အခန်း ၂၁။
မနက် ရဲရင့်အောင် အိပ်ယာက နိုးတော့ ရေချိုးခန်းထဲ မှာ ရေပန်းကျသံ ကြားနေရသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တောင် ရေချိုးနေပြီ၊ နာရီကြည့်လိုက်တော့ မနက် ၇ နာရီ၊ အပြင်မှာ လင်းနေပြီ အခန်းထဲ ကို အပြင်က အလင်းရောင် ဝင်လို့ လင်းထိန်နေပြီ။ သူ့ လီးကြီးက လည်း အိပ်ယာ ထ သေးပေါက်ချင်လို့ တောင်နေသည်။ ညတုန်းက သူ့ မေမေ နှင့် လိုးခဲ့ ကြတာတွေ ပြန်တွေးရင်း လီးက ပိုတောင်လာသည်။ ကိုယ်ပေါ် မှ စောင်ဖယ်ရင်း ကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းကာ ရေချိုးခန်း တံခါးကို သွားဆွဲကြည့်လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်း တံခါးက ဂလန့်ချမထားသဖြင့် ပွင့် သွားသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရေပန်းအောက် မှာ ရေချိုးနေသည်။ ရေနွေး စပ်ထားတာမို့ အငွေ့ တွေထနေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ကိုယ်လုံးတီး နှင့် ရေချိုးနေတာမို့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီး ဆိုသည့် အသုံးအနှုံးကို ရဲရင့်အောင် ခု မှ မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်လိုက် ရသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာသည့် ရဲရင့်အောင် ကို တွေ့ သွားသည်။ ရေပန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းရှော် ဗူးကလေးကို လက်ထဲ ညှစ်ထည့် နေရင်းက၊
“ဟေး သား နိုးပလား၊ အိပ်လိုက်တာ တုန်းကနဲ ပဲနော် တော်တော် ပင်ပန်းသွားတယ်ထင်တယ် ခစ်ခစ်”
ရဲရင့်အောင် က သူ့ မေမေ ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ကြည့်ရင်းက အိမ်သာအိုးထဲ သေးပေါက် ချလိုက်တယ်။ ပြီးသွားတော့ ရေဆွဲချလိုက်ရင်း အဝတ်အစား တွေ ချွတ်လိုက်ပြီး၊ ရေပန်းရှိတဲ့ အခန်းထဲ မှန်တံခါးကို ဖွင့်ဝင်လိုက်တယ်။
“ဟဲ့ ဘယ်လိုတုန်း ဒီမှာ မပြီးသေးဘူးလေ”
“အတူတူ ချိုးမှာပေါ့ မေမေ ကလည်း။ ပေး ခေါင်းလျှော်ရည် သား လျှော်ပေးမယ်”
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် လက်မှ ခေါင်းလျှော်ရည် ဗူး ကို ယူလိုက်ပြီး သူ့ မေမေ ခေါင်းပေါ် ကို လောင်းချလိုက်ကာ သည်းဖြင့် ကုတ်ခြစ်ကာ အမြုတ်များကို ထစေလေသည်။ သူ့ မေမေ ၏ အုပ်ကောင်းလှသည့် ဆံပင်ထူထူ ကြီး တအုပ်လုံး အမြုတ်များဖြင့် ဖုံးသွားမှ ရေပန်းကို ဖွင့်ချလိုက်ကာ ဆေးစေသည်။
“ကွန်ဒစ်ရှင်နာရော မေမေ”
“မလိုဘူး အဲဒါက တူးအင်ဝမ်း”
“အာ့ ဆိုရင် ဆပ်ပြာပေး တိုက်ပေးမယ်”
ခုနက ခေါင်းလျှော်ရည်ကို ရေပန်းဖွင့်ကာ ဆေးတော့ ရဲရင့်အောင် ကိုယ်မှာလည်း ရေတွေ စိုကုန်သည်ဆိုတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကလည်း။
“အိုကေ မေမေ လည်း သားကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးမယ် ပြိုင်တူ ဆို အလုပ်ပိုဖြစ်မယ် ခစ်ခစ်”
သို့ နှင့် သူတို့ သား အမိ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုယ် တစ်ယောက် ဆပ်ပြာတိုက်ပေးကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်က ချော်ချွတ် နေတော့ တမျိုး အရသာ ရှိနေသည်။
“ဟဲ့ သား ဆပ်ပြာ တိုက်တာကလည်း မေမေ့ နို့ကြီးပဲလား”
“အဲနေရာက တိုက်လို့ ကောင်းတာကိုး မေမေ ရ ခစ်ခစ်၊ ကဲ ဟိုဖက်လှည့် ကျော ကို တိုက်ပေးမယ်”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က တဖက်ကို လှည့်ပေးလိုက်တော့ ရဲရင့်အောင် က သူ့ မေမေ ကျော်ပြင် ကို တိုက်ရင်း ခါးလေး မှ တဆင့် ဖင်လုံးကြီးများကို ပွတ်တိုက် ပေးရင်း ဖင်ကြားထဲကို လက်ချောင်းလေး ဖြင့် ထိုးပွတ်လေသည်။
“အိုးးး ယားတယ်ကာ ကောင်လေး ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလည်း၊ ဟွန့် သူဟာကြီးက လည်း ထောင်ပြီး ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့ ငကဲလေး”
ဟု ဆိုတာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လက်နောက်ပြန်ဖြင့် ရဲရင့်အောင် လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက် သည်။ ဆပ်ပြာရည်များ ဖြင့် ချောနေသော လီးတန်ကြီး ကို သူမလက်ကလေး ဖြင့် နောက်ပြန် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။
“မေမေ့ ဖင်ကြားကို သေခြာ ဆပ်ပြာ တိုက်ပေးချင်လို့ မေမေ နံရံကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကော့ ပေး”
“အမယ် ဥာဏ်များ လိုက်တာ ငါမသိဘူး များ အောင်းမေ့ လို့လား”
ပါးစပ် ကသာ ပြောနေတာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ သား ပြောသည့် အတိုင်း နံရံ ကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ထောက်ကာ သူမ ဖင်ကြီးကို နောက်ဖက် ကော့ ပေးလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က ဆပ်ပြာရည်ဗူးကို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြား သို့ လောင်း ထည့် လိုက်ပြီး သူမ ဖင်ပေါက်လေးကို လက်ခလည်ဖြင့် အသာ ထိုးဆွပြီး ထိုးထည့် ပေးလိုက်သည်။
“အိုးးးးး သားး ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်း”
“မေမေ ဖင် တခါ မှ အလိုးမခံ ဖူးဘူးလား”
“အင်း တစ်ခါ နှစ်ခါလားပဲ”
“သား လိုးချင်တယ်”
“အာ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ ပါးစပ်က ငြင်းနေသော်လည်း သူမ ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည့် ရဲရင့်အောင် ၏ လက်ခလည်က ပေးသည့် ဖီးကြောင့် ဖင်ကြီးကို ကော့ ကော့ ပေးနေမိသည်။ ရဲရင့်အောင် က ဆက်မပြောတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ခါးကလေးကို အသာ ဖိပေးလိုက်တော့ ဖင်ကြီး က အနောက်သို့ ပိုကော့ လာခဲ့သည်။ ဆပ်ပြာရည် အပြင် ခေါင်းရှော်ရည်တွေ ပါ လောင်းထည့် ပြီး ဖင်ပေါက် ကို လက်ချောင်း ဖြင့် ကရိုင်းလေရာ လက်ချောင်း နှစ်ချောင်း ထိ ဝင်ပြီး အဆင် ပြေလာတော့ မှ သူ့ လီးကြီး ကို ဖင်ဝ မှာ တေ့ လိုက်သည်။
“ဖြည်းဖြည်းနော် သားးးး သား လီးက တုတ်တယ် ဖင်ပြဲ သွားလိမ့်မယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ပါ မေမေ ရဲ့ ”
ဆပ်ပြာ၊ ခေါင်းလျှော်ရည်တို့ ဖြင့် ချော နေသဖြင့် လီးဒစ်ဖူး က ဖြွတ်ကနဲ ဝင်သွားသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဖင်ပေါက် ကလေးက သူ့ လီးကြီးကို အတင်းညှစ်ထားသလို မို့ သူ့လီးလည်း အရည်ပြား မပွန်းရအောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့ သွင်းလေသည်။ ရှေ့တိုး နောက်ဆုပ်လုပ်ရင်း ခနအတွင်းမှာ ပင် အသားကျ သွားပြီး ရဲရင့်အောင် လီးကြီးမှာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဖင်ပေါက် ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် အဝင် အထွက် ဖြစ်နေလေပြီ။
“အားးးး ကောင်းလိုက်တာ ..မေမေ့ ဖင်ပေါက် က ကျပ်နေတာပဲ အီးးးးးး လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ အီးးးးးး”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် လည်း သူမ ဖင်ပေါက် မှ လီးကြီး အဝင်အထွက် လုပ်ကာ လိုးပေးနေတာ ကောင်းလာလို့ ဖင်ကြီးကို မြှောက်ကာာ ကော့ ကာ ဖြင့် ခံလေသည်။
“ဖွတ်…ဖလွတ်…ဖတ်..ဖတ်…”
“အားးးး အီးးးးး ထွက်ကုန်ပြီ၊ သား လရည်တွေ မေမေ့ ဖင်ထဲ ပန်းထည့် လိုက်ပြီ အိုးးးးးးး”
……………………………………
ရဲရင့်အောင် တို့ သုံးယောက် မနက်စာ စား ပြီး ရန်ကုန်ကို ပြန်မောင်းလာတော့ ရဲရင့်အောင် မှာ ကား နောက်ခန်း တွင် အိပ်ငိုက် နေလေသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ရဲရင့်အောင် ဘက်ကို မသိမသာ ခေါင်းလှည့်ကြည့်ရင်း ပြုံးကာ၊
“အမလေး ဟဲ့ သား ကိုရဲ တော်တော် ပင်ပန်းရှာတယ် ထင်တယ်၊ ညက အိပ်မပျော် ဘူးလား”
ဟု လှမ်းမေး လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ခပ်တည်တည်ပင်၊
“အိပ်ပ အစောကြီးကတည်းက တုန်းနေတာပဲ အိပ်တာ တခေါခေါ နဲ့၊ မနက်လည်း ပပ ပြင်ဆင်ပြီးမှ သူ့ ကို အတင်းနိူးပြီး ရေအမြန်ချိုးခိုင်းရတယ်၊ အိပ်တာ များ လွန်းလို့ သွေး လေးပြီး အိပ်ချင်နေတာပဲ ဖြစ်မှာပေါ့”
ရဲရင့်အောင် မှာ ဟန်ဆောင် ကောင်းလှသော အမျိုးသမီးကြီး နှစ်ယောက် ကို ကြည့်ကာ အံ့သြ မိလေသည်။ သူတို့ မှာ တစ်ယောက် ခြေလှမ်းကို တစ်ယောက် သိနေကြသော်လည်း အပြင်မှ ထုတ်ဖေါ် ပြသခြင်း မရှိကြ၊ ဘာမှ မဖြစ် သလိုပင် နေနိုင်ကြသည်။ ငါတော့ သူတို့ ဆီက ပညာယူမှ ဖြစ်မယ်ဟု တွေးရင်းက ရဲရင့်အောင် မှာ အိပ်ပျော် သွားတော့ သည်။
………………….
ရန်ကုန်ရောက်တော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို သူမ တို့ အိမ်မှာ အရင် ချပေးလိုက်သည်။ မနက်ဖြန်မှ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ယောက်ျား ဖြစ်သူ ဦးဝေမိုးထက် က ပြန်ရောက်မည် ဖြစ်ရာ၊ ဒီည တော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တို့ အိမ် မှာ ရဲရင့်အောင် က လိုက်အိပ်ဖို့ ပြောထား ပြီး ဖြစ်လေသည်။
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် အိမ်သို့ ရောက်သည်နှင့် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို သူမ တို့ လင်မယား အခန်းသို့ အတင်း ဆွဲခေါ် သွားလေသည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ရဲရင့်အောင် ဘောင်းဘီကို ဆွဲချ ချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး ရှေ့ မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ကာ လီးကြီးကို စုတ်လေတော့ သည်။
“ပလွတ်..ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်..”
“အားးးး အန်တီသု ..လောလှခြေလား ဖြည်းဖြည်းလေ ခိခိ”
“ဟင့် အင်း မဖြေး နိုင်ဘူး ၊ ကိုယ့်အမေ ကိုယ် လိုးထားတဲ့ ဒီလီးကို ငတ်နေတာ ကြာလှပေါ့”
“ပလွတ် ပလွတ် ပြွတ်စ် ပြွတ်စ်”
“အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီသု ရယ်၊ အူးးးးးးးးးးးးးးးး”
အခန်း ၂၂။
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ကာ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ပါးစပ် ကို သူ့လီးကြီးဖြင့် လိုးလေသည်။ သူလီးကြီး တအား မာတောင် တင်းလာပြီး အာဂေါင် ထိုးမိတော့ မှ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က သူမ ပါးစပ်ထဲ မှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း၊
“အား မရတော့ ဘူး လာလာ အိပ်ယာပေါ် သွားရအောင်”
ဟု ပြောရင်း သူမ အဝတ်အစား များကို ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လေသည်။ ရဲရင့်အောင် လည်း သူ့ ကိုယ်ပေါ် ကျန်နေသည့် တီရှပ် ကို ခေါင်းမှ ဆွဲမ ချွတ်လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သွားခဲ့သည်။ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေသည့် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် အပေါ် ကိုယ်အပေါ် ပိုင်း မှောက်လျှက် မိုးလိုက်ပြီး၊ နူတ်ခမ်း အစုံ ကို စုပ်နမ်းလိုက်ရင်း။
“အန်တီသု က မေမေ့ လို ဒိသရုတ် မလုပ်တတ်ဘူးလား”
“ဟင် သား အမေ ပပ က ဒိသရုပ် လုပ်ပေးတယ်ဟုတ်လား ဘယ်တုန်းကလဲ ညကလား”
“အင်းပေါ့၊ ညတုန်းက အန်တီသု ကျနော် တို့ အခန်းထဲက ထွက် သွားတာနဲ့ မေမေ က သား ကို ပုလွေပေးတော့ တာပဲ၊ အဲဒါ သား လီးက မေမေ့ လည်ချောင်းထဲ အထိကို ရောက်တာ အဟီး အရမ်းကို ကျွမ်းတယ်”
“ဟယ်ဟုတ်လား အန်တီသု ကို ပြောပြစမ်းပါဦး ပြီးတော့ သားတို့ ဘယ်လိုပုံစံ တွေနဲ့ ဘယ်နှစ်ချီ တောင် ဆွဲကြသလဲ”
“နောက်မှ ပြောပြ မယ် အန်တီသု ရာ ကျ�
“အေးပါဟယ်၊ ပြီးရင် ပြောပြ နော် အန်တီသု တအားကြားချင်တယ်၊ နောက်ပြီးတော့ သား နဲ့ သား မေမေ လိုးကြတာကို လည်း အန်တီသု ချောင်းကြည့်ချင်တယ်”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ပြောစကား ကို ကြားလိုက်ရတော့ ရဲရင့်အောင် အတွေးထဲ သူ့ အမေ ပြောထားတာကို သွားသတိရမိသည်။ အန်တီသု ဆီက သူ့ မေမေ သိချင်တာကို မေးရဦးမည် မဟုတ်လား။ အခုတော့ အန်တီသု ဖြဲကား ပေးထားသော ပေါင်နှစ်လုံး ကြားကို ဝင်ကာ အရည်များ စိုစွတ်နေပြီ ဖြစ်သည့် စောက်ဖုတ်ကြီး အဝကို လီးတေ့ ကာ ဖိသွင်း လိုက်သည်။
“အ..ရှီးးးး ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်၊ လေးရက် လောက် အလိုးမခံ ရတာ တအားကို ရွနေပြီ အဟီးးးး”
ရဲရင့်အောင် လည်း ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ကာ တဖုံးဖုံး နှင့် ဆောင့် လိုးတော့ သည်။ တနေ့ ခင်းလုံး ကားပေါ် အိပ်လာရသဖြင့် အိပ်ရေးဝ ကာ အားပြည့်နေသည့် လူပျို ပေါက် ကလေး ၏ ဆောင့် လိုးချက် တွေက တော့ တဖုံးဖုံး တဖိုင်းဖိုင်း နှင့် ၊ လီးကြီးကလည်း တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်၊ စတန်မနာက လည်း ကောင်းတော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တစ်ယောက် စည်းဇိမ် အပြည့် နှင့် လူက တိမ်ပေါ် လွှင့် နေသလို ပင် ခံစား နေရလေသည်။ ရဲရင့်အောင် လည်း ခု တစ်လော မှာမှ သူ့ အန်တီသု နှင့် သူ့ မေမေ တို့ ကို ဆက်တိုက် လိုးနေရတာမို့ ထိန်းအား လည်း ကောင်းလာပြီး တော်တော် ကြာကြာ ဆွဲလိုးနိုင်လာခဲ့သည်။
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကတော့ ခရီးစဥ် တစ်လျှောက်လုံး ရဲရင့်အောင် တို့ သား အမိ ကို ဖြစ်အောင် ကြံဖန် လုပ်ပေးရင်း ညဖက် ဆို ဖီးတွေ တက်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ပွတ်နေရသဖြင့် စိတ်က တအားကြွ နေသည်။ ရဲရင့်အောင် လီးကြီးက အားပြင်းပြင်း နှင့် တအား ဆောင့်လိုး တာ ခံရတော့ မကြာခင်မှာပဲ ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိ သွားလေသည်။
“အားးးးးး အအအအအ၊ ရှီးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က တကိုယ်လုံး တောင့်တင်းပြီးသူ့ ကို အတင်းဖက်တွယ် ဖျစ်ညှစ်လာတာမို့ အန်တီသု တစ်ယောက် ပြီးသွား ပြီ ဆိုတာ ရဲရင့်အောင် သိလိုက်သည်။ သူ့ လီးတောင်တောင် ကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ရင်း က ခန ငြိမ်ပေးကာ စောက်ခေါင်းထဲ မှ ရွစေ့စေ့ ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပေးနေတာ ဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးလေး ပျော့ ပြီး ငြိမ်သွားတော့ မှ၊
“အန်တီသု ကုံးပေးဦး သား ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ခေါင်းငြိမ့် ပြပြီး ရဲရင့်အောင် ကိုယ်မှ ခွာကာ မွေ့ယာပေါ် တွင် လေးဘက်ထောက် ကုံးပေးလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က ကားစွင့် တက်လာသည့် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်ကြီး နှင့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး၊ အဝ မှာ လီးကို တေ့ လိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကြား မှ ဖင်ပေါက် ညိုညို လေးကို တွေ့တော့ မနက်က ဟော်တယ် ရေချိုးခန်းထဲ သူ့ မေမေ ကို ဖင်လိုးခဲ့တာ သွားသတိရလိုက်မိသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်ပေါက် လေးကို သူ့ လက်မလေး ဖြင့် ပွတ်လိုက်တော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကိုယ်လေး တွန့်သွားသည်။
“အို့..သား ဘာ လုပ်နေတာလဲ ”
“အန်တီသု ဖင်အလိုးခံဘူးလား”
“အင်း၊ ခနခန တော့ မဟုတ်ဘူး၊ တခါတလေမှ”
“သား လိုးလို့ ရမလား”
“အင်း အာ့ ဆို ဟို အံဆွဲထဲက လုဘရီကိတ်နဲ့ အဖေါ် ယူလိုက် သား၊ ဒီတိုင်း မလုပ်နဲ့ ဖင်ပေါက် အထဲက မသန့်ဘူး”
“ဟင် ဟုတ်လား မနက်က တော့ သား မေမေ့ကို ဒီအတိုင်းလိုး လိုက်တာပဲ”
“ဟင် သား က ပပ ကို ဖင်ပါလိုးလိုက်တယ်၊ အမလေးနော် ခေတ်လူငယ်တွေ များ သွက်လိုက်တာ၊ ပပ ကလည်း ဒီအတိုင်း အလိုးခံတယ်ဟုတ်လား”
ရဲရင့်အောင် က မနက်က ရေချိုးခန်း မှ အဖြစ်အပျက် ကို ပြောပြလိုက်သည်။ ပြောရင်း ကမှ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ပြောသည့် အံဆွဲထဲ မှ ကွန်ဒန် နှင့် ချောဆီ ဘူးကို ထုတ်လာခဲ့သည်။ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးရင်း သူပြောသည့် အဖြစ်အပျက် ကို နားထောင် နေသည့် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်ပေါက်ကို ချောဆီ များ ထိုးထည့် ပေးရင်း သူ့ လီးကြီးကိုလည်း ကွန်ဒန် စွတ်လိုက် သည်။ ရဲရင့်အောင် က သူ့ လီးကြီးကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်ပေါက် တွင် တေ့ ကာ ဖိသွင်း တော့၊
“အားး အဲလို အရမ်း မသွင်းရဘူးသား၊ လီးထိပ်ကလေး နဲ့ နည်းနည်းချင်း ဖိသွင်း ၊ သွင်းတဲ့ အချိန်မှာလည်း အန်ဂယ် ကို နည်းနည်းချင်း ပြောင်းပေး၊ သွင်းတဲ့ ဒါရိုက်ရှင်း မမှန်ရင် ဖင်ခံရတဲ့ သူက တအားနာတာ၊ အပေါက် တည့်တည့် ကို ဒါရိုက်ရှင်း မှန်ရင် တော့ ဖင်ဝမှာ တင်းကျပ်တာပဲ ရှိတယ်၊ အဲလောက်မနာဘူး”
“ဟုတ် အန်တီသု၊ မနက်က တော့ မေမေ့ ကို ရေချိုးခန်းနံရံကို လက်ထောက်ခိုင်းပြီး အနောက်က လိုးလိုက်တာ ပဲ မေမေ ကတော့ ဘာမှ မပြောဘူး ဆိုတော့ လမ်းကြောင်းမှန်သွားလို့ ထင်တယ်နော်၊ အဟီး”
“အင်း ဟုတ်ပြီ သား အဲဒီ အတိုင်းလေး ဖိသွင်းပေး အူးးးးးး ဟုတ်တယ်…..အင်းးးးး သား မေမေ က ဖင်အလိုးခံတာ အပါးဝ သွားလို့ သူက လမ်းကြောင်းတည့် အောင် ဖင်ကို လှည့် ပေးလို့ လဲ ဖြစ်နိုင်တယ်၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် နောက်တခါ ကွန်ဒန် မစွတ်ပဲ နဲ့ မလုပ်နဲ့နော် သားလီး ကို ပိုးဝင်သွားရင် ဂနိုတွေ ဘာတွေ ကျနေမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီသု၊ အားးး အန်တီသု ဖင်ပေါက် လေးက လည်း စေးကျပ် ပြီးတင်းနေတာပဲ ကောင်းလိုက်တာ”
“အီးးးး သားလီးကြီးကလည်း အန်တီသု ဖင်ထဲ မှာ တင်းကျပ်နေတယ်၊ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့် တော့ ရပြီ အန်တီသု ခံနိုင်ပြီ သားလီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ရင် ချောဆီ နည်းနည်း ထပ်သုပ်ဦးနော်”
“ဖွတ်…ဖတ်..ဖန်းးး ဖန်းး”
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို စက်ဝိုင်းပုံ လိမ့် နှယ်ရင်းက တဖန်းဖန်း လိုးဆောင့် တော့ သည်။
“အားးး ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးးးး လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ အူးးးးး သားးးး ပြီးးးတော့မယ် ”
ရဲရင့်အောင် မှာ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်ကြီးကို ဆောင့်လိုးနေရင်း ကမှ လီးက ယားယံလာကာ ပြီးချင်လာသည်။ လရည်တွေကို ကွန်ဒန်ထဲ မှာ မထုတ်ချင်တာနှင့် ကွန်ဒန်ကို လီးအရင်း မှ ဖျစ်ညှစ်ကိုင်ထားရင်း လီးကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်ပေါက် မှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လီးကြီးက ဖင်ပေါက် မှ ရော ကွန်ဒန်ထဲ ကပါ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရဲရင့်အောင် လီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း တချက် နှစ်ချက် လောက် ထုလိုက်ရာ လီးထိပ်မှ လရည်ဖြူဖြူ များ က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်လုံးကြီး နှင့် ကျောပြင်ပေါ် သို့ ထွက်ကျ ကုန်တော့ သည်။
…………………………
ရဲရင့်အောင် နှင့် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုးပွဲကြီး တချီ ပြီးသွား တော့ ရေမိုးချိုး သန့်စင် ကြသည်။ နှစ်ယောက် စလုံး ဘိုက်ဆာဆာ နှင့် မီးဖိုချောင်ထဲ ရှိတာတွေ ကို ရှာကြံ စားသောက် ကြပြီး မှ အိပ်ယာပေါ် ပြန်တက်ကာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်ရင်း နားနေကြသည်။
“အန်ကယ် ပြန်လာရင်တော့ အန်တီသု ကို ငတ်ငတ် နဲ့ တွယ်ဦးမှာနော် ခစ်ခစ်၊ အဲဒီ အတွက်လည်း ချန်ထားဦး တော်ကြာ သား လုပ်ထားတာ ရိပ်မိသွားဦးမယ်”
“အမလေး သား အန်ကယ်လား ငတ်မှာ အခု စလုံး မှာ သူက မိသဲ နဲ့ ကောင်းကောင်းကြီး လိုးနေကြမှာ”
“ဟင် မမသဲ ကလည်း စလုံး ပါသွားတယ်၊ ဟုတ်လား၊ သားထင်တာ မမသဲက နယ်ပြန်သွားတာလားလို့”
“ခစ်ခစ် အဲလို သတင်းလွှင့် ထားတာပေါ့၊ သူတို့ တူအရီး နှစ်ယောက်ထဲ ခရီးထွက် သွားတာဆို သူများ တွေ က မယုံသင်္ကာ ဖြစ်မစိုးလို့ လေ၊ ”
“အော် အန်တီသု ကလည်း သူတို့ ဖြစ်နေတာ သိတယ်ပေါ့၊ အန်ကယ်က ပြောပြတာလား”
“သား ကလည်း အန်တီသု က တွန်းပေးလို့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဖြစ်သွားတာလေ ခစ်ခစ် အန်တီသု က အဲလို အောင်သွယ်လုပ်ရတာ အရမ်းဝါသနာပါတာကွ၊ သားတို့ သားအမိ ကိုလည်း အန်တီသု က အောင်သွယ် လုပ်ပေးလို့ ပဲ ဖြစ်သွားရတာ မဟုတ်လား ခစ်ခစ်”
“အဲဒါတော့ ဟုတ်တာပဲ၊ အန်တီသု၊ ဒါနဲ့ အန်တီသု အောင်သွယ် လုပ်ပေးတာတွေက လည်း အင်းစက်တွေ ချည်းပါလား၊ ဦးလေးနဲ့ တူမ၊ သား နဲ့ အမေ၊ အခုလည်း အန်တီသု ကိုယ်တိုင်က ကိုယ့်တူနဲ့ လိုးနေတာ၊ အန်တီသု က အင်းစက် ကို တော်တာ် ဖီးလာတယ်နဲ့တူတယ်၊ အဟီး”
အခန်း ၂၃။
“အင်း ဟုတ်တယ် အန်တီသုက အရမ်းဖီးလာတာ၊ အင်တာနက် မှာလည်း အင်းစက် နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ဗီဒီယို တွေပဲ လိုက်ရှာကြည့်တာ အဟိ၊ သား ကရော အင်းစက် ကို ဘယ်က နေ ဘယ်လို သိလာတာလဲ”
“သား လည်း ဖေ့ဘုပ်မှာ လျှောက်ကြည့်၊ နောက် ဂျပန် အောကားတွေ ကြည့်ရင်းက စိတ်ဝင်စား လာ လို့ ဖိုရမ် တွေ မှာ ဇာတ်လမ်းတွေ လိုက်ဖတ်၊ တာ၊ မေမေ့ အပေါ် မှာတော့ စိတ်မရှိသေးဘူး တကယ်ပါ၊ သူများ သား အမိ တွေ လုပ်နေကြတယ် ဆိုတာကိုပဲ မှန်းပြီး ဖီးလ်တာ၊ မေမေ နဲ့ စတော့ဟုမ်း မှာ အမှတ်မထင်ပဲ ဖြစ်သွားတော့ မှ အင်းစက် ဖီးကို အသေခိုက်သွားတာ၊ ဒါပေမဲ့ မေမေ က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သားကိုလည်း လုံးဝ အကပ် မခံတော့ သားလည်း ပိုရောဂါထလာတာ နောက်တော့ ဖိုရမ်မှာ စာတွေ ရေး၊ စာရေးဆရာတွေ နဲ့ လည်း အသိ မိတ်ဆွေဖွဲ့ သူတို့ နဲ့ မက်ဆေ့ဂျာ မှာ စကား ပြောဖြစ်ရင်း အတွေ့အကြုံ တွေ ဖလှယ် သူတို့ ဆီက သိချင်မေး အဲလို နဲ့ ရောဂါပိုသဲလာတာ ၊ အခုတော့ အဆုံး စွန်ရောက်သွားပြီလေ၊ အန်တီသု ကျေးဇူး ပေါ့၊ အန်တီသု ကလည်း ဒီတိုင်းကြီးတော့ ဖီးလာတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ ဘယ်လို မျိုးအခြေအနေက နေ ဖီးလ် ဖြစ်လာတာ လဲ ဆိုတာ ပြောပြပါဦး”
“အော် သားက စာတောင် ရေးနေတာလား ဟဟ၊ တယ်ဟုတ်ပါလား ဘယ်ဆိုက်မှာလဲ ၊ နာမည် ဘာနဲ့ ရေးနေတာလည်း ပြောပါဦး”
“အာ အန်တီသု ကလည်း သား မေးတာ တော့ မဖြေသေးပဲ သားကိုချည်းပဲ မေးနေတာပဲ၊ မရဘူး သားမေး တာကို အရင်ဖြေရမယ်”
“ဟုတ်ပါပြီကွာ၊ ဒီလို အခြေအနေ ရောက်နေမှ တော့ အန်တီသု ပြောပြပါ့မယ်၊ ဒါပေမဲ့ သား ပါးစပ်လုံ ရမယ်နော်၊ သား မေမေ ကိုတောင် မပြောပြရဘူးလို့ ဂတိပေး၊ အာ့ မှ ပြောပြမယ်”
“ဂတိပေးပါတယ် အန်တီသု ရယ် ပြောပါတော့”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို သူမ ဘယ်ကနေ အင်းစက် စိတ်ဝင်စား လာရသလဲဆိုတာကို အသေးစိတ်ပြောပြ လေသည်။ (စကား ပြောနှင့် ဆိုလျှင် စာရေးသူ အတွက် လည်း ရေးရတာ ရှည်လျား နေမှာမို့၊ ဇာတ်လမ်းအသွင် ဖြင့် ရေးပြ လိုက်ပါသည်။ )
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မှာ မောင်နှမ နှစ်ဦးသာ ရှိပြီး သူမ နှင့် သူမ အကို ဦးကျော်မိုးအောင် တို့ မှာ ချမ်းသာသော မိသားစု မှ မွေးဖွား လာခဲ့ ကြသည်။ ငယ်ငယ်ကတည်း ကပင် မပူမပင် နေခဲ့ ကြရသည်။ အိမ်မှ ကျောင်းသို့ လည်း ကားဖြင့် သွား ၊ အိမ်မှာ လည်း ဆရာခေါ်သင် စသဖြင့် နေခဲ့ ကြရသဖြင့် အပြင်လောက မှ အပေါင်း အသင်း နည်းလေသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ ချမ်းသာ သော မိဘ များ ကြောင့် စီးပွား ရေး လက်ငုတ် လက်ရင်း များ ကျန်နေခဲ့ ပြီး သူမ ကိုယ်တိုင် ကလည်း စီးပွားရေး ဘွဲ့ရ ပြီး သူမ ဖခင်ကိုယ်တိုင် ၏ သင်ယူပေး ထားမှု ကြောင့် သူတို့ လုပ်ငန်း ကို နိုင်နိုင်နင်းနင်း ကိုင်တွယ် လုပ်နိုင်ခဲ့လေသည်။ နောက်တော့ ဝင်းပပ က ကျောင်းကထဲက ချစ်သူ ကိုတင်ထွတ်နဲ့ ယူလိုက်သည်၊ ကိုတင်ထွတ်ကလည်း စီးပွားရေးကပဲ မို့ သူတို့ စီးပွားရေးထဲ ဝင်လုပ်သည်၊ ဒါပေမဲ့ ဝင်းပပ အဖေ က စည်းကမ်းကြီးသူမို့ ကိုတင်ထွတ်ကို ဒေသဆိုင်ရာ မန်နေဂျာ အနေနဲ့သာ ထားသည်၊ သူ့သမီးကိုသာ ကုမ္ပဏီ ၏ ဒုတိယ အကြီးဆုံးရာထူးပေးထားသည်၊ နောက်တော့ သူမ မိဘတွေ ဆုံးသွား ပြီး သူမလည်း ကျော်မိုးအောင် နှင့် သုန္ဒာအောင် တို့ နှစ်ယောက် မွေးလာခဲ့တော့ ကိုတင်ထွတ်ကို ပင် ကုမ္ပဏီ အား ကြီးကြပ် ခိုင်းလိုက် ပြီး သူမ ကိုယ်တိုင်က ကလေး များ ကို ပြုစု ပျိုးထောင်ဖို့ သာ အိမ်ရှင် မ အဖြစ်နေလာခဲ့ တော့သည်။ သူတို့ က ဒေါ်ဝင်းပပ မိဘဆီမှ အမွေရခဲ့သည့် အိမ်မှာ ပင် ဆက်နေခဲ့ကြသည်။ အိမ်ကြီးကလည်း အကြီးကြီး၊ သီးသန့်လမ်း နဲ့ အဝေးကြီး ဝင် သွားရပြီး ခြံအကျယ်ကြီးနဲ့ အိမ်ကလည်း အိပ်ခန်း ၆ခန်း ရှိသည်၊ အလုပ်သမားတန်းလျှားက သီးသန့် ခြံအနောက် ဖက်နားမှာရှိသည်၊ အလုပ်သမားတန်းလျှားမှာကလည်း တကယ်တော့ ကားဂိုဒေါင်နဲ့ တွဲဆောက်ထားတာဖြစ်ပြီး ၊ ကားဒရိုင်ဘာ နှင့် အိမ်မှာ လာကူ ချက်ပြုတ်၊ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေ သော၊ မိသားစု သာနေကြသည်။
သုန္ဒာအောင် တို့ မှာ ချမ်းသာ သူများမို့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုယ့်အခန်းနှင့် ကိုယ် အိပ်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့ မိဘ များ၏ သုံးထပ်တိုက်ကြီးတွင် သူမ နှင့် အကို ဖြစ်သူ ကျော်မိုးအောင် တို့ အခန်းက အပေါ်ဆုံး ထပ်မှာ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့ မိဘများ နှင့် သူတို့ အမေ ၏ အမ အပျိုကြီး ဒေါ်မျိုးမမ က အလယ်ထပ်တွင် တခန်းစီ နေလေသည်။ ဒေါ်မျိုးမမ က အင်ဂျင်နီယာ ဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်း သူ့ ဘော့စ် ကိုလည်း မကြိုက်၊ လုပ်စား စရာ မလို အောင် ချမ်းသာ နေသူလည်း ဖြစ်သည်မို့ စောစောစီးစီး အလုပ်မှ အငြိမ်းစား ယူလိုက်ကာ သူငယ်ချင်း များ၏ အကြံ ပေး ကုမ္ပဏီတခု တွင် တခါတရံ ဝိုင်းကူ လုပ်ပေးရင်း နေလေသည်။
သုန္ဒာအောင် အသက် ၁၆ နှစ် ဆယ်တန်း ရောက်တော့ အပျိုမလေး ပီပီ လိင်ကိစ္စကို စိတ်ဝင်စား လာခဲ့ လေသည်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုယ့်အခန်းနှင့် ကိုယ် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေခဲ့ ရသည်မို့ ညဘက် တွင် ကွန်ပြူ တာပေါ် မှ အွန်လိုင်း ပွန်များကို လိုက်လံ ရှာဖွေ ကာ ကြည့်ရင်း ကိုယ့် စောက်စေ့ လေးကို ကိုယ် လက်ဖြင့် ဖိနှိပ် ပွတ်ကာ ခြေရင်း မာစတာဘိတ်လည်း လုပ်တတ် နေလေပြီ။
သုန္ဒာအောင် တစ်ယောက် သူမတို့ အိမ်ကြီး မှ လျို့ဝှက် ချက်ကို ပထမဆုံး သိရသည့် ည က ဖြစ်ပုံက ဤသို့ ဖြစ်သည်။ သူမ မှာ ညဦးပိုင်းက ကြည့်ထားသည့် ဂျပန်မလေး နှင့် အဖိုးကြီးတို့ လိုးကား ကို ပြန်စဥ်းစား ရင်း အိပ်ယာထဲ ဝင် စောင်ခြုံကာ မိမိ အစေ့ လေးကို မိမိ လက်ချောင်းထိပ်ကလေး ဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း မာစတာဘိတ် လုပ်နေမိ သည်။ ထို အချိန်တွင် မိမိ အခန်းနားသို့ လျှောက်လာသည့် ခြေသံကို ကြားရသဖြင့် ထိပ်လန့် သွားကာ အသာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေမိသည်။ အခန်းတံခါးကို တိုးတိုးလေးခေါက်သံ နှင့် အတူ၊
“မီးငယ်…မီးငယ်..အိပ်သွားပလား”
ဟူသော မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ဝင်းပပ အသံ ကို ကြားလိုက်ရသည်။ မိမိ လက်မှာ လည်း စောက်ရည်တို့ နှင့် စိုပွ နေပြီး အိပ်ယာထဲက ထလိုက်ပါက မိခင်ဖြစ်သူ မိမိ စောက်ဖုတ်မှ အနံ့ ကို ရသွားမလားဟု စိုးရိမ်ပြီး အိပ်ချင်ဟန် ကာ တိတ်တိတ်နေလိုက်သည်။ အခန်းတံခါးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွင့်လာပြီး သူမ မိခင် ဒေါ်ဝင်းပပ ဝင်လာသည်ကို တွေ့ သဖြင့် မျက်စေ့ ကို မှိတ်ကာ အသက်မှန်မှန်ရူရင်း အိပ်ပျော် နေသလို ဟန်ဆောင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပ က သူမ မျက်နှာကို ညအိပ် မီးရောင် မှိန်မှိန်အောက်မှာ ပင် အသာ ငုံ့ ပြီး ကြည့်နေသည်ကို တွေတော့ စိတ်ထဲ ထူးဆန်းသွား၏။ ထိုအချိန်တွင် အခန်းဝ မှ အသံတိုးတိုး ဖြင့် ၊
“လာပါ မေမေ ကလည်း ညီမလေး က အိပ်ပျော် သွားရင် ဆင်အော် လို့တောင် မနိုးတော့ ပါဘူး”
ဟု လှမ်းပြောလိုက်သည့် သူ့ အကို ကျော်မိုးအောင် အသံကို ကိုကြားလိုက်ရသည်။ သူမ အမေ က ၊ နောက်လှည့်ပြီး၊
“ရူး…ရူးးးးးးးးး”
ဆိုပြီး အသံမထွက်နဲ့ဟု သဘော မျိုး လှမ်းတားလိုက်သည်။ ပြီးမှ အခန်းပြင်သို့ လျှောက်ထွက် သွားကာ သူမ အခန်းတံခါးကို ပိတ်သွားလေသည်။ နောက်တော့ လမ်းလျှောက်သံ တိုးတိုးလေး များ ကြားရပြီး သူမ အကို အခန်းတံခါး အဖွင့် အပိတ်အသံ ကို ကြားလိုက်ရသည်။ သုန္ဒာအောင် အရမ်းစိတ်ဝင်စား သွားသည်။ သူမ ကို နိုးမနိုး လာကြည့်ပြီး တော့ မှ သူမ အကိုအခန်းကို ဝင်သွားကြတာ ဘာလုပ်မလို့ လဲ ဟု တွေး လိုက်သည်။ သူမ အမေ မှာ သူမ ထက် စာလျှင် သူမ အကို သားအကြီးအပေါ် အရာရာအကဲ ပို မှန်း သိသဖြင့် ၊ ယခုလည်း သူမ မသိအောင် ဘာများ ပေးမလို့လဲ ဟု စပ်စု ချင်စိတ်ပေါက် သွားသည်။ သူမ တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် အခန်းမှာ ကြားတွင် ပျဥ်ထောင်ကာ ဖြင့် အခိုင်အခန့် ကာထားသည် ဖြစ်သော်လည်း သူတို့ အိမ်ကြီးမှာ အဖိုးအဖွား လက်ထက် ကတည်းက ဆောက်ထားတာမို့လို့ တချို့ ပျဥ် နှစ်ချပ်ကြား မှာ ဟ နေတာ လေး တွေ ရှိနေသည်။ သူမ ဖက်မှ မီးပိတ်ထားပြီး သူမ အကို အခန်းဖက်မှာ မီးဖွင့်ထားလျှင် မီးရောင် တချို့ နံရံ မှ ဖြာကျ နေတာကို သူမ သိပြီး သားဖြစ်သည်။ တခါတလေ သူမ အကို ဘာလုပ်နေသလဲ စပ်စု ချင်လျှင် ချောင်းကြည့်မိတာလည်း ရှိဖူးလို့ ဘယ်နေရာက ချောင်းလျှင် ဘယ်နေရာကို မြင်ရမည် ဆိုတာကို သူမ သိနေပြီးသား။ သူမ တို့ အခန်းတွေ မှာ အကျယ်ကြီးတွေ မို့ ကုတင်တွေက ဘယ်နံရံ ဘက်မှာမှ မကပ် ၊ အခန်းအလည်မှာသာ ရှိနေကြသည်။ သုန္ဒာအောင် က သူမကုတင်ပေါ် မှ ဆင်းကာ ခြေဖျားထောက်ရင်းသူမ အကို အခန်းသို့ ချောင်းရန် လျှောက်သွားလိုက်သည်။
သုန္ဒာအောင် တဖက်ခန်းကို ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ သူမ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းက သူမ ဘဝ တစ်လျှောက် လုံး ကို အမြင်ပြောင်းလဲ သွားစေသည့် မြင်ကွင်း ဖြစ်လေသည်။ သူမ အကို အခန်းလယ် ရှိကုတင်ပေါ် မှာ ကိုယ်လုံးတီး လူနှစ်ဦးတို့ လုံးထွေး နေကြသည်။ ယောက်ျား တစ်ဦး နှင့် မိန်းမတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ လူတွေ မျက်နှာကို သေသေ ခြာခြာ မတွေ့ရသေးခင်က ပင် ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည် အနေအထားနှင့် ပင် ထိုလူ နှစ်ယောက်မှာ သူမ အကို နှင့် သူမ အမေ တို့ ဆိုတာ ချက်ခြင်း သိလိုက်သည်။ သုန္ဒာအောင် ရင်တွေ တအားခုန်လာပြီး၊ ဒူးတွေ တောင် မခိုင်တော့ ပဲ ညွှတ်ခွေ ကျချင်သွားသည်။ သူမ မျက်လုံး တွေက အပေါက် ကနေ မခွာနိုင်တော့ သူမ လက်က သူမ ဂါဝန် အောက် တိုးဝင်ကာ စောက်စေ့ လေးကို ဖိပွတ်ခြေနေမိလေပြီ။ သူမ ၏ ပထမဆုံး အကြိမ် မြင်လိုက်ရသည့် သားအမိနှစ်ဦး ၏ ရမက် ပြင်းပြင်း ဖြင့် ကာမ ဆက်ဆံနေကြ ပုံမှာ သူမ အသည်းထဲ ရင်ထဲ ဦးနှောက်ထဲ တွင် ဘယ်လို မှ ဖယ်ဖျောက်လို့ ရနိုင်တော့ မည်မဟုတ်ခြေ။ ထိုအခန်းတွင်း မှ အင်းစက် သားအမိ၏ တစ်ယောက် နှင့်တစ်ယောက် ယုယ ကြင်နာခြင်း၊ ရမက် အပြင်းစား ဖြင့် အချစ်ကြမ်းကြခြင်း၊ ပုံစံ မျိုးစုံ ဖြင့် လိင်ဆက်ဆံ ခြင်းတို့ ကို အသက်မရူနိုင်ပဲ မျက်လုံးမခွာနိုင်ပဲ ချောင်းရင်း ဖြင့် သူမ စောက်စေ့ လေး ကျင်ကနဲ ကျင် ကနဲ ဖြင့် အကြိမ်ပေါင်း မည်မျှ ပြီးခဲ့သည် ဆိုတာကို ပင် မမှတ်မိတော့။ နောက်ဆုံး အင်းစက် ချစ်သူ နှစ်ဦးတို့ မောပန်း သွားကြပြီး တဦးကို တဦး ဖက်ကာ အိပ်ပျော် သွားကြ မှ သူမ လည်း သူမကုတင်ရှိရာ ပြန်လာပြီး လှဲလျောင်း အိပ်မောကျ သွားရလေတော့ သည်။
မနက် ကျတော့ ဟန်ဆောင်ကောင်းသော သားအမိ ကို ကြည့်ရင်း သူမ လည်း ဘာမှ မဖြစ်သလို ဟန်ဆောင် နေခဲ့ရသည်။ နောက်ပိုင်း လည်း အခွင့် သင့်လျှင် သင့် သလို ဖြစ်လာသည့် အခါ၊ ကြုံတိုင်း ချောင်းမိလေသည်။ သူမ အကို နှင့် အမေ တို့ မှာ အမြဲ ဖြစ်နေကြသည်တော့ မဟုတ်။ တခါတလေ တပတ်မှ တခါ၊ တခါတလေ နှစ်ပတ်မှ တခါ။ တခါတလေတော့ နေ့စဥ် ရက်ဆက် ဆက်တိုက် သုံးလေးရက် ဖြစ်တတ်တာမျိုး လည်း ရှိသည်။ ထိုသို့ ဖြင့် တနေ့ တော့ သူမ ချောင်းချောင်း နေတာကို အကို ဖြစ်သူ က ရိပ်မိ သွားခဲ့သည်။ အကို ဖြစ်သူ က သူမ ကို မသိမသာ အစ်တော့ သူမ ကလည်း ပြန်လည် ချိန်းခြောက်လိုက်သည်။ အဖေ့ ကို တိုင်ပြောမည်ဟု။ သူမ အကို က ရီမော ကာ တိုင်ချင်လည်း တိုင်ပေါ့ ဒီအိမ်ကြီး မှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာ သိလားပေါ့။
သူမ က စိတ်ဝင်စား သွားသည်။ ထိုအခါကျတော့ သူမ ကို သူမ အကို က အိမ်ကြီး အတွင်း က အဖြစ်အပျက် များကို ပြောပြလေသည်။ ပထမဆုံး အချက်က သူမ တို့ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးတင်ထွတ် နှင့် သူမတို့ ဒေါ်ကြီး ဖြစ်သူ၊ ဒေါ်မျိုးမမ တို့ လည်း ဖြစ်နေကြသည်တဲ့။ သူမတို့ ဖခင် မှာ သူတို့ အိမ်မှ ကားဒရိုင်ဘာ ဘကြီးအဘတင့် ၏ မယား ဒေါ်လေး မနော် ကို လည်း လိုးနေသည်ဟု ဆိုသည်။ သူမ အဖို့ အံအား အသင့် ဆုံး မှာ သူမ တို့ ၏ ကားဒရိုင်ဘာကြီး အဘတင့် က သူမ တို့ အမေ ဒေါ်ဝင်းပပ ကိုရော သူမတို့ ဒေါ်ကြီး ဒေါ်မျိုးမမ ကို ရော လိုးနေသည်ဟု ဆိုတာကိုပဲ။ ဘယ်လိုသိလဲ ဟု ဆိုတော့ သူမ အကို ကျော်မိုးအောင် က ရီပြီးတော့။
“ငါ က ကံကောင်းသွားတာဟ၊ ဟဲဟဲ၊ ဒေါ်ကြီး ကို အဘတင့် က လာလာ လိုးနေတာကို ငါက သွားသွား ချောင်းရင်း နဲ့ ဒေါ်ကြီးကို အရမ်းလိုးချင်လာတာ၊ အဲဒါ အဘတင့်ကို ဒေါ်ကြီး ကို လာလိုးနေကြ ညတွေကို ငါက မှတ်ထားပြီး တနေ့ သူဝင်နေကြ ဘေးတံခါးကို အထဲက သွားလော့ ချထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အဘတင့်ဟန်ဆောင်ပြီး ဒေါ်ကြီးကို ဝင်လိုးတာ၊ ဒေါ်ကြီး က ချက်ခြင်းသိတယ်ဒါပေမဲ့ မငြင်းပဲ နဲ့ အလိုးခံ လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဘယ်သူ့ ကို မှ မပြောနဲ့ ဆိုပြီး ပိတ်တယ်။ ဒေါ်ကြီး က တအားထန်တာဟ၊ အဲဒါ ဒေါ်ကြီး နဲ့ ငါနဲ့ လိုးဖြစ်လာတော့ ဒေါ်ကြီး ဆီက ပဲ လျို့ဝှက်ကိစ္စ တွေ အကုန်သိလာရတာ၊ သူတို့ တွေ အဲလို ဖြစ်နေကြ တာ ငါတို့ မမွေးခင်ကတည်းက ဆိုပဲ၊ မေမေ့ ဆီတခါတလေ လာတဲ့ နယ်က မန်နေဂျာ ဦးမိုးအောင်သူ ဆိုတာ လည်း ရှိသေးတယ်၊ သူက လည်း မေမေ့ ကို လိုးနေတာတဲ့ ငါတို့ မမွေးခင်ကတည်းကဆိုပဲ၊ ငါတို့ တောင် ဖေဖေ က ငါတို့ တကယ့် အဖေလား၊ ဦးမိုးအောင်သူ က ငါတို့ အဖေလား မပြောတတ်တော့ဘူး။ အဘတင့် တောင် ငါတီု့ အဖေ ဖြစ်ရင် ဖြစ်နေမှာ ခိခိ။ ငါတို့ အမျိုး က အဲလို ထန်မှန်း သိရတော့ ငါလည်း မနေနိုင်တော့ ဘူး။ မေမေ့ ကို ရအောင် ကြံ ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်”
( ဒေါ်မျိုးမမ အကြောင်း အသေးစိတ်ကို tatkyatgyi ရေးသားခဲ့သော မျိုးမမဟတ္တနီ တွင်ဖတ်နိုင်ပါသည်။ အဘကျပ် ဇာတ်လမ်းကို အနည်းငယ်မှီးလိုက်မိသည်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်ပါသည်။ )
အခန်း ၂၄။
(ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ငယ်စဥ် က ဖြစ်စဥ် တို့ ကို အသေးစိတ်ရေးပြပါက ယခု ဇာတ်လမ်းမှ မဆိုင်သည့် ဘေးထွက် ဇာတ်လမ်းများ ဖြစ်နေသည်မို့ အသေးစိတ်ကို ဆက်မရေးတော့ ပါ၊ အကျဥ်းချူပ်သာ ရေးသွားပါမည်။)
“အဲတော့ ကာ ပြောရရင်တော့ အန်တီသု အကို၊ သားရဲ့ ဖေဖေ နဲ့ အန်တီသု မေမေ တို့ ရဲ့ အင်းစက် အချစ်ဇာတ်လမ်း က အန်တီသု ရဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ ဆိုတော့ အမြဲတမ်း စိတ်ထဲ စွဲနေခဲ့တာလေ၊ အဲဒါကြောင့် သားအမိ ဇာတ်လမ်း မှန်သမျှ ကြားတာနဲ့ တင် စိတ်ထ ခဲ့တယ် ဆိုရမှာပေါ့”
“အန်တီသု ကရော သား ဖေဖေ နဲ့ မဖြစ် ခဲ့ကြဘူးလား”
“အဟိ ဘယ်လို ပြောရမလဲ၊ ငဲငဲ”
“မဖြစ်ပဲ နေမှာ မဟုတ်ပါဘူး ၊ သား လောင်းရဲတယ် ဟွန်း ”
“အေးပါကွာ၊ ဖြစ်ခဲ့ တယ်ပဲ ထားပါတော့၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို က အန်တီသု ကို ညီမလေး တယောက် အနေနဲ့ပဲ ပို ချစ်၊ ကြင်နာ ဂရုစိုက်ခဲ့တာကွ၊ သူက အဲဒီ အချိန် အိမ်မှာ အကိတ်ကြီး သုံးယောက်ကို ဖြိုနေရတော့ အန်တီသု ကို စိတ်ကျေနပ် လောက် အောင်ပဲ ချစ်ပေးတာ”
“အင်း သား တော့ ဖွားဖွား တို့ ကို မမှီလိုက်တော့ တာ နာတာပဲ၊ အဟီး သား ငယ်ငယ်တုန်းက တော့ တွေ့ ဖူးတယ် သိပ်မမှတ်မိတော့ ဘူး”
“အေး ပါ မမှီလိုက်တာပဲ ကောင်းပါတယ်။ တော်ကြာ အဖွား တွေကို ပါ နှာဘူးထနေဦးမှာ ဟွန့်”
“အဲဒါက မျိုးရိုးလိုက်တာကိုးဗျ၊ အန်တီသု ဇာတ်လမ်းတွေက အောစာ ကောင်းကောင်းဖတ်ရသလိုပဲ ဗျာ လီးတောင် လာပြီး နောက်တစ်ချီ လောက် ထပ်ဆွဲရအောင်”
“တစ်ချီ မဟုတ်ဘူးဟေ့ မုန်းအောင် ဆွဲသွား နောက်နေ့ က စပြီး သားက အိမ်ပြန်နေရတော့ မှာ ပပ နဲ့ ဆို အန်တီသု ကိုတောင် သတိရတော့ မှာ မဟုတ်ဘူး”
“ဟာ မရပဲ နေမလားအန်တီသု ရဲ့ အန်တီသု က သား ရဲ့ လက်ဦး ဆရာမကြီးပဲဟာ”
“ဟုတ်ပါပြီတဲ့ ရှင်ရယ်၊ အန်တီသု က ကံဆိုးတာ၊ ကလေး မရနိုင်တဲ့ ကျန်းမာ ရေး အခြေအနေ ကြောင့် သား အရင်း မရခဲ့ ပေမဲ့ သားကို သား အရင်းလို ချစ်တယ်ဆိုတာ မှတ်ထားပါနော်”
“ဟုတ်ကဲ့ ပါ အန်တီသု ရယ် သားလည်း သိပါတယ်”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် နှင့် ရဲရင့်အောင် တို့ နှစ်ယောက် ထိုည က အားရ ပါးရ အချစ်မုန်တိုင်းထန်ကြ ရာ ၊ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်း ပြီး အိပ်မောကျ သွားမှ ပဲ ပွဲသိမ်းကြလေသည်။ နောက်နေ့ မနက် နေမြင့်မှ နိုးသဖြင့် လေဆိပ်သွားကြိုဖို့ အချိန်ကျနေပြီ ဖြစ်ရာ ကမန်ကတမ်းထ ရေမိုးချိုး ပြီး လစ်ကြရလေသည်။ လမ်းတွင် ရဲရင့်အောင် ကို သူ့အိမ်ရှေ့ ချပေးခဲ့ ပြီးမှ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က လေဆိပ်ကို ဆက်သွားတော့ သည်။
ရဲရင့်အောင် အိမ်ထဲ ကို ရောက်တော့ မီးဖိုထဲ မှာ မနက်စာ ပြင်ဆင်နေသော သူ့ မေမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဖော့ရှံ အသား ပါးပါး၊ မုန့်လက်ဆောင်းဖတ် အရောင် ပေါ် မှာ အဖြူစက်ကလေး တွေ နဲ့ ပုလဲပေါက် လို့ ခေါ်မလား အဲဒီ အစ ကို ဝမ်းဆက်. ဝတ်ထားသည်။ အပေါ် ပိုင်းက တက္ကသိုလ်ရင်ဖုံး လက်စက၊ ထုတ်ကြယ်သီးတွေနဲ့၊ အောက်က ထဘီ က ခပ်တင်းတင်းလေး စည်းထားသည်။ အင်္ကျီရင်ဖုံးက ရှေ့နောက် ဒေါက်ကလေး တွေ နဲ့ ဆိုတော့ ခါး၊ ဘိုက် နေရာမှာ ချပ်ချပ်ယပ်ယပ် နှင့်ကွက်တိ၊ ဆိုတော့ တင်လုံး ကြီးက စွင့်ကား ထွက်နေသည်။ ပိတ်စ က ပါးပါးလေးမို့ ရင်ဖုံးအောက် က ဘရာဇီယာ ကို ရိုးတိုးရိတ်တိတ်၊ ထဘီ အောက်က ပင်တီအနားရာကို လည်း ရိုးတိုးရိတ်တိတ် မြင်နေရသည်။ ကျောလည် လောက် ထိ အရှည် သာ ဖြတ်ထားသည့် ဆံပင် နက်နက် တွေကို ဖားယား ချထားတော့ သူ့ မေမေ က လှချင်တိုင်း လှနေလေသည်။
ရဲရင့်အောင် မှာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ထိုအပြင်အဆင်နှင့် မီးဖိုထဲ လှုပ်ရှားနေသည်ကို ကြည့်ရင်းက လီးတောင် လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က မီးဖိုထဲ ဝင်လာသည့် ရဲရင့်အောင် ကို ခေါင်းမော့ ကြည့်ရင်းက၊
“ဟေး ဂွတ်မောနင်း သား”
ဟု လှမ်းနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာထားနှင့် ပုဂံ များတင်ထားသည့် ကောင်တာဘက်ကို လှည့်သွားသည့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို ရဲရင့်အောင် က အနောက်မှ လိုက်သွားလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အနောက် မှ ကပ်ရပ်ပြီး သူ့ လက်နှစ်ဖက် နှင့် လက်မောင်း ကို ပါ အုပ်ပြီး သိုင်းဖက် လိုက်သည်။ သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ၏ မို့မို့ ဖောင်းဖောင်း ရွှေရင် အစုံ ကို အုပ်ကိုင်မိသည်။ အင်္ကျီ အသားက လည်းပါး၊ အောက်ခံ ဘရာဇီယာကလည်း အပျော့ သား မို့ နို့သီးခေါင်းဖုဖု လေးကို ပင် လက်ဖဝါးမှာ ခံစား လိုက်မိသည်။
” ဂွတ်မောနင်း မေမေ၊ ဒါနဲ့ ဖေဖေ လည်း အလုပ်သွားပြီ မဟုတ်လား ကား မရှိတော့ဘူး၊ အခု မှ ဘယ်သူ့အတွက် မနက်စာ ပြင်နေရတာလဲ”
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အနောက်ဖက်မှာ ကပ်လိုက်တော့ အိတင်းနေသော သူမ ဖင်သား လုံးကြီး နှစ်လုံး က သူ့ ပေါင်ခွ ဆုံ မှာ ဖိမိသည်။ မာတောင်လာသည့် ရဲရင့်အောင် လီးကြီးက ထိုဖင်သား နှစ်လုံးကြား သို့ အမြောင်းလိုက် တိုးဝင် သွားလေသည်။
“အဲဒါ ဒီနေ့ မှ အိမ်ပြန်လာမဲ့ အိမ်ပြေးလေး တစ်ယောက် အတွက် လေ၊ သူများ အိမ်မှာ သွားအိပ်ပြီး အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတဲ့ အိမ်ပြေးကောင်လေးပေါ့။ ကဲ ဆိုစမ်းပါဦး ညက အိပ်ရော အိပ်ခဲ့ ရရဲ့လား”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ခေါင်းလေးကို စောင်းငဲ့ ကာ ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းကလေး လှမ်းထိုးကာ၊၊ သူမ ဖင်ကြီး ကို ဆပ်ကနဲ ကော့ လို့ ဖင်နှစ်လုံးကြား ထိုးထောက် နေသည့် ရဲရင့်အောင် လီးကို ပွတ်တိုက်လိုက်ရင်း မေးလိုက်သည်။
“အိပ်ရတာပေါ့ မေမေ ရဲ့ အိပ်မက်ကောင်းတွေ တောင် မက်သေးတယ်၊ အိပ်မက်တစ်ခု ထဲမှာ အမျိုးသမီး ကြီးတယောက်က သားကို ဖြားယောင်း ပြီးတော့၊ လာညု နေတယ်၊ ပြီးတော့ လည်း သား စိတ်လာရင် သူ့ ကို အချိန်မရွေး လိုးလို့ ရတယ် လို့ လည်း ပြောသေးတယ်”
ရဲရင့်အောင် က မှင်သေသေ ဖြင့် ပြောရင်း ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နို့ကြီးတွေ ကို အုပ်ကိုင်ထားသည့် သူ့ လက်ဖဝါးဖြင့် နှစ်ချက် သုံးချက် ဟွန်းတီးသလို ဆုပ်နှယ်ပြလိုက်သေးသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လည်း မျက်ခုံး ကို ဟန်ပါပါ ပင့်လျှက်၊
“အော် ဟုတ်လား အမျိုးသမီးကြီးလား၊ ဘယ်အရွယ်လောက် ကြီးတဲ့ အမျိုးသမီးကြီးလဲကွယ့်”
“ကျနော့် အမေ အရွယ် လောက် ရှိတဲ့ အမျိုးသမီးကြီးပါ”
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နို့သီးခေါင်း ဖုဖု လေး ဖြစ်နေရာကို သူမ အင်္ကျီပေါ် မှ ပင် လက်ညိုးလက်မတို့ ဖြင့် ညှ့ပ်ခြေလိုက်ရာ၊ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ ဖင်လုံးကြီး ဖြင့် ပြန်ကော့ ဆောင့် ပေးလိုက်သည်။
“ဟွန့် အာ့ ဆို အိပ်မက် ဆိုးကြီးပဲ၊ အဲလို အမေအရွယ် မိန်းမကြီးက မင်းလို လူပျိုအရွယ်လေး ကို လာပြီးတော့ မြူဆွယ်နေတာများ၊ အရှက်မရှိနော်၊ အိပ်ရာ က လန့်ပြီး မနိုးသွားဘူးလား”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို ပြန် ကြည်စယ်နေသော်လည်း သူမ နို့သီးခေါင်း တွေ လည်း ပွတ်ခြေပေး တာ ခံနေရပြီး ဖင်နှစ်လုံး ကြားမှာလည်း နွေးထွေး မာတင်းနေသည့် လီးကြီး ဖြင့် အပွတ်ခံနေရတော့ အသက်ရူတွေက မြန် နေလေပြီ။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကိုယ်လုံး ကို ထိန်းကိုင်ကာ ထမင်းစား စားပွဲရှိရာသို့ တွန်းခေါ် သွားလိုက်သည်။ စားပွဲနား ရောက်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကျောပြင်လေးကို တွန်းလိုက်ရာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က အလိုက်သင့် ကိုယ်ကို ကိုင်းပြီး ပါးတဖက်ကို စာပွဲပေါ် ကပ်လျှက် မှောက်ပေးလေသည်။ သူမ လက်နှစ်ဖက်က စားပွဲအစွန်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ထဘီကို ခါးပေါ် အထိ လှန်တင်လိုက် တော့ အသားရောင် ပင်တီလေးက မနိုင်မနင်း ထိမ်းထားရသည့် ဖင်လုံးကြီးတွေ ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုပင်တီလေးကို ဆွဲချ ချွတ်လိုက်ပြီး၊ ဖွေးမွတ် ဖြောင့် စင်းနေသည့် ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ချောချော နှစ်လုံးကို ရဲရင့်အောင် က သူ့ ဒူးခေါင်း ဖြင့် တွန်းကာ ချဲကား စေလေသည်။
“အဲဒီ မိန်းမ ကြီး က အရမ်းလှ ပြီး အရမ်းဆက်ဆီ ဖြစ်တာ ကျနော့် အရွယ်တူ ကောင်မလေး တွေ လိုက်လို့ မှ မမှီတာ”
ရဲရင့်အောင် က သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖက် ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကို တဖက်တလုံးဆီ ကိုင်ရင်းက စက်ဝိုင်းပုံ လှိမ့်ကာ ဆုပ်နှယ်လေသည်။ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကားထွက်သွားတိုင်း စောက်မွှေးပါးပါးလေး ဖုံးနေသည့် စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ဟဟ သွားသည်။ အရည်ကြည်တို့ စိုလဲ့ နေတာကို ပင် မြင်နေရသည်။
“အဲဒီ မိန်းမကြီး က အရမ်းကို ဟော့၊ အရမ်းကို လှ၊ လို့ ကျနော် က ချစ်မိနေပြီ။ အခု လည်း ကျနော့် ရဲ့ လီးမာမာ ကြီးကို အဲဒီ မိန်းမ ကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ မြုပ်နှံ တော့ မလို့”
ရဲရင့်အောင် က သူ့ ဘောင်းဘီတိုနှင့် အတွင်းခံကို ကြမ်းပြင်သို့ တွန်းချွတ်ချလိုက်ပြီး ခါယမ်းထွက်လာသည့် သူ့ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဒစ်ဖူး ကို အရည်ကြည်တို့ စိုနေသည့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း အဝကို တေ့လျှက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသား တွေက စောက်ရည်တွေ စိုရွဲ နေတာမို့ လီးကြီးက တအိအိ နှင့် တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။ ရဲရင့်အောင် လီးတန်ကြီးမှာလည်း စောက်ဖုတ်အတွင်းသား များ၏ ပူနွေး စိုစွတ် နူးညံ့ မှု ကို ခံစား နေရသလို၊ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ခေါင်းတွင်း မှ လည်း ကတ္တီပါလို နူးညံ့ သော်လည်း သံချောင်းလို မာတင်းနေသည့် လီးတန် နွေးနွေး ကြီး တိုးဝင်လာတာ ခံစား နေရသည်။
ရဲရင့်အောင် လီးတန်ကြီး နှင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ခေါင်းတို့ မှာ တိုင်းချူပ်ထားသည့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အင်္ကျီ အလား ကွက်တိ စေးစေး လေး ဖြစ်နေသဖြင့် နှစ်ဦးစလုံး မှာ အရသာ အပြည့်အဝ ကို ခံစားနေရသည်။ ရဲရင့်အောင် လီးတန်ကြီး ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားတော့ ရဲရင့်အောင် ဆီးခုံ မှာ အိတင်းနေသည့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင်ဖင်လုံးကြီးတွေ ကို ဖိမိသည်။
“အင်းးးးးးးးးးးးးအီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးရှီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဆီမှ ကျေနပ်တာလား မချင့်မရဲ ဖြစ်တာလား မသိ အသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ လီးကြီးကို တဝက်လောက် ဆွဲထုတ် ပြီး ပြန်ထိုးထည့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း ချင်း အရှိန်မြင့်တင်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လည်း သိပြီးသား မို့ သူမ လက်တွေ ဖြင့် စားပွဲစွန်း ကို ဆုပ်ကိုင်ထားကာ ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ ကော့ ပေးပြီး ခံသည်။
“ဖတ်..ဖတ်..ဖွတ်…ဖလွတ်..ဖွတ်..ဖတ်..”
ရဲရင့်အောင် ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ က ပြင်းလာသလို မြန်လည်း မြန်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ရဲ့ ငြီးသံ က ကျယ်လာသလို၊ ရဲရင့်အောင် အသက်ရူသံ တွေ က မြန်လာခဲ့သည်။
အခန်း ၂၅။
ရဲရင့်အောင် ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းလာတော့ စားပွဲက လှုပ်လှုပ်သွားသလို စားပွဲပေါ် က ပုဂံ တွေ ကလည်း အသံ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ သူမ လက်တွေ ဖြင့် စားပွဲစောင်းကို တင်းတင်းဆုပ်ကာ ခံရှာသည်။ ရဲရင့်အောင် မှာ တညလုံး နီးပါး ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖြင့် လိုးလာခဲ့ တာမို့ တော်တော် နှင့် ပြီးဖို့ မလွယ်၊ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က တော့ အခု လိုမျိုး အခြေ အနေမှာ ဆိုတော့ စိတ်က တအား လှုပ်ရှား ပြီး ခနလေး နှင့် ပြီးချင်နေလေပြီ။ သူမ အိမ် က မီးဖိုခန်း ထဲ မှာ၊ မိမိ သား အရင်း ဖြစ်သူ က မိမိ ကိုယ်ကို ထမင်းစား စားပွဲပေါ် မှောက်ခိုင်းပြီး အနောက် ကလိုးနေတာ ပထမဆုံး အတွေ့ အကြုံ မဟုတ်လား။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ခေါင်းထဲ မှ မိမိ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပေး နေသလို ခံစားရတော့ ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် သူ့ မေမေ ပြီးတော့ မယ်ဆိုတာကို သိနေလေပြီ။ စားပွဲပေါ် မှာ ပါးတခြမ်းအပ်လျှက် ဖီးအရမ်း ကောင်းလို့ ပါးစပ်လေး ဟ ပြီး သွားရည် တချို့ ပင် စီးကျ လာနေသည့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး ရဲရင့်အောင် သနားသွားမိသည်။ နောက်ကို အဲလို မျိုး အနေအထားနှင့် မလုပ်တော့ ဟု ပင်တွေးလိုက်မိသည်။
“အားးးး အဲဒီ မိန်းမ ကြီးရဲ့ အဖုတ်ထဲ သားရဲ့ လရည် တွေ ပန်းထည့် ပြီး ပြီးလိုက်ပါတော့၊ ”
ရဲရင့်အောင် ဘယ်လို မှ ပြီးဖို့ မလွယ်၊ ဘာမှ တော့ ပြန်မပြောတော့ ပဲ၊ ခပ်မြန်မြန် ခပ်ပြင်းပြင်းလေးသာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးပေးတော့ သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် သာ ကိုယ်လုံး လေး တောင့်တင်း ပြီး ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက် သွားရရှာသည်။ ရဲရင့်အောင် က သူရဲ့ မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးကို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ထည့်ထားကာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကျောကုံး ပေါ် အသာ မှောက်လျှက် နားနေလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် အမော ပြေသွား မှ ရဲရင့်အောင် က အနောက် ဆုတ်ပေးလိုက်တော့ လီးကြီးက ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ပလွတ်ကနဲ ပြုတ်ထွက်လာခဲ့သည်။ လီးကြီး မှာ တော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ၏ စောက်ရည်တို့ ဖြင့် ချွဲပြစ်နေပြီး စောက်ရည် တချို့ က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပေါင်အတွင်းသား မှာ စီးကျ လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်လိုက်တော့ လီးကြီးက စောက်ရည်တွေ စိုရွဲနေပြီး လေတိုက်နေတဲ့ သစ်ကိုင်းကြီးလို ယိမ်းခါ နေသည်။
“ဟင့် သူ မပြီးသေးဘူး မလား”
“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမခါးပေါ် လိမ့်တင်ထားသည့် ထဘီကို ပြန်ဖြည်ချလိုက်ပြီး ရဲရင့်အောင် ရှေ့မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူး ကို ငုံခဲ စုပ်လိုက် လေသည်။ ရဲရင့်အောင် က သူ့ မေမေ ဆံပင် နက်နက် ထဲကို သူ့ လက်ချောင်းများ ဖြင့် ထိုးသွင်း ကာ ဆော့ ကစားရင်း ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပုလွေအစွမ်းကို အရသာခံ နေမိလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ လီးကြီး တချောင်းလုံးကို ပြောင်အောင် စုပ်လျှက် ပေးရင်း သူမ နှုတ်ခမ်း များဖြင့် ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးသော် လည်း ရဲရင့်အောင် မှာ ပြီးမည့် ပုံ မပေါ် သဖြင့် ခနနားလိုက်ကာ မတ်တပ် ထရပ်လိုက်သည်။
“သား ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ၊ မမသု က သား လရည်တွေ ကို ကုန်အောင် တညလုံး ညှစ်ထုတ်ပြစ်လိုက်တာလား”
ဟု မေးလေသည်။
“မဟုတ်ပါဘူး မေမေ ရဲ့ သား က အခု ထိန်းထား နိုင်နေတာပါ။ မေမေ နဲ့ လိုးတာကို ခနလေး နဲ့ မပြီးချင်လို့ ထိန်းထားတာပါ။ အခု သား လုပ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒ ကို မေမေ လိုက်လျော မလား၊ သား ခနလေး နဲ့ ပြီးသွားမယ်”
“ဘာဆန္ဒလည်း ပြောကြည့်ပါဦး”
“သား မေမေ့ ကို မေမေတို့ လင်မယား ကုတင်ကြီးပေါ် မှာ လိုးချင်တယ်”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မျက်နှာလေး နီ သွားသော်လည်း စိတ်လည်း လှုပ်ရှား သွားကာ ၊
“ဒါပဲလား ၊ ကဲ လာသွားမယ်”
ဟု ပြောကာ ရဲရင့်အောင် လက်ကို ဆွဲခေါ် သွားလေသည်။ တကယ်က ရဲရင့်အောင် စိတ်ထဲကတော့ မေမေ့ ကို မိန်းမ လို့ ခေါ် ပြီး လိုးချင်တယ်ဟု ပြောနေမိသည်။ သို့ သော် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် သူ့ ကို ပြောထားဘူး သည့် စကား ကြောင့် သူ့ပါးစပ် က ပြောဖို့ မဝံ့ရဲ ဖြစ်နေရသည်။ သူတို့ လင်မယားကုတင်ပေါ် မှာ လိုးရရင်တော့ ကိုယ့်မိန်းမ ကို လိုးရသလို ဖီးလင် ရမည်ဟု မျှော်လင့်ကာ ထိုကုတင်ပေါ် လိုးချင်သည်ဟု ဇာတ်လမ်းထွင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ရဲရင့်အောင် က သူ့ ကိုယ်ပေါ် ကျန်သေးသည့် တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ် မှ ဆွဲမကာ ချွတ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကလည်း သူမ ကိုယ်ပေါ် မှ ထဘီကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က သူမ အင်္ကျီ ကြယ်သီးကို ကူချွတ်ပေးမည်လုပ်တော့၊
“နေနေ သား ဒီကြယ်သီး က ချွတ်ရခက်တယ်၊ တော်ကြာ ပြတ်သွားမှ နှမြောစရာကြီး ဖြစ်နေမယ်၊ လက်ခက စျေးကြီးတယ် အဟိ”
“ဟုတ်လား ထင်သား ပဲ အဲဒီ ဝတ်စုံ က မေမေ နဲ့ အရမ်း လိုက်တယ် ချူပ်ထားတာလည်း ဖစ်ဆိုက် ဆိုတော့ ၊ ဆက်ဆီ လည်း ဖြစ်တယ်၊ သား အရင်က မတွေ့ဖူးပါဘူး မေမေဝတ်တာ”
“ဟွန်း၊ ဒီနေ့ ကိုယ်ချစ်တဲ့ သူလေး ပြန်လာမယ် ဆိုလို့ သူ သဘောကျ မလားလို့ ဝတ်ထားတာလေ၊ ”
“ဘယ်လို ပြောလိုက်တယ်၊ ပြန်ပြောပါဦး မေမေ ရယ်၊နားဝင်ချိုလိုက်တာ”
“ကိုယ်ချစ်တဲ့ သူလေး လေ။ သားလိုလည်း တမျိုး၊ …”
“နောက်တမျိုးက ရောဘာလဲ”
“ချစ်သူ လိုပေါ့ လို့ ဘာထင်လို့လဲ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ ကိုယ်မှ ချွတ်လိုက်သော အင်္ကျီ နှင့် ဘရာကို ကြမ်းပေါ် အသာ ချလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကိုယ်လုံးကို မချီပြီး ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်လေသည်။
“ဒီကုတင်ကြီး ပေါ် မှာ ဖေဖေ က မေမေ့ ကို လိုးလာတာ နှစ်ပေါင်း များစွာ ကြာခဲ့ပြီနော် ခိ”
“ဟုတ်ပါ့၊ သား တသက်ပေါ့”
“အင်း အဲဒီ သား က မေမေ့ ကို ပြန်လိုး လိမ့်မယ်လို့ မေမေ မထင်ထားဘူး မဟုတ်လား”
“ဘယ်ထင်ပါ့ မလဲကွယ်”
ရဲရင့်အောင် က ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်နေသော ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို ဆွဲဖက် ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း ပြန်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ၏ နို့သီးခေါင်း လေးများ မှာ မာတောင် လာပြီး ရဲရင့်အောင် ရင်ဘတ်ကို ထောက်ဖိပွတ် နေသည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အပေါ် မှောက်တက်လိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က အလိုက်သင့် လေး သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကို ကားပေးလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် လီးကြီးက ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ဝကို တန်းထိုးပွတ်တိုက်မိ လေသည်။ ရဲရင့်အောင် က သူ့ လီးကြီးကို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်း ချင်း ဖိသွင်း လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ခုန က မှ ပြီးထားလို့ စောက်ရည်တွေ ရွဲအိုင် နေသဖြင့် ချောချော ချူချူ ဝင်သွားလေသည်။ ရဲရင့်အောင် က သူတို့ ဆီးခုံ နှစ်ခု ဖိကပ်ထားကာ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထား ရင်းက မှ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နို့ကြီးများကို ကုန်းကာ တပြွတ်ပြွတ်စို့လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကလည်း ပါးစပ် မှ အသံလေး ထွက်ငြီးကာ ရဲရင့်အောင် ခေါင်းမှ ဆံပင် များကြား သူမ လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့် ရင်း ဦးခေါင်းခွံကို ကုတ်ခြစ်ပေးလေသည်။
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နို့ကြီး များကို အားရအောင် စို့ပြီးတော့ မှ ခေါင်းကို ကြွကာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို မျက်လုံးချင်း ဆုံ ကြည့်လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မျက်လုံးထဲမှာ တော့ တဏှာခိုးတွေ က ဝေ နေလေပြီ။
“မေမေ က စတော့ ဟုမ်းမှာတုန်းက သား လိုးနေတာမှန်း ဘယ်တော့ မှ သိတာလဲ”
“မေမေ က မနက် ကျမှ သိတာ၊ ညတုန်းက အရက်မူးနေတာရယ်၊ သား ဖေဖေ ပြန်လာတယ်လို့ ပဲ ထင်နေမိတာ”
“အဲတော့ မေမေ က သားကို မမုန်းသွားဘူးလား”
“ဟင့်အင်း မမုန်းပါဘူး၊ မေမေ့ ကိုယ် မေမေ ပဲ နားမလည်နိုင်တာ၊ နောက်နေ့ မနက် သားမှန်းလည်း သိပြီးရော မေမေ့ စိတ်တွေ က တမျိုး ဖြစ်ကုန်တာ၊ ရန်ကုန် ပြန်ရောက်တော့ လည်း အဲဒီညက သား လိုးခဲ့တာကို ပဲ ပြန်တွေးရင်း ဖီးတွေ တက်နေမိတယ်”
“ဒါများ မေမေ ရယ် စောစောစီးစီး ကတည်းက ဖွင့်ပြောလိုက်ရောပေါ့”
“အမယ် ဘာလို့ ပြောရမှာလဲ”
“စောစော ပြောတော့ သားတို့ စောစော လိုးဖြစ်သွားတာပေါ့၊ ဒီကြားထဲက အချိန်တွေ ကို နှမြောစရာကြီး”
“လိပ်ကလေး၊ ဟွန့် သူ့ အတွက် ပဲ တော်တော်သိ၊ အခု ရော ဘာလုပ်နေတာလည်း၊ သူ့ဟာကြီး သူများ ဟာလေး ထဲ စိမ်ထားပြီးစကားတွေ လျှောက်ပြောနေတယ်”
“အဲဒါက ဖီးလ်ပဲလေမေမေ၊ ကိုယ့်မေမေ ကို ကိုယ်ပြန်လိုးနေရတယ်၊ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ သားလီးစိမ်ထား ရတယ် ဆိုတာကိုက တကယ့်ဖီးလ်ပဲလေမေမေ၊ သား အတွက် ဒီထက်ဖီးကောင်းတဲ့ဟာ ရှိသေးတယ် မေမေ မကြိုက်ဘူး ဆိုလို့”
“ဟင် မေမေ မကြိုက်ဖူးလို့ ပြောခဲ့တယ်၊ ဟုတ်လား ၊ ဘာများလဲ”
“သား က မေမေ့ ကို မိန်းမ လို့ ခေါ်ပြီး လိုးချင်တာလေ”
အခန်း ၂၆။
“အာကွာ သားကလည်း မေမေ ပြောပြီးပြီ မဟုတ်လား၊ သား နဲ့ မေမေ တို့ လိုးနေကြပေမဲ့ အမေနဲ့ သား ဆိုတာကတော့ ပြောင်းသွားမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလေ”
“အဲဒါကို သားသိပါတယ် မေမေရဲ့ ၊ နောက်ပြီး တခြား လူတွေ ကြားအောင်လည်း ခေါ် မှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ လိုးနေတုန်း အချိန်ကလေး ပါပဲ၊ သားက မေမေ့ ကို လိုးနေတဲ့ အချိန်လေး မှာ မေမေ ဟာ သားရဲ့ အမျိုးသမီး၊ မိန်းမ ဆိုတဲ့ ဖီးလ်လေး ခံစား ချင်လို့ ပါ၊ အမြဲတမ်းကြီးလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ တခါတလေ လည်း မေမေ လို့ ခေါ် ပြီး လိုးရတာ လည်း အရသာ ရှိမှာပါပဲ ဒါမျိုး က သား တိုင်း မရနိုင်တဲ့ အခွင့်အရေးမဟုတ်လား”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က စဥ်းစား သလို နှင့် ရဲရင့်အောင် ကို မျက်လုံး ချင်းဆုံပြီး သေခြာစိုက်ကြည့်နေသည်။ ရဲရင့်အောင် ပြောတာကလည်း အဓိပ္ပါယ် ရှိသလိုလို မဟုတ်လား၊ သူမ ကိုယ်တိုင် ကလည်း အတွင်းစိတ် မှာ ရဲရင့်အောင် ၏ မယားလေး အဖြစ် နေချင် နေတာ ကို သူမ သိသည်။ သို့ သော် မြန်မာလူမျိုး ပီပီ တော် ကြာ ရောင့်တက် သွား မလားလို့ တွေးပူနေတာ လည်း ရှိသေးသည်။ နောက် တော့ ဆုံးဖြတ်ချက် တခု ချလိုက်သည်။ တကယ်လို့ ရောင့်တက်လာရင် လည်း သူမ အနေနှင့် အချိန်မရွေး ရပ်ပြစ်လိုက်လို့ ရသည်။ သူမ က အမေ မဟုတ်လား။ သားက ငယ်ငယ်ကတည်း က သူမကို ကြောက်လာရသူလေ။ အခု နှစ်ယောက် လိုးနေကြသည့် အချိန်လေး မှာတော့ ခွင့်ပေးလိုက်တာ ကိစ္စ မရှိလောက်ပါဘူးလေဟု တွေးလိုက်သည်။
“အိုကေ၊ သား ဂတိတည် နော်၊ ဒီလို အချိန်က လွဲရင် ပါးစပ် က စည်းကမ်း ရှိရမယ် ဟုတ်ပလား”
“ဟုတ်ပါပြီ မိန်းမရယ်၊ မိန်းမ ကို ယောက်ျား အရမ်းချစ်တာပဲကွာ သိလား”
ရဲရင့်အောင် က အခွင့်အရေးကို ချက်ခြင်းအသုံးချလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် မှာ သူ့ မေမေ ကို အဲလို မျိုး ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် ပြောလိုက်ရတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသည့် သူ့ လီးကြီး က ပိုပြီး မာတင်း ဖေါင်းကား လာသလို ခံစား လိုက်ရသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာလည်း သားဖြစ်သူက ထိုကဲ့ သို့ ပိုင်စိုး ပိုင်နင်း အခေါ် ခံလိုက်ရတော့ စောက်ဖုတ်ထဲ စစ်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ စောက်ရည်ပင် စိမ့်ထွက်လာရသည်။ သူမ စောက်ခေါင်း အတွင်း မှ အတွင်းသား များကလည်း တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ လှုပ်သွားကာ ရဲရင့်အောင် လီးတန်ကြီး ကို ဆုပ်ကိုင်ပေးသလို ဖြစ်သွားရသည်။ ရဲရင့်အောင် လည်း လီးတန်ကြီး ပေါ် ခံစား နေရသည့် သူ့ မေမေ စောက်ခေါင်း အတွင်း မှ လှုပ်ရှား မှု များကို ဇိမ်ခံ ကောင်းနေသဖြင့် မလိုးသေးပဲ ဆက်စိမ်ထားလေသည်။
“မိန်းမ ရာ ရန်ကုန် ပြန်ရောက်ပြီးတော့ လည်း ယောက်ျား လီးကို သတိရနေလျှက်သား နဲ့ ဘာလို့ မူယာ မာယာ များပြီး ဟန်ဆောင်နေရတာလည်း၊ ယောက်ျား က နေ့တိုင်း လက်နဲ့ ပဲ နှစ်ပါး သွား နေရတာလေ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ပြုံးလိုက်ရင်း၊
“ယောက်ျား က ရိုမန်းတစ် ဖီးလ် ကို မှ မသိတာ၊ လူက မရလေ ပိုလိုချင်လေ၊ ပိုစွဲလမ်း လေမဟုတ်လား။ တညထဲ အလိုးခံလိုက်ရင်းနဲ့ နောက်နေ့ လည်း ဆက်တိုက် အလိုးခံ နေရင် အညှာလွယ်သလို လည်း ဖြစ်၊ တန်ဖိုးလည်း မထား၊ ဖြစ်သွားမှာပေါ့၊ မမသု က ယောက်ျား ကို ဆွဲစား တော့ မယ် ဆိုတာ မိန်းမ သိသား ပဲ၊ လွှတ်ပေးထားလိုက်တာ၊ စိတ်က တော့ နည်းနည်း ပူတာပေါ့၊ တော်ကြာ မမသု ကို ပဲ စွဲသွားမလား၊ ဒါပေမဲ့ မမသု က ယောက်ျားကို တို့ နဲ့ နီးစပ် အောင် ပလန်ဆွဲလုပ်လာတော့ မသိချင်ယောင် ဆောင် ပြီး အလိုက်သင့် ဝင်ကလိုက် တာပေါ့ ခစ်ခစ်”
“တော်ပါပေတယ် မိန်းမ ရာ ဒါကြောင့် ယောက်ျား က စွဲသွားရတာပေါ့”
“သွားပါ အပိုတွေ၊ ဒါနဲ့ ယောက်ျား မမသု ဆီကရော မိန်းမ သိချင်တဲ့ ဟာ မေးလာသေးလား၊”
ရဲရင့်အောင် မျာ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကို ဘယ်သူ မှ ပြန်မပြောပါဘူး ဂတိခံလာခဲ့ ရသဖြင့် လောလော ဆယ်တော့ မပြောချင်သေး၊ လီးက လည်း မာတောင် ဖောင်းကား နေပြီ ဆိုတော့ စပြီး လိုးနေရင်း နောက်ဆုံး မေးခွန်းကို မကြားဟန်ဆောင် ကာ အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် စလိုးတော့ သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် လည်း လီးမာမာ ကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ အတင်းဝင် အတင်းထွက် အားပါပါ နှင့် ဆောင့် လိုးနေတာ ခံရတော့ ရဲရင့်အောင် ကိုယ်ကို သိုင်းဖက်ကာ အောက်မှ ကော့ ပေးရင်း အလိုးခံလာတော့ သည်။
“အားးး ကောင်းလိုက်တာ လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တဲ့ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကြီးကွာ၊ စတော့ ဟုမ်း မှာ ကတည်း က စွဲလာခဲ့တာ ခု မှ ပဲ အားရပါးရ လင်မယား ကုတင်ပေါ် မှာ လိုးရတော့ တယ် အီးးးးး”
“အု..ရှီးးးးးးး ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်…ကောင်းးးတယ်…ယောက်ျားးးးးရယ်….အီးးးးးးးးး”
“ဖွတ်…ဖတ်….ဖလွတ်…ဖွတ်…”
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နံဘေး တဖက်တချက်ကို လက်ဖဝါး ဖြင့် ထောက် ၍ ဒူးကို အားယူကာ ဖင်ကို ကော့ ကော့ ပြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး အပြည့်အသိပ်ဝင်ထွက် ကာ လိုးနေတာခံလို့ ကောင်းလှ သဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ထောင်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ခြေဖဝါး ဖြင့် အားပြုလျှက် ဖင်ကြီး ကို အောက်က ကော့ ကော့ ပေးကာ ခံလေသည်။ သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် မှာ အခု မှ ရကာစ ဇနီးမောင်နှံ နှစ်ဦး သဖွယ် မမောနိုင် မပန်းနိုင် ရွက်ကုန်လွှင့် ကာ လိုးဆောင့် နေကြလေသည်။
“ဖွတ်…ဖတ်…ဖုတ်..ဖတ်..”
“ဗျစ်..ဗြုတ်..ဖလု..ဖတ်…ဖတ်”
“အ..အ..အ…အီးးးး ရှီးးးးးး”
“ကျွတ်စ်…ရှီး..အိုးးးးးးး ဟဟဟဟဟဟ”
“အီးးး မိန်းမ ယောက်ျား ပြီးတော့ မယ်၊ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ယောက်ျား လရည်တွေ ပန်းထည့် လိုက်တော့ မယ်နော် အိုးးးးးး”
“ထည့်ထည့် ယောက်ျား မိန်းမ လည်း ပြီးပြီ ၊ ယောက်ျား လရည်တွေ မိန်းမ ကိုယ်ထဲ အကုန်သာ ထည့်လိုက်တော့ အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ရဲရင့်အောင် တို့ သားအမိ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားကြရင်း ကာမဆန္ဒအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ခံစား နေကြလေသည်။ ခနကြာတော့ မှ လက်တွေ က ဖြည်လျော့ လိုက်ကြသည်။ ရဲရင့်အောင် လည်း ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကိုယ်ပေါ် မှ ဘေးကို လှိမ့် ချလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် လီးကြီးကလည်း ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ပြွတ်ကနဲ ကျွတ်ထွက်လာခဲ့သည်။ သား အမိ နှစ်ယောက် ဘေးတိုက် ပက်လက် အနေအထားဖြင့် နားနေကြ ပြီး အခန်း မျက်နှာကျက် ကို ငေးကြည့်ရင်း အတွေး တွေ ပြန့်လွင့် နေကြသည်။
“ကဲ သား မေမေ စုံစမ်းခိုင်းထားတဲ့ မမသု အကြောင်း ပြောပြလေ၊ ခုနက စကား လွှဲ သွားတာ မသိဘူး မထင်နဲ့ ဟွန်း သားကို မေမေ က မွေးထားတာ”
“နေပါဦး မိန်းမ ရယ် လိုးလို့ မဝ သေးတာ မေမေ မလုပ်ပါနဲ့ဦး၊ ယောက်ျား လို့ ပဲ ခေါ် ပါဦး”
“ယောက်ျား လို့ ခေါ် ရင် ပြောပြမှာလား ပြော”
“အင်း အန်တီသု က ဘယ်သူ့ မှ မပြောပါနဲ့ လို့ ဂတိတောင်းလိုက်တယ်၊ အဟီး ဒါပေမဲ့ မိန်းမ က လည်း ဘယ်သူ့ မှ မပြောဘူး ဆိုရင် ယောက်ျား ပြောပြမယ်”
“အမလေး မိန်းမ က ဘယ်သူ တွေကို လိုက်ပြောပြ နေရဦးမှာလည်း ၊ ပြောစမ်း ပါ ယောက်ျား ရယ်၊ မိန်းမ သိချင်လို့ ”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က အထာကျွမ်းသည်။ ထိုကဲ့သို့ မိန်းမ နှင့် ယောက်ျား ဟူသော အသုံးအနှုန်းကို ဖောဖော သီသီ သုံး လိုက်ခြင်းဖြင့် ရဲရင့်အောင် စိတ်ကို ပျော့ ကျသွားနိုင်မည်ဟု သူမ တွက်လိုက်သည်။ ထင်သည့် အတိုင်းပင် ရဲရင့်အောင် တောင့် မခံနိုင်တော့။
“မိန်းမ ကို ပြောပြ ဖို့ တွန့် နေတာက မိန်းမ နဲ့ ပတ်သက် သူတွေ အကြောင်းပါ ပါနေလို့ အဲဒါကြောင့် မိန်းမ လုံးဝ စိတ်မဆိုးပါဘူး ဆိုမှ ပြောပြမယ်”
“ဘာစိတ်ဆိုးစရာ ရှိလဲ ပြောစမ်းပါဆို ၊ မိန်းမ စိတ်မရှည်တော့ ဘူးနော်”
နောက်ဆုံးတော့ ရဲရင့်အောင် ရွေးစရာ လမ်း မရှိတော့၊ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ပြောပြခဲ့သည့် ဇာတ်လမ်းကို နောက်ကြောင်းပြန်ပြောပြ လိုက်ရသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် အလွန် စိတ်လှုပ်ရှား သွားခဲ့ ရသည်။ သူမ နှင့် အိမ်ထောင် ကျတော့ ဦးကျော်မိုးအောင် မိဘ တွေက ဆုံးပါး သွားကြပြီမို့ မဆုံလိုက်ကြရ။ သူတို့ ငယ်ငယ်တုန်းက ဓါတ်ပုံတွေ ထဲမှာတော့ ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ အတော် ဆက်ဆီ ဖြစ် သည် ဆိုတာ သူမ သတိထားမိသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ရဲရင့်အောင် နှင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တို့ သား အမိ လိုးကြတာ ကို ချောင်းကြည့် ချင်သည် ဆိုတာကို လည်း ကြားလိုက်ရတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တစ်ယောက် ပြုံး မိသည်။
“သား အန်တီသု က သား နဲ့ မေမေ နဲ့ လိုးတာကို ချောင်းချင်တယ် ဆိုတော့ သူ့ ကို မေမေ တို့ တပွဲလောက် ရှိုး ကြတာပေါ့ ဘယ်လို လဲ၊ မေမေ ကလည်း ကိုယ်သရုပ်ဆောင် တာကို သူများ ကြည့်နေတာ တအား စိတ်လှုပ်ရှား တာ ဆိုတော့ ဟင်းဟင်း၊ နောက်ပြီးတော့ လည်း”
“နောက်ပြီးတော့ လည်း က ဘာလည်း မေမေ”
“ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး နောက်မှ ပြောတော့ မယ်၊ ခု သား ဘိုက်မဆာသေးဘူးလား”
“ဆာတာပေါ့ မေမေ ရယ်၊ ဟိုဟာ က ပိုဆာနေလို့ သာ အခု တော ဘိုက်ထဲ တကြုပ်ကြုပ် မြည်နေပြီ အဟိ”
သားအမိ နှစ်ယောက် အဝတ်အစား ထဝတ် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီး ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပြင်ထားသော မနက်စာ ကို စားသောက် ကြလေသည်။ မနက်စာ စားနေကြရင်း ဖြင့် ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို ၊
“မေမေ သား မေးစရာ တခု ရှိတယ်”
“ဘာများလဲ သား”
“ဖေဖေ က မေမေ့ ကို တော့ ပုံမှန်လိုးပေးနေတယ် မဟုတ်လား”
“ပုံမှန် ရယ်လို့ မဟုတ်ဘူး ပေါ့ သားရယ်၊ ဒီလောက် နှစ်တွေ ကြာလာမှ တော့ ဘယ်ပုံမှန် လိုးနိုင်တော့ မှာလဲ၊ သားဖေဖေ က အရွယ်လည်း ရလာပြီလေ၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထ လာရင်တော့ လုပ်ပါတယ်၊ တပတ်တခါ လောက် တော့ လုပ်ပါတယ်”
“အော် မေမေ ကရော တပတ်တခါ လောက်ဆိုရင် ကျေနပ် ပြည့်စုံ သွားပလား”
“အင်း ကျေနပ် ပြည့်စုံ တယ်လို့ တော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့လေ၊ ဒါပေမဲ့ မေမေ တို့ မြန်မာ ဓလေ့ က ကိုယ့် အိမ်ထောင် မှာ ဆန္ဒမပြည့်ဝတိုင်း တခြား လူနဲ့ သွား ဖြည့် လို့ မှ မဖြစ်နိုင်တာကို”
အခန်း ၂၇။
ထိုနေ့ ညနေဘက် သူ့ ဖေဖေ ဦးကျော်မိုးအောင် အိမ်ပြန်ရောက်လာပြီး ညနေစာ ထမင်းအတူတူ စားကြတော့ ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် ပထမ မျက်နှာမထားတတ် ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ သူ့ မေမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပင် ခပ်တည်တည် ဘာမှ မဖြစ်သလို နေတာမို့ သူလည်း ခနကြာတော့ နေတတ် သွားတော့ သည်။ ပုံမှန်အတိုင်း မိသားစု တီဗီ ကြည့် စကားစမြီပြော၊ ဖြစ်ကြသည်။ ဦးကျော်မိုးအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တို့ အိမ်မှာ နေသည့် အကြောင်း၊ သူတို့ သားအမိ နှင့် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တို့ ခရီးစဥ် အကြောင်း ရောက်တတ် ရာရာ ကို ပြောဆို ဖြစ်ကြသည်။ ည ကိုးနာရီ လောက်ကျတော့ ရဲရင့်အောင် က အိပ်တော့ မည် ဆိုကာ သူ့ အခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့ လေသည်။ သူတကယ်ပဲ ပင်ပန်း နွမ်းနှယ်နေလေပြီ။ မနေ့ ညကလည်း တညလုံး အဒေါ် ဖြစ်သူ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် နှင့် အချစ်ကြမ်းခဲ့ ပြီး ဒီနေ့ လည်း တနေ့လုံး နီးပါး ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နှင့် အချစ်မုန်တီုင်း ထန်ခဲ့ ကြတာမို့ သူ အတော် ပြိုင်းနေပြီ။ သူ့ အိပ်ခန်းထဲ က မွေ့ယာပေါ် ကျော ချလိုက်တာ နှင့် တုံးကနဲ ပင် အိပ်ပျော် သွားတော့ သည်။
ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် တိမ်တွေ ပေါ် လွှင့်မြော နေသည်။ သို့ သော်လည်း သူလီးကြီးမှာ စိုစိုစွတ်စွတ် နှင့် စူးကနဲ စူးကနဲ စုပ်ယူ နေတာ ခံစား လိုက်ရသည်။ တိမ်ပေါ် ကနေ သူ အောက် သို့ သိမ့်ကနဲ ပြုတ်ကျ သွားသဖြင့် လန့် ပြီးနိုးလာခဲ့သည်။
“ဟင် မေမေ”
သူ့ အိပ်ယာပေါ် မှာ သူ့ လီးကို ငုံခဲ ကာ ရေခဲချောင်းလို စုပ်ရင်း ဖြင့် သူ့ မျက်နှာ ကို ပြုံးကြည့်နေသော ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို တွေ့ လိုက်ရသည်။ အခန်းတခုလုံး လည်း နေရောင် ဖြင့် လင်းထိန်နေပြီမို့၊ မိုးလင်း လို့ နေတောင် အတော်မြင့် နေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ အခန်းနံရံ က နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ကိုးနာရီ ထိုးနေပြီ။ သူ့ ဖေဖေ ဦးကျော်မိုးအောင် က မနက် ရှစ်နာရီ ခွဲလောက် ဆို ရုံးသို့ သွားလေ့ ရှိသဖြင့် ကြည့် ရတာ ဦးကျော်မိုးအောင် ထွက်သွားသည်နှင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူ့ အခန်းထဲ ဝင်လာကာ လီးလာစုပ်ခြင်း ဖြစ်မည်ဟု တွက် လိုက် မိသည်။
သူ့ လီးက လည်း မနက် အိပ်ယာထ ထုံးစံ အတိုင်း ထောင်မတ်နေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင် ကာ ကြောင်မလေး လို လျှာဖြင့် ပင့်လျှက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ လီးတန် အခြေကို သူ့ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပြီး ရဲရင့်အောင် ကို ပြုံးစေ့စေ့ ကြည့်ကာ သူမ ပါးပြင်တဖက်ကို လီးချောင်းဖြင့် တဖတ်ဖတ် နှစ်ချက် သုံးချက် ရိုက်လိုက်သည်။
“ဒီလီး ကြီး က ထောင်ပြီး မာတင်းနေလိုက်တာ ဘယ်သူ့ များ အိပ်မက် မက်နေတုန်း၊ မမသု လား ပြောစမ်း ”
“ဟုတ်ပါဘူး မိန်းမ ကလည်း အိပ်မက်တောင် မမက်နိုင်ဘူး တခါထဲ တုန်းကနဲ ကို အိပ်ပျော် သွားတာ”
“အင်းပါ သူ့ အိပ်မက် ကို သူများ မှ ကြည့် လို့ မရတာ ပြောတာကို ပဲ ယုံရတော့ မှာပေါ့၊ ခု ဟိုဟာ မလုပ်သေး ဘူးလေ ဘာလို့ မိန်းမ လို့ ခေါ် နေတာလဲ ဟွန့် ”
ရဲရင့်အောင် စိတ်ထဲ နည်းနည်း တော့ ဖီးလ် အောက် သွားသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူ့ကို တမင် နောက် နေတာ မှန်း သိသော် လည်း သူ့ စိတ်ထဲ မှာ တော့ ဟင်း၊ တနေ့ တော့ အချိန်မရွေး မိန်းမ လို့ ခေါ် ပါတော့ လို့ ပြောအောင် သိမ်းသွင်း ဦးမည် ဟု တေးထားလိုက်သည်။
“ဟုတ် မေမေ၊ မေမေ က တအားလှတာပဲ၊ ကြည့်လေ လှလေပဲ သား မနက် မိုးလင်းလို့ မေမေ့ မျက်နှာလေး ကို အဲလို အမြဲ တွေ့နေရရင်ကောင်း မှာပဲ”
“အမယ် ငပို အပိုတွေ လာပြောနေတယ်၊ မျက်နှာ မြင်ရလို့ လား လီးစုပ်ပေးနေလို့လား”
“နှစ်ခု စလုံးက အကောင်းတွေ ချည်းပါပဲ မေမေ ရယ်”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် လီးကြီးကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ရဲရင့်အောင် ဂွေးဥနှစ်လုံးကို လည်း ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် ကြက်သည်းတောင် ထသွားရသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တောင် အဲလို မလုပ်ဘူးသေး။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ခေါင်းက ဆံပင်များထဲ လက်ထိုးသွင်း ရင်းမှ ၊
“အားးးး အရမ်းကောင်းတာပဲ မေမေ ရယ်၊ လာပါတော့ သား မနေနိုင်တော့ ဘူး တော်ကြာ လရည်တွေ မေမေ့ ခေါင်းပေါ် ထွက်ကျ ကုန်လိမ့်မယ်”
ရဲရင့်အောင် ဂွေးဥ နှစ်လုံး ကို အားရပါးရ စုပ်ပေးပြီးမှ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် ဘေးကို တွားတွား တက်လာပြီး မျက်နှာ ချင်းဆိုင် တစောင်းလှဲလိုက်လေသည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ၏ နူတ်ခမ်း လှလှ လေး ဒေါင့်စွန်း တွင် ကပ်နေသည့် သူ့ လမွှေး လိမ် ကောက်ကောက်လေး တချောင်းကို အသာ ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လည်း ရဲရင့်အောင် အနမ်း တွေကို ပြန်တုံ့ ပြန်လာသည်။ ရဲရင့်အောင် လက်တွေက ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တီရှပ် အောက် မှ လက်လျိုပြီး နိူက်လိုက် ရာ ဘရာ မဝတ်ထားသော နို့ ကြီးများကို စမ်းမိလေသည်။ ရဲရင့်အောင် က ဖွံ့ထွားလှသော ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နို့ကြီး များကို အားရပါးရ ဆုပ်ညှစ် ကိုင်ကာ နှယ်ဖတ်လေရာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပါးစပ် မှ ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့ရသည်။ ရဲရင့်အောင် နှင့် နူတ်ခမ်းခြင်း ဖိကပ် စုပ်နမ်း နေတာ ဆိုတော့ အသံက ပီပီပြင်ပြင် မဟုတ်ခြေ။ ရဲရင့်အောင် လက်ချောင်းထိပ် ကလေး တွေ နှင့် နို့သီးခေါင်း ထိပ်ကလေး များကို ခြေပေးလိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် ကျောပြင်ကို ကုတ်ခြစ်လာခဲ့သည်။
နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း လို့ အားရ တော့ မှ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တီရှပ်ကို ခေါင်း ပေါ် က ဆွဲမ ချွတ်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လက်ကလေး မြှောက်ပေးလာသည်။ ကျွဲကောသီး အရွယ် နို့ကြီးများ မှာ အရမ်း ကြီး တင်းမာ မနေသော် လည်း ပျော့ ရွဲသွားခြင်း မရှိသေးသဖြင့် ကြည့်လို့ အင်မတန်ကောင်း နေလေသည်။ ရဲရင့်အောင် က နို့ကြီးတွေကို သူ့ လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်ရင်းက နို့သီးခေါင်း ညိုညို လေးတွေကို တဖက် တလှည့် ဆီ တပြွတ်ပြွတ် နှင့် စို့လေသည်။
“ပြွတ်စ်..ပြွတ်စ်.. ပလပ်..ပလပ်”
“အား သား ရယ် ဖြည်းဖြည်း လေ၊ မေမေ့ နို့သီးခေါင်း တွေ က အရမ်း စန်းစန်းတင့် တာ မခံနိုင်ဘူး အူးးးးး”
ရဲရင့်အောင် က သူ့ အောက်မှ လူးလွန့် နေသော ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ထဘီ ကို လည်းဖြည်ချလိုက်ကာ အောက်သို့ တွန်းချလိုက်သည်။ သူ့ လက်တဖက်က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပေါင်ကြား မှ ဖောင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင် ဖြစ်ညှစ်လိုက်တော့ စောက်ရည် တွေ ရွဲနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်လက်တဖက်က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဖင်လုံးကြီး အောက်သို့ ထိုးသွင်း ကာ ဆုပ်နှယ် ပေး ရင်း ဖင်ကြား ကိုလည်း လက်ချောင်းများ ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးလေသည်။
ရဲရင့်အောင် က နို့ တွေ ကို စို့ လို့ ကျေနပ် သွားတော့ အောက်ဖက် ကို ဆင်းလာကာ ၊ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဘိုက်သား လေးများကို နမ်းရှုံ့၊ ချက်ပေါက်ကလေးကို ပါ လျှာ ဖြင့် ထိုးလျှက်ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာ အပ်မိလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးပါးပါး လေးသာ ရှိသဖြင့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးနှင့် နှုတ်ခမ်းသား တွန့်လိမ်လိမ် လေး တို့ ကို မြင်နေရသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လည်း ရဲရင့်အောင် လုပ်ချင်တာ လုပ်လို့ လွယ်ကူအောင် သူမ ပေါင်လုံး ကြီး နှစ်လုံး ကို ဖြဲကား ပေးလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်း နှစ်ဖက်ကို သူ့ လက်ချောင်းများ ဖြင့် ဖြဲ လိုက်ပြီး အတွင်းသား နီတာရဲ လေး ကို သူ့ လျှာ ဖြင့် ထိုးကာ လျှက်လိုက်သည်။
“အားးးး အိုးးး သားးး ရယ်၊ ”
ရဲရင့်အောင် က သူ့ လျှာကို စောက်ဖုတ် အတွင်းထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးထည့် စောက်ခေါင်း အတွင်းသား၊ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား တို့ ကို လျှက်ပေးသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လည်း သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ ပေးရင်း ရဲရင့်အောင် ခေါင်းကို သူမ လက်များ ဖြင့် အုပ်ကိုင်ထားပေးသည်။
“ပလပ်..ပလပ်..ပလွတ်..ပြွတ်စ်..”
ရဲရင့်အောင် အတွက် သူ့ မေမေ စောက်ဖုတ်ကြီး အနံ့ က အရမ်း ဆက်ဆီ ဖြစ်ကာ၊ စိတ်ကို အရမ်း ထလာစေသဖြင့် အားရပါးရ ကို လျှာ ဖြင့် မှီသလောက် လိုက်ထိုး လျှက်လေသည်။ သူလျှက် သဖြင့် စိမ့် ထွက်လာသော စောက်ရည် တို့ ကို လည်း မျိုချ သည်။ သူ့လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး ဖြင့် လည်း စောက်စေ့ ဖုဖု လေး နေရာ ကို ဖိခြေ ပွတ်ပေးလေရာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ အသံ အကျယ်ကြီး ထွက်ငြီးကာ ကိုယ်လုံးလေး က တွန့်လိမ် ကော့ ပျံ နေလေသည်။
“အားးးးး အီးးးးးး သားးးး မရ တော့ ဘူး မေမေ့ ကို လိုးပေးပါတော့…”
ရဲရင့်အောင် က စောက်ဖုတ်ကြီး ကိုသာ အားရပါးရ အပီအပြင်လျှက် ကာ စောက်စေ့ ကိုလည်း ဆက်ကလိ ပေး နေလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဖင်ကြီး မွေ့ယာပေါ် မှ ပင် မြှောက်တက်လာသည်။
“အားးးး အိုးးး ရှီးးးးး ကျွတ်စ်…သား…အိုးး ယောက်ျားးးးး ..မိန်းမ ကို လိုးပေးးးပါးးးးးးးတော့….အီးးးး”
ရဲရင့်အောင် က ယခု မှ သူ့ မေမေ က ယောက်ျား နှင့် မိန်းမ ဟု သုံး လိုက်သဖြင့် ပြုံးလိုက် ပြီး သူ့ မေမေ မျက်နှာ ကို မော့ ကြည့်လိုက်သည်။
“မေမေ သား ကို ဘယ်လို ခေါ်လိုက်တာလဲ”
“ယောက်ျား လေ..မိန်းမ ရဲ့ လင်ကလေး မို့ လို့ ယောက်ျား လို့ ခေါ်လိုက်တာပေါ့ အီးး”
“ဟဟ မေမေ က အခု သားကို လင် အဖြစ် အသိအမှတ် ပြုပြီပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဒီလောက် လိုးနေ မှ တော့ လင် အဖြစ် အသိအမှတ် မပြု ပဲ ရမလားလို့ ၊ သူ တော်တော် ပိုတယ်နော်၊ တော်တော့် ကို လင်လေး ဖြစ်ချင်တယ်”
“အင်း ပေါ့၊ ဒီ မေမေ၊ မိန်းမ လှလှ ကြီး ရဲ့ လင်ဖြစ်ချင်နေတာ ကြာလှပေါ့”
ဟု ပြောရင်း ကမှ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကိုယ်ပေါ် သို့ တွားတွား တက်လာခဲ့သည်။ သူ ၏ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီး ကို လက်ဖြင့် ကိုင်ထိန်းကာ သူ့ မေမေ စောက်ဖုတ်အဝ ကို တေ့ လိုက်သည်။ ဒစ်ဖူး ကို စောက်ဖုတ်ဝ ထဲ ဖိသွင်း တော့ စောက်ရည် တို့ ရွဲနေသဖြင့် ပလွတ်ကနဲ ဝင်သွားသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူ့ ဖင်ကို ဆွဲကိုင်ကာ သူမကိုယ် ကို ဆွဲကပ်လိုက်တော့ လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ပိုမြုတ်သွားခဲ့သည်။
“ပလွတ်..ဗျိ..စွတ်..”
“အိုးးးးး အင်းးးး ဟင်းးးး ဟင်းးးးး”
အခန်း ၂၈။
“အိုးးး ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက နွေးး ပြီးး အိနေတာပဲ ဟားးးးးး”
“ကောင်းရင်လည်း လိုးတော့ ကွာ..ယောက်ျား စကား သိပ်များတာပဲနော်..အိုးးးး ရှီးးးး ကျွတ်စ်”
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ခြေသလုံး နှစ်ဖက်ကို သူ့ ပုခုံး ပေါ် ထမ်းတင်ကာ ဒူးထောက်လိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပေါင်လုံး ကြီးနှင့် ဖင်ကြီးပါ မြှောက်တက်လာခဲ့သည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး ကို လက်ဖြင့် သိုင်းဖက် ကာ ဒူးကို အားပြု ကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးလေသည်။
“ဖွတ်..ဗျစ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”
“ပလွတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဗျိ..”
“အ..အ….အင်…ရှီးးးးး အ..အ..”
“ဟားးးးး အီးးးး အင့်..အင့်..”
နှစ်ဦးစလုံး အရှိန်တွေ ရလာကြပြီး ဆောင့်ချက်၊ လိုးချက် တွေ လည်း မြန်လာကြသည်။ သိပ်ပင် မကြာလိုက်၊ နှစ်ဦးစလုံး ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြတော့ သည်။ ရဲရင့်အောင် က သူ့ လီးကို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ မှ မချွတ်သေးပဲ သူမ ခြေထောက်များကို မွေ့ယာပေါ် ချပေးလိုက်ကာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကိုယ်လုံးပေါ် မှောက်ဖက်လိုက် သည်။ ပြီးမှ ဘေးကို လှိမ့်ချလိုက်ရာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ လည်း တစောင်းလေး ဖြစ်သွားပြီး ရဲရင့်အောင် နှင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင် ဖြစ်သွားတော့သည်။
သား အမိ နှစ်ယောက်စလုံး အသက် ကို မှန်မှန် ဖြစ်အောင် ပြန်ရူ ကြရင်း တယောက် မျက်နှာကို တယောက် စိုက်ကြည့်နေမိကြသည်။ ရဲရင့်အောင် က သူ့အမေ မျက်နှာ လှလှလေး ကို ငေးကြည့်နေရင်း သူ့ကိုယ်သူ ကံကောင်း လိုက်တာ ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ တချိန်ထဲ မှာပင် သူ့ တိုးတက် အဆင့်မြင့်သွားမှု ကို တိတ်တခိုး မှ ဆြာချာကိုး ကိုတောင် မပြောမိသေးတာ ခုမှ သတိရသွားမိသည်။ အားတဲ့ အချိန်မှ မက်ဆေ့ ပို့လိုက်တော့ မည်ဟု တေး ထားလိုက်သည်။
“ဘာကြည့်နေတာလဲ သား ရဲ့ မေမေ့ ကို မမြင်ဘူးတာ ကျနေတာပဲ”
“မေမေ က အရမ်းလှ လွန်းလို့ ပါမေမေရယ်၊ သား အရမ်းကံကောင်းတာပဲနော် ”
“ဘာကံကောင်းတာလဲ၊ မေမေ က လှလို့ ကံကောင်းတာလား၊ မေမေ့ ကို လိုးရလို့ ကံကောင်းတာလား”
“သိပ်လှ တဲ့ မေမေ ကို လိုးခွင့်ရလို့ ကံကောင်းတာလို့ ပြောတာပေါ့ မေမေ ရဲ့ ”
“မေမေ လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် တောင် နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေပြီ၊ ညက သား အဖေ နဲ့ အိပ်ယာထဲ သာ အတူတူ အိပ်နေတာ စိတ်က သား ဆီ ရောက်နေတာ၊ သား ရင်ခွင်ထဲ ဝင် အိပ်ချင်နေတယ်၊ အာ့ ကြောင့် မနက် လင်းလို့ မျက်နှာသစ် ၊ သား ဖေဖေ အတွက် မနက်စာ ပြင်ပြီးတော့၊ သူ့ ကို အလုပ်မြန်မြန် သွားစေချင်တာ အောင့်တောင် မအောင့် နိုင်ဘူး၊ အဲဒါ ကြောင့် သား ဖေဖေ ကား ထွက် သွားတာနဲ့ သား အခန်း ကို ရောက်လာခဲ့ တာပေါ့”
“ဟုတ်တယ် မေမေ ရယ် သား လည်း မေမေ နဲ့ ဖက်ပြီး တညလုံး အတူတူ အိပ်ချင်တယ်”
“သား ဖေဖေ ခရီး သွားနေတဲ့ အချိန် တွေ ဆိုရင်တော့ အဲလို နေလို့ ရမှာပေါ့ ”
“သား က အခု ပဲ နေချင်တာလေ”
“နေလို့ မှ မရသေးပဲ သားရယ်၊ ကဲပါ ထထ မနက်စာ စား ရအောင် မျက်နှာထသစ်တော့”
“အာ မေမေ ကလည်း သား က မေမေ့ ကို ဖက်ထားလို့ မ မဝသေးတာ ခနလေး အဲလို လေး နေကြရအောင်နော်”
“အမယ် ဖက်ထားတာ မဝသေးလို့ တဲ့ သူ့ ဟာကြီးက မာတောင် နေပြီ၊ ဘာမဝ သေးတာလဲ သိပါတယ်နော် ဟင်း”
“အဲလို သိရင် လည်း ကျွေး တော့ လေ မိန်းမရယ် ခစ်ခစ်”
ဤသို့ ဖြင့် မနက်စာ မစား ခင် သူတို့ နှစ်ယောက် အချစ်တိုက်ပွဲ နွဲကြ ပြန်လေသည်။
………………………
သူတို့ သား အမိ ၏ ဆားငံ ရည်မှာ သောက်လို့ မပြေနိုင်အောင် ရှိနေကြသည်။ နေ့လည်ဖက် ဦးကျော်မိုးအောင် အလုပ်သွားချိန် မှာ အိမ်တွင်း နေရာ အနှံ့ ၊ ပုံစံ မျိုးစုံ နှင့် လိုးကြသည်။ ဒါတောင် တခါတလေ ညဖက် တွင် ရဲရင့်အောင် ကလိုးချင်တယ်ဟု ဆိုတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က မဖြစ်နိုင်ဟု ငြင်းသည်။ ရဲရင့်အောင် က သူ ညဖက် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တို့ လင်မယား အခန်းကို ခိုးလာလုပ်မည်ဟု ချိန်းခြောက် သဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ ယောက်ျား အိပ်မော ကျချိန်တွင် ရဲရင့်အောင် အခန်းသို့ လာပြီး တချီ လောက် အလိုးခံ ရသေးသည်။ ထိုသို့ တပတ် နှစ်ပတ် လောက်ကြာတော့ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ တို့ လွတ်လွတ် လပ်လပ် နေဖို့ ကြံရွယ်ထား သည် ဟု ဆိုသည်။ ရဲရင့်အောင် ကို သူမ ပလန် ချပြလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က လည်း သဘောတူ ပြီး ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကို ဖုံးခေါ် လိုက်လေသည်။
“အန်တီသု ဘယ်လို လဲ နေကောင်းလား၊ အန်တီသု တူလေး ကို မလွမ်းဘူးလားလို့”
“အမလေး တော် လွမ်းတာပေါ့၊ တူလေး တစ်ယောက် ခု ချိန်ထိ သူ့ ကောင်မလေး ကို စားလို့ ဝ မှာ မဟုတ်သေးဘူး ဆိုပြီး တမင် အနှောက်အယှက် မပေးချင်လို့ မခေါ် တာပါနော့”
“ဟဟ အန်တီသု ကျေးဇူး တွေ အများကြီး ပါပါတယ်နော် ၊ အဲဒါ ကျေးဇူး ဆပ်ချင်လို့၊ အန်တီသု ဘယ်နေ့ အားလဲ”
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကို သူ နှင့် သူ့ အမေတို့ လိုးကြတာကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ချောင်းကြည့်လို့ ရမည့် သူ့ ပလန်ကို ပြောပြ လိုက်တော့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မှာ အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှား ပြီး သူမ အားမည့် ရက် တရက် ကို ချိန်းလိုက်ကြသည်။
…………………………
ချိန်းထားသည့် နေ့ တွင် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တစ်ယောက် ရဲရင့်အောင် တို့ အိမ်သို့ တက္ကစီ ဖြင့် လာခဲ့ လိုက်သည်။ သူမ ကား ကို ယူလာပါက အဝေးကြီးမှာ ရပ်ပြီး လမ်းလျှောက်လာရမည့် အတူတူ အငှားယာဥ် ဖြင့်လာလိုက်တော့ လမ်းမလျှောက် ရတော့ အဆင်ပြေသွားသည်။ ရဲရင့်အောင် က မနက် ဆယ်နာရီ ပတ်ဝန်းကျင် လောက် လာဖို့ မှာထားသည်။ ရဲရင့်အောင် က သူတို့ အိမ်ကို ၊ စောလျှင် ဆယ်နာရီ မထိုးခင် ဆယ်မိနစ်၊ နောက်ကျလျှင်လည်း ထိုးပြီး ဆယ်မိနစ် ထက် နောက်မကျ စေနှင့်ဟု မှာထားသဖြင့် ဆယ်နာရီ အတိရောက်အောင် လာခဲ့လိုက်သည်။
အိမ်တံခါးခေါက်လိုက်တော့ ရဲရင့်အောင် က လာဖွင့်ပေးပြီး အိမ်ထဲ ခေါ် သွားသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က သူမ ဘိနပ်ကို ချွတ်တော့ ရဲရင့်အောင် က ကောက်ယူလာပြီး သူ့ အခန်းကို ခေါ် သွားသည်။ သူ့ အခန်းထဲက အဝတ်ဘီရိုထဲ တွင် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဘိနပ်ကို သိမ်းလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကို ဖက်နမ်းလေသည်။
“အားးး လွမ်းနေတာ သား ရဲ့ အချစ်ဆုံး အဒေါ်လေး ကို ပြွတ်စ်ပြွတ်စ်”
“အမေလေး သူ့ မှာ တခြား အဒေါ် တွေ ရှိတာ ကျနေတာပဲ ခစ်ခစ်”
“အာ့ ကြောင့် မို့ ပြောတာပေါ့ အန်တီသု ရဲ့ ဟားဟား”
ရဲရင့်အောင် က သူ့ ဟာသ ကို သူသဘောကျပြီး တဟားဟား ရီလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲက ဒေါ်သုန္ဒာအောင် အဝတ်အစား များကို စတင်ချွတ်တော့ သည်။
“ဟဲ့ သား ဒါက ဘာလုပ်တာလည်း ၊ သား မေမေ ရော”
“မေမေ က အခု စျေးသွား တယ်လေ ဆယ်ခွဲ ဆယ့်တစ် လောက်မှ ပြန်ရောက်မှာ အာ့ ကြောင့် အန်တီသု ကို ဒီအချိန်မှာလိုက်တာလေ၊ မေမေ ပြန်မရောက်ခင် အန်တီသု နဲ့ အလွမ်းသယ်ချင်လို့ ၊ အန်တီသု ကရော သူ့ ယောက်ျား ကြီး ပြန်ရောက်လာတာနဲ့ သား ကို မေ့ သွားတာ မလား”
“မဟုတ်ရပါဘူးကွယ်၊ အန်တီသု ကလည်း သားကို သတိရနေတာပါ”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို ကူညီပြီး သူမ အဝတ်အစား များကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ သူမ ကလည်း ဒီနေ့ ပေါ့ပေါ့ ပါးပါး ဖြစ်အောင် တီရှပ် နှင့် ဂျင်းစကဒ် ဒူးလောက် အရှည် ကို ဝတ်ထားခဲ့ရာ ချွတ်ဖို့ သိပ်မခက်၊ ခနလေး ဖြင့် တူအရီး နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြသည်။
“အန်တီသု တို့ အဖွားက မယ်ဖြစ်ခဲ့ ဖူး လို့ထင်တယ်၊ အန်တီသု ဘော်ဒီ က အရမ်း မိုက်တာပဲ”
“အမလေး မြှောက်နေပြန်ပါပြီ၊ သား ရဲ့ ကောင်ကြီး ကလည်း အဖေ ထက်သား တလကြီး ဖြစ်နေသလိုပဲ၊ အဲဒါက ပပ ဖက်က မျိုးရိုး လိုက်တာပဲ ဖြစ်မယ်”
“ဟုတ်လား အန်တီသု၊ ဖေဖေ က သား ထက် သေးတာလား၊ သား က မေမေ့ ကို တောင် အားနာ လို့ မမေး မိဘူး အဟိ”
“သိပ်ကြီးတော့ အကွာကြီး မဟုတ်ပါဘူး၊ သား ဟာက နည်းနည်းတုတ် ပြီး နည်းနည်းလေး ရှည်တာတော့ သေခြာ တယ်၊ ကိုကို့ ဟာက သား အန်ကယ် နဲ့ လုံးတူ ဆိုက်တူ ပဲ၊ အဟိ”
ရဲရင့်အောင် လည်း သူ့ အဒေါ် ဖြစ်သူ ၏ ဆက်ဆီ ဖြစ်လှသော နိကပ် ကိုယ်လုံး ကို ကြည့်ပြီး လီးက တောင်လာလေသည်။ တူအရီးနှစ်ယောက် တစ်ယောက် ကို တစ်ယောက် ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်ကြ။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် နို့ တွေကို စို့ နှယ် ရင်း သူ့ အိပ်ယာ နားသို့ တွန်းသွား ပြီးမှ၊
“အန်တီသု သား မွေ့ယာ ပေါ် မှာ ဆို မေမေ ပြန်လာရင် အိပ်ယာ ပြန်ခင်းဖို့ အချိန်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ တော်ကြာ အနံ့ တွေ နဲ့ တွန့်ကြေနေတဲ့ အိပ်ယာနဲ့ ဆို ရိပ်မိသွားမယ်၊ ကြမ်းပေါ် မှာ ပဲ လိုးကြရအောင်”
“အင်း ဟုတ်တယ်”
အခန်း ၂၉။
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ကြမ်းပေါ် မှာ ပက်လက်လှဲ လိုက်မည် ဟန်ပြုသဖြင့် ရဲရင့်အောင် က။
“အန်တီသု လေးဘက်ထောက်ပေး သား ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်တယ်၊ အန်တီသု ရဲ့ အိုး ကြီး ကြည့်ပြီး မလိုးရတာ ကြာပြီ”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေး ထိုး ပြီး မှ ကြမ်းပေါ် မှာ လေးဘက်ထောက် ပေးရှာသည်။ ရဲရင့်အောင် လည်း အချိန် က သိပ်မရတော့ တာမို့ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဖင်လုံးကြီး အနောက်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝ တွင် တေ့ ကာ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တစ်လျှောက် ပွတ်တိုက် ပေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ဝ မှာ စိုစွတ်နေ သော စောက်ရည်ကြည်တို့ က သူ့ ဒစ်ဖူး ကြီးမှာ စိုစွတ်ကာ ချွဲတဲတဲ လေး ဖြစ်လာမှ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အသာဖိကာ သွင်းလိုက်သည်။
“အ….အီးးးးး..”
“ဖွတ်…ဗျိ..ဖလွတ် …ဖတ်..ဖတ်”
ရဲရင့်အောင် က ဇိမ်ခံကာ တဖြည်းဖြည်း ချင်း ဆောင့်လိုးနေရင်း မှ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် နို့ ကြီး များကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ကာ နှယ်လေသည်။ ထိုအချိန်မှာ ပင်သူတို့ အိမ်ရှေ့ မှ တံခါး ဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရသည်။
“ဟင်..မေမေ ပြန်လာပြီထင်တယ်၊ ကားသံ တောင် မကြားလိုက်ရပါလား”
“ဟယ် ဒုက္ခပါပဲ ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ သား”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မှာ ပြာပြာသလဲ ထိပ်လန့် သွားခဲ့သည်။ ရဲရင့်အောင် က သူ့ လီးကြီးကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ၊ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် လက်မောင်းကို ဆွဲ မတ်တပ်ရပ်စေလျှက်၊
“အချိန်မရှိတော့ ဘူး အန်တီသု ဒီ ကလော့ဆက် ထဲ ခနဝင်နေလိုက်တော့ အဲဒီထဲက ချောင်းလို့ လဲရတယ်၊ အဝတ်အစား တွေ ပြန်ဝတ်မနေနဲ့ တော့ အချိန်မရှိတော့ ဘူး”
ဟု ပြောကာ မတ်တပ်ကလော့ ဆက်ထဲသို့ ထိုးသွင်း ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် အဝတ်အစား များကိုတော့ ကောက်ယူကာ ဘေးနားမှ ကလော့ဆက် ထဲ သို့ ထိုးထည့် ထားလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က သူ့ အဝတ်အစား များ ကို ပြန်လည်ဝတ်ဆင်ပြီးသည်နှင့် အခန်းတံခါး ခေါက်သံ ပေါ်လာလေသည်။
“မပိတ်ထားဘူး မေမေ ”
ဟု ရဲရင့်အောင် က လှမ်းပြောလိုက်သည်နှင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ တံခါးကို တွန်းဖွင့် ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို မျက်စလေးနှင့် ဘယ်လိုလဲ ဟု မေးလိုက်ရာ ရဲရင့်အောင် က မသိမသာလေးခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်သည်။
“မေမေ စျေးသွားတာ မြန်လှခြေလား”
“အော် သား က မေမေ အိမ်အမြန်ပြန်လာတာကို သဘောမကျဘူးလား”
“အဲလို မဟုတ်ပါဘူး မေမေ ရဲ့ သိပ်ကြိုက်တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ခါတိုင်း သွားနေကြထက် စာရင် အရမ်း မြန်နေလို့ မေးကြည့်တာပါ”
“ခါတိုင်း က အိမ်မှာ ဘာမှ မျှော်လင့်ချက် မရှိဘူးလေ၊ အခု က ကိုယ့် ရဲ့ အချစ်ဆုံး သား ကလေး ရှိနေတာကိုး”
“ဟင် သား ကဟိုးအရင်ကတည်းက ရှိနေတာပါနော်”
“ဒါပေမဲ့ ဟိုးအရင် က သား က အမေ့ ကို ခုလောက် မချစ်ဘူးလေ၊ ၅၂၈ ပဲ၊ မေမေ ကလည်း အဲလိုပဲ”
“အခု ကျတော့ ရော”
“အခု ကျတော့ ၅၂၈ အပေါင်း ၁၅၀၀ မို့ ၂၀၂၈ မေတ္တာ ဖြစ်သွားပြီလေ ခစ်ခစ်”
“ဟုတ်တယ် မေမေ သား ကလည်း အရမ်း ချစ်နေမိပြီ”
ရဲရင့်အောင် က အနားရောက်လာသော ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ် လိုက်သည်။ နောက်တော့ သား အမိနှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ် လျှာခြင်းပွတ် ရမက် ပြင်းပြင်း ဖြင့် မတွေ့ရတာ ကြာနေသော ချစ်သူ နှစ်ဦး သဖွယ် နမ်းရှုတ်နေကြသည်။ ရဲရင့်အောင် လက်တွေက သူ့ မေမေ တင်သား တွေကို ထဘီ ပေါ် မှ ပင် ဆုပ်နှယ်နေရင်း က ထဘီကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က စျေးသွားတာမို့ မြန်မာ အင်္ကျီ လက်ရှည် နှင့် ထဘီကို ဝတ်သွားသော်လည်း အောက် က အတွင်းခံ ဘောင်းဘီက တော့ ဂျီစတွင်း စတိုင် ဖင်ကြားညှပ် မို့ ရဲရင့်အောင် စိတ်အရမ်း ထသွားသည်။ သူက အဲလို အတွင်းခံ မျိုး လေး ဝတ်ထားတာမျိုး တွေ့လျှင် စိတ်အရမ်း ထ တတ်သည်ကို သူ့ မေမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သိပြီးသားမို့ လည်း ထိုသို့ ဝတ်ထားတာလည်း ဖြစ်လေသည်။
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဖင်သား လုံးကြီးများကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်ရင်း က မှ ဂျီစတွင်း ဘောင်းဘီ ခွကြားကို လက်ချောင်း ဖြင့် ဘေးသို့ ဆွဲဖယ်လေသည်။ ဘောင်းဘီခွဆုံ မှ ပေါ်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီး မှာ အရည်များစိုရွဲနေလေပြီ။
“ဟွန့် မေမေ စျေးက ပြန်လာပြီးတော့ အောက်မှာ ရွဲနေရတာ စျေးထဲ မှာ တခုခု များ ဖြစ်ခဲ့လို့လား”
“ဟင့်အင်း၊ အိမ်မှာ သူ့ မေမေ ကို စောင့်နေမဲ့ သားလေးကို တွေးရင်း ပြန်လာတာမို့လေ”
“အိမ်မှာ စောင့်နေရတဲ့ သားလေး ကလည်း ဒီလို ဖြစ်နေပြီလေ”
ဟု ပြောရင်း ရဲရင့်အောင် က သူ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီး က ခေါင်းတရမ်းရမ်း နှင့် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို ဖက်ရင်း ကုတင်စောင်းပေါ် ဖင်ထိုင်ကျအောင် တွန်းလိုက်သည်။
“ဟယ် ဘယ်လို ကြီးလည်း လောလှခြေလား”
“သား မအောင့် နိုင်တော့ ဘူး မေမေ၊ နောက်ပြီး အဲလို လေးလဲ လိုးချင်လို့”
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပေါင်နှစ်လုံး ကို ဖြဲကာ ဂျီစတွင်း ကို ခွဆုံ မှ ဘေးသို့ ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ပေါ်လာသည့် စောက်ဖုတ်ဝ တွင် လီးကို တေ့ ဖို့ ကြိုးစားသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဘောင်ဘီခွဆုံကို ဆွဲထားပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ မှ ရဲရင့်အောင် က သူ့ လီးကြီးကို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်း ချလိုက်လေသည်။
ကလော့ဆက်ထဲ ပုန်းနေသည့် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ထိုအဖြစ်အပျက် တို့ ကို ချောင်းကြည့်နေရင်း က စိတ်တွေအရမ်းထ ကာ သူ မ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ဖိကာ ပွတ်နေမိသည်။ မြင်နေရတာ ကလည်း ကြည့်ဦးလေ။ အမေ ဖြစ်သူ က အပေါ် က မြန်မာ အင်္ကျီ အပြည့်အစုံ နှင့် အောက်မှာ တော့ ထဘီ မရှိတော့ ဂျီစတွင်း ဘောင်းဘီလေးသာ ရှိသည်။ သား ဖြစ်သူ ကလည်း အပေါ် က တီရှပ်နှင့် အောက်မှာတော့ နိကပ်။ အဲဒီ ပုံစံ နှင့် ကုတင် စောင်း မှာ လိုးနေကြတာ။
“ဖွတ်..ဖတ်….ဗျိ..စွတ်..ဖတ်..”
“အ…အိုးးးး…အား သားး လေးရယ်..”
“အားးး ကောင်းးးး တယ်…အိုးး မေမေ…အ..”
“အူးးးး ယောက်ျားးးး ဆောင့်..တာ..ဆောင့်…အီးးးးး ”
နှစ်ဦးစလုံးကလည်း သူတို့ နှစ်ယောက်လိုး နေတာကို ချောင်းကြည့်နေသူ ရှိနေတယ် ဆိုတာ သိထားတော့ စိတ်တွေက တအား ကြွ နေကြသည်။ လိုးနေကြတာက အလွန်ကို ရမက် ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်နေကြသည်။
” အားး ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမ ရယ်၊ ဘာလို့ များ ဒီလောက် တောင် လိုးလို့ ကောင်းနေရတာလဲကွာ”
“ဖွတ်…ပလွတ်..စွတ်..ဖတ်”
“အိုးးး ယောက်ျား ကလည်း အလိုးးး ကောင်းးတာကိုးးးး အုူးးးးးးးး”
“ဖတ်..ဖတ်….ဖွတ်..ဖလွတ်….စွတ်..ဖတ်”
သား အမိနှစ်ယောက် အချစ်မုန်တိုင်း ထန်နေကြသည်ကို ချောင်းကြည့်နေသော ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မှာလည်း ဖီးအလွန်တက်လာ ပြီး သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖြင့် အသည်းအသန်ပွတ်ရင်း ပိုမြင်ရအောင် တံခါးကို အသာ လက်ဖြင့် အသာလေး တွန်းဖွင့်လိုက်သည်။
“ကျွီ.”
“ဟင်….”
“အို…မမသု..”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မှာ လက်တဖက်က စောက်ဖုတ်ပွတ်ရင်း တဖက် ဖြင့် တံခါးကို အသာတွန်းရာ ခပ်ကုန်းကုန်းလေး မို့ အရှိန်မထိန်းနိုင်တော့ ပဲ တံခါးက ဟိုးလိုးဟောင်းလောင်းပွင့် ကာ လူပင် အပြင်သို့ ငိုက်ကျ လာသည်။ မျက်နှာနှင့် ကြမ်းပေါ် မှောက်လျှက် လဲမကျစေရန် ရှေ့ကို ကမန်းကတန်း လျှောက်လိုက်ရသဖြင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လျှက်သား ဖြစ်သွားလေသည်။
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မှာ သူမကိုယ်လုံးတီးကြီး နှင့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တို့ သား အမိ လိုးနေသည်ကို ချောင်းကြည့်နေတာ မိသွားတော့ ရှက်ပြီး၊ မျက်နှာတခုလုံး နီမြန်းနေလေသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် နှင့် ရဲရင့်အောင် တို့ မှာ မျှော်လင့်ထားပြီးလည်း ဖြစ်၊ မိမိ တို့ လိုးနေသည်မှာ လည်း အရှိန်မြင့်နေပြီမို့ မရပ်တော့ ပဲ ဆက်လိုးနေကြလေသည်။
အခန်း ၃၀။
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က သူမ အဝတ်အစား များကို အခန်းတွင်း မှာ အလျှင် အမြန်၊ လိုက်ရှာသော်လည်း ရဲရင့်အောင် က ဘယ်နားထိုးထည့် လိုက်မှန်း မသိသဖြင့် ရှာမရ ဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က လည်း ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဘာဖြစ်နေမှန်း ရိပ်မိသဖြင့်။
“မမသု ပြန်ဝတ်မနေနဲ့ တော့ ပပတောင် အခု မမသု ရှေ့ အလိုးခံနေတာပဲ လာလာ ဒီနားကို ၊ ပြီးရင် မမသု အလှည့်ပေါ့”
ဟု လှမ်းပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် လည်း ဒီအခြေအနေ ရောက်မှ တော့ မထူးတော့ ဘူး ဆိုတာ ရိပ်မိလိုက်သည်။ မိမိ တအား ကြည့်ချင်နေသည့် သားအမိ လိုးပွဲကြီးက လည်း မျက်စေ့ ရှေ့တည့်တည့် မှာ ဆိုတော့ ကုတင်စောင်း မှာ ဖင်ချထိုင်လိုက်ရင်း မှ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တို့ သား အမိ လိုးနေကြသည်ကို ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တော့ သည်။
“အားးးး မိန်းမ ရာ လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ၊ အီစိမ့်နေတာပဲ၊ ကိုယ့် အမေ ကိုယ်လိုးနေရလို့လားမသိဘူးအီးး”
“ဆောင့် ဆောင့် ယောက်ျား ရေ၊ မိန်းမ လည်း ကောင်းနေတာပါပဲ၊ ကိုယ့်သား အလိုးခံနေရတယ်ဆိုတာက ပိုပြီး ဖီးလာသလား မသိပါဘူး။ သားလီးကြီး ကလည်း အားရပါးရကိုး၊ ဟုတ်တယ်နော် မမသု”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် လည်း ယောင်ရမ်း ခေါင်းညိမ့် မိလိုက်သည်။ အင်း ဒေါ်ဝင်းပပအောင် လည်း အဖြစ်အပျက် အကုန်လုံး ရိပ်မိ နေလောက်ပါပြီဟု တွေးလိုက်ရင်း။
“ဟုတ်တယ် ပပရယ်၊ သား လီးကြီးက အားရပါးရပဲ၊ ပပ နဲ့ အဲလို လိုးနေကြတာ ထိုင်ကြည့်ရင်း နဲ့ တောင် မမသု ပြီးချင်လာပြီ အီးးးးးးး”
ဟု ပြောရင်း မိမိ စောက်ဖုတ်ကို မိမိ လက်ဖြင့် ပြန်ပွတ်ရင်း မာစတာဘိတ်လုပ်နေလေသည်။
“အားးး မေမေ သား ပြီးတော့ မယ်၊ သား လရည်တွေ မေမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့ မယ်”
“အီးးးး မိန်းမ လည်း ပြီးတော့ မယ်၊ အွန်းးးး မြန်မြန်…ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်…..အိုးးးးးးးးးးး”
ဒေါ်ဝင်းပပအောင် တို့ သားအမိ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားကြရင်း ကုတင်ပေါ် သို့ လုံးထွေး ကျ သွားကြလေတော့ သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် လည်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို သူမ လက်ဖြင့် အတင်းဖိပွတ် ရင်းက စောက်စေ့ လေး ကျင်တက်သွားကာ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရလေသည်။
သူတို့ သုံးယောက်သား မွေ့ယာပေါ် တွင် ပက်လက်ကလေး လှဲလျောင်းကာ နားနေကြသည်။ ရဲရင့်အောင် က အလယ်တွင် ဖြစ်ကာ သူ့ ဘေးတဘက်တချက်မှာတော့ သူ့ အမေဖြစ်သူ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နှင့် တခြား ဖက်မှာ အဒေါ် ဖြစ်သူ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် တို့ ကိုယ်လုံးတီး နှင့် လှဲလျောင်းနေကြလေသည်။
ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဘက်ကို တစောင်းလှည့် လိုက်ကာ၊ ပြုံးပြလိုက်ရင်းက ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မျက်နှာကို လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကလည်း ရဲရင့်အောင် ကို သူမ လက်များဖြင့် ဖက်တွယ်ကာ ရမက် အပြင်းစား အနမ်းတို့ ဖြင့် တုံ့ပြန်လေသည်။ နှစ်ဦးသား အတန်ကြာ အောင် နမ်းရှုံ့ နေကြပြီး မှ မျက်နှာချင်း ခွာလိုက်ကြ သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က ဘေးမှ ပြုံးစေ့စေ့ နှင့် ကြည့်နေရင်း၊
“မမသု က သား ကို သေခြာသင်ပေးလိုက်တာပေါ့ လေ၊ ဟင်းဟင်း”
ဟု ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကို လှမ်းကာ ရိသဲ့သဲ့ ပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က သူမ အပြစ် နှင့် သူမ မို့ ပထမတော့ ငြိမ်နေ လိုက်သည်။ သို့သော် သူမ နှင့် မဖြစ်ခင် ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်ဝင်းပပအောင် နှင့် ဖြစ်ခဲ့သည် ဆိုတာကို သူမ က သိနေတာမို့ မနေနိုင် တော့ ပဲ။
“မမသု က ဒုတိယ လူပါ ပပရယ်၊ သား ရဲ့ ပထမဆုံး ပန်းဦးချွေ တာက ပပပါ၊ ဟင်းဟင်း”
“အဲဒါက အက်စီးဒန့် ပါ မမသု ရယ်၊ ပပ အဲတုန်းက တကယ် သားမှန်း မသိခဲ့ ပါဘူး”
“ဟုတ်ပါပြီ ထားလိုက်ပါတော့၊ မမသု ကပဲ သားကို ဖျက်ဆီးတာပါ။ ဟွန့်၊ ခု သူတို့ ကျတော့ ယောက်ျား တဲ့ မိန်းမ တဲ့ ဖြစ်နေလိုက်ကြတာ မပြောချင်ဘူး”
“ကဲပါ အန်တီသု ရယ် ပြီးတာတွေ ပြောမနေပါနဲ့ တော့ သားတို့ ခုနတုန်းက တန်းလန်းကို ပြန်ဆက် ကြရအောင်ပါ”
ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ရဲရင့်အောင် ကို မျက်စောင်းတချက်ထိုးရင်း၊
“ဘာပြန်ဆက်ရမှာလဲ”
ဟု မသိချင်ဟန်ဆောင် မေးလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က တဟားဟား ရီမောရင်း၊
“မေမေ ရောက်လာလို့ တန်လန်းရပ်သွားရတဲ့ ကျနော်နဲ့ အန်တီသု တို့ ရဲ့ ပွဲလေ ခစ်ခစ်၊ လုပ်ပါ အန်တီသု အာငွေ့ လေးနဲ့ ပြန်ထ အောင် လုပ်ပေးလိုက်ပါဦး ”
ဟု ပြောကာ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ဦးခေါင်းကို ကိုင်လျှက် သူ့ ပေါင်ခြံ ကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် မျက်နှာ ဆွဲကပ်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကလည်း ဘာမှ မပြောတော့ ပါ။ သူမ လက်ကလေး ဖြင့် အနည်းငယ် ပျော့ နေသော ရဲရင့်အောင် လီးတန်ကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက် ထုပေးရင်း ပုလွေ စမှုတ်ပေးတော့သည်။ ရဲရင့်အောင် ကလည်း သူ့ လီးကို စုပ်ပေး နေသော ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ခေါင်းမှ ဆံထုံး ကို ဖွဖွလေး ကိုင်ကာ ဇိမ်ခံရင်း မှ ဘေးကို ခေါင်းစောင်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို မျက်မှောင်ကုတ်ကာ ကြည့်နေသည့် သူ့ မေမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုအခါကျ မှ စပ်ဖြီးဖြီး မျက် နှာပေးဖြင့် သူ့ လက်တဖက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပါးကို လှမ်းပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် က သူ့ လက်ကို ပုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး။
“သွားပါ၊ ဟွန့် ကိုယ့် အဒေါ် ကိုယ် ပြုစု လိုက်ဦး”
ဟု ပြောလိုက်သည်။ ရဲရင့်အောင် က ပြုံးပြီး သူ့ လီးကြီးကို မြိန်ရေယှက်ရေ စုပ်ပေးနေသည့် ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ထုံးထားသည့် ဆံပင်ကို ဖြည်ချ လိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ဆံပင် ခါးနီးပါးလောက် ရှည်သဖြင့် ခေါင်းမှာ ပတ်ထုံး ထားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က ရဲရင့်အောင် လီးကို စုပ်နေသော်လည်း သူတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် ပြောနေ ကြသည်ကို ကြားနေရသည်မို့ ရဲရင့်အောင် သူမ ဆံပင်တွေကို လာဖွတော့ မော့ ကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။ လီးကြီး ကိုတော့ အားရပါးရ စုပ်ပေးနေတုန်းပင်။ သူ့ အမေ ရှေ့ မှာ အဒေါ် ဖြစ်သူ က လီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေး နေတာခံနေရတော့ ရဲရင့်အောင် လီးကြီးက လည်း တဖြည်းဖြည်း မာတောင် တောင့် တင်းလာပြီး တိုက်ပွဲဝင် ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေလေပြီ။
“ရပြီ အန်တီသု လာ၊ အန်တီသု ကို သား ပြုစု ရမဲ့ အလှည့်”
ဟု ပြောကာ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ကို ဂျိုင်း နှစ်ဖက်မှ မကာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ဘေးနားမှာ ပက်လက်ကလေး လှဲလျောင်းစေလေသည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ခြေရင်းဖက်သို့ ဆင်းသွားကာ သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားလိုက်သည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ပေါင်တဖက်က ဘေးနားမှာ လှဲနေသည့် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပေါင်တဖက် နှင့် ထိကပ် မိသွားသည်။ ရဲရင့်အောင် က ဒေါ်သုန္ဒာအောင် ပေါင် နှစ်လုံးကြားကို ဒူးတုတ်ဝင်ထိုင်လျှက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအပ်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လျှာ ကြီးကို ဒေါ်သုန္ဒာအောင် စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းအကွဲကြောင်းမှာ ထိုးကာ လျှက်ရင်း လက်တဖက်က သူ့ မေမေ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပေါင်ခွဆုံ မှ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
ရဲရင့်အောင် တစ်ယောက် သူ့ ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ကို လျှက်ရင်း လက်တဖက် က သူ့ မေမေ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ရင်း စောက်စေ့ နေရာလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် ဖိခြေပေးနေလေသည်။
“အားးးး ရှီးးးးးးးးးးကျွတ်စ်…..သား ရယ် ကောင်းတယ်ကွာ”
“ဟဲ့ သား…အို..အိ..ရှီးးးးကျွတ်စ်….အိုအို ဘယ်နှယ့် လုပ်နေတာလဲ”
အမေ နှင့် အဒေါ် ဖြစ်သူတို့ ၏ ငြီးငြူသံ တွေက ရဲရင့်အောင် ကို ပိုပြီး စိတ်ထလာစေ လေသဖြင့် သူ့ လျှာ နှင့် လက်တို့ က ခပ်မြန်မြန် သွက်သွက် ကြမ်းကြမ်း လေး လှုပ်ရှားနေလေသည်။
“ပလပ်..ပလပ်…”
“စွတ်..စိ..စွတ်..”
သူ့ လက်ချောင်းတွေ က သူ့ မေမေ စောက်စေ့ ကို ဖိခြေရုံ မက စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ ထိုးသွင်း ကာ လက်ချောင်း ဖြင့် လည်း လိုးပေးလိုက်သေးသည်။ နောက်တော့ သူ့ ကိုယ်ကို ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပေါင် နှစ်လုံးကြား ပြောင်းကာ အခု နအတိုင်း ဆက်လုပ်ပေးသည်။ အခု တခါတော့ သူ့ မေမေ စောက်ဖုတ်ကို လျှာ ဖြင့် လျှက်ပေးရင်းက သူ့ အဒေါ် စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ကရိုင်းပေးခြင်း ဖြစ်သည်။
ခနအကြာမှာ အမျိုးသမီး နှစ်ဦးစလုံး မနေနိုင်ကြတော့၊ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် က စပြီး။
“သား အန်တီသု တော့ မရတော့ ဘူး သား လီးကြီး အန်တီသု ထဲ ထည့် ပြီး လိုးပေးပါတော့ ကွာ၊ သား မေမေ ကို အန်တီသု ပြုစု ပါမယ်”
ဟု ပြောကာ ပက်လက်နေရာမှ ကုံးထလိုက်သည်။ နောက်တော့ ရဲရင့်အောင် ကို ဘေးတွန်းကာ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် ပေါင် နှစ်လုံးကြား ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်လျှက် ဒေါ်ဝင်းပပအောင် စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူမ ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်နမ်းကာ လျှာ ဖြင့် လျှက်ပေးလေ သည်။ ဒေါ်ဝင်းပပအောင် မှာ လည်း သူမ အတွက် ပထမဆုံး မိန်းမ ချင်း ဘာဂျာ အပေးခံရတာမို့ နူးညံ့ သည့် အထိအတွေ့ က လူတကိုယ်လုံး ကို ကြက်သည်း ထသွားစေလေသည်။ ရဲရင့်အောင် ကလည်း သူ့ ရှေ့ တွင် ထောင်ပေးထားသည့် ဖင်အိုး ကြီး နှစ်လုံး အောက်မှ ဖေါင်းကား နေသော စောက်ဖုတ်ကြီး ၊ သူ့ မေမေ နှင့် အဒေါ် တို့ ရဲ့ မိန်းမခြင်း စောက်ဖုတ်လျှက် ခြင်း တို့ က လောင် နေသော ကာမ မီးတောက် ကို ဟုန်းကနဲ ထလာစေသည်။ ဒေါ်သုန္ဒာအောင် အနောက် ဖက်မှာ နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့ တံတွေး တွေ စောက်ရည်တွေ ဖြင့် စိုရွဲ နေသော စောက်ဖုတ်ကြီး အဝ မှာ သူ့ လီးကြီးကို တေ့လျှက် ဖိသွင်း ချလိုက်လေသည်။
“ဖွတ်..ဗျိ..စွတ်…ဖလွတ်..ဖတ်”
