမိသွားအောင်ပေါ့..”

ဘွားတော်ရဲ့ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်မှတ်ချက်စကားတွေကြောင့်၊ ကျနော်လုပ်နေတာတွေကပိုပြီးအားမာန်ပါလာပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ကျနော်လုံးဝထိမ်းမရတော့တဲ့ပွိုင့်ကိုရောက်သွားပါပြီ။ ကျနော့်ခြေထောက်တွေတဆတ်ဆတ်ခါလာတယ်။ ကျနော့်မျက်လုံးတွေကနောက်စိဘက်လိမ့်ဆင်းသွားတယ်လို့ထင်မိတယ်။ မျက်ရည်ပူတွေလှိမ့်ထွက်လာတယ်။ လီးကိုနောက်ဆုံးတစ်ကြိမ််အားနဲ့ရှေ့ကိုဆောင့်ချလိုက်တဲ့အခါမှာလရည်တွေဖျန်းကနဲပေါက်ထွက်သွားပါတော့တယ်။

“အားးးးးးရှီးးးးးပြီးပြီ..ပြီးးးးးးးးပြီ..”
—————————————–

အပိုင်း(၁၂) ဆက်ရန်

(၁၂)

ဘုရင်မဘွားတော်ရဲ့နို့လုံးကြီးတွေကဆတ်ဆတ်ခါအေင်ရမ်းနေတဲ့အရှိန်ဟာပိုမြန်လာတယ်၊ ကျနော့်လရည်ဖြူပျစ်ပျစ်တွေဟာ၊ ကားရေဆေးတဲ့ဂျက်ပန့်ကပန်းထွက်လာသလိုထွက်လာပြီး၊  သူမရဲ့နို့ကြားမြောင်းကြီးထဲမှာပြည့်လျှံသွားခဲ့ပြီး လိမ့်စီးကျလာနေတာက ဗိုလကာနိုမီးတောင်ကြီးထဲကချော်ရည်တွေတောင်ကြားထဲလိမ့်ဆင်းလာသလိုပါပဲ။

ပန်းထွက်လာတဲ့အရှိန်ကအတော်ပြင်းတာကြောင့်၊ တချို့အစက်တွေက ဘွားတော်ရဲ့မျက်နှာ၊ လည်ပင်းနဲ့ဆံပင်တွေပေါ်ကိုစင်ကုန်ပြီးပွစာကြဲသွားတော့တယ်။ ကျနော်လည်းသူ့နို့ကြီးတွေကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့အတင်းဆွဲစုကိုင်ပြီးနောက်ဆုံးမှာလရည်တွေလုံးဝကုန်ပြီးတစက်မှမကျန်တော့တဲ့အထိ၊ ညှစ်ထုတ်ချလိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့အမျိုးဗျာ၊ လီးကလည်းတဆတ်ဆတ်၊ တဖျင်းဖျင်းနဲ့တုန်နေပြီး၊ တချက်ညှစ်တိုင်းမှာတဒုတ်ဒုတ်နဲ့ခါနေတော့တာ၊  လရည်ကုန်ခါမှပဲငြိမ်တော်မူရှာတော့တယ်။ ကိစ္စပြီးတာနဲ့ကျနော်လည်းဘွားတော်ဘေးကမြေကြီးပေါ်မှာပဲတုံးလုံးပက်လက်နဲ့လှဲချလိုက်မိတယ်။ မရတော့ဘူးဗျို့၊ အသက်ကိုမှန်အောင်မနဲပြန်ပြီးလုရှူနေရတော့တယ်။

“ဟောတော်..၊ အမလေး..၊ ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ..”

ဝင်လာကြတဲ့ ကျနော့်မာမီနဲ့မမကေသီတို့ကပြိုင်တူလိုလိုပဲမေးလိုက်ကြပါတယ််။ တကယ့်အခြေအနေအရတော့ကျနော်လုံးဝဒေါင်းသွားပြီး၊ သူတို့ကိုပြန်ဖြေနိုင်စွမ်းကိုမရှိပါဘူး။ ငြိမ်ပဲငြိမ်နေလိုက်ရတယ်။ ဘုရင်မကပဲဧည့်ခံပြီးသူတို့ကိုထိုင်ခိုင်းလိုက်ရင်း၊ သူမကိုယ်တိုင်ကတော့အဝတ်အစားတွေကိုပြန်ပြီးဝတ်နေတယ်။

ကျနော့်ကိုယ်ခန္ဓာကိုယ်က၊ လေသင်ဓုန်းဖြတ်ထားသလိုဟိုမလှုပ်နိုင်၊ ဒီမလှုပ်နိုင်ခံစားနေရပြီး
မျက်စိကနေကျနော်မြင်နေရတာကိုပဲစောင့်ကြည့်နေမိခဲ့တယ်။ လူကမလှုပ်နိုင်ပေမယ့် အကြောအခြင်တွေကတော့အရမ်းကောင်း၊ အကြောလေးတွေကတဖျင်းဖျင်းနဲ့၊ လီးကလည်းအတောင်မကျသေးပါဘူး။ လီးထိပ်ကလရည်စက်ကလေးတွေကတတောက်တောက်နဲ့ကျနေတုန်းပါပဲ..။ ဘွားတော်ဆီကစကားသံကထွက်လာပါတယ်။

“မင်းပြောတာမှန်တယ်ဟေ့..! သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့နို့ကြီးတွေကအကြီးကြီးတွေနဲ့၊ တွဲနေတာက၊ စံမှီတယ်ဟေ့..၊ သူတို့ဒီမှာနေနိုင်ပြီဆိုတာသေချာသွားပြီ..”

ကျနော့်ရဲ့နောက်ဆုံးကျန်လရည်စက်လေးအနည်းငယ်တတောက်တောက်နဲ့ထွက်နေတာကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေကြတဲ့၊ ကျနော့်ရဲ့ မဟာဧရာမနို့တော်ကြီးတွေပိုင်ရှင် အမေနဲ့အမက ဘာတွေတွေးနေပါလိမ့်ဆိုတာကိုမှန်းဆရင်း ကျနော်ခပ်ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးပြလိုက်မိပါတယ်။

“ဝေယံ..၊ ငါ့သားလေး..! ဘယ်လိုများဖြစ်ရတာလဲ၊ နင်အဆင်ပြေရဲ့လား”

ကျနော်ကပြုံးရင်းအားမပါ့တပါနဲ့ပဲ၊ မာမီ့ကိုလက်မတစ်ချက်ထောင်ပြလိုက်ပါတယ်။

“အခုသူမြော့နေတာကိုရှင်တို့တူဝရီးနှစ်ယောက်၊ တနည်းနည်းနဲ့ထအောင်တော့ကူနှိုးပေးဖို့လိုနေပြီ၊ ဘယ့်နှယ်လဲ..”

“ရှင်ကကျမတို့ကိုဘယ်လိုအကြံမျိုးလာပေးနေတာလဲ။ ကျမတို့ကလုပ်မယ်ထင်လို့လား..”

မမကေသီကပြန်မေးလိုက်တော့..။

“သူ့လောက် နို့အကြီးကြီးတွေကိုရူးသွပ်စွဲလန်းတဲ့သူရှိချင်ရှိမယ်၊ အပြင်ကမ္ဘာမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့်အခုဒီကျွန်းမှာတော့သူတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်၊ ဒါကိုသူကြိုက်တာလဲသေချာတယ်ဆိုတော့ သူ့ကိုဘယ်လိုပြန်နှိုးရမလဲဆိုတာကိုယ့်ဟာကိုယ်စဥ်းစားကြည့်ကြလေ..။ ကျွန်ုပ်အခုတော့ ၊ ကျွန်ုပ်ရဲ့အချွေအရံအဖွဲ့ကိုသတင်းကောင်းသွားပေးလိုက်ဦးမယ်။ အားကိုးစရာယောက်ျားတစ်ယောက်တော့ ငါတို့ကျွန်းပေါ်ရောက်နေပြီလို့၊ ခိခိ..၊ အခုသူ့ကိုရှင်တို့နှစ်ယောက်နဲ့ထားခဲ့မယ်။ နှိုးထားလိုက်ပေတော့”

ပြောပြောဆိုဆို၊ ဘွားတော်ဘုရင်မက ကျနော်တို့သုံးယောက်ကိုထားခဲ့ပြီး တဲနန်းအပြင်ကိုထွက်သွားတယ်။ ဒီအချိန်မှာမှမာမီကသက်ပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး စကားစလာတယ်။

“ဟင်းးးး..အခုလိုအခြေအနေမှတော့မထူးတော့ပါဘူး။ ငါဝန်ခံစရာတစ်ခုရှိတယ်ကေသီ။ မနေ့ညက ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာရေသွားချိုးရင်း၊ ငါ..ဝေယံ့ဂျိုးကြီးကိုကိုင်ပြီးဂွင်းထုပေးလိုက်မိတယ်၊ တကယ်ပဲ..”

“အန်တီမူယာ..၊ ဒါဆိုရင်သမီးလည်းအန်တီ့ကိုဖွင့်ပြောလိုက်တော့မယ်။ အဲ့ဒီနေ့ကလည်း နေ့လည်ဘက်ငါးဖမ်းထွက်ကြတုန်းက၊ သူ့လီးကြီးကိုဆွဲစုပ်ပြီး၊ သမိးပုလွေမှုတ်ပေးခဲ့မိတယ်အန်တီ။ သမီးလည်းအတူတူပဲ၊ ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိလိုက်ဘူး။ အဲဒီတုန်းကအဲဒါကြီးကိုစားချင်နေတာပဲသိတယ်..”

“ကဲ..ဒါဆိုလဲ မထူးတော့ပါဘူး၊ ယုန်ထောင်၊ ကြောင်မိဆိုသလိုပဲ၊ မထင်တာတွေလာဖြစ်နေတယ်။ အဲ့တော့..မိနေတဲ့ကြောင်ပဲကိုင်လိုက်ကြရအောင်၊ ကဲ..တို့ သူ့ကိုပြန်ထနိုင်အောင်လုပ်ပေးကြစို့..”

ကျနော်ကပက်လက်ကြီးအသက်ရှူမှန်အောင်ကြိုးစားနေရတုန်းရှိပါသေးတယ်။ မာမီနဲ့ မမကေသီက ကျနော့်ရဲ့ဘယ်ညာနှစ်ဘက်မှာခွဲထိုင်လိုက်ကြပါတယ်။ ပြီးတော့သူတို့ရဲ့အပေါ်အင်္ကျီတွေကိုအသီးသီးချွတ်ချလိုက်ကြတယ်။ အဲဒီနောက်တော့မာမီနဲ့မမကေသီတို့အလုပ်စပါပြီ။ သူတို့ရဲ့ဖရဲသီးဆိုဒ် ဧရာမကိုနို့သီးကြီးတွေနဲ့ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ကိုအသီးသီးဖိချလိုက်ကြပါတယ်။

ကျနော့်မှာ သူတို့ရဲ့နို့ကြီးတွေကိုလှမ်းဟပ်ပြီးဆွဲစို့နိုင်တဲ့အင်အား နည်းနည်းတော့ပြန်ပြည့်လာပါပြီ။ ကျနော့်ရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာ မာမီ့နဲ့ မမကေသီတို့ရဲ့ မဟာဧရာမနို့ကြီးတွေဆီက ပိလာတဲ့ဝိတ်တွေကိုခံစားနေရတယ်။ သူတို့ရဲ့တောင့်တောင့်လေးတွေဖြစ်နေတဲ့၊ နို့သီးခေါင်းနှစ်စုံဟာ ကျနော့်ရဲ့နှာခေါင်းတွေပါးစပ်တွေပေါ်မှာဖြတ်ပွတ်နေတာမို့ဘယ်လိုမှစိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ပဲလှမ်းဆွဲဟပ်ရင်းတစ်လုံးပြီးတစ်လုံးအားရပါးရစုပ်ဆွဲပြီးစို့နေမိတော့တယ်။ စို့ရင်းကအမောတွေပြေပီးကျနော့်ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာအားတွေပြန်ပြည့်လာတယ်လို့ထင်လိုက်ရတယ်။

“အင်းမ်မ််မ်မ်မ်..အူးး ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာကွယ်..။ မာမီ့နို့တွေကိုစိတ်ရှိလက်ရှိစို့စမ်းသား..”

ကျနော်ကမာမီ့ရဲ့ဖရဲသီးအကြီးစားနို့ကြီးတွေကိုလက်ဝါးနဲ့အပြည့်အားရပါးရဆုပ်ပြီးစီးစီးပိုင်ပိုင်လေးလေးပင်ပင်ရှိတဲ့၊ အဲဒါကြီးတွေကိုဆဆပြီးဖျစ်နယ်နေရင်း၊ ပါးစပ်ကလည်းတပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်စို့ရင်းအပြတ်ဖီလင်ခံနေမိတယ်။ ကျနော့်အမေနဲ့အမဆိုတဲ့ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှာမိုးနေတဲ့မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့နို့တစ်လုံးစီကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့
တဘက်တစ်လုံးစီအားရပါးရဖျစ်ညှစ်ကိုင်နယ်ရင်းဆော့နေတာ၊ သူတို့ရဲ့တင်းကျစ်ပြည့်ဖြိုးမှုရယ်၊ နုညံ့အိစက်မှုတွေရယ်တပြိုင်ထဲပေါင်းစပ်ထားတဲ့မုန့်ပေါက်စီကြီးတွေက ကျနော့်ကိုမကုန်မဆုံးနိုင်တဲ့စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေ တရိပ်ရိပ်တက်အောင်လုပ်ပေးနေသလားပဲ။ ကြာကြာနေရင်ဒီနှစ်ယောက်နဲ့တော့ကျနော်လုံးပါးပါးတော့မယ်ထင်တယ်။

“ဟာ..သူအားတွေပြန်ပြည့်လာပြီ..”

မမကေသီကဝမ်းသာအားရနဲ့အော်တယ်။

“မာမီ..သားမျက်နှာပေါ်ထိုင်ပေးပါလား ..”

ကျနော်တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်၊ စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့မာမီ့ကိုတောင်းဆိုလိုက်တယ်။ ညားပြီးသားလင်မယားတွေလိင်ဆက်ဆံကြရင်၊ ကိုယ့်စိတ်ကြိုက်လိုချင်တဲ့ပုံတောင်းသလိုမျိုးပြောပစ်လိုက်မိတာ။ ဒါမျိုးကကိုယ့်အမေကိုတောင်းသင့်တဲ့စကားဟုတ်ရဲ့လားလို့တောင်မတွေးတော့ဘူး။ စိတ်ထဲမှာကအရမ်းထန်နေတာဗျာ။ ကိုယ်ဖြစ်စေချင်တာပဲလွှတ်ကနဲထွက်သွားမိတာ။ အဲ့ဒီမှာမာမီက..။

“ငါကနင်ဒီလိုပြောလာမယ်လို့ဘယ်တုန်းကမှထင်မထားမိခဲ့ဘူး..”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မာမီက မမကေသီကိုမျက်ရိပ်ပြဖယ်ခိုင်းပြီးကျနော့်မျက်နှာပေါ်ကို၊ ပေါင်ကြီးတစ်ဘက်ကားရင်းလွှားကနဲခွတက်လိုက်ပါတယ်။ မာမီ့စောက်ပတ်ကြီးက ကျနော့်ရဲ့နှာခေါင်းနဲ့ပါးစပ်ပေါ်ဖြည်းဖြည်းချင်းအိကျလာပြီးပုခက်လွှဲသလိုမသိမသာဘယ်ညာရမ်းပြီးမျက်နှာကိုစောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ဖွဖွ၊ မွမွလေးပွတ်ပေးနေတယ်။ မာမီ့ပစ္စည်းကြီးကအမွေးတွေကိုအပြောင်ရိတ်တောရှင်းပြီးထားတော့၊ သန့်သန့်ကြီးဖြစ်နေတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်ဒီကိုရောက်တာ၂ရက်ကနေ ၃ရက်ဝင်လာပြီဆိုတော့အမွေးငုတ်စိလေးတွေတော့ပြန်ထွက်နေတယ်။

စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းကြီးဟစိကြီးကိုကျနော်အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတယ်။ ခြောက်ကပ်မနေပဲစိုစိပြီးအရည်တွေလဲ့နေပြီလေ။ နို့ကြီးတွေပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်စို့ခံရပြီးအဆွခံထားရတာပဲလေ၊ စိတ်ပါလာရင် မရွှဲတဲ့စောက်ဖုတ်ရှိမလားဗျာ၊ စောက်ရေကြည်တွေကအက်ကြောင်းကြားထဲကနေလွတ်ထွက်လို့တလိမ့်လိမ့်နဲ့စိမ့်ကျပြီးကျနော့်မျက်နှာပေါ်ကိုတောက်ကနဲကျလာတော့တယ်။ ကျနော်လည်းမျက်နှာကိုအစွမ်းကုန်မော့ပြီး ပါးစပ်နဲ့မာမီ့စောက်ဖုတ်ကြီးအတည့်မှာ၊ လျှာကိုမိုင်ကုန်ဆန့်ထုတ်လိုက်လို့ ကျနော့်လိုသားအရင်းတစ်ယောက်အတွက် မထိသင့်မတွေ့အပ်တဲ့ အမေအရင်းဆိုတဲ့မာမီရဲ့ စောက်ခေါင်းကွဲကြောင်းကြီးအတွင်းထဲကိုနက်နက်နဲနဲကြီးလျှာစောင်းထိုးဝင်ယက်မိရက်သားဖြစ်သွားပါပြီ။

အဲဒီလိုဖြစ်နေတဲ့တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ၊ မမကေသီက ဘုရင်မချထားခဲ့တဲ့သုံးလက်စ ဇလုံထဲကဆေးတော်ကြီးဆိုတဲ့ချောဆီဂျဲလ်တွေကိုကော်ပြီးသူ့ရဲ့နို့ကြီးတွေကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်လိမ်းပြီးတာနဲ့၊ ကျနော့်လီးကြီးကိုနို့ဘီလူးကြီးတွေနဲ့ပတ်ညှပ်ပြီးလွန်ဆွဲတော့တာပါပဲ။

“အားးးးးားားားားးးးးး”

မမကေသီလုပ်လိုက်တာက ကျနော့်ပါးစပ်မာမီ့စောက်ဖုတ်နဲ့အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ကြားကတောင်အော်ညည်းလိုက်မိပါတယ်။ မမကေသီရဲ့နို့ကြီးတွေအထဲမှာ လီး မြန်မြန်ဆန်ဆန်ဝင်ထွက်နေချိန်မှာ ရနေတဲ့ကြည်နူးမှုဟာမခံမရပ်နိုင်အောင်ကောင်းလွန်းလှနေတယ်။ လီးတံနဲ့ဒစ်ခေါင်းရဲ့ထိရှလွယ်တဲ့ အောက်ပိုင်းအသားနဲ့အကြောနုလေးတွေက၊ မမကေသီရဲ့နို့သားနုနုတွေနဲ့အတင်းပွတ်ဆွဲ ဆွပေးနေသလိုဖြစ်နေတာလေဗျာ။

“ကောင်းလိုက်တာမမရာ..”

ကျနော်လည်း၊ လီးဆီရောက်နေတဲ့စိတ်ကို၊ မာမီ့စောက်ပတ်ဘာဂျာမှုတ်နေတဲ့ဆီပြန်ဆွဲခေါ်လာခဲ့ပြီး၊ မာမီ့စောက်ခေါင်းထဲနက်သည်ထက်နက်အောင်ရှေ့တိုးလိုက်တယ်။ ငုတ်တုတ်ကြီးထိုင်ချထားတဲ့ မာမီ့စောက်ဖုတ်ကြီးကဟက်ပဲ့ကြီးပြဲနေပြီးစောက်ရည်တွေရွှဲနစ်နေပါပြီ။ စောက်ခေါင်းထဲကအတွင်းသားအရောင်ကရဲရဲတွတ်တွတ်ကြီးပါ။ မာမီ့စောက်ပတ်ကနဲနဲညှီတီတီအနံ့တော့ရနေတယ်ဗျ။ ကိုယ့်လျှာကိုသစ်သီးဖျော်စက်တစ်ခုလိုသဘောထားပြီး စောက်ခေါင်းထဲနက်နက်သွင်းလို့ မော်တာတပ်ထားသလိုဒလစပ်ပတ်ပြီးထိုးမွှေလိုက်တယ်။

“အားးးးး..အင်းးးဟင်း..ဟင်း..”

မာမီ့ဆီကညည်းသံတွေထွက်လာပါပြီ။

“အားးး..သားးးး နင်..နင်. ငါ့စောက်ဖုတ်ကိုလျက်နေတယ်..၊ ဟင့်..ဟင့်..အူးး..ဆက်လုပ်၊ ဆက်လုပ်ပေး၊ မရပ်လိုက်နဲ့..”

ကျနော့်လက်တွေကမာမီ့ဖင်ကြီးတွေဘက်ကိုအလိုလိုရောက်သွားပြီး ဖင်လုံးကြီးတွေကိုအားရပါးရကိုင်ပွတ်ရင်းညှစ်နေမိတယ်။ ပါးစပ်ကလည်းစောက်ဖုတ်ကိုအသေအကြေမလွှတ်တမ်းမှုတ်နေတော့တာ။

“အားးးငါ..ထွက်ခါနီးပြီဝေယံ..”

“အားးဟားးး ငါလည်းပြီးတော့မယ်၊ ထွက်တော့မယ်..”

ကျနော်လည်းမာမီနဲ့တခါမှမသုံးဘူးတဲ့ ငါဆိုတဲ့အသုံးအနှုန်းတွေထွက်ကုန်ပါပြီ။ စိတ်ကိုမှမထိမ်းလိုက်နိုင်တာဗျာ..။

“အူးးးးး ငါ့ရဲ့နို့တွေကြားထဲမှာပဲပြီးလိုက်၊ ထုတ်လိုက်တော့ဝေယံ..”

မမကေသီကလည်း ထအော်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့နို့ကြီးတွေက လီးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ညှပ်ဆွဲထားရင်းကအသားကုန်ခုန်လှုပ်နေတာ။ ခပ်ပြင်းပြင်းအရှိန်နဲ့အပေါ်အောက်ဘောင်ဘင်ခတ်ပြီးခါနေတာပဲ။ နို့ကြားညပ်နေတဲ့ကျနော့်လီးကိုတစ်လက်မချင်းစီ နေရာမလပ်အရသာပေးနေတယ်။ ကျနော်ကမမကေသီရဲ့ နို့မြှောင်းကြီးတွေကြားကနေနို့အဖျားအထိဖြတ်ဆွဲပြီးသူ့စိတ်ကြိုက်လိုးပေးနေတာကိုခံနေရတာလေ၊ ကျနော့်လီးကိုနို့ကြားထဲမှာဖြတ်ဆွဲလိုက်တိုင်း၊ ဒစ်အောက်ကအထိမခံရွှေပန်းကန်လီးကြောတွေကိုနောက်ဆုံးအခြေအနေအထိတဖျတ်ဖျတ်ရွတက်လာအောင်တွန်းထုတ်ပေးနေတာလေ။ မကြာခင်ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်ဆိုတာကိုစိတ်ထဲကသိနေတယ်။

မမကေသီရဲ့နို့ကြီးတွေဝိတ်ကကျနော့်ရဲ့ပေါင်ရင်းပေါင်ခြံပေါ်မှာလုံးဝသက်ရောက်နေပြီး၊ အဲ့ဒီနေရာတစ်ခုလုံးကိုနို့ကြီးတွေနဲ့မချိမဆန့်ဖိထားတာခံနေရတယ်။ ထိုနည်းတူစွာပဲကျနော့်ရဲ့ခေါင်းကလည်းမာမီ့ရဲ့စောက်ပတ်ဗျက်ပြဲကြီးထဲမှာ မြုပ်နေသလိုမျိုးခံစားနေရတာပေါ့ဗျာ။ နောက်ဆုံးတစ်ချက်အနေနဲ့လီးကိုနို့ကြီးတွေနဲ့ညှပ်ပြီးဆောင့်ဆွဲခံလိုက်ရတဲ့အခါမှာတော့ ကျနော့်လီးထဲကလရည်တွေ မမကေသီရဲ့နို့ကြားမြောင်းကြီးထဲမှာပေါက်ထွက်သွားပါတော့တယ်။ လရည်ကလည်းသန်သလားမပြောပါနဲ့တော့ဗျာ၊ စောစောကဘုရင်မနို့ပေါ်မှာတစ်ချီပြီးထားတာတောင်မကုန်နိုင်သေးပဲအများကြီးထပ်ထွက်လာတယ်။

“အားးးးးရ်..ရ်..ဂါးးးး..ရှစ်ထှ်..ငါ..ထွက်ကုန်ပြီ..မမရဲ့..”

ကျနော်လည်းဝမ်းခေါင်းသံကြီးနဲ့ထအော်မိတယ်။ မမကေသီရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ်မှာလည်းကျနော့်လရည်တွေက အကုန်ပေပွကုန်ပါပြီ။

“အမလေးတော်..ပြီးပြီ..ထွက်ပြီ..၊ ငါလည်းထွက်ကုန်ပြီ..”

မာမီ့ဆီကအော်သံထွက်လာတာနဲ့အတူသူ့ရဲ့စောက်ပတ်ကြီးကကျနော့်မျက်နှာပေါ်မှာပွစိပွစိဖြစ်နေတယ်။ မာမီကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှာကုန်းကုန်းကြီးပြိုကျလာပြီးကျနော့်ကိုကုန်းဖက်ထားတယ်၊ သူ့ရဲ့ဧရာမဖရဲသီးကြီးနှစ်လုံးကကျနော့်ဗိုက်ပေါ်ကိုလာဖိတယ်။ ချွေးစေးတွေထွက်ပြီးသွေးဆူလို့ပူလောင်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်တွေနဲ့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်ထားပြီး ကျနော်တို့အားလုံးအတော်ကြာကြာငြိမ်နေမိကြတယ်။ ကျနော့်ရဲ့လီးကတော့ထောင်ချောက်မိထားတဲ့ကြွက်လို မမကေသီရဲ့နို့ကြားမှာပဲထွက်လို့မရ မိနေတုန်းပဲ။ နောက်ဆုံးမှာတော့မာမီကကျနော့်ပေါ်ကလှိမ့်ဆင်းသွားပြီးဖယ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ မဖယ်ပေးလည်းကျနော်သေမှာပဲ။

“ဟဲ့..မိန်းမတွေ..ဒီမှာဟဲ့ လာကြည့်ကြဦး…”

စကားသံတစ်ခုကြားလိုက်ဆယ်။ ဘုရင်မရဲ့အသံလို့ပဲကျနော်ထင်ပါတယ်။
“ဒီမှာ..နင်တို့ကိုအသည်းစွဲစေနိုင်မယ့်လီးတစ်ချောင်းရှိတယ်။ ဒါကြီးကနင်တို့ကိုပျော်ရွှင်မှုပေးနိုင်မှာအမှန်ပဲ..”
ဒါကကျနော်နောက်ဆုံးကြားလိုက်ရတဲ့နားထဲကိုဝိုးတဝါးဝင်လာတဲ့စကားတွေပဲ၊ အခုကျနော်အရမ်းပင်ပန်းနေပါတယ်။ ကျနော့်စိတ်တွေပျော်ရွှင်စွာနဲ့မျက်လုံးကိုမှိတ်လိုက်ပြီးခဏမှိန်းလိုက်ချိန်မှာကျနော့စိတ်တွေကဖျော့တော့ပြီးအိပ်မောကျသွားပါတော့တယ်”
—————————————–

အပိုင်း(၁၃) ဆက်ရန်

(၁၃)
ကျွန်းလှည့်ပြီ

ပြီပြီးခဲ့တဲ့အခန်းတွေမှာ၊ ကျနော်၊ မာမီဲနဲ့မမကေသီတို့ မိုးကြီုးမုန်တိုင်းထန်တဲ့ညတစ်ညမှာ၊ ထူးဆန်းပြီးနို့အကြီးကြီးတွေချည်းရှိတဲ့မိန်းမတွေနေထိုင်တဲ့ကျွန်းကြီးကိုပဥ္စလက်ဆန်စွာနဲ့အဖြေရှာလို့မရပဲရောက်ခဲ့ကြပုံတွေကိုပြောပြခဲ့ပြီးပါပြီ။

ကျွန်းပေါ်ရောက်လာခဲ့ပြီး၂ရက်အတွင်းမှာ ကျနော်နဲ့မမကေသီ၊ မာမီတို့ရဲ့အကြားမှာလိင်ပိုင်းဆိုင်ရာဆွဲဆောင်မှု၊ မှားယွင်းမှုတွေအမှတ်မထင်ဖြစ်ပွားခဲ့ကြပါတယ်။ အဆုံးစွန်အဆင့်အထိမရောက်ခဲ့ကြပဲ၊ အပေါ်ယံကြောသာဆိုပေမယ့်၊ တော်တော်ကြီးကိုခရီးရောက်ခဲ့ကြတာပါ။ နောက်ဆုံးမှာကျွန်းကမိန်းမတွေရဲ့အကြီးအကဲ၊ ဘုရင်မဆိုတဲ့ဘွားတော်နဲ့ကျနော်တွေ့ခွင့်ရခဲ့ပြီး၊ ဒီကျွန်းကိုကျနော်တို့လိုပဲထူးဆန်းစွာရောက်လာခဲ့တဲ့သူတို့ရဲ့ရာဇဝင်ကိုသိခွင့်ရလိုက်တဲ့အပြင်။ ဘုရင်မနဲ့တောင်အီစီကလီဖြစ်ပြီးသူ့ရဲ့မဟာဧရာမနို့ကြီးတွေကိုတောင်လိုးခွင့်ရခဲ့လိုက်ပါသေးတယ်။ မာမီ၊ မမကေသီတို့နဲလည်းအရမ်းနီးစပ်လာပြီး၊ ဆက်ဆံရေးတွေအဆင့်ထပ်တက်လာပြန်ပါတယ်။

အခုကျနော်လည်းအမေ၊ အမဝမ်းကွဲတို့နဲ့အင်းစက်ဆန်ဆန်ပျော်ပါးခဲ့ရင်းပြိုင်းကျသွားပြီးပြန်နိုးအလာမှာ၊ ဘုရင်မနဲ့ထပ်ပြီးစကားလက်ဆုံကျနေမိပါတယ်။ ဘွားတော်ပြောတာလည်းဟုတ်တယ်ဗျ၊ နောက်ပိုင်းကျနော်ကျွန်းပေါ်မှာလှည့်ဖြစ်တော့၊ တွေ့သမျှမိန်းမတွေဟာ တချို့နိုင်ငံခြားသူရုပ်တွေနဲ့ဆိုပေမယ့်၊ အားလုံးကမြန်မာစကားနဲ့ပဲပြောဆိုဆက်ဆံကြတယ်။ ဒီကျွန်းပေါ်ရောက်တာနဲ့အားလုံးကမြန်မာလိုတတ်သွား၊ နားလည်သွားကြတော့တာပါပဲ။အခုလည်းကျနော်ကဘွားတော်ကိုမေးခွန်းထုတ်နေပါတယ်။

“ဒါနဲ့နေပါဦးဗျကျွန်းပေါ်ကခင်ဗျားပြောတဲ့ လအော့သီးဆိုတာက၊  ဒီကမိန်းမတွေရဲ့နို့ကြီးတွေကို ပိုကြီးစေပြီးလိင်စိတ်လည်းပိုထန်လာစေတယ်ဆိုတာဘာကိုဆိုလိုတာလဲ၊ အဲဒါအဟုတ်ပဲလား..”

“အဲဒါအမှန်ပဲလေ၊ ရက်နည်းနည်းပဲအချိန်ယူရမယ်၊ တကယ်တော့အကျိုးသက်ရောက်မှုက နှစ်မျိုးစလုံးပါပဲ၊ ဆေးတော်ကြီးရောလအော့သီးရောပေါ့။ တွဲစားရင်ပိုကြီးတယ်၊ လအော့သီးစားရင်စိတ်ထန်မှုကအရမ်းတက်လို့ ထိမ်းပြီးစားရတယ်။ ယောက်ျားမရှိတဲ့ကျွန်းမှာ မထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်အိုဗာဖြစ်ကုန်မှာစိုးလို့ စိတ်ကိုပြန်လျော့အောင်ဆေးတော်ကြီးနဲ့ပြန်ပြီးထိမ်းညှိရတယ်။ သူကလိမ်းရင်စိတ်ပြေတယ်လေ။ ဒါပေမယ့်နှစ်မျိုးလုံးတွဲသုံးရင်း နို့တွေမတန်တဆကြီးလာတာကိုဘယ်လိုမှထိမ်းချုပ်လို့မရဘူး..”

ဘွားတော်က ပြန်ဖြေတယ်။ ဒါတွေပြောဆိုပြီးလို့နာရီအနည်းငယ်အကြာမှာ၊ မာမီ၊ မမကေသီ၊ ဘုရင်မနဲ့ ကျနော်တို့ ၄ယောက် စားပွဲဝိုင်းတစ်ခုမှာအတူထိုင်ပြီး၊ ကျွန်းပေါ်ကကျနော်တို့ရဲ့ အခန်းကဏ္ဍသစ်အကြောင်းကိုဆွေးနွေးကြတယ်။

ကျနော့်အလုပ်ကတော့၊ ကျနော့်ကိုယ်ကျနော်ကျွန်းပေါ်ကအမျိုးသမီးတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပြီး၊ ကျနော်ဟာကျွန်းပေါ်ကတစ်ဦးတည်းသောယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့တာဝန်ကိုယူပေးမှာဖြစ်ကြောင်း၊ ကြေညာရုံပါပဲ။ လိင်ကိစ္စလိုအပ်လာတဲ့မိန်းမတွေအတွက်သူတို့ရဲ့လင်ရာထူးကိုထမ်းဆောင်ပေးရမှာလေ. ။ ကဲ..၊ ကျနော်ဘယ်လောက် ကံကောင်းလိုက်သလဲလို့..။

“မင်းတင်မကဘူးမင်းအမေတို့၊ အမတို့တောင်သူတို့အလိုရှိရင် သူတို့ရဲ့နို့တွေကိုတောင်အခုလက်ရှိထက်ပိုကြီးအောင်လွတ်လွတ်လပ်လပ်လုပ်နိုင်တယ်။ သူတို့သဘောပဲ၊ ပြီးတော့သူတို့ဆန္ဒရှိရာကိုလည်းအတားအဆီးမရှိလုပ်နိုင်တယ်။ ဒီကျွန်းမှာဘာအဟန့်အတားမှမရှိဘူး..”

ဘွားတော်ကမာမီ့ဘက်ကိုမေးဆတ်ပြရင်းဟန်ပါပါနဲ့ပြောလိုက်တော့ မာမီနဲ့ကျနော်လည်းအားရပါးရရယ်လိုက်မိကြတယ်။ မာမီက..။

“ဒါတွေကြီးတွေကြီးတာကဒီအရွယ်လောက်ဆိုတော်လောက်ပါပြီ။ ဒါပေမယ့် နင်ကဒါ့ထက်ပိုကြီးတာကြိုက်တယ်ဆိုရင်တော့ (မာမီကကျနော့်ကိုအဓိပ္ပါယ်ပါပါကြည့်ရင်းပြောနေတာ) အဲဒီလအော့သီးဆိုတာကိုငါစားနိုင်သလောက်စားမယ်လေ၊ အဲ့ဒီအသီးကအရသာရှိတယ်ဟဲ့၊ ငါကြိုက်တယ်။ ပြီးတော့လိမ်းဆေးလည်းသုံးမယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ငါ့အတွက်ဒီ့ထက်ဆိုက်ပိုကြီးတဲ့ ဘရာစီယာတော့ငသချာပေါက်လိုလာလိမ့်မယ်။အခုငါ့မှာဒီ့ထက်ကြီးတာမရှိတော့ဘူး..”

“ကောင်းပြီလေ၊ ရှင့်အတွက်ဆိုက်ကြီးမရှိရင်တော့ ဒီကကျမတို့အများစုလုပ်သလိုပဲ ဘရာစီယာမပါပဲလည်းနေသွားလို့ရတယ်၊ ရှင်အဆင်ပြေမယ်ဆိုရင်ပေါ့။ အဲဒါကလွတ်လပ်ပါတယ်။ ဒါမှမဟုတ် ဝတ်မှဖြစ်မယ်လို့စိတ်ထဲရှိနေရင်တော့၊ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် လက်မှုနဲ့အချုပ်အလုပ်ကျွမ်းကျင်တဲ့ တချို့ကျွန်းသူတွေက၊ ကျွန်းပေါ်ကရတဲ့ပစ္စည်းတချို့ကိုသုံးလို့၊ ကြံဖန်ပြီး၊ လက်ဖြစ်ဘရာစီယာတွေကိုချုပ်လုပ်စီမံနိုင်ခဲ့တယ်လေ။ ဒီကနေသွားရင်၊ ရွာအစွန်နားမှာတဲကြီးတစ်လုံးတွေ့လိမ့်မယ်။ အဲဒီတဲထဲမှာ၊ အရွယ်အစားမျိုးစုံရှိတဲ့ ဘရာစီယာတွေကိုစုထားတယ်။ ဘုံသုံးပေါ့၊ အားလုံးအဆင်ပြေအောင်၊ အားတဲ့လူကလုပ်ပေးထားကြတာ။ ကိုယ်နဲ့တော်တဲ့ဆိုက်ရှိရင်ယူသုံးရုံပဲ။ ရှင်လည်းအဲဒီကိုသွားပြီးအဆင်ပြေတာရွေးယူနိုင်တယ်..”

ဘွားတော်ဘုရင်မကပြောလိုက်တော့ မာမီက..။

“ဟာ..၊ သိပ်ကောင်းတဲ့အစီအစဥ်ပဲ၊ ရှင်ပြောသလိုသွားကြည့်လိုက်မယ်လေ။ ကဲ..ဝေယံ၊ မာမီနဲ့လိုက်ခဲ့မယ် ဟုတ်လား..”

“ရတယ်..မေမေ၊ သွားတာပေါ့..”

“ငါကတော့မဝတ်ပဲသွားမယ်၊ ဒီ L ကပ်ဘရာ ခွက်တွေက၊ အသက်ရှုမဝချင်တော့ဘူး။ ဒီကျွန်းမှာလည်း မိန်းမတွေချည်းပဲရှက်စရာယောက်ျားလည်းမရှိဘူး၊ ရှိတဲ့ယောက်ျားကလည်းကိုယ့်မောင်ပဲဟာ..နော်မောင်လေး..”

“ကောင်းပြီလေ၊ ရှင်တို့အားလုံးကျေနပ်သလိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြ၊ ငါကတော့အိမ်ဆောက်တတ်တဲ့အဖွဲ့တွေကိုမှာထားပြီးပြီ။ မင်းတို့အဖွဲ့သက်တောင့်သက်သာ နေထိုင်ဖို့ အဆင်ပြေတဲ့နေစရာအိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးဖို့ပေါ့။ ရွာထဲလည်းပတ်ကြည့်ကြဦးပေါ့၊ တွေ့တဲ့လူနဲ့မိတ်ဆက် မိတ်ဖွဲ့ကြပေါ့။ သူတို့အားလုံးနဲ့တွေ့ရသိရတာမင်းတို့ပျော်လိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်..”

ဒီလိုနဲ့ပဲ နို့အကြီးကြီးတွေနဲ့လှပတဲ့မိန်းမချောတွေပြည့်နှက်နေတဲ့၊ ကျွန်းတစ်ကျွန်းပေါ်မှာ ကျနော်နေဖြစ်ခဲ့တော့တယ်။ ထူးဆန်းလှတဲ့ကိုယ့်အဖြစ်အပျက်နဲ့ ကိုယ့်ကံကိုယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး။

“ကဲ..! ငါ့သားရေ..ဝေယံ..၊ နင်.. ဘုရင်မပြောခဲ့တဲ့တဲဆီကိုသွားပြီးငါ့ရဲ့ဒါကြီးတွေအတွက်၊ တော်မယ်ထင်တဲ့ဆိုက်ကြီးကြီးဘရာတစ်ထည်လောက်သွားရွေးပေးပါလား..၊ မာမီက..ဒီယာယီတဲမှာပဲစောင့်နေမယ်လေ။”

မာမီကသူ့ရဲ့နို့တုန်တုန်ကြီးတွေကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ခါပြီးလှုပ်ပြရင်းပြောနေတယ်။

“ဟုတ်ကဲ့မာမီ..၊ သားသွားပေးပါ့မယ်..”

ကျနော်က ဘုရင်မပြောခဲ့တဲ့ ဘရာစီယာတဲရှိတယ်ဆိုတဲ့ရွာဖျားဘက်ကိုလျှောက်လာခဲ့တယ်။ လမ်းတလျှောက်လုံးမှာ မိတ်ဆွေဖွဲ့လိုတဲ့ရင်းရင်းနှီးနှီးအကြည့်တွေနဲ့၊ အမျိုးသမီးတော်တော်များများနဲ့တွေ့ခဲ့ရတယ်။ မနက်ပိုင်းကကျနော့်ကိုဝင်ဖမ်းခဲ့တဲ့မိန်းမတချို့လည်းပါတယ်။ ကျနော်လည်းတွေ့သမျှမိန်းမအားလုံးကိုလမ်းသွားရင်းနှုတ်ဆက်လာခဲ့ပါတယ်။ သူတို့တစ်ယောက်၊ တစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့နို့အုံကြီးတွေက ဘယ်လောက်ကြီးသလဲဆိုတာကိုပြောပြဖို့၊ စကားလုံးတောင်ရှာမရဘူး။ သူတို့ထဲကတချို့ဆိုရင် ကျနော့်မာမီရဲ့ နို့ဆိုက်ကြီးနဲ့ မနီးရိုးစွဲဖြစ်အောင်ကိုကြီးတယ်လို့ထင်မိပါတယ်။

ဘုရင်မပြောတဲ့အတိုင်း ရွာမဆုံးခင်မှာ အနေတော်တဲခပ်လတ်လတ်တစ်လုံးကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒီတဲပဲဖြစ်ရမယ်လို့ဆွက်လိုက်ပြီးကျနော်အထဲကိုလျှောက်ဝင်သွားလိုက်တယ်။ ဟာ..! အထဲမှာဘရာစီယာတွေချိတ်ထားတာအများကြီးဗျ။ ဒါဇင်နဲ့ချီနေမလားပဲ။

တချို့ဟာတွေကကုန်တိုက်ကဝယ်တဲ့အကောင်းစားဘရာစီယာအစစ်တွေပါ။ ဒါတွေကမိန်းမတွေဒီကျွန်းပေါ်ကိုရုတ်တရက်ရောက်လာတုန်းက သူတို့နဲ့အတူပါလာ၊ ဝတ်လာခဲ့ပြီး အချိန်ကြာလာတော့၊ လအော့သီးတွေစားရင်း ထွားတက်လာလို့မတော်တော့တဲ့အခါမှာ။ တော်တဲ့သူရှိရင်ဝတ်နိုင်အောင်ပြန်လှူ၊ ပြန်စွန့်ထားတာဖြစ်နိုင်တယ်။ တချို့ဘရာစီယာတွေကျတော့၊ ကျွန်းပတ်ပတ်လည်ကစုဆောင်းရရှိတဲ့သဘာဝချည်မျှင်အမျိုးမျိုးနဲ့တီထွင်ပြီး၊ စနစ်တကျ ချုပ်လုပ်ထားကြတာတွေပါ။ အမယ်..လက်ဖြစ်ဆိုပေမယ့်၊ လက်ရာတွေကမဆိုးဘူးဗျ။ လုပ်ထားတဲ့ချည်မျှင်တွေက၊ ဘာပင်၊ ဘာပစ္စည်းတွေနဲ့လုပ်တယ်ဆိုတာကို ကျနော်လည်းမပြောပြတတ်ပါဘူး။

ကျနော့်စိတ်ထဲမှာတော့မာမီ့အတွက်တော်တဲ့ဘရာစီယာတစ်ထည်ကိုရှာပေးရမှာကိုပဲစိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ်။ အခုကျနော်တဲထဲမှာတစ်ယောက်ထဲရှိနေတယ်။ ဘရာစီယာတွေချိတ်ထားတဲ့စင်တွေတလျှောက်တဖြည်းဖြည်းချင်းရွှေ့ပြီးလိုက်ကြည့်နေတယ်။ မာမီ့နို့ကြီးတွေနဲ့အံကိုက်တော်မယ်ထင်တဲ့ကြီးကြီးမားမား၊ ဘရာစီယာတစ်ထည်မှရှာလို့မတွေ့သေးဘူးဆိုတော့ ရှာလို့ရသမျှအထဲကအကြီးဆုံးတစ်ထည်ကိုလှမ်းယူလိုက်ပါတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ တခြားအမျိုးသမီးတစ်ယောက် တဲထဲဝင်လာတာကိုတွေ့လိုက်ရတာပါ။ သူ့ပုံစံကနည်းနည်းခပ်ဝဝကစ်ကစ်ကိတ်ကိတ်ဗျ၊ ဒါပေမယ့်လည်း၊ သိပ်ရုပ်ပျက်လောက်အောင်လည်းမဝပါဘူး။ တင်သားထူထူ၊ ပေါင်ပြည့်ပြည့်တစ်တစ်ကြီးတွေ၊ နူးညံ့နေတဲ့လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းကြီးတွေနဲ့ပါ။ နို့ကြီးတွေကတော့ ဒီကျွန်းသူတွေရဲ့ထုံးစံအတိုင်းကြီးတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် သူမရဲ့နို့လုံးကြီးတွေကပြည့်ဖြိုးတဲ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့လိုက်ဖက်အောင်ကိုကြည့်ကောင်းနေတယ်။ မျက်နှာထားကလည်းနူးညံ့ပြီးကျော့ရှင်းနေတယ်။

“အိုးး..ဆောရီးပါ..၊ ခွင့်ပြုနော်..ဒီထဲမှာ တစ်ယောက်ယောက်ရှိနေတယ်ဆိုတာကို ငါသတိမထားလိုက်မိဘူး..”

ဒီမှာအမျိုးသမီးတစ်ယောက်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ခွင့်ပြောခွင့်ရလာတော့၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မိတ်ဆက်ဖို့လိုအပ်လာပြီလေ။ သူကိုယ့်ကိုစကားစပြောလာတဲ့အပေါ်မှာအခွင့်အရေးယူလို့၊ ပြန်ပြီးတော့ကီတွေပစ်ထည့်လိုက်တယ်။

“ရပါတယ်ခင်ဗျာ၊ အဲဒါကကိစ္စမရှိပါဘူး။ ကျနော်က ဝေယံပါခင်ဗျ..”

“တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ကွယ်၊ မမနာမည်ကဂျူလီယာပါ။ အခုမမက M cup ဘရာစီယာကို လိုက်ရှာနေတာ၊ မတွေ့ဘူး၊ ခုနကလေးတင်ပဲ၊ ဝတ်နေကျဒီတစ်ခုက ပြတ်ထွက်သွားပြီလေ။ ပွင့်ထွက်သွားတယ်ပဲဆိုပါတော့..”

“အဲဒါကပွင့်ထွက်သွားတယ်..ဟုတ်လား..! အဲ့လောက်ကြီးတောင်လား..?”

ကျနော်ကပြန်မေးရင်း အဲဒီဂျူလီယာဆိုတဲ့အမျိုးသမီးကိုသိမ်းကြုံးပြီးအကဲခတ်ကြည့်လိုက်တယ်။ စောစောကပြောခဲ့သလို၊ ဒီအမျိုးသမီးက အကိတ်ကြီးဖြစ်တဲ့အပြင်၊ တော်တော်ကြီးကိုချောတာဗျ။ သူ့ရုပ်ကိုကြည့်ရတာ၊ မြန်မာမ မဟုတ်သလို၊ ဥရောပသူလည်းမဟုတ်ဘူး၊ ထိုင်း၊  ဗီယက်နမ်၊ ဝျပန်၊ ကိုးရီးယား၊ အာရှသူလဲမဟုတ်ဘူး၊ အသားရောင်ကညိုရွှေရောင်ဖက်ပြေးတယ်၊ အမဲမလည်းမဟုတ်ပြန်ဘူး၊ နောက်ပိုင်းကျမှသူက ဘရာဇီးသူမှန်းသိလာရတာ။

ကျွန်းရဲ့ထူးဆန်းမှုကတကယ်အံ့မကုန်ပါဘူး။ ကျနော်တို့မြန်မာစကားနဲ့ပဲပြောဆိုဆက်ဆံနေကြတာပါ။ ဂျူလီယာဆိုတဲ့သူမက ကျနော်ထုတ်တဲ့မေးခွန်းကိုပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ်။

“ဟုတ်တယ်၊ နို့ကြီးကတနေ့တခြားကြီးလာလို့ပါလာတဲ့ဝတ်နေကျဘရာက ပြတ်သတ်ကိုထွက်သွားတာလေ။ မမကလွန်ခဲ့တဲ့နှစ်လကျော်ကျော်ကဒီကျွန်းပေါ်ကိုမထင်မှတ်ပဲရောက်လာခဲ့တာ။ ပြန်ဖို့နည်းလမ်းကလည်းရှာမရဘူး။ ဒီမှာရောက်နေနှင့်ပြီးသားမိန်းမတွေနဲ့ပဲမိတ်ဆွေဖွဲ့စုပေါင်းပြီးနေခဲ့ရတယ်။  အဲဒီတုန်းကရိုးရိုးပုံမှန်အကြီးစားဘရာစီယာနဲ့ဆိုကိုယ်နဲ့အတော်ပဲ။ အခုကျွန်းပေါ်ရောက်ပြီးမှ၊ သူများတွေစားတဲ့လအော့သီးတွေသွားစားမိတာ၊ စားလို့ကလည်းကောင်းတာကိုး။ အခုဘယ်လောက်မှမကြာဘူး ရင်သားကြီးတွေကအကြီးကြီးတွေဖြစ်လာပြီ။ ဘာဆိုက်ဆိုတာလည်းကိုယ့်ဟာကိုယ်မမှန်းတတ်တော့ပါဘူး၊ ဒီမှာအားနေတဲ့မိန်းမတချို့ကစတနာ့ဝန်ထမ်းချုပ်လုပ်ပြီးဒီတဲထဲမှာထားပေးကြတယ်။ သူတို့လည်းပရော်ဖက်ရှင်နယ်တွေမဟုတ်တော့ ဘယ်ဆိုက်ဆိုတာမသတ်မှတ်ပေးနိုင်ဘူး၊ ကိုယ်နဲ့တော်တာယူဝတ်ပဲ။ အခုတော်မယ့်ဟာတခုခုလိုက်ရှာနေတာ..”

“ကျနော်လည်း ကျနော်မာမီအတွက်လာရှာပေးတာပဲ။ မာမီကပြောတော့သူ့ဟာက 36MM ကပ်တဲ့။ ကျနော်လည်းအတိအကျနားမလည်ပါဘူး။ သူနဲ့တော်မယ့်ဟာလဲမရွေးတတ်ဘူး။ မှန်းပြီးဆွဲရတာပဲ။ ခင်ဗျားလည်းဒီလိုဖြစ်မှာပဲလို့ထင်တယ်ဗျ..”

ကျနော်ကယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီးမိန်းမတွေနဲ့ နို့ဆိုက်၊ ဘရာစီယာဆိုက်တွေပြောနေရတာ၊ ကျနော့်မှာတော်တော်ထူးဆန်းနေတဲ့အခြေအနေရောက်နေလို့စိတ်တွေအရမ်းလှုပ်ရှားနေမိပါတယ်။ ဂျူလီယာကကျနော့်ကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီး..။

“ဒါနဲ့..ငါဒီကိုရောက်ပြီးကထဲကစပြီး၊ ယောက်ျားဆိုလို့တစ်ယောက်မှမတွေ့ခဲ့ဖူးသေးဘူး။ ဒါနဲ့မင်းကဘယ်မှနောနေလို့မတွေ့ခဲ့ရတာလဲ။ အရင်ကထဲကဒီမှာရှိနေခဲ့တာလား..”

“မဟုတ်ဘူးဗျကျနော်ရောက်တာဒီနေ့ပါနဲ့ဆိုရင်၃ရက်ပဲရှိဦးမယ်။ ခင်ဗျားတို့ဘုရင်မကတော့ပြောပါတယ်။ ကျနော်ကအခုဒီမှာရှိလာတဲ့တစ်ဦးတည်းသောယောက်ျားလေးတဲ့။ ဒီကျွန်းကမိန်းမတွေအားလုံးပျော်အောင်ကူညီပေးလိုက်ပါတဲ့လို့တော့ပြောတယ်..”

“ဟုတ်လား..၊ သူကအဲ့လိုပြောတာလား..”

ဂျူလီယာကပြန်မေးလိုက်ပါတယ်။

“ကြားရတာတော့သတင်းကောင်းပဲ။ ဒါဆိုမင်းက ငါတို့ဒီကကျွန်းသူအားလုံးကိုပျော်ရွှင်မှုပေးဖို့နတ်တွေကဖန်ဆင်းပြီးလွှတ်လိုက်တာပေါ့။ ဒါနဲ..မင်းသက်လုံကောင်းမယ်လို့တော့၊ ငါမျှော်လင့်ပါတယ် ..”

“အင်း..ကောင်းပြီလေ။ သက်လုံကောင်းမကောင်းစမ်းကြည့်ဖို့က တစ်နည်းပဲရှိတော့တာပဲ..”

ကျနော်ကပြောရင်းနဲ့ တခါထဲဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက် ပြီး ဂျူလီယာရဲ့ရှေ့တည့်တည့်မှာဖျတ်ခနဲဓါတ်ပုံရိုက်လိုက်သလိုပြလိုက်တယ်။ ကျနော်လီးကြီးကတောင့်တောင့်ကြီးမာထန်ပြီးထန်ကနဲထွက်လာတော့တယ်လေ။

(မြင်ရတဲ့သူ့အဖို့တော့ ရင်ဖိုသွား၊ မသွားတော့ မသိဘူးဗျ။ ဟီးဟီးရှောက်တွေးကြည့်တာ)”
—————————————–

အပိုင်း(၁၄) ဆက်ရန်

(၁၄)

“ဟင်..!စောက်ကျိုးနဲ..အဲဒါကြီးကနည်းတဲ့ဟာကြီးမှမဟုတ်ပဲ..ကြည့်စမ်း၊ နင်က သက်လုံကောင်းမကောင်း အခုပဲလက်တွေသက်သေပြတော့မယ့်သဘောလား။ စိန်ခေါ်ရင်ဘွာမခတ်ဘူးနော်..မောင်လေး..”

ဂျူလီယာကနောက်သလိုလို၊ အတည်လိုလိုနဲ့ပြောလာတယ်။ သူမရဲ့မျက်နှာနဲ့မျက်လုံးအကြည့်တွေမှာရမ္မက်ခိုးတွေဝေ့တက်လာသလိုပဲ။ သူကချက်ချင်းပဲကျနော့်ရှေ့နားကိုကိုယ်လုံးချင်းပူးမိမတတ်တိုးကပ်လာပါတယ်။ သူမရဲ့နို့လုံးကြီးတွေက ကျနော့်ရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာဝဲပြီးတော့အိကနဲပိကပ်လာတယ်။ ကျနော်လည်းနည်းနည်းလေးမှနှေးမနေတော့ပါဘူး။ သူ့ရဲ့နို့သီးခေါင်းစူစူချွန်းချွန်းကြီးတွေကိုပါးစပ်နဲ့ချက်ချင်းပဲဆွဲဟပ်လိုက်ပြီး၊ သူ့ရဲ့မဟာနို့လုံးကြီးတွေကိုစစ်ဆင်ရေးဗျူဟာ အစချီလိုက်ပါတော့တယ်။

အရင်ဆုံးနို့ကြီးတွေကိုလက်ဝါးနှစ်ဘက်နဲ့ဆပြီးမတင်လိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒါကြီးတွေရဲ့လေးပင်အိစက်မှုကိုဖီးခံလိုက်ရင်းအရသာခံပြီးပွတ်ပေးကိုင်ပေးနေတယ်၊တယ်။ နို့သီးခေါင်းကြီးတွေကိုနမ်းတယ်။ ညင်ညင်သာသာလေးကပ်စို့ပေးနေလိုက်တယ်။ ကျနော့်လက်နဲ့ပါးစပ်မီတဲ့နေရာအားလုံးကိုပေါ့။ သူ့ရဲ့နို့ကြီးတွေကဘုရင်မနဲ့ တခြားစီနီယာကြီးတွေရဲ့ ဒိုက်ဦးဖရဲသီးအကြီးစားဆိုက်ကြီးတွေကိုမမီပေမယ့် သိပ်တော့မသေးဘူးဗျ။ မနီးရိုးစွဲ ၊ နင်လားငါလားယှဥ်လို့ရတယ်။ အသားအရေကအိစက်နေပြီး နို့အုံကြားမြောင်းကြီးထဲကနေထွက်လာတဲ့ကိုယ်သင်းနံ့က အုန်းဆီနံ့စွက်တဲ့ခေါင်းလျှော်ရည်နံ့ပဲ။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး အထိအတွေ့ရဲ့ဖီလင်ကိုပြိုင်တူရယူခံစားလိုက်ကြရင်းပြိုင်တူညည်းလိုက်မိကြတယ်။

“အင်းမ်မ်မ်မ်မ်မ်မ်မ်..၊ တကယ့်ကောင်ဆိုးလေးပဲ..။ ဒီလိုနို့အကြီးကြီးမျိုးကို နင်သိပ်ကြိုက်တယ်ပေါ့..၊ ဟုတ်လား..”

ကျနော်သူမေးတာကိုပြန်မဖြေဖြစ်ဘူး။ သူ့နို့ကြီးတွေကိုပဲအားရပါးရ လှိမ့်ပိန့်ပြီးဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ရင်း၊ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆက်ပြီးသမနေတာ။ ကျနော်က နို့ကြီးတွေကိုစိတ်ကြိုက်ဆော့ရင်း ဂျူလီယာရဲ့ဆက်စီကျတဲ့နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေကို မက်မက်မောမောဆွဲစုပ်ပြီးနမ်းပစ်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့နို့ကြီးတလုံးတလုံးစီဟာ သူ့ခေါင်းအရွယ်အစားထက်နှစ်ဆလောက်တောင်မကချင်ဘူး။ အဲဒါကြီးတွေကသူ့ရဲ့ခါးနားအထိတောင်တွဲရရွဲကျနေတယ်။ အဲဒီလောက်လေးတာကြီးတွေကိုသူမကမပင်မပန်းပဲအေးအေးဆေးဆေးသယ်ထားနိုင်ပုံရတာကမယုံနိုင်စရာပါပဲ။ နို့အုံကြီးတွေရဲ့ဗြက်အကျယ်က သူ့ခါးဆိုက်ထက်တောင်ကြီးလိမ့်မယ်။ သူ့ရဲ့လျှာက ကျနော့်ပါးစပ်ထဲကို နက်နက်နဲနဲထိုးဝင်လာပြီးပူလောင်ပြင်းပြစွာလှိမ့်လှည့်နမ်းနေပါတယ်။

“ကျွပ်..ကျွပ်..ဖု..ပြွတ်..ပြွတ်..”

ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းနေတဲ့ အသံတွေကလွဲလို့တိတ်ဆိတ်နေပါတယ်။

“လာ..ဒီပေါ်မှာအေးအေးဆေးဆေးလှဲလိုက်ကြရအောင်..”

ကျနော်ကအခန်းထောင့်တစ်နေရာက ချုပ်လက်စ ဘရာစီယာပုံကြီးကိုမျက်စပစ်ပြပြီး
ဂျူလီယာကိုပြောလိုက်တယ်။ ကျနော်အဲဒီပေါ်မှာလှဲအိပ်ချလိုက်တော့ ဂျူလီယာကကျနော့်ရဲ့ထောင်ထနေတဲ့လီးကြီးကိုဆွဲလို့သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ရင်း စပြီးပုလွေကိုင်ပါတော့တယ်။

“အားးးးးးးးရှစ်ထ်..ငါယိုးတဲ့မှ..! ဟူးးး”

ကျနော့်ရဲ့အမ်ပီတီတာဝါတိုင်ကြီးလိုမိုးထိုးပြီးထောင်နေတဲ့ဒစ်ကြီးက သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးထဲကိုလျှောထိုးပြီးမြုပ်သွားတာကိုကြည့်ရင်း အားရပါးရညည်းမိတယ်။ လုပ်ပေးနေတဲ့အခိုက်အတန့်တိုင်းမှာသူမက ကျနော့်ရဲ့ လဥတွေကို ညင်ညင်သာသာလေးစုပ်ပြီး ဘောအောက်ပိုင်းတွေကိုတလှပ်လှပ်နဲ့ယက်ပေးနေတာက ကျနော့်ရဲ့လည်ပင်းမွေး၊ ဆံပင်မွေးတွေတောင်ထောင်ထကုန်သလားပဲ။

ဂျူလီယာကကျနော့်လီးတံပတ်ပတ်လည်ကိုလျှာလေးနဲ့တလွှားချင်းယက်ပြီးမာဆတ်လုပ်ပေးနေတယ်လေ။ တချိန်ထဲမှာ လီးကိုလက်ဝါးနဲ့ဆုပ်ပြီးအထက်နဲ့အောက်တဖြောင်းဖြောင်းဆွဲရင်းဂွင်းထုပေးနေပါတယ်။ သူ့ရဲ့နူးညံ့တဲ့လက်အစုံက လီးပေါ်မှာအနုပညာဆန်စွာဆော့ကစားနေတုန်းမှာ၊ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကစိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့တင်းတင်းစိထားတာတွေ့နေရတယ်။ သူ့လက်နှစ်ဘက်စလုံးကလည်းကျနော့်ရဲ့မာထန်မှုကိုကောင်းကောင်းထိမ်းထားပါတယ်။ တကယ့်ကိုအံ့ဩစရာကောင်းတဲ့လက်စောင်း၊ လျှာစောင်းထက် အစွမ်းအစတွေကိုကျနော်ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထအောင်ခံစားနေရပါတော့တယ်။ ကျနော်လည်းမနေနိုင်ပဲပွင့်ထွက်သွားမိတယ်။

“အားးးဟားးစောက်ရမ်းကောင်းတာပဲ..ဂျူလီယာ”

“အွမ်းးးအင်းးးမ်မ်မ်..အွမ်းးးမ်မ်..”

သူမကလီးစုပ်ရင်း ဖီလင်သံမျှင်းမျှင်းလေးနဲ့ညည်းညူနေတယ်။ ဒါပေမယ့်မကြာခင်မှာသူကလီးစုပ်တာကိုရပ်လိုက်တယ်။ အခုအချိန်မှာတော့ကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး၊ အာဒမ်နဲ့ဧဝတို့ရဲ့ဝတ်စုံတွေလဲပြီးသားဖြစ်နေကြပါပြီ။ ဂျူလီယာက သူ့တကိုယ်လုံးကိုကျနော်နဲ့တသားထဲနှစ်ကိုယ့်တစ်စိတ်ဖြစ်အောင်နှစ်မြှုပ်လိုက်ဖို့ကြိုးစားတဲ့အနေနဲ့ကျနော့်ခါးပေါ်ခွထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကျနော့်ရဲ့တောင်မတ်နေတဲ့ဒစ်ကြီးကိုဆွဲပြီးသူမရဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူထဲထဲကြီးတွေရဲ့အဝမှာဖိပွတ်ဆွဲနေတယ်။ ပုံစံကတော့သူမရဲ့စောက်ခေါင်းကကျနော့်လီးကိုသားကောင်တစ်ကောင်လိုစုပ်မျိုပစ်လိုက်တော့မယ့်ပုံပါပဲ။ ဒါပေမယ့်ဒစ်ကြီးက သူထင်သလို လွယ်လွယ်နဲ့စုပ်မျိုသွင်းလို့မရပါဘူး။

“စပတဲ့မှပဲ နင့်ဟာကြီးက ကြီးလှချည်လား..”

သူမကတအံ့တဩနဲ့ညည်းလိုက်တယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကကြီးပေမယ့် ကျနော့်လီးဝင်သွားဖို့ကတော့ လျောလျောလျူလျူသိပ်မရှိလှဘူး၊ နည်းနည်းတစ်နေတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်စီးစီးပိုင်ပိုင်၊ ကျပ်ကျပ်တည်းတည်း၊အထိအတွေ့ကိုကျုပ်လီးကရလိုက်ပါတယ်။ ကျပ်တယ်ဆိုပေမယ့်အခြောက်တိုက်ကြီးတော့မဟုတ်ဘူး။ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကအရည်တွေရွှဲပြီးစိမ့်ထွက်နေပါပြီ။ ကျုပ်လီးက နွံတွင်းထဲနစ်သလို တစ်လက်မပြီးတစ်လက်မ၊ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲစုပ်အသွင်းခံလိုက်ရတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ လီးထိပ်ကအထဲမှာတခုခုနဲ့သွားထောက်မိပြီး၊ ရှေ့ဆက်မဝင်တော့တဲ့အထိပါပဲ။

“နင့်ဒုတ်ကြီးကရှည်လိုက်တာဟာ..”

ဂျူလီယာကတစ်ချက်ညည်းညူလိုက်ပေမယ့်၊ အချိန်သိပ်မဆွဲပဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်၊ ဖင်ကိုကြွပြီး ကျနော့်လီးပေါ်မှာတစ်ချက်ချင်း၊ မြောက်ဆွမြောက်ဆွနဲ့ ထိုင်ထလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပါတော့တယ်။

“အားးး သူ့လီးကြီးကစောက်ဖုတ်နဲ့အပြည့်ပဲ..”

“အူးးးကောင်းလိုက်တာ၊ ခင်ဗျားစောက်ဖုတ်ကြီးကလည်းညပ်သပ်နေတာပဲ..”

ကျနော်ကလည်းညည်းရင်းနဲ့နို့ကြီးတွေဆီကိုလက်လှမ်းပြီးအားရပါးရညှစ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ဂျူလီယာရဲ့ဖင်ကြီးတွေဆောင့်ဆောင့်ချနေတဲ့အရှိန်ကပိုပြီးမြန်လာတယ်။ ကျနော်သတိထားမိတာကတော့ သူ့ရဲ့တလုံးတခဲဖင်ကြီးတွေနဲ့ဗိုက်သားတွေဟာအထက်အောက်တက်လိုက်ဆင်းလိုက်နဲ့တုန်ခါနေတာပါပဲ။ ဂျူလီယာရဲ့ပုံစံဟာမျက်လုံးတွေမှိတ်၊ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ပြီး၊ ခါးကိုဆန့်၊ရင်းလည်ပင်းကြောကြီးတွေထောင်ထနေအောင်ခေါင်းကိုမော့ထားတယ်။ တအားအားညည်းသံတွေကပိုကျယ်လာတယ်။ ကျနော်သိတယ်၊ သိပ်မကြာတော့ဘူး၊ သူပြီးတော့မှာ။ သူကလန်ထွက်နေတဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲစောက်စိကိုလီးဝင်ထွက်နေတဲ့ကြားကနေ ရမ္မက်တကြီးနဲ့ဆွနေ၊ ပွတ်နေတယ်။

“အားငါ..ငါ..ငါပြီးးးတော့မယ်..”

သူမကအာခေါင်ခြစ်အော်လိုက်တယ်။

“အားးး ဖာ့ခ်..နင့်စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်းအရမ်းကောင်းတာပဲဂျူလီယာ၊ လိုး..လိုးး..ငါ့လီးပေါ်မှာနင့်ဖင်ကြီးကိုသေအောင်ဆောင့်ချစမ်း..ငါလိုးမကောင်မကြီး..”

ကျနော်ပြောလိုက်မှသူမကပိုထန်သလိုဖြစ်လာပြီးဆောင့်ချက်တွေကပိုပြင်းလာ၊ ပိုပြီးရိုင်းစိုင်းကြမ်းတမ်းလာတယ်။  တမင်သက်သက်ကြီးကိုအသားကုန်ဝုန်းပြီးဆောင့်ချနေတာ။ စောက်ခေါင်းထဲကနေရာအနှံ့တစ်လက်မချင်း၊ တစ်လက်မချင်းစီက အရသာရှိလွန်းလှတယ်။ နောက်ဆုံးသူမရဲ့စောက်ခေါင်းအတွင်းကနက်ရှိုင်းပြီးမမီနိုင်တဲ့အနက်အထိ ကျနော်ရောက်သွားခဲ့ပြီးပျစ်ခဲတဲ့ပေါက်ကွဲမှုတမျိုးကထိမ်းမရအောင်ပွင့်ထွက်သွားခဲ့ရပြီးကျနော်လွှတ်ခနဲအော်လိုက်ရတယ်။

“အာ..သွားပြီ..ရှီးးးးးးးး..”

“အားးးးးးးးးးး ထွ ထွ ထွက်က်က်က်….ထွက်ကုန်န်န်န်..ပါ့့့ပြီ့့့့့့….”

ဂျူလီယာ့ဖင်ကြီးတွေကတောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်သွားလို့ တဆတ်ဆတ် ခါထွက်နေချိန်မှာကျနော့်ရဲ့လရည်ပူတွေကသူမရဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်အတွင်းပိုင်းထဲကို နက်နက်နဲနဲ မှုတ်သွင်းလိုက်သလို၊ တချိန်ထဲမှာပဲသူ့နို့ကြီးတွေကိုအတင်းမညှာမတာဖျစ်ညှစ်နေမိတယ်။ သူ့ဖင်ကြီးတွေကိုအားနဲ့ဆောင့်ချနေချိန်မှာကျနော်လည်းလီးကိုအတင်းပြန်ပြီးဆောင့်ကန်ပင့်ထိုးပေးနေလိုက်တယ်။ လရည်တွေကိုလည်းတစ်စက်မကျန်အောင်ညှစ်ထည့်ပေးလိုက်တယ်။

ခဏအတွင်းမှာပဲဂျူလီယာလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပိုးလိုးပက်လက်မျော့ကျသွားပြီးအသက်ကိုတောင်လုရှူနေရတယ်။ သူမရဲ့ ဧရာမနို့လုံးကြီးတွေရဲ့ဆိုက်ကသူမရဲ့ကိုယ်လုံးထက်တောင်ကြီးနေသလိုထင်နေရတာ။ ကျနော်လည်းအတူတူပါပဲ၊ ဘရာစီယာပုံကြီးပေါ်မှာပဲအမောတကောအသက်ရှူရင်းဆက်လှဲနေရတုန်းပါ။ ဝမ်းသာကြည်နူးမှုနဲ့အတူ အရမ်းကောင်းတဲ့ဖီလင်ကိုခံစားနေရတာပါ။

“ကဲ..နင့်ရဲ့သက်လုံက အခုဘယ်လိုနေလဲ၊ စစ်ပြီးပြီလား..၊ အမောတော့မဖောက်သေးပါဘူးနော်..”

ဂျူလီယာက၊ မောသံလေးတဝက်နဲ့တခစ်ခစ်ရယ်ရင်းပြောနေပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ကျနော်အားယူပြီးထရပ်လိုက်ရတယ်။ သူမကိုလည်းလက်ကမ်းပေးပြီးဆွဲထူလိုက်ပါတယ်။ သူ့ကိုတစ်ချက်ကစ်စင်ရိုက်၊ အာဘွားပေးလိုက်ရင်းပြောလိုက်တယ်။

“ခင်ဗျားနဲ့ဒီထဲမှာခဏနေလိုက်ရတာ အရမ်းပျော်ဖို့ကောင်းတာပဲ။ ဒါပေမယ့်ငါဒီမှာကြာကြာနေလို့မရဘူး။ ငါ့အမေဘရာစီယာလာယူခိုင်းထားတာကိုပြန်ပေးရဦးမှာ။ နောက်မှထပ်တွေ့သေးတာပေါ့..၊ တွေ့ချင်နေသေးတယ်။

ကျနော်အပြန်လမ်းမှာရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ်။ မာမီမှာတဲ့အတိုင်းသူနဲ့တော်မယ်ထင်တဲ့အကြီးဆုံးဘရာစီယာကို ယူလာပေးခဲ့တယ်လေ။ အဲဒီဘရာစီယာကိုမာမီကကျနော့်ရှေ့မှာတင် စမ်းဝတ်ကြည့်မယ်လို့ကျနော်မျှော်လင့်နေမိပါတယ်။ မာမီကဒီကျွန်းရောက်ပြီးမှကျနော့်အပေါ်အရမ်းပွင့်လင်းလာခဲ့ပြီး၊ အရှက်အကြောက်လည်းနည်းလာတယ်ဆိုတော့လေ။

ခဏအကြာမှာတော့ ကျနော်တို့မိသားစုကိုပေးထားတဲ့ယာယီတဲဆီကိုကျနော်ပြန်ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ တဲလေးက ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးပဲဖြစ်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့မရှုပ်ပဲသီးသီးသန့်သန့်ဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်ငြိမ်လေးပါ။

“မာမီရေ၊ မာမီ့အတွက်ဘရာစီယာတော့ရှာရလာခဲ့ပြီ။ ဟောဒီမှာ..”

ကျနော်ကကျွန်းသူတွေစေတနာ့ဝန်ထမ်းချုပ်ပြီးလှူထားတဲ့ ဧရာမဘရာစီယာကြီးကိုကိုင်မြှောက်ပြရင်းပြောလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်မာမီက..။

“ဟမ်၊ အဲဒါကိုကြည့်ရတာငါနဲ့နည်းနည်းတော့သေးနေသေးသလိုကြီးပဲ။ ဟုတ်ပြီလေ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အရင်စမ်းဝတ်ကြည့်ရသေးတာပေါ့။ နေဦးဘယ်မှမသွားနဲ့ဦး။ ငါနဲ့အဆင်ပြေရဲ့လားကူကြည့်ပေးစမ်းပါ..”

မာမီကဘာမှသိပ်ဂရုမထားသလိုခပ်ပေါ့ပေါ့လေးပဲပြောနေတယ်။ ပြီးတော့ဘရာစီယာမခံပဲဝတ်ထားတဲ့သူ့ရဲ့အပေါ်အင်္ကျီကိုလက်တွေမြှောက်ပြီးပင့်ချွတ်လိုက်တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်ကတော့၊ မာမီကျနော့်ရှေ့မှာသူ့နို့ကြီးတွေကိုသိသိသာသာကြီးပေါ်တင်ချွတ်ပြတဲ့ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်မှာပါ။ ပထမအကြိမ်ကပင်လယ်ကမ််းစပ်မှာညဖက်လရောင်အောက်မှာမသဲမကွဲအမြင်နဲ့ဖြစ်ပြီး၊ ဒုတိယအကြိမ်ကတော့ ဒီနေ့စောစောပိုင်း ကျနော့်ကိုဘုရင်မလုပ်လို့မြော့နေတဲ့အချိန်၊ မာမီနဲ့မမကေသီညှပ်ပြီးနို့ကြီးတွေနဲ့လာဖိနှိုးတာ၊ မွှန်ထူပြီးသေချာတောင်မကြည့်လိုက်မခံစားရလိုက်ပါဘူး။ တကယ်ပါ။

အခုမာမီကအပေါ်အင်္ကျီကိုမြှောက်ပြီးချွတ်ချလိုက်တော့ နို့ကြီးတွေကအပြုံလိုက်ကြီးကန်ပြီးထွက်ကျလာပါတယ်။ မာမီ့ရဲ့အချိန်တော်တော်စီးမယ့် 36MM ကပ်နို့လုံးကြီးတွေက၊ သူ့ရှေ့ဘက်တစ်ပေလောက်ကိုငေါက်ခနဲထွက်ကျလာပြီးခါးလည်နီးပါးမှာပလောက်ခနဲရပ်သွားတယ်။ တုန်တုန် တုန်တုန်နဲ့ပေါ့။ နို့တွေကခါးကျင်လေးရဲ့လုံးပတ်ထက်တောင်ကြီးလိမ့်ဦးမယ်။

ဒါကတော့မာမီ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်အလှတရားပဲဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ နို့လုံးကြီးတွေပေါ်ကကြီးမားတဲ့အစင်းကြောင်းကြီးတွေနဲ့ သွေးကြောမျှင်စိမ်းပြာပြာတွေက၊ သူ့ရဲ့အညိုရောင်နို့သီးခေါင်းကြီးတွေထိပ်ကအစပျိုးခဲ့ပြီး အောက်ကနို့လုံးအိအိကြီးတွေတလျှောက်ကိုဖြာဆင်းကျလာတယ်လို့ထင်ရတယ်။ ကျနော်စိုက်ပြီးငေးမကြည့်ပဲမနေနိုင်ခဲ့ဘူး။

“ဟားဟားဟား။ ကောင်လေး၊ ဘယ်လိုလဲအသက်မှရှိသေးရဲ့လား။ မာမီကကျနော်ကြက်သေသေပြီးနေတာကိုကြည့်ပြီးဟားတယ်။ ”

ကဲ..ပေးစမ်းပါဦးနင့်လက်ထဲကဘရာစီယာကို..”

“ကန်တော့ပါမာမီ၊ အဲဒါကြီးတွေက အရမ်းကြီးပြီး၊ အရမ်းလှတာပဲ။ ဒါနဲ့မာမီ့အဲဒါကြီးတွေကရင်မလေးဘူးလားဟင်..”

“ဝေယံနော်..နင်.. ငါ့ကို ရှက်အောင်လာပြောနေပြန်ပြီ..”

မာမီကကျနော်ယူလာပေးတဲ့ဘရာစီယာကိုကောက်စွပ်ပြီးစမ်းဝတ် ကြည့်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဝတ်လိုက်တာနဲ့သိသိသာသာကြီး သေးလွန်းနေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။  ဘရာကပ်ကသက်တောင့်သက်သာမရှိပဲနို့ကြီးတွေကိုအတင်းပင့်မပြီးဆွဲတင်သွားတယ်။ မေးစိထိအောင်တောင်ရောက်မလားပဲ။

ကပ်ကသေးပြီးနို့အုံမတန်တဆကြီးကိုအတင်းဆွဲပင့်ထားတော့၊ ကြည့်ရတာအရုပ်ဆိုးသလိုပဲ။ အောက်ကပင့်ကြည့်ရင်နို့လုံးကြားကအမြှောင်းကြီးကအက်ကြောင်းကြီးလိုပဲ၊ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေးရင်၊ ဘာကြီးနဲ့တူမှန်းမသိဘူး။ ဒါပေမယ့်မာမီ့ကိုဒီလိုကြီးမြင်နေရတာကကျနော့်အတွက်တော့သွေးတွေဆူပြီးပူလောင်လွန်းလှပါတယ်။
—————————————–

အပိုင်း(၁၅) ဆက်ရန်

(၁၅)

“ဒါနဲ့ မမကေသီကော ဘယ်ရောက်နေလဲမာမီ..၊ မတွေ့ပါလား..”

“နင့်အမအပြင်ထွက်သွားတယ် ရောက်တာနဲ့ရွာရိုးလှည့်ပြီးစပ်စုနေတာနေမှာပေါ့”

မမကေသီက တော့ဒီလိုပဲ ရောက်တဲ့နေရာမှာအသားကျမြန်တယ်။ အခုလည်း..ရွာသူနို့ကြီးမတွေနဲ့သွားလုံးနေပြန်ပြီထင်တာပဲ။ မာမီ့ဘက်ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ သူက သူစမ်းဝတ်ထားတဲ့ဘရာစီယာကို ဟိုဘက်ဆွဲကြည့်လိုက်၊ ဒီဘက်ဆွဲကြည့်လိုက်၊ ပင့်တင်လိုက်၊ မချလိုက်နဲ့ မျိုးစုံလုပ်ကြည့်နေရင်းကလှမ်းပြောနေတယ်။

“နေပါဦးဟယ်! ..နင့်ဘရာစီယာကကလည်း ကြည့်ပါဦး။ နင်ကသာကြီးတယ်ပြောနေတာ၊ ငါ့အတွက်ကျတော့သေးလွန်းမနေဘူးလား..”

“သားကြည့်တာကတော့အဆင်ပြေတယ်ထင်နေတာပဲ..”

ကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက် အဲ့လိုပြောရင်းတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြည့်လိုက်မိကြပြီး ဘာကိုသဘောကျမှန်းမသိပဲ တခစ်ခစ် တခွိခွိနဲ့ရယ်နေမိကြတယ်။

“ဒီပုံစံအတိုင်းဆို ငါလည်းဒီကျွန်းသူတွေလို ဘရာစီယာမပါပဲနေသွားရတော့မယ်ထင်တယ်။ အဲ့လိုတော့မဖြစ်သေးပါဘူး။ တစ်ယောက်ယောက်ကိုအကူအညီတောင်းပြီးဒီထက်ကြီးတာတစ်ခုလောက်လုပ်ပေးခိုင်းရတော့မှာပဲ။ ငါကလအော့သီးအရသာကိုကြိုက်သွားပြီ။ နင်ကြိုက်တဲ့ပုံစံမျိုး နို့ပိုကြီးသထက်ကြီးလာအောင်နောက်ထပ်စားဦးမှာ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီထက်ပိုကြီးတဲ့စူပါဆိုက် ဘရာစီယာတစ်ခုတော့ငါလိုလိမ့်မယ်..”

“အဲဒါဆို မာမီကအရမ်းဆက်စီဖြစ်နေမှာပဲ သားပြောချင်တာက ဘရာလုံးဝမဝတ်ပဲနဲ့ဆိုရင်ပေါ့..”

“ဟား..ဟား၊ နင်ကတော့အဲ့လိုဆိုပိုကြိုက်မှာပေါ့နှာဘူးကောင်ရဲ့..၊ ဒါနဲ့ ဘရာတဲထဲမှာ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့နင်တွေ့ခဲ့တာလား”

မာမီကသူစမ်းဝတ်ထားတဲ့ မတော်တဲ့ဘရာစီယာကိုချွတ်ပြီးကြမ်းပေါ်ပစ်ချလိုက်ရင်းကမေးလိုက်တယ်။

“တွေ့ခဲ့တယ်လေ မာမီ့လိုပဲ ဘရာစီယာလိုက်ရှာနေတဲ့ကျွန်းသူတစ်ယောက်ပဲ၊ သူ့နာမည်က ဂျူလီယာတဲ့”

“ဩ..ဟုတ်ပြီ၊ သူကရော နင့်အကြိုက်ပုံစံမျိုးကြီးလား..”

“အတိအကျပဲမာမီ၊ သူ့နို့ကြီတွေကလည်း မာမီ့ဟာကြီးတွေနဲ့ နင်လား ငါလားပဲ..”

“ဘယ်လောက်ကြီးလို့လဲပြောပါဦး..နို့ဘူးကလေးရဲ့..”

“သားအမှတ်မမှားဘူးဆိုရင်တော့ သူပြောလိုက်တာ M ကပ်ပဲမာမီ..”

မာမီနဲ့ကျနော့်အကြားမှာ ဒီကျွန်းပေါ်ရောက်မှ သားနဲ့အမိပြောလေ့ပြောထမရှိတတ်တဲ့ နို့တွေဘယ်လောက်ကြီးတယ်ဆိုတဲ့ မိန်းမတွေရဲ့လိင်ပိုင်ဆိုင်ရာအင်္ဂါတွေအကြောင်းတွေကို ဘွင်းဘွင်းကြီးပါးစပ်မရှက်ပဲပြောနေမိကြတာက တကယ်ဆိုယုံနိုင်စရာတောင်မရှိဘူး။

“အင်းးး ဒါကနင်နောက်ထပ်တွေ့လာခဲ့ရတဲ့အတွေ့အကြုံအသစ်တစ်ခုတိုးခဲ့ပြီပေါ့လေ။ ကဲ.. ပြောပါဦး၊ ငါ့သားချောကလေးရဲ့၊ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သလဲဆိုတာ။ မာမီ့ကိုဒိုင်မရှိုရဘူးနော်..”

“မရှိုပါဘူးမာမီရယ် ဒါမျိုးနားထောင်ရတာက မာမီ့သည်းခြေကြိုက်ဆိုတာသားသိနေပါပြီ..”

“စောက်ကောင်စုတ်ကလေး..ဟွန့်..ငါ့ကိုလာရိမနေပါနဲ့..၊ ပြောမှာသာပြောစမ်းပါ”

“သား တဲထဲရောက်ပြီး ခဏကြာတော့ အဲဒီဂျူလီယာက လိုက်ဝင်လာတာမာမီရ၊ အဲဒီတော့မှသူလည်းမာမီ့လိုပဲ သူနဲ့တော်မယ့်ဘရာစီယာလာရှာတာမှန်းသိလိုက်ရတာ။ စကားတွေပြောမိကြရင်းနဲ့ အီစီကလီတွေဖြစ်သွားကြတယ်မာမီရာ။ သိပ်မကြာပါဘူး သူကသားကိုပုလွေကောက်မှုတ်ပေးတော့တာလေ။ အဲဒါနဲ့မူစကူးဒူးဖြစ်သွားကြတော့တာပဲ။ ပြီးတော့နတ်ပြည်ကိုအတူရောက်သွားကြတော့တာပဲမာမီရ”

“ကြည့်စမ်း..ကြည့်စမ်း..မြန်လိုက်ကြတာ။ ဒါကြောင့်နင့်မူလီကြီးက အခုထိထောင်နေသေးတာကိုး..”

“ဟီးဟီး..မာမီကလဲ..”

“ဒီမှာသား..၊ မာမီပြောတာကိုနားထောင်စမ်း၊ မာမီဘာစဥ်းစားနေတယ်ဆိုတာကိုနင်သိပါတယ်။ မာမီက၊ တို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကိုနောက်တစ်ဆင့်တက်ချင်နေတယ်။ ဒါကဒီကျွန်းပေါ်ရောက်မှမာမီဖြစ်ချင်နေတဲ့ဆန္ဒပါပဲ။ မာမီယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့အတူနေချင်မိတယ်။ တကယ်မာမီနေချင်တာကသားတစ်ယောက်ထဲနဲ့ပဲ။ မာမီ ဂူမှာကျန်ခဲ့တုန်းက ကျွန်းတစ်ဘက်ခြမ်းမှာနေရာတစ်ခုကိုတွေ့ထားတယ်။ အဲဒီနေရာက ဘယ်သူမှအနှောက်အယှက်မရှိလောက်တဲ့နေရာပဲ။ အဲဒီနေရာကအရမ်းလည်းလှတယ်။ မကြာခင် မာမီသားကိုလိုက်ပြနိုင်လိမ့်မယ်ထင်တယ်။ ဒါပေမယ့် အခုလောလောဆယ်တော့ မာမီ့ဒီပူစီဖောင်းကြီးတွေနဲ့ နင်အရင်မကစားချင်ဘူးလားဟင်..ဝေယံ”

“ဟာ..ကစားချင်တာပေါ့မာမီရ။ ဒါ..ငယ်ငယ်ထဲကသားအကြိမ်ကြိမ်မက်ခဲ့ရတဲ့အိပ်မက်ကြီးပဲမာမီ။ မပြောကောင်း မတောင်းကောင်းလို့သာ..”

“ဘာလို့မပြောကောင်းရမှာလဲကွာ၊ ပေးသူနဲ့ ယူသူ ဆန္ဒတူ၊ အရောင်တူပြီး ကျေနပ်ကြရင် ဘာမှမလုပ်ကောင်းဘူးဆိုတာမရှိပါဘူး..”

“ဒါ..တကယ်ပြောနေတာလားမာမီ။ ဒါက
.. သားအလိုချင်ခဲ့ဆုံးဆန္ဒပဲ၊ မာမီကလည်းအရောင်တူပြီဆိုရင် သားကလဲရယ်ဒီပါပဲ။ အားး သားမစောင့်နိုင်တော့ဘူး..မာမီ..”

ကျနော်ဝမ်းသာလွန်းလို့ရုတ်ချည်းခုန်ထပြီးမာမီ့နားကိုကပ်သွားခဲ့မိပါတယ်။

“လာခဲ့လေမာမီ့သားလေး..၊ နင်မွေးကထဲကစို့ခဲ့ရတဲ့နို့ကြီးတွေဆီကို..”

မာမီကပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော့်ကိုသူမရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ ဧရာမနို့လုံးကြီးတွေနဲ့ကျနော့်ရင်ဘတ်က ရင်ဆိုင်တိုက်မိပြီးဖိမိသွားကြတယ်။ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကပေါင်ချင်းလည်းရိုက်မိသွားကြတယ်။ မာမီရောကျနော်ရော တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပြိုင်တူဖက်လိုက်မိကြတယ်။ ဒါကနွေးထွေးလှတဲ့ ထွေးပွေ့မှုနဲ့အရမ်းကိုကောင်းတဲ့ဖီလင်ကြီးပါပဲ။

မာမီကကျနော့်ခေါင်းကိုဆွဲပြီးသူ့မရဲ့နို့ကြီးတွေဆီမျက်နှာအပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့ကိုသိုင်းဖက်ထားတဲ့ကျနော့်လက်တွေကိုလည်းဖြည်ပြီး နို့ကြီးတွေပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ ခဏအကြာမှာတော့ကျနော် မာမီ့ရဲ့စူပါဆိုဒ်နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရစုပ်နေစို့နေပါပြီ။ တင်းရင်းနေပေမယ့်အိစက်တဲ့အထိအတွေ့ရှိတဲ့မာမီ့နို့ကြီးတွေကို မုန့်ဖုတ်ဖို့ဂျုံနှဲသလို ပါးရပါးရကြီးနယ်နေ၊ညှစ်နေကိုရတာကလည်းအရသာကို ဂွတ်ရှယ်နေတာပဲဗျာ။

ကျနော့်လီးကလည်း မာမီကသူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီးပေါင်ချင်းရိုက်မိကထဲကအသကုန်ထောင်ထနေပြီးပါပြီ။ နို့တွေစို့နေတုန်းမှာ လီးကမာမီ့ပေါင်ခြံကြားထဲသွားထောက်နေတာပါ။ ဒါကိုသိနေတဲ့မာမီက သူ့လက်နဲ့ခါးကြားကလျှိုပြီး လီးကိုဖမ်းဆွဲလိုက်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းဂွင်းထုပေးနေပါတယ်။ ကျနော့်လီးကလည်းပိုပြီးမာသထက်မာထန်တက်လာပါတယ်။

မာမီကကျနော့်ကိုတစ်ပတ်လှည့်ဆွဲပြီး တဲရဲ့ဘေးတစ်ဘက်နံရံကပ်ခင်းပေးထားတဲ့မြက်လိုလို၊ ကောက်ရိုးလိုလိုမွေ့ယာကြီးပေါ်ကို လဲချလိုက်ပါတယ်၊ မွေ့ယာရဲ့ခေါင်းရင်းပိုင်းကပြေလျော့လျော့မြင့်နေတာပါ။ မာမီကလှဲချလိုက်တော့ ကျနော်ကအပေါ်ကထပ်ရက်ကြီးပါသွားခဲ့ပါတယ်။

“ကဲ..နင်နို့နှစ်လုံးစိန်ကို ကျောင်းစာကြည့်တိုက်ထဲမှာလုခဲ့ပ်သလိုမျိုး။ မနက်ကတဲဝိုင်းကြီးထဲမှာ ခေါင်းဆောင်ကြီးဆိုတဲ့ ဘုရင်မဆိုတဲ့ လုပ်သလိုမျိုး မာမီ့ကိုလုပ်ပေးစမ်းကွာ။ အခုက ဒီမှာ သားနဲ့မာမီနှစ်ယောက်ထဲရှိတော့တယ်..အေးဆေးသာလုပ်”

မာမီကဒီလိုပြောလိုက်ပြီးတာနဲ ကျနော် မာမီ့ရင်ဘတ်ပေါ်တက်ခွလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ရဲ့ဆယ်လက်မလီးကြီးနဲ့ ရှေ့ကိုကော့ထိုးပြီးမာမီ့ရဲ့ရင်နှစ်မြွှာကြားမြောင်းအတိုင်းလျှောထိုးပြီး လီးကို ဂိုက်လိုင်းအရင်ပေးလိုက်တယ်။ ပက်လက်လှန်ထားလိုက်တော့ မာမီ့နို့လုံးကြီးတွေက ဘေးအိုအိကျလို့နေတယ်။ လီးကနို့ကြားမြောင်းပေါ်မှာလိုင်းတည့်ပြီးအဆင်သင့်ဖြစ်တာနဲ့ မာမီကလက်နှစ်ဘက်နဲ့သူ့နို့ကြီးတွေကိုဆွဲစုပြီးလီးကို ဟော့ဒေါ့ဘာဂါထဲမှာ ဝက်အူချောင်းညှပ်ထားသလိုမျိုးငုံညှပ်ပြီးဖိထားတယ်။

“ကဲ..စ​တော့..ဝေယံ၊ လို့မာမီကဆိုလိုက်တာနဲ့ ကျနော်ကမာမီ့နို့ကြီးတွေအကြားမှာလီးကိုလျှောတိုက်ပြီးစလိုးပါတော့တယ်။ ဟားး..ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်ဗျာ။ အခုက ကိုယ်အမေအရင်းရဲဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ်သူမွေးပေးထားတဲ့လီးနဲ့ထိတွေ့ပွတ်တိုက်လိုးခွင့်ရလိုက်တာပါ။

ကျနော်အခုလောလောဆယ်အနေနဲ့ဒီကျွန်းကို ရောက်ပြီးမှမိန်းမ တချို့ကို စပြီးထိတွေ့လိုးခွင့် ရခဲ့ပါတယ်၊ ပထမဆုံးအနေနဲ့ ဘွားတော်ဘုရင်မနဲ့ ဒုတိယက မမကေသီပါ။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးကို tit fuck လုပ်ပြီးနို့တွေကိုပဲလိုးခဲ့တာပါ။ တတိယတစ်ယောက်၊ ဂျူလီယာဆိုတဲ့မိန်းမနဲ့ကျတော့ အကုန်ပါသွားတယ်ပေါ့။

မာမီကတော့ ဘုရင်မရဲ့တဲထဲမှာ ကျနော့်မျက်နှာပေါ်တက်ထိုင်ခဲ့လို့ ဘာဂျာတော့မှုတ်လိုက်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်အနေနဲ့မာမီ့ကိုအခုမှပထမဆုံးအကြိမ် နို့ကြီးတွေကစပြီးလိုးခွင့်ကြုံလာတာပါ။ မာမီ့နို့ကြီးတွေကိုလိုးနေရတာက ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်အောင်ကောင်းလှတဲ့အရသာအထွတ်အထိပ်တစ်ခုပါပဲ။ ကျနော်လိုးရင်းနဲ့လီးကလည်းပိုမာလာပြီး တဖြောင်းဖြောင်းရိုက်သံတွေမြည်ပြီးတဖြည်းဖြည်းအရှိန်တက်လာပါတယ်။ ကျနော့်လီးက မာမီ့နို့ကြားမြောင်းကြီးထဲမှာဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ရှိနေရင်း နီရဲပြောင်တင်းနေတဲ့ဒစ်ထိပ်ကြီးက နို့အုံအထက်ကြားကနေ လျှောကနဲ လျှောကနဲ ခေါင်းပြူထွက်လာပြီးမာမီ့  လည်ပင်းနဲ့ မေးစေ့ကိုသွားသွားထိုးမိနေပါတယ်။

တအောင့်လောက်ကြာတော့ကျနော့်လီးဆွဲချက်တွေဒလစပ်မြန်လာပြီး ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာချိန်မှာမာမီကလည်း အစပိုင်းတုန်းကထက်အားပါပါနဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားကလီးကိုလက်အားသုံးပြီးအတင်းညှစ်ထားချိန်မှာပဲ၊ လီးထဲကလရည်တွေကမထိမ်းနိုင်တော့ပဲကန်ပြီးဆောင့်ထွက်သွားပါတော့တယ်။

ပထမဆုံးလရည်ပစ်ချက်တွေစပြီးထိတာကတော့ မာမီ့ရဲ့မေးစေ့ကိုပါ။နောက်ထပ်ဆက်တိုက်ပန်းထွက်တဲ့အချက်တွေကတော့၊ မာမီ့ရဲ့လှပတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ ပါးစပ်တွေ၊ နှာခေါင်းတွေပေါ်၊ ပါးနှစ်ဘက်အပေါ်တွေမှာပါ ရွှဲပလဲကုန်ပါတော့တယ်။ ကျနော်ကနို့ကြီးတွေကြားကလီးကိုအမြန်ဆွဲထုတ်ပြီးမာမီ့မျက်နှာပေါ်မှာခွထိုင်လို့ပါးစပ်နဲ့ ပါးတွေအပေါ်ကိုလီးနဲ့တဖတ်ဖတ်ရိုက်ရင်း လရည်လက်ကျန်တွေကိုညှစ်ချနေမိပါတော့တယ်။

ဒီနေ့မှာ ကျနော်ကိုယ့်အိမ်မှာနေတုန်းကတသက်လုံးမကြုံခဲ့ မလုပ်ဖူးခဲ့တဲ့၊ အတွေ့အကြုံကိုလုပ်ဖြစ်သွားခဲ့မိပါတယ်။ အဲဒါကတော့ ရင်ဘတ်ဟောင်းလောင်းနဲ့၊ ဆက်စီကျလှတဲ့ဧရာမနို့လုံးကြီးတွေတွဲလောင်းနဲ့၊ ကိုယ်တစ်ပိုင်း နိကက်ချွတ်ထားတဲ့ ကိုယ့်မွေးသမိခင်အရင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာလုံးထွေးပြီး တသက်လုံးမှာ လုံးဝဖြစ်မယ်လို့မျှော်လင့်မထားခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုယ့်အမေနဲ့ပြန်ပြီး လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာဆက်ဆံမှုကိုလုပ်လိုက်မိတာပါပဲ။ တကယ်တော့မာမီနဲ့ မျိုးပွားလိင်အင်္ဂါချင်းစပ်ယှက်တာ မျိုး၊ သားစပ်သလိုမျိုး ထိထိရောက်ရောက်ကြီးလိုးခဲ့ကြတာ မဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် semi sexual relation relationship လို့ဆိုရလောက်တဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းထိတွေ့စပ်ယှက်မှုကိုတော့ လုပ်ဖြစ်လိုက်တယ်ဆိုပါတော့။

အဲဒါက မာမီ့နို့ကြီးတွေကိုစိတ်ရှိလက်ရှိကိုင်စို့ခဲ့ရပြီး လီးနဲ့လည်းဝအောင်အီအောင်လိုးပေးခဲ့ရတဲ့အဆင့်အထိရောက်ခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ အရင်က အိမ်မှာနေနေကျအတိုင်းသာနေခဲ့ရမယ်ဆိုရင် အခုအချိန်အထိ ဒီကိစ္စဟာဘယ်လိုမှဖြစ်လာနိုင်စရာအကြောင်းမရှိဘူးလို့ကျနော်ထင်မိပါတယ်။ ကျနော်မာမီ့မျက်နှာပေါ်ကိုလရည်တွေပန်းပြီးတာနဲ့ အဲဒီပေရေနေတဲ့မျက်နှာလှလှလေးကို နှုတ်ခမ်းတွေ၊ နဖူးတွေ ပါးတွေပေါ်ကို မရွံရှာနိုင်တော့ပဲ မက်မက်မောမောလိုက်နမ်းနေမိပါတယ်။ မာမီ့မျက်နှာပေါ်မှာပေနေတဲ့ညှီစို့စို့ ကိုယ့်လရည်နံ့ကိုပြန်ရနေပါသေးတယ်။ ကျနော်မာမီ့ရဲ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ နို့ကြီးတွေကိုဖက်ရင်းသူ့ဘေးမှာလှဲပြီးခဏနားနေမိတယ်။

ကျနော်က မာမီ့ရဲ့အဆမတန် နို့ကြီးတွေကြားထဲကို လိုးလိုက်ရလို့ ဖီလင်ကမတရားတက်လာပါတယ်။ ရာဂအမှောင်သွေးတွေကခေါင်းထဲအထိဆောင့်တက်လာပြီး မာမီ့ကိုနို့စို့၊ နို့လိုးတဲ့အဆင့်ကကျော်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုပါလိုးပြီးမိတ်လိုက်ပစ်ချင်တဲ့စိတ်တွေ၊ မာမီ့ကို လုံးလုံးလျားလျား မယားတော်ပစ်လိုက်ချင်တဲ့စိတ်တွေပေါ်လာပါတော့တယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ကျနော့်လက်တွေက မာမီဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီဆီရောက်သွားပြီး ခါးကကြယ်သီးကိုဖြုတ်လို့အောက်ကိုလျှောချပြီးချွတ်ချလိုက်တယ်။ ဘောင်းဘီကခြေကျင်းဝတ်မှာပုံကျသွားပြီး အနက်ရောင်ဇာဖောက်ပင်တီလေးကပဲ မာမီ့ ဖင်ဆုံကြီးတွေအပေါ်မှာတင်ကျန်ခဲ့ပါတယ်။ (ဒီမှာပြောရမှာက.. ကျနော်တို့ဒီကျွန်းပေါ်ကိုရောက်လာမယ့်ညက မိုးမုန်တိုင်းမကျ၊ မီးမပျက်ခင် တီဗွီထိုင်ကြည့်ရင်း မာမီက ဆိုရှယ်ဆန်သူပီပီ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖျင်ပါးဘောင်းဘီတိုပွပွကိုဝတ်ထားခဲ့ပြီး ဒီအဝတ်တွေနဲ့ပဲ အခုဒီမှာရှိနေခဲ့တာပါ။)

မာမီကခြေထောက်အထိလျှောဆင်းသွားတဲ့ဘောင်းဘီကို တစ်ဘက်စီကြွချွတ်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်နဲ့ပဲဘေးကိုတွန်းပို့လိုက်တယ်။ ကျနော်ကပင်တီရဲ့ခါးထဲကိုလက်ထိုးလျှိုပြီးဆွဲချမလို့လုပ်တော့မာမီကကျနော့်လက်ကိုလာအုပ်ကိုင်ရင်း ကျနော့်မျက်လုံးထဲကိုတည့်တည့်စိုက်လို့ပြုံးကြည့်ပြီး ခေါင်းကိုဖြည်းဖြည်းခါပြနေပါတယ်။ ကျနော်လည်းခါးကဆွဲချွတ်မယ့်လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီးပေါင်ခြံကြားကနေပင်တီထဲလက်ထည့်တော့ ဘာမှမတားဘူးအထည့်ခံတယ်ခင်ဗျ။ ဒါလောက်ကိုတော့မာမီလွှတ်ပေးနိုင်တယ်ဆိုတာကိုမပြောပြပဲဲနဲ့ကျနော် သဘောပေါက်လိုက်ပါတယ်။ ချွတ်တော့မပေးဘူး အောက်ကနေလျှိုနှိုက်ပြီးကိုင်ချင်ရင်ကိုင်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့။

ကျနော်လည်းရသလောက်အမြတ်ပဲဆိုပြီးတော့ ပင်တီခွကြားထဲလက်လျှိုပြီးမာမီ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ ကျနော့်လီးကြီးကလည်း မာမီ့ပေါင်ခြံရှေ့နားမှာ ရမ်းတမ်းရမ်းတမ်းနဲ့ပါ။ ကျနော့်ပါးစပ်နဲ့နှာခေါင်းတွေကလည်းမာမီရဲ့နို့ကြီးတွေအကြားခေါင်းနှစ်ပြီးနို့သီးခေါင်းကြီးတွေကိုစုပ်လိုက်စို့လိုက်လုပ်နေတုန်းပါပဲ။ ကျနော်ကမျက်နှာဖော် ခေါင်းမော့ပြီး မာမီ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေကိုဖမ်းဆွဲစုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ မာမီရုတ်တရက်အငိုက်မိသွားပြီး အု ခနဲတောင်အသံထွက်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်ကလျှာကိုပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တော့။ မာမီ့လျှာကလည်းထွက်လာပြီး လျှာချင်းလာလိမ်းပြီးပြန်နမ်းလာပါတော့တယ်။
—————————————–

အပိုင်း(၁၆) ဆက်ရန်

(၁၆)
မာမီရဲ့နို့ကြီးချဲ့စီမံကိန်း

“ရှလွတ်..ရှလွတ်! .ပု..ပလပ်..ပလပ်”

ကျနော်တို့ သားအမိနှစ်ယောက်ရဲ့လျှာချင်းလိမ်းလှည့် နမ်းရှုပ်သံတွေက မြိုင်မြိုင်လေးထွက်လာပါတယ်။ ပင်တီကြားထဲလျှိုဝင်နေတဲ့ကျနော့်လက်က မာမီ့ရဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်ကြီးထဲမှာလက်နှစ်ချောင်းပူးကြီးဝင်နေပါပြီ။ ထိပ်ဆုံးကလေထဲမှာကားပြီးလွတ်နေတဲ့လက်မကစောက်စိထိပ်ကလေးကိုပွတ်ပြီး လက်ဗွေစကဲန် ဖတ်​နေတာ​ပေါ့။

မာမီလည်းအပေါ်နှုတ်ခမ်းနဲ့အောက်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုစလုံးပြိုင်တူမွှေပြီးအတိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရတဲ့အခါမှာကိုယ်လေးကတောင့်တက်သွားပြီး မျက်လုံးတွေကမှေးစင်းကျသွားပါတော့တယ်။ ကျနော့်လက်ကလည်းမာမီ့စောက်ခေါင်းထဲကထွက်ကျလာတဲ့စောက်ရည်နွေးနွေးချွဲကျိကျိတွေကိုစမ်းမိလိုက်ပါပြီ။ မာမီစိတ်တွေလာပြီး အရည်တွေရွှဲနေပြီဆိုတာသိလိုက်တယ်။

ကျနော်ရှေ့ဆက်တိုးဖို့နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ကြိုးစားကြည့်လိုက်ပြန်ပါတယ်။ အမေ့ပင်တီကိုခါးကနေနောက်တစ်ကြိမ်ဆွဲချဖို့လုပ်တာမှာ၊ ဒီတစ်ခါတော့ ကျနော့်လက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပုတ်ချခံလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မာမီ့စကားသံကထွက်လာခဲ့တယ်။

“သား..ဝေယံ၊ မာမီသားကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ပေးလုပ်ခွင့်ပြုပေးခဲ့ပေမယ့်၊ သားလာခဲ့ရာလမ်းကြောင်းကြီးကိုတော့ အခု ထိလို့မရသေးဘူး။ သားနဲ့မာမီတို့ရဲ့သားအမိအရင်းဆိုတဲ့တံတိုင်းကြီးကိုကျော်ဖြတ်ပြီး ရိုက်ချိုးနိုင်တဲ့တစ်နေ့ကျမှပဲ၊ ကြည့်ကြသေးတာပေါ့..”

“ဒါနဲ့..မာမီပဲ ပေးသူယူသူအရောင်တူရင်မလုပ်သင့်တာ မလုပ်ကောင်းတာ မရှိဘူးဆို”

“အခုမဟုတ်သေးဘူးဝေယံ၊ မာမီတို့ ဒီစည်းကိုကျော်နိုင်ဖို့ကတော့အရမ်းစောနေသေးတယ်လို့ထင်တယ်၊ သားမှာလုပ်စရာတွေအများကြီးရှိသေးတယ်။ သားဒီကျွန်းပေါ်ကရွာသူတွေရဲ့အင်အားကို တွေ့ပြီးပြီနော်၊ သူတို့တွေမင်းကိုအလှည့်နဲ့ဖမ်းဖို့စောင့်နေကြတယ်။ ဒီကျွန်းကတကယ်တော့ မာမီတို့ကြားဖူးတဲ့ဒဏ္ဍာရီထဲက မိန်းမလှကျွန်းပဲသား။ သားကမောင်ရှင်ဆိုပါ​တော့။ ဒါပေမယ့်သားက ရေချအသတ်ခံရတဲ့ ကံဆိုးသူမောင်ရှင်တော့မဟုတ်ဘူး။ ကံကောင်းလွန်းသူကြီး မောင်လွင်ဖြစ်နေတယ်”

“ဘာ..ဘယ်ကမောင်လွင်လဲမာမီ..၊ မာမီပြောတာသားနားမလည်ဘူး၊ ဘယ်မောင်လွင်လဲ၊ သားလိုက်မမီတော့ဘူး..”

ကျနော်လည်းမာမီပြောနေတာတွေကို နားသိပ်မလည်ဘူး၊ မိန်းမလှကျွန်းနဲ့မောင်ရှင်ဆိုတာကိုတော့ နည်းနည်းသဘောပေါက်လိုက်သေးတယ်။ ဒါကကျနော်ဖတ်ဖူး၊ ကြားဖူးတဲ့ဦးရှင်ကြီးဇာတ်လမ်းပဲ။ ဒါပေမယ့်ကျန်တာကိုတော့ တကယ်ပဲလိုက်မမီတာပါ။ ကြောင်တက်တက်ကြီးလည်းဖြစ်နေမိတယ်။

“ဟီ..ဟိ..၊ ငါ့သားက တုံးလိုက်တာကွာ၊ အိုင်တီခေတ် အင်ဂျင်နီယာတွေက သမိုင်းတော့မကျေကြဘူးနော်..။ မောင်လွင်ဆိုတာက မင်းတုန်းမင်းဖြစ်လာမယ်ကောင်လေးကိုပြောတာဟဲ့..ဟိဟိ..ခိခိခိ..”

“ဪ..ဒါလား..ဟားဟား..ပေါက်ပြီ၊ သဘောပေါက်ပြီ..ဟား..ဟားဟားးး..ဟားးးးး”

ကျနော်ခွက်ထိုးခွက်လှန်ရယ်မိတယ်။

“နင်ကလေ..ဒဲ့ပြောမှပဲရိပ်မိတဲ့လဒူလေးပဲ..”

“ဒါဆိုသားကခေတ်သစ် မင်းတုန်းမင်းအလောင်းအလျာပေါ့ ဟုတ်လားမာမီ..”

“အခုအဲ့လိုပုံမျိုးဖြစ်လာတော့မှာလေ။ အဲဒါက နင့်ကိုမောင်းမတစ်ထောင်ထောင်းရမယ့် ယောက်ျားတစ်ယောက် မဖြစ်ဖြစ်အောင်တွန်းပို့နေသလိုပဲ။  အဲဒါကြောင့်နင် အမြဲကြံ့ခိုင်အောင် နေနေရမယ်၊ လေ့ကျင့်နေရမယ်။ လုပ်သင့်တာတွေအရင်လုပ်လိုက်ဦး..ဝေယံ၊ နောင်တစ်ချိန်ချိန်မှာတော့ မာမီနဲ့သားနောက်ထပ်တစ်ရောင်ထပ်တူပြီး နင်မျှော်မှန်းတဲ့ဒုတိယအိပ်မက်ကိုအကောင်အထည်ဖော်နိုင်ကောင်းပါရဲ့..”

မာမီက တွေးတွေးဆဆပြောလိုက်ပါတယ်။

×××××××××××××××××××××××××××××××××

အဲဒီနေ့ကုန်ဆုံးပြီးတဲ့နောက် အသစ်ရောက်လာတဲ့အထူးဧည့်သည်တော် မိသားစုဖြစ်တဲ့ကျနော်တို့သားအမိ ၃ယောက်နဲ့ ရွာသူတွေရဲ့တွေ့ဆုံမိတ်ဆက်ပါတီပွဲကို ရွာလယ်ကွင်းဝိုင်းမှာကျင်းပခဲ့ကြပါတယ်။ အစားအသောက်တွေကတော့စုံနေတာပါပဲ။ ကျွန်းထွက် အသား၊ ငါးနဲ့ အသီးအရွက်တွေအစုံပဲပေါ့။
(ကျွန်းပေါ်မှာ ကိုယ်တိုင်စိုက်ပျိုးကြတဲ့ဟင်းသီးဟင်းရွက်ခင်းတွေ ရှိနေတယ်ဆိုတာကိုနောက်မှသိလာရပါတယ်)
ပွဲကတော့ မီးပုံပွဲအနေနဲ့ကင်၊ ဖုတ်၊ ပြုတ်၊ လှော် စားကြတာပါ။ အရမ်းကောင်းပြီးပြည့်စုံတဲ့ညစာပါပဲ။ ကျနော်တို့ဒီကျွန်းစရောက်ကထဲက အစားအစာတစ်နပ်ပြည့်ပြည့်ဝဝ မစားခဲ့ရသေးဘူးလေ။

စားသောက်ပွဲမှာကျနော်တို့တတွေ ကျွန်းသူအမျိုးသမီးတွေအားလုံးလောက်ကိုတွေ့ခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။ ခြုံပြောရရင်တော့ သူတို့အားလုံးဟာ သိသိသာသာကြီးလှနေကြတာပါပဲ။ အများစုကနက်မှောင်တဲ့ဆံပင်တွေနဲ့ တချို့ကရွေရောင်၊ တချို့ကအနီ၊ အညိုတွေနဲ့အမျိုးမျိုးရှိကြပေမယ့်၊ တူညီတဲ့ဟာတစ်ခုကတော့ အားလုံးရဲ့ဘော်ဒီရှိတ်တွေက အကုန်ပြေပြစ်ပြီး ပါးပါးလျားလျားရှိနေကြတာပဲပေါ့။ အထူးသဖြင့်ကတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ နို့ကြီးတွေကဧရာမအကြီးစားဆိုက်ကြီးတွေချည်းပဲ။ တချို့ကကျတော့လည်းလူကောင်ကသာတော်တော်သေးတာ၊ နို့ကတော့သူများထက်မအောက်အောင်ကြီးနေကြတယ်။

ဒီပွဲကကျနော်တို့မိသားစုတင်မဟုတ်ဘူး အထူးသဖြင့်ကတော့ ကျနော့်ကိုပွဲထုတ်တဲ့အခမ်းအနား လို့ဆိုရမယ်၊ ပွဲမှာရှိတဲ့ တစ်ရွာလုံးကမိန်းမတွေရဲ့မျက်လုံးတွေက တစ်ချိန်လုံးကျနော့်ဆီမှာချည်းပဲ။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ဥစ္စာစောင့်သိုက်နန်းတစ်ခု၊ဒါမှမဟုတ် နတ်ဘုံနတ်နန်းတစ်ခုဆီ ရောက်နေသလားထင်မိနေတော့တာပဲ။ ကျနော်လည်းကျနော်ရဲ့ပရယ်တီကယ်သင်ခန်းစာ စဖို့ကိုမစောင့်နိုင်တော့လောက်အောင်တက်ကြွနေမိတယ်။

စားသောက်ပွဲပြီးတော့ ကျနော့်အတွက် လုပ်ငန်းအစီအစဥ်ကိုမျှတကအာင် ဘယ်လိုခွဲဝေပေးရမယ်ဆိုတာကို ဘုရင်မကအကြံပြုလာပါတယ်။ ဒါကတော့ဒီမှာရှိနေတဲ့ ကျနော်နဲ့ပျော်ပါးချင်သူ မိန်းမတွေအားလုံးကို မဲနှိုက်စေပြီးဆုံးဖြတ်ဖို့ပါပဲ။ အမျိုးသမီးတွေအားလုံးက နံပါတ်တွေရေးထားတဲ့ မဲလက်မှတ်တစ်စောင်စီ ရပိုင်ခွင့်ရှိပြီး အဲဒီနံပါတ်ကိုမဲပုံးထဲကနှိုက်မိပြီးပေါက်တဲ့သူက ကျနော်နဲ့နာရီဝက်လောက်လိင်ဆက်ဆံပျော်ပါးခွင့်ရပါလိမ့်မယ်။

အဓိကလှုပ်ရှားဆက်ဆံမှုကတော့ အသေအချာပါပဲ tit fucking လို့ခေါ်တဲ့ နို့ကြီးတွေကိုလိုးပေးရတာပဲပေါ့။ ဒိုင်လုပ်တဲ့သူနဲ့စီစဥ်သူကတော့မအေးအေးဝင်းပေါ့၊ (အဲလေ..ဟုတ်ပါဘူး) ဘွားတော်ဘုရင်မပါပဲ။

ပထမအဖွင့်နေ့အတွက် စားသောက်ပွဲအပြီးမှာ၊ ကံထူးရှင်မိန်းမ ၄ယောက်နဲ့ နို့လိုးသဘင်ဆင်နွှဲပြီး စျေးဦးပေါက်ဖျော်ဖြေခဲ့လိုက်ရပါတယ်။ ပွဲပြီးတော့ မာမီ၊ မမကေသီနဲ့ ကျနော်တို့အားလုံး စီစဥ်ပေးထားတဲ့ယာယီတဲကိုပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ ကျနော်တို့တတွေ တော်တော်ခြေကုန်လက်ပမ်းကျနေကြပါပြီ။

အထူးသဖြင့်ကတော့ ဇာတ်လိုက်မင်းသားလေးကျနော်ပေါ့။ မနက်ထဲက သစ်လုံးကက်ဘင်ကိုသွားမိခဲ့လို့အဖမ်းခံခဲ့ရအပြီးမှာ တစ်နေလုံးမထင်မှတ်တဲ့အတွေ့အကြုံတွေ၊ အားကုန်စရာအဖြစ်တွေချည်းပဲမနားတမ်းကြုံခဲ့ရလိုက်တာနဲ့တင် အတော်ပြိုင်းနေပါပြီ။ တဲကိုပြန်ရောက်ကြပြီးတော့ ခင်းထားတဲ့မြက်မွေ့ယာအကြီးကြီးပေါ်မှာ သုံးယောက်သား ထိုးဝင်လှဲလိုက်ကြပြီးတော့ မိနစ်ပိုင်းအတွင်းမှာပဲအိပ်မောကျသွားကြပါတော့တယ်။

နောက်တစ်နေ့မနက်လင်းရောင်ခြည်က တဲထဲကိုထိုးဝင်လာပါပြီ။ ကျနော် အိပ်တဝက်နိုးတဝက်နဲ့ မျက်လုံးပွင့်လာပြီး တဘက်ကိုလှည့်လို့ မာမီ့ကိုလှမ်းဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ မာမီကကျနော့် ဘက်ကိုကျောပေးပြီးတစောင်းအိပ်နေတာပါ။ ကျနော့်လက်ကမာမီ့ကိုယ်လေးကိုကျော်ပြီး ဧရာမနို့လုံးအိအိကြီးတွေကိုတပွေ့ကြီးကိုင်မိတာနဲ့၊ ကျနော်လီးကအော်တိုထောင်ထလာပြန်ပါရော။ သိတဲ့အတိုင်းကျနော် ဆယ်လက်မလီးကနည်းတာမှမဟုတ်ကာ၊ အကောင်ကြီးက မာမီရဲ့ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားမှာသွားထောက်နေပါရော။ မာမီလည်းကျနော့်လှုပ်ရှားမှုကြောင့်နိုးလာပါပြီ။

“ဂွတ်မောနင်းငါ့သား..၊ အမယ်..စောစောစီးစီးဘယ်သူများထကြွနေတာလဲထင်နေတာ..”

ပြောရင်းနဲ့မာမီကကျနော့်ဘက်ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လာပြီး သူ့ရဲ့နို့လုံးကြီးတွေနဲ့ကျနော့်ရင်ဘတ်ကိုဖိပွတ်နေတယ်။ ပြီးတော့ချစ်စရာကောင်းအောင်ပြုံးကြည့်နေသေးတယ်။

“ကဲပြောစမ်းပါဥိး နင် ငါ့ကိုဘယ်လောက်လောက်အထိကြီးစေချင်သလဲ။ အဲ. ငါ့နို့ကြီးတွေကိုပြောတာနော်..။ ညကပွဲမှာလည်း ငါ..လအော့သီးတွေအများကြီးစားပစ်လိုက်သေးတယ်။ စားပြီးတော့ငါ့နို့ကြီးတွေပိုပိုကြီးလာတယ်လို့ယုံကြည်မှုတွေဖြစ်လာတယ်။ အဲဒါ..ဝေယံနင့်အတွက်ပဲသား..၊ မာမီကသားကိုပျော်စေချင်နေတာ”

“သားတော့မသိဘူးမာမီ၊ ဒါပေမယ့် သားတော့မာမီ့ထက်ကြီးတဲ့နို့ကြီးမျိုးနဲ့တခါမှအနီးကပ်မနေဖူးသေးဘူး..”

“နောက်ထပ်ဘယ်လောက်ထပ်ကြီးလာမှ နင်ကျေနပ်မှာလဲ။ ကောင်းပြီလေ..၊ ငါကဘရာကပ်အမျိုးအစားတွေကိုအင်္ဂလိပ်စာလုံးတွေနဲ့ရွတ်ပြမယ်။ နင်လိုချင်တဲ့၊ ကျေနပ်တဲ့နံပါတ်ရောက်ရင်ရပ်ခိုင်း၊ ဟုတ်ပြီလား”

“အဲလိုကြီးလား၊ သားကအဲဒါတွေနဲ့သိပ်ကျွမ်းတာမှမဟုတ်ပဲ..”

“နည်းနည်းပါးပါးတော့ကျက်မိတယ်မဟုတ်လား..စမ်းကြည့်လေ..၊ အခုလက်ရှိငါက MM ကပ်ဝတ်နေတာဆိုတာ့ တိုးပြီးပြောမယ် စပြီ..၊ ကဲ..NN ကပ်..?”

“ဆက်ပြော..မာမီ..”

“O ကပ်..”

“မဟုတ်သေးဘူး..”

ကျနော်က ရယ်ပြီးပြောလိုက်တယ်။

“ဒါဆို P ကပ်..”

“အဲ..နေဦး..မာမီဘယ်လိုထင်လဲ။ P ကပ်ကကျနော့်လီးကြီးတွေကို လုံးဝပျောက်အောင်ညှပ်ပြီးဖုံးထားနိုင်သလား..”

“P ကပ်ဆိုတာ တော်တော်ကြီးနေပြီဟဲ့၊ နင့်ရဲ့လီးလောက်ကတော့ အဲ့ဒါကြီးတွေကြားထဲမှာအေးအေးဆေးဆေးပျောက်သွားနိုင်တယ်”

“မာမီက ၃၆ MM မဟုတ်လား။ ခွက်တင်မဟုတ်ဘူး ဆိုက်ပါပြောင်းလိုက်  P ကပ် ၃၈ ဒါမှမဟုတ် ၄၀လောက်ဆို ဟာကျူလီ့အမေဖြစ်ပြီ..ဟား..ဟားး.”

“အမလေးတော်၊ အဲ့လောက်ကြီးတောင်လား၊ အိုကေလေ..ရတယ်၊ စိန်လိုက်။ ၃၈ P လောက်ဆို ရက်တော်တော်ကြာအောင် အချိန်ပေးရလိမ့်မယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မင်းပျော်ရင်ပြီးတာပဲလေ..”

“တဖြည်းဖြည်းနဲ့ဖြစ်လာမှာပေါ့မာမီ”

“ဒါနဲ့နေပါဦး၊ ငါဟာကြီး အဲ့လောက်ကြီးလာတော့ နင်က ငါနဲ့ဘာလုပ်မလို့လဲ..”

“ဟားး..ဒါက..မာမီနို့ကြီးတွေကိုစို့မယ်၊ စုပ်မယ်၊ ယက်မယ်၊ လီးနဲ့ပွတ်မယ်။ ပြီးတော့ အကြိုက်ဆုံးဖြစ်တဲ့အလုပ်၊ ကျနော်လီးနဲ့ နို့ကြီးတွေကြားကတောင်ကြားထဲကိုခရီးထွက်မယ်..”

“ဟားး..ဟားဟားးး..နောက်ဆုံးတော့လည်း ဒီဘူတာပဲဆိုက်တာပါပဲ၊ မထူးပါဘူး ခစ်ခ်ခ်ခ်..”

မာမီက သဘောကျစွာရယ်ရင်းမျက်နှာပြန်တည်လိုက်ပြီး မျက်ခုံးကိုပင့်ပြီးပြောလိုက်တယ်။

“အေး..နင်စိတ်ကြိုက်လုပ်လို့ရတယ်။ ပြီးတော့နင့်အစ်မကေသီကိုရောပဲ..၊ ပစ်မထားနဲ့ဦး..၊ သူလည်းစိတ်ဝင်စားစရာတစ်ခုခုလုပ်ချင်မှာပဲလေ..”

“ဟုတ်ကဲ့..ကောင်းတာပေါ့..မာမီ၊ သားစိတ်ကူးထဲမှာတော့ နို့နှစ်စုံကို အပြိုင်လိုးရတော့မယ်လို့မြင်နေမိတယ်..”

“ပြိုင်တူကြီးလား..? ငါ့အထင်တော့ ဒီမွန်းစတားကြီးကိုနှိမ်နှင်းဖို့အတွက် စစ်ရေးကောင်းကောင်းပြင်ထားရတော့မယ်နဲ့တူတာပဲ..ဟားဟား..”

မာမီဒီလိုပြောလိုက်မှပဲ၊ ဘာတွေဖြစ်လာနိုင်တယ်ဆိုတာကို စိတ်ကူးနဲ့တွေးရင်း စိတ်တွေအကြီးအကျယ်လှုပ်ရှားလာမိတော့တယ်။

“အဲဒါဆိုအခု..ဘာလုပ်မှာလဲ..”

ကျနော်ကမေးလိုက်တော့..

“ကောင်းပြီလေ..အခုကစပြီး ငါ့ရဲ့သားချစ်လေးအတွက်၊ ငါနို့ကြီးတွေကိုသူကြိုက်တဲ့ဆိုဒ် အထိရောက်အောင် စနစ်တကျမွေးရတော့မယ်။ ဒါငါလုပ်ရမယ့်အဓိကအလုပ်ပဲ..”

ကျနော်..မာမီ့ကိုအံ့ဩတကြီးနဲ့ပြန်ကြည့်နေမိပါတယ်။ မာမီဟာကိုယ်အခြေတကျနေထိုင်ခဲ့ရတဲ့ ကိုယ့်အိမ်ကိုဘယ်လိုပြန်ရမလဲဆိုတဲ့ ကြံဆတွေးတောမှုကို လုံးဝမလုပ်ပဲ အခုမှရောက်တာ သုံးရက်ရှိသေးတဲ့ ဒီမာယာဆန်တဲ့ကျွန်းပေါ်မှာ နေနေရတဲ့အဖြစ်ကိုသာယာနေပုံရပါတယ်။

ရန်ကုန်ကအိမ်စောင့်မရှိပဲ ကျန်ခဲ့တဲ့အိမ်ကို ပူပန်မှုမရှိပဲလုံးဝမေ့ထားပြီး၊ အခုလောလောဆယ် နို့ကြီးကြီးတွေကိုအသည်းအသန်ကြိုက်တဲ့ သူ့သားဆိုတဲ့ကျနော့်ကို ပျော်ရွှင်မှုပေးနိုင်ဖို့အတွက် နို့ကြီးအောင် ဘယ်လိုမွေးရမလဲဆိုတဲ့ စိတ်ကူးကိုပဲအကောင်အထည်ဖော်ဖို့လောက်ကြိုးစားနေတာက တကယ့်ရှော့ကြီးပါပဲ။ မာမီ့ကိုကြည့်ရတာဒီကျွန်းပေါ်မှာအခြေချဖို့စိတ်ကူးနေသလားပဲ။

ဒီလိုနဲ့ ကျနော်တို့ဟာကျွန်းကလွတ်မြောက်ရာ လွတ်မြောက်ကြောင်းကိုဆက်မစဥ်းစားတော့ပဲ ××ကျရာနေရာမှာပျော်နေကြပြီး (မနှိုင်းတော့ မနှိုင်းကောင်းဘူးပေါ့ဗျာ..နော်) ရက်အတော်များများကျော်လွန်၊ ကုန်ဆုံးခဲ့ပါတယ်။

ဒီရက်တွေအတွင်းမှာ မာမီက သူလုပ်မယ်ပြောထားတဲ့ ပရိုဂရမ်ကို တကယ်လုပ်နေခဲ့ပါတယ်။ သူဟာတခြားအစာတွေကိုလျှော့စားပြီး နို့ကြီးစေတယ်ဆိုတဲ့ ဆန်းပြားတဲ့ လအော့သီးတွေကိုပဲ စားနေတော့တာပဲခင်ဗျ။ အဲ့ဒီအသီးက အစွမ်းထက်တယ်ဆိုတာကလည်းဟုတ်လိမ့်မယ်။ ကျနော်သတိထားမိတာက ဒီရက်ပိုင်းတွေအတွင်းမှာ ကြီးကျယ်တဲ့ အပြောင်းအလဲကွာဟမှုတွေဖြစ်လာတယ်။ မာမီ့နို့ကြီးတွေက တနေ့တခြားရိပ်ရိပ် ရိပ်ရိပ်နဲ့ပိုကြီးလာသလိုပဲ။ ကျနော်သိနေတာက မာမီဟာ သူ့နို့ကြီးတွေကို ကျနော်ပြောထားတဲ့ဆိုဒ် P ကပ်ရအောင်အထိဆက်ကြီးအောင်လုပ်နေပုံရပြီး ကျနော်ကလည်းမာမီ့ကိုကြားဖြတ်အနှောက်အယှက်မပေးပဲ စောင့်ကြည့်နေခဲ့တယ်။

အဲဒီကြားကအချိန်တွေမှာတော့ တစ်နေ့တစ်နေ့မှာကျနော်ဟာ ကျွန်းသူ နို့ကြီးမိန်းမတွေအများကြီးနဲ့ တွေ့နေခဲ့ရပြီး အပေါ်ရော၊ အောက်ရော၊ အပေါက်စုံကိုလိုးလိုက်၊ နို့ကြီးတွေကိုလိုးလိုက်၊ စုပ်လိုက်၊ ယက်လိုက်နဲ့၊ နတ်ပြည်ရောက်နေခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအထဲမှာမမကေသီလဲ ပါပါတယ်။ ဒါကကျနော်တဲကိုပြန်ရောက်တဲ့ညပိုင်းအချိန်တွေမှာပါ။ တဲတစ်တဲထဲမှာအတူနေရပေမယ့်ကျနော်နဲ့မမကေသီဖြစ်တာကို မာမီကဘာမှမပြောပဲ၊ မသိကျိုးကျွံပြုထားခဲ့ပါတယ်။ မာမီကတော့သူမှန်းထားတဲ့တားဂက်မပြည့်မီမချင်း သူလုပ်စရာရှိတာကိုပဲရှေ့ရှုပြီး အာရုံထားနေပုံရပါတယ်။
—————————————–

အပိုင်း(၁၇) ဆက်ရန်

(၁၇)

နောက်ဆုံးမှာတော့မျှော်လင့်စောင့်ဆိုင်းလာခဲ့တဲ့ နေ့ကိုဆိုက်ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျနော်ပြောချင်တာက မာမီပစ်မှတ်ထားတဲ့နေ့ရက်အချိန်ကိုရောက်လာခဲ့ပြီလို့ဆိုလိုတာပါ။

အဲ့ဒီနေ့မှာ ကျနော်က ရွာထဲကမိန်းမတချို့နဲ့ရောက်တတ်ရာရာပြောနေတုန်းအချိန်ပေါ့။ အာလည်းရိုက်ရင်း သူတို့ရဲ့ ပြည့်ဖြိုးလှတဲ့နို့လုံးကြီးတွေကိုလည်း မျက်စိစားပွဲထိုင်ရင်းပေါ့လေ။ အဲဒီအချိန်မှာမာမီကကျနော်တို့စကားဝိုင်းကိုရုတ်တရက်ပေါက်ချလာတာပါပဲ။ ကျနော်တို့အံ့အားသင့်သွားကြပြီးစကားပြတ်သွားချိန်မှာ မာမီက..

“ဘာတွေများပြောနေကြသလဲတော့မသိဘူး၊ စကားဝိုင်းပျက်သွားအောင်အနှောက်အယှက်ပေးသလိုဖြစ်သွားလို့ ဆောရီးပါနော်ညီမတို့။ အခုငါ့သားကို အရေးတကြီးကိစ္စနဲ့ခဏခေါ်သွားပါရစေ၊ ရတယ်မဟုတ်လား..”

“ရပါတယ်မမ..ခေါ်သွားပါ..ကိစ္စမရှိပါဘူး”

အမျိုးသမီးတွေထဲကတစ်ယောက်က ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ မာမီက ကျနော့်နားရွက်နားကပ်ပြီး လေသံကြားရုံလေးနဲ့..

“နင်..အခု ငါနဲ့လိုက်ခဲ့ဦး..”

သူကကျနော့်လက်ကိုဆွဲခေါ်ခဲ့ပြီး၊ ရွာနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်က တောနက်ထဲကိုလျှောက်ဝင်လာခဲ့တယ်။

“သားတို့..ဘယ်သွားကြမလို့လဲ မာမီ..”

“ဟိုရောက်ရင်နင်မြင်မှာပေါ့..”

တောထဲကိုခပ်သုတ်သုတ်လျှောက်ဝင်ရင်းဘောင်ဘင်ခတ်နေတဲ့ မာမီ့နို့ကြီးတွေကိုကျနော်သတိထားမိတော့ တော်တော်ကြီးကိုကြီးနေပြီပဲ။ ဒါပေမယ့်ဘရာစီယာကဆွဲမ တင်ထားတော့ ဘယ်လောက်ကြီးလာသလဲဆိုတာတော့မခန့်မှန်းနိုင်ဘူး။ (မာမီကအခု ရွာသူတွေထဲကလက်ရာအကောင်းဆုံးမိန်းမကလက်ဆောင်အနေနဲ့ သူနဲ့တော်အောင်ချုပ်ပေးထားတဲ့ ဆိုက်အကြီးဘရာစီယာကြီးကိုဝတ်ထားတာလေ) ကျနော်ကစိတ်ထဲထင်လာတဲ့အတိုင်းမေးလိုက်တယ်။

“မာမီ့ဟာကြီးတွေ..ဆိုက်ပြည့်သွားပြီ..ဟုတ်လား..”

“အေးပေါ့..”

မာမီကရယ်ဖြဲဖြဲနဲ့ပြန်ဖြေတယ်။ ကျနော်တို့တောနက်ထဲကိုဝင်ပြီးကျွန်းတဘက်ကိုဖြတ်ထွက်နေတယ်လို့ထင်ပါတယ်။ ဒီဘက်ကိုကျနော်တခါမှ မရောက်ဖူးဘူး။ အချိန်က ၁၅မိနစ် မိနစ်၂၀လောက်ကြာခဲ့ပြီး ရွာနဲ့တောင်တော်တော်ဝေးလာခဲ့ပြီထင်တာပဲ။ နောက်ဆုံးမှာ တောနည်းနည်းရှင်းတဲ့နေရာလေးကို ရောက်လာခဲ့တယ်။

ရှုခင်းကိုကြည့်ပြီးကျနော် အံ့သြသွားတယ်။ အဲဒီနေရာမှာ ရေတံခွန်အသေးလေးတစ်ခုစီးကျနေတာကိုတွေ့ရတယ်။ ရေတံခွန်အောက်ဘက်မှာချောင်းပြင်ကျယ်လေးလည်းရှိပြီး ရေနက်ပုံရလို့ ရေကောင်းကောင်းကူးလို့ရနိုင်ပုံပေါ်တယ်။ ကမ်းစပ်မှာတော့နူးညံ့တဲ့ မြက်ခင်းစိမ်းလေးတွေနဲ့၊ သဲသောင်ပြင်ပြန့်ပြန့်လျောလျောလေးနဲ့၊ ကမ်းခြေအသေးစားလေးတောင်ရှိတယ်။ ကျနော်တို့ကြားနိုင်တဲ့အသံတွေကတော့ ရေတံခွန်ကရေကျသံတွေ ငှက်လေးတွေတကျီကျီနဲ့ သီချင်းဆိုနေသံလေးတွေပဲရှိတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာတခြားဘယ်သူမှမရှိပဲလူသူကင်းမဲ့နေပြီးမယုံနိုင်လောက်အောင်သာယာနေပါတယ်။

“နင်အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား..သား..”

“ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..” ကျနော့်မှာမာမီပြောချင်တယ်ဆိုတာကိုဘာမှသဘောမပေါက်မိသေးပဲ ယောင်တိယောင်နနဲ့ ဟုတ်ကဲ့လိုက်မိတယ်။

“ဒါဆိုဒီမှာကြည့်လိုက်စမ်း..ဝေယံ..”

မာမီကသူ့အဝတ်အစားတွေကိုအကုန်ချွတ်ချပစ်လိုက်ပြီး ကျနော့်ဘက်ကို ဖိတ်ခေါ်ဆွဲဆောင်တဲ့ ချစ်စရာအပြုံးလေးနဲ့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။

“ငါမနေ့ကပဲတိုင်းကြည့်တာ P ကပ်ဆိုက်ကိုပြည့်သွားပြီးပြီဝေယံ၊ ပြည့်တာမှ နင်လိုချင်တဲ့ ၃၈ အထိတောင်ကျော်သွားသေးတယ်။ ဘယ်လိုလဲ နို့ကြီးတွေကိုဘူးချင်တဲ့ ငါ့သားနို့ဘူးလေး၊ မာမီဒါကြီးတွေနဲ့ ငါ့သားစိတ်ပျော်အောင်လုပ်ပေးဖို့အချိန်ရောက်ပြီ။ နင့်အချစ်ရည်တွေနဲ့ဒါကြီးတွေပေါ်မှာဖြန်းပြီး အသားလှမိတ်ကပ်လိမ်းပြီးတဲ့အထိပေါ့..”

“ဟာ..ဟုတ်လား မာမီ၊ စိတ်ထဲမှာအချိန်သိပ်ကြာတယ်တောင်မထင်လိုက်ရဘူးနော်..”

“အေးလေ..၊ ငါစားခဲ့တဲ့အသီးတွေကလည်း အရမ်းအစွမ်းထက်တာပဲ သိလား..၊ နို့ကြီးတွေကို ကြီးရုံတင်မကဘူး အချိုးကျကျပြည့်ဖြိုးအောင်ပါလုပ်ပေးတယ်။ ငါ..ယောက်ျားလဲပိုငတ်လာပြီး၊ လိုချင်စိတ်တွေပိုများလာသလိုပဲ။ မာမီယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့အတူတူနေချင်တယ် ဝေယံ၊ ဒါမှငါ့ရဲ့ကြွနေတဲ့စိတ်တွေငြိမ်သွားမှာ။ ဆောရီး..သား၊ ဒီကျွန်းမှာယောက်ျားဆိုလို့ နင်တစ်ယောက်ပဲရှိတာ၊ နင်မှမာမီ့ကိုမကူရင် ကူမယ်လူမရှိတော့ဘူး၊ မာမီရှက်မနေတော့ပါဘူး၊ ပွင့်လင်းမှရတော့မယ်..”

ကျနော့်မှာမာမီပြောနေတဲ့စကားတွေကိုပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့နားထောင်နေမိပါတယ်။ ချက်ချင်းဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပဲ၊ လည်ချောင်းထဲမှာတစ်ခုခု တစ်ဆို့နေသလိုပဲ။ ဒီလို မာမီ့ပါးစပ်ကပြောတောင်းလာတဲ့အထိ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်ဆိုတာ မထင်ထားတဲ့အပြင်၊ ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး။ ခဏကြာမှကျနော်ပြန်ပြောနိုင်တယ်။

“အဲ..အဲ.. P ကပ်အကြီးစားကြီးဖြစ်သွားပြီ၊ ဟုတ်လားမာမီ..”

ကျ​နော်က မာမီ​ပြော​နေတာ​တွေကိုဘယ်လိုစကား​ထောက်ရမှန်းမသိ​တော့လို့ ဆွဲမိဆွဲရာအစဆွဲပြီးပြန်​မေးလိုက်တာပါ။

“အမှန်ပဲပေါ့..၊ ဒါကြီးတွေက နင့်အတွက်ပဲ..သား၊ ဝေယံ​လေး..”

ပြောရင်းနဲ့မာမီက ကျနော့်ခေါင်းကိုဆွဲပြီးသူ့နို့ကြီးတွေဆီကိုဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ မာမီ့နို့လုံးအိအိကြီးတွေထဲကိုကျနော့်နှာခေါင်းနစ်ဝင်သွားတဲ့အခါရလိုက်တဲ့ဖီလင်က တကယ့်ကိုထိပ်တန်းပါပဲ။ နူးညံ့ပြီးအိအိနွေးနွေးကြီးတွေနဲ့ အဆမတန်ပြည့်ဖြိုးလှတဲ့ P ကပ် ရင်သားကြီးတွေက ကျနော့်ရဲ့ဆီးကြိုနေတဲ့ပါးစပ်ကိုနှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်။

ကျနော်လဲလက်နှစ်ဘက်လုံးကိုသုံးပြီး မာမီ့နို့ကြီးတွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်ပေးလိုက်ပြီး အံမခန်းကြီးလှတဲ့ နို့သီးခေါင်းကြီးတွေနဲ့ နို့အုံသားကြီးတွေကိုလည်း စုပ်ချည်တစ်လှည့် ယက်ချည်တစ်ခါနဲ့စူးစမ်းရှာဖွေရေးလုပ်နေပါတယ်။ မာမီ့ရဲ့ အထိမခံရွှေပန်းကန်အပိုင်းဖြစ်တဲ့နို့သီးခေါင်းအဖျားလေးတွေကို ရှလူးရှလူးမြည်အောင်ဖိစို့ပစ်လိုက်မိတယ်။ နို့သီးခေါင်းမာတောင်တောင်ကြီးတွေက ကျနော့်ပါးစပ်ထဲမှာတော့ အရသာရှိလှတဲ့ချိုချဥ်သကြားလုံးကြီးတွေလိုပါပဲ။

“အင်းးး..ဟင်းးး..ဟင်း..အိုးးရ်..သားးးးး”

မာမီ့ဆီကကျေနပ်သံလား၊ မချိတရိအသံလားမသိဘူး၊ တိုးတိုးလေးထွက်လာပြီးတဲ့အချိန်မှာ ကျနော့်က ခေါင်းကိုမာမီ့ရင်ဘတ်နဲ့ ဧရာမနို့လုံးကြီးနှစ်ခုဆီထိုးတိုက်ပြီးနှစ်ဝင်လိုက်တယ်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားကတောင်ကြားထဲမှာကျနော့်မျက်နှာနဲ့ခေါင်းပိုင်းကနစ်ဝင်ပြီးပျောက်သွားတယ်။

“အားးးးးဟာ့ဟ်..အာ့..”

ကျနော်လည်းကျေနပ်တဲ့ညည်းသံတစ်ခုကို အားရပါးရ လွှတ်ချလိုက်မိတယ်။ မာမီ့ဆီကညည်းသံတွေကလည်းအတူတူပါပဲ၊ ဆက်တိုက်လေးထွက်လာနေတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ခေါင်းကိုနို့ကြီးတွေကြားထဲမှာပိုပြီးမြုပ်သွားအောင် သူ့လက်တွေနဲ့ဖိသွင်းချနေတော့တယ်။

“အား..သားရယ်..ဝေမာမီ့နို့ကြီးတွေကိုကိုက်နေတာလား..ဟားးး..ကောင်းတယ်၊ အဲဒီနို့အုံကြီးတွေနဲ့ ဘေးသားကြီးတွေကိုသွားနဲ့ခဲပေးစမ်း၊ အမလေးတော့..ကောင်းလိုက်တာ..၊ အီးးးးး..ဟီးဟီး..ရှီးးးး.. နို့သီးခေါင်းတွေကိုလည်းပြန်စို့ပေးဦး..ဟင့်..အူး..ဖေလိုးမ..ကောင်းလိုက်တာ..အီးးးး..”

မာမီ့ရဲ့နို့အုံသားကြီးတွေပေါ်မှာ၊ အကြောပြတ်ရာ၊ အစင်းကြောင်းတွေကိုမြင်နေရပေမယ့် ဒါဟာ မပြုမပြင် ဆာဂျရီလုပ်မထားတဲ့ သဘာဝ အော်နို့ကြီးတွေဆိုတာသက်သေခံနေသလိုပဲ၊ မာမီ့အသက်အရွယ်နဲ့၊ ခလေးအမေဖြစ်ခဲ့ဘူးတယ်ဆိုတာရယ်။ အခုရက်ပိုင်းလအော့သီးတွေဆက်တိုက်စားခဲ့လို့မနိုင်ယင်ကာကြီးထွားပွင့်ကန်လာတယ်ဆိုတာ ကြောင့်သာ အကြောပြတ်တဲ့အဖြစ်ကို အပြစ်မြင်စရာဖြစ်နေပေမယ့်၊ နို့ကြီးတွေရဲ့အလုံးအဝန်းနဲ့ဆွဲဆောင်မှုက အရမ်းဆက်စီဖြစ်နေတော့၊ ကျနော့်လိုသားအရင်းတစ်ယောက်အတွက်တောင် ကာမရမ္မက်စိတ်တွေ တထောင်းထောင်းကြွလာပြီး အောက်ကလီးကထောင်ထွက်ထကြွလာခဲ့ပါပြီ။

မာမီလဲစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေပုံရတယ်၊ ပုံမှန်ထက်အသက်ရှူသံတွေပြင်းလာပြီး၊ နည်းနည်းလဲမောလာပုံရပါတယ်၊ အဲဒါနဲ့မာမီက သူနို့ကြီးတွေကိုကျနော့်ပုခုံးပေါ်မှာတင်ထမ်းထားစေပြီး ခဏနားနေပါတယ်။ ပြောလို့သာပြောတာ.. သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကအတော်လေးသားဗျ၊ အဲဒါကြီးတွေကကြီးလွန်းလို့ပုခုံးပေါ်ကကျော်ကျပြီး၊ ကျနော့်ကျောကုန်းအထက်ပိုင်းတစ်ပိုင်းလုံးပေါ်မှာတောင် အလုံးလိုက်ကြီးတွေတွဲကျပြီးတင်နေသေးတာ။

ဒါပေမယ့်ဗျာ ကျနော့်ခေါင်းကတော့ နို့နှစ်လုံးကြားမှာအံကျကြီး ညပ်သပ်နေတာဗျ။ ပါးစပ်ကဘယ်လှမ်းဟပ်ဟပ်၊ ညာလှမ်းဟပ်ဟပ် နို့ကြီးတွေနဲ့အတိဆိုတော့ တစ်လှည့်စီလှမ်းခဲပေးရင်း၊ လျှာစွမ်း၊ သွားစွမ်းပြလိုက်တာ မာမီလည်းတဒွန့်ဒွန့်ဖြစ်နေတာပေါ့။ လီးကလည်းမတရားတောင်လာပြီဗျာ။ စောက်ဖုတ်ကိုလိုးနေရတာမဟုတ်ပဲနဲ့ နို့စို့နေရတာနဲ့တင် စိတ်ကတအားထလာနေတာ။ ကိုယ့်အမေအရင်းကြီးဆိုတာကိုသိနေတဲ့စိတ်ကြောင့်လားတော့မသိဘူး။ မလိုးရပဲနဲ့ပြီးချင်လာပြီး လီးထဲကလရည်တွေက ကန်ထွက်လာတော့မလို့ အဝမှာတစ်နေပြီ။ ကျနော် ဘောင်းဘီကိုကမန်းကတန်း အောက်ကိုဆွဲချလျှော့ချလိုက်ပြီး လီးကြီးကိုငေါက်ကနဲ အပြင်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

“မြက်ခင်းပေါ်လှဲအိပ်လိုက်စမ်း..ဝေယံ..၊ မာမီ့..ပူတူတူးလေး..”

နူးညံ့ပြီးနွေးထွေးတယ်လို့ခံစားရတဲ့မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းပေါ်ကိုကျနော်ကျောခင်းလှဲချပေးလိုက်တယ်။ အခုကျနော့်ရဲ့အသားကုန်တောင်နေတဲ့လီးကြီးက ရောမဘုရားကျောင်းကြီးတွေကကျောက်တိုင်လုံးကြီးတွေလို မိုးကိုမျှော်ပြီးမားမားကြီးထောင်မတ်နေတယ်။

အဲဒါကြီးကိုမာမီက အရင်ဆုံး ရွှန်းလဲ့နေတဲ့မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ စူးစူးဝါးဝါးကြီးစိုက်ကြည့်နေသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျနော်အိပ်နေတဲ့ဘေးမှာဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ထောင်နေတဲ့လီးရဲ့ဒစ်ဖူးကြီးကိုကုန်းနမ်းလိုက်တော့ မာမီ့ရဲ့မက်မော ရမ္မက်ထန်တဲ့ အနမ်းကိုတုန့်ပြန်လာသလိုမျိုးလီးကြီးကငေါက်ဆတ်ငေါက်ဆတ်နဲ့ တုန်တက်သွားတယ်။

ကျနော့်နှလုံးသားတွေဟာမာရသွန်ပြေးထားသလိုမျိုးပြင်းပြင်းထန်ထန်ကဆုန်ပေါက်ခုန်နေပြီး၊ ရင်ခေါင်းထဲကအသံတွေကတဒုန်းဒုန်းနဲ့ အရမ်းကျယ်လောင်နေသလိုပဲ။ မာမီကကျနော့်ကိုမျက်လုံးချင်းစေ့စေ့ဆိုင်ကြည့်လိုက်ပြီး သွားရည်တွေနဲ့ရွဲပြောင်ဝင်းနေတဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကြီးနဲ့ဒစ်ကြီးကိုကောက်ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ မာမီ့ပါးစပ်ရဲ့အောက်နှုတ်ခမ်းက ကျနော့်လီးနဲ့ဒစ်ရဲ့အောက်ပိုင်းအကြောဆက်ကြောင်းကို ခပ်စီးစီးပိုင်ပိုင်လေးမှုတ်ပေး၊ ယက်ပေးနေရင်းကနေ အာခေါင်ထဲကိုတချက်ထက်တစ်ချက် ပိုပိုပြီးနစ်ဝင်သွားခဲ့တယ်။

“အားးး ဖာ့ခ်.. အူးးးကောင်းလိုက်တဲ့အမျိုး..မာမီရာ.. ”

ကျနော်ကအော်ညည်းမိတော့..

“အင်းးးးမ်မ်မ် ပွပ်..ပွပ်..ပွပ်..စွတ်ပ်..”

မာမီ့ဆီကတော့ လီးငုံထားတဲ့အာခေါင်သံနဲ့ လီးစုပ်သံတပွပ်ပွပ်ပဲထွက်လာနိုင်ပါတော့တယ်။ ငုံစုပ်နေတဲ့မာမီ့ပါးစပ်က ကျနော့်ရဲ့ဆယ်လက်မ လီးကြီးရဲ့တစ်ဝက်ကျော်လောက်ဝင်သွားခဲ့ပြီးပါပြီ။ မာမီကတော့အဲဒါကြီးကို မြွေတစ်ကောင်လိုပဲဆက်ပြီးစုပ်သွင်းနေတုန်းပါပဲ။

သူက ခေါင်းကိုနည်းနည်းပြန်ကြွလိုက်ပြီးတစ်ခါပါးစပ်အားနဲ့ ဒီ့ထက်ပိုဝင်သွားအောင်စုပ်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်။ တစ်ချိန်ထဲမှာ မာမီ့လက်သည်းရှည်ကြီးတွေက ကျနော့်ပေါင်တွေပေါ်မှာမချင့်မရဲနဲ့ပွတ်ပေးနေရင်းက အားနဲ့စိုက်ချလိုက်တယ်။ အားနဲ့ဆိုပေမယ့်သိမ်မနာပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါကကျနော့်အကြောတွေနဲ့သွေးတွေကိုဟုန်းဟုန်းကြွအောင်ဆွပေးလိုက်သလိုပဲ။ ချက်ချင်းကိုလီးထဲက ပွင့်ထွက်လာပြီး၊ ပြီးချင်သလိုလိုတောင်ဖြစ်သွားရတယ်။

ဒီတစ်ခါက လီးကိုအနက်ဆုံးဝင်သွားအောင်အားပါပါနဲ့စုပ်သွင်းချလိုက်တာပါ။ ကျနော့်ဒစ်ထိပ်က မာမီ့ရဲ့အာခေါင်အရင်းထိအောင် ဖြည်းဖြည်းချင်းသွားထောက်မိလိုက်တယ်ဆိုတာ ခံစားနေရတယ်။ ကြာရင် ကျနော့်လီးကလည်ချောင်းကိုတောင် ထုတ်ချင်းပေါက်ဖောက်ထွက်သွားတော့မလိုလိုကြီး..အီးးး..။ ဒါပေမယ့်မဟုတ်ပါဘူး လီးကမာမီ့စိုရွှန်းနေတဲ့မာမီ့ရဲ့လည်မျိုကျဥ်းကျဥ်းလေးထဲကိုတောင်စုပ်ဝင်သွားသလိုပဲ။

မာမီကတော့လည်ချောင်းတစ်ပြီးအသက်ရှူမကြပ်အောင်သူ့ကိုယ်သူဘယ်လိုထိမ်းထားသလဲတော့မသိဘူး၊ ကျနော့်မှာတော့ရနေတဲ့အရသာကကောင်းလွန်းလို့ မျက်လုံးအိမ်ထဲမှာမျက်ရည်တွေတောင်ဝဲလာတယ်။ တကိုယ်လုံးမြက်ခင်းပေါ်လှဲချထားတာတောင် ခေါင်းထောင်ကြည့်နေမိတဲ့ကျနော်၊ ဒီတစ်ခါတော့ ခေါင်းကိုမြေကြီးနဲ့ကပ်အောင်နောက်လှန်ချပြီး စူးစူးဝါးဝါးအော်ချလိုက်မိပါတယ်။

“ဟားး..အားးးးးးးးးးးးးးးးးအာ့..”

မာမီကကျနော့်လီးကိုသူ့ပါးစပ်ထဲမှာခွန့်ထည့်ပြီးဆက်ကျွေးနေတုန်းပါပဲ။ သူ့လည်ချောင်းထဲနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း လုံးလုံးလျားလျားကြီးဝင်သွားတဲ့အထိပေါ့။ ဒါပေမယ့်သူအသက်မရှူနိုင်တဲ့အထိတော့ သူမနေပါဘူး။ လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းပါးစပ်ထဲကပြန်အံထုတ်လာခဲ့တယ်။ တစ်လက်မချင်းစီကိုအရသာခံပြီးတော့ပေါ့။

နောက်ဆုံးတော့ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးကသူ့ပါးစပ်ဝကိုပြန်ရောက်လာပါတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ မာမီ့လက်တစ်ဘက်ကကျနော့်လဥနှစ်လုံးဆီရောက်သွားပြီးညင်ညင်သာသာလေး ဆုပ်ရင်းပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ပြီးတော့လီးကိုတစ်ခါထပ်ပြီးစုပ်သွင်းလိုက်ပြန်ပေမယ့် သိပ်အနက်ကြီးမသွင်းတော့ပဲတစ်ဝက်လောက်မှာပဲအရသာခံပြီးစုပ်နေယက်နေတော့တာပါ။ အခုမှပါးစပ်နွေးနွေးနဲ့လျှာကပေးတဲ့အရသာကို တကယ်ပေးတော့တာပါ။ ကျနော့်အတွက်တကယ့်ကိုပျော်စရာကောင်းတဲ့အပိုဆုပါပဲ။

“အားးး..မာမီ..အရမ်းကောင်းတာပဲဗျာ..”

ကျနော်ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ညည်းလိုက်မိပြီးမှာ ဝဲတက်လာတဲ့ မျက်ရည်တွေက မျက်လုံးထောင့်စွန်းက အစအနအနေနဲ့စီးလိမ့်ကျလာပါတယ်။ ကောင်းလွန်းတဲ့ဖီလင်တစ်ခုကြောင့်မျက်ရည်ကျရတဲ့အထိဖြစ်တယ်ဆိုတာ၊ အခုမှကျနော်နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ ကြုံဖူးလိုက်ရတာပါ။
—————————————–

အပိုင်း(၁၈) ဆက်ရန်

(၁၈)
ဆန္ဒတူ၊ အရောင်တူခဲ့ပြီ

မာမီ့ပါးစပ်ကလီးကိုအားရပါးရငုံပြီး နှုတ်ခမ်းကိုစုဆွဲလို့ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ ခပ်သွက်သွက်ကြမ်းကြမ်းလေး ပုလွေကိုဆက်မှုတ်ပေးနေတယ်။

“ပျိ..ပျိ..ဗြိ..ပွိ..ပလွတ်..ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..”

ရိုးရိုးသာမန်လူတွေသာကြားနေရရင် ရွံစရာလိုဖြစ်နေမယ့်လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်က ကျနော်တို့နှစ်ယောက်အတွက်ကတော့သာယာတဲ့ ဟာမိုနီလိုက်သံလေး ဖြစ်လို့နေပြီး၊ သာယာတဲ့ ရေတံခွန်စီးကျသံနဲ့ ငှက်တွေရဲ့တေးသီသံတွေကြားမှာ ဆန့်ကျင်ဘက်ကာရံအနေနဲ့ အချိုးကျကျစည်းချက်ဝင်ဖြည့်ပေးနေသလိုပါပဲ။

မာမီ့ရဲ့ စုပ်ချက်တွေကတော့ ကြမ်းသလားမမေးနဲ့၊ ကျနော့်တစ်ကိုယ်လုံးဘယ်ညာဒွန့်ဒွန့်ဆွဲပြီး လိမ်တွန့်နေရသလို ညည်းသံကိုတောင်မချိမဆန့်ပြတ်တောင်းတောင်းထွက်ဖို့မနည်းအားယူနေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့်ဒါက နာလို့တော့မဟုတ်ပါဘူး၊ ကျေနပ်ပြီးသာယာရတဲ့ဖီလင်ကြောင့်ပါ။ မာမီ့ဆီကအခုလောလောလတ်လတ်ရနေတဲ့ အမှုတ်ခံရတဲ့ဖီလင်က ကျနော်တွေ့လာရသမျှလိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံတွေထဲမှာ အကောင်းဆုံးကြုံရတဲ့အခေါက်ပါပဲ။

ကြည့်ရင်း၊ ကြည့်ရင်းနဲ့ မာမီဟာ အာသာပြေလာပုံမျိုး ကျေနပ်ပုံမျိုး ရှိမလာပဲနဲ့ လုပ်နေတဲ့အရှိန်ကလျော့ကျမလာပဲ ပိုတောင်မြန်လာပါသေးတယ်။ သူအာမညောင်းဘူးလားတောင်မသိဘူး။ ပါးစပ်ကအရှိန်နဲ့ ဒရစပ်စုပ်နေတဲ့ပြင် လွတ်နေတဲ့လီးအရင်းပိုင်းကိုလည်း အားနဲ့ညပ်နေအောင်ညှစ်ပြီး တဖောင်းဖောင်းနဲ့ထုပေးနေတော့ ကျနော်ဘယ်လိုမှထိမ်းထားလို့မရတော့အောင် အကြောတွေတဖျင်းဖျင်း တရွရွနဲ့ဖြစ်လာပါပြီ။

“အားးးးးးး..မာမီ.. ဖြေးဖြေး..ဖြေးဖြေး..သားထွက်ကုန်တော့မယ်..”

ကျနော့်ကုန်းအော်သံကြောင့်မာမီကပါးစပ်ကိုအရှိန်သတ်လိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒီတော့မှလီးကြောတွေတင်းတက်လာတာကရပ်သွားတယ်။ သူကပါးစပ်ကို လီးကကျွတ်ရုံလောက်ဟပြီး ဗလုံးဗထွေးနဲ့ပြောလိုက်တယ်။

“နေဦး..မထွက်နဲ့ဦး၊ ပြီးလို့မရသေးဘူး..”

ပြောပြီးတာနဲ့ မာမီကမတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး၊  တစ်စက္ကန့်လေးတောင်အချိန်မဖြုန်းပဲ၊ မြက်ခင်းပေါ်ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ကျနော့်ရဲ့လီးပေါ်မှာဖြတ်ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီနောက်တော့၊ အမေအရင်းတစ်ယောက်နဲ့သားတစ်ယောက်အကြား လုံးဝမလုပ်အပ်ဖူးဆိုပြီး လောကဓမ္မတာက ကန့်သတ်ဟန့်တားထားတဲ့ အကြီးဆုံးထိတွေ့မှုကြီးကိုမာမီကလုပ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒါက ကျနော့်ခါးပေါ်မှာဆောင့်ကြောင့်ဖြတ်ထိုင်ပြီး သူစောက်ဖုတ်ကြီးကို လီးနဲ့တည့်တည့်တေ့ချိန်လို့၊ လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲမှာငုံမိပြီးပျောက်သွားတဲ့အထိ တပျိပျိနဲ့ နှဲ့ပြီးဖိချလိုက်တာပါ။

“ဟားးးးး..အားးးဟ်” “အူးးးးအိ..ဟစ်..”

ကျနော့်လီးတစ်ချောင်းလုံးကျင်စက်နဲ့တို့လိုက်သလို တုန်ပြီးဆိမ့်တက်သွားပါတယ်။ မာမီ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေကြားထဲကို ကျနော့်လီးကထိုးခွဲပြီး စွပ်ခနဲဝင်သွားချိန်မှာ ကမ္ဘာကြီးလည်တာရပ်သွားတယ်လို့တောင်ထင်မိပါတယ်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး အမောတကောနဲ့ပြိုင်တူညည်းသံတွေထွက်သွားကြပြီးတော့ ရမ္မက်မျက်လုံးတွေနဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဆိုင်ပြီးကြည့်မိလိုက်တဲ့အချိန်မှာ စောက်ဖုတ်ကလီးကို အထဲထဲအထိ စုပ်မျိုသွင်းသွားတော့တယ်။ မာမီ့စောက်ဖုတ်ကြီးကအထဲမှာနွေးပြီး နုဖတ်နေအိတာပဲဗျာ။ ကောင်းလွန်းတဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်ကျနော်ရှိုက်ရှိုက်မောမော ညည်းလိုက်မိတယ်

“အိုးးးး မာမီ..ဟူးးး”

မာမီကလည်း..

“အူး..ဝေယံ..နင်..နင့်လီးကြီးကငါ့အထဲရောက်နေပြီ..အီးးး”

ကျနော်ကတော့ကောင်းလွန်းတဲ့ဖီးကြောင့်ဘာမှတောင်ပြန်မပြောဖြစ်တဲ့အထိဆွံ့အနေခဲ့တယ်။

ဇာတ်လမ်းအစကပြောခဲ့သလို ကျနော်တို့အမျိုးဟာ ပစ္စည်းထွားတဲ့အမျိုးဆိုတော့ ကျနော်ဟာကျောင်းမှာနာမည်ကြီးခဲ့သလိုပဲ ဆယ်လက်မလီးကြီးကိုပိုင်ဆိုင်ထားသလို၊ မာမီကလည်းသူ့ရဲ့ ထွားလှတဲ့နို့ကြီးတွေနဲ့အချိုးတူစွာပဲ စောက်ဖုတ်ကလည်းအတော်ကြီးထွားလိမ့်မယ်လို့ထင်ထားခဲ့မိတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် တကယ့်တကယ်လိုးရတော့လည်း မာမီ့ဟာက သာမန်ခလေးအမေ၊ အအိုတွေရဲ့ ပုံမှန်ကျယ်တဲ့ဆိုက်လောက်ပဲရှိတာပါ။ မာမီကလွန်ခဲ့တဲ့အနှစ်၂၀ကျော်က ခလေးဆိုလို့သားဖြစ်တဲ့ကျနော်တစ်ယောက်ထဲကိုပဲမွေးဖူးတာလေ။ ဒါကြောင့် မတရားကြီးပြဲပြီးကျယ်နေတယ်လို့မထင်လိုက်ပါနဲ့။ စောက်ဖုတ်ဆိုတာက အချိန်ကြာရင်ပုံမှန်ဆိုက်​လောက်ပြန်ကျုံ့သွားကြတာပါပဲ။

ဒီတော့မာမီဟာ နို့ကြီးတွေသာမတရားထွားတာ။ စောက်ဖုတ်ကတော့ကျနော့်လီးနဲ့ဆိုတော်တော်လေး fit ဖြစ်နေလို့ နည်းနည်းတော့နှဲ့သွင်းလိုက်ရပါတယ်။ ဒါကလည်းမာမီကပဲထိုင်ချသွားတာပါ။ စစချင်းမှာနည်းနည်းကျပ်ပြီး အဆင်မချောပဲညပ်ချင် ထောက်ချင်ပေမယ့်၊ မိနစ်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာ မာမီ့စောက်ဖုတ်ကကျနော့်လီးနဲ့အံဝင်ဂွင်ကျဖြစ်အောင်ရှုံ့ပွဆန့်ထုတ်ပြီးညှိပေးနေပါပြီ။ ခဏအကြာမှာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့အံကျလာပြီး တအိအိနဲ့ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း နစ်ဝင်သွားပါတော့တယ်။

မာမီဟာ ပါးစပ်လေးဟအသက်ရှူလိုက်၊ အံလေးကြိတ်ဖိချလိုက်၊ မျက်နှာလေးရှုံ့သွားလိုက်နဲ့ပဲ လီးရဲ့ကျပ်တည်းမှုကိုအာခံပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုစောက်ခေါင်းဆွဲစုပ်သွားပြီး၊ ဒုတ်ဒုတ်ထိသွားတယ်ဆိုရင်ပဲ၊ ကျနော့်ကိုတစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ရင်း ကျနော့်ရင်ဘတ်ပေါ်ကိုမှောက်ရက်ကြီးပြိုဆင်းကျလာပါတော့တယ်။ သူ့ရဲ့သမုဒ္ဒရာစောင့် ဘီလူးမရဲ့ဆိုက်လောက်ရှိမယ့်လေးပင်လှတဲ့ ဧရာမ Pကပ် နို့လုံးကြီးတွေဟာ ကျနော့်မျက်နှာနားတဝိုက်ကို ပိကျလာပါတယ်။ အဲဒါကြီးတွေကို ကျနော်ကဘောလုံးသမားဂိုလီတစ်ယောက်လို ခေါင်းနဲ့ပစ်တိုက်ပြီးရှင်းလိုက်ရပါတယ်။

“အားးး..အူးးး..ရှီးးးး..”

မာမီကတော့ လီးကသားအိမ်ထောက်သွားသလားတော့မသိဘူး၊ အားရပါးရကြီး ညည်းချလိုက်သံကိုကြားလိုက်ရတယ်။ တအောင့်အကြာမှာမာမီ့ခါးတွေကစပြီးနွဲ့ရမ်းလှုပ်ရှားလာပြီး သူ့ရဲ့ထူထဲကြီးမားတဲ့ဖင်တုံအိအိကြီးတွေက ကျနော်လီးကြီးပေါ်မှာနိမ့်လိုက်ကြွလိုက်နဲ့ အတက်အဆင်းလုပ်ရင်း ဝှေ့ရမ်းခုန်ပေါက်နေပါပြီ။ အဲဒါကြီးတွေက ကျနော့်ရဲ့ဆီးစပ်နဲ့ပေါင်ခြံတွေအပေါ်မှာတဖတ်ဖတ်နဲ့ရိုက်ချနေပါတယ်။

အခုဖြစ်နေတာကကျနော့်အဖို့အိပ်မက်ကြီးတစ်ခုလိုထင်နေရပါတယ်။ ဟာဗျာ..ဒေါ်မူယာသက်မှူးဆိုတဲ့ မာမီဟာ ကျနော်ကိုမွေးထားတဲ့ ကျနော့်ရဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးပါ၊ အခုတော့ကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက် သာမန်ယောက်ျားနဲ့မိန်းမတစ်ယောက်လိုမျိုး၊ လင်မယားလိုမျိုး၊ လိုးနေကြတယ်လေ၊ ကျနော်မာမီ့ကိုတခါတလေစိတ်ကစားခဲ့ဖူးပေမယ့် အဲ့လောက်ကြီးတကယ်ဖြစ်လာမယ်လို့ လုံးဝ မထင်ခဲ့ပါဘူး။ အခုတော့လောကကြီးမှာဘာတွေဖြစ်သွားတာလဲ..။

ကျနော်တွေးနေမိတုန်းမှာ မာမီ့ဖင်ကြီးတွေရဲ့ဆောင့်ချချက်တွေကမြန်လာတယ်။ တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ပြင်းလာတာနဲ့အမျှ၊ ကျနော့်လီးကြောတွေကတင်းလာတာက တဖျင်းဖျင်းနဲ့အရှိန်တက်လာလို့၊ လရည်တွေပေါက်ကွဲထွက်ကုန်ဖို့ ဖီလင်တက်လာပါပြီ၊ ဒါပေမယ့် မာမီနဲ့ဒီလိုဖြစ်နေရတာကိုပဲ ကျနော်သာယာနေမိပြီလေ။ မြန်မြန်ပြီးသွားရမှာကိုနှမြောနေတယ်။ ဒါကြောင့်ကျနော်စိတ်ကိုတောင့်ပြီးအောင့်ထားလိုက်တော့ နဲနဲတော့ငြိမ်ကျသွားတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ခဏတဖြုတ်တော့ ဆက်ထိမ်းထားနိုင်ဦးမယ်ထင်ပါတယ်။

အခုဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေကြီးကတော့ မယုံနိုင်စရာကြီးပါပဲ။ ကျနော့်တစ်ကိုယ်လုံးဟာ မာမီနဲ့လိုးနေရတဲ့ဘဝကြီးထဲကိုပျော်ဝင်သွားခဲ့တယ်။ မာမီ့စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့စောက်ခေါင်းက ကျတော့်လီးကိုငုံအုပ်ပြီး ဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ခလုတ်တိုက်ပွတ်ဆွဲနေချိန်မှာဆောင့်ချနေတဲ့သူ့ရဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေကတုန်တုန်ပြီးတက်သွားတယ်။ ကျနော့်စိတ်တွေကလည်းမဟားဒယားထန်လာပြီးအရာရာကိုမေ့သွားပါပြီ။ ကျနော်မျက်နှာရဲ့တဘက်တချက်မှာအလုံးလိုက်ကြီးတွေတွဲအိကျနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဝါးနဲ့စိတ်လိုက်မာန်ပါဆွဲညှစ်ပြီး တဖြန်းဖြန်းရိုက်ချမိလိုက်တဲ့အချိန်မှာ မာမီကအားရပါးရခြစ်အော်လိုက်ပါတယ်။

“အားးး..ဟားး..အမလေး…ငါတအားကောင်းနေပြီစောက်ကောင်လေးရဲ့၊ နင့်လီး..အီးး..နင့်လီးကြီးငါ့အထဲမှာ..တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ထိုးနေတာ..ဆွေမျိုးမေ့နေပြီ..အားးးးးး..”

“အူးးး မာမီ..ကျနော်လဲထွက်တော့မယ်. အဝရောက်နေပြီ..အီးးး..”

“ဟင်အင်း..ဟင့်အင်းးး..ခဏစောင့်ဦး..ရှူးးး..”

မာမီက မောသံ၊ လေရှိုက်သံတွေနဲ့ပြန်ပြောရင်း ဆောင့်တက်ဆောင့်ချ နေတာတွေကပိုမြန်လာတယ်။ တစ်ချိန်ထဲမှာသူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကျနော့်ကျောကိုသိုင်းဖက်ပြီးဆွဲထူပေးတာကြောင့် ကျတော်ထထိုင်လိုက်နိုင်ပြီး မာမီကခါးကလှုပ်ဆောင့်နေတာကိုမပျက်စေပဲ ကျနော့်ခေါင်းကိုသူ့နို့ကြီးတွေထဲ ဆွဲနှစ်သွင်းလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်က ထထိုင်မိတာနဲ့ မာမီ့ဖင်သားကြီးတွေကိုဆွဲပြီးညှစ်မိ ကိုင်မိတော့ အဲ့ဒါကြီးတွေက တုန်အိအိကြီးနဲ့လှုပ်ပြီးခါထွက်နေတယ်ဗျာ။ အထိအတွေ့ကတော့တင်းပြီးအိထွက်နေတာပဲ။

ကျနော့်ရဲ့ခေါင်းနဲ့မျက်နှာကတော့ နို့ကြီးတွေကြားထဲမှာပျောက်နေတယ်လေ။ လက်တွေကတော့ဖင်ကြီးတွေပေါ်မှာပေါ့။ ခြုံကြည့်ရင်တော့ကျနော့်တစ်ကိုယ်လုံးဟာ မာမီ့ရဲ့ကိုယ်လုံးထဲမှာနစ်ဝင်နေတယ်ဆိုရမယ်။ ကျနော့်ကိုယ်ကျနော် မာမီနဲ့ ဒီလိုပုံစံမျိုးကြီးနဲ့ဖြစ်နေရလိမ့်မယ်လို့ဘယ်တုန်းကမှမထင်ခဲ့မိဘူး။ ဒါကြီးကအရမ်းများသွားပါပြီ။ ဒါပေမယ့်ဒါကိုကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးကကျေနပ်နေမိတယ်။

“မာမီ..အားးငါလိုးတဲ့မှ..ငါမရတော့ဘူးး..ထွက်ပြီ..”

ကျနော်အကျယ်ကြီးကုန်းအော်လိုက်မိတယ်။

“အားးး..ရှီးးး.ငါလဲပဲ..ထွက်ခါနီးနေပြီ၊ အတူတူပြီးကြရအောင်..”

မာမီ့ဆီကလည်းသံကုန်ခြစ်အော်သံကိုကြားလိုက်တယ်။ ကျနော့်ရဲ့ဗိုက်ထဲဆီးအိတ်ထဲနဲ့ ကပ္ပါယ်အိတ်ရယ် လီးတံတလျှောက်ရယ်မှာ အောင့်သက်သက်နဲ့ပြည့်တင်းတဲဖီလင်တစ်မျိုးဖြစ်လာပြီး တစ်စုံတရာသောတွန်းအားတစ်ခုနဲ့ကန်ထွက်လာသလိုထင်လိုက်ရတယ်။ ဟုတ်ပါတယ် ကျနော့်ရဲ့လိင်ခံစားမှုအချစ်ရည် (ဒဲ့ပြောရရင်တော့လရည်ပါပဲ) တွေကအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ပေါက်ကွဲပြီးပန်းထွက်လာတယ်။

“အာ…ရှီးးး..ငါ..ငါ..ထွက်ကုန်ပြီ..လခွမ်း..”

ကျနော်ရေရွတ်နေတာနဲ့မရှေးမနှောင်းမှာပဲ..

“ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ..၊ ဟုတ်တယ်..အဲ့လိုမျိုး..အင်းး..၊ ထွက်လာစမ်း..အားးးးးးးစောက်ကောင်လေး..မအေလိုးလေးး…အားးးးကောင်းတာ..ရှီးးးးနင့်လရည်တွေ ငါ့စောက်ပတ်ထဲ ထဲ့လိုက်စမ်း..ကိုယ်မေကိုယ်လိုးလေး..”

မာမီ့ဆီကကျနော်တခါမှမကြားဘူးခဲ့တဲ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်၊ အယုတ္တ အနတ္တ စကားလုံးပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်တွေ အပြုံလိုက်ထွက်ကျလာပါတယ်။ ဒါက ကာမရမ္မက်၊ ရာဂအထန်စိတ်ရဲ့ မျက်လှည့်တစ်ခုလား၊ ကျနော်လည်းမပြောတတ်တော့ပါဘူး။ ကျနော့်မာမီဟာ ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေး သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့နဲ့ နူးညံ့တဲ့အမျိုးကြီးတစ်ဦးပါ။ အပြင်မှာရောအိမ်မှာပါတစ်ခါမှအဲ့လိုပြောတာမျိုးမတွေ့ဖူးခဲ့ပါဘူး။ တခါတလေ သားသမီးတွေကိုဆိုဆုံးမရင်း ဒေါသထွက်လို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ပြောတာတွေရှိပေမယ့် တစ်ခါမှအဆဲသံမထွက်ခဲ့ပါဘူး။

အခုဟာကတော်တော်ထူးဆန်းတယ်။ မာမီဟာဒေါသထွက်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး ဒါပေမယ့်ဆဲနေတာကတော့ သေချာပါတယ်။  ကျနော်လည်းကိုယ့်ကိုကိုယ်ထူးဆန်းနေတာပါပဲ။ မာမီ့ဆီကမကြားဖူးခဲ့တဲ့ရု့န်ရင်းပြီးနားဝင်ပီယံမရှိတဲ့ဆဲဆိုသံကို ကျနော်မနာဘူး၊ ရိုင်းတယ်လို့ မထင်မိတဲ့အပြင်၊ မာမီနဲ့လိုးနေရတဲ့ကျနော့်ခန္ဓာထဲကအကြော အချင် အသွေးအသားတွေဟာတဟုန်းဟုန်းနဲ့ဆူပွက်ပြီး ထကြွလာပါတယ်။

လီးကလည်းအခုလေးတင်လရည်တွေအများကြီးထွက်သွားတာတောင်ပျော့ကျမသွားပဲငေါက်ဆတ်ငေါက်ဆတ်ရှိနေဆဲပါ။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်းအကြောတွေတဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတဲ့အပြင်၊ မာမီ့ကိုလိုးလိုက်ရတာကို အရမ်းအားရစိတ်တွေဖြစ်နေပါတယ်။ လူကသာပြီးသွားတယ် စိတ်ကပိုကြွလာပြီး သေသေကြေကြေဆက်ဝုန်းချင်အောင်တွန်းအားပေးတဲ့အဆဲတစ်ပေါက်ပါပဲ။

ကျနော်ကြည့်ဖူးတဲ့အောကားတွေထဲမှာတော့လိုးနေတဲ့ ယောက်ျား၊ မိန်းမတွေဟာ ပြီးလုပြီးခင်မှာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ထိမ်းပြီး လီးကိုအရင်ဆွဲချွတ်၊ လရည်တွေကို အပြင်ဘက်ထုတ်၊ ဗိုက်အပေါ်၊ နို့​တွေပေါ်၊ မျက်နှာပေါ်ကိုပန်းကြတယ်။ အခုကျနော်ပြီးတော့ ထုတ်ဖို့ကိုစိတ်မရောက်ဘူး၊ ကျနော်သိနေတာက၊ ကျနော့်ဖင်ကို အတင်းကိုကော့တင်ပြီး မာမီနဲ့ဆီးစပ်ချင်းဖိကပ်လို့ လီးမာမာကြီးကို သားအိမ်ခေါင်းထိအောင် ကပ်ထောက်ထားမိတာပါပဲ။ မာမီကလည်းအတူတူပါပဲ၊ ချွတ်ထွက်သွားဖို့မကြိုးစားပဲလီးကိုစောက်ဖုတ်နဲ့ဖိပြီးကပ်နှဲ့နေတာဆိုတော့၊ ကျနော့်လရည်တွေတပြုံလုံးက မာမီ့စောက်ခေါင်းထဲမှာပြည့်လျှံထွက်သွားပါတော့တယ်။

မာမီ့ကိုမို့ စိတ်ကပိုထန်ပြီး လရည်တွေများလိုက်ပုံများ၊ အတိဿရဝုတ္တိနဲ့ပိုပိုသာသာပြောလိုက်ရရင်၊ ဂါလံပုံးတစ်ပုံးစာလောက်ရှိမလားပဲ..။ အဲ့လောက်အများကြီးဝင်သွားမှတော့ မာမီဗိုက်မကြီးပဲနေရိုးလားဗျာ။ မာမီ့အရွယ်ကသွေးဆုံးချင်မှဆုံးဦးမှာ။ တွေးမိတော့ ကျနော်ခေါင်းမွေးတွေတောင်ထောင်တယ်။ ဒါပေမယ့်ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ၊ ကောင်းလွန်းပြီးနတ်ဘုံရောက်နေတဲ့ကာမအရသာကြောင့်ကျနော်မာမီ့ကိုတိုးပြီးတော့တောင်ကြုံးဖက်ထားလိုက်မိပါတယ်။

“အားးးးးးးးးးးးးဟားးးအားးးဟ်”

ကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူအော်ညည်းလိုက်မိကြတယ်။ “နင့်ရဲ့လရည်တွေကနွေးပြီးပျစ်ခဲနေတာပဲ..ဝေယံ..၊ ပန်းထွက်တာကလည်းသန်သလားမမေးနဲ့ ငါ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ တဖျင်းဖျင်းပိုက်နဲ့ထိုးနေသလိုပဲ၊ လီးကြီးကလည်းအတောင့်လိုက်ကြီးတစ်နေတာရင်ခေါင်းထဲအထိစို့နေတယ်။ တကယ်ကိုဆွေမျိုးမေ့အောင်ကောင်းတယ် မာမီ့သားရယ်..”

“ဒါဆိုဒီနေ့က မာမီပြောခဲ့တဲ့ သားတို့နှစ်ယောက်အကြား ပေးသူနဲ့ ယူသူအကြား အစစ ဆန္ဒရော၊ အရောင်ရောတူသွားတဲ့နေ့ဖြစ်ခဲ့ပြီပေါ့ ဟုတ်လားမာမီ..”

“ဒါပေါ့..ဒီစကားကိုသားမမေ့ဘူးပဲ..၊ မာမီ့ရဲ့ရည်မှန်းချက်တားဂက်ကပြည့်သွားခဲ့ပြီလေ။ ဒါကြောင့်သားရဲ့ဒုတိယအိပ်မက်ကိုဖြည့်ဆည်းပေးဖို့နိုင်ဖို့ အတွက်ဒီနေ့ မာမီကအရောင်တူ​ပေးလိုက်ရတာပဲပေါ့”
—————————————–

အပိုင်း(၁၉) ဆက်ရန်