ဘဝတခုရဲ့ ကဏ္ဍသစ် (အပိုင်း ၂)

��်။ ဆု က ဒေါ့ကီ အလိုးခံဖူးတာမို့ ဦး လိုးလို့ ကောင်းကောင် ဖင်လေးကို ကော့ပေးလိုက်တယ်။ ဦးက ဆု အနောက်မှသူ့ဒူး နှစ်လုံးကို ဆု ပေါင်နှစ်လုံးကြား ထောက်ပြီး နေရာယူလိုက်တယ်။ ဆု ဖင်လုံးလေးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ ပွတ်သတ် ဆုပ်နှယ်ပေးရင်းက

“ဆုလေး ရဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေက လှလိုက်တာကွာ၊ တကယ့် ရေအိုးလေး ကျနေတာပဲ”

တဲ့၊ နောက်တော့ ဆု ပေါင်ရင်း နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ ပြီး ဆောင့်လိုးတော့တာပါပဲ။ ဦး လိုးချက်တွေက ပြင်းလွန်းလို့ တဖုံးဖုံးနဲ့ နေတာပဲ၊ ဆုလည်း ဖီးတက်လာတယ်။ ဦးက လိုးနေရင်းက ဆု ဖင်ကြားကို တံတွေးထွေးချပြီး ဆု ဖင်ပေါက်ကလေးကို သူ့လက်မ နဲ့ ကလိနေတယ်။ ဆု လည်း ဖင်လိုးတာကိုတော့ စာအုပ်မှာ လည်း ဖတ်ဘူး၊ ဗီဒီယိုလည်း ကြည့်ဖူးပေမဲ့ တခါမှ မခံဖူးဘူး၊ မောင်က လည်း မစမ်း ဖူးဘူး၊ ခုတော့ ဦးက ဆုဖင်ကို ဆွနေတော့ ဦးများ ဆု ဖင်ကို လိုးတော့မလား ဆိုပြီး ကြက်သည်းတောင်ထသွားမိတယ်။ ဦး နဲ့ ဆက်ခ်ချပ် တုန်းက ဦးက ဆုလေးကို ဖင်လိုးချင်တယ် ဆိုပြီး ခနခန ပြောဖူးတာကိုး၊ အဲလို အတွေးလေးနဲ့ ဆု ဖင်လေး ပွရှုံ့ ပွရှုှုံ့ ဖြစ်နေတာကို တံတွေးထွေးထည့်ပြီး သူ့လက်မ တဆစ်လောက်ဝင်အောင်ကို ထိုးထည့်တယ်။ ဆု ကိုယ်လေး လည်း တောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားရော ဦးက သူပြီးတော့မယ်၊ အထဲမှာ ပဲ ထုတ်ရမလားဆိုတော့ ဆုလည်း အင်းလို့ပဲ ဖြေလိုက်မိတယ်။ အင်းဆိုတာနဲ့ ချက်ခြင်းလိုပဲ လရည်ပူနွေးနွေးတွေ ဆု ပိပိလေးထဲ မှာ ပန်းထုတ်လိုက်တာ ခံစားလိုက်ရပြီး ဆုလည်း နောက်တချီ ပြီးသွားတော့တာပဲ”

ကျော်ကြီးတယောက် သူ့ ညီမ ဇာတ်ကြောင်းပြန်တာကို နားထောင်ပြီး ဖီးအရမ်းတက်လာခဲ့ရသည်။

အခန်း ၁၂။

သူ့ကိုယ်သူပင် မသိလိုက်ပဲ ကျော်ကြီး တယောက်၊ သူ့လီးကြီးကို သူဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်နေမိလေသည်။ ဆုဝေလည်း ဖီးတက်နေပုံ ရလေသည်။ ထို အချိန်မှာ လက်တော့ စခရင်ပေါ်တွင် ဝါဝါစိုး တို့ က လှုပ်ရှားနေလေပြီ။ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက် လှဲနေသော ဝါဝါစိုး မှာ ဒူးထောင် ပေါင်ကား လျှက် ထို ပေါင် နှစ်လုံး ကြားမှာတော့ ဇွဲမာန် ၏ ခေါင်းက ရောက်နေလေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ မျက်စေ့လေး မှေးလျှက် လက်တွေက ဇွဲမာန် ခေါင်းပေါ်က ဆံပင် တွေကို ထိုးဖွ ကစားနေလေသည်။ ဇွဲမာန်မှာ ခေါင်း တလှုပ်လှုပ် ဖြင့် စောက်ဖုတ် ကောင်းကောင်း ရက်ပေးနေပုံပင်။

ဆုဝေက ကျော်ကြီး ပေါင်ပေါ်မှာ ဖုံးထားသည့် စောင်ပါးလေး အောက်မှ သူမ လက်ကို လျှိုပြီး ကျော်ကြီး လီးကို စုပ်ကိုင်ထားသော ကျော်ကြီးလက်ကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး သူမလက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ကျော်ကြီးက ဆုဝေဘက်ကို လှည့်ကြည့်တော့ ဆုဝေ မျက်လုံး တွေက လက်တော့ စခရင်ပေါ်မှာပဲ အာရုံစိုက် လို့နေသည်။ ကျော်ကြီးက သူ့လက်တဖက်ဖြင့် ဆုဝေ ကိုယ်လေးကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့ ဆုဝေက ကျော်ကြီး ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာခဲ့သည်။ ကျော်ကြီး လက်က ဆုဝေ ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျိုကာ ဆုဝေ နို့ကြီးတွေကို အကျႌပေါ်ကပင် အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ပွတ်သတ်ရင်း တချက်တချက် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေလိုက်သည်။ မောင်နှမ နှစ်ယောက်စလုံး မျက်လုံးတွေကတော့ လက်တော့ စခရင်ပေါ်မှာ၊ ဝါဝါစိုး လက်တွေက ဇွဲမာန် ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမ စောက်ဖုတ် နှင့် ဇွဲမာန် မျက်နှာကို ကော့ပွတ်ပေးနေတာကို ကြည့်နေမိကြသည်။ ကျော်ကြီး လက်ဖဝါးပေါ်မှာ ဆုဝေ နို့သီးခေါင်း မာမာလေး ထောင်နေတာကို သတိထားမိ နေသဖြင့် ဆုဝေ အကျႌအောက်မှာ ဘရာ ဝတ်မထားပါလားဟု သိနေရသလို၊ ဆုဝေ လက်ကလေးက လည်း မာတောင် တောင့်တင်းနေသည့် ကျော်ကြီး လီးကို အထက်အောက်  စုံဆန် ပွတ်သတ် ဂွင်းထု ပေးနေမိလေသည်။

လက်တော့ စခရင်ပေါ်မှာ ဇွဲမာန် ကို ပြန်တွန်းလိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး က ဇွဲမာန် လီးကြီးကို ကုုံးစုပ်တော့ ကျော်ကြီး လီးကြီးမှာလည်း နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ဆုဝေ၊ ဆုဝေ သူအကို လီးကို ကုံးစုပ်နေလေပြီ။ ကျော်ကြီးမှာ ဝါဝါစိုးတို့ အတွဲကို မျက်လုံး က ကြည့်နေရင်း လက်တွေက ဆုဝေ အကျႌကြယ်သီး တွေကို စမ်း ဖြုတ်နေလေသည်။ ဝါဝါစိုး နို့တွေကို ကိုင်ဆွဲပြီး ဝါဝါစိုး ပါးစပ်ကို ဇွဲမာန်က လိုးနေတော့ ကျော်ကြီးလည်း ဆုဝေကို ထို အတိုင်း လိုုက်လုပ်နေမိလေပြီ။ ဝါဝါစိုး နှင့် ဇွဲမာန် တို့ ဆစ်စတီနိုင်းကြတော့ သူ့လီးကြီးမှာ ဆုဝေ ပါးစပ်လေးထဲ တွင် တော်တော်မာနေလေပြီ။ ကျော်ကြီးက အိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး ဆုဝေ ပေါင် နှစ်လုံးကြားထဲ လှိမ့်ဝင်လိုက်သည်။ ဆုဝေ ဂါဝန်လေးကို လှန်ကာ ပင်တီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အမွှေး ပါးပါး လေး ဖြင့် အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက အရည်တွေ ရွှဲနေသည်။

ကျော်ကြီးက ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲချလိုက်တော့ ဆုဝေက သူမ အဖုတ်ကြီးကို ကျော်ကြီး မျက်နှာနားကပ်ပေးလိုက်သည်။ သူမ ပါးစပ်ထဲမှာ ကျော်ကြီး လီးက ပြည့်လျှံနေလို့ စကားတော့ မပြောနိုင်တော့။ ကျော်ကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ကို စရက်နေတော့ သူမ ဖင်ကြီး ယမ်းကာ ယမ်းကာ ဖြင့် အရသာ တွေ့နေရသည်။ မောင်နှမ ချင်း ဆိုသည့် အသိကလည်း သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားမှု က ဘာနဲ့မှ မတူအောင် ပေးနေလေသည်။ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ဆစ်စတီ နိုင်းနေလိုက်ကြတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်းပင် မသိ အမောဖြေ ဖို့ လက်တော့ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုး က ဖွဲမာန်ပေါ်တက်ပြီး မြင်းစီးနေလေပြီ။ ဆုဝေ က ဟက်ကနဲ ရီလိုက်သည်။

“ယောင်းမ က တော့ မနိုင်ဘူးနော် ခစ်ခစ် အတော်ထန်တာပဲ”

ဟု ပြောရင်း ထထိုင်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံး ကျောမှီ ခြေဆန့် ထိုင်နေသော ကျော်ကြီး ပေါင်နှစ်လုံးပေါ် ခွကာ ကျောကြီးကို ကျောပေးလိုက်သည်။ ကျော်ကြီး လီးကြီးကို သူမလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ ကျော်ကြီးမှာ သူညီမ ၏ သေးကျင်သော ခါး နှင့် စွံကားသွားသော တင်တို့ ၏ ဂီတာရှိတ်ပုံ အလှကို ကြည့်ရင်း သူ့လီးကြီး ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ တိုးဝင်ကာ နွေးထွေးသော စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသည်ကို အရသာခံစားလိုက်ရသည်။ ခုတော့ မောင် နှစ် နှစ်ယောက်စလုံး လက်တော့ ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ လိုးနေကြလေပြီ။ လက်တော့ထဲမှ ဝါဝါစိုး နှင့် အပြိုင် ဆုဝေ ကလည်း သူမ ဖင်ကြီးကို ကြွကာ ကြွကာ ဆောင့်ချလေသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် မြင်းတက်စီး နေသော ဝါဝါစိုး ကို ဇွဲမာန်က နို့တွေ လှမ်းကိုင် ကာ ဆုပ်ညှစ်နေသလို၊ ကျောပေးကာ မြင်းစီးနေသော ဆုဝေကို ကျော်ကြီးက ခါးလေး ကိုင်ကာ ထိန်းပေးနေလေသည်။

အရှိန်ကလေး ရလာတော့ ကျော်ကြီးအားမရတော့၊ သူညီမ ခါးကို ကိုင်ကာ ကိုယ်ကို မတ်ထိုင်လိုက်ပြီး၊

“ဆုဝေ လေးဘက်ထောက်ပေးကွာ”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဆုဝေ ကလည်း လက်တော့ကို မျက်နှာပြုကာ လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်သည်။ ကျော်ကြီးက ဆုဝေ ၏ ကားစွံ့နေသော တင်သားကြီးများကို လက်ဖြင့် ပွတ်သတ်ပြီး ဖြဲကာ ပေါင်ခွစုံအောက်မှ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်လိုက်လေသည်။

“အို့…ကိုကို ..”

နောက်တော့ သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဆုဝေ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်း လိုက်လေသည်။

“စွတ်ဖုတ်..စွတ်ဖုတ်..”

နှစ်ယောက်စလုံး အရှိန်တွေ ရလာကြတော့ လက်တော့ ကိုပင် ဂရု မစိုက်နိုင်ကြတော့ တဖုံးဖုံး ဆော်ကြရာ ခနလေး ဖြင့် ကာမ အရသာ အဆုံးဆုံ သို့ ရောက်သွားကြရလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖက်လျှက်သားဖြင့် လက်တော့ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုး မှာ အောက်သို့ ပြန်ရောက်နေပြီး ဇွဲမာန်က သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ထမ်းကာ ဆော်နေသည်ကို တွေ့နေရလေသည်။ သူတို့ ကတော့ ဒုတိယ အချိီမို့ သူတို့ ထက် အချိန်ိပိုကြာမှာပေါ့ဟု ကျော်ကြီးက တွေးလိုက်မိသည်။ လောလောဆယ် ဆုဝေ နှင့် ကိစ္စကို ရှင်းရတော့မည်ဟု တွေးပြီး လက်တော့ကို ပိတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကို ရဲ့ သူတို့ က ခုမှ ကောင်းခန်း ရောက်နေကြတာ”

“အာ နောက်မှ ကြည့်တော့ မယ် တို့ ကိစ္စ ကို နည်းနည်း ပြောကြမှ ကောင်းမယ်ထင်တယ်”

“ဘာပြောချင်လို့ လည်း ကိုကို က”

“ငါတို့ က မောင်နှမတွေလေ၊ ခု လို မှ မဖြစ်သင့်တာ”

“ကိုကို ကလည်း ဆု တို့ က အရွယ်ရောက်ပြီးသား လူတွေလေ၊ ကိုယ့်ဘာသာ အမှားအမှန် ဆုံးဖြတ်တတ်တဲ့ အရွယ်ရောက်နေပြီဟာကို၊ မောင်နှမ တွေ မလုပ်ရဘူးလို့ ဘယ်သူ ပြောလို့လဲ”

“ဟယ် ဘယ်သူက မှ တိတိကျကျတော့ မပြောပေမဲ့ အပြင်မှာ ဘယ်သူမှ လက်မခံဘူးလေဟာ”

“အရင်တုန်းက ရှင်ဘုရင်တွေ လုပ်တာကျတော့ ဘယ်သူ ပြောရဲလို့လည်း၊ အလကားပါ ကိုကို ရာ၊ ဘယ်သူမှ မပြောရင် ဘယ်သူမှ မသိပါဘူး၊ သိပ္ပံ ပညာအရတော့ သွေးသားရင်းချင်း မျိုစပ်တာ မကောင်းဘူးလို့ ပြောတာပဲ ကိုကို က ဆရာဝန်ပဲ သိမှာပေါ့”

“အင်း နင် တားဆေးရော ထိုးထားရဲ့လား ခုနက ငါ နင့်အထဲ ပြီးလိုက်တာ ခုမှ သတိရတယ်”

“အင်း သုံးလခံထိုးထားတယ် မကြာသေးဘူး။ လင်းခန့်က တခါတလေ သူ့ဘော်ဒါတွေနဲ့ လွှတ်ပေးတာ၊ ပေါက်ကရ လူနဲ့တော့ ခလေး မလိုချင်လို့ ဒစ်ပို ထိုးထားတာ”

“အေး ငါလည်း ဝါ့ကို သတိပေးထားအုံးမှ ပါ”

“အင်း ပြောရင်းမှ သတိရတယ် ဆု သွားအုံးမှ ခနနေ မောင် နိုးလာတော့မယ်၊ ”

“အေးအေး သွားသွား၊ နင်က အတော် ဆက်ဆီဖြစ်တာပဲ ဘော်ဒီက လည်း အားရပါးရပဲ ၊ ငါ့ယောက်ဖ ကတော့ ကံကောင်းတာပဲ”

“ကိုကို က သာ ပြောနေတာ ကိုကို့ ယောက်ဖ က သူ့မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာပဲ ကြည့်ချင်နေတာ ၊ ကိုကို့လိုပေါ့ ခစ်ခစ်”

“နင့်ကြည့်ရတာလည်း သိပ်ကြိုက်ပုံ မပေါ်ဘူး တခစ်ခစ်နဲ့ ဝါ နဲ့ အတူတူပဲ ဟင်း”

“အင်းပေါ့၊ သမီး ယောင်းမ စိတ်တူ ကိုယ်တူ၊  ခစ်ခစ်၊ ဆု တို့ ဆွင်း ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဝိုက်ဆွက် ( မယားချင်း လဲ တာ) ဖြစ်ဖြစ် ဖိုးဆမ်း၊ လေးယောက်ပေါင်း ဖြစ်ဖြစ်၊ လုပ်ချင် လုပ်လို့ ရပြီ အဟိ”

“ဟာ နင်ကလည်း ငါတို့ က မောင်နှမတွေလေ၊ တော်ကြာ သူတို့ ကဘယ်လို ထင်မလဲ မသိဘူး”

“အမလေး သူတို့က အင်းစက် ဆို ပိုတောင် ဖီးတက်အုံးမှာ ဒါမျိုးက တော်ရုံ ကြုံရဖိုက လွယ်တာမဟုတ်ဘူး၊ ကဲတော်ပြီ တော်ပြီ၊ နောက် အခြေနေကောင်းမှ မောင့်ကို စည်းရုံးလိုက်မယ်ဒါပဲ ဘိုင် သွားပြီး၊ မွမွ ကိုကို”

ဆုဝေ သူ့ကို နူတ်ဆက်အနမ်း နမ်း ပြီးထွက်သွားတော့ ကျော်ကြီး ကုတင်ပေါ် ခြေပြစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်မိသည်။ ငါလုပ်တာတွေ မှားနေပြီလားဟု လည်းခေါင်းထဲမှာ သံသယတွေ ဖြစ်နေမိသည်။

…………………………..

ဝါဝါစိုး လည်း ရင်ထွန်းဝင်း ဆီ သို့ စာသွားသွား ပြနေရသော်လည်း ဟိုတခါက လို အခွင့်အရေးမရတော့သဖြင့် ဘာမှ မလုပ်ဖြစ်ကြ၊ အပရိက သာ လုပ်လို့ ရကြသည်။ ရင်ထွန်းဝင်း လီး ကို ခုံအောက်မှ ကိုင်ထု ပေးခြင်း၊ ရင်ထွန်းဝင်းက သူမ ဖင်ကို သူ့လီး ဖြင့် ပွတ်သတ်ထောက်ခြင်း တို့ သာ လုပ်နိုင်ကြသည်။

ဇွဲမာန်ကလည်း သူ့အလုပ်တခု မှာ လက်စသတ်ခါနီးမှ ပြဿနာတွေလည်း ရှုတ်၊ အချိန်မှီပြီးဖို့လည်း လို နေသဖြင့် ဝါဝါစိုး ဆီ ခြေဦးမလှည့်နိုင်။ ဝါဝါစိုး မှာ ကျော်ကြီး နှင့် ဗီဒီယို ဆက်ခ်ချပ် သာ လုပ်နေရသည်။

တနေ့ သူမ ဂျူတီမှ အထွက် နောက်ကျ ပြီး ခါတိုင်း လာကြိုလေ့ရှိသော ဇွဲမာန်လည်း မလာနိုင်တော့သဖြင့်  ဆေးရုံမှ လမ်းလျှောက်ထွက်လာခဲ့လေသည်။ အိမ်အတွက် ဝယ်ခြမ်းစရာ မားကက် ကလေး တခု က တလမ်းကျော်လောက်မှာ ရှိတာမို့ ထိုနေရာသို့ သွားပြီး ဝယ်ခြမ်းပြီးမှ တက္ကဆီ ငှားမည်ဟု အကြံ ဖြင့် ဖြစ်လေသည်။ဆောင်းတွင်းမို့ စောစောစီးစီး အလင်းရောင်ပျောက်ပြီး မှောင်စပြုနေပြီမို့ လျှောက်ရင်း ဖြင့် နည်းနည်းတော့ ထိပ်လန့်လာခဲ့သည်။ တလောတုန်းက မှ ဆေးချပြီး မြောက်နေကြသော ကောင်ကလေး တစု က ကျောင်းသူလေးတဦးကို ဒါးများဖြင့် ဝိုင်းထိုးကြသည့် အဖြစ်အပျက် ဖြစ်ခဲ့သည်မို့ ပြန်တွေးရင်း ခြေလှမ်းကို ခပ်သွက်သွက် လျှောက်လာခဲ့လေသည်။ စိုးရိမ်နေသည့်အချိန်ိကြမှ လမ်းကြားလေးတခုမှ လူ နှစ်ယောက် ရုတ်တရက် ထွက်လာပြီး သူမ အနောက်မှ လိုက်လာသည်ကို သိလိုက်ရတော့ ဝါဝါစိုး တယောက် မပြေးရုံတမယ် အလင်းရောင်ရှိနေသော ဈေးဆိုင်လေး ရှိရာသို့ အမြန်သုတ်ခြေတင်လေသည်။

“ဟေ့ နေပါအုံးကွ၊ ဈေးလည်း မပြောပဲ နဲ့ ဘာလို့ ပြေးတာလဲ”

သူမလက်ကို အနောက်မှ အမြန်ပြေးလိုက်လာသော လူနှစ်ယောက် အနက်တယောက်က လှမ်းဆွဲလိုက်ရာ၊ ဝါဝါစိုး တယောက် ယိုင်လဲ မလို ဖြစ်သွားရသည်။ ထိုလူ နှစ်ယောက် ဆီမှ အရက်နံ့ကလည်း ထောင်းကနဲ မို့ သူမ လက်ကို အမြန် ဆောင့်ရုန်းရင်း ဘေးနားတဝိုက်မှာ အကူညီရလို ငြား ကြည့်လိုက်လေသည်။ ကံဆိုးလှစွာ ကားအသွားလာလည်းပြတ်ကာ အိမ်တွေက လည်း မီးတွေ မှိတ်နေကြလေပြီ။

ဝါဝါစိုးမှာ လှည့်ပြီး ပြေးသော်လည်း ထိုလူက ပြန်ဖမ်းဆွဲလိုက်သဖြင့် ထိုသူ့ရင်ထဲ ယိုင်ထိုးကျသွားလေသည်။ သူမ က ချက်ခြင်း ထိုလူ့ရင်ဘတ်ကို ရုတ်တရက် ဆောင့်တွန်းလိုက်တော့ ထို အမူးသမားမှာ ယိုင်လဲ သွားသော်လည်းနောက်တယောက်က သူမကို ထပ်ဆွဲပြန်သည်။ ဝါဝါစိုးမှာ အရမ်းကြောက်လန့်နေပြီး အသံပင် မထွက်နိုင်အောင် ဖြစ်နေရသည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင် ကားတစီးက သူတို့ နား လမ်းဘေးကို ကျွီကနဲ ထိုးရင်လိုက်ပြီး စက်ပင်မသတ် ဒရိုင်ဘာမှာ သံတုတ်တချောင်းဖြင့် ဆင်းလာလေသည်။

“ဟေ့ကောင်တွေ ခွေးမသားတွေ မိန်းခလေးကို လွှတ်လိုက်စမ်း”

အမူး သမား နှစ်ယောက်မှာ ထိုလူ့လက်ထဲ မှ သံချောင်းကို တွေ့လိုက်ရတော့ ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ သူတို့ ထွက်လာသော လမ်းကြားသို့ ပြန်ပြေးဝင်သွားတော့သည်။ ထို ကားသမားက။

“လာလာ အမ ကားပေါ် အမြန်တက် တော်ကြာ သူတို့ လူတွေ အကူလိုက်လာရင် ထိန်းလို့ မရပဲ ဖြစ်သွားမယ်”

ဆိုသဖြင့် ဝါဝါစိုးလည်း ကမန်းကတမ်းကားပေါ် တက်ထိုင်လိုက်ပြိး ထိုနေရာမှ မောင်းထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။

“အမ က ဘယ်ကို ပြန်ရမှာလဲ”

ဝါဝါစိုး က သူမ အိမ်ရှိရာ နေရာကို ပြောလိုက်သည်။ မီးရောင်ရှိသည့်လမ်းမပေါ်ရောက်တော့ မှ ထို ကားမောင်းသူက ဝါဝါစိုးကို မှတ်မိသွားပြီး၊

“အော် အမ ဟို ဆေးရုံ က ဆရာမမဟုတ်လား၊ တခါက ကျနော့် ကားနဲ့ အလည်ထွက်ကြတာလေ”

ထိုအခါမှ ဝါဝါစိုး လည်း ကားမောင်းသူကို ပြန်ကြည့်ပြီး မှတ်မိသွားသည်။

“အော် ကိုမြသာ မဟုတ်လား ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင် ဆောရီးခုနက မှောင်ထဲမှာ မို့ မမှတ်မိတာ”

“ဟာ ရပါတယ် ဆရာမ ကလည်း ဆရာမ က တော်တော်မှတ်ညဏ်ကောင်းတာပဲ နာမည်တောင်မှတ်မိနေတယ်”

အခန်း ၁၃။

နာမည်တင်မကဘူး လီးပါ မှတ်မိနေတယ်ဟု ဝါဝါစိုး စိတ်ထဲ မှ ပြောလိုက်မိသည်။ ထိုစဉ်တုန်းက ရွံ့ရှာမိခဲ့သူက အခု သူမ ကျေးဇူးရှင် လာဖြစ်နေပါလား။ အတိတ်တွေ ကို မေ့လိုက်ပါတော့၊ တကယ်တော့ စိတ်ရင်းကောင်းသူ၊ ဒုက္ခရောက်နေသူကို ကူညီတတ်သူမဟုတ်ပါလား။ စိတ်ရိုင်းဝင်နေချိန်မို့ မှားခဲ့တာလည်းနေမှာပါဟု ခွင့်လွှတ်မိလိုက်လေသည်။

“ဆရာမ စားပြီးပလားဗျ ”

“ဟင့်အင်း မစားရသေးပါဘူးရှင်၊ ခုမှ ချက်စာပြုတ်စာလေးတွေ ဝင်ဝယ်မလားလို့ မားကက် လေးကို လျှောက်လာရင်း အဲလို ဖြစ်ကုန်တာ”

“တခုခု စားမလား ကျနော် လိုက်ကျွေးပါ့မယ်”

“တော်ပါပြီရှင် ကျမလည်း အရမ်းပင်ပန်းနေလို့ ရေမိုးချိုးပြီးနားချင်နေပါပြီ၊ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

“အင်းအင်း ဟုတ်မှာပေါ့၊ ဆရာမ၊ ကျွန်တော်လည်း ပစ္စည်းတခု လူကြုံ ကားဂိတ်ကို အချိန်မှီ လိုက်ပေးစရာရှိလို့ အဲဒါ သွားပို့ပြီး စားစရာတခုခု ဝယ်လာပို့ပေးမယ်လေ၊ ဆရာမ ညကျ ဘိုက်ဆာနေမှာပေါ့”

“အို မဟုတ်တာ ရပါတယ်ရှင်”

“အာ ခုတောင်လိုက်ဝယ်ပေးချင်တာ အချိန်က နောက်ကျနေလို့ ကားထွက်သွားမှာစိုးလို့နော် ”

မြသာ က ဝါဝါစိုးကို သူမ တိုက်ခန်းရှေ့တွင် ချထားပေးခဲ့ ကာ အခန်းနံပါတ်မေးရင်း ထွက်သွားလိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး တယောက် သူမ အခန်းရောက်တော့ ရေမိုးချိုးပြီး အိပ်ယာပေါ် ခြေပြစ်လက်ပြစ်လှဲလိုက်မိလေသည်။ ညဦးပိုင်းက အဖြစ်အပျက်က သူမ ကို ခြောက်လန့် နေတုန်းရှိသေးသည်။ ဇွဲမာန်ကို မက်ဆေ့ပို့ကြည့်တော့ ဘာမှ ရီပလိုင်းပြန်မလာ၊ ကျော်ကြီးက အခုဆို လိုင်းမမိတဲ့ နယ်မှာ ရောက်နေတာ သုံးလေးရက် ရှိနေပြီ ဆိုတော့ ဘာမှ အဆက်အသွယ်လုပ်လို့ မရ။ ဝါဝါစိုး တယောက် ထဲ အထီးကျန်သလို ခံစားနေရသည်။ ဘိုက်ထဲက လည်း ဆာတာတာ ဖြစ်လာသည်။ အိမ်မှာလည်း ဘာမှ စားစရာက မရှိ၊ ခုန ကိုမြသာကို ရပါတယ် ပြောမိတာတောင် နောင်တ ရသလို ဖြစ်လာမိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရသည်။ တံခါးမှာ တပ်ထားသည့် ချောင်းကြည့်ပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုမြသာ၊ လက်မှာလည်း အထုပ်တွေနှင့်၊ ဝါဝါစိုး တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ကိုမြသာက သူ့လက်ထဲက အထုပ်တွေကို လှမ်းပေးလိုက်ရင်း၊

“ဆရာမ ဆာနေမစိုးလို့ ဝယ်လာပေးတာ ခေါက်ဆွဲကျော် တထုပ် ထမင်းကျော် တထုပ် ပူပူနွေးနွေးလေး တွေ၊ အဲဒီဆိုင်က နာမည်ကြီး ကောင်းတယ် ဆရာမရဲ့”

ဝါဝါစိုး မှာ ဟန်ပင် မဆောင်နိုင်တော့ အထုပ်ကို လှမ်းယူလိုက်ပြီးမှ သတိရသွားပြီး၊

“ကိုမြသာရော စားပြီးပလား”

“ဘယ်စားရအုံးမလဲ ဆရာမရယ် ကားသမား ဆိုတော့ အဲလို ပဲ ပြေးလိုက်လွှားလိုက်နဲ့ တခါတလေ လည်းထမင်းလွတ်တာပါပဲ၊ ဆရာမ ကိုသာ မအိပ်ခင် ဆာနေမယ် ဆိုပြီး ကမန်းကတန်း အမှီလာပေးလိုက်တာပါ။ ကဲ ကျနော်သွားအုံးမယ်နော် ဆရာမ”

“အင် ကိုမြသာ အခု လည်း အလုပ်ကိစ္စ ဆက်သွားရမှာလား”

“မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒီနေ့ အတွက်က ပြီးပါပြီ၊ အိမ်ပြန်ပြီး ရေမိုးချိုး စားသောက်ပြီးအိပ်ရုံပါပဲ”

“အာ့ ဆိုလည်း ဒီမှာ ကျမ နဲ့ အတူစားလိုက်လေ၊ ဒါတွေ ကျမ တယောက်ထဲ လည်း ဘယ်ကုန်မလဲ၊ ကိုမြသာလည်း ဆာနေလောက်ရောပေါ့”

ကိုမြသာက ခန စဉ်းစားသလို လုပ်နေသည်။ တကယ်က အရမ်းဝင်ချင်နေပြီ။ သူက ဘိုက်မဆာ၊ သူဆာတာက ဝါဝါစိုးကို၊ အခု အိပ်ခါနီးမို့ ထင်တယ် ဝတ်ထားတာကလည်း ကြည့်အုံး၊ ယောက်ျား ရှပ်အကျႌအရှည်ကြီးကို အောက်က ဘရာနှင့် ပင်တီပဲ ခံပြီးဝတ်ထားသလားမသိ။ ရှပ်အကျႌက ပေါင်လည်ထိသာ ဖုံးတော့ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး စင်းစင်း လေးကို မြင်နေရသည်။

“ဟာ အားနာစရာကြီး ဆရာမရယ် ကျနော်က ချွေးတွေ သံတွေနဲ့”

“အော် ကိစ္စ မရှိပါဘူး ကိုမြသာ ကလည်း၊ တနေ့လုံးလည်း ပင်ပန်းနေတယ်ဆိုတော့၊ ရေချိုးချင်လည်း ချိုးလိုက်ပါလား၊ ဒီမှာ ရေပူလည်း ရတယ်လေ”

ကိုမြသာ ရေငတ်တုန်း ရေတွင်းထဲ ကျလေပြီ။

“အင်း အဲဒါက တော့ တကယ်ကောင်းပဲဗျာ၊ ဆရာမကို အားလည်းနာတယ် ခင်လည်းခင်တယ်လို့ ပြောရမလို ဖြစ်နေပြီ”

ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် ဝါဝါစိုးလည်း သူဝင်နိုင်အောင်လမ်းဖယ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ နောက်ဖေးဘက် ရေချိုးခန်းနေရာကို ပြကာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါအသစ်တထည်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မှ အိမ်ရှေ့ စားပွဲပေါ်တွင် ကိုမြသာ ဝယ်လာသော စားစရာတို့ကို ပြင်ဆင်လေသည်။

မြသာ လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်ချကာ ရေပန်းမှ ရေနွေးနွေး တို့ ဖြင့် အားရပါးရ ချိုးလိုက်လေသည်။ ဆပ်ပြာ မွေးမွေး လေးဖြင့် လည်း မာနေပြီ ဖြစ်သည့် သူ့လီးကြီးကို သေခြာ ဆေးကြောလိုက်သည်။ လီးကြီးက သူခေါက်ဆွဲကျော်ဝင်ဝယ်ကတည်းက မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် တောင်နေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။

ရေမိုးချိုးပြီးပေးထားသည့် သဘက်ဖြင့် ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေ ကိုယ်တွေ သုတ်လိုက်ပြီး တော့မှ ခါးမှာ သဘက်ကို ပတ်လိုက်သည်။ အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေသည့်သူမို့ ကိုယ်ခနွာက တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိသည်။ ဘီယာဘိုက်မရှိ၊ အကျႌလုံခြည် ပြန်မဝတ်သေးပဲ ဒီအတိုင်းပဲ ထွက်လာလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က ခါးအောက်ပိုင်းကို သာ သဘက်ပတ်ထွက်လာသော ကိုမြသာ ကို လှမ်းကြည့်ကာ တဖက်လှည့်ရင်း မသိမသာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ ဘော်ဒီက တော့ မဆိုးပါလား။ လီးက တော့ မြင်ဖူးပြီးသား။ သူမ ပိပိလေး လည်း စိုလာပြီ။ နောက်တော့ မျက်နှာကို တည်လိုက်ပြီး ကိုမြသာဘက် လှည့်ကာ။

“ကိုမြသာ အဝတ်အစား ပြန်မဝတ်ဘူးလား အအေးမိနေအုန်းမယ်။အခု ရာသီက နည်းနည်းအေးနေတာ”

“ရတယ် ဆရာမ ရေချိုးပြီးစ ဆပ်ပြာမွှေးနံ့လေး နဲ့ လတ်လတ်ဆပ်ဆပ် ခနနေလိုက်အုံးမယ်။ ကျနော့် အကျႌတွေက ချွေးစော်တွေ နံ နေလို့ ပြန်ခါနီးမှ လဲလိုက်မယ်”

“အော် ဟုတ်သားပဲ။ ကျမ မှာ ကျမ အမျိုးသား အဝတ်တချို့ ရှိတယ်။ ပုဆိုး နဲ့ တီရှပ် ခနဝတ်ထားလိုက်လေ သွားယူလိုက်အုံးမယ်”

“အို နေပါစေ ခနကတော့ ရပါတယ်၊ ဆရာမ ဗိုက်အရမ်းဆာနေရောပေါ့ နည်းနည်းလောက် စားလိုက်ပါအုံး၊ ငါးမိနစ်လောက်နဲ့ ကျနော်ဘာမှ မဖြစ်သွားပါဘူးလာပါ”

မြသာ က ဝါဝါစိုး လက်ကို လှမ်းဆွဲတားလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က သဘောသိပ်မတူသော်လည်း သူမလက် ကို ဆွဲထားသည်ကို လွှတ်ပေးရန်။ အိုကေ ဆိုပြီး ကောင်းငြိမ့်လိုက်ကာ ကုလားထိုင်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ခေါက်ဆွဲကျော်၊ ထမင်းကျော်တို့ကို စစားကြတော့သည်။ ဝါဝါစိုး က ရေခဲသေတ္တာထဲ ဇွဲမာန်ထည့်ထားသော ဘီယာပုလင်းတို့ကို သတိရပြီး။

“ကိုမြသာ ဘီယာ သောက်ချင်လား ကျမ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ရှိတယ်”

“ဟုတ်လား ဆရာမ တလုံးလောက် ရရင်တော့ အဟီး အားလည်းနာတယ်”

နောက်တော့ ဝါဝါစိုး ယူလာပေးသော ဘီယာ တလုံးကို ဖေါက်သောက်ပြီး စားသောက်ကာ စကားစမြီ ပြောဖြစ်ကြလေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ဘော်ဒီတောင့်တောင့် ညိုတိုတို အသားအရည်ဖြင့် ကိုမြသာ ၏ အဝတ်မပါသော ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မသိမသာ ခိုးခိုး ကြည့်မိလေသည်။ ကိုမြသာ နို့သီးခေါင်းလေး နှစ်လုံးမှာ ညိုမဲမဲ နှင့် သေးသေးလေး ဖြစ်သော်လည်း မာနေလေသည်။ အမွှေးလေး နှစ်ပင်သုံးပင်လောက်က နို့သီးခေါင်း လေးဘေးမှာ ပေါက်နေလေသည်။ သူမ ပေါင်ကြားမှာ ဘာရယ်မဟုတ် ယားကျိကျိ ဖြစ်သွားရလေသည်။ သူတို့ ခန အကြာ စားသောက်ပြီးကြတော့ ဝါဝါစိုး က။

“အင်း ကျမ လုံခြည်နဲ့ တီရှပ် သွားယူလိုက်အုံးမယ် ကိုမြသာ အအေးမိတော့မယ် တော်ကြာ”

ဆိုပြီး ထကာ သူမ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ အဝတ်ဘီဒို ကို လှပ်ကာ ပုဆိုး နှင့် တီရှပ်ကို ရှာနေစဉ် သူမ နောက်မှ သိမ်းကျူံး ဖက်သည်ကို ခံလိုက်ရလေသည်။

“ဟင် ကိုမြသာ ဒါက ဘာလုပ်တာလဲ လွှတ်ပါ လွှတ်ပါရှင့်”

“ဆရာမရယ် ဆရာမ ပေါင်လုုံးလေးတွေ ဘော်ဒီတွေ ကြည့်ရင်း ဟိုတခါ ခရီးသွားကထဲက လိုးချင်နေတာပါဗျာ”

“ဟင် ရှင် ရှင်.. မိုက်ရိုင်းလှခြေလား အပြောအဆိုက၊ တော်တော် ကျမ က ကိုယ့်အပေါ် ကျေးဇူး ရှိလို့ ခေါ်ထားတာကို ရှင်က အလွဲ အတွေးတွေ တွေးတာလား”

“ဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ အခု က တော့ တကယ်ကူညီခဲ့တာပါ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီ ခရီးစဉ်ကတည်းက ဆရာမ ကို မရရ အောင်လိုးမယ်လို့ ကျွန်တော်က အဓိဌာန်ချပြီးသား”

မြသာ က ပြောရင်း ဆိုရင်းက ပင် ဝါဝါစိုး ကုတ်လေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ သူ့ခါးမှာ ပတ်ထားသော မျက်နှာသုတ်ပုဝါကိုလည်း ချွတ်ချထားခဲ့ပြီမို့ မာတောင်နေသော သူ့လီးကြီးမှာ ဝါဝါစိုး ဖင်ကို ပွတ်လျှက် ရှိလေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာလည်း ပိပိလေး မှ အရည်ကြည်တို့ စို လာပြီ ဖြစ်သော်လည်း စိတ်ထဲမှာ တော့ သူမ လို ဆရာဝန်မ ကို ကားသမား တယောက်က ခု လို လွယ်လွယ် နှင့် လိုးချင်တယ် ပြောသွားပြီး လိုးသွားမှာကိုတော့ နည်းနည်း စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်မိသဖြင့် မြသာ ဖက်ထားသည်မှ ရုန်းထွက်လိုက်သည်။ မြသာ မှာလည်း ခုလို ရုန်းမည်မထင်သဖြင့် သေခြာ မဖက်ထားလိုက်ရာ ဝါဝါစိုး မှာ သူ့လက်မှ လွှတ်သွားခဲ့လေသည်။ ခုတော့ အခန်းထဲမှာ တယောက် နှင့် တယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင်လျှက်။

ဝါဝါစိုးမှာ မြသာ ၏ ခေါင်းတယမ်းယမ်း ဖြင့် ထောင်မတ်နေသော လီးညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ရင်ဖိုသွားသော်လည်း သူမ ၏ မာန စိတ်ကလေးက လည်း ထောင်နေသဖြင့်၊

“ကျမ က အိမ်ထောင်သည်၊ ရှင့် နောက်ပြီးတော့ အဆင့်အတန်းရှိတဲ့ ဆရာဝန်မ၊ ရှင့်လို လူနဲ့ ဘာမှ ပက်သက်စရာကို မရှိဘူး။ အခု ကျမ အခန်းထဲက ထွက်သွားစမ်းပါ”

“သိပါတယ်ဗျာ အိမ်ထောင်သည်၊ ဆရာဝန်မ မှန်း၊ နောက်ပြီးတော့ အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ သူများ ယောက်ျား ကို ကုံးနေတယ် ဆိုတာလည်း သိပါ့ဗျာ”

ဝါဝါစိုး မျက်နှာပျက်သွားခဲ့ရသည်။ သူ ဘယ်လိုများ ငါနဲ့ ဇွဲမာန်ကိစ္စကို သိနေတာလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားနေသည်။

“ကျနော်က ခင်ဗျားလေးကို လိုးချင်လို့ အနောက်က လိုက်ချောင်းနေတာ ခင်ဗျား ဟိုလူ တယောက်နဲ့ လှုပ်ရှားနေတာ သိတာပေါ့၊ ခု မှ လာပြီး သစ္စာသမား လာလုပ်မနေနဲ့၊ တတက်စားလည်း ကြက်သွန်ပဲဟာ”

“ဖြန်း”

ဝါဝါစိုး ဒေါသထွက်ထွက်ဖြင့် လက်ဖဝါးဖြင့် မြသာ မျက်နှာကို လှမ်းရိုက်လိုက်ရာ မြသာ တယောက် အငိုက်မိပြီး အရိုက်ခံလိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း ကားသမားပီပီ လက်ကလည်း မြန် စိတ်ကလည်း မြန်လေရာ၊ ချက်ခြင်းပင် ဝါဝါစိုး လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ လိမ်လိုက်လေသည်။

“အားးးး နာတယ်..နာတယ်..”

ဝါဝါစိုး မှာ ကိုယ်ကို တွန့်လိမ်ရင်း အော်လိုက်ရှာသည်။ မြသာက

“ကောင်မ ကောင်းကောင်းပြောနေရင် ရောင့်တက်လာတယ်၊ နင်တို့လို ဟာမျိုး ကို ပါးစပ်က ကောင်းကောင်းပြောနေလို့ မရဘူး၊ ကိုယ့်နေရာ ကိုယ်သိအောင် ပြပေးမှ ရမယ်။ လာစမ်း”

မြသာက ဝါဝါစိုး လက်ကို လိမ်ထားရာမှ တွန်းလွှတ်လိုက်ရာ ဝါဝါစိုးမှာ ကြမ်းပေါ်သို့ထိုင်ရက် ကျသွားတော့သည်။ မြသာက ဝါဝါစိုး ထိုင်လျှက်ကျနေရာသို့ လျှောက်သွားရင်းက ဝါဝါစိုး ၏ ဆံပင်တို့ကို စု ဆွဲကိုင်လိုက်သည်။ဝါဝါစိုး မှာ ခေါင်းမှ နာသဖြင့် မျက်ရည်များပင် ဝဲလာရသည်။ စိတ်ထဲကလည်း နည်းနည်းတော့ လန့်လာရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မြသာ ခေါ်သည့် ဘက်သို့ ထလိုက်လာခဲ့ရာ မြသာက သူမကို ကုတင်စောင်းမှာ ဘိုက်မှောက် အိပ်စေလိုက်သည်။ မြသာက ဆံပင်တွေကို လက်တဖက်က စု ကိုင်ထားရင်းက ကုတင်စောင်းမှာ ဘိုက်မှောက် အိပ်နေသည့် ဝါဝါစိုး ဖင်လုံးလေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဖြန်းကနဲ ရိုက်ပလိုက်သည်။

အခန်း ၁၄။

“အား…နာတယ် ရှင့် မလုပ်ပါနဲ့ အဟီးးးး ဟင့် ”

ဝါဝါစိုး ဝတ်ထားသည့် ရှပ်အကျႌအနား မှာ ရုန်းရင်း ကန်ရင်း လန်တက်နေပြီမို့ ဖင်လေး နှစ်လုံးမှာ ပြောင်တင်းနေလေသည်။ မြသာက ပင်တီ အနက်လေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲမှာ တော့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး က ပြူးထွက်နေသည်။ အရည်ကြည်တွေက ရွှဲလို့။ မြသာ က နောက်ဖင်လုံးလေး တဖက်ကို လက်ဖဝါးဖြင့် တချက်ထပ်ရိုက်လိုက်သည်။

“ဖြန်း”

“အား …နာတယ်..မလုပ်ပါနဲ့..မရိုက်ပါနဲ့”

ဝါဝါစိုး မှာ ထိုကဲ့သို့ သူမ အပေါ် ဆက်ဆံတာမျိုး ကို တခါမှ မခံရဘူးသဖြင့် စိတ်ထဲ မှာ မခံမရပ်နိုင်ခြင်း နှင့်၊ ထိပ်လန့်ခြင်း နှင့် စိတ်လှုပ်ရှားခြင်း တို့ ရောပြွမ်းကာ သူမ ပိပိလေးကလည်း ရွစိတက်နေလေသည်။ တကယ်တော့ မြသာ ကို ဖိတ်ခေါ်လိုက်ကတည်းက သူမ အနေဖြင့် ကုံးလျှင် ကုံးဖြစ်မည်ဟု တွေးထားပြီး သား ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း သူမ ကသာ ဦးဆောင်ပြီး ဖြားယောင်း ဆွဲဆောင်မည်ဟု တွေးထားခဲ့သည်မို့ လည်း ယခုတော့ ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်နေသဖြင့် ဦးနှောက်က ဇဝေ ဇဝါ ဖြစ်နေခြင်းသာ။

ဝါဝါစိုး ဖင်လုံးလေးက ပြောင်ချောပြီး ဖွေးနု နေသဖြင့် မြသာ ရိုက်လိုက်တော့ ခပ်နီနီလေး ဖြစ်သွားသည်။ ဖင်လုံး အသားလေးတွေက လည်း တင်းလို့ ရိုက်လိုက်သည့် လက်ဖဝါးမှာ အိအိ ကလေး နေသည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြား က ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း ကြားမှ အရည်ကြည်လေး တောက်ကနဲ မွေ့ယာပေါ် ကျသွားတွေ့ရတော့ မြသာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးမှာ ဖွေးဖြူနေပြီး နူတ်ခမ်းသားတွန့်တွန့်လေး တွေကတော့ ညိုတိုတို၊ မဟတဟ အတွင်း နူတ်ခမ်းက အနီရင့်ရင့်။

မြသာ ဝါဝါစိုး ဆံပင်ကို မလွှတ်သေးပဲ ဆွဲထားသော ဖက်က တတောင်ဖြင့် သူမ ကျောကို ဖိလိုက်ပြီး ကော့လာသော ဖင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဆောင့်သွင်းချ လိုက်သည်။

“အိ..အား….”

ရုတ်တရက် မညှာမတာ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် ဝါဝါစိုး လန့် အော်လိုက်မိသည်။ သူမ စောက်ခေါင်းတွင်းမှာ စောက်ရည်ကြည်တွေ ရွှဲနေသည်မို့ အရမ်းတော့ မနာပေမဲ့ ရုတ်တရက်ကြီးတိုးဝင်လာသော မြသာ လီးကြီးက တချောင်းလုံးနီးပါး သူမ စောက်ဖုတ်လေးထဲ မှာ ပြည့်လျှံ့သွားသဖြင့် လန့်သွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ မြသာလည်း ထိုးထည့်လိုက်သော သူ့လီးကြီးမှာ အဆုံးရောက်ကာနီး ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်မှ ညှစ်လိုက်သဖြင့် လီးထိပ် မေးသိုင်းကြိုးနေရာ အရည်ပြား နည်းနည်းနာ သွားသဖြင့် ရပ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူလီးကြီးကို ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်သားက ညှစ်ထားသည်ကို ခံနေရသဖြင့် လီးကြီးကို ကတီ္တပါသား နုနုလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားခြင်း ခံရသလို ဖြစ်နေလေသည်။ သူ့လီး အရည်ပြား အနာ သက်သာအောင် နည်းနည်းစောင့်ရင်းက ဝါဝါစိုး ဆံပင်ကို ဖယ်ကာ သူမ ကုတ်သား လေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး တချက်တုံသွားသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လည်း အရည်ကြည်တို့ ထပ် ထွက်လာသည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုး ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံ ကိုင်ကာ ဖင်ကို ကော့ရင်း လက်နှစ်လုံးခန့်ကျန်နေသော လီးကြီးကို ဆောင့်သွင်းချလိုက်တော့သည်။

” အား……”

မြသာ ပေါင်အရင်း နှင့် ဝါဝါစိုး ဖင်နှစ်လုံး တို့ ဖိကပ်မိသည်အထိ လီးကြီးက ဝင်သွားလေပြီ။ ဝါဝါစိုး မှာ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် အရသာကြောင့် အသည်းယားကာ မွေ့ယာ အခင်းကို သူမ လက်တွေဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဆွဲထားရင်းက ခေါင်းအုံးအသားကို ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ထားလိုက်မိလေသည်။

မြသာ က သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိ မြုပ်ထားရင်းက မှ ဝါဝါစိုး ရှပ်အကျႌကို အပေါ်သို့ လှန်တင်လိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး ကျောပေါ်မှ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်လေးတွေကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ ချောင်သွားသော ဘရာဇီယာ ကြားမှ သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ထိုးထည့်ကာ ဝါဝါစိုး နို့တွေကို တဖက်တလုံးစီ ကိုင် ဆုပ်နှယ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ခေါင်းအုံးကို ကိုက်လျှက် မပီမသ ငြီးတွားလိုက်သည်။ မြသာ က သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိ မြုပ်ထားရင်းက မှ ဝါဝါစိုး ရှပ်အကျႌကို အပေါ်သို့ လှန်တင်လိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး ကျော်ပေါ်မှ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်လေးတွေကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ ချောင်သွားသော ဘရာဇီယာ ကြားမှ သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ထိုးထည့်ကာ ဝါဝါစိုး နို့တွေကို တဖက်တလုံးစီ ကိုင် ဆုပ်နှယ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ခေါင်းအုံးကို ကိုက်လျှက် မပီမသ ငြီးတွားလိုက်သည်။ မြသာ ကဝါဝါစိုး နို့သီးခေါင်းတွေကို သူ့လက်နှစ်လုံးကြား ထဲ ညှပ်ကာ ဖိခြေလိုက်တော့ ဝါဝါစိုး တွန့်လိမ် ကာ ဖင်ကို ရမ်းလိုက်မိသည်။ ဝါဝါစိုး ဖင်ကို ကော့ကာ ရမ်းလိုက်သဖြင့် မြသာ လီးကြီးက ဝါဝါစိုး အဖုတ်ထဲ တွင် ကော့မွှေထိုးသကဲ့ သို့ ဖြစ်တာ နှစ်ဦးစလုံး ဖီး တက်သွားရသည်။ မြသာက ဝါဝါစိုး နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်က သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက် စလုပ်လေသည်။

မြသာ လီးဒစ်ကြီးက ပွတ်ဆွဲကာ စောက်ခေါင်းအပြင်သို့ ထွက်သွားမတတ်ဖြစ်သဖြင့် စောက်ဖုတ်ဝမှ ကျွတ်မထွက်သွားစေရန် ဝါဝါစိုး မှာ သူမ ဖင်လေးကို ကော့ပေးလို်က်မိသည်။ မြသာက လည်း ကော့ပေးလာသော ဖင်လုံးလေးကို အားရပါးရ ဆောင့်ချ လိုးပြစ်လိုက်သည်။

“အား..ရှီး….ကျွတ်စ်.ကျွတ်စ်.”

“ဖွတ်..ဖတ်…ဖတ်”

ယခုတော့ ဝါဝါစိုး နှင့် မြသာ တို့ တိုင်ပင် မှန်မှန်၊ လိုးချက် မြန်နေလေပြီ။ ဝါဝါစိုး ၏ ငြီးသံ၊ မြသာ အသက်ရှုပြင်းပြင်းအသံ၊ အရည်ရွဲနေသော စောက်ဖုတ် ထဲမှ လီး အဝင်အထွက်ကြောင့် လေသံ။ ပေါင်ခြံ နှင့် ဖင်လုံးလေး တို့ ရိုက်ခံ သံတို့က အခန်းထဲမှာ တေးသံ တခု အလား စိုးမိုးနေတော့သည်။

မြသာ မှာ နို့နှစ်လုံး ကိုင်ဆောင့်လိုး နေရတာ အားမရတော့ဘဲ ကိုယ်ကို မတ်ကာ ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ပြီး မှ အသားကုန် ဆောင့်လိုးပြန်သည်။ ဝါဝါစိုး တယောက်လည်း မကြုံစဖူး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုး နေမှုကို အရသာထူးစွာ ခံစားနေရတော့သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးဆောင့်နေမှုက အရှိန် တဖြည်းဖြည်း မြင့်လာပြီး ဝါဝါစိုး တယောက် အသံမထွက်တော့ပဲ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်း သွားပြီး ဖင်ကလေး ကော့လာတော့ မြသာလည်း စိတ်ကို ထိန်းထားရာမှ လွှတ်လိုက်ကာ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်ကာ တချီပြီးသွားရလေတော့သည်။

မြသာ မှာ ဝါဝါစိုး ပေါ်မှာ မှောက်ရက် ထပ်အိပ်ရင်း နားနေလိုက်သည်။ မြသာက ဝါဝါစိုး ဆီ မလာခင်ကတည်းက ဒီဆရာဝန်မ ကို ကောင်းကောင်းကြီး ဖြုတ်ပြလိုက်မည် ဟူသော အကြံဖြင့် လီးတောင်ဆေး ပါ လိုရမယ်ရ စားထားလာခဲ့သည်။ ထိုဆေးမှာ သူငယ်ချင်းတယောက်က သူ့ကို လက်ဆောင်ပေးထားသည်မှာ ကြာလှပြီ။ သို့သော်လည်း သူ့အတွက်က ပုံမှန်တော့ ဆေးမလိုသည်မို့ မသုံးဖြစ်ပဲ အရေးပေါ်ကျမှ သုံးဖို့ ကြံထားလေရာ။ ဒီည တော့ အားရပါးရ လိုးမည်ဆိုပြီး ထုတ်စားလာခဲ့သည် မို့ လီး မှာ လရည်ထွက်သွားသော်လည်း အတောင် မကျ သေးပဲ မာနေသေးသည်။ အရမ်း အမာကြီး မဟုတ်သော်လည်း ပုံမှန် လရည်ထွက်သွားလျှင် ပျော့ပြီး လက်မ အရွယ်လောက်ထိ ရှုံ့ သွားတတ်သည့် လီးက ခုတော့ တောင်သည့် အနေအထားက ပြန်မကျ သေးပဲ မာနေသေးခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာလည်း ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားပြီး တော့ စန်းစန်းတင့် ဖြစ်နေသည့် သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား တို့ ကြောင့် လီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ မှာ ပြည့်နှက်နေတာကို သတိထားမိလေသည်။ လီးကြီး အပူငွေ့ကြောင့် သူမ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများက သူမ ကာမ ဆန္ဒတွေကို ပြန်လည်ထကြွလာစေသဖြင့် သူမ ကိုယ်သူမ ရှက်သလို ဖြစ်သွားမိသည်။ ခုန ကတော့ မတူ သလို မတန်သလို ပြောမိခဲ့ပြီး ခုကျတော့ စောက်ရည်တောက်တောက် ကျရသည့်အဖြစ်က မဟုတ်သေးဘူး မဟုတ်လား။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုယ့်ဟန်ဘို့ ဆိုသလို၊ မြသာ အား လေသံမာမာ လေးဖြင့်၊

“ဖယ်ပေးပါအုန်း အသက်ရှုမရဘူးရှင့် ၊ ရှင့်ကိုယ်အလေးကြီးနဲ့ ဖိထားတာ”

မြသာက ကိုယ်ကို အသာကြွပေးလိုက်သော်လည်း သူ့လီးကြီးကိုတော့ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲမှ မထုတ်ပဲ တတ်ထားလေသည်။ ဝါဝါစိုး ရုန်းမထွက်နိုင်အောင်လည်း ခါးလေးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ကာ ကုတင်ပေါ် ဖင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ သူ့အပေါ်မှာ ထိုင်ရက် ကလေးပါလာလေသည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုးကို တင်းတင်းလေး ဖက်ထားလျှက် ကုတင်နှစ်ယောက်စလုံး ရောက်အောင် ရွေ့လိုက်သည်။

“အို ဘယ်နှယ့်လုပ်နေတာလဲ ”

ဝါဝါစိုး မှာ ရုန်းလို့ လည်း မရ သူ့ကို ဆွဲခေါ်နေခြင်းခံရပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကြီးကလည်း ဟိုထိုး ဒီထိုး မို့ စိတ်တွေက ပြန်ကြွလာရသည်။ မြသာမှာ ယခုတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းရင်း နံရံကို ကျောမှီ လျှက် ခြေဆင်း ထိုင်လျှက် ပုံစံ ဖြစ်နေပြီး ဝါဝါစိုးမှာတော့ သူ့ပေါင်ပေါ်တွင် သူ့ကို ကျောပေးထိုင်နေသည့် ပုံစံ ဖြစ်နေရလေသည်။ မြသာက၊

“ဆရာမ မျက်နှာ ဒီဘက်ကို လှည့်လိုက်ပါလား လီးကို မကျွတ်စေနဲ့”

“ဘာလို့ လုပ်ရမှာလဲ လွှတ်ပါ ရှင် တော်ပါပြီ”

“ဆရာမ ကလည်း တောင်းတောင်းပန်ပန် ပြောရင် သိပ်မလုပ်ပေးချင်သလိုပဲ”

မြသာ လေသံက နည်းနည်း ချိန်းခြောက် သလို မို့ ဝါဝါစိုး လန့်သွားသည်။ ခု အခြေအနေရောက်မှ တော့ ဘာထူးတော့မှာလည်းဟုလည်း တွေးလိုက်မိသည်။ တကယ်တော့ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ တစိစိရွလာပြီး  မြသာ လီးကြီးကို ထွက်မသွားစေချင်တော့တာ က တပိုင်းဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း သူမ ကိုယ်ကို လှည့်လိုက်ကာ မြသာ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်အောင် ထိုင်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ရှက်နေသေးသောကြောင့် ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်သည်။

မြသာ က ဝါဝါစိုး ရင်သား အစုံကို လှမ်းကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ၏ မာတောင်လာသော နို့သီးခေါင်းလေး နှစ်လုံးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးများ ဖြင့် လှိမ့်ပွတ်ခြေ ကစားပေးလိုက်တော့၊ ဝါဝါစိုး အသက်ရှုသံ မြန်လာသလို သူမ ဖင်လည်း ဂဏှာမငြိမ်လှုပ်လာခဲ့ရသည်။ မြသာ လီးက လည်း ပြန်ပြီးမာလာခဲ့ပြီ မို့ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်တင်း လာလေသည်။

“ဆရာမ ရယ် လှလိုက်တာဗျာ ရင်သားလေးတွေက မျက်နှာလေးလည်း မော့ပါအုံး ကြည့်ရအောင်”

ဝါဝါစိုး က ဘာမှ ပြန်မဖြေပဲ ခေါင်းယမ်းပြ သည်။ မျက်ရည်တို့က မျက်ဝန်းထဲမှာ တွဲခိုနေသည်မို့၊ မြသာ ဗိုက်ပေါ်သို့ စင်ကျလာခဲ့သည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုး လက်လေး နှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်တော့ ဝါဝါစိုး က သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ကိုင်းကျလာခဲ့သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ဘာလို့ မှန်းမသိ ဝမ်းနည်းသလို ဖြစ်လာပြီး မြသာ ရင်ဘတ်ပေါ် မျက်နှာ အပ်ကာ ရှိုက်ငို မိလိုက်သည်။ သူမ မနှစ်မျို့သော်လည်း သူမ ကိုယ်ခန္ဓာ အသွေး အသားတို့က တောင်းဆို နှစ်သက်နေသည် မို့ ရှက်လည်း ရှက် ကိုယ့်ကိုယ်လည်း ဒေါပွ နေမိသည်။

မြသာ ကတော့ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် မှာ နွေးထွေးသော မျက်ရည်စက်တွေ ထိတွေ့ခံစား ရမှု အပြင် ရှိုက်ရှိုက် ငိုနေသော ဝါဝါစိုး ကိုယ်လုံးလေး သိမ့်သိမ့် ခါနေမှုက သူ့လီးကြီးကို ပိုမာလာအောင် ဆွပေးနေသလို ဖြစ်နေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဝါဝါစိုး ကိုယ်လေးကို အသာ သိုင်းဖက်ရင်း သူ့ဖင်ကို ကြွနိုင် သလောက် ကလေး ကြွကာ ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲ လှုပ်ရှားပေးလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ဖင်တွေကလည်း အလိုလို ကြွလာကာ အပေါ်တက် အောက်ဆင်း ဖြည်းဖြည်း ချင်း လုပ်ပေးရင်း မြသာ လီးကို ပြန်လိုးပေးနေမိသည်။

အစပိုင်း မှာ မသိမသာလေး လုပ်နေသော်လည်း တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာတော့ မြသာ ကလည်း သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဝါဝါစိုး ပေါင်တွေကို ကူမပေးရင်း အောက်မှ ကော့ကာ ကော့ကာ ဆောင့်သလို၊ ဝါဝါစိုး ကလည်း ဖင်ကြီးကို မြောက်ကာ မြောက်ကာ ဖြင့် အောက်သို့ ဆောင့်ဆောင့်ချလေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပုံစံမှာ ယောက်ျား လေးအတွက် သက်သာ သော်လည်း မိန်းခလေးများ အတွက် အလွန်ထိသော ပုံစံ ဖြစ်လေရာ ဝါဝါစိုး မှာ မကြာခင်အတွင်းမှာပင်ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။ မြသာ မှာတော့ ခုမှ အရှိန်ကောင်းတုန်း မို့ လီးကြီးမှာ တအားမာတောင် တောင့်တင်းနေသော်လည်း ဝါဝါစိုး ကိုယ်လုံးက ဖိထားတော့ သူ ပြန်ကော့ ဆောင့်မရတော့ ပဲ ဝါဝါစိုး စောက်ခေါင်းထဲမှ သူ့လီးကြီးကို ညှစ်ပေးနေသည်ကိုသာ ဇီမ်ခံနေရတော့သည်။ ဝါဝါစိုး ငြိမ်ကျသွားတော့မှ မြသာ က ဝါဝါစိုး ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မကာ သူနှင့် မျက်နှာခြင်း ဆိုင်ကာ မျက်လုံးချင်းစုံ ကာ စေ့စေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း မြသာကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ မြသာက ဘာမှ စကားမပြောပဲ စေ့စေ့ ကြည့်နေတာမို့ ဝါဝါစိုး က မနေနိုင်တော့ပဲ။

“ဘာကြည့်နေတာလဲ လူကို”

“ဆရာမ က အရမ်းချောလို့ပါ ဆရာမရယ် ဆရာမ နူတ်ခမ်းလေးတွေက ဖေါင်းနေတာပဲ နောက်ပြီး အဲလို ပါးစပ်ပြဲပြဲ နူတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလေးတွေက သိပ်ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ”

ဝါဝါစိုး မှာ မျက်နှာလေး နီသွားသည်။ မြသာ က သူ့လီးကြီးကို ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲ အနည်းငယ် လှုပ်သွားအောင် ဖင်ရှုံ့ပေးလိုက်တော့ ဝါဝါစိုး နည်းနည်းတွန့်သွားသည်။

“သူ့ ဟာ ကြိးကလည်း မပျော့နိုင်သေးဘူး ဟုတ်ရော ဟုတ်သေးရဲ့လား”

“အင်း သူက ဆရာမ လို မျိုး ကို တခါမှ မစား ဖူး သေးလို့ စား မဝဘူး ဖြစ်နေတာထင်တယ်”

“ဟွန့်”

ဝါဝါစိုး က တော်တော်ပို ဟူသော အမူအယာ မျိုးလေးဖြင့် မျက်စောင်းထိုးပြီး မျက်နှာကို ဘေးဘက်လွဲမည်ကြံလိုက်တော့ မြသာက ဝါဝါစိုး ခေါင်းလေးကို ဆွဲကာ ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်း အစုံကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။

“အု..”

အခန်း ၁၅။

မြသာ လျှာကြီး သူမ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတော့ ဝါဝါစိုး သူမ ပါးစပ်ကို ခွာဖို့ ကျိုးစားသော်လည်း မြသာက သူ့လက်များဖြင့် ဝါဝါစိုး ခေါင်းကို ကိုင်ထားလေရာ သူမ ရုန်းကန်မှု မှာ အလကားဖြစ်ရလေသည်။ သူမ ရုန်းကန် လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ရှိ မြသာ လီးကြီးကလည်း ဟိုရမ်းဒီရမ်းမို့ သူမ ကိုယ်လေး ပင် တုံခါသွားရသည်။ နောက်တော့ သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားမိ ပဲ မြသာ လျှာကြီးကို စုပ်ပေးနေမိလေပြီ။

မြသာက ဝါဝါစိုး ခေါင်းကိုင်ထားသော သူ့လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ နှယ်နေလေသည်။ ဝါဝါစိုး က မြသာ ပုခုံး နစ်ဘက်ကို ခိုရင်းက သူမ ဖင်ကြီးကို မြှောက်ကာ ချကာ ဖြင့် အလံတိုင်ကြီးလို မာတောင်နေသော မြသာ လီးကြီးအပေါ် ထိုင်ထ လုပ်ပေးနေလေသည်။ ခုန ကမှ ပြီးထားသော သူမ စောက်ရည်တွေကြောင့် လီးတန်ကြီးအဝင်အထွက်လုပ်တော့ တဗွတ်ဗွတ်အသံတွေ  မြည်နေသည်။

ပထမကတော့ မြသာ မပြီးသေးသည်ကို ကူညီပေးသည့် အနေဖြင့် လုပ်ပေးခြင်း ဖြစ်သော်လည်း  လုပ်ရင်း က ဖီးပြန်တက်လာပြန်သည်။ ဝါဝါစိုး တယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပင် အံအား သင့်နေမိသည်။ တခါမှ အဲလို ဆက်တိုက်ကြီး မလိုးဘူးခဲ့ ခြေ။ မြသာက သူမ နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းမှ သူမ ကိုယ်လေးကို အသာတွန်းခွာလိုက် ပြီး မျက်နှာချင်း စေ့စေ့ကြည့်ကာ အောက်မှ ကော့ကော့ လိုးလေသည်။ ဝါဝါစိုး လည်း ဖီးတက်နေပြီမို့ မြသာ ကို မျက်လုံး ချင်း ပြန်ဆုံ ကြည့်လျှက် သူမ ဖင်ကြီးကို ဆောင့်ဆောင့် ချကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးမိလေသည်။ မြသာ မျက်နှာမှာ ကျေနပ်အားရသလို ပြုံးယောင် သန်း နေပြီး ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းတွေက လည်း ရမက်ဇော်ကြောင့် ဟတတ ဖြစ်နေရလေသည်။ မြသာ လီးကြီးမှာ တအားမာတင်းလာပြီး ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာတော့ ဝါဝါစိုး လည်း အရှိန်ကို မြင့်တင်လိုက်သည်။

“အား…..အီးးး”

ဒီတခါတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အော်ဟစ်ငြီးတွား ကာ တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်း ဖက်ထားရင်း ပြီးသွားကြလေသည်။ မြသာ လီးကြီးက ဝါဝါစိုး စောက်ခေါင်းထဲ တွင် ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ လရည်တွေကို ညှစ်ထုတ်ပေးနေလေတော့သည်။

…………………..

မြသာ နှင့် ဝါဝါစိုး တို့ နှစ်ယောက်သား ဖက်လျှက် အိပ်ပျော်သွားကြလေရာ မနက် အာရုံ တက်ခါနီးမှ သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် မြသာ နိုးလာလေသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲခေါင်းအပ် ပြီး အိပ်နေသည့် ချောမော လှသည့် ဝါဝါစိုး ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ပါးလေးကို တချက်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လှုပ်ရှားမှု ကြောင့် ဝါဝါစိုး လည်း နိုး လာခဲ့သည်။ ပထမတော့ သူမ ကိုယ်ပင်သူမ သတိမရ၊ ငါဘယ်က ဘယ်လို ဒီလူ နဲ့ အိပ်ပျော်နေရတာလဲ ဟု တွေးရင်း ရုတ်ချည်း ညက သူမ တို့ အလိုးကြမ်းခဲ့ကြတာတွေကို သတိရကာ မျက်နှာလေး နီရဲသွားလေသည်။

“ဆရာမ ကျွန်တော် အပေါ့သွားချင်လို့”

“အင်း တူတူပဲ”

“အဟီး”

“ခစ်ခစ်”

နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ ရီလိုက်မိကြပြီး အိပ်ယာပေါ်မှ ထလိုက်ကြလေသည်။ မြသာက တော့ ဘာမှ မဝတ် ကိုယ်တုံးလုံး လီးငေါက်တောက်ဖြင့် လျှောက်သွားပြီး ဝါဝါစိုး ကတော့ ကုတင်ခြေရင်းမှ ထမိန်တထည်ကို ကောက်ဆွဲကာ ရင်လျှား လိုက်ပြီး ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဝါဝါစိုး အခန်း မှ ရေချိုးခန်း နှင့် အိမ်သာ မှာ တတွဲထဲ အခန်းတခု ထဲမှာ ဘိုထိုင် အိမ်သာအိုး နှင့် ရေချိုးရေပန်း ရှိလေသည်။ ဝါဝါစိုး က ထမိန်ကို လှန်ကာ အိမ်သာအိုး ပေါ်ထိုင် ရှုးပေါက်နေစဉ် မြသာက ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင် ထောင့်နားမှ ရေဆင်းပေါက်နေရာသို့ လီးကို ချိန်ကာ သေးပေါက်ချလိုက်လေသည်။ ပြီးမှ ရေပန်းမှ လက်ကိုင်ပိုက်ကို ယူကာ ရေဖွင့်ရင်း ဆပ်ပြာရည်ဖြင့် လီးကို ဆေးကြောနေလေသည်။

မြသာ က လီးကို ရေဆေး ပြီးသွားတော့ ရေပိုက်ကို ပြန်ထားလိုက်ရင်း အိမ်သာ အိုးဘေးမှ ပိုက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို ဆေးနေသည့် ဝါဝါစိုး ရှေ့သို့ သွားရပ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က ရေပိုက်ကို ပြန်ချိတ်လိုက်ပြီး သူမ မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့် ရောက်နေသည့် လီးကြီးကို တွေ့တော့ မြသာကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ မြသာ က သူ့လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ဝါဝါစိုး ပါးလေးကို ပွတ်ကိုင်ရင်း သူမ နားရွက်ပေါ်မှ ဆံပင်များကို သိမ်းပြီး အနောက်သို့ စုပေးလိုက်သည်။ သူ ရှေ့ကို တလှမ်းတိုးလိုက် တော့ လီးကြီးက ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းနားကို ရောက်နေလေပြီ။ ဝါဝါစိုး မျက်နှာ သွယ်သွယ် ရှည်ရှည်၊ မျက်လုံး ရွှဲကြီး နှစ်လုံး နူတ်ခမ်း ထူပြဲပြဲ တို့ကို တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရင်း က မြသာ လီးကြီးမှာ မတောင်သေးသော်လည်း သွေး နွေး လာပြီး အသက်ဝင်လာခဲ့ရသည်။ ဝါဝါစိုး နားရွက်ကလေးတွေကို လည်း သူလက်ချောင်းလေး တွေဖြင့် ပွတ်ပေး နေ သဖြင့် ဝါဝါစိုး က သူဘာလိုချင်မှန်း သဘောပေါက် ကာ လီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် လိုက်သည်။

ဝါဝါစိုး ၏ နူးညံ့နွေးထွေးသော လက်ဖဝါးလေး ကြောင့် မြသာ လီး မှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ကြီးထွားလာခဲ့လေသည်။ ဝါဝါစိုး က လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အရည်ပြားကို ရှေ့နောက် ဂွင်းတိုက်သလို ပွတ်ပေးလိုက်တာ့ လီးထိပ်ဖူးကြီးမှာ ဖေါင်းပွလာပြီး ထိပ်အကွဲကြောင်းမှ အရည်ကြည်လေးပင် စို့ထွက်လာခဲ့သည်။ လီးတန်ကြီးကလည်း ဖြောင့်တန်းလို့ ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းကို လာထိမိလေသည်။ ဝါဝါစိုး က လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ကာ သူမ နူတ်ခမ်းနားတေ့ပေးလိုက်တော့ မြသာ က ရှေ့သို့ တိုးလိုက်သဖြင့် လီးထိပ်ဖူးကြီးက ဝါဝါစိုး နူတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားထဲ တိုးဝင်ကာ တဝက်လောက် ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ဝါဝါစိုး က သူမ လျှာလေးဖြင့် လီးထိပ်အကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းထိုးလိုက် ဒစ်ကို ပတ်ရက်လိုက် လုပ်နေစဉ် မြသာက ဇိမ်ခံရင်း ဖင်ကို ရှေ့နောက် ကော့ကော့ပေးရင်း ပါးစပ်ထဲ အဝင်အထွက်လုပ်ပေးနေလေသည်။ မြသာ လီးကြီး တဖြည်းဖြည်း ပွဖောင်းလာတော့ ဝါဝါစိုး ပါးစပ်မှာ လည်း ပြည့်ကျပ်လာသဖြင့် လျှာမဆော့နိုင်တော့ သူမ နူတ်ခမ်းကိုသာ တင်းတင်း လေး စေ့ရင်း ပါးစပ်က တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ မြသာ ဂွေးဥ နှစ်လုံးကိုလည်း သူမ လက်ကလေးများဖြင့် ကလိ်ပေးလေရာ မြသာ က လီးကြီးကို ဝါဝါစိုး ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း၊

“ကျွန်တော့် လဥတွေကိုလည်း စုပ်ပေး အုံး”

ဟု ပြောလိုက်ရာ  ဝါဝါစိုး က မြသာ လီးတန်ကြီးကို အပေါ်မတင်ပြီး တွဲကျနေသော ဥကြီး နှစ်လုံးကို ရက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဥတလုံးခြင်းကို စုပ်ပေးလေရာ မြသာ လီးကြီးမှာ ပိုပြီးမာတောင့်တင်းလာရလေသည်။ မြသာက ဝါဝါစိုး မျက်နှာ ပါးပြင်တို့ကို သူ့လီးကြီးဖြင့် လိုက်ပွတ်ပေးနေရင်းက ဝါဝါစိုး ထမိန်ရင်လျှားကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပြန်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာလည်း ဖီးတက်လာပြီမို့ အသံလေး ထွက် ငြီးငြူရှာသည်။ နို့သီးခေါင်းလေး တွေက လည်း မာတောင်လာလေသည်။ မြသာ က နောက်ကို တလှမ်းလောက် ဆုတ် လိုက်ရင်း ဝါဝါစိုး လက်မောင်းကို ဆွဲကာ ထခိုင်းလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းနံရံကို လက်ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို နောက်ဖက်သို့ ကော့ပေးခိုင်းလိုက်သည်။

ဝါဝါစိုး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ လက်နိူက်ကာ စမ်းလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖေါင်းတင်းနေပြီး အရည်တွေ ရွဲနေလေပြီ။ ဒီဆရာဝန်မ တော်တာ်ထန်တာပဲ ဟု တွေး မိရင်း သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ကော့ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ဖလွတ်…ဗြွတ်….ဖတ်..”

“အိ…ရှီးးးးးး”

ဖင်ကြီးကို အနောက်ဘက်သို့ ကုုံးပေးရင်း ခါယမ်းနေသည့် ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို ကိုင်ကာ အနောက်မှ မတ်တတ်လိုးနေရင်းမှ မြသာ ဆပ်ပြာရည်ဘူးကို လှမ်းဆွဲယူလိုက်သည်။ ဆပ်ပြာရည်ကို ဝါဝါစိုး ဖင်ကြားသို့ ညှစ်ချလိုက်လေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ရုတ်တရက် သူမ ဖင်ကြားသို့ ဆပ်ပြာရည်များ စီးကျလာသဖြင့် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။ မြသာ လက်ခလည်က ဝါဝါစိုး ဖင်ပေါက်လေးထဲ တိုးဝင်လာတော့ ဝါဝါစိုး သဘောပေါက်သွားလေပြီ။

“အို…. ဖင်ကို မလုပ်ပါနဲ့ရှင် ကျမ တခါမှ အဲဒါ အလုပ်မခံဖူးဘူး”

“ဘာမှ စိတ်မပူ နဲ့ ဆရာမ ကောင်းသွားလိမ့် မယ် ကျွန်တော် အရမ်းမလုပ်ဘူး”

ဝါဝါစိုး မှာ ထိပ်လန့်သော်လည်း ဆပ်ပြာရည်ကြောင့် ချောချွတ်ပြီး လက်ချောင်းထိပ်လေး တဆစ်လောက် အဝင်မှာ အရသာ တမျိုး လေး ဖြစ်သဖြင့် ငြိမ်နေလိုက်လေသည်။ မြသာက ဆပ်ပြာရည်ညှစ်လိုက် လက်ချောင်းကို ထိုးဆွလိုက်ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း သူ့ပေါင်ခြံ နှင့် ဝါဝါစိုး ဖင်ကြားမှာ ဆပ်ပြာရည်များဖြင့် ချောချွတ်စိုရွဲနေရသလို ဝါဝါစိုး ဖင်ပေါက်ကလေးမှာလည်း သူ့လက်နှစ်လုံး ဝင်နေသည်ကို ခံနိုင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ မြသာက သူ့လက်နှစ်လုံး ကို အသာထုတ်လိုက်ပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်မှ ဆွဲထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်လေးထဲ တေ့သွင်းလိုက်လေသည်။

“အမေ့..အား ..နာတယ်…ဖင်ကွဲသွားမယ်ရှင်…မလုပ်ပါနဲ့….အိုးးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်…”

မြသာ က နားမထောင်တော့ ဒစ်ဖူး ဝင်သွားပြီး တော့ လီးတဝက်လောက်က အေးဆေး ဝင်ထွက်လုပ်လို့ ရနေပြီပဲ။ နောက်ထပ် ဆပ်ပြာရည်ထပ်လောင်းလိုက်တော့ လီးတချောင်းလုံး ဆပ်ပြာရည်တွေ ရွဲကာ ဝါဝါစိုး ဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့သည်။

“ဖလွတ်..ဖတ်……”

“ဖွတ်…ဖတ်…”

ဝါဝါစိုး မအော်တော့ သူမ ဖင်ဝါမှ တိုးဝင်လာသည့် လီးကြီးက ဆပ်ပြာ ရည်အရှိန်ဖြင့် လျှောလျှောရှုရှု ဝင်ထွက်နေလေသည်။ မြသာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လေ ဝါဝါစိုး မှာ အရသာတွေ့လေ ဖြစ်နေရလေသည်။ မြသာက ဝါဝါစိုး ဖင်ကို လိုးနေရင်းမှ စောက်စေ့လေးကို အရှေ့ဖက်မှ နိုက်ကာ ကလိလေရာ ဝါဝါစိုး မှာ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်း ဖြင့် ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။ မြသာ မှာလည်း ဝါဝါစိုး ဖင်မှ ညှစ်အားကြောင့် မကြာခင်မှာပဲ ဝါဝါစိုး ဖင်ထဲ လရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးသွားရလေတော့သည်။

မြသာ မှာ ဝါဝါစိုးကို ကျောလေးမှ ဖက်ပြီး နားနေရာ ဝါဝါစိုး က ရေပန်းကို ဖွင့်ချလိုက်တော့ အေးသွားပြီး လွတ်လိုက်မိလေသည်။

“ဟား အေးလိုက်တာ ရေကလည်း ဆရာမ ရက်စက်တယ်ဗျာ”

“ကောင်းတယ် သူများ ဟာလေးကို ကျ မညှာမတာ လုပ်ပြီးတော့ သူ့ကို ရေအေးလေး ထိတာကျတော့ အော်နေတယ်”

မြသာ က တဟားဟား ရီလိုက်ပြီး

“ရုတ်တရက်မို့ပါဗျာ၊ ဆရာမ ရဲ့ ဘယ်ဟာလေးလည်း ဆရာမရဲ့ ကျနော်နားလည်အောင် ပြောစမ်းပါအုံး”

“သူတော်တော်ကြားချင်တယ် ဟုတ်လား ဟွန့် သူများ ဖင်ကို ချတာ ပြောတာ ကဲ ရှင်းပလား”

ဝါဝါစိုး က ရေပူ ခလုပ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ရေ အပူအအေး စမ်းပြီးတော့မှ ရေပန်းအောက်ကို ဝင်လိုက်လေသည်။ မြသာကိုလည်း

“လာလေ တခါထည်း ချိုးလိုက်တော့ လာ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက် ရေပန်းအောက်တွင့် တယောက်တလှည့်စီ ဆပ်ပြာ တိုက်ပေးရင်း ရေချိုးပြီး တော့မှ မျက်နှာသုပ်ပုဝါများဖြင့် သုတ်ကာ အိပ်ခန်းသို့ ပြန်လာကြလေသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး နွမ်းနေကာ အိပ်ချင်လာကြသဖြင့် ကိုယ်တုံးလုံး ဖြင့် တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ အိပ်လိုက်ကြရာ မနက် ဝါဝါစိုး အလုပ်သွားခါနီးမှ  နိုးတော့လေသည်။ မြသာ ကလည်း ကားသမား မို့ စောစော ထနေကြဖြစ်သော်လည်း ညက အလိုးကောင်းနေတာမို့ ဝါဝါစိုး နိုးမှ သူလည်း နိုးတော့သည်။ ဝါဝါစိုး အလုပ်သွားဖို့ ပြင်ဆင် အဝတ်အစားလဲ နေတုန်း သူက ခေါင်းအုံနေသဖြင့် ခန နှပ်နေလိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး က သွားရအောင် ဟု လောတော့မှ ထဖြစ်လေသည်။

မြသာ အဝတ်အစားတို့က နံစော်နေသဖြင့်ဝါဝါစိုး ယောက်ျား အဝတ်အစားတို့ကို ခေတ္တယူဝတ်လိုက်လေသည်။ မနက်စာ ကော်ဖီ ဖျော်သောက်ကြရင်းက ဆေးရုံ သွားဖို့ ပြင်ဆင်ထားသည့် ဝါဝါစိုး ကို ကြည့်ရင်း မြသာ မှာ လီးတောင်လာပြန်သည်။ ကော်ဖီသောက်နေရင်းက ထမင်းစားပွဲမှ ထကာ ဝါဝါစိုးကို လှမ်းဖက်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုးက၊

“တော်ပြီလေကွာ၊ သူ တညလုံးလည်း ကဲထားပြီးတော့၊ သူများ က အလုပ်လုပ်ရအုံးမှာ”

“ကျွန်တော်လည်း ကားမောင်းရအုံးမှာ ပါ ဆရာမကလည်း ခနလေး စာကလေး လိုးလေး လိုးလိုက်ရအောင် ”

“ဘာစာကလေးလိုးလဲ”

“အမြန် လိုးတာကို ပြောတာလေ စာကလေးတွေလို ခိခိ”

ဝါဝါစိုး မှာ နောက်ဆုံး ငြင်းမရတော့ မြသာကို အလိုလိုက်လိုက်ရသည်။ သူမ ထမိန်ကို ခါးထိလှန်တင်၊ ပင်တီကို ဒူးဆစ်ထိ ဆွဲချရင်း စားပွဲပေါ် လက်ထောက်ကုုံးပေးနေသည်ကို မြသာက အနောက်မှ ခါးကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ပြီးသွားတော့ လရည်တွေကို စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး ပင်တီကို ဆွဲဝတ်ပေးလိုက်လေသည်။ ဆေးဖို့ အချိန် မရှိတော့ဘူးမလား၊ ဝါဝါစိုးတယောက် ထိုနေ့က မြသာ သုတ်ရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အိုင်ရွဲရင်းက အလုပ်ဆင်းရလေတော့သည်။

အခန်း ၁၆။

မြသာ ဝါဝါစိုး ဆီမှ ထွက်ပြီး သူ့ကား ထိုးနေကြနေရာ သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ မြသာ ကားဖြင့် ပစ္စည်း အမြဲတမ်း တင်ပေးလေ့ရှိသည့် ဖေါက်သည် ကောင်လေး စည်သူမိုး ခေါ် ကိုစည် နှင့် ဆုံလေသည်။

“ကိုကြီးမြသာ အဝတ်အစား သစ်တွေနဲ့ သားနား နေပါလား၊ မနေ့ည က ဘယ်ပျောက်နေတာလဲ ပစ္စည်း တခု အရေးတကြီး ပို့စာရှိလို့ လိုက်ရှာနေတာ ဘယ်သူ့မှ မေးမရဘူး၊ ဖုံးလည်း မကိုင်ဘူး”

“ဟာ မနေ့ က အရေးတကြီး ကိစ္စ ကြောင့်ပါကွာ ငါဒီနေ့ မင်း ကိစ္စကို သက်သက်သွားပေးပါ့မယ် လာကွာ ခန လဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရအောင်”

မြသာ မှာ တကယ်တော့ ကိုစည့်အပေါ်မှာ အလေးဂရု ပြု ဆက်ဆန်နေခြင်းမှာ သူ့ဖေါက်သည် မို့ ချည်း သက်သက်မဟုတ်ခြေ။ တကယ်က ကိုစည့် အမေ အကိတ်ကြီး သိမ့်သိမ့်မိုး ကို တွယ်ချင် နေသဖြင့် ဖားနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ကိုစည့် အဖေ မှာ ကိုစည်ငယ်စဉ်က ပင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့သဖြင့် သိမ့်သိမ့်မိုး  သားတယောက်ဖြင့် သူ့ယောက်ျား စီးပွားရေးကို ဆက်လုပ်ခဲ့ရသည်။ ကိုစည် အရွယ်ရောက်လာမှ သူ့အမေကို ကူညီကာ မိသားစု စီးပွားရေး အနေဖြင့် လုပ်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တခါတလေ ကိုမြသာ ပစ္စည်း သွား ယူလျှင်ကိုစည် တို့ ဆိုင်မှာ သိမ့်သိမ့်မိုး နှင့် ကြူ လို့ မပြီးတော့။

ကိုစည် မှာလည်း လူပျိုပေါက် ကတည်းက မိသားစု စီးပွားရေး ဝင်လုပ်နေရသဖြင့် ရီးစား သနှာ မထားခဲ့နိုင်ခဲ့ ပဲ။ မြာပွေသော မြသာ တို့ လို ကားသမား များ၏ အာတွင် ငေးမော ရင်း အားကျ နေခဲ့ရသူ ဖြစ်သည်။ မြသာ ပဲ သူ၏ ကက တယောက်ဖြင့် ကိုစည့် ကို လူပျိုရည် ပျက်စေခဲ့တာ ဖြစ်သဖြင့်လည်း မြသာကို ဆရာကြီးတဖွယ် ကိုးကွယ်နေသူလည်း ဖြစ်လေသည်။

မြသာ က ကိုစည် နှင့် လဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ကာ အလုပ်အကြောင်းများ ပြောကြပြီးနောက် ကိုစည့် ကို သူနှင့် ဝါဝါစိုး တို့ အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်လေသည်။ ကိုစည် မှာ အရမ်း စိတ်ဝင်စားပြီး လီး တောင်ကာ ဘောပင် အောင့်လာလေသည်။ မြသာ က ကိုစည့်ကို သောကြာနေ့ ညအားလား ဟု မေးရာ ကိုစည်က အားသည် ဆိုသဖြင့် သူ့ အကြံ အစည်ကို ပြောပြလေရာ ကိုစည် မှာ အလွန်ပင် စိတ်တက်ကြွလာလေသည်။ မြသာ က၊

“မင်း ဒီကိစ္စ ကို လုံးဝ ပေါက်ကြားလို့ မဖြစ်ဘူးနော် ပါးစပ်လုံ ဖို့က အဓိကပဲ”

“ဟုတ်ကဲ့ ပါ ကိုကြီးမြသာ ကလည်း ကျွန်တော် ဘယ်တုန်းက အာချောင်ဖူးလို့လဲ၊ အဲဒီလို သာ ကိစ္စ အောင်မြင်ရင်တော့ ကိုကြီးမြသာ ကျေးဇူး ဆပ်လို့ ကုန်မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးဗျာ”

“အေး ပါ နောက်ကျမှ ငါ့ကျေးဇူး ကို မေ့သွားပြီ မလုပ်နဲ့ ဟဲဟဲ။ ငါက လည်း မင်း အကူညီကို ပြန်တောင်းအုံးမှာ တနေ့တော့ ဟားဟား”

………………………………….

ဝါဝါစိုး မှာ ထိုနေ့ က ဆေးရုံ သို့သွား ပြီး အလုပ်ဆင်း နေခဲ့သော်လည်း သွေးအေး သွားသဖြင့်ကိုယ့်ကိုယ်ကို စက်ဆုတ်ရွံရှာမှု တွေ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ အခု ကိုမြသာ ဆိုသည့်လူကြီး ကိစ္စ သူမ ယောက်ျား ကို တောင် မပြောပြရသေး၊ ကျော်ကြီး က  အွန်လိုင်း မရှိတဲ့ နယ်ဘက်ရောက်နေသည်။

သူမ အလုပ်ချိန် ခေတ္တ နားချိန် ရတော့ အိမ်သာထဲ ဝင်ပြီး မြသာ လရည်တွေ ပေကျံ ပြည့်လျှံနေသည့် သူမ စောက်ဖုတ်ကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရသည်။ အိမ်သာ မှာ ထိုင်ရင်း ပင်တီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ညှင်းသိုးသိုး အနံ့ က ထောင်းကနဲ ထွက်လာသည်။ ယခင်က ဆိုလျှင် ထို အနံ့ ရလျှင် အော့အံချင်စိတ် ဖြစ်လေ့ ရှိသူ ဝါဝါစိုး ယခု တဏှာစိတ်က ပြန်ကြွလာသလို ဖြစ်သဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပင် အံဩမိသည်။ ပင်တီမှာလည်း အရည်တွေ ခြောက်ကပ်ပြီး ကွက်နေသည်မို့ ချျွတ်ပြီး သူမ ဂျူတီကုတ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ စောက်ဖုတ်ကိုတော့ ပြောင်အောင် ဆေးကြောလိုက်သည်။

နေ့လည်ဘက် ဝါဝါစိုး နေလည်စာ ကို လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များဖြင့် ထွက်စားရန်ထွက်လာတော့ ဆေးရုံ စင်္ကြန်တွင် ဆရာဝန်ကြီး ဦးအောင်မြင့် နှင့် ဆုံလေသည်။ ဦးအောင်မြင့်က

“ဝါဝါရေ၊ ဟို ဝပ်သရီးက ဆရာ့ ပေးရှင့် ဆီက နုတ်တခု ဝါဝါ့ကို လားသူပေးလိုက်တာ သူက နာမည်မသိဘူး ဆရာဝန်မ ငယ်ငယ်ချောချောလေးကို ပေးလိုက်တယ်ဆိုလို့”

“အော်ဟုတ်တယ် ဆရာ ကျမ မှာ ခုန ဆရာ့ကို လိုက်ရှာတာ မတွေ့လို့၊ ကျမ ဂျူတီကုတ်ထဲမှာ အခု သွားယူပေးမယ်လေ”

“ဟာ နေပေ့စေတော့ ခု လန့်ချ် သွားစားမို့ မဟုတ်လား၊ ပြန်လာမှ ပေးတော့ အပေါ်တက်မနေနဲ့တော့”

“ဟုတ် ကျေးဇူး ဆရာ”

ဦးအောင်မြင့် က သူ့ရုံးခန်းပြန်ပြီး အိမ်က ယူလာသည့် ဆင်းဒဝတ် နှင့် လိမ္မော်ရည်သောက်ပြီး အချိန်ပိုနေတော့ ဆရာဝန်များ နေနေခန်းသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ သူတို့ ဆေးရုံက ဂျူတီကုတ်များမှာ နာမည်ထိုးထားသည်မို့ ဝါဝါစိုး ဂျူတီကုတ်ကို ချိတ်တခု တွင် သူအလွယ်တကူပင် ရှာတွေ့ခဲ့လေသည်။ ဂျူတီကုတ် က နီးစပ်ရာ ပေါ့ကက် တခုကို နိုက်လိုက်ရာ နူးညံ့အိစက်တော့ ပိုးသား လို အဝတ်စလေး တွေ့သဖြင့် ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ပင်တီလေး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ဦးအောင်မြင့် အခန်းထဲသို့ အကဲခပ်လိုက်တော့ မည်သူမှ မရှိသဖြင့် ပင်တီလေးကို အသာ ဖြန့်ကြည့်မိလေသည်။ ပင်တီ ခွဆုံမှာ အစိုကွက်ကြီးမှာ ခြောက်နေသဖြင့် မာတောင့်တောင့်လေး ဖြစ်နေလေသည်။ သူအသာလေး ငုံနမ်းကြည့်တော့ ညှင်းဆိုးဆိုး အနံ့ကိုရလေသည်။ ထိုနေရာလေးက ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်နေရာ လေးနှင့် ထိကပ်နေမည့်နေရာလေးဆိုတာ တွေးလိုက်မိတော့ လီးက တောင်လာလေသည်။ ဦးအောင်မြင့် က ဝါဝါစိုး ကို ချောမောလှပသူ မော်ဒယ်ကိုယ်လုံးလေးနှင့် ပေါင်တန်ရှည်ရှည် မို့ ချစ်စရာလေး ဆိုတာတော့ သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း အိမ်ထောင်သည် ဆိုတော့ သူ့စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေခဲ့ပေ၊ သူနှင့်ကလည်း ဆရာတပည့်ဖြစ်နေ၊ သူ့အိမ်သို့လည်း အမြဲလာနေ၊သားဖြစ်သူ ရင်ထွန်းဝင်းကို လည်းစာပြပေးနေသူမို့ မကောင်းစိတ်မထားမိအောင် သတိထားနေခဲ့လေသည်။ ယခုလို စောက်ရည်တွေ စိမ့်ကျနေသည်ထိ ထန်တာကို သိလိုက်ရတော့ သူ့စိတ်တွေက မထိန်းနိုင်တော့ ဝါဝါစိုး ကို လိုးချင်စိတ်တွေ ထကြွလာရတော့သည်။ နောက်တော့ တခြား ဆရာဝန်တွေ ဝင်လာလျှင် တွေ့သွားမှာစိုးသဖြင့်အိပ်ကပ်ထဲ ပြန်ထိုးထည့်လိုက် ပြီး နောက်တဖက်ကို စမ်းလိုက်မှ သူရှာနေသည့် နုတ်စာရွက်ကလေးကို တွေ့ရလေသည်။

ဦးအောင်မြင့်  မှာ ထိုစာရွက်လေးကို ယူလိုက်ရကောင်းမလားထား သွားရမလားစဉ်းစားရင်းက တဏှာစိတ် တွေကြွလာတော့ ယူသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ သူထိုစာရွက်ကလေးကို ယူသွားခြင်းဖြင့် သူမ ပင်တီကို သူတွေ့ပြီးကောင်း သက်သေ ဖြစ်မည်မဟုတ်ပါလား၊

ဝါဝါစိုး နေ့လည်စာ သွားစားရာမှ ပြန်လာတော့ သူမ ဂျူတီကုတ်ထဲတွင် ဆရာဝန်ကြီးကို ပေးစရာ ရှိသည့် နုတ်စာရွက်ကလေး မရှိတော့ခြေ။ တနေရာများ ကျသွားသလား စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် ဆရာဝန်ကြီး ရုံးခန်းဘက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

“ဆရာ ကျမ အိပ်ကပ်ထဲ ထည့်ထားတဲ့ နုတ်ကလေး ဘယ်နားကျသွားလဲ မသိဘူး ဆရာ”

“အော် ဆရာ နေ့လည်က အချိန်ပိုနေတာနဲ့ ဝါဝါ့ ဂျူတီကုတ်ထဲက သွားယူထားလိုက်ပြီးပြီ ၊ ကျေူးဇူး ပါပဲ ဝါဝါ၊”

“အော် တော်သေးတာပေါ့ ဆရာ ဝါ က ပျောက်သွားပြီထင်နေတာ”

ဝါဝါစိုး မှာ သူမ ပင်တီ ကို အခုမှ တွေးမိပြီး မျက်နှာလေး တချက်ရဲ သွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဟန်မပျက် ဆရာဝန်ကြီးကို နူတ်ဆက်ပြီး သူမ တာဝန်ကျရာ သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ဦးအောင်မြင့်က ဝါဝါစိုး အနောက်ဖက်မှ သူမ ဖင်လုံးလုံးလေး တွေကို ကြည့်ရင်း၊ အောက်မှာ ပင်တီ မရှိဘူး ဆိုတာ သိနေရတော့ လီးက တောင်လာရလေသည်။

ထို အချိန်မှ စ၍ ဆရာဝန်ကြီးမှာ ဝါဝါစိုး ကို မသိမသာ ပွတ်သီးပွတ်သတ် လုပ်လာတော့သည်။ ဆေးရုံမှာ က သိပ်မသိသာသော်လည်း အိမ်မှာ ဝါဝါစိုး က သားကို စာပြဖို့လာလျှင့် သိသိသာသာ ကြီးကို ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်လုပ်လာတော့သည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း ရမက်ပြင်းပြ သူလေးမို့ သူမ ကလည်း မရှောင်ပေ။ လူလစ်လျှင် သူမ က ပင် ဆရာဝန်ကြီး ကို မထိခလုပ်ထိကလုပ်လေး တွေ ပြန်လုပ်ပေးသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာလည်း ဆန္ဒရမက် တွေက တဖြည်းဖြည်း တိုးပွားလာခဲ့ရလေသည်။

…………………….

မြသာ ၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးကို ခံခဲ့ရပြီး နောက်ပိုင်း ဇွဲမာန်ကလည်း သူမိသားစု ရှိရာ မြို့ပြန်သွားရာဝါဝါစိုး ကိုပင် အသိမပေးသဖြင့် ဝါဝါစိုး မှာ ဒေါပွခဲ့ရပြီး စိတ်နာကျည်းခဲ့ရသည်။ နောက်တခါလာကပ်လျှင် တော့ ဆောရီးပဲ ဟုလည်း တေးထားလိုက်သည်။ ကျော်ကြီး က ရန်ကုန်ပြန်ရောက်နေသော်လည်း သူမ နှင့် မြသာ တို့ အကြောင်းကို မပြောဖြစ်မိသေးခြေ။ သူမ စိတ်ထဲ မှာ မြသာ က အနိုင်ကျင့် ကု မုဒိန်းကျင့်တာ ခံရသည်ဟု စိတ်ထဲ ဖြစ်မိနေလျှက် သူမ ကလည်း နှစ်ခြိုက်သလို ဖြစ်မိသဖြင့် ကျော်ကြီးကို မပြောပြချင်သေးပေ။ သူမကို ဆရာဝန် ကြီး က ရင်း နေသည့် အကြောင်းသာ ပြောပြ ထားသဖြင့် ကျော်ကြီးက ဆရာဝန်ကြီးကို ဖြားယောင်း ဖို့ သူမကို တိုက်တွန်းနေလေသည်။

ဆရာဝန်ကြီး မှာ လူကြီးလည်း ဖြစ် ဌာနဆိုင်ရာမှ အကြီးအကဲ လည်း ဖြစ်သဖြင့် အိန္ဒြေဖြင့် ဘူးနေသူ ဖြစ်ရာ ဝါဝါစိုး အတွက်ကတော့ ချဉ်းကပ်မှု အရမ်းနှေးနေသလို ဖြစ်နေရသည်။ ကျော်ကြီး နှင့် ဖုံးပြောလျှင် ကျော်ကြီး ဖီးလာအောင် ဆရာဝန်ကြီးက သူမ ကို ဘယ်လို ချဉ်းကပ်ကြောင်းကို ပိုပိုသာသာလေး ပြောရင်း သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးတက်လာရလေသည်။ သူမ ကို ဆရာဝန်ကြီးက တကယ်မလုပ်သေးသော်လည်း သူမက ဆရာဝန်ကြီးက သူမ ကို လူကြားထဲ မှာ ဖင်ကိုင်ကြောင်း၊ ဓါတ်လှေခါးထဲမှာ အနောက်ကနေ ထောက်ကြောင်း စသဖြင့် အပိုဆာဒါးလေး တွေ ဖြည့်စွက် ပြောရင်း သူမရော ကျော်ကြီးပါ ဖီးယူမိကြလေသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း သူမ စိတ်တွေက ဆရာဝန်ကြီး နှင့် အပြင်မှာတွေ့လျှင် သူမ စိတ်ကူးယဉ်ထဲက တကယ်ဖြစ်ခဲ့သလို တွေးမိရင်း ဖီးတွေတက်လာရသည်။ တခါက လူမမာတယောက် အတွက် ရောဂါကို ဆွေးနွေးကြရာ သူမ နှင့် ဆရာဝန်ကြီးတို့ နီးနီးကပ်ကပ် နေပြီး ပြောဆိုနေရင်း ဆရာဝန်ကြီးဘောင်းဘီ ခွဆုံမှာ ငှက်ပြောသီးကြီးအလား လီးကြီးက အမြောင်းသား ဖောင်းထ နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် သူမ ပိပိလေး မှာ လည်း ရွစိထကာ စိုလာရလေသည်။ မြသာ လိုးပြီးကတည်းက လီးငတ်နေသော ဝါဝါစိုး မှာ သူမ နားနေခန်းရောက်တော့ ဘောင်းဘီပေါ်မှ ပင် စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ကာ တချီပြီးသွားခဲ့ရလေသည်။ သူမ ၏ စောက်ရည် စိုရွဲ သွားသော ပင်တီလေးကို ချွတ်ကာ ဂျူတီကုတ် အိပ်ကပ်ထဲ ထည့်လိုက်ပြီးမှ တခါတုန်းကဆရာဝန်ကြီး သူမ ဂျူတီကုတ်ထဲက နုတ်စာရွက်လာယူသည်ကို သတိရမိပြီး အကြံရလိုက်လေသည်။

“ဆရာ ဝါ နေ့လည်စာ သွားစားမို့ ဆရာ့ အတွက် ဆေးစာရွက်လေးတခုဂျူတီကုတ်ထဲမှာ ပြန်လာမှ ဝါယူပေးမယ်နော်”

“အော် ရပါတယ် အေးဆေးသာ သွားပါ”

ဒီတခါတော့ ဦးအောင်မြင့် မှာ သူ့နေလည်စာ တောင်မစားပါ။ ဝါဝါစိုး တို့ သူ့မြင်ကွင်း မှ ထွက်သွားသည်နှင့် ဆရာဝန်များ နားနေခန်းသို့ အမြန်လစ်တော့သည်။ ဝါဝါစိုး ဂျူတီကုတ်တွင် သူမ ၏ အသားရောင် ပိုးပင်တီလေး ကို ခွဆုံ မှာ အစိုကွက် နှင့် တွေ့ရလေသည်။ အရင်တခါတုန်းက အကွက် မှာ ခြောက်ပြီး မာတောက်တောက်လေး ပင် ဖြစ်နေသော်လည်း ယခု အစိုကွက်က တော့ လတ်လတ်ဆပ်ဆပ် ကြီး ရှိနေသေး၏။ ဦးအောင်မြင့်က သူ့နှာခေါင်းမှာ တေ့နမ်းမလို့ ကြံနေစဉ်၊ အခန်းဝ မှ ခြေသံကြားသဖြင့် သူ့ဂျူတီကုတ်ထဲ အမြန်ထိုးထည့်လိုက်ရလေသည်။ နောက် အိပ်ကပ်တခုမှာတော့ ဝါဝါစိုး ပြောသည့် ဆေးစာရွက်ကလေးကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ နောက်တော့ အခန်းထဲမှာ လူတွေမပြတ်တော့သဖြင့် သူ့အိပ်ကပ်ထဲက ပင်တီကို ပြန်မထုတ်ရဲတော့ပဲ သူ့အခန်းဆီသို့ ပြန်လျှောက်လာခဲ့ရလေသည်။

သူ့အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ သူ့ရုံးခန်းတံခါးကို ပိတ်ကာ ကလန့်ချလိုက်လေသည်။ နေ့လည်စာ စားချိန် တို့ ဘရိတ်တိုင်း တို့ တွင် သူ့အခန်းတံခါးကိုလော့ချပြီး ထွက်သွားလေ့ ရှိသည်မို့ သူ့အခန်းတံခါးပိတ်ထားသည်မှာ ဆေးရုံ ကလူများ အတွက် မဆန်းလှပေ။

ဦးအောင်မြင့်က သူ့ဂျူတီကုတ်ထဲ ထိုးထည့်လာသော ဝါဝါစိုး ပင်တီ လေးကို ထုတ်ပြီး ခွဆုံလေး အစိုကွက်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။သူ့စိတ်ထဲမျာ ဝါဝါစိုး ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ကုံး နမ်းနေသည်ဟု တွေးနေမိသဖြင့် လီးကြီးက တောင်လာလေသည်။ လီးကြီးမှာ ဘောင်းဘီ နှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှ အတင်း ကျပ်လာသဖြင့် သူ့ဘောင်းဘီကို ဇစ်ဖြုတ်ကာ အတွင်းခံကို အောက်ဆွဲချလျှက် လီးကြီးကို လွတ်လပ်ခွင့် ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ပင်တီ ခွဆုံ က စိုတိုတို လေးကို လျှာဖြင့် ရက်လိုက်လေသည်။ ညှီစို့စို့ အနံ့လေး နှင့် ဝါဝါစိုး ကိုယ်ရနံ့လေးတို့က သူ့လီးကြီးကို တအားမာတောင်လာစေသဖြင့် ပင်တီခွဆုံနေရာကို ကိုသူ့လီးထိပ်မှာ အုပ်ကိုင်လျှက် ကွင်းထုနေမိတော့သည်။ မျက်စေ့ထဲမှာတော့ဝါဝါစိုး ကို လိုးနေသည်ဟု တွေးတောပုံဖေါ် နေပြီး ထုနေလေရာ မကြာခင်မှာပင် ပင်တီထဲသို့ လရည်များ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားရတော့သည်။

ဦးအောင်မြင့် လည်း သူ့လရည်တွေ ကို ပင်တီ ခွဆုံမှာ ခံထားလိုက်ပြီး ပင်တီလေးကို ပြန်လုံးထွေးလိုက်လေသည်။ ခနတာမျှ နားနေပြီးတော့ အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ ဝါဝါစိုး တို့ ပြန်လာဖို့ အချိန်လိုနေသေးသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဝါဝါစိုး ဂျူတီကုတ်ရှိရာ နေရာသို့ ပြန်သွားရင်း ဝါဝါစိုး ပင်တီ ရှာတွေ့သည့် အိပ်ကပ် သို့ သူမ ပင်တီကို ပြန်ထည့်ပေးလိုက်လေသည်။

ဝါဝါစိုး မှာ ဆေးရုံ ပြန်ရောက်တော့ ဂျူတီကုတ်ကို ဝတ်ပြီး အိပ်ကပ်ကို လက်နိုက်လိုက်ရာ သူမပင်တီလေးမှာ စိုတိုတို ဖြစ်နေသည်ကို စမ်းမိလေသည်။ ဟင် ခုထိ မခြောက်သေးဘူးလားဟု တွေးရင်း က အမှတ်မထင် သူမ  စို သွားသော လက်ထိပ်ကလေးကို  နှာခေါင်းနားကပ်ပြီး နမ်းကြည့်လိုက်ရာ ယောက်ျား လရည်နံ့ ရလိုက်လေသည်။

အခန်း ၁၇။

သူမ နောက်အိပ်တဖက်မှ ဆရာဝန်ကြီး အတွက် နုတ်စာရွက် ကို စမ်းကြည့်လိုက်တော့ မတွေ့ရတော့ခြေ။ သူမ မျက်နှာ အပြုံးပန်းပွင့်သွားရသည်။ ဆရာဝန်ကြီးရဲ့ လရည်တွေပဲ ဖြစ်မှာပဲ  ဆိုတာ သူမ ချက်ခြင်း သိလိုက်လေသည်။ ဆရာဝန်ကြီး သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ သူမ ပင်တီဖြင့် ဂွင်းထု နေသည်ကို ပြေးမြင်ကြည့်လိုက်မိပြီး ပိပိလေးမှာ စိုတိုတို ပင် ဖြစ်လာရသည်။ ယခု ဆိုလျှင် ဝါဝါစိုး တယောက် အလိုးမခံရတာ ၂ပတ်နီးပါး ရှိနေလေပြီ။ နောက်ဆုံး အလိုးခံရသည်မှာ မြသာ နှင့် ဖြစ်ပြီး ထိုမနက် သူမ အိမ်မှ ထွက်သွားပြီး ကတည်းက ပြန်မဆုံ ဖြစ်ကြသေးခြေ။ ရင်ထွန်းဝင်း ကလေး နှင့် ကလည်း အခွင့်မသာ၊ ကောင်လေးကို စားပွဲအောက်မှ သာ ဂွင်းတိုက်ပေးခဲ့ရသည်မှာ နှစ်ခါ ရှိလေပြီ။ နောက်ဆိုရင်တော့ ဆရာဝန်ကြီး နှင့် သူတို့ အိမ်မှာ အခွင့်သာ လျှင် အလိုးခံရဖို့ ကိန်းတော့ ရှိနေလေပြီ။

အလုပ်ဆင်းတော့ သောကြာနေ့မို့ ဇွဲမာန်ကို မထင်မှတ်ပဲ သတိယ လိုက်မိသည်။ ခါတိုင်း သောကြာနေ့ ဆို ဇွဲမာန်လာကြိုပြီး ကြေးအိုးလေး ဘာလေး သွားစား ပြီး သူမ အိမ်မှာ လိုက်အိပ်လေ့ရှိသည်။ စနေနေ့ ဝါဝါစိုး အလုပ်နားရက်မို့ သောကြာည နှင့် စနေ တနေ့လုံး သူမ အခန်းမှာ ပင် စားလိုက် လိုးလိုက် အချိန်ဖြုန်း လေ့ရှိသည်မဟုတ်လား။

ဝါဝါစိုး ဆေးရုံ အပေါက်မှ ထွက်ကာ လမ်းမပေါ် တလှမ်း နှစ်လှမ်းသာ လျှောက်ရသေးသည်။ သူမ ဘေးသို့ ကားတစီး ကျွီကနဲ ထိုးဆိုက်လာသည်။

“ဆရာမ အလုပ်ဆင်းပြီလား၊ တက်လေ ကျနော်လိုက်ပို့မယ်၊ လမ်းကြုံတယ် ကျနော်လည်း အဲဒီဘက်သွားမလို့”

“အော် ကိုမြသာ နေပါစေရှင် အားနာစရာကြီး အလုပ်ပျက်နေပါ့မယ်”

“အာ မပျက်ပါဘူး ဆရာမ ရယ်၊ ဆရာမ အမျိုးသား အဝတ်အစားတွေလည်း ပြန်ပေးရအုံးမယ်၊ အခု ပါလာတယ်၊ လျှော်ပြီး မီးပူ ပြန်တိုက်ပေးထားတယ်”

“အို မလိုပါဘူးရှင်၊ မဟုတ်တာ”

ဝါဝါစိုး ကားပေါ်ရောက်သွားတော့ မြသာ တယောက် အဝတ်အစား ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ရှိုးနဲ့ မိုး နဲ့ ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။

“ကိုမြသာ ဘယ်သွားမလို့လဲ တော်ကြာ နောက်ကျနေပါအုံးမယ်”

“မသွားဘူး အခု ပဲ ပြန်လာတာ အလှုုတခုက ဝါးတီးလေ ဟဲဟဲ”

ဝါဝါစိုး အခန်းရောက်တော့ ကားရပ်လိုက်ပြီး  မြသာ က သူ့လက်ထဲ မှ အထုပ်တခုကိုလည်းကိုင် ဝါဝါစိုး အိပ်ကို လည်း လှမ်းဆွဲလိုက်သဖြင့်

“အို မလုပ်ပါနဲ့ ရပါတယ်”

မြသာက အတင်းဆွဲထားပြီး၊

“ပို့မဲ့ ပို့လဲ ရောက်အောင် ပို့ပေးမှာပေါ့ ဆရာမရယ်”

ဝါဝါစိုး မှာ မြသာ သူမ အခန်းသို့ တက်လိုက်လာမှာ ကို စိုးရိမ်မိသလို လိုက်လာစေချင်သည့် ဆန္ဒလေးကလည်း ရှိသဖြင့် ဘာပြောရမှန်း မသိပဲ ရှေ့ကနေ ဦးဆောင် တက်သွားလိုက်သည်။ မြသာ ကတော့ သူ့ရှေ့ မှ လှေခါးပေါ်တက် သွားသော ဝါဝါစိုး ဖင်လုံး ကလေးကို ကြည့်ရင်း အနောက်မှ လိုက်လာကာ လီးလည်း တောင်လာတော့သည်။

အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် နောက်မှ ဝင်လာသော မြသာ က အခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး က မသိချင်ယောင် ဆောင် နေလိုက်သည်။ သူမ ပိပိလေးက လည်း ဆာနေပြီ မဟုတ်ပါလား၊ ကျော်ကြီး ကို တော့ မြသာ အကြောင်း ပြောပြ မှ ဖြစ်တော့မည်ဟု လည်းတွေးလိုက်မိသည်။

“ကိုမြသာ ဟို အထုပ်က ဘာလဲ”

“အော် ဟို နေ့က ကျနော်ဝတ်သွားတဲ့ အဝတ်အစားတွေလေ၊ လျှော်ပြီး မီးပူတိုက်ပြီး သား”

“အော် မလိုပါဘူး ဆို ..အု..”

ဝါဝါစိုး စကားပြောလို့ မဆုံးလေး မြသာ က သူကရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ဖမ်းစုပ်လိုက်သည်။ သူ့လီးမာမာ ကြီးက ဝါဝါစိုး ပေါင် အရှေ့ပိုင်းကို လာထောက်မိနေသဖြင့် ဝါဝါစိုး မှာ ဒူးတွေ ချောင်သွားရသည်။ သူမ လည်း လို နေသည်မှာ ကြာပြီမို့ မြသာ လည်ပင်းကို တွဲခို ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်နမ်း နေမိလေသည်။ သူမ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အောက်မှာ ပင်တီ မဝတ်ထားသဖြင့် မြသာ အံဩသွားရသည်။

“အို အိမ်ရှေ့ ခန်းကြီးမှာ”

မြသာ ငြင်းမနေတော့ပါ ဝါဝါစိုး လက်ကို ဆွဲကာ အခန်းတွင်းသို့ ဆွဲခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ထမိန်ကတော့ ကြမ်းပေါ်မှာ ကွင်းလုံး ကျွတ်ကျန်ခဲ့လေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ မြသာ က သူ့အဝတ်အစား များကို ချွတ်နေလေရာ ဝါဝါစိုးလည်း သူမ အကျႌအဝတ်အစား တို့ကို ချွတ်လေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားမဲ့သော ကိုယ်ခန္ဓာ များဖြင့် တယောက်ကို တယောက် ပွေ့ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းမိကြလေသည်။ မြသာ လီးကြီးမှာ ဝါဝါစိုး ဘိုက်ကို ထိုးထောက်မိနေလေရာ ဝါဝါစိုး က ဆုပ်ကိုင် ပြီး ပွတ်သတ် ပေးနေလေသည်။

“ဆရာမ က ကျွန်တော့်ကောင်ကြီး ကို လွှမ်းနေတာလား”

ဝါဝါစိုး က နူတ်ပိတ်နေလေသည်။ မြသာ က သူမ နို့လေးတွေကို စုပ်လိုက်တော့ မျက်တောင်လေး တွေ စင်းသွားသည်။ မြသာက သူမကို ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ပက်လက်လှဲ စေပြီး သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ကားစေကာ စောက်ဖုတ်ဝင်ရက်တော့ အသံလေး ထွက်ငြီးငြူမိသည်။ မြသာ က သူ့ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ပြီး ဝါဝါစိုး မျက်နှာပေါ်တက်ခွ ကာ ဆစ်စတီနိုင်း ပုံစံလုပ်လိုက်သည်။ သူမ နှုတ်ခမ်းဝ ရောက်လာသော မြသာ လီးကြီးကို နမ်းလိုက်ပြီး သူမ ပါးစပ်လေးကို ဟပေးလို်က်ကာ ဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ မြသာ ကလည်း ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်း ရက်ပေးနေလေသည်။ ဝါဝါစိုး စောက်ရည်တွေနှင့် မြသာ သွားရည်တို့ ပူးပေါင်းပြီး ဖင်ကြားသို့ စီးကျသွားသည့် အရည်တို့ဖြင့် မြသာက ဝါဝါစိုး ဖင်ပေါက်ကလေးကို လည်း ကလိနေလေသည်။ မြသာ လီးကြီးမှာ တအားကို မာတောင် နေပြီး ဆစ်စတီ နိုင်း အနေအထားကြောင့် ဝါဝါစိုး လည်ချောင်းထဲထိ ထိုးထောက်နေရာ ဝါဝါစိုး မှာ လည်ချောင်းတစ်ပြီး အသက်ရှု မရသဖြင့် တွန်းထုတ်ပြစ်လိုက်မိလေသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ရော က အလွန်ယားနေပြီမို့ အလိုးလည်းခံချင်နေပြီ ဖြစ်ရာ၊

“ကိုမြသာ လာတော့ကွာ စရအောင်”

“ဘာစရ အောင်လည်း ဆရာမ ရဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းလေး ပြောပါဗျ”

“ဟွန့် အဲလောက်တောင် ကြားချင်နေသလား ကဲ လိုးရအောင်လို့ ပြောတာ သိပလား”

“အင်းပါ ဗျာ ကျွန်တော်က လည်း လိုးချင်နေတာ ကြာပါပြီ၊ ဆရာမ စောက်ဖုတ်ကလည်း စိုရွဲနေတာပဲ ဘယ်ကတည်းက စိတ်ဆာနေတာလဲဗျာ”

“အဲဒါတွေ ပြောမနေနဲ့တော့ လာတော့ လိူု လိုးပေးတော့”

ဝါဝါစိုး ၏ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း စကားကြောင့် မြသာ လီးကြီးမှာ တင်းကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ မြသာ ဝါဝါစိုး ပေါင်နှစ်လုံး ကြား ဝင်လိုက်ပြီး သူလီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ကာ ဖိသွင်းချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မှာ လည်း ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေကြပြီမို့ လှေကြီး ထိုး ရိုးရိုး ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပြီး ပထမဆုံး အချီကို ခနလေးဖြင့် ပြီးသွားကြလေတော့သည်။ မြသာက ဝါဝါစိုး ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားပြီး ဝါဝါစိုး က မြသာ ရင်ဘတ်ပေါ် သူမ မျက်နှာအပ်ကာ နားနေကြလေသည်။

“ဆရာမ ကောင်းလား ဟင်”

“ရှင် က ခုထိ ဆရာမ ခေါ်နေတုန်းလား ခစ်”

“မသိဘူးလေ ကျွန်တော်လို ကားသမား တယောက်က ဆရာမ လို ဆရာဝန်မ တယောက်ကို ဆရာမ မခေါ်လို့ ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲလို့ လေးစား သမှုနဲ့ပေါ့”

“ဟွန့် လေးစား လို့ပဲ တော်တော့တယ် လူကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကို ကြေတော့မယ်၊ ကျမ ယောက်ျားတောင် အဲလောက်ဆက်တိုက်မလိုးနိုင်ဘူး၊ နောက်ပြီး ဟို ဟာလည်း ရှင်က ပထမဆုံးပဲ”

“ဘယ်ဟာလည်း ဆရာမရဲ့”

“သိရဲ့သား နဲ့ တော်တော်ကြားချင်တယ် နောက်ပေါက်လေ၊ အဲဒါ ကျမ တခါမှ မခံခဲ့ဘူးဘူး ရှင် ပထမဆုံးပဲ”

“အဟီး ကောင်းလား ဘယ်လိုနေလဲ ဆရာမ”

“သိဘူး၊ ပြောဘူး ”

“ကဲပါ ဆရာမလို့ မခေါ်ရင် ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ၊ ဝါလေးလား၊ စိုး လား၊ မယားလေးလား”

“မယားလေးတော့ မခေါ်နဲ့ နာမည်ကို ကြိုက်သလိုခေါ်”

“သူများတွေက ဘယ်လိုခေါ်လည်း ဝါ လားစိုး လား”

“ဝါ လို့ အခေါ်များတယ်”

“အာ့ ဆို စိုး လို့ခေါ်မယ် နော် စိုး ၊ စိုးကလည်း ကိုယ့်ကို ကိုမြသာ လို့ မခေါ်နဲ့တော့လေ”

“ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ”

“ကိုကို လို့ခေါ်၊ အဟီး ကိုကို ရယ် စိုးရယ် ပေါ့ ဟုတ်ပလား”

“အင်း ကောင်းတယ်၊ ကိုကို ၊ စိုး ဗိုက်ဆာ တယ် တခုခု သွားစား ရအောင်”

“ဟာ စိုး ပြောမှ သတိရတယ် ကိုကို မှာပေးမယ် ဘာစားမလဲ ခေါက်ဆွဲကျော် ထမင်းကျော် စားမလား ထမင်းနဲ့ ဟင်း စားမလား၊ ကိုကို့ တပည့်လေး ရှိတယ် လာပို့ခိုင်းလို်က်မယ်”

“ဟင် မလုပ်ပါနဲ့ စိုး အိမ်ကို သူများတွေ သိကုန်မှာပေါ့”

“ကိုကို့ ကောင်လေးက စိတ်ချရပါတယ် စိုး ရဲ့ ကိုယ့်သား လို ကောင်ပါ ကဲပြော ဘာစားမလဲ”

“ခေါက်ဆွဲကျော်ပဲ မှာလိုက်တော့ အဲဒါဆို၊ စိုး ရေချိုးအုံးမယ် တနေ့လုံး အလုပ်မှာ ပင်ပန်းထားလို့”

“အင်း အင်း သွားသွား ရေသွားချိုးတော့”

ဝါဝါစိုး ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်သွားသည်နှင့် မြသာ ဖုံးကောက်ကိုင်ပြီး ကိုစည့် ဆီသို့ ဖုံးလှမ်းဆက်လိုက်လေသည်။ အဆင်သင့် စောင့်နေသည့် ကိုစည်ကလည်း စားသောက်ဆိုင်သို့ အမြန်သွားမှာကာ တက်စီ ဖြင့် ဝါဝါစိုး အိမ်ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

မြသာလည်း စည်သူ ကို လိုအပ်တာ တွေ မှာလိုက်ပြီး အိမ်နားရောက်လျှင် သူ့ကို ဖုံးခေါ်ဖို့ ပြောကာ ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်လာလိုက်လေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရေပန်းအောက်တွင် ရေချိုးနေသော ဝါဝါစိုး နားသွားကာ အနောက်မှ ဖက်လိုက်ရင်း၊

“ကိုကို လည်း ချိုး မယ် စိုးရေ ပြီး တော့မှ ညစာ စား ပြီး ရင် ကိုကို တို့ လိုးပွဲစ ရအောင် အဟိ”

“ဟွန့် သူ ဒါပဲ စဉ်းစားနေ ဘယ်သူက တညလုံး အလိုးခံမယ်လို့ ပြောလို့လဲ”

“ဟင် ဘယ်သူကလည်း တညလုံး လိုးမယ် ပြောသေးလို့လဲ လို့ လိုးပွဲစ ရအောင်ပဲ ပြောတာကို ဟားဟား”

“အံမယ် သွား စကားကို ကပ်မပြော နဲ့ သူ ဟိုတခါတုန်းက လိုးတာမှ အနားတောင်မပေးပဲ ဟာတခါထဲ၊ ပြီးတော့ ဟိုဟာ ထဲ ဆပ်ပြာရည်တွေနဲ့ လုပ်သေးတယ် တကယ်ပဲ လူကို အရုပ်များ မှတ်နေလားမသိဘူး သူလုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာ”

“စိုး က အရမ်းချစ်စရာ ကောင်းတာကိုးလို့ စိုး ယောက်ျား ကတော့ တကယ်ပဲ ကွာ၊ စိုး လို မိန်းခလေးမျိုးကို သူမို့ အဲလို အဝေးကြီးမှာ ပြစ်ထားနိုင်တယ်၊ ကို သာ ဆို စိတ်ချမှာ မဟုတ်ဘူး”

အခန်း ၁၈။

မြသာ မှာ ဝါဝါစိုး တကိုယ်လုံး ကို ဆပ်ပြာရည်ဖြင့် ပွတ်တိုက်ပေးရင်း က အနောက်မှ ကပ်ကာ သူမ ကိုယ်လေးကို သိုင်းဖက်ရင်း စကားပြောနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူ့လီးကြီးက ဆပ်ပြာရည်များ ဖြင့် ချောမွတ်နေသော ဝါဝါစိုး ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြားမှာ ပွတ်နေပြီး လက်ဖဝါးတွေက ဝါဝါစိုး နို့နှစ်လုံး ကို အုပ်ကိုင် ဖိညှစ်ပေးနေလေသည်။ မြသာ လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း နှင့် မာတောင်လာသော်လည်း အကြံ ရှိနေသည်မို့ ဘာမှ မလုပ်သေးပဲ ဖင်နှစ်လုံး ကြားမှာ ဒီအတိုင်းပဲ ထိထားလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း လီးမာမာ ကြီးက ချော်ချော်ချွတ်ချွတ် သူမ ဖင်ကြား မှာ ပွတ်တိုက်နေတာမို့ ဖီးက တော့ လာနေပြီ ဖြစ်လေသည်။

“စိုး ယောက်ျား က တမျိုး ကိုကို ရ”

“ဘယ်လို တမျိုးလဲ ကွ ပြောပြပါလား ကိုကို လည်း သိရအောင်”

“ဟာ မပြောချင်ပါဘူး၊ ကိုကို့ မိန်းမ အကြောင်း ပြောပြ”

“ကိုကို့ မှာ မိန်းမ ရှိတယ်လို့လည်း မပြောရသေးပါလား အဟီး”

“အမယ် မိန်းမ မရှိတဲ့ သူလား ဒီလောက် အလိုးကျွမ်းတဲ့ လူကများ”

“အင်း ပြောပြမယ် စိုးရော စိုး ယောက်ျား အကြောင်းပြောပြမလား”

ဝါဝါစိုး က ခေါင်းလေး ငြိမ့် ပြတော့ မြသာ က အနောက်မှ ဝါဝါစိုး လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။

“ကိုကို့ မိန်းမ အကြောင်း က စိုး မေးလို့ ပြောပြတာနော်၊ နောက်မှ ပေါက်ကရ မထင်နဲ့၊ အဟီး။ ကိုကို့ မိန်းမ က ဝတုတ်တုတ်လေး အဟီး၊ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ် ၊ နို့ကတော့ သိပ်မကြီးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ခလေး နှစ်ယောက် ငယ်ငယ်က နို့ဆွဲခဲ့လို့ နို့သီးခေါင်းက မဲမဲ နဲ့ လက်မလုံးလောက် တုတ်ပြီး လက်မဝက်နီးပါး ရှည်နေပြီ။ နူတ်ခမ်းကတော့ လှတယ် အာ့ကြောင့် လီးစုပ်ပေးရင် ကြည့်လို့ အရမ်းကောင်းတယ်။ စောက်ဖုတ်က တော့ ခလေး နှစ်ယောက် ကို ဘိုက်ခွဲမွေးထားလို့ သိပ်မပျက်စီးသေး ပေမဲ့ ကိုယ်လိုးလာတာ ဆယ်နှစ်လောက် ရှိပြီ ဆိုတော့ ရိုး နေပြီ။ ပုံစံလည်း မျိုးစုံ နေပြီ သိပ်ပြီး စိတ်မပါတော့ဘူး”

“သူက စိတ်မပါတာလား ကိုကို ကစိတ်မပါတာလား”

” နှစ်ယောက်စလုံး လို့ ထင်တာပဲ၊ ကိုယ်က ဖီးလာရင် သူက ခေါင်းကိုက်တယ် ဖင်နာတယ်နဲ့၊ သူက ဖီးလာလို့ ထင်တယ် တခါတလေလာပြီး ကပ်ပြီး လူကို လာကပ်ရင် ကိုယ်က အလုပ်ပင်ပန်းတဲ့ အချိန်  ဖီးမလာတဲ့ အချိန် လီးက မတောင်ဘူး အဲလို မကိုက်တော့ဘူး ဖြစ်နေတာသုံးနှစ်လောက် ရှိနေပြီ”

စကားပြောနေရင်း ဖြင့် ရေပန်းအောက်တွင် ဆပ်ပြာများ စင်သွားသဖြင့် ရေပိတ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး သဘက်ကိုယ်စီ ဖြင့် အခြောက်သုတ်ရင်းက စကားဆက်ပြောဖြစ်ကြသည်။

“အဲတော့ ကိုကို ကစိတ်လာပြီး သူက စိတ်မလာဘူး ဆို ဘယ်လိုလုပ်လဲ”

“ကိုယ့်ဘာသာပဲ အွန်လိုင်းက ပုံတွေ ကြည့်ပြီး ထုပြစ်လိုက်တာပဲ အဟီး”

“သူ ဖီးလာပြီး ကိုကို က လီးမတောင်တော့ သူက ဘာလုပ်မယ်ထင်သလဲ”

“မသိဘူး၊ အာ့တာတော့ မမေးကြည့်မိဘူး အဟီး”

“ကိုကို တို့ ယောက်ျား တွေက အဲဒါကြောင့် ခက်တာပေါ့၊ ကိုယ့်အခက်အခဲပဲ သိတယ် သူများ အခက်အခဲကျတော့မသိဘူး”

“အေးပါကွာ ဟုတ်ပါတယ် ထားပါတော့ ပြောပါအုံး စိုး ယောက်ျား ကရော အတူနေရတာနဲ့ အချိန်ပြည့်လိုး နေတာပဲလား”

“အင်း ရကာစ လောက်ပဲ တနှစ်လောက်မှာကို မလိုး နိုင်တော့ဘူး”

“ဟင် ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ ဒီလောက် ဆက်ဆီ မိန်းမကို ရထားတာကို၊ အဲကောင်က ဂေးလား”

“ဂေးမဟုတ်ဘူး ကပ်ကိုး”

“ဟင်၊ ကပ်ကိုး ဆိုတာ အွန်လိုင်းမှာ ပဲ ကြားဖူး တယ် အပြင်မှာ တကယ်ရှိမှန်းမသိဘူး၊ ဟုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လားဟယ်၊ သူက တခြား ဘဲနဲ့ စိုး ကို လွတ်ပေးတာပေါ့ ဟုတ်လား”

“အဲလို လည်း မဟုတ်ဘူး၊ စိုး က တခြား ဘဲ နဲ့ လိုးတာကို အသေးစိတ်ပြောပြရင် သူက ဖီးအရမ်းလာတယ်၊ အာ့ကြောင့် သူနဲ့ တွေ့ရင် စိုး က တကယ်မဖြစ်လည်း နည်းနည်းပိုပိုသာသာလေး ပြောပြလိုက်ရင် သူဖီးတက်ပြီး စိုး ကို တက်လိုးရော ”

“ခု လို အတူ အနေရတဲ့ အချိန်ကျတော့ရော”

“သူ့ကို ဖုံး နဲ့ ပြောပြလိုက်တာပေါ့၊ တခါတလေလည်း ဗီဒီယို ချပ်နဲ့ ပြပေးလိုက်တယ်”

“ဟင်”

“ဟုတ်တယ် အဲတော့ သူ က ဖီးတက်ပြီး တဖက်မှာ ဂွင်းထု တာပဲ”

“အင်း ဆန်းလည်း ဆန်တယ် ပြောရမယ်၊ စိုး ကရော သူ့အပေါ် ဘယ်လို မြင်လည်း”

“အင်း ပထမတော့ စိုး က သူစိတ်ချမ်းသာ ပြီး ဖီးတက်အောင် လုပ်ကြံ ပြောတာပဲ၊ နောက်ကျတော့ စိုးကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးတက်လာတယ်၊ အဲလို လုပ်လိုက်ရရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုပြီး ရင်ခုံလာတယ်။ နောက်တော့ သူ့ရှေ့မှာ လုပ်ပြရတာ ပို အရသာ ရှိလာသလိုပဲ၊ စိုး ကိုယ်တိုင်က ပဲ ရမက်ကြီးလို့လားမသိဘူး၊ ကိုယ်လိုး နေတာကို သူများ ကြည့်နေတာ သိရရင် ဖီးပိုလာသလိုပဲ၊ စိုး ကို အခုလို လုပ်ချင်တာ လုပ်ခွင့် ပေးထားပြီး ခွင့်လွှတ်ပြီး အချစ်မပျက် တဲ့ မောင့်ကို လည်း ပိုချစ်လာသလိုပဲ။ စိုး တို့ အချစ်က ပိုခိုင်မြဲလာသလိုပဲ”

“အော် အင်း အဲလို ကျတော့လည်း အဓိပ္ပါယ် ရှိသားပဲ”

“ကိုကို ရော ကိုကို့ မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာ မကြည့်ချင်ဘူးလား အဟိ”

“အဟီး စိုး က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြော နေတော့ ကိုကို လည်းပြန်ပြောရတော့မှာ တခါတလေတော့ အဲလို စိတ်မျိုးလည်း ပေါ်လာသား၊ ဒါပေမဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက ဘယ်လို ပြောကြမလဲ၊  နောက်သူက ရော အဲလို စိတ်ရှိပါ့မလား၊ နောက်ကိုယ့်ခလေး တွေကလည်း ရှိသေးတယ်လေ”

“အမလေး စိုး လည်း အရင်က အဲလိုပါပဲ၊ ရပ်ကွက်ထဲက သိအောင် ဘယ်လုပ်ပါ့မလဲ၊ ခလေးတွေလည်း မသိအောင် လုပ်ရမှာပေါ့ အဟီး ကဲပါ သူများ အကြောင်း မပြောချင်ပါဘူး ၊ ကိုကို့ မိန်းမ ကိစ္စ ကိုကို့ဘာသာ စဉ်းစားတော့၊ ခု ဗိုက်ဆာလာပြီ ကိုကို့ လူက လာမပို့သေးဘူးလား”

“အင်း ဒီကောင် ဘာကြာနေသလဲ မသိဘူး၊ ကိုကို က စိုး ပြောပြတာ နားထောင်ပြီး လီးတောင် နေပြီ မစား ခင် တချီလောက် ဆွဲရအောင် ကွာ”

“ဟွန့် သူက တော့လေ တချိန်လုံး ထောင်နေတဲ့ ကိုဖိုးထောင်ပါပဲ”

ထို အချိန်မှာ မြသာ ဖုံး မှာ မြည်လာသဖြင့် ကောက်ကိုင်လိုက်ရာ စည်သူမိုး ဖြစ်နေသဖြင့် အပေါ်တက်လာဖို့ ပြောလိုက်လေသည်။

“ကဲ စိုး ဆာ နေတာနဲ့ အတော်ပါပဲ စားစရာလာပြီ”

စည်သူမိုး ရောက်လာတော့ စည်သူမိုးကို သူ့တူ ဟု  ဝါဝါစိုး နှင့် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ စည်သူမိုး မှာ ဝါဝါစိုး ကို မျက်လုံး ကျွတ်ကျမတတ် ကြည့်နေလေသည်။ ဝါဝါစိုး ကလည်း သူမ နှင့် မြသာ နှစ်ယောက်ထဲ ဟု တွေးရင်း က ရေချိုးပြီးတော့ ယောက်ျား ရှပ်အကျႌကို အောက်က ဘာမှ အတွင်းခံ မပါပဲ ဝတ်ထားလေသည်။ အကျႌ အနားစက ပေါင်လည်း မရောက်တရောက်သာ ရှိသဖြင့် လုံးဖြောင့် ချောမွတ် ရှည်လျှားသည့် ပေါင်တန်များက ဖွေးနေသည်။ အပေါ်ကလည်း ရင်ဘတ်ကြယ်သီး နှစ်လုံးလောက် ဖြုတ်ထားသဖြင့် ရင်သား အစုံ အပေါ်ပိုင်းကို မြင်နေရသလို ရှပ်အကျႌအောက်မှ ထောင်ထ နေသော နို့သီးခေါင်းတွေက လည်း အရိပ်မဲမဲလေး တွေ မြင်နေရသည် မဟုတ်ပါလား။

“ဟေ့ကောင် ကိုစည် မင်းက လည်း ကွာ မျက်လုံး ကျွတ်ကျပါအုံးမယ် ဖြည်းဖြည်းလည်း ကြည့်ပါအုံး”

မြသာ နောက်လိုက်တော့ စည်သူမိုး တယောက် မျက်စေ့မျက်နှာ ပျက်သွားသည်။ မျက်နှာကြီး နီရဲပြီး အိုးတိုး အန်းတန်းဖြင့် နောက်ဖေးဘက် ထထွက်သွားလေတော့သည်။ မြသာ က တဟားဟား ရီမောရင်းက၊ ဝါဝါစိုး နားနားကို ကပ်ပြီး လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်၊

“စိုး ကိုကို တို့ အခန်းထဲ သွားပြီး တချီလောက် သွားဆွဲ ရအောင် ကောင်လေး မပြန်ခင် ကိုကိုတို့ ကို ချောင်းပြီး ရိက္ခာယူသွားရအောင် သူ့အတွက် တဂွင်းစာပေါ့ ခိခိ”

“အာ ကိုကို ကလည်း မကောင်းပါဘူး”

“ကောင်းပါတယ် စိုး ပဲ သူများ ကြည့်နေရင် ဖီးပိုလာတယ်ဆို၊ ကိုကို လည်း အဲလို ဖီလင် ဖြစ်လာလို့ လုပ်ကြည့်ချင်လို့ပါ၊ နောက် ဒီကောင်လေးက ကိုယ့်သားအရင်းလို နေတာပါ ပါးစပ်လုံပါတယ်၊ ကိုကို့ကိုလည်း အသေကြောက်တာပါ”

နောက်တော့လည်း ဝါဝါစိုး တယောက် မြသာ လက်ဆွဲခေါ်ရာ အိပ်ခန်းထဲသို့ လိုက်လာခဲ့ရလေတော့သည်။ အခန်းတံခါးကို လက်သုံးလုံးလောက်ဖွင့်ထားခဲ့လေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် မြသာ က ဝါဝါစိုး အကျႌကို ခေါင်းပေါ်မှ မဆွဲတင်ကာ ချွတ်လိုက်သလို သူ့ပုဆိုးကို လည်းကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်သွားပြီး တယောက်ကို တယောက်ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကြလေသည်။ ဝါဝါစိုး အနေနှင့်ကား သူမကို ဇွဲမာန်လိုးတာ ဗီဒီယို ခေါ်ဖြင့် သူမ ယောက်ျားကို ပြနေကြ ဖြစ်သော်လည်း ယခုအခြေအနေက တမျိုး ဖြစ်နေသည်။ မိမိလို ဖြူဖြူဖွေး ဖွေး အိမ်ထောင်သည် ဆရာဝန်မ တယောက်ကို ညိုညို မဲမဲ  ကလေး အဖေ ကားသမား တယောက်က လိုးနေသည်ကို သူတို့ နှင့် ခြေလှမ်း လေးငါးလှမ်းအကွာမှ မိမိ အခု မှ မြင်ဖူးသည့် ကောင်လေး တယောက်က ချောင်းကြည့်နေသည် ဆိုကို တွေးလိုက်မိသည် နှင့် ပင် စိတ်တွေ ကြွလာရသည်။ ဒါဆိုရင် ငါလည်း အိပ်ဇဘင်းရှင်းနစ်စ် များ ဖြစ်နေပလားဟု တွေးလိုက်မိသည်။

မြသာ မှာ ဝါဝါစိုး ကို ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်နေရင်းက ပေါင်နှစ်လုံးကြား လက်လျှိုပြီး စောက်ဖုတ်ကို စမ်းလိုက်ရာ စောက်ရည်တွေ တအားစိုရွဲနေကြောင်း တွေ့ရသဖြင့် သူ့ အကြံအစည်အောင်မြင်တော့မည် ဆိုတာကို သိလိုက်လေသည်။ မြသာ က သူ့လက်ထိပ်ဖြင့် စောက်စေ့လေးကို တအားပွတ်ခြေပေးတော့ ဝါဝါစိုး မှာ မနေနိုင်တော့ပဲ၊ သူမ နို့တွေ ဖြင့် မြသာ ရင်ဘတ်ကို အတင်း ဖိပွတ်လေသည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုး ကို သူ့ကိုယ်ပေါ် ခွစေပြီး သူက ကုတင် ခေါင်းရင်းကို ကျောမှီကာ ထိုင်လိုက်ရင်း။

“ကိုကို့ ကို လီးစုပ်ပေးအုံး ”

ဟုပြောလိုက်ရာ ဝါဝါစိုး ကခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး အောက်ဖက်သို့ လျှောဆင်းသွားပြီး မြသာ လီးကြီးကို ငုံခဲလိုက်လေသည်။ မြသာ က သူ့ကိုယ်ကို ကိုင်းပြီး ဝါဝါစိုး နားနားသို့ ကပ်ကာ ၊

“စိုး  ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး စိုး ဖင်ကြီးကို တံခါးဖက် ပြထားလိုက် ဟိုကောင်လေး ချောင်းနေပြီး စိုး အဖုတ်ကြီးကို ဟိုကောင်လေး မြင်သွားအောင် ပြထားလိုက်”

ဝါဝါစိုး ကလည်း မြသား ပြောသလို လုပ်ပြီး မြသာ လီးကြီးကို ကုံးစုပ်လေသည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုး ဆံပင်ကို အသာ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ဝါဝါစိုး ခေါင်းကို အနိမ့် အမြင့် လုပ်ပေးလေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ခေါင်းငုံ့ကာ မြသာ လီးကို မဲနေတုန်း မြသာ က အခန်းဝမှ ချောင်းနေသည့် ကိုစည်ကို အချက်ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုစည်က လည်း ခြေဖြားထောက် ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။

မြသာ က ဖင်ကို ကြွကာ ဝါဝါစိုး ပါးစပ်ထဲသို့ လီးကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် ကုတင်က လည်း တကျွိကျွိ မြည် နေသည်မို့ ကိုစည် ကုတင်ပေါ် တက်လိုက် တာ ဝါဝါစိုး သတိမထားမိလိုက်ခြေ။ သို့သော်လည်း ကိုစည့် လျှာကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ စိုစို နွေးနွေး ကြီးနှင့် လာရက်လိုက်တော့ ကိုယ်လုံးကလေး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။ မြသာက သူမ ကို မလွှတ်ပေးပဲ ဖိကိုင်ထားရင်းက သူမ ပါးစပ်ကို လိုးနေလေရာ ကိုစည်က ဝါဝါစို ဖင် နှစ်လုံးကို ကိုင်လျှက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရ ပါးရ ရက်ပေးနေတော့သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ လည်း လီးစုပ်နေရင်း က မိမိ စောက်ဖုတ်ကို အရက်ခံရသဖြင့် တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းထကာ စိတ်တွေလည်း ထန်သထက်ထန်လာရတော့သည်။

အခန်း ၁၉။

ကိုစည်မှာ လည်း ပေါင်တန်ဖွေးဖွေး လေး နှစ်လုံး ကြားမှ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အငမ်း မရ ကုံး ရက် ရင်းက သူ့ ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ချွတ်နေလေသည်။ သူ့လီးမှာ လည်း မတရား ထောင်မတ် ပြီး ဖောင်းတင်း နေသည်မှာ ကွဲထွက်တော့မည့် အလားဖြစ်နေလေသည်။

ကိုစည် ခေါ် စည်သူမိုး မှာ သူ့အမေ သိမ့်သိမ့်မိုး နှင့် သားအမိ နှစ်ယောက်ထဲ အတူတူ နေကြသူ ဖြစ်သည်။ သူတို့ အဖေ ဆုံး သွားပြီးကတည်းက သူ့မိဘ တွေ အိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ် သို့ သိမ့်သိမ့်မိုး က ခေါ်ကာ သိပ်ထားခဲ့သဖြင့် သူတို့ နှစ်ဦး အတူတူ အိပ်နေခဲ့ကြသည်မှာ ယခု ထိတိုင် ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း သိမ့်သိမ့်မိုး က တခြား လူများ သိသွားပါက အထင်အမြင် လွဲမည် စိုး သဖြင့် ကိုစည့်ကို အခန်းတခန်း ပြင်ပေးထားပြီး ထို အခန်းတွင် အိပ်သည်ဟု ဟန်ဆောင်ခိုင်းထားသည်။ ကိုစည် ကလည်း လူပျို ပေါက်လာပြီး ဟိုမုန်းကြွတော့ အိပ်ယာထဲ တွင် သူကို ကျောပေး အိပ်တတ်သည့် တင်ကားကား ရင်ထွားထွား သိမ့်သိမ့်မိုး အပေါ် စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ညတိုင်းလိုလို တရေးနိုး ထ ပြီး သိမ့်သိမ့်မိုး ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု သည့် အကျင့်ရလာခဲ့ရသည်။ သိမ့်သိမ့်မိုး အိပ်ပျော်ပြီး ထမိန် စ က ပေါင်လည်လောက် ရောက်သည့် ည ဆိုလျှင် ကိုစည် တယောက် တခါမက ပင် ထုကာ ပြီးခဲ့ရသည်။ နောက်ကြာတော့ အရဲစွန့်ပြီး ထိုထမိန်လေးကို အသာ လှန်တင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ချောင်းကြည့် တတ်လာသည်။ အနားကပ်ပြီး စောက်ဖုတ်နံ့ ရှုတာကလွဲလို့ တော့ အသားချင်း လုံးဝ မထိ ရဲသေးခြေ။ မနေ့ညက လည်း ပြေလျှော့နေသော ထမိန်ကြောင့် သိမ့်သိမ့်မိုး ခါးပေါ်အထိ လှန်တင်ပြီး လက်နှိပ်ဓါတ်မီးလေးဖြင့် ထိုးကြည့်မိလေသည်။ သိမ့်သိမ့်မိုး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြားမှ ထူထူဖေါင်းဖေါင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေး အမျှင်များ ကြားမှ ပင် နူတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့်လေး တွေကို မြင်နေရသည်။ သူကနှာခေါင်းလေး ကို စောက်ဖုတ် နှင့် နှစ်လက်မလောက်အကွာမှာ ကပ်ပြီး အနှံ့ ရှု မိလေသည်။ သိမ့်သိမ့်မိုး အသက်ရှုသံက ပြင်းသလိုလို တော့ သူထင်မိသည်။ သူ့လက်တဖက်က ဓါတ်မီးကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို  အနီးကပ် ကြည့်ကာ နောက်တဖက်က သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထုနေမိသည်။ သူမျက်စေ့ရှေ့မှာ ပင် ထို စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းကြားမှ အရည်ကြည်လေး တစက်က မျက်ရည်ကျသလို စိမ့်ပြီး ထွက်ကျလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကိုစည်လည်း ပြီးချင်လာသည်မို့ သူ့လီးကို လုံခြည်ဖြင့် အုပ်ကာ ဆက်ထုလိုက်ရာ ခနအတွင်း လုံခြည်ထဲသို့ လရည်များ ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားရတော့သည်။

ယခု လည်း ကိုစည်တယောက် သိမ့်သိမ့်မိုး စောက်ဖုတ်ကြီး ကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိပြီး ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ကို သိမ့်သိမ့်မိုး စောက်ဖုတ်အဖြစ်တွေးကာ အားရပါးရ ရက်ပေးနေရာ ဝါဝါစိုး မှာ ဖင်ကြီး တရမ်းရမ်း ဖြင့် အရသာ တွေ့နေလေတော့သည်။ မိမိ စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ အရက်ခံနေရသော ဝါဝါစိုး ကလည်း မြသာ လီးကြီးကို အားပြင်းပြင်း နှင့် စုပ်ပေးလေရာ မြသာ တယောက် လီးတန် အတွင်းမှ တစစ် စစ် ဖီလင်ဖြင့် အလွန် ကောင်းနေလေသည်။ သို့သော်လည်း ဝါဝါစိုး ပြောထားခဲ့သည့် သူမ ယောက်ျား ကိစ္စကို စိတ်ဝင်စား သဖြင့် ဝါဝါစိုး မျက်နှာလေးကို ဆွဲမရင်း၊

“စိုး .. စိုး ယောက်ျား က စိုး ကို ယောက်ျား နှစ်ယောက် တပြိုင်ထဲ လိုးတာ တွေ့ဖူးလား”

“ဟင့်အင်း ”

“ခု သူ့ကို ပြဖို့ အချိန်တန်ပြီလို့ စိုး မထင်ဘူးလား”

“အဟီး၊ …အို့..ကိုစည်…”

မြသာ ကို စကားပြောနေတုန်း ကိုစည်က သူမ စောက်စေ့လေးကို စုပ်လိုက်သဖြင့် ဝါဝါစိုး အလန့်တကြားအော်လိုက်မိချင်းဖြစ်လေသည်။ သူမ စောက်စေ့လေးပင် ကျင်တက်သွားရသည်။
သူမ ကိုယ်လေးကို မတ်ကာ ထထိုင်လိုက်သဖြင့် ကိုစည် ဆက်လုပ်လို့ မရတော့ခြေ။ ဝါဝါစိုး က လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုစည်မှာ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေပြီး သူ့လီးကြီးမှာ လည်း ထောင်မတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ခစ်ကနဲ ရီလိုက်မိသည်။ အိပ်ယာပေါ် မှာ လီး တောင်နေသော ယောက်ျား နှစ်ယောက် ဖြင့် ကြုံရသည်မှာ ပထမဦးဆုံး မို့လည်း စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ မြသာ ပြောသလို မောင့်ကို ပြချင်စိတ်လည်း ပေါ်လာမိသည်။  ဝါဝါစိုး က ကုတင်အောက် ဆင်းကာ သူမ လက်တော့ ထားသည့် ဘီဒိုကို ဖွင့်ကာ ဟန်းအောက် ဖြင့် ကျော်ကြီးကို ခေါ်လိုက်သည်။

ကျော်ကြီး တို့ မှာလည်း ဝါဝါစိုး မသိသေးသော အပြောင်းအလဲ တွေ ဖြစ်နေသည်။ ဆုဝေ နှင့် လင်းခန့် တို့ နေပြည်တော် ပြန်သွားပြီး နောက်ပိုင်း တရက်တွင် လင်းခန့်  က ဆုဝေ ကို တခြား ယောက်ျား တယောက် ဖြင့် လိုး ဖို့ ဆွယ်လေသည်။ ဆုဝေက ထို ဘဲကို ဖီးမလာ၊ အခါအခွင့်ကလည်းသင့်တာမို့၊ လင်းခန့်ကို သူမ အကို ကျော်ကြီးတို့ လင်မယား အကြောင်း နှင့် သူမ နှင့် ကျော်ကြီးတို့ အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်သည်။ လင်းခန့် စိတ်တွေ အရမ်းကြွကာ ဆုဝေကို တက်လိုးတော့သည်။ ကျော်ကြီး နှင့်သူနှင့် ကပ်ကိုးချင်းတူနေတာက တကြောင်း ဆုဝေတို့ မောင်နှမ အင်းစက် အဖြစ်အပျက်က တကြောင်း သူ့ စိတ်တွေကို ထကြွ စေလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ညတိုင်း လိုးကာနီးတိုင်း ကျော်ကြီး နှင့် ကိစ္စကို အသေးစိတ်မေးပြီး သူ့ကိုယ်သူ ကျော်ကြီးဟု ရိုးပလေး ပြီး လုပ်လေသည်။ နောက်ပိုင်း ဆုဝေ ကလည်း သူမ ကိုယ်သူမ လင်းခန့် အမကြီး အဖြစ်ရိုးပလေး ကာ ဆွပေးသဖြင့် သူမတို့ လင်မယားမှာ အပြင်လူ မလိုပဲ နှင့် အလုပ်ဖြစ်နေကြလေသည်။

ဒီတခေါက် သူတို့ နှစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စ နှင့် ရန်ကုန်ဆင်းစရာ ပေါ်လာတော့ လင်းခန့်က ဆုဝေ နှင့် ကျော်ကြီး တို့ လုပ်တာကို ချောင်းချင်သည် ဆိုသဖြင့် ဆုဝေက လည်း သဘောတူလိုက်သည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ပင် ထိုညက ဝါဝါစိုး ကို မြသာ က ဖုံးခေါ်ခိုင်းသည့် ညဖြစ်နေတော့သည်။ ညနေစာ စားကတည်းက လင်းခန့်က အရက်မူး နေဟန်ဆောင်ပြီး ဆုဝေ ကလည်း ကျော်ကြီးကို ညဘက် သူမ လာခဲ့မည်ဟု မက်ဆေ့ပေးထားသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဆုဝေ သူ့အခန်းထဲ ရောက်လာတော့ ကျော်ကြီးက ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ရင်း နှစ်ယောက်သား တယောက် အဝတ်အစား တယောက်ချွတ်ပေးလို်က်ကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံး တီး နှင့် ဖြစ်နေကြပြီး ဆုဝေက ကျော်ကြီး လီးကို ကုံးစုပ်နေချိန်တွင်တော့ လင်းခန့်က အခန်းပြင် တံခါးဝ မှ ချောင်းကာ ဂွေလှိမ့်နေလေပြီ။

ထို အချိန်မှာပင် ဝါဝါစိုး ဆီမှ မက်ဆေ့ ဝင်လာခဲ့သည်။ လိုက်ဖ်ရှိုး တဲ့၊ ကျော်ကြီး ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်မှ လက်တော့ကို ယူကာ ဖွင့်လိုက်ရင်း ဆုဝေကို လည်း လက်တို့လိုက်သည်။ကျော်ကြီး လီးကို အားရပါးရ ကုံးစုပ်နေသော ဆုဝေ က ကျော်ကြီး ကိုယ်ပေါ် မှောက်လျှက် တွားတွား တက်လိုက်ပြီး သူမ နို့ကြီးတွေကို ကျော်ကြီး ရင်ဘတ်တွင် အပ်လျှက် သူမ ခေါင်းကို ကျော်ကြီးပုခုံးပေါ် မှေးတင်လျှက် လက်တော့ကို ကြည့်လိုက်သည်။

ဝါဝါစိုး မှာ ကုတင်ပေါ် ပြန်ရောက်နေလေပြီ၊ မြသာ က ကိုစည့် ကို အလှည့်ပေးလိုက်ပြီး မျက်စ ပြစ်ပြလိုက်သည်။ လုပ်လေ ဆိုသည့်သဘော၊ ဝါဝါစိုး ခုန ထသွားတုန်းမှာ ကိုစည့်ကို သူ အကြမ်း ဖျဉ်း ရှင်းပြထားပြီးပြီ။ ကိုစည်က ဝါဝါစိုး ကို ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ကိုစည့် အနမ်းကြောင့် ကိုစည်တယောက် သိပ်မကျွမ်းသေးမှန်း ဝါဝါစိုး သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ကပင် ဦးဆောင်ပြီး သူမ လျှာကလေးကို ထိုးထည့်ကာ ကိုစည့်ကို ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်း များဖြင့် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ ကိုစည့်လက်တွေက လည်း ဝါဝါစိုး ရင်သား တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေပြီး ကိုစည့် လီးကြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင်က ဝါဝါစိုး ပေါင်သားတွေကို ပွတ်သတ်နေသည်။ ကိုစည့် လီးထိပ်မှ စိမ့်ထွက်နေသော အရည်ကြည်တို့က ဝါဝါစိုး ပေါင်ပေါ်မှာ အမျှင်တန်းကလေး ပင် ဖြစ်သွားရသည်။

ဝါဝါစိုး က ကိုစည့် လီးကို ကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်တော့ ကိုစည်က အားရ ပါးရ ဆောင့်ထိုး ချလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ အိ ကနဲပင် လန့်အော်လိုက်မိသည်။ ကိုစည် ဝါဝါစိုး အပေါ်မှ အား ရပါးရ ဆောင့်လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း မြသာ က သူ့ အိပ်ထဲက ကွန်ဒန် တခု ထုတ်ကာ သူ့လီးကြီးကို စွတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ဝါဝါစိုး အလှပြင် မှန်တင်ခုံ ရှိရာ လျှောက်သွားပြီး ခုံ ပေါ်တွေ့သည့် အုန်းဆီ ပုလင်းလေး ယူလာခဲ့လေသည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ လိုးနေကြသည့် အတွဲကို သူ က တွန်းလိုက်ပြီး ဝါဝါစိုး ကို အပေါ်မှ ထပ်ရက် ဖြစ်စေလိုက်သည်။ ပြီး မှ အနောက်မှ တက်ကာ ဝါဝါစိုး ဖင်ကြား သို့ အုန်းဆီ လောင်းထည့်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးကို ကလိတော့သည်။ ဝါဝါစိုး မှာ စောက်ဖုတ်ကို အလိုးခံနေ ရလျှက် ဖင်ပေါက်လေးကို လည်း ကလိခံရတော့ ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်း နှင့် အောက်မှ စည်သူ့ ပါးစပ်ကို သူမ နူတ်ခမ်းဖြင့် ကုံး စုပ်လေသည်။ မြသာက ဝါဝါစိုး ဖင်ပေါက်ကို အုန်းဆီ လောင်း လက်ချောင်း များ ဖြင့် ကောင်းကောင်း ကရိုင်း ပေးပြီးမှ သူ၏ အဖေါ် စွတ်ထားသည့် လီးကြီး ဖြင့် တေ့ ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ဟာ ကိုကို မမဝါကို နှစ်ယောက် ညှပ်ချနေပြီး စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ရောပဲ”

ဆုဝေ နူတ်က မနေနိုင် အသံထွက်ကာ အော်လိုက်မိသည်။ ကျော်ကြီးကလည်း မြင်ပါသည်။ နောက်ပြီး တော့ ထိုသူများ မှာ သူလည်း တခါမှ မမြင်ဘူး သေးသော လူစိမ်းများ ဖြစ်ပြီး ၊ ဝါဝါစိုး ကလည်း သူ့ကို တခါမှ မပြောခဲ့ ဘူးသေးသော လူများ ဖြစ်နေသဖြင့် ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမိလေသည်။ ဆုဝေ ကလည်း လက်တော့ကို ကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့ သူမ ကို်ယ်တိုင်လည်း ဝါဝါစိုး လို အလိုးခံချင်လာမိသည်။ တံခါးဝဘက်သို့ လှမ်းက လက်ဟန်ဖြင့် ဝင်လာရန် လက်ပြလိုက်တော့ လင်းခန့် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။ ကျော်ကြီးက လင်းခန့် ဝင်လာတော့ ရုတ်တရက်လန့်သွားကာ ထထိုင်တော့မလို ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

“ဟိုက်..”

“ကိုကြီး အေးဆေး ဆု မောင့်ကို ပြောထားပြီးသား သူသိတယ်၊ ဆု နဲ့ ကိုကြီး နဲ့ ဖြစ်နေတာကို၊ ခု မမဝါကို ကြည့်ပြီး မမဝါလို ခံချင်လို့ မောင့်ကို ခေါ်လိုက်တာ”

လင်းခန့်လည်း သူတို့ မောင်နှမ ကြည့်နေသော လက်တော့ စခရင်ကို ကြည့်ပြီး အံအားသင့် သွားရသည်။ ဆုဝေ ကို သူ ဖင်လိုး ဖူး သော်လည်း ထိုကဲ့ သို့ တူးအင်ဝမ်း သူတို့တခါမှ မလုပ်ဘူးသေးခြေ။ ယခုတော့ မောင် နှမ နှစ်ယောက် နှင့် နှမ ယောက်ျား တို့ သုံးယောက် ကုတင်တခုထဲ ပေါ်မျာ ထိုင်လျှက် တဖက်မှ ဝါဝါစိုး တို့ တူးအင်ဝမ်း ဆွဲနေတာကို ကြည့်နေရင်း စိတ်တွေလည်း ထလာရတော့သည်။

ဝါဝါစိုး မှာ သူမ အပေါက် နှစ်ခု တွင် လီး နှစ်ချောင်း တပြိုင်နက်ဝင်ပြီး လိုးနေကြတာကို ပထမဆုံး အချိန် ခံရတာမို့ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ဖီးတက်နေမိသည်။ ကိုစည်မှာ မကြာခင်မှာပင် တချီပြီးသွားသဖြင့် ဝါဝါစိုး စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်များကို ပန်းထည့် လွှတ်လိုက်တော့သည်။ ဝါဝါစိုး လည်း သူမ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာသော လရည်နွေးနွေး များကြေင့် သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား များကို ညှစ်ပြီး ပြီးသွားလေသည်။ သူမ ဖင်ကို လည်း ပွချီ ရှုံ့ချီ လုပ်ပေးလိုက်ခြင်းဖြင့် မြသာ လီးကို ညှစ်ပေးသလို ဖြစ်ရာ မြသာလည်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သူလရည်တွေကို ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးသွားရတော့သည်။

ဝါဝါစိုး တို့ သုံးယောက် ကာမ အရသာ အဆုံးစွန် ရောက်သွား ကြပြီး သုံး ယောက်သား ပူးကပ်လျှက် အိပ်ယာပေါ် မှာ လှဲလျှောင်း နေကြသည်ကို ကြည့်ပြီး ဆုဝေ က တစခန်းထတော့သည်။ ဆုဝေ က ကျော်ကြီးကို ပက်လက်ဖြစ်သွားအောင် တွန်းလှဲလိုက်ပြီး ကျော်ကြီးပေါ်တက်ခွ လေသည်။ ကျော်ကြီး ၏မာတောင်နေသော လီးကြီးကို သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ဖလွတ်..ဖလူးးးးးးး ဖတ်”

ဆုဝေ စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေ ရွဲအိုင်နေပြီမို့ အသံမျိုးစုံ ထွက်လာသည်။ လင်းခန့် က ဆုဝေတို့ မောင်နှမ လုပ်နေသည်ကို ဘေးမှ ကြည့်ရင်း က သူကလီးကြီးကို ကိုင်ကာ ထုနေသည်။ ဆုဝေက လင်းခန့်ကို

“မောင် ဘာလုပ်နေတာလည်း ဆီသွားယူ အနောက်က လုပ်လေ”

ထို အခါမှ လင်းခန့် လည်း သူ့မိန်းမ က ဝါဝါစိုး လို ဖီးခံချင်နေမှန်း သိသွားသဖြင့် ကမာန်းကတန်းထ ကာ သူတို့အခန်းဘက်ပြေးကာ အုန်းဆီ ပုလင်း ယူလာခဲ့လေသည်။ ကျော်ကြီး ပေါ်မှ မှောက်ရက် လက်ညှောင့်နေသော ဆုဝေ ဖင်ကို ဆီစွတ်ပြီးတော့ နောက်ပေါက်ကို လိုးတော့သည်။

ဝါဝါစိုး တို့ မှာ ခနနားပြီးတော့ မှ ထကာ သူမ ဝက်ကမ် ကို ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ရေချိုးခန်းသွားကာ သန်ရှင်းရေး လုပ်လေသည်။ နောက်တော့ အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်ကာ တီဗီကြည့်နေလိုက်သည်။ သူမ စိတ်ထဲမှာ တော့ ကိုစည် ပြန်သွား ပြီး သူမ နှင့် မြသာ နှစ်ယောက်သာ ကျန်ခဲ့မည်ဟု တွေးရင်း ကိုစည်အပြန်ကို စောင့်နေလေသည်။ မြသာ နှင့် ကိုစည်တို့လည်း ရေချိုးခန်းသွားကာ သန့်စင် ဆေးကြောပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်လာကြလေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာ ကိုစည် လာကာစ က ဝတ်ထားသည့် ရှပ်အကျႌကို ပင် ပြန်ဝတ်ထားသည်။ မြသာ နှင့် ကိုစည် တို့ကတော့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြင့် ပုဆိုး တွေကို ဝတ်ထားကြသည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုး ထိုင်နေသော နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာတွင် ဝါဝါစိုး ဘေး မှာ ထိုင်လျှက် ဝါဝါစိုး ခါးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ကိုစည်က နောက်ခုံ တခု တွင် ထိုင်ကာ မြသာ ကို အားကျသည့် မျက်လုံး များဖြင့် ကြည့်နေလေသည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုး ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ရင်း၊

“အင်း ကိုကို တောင် စိုး ယောက်ျား ဖီလင်ကို နည်းနည်းသဘောပေါက်လာပြီ၊ စိုး ကို ကိုစည်လိုး နေတာ ကြည့်ရင်း နဲ့ ကိုကို ဖီးအရမ်းတက်လာတယ်၊ ကိုကို့ မိန်းမ ကတော့ လုပ်မယ် မထင်ဘူး သူက တမျိုး၊ ဖုံး ကတော့ တချိန်လုံး ပွတ်နေတာ”

“အမယ် ကိုကို ထင်လို့ပါ၊ ကိုကို ကသာ သူ ကဲတာကို ခွင့်လွတ်တယ် ဆိုတဲ့ပုံ မျိုး ပြကြည့်ပါလား ”

“အင်း အာ့တာလည်း ဟုတ်တာပဲ ကိုကို စမ်းကြည့်အုံးမယ်”

ဝါဝါစိုး က မြသာ နားနားကို ကပ်ကာ တိုးတိုးလေး၊

“သူက ပြန်မှာ မဟုတ်သေးဘူး ဘာလဲ စိုး က ပြန်စေချင်လို့လား”

“သိဘူးလေ အာ့မျိုးကြီးကျတော့ ရှက်သလိုပဲ”

“စိုး က တူးအင်ဝမ်းကို မကြိုက်လို့လား ၊ ခုနက မကောင်းဘူးလားလို့”

“ကောင်းပါတယ်၊ တခါမှ အဲလို မနေဘူးတော့ ရှက်သလိုမို့ပါ”

အခန်း ၂၀။

ကိုစည်မှာ ဝါဝါစိုး ကို တစိမ့်စိမ့် ထိုင်ကြည့်ရင်း မှ ဖီးပြန်တက်လာသဖြင့် ဝါဝါစိုး တို့ ထိုင်နေသော ဘေးနားသို့ လာကပ်ထိုင်လိုက်ရင်း၊

“အမ.. ကျွန်တော် အမ အဖုတ်ကို ရက်လို့ ရမလား”

ဝါဝါစိုး မှာ ဘာပြောရမှန်းမသိပဲ မြသာ ကို လှည့်ကြည့်မိသည်။ မြသာ က ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြင့် ကိုစည် ကို ကြည့်ကာ

“ရတာပေါ့ကွ ၊ စိုး ပေါင်ကားပေးလိုက်လေ သူ့ခမြာ မဝသေးလို့ပါ ကွာ ပေးရက်လိုက်ပါ”

ဟု ပြောလည်း ပြော လက်ကလည်း ဝါဝါစိုး ပေါင် နှစ်လုံး ကို သူကိုယ်တိုင် ချဲကား ပေးလိုက်သည်။ စည်သူက ဝါဝါစိုး ပေါင်နှစ်လုံး ကြား ဆိုဖာရှေ့ ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်းက ဝါဝါစိုး ပေါင် နှစ်လုံးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ ဝါဝါစိုး ကလ်း အလိုက်သင့် ဆိုဖာ အနားစောင်းသို့ လျှောချ ပေးလိုက်သည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုး ဘက်လှည့်ကာ နူတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နမ်းရင်းက ဝါဝါစိုး ရှပ် အကျႌကြယ်သီး များ ကို ဖြုတ်နေလေသည်။ ကိုစည်က ဝါဝါစိုး ရှပ်အကျႌ အနား ကို လှန်တင်ပြီး အမွှေး အမျှင် မရှိ ဖေါင်းကားနေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရပါးရ ကုံး ရက် လိုက်သည်။ မြသာ က ဝါဝါစိုး နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် စုပ်ကာ ကစ်စ် ပေးနေရင်းက ကြယ်သိး ပြုတ်သွားသဖြင့် ဟင်လင်း ပွင်နေသော ရင်သား များကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နှယ် ပေးနေလေသည်။

ဝါဝါစိုး ကလည်း မြသာ လည်ပင်းကို တွဲခို ပြီး အနမ်း တွေကို တုံ့ပြန်နေသလို ကိုစည် ရက်လို့အဆင်ပြေအောင် သူမ ပေါင်တွေကို ကား ကာ ဖင်ကို ကော့ပေးထားလေသည်။ အရှိန်တွေ ရလာတော့ သုံးယောက်စလုံး စိတ်တွေ ထန်နေကြလေပြီ။ မြသာ က ဝါဝါစိုး ကို လက်မောင်းလေး နှစ်ဖက်က ကိုင်ကာ မပြီး သူ့ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် တွင် လေးဖက်ထောက် စေ၍ သူ့လီး ကြီးကို စုပ်စေသော အခါ၊ ကိုစည်က ဝါဝါစိုး အနောက်မှ နေ စောက်ဖုတ်ဝ တွင် သူ့လီးကို တေ့ကာ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ ကိုစည်က အနောက်က ဆောင့်တိုင်း ဝါဝါစိုး လည်ချောင်းထဲ မြသာ လီးကြီးက တိုးတိုး ဝင်လာလေသည်။ ကိုစည်က ဝါဝါစိုး ပေါင်အရင်း နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ အားရ ပါးရ ဆောင့်သလို မြသာ ကလည်း ဝါဝါစိုး ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ဝါဝါစိုး ပါးစပ်ကို ဖင်ကော့ပြီး လိုး ပေးလေသည်။ ဝါဝါစိုး မှာလည်း ပါးစပ် နှင့် စောက်ဖုတ်ကို တပြိုင် နက် အလိုးခံရသည့် ပထမဆုံး ဖီလင် ကြောင့် မကြာခင် ပင် ဆန္ဒအဆုံးစွန်သို့ ရောက်ကာ ပြီးရလေတော့သည်။ မြသာ နှင့် ကိုစည်တို့ ကလည်း ပါးစပ်ထဲ နှင့် စောက်ဖုတ်ထဲ သို့ လရည်များ တဖြွတ်ဖြွတ်ပန်းထည့်ကာ ပြီးရလေတော့သည်။

ထိုည က သုံးယောက်သား ဝါဝါစိုး အိပ်ယာထဲ တွင် ဖက်အိပ်ကြလေသည်။ ဝါဝါစိုး ကို အလယ်မှ ထားကာ အိပ်ပျော်သွားကြပြီး ကိုစည်က တရေးနိုး တွင် ဝါဝါစိုး ကို ထလိုးလိုက်၊ မြသာ က တရေးနိုးလျှင် ဝါဝါစိုး ကို ထလိုးလိုက်၊ တခါတရံ နှစ်ယောက် တပြိုင်ထည်း လိုးလိုက်၊ ဖြင့် ဝါဝါစိုး တယောက် မိုးလင်း မှ ပင် ကောင်းကောင်း မွန်မွန် အိပ်ပျော်သွားရတော့သည်။

……………………

မြသာ တယောက် သူ့မိန်းမ နှင်းမှုံ ဖုံးဆက်တော့ မန္တလေး မှာ ရောက်နေသည်။ သူ့ယောက်ခမ ကြီး နှလုံး ရောဂါကြောင့် ဆေးရုံ တက်နေရသည်ဟု ဆိုသည်။ ခွဲရပြုရမည်ဟု ဆိုသည်။ သူပြန်လာ တော့ မိန်းမ က ငြီးတွားနေသည်။ ဆေးရုံ က နပ်စ်မ တွေ ဆရာဝန်တွေက ဆက်ဆန်ရေးမကောင်းဟု ဟု ဆိုသည်။ သူမ အမေ အတွက် စိုးရိမ် မိသည်ဟု ပြောသည်။ ဘယ်ဆေးရုံလည်း မေးလိုက်တော့ ဝါဝါစိုး တို့ ဆေးရုံ ဖြစ်နေသည်။ ညနေ ငါ လာခဲ့မယ် ၊ ငါ့အသိ ဆရာဝန် ရှိသည်ဟု ပြောလိုက်သည်။
ညနေဖက် ဆေးရုံ ရောက်သွားတော့ မျက်နှာလေး ညိုးနေသော နှင်းမှုံ ကို တွေ့ရသည်။ အနားက နပ်စ်မ တယောက်ကို ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး ရှိလား မေးတော့ ရှိသည်ဟု ဆိုသည်။ သူ့ ရဲ့ မိတ်ဆွေ ပါဆိုတော့ နာမည်မေး သွားပြီး ပြောလိုက်မည်ဟု ဆို ကာ ထွက်သွားသည်။ နှင်းမှုံက ကို နဲ့ ဘယ်လို သိတာလဲ ဆိုတော့ တခါက ဒီဆေးရုံ က အဖွဲ့တွေ သူ့ ကားငှား ပြီး ဘုရား ဖူး အစုံလည်တော့ လိုက်ပို့ဖူးသည် ဟု ပြောလိုက်သည်။ ခနနေတော့ ဝါဝါစိုး ရောက်လာသည်။

“ကိုမြသာ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ကျွန်တော့် ယောက်ခမကြီးပါ ဆရာမ နှလုံးခွဲရမယ်ဆိုလို့လေ”

“အော် ဟုတ်လား ”

ဝါဝါစိုး က လူနာမှတ်တမ်းစာရွက် ကလစ်ဘုတ်ကို လှန်လှောကြည့်ရင်း၊

“အော် ကျမ ဆရာ ဆရာဝန်ကြီး ခွဲမှာပဲ သူက တော်ပါတယ် အဆင်ပြေသွားမှာပါ”

“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ၊ ဒီဟာ ကျွန်တော့် အမျိုးသမီးလေ နှင်းမှုံ တဲ့ ဒီဟာ ဆရာမ ဒေါက်တာ ဝါဝါစိုး တဲ့”

“အော် ကိုမြသာ အမျိုးသမီးလား ၊ ကိုမြသာ က အချောလေး ရထားတာပဲ ”

“ဆရာမ က မြှောက်ပြောနေတယ်၊ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်၊ နှင်းမှုံ က ကြောက်နေတာ အခုတော့ အားရှိသွားပြီ၊ အခုလို တကူးတက လာကြည့်ပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာမရယ်၊

“ရပါတယ် ရှင် ကိုယ့် အသိတွေပဲ ဟာ၊ လိုတာရှိရင် လာပြောနော် နှင်းမှုံ”

“ဟုတ်ဟုတ် ဆရာမ”

ဝါဝါစိုး ထွက်သွားတော့ နှင်းမှုံက၊

“အော် ဆရာမ လေးက လှလိုက်တာနော် ကြွေရုပ်ကလေး ကျနေတာပဲအသားလေးတွေက ဖွေးနုနေတာပဲ၊ မျက်နှာလေးကလည်း ချောလိုက်တာ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတောင် လုပ်လို့ ရလောက်တယ်၊ ကျမ တော့ ဆရာမလေးကို ချစ်သွားပြီတော်”

မြသာ က စိတ်ထဲ က၊ အဲဒီ ဆရာမ ကို ငါက စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ရော ပါးစပ် ရော အပေါက်မျိုးစုံ လိုးထားပြီးသားကွ ဟားဟား၊ ဟု ပြောလိုက်မိသည်။

“နင် ကလည်း မိန်းမ ချင်း စိတ်ဝင်စားနေလိုက်တာ၊ အကြောင်းမသိတဲ့လူဆို အချစ်တော် ထားချင်တဲ့ ဟာ လို့ ထင်နေအုံးမယ်”

“အံမယ် ထင်တော့လည်း ဘာဖြစ်သေးလဲ၊ ဆရာမ လေးလို ဖြူဖြူနုနု မွှေးမွှေးလေးကို ဖက်အိပ် ရရင် ရှင့်လို ဆေးလိပ်စော် အရက်စော် နံ့နေတာကြီးထက်တော့ ဇိမ်ကျမှာပဲ”

“တော်စမ်းပါကွာ ပေါက်ကရတွေ ပြောမနေစမ်းပါနဲ့”

ထိုသို့သာ မြသာ က ပါးစပ်က ပြောနေပေမဲ့ ဝါဝါစိုး နှင့် နှင်းမှုံ တို့ နှစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ဖက်လျှက် အိပ်ယာထဲ တွင် ပွတ်နေကြပုံ ကို တွေးရင်း လီးတောင် တောင်ချင်လာမိသည်။ အဟီး မိန်းမ သာ တကယ် လက်စ် စိတ်ပါရင် တူးအင်ဝမ်း ဆွဲပြစ်လိုက်ရလို့ကတော့ မြသာ တို့ နတ်ပြည်ရောက်ပြီပဲ ဟု တွေးရင်း လီးက မာတောင်တက်လာလေသည်။

“အော် ငါ အိမ်ပြန်ရအုံးမယ် အိမ်မှာ ကိုစောတင်မောင် ဒီနေ့ ရောက်မယ် ပြောထားတယ် နင်ရော ဘယ်တော့ ပြန်မှာလဲ ”

“အမေ့ ကို ညအိပ်စောင့်မယ့် ညီမ တွေကို စောင့်လိုက်အုံးမယ် သူတို့ လာမှ ပြန်လာတော့မယ်၊ တော့်ဘာသာ သွားနှင့်တော့၊ ကိုစောတင်မောင်ကြီး နဲ့ တွေ့တာ နဲ့ အမူး သောက်မနေနဲ့အုံးနော် အမေ နေမကောင်းတာလည်း သတိရအုံး”

မြသာ စိတ်ထဲ ကတော့ နင့်အမေ ပဲ ငါ့အမေ မှ မဟုတ်တာ ဟု ပြောလိုက်ချင်ပေမဲ့၊ ပါးစပ်ကတော့၊

“အေးပါဟ နင်ကလည်း ၊ သူက တခါတလေ လာတုန်း ဟာကို သူကြိုက်တတ်တာလေး နဲ့တော့ ဧည့်ခံမှ ပေါ့”

……………………………………..

မြသာ က အိမ်အပြန်လမ်းတွင် စူပါမားကက်တခု ဝင်ကာ စင်ဂယ်မော့ ဝီစကီလေး တလုံး ဝင်ဆွဲလာခဲ့လိုက်သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ရေမိုးချိုး ပြီးတာနှင့် စားပွဲခုံချ ပြီး တရုပ်ဆိုင်က ဝယ်လာသည့် ငါးရှဉ့် ခြောက်စပ် လေး နှင့် ဝက်ခေါက်ကင် လေး ခွက်တွေထဲ ပြောင်းထည့်လိုက်သည်။ ခလေး တွေက တော့ သူရောက်ကတည်းက ပေးလို်က် သည့် ခေါက်ဆွဲကျော် စားပြီးလို့ စာ လုပ် ဂိမ်းကစား နေကြပြီ။ မကြာခင်ပင် အိမ်ရှေ့မှ ဆိုင်ကယ် တစီး ထိုး ဆိုက်သံကြားရပြီးတော့ ကိုစောတင်မောင် တယောက် ဟဲလ်မက် ကို လက်က ကိုင်ကာ ဝင်လာတာတွေ့လိုက်ရသည်။

“ဟေး ကိုကြီးစော ဘယ်လိုလဲ လာမယ် ဆိုလို့ ဒီမှာ ကိုကြီး အကြိုက် ပြင်ထားတယ် မတွေ့တာလည်း ကြာပြီ ဆိုတော့ ဆွဲလိုက်ရအောင်”

“ဟားဟား မြသာ ရာ မင်းက တော့ အလိုက်သိပါ့၊ အာ့ကြောင့် ငါလည်း မကြုံကြုံ အောင်ကို တမင်လှည့်ဝင်လာတာ၊ ငါ့ညီမလေး နှင်းမှုံရော ဘယ်မှာလဲ သူ့အတွက် လက်ဆောင်ပါလာတယ်”

ကိုစောတင်မောင်က သူ့လက်တဖက်က ကိုင်ထားသည့် အထုပ်တထုပ်ကို မြှောက်ပြရင်း တဆက်ထည်း လှမ်းမေးလိုက်သည်။

” ကိုကြီး စော ကလည်း သူ့ညီမ အတွက် တော့ အမြဲ ပါလာတယ်၊ သူ့အကြိုက် လိုက်ရှာပြီး ပြင်ဆင်ပေးထားရတဲ့ ကျွန်တော့် အတွက် တော့ ဘာမှ မပါဘူး”

“ဟာကွာ မင်းသိတဲ့ အတိုင်း ပဲ ငါ့ညီမ ဝက်ကလေးက သူ့အတွက် မပါလာရင် ရစ်တတ်လို့ပါကွာ”

“အလကား စတာပါ ကိုကြီးစော ကလည်း ဗျာ၊ နှင်းမှုံ အခု သူ့အမေ ဆေးရုံတက်နေရလို့ သွားနေတာ ခနနေ သူ့မောင်နှမတွေနဲ အလှည့်လဲ  ပြီး ပြန်လာလိမ့်မယ်”

ကိုစောတင်မောင်က ညီမလေး ဟု ခေါ်နေသော်လည်း နှင်းမှုံ နှင့် ကိုစောတင်မောင်မှာ ဘာမှ မတော်ပါ။ တချိန်က ကိုစောတင်မောင် တောင်ကြီးမှာ နေတုန်းက ကိုမြသာ နှင့် တွဲဖက် မို့ ကိုမြသာ အိမ်မှာ ကိုစောတင်မောင် ၏ စားအိမ်သောက်အိမ်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ကိုမြသာ အမူးလွန် လျှင်လည်း စောငိ့ရှောက် ကာ အမြဲတမ်း အိမ်အထိ ရောက်အောင် လိုက်ပို့တတ်သူ ဖြစ်ပြီး နှင်းမှုံ ဆိုလျှင်လည်း ညီမလေး တယောက်လို အလိုလိုက်ကာ ဂရုစိုက်တတ်လို့ နှင်းမှုံကလည်း ကိုစောတင်မောင်ကို အကိုကြီး တယောက်လို ခင်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ကိုစောတင်မောင် မှာ လူပျိုကြီး ဖြစ်ပြီး မြသာ နှင့် တွဲကာ အရက်သောက်ဖက်၊ စော်ချဖက်ဖြစ်လေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖာအိမ်သွား၊ ကာရာအိုကေ သွား၊ ကက များ စားနေကြခြင်းကို တော့ နှင်းမှုံ က မသိပေ။ သူတို့ နှစ်ယောက် က တယောက်ဂွင်တည့်လျှင် တယောက် ကို ပြောပြ ပြီး အကျိုး ဆောင်ပေးလေ့ ရှိသဖြင့် ငယ်သူငယ်ချင်း များ အလား ပင် အတော်ခင်ကြလေသည်။

ခု လည်း မြသာ ပြင်ဆင်ထားသော အရက် အမြည်းတို့ စား ရင်း ဖြင့် စော်တွေ အကြောင်း ရောက်သွားတော့သည်။ အရက်ရှိန်လေး အတော်ရလာတော့  မြသာ က ဝါဝါစိုး ကို လိုးရသည့် အကြောင်းကို ပြောပြလိုက်တော့ ကိုစောတင်မောင် အရမ်းစိတ်ဝင်စား သွားသည်။

“ဟေ အဲဒါ ဆိုရင်တော့ အဲဒီ စော်က အတော်ထန်တာပဲ၊ ငါ့ကိုလည်း မိတ်ဆက်ပေးကွာ ဆွဲချင်တယ်”

“အင်း ကျွန်တော်လည်း စဉ်းစားနေတာ သရီးအင်ဝမ်း တချီလောက် ဆွဲကြည့်မလားလို့ အဟီးးး”

“အင်း မင်း အဆို ရဆိုရင် သူ့ယောက်ျား ကကပ်ကိုး ပေါ့ ဟုတ်လား၊ အဲလို ယောက်ျား မျိုးလည်း ရှိသေးလားကွာ”

“ကိုကြီးစော ကျွန်တော်လည်း အရင်က အဲလို တွေးမိတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ စိတ်နည်းနည်းပြောင်းလာသလိုပဲဗျ။ ကျွန်တော်တောင် ကိုယ့်မိန်းမ တခြား ယောက်ျား တယောက်နဲ့ ဆို ဘယ်လို နေမလဲ ဆိုတာ စိတ်ဝင်စားလာတယ်။ တွေးလိုက်တာနဲ့ကို တောင်လာတယ်ဗျ။ အဟီး”

“ဟာ ဟေ့ကောင် မင်း ပေါက်ကရ ရှောက်မလုပ် နဲ့ နော် ငါ့ညီမလေးကို မင်း မတော်တရော်လူတွေ နဲ့ လွှတ်ပေးဖို့ မစဉ်းစားနဲ့၊ ငါ မင်းကို သတ်မှာ”

“ကိုကြီး စော ကလည်း သူစိတ်မပါပဲလည်း ကျွန်တော် လွှတ်ပေးချင်တိုင်း လွှတ်ပေးလို့မှ မရတာ သူစိတ်ပါခဲ့ရင် ပြောတာပါ”

“ဟာ သူစိတ်ပါလည်း ဘယ်အကောင် ဘာမှန်းမသိ၊ ရောဂါရှိလား မရှိလားမသိ၊ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ”

“တခြား တစိမ်းလည်း မဟုတ်ဘူး စိတ်ချရတဲ့သူ ဆိုရင်ရောဗျာ”

“ဟေ့ကောင် မြသာ မင်း တကယ်စဉ်းစား နေတာလား ၊ ငါပြောထားမယ်နော်၊ ငါ့ညီမလေးကို မင်း အဲလို မလုပ်ရဘူး”

“တခြား တစိမ်း နဲ့ မစဉ်းစားပါဘူး ဗျာ၊ တကယ်လို့ ကိုကြီးစော လို မျိုး လူမျိုး ဆိုရင်ရော”

“ဟင် မင်း…မင်း..”